pleura

błona wyściełająca wewnętrzną ściankę klatki piersiowej i pokrywająca płuca; opłucna


SJP.pl

Pleura (łac. pleura, l. mn. pleurae) – termin z anatomii zwierząt stosowany w różnych znaczeniach:

  • pleura – opłucna kręgowców
  • pleura – boczny część segmentu ciała u stawonogów

Wikipedia


pleuritis

zapalenie opłucnej


SJP.pl


pleuropelt

rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny nodozaurów; strutiozaur


SJP.pl


pleuston

organizmy roślinne (np. rzęsa wodna, hiacynt wodny) i organizmy zwierzęce (np. niektóre ślimaki, larwy owadów) unoszące się na powierzchni wody lub tuż pod powierzchnią wody, zwykle w zacisznej strefie brzegowej


SJP.pl

Pleuston – organizmy pływające na lub pod powierzchnią wody, zazwyczaj rośliny wodne (np. rzęsa, salwinia pływająca, tropikalny hiacynt wodny Eichhornia crassipes), czyli pleustofity, ale mogą to być także zwierzęta (np. pływające kolonie żeglarza portugalskiego). Nadmiar pleustonu ogranicza dostęp światła i produkcję pierwotną w zbiorniku wodnym.

Wikipedia


plewa

1. odpadek przy młóceniu i czyszczeniu dojrzałych roślin, używany jako pasza
2. inaczej: plewka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. łuska ziarna zboża, odpad pozostały po przewianiu

 (1.2) bot. niewielki, łódeczkowaty liść (zielony lub bezzieleniowy) wyrastający u podstawy kłosków roślin, głównie wiechlinowatych;

 (1.3) coś, co nie jest wiele warte

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. plewniak m., plewienie n., wyplewianie n., wyplewienie n., przeplewienie n., Plewnia ż., Plewnik m., Plewno n., Plewniak m., oplewianie n., oplewienie n., Plewiska nmos., plew m.

:: zdrobn. plewka ż., plewinka ż.

 czas. plewić ndk., wyplewiać ndk., wyplewić dk., przeplewić dk., oplewiać ndk., oplewić dk.

 przym. plewowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) otrąb, plew

Wiktionary


plewen

miasto w Bułgarii; Plewna


SJP.pl

Plewen, dawniej (obecnie rzadko) Plewna (bułg. Плевен) – miasto w północnej Bułgarii, na Nizinie Naddunajskiej, ośrodek administracyjny obwodu Plewen oraz okolicznego regionu rolniczego. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 99 342 mieszkańców.

Wikipedia


pleweński

przymiotnik od: Plewna


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Plewenem, dotyczący Plewenu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Georgi Dymitrowa znałem jeszcze ze swoich wczesnych lat młodzieńczych, z klubu lewicowych socjaldemokratów organizacji pleweńskiej (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Plewen mrz.

Wiktionary


plewiarka

maszyna rolnicza do wyrywania chwastów


SJP.pl


plewiasty

1. podobny do plewy;
2. zawierający plewy


SJP.pl


plewić

regionalne: pleć, pielić (oczyszczać ziemię z chwastów)


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) reg. pleć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyplewiać ndk., wyplewić dk.

 rzecz. plewienie n., plewa ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pleć, pielić

Wiktionary


plewinka

rodzaj łuseczkowatego listka u roślin złożonych i szczeciowatych


SJP.pl

Plewinka (łac. bracteola, ang. disk scale, chaffy bract) – łuseczka wyrastająca u podstawy kwiatów na dnie niektórych koszyczków u roślin z rodziny astrowatych. Jej morfologia ma duże znaczenie przy oznaczaniu niektórych gatunków roślin.

Wikipedia


plewiński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Erazm Plewiński − polski ziemianin
  • Janusz Plewiński − polski żużlowiec
  • Sebastian Plewiński − polski wokalista i muzyk
  • Stefan Plewiński − polski działacz społeczny, ziemianin
  • Wojciech Plewiński − polski fotograf, z wykształcenia architekt

Wikipedia


plewiska

wieś koło Poznania


SJP.pl

Plewiska (niem. Plewisk, Asengarten) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Komorniki. Plewiska wchodzą w skład aglomeracji poznańskiej, a sama miejscowość przylega bezpośrednio do Poznania.

W latach 1954–1998 wieś administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Większe osiedla mieszkalne: Aniołowo, Pogodne, Zielarskie.

Wikipedia


plewka

jeden z dwóch błoniastych liści przykwiatowych w kłosach traw, często zaopatrzonych na grzbiecie lub szczycie w wydłużone albo szczeciniaste ości; plewa


SJP.pl

Plewka – niewielki łuseczkowaty listek występujący głównie w kwiatach roślin z rodziny wiechlinowatych. U niektórych gatunków plewki zakończone są długą ością. Najczęściej występują dwie plewki:

  • plewka dolna (łac. lemma, ang. lemma) – wyrasta u nasady kwiatu i jest odpowiednikiem przysadki (a więc nie jest elementem kwiatu traw). Może być wypukła – z widoczną linia grzbietową lub zaokrąglona – albo prawie płaska. Posiada na szczycie ość lub jest bezostna, może być owłosiona lub naga, tępa lub zaostrzona, z kilkoma (do 10) nerwami.
  • plewka górna (łac. palea, ang. palea) – zwykle mniejsza od plewki dolnej, wyrasta nieco wyżej i po przeciwległej stronie osi kwiatu. Powstaje ona z zewnętrznego okółka okwiatu, zredukowanego do dwóch listków (stąd zwykle jest dwunerwowa). Plewki górnej nie posiadają tylko nieliczne gatunki, np. wyczyniec.

Wikipedia


plewna

miasto w Bułgarii; Plewen


SJP.pl

Plewen, dawniej (obecnie rzadko) Plewna (bułg. Плевен) – miasto w północnej Bułgarii, na Nizinie Naddunajskiej, ośrodek administracyjny obwodu Plewen oraz okolicznego regionu rolniczego. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 99 342 mieszkańców.

Wikipedia


plewniak

tucznik po okresie żywienia plewami


SJP.pl

Plewniak – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Leszno.

Wieś wchodzi w skład sołectwa Wilków.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Wikipedia


plewowce

rząd roślin jednoliściennych; trawowce, wiechlinowce


SJP.pl

  • wiechlinowce (Poales)
  • Glumiflorae

Wikipedia


plewowiec

przedstawiciel rzędu roślin jednoliściennych


SJP.pl


plexi

[czytaj: pleks-i] przezroczyste tworzywo sztuczne produkowane na bazie polimeru, służące m.in. do wyrobu szyb samolotowych i samochodowych; szkło akrylowe, szkło organiczne, pleksiglas, plexiglas, pleksi


SJP.pl

Szkło akrylowe, szkło organiczne, potocznie plexiglas, pleksi, metapleks, żargonowo pleksa – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest poli(metakrylan metylu) (PMMA, od ang. poly(methyl methacrylate)). Niektóre rodzaje szkła akrylowego zawierają też pewne ilości innych poliakrylowych polimerów i kopolimerów.

Wikipedia


plexiglas

[czytaj: pleks-iglas] przezroczyste tworzywo sztuczne produkowane na bazie polimeru, służące m.in. do wyrobu szyb samolotowych i samochodowych; szkło akrylowe, szkło organiczne, pleksi, pleksiglas


SJP.pl

Szkło akrylowe, szkło organiczne, potocznie plexiglas, pleksi, metapleks, żargonowo pleksa – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest poli(metakrylan metylu) (PMMA, od ang. poly(methyl methacrylate)). Niektóre rodzaje szkła akrylowego zawierają też pewne ilości innych poliakrylowych polimerów i kopolimerów.

Wikipedia


pleyel

Pleyel – francuskie przedsiębiorstwo produkujące pianina i fortepiany.

Wikipedia


plezjantrop

południowoafrykański hominid z grupy australopiteków, opisany w 1936 roku przez Roberta Brooma


SJP.pl


plezjozaur

przedstawiciel wymarłych gadów morskich


SJP.pl

Plezjozaur (Plesiosaurus) – rodzaj średniej wielkości plezjozaura z Plesiosauridae. Żył we wczesnej jurze (synemur) na terenach obecnych Anglii i Niemiec. Cechował się długą i smukłą szyją, krótkim, krępym tułowiem, krótkim ogonem i dwiema parami wydłużonych płetw.

Wikipedia


plezjozaury

rząd wymarłych (około 65 milionów lat temu) wodnych gadów z nadrzędu zauropterygów; systematyka plezjozaurów jest wciąż dość niepewna


SJP.pl

Plezjozaury (Plesiosauria) – rząd wymarłych wodnych gadów z nadrzędu Sauropterygia – płetwojaszczurów. Plezjozaury występowały na Ziemi w okresie od około 240 do 65 milionów lat temu, a więc między triasem a kredą. Kości plezjozaurów oraz inne pozostałości znajdowano we wszystkich regionach świata. Pierwsze odkrycie paleontologiczne, świadczące o istnieniu tych zwierząt, nastąpiło w 1821 roku. Był to kompletny szkielet znaleziony przez Mary Anning w nadmorskim klifie południowej Anglii i opisany później jako Plesiosaurus dolichodeirus.

Wikipedia


pliant

dawne, składane krzesełko bez oparcia


SJP.pl


plica

ozdobnik stosowany (dziś już rzadko) w notacji modalnej


SJP.pl

Plica – rodzaj jaszczurek z rodziny lawanikowatych (Tropiduridae).

Wikipedia


plichta

1. budka w tylnej części małego statku lub szkuty;
2. karta do gry o niskiej wartości


SJP.pl

Plichta – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Łukta. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Na terenie wsi znajduje się grodzisko, wpisane do rejestru zabytków.

Wikipedia


pliczek

zdrobnienie od: plik


SJP.pl


plija

dawniej w niektórych karcianych grach hazardowych:
1. równa liczba oczek u bankiera i grającego;
2. dwie karty równej wartości;
3. zagięcie rogu karty


SJP.pl


plik

1. paczka, pęk, zwój (dokumentów, banknotów itp.);
2. w informatyce: zbiór informacji zapisanych na nośniku i traktowanych jako całość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pęk papierów (dokumentów, banknotów)

 (1.2) inform. zbiór danych stanowiących jedną całość;

Wiktionary

Plik danych, plik komputerowy, zwykle krótko plik – uporządkowany zbiór danych o skończonej długości, posiadający szereg atrybutów i stanowiący dla użytkownika systemu operacyjnego całość. Nazwa pliku nie jest jego częścią, lecz jest przechowywana w systemie plików.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten plik dokumentów to prace maturalne z języka polskiego - należy je sprawdzić na jutro.

 (1.2) Kopie moich najważniejszych plików nagrałem na płytkę CD.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plʲik, AS: plʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. pliczek m.

 przym. plikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sterta, pęk

 (1.2) dokument, dane

Wiktionary


plika

paczka, pęk, zwój czegoś; plik


SJP.pl

Plika – wieś położona w estońskiej gminie Otepää.

Według spisu ludności z 2021 roku wieś Plika miała 25 mieszkańców.

Wikipedia


plikowy

plik


SJP.pl

Patrz:

plik

plimutrok

amerykańska rasa kur ogólnoużytkowych; plymouth rock


SJP.pl


plimutroki

amerykańska rasa kur ogólnoużytkowych; plymouth rock


SJP.pl


plinc

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Mazury. placek ziemniaczany

Wiktionary

Plęśnica (potocznie Plinc, Lubomka, niem. Plinz-Graben) – niewielka struga w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim i raciborskim. Swoje źródło ma w Pogrzebieniu, skąd płynie najpierw na wschód, a później na południe, przepływając przez Lubomię. Następnie poprzez przepompownię wtłaczana jest na teren zbiornika Racibórz Dolny po czym niestabilnie płynie poprzez czaszę zbiornika, mijając od wschodu Stare Nieboczowy i Nowy Dwór, po czym wpływa do jednego z wielu wyrobisk pożwirowych.

Wikipedia


pliniusz

1. Pliniusz Młodszy - rzymski mówca i pisarz;
2. Pliniusz Starszy - wuj Pliniusza Młodszego, rzymski pisarz, polityk wojskowy i wyższy urzędnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

  • Pliniusz Młodszy
  • Pliniusz Starszy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głównym źródłem informacji o Bitynii są listy Pliniusza Młodszego do cesarza Trajana.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Pliniuszowy

Wiktionary


pliniuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Pliniusza lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Pliniusza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tutaj za punkt wyjścia do całej narracji posłużył Pliniuszowy opis wyprawy zorganizowanej w I wieku naszej ery.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pliniusz mos.

Wiktionary


pliński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Daniel Pliński – polski siatkarz
  • Edward Pliński – polski fizyk
  • Marcin Pliński – polski biolog morza i fykolog

Wikipedia


plinta

płaska, czworoboczna płyta, umieszczona pod bazą kolumny lub filaru, albo na głowicy doryckiej; także górna część głowicy jońskiej i korynckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. mała, kwadratowa lub prostokątna płytka umieszczona pod bazą kolumny oraz na abakusie głowicy kolumny doryckiej

Wiktionary

Plinta, plintus – mała, kwadratowa lub prostokątna płytka umieszczona pod bazą kolumny oraz na abakusie głowicy kolumny doryckiej.

We współczesnej terminologii mianem plinty jest również określana górna część głowicy jońskiej, korynckiej i im pochodnych. Bywa także stosowana w cokołach i postumentach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈplʲĩnta, AS: plʹĩnta

Wiktionary


plintus

w architekturze: płyta podstawowa kolumny


SJP.pl

Plinta, plintus – mała, kwadratowa lub prostokątna płytka umieszczona pod bazą kolumny oraz na abakusie głowicy kolumny doryckiej.

We współczesnej terminologii mianem plinty jest również określana górna część głowicy jońskiej, korynckiej i im pochodnych. Bywa także stosowana w cokołach i postumentach.

Wikipedia


pliocen

druga epoka neogenu (młodszego okresu ery kenozoicznej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. młodsza epoka neogenu

Wiktionary

Pliocen (ang. Pliocene z gr. πλεῖον ‘bardziej’ i καινός ‘nowy’)

  • w sensie geochronologicznym: druga epoka neogenu, trwająca około 2,7 miliona lat (od 5,33 do 2,58 mln lat temu). Pliocen jest młodszy od miocenu, a starszy od plejstocenu. Dzieli się na dwa wieki: zankl i piacent.
  • w sensie chronostratygraficznym: drugi oddział neogenu, wyższy od miocenu a niższy od plejstocenu, oddziału czwartorzędu. Dzieli się na dwa piętra: zankl i piacent.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) neogen

meronimy.

pokrewne.

 przym. plioceński

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Pliocene

* baskijski: (1.1) Pliozeno

* białoruski: (1.1) пліяцэн m.

* francuski: (1.1) Pliocène

* hiszpański: (1.1) Plioceno m.

* kataloński: (1.1) Pliocè m.

* niemiecki: (1.1) Pliozän n.

* nowogrecki: (1.1) πλειόκαινος ż., πλειόκαινο n.

* perski: (1.1) پلیوسن

* rosyjski: (1.1) плиоцен m.

* słowacki: (1.1) pliocén

* ukraiński: (1.1) пліоцен m.

źródła.

== pliocen (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) geol. plioceński

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈplʲjɔt͡sɛ̃n, AS: plʹi ̯ocẽn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. plioceński

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) neogen

meronimy.

pokrewne.

 przym. plioceński

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Pliocene

* baskijski: (1.1) Pliozeno

* białoruski: (1.1) пліяцэн m.

* francuski: (1.1) Pliocène

* hiszpański: (1.1) Plioceno m.

* kataloński: (1.1) Pliocè m.

* niemiecki: (1.1) Pliozän n.

* nowogrecki: (1.1) πλειόκαινος ż., πλειόκαινο n.

* perski: (1.1) پلیوسن

* rosyjski: (1.1) плиоцен m.

* słowacki: (1.1) pliocén

* ukraiński: (1.1) пліоцен m.

źródła.

== pliocen (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) geol. plioceński

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


plioceński

przymiotnik

 (1.1) geol. dotyczący pliocenu, związany z pliocenem, występujący lub powstały w pliocenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pliocen m.

Wiktionary


pliolit

naturalny kauczuk cyklizowany; termopren


SJP.pl


pliopitek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) paleont. kopalna małpa człekokształtna z okresu miocenu, bezpośredni przodek gibonów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. propliopitek mzw.

Wiktionary


pliozaur

rodzaj drapieżnego plezjozaura


SJP.pl

Pliozaur (z gr. pleion "więcej" + sauros "jaszczur") jest rodzajem dużego drapieżnego plezjozaura. Należał do rodziny Pliosauridae, która wzięła od niego swą nazwę. Żył od końca środkowej po połowę późnej jury (kelowej-kimeryd, około 165-151 milionów lat temu).

Wikipedia


pliozaury

rodzina gadów z rzędu zauropterygów


SJP.pl

Wikipedia


plisa

1. zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; fałda (fałd), zapraska, zakładka;
2. pas tkaniny naszyty na suknię jako ozdoba;
3. wąski pas materiału, którym podszywa się dół sukni od spodu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) regularna i trwała fałda w spódnicy

Wiktionary

Plisa – nazwa miejscowości, rzek i jezior na Białorusi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈplʲisa, AS: plʹisa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plisowanie n.

:: zdrobn. pliska ż.

 czas. plisować ndk.

Wiktionary


pliska

zdrobniale:
1. zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; fałda (fałd), zapraska, zakładka, plisa;
2. wąski pasek materiału, którym podszywa się dół sukni od spodu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. ornit. pliszka

Wiktionary

Pliska (bułg. Плиска) – niewielkie (ok. 1062 mieszkańców) miasteczko w północno-wschodniej Bułgarii, w okolicach Szumenu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. plisa ż.

Wiktionary


plisków

Plisków (daw. Pliszków) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Leśniowice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Leśniowice. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 166 mieszkańców i była dziesiątą co do liczby ludności miejscowością gminy.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Rakołupach.

Wikipedia


pliskwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. ornit. pliszka

Wiktionary


plisowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy odisować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. plisować ndk.

 rzecz. plisa ż.

Wiktionary


pliszka

drobny ptak śpiewający z rzędu wróblowatych, o smukłym ciele i długim ogonku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. drobny ptak z długim ogonem należący do jednego z dwóch rodzajów rodziny pliszkowateiszkowatych, nazwa systematyczna|Motacillidae|ref=tak.;

 (1.2) daw. przen. wesoła dziewczyna

Wiktionary

gatunki ptaków z rodziny pliszkowatych (Motacillidae), na terenie Polski występują
  • pliszka cytrynowa
  • pliszka górska
  • pliszka siwa
  • pliszka żółta
Nazwy w Polsce
  • Pliszka (rzeka) – prawy dopływ Odry
  • Pliszka – osada położona w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Bytnica
  • Pliszka – przystanek osobowy w Siedlisku

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈplʲiʃka, AS: plʹiška

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. pliska, plizga, pliskwa, pluskwa, daw. lub gwara. pastuszek, pieńka, młynarka, latopierz, trzęsiogonek, trzęsidupka, kręcidupka, reg-pl|Kujawy|łysy maciek.

Wiktionary


pliszki

drobny ptak śpiewający z rzędu wróblowatych, o smukłym ciele i długim ogonku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga

 (1.1) daw. gra hazardowa polegająca na rzucaniu czterech brzozowych drewienek tak, by upadały jasną stroną na wierzch

 (1.2) daw. zabawa chłopców, w której wykorzystywano trzy kijki

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. oraz M., B. i W. lm. od: pliszka#pliszka

Wiktionary

Pliszki – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Paprotnia. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.2) klipa

Wiktionary


pliszkowate

rodzina owadożernych ptaków z rzędu wróblowych; pliszki


SJP.pl

Pliszkowate (Motacillidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca około 70 gatunków zamieszkujących cały świat (oprócz Antarktydy). W Polsce stwierdzono 14 gatunków, choć niektóre tylko tu zalatują.

Są to ptaki owadożerne polujące na ziemi. Występują na otwartych przestrzeniach. Gniazdo wiją na ziemi, składają w nim do 6 jaj.

Wikipedia


pliszkowaty

o cechach pliszkowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


plita

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. płyta kuchenna

Wiktionary

Plita – dawna leśniczówka. Tereny, na których była położona leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Krzywe Sioło.

Wikipedia


plizga

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. ornit. pliszka

Wiktionary


plizin

Plizin – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Poniatowa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo w gminie Poniatowa. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 236 mieszkańców.

Wikipedia


plk

skrótowiec

 (1.1) = Polskie Linie Kolejowe

 (1.2) = Polska Liga Koszykówki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Torami kolejowymi w Polsce zarządza PLK.

 (1.2) Mistrzem PLK w sezonie 2005/2006 (= dwa tysiące pięć / dwa tysiące sześć) była drużyna z Sopotu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ːl‿ˈka, AS: p•‿el‿ka

Wiktionary


pln

międzynarodowe oznaczenie polskiego złotego


SJP.pl


plo

[czytaj: pe-el-O] skrót od: Polskie Linie Oceaniczne


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) = żegl. Polskie Linie Oceaniczne;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez dwa lata pływałem na statkach PLO.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ːl‿ˈɔ, AS: p•‿el‿o

Wiktionary


ploch

nazwisko


SJP.pl


plociuch

potocznie: osoba gadatliwa, lubiąca dużo mówić o byle czym; pleciuga, pleciuch, papla, gaduła


SJP.pl


plociucha

(r. żeński) potocznie: kobieta gadatliwa, lubiąca dużo mówić o byle czym; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym; pleciucha, pleciuga, papla, gaduła


SJP.pl


plociuchowski

plociuch


SJP.pl

Patrz:

plociuch

ploeszteński

przymiotnik od: Ploeszti


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ploeszti, dotyczący Ploeszti

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Znał mnie jeszcze z czasów ploeszteńskich, a dowiedziawszy się, że mieszkam w Bukareszcie, zaprosił mnie kiedyś na obiad.

 (1.1) W mieście ugaszono pożary; obok wielkich zbiorników ropy naftowej grupy ploeszteńskich nafciarzy. Odbudowują to, co hitlerowcy zburzyli, zdewastowali, spalili.

 (1.1) Mimo zdobycia ploeszteńskiego zagłębia i mimo zabezpieczenia sobie nafty rumuńskiej potem w odrębnym rozejmie z Rumunią w Buftea w marcu 1918 r., Niemcy, wobec wzrastającej intensyfikacji wojny motorowej na zachodzie, odczuwali co raz bardziej swą niższość w zaopatrzeniu naftowym: machina wojenna mogła stanąć. Powstaje nowa gigantyczna myśl ratunku: zdobyć Baku uwsp..

 (1.1) W okresie bitwy stalingradzkiej i po jej zakończeniu rumuńscy robotnicy, mimo represji, pod kierownictwem partii komunistycznej przeprowadzili szereg śmiałych strajków, jak np. 28.11.1942 r. w fabryce zbrojeniowej „Concordia” w Ploeszti i 1.5.1943 r. w ploeszteńskich zakładach „Usinelie Romanie”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ploeszti n.

Wiktionary


ploeszti

miasto w Rumunii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowej Rumunii;

Wiktionary

Ploeszti (rum. Ploiești, do 1960 Ploești) – miasto w południowej Rumunii, ośrodek administracyjny okręgu Prahova, na północnym krańcu Niziny Wołoskiej. W 2002 roku liczyło 232,5 tys. mieszkańców.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W okresie bitwy stalingradzkiej i po jej zakończeniu rumuńscy robotnicy, mimo represji, pod kierownictwem partii komunistycznej przeprowadzili szereg śmiałych strajków, jak np. 28.11.1942 r. w fabryce zbrojeniowej „Concordia” w Ploeszti i 1.5.1943 r. w ploeszteńskich zakładach „Usinelie Romanie”.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ploeszteński

Wiktionary


plogging

[czytaj: ploging] jogging w połączeniu ze zbieraniem śmieci


SJP.pl


ploggingowy

plogging [czytaj: plogingowy]


SJP.pl


ploidalność

ilość materiału genetycznego (DNA) w jądrze komórkowym; ploidia


SJP.pl

Ploidia (gr. -πλοος -ploos ‘wielokrotny’, ‘złożony’; ει̉δής eides, ‘podobny do’), ploidalność – ilość materiału genetycznego (DNA) znajdującego się w jądrze komórkowym, określana w odniesieniu do liczby chromosomów.

Wikipedia


ploidia

ilość materiału genetycznego (DNA) znajdującego się w jądrze komórkowym; ploidalność


SJP.pl

Ploidia (gr. -πλοος -ploos ‘wielokrotny’, ‘złożony’; ει̉δής eides, ‘podobny do’), ploidalność – ilość materiału genetycznego (DNA) znajdującego się w jądrze komórkowym, określana w odniesieniu do liczby chromosomów.

Wikipedia


plomba

1. sztuczne wypełnienie ubytku w zębie;
2. nowy budynek dobudowany w przestrzeni pomiędzy istniejącymi wcześniej budynkami;
3. zabezpieczenie zakładane na towarach, drzwiach itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stomat. wypełnienie dentystyczne w zębie

 (1.2) techn. mechanizm zabezpieczający zawierający znak właścicieli lub nadawców;

 (1.3) archit. budynek uzupełniający lukę w zabudowie;

 (1.4) dendr. wypełnienie cementowe w korze drzewa

Wiktionary

  • Wypełnienie – materiał odbudowujący tkanki zęba
  • Plomba budowlana – budynek uzupełniający lukę w zabudowie
  • Plomba zabezpieczająca – zabezpieczenie przed otwarciem opakowania, obudowy itp. i naruszania ich zawartości bez pozostawienia śladów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wypadła mi plomba.

 (1.2) Tak zamkniętej plombaomby nie da się ponownie otworzyć bez możliwości zniszczenia lub uszkodzenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plombownica ż., plombowiec m., plombowanie n., zaplombowanie n.

 czas. plombować ndk., zaplombować dk.

 przym. plombowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypełnienie

 (1.3) plombowiec

Wiktionary


plombiera

rodzaj lodów z dodatkiem kandyzowanych owoców; plombir


SJP.pl


plombir

rodzaj lodów z dodatkiem kandyzowanych owoców; plombiera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. rodzaj lodów mlecznych często z owocami, pierwotnie wytwarzanych z wanilii, śmietany, jajek i cukru, według receptury stosowanej w Związku Radzieckim od 1937 roku

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) lody

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ros|пломбир. < etym|francombières. < prawdop. od etym|franc|Plombières-les-Bains., nazwy miejscowości w zachodniej Francji

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) plombir

* białoruski: (1.1) пламбір m.

* rosyjski: (1.1) пломбир m.

* ukraiński: (1.1) пломбір m.

źródła.

== plombir (język angielski.) ==

thumbombir (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) spoż. plombir

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


plombować

1. uzupełniać plombą ubytki w zębach;
2. zakładać plomby na towarach lub drzwiach w celu ich zabezpieczenia;
3. wypełniać masą cementową ubytki w gruncie lub pniach drzew


SJP.pl


plombowiec

potocznie: nowy budynek dobudowany w przestrzeni pomiędzy istniejącymi wcześniej budynkami; plomba


SJP.pl


plombowy

plomba


SJP.pl

Patrz:

plomba

plómpa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. pompa

Wiktionary


plómpać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. pompować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|plómpować.

Wiktionary


plómpować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. pompować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|plómpać.

Wiktionary


plon

1. wynik uprawy (owoce, ziarno itp.); żniwo;
2. przenośnie: efekt pracy, zysk, osiągnięcia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zysk z roślin uprawnych: ziaren, warzyw, owoców

 (1.2) przen. konsekwencja, wynik, zysk, który jest wynikiem jakiegoś działania

 (1.3) stpol. zdobycz

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

 (1.1) plon + D.

kolokacje.

 (1.1) zebrać / zbierać / zwozić / zwieźć plon

synonimy.

 (1.1) zbiory, płody, żniwo

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. poplon m., plonowanie n.

 czas. plonować

frazeologia.

 czyj siew, tego plon • styczeń mrozem trzeszczeć musi, wtedy chłopa plon przydusi

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) harvest, yield

* arabski: (1.1) حصد, جنى m.; (1.2) جنى ż.

* białoruski: (1.1) ураджай m., жніво n.

* esperanto: (1.1) rikolto, rikoltaĵo; (1.2) rikolto, rikoltaĵo

* francuski: (1.2) rendement m.

* hiszpański: (1.1) cosecha ż.

* niderlandzki: (1.1) oogst m., opbrengst m.; (1.2) oogst m.

* niemiecki: (1.1) Ernte ż., Ertrag m.; (1.2) Ernte ż., Ertrag m.

* nowogrecki: (1.1) σοδειά ż.

* rosyjski: (1.1) урожай m., жатва ż., сжатые хлеба lm.; (1.2) плоды lm., результаты lm.

* szwedzki: (1.1) gröda w.

źródła.

== plon (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) smok (potwór)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plɔ̃n, AS: plõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poplon m., plonowanie n.

 czas. plonować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zbiory, płody, żniwo

Wiktionary


ploniarka

mucha z rodziny niezmiarek, jej larwy są groźnymi szkodnikami owsa, żyta i pszenicy


SJP.pl

Ploniarka (Reithrodontomys) – rodzaj ssaków z podrodziny nowików (Neotominae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Wikipedia


plonk

wykrzyknik

 (1.1) środ. zwrot, którym kwituje się czyjąś wypowiedź, wyraz ignorowania internetowego trolla

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plɔ̃ŋk, AS: plõŋk

Wiktionary


plonotwórczy

taki, który przyczynia się do zwiększenia plonów


SJP.pl


plonować

owocować, przynosić plony


SJP.pl


plony

1. wynik uprawy (owoce, ziarno itp.); żniwo;
2. przenośnie: efekt pracy, zysk, osiągnięcia


SJP.pl

Integralne części wsi w Polsce
  • Plony – część wsi Dobry Las, w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Zbójna
  • Plony – część wsi Osowo Leśne, w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Lubichowo
Inne
  • Plony – święto
Zobacz też
  • Plon
  • Plany

Wikipedia


ploso

zagłębienie w dnie rzeki o spokojnej wodzie, znajdujące się między dwiema bystrzycami


SJP.pl

Ploso – zagłębienie w dnie rzeki między dwoma bystrzami o znacznie spokojniejszej wodzie – przepływ laminarny, czasem praktycznie niezauważalny. Ploso zwykle powstaje na skutek erozji u podnóża brzegu podcinanego przez meander. Może też powstać przy przeszkodzie, np. powalonym pniu drzewa. W profilu podłużnym dno jest wklęsłe. Górna część plosa, przez którą nie przechodzi nurt rzeki to zatoń.

Wikipedia


plot.

skrót

 (1.1) = przeciwlotniczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Straty polskie wyniosły 644 poległych, wzięto do niewoli 1543, zdobyto 514 karabinów oraz jedno działo plot.

Wiktionary


plota

zgrubienie od: plotka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. zob. plotka.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdzieś w połowie listopada jak zwykle spotkałyśmy się na plotaoty. Gadałyśmy o wszystkim: o facetach, że nic nie warci, o pieniądzach, że ich ciągle za mało i o sąsiadce z naprzeciwka, że ma białego bulteriera.

 (1.1) Weszły te babcie i zaczęły się wszystkie pchać na chama do przodu. Ja nie miałam zamiaru ustąpić (…) a one chciały się wymienić najnowszymi plotami zapewne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plotka ż., ploteczka ż.

 czas. plotkować

Wiktionary


ploteczka

zdrobnienie od: plotka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: plotka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wracasz od cioci Marysi? Pewnie przyniosłaś jakieś ploteczkaoteczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plɔˈtɛt͡ʃka, AS: plotečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plotka, plota, plotkowanie, plotkara, plotkarka, plotkarstwo, plotkarz

 czas. plotkować

 przym. plotkarski

 przysł. po plotkarsku

Wiktionary


ploter

sterowane komputerem urządzenie do rysowania (np. sporządzania wykresów) lub wycinania figur z folii; plotter


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. komputerowe urządzenie peryferyjne do pracy z dużymi arkuszami;

 (1.2) nawig. urządzenie nawigujące

Wiktionary

Ploter (ang. plotter) – komputerowe urządzenie peryferyjne, służące do pracy z dużymi płaskimi powierzchniami, mogące nanosić obrazy, wycinać wzory, grawerować itp.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) war. rzad. plotter

Wiktionary


ploterowy

ploter; plotterowy


SJP.pl


plotka

niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska, powodująca utratę dobrego wizerunku osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogłoska, często nieprawdziwa i szkodliwa dla czyjejś reputacji; wiadomość powtarzana z ust do ust, która traci swoje pierwsze, prawdziwe znaczenie;

Wiktionary

Plotka – niesprawdzona lub kłamliwa wiadomość, zwykle powodująca utratę dobrego wizerunku osoby, której dotyczy. Powszechnie uważa się, że plotka jest synonimem pogłoski, która jest definiowana jako rozpowszechnianie niepewnych (niepotwierdzonych) informacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Słyszałaś najnowszą plotkaotkę? Sąsiad z czwartego piętra podobno zdradza żonę!

 (1.1) Od pewnego czasu po mieście krążą plotkaotki o tym, że zbudują drugi hotel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈplɔtka, AS: plotka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plotkarstwo n., plotkarz mos., plotkarka ż., plotkara ż., plotkowanie n.

:: zdrobn. ploteczka ż.

:: zgrub. plota ż.

 czas. plotkować ndk.

 przym. plotkarski

 przysł. po plotkarsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogłoska, szeptanka, reg. pozn. {{lm. pierdy}}

Wiktionary


plotkara

kobieta rozpowszechniająca plotki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od plotkarka

Wiktionary

  • Plotkara (seria powieści)
  • Plotkara (serial telewizyjny)
  • Plotkara: Wejście Carlsów

Wikipedia

Wymowa:

IPA: plɔtˈkara, AS: plotkara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plotkowanie n., plotka ż., ploteczka ż., plotkarka ż., plotkareczka ż., plotkarstwo n., plotkarz m.

 czas. plotkować

 przym. plotkarski

 przysł. po plotkarsku

Wiktionary


plotkareczka

zdrobnienie od: plotkarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: plotkarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plotkarstwo n., plotkarka ż., plotkara ż.

 przym. plotkarski

 przysł. po plotkarsku

Wiktionary


plotkarka

plotkarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się plotkami, rozsiewająca plotkaotki

Wiktionary

Patrz:

plotkarz

Przykłady

 (1.1) Marta to znana plotkarka, to ona rozpeplała wszystkim o problemach małżeńskich Jadźki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plɔtˈkarka, AS: plotkarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plotkowanie n., plotka ż., ploteczka ż., plotkarstwo n.

:: fm. plotkarz mos.

:: zgrub. plotkara

:: zdrobn. plotkareczka

 czas. plotkować ndk.

 przym. plotkarski

 przysł. po plotkarsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plotkara; pot. baba z magla; pot. maglarka, maglara, pleciuch, plociuch, pleciuga; reg. pozn. pierduśnica.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.; gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; daw. plotucha

Wiktionary


plotkarski

dotyczący plotkarza, plotkarstwa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z plotkarstwootkarstwem, dotyczący plotkarstwootkarstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trudniła się plotkarskim fachem, wypisując brednie na forach internetowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plotkarstwo n., plotkarz mos., plotkara ż., plotkareczka ż., plotkarka ż., plotkowanie n., plotka ż., ploteczka ż.

 czas. naplotkować dk., plotkować ndk., poplotkować dk.

 przym. rozplotkowany

 przysł. po plotkarsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozplotkowany

Wiktionary


plotkarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) robienie plotkaotek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak szkodliwemu plotkarstwootkarstwu trzeba postawić tamę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plotkarz mos., plotkara ż., plotkareczka ż., plotkarka ż., plotkowanie n., plotka ż., ploteczka ż.

 czas. naplotkować dk., plotkować ndk., poplotkować dk.

 przym. plotkarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plotkowanie

Wiktionary


plotkarz

osoba rozsiewająca plotki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się plotkami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stryj Marian to straszny plotkarz, wszystko o wszystkich musi wiedzieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈplɔtkaʃ, AS: plotkaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plotka ż., ploteczka ż., plotkarstwo n., plotkowanie n.

:: fż. plotkarka ż., zgrub. plotkara ż.

 czas. plotkować ndk.

 przym. plotkarski

 przysł. po plotkarsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gaduła, pierdoła, daw. plotuśnik

Wiktionary


plotki

potocznie:
1. robienie, rozpowszechnianie plotek;
2. spotkanie jakichś osób, na którym opowiada się plotki


SJP.pl

Plotka – niesprawdzona lub kłamliwa wiadomość, zwykle powodująca utratę dobrego wizerunku osoby, której dotyczy. Powszechnie uważa się, że plotka jest synonimem pogłoski, która jest definiowana jako rozpowszechnianie niepewnych (niepotwierdzonych) informacji.

Wikipedia


plotkować

czasownik

 (1.1) opowiadać, roznosić plotkaotki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plɔtˈkɔvat͡ɕ, AS: plotkovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plota ż., ploteczka ż., plotkowanie n., plotkara, plotkarka, plotkarz, plotka, plotkarstwo

 przym. plotkarski

 przysł. po plotkarsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brać kogoś na język

Wiktionary


plotkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy odotkować.

Wiktionary

Plotka – niesprawdzona lub kłamliwa wiadomość, zwykle powodująca utratę dobrego wizerunku osoby, której dotyczy. Powszechnie uważa się, że plotka jest synonimem pogłoski, która jest definiowana jako rozpowszechnianie niepewnych (niepotwierdzonych) informacji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌplɔtkɔˈvãɲɛ, AS: plotkovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. plotkować ndk.

 rzecz. plotkarstwo n., plotkarz mos., plotkarka ż., ploteczka ż., plotka ż., plotkara ż.

 przym. plotkarski

 przysł. po plotkarsku

Wiktionary


plotter

[czytaj: ploter] sterowane komputerem urządzenie do rysowania (np. sporządzania wykresów) lub wycinania figur z folii; ploter


SJP.pl

Ploter (ang. plotter) – komputerowe urządzenie peryferyjne, służące do pracy z dużymi płaskimi powierzchniami, mogące nanosić obrazy, wycinać wzory, grawerować itp.

Wikipedia


plotterowy

plotter; ploterowy


SJP.pl


plotyn

Plotyn (gr. Πλωτῖνος Plotinos; ur. 204/205 prawdopodobnie w Lykopolis w Egipcie, zm. 270 w Kampanii) – filozof starożytny, twórca systemu filozoficznego zwanego neoplatonizmem.

Wikipedia


plotynistyczny

plotynizm


SJP.pl

Patrz:

plotynizm

plożenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy odożyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. plożyć

Wiktionary


plozja

nagłe otwarcie drogi dla powietrza przez narządy mowy pod ciśnieniem powietrza wypływającego z płuc


SJP.pl

Wikipedia


plożyć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Poznań. służyć, przynosić ulgę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plożenie n.

Wiktionary


pluć

1. wyrzucać z ust, np. ślinę;
2. przenośnie: wymyślać komuś, znieważać kogoś;
3. przenośnie: sypać gradem kul, strzelać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypluć)

 (1.1) wyrzucać, wydalać coś z ust, najczęściej ślinę

 (1.2) przen. gardzić czymś w sposób czynny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plut͡ɕ, AS: pluć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plucie n., wypluwanie n., wyplucie n., plujka ż., oplucie n., opluwanie n., splunięcie n., spluwanie n., spluwa ż., zapluwanie n., zaplucie n., wypluwka ż., plwocina ż.

 czas. wypluć dk., wypluwać ndk., opluwać ndk., opluć dk., splunąć dk., spluwać ndk., zapluwać ndk., zapluć dk., plwać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plwać

Wiktionary


plucha

długo utrzymująca się deszczowa pogoda, charakteryzująca się uciążliwymi opadami, chłodem i wiatrem; słota, szaruga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogoda dżdżysta, deszczowa, nieprzyjemna od wilgoci

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ni żywej duszy nie wypatrzył pod sczerniałymi od pluchauchy topolami.

 (1.1) […] ćma była i plucha […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpluxa, AS: pluχa

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pluskać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) słota

Wiktionary


plucice

Plucice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Gorzkowice.

W latach 1954-1957 wieś była siedzibą gromady Plucice, po jej zniesieniu w gromadzie Gorzkowice. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


plucie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy oduć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈplut͡ɕɛ, AS: pluće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypluć, pluć ndk.

 rzecz. plujka ż., plwocina ż.

Wiktionary


pluciński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Pluciński – polski koszykarz, olimpijczyk
  • Edmund Pluciński – polski matematyk
  • Leon Pluciński – polski polityk
  • Marian Pluciński – polski wojskowy
  • Michał Pluciński – polski aktor teatralny i filmowy
  • Mieczysław Pluciński – projektant jachtów, szkutnik, żeglarz
  • Stanisław Pluciński – polski polityk i inżynier
  • Tadeusz Pluciński – polski aktor filmowy i teatralny
  • Zygmunt Pluciński – polski działacz społeczno-polityczny

Wikipedia


pluder

pogardliwie o Niemcu; Szkop, prusak, fryc, helmut, szwab (Szwab)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. Niemiec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pludry nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fryc, helmut, szkop, szwab; gw-pl|Śląsk Cieszyński|szwob.

Wiktionary


pluderki

przestarzałe zdrobnienie od: pludry


SJP.pl


pludry

dawniej: krótkie szerokie spodnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) odzież. kraw. dawne bufiaste spodnie do kolan

 (1.2) daw. spodnie sięgające kolan

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) depr. M. i W. lm. od: pluder

Wiktionary

Pludry (dodatkowa nazwa w j. niem. Pluder) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Dobrodzień.

Miejscowość jest położona przy linii kolejowej Opole – Częstochowa, na której znajduje się stacja kolejowa Pludry. Komunikacja autobusowa na trasach Dobrodzień – Lubliniec, Strzelce Opolskie – Olesno, Kędzierzyn-Koźle – Lubliniec. Szkoła podstawowa im. Marii Konopnickiej, urząd pocztowy i kościół św. Antoniego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pluder mos., pluderki nmos.

Wiktionary


plug

plug zmienny, plug rudonogi - gatunki chrząszczy z rodziny poświętnikowatych


SJP.pl


plug-in

[czytaj: plag in] w informatyce: dodatek rozszerzający funkcjonalność aplikacji; wtyczka, plugin


SJP.pl


plugastwo

paskudztwo, okropnosć


SJP.pl


plugawić

splugawiać;
1. okrywać hańbą, znieważać, pozbawiać godności nieprzyzwoitymi, niemoralnymi i budzącymi wstręt działaniami;
2. bezcześcić, profanować;
3. zanieczyszczać coś, powodując, że wywołuje to obrzydzenie; czynić plugawym


SJP.pl


plugawice

Plugawice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Doruchów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


plugawiec

człowiek niemoralny, wywołujący obrzydzenie swoim zachowaniem


SJP.pl


plugawiej

stopień wyższy od przysłówków: plugawo, plugawie


SJP.pl


plugawość

plugawy


SJP.pl

Patrz:

plugawy

plugawszy

stopień wyższy od przymiotnika: plugawy


SJP.pl


plugawy

obrzydliwy, budzący odrazę


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) budzący głęboki wstręt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przypomnij sobie, cośmy widzieli, jedyna, w ten letni tak piękny poranek: u zakrętu leżała plugawyugawa padlina na ścieżce żwirem zasianej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plugawiec mos., plugastwo n., plugawość ż., plugawienie n.

 czas. plugawić ndk.

 przysł. plugawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrzydliwy, odrażający, ohydny, ordynarny, paskudny

Wiktionary


plugin

[czytaj: plagin] w informatyce: dodatek rozszerzający funkcjonalność aplikacji; wtyczka, plug-in


SJP.pl

Wtyczka (ang. plug-in, add-on), rozszerzenie (ang. extension) – dodatkowy moduł do programu komputerowego, który rozszerza możliwości produktu wyjściowego.

Stosowanie wtyczek jest coraz częstszym zabiegiem wśród twórców programów, a zwłaszcza tych tworzących otwarte oprogramowanie. Zaletą takiego rozwiązania jest możliwość wyboru funkcjonalności, które użytkownik chce wykorzystywać w programie, a których nie potrzebuje. Poza tym odciąża to autora programu od pisania kodu nawet dla funkcji niszowych, a przerzuca to zadanie na zewnętrznych programistów. Jednak, aby możliwe było tworzenie wtyczek, programista musi od razu dla swojej aplikacji udostępnić i udokumentować API, czyli interfejs programistyczny.

Wikipedia


plujka

1. mucha, której rozwijające się w fekaliach lub rozkładającym się mięsie larwy (białe robaki), służą w wędkarstwie jako przynęta bądź zanęta;
2. gwarowo: filtr od papierosa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Calliphora|ref=tak., ciemnogranatowa, połyskująca mucha składająca jaja w mięsie

 (1.2) pot. kawa lub herbata z fusami, w odróżnieniu od rozpuszczalnej lub z ekspresu

 (1.3) środ. inform. drukarka atramentowa

Wiktionary

  • gatunki muchówek z rodziny plujkowatych:
    • plujka pospolita (mucha niebieska, Calliphora vicina)
    • plujka burczało (mucha plujka, Calliphora vomitoria)
  • plujka – zupa gotowana z jęczmienia w czasie powstania warszawskiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Napijesz się kawy? Ale mam tylko plujkaujkę.

 (1.3) Postanowiłem sprzedać plujkaujkę i kupić laserówkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈplujka, AS: plui ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plwocina ż., plucie n., naplucie n., wypluwanie n., wyplucie n., opluwanie n., oplucie n., plujkowate nmos.

 czas. pluć ndk., napluć dk., wypluwać ndk., wypluć dk., opluwać ndk., wypluć dk.

 przym. plujkowy, plujkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) atramentówka

Wiktionary


plujkowate

rodzina licząca około 1500 gatunków owadów z rzędu muchówek, zabarwionych zielono lub niebiesko, z metalicznym połyskiem, których larwy rozwijają się w fekaliach lub rozkładającym się mięsie


SJP.pl

Wikipedia


plujkowaty

o cechach plujkowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


plum

słowo mające oddawać dźwięk powstający w momencie wpadnięcia czegoś do wody; plums, plusk


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. wyraz naśladujący plusk czegoś wpadającego do wody

Wiktionary

Miejscowości w USA:

  • Plum – miasto w stanie Pensylwania, w hrabstwie Allegheny

Gminy w USA:

  • Plum (ang. Plum Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Phillips
  • Plum (ang. Plum Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Venango

Bohaterowie fikcyjni:

  • Plum – postać w komiksach Szarloty Pawel z serii "Jonka, Jonek i Kleks"

Grupy muzyczne:

  • Plum – zespół rockowy z Poznania

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przytrzymywaliśmy lampy, podkładaliśmy świeżą słomę, a maciora niczym królowa unosiła tylko od czasu do czasu głowę, żeby sprawdzić, czy poświęcamy jej dosyć dużo uwagi, i tylko wtedy, gdy w jej nieprzyzwoitym zadku pojawiał się mały prosięcy ryjek, postękiwała trochę. Leżała sobie na boku, a prosiaczki wypadały z niej jak korki z butelki: plum, plum!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plũm, AS: plũm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chlup, plask

Wiktionary


plumaż

ozdoba z piór przy męskim kapeluszu


SJP.pl


plumbago

afrykańskie pnącze z rodziny ołownicowatych; ołownik


SJP.pl

Ołownik, ołownica (Plumbago) – rodzaj roślin z rodziny ołownicowatych (Plumbaginaceae). Obejmuje od ok. 12 do ok. 17 gatunków. Występują na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Rosną zwykle na obszarach suchych i skalistych.

Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne, szczególnie popularny jest ołownik uszkowaty, jednak na obszarach występowania przymrozków rośliny z tego rodzaju wymagają uprawy w szklarniach.

Wikipedia


plumbogummit

minerał krystalizujący w systemie trygonalnym, uwodniony fosforan ołowiu i glinu


SJP.pl


plumbojarosyt

złotobrunatny minerał, siarczan żelaza i ołowiu, odkryty w 1902 roku; krystalizuje w układzie trygonalnym


SJP.pl


plumbokalcyt

minerał zawierający mikroskopowe domieszki cerusytu, stosowany jako kryształ w przyrządach optycznych, do produkcji cementu, w budownictwie, metalurgii i zdobnictwie


SJP.pl


plumbum

łacińska nazwa ołowiu (pierwiastka chemicznego)


SJP.pl


plumeria

środkowoamerykańska roślina z rodziny toinowatych


SJP.pl

Plumeria (Plumeria Tourn. ex L.), znana także jako Kwiat Lei – rodzaj roślin z rodziny toinowatych. Należy tu 7-8 gatunków pochodzących z Ameryki Środkowej. Nazwę nadano dla upamiętnienia francuskiego botanika Charlesa Plumiera.

Wikipedia


plumkać

potocznie:
1. wydawać dźwięk powstający w momencie wpadnięcia czegoś do wody; pluskać;
2. grać na instrumencie klawiszowym;
3. w gwarze uczniowskiej:
a) podskakiwać, pyskować;
b) rzadko: odpowiadać na lekcji;
4. plumkać się - kąpać się, chlapać się w wodzie; pluskać się


SJP.pl


plumknąć

potocznie: zagrać (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; brzdęknąć, brzęknąć, brząknąć, brzdąknąć


SJP.pl


plums

słowo mające oddawać dźwięk powstający w momencie wpadnięcia czegoś do wody; plum


SJP.pl


plunąć

1. wyrzucić z ust (najczęściej ślinę);
2. przenośne: strzelić (np. z armaty)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pluć)

 (1.1) wyrzucić z ust ślinę bądź coś, co się tam znajduje

 (1.2) zlekceważyć albo pogardzić

 (1.3) wyrzucić z siebie grad lub strumień czegoś (np. ognia)

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Lufa plunąćunęła ogniem, pół ściany pod postacią pyłu i płatów tynku posypało się na Kiernackiego.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) splunąć

Wiktionary


plur.

skrót od: pluralis (w językoznawstwie: liczba mnoga); pl.


SJP.pl


pluralis

w językoznawstwie: liczba mnoga


SJP.pl


pluralista

pluralizm


SJP.pl

Patrz:

pluralizm

pluralistka

pluralista


SJP.pl

Patrz:

pluralista

pluralistyczność

1. cecha czegoś charakteryzującego współistnienie wielu opinii i norm;
2. gwarantowanie różnym grupom społecznym i politycznym prawa wyrażania swych poglądów i uczestnictwa w życiu państwa


SJP.pl


pluralistyczny

pluralizm


SJP.pl

Patrz:

pluralizm

pluralizm

1. wielość, różnorodność;
2. demokratyczna zasada ustrojowa gwarantująca różnym grupom społecznym i politycznym prawo wyrażania swych poglądów i uczestnictwo w życiu państwa;
3. w filozofii: teoria, w myśl której rzeczywistość składa się z różnorakich bytów, niesprowadzalnych do jednej realności


SJP.pl

W znaczeniu ogólnym różnorodność, na przykład:

  • pluralizm polityczny
  • pluralizm teoretyczny
  • pluralizm (filozofia)
  • pluralizm (socjologia)

Wikipedia


pluralizować

1. wprowadzać pluralizm w życiu społecznym;
2. pluralizować się - stawać się pluralistycznym


SJP.pl


pluralny

wielokrotny


SJP.pl


plus

1. znak matematyczny w postaci krzyżyka (+), występujący jako:
a) znak dodawania;
b) oznaczenie wartości dodatniej liczby;
2. krzyżyk (+) przy ocenie szkolnej podwyższający jej wartość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. znak w postaci krzyżyka oznaczający dodawanie lub wartość powyżej zera

 (1.2) znak przy ocenie szkolnej podwyższający ją

 (1.3) dodatnia cecha czegoś

przymiotnik

 (2.1) dodatni

spójnik

 (3.1) a oprócz tego, ponadto

 (3.2) mat. dodać (spójnik łączący składniki przy dodawaniu)

Wiktionary

  • Plus – znak dodawania
  • Plus – polska sieć telefonii komórkowej
  • „Plus” – kwartalnik literacki
  • Plus – album Macieja Balcara
  • Plus Discount – sieć sklepów
  • „Plus ultra” – motto
  • Radio Plus – rozgłośnia radiowa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tutaj, zamiast minusa, powinien być plus.

 (1.2) Kasia dostała dziś czwórkę z plusem.

 (1.3) Jedziecie do stolicy kraju kapitalistycznego, który to kraj ma być może nawet tam i swoje… plusy. Rozchodzi się jednak o to, żeby te plusy nie przesłoniły wam minusów.

 (2.1) Matka ma czynnik Rh plus, więc nie musi się obawiać konfliktu serologicznego.

 (2.1) Jest plus dwadzieścia stopni.

 (3.1) Dostałam dziś dwa bukiety kwiatów plus bombonierkę.

 (3.2) Dwa plus pięć równa się siedem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plus, AS: plus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. plusik

 przym. plusowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) zaleta

 (3.2) dodać

Wiktionary


plusenergetyczny

przymiotnik

 (1.1) o budynku: taki, który produkuje energię w całości wystarczającą na pokrycie własnego zużycia, włącznie z ogrzewaniem, nie potrzebując jej dostaw z zewnątrz, a do tego wytwarza nadwyżkę energii, którą może przekazać do sieci, co odbywa się wskutek zastosowania grubego ocieplenia, systemu odzyskiwania ciepła i wykorzystania odnawialnych źródeł energii, m.in. baterii słonecznych i wiatraków

 (1.2) o rozwoju gospodarczym i gospodarce: następujący / rozwijający się przy jednoczesnym spadku zużycia energii, co odbywa się wskutek stosowania coraz wydajniejszych technologii, wymagających mniej energii oraz dzięki jej oszczędzaniu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌplusɛ̃nɛrɡɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: plusẽnergetyčny

Wiktionary


plusik

zdrobnienie od: plus


SJP.pl


plusk

1. dźwięk powstający przy uderzeniu czegoś o ciecz lub cieczy o coś; pluskot;
2. pluskanie się;
3. potocznie: ogon bobra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odgłos wydawany przy zderzeniu wody lub innej płynnej substancji (np. błota) i twardego przedmiotu

 (1.2) łow. ogon bobra

 (1.3) płetwa ogonowa u ryb

wykrzyknik

 (2.1) wykrzyknik naśladujący plusk (1.1)

wykrzyknik w użyciu czasownikowym

 (3.1) plusnąć, zrobić plusk (1.1)

Wiktionary

Plusk (ang. Splash) – amerykańska komedia romantyczna z 1984 roku w reżyserii Rona Howarda.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kamyk wpadł z pluskiem do jeziora.

 (2.1) Kaczka z całą rodziną wybrała się do kąpieli i na dalszą wycieczkę. Plusk! — i skoczyła w wodę.

 (3.1) Ania przeszczęśliwa plusk w kałużę!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: plusk, AS: plusk

Wiktionary

Powiązane:

 czas. plusnąć, pluskać (się), wypluskać (się), napluskać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kielnia

Wiktionary


pluskać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. plusnąć)

 (1.1) o cieczy: chlapać, wydając odgłos

czasownik zwrotny niedokonany pluskać się (dk. brak)

 (2.1) kąpać się w płytkiej wodzie, rozchlapując ją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ułożyłem się na siedzeniu szofera. Rzeka szumiała i pluskaćuskała w ciemnościach, z dala dolatywał jednostajny warkot motorów wycofujących się oddziałów.

 (1.1) Słychać było, jak woda pluskaćuszcząc ścieka do omszałych basenów.

 (2.1) Idąc pomostem możemy obserwować baseny pełne ryb pluskaćuskających się w stale oczyszczanej i zasilanej w tlen wodzie.

 (2.1) Oczyściłem pobieżnie buty i mundur, potem sam wlazłem do wody i pluskaćuskałem się parę minut, nadrabiając dwudniowe zaległości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpluskat͡ɕ, AS: pluskać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pluskanie n., pluśnięcie n., pluszcz m., plucha ż., plusk m.

 czas. plusnąć

 wykrz. plusk

Wiktionary


pluskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rozchlapywanie wody podczas kąpania się w płytkiej wodzie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pluskać

Wiktionary


pluskiewka

mały metalowy przedmiocik z okrągłą, płaską główką i szpikulcem, używany do przypinania czegoś do tektury, drewna itp; pineska; pinezka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. pluskwa

 (1.2) daw. współcz. gw-pl|Kraków. pinezka

Wiktionary

Pinezka, pineska (pluskiewka) – krótki gwoździk lub szpilka (z ostrzem długości nieprzekraczającej 6, rzadziej 10 milimetrów) z dużą główką, metalową lub z tworzywa sztucznego, często płaską, umożliwiającą wciśnięcie pinezki w miękkie podłoże (np. z tektury, korka lub miękkiego drewna) bez użycia młotka, samymi palcami i – co często ważniejsze – również wyciągnięcie jej bez użycia żadnych narzędzi.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pluskwa ż.

Wiktionary


plusknia

Plusknia (Dolycoris) – rodzaj pluskwiaków z rodziny tarczówkowatych.

Pluskwiaki te mają głowę oraz przód przedplecza i tarczki jasno owłosione. Czułki z czarną obrączką na drugim członie. Kształt ich ciała jest bardziej wydłużony niż u anteminii. Śródpiersie z żeberkiem między biodrami. Na pleurytach zatułowia ujścia gruczołów zapachowych położone z dala od bioder, otoczone matową, pomarszczoną i pobrużdżoną powierzchnią, opatrzone krótkim, równoszerokim kanałem wyprowadzającym. Odwłok o drugim widocznym sternicie pozbawionym skierowanego w przód wyrostka.

Wikipedia


pluskocin

2 miejscowości w Polsce:

  • Pluskocin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Dzierzążnia
  • Pluskocin – osada leśna w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Krzęcin

Wikipedia


pluskolcowate

rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych


SJP.pl

Pluskolcowate (Notonectidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych. Są to drapieżne pluskwiaki wodne. Rodzina Notonectidae liczy około 340 gatunków.

Wikipedia


pluskolcowaty

o cechach pluskolcowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


pluskolec

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ent. pluskwiak wodny pływający na grzbiecie;

Wiktionary

Pluskolec pospolity (Notonecta glauca) – gatunek owada, drapieżny pluskwiak wodny z rodziny pluskolcowatych. Osobniki dorosłe osiągają długość 1,5 cm.

Tak jak inne pluskolce, pływa odwrócony grzbietem do dołu. Dzięki bardzo jasnej barwie grzbietu (uzyskiwanej dzięki zgromadzonej pod skrzydłami cienkiej warstwie powietrza, transportującej światło na zasadzie światłowodu) oraz ciemnemu spodowi, jest słabo widoczny zarówno z góry (na tle dna zbiornika) jak i z dołu (na tle nieba). Dzięki wydłużonym, przystosowanym do tego celu, odnóżom tylnym, pływa krótkimi zrywami, osiągając duże prędkości (w porównaniu z większością owadów wodnych). W razie pogorszenia warunków (np. wyschnięcia zamieszkiwanego zbiornika wodnego), wchodzi na wystające ponad powierzchnię rośliny, osusza skrzydła i odlatuje w poszukiwaniu korzystniejszego siedliska.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pluˈskɔlɛt͡s, AS: pluskolec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grzbietopławek

Wiktionary


pluskot

dźwięk powstający przy uderzeniu czegoś o ciecz lub cieczy o coś; plusk


SJP.pl


pluskota

nazwisko


SJP.pl

Pluskota – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, w gminie Wałcz, nad rzeką Piławką. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Kłębowiec.

Wikipedia


pluskwa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. mały, żywiący się krwią, żyjący w pomieszczeniach owad z gatunku pluskwa domowa, nazwa systematyczna|Cimex lectularius|ref=tak.;

 (1.2) pot. małe urządzenie służące do podsłuchu;

 (1.3) pot. inform. błąd uniemożliwiający poprawne działanie programu

 (1.4) daw. ornit. pliszka

Wiktionary

Pluskwa domowa (Cimex lectularius) – gatunek owada należący do podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, rodziny pluskwowatych. Żywi się krwią zwierząt ciepłokrwistych, głównie człowieka. Była prawie wytępiona w krajach rozwiniętych (z użyciem DDT), ale współcześnie obserwowany jest jej powrót. Potrafi być uciążliwa w warunkach domowych, często poprzez aktywność nocą w łóżkach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Muszę się stąd wyprowadzić. Tutaj jest mnóstwo pluskwauskiew!

 (1.1) Zgniotę cię jak przysłowiową pluskwauskwę.

 (1.2) Służby specjalne założyły znanemu biznesmenowi pluskwauskwę w samochodzie.

 (1.3) Przejrzyj kod, może znajdziesz tę pluskwauskwę, która powoduje wysypywanie się skryptu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpluskfa, AS: pluskfa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pluskwiak m., pluskwowate nmos., odpluskwianie n., odpluskwienie n., zapluskwianie n., zapluskwienie n.

:: zdrobn. pluskiewka ż.

 czas. odpluskwiać ndk., odpluskwić dk., zapluskwiać ndk., zapluskwić dk.

 przym. pluskwiakowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. pozn. bździągwa., gw-pl|Górny Śląsk|wancka, wandzka., gw-pl|Śląsk Cieszyński|płoszczyca.

 (1.2) podsłuch

 (1.3) bug

Wiktionary


pluskwiak

uskrzydlony owad posiadający narząd gębowy typu kłująco-ssącego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. uskrzydlony owad będący pasożytem roślin i zwierząt, występujący na całym świecie w wielu, zróżnicowanych morfologicznie gatunkach;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpluskfʲjak, AS: pluskfʹi ̯ak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pluskwa ż.

Wiktionary


pluskwiaki

uskrzydlony owad posiadający narząd gębowy typu kłująco-ssącego


SJP.pl

Pluskwiaki (Hemiptera) – nazwa zależnie od przyjętej systematyki rzędu lub nadrzędu owadów liczącego 50 000–80 000 gatunków.

Wikipedia


pluskwiakowiec

chwatosz pluskwiakowiec - błonkówka z rodziny grzebaczowatych


SJP.pl


pluskwica

pluskwica europejska - gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych


SJP.pl

Wikipedia


pluskwowaty

żyrytwa pluskwowata - gatunek pluskwiaka z rodziny żyrytwowatych


SJP.pl


pluśnięty

o cieczy: przelany, wylany gwałtownie z charakterystycznym odgłosem


SJP.pl


plusować

środowiskowo: oznaczać jakąś treść internetową w celu pokazania, że przypadła nam do gustu lub że się z nią zgadzamy; dawać plusa


SJP.pl


plusowy

większy od zera; dodatni


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) większy od zera; będący na plusie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plus, plusik

 przym. plus

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dodatni

Wiktionary


plusquamperfectum

[czytaj: pluskfamperfektum] w gramatyce: czas zaprzeszły; w języku polskim w formie szczątkowej, np. zrobiłem byłem


SJP.pl

Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed inną czynnością, która również miała miejsce w przeszłości.

Wikipedia


plusz

rodzaj puszystej tkaniny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. rodzaj miękkiej, puszystej tkaniny z okrywą włókienną;

Wiktionary

Plusz (z fr. peluche) – rodzaj miękkiej tkaniny z okrywą runową. Inne określenia używane zamiennie to okrywa włosowa lub okrywa włókienna. Jest kilka technik uzyskiwania okrywy włókiennej:

  • Okrywa włókienna (runowa) tworzona jest w trakcie procesu tkania, przez przecięcie nitek dodatkowej osnowy runowej lub wątku tworzącego okrywę. W trakcie procesu tkania, w przesmyk, który tworzony jest z osnowy runowej (warstwa górna) i osnowy podstawowej (warstwa dolna), wprowadzane są ułożone płasko tzw. rózgi (rodzaj spłaszczonego pręta, zakończonego nożykiem). Po wprowadzeniu kilku kolejnych wątków tworzących tkaninę, rózgi są obracane o 90° i kolejno wycofywane. Nożyk rózgi rozcina osnowę runową, tworząc okrywę. Stosuje się tu specjalne krosna rózgowe. Tą techniką produkowane są dywany i chodniki, potocznie nazywane strzyżonymi.
  • Okrywa tworzona jest przez jednoczesne tworzenie dwóch tkanin, przewiązanych dodatkową osnową runową. Na krośnie pluszowym tworzona jest tkanina podwójna (jedna nad drugą). Osnowa runowa, której nitki są faliście ukształtowane w procesie przygotowania, jest wspólna dla obu tkanin (łączy obie tkaniny). Po utworzeniu każdego elementu tkaniny, w poprzek krosna przebiega specjalny nóż, który rozcina tę osnowę, rozdzielając obie warstwy. Rozcięta osnowa tworzy okrywę włókienną, na górnej tkaninie od dołu, na dolnej – od góry. Po rozcięciu, obydwie tkaniny nawijane są na oddzielne wałki tkaninowe. Tą techniką produkowane są najczęściej tkaniny pluszowe obiciowe (tapicerskie).
  • Okrywa tworzona jest przez poddanie drapaniu szczotkami tkaniny wykonanej ze specjalnie przygotowanej przędzy, w celu wytworzenia puszystej włókiennej okrywy. Tą techniką produkowane są welury drapane – flanele, koce.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pluszak mzw., pluszaczek m.

 przym. pluszowy

Wiktionary


pluszaczek

zdrobnienie od: pluszak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pluszak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pluszak m., plusz mrz.

Wiktionary


pluszak

potocznie: zabawka pluszowa, zwykle w postaci jakiegoś zwierzątka, np. psa, kota itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) miękka, puchata, zwykle zoomorficzna, zabawka dziecięca

Wiktionary

Maskotka (inaczej pluszak, przytulanka) – zabawka z tkaniny wypełniona miękkim materiałem, najczęściej przeznaczona dla dzieci. Maskotki mogą być wykonane przez producentów bądź własnoręcznie. Materiały z jakich są robione to najczęściej plusz, bawełna, len, dzianina, welur, polar.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpluʃak, AS: plušak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plusz m.

:: zdrobn. pluszaczek m.

 przym. pluszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przytulanka

Wiktionary


pluszcz

ptak z rodziny o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Cinclus|Borkhausen|ref=tak., rodzaj ptaka z rodziny pluszczeuszczy, spotykany w okolicach wartkich strumieni

Wiktionary

Pluszcz (zwyczajny) (Cinclus cinclus) – gatunek małego ptaka z rodziny pluszczy (Cinclidae), zamieszkujący Eurazję i północno-zachodnią Afrykę. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. pluskać

Wiktionary


pluszcze

ptak z rodziny o tej samej nazwie


SJP.pl

Pluszcze (Cinclidae) – monotypowa rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).

Wikipedia


pluszne

jezioro na Pojezierzu Olsztyńskim


SJP.pl


pluszogłowy

modrowronka pluszogłowa - gatunek ptaka z rodziny krukowatych


SJP.pl


pluszówka

pluszówka agatka - gatunek ćmy


SJP.pl


pluszowy

przymiotnik

 (1.1) wykonany z pluszu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciemnoczerwony pluszowy chodnik wskazuje drogę do dużej oszklonej sali.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pluˈʃɔvɨ, AS: plušovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plusz m., pluszak m.

Wiktionary


plut.

skrót od: plutonowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wojsk. plutonowy

Wiktionary


pluta

plucha; brzydka, dżdżysta pogoda, słota, szaruga


SJP.pl

  • pluta – w języku staropolskim: deszcz, słota, pluvia, imber
  • Pluta – wieś w Rumunii, w okręgu Mehedinți, w gminie Butoieșt
Osoby o nazwisku Pluta
  • Andrzej Pluta (ur. 1869, zm. 1936) – polski polityk
  • Andrzej Pluta (ur. 1974) – koszykarz polski
  • Andrzej Pluta (ur. 2000) – koszykarz polski
  • Antoni Pluta – technolog żywności
  • Dariusz Pluta (ur. 1965) – polski generał dywizji
  • Elwira Pluta (ur. 1967) – polska scenografka filmowa
  • Feliks Pluta (ur. 1928) – polski filolog
  • Franciszek Pluta (ur. 1905, zm. 1990) – polski kapelan
  • Grzegorz Pluta (ur. 1974) – polski szermierz, paraolimpijczyk
  • Jan Pluta (ur. 1945) – polski fizyk jądrowy
  • Jan Pluta (ur. 1953) – polski perkusista
  • Jerzy Pluta (ur. 1942) – polski prozaik
  • Józef Pluta (ur. 1911, zm. 2004) – funkcjonariusz organów bezpieczeństwa PRL
  • Józef Pluta – polski seryjny morderca
  • Kazimierz Pluta-Czachowski (ur. 1898, zm. 1979) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego
  • Maksymilian Pluta (ur. 1929, zm. 2002) – polski fizyk
  • Marian Pluta (ur. 1929, zm. 2019) – polski inżynier, poseł na Sejm PRL
  • Mateusz Pluta (ur. 1987) – polski lekkoatleta
  • Mateusz Pluta (ur. 1991) – polski kickbokser
  • Mirosław Pluta (ur. 1960) – polski polityk
  • Piotr Pluta (ur. 1991) – polski biathlonista
  • Przemysław Pluta (ur. 1978) – polski piłkarz
  • Wiesław Pluta – prof. dr hab. inż, kierował Katedrą Finansów Przedsiębiorstwa i Zarządzania Wartością w Instytucie Zarządzania Finansami Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
  • Wilhelm Pluta (ur. 1910, zm. 1986) – polski biskup rzymskokatolicki
  • Wilhelm Pluta (ur. 1913, zm. 1986) – cichociemny
  • Marta Wójcik z d. Pluta (ur. 1982) – polska siatkarka

Wikipedia


plutarch

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. filozof grecki;

 (1.2) imię|polski|m.;

Wiktionary

Plutarch z Cheronei (gr. Πλούταρχος ὁ Χαιρωνεύς, Plutarchos ho Chaironeus, ur. ok. 50 n.e., zm. ok. 125 n.e.) – jeden z największych pisarzy starożytnej Grecji, historyk, filozof-moralista oraz orator.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W swym dziele Plutarch przedstawił żywot Aleksandra Wielkiego.

Wiktionary


plutecki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Janusz Plutecki – polski inżynier mechanik energetyki
  • Witold Plutecki – polski kolarz szosowy, olimpijczyk i gitarzysta

Wikipedia


plutki

Wikipedia


pluto

plucha; brzydka, dżdżysta pogoda, słota, szaruga


SJP.pl

  • Pluto – nimfa w mitologii greckiej
  • Pluto – łac. bóg Pluton
  • Pies Pluto – postać z komiksów
  • „Pluto” – singel islandzkiej piosenkarki Björk
  • Pluto – manga autorstwa Naokiego Urasawy

Wikipedia


plutokracja

1. forma rządów, w której władzę sprawuje grupa ludzi najbogatszych; chryzokracja;
2. warstwa społeczna złożona z ludzi najbogatszych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. forma rządów, w której władzę sprawują najbogatsi

 (1.2) książk. warstwa najbogatszych ludzi wpływających na rząd państwa

Wiktionary

Plutokracja (gr. πλουτοκρατία plutokratia „rządy bogatych”, od wyrazów πλοῦτος plutos „bogactwo” + κρατέω krateo „rządzę”) – system sprawowania rządów, w którym podstawową zasadą władzy jest bogactwo.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. plutokrata m., plutokratka ż.

 przym. plutokratyczny

Wiktionary


plutokrata

osoba należąca do warstwy społecznej złożonej z ludzi najbogatszych


SJP.pl

Plutokracja (gr. πλουτοκρατία plutokratia „rządy bogatych”, od wyrazów πλοῦτος plutos „bogactwo” + κρατέω krateo „rządzę”) – system sprawowania rządów, w którym podstawową zasadą władzy jest bogactwo.

Wikipedia


plutokratka

plutokrata


SJP.pl

Patrz:

plutokrata

plutokratyczny

przymiotnik od: plutokracja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący plutokracjautokracji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plutokracja ż., plutokrata m., plutokratka ż.

Wiktionary


pluton

1. pierwiastek chemiczny o symbolu Pu
2. pododdział wojskowy składający się zwykle z kilkudziesięciu ludzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. przydomek Hadesa jako boga podziemnego bogactwa (m.in. kruszców, płodnego ziarna), plonów i urodzaju;

 (1.2) mitrzym. bóg świata zmarłych, utożsamiany z greckim Hadesem;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (2.1) astr. planeta karłowata o numerze katalogowym 134340, należąca do Pasa Kuipera, do 2006 r. zaliczana do planetaanet Układu Słonecznego;

Wiktionary

  • Pluton – wieś w Rumunii, w okręgu Neamț, w gminie Pipirig
Astronomia
  • Pluton – planeta karłowata Układu Słonecznego o numerze katalogowym 134340
Chemia
  • pluton (łac. plutonium) – pierwiastek chemiczny z grupy aktynowców (symbol Pu)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pluton stał się jednym z bóstw urodzaju, które sprawia, że ziarno rzucone na ziemię, nie marnieje, lecz rozwija się czerpiąc soki z wnętrza gleby.

 (1.2) Trzydzieści lat temu uciekło z tej groty kilku niewolników skazanych za bunt na ukrzyżowanie. Rzymianie nie odnaleźli przejścia, a kapłani wyjaśnili, że porwał ich Pluton.

 (2.1) Pluton porusza się w obszarze poza orbitą Neptuna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈplutɔ̃n, AS: plutõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. plutonik mos./mrz., pluton mrz., plutonizm mrz., plutoniczność ż., plutonowość ż., plutonit mrz., plutonek mrz., plutoid mrz., Plutos mos., plutonowy mos.

 przym. Plutonowy, plutonowy, plutoniczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Dis, Dis Pater, Pluto, Hades

 (2.1) symbol. ⯓, ♇

Wiktionary


plutonik

zdrobnienie od: pluton


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pluton

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) ezot. astrol. osoba, w której osobowości dominuje planeta Pluton

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Plutonicy łączą marsowe wypatrywanie wroga z saturnowym izolowaniem się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pluton m., pluton m., plutonista m., plutonowy m., plutonian m.

 przym. plutonowy

Wiktionary


plutonista

geolog, zwolennik plutonizmu (dawnej, przeciwnej neptunizmowi teorii przypisującej magmie decydujący wpływ na zjawiska geologiczne i powstawanie skał)


SJP.pl


plutonit

skała głębinowa


SJP.pl


plutonizm

1. procesy zachodzące w głębszych warstwach skorupy ziemskiej
2. dawna teoria przypisująca magmie decydujący wpływ na zjawiska geologiczne i powstawanie skał


SJP.pl

Plutonizm (od rzymskiego boga podziemia, Plutona) – ogół procesów geologicznych polegających na podziemnym tworzeniu, przemieszczaniu się magmy, jej zastyganiu w obrębie dolnej skorupy ziemskiej i górnego płaszcza (tzw. intruzje) oraz tworzeniu się z niej skał plutonicznych.

Wikipedia


plutonowy

przymiotnik od: pluton


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. stopień podoficerski między starszym kapralem a sierżantem;

przymiotnik relacyjny

 (2.1) wojsk. związany z plutonem (oddziałem), dotyczący tego plutonu

 (2.2) chem. związany z pierwiastkiem plutonem, dotyczący tego plutonu

Wiktionary

Plutonowy – stopień podoficerski. Niższym stopniem jest starszy kapral, a wyższym sierżant.

W Wojsku Polskim wprowadzony w 1919 roku. Obecnie w Wojskach Lądowych podoficer w stopniu plutonowego pełni służbę na stanowiskach szczebla dowódcy drużyny, w specjalistycznych rodzajach wojsk (np. w wojskach łączności dowódcy radiostacji lub aparatowni, a w pododdziałach remontowych – dowódców obsług).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oznaczeniem stopnia plutonowyutonowego są cztery poziome belki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌplutɔ̃ˈnɔvɨ, AS: plutõnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pluton m., Pluton m., plutonek m., plutino n., plutonizm m., plutoid m., plutonik mos./mrz.

 przym. plutoniczny

Wiktionary


plutos

mit. gr. pierwotnie bóg zapasów ziarna, później bóg bogactwa, wyobrażany jako chłopiec z rogiem obfitości


SJP.pl

Plutos (gr. Πλοῦτος Ploûtos, łac. Plutus – bogactwo) – w mitologii greckiej bóstwo i personifikacja bogactwa.

Uważany za syna Demeter i Jazjona. Ukazywany jako dziecko lub młodzieniec z rogiem obfitości obok swej matki Demeter, w rzeźbie często przedstawiany jako niemowlę u boku bogini pokoju Ejrene lub bogini szczęśliwego przypadku Tyche. Został oślepiony przez Zeusa za zbyt hojne rozdawanie swych darów wszystkim ludziom bez wyjątku.

Wikipedia


plutowski

nazwisko


SJP.pl


pluviôse

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nazwa piątego miesiąca we francuskim kalendarzu rewolucyjnym;

Wiktionary

Pluviôse (z łac. pluviosus = 'deszczowy') – piąty miesiąc we francuskim kalendarzu rewolucyjnym, drugi miesiąc zimy. Trwał od 20 stycznia do 18 lutego.

Po pluviôse następował miesiąc ventôse.

Wikipedia


pluwial

szata liturgiczna używana podczas procesji, przy pogrzebach itp.; kapa


SJP.pl


pluwialny

okres pluwialny - okres wzmożonych opadów atmosferycznych w historii Ziemi


SJP.pl


pluwiał

1. w Kościele katolickim: kapa wkładana przez księdza podczas niektórych ceremonii kościelnych;
2. okres wilgotny dla obszarów o małych szerokościach geograficznych


SJP.pl

Pluwiał – okres ze zwiększoną ilością opadów atmosferycznych, występujący w niskich szerokościach geograficznych.

Zwykle koreluje się ze zlodowaceniem w umiarkowanej strefie klimatycznej.

Wikipedia


pluwiograf

deszczomierz mierzący ilość, czas trwania oraz natężenie opadów; ombrograf


SJP.pl

Pluwiograf – urządzenie do automatycznego ciągłego pomiaru opadów, rejestrujące ich ilość, czas trwania i natężenie. Wyróżnia się pluwiografy: pływakowy, w którym w naczyniu znajduje się pływak, wskazujący stan napełnienia oraz wywrotkowy.

Wikipedia


pluwiogram

krzywa przebiegu opadów w ciągu doby zapisana przez pluwiograf


SJP.pl


pluwiometr

przyrząd służący do pomiaru ilości opadów atmosferycznych; deszczomierz, ombrometr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) meteorol. metrol. aparat do pomiaru opadów deszczowych

Wiktionary

Deszczomierz (ombrometr, pluwiometr) – przyrząd do pomiaru ilości opadów atmosferycznych.

Najpowszechniej używane deszczomierze Hellmanna są naczyniami o ostrych krawędziach, znanej powierzchni górnego otworu (np. w Polsce stosuje się deszczomierze o powierzchni recepcyjnej/zbierającej = 200 cm²), umieszczanymi na wysokości 1 m nad gruntem w przypadku gdy przyrząd jest ustawiony do wysokości 500 m n.p.m. i 1,5 m na wysokości powyżej 500 m n.p.m. Zebraną w naczyniu wodę opadową zlewa się do menzurki wyskalowanej odpowiednio do powierzchni recepcyjnej i mierzy jej objętość, przynajmniej raz na dobę. Do automatycznych pomiarów ciągłych służą pluwiografy rejestrujące ilość, czas trwania i natężenie opadów na pasku umieszczonym na bębnie zegarowym; do zdalnego przekazywania wyników służą telepluwiografy. Obecnie wprowadzane deszczomierze automatyczne dokonują pomiaru wysokości opadu (przykładowo co 0,1 mm) i zapisują tę informację w pamięci elektronicznej, a następnie przekazują je do centrów zbierania danych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zakupiono nowy pluwiometr do szkolnego ogródka meteorologicznego.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) deszczomierz, ombrometr

Wiktionary


plwać

przestarzałe: pluć;
1. wyrzucać z ust, np. ślinę;
2. przenośnie: wymyślać komuś, znieważać kogoś


SJP.pl


plwacz

ozdobne zakończenie rynny, najczęściej w kształcie paszczy zwierzęcej lub smoczej; rzygacz, rzygulec, garłacz, gargulec


SJP.pl

Rzygacz, inaczej gargulec (łac. gargulio „gardło”), także: garłacz, pluwacz, plwacz – dekoracyjne, ozdobne, wystające poza lico muru, zakończenie rynny dachowej, z którego woda deszczowa ma swobodny odpływ wodospadowy.

Wikipedia


plwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy odwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. plwać ndk.

 rzecz. plwocina ż.

Wiktionary


plwocina

ślina zmieszana z produktami śluzówek dróg oddechowych; flegma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fizj. płynna, śluzowata treść wydzielona podczas wypluwania

Wiktionary

Plwocina (łac. sputum) – wykrztuszana wydzielina dróg oddechowych, w skład której wchodzą między innymi: ślina, komórki złuszczonego nabłonka, pyły, a czasem także resztki pokarmowe. Jej zapach oraz wygląd mogą okazać się przydatne w postawieniu diagnozy. Przy niektórych chorobach (szczególnie płuc) plwocina może zawierać ropę, krew lub drobnoustroje chorobotwórcze.

.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pl̥fɔˈt͡ɕĩna, AS: pl̦foćĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypluwka ż., plucie n., plwanie n., wyplucie n., wypluwanie n., plujka ż.

 czas. pluć ndk., plwać ndk., wypluwać ndk., wypluć dk.

Wiktionary


plymouth

[czytaj: plymyf] samochód marki Plymouth


SJP.pl

Plymouth (wym. /ˈplɪməθ/, korn. Aberplymm) – miasto w południowo-zachodniej Anglii, w hrabstwie Devon, w dystrykcie (unitary authority) Plymouth, położone przy granicy z Kornwalią, nad ujściem rzek Plym i Tamar do kanału La Manche. Jeden z największych portów Wielkiej Brytanii, baza marynarki wojennej (Royal Navy). W 1967 przyłączono do miasta przedmieścia Plympton i Plymstock.

Wikipedia


pm

symbol prometu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = kośc. Patriarchat Moskiewski

Wiktionary

  • promet (Pm) – pierwiastek chemiczny z grupy lantanowców.
  • pistolet maszynowy – w skrócie pm
  • pikometr (pm) – podwielokrotność (10-12) metra

Wikipedia


pml

skrót od: Polski Monopol Loteryjny


SJP.pl


pms

skrótowiec

 (1.1) = med. ZNP, zespół napięcia przedmiesiączkowego

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|PMS., premenstrual syndrome

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) PMS

* francuski: (1.1) SPM

* norweski (bokmål): (1.1) PMS

źródła.

== PMS (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = med. premenstrual syndrome → zespół napięcia przedmiesiączkowego

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pʲi‿ɛ̃m‿ˈɛs|pɛ‿ɛ̃m‿ˈɛs, AS: pʹi‿ẽm‿es|pe‿ẽm‿es

Wiktionary


pmw

skrót od: Polska Marynarka Wojenna


SJP.pl


pn

Polska Norma, krajowa, dobrowolna norma techniczna


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = park narodowy

 (1.2) = polit. Polska Niepodległa

 (1.3) = Polska Norma

Wiktionary

  • .pn – domena internetowa Pitcairnu
  • pn. – północ, północny
  • pn. – skrót od: pod nazwą
  • p-n – rodzaj złącza
  • pn. – poniedziałek
  • PN – kod przypisany Wyspom Pitcairn, Henderson, Ducie i Oeno według standardu ISO 3166-1 alfa-2
  • PN – Polsat News
  • PN – Polska Niepodległa
  • PN – Polska Norma
  • PN – Park Narodowy
  • PN – oznaczenie literowe Konina na tablicach rejestracyjnych pojazdów w Polsce
  • PN – petaniuton, jednostka siły w układzie SI równa 1015N

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Polska Norma PN-EN 50379 omawia wymagania dotyczące przyrządów pomiarowych przeznaczonych do mierzenia stężeń gazów i innych parametrów spalania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ˈɛ̃n, AS: pe‿n

Wiktionary


pn.

1. skrót od: poniedziałek (czytany jako cały, odmienny wyraz); pon.;
2. skrót od: północ, północny (czytany jako cały, odmienny wyraz); płn. (częściej);
3. skrót od: pod nazwą (czytany jako całe wyrażenie)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = poniedziałek

 (1.2) = północ, północny

 (1.3) = pod nazwą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poniedziałek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pon.

 (1.2) płn.

Wiktionary


pna

skrótowiec w funkcji rzeczownika

 (1.1) = pocztowy numer adresowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kod pocztowy

Wiktionary


pnący

piąć się -
1. posuwać się w górę, pokonując opór; wspinać, gramolić się;
2. o roślinach: rosnąć, czepiając się podpory;
3. przenośnie: pokonywać kolejne stopnie kariery;
4. przenośnie: kierować się ku górze, wznosić się


SJP.pl


pnącz

dawniej, dziś tylko gwarowo: pnącze (ogólna nazwa jednej z kilkuset roślin nasiennych, których pędy pnąc się w kierunku źródła światła, obrastają w charakterystyczny sposób najbliższe płaskie powierzchnie, do których przytwierdzają się za pomocą wąsów, korzeni czepnych lub kolców)


SJP.pl


pnącze

ogólna nazwa jednej z kilkuset roślin nasiennych, których pędy pnąc się w kierunku źródła światła, obrastają w charakterystyczny sposób najbliższe płaskie powierzchnie, do których przytwierdzają się za pomocą wąsów, korzeni czepnych lub rzadziej kolców; pnącz (regionalnie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. ogrod. roślina o długich pędach, wijąca się ku górze;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sadzonki róży mają rozmiary od zwartych, miniaturowych róż, do pnącz osiągających 7 metrów wysokości.

 (1.1) Kraina nie była pustynna: jak okiem sięgnąć, widniały w niej doliny i wzgórza, porosłe ślicznymi kępami drzew, wokół których wiły się pnącze, zwoje bluszczu i winogradu zwieszały się ze skał.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. piąć ndk.

Wiktionary


pnb

skrót od: produkt narodowy brutto


SJP.pl


pneuma

1. w filozofii stoików: pojęcie oznaczające życie i źródło wszelkich przemian we wszechświecie
2. w filozofii gnostyków: duch jako boski element w człowieku


SJP.pl

  • Pneuma – pojęcie filozoficzne
  • Pneuma – polski zespół metalowy

Wikipedia


pneumatofor

1. naziemny pęd będący elementem systemu korzeniowego niektórych roślin bagiennych i tropikalnych, doprowadzający powietrze do pozostałych części tego systemu;
2. rodzaj tlenowego aparatu oddechowego;
3. wypełniony gazem pęcherz niektórych polipów rurkopławów, umożliwiający im unoszenie się przy powierzchni morza


SJP.pl

  • w botanice: pneumatofory – inaczej korzenie oddechowe;
  • w zoologii: pneumatofor – narząd hydrostatyczny niektórych rurkopławów lub meduza przekształcona w wypełniony gazem pęcherz.

Wikipedia


pneumatolityczny

odnoszący się do pneumatolizy (procesu geologicznego prowadzącego do przeobrażania się skał, wywołanego przez magmę i wydobywające się z niej gorące gazy), powstały w wyniku tego procesu (np. złoża pneumatolityczne)


SJP.pl


pneumatoliza

proces geologiczny prowadzący do przeobrażania się skał, wywołany przez magmę i wydobywające się z niej gorące gazy


SJP.pl

Procesy pneumatolityczne (Pneumatoliza) – procesy zachodzące pod wpływem gorących par i gazów w temperaturze 400 - 650 °C, mających swoje źródło w intruzjach magmowych. Uzyskują one wyraźną przewagę nad stopem krzemianowym i cechują się dużą łatwością przenikania do skał otaczających (zarówno starszych od intruzji jak i jej zakrzepniętych brzeżnej części). Procesy pneumatolityczne mogą prowadzić do wymiany składników w skałach (metasomatoza), skutkując różnymi przeobrażeniami. W wyniku tych procesów łatwo powstają nowe minerały i skały, oraz związane z nimi złoża pneumatolityczne.

Wikipedia


pneumatolog

specjalista w zakresie teologii Ducha Świętego


SJP.pl


pneumatologia

nauka o duchach; w szczególności, w teologii chrześcijańskiej nauka o Duchu Świętym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teol. dział teologii zajmujący się osobą Ducha Świętego;

 (1.2) teol. nauka o wszystkich duchach oraz duszach ludzkich odłączonych od ciała;

 (1.3) psych. nauka o duszy ludzkiej;

Wiktionary

Pneumatologia lub teologia Ducha Świętego (gr. pneuma – duch, logos – słowo, nauka) – dział teologii dogmatycznej, nauka o Duchu Świętym, Jego osobie, naturze i działaniu.

Bada m.in. relacje łączące Ducha Świętego z pozostałymi osobami Trójcy Świętej, problem Jego osobowości i pośrednictwa zbawczego, obecność i działanie Ducha Świętego w świecie, Kościele, kościelnym poznawaniu i przekazywaniu wiary, w otwarciu Kościoła na znaki czasu i działalności misyjnej oraz obecność i działanie w życiu Maryi, wierzących, wyznawców innych religii oraz niewierzących.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jednym z podstawowych źródeł pneumatologii jest zmysł wiary ludu Bożego.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pneumatologiczny

Wiktionary


pneumatologiczny

pneumatologia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z pneumatologią

Wiktionary

Patrz:

pneumatologia

Przykłady

 (1.1) Ojciec Wit właśnie wrócił z sympozjum pneumatologicznego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pneumatologia ż.

Wiktionary


pneumatoterapia

leczenie przy użyciu nebulizatora (przyrządu do rozpylania środków miejscowo znieczulających lub innych leków stosowanych na błony śluzowe), pełniące ważną rolę w codziennej terapii chorych na mukowiscydozę


SJP.pl


pneumatyczno-hydrauliczny

poruszany, napędzany za pomocą sprężonego gazu i sprężonej cieczy (np. podnośnik pneumatyczno-hydrauliczny) lub w jakiś inny sposób związany z takim układem


SJP.pl


pneumatyczny

poruszany, napędzany za pomocą sprężonego gazu (np. broń pneumatyczna, hamulce pneumatyczne) lub w jakiś inny sposób z nim związany (np. silnik pneumatyczny)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zawierający sprężone powietrze lub poruszany za jego pomocą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bezpośrednią przyczyną eksplozji było zagięcie przewodów pneumatycznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpnɛwmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: pneu̯matyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pneumatyk, pneumatyka

Wiktionary


pneumatyk

1. list wysłany pocztą pneumatyczną
2. pneumatyczne ogumienie koła pojazdu


SJP.pl


pneumatyka

dział automatyki mechanicznej, bazujący na wykorzystaniu pracy wykonywanej przez gaz lub pracy siły zewnętrznej wykonywanej nad gazem, głównie podczas sprężania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. nauka, dział inżynierii mechanicznej;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: pneumatyk

Wiktionary

Pneumatyka (z gr. πνεῦμα pneuma ‘podmuch’) – dział inżynierii mechanicznej, zajmujący się wykorzystaniem urządzeń, w których przekazywanie energii i sterowanie realizowane jest za pomocą sprężonego powietrza (bądź innego gazu o podobnych właściwościach) jako czynnika roboczego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pnɛwˈmatɨka, AS: pneu̯matyka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pneumatyczny

 przysł. pneumatycznie

 rzecz. pneumatyk

Wiktionary


pneumatyzacja

obecność lub rozwój wypełnionych powietrzem ubytków w kości


SJP.pl


pneumatyzowany

z wypełnionymi powietrzem wnękami


SJP.pl


pneumocystoza

odmiana zapalenia płuc, wywoływana przez grzyba Pneumocystis jiroveci; główna przyczyna śmierci u chorych na AIDS


SJP.pl

Pneumocystoza (łac. pneumocystosis, PCP) – zapalenie płuc wywołane przez grzyba Pneumocystis jiroveci (dawna nazwa Pneumocystis carini, który był klasyfikowany jako pierwotniak), u osób z zaburzeniami odporności komórkowej. Do zakażeń dochodzi drogą wziewną, u chorych na AIDS, białaczki, chłoniaki lub leczonych immunosupresyjnie.

Wikipedia


pneumocystozowy

pneumocystoza


SJP.pl

Patrz:

pneumocystoza

pneumocyt

komórka budująca nabłonek oddechowy pęcherzyków płucnych, której główną funkcją jest umożliwienie dyfuzji gazów pomiędzy światłem tych pęcherzyków a krwią naczyń włosowatych


SJP.pl

Pneumocyt – komórka nabłonka oddechowego w pęcherzykach płucnych.Wśród pneumocytów wyróżnia się:

  • pneumocyty typu I – płaskie komórki wyściełające, o zminimalizowanym metabolizmie. Zachodzi przez nie dyfuzja gazów pomiędzy światłem pęcherzyków płucnych a krwią naczyń włosowatych. Mają 25 nm grubości i 50–100 µm2 powierzchni.
  • pneumocyty typu II – rozproszone pomiędzy pneumocytami typu I, wydzielające surfaktant płucny. Aktywność wydzielnicza pneumocytów typu drugiego rozpoczyna się pod koniec życia płodowego.
  • pneumocyty typu III - nieliczne komórki o sześciennym kształcie z licznymi pęcherzykami wydzielniczymi. Przypuszcza się, że są chemoreceptorami.

Wikipedia


pneumocytoza

odmiana zapalenia płuc wywołana przez szczególny gatunek pasożytniczego grzyba przedostającego się do organizmu drogą wziewną; pneumocystoza


SJP.pl


pneumoencefalografia

zabieg diagnostyczny polegający na usunięciu części płynu mózgowo-rdzeniowego i zastąpieniu go gazem, najczęściej powietrzem lub tlenem, stosowany podczas schorzeń ośrodkowego układu nerwowego


SJP.pl

Wikipedia


pneumograf

aparat rejestrujący ruchy narządów oddechowych podczas oddychania


SJP.pl


pneumokok

bakteria wywołująca m.in. jeden z rodzajów zapalenia płuc


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. med. dwoinka powodująca zapalenie płuc

Wiktionary

Dwoinka zapalenia płuc, potocznie pneumokok (Streptococcus pneumoniae, pneumococcus) – bakteria Gram-dodatnia, anaerob fakultatywny, należący do paciorkowców alfa-hemolizujących. Wykryta została przez Ludwika Pasteura wraz z Charlesem Chamberlandem oraz niezależnie przez George’a Sternberga w 1881 roku. Jest częstą przyczyną zachorowań na zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych u małych dzieci oraz zapalenie płuc u osób z osłabioną odpornością, przy czym liczba zakażeń wzrosła w pierwszych latach XXI wieku.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) pneumococcus

* czeski: (1.1) pneumokok m.

* hiszpański: (1.1) pneumococo m.

* niemiecki: (1.1) Pneumokokke m.

* słowacki: (1.1) pneumokok m.

* włoski: (1.1) pneumococco m.

źródła.

== pneumokok (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

 (1.1) med. dwoinka zapalenia płuc, pneumokok

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


pneumokokowy

pneumokok


SJP.pl

Patrz:

pneumokok

pneumoliza

przeciwgruźliczy zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu zrostów płuca z opłucną i zastosowaniu plomby; pneumonoliza


SJP.pl


pneumolog

specjalista w zakresie chorób płuc (pneumologii); pneumonolog


SJP.pl


pneumologia

dział medycyny zajmujący się chorobami płuc; pneumonologia


SJP.pl


pneumologiczny

związany z pneumologią, dotyczący pneumologii (np. szpital pneumologiczny); pneumonologiczny


SJP.pl


pneumonektomia

zabieg usunięcia jednego płuca lub jego części z powodu choroby nowotworowej lub postępującej gruźlicy; pneumotomia, pulmonektomia


SJP.pl


pneumonia

zapalenie płuc


SJP.pl

Zapalenie płuc – stan zapalny płuc atakujący pęcherzyki płucne. Przyczyną choroby są zwykle infekcje wirusowe lub bakteryjne albo, w rzadszych przypadkach, zakażenie innymi drobnoustrojami, reakcje na leki, a także inne czynniki, na przykład choroby autoimmunologiczne.

Wikipedia


pneumoniczny

pneumonia


SJP.pl

Patrz:

pneumonia

pneumonika

dział automatyki mechanicznej, bazujący na wykorzystaniu pracy wykonywanej przez gaz lub pracy siły zewnętrznej wykonywanej nad gazem, głównie podczas sprężania, oraz nieruchomych częściach mechanicznych


SJP.pl


pneumonoliza

przeciwgruźliczy zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu zrostów płuca z opłucną i zastosowaniu plomby; pneumoliza


SJP.pl


pneumonolog

specjalista w zakresie chorób płuc (pneumonologii); pneumolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. zob. pulmonolog.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka specjalistka pneumonologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pneumonolodzy zajmują się takimi schorzeniami, jak astma oskrzelowa, gruźlica płuc, mukowiscydoza i sarkoidoza.

 (2.1) Krystyna jest pneumonologiem w olsztyńskim szpitalu na ul. Jagiellońskiej.

 (2.1) Moja pneumonolog skierowała mnie na prześwietlenie płuc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpnɛwmɔ̃ˈnɔlɔk, AS: pneu̯mõnolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pneumonologia ż.

 przym. pneumonologiczny

 przysł. pneumonologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pulmonolog, lekarz chorób płuc; przest. ftyzjatra

Wiktionary


pneumonologia

dział medycyny zajmujący się chorobami płuc; pneumologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dziedzina medycyny zajmująca się profilaktyką, rozpoznawaniem i leczeniem chorób płuc

Wiktionary

Pulmonologia, pneumonologia – dział medycyny zajmujący się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pneumonolog ż./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pulmonologia, daw. ftyzjatria

Wiktionary


pneumonologiczny

związany z pneumonologią, dotyczący pneumonologii (np. szpital, gabinet pneumonologiczny); pneumologiczny


SJP.pl


pneumopatia

nieprawidłowości w funkcjonowaniu płuc


SJP.pl


pneumoragia

krwotok z płuc


SJP.pl


pneumotachograf

część pletyzmografu (aparatu do badań mechaniki układu oddechowego) rejestrująca objętość przepływającego przez ustnik powietrza


SJP.pl


pneumotomia

zabieg usunięcia jednego płuca lub jego części z powodu choroby nowotworowej lub postępującej gruźlicy; pneumonektomia, pulmonektomia


SJP.pl


pniaczek

zdrobnienie od: pniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pniak m., pieniek mrz., pień n./nmos./mrz.

Wiktionary


pniaczysko

zgrubienie od: pniak


SJP.pl


pniak

1. część drzewa pozostała w ziemi po ścięciu pnia;
2. mała część pnia ściętego drzewa; pieniek;
3. w łowiectwie: górny ząb jelenia lub łani, często zachowywany przez myśliwych jako trofeum


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dolna część pnia pozostająca przy ziemi po ścięciu drzewa;

 (1.2) niewielka część pnia

Wiktionary

Pniak – dolna część pnia pozostająca przy karpie po ścięciu drzewa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Siądźmy na którymś z tych pniaków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pień m.

:: zdrobn. pieniek m., pniaczek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pniok.

Wiktionary


pniakowiec

pniakowiec piłkorożny - gatunek chrząszcza z rodziny zalęszczycowatych


SJP.pl

Pniakowiec (Calopus) – rodzaj chrząszczy z podrzędu wielożernych i rodziny zalęszczycowatych. Ma zasięg holarktyczny. Obejmuje dwa opisane gatunki. Owady dorosłe są pyłkożercami, zaś larwy saproksylofagami.

Wikipedia


pniakowy

1. pniak;
2. mrówka pniakowa - gatunek owada błonkoskrzydłego z rodziny mrówkowatych


SJP.pl


pniarek

gatunek niejadalnego grzyba z rzędu żagwiowców, pasożytującego na pniach martwych lub żywych drzew i powodującego ich brunatną zgniliznę


SJP.pl

Fomitopsis P. Karst. (pniarek) – rodzaj grzybów należący do rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).

Wikipedia


pniarkowate

rodzina grzybów z rzędu żagwiowców


SJP.pl

Pniarkowate (Fomitopsidaceae Jülich) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie żagwiowców (Polyporales).

Wikipedia


pniarkowaty

o cechach pniarkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


pniejnia

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) herald. polski herb szlachecki;

Wiktionary


pniewianin

mieszkaniec Pniew (miasta w Polsce)


SJP.pl


pniewianka

mieszkanka Pniew (miasta w Polsce)


SJP.pl


pniewo

W Polsce
  • Pniewo – wieś w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Bledzew
  • Pniewo – osada w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz
  • Pniewo – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Bedlno
  • Pniewo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. nowodworskim, w gminie Nasielsk
  • Pniewo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Zatory
  • Pniewo – przysiółek wsi Osiek-Włostybory w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Zawidz
  • Pniewo – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Łomża
  • Pniewo – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. węgorzewskim, w gminie Węgorzewo
  • Pniewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Chodów
  • Pniewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. złotowskim, w gminie Okonek
  • Pniewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Płoty
  • Pniewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Gryfino

Wikipedia


pniewski

przymiotnik od: Pniewy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pniewami, dotyczący Pniew

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pniewy nmos.

Wiktionary


pniewy

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

Pniewy (pot. Pniewy Szamotulskie, niem. Pinne) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, położone nad Jeziorem Pniewskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pniewy.

Pniewy uzyskały lokację miejską przed 1394 rokiem. Położone były w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.

Wikipedia


pniok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pniak

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przen. Ślązak z dziada pradziada

Wiktionary


pniów

W Polsce
  • Pniów – wieś w woj. lubuskim, w pow. sulęcińskim, w gminie Torzym
  • Pniów – wieś w woj. podkarpackim, w pow. stalowowolskim, w gminie Radomyśl nad Sanem
  • Pniów – wieś w woj. śląskim, w pow. gliwickim, w gminie Toszek
  • Pniów – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Myślibórz

Wikipedia


pniówek

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Pniówek – wieś w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Zamość
  • Pniówek – wieś w woj. śląskim, w pow. pszczyńskim, w gminie Pawłowice

Wikipedia


pniowiec

rębacz pniowiec - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych


SJP.pl

Pniowiec (niem. Pniowitz) – część miasta i dzielnica Tarnowskich Gór oddalona o około 8 km na północny zachód od centrum miasta, położona w kompleksie Lasów Lublinieckich. Do kwietnia 2003 o statusie sołectwa.

1 stycznia 1973 włączony do miasta Strzybnica. Od 1975 część Tarnowskich Gór. Według danych urzędu stanu cywilnego z 2017 roku zamieszkiwana przez niecałe 1300 mieszkańców.

Z tutejszego stawu znajdującego się na terenie Tłuczykąta wypływa struga Pniowiec, dopływ Stoły.

Wikipedia


pniówno

Pniówno (ukr. Пнівно, ros. Пневно) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Wierzbica.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Wierzbica. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 345 mieszkańców.

Wikipedia


pniowy

1. pień;
2. mrówka pniowa - gatunek mrówki z podrodziny Formicinae


SJP.pl


pnisko

zgrubienie od: pień


SJP.pl


pnmsp

skrót od: przepraszam, nie mogłem się powstrzymać; BPNMSP


SJP.pl


pnn

skrótowiec

 (1.1) = med. przewlekła niewydolność nerek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naukowcy powiązali N-tlenek trimetyloaminy (TMAO) – związek powstający podczas trawienia choliny i karnityny z jajek, czerwonego mięsa, wątróbki czy tłustego nabiału – z przewlekłą niewydolnością nerek (PNN).

Wiktionary


pnp

skrót od: Pieśń nad Pieśniami - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu


SJP.pl

skrót

 (1.1) = rel. Pieśń nad Pieśniami / Pieśń nad pieśniami;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niech mnie ucałuje pocałunkami swych ust! […]. (Pnp 1,2)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpʲjɛ̇ɕɲ̊ ˌnat‿pʲjɛ̇ɕˈɲãmʲi, AS: pʹi ̯ėśń̦ nat‿pʹi ̯ėśńãmʹi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Pieśń Salomona

Wiktionary


po

przyimek o wielu funkcjach w zdaniu


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika

 (1.1) = polit. Platforma Obywatelska;

 (1.2) = eduk. przysposobienie obronne;

 (1.3) = adm. program operacyjny

 (1.4) = eduk. Politechnika Opolska;

 (1.5) = szt. Pantomima Olsztyńska;

Wiktionary

Po

  • Po – symbol polonu, radioaktywnego pierwiastka chemicznego z grupy tlenowców w układzie okresowym
  • Po – włoska nazwa rzeki Pad w północnych Włoszech
  • Po – fikcyjna postać, protagonista serii filmów animowanych Kung Fu Panda
  • Po – fikcyjna postać, jeden z bohaterów serialu telewizyjnego Teletubisie
  • Po – album długogrający szczecińskiego zespołu metalowego Quo Vadis

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ostatnie wybory parlamentarne wygrała PO.

 (1.2) Jutro ma być klasówka z PO.

 (1.3) Ministerstwo zaprezentowało PO Kapitał Ludzki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɛ‿ˈɔ, AS: pe‿o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. peowiec mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) daw. PW

Wiktionary


po-

przyimek w funkcji tematu słowotwórczego

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych określający późniejsze zaistnienie od tego, co jest nazywane drugim członem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) posowiecki, poślubny, pośniadaniowy, poświąteczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) post-

Wiktionary


po-wiec

peowiec; potocznie:
1. członek lub zwolennik Platformy Obywatelskiej; platformer, platformers, platformiarz;
2. nauczyciel przysposobienia obronnego


SJP.pl


po-wski

PO (Platforma Obywatelska); peowski


SJP.pl


poaborcyjny

występujący po zabiegu przerwania ciąży; postaborcyjny


SJP.pl


poadresować

napisać adres kolejno na wielu przesyłkach, spędzić pewien czas na adresowaniu listów, wiadomości


SJP.pl


poakcentowy

taki, który pojawił się po zaakcentowanej głosce w sylabie i jest w jakiś sposób z nią powiązany (np. sylaba poakcentowa, podbicie poakcentowe)


SJP.pl


poakcesyjny

przymiotnik

 (1.1) mający miejsce, odbywający się lub obowiązujący po akcesji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stracili natomiast producenci zbóż, których dotknął poakcesyjny spadek cen za ziarno.

 (1.1) W ministerstwie został przygotowany poakcesyjny program aktywizacji terenów wiejskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔakt͡sɛˈsɨjnɨ, AS: poakcesyi ̯ny

Wiktionary


poakcja

opis zdarzeń, które wydarzyły się po zamknięciu właściwej fabuły danego utworu, reprezentujący dalsze losy bohaterów takiego utworu


SJP.pl

Poakcja – zdarzenia relacjonowane w narracji, a rozgrywające się już poza ramą czasową opowiadanych zdarzeń. W odróżnieniu od przedakcji, występuje na końcu utworu. W wielu dziełach poakcja występuje w formie epilogu informującego czytelnika o dalszych losach bohaterów.

Wikipedia


poakowski

będący pozostałością po Armii Krajowej (AK), związany w jakiś sposób z przeszłością tej organizacji (np. oddział poakowski, konspiracja poakowska)


SJP.pl


poalkoholowy

powstały po wypiciu alkoholu, wywołany spożyciem znacznych ilości alkoholu (np. poalkoholowy defekt urodzeniowy, kac poalkoholowy)


SJP.pl


poanalizować

spędzić pewien czas na analizowaniu


SJP.pl


poantybiotykowy

przymiotnik

 (1.1) med. następujący po spożyciu antybiotyków

Wiktionary


poaportować

o psie: aportować przez pewien czas


SJP.pl


poaresztować

osadzić w areszcie kolejno wiele osób lub położyć areszt na wielu rzeczach, prawach osoby zadłużonej w jakiejś instytucji


SJP.pl


poasystować

towarzyszyć, asystować komuś przez dłuższy czas; potowarzyszyć


SJP.pl


poatakować

spędzić pewien czas na atakowaniu


SJP.pl


poatomowy

stanowiący pozostałość po bombie atomowej lub urządzeniu czerpiącemu energię z rozczepienia jąder atomowych (np. mgła poatomowa, osad poatomowy)


SJP.pl


poaustriacki

przymiotnik

 (1.1) taki, który pozostał po Austrii, Austriakach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak wynika z zachowanych sprawozdań, archiwum lwowskie w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości przejęło tak ogromne ilości akt poaustriackich, że jego zasób wzrósł siedmiokrotnie (…)

Wiktionary


poawanturować

poawanturować się: spędzić pewien czas na awanturowaniu się, doprowadzić do sprzeczki, wdać się w jakąś kłótnię, spór


SJP.pl


poawaryjny

stanowiący ślad po awarii lub związany w jakiś sposób z awarią, którą usunięto (np. protokół poawaryjny, test poawaryjny)


SJP.pl


pobaba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. daw. roln. nieodpłatna praca w polu w ramach pomocy sąsiedzkiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Haniczka nam to zrobi z pobaby.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobabnik m., pobabiorka ż.

Wiktionary


pobabiorka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Zaolzie. daw. kobieta na pobabie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobaba ż., pobabnik mos.

Wiktionary


pobabnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. daw. ktoś pomagający w pracach rolnych w ramach pomocy sąsiedzkiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobaba ż., pobabiorka ż.

Wiktionary


pobabrać

potocznie:
1. pobrudzić, poplamić; popaskudzić, oświnić, utytłać, umazać, pofajdać;
2. pogrzebać w czymś;
3. popsuć


SJP.pl


pobać

pobać się - spędzić pewien czas, odczuwając lęk lub niepokój


SJP.pl


pobadać

spędzić pewien czas na badaniu czegoś, sprawdzać coś przez jakiś czas, najczęściej pobieżnie, bez większego zaangażowania, zainteresowania


SJP.pl


pobagatelizować

spędzić pewien czas, nie doceniając czegoś; polekceważyć


SJP.pl


pobajać

rzadko: opowiedzieć wiele zmyślonych zdarzeń, historii; pobajdurzyć, pofantazjować, pobzdurzyć


SJP.pl


pobajcować

minąć się z prawdą w paru punktach jakichś relacji lub jakiegoś opowiadania, zwieść kogoś kilka razy podczas rozmowy; pobajdurzyć


SJP.pl


pobajdurzyć

minąć się z prawdą w paru punktach jakichś relacji lub jakiegoś opowiadania, zwieść kogoś kilka razy podczas rozmowy; pobajcować


SJP.pl


pobajerować

spędzić pewien czas na opowiadaniu nieprawdy, przesadzaniu w opowiadaniu często w celu zaimponowania komuś


SJP.pl


pobąkiwać

1. bąkać przez pewien czas;
2. mówić o czymś niewiele, nieśmiało lub nieoficjalnie; przebąkiwać


SJP.pl


pobalangować

spędzić pewien czas na bawieniu się, uczestniczeniu w zabawach, przyjęciach itp.; poimprezować


SJP.pl


pobalangowy

stanowiący przeszłość związaną z jakąś balangą (huczną imprezą, zabawą, najczęściej połączoną z dużą ilością alkoholu), będący pozostałością po takiej zabawie


SJP.pl


pobalansować

spędzić pewien czas na balansowaniu


SJP.pl


pobalować

potocznie: zabawić się gdzieś, spędzić pewien czas na zabawie lub poświęcić większą ilość czasu na robienie czegoś, najczęściej przyjemnego, ciekawego


SJP.pl


pobalowy

stanowiący przeszłość związaną z jakimś balem, będący pozostałością po tego typu zabawie (np. nastrój, klimat pobalowy)


SJP.pl


pobalsamować

pokryć balsamem; nabalsamować


SJP.pl


pobalzakowski

odnoszący się do czasów po Honoré de Balzacu (powieściopisarzu francuskim) lub jego dzieł, związany w jakiś sposób z nimi lub z ich cechami


SJP.pl


pobandażować

spędzić pewien czas na bandażowaniu kogoś, czegoś lub zabandażować wiele osób, najczęściej bardzo powierzchownie, niestarannie


SJP.pl


pobankrutować

o wielu przedsiębiorstwach lub przedsiębiorcach, przemysłowcach: stać się bankrutem w niewielkich odstępach czasu, szybko ogłosić bankructwo


SJP.pl


pobanować

środowiskowo: zbanować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pobaraszkować

spędzić pewien czas na baraszkowaniu, zająć sobie lub komuś czas czymś zabawnym, przyjemnym


SJP.pl


pobawić

pobawić się: spędzić pewien czas na zabawie, baraszkowaniu, zająć sobie lub komuś czas czymś zabawnym, przyjemnym lub ogólniej: użyć życia


SJP.pl


pobazgrać

potocznie: bazgrać przez pewien czas; pobazgrolić


SJP.pl


pobazgrolić

potocznie: bazgrać przez pewien czas; pobazgrać


SJP.pl


pobazyliański

stanowiący pozostałość po działalności bazylianów (członków zakonu opartego na regule świętego Bazylego), związany w jakiś sposób z ich przeszłością


SJP.pl


pobałamucić

zbałamucić (wprowadzić w błąd lub uwieść, skokietować) wiele osób albo zmarnować sporo czasu, nie wykorzystać nadchodzących okazji


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) rozkochać w sobie

 (1.2) poflirtować przez jakiś czas

 (1.3) oszukać kogoś w jakichś kwestiach

 (1.4) daw. pomieszać szczegóły

czasownik zwrotny dokonany pobałamucić się

 (2.1) daw. poflirtować ze sobą

 (2.2) razem wesoło spędzić czas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ci co bywają po salonach… to sobie wietrzniki, z tymi można i zawiązać coś i rozwiązać, i pobałamucić i porzucić, to wszystko wietrzniki…

 (1.3) Mazurów tu dużo, trzeba ich sobie jednać, bo i tych Bolko i jego młokosy pobałamucą.

 (1.4) Może on wogóle jest gdzieindziej, nie w Kole? Może coś Mosse pobałamucił?

 (2.2) Dopóki towarzystwa stało i piwnicy, siedział ziewając na wsi; gdy przyszły cięższe czasy, począł do Warszawy jeździć, żeby się tam z dawnymi znajomymi rozerwać i pobałamucić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bałamucenie n., pobałamucenie n., zbałamucenie n.

 czas. bałamucić ndk., bałamucić się ndk., zbałamucić dk., zbałamucić się dk.

Wiktionary


pobębnić

uderzyć wielokrotnie w bęben lub podobny instrument, a także: uderzyć czymś o coś kilka razy, powodując charakterystyczny odgłos bębnienia


SJP.pl


pobeczeć

1. o niektórych zwierzętach, głównie kozach lub owcach: zabeczeć, beknąć wiele razy;
2. popłakać, spędzić pewien czas na płakaniu


SJP.pl


pobejcować

spędzić pewien czas na bejcowaniu (marynowaniu mięsa lub kryciu jakichś powierzchni, najczęściej drewnianych, bejcą)


SJP.pl


pobekać

spędzić pewien czas na bekaniu


SJP.pl


pobekiwać

1. o niektórych zwierzętach, głównie kozach lub owcach: beczeć od czasu do czasu;
2. popłakiwać, szlochać, płakać po cichu, z przerwami


SJP.pl


pobekiwania

1. o niektórych zwierzętach, głównie kozach lub owcach: beczeć od czasu do czasu;
2. popłakiwać, szlochać, płakać po cichu, z przerwami


SJP.pl


pobekiwanie

1. o niektórych zwierzętach, głównie kozach lub owcach: beczeć od czasu do czasu;
2. popłakiwać, szlochać, płakać po cichu, z przerwami


SJP.pl


pobenedyktyński

stanowiący pozostałość po działalności benedyktynów (członków zakonu opartego na regule świętego Benedykta), związany w jakiś sposób z ich przeszłością


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który kiedyś należał do benedyktynów lub benedyktynek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy pobenedyktyńskim kościele rosną kasztany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. benedyktyn m., benedyktynka ż., Benedykt m., Benedykta ż.

 przym. benedyktyński

Wiktionary


pobernardyński

stanowiący pozostałość po działalności bernardynów (członków zakonu opartego na regule świętego Bernardyna), związany w jakiś sposób z ich przeszłością


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który kiedyś należał do bernardynów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zespole pobernardyńskim zlokalizowane jest obecnie technikum rolnicze.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bernardyński

 rzecz. bernardyn mzw./mos.

Wiktionary


pobestwić

pobestwić się - poznęcać się nad kimś lub nad czymś przez pewien czas, zadać wiele cierpienia komuś lub czemuś, pobić dotkliwie


SJP.pl


pobetonowy

pozostały po betonie, np. gruz pobetonowy


SJP.pl


pobełkotać

spędzić pewien czas na bełkotaniu


SJP.pl


pobełtać

potocznie: pomieszać


SJP.pl


pobiadać

biadać (głośno wypowiadać żale) przez pewien czas, spędzić jakąś chwilę na ubolewaniu, wyrażaniu żalu, rzadziej współczucia


SJP.pl


pobiadolić

spędzić pewien czas na biadoleniu


SJP.pl


pobiała

warstwa cyny


SJP.pl


pobiałka

polewa ze szlachetnej glinki używana w garncarstwie, która po wypaleniu bieli się lub przybiera kolor kości słoniowej; angoba


SJP.pl


pobiałkować

pomalować, pokryć jakieś płaskie powierzchnie ze świeżego tynku mlekiem wapiennym (zawiesiną wodorotlenku wapnia w wodzie)


SJP.pl


pobiałoruski

przymiotnik

 (1.1) taki, który pozostał po Białorusi, Białorusinach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szacuje się, że mienie poniemieckie stanowiło ponad 34%, a poukraińskie, politewskie i pobiałoruskie prawie 12,5% ziem podzielonych podczas reformy rolnej.

Wiktionary


pobić

1. zadać wiele ciosów, uderzyć kogoś lub coś wiele razy; zwyciężyć kogoś w czymś, pokonać;
2. bijąc, uderzając, wcisnąć, umieścić coś głębiej;
3. pobić się - brać czynny udział w bójce, zadać ciosy jeden drugiemu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pobijać)

 (1.1) zadać wiele ciosów, uderzyć kogoś lub coś wiele razy

 (1.2) zwyciężyć kogoś

 (1.3) pot. uderzając, wcisnąć, umieścić coś głębiej

czasownik zwrotny dokonany pobić się

 (2.1) wziąć czynny udział w bójce, zadać ciosy jeden drugiemu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔbʲit͡ɕ, AS: pobʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobicie n.

 czas. bić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. dosolić, pot. sprać, sprawić lanie, pot. sprawić manto, pot. spuścić manto, stłuc, pot. wlać, zbić, pot. zbić na kwaśne jabłko, pot. zlać, wulg. dać wpierdol, wulg. dopierdolić

 (1.2) pokonać, odnieść zwycięstwo, przest. znieść, zwyciężyć

Wiktionary


pobicie

1. zadać wiele ciosów, uderzyć kogoś lub coś wiele razy; zwyciężyć kogoś w czymś, pokonać;
2. bijąc, uderzając, wcisnąć, umieścić coś głębiej;
3. pobić się - brać czynny udział w bójce, zadać ciosy jeden drugiemu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobić.

Wiktionary

Pobicie (art. 158 kk) – w rozumieniu polskiego prawa karnego napaść fizyczna co najmniej dwóch osób na jedną, przy czym strona atakująca zawsze ma przewagę liczebną. Charakterystyczną cechą pobicia jest to, że strona atakowana nie dąży aktywnie do starcia, a co najwyżej broni się przed atakiem. Z uwagi na dynamiczny charakter zajścia, pobicie może przekształcić się w bójkę. Podobnie jak bójka, pobicie również zawiera poważny ładunek przemocy stwarzający niebezpieczeństwo utraty życia człowieka lub wystąpienia ciężkiego bądź średniego uszczerbku na zdrowiu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈbʲit͡ɕɛ, AS: pobʹiće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pobić

Wiktionary


pobiec

skierować się ku czemuś, udać się dokądś biegiem, a o spojrzeniu, wzroku: spojrzeć z zaciekawieniem na coś lub na kogoś; pobiegnąć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) przemieścić się do przodu, biegnąc

 (1.2) pot. pospiesznie udać się gdzieś lub po kogoś

 (1.3) książk. (o spojrzeniu, myślach itp.) zwrócić się ku czemuś lub komuś

 (1.4) (o drogach, szlakach, ulicach itp.) zostać wytyczonym w pewnym kierunku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzieci pobiegły przez pole, by powitać księdza.

 (1.2) Pobiegnij po tatę i powiedz mu, że zepsuł się kran.

 (1.3) Jego spojrzenie pobiegło w stronę zbliżającej się grupy urzędników.

 (1.4) Nowa autostrada pobiegnie ku granicy z Białorusią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔbʲjɛt͡s, AS: pobʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobiegnięcie n., bieganie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pognać, pot. polecieć, popędzić

 (1.2) pognać, pot. polecieć, popędzić

 (1.3) zwrócić się, skierować się

Wiktionary


pobieda

1. marka samochodu;
2. marka radzieckich zegarków;
3. rosyjski pancernik z początku XX wieku;
4. najwyższy szczyt Gór Czerskiego w Jakucji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mot. samochód radzieckiej marki GAZ M-20 Pobieda popularnej na przełomie lat 40. i 50. XX w.

Wiktionary

  • Pobieda – szczyt
  • Pobieda – grupa muzyczna
  • Pobieda – samochód
  • Pobieda – okręt
  • Pobieda – osiedle typu miejskiego na Ukrainie
  • Pobieda – wieś na Ukrainie, w obwodzie donieckim, w rejonie pokrowskim, w hromadzie Marjinka
  • Pobieda – osiedle w Rosji, w obwodzie rostowskim, w rejonie wołgodońskim
  • Pobieda (Победа) (zegarek) – marka radzieckich zegarków produkowanych w latach 1946-1990
  • Pobieda – rosyjskie tanie linie lotnicze
  • Pobieda – przystanek kolejowy w miejscowości Aprielewka, w obwodzie moskiewskim, w Rosji

Wikipedia


pobiedna

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Pobiedna – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubańskim, w gminie Leśna
  • Pobiedna – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Nowe Miasto nad Pilicą
  • Pobiedna – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1945–1954[2] w woj. wrocławskim (dzisiejsze woj. dolnośląskie)
  • Pobiedna – dawna gromada w woj. wrocławskim
  • Pobiedna – dawna gromada w woj. łódzkim
  • Pobiedna – dawna stacja kolejowa w Pobiednej, w woj. wrocławskim

Wikipedia


pobiedować

żyć przez pewien czas w biedzie, niedostatku; pogłodować, powegetować


SJP.pl


pobiedzić

pobiedzić się - robić coś z wysiłkiem przez pewien okres czasu; pomęczyć się, poborykać się


SJP.pl


pobiedziński

nazwisko


SJP.pl


pobiedziska

przymiotnik od: Pobiedziska


SJP.pl

Pobiedziska (niem. Pudewitz) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie poznańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pobiedziska. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.

Według danych z 30 czerwca 2022 miasto liczyło 9850 mieszkańców.

Miasto królewskie lokowane w 1266 roku, należące do starostwa pobiedziskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego.

Wikipedia


pobiedziski

przymiotnik od: Pobiedziska


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pobiedziskami, dotyczący Pobiedzisk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pobiedziska nmos.

Wiktionary


pobiedziszczanin

mieszkaniec Pobiedzisk (miasta w Polsce)


SJP.pl


pobiedziszczanka

mieszkanka Pobiedzisk (miasta w Polsce)


SJP.pl


pobiegać

spędzić jakiś czas na bieganiu, np. w celach rekreacyjnych


SJP.pl

czasownik

 (1.1) biegać przez jakiś czas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zakładam dres i idę pobiegać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈbʲjɛɡat͡ɕ, AS: pobʹi ̯egać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. biegać

 rzecz. pobieganie n., bieganie n.

Wiktionary


pobieganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobiegać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pobiegać dk.

Wiktionary


pobiegnąć

skierować się ku czemuś, udać się dokądś biegiem, a o spojrzeniu, wzroku: spojrzeć z zaciekawieniem na coś lub na kogoś; pobiec


SJP.pl


pobiegnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobiec.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔbʲjɛ̇ɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: pobʹi ̯ėǵńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pobiec

Wiktionary


pobielać

1. czynić białym lub bielszym, pokrywać coś czymś białym, malować coś na biało;
2. pokrywać powierzchnię metalowego przedmiotu pobiałą (warstwą cyny) w celu zabezpieczenia jej przed korozją


SJP.pl


pobielacz

rzemieślnik, rzadziej robotnik trudniący się pobielaniem (pokrywaniem powierzchni jakiegoś przedmiotu metalowego powłoką cyny w celu zabezpieczenia go przed korozją)


SJP.pl


pobielanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobielać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobielenie n., biały mos.

 czas. bielić, pobielać ndk., pobielić dk.

 przym. biały

Wiktionary


pobielały

taki, który pobielał (stał się bielszy)


SJP.pl


pobieleć

poblednąć, stracić pełnię kolorów, stać się bielszym lub całkowicie białym, a o włosach także: posiwieć


SJP.pl


pobielić

1. uczynić białym lub bielszym, pokryć coś czymś białym, pomalować coś na biało;
2. pokryć powierzchnię metalowego przedmiotu pobiałą (warstwą cyny) w celu zabezpieczenia jej przed korozją;
3. pobielić się - pobrudzić się czymś białym


SJP.pl


pobierać

czasownik przechodni niedokonany (dk. pobrać)

 (1.1) zob. pobrać.

czasownik zwrotny niedokonany pobierać się (dk. pobrać się)

 (2.1) zob. pobrać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ignacy pobierał nauki od siódmego roku życia.

 (1.1) Zaczął pobierać plik.

 (2.1) Moi znajomi pobierają się za dwa tygodnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: pobʹi ̯erać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pobrać, brać

 rzecz. pobieranie n., branie n., poborowy mos., pobory nmos., pobór mrz.

 przym. poborowy

Wiktionary


pobieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔbʲjɛˈrãɲɛ, AS: pobʹi ̯erãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. branie n., pobranie n., pobieralnia ż., pobieracz m., pobieraczka ż., pobór m., poborowy m., pobory nmos.

 czas. pobierać ndk., pobrać dk., brać ndk.

 przym. pobraniowy, poborowy

Wiktionary


pobierka

w górnictwie: wybieranie skały podnoszącej się wskutek ciśnienia górotworu ze spągu do wyrobiska


SJP.pl


pobierowianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Pobierowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pobierowo n.

:: fż. pobierowianka ż.

 przym. pobierowski

Wiktionary


pobierowianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Pobierowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pobierowo n.

:: fm. pobierowianin mos.

 przym. pobierowski

Wiktionary


pobierowo

wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w północnej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Rewal;

Wiktionary

Pobierowo (do 1945 niem. Poberow) – wieś, nadmorska miejscowość wypoczynkowa z kąpieliskiem morskim w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Rewal.

Według danych z 31 grudnia 2010 r. wieś miała 1102 mieszkańców. W dniu 31 grudnia 2013 roku liczba mieszkańców osiągnęła 1116. Na dzień 31.12.2022 r. liczba mieszkańców wyniosła 935.

W południowej części Pobierowa znajduje się siedziba leśnictwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pobierowo jest wsią letniskową.

 (1.1) Spędziliśmy w Pobierowie piękne dwa tygodnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔbʲjɛˈrɔvɔ, AS: pobʹi ̯erovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobierowianin mos., pobierowianka ż.

 przym. pobierowski

Wiktionary


pobierowski

przymiotnik od: Pobierowo


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Pobierowa, związany z Pobierowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłem piłkę plażowyażową na pobierowskim deptaku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobierowianin mos., pobierowianka ż., Pobierowo n.

Wiktionary


pobiesiadować

spędzić jakiś czas na biesiadowaniu


SJP.pl


pobieszczynić

czasownik

 (1.1) stpol. zbezcześcić

Wiktionary


pobieżeć

przestarzałe: udać się dokądś; pobiec, pójść


SJP.pl


pobieżnie

przysłówek

 (1.1) w sposób pobieżny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pobieżny

 rzecz. pobieżność ż.

Wiktionary


pobieżniej

stopień wyższy od przysłówka: pobieżnie


SJP.pl


pobieżniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pobieżny


SJP.pl


pobieżność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pobieżne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pobieżny

 przysł. pobieżnie

Wiktionary


pobieżny

wykonany pośpiesznie, bez wnikania w szczegóły; powierzchowny, zwięzły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonany na szybko, bez wnikania w szczegóły, bez zgłębiania treści

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pobieżnie

 rzecz. pobieżność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) powierzchowny

Wiktionary


pobijać

1. uderzając w coś wtłaczać, wciskać, wpychać głębiej uderzany przedmiot;
2. zwyciężać


SJP.pl


pobijaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pobijak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobijak m.

Wiktionary


pobijak

1. rodzaj młota dwuręcznego służącego do prostowania blachy;
2. młotek do pobijania dłuta przy obróbce kamienia miękkiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) młotek z dużym drewnianym obuchem w kształcie prostopadłościanu;

Wiktionary

Pobijak – młotek z dużym drewnianym obuchem. Służy do pobijania dłuta ręcznego podczas dłutowania (dłubania) w drewnie otworów, rowków, wrębów i gniazd.

Pobijak typowo rzeźbiarski (bijak) wykonany jest z jednego walcowatego kawałka drewna z wyciętym trzonkiem. Przy długotrwałym pobijaniu dłuta nie następuje obluzowywanie się trzonka.

Inne nazwy: Knypel (z niem. Knüpfel), pucka.


Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈbʲijak, AS: pobʹii ̯ak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. pobijaczek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) knypel, pucka

Wiktionary


pobimbać

potocznie: spędzić pewien czas, nic nie robiąc; polenić się, poleniuchować, poobijać się, pobyczyć się


SJP.pl


pobiwakować

spędzić pewien czas na biwakowaniu, mieszkając w obozie zbudowanym zwykle z namiotów


SJP.pl


pobl.

skrót

 (1.1) pobliże

 (1.2) pobliski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W sprawie: ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na: budowie sieci wodociągowej na działce nr 18/4 położonej w pobl. ul. Skowronkowej w Lublinie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈblʲiʒɛ, AS: poblʹiže

Wiktionary


pobladzić

czasownik

 (1.1) stpol. pobielić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈblad͡ʑit͡ɕ, AS: poblaʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 przym. blady

Wiktionary


pobladły

taki, który pobladł (pobladnął)


SJP.pl


poblaknięty

taki, który poblaknął - stracił intensywność barwy; poblakły, wyblakły, wyblaknięty


SJP.pl


poblakły

taki, który poblakł - stracił intensywność barwy; poblaknięty, wyblakły, wyblaknięty


SJP.pl


poblano

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spoż. roln. łagodna papryczka chili pochodząca ze stanu Puebla w Meksyku

Wiktionary


poblask

odbicie światła, odblask, refleks, poświata; blask


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. odbicie światła

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blask mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odblask

Wiktionary


poblefować

blefować przez jakiś czas


SJP.pl


pobliski

znajdujący się w pobliżu czegoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się w pobliżu, w niewielkiej odległości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poszedłem na zakupy do pobliskiego sklepu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobliże n., zbliżenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niedaleki

Wiktionary


pobliże

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce położone blisko czegoś, pobliska okolica

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy podeszliśmy w pobliże schroniska, poczuliśmy zapach dymu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈblʲiʒɛ, AS: poblʹiže

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pobliski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sąsiedztwo, okolica

Wiktionary


pobliźnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) rzad. pokryć bliznami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W odbiciu zobaczył mężczyznę odrobinę tylko przypominającego jego (…) Ale tamten był kompletnie łysy, śmiertelnie blady, ohydnie pobliźniony (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blizna ż., zabliźnienie n., zabliźnianie n.

 przym. bliznowy

 czas. zabliźnić dk., zabliźniać ndk.

Wiktionary


poblokować

zablokować wiele czegoś; spędzić pewien czas na blokowaniu


SJP.pl


pobluzgać

spędzić pewien czas na bluzganiu


SJP.pl


pobluźnić

mówić bluźnierstwa przez jakiś czas


SJP.pl


pobocza

obrzeże, skraj drogi


SJP.pl

Pobocza. Kwartalnik Literacko-Artystyczny – internetowe czasopismo poświęcone kulturze krajów Europy Środkowej i Wschodniej, wydawane przez Krajeńskie Stowarzyszenie Kulturalne w Więcborku.Pismo publikuje przekłady z współczesnej literatury czeskiej, słowackiej, słoweńskiej, serbskiej, białoruskiej, rosyjskiej, niemieckiej, ukraińskiej, bośniackiej, chorwackiej i węgierskiej, a także artykuły krytyczne. Pismo posiada pełną wersję w języku czeskim, serbskim i słoweńskim. Kwartalnik organizuje Międzynarodowe Spotkania Poetyckie POBOCZA – odbywający się od 2004 festiwal poetycki, którego gośćmi są poeci i tłumacze z krajów Europy Środkowej i Wschodniej.

Wikipedia


pobocze

obrzeże, skraj drogi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) skraj drogi; jej część przeznaczona do ruchu pieszych, niektórych pojazdów oraz do postojów

Wiktionary

Pobocze – część drogi usytuowana przy jezdni, która może być przeznaczona do ruchu pieszych lub niektórych pojazdów, postoju pojazdów, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

Pobocze wchodzi w skład korony drogi, ma szerokość 0,5-2,5 m (zależnie od klasy drogi).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szosa ma dwa pobocza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈbɔt͡ʃɛ, AS: poboče

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bok m., boczek m., pobocznica ż., bocznica ż.

 przym. poboczny

 przysł. pobocznie, bocznie

Wiktionary


pobocznica

Pobocznica jest w heraldyce jedną z figur zaszczytnych. Stanowi ją pas u prawego lub lewego brzegu pola tarczy o szerokości ok. ⅓ (najczęściej 2/7) szerokości tegoż pola. Pobocznicę prawą (po prawej stronie) blazonuje się po prostu jako pobocznicę, a lewą jako pobocznicę lewą.

Wikipedia


poboczny

mniej istotny, drugorzędny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mniej istotny, istniejący obok czegoś zasadniczego

 (1.2) przest. będący z boku czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bok mrz., pobocze n., bocznica ż.

 przysł. bocznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drugoplanowy, drugorzędny, marginalny, marginesowy, peryferyczny, peryferyjny, sekundarny, uboczny, wtórny

 (1.2) boczny

Wiktionary


pobóg-malinowski

nazwisko, np. Władysław Pobóg-Malinowski (1899-1962), historyk, publicysta


SJP.pl


pobogaciały

taki, który pobogaciał


SJP.pl


pobój

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. pobojowisko

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔbuj, AS: pobui ̯

Wiktionary


pobojowisko

plac boju; miejsce po stoczonej bitwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. miejsce, na którym stoczono bitwę

 (1.2) przen. miejsce, w którym panuje duży bałagan lub są duże zniszczenia

Wiktionary

Pobojowisko – polski film sensacyjny z 1984 roku w reżyserii Jana Budkiewicza. Film powstał na podstawie powieści Wacława Bilińskiego pt. Wrócić do siebie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po stoczonej bitwie zaczęto wynosić rannych z pobojowiska.

 (1.2) Po imprezie pokój wyglądał jak pobojowisko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔbɔjɔˈvʲiskɔ, AS: poboi ̯ovʹisko

Wiktionary

Powiązane:

 zob. bój.

Wiktionary


poboksować

spędzić pewien czas na boksowaniu


SJP.pl


poboleć

przestarzałe: spędzić jakiś czas na zamartwianiu się, smutku


SJP.pl


pobolewać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) boleć czasami, zwykle lekko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ból m., boleść ż.

 czas. boleć ndk.

Wiktionary


pobór

1. powołanie do wojska
2. czerpanie ze źródła
3. ściąganie należności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czerpanie czegoś z jakiegoś źródła

 (1.2) stałe pobieranie pieniędzy

 (1.3) adm. wojsk. powołanie do służby wojskowej;

 (1.4) hist. ekon. podatek nadzwyczajny w I Rzeczypospolitej;

 (1.5) zob. pobory.

Wiktionary

  • pobór – rodzaj podatku w I Rzeczypospolitej
  • pobór do wojska

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. braniec mos., poborowy m., pobranie n., branie n., pobieranie n., poborca m., poborczyni ż., pobory nmos., Poborcze nmos., Poborowo n., Poborowice nmos.

 czas. brać ndk., pobrać dk., pobierać ndk.

 przym. poborowy, przedpoborowy, pobraniowy, poborczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) daw. branka; gw-pl|Śląsk Cieszyński|asynt, asyntyrunek., gw-pl|Poznań|miara., gw-pl|Kraków|asenterunek.

Wiktionary


poborca

urzędnik ściągający opłaty, podatki itp. na rzecz państwa lub innego podmiotu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urzędnik ściągający należności

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poborowy

 rzecz. pobór mrz., poborowy mos., pobory nmos.

Wiktionary


poborczyni

urzędniczka ściągająca opłaty, podatki itp.


SJP.pl


poborowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Poborowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Trzebielino
  • Poborowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. lidzbarskim, w gminie Lubomino

Wikipedia


poborowy

mężczyzna podlegający w danym roku kalendarzowym obowiązkowi służby wojskowej


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poborem, dotyczący poboru

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) adm. wojsk. mężczyzna przeznaczony do poboru, powołany do pełnienia służby wojskowej

Wiktionary

Poborowy – obywatel danego państwa podlegający obowiązkowi odbycia służby w wojsku. W Polsce, każdy mężczyzna, który ukończy 18. rok życia podlega obowiązkowi stawienia się przed komisją wojskową (lekarską), która podejmuje decyzję o przydzieleniu tzw. kategorii zdrowotnej oraz o tym, kiedy dany obywatel odbędzie służbę w siłach zbrojnych (od 2010 pobór w Polsce jest zawieszony).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pobór m., pobranie n., branie n., pobieranie n., poborca m., poborczyni ż., pobory nmos.

 czas. brać ndk., pobrać dk., pobierać ndk.

 przym. przedpoborowy, pobraniowy

Wiktionary


poborszów

Poborszów (dodatkowa nazwa w j. niem. Poborschau) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Reńska Wieś.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Przysiółkiem wsi jest Wygon.

Wikipedia


pobory

stałe wynagrodzenie za pracę; zapłata; pensja; płaca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) stałe wynagrodzenie za pracę

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: pobór

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobór m., poborowy m., pobranie n., branie n., pobieranie n., poborca m., poborczyni ż., Poborcze nmos., Poborowo n., Poborowice nmos.

 czas. brać ndk., pobrać dk., pobierać ndk.

 przym. poborowy, przedpoborowy, pobraniowy, poborczy

Wiktionary


pobóść

1. o zwierzętach: ugodzić kilkakrotnie rogami;
2. dawniej: pokłuć, poranić czymś ostrym;
3. pobóść się -
a) o zwierzętach: ugodzić się kilkakrotnie rogami;
b) potocznie: pobić się ze sobą


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) o zwierzęciu: kilkukrotnie uderzyć rogami

czasownik zwrotny dokonany pobóść się (ndk. brak)

 (2.1) o zwierzętach: kilkukrotnie uderzyć siebie nawzajem rogami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ogień w drewutni szczęśliwie w porę ugaszono, natomiast koza pobodła mnie dotkliwie, co matka uznała za usprawiedliwione.

 (2.1) Mierzyli się wzrokiem, a brody sterczały i mieli wygląd kozłów, które się za chwilę pobodą.

Wiktionary


pobożnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób pobożny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To wystraszeni najpobożniej zanosili swoje modły.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈbɔʒʲɲɛ, AS: pobožʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bożek mzw./mos., pobożność ż., pobożnisiostwo n., pobożniś m., pobożnisia ż., pobożnienie n., spobożnienie n.

 czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.

 przym. pobożny, zbożny

 wykrz. przebóg

Wiktionary


pobożnieć

zaczynać wierzyć w Boga i żyć zgodnie z zasadami wiary


SJP.pl


pobożniej

stopień wyższy od przysłówka: pobożnie


SJP.pl


pobożniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pobożny


SJP.pl


pobożniś

pogardliwie: osoba przestrzegająca przepisów religijnych, ostentacyjnie demonstrująca swoją wiarę; nabożniś, bigot, świętoszek, dewot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) iron. mężczyzna przesadnie religijny

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od pobożnisia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobożność ż.

:: fż. pobożnisia ż.

 czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.

 przym. pobożny, pobożnościowy

 przysł. pobożnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bigot, nabożniś

Wiktionary


pobożnisia

pogardliwie: kobieta przestrzegająca przepisów religijnych, ostentacyjnie demonstrująca swoją wiarę; nabożnisia, bigotka, świętoszka, dewotka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) iron. kobieta przesadnie religijna

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: pobożniś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobożność ż.

:: fm. pobożniś mos.

 czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.

 przym. pobożny, pobożnościowy

 przysł. pobożnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bigotka, nabożnisia

Wiktionary


pobożność

religijność; odznaczanie się głęboką wiarą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co pobożne lub tego, kto pobożny; religijność, oddanie wierze religijnej

Wiktionary

Pobożność – cecha osoby, która odznacza się głęboką wiarą i poświęca chętnie czas na spełnianie form kultu religijnego.

Łacińskie słowo pietas wyrażało oryginalnie wysoko cenioną rzymską cnotę. Człowiek posiadający pietas spełniał swe obowiązki wobec bogów, kraju, rodziców i krewnych. W najwęższym sensie był to rodzaj miłości syna należny wobec ojca.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie ukrywał swej pobożności, każdego szabatu chodząc do synagogi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈbɔʒnɔɕt͡ɕ, AS: pobožność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przebóstwienie n., bóg mos., Bóg mos., bogini ż., pobożnisiostwo n., pobożniś m., pobożnisia ż., pobożnienie n., spobożnienie n.

 czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.

 przym. pobożnościowy, pobożny, zbożny

 przysł. pobożnie

 wykrz. przebóg

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książk. bogobojność, nabożność, religijność, świątobliwość

Wiktionary


pobożnościowy

przymiotnik od: pobożność


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do pobożności, związany z pobożnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziełka o charakterze pobożnościowym skrzętnie ukrywano.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobożniś mos., pobożnisia ż., pobożność ż.

 przym. pobożny

 przysł. pobożnie

Wiktionary


pobożny

1. żyjący zgodnie z zasadami religii; religijny;
2. będący wyrazem religijności;
3. w przenośni: pobożne życzenie - marzenie, którego nie da się zrealizować


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który żyje zgodnie z zasadami religii

 (1.2) będący wyrazem pobożności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pani Janeczka jest bardzo pobożna: codziennie odmawia modlitwę i chodzi do kościoła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈbɔʒnɨ, AS: pobožny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bożek mzw./mos., Bóg mos., bogini ż., bożyc mos., pobożność ż., pobożnisiostwo n., pobożniś m., pobożnisia ż., pobożnienie n., spobożnienie n.

 czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.

 przym. boży, boski, zbożny

 przysł. pobożnie

 wykrz. przebóg

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bogobojny, nabożny, religijny, świątobliwy, wierzący, zbożny

Wiktionary


pobołowice

Pobołowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Żmudź.

Wieś jest sołectwem w gminie Żmudź. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 163 mieszkańców i była siódmą co do wielkości miejscowością gminy.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Żmudzi.

Wikipedia


pobrać

1. wziąć wiele czegoś z wielu miejsc, po kolei;
2. odebrać należność; wziąć coś jako zapłatę;
3. wziąć próbkę czegoś; wyciąć operacyjnie organ lub tkankę do przeszczepu;
4. pobrać się - zawrzeć związek małżeński


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pobierać)

 (1.1) wejść w posiadanie czegoś

 (1.2) inform. ściągnąć paczkę danych przez internet na komputer lub inne urządzenie

czasownik zwrotny dokonany pobrać się (ndk. pobierać się)

 (2.1) wziąć ślub

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pobrałem plik z internetu.

 (2.1) Moi znajomi pobrali się wczoraj.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔbrat͡ɕ, AS: pobrać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brać, pobierać

 rzecz. pobieranie n., pobranie n., branie n., poborowy mos., pobory nmos., pobór mrz.

 przym. poborowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ściągnąć

Wiktionary


pobradziażyć

dawniej: spędzić pewien czas na hulankach, włóczeniu się po lokalach, spelunkach; pohulać, poszaleć


SJP.pl


pobrandzlować

potocznie: pobrandzlować się - spędzić pewien czas na brandzlowaniu się (onanizowaniu się); pomasturbować się


SJP.pl


pobranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobrać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈbrãɲɛ, AS: pobrãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pobrać

 rzecz. pobieranie n., branie n., poborowy mos., pobory nmos., pobór mrz.

 przym. poborowy

Wiktionary


pobraniówka

potocznie: przesyłka pocztowa pobraniowa


SJP.pl


pobraniowy

pobranie, np. przesyłka pobraniowa - przesyłka, za którą płaci się przy dostarczeniu


SJP.pl


pobratym

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. członek tej samej grupy etnicznej

 (1.2) daw. dobry przyjaciel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobratymiec mos., pobratymstwo n.

 przym. pobratymczy

 przysł. pobratymczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krajan, pobratymiec, rodak

 (1.2) druh, pobratymiec, przyjaciel

Wiktionary


pobratymca

członek wspólnoty rodowej, plemiennej, państwowej


SJP.pl


pobratymczo

przysłówek

 (1.1) w sposób pobratymczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobratym mos., pobratymiec mos., pobratymstwo n.

 przym. pobratymczy

Wiktionary


pobratymczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) książk. związany z pobratymcem, dotyczący pobratymca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Robotnicy strajkowali również w pobratymczych krajach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobratym mos., pobratymiec mos., pobratymstwo n., braciszek mos., brat mos., bratek mos./mrz.

 przysł. pobratymczo

 czas. bratać

Wiktionary


pobratymiec

1. człowiek z tego samego szczepu, co ktoś inny;
2. człowiek, którego łączy z kimś przyjaźń; druh, przyjaciel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. członek tej samej grupy etnicznej

 (1.2) dobry przyjaciel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobratym mos., pobratymca mos., pobratymstwo n., braciszek mos., brat mos., bratek mos./mrz.

 przym. pobratymczy

 przysł. pobratymczo

 czas. bratać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krajan, pobratymca, rodak

 (1.2) druh, przyjaciel

Wiktionary


pobratymka

pobratymiec; rodaczka


SJP.pl


pobratymstwo

1. stosunek zachodzący między członkami jednej rodziny; posiadanie wspólnego przodka; koligacja, agnacja, spokrewnienie, powinowactwo, pokrewieństwo;
2. przenośnie: bycie podobnym do kogoś lub czegoś pod jakimś względem, pozostawianie w bliskim związku z kimś lub z czymś; koligacja, filiacja, pokrewieństwo, bliskość;
3. serdeczność, zażyłość, przyjazne stosunki; bliskość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) etn. pokrewieństwo etniczne

 (1.2) przyjazna więź między osobami

Wiktionary

Adelphopoiesis (gr. ἀδελφοποίησις od ἀδελφός „brat” i ποίησις „tworzenie”, scs. bratotvorenije, łac. ordo ad fratres faciendum) lub pobratymstwo – braterstwo duchowe lub duchowa adopcja, usankcjonowany prawnie i obrzędowo związek między osobami tej samej płci w Kościele prawosławnym i Kościele katolickim.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pobratym mos., pobratymiec mos., braciszek mos., brat mos., bratek mos./mrz.

 przym. pobratymczy

 przysł. pobratymczo

 czas. bratać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokrewieństwo

 (1.2) braterstwo

Wiktionary


pobrechtać

spędzić pewien czas na brechtaniu


SJP.pl


pobredzić

spędzić pewien czas na mówieniu o rzeczach niemających sensu lub odzwierciedlenia w rzeczywistości


SJP.pl


pobrexitowy

przymiotnik

 (1.1) polit. taki, który ma miejsce po opuszczeniu Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Puste półki sklepowe czy dystrybutory paliw na stacjach benzynowych to dopiero początek zmian w pobrexitowej rzeczywistości.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) postbrexitowy

Wiktionary


pobrnąć

spędzić pewien czas, brnąc gdzieś


SJP.pl


pobroczyć

poplamić, opryskać krwią; zbroczyć, zakrwawić, pokrwawić


SJP.pl


pobrodzić

spędzić pewien czas na brodzeniu


SJP.pl


pobroić

zrobić wiele złych lub kłopotliwych rzeczy; nabroić, narozrabiać


SJP.pl


pobronić

spędzić pewien czas na bronieniu


SJP.pl


pobrudzić

nanieść brud; ubrudzić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brudzić)

 (1.1) uczynić brudnym

czasownik zwrotny dokonany pobrudzić się (ndk. brudzić się)

 (2.1) pobrudzić (1.1) siebie samego

 (2.2) zostać pobrudzonym (1.1)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobrudzenie n., brud mrz., brudzenie n.

 czas. brudzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ubrudzić, zabrudzić, zanieczyścić

Wiktionary


pobrusić

naostrzyć osełką, brusem; oszlifować


SJP.pl


pobruszyć

dawniej: popracować, zwłaszcza przy żarnach


SJP.pl


pobruździć

1. porobić bruzdy;
2. pokryć zmarszczkami


SJP.pl


pobrużdżony

pokryty zmarszczkami


SJP.pl


pobrykać

spędzić jakiś czas na brykaniu (wesołym, beztroskim bieganiu, skakaniu lub innej czynności związanej z ruchem fizycznym)


SJP.pl


pobrykiwać

biegać, podskakiwać wesoło; brykać


SJP.pl


pobrylować

spędzić pewien czas na brylowaniu


SJP.pl


pobrząkać

pobrzdąkać, pobrzękać, pobrzdękać:
1. brząkać przez pewien czas;
2. potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; poplumkać


SJP.pl


pobrząkiwać

pobrzdąkiwać, pobrzękiwać, brzękać, brząkać, brzdąkać:
1. wydawać dźwięki przypominające szarpanie strun;
2. grać (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie szarpanym


SJP.pl


pobrzask

słaby brzask, słabe światło; blask, poblask


SJP.pl


pobrzdąkać

pobrzdękać, pobrząkać, pobrzękać:
1. brzdąkać przez pewien czas;
2. potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; poplumkać


SJP.pl


pobrzdąkiwać

pobrząkiwać, pobrzękiwać, brzękać, brząkać, brzdąkać:
1. wydawać dźwięki przypominające szarpanie strun;
2. grać (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie szarpanym


SJP.pl


pobrzdękać

pobrzdąkać, pobrząkać, pobrzękać:
1. brzdękać przez pewien czas;
2. potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; poplumkać


SJP.pl


pobrzęcz

spędzić pewien czas na brzęczeniu


SJP.pl


pobrzęczeć

spędzić pewien czas na brzęczeniu


SJP.pl


pobrzęk

słaby dźwięk lub seria dźwięków, które powstają pod wpływem uderzania o siebie szklanych lub metalowych przedmiotów


SJP.pl


pobrzękać

pobrzdąkać, pobrząkać, pobrzdękać:
1. brzękać przez pewien czas;
2. potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; poplumkać


SJP.pl


pobrzękiwać

pobrząkiwać, pobrzdąkiwać:
1. wydawać dźwięki przypominające szarpanie strun;
2. grać (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie szarpanym


SJP.pl


pobrzęknięty

taki, który pobrzękł (spuchnął, nabrzmiał); spuchnięty, nabrzmiały, pobrzękły


SJP.pl


pobrzękły

taki, który pobrzękł (spuchnął, nabrzmiał); spuchnięty, nabrzmiały


SJP.pl


pobrzeże

1. brzeg czegoś
2. rzadziej: wybrzeże


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. ląd na brzegu morza, jeziora lub rzeki

 (1.2) brzeg przedmiotu, jego krawędź

 (1.3) daw. geogr. kresy, pogranicze

Wiktionary

Pobrzeże – pas lądu rozciągający się wzdłuż brzegu morskiego, rzadziej dużego jeziora czy rzeki, stanowiący krainę geograficzną o indywidualnych cechach, na którą oddziałuje (m.in. klimatycznie, komunikacyjnie) woda tego akwenu.

Sąsiedztwo morza ma duży wpływ na warunki klimatyczne, hydrologiczne, ekologiczne i inne, także na strukturę gospodarki i aktywność ludzką (rybołówstwo, porty, turystyka, rekreacja itp.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Karwina jest strumieniem na Pobrzeżu Koszalińskim.

 (1.2) Wtedy pilot zsunął się z pobrzeża łóżka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobrzeżność ż.

 przym. pobrzeżny

Wiktionary


pobrzeżek

gatunek morskiego ślimaka


SJP.pl


pobrzmiały

taki, który pobrzmiał


SJP.pl


pobrzmieć

rzadko: zabrzmieć z cicha, od czasu do czasu


SJP.pl


pobrzmiewać

o dźwięku: roznosić się w przestrzeni


SJP.pl


pobrzydzać

czynić brzydkim lub brzydszym; zbrzydzać


SJP.pl


pobrzydzić

potocznie: uczynić brzydszym; zbrzydzić


SJP.pl


pobuczeć

spędzić jakiś czas na buczeniu


SJP.pl


pobudka

1. sygnał wzywający do działania lub bycia w stanie gotowości;
2. poranne budzenie;
3. zwykle w liczbie mnogiej: to, co pobudza, skłania do czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sygnał wzywający do obudzenia się, do wstawania

 (1.2) poranne budzenie

 (1.3) książk. zwykle w lm.: coś co skłania lub pobudza do czegoś

wykrzyknik

 (2.1) hasło używane przy budzeniu

Wiktionary

Pobudka – polska organizacja konspiracyjna o charakterze narodowym działająca w latach 1939–1944.

Pobudka została utworzona pod koniec 1939 r. w Warszawie przez kilku działaczy przedwojennego Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga”. Byli to przede wszystkim inż. Samuel Kostrowicki, dr Jerzy Zański, Władysław Terlecki, dr Jerzy Hagmajer, adwokat Witold Rościszewski (komendant do aresztowania 6 kwietnia 1943, po nim tę funkcję pełnił Zański). Po pewnym czasie do organizacji przystąpili inni liderzy i ideolodzy RNR, jak Adolf Reutt, Wojciech Zaleski i Bolesław Piasecki oraz młodzi członkowie Grup Szkolnych RNR. Organem prasowym było pismo „Pobudka” (od 1939, redaktorem technicznym był Jerzy Hagmajer), „Głos Polski” (od 1942) i „Słowa Prawdy” (od 1943).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Proszę kłaść się spać. Jutro pobudka o piątej!

 (2.1) Pobudka wstać, koniom wody dać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈbutka, AS: pobutka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobudzanie n., pobudzenie n., pobudliwość ż., budzenie n., obudzenie n., budzik m.

 czas. budzić ndk., pobudzać ndk., pobudzić dk.

 przym. pobudliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) budzenie

 (1.3) przyczyna

Wiktionary


pobudliwiej

stopień wyższy od przysłówka: pobudliwie


SJP.pl


pobudliwość

zdolność organizmu do reagowania na bodźce zewnętrzne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co pobudliwe; cecha tych, którzy są pobudliwi

 (1.2) fizj. zdolność organizmów do odpowiadania na bodźce;

Wiktionary

Pobudliwość – zdolność komórek do reakcji na bodźce.

Komórki pobudliwe czyli wyróżniające się wyjątkową pobudliwością to miocyty i neurony. Komórki mogą reagować na bodźce zmianą struktury lub fizjologii (rozpoczęciem, osłabieniem albo nasileniem czynności).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. pobudka ż., pobudzanie n., pobudzenie n.

 czas. budzić, pobudzać ndk., pobudzić dk.

 przym. pobudliwy

 wykrz. pobudka

Wiktionary


pobudliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: pobudliwy


SJP.pl


pobudliwy

łatwo reagujący na wszelkie bodźce zewnętrzne; wrażliwy, dotkliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który łatwo reaguje na bodźce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czasem nadmiernie krzykliwi i pobudliwi, nigdy nie tracili wewnętrznej równowagi i pogody ducha.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔbuˈdlʲivɨ, AS: pobudlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobudzenie n., pobudzanie n., pobudliwość ż., pobudka ż.

 czas. budzić, pobudzać ndk., pobudzić dk.

 wykrz. pobudka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) impulsywny, wrażliwy, przewrażliwiony, przeczulony

Wiktionary


pobudnik

urządzenie do kalibracji mikrofonów


SJP.pl


pobudzać

1. wywoływać reakcję na coś, powodować nasilenie jakichś czynności, stanów uczuciowych i ich przejawów; rozbudzać, podniecać;
2. zachęcać, skłaniać do czegoś; nakłaniać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pobudzić)

 (1.1) zachęcać do czegoś

 (1.2) wprawiać kogoś w podniecenie seksualne

czasownik zwrotny niedokonany pobudzać się (dk. pobudzić się)

 (2.1) podniecać się seksualnie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈbud͡zat͡ɕ, AS: pobuʒać

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pobudliwy

 rzecz. pobudzanie n., budzik m., obudzenie n., budzenie n., pobudka ż., pobudliwość ż.

 czas. pobudzić, budzić

 wykrz. pobudka

Wiktionary


pobudzacz

1. w medycynie: aparat wytwarzające określone bodźce, używane do pobudzania organizmu żywego, jego narządu, tkanki, nerwu itp. (zwykle w celach badawczych, diagnostycznych lub terapeutycznych); stymulator;
2. w wojsku: określona ilość materiału kruszącego (zwykle trotylu), umieszczona pomiędzy spłonką pobudzającą a ładunkiem kruszącym zawartym wewnątrz pocisku, np. bomby


SJP.pl


pobudzający

taki, który wywołuje lub zwiększa reakcję na coś; podniecający


SJP.pl


pobudzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) oddziaływanie na kogoś lub coś bodźcami

 (1.2) zachęcanie do jakiegoś działania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔbuˈd͡zãɲɛ, AS: pobuʒãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobudzenie n., pobudka ż., pobudliwość ż.

 czas. budzić, pobudzać ndk., pobudzić dk.

 przym. pobudliwy

 wykrz. pobudka

Wiktionary


pobudzenie

1. wywołać reakcję na coś, spowodować nasilenie jakichś czynności, stanów uczuciowych i ich przejawów; rozbudzić, podniecić;
2. zachęcić, skłonić do czegoś; nakłonić;
3. przerwać sen, obudzić po kolei wiele osób lub zwierząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobudzić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobudzanie n., pobudka ż., pobudliwość ż.

 przym. pobudliwy

 czas. pobudzić, budzić

 wykrz. pobudka

Wiktionary


pobudzić

1. wywołać reakcję na coś, spowodować nasilenie jakichś czynności, stanów uczuciowych i ich przejawów; rozbudzić, podniecić;
2. zachęcić, skłonić do czegoś; nakłonić;
3. przerwać sen, obudzić po kolei wiele osób lub zwierząt


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pobudzać)

 (1.1) dokonany od|pobudzać.

czasownik zwrotny dokonany pobudzić się (ndk. pobudzać się)

 (2.1) dokonany od|pobudzać się.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. budzić, pobudzać ndk.

 rzecz. pobudka ż., pobudliwość ż., pobudzacz mrz., pobudzanie n., pobudzenie n., obudzenie n., budzenie n., budzik mrz.

 przym. pobudliwy

 wykrz. pobudka

Wiktionary


pobudziciel

przestarzale: osoba skłaniająca kogoś do działania


SJP.pl


pobudzicielka

przestarzale: kobieta skłaniająca kogoś do działania


SJP.pl


pobugować

środowiskowo: stworzyć wiele bugów w programach komputerowych


SJP.pl


pobujać

1. pokołysać coś przez jakiś czas; pohuśtać czymś;
2. pokłamać, pookłamywać;
3. pobiegać, polatać itp bez celu, swobodnie


SJP.pl


pobulgotać

o płynie: bulgotać przez pewien czas


SJP.pl


pobumelować

spędzić pewien czas na bumelowaniu


SJP.pl


pobuszować

spędzić pewien czas na buszowaniu


SJP.pl


pobutwiały

w odniesieniu do wielu rzeczy: zbutwieć, zmurszeć, zgnić


SJP.pl


pobutwieć

w odniesieniu do wielu rzeczy: zbutwieć, zmurszeć, zgnić


SJP.pl


pobyczyć

pobyczyć się - potocznie: lenić się, nic nie robić przez pewien czas


SJP.pl


pobyt

bycie, czas znajdowania się w pewnym miejscu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przebywanie w jakimś miejscu, pozostawanie gdzieś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pani ordynator twierdzi, że pobyt i leczenie na oddziale będą trwać od sześciu do ośmiu tygodni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔbɨt, AS: pobyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. byt m., bywalec mos.

 przym. pobytowy

Wiktionary


pobytowo-objazdowy

zorganizowany w sposób wycieczki objazdowej połączonej z przerwami na postój, pobyt w jakimś miejscu (np. impreza pobytowo-objazdowa)


SJP.pl


pobytowy

pobyt


SJP.pl

Patrz:

pobyt

pobywać

dawniej: pozostawać przez pewien czas w jakimś miejscu; przebywać


SJP.pl


pobzdurzyć

opowiedzieć wiele zmyślonych zdarzeń, historii; pobajdurzyć, pofantazjować, pobajać


SJP.pl


pobzyga

pobzyga cebularz - gatunek muchówki z rodziny bzygowatych


SJP.pl


pobzykać

1. potocznie, zwykle o mężczyźnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pociupciać, podmuchać, porżnąć;
2. o owadach: bzykać przez jakiś czas;
3. potocznie: pobzykać się - odbyć stosunek seksualny


SJP.pl


pobzykiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobzykiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepobzykiwanie n.

 czas. pobzykiwać ndk.

Wiktionary


pobłądzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobłądzić.

Wiktionary


pobłądzić

błądzić, trwać pewien czas w poszukiwaniu drogi, rozwiązania jakiegoś problemu itd.


SJP.pl


pobłąkać

pobłąkać się - błąkać się, chodzić bez celu przez jakiś czas


SJP.pl


pobłażać

być wyrozumiałym dla czyichś błędów


SJP.pl


pobłażający

być wyrozumiałym dla czyichś błędów


SJP.pl

Patrz:

pobłażać

pobłażliwie

przysłówek

 (1.1) w sposób pobłażliwy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobłażliwość ż., pobłażanie n.

 czas. pobłażać

 przym. pobłażliwy

Wiktionary


pobłażliwiej

stopień wyższy od przysłówka: pobłażliwie


SJP.pl


pobłażliwość

tolerancja; wyrozumiałość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co pobłażliwe; cecha tych, którzy są pobłażliwi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobłażanie n.

 czas. pobłażać

 przym. pobłażliwy

 przysł. pobłażliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobłażanie, wyrozumiałość, tolerancyjność

Wiktionary


pobłażliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: pobłażliwy; bardziej pobłażliwy


SJP.pl


pobłażliwy

wyrozumiały, tolerancyjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) skłonny do pobłażania, wyrozumiały

 (1.2) będący przejawem wyrozumiałości, pobłażania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobłażliwość ż., pobłażanie n.

 czas. pobłażać ndk.

 przysł. pobłażliwie

Wiktionary


pobłaznować

spędzić pewien czas na wygłupianiu się, zachowywaniu się niepoważnie; popajacować


SJP.pl


pobłękitnieć

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) stać się błękitnym

 (1.2) wydać się błękitnym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔbwɛ̃ŋʲˈcitʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: pobu̯ẽŋʹḱitʹńėć

Wiktionary

Powiązane:

 przym. błękitny

Wiktionary


pobłękitnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobłękitnieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔbwɛ̃ŋʲcitʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: pobu̯ẽŋʹḱitʹńė̃ńe

Wiktionary


pobłocie

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Pobłocie – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Główczyce
  • Pobłocie – wieś w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Linia
  • Pobłocie – dawna gromada w woj. koszalińskim
  • Pobłocie – dawna gmina
Zobacz też
  • Pobłocie Małe
  • Pobłocie Wielkie

Wikipedia


pobłocki

przymiotnik od: Pobłocie, Pobłocie Małe


SJP.pl

Pobłocki (Poblocki, Poblotzki, Poblotzky, Jeleń, Brochwicz odmienny) – kaszubski herb szlachecki. Według Przemysława Pragerta jest to odmiana herbu Brochwicz, natomiast Juliusz Karol Ostrowski traktuje ten herb jako odmianę herbu Jeleń.

Wikipedia


pobłogosławić

1. udzielić błogosławieństwa;
2. w przenośni: wyrazić zgodę


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. błogosławić)

 (1.1) rel. udzielić błogosławieństwa

 (1.2) przest. udzielić łaski, obdarzyć czymś

 (1.3) pot. zaaprobować, dać placet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ojciec Święty pobłogosławił przybyłych pielgrzymów.

 (1.2) Jahwe pobłogosławił swój lud pokojem.

 (1.3) Dyrektor pobłogosławił nasz projekt.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błogosławieństwo n., błogosławiony mos., pobłogosławienie n., błogosławienie n., błogosławiona ż.

 czas. błogosławić ndk.

 przym. błogosławiony

Wiktionary


pobłogosławienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. udzielenie błogosławieństwa

 (1.2) udzielenie łaski, obdarzenie czymś

 (1.3) pot. zaaprobowanie, danie placetu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po pobłogosławieniu pokarmów dzieliliśmy się jajkiem.

 (1.2) Boże pobłogosławienie pól deszczem zostało wyproszone na modlitwie w czasie nabożeństw majowych.

 (1.3) To pani Grażynka załatwiła pobłogosławienie twojego projektu przez kierownika.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błogosławienie n., błogosławiona ż., błogosławiony mos., błogosławieństwo n.

 czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.

 przym. błogosławiony

Wiktionary


pobłysk

migotliwe światło, słaby błysk; poblask, odblask


SJP.pl


pobłyskać

błyskać przez pewien czas


SJP.pl


pobłyskiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pobłyskiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pobłyskiwać ndk.

 rzecz. błyskawica ż.

Wiktionary


poc.

skrót od: pociąg


SJP.pl


pocahontas

Pocahontas (ur. ok. 1595 na terenie stanu Wirginia, obecnie USA, zm. 21 marca 1617 w Gravesend w Anglii) – północnoamerykańska Indianka, której życie stało się kanwą dla wielu romantycznych historii.

Należała do plemienia z grupy Powatanów. W młodości nawiązała kontakt z Anglikami. Wyszła za mąż za jednego z nich, co zapewniło pokój między jej ludem a Wirginijskimi kolonistami. Następnie wyjechała do Anglii, by tam rozwijać stosunki rdzennych Amerykanów z Anglikami i tam zmarła.

Wikipedia


pocałować

dotknąć ustami w jakimś celu (np. sprawienia komuś przyjemności, wyrażenia szacunku)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. całować)

 (1.1) dokonany od|całować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Dzień dobry mamuśka — jak każdego poranka podszedł i pocałował ją w policzek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡saˈwɔvat͡ɕ, AS: pocau̯ovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocałunek m., całus m., pocałowanie n., całowanie n., całusek mzw./mrz.

 czas. całować ndk.

 przym. całuśny

Wiktionary


pocałowanie

dotknąć ustami w jakimś celu (np. sprawienia komuś przyjemności, wyrażenia szacunku)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dotknięcie ustami kogoś, rzadziej czegoś

 (1.2) daw. pocałunek

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Najprzód w Ogrójcu wziął pocałowanie, // tam Judasz zdrajca dał był Żydom znamię: // Oto, Żydowie, mego mistrza macie, // tegoż imajcie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡sawɔˈvãɲɛ, AS: pocau̯ovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. całus mzw., całowanie n., pocałunek mrz.

 czas. pocałować dk.

Wiktionary


pocałunek

pocałowanie kogoś; dotkniecie kogoś ustami; buziak, całus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) serdeczne dotknięcie ustami innej osoby

Wiktionary

Pocałunek – akt polegający na kontakcie ust z ciałem innej osoby (np. ustami, policzkiem, dłonią) lub przedmiotem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pocałunek dwóch piosenkarek na scenie wywołał masę spekulacji i skandal obyczajowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡saˈwũnɛk, AS: pocau̯ũnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. całus mrz., całowanie n., pocałowanie n., scałowanie n., zacałowanie n.

 czas. całować ndk., pocałować dk., scałować dk., zacałować dk.

 przym. całuśny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. buziak, całus; gw-pl|Górny Śląsk|dzióbek, dzióbeczek., gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|pusa.

Wiktionary


pocelebrować

spędzić pewien czas na celebrowaniu, świętowaniu; poświętować


SJP.pl


pocelować

potocznie: wziąć na cel, wcelować


SJP.pl


pocenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pocić się.

Wiktionary

Pot – wydzielina gruczołów potowych. Składa się głównie z wody (~ 98%), soli (NaCl) (0,6–0,8%), tłuszczów, mocznika, kwasu moczowego, amoniaku, kwasu mlekowego, węglowodanów, związków mineralnych (zawierających np. potas, wapń, magnez, żelazo).Jego skład zależy przede wszystkim od tego, czy jest to pot wydzielany „przerywanie” (tj. fizjologicznie bez zwiększonej regulacji ciepłoty ciała; wydzielanie periodyczne – jedne gruczoły wydzielają, podczas gdy inne pozostają nieaktywne), czy wydzielany „stale” (tzn. w okresie zwiększonej aktywności fizycznej lub zwiększonego stresu). Stężenie związków w pocie wzrasta przy wydzielaniu periodycznym, z powodu zwrotnego wchłaniania wody w kanalikach wyprowadzających. Zależy również od spożywanych pokarmów, warunków klimatycznych, czynników hormonalnych oraz współistniejących schorzeń.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Specjalista poradził jak zapobiegać nadmiernemu poceniu się pod pachami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: pocńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pot m., potówka ż., potliwość ż.

 czas. pocić się

 przym. potowy, napotny, potliwy

Wiktionary


pocerkiewny

stanowiący przedtem własność cerkwi


SJP.pl


pocerować

cerując naprawić wiele rzeczy; zaszyć dziury w wielu miejscach


SJP.pl


pocerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pocerować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pocerować dk.

Wiktionary


pocestny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. podróżnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡sɛstnɨ, AS: pocestny

Wiktionary


pocętkować

domalować cętki


SJP.pl


pochachmęcić

skomplikować coś; pogmatwać


SJP.pl


pochanke

nazwisko


SJP.pl


pochatować

[czytaj: poczatować] spędzić pewien czas na rozmowie przez Internet; poczatować


SJP.pl


pochałturzyć

zająć się przez pewien czas chałturzeniem


SJP.pl


pocheć

nazwisko


SJP.pl


pochędożyć

potocznie, zwykle o mężczyźnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, porżnąć, pociupciać


SJP.pl


pochette

[czytaj: poSZET] dawny instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych; surdynka


SJP.pl

Surdynka – dawny instrument muzyczny z rodziny skrzypiec, wykorzystywany w epoce baroku przez nauczycieli tańca.

Wikipedia


pochewkowce

podgromada głowonogów; płaszczoobrosłe, dwuskrzelne, wewnątrzmuszlowce


SJP.pl

Płaszczoobrosłe, pochewkowce (Coleoidea, z gr. koleos – pochwa miecza + eidos – kształt), dwuskrzelne (Dibranchia), wewnątrzmuszlowce (Endocochlia) – podgromada głowonogów (Cephalopoda) obejmująca gatunki ośmio- i dziesięcioramienne, u których muszla, w różnym stopniu zredukowana, jest całkowicie obrośnięta płaszczem. Pojawiły się w kredzie. Niektóre są uznawane za zwierzęta o wysokim stopniu inteligencji. Wiele gatunków poławia się dla celów konsumpcyjnych.

Wikipedia


pochichotać

śmiać się z czegoś przez pewien czas


SJP.pl


pochichrać

spędzić pewien czas na chichraniu


SJP.pl


pochillować

[czytaj: poczilować] potocznie: spędzić pewien czas na chillowaniu (relaksowaniu się)


SJP.pl


pochlać

potocznie: wypić dużą ilość alkoholu


SJP.pl


pochlapać

chlapiąc, poplamić czymś


SJP.pl


pochlastać

uderzyć mocno w coś kilka razy


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. uderzyć w wielu miejscach

 (1.2) pot. okaleczyć w wielu miejscach

czasownik zwrotny pochlastać się

 (2.1) okaleczyć się, poranić się, skaleczyć siebie w różnych miejsach

 (2.2) podciąć sobie żyły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Inaczej zaśpiewacie – czarodziejka wzięła się pod boki – gdy jutro smok was pochlasta, podziurawi i potrzaska piszczele.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxlastat͡ɕ, AS: poχlastać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochlastanie n.

 wykrz. chlast

Wiktionary


pochlastanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pochlastać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pochlastać dk.

 wykrz. chlast

Wiktionary


pochlebca

osoba schlebiająca komuś w celu pozyskania jego względów; podlizuch, podlizywacz, lizus, komplemenciarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek pochlebiający komu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochlebianie n., pochlebstwo n.

:: fż. pochlebczyni ż.

 czas. pochlebiać ndk., pochlebić dk.

 przym. pochlebczy, pochlebny

 przysł. pochlebnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cmokier, klakier, komplemenciarz, lizus, podlizuch, podlizywacz, wazelina, wazeliniarz

Wiktionary


pochlebczy

charakterystyczny dla osoby przesadnie grzecznej, uprzejmej, prawiącej komuś komplementy w celu zyskania przychylności, przypodobania się; lizusowski, pochlebny


SJP.pl


pochlebczyni

kobieta, która jest wobec kogoś przesadnie grzeczna, uprzejma, mówi miłe słowa w celu wywołania czyjejś przychylności, przypodobania się komuś; lizuska, klakierka


SJP.pl


pochlebiać

1. być wobec kogoś przesadnie grzecznym, uprzejmym, prawić komplementy, mówić miłe słowa w celu wywołania czyjejś przychylności, przypodobania się komuś; schlebiać, podlizywać się, przymilać się;
2. o słowach, uczynkach, zachowaniu: wprawiać kogoś w dobry nastrój, sprawiać przyjemność; zadowalać, podobać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pochlebić)

 (1.1) chwalić przesadnie

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pochlebić)

 (2.1) o czynach, słowach, zachowaniu wzmacniać czyjeś dobre mniemanie; sprawiać przyjemność

 (2.2) daw. być odpowiednim, zadowalającym

czasownik zwrotny niedokonany pochlebiać sobie (dk. pochlebić sobie)

 (3.1) być z czegoś dumnym

 (3.2) spodziewać się czego pomyślnego

czasownik zwrotny niedokonany pochlebiać się (dk. pochlebić się)

 (4.1) przest. aspekt wzmocniony czasownika pochlebiać (1.1); starać się przypodobać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochlebca mos., pochlebstwo n., pochlebianie n.

 czas. pochlebić dk.

 przym. pochlebczy, pochlebny

 przysł. pochlebnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadskakiwać, podlizywać się, przymilać się

 (2.2) dogadzać, odpowiadać, zadowalać

 (3.2) liczyć na

Wiktionary


pochlebianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pochlebiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochlebca m., pochlebstwo n.

 czas. pochlebiać ndk., pochlebić dk.

 przym. pochlebny

 przysł. pochlebnie

Wiktionary


pochlebić

1. pochwalić kogoś, powiedzieć kilka miłych słów w celu wywołania czyjejś przychylności, przypodobania się komuś; schlebić, podlizać się, przymilić się;
2. o słowach, uczynkach, zachowaniu: wprawić kogoś w dobry nastrój, sprawiać przyjemność; zadowolić, spodobać się


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) dokonany od|pochlebiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochlebczyni ż., pochlebianie n., pochlebstwo n., pochlebca mos.

 czas. pochlebiać ndk.

 przym. pochlebczy, pochlebny

 przysł. pochlebnie

Wiktionary


pochlebniej

stopień wyższy od przysłówka: pochlebnie


SJP.pl


pochlebniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pochlebny


SJP.pl


pochlebny

1. wyrażający uznanie, pozytywną opinię; pochwalnym przychylny, aprobujący;
2. charakterystyczny dla osoby przesadnie grzecznej, uprzejmej, prawiącej komuś komplementy w celu zyskania przychylności, przypodobania się; lizusowski, pochlebczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) podn. wyrażający pozytywną opinię, uznanie

 (1.2) taki, który przymila się, schlebia komuś

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pochlebnie

 rzecz. pochlebca mos., pochlebianie n.

 czas. pochlebiać, pochlebić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aprobujący, pochwalny, przychylny

 (1.2) pochlebczy

Wiktionary


pochlebstwo

wypowiedź przesadnie grzeczna, uprzejma, mająca na celu wywołanie czyjejś przychylności, przypodobanie się komuś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nadmierna lub nieszczera pochwała z celem przypodobania się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochlebianie n., pochlebca mos.

 czas. pochlebiać, pochlebić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duser, komplement, ingracjacja

Wiktionary


pochledać

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poszukać

Wiktionary


pochlipać

płakać niezbyt głośno przez pewien czas; popłakać, pokwilić, połkać


SJP.pl


pochlipywać

popłakiwać niezbyt głośno; łkać, kwilić, szlochać, chlipać


SJP.pl


pochmurniały

1. pokrywać się chmurami; ciemnieć, mrocznieć;
2. ulegać stopniowemu pogorszeniu nastroju, samopoczucia


SJP.pl


pochmurnieć

1. pokrywać się chmurami; ciemnieć, mrocznieć;
2. ulegać stopniowemu pogorszeniu nastroju, samopoczucia


SJP.pl


pochmurniej

stopień wyższy od przysłówków: pochmurnie, pochmurno


SJP.pl


pochmurniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pochmurny


SJP.pl


pochmurnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pochmurnieć.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pochmurno, chmurnie

Wiktionary


pochmurno

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób pochmurny, z dużą ilością chmur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochmurność ż., chmurność ż., chmura ż., chmurka ż., chmurzenie n., pochmurnienie n., spochmurnienie n.

 czas. chmurzyć ndk., pochmurnieć ndk., spochmurnieć dk.

 przym. pochmurny, chmurny

 przysł. pochmurnie, chmurnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pochmurnie

Wiktionary


pochmurność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co pochmurne; cecha tych, którzy są pochmurni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pochmurny, bezchmurny

 rzecz. chmura ż., zachmurzenie n.

 przysł. pochmurno, chmurnie

Wiktionary


pochmurny

1. pokryty chmurami;
2. smutny, ponury, przygnębiony;
3. będący wyrazem smutku, przygnębienia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pokryty chmurami, mroczny wskutek pokrycia chmurami

 (1.2) przen. książk. posępny, ponury

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ten wietrzny i pochmurny dzień, słońce tylko momentami wyglądało zza chmur.

 (1.2) Z dnia na dzień stawałem się coraz pochmurniejszy, coraz skorszy do gniewów, coraz obojętniejszy na uczucia innych ludzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxmurnɨ, AS: poχmurny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochmurność ż., chmura ż., zachmurzenie n., chmurność ż.

 czas. chmurzyć, chmurzyć się ndk.

 przym. chmurny

 przysł. pochmurnie, pochmurno, chmurnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zachmurzony, chmurny

 (1.2) chmurny, minorowy, ponury, posępny, smętny, zachmurzony

Wiktionary


pochmurowaty

dawniej: pochmurny


SJP.pl


pochód

1. zorganizowany przemarsz z okazji święta, jako wyraz protestu itp.; tłum uczestniczący w tym przemarszu
2. przesuwanie się do przodu (zwykle dotyczące wojska), marsz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) uroczyste, grupowe przejście, zwykle ulicami miasta

 (1.2) daw. pochodzenie

Wiktionary

Demonstracja (łac. demonstratio – wskazanie, inaczej manifestacja) – wystąpienie zbiorowe, zgromadzenie, mające na celu wyrażenie protestującej przeciw czemuś lub popierającej coś części opinii publicznej. Jest to publiczne okazywanie uczuć, postawy wobec czegoś lub kogoś przez jednostkę lub grupę. W państwie demokratycznym stanowi sposób korzystania z wolności zgromadzeń. Jest jednym z przejawów protestu politycznego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔxut, AS: poχut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochodnia ż.

Wiktionary


pochodna

1. coś, co wywodzi się z czegoś, co nie jest pierwotne, ale wtórne;
2. związek organiczny wywodzący się z innego związku organicznego, najczęściej prostszego;
3. funkcja, opisująca przebieg zmienności wartości funkcji pierwotnej, określonej na pewnym przedziale, przy zmianie jej argumentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. granica ilorazu zmiany wartości funkcji i przyrostu zmiennej niezależnej tej funkcji, gdy przyrost ten dąży do określonej wartości;

 (1.2) chem. związek chemiczny pochodzący od innego związku;

forma przymiotnika.

 (2.1) M. i W. lp. od pochodny

Wiktionary

Funkcja pochodna funkcji (w skrócie: pochodna funkcji) – nieformalnie: miara szybkości funkcji, czyli tempa zmian jej wartości względem zmian jej argumentów. Dokładna definicja pochodnej zależy od kontekstu, ponieważ pojęcie to stosuje się do funkcji różnego typu; jednak w każdym z tych przypadków pochodna to granica ilorazu różnicowego dla zerowego mianownika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pochodną z x² jest 2x.

 (1.2) Najprostszą węglowodorową pochodną benzenu jest toluen.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxɔdna, AS: poχodna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochodzenie n.

 czas. pochodzić ndk.

 przym. pochodny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) derywat

Wiktionary


pochodnia

1. smolne łuczywo lub osadzone na szczapie skręcone pakuły nasycone smołą, używane dawniej do oświetlania;
2. zjawisko występujące na słońcu w postaci okresowo pojawiających się miejsc jaśniejszych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) smolne łuczywo lub skręcone pakuły, szmaty nasycone smołą osadzone na kawałku drewna, używane dawniej do oświetlania, obecnie raczej dla efektów świetlnych;

 (1.2) astr. rozbłysk na tarczy słonecznej

Wiktionary

Pochodnia – kij lub szczapa drewniana z jednym końcem obwiniętym łatwopalnym materiałem (np. lnianymi lub bawełnianymi włóknami, skręconymi szmatami, suchym chrustem, rózgami, sitowiem nasączonymi smołą lub tłuszczem itp.). Używana jako przenośne lub stałe źródło światła.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sędziowie zajęli siedzenia za stołem, pochodnie zatknięto w żelazne świeczniki przy słupach przybite; na stole zapalono lampy.

 (1.1) Pochodnie, czyli długie sznury nasycone materiałami palnymi, były, ale nie było ognia.

 (1.1) Wypaliło mu się sześć pochodni; noc musiała się już zbliżać ku końcowi.

 (1.1) Jego pochodnia rozświetlała zaledwie część przestrzeni, której ogromna reszta ginęła w gęstym mroku.

 (1.1) O kilka kroków za nimi szła inna grupa osób oświetlona jedną pochodnią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxɔdʲɲa, AS: poχodʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochód m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łuczywo, żagiew; reg. śl. fachla., reg. śl. facla., reg. śl. fachtla., reg. śl. fachula.

Wiktionary


pochodnik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. przypadek gramatyczny wyrażający odchodzenie i oddzielanie się od czegoś, a w łacinie spełniający także inne role, m.in. narzędnika i miejscownika;

Wiktionary

Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).

Ablatyw jest charakterystyczny dla łaciny, która jako jeden z nielicznych języków europejskich zachowała ten przypadek z pierwotnego zestawu ośmioprzypadkowej deklinacji praindoeuropejskiej. Spełnia też rolę narzędnika i miejscownika na zasadzie synkretyzmu przypadków (w łacinie nie ma oddzielnego narzędnika, a miejscownik jest w zasadzie w zaniku) i poza tym ma funkcję syntaktyczną okolicznika, czyli odpowiada na cały wachlarz pytań okolicznikowych, np. ablativus qualitatis (jaki?), ablativus instrumenti (czym?), ablativus auctoris (przez kogo?), ablativus temporis (kiedy?), ablativus modi (jak?), ablativus pretii (za ile?) – dużą część tych funkcji w języku polskim pełnią: narzędnik, miejscownik, dopełniacz lub wyrażenia okolicznikowe.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) ablatyw, ablativus, ablatiwus, częściowo narzędnik

Wiktionary


pochodny

przymiotnik

 (1.1) taki, który pochodzi od czego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochodna ż., pochodność ż., pochodzenie n.

 czas. pochodzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wtórny

Wiktionary


pochodowy

pochód; marszowy, przemarszowy


SJP.pl


pochodz.

skrót od: pochodzenie


SJP.pl


pochodzenie

spędzić jakiś czas na chodzeniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wywodzenie się z czegoś

Wiktionary

  • pochodzenie osób od siebie (np. dziecka od rodziców) → patrz pochodzenie dziecka
  • pochodzenie z nieprawego łoża → patrz nieślubne dziecko
  • pochodzenie osoby lub rodu z określonej grupy społecznej (np. pochodzenie szlacheckie, arystokratyczne, królewskie, chłopskie; mieć dobre pochodzenie) → patrz stratyfikacja społeczna, grupa ekskluzywna
  • wywód pochodzenia → patrz rodowód
  • pochodzenie z określonej zbiorowości etnicznej (np. z pochodzenia Polak) → patrz etniczność
  • pochodzenie z określonego miejsca (obszaru) → patrz ojczyzna, patriotyzm
  • pochodzenie słów → patrz etymologia
  • pochodzenie nazw własnych (imion, nazwisk, nazw geograficznych) → patrz onomastyka
  • pochodzenie życia
  • pochodzenie drzewostanu
  • pochodzenie ewolucyjne → patrz ewolucja

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jestem Polką z pochodzenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: poχoʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochodna ż.

 czas. pochodzić dk.

 przym. pochodzeniowy, pochodny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) genealogia, przyczyna, źródło, proweniencja, rodowód, geneza

Wiktionary


pochodzeniowy

rzadko: związany z pochodzeniem; rodowodowy, genealogiczny


SJP.pl


pochodzić

mieć w czymś źródło, początki


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) mieć coś za miejsce swojego pochodzenia, za źródło, przyczynę, wywodzić się skądś

czasownik nieprzechodni dokonany

 (2.1) dokonany od|chadzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten obraz pochodzi z XVII (= siedemnastego) wieku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: poχoʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochodzenie n., pochodność ż., pochodna ż.

 przym. pochodzeniowy, pochodny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wywodzić się

Wiktionary


pochodzik

zdrobnienie od: pochód


SJP.pl


pochop

1. przestarzałe: skłonność do czegoś, zapał; pobudka do działania, impuls;
2. dawniej: posuwanie się; ruch


SJP.pl


pochopnie

przysłówek

 (1.1) w sposób nieprzemyślany, zbyt szybko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uważam, że podjęłaś tę decyzję nazbyt pochopnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochopność ż.

 przym. pochopny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pośpiesznie

Wiktionary


pochopniej

stopień wyższy od przysłówka: pochopnie


SJP.pl


pochopniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pochopny


SJP.pl


pochopność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego co pochopne; cecha tego, kto pochopny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pochopny

 przysł. pochopnie

Wiktionary


pochopny

pospieszny, pośpieszny, nieprzemyślany; robiący coś bez zastanowienia, bez rozwagi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zbyt szybki, nieprzemyślany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twój pochopny osąd wpłynął na podjęcie błędnej decyzji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochopność ż.

 przysł. pochopnie

Wiktionary


pochorobowy

przymiotnik

 (1.1) następujący po chorobie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. przedchorobowy, chorobowy

Wiktionary


pochorować

1. spędzić jakiś czas na chorowaniu;
2. pochorować się - zacząć chorować; rozchorować się, zachorować


SJP.pl


pochów

gwarowo: pochowanie zmarłego; pogrzeb, pochowek, pochówek


SJP.pl

Pochów (392 m n.p.m.) – wzgórze położone w zachodniej części Pogórza Wielickiego.

Wzgórze usytuowane pomiędzy odnogą Lanckorońskiej Góry a doliną Skawinki. Większa część wzgórza jest zajęta przez pola uprawne oraz zagrody wiejskie. Jedynie sam szpiczasty szczyt jest zalesiony.

Punkt widokowy znajdujący się na wzgórzu roztacza się na: Pogórze Wielickie, Beskid Średni oraz Beskid Żywiecki.

Szczyt administracyjnie znajduje się na terenie wsi Podchybie.

Wikipedia


pochowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. pochówek

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. przysz. prostego oznajm. od: pochować

Wiktionary


pochować

1. schować, ukryć wiele rzeczy naraz;
2. zakopać ciało zmarłego w ziemi; pogrzebać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) pogrzebać

 (1.2) schować różne przedmioty w różnych miejscach

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chować

 rzecz. pochówek m.

 przym. niepochowany

Wiktionary


pochowek

pogrzeb; pochówek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pogrzebanie zmarłego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochowanie n.

 czas. chować, pochować dk.

 przym. pochówkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inhumacja, pogrzeb, war. pochowek

Wiktionary


pochówkowy

związany z pochówkiem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pochówkiem, dotyczący pochówku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochówek m.

 czas. chować

Wiktionary


pochp

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) = med. przewlekła obturacyjna choroba płuc;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Używam indakaterolu na POChP.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɛ‿ɔ‿xa‿ˈpɛ, AS: pe‿o‿χa‿pe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. peochap m., peochapowiec m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. J44 (kod ICD-10); środ. peochap

Wiktionary


pochrapać

spać przez jakiś czas chrapiąc


SJP.pl


pochrapywać

chrapać co jakiś czas


SJP.pl


pochrapywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pochrapywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepochrapywanie n.

 czas. pochrapywać ndk.

Wiktionary


pochromować

1. pokryć powierzchnię metalu warstwą chromu;
2. w chemii: nasycić związkiem chromu


SJP.pl


pochrupać

spędzić pewien czas na chrupaniu


SJP.pl


pochrupywać

jeść od czasu do czasu coś chrupiącego; chrupać


SJP.pl


pochrypiały

stać się chrypliwym, nabawić się chrypki; schrypieć, ochrypnąć


SJP.pl


pochrypieć

stać się chrypliwym, nabawić się chrypki; schrypieć, ochrypnąć


SJP.pl


pochrypnąć

o kilku osobach: zacząć mówić chrypliwym głosem; zachrypnąć


SJP.pl


pochrypnięty

taki, który pochrypł; pochrypły


SJP.pl


pochrypły

o kilku osobach: zacząć mówić chrypliwym głosem; zachrypnąć


SJP.pl


pochrząkać

spędzić pewien czas na chrząkaniu


SJP.pl


pochrząkiwać

wydawać co jakiś czas odgłosy chrząkania


SJP.pl


pochrząkiwania

wydawać co jakiś czas odgłosy chrząkania


SJP.pl


pochrzanić

1. potocznie: pokręcić coś, pomieszać; opowiedzieć brednie, głupstwa;
2. spartaczyć coś, zrobić źle, nieporządnie


SJP.pl


pochrzęst

odgłos kruszenia się czegoś, łamania, ocierania itp.


SJP.pl


pochrzyn

pnąca roślina zielna z rodziny pochrzynowatych; jams; ignam


SJP.pl

Pochrzyn, jam, ignam (Dioscorea L.) – rodzaj wieloletnich pnączy z bulwiastymi kłączami. Należy do niego ponad 600 gatunków pochodzących głównie z obszarów tropikalnych. Najwięcej pochrzynów rośnie w naturze i uprawia się w Afryce Zachodniej, szczególnie w Ghanie, Nigerii oraz w Azji Południowo-Wschodniej, w Ameryce Południowej i na Karaibach.

Wikipedia


pochrzynowate

rodzina roślin z rzędu pochrzynowców


SJP.pl

Pochrzynowate (Dioscoreaceae R. Br.) – rodzina roślin z rzędu pochrzynowców (Dioscoreales). Występują na obszarach podzwrotnikowych.

Wikipedia


pochrzynowaty

o cechach pochrzynowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pochrzynowce

rząd roślin jednoliściennych


SJP.pl

Wikipedia


pochuchać

dmuchnąć mocno kilka razy


SJP.pl


pochudnąć

stać się chudszym, szczuplejszym; schudnąć


SJP.pl


pochudły

stać się chudszym, szczuplejszym; schudnąć


SJP.pl


pochuliganić

zachowywać się przez pewien czas w sposób typowy dla chuligana


SJP.pl


pochutliwy

przestarzale: wyrażający pożądanie seksualne; pożądliwy, lubieżny


SJP.pl


pochutnik

drzewo, krzew lub pnącze z rodziny pandanowatych, z klasy jednoliściennych; pandan, pandanowiec


SJP.pl


pochutnikowate

rodzina roślin z rzędu pandanowców; pandanowate


SJP.pl


pochutnikowaty

o cechach pochutnikowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pochutnywać

czasownik

 (1.1) stpol. zachęcać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔxutˈnɨvat͡ɕ, AS: poχutnyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochutnywanie n.

Wiktionary


pochutnywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pochutnywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pochutnywać ndk.

Wiktionary


pochwa

1. żeński narząd rozrodczy człowieka i innych ssaków;
2. jedno- lub wielowarstwowa, zamknięta osłona otaczająca niektóre części roślin;
3. osłona, pokrowiec na broń sieczną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. żeński narząd rozrodczy ssaków;

 (1.2) futerał na broń białą;

Wiktionary

  • pochwa − żeński narząd rozrodczy
  • pochwa człowieka − narząd rozrodczy kobiet
  • pochwa – część osłony całkowitej otaczającej nasadę trzonu u grzybów
  • pochwa − osłona, futerał na broń białą
  • pochwa liściowa − nasadowa część liścia niektórych roślin

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas stosunku seksualnego do pochwy wprowadzane są plemniki.

 (1.2) Schowaj miecz do pochwy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔxfa, AS: poχfa

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) przym. pochwowy, dopochwowy

 (1.2) rzecz. poszwa, poszewka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wagina

 (1.2) saya

Wiktionary


pochwalać

uznawać coś za słuszne, godne pochwały


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) uznawać za dobre, słuszne, właściwe

 (1.2) daw. wyrażać pochwałę, uznanie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. chwalebny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aprobować

 (1.2) chwalić

Wiktionary


pochwalić

wyrazić się pozytywnie o czyichś cechach, zasługach, dokonaniach


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) wyrazić o kimś lub o czymś pozytywną opinię

 (1.2) rel. uwielbić, uczcić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wizytator pochwalił wszystkie dzieci.

 (1.2) Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maria zawsze Dziewica.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chwalić ndk.

 przym. pochwalny, chwalny, chwalebny

 przysł. pochwalnie

 rzecz. pochwalenie n., pochwała ż.

 wykrz. pochwalony

Wiktionary


pochwalność

cecha czegoś wyrażającego lub zawierającego pochwałę


SJP.pl


pochwalny

zawierający pochwałę; sławiący


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z chwaleniem lub uwielbieniem, dotyczący chwalenia lub uwielbienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na końcu zgromadzenia zaintonowano psalm pochwalny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochwała ż., pochwalenie n., pochwalanie n.

 czas. pochwalić dk.

 przysł. pochwalnie

 wykrz. pochwalony

 przym. chwalebny

Wiktionary


pochwalony

wykrzyknik

 (1.1) rel. katolickie pozdrowienie

Wiktionary

Laudetur Iesus Christus lub Laudetur Jesus Christus (z łaciny: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus) – tradycyjne powitanie rzymskokatolickie, używane przez członków tej wspólnoty religijnej, popularne także w Polsce.

Odpowiedzią na powitanie jest na ogół „in saecula saeculorum. Amen.“ („na wieki wieków. Amen.“) lub „Nunc et in aeternum! Amen" („teraz i zawsze! Amen“).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gospodarz przywitał sąsiada: Pochwalony!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochwała ż., pochwalenie n.

 czas. pochwalić dk.

 przysł. pochwalnie

 przym. pochwalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niech będzie pochwalony Jezus Chrystus, szczęść Boże

Wiktionary


pochwała

pochwalenie kogoś lub czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pochwalenie kogoś lub czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔxˈfawa, AS: poχfau̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chwalić, pochwalić

 wykrz. pochwalony

 przym. pochwalny, chwalny

Wiktionary


pochwiak

rodzaj grzybów z rodziny łuskowcowatych


SJP.pl

Volvariella Speg. (pochwiak) – rodzaj grzybów z rodziny łuskowcowatych (Pluteaceae).

Wikipedia


pochwiasty

mający kształt pochwy


SJP.pl


pochwica

bolesny skurcz mięśni okolicy sromu i krocza przy próbie stosunku płciowego lub badania ginekologicznego; waginizm


SJP.pl

Pochwica – dysfunkcja seksualna polegająca na niezależnym od woli skurczu mięśni wokół wejścia do pochwy, co może powodować zamknięcie wejścia i niemożność odbycia stosunku płciowego, gdyż powoduje silny ból przy wprowadzaniu prącia do pochwy. Podobny ból pojawia się przy próbie wprowadzenia tamponu czy palca.

Wikipedia


pochwiejny

dawniej: chwiejący się, zataczający się


SJP.pl


pochwik

owad z rzędu motyli żerujący na drzewach liściastych i iglastych; krobik


SJP.pl


pochwodziób

ptak (2 gatunki) z rzędu siewkowych, zamieszkujący tereny antarktyczne, przypominający pokrojem gołębia, biało upierzony, u nasady nosa rogowa narośl


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Chionis|ref=tak.;

Wiktionary


pochworogi

o cechach pochworogich (rodzina ssaków)


SJP.pl


pochworogie

rodzina ssaków parzystokopytnych z podrzędu przeżuwaczy; pustorożce, pustorogie, wołowate, krętorogie


SJP.pl


pochwowaty

1. przypominający kształtem pochwę, podobny do pochwy;
2. wełnianka pochwowata - gatunek rośliny z rodziny ciborowatych


SJP.pl


pochwowy

przymiotnik

 (1.1) anat. dotyczący pochwy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochwa ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) waginalny

Wiktionary


pochwycić

chwycić, złapać coś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) chwycić szybko

 (1.2) chwytając, wziąć do niewoli

 (1.3) odebrać jakiś sygnał

 (1.4) dojść do jakiejś myśli; wyłapać sens

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochwycenie n., schwytanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chwycić, złapać

 (1.2) dopaść, pojmać, schwytać, złapać

 (1.3) spostrzec, usłyszeć, zauważyć

 (1.4) pojąć

Wiktionary


pochwyt

1. poręcz schodowa
2. dawniej: pochwycenie, porwanie kogoś


SJP.pl


pochwytać

chwytać, łapać coś


SJP.pl


pochwytny

rzadko o wrażeniach zmysłowych: dający się zauważyć, usłyszeć; uchwytny, postrzegalny


SJP.pl


pochyba

dawniej: błąd, uchybienie


SJP.pl


pochylać

zmieniać położenie czegoś z pionowego na ukośne


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pochylić)

 (1.1) zginać ku dołowi

czasownik zwrotny niedokonany pochylać się (dk. pochylić się)

 (2.1) zginać samego siebie ku dołowi

 (2.2) zginać siebie wzajemnie ku dołowi

 (2.3) przen. z uwagą zajmować się czymś, zatroszczyć się o coś

 (2.4) przest. starzeć się, być bliskim starości

 (2.5) przest. gwara. (o słońcu) zniżać się na niebie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiał tak silny wiatr, że pochylał nawet drzewa.

 (2.3) Od wielu lat pochylał się nad sprawami ubogich w swoim miasteczku.

 (2.4) Rachelin istotnie przez czas nieobecności księcia znacznie się pochylił.

 (2.5) Słońce już się pochylało, gdy nareszcie zaczęli schodzić z pola.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxɨlat͡ɕ, AS: poχylać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochyłość ż., pochylnia ż., pochylanie n., pochylenie n.

 przym. pochylony, pochyły

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) skłaniać się

Wiktionary


pochylanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pochylać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔxɨˈlãɲɛ, AS: poχylãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pochylać

 przym. pochyły

Wiktionary


pochylej

stopień wyższy od przysłówka: pochyło


SJP.pl


pochylenie

zmienić położenie czegoś z pionowego na ukośne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pochylić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔxɨˈlɛ̃ɲɛ, AS: poχylńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pochylić, chylić, pochylać

 rzecz. pochyłość ż.

 przym. pochyły

Wiktionary


pochylić

zmienić położenie czegoś z pionowego na ukośne


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pochylać)

 (1.1) dokonany od|pochylać.

czasownik zwrotny dokonany pochylić się (ndk. pochylać się)

 (2.1) dokonany od|pochylać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxɨlʲit͡ɕ, AS: poχylʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochyłość ż., pochylenie n.

 przym. pochyły

 czas. chylić

Wiktionary


pochylnia

pochyła płaszczyzna, służąca do wtaczania i staczania ciężkich przedmiotów lub ułatwiająca wjeżdżanie i zjeżdżania pojazdów


SJP.pl

  • pochylnia (architektura)
  • pochylnia (okrętownictwo)
  • pochylnia (żegluga)
  • pochylnia (wyrobisko)

Wikipedia


pochylnik

przyrząd do pomiaru kąta nachylenia powierzchni w terenie względem poziomu; pochyłomierz, spadkomierz, eklimetr, klinometr


SJP.pl


pochylony

zmienić położenie czegoś z pionowego na ukośne


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: pochylić

przymiotnik

 (2.1) ustawiony pod kątem innym niż prosty lub zerowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Henryk stał pochylony nad książką.

 (2.1) Pochylone pismo nazywamy kursywą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔxɨˈlɔ̃nɨ, AS: poχylõny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochyłość ż.

 czas. pochylać

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pochyły

Wiktionary


pochylski

nazwisko


SJP.pl


pochynąć

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. porzucić

Wiktionary


pochył

pochylenie się statku na którąś burtę


SJP.pl


pochyłomierz

przyrząd do pomiaru kąta nachylenia powierzchni w terenie względem poziomu; spadkomierz, eklimetr, klinometr, pochylnik


SJP.pl


pochyłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) powierzchnia ukośna względem poziomu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I jak fala morska zaleje wybrzeże, a cofając się zostawia na piasku porosty, małże i rozmaite szczątki pokruszone w topieli, tak każda z tych szwedzkich fal odpływając zostawiała po sobie trupy rozrzucone tu i ówdzie po pochyłości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxɨwɔɕt͡ɕ, AS: poχyu̯ość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochył, pochylenie, pochylnia, pochylnik, pochyłomierz

 czas. pochylać, pochylić, chylić

 przym. pochyły, pochylniowy, pochylony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spad, nachylenie

Wiktionary


pochyłościomierz

przyrząd optyczny do mierzenia kątów pionowych; klizymetr


SJP.pl

Klizymetr (pochyłościomierz) – prosty optyczny przyrząd geodezyjny stosowany w geologicznych pracach terenowych, służący do mierzenia kątów pionowych przez celowanie, w tym pomiaru kąta nachylenia stoku, do wyznaczania płaszczyzny poziomej i mogący również służyć za odległościomierz. Może być wbudowany w kompas geologiczny lub występować niezależnie.

Wikipedia


pochyły

nachylony pod jakimś kątem względem poziomu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nachylony pod jakimś kątem względem poziomu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxɨwɨ, AS: poχyu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochyłość ż., pochylnia ż., pochylenie n., pochylanie n., chylenie n.

 czas. pochylić dk., pochylać ndk., chylić ndk.

 przysł. pochyło

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pochylony

Wiktionary


pochłaniać

czasownik niedokonany

 (1.1) wchłaniać, wciągać, zasysać

 (1.2) zaabsorbować czyjąś uwagę

 (1.3) kosztować dużo pieniędzy lub czasu

 (1.4) o żywiołach, wojnach, itp. spowodować śmierć wielu ofiar, lub inne straty

 (1.5) łapczywie zjeść lub wypić

 (1.6) szybko przyswoić dużo wiedzy

 (1.7) szybko i dużo czytać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czarne dziury pochłaniają pył gwiezdny.

 (1.2) Czynność ta pochłania pszczoły godzinami.

 (1.3) Przenoszenie magazynu bibliotecznego pochłania sporo czasu.

 (1.3) Giewont pochłania rocznie kilka ofiar.

 (1.5) Za nią dwaj skośnoocy mężczyźni, w identycznych garniturach i krawatach, pochłaniali ciastka z karmelową polewą.

 (1.7) Na kursach szybkiego czytania nauczyłam się czytać całymi akapitami. Pochłaniałam książki jak skaner.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxwãɲät͡ɕ, AS: poχu̯ãńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochłaniacz m., pochłanianie n., chłoniak mrz.

 czas. chłonąć ndk., pochłonąć dk., wchłaniać ndk., wchłonąć dk.

Wiktionary


pochłaniacz

  • pochłaniacz – część maski filtracyjnej (przeciwgazowej)
  • pochłaniacz (absorbent) – substancja pochłaniająca składnik gazowy w procesie absorpcji.
  • pochłaniacz (absorber) – urządzenie do pochłaniania gazu lub pewnych jego cennego albo szkodliwego składnika przy pomocy cieczy absorbującej
  • pochłaniacz (getter) – substancja chemiczna umieszczana we wnętrzu przyrządu próżniowego, zapobiegająca utracie próżni
  • pochłaniacz – rodzaj okapu kuchennego

Wikipedia


pochłanialność

cecha czegoś dającego się pochłaniać; absorpcyjność, chłonność


SJP.pl


pochłanianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pochłaniać.

Wiktionary

Absorpcja (od łac. absorptio – pochłanianie) – termin używany w różnych dziedzinach i oznacza proces przyjmowania lub wchłaniania czegoś.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔxwãˈɲä̃ɲɛ, AS: poχu̯ãńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pochłaniać, pochłonąć

 rzecz. chłoniak mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) absorpcja

Wiktionary


pochłeptać

o zwierzętach: wypić lub zjeść coś wydając odgłosy mlaskania


SJP.pl


pochłeptywać

o zwierzętach: pić lub jeść wydając odgłosy mlaskania


SJP.pl


pochłodniały

ulec ochłodzeniu, zmniejszeniu temperatury


SJP.pl


pochłodnieć

ulec ochłodzeniu, zmniejszeniu temperatury


SJP.pl


pochłonąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. pochłaniać)

 (1.1) zob. pochłaniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈxwɔ̃nɔ̃ɲt͡ɕ, AS: poχu̯õnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pochłonięcie n., pochłanianie n., chłoniak mrz.

 czas. pochłaniać, chłonąć

Wiktionary


pochłonięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pochłonąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔxwɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: poχu̯õńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pochłonąć

 rzecz. chłoniak mrz.

Wiktionary


pochłubka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) śrpol. pycha

 (1.2) śrpol. powód do podziwu ze strony innych

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Napisano, a pewnie nie z żadnej pochłubki, • Acz się znają, co przedsię będą dawać sznupki.

Wiktionary


pociąć

1. tnąc podzielić na małe kawałki;
2. skaleczyć siebie lub kogoś;
3. o owadach: pokąsać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. ciąć)

 (1.1) tnąc, podzielić na części

 (1.2) tnąc, wywołać uszkodzenie w wielu miejscach, spowodować skaleczenie

 (1.3) poczynić bruzdy

 (1.4) pot. ent. ukąsić w wielu miejscach lub ugryźć wielu osobników

czasownik zwrotny dokonany pociąć się (ndk. ciąć się)

 (2.1) pociąć siebie samego

 (2.2) pociąć jeden drugiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocięcie n.

 czas. ciąć

Wiktionary


pociachać

potocznie: pociąć, pokroić, porąbać coś na wiele kawałków lub w wielu miejscach


SJP.pl


pociąg

1. zespół sprzęgniętych ze sobą pojazdów kolejowych poruszający się po szynach, ciągnięty przez lokomotywę;
2. skłonność do czegoś; upodobanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) transp. kolej. techn. lokomotywa z wagonami;

 (1.2) pragnienie, pożądanie kogoś lub czegoś

Wiktionary

Pociąg – w pojęciu ogólnym: zestaw wagonów z lokomotywą lub wagonem silnikowym, poruszający się po szynach po wyznaczonej trasie; w transporcie kolejowym w Polsce szczegółowo określa się go jako: skład sprzęgniętych ze sobą wagonów lub innych pojazdów kolejowych (zespół trakcyjny, wagon silnikowy, lokomotywa, tabor specjalny) mających samodzielny napęd albo połączonych z co najmniej jedną czynną lokomotywą, osygnalizowany zgodnie z przepisami, odpowiednio wyposażony (obsługa, materiały eksploatacyjne), przygotowany do drogi albo będący w drodze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O której godzinie odjeżdża pociąg do Warszawy?

 (1.2) Wszyscy chłopcy czuli pociąg do Marysi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔt͡ɕɔ̃ŋk, AS: poćõŋk

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) przym. pociągowy; więcej zob. ciągnąć i pociągać.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kolej; gw-pl|Śląsk Cieszyński|pocióng.; gw-pl|Poznań|bana.

 (1.2) pożądanie, skłonność, pragnienie, popęd, instynkt, upodobanie

Wiktionary


pociągać

1. ciągnąć, holować;
2. mieć skutki (np. "To posunięcie pociąga za sobą masę problemów.");
3. pozytywnie oddziaływać na kogoś, np. swoją urodą, sposobem bycia


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) wielokrotnie ciągnąć za coś

 (1.2) być dla kogoś interesującym, intrygującym, również seksualnie atrakcyjnym

 (1.3) przen. pić alkohol z upodobaniem, także lubić zaglądać do kieliszka

 (1.4) pot. palić (papierosy)

 (1.5) pociągać za sobą → mieć jakieś konsekwencje, skutki

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Wiesz, on często pociąga.

 (1.5) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pociąganie n., obciąganie n.

 czas. pociągnąć dk.

 przym. pociągający, pociągowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) skutkować

Wiktionary


pociągający

1. atrakcyjny, powabny;
2. miły, przyjemny, zniewalający


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wzbudzający zainteresowanie

forma czasownika.

 (2.1) ims. od pociągać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pociąg m., pociąganie n., pociągnięcie n.

 czas. pociągać ndk., pociągnąć dk.

 przysł. pociągająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uroczy, kuszący, nęcący, ponętny, zachęcający

Wiktionary


pociąganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pociągać.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pociągowy, pociągający

 czas. pociągać, pociągnąć

 rzecz. pociągnięcie n., obciąganie n.

Wiktionary


pociągnąć

1. ciągnąć, holować coś przez pewien czas;
2. wywołać skutki (np. "Tamto posunięcie pociągnęło za sobą masę problemów.")


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pociągać)

 (1.1) dokonany od|pociągać.

czasownik zwrotny dokonany pociągnąć się (ndk. pociągać się)

 (2.1) dokonany od|pociągać się.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ciągnąć, pociągać ndk.

 rzecz. pociąg mrz., pociąganie n., pociągnięcie n., obciąganie n.

 przym. pociągający, pociągowy

 przysł. pociągająco

Wiktionary


pociągnięcie

1. ciągnąć, holować coś przez pewien czas;
2. wywołać skutki (np. "Tamto posunięcie pociągnęło za sobą masę problemów.")


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czyn będący kolejnym krokiem danego planu

 (1.2) czynność przemieszczenia kogoś lub czegoś przez ciągnięcie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ciągnąć, pociągnąć dk.

 rzecz. obciąganie n., ciągnięcie n., pociąganie n.

 przym. pociągający, pociągowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) manewr, posunięcie

Wiktionary


pociągokilometr

jednostka odpowiadająca przebiegowi pociągu na odległość jednego kilometra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miernik pracy eksploatacyjnej, odpowiadający przejazdowi jednego pociągu na odległość jednego kilometra;

Wiktionary

Pociągokilometr – jednostka miary pracy eksploatacyjnej linii kolejowej, odpowiadająca przemieszczeniu się jednego pociągu na dystansie jednego kilometra.

Odległością braną pod uwagę jest rzeczywiście przebyta odległość, o ile jest ona dostępna, w przeciwnym przypadku, uwzględniana jest standardowa odległość sieciowa między punktem początkowym a miejscem przeznaczenia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ɕɔ̃ŋɡɔciˈlɔ̃mɛtr̥, AS: poćõŋgoḱilõmetr̦

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. pockm

Wiktionary


pociągowy

1. dotyczący pociągu, zespołu wagonów z lokomotywą;
2. o zwierzętach: zaprzęgany do pojazdów i narzędzi rolniczych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z ciągnięciem czegoś, dotyczący ciągnięcia

 (1.2) związany z pociągiem, dotyczący pociągu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mężczyzna sprawował pieczę nad zwierzętami pociągowymi - wołem lub koniem, który zresztą stanowił wyznacznik zamożności gospodarza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ɕɔ̃ŋˈɡɔvɨ, AS: poćõŋgovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pociąganie n., pociągnięcie n., pociąg m., obciąganie n.

 czas. pociągać, pociągnąć, ciągnąć, ciągać

Wiktionary


pociągły

mający podłużny kształt


SJP.pl


pociamkać

wydawać przez jakiś czas odgłosy ciamkania, mlaskania


SJP.pl


pocian

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gwara. bocian, bocian biały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, busion, buśko, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.

Wiktionary


pociapać

potocznie: pobrudzić, poplamić; popaskudzić, oświnić, utytłać, umazać, pofajdać


SJP.pl


pociaprać

pociapać; potocznie:
1. pobrudzić, poplamić czymś płynnym; oświnić, umazać, pofajdać;
2. porozdrabniać i porozgarniać jedzenie;
3. pociaprać się -
a) pobrudzić się czymś mazistym; popaprać się, uwalić się, zaciapać się;
b) pogrzebać w czymś mokrym, mazistym; pobabrać się


SJP.pl


pociążek

rzadkie zdrobnienie od: pociąg


SJP.pl


pocić

pocić się:
1. wydzielać pot z powodu gorąca albo wysiłku;
2. trudzić się, ślęczeć nad czymś


SJP.pl


pocichnąć

przestać wydawać jakiekolwiek dźwięki; ucichnąć, umilknąć


SJP.pl


pocichły

taki, który pocichł


SJP.pl


pociec

popłynąć, polać się, zacząć płynąć


SJP.pl

Krasnoborowik ceglastopory, borowik ceglastopory (Neoboletus erythropus (Pers.) C. Hahn) – gatunek grzybów należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae).

Wikipedia


pociecha

1. pocieszanie kogoś w trudnej sytuacji;
2. to, co przynosi ukojenie lub zadowolenie;
3. pieszczotliwie o dziecku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) to, co pociesza; pokrzepiające słowa, wsparcie

 (1.2) pot. dziecko

Wiktionary

  • pociecha:
    • «pocieszenie kogoś w nieszczęściu»
    • «to, co przynosi ukojenie lub zadowolenie»
    • «pieszczotliwie o dziecku»

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po stracie żony wiara była jego jedyną pociechą.

 (1.2) Zwykle w sobotę zabieram swoją pociechę na spacer.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ɕɛxa, AS: poćeχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocieszenie n., pocieszyciel mos., pocieszycielka ż.

 czas. cieszyć ndk., ucieszyć dk., pocieszyć dk.

 przym. pocieszny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pocieszenie, wsparcie, otucha

Wiktionary


pocięgiel

pasek rzemienny, za pomocą którego szewc przytrzymuje but


SJP.pl


pocieknięty

taki, który pocieknął (pociekł); pociekły


SJP.pl


pociekły

popłynąć, polać się, zacząć płynąć


SJP.pl


pociemniały

stać się ciemnym; ściemnieć


SJP.pl


pociemnić

uczynić coś ciemnym, nadać czemuś ciemny kolor; przyciemnić


SJP.pl


pociemnieć

stać się ciemnym; ściemnieć


SJP.pl


pocieniać

potocznie: czynić cienkim, cieńszym; ścieniać


SJP.pl


pocienić

potocznie: uczynić cienkim, cieńszym; ścienić


SJP.pl


pocieplały

taki, który pocieplał


SJP.pl


pociepleć

stać się cieplejszym


SJP.pl


pocierać

przesuwać coś po czymś, mocno naciskając


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. potrzeć)

 (1.1) przesuwać z naciskiem, powodując tarcie

czasownik zwrotny niedokonany pocierać się (dk. potrzeć się)

 (2.1) pocierać siebie samego

 (2.2) pocierać siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocieranie n., potarcie n., potarka ż.

 czas. potrzeć, wycierać, obcierać

Wiktionary


pocierka

potocznie:
1. potarka, draska - siarkowana część pudełka, o którą pociera się zapałkę, lont itp. przy zapalaniu;
2. petarda odpalana poprzez potarcie lontu


SJP.pl


pocierniec

Pocierniec (Spinachia spinachia) – gatunek morskiej ryby z rodziny ciernikowatych (Gasterosteidae).

Wikipedia


pocierpieć

cierpieć przez pewien czas


SJP.pl


pocierpnąć

1. zesztywnieć, ścierpnąć, doznać mrowienia;
2. stać się cierpkim, gorzkim


SJP.pl


pocierpnięty

taki, który pocierpł (pocierpnął); pocierpły


SJP.pl


pocierpły

1. zesztywnieć, ścierpnąć, doznać mrowienia;
2. stać się cierpkim, gorzkim


SJP.pl


pocierzyn

Pocierzyn – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Osięciny.

Wikipedia


pocieszać

mówić komuś miłe rzeczy w celu wprawienia go w lepszy nastrój


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) mówić komuś zasmuconemu miłe rzeczy w celu wprawienia go w lepszy nastrój

czasownik zwrotny niedokonany pocieszać się

 (2.1) próbować znaleźć w czymś źródło lepszego samopoczucia, przestawać się martwić

 (2.2) nawzajem dodawać sobie otuchy, poprawiać sobie nawzajem złe samopoczucie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Może jednak znajdą szybko szczepionkę – pocieszał studenta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ɕɛʃat͡ɕ, AS: poćešać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocieszanie n., pocieszenie n., pocieszyciel m., pocieszycielka ż.

 czas. cieszyć

Wiktionary


pocieszacz

osoba pocieszająca


SJP.pl


pocieszający

mówić komuś miłe rzeczy w celu wprawienia go w lepszy nastrój


SJP.pl


pocieszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pocieszać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ɕɛˈʃãɲɛ, AS: poćešãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pocieszać

 rzecz. pocieszenie n., pocieszyciel mos., pocieszycielka ż.

Wiktionary


pocieszenie

1. wprawić kogoś w lepszy nastrój poprzez powiedzenie mu miłych słów;
2. pocieszyć się - spędzić jakiś czas na cieszeniu się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pocieszyć.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nagle lekarstwem na to staje się mgła, / a po upale rosa spadająca – pocieszeniem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pociecha ż., cieszenie n., pocieszyciel mos., pocieszycielka ż., pocieszanie n.

 czas. cieszyć ndk., ucieszyć dk., pocieszać ndk., pocieszyć dk.

 przym. pocieszny

 przysł. pociesznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pociecha, ukojenie, otucha

Wiktionary


pocieszniej

stopień wyższy od przysłówka: pociesznie


SJP.pl


pocieszniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pocieszny


SJP.pl


pocieszność

pocieszny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pocieszne; cecha tych, którzy są pocieszni

Wiktionary

Patrz:

pocieszny

Powiązane:

 przym. pocieszny

 przysł. pociesznie

Wiktionary


pocieszny

zabawny a jednocześnie słodki


SJP.pl


pocieszyć

1. wprawić kogoś w lepszy nastrój poprzez powiedzenie mu miłych słów;
2. pocieszyć się - spędzić jakiś czas na cieszeniu się


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|pocieszać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ɕɛʃɨt͡ɕ, AS: poćešyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocieszenie n., pociecha, pocieszyciel, pocieszycielka

 czas. cieszyć

Wiktionary


pocieszyciel

osoba pocieszająca, dodająca otuchy, podtrzymująca kogoś na duchu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, który daje pocieszenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela, da wam, aby z wami był na zawsze.

 (1.1) Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pociecha ż., cieszenie n., pocieszanie n., pocieszenie n.

:: fż. pocieszycielka ż.

 czas. pocieszać ndk., pocieszyć dk., cieszyć ndk., ucieszyć dk.

 przym. pocieszny

 przysł. pociesznie

Wiktionary


pocieszycielka

1. kobieta pocieszająca, dodająca otuchy, podtrzymująca kogoś na duchu;
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Pocieszycielek Najświętszego Serca Jezusowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: pocieszyciel

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ɕɛʃɨˈt͡ɕɛlka, AS: poćešyćelka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pociecha ż., cieszenie n., pocieszanie n., pocieszenie n.

:: fm. pocieszyciel m.

 czas. pocieszać ndk., pocieszyć dk., cieszyć ndk., ucieszyć dk.

 przym. pocieszny

 przysł. pociesznie

Wiktionary


pocieszycielski

pocieszyciel


SJP.pl

Patrz:

pocieszyciel

pocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od pot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pot m.

Wiktionary


pocióng

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. techn. pociąg

Wiktionary


pociosek

drewniane narzędzie do wygarniania popiołu z pieca


SJP.pl


pociot

dawniej: wuj, krewny ciotki; daleki krewny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. mąż ciotki

 (1.2) daw. czarownik lub czarownica

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Według niektórych źródeł mąż cioty macierzystej to był naciot, a mąż cioty ojczystej – pociot.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔt͡ɕɔt, AS: poćot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ciota ż., naciot m., pociotek m., pociotka ż., ciotka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. naciot

Wiktionary


pociotek

potocznie: daleki krewny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. daleki krewny

 (1.2) daw. brat cioteczny

 (1.3) daw. bratanek lub siostrzeniec męża lub żony

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: pociotka

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Mąż ciotki to dla ciebie pociot, ty zaś dla niego jesteś pociotkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ɕɔtɛk, AS: poćotek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ciocia ż., ciotka ż., ciota ż., cioteczka ż., ciotunia ż., ciotuchna ż., ciotczysko n.

:: fż. pociotka

 przym. cioteczny, ciotczyny

Wiktionary


pociotka

potocznie: daleka krewna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. daleka krewna

 (1.2) daw. siostra cioteczna

 (1.3) daw. bratanica lub siostrzenica męża lub żony

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: pociotek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ɕɔtka, AS: poćotka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ciocia ż. ciotka ż., ciota ż., cioteczka ż., ciotunia ż., ciotuchna ż., ciotczysko n.

:: fm. pociotek

 przym. cioteczny, ciotczyny

Wiktionary


pocisk

ciało wystrzeliwane z broni miotającej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przedmiot miotany z broni miotającej lub wyrzutni mający razić cel lub wykonać inne zadanie, np. zadymić, oświetlić pole walki;

Wiktionary

Pocisk – przedmiot miotany na odległość (lub odpalany na dystans) przeznaczony najczęściej do rażenia określonego celu lub wykonywania innych zadań (np. zadymienia czy oświetlenia).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pociski wylatywały z broni z dużą prędkością.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔt͡ɕisk, AS: poćisk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ciskanie n., pociskanie n., ciśnięcie n.

 czas. ciskać ndk., pociskać ndk., pocisnąć dk., cisnąć ndk./dk.

 przym. pociskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) peryfr. ołów

Wiktionary


pociskać

napierać na coś, przygniatać coś; przyciskać, naciskać


SJP.pl


pociskowy

pocisk


SJP.pl

Patrz:

pocisk

pocisnąć

przycisnąć coś; wywrzeć nacisk na coś; przygnieść


SJP.pl


pociumkać

potocznie:
1. possać powoli, z przerwami;
2. wydawać przez jakiś czas odgłosy mlaskania; pociamkać, pocmoktać, pocmokać;
3. spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pociupciać, pobzykać, podmuchać


SJP.pl


pociupać

1. ponacinać, lekko uderzając czymś ostrym;
2. porąbać na drobne kawałki


SJP.pl


pociupciać

potocznie, zwykle o mężczyźnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, porżnąć, pochędożyć


SJP.pl


pocket

[czytaj: poket] potocznie:
1. mały przedmiot mieszczący się w kieszeni;
2. kieszeń;
3. mały motocykl


SJP.pl

  • Pocket – aplikacja
  • Pocket PC – komputer przenośny typu palmtop
  • Pocket bike – mini motocykl

Wikipedia


pocket-book

[czytaj: poket buk] książka o małym formacie, tania i wydana w dużym nakładzie; pocketbook


SJP.pl


pocketbook

[czytaj: poket buk] książka o małym formacie, tania i wydana w dużym nakładzie; pocket-book


SJP.pl


pockm

skrót

 (1.1) = kolej. pociągokilometr

Wiktionary


pocmentarny

pozostały po dawnym cmentarzu


SJP.pl


poćmić

dawniej: uczynić coś ciemnym, mrocznym; przyciemnić, oćmić


SJP.pl


pocmokać

1. wydać odgłos cmoknięcia kilka razy;
2. potocznie: całować się z kimś przez jakiś czas


SJP.pl


poco

[czytaj: poko] określenie wykonawcze: trochę, nieco; zazwyczaj w odniesieniu do tempa i dynamiki


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) muz. mało, trochę

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

 poco a poco

etymologia.

 etym|hiszp|poco. lub etym2|wł|poco|pòco.etym|łac|paucus.etym|prarom|*paukos.etym|praindoeur|*peh₂ukos. ← rdzeń etym|praindoeur|*peh₂w-.; por. etymn|franc|peu. i etymn|port|pouco.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|mało|trochę.

źródła.

== poco (język angielski.) ==

wymowa.

 enPR|pōkō.

 bryt. IPA|ˈpəʊ.kəʊ., amer. IPA2|ˈpoʊ.koʊ.

 homofony|POCO.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) muz. poco

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔkɔ, AS: poko

Wiktionary


pocovidowy

występujący po covidzie (chorobie)


SJP.pl


poćpać

ćpać wiele razy lub przez pewien czas


SJP.pl


pocudować

potocznie: spędzić pewien czas na cudowaniu; powydziwiać


SJP.pl


pocukrować

dodać, dosypać cukru; pocukrzyć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) przest. zob. pocukrzyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocukrowanie n., pocukrzenie n., cukierek mrz., cukiernica ż., cukierniczka ż., cukiernik mos., cukierkowość ż.

 czas. pocukrzyć dk.

 przym. cukierkowy, cukierniczy

Wiktionary


pocukrzyć

dodać, dosypać cukru; pocukrować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) pot. posłodzić, posypać cukrem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Śliwki po ułożeniu na cieście należy pocukrzyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocukrzenie n., pocukrowanie n., cukier mrz., cukierek mrz., cukiernica ż., cukierniczka ż., cukiernik mos.

 czas. pocukrować dk.

 przym. cukierkowy, cukierniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osłodzić dk., posłodzić dk.

Wiktionary


pocwaniakować

potocznie: spędzić pewien czas na cwaniakowaniu


SJP.pl


pocwałować

1. pobiec cwałem; pogalopować;
2. pojechać na galopującym koniu lub w wozie ciągniętym przez galopującego konia;
3. żartobliwie: pobiec szybko, popędzić


SJP.pl


poćwiardówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Poćwiardówka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim, w gminie Brzeziny, na terenie Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich.

Wieś biskupstwa włocławskiego w powiecie brzezińskim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


poćwiertować

dawniej: poćwiartować


SJP.pl


pocykać

1. wydawać odgłos cykania przez pewien czas;
2. potocznie: zrobić wiele zdjęć; popstrykać


SJP.pl


pocykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pocykać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pocykać dk.

Wiktionary


pocynować

pokryć cyną metalową powierzchnię; ocynować


SJP.pl


pocysterski

stanowiący pozostałość po działalności cystersów


SJP.pl


pocytować

zacytować wiele tekstów


SJP.pl


pocz.

skrót od: początek


SJP.pl

skrót

 (1.1) = początek

Wiktionary


począć

1. zacząć coś, rozpocząć;
2. zajść w ciążę


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) zacząć coś, rozpocząć

 (1.2) spowodować zajście w ciążę

czasownik zwrotny począć się

 (2.1) książk. zacząć się

 (2.2) książk. o dziecku / płodzie: zacząć istnieć (od momentu zapłodnienia)

 (2.3) książk. powstać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naczelnik, tęgi, rudobrody Niemiec, nakazawszy im znakiem milczenie, począł następnie nasłuchiwać.

 (1.2) Poczęliśmy dziecko, nie zdając sobie z tego sprawy.

 (2.2) Moi rodzice powiedzieli mi, że poczęłam się w namiocie podczas wakacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔt͡ʃɔ̃ɲt͡ɕ, AS: počõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczęcie n., poczynanie n., rozpoczęcie n., rozpoczynanie n., napoczęcie n., napoczynanie n., początek mrz.

 czas. poczynać ndk., rozpocząć dk., rozpoczynać ndk., napocząć dk., napoczynać ndk.

 przym. początkowy

 przysł. czynnie

Wiktionary


poczarnieć

stać się czarnym lub ciemniejszym; poczernieć, sczernieć, sczarnieć


SJP.pl


poczarnobylski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) następujący po katastrofie nuklearnej w Czarnobylu lub będący jej następstwem, zmieniony wskutek niej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Może ktoś z Was potrafi powiedzieć, co to za grzyb czy roślina, która wygląda jak skrzyżowanie piestrzenicy, lepiężnika ze szmaciakiem gałęzistym vel siedzuniem sosnowym? Zaznaczam, że padły już różne propozycje: a to mutant poczarnobylski czy po Fukushimie, a to jakaś krzyżówka czegoś z czymś, a to jeszcze coś innego…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Czarnobyl mrz., czarnobylit mrz.

 przym. czarnobylski

Wiktionary


poczarować

spędzić pewien czas na czarowaniu


SJP.pl


początek

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) to, od czego się coś zaczyna

Wiktionary

Początek (łac. initium, origo) – w dawnym prawie polskim okoliczność wyłączająca lub ograniczająca publiczną odpowiedzialność karną sprawcy.

Przez „początek” rozumiano zaczepkę słowną lub czynną. Jeżeli w wyniku „początku” zaczepiający został ranny lub zabity, zaczepiony był zwolniony z odpowiedzialności karnej przed państwem (władcą). Zaczepienie dotyczyło nie tylko dającego odpór, ale również jego bliskich lub poddanych. Statuty Kazimierza Wielkiego przewidywały tylko bezkarność zranienia w wyniku „początku”. Praktyka rozszerzyła jednak jego stosowanie także na zabójstwo. W przypadku zabójstwa popełnionego „z początku” zabitego niedopuszczalny był również odwet (statut zakroczymski – 1390). Bezkarność odnosiła się do kary publicznej (siedemdziesiąt, wieża, kara śmierci). Nie powodowała jednak zwolnienia z obowiązku zapłaty główszczyzny rodzinie zabitego, czy nawiązki zranionemu (kara prywatna).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaczął robić wszystko od początku.

 (1.1) Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ʃɔ̃ntɛk, AS: počõntek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. początkowy, początkujący

 przysł. początkowo

 czas. począć dk., poczynać ndk., zapoczątkować dk., zapoczątkowywać ndk.

 rzecz. początkujący mos., poczęcie n., poczynanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zaczątek, zalążek, źródło, inauguracja, start

Wiktionary


początki

1. pierwsze, elementarne wiadomości z jakiejś dziedziny;
2. pierwsze objawy, symptomy lub pierwszy, początkowy okres


SJP.pl


początkowo

przysłówek

 (1.1) na początku, wstępnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Początkowo nie był zadowolony z przeprowadzki, ale w miarę upływu czasu bardzo polubił nowe miasto.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ʃɔ̃ntˈkɔvɔ, AS: počõntkovo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. początkowy

 rzecz. początek m., poczęcie n., początkowość ż.

 czas. zapoczątkować dk.

Wiktionary


początkowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest początkowe; cecha tych, którzy są początkowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. początkowy

 przysł. początkowo

Wiktionary


początkowy

przymiotnik

 (1.1) stanowiący początek czegoś, występujący lub odbywający się na początku czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomimo początkowych niepowodzeń, odnieśliśmy sukces.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ʃɔ̃ntˈkɔvɨ, AS: počõntkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. początek m., początkujący mos., poczęcie n., początkowość ż.

 przysł. początkowo

 czas. począć

 przym. początkujący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inicjalny, pierwszy

Wiktionary


początkująca

kobieta stawiająca pierwsze kroki w jakiejś dziedzinie


SJP.pl


początkujący

osoba stawiająca pierwsze kroki w jakiejś dziedzinie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieposiadający dużego doświadczenia; taki, który zaczyna zdobywać doświadczenie lub wiedzę w jakiejś dziedzinie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba początkująca (1.1)

forma czasownika.

 (3.1) ims. przymiotnikowy czynny od początkować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. początek m.

 czas. początkować ndk., zapoczątkować dk.

 przym. początkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) debiutujący, niedoświadczony, zielony

Wiktionary


poczatować

spędzić pewien czas na rozmowie przez Internet; pochatować


SJP.pl


poczałkowo

  • Poczałkowo – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Aleksandrów Kujawski
  • Poczałkowo – kolonia w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Aleksandrów Kujawski

Wikipedia


poczciarz

potocznie: urzędnik poczty


SJP.pl


poczciwie

przysłówek

 (1.1) w sposób poczciwy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczciwość ż.

 przym. poczciwy

Wiktionary


poczciwiec

osoba poczciwa, dobroduszna, życzliwa innym; poczciwina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) dobry człowiek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poczciwy

Wiktionary


poczciwiej

stopień wyższy od przysłówka: poczciwie


SJP.pl


poczciwina

mężczyzna życzliwy, dobroduszny; poczciwota, poczciwiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) zdrobn. poczciwiec, dobry człowiek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poczciwy

Wiktionary


poczciwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha życzliwości wobec innych

 (1.2) stpol. cześć, honor

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poczciwy

 przysł. poczciwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dobrotliwość, życzliwość

 (1.2) poczliwość

Wiktionary


poczciwota

kobieta życzliwa, dobroduszna; poczciwina


SJP.pl


poczciwszy

stopień wyższy od przymiotnika: poczciwy


SJP.pl


poczciwy

1. życzliwy wobec otoczenia lub wyrażający taką postawę;
2. wzbudzający życzliwe uczucia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) życzliwy, szczery i łagodny w stosunku do ludzi, skłonny do pomagania innym

 (1.2) wzbudzający życzliwe uczucia

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Poczciwsi mieszczanie obawiając się rozruchu i zemsty, wietrzą już spisek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔt͡ʃʲˈt͡ɕivɨ, AS: počʹćivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cześć ż., poczciwość ż., poczciwiec m., poczciwina m.

 przysł. poczciwie

 wykrz. cześć

 przym. czestny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) dobroduszny

Wiktionary


poczdam

miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Niemczech, stolica landu Brandenburgia;

Wiktionary

Poczdam (niem. Potsdam) – miasto we wschodnich Niemczech, położone nad Hawelą. Stolica i największe miasto kraju związkowego Brandenburgia, wchodzące w skład obszaru metropolitalnego Berlin-Brandenburg.

Miasto znane jest głównie ze swoich bardzo cennych zespołów zabytkowych, szczególnie z zespołu parkowo-pałacowego Sanssouci, wybudowanego w XVIII wieku przez Fryderyka II Wielkiego, który od 1990 znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔd͡ʒdãm, AS: poǯdãm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczdamczyk mos., poczdamka ż.

 przym. poczdamski

Wiktionary


poczdamczyk

mieszkaniec Poczdamu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec, lub ktoś pochodzący z Poczdamu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oto atmosfera poczdamska jest świadomie na wskroś odmienna, niż berlińska. Poczdamczycy dumni są z tego, że nie przyczepiła się do nich choroba berlińskich czułostek humanitarnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poczdam mrz.

:: fż. poczdamka ż.

 przym. poczdamski

Wiktionary


poczdamka

mieszkanka Poczdamu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Poczdamu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poczdam mrz.

:: fm. poczdamczyk mos.

 przym. poczdamski

Wiktionary


poczdamski

przymiotnik od: Poczdam, miasto w Niemczech


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Poczdamem, dotyczący Poczdamu, pochodzący z Poczdamu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔd͡ʒˈdãmsʲci, AS: poǯdãmsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poczdam mrz., poczdamczyk mos., poczdamka ż.

Wiktionary


poczęcie

1. zacząć coś, rozpocząć;
2. zajść w ciążę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. fizj. zajście kobiety w ciążę

Wiktionary

Poczęcie – pojęcie, które słownikowo lub ze względu na kontekst kulturowy stosowane jest w odniesieniu do:

  • zapłodnienia u człowieka – jako procesu biologicznego powstania zygoty utożsamianego z początkiem życia człowieka
  • początku istnienia osoby ludzkiej – jako zagadnienia z obszaru filozofii, moralności, prawa i religii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od 1983 roku aborcja jest w Turcji legalna do 10. tygodnia od poczęcia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ʃɛ̃ɲt͡ɕɛ, AS: počńće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. początek m.

 czas. rozpocząć, rozpoczynać, poczynać ndk., począć dk.

 przym. początkowy

 przysł. początkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. koncepcja

Wiktionary


poczekać

1. spędzić pewien czas na czekaniu; zaczekać;
2. wstrzymać się z czymś, odłożyć coś na później


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. czekać)

 (1.1) pozostać w jednym miejscu lub stanie aż do zajścia oczekiwanego wydarzenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poczekaj, aż się ubiorę.

 (1.1) Poczekasz na mnie jeszcze? Może w następną sobotę się uda.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ʃɛkat͡ɕ, AS: počekać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczekalnia ż., poczekanie n., czekanie n., oczekiwanie n.

 czas. oczekiwać, czekać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zaczekać, reg. śl. doczkać.

Wiktionary


poczekalnia

pomieszczenie przeznaczone dla osób oczekujących na coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce dla osób, które czekają

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podróżni zachowywali się milcząco, przyzwoicie, powściągliwie, jak w poczekalniach kolejowych pierwszej i drugiej klasy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ʃɛˈkalʲɲa, AS: počekalʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czekanie n., oczekiwanie n., poczekanie n.

 czas. poczekać dk., czekać ndk.

 przym. poczekalniany

Wiktionary


poczekalniany

poczekalnia, np. poczekalniany wystrój


SJP.pl


poczekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spędzenie jakiś czas na oczekiwaniu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ʃɛˈkãɲɛ, AS: počekãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poczekać

 rzecz. oczekiwanie n., poczekalnia ż.

Wiktionary


poczem

spójnik

 (1.1) przest. po czym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niewiasta jednak nie posłuchała policjanta, wobec czego ten użył siły i oporną kobietę ubrał w płaszcz, poczem odprowadził ją do 12-go komisarjatu.

Wiktionary


poczepiać

poczepiać się - spędzić pewien czas na czepianiu się


SJP.pl


poczerniały

stać się czarnym lub ciemniejszym; poczarnieć, sczernieć, sczarnieć


SJP.pl


poczernić

uczynić jakąś powierzchnię czarną


SJP.pl


poczernieć

stać się czarnym lub ciemniejszym; poczarnieć, sczernieć, sczarnieć


SJP.pl


poczernin

2 miejscowości w Polsce:

  • Poczernin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Płońsk
  • Poczernin – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Stargard

Wikipedia


poczernino

  • Poczernino – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. białogardzkim, w gminie Karlino
  • Poczernino – dawna wieś, włączona do miasta Władysławowa, w woj. pomorskim

Wikipedia


poczerwcowy

następujący po czerwcu


SJP.pl


poczerwieniały

stać się czerwonym, np. ze wstydu


SJP.pl


poczerwienieć

stać się czerwonym, np. ze wstydu


SJP.pl

czasownik

 (1.1) stać się czerwonym, nabrać czerwonego koloru

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ʃɛrˈvʲjɛ̇̃ɲɛ̇t͡ɕ, AS: počervʹi ̯ė̃ńėć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czerwienić, czerwienieć

 przym. czerwony

 rzecz. czerwończyk mzw., czerwienica ż., czerwony mos., poczerwienienie n., czerwone n., czerwień

 temsłow. czerwono-

Wiktionary


poczerwienienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poczerwienieć.

Wiktionary

Przesunięcie ku czerwieni, poczerwienienie, redshift – zjawisko fizyczne polegające na tym, że linie widmowe promieniowania elektromagnetycznego docierające z niektórych gwiazd lub galaktyk są przesunięte w stronę większych długości fali (mniejszych częstotliwości).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Być może jakiś czas temu niewielki, choć gęsty obłok materii międzygwiazdowej przesunął się akurat między Psią Gwiazdą a Ziemią, powodując poczerwienienie światła gwiazdy.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poczerwienieć

 temsłow. czerwono-

Wiktionary


poczesna

1. zaszczytny, ważny, wyróżniony;
2. dawniej: czysty, dziewiczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. poczęstunek

Wiktionary

Poczesna – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Poczesna, nad Wartą, na południe od Częstochowy.

Miejscowość jest siedzibą gminy Poczesna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ʃɛsna, AS: počesna

Wiktionary


pocześniański

przymiotnik od: Poczesna


SJP.pl


pocześniej

stopień wyższy od przysłówka: pocześnie


SJP.pl


pocześniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: poczesny


SJP.pl


poczesność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest poczesne; cecha tych, którzy są pocześni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poczesny

 przysł. poczesnie

Wiktionary


poczesny

1. zaszczytny, ważny, wyróżniony;
2. dawniej: czysty, dziewiczy


SJP.pl


poczęstować

podzielić się z kimś czymś do zjedzenia lub picia


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. częstować)

 (1.1) dokonany od|częstować.

czasownik zwrotny dokonany poczęstować się (ndk. częstować się)

 (2.1) dokonany od|częstować się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczęstowanie n., poczęstunek mrz.

Wiktionary


poczęstowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poczęstować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poczęstować dk.

Wiktionary


poczęstunek

1. małe, skromne przyjęcie;
2. to czym częstuje się gości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) małe, skromne przyjęcie

 (1.2) rzeczy, którymi częstuje się gości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zapraszamy na poczęstunek!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔt͡ʃɛ̃w̃ˈstũnɛk, AS: počẽũ̯stũnek

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rozczęstować, poczęstować dk.

Wiktionary

Synonimy:

częstowanie, przest. traktament

Wiktionary


poczet

1. zespół osób;
2. dawniej: obrachunek, rachunek, rachuba;
3. poczet sztandarowy - honorowa asysta sztandaru; dziś najczęściej w związkach frazeologicznych:
a) dać coś na poczet czegoś - dać coś jako zaliczkę;
b) zaliczyć na poczet czegoś - zaliczyć na rachunek czegoś;
c) pracować na poczet przyszłego miesiąca (roku) - wykonać wcześniej pracę zaplanowaną na przyszły miesiąc (rok)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) honorowa asysta

 (1.2) galeria portretów

 (1.3) zob. poczet sztandarowy.

 (1.4) stpol. liczba, rachunek

Wiktionary

Poczet

  • poczet sowity – zwyczaj w kawalerii polskiej XVIII w., polegający na tym, że towarzysze nie chcąc służyć czynnie, zastępowali się w oddziałach 2 pachołkami
  • poczet sztandarowy
  • poczet rycerski
  • poczet papieży

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔt͡ʃɛt, AS: počet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocztowy m., pocztylion mos.

 przym. pocztowy

Wiktionary


poczliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. cześć, honor

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poczciwość

Wiktionary


poczmistrz

dawniej: kierownik urzędu pocztowego; naczelnik poczty, pocztomistrz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. kierownik urzędu pocztowego

Wiktionary

Poczmistrz, pocztmistrz – dawne określenie stanowiska kierownika urzędu pocztowego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔt͡ʃmʲisṭʃ, AS: počmʹisṭš

Wiktionary


poczmistrzyni

poczmistrz


SJP.pl

Patrz:

poczmistrz

poczobut

nazwisko


SJP.pl


poczochrać

1. wprawić włosy lub sierść w stan nieładu; rozczochrać, potargać;
2. poczochrać się:
a) potargać sobie włosy;
b) o zwierzęciu: poocierać się o coś


SJP.pl


poczołgać

poczołgać się - posunąć się gdzieś w pozycji leżącej na brzuchu; popełznąć


SJP.pl


poczpuła

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. cios, uderzenie

Wiktionary


poczt

przestarzale: poczet


SJP.pl


poczta

1. instytucja zajmująca się dostarczaniem korespondencji, placówka tej instytucji;
2. korespondencja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) instytucja zajmująca się przekazywaniem listów, paczek, towarów, pieniędzy itp.

 (1.2) budynek lub pomieszczenie, w którym znajduje się siedziba poczty (1.1)

 (1.3) korespondencja, listy

 (1.4) stpol. dar czołobitny dla pana

Wiktionary

Poczta (daw. poszta, z cz. pošta, z wł. posta, od łac. statio posita) – ogólnie dostępna instytucja, przeważnie państwowa, zajmująca się obrotem przesyłek, a także wykonywaniem niektórych usług na rzecz telekomunikacji oraz usług pieniężno-bankowych. Od połowy XIX wieku usługi w zakresie łączności dzielono na pocztowe i telekomunikacyjne, a od połowy XX wieku zaczęto pocztę nazywać łącznością pocztową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poczta znowu podniosła ceny za listy.

 (1.2) Idź na pocztę i kup znaczki.

 (1.3) (Czy ty) dostałeś dziś pocztę?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔt͡ʃta, AS: počta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocztówka ż., pocztowiec m., pocztylion m.

 przym. pocztowy, pocztówkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) korespondencja

 (1.4) stpol. pokłon

Wiktionary


pocztarek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) chłopiec, który roznosi przesyłki

Wiktionary


pocztarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziewczynka, która roznosi przesyłki

Wiktionary


pocztex

system dostarczania ekspresowych przesyłek za pośrednictwem poczty


SJP.pl

Poczta Polska S.A. – jednoosobowa spółka Skarbu Państwa, zajmująca się świadczeniem usług pocztowych (listy i paczki), bankowo-ubezpieczeniowych – poprzez spółki z Grupy Kapitałowej Poczty Polskiej (Bank Pocztowy i Pocztowe Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie) oraz usług logistycznych. Spółka rozwija także obszar usług cyfrowych (neoznaczek, neolist, neokartka) realizowanych poprzez platformę internetową – Envelo.

Wikipedia


pocztomat

automat Poczty Polskiej SA do nadawania i odbierania listów oraz paczek


SJP.pl


pocztomistrz

dawniej: kierownik urzędu pocztowego; naczelnik poczty, poczmistrz


SJP.pl


pocztorz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. listonosz

Wiktionary


pocztować

1. dawniej:
a) być przesyłanym, przekazywanym;
b) hołdować komuś;
2. gwarowo: obdarowywać kogoś


SJP.pl


pocztóweczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: pocztówka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocztówka ż.

Wiktionary


pocztowiec

pracownik poczty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik poczty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pocztylion mos., poczta ż.

Wiktionary


pocztówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) karta służąca do korespondencji, zwykle z fotografią lub obrazkiem po jednej stronie, wysyłana pocztą, bez koperty;

Wiktionary

  • kartka pocztowa
  • Pocztówka (Kozienice)
  • pocztówka dźwiękowa
  • Pocztówka z WWA, lato ’19 – polski album studyjny rapera Taco Hemingwaya

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wysłał rodzicom kolorową pocztówkę z urlopu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔt͡ʃˈtufka, AS: počtufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczta ż., pocztylion mos., pocztóweczka ż.

 przym. pocztówkowy, pocztowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karta pocztowa, kartka pocztowa, widokówka, kartka; przest. odkrytka

Wiktionary


pocztówkomat

automat do odpłatnego wykonywania pamiątkowych zdjęć, wkomponowywanych w gotowy wzór graficzny


SJP.pl


pocztowski

nazwisko


SJP.pl


pocztowy

przymiotnik od: poczta, np: znaczek pocztowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z pocztą, dotyczący poczty

 (1.2) inform. związany z pocztą elektroniczną, dotyczący poczty elektronicznej

 (1.3) związany z pocztem, dotyczący pocztu

Wiktionary

Pocztowy – członek pocztu, był żołnierzem służącym w wojsku autoramentu narodowego. Służył u szlachcica-towarzysza, który był właścicielem pocztu. Liczba pocztowych w chorągwiach "poważnego znaku", takich jak husaria lub pancerni, była znacznie większa od liczby towarzyszy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odebrałem wczoraj przesyłkę pocztową.

 (1.2) Denerwuje mnie moje konto pocztowe, przychodzi na nie bardzo dużo reklam.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔt͡ʃˈtɔvɨ, AS: počtovy

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

 rzecz. poczta ż., pocztówka ż., pocztowiec m.

 (1.3)

 rzecz. poczet

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) e-mailowy

Wiktionary


pocztylion

dawniej:
1. woźnica pojazdu pocztowego;
2. listonosz; listowy, bryftreger, bryftrygier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. listonosz

 (1.2) daw. kurier pocztowy

 (1.3) daw. woźnica zaprzęgu pocztowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bądź więc litośną – i nie zostawiaj mnie dłużej w niepokoju, bo prawdziwie po roku życia mojego bym oddawał pocztylionowi za każdy list od Ciebie.

 (1.3) Gdy powóz zjechał z góry, konduktor kazał pocztylionowi jechać wolno pod górę naprzeciw leżącą, dosyć stromą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔt͡ʃˈtɨlʲjɔ̃n, AS: počtylʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczta ż., pocztówka ż., poczet m., pocztowiec m.

:: zdrobn. pocztylionik m.

 przym. pocztowy, pocztylionowy

 przysł. pocztowo

Wiktionary


pocztylioński

dotyczący pocztyliona


SJP.pl


poczubić

poczubić się - pobić się wodząc za czuby, podziobać się; pobić się, posprzeczać się


SJP.pl


poczuć

doświadczyć czegoś za pomocą zmysłów, doznać jakiegoś uczucia, uświadomić sobie coś


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. czuć)

 (1.1) doświadczyć czegoś za pomocą zmysłów

 (1.2) doznać jakiegoś uczucia

 (2.2) uznać się za kogoś, nabrać przekonania o swojej przynależności do określonej grupy osób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przypomniałem sobie o gotującym się makaronie, gdy poczułem swąd spalenizny.

 (1.2) Joanno, poczułem miłość do ciebie od pierwszego wejrzenia.

 (2.1) Odkąd zostałem dziadkiem, poczułem się bardzo staro.

 (2.2) Dopiero po otrzymaniu indeksu, poczułem się prawdziwym studentem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔt͡ʃut͡ɕ, AS: počuć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czucie n., odczucie n., poczucie n., przeczucie n., uczucie n., wyczucie n., czujka ż., czuwak mrz.

 czas. czuć, przeczuć, przeczuwać, odczuć, odczuwać, uczuć, wyczuć, wyczuwać

Wiktionary


poczucie

doświadczyć czegoś za pomocą zmysłów, doznać jakiegoś uczucia, uświadomić sobie coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) świadomość czegoś, zdawanie sobie sprawy z czegoś; zdolność odbierania, odczuwania, rozumienia czegoś

 (1.2) odczasownikowy od|poczuć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ʃut͡ɕɛ, AS: počuće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czuwak mrz., czucie n., uczucie n., przeczucie n., czujka ż., czułek m.

 czas. czuć ndk., poczuć dk., wyczuć dk., przeczuć dk., uczuć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wrażenie, czucie

Wiktionary


poczuwać

poczuwać się - ponosić odpowiedzialność za coś, przyznawać się


SJP.pl


poczwara

brzydka, odrażająca istota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. żywa istota, postać odrażająca

 (1.2) osoba wyróżniająca się spośród innych szczególną brzydotą

 (1.3) pot. coś, co w opinii mówiącego jest bardzo brzydkie i szpecące

 (1.4) książk. widmo kryzysu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) bo oni tacy w te literki zapatrzeni[,] a tam z drugiej strony jakaś poczwara

 (1.1) przen.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poczwarny

 rzecz. przepoczwarzanie n., poczwarka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zjawa, potwór, pokraka, straszydło, upiór

 (1.2) brzydactwo, potwór

 (1.3) brzydactwo, straszydło

 (1.4) widmo

Wiktionary


poczwarka

etap rozwojowy owada poprzedzający formę w pełni dojrzałą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. przejściowa forma owadów w rozwoju larwalnym;

 (1.2) zdrobn. od: poczwara

Wiktionary

Poczwarka, stadium spoczynkowe (łac. pupa, l.mn. pupae) – stadium rozwojowe owadów o przeobrażeniu zupełnym, poprzedzające postać dorosłą – imago.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔt͡ʃˈfarka, AS: počfarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przepoczwarzanie n., przepoczwarzenie n., poczwara ż.

 czas. przepoczwarzać ndk., przepoczwarzyć dk.

 przym. poczwarkowy

Wiktionary


poczwarkowaty

1. o cechach poczwarki;
2. w brzydkiej, niedojrzałej postaci; pokraczny


SJP.pl


poczwarkowy

poczwarka, np. komory poczwarkowe


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poczwarką, dotyczący poczwarki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczwarka ż.

Wiktionary


poczwarniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: poczwarny


SJP.pl


poczwarność

brzydota, niekształtność, zniekształcenie


SJP.pl


poczwarny

odrażająco brzydki


SJP.pl


poczwarówka

1. rodzaj ślimaka z rodziny poczwarówkowatych;
2. poczwarówka pagoda - gatunek lądowego ślimaka z rodziny beczułkowatych


SJP.pl


poczwarówkowate

rodzina lądowych ślimaków


SJP.pl

Poczwarówkowate (Vertiginidae) – rodzina lądowych ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), obejmująca ponad 200 gatunków o holarktycznym zasięgu występowania. W malakofaunie Polski stwierdzono 17 z nich. W stanie kopalnym znane są z górnego paleocenu.

Wikipedia


poczwarzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zwiększanie czegoś czterokrotnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczwórność ż.

 czas. poczwarzać ndk.

 przym. poczwórny

 przysł. poczwórnie

Wiktionary


poczwórność

bycie poczwórnym lub cecha charakterystyczna tego, co poczwórne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest poczwórne; cecha tych, którzy są poczwórni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poczwórny

 przysł. poczwórnie

 rzecz. poczwarzanie n.

Wiktionary


poczwórny

przymiotnik

 (1.1) składający się z czterech jednostek, podobnych elementów

 (1.2) powtórzony cztery razy

 (1.3) cztery razy większy

 (1.4) przeznaczony dla czterech osób

 (1.5) dotyczącu czterech dziedzin, spraw

 (1.6) daw. zaprzężony w cztery konie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czwórka ż., czwartek mrz., cztery n., poczwarzanie n., poczwórność ż.

 przysł. poczwórnie

 liczgł. cztery

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czterokrotny, czteroskładnikowy

Wiktionary


poczworzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poczworzyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poczworzyć

Wiktionary


poczworzyć

1. powiększyć, powtórzyć coś czterokrotnie;
2. poczworzyć się - ulec czterokrotnemu zwiększeniu


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. czworzyć)

 (1.1) powiększyć coś, pomnożyć liczbę czegoś czterokrotnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pierwotnie zawierała każda falanga po 4.000 żołnierzy; Filip Macedoński podwoił tę liczbę, a Aleksander Wielki potroił i na koniec poczworzył.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔt͡ʃˈfɔʒɨt͡ɕ, AS: počfožyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cztery n., czworzenie n., poczworzenie n., czwartek mrz., czwórka ż., czwartak m.

 czas. czworzyć ndk.

 przym. czwórkowy, czwartkowy, czwartacki

 licz. cztery, czwarty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pomnożyć w czwórnasób

Wiktionary


poczynać

zaczynać, rozpoczynać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) przest. zaczynać

 (1.2) płodzić dziecko

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈt͡ʃɨ̃nat͡ɕ, AS: počnać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczęcie n., poczynanie n., początek mrz.

 czas. począć, rozpoczynać

 przysł. czynnie

Wiktionary


poczynania

zaczynać, rozpoczynać


SJP.pl


poczynanie

zaczynać, rozpoczynać


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poczynać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rozpoczynać, począć, poczynać ndk.

 rzecz. początek mrz.

Wiktionary


poczyniać

dokonywać wielu czynności, robić wiele czegoś


SJP.pl


poczynić

wykonać wiele jakichś czynności; porobić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. czynić)

 (1.1) dokonać wielu czynności, aby osiągnąć dany cel

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dokonać, porobić, uczynić

Wiktionary


poczyścić

1. usunąć brud z wielu rzeczy lub miejsc po kolei;
2. zająć się przez pewien czas czyszczeniem


SJP.pl


poczytać

czytać coś przez jakiś czas


SJP.pl


poczytajka

środowiskowo: książeczka dla dzieci w formie bogato ilustrowanej broszury


SJP.pl


poczytalność

zdolność rozumienia motywów swojego postępowania i oceny jego efektów, zwłaszcza w kategoriach moralnych i prawnych; przytomność umysłu, normalność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. możliwość rozpoznania znaczenia swego czynu lub pokierowania swoim postępowaniem

Wiktionary

Poczytalność – zdolność do rozpoznania znaczenia zarzucanego danej osobie czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Zachowana poczytalność jest właściwością domniemaną, tzn. jest stanem właściwym dla każdego człowieka. Sąd (bądź prokuratura) może podejrzewać niepoczytalność, na podstawie uzyskanej wiedzy w trakcie postępowania. Wiedza, która nakazuje sądowi (bądź prokuratorowi) powzięcie uzasadnionych wątpliwości co do poczytalności osoby podejrzanej, czy oskarżonej o popełnienie czynu zabronionego pochodzić może z różnego źródła: może to być sam oskarżony (podejrzany), dowolny świadek, czy też powzięcie podejrzeń co do poczytalności oskarżonego (podejrzanego) może nastąpić w wyniku obserwacji zachowania, bądź wypowiedzi oskarżonego (podejrzanego) przez sędziego (prokuratora).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. poczytalny, niepoczytalny

Wiktionary


poczytalny

książkowo: znajdujący się w pełni władz umysłowych, świadomy motywów swojego postępowania i jego efektów zwłaszcza w kategoriach moralnych, prawnych; zrównoważony, opanowany, normalny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) świadomy dokonywanych przez siebie czynów

 (1.2) daw. odpowiedzialny za coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczytalność ż.

 przym. niepoczytalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepoczytalny

Wiktionary


poczytniej

stopień wyższy od przysłówka: poczytnie


SJP.pl


poczytniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: poczytny


SJP.pl


poczytność

popularność książki lub autora wśród czytelników


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest poczytne; cecha tych, którzy są poczytni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czytelnik m., czytelniczka ż., czytelnia ż., czytelność ż., czytelnictwo n., czytnik m., nieczytelność ż., czytanie n., przeczytanie n., wyczytywanie n., wyczytanie n., odczytywanie n., odczytanie n.

 czas. czytać ndk., przeczytać dk., wyczytywać ndk., wyczytać dk., odczytywać ndk., odczytać dk.

 przym. czytelny, nieczytelny, czytelniczy, poczytny, niepoczytny

 przysł. czytelnie, nieczytelnie, poczytnie

Wiktionary


poczytny

taki, który cieszy się popularnością wśród czytelników


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający wielu czytelników

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poczytność ż., czytanie n., czytelnictwo n., czytelnia ż., czytelnik m., czytelniczka ż., czytanka ż., czytadło n., czytelność ż., czytnik m., odczyt m., odczytanie n., odczytywanie n., rozczytanie n., wyczytanie n., wczytywanie n., zaczytanie n., zaczytywanie n., czytywanie n., przeczytanie n.

 czas. odczytać dk., odczytywać ndk., rozczytywać ndk., rozczytać dk., wyczytywać ndk., wyczytać dk., zaczytywać ndk., zaczytać dk.

 przym. czytelny, czytelniczy, czytankowy, czytnikowy, oczytany

 przysł. czytelnie, nieczytelnie

Wiktionary


poczytywać

uznawać coś, mieć swoją opinię o czymś


SJP.pl


poczłapać

pójść gdzieś na piechotę, wolnym krokiem; powlec się


SJP.pl


pod

przyimek łączący się z rzeczownikami (lub wyrazami o ich funkcji) w bierniku lub narzędniku; * forma "pode" możliwa tylko w kilku tradycyjnych połączeniach (np. pode mną, pode mnie, pode drzwiami)


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego

 (1.1) = ogrod. pracowniczy ogród działkowy (ew. pracownicze ogrody działkowe lub pracownicze ogródki działkowe);

Wiktionary


pod-

przyimek w funkcji tematu słowotwórczego

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych określający zewnętrzne położenie w stosunku do tego, co jest nazywane drugim członem

 (1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych określający niższe położenie w stosunku do tego, co jest nazywane drugim członem

 (1.3) pierwszy człon wyrazów złożonych określający gorszą jakość lub wartość od tego, co jest nazywane drugim członem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) podkatowicki, podleśny, podmiejski

 (1.2) podgórski, podskórny, podwawelski, podwodny, podziemny

 (1.3) podludzie, podgromada

Wiktionary

Powiązane:

 przyim. pod

Wiktionary


pod.

skrót

 (1.1) = podolski

Wiktionary


podać

1. dać coś komuś do rąk, ust; wręczyć;
2. o leku: zaaplikować;
3. sport: kopnąć, rzucić piłkę do partnera;
4. przekazać wiadomość, zakomunikować coś;
5. podać się:
a) ogłosić się;
b) przestarzale: wysunąć się na przód


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podawać)

 (1.1) przekazać coś komuś do rąk

 (1.2) przekazać informację

 (1.3) kulin. postawić jedzenie na stole

 (1.4) sport. przekazać piłkę innemu graczowi

czasownik zwrotny dokonany podać się (ndk. podawać się)

 (2.1) przedstawić się jako ktoś

 (2.2) gw-pl|Podhale, Częstochowa. przejąć czyjeś cechy, być do kogoś podobnym, wdać się w kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy możesz podać mi młotek?

 (1.2) Radio podało wyniki totolotka.

 (1.3) Za chwilę podamy do stołu.

 (1.4) Zawodnik podał piłkę do kolegi po drugiej stronie boiska, po czym ten strzelił bramkę.

 (2.1) Ten człowiek podał się za dziennikarza i wypytywał się o ciebie.

 (2.2) On podał się do ojca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdat͡ɕ, AS: podać

Wiktionary

Powiązane:

 forma niedokonana podawać

 rzecz. podanie, podawanie

 czas. dać dk., dawać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przekazać, wręczyć, dać

 (1.2) przekazać, oznajmić

 (1.3) zaserwować

 (2.2) wdać się

Wiktionary


podaddytywny

funkcja podaddytywna - rodzaj funkcji matematycznej


SJP.pl


podagra

ból palucha lub innych stawów śródstopia spowodowany napadem dny moczanowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dna moczanowa z objawami w stopie

Wiktionary

Dna moczanowa, inaczej artretyzm, skaza moczanowa, podagra (dawniej pedogra), gdy obejmuje duże palce u stóp – choroba charakteryzująca się zwykle nawracającymi epizodami ostrego zapalenia stawów – zaczerwienionego, tkliwego, gorącego obrzęku stawu. Najczęściej (w ok. 50% przypadków) obejmuje staw śródstopno-paliczkowy mieszczący się u podstawy dużego palca stopy. Może również występować jako guzki dnawe, kamienie nerkowe czy nefropatia moczanowa. Przyczyną dny jest podwyższony poziom kwasu moczowego we krwi. Kwas ten krystalizuje się, a jego kryształki odkładają się w stawach, ścięgnach, a także otaczającej je tkance.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszystkim osobom cierpiącym na podagrę, nadciśnienie lub choroby wątroby zaleca się zmniejszenie spożycia mięsa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podagryk mos., podagryczka ż.

 przym. podagryczny

 przysł. podagrycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. pedogra

Wiktionary


podagryczka

kobieta chora na podagrę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta chora na podagrę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podagra ż.

:: fm. podagryk mos.

Wiktionary


podagrycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób charakterystyczny dla osoby cierpiącej na podagrę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ręka, którą Lionardo napełniał czary szlachetnym falernem, drżała podagrycznie, tak, że butelka ze szczękiem uderzała o metal […]

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podagra ż., podagryk m., podagryczka ż., podagrycznik ż.

 przym. podagryczny

Wiktionary


podagrycznik

roślina z rodziny selerowatych


SJP.pl

Podagrycznik (Aegopodium L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Liczy 11 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje strefę umiarkowaną Eurazji na zachodzie sięgając do Włoch, Francji, Danii i Szwecji, a na wschodzie po Rosyjski Daleki Wschód, Japonię i wschodnie Chiny. Podagrycznik pospolity rośnie jako gatunek introdukowany także na Wyspach Brytyjskich i w Ameryce Północnej.

Wikipedia


podagryczny

dotyczący podagry (np. bóle podagryczne)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z podagrą lub cierpiący na nią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W połowie sierpnia przyplątała się burza z piorunami, wiatr poprzewracał parasole, pozdzierał obrusy, powybijał szyby, a wszystkie stare „ciocie” i poważnych podagrycznych panów rozpędził na cztery strony miasta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podagra ż., podagryk m., podagryczka ż., podagrycznik m.

 przysł. podagrycznie

Wiktionary


podagryk

osoba chora na podagrę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. chory na podagrę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do gabinetu, kuśtykając, wślizgnął się otyły podagryk, krzywiąc się niemiłosiernie i posykując z bólu za każdym krokiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podagra ż.

:: fż. podagryczka ż.

Wiktionary


podajka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Warszawa. kelnerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podawanie

 czas. podawać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) garsonka

Wiktionary


podajnik

urządzenie podające


SJP.pl

Podajnik – element lub zespół mechanizmu zasilania broni, przeznaczony do podawania nabojów.

Wikipedia


podal

przyimek

 (1.1) rzad. opodal

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rojno było i gwarno wkoło miasta i na dworze, a baby godzinami stały podal grodzeń i patrzały na tych ślicznych panów, oczy im wyłaziły z ciekawości.

 (1.1) Podal od piasków brzeżnych mogilnik tobie zbudował.

 (1.1) Wśrzód głuchej lasu pustelnik ciemnoty miał domek podal od drogi.

Wiktionary


podalgebra

podzbiór algebry ogólnej


SJP.pl

Podalgebra – podzbiór algebry ogólnej, zamknięty ze względu na działania zdefiniowane w algebrze.

"Algebra", rozumiana jako struktura, często oznacza przestrzeń wektorową lub moduły wyposażone w dodatkową dwuliniową operację. Algebry w algebrze uniwersalnej są dużo bardziej ogólne: to zwykłe uogólnienie wszystkich struktur algebraicznych. Podalgebra może być podzbiorem obu przypadków.

Wikipedia


podalpejski

związany z terenami położonymi blisko Alp, charakterystyczny dla terenów położonych blisko Alp, leżący blisko Alp itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) położony u podnóża Alp, typowy, właściwy tym okolicom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W obu typach jezior, podalpejskim i bałtyckim, muł po wysuszeniu przybiera barwę szarą.

 (1.1) Zasiej tam, zasadź bluszcze, rozchodniki, / Stulistne róże, podwójne goździki, / Niezapominajki i nieśmiertelniki, / Italskie mirty, podalpejskie dalie, / I borów naszych pamiątkę — konwalie!

Wiktionary

Powiązane:

 przym. alpejski

Wiktionary


podamsterdamski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Amsterdamem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdãmstɛrˈdãmsʲci, AS: podãmsterdãmsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Amsterdam mrz.

Wiktionary


podanie

oficjalne pismo z prośbą, najczęściej większej liczby osób, skierowane do osób na wyższym stanowisku; petycja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pismo z prośbą skierowane do władz;

 (1.2) praw. adm. pismo osoby fizycznej lub prawnej (strony) powodujące wszczęcie postępowania administracyjnego lub podatkowego

 (1.3) liter. opowieść o przeszłości przekazywana w ustnej formie z pokolenia na pokolenie;

 (1.4) sport. przekazanie piłki w grach zespołowych

 (1.5) odczasownikowy od|podać.

Wiktionary

  • podanie – forma literacka
  • podanie – forma wszczęcia postępowania administracyjnego na wniosek strony
  • podanie – przekazanie piłki w piłce nożnej
  • podanie – przekazanie piłki w piłce koszykowej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Złożyłam podanie do dziekana.

 (1.2) Podanie powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres, również w przypadku złożenia podania w postaci elektronicznej, i żądanie oraz czynić zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych.

 (1.2) Napisałem podanie o umorzenie sprawy.

 (1.5) Czy mogę cię prosić o podanie cukru?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdãɲɛ, AS: podãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podawać ndk., podać dk., dawać ndk., dać dk.

 przym. podaniowy

 rzecz. podawanie n.

:: zdrobn. podanko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prośba, petycja, wniosek

 (1.3) legenda

Wiktionary


podanin

Podanin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież.

Wikipedia


podaniomania

nadmierne pisanie pism z prośbą skierowanych do władz, zwłaszcza w błahych sprawach


SJP.pl


podanko

zdrobnienie od: podanie


SJP.pl


podareczek

zdrobnienie od: podarek


SJP.pl


podarek

to, co się komuś darowuje; prezent; upominek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) to, co się komuś daje na własność z zamiarem sprawienia mu radości, przyjemności

Wiktionary

  • strona 356 tomu VIII (tom z r. 1887) Podarek

Suplement

  • strona 465 tomu XV_cz.2 (suplement z r. 1902) Podarek

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. dar mrz., podarunek mrz.

 czas. podarować dk., darować dk./ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podarunek, dar, upominek

Wiktionary


podarkowy

podarek


SJP.pl

Patrz:

podarek

podarować

czasownik przechodni dokonany (ndk. darowywać)

 (1.1) dać jako prezent, dar

 (1.2) zrezygnować z odebrania komuś czegoś

 (1.3) dokonać przebaczenia

Wiktionary

Powiązane:

 czas. darować, darowywać

 rzecz. podarek m., podarowanie n., podarunek m., dar mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) darować, przeznaczyć

 (1.2) darować, odpuścić

 (1.3) darować, przebaczyć, wybaczyć

Wiktionary


podarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podarować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podarunek m.

 czas. podarować dk.

 przym. podarunkowy

Wiktionary


podarunek

to, co się komuś darowuje; prezent; upominek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dar, prezent, to, co się komuś darowuje

Wiktionary

Dar, podarek, podarunek, upominek, prezent – coś wartościowego dane komuś w prezencie; ofiarowane. Określenie wykorzystywane w opisie kultury darów przez Marcela Maussa odnoszące się do faktu istnienia prezentów o charakterze dóbr i usług obowiązkowych i wzajemnych. Przekazywanie darów jest silnie związane z uznawanymi w danej zbiorowości wartościami i relacjami moralnymi. Jednym z motywów dzielenia się darami jest dążenie do poprawy statusu społecznego.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. podarować dk., darowywać ndk., darować dk.

 przym. podarunkowy

 rzecz. dar mrz., podarowanie n., podarek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prezent, upominek, dar

Wiktionary


podarunkowy

1. podarunek;
2. karta podarunkowa - karta płatnicza kupowana jako prezent, za którą można zrobić bezpłatne zakupy w wybranym sklepie


SJP.pl


podarze

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) śrpol. dar, podarunek

 (1.2) stpol. odszkodowanie, wynagrodzenie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdaʒɛ, AS: podaže

Wiktionary


podarzewo

Podarzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


podąsać

pozostawać jakiś czas w złym humorze


SJP.pl


podatek

bezzwrotne, przymusowe, powszechne, nieodpłatne świadczenie o charakterze pieniężnym na rzecz państwa lub innej osoby publiczno-prawnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) powszechna obowiązkowa danina uiszczana zwykle na rzecz państwa, ale również na rzecz Kościoła, władcy;

Wiktionary

Podatek – obowiązkowe świadczenie pieniężne pobierane przez związek publicznoprawny (państwo, jednostka samorządu terytorialnego) bez konkretnego, bezpośredniego świadczenia wzajemnego. Zebrane podatki są wykorzystywane na potrzeby realizacji zadań publicznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W naszym kraju podatki są zbyt wysokie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdatɛk, AS: podatek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podatnik mos., podatniczka ż., opodatkowanie n., opodatkowywanie n.

 czas. opodatkować dk., opodatkowywać ndk.

 przym. podatkowy, podatniczy

 przysł. podatkowo

Wiktionary


podateński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Atenami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdaˈtɛ̃j̃sʲci, AS: podatĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ateny nmos.

Wiktionary


podatki

bezzwrotne, przymusowe, powszechne, nieodpłatne świadczenie o charakterze pieniężnym na rzecz państwa lub innej osoby publiczno-prawnej


SJP.pl

Podatek – obowiązkowe świadczenie pieniężne pobierane przez związek publicznoprawny (państwo, jednostka samorządu terytorialnego) bez konkretnego, bezpośredniego świadczenia wzajemnego. Zebrane podatki są wykorzystywane na potrzeby realizacji zadań publicznych.

Wikipedia


podatkować

dawniej:
1. płacić podatki;
2. narzucać podatki


SJP.pl


podatkowicz

osoba zobowiązana do płacenia podatków; podatnik


SJP.pl


podatkowy

przymiotnik

 (1.1) związany z podatkami lub systemem poboru podatków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie będę sam wypełniać PIT-u, pójdę do doradcy podatkowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdatˈkɔvɨ, AS: podatkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podatek m., podatnik m., opodatkowanie n., opodatkowywanie n.

 czas. opodatkować, opodatkowywać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fiskalny, skarbowy

Wiktionary


podatniczka

kobieta zobowiązana do płacenia podatków


SJP.pl


podatniczy

podatnik


SJP.pl

Patrz:

podatnik

podatniej

stopień wyższy od przysłówka: podatnie


SJP.pl


podatniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: podatny


SJP.pl


podatnik

osoba zobowiązana do płacenia podatków; podatkowicz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zobowiązana do płacenia podatków, osoba płacąca podatki

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy francuscy podatnicy powinni płacić za szkoły, świadczenia i szkolenia, aby rodziny Romów osiągnęły minimalny poziom życia akceptowany we Francji?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdatʲɲik, AS: podatʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podatek m., opodatkowanie n., opodatkowywanie n.

 przym. podatkowy

 czas. opodatkować, opodatkowywać

Wiktionary


podatność

podatny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co podatne

Wiktionary

  • podatność elektryczna
  • podatność magnetyczna
  • podatność płuc
  • podatność remontowa
  • podatność skrętna
  • podatność (mechanika)
  • Podatność komputerowa

Wikipedia

Patrz:

podatny

Powiązane:

 przym. podatny

Wiktionary


podatny

łatwo czemuś ulegający; mało odporny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ulegający z łatwością czemuś

 (1.2) techn. łatwo podlegający obróbce, wpływowi fizycznemu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Osobie tak podatnej na środowisko należy przydzielić kuratora.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podatność n.

 przysł. podatnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieodporny

 (1.2) nieodporny, urabialny

Wiktionary


podawać

1. dawać coś komuś do rąk, ust; wręczać;
2. o leku: aplikować;
3. w sporcie:
a) w sportach zespołowych: kopać, rzucać piłkę do partnera;
b) w tenisie, siatkówce itp.: rozpoczynać grę, zagrywać, serwować;
4. przekazywać wiadomość, komunikować coś;
5. podawać się:
a) ogłaszać się;
b) przestarzale: wysuwać się na przód


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. podać)

 (1.1) zob. podać. (do ręki lub ust)

 (1.2) zob. podać. (informację)

 (1.3) zob. podać. (do stołu)

 (1.4) zob. podać. (piłkę)

czasownik zwrotny niedokonany podawać się (dk. podać się)

 (2.1) zob. podać się. (przedstawić się)

 (2.2) gw-pl|Podhale, Częstochowa. zob. podać się. (być podobnym)

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (3.1) pot. dać coś w dużej ilości/liczbie komuś, często wielu osobom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naucz się podawać narzędzia.

 (1.2) Wszyscy uważnie słuchali, gdy radio podawało numery totolotka.

 (1.3) Za chwilę podajemy do stołu.

 (1.4) Zawodnicy przez parę minut podawali sobie piłkę, po czym jeden z nich strzelił bramkę.

 (2.1) Ten człowiek podawał się za dziennikarza i wypytywał się o ciebie.

 (2.2) Wszystkie twoje córki podają się do Ciebie.

 (3.1) Podawała swój numer telefonu wszystkim kolegom z pracy i teraz wciąż wydzwaniają.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdavat͡ɕ, AS: podavać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. danie n., podajka ż., podanie n., podawanie n.

 czas. podać, dać dk., dawać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przekazywać, wręczać, dawać

 (1.2) przekazywać, oznajmiać

 (1.3) serwować

 (2.2) wdawać się

Wiktionary


podawacz

Podawacz – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brąszewice.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


podawaczka

1. urządzenie służące do automatycznego przenoszenia ciężarów, towarów; transporter;
2. kobieta pracująca w fabryce, której zadaniem jest podawanie materiałów, surowców itp.


SJP.pl


podawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czynność, gdy coś się podaje

Wiktionary

Podawanie – druga operacja po donoszeniu w procesie zasilania broni.

Polega na wyłuskaniu naboju z więzów łączących go z donośnikiem magazynu amunicyjnego i przemieszczeniu na linię dosyłania. Ma zastosowanie w zmechanizowanych układach zasilania amunicją dział wozów bojowych i broni strzeleckiej, która jest przystosowana do zasilania taśmowego nabojów posiadających łuski z wystającą kryzą. Nie występuje w prostych układach zasilania.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔdaˈvãɲɛ, AS: podavãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. danie, podajka, podanie

 czas. podawać, podać, dać, dawać

Wiktionary


podawca

1. osoba składająca podanie do urzędu;
2. osoba podająca coś do wiadomości;
3. dawniej: posiadacz weksla realizujący go w banku


SJP.pl


podawczyni

1. petentka składająca podanie do urzędu;
2. kobieta podająca coś do wiadomości


SJP.pl


podaż

ilość towaru oferowana do sprzedaży na rynku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. dostępność, oferta towarów na sprzedaż; także. ilość danego towaru znajdująca się na rynku;

Wiktionary

Podaż (ang. supply) – ilość dóbr oferowana na rynku przez producentów. Podstawowym czynnikiem wpływającym na wysokość podaży jest cena, co jest prezentowane w formie graficznej za pomocą krzywej podaży.

W ekonomii terminu podaż używa się w dwóch kontekstach:

  • wielkość podaży – ilość dobra oferowana na rynku. Zmiany wielkości podaży są obrazowane przez ruch wzdłuż krzywej podaży;
  • funkcja podaży – różne ilości dobra, które będą oferowane na rynku w zależności od ceny dobra (zgodnie z prawem podaży). Zmiany funkcji podaży są obrazowane przez przesunięcia krzywej podaży.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zwolennicy ekonomii podaży ponad krótkookresowe wahania koniunktury przedkładali długookresowy wzrost gospodarczy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podażowiec mos.

 przym. podażowy

Wiktionary


podążać

posuwać się, iść, jechać w jakimś kierunku; zdążać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) książk. iść, jechać, pośpieszać w danym kierunku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ona się zbliża. Robię dwa kroki w tył. Ona podąża za mną. Jakby nie chciała, żeby odległość między nami się zwiększyła. Idąc wciąż tyłem, potykam się. Upadam na pryzmę śniegu. Alessia kręci głową. – Biedny John. Aż tak się mnie boisz?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdɔ̃w̃ʒat͡ɕ, AS: podõũ̯žać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podążanie n., dążenie n.

 czas. dążyć ndk.

Wiktionary


podążanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podążać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodążanie n.

 czas. podążać ndk.

Wiktionary


podażowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ekon. zwolennik ekonomii podaży

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Donald Trump konsultuje swój program gospodarczy z podażowcami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podaż ż.

 przym. podażowy

Wiktionary


podażowy

podaż, np. szok podażowy - zmniejszenie podaży spowodowane zwiększeniem kosztów produkcji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekon. związany z podażą, dotyczący podaży

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W teorii realnego cyklu koniunkturalnego pomijane są czynniki monetarne i uznaje się, że źródła zjawiska cyklu koniunkturalnego tkwią po podażowej stronie gospodarki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podaż ż., podażowiec mos.

Wiktionary


podbagdadzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Bagdadem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbaɡˈdat͡sʲci, AS: podbagdacʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bagdad mrz.

Wiktionary


podbaldach

Podbaldach (łac. corymbothyrsus) – rodzaj kwiatostanu, będącego odmianą wiechy, w której kwiaty dorastają mniej więcej do tej samej wysokości. Swoim wyglądem natomiast przypomina baldachogrono lub baldach złożony.

Podbaldach należy do grupy kwiatostanów wierzchotkowych. Na końcu osi pędu głównego znajduje się kwiat, który kończy wzrost pędu.Gdy pęd główny przestaje rosnąć, zaczynają się rozwijać pędy boczne. Kwiatostany takie nazywa się zamkniętymi.

Wikipedia


podbawiać

1. dostarczać nieco rozrywki;
2. podbawiać się - bawić się z umiarem


SJP.pl


podbawić

1. dostarczyć nieco rozrywki;
2. podbawić się - pobawić się trochę, z umiarem


SJP.pl


podbałtycki

1. położony w pobliżu Bałtyku;
2. charakterystyczny dla okolic Bałtyku


SJP.pl


podbechtać

potocznie: zbuntować kogoś przeciw komuś lub czemuś; podjudzić, poduszczyć


SJP.pl


podbechtywać

potocznie: buntować kogoś przeciw komuś lub czemuś; podjudzać, poduszczać


SJP.pl


podbeletryzowany

taki, do którego dodano elementy beletrystyki


SJP.pl


podbelgradzki

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Belgradem; typowy dla terenów pod Belgradem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbɛlˈɡrat͡sʲci, AS: podbelgracʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Belgrad m.

Wiktionary


podberliński

1. położony w pobliżu Berlina;
2. charakterystyczny dla okolic Berlina


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Berlinem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbɛrˈlʲĩj̃sʲci, AS: podberlʹĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Berlin mrz.

Wiktionary


podbeskidzie

nieformalny obszar geograficzny obejmujący zachodnią część pasma Beskidów Zachodnich, obszar dawnego województwa bielskiego lub obszar metropolitalny Bielska-Białej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) pot. geogr. tereny u podnóża zachodniej części pasma Beskidów Zachodnich;

 (1.2) pot. geogr. obszar dawnego województwa bielskiego

 (1.3) pot. geogr. aglomeracja bielska

 (1.4) pot. sport. nazwa polskiego klubu sportowego

Wiktionary

Podbeskidzie (cz. Pobeskydí, niem. Beskidenland) – określenie nieformalne używane do określenia terenów geograficznie położonych u podnóża zachodniej części pasma Beskidów Zachodnich, obszaru dawnego województwa bielskiego bądź obszaru metropolitalnego – okręgu przemysłowego Bielska-Białej. Analogicznie termin bywa używany w Czechach dla regionu wokół Frydka-Mistka u podnóży Beskidu Morawsko-Śląskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poprawia się sytuacja powodziowa na Podbeskidziu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podbeskidzki

 przysł. podbeskidzko

 rzecz. Beskid mrz., Beskidy nmos.

Wiktionary


podbeskidzki

przymiotnik od: Podbeskidzie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Podbeskidziem, dotyczący Podbeskidzia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podbeskidzie n., Beskidek mrz., beskidnik mos., beskidzkość ż.

 przym. beskidzki

 przysł. podbeskidzko, beskidzko

Wiktionary


podbeskidzko

przysłówek

 (1.1) na sposób podbeskidzki, tak jak na Podbeskidziu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podbeskidzie n.

 przym. podbeskidzki

Wiktionary


podbiał

Roślina zielna o złocistych kwiatach, stosowana w chorobach dróg oddechowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Tussilago|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny astrowatych

 (1.2) bot. nazwa systematyczna|Tussilago farfara|L.|ref=tak., niska bylina z rodziny astrowatych o złocistożółtych kwiatach;

Wiktionary

Podbiał pospolity (Tussilago farfara L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae), przedstawiciel monotypowego rodzaju podbiał Tussilago. Rodzimy obszar jego występowania to Europa, duża część Azji (bez jej południowych i wschodnich krańców) oraz północna Afryka. Rozprzestrzeniony został jako gatunek zawleczony m.in. w Ameryce Północnej, w Indiach i na Dalekim Wschodzie. W Polsce jest pospolity.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Liście podbiałów pokrywa od spodu srebrzysty meszek.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk|kobiór.

Wiktionary


podbiała

roślina rosnąca na podmokłych łąkach i brzegach rzek, wykorzystywana w lecznictwie


SJP.pl

Podbiała (biał. Падбела, Padbieła; ros. Подбела, Podbieła) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, w sielsowiecie Nowickowicze, nad Leśną Prawą, w granicach Parku Narodowego „Puszcza Białowieska”.

Wikipedia


podbiałek

podbiałek alpejski - roślina z rodziny astrowatych, w Polsce występująca w Karpatach i Sudetach


SJP.pl

Podbiałek (Homogyne Cass.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje trzy gatunki. Rośliny te występują na obszarach górskich w południowej i środkowej Europie – od Hiszpanii i Francji na zachodzie po Ukrainę, Rumunię i Bułgarię na wschodzie. Północna granica zasięgu biegnie przez Niemcy i Polskę. W Polsce występuje tylko jeden gatunek – podbiałek alpejski Homogyne alpina. Roślina ta bywa uprawiana jako ozdobna.

Wikipedia


podbiałostocki

1. położony w pobliżu Białegostoku;
2. charakterystyczny dla okolic Białegostoku


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się w pobliżu Białegostoku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tłumy białostoczan oraz turystów odwiedziły podbiałostocki skansen

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbʲjawɔˈstɔt͡sʲci, AS: podbʹi ̯au̯ostocʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Białystok m.

Wiktionary


podbiałowy

podbiał


SJP.pl

Patrz:

podbiał

podbić

1. dokonać podboju;
2. podszyć czymś odzienie (np. futrem);
3. w grze karcianej: dołożyć do lewy przebitej atutem niższy od niego atut


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podbijać)

 (1.1) dokonany od|podbijać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bić, podbijać

 rzecz. podbój mrz.

Wiktionary


podbicie

1. górna część stopy między palcami a kostką;
2. materiał przyszyty do czegoś od spodu;
3. uderzenie piłki od dołu


SJP.pl


podbiciowy

podbicie


SJP.pl

Patrz:

podbicie

podbiec

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podbiegać)

 (1.1) zbliżyć się (do kogoś lub czegoś) biegnąc (zazwyczaj przez krótki dystans)

 (1.2) nasiąknąć lub napełnić się płynem (np. wodą, krwią) od spodu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chciałem do niego podbiec i udzielić wskazówek.

 (1.2) Jego oczy podbiegły krwią.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. war. podbiegnąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) podejść

Wiktionary


podbieganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podbiegać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podbiegać ndk.

Wiktionary


podbiegunowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. właściwy terenom polarnym lub znajdujący się na tych terenach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otóż nic bardziej podobnego do prawdy, jak ta hypoteza, podług której krainy podbiegunowe obfitują w warstwy węgla ziemnego, czekając tylko na uderzenie młotka górników.

 (1.1) Czasami można dojrzeć białego lisa podbiegunowego, tudzież pod dostatkiem białych niedźwiedzi.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biegunowy, okołobiegunowy, polarny, subarktyczny

Wiktionary


podbiegły

taki, który nasiąknął, wypełnił się czymś, np. podbiegłe wodą doliny


SJP.pl


podbielać

1. czynić nieco bielszym;
2. dodawać do płynu trochę substancji lekko zabarwiającej na biało; zabielać


SJP.pl


podbielały

nurzyk podbielały – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny alk; nurzyk zwyczajny


SJP.pl


podbielić

1. uczynić nieco bielszym;
2. dodać do płynu trochę substancji lekko zabarwiającej na biało; zabielić


SJP.pl


podbielkowski

nazwisko


SJP.pl


podbielski

nazwisko


SJP.pl

  • Bronisław Podbielski (1839-1891) – polski artysta malarz, rysownik oraz ilustrator
  • Jan Podbielski (1836-1863) – kapitan wojsk rosyjskich
  • Konstanty Podbielski (1824-1886) – działacz socjalistyczny I Proletariatu
  • Theophil von Podbielski (1814-1879) – pruski generał kawalerii
  • Victor von Podbielski (1844-1916) – szef Reichspostamtu, pruski minister rolnictwa
  • Viktor von Podbielski (1892-1945) – polityk NSDAP, nadburmistrz Frankfurtu nad Odrą
  • Wadim Podbielski (1887-1920) – ludowy komisarz poczt i telegrafów RFSRR
  • Zdzisław Podbielski (1938) – polski autor książek i artykułów o tematyce motoryzacyjnej, dziennikarz, publicysta, inżynier badań pojazdów

Wikipedia


podbierak

rodzaj sieci do połowu ryb i raków; kancerek, kacerz, kasarek, kacerek, kancer


SJP.pl

  • nieduża sieć używana przez wędkarzy, naciągnięta na ramkę przymocowaną do drążka służąca do wyjmowania złowionych ryb; kasar
  • osprzęt rolniczy samobieżny lub podczepiany do ciągnika (podbierak pryzmy, buraków, liści)
  • narzędzie stosowane w ogrodnictwie wyposażone w koszyczek, długą rękojeść, pomocne przy zrywaniu owoców z wysokich drzew lub krzewów
  • specjalna łyżka do miodu
  • oprzyrządowanie stosowane w ratownictwie medycznym przy przenoszeniu rannych
  • osprzęt odkurzacza.

Wikipedia


podbieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podbierać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodbieranie n.

 czas. podbierać ndk.

Wiktionary


podbieżeć

dawniej: podbiec, podbiegnąć


SJP.pl


podbijać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podbić)

 (1.1) nadawać ruch lub używać siły, uderzając od spodu

 (1.2) zwyciężać i brać pod swoje panowanie

 (1.3) przen. zdobywać czyjąś życzliwość, miłość lub sympatię

 (1.4) mocować coś do czegoś od spodu

 (1.5) oferować wyższą stawkę w licytacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Potrafię podbijać futbolówkę przez pół godziny non stop.

 (1.2) Niemcy podbijali Europę cztery lata zanim dostali łupnia.

 (1.3) Nowy wnuczek zawsze podbija dziadków momentalnie.

 (1.4) Na zimę podbijamy poddasze domu wełną mineralną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈbʲijät͡ɕ, AS: podbʹii ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bić, dk. podbić

 rzecz. podbój m., podbijanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) ujmować, zdobywać

Wiktionary


podbijak

1. kij do podbijania piłki w grze w palanta, kwadranta; palant, piłatyk;
2. w kolejnictwie: narzędzie do ubijania podsypki pod podkładami kolejowymi


SJP.pl


podbijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podbijać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbʲiˈjä̃ɲɛ, AS: podbʹii ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podbijać

 rzecz. podbój mrz.

Wiktionary


podbipięta

Podbipięta – tygodnik nacjonalistyczny wydawany w latach 1936–1937 pod redakcją Jana Rembielińskiego.

Wikipedia


podblaszek

rodzaj grzybów z rodziny kępkowcowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mikol. nazwa systematyczna|Hypsizygus tessellatus., grzyb z rodziny kępkowcowatych

Wiktionary

Lyophyllum P. Karst. (kępkowiec) – rodzaj grzybów należący do rodziny kępkowcowatych (Lyophyllaceae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zarówno białe, jak i brązowe podblaszki są ładnymi, małymi grzybami o łagodnym, orzechowym smaku.

Wiktionary


podblatowy

przeznaczony do umieszczenia pod blatem


SJP.pl


podbój

zajęcie, zdobycie cudzych terenów, nowych rynków zbytu itp.; ekspansja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wkroczenie i opanowanie terenów zajmowanych przez kogoś innego

Wiktionary

Zawojowanie (łac. debellatio „zawojowanie”, od bellum „wojna”) – całkowite zajęcie terytorium państwa i przejęcie kontroli nad nim w drodze zbrojnej; pozbawienie dotychczasowego suwerena władzy zwierzchniej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔdbuj, AS: podbui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podbijanie n., podbicie n.

 czas. podbijać ndk., podbić dk.

 przym. podbojowy

Wiktionary


podbolesławiec

Podbolesławiec (do 28 II 1926 Bolesławice) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Bolesławiec.

Do końca września 1954 w gminie Opatów w powiecie kępińskim w woj. poznańskim. Od 1 października do 12 listopada 1954 w powieci wieluńskim w woj. łódzkim, a od 13 listopad 1954 w powiecie wieruszowskim.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


podbora

lina otaczająca dolną krawędź sieci rybackiej


SJP.pl


podborowo

3 miejscowości w Polsce
  • Podborowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. rawickim, w gminie Pakosław
  • Podborowo – osada w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Pniewy
  • Podborowo – kolonia w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec

Wikipedia


podborsko

Podborsko (niem. Kiefheide) – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. Według danych UM na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 44 stałych mieszkańców. Wchodzi w skład sołectwa Borzysław.

Wikipedia


podbostoński

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Bostonem; typowy dla terenów pod Bostonem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbɔˈstɔ̃j̃sʲci, AS: podbostõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bostonka ż., Boston

Wiktionary


podbramkowy

w sporcie: rozgrywający się pod bramką


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sport. taki, który dzieje się pod bramką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ruch w całym meczu stworzył dwie groźne sytuacje podbramkowe, tylko raz musiał interweniować Jojko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbrãmˈkɔvɨ, AS: podbrãmkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bramka ż.

 przym. bramkowy

Wiktionary


podbródek

1. dolna część twarzy poniżej ust; broda;
2. mięsita część twarzy pod dolną szczęką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. dolna część twarzy poniżej warg

 (1.2) anat. miękka część twarzy pod dolną szczęką

 (1.3) muz. część instrumentu oparta o podbródek (1.2)

Wiktionary

Podbródek (łac. submentum) – element narządów gębowych sześcionogów, wchodzący w skład wargi dolnej.

U owadów podbródek stanowi bardziej dosiebny (nasadowy) z dwóch sklerytów obecnych na zabródku, czyli brzusznej powierzchni postlabium. Drugim, bardziej wierzchołkowym jest bródka. Podbródek służy za punkt przyczepu wszystkich mięśni zabródka, a więc musculus postmentomembranus, musculus postmentoloralis i musculus submentomentalis. Na bródce punktów przyczepów mięśni brak zupełnie z wyjątkiem m. submentomentalis. Tylna część podbródka leżeć może blisko otworu potylicznego, a jego tylne kąty blisko tylnych jamek tentorialnych, jednak często jest on od wspomnianych struktur oddalony przez wydłużone zapoliczki lub gulę. Podbródek bywa też zrośnięty z gulą tworząc gulamentum, jak ma to miejsce u wielu dorosłych chrząszczy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈbrudɛk, AS: podbrudek

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brodacieć

 przym. podbródkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) broda

Wiktionary


podbrodnicki

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Brodnicą; typowy dla terenów pod Brodnicą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbrɔdʲˈɲit͡sʲci, AS: podbrodʹńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Brodnica ż.

Wiktionary


podbródnik

podbródnik mokradłowy - północnoamerykański gatunek nietoperza z rodziny straszaków


SJP.pl


podbrudzać

lekko zabrudzać; przybrudzać


SJP.pl


podbrudzić

lekko zabrudzić; przybrudzić


SJP.pl


podbrukować

zabrukować miejsce przy jakimś budynku


SJP.pl


podbrukowywać

brukować miejsce przy jakimś budynku


SJP.pl


podbrukselski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Brukselą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie na długo, bo wybuchł spór o podbrukselski okręg wyborczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbruˈksɛlsʲci, AS: podbrukselsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bruksela ż.

Wiktionary


podbrzeże

Integralne części wsi w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Podbrzeże – część wsi Łukanowice w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Wojnicz
  • Podbrzeże – część wsi Wesołów w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Zakliczyn

Wikipedia


podbrzeźniak

grzyb jadalny z rodziny borowikowatych, o białym, smukłym trzonie i brązowym kapeluszu dochodzącym do 20 cm średnicy, rosnący w brzezinach i na łąkach pod brzozami; babka, koźlarz babka, grzyb brzozowy


SJP.pl


podbrzusze

1. u człowieka: część tułowia poniżej pasa;
2. u zwierząt: spodnia część tułowia;
3. w przenośni: miejsce szczególnie delikatne i wrażliwe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. u człowieka: część ciała poniżej brzucha

 (1.2) anat. u zwierząt: spodnia część tułowia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈbʒuʃɛ, AS: podbžuše

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łono

Wiktionary


podbrzusznik

część uprzęży stanowiąca pas zapinany pod brzuchem konia


SJP.pl


podbudapesztański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Budapesztem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbudapɛˈʃtãj̃sʲci, AS: podbudapeštãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budapeszt m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podbudapeszteński

Wiktionary


podbudapeszteński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Budapesztem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbudapɛˈʃtɛ̃j̃sʲci, AS: podbudapeštĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budapeszt m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podbudapesztański

Wiktionary


podbukaresztański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Bukaresztem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbukarɛˈʃtãj̃sʲci, AS: podbukareštãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bukareszt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podbukareszteński

Wiktionary


podbukareszteński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Bukaresztem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbukarɛˈʃtɛ̃j̃sʲci, AS: podbukareštĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bukareszt m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podbukaresztański

Wiktionary


podbuntować

namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegnąć, podburzyć, podjuszyć, poduszczyć, podjuszyć


SJP.pl


podbuntowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podbuntować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podbuntować dk.

 rzecz. bunt mrz.

Wiktionary


podbuntowywać

namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegać, podburzać, podjudzać, poduszczać, podjuszać


SJP.pl


podbuntowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podbuntowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podbuntowywać ndk.

Wiktionary


podburzać

namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegać, podjudzać, podbuntowywać, poduszczać, podjuszać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) namawiać do buntu przeciw komuś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Standardowa aneksja przebiegała z reguły w dwóch etapach, w dwóch - jak pisał Mochnacki - epokach. W pierwszej podburzają, zakładają miny w środku sąsiedzkiego kraju, który życzą sobie opanować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈbuʒat͡ɕ, AS: podbužać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podburzanie n., podburzenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podżegać

Wiktionary


podburzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podburzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbuˈʒãɲɛ, AS: podbužãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podburzać

Wiktionary


podburzyć

namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegnąć, podjudzić, podbuntować, poduszczyć, podjuszyć


SJP.pl


podbydgoski

związany z terenami położonymi pod Bydgoszczą, charakterystyczny dla terenów położonych pod Bydgoszczą, leżący pod Bydgoszczą itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Bydgoszczą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W sobotę dwie kilkudziesięcioosobowe grupy odwiedziły podbydgoski Kruszyn i Osówiec.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbɨdˈɡɔsʲci, AS: podbydgosʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bydgoszcz ż.

Wiktionary


podbytomski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Bytomiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdbɨˈtɔ̃msʲci, AS: podbytõmsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bytom m., Bytomiak mos.

 przym. bytomski

Wiktionary


podcast

[czytaj: podkast] internetowa publikacja audio lub wideo, zwykle odcinkowa; podcasting, podkast


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) publ. inform. audycja dźwiękowa lub wideo dostarczana za pomocą RSS;

Wiktionary

Podcast, podcasting, spolszczone: podkast– forma internetowej publikacji dźwiękowej lub filmowej, najczęściej w postaci regularnych odcinków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wentylator klimatyzatora szumi tak głośno, że nagrywanie podcastu w tym pomieszczeniu mija się z celem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkasterka ż., podkast m., podcaster m., podcasterka ż.

 przym. podcastowy, podkastowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podkast

Wiktionary


podcaster

[czytaj: podkaster] osoba prowadząca podcast


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) publ. inform. ktoś, kto tworzy podcasty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podcast mrz., podkast mrz., podkasterka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podkaster

Wiktionary


podcasterka

[czytaj: podkasterka] kobieta prowadząca podcast


SJP.pl


podcasting

[czytaj: podkasting] w informatyce: transmisja audio lub wideo z zastosowaniem technologii RSS; podcast


SJP.pl

Podcast, podcasting, spolszczone: podkast– forma internetowej publikacji dźwiękowej lub filmowej, najczęściej w postaci regularnych odcinków.

Wikipedia


podcastowy

podcast [czytaj: podkastowy]; podkastowy


SJP.pl


podcałkowy

znajdujący się pod znakiem całki; wyrażenie podcałkowe


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mat. znajdujący się pod znakiem całki; taki, który ma zostać scałkowany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W inżynierii bardzo często musimy obliczyć wartości całek niewłaściwych, a więc całek, których przedział całkowania jest nieskończony lub kiedy funkcja podcałkowa jest nieograniczona.

Wiktionary


podcentrala

filia centrali, centrala zastępcza


SJP.pl


podcentralka

urządzenie do połączeń telekomunikacyjnych


SJP.pl


podcharakteryzować

lekko zmienić wygląd kogoś lub czegoś


SJP.pl


podcharakteryzowywać

dokonywać niewielkiej zmiany wyglądu


SJP.pl


podchlebiać

przestarzałe: pochlebiać;
1. być wobec kogoś przesadnie grzecznym, uprzejmym, prawić komplementy w celu wywołania czyjejś przychylności, przypodobania się komuś; schlebiać, podlizywać się;
2. podchlebiać się - wzmocniona forma od: podchlebiać


SJP.pl


podchlebić

przestarzałe: pochlebić; pochwalić kogoś, powiedzieć komuś coś miłego, skomplementować, zwłaszcza w celu wywołania czyjejś przychylności; schlebić, podlizać się


SJP.pl


podchlorynowy

podchloryn


SJP.pl

Patrz:

podchloryn

podchmielać

potocznie: wypijać nieco za dużo alkoholu, stawać się lekko pijanym; podpijać


SJP.pl


podchmielenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) lekkie upicie się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podchmiel m.

 czas. podchmielać ndk., podchmielić dk.

 przym. podchmielony

Wiktionary


podchmielić

potocznie: wypić nieco za dużo alkoholu; podpić


SJP.pl


podchmielony

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pot. lekko pijany, zwykle piwem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podchmielanie n., podchmielenie n., chmiel m., Chmielów m., Chmielek m., Chmielisko m., Chmielnik m., chmielnik m., chmielarz m., chmielarstwo n., chmielowy mrz.

 czas. podchmielać się ndk., podchmielić się dk.

 przym. chmielowy, chmielny, chmielarski, chmielnikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podpity

Wiktionary


podchód

potajemne zbliżenie się, napadanie z zasadzki; podejście


SJP.pl


podchody

potajemne zbliżenie się, napadanie z zasadzki; podejście


SJP.pl

Podchody – rodzaj prostej gry terenowej dla dzieci i młodzieży, często organizowanej na obozach harcerskich. W najmniej złożonej postaci polega na tym, że jedna grupa ucieka, zostawiając po drodze strzałki, ślady i zadania do rozwiązania (listy), a druga grupa musi ją złapać. W typach bardziej skomplikowanych to organizatorzy układają łamigłówki i zadania, mające doprowadzić do odnalezienia miejsc, do których zawodnicy mają dotrzeć.

Wikipedia


podchodzący

taki, który podchodzi dokądś


SJP.pl


podchodzić

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) zbliżać się do czegoś, zmniejszać dystans pomiędzy sobą a jakimś obiektem

 (1.2) rozpoczynać coś, próbować

 (1.3) smakować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podeszła do mnie i powiedziała, że Jacek złamał rękę.

 (1.2) Podejdź do tego egzaminu spokojny i pewny, że napiszesz dobrze.

 (1.3) Bardzo mi podchodzi chałka maczana w gorącym mleku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: potχoʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podchód m., podchody nmos., podchodzenie n., podejście n.

 czas. podejść dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zbliżać się, przybliżać się

Wiktionary


podchor.

skrót od: podchorąży; pchor.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wojsk. rzad. podchorąży

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Atakiem dowodzą kpt. Mieczysław Kurkowski „Mietek” i podchor. Tadeusz Zawadzki „Zośka”.

Wiktionary

Powiązane:

 skr. chor.

 przym. podchorążacki

 rzecz. podchorąży mos., podchorążówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pchor.

Wiktionary


podchorąża

uczennica szkoły oficerskiej


SJP.pl


podchorążacki

przymiotnik od: podchorążak


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z podchorążym, dotyczący podchorążego

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) taki, który należy do podchorążego, będący jego własnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Praktykę podchorążacką odbywał na ORP „Żbik”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podchorążówka ż., podchorąży mos.

 skr. pchor., podchor.

Wiktionary


podchorążówka

potocznie: szkoła podchorążych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. wojsk. szkoła podchorążych

Wiktionary

Szkoła Podchorążych w Warszawie – wyższa szkoła wojskowa powstała 28 lipca 1815 roku w Warszawie szkoląca przyszłych oficerów. Jej siedziba mieściła się w Wielkiej Oficynie w Łazienkach Królewskich w Ujazdowie. Dzisiaj jest tam muzeum (tzw. Podchorążówka).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pracował w biurze kreślarskim, ukończył też podchorążówkę Armii Krajowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podchorąży mos.

 przym. podchorążacki

 skr. pchor., podchor.

Wiktionary


podchorąży

uczeń szkoły oficerskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. uczeń szkoły oficerskiej

Wiktionary

Podchorąży – polski tytuł wojskowy kandydata na oficera zawodowego lub rezerwy (tradycyjnie tytuł ten jest używany także w innych służbach mundurowych, np. w straży pożarnej). W skrócie „pchor.”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ilu podchorążych nie wróciło na czas do koszar?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podchorążówka ż.

 przym. podchorążacki

 skr. pchor., podchor.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. pchor., podchor.

Wiktionary


podchórze

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) archit. przestrzeń pod emporą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przestrzeń pod emporą nazywa się podchórzem.

Wiktionary


podchorzowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Chorzowem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtxɔˈʒɔfsʲci, AS: potχožofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Chorzów m.

Wiktionary


podchów

hodowla zwierząt do pewnego czasu (wieku)


SJP.pl


podchowalnia

miejsce do wychowywania młodych zwierząt do czasu usamodzielnienia się


SJP.pl


podchwytliwiej

stopień wyższy od przysłówka: podchwytliwie


SJP.pl


podchwytliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: podchwytliwy


SJP.pl


podchwytliwy

przymiotnik

 (1.1) zawierający element który ma zmylić, wprawić w zakłopotanie lub oszukać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Test, mówią, był nieprzyjemny i podchwytliwy. 30 pytań, za każde jeden punkt, a na niektóre kilka dobrych odpowiedzi. Trzeba było zakreślić te dobre.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chwytać, podchwycać ndk., podchwycić dk.

 rzecz. podchwytliwość n.

 przysł. podchwytliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bałamutny, podstępny, przebiegły

Wiktionary


podciąg

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. zob. gording.

 (1.2) etn. bud. daw. belka stropowa; zob. sosrąb.

 (1.3) daw. zob. jętka.

 (1.4) daw. cięciwa łuku geometrycznego

 (1.5) mat. ciąg utworzony z wybranych wyrazów danego ciągu bez zmiany ich kolejności

Wiktionary

Podciąg – element konstrukcyjny w postaci belki (zazwyczaj poziomej), stanowiący najczęściej podporę dla stropu, dla innych belek nośnych, ścian oraz słupów. Przenosi pochodzące od nich obciążenie i przekazuje na inne elementy nośne, np. ściany lub słupy. Spełnia taką samą funkcję, jak ściana nośna pod stropem, ma jednak zastosowanie, gdy ta ściana jest niepożądaną przegrodą.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔtʲt͡ɕɔ̃ŋk, AS: potʹćõŋk

Wiktionary


podciągać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) przesuwać w górę

czasownik zwrotny niedokonany podciągać się

 (2.1) przesuwać w górę samego siebie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtʲˈt͡ɕɔ̃ŋɡat͡ɕ, AS: potʹćõŋgać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podciąganie n.

Wiktionary


podciąganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podciągać.

 (1.2) pot. sport. podciąganie na drążku;

Wiktionary

Podciąganie – technika gry na instrumentach strunowych, polegająca na przesunięciu naciskanej struny w poprzek gryfu, co pozwala:

  • płynnie zmieniać wysokość dźwięku,
  • zmieniać wysokość dźwięku o mniej niż pół tonu.

Technika podciągania sprawdza się w grze na instrumentach posiadających gryf wyposażony w progi, np. gitarze. W instrumentach bezprogowych, takich jak skrzypce, kontrabas albo wiolonczela, technika podciągania nie ma specjalnego zastosowania, gdyż identyczny efekt pozwala osiągnąć glissando, tj. przesuwanie wybrzmiewającej struny wzdłuż, a nie w poprzek gryfu.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. podciągać ndk.

Wiktionary


podciągowy

podciąg


SJP.pl

Patrz:

podciąg

podciec

ściec, spłynąć pod coś; podcieknąć


SJP.pl


podcięcie

  • podcięcie – termin typograficzny
  • podcięcie – element w sztukach walki
  • podcięcie (gonys) – końcowa część żuchwy ptaka, w której łączą się lewa i prawa połowa kości zębowej

Zobacz też:

  • cięcie – rozdzielenie materiału

Wikipedia


podcieczony

taki, który podciekł (podcieknął); podciekły, podcieknięty


SJP.pl


podciekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podciekać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podciek m., podcieknięcie n.

 czas. podciekać ndk.

Wiktionary


podcieknąć

ściec, spłynąć pod coś; podciec


SJP.pl


podcieknięty

taki, który podciekł (podcieknął); podciekły, podcieczony


SJP.pl


podciekły

taki, który podciekł (podcieknął); podcieczony, podcieknięty


SJP.pl


podcień

otwarte pomieszczenie w parterze budynku, wzdłuż jego ściany, ograniczone filarami; podcienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. półotwarta przestrzeń z kolumnadą z jednej strony, biegnąca wzdłuż lica budynku;

Wiktionary

Podcień, podcienie, podsienie – pomieszczenia w dolnej części budynków, otwarte na zewnątrz, ograniczone słupkami lub filarami wzdłuż lica muru, nieprzekraczające dwóch kondygnacji. Podcienia stosuje się ze względu na przestrzenne ukształtowanie budowli oraz ze względów użytkowych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔtʲt͡ɕɛ̇̃ɲ, AS: potʹćė̃ń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podcienie

 przym. podcieniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podsienie

Wiktionary


podcieniać

1. przyciemniać od spodu, np. podcieniać oczy;
2. budować podcienie


SJP.pl


podcienie

otwarte pomieszczenie w parterze budynku, wzdłuż jego ściany, ograniczone filarami; podcień


SJP.pl

Podcień, podcienie, podsienie – pomieszczenia w dolnej części budynków, otwarte na zewnątrz, ograniczone słupkami lub filarami wzdłuż lica muru, nieprzekraczające dwóch kondygnacji. Podcienia stosuje się ze względu na przestrzenne ukształtowanie budowli oraz ze względów użytkowych.

Wikipedia


podcieniowywać

1. lekko przyciemniać rysunek;
2. cieniując, przystrzygać włosy od spodu


SJP.pl


podcieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podcierać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podcierać ndk.

Wiktionary


podcieszyński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Cieszynem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pokazy zorganizowano w podcieszyńskich Pastwiskach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Cieszyn m., Cieszyński m., cieszyńskość ż.

 przym. cieszyński

Wiktionary


podcinacz

urządzenie do podcinania trawy; podkaszarka, podkaszacz, podcinarka


SJP.pl


podcinany

taniec góralski w rytmie zbójnickiego


SJP.pl


podcinarka

urządzenie do podcinania trawy; podkaszarka, podkaszacz, podcinacz


SJP.pl


podcinka

płytka z ostrymi brzegami osadzona w otworze kowadła, służąca do przecinania metalowych przedmiotów


SJP.pl


podciosać

ukształtować powierzchnię bryły przez odcinanie z niej zewnętrznych warstw


SJP.pl


podciosywać

kształtować powierzchnię bryły przez odcinanie z niej zewnętrznych warstw


SJP.pl


podciśnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ciśnienie niższe od panującego w otoczeniu

Wiktionary

Podciśnienie – różnica między ciśnieniem atmosferycznym a ciśnieniem bezwzględnym w przypadku, gdy jest ono mniejsze od atmosferycznego.

Występuje w pompach ssawnych, pompach podciśnieniowych, dmuchawach, eżektorach, kolektorach ssących silników spalinowych, układzie wspomagania hamulców, odkurzaczach, pożarnictwie do odsysania wody itp.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔtʲt͡ɕiɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: potʹćiśńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ciśnienie, nadciśnienie

 przym. podciśnieniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hipotonia, niedociśnienie

Wiktionary


podciśnieniowo

podciśnieniowy


SJP.pl

Patrz:

podciśnieniowy

podciśnieniowy

podciśnienie


SJP.pl

Patrz:

podciśnienie

podcisówek

Podcisówek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Sztabin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia


podćwiczać

ćwicząc kogoś przez pewien czas, osiągać pewne rezultaty


SJP.pl


podcykl

część cyklu, np. literackiego


SJP.pl


podczas

w czasie trwania (czegoś)


SJP.pl

przyimek

 (1.1) …służący do wyrażenia zdarzenia, równolegle z którym dzieje się (lub odbyła się) czynność, a które trwało przez cały czas wykonywania czynności

przysłówek czasu

 (2.1) daw. niekiedy, czasem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podczas wyścigu doszło do kilku wypadków.

 (1.1) Wirth i Zupitza zostali w knajpie, zgodnie z poleceniem radcy, który nie życzył sobie żadnych świadków podczas rozmowy z podwładnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔṭt͡ʃas, AS: poṭčas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czas m.

 przysł. czasem, czasami, z czasem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) w czasie, w trakcie

Wiktionary


podczaski

nazwisko


SJP.pl


podczaszanka

dawniej: córka podczaszego


SJP.pl


podczaszkowy

znajdujący się pod kośćmi czaszki


SJP.pl


podczaszy

1. w Polsce przedrozbiorowej: zastępca cześnika kosztujący napoje przed podaniem królowi;
2. tytularny urzędnik bez żadnej funkcji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. nadworny urzędnik książęcy lub królewski próbujący napoje przed podaniem księciu lub królowi

 (1.2) hist. tytularny urzędnik bez żadnej funkcji

Wiktionary

Wikipedia


podczaszyc

dawniej: syn podczaszego


SJP.pl


podczaszyna

dawniej: żona podczaszego


SJP.pl


podczaszyński

nazwisko


SJP.pl


podczepianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podczepiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podczepienie n.

 czas. podczepiać ndk., podczepić dk.

Wiktionary


podczerniać

1. malować coś na czarno;
2. lekko farbować na czarno


SJP.pl


podczernić

1. pomalować coś na czarno;
2. trochę pofarbować na czarno


SJP.pl


podczerwień

promieniowanie podczerwone; infraczerwone; niewidzialne dla ludzkiego oka promieniowanie elektromagnetyczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opt. zakres promieniowania elektromagnetycznego o długości fali zawierającej się pomiędzy światłem widzialnym a falami radiowymi;

Wiktionary

Podczerwień, promieniowanie podczerwone, IR (ang. infrared) – promieniowanie elektromagnetyczne o długości fal między światłem widzialnym a falami radiowymi. Oznacza to zakres od 780 nanometrów do 1 milimetra. Energia fotonów promieniowania podczerwonego zawiera się w przedziale od 0,001 eV do 1,6 eV, a częstotliwość drgań od 300 GHz do 400 THz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy ta kamera rejestruje również podczerwień?

 (1.1) Termometry na podczerwień są bardzo wygodne w obsłudze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔṭˈt͡ʃɛrvʲjɛ̇̃ɲ, AS: poṭčervʹi ̯ė̃ń

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podczerwony

Wiktionary


podczerwony

o promieniowaniu: promieniowanie elektromagnetyczne o fali dłuższej niż światło czerwone


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) opt. o promieniowaniu elektromagnetycznym: mający długość fali z zakresu pomiędzy światłem widzialnym a falami radiowymi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Noktowizory zwykle wykorzystują promienie podczerwone.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔṭt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: poṭčervõny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podczerwień ż.

Wiktionary


podczęstochowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Częstochową

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na miejsce nietypowej rywalizacji wybrano podczęstochowski Mstów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔṭt͡ʃɛ̃w̃stɔˈxɔfsʲci, AS: poṭčẽũ̯stoχofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Częstochowa ż., Częstochowskie n.

 przym. częstochowski

Wiktionary


podczyścić

oczyścić nie do końca, niedokładnie


SJP.pl


podczyszczać

oczyszczać nie do końca, niedokładnie


SJP.pl


podczyszczalnia

w technice: urządzenie do wstępnego, częściowego oczyszczania ścieków


SJP.pl


podczytać

przeczytać trochę tekstu


SJP.pl


podczłowiek

w propagandzie hitlerowskiej: człowiek niemający aryjskich cech


SJP.pl

Untermensch (z niem. „podczłowiek”, mn. Untermenschen) – rasistowskie określenie używane w propagandzie nazistowskich Niemiec w stosunku do Żydów, Cyganów, Polaków, Serbów, Rosjan i innych narodów słowiańskich, jak i do przedstawicieli innych grup etnicznych uznawanych przez nazistów za „niearyjskie” (niegermańskie), oraz do ludzi niepełnosprawnych fizycznie, bądź umysłowo.

Wikipedia


poddąbie

wieś nadmorska


SJP.pl

Poddąbie (kaszb. Pòddãbié, niem. Neu Strand) – osada w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Ustka, na skraju Słowińskiego Parku Narodowego.

Wieś jest częścią składową sołectwa Machowinko. Poddąbie leży nad Morzem Bałtyckim w pobliżu Słupska (między Ustką a Rowami). Wysokie brzegi klifowe oraz lasy bukowo-sosnowe to główne atrakcje wsi i okolic. Osada ma charakter turystyczny.

Wikipedia


poddać

1. uznać kogoś lub coś za pokonanego; oddać pod czyjeś panowanie; podporządkować komuś;
2. podpowiedzieć, podsunąć;
3. zrealizować na czymś jakiś proces (np.: obróbki, uszlachetniania, oceny); wykonać na kimś lub na czymś jakieś działanie (np.: zabieg, kurację itp.)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. poddawać)

 (1.1) uznać kogoś lub coś za pokonanego

 (1.2) podpowiedzieć, zaproponować, podsunąć

 (1.3) zrealizować na czymś lub kimś jakiś proces

czasownik zwrotny dokonany poddać się (ndk. poddawać się)

 (2.1) uznać swoją porażkę

 (2.2) podporządkować się czemuś, pozwolić dokonać coś na sobie

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Podejrzany został poddany badaniu wykrywaczem kłamstw w celu zweryfikowania prawdziwości jego zeznań.

 (2.1) Na początku praktykant mówił „do trzech razy sztuka”, potem „nie od razu Kraków zbudowano”, następnie „ćwiczenie czyni mistrza”. W końcu poddał się i zaczął pić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdːat͡ɕ, AS: po•dać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poddany m., poddanka ż., poddaństwo n., poddawanie n., poddanie n.

 przym. poddańczy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) skapitulować, dać za wygraną

Wiktionary


poddańczy

1. w feudalizmie: podporządkowany w sensie osobistym, prawnym i majątkowym;
2. w przenośni: podporządkowany, hołdowniczy


SJP.pl


poddanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poddać.

Wiktionary

Poddanie (poddanie się) – termin używany w niektórych sportach walki określający akt rezygnacji jednego z zawodników z prowadzenia dalszej walki, który skutkuje jego natychmiastową porażką. Przyczynami poddania się mogą być m.in.: założenie dźwigni, duszenie, znalezienie się w pozycji uniemożliwiającej kontynuowanie walki, wyczerpanie sił, kontuzja.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈːãɲɛ, AS: po•dãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poddać, poddawać

 rzecz. poddawanie n., poddany m., poddaństwo n.

Wiktionary


poddanka

poddana; chłopka pańszczyźniana


SJP.pl


poddaństwo

1. przynależność państwowa mieszkańców monarchii;
2. w feudalizmie: zależność chłopa od właściciela ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) państwowa przynależność mieszkańców kraju rządzonego przez króla lub władcę

 (1.2) hist. feudalna zależność chłopa od właściciela ziemi

Wiktionary

Poddaństwo – rodzaj zależności w społeczeństwie feudalnym. Polegało na przymusowym świadczeniu chłopa panu daniny, robocizny i innych nakazów. Było to usankcjonowane instytucjonalnie i prawnie, pociągając za sobą represje. Poddaństwo miało charakter przymusu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. poddany m., poddanie n.

 czas. poddać dk., poddawać ndk.

 przym. poddańczy

Wiktionary


poddany

obywatel królestwa, księstwa; podwładny


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: poddać

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba urodzona lub osiadła na terenie należącym do władcy

 (2.2) daw. chłop pańszczyźniany

Wiktionary

Poddany (czes. poddaný, ang. subject, niem. Untertan, szw. undersåte) – w państwach o ustroju monarchicznym oznaczał wszystkich mieszkańców danego państwa, gdyż byli poddani władzy i woli monarchy. Oczekiwano od nich (szczególnie w krajach, gdzie rządził absolutyzm, np. w Rosji) wiernopoddańczego stosunku do osoby monarchy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Konsekwencją tego, kto ma być poddany badaniom przesiewowym, jest właściwa procedura, testy i pytania.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poddanie n., poddawanie n.

:: fż. poddana ż.

 czas. poddać dk., poddawać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pejzan, podwładny

Wiktionary


poddarty

dawniej: zadarty - skierowany końcem ku górze


SJP.pl


poddasze

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bud. przestrzeń znajdująca się bezpośrednio pod stromym dachem, wykorzystywana jako strych lub do celów mieszkalnych

Wiktionary

Poddasze – najwyższa kondygnacja usytuowana pod dachem.

Poddasza dzielimy na użytkowe, czyli przygotowane do przebywania w nich ludzi, i nieużytkowe – takie, które nie są do tego przystosowane. Poddasze występuje pod różnymi typami dachów np. płaskimi, kopułami, spadzistymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Urządziliśmy sobie dwa pokoiki na poddaszu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈːaʃɛ, AS: po•daše

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dach mrz.

 przym. poddaszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) facjatka, strych, mansarda

Wiktionary


poddawać

czasownik przechodni niedokonany (dk. poddać)

 (1.1) zob. poddać.

czasownik zwrotny niedokonany poddawać się (dk. poddać się)

 (2.1) zob. poddać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈːavat͡ɕ, AS: po•davać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poddawanie n., poddanie n., poddany m., poddaństwo n.

Wiktionary


poddawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poddawać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdːaˈvãɲɛ, AS: po•davãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poddawać ndk., poddać dk.

 rzecz. poddanie n., poddany m.

Wiktionary


poddębice

miasto w Polsce


SJP.pl

Poddębice – miasto w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Poddębice, leżące nad Nerem.

Pod względem historycznym Poddębice położone są na dawnej ziemi łęczyckiej. Były miastem szlacheckim. W okresie II wojny światowej w Warthegau (Kraj Warty) pod nazwą Wandalenbrück.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa sieradzkiego.

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 7374 mieszkańców.

Wikipedia


poddębicki

przymiotnik od: Poddębice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Poddębicami, dotyczący Poddębic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poddębice nmos.

Wiktionary


poddębiczanin

mieszkaniec Poddębic (miasta w Polsce)


SJP.pl


poddębiczanka

mieszkanka Poddębic (miasta w Polsce)


SJP.pl


poddębowiec

Poddębowiec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.

Wikipedia


poddenek

Poddenek – podściółka z gałęzi, starej słomy zbóż, rzepaczanki (słomy rzepakowej) rozkładana pod stertę oraz pod stogi z sianem, przed zwiezieniem wysuszonych na polu roślin. Poddenek miał istotne znaczenie na łąkach mokrych, z których siano mogło być zwiezione dopiero w zimie po zamarznięciu gruntu, w takich przypadkach poddenek był gruby i starannie wykonany.

Wikipedia


poddenerwować

lekko zdenerwować; podenerwować


SJP.pl


poddenerwowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poddenerwować.

 (1.2) nieznaczne odczucie napięcia, stresu, niepokoju

 (1.3) lekkie zdenerwowanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdːɛ̃nɛrvɔˈvãɲɛ, AS: po•dẽnervovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poddenerwować

 przym. denerwujący

 rzecz. nerwica ż.

Wiktionary


poddennica

przestarzale: spodnia deska skrzyni wozu; spodniak, dennica


SJP.pl


poddenny

znajdujący się pod dnem


SJP.pl


poddialekt

Gwara – termin określający odmiany języka odrębne od odmiany ogólnej. Określenie to jest przede wszystkim odnoszone do terytorialnych, lokalnych odmian języka, odróżniających się pod względem cech językowych od odmian sąsiadujących (mowy sąsiednich okolic) i od szerzej znanej odmiany standardowej (języka ogólnego). Tak pojmowane odrębności gwarowe widoczne są zarówno w zakresie słownictwa, jak i na innych poziomach języka (fonetycznym, fonologicznym, składniowym i morfologicznym).

Wikipedia


poddomena

adres internetowy utworzony w ramach domeny głównej lub domeny wyższego poziomu; subdomena


SJP.pl

Subdomena – adres internetowy, który przynależy do domeny głównej lub domeny wyższego poziomu

System DNS zezwala maksymalnie na 127 poziomów zagnieżdżenia, 63 znaki na etykietę jednego poziomu z ograniczeniem długości całego adresu do 255 znaków.

Wikipedia


poddrzewo

w informatyce: drzewo będące fragmentem innego drzewa


SJP.pl


poddubliński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Dublinem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdːuˈblʲĩj̃sʲci, AS: po•dublʹĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dublin m.

Wiktionary


poddubówek

Poddubówek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Suwałki.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 655. Dawniej w pobliżu miejscowości znajdował się przystanek kolejowy Poddubówek relacji Suwałki-Ełk, obecnie zlikwidowany.

Wikipedia


poddupnik

potocznie: podstawka na siedzenie w samochodzie dla dziecka


SJP.pl


podduszać

lekko dusić


SJP.pl


podduszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podduszać.

Wiktionary


podduszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poddusić.

Wiktionary


poddymiać

1. pokrywać lekko sadzą; przydymiać;
2. potocznie: robić zamieszanie, prowokować do kłótni


SJP.pl


poddymić

1. pokryć lekko sadzą, odymić od dołu; przykopcić, podkopcić, przydymić;
2. 2. potocznie: zrobić zamieszanie, sprowokować do kłótni


SJP.pl


poddystrybutor

dystrybutor działający na zasadzie zakupu sublicencji


SJP.pl


poddziadziały

taki, który poddziadział


SJP.pl


poddziadzieć

potocznie: lekko zestarzeć się


SJP.pl


poddziąsłowy

znajdujący się pod dziąsłami


SJP.pl


poddziedzina

część powstała w wyniku podzielenia dziedziny (wiedzy)


SJP.pl


poddziekan

zastępca dziekana na uniwersytecie


SJP.pl


poddzierżawa

oddanie w dzierżawę majątku dzierżawionego; subarenda


SJP.pl


poddzierżawca

osoba biorąca w dzierżawę majątek dzierżawiony


SJP.pl


poddzierżawiać

wydzierżawiać coś od dzierżawcy


SJP.pl


poddzierżawić

wydzierżawić coś od dzierżawcy


SJP.pl


poddźwięk

dźwięk o częstotliwości poniżej zakresu słyszalnego dla ludzkiego ucha; infradźwięk


SJP.pl

Infradźwięki, poddźwięki – fale akustyczne, których częstotliwość jest za niska, aby usłyszał je człowiek. Za dolną granicę słyszalnych częstotliwości, jednocześnie górną granicę infradźwięków, przyjmuje się częstotliwość 20 Hz.

Hałas, w którego widmie występują składowe o częstotliwościach infradźwiękowych, określa się hałasem infradźwiękowym i hałasem niskoczęstotliwościowym.

Wikipedia


poddźwiękowy

w fizyce: taki, którego prędkość jest mniejsza od prędkości dźwięku (rozchodzenia się fal dźwiękowych), czyli mniejsza niż 330 m/s; subsoniczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający prędkość mniejszą od prędkości dźwięku w powietrzu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdʲd͡ʑvʲjɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: podʹʒ́vʹi ̯ẽŋkovy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) subsoniczny

Wiktionary


pode

przyimek

 (1.1) forma oboczna przyimka pod

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pode mną mieszkała jakaś rodzina, bo słyszałam, jak dzieci biegają.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdɛ, AS: pode

Wiktionary


podebatować

1. spędzić pewien czas na dyskutowaniu, omawianiu czegoś;
2. porozmyślać, pozastanawiać się nad czym


SJP.pl


podedukować

spędzić pewien czas na dedukowaniu


SJP.pl


podedworny

nazwisko


SJP.pl


podedworski

Podedwórze; podedwórski


SJP.pl


podedwórze

wieś w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim


SJP.pl

Podedwórze – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, siedziba gminy Podedwórze.

W latach 1947–1954 miejscowość była siedzibą gminy Opole, następnie od 1954 do 1973 siedzibą gromady Podedwórze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wikipedia


podegnać

gwarowo: podgonić


SJP.pl


podegnanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podegnać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podegnać dk.

Wiktionary


podegrać

w grze w karty: wyjść, umożliwiając partnerowi lub przeciwnikowi wzięcie w dalszej rozgrywce nieprzewidzianej lewy


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podgrywać)

 (1.1) muz. zagrać fragment utworu na instrumencie, zacząć akompaniować

 (1.2) karc. umożliwić wzięcie nieprzewidzianej lewy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Organista podegrał kilka taktów i lud huknął pełnym głosem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podegranie n., podgrywanie n., przygrywka ż.

 czas. grać ndk., podgrywać ndk.

 przym. growy

Wiktionary


podegranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. zagranie fragmentu utworu na instrumencie, rozpoczęcie akompaniowania

 (1.2) karc. umożliwienie wzięcia nieprzewidzianej lewy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgrywanie n.

 czas. podegrać dk., podgrywać ndk.

 przym. growy

Wiktionary


podegrodzie

nazwa kilku miejscowości i ich części w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Podegrodzie – część wsi Kaszów w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Liszki
  • Podegrodzie – wieś w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Podegrodzie
  • Podegrodzie – część wsi Wieniec w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Gdów
  • Podegrodzie – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Drawno

Wikipedia


podegrodzki

Podegrodzie


SJP.pl

Patrz:

Podegrodzie

podegustować

spędzić pewien czas na degustowaniu; pokosztować, popróbować, posmakować


SJP.pl


podejmować

podnosić z ziemi, unosić w górę, chwytać, dźwigać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wziąć coś własnego (lub jego część), co znajduje się u kogoś

 (1.2) przest. unieść coś

 (1.3) kontynuować czyjąś czynność (również własną)

 (1.4) zgadzać się na zrobienie czegoś

 (1.5) wprowadzać coś w życie

 (1.6) gościć

czasownik zwrotny niedokonany podejmować się (dk. podjąć się)

 (2.1) wziąć na siebie jakieś zadanie, zobowiązanie; zdecydować, że będzie się coś robić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Klient podjął pieniądze z banku.

 (1.2) Żebrak podjął leżący na ziemi banknot.

 (1.3) Choć wodzirej ochrypł, piosenkę podjęła cała sala.

 (1.4) Szuler ostatecznie nie podjął ryzyka.

 (1.5) Rada podjęła decyzję o zmniejszeniu oprocentowania.

 (1.6) Babcia podjęła nas herbatą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɛjˈmɔvat͡ɕ, AS: podei ̯movać

Wiktionary

Powiązane:

 (1) rzecz. podejmowanie / niepodejmowanie, podjęcie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) zobowiązać się

 (1.5) przedsiębrać

Wiktionary


podejmowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podejmować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɛjmɔˈvãɲɛ, AS: podei ̯movãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podejmować

 rzecz. podjęcie n.

Wiktionary


podejrzana

kobieta podejrzana o coś


SJP.pl

Podejrzana (tytuł oryg. Home Room) – amerykański niezależny dramat filmowy z 2002 roku, wyreżyserowany przez Paula F. Ryana (także autora scenariusza filmowego). Jego światowa premiera miała miejsce 12 kwietnia 2002 r. podczas Taos Talking Picture Festival, a 5 września 2003 r. film wypuszczono do dystrybucji kinowej. Fabuła nawiązuje do masakry w Columbine High School w 1999 r.

Wikipedia


podejrzanie

przysłówek

 (1.1) w sposób podejrzany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) w owym czasie nawet bank prowadził podwójną rachunkowość i obracał podejrzanie bladymi banknotami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɛjˈʒãɲɛ, AS: podei ̯žãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podejrzewany mos., podejrzany, podejrzana, podejrzenie, podejrzewanie

 czas. podejrzewać

 przym. podejrzany, podejrzewany

 przysł. podejrzliwie

Wiktionary


podejrzany

w prawie polskim: osoba, co do której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów, albo bez wydania takiego postanowienia przystąpiono do jej przesłuchania w charakterze podejrzanego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, którego się o coś podejrzewa, posądzony o coś

 (1.2) budzący podejrzenia; niepewnego pochodzenia, o niepewnych intencjach itp.

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) praw. ktoś, kto jest posądzony o popełnienie przestępstwa, komu w wyniku śledztwa przedstawiono zarzuty

forma czasownika.

 (3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: podejrzeć

Wiktionary

Podejrzany – w polskim postępowaniu karnym uczestnik postępowania definiowany w art. 71 § 1 k.p.k. jako osoba, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów (art. 313 § 1 k.p.k.) albo której bez wydania takiego postanowienia postawiono zarzut w związku z rozpoczęciem przesłuchania w charakterze podejrzanego (zob. jednak art. 308 § 3 k.p.k.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stefan jest podejrzany o sfałszowanie podpisu w dokumentacji.

 (1.2) Marek wpadł w jakieś podejrzane towarzystwo.

 (2.1) Podejrzany odmówił składania zeznań.

 (3.1) W brukowcu ukazały się zdjęcia premiera podejrzanego na urlopie przez paparazzich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɛjˈʒãnɨ, AS: podei ̯žãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podejrzenie n., podejrzewanie n., podejrzana ż., podejrzewany m.

 czas. podejrzewać ndk., podejrzeć dk.

 przysł. podejrzanie, podejrzliwie

 przym. podejrzewany, podejrzliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) szemrany

Wiktionary


podejrzeć

przyjrzeć się ukradkiem, niepostrzeżenie, w chwili, gdy ktoś nie chce być widziany; podpatrzyć


SJP.pl


podejrzenia

przyjrzeć się ukradkiem, niepostrzeżenie, w chwili, gdy ktoś nie chce być widziany; podpatrzyć


SJP.pl


podejrzenie

przyjrzeć się ukradkiem, niepostrzeżenie, w chwili, gdy ktoś nie chce być widziany; podpatrzyć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podejrzeć.

 (1.2) posądzenie kogoś o coś, domniemanie czyjejś winy

 (1.3) przypuszczenie istnienia, obecności czegoś

Wiktionary

  • Podejrzenie (film 1941) − amerykański thriller w reżyserii Alfreda Hitchcocka
  • Podejrzenie (film 1982) − japoński film dramatyczny w reżyserii Yoshitaro Nomury
  • Podejrzenie (film 1991) − brytyjsko-amerykański film kryminalny w reżyserii Simona Moore’a

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podejrzenie jak magik wykonał sztuczkę było niemożliwe.

 (1.2) Zdenerwowane ruchy dawały podstawy do podejrzeń.

 (1.3) Areszt i tymczasowe zatrzymanie są zawsze dopuszczalne, jeśli zachodzi podejrzenie, że istnieje zamiar dokonania przestępstwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɛjˈʒɛ̃ɲɛ, AS: podei ̯žńe

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) czas. podejrzeć

 (1.2-3) czas. podejrzewać, podejrzywać; rzecz. podejrzany, podejrzana, podejrzewanie, podejrzliwiec, podejrzywanie; przym. podejrzany, podejrzliwy; przysł. podejrzanie, podejrzliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) domysł, domniemanie, przypuszczenie, supozycja

Wiktionary


podejrzewać

czasownik przechodni

 (1.1) przypuszczać

 (1.2) posądzać

czasownik zwrotny podejrzewać się

 (2.1) podejrzewać (1.2) siebie nawzajem

 (2.2) podejrzewać (1.2) siebie samego o coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przewoźnicy podejrzewali, że to szlachcic przebrany, ale nie śmieli go zatrzymać, bo słyszeli także, że książęce wojska niedaleko. (H. Sienkiewicz: Ogniem i mieczem)

 (1.2) Ten bank jest podejrzewany o rażące naruszenie ustawy o praniu pieniędzy.

 (2.1) Od ostatniej wpadki wciąż podejrzewali się o nielojalność.

 (2.2) Wykazał się dziś taką asertywnością, o jaką się nawet nie podejrzewał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɛjˈʒɛvat͡ɕ, AS: podei ̯ževać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podejrzewany mos., podejrzliwość ż., podejrzewanie n., podejrzany, podejrzenie

 przym. podejrzany, podejrzliwy, podejrzewany

 przysł. podejrzanie, podejrzliwie

Wiktionary


podejrzewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podejrzewać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɛjʒɛˈvãɲɛ, AS: podei ̯ževãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podejrzewać

 przym. podejrzany, podejrzewany, podejrzliwy

 przysł. podejrzanie

 rzecz. podejrzany mos., podejrzenie n., podejrzewany mos.

Wiktionary


podejrzewany

przymiotnik

 (1.1) taki, którego się o coś podejrzewa

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) praw. ktoś, kogo organy śledcze wytypowały jako potencjalnego sprawcę czynu zabronionego, ale komu nie przedstawiono jeszcze zarzutów

forma czasownika.

 (3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: podejrzewać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podejrzenie n., podejrzewanie n., podejrzany m., podejrzana ż., podejrzewana ż.

 czas. podejrzewać ndk., podejrzeć dk.

 przym. podejrzany

 przysł. podejrzanie

Wiktionary


podejrzliwie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób podejrzliwy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podejrzany mos., podejrzliwość ż., podejrzenie n.

 przysł. podejrzanie

 przym. podejrzany, podejrzliwy

 czas. podejrzewać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieufnie

Wiktionary


podejrzliwiej

stopień wyższy od przysłówka: podejrzliwie


SJP.pl


podejrzliwość

brak ufności, skłonność do podejrzeń; nieufność, niedowierzanie, sceptycyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest podejrzliwy; nieufność, niedowierzanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podejrzenie n.

 czas. podejrzewać ndk.

 przym. podejrzliwy

 przysł. podejrzliwie

Wiktionary


podejrzliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: podejrzliwy


SJP.pl


podejrzliwy

nieufny, wątpiący, sceptyczny;
1. taki, który nikomu nie ufa, jest skłonny do podejrzeń;
2. taki, który jest wyrazem czyjegoś braku zaufania, np. podejrzliwy wzrok


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) skłonny do podejrzeń lub zdradzający takie nastawienie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podejrzany mos., podejrzliwość ż., podejrzewanie n., podejrzenie n.

 czas. podejrzewać ndk., podejrzeć dk.

 przysł. podejrzliwie

 przym. podejrzany

Wiktionary


podejrzonko

zdrobnienie od: podejrzenie (domyślanie się)


SJP.pl


podejść

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podchodzić)

 (1.1) dokonany od|podchodzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdɛjɕt͡ɕ, AS: podei ̯ść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podchód m., podchody nmos., podchodzenie n., podejście n.

 czas. podchodzić ndk.

Wiktionary


podejście

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podejść.

 (1.2) droga wiodąca pod górę pokonywana pieszo

 (1.3) sposób traktowania kogoś lub czegoś, stosunek do kogoś lub czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Może u ciebie w Kozich Trąbkach każda dziewczyna musi w wieku 22 lat mieć chłopaka i zaczynać przygotowania do ślubu, bo potem to już po niej, ale tu, gdzie ja mieszkam, ludzie mają nieco inne podejście do życia, a kobiety inne cele niż „zajść i wyjść”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdɛjɕt͡ɕɛ, AS: podei ̯śće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podchód m., podchody nmos., podchodzenie n.

 czas. podejść dk., podchodzić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) stosunek

Wiktionary


podejściowy

rzadko: dotyczący zbliżenia się do czegoś, przemieszczenia się w jakimś kierunku


SJP.pl


podejźrzon

rodzaj roślin z rodziny nasięźrzałowatych obejmujący 35 gatunków paproci, rosnący w miejscach wilgotnych i zacienionych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Botrychium|Sw.|ref=tak. rodzaj roślin z rodziny nasięźrzałowatych (nazwa systematyczna|Ophioglossaceae|ref=tak.);

Wiktionary

Wikipedia


podekscytowany

taki, który się podekscytował; podniecony, ożywiony


SJP.pl


podelbląski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Elblągiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɛˈlblɔ̃w̃sʲci, AS: podelblõũ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Elbląg m.

Wiktionary


podelektować

podelektować się - delektować się przez pewien czas


SJP.pl


podemknąć

dawniej:
1. przysunąć, przybliżyć coś szybko i niespodziewanie;
2. podemknąć się - podsunąć się, zbliżyć się, przedostać się szybko i niespodziewanie


SJP.pl


podemski

nazwisko


SJP.pl


podemszczyzna

wieś w Polsce


SJP.pl

Podemszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Horyniec-Zdrój. Przez wieś przepływa potok Świdnica, dopływ Sołotwy.

W Podemszczyźnie znajdowała się cerkiew Opieki Najświętszej Maryi Panny wybudowana na miejscu poprzedniej w 1882. Cerkiew spłonęła w 1944.

Wikipedia


podeń

pod niego


SJP.pl

forma ściągnięta

 (1.1) książk. pod niego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdɛ̃ɲ, AS: podẽń

Wiktionary


podenco

[czytaj: podenko] podenco kanaryjski, podenco z Ibizy - rasy psów myśliwskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. grupa śródziemnomorskich ras psów dawniej wykorzystywanych do polowania na króliki

Wiktionary


podenerwować

1. lekko zdenerwować; poddenerwować;
2. denerwować kogoś przez pewien czas


SJP.pl


podenerwowanie

1. lekko zdenerwować; poddenerwować;
2. denerwować kogoś przez pewien czas


SJP.pl


podenerwowany

1. lekko zdenerwować; poddenerwować;
2. denerwować kogoś przez pewien czas


SJP.pl


podengo

podengo portugalski - rasa psów myśliwskich


SJP.pl


podepchnąć

1. pchając, wsunąć pod coś;
2. pchając, przybliżyć do czegoś


SJP.pl


podeprać

wyprać niezbyt dokładnie


SJP.pl


podeprzeć

czasownik przechodni dokonany (ndk. podpierać)

 (1.1) dać podporę

 (1.2) potwierdzić, podając dowody

czasownik zwrotny dokonany podeprzeć się (ndk. podpierać się)

 (2.1) podtrzymać się czymś, utrzymując równowagę

 (2.2) użyć czegoś w celu potwierdzenia swoich racji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podparcie n.

 czas. przeć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podtrzymać, wzmocnić

 (1.2) uzasadnić

Wiktionary


podeptanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podeptać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podeptać dk.

 rzecz. deptacz mos.

Wiktionary


podera

matematyka: krzywa spodkowa danej krzywej T względem punktu A - krzywa utworzona z punktów przecięcia stycznych do krzywej i prostopadłych do nich, opuszczonych z punktu A


SJP.pl

Podera (krzywa spodkowa) – krzywa utworzona na podstawie jakiejś krzywej K oraz punktu P (zwanego spodkiem podery).

Jest to miejsce geometryczne takich punktów Q leżących na stycznej do krzywej K, że odcinek PQ jest prostopadły do tej stycznej.

Wikipedia


poderbowy

odbywający się po derbach


SJP.pl


poderwać

czasownik przechodni dokonany (ndk. podrywać)

 (1.1) dokonany od|podrywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdɛrvat͡ɕ, AS: podervać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrywaczka ż., podrywacz mos., podryw mrz., poderwanie n., podrywanie n., zrywka ż.

Wiktionary


poderwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|poderwać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poderwanie dziewczyny dla Rafała to nie problem, problemem jest zbudowanie poważnego związku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɛrˈvãɲɛ, AS: podervãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poderwać dk., podrywać ndk.

 rzecz. zrywka ż., podryw m., podrywacz m., podrywaczka ż., podrywanie n.

Wiktionary


poderznąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. podrzynać)

 (1.1) dokonany od|podrzynać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podrzynać, dorżnąć, przerzynać, przerżnąć, popodrzynać

 rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.

Wiktionary


podeścik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od podest

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie podest, lecz tylko mały podeścik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podest m.

Wiktionary


podesrać

wulgarnie: wydać kogoś, zdradzić


SJP.pl


podest

konstrukcja umożliwiająca przebywanie na pewnej (niedużej) wysokości; podwyższenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podwyższenie dla mówcy, recytatora itp.

 (1.2) pozioma płaszczyzna między kondygnacjami schodów

 (1.3) szerokie schody tworzące podwyższenie na scenie teatralnej, zwykle dla chóru

Wiktionary

  • Podest – pozioma płaszczyzna wzniesiona ponad grunt, przeznaczona do umieszczania obiektów lub dla wystąpień publicznych
  • Podest (urządzenie dźwigowe)
  • Podest (spocznik)
  • Podest ruchomy załadowczy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔdɛst, AS: podest

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podestowy

 rzecz.

:: zdrobn. podeścik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) spocznik

Wiktionary


podesta

naczelnik w dawnych Włoszech


SJP.pl

Podesta (z wł. podestà [podeˈsta], potestà; władza) – w niektórych średniowiecznych włoskich republikach miejskich najwyższy urzędnik o uprawnieniach sądowniczych i wojskowych. Mianowany (dla zachowania bezstronności) spośród obcych książąt i rycerzy, niezwiązanych z miejscowymi ugrupowaniami. Urząd ustanowiony w XII wieku przez cesarza Fryderyka I Barbarossę.

Wikipedia


podeszwa

1. zewnętrzna część spodu butów;
2. spód stopy;
3. podstawa różnych przedmiotów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obuw. dolna część buta chroniąca stopę przed różnymi urazami

 (1.2) pot. spodnia część stopy

 (1.3) gw-pl|Mazury, Warmia. pięta pługa

Wiktionary

Podeszwa (łac. planta, planta pedis) – dolna powierzchnia stopy ludzkiej, a także stóp innych zwierząt.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moje buty mają podeszwy ze skóry.

 (1.2) Zgrubiałą podeszwę najlepiej przetrzeć pumeksem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdɛʃfa, AS: podešfa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podeszwowy

 rzecz. podeszwica ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zelówka

Wiktionary


podeszwica

ryba zbliżona wyglądem do flądry; sola


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. płaska ryba z oczami po prawej stronie

Wiktionary

Sola zwyczajna, sola, podeszwica (Solea solea) – gatunek ryby z rodziny solowatych (Soleidae), zaliczana do grupy płastug. Poławiana gospodarczo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za żadne skarby bym nie spróbował takiej podeszwicy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podeszwa ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sola

Wiktionary


podeszwowy

podeszwa


SJP.pl

Patrz:

podeszwa

podeszły

o wieku człowieka: późny, starczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daleko posunięty w czasie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) późny, starczy, zaawansowany

Wiktionary


podeżreć

potocznie:
1. zjeść, pożywić się, najeść się; podjeść;
2. podgryźć, podjeść coś od spodu; nadgryźć, nadeżreć;
3. skorodować, zniszczyć coś do pewnego stopnia


SJP.pl


podfolder

w informatyce: folder znajdujący się w innym folderze; podkatalog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. folder znajdujący się w innym folderze, położony niżej w strukturze katalogów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wejdź do folderu „Moje obrazy”, a tam w podfolderze „Jadwisin” znajdziesz zdjęcia z ostatniego zlotu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈfɔldɛr, AS: potfolder

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podkatalog

Wiktionary


podformularz

w informatyce: formularz wstawiony do innego formularza


SJP.pl


podfosforan

sól powstała przez połączenie kwasu podfosforawego (fosfinowego) z zasadą


SJP.pl


podfruwajka

potocznie: młoda dziewczyna


SJP.pl


podfruwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podfruwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodfruwanie n.

 czas. podfruwać ndk.

Wiktionary


podfryzowywać

z lekka układać, kręcić włosy


SJP.pl


podfutrować

1. przestarzale: uszczelnić coś deskami, gliną itp. od spodu;
2. gwarowo: podkarmić zwierzęta


SJP.pl


podgadać

potocznie:
1. zrobić złośliwą uwagę pod czyimś adresem; przygadać;
2. nawiązać luźną rozmowę


SJP.pl


podgadywać

potocznie:
1. robić złośliwe uwagi pod czyimś adresem; przygadywać;
2. prowadzić luźną rozmowę; gawędzić


SJP.pl


podgajniak

nazwisko


SJP.pl


podgajny

nazwisko


SJP.pl


podgalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podgalać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodgalanie n., podgolenie n., podgalarka ż., golas mos./mzw.

 czas. podgalać ndk., podgolić dk.

Wiktionary


podgalski

nazwisko


SJP.pl


podgardlana

przymiotnik od: podgardle


SJP.pl


podgardlanka

produkt garmażeryjny, kiszka z podgardla wieprzowego z dodatkiem bułki


SJP.pl


podgardlany

przymiotnik od: podgardle


SJP.pl


podgardle

1. element uzdy końskiej; pasek przebiegający pod gardłem zwierzęcia;
2. element mięsa wieprzowego;
3. część ciała zwierzęcia znajdująca się po spodniej stronie szyi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) część ciała zwierzęcia w przedniej części szyi

Wiktionary

  • podgardle – element uzdy
  • podgardle – element handlowy wieprzowiny
  • podgardle – część ciała zwierzęcia znajdująca się po spodniej stronie szyi (począwszy od ssaków a skończywszy na owadach)

Wikipedia


podgarnąć

garnąc, podsunąć pod coś lub przesunąć do góry


SJP.pl


podgartywać

regionalnie: podgarniać


SJP.pl


podgat.

skrót, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = biol. podgatunek

Wiktionary


podgatunek

jednostka systematyczna w obrębie gatunku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) syst. biol. (subspecies), jednostka taksonomiczna;

Wiktionary

Podgatunek (łac. subspecies lub ssp.) – jeden z taksonów w systematyce organizmów, niższy od gatunku, a wyższy od odmiany.

Wikipedia


podgatunkowy

przymiotnik od: podgatunek


SJP.pl


podgazowywać

potocznie: podpić, upić się trochę; podchmielić sobie


SJP.pl


podgdański

1. położony w pobliżu Gdańska;
2. charakterystyczny dla okolic Gdańska


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Gdańskiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈɡdãj̃sʲci, AS: podgdãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gdańsk m.

 przym. gdański

Wiktionary


podgdyński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Gdynią

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈɡdɨ̃j̃sʲci, AS: podgdĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gdynia ż.

Wiktionary


podgębie

Podgębie (łac. hypopharynx, labiella, metastoma) – element narządów gębowych niektórych stawonogów, położony za otworem gębowym lub poniżej niego.

Wikipedia


podgiąć

podwinąć, podkurczyć coś do góry


SJP.pl


podgięcie

podwinąć, podkurczyć coś do góry


SJP.pl


podginać

podwijać, podkurczać coś do góry


SJP.pl


podginanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podginać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podginać ndk.

Wiktionary


podgląd

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wizualna kontrola jakiegoś procesu, działania urządzenia

 (1.2) urządzenie realizujące podgląd (1.1)

Wiktionary

Podgląd w rozmaitych algorytmach polega na wczytywaniu danych wejściowych "na zapas" przed podejmowaniem kosztownej obliczeniowo decyzji.

Podgląd jest często stosowany w analizatorach składniowych. Polega wówczas na wczytywaniu ustalonej liczby symboli terminalnych przed zadecydowaniem, której reguły parsowania użyć. Dotyczy to zwłaszcza parserów LL, LR i LALR. Często oznacza się go jawnie, dodając do nazwy algorytmu liczbę podglądanych symboli w nawiasach, np. LALR(1). Wiele języków programowania zdefiniowano w ten sposób, aby móc je analizować za pomocą parserów o ograniczonym podglądzie, zwykle równym jeden.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔdɡlɔ̃nt, AS: podglõnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podglądanie n., podglądnięcie n., podglądacz m., podglądaczka ż., podglądactwo n.

:: zdrobn. podglądzik m.

 czas. podglądać, podglądnąć

 przym. podglądowy

Wiktionary


podglądać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podglądnąć, podejrzeć)

 (1.1) ukradkiem obserwować

czasownik zwrotny niedokonany podglądać się

 (2.1) nawzajem ukradkiem obserwować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kazimierz podgląda sąsiadkę przez judasza.

 (2.1) W dzieciństwie podglądali się, aż ich babka przyłapała.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgląd mrz., podglądanie n., podglądnięcie n., podglądacz mos., podglądaczka ż., podglądactwo n., podglądzik mrz.

 czas. podglądnąć dk.

 przym. podglądowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) filować, podpatrywać

Wiktionary


podglądactwo

dewiacja seksualna charakteryzująca się skłonnością do oglądania osób uprawiających seks; oglądactwo, wojeryzm, voyeuryzm, skoptofilia, skopofilia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. seks. zaburzenie seksualne polegające na osiąganiu satysfakcji poprzez podglądanie nagości lub aktów seksualnych innych osób

 (1.2) żart. skłonność do obserwowania ludzi i zwierząt z ukrycia

Wiktionary

Oglądactwo, voyeuryzm, voyeryzm, voyeurism, wojeryzm, skopofilia, skoptofilia – zaburzenie zachowania z grupy zaburzeń preferencji seksualnych charakteryzujące się skłonnością do oglądania innych ludzi podczas zachowań seksualnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tego faceta z naprzeciwka nie mogli zamknąć za samo podglądactwo.

 (1.2) Odkąd babka poszła na emeryturę, całymi dniami zajmuje się okiennym podglądactwem, chociaż tak tego nie nazywa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgląd mrz., podglądanie n., podglądacz mos., podglądaczka ż., podglądnięcie n., podglądzik mrz.

 czas. podglądać ndk., podglądnąć dk.

 przym. podglądowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) voyeuryzm

Wiktionary


podglądacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba obserwująca z ukrycia

 (1.2) psych. seks. osoba osiągająca satysfakcję seksualną poprzez podglądania nagości lub aktów seksualnych innych osób

Wiktionary

Podglądacz (tytuł oryg. Peeping Tom; w języku angielskim określenie „peeping Tom” oznacza voyeuryzm, podglądactwo) – brytyjski film fabularny z 1960 roku, hybryda thrillera, horroru i kryminału.

Światowa premiera filmu odbyła się 7 kwietnia 1960 r. w Londynie.

Podglądacz współcześnie jest uznawany za film kultowy, między innymi przez wzgląd na swoją psychologiczną złożoność. Przyczynił się także do powstania podgatunku slasher.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Ilona złapała tego podglądacza na gorącym uczynku, bo zapomniał zgasić światło.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgląd mrz., podglądactwo n., podglądanie n., podglądnięcie n., podglądzik mrz.

:: fż. podglądaczka ż.

 czas. podglądać ndk., podglądnąć dk.

 przym. podglądowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podpatrywacz

 (1.2) voyeurysta

Wiktionary


podglądaczka

kobieta lubiąca podglądać, podpatrywać


SJP.pl


podglądanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podglądać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podglądnięcie n., podgląd mrz., podglądacz m., podglądaczka ż., podglądactwo n.

 czas. podglądnąć, podglądać ndk.

Wiktionary


podglądnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. podglądać)

 (1.1) kraków. przyjrzeć się ukradkiem

czasownik zwrotny dokonany podglądnąć się

 (2.1) kraków. przyjrzeć się nawzajem ukradkiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakieś dwa miesiące temu zdarzyło mi się podglądnąć piłkarzy z Modeny we Włoszech.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgląd mrz., podglądanie n., podglądnięcie n., podglądacz mos., podglądaczka ż., podglądactwo n., podglądzik mrz.

 czas. podglądać ndk.

 przym. podglądowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podejrzeć

 (2.1) podejrzeć się, podpatrzyć się

Wiktionary


podglądnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przyjrzenie się ukradkiem

 (1.2) krótkie przyjrzenie się

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Przecież podglądnięcie, jak oni to robią, zajmie ci zaledwie parę minut.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgląd mrz., podglądanie n., podglądacz mos., podglądaczka ż., podglądactwo n., podglądzik mrz.

 czas. podglądać ndk., podglądnąć dk.

 przym. podglądowy

Wiktionary


podglądowy

dotyczący urządzeń technicznych do kontrolowania, śledzenia, podglądania


SJP.pl


podglebie

1. warstwa gleby znajdująca się pod warstwą orną; grunt rodzimy;
2. źródło czegoś; podłoże


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) roln. warstwa pomiędzy warstwą orną a warstwą skały macierzystej

 (1.2) przen. podstawa, źródło czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podglebie podobnie jak warstwa orna może zatrzymywać wodę i składniki pokarmowe.

 (1.2) Jeszcze jedna obserwacja z filmów przywiezionych z różnych stron świata na krakowski festiwal: wciąż trwa chaotyczna wędrówka ludów, człowiek wyrwany z korzeniami ze swego kulturowego podglebia z trudem wrasta w nowe środowisko.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) podłoże

Wiktionary


podglebowy

podglebie


SJP.pl

Patrz:

podglebie

podgliwicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Gliwicami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡlʲiˈvʲit͡sʲci, AS: podglʹivʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gliwice nmos.

 przym. gliwicki

Wiktionary


podgnić

częściowo zgnić; nadgnić, przygnić


SJP.pl


podgnieźnieński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Gnieznem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdʲɟɲɛ̇ʑˈɲɛ̇̃j̃sʲci, AS: podʹǵńėźńė̃ĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gniezno n.

Wiktionary


podgniwać

ulegać częściowo gniciu; nadgniwać


SJP.pl


podgniły

częściowo zgnić; nadgnić, przygnić


SJP.pl


podgon

w leśnictwie: domieszka gatunków drzew szybko rosnących, wprowadzana dla pobudzenia gatunków głównych do szybkiego wzrostu


SJP.pl


podgorączkowy

przymiotnik

 (1.1) bliski gorączki, wyższy od normalnej temperatury, zwykle w wyrażeniu „stan podgorączkowy”

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie posłałam dziś dzieciaków do szkoły, bo mają stan podgorączkowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡɔrɔ̃n͇t͡ʃˈkɔvɨ, AS: podgorõṇčkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gorączka ż.

 przym. bezgorączkowy

 czas. gorączkować

Wiktionary


podgorica

stolica Czarnogóry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Czarnogóry;

Wiktionary

Podgorica (czarnog. cyr. Подгорица, dawniej Titograd, Ribnica) – największe miasto i stolica Czarnogóry, leżąca na wysokości 44 m n.p.m. Według danych ze spisu ludności z 2023 miasto liczyło 180 186 mieszkańców. Dobre położenie geograficzne między rzekami Ribnicą i Moračą uczyniło miasto atrakcyjnym miejscem do zasiedlenia. Miasto znajduje się blisko ośrodków narciarskich w Górach Dynarskich oraz wybrzeża Morza Adriatyckiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡɔˈrʲit͡sa, AS: podgorʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgoriczanin mos., podgoriczanka ż.

 przym. podgoricki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Doclea, Birziminium, Ribnica, Titograd

Wiktionary


podgoricki

Podgorica (stolica Czarnogóry)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Podgorica

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡɔˈrʲit͡sʲci, AS: podgorʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podgorica ż., podgoriczanin mos., podgoriczanka ż.

Wiktionary


podgoriczanin

mieszkaniec Podgoricy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Podgoricy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡɔrʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: podgorʹičãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podgorica ż.

:: fż. podgoriczanka ż.

 przym. podgoricki

Wiktionary


podgoriczanka

mieszkanka Podgoricy (stolicy Czarnogóry)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Podgoricy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡɔrʲiˈt͡ʃãnka, AS: podgorʹičãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podgorica ż.

:: fm. podgoriczanin mos.

 przym. podgoricki

Wiktionary


podgórki

W Polsce
  • Podgórki – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. złotoryjskim, w gminie Świerzawa
  • Podgórki – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Wierzbica
  • Podgórki – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Malechowo
  • Podgórki – zlikwidowany przystanek Sławieńskiej Kolei Powiatowej w Podgórkach

Wikipedia


podgórmistrz

pracownik na stanowisku zastępcy górmistrza


SJP.pl


podgórski

1. leżący u podnóży gór, charakterystyczny dla terenów położonych blisko gór, pochodzący z takich terenów itp.;
2. przymiotnik od: Podgórze (dzielnica administracyjna Krakowa)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który znajduje się u podnóża gór

 (1.2) charakterystyczny dla podgórza

 (1.3) związany z Podgórzem, dotyczący Podgórza

Wiktionary

Podgórski (forma żeńska: Podgórska, liczba mnoga: Podgórscy) – polskie nazwisko notowane od 1508 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈɡursʲci, AS: podgursʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgórze n., Podgórze n., góra ż., podgórzanin m., podgórzanka ż.

 przysł. góra

Wiktionary


podgórz

dzielnica Torunia


SJP.pl

W Polsce
  • Podgórz – część miasta Toruń
  • Podgórz – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Brodnica
  • Podgórz – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Mrocza
  • Podgórz – wieś w woj. lubelskim, w pow. opolskim, w gminie Wilków
  • Podgórz – część wsi Przemęczany w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Radziemice
  • Podgórz – część wsi Wiatowice w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Gdów
  • Podgórz – część wsi Pogórska Wola w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Skrzyszów
  • Podgórz – część wsi Podgór w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Kramsk

Wikipedia


podgórzanin

mieszkaniec Podgórza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Podgórza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sprawy załatwiane przez podgórzan zawsze przechodziły przez jego biurko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podgórze n.

:: fż. podgórzanka ż.

 przym. podgórski

Wiktionary


podgórzanka

mieszkanka Podgórza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Podgórza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeden z organizatorów happeningu witał przechodzące podgórzanki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podgórze n., pogórze n.

:: fm. podgórzanin m.

 przym. podgórski

Wiktionary


podgorzałka

gatunek kaczki o brunatnoczarnym upierzeniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Aythya nyroca|ref=tak., brązowy ptak wodny zamieszkujący wyspowo Eurazję;

Wiktionary

Podgorzałka zwyczajna, podgorzałka, kaczka białooka, kaczka podgorzałka (Aythya nyroca) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Bliski zagrożenia wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡɔˈʒawka, AS: podgožau̯ka

Wiktionary


podgórze

teren u podnóża gór; teren podgórski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu dzielnic polskich miast, wsi, osad i kolonii;

Wiktionary

  • podgórze – termin geograficzny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gertruda codziennie przyjeżdża z Podgórza pociągiem.

 (1.1) Czterdzieści lat temu wzniesiono na Podgórzu osiedle mieszkaniowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., górka ż., podgórze n., podgórzanin m., podgórzanka ż., pogórze n., Podgórz m., wzgórze n.

 przym. podgórski, górski, górzysty

 przysł. górzyście

Wiktionary


podgorzelec

ptak z rzędu blaszkodziobych, o czarno-biało-rudym upierzeniu, zakładający gniazda w norach; ohar, kaczka norowa


SJP.pl

Ohar, podgorzelec, kaczka norowa (Tadorna tadorna) – gatunek średniego, przeważnie wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia


podgórzno

Podgórzno – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. Własność Stanisława Mińskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Kołbieli.

Wikipedia


podgorzowski

1. położony w pobliżu Gorzowa Wielkopolskiego;
2. charakterystyczny dla okolic Gorzowa Wielkopolskiego


SJP.pl


podgórzyce

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3
  • Podgórzyce – wieś w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański
  • Podgórzyce – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Góra Świętej Małgorzaty
  • Podgórzyce – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Warka

Wikipedia


podgórzyn

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Podgórzyn – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. karkonoskim, w gminie Podgórzyn
  • Podgórzyn – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Żnin
  • Podgórzyn – przysiółek wsi Gudziki w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Korsze

Wikipedia


podgórzynianin

mieszkaniec Podgórzyna (wsi w Polsce)


SJP.pl


podgórzynianka

mieszkanka Podgórzyna (wsi w Polsce)


SJP.pl


podgórzyński

Podgórzyn


SJP.pl

Patrz:

Podgórzyn

podgotowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podgotowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podgotowywać ndk.

 rzecz. gotowanie n.

Wiktionary


podgołdapski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się, odbywający się w pobliżu Gołdapi; związany z terenami położonymi niedaleko Gołdapi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Gołdap ż., gołdapianin m., gołdapianka ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.

 przym. gołdapski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pod Gołdapią

Wiktionary


podgraf

graf powstały przez usunięcie z innego grafu pewnej liczby wierzchołków lub krawędzi


SJP.pl

Podgraf danego grafu G to graf powstały przez usunięcie z grafu G pewnej liczby wierzchołków lub krawędzi (z tym zastrzeżeniem, że usuwając pewien wierzchołek usuwamy wszystkie do niego przyległe krawędzie).

W szczególności każdy graf jest swoim podgrafem.

Wikipedia


podgrandzić

potocznie: wszcząć awanturę, zachować się nieodpowiedzialnie; zrobić burdę


SJP.pl


podgrodzianin

mieszkaniec Podgrodzia


SJP.pl


podgrodzianka

mieszkanka Podgrodzia


SJP.pl


podgrodzie

w średniowieczu: osada zakładana tuż obok grodu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. średniowieczna osada zakładana nieopodal grodu;

Wiktionary

Podgrodzie – osada zakładana obok grodu, często połączona z nim systemem obronnym. Często nieobwarowana. Zamieszkiwała tam ludność najczęściej wykonująca prace na rzecz dworu: rolnicy, rzemieślnicy i prowadzący drobny handel. W razie niebezpieczeństwa mogli oni chronić się wewnątrz grodu. Podgrodzie można uważać za historyczny poprzednik przedmieścia. Podgrodzia (oraz grody) budowano we wczesnym średniowieczu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miasto wyrosłe z podgrodzia, dopiero w XV i XVI w. otrzymało mury miejskie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gród mrz.

 przym. grodowy

 czas. zagrodzić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podzamcze, przygrodzie

Wiktionary


podgromada

jednostka w systematyce roślin lub zwierząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. syst. w systematyce takson niższy od gromady

Wiktionary

Gromada (w botanice divisio, w zoologii classis) – w polskiej terminologii nazwa stosowana na określenie dwóch różnych rangą kategorii systematycznych.

Termin classis został wprowadzony przez Karola Linneusza jako jedna z pięciu podstawowych kategorii w hierarchicznym systemie klasyfikacji biologicznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do tej samej podgromady należy rozwielitka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gromada ż.

Wiktionary


podgrudziądzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Grudziądzem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡruˈd͡ʑɔ̃nt͡sʲci, AS: podgruʒ́õncʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Grudziądz m.

Wiktionary


podgrupa

Wikipedia


podgrupka

zdrobnienie od: podgrupa


SJP.pl


podgryzacz

potocznie: ten, kto działa po cichu na czyjąś szkodę


SJP.pl


podgryzaczka

podgryzacz; intrygantka


SJP.pl


podgryzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podgryzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgryzienie n., podgryzacz m.

 czas. podgryzać ndk., podgryźć dk.

Wiktionary


podgrzać

czasownik

 (1.1) dokonany od|podgrzewać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdɡʒat͡ɕ, AS: podgžać

Wiktionary

Powiązane:

 przym. grzewczy

 czas. podgrzewać, grzać

 rzecz. podgrzanie n.

Wiktionary


podgrzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podgrzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈɡʒãɲɛ, AS: podgžãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podgrzać, podgrzewać

Wiktionary


podgrzędna

blat umieszczony pod grzędami, ułatwiający utrzymanie porządku


SJP.pl


podgrzew

podgrzewanie powietrza doprowadzanego do różnego rodzaju pieców fabrycznych, hutniczych itp.


SJP.pl


podgrzewać

czasownik niedokonany (dk. podgrzać)

 (1.1) dostarczać czemuś ciepła, czynić coś cieplejszym

 (1.2) przen. czynić coś intensywniejszym

czasownik zwrotny niedokonany podgrzewać się (dk. podgrzać się)

 (2.1) zostać ogrzanym, mieć podwyższaną temperaturę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈɡʒɛvat͡ɕ, AS: podgževać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podgrzewacz m., podgrzewanie n., podgrzanie n.

 czas. podgrzać dk.

 przym. grzewczy

Wiktionary


podgrzewacz

urządzenie do podgrzewania czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie do podgrzewania

Wiktionary

Podgrzewacz wody – element kotła parowego i kotła odzyskowego, w którym następuje podgrzanie wody od temperatury wlotowej do temperatury wrzenia. Zlokalizowany jest w konwekcyjnym ciągu kotła. Konstrukcyjnie składa się zwykle z dużej ilości rur, w których płynie woda, a które opływane są z zewnątrz gorącymi spalinami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W łazience znajduje się przepływowy podgrzewacz wody.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. grzałka ż., nagrzewnica ż.

 czas. podgrzewać

Wiktionary


podgrzewalnia

urządzenie w dużych kuchniach stołówkowych, służące do podgrzewania posiłków


SJP.pl


podgrzewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podgrzewać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡʒɛˈvãɲɛ, AS: podgževãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podgrzewać

Wiktionary


podgrzewczy

środowiskowo: przeznaczony do podgrzewania, ogrzewania od spodu czegoś; podgrzewający


SJP.pl


podgrzyb

rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych


SJP.pl

Imleria Vizzini (podgrzyb) – rodzaj grzybów należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae).

Wikipedia


podgrzybek

kapeluszowy grzyb jadalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mikol. kulin. grzyb z rodziny borowikowatych z dawnego rodzaju Xerocomus;

Wiktionary

Xerocomus Quél. (podgrzybek) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W zupie pływały w zgodzie ziemniaczki, boczek i szynka, i jajko, i grzybki, ale zamiast popularnych pieczarek zdecydowanie wolę grzyby prawdziwe, no – w ostateczności podgrzybki.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podgrzybkowy

 rzecz. grzyb mos./mrz.

Wiktionary


podgrzybnica

rodzaj grzybów z rodziny rozetkowatych


SJP.pl

Hypomyces (Fr.) Tul. & C. Tul. (podgrzybnica) – rodzaj grzybów z klasy Sordariomycetes.

Wikipedia


podgumować

pokryć gumą tkaninę od spodu


SJP.pl


podgwiezdny

1. znajdujący się pod gwiazdami;
2. przenośnie: odbywający się nocą


SJP.pl


podgwizd

w łowiectwie: głos wydawany przez niektóre ptaki w okresie godowym


SJP.pl


podgwizdać

wydać krótki gwizd


SJP.pl


podgwizdywać

wydawać krótki gwizd


SJP.pl


podgłaśniać

zwiększać głośność; pogłaśniać, podgłośniać


SJP.pl


podgłogowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Głogowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — U nas w okręgu najbardziej uciążliwy jest rejon podgłogowski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɡwɔˈɡɔfsʲci, AS: podgu̯ogofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Głogów m.

Wiktionary


podgłośniać

zwiększać głośność; pogłaśniać, podgłaśniać


SJP.pl


podgłośnić

zwiększyć głośność; pogłośnić, przygłosić


SJP.pl


podgłówek

podpórka pod głowę w tapczanie, podwyższenie w fotelu; wezgłowie


SJP.pl


podh.

skrót od: podhalański


SJP.pl


podhaczyć

środowiskowo: podhaczyć się - trzymać się blisko osoby wysoko postawionej w celu zbudowania swojej kariery; podczepić się


SJP.pl


podhajce

1. miasto na Ukrainie;
2. wieś w Polsce;
3. wieś na Ukrainie


SJP.pl

Podhajce (ukr. Підгайці, Pidhajci) – miasto na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, nad Koropcem, siedziba administracyjna rejonu podhajeckiego. Według stanu na 2024 liczyło około 2500 mieszkańców.

Wikipedia


podhajcowywać

pospolicie: mocno rozpalać w piecu lub kuchence węglowej


SJP.pl


podhajecki

przymiotnik od: Podhajce (miasto na Urainie lub wieś w Polsce)


SJP.pl


podhajny

nazwisko


SJP.pl


podhalańczyk

żołnierz polskich oddziałów piechoty górskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. żołnierz polskich oddziałów piechoty górskiej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Współczesna korpusówka podhalańczyków ma formę kwiatu szarotki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podhale n., Podhalanin mos., Podhalanka ż., podhalanka ż.

 przym. podhalański, podhalski

Wiktionary


podhalanin

mieszkaniec Podhala


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Podhala;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Największym miastem Podhalan jest Nowy Targ, a drugim co do liczby mieszkańców Zakopane.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podhalanka ż., podhalańczyk mos., Podhale n.

:: fż. Podhalanka ż.

 przym. podhalański, podhalski

Wiktionary


podhalanka

mieszkanka Podhala


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Podhala

Wiktionary

  • Podhalanka – mieszkanka Podhala
  • Podhalanka – czasopismo Związku Podhalan

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Redakcja zaprasza Podhalanki do współpracy w tworzeniu czasopisma.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podhalanka ż., podhalańczyk mos., Podhale n.

:: fm. Podhalanin mos.

 przym. podhalański, podhalski

Wiktionary


podhalański

przymiotnik od: Podhale


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Podhala, związany z Podhalem, pochodzący z Podhala

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1928 roku Helena Rojówna pisze wraz z mężem sztukę o charakterze wodewilowym, stylizowaną na folklor podhalański.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtxaˈlãj̃sʲci, AS: potχalãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. halny mrz., Podhale n., Podhalanin mos., Podhalanka ż., podhalanka ż., podhalańczyk mos.

 przym. podhalski, halny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. podhalski

Wiktionary


podhale

rzadko: teren położony u podnóża hali (górskiego pastwiska)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) etn. geogr. region etnograficzny na południu Polski u północnego podnóża Tatr;

Wiktionary

Podhale – region kulturowy góralski w południowej Polsce u północnego podnóża Tatr, w dorzeczu górnego Dunajca z wyłączeniem obszarów leżących na prawym brzegu Białki i prawym brzegu Dunajca, poniżej ujścia Białki. Stanowi część Małopolski.

Podhale zajmuje środkową część Kotliny Podhala, na południu wkracza w Tatry.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Tatrach i na Podhalu można również spotkać inne drapieżniki – myszołowa i sokoła pustułkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈxalɛ, AS: potχale

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podhalański, podhalski

 rzecz. podhalańczyk mos., podhalanka ż., halny mrz., Podhalanin, Podhalanka

 przym. podhalański, halny

Wiktionary


podhalembski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Halembą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W podhalembskich lasach nie uświadczysz sarny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Halemba ż.

 przym. halembski

Wiktionary


podhalski

przymiotnik

 (1.1) przest. podhalański

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) dziś dla nas h powiewne istnieje tylko na papierze, albo w zaniku u górali podhalskich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podhalańczyk mos., podhalanka ż., halny mrz., Podhalanka ż., Podhalanin mos., Podhale

 przym. podhalański, halny

Wiktionary


podharcmistrz

1. stopień instruktorski w harcerstwie, niższy od harcmistrza;
2. harcerz mający taki stopień


SJP.pl

Podharcmistrz (podharcmistrzyni) – drugi (z trzech) stopień instruktorski w harcerstwie. Oznaczany zieloną podkładką pod krzyżem harcerskim oraz zieloną lilijką noszoną na lewym rękawie munduru harcerskiego. Często zapisywany w skrócie jako phm. przed imieniem i nazwiskiem.

Wikipedia


podharcmistrzyni

harcerka mająca stopień instruktorski niższy od harcmistrza


SJP.pl


podhelsiński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Helsinkami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtxɛlʲˈɕĩj̃sʲci, AS: potχelʹśĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Helsinki nmos.

 przym. helsiński

Wiktionary


podhimalajski

związany z terenami położonymi blisko Himalajów, charakterystyczny dla terenów położonych blisko Himalajów, leżący blisko Himalajów itp.


SJP.pl


podhorce

nazwa kilku wsi w Polsce i na Ukrainie


SJP.pl

W Polsce
  • Podhorce – wieś w woj. lubelskim, w pow. hrubieszowskim, w gminie Werbkowice
  • Podhorce – wieś w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Tomaszów Lubelski
  • Podhorce – dawna gromada
Na Ukrainie
  • Podhorce – wieś w obwodzie kijowskim, w rejonie obuchowskim
  • Podhorce – wieś z zamkiem w obwodzie lwowskim, w rejonie brodzkim
  • Podhorce – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie mikołajowskim
  • Podhorce – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie stryjskim
  • Podhorce – wieś w obwodzie rówieńskim, w rejonie rówieńskim

Wikipedia


podhorecki

dotyczący wsi Podhorce


SJP.pl


podhorodecki

nazwisko


SJP.pl


podhorski

nazwisko


SJP.pl

Podhorski – polski herb książęcy, herb własny rodziny Podhorskich.

Wikipedia


podhurtownia

hurtownia będąca oddziałem innej hurtowni


SJP.pl


podiatra

specjalista zajmujący się diagnozowaniem i leczeniem chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego; podolog


SJP.pl


podiatria

dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego; podologia


SJP.pl

Podologia, podiatria – dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem (także chirurgicznym w wypadku lekarza) chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego. Zabiegi podologiczne mają różnoraki charakter i wymagają od osoby praktykującej ten zawód wiedzy z zakresu nauk medycznych, tj.: diabetologia, dermatologia, chirurgia, ortopedia, opatrywania ran, technik zaopatrzenia ortopedycznego (ortezy, wkładki ortopedyczne). Podolodzy szczególnie często zajmują się profilaktyką i leczeniem stóp sportowców. W Polsce podologia jest jeszcze dziedziną raczkującą. Brak regulacji prawnych dotyczących zakresu działania i kompetencji, które w różnych krajach różnie wyglądają.

Wikipedia


podiatryczny

podiatria; podologiczny


SJP.pl


podiebrad

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hist. tylko w lm. Podiebradowie → dynastia panująca w hrabstwie kłodzkim oraz księstwach opawskim, ziębickim i oleśnickim;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) hist. przedstawiciel dynastii Podiebradów (1.1)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podiebrady nmos.

 przym. podiebradzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Podiebradowicz

Wiktionary


podiebradowicz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hist. tylko w lm. Podiebradowicze → dynastia panująca w hrabstwie kłodzkim oraz księstwach opawskim, ziębickim i oleśnickim;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) hist. przedstawiciel dynastii Podiebradowiczów (1.1)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podiebrady nmos.

 przym. podiebradzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Podiebrad

Wiktionary


podiebrady

miasto w Czechach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Czechach, nad Łabą w kraju środkowoczeskim;

Wiktionary

Podiebrady (cz. Poděbrady; niem. Podiebrad) – miasto uzdrowiskowe w Czechach, w kraju środkowoczeskim. Według danych z 31 grudnia 2016 powierzchnia miasta wynosiła 3370 ha, a liczba jego mieszkańców 14 025 osób.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Podiebrad mos., Podiebradowicz mos., Podiebradka ż.

 przym. podiebradzki

Wiktionary


podiebradzki

przymiotnik od: Podiebrady (miasto w Czechach)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Podiebradami, dotyczący Podiebradów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podiebrady nmos., Podiebrad mos., Podiebradowicz mos.

Wiktionary


podinowrocławski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Inowrocławem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdʲĩnɔvrɔt͡sˈwafsʲci, AS: podʹĩnovrocu̯afsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Inowrocław m.

Wiktionary


podinsp.

skrót od: podinspektor


SJP.pl

skrót

 (1.1) = podinspektor

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak poinformowała rzeczniczka mazowieckiej komendy policji podinsp. Katarzyna Kucharska, do porwania doszło w pierwszych dniach marca.

Wiktionary

Powiązane:

 skr. insp., nadinsp.

Wiktionary


podinspektor

zastępca inspektora


SJP.pl


podinspektorka

podinspektor


SJP.pl

Patrz:

podinspektor

podirytowywać

1. trochę kogoś denerwować;
2. podirytowywać się - ulegać irytacji


SJP.pl


podium

podwyższenie stałe lub przenośne, nad poziomem podłogi, ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) podwyższenie w sali albo na świeżym powietrzu przeznaczone dla mówców, na występy artystyczne;

 (1.2) sport. trzystopniowe podwyższenie, na którym dekorowani są zwycięzcy w zawodach sportowych

Wiktionary

Podium – podwyższenie stałe lub przenośne, nad poziomem podłogi, ziemi.

Rodzaje podiów:

  • w cyrku rzymskim miejsce na podwyższeniu przeznaczone dla osób uprzywilejowanych (cesarza, senatorów itp.)
  • balkon wzdłuż ściany teatru, dla widzów
  • estrada przeznaczona dla osób występujących przed publicznością
  • miejsce dekoracji osób zajmujących czołowe miejsca w jakiejś konkurencji (np. sportowej); składa się z charakterystycznych stopni, najczęściej trzech, czasami czterech, o różnej wysokości – najwyższy dla zwycięzcy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) upadł tak blisko cesarskiego podium, iż obryzgał krwią nie tylko zewnętrzne ozdoby, ale i wysłane purpurą oparcie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdʲjũm, AS: podʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. parapodium n.

Wiktionary


podiumowicz

zawodnik, który wygrał miejsce na podium


SJP.pl


podiumowiczka

kobieta, która zajęła jedno z trzech pierwszych miejsc w zawodach sportowych


SJP.pl


podiwaniać

potocznie: kraść, podkradać; podwędzać, podprowadzać, podpylać


SJP.pl


podiwanić

potocznie: ukraść; zaiwanić, podwędzić, podprowadzić


SJP.pl


podjąć

1. przedsięwziąć, rozpocząć, zdecydować się na coś;
2. ugościć, częstować kogoś;
3. podnieść z ziemi, unieść, dźwignąć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podejmować)

 (1.1) dokonany od|podejmować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Więzień podjął dwie próby ucieczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: podʹi ̯o̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podjęcie n.

Wiktionary


podjadać

czasownik

 (1.1) jeść ukradkiem, podbierając komuś

 (1.2) dodatkowo jeść między posiłkami

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W czasie diety nie wolno podjadać, bo się nie schudnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdʲˈjadat͡ɕ, AS: podʹi ̯adać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jadalnia ż., podjadanie n., podjedzenie n., podjadek m., jeść n., jadalność ż., niejadalność ż.

 czas. jadać, jeść, podjeść dk.

Wiktionary


podjadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podjadać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podjedzenie n., podjadek m., jadalność ż., niejadalność ż.

 czas. jeść, jadać, podjadać ndk., podjeść dk.

 przym. jedzeniowy

Wiktionary


podjadek

turkuć podjadek - owad z nadrodziny świerszczy


SJP.pl


podjarać

potocznie:
1. podpalić;
2. podjarać się - podekscytować się; podrajcować się


SJP.pl


podjaranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podjarać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podjarać dk.

Wiktionary


podjarka

potocznie: podniecenie, ekscytacja


SJP.pl


podjarzemny

chodzący pod jarzmem


SJP.pl


podjazd

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) droga doprowadzająca bezpośrednio do budynku lub grupy zabudowań (zwykle o charakterze mieszkalnym)

 (1.2) bud. zadaszona, wysunięta część budynku przeznaczona na miejsce chwilowego postoju samochodów, dająca pasażerom schronienie podczas wsiadania i wysiadania

 (1.3) odcinek drogi wiodący pod wzniesienie

 (1.4) jazda pod wzniesienie

 (1.5) element konstrukcyjny lub architektoniczny umożliwiający wtaczanie na wyższy poziom wszelkiego rodzaju wózków i platforma na kołachatform na kołach, w szczególności wózków inwalidzkich

 (1.6) rzad. przejazd krótkiego dystansu – podjechanie

 (1.7) wojsk. rodzaj zwiadu, zwykle konnego, który oprócz rozpoznania może obejmować wykonanie akcji zaczepnej lub innych działań

Wiktionary

  • podjazd – rodzaj rampy, umożliwiającej pojazdom pokonywanie różnicy poziomów
  • podjazd – rodzaj zwiadu w wojsku, zwykle konnego, mającego na celu m.in. rozpoznanie sił przeciwnika
  • Podjazd – oddział kawalerii wyznaczony do prowadzenia działań rozpoznawczych
  • podjazd – rodzaj drogi, ostatni jej odcinek zwykle przy budynku czy garażu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czerwony kabriolet skręcił na szutrowy podjazd i po chwili stanął przed wielką białą willą.

 (1.2) Samochody kolejno zatrzymywały się na podjeździe, gdzie wysiadających witał uśmiechnięty kamerdyner.

 (1.3) Droga do Istebnej obfituje w strome podjazdy.

 (1.4) Podjazd pod to wzniesienie na trzecim biegu może być bardzo trudny.

 (1.5) Przy większości nowych budynków z wysokim parterem konstruuje się podjazdy dla wózków.

 (1.6) Tramwajem dostaniesz się do centrum, a stamtąd już tylko podjazd dwa odcinki autobusem i będziesz u mnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdʲjast, AS: podʹi ̯ast

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jazda ż., podjazdówka ż., podjeżdżanie n., podjechanie n., zajazd m.

:: zdrobn. podjaździk m.

 czas. podjechać dk., podjeżdżać ndk., jechać ndk., jeździć ndk.

 przym. podjazdowy

 wykrz. jazda

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) pochylnia, rampa

Wiktionary


podjazdówka

potocznie: podjazdy - podstępne działania na czyjąś szkodę


SJP.pl


podjazdy

podstępne działania na czyjąś szkodę; intryganctwo


SJP.pl


podjebać

podpierdolić; wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
1. ukraść;
2. wydać kogoś, zdradzić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podjebywać)

 (1.1) wulg. naskarżyć

 (1.2) wulg. podkraść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podjebanie n., jebak mzw./mos.

Wiktionary


podjebanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podjebać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodjebanie n., jebany mos.

 czas. wyjebać, jebać, podjebać dk.

 przym. jebany, jebnięty

Wiktionary


podjebywać

podpierdalać; wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
1. kraść;
2. wydawać kogoś, zdradzać


SJP.pl


podjebywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podjebywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodjebywanie n.

 czas. wyjebać, jebać, podjebywać ndk.

 przym. jebnięty

Wiktionary


podjechać

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podjeżdżać)

 (1.1) jadąc, zbliżyć się do jakiegoś miejsca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O czwartej po południu Heinz podjechał do baru na Woli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podjazd mrz.

Wiktionary


podjęcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przedsięwzięcie jakiegoś działania

 (1.2) przyłączenie się do rozmowy, śpiewu itp.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podejmowanie n.

 czas. podejmować ndk., podjąć dk.

Wiktionary


podjeleniogórski

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Jelenią Górą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdʲjɛlɛ̃ɲɔˈɡursʲci, AS: podʹi ̯elẽńogursʹḱi

Wiktionary


podjenin

Podjenin (do 1945 niem. Unter Gennin) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Bogdaniec. Według danych z 2011 r. liczyła 115 mieszkańców.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gorzowskiego.

Wikipedia


podjesień

rzadko: późne lato poprzedzające jesień


SJP.pl


podjesienny

rzadko: poprzedzający jesień; przedjesienny


SJP.pl


podjezdek

dawna nazwa kiepskiego konia


SJP.pl


podjeżdżać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podjechać)

 (1.1) jadąc, zbliżać się do jakiegoś miejsca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podjeżdżamy do sklepu rowerem, po czym wstawiamy go w stojak.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podjazd mrz.

 czas. przejeżdżać

Wiktionary


podjeździk

zdrobnienie od: podjazd


SJP.pl


podjudzać

namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegać, podburzać, podbuntowywać, poduszczać, podjuszać


SJP.pl


podjudzacz

osoba namawiająca lub prowokująca do złych czynów; judziciel, podżegacz, prowokator


SJP.pl


podjudzaczka

kobieta namawiająca lub prowokująca do złych czynów; judzicielka, podżegaczka, prowokatorka


SJP.pl


podjudzić

namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegnąć, podburzyć, podbuntować, poduszczyć, podjuszyć


SJP.pl


podjuszać

przestarzale: namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podjudzać, podżegać, podburzać, podbuntowywać, poduszczać


SJP.pl


podjuszyć

przestarzale: namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podjudzić, podżegnąć, podburzyć, podbuntować, poduszczyć


SJP.pl


podk.

skrót od: podkomisarz; podkom.


SJP.pl


podkablować

potocznie: donieść na kogoś; nakablować, nakapować, zakablować, zakapować


SJP.pl


podkablowywać

potocznie: donosić na kogoś; kablować, kapować, denuncjować


SJP.pl


podkahał

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żyd. adm. kahał niższej rangi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W XVIII w. w Modrzejowie powstał podkahał, który należał do kahału będzińskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kahalnik mos., kahał mrz., kahałek mrz.

:: zdrobn. podkahałek mrz.

 przym. kahałowy, kahalny

Wiktionary


podkahałek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzad. zdrobn. od podkahał

 (1.2) żart. (także. lekcew.) niższy rangą kahał

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kahalnik mos., kahał mrz., kahałek mrz., podkahał mrz., przykahałek mrz.

 przym. kahałowy, kahalny

Wiktionary


podkaliski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Kaliszem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkaˈlʲisʲci, AS: potkalʹisʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kaliski

Wiktionary


podkamieniak

podkamieniak czteroplamkowy - gatunek pająka z rodziny podkamieniakowatych; wapniuch


SJP.pl


podkamieniakowate

rodzina pająków


SJP.pl

Podkamieniakowate (Titanoecidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae.

Wikipedia


podkamiennik

knap podkamiennik - gatunek dużego pająka z rodziny worczakowatych


SJP.pl


podkamionka

niewielki chroniony ptak z rodziny drozdów; białorzytka, opocznik


SJP.pl

  • Podkamionka – dawna wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Jody
  • Podkamionka – część wsi Myczkowce, w Polsce, w woj. podkarpackim, w pow. leskim, w gminie Solina
  • Podkamionka – wieś w Polsce, w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Sokółka

Wikipedia


podkanclerstwo

podkanclerzy z żoną


SJP.pl


podkanclerz

w dawnej Polsce: pomocnik i zastępca kanclerza; podkanclerzy, wicekanclerz


SJP.pl


podkanclerzy

w dawnej Polsce: pomocnik i zastępca kanclerza; podkanclerz, wicekanclerz


SJP.pl

Wikipedia


podkański

nazwisko


SJP.pl

  • Lesław Podkański – polski mechanik i polityk
  • Wiesław Podkański – polski dziennikarz i menedżer, współzałożyciel i wieloletni prezes wydawnictwa Ringier Axel Springer Polska
  • Zdzisław Podkański – polski polityk i urzędnik


Wikipedia


podkarmiacz

urządzenie do podkarmiania pszczół; podkarmiaczka


SJP.pl


podkarmiaczka

urządzenie do podkarmiania pszczół; podkarmiacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pszcz. naczynie lub konstrukcja ulowa do podawania pszczołom pokarmu

Wiktionary


podkarmianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkarmiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podkarmiać ndk.

Wiktionary


podkarp.

skrót

 (1.1) = podkarpacki

Wiktionary


podkarpacie

region fizycznogeograficzny na obszarze Austrii, Czech, Polski, Ukrainy i Rumunii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. kraina na południowo-wschodnim krańcu Polski

 (1.2) geogr. region fizyczno-geograficzny w Europie;

Wiktionary

Podkarpacie (Podkarpacie Zewnętrzne) – region fizycznogeograficzny położony na obszarach Austrii, Czech, Polski, Ukrainy i Rumunii.

Podkarpacie leży na zewnętrznym przedpolu łuku Karpat Zachodnich i Wschodnich. Stanowi pas obniżeń, oddzielający Karpaty od Wyżyny Małopolskiej i Wyżyn Ukraińsko-Mołdawskich. W części zachodniej region ma charakter ciągu wyraźnie wyodrębnionych kotlin o różnej szerokości, w części wschodniej stanowi stosunkowo wąski pas o charakterze lekko pochylonego przedgórza. Podkarpacie charakteryzuje się stosunkowo ciepłym klimatem, o wilgotności zmniejszającej się z zachodu ku wschodowi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jarosław leży na Podkarpaciu.

 (1.2) Podkarpacie charakteryzuje się stosunkowo ciepłym klimatem, o wilgotności zmniejszającej się z zachodu ku wschodowi.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podkarpacki, karpacki

 rzecz. Karpaty nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) województwo podkarpackie

Wiktionary


podkarpacki

przymiotnik od: Podkarpacie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Podkarpaciem, dotyczący Podkarpacia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkarˈpat͡sʲci, AS: potkarpacʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podkarpacie n., Karpaty nmos.

 przym. karpacki

Wiktionary


podkarpackie

przymiotnik od: Podkarpacie


SJP.pl

Województwo podkarpackie – jednostka podziału administracyjnego Polski, jedno z 16 województw utworzonych w 1999 roku. Powstało poprzez scalenie ziem województw przemyskiego i rzeszowskiego, oraz części krośnieńskiego, tarnobrzeskiego i tarnowskiego. Tym samym objęło obszar podobny do dawnego województwa rzeszowskiego sprzed reformy w 1975 roku (z wyjątkiem powiatu gorlickiego). Obecnie województwo zajmuje powierzchnię 17 845,76 km² (stan na 31 grudnia 2017) i zajmuje 11. miejsce w kraju. Pod względem liczby mieszkańców (około 2,09 mln osób) znajduje się na 8. miejscu w Polsce. Jest najdalej wysuniętym na południe województwem Polski.

Wikipedia


podkarzeł

Podkarły – gwiazdy należące do VI klasy jasności. Zwykle są to gwiazdy II populacji ciągu głównego. Na diagramie Hertzsprunga-Russella leżą pomiędzy karłami dysku galaktycznego a białymi karłami. Ich jasność jest o 1,5 – 2 magnitudo mniejsza niż gwiazd ciągu głównego o identycznym typie widmowym. Charakteryzują się niską metalicznością.

Wikipedia


podkasać

potocznie: podwinąć ku górze część odzieży


SJP.pl


podkasańcowate

o cechach podkasańcowatych (rodzina nietoperzy)


SJP.pl

Podkasańcowate (Miniopteridae) – monotypowa rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera).

Wikipedia


podkasańcowaty

o cechach podkasańcowatych (rodzina nietoperzy)


SJP.pl


podkasaniec

nietoperz z rodziny mroczków, żyjący w Europie południowej, Azji, Afryce i Australii


SJP.pl

Podkasańcowate (Miniopteridae) – monotypowa rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera).

Wikipedia


podkasany

1. za krótki, przykrótki;
2. o kobiecie: nosząca bardzo krótkie sukienki, spódnice itp.


SJP.pl


podkaścik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od podkast

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie podkast, lecz tylko mały podkaścik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkastowanie n., podkast m., podkasterka ż.

Wiktionary


podkast

internetowa transmisja audio lub wideo z zastosowaniem technologii RSS; podcasting, podcast


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) publ. inform. audycja w formie radiowej umieszczona w internecie z kanałem RSS umożliwiającym subskrybowanie przez słuchaczy

forma rzeczownika.

 (2.1) D. plural|podkasta.

Wiktionary

Podcast, podcasting, spolszczone: podkast– forma internetowej publikacji dźwiękowej lub filmowej, najczęściej w postaci regularnych odcinków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lubię słuchać podkastów.

 (1.1) Z podkastów można się wiele nauczyć.

 (2.1) Najbardziej rozwinięty i najbardziej złożony (ok. 3000 kast i podkast) jest usankcjonowany religijnie system kastowy w Indiach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podcast m., podcasting m., podkasting m., podcaster m., podkaster m., podkasterka ż.

:: zdrobn. podkaścik mrz.

 przym. podkastowy, podcastowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podcast

Wiktionary


podkaster

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) publ. inform. osoba tworząca podkasty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkast m.; podkasting n.

:: fż. podkasterka ż.

 przym. podkastowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podcaster

Wiktionary


podkasterka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) publ. inform. kobieta tworząca podkasty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkast m., podcast m., podcasting m., podkasting m., podkaścik mrz.

:: fm. podcaster m., podkaster m.

 przym. podkastowy, podcastowy

Wiktionary


podkastowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) inform. tworzenie i publikowanie podkastów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podkastowanie to nowa forma masowej komunikacji dźwiękowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkast mrz., podkaścik mrz.

 czas. podkastować

 przym. podkastowy

Wiktionary


podkastowy

podkast; podcastowy


SJP.pl


podkasywać

potocznie: podwijać ku górze część odzieży


SJP.pl


podkaszać

kosić częściowo


SJP.pl


podkaszacz

urządzenie do podcinania trawy; podkaszarka, podcinacz, podcinarka


SJP.pl


podkaszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkaszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kosiarz mos., niepodkaszanie n., podkaszarka ż., kosynier mos.

 czas. kosić ndk., podkaszać ndk.

Wiktionary


podkaszarka

urządzenie do podcinania trawy; podkaszacz, podcinacz, podcinarka


SJP.pl


podkatalog

w informatyce: katalog znajdujący się w innym katalogu; podfolder


SJP.pl


podkategoria

kategoria wyodrębniona na podstawie jakichś kryteriów z szerszej kategorii


SJP.pl

Kategoria {\mathfrak {B}} jest podkategorią kategorii {\mathfrak {A}}, jeśli spełnione są następujące warunki:

  • Klasa obiektów kategorii {\mathfrak {B}} jest zawarta w klasie obiektów kategorii {\mathfrak {A}}
Ob({\mathfrak {B}})\subset Ob({\mathfrak {A}}).
  • Dla dowolnych dwóch obiektów A,B\in Ob({\mathfrak {B}})
Mor(A,B)_{\mathfrak {B}}\subset Mor(A,B)_{\mathfrak {A}}.
  • Dla dowolnych dwóch morfizmów w kategorii {\mathfrak {B}}
f\in Mor(A,B)_{\mathfrak {B}},g\in Mor(B,C)_{\mathfrak {B}}

Wikipedia


podkatowicki

1. położony w pobliżu Katowic;
2. charakterystyczny dla okolic Katowic


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Katowicami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Władze lotniska chcą, aby podkatowicki port stał się centrum czarterowym dla Polski południowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkatɔˈvʲit͡sʲci, AS: potkatovʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Katowice nmos., katowickość ż.

 przym. katowicki

 przysł. katowicko

Wiktionary


podkaukaski

związany z terenami położonymi blisko Kaukazu, charakterystyczny dla terenów położonych blisko Kaukazu, leżący blisko Kaukazu itp.


SJP.pl


podkaukazie

region w południowej Rosji europejskiej, północna część Kaukazu; Kaukaz Północny, Przedkaukazie


SJP.pl


podkielecki

1. położony w pobliżu Kielc;
2. charakterystyczny dla okolic Kielc


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Kielcami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najwięcej szkół chcą zlikwidować podkieleckie Daleszyce i Chęciny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtʲcɛˈlɛt͡sʲci, AS: potʹḱelecʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kielce nmos.

Wiktionary


podkijowski

związany z terenami położonymi pod Kijowem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Kijowem, leżący pod Kijowem itp.


SJP.pl


podkiśnięty

taki, który podkisnął; podkisły


SJP.pl


podkląć

rzadko: przekląć cicho, pod nosem


SJP.pl


podklan

klan wchodzący w skład większego klanu


SJP.pl


podklasa

jednostka w systematyce niższa od klasy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) syst. kategoria systematyczna niższa od klasy

Wiktionary

  • podklasa (łac. subclassis) – pomocnicza kategoria systematyczna w botanice
  • podklasa społeczna (ang. underclass) – kategoria społeczna w socjologii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nadklasa i podklasa są kategoriami pomocniczymi dla klasy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasa ż.

Wiktionary


podklasztorny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się w pobliżu klasztoru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Autobus, zanim wjedzie na podklasztorny parking, musi dosłownie okrążyć masyw, wspinając się wąską drogą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. klasztor mrz., klasztorek mrz.

 przym. klasztorny

Wiktionary


podklejać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podkleić)

 (1.1) przyklejać coś od spodu

Wiktionary


podklinać

rzadko: przeklinać cicho, pod nosem


SJP.pl


podkochiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkochiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podkochiwać ndk.

 przym. kochany

 rzecz. kochany mos.

Wiktionary


podkolan

roślina zielna o białych, ładnie pachnących kwiatach


SJP.pl

Podkolan (Platanthera Rich.) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Należą do niego 144 gatunki, w szerszych ujęciach ok. 200. Rośliny te występują od północno-zachodniej Afryki i Europy, poprzez umiarkowaną Azję po południowo-wschodnią jej część, gdzie rosnąc na obszarach górskich zasięg kilku gatunków sięga Archipelagu Malajskiego i Nowej Gwinei. 31 gatunki rosną także w Ameryce Północnej, nieliczne gatunki sięgają do Ameryki Centralnej. W Europie rośnie 5 gatunków, z czego w Polsce występują dwa – podkolan biały P. bifolia i podkolan zielonawy P. chlorantha.

Wikipedia


podkolanówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) długa skarpetka sięgająca do kolana

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zosia twierdzi, że do tej minispódniczki pasują tylko białe podkolanówki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkɔlãˈnufka, AS: potkolãnufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kolano n., nakolannik m., zakolanówka ż.

Wiktionary


podkolanówki

Podkolanówki – skarpetki zakrywające stopę i nogę poniżej kolana. Dodają modnego akcentu do codziennych i klasycznych strojów, zarówno w chłodne, jak i ciepłe dni.

Są one zwykle noszone przez kobiety w wielu społeczeństwach. W przeciwieństwie do zwykłych skarpet są one zwykle wykonane z nylonu lub innych materiałów merynosowych. Istnieją również różne rodzaje i zastosowania podkolanówek damskich.

Wikipedia


podkoloński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Kolonią

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkɔˈlɔ̃j̃sʲci, AS: potkolõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kolonia ż.

Wiktionary


podkoloryzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkoloryzować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kolorować, podkoloryzować dk.

 rzecz. kolorowanie n.

Wiktionary


podkom.

skrót od: podkomisarz; podk.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = podkomisarz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zarządzeniem nr 5 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 10 lutego 2022 r. ustanowiono Medal im. podkom. Policji Andrzeja Struja wręczany tym funkcjonariuszom, którzy narazili swoje życie, pomagając innym.

Wiktionary

Powiązane:

 skr. kom., nadkom.

Wiktionary


podkomendant

rzadko: zastępca komendanta


SJP.pl


podkomendantka

podkomendant


SJP.pl

Patrz:

podkomendant

podkomendna

żołnierka pozostająca pod czyjąś komendą, dowództwem; podwładna


SJP.pl


podkomendny

pozostający pod czyjąś komendą, dowództwem; podwładny, podległy


SJP.pl


podkomitet

jednostka wydzielona z komitetu


SJP.pl


podkomorostwo

dawniej: podkomorzy z żoną; podkomorstwo


SJP.pl


podkomorstwo

urząd, godność podkomorzego (zastępcy komornika w dawnej Polsce)


SJP.pl


podkomorzanka

córka podkomorzego


SJP.pl


podkomorzy

w dawnej Polsce: zastępca komornika, zarządzający dworem księcia oraz gospodarką w dobrach panującego; w czasach późniejszych: urzędnik ziemski rozstrzygający spory graniczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. zastępca komornika, którego zadaniem było zarządzanie dworem księcia

 (1.2) daw. od XIV w.: urzędnik ziemski rozstrzygający spory graniczne

Wiktionary

Wikipedia


podkomorzyce

Podkomorzyce (kaszub. Pòdkòmòrzëjce; niem. Niemietzke) – osada kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka, nad rzeką Łupawą, przy drodze wojewódzkiej nr . Wchodzi w skład sołectwa Czarna Dąbrówka.

W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


podkomorzyna

żona podkomorzego


SJP.pl


podkonecki

1. związany z terenami położonymi pod Końskimi, charakterystyczny dla terenów położonych pod Końskimi, leżący pod Końskimi itp.;
2. związany z terenami położonymi pod Koneckiem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Koneckiem, leżący pod Koneckiem itp.


SJP.pl


podkoniński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Koninem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkɔ̃ˈɲĩj̃sʲci, AS: potkõńĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Konin m., koninianin m., koninianka ż.

Wiktionary


podkoniuszy

1. zastępca koniuszego - zarządcy w stadninie;
2. w dawnej Polsce: urzędnik pomagający koniuszemu w zarządzaniu stajnią


SJP.pl


podkop

korytarz wykopany w ziemi lub wykuty w skale, prowadzący pod konstrukcję budowlaną w celu zniszczenia jej lub dostania się do niej albo prowadzący na drugą stronę ogrodzenia w celu pokonania go


SJP.pl

Mina − ogólne określenie broni w postaci środków rażących, najczęściej ładunków wybuchowych w specjalnej obudowie, z urządzeniem reagującym i zapalającym. Służy do niszczenia siły żywej i sprzętu bojowego przeciwnika, w przeszłości także burzenia obiektów obronnych. Nazwa „mina” (oznaczająca dawniej kopalnię) pochodzi od podkopów wykonywanych pod murami obronnymi w celu ich zawalenia. Miną nazywany jest również nieprawidłowo pocisk artyleryjski (granat) wyrzucany przez moździerz.

Wikipedia


podkopcić

pokryć lekko sadzą, odymić od dołu; przykopcić, przydymić, poddymić


SJP.pl


podkopenhaski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Kopenhagą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkɔpɛ̃nˈxasʲci, AS: potkopẽnχasʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Kopenhaga ż.

Wiktionary


podkopnąć

1. umieścić coś nogą pod czymś;
2. lekko kopnąć coś;
3. potocznie: potajemnie zadziałać na czyjaś szkodę


SJP.pl


podkopytne

rząd wymarłych ssaków kopytnych o niedostatecznie wykształconych kopytach; półkopytne


SJP.pl


podkopytny

o cechach podkopytnych (rząd ssaków)


SJP.pl


podkopywaczka

podkopywacz


SJP.pl

Patrz:

podkopywacz

podkopywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkopywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkop m., kopacz mos./mzw.

 czas. podkopywać ndk.

Wiktionary


podkorowy

znajdujący się pod korą


SJP.pl


podkorzeniak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Hysterangium|Vittad.., rodzaj grzyba z rodziny podkorzeniakowatych;

 (1.2) bot. grzyb z rodzaju podkorzeniak (1.1)

Wiktionary

Hysterangium Vittad. (podkorzeniak) – rodzaj grzybów z rodziny podkorzeniakowatych (Hysterangiaceae).

Wikipedia


podkosić

1. skosić częściowo;
2. potocznie: ukraść; podiwanić, podwędzić, podprowadzić


SJP.pl


podkoszaliński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Koszalinem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkɔʃaˈlʲĩj̃sʲci, AS: potkošalʹĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Koszalin m.

Wiktionary


podkoszowy

znajdujący się pod koszem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany ze strefą wokół kosza lub rozgrywajacy się w niej

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) zawodnik koszykówki grajacy w strefie podkoszowej (1.1)

Wiktionary


podkoszulek

krótka męska koszulka bez rękawów noszona na gołe ciało


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) krótka trykotowa lub bawełniana koszulka, noszona bezpośrednio na ciele;

Wiktionary

Podkoszulek (podkoszulka) – element odzieży zasadniczo zaliczany do bielizny. W klasycznej formie wykonywany z cienkiej białej bawełny okrywając jedynie tułów z głębokim wcięciem pod szyją i nie posiadając rękawów.

W podstawowym zastosowaniu podkoszulek noszony jest pod koszulą (stąd nazwa). W kroju przypomina nieco swym kształtem dużą literę A, przez co w krajach anglojęzycznych nazywany często A-shirt, w odróżnieniu od T-shirt. Czasem podkoszulki wykonywane są nie z jednolitej tkaniny bawełnianej, tylko np. z siatki o dość dużych oczkach. Niekiedy, szczególnie w miesiącach letnich, mężczyźni noszą podkoszulki także bez koszuli, jako jedyną górną część garderoby. Takie podkoszulki mogą być białe, kolorowe lub wielokolorowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dopiero wieczorem zauważyłem, że założyłem podkoszulek na lewą stronę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkɔˈʃulɛk, AS: potkošulek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. koszula, koszulka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podkoszulka

Wiktionary


podkoszulka

krótka koszulka noszona bezpośrednio na ciele; podkoszulek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. podkoszulek.

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: podkoszulek

Wiktionary

Podkoszulek (podkoszulka) – element odzieży zasadniczo zaliczany do bielizny. W klasycznej formie wykonywany z cienkiej białej bawełny okrywając jedynie tułów z głębokim wcięciem pod szyją i nie posiadając rękawów.

W podstawowym zastosowaniu podkoszulek noszony jest pod koszulą (stąd nazwa). W kroju przypomina nieco swym kształtem dużą literę A, przez co w krajach anglojęzycznych nazywany często A-shirt, w odróżnieniu od T-shirt. Czasem podkoszulki wykonywane są nie z jednolitej tkaniny bawełnianej, tylko np. z siatki o dość dużych oczkach. Niekiedy, szczególnie w miesiącach letnich, mężczyźni noszą podkoszulki także bez koszuli, jako jedyną górną część garderoby. Takie podkoszulki mogą być białe, kolorowe lub wielokolorowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jest zimno, włóż pod spód podkoszulkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkɔˈʃulka, AS: potkošulka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. koszulka ż., koszula ż.

Wiktionary


podkowa

1. stalowa sztabka półkoliście wygięta, przybijana do końskiego kopyta;
2. coś, co ma kształt półkola lub prostokąta otwartego z jednej strony;
3. potocznie: siniec pod okiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) metalowe wzmocnienie kopyt końskich;

Wiktionary

Podkowa – metalowe wzmocnienie w kształcie litery U przybijane gwoździami (zwanymi podkowiakami lub hufnalami) do kopyt końskich w celu zapobiegania ścieraniu się kopyt. Podkowy mogą być przybite jedynie do przednich kopyt lub do wszystkich czterech.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Koń powinien mieć cztery podkowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈkɔva, AS: potkova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkowiak m.

:: zdrobn. podkówka ż., podkóweczka ż.

 czas. podkuwać

Wiktionary


podkowce

nietoperz z rodziny podkowcowatych


SJP.pl


podkowcowate

rodzina latających ssaków z rzędu nietoperzy; podkowce


SJP.pl

Podkowcowate (Rhinolophidae) – rodzina latających ssaków z podrzędu rudawkokształtnych (Pteropodiformes) w rzędzie nietoperzy (Chiroptera), obejmująca kilkadziesiąt żyjących współcześnie gatunków.

Wikipedia


podkowcowaty

o cechach podkowcowatych (rodzina nietoperzy)


SJP.pl


podkóweczka

zdrobnienie od: podkówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: podkówka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkuˈvɛt͡ʃka, AS: potkuvečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkowa ż., podkówka ż.

Wiktionary


podkowiaczek

mały podkowiak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od podkowiak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkowiak m.

Wiktionary


podkowiak

gwóźdź służący do przybijania podków koniom; hufnal, ufnal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. hufnal.

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔtˈkɔvʲjak, AS: potkovʹi ̯ak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkowa ż.

:: zdrobn. podkowiaczek m.

 czas. podkuć

Wiktionary


podkowianin

mieszkaniec Podkowy Leśnej (miasta w Polsce)


SJP.pl


podkowianka

mieszkanka Podkowy Leśnej (miasta w Polsce)


SJP.pl


podkowiański

Podkowa Leśna (miasto w Polsce)


SJP.pl


podkowiastogłowe

gromada skorupiaków obejmująca 9 morskich gatunków


SJP.pl

Podkowiastogłowe (Cephalocarida) – monotypowa gromada morskich stawonogów, tradycyjnie zaliczana do skorupiaków, obejmująca tylko jeden rząd: Brachypoda z tylko jedną rodziną Hutchinsoniellidae. Należy doń 12 opisanych gatunków. Odkryta została w 1955 roku. Pierwszy przedstawiciel gromady znaleziony został u wybrzeży Ameryki Północnej.

Wikipedia


podkowiasty

mający kształt podkowy; półkolisty


SJP.pl


podkowiec

nietoperz z rodziny podkowcowatych


SJP.pl

Podkowiec (Rhinolophus) – rodzaj ssaków z rodziny podkowcowatych (Rhinolophidae).

Wikipedia


podkowiński

nazwisko


SJP.pl


podkówka

mała podkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od podkowa

 (1.2) portmonetka w kształcie podkowy

Wiktionary

Podkówka (lub Siginek, Zydynek, Styginek, Kopytko) – jezioro o powierzchni 6 ha i głębokości maksymalnej 6 metrów, położone w Olsztynie na terenie osiedla Redykajny.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. podkowa ż., podkóweczka ż.

Wiktionary


podkownik

przestarzale: młotek do przybijania podków


SJP.pl


podkowolesieński

Podkowa Leśna (miasto w Polsce)


SJP.pl


podkoziołek

zabawa ludowa urządzana w ostatni wtorek karnawału; beczka przykryta białym płótnem, na której stoi talerz do zbierania pieniędzy dla grajka na tej zabawie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. ostatni dzień karnawału

 (1.2) lud. zabawa w ostatni wtorek karnawału, urządzana za pieniądze dziewcząt

 (1.3) choreogr. lud. taniec podczas podkoziołka (1.1)

 (1.6) lud. figurka chłopca stawiana obok talerza na podkoziołku (1.3)

 (1.7) daw. uroczystość organizowana w karczmie w Środę Popielcową na cześć młodych mężatek

Wiktionary

Podkoziołek – ludowa zabawa karnawałowa znana w zachodniej Wielkopolsce i na Kujawach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkɔˈʑɔwɛk, AS: potkoźou̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podkoziołkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.6) golok

Wiktionary


podkoziołkowy

regionalnie: charakterystyczny dla zabawy ludowej urządzanej w ostatni wtorek karnawału


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) typowy dla podkoziołka, w trakcie podkoziołka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkɔʑɔwˈkɔvɨ, AS: potkoźou̯kovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkoziołek

Wiktionary


podkpiwuszka

rzadko: łagodne, niezłośliwe kpienie z kogoś lub czegoś; podkpiwanie, kpinkowanie


SJP.pl


podkr.

skrót

 (1.1) = podkreślenie

Wiktionary


podkradać

czasownik

 (1.1) kraść komuś część czegoś, kraść coś stale w niewielkich ilościach, po trochu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamykał do cukierniczki muchę, żeby sprawdzić, czy nikt przypadkiem nie podkradał cukru.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈkradat͡ɕ, AS: potkradać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkradanie n.

 czas. podkraść dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buchać, zwijać

Wiktionary


podkradanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkradać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podkraść, podkradać ndk.

Wiktionary


podkrajać

krojąc coś, podciąć od dołu; podkroić


SJP.pl


podkrajczy

dawniej: pomocnik krajczego; urzędnik podległy krajczemu


SJP.pl


podkrajewo

Podkrajewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Wiśniewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


podkrakowski

związany z terenami położonymi pod Krakowem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Krakowem, leżący pod Krakowem itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Krakowem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) typowy dla okolic Krakowa

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) - Z takich jak my był Głowacki! - wykrzyknął głos Konrada z taśmy, z pięknym podkrakowskim akcentem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkraˈkɔfsʲci, AS: potkrakofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krakowiak mzw./mos.

Wiktionary


podkraść

czasownik przechodni dokonany (ndk. podkradać)

 (1.1) dokonany od|podkradać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔtkraɕt͡ɕ, AS: potkraść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkradanie

 czas. podkradać

Wiktionary


podkrążać

otaczać od spodu półkolistą obwódką


SJP.pl


podkrążony

otoczyć od spodu półkolistą obwódką


SJP.pl


podkrążyć

otoczyć od spodu półkolistą obwódką


SJP.pl


podkręcanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkręcać.

Wiktionary

Przetaktowywanie (ang. overclocking), potocznie podkręcanie – zwiększanie szybkości pracy, a zarazem wydajności sprzętu komputerowego, poprzez podnoszenie częstotliwości zegara taktującego procesora, karty graficznej czy pamięci RAM za pomocą odpowiedniego oprogramowania lub zmiany odpowiednich ustawień BIOS-u (w przypadku CPU i RAM-u). W starszych modelach płyt głównych do przetaktowywania używano zworek lub przełączników DIP. Większość zaawansowanych overclockerów nierzadko ingeruje w elektronikę sprzętu, poddając ją skomplikowanym modyfikacjom.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkrɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: potkrẽncãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podkręcać

Wiktionary


podkręcenie

1. potocznie: podekscytowanie, podniecenie;
2. lekkie naderwanie stawu


SJP.pl


podkręcony

1. mający lekko zakrzywiony, spiralny kształt;
2. potocznie: odczuwający silniejsze emocje lub chęć jakiegoś działania


SJP.pl


podkreślać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podkreślić)

 (1.1) zaznaczać tekst, rysując pod nim kreskę

 (1.2) przen. kłaść w wypowiedzi nacisk na pewien fakt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈkrɛɕlat͡ɕ, AS: potkreślać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkreślanie n., podkreślenie n., podkreślnik m., kreślarnia ż.

 czas. kreślić ndk., skreślać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) akcentować, kłaść nacisk

Wiktionary


podkreślanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkreślać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkrɛɕˈlãɲɛ, AS: potkreślãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podkreślać ndk., podkreślić dk.

 rzecz. podkreślenie n., kreślarnia ż.

Wiktionary


podkreślenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkreślić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkreślanie n.

 czas. podkreślać

Wiktionary


podkreślić

czasownik przechodni dokonany (ndk. podkreślać)

 (1.1) dokonany od|podkreślać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wodził po fotografii końcem palca, żeby podkreślić ten czy ów szczegół.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈkrɛɕlʲit͡ɕ, AS: potkreślʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkreślanie n., kreślarnia ż.

Wiktionary


podkreślnik

potocznie: znak podkreślenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. znak podkreślenia

Wiktionary

Znak podkreślenia ( _ ), potocznie podkreślnik – znak mający kod ASCII dziesiętnie 95 lub 0x5F szesnastkowo. Pojawił się po raz pierwszy na klawiaturach maszyn do pisania. Znaczenie tego znaku zmieniało się w zależności od kontekstu użycia.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. podkreślać

 rzecz. kreślarnia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) _, podłoga

Wiktionary


podkroić

krojąc coś, podciąć od dołu; podkrajać


SJP.pl


podkrój

krojąc coś, podciąć od dołu; podkrajać


SJP.pl


podkrólestwo

Wikipedia


podkrzesanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkrzesać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podkrzesać dk.

Wiktionary


podkrzesywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkrzesywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podkrzesywać ndk.

Wiktionary


podkrzew

Półkrzew, podkrzew (łac. suffrutex) – rośliny mające charakter przejściowy między krzewami a roślinami zielnymi. Tylko dolna część ich pędu jest zdrewniała, podczas gdy górna pozostaje zielna. Wraz z końcem okresu wegetacyjnego zamierają tylko części zielne. W klasyfikacji Raunkiæra półkrzewy zaliczane są do chamefitów. Ich wysokość zazwyczaj nie przekracza 1 m.

Przykładami półkrzewów są: szałwia lekarska, ruta zwyczajna, lawenda wąskolistna, psianka słodkogórz.

Wikipedia


podkrzewin

owad z rodziny pasikonikowatych


SJP.pl


podkuć

przymocować do kopyt zwierzęcia gospodarskiego lub podeszew butów elementy metalowe zabezpieczające przed ścieraniem się


SJP.pl


podkuchenna

pomocnica w kuchni


SJP.pl


podkuchenny

pomocnik w kuchni


SJP.pl


podkucie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kolej. płaskie miejsce na obręczy kół pojazdu szynowego, powstałe w wyniku ich zblokowania podczas silnego hamowania pociągu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈkut͡ɕɛ, AS: potkuće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kucie n., podkuwanie n., skucie n., skuwanie n., wykucie n., wykuwanie n.

 czas. kuć ndk., podkuć dk., podkuwać ndk., skuć dk., skuwać ndk., wykuć dk., wykuwać ndk.

 przym. kuty, podkuty, skuty, wykuty

Wiktionary


podkulanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkulać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podkulać ndk.

Wiktionary


podkultura

normy zwyczajowe przyjęte w jakiejś grupie, odmienne od przyjętych przez ogół społeczeństwa; subkultura


SJP.pl


podkurek

posiłek jedzony przed snem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. pora, kiedy pieją koguty, przed świtem

 (1.2) lud. uczta w ostatni wtorek karnawału wyprawiana przez chłopców za pieniądze zebrane podczas obwożenia po wsi koguta

 (1.3) daw. postny posiłek podawany o północy między tłustym wtorkiem a Środą Popielcową

Wiktionary

Podkurek – w dawnej Polsce ostatni w danym dniu posiłek, spożywany o późnej godzinie nocnej, tuż przed snem. Nazwa „podkurek” wywodzi się od pory jedzenia „tuż przed pianiem koguta”. Na podkurek spożywano najczęściej dania uznawane wówczas za lekkie, często towarzyszył mu kieliszek alkoholu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Po wieczerzy mięsnej w ostatni wtorek dawali około godziny dwunastej północnej mleko, jajca i śledzie, przegrawając niejako tymi potrawami następującemu postowi i niby po stopniach od mięsa przez nabiał do niego przystępując. Ta maślana kolacja zwała się podkurek; była wszędzie w używaniu tak w wielkich domach, jako też w małych.

 (1.4) Posłano z rozkazem, aby nowe gąsiorki na stół przyniesiono, do których zażądali inni przekąski, tak że na nowo nakrywać i podkurek zastawiać musiała służba.

 (1.4) Po kolacji jakaś partia szachów z księdzem Anastazym, jakaś partyjka winta […] godzina jedenasta, pół do dwunastej… Smutno byłoby iść spać bez jakiegoś wzmocnienia, bez leciutkiego, przedsennego posiłku. Maciejunio, drepcząc pośpiesznie, przynosi domowe serki owcze, obce, ostre, zielone – jabłka nieopisanej dobroci, jesienne delicje jakieś tam malusieńkie kieliszeczki, z czymś tam ciemnowiśniowym… Słowem, krótki i skromny „podkurek” przed śródnocnym pianiem koguta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈkurɛk, AS: potkurek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) doświtek

Wiktionary


podkurować

lekko poprawić czyjś stan zdrowia; podleczyć


SJP.pl


podkurwiać

wulgarnie: lekko denerwować; wkurwiać


SJP.pl


podkurwić

wulgarne: lekko zdenerwować, podkurzyć


SJP.pl


podkurzać

1. dymiąc, zmuszać zwierzęta lub owady do wyjścia z ukrycia;
2. potocznie: lekko denerwować;
3. potocznie: palić co jakiś czas papierosy;
4. nadawać futrom ciemniejszą barwę; przyciemniać


SJP.pl


podkurzacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pszcz. przyrząd do odymiania pszczół w celu ich uspokojenia;

Wiktionary

Podkurzacz – w pszczelarstwie przyrząd do odymiania pszczół, złożony z korpusu i mieszka. Podkurzacz stosowany jest do uspokojenia podrażnionych pszczół.

W korpusie znajduje się metalowy pojemnik na paliwo (suche próchno drzew liściastych, huby rosnące na drzewach liściastych), które po podpaleniu gasi się pozostawiając żar. Pojemnik z paliwem umieszczony jest w dziurkowanej blasze lub siatce chroniąc przed oparzeniem. Górną część podkurzacza stanowi nakrywka w postaci kominka. Metalowy pojemnik posiada otwór naprzeciw wylotu powietrza z mieszka. Strumień powietrza podtrzymuje żarzenie się, wypiera produkty spalania (dym), otworem w kominku kieruje go w żądane przez pszczelarza miejsce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pamiętam zapach dymu z podkurzacza, bzyczenie pszczół i ból użądlenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkurzanie n.

 czas. podkurzać ndk., podkurzyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|okurz.

Wiktionary


podkurzyć

1. dymiąc, zmusić zwierzęta lub owady do wyjścia z ukrycia;
2. potocznie: lekko zdenerwować;
3. potocznie: wypalić co jakiś czas papierosa;
4. nadać futrom ciemniejszą barwę; przyciemnić


SJP.pl


podkuszać

kusząc, skłaniać kogoś do zrobienia czegoś złego; pokuszać


SJP.pl


podkuty

przymocować do kopyt zwierzęcia gospodarskiego lub podeszew butów elementy metalowe zabezpieczające przed ścieraniem się


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: podkuć

przymiotnik

 (2.1) o koniu: mający podkowy przybite do kopyt

 (2.2) o bucie: z podeszwą wzmocnioną metalem, szczególnie przy obuwiu zimowym

 (2.3) o wagonie: mieć płaskie miejsca na obręczach kół, powstałe w wyniku ich zblokowania podczas silnego hamowania pociągu

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Koń pociągowy powinien być podkuty.

 (2.2) Kupił parę solidnych, podkutych butów, dobrych na zimę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈkutɨ, AS: potkuty

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kuć ndk., podkuć dk., podkuwać ndk.

 rzecz. podkucie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1-2) podbity

Wiktionary


podkuwacz

osoba zajmująca się podkuwaniem koni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzemieślnik, który zajmuje się podkuwaniem koni oraz korekcją kopyt i chodu konia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈkuvat͡ʃ, AS: potkuvač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkuwanie n.

 czas. podkuwać, podkuć

Wiktionary


podkuwaczka

podkuwacz


SJP.pl

Patrz:

podkuwacz

podkuwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkuwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtkuˈvãɲɛ, AS: potkuvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkuwacz mos., podkucie n.

 czas. podkuwać ndk., podkuć dk.

Wiktionary


podkuwka

dolne okucie sań


SJP.pl


podkwiatek

Podkwiatek – liść wyrastający na szypułce kwiatowej, między kwiatem i węzłem, z którego wyrasta szypuła. Występuje u niektórych przedstawicieli roślin okrytonasiennych. Zwykle niewielki, czasem wykształca się jednak jako okazały i barwny liść, pełniąc funkcje wabiące (np. u bugenwilli Bougainvillea). U niektórych rodzajów ma duże znaczenie w identyfikacji gatunków (np. u tojadów Aconitum).

Wikipedia


podkład

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spodnia warstwa czegoś, to, co jest podłożone pod spód

 (1.2) kolej. element toru szynowego w postaci belki drewnianej, stalowej lub żelbetowej, ułożonej poprzecznie pod szynami

 (1.3) kosmet. puder w kremie, nakładany na twarz przed zrobieniem makijażu

 (1.4) bud. pierwsza warstwa farby nałożona przed właściwym malowaniem

 (1.5) med. kawałek materiału, który kładzie się na prześcieradle w celu uniknięcia jego zabrudzenia

 (1.6) muz. muzyka stanowiąca tło filmu, spektaklu itp.

 (1.7) muz. wersja instrumentalna utworu wykorzystywana do wykonania wokalnego

 (1.8) ogrod. roślina (zazwyczaj drzewko owocowe), na której zostaje zaszczepiona lub zaoczkowana szlachetna odmiana

Wiktionary

  • podkład kolejowy
  • podkład kosmetyczny
  • podkład podłogowy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈpɔtkwat, AS: potku̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkładanie n., podłożenie n., podłoże n., podkładówka ż.

 czas. podkładać, podłożyć

 przym. podkładowy

 rzecz. podkładka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podłoże, podściółka

 (1.3) fluid

 (1.7) akompaniament

 (1.8) podkładka

Wiktionary


podkładać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podłożyć)

 (1.1) kłaść, wkładać coś pod coś innego

 (1.2) umieszczać potajemnie

 (1.3) szt. dawać tło, ilustrację z innej dziedziny sztuki do jakiegoś utworu

 (1.4) kraw. podwijać brzeg materiału i przyszywać go

czasownik zwrotny niedokonany podkładać się (dk. podłożyć się)

 (2.1) stawiać się w niekorzystnej sytuacji poprzez własną nieostrożność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podkładanie n., podłożenie n., podkład m., podkładka ż.

 czas. kłaść, podłożyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podstawiać

 (1.2) podrzucać, podsuwać

 (1.3) opatrywać

 (2.1) narażać się

Wiktionary


podkładacz

Podkładacz – robotnik mennicy podkładający krążki mennicze pod tłok do wybicia, wymieniany w instrukcji Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego z 1816 r. przygotowanej dla mennicy warszawskiej.

Wikipedia


podkładanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podkładać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodkładanie n., podkład mrz.

 czas. podkładać ndk.

Wiktionary


podkładka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzecz podłożona pod coś

 (1.2) techn. element pomocniczy, płytka pomiędzy oddzielnymi materiałami, wprowadzona celem wzmocnienia, zabezpieczenia lub wyrównania konstrukcji

 (1.3) pot. dowód potwierdzający lub usprawiedliwiający

 (1.4) ogrod. roln. roślina, na której szczepi albo okulizuje się odmianę szlachetną

Wiktionary

  • podkładka – element budowy grzyba
  • podkładka – roślina, na której szczepi się inną (zwykle odmianę szlachetną tej samej rośliny)
  • podkładka – element pomocniczy w połączeniach śrubowych
  • podkładka pod mysz komputerową
  • podkładka pod kufel lub szklankę do piwa

Wikipedia

Powiązane:

 czas. podkładać

 rzecz. podkład mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podstawka, podklejka, podkład, spód, dolna warstwa, pokrycie, mata

 (1.2) ochraniacz, płatek, podklejka, uszczelka

 (1.3) alibi

 (1.4) podkład

Wiktionary


podlać

1. dostarczyć wodę do rośliny;
2. dolać niewielką ilość płynu do potrawy


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|podlewać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poproszę sąsiadkę, by podlała nasze fikusy.

 (1.1) Jurek chce podlać bigos winem.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. olać, zalać

 rzecz. podlewanie n.

Wiktionary


podlasiaczka

potocznie o mieszkance Podlasia; Podlasianin


SJP.pl


podlasiak

potocznie o mieszkańcu Podlasia; Podlasianin


SJP.pl


podlasianin

mieszkaniec Podlasia; Podlasiak (potocznie)


SJP.pl

  • Podlasianin – mieszkaniec Podlasia
  • Podlasianin Roku – jedna z kategorii nagrody honorowej, przyznawanej na Podlasiu

Wikipedia


podlasianka

mieszkanka Podlasia; Podlasiaczka (potocznie)


SJP.pl


podlasie

historyczna kraina Polski na Nizinie Podlaskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. kraina na wschodzie Polski;

Wiktionary

Podlasie (albo Podlasze; biał. Падляшша, Padlaszsza, Padlašša, ukr. Підляшшя, Pidlaszszia, lit. Palenkė, łac. Podlachia) – historyczna kraina Polski leżąca na Nizinie Podlaskiej. Historyczne Podlasie obejmuje centralną i południową część województwa podlaskiego, północny wschód i północ województwa lubelskiego i wschodni skrawek województwa mazowieckiego (powiat łosicki). Zamieszkana jest głównie przez Podlasian, a także w niektórych rejonach przez Podlaszuków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Białystok leży na Podlasiu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈlaɕɛ, AS: podlaśe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podlasianin m., Podlasianka ż., Podlasiak mos., Podlasiaczka ż.

 przym. podlaski

Wiktionary


podlasiński

nazwisko


SJP.pl


podlaski

przymiotnik od: Podlasie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Podlasiem, dotyczący Podlasia

Wiktionary

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 8, w tym 2 podstawowe
  • Podlaski – przysiółek wsi Zamość w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Szubin
  • Podlaski – część wsi Osowa w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Hańsk
  • Podlaski – osada leśna w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Żmudź
  • Podlaski – część wsi Owieczka w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Łukowica
  • Podlaski – część wsi Toporzysko w woj. małopolskim w pow. suskim, w gminie Jordanów
  • Podlaski – część wsi Dworczysko w woj. podlaskim, w pow. sejneńskim, w gminie Giby
  • Podlaski – wieś w woj. podlaskim, w pow. sejneńskim, w gminie Sejny
  • Podlaski – część wsi Niedźwiedź w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Strawczyn

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Podlasie n., Podlaskie n., Podlasianin m., Podlasianka ż.

Wiktionary


podlaskie

przymiotnik od: Podlasie


SJP.pl

Województwo podlaskie – jednostka podziału administracyjnego Polski, jedno z 16 województw. Położone jest w północno-wschodniej części kraju. Przez jego środek przepływa Narew. Siedzibą władz województwa jest Białystok. Na dzień 1 stycznia 2022 województwo miało około 1,1 mln mieszkańców. Obejmuje obszar 20 187,02 km².

Wikipedia


podlaskobialski

przymiotnik od: Biała Podlaska; bialski, bialskopodlaski (częściej)


SJP.pl


podlaskobielski

przymiotnik od: Bielsk Podlaski; bielski, bielskopodlaski


SJP.pl


podlaszewski

nazwisko


SJP.pl


podlatać

rzadko: podlatywać;
1. lecąc na niedużej wysokości, zbliżać się do czegoś;
2. potocznie: biegnąc, zbliżać się do kogoś


SJP.pl


podlatywać

1. lecąc na niedużej wysokości, zbliżać się do czegoś;
2. potocznie: biegnąc, zbliżać się do kogoś


SJP.pl


podlatywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podlatywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podlotek m.

 czas. podlatywać ndk.

Wiktionary


podle

postępujący nieuczciwie, zdradziecko, podstępnie


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) książk. w sposób zasługujący na potępienie

 (1.2) pot. nieodpowiednio, niedobrze, nie tak, jak powinno

przyimek

 (2.1) przest. według, podług, zgodnie z

 (2.2) przest. według, podług, obok, koło, około, blisko (wyraża bliskość czasu i miejsca)

przysłówek

 (3.1) daw. obok, w sąsiedztwie, w pobliżu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak mogłeś się tak podle zachować?

 (1.1) Postąpił podle, wyrzucając matkę z domu.

 (1.2) Martwię się o nią, bardzo podle się odżywia.

 (2.1) Podle tej wiedźmy winnaś używać lubczyka, by zdobyć jego serce.

 (2.2) Położył się podle mnie wzdychając ciężko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdlɛ, AS: podle

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2) przym. podły

 (1.1-2) rzecz. podlec, podłość

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezecnie, niecnie, nikczemnie, niegodziwie

 (1.2) marnie, licho, źle

Wiktionary


podlec

potocznie: człowiek nikczemny, podły; łajdak, niegodziwiec, nikczemnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. człowiek podły, nikczemny, niegodziwy

Wiktionary

Podles (mac. Подлес) – wieś w centralnej Macedonii Północnej, terytorialnie i administracyjnie należąca do gminy Gradsko. Według stanu na 2002 rok jej liczebność wynosiła 49 mieszkańców.

Według danych ze spisu powszechnego przeprowadzonego w 2002 roku, wieś Podlec zamieszkiwało 49 osób deklarujących następującą narodowość:

  • Macedończycy – 49 (100%)

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. podłość ż.

 przym. podły

 przysł. podle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. wredol, bydlak, drań, gad, gadzina, gnida, kanalia, łachudra, łajdak, łotr, padalec, parszywiec, skurczybyk, skurkowaniec, ścierwo, świnia; książk. kreatura, niegodziwiec, nikczemnik, plugawiec

Wiktionary


podlecki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Hieronim Mikołajewicz Podlecki – polski urzędnik, poseł na Sejm
  • Zbigniew Podlecki – polski żużlowiec

Wikipedia


podleczać

lekko poprawiać czyjś stan zdrowia


SJP.pl


podleczyć

lekko poprawić czyjś stan zdrowia; podkurować


SJP.pl


podlegać

czasownik nieprzechodni

 (1.1) znajdować się w zakresie czyjejś władzy, być zależnym od kogoś

 (1.2) być w zakresie oddziaływania czegoś, być zależnym od czegoś

 (1.3) dawać się opanować jakimś uczuciom, emocjom, stanowi psychicznemu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta dział podlega innemu kierownikowi.

 (1.2) Wody podskórne podlegają wpływom atmosferycznym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈlɛɡat͡ɕ, AS: podlegać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podleganie ndk., podległość ż.

 czas. podlec dk.

 przym. podległy

Wiktionary


podleganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podlegać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdlɛˈɡãɲɛ, AS: podlegãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podlegać

Wiktionary


podlegnicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Legnicą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdlɛɟˈɲit͡sʲci, AS: podleǵńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Legnica ż.

Wiktionary


podległość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zależność od kogoś lub czegoś

 (1.2) pozbawienie wolności

 (1.3) daw. podatność na coś

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podlegać ndk.

 przym. podległy

Wiktionary


podległy

stać się podległym, zająć niższe miejsce w hierarchii, wpaść pod czyjąś władzę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zależny od kogoś

 (1.2) daw. podatny na coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Księstwo Warszawskie było podległe Francji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈlɛɡwɨ, AS: podlegu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podległość ż.

 czas. podlegać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podporządkowany, podrzędny, zależny, poddany

Wiktionary


podlej

stopień wyższy od przysłówka: podle


SJP.pl


podlejski

nazwisko


SJP.pl


podlejszy

stopień wyższy od przymiotnika: podły; bardziej podły


SJP.pl


podlepczyca

gatunek rośliny z rodziny marzanowatych; przytulia fałszywa


SJP.pl


podlepiać

przylepiać coś od spodu czegoś


SJP.pl


podlepić

przylepić coś od spodu czegoś


SJP.pl


podlepka

Podlepka – specjalny pasek najczęściej przeźroczystego pergaminu lub papieru służący do mocowania znaczka pocztowego w albumie. Podlepka przyklejana jest do znaczka od strony kleju (tzw. gumy) a następnie mocowana w albumie, na karcie lub w zeszycie wymiennym.

Wikipedia


podleś

nazwisko


SJP.pl


podlesice

Miejscowości w Polsce

  • Podlesice – wieś w woj. małopolskim, w pow. miechowskim, w gminie Charsznica
  • Podlesice – wieś w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Kroczyce

Zobacz też

  • Podlesice Drugie

Wikipedia


podlesie

nazwisko


SJP.pl

Nazwa Podlesie jest drugą po Starej Wsi najczęściej występującą nazwą miejscowości w Polsce.

Wikipedia


podlesiec

Podlesiec (niem. Waldowshof) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew. W najbliższej okolicy znajdują się miejscowości: Sarbinowo, Dębnik, Kępa Zagajna, Pokręt, Mierzęcin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Miejscowość położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 161. W miejscowości znajduje się stacja kolejowa przy linii kolejowej nr 351.

Wikipedia


podleśnicza

pomocniczka leśniczego


SJP.pl


podleśniczy

pomocnik leśniczego


SJP.pl

Podleśniczy – pracownik Służby Leśnej w Lasach Państwowych, podległy bezpośrednio leśniczemu. Obszar, za który odpowiada podleśniczy, ustala leśniczy. Może to być teren całego leśnictwa bądź też jego część. Zakres obowiązków podleśniczego określa instrukcja służbowa. Podleśniczy bywa potocznie nazywany gajowym, co jest błędne w świetle rozdzielnego traktowania tych stanowisk w wykazie stanowisk Służby Leśnej.

Wikipedia


podleśny

pracownik leśnictwa, podległy leśniczemu; podleśniczy


SJP.pl


podleszczyk

ryba z rodziny karpiowatych, o ciele z silnie spłaszczonymi bokami, grzbietem koloru ciemnobrunatnego, o brzuchu srebrzystym, występująca głównie w jeziorach, rzekach, zbiornikach zaporowych, a także w wodach przybrzeżnych zalewów i zatok morskich; krąp, krump, leszczyk, picuś


SJP.pl


podlew

warstwa, którą powleczony jest negatyw dla zmniejszenia odblasku


SJP.pl


podlewać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podlać)

 (1.1) ogrod. zasilać roślinę w wodę

 (1.2) kulin. dodawać niewielką ilość płynu do potrawy podczas jej przygotowywania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Alojzy, mąż Zosi, do późnych godzin podlewał pomidory i ogórki w szklarniach, przygotowywał inspekty na sadzonki.

 (1.2) Kabaczek wkładamy do naczynia żaroodpornego, podlewamy 3-4 łyżkami wody i pieczemy w piekarniku około 45 minut.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈlɛvat͡ɕ, AS: podlevać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podlewanie n., podlanie n., polewaczka ż., polewanie n., polanie n., podlew m.

 czas. lać ndk., polać dk., polewać ndk., dolać dk., dolewać ndk., ulać dk., ulewać ndk., zalać dk., zalewać ndk., pozalewać dk., oblać dk., olać dk.

Wiktionary


podlewaczka

potocznie: konewka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) konewka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdlɛˈvat͡ʃka, AS: podlevačka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polanie n.

Wiktionary


podlewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podlewać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdlɛˈvãɲɛ, AS: podlevãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. olać, podlewać ndk., podlać dk.

 rzecz. podlew m., podlewa ż., podlanie n.

Wiktionary


podlewka

wypełnienie między dwoma elementami konstrukcji przy budowie


SJP.pl

Wikipedia


podlewski

nazwisko


SJP.pl


podliburnicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Liburnią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na podliburnickiej łące pasą się zające.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Liburnia ż., liburnianin mos., liburnianka ż.

 przym. liburnicki

Wiktionary


podlić

czynić podłym


SJP.pl


podlicencja

upoważnienie do korzystania z utworu, którego udziela licencjobiorca, a nie twórca utworu; sublicencja


SJP.pl


podlicencjonować

udzielić dalszej licencji przez licencjobiorcę za zgodą licencjodawcy


SJP.pl


podlicencjonowywać

udzielać dalszej licencji przez licencjobiorcę za zgodą licencjodawcy


SJP.pl


podliczać

sumować coś


SJP.pl


podliczyć

zsumować coś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podliczać)

 (1.1) dokonany od|podliczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I teraz podliczmy - firma otrzymuje za receptę z NFZ 120 zł + 1 zł od pacjenta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈlʲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: podlʹičyć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. liczyć

Wiktionary


podligocki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Ligotą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W podligockich lasach nie uświadczysz borsuka.

 (1.1) Tę suczkę Barbórka znalazła na podligockiej łące.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ligota ż., ligocianin mos., ligocianka ż.

 przym. ligocki

Wiktionary


podliniowy

funkcja podliniowa - rodzaj funkcji matematycznej


SJP.pl


podlinkować

w informatyce: umieścić link, oznaczyć linkiem; zlinkować, zalinkować, dolinkować


SJP.pl


podlinkowywać

w informatyce: umieszczać link, oznaczać linkiem; dolinkowywać


SJP.pl


podlistnik

rodzaj chrząszczy z rodziny grzybinków


SJP.pl

Podlistnik (Choleva) – rodzaj chrząszczy z rodziny grzybinków (Leiodidae), podrodziny Cholevinae. Obejmuje około 60 gatunków. Gatunek palearktyczny, o obszarze występowania obejmującym Europę z Turcją, Południowy Kaukaz, północną Afrykę, Środkowy Wschód, Azję Środkową i północne Indie.

Wikipedia


podliz

potocznie: pochlebstwo; wazeliniarstwo


SJP.pl


podlizać

potocznie: podlizać się - zabiegając o czyjeś względy, pochlebić komuś


SJP.pl


podlizboński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Lizboną

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdlʲizˈbɔ̃j̃sʲci, AS: podlʹizbõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lizbona ż.

Wiktionary


podlizuch

potocznie: lizus, pochlebca; wazeliniarz, podlizywacz


SJP.pl

Patrz:

podlizuch

podlizucha

potocznie: lizus, pochlebca; wazeliniarz, podlizywacz


SJP.pl

Patrz:

podlizuch

podlizywacz

potocznie: lizus, pochlebca; wazeliniarz, podlizuch, podnóżek


SJP.pl


podlizywaczka

podlizywacz


SJP.pl

Patrz:

podlizywacz

podlizywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podlizywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podlizanie n., lizusostwo n., lizus mos.

 czas. podlizywać się, podlizywać ndk., podlizać dk.

Wiktionary


podlodów

3 miejscowości w Polsce:

  • Podlodów – wieś w woj. lubelskim, w pow. ryckim, w gminie Ułęż
  • Podlodów – wieś w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Łaszczów
  • Podlodów – wieś w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Ulhówek

Wikipedia


podlodówka

Podlodówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ułęż.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Ułęż, które obejmuje także osadę Podlodów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 139 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Woli Gułowskiej.

Wikipedia


podlodowy

1. znajdujący się pod lodem;
2. związany z tym, co umieszcza się pod lodem


SJP.pl


podlondyński

związany z terenami położonymi pod Londynem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Londynem, leżący pod Londynem itp.


SJP.pl


podlot

wzlot do góry, podlecenie, poderwanie się do lotu


SJP.pl

Wikipedia


podlotek

ironicznie o osobie młodej i niedoświadczonej; żółtodziób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. dorastająca dziewczyna, między dwunastym a szesnastym rokiem życia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lot mrz., podlatywanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|strzap.

Wiktionary


podlotkowaty

potocznie: właściwy dorastającej dziewczynie


SJP.pl


podlubelski

związany z terenami położonymi pod Lublinem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Lublinem, leżący pod Lublinem itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Lublinem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdluˈbɛlsʲci, AS: podlubelsʹḱi

Wiktionary


podlubień

Podlubień – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Sulejów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


podlubiński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Lubinem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdluˈbʲĩj̃sʲci, AS: podlubʹĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Lubin m.

Wiktionary


podludzki

podczłowiek


SJP.pl

Patrz:

podczłowiek

podlutować

nieco dolutować


SJP.pl


podmacać

1. potocznie: lubieżnie dotknąć palcami czyjegoś ciała;
2. dawniej: przypadkowo wykryć, zauważyć kogoś


SJP.pl


podmąchocice

Podmąchocice (dawn. Podmochocice) – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Górno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


podmacierz

dowolny układ elementów macierzy powstały przez „skreślenie” pewnej liczby wierszy i kolumn, sam tworzący macierz


SJP.pl

W matematyce macierz to układ liczb, symboli lub wyrażeń zapisanych w postaci prostokątnej tablicy.

W algebrze liniowej macierze wprowadza się często jako sposób skondensowanego zapisu układów równań liniowych, co ma na celu wyeliminowanie powtarzających się elementów standardowej notacji układów równań tego rodzaju z wieloma niewiadomymi. Macierze pozwalają również na reprezentowanie przekształceń liniowych, czy form dwuliniowych w sposób umożliwiający przeprowadzanie obliczeń. Ponieważ wiele przekształceń geometrycznych (jak na przykład obroty przestrzeni \mathbb {R} ^{n} wokół początku układu współrzędnych) są przekształceniami liniowymi, macierze znajdują zastosowanie w geometrii analitycznej i grafice komputerowej.

Wikipedia


podmacywać

1. potocznie: lubieżnie dotykać palcami czyjegoś ciała;
2. dawniej: przypadkowo wpadać na czyjś trop


SJP.pl


podmadrycki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Madrytem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdmaˈdrɨt͡sʲci, AS: podmadrycʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Madryt m.

Wiktionary


podmajstrzy

pomocnik majstra


SJP.pl


podmakać

potocznie: nasiąkać wilgocią, wodą od spodu


SJP.pl


podmaleniec

Podmaleniec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wikipedia


podmalowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podmalować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podmalować dk.

 rzecz. podmalowywanie n., malarz mos.

Wiktionary


podmalówka

Podmalówka – wstępna, często uproszczona i monochromatyczna wersja obrazu olejnego lub temperowego stosowana w tradycyjnych warsztatach malarskich.

Podmalówkę w technice temperowej lub chudej technice olejnej malowano na zagruntowanym podobraziu z zaznaczonymi liniami szkicu ogólnej kompozycji.Najstarsze podmalówki, pod gotyckie malarstwo tablicowe, wykonywano techniką kreskową, uzyskując efekt przejścia tonalnego przy pomocy zagęszczenia krzyżujących się kresek. Podmalówki pod obrazy olejne najczęściej malowano uzyskując ten efekt miękkim pędzlem.Podmalówkę pokrytą z reguły warstwą barwnego werniksu – imprimiturą wykańczano w odpowiedniej technice, wprowadzając lokalny kolor, warstwy laserunku, detale i światła (blik).

Wikipedia


podmalowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) robienie podkładu z farby

 (1.2) malowanie szkicu obrazu

 (1.3) wykonywanie poprawek malarskich

 (1.4) kosmet. uwypuklanie jakiegoś szczegółu w czasie wykonywania makijażu

 (1.5) przen. dodawanie do opowiadania nieprawdziwych szczegółów w celu jego uatrakcyjnienia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. malarz mos., podmalowanie n., podmalówka ż.

 czas. podmalowywać ndk., podmalować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) kolorowanie, podkolorowywanie, ubarwianie, upiększanie, lukrowanie, lakierowanie

Wiktionary


podmarszczać

lekko marszczyć


SJP.pl


podmarszczyć

lekko zmarszczyć


SJP.pl


podmarszczyn

Podmarszczyn – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Dzierzążnia.

Wieś duchowna Podmarszczyno, własność prebendalna płockiej kapituły katedralnej w 1542 roku, położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi wyszogrodzkiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


podmarynować

trochę zamarynować


SJP.pl


podmarzać

[czytaj: podmar-zać]
1. odczuwać lekkie, krótkotrwałe zimno;
2. lekko zamarzać


SJP.pl


podmarznąć

[czytaj: podmar-znąć]
1. odczuć lekkie, krótkotrwałe zimno;
2. lekko zamarznąć


SJP.pl


podmarznięty

[czytaj: podmar-znięty] taki, który podmarznął (trochę zmarznął); podmarzły, pomarźnięty


SJP.pl


podmarzły

[czytaj: podmar-zły] taki, który podmarzł (trochę zmarznął); podmarznięty, podmarźnięty


SJP.pl


podmaślać

dawniej: dawać łapówkę


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) dogadzać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przestańcie im ciągle podmaślać, bo przestaną doceniać wasz wysiłek. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈmaɕlat͡ɕ, AS: podmaślać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. masło n., maślnica ż., podmaślanie n.

 przym. masłowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dogadzać

Wiktionary


podmaślanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podmaślać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podmaślać ndk.

 rzecz. masło n., maślnica ż.

 przym. masłowy

Wiktionary


podmawiać

mówiąc o czymś, wpływać na popełnienie jakiegoś czynu (zazwyczaj złego) przez kogoś; skłaniać, kusić, zwodzić, podpuszczać


SJP.pl


podmazywać

rzadko: mazać, smarować w niewielkim stopniu


SJP.pl


podmęczyć

1. lekko zmęczyć;
2. podmęczyć się - lekko się zmęczyć


SJP.pl


podmenu

[czytaj: podmeNI] menu będące częścią większego menu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) inform. menu podrzędne w stosunku do innego

Wiktionary


podmiana

nieuczciwa, dokonana niepostrzeżenie zamiana czegoś w celu oszukania kogoś; podmianka


SJP.pl


podmianka

nieuczciwa zamiana czegoś, wykonana niepostrzeżenie w celu oszukania kogoś; podmiana


SJP.pl


podmiatować

czasownik

 (1.1) stpol. podsuwać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdmʲjaˈtɔvat͡ɕ, AS: podmʹi ̯atovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podmiatowanie n.

Wiktionary


podmiatowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podmiatować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podmiatować ndk.

Wiktionary


podmiejski

potocznie: środek lokomocji łączący miejscowość w pobliżu miasta z tym miastem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się na przedmieściu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbudował sobie rezydencję podmiejską w miejscowości Tibur (dzisiejsze Tivoli), położonej 31 kilometrów za murami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈmʲjɛ̇jsʲci, AS: podmʹi ̯ėi ̯sʹḱi

Wiktionary


podmiejskogórecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Miejską Górką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Długo spacerował po podmiejskogóreckich miedzach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miejska Górka ż., miejskogórczanin mos., miejskogórczanka ż.

 przym. miejskogórecki

Wiktionary


podmiejskość

podmiejski


SJP.pl

Patrz:

podmiejski

podmięknąć

trochę rozmięknąć z powodu wilgoci; podmoknąć


SJP.pl


podmięknięty

rzadko: trochę rozmiękły z powodu wilgoci; grząski, podmokły, podmiękły


SJP.pl


podmiękły

rzadko: trochę rozmiękły z powodu wilgoci; grząski, podmokły


SJP.pl


podmielowiec

Podmielowiec (dawn. Siekierno Podmilowiec) – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Bodzentyn.

W pobliżu wsi znajduje się niewielki głaz narzutowy o wymiarach: obwód – 2,70 m., średnica – 0,90 m., wysokość – 0,60 m., zbudowany z szarobeżowego, drobnoziarnistego granitu. W 1987 r. wpisany został do rejestru zabytków przyrody (nr WKP 134).

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


podmienianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podmieniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podmienienie n., podmiana ż., podmianka ż.

 czas. podmieniać ndk., podmienić dk.

Wiktionary


podmikołowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Mikołowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W podmikołowskich lasach aż roi się od różnego zwierza.

 (1.1) Wyry to podmikołowska wieś gminna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mikołów m., mikołowianin mos., mikołowianka ż., Mikołaj m., Mikołajki nmos.

 przym. mikołowski

Wiktionary


podminowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podminowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podminowanie n.

 czas. podminowywać ndk., podminować dk.

Wiktionary


podmiński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Mińskiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈmʲĩj̃sʲci, AS: podmʹĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mińsk m.

Wiktionary


podmiocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od podmiot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podmiot m.

Wiktionary


podmiot

nadrzędna część zdania nazywająca osobę, rzecz lub zjawisko, o którym się w zdaniu orzeka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. wyraz lub fraza określająca wykonawcę lub odbiorcę czynności;

 (1.2) praw. osoba lub instytucja, która wykonuje jakąś czynność prawną, mająca prawa wobec czegoś

 (1.3) filoz. człowiek, jednostka

 (1.4) gram. wyraz lub fraza w związku zgody z czasownikiem

Wiktionary

  • podmiot gospodarczy
  • podmiot (językoznawstwo)
  • podmiot (psychologia)
  • podmiot (filozofia)
  • podmiot (prawo)
    • osoba fizyczna
    • osoba prawna
    • podmiot prawa międzynarodowego
    • podmiot zbiorowy
  • podmiot liryczny
    • podmiot zbiorowy
  • podmiot polityki (aktor polityczny)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy może istnieć zdanie bez podmiotu?

 (1.2) Każdy człowiek jest podmiotem prawa od urodzenia do śmierci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdmʲjɔt, AS: podmʹi ̯ot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podmiotowość ż., upodmiotowienie n., podmiocik mrz.

 czas. upodmiotowić dk.

 przym. podmiotowy

 przysł. podmiotowo

Wiktionary


podmiotka

dawniej:
1. podsufitka z piasku, wapnia i gliny;
2. ciasto do pobudzania kwaśnej fermentacji


SJP.pl


podmiotowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co podmiotowe

Wiktionary

Podmiotowość – poczucie bycia kimś, posiadanie tożsamości odróżniającej jednostkę od innych. W jej ramach człowiek wierzy, że własna aktywność w znacznym stopniu zależy od niego samego. Aby stać się podmiotem trzeba dokonać świadomych założeń dotyczących samego siebie i wybrać własną drogę rozwoju. Poczucie podmiotowości rozszerza możliwości edukacyjne człowieka i pozwala na rozkwit jego osobowości.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. podmiot m.

 przym. podmiotowy

 przysł. podmiotowo

Wiktionary


podmiotowy

przymiotnik

 (1.1) jęz. związany z podmiotem, dotyczący podmiotu

 (1.2) film. liter. stworzony przez osobę stanowiącą przedmiot badań

 (1.3) filoz. subiektywny, przeżywany przez osobę

 (1.4) med. odczuwany przez pacjenta

 (1.5) praw. dotyczący podmiotu w prawie, osoby prawnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.5) Kontrowersje wokół pochodzenia praw podmiotowych są pochodną sporów o istotę prawa jako źródła norm prawnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podmiot mrz., podmiotowość ż.

Wiktionary


podmoknąć

nasiąkać wilgocią, wodą od spodu


SJP.pl


podmoknięty

nasiąkać wilgocią, wodą od spodu


SJP.pl


podmokłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest podmokłe

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. podmakanie n., podmoknięcie n.

 czas. podmakać ndk., podmoknąć dk.

 przym. podmokły

Wiktionary


podmokły

o gruncie: nasiąknięty wodą


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) nasiąknięty wodą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lasy były przeważnie podmokłe, w większości mieszane, a w miejscach suchych iglaste.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈmɔkwɨ, AS: podmoku̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podmokłość ż., podmakanie n., podmoknięcie n., moczenie n.

 czas. podmakać ndk., podmoknąć dk., moczyć ndk., maczać ndk.

 przym. mokry

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagienny, grząski

Wiktionary


podmontować

montując, podłączyć


SJP.pl


podmontowywać

montując, podłączać


SJP.pl


podmorski

przymiotnik

 (1.1) leżący pod powierzchnią morza; przeznaczony do działania pod powierzchnią morza; dziejący się pod powierzchnią morza

Wiktionary

Powiązane:

 przym. morski, nadmorski, zamorski

 rzecz. morze n.

Wiktionary


podmoskiewski

1. położony w pobliżu Moskwy;
2. charakterystyczny dla okolic Moskwy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się blisko Moskwy, na przedmieściach Moskwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W podmoskiewskim miasteczku w sztuce ataku i przetrwania szkoli się nastolatków. (z Internetu)

 (1.1) Skierowano nas do pracy przy wyrębie lasów podmoskiewskich. (z Internetu)

 (1.1) Krwawa wojna o podmoskiewski las. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdmɔˈsʲcɛfsʲci, AS: podmosʹḱefsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moskiewszczyzna ż., Moskwa ż., moskwiczanin mos., moskwiczanka ż.

 przym. moskiewski

Wiktionary


podmówić

mówiąc o czymś, wpłynąć na popełnienie jakiegoś czynu (zazwyczaj złego) przez kogoś; skłonić, skusić, zwieść, podpuścić


SJP.pl


podmrażać

zamrażać nie do końca


SJP.pl


podmrozić

zamrozić nie do końca


SJP.pl


podmrugać

dawniej: znacząco mrugnąć, dając coś do zrozumienia


SJP.pl


podmuch

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) strumień powietrza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zanim usłyszałem wybuch, poczułem na plecyecach podmuch.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdmux, AS: podmuχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dmuchaniec mrz., podmuchanie n., podmuchiwanie n., dmuchawa ż.

 czas. podmuchać ndk., podmuchiwać ndk.

 przym. podmuchowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) powiew, wiew, tchnienie

Wiktionary


podmuchać

1. dmuchnąć kilkakrotnie na coś, dmuchać przez chwilę;
2. zwykle o mężczyźnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, pociupciać, podupczyć


SJP.pl


podmuchiwać

1. dmuchać kilka razy;
2. o wietrze: wiać, powiewać, dąć


SJP.pl


podmuchowy

wytwarzający podmuch


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z podmuchem, dotyczący podmuchu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podmuch m., dmuchaniec mrz.

Wiktionary


podmurowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zob. podmurówka.

 (1.2) odczasownikowy od|podmurować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdmurɔˈvãɲɛ, AS: podmurovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. murarka ż., murarstwo n., murarz m., przedmurze n., podmurówka ż., murek m., mur mrz.

 czas. murować ndk., podmurować dk., wymurować dk.

 przym. murowy, murowany, murarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podmurówka

Wiktionary


podmurówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) płytki kamienny, ceglany lub betonowy fundament, na którym opiera się konstrukcja budynku

Wiktionary

Podmurówka – płytki fundament (często wykonany z cegły, kamieni lub betonu), zazwyczaj wystający niewiele nad ziemię, na którym posadawia się obiekty budowlane.

Najczęściej na podmurówce budowane są płoty lub domy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Murarz zażądał ogromnych pieniędzy za wykonanie fundamentu i podmurówki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdmuˈrufka, AS: podmurufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. murarka ż., murarstwo n., murarz m., przedmurze n., podmurowanie n.

:: zdrobn. murek m.

 czas. murować, podmurować, wymurować

 przym. murowy, murowany, murarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podmurowanie

Wiktionary


podmyć

1. o wodzie: zabrać piasek, ziemię itp. podczas podpłynięcia pod spód czegoś, naruszając to;
2. umyć narządy płciowe


SJP.pl


podmyk

przejście ze zwisu do podporu za pomocą przewrotu z jednoczesnym przesunięciem nóg ku tyłowi


SJP.pl


podmykać

dawniej:
1. przysuwać, przybliżać coś szybko i niespodziewanie;
2. podmykać się - podsuwać się, zbliżać się, przedostawać się szybko i niespodziewanie


SJP.pl


podmysłowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Mysłowicami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdmɨswɔˈvʲit͡sʲci, AS: podmysu̯ovʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mysłowice nmos., mysłowiczanin mos., mysłowiczanka ż.

 przym. mysłowicki

Wiktionary


podmywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podmywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podmycie n.

 czas. podmywać ndk., podmyć dk.

Wiktionary


podmłoda

początkowa faza fermentacyjna ciasta pszennego sporządzona z mąki, wody i drożdży


SJP.pl


podn.

skrót od: podniosły, podniośle


SJP.pl


podnajemczyni

kobieta wynajmująca od innej osoby rzecz przez nią uprzednio wynajętą


SJP.pl


podnajmowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podnajmować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodnajmowanie n., podnajęcie n., podnajem m., podnajemca m.

 czas. podnajmować ndk., podnająć dk.

Wiktionary


podnasierdziowo

przysłówek

 (1.1) med. pod nasierdziem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mniejsze ogniska tłuszczu są również zlokalizowane podnasierdziowo, na wolnej ścianie przedsionków i na około uszek serca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdnaɕɛrʲˈd͡ʑɔvɔ, AS: podnaśerʹʒ́ovo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podnasierdziowy

Wiktionary


podnasierdziowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. znajdujący się / dokonywany / odbywający się pod nasierdziem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwiększonemu napięciu jednocześnie niedotlenionej ściany lewej komory towarzyszy zmniejszony podnasierdziowy przepływ krwi, a co za tym idzie zmniejszenie skracania się włókien mięśniowych w fazie skurczu serca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdnaɕɛrʲˈd͡ʑɔvɨ, AS: podnaśerʹʒ́ovy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. podnasierdziowo

Wiktionary


podnawka

ryba okoniokształtna z pierwszą płetwą grzbietową przekształconą w leżącą na głowie przyssawkę; remora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. ryba z rodziny podnawek (nazwa systematyczna|Echeneidae|ref=tak.) z aparatem przyssawkowym na grzbiecie, którym przyczepia się do dużych zwierząt morskich lub okrętów;

 (1.2) icht. nazwa systematyczna|Echeneis naucrates|ref=tak., gatunek ryb z rodziny podnawek (nazwa systematyczna|Echeneidae|ref=tak.);

 (1.3) icht. ryba z gatunku podnawka (1.2)

Wiktionary

Podnawka (Echeneis naucrates) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny podnawkowatych (Echeneidae). Jest gatunkiem kosmopolitycznym występującym w ciepłych morzach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Innym specyficznym sposobem stosowanym przez wiele ludów jest polowanie na żółwie za pomocą podnawek, czyli niewielkich rybek przysysających się do większych ryb żółwi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nawa ż., podnawki nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) remora; przest. trzymonaw, trzymonawka, ssacz, tarczygłów

 (1.3) przest. trzymonaw, trzymonawka, ssacz, tarczygłów

Wiktionary


podnawki

ryba okoniokształtna z pierwszą płetwą grzbietową przekształconą w leżącą na głowie przyssawkę; remora


SJP.pl

Podnawkowate, podnawki, remory (Echeneidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Sporadycznie występują w wodach słodkich i słonawych. Przedstawiciele tej rodziny mają wydłużone smukłe ciało i spłaszczoną głowę. Ich żuchwa jest wystająca. Mają one również dwie płetwy grzbietowe, z których pierwsza przekształcona jest w owalną przyssawkę mającą od 10 do 28 poprzecznych ruchomych listew (fałdów czepnych). Przyssawka kontrolowana jest przez złożoną grupę mięśni i elementy szkieletowe, których praca powoduje unoszenie i opadanie listew, dzięki czemu tworzy się ciśnienie ssące. Płetwa odbytowa i druga płetwa grzbietowa mają zazwyczaj po 18–40 miękkich promieni. Płetwa ogonowa jest lekko zaokrąglona. Łuski pokrywające ich ciało są małe, cykloidalne. Ponadto podnawkowate nie mają pęcherza pławnego. Najmniejsze osobniki mają około 17 cm, a największe około 100 cm, choć zdarzają się osobniki do 110 cm. Ubarwienie podnawkowatych jest różnorodne: może być zarówno jednolite, jak i wzorzyste. Rodzina podnawkowatych obejmuje 4 rodzaje, a wśród nich 8 gatunków. Najczęściej jednak wyróżnia się 7 rodzajów.

Wikipedia


podnawkowate

rodzina morskich ryb okoniokształtnych; podnawki, remory


SJP.pl

Podnawkowate, podnawki, remory (Echeneidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Sporadycznie występują w wodach słodkich i słonawych. Przedstawiciele tej rodziny mają wydłużone smukłe ciało i spłaszczoną głowę. Ich żuchwa jest wystająca. Mają one również dwie płetwy grzbietowe, z których pierwsza przekształcona jest w owalną przyssawkę mającą od 10 do 28 poprzecznych ruchomych listew (fałdów czepnych). Przyssawka kontrolowana jest przez złożoną grupę mięśni i elementy szkieletowe, których praca powoduje unoszenie i opadanie listew, dzięki czemu tworzy się ciśnienie ssące. Płetwa odbytowa i druga płetwa grzbietowa mają zazwyczaj po 18–40 miękkich promieni. Płetwa ogonowa jest lekko zaokrąglona. Łuski pokrywające ich ciało są małe, cykloidalne. Ponadto podnawkowate nie mają pęcherza pławnego. Najmniejsze osobniki mają około 17 cm, a największe około 100 cm, choć zdarzają się osobniki do 110 cm. Ubarwienie podnawkowatych jest różnorodne: może być zarówno jednolite, jak i wzorzyste. Rodzina podnawkowatych obejmuje 4 rodzaje, a wśród nich 8 gatunków. Najczęściej jednak wyróżnia się 7 rodzajów.

Wikipedia


podnawkowaty

o cechach podnawkowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


podnerkowy

znajdujący się pod nerką


SJP.pl


podniebie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. obszar powietrzny, podniebny, przestworza

 (1.2) rzad. bud. wewnętrzna część sklepienia stropu

 (1.3) neol. geogr. klimat

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) (…) ponieważ podniebie (klimat) ich jest przykrzejsze, zatem i charakter więcej ponury.

Wiktionary


podniebienie

1. sklepiona przegroda oddzielająca jamę ustną (u zwierząt jamę gębową) od jamy nosowej
2. przenośnie: zmysł smaku, narząd smaku
3. dolna, wewnętrzna powierzchnia sklepienia, zwłaszcza kopuły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. górna część jamy gębowej kręgowców;

 (1.2) przen. smak, gust

 (1.3) archit. widoczna z wnętrza pomieszczenia powierzchnia sklepienia;

Wiktionary

  • podniebienie (anatomia)
  • podniebienie (palenisko)
  • podniebienie (architektura)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔdʲɲɛˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: podʹńebʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podniebienny

Wiktionary


podniebienny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z podniebieniem, dotyczący podniebienia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdʲɲɛˈbʲjɛ̃nːɨ, AS: podʹńebʹi ̯•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podniebienie n.

Wiktionary


podniebność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest podniebne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podniebny

 przysł. podniebnie

Wiktionary


podniebny

przymiotnik

 (1.1) dziejący się bardzo wysoko ponad ziemią

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdʲˈɲɛbnɨ, AS: podʹńebny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podniebność ż.

Wiktionary


podniecać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podniecić)

 (1.1) wywoływać stan silnego radosnego pobudzenia nerwowego i uczuciowego

 (1.2) wzmagać intensywność czegoś

 (2.2) wpadać w stan silnego ożywienia

 (2.3) zostawać pobudzonym seksualnie lub zmysłowo

 (2.4) podniecać (1.3) wzajemnie jeden drugiego

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Fizycy podniecają się teraz przepiękną teorią, według której świat wcale nie jest zbudowany z kulistych cząstek materii, ale jest symfonią drgających strun.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdʲˈɲɛt͡sat͡ɕ, AS: podʹńecać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. niecić, rozniecać, podniecić dk.

 rzecz. podniecenie n., podniecanie n., podnieta ż.

 przym. podniecający, podniecony

 przysł. podniecająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) radować, cieszyć

 (1.3) stymulować

 (2.1) stymulować się

 (2.2) radować się, cieszyć się

 (2.4) stymulować się

Wiktionary


podniecanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podniecać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdʲɲɛˈt͡sãɲɛ, AS: podʹńecãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. niecić, rozniecać, podniecać ndk.

 rzecz. podnieta ż.

Wiktionary


podniecenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podniecić.

Wiktionary

Podniecenie – stan emocjonalny, połączony z fizjologiczną reakcją wzrostu ciśnienia krwi na skutek produkcji adrenaliny w organizmie.

Podniecenie seksualne w znaczeniu ogólnym jest to funkcja pobudliwości seksualnej (gotowości do reakcji seksualnej) i sytuacji zewnętrznej. Liczba, jakość i intensywność podnieceń seksualnych, związanych z określoną sytuacją zewnętrzną są warunkowane procesami uczenia się. Podniecenie może zależeć od kontekstu interpersonalnego, jeśli jest ukierunkowane na konkretnego partnera i jest wówczas synonimiczne z pożądaniem seksualnym.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. podniecać, rozniecać, niecić

 rzecz. podnieta ż.

Wiktionary


podniecić

czasownik przechodni dokonany (ndk. podniecać)

 (1.1) dokonany od|podniecać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdʲˈɲɛ̇t͡ɕit͡ɕ, AS: podʹńėćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podnieta ż.

 czas. podniecać, rozniecać, niecić

Wiktionary


podniecony

przymiotnik

 (1.1) książk. będący w stanie pobudzenia emocjonalnego

 (1.2) seks. taki, który jest w stanie podniecenia zmysłowego; gotowy do reakcji seksualnej

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podniecać

 rzecz. podnieta ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niespokojny, ożywiony, pobudzony

 (1.2) napalony

Wiktionary


podnieprzański

przymiotnik od: Podnieprze


SJP.pl


podnieprze

obszar obejmujący porzecze Dniepru


SJP.pl


podnieść

czasownik przechodni dokonany (ndk. podnosić)

 (1.1) dokonany od|podnosić.

czasownik zwrotny dokonany podnieść się (ndk. podnosić się)

 (2.1) dokonany od|podnosić się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ona nie wahałaby się podnieść słuchawkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdʲɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: podʹńėść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podnoszenie n., podniesienie n.

 czas. nieść, podnosić ndk.

 przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły

 przysł. podniośle

Wiktionary


podniesienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podnieść.

 (1.2) rel. kośc. część mszy, w czasie której kapłan podnosi hostię i kielich, ukazując wiernym materię sakramentu;

Wiktionary

Podniesienie – część mszy świętej, w czasie której kapłan podnosi w górę hostię i kielich, ukazując zgromadzonym wiernym materię sakramentu (chleb i wino), które w czasie modlitwy eucharystycznej zostały przemienione w ciało i krew Chrystusa. Ta przemiana jest zwana transsubstancjacją.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔdʲɲɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: podʹńėśė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podnoszenie n.

 czas. nosić, nieść, podnosić ndk., podnieść dk.

 przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły

 przysł. podniośle

Wiktionary


podniesieniowy

żołnierz nadający lufie działa przeciwlotniczego odpowiedni kąt podniesienia


SJP.pl


podniesiński

nazwisko


SJP.pl


podnieta

1. to, co zachęca do czegoś; bodziec;
2. stan podniecenia; podniecenie; pobudzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyrażenie lub działanie zachęcające do wykonania określonego czynu

 (1.2) pot. stan zachwytu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Doping kibiców był dla niemieckich piłkarzy zbyt słabą podnietą wobec przewagi drużyny z Mediolanu.

 (1.2) Ale masz podnietę z kupna tego Rolexa! Naprawdę nie ma się czym chwalić!

 (1.2) Ten film jest byle jaki, a ty masz z niego tyle podniety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdʲˈɲɛta, AS: podʹńeta

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podniecać ndk., podniecić dk.

 rzecz. podniecenie n., podniecanie n.

 przym. podniecony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zachęta, pobudka, bodziec

 (1.2) gorączka, podniecenie, pot. podjarka, zachwyt

Wiktionary


podnioślej

stopień wyższy od przysłówka: podniośle


SJP.pl


podnioślejszy

stopień wyższy od przymiotnika: podniosły


SJP.pl


podniosłość

uroczysty charakter czegoś, nastrój pełen patosu, powagi, dostojeństwa; dostojność, patos, majestatyczność, wzniosłość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co podniosłe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podnoszenie n., podniesienie n.

 czas. podnosić ndk., podnieść dk.

 przym. podniosły, podnośny, podnośnikowy

 przysł. podniośle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wzniosłość, patetyczność, uroczystość, koturnowość

Wiktionary


podniosły

taki, który jest pełen patosu, powagi, dostojeństwa; dostojny, majestatyczny, wysublimowany, wzniosły


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) uroczysty, wzniosły, pełen dostojeństwa

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lm. nmos. przesz. od: podnieść

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdʲˈɲɔswɨ, AS: podʹńosu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podniosłość ż., podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podnoszenie n., podniesienie n.

 czas. podnosić ndk., podnieść dk.

 przym. podnośny, podnośnikowy

 przysł. podniośle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) patetyczny, ceremonialny, okazały, pełen patosu, pełen powagi, poważny, solenny, uroczysty, wzniosły

Wiktionary


podniszczać

częściowo coś niszczyć, zużywać


SJP.pl


podniszczyć

częściowo coś zniszczyć; nadniszczyć, nadrujnować, podrujnować


SJP.pl


podnosić

czasownik przechodni niedokonany (dk. podnieść)

 (1.1) unieść, wziąć coś do góry

 (1.2) ustawiać coś do pionu

czasownik zwrotny niedokonany podnosić się (dk. podnieść się)

 (2.1) unosić się, wstawać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na dworcu bezdomni kręcą się w pobliżu palących i podnoszą niedopałki, które ci rzucili na ziemię.

 (1.1) Pies już coś wystawiał, stanął jak wryty z jedną łapą podniesioną.

 (2.1) […] z góry, poprzez szczyty drzew, zaglądały błękitne i białe kawałki obłoków, jakby ciekawe spojrzeć w tę głąb cienistą, […] w której spomiędzy trawy wykwitał blady nieśmiertelnik żółty, podnosiły się dzwonki liliowe albo śród mchu pąsowiały lśniące grona żurawin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈnɔɕit͡ɕ, AS: podnośić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podnoszenie n., podniesienie n.

 czas. przenosić, wznosić, podnieść dk.

 przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły

 przysł. podniośle

Wiktionary


podnośnik

urządzenie do podnoszenia przedmiotów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie do podnoszenia (bez względu na rozmiar)

Wiktionary

Dźwignik, dźwignik o ruchu prostoliniowym (pot. lewarek) – urządzenie dźwigowe do pionowego (lub zbliżonego do pionowego) przemieszczania (podnoszenia) obiektów, zwykle na niewielką wysokość. Najczęściej stosowanym dźwignikiem jest podnośnik. Wszystkie dźwigniki stosowane w warsztatach i wulkanizacjach, a mocowane na stałe do podłoża, podlegają dozorowi technicznemu UDT.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈnɔɕɲik, AS: podnośńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podnoszenie n., podniesienie n.

 czas. podnosić ndk., podnieść dk.

 przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły

 przysł. podniośle

Wiktionary


podnośnikowy

przymiotnik od: podnośnik


SJP.pl


podnośny

służący do podnoszenia czegoś, do transportu na niewielką wysokość


SJP.pl


podnoszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podnosić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdnɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: podnošńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podniesienie n.

 czas. wznosić, podnosić ndk., podnieść dk.

 przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły

 przysł. podniośle

Wiktionary


podnowinka

wieś w Polsce


SJP.pl

  • Podnowinka – wieś w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Nowinka
  • Podnowinka – osada leśna w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Nowinka
  • Podnowinka – część wsi Nowinka w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sidra

Wikipedia


podnowojorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Nowym Jorkiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdnɔvɔˈjɔrsʲci, AS: podnovoi ̯orsʹḱi

Wiktionary


podnowosądecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Nowym Sączem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdnɔvɔsɔ̃nˈdɛt͡sʲci, AS: podnovosõndecʹḱi

Wiktionary


podnóże

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce u spodu czegoś, co się wznosi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) U podnóża góry rósł las.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈnuʒɛ, AS: podnuže

Wiktionary


podnóżek

1. stołek, ławka itp. służące jako oparcie dla nóg;
2. pogardliwie: osoba nadmiernie usłużna, uległa; służalec;
3. pozioma część stopnia schodów; stopnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mebel lub element jakiegoś układu, na którym można wygodnie oprzeć nogi, zmniejszając ich obciążenie

 (1.2) górna płaszczyzna stopnia schodów

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pogard. ktoś nadmiernie usłużny lub uległy wobec kogoś

Wiktionary

Podnóżek – mebel mający na celu zmniejszenie obciążenia statycznego układu kostno-mięśniowego kończyn dolnych podczas siedzenia. Mogą przyjmować formę taboretu, pufy lub specjalnej, pochylonej podstawki pod nogi.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. podnóżnik m.

 przym. podnóżkowy, podnóżny

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pupilek

 (2.3) daw. podnóżnik

Wiktionary


podoba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. podobieństwo, podobizna

Wiktionary

Podoba – część miasta Tomaszowa Mazowieckiego w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, położona na prawym brzegu Pilicy. Rozpościera się w rejonie ulic Podoba i Kolejowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈdɔba, AS: podoba

Wiktionary


podobanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podobać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podobać ndk.

Wiktionary


podobiadek

dawniej: posiłek między śniadaniem a obiadem; drugie śniadanie


SJP.pl


podobieństwo

zgodność, wspólność pewnych cech dwu albo więcej osób, przedmiotów itp.; prawie jednakowy wygląd, powinowactwo, bliskość, zbieżność, pokrewieństwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgodność pewnych cech, właściwości pomiędzy osobami lub rzeczami

 (1.2) mat. przekształcenie geometryczne, w którym zachowany jest stosunek odległości punktów;

Wiktionary

  • podobieństwo (przekształcenie geometryczne)
  • trójkąty podobne – relacja podobieństwa trójkątów
  • podobieństwo macierzy
  • podobieństwo jednomianów (wyrazów) wielomianu
  • podobieństwo w semantyce
  • teoria podobieństwa
  • podobieństwo chemiczne

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɔˈbʲjɛ̇̃j̃stfɔ, AS: podobʹi ̯ė̃ĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podobizna ż., podobność ż.

 przym. podobny, podobniutki

 przysł. podobnie, podobno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) analogia, analogiczność, zbieżność, zgodność, powinowactwo

Wiktionary


podobiński

nazwisko


SJP.pl


podobizna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) portret, wizerunek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na banknocie dwustuzłotowym widnieje podobizna Zygmunta I Starego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɔˈbʲizna, AS: podobʹizna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podobieństwo n., upodobnienie n., upodabnianie n.

 czas. upodabniać ndk., upodobnić dk.

 przym. podobny, podobniutki

 przysł. podobno, podobnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyobrażenie, wizerunek, przedstawienie, ukazanie

Wiktionary


podoblin

Podoblin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Maciejowice. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 801.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Maciejowicach.

Wikipedia


podobna

1. przypominający kogoś lub coś;
2. taki jak inny, o którym uprzednio była mowa


SJP.pl


podobnie

przysłówek

 (1.1) w podobny sposób

 (1.2) porównywalnie, w podobnym stopniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Byli podobnie ubrani, różnili się tylko kolorem krawata.

 (1.2) Nigdy nie widział podobnie pięknej istoty.

 (1.2) Ceny w lipcu wzrosną podobnie jak w sierpniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdɔbʲɲɛ, AS: podobʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podobny

 rzecz. podobizna ż., podobieństwo n., podobność ż.

 czas. upodabniać, upodobnić

 przysł. podobno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) analogicznie

 (1.2) porównywalnie, równie, tak

Wiktionary


podobniej

stopień wyższy od przysłówka: podobnie


SJP.pl


podobniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: podobny; bardziej podobny


SJP.pl


podobnież

1. potocznie: prawdopodobnie, podobno, ponoć;
2. przestarzale: wzmocnione "podobnie" (w znaczeniu: tak jak u innego, wcześniej wzmiankowanego)


SJP.pl


podobniusieńki

zdrobnienie od: podobny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: podobny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɔbʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: podobʹńüśė̃ńḱi

Wiktionary


podobniuteńki

zdrobnienie od: podobniutki


SJP.pl


podobniutki

zdrobnienie od: podobny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: podobny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɔbʲˈɲutʲci, AS: podobʹńutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podobny

 rzecz. podobieństwo n., podobizna ż.

Wiktionary


podobno

prawdopodobnie, ponoć


SJP.pl

modulant[zob. uwagi]

 (1.1) wyraz komunikujący, że mówiący dystansuje się od wyrażanego sądu, nie jest pewien co do jego prawdziwości; jak mówią, jak się zdaje

Wiktionary

Podobno – trzeci singel grupy Hey z albumu Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan. Był nagrywany w 2012 roku, a wydany - pod koniec września 2013 roku. Został wydany 5 miesięcy po wydaniu singla "Co tam?". Utrzymany jest w tej samej stylistyce, co utwór "Co tam?" - rockowej, chociaż trwa trochę dłużej. Zawiera także elementy elektroniki. Teledysk do utworu został zrealizowany w Wietnamie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podobno lubisz grać w karty?

 (1.1) Woda podobno była zimna jak lód i nikt nie odważył się do niej wejść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdɔbnɔ, AS: podobno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podobizna ż., podobieństwo n., podobność ż.

 przym. podobny

 przysł. podobnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ponoć, jakoby, daw. pono; gw-pl|Górny Śląsk|bezma, snoci., gw-pl|Śląsk Cieszyński|pono.

Wiktionary


podobnoć

dawniej: podobno; podobnoś


SJP.pl


podobnoś

dawniej: podobno; podobnoć


SJP.pl


podobny

1. przypominający kogoś lub coś;
2. taki jak inny, o którym uprzednio była mowa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyglądający prawie tak samo, mający zbliżony wygląd

 (1.2) geom. mający swoje części w proporcji do części innej figury;

Wiktionary

Podobny – piosenka i debiutancki solowy singel zapowiadający pierwszy album Piotra Zioły, który ukazał się wiosną 2016 roku (Revolving Door). Autorką słów jest Gaba Kulka, a muzyki Piotr i Grzegorz Zioła. Teledysk do piosenki, opublikowany 27 października 2015, wyreżyserował Daniel Jaroszek, a autorem zdjęć jest Mateusz Dziekoński. Singel wydała firma Warner Music Poland.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Asia jest bardzo podobna do swojej mamy.

 (1.2) Trójkąty ABC i DEF są podobne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdɔbnɨ, AS: podobny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podobieństwo n., podobizna ż., podobność ż.

 przysł. podobno, podobnie

 przym.

:: zdrobn. podobniutki

Wiktionary


podobojczyk

dolna powierzchnia obojczyka


SJP.pl


podobrazie

Podobrazie, podłoże malarskie – ogólna nazwa podłoża w malarstwie sztalugowym (w malarstwie ściennym i innych rodzajach malarstwa raczej tylko „podłoże malarskie”).

Wikipedia


podochojski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Ochojcem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O, zgrozo, na podochojskich łąkach ktoś urządził sobie dzikie wysypisko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ochojec m., ochojczanin mos., ochojczanka ż.

 przym. ochojski

Wiktionary


podociągać

dociągnąć wiele czegoś


SJP.pl


podociekać

spędzić pewien czas na dowiadywaniu się czegoś lub wykrywaniu czegoś


SJP.pl


podocierać

dotrzeć wiele czegoś


SJP.pl


podocinać

dociąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


podociskać

docisnąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


podocyt

komórka nabłonka trzewnego kłębuszka nerkowego odpowiedzialna za filtrację osocza i powstawanie moczu pierwotnego


SJP.pl

Podocyt (inaczej: komórka podocytarna lub komórka blaszki trzewnej torebki kłębuszka nerkowego) – wysoko wyspecjalizowana komórka nabłonka trzewnego kłębuszka nerkowego, kluczowa z punktu widzenia selektywnej filtracji osocza i powstawania moczu pierwotnego.

Wikipedia


podoczny

znajdujący się pod okiem


SJP.pl


podoczodołowy

1. znajdujący się pod oczodołami, np. otwór podoczodołowy;
2. nerw podoczodołowy - nerw będący przedłużeniem nerwu szczękowego


SJP.pl


pododcinek

część odcinka


SJP.pl


pododdział

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. część większej jednostki, nie mająca samodzielności gospodarczej i administracyjnej, która została wyznaczona do jakichś zadań;

Wiktionary

Pododdział – jednostka organizacyjna wojska, część większego pododdziału, oddziału lub związku taktycznego, niemająca zwykle samodzielności gospodarczej i administracyjnej.

Rozróżnia się 4 szczeble pododdziałów:

  • batalion (dywizjon) – dowodzony przez podpułkownika
  • kompania (bateria, eskadra, szwadron) – dowodzona przez kapitana
  • pluton – dowodzony przez podporucznika lub chorążego
  • drużyna (działon, obsługa, sekcja, załoga) – dowodzona przez podoficera w stopniu od kaprala do chorążego

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈɔdʲd͡ʑaw, AS: pododʹʒ́au̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddział mrz.

Wiktionary


pododmiana

jednostka systematyczna w zakresie odmiany


SJP.pl


podoficer

żołnierz posiadający stopień podoficerski: w wojskach lądowych i lotniczych, policji, straży pożarnej: stopień od kaprala do starszego sierżanta sztabowego, w marynarce wojennej: od mata do starszego bosmana sztabowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) wojsk. adm. osoba zajmująca odpowiednią pozycję w hierarchii jakiejś służby mundurowej; w Polsce: posiadająca stopień co najmniej kaprala, a niższy niż podporucznika;

Wiktionary

Podoficer – żołnierz należący do korpusu podoficerów (znajdującego się na średnim szczeblu w hierarchii wojskowej tj. pomiędzy korpusem szeregowych a oficerów), pełniący najczęściej funkcję dowódcy pododdziału niższego szczebla (np. drużyny).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. podoficerski

Wiktionary


podoficerka

podoficer


SJP.pl

Patrz:

podoficer

podoficerski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z podoficerem, dotyczący podoficera

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do podoficera, będący jego własnością

przymiotnik jakościowy

 (3.1) taki jak u podoficera, charakterystyczny dla podoficera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podoficer mos.

Wiktionary


podofilina

żywica otrzymywana z korzeni rośliny podofilum; środek żółciopędny i przeczyszczający stosowany w weterynarii


SJP.pl


podofilum

roślina z rodziny berberysowatych; stopowiec


SJP.pl


podoglądać

1. spędzić pewien czas na otaczaniu kogoś troskliwą opieką;
2. spędzić pewien czas na czuwaniu nad przebiegiem jakichś prac


SJP.pl


podogon

przedstawiciel rzędu pajęczaków przypominających roztocza


SJP.pl


podogonie

część uprzęży końskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) część uprzęży końskiej

 (1.2) część ciała zwierzęcia pod ogonem

Wiktionary

Podogonie – pas, który z jednej strony przymocowany jest do siodła, a z drugiej strony zakończony jest pętlą służącą do przewleczenia ogona konia. Pętla po przewleczeniu powinna znaleźć się pod rzepem ogona.

Podogonie zapobiega przesuwaniu się siodła do przodu, w przypadku gdy nie znajduje ono oparcia na kłębie konia. Z tego powodu najczęściej podogonie używane jest u kuców (niski kłąb to cecha charakterystyczna ich budowy). Zdarzają się również duże konie o słabo zarysowanym kłębie lub wąskiej klatce piersiowej, wymagające stosowania podogonia.

Wikipedia


podogony

przedstawiciel rzędu pajęczaków przypominających roztocza


SJP.pl


podogrywać

dograć wiele czegoś


SJP.pl


podoić

spędzić pewien czas na dojeniu


SJP.pl


podój

1. dojenie;
2. mleko z jednego dojenia; udój


SJP.pl


podojrzewać

dojrzewać przez pewien czas lub dojrzeć po kolei


SJP.pl


podokańczać

dokończyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


podokapowy

znajdujący się pod okapem


SJP.pl


podokarmianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podokarmiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podokarmiać dk.

Wiktionary


podokarp

podokarp wielkolistny - gatunek rośliny używany w sztuce bonsai; zastrzalin


SJP.pl


podokiennik

wmurowana pod oknem (w pomieszczeniu lub na zewnątrz) długa, prostokątna deska lub blacha; parapet


SJP.pl


podoklejać

dokleić kilka pozostałych elementów


SJP.pl


podokręcać

dokręcić po kolei, wiele razy


SJP.pl


podoktorski

związany z zaawansowaną pracą naukową lub zawodową wykraczającą poza stopień doktora, np. staż podoktorski


SJP.pl


podokupować

dokupić wiele czegoś; podokupywać


SJP.pl


podokupywać

dokupić wiele czegoś; podokupować


SJP.pl


podokładać

dołożyć wiele czegoś


SJP.pl


podolak

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. mieszkaniec Podola

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mnóstwo tam Wołyniaków, Ukraińców, Podolaków osiada, tworzy się towarzystwo miłe; są resursa dla młodego, jak ja, człowieka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podolanin mos., Podolanka ż., podole n., Podole n.

 przym. podolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Podolanin

Wiktionary


podolanin

mieszkaniec Podola (regionu w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Podola

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podole n., Podolsk mrz.

:: fż. Podolanka ż.

 przym. podolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Podolak

Wiktionary


podolanka

mieszkanka Podola (regionu w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Podola; kobieta z tej krainy

Wiktionary

Podolanka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Terespol.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Terespol. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 65 mieszkańców i byłą dwudziestą drugą miejscowością gminy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Podole n., Podolsk mrz.

:: fm. Podolanin mos.

 przym. podolski

Wiktionary


podolbrzym

Podolbrzymy – gwiazdy jaśniejsze od gwiazd z ciągu głównego, ale nie tak jasne jak prawdziwe olbrzymy. Uważa się, że podolbrzymy już kończą lub właśnie skończyły spalanie wodoru w swoich jądrach i zaczynają rozrastać się aż do stadium olbrzyma.

Podolbrzymy należą do IV klasy jasności, na Diagramie Hertzsprunga-Russela leżą pomiędzy ciągiem olbrzymów a ciągiem karłów. Ich temperatury są niższe, natomiast średnice większe od typowych gwiazd ciągu głównego o zbliżonej do nich masie.

Wikipedia


podole

region w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna na obszarze dzisiejszej zachodniej Ukrainy oraz w Republice Mołdawii na lewym brzegu Dniestru;

Wiktionary

Podole (łac. Podolia, ukr. Поділля, Podilla, ros. Подолье, Podolje, rum. Podolia, tur. Podolya) – kraina historyczna i geograficzna (Wyżyna Podolska) na terytorium Ukrainy oraz Mołdawii, zlokalizowana nad północnymi dopływami środkowego Dniestru (m.in. Zbruczem, Smotryczem, Uszycą), a także w górnym biegu rzeki Boh.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podole położone jest nad północnymi dopływami środkowego Dniestru.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈɔlɛ, AS: podole

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podolak mos., Podolanin mos., Podolanka ż., podole n.

 przym. podolski

Wiktionary


podolec

nazwisko


SJP.pl

Podolec – wieś w Chorwacji, w żupanii zagrzebskiej, w mieście Vrbovec. W 2011 roku liczyła 96 mieszkańców.

Wikipedia


podolecki

nazwisko


SJP.pl


podolegać

sprawiać ból, przykrość lub kłopot przez pewien czas


SJP.pl


podoleśnicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Oleśnicą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɔlɛɕˈɲit͡sʲci, AS: podoleśńicʹḱi

Wiktionary


podolin

Nazwy w Polsce
  • Podolin – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Moszczenica
  • Podolin – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Wapno
  • Podolin – dawna gmina

Wikipedia


podolog

specjalista zajmujący się diagnozowaniem i leczeniem chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego; podiatra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. specjalista od chorób stóp i paznokci

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam problemy z haluksem, muszę udać się do podologa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podologia ż.

:: fż. podolożka ż.

 przym. podologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podiatra

Wiktionary


podologia

dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego; podiatria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dział medycyny, który zajmuje się diagnozą i leczeniem chorób stóp oraz stawu skokowo-goleniowego;

Wiktionary

Podologia, podiatria – dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem (także chirurgicznym w wypadku lekarza) chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego. Zabiegi podologiczne mają różnoraki charakter i wymagają od osoby praktykującej ten zawód wiedzy z zakresu nauk medycznych, tj.: diabetologia, dermatologia, chirurgia, ortopedia, opatrywania ran, technik zaopatrzenia ortopedycznego (ortezy, wkładki ortopedyczne). Podolodzy szczególnie często zajmują się profilaktyką i leczeniem stóp sportowców. W Polsce podologia jest jeszcze dziedziną raczkującą. Brak regulacji prawnych dotyczących zakresu działania i kompetencji, które w różnych krajach różnie wyglądają.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O ile pamiętam pani Anna zajmuje się podologią.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podolog m.

 przym. podologiczny

 przysł. podologicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) ortopedia

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. podolog m.

 przym. podologiczny

 przysł. podologicznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|πούς. (D. ποδός) + etym|gr|λόγος. → stopa + słowo, przemowa

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) podiatry

* baskijski: (1.1) podologia

* estoński: (1.1) podiaatria

* francuski: (1.1) podologie ż.

* hiszpański: (1.1) podología ż.

* kataloński: (1.1) podologia ż.

* niemiecki: (1.1) Podologie ż.

* portugalski: (1.1) podologia ż.

* rosyjski: (1.1) подиатрия ż.

* szwedzki: (1.1) podiatri w.

* włoski: (1.1) podologia ż.

źródła.

== podologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. podologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


podologiczny

podologia; podiatryczny


SJP.pl


podolożka

podolog


SJP.pl

Patrz:

podolog

podolsk

miasto w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim;

 (1.2) geogr. adm. miasto w Ukrainie, w obwodzie odeskim;

Wiktionary

Podolsk (ros. Подольск) – miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, nad Pachrą (dopływ Moskwy). Według danych z 2020 roku liczy około 308 tys. mieszkańców.

Od 2021 r. siedziba eparchii podolskiej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. podolski

 rzecz. Podolanin mos., Podolanka ż.

Wiktionary


podolski

1. przymiotnik od: Podole, Podolsk;
2. piewik podolski - owad chroniony w Polsce


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Podola, związany z Podolem, pochodzący z Podola

 (1.2) związany z Podolskiem (miastem w Rosji)

Wiktionary

Osoby:

  • Antoni Podolski – polski urzędnik państwowy
  • Lukas Podolski – niemiecki piłkarz
  • Łukasz Podolski – polski kolarz

Miejsca:

  • Kamieniec Podolski
  • Mohylów Podolski

Inne:

  • Front Podolski
  • Perukowiec podolski

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈɔlsʲci, AS: podolsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podolak mos., Podole n., Podolanin mos., Podolanka ż., Podolsk mrz., podole n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. pod.

Wiktionary


podolsztyński

1. położony w pobliżu Olsztyna;
2. charakterystyczny dla okolic Olsztyna


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Olsztynem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɔlˈʃtɨ̃j̃sʲci, AS: podolštĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Olsztyn m.

Wiktionary


podolszyn

Podolszyn – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Lesznowola.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Wikipedia


podominikański

przymiotnik

 (1.1) taki, który kiedyś należał do dominikanów lub dominikanek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zabudowania podominikańskie dostały się w ręce magistratu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Dominik m., dominikanin m., dominikanka ż.

 przym. dominikański

Wiktionary


podomka

luźny strój domowy, używany zazwyczaj do okrycia przed położeniem się do łóżka lub krótko po wstaniu, zakładany często na piżamę lub nocną koszulę; szlafrok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) luźny, wygodny ubiór, zazwyczaj w formie sukienki lub szlafroka, noszony w domu

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja sąsiadka niezależnie od pory dnia otwiera mi drzwi w podomce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdɔ̃mka, AS: podõmka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dom mrz., domówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szlafrok

Wiktionary


podomykać

domknąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


podomyślać

podomyślać się -
1. domyślić się jednego po drugim;
2. o wielu: domyślić się kolejno


SJP.pl


podonczas

dawniej: w tamtym czasie; wówczas, wtenczas, wtedy


SJP.pl


podonowski

nazwisko


SJP.pl


podopieczna

pozostający pod czyjąś opieką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta znajdująca się pod opieką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stefo, jak ma na imię ta wasza podopieczna z zespołem Hioba?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podopieczność ż.

:: fm. podopieczny mos.

 przym. podopieczny

 przyim. pod opieką

Wiktionary


podopieczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co podopieczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podopieczna ż., podopieczny mos.

 przym. podopieczny

 przyim. pod opieką

Wiktionary


podopieczny

pozostający pod czyjąś opieką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba znajdująca się pod opieką

przymiotnik

 (2.1) znajdujący się pod opieką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zygmunt, nasz podopieczny, spędzi sierpień nad Balaton.

 (1.1) Trucizny było mało i nie starczyłoby jej dla wszystkich podopiecznych lekarki, a dzieci, dla których tej trucizny zabraknie, tak czy tak umrą, tyle że anonimowo w komorze gazowej obozu w Treblince.

 (2.1) Wczoraj podopieczny wychowanek pani Antoniny miał zawody.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podopieczność ż.

:: fż. podopieczna ż.

 przyim. pod opieką

Wiktionary


podopierać

1. doprać po kolei;
2. podopierać się - zostać dopranym po kolei


SJP.pl


podopieszczać

dopieścić po kolei, wiele razy


SJP.pl


podopijać

dopić po kolei, wiele razy


SJP.pl


podopinać

1. dopiąć po kolei;
2. przypiąć po kolei; poprzypinać;
3. doprowadzić po kolei do końca; pozakańczać


SJP.pl


podopingować

spędzić pewien czas na dopingowaniu


SJP.pl


podopolski

1. położony w pobliżu Opola;
2. charakterystyczny dla okolic Opola


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Opolem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɔˈpɔlsʲci, AS: podopolsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Opole n., Opolskie n.

Wiktionary


podopowiadać

dopowiedzieć po kolei, wiele razy


SJP.pl


podoprawiać

1. doprawić wielokrotnie;
2. dołączyć po kolei brakujące elementy


SJP.pl


podopychać

dopchnąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


podorać

wykonać podorywkę


SJP.pl


podoradzać

udzielić wielu rad


SJP.pl


podoranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podorać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podorać dk.

Wiktionary


podorędzie

1. dawniej: coś w zasięgu ręki, do podręcznego użytku;
2. na podorędziu - w pobliżu, na zawołanie, gotowe w pogotowiu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. coś, co służy do użytku podręcznego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɔˈrɛ̃ɲd͡ʑɛ, AS: podorńʒ́e

Wiktionary


podorgan

jednostka organizacyjna wydzielona z organu administracji państwowej


SJP.pl


podorówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg. roln. zob. podorywka.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Doorywano podorówki, że niektóry kładł skibę ostatnią już o gęstym mroku, a wracając do dom obzierał się jeszcze za się za rolę i żegnał ją westchnieniem do wiosny.

Wiktionary


podorywać

wykonywać podorywkę


SJP.pl


podorywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podorywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodorywanie n.

 czas. podorywać ndk.

Wiktionary


podorywka

płytka orka ścierniska wykonywana zaraz po skoszeniu zboża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. pierwsza, płytka orka wykonywana latem, bezpośrednio po zbiorze, która rozpoczyna uprawę gleby pod jakąś roślinę;

 (1.2) roln. podorana ziemia; ziemia po podorywce (1.1)

Wiktionary

Podorywka – orka płytka rozpoczynająca zespół uprawek pożniwnych, wykonywana latem bezpośrednio po zbiorze roślin. Podorywka może być wykonana pługiem podorywkowym, kultywatorem podorywkowym lub broną talerzową. Podorywkę wykonuje się najczęściej do głębokości 5-10cm.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. podorywkowy

 czas. orać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. podorówka

Wiktionary


podosiadać

1. dosiąść wiele zwierząt wierzchowych;
2. podosiadać się - o wielu osobach: usiąść przy kimś


SJP.pl


podosiniak

jadalny grzyb kapeluszowy z rodziny borowikowatych; koźlarz czerwony


SJP.pl


podoskakiwać

doskoczyć po kolei


SJP.pl


podoski

nazwisko


SJP.pl

Podoski może odnosić się do:

  • Bohdan Podoski
  • Franciszek Podoski
  • Gabriel Podoski (1719-1777), prymas Polski od 1767
  • Jan Józef Podoski (1904-1998), inżynier, profesor elektryki, inicjator budowy metra w Warszawie
  • Janusz Podoski
  • Jerzy Podoski
  • Józef Antoni Podoski
  • Kazimierz Podoski
  • Michał Podoski
  • Mikołaj Podoski
  • Roman Podoski (1873-1954), polski uczony elektryk, pionier elektryfikacji polskich kolei
  • Wiktor Podoski
  • Władysław Tadeusz Podoski
  • Zdzisław Podoski

Wikipedia


podoskop

aparat medyczny do diagnostyki stóp


SJP.pl

Wikipedia


podoskopia

badanie linii papilarnych stóp w celach identyfikacyjnych; pelmatoskopia


SJP.pl

Podoskopia, pelmatoskopia – dział techniki kryminalistycznej, pokrewny do daktyloskopii, zajmujący się badaniem linii papilarnych znajdujących się na stopach.

Wikipedia


podoskopowy

podoskop


SJP.pl

Patrz:

podoskop

podoskwierać

być uciążliwym przez pewien czas


SJP.pl


podośno

Podośno – osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Ośno Lubuskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Miejscowość położona jest na drodze lokalnej Radów – Ośno Lubuskie.

Wikipedia


podostry

w odniesieniu do chorób: przebiegający bez gwałtownych objawów i trwający dłużej


SJP.pl


podosuwać

dosunąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


podoświadczać

spędzić pewien czas na doświadczaniu czegoś


SJP.pl


podoszywać

doszyć po kolei, wiele razy


SJP.pl


podotykać

dotknąć po kolei, wiele razy


SJP.pl


podowalać

spędzić pewien czas na dowalaniu; dowalić wiele różnych rzeczy


SJP.pl


podówczas

w tym czasie, o którym była poprzednio mowa


SJP.pl

zaimek przysłowny

 (1.1) przest. wówczas; wtedy; w czasach, o których przedtem była mowa; w tychże czasach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈuft͡ʃas, AS: podufčas

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. naówczas, naonczas, natenczas, wonczas, wtenczas; wtedy, wówczas, w tym czasie, w owym czasie

Wiktionary


podołać

1. poradzić sobie z czymś, sprostać czemuś;
2. dawniej, dziś gwarowo: zwyciężyć, pokonać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podoływać)

 (1.1) książk. zdołać zrobić coś

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprostać, zdołać

Wiktionary


podołek

wgłębienie w fartuchu lub sukni tworzące się z wypukłości materiału podczas siadania


SJP.pl


podoływać

radzić sobie z czymś, wykonywać coś, pokonując trudności


SJP.pl


podpabianicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Pabianicami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpabʲjä̃ˈɲit͡sʲci, AS: potpabʹi ̯ä̃ńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pabianice nmos.

Wiktionary


podpadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpadać.

Wiktionary


podpadziocha

młodzieżowo: podpadnięcie komuś


SJP.pl


podpadły

taki, który podpadł


SJP.pl


podpajać

trochę poić kogoś, zwłaszcza alkoholem


SJP.pl


podpajęczy

znajdujący się pod środkową oponą mózgowo-rdzeniową; podpajęczynowy, podpajęczynówkowy


SJP.pl


podpajęczynówkowo

podpajęczynówkowy


SJP.pl

Patrz:

podpajęczynówkowy

podpajęczynówkowy

znajdujący się pod środkową oponą mózgowo-rdzeniową; podpajęczynowy, podpajęczy


SJP.pl


podpajęczynowy

znajdujący się pod środkową oponą mózgowo-rdzeniową; podpajęczy, podpajęczynówkowy


SJP.pl


podpakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpakować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podpakować dk.

Wiktionary


podpalać

1. powodować zapalenie się czegoś;
2. celowo zniszczyć coś przez spowodowanie pożaru;
3. przyrumienić coś mocno na wierzchu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. podpalić)

 (1.1) podkładać ogień pod coś

 (1.2) palić papierosy od czasu do czasu

czasownik zwrotny niedokonany podpalać się (dk. podpalić się)

 (2.1) podkładać ogień pod samego siebie

 (2.2) podkładać ogień wzajemnie pod własne mienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Helena złapała męża na gorącym uczynku, gdy podpalał na balkonie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpalat͡ɕ, AS: potpalać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palenie n., podpalanie n., podpalenie n., podpalacz m., podpalaczka ż., podpałka ż., palnik mrz., palaczka ż.

 czas. popodpalać, rozpalać, podpalić dk., palić ndk.

Wiktionary


podpalacz

ten, kto wznieca pożar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek umyślnie wzniecający pożar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpalaczka ż., podpałka ż., podpalenie n., podpalanie n., palacz mos.

 czas. rozpalać, palić, podpalać ndk., podpalić dk.

Wiktionary


podpalaczka

kobieta, która wznieca pożar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta umyślnie wzniecająca pożar

Wiktionary

Podpalaczka (ang. Firestarter) – powieść autorstwa Stephena Kinga wydana w 1980 roku. W Polsce, podobnie jak w przypadku kilku wcześniejszych powieści Stephena Kinga, Podpalaczkę pierwszy raz wydano nakładem wydawnictwa Phantom Press International pod oryginalnym tytułem Firestarter. Wydanie to nie posiadało dedykacji (Pamięci Shirley Jackson, która nigdy nie musiała podnosić głosu.). W 1999 roku powieść wydano już pod polskim tytułem nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. podpalacz m., podpalanie n., podpalenie n., podpałka ż.

 czas. rozpalać, palić, podpalać ndk., podpalić dk.

Wiktionary


podpalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpalać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpaˈlãɲɛ, AS: potpalãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podpalać, palić

 rzecz. palnik mrz., palaczka ż., podpalacz m., podpalaczka ż.

Wiktionary


podpalany

1. powodować zapalenie się czegoś;
2. celowo zniszczyć coś przez spowodowanie pożaru;
3. przyrumienić coś mocno na wierzchu


SJP.pl


podpalenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) umyślne podłożenie ognia mające na celu wywołanie pożaru;

Wiktionary

Podpalenie – umyślne podłożenie ognia mające na celu wywołanie pożaru.

Szacuje się, że ok. 40% pożarów w Polsce to podpalenia.

Nałogowe podpalenie określane jest mianem piromanii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Strażacy stwierdzili, że pożar lasu nie był efektem uderzenia pioruna, lecz celowego podpalenia.

 (1.1) Ubezpieczenia nieobejmujące podpaleń są nielegalne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpaˈlɛ̃ɲɛ, AS: potpalńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podpalać, palić

 rzecz. podpalaczka ż., palaczka ż., palnik mrz., podpalacz, zapalenie

Wiktionary


podpalić

spowodować zapalenie się czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podpalać)

 (1.1) dokonany od|podpalać.

czasownik zwrotny dokonany podpalić się (ndk. podpalać się)

 (2.1) dokonany od|podpalać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwór postawiono na wzgórzu, gdzie w kościuszkowskim powstaniu patrol Kozaków buszował po pokojach, a uchodząc przed ułanami dom podpalił.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpalʲit͡ɕ, AS: potpalʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpałka ż., palnik mrz., palenie n., palaczka ż., podpalacz m., podpalaczka ż.

 czas. rozpalać, podpalać, palić, popodpalać

Wiktionary


podpanewnicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Panewnikami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W podpanewnickich lasach nie uświadczysz jelenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Panewniki nmos.

 przym. panewnicki

Wiktionary


podpaństwo

jednostka geobotaniczna w obrębie państwa roślinnego


SJP.pl


podparcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzecz, która podpiera coś, utrzymuje we właściwej pozycji

 (1.2) coś lub ktoś wspomagający kogoś innego

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podeprzeć dk., podpierać ndk.

 rzecz. parcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podpora

 (1.2) wsparcie

Wiktionary


podparty

taki, który podparł się czymś, oparł się na czymś lub o coś; wsparty, oparty


SJP.pl


podparyski

związany z terenami położonymi pod Paryżem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Paryżem, leżący pod Paryżem itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Paryżem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Później dzieła Marty pokazane zostały w Londynie oraz podczas Sezonu Polskiego w podparyskim Bourg-la-Reine.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpaˈrɨsʲci, AS: potparysʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Paryż mrz.

 przym. paryski

Wiktionary


podpasić

potocznie: podpasować, przypasować komuś; przypasić


SJP.pl


podpaska

1. wkładka higieniczna używana przez kobiety w okresie menstruacji;
2. przestarzałe: to, co podpasuje, podwiązuje coś;
3. w rolnictwie: poprzeczna bruzda wyorana na polu w celu doprowadzenia wody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hig. chłonny wkład zewnętrznie pochłaniający krew menstruacyjną

Wiktionary

Podpaska – produkt higieniczny z miękkiego chłonnego materiału, stosowany przez kobiety w czasie menstruacji. Może być również stosowana w przypadku krwawienia po porodzie, podczas rekonwalescencji po operacji ginekologicznej, po poronieniu lub aborcji, a także w każdej innej sytuacji, gdzie konieczne jest zaabsorbowanie wypływającej z pochwy krwi. Podpaska to rodzaj produktu do higieny menstruacyjnej, który stosuje się zewnętrznie, w przeciwieństwie do tamponów i kubeczków menstruacyjnych, które nosi się wewnątrz pochwy. Zalecana jest wymiana podpasek co 3-4 godziny, aby uniknąć namnażania się określonych bakterii, które mogą rozwijać się we krwi.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. podpaskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podpaska higieniczna

Wiktionary


podpaski

1. wkładka higieniczna używana przez kobiety w okresie menstruacji;
2. przestarzałe: to, co podpasuje, podwiązuje coś;
3. w rolnictwie: poprzeczna bruzda wyorana na polu w celu doprowadzenia wody


SJP.pl


podpaskowy

podpaska


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z podpaską, dotyczący podpaski

Wiktionary

Patrz:

podpaska

Powiązane:

 rzecz. podpaska ż.

Wiktionary


podpasować

przypasować; potocznie:
1. dopasować w pewnym stopniu;
2. spodobać się, spełnić czyjeś oczekiwania; podejść


SJP.pl


podpasowywać

przypasowywać; potocznie:
1. dopasowywać;
2. podobać się, spełniać czyjeś oczekiwania


SJP.pl


podpasywać

1. przewiązywać paskiem, sznurem, taśmą itp.;
2. potocznie: podobać się, spełniać czyjeś oczekiwania


SJP.pl


podpatrywaczka

podpatrywacz


SJP.pl

Patrz:

podpatrywacz

podpatrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpatrywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodpatrywanie n.

 czas. podpatrywać ndk.

Wiktionary


podpatrzyć

przyjrzeć się komuś, czemuś z ukrycia, niepostrzeżenie


SJP.pl


podpaznokciowy

znajdujący się pod paznokciem


SJP.pl


podpał

1. to, co służy do rozpalania ognia; podpałka;
2. dawniej: rozniecanie ognia; pożar


SJP.pl


podpałka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś co służy do rozniecenia ognia

Wiktionary

Rozpałka lub podpałka – łatwopalny materiał, pomocny przy rozpaleniu ognia, używany do podpalenia paliw stałych o wysokiej temperaturze zapłonu, np. drewna czy węgla, których nie można zapalić z użyciem typowych urządzeń do rozpalania ognia o zbyt niskiej temperaturze płomienia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak rozpalić mam grilla bez podpałki? — zapytał Janek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpawka, AS: potpau̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpalić, podpalać ndk., podpalić dk.

 rzecz. podpalacz m., podpalaczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozpałka

Wiktionary


podpędzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpędzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podpędzać ndk.

Wiktionary


podpekiński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Pekinem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpɛˈcĩj̃sʲci, AS: potpeḱĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pekin

Wiktionary


podpełzać

pełznąc, czołgając się zbliżać się do kogoś, do czegoś, wsuwać się pod coś


SJP.pl


podpełznąć

pełznąc, czołgając się zbliżyć się do kogoś, do czegoś, wsunąć się pod coś


SJP.pl


podpełznięty

taki, który gdzieś podpełznął; podpełźnięty, podpełzły


SJP.pl


podpełzły

pełznąc, czołgając się zbliżyć się do kogoś, do czegoś, wsunąć się pod coś


SJP.pl


podpić

potocznie: wypić nieco za dużo alkoholu; podchmielić


SJP.pl


podpieniek

jadalny grzyb z klasy pieczarniaków, pasożyt tworzący kępy na pniakach i korzeniach drzew, głównie iglastych; opieńka, opieniek, podpieńka


SJP.pl


podpieńka

jadalny grzyb z klasy pieczarniaków, pasożyt tworzący kępy na pniakach i korzeniach drzew, głównie iglastych; opieńka, opieniek, podpieńka


SJP.pl


podpieprzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpieprzyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podpieprzyć

Wiktionary


podpieprzyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. podpieprzać)

 (1.1) dokonany od|podpieprzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Źródła dobrze poinformowane podają, że będą kręcić nowy film w skrócie pod tytułem „PiS” – „Podpieprzymy i Słońce”…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: potpʹi ̯epšyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpieprzenie n., podpieprzanie n.

 czas. pieprzyć, podpieprzać ndk.

 przym. pieprznięty

Wiktionary


podpierać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podeprzeć)

 (1.1) dawać podparcie, aby coś nie przewróciło się, nie opadło

 (1.2) służyć za podparcie

 (1.3) wzmacniać jakąś tezę

czasownik przechodni niedokonany (dk. podeprać)

 (2.1) rzad. prać po trochu

czasownik zwrotny podpierać się (dk. podeprzeć się)

 (3.1) dawać podparcie samemu sobie

 (3.2) dawać podparcie sobie wzajemnie

 (3.3) przen. powoływać się na coś na poparcie swojej tezy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od rzeźby Augusta Rodina różnił modela tylko nieodłączny papieros w podpierającym głowę ręku.

 (1.1) Siedział przy łożu chorego, w zamyśleniu podpierając głowę pięściami.

 (1.3) Do każdej tezy mogę znaleźć dwa podpierające ją fakty, jeden artykuł oraz trzy poufne plotkaotki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpʲjɛrat͡ɕ, AS: potpʹi ̯erać

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-3) (3.1-3)

 rzecz. podpora ż., podpórka ż., podparcie n., podpieranie

 czas. podeprzeć, opierać

 (2.1)

 rzecz. pranie n., pralka ż.

 czas. prać, uprać, opierać

Wiktionary


podpieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpʲjɛˈrãɲɛ, AS: potpʹi ̯erãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podpierać, prać

 rzecz. pranie n., podpórka ż.

Wiktionary


podpierdalać

wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
1. kraść;
2. wydawać kogoś, zdradzać


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) wulg. kraść

 (1.2) wulg. złośliwie donosić, skarżyć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ktoś podpierdolił z mojego biura wszystkie ołówki.

 (1.2) Karol podpierdolił mnie u szefa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: potpʹi ̯erdalać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pierdolić, podpierdolić, zapierdalać

 rzecz. podpierdolenie n., podpierdalanie n., pierd mrz., pierdel mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1,2) podpieprzać, podpierniczać

 (1.1) podwędzać, podbierać

 (1.2) kablować

Wiktionary


podpierdalacz

wulgarnie: donosiciel, denuncjant; szpicel, konfident


SJP.pl


podpierdalaczka

wulgarnie: donosicielka, denuncjantka; szpiclówka, konfidentka


SJP.pl


podpierdalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpierdalać.

 (1.2) wulg. dokonywanie denuncjacji

 (1.3) wulg. dokonywanie niewielkich kradzieży

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpʲjɛrdaˈlãɲɛ, AS: potpʹi ̯erdalãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpierdolenie n.

 czas. zapierdalać ndk., pierdolić dk., podpierdalać ndk., podpierdolić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) posp. podpieprzanie; pot. podpierniczanie

 (1.2) pot. kablowanie; neutr. denuncjowanie, donoszenie

 (1.3) pot. podwędzanie; neutr. podbieranie

Wiktionary


podpierdolić

podjebać; wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
1. ukraść;
2. wydać kogoś, zdradzić


SJP.pl


podpierdzielać

nieco wulgarnie: kraść; podwędzać, podprowadzać, jumać


SJP.pl


podpierdzielić

podpierniczyć; nieco wulgarnie:
1. ukraść; podwędzić, podprowadzić, podiwanić;
2. donieść na kogoś; podkablować, podwalić, nakapować, zakapować


SJP.pl


podpierniczać

podpierdzielać; potocznie:
1. kraść; podwędzać, podprowadzać, podiwaniać;
2. donosić na kogoś; podkablowywać, podwalać, kapować


SJP.pl


podpierniczyć

podpierdzielić; potocznie:
1. ukraść; podwędzić, podprowadzić, podiwanić;
2. donieść na kogoś; podkablować, podwalić, nakapować, zakapować


SJP.pl


podpierścień

podzbiór pierścienia sam będący pierścieniem


SJP.pl

Wikipedia


podpiersie

rzemień w uprzęży przechodzący pod piersiami konia; podpiersień


SJP.pl


podpiersień

rzemień w uprzęży przechodzący pod piersiami konia; podpiersie


SJP.pl


podpijać

potocznie:
1. pić po trochu lub ukradkiem;
2. wypijać nieco za dużo alkoholu, stawać się lekko pijanym; podchmielać


SJP.pl


podpijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpijać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpicie n., pijak mos./mrz.

 czas. podpijać ndk., podpić dk.

 przym. podpity

Wiktionary


podpilski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Piłą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpʲilsʲci, AS: potpʹilsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Piła ż.

 przym. pilski

Wiktionary


podpinka

1. poszwa na kołdrę
2. ocieplające podbicie płaszczy i wiatrówek
3. rzemyczek przy hełmie lub czapce zapinany pod brodę


SJP.pl


podpiotrkowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Piotrkowem Trybunalskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpʲjɔˈtr̥kɔfsʲci, AS: potpʹi ̯otr̦kofsʹḱi

Wiktionary


podpis

1. własnoręczne napisanie swojego imienia i nazwiska;
2. potwierdzenie czegoś poprzez napisanie swego nazwiska; podpisanie;
3. objaśnienia umieszczone pod jakimś rysunkiem, wykresem itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) własnoręcznie napisane imię i nazwisko (lub symbol)

 (1.2) wyjaśniający tekst umieszczony pod zdjęciem, wykresem

Wiktionary

Podpis – językowy znak graficzny utrwalony w dokumencie własnoręcznie postawiony przez składającego, świadczenie wskazuje imię i nazwisko, przezwisko lub zwykły znak „X” podpisującego, który umożliwia jego identyfikację, a jeżeli jego identyfikacji można dokonać w inny sposób (np. karta wzorów podpisów) – dopuszczalna jest forma skrócona.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Umieściłem swój podpis pod kontraktem i zabrałem się do realizacji zlecenia.

 (1.2) Podpis pod rysunkiem był w nieznanym mi języku, więc nie zrozumiałem przekazu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔtpʲis, AS: potpʹis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpisywanie n., podpisanie n.

:: zdrobn. podpisik mrz.

 czas. podpisywać ndk., podpisać dk.

Wiktionary


podpisać

złożyć podpis pod czymś, sygnować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podpisywać)

 (1.1) dokonany od|podpisywać.

czasownik zwrotny dokonany podpisać się (ndk. podpisywać się)

 (2.1) dokonany od|podpisywać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kto podpisał zacytowany przed chwilą artykuł?

 (2.1) Poczta apeluje: podpisuj się swoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem oraz prawidłowo adresuj listy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpʲisat͡ɕ, AS: potpʹisać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpis m., podpisanie n., podpisywanie n., pisanina ż.

Wiktionary


podpisanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpisać.

 (1.2) nazwa czynności składania podpisu pod dokumentem, zwłaszcza uroczyście i publicznie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpʲiˈsãɲɛ, AS: potpʹisãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpis m., podpisywanie n., pisanina ż.

 czas. podpisać, podpisywać, pisać

Wiktionary


podpisik

zdrobnienie od: podpis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od podpis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpis m., pisanina ż.

Wiktionary


podpisowy

podpis


SJP.pl

Patrz:

podpis

podpisywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podpisać)

 (1.1) składać swój podpis na dokumencie – np. jako akceptację, uwiarygodnienie, poświadczenie

 (1.2) wypisywać w kolumnie

czasownik zwrotny niedokonany podpisywać się (dk. podpisać się)

 (2.1) pisać swoje imię i nazwisko

 (2.2) nadawać ważność dokumentowi poprzez napisanie na nim swojego nazwiska

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wiem, jakie formalności jeszcze załatwiałam, jakie papierki podpisywałam, bo przecież musieli nam wydać jakieś papierki, pieniądze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpʲiˈsɨvat͡ɕ, AS: potpʹisyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpis mrz., podpisanie n., podpisywanie n., pisanina ż.

Wiktionary


podpisywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpisywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpisanie n., podpis m., podpisek m., pisanina ż.

 czas. podpisywać ndk., podpisać dk.

Wiktionary


podpity

taki, który lekko się upił; nietrzeźwy, wstawiony, podchmielony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) lekko pijany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O (…) stało się głośno, gdy przyszedł podpity na senacką debatę o ustawie antyalkoholowej.

 (1.1) Bez słowa postawił telefon na kontuarze i zajął się podpitym jegomościem żądającym piwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpʲitɨ, AS: potpʹity

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpicie n., podpijanie n.

 czas. podpijać ndk., podpić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podchmielony, wstawiony, zawiany

Wiktionary


podpiwek

1. niskoalkoholowy napój słodowy, zwykle domowej roboty;
2. dawniej: słabe piwo powstałe w wyniku ponownego zalania słodowej mąki wrzącą wodą; piwo wodniste


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) słabe piwo powstałe przez drugie zalanie mąki słodowej wrzątkiem

Wiktionary

Podpiwek – napój o ciemnej barwie i słodkawym smaku; zaliczany jest do grupy napojów bezalkoholowych, mimo że zawiera niewielką ilość alkoholu.

Powstaje on poprzez zalanie gorącą wodą mąki słodowej, dodanie drożdży i przechowywanie w celu fermentacji w szczelnie zamkniętym naczyniu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. piwo n.

Wiktionary


podpiwniczać

budować piwnicę pod budynkiem


SJP.pl


podpiwniczenie

zbudować piwnicę pod budynkiem


SJP.pl


podpiwniczyć

zbudować piwnicę pod budynkiem


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podpiwniczać)

 (1.1) bud. zbudować piwnicę pod budynkiem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. piwnica ż., piwniczka ż., piwniczy mos., podpiwniczanie n., podpiwniczenie n.

 czas. podpiwniczać ndk.

 przym. piwniczny, piwniczy

Wiktionary


podpiły

rzadko: podpity (trochę pijany)


SJP.pl


podpodeszwa

wewnętrzna podeszwa obuwia; branzola


SJP.pl


podpoić

1. trochę upoić alkoholem;
2. dawniej: trochę napoić


SJP.pl


podpokład

wnętrze kadłuba statku pod pokładem


SJP.pl


podpokładowy

podpokład


SJP.pl

Patrz:

podpokład

podpolichno

Podpolichno – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Chęciny.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


podpompować

nieco dopompować


SJP.pl


podpompowywać

trochę dopompowywać


SJP.pl


podpór

1. w ćwiczeniach gimnastycznych: podparcie ciała rękami
2. położenie ciała podpartego rękami


SJP.pl


podpor.

skrót od: podporucznik; ppor. (częściej)


SJP.pl


podpora

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. wąski, wysoki element konstrukcyjny podtrzymujący np. sufit;

 (1.2) przen. wsparcie

Wiktionary

Podpora – wyróżnione miejsce konstrukcji (najczęściej jej węzeł), w którym znane jest jej przemieszczenie (najczęściej zerowe), bądź też zależność pomiędzy przemieszczeniem a reakcją (podpora podatna).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔtˈpɔra, AS: potpora

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podpierać

 przym. podporowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) filar, kolumna, słup, stempel, wspornik

Wiktionary


podpórka

rzecz, na której coś stoi, opiera się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś, na czym coś innego się opiera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpieranie n.

 czas. podpierać ndk.

Wiktionary


podporność

cecha czegoś przeciwdziałającego osiadaniu stropu w wyrobiskach górniczych


SJP.pl


podporny

dawniej: służący do podpierania; podporowy


SJP.pl


podporowonośny

o kończynie: używana jako narzędzie oparcia organizmu


SJP.pl


podporowy

służący jako podpora, stanowiący podporę


SJP.pl


podporuczniczka

podporucznik


SJP.pl

Patrz:

podporucznik

podporucznik

1. stopień oficerski;
2. żołnierz w stopniu podporucznika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) najniższy stopień oficerski

 (1.2) osoba posiadająca stopień podporucznika (1.1)

Wiktionary

Podporucznik (ppor.) – najniższy stopień oficerski w Wojsku Polskim, z korpusu oficerów młodszych. Niższym stopniem jest starszy chorąży sztabowy, a wyższym porucznik. Polski oficer w stopniu podporucznika na naramiennikach nosi dwie gwiazdki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na stopień podporucznika – jako pierwszy stopień oficerski – mianuje Prezydent RP.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpɔˈrut͡ʃʲɲik, AS: potporučʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podporucznikostwo, podporucznikowa, podporucznikówna

 przym. podporucznikowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) skr. ppor.

Wiktionary


podporucznikostwo

podporucznik z żoną


SJP.pl


podporucznikowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wojsk. związany z osobą lub stopniem podporucznika, dotyczący podporucznika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podporucznik mos., podporucznikostwo n., podporucznikowa ż., podporucznikówna ż.

Wiktionary


podporządkować

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|podporządkowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podporządkowanie n., podporządkowywanie n.

 czas. podporządkowywać ndk.

Wiktionary


podporządkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podporządkować.

 (1.2) posłuszeństwo, brak sprzeciwu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpɔʒɔ̃ntkɔˈvãɲɛ, AS: potpožõntkovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podporządkowywanie n.

 czas. podporządkować dk., podporządkowywać ndk.

Wiktionary


podporządkowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podporządkować)

 (1.1) poddawać czyjejś władzy

 (1.2) czynić zależnym od czegoś

czasownik zwrotny niedokonany podporządkowywać się (dk. podporządkować się)

 (2.1) uznawać czyjąś władzę

 (2.2) stosować się do czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sytuacja przedsiębiorstw małych i średnich stawała się coraz trudniejsza. Niektóre bankrutowały, niektóre podporządkowywali sobie lub wchłaniali bogatsi i potężniejsi konkurenci.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podporządkowywanie n., podporządkowanie n.

 czas. podporządkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) uzależniać

 (2.1) stosować się

Wiktionary


podporządkowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podporządkowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. porządek m., podporządkowanie n., porządkowanie n.

 czas. podporządkowywać ndk., podporządkować dk.

 przym. porządkowy, porządny

 przysł. porządnie

Wiktionary


podpowiadać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) dyskretnie udzielać komuś potrzebnej informacji, której ta osoba nie pamięta lub nie wie

 (1.2) dyskretnie podsuwać komuś jakiś pomysł

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozsądek podpowiadał, że popełnia ten sam błąd, za który z tuzin razy sklął po drodze Lendę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpɔˈvʲjadat͡ɕ, AS: potpovʹi ̯adać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpowiadanie n., podpowiedzenie n., podpowiedź ż.

 czas. powiedzieć, podpowiedzieć dk.

Wiktionary


podpowiadaczka

podpowiadacz


SJP.pl

Patrz:

podpowiadacz

podpowiadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpowiadać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpɔvʲjaˈdãɲɛ, AS: potpovʹi ̯adãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpowiedź ż., podpowiadacz m., podpowiedzenie n.

 czas. powiedzieć, podpowiedzieć dk., podpowiadać ndk.

Wiktionary


podpowiedź

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) informacja dyskretnie przekazana osobie, która jej zapomniała lub nie wie

 (1.2) dyskretne przekazanie komuś informacji, której ta osoba zapomniała lub nie wie

 (1.3) wskazówka, pomysł, porada jak coś zrobić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: potpovʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. powiedzieć, podpowiedzieć dk., podpowiadać ndk.

 rzecz. podpowiadanie n. ndk., podpowiedzenie n. dk.

Wiktionary


podpowiedzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpowiedzieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpɔvʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: potpovʹi ̯eʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpowiedź ż., podpowiadacz m., podpowiadanie n.

 czas. powiedzieć, podpowiedzieć dk., podpowiadać ndk.

Wiktionary


podpowiedzieć

czasownik przechodni dokonany (ndk. podpowiadać)

 (1.1) dokonany od|podpowiadać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpɔˈvʲjɛ̇d͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: potpovʹi ̯ėʒ́ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpowiedź ż., podpowiadacz m., podpowiadanie n., podpowiedzenie n.

 czas. powiedzieć, podpowiadać ndk.

Wiktionary


podpowierzchniowo

przysłówek

 (1.1) bez relacji z tym, co na powierzchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Związane są z potokami lawy podgrzewającymi podpowierzchniowo dwutlenek siarki do temperatury krytycznej (430 K).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. powierzchnia ż.

 przym. podpowierzchniowy

Wiktionary


podpowierzchniowy

przymiotnik

 (1.1) znajdujący lub zachodzący pod powierzchnią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przypuszcza się, że życie w układzie Jowisza jest możliwe w podpowierzchniowych oceanach, które prawdopodobnie istnieją na niektórych lodowych księżycach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. powierzchnia ż.

 przym. powierzchniowy

 przysł. podpowierzchniowo

Wiktionary


podpowłoka

podpowłoka elektronowa - zbiór orbitali danego typu, należący do jednej powłoki elektronowej


SJP.pl


podpowłokowy

podpowłoka


SJP.pl

Patrz:

podpowłoka

podpoziomowy

znajdujący się pod jakimś poziomem


SJP.pl


podpoznański

związany z terenami położonymi pod Poznaniem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Poznaniem, leżący pod Poznaniem itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Poznaniem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpɔzˈnãj̃sʲci, AS: potpoznãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Poznań m., poznaniak m., poznanianka ż., poznańskość ż.

 przym. poznański

Wiktionary


podprądowy

niedziałający, dopóki prąd nie osiągnie określonej wielkości


SJP.pl


podpraski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Pragą (stolicą Czech)

 (1.2) znajdujący się pod Pragą (dzielnicą Warszawy)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈprasʲci, AS: potprasʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Praga ż.

 przym. praski

Wiktionary


podprawa

coś, czym się przyprawia jakąś potrawę


SJP.pl


podprawić

dodać coś do potrawy dla poprawienia jej smaku, zagęszczenia itp.


SJP.pl


podprogowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co podprogowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podprogowy

Wiktionary


podprogowy

(psychologia) bodziec podprogowy - bodziec o działaniu na tyle słabym, że nie wystarcza do wywołania reakcji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się pod progiem; mający wartość/ilość/natężenie itp. niższe niż poziom będący lub uznany za granicę czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przekaz podprogowy jest manipulacją w sferze podświadomości.

 (1.1) Zamówienia podprogowe stanowią co roku ok. 30% globalnej wartości polskiego rynku zamówień publicznych.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) podprogowość, podproże

Wiktionary


podprogram

Podprogram (inaczej funkcja lub procedura) – termin związany z programowaniem proceduralnym.Podprogram to wydzielona część programu wykonująca jakieś operacje, możliwa do wykonania podczas wykonywania programu. Podprogramy stosuje się, aby uprościć program główny i zwiększyć czytelność kodu.

Wikipedia


podprokurator

1. stanowisko służbowe w strukturach prokuratury niższe od wiceprokuratora;
2. osoba zajmująca to stanowisko


SJP.pl

Prokurator – organ władzy państwowej, którego zadaniem jest wykrywanie i ściganie przestępstw oraz wnoszenie i popieranie aktu oskarżenia przed sądem. Prokurator jest funkcjonariuszem publicznym prokuratury, uprawnionym do samodzielnego wykonywania czynności.

Wikipedia


podprokuratorka

podprokurator


SJP.pl

Patrz:

podprokurator

podprowadzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podprowadzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podprowadzać ndk.

Wiktionary


podprowadzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. podprowadzać)

 (1.1) dokonany od|podprowadzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtprɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: potprovaʒ́ić

Wiktionary


podproże

Podproże – element konstrukcyjny w formie belki konstrukcyjnej przenoszącej obciążenia na ścianę pod otworami w konstrukcji budowli (np. oknami, drzwiami). Stosowany rzadziej niż nadproże ze względu na mniejsze obciążenia konstrukcyjne spotykane w typowych obiektach. Często zintegrowany z wieńcem stropu lub fundamentem w przypadku parteru budynku.

Wikipedia


podprudnicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Prudnikiem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Prudnik mrz., prudniczanin mos., prudniczanka ż.

 przym. prudnicki

Wiktionary


podpruwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpruwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodpruwanie n.

 czas. podpruwać ndk.

Wiktionary


podprzeciwieństwo

w logice: sytuacja, gdy dwie wartości są podprzeciwne aksjologicznie, tzn. mogą być prawdziwe (zrealizowane), ale nie zachodzi możliwość jednoczesnej fałszywości (nierealizowalności); przeciwieństwo odwrócone


SJP.pl


podprzemyski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Przemyślem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpʃɛ̃ˈmɨsʲci, AS: potpšẽmysʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Przemyśl m.

Wiktionary


podprzeor

zastępca przeora w klasztorze


SJP.pl


podprzestrzeń

podzbiór przestrzeni zamknięty ze względu na działania podstawowe określone w tej przestrzeni


SJP.pl

Podprzestrzeń – podzbiór danej przestrzeni, który ma tę samą co ona strukturę lub własności, np.

  • podprzestrzeń liniowa – w algebrze liniowej;
  • podprzestrzeń afiniczna – w geometrii afinicznej;
  • podprzestrzeń euklidesowa – w geometrii euklidesowej;
  • podprzestrzeń metryczna – w geometrii metrycznej;
  • podprzestrzeń topologiczna – w topologii.
  • podprzestrzeń – pojęcie stosowane w fantastyce naukowej

Wikipedia


podprzestrzenny

podprzestrzeń


SJP.pl

Patrz:

podprzestrzeń

podpubliczkowy

pejoratywnie: służący przypodobaniu się ludziom; publiczkowy


SJP.pl


podpucha

potocznie: podstęp, prowokacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. podstęp lub prowokacja, w wyniku których ktoś ma znaleźć się w niekorzystnej albo niezręcznej dla siebie sytuacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy dzisiejsze wzrosty na giełdzie nie są zwykłą podpuchą?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpuxa, AS: potpuχa

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podpuszczać ndk., podpuścić dk.

Wiktionary


podpuchnąć

nieznacznie spuchnąć


SJP.pl


podpuchły

nieznacznie spuchnąć


SJP.pl


podpunkt

adnotacja dodana do punktu głównego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) (w tekstach) każda z mniejszych całości, na które podzielony został punkt zasadniczy, najczęściej oznaczona kolejno literami alfabetu

 (1.2) praw. wydzielona część np. artykułu, kodeksu prawnego, paragrafu itp., która zawiera się w punkcie głównym

 (1.3) komórka organizacyjna będąca podrzędną do głównej

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W art. 3. pkt 1. można dopatrzyć się aż ośmiu podpunktów poruszających kwestię wojskowości państwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. punkt mrz., punktacja ż., punktualność ż., punktowanie n., wypunktowanie n., punktor mrz., punktak mrz., punktowiec mrz.

:: zdrobn. punkcik mrz.

 czas. punktować ndk., wypunktować dk.

 przym. punktowy, punktowany, punktualny

 przysł. punktowo, punktualnie, punkt

Wiktionary


podpupnik

fotelik bez oparcia, przeznaczony dla dzieci


SJP.pl


podpuszczka

enzym w soku żołądkowym; chymozyna; rennina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. fizj. spoż. enzym trawienny wchodzący w skład soku żołądkowego, powodujący ścinanie się białka mleka, używany w mleczarstwie do produkcji serów;

Wiktionary

Podpuszczka (inaczej: rennina, chymozyna) – enzym trawienny, który znajduje się w dużych ilościach w śluzówce żołądków młodych ssaków. Jest ona wykorzystywana w mleczarstwie do produkcji serów podpuszczkowych. Istnieją także podpuszczki roślinne, znajdujące się w niektórych sokach i tkankach roślin oraz grzybów. Od czasów antycznych powszechnie znaną substancją wywołującą proces ścinania mleka jest sok figowy. Obecnie w użyciu znajdują się także podpuszczki syntetyczne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔtˈpuʃt͡ʃka, AS: potpuščka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podpuszczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rennina, chymozyna

Wiktionary


podpuszczkowy

zwykle o serze: otrzymany przy zastosowaniu podpuszczki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) spoż. taki, do którego produkcji użyto podpuszczki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpuʃt͡ʃˈkɔvɨ, AS: potpuščkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podpuszczka ż.

Wiktionary


podpułkowniczka

podpułkownik


SJP.pl

Patrz:

podpułkownik

podpułkownik

stopień starszego oficera; oficer w stopniu podpułkownika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. stopień oficerski, w Wojsku Polskim bezpośrednio poprzedzający pułkownika, a powyżej stopnia majora;

Wiktionary

Podpułkownik (ppłk) – wysoki stopień oficerski. W Wojsku Polskim bezpośrednio poprzedzający pułkownika, a powyżej stopnia majora. Jest zaliczany w skład korpusu oficerów starszych, natomiast w okresie międzywojennym – w skład korpusu oficerów sztabowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U generała zameldował się podpułkownik Szczypiorski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtpuwˈkɔvʲɲik, AS: potpuu̯kovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pułkownik mos.

Wiktionary


podpychać

1. pchając, wsuwać pod coś;
2. pchając, przybliżać do czegoś


SJP.pl


podpylać

potocznie: kraść, podkradać; podwędzać, podprowadzać, podiwaniać


SJP.pl


podpytać

wybadać kogoś, dowiedzieć się czegoś, nie zadając pytań wprost


SJP.pl


podpytywać

wybadywać kogoś, dowiadywać się czegoś, nie zadając pytań wprost


SJP.pl


podpłacać

potocznie: przekupywać pieniędzmi, dawać łapówkę


SJP.pl


podpłacić

potocznie: przekupić pieniędzmi, dać łapówkę


SJP.pl


podpłatewka

dawniej: dodatkowa listwa przy dolnej płatwi drewnianego dachu


SJP.pl


podpłocki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Płockiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpwɔt͡sʲci, AS: potpu̯ocʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. płocki

Wiktionary


podpłomyk

rodzaj placka pieczonego na węglach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rodzaj prymitywnego pieczywa w postaci małego placekacka;

Wiktionary

Podpłomyk – najstarsza forma chleba, rodzaj prymitywnego pieczywa w postaci małego placka przygotowanego z mąki i wody bez użycia drożdży oraz pieczonego na żarze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę pokarmową ciasto pieczone w piecu, będą to placekacki przaśne z najczystszej mąki zaprawionej oliwą albo przaśne podpłomyki, pomazane oliwą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈpwɔ̃mɨk, AS: potpu̯õmyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. płomień mrz., płomyczek mrz.

 przym. podpłomykowy

Wiktionary


podpłukać

rzadko o wodzie: płynąc, naruszyć coś od spodu; podmyć


SJP.pl


podpłukiwać

o wodzie: płynąć, naruszać, spłukiwać coś od spodu; podmywać


SJP.pl


podpłynięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podpłynąć.

Wiktionary


podrąb

w leśnictwie: poziome, klinowate wycięcie wykonane siekierą lub piłą w odziomku ścinanego drzewa tuż nad szyją korzeniową od strony, w którą ma padać drzewo; wrąb


SJP.pl


podrąbać

rąbiąc, podzielić coś na kawałki


SJP.pl


podrabiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podrobić)

 (1.1) wykonywać kopię czegoś mającą uchodzić za oryginał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyznała, że zdarzało się jej podrabiać podpis matki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrabiacz mos., podrabianie n., podrobienie n., podróbka ż., drobne nmos., podróba ż.

 czas. robić

 przym. podrobiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fabrykować

Wiktionary


podrabiacz

osoba, która coś podrabia, fałszuje; falsyfikator


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba tworząca nielegalne kopie wartościowych przedmiotów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bilety będą kodowane, organizatorzy zapewniają, że ewentualni podrabiacze nie mają najmniejszych szans na wprowadzenie do obiegu fałszywek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podróba ż., podróbka ż.

 czas. podrabiać ndk., podrobić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałszerz; książk. falsyfikator

Wiktionary


podrabialny

dający się podrobić


SJP.pl


podrabianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podrabiać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uczennica została zawieszona w prawach ucznia za podrabianie zwolnień i bezczelność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: podrabʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podrabiać ndk., podrobić dk.

 rzecz. podrobienie n., podróbka ż., podróba ż.

 przym. podrobiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałszowanie

Wiktionary


podrabianiec

potocznie: udawacz, pozorant; przebieraniec


SJP.pl


podracki

nazwisko, np. Jerzy Podracki - polski językoznawca


SJP.pl


podraczki

podgrupa drobnych skorupiaków; skorupiaki niższe, członowce


SJP.pl

Skorupiaki niższe, członowce, podraczki (Entomostraca) – wyróżniany dawniej parafiletyczny takson skorupiaków (w zależności od autora w randze działu systematycznego, gromady lub podgromady). Obejmował zwierzęta wyłącznie wodne, w większości przypadków o drobnych rozmiarach ciała. Ich ośrodkowy układ nerwowy ma mózg złożony tylko z przodomóżdża i śródmóżdża (brak tyłomożdża). Odnóża na tułowiu oraz czułki drugiej pary są najczęściej dwugałęziowe. Odwłok w większości przypadków pozbawiony jest odnóży.

Wikipedia


podradomski

związany z terenami położonymi pod Radomiem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Radomiem, leżący pod Radomiem itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Radomiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdraˈdɔ̃msʲci, AS: podradõmsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Radom m.

Wiktionary


podrajcować

potocznie: podniecić, podekscytować


SJP.pl


podrajcowany

potocznie: podniecić, podekscytować


SJP.pl


podrapać

czasownik przechodni dokonany (ndk. drapać)

 (1.1) używszy ostrych krawędzi (np. pazurów), zostawić cienkie ślady na czymś

 (1.2) będąc intensywnym lub szorstkim, podrażnić coś lub kogoś

czasownik zwrotny dokonany podrapać się (ndk. drapać się)

 (2.1) podrapać siebie samego

 (2.2) zostać podrapanym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrapanie n.

 czas. drapać, wdrapywać się

Wiktionary


podrasa

1. w antropologii: rasa zaliczana do jakiejś grupy rasowej;
2. konkretna odmiana fikcyjnej rasy ze świata fantasy


SJP.pl


podrasować

czasownik przechodni

 (1.1) pot. ulepszyć, sprawić, by coś (np. samochód, mebel) było lub wyglądało na lepsze, nowsze niż jest

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamierzam sprzedać samochód, ale muszę go najpierw trochę podrasować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdraˈsɔvat͡ɕ, AS: podrasovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrasowanie n.

Wiktionary


podrasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podrasować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdrasɔˈvãɲɛ, AS: podrasovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podrasować

Wiktionary


podrasowywać

potocznie: przerabiać, ulepszać coś, np. silnik; rasować


SJP.pl


podrastanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podrastać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodrastanie n.

 czas. podrastać ndk.

Wiktionary


podrawie

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina rozciągająca się nad rzeką Drawą, położona w Chorwacji i Słowenii;

Wiktionary

Podrawie (chorw. Podravina, słoweń. Podravje) – kraina geograficzna w Chorwacji i Słowenii. Rozpościera się wzdłuż biegu rzeki Drawy, zajmując powierzchnię 3400 km².

Wikipedia

Powiązane:

 przym. podrawski

 rzecz. Drawa ż.

Wiktionary


podrawski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Podrawiem, położony na Podrawiu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podrawie n., Drawa ż.

 przym. drawski

Wiktionary


podraza

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) daw. imię|polski|ż.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raz m.

Wiktionary


podrażniający

podrażniać


SJP.pl

Patrz:

podrażniać

podrażnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) psych. stan wywołanego czymś, przez kogoś zdenerwowania

 (1.2) med. powierzchniowy stan zapalny wywołany przez czynnik drażniący

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drażnić, podrażnić dk.

 przym. podrażniony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) irytacja, zdenerwowanie

Wiktionary


podrażniony

przymiotnik

 (1.1) psych. będący objawem podrażnienia

 (1.2) med. fizj. będący rezultatem podrażnienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Byłem pełen zazdrości, rozczarowań, podrażnionej dumy.

 (1.1) Nie potrzebujesz przekonywać się — od­parł trochę podrażnionym tonem pan Smolicki.

 (1.1) Hanka zmusiła go podrażnionym głosem, aby jej wysłuchał.

 (1.1) Dobiegł go głos człowieka, który dowodził podrażnionym tonem: — …A skąd będzie pochodził Mesjasz, nie wiemy.

 (1.1) „Janek!” W tamtym pokoju odezwał się podrażniony bas babci, a za chwilę Janek ukazał się w drzwiach.

 (1.2) Absolutnie niezbędna jest pielęgnacja podrażnionej skóry od razu po zakończeniu golenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrażnienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zirytowany

Wiktionary


podrążyć

spędzić pewien czas na drążeniu


SJP.pl


podrałować

potocznie: szybko pójść dokądś; popędzić


SJP.pl


podreaktywność

zbyt niska reaktywność


SJP.pl


podręczna

dawniej: kobieta pomagająca w czymś, zwykle praktykująca w jakimś zawodzie


SJP.pl


podręcznik

książka wykorzystywana głównie do nauki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książka służąca do nauki, podająca wiedzę z jakiejś dziedziny;

Wiktionary

  • podręcznik szkolny
  • podręcznik akademicki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaczynamy lekcję. Otwórzcie podręczniki na stronie 15 (= piętnastej).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈrɛ̃n͇t͡ʃʲɲik, AS: podrṇčʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ręcznikowiec mrz., rączęta nmos., podręcznikarstwo n., podręcze n., ręczniczek mrz., ręcznik mrz., ręka ż.

 przym. podręcznikowy, podręczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. książka

Wiktionary


podręcznikarstwo

pisanie podręczników


SJP.pl


podręcznikowość

cecha czegoś charakterystycznego dla podręcznika


SJP.pl


podręcznikowy

przymiotnik

 (1.1) związany z podręcznikami

 (1.2) wzorcowy, mogący służyć za przykład

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na szczególne uznanie zasługuje dbałość autorek o to, by teksty podręcznikowe odpowiadały zainteresowaniom studentów.

 (1.2) Nie dość, że pił, to jeszcze nie zapiął pasów i jechał bez włączonych świateł – to podręcznikowy przykład bezmyślności za kierownicą samochodu!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdrɛ̃n͇t͡ʃʲɲiˈkɔvɨ, AS: podrẽṇčʹńikovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podręcznik m.

Wiktionary


podręczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest podręczne; cecha tych, którzy są podręczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podręczny

 przysł. podręcznie

Wiktionary


podręczny

znajdujacy się blisko, pod ręką; dający się użyć w każdej chwili


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) łatwo dostępny, możliwy do użycia w każdej chwili lub każdych okolicznościach

 (1.2) zawierający najbardziej istotne rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na szczęście Natasza już rozkładała na kocu podręczną apteczkę.

 (1.2) - Hotelik skromny, ale aromat drzew cynamonowych bardzo przyjemny - rzekł Tomek wnosząc do chatki podręczne bagaże dziewcząt.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈrɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: podrṇčny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ręczny

 rzecz. ręcznikowiec mrz., ręcznik mrz., rączęta nmos., ręczniczek mrz., ręka ż., ręczny mrz., podręcznik mrz., podręcze n., podręczna ż., podręczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przenośny, kieszonkowy

Wiktionary


podredagować

zredagować w niewielkim stopniu


SJP.pl


podregion

Podregion (subregion, NUTS 3) – pojęcie z nomenklatury jednostek terytorialnych do celów statystycznych w Polsce, związane z klasyfikacją NUTS. Każde z województw grupuje kilka podregionów, a podregion grupuje kilka niższych jednostek tj. powiatów. Od 1 stycznia 2018 roku w Polsce wyodrębnia się 73 podregiony.

Wikipedia


podregionalny

związany z wyodrębniającym się z regionu ośrodkiem gospodarczym


SJP.pl


podreparować

dawniej:
1. podreperować - naprawić coś częściowo, w pewnym stopniu;
2. podreperować się - poprawić stan swojego zdrowia; podkurować się, podleczyć się


SJP.pl


podreperowywać

1. reperując, usuwać największe uszkodzenia;
2. poprawiać w części stan czegoś


SJP.pl


podreptać

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) iść drobnymi kroczkami

 (1.2) przestępować z nogi na nogę w miejcu

 (1.3) poczynić starań w jakiejś sprawie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziadunio włożył szlafmycę i podreptał do sypialni.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podreptywać ndk.

 rzecz. podreptanie n., dreptacz mzw.

Wiktionary


podreptanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podreptać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podreptać

 rzecz. dreptacz mzw.

Wiktionary


podrgać

drgać przez pewien czas


SJP.pl


podriftować

spędzić pewien czas na driftowaniu


SJP.pl


podrinkować

potocznie: spędzić pewien czas na drinkowaniu


SJP.pl


podróba

potocznie: coś podrobionego, kopiującego inną rzecz; podróbka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: podróbka

 (1.2) pogardliwie o jakiejś lichej kopii czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈruba, AS: podruba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podróbka ż., podrabianie n., podrobienie n., podrabiacz m., podrabiaczka ż.

 czas. podrabiać ndk., podrobić dk.

Wiktionary


podrobić

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|drobić.

 (1.2) dokonany od|podrabiać.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. drobienie n.

 czas. drobić ndk.

 (1.2)

 rzecz. podrabianie n., podrobienie n., podróba ż., podróbka ż.

 czas. podrabiać ndk.

Wiktionary


podrobina

rzecz podrobiona; podrobienie, sfałszowanie czegoś


SJP.pl


podrobiony

przymiotnik odczasownikowy

 (1.1) będący imitacją czegoś; niebędący oryginalnym

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od podrobić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrabianie n., podrobienie n., podróbka ż.

 czas. podrabiać ndk., podrobić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sfałszowany

Wiktionary


podróbka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) imitacja jakiegoś przedmiotu, która ma być uważana za oryginał

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Adam nosi podróbki ubrań znanych projektantów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈrupka, AS: podrupka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podrobić dk., podrabiać ndk.

 rzecz. podrabiacz mos., podrabianie n., podróba ż.

 przym. podrobiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) imitacja, falsyfikat

Wiktionary


podróbki

Wikipedia


podróbkowy

podróbka


SJP.pl

Patrz:

podróbka

podroby

narządy wewnętrzne zwierząt rzeźnych, traktowane jako surowiec kulinarny


SJP.pl

Podroby – jadalne narządy wewnętrzne i niektóre części ciała zwierząt. Stosuje się je w celach kulinarnych, ale także do wyrobów wędliniarskich.

Wikipedia


podroczyć

podroczyć się - spędzić jakiś czas na droczeniu się z kimś; poprzekomarzać się


SJP.pl


podrodzaj

Rodzaj (łac. genus, l.mn. genera) – podstawowa, obowiązkowa kategoria systematyczna obejmująca gatunek lub monofiletyczną grupę gatunków wyróżnionych na podstawie jednej, lub więcej cech taksonomicznych. Nazwą rodzaj określany jest też każdy takson w randze rodzaju.

Kategoriami pomocniczymi dla rodzaju są nadrodzaj (supergenus) i podrodzaj (subgenus).

Wikipedia


podrodzina

jednostka klasyfikacji lub typologii w obrębie rodziny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) syst. zool. subfamilia, takson (grupa taksonomiczna) pośredni pomiędzy rodziną a rodzajem;

Wiktionary

  • podrodzina (biologia)
  • podrodzina językowa

Wikipedia


podrost

Podrost – faza rozwoju drzewostanu następująca po nalocie, obejmująca młode pokolenie drzew gatunków lasotwórczych pochodzących często z samosiewu. Do podrostu zaliczane są drzewa o wysokości powyżej 0,5 m, występujące pod okapem wyższych pięter drzewostanu, a w przyszłości mogące odgrywać rolę głównego drzewostanu.W zwartym podroście w wyniku zwierania koron i zmiany warunków świetlnych może następować obumieranie dolnych gałęzi, prowadząc do naturalnego oczyszczania się pni.

Wikipedia


podrostek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. przest. kilkunastolatek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gardzą mną nawet podrostki, / szydzą, gdy staram się podnieść.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrost mrz., podrośnięcie n.

 czas. podrastać ndk., podrosnąć dk.

Wiktionary


podrotmistrz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. wojsk. stopień wojskowy oficera kawalerii w Korpusie Polskim w Rosji w latach 1917-1918;

Wiktionary

Podrotmistrz – stopień wojskowy oficera kawalerii w I, II i III Korpusie Polskim w Rosji, w latach 1917–1918.

W grudniu 1917 Naczelny Polski Komitet Wojskowy wprowadził dla formacji polskich w Rosji nowy system oznaczeń stopni wojskowych. Celem Naczpolu było odróżnienie żołnierzy Wojska Polskiego od żołnierzy Armii Imperium Rosyjskiego. W hierarchii podrotmistrz był starszym stopniem od porucznika, a młodszym od rotmistrza (kapitana). Odpowiednikiem podrotmistrza w artylerii konnej był podkapitan.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odpowiednikiem podrotmistrza w artylerii konnej był podkapitan.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rotmistrz mos.

Wiktionary


podrównanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podrównać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrównywanie n.

 czas. podrównać dk., podrównywać ndk.

Wiktionary


podrównywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podrównywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podrównywać ndk.

 rzecz. podrównanie n.

Wiktionary


podróż

przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) długotrwałe przemieszczanie się z jednego miejsca do drugiego

Wiktionary

Podróż (ang. travel, fr. voyage) – przemieszczanie się ludzi pomiędzy odległymi geograficznie lokalizacjami. Podróż można odbyć pieszo, rowerem, samochodem, autobusem, pociągiem, statkiem, samolotem lub w inny sposób. Podróżować można z bagażem lub bez, w jedną stronę lub w obie strony. Podróż może obejmować stosunkowo krótkie pobyty w kolejnych lokalizacjach, np. w przypadku turystyki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odbyłyśmy męczącą podróż pociągiem do Moskwy.

 (1.1) Podróże kształcą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdruʃ, AS: podruš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. droga ż., podróżowanie n., podróżny mos., podróżnik m., podróżniczka ż., podróżniczek m.

 czas. podróżować ndk.

 przym. podróżniczy, podróżny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) droga, wojaż; przest. ekskursja, peregrynacja

Wiktionary


podrożały

taki, który podrożał


SJP.pl


podrożce

przedstawiciel rodziny nagich ślimaków trzonkoocznych; ślinik


SJP.pl


podrozdzialik

zdrobnienie od: podrozdział


SJP.pl


podrozdział

część rozdziału


SJP.pl


podróże

przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie


SJP.pl

  • Podróże – polski miesięcznik o podróżach wydawany od lipca 1998 roku
  • Podróże – album warszawskiego zespołu hip-hopowego Grammatik
  • Podróże – fabularyzowany film dokumentalny z 1999
Zobacz też
  • podróż

Wikipedia


podrożec

przedstawiciel rodziny nagich ślimaków trzonkoocznych; ślinik


SJP.pl


podrozjazdnica

Podkłady kolejowe – belki, najczęściej poprzeczne do biegu toru kolejowego, na których za pomocą specjalnych przytwierdzeń mocuje się szyny.

Wikipedia


podrozmaitość

podzbiór rozmaitości, który lokalnie wygląda jak hiperpłaszczyzna (hiperpowierzchnia) zanurzona w przestrzeni euklidesowej


SJP.pl


podróżna

kobieta odbywająca podróż


SJP.pl

Podróżna – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Krajenka, przy trasie drogi wojewódzkiej nr 190.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

We wsi stoi zabytkowa kuźnia oraz spichlerze (jeden z nich murowany z 1911). Istnieją też pozostałości cmentarza ewangelicko-augsburskiego z połowy XIX wieku. Kaplica katolicka pod wezwaniem św. Michała Archanioła mieści się w dawnym domu mieszkalnym.

Wikipedia


podróżnictwo

ogół zagadnień związanych z podróżowaniem; odbywanie podróży


SJP.pl


podróżniczek

niewielki ptak wędrowny z rodziny drozdowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: podróżnik

 (1.2) mały, niedorosły podróżnik

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. nazwa systematyczna|Luscinia svecica|ref=tak., mały, eurazjatycki ptak występujący na terenach wilgotnych;

 (2.2) bot. nazwa systematyczna|Marasmius oreades., bladożółty, białawy jadalny grzyb europejski;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (3.1) D. lm. od: podróżniczka

Wiktionary

Podróżniczek (Luscinia svecica) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Nie jest zagrożony.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Już od dziecka byłem ciekawskim podróżniczkiem, gdy uciekałem rodzicom do sąsiedniej wioski.

 (2.1) Śpiew podróżniczka jest melodyjny, jednak zupełnie inny niż ten wydawany przez inne słowiki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdruʒʲˈɲit͡ʃɛk, AS: podružʹńiček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podróżny mos., podróż ż., podróżnik mos., podróżniczka ż., podróżowanie n.

 czas. podróżować ndk.

 przym. podróżniczy, podróżny

 przysł. podróżniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.2) twardzioszek przydrożny, przydróżka, panienka, tańcownica, zwiędlak

Wiktionary


podróżniczka

kobieta podróżująca, odbywająca podróż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: podróżnik

Wiktionary

  • podróżnik płci żeńskiej
  • inaczej subróżniczka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podróżniczka dotarła na dworzec w ostatniej chwili.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdruʒʲˈɲit͡ʃka, AS: podružʹńička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podróż ż., podróżniczek m., podróżny m., podróżowanie n.

:: fm. podróżnik m.

 przym. podróżniczy, podróżny

 czas. podróżować ndk.

Wiktionary


podróżniczy

przymiotnik

 (1.1) związany z podróżą, podróżowaniem lub/i podróżnikami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podróż ż., podróżowanie n., podróżnik m., podróżniczek mzw./mos.

 czas. podróżować ndk.

Wiktionary


podróżnik

osoba wędrująca, zwłaszcza pieszo; turysta, wędrownik, piechur, wędrowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto podróżuje, jest w podróży (szczególnie często)

Wiktionary

  • osoba odbywająca podróż
  • Podróżnik (serial telewizyjny)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wieczorem zapraszam na spotkanie ze sławnym podróżnikiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈruʒʲɲik, AS: podružʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podróż ż., podróżny m., podróżowanie n.

:: zdrobn. podróżniczek m.

:: fż. podróżniczka ż.

 czas. podróżować ndk.

 przym. podróżniczy, podróżny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) globtroter, przest. wojażer, stpol. pocestny

Wiktionary


podróżny

człowiek znajdujący się w podróży; podróżnik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z podróżą, dotyczący podróży

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba, która podróżuje lub udaje się w podróż

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed urlopem kupiłem sobie torbę podróżną i kapelusz plażowy.

 (2.1) Uprasza się podróżnych o odsunięcie się od toru – będzie przejeżdżać lokomotywa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈruʒnɨ, AS: podružny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podróż ż., podróżnik m., podróżniczka ż., podróżniczek m., podróżowanie n.

:: fż. podróżna ż.

 czas. podróżować ndk.

 przym. podróżniczy

Wiktionary


podróżomania

fascynacja podróżami, skłonność do podróżowania


SJP.pl


podróżopisarstwo

sztuka opisywania podróży


SJP.pl


podróżować

podmalować różem (środkiem kosmetycznym), nieco uróżować; przyróżować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przebywać drogę w celu odwiedzenia odległego miejsca

czasownik przechodni dokonany (ndk. podróżowywać)

 (2.1) pomalować lekko kolorem różowym

 (2.2) przyprószyć lekko różem kosmetycznym

czasownik zwrotny dokonany podróżować się (ndk. podróżowywać się)

 (3.1) przyprószyć lekko różem kosmetycznym samą / samego siebie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdruˈʒɔvat͡ɕ, AS: podružovać

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. podróż ż., podróżny mos., podróżnik m., podróżniczka ż., podróżniczek m., podróżomania ż., podróżowanie n.

 przym. podróżniczy, podróżny

 przysł. podróżniczo

 (2.1-2)

 rzecz. róż m., róża ż., Róża ż., różowość ż.

 czas. różowić, zaróżowić

 przym. różowy, różowawy, różany

 przysł. różowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jeździć, wędrować, wojażować

Wiktionary


podróżowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przebywanie drogi w celu przybycia do jakiegoś miejsca

 (1.2) podmalowanie czegoś różem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marcin twierdzi, że podróżowanie bez biletu dodaje dreszczyka emocji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdruʒɔˈvãɲɛ, AS: podružovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. podróż ż., podróżnik m., podróżny mos., podróżniczek mzw., podróżniczka ż.

 czas. podróżować ndk.

 przym. podróżny, podróżniczy

 przysł. podróżniczo

 (1.2)

 czas. podróżowywać ndk.

Wiktionary


podróżujący

dawniej: człowiek znajdujący się w podróży; podróżnik, podróżny


SJP.pl


podrudziały

lekko rudy


SJP.pl


podrudzieć

stać się lekko rudym


SJP.pl


podrujnować

częściowo coś zrujnować, uszkodzić; podniszczyć, nadniszczyć, nadrujnować


SJP.pl


podrujnowywać

rujnować, uszkadzać w niewielkim stopniu, doprowadzać do częściowej ruiny


SJP.pl


podrukować

spędzić pewien czas na drukowaniu


SJP.pl


podrutować

1. odrutować po kolei, wiele razy;
2. spędzić pewien czas na drutowaniu


SJP.pl


podrwić

spędzić pewien czas na drwieniu z kogoś lub czegoś; pokpić


SJP.pl


podryblować

spędzić pewien czas na dryblowaniu


SJP.pl


podrybnicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Rybnikiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdrɨbʲˈɲit͡sʲci, AS: podrybʹńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rybnik mrz.

Wiktionary


podrychtować

czasownik

 (1.1) gw-pl|Kresy. przygotować

Wiktionary

Powiązane:

 czas. narychtować

Wiktionary


podryfować

1. dryfując, przemieścić się w jakimś kierunku, oddalić się;
2. spędzić pewien czas na dryfowaniu


SJP.pl


podryg

drgnięcie całego ciała podobne do zrywania się, podskoku


SJP.pl


podrygać

potocznie: spędzić pewien czas na dryganiu (podskakiwaniu, drganiu)


SJP.pl


podrygiwać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) wykonywać drgające ruchy; podskakiwać z lekka

 (1.2) rytmicznym ruchem unosić się i opadać

 (1.3) książk. świecić tak, że widzi się zmiany natężenia światła i jego ruch

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) poczęła dreptać w miejscu, a podrygiwać, a podśpiewywać (…)

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drgać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skakać

 (1.2) skakać, podskakiwać

 (1.3) drgać

Wiktionary


podrygnąć

wykonać całym ciałem gwałtowne ruchy, podskoczyć z lekka


SJP.pl


podryj

podryj dębowiec - gatunek chrząszcza z rodziny podryjowatych


SJP.pl


podryjkowate

rodzina chrząszczy wielożernych; podryjowate


SJP.pl

Podryjowate, podryjkowate (Attelabidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny ryjkowców.

Wikipedia


podryjowate

rodzina chrząszczy wielożernych; podryjkowate


SJP.pl

Podryjowate, podryjkowate (Attelabidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny ryjkowców.

Wikipedia


podryjowaty

o cechach podryjowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


podrynek

część rynku cechująca się specyficznymi prawami ekonomicznymi


SJP.pl


podrynnowy

znajdujący się pod rynną


SJP.pl


podryw

1. działanie mające na celu zainteresowanie kogoś sobą i zdobycie czyichś względów; podrywka;
2. gwałtowne ruszenie się, podniesienie się z miejsca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. wzbudzenie czyjegoś zainteresowania w celu erotycznym

 (1.2) gwałtowne podniesienie czegoś do góry

Wiktionary

  • Podrywanie – kolokwialne określenie uwodzenia, zachowania dotyczącego budowania międzyludzkich więzi emocjonalnych
  • Podryw (Booty Call) – amerykański film komediowy z 1997 roku
  • Podryw (Trick) – amerykańska komedia romantyczna z 1999 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W sferze podrywu Lechu okazuje się być dyletantem.

 (1.2) Silny podryw wiatru rozwiał całą kopkę siana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrywacz mos., podrywaczka ż., podrywka ż., podrywanie n., poderwanie n.

 czas. podrywać ndk., podrywać się ndk., poderwać dk., poderwać się dk.

 przym. podrywkowy, podrywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poderwanie, uwiedzenie, zalecanie, zaloty

 (1.2) poderwanie

Wiktionary


podrywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. poderwać)

 (1.1) szybko coś/kogoś unosić

 (1.2) o pilocie samolotu: szybko kierować samolot w górę

 (1.3) pot. zagadywać inną osobę i starać się zainteresować ją sobą w celach romantycznych lub erotycznych; uwodzić

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) – Ciebie na pewno nie będę podrywał – zapewniłem sucho.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈrɨvat͡ɕ, AS: podryvać

Wiktionary

Powiązane:

 (1) rzecz. podrywanie/poderwanie; czas. rwać

 (1.3) rzecz. podryw

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) unosić, podnosić, szarpać

 (1.3) zalecać się, uwodzić, reg. pozn. kramować się.

Wiktionary


podrywacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pejor. mężczyzna starający się uwieść kobietę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jurek jest typem podrywacza, który nie odpuści żadnej dziewczynie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podryw mrz., podrywka ż., podrywanie n.

:: fż. podrywaczka ż.

 czas. podrywać ndk., podrywać się ndk., poderwać dk., poderwać się dk.

 przym. podrywkowy, podrywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flirciarz, kobieciarz, uwodziciel, zalotnik; przest. kokiet

Wiktionary


podrywaczka

kobieta szukająca okazji uwodzenia mężczyzn, zaczepiająca mężczyzn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pejor. kobieta uwodząca mężczyzn

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Halina, będąc wytrawną podrywaczką, selekcjonuje materiał z dużą wprawą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podryw mrz., podrywka ż., podrywanie n.

:: fm. podrywacz mos.

 czas. podrywać ndk., podrywać się ndk., poderwać dk., poderwać się dk.

 przym. podrywkowy, podrywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kokieta, kokietnica, uwodzicielka, zalotnica, zalotnisia

Wiktionary


podrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podrywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nowym hobby Maćka stało się podrywanie dziewczyn.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdrɨˈvãɲɛ, AS: podryvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podrywać ndk., poderwać dk.

 rzecz. podryw, podrywacz/podrywaczka, poderwanie

Wiktionary


podrywka

1. kwadratowa sieć rybacka rozpięta na dwóch skrzyżowanych pałąkach;
2. działanie mające na celu zainteresowanie kogoś sobą i zdobycie czyichś względów; podryw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. podrywanie kogoś

 (1.2) pot. osoba, która została poderwana

 (1.3) daw. środ. polit. szubienica

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jacek przyszedł do nas z aktualną podrywką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podryw mrz., podrywacz mos., podrywaczka ż.

Wiktionary


podrywkowate

o cechach podrywkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


podrywkowaty

o cechach podrywkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


podrząd

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. syst. kategoria systematyczna niższa od rzędu; grupa powstała z podzielenia rzędu na niższe;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rząd m., nadrząd m., infrarząd m., rzędówka ż., rzędna ż., podrzędność ż., nadrzędność ż.

 przym. rządowy, nadrzędny, podrzędny

 przysł. podrzędnie, nadrzędnie

Wiktionary


podrzeć

1. drąc porwać coś na kawałki; poszarpać;
2. zużyć coś (odzież, obuwie itp.) na skutek długiego noszenia; znosić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. drzeć)

 (1.1) porwać na kawałki

 (1.2) zniszczyć wskutek długotrwałego noszenia

czasownik zwrotny dokonany podrzeć się (ndk. drzeć się)

 (2.1) ulec podarciu; zostać porwanym na strzępy

 (2.2) ulec znoszeniu, zużyciu

 (2.3) ulec wspólnej bijatyce lub sprzeczce

 (2.4) przez pewien czas krzyczeć lub głośno płakać

 (2.5) gw-pl|Kresy. pokłócić się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podarcie n., rozdarcie n., darcie n.

 czas. drzeć

Wiktionary


podrzęctwo

dawniej: mieszkanie pomocnika wielkorządcy


SJP.pl


podrzędniej

stopień wyższy od przysłówka: podrzędnie


SJP.pl


podrzędniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: podrzędny


SJP.pl


podrzędność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co podrzędne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podrzędny

 przysł. podrzędnie

 rzecz. podrząd mrz.

Wiktionary


podrzędny

1. stojący niżej w hierarchii; mniej ważny;
2. marny; niskiej jakości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zajmujący w stosunku do innych niższą pozycję

 (1.2) gram. występujący w związku zależności jako element podporządkowany elementowi nadrzędnemu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔḍˈʒɛ̃ndnɨ, AS: poḍžndny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrząd mrz., podrzędność ż.

 przysł. podrzędnie

Wiktionary


podrzemywać

drzemać od czasu do czasu


SJP.pl


podrzeń

podrzeń żebrowiec - roślina z rodziny paprotkowatych; rośnie w cienistych lasach iglastych w Sudetach i Karpatach


SJP.pl

Wikipedia


podrzeniowate

rodzina paproci


SJP.pl

Wikipedia


podrzeszowski

1. położony w pobliżu Rzeszowa;
2. charakterystyczny dla okolic Rzeszowa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Rzeszowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stanisław Piela z podrzeszowskiej wsi odkrył technologię pozyskiwania z kory brzozowej betuliny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔḍʒɛˈʃɔfsʲci, AS: poḍžešofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rzeszów m.

Wiktionary


podrzeźniać

dawniej:
1. szydząc, naśladować; przedrzeźniać;
2. powtarzać coś po kimś; naśladować, małpować


SJP.pl


podrzucać

czasownik

 (1.1) rzucać coś w górę na niezbyt dużą wysokość

 (1.2) zostawiać coś komuś ukradkiem

 (1.3) podwozić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Machinalnie podrzucał na dłoni duży kartofel, który podniósł ze sterty leżącej za ustawioną z desek zagrodą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔḍˈʒut͡sat͡ɕ, AS: poḍžucać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzut m., podrzut m., podrzucanie n., podrzucenie n., podrzutek m.

 czas. podrzucić, rzucić, rzucać

Wiktionary


podrzucanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podrzucać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔḍʒuˈt͡sãɲɛ, AS: poḍžucãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podrzucać ndk., podrzucić dk.

 rzecz. podrzutek mos.

Wiktionary


podrzucić

rzucić coś w górę


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. podrzucać)

 (1.1) dokonany od|podrzucać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rzucać, podrzucać

 rzecz. podrzucanie n., podrzutek mos.

Wiktionary


podrzucki

nazwisko


SJP.pl


podrzut

1. szybki, nagły ruch, rzut czegoś lub kogoś ku górze;
2. konkurencja w podnoszeniu ciężarów polegająca na zarzucie sztangi na klatkę piersiową, a potem na wyprostowaniu rąk ze sztangą


SJP.pl


podrzutek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) dziecko opuszczone przez rodziców i podrzucone obcym ludziom

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔḍˈʒutɛk, AS: poḍžutek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzut m., podrzucanie n., podrzucenie n.

 czas. rzucać ndk., rzucić dk., podrzucać ndk., podrzucić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znajda

Wiktionary


podrzycki

nazwisko


SJP.pl


podrzymski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Rzymem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozlokowano nas w podrzymskich miejscowościach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔḍˈʒɨ̃msʲci, AS: poḍžmsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rzym m.

 przym. rzymski

Wiktionary


podrzynać

czasownik przechodni niedokonany (dk. poderżnąć)

 (1.1) ciąć, rżnąc od spodu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podrzynanie n., dorżnięcie n., wyrzynarka ż.

 czas. popodrzynać, przerżnąć, przerzynać, dorżnąć, poderżnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podcinać, przecinać

Wiktionary


podrzynanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podrzynać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodrzynanie n., dorżnięcie n., wyrzynarka ż.

 czas. przerżnąć, przerzynać, dorżnąć, podrzynać ndk.

Wiktionary


podsadka

Wikipedia


podsądna

kobieta pociągnięta do odpowiedzialności karnej; oskarżona


SJP.pl


podsadnik

Podsadnik (Splachnum Hedw.) – rodzaj mchów należący do rodziny podsadnikowatych (Splachnaceae Grev. & Arn.).

Wikipedia


podsadnikowate

rodzina mchów z rzędu podsadnikowców


SJP.pl

Podsadnikowate (Splachnaceae Grev. & Arn.) – rodzina mchów należąca do rzędu podsadnikowców (Splachnales (M. Fleisch.) Ochyra). Przedstawiciele występują niemal na całym świecie, od rejonów tropikalnych po okołobiegunowe. Rodzajem typowym jest podsadnik Splachnum Hedw..

Wikipedia


podsadnikowce

rząd mchów z klasy prątników


SJP.pl

Podsadnikowce (Splachnales (M. Fleisch.) Ochyra) – rząd mchów należący do klasy prątników (Bryopsida Rothm.).

Wikipedia


podsadnikowy

krzywoząb podsadnikowy - gatunek mchu z rzędu rokietowców


SJP.pl


podsądny

człowiek, przeciwko któremu wszczęto postępowanie sądowe; oskarżony


SJP.pl


podsadzka

materiał, którym wypełnia się wyrobiska górnicze dla ochrony nadległych warstw przed zawałem i spękaniem


SJP.pl

Podsadzka – wypełnianie pustek poeksploatacyjnych w kopalniach podziemnych.

Materiał stosowany do podsadzania jest nazywany materiałem podsadzkowym.

Materiał podsadzkowy powinien być nietoksyczny i niepalny, jest dostarczany z powierzchni lub wyrobisk drążonych kamieniu, transportowany pojazdami górniczymi lub kanałem podsadzkowym.

Wikipedia


podscenie

Orkiestron, podscenie – w operze i teatrze, zwłaszcza muzycznym, miejsce przeznaczone dla orkiestry. Inne nazwy to fosa orkiestrowa, kanał dla orkiestry.

Orkiestrony bywają różnej wielkości, zazwyczaj jednak są wystarczająco duże, by pomieścić orkiestrę lub zespół instrumentalistów.

Wikipedia


podścielisko

łącznotkankowa błona umiejscowiona pod błoną śluzową; błona podśluzowa


SJP.pl


podściółka

Próchnica nadkładowa, ektopróchnica, podściółka, butwina, surowina – poziom organiczny pokrywający w lasach powierzchnię gleby mineralnej.

Próchnica nadkładowa zbudowana jest z resztek roślinnych w różnych stadiach mineralizacji i humifikacji. Grubość tej warstwy jest odwrotnie proporcjonalna do intensywności biologicznych procesów rozkładu (butwienia z udziałem tlenu i beztlenowego gnicia).

Wikipedia


podsędek

dawniej: urzędnik sądowy, zastępca sędziego w sprawach cywilnych i czynnościach notarialnych


SJP.pl

Podsędek (łac. subiudex) – w dawnej Polsce początkowo był to urzędnik sądu dworskiego księcia, od XIV w. zastępca (ale nie podwładny) sędziego ziemskiego, wchodzący wraz z sędzią i pisarzem ziemskim w skład kompletu sądowego; w Wielkim Księstwie Litewskim urząd istniał w latach 1566–1764.

Wikipedia


podsekcja

część składowa sekcji


SJP.pl


podsiadać

zajmować czyjeś miejsce siedzące


SJP.pl


podsiadły

zająć czyjeś miejsce siedzące


SJP.pl


podsiąk

podsięk;
1. miejsce nasiąknięte wodą;
2. przemieszczanie się wody w glebie ku górze pod wpływem sił kapilarnych


SJP.pl


podsiąkalność

zdolność gleby do podnoszenia wody ku górze


SJP.pl


podsiąkanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsiąkać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podsiąkać ndk.

Wiktionary


podsiarczan

nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych siarki


SJP.pl


podsiarczany

nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych siarki


SJP.pl


podsiąść

zająć czyjeś miejsce siedzące


SJP.pl


podsiębierka

w górnictwie: praca na pionowym lub stromym wyrobisku, prowadzonym od góry do dołu


SJP.pl


podsiębierność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest podsiębierne; cecha tych, którzy są podsiębierni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podsiębierny

 przysł. podsiębiernie

Wiktionary


podsiębierny

o kole wodnym: takie, w którym napędzająca je woda przepływa pod spodem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który pracując bierze, nabiera coś pod siebie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtʲɕɛ̃mˈbʲjɛrnɨ, AS: potʹśẽmbʹi ̯erny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsiębierność ż.

Wiktionary


podsieć

oddzielna, identyfikowalna część sieci komputerowej


SJP.pl

Podsieć – pojęcie z dziedziny adresacji sieci komputerowych, dotyczące urządzeń komunikujących się przy pomocy protokołu IP. Urządzenia znajdujące się w jednej (wspólnej) podsieci charakteryzują się jednakowym początkowym fragmentem binarnego zapisu adresu IP, którego długość wyznacza wartość maski podsieci.

Wikipedia


podsiedlecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Siedlcami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtʲɕɛˈdlɛt͡sʲci, AS: potʹśedlecʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Siedlce nmos.

Wiktionary


podsiedlik

nazwisko


SJP.pl


podsięk

podsiąk;
1. miejsce nasiąknięte wodą;
2. przemieszczanie się wody w glebie ku górze pod wpływem sił kapilarnych


SJP.pl


podsień

dawniej: podsienie


SJP.pl


podsienie

zadaszenie wejścia do budynku, wsparte na słupach lub filarach; ganek


SJP.pl


podsieniowy

związany z zadaszeniem wejścia do budynku, wspartym na słupach lub filarach


SJP.pl


podsilnia

w matematyce: liczba tzw. nieporządków zbioru skończonego


SJP.pl

Podsilnia – liczba tzw. nieporządków zbioru skończonego, gdzie „nieporządkiem” nazywa się każdą permutację bez punktów stałych wspomnianego zbioru. Po raz pierwszy wzory opisujące nieporządki pojawiają się w pracach Eulera i Bernoulliego; podsilnia z nieujemnej liczby całkowitej jest równa permanentowi macierzy z zerami na głównej przekątnej i jedynkami poza nią stopnia równego wspomnianej liczbie.

Wikipedia


podsiniaczać

uderzeniem powodować powstanie siniaka pod okiem


SJP.pl


podskakiewicz

osoba nadskakująca komuś, zwłaszcza przełożonemu, w celu przypodobania się


SJP.pl


podskakiwać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podskoczyć)

 (1.1) wykonywać skok niezbyt wysoko

 (1.2) dokonywać ruchy w górę, wyraźnie odbijając się od podłoża

 (1.3) podbiegać z podskokiem do konkretnego celu

 (1.4) udawać się gdzieś szybko

 (1.5) pot. ostro występować przeciw komu, czemu; rzucać się

 (1.6) szybko podnosić się, wykonywać drgania

 (1.7) powiększać się szybko i znacznie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podskakiwanie n., podskoczenie n., podskok mrz., skocznia ż., skok mrz.

 czas. podskoczyć, przeskakiwać

 wykrz. nie podskakuj

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brykać, hasać, podrygiwać, skakać

 (1.2) skakać, trząść się

 (1.3) podbiegać

 (1.4) pobiec, podbiec, skakać

 (1.5) buntować się, sprzeciwiać się, stawiać się

 (1.6) drgać, skakać, trząść się, wzdrygać się, zrywać się

 (1.7) rosnąć, wzrastać

Wiktionary


podskakiwacz

potocznie:
1. osoba gorliwie spełniająca czyjeś życzenia w celu uzyskania jakichś korzyści; lizus, podlizuch, wazeliniarz;
2. osoba niepokorna wobec ludzi, do których powinna odnosić się z szacunkiem; buntownik


SJP.pl


podskakiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podskakiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podskoczenie n., podskok m.

 czas. podskakiwać ndk., podskoczyć dk.

 przysł. podskokliwie

Wiktionary


podskalny

położony pod skałą, skałami


SJP.pl


podskarbi

w dawnej Polsce: wysoki urzędnik zarządzający skarbem państwa lub króla oraz mennicą


SJP.pl

  • podskarbi wielki koronny
  • podskarbi wielki litewski
  • podskarbi nadworny koronny
  • podskarbi nadworny litewski
  • podskarbi ziemski litewski
  • podskarbi ziem pruskich
  • podskarbi Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego

osoby o nazwisku Podskarbi:

  • Adam Podskarbi – polski pianista
  • Maria Podskarbi-Hebisz (ur. 1951) – polska rzeźbiarka

Wikipedia


podskarbstwo

w dawnej Polsce: urząd, godność podskarbiego


SJP.pl


podskarpie

teren u podnóża skarpy


SJP.pl


podskoczek

rodzaj gryzoni z rodziny skoczkowatych


SJP.pl

Podskoczek (Jaculus) – rodzaj ssaków z podrodziny skoczków (Dipodinae) w obrębie rodziny skoczkowatych (Dipodidae).

Wikipedia


podskoczyć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podskakiwać)

 (1.1) dokonany od|podskakiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podskakiwać, przeskakiwać, skakać, wskoczyć

 rzecz. skocznia ż., skok mrz., podskakiwanie n., podskok mrz.

Wiktionary


podskok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wybicie się w górę, w miejscu, na niewielką wysokość

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔtskɔk, AS: potskok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skok m., podskakiwanie n., skakanka ż., skocznia ż.

 czas. skakać, podskoczyć, podskakiwać, wskoczyć

 przym. skokowy

Wiktionary


podskokliwy

dawniej: podskakujący co pewien czas, raz za razem


SJP.pl


podskórnia

tkanka występująca w korzeniu większości roślin, pełniąca funkcję ochronną; egzoderma


SJP.pl


podskórnie

przysłówek

 (1.1) w sposób podskórny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skórowaczka ż., podskórność ż.

 przym. podskórny, skórzasty

Wiktionary


podskórność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest podskórne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podskórny

 przysł. podskórnie

Wiktionary


podskórny

przymiotnik

 (1.1) umiejscowiony pod skórą

 (1.2) wykonywany pod skórą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skórowaczka ż., skóra ż., podskórność ż.

 przym. skórzasty, skórny

 przysł. podskórnie

Wiktionary


podskroniowy

znajdujący się pod skronią


SJP.pl


podskub

pierze miękkie złożone z piór puchowych, półpuchowych i konturowych


SJP.pl


podślemię

dolna część okna (drzwi, bramy) przedzielonego ślemieniem


SJP.pl


podsmardzewo

Podsmardzewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Sochocin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


podsmażanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsmażać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsmażenie n., smażenie n.

 czas. smażyć ndk., podsmażać ndk., podsmażyć dk.

Wiktionary


podsmażyć

czasownik

 (1.1) nadać złocisty kolor w czasie smażenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsmażanie n., smażenie n.

 czas. smażyć

Wiktionary


podśmiać

podśmiać się - niezłośliwie zaśmiać się z kogoś lub z czegoś


SJP.pl


podśmiechiwać

podśmiechiwać się - śmiać się drwiąco z kogoś lub z czegoś od czasu do czasu


SJP.pl


podśmiechujka

(zwykle w liczbie mnogiej) potocznie: ironia, kpina, drwina; prześmieszek, prześmiech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. drwina albo kpina z kogoś lub czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skończ Pan z podśmiechujkami, przejdźmy już do rzeczy!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. uśmiech mrz.

 czas. zaśmiewać się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kpina, drwina, prześmiewka

Wiktionary


podśmierdywać

rzadko: trochę śmierdzieć


SJP.pl


podśmietanie

1. tłusta warstwa między mlekiem a śmietaną;
2. potocznie: zsiadłe mleko


SJP.pl


podśmiewywać

niezłośliwie śmiać się z kogoś lub czegoś; podśmiewać się


SJP.pl


podsmradzać

smrodzić do pewnego stopnia, niezupełnie


SJP.pl


podśniadanie

1. dawniej: posiłek poprzedzający śniadanie;
2. gwarowo: drugie śniadanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dawny pierwszy posiłek jadany o świcie, przed śniadaniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śniadanie n., śniadalnia ż.

Wiktionary


podsnuwać

dawniej: osnuwać, zasnuwać z dołu, od spodu


SJP.pl


podsobny

gwarowo o koniu:
1. idący po lewej stronie w zaprzęgu;
2. mogący być siodłany; siodłowy, wierzchowy


SJP.pl


podsokołów

Podsokołów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Bolimów.

Wikipedia


podsosnowiecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Sosnowcem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtsɔsnɔˈvʲjɛt͡sʲci, AS: potsosnovʹi ̯ecʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sosnowiec mrz.

Wiktionary


podspawać

lekko dospawać


SJP.pl


podśrubować

potocznie: uczynić nieco lepszym, korzystniejszym, intensywniejszym; podkręcić


SJP.pl


podśrubowywać

potocznie: czynić nieco lepszym, korzystniejszym, intensywniejszym; podkręcać


SJP.pl


podsrywać

wulgarnie: wydawać kogoś, zdradzać


SJP.pl


podsrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsrywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. srać

 przysł. srak

 przym. sraki

Wiktionary


podst.

skrót od: podstawowy


SJP.pl


podstać

dawniej o mleku, soku, winie itp.: stać się klarownym; sklarować się, ustać się


SJP.pl


podstacja

stacja podrzędna, dodatkowa


SJP.pl

  • Podstacja elektryczna, rozumiana jako:
    • Podstacja trakcyjna – stacja energetyczna służąca do zasilania sieci trakcyjnej
    • Stacja transformatorowa – stacja energetyczna, gdzie następuje rozdzielanie energii elektrycznej przy różnych poziomach napięć
    • Stacja elektroenergetyczna – zespół urządzeń służących do przetwarzania i rozdziału albo tylko do rozdziału energii elektrycznej

    Wikipedia


podstacyjny

podstacja


SJP.pl

Patrz:

podstacja

podstąpić

dawniej:
1. wprowadzić w błąd, oszukać;
2. przysunąć się do czegoś wznoszącego się, stanąć u podnóża czegoś


SJP.pl


podstarości

1. dawniej: pomocnik i zastępca starosty;
2. w dawnej Polsce: pomocnik ekonoma w majątku ziemskim; karbowy


SJP.pl

Podstarości, wicestarosta (łac. vicecapitaneus) – urząd ziemski I Rzeczypospolitej w Wielkim Księstwie Litewskim.W Koronie był urzędem grodzkim.

Podstarości był zastępcą i namiestnikiem starosty, przez niego dobieranym i zaprzysięganym. Posiadał pełnię władzy starosty i mógł go zastępować w sądzie grodzkim. Jako urzędnik sądowy orzekał w niemal wszystkich sądach grodzkich. W XV w. wyjątek stanowiły sądy grodzkie z terenu Wielkopolski, gdyż tam sądowe funkcje zastępcy starosty pełnili burgrabiowie i wiceburgrabiowie. W XV w. w sądach ziemi sieradzkiej i łęczyckiej podstarości nazywany był sędzią komisarskim. Przyjmuje się, że o ile starosta mógł sam orzekać, o tyle podstarości wymagał asysty sędziego.

Wikipedia


podstarościński

podstarości


SJP.pl

Patrz:

podstarości

podstarzały

taki, który się podstarzał, jest w podeszłym wieku; podżyły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który się podstarzał; niecałkiem stary

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podstarzeć dk.

 przym. stary

 rzecz. stary mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) starszawy

Wiktionary


podstawa

1. główna zasada, podwalina czegoś;
2. część kolumny lub pomnika, na której opiera się całość;
3. w figurze geometrycznej: jeden z boków, lub ściana wielościanu niebędąca ścianą boczną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) to, na czym coś stoi

 (1.2) pewna zasada, baza teoretyczna

 (1.3) pot. karetka podstawowa (bez lekarza)

 (1.4) tylko w lm. podstawy → elementarna wiedza z danej dziedziny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rzeźba stoi na marmurowej podstawie.

 (1.2) Podstawą działania maszyny jest ruch obrotowy.

 (1.3) Podstawy zwykle wyjeżdżają do wypadków mniej tragicznych.

 (1.4) Uczeń opanowuje podstawy matematyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈstava, AS: potstava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podstawek m., podstawowość ż.

:: zdrobn. podstawka ż., podstaweczka ż.

 przym. podstawowy

 przysł. podstawowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fundament, podparcie, podpora, podłoże

 (1.3) podstawka, peka, wypadkówka

Wiktionary


podstawczak

przedstawiciel jednego z typów grzybów wyższych


SJP.pl


podstawczaki

grupa systematyczna grzybów wyższych, obejmująca blisko 30000 gatunków, ujmowana w randze klasy lub podgromady; charakteryzują się skomplikowaną organizacją ciała wegetatywnego oraz wytwarzaniem mejospor (zarodników) na charakterystycznym tworze zwanym podstawką (stąd nazwa grupy)


SJP.pl

Podstawczaki lub grzyby podstawkowe (Basidiomycota R.T. Moore) – typ grzybów (Fungi).

Wikipedia


podstaweczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: podstawka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podstawka ż., podstawa ż.

Wiktionary


podstawek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. element instrumentów smyczkowych podtrzymujący struny na pewnej wysokości i przenoszący jej drgania do pudła rezonansowego

 (1.2) muz. podkładka na skrzypcach pod brodę muzyka

 (1.3) gw-pl|Poznań. podstawka, spodek

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od: podstawka

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔtˈstavɛk, AS: potstavek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podstawa ż., podstawka ż., podstawczak m.

 czas. podstawiać ndk., podstawić dk.

 przym. podstawkowy

Wiktionary


podstawka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) to, na czym jakiś obiekt stoi, jest osadzony lub wspiera się

 (1.2) talerzyk pod szklankę lub filiżankę

 (1.3) szach. nieumyślny ruch bierką narażający gracza na jej utratę

 (1.4) pot. grykomp. podstawowa wersja gry komputerowej bądź planszowyanszowej, tj. bez późniejszych dodatków

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: podstawek

Wiktionary

  • podstawka – element obwodu elektronicznego
  • podstawka grzyba
  • podstawka do jajek
  • podstawka pod piwo
  • podstawka skrzypcowa

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Kotek pił mleko z podstawki.

 (1.3) Przez dłuższy czas nie mogłem sobie wybaczyć zagrania 21… b5. W pozycji z wielkimi tendencjami remisowymi podstawka pionka w taki sposób… To boli.

 (1.4) „Undead Nightmare” to rozszerzenie, które przedstawia alternatywną wersję wydarzeń poprzedzających finał podstawki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈstafka, AS: potstafka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podstaweczka ż., podstawa ż., podstawek m., podstawówka ż., podstawczak m., podstawianie n., podstawienie n.

 czas. podstawiać ndk., podstawić dk.

:: zdrobn. podstaweczka ż.

 przym. podstawkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) spodek, reg. pozn. podstawek.

Wiktionary


podstawnik

Podstawnik – atom lub ich grupa w miejscu atomu wodoru, zwykle przy atomie węgla, w związkach organicznych.

Podstawnikami nazywa się także grupy funkcyjne.

Wikipedia


podstawny

będący podstawą czegoś


SJP.pl


podstawówa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. zgrub. od podstawówka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do podstawówy chodziłem w Katowicach.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podstawowy

 rzecz. podstawówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podstawówka

Wiktionary


podstawówka

szkoła podstawowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. szkoła podstawowa

Wiktionary

Szkoła podstawowa – pierwszy etap zorganizowanej edukacji. Zazwyczaj nauka w szkole podstawowej jest obowiązkowa. W Polsce dzieci uczęszczają do szkół znajdujących się najbliżej miejsca zamieszkania, według tzw. rejonizacji. O przydziale rejonów do szkół decydują samorządy lokalne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Laura ukończyła podstawówkę na Mokotowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtstaˈvufka, AS: potstavufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podstawa ż., podstawka ż., podstawówkowicz m., podstawówkowiczka ż.

:: zgrub. podstawówa ż.

 czas. podstawiać ndk., podstawić dk.

 przym. podstawowy, podstawówkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgrub. podstawówa; przest. szkoła powszechna, powszechniak

Wiktionary


podstawówkowicz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczeń szkoły podstawowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dużo podstawówkowiczów nie lubi się uczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podstawówkowiec m., podstawówka ż.

:: fż. podstawówkowiczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podstawówkowiec

Wiktionary


podstawówkowy

podstawówka


SJP.pl

Patrz:

podstawówka

podstawowy

1. będący zasadniczym elementem czegoś; zasadniczy, główny;
2. stanowiący podstawę jakiegoś przedmiotu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) główny, elementarny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja książka zawiera podstawowe wiadomości fizyki kwantowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtstaˈvɔvɨ, AS: potstavovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podstawówa ż., podstawa ż., podstawówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zasadniczy, fundamentalny, elementarny, rudymentarny

Wiktionary


podstawy

1. główna zasada, podwalina czegoś;
2. część kolumny lub pomnika, na której opiera się całość;
3. w figurze geometrycznej: jeden z boków, lub ściana wielościanu niebędąca ścianą boczną


SJP.pl


podstały

dawniej o mleku, soku, winie itp.: stać się klarownym; sklarować się, ustać się


SJP.pl


podstemplować

1. odcisnąć pieczątkę na dokumencie;
2. podeprzeć stemplami strop albo ścianę


SJP.pl


podstemplowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podstemplować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stemplować, podstemplować dk.

 rzecz. stempel mrz., stemplowanie n., ostemplowanie n.

Wiktionary


podstęp

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przemyślane działanie mające na celu oszukanie kogoś

Wiktionary

Podstęp – szczególna postać błędu w prawie cywilnym. Podstęp jest uznawany za podstawę uchylenia się od skutków złożonego oświadczenia woli (czynności prawnej) oraz jako jedna z jego wad. W odróżnieniu od zwykłego błędu przy podstępie mylne wyobrażenie o rzeczywistym stanie rzeczy wywołane jest nagannym działaniem innej osoby.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkający w Waszyngtonie Salomon Northup - wolny i wykształcony człowiek, ojciec dwojga dzieci, szczęśliwy mąż i szanowany obywatel - zostaje podstępem porwany i sprzedany handlarzom niewolników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔtstɛ̃mp, AS: potstẽmp

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podstępny

 przysł. podstępnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fortel

Wiktionary


podstępnie

przysłówek

 (1.1) w sposób podstępny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈstɛ̃mpʲɲɛ, AS: potstmpʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podstępny

 rzecz. podstęp, podstępność

Wiktionary


podstępniej

stopień wyższy od przysłówka: podstępnie


SJP.pl


podstępniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: podstępny


SJP.pl


podstępność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przebiegłość działania, skrytość intencji, chytrość

 (1.2) przebiegłość; cecha tego, co jest fortelem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈstɛ̃mpnɔɕt͡ɕ, AS: potstmpność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podstępny

 przysł. podstępnie

Wiktionary


podstępny

przymiotnik

 (1.1) działający przebiegle, skrycie, z chytrymi intencjami

 (1.2) będący fortelem, przebiegłym działaniem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈstɛ̃mpnɨ, AS: potstmpny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podstęp mrz., podstępność ż.

 przysł. podstępnie

Wiktionary


podstępować

dawniej:
1. wprowadzać w błąd, oszukiwać;
2. przysuwać się do czegoś wznoszącego się, stawać u podnóża czegoś


SJP.pl


podsterowność

skłonność pojazdu do samoczynnego poszerzaniu zakrętu w stosunku do ustawienia kół


SJP.pl

Podsterowność – właściwość pojazdu podczas pokonywania zakrętu, polegająca na rozszerzaniu zakrętu w stosunku do promienia wynikającego z geometrii układu kierowniczego i jezdnego. Pojazd podsterowny ma tendencję do poszerzania zakrętu (oddalanie się od punktu środka łuku zakrętu – „wypadania” przodu auta na zewnątrz zakrętu). Nadsterowność jest cechą przeciwną.

Wikipedia


podsterowny

o samochodzie: skłonny do samoczynnego zwiększania promienia krzywizny toru na zakręcie


SJP.pl


podstój

skupianie się śmietany na powierzchni mleka


SJP.pl

Podstój – w mleczarstwie destabilizacja emulsji, jaką jest mleko i otrzymanie śmietany przez samoistne wydzielanie się tłuszczu mlekowego na powierzchni mleka. By mu zapobiec, stosuje się homogenizację. Podstój jest możliwy także w przypadku mleka zagęszczonego.

Wikipedia


podstokowy

znajdujący się u podnóża góry


SJP.pl


podstoli

w dawnej Polsce: urzędnik dworski usługujący przy stole królewskim lub książęcym; zastępca stolnika


SJP.pl

Podstoli (łac. subdapifer) – staropolski urząd, do XIV wieku urzędnik nadworny usługujący przy stole królewskim lub książęcym. Z biegiem czasu urząd ten stawał się coraz bardziej niepotrzebny, przez co od XIV w. stał się samodzielnym, honorowym urzędem ziemskim.

Wikipedia


podstolice

W Polsce
  • Podstolice – wieś w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Wieliczka
  • Podstolice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Maciejowice
  • Podstolice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. chodzieskim, w gminie Budzyń
  • Podstolice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Nekla
  • Podstolice – dawna gromada
  • Podstolice – stacja kolejowa w Podstolicach

Wikipedia


podstolik

środowiskowo:
1. zespół wydzielony do opracowania określonej sprawy w czasie konferencji, obrad itp.;
2. obrady, konferencja tego zespołu


SJP.pl


podstolina

dawniej: żona podstolego


SJP.pl

Podstolina Hanna (Anna) Czepiersińska – postać literacka występująca w komedii Aleksandra Fredry pt. Zemsta. Trzykrotna wdowa w średnim wieku, z którą Cześnik Raptusiewicz zamierza ożenić się dla pieniędzy. Przed laty zakochana w Wacławie.

Wikipedia


podstopień

przednia, zwykle pionowa powierzchnia stopnia schodów za wyjątkiem noska stopnia; przednóżek


SJP.pl


podstopnica

płyta stanowiąca pionowy element okładziny stopnia


SJP.pl


podstrona

w informatyce: strona internetowa niższego poziomu


SJP.pl


podstropnica

w górnictwie: rozpora odrzwi znajdująca się tuż pod stropnicą


SJP.pl


podstropowy

1. znajdujący się pod stropem;
2. przeznaczony do zamontowania pod sufitem, np. klimatyzator podstropowy


SJP.pl


podstrugać

naostrzyć koniec ołówka, kredki lub innego przedmiotu; zatemperować, natemperować


SJP.pl


podstrugiwać

podostrzać koniec ołówka, kredki lub innego przedmiotu


SJP.pl


podstrugiwaczka

potocznie: narzędzie do ostrzenia ołówków i kredek; temperówka, ostrzałka, strugaczka, strugawka, zastrugaczka, ostrzynka, strugarka


SJP.pl


podstrunnica

w instrumentach strunowych: listwa z twardego drzewa, nad którą są umieszczone struny; chwytnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. w instrumentach strunowych: listwa z twardego drewna, nad którą są umieszczone struny;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podstrunnice niektórych instrumentów muzycznych posiadają progi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtstrũɲˈːit͡sa, AS: potstrũ•ńica

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podstrunnik

Wiktionary


podstrunnik

w instrumentach strunowych: listwa z twardego drzewa, nad którą są umieszczone struny; gryf


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) w instrumentach strunowych: listwa z twardego drewna, nad którą są umieszczone struny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈstrũɲːik, AS: potstrũ•ńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podstrunnica

Wiktionary


podstrychowy

położony pod strychem


SJP.pl


podstrzesze

Podstrzesze (niem. Niederhof) – niezamieszkana osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Machliny.

Wikipedia


podstrzyżyny

dawny obrządek strzyżenia włosów chłopcu w ramach inicjacji; postrzyżyny


SJP.pl


podstudzić

lekko obniżyć temperaturę czegoś


SJP.pl


podstyczna

długość rzutu odcinka stycznej do krzywej płaskiej na oś OX, zawartego między punktem styczności a punktem przecięcia się stycznej z osią OX


SJP.pl

Podstyczna krzywej K w punkcie P to odcinek pomiędzy punktem Q będącym rzutem punktu P na oś x a punktem R będącym punktem przecięcia stycznej do krzywej K w punkcie P z osią x.

Jeśli krzywa K opisana jest równaniem y=f(x) to długość podstycznej wyraża się wzorem:

|RQ|=\left|{\frac {y_{0}}{f'(x_{0})}}\right|,

Wikipedia


podstylizowywać

stylizując, nadawać czemuś jakiś charakter


SJP.pl


podsudecki

związany z terenami położonymi blisko Sudetów, leżący blisko Sudetów


SJP.pl


podsufitka

spodnia część stropu stanowiąca jego wykończenie, spełniająca rolę izolacji cieplnej, przeciwdźwiękowej i ogniochronnej


SJP.pl


podsufitkowy

podsufitka


SJP.pl

Patrz:

podsufitka

podsuliszka

wieś w Polsce


SJP.pl

Podsuliszka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Skaryszew. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

14 sierpnia 1944 żandarmeria niemiecka aresztowała we wsi 27 osób. Następnie przewiozła je do majątku Modrzejowice i po przesłuchaniach, następnego dnia Niemcy zaprowadzili je do pobliskiego lasu nad wcześniej wykopany dół. Józef Latała spowodował zamieszanie dzięki któremu udało się zbiec 14 osobom, reszta, wraz z Latałą, poniosła śmierć. Niemcy tego samego dnia powrócili do wioski i spalili 12 zabudowań. Po tygodniu, Niemcy ponownie pojawili się w wiosce i zamordowali kolejnych sześć osób.

Wikipedia


podsuma

1. w matematyce: dodawanie części kolumn;
2. potocznie: podsumowanie


SJP.pl


podsumować

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) krótko, ogólnie przedstawić jakąś sprawę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na koniec prezentacji wykładowca zwięźle podsumował temat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsumowanie n., suma ż.

Wiktionary


podsumowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsumować.

 (1.2) krótkie, ogólne przedstawienie jakiejś sprawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Raporty Pileckiego (…) były podsumowaniem działalności polskiego ruchu oporu w Auschwitz, a także pierwszym na świecie świadectwem dokumentującym holokaust.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podsumowywać ndk., podsumować dk., sumować ndk.

 rzecz. suma ż., sumowanie n.

Wiktionary


podsumowujący

podsumowywać


SJP.pl

Patrz:

podsumowywać

podsumowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podsumować)

 (1.1) krótko, ogólnie przedstawiać jakąś sprawę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziś kończy podsumowywać hokejowy sezon selekcjoner reprezentacji Polski, nowotarżanin – Wiktor Pysz.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podsumowywany

 rzecz. podsumowywanie n., niepodsumowywanie n., podsumowanie n., suma ż.

 czas. sumować

Wiktionary


podsuszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsuszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchar mos./mrz.

Wiktionary


podsuszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsuszyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchar mos./mrz.

Wiktionary


podsuszkowy

podsuszka


SJP.pl

Patrz:

podsuszka

podsutki

Podsutki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sidra.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

W skorowidzach miejscowości z 1921 i 1935 roku miejscowość figuruje jako Podsudki.

Wieś w 2011 roku zamieszkiwało 65 osób.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Parafia Opatrzności Bożej w Siderce.

Wikipedia


podsuwalski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Suwałkami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtsuˈvalsʲci, AS: potsuvalsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. suwalski

Wiktionary


podsuwny

rzadko: dający się pod coś podsunąć; podsuwany


SJP.pl


podświadomie

przysłówek

 (1.1) w sposób podświadomy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtʲɕfʲjaˈdɔ̃mʲjɛ, AS: potʹśfʹi ̯adõmʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podświadomy

 rzecz. podświadomość ż.

Wiktionary


podświadomość

warstwa psychiki, w której tkwią treści nieuświadamiane aktualnie przez człowieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. element życia psychicznego, który nie jest poddawany kontroli świadomości;

Wiktionary

Podświadomość – część ludzkiej psychiki, w której zgromadzone są treści nieuświadamiane sobie – obecne poza świadomością, mimowolne, mimowiedne. Treści podświadome pojawiają się w umyśle, rozpraszając, wkraczając w przedmiot uwagi, pomimo pragnienia przeciwstawienia się nim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) treść bajek bardzo mocno zapada w dziecięcą podświadomość i wpływa, niestety, na kształtowanie poglądów.

 (1.1) Mój pies, biały, biegnie, spokojnie radosny wolnością przeżywaną naprawdę zapewne tylko przez podświadomość zwierząt, wyciągnięty, wolny, biegnie drogą, między zielenią, takim go zapamiętam na zawsze, mój „amicus".

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podświadomy

 przysł. podświadomie

Wiktionary


podświadomościowy

podświadomość


SJP.pl

Patrz:

podświadomość

podświadomy

przymiotnik

 (1.1) taki, który odbywa się bez udziału świadomości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podświadomość ż.

 przysł. podświadomie

Wiktionary


podświdnicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Świdnicą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtʲɕfʲidʲˈɲit͡sʲci, AS: potʹśfʹidʹńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Świdnica ż.

Wiktionary


podświetlać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) oświetlać coś z dołu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podświetlenie n., podświetlanie n., światło n.

 przym. świetlany, światły

Wiktionary


podświetlanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podświetlać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodświetlanie n.

 czas. podświetlać ndk.

Wiktionary


podświetlny

w utworach science-fiction: napęd podświetlny - rodzaj napędu statków kosmicznych umożliwiający poruszanie się w obrębie danego układu planetarnego


SJP.pl


podświętochłowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Świętochłowicami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Świętochłowice lm nm.

 przym. świętochłowicki

Wiktionary


podświnek

Warchlak, warchlę, podświnek – gwarowe określenie prosięcia odłączonego od lochy, zwykle w wieku 2—6 miesięcy, o masie 26—85 kg. W łowiectwie to młody dzik, w wieku od narodzin do 31 marca roku następnego – zgodnie z definicją z rozporządzenia ministra środowiska w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne, posiadający sierść o charakterystycznych podłużnych jasnych oraz ciemnych pasach.

Wikipedia


podsycać

czynić coś bardziej intensywnym; wzmagać, intensyfikować, nasilać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. podsycić)

 (1.1) zwiększać intensywność czego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsycanie n.

Wiktionary


podsycająco

w sposób czyniący coś bardziej intensywnym, odczuwalnym lub wyrazistszym; podniecająco, potęgująco


SJP.pl


podsycanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsycać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsycenie n., sycenie n., sytość ż.

 czas. podsycać ndk., podsycić dk., sycić ndk.

 przym. syty

 przysł. syto

Wiktionary


podsychać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podeschnąć)

 (1.1) schnąć pomału, z wierzchu, częściowo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsychanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przesychać

Wiktionary


podsycić

uczynić coś bardziej intensywnym; wzmóc, zintensyfikować, nasilić


SJP.pl


podsygnować

umieścić swój podpis u dołu jakiegoś pisma


SJP.pl


podsyp

1. wał usypany u podnóża czegoś;
2. podsypanie, podsypywanie


SJP.pl


podsypanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsypać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podsypać dk.

Wiktionary


podsypiać

zasypiać na krótko, być w półśnie; przysypiać, drzemać


SJP.pl


podsypka

  • podsypka (amunicja)
  • podsypka (budownictwo)

Wikipedia


podsypywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsypywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsypka ż.

 czas. podsypywać ndk.

Wiktionary


podszafkowy

umieszczony pod szafką


SJP.pl


podszańcowywać

1. osłaniać, otaczać szańcami; oszańcowywać;
2. podszańcowywać się - przysuwać się w pobliże czegoś pod osłoną szańców


SJP.pl


podszarpywać

szarpiąc, niszczyć, drzeć w niewielkim stopniu


SJP.pl


podszczeciński

1. położony w pobliżu Szczecina;
2. charakterystyczny dla okolic Szczecina


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Szczecinem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prądu pozbawionych zostało kilka podszczecińskich miejscowości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔṭʃt͡ʃɛˈt͡ɕĩj̃sʲci, AS: poṭščećĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Szczecin m.

Wiktionary


podszczekiwać

szczekać od czasu do czasu


SJP.pl


podszczep

podgatunek w obrębie szczepu bakterii


SJP.pl


podszczuwacz

osoba podburzająca, podjudzająca kogoś; judziciel, podżegacz, podjudzacz


SJP.pl


podszczuwaczka

kobieta podburzająca, podjudzająca kogoś; judzicielka, podżegaczka, podjudzaczka


SJP.pl


podszczypywacz

potocznie: mężczyzna, który lekko, ukradkiem podskubuje kobietę, okazując jej swoje zainteresowanie


SJP.pl


podszczypywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podszczypywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podszczypywać ndk.

 rzecz. szczypce nmos.

Wiktionary


podszczytowy

znajdujący się pod szczytem


SJP.pl


podszepnąć

podpowiedzieć coś komuś szeptem, dać wskazówkę; podszeptać


SJP.pl


podszeptać

podpowiedzieć coś komuś szeptem, dać wskazówkę; podszepnąć


SJP.pl


podszerstek

w kynologii: warstwa okrywy włosowej przylegająca bezpośrednio do skóry psa lub kota


SJP.pl

Podszerstek – krótka, gęsta, miękka warstwa futra części ssaków pod okrywą włosową. Warstwa podszerstka i warstwa włosa okrywowego tworzą sierść. Podszerstek, który znajduje się pod włosem okrywowym, jest nieprzemakalny i stanowi ochronę termoizolacyjną oraz pełni funkcję rusztowania dla włosów warstwy okrywowej. Zależnie od pory roku, temperatury, gatunku i rasy zwierzęcia podszerstek może być mniej lub bardziej obfity.

Wikipedia


podszewka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraw. cienka tkanina wszyta po wewnętrznej stronie ubrania

 (1.2) rzad. młode drzewa i krzewy poniżej drzewostanu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. ktoś, kto się podszywa pod kogoś innego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔṭˈʃɛfka, AS: poṭšefka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szew mrz.

 czas. podszewkować

 przym. podszewkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podbicie

Wiktionary


podszkalać

zwiększać trochę czyjąś wiedzę w jakiejś dziedzinie


SJP.pl


podszlifować

1. zwiększyć trochę swoje umiejętności lub swoją wiedzę w jakiejś dziedzinie;
2. trochę oszlifować


SJP.pl


podszlifowywać

szlifować w niewielkim stopniu


SJP.pl


podsztokholmski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Sztokholmem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔṭʃtɔkˈxɔlm̥sʲci, AS: poṭštokχolm̦sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sztokholm mrz.

Wiktionary


podsztucować

czasownik

 (1.1) gw-pl|Mazury. podeprzeć

Wiktionary


podszybie

Podszybie – zespół wyrobisk podziemnych, bezpośrednio przylegających do szybów. Jest to kompleks wyrobisk łączących wloty szybów z przekopem kierunkowym, przecznicą, lub chodnikiem podstawowym poziomu wydobywczego, dostosowanych do zadań funkcyjnych szybu (szybów). Na podszybiu zabudowane są urządzenia sygnalizacyjne, sterownicze i techniczne służące do załadunku urobku i rozładunku materiałów, wsiadania i wysiadania załogi.

Wikipedia


podszyć

1. przyszyć od spodu;
2. wykończyć jakieś ubranie podszywając od spodu zagięty brzeg


SJP.pl


podszycie

warstwa roślinności w lesie, która nigdy nie wyrasta ponad wysokość 4 metrów, spełnia rolę osłony gleby przed wysychaniem; podszycie


SJP.pl

Podszyt, podszycie lasu – warstwa roślinności (piętro) w ekosystemie leśnym zbudowana z krzewów i niskich drzew o wysokości do 4 m. Gatunki wyrastające w wysokopienne drzewa mogą wchodzić w skład podszytu, jeśli rozwijają się w niekorzystnych warunkach (np. z powodu ocienienia lub nieodpowiedniego siedliska) i, w efekcie, ich rozwój oraz wzrost jest zahamowany. O ile krzewy rosnące w podszycie rozwijają się zakwitając i obradzając nasionami, o tyle gatunki drzewiaste rosnące w podszycie zazwyczaj giną bezpotomnie, bądź rozmnażają się tylko wegetatywnie. W szczególnych przypadkach podszyt może zmienić się w podrost i następnie w drzewostan, jeśli dla tworzących go gatunków drzewiastych poprawie ulegną warunki świetlne.

Wikipedia


podszyt

warstwa roślinności w lesie, która nigdy nie wyrasta ponad wysokość 4 metrów, spełnia rolę osłony gleby przed wysychaniem; podszycie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) warstwa niższa lasu, na którą składają się krzewy i młode drzewa

Wiktionary

Podszyt, podszycie lasu – warstwa roślinności (piętro) w ekosystemie leśnym zbudowana z krzewów i niskich drzew o wysokości do 4 m. Gatunki wyrastające w wysokopienne drzewa mogą wchodzić w skład podszytu, jeśli rozwijają się w niekorzystnych warunkach (np. z powodu ocienienia lub nieodpowiedniego siedliska) i, w efekcie, ich rozwój oraz wzrost jest zahamowany. O ile krzewy rosnące w podszycie rozwijają się zakwitając i obradzając nasionami, o tyle gatunki drzewiaste rosnące w podszycie zazwyczaj giną bezpotomnie, bądź rozmnażają się tylko wegetatywnie. W szczególnych przypadkach podszyt może zmienić się w podrost i następnie w drzewostan, jeśli dla tworzących go gatunków drzewiastych poprawie ulegną warunki świetlne.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) podszycie

Wiktionary


podszyty

warstwa roślinności w lesie, która nigdy nie wyrasta ponad wysokość 4 metrów, spełnia rolę osłony gleby przed wysychaniem; podszycie


SJP.pl


podszywacz

osoba podszywająca się pod kogoś innego


SJP.pl


podszywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podszywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podszywanie się pod sprzymierzeńca nikomu jeszcze nie wyszło na dobre.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szycie n., podszycie n.

 czas. podszywać ndk., podszyć dk., szyć ndk.

Wiktionary


podsłać

rzadko: podesłać (podścielić)


SJP.pl


podsłuch

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przechwytywanie i monitorowanie komunikacji elektronicznej, radiowej lub telefonicznej

 (1.2) każda forma odbierania lub utrwalania rozlegającego się dźwięku przez osoby inne niż obecne w podsłuchiwanym miejscu lub te, do których dźwięk jest adresowany

 (1.3) treść pozyskana dzięki podsłuchowi (1.1) lub (1.2)

 (1.4) urządzenie, którym wykonywany jest podsłuch (1.1) lub (1.2);

Wiktionary

Pluskwa – określenie miniaturowego nadajnika radiowego połączonego z mikrofonem, zwykle instalowanego w pomieszczeniach mieszkalnych bez wiedzy i zgody ich użytkowników; niekiedy termin ten używany jest też w odniesieniu do urządzeń rejestrujących inny rodzaj sygnału (np. z kamery wideo lub z klawiatury komputera) albo transmitujących dane w inny sposób (nadajniki podczerwieni, sieci IP).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Nadajnik podsłuchowy idealnie nadający się do podsłuchu pomieszczeń.

 (1.3) Dzięki opublikowanym podsłuchom opinia publiczna od podszewki poznała prawdziwą twarz politycznych elit.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔtswux, AS: potsu̯uχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. słuch mrz., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż., podsłuchiwanie n., podsłuchanie m.

 czas. podsłuchiwać ndk., podsłuchać dk.

 przym. podsłuchowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) pluskwa

Wiktionary


podsłuchać

usłyszeć czyjąś rozmowę bez wiedzy tej osoby; podsłyszeć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podsłuchiwać)

 (1.1) dokonany od|podsłuchiwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈswuxat͡ɕ, AS: potsu̯uχać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsłuch m., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż., podsłuchiwanie n., podsłuchanie n.

 czas. podsłuchiwać ndk.

 przym. podsłuchowy

Wiktionary


podsłuchanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podsłuchać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsłuch m., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż., podsłuchiwanie n.

 czas. podsłuchać dk., podsłuchiwać ndk.

 przym. podsłuchowy

Wiktionary


podsłuchiwać

słuchać czyjejś rozmowy bez wiedzy tej osoby


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. podsłuchać)

 (1.1) słuchać czyjejś rozmowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój brat podsłuchiwał bardzo ważną rozmowę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsłuchanie n., podsłuch mrz., podsłuchiwanie n., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż.

 czas. podsłuchać, nadsłuchiwać

 przym. podsłuchiwany, podsłuchowy

Wiktionary


podsłuchiwacz

osoba słuchająca czyjejś rozmowy bez wiedzy tej osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba podsłuchująca, mająca zwyczaj podsłuchiwania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój kolega jest świetnym podsłuchiwaczem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsłuchiwanie n.

:: fż. podsłuchiwaczka ż.

 czas. podsłuchać, nadsłuchiwać, podsłuchiwać

 przym. podsłuchowy

Wiktionary


podsłuchiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) niedozwolone słuchanie czyjejś rozmowy, zakładanie podsłuchu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podsłuchać, podsłuchiwać

 rzecz. podsłuchiwacz mos., podsłuchanie n., podsłuch mrz., nadsłuchiwanie

 przym. podsłuchowy

Wiktionary


podsłuchiwany

przymiotnik

 (1.1) osoba znajdująca się w podsłuchu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karol jest podsłuchiwany przez Andrzeja

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podsłuchiwać

Wiktionary


podsłuchomania

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nadmierne wykorzystanie podsłuchu jako środka w walce z przestępczością, często stosowane w celach politycznych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Należy odizolować z życia publicznego promotorów podsłuchomanii.

 (1.1) Mimo rozkręcającej się podsłuchomanii mało kto jednak dba o fachowe zacieranie śladów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈswuxɔˈmãɲja, AS: potsu̯uχomãńi ̯a

Wiktionary


podsłuchowisko

żartobliwie:
1. podsłuch;
2. nagranie zarejestrowane w wyniku przeprowadzenia podsłuchu


SJP.pl


podsłuchowy

przymiotnik od: podsłuch


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z podsłuchem, służący do podsłuchu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Urządzenia podsłuchowe odkryto niedawno w konsulacie USA w Bratysławie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsłuch m., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż., podsłuchiwanie n., podsłuchanie n.

 czas. podsłuchiwać ndk., podsłuchać dk.

Wiktionary


podsłupski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Słupskiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈswupsʲci, AS: potsu̯upsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Słupsk mrz.

Wiktionary


podsłyszeć

usłyszeć czyjąś rozmowę bez wiedzy tej osoby; podsłuchać


SJP.pl


podtalkować

lekko posypać coś białym pudrem (talkiem); przytalkować


SJP.pl


podtańcować

rzadko: potańczyć od czasu do czasu


SJP.pl


podtańcowywać

potocznie: tańczyć od czasu do czasu, bez zaangażowania


SJP.pl


podtapiać

czasownik

 (1.1) zalewać coś częściowo

 (1.2) zalewać coś od dołu

 (1.3) usiłować utopić kogoś

 (1.4) podgrzewając nieco rozpuszczać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔtˈːapʲjät͡ɕ, AS: po•tapʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zatapiać, podtopić

 rzecz. podtapianie n., podtopienie n.

Wiktionary


podtapianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podtapiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podtopić, podtapiać ndk.

Wiktionary


podtarasowy

będący pod tarasem - odkrytą, płaską częścią budynku


SJP.pl


podtarnowski

związany z terenami położonymi pod Tarnowem, Tarnowem Opolskim lub Tarnowem Podgórnym, charakterystyczny dla terenów położonych pod Tarnowem, Tarnowem Opolskim lub Tarnowem Podgórnym, leżący pod Tarnowem, Tarnowem Opolskim lub Tarnowem Podgórnym itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Tarnowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W podtarnowskich Zgłobicach wyłowiono z Dunajca ciało 57-letniej kobiety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtːarˈnɔfsʲci, AS: po•tarnofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Tarnów mrz.

Wiktionary


podtatrzański

przymiotnik od: Podtatrze


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Tatrami, na Podtatrzu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wypoczywał często w podtatrzańskich kurortach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Podtatrze n.

 przym. tatrzański

Wiktionary


podtatrze

kraina przylegająca bezpośrednio do Tatr, obejmująca Podhale, Orawę, Liptów i Spisz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. region w południowej Polsce

Wiktionary

Podtatrze – kraina geograficzno-etnograficzna przylegająca bezpośrednio do Tatr. W skład Podtatrza wchodzą: Podhale, Orawa, Liptów i Spisz. W Polsce leży całość Podhala oraz części Spiszu i Orawy, pozostała część Podtatrza należy do Słowacji. Takie określenie Podtatrza jest jednak zbyt szerokie, obejmowałoby bowiem również niektóre sąsiednie pasma górskie, np. Magurę Orawską czy Góry Choczańskie, oraz część stoków Gorców, Niżnych Tatr, Wielkiej Fatry i Małej Fatry. Dokładnie granice Podtatrza opisuje Witold Henryk Paryski w Wielkiej encyklopedii tatrzańskiej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. podtatrzański

Wiktionary


podtatusiały

potocznie o mężczyźnie w średnim wieku: wyglądający na więcej lat, niż ma; tatusiowaty


SJP.pl


podtatusieć

potocznie: nieco się zestarzeć


SJP.pl


podtlenek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek różnych pierwiastków z tlenem

Wiktionary

Podtlenki – tlenki pierwiastków chemicznych, w których stopień utlenienia pierwiastka, wyliczony na podstawie wzoru sumarycznego, jest niższy niż jego najniższy możliwy stopień utlenienia wyższy od 0. Tak niski stopień utlenienia wynika z występowania w jednym związku atomów jednego pierwiastka na różnych stopniach utlenienia.Np. w teoretycznym podtleneku pierwiastka X (zakładamy, że może on występować jedynie na 0 i II stopniu utlenienia) o wzorze sumarycznym X2O pierwiastek X przyjmuje dwa stopnie utlenienia 0 i II. Jednak ze wzoru sumarycznego będzie wynikało, że pierwiastek przyjął stopień utlenienia I.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔtˈːlɛ̃nɛk, AS: po•tlnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tlen m.

Wiktionary


podtlenki

Podtlenki – tlenki pierwiastków chemicznych, w których stopień utlenienia pierwiastka, wyliczony na podstawie wzoru sumarycznego, jest niższy niż jego najniższy możliwy stopień utlenienia wyższy od 0. Tak niski stopień utlenienia wynika z występowania w jednym związku atomów jednego pierwiastka na różnych stopniach utlenienia.Np. w teoretycznym podtleneku pierwiastka X (zakładamy, że może on występować jedynie na 0 i II stopniu utlenienia) o wzorze sumarycznym X2O pierwiastek X przyjmuje dwa stopnie utlenienia 0 i II. Jednak ze wzoru sumarycznego będzie wynikało, że pierwiastek przyjął stopień utlenienia I.

Wikipedia


podtokijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Tokio

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtːɔˈcijsʲci, AS: po•toḱii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. tokijski

Wiktionary


podtopić

czasownik przechodni dokonany (ndk. podtapiać)

 (1.1) dokonany od|podtapiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podtapianie n., podtopienie n.

 czas. zatapiać ndk., podtapiać ndk.

Wiktionary


podtopienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hydrol. częściowe zalanie obszaru lub zabudowań

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gospodarstwa w dolinie uległy podtopieniom.

 (1.1) Przeprowadzono także badania otoczenia małych zbiorników wodnych, obszarów podmokłych wskutek podtopień cieków i jezior pod kątem występowania schistosomatozy.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podtapiać ndk., podtopić dk.

Wiktionary


podtorowy

znajdujący się pod torem


SJP.pl


podtoruński

związany z terenami położonymi pod Toruniem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Toruniem, leżący pod Toruniem itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Toruniem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtːɔˈrũj̃sʲci, AS: po•torũĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Toruń mrz.

Wiktionary


podtorze

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kolej. budowla geotechniczna będąca nasypem lub przekopem wraz z urządzeniami ją zabezpieczającymi i odwadniającymi, na której jest ułożona nawierzchnia toru kolejowego;

Wiktionary

Podtorze – budowla geotechniczna wykonana na gruncie rodzimym jako nasyp lub przekop wraz z urządzeniami ją zabezpieczającymi i odwadniającymi, na której jest ułożona nawierzchnia toru kolejowego.

Może być ono naturalne lub sztuczne, utworzone przez wykonanie wykopu lub nasypu. W razie nadmiaru ziemi z wykopu po obu stronach toru sypie się tzw. odkłady (odwały), w razie niedoboru ziemi wykopuje się ukopy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Górną powierzchnię podtorza nazywa się torowiskiem, a powierzchnie boczne skarpami lub stokami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tory nmos.

Wiktionary


podtrawny

zażartka podtrawna - gatunek owada z rzędu pluskwiaków


SJP.pl


podtruć

zatruć w niewielkim stopniu; przytruć


SJP.pl


podtruwać

zatruwać w niewielkim stopniu; przytruwać


SJP.pl


podtrzymać

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) ochronić przed upadkiem poprzez trzymanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podtrzymka ż.

 czas. trzymać

Wiktionary


podtrzymka

urządzenie należące do wyposażenia tokarki i szlifierki, stosowane do podpierania obrabianego przedmiotu w celu jego usztywnienia i zmniejszenia drgań; luneta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. mech. część szlifierki służąca do osadzania i przytrzymywania szlifowanego przedmiotu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podtrzymywanie n., podtrzymanie n.

 czas. podtrzymywać ndk., podtrzymać dk.

Wiktionary


podtrzymywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podtrzymać)

 (1.1) trzymać kogoś lub coś, nie dać komuś, czemuś upaść, być podporą czegoś

czasownik zwrotny niedokonany podtrzymywać się (dk. podtrzymać się)

 (2.1) trzymając siebie wzajemnie, uchronić się przed wypadkiem

 (2.2) dodać sobie wzajemnie otuchy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Słup podtrzymuje dach.

 (1.1) Stemple podtrzymywały strop chodnika.

 (1.2) Katarzynę podtrzymywała nadzieja powrotu.

 (1.2) W chwilach zwątpienia podtrzymywał ją na duchu.

 (1.4) Wczorajszego wieczoru Andrzej długo podtrzymywał ogień.

 (2.2) Koledzy podtrzymywali się wzajemnie na duchu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtṭʃɨ̃ˈmɨvat͡ɕ, AS: potṭšỹmyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podtrzymywanie n., podtrzymka ż.

 czas. trzymać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) utrzymywać, trzymać, podpierać

 (1.2) dodawać otuchy, wspierać

 (1.3) popierać

 (1.4) przestrzegać

Wiktionary


podtrzymywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podtrzymywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔtṭʃɨ̃mɨˈvãɲɛ, AS: potṭšỹmyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podtrzymywać, trzymać

 rzecz. podtrzymka ż.

Wiktionary


podtuczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podtuczać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podtuczać ndk.

Wiktionary


podtulić

1. schować pod coś swoją zgiętą część ciała
2. tulić kogoś przez chwilę


SJP.pl


podturlać

potocznie: turlając, przesunąć coś blisko czegoś lub pod coś; podtoczyć


SJP.pl


podtyć

lekko przybrać na wadze


SJP.pl


podtykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podtykać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podtykać ndk.

Wiktionary


podtynkowy

przymiotnik

 (1.1) bud. taki, który umieszczono pod warstwą tynku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tynk mrz., tynkarz mos.

Wiktionary


podtyp

jednostka klasyfikacji lub typologii niższa od typu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. syst. w systematyce takson niższy od typu

 (1.2) inform. konstrukcja programistyczna;

Wiktionary

  • podtyp – kategoria pomocnicza w systematyce organizmów
  • podtyp w programowaniu

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. typ mrz.

Wiktionary


podtytulik

zdrobnienie od: podtytuł


SJP.pl


podtytuł

tytuł uzupełniający, dodawany po właściwym tytule dzieła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bibliot. tytuł uzupełniający, umieszczany po tytule właściwym

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podtytułowy

Wiktionary


podtyty

taki, który podtył (lekko przybrał na wadze)


SJP.pl


podtywać

przybierać nieco na wadze


SJP.pl


podubożały

dawniej: stać się nieco uboższym, biedniejszym


SJP.pl


podubożeć

dawniej: stać się nieco uboższym, biedniejszym


SJP.pl


poducha

1. duża poduszka;
2. coś przypominającego dużą poduszkę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od poduszka, duża poduszka

 (1.2) coś przypominającego dużą poduszkę

Wiktionary

Poduszka – małe i zwykle miękkie podparcie dla głowy, służy za podstawowy element posłania podczas snu w łóżku, albo jako podparcie/izolacja dla ciała używane na kanapie, sofie czy krześle.

Poduszka zawiera miękkie wypełnienie wykonywane z różnych materiałów (gąbka, syntetyczne wypełnienia, pióra). Tradycyjnie częstym wypełnieniem była słoma, lecz jest ona niewygodna i dzisiaj rzadko używana. Kiedyś bogaci używali piór i puchu; dzisiaj najczęściej używa się sztucznych wypełnień. Wypełnienie jest otoczone okryciem wykonanym z tkaniny, tzw. wsypą. Poduszki przechowywane są w poszewkach, cienkim pokryciu tkaninowym, które może być często i łatwo zmieniane i prane. Jednak nawet przy regularnym praniu poszewek poduszki gromadzą duże ilości brudu i znaczną liczbę mikroorganizmów na wypełnieniu i polecane jest wymienianie ich co kilka lat, zwłaszcza u alergików.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Baby powystawiały poduchy na słońce.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poduchowaty, poduchowy

 rzecz. poduszkowiec mrz., poduszka ż., poduszeczka ż.

Wiktionary


poduchowaty

przypominający dużą poduszkę, podobny do dużej poduszki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kształtem przypominający poduchę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poducha ż.

 przym. poduchowy

Wiktionary


poduchowny

stanowiący przedtem własność duchowieństwa


SJP.pl

poduchowny – stanowiący przedtem własność duchowieństwa

Wikipedia


poduchowy

podobny do poduchy, przypominający kształtem lub właściwościami poduchę


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poduchą, dotyczący poduchy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poducha ż.

 przym. poduchowaty

Wiktionary


poduczać

uczyć się nieco, doszkalać się


SJP.pl


poduczyć

nauczyć się nieco, doszkolić się


SJP.pl


podudnić

wydawać stłumiony, niski odgłos przez jakiś czas


SJP.pl


podudzie

część dolnej kończyny człowieka lub tylnej zwierzęcia, zawarta między kolanem a stopą; goleń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. część nogi od kostki do kolana

Wiktionary

Goleń – element anatomiczny odnóża lub kończyny położony przed stopą lub piętką, a za udem lub rzepką.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. podudziowy

Wiktionary


podudziowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z podudziem, dotyczący podudzia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podudzie n.

Wiktionary


podukład

część składowa układu


SJP.pl


poduliczny

będący pod ulicą miasta


SJP.pl


podumanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podumać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podumać dk.

Wiktionary


podumywalkowy

znajdujący się pod umywalką


SJP.pl


podunderować

dawniej, rubasznie: spędzić pewien czas na zrzędzeniu, gromieniu, łajaniu


SJP.pl


podupadać

czasownik niedokonany

 (1.1) chylić się ku upadkowi, powoli tracić na znaczeniu, marnieć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podupadanie n.

 czas. podupaść dk.

Wiktionary


podupadnięty

taki, który podupadł; podupadły


SJP.pl


podupadły

przymiotnik

 (1.1) taki, który podupadł

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lm. nmos. przesz. od: podupaść

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podupaść

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezamożny, zubożały, zrujnowany, zbiedniały, zaniedbany

Wiktionary


podupaść

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podupadać)

 (1.1) dokonany od|podupadać.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podupadły

 rzecz. podupadnięcie n., niepodupadnięcie n.

 czas. podupadać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zejść na psy

Wiktionary


podupczyć

wulgarnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, pociupciać, poruchać


SJP.pl


poduralski

związany z terenami położonymi blisko Uralu (góry w Rosji lub rzeka w Rosji i w Kazachstanie), charakterystyczny dla terenów położonych blisko Uralu, leżący blisko Uralu itp.


SJP.pl


poduścić

rzadko: poduszczyć (podjudzić, podburzyć, podbuntować)


SJP.pl


podusia

pieszczotliwie: poduszka; poduszeczka


SJP.pl


podusta

świnka; ryba z rodziny karpiowatych o charakterystycznym ryjku


SJP.pl


podustawowy

w prawodawstwie: stanowiony na podstawie i w granicach ustaw


SJP.pl


poduszczać

namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegać, podburzać, podbuntowywać, podjudzać, podjuszać


SJP.pl


poduszczyć

namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegnąć, podburzyć, podbuntować, podjudzić, podjuszyć


SJP.pl


poduszczyna

licha, marna poduszka


SJP.pl


poduszeczka

zdrobnienie od: poduszka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od poduszka

 (1.2) mała poduszka

 (1.3) miniaturowa poduszka do wbijania igieł lub szpilek

 (1.4) miękka podkładka z tuszem do nasączania stempli

 (1.5) ent. euplantula, wypukła struktura na brzusznej powierzchni podczłonów stopy niektórych owadów;

 (1.6) bot. zob. poduszeczka liściowa.

Wiktionary

Poduszeczka (łac. euplantula, l. mn. euplantulae) – poduszeczkowate struktury położone na brzusznej powierzchni podczłonów stóp niektórych owadów.

U karaczanów mniej lub bardziej rozwinięte poduszeczki występują na członach stóp innych niż ostatni. Poduszeczkowate nabrzmienia określane jako euplantulae występują także na stopach prostoskrzydłych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔduˈʃɛt͡ʃka, AS: podušečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poduszka ż., poduszkowiec m., poducha ż., podusia ż.

 przym. poduszkowy, poduszeczkowaty, poduszeczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podusia

 (1.2) jasiek

 (1.4) poduszka

Wiktionary


poduszeczki

zdrobnienie od: poduszka


SJP.pl


poduszeczkowaty

przypominający małą poduszkę, podobny do małej poduszki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kształtem przypominający poduszeczkę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poduszeczka ż.

 przym. poduszeczkowy

Wiktionary


poduszeczkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poduszeczką, dotyczący poduszeczki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poduszeczka ż., poduszka ż.

 przym. poduszeczkowaty, poduszkowy

Wiktionary


poduszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) worek wypełniony miękkim materiałem używany jako część pościeli lub w celach dekoracyjnych;

 (1.2) umieszczony w pudełeczku kawałek materiału nasycony tuszem lub wodą, przeznaczony do zwilżania przykładanych do niego pieczątek lub palca

 (1.3) spodnia, miękka część końców palców ludzi i zwierząt

 (1.4) techn. podpora, na której opiera się część mostu, maszyny

 (1.5) rzad. środ. pot. karo

 (1.6) anat. część mózgu, największe, tylne, jądro wzgórza;

 (1.7) gw-pl|Warszawa. daw. kobieta

Wiktionary

Poduszka – małe i zwykle miękkie podparcie dla głowy, służy za podstawowy element posłania podczas snu w łóżku, albo jako podparcie/izolacja dla ciała używane na kanapie, sofie czy krześle.

Poduszka zawiera miękkie wypełnienie wykonywane z różnych materiałów (gąbka, syntetyczne wypełnienia, pióra). Tradycyjnie częstym wypełnieniem była słoma, lecz jest ona niewygodna i dzisiaj rzadko używana. Kiedyś bogaci używali piór i puchu; dzisiaj najczęściej używa się sztucznych wypełnień. Wypełnienie jest otoczone okryciem wykonanym z tkaniny, tzw. wsypą. Poduszki przechowywane są w poszewkach, cienkim pokryciu tkaninowym, które może być często i łatwo zmieniane i prane. Jednak nawet przy regularnym praniu poszewek poduszki gromadzą duże ilości brudu i znaczną liczbę mikroorganizmów na wypełnieniu i polecane jest wymienianie ich co kilka lat, zwłaszcza u alergików.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie mogę zasnąć bez poduszki pod głową.

 (1.2) Pobrudził się tuszem z poduszki.

 (1.3) Pies zranił sobie poduszkę w prawej przedniej łapie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈduʃka, AS: poduška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poduszkowiec mrz.

:: zdrobn. poduszeczka ż.

:: zgrub. poducha ż.

 przym. poduszkowy, poduszeczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jasiek; gw-pl|Górny Śląsk|zegłowek, zogowek, zogowka, zygowek.; gwara. więz. zabaniak

 (1.3) opuszka

Wiktionary


poduszki

spodnia część palców


SJP.pl


poduszkowaty

przypominający poduszkę, podobny do poduszki


SJP.pl


poduszkowiec

statek powietrzny poruszający się nisko nad powierzchnią lądu lub wody; aeroślizg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pojazd wodno-lądowy unoszący się nad podłożem na poduszce powietrznej;

Wiktionary

Poduszkowiec – pojazd poruszający się na poduszce powietrznej nad powierzchnią wody lub lądu na wysokości od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔduˈʃkɔvʲjɛt͡s, AS: poduškovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poduszka ż., poducha ż., poduszeczka ż.

 przym. poduszkowy

Wiktionary


poduszkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poduszką, dotyczący poduszki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poduszkowiec mrz., poduszeczka ż., poduszka ż.

 przym. poduszeczkowy

Wiktionary


podwabiać

w łowiectwie:
1. wabiąc, zachęcać zwierzę do zbliżenia się; przynęcać, przywabiać;
2. wykrywać legowisko zwierząt łownych


SJP.pl


podwadowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Wadowicami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W podwadowickich lasach nazbieramy borowików i kurek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wadowice nmos., wadowiczanin m., wadowiczanka ż.

 przym. wadowicki

Wiktionary


podwajać

1. powiększać, powtarzać coś dwukrotnie;
2. wydatnie zwiększać;
3. wzmagać intensywność czegoś;
4. podwajać się - ulegać dwukrotnemu zwiększeniu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. podwoić)

 (1.1) zwiększać dwukrotnie

czasownik zwrotny niedokonany podwajać się (dk. podwoić się)

 (2.1) zwiększać się dwukrotnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdwajanie n., podwajanie n., podwojenie n., podwójność ż.

 przysł. podwójnie

 przym. podwójny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dublować, zdwajać

 (2.1) dwoić się, zdwajać się

Wiktionary


podwajanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zwiększanie czegoś dwukrotnie

 (1.2) wzmaganie intensywności czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwa n., podwojenie n., podwajalność ż., zdwajanie n., dwójka ż., dwója ż., dwójeczka ż., dwójnia ż., dwojenie n., podwójność ż., dwojakość ż., dwoistość ż., dwójniak m., dwojak m., dwojaczek m., dwójkowanie n., dwójarz m., dwójara ż., dwójkowicz m., dwójkowiczka ż., dwojaki nmos.

 czas. podwajać ndk., podwoić dk., zdwajać ndk., zdwoić dk., dwoić ndk., dwójkować ndk.

 przym. podwójny, dwójkowy, dwojaki, dwoisty, drugi

 przysł. podwójnie, dwójkowo, dwojako, dwoiście, w dwójnasób

 licz. dwa, dwojaki

 formsłow. dwu-, dwój-

 temsłow. drugo-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duplikowanie, dublowanie

 (1.2) wzmaganie

Wiktionary


podwalać

podwalać się - potocznie: w nachalny sposób zabiegać o względy osoby płci przeciwnej


SJP.pl


podwale

dawniej: przestrzeń za wałem lub blisko wałów obronnych miasta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. miejsce, przestrzeń za wałem lub blisko wału obronnego

Wiktionary

Podwale – ulica w niektórych (zwłaszcza starszych) miastach. Najczęściej swą nazwę zaczerpnęła od wałów, czyli murów miejskich, wzdłuż których kiedyś biegła lub biegnie nadal. Najczęściej występuje na starówkach.

Podwale występuje m.in. w następujących miastach:

  • Podwale w Bieczu
  • Podwale w Bielsku-Białej
  • Podwale w Bydgoszczy
  • Podwale Grodzkie w Gdańsku
  • Podwale Przedmiejskie w Gdańsku
  • Podwale Staromiejskie w Gdańsku
  • Podwale w Jaworznie
  • Podwale w Jeleniej Górze
  • Podwale w Kaliszu
  • Podwale w Krakowie
  • Podwale w Krośnie
  • Podwale w Lublinie
  • Podwale w Olsztynie
  • Podwale w Poznaniu
  • Podwale Dolne w Sandomierzu
  • Podwale Górne w Sandomierzu
  • Podwale w Wałbrzychu
  • Podwale w Warszawie
  • Podwale we Wrocławiu
  • Podwale w Żarach

Wikipedia


podwalić

potocznie: podwalić się - zalecając się, spróbować zdobyć czyjąś sympatię


SJP.pl


podwalina

1. pozioma belka drewniana, stanowiąca podstawę ściany budynku;
2. przenośnie: podstawa, fundament czegoś; opoka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. najniższej położona belka na której opiera się konstrukcja ściany

 (1.2) przen. podstawa, fundament

Wiktionary

Podwalina (przycieś) – najniższa (pierwsza kładziona przy budowie) belka w drewnianych konstrukcjach ścian. Opierana na fundamentach murowanych z kamienia (często z kamienia polnego) lub cegły na całej swojej długości i dodatkowo kotwiona w nim w celu uchronienia przed przesunięciem związanym z parciem i ssaniem wiatru. Izolowana od fundamentów (przede wszystkim ceglanych) warstwami papy w celu zabezpieczenia drewna przed wilgocią z gruntu (cegła jako materiał porowaty ma zdolność do kapilarnego pociągania wilgoci). W obecnie wykonywanych budynkach, zwłaszcza w konstrukcji szkieletowej, jest to często belka betonowa lub żelbetowa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W starych chatach podwaliny leżały swobodnie na podmurówce, bądź bezpośrednio na gruncie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przycieś

Wiktionary


podwaliny

1. pozioma belka drewniana, stanowiąca podstawę ściany budynku;
2. przenośnie: podstawa, fundament czegoś; opoka


SJP.pl


podwariant

wariant w obrębie innego wariantu; subwariant


SJP.pl


podwarszawski

związany z terenami położonymi pod Warszawą, charakterystyczny dla terenów położonych pod Warszawą, leżący pod Warszawą itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Warszawą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od czasów przedwojennych pracuje w Zakładzie dla Niewidomych w podwarszawskich Laskach.

 (1.1) Obaj przybysze z łapczywą ciekawością chłonęli przez okienko mizerię podwarszawskiego pejzażu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvarˈʃafsʲci, AS: podvaršafsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Warszawa ż., warszawiak mos.

Wiktionary


podwaszyngtoński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Waszyngtonem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvaʃɨ̃ŋkˈtɔ̃j̃sʲci, AS: podvašỹŋktõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Waszyngton m.

Wiktionary


podwatowywać

podszywać coś watą lub watoliną


SJP.pl


podwawelska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. kulin. rodzaj kiełbasy z mięsa wieprzowego

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp. od: podwawelski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie lubię podwawelskiej, bardziej smakuje mi żywiecka.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podwawelski

Wiktionary


podwawelski

związany z terenami położonymi blisko Wawelu, charakterystyczny dla terenów położonych blisko Wawelu itp.


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Wawelem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podwawelski gród został uznany za najpiękniejsze polskie miasto w głosowaniu internautów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwawelska ż., Wawel mrz.

 przym. wawelski

Wiktionary


podważać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podważyć)

 (1.1) unosić coś, działając na to od spodu

 (1.2) pomniejszać wagę; osłabiać znaczenie; poddawać w wątpliwość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podważanie n.

 czas. wyważyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dyskredytować, kwestionować, naruszać, umniejszać

Wiktionary


podważalność

podważalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest podważalne

Wiktionary

Patrz:

podważalny

Powiązane:

 przym. podważalny

 przysł. podważalnie

 czas. wyważyć

Wiktionary


podważalny

taki, którego można podać w wątpliwość


SJP.pl


podważanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podważać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodważanie n., podważenie n.

 czas. wyważyć, podważać ndk.

Wiktionary


podważyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. podważać)

 (1.1) unieść coś, działając na to od spodu

 (1.2) pomniejszyć wagę; osłabić znaczenie; podać w wątpliwość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wagowy mos., podważenie n., waga ż.

 przym. wagowy

 czas. wyważyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) naruszyć, umniejszyć, zakwestionować, zdyskredytować

Wiktionary


podwał

dawniej: fundament, podwalina


SJP.pl

Podwał – materiał dziennikarski (zwłaszcza artykuł) umieszczony w dolnej części kolumny, pod czołówką. W przeciwieństwie do czołówki, podwał może, ale nie musi, być ilustrowany materiałem zdjęciowym czy też graficznym.

Handlowcy mianem podwału określają reklamę na całą szerokość kolumny.

Wikipedia


podwałbrzyski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Wałbrzychem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvawˈbʒɨsʲci, AS: podvau̯bžysʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wałbrzych m.

Wiktionary


podwełnowiecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Wełnowcem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zimą dzieci zjeżdżały na sankach z podwełnowieckich hałd.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wełnowiec m., wełnowczanin mos., wełnowczanka ż.

 przym. wełnowiecki

Wiktionary


podwiać

zwykle o wietrze: wiejąc, unieść coś ku górze


SJP.pl


podwiatrowy

znajdujący się od strony wiatru; poruszający się w kierunku przeciwnym do wiatru; nawietrzny


SJP.pl


podwiązać

czasownik przechodni dokonany (ndk. podwiązywać)

 (1.1) pot. wiążąc coś od dołu, podciągnąć do góry tak, żeby nie opadło / wypadło

 (1.2) med. związać przecięte, np. podczas zabiegu, naczynia krwionośne, nasieniowody lub jajowody w celu zatamowania krwawienia lub przepływu wydzieliny

czasownik zwrotny dokonany podwiązać się (ndk. podwiązywać się)

 (2.1) pot. poddać się zabiegowi podwiązania nasieniowodów lub jajowodów

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Po trzeciej ciąży Gośka podwiązała się, bo nie chciała mieć więcej dzieci.

 (2.1) Gdyby w Polsce wazaktomia była legalna, Marek podwiązałby się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvʲjɔ̃w̃zat͡ɕ, AS: podvʹi ̯õũ̯zać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwiązanie n., podwiązywanie n., podwiązka ż.

Wiktionary


podwiązanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podwiązać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvʲjɔ̃w̃ˈzãɲɛ, AS: podvʹi ̯õũ̯zãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podwiązać

 rzecz. podwiązka ż.

Wiktionary


podwiązka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opaska lub taśma elastyczna podtrzymująca pończochę, skarpetkę;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pończochy i podwiązki wyszły z powszechnego użytku po wprowadzeniu na rynek rajstop.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvʲjɔ̃w̃ska, AS: podvʹi ̯õũ̯ska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwiązanie n.

:: zdrobn. podwiązeczka ż.

 czas. podwiązać dk., podwiązywać ndk.

 przym. podwiązkowy

Wiktionary


podwiązywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podwiązać)

 (1.1) pot. zob. podwiązać. (np. rośliny)

 (1.2) med. zob. podwiązać. (np. jajowody)

czasownik zwrotny niedokonany podwiązywać się (dk. podwiązać się)

 (2.1) pot. zob. podwiązać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomidory najlepiej jest podwiązywać kawałkiem materiału do palika.

 (2.1) Na Zachodzie wielu ludzi podwiązuje się, aby nie mieć więcej dzieci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvʲjɔ̃w̃ˈzɨvat͡ɕ, AS: podvʹi ̯õũ̯zyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwiązywanie n., podwiązka ż.

Wiktionary


podwiązywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podwiązywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvʲjɔ̃w̃zɨˈvãɲɛ, AS: podvʹi ̯õũ̯zyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podwiązywać, podwiązać

Wiktionary


podwichnięcie

Wikipedia


podwiczka

zdrobnienie od: podwika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. zdrobn. od: podwika

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvʲit͡ʃka, AS: podvʹička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwika ż.

Wiktionary


podwieczorek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) posiłek między obiadem a kolacją

Wiktionary

Podwieczorek – posiłek spożywany późnym popołudniem, „pod wieczór”. Wypełnia przerwę między obiadem a kolacją. Zazwyczaj jada się lekkie przekąski, np. lody, owoce, ciastka, chipsy, a także pije się sok owocowy lub ciepłe napoje. Podwieczorek jada się w godzinach 14.30-18.00

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na podwieczorek podano ciasto z owocami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvʲjɛˈt͡ʃɔrɛk, AS: podvʹi ̯ečorek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wieczór mrz., wieczorek mrz.

 czas. podwieczorkować ndk.

 przym. podwieczorkowy, podwieczorny

 przysł. wieczór, pod wieczór

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|swaczyna.

Wiktionary


podwieczorkować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przest. jeść podwieczorek, uczestniczyć w podwieczorku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stary klon główną stanowił ozdobę [ogrodu], a przy nim parę kanapek darniowych, gdzieśmy nieraz w dni letnie podwieczorkowali.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwieczorek m., podwieczorkowanie n.

 przym. podwieczorkowy

Wiktionary


podwieczorny

dziejący się pod wieczór


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odbywający się pod wieczór, związany z późnym popołudniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wziąłem psa na nasz podwieczorny spacer.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwieczorek mrz.

 przysł. pod wieczór

Wiktionary


podwiedeński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Wiedniem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvʲjɛˈdɛ̃j̃sʲci, AS: podvʹi ̯edĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wiedeń mrz.

Wiktionary


podwielokrotność

Dzielnik – dwuznaczne pojęcie arytmetyczne:

  • drugi, prawy argument dzielenia – jeśli a:b=q, to a nazywa się dzielną, b – dzielnikiem, a q – ilorazem. Tak rozumiany dzielnik odpowiada mianownikowi ułamka;
  • liczba całkowita, która dzieli bez reszty daną liczbę całkowitą. To, że liczba a dzieli liczbę b oznacza, że iloraz b:a jest całkowity; zapisuje się to: a|b. Formalnie:
a|b\Leftrightarrow b:a\in \mathbb {Z} .

Wikipedia


podwieluński

związany z terenami położonymi pod Wieluniem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Wieluniem, leżący pod Wieluniem itp.


SJP.pl


podwiesić

wieszając, umieścić coś pod czymś


SJP.pl


podwieszać

wieszając, umieszczać coś pod czymś


SJP.pl


podwieszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podwieszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niepodwieszanie n.

 czas. wieszać, podwieszać ndk.

Wiktionary


podwiewać

o wietrze: wiejąc, unosić coś ku górze


SJP.pl


podwięź

uchwyt na jachcie do mocowania i regulacji want


SJP.pl


podwieźć

1. zabrać kogoś w dane miejsce własnym pojadem;
2. dostarczyć coś w określone miejsce


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podwozić)

 (1.1) zabrać osobę własnym pojazdem

 (1.2) dostarczyć do danego miejsca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podwiozłabyś nas do centrum?

 (1.2) Kierownik kazał podwieźć te paczki pod magazynek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwożenie n., podwiezienie n., podwozie n., podwóz mrz., podwózka ż., wiezienie n.

 czas. podwozić ndk., wieźć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. podrzucić

 (1.2) pot. podrzucić

Wiktionary


podwiezienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zabranie osoby własnym pojazdem

 (1.2) dostarczenie do danego miejsca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po podwiezieniu Nory na uniwersytet pojechałem prosto do warsztatu.

 (1.2) Ile zajmie ci podwiezienie ram do szklarza?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwozie n., podwożenie n., podwóz mrz., podwózka ż., wiezienie n.

 czas. podwieźć dk., podwozić ndk., wozić ndk.

Wiktionary


podwijać

kurcząc, chować pod siebie jakąś część ciała


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zginać coś - zawijać część materiału / rzeczy do / za krawędź

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podwiń spodnie bo umoczysz je w kałuży.

 (1.1) Przerażony piesek podwinął pod siebie ogon.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvʲijät͡ɕ, AS: podvʹii ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwijanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zakasać

Wiktionary


podwijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podwijać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvʲiˈjä̃ɲɛ, AS: podvʹii ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podwijać

Wiktionary


podwijka

1. podwijka guniakówka - gatunek osy;
2. rodzaj kwefu; podwika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. podwika

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvʲijka, AS: podvʹii ̯ka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwef, namitka, woal, welon, podwika

Wiktionary


podwika

1. chustka, kwef;
2. dawniej: kobieta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. element stroju kobiecego, duża chusta z białego płótna, zasłaniająca szyję i boki twarzy

Wiktionary

Podwika, podwiczka, podwijka – element stroju noszony przez zamężne kobiety począwszy od wczesnego średniowiecza.

Początkowo była to duża chusta, najczęściej z białego płótna, zasłaniająca szyję, boki twarzy, podbródek i uszy. Wiązano ją na czubku głowy lub spinano na karku i przykrywano drugą chustą lub czepcem. W XIV-XV wieku podwika zaczęła w większości krajów europejskich przybierać formę wąskiego paska pod brodą i jako taka noszona była do XVI wieku(wg innego źródła w XIII-XIV wieku). Na podwikę nakładano czepek, który miał formę szerokiej opaski zasłaniającej czoło (gebende). W stroju książęcym na czepek zakładano diadem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po sukni znam żałobę, znam i po podwice.

 (1.2) Samson miał siłę potężną, ale że mu podobno oleju w głowie brakło, że się dał podwice za nos wodzić, że nie miał siły ducha, wyższości jego i niepodległości, musiał młyny obracać Filistynom…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvʲika, AS: podvʹika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. podwiczka

:: stpol. podwikarz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwef, namitka, woal, welon, podwijka

Wiktionary


podwilczyn

Podwilczyn (kaszb. Pòdwilczëno, niem. Podewilshausen) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska, na obszarze Parku Krajobrazowego Dolina Słupi i nad jeziorem Rybiec.

Wikipedia


podwileński

dotyczący okolic Wilna


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Wilnem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) typowy dla terenów pod Wilnem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten nowy świat cuchnął spalenizną jak miasteczka podwileńskie, straszył biedą jak wsie białoruskie, zachwycał odludziem jak stare puszcze na północ od Niemna.

 (1.1) Wiele wskazuje na to, że tarnowski powiat zorganizuje akcje pomocy dzieciom polskim ze szkół podwileńskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvʲiˈlɛ̃j̃sʲci, AS: podvʹilĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wilno n.

Wiktionary


podwilk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie małopolskim, w gminie Jabłonka;

Wiktionary

Podwilk (węg. Podvilk, słow. Podvlk) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Jabłonka. W latach 1920–1925 siedziby zbiorowej gminy Podwilk.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) daw. Orawka pod Wilkiem, Wilczek, Orawka Wielka, Wielkie Andrzejowskie

Wiktionary


podwinąć

kurcząc, schować pod siebie jakąś część ciała


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|podwijać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvʲĩnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: podvʹĩnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwinięcie n.

Wiktionary


podwindować

potocznie: nieco podnieść lub zwiększyć


SJP.pl


podwindowywać

potocznie: nieco podnosić lub zwiększać


SJP.pl


podwinięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podwinąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podwinąć

Wiktionary


podwiński

nazwisko


SJP.pl

  • Podwiński – wieś na Ukrainie

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Marian Podwiński – polski chirurg
  • Leon Podwiński – austriacki urzędnik
  • Stanisław Podwiński – polski prawnik, samorządowiec
  • Tadeusz Podwiński – polski nauczyciel i urzędnik państwowy

Wikipedia


podwis

uchwyt, używany w górnictwie, służący do podwieszania rury, kabla lub innej stropnicy


SJP.pl

  • Podwis – wieś w Bułgarii, w obwodzie Burgas
  • Podwis – wieś w Bułgarii, w obwodzie Smolan
  • Podwis – ulica w Bułgarii, w mieście Warna
  • Podwis – wieś w Macedonii Północnej, w gminie Kiczewo
  • Podwis – wieś w Macedonii Północnej, w gminie Kriwogasztani

Wikipedia


podwitosławski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Witosławiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W podwitosławskich kniejach występują żółwie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Witosław m., witosławianin m., witosławianka ż.

 przym. witosławski, Witosławowy

Wiktionary


podwlekać

dawniej: wlokąc, podciągać, podsuwać


SJP.pl


podwoda

dawniej:
1. wóz z zaprzęgiem dostarczany do dyspozycji organu administracji państwowej lub wojska (dawniej też dworowi) w celu podwiezienia kogoś lub czegoś;
2. obowiązek dostarczenia takiego środka transportu wraz z obsługą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. obowiązek prawny dostarczenia koni wierzchowych albo zaprzęgu konnego na rzecz administracji państwowej, wojska lub dworu;

 (1.2) hist. miejsce udzielania podwodów (1.1)

Wiktionary

Podwoda (także „podwód”) – jedna z tak zwanych posług komunikacyjnych wynikających z prawa książęcego, obowiązującego w średniowiecznych monarchiach patrymonialnych (np. w Polsce pierwszych Piastów). Polegała na obowiązku dostarczenia na potrzeby władcy lub jego ludzi koni wierzchowych. W okresie późniejszym obowiązkiem tym, polegającym na dostarczeniu na żądanie dworu, władz państwowych lub wojskowych wozu z koniem i woźnicą, obciążono chłopów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈvɔda, AS: podvoda

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podwód, przewód, przewóz, powóz

Wiktionary


podwodniak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żołnierz służący na łodzi podwodnej

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. pod wodą

 przym. podwodny

Wiktionary


podwodnik

członek załogi łodzi podwodnej


SJP.pl


podwodny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) będący pod powierzchnią wody; odbywający się pod wodą, w całkowitym zanurzeniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rosja, skopiowawszy z Zachodu modele samochodów i samolotów, odrzutowiec, radar, penicylinę, telewizję, bombę atomową i niemieckie łodzie podwodne, występuje teraz do wyścigu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvɔdnɨ, AS: podvodny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwodzie n., podwodniak m., wodowanie n.

 przym. podwodniacki

 przysł. pod wodą

Wiktionary


podwodzie

1. część brzegu morskiego między liniami najwyższego i najniższego stanu wody;
2. podwodna część kadłuba statku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) żegl. część kadłuba statku wodnego, znajdująca się poniżej lini wodnej

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podwodny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) środ. żegl. kadłub żywy

Wiktionary


podwoić

1. powiększyć, powtórzyć coś dwukrotnie;
2. wydatnie zwiększyć;
3. wzmóc intensywność czegoś;
4. podwoić się - ulec dwukrotnemu zwiększeniu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. podwajać)

 (1.1) zwiększyć dwukrotnie lub znacznie

czasownik zwrotny dokonany podwoić się (ndk. podwajać się)

 (2.1) zwiększyć się dwukrotnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdwajanie n., podwojenie n., dwa n., dwojaczki nmos., podwajanie n., podwójność ż.

 liczgł. dwa

 przysł. podwójnie

 przym. podwójny

Wiktionary


podwoik

rodzaj morskich skorupiaków z rzędu równonogów


SJP.pl

Idotea – rodzaj morskich skorupiaków z rzędu równonogów, w języku polskim określany zwyczajową nazwą podwoik. Obejmuje gatunki długości do 4 cm, o ciele wydłużonym i zakończonym dużą płytką ogonową z 1 lub 3 tylnymi wyrostkami. Spłaszczone i podwinięte pod płytkę ogonową odnóża ogonowe zamykają komorę skrzelową. Ubarwienie bardzo zmienne, maskujące, zależne w dużym stopniu od koloru podłoża. Znane są zarówno podwoiki roślinożerne, jak i żywiące się także żywymi lub martwymi zwierzętami.

Wikipedia


podwój

skorupiak z rzędu równonogich; podwój wielki; wesz morska


SJP.pl


podwójci

dawniej: zastępca, pomocnik wójta


SJP.pl


podwoje

staropolskie określenie bramy wejściowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. wielkie, dwuskrzydłowe drzwi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otwartymi na rozcież złoconymi podwojami buchnęło zimno wilgotne i jakby przejęte pleśńeśnią grobów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwój m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wrota, wierzeje

Wiktionary


podwojewodzi

zastępca wojewody w dawnej Polsce


SJP.pl

Podwojewodzi (łac. vicepalatinus) – urząd funkcjonujący w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

W Koronie był to urzędnik podległy wojewodzie, w gestii którego leżało mianowanie na to stanowisko. W imieniu wojewody zajmował się kontrolą wag i miar, ustalaniem cen ogłaszanych w taksach wojewodzińskich, opieką i sądownictwem nad Żydami oraz chrześcijańskimi mieszkańcami jurydyk zamkowych. Sądownictwo nad ludnością żydowską powierzano podwojewodzim od XVI wieku, natomiast formalnie stało się ich obowiązkiem od czasu decyzji sejmu z 1633 roku. Wówczas to wyjęto spod ich jurysdykcji Żydów z województwa krakowskiego, gdzie sądami nad nimi zajmowali się inni urzędnicy. Nie wiadomo, kiedy ustanowiono urząd podwojewodziego, w Koronie nie był zaliczany do urzędów ziemskich.

Wikipedia


podwojewodzina

żona podwojewodziego


SJP.pl


podwójnie

przysłówek sposobu

 (1.1) dwa razy tyle

 (1.2) pod dwoma różnymi, względami, z dwóch różnych względów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dwa n., podwajanie n., zdwajanie n., podwójność ż., dwoistość ż., dwójka ż., dwojenie n., zdwajanie n., zdwojenie n., podwajanie n., podwojenie n., rozdwajanie n., rozdwojenie n.

 czas. dwoić ndk., zdwajać ndk., zdwoić dk., podwajać ndk., podwoić dk., rozdwajać ndk., rozdwoić dk.

 przym. podwójny, dwoisty, dwukrotny, drugi

 przysł. dwa razy, w dwójnasób, dwoiście, dwojako, dwakroć

 licz. dwa, drugi

 temsłow. dwu-

 liczgł. dwakroć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwakroć, dwukrotnie, dwa razy, w dwójnasób, dubeltowo

 (1.2) dwoiście, dwojako

Wiktionary


podwójnik

dawniej: podwojony podatek; dupla


SJP.pl


podwójność

bycie podwójnym lub cecha charakterystyczna tego, co podwójne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest podwójne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwajanie n., podwojenie n., zdwajanie n.

 czas. podwajać ndk., podwoić dk.

 przym. podwójny

 przysł. podwójnie

Wiktionary


podwójny

przymiotnik

 (1.1) składający się z dwóch jednakowych lub podobnych części

 (1.2) dwa razy większy, z dwa razy większą liczbą czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kraków był otoczony podwójnym murem.

 (1.2) Tamta butelka soku ma podwójną objętość, a jest niewiele droższa od tej.

 (1.2) Na dodatek pozwolili mi poprowadzić swój nowy samochód i miałem z tego wyjazdu podwójną radość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈdvujnɨ, AS: podvui ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwójność m., podwajanie n., zdwajanie n., dwa n.

 czas. podwoić, podwajać

 przysł. podwójnie

 przedr. dwu-

 licz. dwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dubeltowy, podwojony, zdwojony

Wiktionary


podwóreczko

zdrobnienie od: podwórko


SJP.pl


podwórko

przestrzeń przydomowa ogrodzona lub otoczona zabudowaniami; podwórze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przestrzeń przydomowa ogrodzona lub otoczona zabudowaniami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez otwarte okno słychać było krzyki dzieci bawiących się na podwórku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvurkɔ, AS: podvurko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podworowe n., podwórze n.

 przym. podwórkowy, podwórzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podwórze, obejście, kraków|pole.

Wiktionary


podwórkowy

przymiotnik

 (1.1) związany z podwórkiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dorośli nie wtrącają się w życie podwórkowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwórko n., podwórze n.

Wiktionary


podworowe

dawniej: podwórzowy; podworcowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. w dawnej Polsce: podatek płacony od każdego dworu;

Wiktionary

Podworowe – w średniowiecznej Polsce danina prawa książęcego, uiszczana do XIII-XIV wieku. Było pobierane w różnych postaciach, np. miodu, zboża, barana, krowy. Zanikło wraz z upowszechnieniem się immunitetu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvɔˈrɔvɛ, AS: podvorove

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dworzanin m., dwór, podwórze, podwórko

Wiktionary


podworowy

dawniej: podwórzowy; podworcowy


SJP.pl


podworski

nazwisko


SJP.pl


podwórze

przestrzeń przydomowa ogrodzona lub otoczona zabudowaniami; podwórko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) plac obok domu, najczęściej otoczony ogrodzeniem i zabudowaniami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvuʒɛ, AS: podvuže

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwórko n., dwór m., dworzec m.

:: zdrobn. podwóreczko

 przym. podwórkowy, podwórzowy, dworcowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziedziniec, podwórko

Wiktionary


podworzec

dziedziniec, duże podwórze; podwórzec; majdan


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) dziedziniec, duże podwórze

 (1.2) podwórzec

 (1.3) majdan

Wiktionary

  • Podworzec – część wsi Brzezowa w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Łapanów
  • Podworzec – część wsi Jawór położona w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Sobków

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈvɔʒɛt͡s, AS: podvožec

Wiktionary


podwórzowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z podwórzem, dotyczący podwórza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwórze n., podwórko n.

Wiktionary


podwóz

potocznie: zabranie kogoś w dane miejsce własnym pojazdem; podwózka


SJP.pl


podwózek

potocznie: zabranie kogoś w dane miejsce własnym pojazdem; podwóz


SJP.pl


podwożenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zabieranie osoby własnym pojazdem

 (1.2) dostarczanie do danego miejsca

Wiktionary

Carpooling, car-pooling – współdzielenie przejazdów (np: do pracy); system upodobniający i dostosowujący samochód osobowy do transportu zbiorowego. Polega na zwiększaniu liczby pasażerów w czasie przejazdu samochodem, głównie poprzez kojarzenie osób dojeżdżających do pracy lub nauki na tych samych trasach. Jest rozwijany w sytuacjach, gdy ze względu na małe natężenie ruchu nieopłacalne jest uruchamianie linii zorganizowanego transportu zbiorowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To dziadek zajmował się podwożeniem dzieci do przedszkola.

 (1.2) Ile zajmuje Pawłowi podwożenie tych opon do warsztatu?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwiezienie n., podwozie n., podwóz mrz., podwózka ż., wiezienie n.

 czas. podwieźć dk., podwozić ndk., wozić ndk.

Wiktionary


podwozić

1. zabierać kogoś w dane miejsce własnym pojadem;
2. dostarczać coś w określone miejsce


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. podwieźć)

 (1.1) zabierać osobę własnym pojazdem

 (1.2) dostarczać do danego miejsca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za każdym razem podwoziliśmy Zuzię pod samą szkołę.

 (1.2) Firma podwoziła plandekaandeki do dystrybutora w określone dni tygodnia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwiezienie n., podwozie n., podwożenie n., podwóz mrz., podwózka ż., wiezienie n.

 czas. podwieźć dk., wozić ndk.

Wiktionary


podwozie

potocznie: zabranie kogoś w dane miejsce własnym pojazdem; podwózka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mot. dolna część pojazdu z układem jezdnym i kierowniczym;

 (1.2) lotn. dolna część samolotu umożliwiająca jego postój oraz toczenie się po ziemi;

Wiktionary

  • podwozie (motoryzacja)
  • podwozie (lotnictwo)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈvɔʑɛ, AS: podvoźe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwożenie n., podwiezienie n., wóz m.

 czas. podwozić ndk., podwieźć dk., wozić ndk., wieźć ndk.

 przym. podwoziowy

Wiktionary


podwoziowy

podwozie


SJP.pl

Patrz:

podwozie

podwózka

potocznie: zabranie kogoś w dane miejsce własnym pojazdem; podwóz


SJP.pl


podwrażliwość

zbyt niska wrażliwość


SJP.pl


podwrocławski

1. położony w pobliżu Wrocławia;
2. charakterystyczny dla okolic Wrocławia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Wrocławiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Jelczu, w podwrocławskiej fabryce samochodów, malował autobusy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvrɔt͡sˈwafsʲci, AS: podvrocu̯afsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wrocław m., wrocławiak m., wrocławianin m., wrocławianka ż., Wrocek m.

 przym. wrocławski

Wiktionary


podwydział

część powstała w wyniku podzielenia wydziału - części przedsiębiorstwa lub instytucji


SJP.pl


podwykonawca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykonawca m., wykon mrz.

 przym. wykonawczy

Wiktionary


podwykonawczyni

podwykonawca


SJP.pl

Patrz:

podwykonawca

podwykonawstwo

Outsourcing (skrót z ang. outside-resource-using) – wydzielenie ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa niektórych realizowanych przez nie samodzielnie funkcji i przekazanie ich do wykonania innym podmiotom.

Wikipedia


podwysocki

nazwisko


SJP.pl


podwyżka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podniesienie wysokości uposażenia

 (1.2) podniesienie się ceny, kosztu

 (1.3) cena, o którą zostało podwyższone uposażenie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvɨʃka, AS: podvyška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwyższenie n.

 czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|poprawa.

Wiktionary


podwyższać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podwyższyć)

 (1.1) sprawiać, że coś jest wyższe, zwiększać wysokość

 (1.2) osiągać powiększenie w liczbie, osiągać większe nasilenie

 (1.3) zwiększyć intensywność czegoś

 (1.4) muz. wydawać dźwięk wyższy od poprzedniego

 (1.5) przest. nadawać wyższą godność, stopień w hierarchii

czasownik zwrotny niedokonany podwyższać się (dk. podwyższyć się)

 (2.1) zwiększyć wysokość siebie samego, stawać się wyższym

 (2.2) ulegać zwiększeniu pod względem wartości, liczby, wielkości itp.

 (2.3) ulegać zwiększeniu pod względem intensywności

 (2.4) muz. ulegać zwiększeniu pod względem wysokości dźwięku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvɨʃːat͡ɕ, AS: podvy•šać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., podwyższenie n., podwyżka ż., podwyższanie n.

 przym. wysoki

 przysł. wysoko

 czas. podwyższyć

 temsłow. wysoko-

Wiktionary


podwyższanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podwyższać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvɨʃˈːãɲɛ, AS: podvy•šãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podwyższać, podwyższyć

 przysł. wysoko

 przym. wysoki

 rzecz. podwyższenie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.

 temsłow. wysoko-

Wiktionary


podwyższenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce podwyższone

 (1.2) uczynienie wyższym, większym, obfitszym, intensywniejszym

Wiktionary

  • Podwyższenie Krzyża Świętego – święto chrześcijańskie związane z tradycją odnalezienia relikwii krzyża, na którym umarł Jezus Chrystus,
  • Extra point – punkt dodatkowy w futbolu amerykańskim,
  • Podwyższenie – zagranie w rugby następujące po przyłożeniu dające drużynie dodatkowe punkty,
  • Podwyższenie głoski w fonetyce.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wysokość ż., wysokościowiec mrz., podwyżka ż., podwyższanie n.

 czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk.

 przym. podwyższony, wysoki

 przysł. wysoko

 temsłow. wysoko-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) estrada, katedra, mównica, podest, podium, wzniesienie

 (1.2) zwiększenie, wzrost

Wiktionary


podwyższyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. podwyższać)

 (1.1) dokonany od|podwyższać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokość ż., wysokościowiec mrz., podwyższanie n., podwyższenie n., podwyżka ż.

 czas. podwyższać ndk.

 przym. wysoki

 przysł. wysoko

 temsłow. wysoko-

Wiktionary


podwzgórze

część mózgu kierująca bezwiednymi reakcjami organizmu


SJP.pl

Podwzgórze (łac. hypothalamus, z gr. ὑπó „pod”, θάλαμος „izba, sypialnia”) – niewielka struktura mózgu kręgowców zlokalizowana w brzusznej części międzymózgowia.

Jest to ośrodek pełniący szczególną rolę w regulacji procesów fizjologicznych składających się na homeostazę organizmu, będąc końcowym elementem drogi efektorowego układu endokrynomotorycznego.

Wikipedia


podwzgórzowy

podwzgórze


SJP.pl

Patrz:

podwzgórze

podwładna

będący pod czyjąś władzą, zwierzchnictwem, kierownictwem


SJP.pl


podwładność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest podwładne; cecha tych, którzy są podwładni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podwładny

 przysł. podwładnie

 rzecz. podwładny mos.

Wiktionary


podwładny

będący pod czyjąś władzą, zwierzchnictwem, kierownictwem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) podlegający komuś, pozostający pod czyjąś władzą

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba podległa komuś, czyjś pracownik

 (2.2) osoba, która urodziła się lub osiadła na obszarze władzy danego władcy

Wiktionary

Przełożony (inaczej zwierzchnik) – ktoś, kto ma władzę zwierzchnią, wydaje polecenia. Występuje prawie we wszystkich sferach życia społecznego i zawodowego.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Major rozkazał sierżantowi zebrać podwładnych na apel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈvwadnɨ, AS: podvu̯adny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podwładna, podwładność

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podkomendny, podległy

 (2.1) podkomendny

 (2.2) poddany

Wiktionary


podwłocławski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Włocławkiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z naszych trzech kujawskich kurortów jako pierwszy wystawiono do sprzedaży podwłocławski Wieniec.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdvwɔt͡sˈwafsʲci, AS: podvu̯ocu̯afsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Włocławek m.

Wiktionary


podwłośnik

dawniej: pelerynka zakładana podczas czesania i pudrowania lub strzyżenia włosów


SJP.pl

Podwłośnik – ochronne okrycie z białej, lekkiej tkaniny używane w XVIII wieku do osłaniania ubioru podczas czesania i pudrowania włosów.

Zazwyczaj miał postać pelerynki wykonanej z białej, lekkiej tkaniny, czasem ozdobionej falbankami, koronkami i wstążkami.
W XVIII wieku podczas toalety podwłośnik nakładały zarówno kobiety jak i mężczyźni.

Wikipedia


podygotać

dygotać przez pewien czas


SJP.pl


podyktować

czasownik przechodni dokonany (ndk. dyktować)

 (1.1) odczytać lub powiedzieć tekst osobie, która ma go zapisać

 (1.2) zmuszać kogoś do przyjęcia czegoś

 (1.3) o stanach umysłowych: kierować postępowaniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podyktowanie n., dyktando n., dyktator mos.

 czas. dyktować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) nakazać, narzucić, zarządzić, zlecić

 (1.3) podsuwać, radzić, wskazywać

Wiktionary


podyluwialny

występujący po dyluwium


SJP.pl


podyma

potocznie:
1. spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, porżnąć, pociupciać;
2. szybko pójść lub pojechać dokądś; popędzić


SJP.pl


podymać

potocznie:
1. spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, porżnąć, pociupciać;
2. szybko pójść lub pojechać dokądś; popędzić


SJP.pl


podymić

podymić się;
1. powydzielać dym, powypuszczać kłęby dymu przez pewien czas; pokopcić;
2. powydzielać parę przez pewien czas


SJP.pl


podymne

danina prawa książęcego, występująca w średniowieczu głównie na Mazowszu i Kujawach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. w dawnej Polsce: podatek płacony od budynku mieszkalnego;

Wiktionary

Podymne, także podworowe – stała danina (podatek) pobierana od każdego domu mieszkalnego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈdɨ̃mnɛ, AS: podmne

Wiktionary


podymny

podatek podymny - podatek od każdego domu mieszkalnego; podymne


SJP.pl


podyplomówka

potocznie: studia podyplomowe


SJP.pl


podyplomowy

następujący po otrzymaniu dyplomu (wyższej uczelni)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odbywający się po uzyskaniu dyplomu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Taa, teraz wszystko rozciągnięte w czasie, szkoły pierwsze, szkoły drugie, szkoły trzecie, studia i kursy podyplomowe, w życie dorosłe wchodzisz nie wcześniej jak po trzydziestce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdɨplɔ̃ˈmɔvɨ, AS: podyplõmovy

Wiktionary


podyskotekować

środowiskowo: zabawić sięna zabawie tanecznej, zwłaszcza na dyskotece; pohulać, poimprezować, pobalować


SJP.pl


podyskutować

spędzić jakiś czas na dyskutowaniu


SJP.pl


podyskutowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spędzenie jakiegoś czasu na dyskusji

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podyskutować dk.

 rzecz. przedyskutowanie n., dyskutant mos., dyskutowanie n., dyskutantka ż.

 przym. dyskusyjny

Wiktionary


podywagować

spędzić pewien czas na dywagacjach


SJP.pl


podyżurować

spędzić pewien czas na dyżurowaniu


SJP.pl


podyżurowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podyżurować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dyżur m., dyżurny m., dyżurna ż., dyżurowanie n., dyżurka ż.

 czas. podyżurować dk., dyżurować ndk.

 przym. dyżurny, dyżurowy

Wiktionary


podzabrzański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Zabrzem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdzaˈbʒãj̃sʲci, AS: podzabžãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Zabrze n.

Wiktionary


podzakrzówek

Podzakrzówek dawniej też Tczów-Podzakrzówek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie zwoleńskim, w gminie Tczów. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Tczowie.

Wikipedia


podzamcze

[czytaj: pod-zamcze] teren w pobliżu zamku, zwykle zamieszkały przez ludzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. teren blisko zamku

 (1.2) hist. osada na terenie podzamcza (1.1)

Wiktionary

  • podzamcze – obszar rozciągający się bezpośrednio u podnóża zamku, często zamieszkany i stanowiący osadę

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na dawnym podzamczu rozsiadły się szpecące budy targowiska, a monumentalną fasadę frontu pałacu zdobią ohydne kontenery na odpady. I zamiast oddechu historii panuje wokół niesamowity odór rozkładających się odpadów z targowiska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zamek mrz., zamkowy mos.

 przym. zamkowy, przyzamkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przygrodzie, podgrodzie

Wiktionary


podzamkowy

1. znajdujący się pod zamkiem;
2. znajdujący się w pobliżu zamku


SJP.pl


podzamojski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Zamościem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdzãˈmɔjsʲci, AS: podzãmoi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Zamość mrz.

Wiktionary


podzapytanie

[czytaj: pod-zapytanie] w bazach danych - zapytanie znajdujące się wewnątrz innego zapytania


SJP.pl


podżartować

[czytaj: pod-żartować] potocznie: delikatnie zakpić sobie z kogoś


SJP.pl


podżartowywać

[czytaj: pod-żartowywać] potocznie: delikatnie okazywać komuś lekceważenie bądź swój dobry humor, kpić z kogoś lub z czegoś w sposób łagodny; podśmiewać się, kpinkować, podrwiwać


SJP.pl


podzastaw

[czytaj: pod-zastaw]
1. rzecz oddana w zastaw przez kogoś, kto wcześniej wziął ją w zastaw;
2. oddanie rzeczy w zastaw przez kogoś, kto wcześniej wziął ją w zastaw


SJP.pl


podzałęski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Załężem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O, zgrozo, na podzałęskich łąkach ktoś urządził sobie dzikie wysypisko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Załęże n., załężanin mos., załężanka ż.

 przym. załęski

Wiktionary


podzbiór

[czytaj: pod-zbiór] w matematyce: zbiór będący częścią jakiegoś zbioru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. zbiór zawarty w innym zbiorze; zbiór którego wszystkie elementy należą do innego zbioru

Wiktionary

Podzbiór – pewna „część” danego zbioru, czyli dla danego zbioru, nazywanego nadzbiorem, zbiór składający się z pewnej liczby jego elementów, np. żadnego, jednego, wszystkich. Pierwszy przypadek nazywa się podzbiorem pustym, drugi – podzbiorem jednoelementowym lub singletonem, trzeci – podzbiorem niewłaściwym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. zbiór mrz., zbiórka ż.

Wiktionary


podzbiornik

[czytaj: pod-zbiornik] dodatkowy zbiornik


SJP.pl


podzborów

Podzborów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Ceków-Kolonia.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


podżebrowy

[czytaj: pod-żebrowy] taki, który dotyczy obszaru pod żebrem, znajduje się pod żebrem - jednej z kości lub chrząstek tworzących szkielet klatki piersiowej, np. tętnica podżebrowa


SJP.pl


podżebrze

[czytaj: pod-żebrze] w anatomii: część jamy brzusznej znajdująca się pod łukiem żebrowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. część jamy brzusznej pod żebrami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. żebro n., żeberko n., żeberka nmos.

 przym. żebrowy

Wiktionary


podżec

[czytaj: pod-żec] podżegnąć; dawniej:
1. podłożyć ogień; podpalić;
2. potocznie: rozbudzić w kimś wrogie nastawienie wobec kogoś lub czegoś, namówić do czegoś złego, zwłaszcza przestępstwa; podjudzić, podburzyć, poduszczyć


SJP.pl


podżegać

[czytaj: pod-żegać]
1. namawiać do zrobienia czegoś złego, do wystąpienia przeciw komuś; podburzać, podjudzać, poduszczać, podbuntowywać;
2. przestarzale: podpalać, wzniecać ogień


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) wzniecać negatywne uczucie lub czyny wobec kogo lub czego

 (1.2) przest. wzniecać, podsycać ogień

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podżegacz mos., podżegaczka ż., podżeganie n., żegadło n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) agitować, judzić, napuszczać, podbechtywać, podjudzać, podszczuwać, poduszczać, szczuć

Wiktionary


podżegacz

[czytaj: pod-żegacz] osoba namawiająca do złego; podjudzacz, wichrzyciel, judziciel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która nakłania lub pobudza kogoś do zrobienia czegoś złego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W poniedziałek nakazał wzmocnienie policji w „trudnych” miejscowościach i skierowanie tam funkcjonariuszy w cywilu, aby zidentyfikowali podżegaczy do zamieszek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podżeganie n.

:: fż. podżegaczka ż.

 czas. podżegać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pejor. judziciel, podjudzacz

Wiktionary


podżegaczka

[czytaj: pod-żegaczka] kobieta namawiająca, podjudzająca przeciwko komuś lub czemuś; wichrzycielka, judzicielka


SJP.pl


podżeganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wzniecanie negatywnych uczuć lub czynów wobec kogo lub czego;

 (1.2) przest. wzniecanie, podsycanie ognia

Wiktionary


Podżeganie – jedna z form popełnienia przestępstwa (forma zjawiskowa). Podżeganie polega na nakłanianiu innej osoby do dokonania czynu zabronionego (art. 18 § 2 kk. Podżeganie jest zawsze zachowaniem umyślnym, popełnić je można jedynie w zamiarze bezpośrednim, w formie działania (niemożliwe jest podżeganie w formie zaniechania).

Wikipedia

Powiązane:

 czas. podżegać ndk.

 rzecz. żegadło n., podżegacz m.

Wiktionary


podżegnąć

[czytaj: pod-żegnąć] podżec; dawniej:
1. podłożyć ogień; podpalić;
2. potocznie: rozbudzić w kimś wrogie nastawienie wobec kogoś lub czegoś, namówić do czegoś złego, zwłaszcza przestępstwa; podjudzić, podburzyć, poduszczyć


SJP.pl


podzelować

[czytaj: pod-zelować] przymocować zelówki lub podeszwy do butów


SJP.pl


podzelowywać

[czytaj: pod-zelowywać] przymocowywać zelówki lub podeszwy do butów; zelować


SJP.pl


podżerać

[czytaj: pod-żerać] potocznie:
1. jeść po trochu, ale często;
2. jeść ukradkiem, podkradając jedzenie;
3. podgryzać, podjadać coś od spodu; nadgryzać, nadżerać;
4. korodować, niszczyć coś do pewnego stopnia


SJP.pl


podżeranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podżerać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podżerać ndk.

Wiktionary


podzespół

[czytaj: pod-zespół]
1. zespół ludzi będących częścią innego zespołu;
2. zespół części zmontowanych ze sobą, wchodzący w skład jakiegoś urządzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. części zmontowane ze sobą

 (1.2) podgrupa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podzespołowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mat. podzbiór, podzestaw, blok, moduł, pot. kość

Wiktionary


podzespołowy

podzespół [czytaj: pod-zespołowy]


SJP.pl


podźgać

pokaleczyć lub pozabijać, uderzając, godząc w kogoś czymś ostrym, kłującym, pokłuć; pożgać; poźgać


SJP.pl


podziabać

potocznie:
1. dźgnąć wielokrotnie nożem;
2. pokąsać, pogryźć;
3. wytatuować dużą powierzchnię ciała; podziarać;
4. rozdrobnić czymś ostrym; pociapać


SJP.pl


podziabanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podziabać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podziabać dk.

Wiktionary


podziać

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podziewać)

 (1.1) zob. podziewać.

czasownik zwrotny dokonany podziać się (ndk. podziewać się)

 (2.1) zob. podziewać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔd͡ʑät͡ɕ, AS: poʒ́äć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podziewać

 rzecz. podzianie n., zapodzianie n., zapodziewanie n.

Wiktionary


podzianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podziać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podziewanie n., zapodzianie n., zapodziewanie n.

 czas. podziać dk., podziewać ndk.

Wiktionary


podziarać

potocznie: wytatuować dużą powierzchnię ciała; podziabać


SJP.pl


podziarno

[czytaj: pod-ziarno] w mineralogii: ziarno o wielkości mniejszej niż dolna wielkość graniczna ziaren produktu


SJP.pl

Podziarno (przesiew) – część kruszywa w analizie sitowej (przesiewaniu) przechodząca przez najmniejsze z sit, czyli część kruszywa o wielkości ziaren mniejszej od badanej frakcji lub grupy frakcji.
Podziarnem można również określić część ładunku, która przeszła przez oczka określonego sita.
Podziarno występuje w produkcie dolnym.

Wikipedia


podział

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podzielenie czegoś na dwie lub więcej części

 (1.2) istnienie dwóch lub więcej różnych grup, stref czegoś w obrębie czegoś

 (1.3) biol. jeden ze sposobów rozmnażania bezpłciowego, w którym komórka macierzysta dzieli się na dwie lub więcej komórek potomnych;

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. m. lp. przesz. od: podziać

Wiktionary

Podział (ang. The Split) – amerykański film kryminalny z 1968 roku napisany przez Roberta Sabaroffa i wyreżyserowany przez Gordona Flemynga, powstały na podstawie powieści Donalda Edwina Westlake’a The Seventh. Wyprodukowany przez Metro-Goldwyn-Mayer i Spectrum.

Premiera filmu miała miejsce 4 listopada 1968 roku w Stanach Zjednoczonych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spotkałem się z moją eks, żeby omówić kwestię podziału majątku.

 (1.2) …jednym z kryteriów podziału (bakterii) jest wykorzystywanie lub niewykorzystywanie tlenu, co daje podział na bakterie tlenowe i beztlenowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔd͡ʑaw, AS: poʒ́au̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dzielnica ż., podzielenie n., podzielnik m., podzielna ż., podziałka ż., podzielność ż., podzielanie n., działka ż., podzielnica ż.

 czas. dzielić, podzielać, podzielić dk.

 przym. podziałowy, podzielony, podzielny, działkowy

Wiktionary


podziałeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: podziałka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podziałka ż.

Wiktionary


podziałka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) metrol. sposób oznakowania skali urządzenia lub przyrządu pomiarowego

 (1.2) kartogr. ułamek opisujący skalę mapy

 (1.3) techn. pewna stała odległość między powtarzającymi się elementami urządzenia technicznego

Wiktionary

  • Podziałka liniowa – w kartografii graficzny obraz skali
  • Podziałka mianowana – podziałka, której oznaczenia liczbowe są związane z określoną jednostką miary
  • Podziałka kreskowa – podziałka, której wskazy są zbiorem kresek
  • Podziałka cyfrowa – zbiór wskazów w formie cyfr, podających bezpośrednio wartość mierzonej wielkości
  • Podziałka transwersalna – graficzny obraz skali, oparta na podziałce liniowej
  • Podziałka gwintu – odległość osiowa pomiędzy dwoma odpowiadającymi sobie punktami sąsiednich jednoimiennych boków gwintu
  • Podziałka złożona – podziałka składająca się z kilku podziałek liniowych, z których każda przedstawia odległości na konkretnej szerokości geograficznej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. podział mrz., podziałeczka ż., podzielanie n., podzielnica ż.

 przym. podzielony

 czas. podzielić

Wiktionary


podziałkować

czasownik

 (1.1) gwara więzienna podzielić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔd͡ʑawˈkɔvat͡ɕ, AS: poʒ́au̯kovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podziałkowanie n.

Wiktionary


podziałkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podziałkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podziałkować dk.

Wiktionary


podziałówka

część urządzenia, na której jest podziałka; podzielnia


SJP.pl


podziębiać

[czytaj: pod-ziębić]
1. lekko przeziębiać;
2. podziębiać się - lekko się przeziębiać


SJP.pl


podziębić

[czytaj: pod-ziębić]
1. lekko przeziębić;
2. podziębić się - lekko się przeziębić


SJP.pl


podziębiony

[czytaj: pod-ziębić]
1. lekko przeziębić;
2. podziębić się - lekko się przeziębić


SJP.pl


podzięka

podziękowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podn. podziękowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dziękowanie n., podziękowanie n.

 czas. dziękować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podziękowanie

Wiktionary


podziękować

czasownik dokonany

 (1.1) wyrazić wdzięczność za coś, co się otrzymało

 (1.2) iron. uprzejmie komuś odmówić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szczególnie gorąco podziękowałem za pomoc finansową dla strajkujących, która wzięła się z dobrowolnych datków.

 (1.2) – Mieliśmy propozycję wejścia w ten układ, ale jak przeczytaliśmy deklarację programową, która wychwala przemiany ostatnich 15 lat, podziękowaliśmy za współpracę

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dziękować

 rzecz. podziękowanie n., dziękówa ż., dziękówka ż.

Wiktionary


podziękowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podziękować.

 (1.2) fakt bądź materialny dowód złożenia wyrazów wdzięczności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podziękowanie mu kosztowało mnie wiele.

 (1.2) Dostałem pisemne podziękowanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔd͡ʑɛ̃ŋkɔˈvãɲɛ, AS: poʒ́ẽŋkovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dziękować, podziękować

 rzecz. podzięka ż., dziękówa ż., dziękówka ż.

Wiktionary


podziękował

zwrot grzecznościowy

 (1.1) przest. dziękuję

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. przesz. od: podziękować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Wszystkiego najlepszego! – Podziękował!

 (2.1) Podczas sesji Rady Miasta podziękował za współpracę.

Wiktionary


podzielać

czasownik przechodni niedokonany (dk. podzielić)

 (1.1) wyrażać te same przekonania

 (1.2) przeżywać wspólnie; brać wspólnie w czymś udział

 (1.3) daw. rozbijać na części

czasownik zwrotny niedokonany podzielać się (dk. podzielić się)

 (2.1) daw. dzielić się z kimś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podział mrz., podzielanie n., podzielnica ż.

 przym. podzielony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgadzać się

 (1.2) dzielić

 (1.3) dzielić

 (2.1) dzielić się

Wiktionary


podzielanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podzielać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podział m., podzielenie n., podziałka ż., dzielenie n., dzielna ż., dzielnik m., podzielność ż., niepodzielanie n., podzielnica ż.

 czas. podzielać ndk., podzielić dk., dzielić ndk.

Wiktionary


podzielenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podzielić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔd͡ʑɛˈlɛ̃ɲɛ, AS: poʒ́elńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podzielić, rozdzielić

 rzecz. rozdzielacz mrz., dzielnica ż., podział mrz., dzielenie n., działka ż., podzielanie n., podzielnica ż.

 przym. działkowy, podzielny

Wiktionary


podzielić

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gram. dokonany od|dzielić.

 (1.2) dokonać podziału, wyróżnić część z jednej całości

 (1.3) mat. wyznaczyć iloraz, stosunek dwóch wielkości, funkcji itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Szef sprawiedliwie podzielił dodatkowe pieniądze między pracowników.

 (1.3) Czy umiesz podzielić 10 (= dziesięć) przez 2 (= dwa)? To wychodzi 5 (= pięć).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈd͡ʑɛlʲit͡ɕ, AS: poʒ́elʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozdzielacz mrz., działka ż., dzielnica ż., podział m., podziałka ż., podzielenie n., podzielanie n., podzielność ż., podzielnik m., podzielnica ż., podzielnia ż.

 czas. rozdzielić, dzielić ndk.

 przym. podziałowy, podzielny, działkowy, podzielony

Wiktionary


podzielnia

część urządzenia, na której umieszczona jest podziałka; podziałówka


SJP.pl

Podzielnia – część narzędzia pomiarowego na którą naniesiona jest skala. Podzielnia może mieć postać tarczy, listwy lub walca, na którym naniesiono wskazy podziałki kreskowej.

Wikipedia


podzielnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. masz. przyrząd umożliwiający podział kąta pełnego lub okręgu koła na dowolną liczbę części równych części i obrót przedmiotu o pewien określony kąt; stosowany przy skrawaniu metali;

Wiktionary

Podzielnica – przyrząd służący do podziału obwodu koła na części.

Podzielnica jest na wyposażeniu obrabiarek skrawających (frezarka, tokarka), używa się jej głównie przy nacinaniu uzębień kół zębatych, przy nacinaniu ostrzy na frezach i rowków na wiertłach.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rozdzielacz mrz., podział m., podziałka ż., podzielenie n., podzielanie n., podzielność ż., podzielnik m., podzielnia ż., dział mrz., oddział mrz., przedział mrz., przydział mrz., rozdział mrz., udział mrz., wydział mrz., dzielenie n., nadzielenie n., nadzielanie n., obdzielenie n., obdzielanie n., oddzielenie n., oddzielanie n., poprzedzielanie n., poprzydzielanie n., porozdzielanie n., powydzielanie n., przedzielenie n., przedzielanie n., przydzielenie n., przydzielanie n., rozdzielenie n., rozdzielanie n., udzielenie n., udzielanie n., współdzielenie n., wydzielenie n., wydzielanie n., zdzielenie n.

 czas. podzielić dk., podzielać ndk., dzielić ndk., nadzielić dk., nadzielać ndk., obdzielić dk., obdzielać ndk., oddzielić dk., oddzielać ndk., poprzedzielać dk., poprzydzielać dk., porozdzielać dk., powydzielać dk., przedzielić dk., przedzielać ndk., przydzielić dk., przydzielać ndk., rozdzielić dk., rozdzielać ndk., udzielić dk., udzielać ndk., współdzielić dk., wydzielić dk., wydzielać ndk., zdzielić dk.

 przym. podziałowy, podzielny

Wiktionary


podzielniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: podzielny


SJP.pl


podzielnik

cos co dzieli


SJP.pl


podzielność

Dzielnik – dwuznaczne pojęcie arytmetyczne:

  • drugi, prawy argument dzielenia – jeśli a:b=q, to a nazywa się dzielną, b – dzielnikiem, a q – ilorazem. Tak rozumiany dzielnik odpowiada mianownikowi ułamka;
  • liczba całkowita, która dzieli bez reszty daną liczbę całkowitą. To, że liczba a dzieli liczbę b oznacza, że iloraz b:a jest całkowity; zapisuje się to: a|b. Formalnie:
a|b\Leftrightarrow b:a\in \mathbb {Z} .

Wikipedia


podzielny

przymiotnik

 (1.1) dający się podzielić

 (1.2) mat. taki, który daje się podzielić bez reszty przez konkretną liczbę

 (1.3) potrafiący się skupić na wielu sprawach jednocześnie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podzielić dk.

 rzecz. podzielenie n., podzielność ż., działka ż., podział mrz., podzielnica ż.

 przym. podzielony

Wiktionary


podzielonogórski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się Zieloną Górą

Wiktionary


podzielony

przymiotnik

 (1.1) taki, na którym dokonano podziału, rozbito na kilka części

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Włochy są podzielone na dwadzieścia regionów administracyjnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔd͡ʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: poʒ́elõny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podział m., podziałka ż.

 czas. podzielić, podzielać

 przym. podzielny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) różnorodny, wieloczęściowy

Wiktionary


podziemia

Podziemia (oryg. Underworld) – powieść Dona DeLillo opublikowana w 1997 roku. Jest złożonym portretem Ameryki z czasów zimnej wojny i późniejszych. W sposób dla siebie charakterystyczny DeLillo przeplata wątki postaci całkowicie fikcyjnych z wątkami dotyczącymi postaci historycznych (Frank Sinatra, J. Edgar Hoover, Lenny Bruce i inne). Stworzony na ponad ośmiuset stronach pejzaż nie daje się łatwo streścić, łatwiej jednak pokusić się o wyszczególnienie pewnych powtarzających się wątków – są pośród nich: kryzys religii, odpady (w całym spektrum znaczeń), funkcjonowanie demokracji i państwowości amerykańskiej oraz wszechobecna (także zimnowojenna) paranoja.

Wikipedia


podziemie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) część budowli z pomieszczeniami znajdującymi się poniżej poziomu gruntu

 (1.2) przen. zbrojna lub polityczna organizacja działająca w ukryciu, przeciw urzędującej władzy

Wiktionary

  • W budownictwie określenie kondygnacji podziemnej
  • Przenośne określenie konspiracji
  • Pojęcie słowa „podziemie” w aspekcie kulturowym

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdʲˈʑɛ̃mʲjɛ, AS: podʹźmʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podziemny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) konspiracja, konspira

Wiktionary


podziemiec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. koniec jesieni, późna jesień

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nastał podziemiec i nikomu już w głowie długie spacery wokół jeziora.

Wiktionary


podziemnica

podziemnica zwyczajna - gatunek mrówki


SJP.pl


podziemny

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się pod powierzchnią ziemi

 (1.2) przen. konspiracyjny, nieoficjalny, tajny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ukończono budowę podziemnego akweduktu o długości około czterdziestu kilometrów.

 (1.2) Wzrastające trudności gospodarcze wywoływały niezadowolenie społeczeństwa, objawiane falą strajków i rozwijaniem opozycyjnej działalności podziemnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdʲˈʑɛ̃mnɨ, AS: podʹźmny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podziemie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) konspiracyjny, tajny, nieoficjalny

Wiktionary


podziewać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podziać)

 (1.1) zostawić coś nie pamiętając w jakim miejscu; zgubić coś

czasownik zwrotny niedokonany podziewać się (dk. podziać się)

 (2.1) być w nieznanym innym miejscu; pójść nie wiadomo dokąd

 (2.2) zgubić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdzie ja podziałem te okulary?

 (2.1) Gdzie ty się podziewałaś? Tak długo szukałem!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈd͡ʑɛvat͡ɕ, AS: poʒ́evać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podziać dk.

 rzecz. podziewanie n., podzianie n., zapodzianie n.

Wiktionary


podziewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podziewać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔd͡ʑɛˈvãɲɛ, AS: poʒ́evãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podziewać

 rzecz. podzianie n., zapodzianie n.

Wiktionary


podzimiec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. koniec jesieni, późna jesień

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nastał podzimiec i nikomu już w głowie długie spacery wokół jeziora.

Wiktionary


podziobanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podziobać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podziobać dk.

 rzecz. dzióbek mos./mrz.

Wiktionary


podziomek

[czytaj: pod-ziomek] istota baśniowa (np. skrzat, chowaniec) mieszkająca pod ziemią lub pod podłogą


SJP.pl


podziubdziać

potocznie: spędzić pewien czas na dziubdzianiu


SJP.pl


podziurkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podziurkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podziurkować dk.

 rzecz. dziursko n., dziurkacz mrz., dziurka ż.

Wiktionary


podziw

uczucie uznania, zachwycenia się czymś lub kimś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdumienie połączone z uznaniem, zachwytem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔd͡ʑif, AS: poʒ́if

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podziwianie n., dziwaczek mos./mrz.

 czas. podziwiać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zachwyt; pot. ochy i achy

Wiktionary


podziwać

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. patrzeć

Wiktionary


podziwiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) darzyć podziwem

 (1.2) oglądać z aprobatą, zachwytem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) On skakał po górach, a my podziwialiśmy jego zwinność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈd͡ʑivʲjät͡ɕ, AS: poʒ́ivʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podziw m., podziwianie n., dziwaczek mos./mrz.

 czas. zdziwić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zachwycać się, unosić się nad czymś, przest. admirować, chylić czoła, wielbić

Wiktionary


podziwianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podziwiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔd͡ʑiˈvʲjä̃ɲɛ, AS: poʒ́ivʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podziwiać, zdziwić

 rzecz. podziw m., dziwaczek mos./mrz.

Wiktionary


podziwić

podziwić się - spędzić pewien czas w zdziwieniu


SJP.pl


podzlecać

[czytaj: pod-zlecać] zlecać coś podwykonawcy


SJP.pl


podzlecanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podzlecać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podzlecać ndk.

Wiktionary


podzlecić

[czytaj: pod-zlecić] zlecić coś podwykonawcy


SJP.pl


podzlewowy

[czytaj: pod-zlewowy] umieszczony pod zlewem


SJP.pl


podzlewozmywakowy

przymiotnik

 (1.1) montowany pod zlewozmywakiem

Wiktionary


podżorski

[czytaj: pod-żorski] nazwisko


SJP.pl


podżołądkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) umiejscowiony z pod żołądkiem

Wiktionary


podżuchwowy

[czytaj: pod-żuchwowy] znajdujący się pod żuchwą - dolną szczęką; podszczękowy


SJP.pl


podźwignąć

1. podnieść z wysiłkiem w górę coś dużego, ciężkiego;
2. odbudować, wznieść coś na nowo;
3. odrodzić, podnieść z upadku;
4. dać radę czemuś, wytrzymać, znieść coś


SJP.pl


podźwignięty

1. podnieść z wysiłkiem w górę coś dużego, ciężkiego;
2. odbudować, wznieść coś na nowo;
3. odrodzić, podnieść z upadku;
4. dać radę czemuś, wytrzymać, znieść coś


SJP.pl


podzwonne

1. przenośnie: wspomnienie o czymś, co minęło, w tonie hołdu lub żalu;
2. przestarzale: bicie w kościelne dzwony w czasie pogrzebu jako hołd składany zmarłemu;
3. opłata za to dzwonienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bicie w kościelne dzwony na pogrzebie

 (1.2) kośc. ekon. opłata pobierana za podzwonne (1.1)

 (1.3) przen. hołd pamięci, wspomnienie o czymś, co przeszłe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dzwonnik mzw./mos., dzwon mrz., dzwonek mrz., dzwonnica ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzwonne

Wiktionary


podzwrotnikowy

[czytaj: pod-zwrotnikowy] znajdujący się w okolicach zwrotnika; półtropikalny, subtropikalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) leżący w pobliżu zwrotnika, właściwy dla strefy zwrotnika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Męczennica olbrzymia występuje w strefie podzwrotnikowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zwrotnik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) subtropikalny

Wiktionary


podżyrować

[czytaj: pod-żyrować] poręczyć zapłatę sumy wekslowej; zażyrować


SJP.pl


podżyrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podżyrować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podżyrować dk.

Wiktionary


podżyrowywać

[czytaj: pod-żyrowywać] poręczać zapłatę sumy wekslowej


SJP.pl


podżyły

[czytaj: pod-żyły] przestarzałe: będący w podeszłym wieku, mający wiele lat; podstarzały


SJP.pl


podłączać

czasownik

 (1.1) uruchamiać urządzenie łącząc instalację, np. elektryczną, gazową

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zajmuję miejsce w ciasnej kabinie, zapinam pasy, podłączam (tuż pod kolanem lewej nogi) przewód systemu przeciwprzeciążeniowego do kombinezonu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podłączenie n., podłączanie n.

 czas. przyłączyć, podłączyć

Wiktionary


podłączanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podłączać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podłączyć, przyłączyć, podłączać ndk.

 rzecz. podłączenie n.

Wiktionary


podłącze

Integralne części wsi w Polsce

Wg TERYT jest ich 9
  • Podłącze – część miasta Ciepielów w woj. mazowieckim, w pow. lipskim, w gminie Ciepielów
  • Podłącze – przysiółek wsi Nowe Depułtycze w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Chełm
  • Podłącze – część wsi Wierzbica w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Leśniowice
  • Podłącze – część kolonii Olchowiec-Kolonia w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Wierzbica
  • Podłącze – część wsi Chomęciska Duże w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Stary Zamość
  • Podłącze – część wsi Białobrzegi w woj. podkarpackim, w pow. łańcuckim, w gminie Białobrzegi
  • Podłącze – część wsi Korniaktów Południowy w woj. podkarpackim, w pow. łańcuckim, w gminie Białobrzegi
  • Podłącze – kolonia wsi Raków w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów
  • Podłącze – część wsi Wilczyce w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Wilczyce

Wikipedia


podłączenie

urządzenie lub instalacja służące łączeniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podłączyć.

 (1.2) urządzenie lub instalacja, która służy łączeniu

 (1.3) metoda lub sposób łączenia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdwɔ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: podu̯õṇčńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podłączanie n., łącze n.

 czas. przyłączyć, podłączać ndk., podłączyć dk., łączyć ndk.

Wiktionary


podłączeniowy

podłączenie


SJP.pl

Patrz:

podłączenie

podłączyć

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|podłączać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podłączanie n., podłączenie n.

 czas. przyłączyć, podłączać ndk.

Wiktionary


podłagiewnicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się, odbywający się pod Łagiewnikami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pielgrzymi rozsiedli się na podłagiewnickich łąkach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Łagiewniki nmos., łagiewniczanin m., łagiewniczanka ż.

 przym. łagiewnicki

Wiktionary


podłapywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|podłapywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podłapywać ndk.

Wiktionary


podłasić

potocznie: podłasić się - zabiegając o czyjeś względy, pochlebić komuś; podlizać się


SJP.pl


podłatczyn

owad z rodziny pasikonikowatych


SJP.pl

Metrioptera – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Gatunki z tego rodzaju są określane w języku polskim zwyczajową nazwą podłatczyn. Rodzaj obejmuje kilkanaście gatunków występujących w Europie i w Azji. Gatunkiem typowym jest Gryllus brachypterus (=Metrioptera brachyptera).

Wikipedia


podławy

1. trochę podły;
2. potocznie: na niskim poziomie, w złym gatunku; lichy, marny


SJP.pl


podłazić

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podleźć)

 (1.1) pot. dostawać się w pobliże czegoś poprzez powolny czy nieostrożny ruch

 (1.2) pot. przemieszczając się wolno, wsuwać się pod coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ja będę podłaziła pod ich wóz, a ty musisz gnojków jakoś zagadać.

 (1.2) Patrz, jak te stworzonka podłażą pod korzeń dębu!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podłażenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podchodzić

 (1.2) wczołgiwać się

Wiktionary


podłaźniczka

czubek jodły, świerka lub gałąź sosnowa wieszane pod sufitem jako ozdoba w czasie świąt Bożego Narodzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lud. czubek jodły, świerka lub gałąź sosnowa wieszane pod sufitem jako ozdoba w czasie Bożego Narodzenia;

Wiktionary

Podłaźniczka – polska i słowacka ozdoba świąteczna. Na ogół podłaźniczkę robiono z wierzchołka choinki odwróconego do góry nogami, który następnie zostawał przyozdabiany bibułą, cukierkami, jabłkami, orzechami, czy typowo polskimi światami, lub ze słomy. Taką ozdobę wieszano następnie nad stołem wigilijnym, lub w kącie. Podłaźniczka miała zapewniać domownikom szczęście i dobrobyt. Podłaźniczka wywodzi się z tradycji podłazów.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) podłaźnik

Wiktionary


podłaźnik

w tradycjach słowiańskich: pierwszy gość, który przychodzi do domu na Boże Narodzenie lub między dniem św. Dymitra a świętem Trzech Króli; gość obrzędowy, boski gość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba odwiedzająca chałupe w okresie po Bożym Narodzeniu

Wiktionary

Wikipedia


podłęcze

Miejscowości i ich cvzęści w Polsce

Wg TERYT jest ich 4, w tym 3 podstawowe
  • Podłęcze – wieś w woj. łódzkim, w pow. skierniewickim, w gminie Słupia
  • Podłęcze – wieś w woj. mazowieckim, w pow. piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria
  • Podłęcze – przysiółek wsi Ościęcin w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Gryfice
  • Podłęcze – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Suchań

Wikipedia


podłężyce

Podłężyce – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Sieradz. Leży na wschodnim brzegu Warty.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


podłodzie

dolna, wodoszczelna część kadłuba wodnopłata


SJP.pl


podłódzki

1. położony w pobliżu Łodzi;
2. charakterystyczny dla okolic Łodzi


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się pod Łodzią

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈwut͡sʲci, AS: podu̯ucʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Łódź ż., łodziak mos.

Wiktionary


podłoga

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. bud. pozioma powierzchnia w budynku, po której chodzą ludzie, wykonana z drewna, kamienia itp.; podłoże

 (1.2) mat. popularna nazwa funkcji matematycznej, przyporządkowującej liczbie rzeczywistej x największą liczbę całkowitą nie większą od x;

 (1.3) daw. podłoże, ziemia, grunt

 (1.4) pot. podkreślnik

Wiktionary

Podłoga – element wykańczający górną część stropu; posadzka jest elementem składowym podłogi. Zapewnia izolację termiczną, akustyczną i przeciwwilgociową, przenosi obciążenia równomiernie rozłożone i skupione, jest płaska i przystosowana do tego, aby mógł się po niej odbywać ruch.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kelnerka upuściła na podłogę tacę z przystawkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈwɔɡa, AS: podu̯oga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podłogówka ż., podłoże n.

 przym. podłogowy, przypodłogowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|ziym., gw-pl|Górny Śląsk|zola.

 (1.2) mat. cecha, entier, część całkowita

Wiktionary


podłogówka

potocznie: ogrzewanie podłogowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. bud. ogrzewanie podłogowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W łazience mamy podłogówkę, więc można chodzić na boso.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdwɔˈɡufka, AS: podu̯ogufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podłoga ż.

 przym. podłogowy

Wiktionary


podłogowy

podłoga


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się w podłodze, na podłodze; przeznaczony na podłogę

Wiktionary

Patrz:

podłoga

Przykłady

 (1.1) Kupiliśmy nową wykładzinę podłogową do przedpokoju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔdwɔˈɡɔvɨ, AS: podu̯ogovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podłoga ż., podłogówka ż.

Wiktionary


podłokietnik

poręcz krzesła, oparcie boczne fotela, na którym opiera się łokieć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. oparcie pod łokcie, np. u fotela;

Wiktionary

Podłokietniki – boczne poręcza mebla do siedzenia, służące do opierania łokci. Podłokietniki bywają tapicerowane, połączone są często z siedziskiem mebla i oparciem.

Rodzaje mebli z podłokietnikami: fotel, sofa, szezlong.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. łokieć mrz.

Wiktionary


podłonowy

znajdujący się pod łonem


SJP.pl


podłość

1. bycie podłym; nikczemność;
2. podły czyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co podłe; cecha tych, którzy są podli

 (1.2) podły czyn, niegodziwy postępek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdwɔɕt͡ɕ, AS: podu̯ość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podlec m., upadlanie n., upodlenie n.

 czas. upadlać ndk., upodlić dk.

 przym. podły

 przysł. podle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) niegodziwość, nikczemność, haniebność; przest. bezecność, bezeceństwo, niecność; pot. świństwo, draństwo; wulg. skurwysyństwo

Wiktionary


podłostka

błahy, lecz podły postępek; świństewko


SJP.pl


podłowczy

pomocnik łowczego


SJP.pl


podłoże

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spodnia warstwa

 (1.2) roln. ogrod. wierzchnia warstwa ziemi pod uprawę

 (1.3) mikrobiol. pożywka dla bakterii;

 (1.4) przyczyna

Wiktionary

  • podłoże budowlane
  • podłoże drukowe
  • podłoże gruntowe
  • podłoże hodowlane
  • podłoże językowe
  • podłoże malarskie
  • podłoże szklarniowe

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔdˈwɔʒɛ, AS: podu̯ože

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podłożyć dk.

 rzecz. podkład mrz., podłoga ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gleba, grunt, ziemia

Wiktionary


podłożowy

podłoże


SJP.pl

Patrz:

podłoże

podłożyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. podkładać)

 (1.1) umieścić pod czymś

 (1.2) umieścić ukradkiem

 (1.3) szt. muz. film. teatr. dać ilustrację, tło z innej dziedziny sztuki jakiemuś utworowi, dziełu

 (1.4) kraw. szyjąc, podwinąć brzeg materiału

czasownik zwrotny dokonany podłożyć się (ndk. podkładać się)

 (2.1) postawić się w niekorzystnej sytuacji poprzez własną nieostrożność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podłożenie n., podkład mrz., podłoże n.

 czas. podkładać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podstawić, podsunąć

 (1.2) podrzucić

Wiktionary


podług

przestarzale: według


SJP.pl

przyimek

 (1.1) przest. według (zgodnie z instrukcjami, planem)

 (1.2) przest. według (zgodnie z tym, co ktoś mówi)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wedle, według, zgodnie z

 (1.2) wedle, według

Wiktionary


podługowato-okrągły

podługowaty i okrągły


SJP.pl


podługowaty

nieco wydłużony


SJP.pl


podłuż

zrobić coś dłuższym


SJP.pl


podłużać

robić coś dłuższym


SJP.pl


podłużnia

chodnik w złożu poprowadzony w kierunku jego rozciągłości


SJP.pl


podłużniak

młot kowalski z rąbem podłużnym; podłużnik


SJP.pl


podłużnica

belka podłużna, wzmacniająca lub podtrzymująca coś; wzdłużnica


SJP.pl

Podłużnica – podłużna część konstrukcji nadwozia samochodu. Element ramy lub nadwozia samonośnego w samochodzie. Nazwa wzięła się od kierunku przebiegu elementu, który biegnie wzdłuż pojazdu. Konstrukcja ramy pojazdu składa się z podłużnic, poprzecznic i elementów wzmacniających.

Wikipedia


podłużnie

przysłówek

 (1.1) w sposób podłużny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. podłużny

Wiktionary


podłużnik

1. kawałek odpowiedniej tkaniny złożony podłużnie, służący do opatrunku;
2. gatunek pająka z rodziny ślizgunowatych;
3. młot kowalski z rąbem podłużnym; podłużniak


SJP.pl

  • Podłużnik – wzgórze w mezoregionie Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich
  • podłużnik (Tibellus) – rodzaj pająków

Wikipedia


podłużnogłowie

w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichokefalia, dolichocefalia, długogłowie, długogłowość, podłużnogłowość


SJP.pl


podłużnogłowiec

w antropologii: człowiek o kształcie głowy wydłużonym ku tyłowi, typowym np. dla rdzennych Australijczyków; długogłowiec


SJP.pl


podłużnogłowość

w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichokefalia, dolichocefalia, długogłowie, długogłowość, podłużnogłowie


SJP.pl


podłużnogłowy

o człowieku: mający kształt głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; długogłowy


SJP.pl


podłużny

przymiotnik

 (1.1) wąski, o wydłużonym kształcie

 (1.2) ciągnący się wzdłuż czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔdˈwuʒnɨ, AS: podu̯užny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. podłużnie

 rzecz. długość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wydłużony, podługowaty

 (1.2) wzdłużny

Wiktionary


podłużyć

zrobić coś dłuższym


SJP.pl


podły

postępujący nieuczciwie, zdradziecko, podstępnie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony skrupułów, postępujący nieuczciwie w sposób świadomy, celowy, popełniający czyny haniebne, zasługujący na potępienie i pogardę

 (1.2) wynikający z czyjejś niegodziwości

 (1.3) pot. w złym gatunku, kiepskiej jakości, w złym stanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To podły człowiek, cieszy się nieszczęściem innych.

 (1.2) Nie przypuszczałam, że dopuścisz się takich podłych intryg.

 (1.3) Na koloniach byłoby fajnie, gdyby nie to podłe jedzenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔdwɨ, AS: podu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podlec m., podłość ż., upodlenie n.

 czas. upadlać ndk., upodlić dk., upodlać ndk.

 przysł. podle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nikczemny, niegodziwy

 (1.2) bezecny, drański, łajdacki

 (1.3) lichy, marny, kiepski

Wiktionary


poe

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) inform. technologia przesyłu energii elektrycznej do urządzeń peryferyjnych będących elementami sieci, za pomocą skrętki ethernet;

Wiktionary

  • Edgar Allan Poe – amerykański poeta i nowelista.
  • PoE (ang. Power over Ethernet) – technologia zasilania urządzeń sieciowych poprzez skrętkę służącą równocześnie do transmisji danych.
  • POE (PowerOpen Environment) – niezależny sprzętowo standard dla otwartych systemów bazujących na architekturze PowerPC.
  • POE (Projekt Ostry Emade) – polski projekt muzyczny.
  • Poe – amerykańska wokalistka (właśc. Ann Danielewski).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|PoE. < etym|ang|power|over|ethernet.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) PoE

źródła.

== PoE (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = inform. elektron. power over Ethernet → zasilanie przez Ethernet

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|PoE. < etym|ang|power|over|ethernet.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) PoE

źródła.

== PoE (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = inform. elektron. power over Ethernet → zasilanie przez Ethernet

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


poeciak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) lekcew. poeta

Wiktionary


poecina

(r. męski) lekceważąco: marny poeta


SJP.pl


poedukować

spędzić pewien czas na edukowaniu


SJP.pl


poedytować

spędzić pewien czas na edytowaniu


SJP.pl


poegzaminacyjny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dziejący się po egzaminie, powstały po egzaminie, nawiązujący do egzaminu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɛɡzãmʲĩnaˈt͡sɨjnɨ, AS: poegzãmʹĩnacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. egzamen mrz., egzamin mrz., egzaminator mos., egzaminatorka ż., egzaminatorskość ż., egzaminowanie n., przeegzaminowanie n., przeegzaminowywanie n.

 czas. egzaminować ndk., przeegzaminować dk., przeegzaminowywać ndk.

 przym. egzaminatorski, egzaminowy, przedegzaminowy, poegzaminowy, egzaminacyjny, przedegzaminacyjny

 przysł. egzaminacyjnie

Wiktionary


poegzaminowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dziejący się po egzaminie, powstały po egzaminie, nawiązujący do egzaminu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. egzamen mrz., egzamin mrz., egzaminator mos., egzaminatorka ż., egzaminatorskość ż., egzaminowanie n., przeegzaminowanie n., przeegzaminowywanie n.

 czas. egzaminować ndk., przeegzaminować dk., przeegzaminowywać ndk.

 przym. egzaminacyjny, egzaminatorski, egzaminowy, poegzaminacyjny, przedegzaminacyjny, przedegzaminowy

 przysł. egzaminacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poegzaminacyjny

Wiktionary


poegzystować

egzystować przez pewien czas; pobyć, poprzebywać


SJP.pl


poekscytować

1. rzadko: pobudzić, podnieć, podekscytować;
2. poekscytować się - spędzić pewien czas na wprowadzaniu się w stan podniecenia, pobudzenia emocjonalnego


SJP.pl


poeksperymentować

1. eksperymentować przez jakiś czas;
2. wykonać wiele eksperymentów


SJP.pl


poekspozycyjny

pozostały po ekspozycji, następujący po ekspozycji


SJP.pl


poema

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. liter. dłuższy utwór pisany wierszem opisujący ciąg wątków lub refleksji

Wiktionary

Poema – tango napisane około 1935 roku; międzynarodowy szlagier tego okresu. Muzyka Eduardo Bianco (1892-1959) i Mario Melfi, słowa Mario Melfi i Eduardo Bianco.

Poema była pierwszy raz grana w Hamburgu przez orkiestrę Bianco. Melodia jest zapożyczona z innych, anonimowych, źródeł; według innej wersji melodia Poemy została napisana przez grupę muzyków w czasie podróży pociągiem. Wersja nagrana przez Francisco Canaro jest jedną z najbardziej znanych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) poemat

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== poema (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) liter. wiersz (utwór poetycki)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɛ̃ma, AS: poma

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poemat

Wiktionary


poemacik

zdrobnienie od: poemat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) krótki poemat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie jest poemat, lecz tylko mały poemacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poemat mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. środ. poemko

Wiktionary


poemat

utwór literacki o uroczystym nastroju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. dłuższy utwór pisany wierszem opisujący ciąg wątków lub refleksji

 (1.2) muz. utwór muzyczny oparty na motywie literackim, przeznaczony na orkiestrę symfoniczną

 (1.3) pot. doskonała rzecz

 (1.4) pot. dość długa pisemna forma wypowiedzi, np. list

Wiktionary

Poemat – dłuższy utwór wierszowany obejmujący ciąg wydarzeń tworzących fabułę lub grupę refleksji, opisów.

Niektóre gatunki poematów:

  • poemat epicki
  • poemat opisowy
  • poemat dydaktyczny
  • poemat heroikomiczny – parodia eposu bohaterskiego
  • poemat dygresyjny – wątek fabularny przeplatany dygresjami autora
  • poemat filozoficzny
  • poemat liryczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podarowałem jej antologię poematów Ritsosa.

 (1.3) To nie jest list, to poemat.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poematyzować

 rzecz. zdrobn. poemacik m.

 przym. poematyczny, poematowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. poema

 (1.3) arcydzieło, dzieło, majstersztyk

Wiktionary


poematowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poematem, dotyczący poematu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poemat m.

Wiktionary


poemko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. środ. krótki poemat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poemacik

Wiktionary


poemocjonować

poemocjonować się - spędzić pewien czas na emocjonowaniu się czymś


SJP.pl


poena

w nomenklaturze prawniczej (przestarzale): kara wymierzana przestępcy; zwykle cielesna, czasami w postaci grzywny


SJP.pl


poet.

skrót od: poetyzm, poetyczny, poetycki, poetycko (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = poetycko

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. poetycko

Wiktionary


poeta

człowiek o artystycznej duszy, piszący wiersze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) literat piszący wiersze, tworzący poezję

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój przyjaciel jest poetą i wydał właśnie swój pierwszy tomik wierszy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɛta, AS: poeta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poezja ż., poezyjka ż., poetyka ż., poetyk m., poetyckość ż., poetyczność ż., poecina m.

:: fż. poetka ż.

 przym. poetycki, poetyczny, poezyjny

 przysł. poetycko, poetycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bard; żart. wierszokleta

Wiktionary


poetessa

przestarzale: poetka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. poetka

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) poetka

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. poetycki

frazeologia.

etymologia. etym|franc|poétesse.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|poetka.

źródła.

== poetessa (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) poetka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɛˈtɛsːa, AS: poete•sa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. poetycki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poetka

Wiktionary


poetka

autorka utworów poetyckich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. kobieta, która pisze wiersze

Wiktionary

Liryka (gr. λυρικóς lyrikós „odnoszący się do liry”) – jeden z trzech rodzajów literackich, obok dramatu i epiki.

Obejmuje utwory, których głównym przedmiotem przedstawienia są przeżycia wewnętrzne, przekazywane za pośrednictwem wypowiedzi monologicznej (rzadziej dialogu), odznaczającej się subiektywizmem, podporządkowanej funkcji ekspresywnej oraz funkcji poetyckiej języka. Centralnym elementem utworu lirycznego jest tzw. podmiot liryczny. Niezależnie od gatunku język liryki oznacza się (w porównaniu z dramatem i epiką) wysokim zmetaforyzowaniem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kilka tomików poetki rozlosujemy jako nagrodę.

 (1.1) Uczniowie sami wybrali poetkę na patronkę liceum.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɛtka, AS: poetka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poetyckość ż.

:: fm. poeta mos.

 przym. poetycki

 przysł. poetycko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. poetessa

Wiktionary


poetycki

odnoszący się do poety lub poezji, właściwy poezji, pisany wierszem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z poezją

przymiotnik jakościowy

 (2.1) o charakterze, uroku właściwym poezji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɛˈtɨt͡sʲci, AS: poetycʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poetyckość ż., poezja ż., poezyjka ż., poeta mos., poetka ż., poetessa ż., poetyka ż., poetyzm mrz., poetyzowanie n.

 czas. poetyzować ndk.

 przym. poetyczny, poezyjny

 przysł. poetycko

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) poetyczny

Wiktionary


poetycko

przysłówek

 (1.1) właściwie dla poezji, w sposób poetycki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyraża się poetycko.

 (1.1) Uważam, że architektura włoskiego renesansu jest poetycko piękna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɛˈtɨt͡skɔ, AS: poetycko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poetyckość ż., poezja ż., poeta mos., poetka ż.

 czas. poetyzować ndk.

 przym. poetycki, poetyczny

 skr. poet.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) górnolotnie, lirycznie

Wiktionary


poetyckość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co poetyckie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɛˈtɨt͡skɔɕt͡ɕ, AS: poetyckość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poezja ż., poeta m., poetka ż., poetyzm m., poetyzacja ż.

 czas. poetyzować ndk.

 przym. poetycki

 przysł. poetycko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) liryczność

Wiktionary


poetycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób poetyczny, poetycko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poeta mos., poetyczność ż.

 przym. poetyczny

Wiktionary


poetyczniej

stopień wyższy od przysłówka: poetycznie


SJP.pl


poetyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: poetyczny; bardziej poetyczny


SJP.pl


poetyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co poetyczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poeta mos., poetyka ż.

 przym. poetyczny

 przysł. poetycznie

Wiktionary


poetyczny

pełen poezji, przepojony poezją; poetycki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odznaczający się poetycznością

 (1.2) liter. teatr. zawierający utwory poetyckie

 (1.3) liter. obrazujący wewnętrzne przeżycia i emocje podmiotu

 (1.4) wrażliwy i uzewnętrzniający uczucia

 (1.5) bardzo nastrojowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poeta mos., poetyka ż., poetyczność ż.

 przysł. poetycznie, poetycko

 przym. poetycki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poetycki

 (1.2) poetycki

 (1.3) poetycki

 (1.4) romantyczny

Wiktionary


poetyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) liter. znawca teorii poezji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poeta mos., poetyka ż.

Wiktionary


poetyka

1. zespół środków charakterystycznych dla twórczości pisarza, szkoły poetyckiej, kierunku literackiego;
2. dział teorii literatury zajmujący się analizą organizacji tekstu literackiego


SJP.pl

Poetyka – dziedzina nauki o literaturze, a ściślej teorii literatury, rozpatrująca przede wszystkim sposób istnienia dzieła literackiego jako tworu językowego o swoistym charakterze, określanym przez potrzeby funkcji estetycznej. Przedmiotem zainteresowania poetyki są ogólne reguły organizacji tekstu literackiego.

Wikipedia


poetyzacja

1. wprowadzenie do tekstów elementów poezji;
2. przedstawianie kogoś lub czegoś jako doskonałych, dużo lepszych lub piękniejszych niż są w rzeczywistości


SJP.pl


poetyzm

1. słowo lub konstrukcja charakterystyczne dla poezji;
2. poetyckość utworu lub wypowiedzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) słowo lub konstrukcja charakterystyczne dla poezji;

 (1.2) poetyckość utworu lub wypowiedzi

 (1.3) literacki kierunek awangardowy powstały w Czechach w latach dwudziestych XX wieku;

Wiktionary

Poetyzm (cz. poetismus) – czeski literacki kierunek awangardowy z trzeciej dekady XX wieku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈɛtɨsm̥, AS: poetysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poetyzacja ż., poezja ż., poetyckość ż.

 czas. poetyzować

 przym. poetycki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) poetyckość, poetyczność

Wiktionary


poewangelicki

o budynku, świątyni: taki, który wcześniej służył wspólnocie ewangelików


SJP.pl


poezja

wieloznaczny termin, współcześnie stanowiący przede wszystkim określenie dzieł literackich nienapisanych prozą lub synonim liryki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. działalność literacka obejmująca wiersze, twórczość poetycką

 (1.2) przen. coś wyjątkowego, godnego uwagi

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mity o poezji tłumaczą jej powstanie interwencją bogów.

 (1.2) Skoki z trampoliny w jego wykonaniu są czystą poezją.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɛzʲja, AS: poezʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poetyzm mrz., poetyckość ż., poeta mos., poezje lm nm., poezjomania ż., poezyjka ż., poezyjność ż.

 przym. poezyjny, poetycki

 przysł. poetycko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) liryka, wiersz, literatura

Wiktionary


poezje

wieloznaczny termin, współcześnie stanowiący przede wszystkim określenie dzieł literackich nienapisanych prozą lub synonim liryki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) liter. liryki autorstwa jednego poety

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szereg jej poezji opublikowano w podziemiu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poezyjność ż., poezja ż., poezyjka ż.

 przym. poezyjny

Wiktionary


poezjomania

przesadna skłonność do pisania wierszy właściwa komuś pozbawionemu talentu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. pasja osoby nieutalentowanej do pisania wierszy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poezja ż.

Wiktionary


poezyjka

zdrobnienie od: poezja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) krótki liryk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na pierwszej stronie wydania wydawcy periodyku zamieścili krótką poezyjkę napisaną blisko sto lat temu przez naszego wieszcza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poezyjność ż., poeta mos., poezja ż., poezje lm nm.

 przym. poezyjny, poetycki

Wiktionary


poezyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest poezyjne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poezja ż., poezje lm nm., poezyjka ż.

 przym. poezyjny

Wiktionary


poezyjny

przymiotnik

 (1.1) przest. poetycki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poezyjność ż., poezje nmos., poezyjka ż., poeta mos., poezja ż.

 przym. poetycki

Wiktionary


pofabryczny

stanowiący przedtem własność fabryki


SJP.pl


pofajdać

potocznie: pobrudzić, poplamić; popaskudzić, oświnić, utytłać, umazać, pociapać


SJP.pl


pofalowany

przymiotnik

 (1.1) posiadający kształt fali na powierzchni

Wiktionary


pofarbować

czasownik dokonany (ndk. farbować)

 (1.1) nadać określoną barwę, używając jakich substancji

 (1.2) pot. tracąc kolor w rezultacie wydzielania z siebie barwnika, zabrudzić inne rzeczy

czasownik zwrotny dokonany pofarbować się (ndk. farbować się)

 (2.1) pokryć się kolorami

 (2.2) pot. nadać określoną barwę swoim włosom, używając jakich substancji

 (2.3) pot. pod wpływem kontaktu z jaką substancją przyjąć określony kolor

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Haylie, która naturalnie jest brunetką na jakiś czas pofarbowała swoje włosy na blond, ale potem powróciła do naturalnego koloru.

 (1.2) Nowa sukienka pofarbowała mi białą kanapę i kremowe krzesła z ekoskóry. Plam nie da się doczyścić wieloma środkami.

 (2.2) Moja koleżanka była ciemną blondynką o niebieskich oczach i pofarbowała się na brąz, wygląda bardzo ładnie.

 (2.2) Prawdziwe krucze brunetki za to nie wyglądają dobrze, jeśli się pofarbują na blond, wystarczy popatrzeć na Cyganki.

 (2.3) Moje nowe świetne spodenki BIAŁE pofarbowały się w praniu na żółto.

Wiktionary

Powiązane:

 ims. przym. przesz. pofarbowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ufarbować, pomalować, wyfarbować, zafarbować

 (1.2) zafarbować

 (2.2) ufarbować się, wyfarbować się, zafarbować się

 (2.3) ufarbować się, zafarbować się

Wiktionary


pofarcić

potocznie: pofarcić się - poszczęścić się, powieść się; przyfarcić, sfarcić się


SJP.pl


pofatygować

1. zmęczyć, znużyć, sfatygować wiele osób jedną po drugiej;
2. skłonić kogoś do przyjścia, narażając na fatygę;
3. pofatygować się - pójść, udać się dokądś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. fatygować)

 (1.1) skłonić kogoś do przybycia, narażając na fatygę

czasownik zwrotny dokonany pofatygować się (ndk. fatygować się)

 (2.1) zadać sobie trud dotarcia gdzieś lub zrobienia czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Wczoraj pofatygowałem się na koncert słynnego kontratenora.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔfatɨˈɡɔvat͡ɕ, AS: pofatygovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pofatygowanie n., fatyga

 przym. sfatygowany

Wiktionary


pofatygowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pofatygować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔfatɨɡɔˈvãɲɛ, AS: pofatygovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pofatygować

Wiktionary


pofałszować

1. sfałszować wiele czegoś; popodrabiać;
2. grać lub śpiewać nieumiejętnie przez pewien czas


SJP.pl


pofestiwalowy

następujący po festiwalu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dziejący się po festiwalu, powstały po festiwalu, nawiązujący do festiwalu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jest on także wydawcą pofestiwalowych almanachów, w których zamieszczane są literackie próbki uczestników imprezy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔfɛstʲivaˈlɔvɨ, AS: pofestʹivalovy

Wiktionary


pofeudalny

następujący po okresie dominowania feudalizmu; postfeudalny


SJP.pl


pofilmować

spędzić pewien czas na filmowaniu


SJP.pl


pofilować

1. potocznie: popatrzeć lub pozaglądać gdzieś ukradkiem;
2. o lampie naftowej, świecy, knocie itp.: pokopcić przez pewien czas;
3. w grach karcianych: powoli rozsunąć i zobaczyć karty w celu wywołania napięcia


SJP.pl


pofolgować

ulżyć (najczęściej sobie), pozwolić komuś na coś (z reguły niedozwolonego)


SJP.pl


pofolgowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pofolgować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pofolgować dk.

Wiktionary


pofolwarczny

pozostały po folwarku, należący dawniej do folwarku


SJP.pl


poforteczny

pozostały po dawnej fortyfikacji


SJP.pl


pofortunić

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) daw. poszczęścić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fortunny mrz., fortuna ż., fortunka ż., fortunat mos., fortunatka ż., Fortunat mos., Fortunata ż., Fortuna ż.

 czas. fortunić ndk.

 przym. fortunny

 przysł. fortunnie

Wiktionary


pofotografować

sfotografować po kolei, wiele razy


SJP.pl


pofragmentować

podzielić całość na odrębne części; pokawałkować


SJP.pl


pofragmentowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pofragmentować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pofragmentować dk.

 rzecz. fragment mrz.

Wiktionary


pofranciszkański

przymiotnik

 (1.1) taki, który kiedyś należał do franciszkanów lub franciszkanek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miasto doinwestowało remont kościoła pofranciszkańskiego.

 (1.1) Po kasacie klasztoru, zabudowania pofranciszkańskie zostały sprzedane gminie żydowskiej (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈfrãɲˈt͡ɕiʃkaɨ̃j̃sʲci, AS: pofrãńćiškaĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. franciszkanin mos., franciszkanka ż., Franciszek mos., franciszkanizm mrz., Franciszka ż.

 przym. franciszkański, Franciszkowy

 przysł. franciszkańsko

Wiktionary


pofrancuski

przymiotnik

 (1.1) taki, który pozostał po Francji, Francuzach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) Waszyngton otrzymał propozycję budowy w emiracie instalacji wojskowych, w tym dostęp do dużej pofrancuskiej bazy Al-Udajd koło Dohy (…)

Wiktionary


pogacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. rodzaj małej bułeczki z ciasta drożdżowego, podawanej na słodko lub słono w zależności od dodatków

Wiktionary


pogadać

spędzić pewien czas na gadaniu, rozmowie, porozmawiać przez chwilę, omówić coś, przemyśleć, porozważać coś z kimś


SJP.pl


pogadanka

wykład na jakiś temat; rozmowa


SJP.pl

Pogadanka – metoda nauczania, w której nauczyciel podejmuje rozmowę z uczniami. W przeciwieństwie do zwykłej rozmowy, nauczyciel zna zawczasu odpowiedzi uczniów, ewentualnie na nie naprowadzając.

Wikipedia


pogaducha

potocznie, żartobliwie o pogawędce, rozmowie, zazwyczaj krótkiej i na błahy, nieistotny temat; pogaduszka


SJP.pl


pogaduszka

potocznie, żartobliwie o pogawędce, rozmowie, zazwyczaj krótkiej i na błahy, nieistotny temat; pogaducha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. rozmowa o błahych sprawach; luźna konwersacja

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy pogaduszce milej czas płynie. Czemu tedy nie pogadać?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zgrub. pogaducha ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. pogawędka, gadka; książk. gawęda, gawędka, pogwarka; przest. pogawęda; rozmówka

Wiktionary


poganek

rodzaj roślin z rodziny łużnikowatych


SJP.pl

Poganek (Peganum) – rodzaj roślin z rodziny łużnikowatych (Nitrariaceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego cztery do sześciu gatunków. Rośliny te rosną w zachodniej i środkowej Azji. Zasięg jednego gatunku (P. harmala) obejmuje południową Europę i północną Afrykę. Jeden gatunek (P. mexicanum) występuje w Teksasie i Nowym Meksyku w Ameryce Północnej. Rośliny te rosną w miejscach suchych, często na siedliskach silnie zgryzanych.

Wikipedia


poganiać

potocznie: spędzić pewien czas na ganianiu; przeganiać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pogonić)

 (1.1) zmuszać do szybkiego udania się w określonym kierunku

 (1.2) zmuszać do rychłego wykonania czegoś

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pogonić)

 (2.1) udawać się prędko dokądś

 (2.2) próbując dogonić, biec szybko za kimś lub za czymś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poganianie n., goniec mzw./mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) popędzać

 (1.2) ponaglać, przynaglać

 (2.1) gnać, pędzić, popędzać

Wiktionary


poganiacz

osoba poganiająca zwierzęta pastwiskowe, a rzadziej także: wypasająca je i pilnująca podczas pasienia się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zaw. osoba poganiająca zwierzęta pociągowe i juczne w celach zarobkowych, także opiekun tych zwierząt;

Wiktionary

Poganiacz – zawód, osoba poganiająca zwierzęta pociągowe i juczne w celach zarobkowych, także opiekun tych zwierząt, np:

  • kornak – poganiacz słoni
  • mulnik – poganiacz mułów
  • wielbłądnik - poganiacz wielbłądów

Urządzenie do poganiania zwierząt

  • poganiacz grzechotka
  • poganiacz elektryczny

Wikipedia


poganiaczka

poganiacz


SJP.pl

Patrz:

poganiacz

poganica

Poganica – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sidra.

Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Sokolanach.

Wikipedia


poganice

Poganice (kaszb. Pògóńce, niem. Poganitz) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Potęgowo nad Łupawą przy drodze krajowej nr 6 (E28). Wieś jest częścią składową sołectwa Żochowo.

Nazwa patronimiczna pochodzi od imienia własnego Pogacn. Współczesna nazwa jest resubstytucją z niemieckiego Poganitz (czyt. Poganic).

Wikipedia


poganieć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spoganieć)

 (1.1) rel. wracać do pogaństwa, stawać się poganinem

 (1.2) rel. zatracać religijny charakter

 (1.3) rzad. przen. stawać się nikczemnym

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Prowincja nie poganieje tak szybko jak stolica.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poganin mos., poganka ż., pogaństwo n.

 czas. spoganieć dk.

 przym. pogański

 przysł. pogańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) demoralizować się, nikczemnieć

Wiktionary


poganin

1. dla chrześcijan: wyznawca religii niechrześcijańskiej, szczególnie politeistycznej;
2. człowiek nieochrzczony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. osoba wyznająca religię inną niż jedna z monoteistycznych, abrahamowych (jak chrześcijaństwo, islam, judaizm)

 (1.2) pejor. rel. niewierzący lub nieochrzczony

 (1.3) daw. rel. muzułmanin

Wiktionary

Poganie – deprecjonujące określenie używane przez chrześcijan wobec wyznawców religii niechrześcijańskich, głównie niemonoteistycznych, politeistycznych i animalistycznych, w Polsce od XII wieku określeniem „poganin” posługiwano się jako formą zniewagi. Słowo poganin może mieć charakter deprecjonujący, jednak wielu wyznawców religii przedchrześcijańskich używa tego określenia bez negatywnego wydźwięku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kraina ta była zamieszkiwana przez słowiańskich pogan.

 (1.2) W pierwszych wiekach istnienia Kościoła (…) chrześcijanie korzystali z tych samych zasad, co poganie, aby zawrzeć małżeństwo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡãɲĩn, AS: pogãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogaństwo n.

:: fż. poganka ż.

 przym. pogański

 przysł. pogańsko

 czas. spoganieć, poganieć, poganizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bałwochwalca

 (1.3) pohaniec

Wiktionary


poganizm

dawniej: pogaństwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. zob. pogaństwo.

Wiktionary

Poganie – deprecjonujące określenie używane przez chrześcijan wobec wyznawców religii niechrześcijańskich, głównie niemonoteistycznych, politeistycznych i animalistycznych, w Polsce od XII wieku określeniem „poganin” posługiwano się jako formą zniewagi. Słowo poganin może mieć charakter deprecjonujący, jednak wielu wyznawców religii przedchrześcijańskich używa tego określenia bez negatywnego wydźwięku.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. poganizowanie n., spoganizowanie n., pogaństwo n., poganin m., poganka ż.

 przym. pogański

 czas. poganizować

Wiktionary


poganizować

dawniej:
1. nadawać cechy pogańskie, czynić pogańskim;
2. poganizować się - nabierać cech pogańskich, stawać się pogańskim


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. spoganizować)

 (1.1) czynić pogańskim

 (1.2) rel. czynić pozbawionym chrześcijańskiego charakter

czasownik zwrotny niedokonany poganizować się (dk. spoganizować się)

 (2.1) stawać się pogańskim

 (2.2) rel. wyzbywać się chrześcijańskiego charakteru

Wiktionary

Przykłady

 (2.2) Stolica coraz bardziej się poganizuje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poganin mos., poganizm mrz., poganizowanie n., spoganizowanie n.

 czas. spoganizować dk.

 przym. pogański

 przysł. pogańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dechrystianizować

 (2.2) dechrystianizować się

Wiktionary


poganizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czynienie pogańskim

 (1.2) rel. tracenie chrześcijańskiego charakteru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poganizm mrz., spoganizowanie n.

 czas. poganizować ndk., poganizować się ndk., spoganizować dk., spoganizować się dk.

 przym. pogański

 przysł. pogańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dechrystianizowanie

Wiktionary


poganka

kobieta wyznająca religię niechrześcijańską lub niewierząca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta wyznająca religię inną niż jedna z dużych, monoteistycznych (jak chrześcijaństwo, islam, judaizm)

 (1.2) pogard. używane głównie przez katolików: niewierząca lub nieochrzczona

 (1.3) bot. lud. gryka

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przyszła, upadła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡãnka, AS: pogãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poganin m., pogaństwo n., poganizm mrz.

 przym. pogański

 czas. spoganieć, poganieć

 przysł. pogańsko

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. poganin m., pogaństwo n., poganizm mrz.

 przym. pogański

 czas. spoganieć, poganieć

 przysł. pogańsko

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1-2) zobtłum rodz|poganin.

 (1.3) zobtłum|gryka.

* arabski: (1.1) وثنية ż.

* czeski: (1.1) pohanka ż.

* esperanto: (1.1) paganino

* francuski: (1.1) païenne ż.

* niemiecki: (1.1) Heidin ż.

* rosyjski: (1.1) язычница ż.

* słowacki: (1.1) pohanka ż.

* słoweński: (1.1) poganka ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pogankowate

o cechach pogankowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pogankowaty

o cechach pogankowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


pogański

dotyczący pogan, pogaństwa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z pogaństwem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy Teodozjusz Wielki ogłosił chrześcijaństwo religią panującą, dawne kulty zaczęto systematycznie zwalczać, a całą pogańską kulturę i budownictwo sakralne niszczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡãj̃sʲci, AS: pogãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poganizowanie n., spoganizowanie n., pogaństwo n., poganin m., poganka ż., poganizm mrz.

 czas. spoganieć, poganieć, poganizować

 przysł. pogańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. bałwański, bałwochwalczy

Wiktionary


pogańsko

przysłówek sposobu

 (1.1) rel. sposobem pogańskim, tak jak czynią poganie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odszczepieńcy tańczyli pogańsko wokół ognia do bladego świtu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poganizowanie n., spoganizowanie n., poganin mos., poganka ż., pogaństwo n.

 czas. poganizować ndk., poganieć ndk., spoganieć dk.

 przym. pogański

Wiktionary


pogańskość

pogański


SJP.pl

Patrz:

pogański

pogaństwo

określenie zazwyczaj używane przez wyznawców religii monoteistycznych w stosunku do wyznawców innych religii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) często pejor. określenie zazwyczaj używane przez wyznawców religii monoteistycznych (judaizmu, chrześcijaństwa i islamu) na określenie wyznawania religii niechrześcijańskich, głównie politeistycznych lub animalistycznych

 (1.2) ogół pogan

Wiktionary

Poganie – deprecjonujące określenie używane przez chrześcijan wobec wyznawców religii niechrześcijańskich, głównie niemonoteistycznych, politeistycznych i animalistycznych, w Polsce od XII wieku określeniem „poganin” posługiwano się jako formą zniewagi. Słowo poganin może mieć charakter deprecjonujący, jednak wielu wyznawców religii przedchrześcijańskich używa tego określenia bez negatywnego wydźwięku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie skutki odniosła polityka religijna Juliana? Źródła chrześcijańskie stwierdzają, że powróciła wtedy do pogaństwa moc ludzi, zwłaszcza żołnierzy. Wśród odstępców znaleźli się nawet biskupi i kapłani.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡãj̃stfɔ, AS: pogãĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poganin mos., poganka ż., poganizm mrz.

 czas. poganieć, spoganieć dk.

 przym. pogański

 przysł. pogańsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poganizm

Wiktionary


pogapić

potocznie: pogapić się - przypatrywać się czemuś lub komuś przez chwilę; spędzić pewien czas na gapieniu się


SJP.pl


pogarbaciały

taki, który pogarbaciał


SJP.pl


pogard.

skrót od: pogardliwy, pogardliwie


SJP.pl


pogarda

stan uczuciowy będący mieszaniną braku szacunku i niechęci oraz poczuciu wyższości w stosunku do kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uczucie niechęci, poczucie wyższości wobec kogoś lub czegoś

Wiktionary

Pogarda – uczucie bardzo silnej niechęci wobec czegoś lub kogoś, zwykle połączona z poczuciem wyższości. Również stan bycia pogardzanym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Policjant stracił pracę za odnoszenie się z pogardą do imigrantów.

 (1.1) Tacy jak ty mogą mi co najwyżej buty czyścić – powiedział z pogardą do proponującego mu wspólny interes lokalnego biznesmena.

 (1.1) Na szczególnie surowy wyrok dla przestępców wpłynął ich brak skruchy i pogarda dla prawa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡarda, AS: pogarda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogardzenie n., pogardzanie n.

 czas. gardzić ndk., pogardzać ndk., pogardzić dk.

 przym. pogardliwy

 przysł. pogardliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wzgarda

Wiktionary


pogardliwie

przysłówek

 (1.1) w sposób pogardliwy; z pogardą, bez szacunku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡarˈdlʲivʲjɛ, AS: pogardlʹivʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogardzanie n., pogarda

 przym. pogardliwy

 czas. pogardzać, pogardzić

Wiktionary


pogardliwiej

stopień wyższy od przysłówka: pogardliwie


SJP.pl


pogardliwy

przymiotnik

 (1.1) wyrażający pogardę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szef ma pogardliwy stosunek do swoich pracowników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡarˈdlʲivɨ, AS: pogardlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogardzanie n., pogarda ż.

 przysł. pogardliwie

 czas. gardzić ndk., pogardzać ndk., pogardzić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lekceważący

Wiktionary


pogardzać

gardzić;
1. świadomie traktować kogoś lub coś bez szacunku, nisko kogoś lub coś cenić; lekceważyć;
2. nie przywiązywać wagi do czegoś, uznawać coś za błahostkę; lekceważyć, bagatelizować;
3. wyrzekać się czegoś, rezygnować z czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pogardzić)

 (1.1) traktować kogoś lub coś z pogardą

 (1.2) uznawać coś za błahostkę, lekceważyć coś

 (1.3) odrzucać coś z pogardą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kościół głosząc ogólnoludzkie braterstwo, zrehabilitował zarazem pracę fizyczną, którą pogardzali Grecy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogarda ż., pogardliwość ż., wzgardliwość ż., gardzenie n., pogardzenie n., pogardzanie n., wzgardzenie n., wzgardzanie n.

 czas. gardzić ndk., pogardzić dk., wzgardzić dk., wzgardzać ndk.

 przym. pogardliwy

 przysł. pogardliwie

Wiktionary


pogardzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogardzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogarda ż., pogardliwość ż., pogardzenie n.

 czas. pogardzać ndk., pogardzić dk.

 przym. pogardliwy

 przysł. pogardliwie

Wiktionary


pogardzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) traktowanie kogoś lub czegoś z pogardą

 (1.2) uznawanie czegoś za błahostkę, lekceważyć coś

 (1.3) odrzucanie czegoś z pogardą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogardzanie n., pogarda ż.

 czas. pogardzać, pogardzić

Wiktionary


pogardzić

1. świadomie potraktować kogoś lub coś bez szacunku, nisko kogoś lub coś ocenić; zlekceważyć;
2. nie przywiązać wagi do czegoś, uznać coś za błahostkę; zlekceważyć, zbagatelizować;
3. wyrzec się czegoś, zrezygnować z czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pogardzać)

 (1.1) dokonany od|pogardzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogarda ż., pogardliwość ż., wzgardliwość ż., gardzenie n., pogardzenie n., pogardzanie n., wzgardzenie n., wzgardzanie n.

 czas. gardzić ndk., pogardzać ndk., wzgardzić dk., wzgardzać ndk.

 przym. pogardliwy

 przysł. pogardliwie

Wiktionary


pogarować

regionalnie, potocznie: pospać, poleniuchować


SJP.pl


pogarszać

czasownik przechodni niedokonany (dk. pogorszyć)

 (1.1) sprawiać, że coś staje się gorsze

czasownik zwrotny niedokonany pogarszać się (dk. pogorszyć się)

 (2.1) stawać się gorszym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamiast polepszać swe położenie, pogarszasz je tylko.

 (1.1) Jaskra może powodować ostre bóle i pogarszać widzenie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogarszanie n., pogorszenie n.

 przym. gorszy

Wiktionary


pogasły

taki, który pogasł


SJP.pl


pogawędka

swobodna, towarzyska rozmowa; gawęda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) krótka, lekka rozmowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡaˈvɛ̃ntka, AS: pogavntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gawęda ż.

 czas. gawędzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozmówka, pogaduszka

Wiktionary


pogazowy

smoła pogazowa - produkt suchej destylacji węgla, służący do produkcji leków, barwników itp.


SJP.pl


pogdybać

spędzić pewien czas na gdybaniu


SJP.pl


pogębek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. bicie po twarzy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡɛ̃mbɛk, AS: pogmbek

Wiktionary


pogęstniały

stać się gęstym po kolei lub stopniowo w wielu miejscach


SJP.pl


pogęstnieć

stać się gęstym po kolei lub stopniowo w wielu miejscach


SJP.pl


pogezania

terytorium między jeziorem Drużno a górną Łyną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. kraina historyczna w Prusach wywodząca się od obszaru zajętego przez plemię Pogezanów;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Pogezanin mos., Pogezanka ż.

 przym. pogezański

Wiktionary


pogezański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pogezanią lub Pogezanie, dotyczący Pogezanii lub Pogezan

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pogezania ż., Pogezanin mos.

Wiktionary


poggiato

określenie wykonawcze: przeciągając (nutę), podkreślając


SJP.pl


pogiąć

pokrzywić wiele rzeczy lub jedną w wielu miejscach


SJP.pl


pogibać

potocznie: pogibać się - spędzić pewien czas na gibaniu się; pokiwać się


SJP.pl


pogięty

powykrzywiany


SJP.pl


pogilgać

potocznie: spędzić pewien czas na delikatnym dotykaniu wrażliwych miejsc na czyimś ciele; połaskotać, pogilgotać, posmyrać


SJP.pl


pogilgotać

dotykając, lekko podrażnić; połechtać, połaskotać


SJP.pl


pogimnastykować

pogimnastykować się:
1. przez pewien czas wykonywać odpowiednie ćwiczenia ruchowe, przez pewien czas się gimnastykować; poćwiczyć, potrenować;
2. przenośnie: przez jakiś czas zastanawiać się nad jakimś trudnym problemem, zadaniem; pogłowić się, pogłówkować, pokombinować


SJP.pl


pogimnazjalny

związany z okresem po nauce w gimnazjum


SJP.pl


poglacjalny

następujący po okresie lodowcowym, właściwy temu okresowi; polodowcowy, postglacjalny


SJP.pl


pogląd

wyobrażenie na jakiś temat; sąd o czymś; opinia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) opinia na określony temat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Myślę, że ma dziwne poglądy polityczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔɡlɔ̃nt, AS: poglõnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poglądowość ż., poglądówka ż.

 przym. poglądowy

 przysł. poglądowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) punkt widzenia, opinia, przekonanie, sąd, twierdzenie

Wiktionary


poglądowość

poglądowy


SJP.pl

Patrz:

poglądowy

poglądowy

polegający na obserwacji wzrokowej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) polegający na bezpośredniej obserwacji, taki który odwołuje się do niej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡlɔ̃nˈdɔvɨ, AS: poglõndovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogląd m., poglądowość ż.

 przysł. poglądowo

Wiktionary


poglądy

wyobrażenie na jakiś temat; sąd o czymś; opinia


SJP.pl


poglądzik

zdrobnienie od: pogląd


SJP.pl


poglazurować

1. pokrywać glazurą;
2. polać wyroby cukiernicze, piekarskie itp. słodkim płynem


SJP.pl


poględzić

ględzić przez pewien czas


SJP.pl


pognać

1. przenieść się bardzo szybko z miejsca na miejsce, popędzić, pobiec;
2. popędzić, zmusić do pójścia


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. gnać)

 (1.1) przemieścić się szybko

 (1.2) pobiec szybko za kimś lub za czymś

czasownik przechodni dokonany (ndk. gnać)

 (2.1) pospieszając, zmusić do pójscia w określonym kierunku

 (2.2) pot. zmusić do szybkiego wykonania czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pognanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2.2) pogonić, popędzić

Wiktionary


pognanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pognać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pognać dk.

Wiktionary


pognić

ulec kolejno rozkładowi, w dużej ilości; popsuć się; zgnić


SJP.pl


pogniewany

będący w niezgodzie z kimś; poróżniony, powaśniony


SJP.pl


pogniły

książkowo: przesiąknięty wilgocią i będący w stanie rozkładu; zgniły


SJP.pl


pognój

nawóz z roślin motylkowych


SJP.pl


pogo

grupowy taniec charakterystyczny dla subkultury punków


SJP.pl

Pogo – grupowy taniec, charakterystyczny dla kultur punków oraz metalowców. Zaobserwować można go na sporej części koncertów rockowych, punkowych, emo oraz metalowych.

Pogo wywodzi się z subkultury punk, w Polsce rozpowszechnione zostało w latach osiemdziesiątych na Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie. Punkowcy tańczyli tam pogo podczas każdego koncertu, co urosło wśród nich do rangi niezbędnego rytuału. W archiwalnych dokumentach SB, dotyczących jarocińskich subkultur, można przeczytać: „Rytualny taniec pogo, utwardzający ducha i mięśnie”. Było to swoiste ćwiczenie w odporności na ból, a zarazem „wyładowanie agresji i negatywnych emocji”.

Wikipedia


pogoda

1. zjawiska atmosferyczne występujące nad jakimś obszarem w danej chwili lub w pewnym okresie;
2. przebieg zjawisk atmosferycznych w tym okresie;
3. słoneczna, ciepła pora;
4. równowaga ducha, spokój wewnętrzny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chwilowy stan atmosfery;

 (1.2) ładna pogoda (1.1)

 (1.3) przyjemny, radosny stan psychiki

 (1.4) stpol. zgoda

 (1.5) stpol. okazja

Wiktionary

Pogoda – stan atmosfery w danym miejscu i czasie; w szerszym ujęciu – warunki meteorologiczne na danym obszarze. Ogół zjawisk pogodowych na danym obszarze w okresie wieloletnim (przynajmniej 30 lat) określany jest jako klimat. O ile nie jest podane inaczej termin pogoda jest rozumiany jako pogoda na Ziemi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sprawdź jaka pogoda będzie jutro.

 (1.2) Wczoraj nie było pogody.

 (1.3) Pogoda ducha nigdy go nie opuszczała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡɔda, AS: pogoda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogodność ż., pogodynka ż., pogodynek m., gody m., godzina ż.

 czas. pogodnieć, rozpogodzić, wypogodzić, pogodzić, godzić

 przym. pogodny, pogodowy, godny

 przysł. pogodnie, pogodowo

Wiktionary


pogódka

zdrobnienie od: pogoda


SJP.pl


pogodnie

przysłówek

 (1.1) bez chmur

 (1.2) z uśmiechem, radośnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W pozostałej części kraju będzie dzisiaj pogodnie.

 (1.2) Waldek od samego rana spoglądał na nią pogodnie i słał ukłony.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pogodny

 rzecz. pogoda ż., pogodynka ż., pogodność ż.

Wiktionary


pogodniej

stopień wyższy od przysłówka: pogodnie


SJP.pl


pogodniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: pogodny


SJP.pl


pogodno

  • Pogodno – część Poznania
  • Pogodno – część Szczecina
  • Pogodno – dawne osiedle administracyjne Szczecina
  • Pogodno – zajezdnia tramwajowa w Szczecinie
  • Pogodno – dawna dzielnica administracyjna Szczecina
  • Pogodno – zespół muzyczny
  • Pogodno – debiutancki album zespołu Pogodno
  • Hufiec Pogodno – Hufiec ZHP Szczecin-Pogodno

Wikipedia


pogodność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest pogodne; cecha tych, którzy są pogodni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pogodny

 przysł. pogodnie

 rzecz. pogoda ż.

Wiktionary


pogodny

1. charakteryzujący się piękną pogodą; bezchmurny, słoneczny;
2. pełen spokoju, pogody ducha; miły, wesoły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odznaczający się ładną pogodą, brakiem opadów

 (1.2) książk. pełen spokoju, wesoły, odznaczający się pogodą ducha

 (1.3) książk. wyrażający takie cechy; wesoły, sympatyczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dlaczego w taki pogodny dzień siedzisz w domu? Wyszedłbyś na dwór.

 (1.2) Damian jest bardzo pogodnym człowiekiem.

 (1.3) Miło widzieć u ciebie wreszcie pogodną twarz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: pɔˈɡɔdnɨ, AS: pogodny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogoda ż., pogodność ż., pogodynka ż.

 czas. pogodnieć ndk., rozpogodzić się dk., rozpogadzać się ndk.

 przym. pogodowy

 przysł. pogodnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2-3) wesoły, radosny, promienny, słoneczny, beztroski

Wiktionary


pogodotwórczy

mający wpływ na pogodę


SJP.pl


pogodowiec

statek służący do badań meteorologicznych i hydrologicznych


SJP.pl


pogodowo

przysłówek

 (1.1) z punktu widzenia pogody

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cały dzień siedziałem przy komputerze i w końcu zacząłem szukać wymówki, żeby wyjść na dwór, tym bardziej że tu, w Michigan, idealnych pogodowo dni wcale nie ma tak dużo – zima jest długa, a potem szybko robi się strasznie gorąco.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogoda ż.

 przym. pogodowy

Wiktionary


pogodowy

1. wynikający ze stanu pogody; atmosferyczny;
2. dotyczący prognozy pogody; synoptyczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący pogody

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogoda ż.

 przym. pogodny

 przysł. pogodowo

Wiktionary


pogodoznawca

badacz pogody i kształtujących ją czynników


SJP.pl


pogodoznawczyni

badaczka pogody i kształtujących ją czynników


SJP.pl


pogodoznawstwo

dział meteorologii badający pogodę oraz kształtujące ją czynniki


SJP.pl


pogodynek

kobieta przedstawiająca prognozę pogody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. prezenter telewizyjny przedstawiający prognozę pogody

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pogodynek w TVN zapowiedział długotrwałą suszę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡɔˈdɨ̃nɛk, AS: pogodnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogoda ż.

:: forma żeńska pogodynka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żart. pan Wicherek

Wiktionary


pogodynka

kobieta przedstawiająca prognozę pogody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. prezenterka telewizyjna przedstawiająca prognozę pogody

 (1.2) pot. automatyczna usługa telefoniczna podająca pogodę

Wiktionary

Pogodynka – kolumna meteorologiczna we Wrocławiu przy ulicy Świdnickiej, po jej wschodniej stronie, na jej przecięciu z Promenadą Staromiejską, w pobliżu budynku dawnego Odwachu; wzniesiona w latach 80. XIX wieku. Jej lokalizacja w miejscu przecięcia głównej ulicy handlowej oraz staromiejskiego parku i forma małej architektury, odzwierciedlała XIX wieczne kompozycje uzdrowiskowe. Budowla poddana została gruntownej konserwacji w latach 1984–1985.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pogodynka w Polsacie zapowiedziała na jutro słotę.

 (1.2) Przed wyjazdem w długą trasę, zawsze dzwonię na pogodynkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡɔˈdɨ̃nka, AS: pogodnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogoda ż.

:: fm. pogodynek m.

 przym. pogodny

 przysł. pogodnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żart. pani Chmurka

Wiktionary


pogodzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. godzić)

 (1.1) doprowadzić do zgody

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogodzenie n., pogoda ż.

Wiktionary


pogodziński

nazwisko


SJP.pl


pogoić

1. spowodować wygojenie się ran; wygoić;
2. pogoić się - przestać się jątrzyć; zabliźnić się


SJP.pl


pogon

1. końcowa frakcja przechodząca w procesie destylacji po głównym składniku;
2. dawniej: gonitwa, bieg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podążanie za czymś/kimś w celu schwytania tego obiektu; pościg

 (1.2) grupa ludzi prowadzący pogoń (1.1)

 (1.3) przen. wytężone dążenie do osiągnięcia czegoś

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: pogonić

Wiktionary

Ciecz wyczerpana (pogon) – ciecz pozostała po procesie destylacji lub rektyfikacji, w której znajdują się frakcje cięższe niż główny produkt destylacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Sylwester za pasem, już teraz jak grzyby po deszczu wyrastają sklepy i stragany z petardami, w pogoni za zyskiem handlowcy zapominają o obowiązującym zakazie sprzedaży artykułów pirotechnicznych nieletnim […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈpɔɡɔ̃ɲ, AS: pogõń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goniec m., pogonia ż.

 czas. pogonić

Wiktionary

Synonimy:

 gonitwa

Wiktionary


pogońce

dawniej: żołnierz przenoszący rozkazy, meldunki; łącznik, goniec


SJP.pl


pogońcowate

rodzina pająków występujących wszystkich strefach klimatycznych, obejmująca ponad 2000 gatunków; pogońce


SJP.pl

Pogońcowate (Lycosidae) – rodzina pająków obejmująca około 2400 gatunków podzielonych na 120 rodzajów.

Występują we wszystkich strefach klimatycznych. Są pająkami polującymi aktywnie, nie budują więc sieci łownych. Zamiast tego zdane są na swój świetny wzrok. Ich atutem jest duża ruchliwość i szybkość; mogą również polować z zasadzki. Zazwyczaj budują podziemne nory lub tunele, które zmieniają z każdą kolejną wylinką. Ich ofiary są często o wiele większe od nich. W Polsce występuje ok. 60 gatunków pogońcowatych, w tym: krzeczek naziemnik, wałęsak zwyczajny, wymyk szarawy (zobacz: pogońcowate Polski).

Wikipedia


pogońcowaty

o cechach pogońcowatych (rodzina pająków)


SJP.pl


pogońcowiec

okrążel pogońcowiec - błonkówka z rodziny nastecznikowatych


SJP.pl


pogonia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. pościg

Wiktionary

Pogonia – polski herb szlachecki. Według najczęściej cytowanej w dawnych publikacjach opinii Jana Długosza herb ten pochodzi z nadania królewskiego.

Najbardziej znane rody, pieczętujące się herbem Pogonia to między innymi: Pleszkowscy i Poczobutowie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈɡɔ̃ɲa, AS: pogõńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gonitwa, pogoń

 czas. gonić, pogonić, przegonić, wygonić

 przym. gończy

Wiktionary


pogonić

czasownik przechodni dokonany (ndk. poganiać)

 (1.1) zmusić do szybkiego udania się w określonym kierunku

 (1.2) zmusić do rychłego działania

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. poganiać)

 (2.1) udać się prędko dokądś

 (2.2) próbując dogonić, pobiec szybko za kimś lub za czymś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goniec mzw./mos./mrz., pogonienie n., pogoń ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2.2) pognać, popędzić

 (1.2) przynaglić

Wiktionary


pogoniec

pająk żyjący w ściółce leśnej


SJP.pl


pogonofobia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. lęk przed zarostem, brodą

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

 (1.1) pogonofilia

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* hiszpański: (1.1) pogonofobia ż.

* portugalski: (1.1) pogonofobia ż.

źródła.

== pogonofobia (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. pogonofobia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) pogonofilia

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* hiszpański: (1.1) pogonofobia ż.

* portugalski: (1.1) pogonofobia ż.

źródła.

== pogonofobia (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. pogonofobia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


pogonofor

typ bezkręgowca morskiego, żyjącego w oazach gorących źródeł na dnie oceanicznym


SJP.pl


pogonów

1. końcowa frakcja przechodząca w procesie destylacji po głównym składniku;
2. dawniej: gonitwa, bieg


SJP.pl

  • Pogonów – dopływ Wieprza

2 miejscowości w Polsce:

  • Pogonów – wieś w woj. lubelskim, w pow. puławskim, w gminie Baranów
  • Pogonów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. siedleckim, w gminie Zbuczyn

Wikipedia


pogonowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Pogonowski (ur. 1919, zm. 2017) – prawnik, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
  • Franciszek Jan Pogonowski (ur. 1891, zm. 1976) – inżynier, oficer Armii Krajowej
  • Iwo Cyprian Pogonowski (ur. 1921, zm. 2016) – inżynier, publicysta polonijny
  • Jan Pogonowski (ur. 1823, zm. 1897) – notariusz, naczelnik miasta Rzeszowa
  • Jerzy Pogonowski (ur. 1951) – matematyk, językoznawca i logik
  • Piotr Pogonowski (ur. 1973) – prawnik
  • Stanisław Pogonowski (ur. 1898, zm. 1934) – chorąży Legionów Polskich i Wojska Polskiego
  • Stefan Pogonowski (ur. 1895, zm. 1920) – porucznik piechoty
  • Zygmunt Pogonowski (ur. 1914, zm. 1995) – rzemieślnik, poseł na Sejm PRL

Wikipedia


pogooglać

[czytaj: poguglać] potocznie: spędzić pewien czas na szukaniu informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; poguglować, pogooglować


SJP.pl


pogooglować

[czytaj: poguglować] potocznie: spędzić pewien czas na szukaniu informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; poguglować, pogooglać


SJP.pl


pogorączkować

pogorączkować się - denerwować się lub niecierpliwić się przez pewien czas


SJP.pl


pogorączkowany

taki, który się pogorączkował


SJP.pl


pogorszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|pogorszyć.

 (1.2) zmiana stanu zdrowia na gorszy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pogarszać, pogorszyć dk.

Wiktionary


pogorszewo

Pogorszewo (kaszb. Pògòrzewò lub też Pògòrszewò, niem. Puggerschow) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Nowa Wieś Lęborska w pobliżu linii kolejowej Lębork-Łeba i przy drodze wojewódzkiej nr 214. Wieś jest częścią składową sołectwa Garczegorze.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


pogorszyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. pogarszać)

 (1.1) zmienić na gorsze

czasownik zwrotny dokonany pogorszyć się (ndk. pogarszać się)

 (2.1) ulec zmianie na gorsze

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogorszenie n.

Wiktionary


pogórzanie

ludność zamieszkująca we wsiach między Dunajcem a Sanem


SJP.pl

Pogórzanie – duża polska grupa etnograficzna zamieszkująca Pogórze (Ciężkowickie, Jasielskie, Dynowskie, Bukowskie, Strzyżowskie) oraz zachodnią część Dołów Jasielsko-Sanockich. Grupa została wyodrębniona po II wojnie światowej dla celów klasyfikacji etnograficznej przez Franciszka Kotulę oraz Romana Reinfussa. We wcześniejszych opracowaniach posługiwano się m.in. terminem Głuchoniemcy dla enklaw w obrębie Pogórza. Nazwę grupy Pogórzan wprowadził w 1935 roku Adam Wójcik zapożyczając ja z nomenklatury geograficznej.

Wikipedia


pogórzanin

przedstawiciel grupy etnograficznej zamieszkującej Pogórze


SJP.pl

Wikipedia


pogórze

obszar niewielkich wzniesień poprzedzający właściwe góry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. pagórkowaty obszar u podnóża pasma górskiego;

Wiktionary

Pogórze – teren górzysty lub pagórkowaty, porozcinany dolinami rzecznymi, czasami o wierzchowinie znajdującej się na jednym poziomie. Może ono być pozostałością dawnej powierzchni zrównanej przez denudację.

Pogórze może być porośnięte przez roślinność piętra pogórza lub regla dolnego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: pɔˈɡuʒɛ, AS: poguže

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż., górowanie n., podgórze n., Podgórze n., podgórzanin m., podgórzanka ż.

 czas. górować ndk.

 przym. górny

 przysł. góra

Wiktionary


pogorzel

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. pogorzelisko

 (1.2) przest. pożar, pożoga

Wiktionary

W Polsce
  • Pogorzel – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mińskim, w gminie Siennica
  • Pogorzel – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mławskim, w gminie Wieczfnia Kościelna
  • Pogorzel – wieś w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Celestynów
  • Pogorzel – wieś w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Osieck
  • Pogorzel – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Sokołów Podlaski
  • Pogorzel – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. gołdapskim, w gminie Gołdap
  • Pogorzel – dawna gromada w powiecie gołdapskim
  • Pogorzel – dawna gromada w powiecie mińskim
  • Pogorzel – nieczynny przystanek kolejowy
  • Rezerwat przyrody Bagno Pogorzel

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaparkowaliśmy na Sportowej obok pogorzeli po domu Geremków.

 (1.2) Od pogorzeli na dachu tancbudy zajęły się sąsiednie budynki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogorzelisko n., Pogorzelica ż.

 czas. pogorzeć dk.

 przym. pogorzały

Wiktionary


pogorzela

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

Pogorzela (niem. Brandenstein) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pogorzela.

Według danych z 31 grudnia 2017 r. miasto liczyło 2098 mieszkańców. W latach 2002–2017 liczba mieszkańców wzrosła o 6,8%.

Pogorzela uzyskała lokację miejską przed 1458 rokiem.

Wikipedia


pogorzelanin

mieszkaniec Pogorzeli (miasta w Polsce)


SJP.pl


pogorzelanka

mieszkanka Pogorzeli (miasta w Polsce)


SJP.pl


pogorzelczyk

nazwisko


SJP.pl


pogorzelec

człowiek, który stracił swój dom i mienie w pożarze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek, który stracił mieszkanie i mienie na skutek pożaru

Wiktionary

  • pogorzelec – człowiek, który stracił swój dom i mienie na skutek pożaru
W Polsce
  • Pogorzelec – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Sosnówka
  • Pogorzelec – część wsi Barbarka w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Skała
  • Pogorzelec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Maciejowice
  • Pogorzelec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Pokrzywnica
  • Pogorzelec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Łochów
  • Pogorzelec – część wsi Kalników w woj. podkarpackim, w pow. przemyskim, w gminie Stubno
  • Pogorzelec – wieś w woj. podlaskim, w pow. sejneńskim, w gminie Giby
  • Pogorzelec – osada leśna w woj. podlaskim, w pow. sejneńskim, w gminie Giby
  • Pogorzelec – dawna gmina wiejska istniejąca w XIX wieku w guberni warszawskiej
  • Pogorzelec – gromada w powiecie sejneńskim
  • Pogorzelec – gromada w powiecie włodawskim

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. gorąco n., pogorzelisko n., Pogorzała ż., gorzelnia ż., gorzałka ż., zgorzel ż., gorzenie n., zgorzenie n., Pogorzelec m., Pogorzelica ż., Pogorzel ż., Pogorzela ż., Pogorzelce nmos., Pogorzałki nmos., zgorzelina ż., Zgorzelec m., ogorzałość ż., gorąc m., zagorzenie n., zagorzałość ż.

 czas. gorzeć ndk., zgorzeć dk., zagorzeć dk.

 przym. pogorzelczy, pogorzeliskowy, gorzelniany, gorzałkowy, gorzelny, zgorzelowy, ogorzały, gorący, zagorzały

 przysł. gorąco

Wiktionary


pogorzelica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. osada w gminie Żerków;

 (1.2) geogr. wieś w gminie Karnice;

 (1.3) geogr. wieś w gminie Rewal;

 (1.4) geogr. wieś w gminie Radowo Małe;

Wiktionary

Miejscowości w Polsce i ich części
  • Pogorzelica – przysiółek wsi Porąbka, w woj. śląskim, w pow. bielskim, w gminie Porąbka
  • Pogorzelica – osada w woj. wielkopolskim, w pow. jarocińskim, w gminie Żerków
  • Pogorzelica – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Karnice
  • Pogorzelica – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Rewal
  • Pogorzelica – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Radowo Małe

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Pogorzelica jest nadmorską miejscowością wypoczynkową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡɔʒɛˈlʲit͡sa, AS: pogoželʹica

Wiktionary

Powiązane:

 przym. pogorzelicki

 rzecz. pogorzel, pogorzelisko, pogorzeliczanin/pogorzeliczanka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Pogorzelica II

Wiktionary


pogorzelisko

miejsce po ognisku lub pożarze; zgliszcze, pożarzysko, popielisko, spalenisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szczątki pozostałe po pożarze

 (1.2) miejsce po pożarze

 (1.3) przen. resztki, pozostałości po czymś

Wiktionary

  • pogorzelisko – szczątki po pożarze
Miejscowości
  • Pogorzelisko − wieś na Ukrainie, w rejonie żółkiewskim obwodu lwowskiego
Filmy
  • Pogorzelisko − kanadyjski film dramatyczny z 2010 roku, w reżyserii Denisa Villeneuve'a
  • Pogorzelisko − amerykańsko-południowoafrykański thriller z 1990 roku, w reżyserii Jamesa Allena

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡɔʒɛˈlʲiskɔ, AS: pogoželʹisko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pogorzelec m., pogorzel ż., Pogorzelica ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgliszcze

 (1.3) ruiny, zgliszcze

Wiktionary


pogorzelski

przymiotnik od: Pogorzel, Pogorzel Mała, Pogorzel Wielka, Pogorzela


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Pogorzelą, dotyczący Pogorzeli

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Pogorzela ż.

Wiktionary


pogotować

spędzić pewien czas na gotowaniu; popichcić


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) gotować przez krótki odcinek czasu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mocne pragnienie najlepiej ukoisz następującym napojem: garść jęczmienia pogotuj z kwartą wody, przecedź, dolej cztery łyżki octu i dwie łyżki praśnego miodu.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gotować

Wiktionary


pogotowie

1. stan wzmożonej czujności, gotowość do natychmiastowego działania;
2. instytucja świadcząca doraźną pomoc, zwłaszcza medyczną;
3. budynek, w którym mieści się ta instytucja;
4. specjalny samochód wyposażony w środki doraźnej pomocy medycznej, przystosowany do transportu chorych; karetka pogotowia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) instytucja pomagająca w krytycznej sytuacji

 (1.2) pot. karetka

 (1.3) alarm

przysłówek

 (2.1) stpol. szybko

 (2.2) stpol. łatwo

Wiktionary

  • Pogotowie ratunkowe
  • Pogotowie ciepłownicze
  • Pogotowie energetyczne
  • Pogotowie gazowe
  • Pogotowie przeciwpowodziowe
  • Pogotowie wodno-kanalizacyjne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lekarze pracują nie tylko w szpitalach, ale także w przychodniach i pogotowiu ratunkowym.

 (1.3) Ogólne pogotowie to praca na statku, w której jednocześnie bierze udział cała załoga lub jej znacząca część.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌpɔɡɔˈtɔvʲjɛ, AS: pogotovʹi ̯e

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogotowie ratunkowe

Wiktionary


pogować

środowiskowo: tańczyć pogo - grupowy taniec charakterystyczny dla subkultury punków i metalowców


SJP.pl