symbol strontu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: senior (najstarszy członek rodziny lub rodu); Sr.
SJP.pl
skrót
(1.1) = środa
Wiktionary
skrót od: średnio-dolno-niemiecki
SJP.pl
1. skrót od: średnio-górno-niemiecki;
2. skrót od: środkowo-górno-niemiecki
SJP.pl
skrót od: średnio-wysoko-niemiecki; śr.-wys.-niem.
SJP.pl
skrót od: średnio-wysoko-niemiecki; śr.-w.-niem.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg. sanie
Wiktionary
(1.1) srąbik, szrumbek
Wiktionary
wulgarnie: oddawać kał, wypróżniać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wulg. fizj. wypróżniać się przez otwór odbytniczy
(1.2) wulg. lekceważyć kogoś lub coś, kpić sobie z czegoś, gwizdać na coś
czasownik zwrotny niedokonany srać się (dk. brak)
(2.1) wulg. pot. przesadnie bać się czegoś
(2.2) wulg. pot. mieć o coś pretensje
Wiktionary
(1.1) Cholera! Ten twój bachor nic tylko żre, sra i wyje!
(1.2) Sram na was, wy skurwysyny!
Wiktionary
IPA: srat͡ɕ, AS: srać
Wiktionary
rzecz. sraczka ż., sracz mrz., sraczyk mrz., obesraniec mos., zasraniec mos., sranie n., dosranie n., dosrywanie n., nasranie n., obesranie n., obsranie n., obsrywanie n., osranie n., osrywanie n., podesranie n., podsrywanie n., posranie n., przesranie n., przysranie n., przysrywanie n., usranie n., wysranie n., zasranie n., zasrywanie n., zesranie n., zesrywanie n.
czas. dosrać dk., dosrywać ndk., nasrać dk., obesrać dk., obsrać dk., obsrywać ndk., osrać dk., osrywać ndk., podesrać dk., podsrywać ndk., posrać się dk., przesrać dk., przysrać dk., przysrywać ndk., usrać się dk., wysrać dk., zasrać dk., zasrywać ndk., zesrać się dk., zesrywać się ndk.
przym. sraczkowaty, sraczowy, zasrany, sraki, szaraczkowy
wykrz. sru
przysł. srak
Wiktionary
(1.1) defekować, załatwiać się, oddawać stolec; pot. robić kupę
(1.2) bagatelizować, ignorować, lekceważyć; pot. bimbać, gwizdać, kichać, olewać; mieć gdzieś, mieć w nosie
Wiktionary
wulgarnie:
1. ubikacja, ustęp;
2. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała; smarkul, smarkacz, młodzik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grub. ubikacja
(1.2) grub. sedes
Wiktionary
(1.1) Zastanawiam się, czy w tym „mieście” nie ma ciekawszych tematów dla prasy od kilku skradzionych klamek w sraczu starostwa.
Wiktionary
IPA: srat͡ʃ, AS: srač
Wiktionary
rzecz. sranie n., sraka ż., sraczka ż., wysranie n.
:: zdrobn. sraczyk m.
czas. srać ndk., wysrać dk.
przym. sraczkowaty, sraczowy, sraki, szaraczkowy
przysł. srak
Wiktionary
(1.1) srocz, kibel, klop
Wiktionary
wulgarnie: biegunka, rozwolnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wulg. biegunka, rozwolnienie
Wiktionary
(1.1) On ma chyba sraczkę, bo od godziny siedzi w kiblu.
Wiktionary
IPA: ˈsrat͡ʃka, AS: sračka
Wiktionary
rzecz. sracz mrz.
:: zgrub. sraka ż.
czas. srać, obesrać
przym. sraczkowaty, sraki, sraczkowy, szaraczkowy
przysł. srak
Wiktionary
(1.1) rozwolnienie, biegunka, luźny stolec
Wiktionary
potocznie: żółtobrązowy, przypominający kolor kału podczas rozwolnienia
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) posp. kolor brudno żółtozielony lub żółtobrązowy
Wiktionary
rzecz. sracz mrz., sraczyk mrz., sranie n., sraka ż., sraczka ż., wysranie n.
czas. obesrać, srać ndk., wysrać dk.
przym. sraczowy, sraki, szaraczkowy
przysł. srak
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sraczką, dotyczący sraczki
Wiktionary
rzecz. sraczka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: sracz
SJP.pl
zdrobnienie od: sracz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wulg. zdrobn. sracz
Wiktionary
rzecz. sracz m., sranie n., sraka ż., sraczka ż., wysranie n.
czas. srać ndk., wysrać dk.
przym. sraczkowaty, sraczowy, sraki, szaraczkowy
przysł. srak
Wiktionary
pogardliwe określenie młodej dziewczyny, siksa
SJP.pl
sraluch, smarkacz, smród; pogardliwie:
1. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała;
2. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne
SJP.pl
potocznie: papier toaletowy; szajspapier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wulg. papier toaletowy
Wiktionary
(1.1) Na początku pandemii COVID-19 ludzie masowo kupowali srajtaśmę i makaron, bo bali się zamknięcia sklepów.
Wiktionary
IPA: srajˈtaɕma, AS: srai ̯taśma
Wiktionary
(1.1) szajspapier
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) wulg. nieuprzejma, abstrakcyjna odpowiedź na pytanie „Jak?”
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od sraka
Wiktionary
rzecz. sraka ż., sraczka ż., sranie n., sranko n., obsrywanie n., obsranie n., obesranie n., wysranie n., podsrywanie n., podesranie n., sracz m., sraczyk m., obsraniec m., obesraniec m., sraczkowatość ż., obsrywacz m.
czas. srać ndk., obsrywać ndk., obsrać dk., obesrać dk., wysrać dk., podsrywać ndk., podesrać dk.
przym. sraczkowaty, sraki, szaraczkowy
przysł. sraczkowato
Wiktionary
wulgarnie:
1. biegunka, rozwolnienie; sraczka;
2. pośladki, tyłek; dupa, dupsko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. rozwolnienie
(1.2) białystok. tyłek
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) sraczka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. sraczka ż., sracz mrz., sraczyk mrz., sranie n.
przym. sraczkowaty, sraki, szaraczkowy
przysł. srak
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|sraczka.
(1.2) zobtłum|tyłek.
źródła.
== sraka (język słoweński.) ==
wymowa. IPA|ˈsràːka.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. sroka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈsraka, AS: sraka
Wiktionary
rzecz. sraczka ż., sracz mrz., sraczyk mrz., sranie n.
przym. sraczkowaty, sraki, szaraczkowy
przysł. srak
Wiktionary
(1.1) sraczka
Wiktionary
wulgarnie:
1. biegunka, rozwolnienie; sraczka;
2. pośladki, tyłek; dupa, dupsko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wulg. nieuprzejma, abstrakcyjna odpowiedź na pytanie „Jaki?”
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M. i B. lm. od sraka
Wiktionary
rzecz. sraka ż., sraczka ż., sranie n., sranko n., obsrywanie n., obsranie n., obesranie n., wysranie n., podsrywanie n., podesranie n., sracz m., sraczyk m., obsraniec m., obesraniec m., sraczkowatość ż., obsrywacz m.
czas. srać ndk., obsrywać ndk., obsrać dk., obesrać dk., wysrać dk., podsrywać ndk., podesrać dk.
przym. sraczkowaty, szaraczkowy
przysł. sraczkowato, srak
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) wulg. iron. bzdury, akurat, a gdzie tam, nieprawda
Wiktionary
(1.1) – Jestem socjalizująca – mawiała o sobie. – Sralis-mazgalis! – komentowały ciotki. – Znalazła się komunistka! Może jeszcze wstąpi do partii?!
Wiktionary
IPA: ˌsralʲis‿mazˈɡalʲis, AS: sralʹis‿mazgalʹis
Wiktionary
smarkacz, srajdek, smród; pogardliwie:
1. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała;
2. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. granda, żart
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|srać.
Wiktionary
IPA: ˈsrãɲɛ, AS: srãńe
Wiktionary
rzecz. sracz m., sraczyk m., sraka ż., sraczka ż.
czas. srać ndk.
przym. sraczkowaty, sraki, zasrany, szaraczkowy
ims. zasrany
przysł. srak
Wiktionary
1. zdrobnienie od srebra
2. potocznie: kawałek, płatek staniolu lub lśniącej folii metalowej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. srebrny
Wiktionary
1. pierwiastek chemiczny o symbolu Ag, stosowany w jubilerstwie, fotografice i lecznictwie;
2. przenośnie: blask, połysk, odblask srebrny;
3. wyroby, naczynia ze srebra, nici z dodatkiem srebra;
4. srebrny medal przyznawany za zajęcie drugiego miejsca w zawodach;
5. żywe srebro:
a) osoba pełna życia i energii;
b) rtęć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodniej Bośni, leżące na terenie autonomicznej Republiki Serbskiej;
Wiktionary
Srebrenica (cyr. Сребреница) – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej, siedziba gminy Srebrenica. W 2013 roku liczyło 4709 mieszkańców, z czego większość stanowili Boszniacy.
Miasto zawdzięcza swoją nazwę wydobyciu srebra. Obecnie działa w nim kopalnia soli i uzdrowisko. W jego pobliżu działały także kopalnie ołowiu, cynku i złota. W 1991 zamieszkane przez 37 213 osób, z czego blisko 73% stanowili bośniaccy Muzułmanie, a 25% Serbowie.
Wikipedia
(1.1) Na spotkaniu zdecydowaliśmy jednogłośnie, żeby zaprosić wszystkich przewodniczących boszniackich i probośniackich partii w BiH do spotkania w Mostarze, aby tak, jak to miało miejsce w Srebrenicy, wysłać komunikat o jedności Boszniaków, powiedział Marić, dodając, że rozmowy o Mostarze muszą być prowadzone w tym mieście.
Wiktionary
IPA: ˌsrɛbrɛ̃ˈɲit͡sa, AS: srebrẽńica
Wiktionary
przym. srebrenicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Srebrenicą, dotyczący Srebrenicy
Wiktionary
rzecz. Srebrenica ż.
Wiktionary
zbliżony do srebrnego, nie do końca srebrny, prawie srebrny
SJP.pl
1. srebrny pieniądz; srebrnik;
2. polska rasa gołębi;
3. środowiskowo: troć wpływająca do rzek na tarło
SJP.pl
naramiennica srebrnica - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych
SJP.pl
Wikipedia
1. dawna moneta srebrna;
2. zimozielona roślina drzewiasta z rodziny srebrnikowatych, o barwnych przykwiatkach i srebrzyście owłosionych liściach, występująca głównie w Afryce Południowej;
3. bylina z rodziny różowatych, o żółtych kwiatach i srebrzyście owłosionych liściach, rozpowszechniona na całym świecie, w Polsce rosnąca na wilgotnych łąkach, rowach i w pobliżu zabudowań gospodarskich; pięciornik gęsi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. pot. każda dawna moneta srebrna
(1.2) bot. rodzaj rośliny z rodziny srebrnikowatych;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) rzem. rzemieślnik wytwarzający wyroby ze srebra
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. srebro n.
przym. srebrzysty
Wiktionary
rodzina roślin drzewiastych z rzędu srebrnikowców, o barwnych kwiatach zebranych w kwiatostany i skórzastych liściach, często srebrzystych na spodniej stronie, występujących wyłącznie na półkuli południowej; owełkowate
SJP.pl
Srebrnikowate (Proteaceae Juss.) – rodzina roślin z rzędu srebrnikowców (Proteales). Należy do niej ok. 1615–1750 gatunków zebranych w około 79–80 rodzajów. Rośliny te występują głównie na półkuli południowej, z centrami zróżnicowania w Australii i południowej Afryce. Nieliczne rodzaje obecne są na Madagaskarze, w strefie międzyzwrotnikowej Azji, Afryki, Ameryki Południowej i Środkowej. Jedynie w Australii i na sąsiadujących z nią wyspach występują wszyscy przedstawiciele 5 podrodzin wyróżnianych w obrębie srebrnikowatych, a tylko dwie z nich mają przedstawicieli na innych kontynentach.
Wikipedia
o cechach srebrnikowatych (rodzina roślin drzewiastych); owełkowaty
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Srebrnikowce (Proteales Dumort.) – rząd roślin stanowiący jeden ze starszych kladów w obrębie dwuliściennych właściwych. We współczesnym ujęciu rząd obejmuje 4 rodziny z 85 rodzajami i 1750 gatunkami. Rośliny te występują głównie w strefie międzyzwrotnikowej, z centrum zróżnicowania w Azji i na kontynentach amerykańskich. Do strefy klimatu umiarkowanego na półkuli północnej sięga platan wschodni Platanus orientalis rosnący w obszarze śródziemnomorskim, północnoamerykańskie gatunki z tego rodzaju i też tam rosnący lotos żółty Nelumbo lutea. Na półkuli południowej do południowych krańców Ameryki Południowej, Afryki i Australii sięga zasięg srebrnikowatych Proteaceae.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
w części srebrny, w części biały
SJP.pl
w części srebrny, w części miedziany
SJP.pl
w części srebrny, w części popielaty
SJP.pl
w części srebrny, w części złoty
SJP.pl
biały o odcieniu srebrnym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) biały o srebrnym odcieniu
Wiktionary
mający siwą brodę; siwobrody
SJP.pl
gatunek drzewa z rodziny srebrnikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. mały ptak z podrodziny mniszek
Wiktionary
(1.1) Na gałęzi przysiadły dwa srebrnodziobki.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma srebrny dziób
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Srebrną Górą, dotyczący Srebrnej Góry
Wiktionary
(1.1) Srebrnogórski księżyc wstaje, woła już harcerską brać.
Wiktionary
rzecz. Srebra Góra ż., srebrnogórzanin m., srebrnogórzanka ż.
Wiktionary
kanczyl srebrnogrzbiety - wietnamski ssak z rodziny kanczylowatych
SJP.pl
mający srebrną grzywę
SJP.pl
drzewo z rodziny srebrnikowatych, rosnące w Ameryce Południowej; srebrzan; drzewo srebrne
SJP.pl
drzewo z rodziny srebrnikowatych, rosnące w Ameryce Południowej; srebrzan; drzewo srebrne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma srebrną głowę
Wiktionary
IPA: ˌsrɛbrnɔˈɡwɔvɨ, AS: srebrnogu̯ovy
Wiktionary
rzadko: związany z dwudziestą piątą rocznicą ślubu
SJP.pl
dzioborożec srebrnolicy - gatunek tropikalnego ptaka z rodziny dzioborożców
SJP.pl
mający srebrne liście
SJP.pl
srebrny bez połysku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma srebrny ogon
Wiktionary
mający srebrne oczy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający srebrne oczy
Wiktionary
(1.1) Karol dostał srebrnooką rybę od koleżanki z klasy.
Wiktionary
wykonany ze srebra i palladu
SJP.pl
mający srebrne pióra
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma srebrne pióra, pierze
Wiktionary
IPA: ˌsrɛbrnɔˈpʲjurɨ, AS: srebrnopʹi ̯ury
Wiktionary
popielaty o odcieniu srebrnym
SJP.pl
siny o srebrnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma srebrne skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌsrɛbrnɔˈskʃɨdwɨ, AS: srebrnoskšydu̯y
Wiktionary
szary o odcieniu srebrnym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) szary ze srebrnym odcieniem
Wiktionary
środowiskowo: dotyczący polityka wyróżnionego za najciekawszą wypowiedź w Srebrnych Ustach - plebiscycie radiowej Trójki
SJP.pl
książkowo: mający włosy koloru srebra
SJP.pl
mający srebrne łuski
SJP.pl
1. zrobiony ze srebra; o medalach, odznaczeniach itp.: będący drugim spośród najwyższych wyróżnień, zaraz po złotym;
2. mający kolor srebra, srebrzysty;
3. o głosie, tonie itp.: metaliczny, dźwięczny; srebrzysty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jubil. wykonany ze srebra
(1.2) przypominający kolor srebra
(1.3) sport. odnoszący się do zdobycia drugiego miejsca, związany ze zdobyciem drugiego miejsca
Wiktionary
Barwa srebrna (srebro) – metaliczny odcień koloru szarego, bliski wypolerowanemu srebru. Ponieważ na monitorze komputera nie można wyświetlić fluorescencyjności ani efektu błyszczenia się metali, kolor ten jest wyświetlany jako jasny odcień szarości.
Wikipedia
(1.1) Założyła czarną sukienkę i długie, srebrne kolczyki.
(1.2) Kupiliśmy nowy samochód, to ten srebrny metalik.
(1.2) W ołtarzu głównym kościoła znajduje się obraz Matki Boskiej Truskolaskiej w srebrnej sukience – słynący z cudów.
Wiktionary
IPA: ˈsrɛbrnɨ, AS: srebrny
Wiktionary
rzecz. srebro n., sreberko n., srebrnictwo n., srebrzenie n.
czas. srebrzyć ndk., posrebrzyć dk.
przym. srebrzysty, srebrzony, posrebrzany
przysł. srebrnie, srebrno
Wiktionary
(1.1) ze srebra
(1.2) srebrzysty; gw-pl|Górny Śląsk|śrebny.
Wiktionary
1. pierwiastek chemiczny o symbolu Ag, stosowany w jubilerstwie, fotografice i lecznictwie;
2. przenośnie: blask, połysk, odblask srebrny;
3. wyroby, naczynia ze srebra, nici z dodatkiem srebra;
4. srebrny medal przyznawany za zajęcie drugiego miejsca w zawodach;
5. żywe srebro:
a) osoba pełna życia i energii;
b) rtęć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ag i liczbie atomowej 47;
(1.2) biały, błyszczący metal szlachetny, surowiec do wyrobu m.in. biżuterii, monet
(1.3) wyrób, zwłaszcza naczynie, ze srebra (1.2)
(1.4) sport. srebrny medal
Wiktionary
Srebro (Ag, łac. argentum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Jest srebrzystobiałym metalem, o największej przewodności elektrycznej i termicznej. W przyrodzie występuje w stanie wolnym, a także w minerałach, takich jak argentyt czy chlorargyryt. Większość wydobywanego srebra występuje jako domieszka rud miedzi, złota, ołowiu i cynku.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma srebro?
(1.2) Kupiłam wczoraj piękne kolczyki ze srebra.
(1.3) To nasze rodowe srebra, cudem ocalone z wojennej pożogi.
(1.4) Polscy siatkarze zdobyli srebro!
Wiktionary
IPA: ˈsrɛbrɔ, AS: srebro
Wiktionary
rzecz. srebrnik m.
czas. posrebrzać ndk., posrebrzyć dk.
przym. srebrny, srebrzysty
Wiktionary
(1.1) symbol. Ag
Wiktionary
pochłaniający srebro
SJP.pl
zawierający srebro, dostarczający srebra; srebronośny
SJP.pl
obfitujący w srebro; dostarczający srebra; zawierający srebro
SJP.pl
modraszek srebroplamek - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych
SJP.pl
Srebrowo – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Wizna.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Wiznie.
Wikipedia
przymiotnik od: srebro
SJP.pl
drzewo z rodziny srebrnikowatych, rosnące w Ameryce Południowej; srebrnogłów; srebrne drzewo
SJP.pl
rodzaj stali produkowanej w postaci prętów o lśniącej powierzchni, używanych do produkcji części mechanizmów bez dalszej obróbki mechanicznej
SJP.pl
Srebrzanka (biał. Сярэбранка, Siarebrianka; ros. Серебрянка, Sieriebranka) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeczańskim, w sielsowiecie Radoszkowice.
Wikipedia
drzewo z rodziny srebrnikowatych, rosnące w Ameryce Południowej; srebrnogłów; srebrne drzewo
SJP.pl
element dekoracyjny wykonany techniką pokrywania cieniutką warstwą srebra
SJP.pl
1. gatunek ryby akwariowej
2. choroba powstała wskutek długotrwałego wewnętrznego lub zewnętrznego stosowania związków srebra
SJP.pl
Srebrzyca, argyria (od grec. ἄργυρος „srebro”) – zespół objawów wywołany niezamierzonym wchłanianiem lub celowym przyjmowaniem srebra (najczęściej pyłu srebra lub srebra koloidalnego). Głównym symptomem jest zmiana koloru skóry na siny lub sinoszary w miejscach wystawionych na promienie słoneczne. Przebarwienia mogą obejmować niektóre obszary skóry lub całą jej powierzchnię. Stan taki może mieć charakter tymczasowy i ustąpić po ustaniu wchłaniania lub zaprzestaniu przyjmowania srebra.
Wikipedia
1. srebrzyk opałek - gatunek morskiej ryby z rodziny srebrzykowatych; srebrzyk wielki;
2. potocznie: rybik cukrowy
SJP.pl
Argentyna wielka, argentyna, argentynka, srebrzyk opałek, srebrzyk wielki (Argentina silus) – gatunek morskiej ryby z rodziny srebrzykowatych (Argentinidae).
Wikipedia
rodzina morskich ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Srebrzykowate, argentyny, argentynowate (Argentinidae) – rodzina morskich ryb srebrzykokształtnych (Argentiniformes), wcześniej zaliczana do stynkokształtnych. Obejmuje około 20 gatunków, w tym wiele poławianych gospodarczo.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówków: srebrzysto, srebrzyście
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem srebrzystobiałej barwy
Wiktionary
(1.1) Kuchnia, pomalowana przez pana Pawła na srebrzystobiało, prezentowała się znakomicie.
Wiktionary
przym. srebrzystobiały
Wiktionary
biały o odcieniu srebrzystym, platynowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) biały o srebrzystym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Mikołaj miał srebrzystobiałą brodę i złotą laskę.
Wiktionary
przysł. srebrzystobiało
Wiktionary
błękitny o odcieniu srebrzystym
SJP.pl
czarny o odcieniu srebrzystym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru czarnego o srebrzystym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Siedziała na tapczanie i obserwowała bardzo dużymi oczami srebrzystoczarną szybę okna.
Wiktionary
czerwony o srebrzystym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma srebrzystą głowę
Wiktionary
IPA: ˌsrɛbʒɨstɔˈɡwɔvɨ, AS: srebžystogu̯ovy
Wiktionary
mający srebrzyste liście
SJP.pl
nieco niebieski o srebrzystym odcieniu
SJP.pl
niebieski o odcieniu srebrzystym
SJP.pl
popielaty o srebrzystym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) szary o odcieniu popielatym
Wiktionary
(1.1) Malarka przedstawiła las bukowy ze srebrzystopopielatymi pniami drzew.
Wiktionary
purpurowy o odcieniu srebrzystym
SJP.pl
różowy o odcieniu srebrzystym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma srebrzyste skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌsrɛbʒɨstɔˈskʃɨdwɨ, AS: srebžystoskšydu̯y
Wiktionary
szary o odcieniu srebrzystym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) szary o odcieniu srebrzystym
Wiktionary
nieco żółty o srebrzystym odcieniu
SJP.pl
żółty o odcieniu srebrzystym
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: srebrzysty
SJP.pl
1. mający kolor srebra, srebrny;
2. o głosie, tonie itp.: metaliczny, dźwięczny; srebrny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający barwę i połysk srebra
(1.2) o głosie lub śmiechu mający czyste, wysokie i wyraźne brzmienie
Wiktionary
(1.1) W srebrzystych, gęstych jak szczotka koniczynach grały świerszcze.
Wiktionary
IPA: srɛˈbʒɨstɨ, AS: srebžysty
Wiktionary
rzecz. srebra nmos., srebrniak m., srebrnica ż., srebrnienie n., srebrnik mrz., srebro n., srebrzenie n., srebrzyca ż., srebrzystość ż.
czas. srebrnieć ndk., srebrzyć ndk., posrebrzać ndk., posrebrzyć dk., zasrebrnieć dk.
przym. srebrny, srebrowy
przysł. srebrnie, srebrzyście
Wiktionary
(1.2) metaliczny, dźwięczny
Wiktionary
śr.; skrót od:
1. średni, średnio;
2. średnica
SJP.pl
średniow., średw.; skrót od:
1. średniowiecze;
2. średniowieczny
SJP.pl
1. średniej wielkości;
2. znajdujący się pomiędzy małym a dużym, pośredniej wielkości pod względem miary;
3. przeciętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeciętny, taki sobie
(1.2) będący pośrodku między czymś małym a dużym (np. pod względem masy, siły, natężenia); nie najmniejszy i nie największy
(1.3) mat. stanowiący wynik dzielenia sumy składników przez ich liczbę lub będący oszacowaniem tej wielkości
Wiktionary
(1.1) Film był średni, ale Angelina Jolie zagrała całkiem nieźle.
(1.2) Był to chłop średniego wzrostu z szeroką piersią i potężnymi ramionami.
(1.3) Średni wiek internauty w Polsce to trzydzieści sześć lat.
Wiktionary
IPA: ˈɕrɛdʲɲi, AS: średʹńi
Wiktionary
rzecz. średnia ż., średnica ż., średnik m., średniówka ż., pośrednik m., pośrednictwo n., średniak m., średniość ż.
czas. uśredniać ndk., uśrednić dk.
przym. pośredni, bezpośredni, średnicowy
przysł. średnio
Wiktionary
(1.1-2) przest. średny, stpol. szredni, przest. sprzedni, gwara. strzeni, gwara. weśredni
(1.1) zwykły, przeciętny
(1.2) umiarkowany
Wiktionary
1. średniej wielkości;
2. znajdujący się pomiędzy małym a dużym, pośredniej wielkości pod względem miary;
3. przeciętny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. pot. średnia arytmetyczna, wynik dzielenia sumy danych składników przez ich liczbę;
(1.2) mat. funkcja wieloargumentowa, niemalejąca ze względu na każdy swój argument, o wartościach nie mniejszych od minimum argumentów i nie większych od maksimum argumentów;
forma przymiotnika.
(2.1) ż. M., W. lp. od: średni
Wiktionary
Średnia – w najogólniejszej wersji dowolna funkcja \mu (a_{1},\dots ,a_{n}) spełniająca, dla dowolnych a_{1},\dots ,a_{n}, warunek
Wikipedia
(1.1) Nauczyciele wystawili już wszystkie oceny, muszę obliczyć swoją średnią.
(1.1) Średnia wieku w jego firmie to 45+.
(2.1) Piłem tę nową kawę, ale jest średnia.
Wiktionary
przym. średni
przysł. średnio
rzecz. średnica ż.
Wiktionary
(1.1) przeciętna, średnia arytmetyczna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od średniak
Wiktionary
rzecz. średniak m.
Wiktionary
1. osoba przeciętna i niczym się niewyróżniająca; przeciętniak, szaraczek, szarak;
2. dziecko w przedszkolu w średniej grupie wiekowej;
3. przestarzale: rolnik posiadający średniej wielkości gospodarstwo rolne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przedszkolak z drugiej grupy wiekowej; starszy od malucha, a młodszy od starszaka
(1.2) ktoś przeciętny w pewnej dyscyplinie
(1.3) techn. rodzaj pilnika
(1.4) hist. socjol. średniozamożny chłop
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɕrɛdʲɲak, AS: średʹńak
Wiktionary
rzecz. średnica ż., średnik mrz., średniaczek mos.
przym. średni
Wiktionary
(1.2) przeciętniak
Wiktionary
1. osoba przeciętna i niczym się niewyróżniająca; przeciętniak, szaraczek, szarak;
2. dziecko w przedszkolu w średniej grupie wiekowej;
3. przestarzale: rolnik posiadający średniej wielkości gospodarstwo rolne
SJP.pl
Wikipedia
nazwa 14-punktowego stopnia pisma w poligrafii (1 punkt typograficzny to około 3/8 mm); mitel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający czternastu punktom (5,2626 mm)
Wiktionary
IPA: ˈɕrɛdʲɲãn, AS: średʹńãn
Wiktionary
(1.1) mitel, mytel
Wiktionary
potocznie: coś przeciętnego, niewyróżniającego się żadnymi szczególnymi cechami
SJP.pl
1. niezbyt dobry pod jakimś względem;
2. mniej więcej średniego wzrostu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. odcinek prowadzący od jednej do drugiej krawędzi okręgu, koła lub przekroju cylindra i przechodzący przez jego środek;
(1.2) geom. długość średnicy (1.1)
(1.3) geom. ogólnie: odległość między najdalszymi punktami figury
Wiktionary
Średnica okręgu lub sfery – dowolny odcinek o końcach należących do tej figury i przechodzący przez jej środek symetrii.
Niekiedy tę definicję rozszerza się na stożkowe i kwadryki mające środek symetrii (np. elipsy, elipsoidy, a nawet hiperbole i hiperboloidy).
Wikipedia
(1.1) Długość średnicy jest zawsze dwa razy większa od długości promienia.
(1.2) Zgubienie obrączki Paweł usiłował wytłumaczyć jej zbyt dużą średnicą.
Wiktionary
IPA: ɕrɛdʲˈɲit͡sa, AS: średʹńica
Wiktionary
rzecz. średnicówka ż., średnicowanie n., średniość ż., średniak m., średniaczka ż., uśrednianie n., uśrednienie n., średnia ż., średnik mrz.
czas. średnicować ndk., uśredniać ndk., uśrednić dk.
przym. średni, średnicowy
przysł. średnio
Wiktionary
(1.1) symbol. ⌀
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. przyrząd do wyznaczania zmian średnicy w otworze wiertniczym; kawernomierz
2. przyrząd do pomiaru średnicy drzew; fita; klupa
SJP.pl
Średnicomierz (klupa) - przyrząd do pomiaru średnic drewna okrągłego, powszechnie używany przez leśników.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. przyrząd pomiarowy służący do mierzenia wymiarów wewnętrznych, przede wszystkim średnic otworów;
(1.2) trasa szybkiego ruchu wiodąca przez środek miasta, zwykle będąca systemem tuneli i wiaduktów w celu zapewnienia szybkiego przejazdu przez zatłoczone centrum
Wiktionary
Średnicówka – przyrząd pomiarowy do mierzenia wymiarów wewnętrznych, przede wszystkim średnic otworów.
Wikipedia
(1.2) Warszawscy i katowiccy urzędnicy dopiero teraz zorientowali się, że w ich kasie zabrakło aż 250 milionów złotych na budowę ostatniego odcinka średnicówki.
(1.2) Średnicówki budowane są najczęściej dla obsługi wewnątrz aglomeracyjnego ruchu pasażerskiego, w przeciwieństwie do tras obwodowych, obsługujących ruch towarowy i tranzytowy względem centrum ruch pasażerski.
Wiktionary
IPA: ˌɕrɛdʲɲiˈt͡sufka, AS: średʹńicufka
Wiktionary
rzecz. średnica ż.
przym. średnicowy
Wiktionary
(1.2) trasa średnicowa
Wiktionary
";" - znak przestankowy pełniący funkcję pośrednią między funkcją kropki a przecinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. znak przestankowy (;) oddzielający dwie wypowiedzi, posiadajcy funkcję pośrednią między kropką a przecinkiem;
Wiktionary
Średnik – rozdzielający znak interpunkcyjny. Zarówno graficznie, jak i funkcjonalnie stanowi połączenie przecinka i kropki.
Wikipedia
(1.1) Znowu pomylił średnik z przecinkiem.
Wiktionary
IPA: ˈɕrɛdʲɲik, AS: średʹńik
Wiktionary
rzecz. średnica ż., średniactwo n., średniak m.
przym. średni
przysł. średnio
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przeciętnie, zazwyczaj
(1.2) tak sobie; ani dobrze, ani źle
Wiktionary
(1.1) Można uznać, że średnio na przepisowy kwadrans przypada drugi kwadrans - nielegalny.
Wiktionary
IPA: ˈɕrɛdʲɲɔ, AS: średʹńo
Wiktionary
rzecz. średnia ż., średnica ż., średnik mrz., średniość ż.
przym. średni
czas. uśredniać ndk., uśrednić dk.
Wiktionary
język średnio-dolno-niemiecki - język zachodniogermański powstały z języka starosaksońskiego po XII wieku
SJP.pl
język średnio-górno-niemiecki - historyczna forma języka niemieckiego; język średnio-wysoko-niemiecki
SJP.pl
język średnio-wysoko-niemiecki - historyczna forma języka niemieckiego; język średnio-górno-niemiecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. historyczna forma języka niemieckiego (język średnio-wysoko-niemiecki);
Wiktionary
IPA: ˈɕrɛdʲɲɔ vɨˈsɔkɔ ɲɛ̃ˈmʲjɛt͡sʲci, AS: średʹńo vysoko ńẽmʹi ̯ecʹḱi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język średnioangielski;
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wynoszący tyle, ile średnia z poszczególnych dób
(1.2) będący średnią z danej doby
Wiktionary
(1.1) Stężenia średniodobowe również wykazały przekroczenia wartości dopuszczalnej:
(1.2) 3 stycznia, gdy temperatura średniodobowa wynosiła 2,7 stopni zużyto 74 tony węgla, a w miasto pobierało od 12 MW do 15 MW.
Wiktionary
IPA: ˌɕrɛdʲɲɔdɔˈbɔvɨ, AS: średʹńodobovy
Wiktionary
zawodnik biegający na średnim dystansie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. biegacz na średnich dystansach
Wiktionary
(1.1) Czy polskiemu średniodystansowcowi uda się wywalczyć złoto?
Wiktionary
przym. średniodystansowy
Wiktionary
umożliwiający wykonywanie zdjęć, wydruków średniego formatu
SJP.pl
wielkość głowy pośrednia między brachycefalią a dolichocefalią; mezocefalia; mezokefalia
SJP.pl
mający głowę średniej wielkości
SJP.pl
związany z latami 1150-1500 w Holandii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o broni, amunicji: mający średni kaliber
Wiktionary
(1.1) W artykule opisano cechy charakterystyczne oraz przedstawiono budowę średniokalibrowego karabinu wyborowego uzasadniając przyjęte rozwiązania techniczne.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wynoszący tyle, ile średnia z poszczególnych kwartałów
(1.2) będący średnią z danego kwartału
Wiktionary
IPA: ˌɕrɛdʲɲɔkfarˈtalnɨ, AS: średʹńokfartalny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wynoszący tyle, ile średnia z poszczególnych miesięcy
(1.2) będący średnią z danego miesiąca
Wiktionary
IPA: ˌɕrɛdʲɲɔ̃mʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: średʹńõmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
język średnioniemiecki - język z dialektów wysokoniemieckich, będących w użyciu w południowej części Niemiec
SJP.pl
mający średnią odporność na coś; średnio odporny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. historyczna forma języka polskiego używana między XVI a XVIII wiekiem;
przymiotnik relacyjny
(2.1) jęz. dotyczący języka średniopolskiego (1.1)
Wiktionary
rzecz. średniopolszczyzna ż.
Wiktionary
(1.1) średniopolszczyzna
Wiktionary
jednopłat, którego płat nośny umieszczony jest na wysokości osi podłużnej kadłuba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot jednopłatowy o skrzydłach umieszczonych na wysokości osi podłużnej kadłuba;
Wiktionary
Średniopłat – samolot jednopłatowy o płacie umocowanym na wysokości osi podłużnej kadłuba. Układ ten jest korzystniejszy pod względem interferencji skrzydeł i kadłuba od układu dolnopłata, ale charakteryzuje się gorszymi właściwościami nośnymi. Powszechnie spotykany w samolotach myśliwskich, np.:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) wynoszący tyle, ile średnia z poszczególnych lat
(1.2) będący średnią z danego roku
Wiktionary
IPA: ˌɕrɛdʲɲɔˈrɔt͡ʃnɨ, AS: średʹńoročny
Wiktionary
chłop średniorolny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest średnie; cecha tych, którzy są średni
Wiktionary
przym. średni
przysł. średnio
rzecz. średnica ż.
Wiktionary
odnoszący się do średniej szlachty, właściwy średniej szlachcie, należący lub złożony ze średniej szlachty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest średnioterminowe; cecha tych, którzy są średnioterminowi
Wiktionary
przym. średnioterminowy
przysł. średnioterminowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wynoszący tyle, ile średnia z poszczególnych tygodni
(1.2) będący średnią z danego tygodnia
Wiktionary
IPA: ˌɕrɛdʲɲɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: średʹńotygodʹńovy
Wiktionary
średw., średn.; skrót od:
1. średniowiecze;
2. średniowieczny
SJP.pl
uwzględniający średnią ważoną
SJP.pl
epoka w historii Europy trwająca od V do XV wieku; średniowiecze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) epoka w historii i kulturze europejskiej, obejmująca okres między starożytnością a czasami nowożytnymi;
(1.2) pot. zacofanie
Wiktionary
Średniowiecze – epoka w historii Europy trwająca od V do XV wieku, która rozpoczęła się wraz z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego (476 r.) i trwała do epoki renesansu i wielkich odkryć geograficznych (1492 r.). Jest środkowym okresem w tradycyjnym podziale historii Europy na starożytność, średniowiecze i nowożytność. Dzieli się na wczesne, pełne (dojrzałe) i późne średniowiecze.
Wikipedia
(1.1) Moment wynalezienia druku uważa się za koniec średniowiecza.
(1.1) W średniowieczu każdy rodził się w określonej roli społecznej i miał znikomą szansę na awans […]
Wiktionary
IPA: ˌɕrɛdʲɲɔˈvʲjɛt͡ʃɛ, AS: średʹńovʹi ̯eče
Wiktionary
przym. średniowieczny
Wiktionary
(1.1) peryfr. wieki średnie
Wiktionary
badacz średniowiecza
SJP.pl
Mediewistyka – dyscyplina historyczna zajmująca się różnymi zagadnieniami epoki średniowiecza (m.in. społeczno-gospodarczymi, wojskowo-politycznymi). Współcześnie sięga także do rezultatów badań archeologii i etnografii.
Pojęcie wywodzi się od łacińskich wyrazów medius, medii (pol. pośredni) oraz aevum, aevi (czyt. ewum, ewi; pol. wiek jako okres), które w połączeniu medii aevi znaczą tyle co wieki pośrednie – średniowiecze.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest średniowieczne; cecha tych, którzy są średniowieczni
Wiktionary
przym. średniowieczny
przysł. średniowiecznie
Wiktionary
dotyczący łaciny średniowiecznej, np. nazwa średniowiecznołacińska
SJP.pl
odnoszący się do średniowiecza; właściwy tej epoce; pochodzący ze średniowiecza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący ze średniowiecza, związany ze średniowieczem, dotyczący średniowiecza
Wiktionary
(1.1) Jan Długosz to twórca jednego z najwybitniejszych dzieł średniowiecznej historiografii europejskiej.
Wiktionary
IPA: ˌɕrɛdʲɲɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: średʹńovʹi ̯ečny
Wiktionary
rzecz. średniowiecze n., średniowieczność ż.
przym. późnośredniowieczny, wczesnośredniowieczny
Wiktionary
(1.1) mediewalny, mediewistyczny
Wiktionary
spuścizna średniowiecza
SJP.pl
dawniej: średniowieczny
SJP.pl
1. cezura, stały przedział między dwoma wyrazami dzielący wers na dwa człony;
2. nadbudówka w środkowej części statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. punkt podziału, przerwa intonacyjna, która dzieli wers na dwa w przybliżeniu równe człony;
(1.2) żegl. nadbudówka w środkowej części statku
Wiktionary
Średniówka – punkt podziału, który dzieli wers na dwa w przybliżeniu równe tzw. hemistychy, czyli części wersu wydzielone przez każdą cezurę. Zwykle występuje w wersach dłuższych niż ośmiosylabowe.
Miejsce średniówki w wersie zależne jest od granicy wyrazów i zestrojów akcentowych. Z reguły średniówka nie występuje w miejscach podziału zdaniowego, ponieważ byłoby to związane z silnym sygnałem intonacyjnym i tym samym spowodowałoby osłabienie klauzuli. Średniówka występuje w wierszach sylabicznych, sylabotonicznych i tonicznych. Dla poezji polskiej charakterystyczna jest średniówka po piątej sylabie w jedenastozgłoskowcu i po siódmej sylabie w trzynastozgłoskowcu. Jednakże dopuszczalne jest odstąpienie od tej zasady. Jeżeli ma to znaczący wpływ na korzyść utworu średniówka może być nieregularna.
Wikipedia
IPA: ɕrɛdʲˈɲufka, AS: średʹńufka
Wiktionary
przym. średni, średniówkowy
Wiktionary
złożony ze średniej długości włókien
SJP.pl
mający średni stopień zaawansowania; średnio zaawansowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) umiarkowanie zaawansowany, mający średni stopień zaawansowania
Wiktionary
IPA: ˌɕrɛdʲɲɔzaːvãw̃sɔˈvãnɨ, AS: średʹńoz•avãũ̯sovãny
Wiktionary
rzecz. średniozaawansowaność ż.
Wiktionary
książkowo: odznaczający się średnią zamożnością, niezbyt bogaty; średnio zamożny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niezbyt bogaty
Wiktionary
nasycony składnikami mineralnymi od 500 do 1500 mg/l
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) charakteryzujący się umiarkowaną, średnią mineralizacją
Wiktionary
(1.1) Ciągłe picie wody mineralnej jest niewskazane szczególnie dla dzieci. Dobrym rozwiązaniem jest czysta woda źródlana, nisko- lub co najwyżej średniozmineralizowana.
Wiktionary
średniow., średn.; skrót od:
1. średniowiecze;
2. średniowieczny
SJP.pl
gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ Środa Śląska, → Środa Wielkopolska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Środy Śląskiej lub Wielkopolskiej
Wiktionary
rzecz. średa ż., średzina m., środzianin m., środzianka ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. miasto pod Poznaniem;
Wiktionary
Śrem (niem. Schrimm) – miasto w woj. wielkopolskim, siedziba powiatu śremskiego i gminy miejsko-wiejskiej Śrem, jedno z najstarszych miast w Polsce. Położone w kolanie Warty w Kotlinie Śremskiej. Śrem jest lokalnym ośrodkiem usługowo-przemysłowym, a także węzłem drogowym przy szosie Poznań-Rawicz, z miasta prowadzą drogi do Wrześni, Leszna, Głuchowa i Czempinia.W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
Wikipedia
rzecz. śremianin m., śremianka ż.
przym. śremski
Wiktionary
mieszkaniec Śremu
SJP.pl
mieszkanka Śremu
SJP.pl
→ Śrem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Śremu, związany ze Śremem
Wiktionary
(1.1) Wśród 18 nowych zakażonych koronawirusem w Wielkopolsce siedem osób pochodzi z powiatu kępińskiego, który jest głównym ogniskiem epidemii w regionie, trzy z powiatu kaliskiego, po jednym z pilskiego, śremskiego, jarocińskiego, ostrzeszowskiego i tureckiego.
Wiktionary
rzecz. Śrem m., śremianin m., śremianka ż.
Wiktionary
lekka mgła w dzień upalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. przypominające suchą mgłę rozgrzane powietrze złudnie migoczące w upalny dzień
(1.2) przest. bot. zgorzel mrozowa, zważenie się liści lub kwiatów na skutek zimna
Wiktionary
Śreżoga – promienie słoneczne przeświecające przez warstwę mgły, także dymu, zapylonego powietrza itp.
H. Sienkiewicz – W pustyni i w puszczy – rozdział VIII:
Słowo śreżoga bywa też rozumiane jako ruch konwekcyjny rozedrganego w upalny dzień powietrza, powodujący wrażenie mgły (np. nad rozgrzanym asfaltem).
Wikipedia
(1.1) Grubszy piasek opadł zupełnie; pozostał w powietrzu tylko subtelny, czerwony pył, coś w rodzaju śreżogi, przez którą słońce przeświecało, jak miedziana blacha.
Wiktionary
miasto w Indiach
SJP.pl
Śrinagar (hindi श्रीनगर, trb.: Śrinagar, trl.: Śrīnagar; urdu: سرینگر; kaszmirski: سِرېنَگَر; ang. Srinagar) – miasto w Indiach, położone nad jeziorem Dal. Letnia stolica terytorium związkowego Dżammu i Kaszmir. W 2011 Śrinagar zamieszkiwało 1,2 miliona mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: siracza] tajski sos z przetartych papryczek chili, z dodatkiem przypraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pikantny tajski sos z przetartych papryczek chili z dodatkiem czosnku, octu, cukru i soli używany jako przyprawa;
Wiktionary
Sriracha (taj. ศรีราชา, wym. [sǐːrāːt͡ɕʰāː]) – tajski sos z przetartych papryczek chili z dodatkiem czosnku, octu, cukru i soli. Nazwa sosu pochodzi od nazwy miejscowości Si Racha.
Wikipedia
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = rel. Światowa Rada Kościołów;
Wiktionary
(1.1) ŚRK wybiera właśnie nowego sekretarza generalnego.
Wiktionary
IPA: ɛɕ‿ɛr‿ˈka, AS: eś‿er‿ka
Wiktionary
zdrobnienie od: sroczę
SJP.pl
pisklę sroki
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny muchołówkowatych
SJP.pl
Sroczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś położona 6 km na północny zachód od Książa Wielkopolskiego przy drodze powiatowej nr 4076 do Świączynia przez Zaborowo oraz nr 4077 do Dobczyna przez Chrząstowo.
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny muchołówkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od sroka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsrɔt͡ʃka, AS: sročka
Wiktionary
rzecz. srokacz mzw., sroka
przym. sroczy, srokaty
Wiktionary
przymiotnik od: sroka
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do sroki
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany ze sroką, dotyczący sroki
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla sroki, mający cechy sroki
Wiktionary
IPA: ˈsrɔt͡ʃɨ, AS: sročy
Wiktionary
rzecz. sroka ż., sroczka ż., srokacz ż., srokosz mzw.
przym. srokaty
Wiktionary
Sroczyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo. Prowadzi tędy Wielkopolska Droga św. Jakuba.
Wieś leży w bezleśnej okolicy, przy drodze z Pobiedzisk do Kiszkowa.
W 1908 roku decyzją administracyjną Niemcy przyłączyli Sroczyn i okoliczne dobra do sąsiedniej kolonii niemieckiej Elsenhof.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego. W 2011 Sroczyn liczył 173 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przestarzale, książkowo: wśród, pośród, wpośród;
1. przyimek komunikujący, że ktoś lub coś jest otoczone jakimiś osobami, przedmiotami (np. Wśród drzew stał on.); pomiędzy;
2. spójnik komunikujący, że ktoś lub coś, o czym mowa, należy do określonego zbioru (np. Wśród tłumu była Ewa.); pomiędzy;
3. spójnik komunikujący, że to, o czym mowa, dotyczy danej grupy czy całości (np. Wśród nas cieszy się zaufaniem.);
4. przyimek komunikujący o zjawiskach towarzyszących danemu zdarzeniu; podczas
SJP.pl
przyimek
(1.1) przest. wśród
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: środa
Wiktionary
(1.1) Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi, • Omijam koralowe ostrowy burzanu.
Wiktionary
rzecz. środek m., środeczek m., środa ż., środkowanie n., wyśrodkowanie n., dośrodkowywanie n., dośrodkowanie n., Środa m./ż.
czas. środkować ndk., wyśrodkować dk., dośrodkowywać ndk., dośrodkować dk.
przym. środkowy, środowy
przyim. wśród
temsłow. śród-
Wiktionary
skrót od: środowisko, środowiskowy, środowiskowo (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
trzeci dzień tygodnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) trzeci dzień tygodnia;
Wiktionary
Środa (skrót śr.) – dzień tygodnia między wtorkiem a czwartkiem.
Według normy ISO-8601 jest trzecim dniem tygodnia.
W tradycji biblijnej – chrześcijańskiej i żydowskiej, gdzie za pierwszy dzień tygodnia uznawana jest niedziela, środa jest dniem czwartym. Tradycja ta wpłynęła na nazewnictwo w wielu językach:
Wikipedia
(1.1) W każdą środę chodzę na aerobik.
Wiktionary
IPA: ˈɕrɔda, AS: środa
Wiktionary
rzecz. środeczka ż., środek mrz., Środa ż.
przym. środowy
przyim. śród, wśród
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|strzoda., gw-pl|Górny Śląsk|szczoda.
Wiktionary
znajdujący się pośród wód Oceanu Atlantyckiego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. znajdujący się pośrodku Atlantyku
Wiktionary
(1.1) Grzbiet Śródatlantycki jest podwodnym łańcuchem górskim ciągnącym się od Islandii po Antarktydę.
Wiktionary
znajdujący się w środku bagna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. otoczony bagnami, znajdujący się w środku bagna
Wiktionary
dzielnica Otwocka
SJP.pl
Śródborów – część miasta Otwocka, położona w jego południowej części.
Wikipedia
część powłoki brzucha składająca się z dwóch okolic bocznych brzucha i z okolicy pępkowej
SJP.pl
cienki, płaski nabłonek wyściełający przedsionki i komory serca, naczynia krwionośne i limfatyczne
SJP.pl
Śródbłonek (łac. endothelium) – wysoce wyspecjalizowana wyściółka naczyń krwionośnych i limfatycznych, utworzona z jednej warstwy płaskich komórek o niewielkim jądrze. W naczyniach krwionośnych komórki śródbłonka (endoteliocyty) są z sobą dość ściśle połączone przy pomocy obwódek zamykających, spoczywają na kolagenowej błonie podstawnej, tworząc wraz z nią błonę wewnętrzną, będącą wewnętrzną warstwą tych naczyń (stanowią barierę między krwią i mięśniami gładkimi). Śródbłonki naczyń chłonnych leżą na nieciągłej błonie podstawnej i mają znacznie luźniejszą strukturę (są przepuszczalne nawet dla dużych cząsteczek chemicznych).
Wikipedia
nowotwór złośliwy błon surowiczych, zwykle opłucnej
SJP.pl
płyn wypełniający błędnik błoniasty ucha wewnętrznego; endolimfa
SJP.pl
Śródchłonka, endolimfa (łac. endolympha) – płyn wypełniający struktury błędnika błoniastego. Jego ruch odpowiada za pobudzanie receptorów słuchu i układu równowagi. Charakteryzuje się, w odróżnieniu od przychłonki, wysokim stężeniem jonów potasu (K+) oraz niskim stężeniem jonów sodu (Na+).
Wikipedia
organ komórkowy znajdujący się w pobliżu jądra komórek zwierząt i roślin; centrosom
SJP.pl
znajdujący się wewnątrz czaszki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. znajdujący się wewnątrz czaszki, dziejący się, odbywający się w obrębie czaszki
Wiktionary
(1.1) Kolarz zmarł na skutek zatrzymania akcji serca, spowodowanego krwotokiem wewnątrzpłucnym oraz śródczaszkowym.
Wiktionary
(1.1) wewnątrzczaszkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: środek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: środa
Wiktionary
rzecz. środa ż.
Wiktionary
1. centrum, punkt centralny;
2. wewnętrzna część czegoś;
3. coś co ułatwia działanie, umożliwia osiągnięcie czegoś; sposób; narzędzie;
4. specyfik; preparat; substancja chemiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce jednakowo oddalone od krawędzi
(1.2) wnętrze
(1.3) coś, co ułatwia działanie
(1.4) dobro ekonomiczne
Wiktionary
1. «miejsce jednakowo oddalone od brzegów powierzchni lub przedmiotu»
2. «moment dzielący na dwie równe części jakiś okres, wydarzenie lub zjawisko»
3. «wewnętrzna część czegoś»
4. «coś, co umożliwia lub ułatwia zrobienie czegoś»
Wikipedia
(1.1) Krzesło stoi na środku pokoju.
(1.2) Zaprosiłem gości do środka i podałem kawę.
(1.3) Ten środek na mole na pewno wam pomoże.
(1.4) Aktualnie mam dużo środków na koncie.
(1.4) Środki ze sprzedaży działki miały pójść na rozbudowę kawiarnii, ale wciąż wiele brakuje.
Wiktionary
IPA: ˈɕrɔdɛk, AS: środek
Wiktionary
rzecz. środa ż., środkowy mos., środkowa ż., przeciwśrodek mrz., środkowanie n., dośrodkowywanie n., dośrodkowanie n., wyśrodkowanie n., wypośrodkowanie n., środowisko n.
:: zdrobn. środeczek mrz.
czas. środkować ndk., wyśrodkować dk., wypośrodkować dk., dośrodkowywać ndk., dośrodkować dk.
przym. środkowy, środowy, środowiskowy
przysł. pośrodku, środowiskowo
przyim. wśród, śród
przedr. śród-
Wiktionary
(1.1) centrum, ognisko, siedlisko
(1.2) wnętrze
Wiktionary
obalone skrzydło antykliny i przylegające do niego skrzydło synkliny
SJP.pl
znajdujący się w gałce ocznej; śródoczny
SJP.pl
położony wśród gór, otoczony górami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. położony wśród gór
Wiktionary
(1.1) Zlewnie pozbawione odpływu, w szczególności te największe, leżą z reguły w strefie klimatu suchego, tj. w obrębie pustyń, półpustyń, śródgórskich kotlin i stepów.
Wiktionary
znajdujący się wśród gwiazd, między gwiazdami
SJP.pl
w językoznawstwie: środkowa część wyrazu, zawierająca się pomiędzy głoską lub sylabą początkową i końcową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. środkowa pozycja wyrazu lub sylaby
Wiktionary
Fazy artykulacyjne wyrazu – zwane także fazami wypowiedzi, są to części składowe (fazy) wyrazu składające się z jednej lub kilku głosek. Występowanie faz klasyfikuje się jako zjawisko fonetyczne dokonujące się wewnątrz wyrazu lub na pograniczu dwóch wyrazów.
Wikipedia
IPA: ˈɕrudɡwɔs, AS: śrudgu̯os
Wiktionary
w językoznawstwie: dotyczący środkowej części wyrazu
SJP.pl
struktura w okolicy tylnego brzegu jądra samców ssaków
SJP.pl
fałd otrzewnej, na którym jest zawieszone jelito
SJP.pl
skrót od: środkowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
środkowa część karku
SJP.pl
1. centrum, punkt centralny;
2. wewnętrzna część czegoś;
3. coś co ułatwia działanie, umożliwia osiągnięcie czegoś; sposób; narzędzie;
4. specyfik; preparat; substancja chemiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) urz. ogół posiadanych zasobów materialnych i finansowych
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: środek
Wiktionary
(1.1) Został bez środków do życia.
Wiktionary
rzecz. środek m.
Wiktionary
(1.1) zasoby
Wiktionary
1. centrum, punkt centralny;
2. wewnętrzna część czegoś;
3. coś co ułatwia działanie, umożliwia osiągnięcie czegoś; sposób; narzędzie;
4. specyfik; preparat; substancja chemiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Centracanthidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina ryb morskich z rzędu okoniokształtnych;
Wiktionary
Śródkolcowate (Centracanthidae) – rodzina morskich ryb z rzędu okoniokształtnych.
Przykładowe gatunki: Pysoń wygrzbiecony (Spicara maena) i Pysoń smukły (Spicara smaris)
Wikipedia
(1.1) Ryby z rodziny śródkolcowatych występują od Wysp Kanaryjskich po południową Afrykę i Morze Śródziemne.
Wiktionary
Śródkoście (łac. diploë) – warstwa istoty gąbczastej w kościach płaskich czaszki, znajdująca się między blaszką zewnętrzną a blaszką wewnętrzną (szklistą) istoty zbitej. Jest wypełnione szpikiem kostnym i silnie unaczynione przez żyły śródkościa biegnące w szerokich i licznie rozgałęzionych kanałach śródkościa. Wiele kości płaskich w najcieńszych miejscach nie zawiera śródkościa, składając się jedynie z istoty zbitej.
Wikipedia
chrzęstniak śródkostny - rodzaj nowotworu
SJP.pl
chrzęstniak śródkostny - rodzaj nowotworu
SJP.pl
1. odcinek łaczący wierzchołek trójkąta ze środkiem przeciwległego boku;
2. zawodniczka grająca na środku ataku, pomocy lub obrony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. odcinek łączący wierzchołek trójkąta ze środkiem przeciwległego boku;
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. lp. od środkowy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. środek mrz.
Wiktionary
ustawiać na jednej osi; osiować; centrować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ustawiać dwie części maszyn w taki sposób, aby określone punkty tych części pokrywały się ze sobą
Wiktionary
IPA: ɕrɔtˈkɔvat͡ɕ, AS: śrotkovać
Wiktionary
przyim. wśród, śród
rzecz. środek mrz., środkowy mos.
przym. środkowy
Wiktionary
1. wiertło o krótkiej części roboczej, dostosowane do wiercenia w poprzek włókna płytkich otworów o dużej średnicy
2. w górnictwie: stojak w środku odrzwi w szerokim wyrobisku korytarzowym
SJP.pl
dotyczący Europy Środkowo-Wschodniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Republiki Środkowoafrykańskiej
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Środkowoafrykanka ż.
przym. środkowoafrykański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Republiki Środkowoafrykańskiej
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Środkowoafrykańczyk mos.
przym. środkowoafrykański
Wiktionary
1. leżący, znajdujący się w Afryce Środkowej
2. przymiotnik od: Republika Środkowoafrykańska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do środkowej części Afryki
(1.2) odnoszący się do Republiki Środkowoafrykańskiej, państwa w Afryce
Wiktionary
(1.1) Środkowoafrykańskie lasy deszczowe rozciągają się głównie m.in. terenie Gabonu, Nigerii i Konga.
(1.2) François Bozizé został środkowoafrykańskim prezydentem w maju 2005 roku.
Wiktionary
IPA: ɕrɔtˈkɔvɔˌafrɨˈkãj̃sʲci, AS: śrotkovoafrykãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Środkowoafrykańczyk mos., Środkowoafrykanka ż.
Wiktionary
leżący, znajdujący się w Ameryce Środkowej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ameryką Środkową, dotyczący Ameryki Środkowej
Wiktionary
rzecz. Ameryka Środkowa ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Azją Środkową, dotyczący Azji Środkowej
Wiktionary
rzecz. Azja Środkowa ż.
Wiktionary
dotyczący środkowych obszarów Chile, pochodzący z środkowych obszarów Chile, charakterystyczny dla środkowych obszarów Chile itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z środkową częścią Chile, jej dotyczący, tam się mieszczący lub odbywający się
Wiktionary
1. położony w środkowej części Czech;
2. kraj środkowoczeski - jeden z regionów administracyjnych w Czechach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z środkową częścią Czech; tam położony lub tam odbywający się
Wiktionary
związany ze środkowym Dunajem, z terenami położonymi nad środkowym Dunajem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze środkowym biegiem Dunaju
Wiktionary
rzecz. Dunaj mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Europy Środkowej
SJP.pl
mieszkanka Europy Środkowej
SJP.pl
dotyczący Europy środkowej, pochodzący z Europy środkowej, charakterystyczny dla Europy środkowej itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Europy Środkowej, związany z Europą Środkową
Wiktionary
(1.1) Stało się to między IX a XI wiekiem naszej ery, gdy ludy środkowoeuropejskie nawróciły się na chrześcijaństwo i w związku z tym musiały zrezygnować z ciałopalenia zmarłych.
Wiktionary
rzecz. Europa Środkowa ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z środkową częścią Jakucji
Wiktionary
dotyczący Małopolski środkowej, pochodzący z Małopolski środkowej, charakterystyczny dla Małopolski środkowej itp.
SJP.pl
dialekt środkowomorawski - jeden z czterech tradycyjnie wyróżnianych dialektów języka czeskiego; dialekt hanacki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze środkową częścią Niemiec
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z środkowym biegiem Obu
Wiktionary
dotyczący Polski środkowej, pochodzący z Polski środkowej, charakterystyczny dla Polski środkowej itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze środkową Polską, dotyczący środkowej Polski
Wiktionary
(1.1) Zlodowacenia środkowopolskie objęły obszar Polski w plejstocenie.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektr. przepuszczający wszystkie składowe częstotliwości sygnału z określonego zakresu i tłumiący te spoza niego
Wiktionary
(1.1) Oczywiście, jeżeli środkowa częstotliwość środkowoprzepustowego filtru SOI jest inna niż f_s/4, musimy wykonać wszystkie N mnożeń dla każdej próbki sygnału wyjściowego filtru.
Wiktionary
(1.1) pasmowoprzepustowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z środkową częścią Rosji
Wiktionary
dotyczący Rosji środkowej, pochodzący z Rosji środkowej, charakterystyczny dla Rosji środkowej itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany ze Środkowym Wschodem, leżący na Środkowym Wschodzie
Wiktionary
dotyczący Syberii środkowej, pochodzący z Syberii środkowej, charakterystyczny dla Syberii środkowej itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z środkową częścią Syberii
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z środkową częścią Słowacji; tam położony lub tam odbywający się
Wiktionary
dotyczący Wielkopolski środkowej, pochodzący z Wielkopolski środkowej, charakterystyczny dla Wielkopolski środkowej itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z środkowym biegiem Wołgi
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Środkowym Wschodem, dotyczący Środkowego Wschodu
(1.2) położony między środkiem a wschodem albo obejmujący zarówno części środka jak i wschodu
Wiktionary
(1.1) Celem, do jakiego dąży dziś Irak, a w przyszłości także inne państwa regionu środkowowschodniego, jest nie tyle prosta zmiana ustroju, ile głęboka polityczna transformacja.
(1.1) Przebył pół świata, żeby móc ćwiczyć sztukę przetrwania w samym środku amazońskiej dżungli, infiltrować obozy środkowowschodnich watażków, studiować starożytne zwoje, siedząc na klasztornej posadzce z tybetańskimi mnichami.
(1.2) Ogółem w okresie 1961-1970 stwierdzono 136 dni z powietrzem arktycznym oraz 38 dni z powietrzem zwrotnikowym nad środkowowschodnim makroregionem Polski.
Wiktionary
rzecz. Środkowy Wschód mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z środkową częścią Włoch, jej dotyczący lub tam się mieszczący
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektr. tłumiący wszystkie składowe częstotliwości sygnału z określonego zakresu i przepuszczający te spoza niego
Wiktionary
(1.1) Na rysunku F.3(a) przedstawiono charakterystykę amplitudową idealnego filtru środkowozaporowego.
Wiktionary
(1.1) pasmowozaporowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się w środku
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) sport. zawodnik, który gra na środku boiska, w linii ataku lub pomocy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spójrz na te trzy obrazy - środkowy to przykład kubizmu.
Wiktionary
IPA: ɕrɔtˈkɔvɨ, AS: śrotkovy
Wiktionary
rzecz. środek mrz., środeczek mrz.
czas. środkować ndk.
przyim. śród, wśród
Wiktionary
(1.1) centralny
Wiktionary
lądowanie samolotu przed lotniskiem docelowym w celu uzupełnienia paliwa i zabrania nowych pasażerów; międzylądowanie
SJP.pl
1. znajdujący się w środku lądu, otoczony zewsząd lądem;
2. odbywający się na wodach otoczonych lądem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się w środku lądu
(1.2) bez dostępu do morza
Wiktionary
(1.1) Wodno-błotne tereny śródlądowe, jak torfowiska, bagna i mokradła, zanikają.
Wiktionary
IPA: ˌɕrudlɔ̃nˈdɔvɨ, AS: śrudlõndovy
Wiktionary
1. środek, centrum lądu;
2. obszar wodny znajdujący się na lądzie, np. staw, jezioro
SJP.pl
środek lata
SJP.pl
1. odbywający się w połowie godziny lekcyjnej;
2. odbywający się między lekcjami; międzylekcyjny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) eduk. odbywający się, przypadający w połowie godziny lekcyjnej
Wiktionary
(1.1) Przerwy śródlekcyjne to takie treści i sposoby działania nauczycieli, które zmierzają do zapobiegania zmęczeniu i znużeniu uczniów w trakcie trwania lekcji…
Wiktionary
znajdujący się w środku lasu, wśród lasów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który przebiega wśród lasów
Wiktionary
(1.1) – Ponadto uprawiamy 9 ha pól oraz łąk śródleśnych – mówi Józef Grygorcewicz. – Prowadzimy racjonalną gospodarkę łowiecką i współpracujemy z władzami, nadleśnictwami oraz rolnikami.
(1.1) Słuchałem ciszy śródleśnej, trzepotu listków osiki, oddechu strzelistych sosen, ostrzegawczego skrzeczenia kraski.
Wiktionary
IPA: ɕrudˈlɛɕnɨ, AS: śrudleśny
Wiktionary
1. będący wśród miąższu innej tkanki; interstycjalny;
2. śródmiąższowe zapalenie płuc - choroba pęcherzyków płucnych; śródmiąższowe włóknienie płuc
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. dotyczący śródmiąższu
Wiktionary
1. znajdujący się, wybudowany w centrum miasta;
2. zamieszkały, przebywający w centrum miasta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się w śródmieściu
(1.2) mieszkający w śródmieściu
Wiktionary
(1.1) Skupował śródmiejskie kamienice w Katowicach.
(1.2) Do rozbiórki nie dopuszczą śródmiejscy straganiarze.
Wiktionary
rzecz. śródmieście n., Śródmieście n.
Wiktionary
centralna część miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) adm. geogr. toponim, nazwa dzielnicy, zwykle położonych centralnie, w szeregu polskich miast
Wiktionary
Śródmieście – centralna część miasta, skupiająca funkcje m.in. administracyjne, handlowe, usługowe i turystyczne, charakteryzująca się zwartą zabudową architektury.
Stanowi strefę miasta o najwyższej aktywności gospodarczej, kulturalnej i najczęstszych kontaktów społecznych.
Wikipedia
(1.1) Wraz z rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic.
Wiktionary
rzecz. śródmieście n.
przym. śródmiejski
Wiktionary
1. znajdujący się wewnątrz mięśnia;
2. znajdujący się między mięśniami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. znajdujący się wewnątrz mięśnia lub między mięśniami
Wiktionary
leżący, odbywający się między morzami
SJP.pl
środek morza
SJP.pl
środkowa część mózgu kręgowców; śródmózgowie
SJP.pl
środkowa część mózgu kręgowców; śródmóżdże
SJP.pl
Śródmózgowie (łac. mesencephalon) – środkowa część mózgowia u kręgowców, w której znajduje się wodociąg mózgu (zwany też wodociągiem Sylwiusza) łączący III i IV komorę mózgu. Śródmózgowie łączy się z móżdżkiem i rdzeniem przedłużonym oraz z międzymózgowiem. U ssaków część grzbietowa śródmózgowia utworzona jest przez blaszkę czworaczą, w której wyróżnia się wzgórki górne i dolne lub pokrywę wzrokową zróżnicowaną na ciałka bliźniacze (corpora bigemina), czyli płaty wzrokowe (lobi optici) u pozostałych kręgowców.
Wikipedia
związany ze środkową częścią mózgu kręgowców
SJP.pl
rak śródnabłonkowy - nowotwór ograniczony do tkanki nabłonkowej danego narządu
SJP.pl
dotyczący wnętrza naczyń krwionośnych
SJP.pl
parzysty narząd wydalniczy czynny u dorosłych bezowodniowców oraz w okresie zarodkowym u gadów, ptaków i ssaków; pranercze, pranerka, ciało Wolffa
SJP.pl
środkowy element kształtownika, zawarty między stopkami, bądź dwuteowego dźwigara blachowego
SJP.pl
Środnik – konstrukcyjna, środkowa część walcowanej belki metalowej (dwuteownika, teownika, ceownika, zetownika) lub blachownicy, łącząca ze sobą oba jej pasy (górny i dolny).
W dźwigarze dwuteowym połączenie to powstaje w procesie jego wytwarzania w hucie stali przez walcowanie. W dźwigarze blachownicowym blachę środnika łączy się z blachami pasów przez spawanie lub nitowanie. Dzięki takiemu (dwuteowemu) kształtowi przekroju poprzecznego środnik pracuje głównie na ścinanie.
Wikipedia
występujący w środku nocy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. dziejący się, występujący w środku nocy
Wiktionary
leżący, odbywający się pośród wód oceanu lub między oceanami
SJP.pl
znajdujący się w gałce ocznej; śródgałkowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. znajdujący się wewnątrz gałki ocznej
Wiktionary
(1.1) wewnątrzgałkowy
Wiktionary
środkowa część statku na pokładzie i wewnątrz kadłuba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. środkowa część statku;
Wiktionary
Śródokręcie – środkowa część kadłuba jednostki pływającej znajdująca się pomiędzy częścią dziobową oraz rufową. Jest to rejon w okolicy połowy długości jednostki. Stanowi największy przedział kadłuba. Może być podzielony na szereg pomieszczeń o różnym przeznaczeniu.
Wikipedia
SJP.pl
przysłówek
(1.1) med. w trakcie operacji
Wiktionary
(1.1) Przy użyciu zminimalizowanej sondy wysokiej częstotliwości można śródoperacyjnie przeprowadzić zabieg tak, by nie uszkodzić np. dużego naczynia, co mogłoby spowodować śmiertelny krwotok.
Wiktionary
przym. śródoperacyjny
Wiktionary
występujący, odbywający się w czasie trwania operacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. odbywający, dziejący się w trakcie operacji
Wiktionary
przysł. śródoperacyjnie
Wiktionary
przedstawiciel kladu ssaków kopytnych
SJP.pl
przedstawiciel kladu ssaków kopytnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekol. ogół elementów nieożywionych i ożywionych, składających się na otoczenie
(1.2) miejsce wychowywania w grupie; ludzie z niej
(1.3) grupa ludzi zajmująca się tym samym zawodem, np. aktorzy
(1.4) harc. rodzaj pośredniej struktury w organizacjach harcerskich, nieformalna konfederacja drużyn i gromad posiadających wspólny numerfakt.
Wiktionary
Środowisko – ogół elementów nieożywionych i ożywionych, zarówno naturalnych, jak i powstałych w wyniku działalności człowieka, występujących na określonym obszarze oraz ich wzajemne powiązania, oddziaływania i zależności. Jest to pojęcie podrzędne w stosunku do przyrody, obejmującej również elementy ożywione.
Wikipedia
(1.1) Chrońmy środowisko naszego miasta!
(1.3) Sobotni marsz KOD-u i opozycji miał być sygnałem dla przedwyborczego zjednoczenia różnych środowisk przeciwko PiS-owi.
Wiktionary
IPA: ˌɕrɔdɔˈvʲiskɔ, AS: środovʹisko
Wiktionary
przym. środowiskowy
przysł. środowiskowo
rzecz. środek mrz.
Wiktionary
wpływający na ukształtowanie środowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co środowiskowe
Wiktionary
przym. środowiskowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany ze środowiskiem
(1.2) jęz. (wyraz) używany tylko w określonych środowiskach
Wiktionary
(1.1) Nadaje to włóknom keratynowym odporność na zerwanie i czynniki środowiskowe, zapewniając ich giętkość i elastyczność, zaś stwardnienie – przy bardzo dużej ilości mostków dwusiarczkowych.
Wiktionary
IPA: ˌɕrɔdɔvʲiˈskɔvɨ, AS: środovʹiskovy
Wiktionary
rzecz. środowisko n., środek mrz., środowiskowość ż.
przysł. środowiskowo
Wiktionary
związany ze środą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy środzie; dziejący się w środę
Wiktionary
(1.1) Oglądałeś środowy mecz?
Wiktionary
IPA: ɕrɔˈdɔvɨ, AS: środovy
Wiktionary
rzecz. środa ż., środek mrz.
przyim. śród
Wiktionary
przestrzeń wewnątrz klatki piersiowej, w której znajdują się takie narządy, jak serce, aorta, tchawica i przełyk
SJP.pl
Wikipedia
w górnictwie: część piętra o dużej wysokości w pionie, w której wybiera się złoże osobnymi środkami do urabiania, ale korzysta ze środków transportowych piętra
SJP.pl
płytka grzbietowa śródtułowia u owadów
SJP.pl
Śródplecze (łac. mesonotum, mesotergum) – grzbietowa płytka (tergit) tułowia sześcionogów, położona na śródtułowiu. U owadów uskrzydlonych wchodzi w skład alinotum, czyli grzbietowej części skrzydłotułowia.
U skrytoszczękich, owadów bezskrzydłych i larw śródplecze jest stosunkowo niewielkie i zbudowane podobnie jak inne tergity. U form uskrzydlonych ulega silnym modyfikacjom, dzięki czemu służy za punkt przyczepu mięśni skrzydłowych oraz samo bierze udział w mechanizmie ruchu skrzydeł. W takim przypadku błoniaste połączenie między śródpleczem a zapleczem ulega redukcji. Jeżeli przednie skrzydła są wykorzystywane w locie to akrotergit i antekosta zaplecza zlewają się z tyłem śródplecza, tworząc zatarczę śródplecza (mesopostnotum).
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. dotyczący śródplonu
Wiktionary
rzecz. śródplon m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który znajduje się wśród pól
Wiktionary
środkowa część płata nośnego samolotu przylegająca do kadłuba; centropłat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. część ręki człowieka między palcami i nadgarstkiem
Wiktionary
Śródręcze (łac. metacarpus) – przestrzeń topograficzna ręki, granicząca proksymalnie z nadgarstkiem, dystalnie z palcami ręki. Szkielet śródręcza człowieka składa się z 5 kości długich.
U zwierząt domowych ich liczba jest zmienna. U psów występuje ich 5, u świń 4, natomiast u przeżuwaczy jedna – powstała ze zrośnięcia się kości III i IV. Koń ma jedną dobrze wykształconą kość śródręcza (III) oraz dwie zredukowane kości rysikowe – II i IV.
Wikipedia
IPA: ɕruˈdrɛ̃n͇t͡ʃɛ, AS: śrudrẽṇče
Wiktionary
przym. śródręczny, śródręczowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z śródręczem, dotyczący śródręcza
Wiktionary
rzecz. śródręcze n.
przym. śródręczowy
Wiktionary
(1.1) rzad. śródręczowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. anat. związany z śródręczem, dotyczący śródręcza
Wiktionary
rzecz. śródręcze n.
przym. śródręczny
Wiktionary
(1.1) śródręczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. znajdujący się wśród regli, pomiędzy reglami
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze środkiem roku
Wiktionary
rzecz. rocznik mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pośród wód rzeki lub pomiędzy dwoma rzekami
Wiktionary
(1.1) W ramach projektu „Ptasie Wyspy – kontynuacja czynnej ochrony zagrożonych gatunków ptaków siewkowych” realizujemy ochronę jedynej, śródrzecznej kolonii mewy siwej na dolnej Wiśle.
Wiktionary
mięśniak śródścienny - mięśniak macicy
SJP.pl
najgrubsza warstwa ściany serca
SJP.pl
Śródsierdzie – środkowa warstwa ściany serca kręgowców. Znajduje się pomiędzy nasierdziem a wsierdziem.
Składają się na nie:
Wikipedia
rzadko: znajdujący się wśród skał, między skałami; międzyskalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. znajdujący się wśród skał, pomiędzy skałami
Wiktionary
wewnętrzna warstwa kory pierwotnej
SJP.pl
Endoderma, śródskórnia – tkanka pochodzenia miękiszowego, najbardziej wewnętrzna warstwa kory pierwotnej, otaczająca walec osiowy. W łodydze występuje najczęściej jako tzw. pochwa skrobiowa, natomiast w korzeniu pełni funkcję ochronną dla walca osiowego.
Wikipedia
środkowa część stopy między stępem a palcami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. środkowa część stopy, znajdująca się między stępem a palcami
Wiktionary
Śródstopie łac. metatarsus) – metapodium kończyny tylnej kręgowców. Każda kość śródstopia ma długi trzon i dwa powiększone końce. Podstawa kości śródstopia łączy się za pomocą stawów z kośćmi stępu. Zakończenia kości śródstopia łączą się za pomocą stawów z odpowiadającymi im palcami stopy.
Wikipedia
przym. śródstopny
Wiktionary
→ śródstopie; śródstopowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z śródstopiem, dotyczący śródstopia
Wiktionary
rzecz. śródstopie n.
przym. śródstopowy
Wiktionary
(1.1) śródstopowy
Wiktionary
dawne umocnienie obronne budowane wewnątrz większego zespołu obronnego, stanowiące ostatni punkt oporu
SJP.pl
Śródszaniec – część dzieła fortyfikacyjnego budowana wewnątrz większego zespołu umocnień. Był ostatnim punktem oporu albo miejscem służącym do przygotowania przeciwnatarcia po przełamaniu linii obrony. W twierdzach rolę śródszańca mogła spełniać cytadela lub fort, a w zamkach stołp.
Wikipedia
skrótowa zapowiedź dalszej części programu telewizyjnego, puszczana najczęściej na półmetku audycji
SJP.pl
występujący w obrębie tekstu, wśród zdań tworzących tekst; wewnątrztekstowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się w tekście
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. anat. znajdujący się między komórkami tkanki, dziejący się w przestrzeni międzytkankowej
Wiktionary
tytuł jednej części większej całości
SJP.pl
(r. żeński) dawniej, dziś gwarowo: początek zmierzchu
SJP.pl
znajdujący się wewnątrz więzadła
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) położony pośród wód
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) jęz. zachodzący wewnątrz wyrazu, znajdujący się w wyrazie
Wiktionary
1. mieszkaniec Środy Śląskiej (miasta w Polsce);
2. mieszkaniec Środy Wielkopolskiej (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka Środy Śląskiej (miasta w Polsce);
2. mieszkanka Środy Wielkopolskiej (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) liter. fikcyjny kontynent w mitologii stworzonej przez J.R.R. Tolkiena;
(1.2) liter. mitologia stworzona przez J.R.R. Tolkiena
Wiktionary
Śródziemie (ang. Middle-earth) – kontynent, na którym toczy się akcja większości legendarium J.R.R. Tolkiena. Określenie to używane jest zarówno na określenie całej Ziemi (Ardy) opisanej m.in. w Hobbicie, Władcy Pierścieni i Silmarillionie, jak i w węższym sensie, jako nazwa głównego kontynentu Ardy (zwanego również Endorem).
Wikipedia
(1.1) Utwory o Śródziemiu powstawały w przeciągu dziesięcioleci.
Wiktionary
IPA: ɕrudʲˈʑɛ̃mʲjɛ, AS: śrudʹźẽmʹi ̯e
Wiktionary
[czytaj: śród-ziemnomorski]
1. znajdujący się nad Morzem Śródziemnym;
2. charakterystyczny dla obszarów nad Morzem Śródziemnym;
3. dziejący się nad Morzem Śródziemnym lub na nim;
4. typ śródziemnomorski - typ antropologiczny białej rasy, występujący w południowej Europie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Morzem Śródziemnym lub jego basenem
Wiktionary
(1.1) We Włoszech panuje klimat śródziemnomorski.
Wiktionary
IPA: ˌɕrudʲʑɛ̃mnɔ̃ˈmɔrsʲci, AS: śrudʹźẽmnõmorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Śródziemnomorze n., Morze Śródziemne n., śródziemnomorskość ż.
Wiktionary
→ śródziemnomorski [czytaj: śród-ziemnomorskość]
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest śródziemnomorskie; cecha tych, którzy są śródziemnomorski
Wiktionary
przym. śródziemnomorski
przysł. śródziemnomorsko
Wiktionary
region obejmujący obszary leżące nad Morzem Śródziemnym należące do Europy, Azji i Afryki; strefa śródziemnomorska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. region obejmujący obszar leżące nad Morzem Śródziemnym w Europie, Azji i Afryce
Wiktionary
rzecz. Morze Śródziemne n.
przym. śródziemnomorski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się wewnątrz lądu
Wiktionary
IPA: ɕrudʲˈʑɛ̃mnɨ, AS: śrudʹźẽmny
Wiktionary
rzecz. Ziemianin mos.
Wiktionary
(1.1) śródlądowy
Wiktionary
wprowadzany bezpośrednio do żyły; dożylny, intrawenalny
SJP.pl
o cechach śródłożnych (rząd roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach śródłożnych (rząd roślin)
SJP.pl
niemający wyrozumiałości, litości, okrutny, surowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) surowy, bez litości, niewyrozumiały
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. duży, ogromny
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Władcy o tym przydomku:
Wikipedia
(1.1) Gdy zaś w Weronie na samą Wielkanoc motłoch powstańczy wyrżnął w ciągu trzech dni czterystu Francuzów — komenderujący generał Kilmaine, srogi biorąc odwet, żelazną ręką zdławił żywioły buntu.
Wiktionary
IPA: ˈsrɔɟi, AS: sroǵi
Wiktionary
rzecz. srogość ż.
przysł. srogo
Wiktionary
(1.1) okrutny, daw. luty
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bezlitośnie, surowo
Wiktionary
(1.1) Zima srogo nas tego roku potraktowała.
Wiktionary
rzecz. srogość ż.
przym. srogi
Wiktionary
(1.1) okrutnie
Wiktionary
srogoń baldaszkowiec - gatunek pluskwiaka z rodziny tasznikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest srogi
Wiktionary
IPA: ˈsrɔɡɔɕt͡ɕ, AS: srogość
Wiktionary
przym. srogi
przysł. srogo
Wiktionary
(1.1) surowość
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ptak o czarno-białym upierzeniu, mający długi ogon, znany ze skłonności do zbierania świecidełek, pospolity w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Pica pica|ref=tak., czarno-biały ptak z długim ogonem;
Wiktionary
Osoby o nazwisku Sroka:
Wikipedia
(1.1) Między brzozami przelatywały przed powozem sroki i dudki.
Wiktionary
IPA: ˈsrɔka, AS: sroka
Wiktionary
rzecz. srokacz mzw.
:: zdrobn. sroczka ż.
przym. sroczy, srokaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|stroka, stróka.
Wiktionary
1. koń lub wół maści pstrej; pstrok
2. przestarzale, żartobliwie: człowiek szpakowaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) srokaty koń
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈsrɔkat͡ʃ, AS: srokač
Wiktionary
rzecz. sroka ż., sroczka ż., srokosz m., srokacizna ż.
przym. srokaty, sroczy
Wiktionary
o maści zwierząt, zwykle konia: mający sierść w łaty lub cętki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w czarno-białe łaty, cętki (głównie o maści konia)
Wiktionary
(1.1) Był on, nie licząc gruntu, chałupy i paru krów, właścicielem srokatego konia i żony Magdy.
(1.1) (…) kole niezgorszej krowiny, którą chłop trzymał krótko na postronku, kręcił się z rykiem tęgi, srokaty byk (…)
Wiktionary
IPA: srɔˈkatɨ, AS: srokaty
Wiktionary
rzecz. sroka ż., sroczka ż., srokacz m., srokacizna ż., srokosz mzw.
przym. sroczy
Wiktionary
(1.1) daw. strokaty, reg. śl. strokaty.
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny dzierzb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Lanius excubitor|ref=tak., popielatoczarny ptak występujący na półkuli północnej;
Wiktionary
Srokosz, dzierzba srokosz (Lanius excubitor) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dzierzb (Laniidae). Część populacji wędrowna. Zamieszkuje Eurazję oraz północną połowę Afryki; populacje wędrowne zimują na południe od miejsc gniazdowania. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Czasami tylko przesuwał się na horyzoncie, zazwyczaj przygarbiony, skradając się do jakiegoś zwierza z gatunku turkawki, kukułki, żołny, a nawet srokosza lub trznadla.
(1.1) Piszczą żałośnie w trzcinach szpaki, kraczą kurki wodne, pogwizdują bekasy, huczą bąki, kwakają ukryte stada kaczek, smutnie pośpiewują rybitwy; rytmicznie wyrzucając do lotu skrzydła kołyszą się kulony, srokosze kują żelazo na gałązkach olszyn, a wysoko na gałęziach sosen edukują swe dzieci, obrzydliwie wrzeszcząc, wrony-matki.
Wiktionary
IPA: ˈsrɔkɔʃ, AS: srokoš
Wiktionary
rzecz. sroka ż., srokacz m., Srokowo n.
przym. srokaty, sroczy
Wiktionary
mieszkaniec Srokowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Srokowa
(1.2) osoba pochodząca z Srokowa, urodzona w Srokowie
Wiktionary
(1.2) Wójt Srokowa nie jest rodowitym srokowianinem.
Wiktionary
rzecz. Srokowo n.
:: fż. srokowianka ż.
przym. srokowski
Wiktionary
mieszkanka Srokowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Srokowa
(1.2) kobieta pochodząca z Srokowa, urodzona w Srokowie
Wiktionary
(1.1) Zapraszamy wszystkie srokowianki na bezpłatną cytologię.
Wiktionary
rzecz. Srokowo n.
:: fm. srokowianin m.
przym. srokowski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Srokowo (przed II wojną światową Dryfort, niem. Drengfurth) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Srokowo, na Mazurach. Siedziba gminy Srokowo. Dawniej miasto; uzyskało lokację miejską w 1405 roku, zdegradowane w 1945 roku. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie olsztyńskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Sroki, Srokowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Srokowem, dotyczący Srokowa
Wiktionary
rzecz. Srokowo n., srokowianin m., srokowianka ż.
Wiktionary
1. ogół zewnętrznych narządów płciowych kobiet i samic ssaków;
2. dawniej: wstyd, hańba, niesława
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. seks. zewnętrzne żeńskie narządy płciowe;
(1.2) przest. (dziś książk.) wstyd, zniewaga
Wiktionary
Srom, rzadziej wulwa (łac. vulva) – zewnętrzna część narządów płciowych samic ssaków. U kobiety składa się z wzgórka łonowego, dwóch warg sromowych większych i dwóch mniejszych, spoidła przedniego i tylnego warg, wędzidełka warg sromowych, łechtaczki, napletka łechtaczki, wędzidełka łechtaczki oraz przedsionka pochwy.
Wikipedia
(1.1) Wiele kobiet nie lubi rozmawiać o swoim sromie.
(1.2) Joachim z wielkim sromem i smętkiem odszedwszy, mowił sam k' sobie: „Coż mam teraz działać?” → Joachim z wielkim wstydem i smutkiem odszedłszy, mówił sam do siebie: „Co mam teraz robić?”
Wiktionary
IPA: srɔ̃m, AS: srõm
Wiktionary
rzecz. sromota ż., sromotność ż.
czas. sromać się, zasromać się, zasromać, sromać
przym. sromotny, sromowy, sromieźliwy
Wiktionary
(1.1) stpol. kiep
(1.2) stpol. sromota
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. zawstydzać
czasownik zwrotny niedokonany (dk. brak)
(2.1) przest. wstydzić się
Wiktionary
(2.1) …mieszkają w lasach, jedzą strawy plugawyugawe, nie sromają się wobec rodziców mówić rzeczy ladace.
Wiktionary
IPA: ˈsrɔ̃mat͡ɕ, AS: srõmać
Wiktionary
rzecz. srom m., sromota ż.
czas. zasromać dk.
przym. sromotny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) daw. skromny, wstydliwy
Wiktionary
rzecz. srom m., sromota ż.
przym. sromotny, sromny
Wiktionary
przestarzałe: zhańbienie, zniesławienie, wstyd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. hańba, niesława
Wiktionary
Sromota – szósty album Świetlików wydany po ośmiu latach od poprzedniej płyty, tj. 12 października 2013 roku Na album składają się trzy płyty, razem zawiera on trzydzieści sześć piosenek. Każda kolejna płyta zawiera więcej utworów od poprzedniej, a na ostatniej można usłyszeć zaproszonych gości.
Wikipedia
czas. sromać, sromać się, sromocić ndk.
przysł. sromotnie
rzecz. srom mrz., sromotność ż.
przym. sromotny, sromieźliwy
Wiktionary
(1.1) wstyd; przest. zelżywość
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: sromotnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sromotny
SJP.pl
grzyb z rodziny sromotnikowatych
SJP.pl
Phallus Junius ex L. (sromotnik) – rodzaj grzybów z rodziny sromotnikowatych (Phallaceae).
Wikipedia
o cechach sromotnikowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Sromotnikowate (Phallaceae Corda) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie sromotnikowców (Phallales).
Wikipedia
o cechach sromotnikowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
Sromotnikowce (Phallales E. Fisch.) – rząd grzybów z klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest sromotne
Wiktionary
rzecz. sromotnik m., srom m., sromota ż.
przym. sromotny, sromotnikowy
przysł. sromotnie
Wiktionary
całkowity, okrywający wstydem, żałosny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) okrywający wstydem lub hańbą, przynoszący hańbę albo wstyd
Wiktionary
(1.1) Tysiące gapiów biegną na wzgórze, by zobaczyć, jak Krzyżacy poniosą sromotną klęską.
Wiktionary
IPA: srɔ̃ˈmɔtnɨ, AS: srõmotny
Wiktionary
rzecz. srom m., sromota ż., sromotnik m., sromotnikowate nmos., sromanie n., zasromanie n., sromotność ż.
przym. sromotnikowy, sromotnikowaty, sromieźliwy
przysł. sromotnie
czas. sromać ndk., zasromać dk.
Wiktionary
(1.1) haniebny, niechlubny, niesławny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|środkowowielkopolska. razowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|środkowowielkopolska. razowy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: srogo
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: srogi
SJP.pl
czynić srogim, nadawać czemuś wyraz srogości
SJP.pl
wiecznie zielone drzewo liściaste z rodziny korzeniarowatych, z obszarów tropikalnych, wypuszczające z pnia i gałęzi liczne korzenie podporowe i powietrzne, wchodzące w skład namorzynów, cenione m.in. ze względu na twarde drewno używane jako budulec i do obróbki stolarskiej; korzeniara, korzeniara namorzyniec, ryzofora
SJP.pl
skrót od: Światowa Rada Pokoju
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. hist. = Socjalistyczna Republika Radziecka
Wiktionary
wykrzyknik nazywający czynność wykonywaną nagle, szybko, z impetem; fru
SJP.pl
1. element połączeń rozłącznych wykonany w postaci pręta z naniesionym gwintem
2. element napędowy statku w postaci powierzchni wirujących wokół wspólnej osi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. pręt metalowy, zakończony łbem z jednej strony, a z drugiej gwintem, umożliwiającym zakręcanie lub odkręcanie;
(1.2) żegl. urządzenie napędowe statku wodnego;
(1.3) sport. w piłce ręcznej: strzał wykonany z obrotu
(1.4) sport. w skokach do wody: skok z obrotem wzdłuż pionowej osi ciała
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Trzeba dokręcić tę śrubę, bo drzwiczki od piekarnika wylatują.
(1.2) Śruba jest jedną z najważniejszych części statku.
(1.3) Kowalski strzelił do bramki ze śruby.
Wiktionary
IPA: ˈɕruba, AS: śruba
Wiktionary
rzecz. śrubowanie n., wyśrubowanie n., śrubsztak m.
:: zdrobn. śrubka ż., śrubeczka ż.
czas. śrubować ndk., wyśrubować dk.
przym. śrubowy
przysł. śrubowo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szroba.
Wiktionary
zdrobnienie od: śrubka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: śrubka
Wiktionary
IPA: ɕruˈbɛt͡ʃka, AS: śrubečka
Wiktionary
rzecz. śrubowiec mzw./mrz., śrubowce nmos., śruba ż., śrubka ż.
przym. śrubowy
Wiktionary
dział fabryki produkujący różnego rodzaju śruby
SJP.pl
zdrobnienie od: śruba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od śruba
(1.2) mała śruba
Wiktionary
Śrubka – drugi singel polskiej piosenkarki Sanah z jej piątego albumu studyjnego, zatytułowanego Kaprysy. Singel został wydany 25 kwietnia 2024.
Nagranie otrzymało w Polsce status platynowego singla, przekraczając liczbę 50 tysięcy sprzedanych kopii.
Wikipedia
IPA: ˈɕrupka, AS: śrupka
Wiktionary
rzecz. śrubowiec mzw./mrz., śrubowce nmos., śrubeczka ż., śruba ż., śrubowanie n., wyśrubowanie n., śrubsztak m.
czas. śrubować ndk., wyśrubować dk.
przym. śrubowy
przysł. śrubowo
Wiktionary
zdrobnienie od: śrubokręt
SJP.pl
ręczne narzędzie do wkręcania i wykręcania śrub lub wkrętów; wkrętak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. proste narzędzie do wkręcania lub wykręcania śrub i wkrętów
Wiktionary
Wkrętak (śrubokręt) – jedno z podstawowych narzędzi ręcznych. Wkrętak składa się z rękojeści i grotu. W najprostszym wykonaniu jest to pręt (najczęściej stalowy, ale bywają wkrętaki z innych metali, np. z mosiądzu oraz z tworzyw sztucznych), na jednym końcu ścięty lub spłaszczony tak, że powstała w ten sposób wąska krawędź umożliwia wsunięcie jej w wycięcie w łbie wkręta, co następnie, poprzez obrót wkrętaka wokół osi, umożliwia obrócenie wraz z nim samego wkrętu. Przeciwległy koniec pręta (grotu) zazwyczaj umocowany jest w uchwycie (rękojeści), zazwyczaj z tworzywa sztucznego, ułatwiającym obracanie wkrętaka, choć czasem stosuje się rozwiązanie polegające na wygięciu przeciwległego końca w sposób umożliwiający obrót narzędziem.
Wikipedia
(1.1) Podczas odkręcania starej płyty złamał się śrubokręt.
Wiktionary
IPA: ɕruˈbɔkrɛ̃nt, AS: śrubokrẽnt
Wiktionary
(1.1) wkrętak; gw-pl|Górny Śląsk|szrałbyncyjer, szróbokrynt.
Wiktionary
o zwierzęciu: taki, który ma rogi w kształcie śrub
SJP.pl
1. przykręcać śrubą;
2. kręcić;
3. zawyżać cenę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śrubować.
Wiktionary
czas. śrubować ndk.
rzecz. śrubowiec mzw./mrz., śrubowce nmos., śruba ż., śrubka ż.
przym. śrubowy
Wiktionary
przypominający kształtem śrubę, podobny do śruby
SJP.pl
1. drobnoustrój mający kształt luźno skręconej spirali; spirylla, spiryllum;
2. statek wodny, którego napędem jest śruba okrętowa; statek śrubowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) mikrobiol. nazwa systematyczna|Spirillum|Ehrenberg|ref=tak., rodzaj bakterii;
forma rzeczownika.
(2.1) plural|śrubowiec.
Wiktionary
Śrubowce (łac. Spirillum) – rodzaj Gram-ujemnych bakterii z rzędu Nitrosomonadales. Nazwa bierze się od spiralnej, skręconej morfologii ich komórek. Zazwyczaj występują w stojących wodach słodkich. Zdolne do aktywnego pływania za pomocą występujących na obu biegunach komórki wiązek lub pojedynczych wici charakteryzujących się dużą długością fali i około jednym skrętem.
Wikipedia
(1.1) Na obu biegunach komórek śrubowców występują wiązki lub wici umożliwiające pływanie.
Wiktionary
rzecz. śrubowiec mzw./mrz., śruba ż., śrubka ż., śrubeczka ż., śrubowanie n., wyśrubowanie n., śrubsztak mrz.
czas. śrubować ndk., wyśrubować dk.
przym. śrubowaty, śrubowy
przysł. śrubowo
Wiktionary
1. drobnoustrój mający kształt luźno skręconej spirali; spirylla, spiryllum;
2. statek wodny, którego napędem jest śruba okrętowa; statek śrubowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikrobiol. bakteria o spiralnej morfologii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) żegl. statek z napędem śrubowym
Wiktionary
(1.1) Przykładowo u ludzi śrubowiec może wywołać szczurzą gorączkę.
(2.1) W stoczni powstaje ogromny śrubowiec dla armatora zza oceanu.
Wiktionary
rzecz. śruba ż., śrubka ż., śrubeczka ż., śrubowanie n., wyśrubowanie n., śrubsztak mrz., śrubowce nmos.
czas. śrubować ndk., wyśrubować dk.
przym. śrubowaty, śrubowy
przysł. śrubowo
Wiktionary
(2.1) statek śrubowy
Wiktionary
→ śruba
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. łączony lub regulowany za pomocą śruby
(1.2) mot. poruszany śrubą
(1.3) przypominający lub naśladujący ruch śruby
Wiktionary
rzecz. śrubowce nmos., śruba ż., śrubka ż., śrubeczka ż., śrubowanie n., wyśrubowanie n., śrubowiec mrz., śrubsztak mrz.
czas. śrubować ndk., wyśrubować dk.
przysł. śrubowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) białystok. imadło
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. techn. imadło, narzędzie do unieruchamiania obrabianych przedmiotów
Wiktionary
(1.1) Tam szereg ślusarzy jak na komendę schyla się i podnosi nad szeregiem śrubsztaków.
Wiktionary
rzecz. śrubowiec mzw./mrz., śrubowce nmos., śrubka ż., śruba ż.
przym. śrubowy
Wiktionary
(1.1) szrubsztak
Wiktionary
połączenie rurowe za pomocą dwuzłączki
SJP.pl
Śrubunek – rodzaj kształtki rurowej gwintowanej, którą wykorzystuje się do instalowania łatworozłącznych połączeń rur w instalacjach hydraulicznych (wodnych, gazowych, sprężonego powietrza, centralnego ogrzewania i innych) łączonych na gwinty. Na rynku występuje wiele rodzajów śrubunków, które nazywa się także dwuzłączkami (przy czym nazwa ta jest dwuznaczna, gdyż odnosi się ona też do tzw. nypli), a dawniej także funkcjonowała nazwa holender.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od śrut
Wiktionary
rzecz. śrut m.
przym. śrutowy
Wiktionary
1. kulka śrutu;
2. frakcja mlewa składająca się z największych cząstek
SJP.pl
1. kulka śrutu;
2. frakcja mlewa składająca się z największych cząstek
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. chrupać, głośno gryźć
Wiktionary
rzecz. śrupanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|śrupać.
Wiktionary
czas. śrupać ndk.
Wiktionary
kulki ołowiane o niewielkiej średnicy stanowiące pocisk do myśliwskiej broni gładkolufowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ołowiane kulki jako pocisk
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. śruta
Wiktionary
Śrut metalowy (l. poj. śrucina) – wyrób hutniczy w postaci niewielkich rozmiarów cząstek metalu, zwykle nieprzekraczających wielkości kilku milimetrów, w kształcie zbliżonych do kulistego. W postaci śrutu dostarcza się stopy odlewnicze. Śrut może być wykorzystany także jako gotowy materiał, np. na balast lub jako śrut strzelniczy w strzelbach (w których strzela się wieloma śrucinami naraz) i wiatrówkach (w których często strzela się jedynie jedną śruciną jednocześnie)
Wikipedia
(1.1) Wpadł na linię łączącą obu mężczyzn w ułamek sekundy po tym, jak porcja grubego śrutu opuściła lufę strzelby.
(2.1) Są śruty i nie ma śrut.
Wiktionary
IPA: ɕrut, AS: śrut
Wiktionary
rzecz. śruta ż., śrutownik m., śrutowanie n., śrucik mrz.
czas. śrutować, ześrutować
przym. śrutowy
Wiktionary
rozdrobnione na śrutowniku ziarno zbóż i roślin strączkowych, używane na paszę treściwą dla zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. spoż. pasza zwierzęca ze ziaren zbóż;
Wiktionary
Śruta – produkt otrzymany poprzez jednorazowe rozdrobnienie nasion roślin uprawnych poprzez ich rozkruszenie przeprowadzone w specjalnym urządzeniu – śrutowniku. Najczęściej produkuje się śrutę zbożową, ale może być także z innych nasion, np. roślin motylkowych (strączkowych), lub oleistych.
Wikipedia
IPA: ˈɕruta, AS: śruta
Wiktionary
czas. ześrutować, śrutować
rzecz. śrut mrz.
przym. śrutowy
Wiktionary
robotnik, który oczyszcza i wygładza powierzchnie metalowe przy użyciu ziaren metalu - śrutu
SJP.pl
1. rozdrabniać ziarna lub nasiona na śrutę;
2. usuwać na tokarce zewnętrzne wady powierzchni wyrobów metalowych ciągnionych lub walcowanych;
3. oczyszczać powierzchnię przedmiotów metalowych strumieniem śrutu; kuleczkować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ześrutować)
(1.1) roln. przygotowywać śrutę
(1.2) techn. wygładzać powierzchnię przedmiotu wykonanego z metalu przy pomocy śrutownicy
Wiktionary
rzecz. śrut mrz., śruta ż., śrutownica ż., śrutownik mrz.
czas. ześrutować dk.
przym. śrutowy
Wiktionary
zawodnik biorący udział w strzelaniu śrutowym
SJP.pl
strzelba myśliwska, z której strzela się śrutem
SJP.pl
pomieszczenie, w którym śrutuje się ziarno i makuchy
SJP.pl
maszyna do tworzenia śrutu np do pistoletów na śrut
SJP.pl
maszyna do przygotowywania paszy dla zwierząt hodowlanych
SJP.pl
Śrutownik – maszyna do rozdrabniania zboża.
Śrutowniki służą do śrutowania ziarna zbóż. Efektem finalnym jest śruta, mająca zastosowanie w piwowarstwie do wyrobu piwa lub jako pasza dla zwierząt hodowlanych. W przemyśle piwowarskim śrutowniki zwane są również młynem, natomiast w rolnictwie – rozdrabniaczem pasz.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze śrutem, dotyczący śrutu
(1.2) wykorzystujący śrut, przeznaczony na śrut
Wiktionary
(1.2) Broń kombinowana ma lufy śrutowe i kulowe.
Wiktionary
rzecz. śrut mrz., śruta ż., śrutownik mrz., śrutowanie n., śrucik mrz.
czas. śrutować ndk., ześrutować dk.
Wiktionary
srutututu, majtki z drutu - zwrot używany w celu wyrażenia opinii, że to, co zostało uprzednio powiedziane, mówiący uważa za głupie lub nieprawdziwe; trutututu, majtki z drutu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. odzież robocza, łachmany
Wiktionary
zlodowaciałe kryształki tworzące się w wodzie rzek; śryż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. hydrol. cząsteczki lodu wymieszane z wodą, tworzące gąbczastą masę, powstające w zbiornikach wodnych po opadnięciu temperatury poniżej 0°C;
Wiktionary
(1.1) Śryż to zawiesista warstwa połączonych kryształków lodu.
Wiktionary
IPA: ɕrɨʃ, AS: śryš
Wiktionary
przym. śryżowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. chem. srebro
(1.2) stpol. numizm. prawdop. srebrna moneta
(1.3) stpol. numizm. prawdop. moneta bez domieszki metali nieszlachetnych, czyste
(1.4) stpol. prawdop. wyrób ze srebra
Wiktionary
(1.1-4) war. jrzebro, strzebro, śrebro
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. i gwara. migotliwe, lśniące powietrze w czasie upału; lekka mgiełka
Wiktionary
(1.1) Rdza czyli mączna rosa albo srzeżoga staje się albo gdy miodowa rosa uschnie i niby się w proch obraca, albo jest od nocnego zimna i rannych przymrozków szkodliwie spieczona wilgoć (…). Dzieje się to w maju i czerwcu.
Wiktionary
(1.1) rdza, rosa mączna, śrzeżoga, śreż
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. szron
Wiktionary
(1.1) Z powietrza powstają rosa, śrzon, mgła, obłoki, deszcz, śnieg, grad, rdza, trąby, wichry itd.. (…) Śrzon jest rosa albo mgła zmarzła.
Wiktionary
[czytaj: es-ES] skrót od:
1. Schutzstaffel - organizacja hitlerowska;
2. Stocznia Szczecińska
SJP.pl
[czytaj: esesman] członek SS, hitlerowskich partyjnych oddziałów szturmowych; esesowiec, esesman, SS-owiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. esesman.
Wiktionary
(1.1) Serie karabinów maszynowych zmiatały SS-manów z płaskiego terenu.
Wiktionary
IPA: ɛˈsɛsmãn, AS: esesmãn
Wiktionary
[czytaj: esesmanka] członkini SS, hitlerowskich partyjnych oddziałów szturmowych; esesmanka
SJP.pl
[czytaj: esesowiec] członek SS, hitlerowskich partyjnych oddziałów szturmowych; esesowiec, esesman, SS-man
SJP.pl
skrót od: siostry zakonne
SJP.pl
skrót
(1.1) = święci
Wiktionary
(1.1) Nauka śś. Ojców Kościoła.
Wiktionary
(1.1) św. św.
Wiktionary
pić wyciągając z czegoś płyn ustami
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pić wyciągając z czegoś płyn ustami
(1.2) o niemowlętach i młodych zwierzętach pić mleko z piersi matki
(1.3) powolne spożywanie twardego i rozpuszczalnego pod wpływem śliny pokarmu
(1.4) trzymać w ustach coś niejadalnego i obracać językiem
(1.5) odprowadzać płyn (gaz i ciecz) lub drobne przedmioty za pomocą podciśnienia
(1.6) eufem. grub. robić fellatio, mieć stosunek oralny
Wiktionary
(1.1) Moje dzieci wolą ssać skondensowane kakao z tubki niż je rozpuszczać w szklance wody.
(1.2) Kubuś, gdy ssie, to zawsze zamyka oczka.
(1.2) Gdy Margot stanik swój rozpinała, / By miał kotek, biedactwo, co ssać / Biegła nas, biegła nas cała zgraja, / By popa-pa-pa-pa-pa-patrzeć…
(1.3) Tomek lubi ssać landrynki.
(1.4) Niektóre przedszkolaki mają zły nawyk ssania kciuka.
(1.5) Odkurzacz zawsze z jednej strony ssie, a z drugiej dmucha.
(1.6) Skoro ona mi nie chce ssać, to nasze życie erotyczne na tym traci.
Wiktionary
IPA: sːat͡ɕ, AS: •sać
Wiktionary
rzecz. ssanie n., ssak m., ssawka ż., ssawa ż., przyssawka ż., ssacz m., ssaczka ż., osesek m.; daw. sys m., sysak m., sysałka ż., sysadło n., sysanie n., syseczka ż., sysołek m.
czas. wysysać / wyssać, odessać / odsysać, zasysać / zassać, przyssać / przyssać; daw. sysać
przym. ssący, ssaczy, wyssany, przyssany, odessany
przysł. ssąco
Wiktionary
(1.1-4) pot. środ. cyckać; daw. sysać; gw-pl|Śląsk Cieszyński|muldać.
(1.3) ciumkać
(1.5) zasysać
(1.6) wulg. robić loda
Wiktionary
pić wyciągając z czegoś płyn ustami
SJP.pl
przedstawiciel gromady kręgowców, których młode karmią się mlekiem matki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Mammalia|ref=tak., zwierzę z podtypu kręgowców żyworodnych, które po urodzeniu żywi się mlekiem matki;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) med. techn. zob. aspirator.
Wiktionary
Ssaki (Mammalia) – zwierzęta należące do kręgowców, charakteryzujące się głównie:
Wikipedia
(1.1) Charakterystyczną cechą ssaków jest stałocieplność.
(2.1) Kierownik bloku operacyjnego zawiadomił dyrektora szpitala, że ma tylko jeden sprawny ssak.
Wiktionary
IPA: sːak, AS: •sak
Wiktionary
rzecz. ssaki nmos., przyssawka ż., ssawka ż., ssanie n.
czas. ssać ndk.
przym. ssaczy, ssawny
Wiktionary
(2.1) aspirator
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Mammalia|ref=tak., gromada zwierząt należących do kręgowców;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: ssak
Wiktionary
Ssaki (Mammalia) – zwierzęta należące do kręgowców, charakteryzujące się głównie:
Wikipedia
(1.1) Działem zoologii zajmującym się ssakami jest teriologia.
(1.1) Szkielet ssaków wykazuje duży stopień skostnienia.
Wiktionary
rzecz. ssak mzw., ssawka ż., ssanie n.
czas. ssać ndk.
przym. ssaczy, ssawny
Wiktionary
gady ssakozębne - grupa gadów z rzędu terapsydów; teriodonty
SJP.pl
samochód marki SsangYong
SJP.pl
napełnianie cylindra wodą, powietrzem lub mieszanką pod działaniem podciśnienia wywołanego ruchem tłoka w cylindrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ssać.
(1.2) techn. napełnianie cylindra silnika spalinowego mieszanką, powietrzem lub wodą
(1.3) przen. uczucie głodu
Wiktionary
(1.1) Prawidłowo stosowane ssanie oleju słonecznikowego powinno rezultować dobrym samopoczuciem oraz widoczną poprawą ogólnego zdrowia.
(1.3) Czuję ssanie w żołądku i szybko muszę coś zjeść.
Wiktionary
IPA: ˈsːãɲɛ, AS: •sãńe
Wiktionary
rzecz. ssak m., ssaki nmos.
czas. ssać
Wiktionary
wentylator wysysający gazy, pyły lub dymy ze zbiornika, pomieszczenia, kopalni itp. i wytłaczający je do atmosfery lub innej przestrzeni; ekshaustor
SJP.pl
Pompa próżniowa, ekshaustor, ssawa – urządzenie stosowane w technice służące do usuwania gazów (wytworzenia podciśnienia) w zamkniętej przestrzeni. Pompy dzieli się ze względu na sposób działania na: objętościowe, strumieniowe, jonowo-sorpcyjne, jonowo magnetyczne, molekularne, kondensacyjne, adsorpcyjne i jonowe.
Wikipedia
ssawiec niedźwiedziowaty - dawna nazwa szopa pracza
SJP.pl
1. aparat gębowy motyla w postaci długiej rurki w kształcie trąbki, służący do wysysania nektaru z kwiatów;
2. organ organizmów pasożytniczych służący do pobierania pokarmu od żywiciela; haustorium;
3. końcówka odkurzacza
SJP.pl
Ssawka, trąbka (łac. haustellum, proboscis) – wieloznaczny termin stosowany w zoologii dla określenia wydłużonego, nieparzystego przydatku na głowie niektórych zwierząt, głównie bezkręgowych, zazwyczaj połączonego z otworem gębowym i służącego do pobierania pokarmu. W poszczególnych grupach zwierząt ma różnorodną budowę. Oprócz pobierania substancji pokarmowych może też pełnić funkcje czuciowe, oddechowe lub czepne.
Wikipedia
rodzaj nietoperza z rodziny ssawkonogowatych
SJP.pl
Ssawkonóg (Myzopoda) – rodzaj ssaków z rodziny ssawkonogowatych (Myzopodidae).
Wikipedia
rodzina nietoperzy; ssawkonogowate
SJP.pl
Ssawkonogowate, ssawkonogie (Myzopodidae) – rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych (Vespertilioniformes) w rzędzie nietoperzy (Chiroptera).
Wikipedia
rodzina nietoperzy; ssawkonogie
SJP.pl
Ssawkonogowate, ssawkonogie (Myzopodidae) – rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych (Vespertilioniformes) w rzędzie nietoperzy (Chiroptera).
Wikipedia
1. mający zdolność wysysania płynów lub gazów, umożliwiający takie wysysanie;
2. kosz ssawny - sito znajdujące się na wlocie przewodu ssawnego pompy, chroniące ją przed zasysaniem dużych zanieczyszczeń; smok;
3. rura ssawna - przewód łączący wlot pompy, cylindra, silnika spalinowego itp. z obszarem zasysania
SJP.pl
skrót od: Congregatio Sacrorum Cordium Iesu et Mariae - Zgromadzenie Najświętszych Serc Jezusa i Maryi, katolickie zgromadzenie zakonne
SJP.pl
skrót od: solid-state drive - urządzenie do przechowywania danych zbudowane w oparciu o pamięć flash
SJP.pl
skrót od: Pia Societas a Sancto Apostolo Paulo - zakon paulistów
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = ekon. praw. spółka skarbu państwa
Wiktionary
(1.1) Innowacje wiążą się z olbrzymim ryzykiem, tymczasem w SSP i administracji istnieje szczególnie duża niechęć do jego podejmowania, za wszelką cenę chce się unikać porażek i pomyłek.
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. odgłos naśladujący syczenie żmiji
(1.2) dźwięk. dźwięk wydawany przez ulatniający się pod ciśnieniem gaz
(1.3) dźwięk. odgłos wydawany podczas odczuwania bólu
Wiktionary
rzecz. syczek m., syczenie n., syk m., syknięcie n.
czas. syczeć ndk., syknąć dk.
przym. sykliwy
Wiktionary
(1.3) ała
Wiktionary
[czytaj: es-es-es-es] zaburzenie psychiczne objawiające się nadwrażliwością na określone odgłosy; mizofonia
SJP.pl
skrót od: Stary Testament (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); S.T.
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) rel. = Stary Testament
(1.2) = Stowarzyszenie Techników
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) OT
* nowogrecki: (1.1) Π.Δ.
źródła.
== ST (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = turyst. Studio → studio
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈstarɨ tɛˈstãmɛ̃nt, AS: stary testãmẽnt
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) OT
* nowogrecki: (1.1) Π.Δ.
źródła.
== ST (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = turyst. Studio → studio
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót
(1.1) = geogr. Starachowice
Wiktionary
IPA: ˌstaraxɔˈvʲit͡sɛ, AS: staraχovʹice
Wiktionary
skrót od:
1. stopień;
2. starszy;
3. stołeczny; stoł.;
4. stacja
SJP.pl
skrót
(1.1) = stopień (stanowisko)
(1.2) = stopień (miara temperatury/kąta)
(1.3) = stołeczny
(1.4) = starszy
(1.5) = stacja
Wiktionary
(1.1) gen. bryg. w st. sp. Tadeusz Jastrzębski, ps. „Jabłoński” (= generał brygady w stanie spoczynku… pseudonim…)
(1.2) maksymalna temperatura 100 st. C. (= stopni Celsjusza)
(1.3) Na prezydenta Rada m. st. (= miasta stołecznego) Warszawy wybrała urbanistę Stanisława Wyganowskiego.
(1.4) Obowiązki kaprali często przypominają te, które wykonują sierżanci, a nawet st. sierżanci.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== st. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = saint → święty
(1.2) = street → ulica
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1-2) St, st
Wiktionary
skrót od: staroczeski
SJP.pl
skrót od: starofrancuski
SJP.pl
skrót od: staroholenderski
SJP.pl
skrót od: staroirański
SJP.pl
skrót od: staromorawski
SJP.pl
skrót od: staropolski
SJP.pl
skrót od: staropruski
SJP.pl
skrót od: staroruski
SJP.pl
skrót od: staroskandynawski
SJP.pl
skrót od: staro-wysoko-niemiecki
SJP.pl
skrót od: staro-wysoko-niemiecki
SJP.pl
skrót w funkcji przymiotnika
(1.1) = staroruski
Wiktionary
[czytaj: sztats-oper] Wiedeńska Opera Państwowa, jej gmach jest jednym z największych zabytków Wiednia
SJP.pl
Wikipedia
zestawić w formie tabeli, ułożyć w tabelę
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Stabieńszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Krasnopol.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
układ amatorskiego odbiornika radiowego, przeznaczonego do odbioru krótkich fal
SJP.pl
rodzaj diody stabilizacyjnej
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd elektroniczny do stabilizacji napięcia
SJP.pl
Jarzeniówka stabilizacyjna (także: jarzeniowy stabilizator napięcia, stabiliwolt, stabilitron) to lampa gazowana z zimną katodą służąca do stabilizacji napięcia. Spełniała podobną rolę w układach lampowych jak dioda Zenera w półprzewodnikowych. Obecnie ma znaczenie wyłącznie historyczne.
Wikipedia
jeden z rodzajów lamp używanych do stabilizacji napięć elektrycznych
SJP.pl
Jarzeniówka stabilizacyjna (także: jarzeniowy stabilizator napięcia, stabiliwolt, stabilitron) to lampa gazowana z zimną katodą służąca do stabilizacji napięcia. Spełniała podobną rolę w układach lampowych jak dioda Zenera w półprzewodnikowych. Obecnie ma znaczenie wyłącznie historyczne.
Wikipedia
stan równowagi; utrwalenie jakiegoś stanu, położenia, zjawiska itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan trwałości i równowagi w przebiegu określonych procesów, w określonej dziedzinie życia
(1.2) przywrócenie równowagi w gospodarce
Wiktionary
(1.1) Ponadto stała para ślubna czy nieślubna zwykle ma konkretne plany, dotyczące przyszłości i stabilizacji życia we dwoje, w związku z czym zależy im na możliwie jak najszybszym ukończeniu studiów i stworzeniu sobie własnego domu.
Wiktionary
rzecz. stabilizowanie n., ustabilizowanie n., stabilizator m., stabilność ż.
czas. stabilizować ndk., ustabilizować dk.
przym. stabilizacyjny, stabilny
przysł. stabilizacyjnie, stabilnie
Wiktionary
1. urządzenie do utrzymywania stałej wartości jakiejś wielkości fizycznej (napięcia elektrycznego, kierunku ruchu itp.) lub ograniczenia jej zmian;
2. substancja chemiczna dodawana w małych ilościach do żywności, kosmetyków, leków itp. w celu zapobieżenia niepożądanym zmianom;
3. urządzenie w pojazdach mechanicznych, zapobiegające zbyt dużemu przechylaniu się na boki;
4. urządzenie automatycznie utrzymujące samolot w ustalonym kursie
SJP.pl
Wikipedia
1. doprowadzać do stanu trwałości, równowagi; ustalać, normować;
2. utrzymywać stałą wartość, pozycję czegoś;
3. stabilizować się - stawać się trwałym, stałym; utrwalać się, statkować
SJP.pl
czasownik
(1.1) czynić stabilnym
Wiktionary
rzecz. stabilizowanie n., stabilizacja ż., stabilizator m., stabilność ż., ustabilizowanie n.
przym. stabilny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: stabilnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: stabilny
SJP.pl
→ stabilny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co stabilne
Wiktionary
Wikipedia
IPA: staˈbʲilnɔɕt͡ɕ, AS: stabʹilność
Wiktionary
rzecz. stabilizacja ż., stabilizator m.
czas. stabilizować ndk.
przym. stabilny
przysł. stabilnie
Wiktionary
(1.1) trwałość, równowaga
Wiktionary
1. niezmieniający się przez dłuższy czas; stały, nieruchomy;
2. o konstrukcjach lub przedmiotach: utrzymujący stałą pozycję;
3. o układzie fizycznym, biologicznym, ekonomicznym itp.: łatwo powracający do równowagi po jej zaburzeniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezmieniający się przez dłuższy czas
(1.2) (o konstrukcjach lub przedmiotach) utrzymujący stałą pozycję
(1.3) łatwo powracający do równowagi po wcześniejszym jej zakłóceniu
Wiktionary
(1.1) Okres dzieciństwa prawdopodobnie był stabilny i upłynął w przychylnej atmosferze.
Wiktionary
IPA: staˈbʲilnɨ, AS: stabʹilny
Wiktionary
rzecz. stabilność ż., stabilizacja ż., ustabilizowanie n.
czas. stabilizować ndk.
przym. stabilizacyjny
przysł. stabilnie
Wiktionary
(1.1) niezmienny, stały, trwały, ciągły, permanentny
(1.2) niewzruszony, niezachwiany, nieruchomy, solidny
(1.3) zrównoważony, równy
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) jeden z rodzajów bloków betonowych służących do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego
Wiktionary
IPA: ˌstabʲiˈlɔpɔt, AS: stabʹilopot
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) jeden z rodzajów bloków betonowych służących do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego
Wiktionary
IPA: ˈstabʲit, AS: stabʹit
Wiktionary
[czytaj: stejblkojn] rodzaj kryptowaluty, której wartość jest związana ze stabilnym aktywem, takim jak oficjalna waluta (dolar) lub złoto
SJP.pl
Stablecoin – token płatniczy, którego wartość jest trwale powiązana z wartością dobra pozostającego w obrocie, np. złota lub oficjalnej waluty (FIAT).
Może, przy zachowaniu dodatkowych wymogów przewidzianych w ustawie o usługach płatniczych, spełniać definicję pieniądza elektronicznego.
Wikipedia
Stablewice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Unisław.
W latach 1939 - 1942 wieś była podzielona na Nowe Stablewice (Neu-Stablewitz) i Stare Stablewice (Alt-Stablewitz), lecz po przeprowadzonej zamianie nazw miejscowości w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, w latach 1942 - 1945 nazywały się odpowiednio Neuschlägeldorf i Altschlägeldorf.
Wikipedia
czasownik
(1.1) dokonany od|tablicować.
Wiktionary
IPA: ˌstablʲiˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: stablʹicovać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stablicować.
Wiktionary
IPA: ˌstablʲit͡sɔˈvãɲɛ, AS: stablʹicovãńe
Wiktionary
1. nadać czemuś bardzo uproszczoną formę;
2. stabloidyzować się - upodobnić się stylem do tabloidów, popularnych gazet zajmujących się plotkami i nieistotnymi sensacjami
SJP.pl
Stabrów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Sitno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Sitno. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 661 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Jarosławcu lub do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Horyszowie Polskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nadać charakter tabu
SJP.pl
w zootechnice: chów bydła oborze, również w ciągu całego lata, bez wypasu łąkowego; chów oborowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. dokarmianie w oborze bydła zielonką podczas całego lata
(1.2) zootechn. całoroczne przebywanie bydła w oborze
Wiktionary
wyrównać tekst tabulatorem
SJP.pl
stać się:
a) wydarzyć się
b) zmienić się w kogoś, coś
c) spełnić się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) o człowieku, zwierzęciu: być w pozycji wyprostowanej, podpartym tylko na nogach
(1.2) o przedmiocie: być ustawionym w taki sposób, że pionowy wymiar jest większy od poziomych
(1.3) pot. o penisie: być w stanie erekcji (często z podmiotem domyślnym)
(1.4) o mechanizmie, silniku: nie pracować, nie działać
(1.5) przest. pot. kosztować, mieć jakąś cenę
(1.6) tylko w bezok. mieć na coś dość pieniędzy, móc kupić
(1.7) znajdować się w jakimś miejscu
(1.8) środ. inform. działać (o programie lub serwerze)
(1.9) nie ruszać się z miejsca
(1.10) zabiegać (o coś)
(1.11) tylko w bezok. być w stanie coś zrobić
czasownik zwrotny dokonany stać się
(2.1) dokonany od|stawać się.
(2.2) gw-pl|Mazury. skończyć się
Wiktionary
(1.1) Pod latarnią stały dwie policjantki przebrane za prostytutki.
(1.2) Regał stoi pod ścianą.
(1.3) Zawsze mi (penis) stoi, kiedy widzę dziewczynę w krótkiej spódnicy.
(1.4) Zegarek mi stoi.
(1.5) Ceny akcji stały na poziomie 20 (dwudziestu) złotych za sztukę, po czym nagle spadły.
(1.6) Nie stać mnie na nowy samochód.
(1.7) Na postoju stała taksówka.
(1.8) Ten serwer stoi już prawie miesiąc bez przerwy.
(1.9) Autobus stoi na przystanku.
Wiktionary
IPA: stat͡ɕ, AS: stać
Wiktionary
rzecz. stanie, stałość, stoisko, stojak, stojanka, stójka, stół, wystawienie, stacja, stacz
czas. stawać / stanąć, stawać się / stać się, ustanawiać
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. stojeć.; gw-pl|Mazowsze|stojać.
(1.2), (1.7) znajdować się, być
(1.5) kosztować
(1.7) zaparkować (samochód)
Wiktionary
[czytaj: stakKAto] w muzyce: rodzaj artykulacji polegający na wyraźnym oddzielaniu dźwięków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. technika śpiewu lub gry na instrumentach muzycznych polegająca na ostrym oddzielaniu od siebie kolejnych dźwięków przez skracanie czasu ich trwania;
przysłówek
(2.1) w sposób charakterystyczny dla techniki staccato (1.1)
Wiktionary
Staccato (wym. stakkato; wł. oderwany, oddzielony) – technika artykulacji w grze na instrumentach muzycznych, w której kolejne dźwięki są grane oddzielnie, ze skracaniem ich wartości.
W grze na gitarze, harfie czy innych instrumentach strunowych szarpanych staccato wykonuje się poprzez natychmiastowe uciszenie struny po jej szarpnięciu, lub poprzez szarpanie strun już lekko przytrzymanych.
Wikipedia
(1.1) W instrumentach smyczkowych staccato polega na „puszczeniu” smyczka, żeby się zatrzymał, lub oderwaniu go od struny.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: stejs-i] obce imię żeńskie
SJP.pl
zdrobnienie od: Stanisław (imię męskie); Stasiek, Staszek, Stacho
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma męskiego imienia Stanisław
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od Stacha
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Osoby o tym imieniu:
Wikipedia
(1.1) Po narąbaniu całej drewutni Stach poszedł w kimono.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. Stanisław mos., Stanisława ż., Staszek mos., Staszka ż., Staś mos., Stasia ż., daw. Stachura mos.
:: fż. Stacha ż.
rzecz. Stachowa ż., Stachówna ż.
Wiktionary
(1.1) Staś, Staszek
Wiktionary
potocznie: znieść coś z trudem; staskać, staszczyć
SJP.pl
potocznie: znieść coś z trudem; staskać, staszczyć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Aleksiej Grigorjewicz Stachanow właśc. Andriej, ros. Алексей Григорьевич Стаханов (ur. 21 grudnia 1905?/3 stycznia 1906 we wsi Ługowaja w guberni orłowskiej, zm. 5 listopada 1977 w Doniecku) – górnik dołowy kopalni „Centralnaja-Irmino”, Bohater Pracy Socjalistycznej po wykonaniu 1400 procent normy, prekursor ruchu stachanowskiego.
Wikipedia
1. w ZSRR i innych krajach socjalistycznych - uczestnik ruchu przodownictwa pracy (od nazwiska oficjalnego inicjatora, górnika A. Stachanowa);
2. wykonawca robiący dużo, szybko i bez dbałości o jakość;
3. żartobliwie: pracoholik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik, który przekraczał normy produkcyjne
Wiktionary
Przodownik pracy (potocznie: stachanowiec, ros. ударник – udarnik) – tytuł przyznawany w państwach bloku wschodniego pracownikom, którzy znacznie przekroczyli normy pracy przewidziane do wykonania. Konsekwencjami było podnoszenie norm pracy dla wszystkich pracowników bez podnoszenia wynagrodzeń za pracę.
Wikipedia
1. związany z osobą Aleksieja Stachanowa;
2. pejoratywnie: związany ze stachanowcem - osobą pracującą szybko i niedbale
SJP.pl
kampania propagandowa Związku Sowieckiego, mająca na celu podniesienie wydajności pracy przez współzawodnictwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoby o nazwisku Stachiewicz:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak stachiurek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Stanisława
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Stachoń (808 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Kamiennych, w Masywie Dzikowca i Lesistej Wielkiej, około 2,5 km na zachód od miejscowości Unisław Śląski.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Stacha
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Stachów
(2.2) D. lp. od: Stachowo
forma przymiotnika.
(3.1) ż. lp. od: Stachowy
Wiktionary
(1.1) Ambroży dopiero co powiedział mi o tym nieszczęściu. Gdzież Stachowa?
(2.1-2) Jadę dziś do Stachowa.
(3.1) Przed gankiem stojał pan Jacek z Mateuszem i pykając fajeczkę godził go do rznięcia drzewa na Stachową chałupę
Wiktionary
IPA: staˈxɔva, AS: staχova
Wiktionary
zob. Stach.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoby o nazwisku Stachowicz:
Wikipedia
zdrobnienie od: Stanisław (imię męskie); Stasiek, Staszek, Stacho
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoby noszące nazwisko Stachowski:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stacha lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zdrobn. Stach, Stanisław
Wiktionary
Stachura – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Mniów.
Wikipedia
rzecz. Stach, Stacha, Stachowa, Stachówna, Stanisław, Stanisława, Stasia, Stasio, Staszek, Staś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Stachyra – polskie nazwisko. Na początku lat 90. nosiło je ponad 2600 osób.
Wikipedia
1. miejsce, gdzie zatrzymują się pociągi lub inne środki lokomocji i transportu; dworzec;
2. zakład działający na danym obszarze (np. badawczy, naukowy); placówka;
3. w dawnej Polsce: obowiązek utrzymania przejeżdżającego władcy, jego świty, dostojników i niższych urzędników;
4. dawniej: miejsce zmiany koni pocztowych w czasie podróży dyliżansem;
5. w liturgii rzymskiej: miejsce zatrzymania się procesji w celu odprawienia modłów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. zespół budynków i infrastruktury umożliwiający obsługę pasażerów lub towarów przewożonych koleją
(1.2) zakład, placówka, instytucja obsługująca dany teren
(1.3) mot. punkt sprzedaży paliwa samochodom
(1.4) inform. urządzenie do odczytu wymiennych nośników danych
(1.5) rel. każdy z czternastu tradycyjnych wizerunków drogi krzyżowej Chrystusa umieszczanych w miejscu kultu
(1.6) nauk. wyspecjalizowany ośrodek badawczy i naukowy
(1.7) daw. miejsce zatrzymywania na odpoczynek, nocleg lub okresowy pobyt
(1.8) hist. książęca powinność utrzymania przejeżdżającego władcy i jego świty
(1.9) telew. zob. stacja telewizyjna.
Wiktionary
Stacja (pierwotnie) – miejsce zatrzymywania na odpoczynek, nocleg lub okresowy pobyt.
Wikipedia
(1.1) Uwaga, wysiadamy na następnej stacji.
(1.1) Kiedy ponownie się ocknąłem, była już druga po południu. Natychmiast przypomniałem sobie, co się stało, pobiegłem do najbliższej stacji kolejowej i ruszyłem w drogę powrotną.
Wiktionary
IPA: ˈstat͡sʲja, AS: stacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. stanie n., stawanie n., stacjonowanie n.
:: zdrobn. stacyjka ż.
czas. stać dk./ndk., stawać ndk., stanąć dk., stacjonować ndk.
przym. stacyjny, wokółstacyjny, przystacyjny, stacjonarny
Wiktionary
(1.1) przystanek, dworzec, terminal
(1.3) stacja benzynowa
(1.4) napęd
(1.6) placówka
(1.8) stan, gościtwa
(1.9) kanał, program
Wiktionary
księgarz na średniowiecznym uniwersytecie
SJP.pl
Stacjonariusz (stationarius) – średniowieczny handlarz uniwersytecki pełniący jednocześnie funkcje bibliotekarza, księgarza i wydawcy dla kopii ksiąg rękopiśmiennych.
Pod koniec średniowiecza, ale jeszcze przed erą druku, nastąpił znaczący rozwój rękopiśmiennictwa. Skryptoria wyszły wtedy także poza mury zakonów, a umiejętność czytania i pisania, oraz potrzeba gromadzenia książek zaczęły gwałtownie powszednieć, rozszerzając się na inne stany niż dotąd, jak np. na mieszczaństwo. Przypadło to na okres rozwoju miast (XIII–XIV wiek), a co za tym idzie także wyższych szkół świeckich - uniwersytetów.
Wikipedia
potocznie:
1. komputer stacjonarny, pecet;
2. dawniej: mała placówka lecznicza z kilkoma łóżkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest stacjonarne
Wiktionary
Proces stacjonarny – proces stochastyczny, w którym wszystkie momenty oraz momenty łączne są stałe.
Gdy wartość średnia, wariancja oraz funkcja autokorelacji zmieniają się wraz ze zmianą czasu, proces losowy x(t) nazywa się niestacjonarnym. W szczególnym przypadku, gdy wartość średnia oraz funkcja autokorelacji nie zależą od czasu t_{1}, proces losowy x(t) nazywa się słabo stacjonarnym, kowariancyjnie stacjonarnym lub stacjonarnym w szerszym zakresie. Średnia wartość słabo stacjonarnych procesów jest stała, a funkcja autokorelacji zależy tylko od przesunięcia \tau .
Wikipedia
przym. stacjonarny
przysł. stacjonarnie
Wiktionary
pozostający na miejscu, stały; studia stacjonarne - studia, w których studenci uczestniczą bezpośrednio w zajęciach, wykładach, na których zajęcia odbywają się codziennie, studia niezaoczne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozostający, odbywający się w jednym miejscu, niezmieniający miejsca położenia
(1.2) eduk. polegający na codziennym uczestnictwie słuchaczy lub studentów w zajęciach
Wiktionary
przysł. stacjonarnie
czas. stacjonować ndk.
rzecz. stacja ż., stacyjka ż., stacjonarność ż.
Wiktionary
(1.2) dzienny
Wiktionary
w jeździectwie: pojedyncza przeszkoda, zbudowana z drągów bądź desek
SJP.pl
Stacjonata – najpopularniejsza pojedyncza pionowa (skok na wysokość) przeszkoda do skoków konnych, wykorzystywana w zawodach lub w ćwiczeniach skoku. Zbudowana jest z dwóch stojaków i drągów lub desek, zawieszonych jedna nad drugą. Drągi umocowane są za pomocą tzw. łyżek lub kłódek, które umożliwiają przesuwanie ich w górę lub w dół, w celu zmiany wysokości przeszkody. Stacjonatę można postawić przy wąskim rowie. Rodzajem stacjonaty jest też szlaban.
Wikipedia
przebywać w pewnym miejscu przez jakiś czas (zwykle o wojsku)
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wojsk. mieć gdzieś bazę, mieć postój
(1.2) żart. wystawać gdzieś, sterczeć gdzieś
Wiktionary
(1.1) Polskie wojsko stacjonowało na Golanie na granicy izraelskiej.
(1.2) Młodzi całymi godzinami potrafią stacjonować pod budką z piwem.
Wiktionary
rzecz. stacjonowanie n., stacja ż., stacyjka ż.
przym. stacjonarny, stacyjny
Wiktionary
(1.1) bazować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. przebywanie gdzieś przez jakiś czas, posiadanie gdzieś bazy
Wiktionary
(1.1) Stacjonowanie wojsk francuskich na Śląsku przedłużało się w nieskończoność.
Wiktionary
czas. stacjonować ndk.
rzecz. stacja ż.
Wiktionary
dawniej: taki, któremu wyznaczono miejsce postoju, pobytu
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. droga krzyżowa
Wiktionary
zdrobnienie od: stacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od stacja
(1.2) mała stacja (kolejowa lub benzynowa)
(1.3) mot. przełącznik z zamkiem do uruchamiania silnika pojazdu przy pomocy klucza
Wiktionary
Stacyjka (Stacyjka. Ballada w 13 obrazach) – polski serial obyczajowo-komediowy w reżyserii Radosława Piwowarskiego, zdjęcia realizowano w latach 2003–2004, premierowy odcinek wyemitowano w TVP 12 września 2004 roku. Zdjęcia plenerowe zrealizowano w Jezioranach pod Olsztynem oraz w Pasłęku koło Elbląga. Okres zdjęciowy rozpoczął się 3 października 2003 roku.
Wikipedia
(1.2) Pociąg zatrzymał się przy małej stacyjce.
(1.3) Proszę zostawić kluczyki w stacyjce.
Wiktionary
rzecz. stacja ż.
czas. stacjonować dk.
przym. stacyjny, stacjonarny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.2) budynek
(1.3) urządzenie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. stacja ż.
czas. stacjonować dk.
przym. stacyjny, stacjonarny
frazeologia.
etymologia.
etymn|stacja|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|stacja.
* angielski: (1.3) ignition, ignition switch, ignition lock, starter lock
* duński: (1.3) tændingslås w.
* francuski: (1.3) commutateur d’allumage m.
* kaszubski: (1.1) stacyjka ż.; (1.2) stacyjka ż.
* niemiecki: (1.3) Magnetschalter m., Zündschalter m., Zündschloss n.
* włoski: (1.2) stazioncina ż.; (1.3) commutatore d'accensione m.
źródła.
== stacyjka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. stacyjka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z stacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stacją, dotyczący stacji, właściwy stacji, znajdujący się w obrębie stacji
(1.2) stanowiący stację
(1.3) odbywający się stacjami
Wiktionary
(1.1) Stacja posiadała bocznicę kolejową oraz budynek stacyjny z kasą biletową.
(1.3) Na początku XIV w. nastąpił (…) zanik liturgii stacyjnej, której przewodniczył biskup Rzymu.
Wiktionary
rzecz. stacja ż., stacyjka ż.
czas. stacjonować ndk.
przysł. stacyjnie
Wiktionary
potocznie: mężczyzna odpłatnie stojący w kolejce za kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto stoi
(1.2) zob. stacz kolejkowy.
Wiktionary
IPA: stat͡ʃ, AS: stač
Wiktionary
rzecz. stanie n.
czas. stać ndk., ustanawiać
Wiktionary
1. rozgrywać walkę, potyczkę itp.;
2. niszczyć przez gryzienie, drążenie;
3. staczać się:
a) spadać skądś, tocząc się;
b) doświadczać upadku moralnego
SJP.pl
staczanie drewna do wody przed spławem
SJP.pl
potocznie: kobieta odpłatnie stojąca w kolejce za kogoś
SJP.pl
zaimek przysłówkowy zastępujący wyrazy lub wyrażenia oznaczające m.in. określenia miejsca, przyczynę, powód, źródło czegoś
SJP.pl
zaimek
(1.1) wyznaczenie miejsca, w którym znajduje się osoba mówiąca, z orientacją na zewnątrz
(1.2) z tego powodu
Wiktionary
(1.1) Wyjdź stąd natychmiast!
(1.2) Rząd nadrukował pieniędzy, i stąd mamy wysoką inflację.
Wiktionary
IPA: stɔ̃nt, AS: stõnt
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|stela.
(1.2) dlatego
Wiktionary
Stade (dolnoniem. Stood) – miasto powiatowe w Niemczech w kraju związkowym Dolna Saksonia, siedziba powiatu Stade. W 2001 liczyło 45 152 mieszkańców, w 2005 - 45 928, a w 2008 45 918 mieszkańców.
Miasto zostało założone w 994.
W mieście znajduje się huta aluminium, stocznia, port rzeczny oraz muzeum.
Wikipedia
zdrobnienie od: stadło
SJP.pl
1. dzielący się na poszczególne stadia;
2. odnoszący się do danego stadium procesu
SJP.pl
Stadiał (glacistadiał) – chłodniejszy okres w glacjale, podczas którego lodowce zwiększają swój zasięg. Stadiały oddzielone są od siebie interstadiałami, cieplejszymi okresami, podczas których lodowce „cofają się” na niewielkie odległości. Parę stadiał—interstadiał można uznać za rodzaj oscylacji klimatycznej.
Wikipedia
1. odpowiednio wyposażony, otoczony trybunami dla widzów obiekt, na którym odbywają się zawody sportowe;
2. w starożytnej Grecji: jednostka długości równa 164 m (attycka) lub 192 m (olimpijska)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. duża budowla z miejscami dla widzów, miejsce rozgrywania zawodów sportowych;
(1.2) hist. miara długości używana w starożytnych krajach o różnych długościach (zazwyczaj 185 m);
Wiktionary
Stadion sportowy – obiekt budowlany przeznaczony do rozgrywania zawodów różnych dyscyplin sportowych.
Nazwa stadion pochodzi z języka starogreckiego. Termin στάδιον (stadion) był jednostką miary długości używaną w starożytnej Grecji i równej 600 stopom. Bieżnia greckich stadionów miała długość równą 1 stadionu.
Wikipedia
(1.1) Gdyby ktoś chciał ze mną szczerze porozmawiać, tak od serca, to by napisał do mnie bezpośrednio miesiące temu, uczciwie, pod własnym nazwiskiem, a nie dzwonił dziś do radia ze stadionu w Trójmieście.
(1.1) PGE jest sponsorem tytularnym naszego narodowego stadionu.
Wiktionary
IPA: ˈstadʲjɔ̃n, AS: stadʹi ̯õn
Wiktionary
przym. stadionowy, wokółstadionowy, przystadionowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. stadionowy, wokółstadionowy, przystadionowy
frazeologia.
etymologia. etym|gr|στάδιον. „stadion” („miejsce, gdzie ludzie stoją”)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stadium
* arabski: (1.1) استاد
* baskijski: (1.1) estadio; (1.2) estadio
* białoruski: (1.1) стадыён
* bułgarski: (1.1) стадион m.
* dolnołużycki: (1.1) stadion m.
* duński: (1.1) stadion n.; (1.2) stadion n.
* esperanto: (1.1) stadiono
* fiński: (1.1) stadion
* francuski: (1.1) stade m.; (1.2) stade m.
* górnołużycki: (1.1) stadion m.
* interlingua: (1.1) stadio
* islandzki: (1.1) íþróttavöllur m., leikvangur m.
* jidysz: (1.1) סטאַדיאָן m. (stadjon)
* kataloński: (1.1) estadi m.
* litewski: (1.1) stadionas m.
* łaciński: (1.1) stadium
* niemiecki: (1.1) Stadion n.
* norweski (bokmål): (1.1) stadion n./m.
* norweski (nynorsk): (1.1) stadion n./m.
* rosyjski: (1.1) стадион m.
* szwedzki: (1.1) stadion w.; (1.2) stadion w.
* ukraiński: (1.1) стадіон m.
* węgierski: (1.1) stadion
* wietnamski: (1.1) sân vận động
* włoski: (1.1) stadio m.
źródła.
== stadion (język afrykanerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) stadion
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ stadion
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze stadionem, odbywający się na stadionie
Wiktionary
(1.1) Przygotowywana jest także specjalna choreografia stadionowa, a wszystko uświetni pokaz sztucznych ogni.
Wiktionary
rzecz. stadion m.
Wiktionary
faza, poziom, etap, stopień rozwoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) część procesu, część czasu rozwoju
(1.2) hist. w starożytnym Rzymie miara odległości równa około 160 m
Wiktionary
Stadium – stacja podziemna Mass Rapid Transit (MRT) na Circle Line w Singapurze. Znajduje się w dzielnicy Kallang, tuż obok Singapore Sports Hub.
Wikipedia
IPA: ˈstadʲjũm, AS: stadʹi ̯ũm
Wiktionary
(1.1) faza, etap
Wiktionary
zdrobnienie od: stado
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od stado
(1.2) małe stado
Wiktionary
IPA: ˈstatkɔ, AS: statko
Wiktionary
rzecz. stado n., stadnik m., stadnina ż., stadność ż.
przym. stadny, stadninowy
przysł. stadnie
Wiktionary
rodzaj ptaków śpiewających
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stadniczka żółtoskrzydła - gatunek ptaka z rodziny papugowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zool. stadem, w stadzie
Wiktionary
(1.1) Strzelby żyją stadnie w płytkich wodach.
Wiktionary
rzecz. stado n., stadko n., stadnina ż.
przym. stadny, stadninowy
Wiktionary
(1.1) gromadnie
Wiktionary
1. samiec rozpłodowy bydła domowego; buhaj;
2. stadnik długopłetwy - gatunek ryby z rodziny alestesowatych; bystrzyk długopłetwy, alestes długopłetwy
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
ośrodek hodowli koni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. pogłowie koni w hodowli zarodowej
(1.2) zootechn. ośrodek zajmujący się hodowlą lub reprodukcją koni;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Po szkole chodziliśmy do stadniny pomagać przy koniach.
Wiktionary
rzecz. stado n., stadność ż.
:: zdrobn. stadninka ż.
przym. stadniczy, stadny, stadninowy
przysł. stadnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: stadnina
(1.2) mała stadnina
Wiktionary
(1.2) Podarowaliśmy ogiera niewielkiej stadnince na Zakarpaciu.
Wiktionary
rzecz. stadnina ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stadniną, dotyczący stadniny
Wiktionary
rzecz. stado n., stadko n., stadnik m., stadnina ż., stadność ż.
przym. stadny
przysł. stadnie
Wiktionary
życie w stadzie, w grupie
SJP.pl
żyjący w stadzie, związany ze stadem (np. zwierzę stadne, instynkt stadny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się stadem, dotyczący stada
Wiktionary
(1.1) Góralki uważane są za zwierzęta stadne, żyjące w hordach.
Wiktionary
rzecz. stadnina ż., stadko n., stado n.
przysł. stadnie
przym. stadninowy
Wiktionary
1. gromada zwierząt jednego gatunku, trzoda, sfora, tabun
2. tłum, gromada, chmara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. grupa osobników tego samego, rzadziej różnych gatunków zwierząt, żyjąca na określonym terytorium, związana mniej lub bardziej zaawansowaną formą organizacji społecznej;
(1.2) zootechn. hodowlana grupa zwierząt
(1.3) przen. pejor. duża liczba ludzi (nawet nietworzących grupy)
(1.4) przen. pot. gromada podobnych do siebie obiektów
Wiktionary
Stado – grupa osobników tego samego, rzadziej różnych gatunków zwierząt, żyjąca na określonym terytorium, związana mniej lub bardziej zaawansowaną formą organizacji społecznej. Łączenie się osobników w stada jest najczęściej związane z rozrodem. Do zwierząt stadnych należy wiele gatunków kręgowców, głównie spośród ssaków, ptaków i ryb. U wilków i dzików stado nazywane jest watahą. Duże stado ryb to ławica.
Wikipedia
(1.1) Stado dzikich kóz wyjrzało z gąszczy na polankę, popatrzało czarnymi oczyma i pierzchnęło.
(1.3) To stado krzyczących demonstrantów działało mi na nerwy.
(1.3) Przychodzi tu codziennie całe stado ludzi.
(1.4) Wysoko na niebie ułożyły się stada lekkich chmurek.
Wiktionary
IPA: ˈstadɔ, AS: stado
Wiktionary
rzecz. stadnik m., stadnina ż.
:: zdrobn. stadko n.
przym. stadny, stadninowy
przysł. stadnie
Wiktionary
(1.1) gromada, ławica, tabun, trzoda, chmara, wataha, chmura, grupa, klucz
(1.3) tabun, horda, tłum, wataha, często w lm.
Wiktionary
wzmocniony zaimek przysłowny "stąd"
SJP.pl
żartobliwie o parze małżeńskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. para małżeńska
Wiktionary
Stadła (do 1964 Stadło) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Podegrodzie. Jedna z najstarszych osad kolonistów niemieckich na Sądecczyźnie.
Wieś królewska starostwa sądeckiego w powiecie sądeckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Ehepaar n.
* wilamowski: (1.1) stodłuø n.
źródła.
== stadło (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
IPA|ˈstadwɔ.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stado
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Ehepaar n.
* wilamowski: (1.1) stodłuø n.
źródła.
== stadło (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
IPA|ˈstadwɔ.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stado
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: marihuana; gańdźa, gandzia, gandża, maryśka, marycha, stuff
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: stafed]
1. nazwa kilku miejscowości, hrabstw i gmin w USA;
2. miasto w Anglii
SJP.pl
Stafford – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w Staffordshire, w dystrykcie Stafford. Ośrodek administracyjny hrabstwa Staffordshire. Położone w samym sercu regionu West Midlands. Według Narodowego Spisu Ludności wydanego w 2001 roku, miasto ma 63 681 mieszkańców. W 2011 roku dystrykt liczył 113 869 mieszkańców. Jest miastem partnerskim Skarżyska-Kamiennej.
Wikipedia
przymiotnik od: Stafford
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Staffa lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liter. dotyczący życia i twórczości Leopolda Staffa, charakterystyczny, typowy dla Staffa lub jego twórczości, taki jak u Staffa
Wiktionary
przym. Staffowy
rzecz. Staff mos./ż., Staffowa ż., Staffówna ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący/odnoszący się do Leopolda Staffa
Wiktionary
(1.1) Nocne rozmowy Staffowych kochanków, a zwłaszcza monologi wyrażające tęsknotę, przywodzą na myśl dialogi bohaterów Mickiewiczowskiego „Konrada Wallenroda”.
Wiktionary
przym. staffowski
rzecz. Staff mos./ż., Staffowa ż., Staffówna ż.
Wiktionary
drobnoustrój kulisty; gronkowiec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
szybki wzrost stopy inflacji w warunkach stagnacji gospodarczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. występowanie wysokiej inflacji w warunkach stagnacji gospodarczej;
Wiktionary
Stagflacja (ang. stagflation, stagnacja + inflacja) – zjawisko makroekonomiczne, polegające na jednoczesnym występowaniu w gospodarce danego państwa zarówno znaczącej inflacji, jak i stagnacji gospodarczej (inflacja zwykle wiąże się z fazą wzrostu w cyklu koniunkturalnym). Przyczyn tego zjawiska upatruje się w negatywnym szoku podażowym, który powoduje zarówno wzrost cen, jak też i ograniczenie produkcji.
Wikipedia
IPA: stakfˈlat͡sʲja, AS: stakflacʹi ̯a
Wiktionary
dawna jednostka objętości równa ok. 200 litrom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wysoki dzban kamienny lub gliniany do przechowywania wody albo wina, zwykle węższy górą, z jednym uchem
(1.2) metrol. dawna miara objętości równa ok. 200 litrom;
Wiktionary
Stągiew – dawna jednostka objętości, stosowana w XIX wieku (po 1819 roku). Stągiew odpowiadała 50 garncom nowopolskim, czyli ok. 200 litrom.
Wikipedia
przydomek Arystotelesa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. filoz. przydomek Arystotelesa ze Stagiry
Wiktionary
Arystoteles (starogr. Ἀριστοτέλης, Aristotelēs, ur. 384 p.n.e. w Stagirze, zm. 322 p.n.e. w Chalkis) – filozof, jeden z trzech – obok Sokratesa i Platona – najsławniejszych filozofów starożytnej Grecji. Nazywany też Stagirytą (od miejsca urodzenia) lub po prostu Filozofem (w tekstach średniowiecznych i nowożytnych).
Wikipedia
1. brak działania w jakiejś dziedzinie, brak zmian;
2. brak wzrostu gospodarczego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyhamowanie lub całkowite zatrzymanie postępu w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zerwanie tradycyjnych więzi i szlaków handlowych spowodowało załamanie się dotychczasowych źródeł dochodu ludności, co pogrążyło region w stagnacji. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: staɡˈnat͡sʲja, AS: stagnacʹi ̯a
Wiktionary
przym. stagnacyjny
Wiktionary
(1.1) zastój
Wiktionary
przymiotnik od: stagnacja
SJP.pl
lubiący przebywać w środowisku wody stałej, np. ryby stagnofilne
SJP.pl
rodzaj dużych, opancerzonych gadów naczelnych z rzędu aetozaurów
SJP.pl
1. dawna miara długości o różnych wartościach w zależności od czasu i miejsca; także dawna miara powierzchni; staje; stajanie
2. górska polana z szałasem służącym pasterzom w okresie pobytu w górach
SJP.pl
Staja (bardziej poprawnie staje, stajanie) – staropolska miara długości drogi.Istnieją dwie miary o tej samej nazwie:
Wikipedia
o lodzie lub śniegu: stopnieć, roztopić się
SJP.pl
dawna miara długości o różnych wartościach w zależności od czasu i miejsca; także dawna miara powierzchni; staja; staje
SJP.pl
Staja (bardziej poprawnie staje, stajanie) – staropolska miara długości drogi.Istnieją dwie miary o tej samej nazwie:
Wikipedia
o lodzie lub śniegu: taki, który stajał (stopniał, roztopił się)
SJP.pl
dawna miara długości o różnych wartościach w zależności od czasu i miejsca; także dawna miara powierzchni; staja; stajanie
SJP.pl
Staja (bardziej poprawnie staje, stajanie) – staropolska miara długości drogi.Istnieją dwie miary o tej samej nazwie:
Wikipedia
zdrobnienie od: stajnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: stajnia
Wiktionary
IPA: ˌstajɛ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: stai ̯ẽnečka
Wiktionary
zdrobnienie od: stajnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: stajnia
(1.2) mała stajnia
(1.3) rel. model żłóbka betlejemskiego, zwykle z figurkami
Wiktionary
Szopka bożonarodzeniowa – makieta lub diorama przedstawiająca wyobrażenie miejsca narodzin Jezusa Chrystusa (stajni, jaskini lub groty). Sceny obrazują moment przybycia pasterzy lub Trzech Mędrców. W każdej szopce znajduje się przedstawienie Świętej Rodziny (mały Jezus, Maria oraz Józef). Najczęściej elementem szopki polskiej są także postaci Trzech Mędrców, pasterzy, a także bydło (wół – zob. Iz 1,3), osioł i owce, Gwiazda Betlejemska, anioły.
Wikipedia
(1.3) Pójdźmy wszyscy do stajenki, / do Jezusa i Panienki.
Wiktionary
IPA: staˈjɛ̃nka, AS: stai ̯ẽnka
Wiktionary
rzecz. stajnia ż., stajenny mos.
przym. stajenny
Wiktionary
(1.3) szopka, żłóbek; gw-pl|Górny Śląsk|betlejka, betlyjka.
Wiktionary
osoba specjalistycznie zajmująca się końmi; masztalerz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik zajmujący się końmi i stajnią
przymiotnik
(2.1) dotyczący stajni
Wiktionary
Stajenny – osoba pracująca przy koniach w stadninach. Zajmuje się ich karmieniem i pojeniem, czyszczeniem sierści, podawaniem leków i suplementów. Ich praca sprowadza się też do prostych prac gospodarczych na terenie stadniny. Nie należy mylić ich z masztalerzami, do obowiązków których dochodzi jeszcze: podjeżdżanie i zajeżdżanie młodych koni, sprawdzanie stanu ich zdrowia oraz ogólna opieka nad wszystkimi końmi w stadzie.
Wikipedia
(1.1) Stangret siada na kozioł, Weller obok niego, pickwickiści okrywają sobie nogi płaszczami, nosy wsuwają w szale, stajenni zdejmują okrycia z koni, stangret krzyczy wesoło „Wio!“ — i pojechali!
Wiktionary
rzecz. stajenka ż., stajnia ż.
Wiktionary
(1.1) daw. masztalerz, masztelarz
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. budynek przeznaczony dla koni
2. grupa koni, motocyklów, bolidów itp. przygotowywana do wyścigów, reprezentująca barwy jednego właściciela, sponsora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. budynek, pomieszczenie dla koni;
(1.2) pot. jeźdz. klub jeździecki, szkoła jazdy konnej
(1.3) sport. mot. zespół wyścigowy i konstrukcyjny Formuły 1
(1.4) daw. zajezdnia parowozów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed stajnią stała stara chabeta.
(1.2) Nasza stajnia organizuje w niedzielę czworoboki otwarte.
(1.3) McLaren pilnie potrzebuje świeżej gotówki – brytyjska stajnia F1 i producent samochodów sportowych planowaćanuje rozstać się ze swoim spektakularnym budynkiem firmowym.
Wiktionary
IPA: ˈstajɲa, AS: stai ̯ńa
Wiktionary
rzecz. stajenny m.
:: zdrobn. stajenka ż.
przym. stajenny
Wiktionary
(1.1) reg. śl. masztol., reg. śl. masztal.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szklanka do picia wódki lub spirytusu, kojarzona z Rosjanami
Wiktionary
(1.1) Żołnierze sowieccy nie mogli uwierzyć, że mimo pięciu lat wojny, zniszczeń, mordów, rekwizycji, kontrybucji i grabieży, nazajutrz po bitwie, na tej samej ulicy, na której wczoraj walczyli, mogli dostać stakan bimbru, a do tego jeszcze zakąskę.
Wiktionary
IPA: ˈstakãn, AS: stakãn
Wiktionary
stop żelaza z węglem i innymi pierwiastkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) met. stop żelaza z węglem;
Wiktionary
Stal – stop żelaza z węglem i innymi pierwiastkami, plastycznie obrobiony i obrabialny cieplnie, o zawartości węgla nieprzekraczającej 2,11%, co odpowiada granicznej rozpuszczalności węgla w żelazie (dla stali stopowych zawartość węgla może być dużo wyższa). Węgiel w stali najczęściej występuje w postaci perlitu płytkowego. Niekiedy jednak, szczególnie przy większych zawartościach węgla, cementyt występuje w postaci kulkowej w otoczeniu ziaren ferrytu.
Wikipedia
(1.1) W dzisiejszych czasach stal jest powszechnie stosowanym materiałem.
Wiktionary
IPA: stal, AS: stal
Wiktionary
rzecz. stalka ż., stalówka ż., staliwo n., stalowiec mos., stalownia ż.
przym. stalowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. stalka ż., stalówka ż., staliwo n., stalowiec mos., stalownia ż.
przym. stalowy
frazeologia.
twardy jak stal • mieć nerwy ze stali
etymologia.
etym|niem|Stahl.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) staal
* angielski: (1.1) steel
* arabski: (1.1) فولاذ, صلب
* baskijski: (1.1) altzairu
* białoruski: (1.1) сталь ż.
* bułgarski: (1.1) стомана
* czeski: (1.1) ocel ż.
* duński: (1.1) stål n.
* esperanto: (1.1) ŝtalo
* francuski: (1.1) acier m.
* gruziński: (1.1) ფოლადი
* hiszpański: (1.1) acero m.
* interlingua: (1.1) aciero
* islandzki: (1.1) stál n.
* japoński: (1.1) 鋼 (はがね, hagane), 鋼 (こう, kō), 鋼鉄 (こうてつ, kōtetsu), 鉄鋼 (てっこう, tekkō)
* jidysz: (1.1) שטאָל n. (sztol)
* kataloński: (1.1) acer m.
* łaciński: (1.1) chalybs m., adamas m.
* niemiecki: (1.1) Stahl m.
* norweski (bokmål): (1.1) stål
* nowogrecki: (1.1) ατσάλι n., χάλυβας m.
* ormiański: (1.1) պողպատ
* rosyjski: (1.1) сталь ż.
* rumuński: (1.1) oțel n.
* sanskryt: (1.1) अयस्
* szwedzki: (1.1) stål n.
* średnio-wysoko-niemiecki: (1.1) stahel m./n.
* ukraiński: (1.1) сталь ż.
* węgierski: (1.1) acél
* wilamowski: (1.1) śtöł m.
* włoski: (1.1) acciaio m.
źródła.
== stal (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) stajnia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
w okresie II wojny światowej niemiecki obóz dla jeńców wojennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. niemiecki obóz dla jeńców wojennych (szeregowych i podoficerów) podczas II wojny światowej;
Wiktionary
Stalag (niem. skrót od Stammlager für kriegsgefangene Mannschaften und Unteroffiziere) – w czasie II wojny światowej niemiecki obóz jeniecki podczas II wojny światowej przeznaczony dla szeregowców i podoficerów.
Oddzielną kategorię stanowiły obozy Stalag Luft (Stammlager für kriegsgefangene Luftwaffenangehörige) pod zarządem Luftwaffe, przeznaczone dla lotników wszelkich stopni oraz Marlag (Kriegsmarine-Kriegsgefangenen-Mannschaftsstammlager) przeznaczone dla podoficerów i szeregowych marynarki wojennej.
Wikipedia
przym. stalagowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stalagmit
Wiktionary
(1.1) To nie stalagmit, lecz tylko mały stalagmicik.
Wiktionary
rzecz. stalagmit m.
Wiktionary
naciek krystaliczny w postaci słupa lub stożka, powstający na dnie jaskini wskutek osadzania się węglanu wapnia po wyparowaniu wody kapiącej ze stropu jaskini
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. naciek jaskiniowy narastający od dna jaskini ku górze;
Wiktionary
Stalagmit (fr. stalagmite z gr. σταλαγμίτης) – naciek jaskiniowy, grawitacyjny osiągający duże rozmiary. Może występować w postaci słupa, stożka, guza itp. Narasta od dna jaskini krasowej ku górze wskutek wytrącania się węglanu wapnia z kapiącej ze stropu wody – w przypadku jaskini lodowej – jej zamarzania. Stalagmitowi odpowiada zazwyczaj stalaktyt w stropie jaskini, w wyniku ich połączenia powstaje kolumna zwana stalagnatem.
Wikipedia
IPA: staˈlaɡmʲit, AS: stalagmʹit
Wiktionary
przym. stalagmitowy
rzecz. stalagmicik mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: stalagmit
SJP.pl
przyrząd używany do mierzenia napięcia powierzchniowego cieczy
SJP.pl
Stalagmometr – przyrząd do pomiaru napięcia powierzchniowego na granicy cieczy i gazu lub na granicy dwóch nierozpuszczalnych w sobie faz ciekłych. Składa się z pojemnika na ciecz podlegającą badaniu oraz kapilary z odpowiednio ukształtowanym (płasko oszlifowanym) zakończeniem zwanym stopką. Taka konstrukcja pozwala na powolny, swobodny wypływ zgromadzonej cieczy dyskretnymi porcjami – kroplami, tworzącymi się pod stopką kapilary i regularnie odrywającymi się od niej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stalagnat
Wiktionary
(1.1) To nie stalagnat, lecz tylko mały stalagnacik.
Wiktionary
rzecz. stalagnat m.
Wiktionary
wapienna forma naciekowa powstała w wyniku połączenia się stalaktytu ze stalagmitem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. mający kształt kolumny naciek jaskiniowy powstały z połączenia stalagmitu ze stalaktytem;
Wiktionary
Stalagnat (kolumna naciekowa) – naciek jaskiniowy w formie kolumny, słupa, lejka itp., łączący strop jaskini krasowej z jej dnem. Powstaje on w efekcie równoczesnego rozwoju stalaktytu idącego od stropu i stalagmitu na dnie jaskini, który tworzy się z wytrącania węglanu wapnia z wody kapiącej z tego stalaktytu. Odpowiednio długi rozrost obu form leżących na jednej osi prowadzi do ich połączenia i wykształcenia stalagnatu.
Wikipedia
IPA: staˈlaɡnat, AS: stalagnat
Wiktionary
przym. stalagnatowy
rzecz. stalagnacik mrz.
Wiktionary
(1.1) kolumna naciekowa
Wiktionary
przymiotnik od: stalagnat
SJP.pl
stalowy stojak służący jako podpora stropu w kopalni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stalaktyt
Wiktionary
(1.1) To nie stalaktyt, lecz tylko mały stalaktycik.
Wiktionary
rzecz. stalaktyt m.
Wiktionary
naciek krystaliczny w postaci sopla zwisającego ze stropu jaskini; sopleniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. naciek jaskiniowy w kształcie sopla, zwisający ze stropu jaskini;
Wiktionary
Stalaktyt, sopleniec, nawis (gr. σταλακτίτης od σταλάσσω 'kapać') – grawitacyjny naciek jaskiniowy mający najczęściej kształt wydłużonego, odwróconego stożka (sopla), narastającego od stropu jaskini krasowej ku jej spągowi.
Wikipedia
IPA: staˈlaktɨt, AS: stalaktyt
Wiktionary
przym. stalaktytowy
rzecz. stalaktycik mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: stalaktyt
SJP.pl
przysłówek
(1.1) pot. bez przerwy, cały czas
Wiktionary
Stale – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Grębów.
W latach 1973–1976 w gminie Tarnobrzeg.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
W miejscowości funkcjonuje rzymskokatolicka parafia św. Teresy z Avili należąca do dekanatu Tarnobrzeg.
Wikipedia
(1.1) Nie lubię się bawić z Anią, ona stale się przechwala.
Wiktionary
IPA: ˈstalɛ, AS: stale
Wiktionary
przym. stały
rzecz. stałość ż.
Wiktionary
(1.1) ciągle, non stop, reg. śl. furt.
Wiktionary
dawny stopień wyższy od przysłówka: stale (trwale)
SJP.pl
Stalewo (niem. Stall) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Markusy, na obszarze Żuław Elbląskich.
Wieś królewska położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. dwa wieżowce w Katowicach, zaprojektowane pod koniec lat 70. XX wieku;
2. polskie przedsiębiorstwo
SJP.pl
Wikipedia
żelazne okucie skrzynki w sieczkarni
SJP.pl
nazwisko, np. Józef Stalin (Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili), 1878-1953 - działacz komunistyczny i dyktator Związku Radzieckiego, osobiście odpowiedzialny za zbrodnie popełnione przez reżim, który stworzył
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. polit. pseudonim Iosifa Wissarionowicza Dżugaszwiliego, radzieckiego polityka i przywódcy;
Wiktionary
Józef Stalin (ros. Иосиф Сталин), właśc. Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili (ros. Ио́сиф Виссарио́нович Джугашви́ли, wym. [ɪˈosʲɪf vʲɪsərʲɪˈonəvʲɪt͡ɕ d͡ʐʐʊɡɐˈʂvʲilʲɪ] ( odsłuchaj); Ioseb Besarionis Dze Dżughaszwili, gruz. იოსებ ბესარიონის ძე ჯუღაშვილი; ps. Stalin, Koba, Soso, Iwanow, Wasiljew, Czyżykow, Besoszwili; ur. 6 grudnia?/18 grudnia 1878 w Gori, zm. 5 marca 1953 w Kuncewie (obecnie dzielnica Moskwy) – rewolucjonista bolszewicki, dyktator, polityk i zbrodniarz komunistyczny pochodzenia gruzińskiego. Był jednym z organizatorów zbrojnego przewrotu bolszewickiego, który przeszedł do historii jako „rewolucja październikowa”. Do 1922 był członkiem Rady Komisarzy Ludowych, pełnił w niej m.in. funkcję komisarza do spraw narodowościowych. W latach 1919–1953 był członkiem Biura Politycznego KC RKP(b), następnie WKP(b) i KPZR. Odpowiedzialny za śmierć milionów ludzi, uznawany za jednego z największych zbrodniarzy w historii ludzkości.
Wikipedia
(1.1) Śmierć Stalina spowodowała falę histerii w propagandzie i społeczeństwie oraz ostatni realny paroksyzm jego kultu.
Wiktionary
rzecz. stalinizm m., stalinista m., stalinistka ż., stalinizacja ż., stalinowiec m., Stalińsk mrz.
czas. stalinizować ndk.
przym. stalinowski, Stalinowski
Wiktionary
funkcjonująca w latach 1925-1961 nazwa Wołgogradu (miasto w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. nazwa Wołgogradu w latach 1925-1961
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oblężenie Stalingradu trwało półtora roku.
(1.1) Występował później na deskach scen w Norylsku (daleko na północy Rosji), dagestańskiej Machaczkale, nadwołżańskim Stalingradzie, Leningradzie i Moskwie.
Wiktionary
IPA: staˈlʲĩŋɡrat, AS: stalʹĩŋgrat
Wiktionary
rzecz. stalingradczyk mos., stalingradka ż.
przym. stalingradzki
Wiktionary
(1.1) współcz. Wołgograd; hist. Carycyn
Wiktionary
mieszkaniec Stalingradu (obecnie - Wołgograd)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Stalingradu
Wiktionary
rzecz. Stalingrad mrz.
:: fż. stalingradka ż.
przym. stalingradzki
Wiktionary
mieszkanka Stalingradu (obecnie - Wołgograd)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Stalingradu
Wiktionary
rzecz. Stalingrad mrz.
:: fm. stalingradczyk mos.
przym. stalingradzki
Wiktionary
związany ze Stalingradem (dawna nazwa (1925-61) rosyjskiego miasta Wołgograd)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze Stalingradem, dotyczący Stalingradu
Wiktionary
rzecz. Stalingrad m., stalingradczyk mos., stalingradka ż.
Wiktionary
zwolennik Stalina, stalinizmu lub członek stalinowskiego aparatu władzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik Józefa Stalina, stalinizmu lub członek stalinowskiego aparatu władzy
Wiktionary
IPA: ˌstalʲĩˈɲista, AS: stalʹĩńista
Wiktionary
rzecz. stalinizm m., stalinowiec m.
:: fż. stalinistka ż.
przym. stalinowski, Stalinowski
czas. stalinizować
Wiktionary
(1.1) stalinowiec
Wiktionary
→ stalinista; stalinówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. zwolenniczka Józefa Stalina, stalinizmu lub członkini stalinowskiego aparatu władzy
Wiktionary
(1.1) Jego matka, zatwardziała stalinistka, nie pozwalała mu chodzić do kościoła.
Wiktionary
rzecz. Stalin ż., stalinizm m., stalinizacja ż., stalinowiec m.
:: fm. stalinista m.
przym. stalinowski, Stalinowski
czas. stalinizować
Wiktionary
wprowadzanie lub upowszechnianie stalinizmu w Związku Radzieckim i państwach pozostających pod jego wpływem politycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. wprowadzanie stalinizmu
Wiktionary
Stalinizacja – proces zapoczątkowany w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (od 1948 roku do 1956 roku) charakteryzujący się wpływem stalinizmu na kształtowanie stosunków społeczno-gospodarczych. W gospodarce przejawiał się kolektywizacją przemysłu i obszarów wiejskich oraz likwidacją prywatnych przedsiębiorstw handlowych, w kulturze – rozwojem kierunku artystycznego nazywanego socrealizem. W życiu publicznym odejściem od systemu wielopartyjnego na rzecz kierowniczej roli partii komunistycznej – Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W stosunkach społecznych był to okres nasilonej cenzury oraz wzmożonej działalności Urzędu Bezpieczeństwa PRL skutkującej dużą liczbą pokazowych procesów sądowych i egzekucji działaczy takich organizacji patriotycznych jak Armia Krajowa.
Wikipedia
(1.1) W Czechosłowacji stalinizacja dotykała samej głębi ludzkiej egzystencji.
Wiktionary
rzecz. Stalin ż., stalinizm m., stalinista m., stalinistka ż., stalinowiec m.
czas. stalinizować
przym. stalinowski, Stalinowski
Wiktionary
1. okres rządów J. Stalina;
2. system ideologiczny autorstwa J. Stalina, oparty o założenie, że rewolucja komunistyczna może odnieść sukces także w jednym tylko państwie (przeciwieństwo trockizmu) oraz że rewolucja światowa nie nastąpi samoistnie, lecz musi zostać starannie przygotowana, w tym poprzez wykorzystanie konfliktów między mocarstwami imperialistycznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. polit. ustrój, praktyka rządzenia panująca w ZSRR za czasów Józefa Stalina;
Wiktionary
Stalinizm – ukształtowany w latach 30. XX wieku w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich pod dyktatorskimi rządami Józefa Stalina system poglądów ideologicznych i sposób kierowania partią oraz państwem komunistycznym i jego gospodarką. Sprowadzał się do rządów jednej partii za pomocą przymusu (terroru) i propagandy oraz centralnie sterowanej gospodarki planowej.
Wikipedia
(1.1) Zarówno nazizm, jak i stalinizm były ideologiami i ustrojami totalitarnymi.
(1.1) Na konkretne pytanie o stalinizm odpowiadasz, że być może ludzie niekoniecznie lubią towarzysza Stalina (tu ironiu ja poniał), ale tęsknią za dobrym carem. To dlaczego kochają mordercę cara?!
Wiktionary
IPA: staˈlʲĩɲism̥, AS: stalʹĩńism̦
Wiktionary
rzecz. stalinowiec m., stalinista m., stalinistka ż., stalinówka ż., stalinowskość ż., Stalin mos., stalinizacja ż.
przym. stalinowski, Stalinowski
przysł. stalinowsko
czas. stalinizować
Wiktionary
wprowadzać i rozpowszechniać zasady stalinizmu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) hist. polit. wprowadzać lub upowszechniać stalinizm
Wiktionary
(1.1) Zaraz po wojnie zaczęto stalinizować inteligencję.
Wiktionary
rzecz. Stalin ż., stalinizm m., stalinizacja ż., stalinista m., stalinistka ż., stalinowiec m.
przym. stalinowski, Stalinowski
czas. destalinizować
Wiktionary
funkcjonująca w latach 1953-1956 nazwa Katowic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. nazwa Katowic w latach 1953–1956
Wiktionary
Katowice (niem. Kattowitz) – miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, położone we wschodniej części Górnego Śląska, na Wyżynie Śląskiej. Jest siedzibą władz województwa śląskiego i Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii, a jednocześnie stanowi największe pod względem liczby ludności miasto konurbacji katowickiej i jedenaste największe w Polsce.
Wikipedia
(1.1) Michał Ogórek urodził się w Stalinogrodzie.
Wiktionary
przym. stalinogrodzki
Wiktionary
(1.1) Katowice
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Stalinogrodu, związany ze Stalinogrodem
Wiktionary
(1.1) Przez stalinogrodzki rynek przeszedł pochód pierwszomajowy.
Wiktionary
rzecz. Stalinogród m.
Wiktionary
(1.1) katowicki
Wiktionary
zwolennik Stalina, stalinizmu lub członek stalinowskiego aparatu władzy; stalinista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zob. stalinista.
Wiktionary
IPA: ˌstalʲĩˈnɔvʲjɛt͡s, AS: stalʹĩnovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. stalinizm m., stalinista m., stalinistka ż., Stalin mos., stalinizacja ż.
przym. stalinowski, Stalinowski
czas. stalinizować
Wiktionary
(1.1) stalinista
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) hist. polit. należący do Józefa Stalina
Wiktionary
rzecz. Stalin mos., stalinizm mrz., stalinista mos., stalinistka ż., stalinizacja ż., stalinowiec mos.
czas. stalinizować
przym. stalinowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Nowokuźnieck, nazwa noszona przez miasto w latach 1932–61
Wiktionary
rzecz. Stalin mos.
przym. staliński
Wiktionary
zwęzić ubranie w talii; wytaliować
SJP.pl
stal gorszego gatunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stal w stanie ciekłym lub w postaci gotowych odlewów
Wiktionary
Staliwo – wieloskładnikowy stop żelaza z węglem, niepoddany obróbce plastycznej.
W odmianach użytkowych zawartość węgla nie przekracza 1,5%, suma typowych domieszek również nie przekracza 1%. Właściwości mechaniczne staliwa są nieco niższe niż własności stali o takim samym składzie po obróbce plastycznej. Wynika to z charakterystycznych dla odlewów: gruboziarnistości i pustek międzykrystalicznych. Staliwo ma natomiast znacznie lepsze właściwości mechaniczne od żeliwa, w szczególności – jest plastycznie obrabialne, a odmiany o zawartości węgla poniżej 0,25% są również dobrze spawalne.Ze względu na skład chemiczny rozróżnia się staliwa:
Wikipedia
IPA: staˈlʲivɔ, AS: stalʹivo
Wiktionary
przym. staliwny
rzecz. stalownia ż., stalowiec mos., stalówka ż., stal
Wiktionary
dawniej:
1. stalowy pręt do krzesania ognia;
2. przyrząd do ostrzenia noży, tasaków itp.;
3. zakończenie pióra, stalówka;
4. stalowa listewka do usztywniania spódnic, gorsetów itp.; brykla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stalowy pręt do ostrzenia noży
(1.2) przest. pot. stalówka
(1.3) wędk. pot. stalowy przypon
(1.4) daw. stalowa sprężyna w staniku, gorsecie
Wiktionary
rzecz. stal, stalówka ż.
przym. stalowy
Wiktionary
[czytaj: stoker lub stalker] osoba uporczywie nagabująca, prześladująca kogoś, naruszająca prywatność innej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) krym. osoba prześladująca swoją ofiarę poprzez śledzenie jej i utrudnianie życia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ofiarę stalkera budziły nocą wulgarne SMS-y.
Wiktionary
IPA: ˈstalkɛr, AS: stalker
Wiktionary
rzecz. stalking mrz., stalkowanie n.
:: fż. stalkerka ż.
czas. stalkować ndk.
Wiktionary
[czytaj: stokerka lub stalkerka] kobieta uporczywie nagabująca, prześladująca kogoś, naruszająca prywatność innej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krym. kobieta dopuszczająca się stalkingu
Wiktionary
(1.1) Postawiono zarzuty 27-letniej stalkerce nękającej byłego kochanka.
Wiktionary
rzecz. stalking mrz., stalkowanie n.
:: fm. stalker mos.
czas. stalkować ndk.
Wiktionary
[czytaj: stoking lub stalking] uporczywe nagabywanie, naprzykrzanie się, prześladowanie innej osoby i naruszanie jej prywatności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. krym. złośliwe i powtarzające się nagabywanie, naprzykrzanie się czy prześladowanie, zagrażające czyjemuś bezpieczeństwu;
Wiktionary
Stalking – termin pochodzący z języka angielskiego, który oznacza „podchody” lub „skradanie się”. Pod koniec lat 80. XX wieku stalking zyskał dodatkowe negatywne znaczenie na skutek nowego zjawiska społecznego, jakim było obsesyjne podążanie fanów za gwiazdami filmowymi Hollywood. Obecnie stalking jest definiowany jako „złośliwe i powtarzające się nagabywanie, naprzykrzanie się czy prześladowanie zagrażające czyjemuś bezpieczeństwu”.
Wikipedia
(1.1) Zwykle powodem stalkingu jest chora miłość albo uwielbienie.
(1.1) (…) w USA co roku dotyka to 1,4 mln osób, a w Polsce do bycia ofiarą stalkingu przyznała się co ósma badana osoba.
Wiktionary
IPA: ˈstɔcĩŋk|ˈstacĩŋk, AS: stoḱĩŋk|staḱĩŋk
Wiktionary
rzecz. stalker mos., stalkerka ż., stalkowanie n.
czas. stalkować ndk.
Wiktionary
[czytaj: stokingowy lub stalkingowy] związany z uporczywym nagabywaniem, prześladowaniem kogoś, naruszaniem prywatności innej osoby
SJP.pl
[czytaj: stokować lub stalkować] uporczywie nagabywać, naprzykrzać się, prześladować inną osobę i naruszać jej prywatność; nękać
SJP.pl
drewniana lub kamienna ławka dla duchownych, bogato zdobiona, ustawiona w prezbiterium
SJP.pl
Szwajcaria:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ławy usytuowane przy bocznych ścianach prezbiterium, często bogato dekorowane;
Wiktionary
Stalle – drewniane lub kamienne ławki ustawione w prezbiterium przy bocznych ścianach. Często bardzo bogato zdobione rzeźbiarsko, malarsko lub intarsją, poprzedzielane na pojedyncze siedziska.
Miały zazwyczaj wysokie oparcia (zaplecki), często z baldachimem. Z przodu dostawione były obudowane klęczniki. Siedzenia w stallach mogły być podnoszone lub umocowane na stałe. W podnoszonych siedzeniach od spodu umieszczane były tzw. mizerykordie – wsporniki ułatwiające stanie podczas nabożeństw. Wejścia do stalli zamykane były dekoracyjnymi bramkami. W czasie szczególnie uroczystych nabożeństw zdobione były dekoracyjnymi tkaninami.
Wikipedia
[czytaj: staLON] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
porembica stalnica - gatunek pluskwiaka z rodziny tarczówkowatych, występujący w Europie Środkowej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. stalowy, wykonany ze stali
Wiktionary
zużywający dużo stali
SJP.pl
1. rodzaj techniki graficznej
2. rycina uzyskiwana tą techniką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. technika graficzna należąca do druku wklęsłego polegająca na wykonaniu ryciny rylcem na płycie stalowej, pomalowaniu go farbą i odbiciu na papierze;
(1.2) odbitka, rycina, która została wykonana techniką stalorytu (1.1)
Wiktionary
Staloryt — technika graficzna należąca do druku wklęsłego — również nazwa ryciny wykonanej tej techniką. Polega na wykonaniu ryciny rylcem na płycie stalowej. Wymaga dużej precyzji od rytownika, ponieważ retusze i poprawki są prawie niemożliwe ze względu na twardość materiału. Po zakończeniu rytowania płyta jest dodatkowo hartowana.
Wikipedia
sztuka wykonywania stalorytów
SJP.pl
specjalista w dziedzinie wykonywania stalorytów
SJP.pl
przyrząd do szybkiego badania składu chemicznego stali metodą analizy widmowej; stilometr
SJP.pl
przestarzale: zlecać rzemieślnikowi wykonanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: stalówka
Wiktionary
rzecz. stalówka ż.
Wiktionary
zawodnik lub fan klubu Stal (np. Stal Mielec, Stal Gorzów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kibic klubu sportowego Stal Gorzów
Wiktionary
rzecz. stal ż., stalownia ż., stalówka ż., staliwo n.
przym. stalowy
Wiktionary
1. cienka blaszka uformowana w kształcie ostrza, rozdwojonego na końcu, służąca do pisania;
2. potocznie: stalowa linka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) końcowa, robocza część pióra;
(1.2) stalowa linka
Wiktionary
Stalówka – ukształtowana w formie cienkiego ostrza, rozdwojonego na końcu, stalowa, bądź wykonana z innego materiału (np. złoto, tytan) cienka blacha, służąca do pisania piórem przy użyciu ciekłego atramentu.
Wikipedia
(1.1) Ferdynanda złamała stalówkę i zapaćkała cały zeszyt.
Wiktionary
IPA: staˈlufka, AS: stalufka
Wiktionary
rzecz. stalownia ż., stalowiec mos., stal ż., staliwo n., stalka ż.
:: zdrobn. stalóweczka ż.
przym. stalowy, stalowniowy, stalówkowy
Wiktionary
(1.1) stalka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stalówką, dotyczący stalówki
Wiktionary
rzecz. stalówka ż.
Wiktionary
zakład produkcyjny (fabryka) wytwarzający stal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. hutn. dział huty zajmujący się wytapianiem stali
Wiktionary
Stalownia – dział huty zajmujący się wytapianiem stali.
Wikipedia
(1.1) Kombinat w Starachowicach posiadał już w tym czasie nową walcownię i stalownię.
Wiktionary
rzecz. stal ż., stalówka ż., staliwo n., stalowiec m.
przym. stalowy
Wiktionary
dział hutnictwa obejmujący wytapianie stali
SJP.pl
osoba wytwarzająca stal
SJP.pl
Stalownik – opuszczony szpital znajdujący się na obrzeżach Bielska-Białej w dzielnicy Mikuszowice. Nazwa Stalownik wywodzi się od dawnego resortu hutnictwa, który był pierwszym właścicielem obiektu.
Został wybudowany w latach 60 XX wieku na zboczu Łysej Góry. Został otwarty w listopadzie 1967 jako sanatorium specjalizujące się w leczeniu płuc u osób dorosłych między innymi gruźlicę. Obiekt dysponował m.in. 320 miejscami głównie w 3 osobowych pokojach, 2 salami operacyjnymi, kawiarnią, salą kinowo-widowiskową. W 1982 został przekształcony w Specjalistyczny Szpital Miejski. Sprawował on swoją funkcję do 2001, w którym jego role przejął nowo wybudowany szpital wojewódzki „Pod Szyndzielnią”. Budynek Stalownika był już przestarzały i położony na pograniczach miasta na stosunkowo trudno dostępnym zboczu góry, co utrudniało dojazd karetkom i innym służbom.
Wikipedia
błękitny o stalowym (szaroniebieskim) odcieniu
SJP.pl
czarny o stalowym (szaroniebieskim) odcieniu
SJP.pl
granatowy o stalowym (szaroniebieskim) odcieniu
SJP.pl
niebieski o stalowym (szaroniebieskim) odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor niebieski o odcieniu stalowym, szarym i połyskliwym
Wiktionary
(1.1) Niebo między konarami ma odcień chłodny, stalowoniebieski i pokryte jest dość gęsto obłoczkami.
Wiktionary
rzecz. stalowoniebieskość ż.
przysł. stalowoniebiesko
Wiktionary
srebrny o stalowym (szaroniebieskim) odcieniu
SJP.pl
szary o stalowym (szaroniebieskim) odcieniu
SJP.pl
mieszkaniec Stalowej Woli (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Stalowej Woli
(1.2) osoba pochodząca ze Stalowej Woli, urodzona w Stalowej Woli
Wiktionary
(1.1) Koncert na cześć stalowowolan stał się okazją by uhonorować ważnego i znanego rodaka.
Wiktionary
rzecz. Stalowa Wola ż.
:: fż. stalowowolanka ż.
przym. stalowowolski
Wiktionary
mieszkanka Stalowej Woli (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Stalowej Woli
(1.2) kobieta pochodząca ze Stalowej Woli, urodzona w Stalowej Woli
Wiktionary
rzecz. Stalowa Wola ż.
:: fm. stalowowolanin m.
przym. stalowowolski
Wiktionary
przymiotnik od: Stalowa Wola
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Stalowej Woli, związany ze Stalową Wolą, pochodzący ze Stalowej Woli
Wiktionary
IPA: ˌstalɔvɔˈvɔlsʲci, AS: stalovovolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Stalowa Wola ż., stalowowolanin m., stalowowolanka ż.
Wiktionary
1. wykonany ze stali;
2. mający kolor stali, szaroniebieski;
3. przenośnie:
a) bardzo silny, twardy;
b) silny psychicznie, nieugięty, niezłomny; świadczący o takich cechach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze stalą, dotyczący stali
(1.2) wykonany ze stali
(1.3) książk. mający kolor stali
(1.4) przen. twardy, mocny, silny fizycznie
(1.5) przen. silny, odporny psychicznie; także. będący wyrazem mocnego charakteru
Wiktionary
(1.2) Strop zespolony składa się ze stalowych belek i płyty żelbetowej.
Wiktionary
IPA: staˈlɔvɨ, AS: stalovy
Wiktionary
rzecz. stal ż., stalownia ż., stalowiec mos., stalka ż., stalówka ż.
przysł. stalowo
Wiktionary
(1.2) reg. śl. ocelowy.
(1.3) szaroniebieski, popielaty
(1.4) żelazny
(1.5) twardy jak stal, żelazny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: stały
SJP.pl
dawniej: sztaluga; stojak z ruchomymi uchwytami, służącymi malarzowi do umieszczania malowanego obrazu na odpowiedniej wysokości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. sztaluga, sztalugi
Wiktionary
IPA: staˈluɡa, AS: staluga
Wiktionary
(1.1) sztaluga, sztalugi
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny bekasowatych; brodziec samotny, samotnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. samotnik, brodziec samotny
Wiktionary
Samotnik, brodziec samotny, stalugwa (Tringa ochropus) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie wyróżnia się podgatunków. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
mieszkaniec Stambułu; stambułczyk
SJP.pl
→ Stambuł (miasto w Turcji); istambulski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Stambułu, związany ze Stambułem
Wiktionary
IPA: stãmˈbulsʲci, AS: stãmbulsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Istambuł mrz., Stambuł mos., stambułczyk mos., stambułka ż.
Wiktionary
(w starożytności Bizancjum, 324-1453 Konstantynopol, 1453-1930 nazwy Konstantynopol i Stambuł używane zamiennie) największe miasto w Turcji; rzadziej: Istambuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto Turcji, leżące nad Bosforem, na dwóch kontynentach;
Wiktionary
Stambuł (tur. İstanbul, dawniej Konstantynopol, Carogród) – największe i najludniejsze miasto w Turcji oraz jej centrum kulturalne, handlowe i finansowe. Rozciąga się po obu stronach cieśniny morskiej Bosfor, od północnego wybrzeża Morza Marmara do południowego wybrzeża Morza Czarnego. Położenie miejscowości zarówno w europejskiej Tracji, jak i azjatyckiej Bitynii sprawia, że jest ona jedyną metropolią świata znajdującą się na dwóch kontynentach.
Wikipedia
(1.1) Azjatycka część Stambułu stanowi sypialnię miasta.
(1.1) Rozwiane minarety, • meczety, kopuły, • w liliowych jaszmakach drzemiące kobiety, • pachnące Stambuły…
Wiktionary
IPA: ˈstãmbuw, AS: stãmbuu̯
Wiktionary
rzecz. Istambuł mrz., stambułczyk mos., stambułka ż.
przym. stambulski
Wiktionary
(1.1) Istambuł; hist. Bizancjum, Konstantynopol, Carogród
Wiktionary
mieszkaniec Stambułu; stambulczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Stambułu; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) My, stambułczycy, nadal straszymy rząd historyczną klątwą: wszyscy, którzy zdobędą nasze miasto, stają się wcześniej czy później ofiarą jego tragicznego losu.
Wiktionary
rzecz. Stambuł mrz., stambułka ż.
:: fż. stambułka ż.
przym. stambulski
Wiktionary
1. fajka turecka;
2. mieszkanka Stambułu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Stambułu; kobieta z tego miasta
(1.2) daw. fajka turecka
Wiktionary
rzecz. Stambuł mrz.
:: fm. stambułczyk mos.
przym. stambulski
Wiktionary
środowiskowo: wytrzymałość jakiegoś urządzenia
SJP.pl
Stamina – szósty album studyjny polskiego rapera Gedza. Wydawnictwo ukazało się 19 listopada 2020 za pośrednictwem wytwórni muzycznej NNJL w dystrybucji Universal Music Polska.
Album jest utrzymany w stylu muzyki hip-hop. Składa się z wersji standardowej (1 CD).
Płyta dotarła do 5. miejsca polskiej listy sprzedaży – OLiS. Wydawnictwo uzyskało status złotej płyty, przekraczając liczbę 15 tysięcy sprzedanych kopii.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
pieczątka (stempel) imienna, firmowa
SJP.pl
[czytaj: stampot] ziemniaki utłuczone wraz z warzywami
SJP.pl
Stamppot (niderl. stampen „tłuc, ubijać” i pot „garnek”) – ziemniaki utłuczone razem z warzywami.
Prosta i pożywna potrawa charakterystyczna dla tradycyjnej kuchni holenderskiej, łatwa do przygotowania w dużej ilości. Podstawowym składnikiem są ugotowane i utłuczone ziemniaki. Do jej przygotowania nadają się ziemniaki, które rozpadają się podczas gotowania, tzw. kruimig. Tym niemniej stamppot nie jest odpowiednikiem ziemniaczanego purée – ugotowane ziemniaki i warzywa rozgniata się za pomocą metalowego tłuczka na niejednorodną masę.
Wikipedia
z tamtego miejsca
SJP.pl
zaimek
(1.1) z tamtego miejsca, z tamtej lokalizacji, z miejsca oddalonego od nas
Wiktionary
(1.1) Za rogiem jest sklep. Przynieś mi stamtąd mleko.
Wiktionary
IPA: ˈstãmtɔ̃nt, AS: stãmtõnt
Wiktionary
zaim. tam
partyk. tam
Wiktionary
(1.1) stąd
Wiktionary
1. całokształt okoliczności, warunki, w których się ktoś lub coś znajduje; sytuacja, pozycja, położenie;
2. poziom, ilość czegoś; liczba;
3. czyjeś usposobienie, czyjś nastrój;
4. jednostka administracyjna i terytorialna w niektórych państwach federalnych;
5. wcięcie w pasie; talia, pas, kibić;
6. część tułowia od ramion do talii;
7. część sukni lub innego okrycia wierzchniego od ramion do pasa lub w okolicach talii;
8. jedna z warstw społecznych, na jakie dzieliło się społeczeństwo w państwach europejskich od XIII do XVIII wieku;
9. przynależność do takiej warstwy wynikająca z pochodzenia lub zawodu;
10. przestarzałe: zajęcie wykonywane przez kogoś; zawód, stanowisko;
11. archaicznie: państwo, kraj wraz z rządem;
12. archaicznie: rząd, rządzenie, polityka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sytuacja, stopień czegoś, poziom sprawności w danej chwili; nastrój
(1.2) ilość, wielkość czegoś
(1.3) adm. odrębna jednostka administracyjna niektórych państw federacyjnych;
(1.4) hist. socjol. grupa społeczna w okresie od średniowiecza do XVIII w.;
(1.5) część ubrania kobiety na wysokości talii
(1.6) daw. państwo
(1.7) stpol. zapewnienie utrzymania wojsku
(1.8) daw. namiot
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten budynek jest w kiepskim stanie: powybijane szyby, zarośnięty ogród, myszy…
(1.2) Stan pułku kawalerii wynosił w tej chwili tylko 20 jeźdźców.
(1.3) Przestępca uciekając przed FBI przekroczył granicę stanu.
(1.4) Wyróżnia się cztery stany: szlachtę i duchowieństwo, chłopów i mieszczaństwo.
Wiktionary
IPA: stãn, AS: stãn
Wiktionary
rzecz. Stany nmos., stanowisko n.
rzecz. stanik m.
przym. stanowy
Wiktionary
(1.1) warunki, położenie, sytuacja, nastrój
(1.2) ilość, wielkość, liczebność
(1.4) kasta
Wiktionary
1. przybrać pozycję wyprostowaną, pionową;
2. zatrzymać się w ruchu; przestać funkcjonować;
3. znaleźć się w określonym stanie, sytuacji;
4. stawić się osobiście; zgłosić się;
5. dawniej: zatrzymać się na pobyt w danym miejscu; zamieszkać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. stawać)
(1.1) o człowieku, zwierzętach: powstać, dźwignąć się na nogi
(1.2) o przedmiotach, samochodach: zostać postawionym, umieszczonym gdzieś
(1.3) o budowlach: zostać zbudowanym gdzieś
(1.4) o przedmiotach: zostać ustawionym w pozycji pionowej
(1.5) zatrzymać się, przestać się poruszać, przestać działać
(1.6) stężeć, zakrzepnąć
(1.7) zgłosić się gdzieś na polecenie, rozkaz
(1.8) pojawić się, znaleźć się gdzieś
(1.9) trafić na wyzwanie
(1.10) pot. o członku męskim: być w erekcji
(1.11) pot. o włosach, wąsach, brwiach: nastroszyć się, najeżyć
(1.12) pot. zostać ogłoszonym, uchwalonym, podjętym; dojść do skutku, wejść w życie
(1.13) daw. nieos. wystarczyć
(1.14) daw. zatrzymać się, zamieszkać w jakimś miejscu na jakiś czas
(1.15) daw. przybyć dokądś po długiej podróży, wędrówce
Wiktionary
(1.1) Po dwudziestu latach stanął na nogach.
(1.2) – Gdzie stanąłeś samochodem? – Pod budynkiem sądu.
(1.3) Pod urzędem miasta stanął pomnik generała Sikorskiego.
(1.4) Nóż wypadł mu z ręki i stanął sztorcem w śniegu.
(1.5) Od pewnego czasu zegarek późnił się, a wczoraj całkowicie stanął.
(1.6) Temperatura mocno spadła i okoliczne rzeki stanęły.
(1.7) Młodzi bielszczanie stanęli przed komisją wojskową.
(1.8) Stanął na progu i spoglądał na swoje podwórko.
(1.9) Nie spodziewał się, że będzie musiał stanąć oko w oko z tym zbrodniarzem.
(1.10) Poczuł się niekomfortowo, bo stanął mu podczas meczu.
(1.11) Kiedy tylko wszedł do domu, włosy stanęły mu na głowie z przerażenia.
(1.12) W 1919 roku stanął traktat wersalski.
(1.13) A kiedy jadła nie stanie, • Szarpajmy ciało na sztuki (…)
(1.14) Staniemy gdzieś w hotelu, zanim znajdziemy stałe mieszkanie.
(1.15) Po długiej drodze, zmordowany stanąłem w domu o północy.
Wiktionary
IPA: ˈstãnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: stãnõńć
Wiktionary
czas. ndk. stawać, dk. stać, przystanąć
rzecz. stacja ż., stanięcie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w poezji prowansalskiej nazwa utworu poetyckiego o wyrazistej i zamkniętej budowie, złożonego z kilku lub kilkunastu wersów; stanza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. strofa ośmiowierszowa
(1.2) liter. utwór poetycki składający się ze strof ośmiowierszowych
Wiktionary
Stanca – wieś w Rumunii, w okręgu Braiła, w gminie Stăncuța. W 2011 roku liczyła 327 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. mieszkanie, często wraz z utrzymaniem, odnajmowane uczniom lub studentom;
2. dawniej: pokój, sypialnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanie wynajmowane uczniom lub studentom
(1.2) daw. pokój oferowany gościom
Wiktionary
Stancja (wł. stanza, czyt. stanca – pokój, izba) – określenie mieszkania, pokoju lub izb wynajmowanych poza miejscem stałego zamieszkania, głównie na czas nauki (głównie szkoły średniej i studiów). Ceny najmu mieszkania na ten cel, podobnie jak ceny innych mieszkań, uzależnione są od miejscowości.
Wikipedia
(1.1) Jurek mieszka na stancji w Gliwicach.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stańczyć; potocznie:
1. zużyć długim lub intensywnym tańcem;
2. stańcować się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, otańcować się
SJP.pl
zdrobnienie od: stancja
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Stańczak – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 7 115 osób.
Wikipedia
taki, który się stańczył (natańczył)
SJP.pl
stańcować;
1. zużyć długim lub intensywnym tańcem;
2. stańczyć się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, otańcować się
SJP.pl
członek stronnictwa konserwatywnego działającego w Galicji po upadku powstania styczniowego
SJP.pl
Stańczyk (właściwie Stanisław Wysota z Sułkowa, błazen; ur. ok. 1480, zm. między 1556 a 1562) – błazen nadworny Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta, znany z ostrego dowcipu.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stańczyka lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stańczyka lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: stend]
1. stanowisko dla zawodników w zawodach strzeleckich;
2. trybuna dla widzów wyścigów konnych;
3. stoisko, na którym są rozłożone eksponaty wystawowe;
4. stojak na ulotki reklamowe
SJP.pl
Stand – wieś w Anglii, w hrabstwie Wielki Manchester. Leży 11 km na północny zachód od centrum miasta Manchester.
Wikipedia
[czytaj: stand baj] standby;
1. tryb czuwania niektórych urządzeń po wyłączeniu;
2. akredytywa stand-by - zobowiązanie banku otwierającego do zapłacenia na pierwsze żądanie beneficjenta kwoty akredytywy w przypadku niewywiązania się zleceniodawcy ze swoich zobowiązań
SJP.pl
[czytaj: stend ap]
1. komediowy występ w postaci monologu przed publicznością;
2. komentarz reportera telewizyjnego wygłaszany na stojąco przed kamerą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teatr. komediowy występ sceniczny w formie monologu;
Wiktionary
rzecz. stand-uper m.
przym. stand-upowy
Wiktionary
[czytaj: stendAper] komik wygłaszający monolog przed publicznością; standuper, stand uper, stendaper, stand-upowiec, standupowiec, stand upowiec, stendapowiec
SJP.pl
[czytaj: stendaPERka] komiczka wygłaszająca monolog przed publicznością; standuperka, stand uperka, stendaperka
SJP.pl
[czytaj: stendaPOwiec] komik wygłaszający monolog przed publicznością; stand-uper, standuper, stendaper, stand uper, standupowiec, stand upowiec, stendapowiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze stand-upem, dotyczący stand-upu
Wiktionary
(1.1) Scena stand-upowa w naszym kraju ciągle się rozwija.
Wiktionary
rzecz. stand-up m., stand-uper m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) powszechne kryterium określające poziom usług lub towarów spełniających podstawowe wymagania;
(1.2) podstawowa wersja produktu
(1.3) muz. w jazzie popularny temat muzyczny będący podstawą improwizacji;
(1.4) jęz. standard literacki, język standardowy;
(1.5) środ. tańce standardowe
Wiktionary
Standard – wspólnie ustalone kryterium, które określa powszechne, zwykle najbardziej pożądane cechy czegoś, np. wytwarzanego przedmiotu (np. standardem jest, że każdy współcześnie wytwarzany telewizor wyświetla kolory) czy ludzkiego zachowania (norma kulturowa). Standard to czasem także podstawowa, najprostsza wersja produktu.
Wikipedia
IPA: ˈstãndart, AS: stãndart
Wiktionary
przym. standardowy, standaryzacyjny
rzecz. standaryzacja ż., niestandardowość ż., standardowość ż.
czas. standaryzować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest standardowe; cecha tych, którzy są standardowi
Wiktionary
rzecz. standard m., niestandardowość ż.
przym. standardowy
przysł. standardowo
Wiktionary
typowy, zgodny z normą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) typowy, przeciętny, mało oryginalny
(1.2) zgodny z określonym standardem, normą itp.
(1.3) jęz. mieszczący się w normach mowy ogólnonarodowej
Wiktionary
(1.1) Wszyscy się ostro sprzeciwili, gdy dyrekcja ogłosiła, że za nadgodziny będzie płacona standardowa stawka.
(1.2) Standardowa płyta CD ma 12 centymetrów średnicy.
Wiktionary
IPA: ˌstãndarˈdɔvɨ, AS: stãndardovy
Wiktionary
rzecz. niestandardowość ż., standaryzacja ż., standard, standardowość
przysł. standardowo
czas. standaryzować, ustandaryzować
Wiktionary
(1.1) banalny, rutynowy, schematyczny, skostniały, stereotypowy, szablonowy, sztampowy, tradycyjny, uporządkowany, utarty, utrwalony, zwykły
(1.2) normatywny, preskryptywny
(1.3) literacki
Wiktionary
zdrobnienie od: standard
SJP.pl
dawniej, dziś niepoprawnie: standardowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces wprowadzania jednakowych norm w danej dziedzinie (najczęściej w przemyśle)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌstãndarɨˈzat͡sʲja, AS: stãndaryzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. standard m., niestandardowość ż.
czas. standaryzować ndk.
przym. standaryzacyjny, standardowy
Wiktionary
(1.1) normalizacja, ujednolicenie
Wiktionary
przymiotnik od: standaryzacja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z standaryzacją, dotyczący standaryzacji
Wiktionary
rzecz. standaryzacja ż., standard mrz.
czas. standaryzować ndk.
Wiktionary
[czytaj: standbaj] stand-by;
1. tryb czuwania niektórych urządzeń po wyłączeniu;
2. akredytywa standby - zobowiązanie banku otwierającego do zapłacenia na pierwsze żądanie beneficjenta kwoty akredytywy w przypadku niewywiązania się zleceniodawcy ze swoich zobowiązań
SJP.pl
[czytaj: stendAper] komik wygłaszający monolog przed publicznością; stand-uper, stand uper, stendaper, stand-upowiec, standupowiec, stand upowiec, stendapowiec
SJP.pl
[czytaj: stendaPERka] komiczka wygłaszająca monolog przed publicznością; stand-uperka, stand uperka, stendaperka
SJP.pl
[czytaj: stendaPOwiec] komik wygłaszający monolog przed publicznością; stand-uper, standuper, stendaper, stand uper, stand-upowiec, stand upowiec, stendapowiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. stand-upowy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
miasto w USA
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
woźnica, furman, foryś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) prywatny woźnica powożący końmi
Wiktionary
Stangret (z niem. Stangenreiter) – zwany również Forszpan – dawniej powożący końmi w bryczce lub karecie, będący w służbie u właściciela pojazdu, którym był np. dziedzic.
Do prawidłowego powożenia zaprzęgiem wielokonnym stangret potrzebował pomocnika zwanego forysiem. W przeciwieństwie do furmana czy woźnicy, często powoził ubrany w liberię.
Wikipedia
(1.1) Honorcia kupiła obraz olejny ze stangretem ubranym w liberię.
Wiktionary
rzecz. stangretka ż.
Wiktionary
(1.1) woźnica, furman, kuczer
Wiktionary
nadrzewna roślina z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Stanhopea – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje 77 gatunków. Rośliny występują w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej w takich krajach jak: Belize, Boliwia, Brazylia, Kolumbia, Kostaryka, Ekwador, Salwador, Gujana Francuska, Gwatemala, Gujana, Honduras, Meksyk, Nikaragua, Panama, Peru, Surinam, Trynidad i Tobago, Wenezuela.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Staniątki – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Niepołomice, 22 km od Krakowa i 5 km na południowy zachód od Niepołomic, w sąsiedztwie Puszczy Niepołomickiej.
Wieś duchowna, własność Opactwa Benedyktynek w Staniątkach położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego.
Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa w powiecie bocheńskim. 1 października 1931 do Staniątek włączono zniesione gminy Chrość i Podborze.
Wikipedia
stać się tańszym
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Stanibor – staropolskie imię męskie, złożone z członu Stani- ("stać, stać się, stanąć") oraz członu -bor ("walczyć, zmagać się"). Mogło oznaczać "ten, który zostanie sławnym wojownikiem".
Stanibor imieniny obchodzi 15 maja.
Wikipedia
Stanibor z żoną; Staniborowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stanibora lub z nim związany
SJP.pl
1. schronisko przy szlaku wodnym;
2. kaukaskie osiedle wiejskie;
3. rosyjska jednostka administracyjna;
4. dawniej: pograniczna strażnica wojskowa;
5. dawniej: obronna osada kozacka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. wojskowa strażnica graniczna
(1.2) wiejska osada kozacka
(1.3) schronisko turystyczne przy szlaku wodnym
(1.4) harc. letnie obozowisko harcerskie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: stãˈɲit͡sa, AS: stãńica
Wiktionary
rzecz. Stanicówka ż.
przym. stanicowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z stanicą, dotyczący stanicy
Wiktionary
rzecz. stanica ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: stanik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stać.
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. przysz. czasownika stanąć
Wiktionary
Suplement
Wikipedia
IPA: ˈstãɲɛ, AS: stãńe
Wiktionary
czas. stać
rzecz. postój mrz., stacja ż., stacz mos., stoisko n., stojak mos./mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stanąć.
Wiktionary
czas. stanąć
Wiktionary
Stanięcino (kaszb. Staniãcëno lub Staniszëno, niem. Stantin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Redzikowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Staniewski (forma żeńska: Staniewska, liczba mnoga: Staniewscy) – nazwisko używane m.in. w Polsce.
Na początku lat 90. XX wieku nosiło je w Polsce 1797 pełnoletnich osób. Najwięcej w dawnym woj. poznańskim (213 osób), kieleckim (204 osoby), radomskim (196 osób) i łódzkim (193 osoby).
Wikipedia
1. część damskiej bielizny;
2. część stroju ludowego kobiet; kaftan bez rękawów;
3. górna część sukni; gorset
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Stanisław
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Stanimir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Stani- ("stać, stać się, stanąć") oraz członu -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło oznaczać "niech się stanie pokój" albo "ten, który ustanawia pokój".
Stanimir imieniny obchodzi 7 maja i 2 października.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Stanimir z żoną; Stanimirowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stanimira lub z nim związany
SJP.pl
jednostka miary stosowana do porównywania wyników w różnych kategoriach danego egzaminu
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Stanin
SJP.pl
cienka, miękka blaszka imitująca złoto, używana głównie do pakowania artykułów spożywczych; cynfolia; pozłotka; pozłotko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cienki, cynowy arkusz
Wiktionary
(1.1) Szopkarze rywalizowali ze sobą, szopki stawały się coraz bardziej strojne, imponując swym rozmiarem i barwnością. Początkowo malowano je, później oklejano kolorowymi papierkami, staniolem.
Wiktionary
przym. staniolowy
Wiktionary
(1.1) cynfolia
Wiktionary
złota moneta bita za czasów Stanisława Augusta; suweren
SJP.pl
Stanislasdor (stanislador, stanislaus d'or) – złota moneta trzydukatowa okresu panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego o masie 12,3449 grama, próby 833, średnicy 29 mm, bita tylko w 1794 r. w nakładzie 5256 szt. Istnieją też półstanislasdory – złote monety 1½-dukatowe tej samej próby, o masie 6,1724 grama i średnicy 22,3 mm, wybite w nakładzie 8114 szt. również tylko w 1794 r.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Staniszewice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Chynów.
W skład sołectwa Staniszewice wchodzą także wsie Grabina i Kozłów.
Wieś szlachecka Stanisewice Thobiae położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Stanisława
Wiktionary
Stanisław – męskie imię pochodzenia słowiańskiego, złożone z członów stani- („stać, stać się, stanąć”) oraz -sław („sława”). Oznacza tego, który „stanie się sławnym”. Do końca XV wieku imię to zanotowano u około 1500 osób, a więc należało ono do najpopularniejszych w Polsce obok Więcesława i Sędziwuja.
Wikipedia
(1.1) Stanisław nie pływa zbyt dobrze i zawsze niepotrzebnie wzbija wokół siebie fontanny wody.
(1.1) Z Adama zaś zrodzony syn Jan Bylczyński a ten miał czterech synów, Szymona, Pawła, Grzegorza i Stanisława, dwóch synów Szymon i Paweł bezpotomnie zeszli.
Wiktionary
IPA: stãˈɲiswaf, AS: stãńisu̯af
Wiktionary
rzecz. Stanisławów mrz., Stanisławowo n., Stanisławowa ż., Stanisławówna ż., Stanisławostwo lm m.
:: fż. Stanisława ż.
:: zdrobn. Stach mos., Stasio mos., Staszek mos., Staś mos.
przym. stanisławowski, Stanisławowski, Stanisławowy, stanisławski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Stanik.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Stanisław
Wiktionary
Stanisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Stani- („stać, stać się, stanąć”) oraz członu -sława („sława”). Wywodzi się od słów oznaczających „stań się sławną”. Męskie odpowiedniki: Stanisław, Stasław, Tasław. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku.
Wikipedia
(1.1) Żona wujka Antoniego ma na imię Stanisława.
Wiktionary
IPA: ˌstãɲiˈswava, AS: stãńisu̯ava
Wiktionary
rzecz. Stanisław m.
:: zdrobn. Stacha, Stasia, Staszka
przym. Stanisławowski, stanisławowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Stanisławczyk – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Przemyśl. Leży nad rzeką Wiar.
Stanisławczyk uzyskał lokację miejską przed 1717 rokiem, zdegradowany w 1785 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stanisławy lub z nią związany
SJP.pl
Stanisław z żoną; Stanisławowie
SJP.pl
1. nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce;
2. dawniej: Iwano-Frankiwsk (miasto na Ukrainie); Iwano-Frankowsk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu dzielnic, wsi, osad i przysiółków w Polsce;
(1.2) hist. geogr. Iwano-Frankiwsk na Ukrainie;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lm. od: Stanisław
Wiktionary
Iwano-Frankiwsk (ukr. Івано-Франківськ, Iwano-Frankiwśk), Stanisławów – miasto w zachodniej części Ukrainy, na przedgórzu Karpat, stolica obwodu iwanofrankiwskiego i siedziba rejonu iwanofrankiwskiego. 1 stycznia 2022 roku liczyło 238 196 mieszkańców, dla porównania spis powszechny w 2024 zanotował ich 227 827.
Wikipedia
(1.1) Zbliżaliśmy się do Stanisławowa, kiedy zaczęło grzmieć.
(1.2) Turcy już w roku 1676 oblegali mury Stanisławowa, który obronił się, ale kosztem ogromnych zniszczeń.
Wiktionary
rzecz. Stanisław m., Stanisława ż., Staś mos., Stanisławowszczyzna ż.
przym. stanisławowski
Wiktionary
(1.2) Iwano-Frankiwsk
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stanisława lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Stanisława
Wiktionary
rzecz. Stanisław mos., Stanisława ż.
przym. stanisławowski, Stanisławowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stanisława lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Stanisława
Wiktionary
(1.1) Na werandzie stały Stanisławowe kalosze.
Wiktionary
rzecz. Stanisław mos., Staś mos.
przym. stanisławowski, Stanisławowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Nazwisko polsko-litewsko-białoruskie, ros. i ukr. Станкевич, lit. Stankevičius, biał. Станкевіч.
Wikipedia
1. słowiańskie imię męskie;
2. nazwisko, m.in. Jan Stanko (1430-1493) - polski lekarz (nadworny lekarz króla Kazimierza Jagiellończyka), przyrodnik, autor wielojęzycznego słownika lekarskiego
SJP.pl
Stankowice (do 1945 niem. Rengersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Leśna.
Wikipedia
5 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim;
Wiktionary
Stankuny – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Wiżajny.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
(1.1) Powstańcy zostali rozbici pod Stankunami i wycofali się do powiatu augustowskiego.
Wiktionary
przym. stankuński
Wiktionary
[czytaj: stenlejczyk] mieszkaniec Stanley (stolicy Falklandów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Stanley
Wiktionary
IPA: stãnˈlɛjt͡ʃɨk, AS: stãnlei ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Stanley m.
:: fż. stanlejka ż.
przym. stanlejski
Wiktionary
[czytaj: stenlejka] mieszkanka Stanley (stolicy Falklandów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Stanley
Wiktionary
IPA: stãnˈlɛjka, AS: stãnlei ̯ka
Wiktionary
rzecz. Stanley
:: fm. stanlejczyk mos.
przym. stanlejski
Wiktionary
[czytaj: stenlejski] przymiotnik od: Stanley (stolica Falklandów)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Stanley, dotyczący Stanley (stolicy Falklandów)
Wiktionary
rzecz. Stanley n., stanlejczyk mos., stanlejka ż.
Wiktionary
[czytaj: stanli] stolica Falklandów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Falklandów;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. stanlejczyk mos., stanlejka ż.
przym. stanlejski
Wiktionary
kruchy, stalowoszary minerał, siarczek miedzi, żelaza i cyny
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
związek chemiczny obniżający poziom lipoprotein we krwi, a w konsekwencji redukujący poziom cholesterolu
SJP.pl
Stanole – grupa różnorodnych związków chemicznych, mających właściwość redukcji poziomu lipoprotein o niskiej gęstości LDL we krwi. Są syntetyzowane ze steroli roślinnych. Występują także w stanie naturalnym w owocach, orzechach, zbożach i olejach roślinnych.
Wikipedia
Stanomin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Dąbrowa Biskupia.
Wikipedia
Stanomino (do 1945 r. niem. Standemin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 701 mieszkańców. Wieś wchodzi w skład sołectwa Laski, jest największą w gminie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób stanowczy, zdecydowanie
Wiktionary
(1.1) Gdy ordynator zobaczył, że zamierza ją zabrać do Krakowa maluchem, zaprotestował stanowczo.
(1.1) Zostanie ukarana! - powiedział głośno i stanowczo mężczyzna w mundurze, w wysokiej niebieskiej czapie.
Wiktionary
IPA: stãˈnɔft͡ʃɔ, AS: stãnofčo
Wiktionary
rzecz. stanowczość ż.
przym. stanowczy
Wiktionary
(1.1) zdecydowanie, kategorycznie
Wiktionary
cecha osób niewahających się, działających zdecydowanie; imperatywność, kategoryczność, bezwzględność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co stanowcze
Wiktionary
przym. stanowczy
przysł. stanowczo
czas. postanawiać
Wiktionary
1. taki, który potrafi podjąć nieodwołalną decyzję, który się nie waha; zdecydowany, kategoryczny;
2. taki, który nie znosi sprzeciwu; bezwzględny, zdecydowany, kategoryczny;
3. taki, który ostatecznie o czymś decyduje, rozstrzyga coś, np. stanowcza walka, bitwa; rozstrzygający, decydujący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który potrafi podjąć kategoryczną decyzję, pozbawiony wahań i wątpliwości
Wiktionary
(1.1) Masz przejmujący głos. Delikatny a zarazem stanowczy. Ładnie oddychasz, jakbyś skrywała w sobie jakąś tajemnicę.
Wiktionary
IPA: stãˈnɔft͡ʃɨ, AS: stãnofčy
Wiktionary
rzecz. stanowczość ż.
przysł. stanowczo
czas. stanowić, postanowić
Wiktionary
(1.1) zdecydowany, pewny, twardy, uparty, nieustępliwy, nieugięty
Wiktionary
1. być czymś, składać się na coś; opiewać, równać się, wynosić;
2. być czymś, co rozstrzyga o czymś, od czego coś zależy, np.: Coś stanowi o powodzeniu jakiejś misji.; rozstrzygać, decydować, przesądzać;
3. decydować o czymś, ustanawiać coś; postanawiać, ustalać, rozstrzygać;
4. w zootechnice: dopuszczać samca zwierząt gospodarczych do samicy w celu kopulacji;
5. w gwarze łowieckiej, o psach myśliwskich: zatrzymywać uciekające zwierzę szczekaniem, by umożliwić myśliwemu oddanie strzału
SJP.pl
czasownik
(1.1) składać się na coś, tworzyć coś
(1.2) być zasadniczym powodem, czynnikiem decydującym
Wiktionary
(1.1) Najliczniejszą grupę stanowią kobiety po 30 (= trzydziestym) roku życia.
(1.1) Rocznie firma dostarcza 1 (= jeden) mln (= milion) ton kruszyw, co stanowi ok. 3 (= trzech) procent polskiego rynku. (z [http://www.ecoren.pl/search.xml?_offset=20&search-clause=procent Internetu])
(1.2) Elektrownia atomowa stanowi duże zagrożenie dla środowiska naturalnego.
Wiktionary
IPA: stãˈnɔvʲit͡ɕ, AS: stãnovʹić
Wiktionary
rzecz. postanowienie n., stanowienie n.
przym. stanowczy
Wiktionary
(1.1) składać się, tworzyć
Wiktionary
5 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stanowić.
Wiktionary
Legislacja (fr. législation z łac. legis latio, legis lationis wniosek do prawa od łac. lex, legis prawo + latio przyniesienie) – ustawodawstwo, forma stanowienia prawa, w którym organy państwowe i samorządowe tworzą akty prawne powszechnie obowiązujące na danym terenie. Legislacja utożsamiana jest z kompetencjami parlamentu związanymi z uchwalaniem ustaw.
Wikipedia
czas. stanowić
Wiktionary
1. miejsce wykonywania jakiejś czynności; miejsce postoju; miejsce występowania zwierząt lub roślin;
2. punkt widzenia; pogląd;
3. stałe zajęcie; posada; etat;
4. czyjaś pozycja w środowisku;
5. pozycja usytuowania oddziału podczas walki;
6. umocnione, ufortyfikowane miejsce, zajmowane przez wojsko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pozycja w hierarchii zawodowej
(1.2) punkt widzenia, sposób rozumienia czegoś
(1.3) miejsce wykonywania czynności, miejsce postoju, pobytu
(1.4) gw-pl|Mazury, Warmia. regulator pługa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Członkowie zarządu wydają się potężni, silni, pewni siebie. Sprawowanie wysokiego stanowiska wiąże się jednak dzisiaj z większym ryzykiem niż kiedykolwiek dotąd.
(1.2) Amerykanie, Francuzi, Anglicy, Turcy w ramach KBWE zajmowali coraz bardziej proazerskie stanowisko.
(1.3) […] odprowadził damy do połowy cmentarza, potem wrócił na swoje stanowisko.
Wiktionary
IPA: ˌstãnɔˈvʲiskɔ, AS: stãnovʹisko
Wiktionary
przym. stanowiskowy
rzecz. stan mrz.
Wiktionary
(1.1) praca, funkcja
(1.2) pogląd
(1.3) miejsce
Wiktionary
1. zapładnianie klaczy przez ogiera;
2. urządzenie ułatwiające zapładnianie klaczy przez ogiera;
3. okres, w trakcie którego zapładniane są samice owiec
SJP.pl
Stanówka – struga, lewy dopływ Bystrzycy o długości 15,89 km.
Źródła strugi znajdują się na podmokłych łąkach we wsi Jeziory. Z Jezior kieruje się w stronę Gołąbek oraz Dminina, którą to miejscowość oddziela od wsi Rzymy-Rzymki. Następnie rozgranicza Skrzyszew od wsi Kępki i Żyłki, wpływa na teren Skrzyszewa i przez Stok dociera do Ulana, po czym wpada Bystrzycy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Stanowski (żeński: Stanowska, l. mn. Stanowscy) – polskie nazwisko.
Wikipedia
przymiotnik od: stan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) adm. związany ze stanem
(1.2) związany ze stanem w sensie społecznym
Wiktionary
(1.1) Flaga stanowa Waszyngtonu jest barwy zielonej, a sam stan nazywany jest „wiecznie zielonym”.
(1.2) Ponad 100 tysięcy mężczyzn i młodzieńców przybyło do piekarskiego wizerunku Matki Bożej Sprawiedliwości i Miłości Społecznej na coroczną pielgrzymkę stanową.
Wiktionary
rzecz. stan mrz., Stany lm. nmos.
Wiktionary
Stańsk (niem. Stenzig) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Górzyca.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
W miejscowości działało państwowe gospodarstwo rolne – Folwark w Stańsku należący do Zakładu Rolnego w Żabicach wchodzącego w skład Lubuskiego Kombinatu Rolnego w Rzepinie.
Stańsk położony jest na drodze lokalnej Czarnów – Ośno Lubuskie.
Wikipedia
Zobacz też
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. całokształt okoliczności, warunki, w których się ktoś lub coś znajduje; sytuacja, pozycja, położenie;
2. poziom, ilość czegoś; liczba;
3. czyjeś usposobienie, czyjś nastrój;
4. jednostka administracyjna i terytorialna w niektórych państwach federalnych;
5. wcięcie w pasie; talia, pas, kibić;
6. część tułowia od ramion do talii;
7. część sukni lub innego okrycia wierzchniego od ramion do pasa lub w okolicach talii;
8. jedna z warstw społecznych, na jakie dzieliło się społeczeństwo w państwach europejskich od XIII do XVIII wieku;
9. przynależność do takiej warstwy wynikająca z pochodzenia lub zawodu;
10. przestarzałe: zajęcie wykonywane przez kogoś; zawód, stanowisko;
11. archaicznie: państwo, kraj wraz z rządem;
12. archaicznie: rząd, rządzenie, polityka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) pot. geogr. Stany Zjednoczone Ameryki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój stryj wyemigrował do Stanów.
Wiktionary
IPA: ˈstãnɨ, AS: stãny
Wiktionary
rzecz. stan m.
przym. stanowy
Wiktionary
(1.1) pot. Ameryka, Wuj Sam; USA, Stany Zjednoczone Ameryki, Stany Zjednoczone
Wiktionary
[czytaj: stanca] w poezji prowansalskiej nazwa utworu poetyckiego o wyrazistej i zamkniętej budowie, złożonego z kilku lub kilkunastu wersów; stanca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. strofa ośmiowierszowa
(1.2) liter. utwór poetycki składający się ze strof ośmiowierszowych
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) strofa
(1.2) wiersz
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|włoski|stanza.
uwagi.
(1.1) inna pisownia stanca
tłumaczenia.
źródła.
== stanza (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈstænzə.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-stanza.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) strofa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈstãnt͡sa, AS: stãnca
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) strofa
(1.2) wiersz
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|włoski|stanza.
uwagi.
(1.1) inna pisownia stanca
tłumaczenia.
źródła.
== stanza (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈstænzə.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-stanza.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) strofa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stawiać kroki, kroczyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) stawiać kroki
Wiktionary
(1.1) Koń ostrożnie stąpał po skutym lodem jeziorze.
Wiktionary
IPA: ˈstɔ̃mpat͡ɕ, AS: stõmpać
Wiktionary
rzecz. stąpanie n., przystęp m.
czas. dostępować, następować, odstępować, przestępować, przystępować, rozstępować, wstępować, występować, zstępować, zastępować
aspekt dokonany stąpnąć
Wiktionary
(1.1) iść, kroczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stąpać.
Wiktionary
IPA: stɔ̃mˈpãɲɛ, AS: stõmpãńe
Wiktionary
czas. stąpać
Wiktionary
rampa betonowa, służąca do budowy i wodowania statków
SJP.pl
Niderlandzka nazwa miejscowości:
Wikipedia
bylina z rodziny toinowatych, o pięcioramiennych kwiatach wydzielających zapach padliny; zamszyca, brudnota
SJP.pl
Stapelia (Stapelia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny toinowatych, liczący około 39 gatunków pochodzących z południowej Afryki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stapiać.
Wiktionary
czas. stopić, stapiać ndk.
rzecz. stopienie n.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. stąpać)
(1.1) przest. wejść, wstąpić gdzie, przybyć dokąd, zrobić gdzie pierwszy krok
(1.2) przest. postawić nogę, stopę idąc; zrobić krok
Wiktionary
(1.1) Z wyniosłych gór ojców twoich, żadnemi sic. [żadnymi] burzami nie wstrząśnionych stąpiłeś na nasze równiny, [zniszczone wszelkiemi sic. [wszelkimi] nawałnościami, z których roje synów rozsypały się na cudze morze i skały, przestraszone cieniem ojczyzny, zalegającym próżną krwią zlane siedliska.]
(1.2) Cóż to dziadziowi? — Nic, źle stąpiłem. — Zawsze mówię, że Dziadzio za prędko chodzi.
(1.2) [Wywiedli ostatniego; — zdało się, że wzbraniał, / Lecz on biedny iść nie mógł, co chwila się słaniał, /] Z wolna schodził ze schodów i ledwie na drugi / Szczebel stąpił, stoczył się i upadł jak długi; [/ To Wasilewski, siedział tu w naszym sąsiedztwie; / Dano mu tyle kijów onegdaj na śledztwie, / Że mu odtąd krwi kropli w twarzy nie zostało.]
Wiktionary
chirurgiczny przyrząd do zszywania lub zamykania ran za pomocą zszywek
SJP.pl
Szew mechaniczny (ang. stapling) – półautomatyczny sposób zespolenia tkanek w chirurgii za pomocą specjalnych zszywek (klamry), które zazwyczaj zamykają się w kształcie litery B.
Zszywki są zakładane za pomocą urządzeń nazywanych staplerami, które w szczękach aparatu chwytają dwie warstwy tkanek i zbliżają je do siebie. Zszywki po przejściu przez tkanki wyginają się na kowadełku o kształcie dostosowanym do typu staplera. Niektóre staplery posiadają odpowiednio ukształtowany nóż, który odcina niepotrzebne tkanki. Umożliwiają one szybkie zamknięcie światła „na głucho” operowanego narządu i usunięcie jego fragmentu.
Wikipedia
postawić krok
SJP.pl
postawić krok
SJP.pl
rzadko: podłużny tłuczek do kruszenia, miażdżenia różnych substancji lub materiałów albo do wbijania czegoś w podłoże; stępor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. stępor.
Wiktionary
rzecz. stąpornia ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Stąporków – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie koneckim, siedziba władz miejsko-wiejskiej gminy Stąporków. Miejscowość leży nad rzeką Czarną Konecką i jej dopływem Młynówką.
Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1967 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego. Według danych z 2021 roku Stąporków liczył 5274 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Stąporkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Stąporkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Stąporków
SJP.pl
ciężarówka marki Star
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. samochód marki Star
Wiktionary
Przedsiębiorstwa:
Wikipedia
IPA: star, AS: star
Wiktionary
rzecz. Starachowice nmos., starachowiczanin mos., starachowiczanka ż.
przym. starachowicki
Wiktionary
potocznie:
1. żona;
2. matka;
3. szefowa;
4. stara kobieta;
5. dobra znajoma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. stara kobieta
(1.2) pot. matka
(1.3) pot. przełożona, szefowa
(1.4) pot. małżonka
wykrzyknik
(2.1) pot. zwracając się do dobrej znajomej
forma przymiotnika.
(3.1) ż. lp. od: stary
forma rzeczownika.
(4.1) D. i B. lp. od: star
Wiktionary
Stara – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Aleksandrów.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
W okolicy miejscowości znajduje się wzniesienie o nazwie Diabla Góra.
14 stycznia 1944 oddział żandarmerii niemieckiej pod dowództwem Alberta Schustera dokonał egzekucji na mieszkańcach wsi. Zamordowano 7 osób.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Rozalii w Dąbrówce.
Wikipedia
przym. stary
rzecz. stary mos.
przysł. staro
Wiktionary
starać się:
1. dążyć do uzyskania, załatwienia czegoś; ubiegać się;
2. próbować zrobić coś jak najlepiej
SJP.pl
miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Starachowice (w latach 1939–1949 Starachowice-Wierzbnik) – miasto w województwie świętokrzyskim, siedziba powiatu starachowickiego.
Miasto położone jest na pograniczu Gór Świętokrzyskich i Przedgórza Iłżeckiego. Leży w dolinie rzeki Kamiennej i jest otoczone rozległymi lasami – pozostałością Puszczy Świętokrzyskiej.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Pelagia i pochodzę ze wsi pod Starachowicami.
Wiktionary
IPA: ˌstaraxɔˈvʲit͡sɛ, AS: staraχovʹice
Wiktionary
rzecz. starachowiczanin mos., starachowiczanka ż., star mrz./mzw.
przym. starachowicki
Wiktionary
przymiotnik od: Starachowice
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze Starachowicami, dotyczący Starachowic
Wiktionary
rzecz. Starachowice nmos., starachowiczanin m., starachowiczanka ż., star m.
Wiktionary
mieszkaniec Starachowic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Starachowic
(1.2) osoba pochodząca z Starachowic, urodzona w Starachowicach
Wiktionary
IPA: ˌstaraxɔvʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: staraχovʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Starachowice nmos.
:: fż. starachowiczanka ż.
przym. starachowicki
Wiktionary
mieszkanka Starachowic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Starachowic
(1.2) kobieta pochodząca z Starachowic, urodzona w Starachowicach
Wiktionary
(1.1) Drogie starachowiczanki! Zapraszamy na obchody Dnia Kobiet do naszego domu kultury.
Wiktionary
IPA: ˌstaraxɔvʲiˈt͡ʃãnka, AS: staraχovʹičãnka
Wiktionary
rzecz. star mrz./mzw., Starachowice nmos.
:: fm. starachowiczanin m.
przym. starachowicki
Wiktionary
starać się:
1. dążyć do uzyskania, załatwienia czegoś; ubiegać się;
2. próbować zrobić coś jak najlepiej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zmartwienie
Wiktionary
czas. starać sie ndk.
Wiktionary
starać się:
1. dążyć do uzyskania, załatwienia czegoś; ubiegać się;
2. próbować zrobić coś jak najlepiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) działanie w kierunku realizacji pewnego zamiaru, pragnienia
(1.2) przest. troskliwa opieka
Wiktionary
(1.1) Jego usilne starania o objęcie posady nie przyniosły rezultatu.
(1.2) Doprowadził rannego przyjaciela do najbliższego zajazdu i przykazał gospodarzowi, aby miał o nim staranie.
Wiktionary
IPA: staˈrãɲɛ, AS: starãńe
Wiktionary
rzecz. staranność ż.
czas. starać się
przym. staranny
przysł. starannie
Wiktionary
(1.1) dążenie, wysiłek, zabieg, zachód
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób staranny, dokładny, schludny; z dbałością o szczegóły
Wiktionary
IPA: staˈrãɲːɛ, AS: starã•ńe
Wiktionary
rzecz. staranność ż., staranie n.
przym. staranny
czas. starać się, starać się
Wiktionary
(1.1) dokładnie, schludnie, dokładnie, precyzyjnie, troskliwie, uważnie, pilnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: starannie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: staranny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha bycia starannym
Wiktionary
rzecz. staranie n.
czas. starać się ndk.
przym. staranny
przysł. starannie
Wiktionary
(1.1) sumienność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który wykonano ze starannością, pietyzmem, dokładnie
(1.2) (o osobie) zajmujący się czymś sumiennie
Wiktionary
IPA: staˈrãnːɨ, AS: starã•ny
Wiktionary
rzecz. staranność ż., staranie n.
czas. starać się ndk.
przysł. starannie
Wiktionary
architekt nominowany do Nagrody Pritzkera lub jej laureat
SJP.pl
utworzyć tarasy na stoku góry lub pagórka
SJP.pl
tworzyć tarasy na stokach góry, pagórka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek
Wiktionary
rzecz. starek mos.
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|starek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk.
Wiktionary
potocznie:
1. niemłody, niezupełnie stary; podstarzały;
2. o jedzeniu: trochę nieświeży, czerstwy;
3. nieco stary, niezbyt nowy, np. starawy dom
SJP.pl
potocznie: kawiarnia sieci Starbucks; Starbaksik, Starbunio (starbunio)
SJP.pl
międzynarodowa sieć kawiarni
SJP.pl
Starbucks Corporation – największa na świecie sieć kawiarni. Została założona 30 marca 1971 w Seattle w stanie Waszyngton. W 1987 przejęta przez Howarda Schultza.
Według stanu z dnia 25 marca 2018, koncern posiada 27 984 kawiarni w 74 krajach i terytoriach zależnych, w tym 14 209 w Stanach Zjednoczonych, 3399 w Chinach, 1488 w Kanadzie, 1333 w Japonii, 1168 w Korei Południowej, 971 w Wielkiej Brytanii, 656 w Meksyku, 426 w Tajwanie, 415 w Turcji, 337 na Filipinach, 331 w Indonezji, 328 w Tajlandii, 252 w Malezji i 68 w Polsce.
Wikipedia
potocznie: kawiarnia sieci Starbucks; Starbaksik (starbaksik), Starbunio
SJP.pl
spotkanie się w walce dwóch przeciwników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zetrzeć.
(1.2) usunięcie czegoś ścierając
(1.3) epizod walki zbrojnej
(1.4) ostra wymiana zdań
(1.5) powierzchowna rana skóry
(1.6) sport. część walki sportowej
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. i W. lp. od: start
Wiktionary
Bitwa – zbrojne starcie sił zbrojnych stron prowadzących wojnę, mające zwykle duży lub decydujący wpływ na przebieg lub wynik operacji, kampanii i wojny. We współczesnej terminologii wojskowej bitwa to kilka jednoczesnych lub kolejnych operacji prowadzonych siłami kilku współdziałających ze sobą frontów lub grup armii przy udziale lotnictwa i ewentualnie marynarki wojennej. Potocznie bitwą określa się każde większe starcie zbrojne.
Wikipedia
IPA: ˈstarʲt͡ɕɛ, AS: starʹće
Wiktionary
rzecz. ścierniwo n.
przym. ścierny
Wiktionary
(1.3) bitwa, potyczka
(1.4) utarczka, kłótnia
(1.5) otarcie
(1.6) runda, pojedynek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od start
Wiktionary
rzecz. start m.
Wiktionary
należący do starca, właściwy starcowi
SJP.pl
Starcza – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Starcza.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. starczyć)
(1.1) być w wystarczającej ilości albo liczbie
(1.2) być dostateczną pobudką do czegoś
Wiktionary
(1.1) Żądam podwyżki! Ta głodowa pensja nie starcza mi na życie! Zapasy starczą w najlepszym przypadku na dwa dni!
Wiktionary
rzecz. starczanie n.
Wiktionary
(1.1-2) wystarczać
Wiktionary
Starczewice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Korczew. Ma status sołectwa.
Miejscowość znajduje się w Nadbużańskim Parku Krajobrazowym, nad rzeką Bug, 4 km od miejscowości Korczew.
W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika i św. Anny w Knychówku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co starcze; cecha tych, którzy są starczy
Wiktionary
rzecz. starzec m., staroć ż./mrz.
przym. starczy
przysł. starczo
Wiktionary
Starczów (niem. Alt Altmannsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Kamieniec Ząbkowicki.
Wikipedia
Starczówek – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ziębice.
Wikipedia
w medycynie: taki, który dotyczy starczowzroczności, czyli niezdolności do dokładnego widzenia z bliska, występującej zazwyczaj po czterdziestym roku życia
SJP.pl
niezdolność do dokładnego widzenia z bliska, występująca zazwyczaj po czterdziestym roku życia; prezbiopia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wada wzroku polegająca na niewyraźnym widzeniu na bliskie odległości spowodowanym zmniejszoną zdolnością akomodacji oka, zwykle wynikającą ze starzenia się;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Osoby, które decydują się na chirurgiczny zabieg korekcji starczowzroczności to przeważnie ludzie żyjący bardzo aktywnie, uprawiający sporty lub wykonujący określony zawód, np. aktora.
Wiktionary
przym. starczowzroczny
Wiktionary
(1.1) prezbiopia
Wiktionary
w medycynie: taki, który dotyczy starczowzroczności, czyli niezdolności do dokładnego widzenia z bliska, występującej zazwyczaj po czterdziestym roku życia
SJP.pl
należący do starca, właściwy starcowi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy starcowi
forma czasownika.
(2.1) 3 os. lp. przysz. od: starczyć
wykrzyknik
(3.1) używany do przerwania czyjegoś działania
Wiktionary
(1.1) Sąd Najwyższy uznał, że generał cierpi na demencję starczą i w związku z tym nie może być sądzony.
Wiktionary
IPA: ˈstart͡ʃɨ, AS: starčy
Wiktionary
rzecz. stary mos., starczość ż., starość ż., starzec m., staruszka ż., starówka ż., starzyzna ż.
przysł. starczo, staro
przym. stary
Wiktionary
(3.1) wystarczy
Wiktionary
być w dostatecznej liczbie lub ilości, pozwalającej na zaspokojenie bieżących potrzeb; wystarczyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. starczać)
(1.1) wystąpić w wystarczającej ilości albo liczbie
(1.2) stać się dostateczną pobudką do czegoś
Wiktionary
mający wiele lat
SJP.pl
Miejscowości w Szwecji:
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
zdrobnienie od: starka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. wódka ze spirytusu żytniego;
2. samica ptaków łownych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. (także. gw-pl|Górny Śląsk.) dziadek
Wiktionary
IPA: ˈstarɛk, AS: starek
Wiktionary
rzecz.
:: fż. starka ż.
przym. stary
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|staraszek, staroszek, starzik, starziyk, starzyk, upa.
Wiktionary
zdrobnienie od: stary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: stary
Wiktionary
(1.1) Budynek był rzeczywiście stareńki, a kuchnia wyjątkowo ciasna.
Wiktionary
IPA: staˈrɛ̃ɲci, AS: starẽńḱi
Wiktionary
przym. stary
rzecz. stary mos., staroć ż./mrz.
Wiktionary
Starężynek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Damasławek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stargać.
Wiktionary
rzecz. targanie n., potarganie n., wytarganie n., wtarganie n.
czas. stargać dk., targać ndk., potargać dk., wytargać dk., wtargać dk.
Wiktionary
miasto w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnej Polsce, w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Stargard (w latach 1950–2015 Stargard Szczeciński, niem. Stargard in Pommern, Stargard an der Ihna) – miasto w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba powiatu stargardzkiego oraz gminy wiejskiej Stargard, położone na Równinie Pyrzycko-Stargardzkiej, nad Iną.
Wikipedia
(1.1) Na średniowiecznej pięczęci Stargardu widniał gryf.
Wiktionary
rzecz. stargardzianin m., stargardzianka ż.
przym. stargardzki
Wiktionary
(1.1) hist. Starogród, hist. Stargard Szczeciński
Wiktionary
mieszkaniec Stargardu (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Stargardu
(1.2) osoba pochodząca z Stargardu, urodzona w Stargardzie
Wiktionary
(1.1) W manifestacji wzięło udział kilkudziesięciu stargardzian.
Wiktionary
rzecz. Stargard mrz.
:: fż. stargardzianka ż.
przym. stargardzki
Wiktionary
mieszkanka Stargardu (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Stargardu
(1.2) kobieta pochodząca z Stargardu, urodzona w Stargardzie
Wiktionary
(1.2) W tym gronie nie było żadnej rodowitej stargardzianki.
Wiktionary
rzecz. Stargard mrz.
:: fm. stargardzianin mos.
przym. stargardzki
Wiktionary
przymiotnik od: Stargard Szczeciński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Stargardu, związany ze Stargardem
Wiktionary
rzecz. Stargard m., stargardzianin mos., stargardzianka ż.
Wiktionary
marketingu: określić target (grupę docelową)
SJP.pl
1. wódka ze spirytusu żytniego;
2. samica ptaków łownych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. babcia
(1.2) spoż. gatunek tradycyjnej żytniej wódki;
Wiktionary
Starka – tradycyjna, wytrawna wódka żytnia, produkowana głównie w Polsce, Rosji, na Białorusi i Litwie.
Wikipedia
(1.1) Łogorki im sie tak podarziły, że starka chcieli se je zakisić, ale ni mieli takigo wielkigo boncloka.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. stareczka ż.
przym. stary
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|oma.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: rozetrzeć na tarce
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. tarkować)
(1.1) zetrzeć na tarce
Wiktionary
(1.1) Starkuj marchew, pietruszkę i seler do zupy!
(1.1) Jak możesz wyrzucać głąby do śmieci? Przecież zawsze można je starkować i dodać do sałatki albo zakisić!
Wiktionary
czas. tarkować
rzecz. tarka ż., tarkowanie n., starkowanie n.
Wiktionary
Starkowo – nazwa m.in. toponimów w Polsce i w Rosji
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
samochód typu Toyota Starlet
SJP.pl
początkująca aktorka, która chce zostać gwiazdą filmową
SJP.pl
minerał, niebieski cyrkon
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
obrobić tarnikiem
SJP.pl
Starnin (niem. Sternin) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Rymań. Wieś jest siedzibą sołectwa Starnin w którego skład wchodzi również miejscowość Bębnikąt.
Według danych z 4 września 2013 r. Starnin miał 232 mieszkańców.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) tak jak osoba w słusznym wieku
Wiktionary
(1.1) Pan Miłosław wyszedł staro, jakby miał z siedemdziesiąt lat.
Wiktionary
rzecz. stara ż., stary mos., starość ż., starzec mos., staruszek mos., staruszka ż., starowina ż., starowinka ż., starszyzna ż., starosta mos., starówka ż., staroć ż./mrz.
czas. starzeć się ndk., postarzać dk.
przym. starczy, stareńki
Wiktionary
dotyczący języka staro-cerkiewno-słowiańskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wymarły język południowosłowiański, będący najstarszym literackim językiem słowiańskim;
przymiotnik relacyjny
(2.1) odnoszący się do staro-cerkiewno-słowiańskiego (1.1), związany z tym językiem
Wiktionary
(1.1) Teraz uczniowie muszą być niemal przygotowani do rozważań akademickich, wchodzić na specjalistyczne ścieżki. To trochę tak, jakby zamiast literatury romantyzmu uczyć się staro-cerkiewno-słowiańskiego.
(2.1) Zdaniem autora wszelka próba wypreparowania z języka staro-cerkiewno-słowiańskiego wpływów greckich nie mogłaby zakończyć się powodzeniem, gdyż byłaby to analiza języka nigdy nie istniejącego.
Wiktionary
skr. scs.
Wiktionary
(1.1) starosłowiański, starocerkiewny, staro-cerkiewno-słowiańszczyzna, daw. starobułgarski, staromacedoński, starosłoweński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Albanii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Albanii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔalˈbãj̃sʲci, AS: staroalbãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Ameryce; pochodzący, wywodzący się z dawnej Ameryki
Wiktionary
IPA: ˌstarɔãmɛrɨˈkãj̃sʲci, AS: staroãmerykãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
związany z dawną Anglią, powstały, używany w dawnej Anglii itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Anglii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Anglii
Wiktionary
(1.1) - Ale śpiewanie zaczęłam od średniowiecza i ballad staroangielskich, zresztą o ludowych korzeniach - opowiada. - Tak „naokoło” wróciłam do folkloru polskiego.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔãŋʲˈɟɛlsʲci, AS: staroãŋʹǵelsʹḱi
Wiktionary
związany z dawną Arabią Saudyjską, powstały, używany w dawnej Arabii Saudyjskiej itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Arabii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Arabii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔaˈrapsʲci, AS: staroarapsʹḱi
Wiktionary
związany z dawnymi dziejami Aramejczyków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Armenii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Armenii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔarˈmɛ̃j̃sʲci, AS: staroarmẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Austrii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Austrii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔawˈstrʲjat͡sʲci, AS: staroau̯strʹi ̯acʹḱi
Wiktionary
przymiotnik od: Stare Babice
SJP.pl
mieszkaniec Starych Babic (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Starych Babic (wsi w Polsce)
SJP.pl
związany z dawną Białorusią, powstały, używany w dawnej Białorusi itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Białorusi; pochodzący, wywodzący się z dawnej Białorusi
Wiktionary
IPA: ˌstarɔbʲjawɔˈrusʲci, AS: starobʹi ̯au̯orusʹḱi
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Starobielsk (ukr. Старобільськ, ros. Старобельск) – miasto na Ukrainie, w obwodzie ługańskim, siedziba rejonu starobielskiego, od marca 2022 pod okupacją rosyjską.
Wikipedia
przymiotnik od: Stara Biała, Starobielsk
SJP.pl
przymiotnik od: Stare Bogaczowice
SJP.pl
przymiotnik od: Stary Brus
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Brytanii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Brytanii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔbrɨˈtɨjsʲci, AS: starobrytyi ̯sʹḱi
Wiktionary
związany z dawną Bułgarią, powstały, używany w dawnej Bułgarii itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Bułgarii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Bułgarii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔbuwˈɡarsʲci, AS: starobuu̯garsʹḱi
Wiktionary
przymiotnik od: Stara Błotnica
SJP.pl
starocie, staroć (r. męski); potocznie:
1. rzecz stara, niemodna, zwykle już nieużyteczna;
2. utwór muzyczny sprzed wielu lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskorzeczowy
(1.1) stara rzecz, dla niektórych jednak wartościowa
(1.2) przen. utwór sprzed lat
Wiktionary
IPA: ˈstarɔt͡ɕ, AS: staroć
Wiktionary
rzecz. starość ż., starczość ż., starzec m., staruszek m., staruszka ż., starzenie n., postarzenie n., postarzanie n., stary mos., starzyzna ż.
czas. starzeć ndk., postarzać ndk., postarzyć dk.
przym. stary, stareńki
przysł. staro
Wiktionary
(1.1) grat, rupieć
Wiktionary
odnoszący się do wczesnych Celtów, np. język staroceltycki
SJP.pl
związany z dawnymi Chinami, powstały, używany w dawnych Chinach itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnych Chinach; pochodzący, wywodzący się z dawnych Chin
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈxʲĩj̃sʲci, AS: staroχʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Chorwacji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Chorwacji
Wiktionary
IPA: ˌstarɔxɔrˈvat͡sʲci, AS: staroχorvacʹḱi
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do czasów pierwszych chrześcijan, związany z pierwszymi chrześcijanami
Wiktionary
(1.1) Opracowanie dotyczyło piśmiennictwa starochrześcijańskiego.
Wiktionary
(1.1) wczesnochrześcijański
Wiktionary
staroć; potocznie:
1. rzecz stara, niemodna, zwykle już nieużyteczna;
2. utwór muzyczny sprzed wielu lat
SJP.pl
przymiotnik od: Stare Czarnowo
SJP.pl
członek lub sympatyk konserwatywno-liberalnej frakcji politycznej w austro-węgierskim sejmie w drugiej połowie XIX wieku
SJP.pl
związany z dawnymi Czechami, powstały, używany w dawnych Czechach itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnych Czechach; pochodzący, wywodzący się z dawnych Czech
(1.2) dotyczący języka staroczeskiego
(1.3) hist. polit. związany ze stronnictwem staroczechów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język staroczeski
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈt͡ʃɛsʲci, AS: staročesʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przest. charakterystyczny dla dawnych czasów
Wiktionary
rzecz. staroczesność ż.
przysł. starocześnie
Wiktionary
(1.1) starodawny, staroświecki, starożytny, nienowoczesny, przestarzały, dawny
Wiktionary
przymiotnik od: Stara Dąbrowa
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: starodawny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przynależny dalekiej przeszłości
Wiktionary
(1.1) W ciszy słychać było szelesty robaków w trawie i tykanie zegarka na ręce Ślicznej. Nie był duży, w ogóle szwajcarski, ale jakiś starodawny, brzydki.
Wiktionary
rzecz. starodawność ż.
przysł. starodawnie
Wiktionary
droga, która utraciła dotychczasową kategorię w związku z wybudowaniem nowego odcinka po innym śladzie
SJP.pl
druk wydany przed 1800 rokiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bibliot. drukowane dzieło wydane między rokiem 1501 a 1800;
Wiktionary
Starodruk (stary druk) – publikacje drukowane z okresu od wynalezienia druku do końca XVIII w. Do starodruków zaliczają się również inkunabuły. W różnych czasach i różnych krajach przyjmowano końcowa datę w zależności od przełomowych dat w historii lub w dziejach literatury danego kraju. Współcześnie zazwyczaj za datę końcową przyjmuje się rok 1800, wyjątkiem jest m.in. Anglia, gdzie granicą jest rok 1640. Starodruki cechuje ręczne wytwarzanie wszystkich ich składników: papieru, typografii, ewentualnych ilustracji lub oprawy.
Wikipedia
IPA: staˈrɔdruk, AS: starodruk
Wiktionary
przym. starodrukowy
Wiktionary
(1.1) stary druk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. drzewostan o końcowej żywotności;
(1.2) leśn. wieloletnie, stare drzewo
Wiktionary
Starodrzew – jedna z ostatnich faz rozwoju drzewostanu (lub pojedynczego drzewa), obejmująca drzewa powyżej 100 lat, o średniej pierśnicy powyżej 50 cm. Drzewa w tej fazie stopniowo tracą zdolność przyrostu wysokości i grubości oraz przejawiają oznaki starzenia się. Następuje obumieranie drzew, a w lukach drzewostanu pojawia się obfity nalot.
Wikipedia
rzecz. starodrzewie n., starodrzewo n.
przym. starodrzewny
Wiktionary
1. rodzaj roślin z rodziny selerowatych;
2. starodub łąkowy - gatunek rośliny z rodziny selerowatych, objęty w Polsce ścisłą ochroną
SJP.pl
Starodub (ros. Стародуб) – miasto w Rosji, w obwodzie briańskim, siedziba administracyjna rejonu starodubskiego.
Siedziba powiatu starodubowskiego w województwie smoleńskim I Rzeczypospolitej. Miejsce obrad sejmików ziemskich powiatu starodubowskiego.
W 1865 w Starodubie urodziła się polska malarka i kolekcjonerka sztuki Alina Bondy-Glassowa.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Danii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Danii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈdũj̃sʲci, AS: starodũĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przymiotnik od: Stary Dzierzgoń
SJP.pl
przymiotnik od: Stary Dzikowiec
SJP.pl
przymiotnik od: Stary Dzików
SJP.pl
związany z dawnym Egiptem, powstały, używany w dawnym Egipcie itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) żyjący/mający miejsce w starożytnym Egipcie lub pochodzący/wywodzący się z niego
Wiktionary
(1.1) Staroegipscy faraonowie byli uważani za bogów.
(1.1) Staroegipskie metody balsamowania zwłok okazały się niezwykle skuteczne.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔɛˈɟipsʲci, AS: staroeǵipsʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Estonii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Estonii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔɛˈstɔ̃j̃sʲci, AS: staroestõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Finlandii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Finlandii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈfʲĩj̃sʲci, AS: starofʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
związany z dawną Francją, powstały, używany w dawnej Francji itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język z grupy romańskiej używany w średniowieczu w północnej części dzisiejszej Francji, a także części Szwajcarii i Belgii;
przymiotnik
(2.1) żyjący/mający miejsce w dawnej Francji lub pochodzący/wywodzący się z niej
Wiktionary
IPA: ˌstarɔfrãnˈt͡susʲci, AS: starofrãncusʹḱi
Wiktionary
wieś w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osada sołecka w północnej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Resko;
(1.2) geogr. toponim stanowiący część nazwy miasta Starogard Gdański
Wiktionary
Starogard (niem. Stargordt, Stargord) – osada sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Resko, przy skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 148 z drogą wojewódzką nr 152 i przy trasie linii kolejowej Resko-Łobez (obecnie zawieszonej).
Wikipedia
(1.1) W dworze obronnym w Starogardzie przeprowadzono w zeszłym roku prace wykopaliskowe.
Wiktionary
rzecz. starogardzianin m., starogardzianka ż.
przym. starogardzki
Wiktionary
mieszkaniec Starogardu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Starogardu Gdańskiego lub wsi Starogard
(1.2) osoba pochodząca z Starogardu Gdańskiego lub Starogardu, urodzona w Starogardzie Gdański lub Starogardzie
Wiktionary
(1.2) W tej okolicy mieszka dużo starogardzian.
Wiktionary
rzecz. Starogard m.
:: fż. starogardzianka ż.
przym. starogardzki
Wiktionary
mieszkanka Starogardu
SJP.pl
przymiotnik od: Starogard Gdański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. od: Starogard Gdański
Wiktionary
rzecz. Starogard m., starogardzianin m., starogardzianka ż.
Wiktionary
Obszar staroglacjalny (rzeźba, krajobraz staroglacjalny) - obszar niegdyś zlodowacony, na którym formy polodowcowe są silnie przekształcone przez denudację i dlatego już mało wyraziste. Z reguły obszar ten nie posiada już jezior, których misy zostały całkowicie wypełnione przez osady.
W Polsce nazwę tę stosuje się do obszarów objętych starszymi zlodowaceniami, ale poza zasięgiem ostatniego, zlodowacenia północnopolskiego (bałtyckiego).
Wikipedia
związany ze starożytną Grecją, powstały, używany w starożytnej Grecji itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Grecji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Grecji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język starogrecki;
Wiktionary
Język starogrecki, greka starożytna (stgr. dialekt attycki: ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα, he Hellenikè glõtta) – ogólna nazwa okresu w rozwoju języka greckiego, trwającego od okresu archaicznego przez okres klasyczny aż po okres hellenistyczny w dziejach starożytnej Grecji. W takim ujęciu nazwa „język starogrecki” odnosi się do następujących faz rozwojowych języka:
Wikipedia
(1.1) Katabasis jest słowem starogreckim, które znaczy: zstąpienie do otchłani.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈɡrɛt͡sʲci, AS: starogrecʹḱi
Wiktionary
1. pierwsza powojenna nazwa Stargardu;
2. wieś w Polsce;
3. wieś na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. nazwa Stargardu w latach 1945-1950
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Białoruś:
Wikipedia
(1.1) Bogdan urodził się w Starogrodzie.
Wiktionary
(1.1) Stargard
Wiktionary
związany z Helladą, powstały, używany w Helladzie itp.
SJP.pl
związany z dawną Hiszpanią, powstały, używany w dawnej Hiszpanii itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Hiszpanii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Hiszpanii
Wiktionary
(1.1) Zaprezentował XV-wieczne pieśni pielgrzymkowe, wykonywane w językach łacińskim, starofrancuskim i starohiszpańskim.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔxʲiʃˈpãj̃sʲci, AS: staroχʹišpãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
związany z dawną Holandią, powstały, używany w dawnej Holandii itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Holandii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Holandii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔxɔlɛ̃nˈdɛrsʲci, AS: staroχolẽndersʹḱi
Wiktionary
związany z dawnymi Indiami, powstały, używany w dawnych Indiach itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnych Indiach; pochodzący, wywodzący się z dawnych Indii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔjĩnˈdɨjsʲci, AS: staroi ̯ĩndyi ̯sʹḱi
Wiktionary
związany z dawnym Iranem, powstały, używany w dawnym Iranie itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnym Iranie; pochodzący, wywodzący się z dawnego Iranu
Wiktionary
(1.1) Utrzymał się panujący tu wcześniej starożytny kult ognia, muzułmanie przygarnęli też niektórych staroirańskich bogów.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔjiˈrãj̃sʲci, AS: staroi ̯irãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Irlandii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Irlandii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔjirˈlãnt͡sʲci, AS: staroi ̯irlãncʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Islandii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Islandii
Wiktionary
Język staronordyjski (staronordycki) – język z północnej grupy języków germańskich, używany przez mieszkańców Skandynawii i obszarów przez nich zasiedlonych między VIII i XIV wiekiem. Wywodzi się z języka pranordyjskiego, w późnym średniowieczu dał początek odrębnym językom skandynawskim – jego dialekty zachodnie stanowią podstawę dla islandzkiego, farerskiego, norweskiego oraz wymarłego języka norn, wschodnie zaś – szwedzkiego i duńskiego. Staronordyjski wywarł także znaczny wpływ na kształtowanie się języka angielskiego, szczególnie w warstwie leksykalnej.
Wikipedia
(1.1) Tolkien był specjalistą od lingwistyki, który pasjonował się wymarłymi ale realnymi językami północnymi, na przykład staroislandzkim, gockim.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔjiˈslãnt͡sʲci, AS: staroi ̯islãncʹḱi
Wiktionary
związany z dawnym Izraelem, powstały, używany w dawnym Izraelu itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnym Izraelu; pochodzący, wywodzący się z dawnego Izraela
Wiktionary
IPA: ˌstarɔjizraˈɛlsʲci, AS: staroi ̯izraelsʹḱi
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Starych Jabłonek, związany ze Starymi Jabłonkami
Wiktionary
rzecz. Stare Jabłonki nmos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Japonii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Japonii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔjaˈpɔ̃j̃sʲci, AS: staroi ̯apõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
odnoszący się do wczesnego judaizmu
SJP.pl
przymiotnik od: Stare Juchy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od: Stare Juchy
Wiktionary
rzecz. Stare Juchy nmos., starojuszanin m., starojuszanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Starych Juch
(1.2) osoba pochodząca ze Starych Juch, urodzona w Starych Juchach
Wiktionary
rzecz. Stare Juchy nmos.
:: fż. starojuszanka ż.
przym. starojuski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Starych Juch
Wiktionary
rzecz. Stare Juchy nmos.
:: fm. starojuszanin m.
przym. starojuski
Wiktionary
przymiotnik od: Stara Kamienica
SJP.pl
mieszkaniec Starej Kamienicy (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Starej Kamienicy (wsi w Polsce)
SJP.pl
odnoszący się do starokatolika, właściwy starokatolikom
SJP.pl
Starokatolicyzm – nurt katolicyzmu, powstały w 1870 roku w wyniku sprzeciwu części Kościoła rzymskokatolickiego wobec ogłoszenia przez sobór watykański I dogmatu o nieomylności i prymacie papieża.
Wikipedia
członek odłamu Kościoła katolickiego, nieuznającego postanowień soboru watykańskiego z 1870 roku, głównie dogmatu nieomylności papieża
SJP.pl
bycie starym kawalerem
SJP.pl
przymiotnik od: Stara Kiszewa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Korei; pochodzący, wywodzący się z dawnej Korei
Wiktionary
IPA: ˌstarɔkɔrɛˈãj̃sʲci, AS: starokoreãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Korea ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Stara Kornica
SJP.pl
Starokrzepice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Krzepice, nad rzeką Liswartą.
Obecnie w Starokrzepicach jest około 10 ulic. Główną jest ulica Oleska, która ciągnie się przez całą miejscowość. Pozostałe ulice można zaliczyć jako osiedla.
Wikipedia
przymiotnik od: Stare Kurowo
SJP.pl
związany z dawną Litwą, powstały, używany na dawnej Litwie itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Litwie; pochodzący, wywodzący się z dawnej Litwy
Wiktionary
(1.1) Gimnazjaliści litewscy, działający pod opieką prezydenta tamtejszego GKE Rimy Baczkiene, zaprezentowali także, nieco na wesoło, modę litewską i starolitewską.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔlʲiˈtɛfsʲci, AS: starolʹitefsʹḱi
Wiktionary
przymiotnik od: Stary Lubotyń
SJP.pl
członek protestanckiej organizacji separatystycznej, popierającej pierwotną doktrynę Kościoła ewangelicko-augsburskiego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Macedonii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Macedonii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) język wymarły używany przez starożytnych mieszkańców Macedonii;
Wiktionary
IPA: ˌstarɔ̃mat͡sɛˈdɔ̃j̃sʲci, AS: starõmacedõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
(2.1) macedoński
Wiktionary
przymiotnik od: Stare Miasto
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący najstarszej części miasta, dzielnicy
Wiktionary
rzecz. stare miasto n.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób staromodny, według dawnej mody, niemodnie
Wiktionary
(1.1) To było takie jakby mieszkanie, pokoje były urządzone staromodnie. W nich znajdowali się sztuczni ludzie, ubrani również staromodnie.
Wiktionary
przym. staromodny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: staromodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: staromodny; bardziej staromodny
SJP.pl
1. odpowiadający starej modzie; niemodny;
2. o ludziach: nieidący z postępem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odpowiadający dawnej modzie, obecnie niemodny
(1.2) o człowieku: który nie idzie z postępem
Wiktionary
(1.1) Zdawaliśmy sobie sprawę, że nagrywamy płytę, która w rzeczywistości nie idzie z duchem czasów. To była staromodna muzyka, która nie brzmiała jak to, co można było usłyszeć w radiu.
Wiktionary
rzecz. staromodność ż.
przysł. staromodnie
Wiktionary
(1.1) staroświecki, przestarzały, niemodny, archaiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Starą Morawą, dotyczący Starej Morawy
Wiktionary
rzecz. Stara Morawa ż.
Wiktionary
żartobliwie: język otwartej propagandy, pozbawionej podchwytliwości, przeciwieństwo nowomowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Mołdawii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Mołdawii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔ̃mɔwˈdafsʲci, AS: starõmou̯dafsʹḱi
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnych Niderlandach; pochodzący, wywodzący się z dawnych Niderlandów
Wiktionary
IPA: ˌstarɔ̃ɲidɛrˈlãnt͡sʲci, AS: starõńiderlãncʹḱi
Wiktionary
związany z dawnymi Niemcami, powstały, używany w dawnych Niemczech itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnych Niemczech; pochodzący, wywodzący się z dawnych Niemiec
Wiktionary
IPA: ˌstarɔ̃ɲɛ̃ˈmʲjɛt͡sʲci, AS: starõńẽmʹi ̯ecʹḱi
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
język staronordycki - język używany przez mieszkańców Skandynawii między VIII a XIV w.; język staronordyjski
SJP.pl
język staronordyjski - język używany przez mieszkańców Skandynawii między VIII a XIV w.; język staronordycki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z językami, zwyczajami lub czasami staronordyjskimi, dotyczący języków, zwyczajów lub czasów staronordyjskich
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język staronordyjski;
Wiktionary
Język staronordyjski (staronordycki) – język z północnej grupy języków germańskich, używany przez mieszkańców Skandynawii i obszarów przez nich zasiedlonych między VIII i XIV wiekiem. Wywodzi się z języka pranordyjskiego, w późnym średniowieczu dał początek odrębnym językom skandynawskim – jego dialekty zachodnie stanowią podstawę dla islandzkiego, farerskiego, norweskiego oraz wymarłego języka norn, wschodnie zaś – szwedzkiego i duńskiego. Staronordyjski wywarł także znaczny wpływ na kształtowanie się języka angielskiego, szczególnie w warstwie leksykalnej.
Wikipedia
związany z dawną Norwegią, powstały, używany w dawnej Norwegii itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Norwegii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Norwegii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔ̃nɔrˈvɛsʲci, AS: starõnorvesʹḱi
Wiktionary
sekciarz rosyjski należący do odłamu nieuznającego reformy liturgicznej patriarchy moskiewskiego Nikona z 1667 roku; starowierca, starowier, raskolnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek odłamu cerkwi prawosławnej nieuznającego siedemnastowiecznej reformy liturgicznej patriarchy Nikona;
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z kalendarzem juliańskim prawosławni, grekokatolicy, staroobrzędowcy oraz Ormianie świętują dziś Boże Narodzenie.
Wiktionary
(1.1) starowier, starowierca; daw. raskolnik
Wiktionary
dotyczący dawnych czasów ormiańskich, istniejący w tych czasach; właściwy dawnym Ormianom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Starym Oskołem, dotyczący Starego Oskołu
Wiktionary
rzecz. Stary Oskoł mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Starych Panewnik, związany ze Starymi Panewnikami
Wiktionary
(1.1) Będąc nastolatką ciocia Lodzia wylegiwała się na staropanewnickich łąkach.
(1.1) Przez staropanewnickie lasy przebiega Szlak Dwudziestopięciolecia PTTK.
Wiktionary
rzecz. Stare Panewniki nmos., staropanewniczanin m., staropanewniczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Starych Panewnik
Wiktionary
(1.1) Ambroży nie jest rodowitym staropanewniczaninem.
(1.1) Staropanewniczanie marzą o własnej poczcie.
Wiktionary
rzecz. staropanewniczanka
przym. staropanewnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Starych Panewnik
Wiktionary
(1.1) Staropanewniczanki chciałyby mieć własny fitness klub.
Wiktionary
przym. staropanewnicki
rzecz. Stare Panewniki, staropanewniczanin
Wiktionary
dotyczący starej panny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący starej panny i staropanieństwa
Wiktionary
rzecz. staropanieństwo n.
Wiktionary
bycie starą panną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie starą panną
Wiktionary
(1.1) Dwie śliczne córki z góry skazane były na staropanieństwo, bo w całej Kowieńszczyźnie nie znalazłby się dostatecznie godny epuzer.
Wiktionary
rzecz. stara panna ż.
przym. staropanieński
Wiktionary
związany z dawną Persją, powstały, używany w dawnej Persji itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Persji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Persji
Wiktionary
(1.1) Odnowił także staroperską tradycję używania tytułu "król królów".
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈpɛrsʲci, AS: staropersʹḱi
Wiktionary
związany z okresem rządów pierwszych Piastów, pochodzący z tego okresu, powstały w tym okresie; wczesnopiastowski
SJP.pl
mieszkaniec Staropola (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka Staropola (wsi w Polsce);
2. woda mineralna produkowana w Polanicy-Zdroju
SJP.pl
Staropolanka – ogólna nazwa wody mineralnej produkowanej w Polanicy-Zdroju przez Zespół Uzdrowisk Kłodzkich S.A. Nazwa ta stosowana jest od 1946. Staropolanka zawiera 805 mg/dm3 związków mineralnych.
Początkowo produkowana pod jedną nazwą jako Staropolanka, po wykonaniu kolejnych odwiertów o różnej głębokości i mineralizacji wprowadzono nazwy pokrewne dla wód różniących się składem i mineralizacją. W związku z tym dziś występuje w paru odmianach:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Polsce; pochodzący, wywodzący się z dawnej Polski
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈpɔlsʲci, AS: staropolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. staropolskość ż., staropolszczyzna ż.
przysł. po staropolsku
Wiktionary
język lub obyczaje staropolskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język polski od jego wyodrębnienia się z prasłowiańszczyzny (ok. X w.) do końca XVI wieku
Wiktionary
Język staropolski – etap rozwoju języka polskiego w tzw. dobie staropolskiej, którą umownie wyznacza się między rokiem 1136 (lub X wiekiem) a przełomem XV i XVI wieku. W początkach doby staropolskiej pojawiły się pierwsze różnice między poszczególnymi językami zachodniosłowiańskimi, zwłaszcza między grupami: czesko-słowacką a lechicką (język polski, języki pomorskie (w tym kaszubski), język połabski).
Wikipedia
(1.1) W staropolszczyźnie widać silne wpływy łaciny, czeskiego i niemieckiego.
Wiktionary
przym. staropolski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Portugalii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Portugalii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔpɔrtuˈɡalsʲci, AS: staroportugalsʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) żyjący/mający miejsce w dawnej Prowansji lub pochodzący/wywodzący się z niej
Wiktionary
IPA: ˌstarɔprɔvãw̃ˈsalsʲci, AS: staroprovãũ̯salsʹḱi
Wiktionary
związany z dawnymi Prusami, powstały, używany w dawnych Prusach itp.
SJP.pl
Staroraki (Merostomata) – gromada szczękoczułkowców obejmująca 4 gatunki żyjące współcześnie i około 500 gatunków kopalnych. Zalicza się do nich stawonogi z 6–7 parami odnóży na głowotułowiu, blaszkowatymi odnóżami na odwłoku, na których znajdują się wyrostki skrzelowe, a wreszcie szpiczasto zakończonym telsonem. Głowotułów pokryty grubym jednolitym oskórkiem i zazwyczaj zrośnięty na dużym obszarze z odwłokiem.
Wikipedia
kobieta pierwszy raz rodząca w późnym wieku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Rosji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Rosji
Wiktionary
IPA: ˌstarɔrɔˈsɨjsʲci, AS: starorosyi ̯sʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Rumunii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Rumunii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔrũˈmũj̃sʲci, AS: starorũmũĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
Moskalofilstwo, także moskalofilizm, rusofilstwo galicyjskie (karpackie) lub moskwofilstwo – początkowo językowo-literacki, a później społeczno-polityczny prąd istniejący od początku XIX wieku do lat 40. XX wieku wśród Rusinów karpackich zamieszkujących Galicję, Bukowinę i Zakarpacie. Głosił wspólnotę narodowo-kulturową, następnie również państwową i polityczną z narodem rosyjskim. Ruch ten rywalizował z ukraińskim ruchem narodowym.
Wikipedia
dotyczący dawnej Rusi i ich mieszkańców
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z dawną Rusią, dotyczący dawnej Rusi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. obecnie wymarły wschodniosłowiański język używany na Rusi między X a XV wiekiem;
Wiktionary
(1.1) skr. st.rus.
(2.1) skr. st.rus.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. jezioro w dolinie rzecznej, stanowiące fragment jej dawnego koryta;
Wiktionary
Starorzecze (jezioro przyrzeczne) – jezioro leżące na dnie doliny rzecznej, będące fragmentem jej byłego koryta i odcięte wałem przykorytowym od obecnego nurtu. Ma ono zwykle sierpowaty kształt.
Starorzecza powstają najczęściej w dolinach rzek meandrujących poprzez odcięcie szyi meandru. Ulegają one jednak szybkiemu zanikowi przez zamulanie i zasypywanie osadami z wezbrań rzeki oraz przez rozrost roślinności. Ostatecznie może pozostać błotniste zagłębienie zawierające torf.
Wikipedia
(1.1) W długi weekend wybraliśmy się nad pobliskie starorzecza.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈʒɛt͡ʃɛ, AS: starožeče
Wiktionary
(1.1) jezioro przyrzeczne, paleomeander
Wiktionary
związany ze starożytnym Rzymem, powstały, używany w starożytnym Rzymie itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z starożytnym Rzymem, dotyczący starożytnego Rzymu
Wiktionary
przymiotnik od: Stary Sącz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Starego Sącza, związany ze Starym Sączem
Wiktionary
rzecz. Stary Sącz m., starosądeczanin m., starosądeczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Starego Sącza
SJP.pl
mieszkanka Starego Sącza
SJP.pl
język starosaksoński - język, którym posługiwali się Sasi i Anglowie na początku średniowiecza; język starosaski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wymarły język zachodniogermański używany przez Anglów i Sasów we wczesnym średniowieczu, przodek języka średnio-dolno-niemieckiego;
przymiotnik relacyjny
(2.1) jęz. dotyczący języka starosaksońskiego (1.1)
(2.2) dotyczący dawnych Sasów
Wiktionary
(1.1) starosaski
(2.1) starosaski
Wiktionary
język starosaski - język, którym posługiwali się Sasi i Anglowie na początku średniowiecza; język starosaksoński
SJP.pl
1. okres życia następujący po wieku dojrzałym;
2. cecha rzeczy starych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan będący efektem starzenia się, trzeci i ostatni okres życia istot żywych;
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kłopot, zmartwienie
Wiktionary
Starość – stan będący efektem starzenia się, ostatni okres życia u ludzi. Starość ma przede wszystkim wymiar biologiczny (fizjologiczny), lecz także poznawczy, emocjonalny i społeczny.
Wikipedia
IPA: ˈstarɔɕt͡ɕ, AS: starość
Wiktionary
rzecz. stary mos., starszy mos., starsza ż., starzyzna ż., starszak mos., starzec m., staruszek m., staruszka ż., starowinka ż., starzenie n., starówka ż., starszyzna ż., staroć
czas. starzać, postarzać dk., starzeć się ndk., zestarzeć się dk.
przym. stary, starczy, starszy
przysł. staro, starczo
wykrz. starczy
Wiktionary
(1.1) podeszły wiek; eufem. jesień życia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
córka starosty
SJP.pl
Starosta – przewodniczący organu wykonawczego powiatu, czyli zarządu powiatu. Jest kierownikiem starostwa powiatowego, zwierzchnikiem służbowym kierowników powiatowych jednostek organizacyjnych powiatu, a także zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży.
Wikipedia
dawniej: syn starosty
SJP.pl
Starosta – przewodniczący organu wykonawczego powiatu, czyli zarządu powiatu. Jest kierownikiem starostwa powiatowego, zwierzchnikiem służbowym kierowników powiatowych jednostek organizacyjnych powiatu, a także zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży.
Wikipedia
1. kobieta kierująca jakąś grupą ludzi;
2. dawniej: żona starosty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona starosty
Wiktionary
rzecz. starosta mos., starostwo n./mos.
Wiktionary
ekspresywnie: starosta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek
Wiktionary
(1.1) staroszek
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Serbii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Serbii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈsɛrpsʲci, AS: staroserpsʹḱi
Wiktionary
Starosiedlice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Iłża. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
związany z dawną Skandynawią, powstały, używany w dawnej Skandynawii itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dawną Skandynawią, dotyczący dawnej Skandynawii
Wiktionary
1. urzędnik stojący na czele powiatu;
2. osoba kierująca jakąś grupą ludzi;
3. dawniej:
a) gospodarz wesela, zarządzający weselem;
b) urzędnik mianowany i odwoływany przez monarchę; sprawujący władzę policyjną, sądowniczą, skarbową;
c) naczelnik wspólnoty terytorialnej wśród dawnych plemion słowiańskich; naczelnik rodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwierzchnik administracji ogólnej na szczeblu powiatu – w Galicji oraz w Polsce w okresie międzywojennym, a także w latach 1944–1950 i od 1999 do dzisiaj
(1.3) hist. naczelnik wspólnoty terytorialnej wśród plemięemion słowiańskich we wczesnym średniowieczu
(1.4) hist. od połowy XIV w. urzędnik zarządzający zamkiem i przyległymi królewszczyznami (starosta grodowy), posiadający kompetencje sądownicze
(1.5) hist. od XVI w. urząd ziemski
(1.6) hist. w XVI–XVIII w. określenie dzierżawcy królewszczyzny (starosta niegrodowy)
Wiktionary
Starosta – przewodniczący organu wykonawczego powiatu, czyli zarządu powiatu. Jest kierownikiem starostwa powiatowego, zwierzchnikiem służbowym kierowników powiatowych jednostek organizacyjnych powiatu, a także zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży.
Wikipedia
(1.1) Jeśli nie uda im się znaleźć nikogo takiego, starosta wyda informację o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych twojej firmy na lokalnym rynku pracy.
Wiktionary
IPA: staˈrɔsta, AS: starosta
Wiktionary
rzecz. stary mos., starostwo n., starościna ż., starzec m., wicestarosta m., starzyzna ż.
przym. starostecki, starościński, stary
czas. starostować ndk.
przysł. staro
Wiktionary
→ starosta
SJP.pl
Starostka – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Wikipedia
1. siedziba administracyjna powiatu, obszar podległy władzy starosty;
2. urząd starosty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) adm. obszar podległy władzy starosty;
(1.2) adm. urząd starosty
(1.3) adm. władze powiatowe
(1.4) siedziba władz powiatu
(1.5) hist. adm. dobra królewskie w Królestwie Polskim nadawane dożywotnio szlachcicom;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) daw. starosta z małżonką
Wiktionary
Starostwo – jednostka podziału administracyjnego funkcjonująca w Koronie Królestwa Polskiego i Wielkim Księstwie Litewskim. W Polsce starostwa funkcjonowały od XIV wieku. Starostwa ustanawiane były w dobrach ziemskich należących do króla (królewszczyzna) i nadawane były szlachcicom dożywotnio.
Wikipedia
(1.3) W mieście na prawie powiatu funkcję starostwa powiatowego pełni urząd miasta.
(2.1) Na zamku stawiły się liczne starostwa, niektóre ze swymi pociechami.
Wiktionary
rzecz. stary mos., starosta mos., starościna ż., starzec mos., wicestarosta mos., starzyzna ż.
czas. starostować ndk.
przym. starostecki, starościński, stary
Wiktionary
1. pochodzący z dawnych czasów, niemodny;
2. nieidący z postępem; zacofany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wywodzący się ze starych czasów, obecnie niemodny, niepopularny
Wiktionary
rzecz. staroświeckość ż., staroświecczyzna ż.
przysł. staroświecko
Wiktionary
(1.1) starej daty, przebrzmiały, przestarzały, nienowoczesny, przedpotopowy, zacofany, niemodny, archaiczny, anachroniczny, staromodny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest staroświeckie; cecha tych, którzy są staroświeccy
Wiktionary
przym. staroświecki, arcystaroświecki
przysł. staroświecko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. staruszek
Wiktionary
rzecz. staroszka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. babka, babcia
Wiktionary
rzecz.
:: fm. staroszek mos.
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|oma, omka, starka, starzinka.
Wiktionary
odnoszący się do dawnej szlachty, właściwy dawnej szlachcie, należący do dawnej szlachty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) język używany w dawnej Szwecji w okresie między XIII a XVI wiekiem
przymiotnik
(2.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Szwecji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Szwecji
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈʃfɛt͡sʲci, AS: starošfecʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Słowacji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Słowacji
Wiktionary
IPA: ˌstarɔswɔˈvat͡sʲci, AS: starosu̯ovacʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Słowenii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Słowenii
Wiktionary
IPA: ˌstarɔswɔˈvɛ̃j̃sʲci, AS: starosu̯ovẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
związany z dawną Słowiańszczyzną, dawnymi Słowianami, powstały, używany w dawnej Słowiańszczyźnie itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dawnymi Słowianami, istniejący w dawnych słowiańskich czasach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. staro-cerkiewno-słowiański
Wiktionary
przymiotnik od: Stary Targ
SJP.pl
dotyczący Starego Testamentu, zapisany w Starym Testamencie, właściwy Staremu Testamentowi; starotestamentowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Starego Testamentu, związany ze Starym Testamentem, zaczerpnięty ze Starego Testamentu
Wiktionary
(1.1) Malachiasz należy do ksiąg starotestamentalnych.
Wiktionary
rzecz. Stary Testament m., starotestamentowy mos.
przym. starotestamentowy
przysł. starotestamentowo
Wiktionary
(1.1) starotestamentowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) właściwie dla Starego Testamentu
Wiktionary
rzecz. starotestamentowy m.
przym. starotestamentowy, starotestamentalny
Wiktionary
dotyczący Starego Testamentu, zapisany w Starym Testamencie, właściwy Staremu Testamentowi; starotestamentalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. związany ze Starym Testamentem, dotyczący Starego Testamentu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) żyd (wyznawca)
Wiktionary
rzecz. Stary Testament m.
przym. starotestamentalny
przysł. starotestamentowo
Wiktionary
(1.1) starotestamentalny
(2.1) żyd, starozakonny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Turcji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Turcji
(1.2) odnoszący się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) język staroturecki (1.2), najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski;
Wiktionary
(1.1) Na szczęście po rewolucji Atatürka nie zginęło wszystko, co „swoiste i starotureckie”, ponieważ hreczkosiej widzi kawiarnię, gdzie w trakcie picia kawy można zamówić pedicure.
(1.2) Kaganat Turków, czyli Staroturecki, obejmował tereny od Morza Czarnego po Koreę na wschodzie.
(2.1) Uczęszczał ponadto na wykłady starotureckiego i ujgurskiego znanego mongolisty i turkologa prof. Mariana Lewickiego.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔtuˈrɛt͡sʲci, AS: staroturecʹḱi
Wiktionary
(1.2) staroturkijski
(2.1) staroturkijski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) język staroturkijski (1.1), najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski;
Wiktionary
(1.1) Język staroturkijski był zapisywany pismem przypominającym runiczne.
Wiktionary
(1.1) staroturecki
(2.1) staroturecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Ukrainie; pochodzący, wywodzący się z dawnej Ukrainy
Wiktionary
IPA: ˌstarɔwukraˈjĩj̃sʲci, AS: starou̯ukrai ̯ĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
wyregulować, zrównoważyć wagę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnych Węgrzech; pochodzący, wywodzący się z dawnych Węgier
Wiktionary
IPA: ˌstarɔvɛ̃ŋʲˈɟɛrsʲci, AS: starovẽŋʹǵersʹḱi
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Starowicz:
Wikipedia
dawniej: dawne lata, wieki
SJP.pl
przymiotnik od: Stara Wieś
SJP.pl
Wikipedia
związany z dawną Wielkopolską, powstały, używany w dawnej Wielkopolsce itp.
SJP.pl
sekciarz rosyjski należący do odłamu nieuznającego reformy liturgicznej patriarchy moskiewskiego Nikona z 1667 roku; starowierca, staroobrzędowiec, raskolnik
SJP.pl
sekciarz rosyjski należący do odłamu nieuznającego reformy liturgicznej patriarchy moskiewskiego Nikona z 1667 roku; starowier, staroobrzędowiec, raskolnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Podlasiu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: staˈrɔvʲjɛ̇ɕ, AS: starovʹi ̯ėś
Wiktionary
[czytaj: starowiejski] nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Starowieyski:
Wikipedia
wytrawna wódka gatunkowa, podobna do winiaku
SJP.pl
(r. męski) ze współczuciem o starym mężczyznie
SJP.pl
ekspresywnie: stara kobieta; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. stary poczciwy człowiek
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. poczciwa starsza kobieta
Wiktionary
(1.1) Ojciec Jewmenjusz, ten cudny starowinka, przysiadł się do mnie i, wpatrzony we mnie, ze łzami w oczach długo coś szczebiotał, jak dziecko.
(2.1) — Nie, babcia pozostała w Pyszkowie, bo starowinka niedomagać zaczęła coraz częściej...
Wiktionary
rzecz. starowin mrz., starowina mos./ż.
Wiktionary
(1.1) starowina, starzec
(2.1) babcia, babina, starowina, staruszka
Wiktionary
związany ze "starą Wisłą", starorzeczem Wisły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze „starą Wisłą”, starorzeczem Wisły
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈvʲiɕl̥nɨ, AS: starovʹiśl̦ny
Wiktionary
stara część miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) turyst. zwykle najstarsza, zabytkowa część miasta;
Wiktionary
Stare miasto (także: starówka, zespół staromiejski) – historyczne centrum, najstarsza dzielnica miasta, często charakteryzująca się zwartą zabudową, a w przeszłości otoczona murami obronnymi. Typowymi budynkami w obrębie starego miasta są kamienice.
Wikipedia
(1.1) Umarł w Izraelu w roku 1988 pod ukochanymi widokami warszawskiej starówki, wiszącymi nad jego łóżkiem w telawiwskim mieszkaniu.
Wiktionary
IPA: staˈrufka, AS: starufka
Wiktionary
rzecz. stary mos., starość ż., starzec m., staruszek m., staruszka ż., starowina ż., starzenie n., zestarzenie n., postarzanie n., postarzenie n., starzyzna ż.
czas. starzeć się ndk., postarzać ndk., postarzyć dk., zestarzeć się dk.
przym. stary, stareńki, starczy
przysł. staro, starczo
wykrz. starczy
Wiktionary
(1.1) stare miasto
Wiktionary
dawniej (dziś gwarowo): staranny, porządny, skrzętny, gospodarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. zaradny, sprytny, zapobiegliwy
Wiktionary
IPA: staˈrɔvnɨ, AS: starovny
Wiktionary
rzecz. starowność
przysł. starownie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
związany z dawnymi Włochami, powstały, używany w dawnych Włoszech itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnych Włoszech; pochodzący, wywodzący się z dawnych Włoch
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈvwɔsʲci, AS: starovu̯osʹḱi
Wiktionary
skrót od: starożytność, starożytny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
przymiotnik od: Stara Zagora
SJP.pl
wyznawczyni judaizmu
SJP.pl
1. wyznający judaizm;
2. dotyczący Starego Zakonu (Starego Testamentu)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Starego Testamentu
(1.2) wyznający religię mojżeszową
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) wyznawca religii mojżeszowej, judaizmu
Wiktionary
rzecz. zakonnik mos.
Wiktionary
(2.1) judaista, żyd
Wiktionary
przymiotnik od: Stary Zamość
SJP.pl
dawniej: starozapustna niedziela - pierwsza z dwóch ostatnich niedziel poprzedzających Popielec
SJP.pl
przymiotnik od: Staroźreby
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Staroźreb, związany ze Staroźrebami
Wiktionary
rzecz. Staroźreby nmos., staroźrebianin m., staroźrebianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Staroźreby – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Staroźreby.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Staroźreby.
Wikipedia
związany z dawnymi dziejami Żydów
SJP.pl
książkowo: dawne narody, zwłaszcza Grecy i Rzymianie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ludzie żyjący w starożytności, przeważnie w odniesieniu do Greków i Rzymian
forma przymiotnika.
(2.1) zob. starożytny.
Wiktionary
rzecz. starożytność ż., starożytnik m.
przym. starożytny
przysł. starożytnie
Wiktionary
badanie starożytności; znajomość starożytności
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od: starożytny
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈʒɨtʲɲɛ, AS: starožytʹńe
Wiktionary
rzecz. starożytni mos., starożytność
przym. starożytny
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przymiotnika: starożytny (odwieczny)
SJP.pl
historyk badający czasy starożytne; znawca historii starożytnej; miłośnik zabytków i ich kolekcjoner
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. historyk badający okres starożytności
(1.2) daw. archeolog
Wiktionary
(1.1) Profesor uważany był za dobrego starożytnika.
Wiktionary
rzecz. starożytni mos., starożytność ż.
przym. starożytny
Wiktionary
(1.1-2) antykwarysta
Wiktionary
1. okres historyczny od około 4000 r. p.n.e. do 476 r. n.e.; antyk;
2. rzeczy pochodzące z epoki starożytnej;
3. dawność istnienia; starodawność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. okres w dziejach ludzkości, który trwał od wynalezienia pisma do upadku imperium zachodniorzymskiego w 476 roku;
(1.2) dawne, zamierzchłe czasy
(1.3) artefakty z epoki starożytnej
(1.4) dawność czegoś
Wiktionary
Starożytność – pierwszy okres historii niektórych części świata, wyróżniany zwłaszcza w dziejopisarstwie europejskim. Dotyczy głównie Starego Świata, przede wszystkim Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej, choć termin ten bywa też używany w kontekście Indii i Chin. Starożytność zaczęła się po prehistorii, czyli razem z pierwszymi cywilizacjami w IV tysiącleciu p.n.e., a skończyła około V wieku n.e. Bywa też znana jako antyk, głównie w kontekście Grecji i Rzymu.
Wikipedia
(1.1) W starożytności żyło wielu słynnych uczonych.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈʒɨtnɔɕt͡ɕ, AS: starožytność
Wiktionary
rzecz. starożytnictwo n., starożytnik mos., starożytni mos., stary mos.
przym. starożytny, stary
przysł. starożytnie
Wiktionary
(1.1) antyk
Wiktionary
1. okres historyczny od około 4000 r. p.n.e. do 476 r. n.e.; antyk;
2. rzeczy pochodzące z epoki starożytnej;
3. dawność istnienia; starodawność
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze starożytnością, dotyczący starożytności
(1.2) istniejący od bardzo dawna
Wiktionary
(1.1) W starożytnym Rzymie obraza majestatu była traktowana na równi ze zdradą państwa, a karą za jej dokonanie była śmierć i konfiskata majątku.
(1.1) U starożytnych Egipcjan kanop było zawsze cztery: o pokrywie rzeźbionej na kształt człowieka, pawiana, sokoła i szakala, odpowiednio dla wątroby, płuc, jelit i żołądka.
(1.1) Szmaragd jest stosowany w jubilerstwie od czasów starożytnych.
Wiktionary
IPA: ˌstarɔˈʒɨtnɨ, AS: starožytny
Wiktionary
rzecz. stary mos., starożytność ż., starożytnik m., starożytni mos.
przysł. starożytnie
przym. późnostarożytny, stary
Wiktionary
(1.1) antyczny
(1.2) odwieczny, prastary, dawny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Starą Ładogą, dotyczący Starej Ładogi
Wiktionary
rzecz. Stara Ładoga ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Starołęka
SJP.pl
dzielnica Poznania
SJP.pl
Starołęka (Mała) – dzielnica Poznania, na osiedlu samorządowym Starołęka-Minikowo-Marlewo. Położona jest nad wschodnim brzegiem rzeki Warty.
Wieś duchowna Starołęka Mała, własność Klasztoru Karmelitów Trzewiczkowych w Poznaniu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego.
Wikipedia
1. przymiotnik od: Stara Łomża nad Rzeką;
2. przymiotnik od: Star Łomża przy Szosie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Łotwie; pochodzący, wywodzący się z dawnej Łotwy
Wiktionary
IPA: ˌstarɔwɔˈtɛfsʲci, AS: starou̯otefsʹḱi
Wiktionary
nazwisko obce
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
kobieta dojrzała lub stara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) młodz. slang. matka
forma przymiotnika.
(2.1) stopień wyższy od stara
Wiktionary
(1.1) Nie idę, bo starsza będzie się pieklić.
Wiktionary
rzecz. starość ż., starszak mos., starszeństwo n., starszość ż., starszyzna ż.
:: fm. starszy m.
przym. stary, starszawy, starszyński, starszy
Wiktionary
(1.1) matka, mama; pot. rodzicielka; obraź. stara
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od starszak
Wiktionary
rzecz. starszak m.
Wiktionary
dziecko z grupy starszych dzieci w przedszkolu, żłobku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dziecko z trzeciej, najstarszej grupy w przedszkolu
Wiktionary
rzecz. starość ż., starszyzna ż.
:: zdrobn. starszaczek m.
przym. stary, starszy
Wiktionary
dziecko z grupy starszych dzieci w przedszkolu, żłobku
SJP.pl
Starszeństwo (także zasada lub porządek starszeństwa) – reguła nakazująca ustalić kolejność elementów zbioru (np. osób lub odznaczeń) według ich wieku, stażu czy rangi (ważności). Jest to relacja asymetryczna.
Starszeństwo było stosowane w przeszłości bądź nadal stosuje się m.in.:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) harc. związany z harcerstwem starszym, dotyczący harcerstwa starszego
Wiktionary
rzecz. harcerz starszy m., harcerka starsza ż., harcerstwo starsze n.
Wiktionary
bycie starszym od kogoś lub czegoś innego; starszeństwo
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: stary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w wieku dojrzałym, niemłody
forma przymiotnika.
(2.1) stopień wyższy od stary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) młodz. slang. ojciec
Wiktionary
(1.1) Starsza nauczycielka nawet nie próbowała ukryć swojej niechęci do nowych uczniów.
(2.1) On jest starszy ode mnie.
(3.1) Pożyczyłem od starszego krawat.
Wiktionary
IPA: ˈstarʃɨ, AS: staršy
Wiktionary
rzecz. starość ż., starszak mos., starszeństwo n., starszość ż., starszyzna ż.
:: fż. starsza ż.
przym. stary, starszawy, starszyński
Wiktionary
(1.1) nie pierwszej młodości, w podeszłym wieku
(3.1) ojciec, tata; przest. rodzic, rodziciel; obraź. staruch, stary
Wiktionary
1. ludzie zajmujący wysokie stanowiska w jakiejś zbiorowości;
2. u dawnych Słowian: najstarsi członkowie rodu decydujący o jego sprawach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ludzie stojący na czele społeczności
(1.2) przest. ludzie starsi
Wiktionary
Wikipedia
IPA: starˈʃɨzna, AS: staršyzna
Wiktionary
rzecz. starość ż., starzec m., staruszka ż., stary mos., starszy mos., starszak mos., starzyzna ż., starsza ż.
czas. starzeć się, zestarzeć się
przym. stary, starawy, starszy
przysł. staro
Wiktionary
1. rozpoczęcie wyścigu, biegu, pracy, jakiejś działalności;
2. miejsce rozpoczęcia biegu, wyścigu;
3. udział w jakichś zawodach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chwila, w której coś zaczyna się
(1.2) miejsce, w którym coś zaczyna się
(1.3) komenda wydawana do rozpoczęcia czegoś
(1.4) czynność, początek ruchu czegoś
(1.5) czyjś udział w zawodach, w wyborach itp.
(1.6) początek czyjejś działalności, pracy zawodowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Chociaż prowadził od samego startu, ostatecznie przybiegł drugi.
(1.4) Samolot stał na pasie startowym, gotowy do startu.
Wiktionary
IPA: start, AS: start
Wiktionary
rzecz. startowy m., starter m., startówka ż., startowanie n., wystartowanie n., starcik mrz.
czas. startować, wystartować
przym. startowy
Wiktionary
(1.1) początek m.
Wiktionary
[czytaj: start ap] w ekonomii: młoda firma, zwykle z niepewnym pomysłem na biznes; startup
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. nowo założone przedsiębiorstwo z szansą na szybki i dochodowy rozwój;
Wiktionary
Start-Up (kor. 스타트업 Seutateueop) – południowokoreański serial telewizyjny. Główne role odgrywają w nim Bae Suzy, Nam Joo-hyuk, Kim Seon-ho oraz Kang Han-na. Serial emitowany był na kanale tvN od 17 października do 6 grudnia 2020 roku, w sobotę i niedzielę o 21:15.
W Polsce licencja na emisję serialu wykupiona została przez Netflix; serial dostępny jest pod angielskim tytułem.
Wikipedia
(1.1) Internetowe start-upy to jego żywioł.
Wiktionary
[czytaj: startaper] właściciel młodej firmy; startuper, startupowiec, start-upowiec
SJP.pl
[czytaj: startapowiec] właściciel młodej firmy; startupowiec, start-uper, startuper
SJP.pl
urządzenie ułatwiające jednoczesny start koni na wyścigach konnych; startmaszyna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. sędzia dający sygnał do rozpoczęcia zawodów sportowych;
2. kierownik lotów
SJP.pl
Wikipedia
sędzia dająca sygnał do rozpoczęcia zawodów sportowych
SJP.pl
urządzenie ułatwiające jednoczesny start koni na wyścigach konnych; startboks
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wystartować)
(1.1) rozpoczynać bieg, wyścig lub inną konkurencję sportową
(1.2) stawać do zawodów, wyborów
(1.3) o statku latającym lub pilocie: rozpoczynać lot
(1.4) rozpoczynać jakąś działalność
(1.5) o samolocie, helikopterze, statku kosmicznym, itp. wznosić się do lotu
(1.6) pot. o jakiejś działalności: rozpoczynać się
Wiktionary
(1.2) Zawodnik startuje z numerem ósmym.
(1.2) PJKM startowała w wyborach parlamentarnych w 2005.
(1.5) Samoloty lecące nad halą startowały z szybkością ponaddźwiękową, co powodowało silne grzmoty.
(1.6) Akcja startuje pierwszego czerwca.
Wiktionary
IPA: starˈtɔvat͡ɕ, AS: startovać
Wiktionary
rzecz. start m., startówka ż., startowy m., startowanie n.
czas. wystartować dk.
przym. startowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|startować.
Wiktionary
IPA: ˌstartɔˈvãɲɛ, AS: startovãńe
Wiktionary
czas. startować
rzecz. start mrz., startowy mos.
przym. startowy
Wiktionary
środowiskowo: kwota pieniężna wypłacana zawodnikowi za udział w zawodach
SJP.pl
miejsce nadające się do startu paralotni, samolotów itp.
SJP.pl
→ start
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od start
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) kierownik lotów
Wiktionary
IPA: starˈtɔvɨ, AS: startovy
Wiktionary
rzecz. start, startowanie
czas. startować
Wiktionary
osoba biorąca udział w zawodach; zawodnik
SJP.pl
[czytaj: start ap] w ekonomii: młoda firma, zwykle z niepewnym pomysłem na biznes; start-up
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. ekon. nowo założone innowacyjne przedsiębiorstwo z szansą na szybki i dochodowy rozwój;
Wiktionary
Startup lub start-up – tymczasowa organizacja lub młode innowacyjne przedsiębiorstwo poszukujące modelu biznesowego, który zapewniłby mu zyskowny wzrost.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) start-up
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|start up.
uwagi.
(1.1) Pisownia startup to niestandardowy wariant pisowni start-up spotykany w mediach.
tłumaczenia.
źródła.
== startup (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-startup.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) uruchomienie
(1.2) ekon. niedawno powstałe przedsiębiorstwo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) start-up
Wiktionary
[czytaj: startaper] właściciel młodej firmy; start-uper, startupowiec, start-upowiec
SJP.pl
[czytaj: startapowiec] właściciel młodej firmy; start-upowiec, start-uper, startuper
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozdrobniony podczas tarcia lub przecierania
(1.2) oczyszczony przez wycieranie
forma rzeczownika.
(2.1) M. i W. lm. od: start
forma czasownika.
(3.1) ims. przymiotnikowy bierny od: zetrzeć
Wiktionary
(1.1) Do surówki dodałem seler starty na drobnych oczkach tarki.
(1.2) Dyżurny, lekcja już się zaczęła, a tablica jeszcze nie starta.
(2.1) W ubiegły wtorek rozpoczęły się starty w zawodach formuły 1.
Wiktionary
IPA: ˈstartɨ, AS: starty
Wiktionary
(1.1) utarty
(1.2) wytarty
Wiktionary
pogardliwie: stary mężczyzna; stary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. stary człowiek
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. staruszek mos./mzw.
Wiktionary
(1.1) ramol, stary piernik
Wiktionary
→ staruch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. stara kobieta
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: staruch
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kupuję czasem jajec u staruchy, ale poza tym nigdy z nią nie rozmawiam.
(1.1) Dałaś babciną parasolkę jakiejś starusze pod kościołem?
Wiktionary
rzecz. staruszek mos., staruszka
:: fm. staruch mos.
przym. stary
przysł. staro
Wiktionary
(1.1) stara; staruszka
Wiktionary
zdrobnienie od: stary; staruteńki, starutki
SJP.pl
zdrobnienie od: staruszek
SJP.pl
zdrobnienie od: staruszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: staruszka
Wiktionary
IPA: ˌstaruˈʃɛt͡ʃka, AS: starušečka
Wiktionary
1. stary mężczyzna; starzec;
2. potocznie: ojciec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pieszcz. z sympatią lub współczuciem o starym mężczyźnie
(1.2) pieszcz. pot. ojciec
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pieszcz. pot. o starym przedmiocie, zwierzęciu darzonym szczególną sympatią
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: staruszka
Wiktionary
(1.1) Kiedy zwiedzaliśmy podziemia kościoła, podszedł do nas staruszek i opowiedział nam ciekawą legendę.
(1.2) Zadzwoniłam do staruszka i poprosiłam, żeby po mnie przyjechał.
(2.1) Janek mówi, że powinienem zmienić samochód, a przecież staruszek całkiem dobrze się spisuje.
Wiktionary
IPA: staˈruʃɛk, AS: starušek
Wiktionary
rzecz. starówka ż., starość ż., starzec mos., staruch mos., staruszkowie mos.
:: fż. staruszka ż.
czas. starzeć się ndk., zestarzeć dk.
przym. stary
przysł. staro
Wiktionary
(1.1) dziadunio, dziadek, dziadeczek
(1.2) ojczulek
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) starsza kobieta
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: staruszek
Wiktionary
(1.1) Kiedy zwiedzaliśmy podziemia kościoła, podeszła do nas staruszka i opowiedziała nam ciekawą legendę.
Wiktionary
IPA: staˈruʃka, AS: staruška
Wiktionary
rzecz. staruszek, starzec, starość, starówka, starszyzna
:: zgrub. starucha ż.
przym. stary, starczy
czas. starzeć się
przysł. staro
wykrz. starczy
Wiktionary
(1.1) starowna, starowinka, stara
Wiktionary
1. stary mężczyzna; starzec;
2. potocznie: ojciec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. para (kobieta i mężczyzna) w podeszłym wieku
(1.2) pot. pieszcz. rodzice
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) lm. zob. staruszek.
Wiktionary
(1.1) Staruszkowie powoli wstali z ławki i powędrowali parkową alejką.
(1.2) Moi staruszkowie wyjeżdżają dziś na wczasy, mam nadzieję, że im się ten wyjazd uda.
Wiktionary
IPA: ˌstaruˈʃkɔvʲjɛ, AS: staruškovʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. staruszek mos./mzw.
Wiktionary
zdrobnienie od: stary; starusieńki, starutki
SJP.pl
zdrobnienie od: stary; stareńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: stary
Wiktionary
(1.1) Nawet właściciel starutkiego AT z procesorem 286, który wyposaży swoją maszynę w modem, będzie mógł korzystać z pożytkiem z Sieci, jeśli tylko przestudiuje starannie dzieło Gilstera.
Wiktionary
IPA: staˈrutʲci, AS: starutʹḱi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
IPA: ˈstarvʲit, AS: starvʹit
Wiktionary
mający wiele lat
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający wiele lat, niemłody
(1.2) charakterystyczny dla starego (1.1) człowieka, świadczący o długim życiu
(1.3) mający wieloletnie doświadczenie
(1.4) długo istniejący, mający wieloletnią tradycję
(1.5) pochodzący z odległej przeszłości
(1.6) zniszczony w wyniku długiego używania
(1.7) nieaktualny, nieważny
(1.8) znany od dawna, a nadal aktualny
(1.9) o żywności, pokarmie: nieświeży, nienadający się do spożycia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. stary (1.1) człowiek
(2.2) pot. tylko w wołaczu, poufale: sposób zwracania się do dobrego znajomego
(2.3) pot. przełożony, szef, wojsk. dowódca
(2.4) pot. posp. ojciec, rodzic
(2.5) pot. posp. mąż, partner
forma rzeczownika.
(3.1) M., B. i W. od: star
Wiktionary
Stary – polski stalowy jacht typu Bruceo.
Wikipedia
(1.1) Alejką szedł stary i schorowany człowiek.
(1.1) W parku spotkałem starego mężczyznę spacerującego z psem.
(1.2) Pomimo młodego wieku, miał starą, pomarszczoną twarz.
(1.3) Wezwał na pomoc starego fachowca.
(1.3) W pracy szanujemy rady starej kadry, bo znają specyfikę naszej branży.
(1.4) Stare zwyczaje lokalnej ludności bardzo mnie zaciekawiły.
(1.5) Chciałbym kiedyś zwiedzić ten stary budynek.
(1.6) Ta drukarka jest stara, musimy ją wymienić na nową.
(1.7) Zapomniałem, że Ula się przeprowadziła, i wysłałem zaproszenie na jej stary adres.
(1.7) Nie możesz się zalogować, bo podajesz stare hasło.
(1.9) W lodówce znalazłem tylko kawałek starego sera.
(2.2) Stary, kopę lat cię nie widziałem!
(2.2) Słuchaj, stary, ale wczoraj była impreza!
(2.4) Pozbyłem się starych i mam dzisiaj wolną chatę.
(2.4) Mój stary pracuje w policji.
(2.5) Mój stary znowu wrócił wczoraj napruty jak świnia.
Wiktionary
IPA: ˈstarɨ, AS: stary
Wiktionary
rzecz. starość ż., starzec m., staruszek m., staruszka ż., starowina ż., starowinka ż., starszyzna ż., starosta mos., starościna ż., starówka ż., staroć ż./mrz., starostwo n., starzenie n., zestarzenie n., postarzanie n., postarzenie n., starożytność ż., starczość ż., stareńkość ż., podstarzałość ż., starawość ż., starka ż.
:: fż. stara ż.
czas. starzeć się ndk., zestarzeć dk., postarzać ndk., postarzyć dk.
przym. starczy, stareńki, podstarzały, starożytny, starawy
przysł. staro
temsłow. staro-
Wiktionary
(1.1) leciwy, niemłody, podstarzały, podtatusiały, postarzały, przejrzały, przekwitły, przystary, ramolowaty, sędziwy, skapcaniały, spierniczały, starawy, stareńki, starszawy, stetryczały, strupieszały, w latach, w leciech, wiekowy, zdziadziały, zesklerociały, zestarzały, zgrzybiały, zniedołężniały, zramolały; nie pierwszej młodości, w podeszłym wieku, zaawansowany wiekiem
(1.3) biegły, bywały, dojrzały, doświadczony, fachowy, kompetentny, obeznany, obyty, rutynowany, stuprocentowy, urodzony, wprawny, wyrobiony, wytrawny, zawołany, zorientowany; całą gębą, co się zowie
(1.4) akademicki, arcybanalny, banalny, klasyczny, konserwatywny, konwencjonalny, nienowy, nieoryginalny, odgrzewany, ograny, oklepany, opatrzony, osłuchany, pospolity, powszedni, przeciętny, rutyniarski, rutynowy, schematyczny, spospoliciały, spowszedniały, standardowy, stereotypowy, szablonowy, sztampowaty, sztampowy, taśmowy, tradycyjny, tuzinkowy, typowy, utarty, wyświechtany, wytarty, znany, zwyczajny, zwykły, żelazny
(1.5) dawny, długowiekowy, najdawniejszy, nieskończony, odległy, odwieczny, pierwotny, ponadczasowy, pradawny, pradziejowy, prahistoryczny, praojcowski, prastary, prawieczny, prawiekowy, prehistoryczny, przedhistoryczny, przedwieczny, starodawny, starożytny, tradycyjny, wiecznotrwały, wieczny, wiekuisty, wielowiekowy, zamierzchły, zaprzeszły
(1.6) nienowy, odrapany, podniszczony, pokancerowany, przechodzony, przenoszony, przystary, sfatygowany, starawy, szmatławy, uszkodzony, używany, wyliniały, wysłużony, wyświechtany, wyświecony, wytarty, zdewastowany, zdezelowany, zeszmacony, złachany, złachmaniony, zniszczony, znoszony, zużyty
(1.7) anachroniczny, antyczny, archaiczny, dawny, kopalny, muzealny, nieaktualny, niedzisiejszy, niemodny, nienowoczesny, niewspółczesny, pachnący naftaliną, przebrzmiały, przedpotopowy, przestarzały, przeżytkowy, przeżyty, retro, sędziwy, starej daty, starodawny, staromodny, staroświecki, starożytny, średniowieczny, wczorajszy, wiekowy, zabytkowy, zacofany, zdezaktualizowany; nadszarpnięty zębem czasu, z innej epoki
(1.9) nadgniły, nadpsuty, nieapetyczny, niesmaczny, nieświeży, podgniły, pogniły, popsuty, pozieleniały, przestały, przeterminowany, rozkisły, sfermentowany, skisły, skwaśniały, sparciały, sparszywiały, spleśniały, zepsuty, zgniły, zgorzkniały, zjełczały, zleżały, zzieleniały
(2.1) emeryt, niemłody, osoba starsza, senior, starszy, starzec, wiekowy; pogard. antyk, chudziak, dziad, dziadyga, dziadzisko, grat, matuzal, matuzalem, piernik, próchno, pryk, ramol, rupieć, sklerotyk, staruch, stary grzyb, suchotnik, szkielet, tetryk, truchło, wrak, zgred; chodzący kościotrup, żywy kościotrup
(2.2) bliski, brach, druh, kamrat, kolega, koleszka, koleś, koleżka, komiliton, kompan, kum, kumoter, kumpel, partner, pobratymiec, powiernik, przyjaciel, rogatnik, towarzysz, współtowarzysz, ziom, ziomek; brat łata, bratnia dusza, równy gość, super brat, swój chłop
(2.3) administrator, boss, dyrektor, gestor, kierownik, koordynator, menedżer, naczelnik, pryncypał, przełożony, szef, zarządca, zwierzchnik
(2.4) ojciec, ojczysko, starszy, tata
(2.5) małżonek, mąż, mężulek, mężuś, mężysko, nowożeniec, oblubieniec, papa, ślubny, współmałżonek, żonkoś; brzydsza połowa, dozgonny towarzysz, druga połowa, głowa rodziny, gorsza połowa, partner życiowy, żonaty mężczyzna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. czuwanie na zamku
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) stróża
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈstarʒa, AS: starža
Wiktionary
rzecz. straż, stróż
czas. stróżować
Wiktionary
(1.1) stróża
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. martwić
Wiktionary
rzecz. reg. starość ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
człowiek stary; staruszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stary mężczyzna
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) bot. rodzaj roślin z rodziny astrowatych;
Wiktionary
Starzec (Senecio L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do rodzajów o największej liczbie gatunków – liczy ich od ok. 1 do 1,5 tysiąca. Liczba gatunków zależy przy tym od ujęcia taksonomicznego – liczne gatunki z tego rodzaju przeniesione zostały do odrębnych (np. Jacobaea i Tephroseris). Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.
Wikipedia
(1.1) Agresywny starzec werbalnie zaatakował ekspedientkę.
Wiktionary
IPA: ˈstaʒɛt͡s, AS: stažec
Wiktionary
(1.1) zdrobn. staruszek; zgrub. pogard. staruch; rzecz. starość, staruszka, starowina, starowinka, starszyzna, starosta, starówka; przym. stary, starczy; przysł. staro; czas. starzeć się, postarzać
Wiktionary
(1.1) książk. matuzalem, matuzal; pot. dziadek; pot. pieszcz. dziadunio; pot. pogard. staruch, dziad, dziadyga, dziadzisko, piernik, bzdyk; obraź. mamut; wulg. pierdziel
Wiktionary
Starzechowice – wieś (sołectwo) w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Fałków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
W 2011 roku miejscowość liczyła 326 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Fałkowie.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: staro
SJP.pl
Starzenice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Wieluń.
Wieś kapituły katedralnej gnieźnieńskiej w powiecie wieluńskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. Do 1953 roku istniała gmina Starzenice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|starzeć.
(1.2) chem. techn. zmiana właściwości materiału z upływem czasu;
Wiktionary
Starzenie – proces polegający na zmianie właściwości użytkowych danego materiału wraz z czasem.
Dla wielu materiałów starzenie jest procesem negatywnym i skutkuje pogorszeniem ich właściwości. Jednym z przykładów starzenia się jest starzenie izolacji elektrycznej w podwyższonej temperaturze. Przykładowo, przyjmuje się, że podwyższenie temperatury pracy o 8 °C powoduje dwukrotne przyspieszenie procesu starzenia izolacji.
Wikipedia
(1.2) Po zakończeniu przyspieszonego starzenia próbki paliwa są wyjmowane i ochładzane do temperatury otoczenia.
Wiktionary
IPA: staˈʒɛ̃ɲɛ, AS: stažẽńe
Wiktionary
czas. starzeć ndk.
rzecz. starość ż., starówka ż., staroć ż./mrz.
przym. starzeniowy
Wiktionary
rodzaj rośliny okrytozalążkowej z rodziny wrzosowatych; golteria, gaulteria
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek
Wiktionary
rzecz.
:: fż. starzinka ż.
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|staroszek, starziyk, starzyk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. babka, babcia
Wiktionary
rzecz.
:: fm. starzik mos.
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|oma, omka, staroszka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dziadek
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|staroszek, starzik, starzyk.
Wiktionary
Starzno (niem. Starsen, kaszub. Starzno) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Koczała nad jeziorem Starzeńskim.
Wieś królewska starostwa człuchowskiego w województwie pomorskim w drugiej połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
o alkoholu: poddawany procesowi leżakowania
SJP.pl
mający wiele lat
SJP.pl
1. czynić starym; postarzać;
2. zwiększać wytrzymałość stopów poprzez nagrzewanie ich w wysokiej temperaturze
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. regionalnie: mężczyzna w podeszłym wieku; staruszek, dziadek;
2. starzyk rudogłowy - ptak z rodziny kacykowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. dziadek
Wiktionary
rzecz. starzyzna ż.
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|staroszek, starzik, starziyk.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny kacykowatych
SJP.pl
Starzykowo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Iława.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Starzyński (forma żeńska: Starzyńska; liczba mnoga: Starzyńscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 4071 osoby. Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Starczewo i jest najbardziej rozpowszechnione we wschodniej środkowej Polsce.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół starych, używanych przedmiotów, ubrań przeznaczonych zwykle do handlu
(1.2) wszystko to, co jest niewspółczesne, przestarzałe
Wiktionary
rzecz. starość ż., staroć m., starzec m., staruszek m., staruszka ż., starowina ż., starowinka ż., starzenie n., postarzenie n., postarzanie n., zestarzenie n., starszak m., starzyk m., starówka ż., starszyzna ż., starosta m., starościna ż., starostwo n.
czas. starzeć się ndk., zestarzeć się dk., postarzać ndk., postarzyć dk.
przym. stary, starszawy, stareńki, starczy, starzykowy
przysł. staro, starczo
wykrz. starczy
Wiktionary
(1.1) starocie, rupiecie, bambetle, stare graty
(1.2) przeżytek
Wiktionary
zdrobnienie od: Stanisław (imię męskie); Stasiek, Stasio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) poufała forma imienia Stanisław
Wiktionary
(1.1) Rozkoszny, maleńki, taki bezradny i niewinny Staś, śpi bezpiecznie otoczony miękką pościelą.
Wiktionary
rzecz. Stanisław m., Staszek m., Stasio m., Stach m., Stachu m., Stanisława ż., Staszka ż., Stanisławów m.
:: fż. Stasia ż.
przym. Stanisławowy, Staszkowy, Stasiowy, Stasiny, Stachowy, stanisławowski
Wiktionary
(1.1) Staszek, Stasio, Stach, Stachu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: sztaz-i] służby specjalne NRD (1949-90)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: Stanisława (imię żeńskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Stasiak (forma żeńska: Stasiak, Stasiakowa; liczba mnoga: Stasiakowie) – popularne nazwisko polskie. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Polsce centralnej.
Nazwisko należy do licznej grupy nazwisk pochodzących od imienia Stanisław.
Wikipedia
zdrobnienie od: Stanisław (imię męskie); Staś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Stanisław
Wiktionary
(1.1) Wyrwał mu czapkę z ręki i gwałtem wsadził na głowę, a następnie to samo zrobił wylęknionemu Staśkowi.
(1.1) Mama znów rozpłakała się i mnie się pyta: „A ty, Staśku?”
(1.1) Stasiek! Milicja do ciebie!
Wiktionary
IPA: ˈstaɕɛk, AS: staśek
Wiktionary
(1.1) Staszek, Stasio, Staś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Stasimon (gr. stásimon od stásimos – stojący, nieruchomy) – w starożytnym teatrze greckim pieśń wykonywana przez chór stojący na orchestrze, pod przewodnictwem koryfeusza. Stasima oddzielały partie dialogowo-monologowe odgrywane przez aktorów – epejsodia.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stasi lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa części miast, wsi i części wsi w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Szkołę w Stasinie zbudowali osadnicy.
(1.1) Przez wioskę Stasin przeszła w roku 2019 trąba powietrzna.
Wiktionary
rzecz. stasinianin mos., stasinianka ż.
przym. stasiński
Wiktionary
zdrobnienie od: Stanisław (imię męskie)
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stasi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Stanisław (imię męskie); Stasiek, Staś
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stasia lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gwara. imię|polski|m., zdrobnienie od Stanisław
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. W. lp. od: Staś
(2.2) W. lp. od: Stasia
Wiktionary
(1.1) Stasiu często zagląda do spiżarki.
Wiktionary
rzecz. Stanisław mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Stasiuk – nazwisko. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 1792 osoby.
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: znieść coś z trudem; stachać, staszczyć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Staśmienie, czyli fascjacja – silne spłaszczenie niektórych części rośliny. Występuje u wielu gatunków. Obserwowano je na łodydze, szypułce kwiatostanu i na całym kwiatostanie. Jest to objaw chorobowy zaliczany do grupy dziwotworów.
Najczęściej występującym typem fascjacji jest fascjacja liniowa, czyli wstęgowata. Istnieje kilka teorii usiłujących wytłumaczyć zjawisko fascjacji:
Wikipedia
pomieszać karty; potasować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: znieść coś z trudem; staskać, stachać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Stanisław (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od imienia Stanisław
Wiktionary
(1.1) Staszek wypił cały wyciąg z owoców, z którego babcia chciała zrobić kompot.
(1.1) Wciąż pieprzysz, jak o nas się troszczysz, a jak dotąd gówno zrobiłeś i jeszcze masz krew na rękach. Gdyby nie ty, Renia by żyła, i Staszek może też.
Wiktionary
IPA: ˈstaʃɛk, AS: stašek
Wiktionary
rzecz. Stachura mos., Staś mos., Stanisław, Stach
Wiktionary
(1.1) Stasiek, Stasio, Staś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Staszewski (forma żeńska: Staszewska; liczba mnoga: Staszewscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku Polskę zamieszkiwało 8321 osób o tej nazwie osobowej.
Herbarz Polski Kaspra Niesieckiego wymienia Staszewskich herbu Ostoja ze Staszowa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Staszic – wieś w Polsce, ufundowana przez ks. Stanisława Staszica, położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Uchanie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Uchanie. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 232 mieszkańców i była siódmą co do liczby ludności miejscowością gminy.
Wikipedia
zdrobnienie od: Stanisław (imię męskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: Stanisław (imię męskie)
SJP.pl
Staszkowie – osada w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Bystra-Sidzina.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Staszkówka – wieś położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Moszczenica. Miejscowość leżąca wśród wzniesień Pogórza Ciężkowickiego. W 1915 roku miejsce ciężkich walk w czasie ofensywy gorlickiej.
Wikipedia
Staszkowo (niem. Baarwiese) – dawna wieś, zlikwidowana w 1997 roku przez włączenie do wsi Stare Jabłonki położona w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Ostróda.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
W pobliżu miejscowości swój koniec ma jedno z odgałęzień Kanału Elbląskiego.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Staszka lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Staszów – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Staszów. Przez miasto przepływają rzeki Czarna Staszowska i Desta. Według danych z 2023 Staszów liczył 13 680 mieszkańców.
Miasto stanowi centrum administracyjne powiatu staszowskiego – mieszczą się w nim m.in. starostwo, sąd rejonowy, prokuratura rejonowa, Komenda Powiatowa Policji i Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej.
Wikipedia
mieszkaniec Staszowa
SJP.pl
mieszkanka Staszowa
SJP.pl
Staszowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.
Według danych z 2011 roku miejscowość zamieszkiwało 56 osób.
Wikipedia
szabla wyrabiana dawniej w Staszowie Sandomierskim
SJP.pl
przymiotnik od: Staszów
SJP.pl
1. dzielnica Piły;
2. kolonia w Polsce
SJP.pl
1. dzielnica Piły;
2. kolonia w Polsce
SJP.pl
1 dzielnica miasta:
1 miejscowość w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
skrót od: statystyka
SJP.pl
zdrobnienie od: statek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od statek
Wiktionary
rzecz. ustatkowienie n.
Wiktionary
rzadko: stawać się poważnym, rozważnym, zrównoważonym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: statecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: stateczny
SJP.pl
ruchoma część usterzenia samolotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. nieruchoma lub nastawna część usterzenia samolotu, rakiety bądź pocisku rakietowego, stabilizująca go;
(1.2) elektr. urządzenie elektryczne mające za zadanie ograniczenie natężenia prądu płynącego przez lampę wyładowczą;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Era wielkich niemieckich zeppelinów skończyła się w maju 1937 roku, kiedy "Hindenburg" ze swastykami na statecznikach zamienił się w ognistą kulę.
Wiktionary
(1.1) brzechwa
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co stateczne
Wiktionary
Wikipedia
przym. stateczny
Wiktionary
1. poważny, rozważny, zrównoważony;
2. zachowujący swoje położenie pomimo działających sił;
3. mający zdolność powrotu do równowagi po jej utracie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrównoważony, poważny i odpowiedzialny; także. świadczący o takich cechach
(1.2) o łodzi, samolocie itp. mający zdolność samoczynnego odzyskiwania równowagi po jej utracie
(1.3) zachowujący swoje położenie mimo działających nań sił
Wiktionary
rzecz. stateczność ż., ustatkowanie n., statek m.
przysł. statecznie
Wiktionary
(1.1) odpowiedzialny, opanowany, powściągliwy, spokojny, zrównoważony, poważny, roztropny, rozważny
(1.2) niewywrotny, stabilny, statyczny, wyważony
(1.3) stabilny, wyważony, solidny, trwały
Wiktionary
1. jednostka pływająca pasażerska lub handlowa
2. potocznie, zwykle w liczbie mnogiej: sprzęt potrzebny do wykonania jakiejś czynności, narzędzia, przybory, szczególnie naczynia kuchenne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. duży obiekt do przewozu towarów lub ludzi drogą wodną
(1.2) każde urządzenie do takiego przewozu dowolną drogą inną niż ląd;
(1.3) stpol. daw. stateczność, powaga; cecha właściwa ludziom rozsądnym
(1.4) przest. majątek, mienie, dostatek; nieruchomość wiejska
(1.5) przest. (współcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński.) zwierzęta domowe; bydło
Wiktionary
Statek – każde urządzenie transportowe, które jest zdolne do pokonywania przestrzeni w sposób dla niego charakterystyczny, ale inny niż poruszanie się w kontakcie ze stałym lądem. W szczególności może pływać pod powierzchnią wody, na jej powierzchni, unosić się w atmosferze lub w przestrzeni kosmicznej. Może mieć własny napęd i urządzenia sterujące, lub być uzależniony od innej jednostki.
Wikipedia
(1.1) Na horyzoncie widać było sylwetkę statku.
(1.1) Tench zaczął krzyczeć w kierunku statku, lecz na nic to się nie zdało.
(1.2) Statek kosmiczny wylądował na Księżycu.
(1.3) Koleją statek i żart chodzi.
Wiktionary
IPA: ˈstatɛk, AS: statek
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. statki nmos.
:: zdrobn. stateczek m.
przym. statkowy
(1.3)
rzecz. stateczność ż., statkowanie n., ustatkowanie n.
czas. statkować się, ustatkować się
przym. stateczny
przysł. statecznie
Wiktionary
(1.1) hist. korab, daw. podn. nawa, gwara. kurp
(1.3) stateczność, ustatkowanie, powaga, rozsądek
Wiktionary
starożytna jednostka masowo-pieniężna, równa 2 drachmom lub 2 minom
SJP.pl
Wikipedia
1. strategiczna gra planszowa dla dwóch osób; okręty;
2. dawniej: naczynia kuchenne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. oraz gw-pl|Poznań. naczynia kuchenne
(1.2) popularna gra logiczna dla dwóch osób;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: statek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zmywanie statków odbywało się w tym wariackim domu jedynie w dżdżyste dni niedzielne (…)
Wiktionary
(1.1) garkuchnia
(1.2) okręty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Statkiewicz, Statkewicz, Stadtkewitz:
Wikipedia
Wikipedia
forma przetrwalnikowa występująca u słodkowodnych mszywiołów
SJP.pl
prosty narząd równowagi występujący m.in. u meduz
SJP.pl
Statocysta – narząd równowagi niektórych bezkręgowców.Jest to wypełniony płynem pęcherzyk zbudowany z komórek czuciowych z wiciami lub wypustkami plazmatycznymi skierowanymi do wnętrza. Wewnątrz znajduje się kuliste ziarno węglanu wapnia lub fosforanu wapnia – otolit (statolit).
Wikipedia
[czytaj: statojl] norweski koncern paliwowy
SJP.pl
Equinor ASA (do 2018: Statoil ASA, do 2009: StatoilHydro ASA) – norweskie przedsiębiorstwo energetyczne, które prowadzi działalność w 38 krajach (2015) oraz do 2012 posiadało stacje paliw w 8 krajach na świecie (m.in. w Polsce – 356 stacji w roku 2013). Stacje paliw należące do koncernu zostały w roku 2010 wydzielone do oddzielnej spółki Statoil Fuel and Retail, która w roku 2012 została przejęta przez Alimentation Couche-Tard. Od roku 2015 stacje paliw przechodziły rebranding polegający na zmianie nazwy na Circle K.
Wikipedia
gloryfikacja scentralizowanej władzy państwowej; kult państwa
SJP.pl
Statolatria (z wł. stato „państwo” i łac. latria od gr. λατρία „oddawanie czci boskiej”) – kult scentralizowanego państwa i wszechpotężnej władzy państwowej.
Jako pierwszy tym terminem posłużył się Giovanni Gentile w Doktrynie faszyzmu, opublikowanej w 1931 i podpisanej nazwiskiem Mussoliniego. Termin został spopularyzowany i wyjaśniony przez Ludwiga von Misesa w jego pracy z roku 1944 zatytułowanej Wszechmocny rząd (Omnipotent Government).
Wikipedia
ziarenko soli wapnia stanowiące część składową narządu zmysłu równowagi; otolit
SJP.pl
Otolit, statolit, kamyczek błędnikowy, statokonium (gr. ὠτο 'ucho', στατός 'trwały, stały, nieruchomy', λῐ́θος 'kamień') – występujący u niektórych kręgowców i bezkręgowców element receptorów grawitacyjnych, zwykle w postaci grudki fosforanu lub węglanu wapnia, wchodzący w skład narządu zmysłu słuchu i zmysłu równowagi (narząd otolitowy). U bezkręgowców (nazywany statolitem) znajduje się wewnątrz statocysty, na włoskach czuciowych. Najbardziej wykształcone otolity mają ryby promieniopłetwe.
Wikipedia
stojan; nieruchoma część maszyny elektrycznej
SJP.pl
Stojan, stator – zespół nieruchomych elementów maszyny lub mechanizmu otaczających wirujący wokół stałej osi wirnik. Najczęściej stosowany jest w pompach, sprężarkach, wentylatorach, dmuchawach, turbinach, maszynach elektrycznych (silnikach, prądnicach).
Wyjątkowo w silniku z wirującym stojanem wiruje on wokół nieruchomego (lub ruchomego) wirnika.
Wikipedia
rzeczownik, liczba mnoga
(1.1) poznań. - naczynia kuchenne
Wiktionary
(1.1) statki
Wiktionary
posąg przedstawiający ludzką postać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) okazała rzeźba postaci ludzkiej
Wiktionary
Posąg (także statua, figura) – pełnoplastyczna rzeźba przedstawiająca postać ludzką (czasem na koniu), rzadziej zwierzęcia.
Rzeźba ta może być wykonana z kamienia, drewna, ceramiki itp. Zwykle jest ustawiana na postumencie, czasem w niszy. W odniesieniu do figur ludzkich najczęściej stosuje się terminy posąg lub statua. Przy niewielkich rozmiarach rzeźb kultowych lub dekoracyjnych właściwszy jest termin figurka.
Wikipedia
IPA: staˈtuwa, AS: statuu̯a
Wiktionary
rzecz. statuetka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: statua; posążek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: statua
(1.2) mała statua
Wiktionary
IPA: ˌstatuˈwɛtka, AS: statuu̯etka
Wiktionary
rzecz. statua ż.
przym. statuowy, statuetkowy
Wiktionary
(1.2) figurka, posążek
Wiktionary
ustanawiać prawo lub przepis
SJP.pl
dawniej: postura
SJP.pl
1. stan prawny osoby, instytucji lub organizacji;
2. pozycja społeczna i zawodowa;
3. funkcja lub znaczenie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) położenie, pozycja (np. społeczna)
(1.2) stan prawny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mężczyźni za pomocą drogich zegarków i garniturów chcą podkreślić swój status społeczny.
Wiktionary
IPA: ˈstatus, AS: status
Wiktionary
rzecz. statusik m.
przym. statusowy
Wiktionary
żartobliwie o mężczyźnie: taki, który stał się mało atrakcyjny, nabrał cech charakterystycznych dla dużo starszego człowieka
SJP.pl
żartobliwie o mężczyźnie: stać się mało atrakcyjnym, nabrać cech charakterystycznych dla dużo starszego człowieka
SJP.pl
→ status
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z statusem, dotyczący statusu
Wiktionary
rzecz. status m., statusik m.
Wiktionary
zbiór przepisów określających sposób działania instytucji lub organizacji, jej strukturę i cele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) adm. praw. akt prawny stanowiący zbiór przepisów dotyczących podmiotu prawa publicznego lub prywatnego;
Wiktionary
Statut – akt prawny regulujący zadania, strukturę organizacyjną i sposób działania podmiotu prawa publicznego lub prywatnego.
Statut jest pojęciem języka prawnego, a nie jednolicie uregulowaną instytucją prawną. Identyczna dla wszystkich statutów jest tylko ich funkcja: statut określa wewnętrzną organizację, cele istnienia, tryb działania i podobne zagadnienia ustrojowe danego podmiotu prawa. Tu jednak już kończą się podobieństwa, ponieważ podmiot ten może należeć do sfery prawa publicznego albo prywatnego – w których statuty są zupełnie czym innym. Zresztą również w ramach prawa publicznego i prywatnego nie ma jednolitej regulacji pojęć statutu. Wymagania co do formy i treści poszczególnych rodzajów statutów określają każdorazowo inne przepisy.
Wikipedia
(1.1) W zależności do subokreślnika temporalnego wyróżnia się statut niezmienny lub zmienny.
Wiktionary
IPA: ˈstatut, AS: statut
Wiktionary
rzecz. statuty lm nm.
przym. statutowy
przysł. statutowo
Wiktionary
przymiotnik od: statut
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze statutem, wynikający ze statutu
Wiktionary
(1.1) Wielkość wpłacanych kwot była w praktyce nieograniczona, a fundacja była zwolniona z opodatkowania – pod warunkiem, że zyski przeznaczała na cele statutowe.
Wiktionary
rzecz. statut m., statuty nmos.
Wiktionary
zbiór przepisów określających sposób działania instytucji lub organizacji, jej strukturę i cele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. zbiór przepisów i aktów prawnych w dawnej Polsce
Wiktionary
(1.1) 6 czerwca 1346 król Kazimierz ogłosił w Pyzdrach statuty prawne dla Wielkopolski.
Wiktionary
rzecz. statut mrz., statutowość ż.
przym. statutowy
przysł. statutowo
Wiktionary
środowiskowo: statystyki, wyniki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) nieruchomo
Wiktionary
rzecz. statyw mrz., statyczność ż.
przym. statyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: statycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest statyczne; cecha tych, którzy są statyczni
Wiktionary
przym. statyczny
przysł. statycznie
rzecz. statyw mrz.
Wiktionary
nieulegający zmianom, będący w bezruchu, będący w stanie równowagi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w bezruchu
(1.2) niepodatny na zmiany
(1.3) w stanie równowagi
(1.4) fiz. dotyczący statyki
Wiktionary
IPA: staˈtɨt͡ʃnɨ, AS: statyčny
Wiktionary
rzecz. statyw m., statyczność ż., statyka ż.
przysł. statycznie
Wiktionary
(1.1) nieruchomy, niechwiejny, sztywny, zastygły
(1.2) stały
(1.3) zrównoważony, wyważony, zbalansowany, stateczny
Wiktionary
specjalista w dziedzinie statyki
SJP.pl
1. brak ruchu, stan równowagi;
2. nauka zajmująca się badaniem równowagi ciał poddanych działaniu sił
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dział mechaniki fizycznej, zajmujacy sie równowagą sił i momentów sił działających na nieruchome ciała materialne
Wiktionary
Statyka (z gr. στατός 'trwały, stały') – dział mechaniki fizycznej, zaliczany czasem do dynamiki (stan równowagi spoczynkowej uważany za szczególny przypadek ruchu) albo traktowany jako osobna dziedzina. Zajmuje się równowagą sił i momentów sił działających na nieruchome ciała materialne – czyli układami statycznie zrównoważonymi.
Wikipedia
przym. statyczny
rzecz. statyw mrz.
Wiktionary
lek zmniejszający stężenie cholesterolu LDL we krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. neurohormon podwzgórza hamujący uwalnianie hormonów przysadki
(1.2) farm. inhibitory reduktazy HMG-CoA, lek obniżający poziomy lipidów i poprawiający stan układu krążenia
Wiktionary
Statyny – inhibitory reduktazy HMG-CoA, grupa wielofunkcyjnych organicznych związków chemicznych, zarówno pochodzenia naturalnego, jak i syntetycznych, o różnej budowie chemicznej, mających w formie aktywnej wspólną grupę farmakoforową: łańcuch β-hydroksykwasu.
Wikipedia
(1.1) Statyny i liberyny przez lejek docierają do różnych miejsc w przysadce.
(1.2) Które statyny najbardziej narażają na wystąpienie uszkodzenia mięśni?
Wiktionary
przym. statynowy
Wiktionary
osoba występująca w filmie lub sztuce teatralnej w podrzędnej roli lub w scenach zbiorowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) odtwórca ról podrzędnych (zwykle niemych) w scenach zbiorowych;
(1.2) przen. osoba nieuczestnicząca czynnie, postronna, bierny obserwator
(1.3) daw. mąż stanu, polityk
Wiktionary
Statysta – pełnoprawny pracownik planu zdjęciowego, odgrywający podrzędne role za ustalone wynagrodzenie.
Zwykle występuje w tle postaci głównych. Niekiedy jednak statyści odtwarzają bardziej rozbudowane role, przez co wchodząc ze sobą w interakcje, tworzą bardziej realistyczne tło (np. w filmach Miś, Rejs).
Wielu aktorów rozpoczęło swą praktykę zawodową od statystowania.
Wikipedia
(1.1) Już wstępny nabór do filmu zgromadził ponad 300 statystów.
(1.2) W tych emocjonujących zdarzeniach byłem jedynie statystą.
(1.3) Choć nikt go o to nie podejrzewał, z hetmana okazał się być nader tęgi statysta.
Wiktionary
rzecz. statystowanie n.
Wiktionary
kobieta występująca w filmie lub sztuce teatralnej w podrzędnej roli lub w scenach zbiorowych
SJP.pl
pełnić funkcję statysty na planie filmowym lub w spektaklu teatralnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|statystować.
Wiktionary
rzecz. statysta m., statystka ż.
czas. statystować ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób związany ze statystyką
Wiktionary
(1.1) Stwierdzono nieznaczne, nieistotne statystycznie, zwiększenie liczby krwinek białych.
Wiktionary
IPA: ˌstatɨˈstɨt͡ʃʲɲɛ, AS: statystyčʹńe
Wiktionary
przym. statystyczny
rzecz. statystyka ż.
Wiktionary
1. oparty na analizie większej ilości danych;
2. wynikający ze statystyki, przeciętny, typowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do statystyki (nauki)
(1.2) pot. przeciętny
Wiktionary
(1.1) Metody statystyczne są podstawowymi narzędziami demografii.
(1.2) Statystyczny Polak czyta pół książki w ciągu roku.
Wiktionary
IPA: ˌstatɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: statystyčny
Wiktionary
rzecz. statystyka ż., statystyk m.
przysł. statystycznie
Wiktionary
osoba zajmująca się statystyką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie statystyki
Wiktionary
(1.1) Nie każdy statystyk to demograf.
Wiktionary
rzecz. statystyka ż.
przym. statystyczny
Wiktionary
1. nauka zajmująca się liczbowym opisem zjawisk masowych oraz ich analizowaniem;
2. zbiory informacji liczbowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka zajmująca się zbieraniem i analizą danych dotyczących zjawisk masowych;
(1.2) wynik procesu zbierania i analizy danych dotyczących jakiegoś zjawiska masowego, prezentowany najczęściej w postaci tabel lub wykresów
(1.3) mat. funkcja, która danemu rozkładowi z próby przypisuje liczbę rzeczywistą;
(1.4) fiz. model opisujący zbiorowe zachowanie obiektów fizycznych, np. cząstek
(1.5) fiz. pot. rozkład prawdopodobieństwa będący podstawą statystyki (1.4)
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: statystyk
Wiktionary
Statystyka (niem. Statistik, „badanie faktów i osób publicznych”, z łac. [now.] statisticus, „polityczny, dot. polityki”, od status, „państwo, stan”) – nauka, której przedmiotem zainteresowania są metody pozyskiwania i prezentacji, a przede wszystkim analizy danych opisujących zjawiska, w tym masowe.
Wikipedia
(1.1) Statystyka jest obecnie podstawą planowanieanowania rozwoju nowoczesnego państwa.
(1.2) Niestety, statystyki pokazały, że klienci nie są zadowoleni z nowego produktu.
(1.3) Odchylenie standardowe jest najpopularniejszą statystyką określającą rozrzut obserwacji wokół średniej.
(1.4) Jak dotąd prawa statystyk kwantowych zastosowaliśmy wyłącznie do fotonów i fononów, a więc cząstek, które mogą powstawać i znikać i liczba ich tym samym jest nieokreślona.
(1.5) Cząstki o spinie całkowitym muszą podlegać statystyce Bosego.
Wiktionary
IPA: staˈtɨstɨka, AS: statystyka
Wiktionary
rzecz. statystyk m.
przym. statystyczny
przysł. statystycznie
Wiktionary
stabilna podstawa dla aparatu lub kamery, najczęściej rozstawiana na trzech wysuwanych rurkach (np. statywy przenośne)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. podstawa, najczęściej w postaci trójnogu ze składanymi nogami, wykonana z metalu lub drewna, służąca do stabilizowania mocowanych na niej przyrządów, np. aparatu fotograficznego, kamery, urządzeń geodezyjnych
Wiktionary
Statyw – podstawa zapewniająca stabilizację mocowanego na niej przedmiotu lub urządzenia. Statyw może być rozumiany w znaczeniu ogólniejszym lub węższym jako
Wikipedia
(1.1) W Zamku Królewskim można wykonywać zdjęcia, ale bez flasha i bez statywu.
Wiktionary
IPA: ˈstatɨf, AS: statyf
Wiktionary
przym. statyczny
przysł. statycznie
rzecz. statyka ż., statyczność ż., statywik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od statyw
Wiktionary
(1.1) To nie statyw, lecz tylko mały statywik.
Wiktionary
rzecz. statyw m.
Wiktionary
minerał, krzemian glinu i żelaza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady krzemianów skrystalizowany w formie słupków tworzących krzyż;
Wiktionary
Staurolit (granatyt) – minerał z gromady krzemianów. Minerał pospolity. Nazwa pochodzi od greckich słów stauros i lithos, co oznacza kamień krzyżowy.
Wikipedia
(1.1) granatyt, kamień krzyżowy
Wiktionary
Teologia krzyża (łac. theologia crucis), także staurologia (nauka o krzyżu) – wyrażenie stworzone przez Marcina Lutra w celu wypracowania właściwego sposobu nauczania teologii.
Według Lutra Boga miłosiernego i zbawiającego poznajemy jako ukrytego w Chrystusie ukrzyżowanym i w przeżyciach cierpienia i pokus. Teologia krzyża mówi o Bogu, który objawił się w ukryciu. Opowiada dramatyczną historię od Wcielenia aż do Krzyża, który dla jednych jest zgorszeniem, a dla innych głupstwem (1. Kor 1,18 n.). Teologia ta sprzeciwia się jakimkolwiek spekulacjom, pokazując równocześnie bezmiar miłosierdzia i misterium wiary w Tego, który „ukrył” swoją boskość w ciele Człowieka. W swoim dziele na temat Lutrowej teologii krzyża Walther von Loewenich przypomina, że krzyż Chrystusa wyraźnie pokazuje, że dla człowieka nie istnieje bezpośrednie poznanie Boga. W obliczu krzyża myślenie chrześcijańskie zatrzymuje się.
Wikipedia
w Kościele prawosławnym: klasztor zależny bezpośrednio od patriarchy lub synodu
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: stauropigia
SJP.pl
Wikipedia
Stauroteka (od gr.stauros – pierwotnie: pal, belka, obecnie również: krzyż; thekē – pojemnik) – specjalny rodzaj relikwiarza przeznaczony do przechowywania fragmentów Drzewa Krzyża Świętego.
Zazwyczaj wykonywano ją w formie krzyża (ten typ stauroteki był wykonywany od IV do XI w.) lub ikony (tzw. stauroteka ikonowa) czy tryptyku (oba te typy wytwarzano od schyłku X w. do końca XII w.). Stauroteka mogła mieć jednak również inne formy: posągu, miniatury bazyliki Grobu Pańskiego, włóczni itp.
Wikipedia
Stavanger (wym. [stɑˈʋɑŋjær]) – norweskie miasto portowe i gmina leżąca w okręgu Rogaland, na południowo-zachodnim wybrzeżu Norwegii.
Historia Rady Okręgu sięga roku 1837, ale dopiero w roku 1976 odbyły się lokalne wybory do rządu okręgowego.
Wikipedia
greckie imię męskie
SJP.pl
1. śródlądowy zbiornik wodny;
2. ruchome połączenie kości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hydrol. niewielki zbiornik wody stojącej sztucznego lub naturalnego pochodzenia;
(1.2) anat. ruchome połączenie kości;
(1.3) stpol. stan
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: stawić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój szwagier ma kilka stawów rybnych. Hoduje głównie karpie.
(1.1) Z pomostu żaba wskoczyła do stawu.
(1.2) Urazy stawu skokowego są częstymi kontuzjami wśród sportowców.
(1.2) Pacjent powinien w miarę szybko zacząć uruchamiać stawy po zabiegu.
(1.2) Dobrym sposobem na rozluźnienie karku, mięśni i łagodzenie nacisku na stawy nóg jest siad po turecku (…)
(1.2) Gdy zaś wrócił i został sam jeden, ktoś zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki, a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim.
Wiktionary
IPA: staf, AS: staf
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. stawek m., stawik m.
przym. stawowy, wewnątrzstawowy
Wiktionary
(1.1) sadzawka, jeziorko, zbiornik, reg. śl. rybnik.
Wiktionary
stojący znak nawigacyjny; baka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. stały znak nawigacyjny umocowany na lądzie lub w dnie akwenu;
Wiktionary
Stawa – znak nawigacyjny lub sygnalizacyjny umieszczony na brzegu lub w morzu w sposób stały, tzn. wbity w dno bez użycia kotwicy.
Stawa ma łatwo rozpoznawalny kształt, czasem może również emitować sygnały – świetlne, dźwiękowe lub radiowe. Para staw lub stawa i inny znak stały (latarnia morska itp.) mogą tworzyć zespół znaków naprowadzających zwany nabieżnikiem.
Wikipedia
1. zatrzymywać się; przestawać działać;
2. unosić tułów, opierając się na nogach; podnosić się;
3. zostawać ustawionym pionowo;
4. zgłaszać się z własnej woli lub na wezwanie;
5. stawać się - przechodzić stopniowo z jednego stanu w drugi; przytrafiać, zdarzać się, następować
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) unosić się w kierunku pionowym
(1.2) przestawać działać
(1.3) przest. wystarczać
(1.4) pot. o penisie: przechodzić w stan erekcji
(1.5) praw. stawiać się (np. w sądzie, na rozprawie)
czasownik zwrotny stawać się
(2.1) przechodzić w inny stan, zmieniać się; zostawać kimś, czymś
(2.2) tylko w dk.: wydarzyć się, mieć miejsce, nastąpić
Wiktionary
(1.4) Często mi (penis) staje, gdy widzę dziewczynę w krótkiej spódnicy.
(2.1) Pawełek Kryński wkraczał zatem w okres, kiedy miłość i śmierć stają się nieodłącznymi przyjaciółkami mężczyzny.
Wiktionary
IPA: ˈstavat͡ɕ, AS: stavać
Wiktionary
czas. stać, stać się, stanąć, postawić, przystanąć
rzecz. stałość ż., stoisko n., stacja ż., stójkowy mos., stawanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stawać.
Wiktionary
czas. postawić, stawać ndk.
rzecz. stacja ż., stójkowy mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
muł na dnie stawów
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) muł pokrywający dno stawu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko „Stawarz”:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: stawek
SJP.pl
stawik;
1. mały zbiornik wodny zagospodarowany dla hodowli ryb;
2. zdrobnienie od: staw
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni
(1.1) tak przemieszczać przedmiot, by stał
(1.2) budować
(1.3) kupić coś komuś, dawać za darmo – najczęściej alkohol
(1.4) określać sumę pieniędzy, którą wnosi się do zakładu
(1.5) określać przedmiot swojego zakładu
(1.6) umieszczać coś gdzieś
(1.7) pot. środ. inform. instalować oprogramowanie
(1.8) pot. środ. inform. uruchamiać oprogramowanie (zwykle serwer, usługę lub demona)
czasownik zwrotny stawiać się
(2.1) pot. dawać opór
(2.2) przybywać na żądanie
Wiktionary
(1.1) Proszę postawić tę szafkę pod oknem.
(1.1) Ja mówię, żeby postawił brudną wazę na bufecie, a on ją wkłada do lodówki!
(1.2) Koło mojej kwiaciarni postawili ostatnio paskudny słup ogłoszeniowy.
(1.2) Dom postawiliśmy kilkanaście metrów od drogi, na skraju pięknego lasu sosnowego.
(1.2) Zdaniem niektórych parafian postąpiono nierozważnie, stawiając kościół na tak grząskim gruncie.
(1.3) Stawiam wszystkim piwo, dzisiaj zostałem ojcem!
(1.4) Stawiam moją roczną pensję, że tego nie zrobisz.
(1.5) Postawił na zawodnika z numerem trzynastym i przegrał.
(1.5) Postaw ten talerz na stole.
(1.6) Muszę postawić system od nowa.
(1.7) Idę postawić serwer poczty bo leżał całą noc.
(2.1) Gdy kazałem tym gościom wynosić się do innego stolika, jeden z nich zaczął się stawiać i krzyczał, że nigdzie się stamtąd nie ruszy.
(2.2) Nie stawił się na spotkanie. Nie raczył nas nawet poinformować, że nie przyjdzie.
Wiktionary
IPA: ˈstavʲjät͡ɕ, AS: stavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. zestawienie n., wystawa ż., zastawienie n., zastawianie n., wystawienie n., postawienie n., stawianie n., postawa ż., rozstaw m., zastawa ż., wystawka ż., zastaw mrz.
czas. stawiać się, nastawiać, przedstawiać, przestawiać, rozstawiać, ustawiać, wstawiać, wystawiać, zastawiać, zostawiać, nastawić, ustanawiać, postawić, wstawić
Wiktionary
(1.2) wznosić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stawiać.
Wiktionary
IPA: staˈvʲjä̃ɲɛ, AS: stavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. stawiać ndk., postawić dk., zastawiać ndk., zastawić dk., wystawa ż., wystawka ż.
rzecz. zastaw mrz., wystawka ż., wystawa ż., wystawienie n., postawienie, zastawianie, zastawienie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: umieścić (umieszczać), postawić (stawiać); dziś żywe we frazeologii "stawić czoło (czoła)", "stawić opór" - przeciwstawić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) daw. rzad. dokonany od|stawiać.
czasownik przechodni niedokonany
(2.1) daw. zob. stawiać.
Wiktionary
rzecz. stawienie n., zastaw mrz.
czas. nastawić, postawić, wstawić
Wiktionary
(2.1) stawiać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. ruchoma zastawka w budowli na rzece, strumieniu, kanale, służąca do regulacji przepływu wody; jaz; zasuwa;
2. w silniku parowym: mechanizm napędzający suwaki lub zawory, regulujący dopływ pary do cylindrów
SJP.pl
Jaz zastawkowy, stawidło – rodzaj jazu wyposażonego w zamknięcia płaskie, na tyle duże, że do ich przemieszczania niezbędne jest zastosowanie prostego mechanizmu, napędzanego najczęściej ręcznie. Stosowane jest przemieszczanie zamknięcia za pośrednictwem listew palczastych, łańcuchów, kół zębatych i ślimaków. Obsługa takiego zamknięcia wykonywana jest ręcznie za pomocą korby, rzadziej stosuje się napęd elektryczny. Jako zamknięcie tego rodzaju jazu stosuje się płaskie zastawki drewniane, zespolone kształtownikami stalowymi, lub zasuwy całkowicie stalowe. Stosowane są również zasuwy dwudzielne dla większych wysokości zamknięcia. Jaz zastawkowy jest więc stopniem wodnym większym od zastawki, w której niewielka wielkość zamknięcia pozwala na ręczne zakładanie i otwieranie zamknięcia, i mniejszym od innych jazów z zamknięciami, w których wielkość zamknięcia wymusza konieczność stosowania odpowiednich siłowników.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stawić.
(1.2) daw. bud. coś, co zostało zbudowane, budynek
Wiktionary
IPA: staˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: stavʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. stawić dk., postawić dk.
rzecz. zastaw mrz.
Wiktionary
stawienie się gdzieś na wezwanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) urz. przybycie gdzieś (np. do sądu) po uprzednim wezwaniu; stawienie się
Wiktionary
(1.1) Do powoda należało zadbać o stawiennictwo pozwanego, a przecież bez obecności i aktywności obu stron kontradyktoryjny proces nie mógłby się toczyć.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś gminna w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Stawiguda (niem. Stabigotten, pol. przed 1939 Stabigoda) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Stawiguda. Stawiguda leży w południowej części Warmii, przy drodze ekspresowej s51 Olsztynek – Olsztyn. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Siedziba gminy Stawiguda.
Wikipedia
(1.1) Mimo że nie jestem stawigudzianinem od urodzenia, to bardzo dobrze znam problemy Stawigudy i dlatego kandyduję na wójta naszej gminy.
Wiktionary
rzecz. stawigudzianin m., stawigudzianka ż.
przym. stawigudzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Stawigudy
(1.2) osoba pochodząca z Stawigudy, urodzona w Stawigudzie
Wiktionary
(1.2) Mimo że nie jestem stawigudzianinem od urodzenia, to bardzo dobrze znam problemy Stawigudy i dlatego kandyduję na wójta naszej gminy.
Wiktionary
rzecz. Stawiguda ż.
:: fż. stawigudzianka ż.
przym. stawigudzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Stawigudy
(1.2) kobieta pochodząca z Stawigudy, urodzona w Stawigudzie
Wiktionary
rzecz. Stawiguda ż.
:: fm. stawigudzianin m.
przym. stawigudzki
Wiktionary
przymiotnik od: Stawiguda
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Stawigudą, dotyczący Stawigudy
Wiktionary
rzecz. Stawiguda ż., stawigudzianin m., stawigudzianka ż.
Wiktionary
stawek;
1. mały zbiornik wodny zagospodarowany dla hodowli ryb;
2. zdrobnienie od: staw
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Stawin (niem. Friederikenfelde) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Choszczno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. W roku 2007 osada liczyła 135 mieszkańców. Osada wchodzi w skład sołectwa Stawin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: umieścić (umieszczać), postawić (stawiać); dziś żywe we frazeologii "stawić czoło (czoła)", "stawić opór" - przeciwstawić się
SJP.pl
przymiotnik od: Stawiski
SJP.pl
Stawiski – miasto w woj. podlaskim, w powiecie kolneńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Stawiski. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. łomżyńskiego.
Miasto jest położone nad rzeką Dzierzbią, na historycznym Mazowszu.
Wikipedia
przymiotnik od: Stawiski
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Stawisk (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Stawisk (miasta w Polsce)
SJP.pl
Stawiszyce – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Złota.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Stawiszyn – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w Kaliskiem, na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Bawołem (Czarną Strugą), w aglomeracji kalisko-ostrowskiej, siedziba gminy Stawiszyn. Stawiszyn uzyskał lokację miejską w 1291, zdegradowany w 1870, ponowne nadanie w 1919 roku.
Wikipedia
mieszkaniec Stawiszyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Stawiszyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Stawiszyn
SJP.pl
część pieniędzy, rzeczy materialnych bądź niematerialnych, które mogą być przedmiotem zakładu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kwota zakładu, którą można zyskać lub stracić w grze hazardowej
(1.2) kwota płacona za los na loterii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uważam, że tylko poker na wysokie stawki sprawia przyjemność.
(1.4) Podstawowa stawka płacy robotnika w naszym zakładzie to 1500 zł netto.
(1.5) Stawka w tym biegu długodystansowym była dość wyrównana.
(1.6) Łapa lisów borowych jest zwarta, ma ciasno osadzone palce, stawki zaś są dłuższe i silniej uderzają w ziemię.
(1.6) Wilczyca opadła na brzuch, podkurczając pod siebie tylne stawki, by móc w każdej chwili odbić się nimi od podłoża.
Wiktionary
IPA: ˈstafka, AS: stafka
Wiktionary
(1.1) pula
(1.4) kurs wymiany, kwota bazowa
Wiktionary
Wikipedia
1. charakterystyczny dla stawu; stawowy;
2. stawiany, zastawiany
SJP.pl
bezkręgowe zwierzę mające ciało zbudowane z segmentów i odnóża członowane połączone stawowo; członkonóg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. bezkręgowe zwierzę mające ciało zbudowane z segmentów oraz odnóża z połączonych stawami członów;
Wiktionary
Stawonogi (Arthropoda, z gr. ἄρθρον arthron – staw + πούς, ποδός pous, podos – noga) – najliczniejszy typ zwierząt na Ziemi. Dotychczas opisano ponad milion gatunków. Według danych IUCN opisano 950 000 gatunków owadów i 40 000 skorupiaków. Liczby w pozostałych grupach stawonogów wahają się – w zależności od źródła – od kilkunastu tysięcy (np. wije) do ponad 60 tysięcy gatunków pajęczaków, a z każdym rokiem opisywanych jest więcej.
Wikipedia
(1.1) Wśród rycin tutaj zamieszczonych znajdziecie także jednego stawonoga.
Wiktionary
IPA: staˈvɔ̃nuk, AS: stavõnuk
Wiktionary
typ bezkręgowców obejmujący ponad milion gatunków, występujących we wszystkich strefach klimatycznych, zbudowanych z segmentów tworzących głowotułów i odwłok lub głowę, tułów i odwłok
SJP.pl
Stawonogi (Arthropoda, z gr. ἄρθρον arthron – staw + πούς, ποδός pous, podos – noga) – najliczniejszy typ zwierząt na Ziemi. Dotychczas opisano ponad milion gatunków. Według danych IUCN opisano 950 000 gatunków owadów i 40 000 skorupiaków. Liczby w pozostałych grupach stawonogów wahają się – w zależności od źródła – od kilkunastu tysięcy (np. wije) do ponad 60 tysięcy gatunków pajęczaków, a z każdym rokiem opisywanych jest więcej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Stawowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Paradyż.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Wielkiej Woli.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z stawem, dotyczący stawu
Wiktionary
rzecz. staw m.
Wiktionary
bohater powieści Fiodora Dostojewskiego "Biesy"
SJP.pl
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej części Rosji, stolica Kraju Stawropolskiego;
(1.2) geogr. hist. Togliatti (oficjalna nazwa do 1964)
Wiktionary
Stawropol (ros. Ставрополь; w latach 1935–1943 Woroszyłowsk) – miasto w Federacji Rosyjskiej, stolica Kraju Stawropolskiego. W 2020 roku liczyło 450 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przym. stawropolski
Wiktionary
(1.1) hist. Woroszyłowsk (1935-1943), hist. Stawropol Kaukaski (przed 1935)
(1.2) Stawropol nad Wołgą, Stawropol Wołżański (do 1964)
Wiktionary
przymiotnik od: Stawropol (stolica Kraju Stawropolskiego)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Stawropolem (miastem w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Stawropol m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) nazwa kilku greckich miejscowości
Wiktionary
IPA: ˈstavrɔs, AS: stavros
Wiktionary
rzecz. stauroteka ż., stauropigia ż.
:: fż. Stawrula
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., żeńska forma imienia Stawros
Wiktionary
IPA: stavˈrula, AS: stavrula
Wiktionary
rzecz. stauroteka ż., stauropigia ż.
:: forma męska Stawros m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeczka na Ukrainie, lewy dopływ Słuczy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) „W lewym (wysokim) brzegu Stawów między Chmielówką i Rudnią spotykamy dobre odsłonięcia pelitów ludwipolskich (…)”
Wiktionary
1. praktyczna nauka zawodu odbywana przez absolwentów szkół w jakiejś instytucji; okres próbny; praktyka;
2. czas, który upłynął od początku pracy w jakiejś instytucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urz. próbny okres pracy przed objęciem samodzielnego stanowiska, praktyka
(1.2) urz. czas, w ciągu którego ktoś zdobywał doświadczenie w pewnej dziedzinie
Wiktionary
Staż zawodowy – forma nauki zawodu, polegająca na zdobywaniu wiedzy w miejscu pracy oraz instrument aktywizacji zawodowej osób bezrobotnych, stosowany przez urzędy pracy. Najczęściej stażysta ma przydzielonego mentora, czyli osobę, która uczy go zawodu. Staż odbywa się bez nawiązania stosunku pracy pomiędzy stażystą a pracodawcą.
Wikipedia
(1.1) Nadzór nad odbywaniem stażu przez bezrobotnego sprawuje starosta.
(1.2) Ona jest starsza od ciebie stażem aktorskim.
Wiktionary
rzecz. stażysta m., stażystka ż.
przym. stażowy
Wiktionary
elastyczna opaska uciskowa używana do zatrzymania przepływu krwi w kończynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. biol. zastój płynu ustrojowego w organizmie (w naczyniach) lub podłączonym urządzeniu (w przewodach)
(1.2) środ. med. opaska uciskowa (np. gumowa rurka, pasek), wykorzystywana do zatrzymania przepływu krwi w kończynie
(1.3) stan braku zmian, stabilności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wzrost liczby zarazka inicjuje staza jelitowa wywołana nadmiernym spożyciem przez ptaki paszy o dużej zawartości skrobi i białka, a w szczególności mączki rybnej.
Wiktionary
przym. stazowy
Wiktionary
(1.2) opaska uciskowa, manszeta
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: odbywać staż lub praktykę; praktykować
SJP.pl
→ staż
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z stażem, dotyczący stażu
Wiktionary
rzecz. staż m., stażysta mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: Anastazja (imię żeńskie)
SJP.pl
osoba odbywająca próbny okres pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urz. osoba, która odbywa staż
Wiktionary
rzecz. staż
:: fż. stażystka
przym. stażowy
Wiktionary
kobieta odbywająca próbny okres pracy
SJP.pl
nie ulegający zmianie, ciągle taki sam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. inform. symbol, któremu przyporządkowana jest pewna niezmienna wartość;
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od stały
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. ż. przesz. od: stać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pojęcie stałej jest stosowane nie tylko w matematyce.
(1.1) c jest stałą fizyczną i równa się 299 792 458 m/s
Wiktionary
IPA: ˈstawa, AS: stau̯a
Wiktionary
przym. stały
Wiktionary
(1.1) symbol. const
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. wojsk. stała przepustka
(1.2) środ. fot. zob. obiektyw stałoogniskowy.
Wiktionary
(1.1) Staśkowi cofnęli stałkę za ostatnią samowolkę.
(1.2) Jeżeli 90% mojej fotografii to portrety i foto rodziny, to czy nie dobrym wyborem będzie fajna stałka? (z Internetu)
(1.2) Niestety nie da się zastąpić dobrej stałki zoomem i vice versa. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈstawka, AS: stau̯ka
Wiktionary
cecha zwierzęcia zdolnego do utrzymywania temperatury wewnętrznej ciała na względnie stałym poziomie, niezależnym od temperatury otoczenia; ciepłokrwistość, gorącokrwistość, endotermiczność, homojotermia, homeotermia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. zdolność utrzymywania względnie stałej temperatury ciała niezależnie od temperatury otoczenia, występująca przede wszystkim u ssaków i ptaków;
Wiktionary
Zwierzę stałocieplne, inaczej: ciepłokrwiste, endotermiczne, homojotermiczne (gr. homoios ‘podobny’) – zwierzę, którego temperatura (zwana też ciepłotą ciała) jest względnie stała i w znacznym stopniu niezależna od temperatury otoczenia, a jej dobowe wahania nie są większe od kilku stopni, jeśli znajduje się w normalnym dla swojego gatunku środowisku. Zwierzęta te zwykle utrzymują wysoką temperaturę ciała (np. ssaki ok. 37 °C, ptaki ok. 40 °C) i wykazują aktywność zarówno przy niskich, jak i wysokich temperaturach otoczenia (w przeciwieństwie do zwierząt zmiennocieplnych).
Wikipedia
przym. stałocieplny
Wiktionary
(1.1) homoiotermia, homojotermia; przest. ciepłokrwistość
Wiktionary
o zwierzęciu: zdolny do utrzymywania temperatury wewnętrznej ciała na względnie stałym poziomie, niezależnym od temperatury otoczenia; homojotermiczny, ciepłokrwisty, endotermiczny, gorącokrwisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. utrzymujący stałą temperaturę niezależnie od temperatury otoczenia
Wiktionary
rzecz. stałocieplność ż.
Wiktionary
(1.1) ciepłokrwisty, homojotermiczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) techn. o stałej częstotliwości
Wiktionary
(1.1) Przemiennik ten przekształca trójfazowe, stałoczęstotliwościowe wejście 400 V na trójfazowe, zmiennoczęstotliwościowe wyjście 400 V, aby kontrolować prędkość standardowego silnika indukcyjnego prądu zmiennego.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest stałoogniskowe
Wiktionary
przym. stałoogniskowy
przysł. stałoogniskowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) fot. o obiektywie: posiadający stałą, niezmienną ogniskową; pozbawiony zoomu
Wiktionary
(1.1) Panuje przekonanie, że bokeh obiektywów stałoogniskowych jest nieporównywalnie lepszy od zoomów.
Wiktionary
rzecz. stałoogniskowość ż.
Wiktionary
1. palący się stale, bez przerwy;
2. piec stałopalny - piec, w którym można stale utrzymywać ogień dzięki specjalnemu urzadzeniu regulacyjnemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest stałoprzecinkowe
Wiktionary
przym. stałoprzecinkowy
przysł. stałoprzecinkowo
Wiktionary
aerodyna o nieruchomych płatach nośnych
SJP.pl
Stałopłat – aerodyna o nieruchomych powierzchniach nośnych. Do stałopłatów zaliczane są wszystkie cięższe od powietrza statki latające, które utrzymują się w powietrzu dzięki sile nośnej wytworzonej przez nieruchome powierzchnie nośne, w tym spadochrony. Odróżniana od wiropłatu.
Podstawowe typy stałopłatów to:
Wikipedia
niezmienność, trwałość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha osób, rzeczy i zjawisk niezmiennych w czasie
Wiktionary
(1.1) Ta jego niezachwiana stałość wzbudzała respekt.
Wiktionary
IPA: ˈstawɔɕt͡ɕ, AS: stau̯ość
Wiktionary
czas. stać, stawać
przym. stały
przysł. stale
temsłow. stało-
Wiktionary
(1.1) niezmienność, trwałość, ciągłość, permanencja
Wiktionary
nie ulegający zmianie, ciągle taki sam
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niezmieniający się
(1.2) niezmieniający poglądów, uczuć, postanowień
(1.3) odbywający się regularnie
(1.4) bywający gdzieś często
(1.5) ciągły
(1.6) elektr. o prądzie: nie zmieniający swojego napięcia z upływem czasu
(1.7) fiz. o stanie skupienia: taki, w którym cząsteczki, atomy i jony nie wykazują ruchu postępowego, choć mogą wibrować
forma czasownika.
(2.1) 3. os. ż. lm. przesz. od: stać
Wiktionary
(1.1) Moje położenie jest stałe względem krzesła, na którym siedzę.
(1.3) Terminy spotkań są stałe od kilkunastu lat.
(1.4) Marek jest stałym bywalcem marketu.
Wiktionary
IPA: ˈstawɨ, AS: stau̯y
Wiktionary
rzecz. stałość ż., stała ż.
przysł. stale
Wiktionary
(1.1) niezmienny, sztywny, trwały, solidny
(1.2) niezmienny, wierny, konsekwentny
Wiktionary
zwątpić, przestraszyć się; stracić odwagę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. tchórzyć)
(1.1) wycofać się przed czymś ze strachu
Wiktionary
rzecz. tchórz mzw./mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. przenośny stabilizator obrazu, umożliwiający kamerzyście, poruszanie się przy zachowaniu wypoziomowanego, stabilnego kadru
Wiktionary
Steadicam – system stabilizacji kamery, mechanicznie izolujący ruch kamery od operatora. Pozwala uzyskać bardzo płynne ujęcia, nawet gdy operator porusza się szybko po nierównym podłożu.
Steadicam jest zarejestrowanym znakiem handlowym firmy Tiffen, zajmującej się produkcją i dystrybucją sprzętu wspomagającego pracę operatorów kamery. Potocznie jednak używa się tej nazwy w odniesieniu do każdego stabilizatora ruchu kamery składającego się z kamizelki i ramienia.
Wikipedia
(1.1) Operowanie steadicamem wymaga dużo większej wprawy i dosłownie nauczenia się poruszania.
Wiktionary
[czytaj: stek] dawniej, przed spolszczeniem: kotlet z mięsa wołowego, wieprzowego lub cielęcego; stek
SJP.pl
[czytaj: stelf] o samolocie albo statku: "niewidzialny" dla radarów, niemożliwy do zlokalizowania przez radar
SJP.pl
Stealth (IPA /stelθ/, ang. skradanie się) – inaczej obniżona wykrywalność, techniki mające na celu zmniejszenie możliwości wykrycia obiektu znanymi metodami obserwacji: począwszy od ludzkiego wzroku i słuchu, na metodach technicznych takich jak wykorzystanie zjawiska odbicia fal radarowych. Obecnie dotyczy ona w pierwszym rzędzie odbicia echa radarowego fal o wysokiej częstoliwości, emisji podczerwieni i hałasu samolotów, okrętów oraz jednostek lądowych.
Wikipedia
Steam – platforma dystrybucji cyfrowej i zarządzania prawami cyfrowymi, system gry wieloosobowej oraz serwis społecznościowy stworzony przez Valve Corporation w 2003 roku.
W październiku 2012 roku Valve rozszerzyło ofertę o oprogramowanie niebędące grami. Steam pozwala użytkownikowi na instalację i automatyczne zarządzanie oprogramowaniem na wielu komputerach oraz dostarcza funkcje społecznościowe takie jak listy znajomych i grupy, zapis w chmurze, rozmowy głosowe oraz czat dostępny podczas gry. Steam zapewnia ogólnodostępny interfejs programowania aplikacji (API) zwany Steamworks, który może być użyty przez programistów do zintegrowania z ich produktami takich funkcji platformy Steam jak zabezpieczenie przed kopiowaniem, funkcje sieciowe i matchmaking, osiągnięcia w grach, mikropłatności oraz wsparcie dla zawartości tworzonej przez użytkowników w Steam Workshop.
Wikipedia
[czytaj: stimer] parownica do ubrań; prasowacz parowy, żelazko parowe, szczotka parowa
SJP.pl
[czytaj: stimpank] odmiana fantastyki naukowej, nawiązująca do maszyn parowych epoki wiktoriańskiej
SJP.pl
Steampunk – nurt stylistyczny w kulturze (literatura, film, komiks, moda), odmiana fantastyki naukowej, boczna gałąź cyberpunka. Nazwa pochodzi od słowa „steam” czyli pary i nawiązuje stylistyką, estetyką i techniką do maszyn parowych „epoki pary”, epoki wiktoriańskiej. Inaczej niż w cyberpunku, technika otaczająca bohaterów nie jest oparta na elektronice, lecz na mechanice (np. odpowiednikiem komputera jest maszyna różnicowa). Charakterystyczne dla steampunka zainteresowanie rozwojem techniki często prowadzi do kreowania wynalazków nieznanych w naszej historii, dlatego nurt ten bywa zaliczany do tzw. historii alternatywnych. Akcja utworów steampunkowych przeważnie rozgrywa się w epoce wiktoriańskiej – erze rewolucji technicznej, wieku pary (stąd nazwa gatunku: steam, ang. – para). Steampunk nawiązuje do twórczości ojców fantastyki: Juliusza Verne’a, Herberta George’a Wellsa czy Marka Twaina.
Wikipedia
sól i ester kwasu stearynowego; stearynian
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
ester gliceryny oraz kwasu stearynowego, biała lub żółtawa ciecz służąca do produkcji świec, past i środków impregnacyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. biała lub żółtawa substancja, będąca mieszaniną kwasu palmitynowego, kwasu stearynowego oraz nieznacznej ilości kwasów nienasyconych, stosowana m.in. do produkcji świec, mydeł, past, a także w farmacji i przemyśle;
Wiktionary
Stearyna – potoczna nazwa mieszaniny w większości nasyconych kwasów tłuszczowych: kwasu palmitynowego (C
15H
31COOH) i kwasu stearynowego (C
17H
35COOH), od którego pochodzi nazwa stearyny, oraz nieznacznej ilości kwasów nienasyconych.
Wikipedia
(1.1) Stearyna może mieć różny stopień uwodornienia.
Wiktionary
rzecz. stearynian mrz.
przym. stearynowy
Wiktionary
sól i ester kwasu stearynowego; stearan
SJP.pl
kwas stearynowy - kwas tłuszczowy nasycony o osiemnastu atomach węgla w cząsteczce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z stearyną, dotyczący stearyny; zawierający stearynę
Wiktionary
rzecz. stearyna ż.
Wiktionary
bardzo silne wygięcie kręgosłupa ku przodowi
SJP.pl
Steatopygia (nazwa wprowadzona w 1822 r. przez W. J. Burchella, z gr. στέαρ – stéar, dopełniacz στέατος – stéatos – „twardy tłuszcz”, „łój”; πυγη – pygē – „pośladki”) – cecha charakterystyczna zwłaszcza dla niektórych ludów afrykańskich – m.in. Buszmenów i Hotentotów (w mniejszym stopniu u Pigmejów), polegająca na znacznym odkładaniu się tłuszczu na pośladkach. Zjawisko to szczególnie widoczne jest u kobiet. Ponadto wraz z tą cechą występuje znaczny przerost warg sromowych mniejszych (labia minora) – nawet do 10 centymetrów – nazywany „fartuszkiem hotentockim” oraz nadmierna lordoza kręgosłupa lędźwiowego. Konsekwencją znacznej steatopygii są zaburzenia statyki ciała i trudności w poruszaniu się, nie zwiększa ona natomiast istotnie ryzyka zachorowania na choroby związane z otyłością (nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, itp.). Cechy te mają podłoże genetyczne, ale ich znaczenie nie jest wyjaśnione. U wymienionych ludów steatopygia ujawnia się w okresie dojrzewania, co jest uznawane za oznakę płodności i zdolności do zamążpójścia.
Wikipedia
uteatralizować;
1. przerobić utwór niesceniczny na widowisko teatralne;
2. nadać czemuś cechy teatralne
SJP.pl
1. materiał ceramiczny stosowany w ceramice elektrotechnicznej do produkcji izolacji
2. miękki, tłusty minerał barwy białej, zielonej, żółtej, brunatnej lub różowej; słoniniec
SJP.pl
Steatyt (gr. στεατίτης od στέαρ dop. στέατος „tłuszcz, łój”) – rzadki składnik skorupy ziemskiej. Steatyt jest skałą metamorficzną. Powstał w wyniku reakcji minerałów, do której doszło w bardzo wysokiej temperaturze oraz pod bardzo wysokim ciśnieniem. Steatyt tworzy w skorupie ziemskiej obce formacje, ponieważ jego składniki pochodzą z materiałów skalnych znajdujących się w warstwie poniżej skorupy ziemskiej – z płaszcza Ziemi.
Wikipedia
[czytaj: stjała] klub sportowy z Bukaresztu (stolicy Rumunii)
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim
SJP.pl
Stębark (tuż po wojnie Sztymbark, niem. Tannenberg) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Grunwald. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Stębark (wieś w Polsce)
SJP.pl
Steblewo (niem. Stüblau) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Suchy Dąb na obszarze Żuław Gdańskich. Ośrodek produkcji wikliniarskiej. Od nazwy wsi wywodzi się nazwa południowo-wschodniego obszaru Żuław Gdańskich – „Żuławy Steblewskie”.
Wikipedia
Wikipedia
budynek, w którym przechowuje się ule z pszczołami podczas zimy
SJP.pl
Wikipedia
szyć przy użyciu ściegu tworzącego pojedynczą, nieprzerwaną linię; stębnować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ostebnować)
(1.1) kraw. szyć ozdobnie widocznym ściegiem po wierzchu materiału, tworząc pojedynczą, nieprzerwaną linię
Wiktionary
rzecz. stebnowanie n., stebnówka ż.
Wiktionary
(1.1) war. stębnować
Wiktionary
ozdobny ścieg tworzący pojedynczą linię na wierzchu tkaniny; stębnowanie, stębnówka
SJP.pl
stębnówka;
1. ozdobny ścieg na wierzchniej stronie materiału tworzący nieprzerwaną linię;
2. maszyna krawiecka do szycia stebnowym ściegiem dwunitkowym
SJP.pl
ścieg stebnowy - ozdobny ścieg na wierzchniej stronie materiału tworzący nieprzerwaną linię; stębnówka, ścieg stębnowy, stebnówka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Stec:
Wikipedia
dział chemii ogólnej obejmujący podstawowe prawa chemiczne dotyczące ilościowego składu związków chemicznych i stosunków ilościowych reagujących substancji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. dział chemii zajmujący się ilościowymi relacjami między substancjami uczestniczącymi w reakcjach chemicznych;
Wiktionary
Stechiometria – dział chemii zajmujący się stosunkami ilościowymi przemian związków chemicznych zachodzących w czasie reakcji chemicznych. Analiza stechiometryczna obejmuje:
Wikipedia
(1.1) Stechiometria jest fundamentem chemii, umożliwiając precyzyjne kontrolowanie procesów chemicznych i ich praktyczne wykorzystanie.
Wiktionary
przym. stechiometryczny
przysł. stechiometrycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. stechiometryczny
przysł. stechiometrycznie
frazeologia.
etymologia. etym|gr|στοιχεῖον|μέτρον.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stoichiometry
* nowogrecki: (1.1) στοιχειομετρία ż.
* włoski: (1.1) stechiometria ż.
źródła.
== stechiometria (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|ste.kjo.me.ˈtri.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. stechiometria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: stechiometria
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: stęchle
SJP.pl
zapach czegoś co stęchło; zapach charakterystyczny dla wilgotnych, niewietrzonych pomieszczeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zapach odczuwany w wilgotnych, niewietrzonych lub zagrzybionych pomieszczeniach
Wiktionary
(1.1) Zrobiło się duszno, cuchnie stęchlizną, dymem, gotowanym godzinami jedzeniem oraz ludzkim potem, jakbyśmy wstąpili do piekielnego kręgu.
Wiktionary
IPA: stɛ̃w̃xˈlʲizna, AS: stẽũ̯χlʹizna
Wiktionary
czas. tęchnąć ndk., stęchnąć dk.
przym. stęchły, zatęchły
Wiktionary
(1.1) zaduch, odór
Wiktionary
1. zepsuć się pod wpływem wilgoci, przejść zapachem wilgoci, pleśni
2. potocznie, o obrzęku: zmniejszyć się
SJP.pl
taki, który stęchł; stęchły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest stęchłe
Wiktionary
przym. stęchły
przysł. stęchłie
Wiktionary
taki, który stęchł
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o zapachu pleśńeśni, długo niewietrzonych pomieszczeń
Wiktionary
(1.1) Powietrze w izbie było stęchłe, przesycone smrodem niemytych ciał, nad piecem wisiały potwornie brudne onuce.
Wiktionary
rzecz. stęchlizna ż., stęchłość ż.
czas. tęchnąć ndk., stęchnąć dk.
przym. zatęchły
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
gwarowo: ścieżka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: stil] nazwisko
SJP.pl
Steel to jednorazowy powermetalowy szwedzki projekt Danem Swanö z członkami zespołu Opeth, który swoje początki zawdzięcza sesji nagraniowej do albumu Opeth Morningrise. Podczas próby dźwiękowej pojawił się pomysł nagrania dla zabawy krótkiego kawałka zatytułowanego Guitars and Metal. W ten sposób powstał Steel. Wkrótce muzycy otrzymali propozycję nagrania paru innych utworów, początkowo przeznaczonych na demo. Utwory te zostały ostatecznie wydane przez Near Dark Productions na 7 calowym winylu jako limitowana EPka, zatytułowana Heavy Metal Machine. Stanowi ona do dziś cały dorobek artystyczny zespołu.
Wikipedia
[czytaj: stilon] dawniej: stylon, stilon;
1. mocne włókno poliamidowe;
2. tkanina z włókna o tej samej nazwie
SJP.pl
[czytaj: stiplczejs] w sporcie: konny lub pieszy bieg z przeszkodami
SJP.pl
zdrobnienie od: Stefania (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Stefania
Wiktionary
(1.1) Pojechałyśmy ze Stefą do Sopotu na cały miesiąc.
(1.1) Wczoraj po robocie rozmawialiśmy o Stefie z naczelnikiem.
Wiktionary
rzecz. Stefek mos., Stefan mos., Stefania ż., Stefanów mrz., Stefcia ż., Stefka ż.
Wiktionary
(1.1) Stefania; zdrobn. Stefcia, Stefka
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) astr. krater księżycowy
(2.2) herald. polski herb szlachecki, odmiana herbu Ciołek;
Wiktionary
Stefan – imię męskie pochodzenia greckiego (gr. Στέφανος, Stefanos).Wywodzi się od słowa oznaczającego znak zwycięstwa – stgr. στέφανος oznacza „wieniec”. Pierwotnym polskim odpowiednikiem było imię Szczepan.
Żeńskim odpowiednikiem imienia jest Stefania.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Stefan i jestem proboszczem w wiejskiej parafii w Nowym Gierałtowie.
(1.1) Pierwotnym polskim odpowiednikiem imienia Stefan było imię Szczepan.
Wiktionary
IPA: ˈstɛfãn, AS: stefãn
Wiktionary
rzecz. Stefanowa ż., Stefanówna ż., Stefanostwo lm m., Stefcia ż., Stefka ż., Stefanów mrz., Stefanowo n., Stefanówek mrz., Stefanowizna ż., Stefanowice nmos.
:: zdrobn. Stefanek mos., Stefek mos., Stefuś mos., Stefcio mos.
:: fż. Stefania ż.
przym.
:: przest. gwara. Stefanowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Stefanek, Stefek, Stefuś, Stefcio
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj ciasta z cienkich warstw biszkoptu przełożonych kremem i oblanych polewą czekoladową
SJP.pl
Stefanek (dawn. Galewice A II, Galewice A) – część wsi Galewice w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Galewice, w Kotlinie Grabowskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Stefania – żeński odpowiednik imienia Stefan.
Stefania imieniny obchodzi 14 maja i 18 września.
Wikipedia
(1.1) Opowiedziałam pani Stefanii o naszej wpadce w Katowicach.
(1.1) Widziałyśmy ze Stefanią rzeźbę Przekupki na Mariensztacie.
Wiktionary
IPA: stɛˈfãɲja, AS: stefãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Stefanek mos., Stefek mos., Stefuś mos., Stefcio mos., Stefanowa ż., Stefanówa ż., Stefaniakowa ż., Stefaniakówna ż., Stefczykowa ż., Stefczykówna ż., Stefanowiczowa ż., Stefanowiczówna ż., Stefanów mrz., Stefanowo n., Stefanówek mrz., Stefanowizna ż., Stefanowice nmos.
:: zdrobn. Stefka ż., Stefcia ż., Stefa ż.
:: fm. Stefan mos.
przym. Stefanowy, Stefaniowy
Wiktionary
(1.1) Stefa, Stefcia, Stefka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoby o nazwisku Stefaniak:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stefanii lub z nią związany
SJP.pl
minerał, siarczek srebra i antymonu
SJP.pl
Stephanit (Stefanit) – minerał z gromady siarkosoli. Jest kruszcem srebra. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska austriackiego kolekcjonera minerałów Victora Stephana (1817-1867).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj ciasta z cienkich warstw biszkoptu przełożonych kremem i oblanych polewą czekoladową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. cuk. wartstwowe, miodowe ciasto półkruche przekładane powidłami i masą z kaszy manny, z polewą czekoladową na wierzchu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) grysikowiec, ciasto czeskie, miodownik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
o cieście: przełożone kremem i oblane polewą czekoladową
SJP.pl
Stefan z żoną; Stefanowie
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny toinowatych
SJP.pl
Stefanotis (Stephanotis Thouars) – rodzaj roślin z rodziny toinowatych (Apocynaceae). Obejmuje 15 gatunków. Występują one w tropikalnych i subtropikalnych częściach Azji, Afryki i Madagaskaru. Stefanotis bukietowy S. floribunda uprawiany jest jako roślina ozdobna.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Stefanówek – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów.
Staefanówek uzyskał lokację miejską przed 1585 rokiem, zdegradowany przed 1800 rokiem.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stefana lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku lub pseudonimie:
Wikipedia
zdrobnienie od: Stefania (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Stefania
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od Stefcio
Wiktionary
(1.1) Latał za Stefcią wysoki blondyn z ósmej klasy.
Wiktionary
rzecz. Stefa ż., Stefan mos., Stefania ż., Stefanów mrz., Stefcio mos., Stefka ż.
Wiktionary
(1.1) Stefania; zdrobn. Stefa, Stefka
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stefci lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Stefan (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Stefan
Wiktionary
(1.1) Wczoraj w nocy Stefciowi oszczeniła się spanielka.
(1.1) W sobotę skoczymy ze Stefciem na narty do Szczyrku.
Wiktionary
rzecz. Stefcia ż., Stefan mos., Stefanek mos., Stefek mos., Stefuś mos., Stefania ż.
Wiktionary
(1.1) Stefan; zdrobn. Stefanek, Stefek, Stefuś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Stefan (imię męskie); Stefanek, Stefuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|m. poufała forma męskiego imienia Stefan
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od Stefka
Wiktionary
(1.1) Trudno o większego zucha, jak był Stefek Burczymucha.
(1.1) Stefek ma nawet na tym punkcie idée fixe. Czy ja pamiętam jeszcze, co znaczy idée fixe? Bzik, kotku, prawda? Otóż Stefek ma tego bzika, i, co tu robić, ja mu pewnie z głowy go nie wybiję.
Wiktionary
IPA: ˈstɛfɛk, AS: stefek
Wiktionary
rzecz. Stefcio m., Stefuś m., Stefanek m., Stefan m., Stefania ż., Stefa ż., Stefka ż.
przym. Stefanowy
Wiktionary
(1.1) Stefcio, Stefuś, Stefanek
Wiktionary
[czytaj: sztefen] nazwisko
SJP.pl
Steffen – popularne w języku niemieckim i duńskim imię męskie pochodzenia greckiego (gr. Στέφανος, Stefanos).Wywodzi się od słowa oznaczającego znak zwycięstwa – stgr. στέφανος oznacza „wieniec”.
Wikipedia
[czytaj: sztefi] niemieckie imię żeńskie
SJP.pl
zdrobnienie od: Stefania (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. Stefania
forma rzeczownika.
(2.1) lp. D. B. zob. Stefek.
Wiktionary
IPA: ˈstɛfka, AS: stefka
Wiktionary
rzecz. Stefek mos., Stefcia ż., Stefa ż., Stefania ż., Stefan mos.
Wiktionary
(1.1) Stefa, Stefcia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stefka lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Stefan (imię męskie); Stefek
SJP.pl
nauka o komunikacji prowadzonej w taki sposób, by obecność i treść komunikatu nie mogła zostać wykryta
SJP.pl
Steganografia (gr. στεγανός, steganos „ukryty, chroniony” i γράφειν, graphein „pisać”) – nauka o komunikacji w taki sposób, by obecność komunikatu nie mogła zostać wykryta. W odróżnieniu od kryptografii (gdzie obecność komunikatu nie jest negowana, natomiast jego treść jest niejawna) steganografia próbuje ukryć fakt prowadzenia komunikacji. Techniki steganograficzne stosowane są także do znakowania danych cyfrowych.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Stegienka (niem. Steegnerwerder) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Stegna na obszarze Żuław Wiślanych. Wieś jest siedzibą sołectwa Stegienka w którego skład wchodzi również miejscowość Stegienka-Osada.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Stegna
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Stegna (niem. Steegen lub Kobbelgrube) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, siedziba gminy Stegna, na Żuławach Wiślanych, nad Zatoką Gdańską, w rejonie Mierzei Wiślanej. Wieś z przystanią morską dla rybaków (pas plaży), kąpieliskiem morskim i lokalnym węzłem drogowym (skrzyżowanie dróg wojewódzkich: nr 501 i nr 502).
Wikipedia
mieszkaniec Stegny (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Stegny (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. ślad
Wiktionary
IPA: stɛɟˈɲiskɔ, AS: steǵńisko
Wiktionary
dzielnica Warszawy
SJP.pl
Wikipedia
duży wymarły płaz tarczogłowy; labiryntodont
SJP.pl
podgromada dużych wymarłych płazów tarczogłowych; meandrowce, labiryntodonty
SJP.pl
rodzaj dinozaura z grupy pachycefalozaurów
SJP.pl
Stegoceras – rodzaj dinozaura z grupy pachycefalozaurów. Żył na terenach Ameryki Północnej w epoce kredy późnej, od około 77,5 do 74 milionów lat temu. Pierwsze okazy z Alberty (Kanada) opisano w 1902, na ich podstawie nazwano gatunek typowy S. validum. Nazwa rodzajowa oznacza „rogate sklepienie”, a epitet gatunkowy znaczy „silny”. Przez lata w rodzaju tym umieszczano kilka innych gatunków, ale przeniesiono je do odrębnych rodzajów albo uznano za młodsze synonimy. Obecnie pozostały tylko S. validum i S. novomexicanum. Status tego ostatniego, ustanowionego w 2011 dzięki skamieniałościom z Nowego Meksyku, jest dyskutowany.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. żart. czynność, której nazwy mówiący nie potrafi określić
Wiktionary
(1.1) Mógłbyś mi stegować te firanki, bo nie mogę dosięgnąć?
(1.1) Steguj te okruchy ze stołu.
Wiktionary
czas. wytegować, odtegować
przym. stegowany
Wiktionary
rodzaj dinozaura ptasiomiednicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. paleont. nazwa systematyczna|Stegosaurus|ref=tak., rodzaj dinozaura żyjącego w późnej jurze na terenie zachodniej Ameryki Północnej;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju stegozaur (1.1)
Wiktionary
Stegozaur (łac. Stegosaurus) – rodzaj dinozaura ptasiomiednicznego żyjącego w późnej jurze (późny kimeryd-wczesny tyton) na terenie dzisiejszej zachodniej Ameryki Północnej.
W 2006 jego szczątki znaleziono też w Portugalii, co dowodzi obecności zwierzęcia w Europie. Z powodu charakterystycznych płyt na grzbiecie i kolców na ogonie należy do najbardziej rozpoznawalnych dinozaurów. Nazwa Stegosaurus znaczy „zadaszony jaszczur” i bierze źródłosłów ze starożytnej greki, od słów στέγος- (stegos- – „dach”) i σαῦρος (-sauros – „jaszczur”). W górnej formacji Morrison zidentyfikowano co najmniej 3 jego gatunki, znane z pozostałości około 80 osobników żyjących między 155 a 150 milionów lat temu, w środowisku zdominowanym przez olbrzymie zauropody, jak diplodok, kamarazaur czy apatozaur.
Wikipedia
(1.2) Poczta Polska wyemitowała znaczek pocztowy przedstawiający stegozaura.
Wiktionary
rodzaj dinozaura ptasiomiednicznego
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Stein – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Środkowa Frankonia, w regionie Industrieregion Mittelfranken, w powiecie Fürth. Leży w Okręgu Metropolitarnym Norymbergi, ok. 6 km na południowy zachód od centrum Norymbergi i ok. 5 km na południowy wschód od Zirndorfu, nad rzeką Rednitz, przy drodze B2, B14 i linii kolejowej Norymberga – Nördlingen.
Wikipedia
[czytaj: sztajnbach] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: stajnbek] nazwisko, m.in. John Steinbeck (1902-68) - amerykański pisarz i reporter, autor m.in. powieści "Grona gniewu" i "Na wschód od Edenu"
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: sztajnberg] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: sztajnic] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: sztajnkeler] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: stajnłej] fortepian marki Steinway and Sons
SJP.pl
Steinway & Sons, a także Steinway, (wymowa /ˈstaɪnweɪ/) – amerykańsko-niemieckie przedsiębiorstwo zajmujące się ręcznym produkowaniem fortepianów, założone w 1853 roku w Nowym Jorku, przez niemieckiego imigranta Heinricha Engelharda Steinwega (później Henry’ego E. Steinwaya).
Od 1995 roku Steinway & Sons wchodzi w skład konglomeratu Steinway Musical Instruments, który pod licznymi markami produkuje, oprócz fortepianów, instrumenty dęte, smyczkowe i perkusyjne.
Wikipedia
żartobliwie: stek
SJP.pl
1. kotlet z mięsa wołowego, wieprzowego lub cielęcego; steak
2. końcowy odcinek przewodu pokarmowego z ujściem dróg moczowych i płciowych, występujący u niektórych zwierząt; kloaka
3. nagromadzenie, najczęściej czegoś złego, niepożądanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. potrawa z kawałka mięsa krojonego w poprzek włókien mięśniowych lub ryby krojonej w poprzek kręgosłupa, zazwyczaj grillowany lub smażony w głębokim oleju;
(1.2) zool. końcowa rozszerzona część jelita występująca u prawie wszystkich kręgowców
(1.3) przen. nagromadzenie, zbiorowisko czegoś (zwykle w sensie negatywnym)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O smaku steku decyduje temperatura i czas smażenia.
(1.3) Zatrzymany mężczyzna niespodziewanie obrzucił ich stekiem wyzwisk.
Wiktionary
IPA: stɛk, AS: stek
Wiktionary
(1.1)
:: przym. stekowy
(1.2)
:: rzecz. stekowiec mzw.
Wiktionary
(1.2) kloaka
Wiktionary
1. wydawać głośne westchnienia;
2. uskarżać się na coś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. stęknąć)
(1.1) wydawać ciężkie westchnienia
(1.2) mówić zacinająć się
(1.3) uskarżać się
Wiktionary
rzecz. stękanie n., stęknięcie n., stękała m., Stękała ż./mos.
Wiktionary
potocznie: osoba uskarżająca się na coś; narzekacz, maruda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rzem. czeladnik piekarski zajmujący się nadymaniem ciasta
Wiktionary
rzecz. stękanie n., stęknięcie n.
czas. stękać ndk.
Wiktionary
Steklinek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Czernikowo, nad jeziorem Steklin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 543 mieszkańców. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Czernikowo.
W miejscowości urodziła się Teresa Palczewska, polska aktorka i tancerka.
Był własnością Gabriela Wojciecha Nałęcza.
Wikipedia
Steknica (kaszb. Stéknëcô) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Wicko przy drodze wojewódzkiej nr 214 i trasie linii kolejowej Lębork-Łeba. Wieś jest częścią składową sołectwa Łebieniec.
Do 1954 w granicach miasta Łeby. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
głośne, krótkie westchnienie wydawane z bólu lub przy wysiłku fizycznym; stęk
SJP.pl
prymitywny typ ssaka charakteryzujący się jajorodnością, zamieszkujący Australię, Tasmanię i Nową Gwineę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Monotremata|Bonaparte|ref=tak., rząd prymitywnych jajorodnych ssaków;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zróżnicowanie taksonomiczne stekowców w przeszłości było jednak większe, a obecnie grupa ta jest jedynie reliktowa.
Wiktionary
rzecz. stekowiec mzw.
Wiktionary
prymitywny typ ssaka charakteryzujący się jajorodnością, zamieszkujący Australię, Tasmanię i Nową Gwineę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwierzę, w którego budowie anatomicznej przewody moczowe i płciowe uchodzą do steku
Wiktionary
(1.1) Kolczatka australijska, będąc stekowcem, znosi jaja.
Wiktionary
rzecz. stek mrz., stekowce nmos.
przym. stekowy
Wiktionary
→ stek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stekiem, dotyczący steku
Wiktionary
rzecz. stek mrz., stekowiec mzw.
Wiktionary
1. środkowa część łodygi i korzenia;
2. pomnik nagrobny w postaci czworokątnej, stojącej płyty kamiennej, rozpowszechniony w okresie starożytności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Stela (στήλη stélē – słup, łac. stela, stele) – ustawiona pionowo ozdobna płyta kamienna z inskrypcją lub płaskorzeźbioną dekoracją, w starożytności wznoszona w różnych celach; także pionowa płyta nagrobna.
W cywilizacjach starożytnego Bliskiego Wschodu stele pomnikowe z reguły upamiętniały dokonania władców, ich wojny, działalność budowlaną bądź doniosłe wydarzenia religijne (np. Stela sępów, Stela Naram-Sina, Stela Ur-Nammu).
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Stela i jestem astronomką z Olsztyna.
(1.1) 15 sierpnia przypadają imieniny Steli.
(1.1) Pani Stelo, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: ˈstɛla, AS: stela
Wiktionary
rzecz. stellit mrz.
:: war. Stella ż.
:: zdrobn. Stelka ż., Stelunia ż., Stelusia ż., Stelcia ż.
przym. stelarny
:: gwara. przest. Stelin, Stelowy
Wiktionary
(1.1) war. Stella; zdrobn. Stelka, Stelunia, Stelusia, Stelcia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w astronomii: dotyczący gwiazdy lub gwiazd; gwiazdowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gwiezdny, gwiazdowy, dotyczący gwiazd
Wiktionary
IPA: stɛˈlarnɨ, AS: stelarny
Wiktionary
przym. interstelarny
rzecz. Stela ż., Stella ż.
Wiktionary
(1.1) astralny
Wiktionary
konstrukcja, która podtrzymuje lub usztywnia coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szkielet z cienkich elementów do podparcia i usztywnienia poszycia z tkaniny lub folii;
(1.2) zestaw elementów (półek, stojaków, rozpórek itp.) służących do prezentowania towarów, eksponatów na wystawach, w sklepach
Wiktionary
Stelaż (z hol. Stellage – 'rusztowanie') – zestaw elementów (jak półki, stojaki, rurki rozporowe, ekrany itd.) służących do prezentacji eksponatów na wystawach.
Wikipedia
IPA: ˈstɛlaʃ, AS: stelaš
Wiktionary
przym. stelażowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Steli lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja daleka krewna z Olsztyna ma na imię Stella.
(1.1) […] a panienki wyglądają wprost wspaniale: i Pola, i Marysia, i Stella, i Wanda, i Stasia, i druga Marysia, i Dzidka, i Zosia, i wszędobylska Jadzia […]
(1.1) Stelle i Stele imieniny obchodzą 15 sierpnia.
Wiktionary
IPA: ˈstɛlːa, AS: ste•la
Wiktionary
rzecz. stellit mrz.
:: war. Stela ż.
:: zdrobn. Stelka ż., Stelcia ż., Stelunia ż., Stelusia ż.
przym. Stelin, stelarny
Wiktionary
(1.1) war. Stela; zdrobn. Stelka, Stelcia, Stelunia, Stelusia
Wiktionary
proces w geometrii polegający na konstruowaniu nowych wielokątów lub wielościanów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. proces rozszerzania ścian wielościanu w przestrzeni w taki sposób, że tworzą one nowy, bardziej złożony wielościan, zwykle o wyglądzie gwiaździstym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wielościan foremny (np. dwunastościan) może mieć kilka stellacji, z których najsłynniejszymi są np. wielki dwunastościan czy wielki dwudziestościan – znane jako wielościany Keplera–Poinsota.
Wiktionary
narzędziowy stop odlewniczy kobaltu charakteryzujący się bardzo wysoką twardością
SJP.pl
Stellit – stop odlewniczy kobaltu (44% do 67%), chromu (25% do 32%) i wolframu (2% do 14%) zawierający często także domieszki węgla (0,5% do 4%), żelaza i molibdenu. Stellity charakteryzują się bardzo wysoką twardością, do 64 HRC (bezpośrednio po odlaniu), a zarazem kruchością, wykazują dużą odporność na ścieranie i na wysokie temperatury (do 950 °C), a także wykazują dobrą odporność korozyjną.
Wikipedia
przestarzale: rzemieślnik zajmujący się wyrobem wozów oraz części do wozów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rzem. rzemieślnik, który zajmuje się wyrobem kół i innych części wozów, powozów, bryczek, sań itp.
Wiktionary
Kołodziej, stelmach (z niem. Stellmacher) – rzemieślnik zajmujący się wyrobem drewnianych wozów i kół.
Po zbudowaniu drewnianej części wozu przekazywano go do okucia kowalowi (który wykonywał części metalowe).
Wikipedia
IPA: ˈstɛlmax, AS: stelmaχ
Wiktionary
rzecz. stelmachowanie n.
czas. stelmachować
przym. stelmachowy
Wiktionary
czasownik
(1.1) wykonywać to, co stelmach
Wiktionary
(1.1) Kto mi stelmachuje tak głośno po północy, że nie mogę spać?
Wiktionary
rzecz. stelmach m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stelmachować.
Wiktionary
rzecz. stelmach mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Stelmachowski (forma żeńska: Stelmachowska; liczba mnoga: Stelmachowscy) – polskie nazwisko. Według danych z 2020 r. nazwisko to nosiły 344 osoby.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
warsztat, pracownia stelmacha
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w dwukonnym wozie: nieruchoma belka z hakami na orczyki; orczyca, sztelwaga
SJP.pl
dawniej: genealogia
SJP.pl
podporządkować coś (wypowiedź, przestrzeń itp.) w całości głównemu tematowi
SJP.pl
podporządkować coś (wypowiedź, przestrzeń itp.) w całości głównemu tematowi
SJP.pl
1. rodzaj dzieła łączącego elementy słowne i plastyczne, na który składa się obraz herbu oraz utwór liryczny o tematyce nawiązującej do motywów i scen przedstawionych na herbie, popularny w XVII i XVIII wieku;
2. wykres podobny do grafu, w którym za pomocą odpowiednio opisanych symboli (najczęściej małych liter alfabetu greckiego) przedstawia się zjawiska zachodzące w języku
SJP.pl
Wikipedia
1. przyrząd służący do odbijania pieczęci, wzoru;
2. znak fabryczny, pieczęć odbite na czymś za pomocą jakiegoś przyrządu;
3. słup w kopalni stanowiący podporę stropu wyrobiska;
4. narzędzie współpracujące z matrycą, wywierające nacisk na materiał w procesie tłoczenia lub kucia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd, który służy do odbijania wzoru lub tekstu;
(1.2) znak odbity przez stempel (1.1) na papierze, w laku
(1.3) słup stanowiący podporę stropu, np. wyrobiska w kopalni;
(1.4) narzędzie współpracujące z matrycą, które wywiera nacisk na materiał w procesie tłoczenia lub kucia
Wiktionary
Stempel – od niem. Stempel – słowo wieloznaczne:
Wikipedia
IPA: ˈstɛ̃mpɛl, AS: stẽmpel
Wiktionary
rzecz. stemplowanie n., podstemplowanie n., stemplówka ż.
:: zdrobn. stempelek m.
czas. stemplować, podstemplować, ostemplować
przym. stemplowy
Wiktionary
(1.1) pieczątka, pieczęć
(1.2) pieczątka
Wiktionary
zdrobnienie od: stempel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. mały stempel
Wiktionary
rzecz. stempel m., stemplowanie n., ostemplowanie n.
czas. stemplować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
maszyna do stemplowania; stemplownica
SJP.pl
związany z wyrabianiem stempli
SJP.pl
dawniej: rzemieślnik wyrabiający stemple, pieczątki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. odbijać na czymś stempel; pieczętować;
2. podpierać, obudowywać stemplami
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przystawiać stempel (pieczątkę) do dokumentu, listu
(1.2) wstawiać stempel (podporę) pod strop
Wiktionary
IPA: stɛ̃mˈplɔvat͡ɕ, AS: stẽmplovać
Wiktionary
rzecz. stempel m., stempelek m., stemplowanie n., podstemplowanie n., ostemplowanie n.
czas. podstemplować dk.
przym. stemplowy
Wiktionary
(1.1) pieczętować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opatrywanie czegoś odciskiem pieczęci
(1.2) górn. bud. zabezpieczanie tunelu, pomieszczenia itp. przed zawaleniem przy pomocy podpór (stempli)
Wiktionary
rzecz. stempel m., stempelek m., stemplownica ż., stemplownik m., ostemplowanie n., podstemplowanie n.
czas. ostemplować dk., stemplować ndk., podstemplować
przym. stemplowy
Wiktionary
(1.1) pieczętowanie
Wiktionary
dawna opłata skarbowa; podatek stemplowy
SJP.pl
maszyna do stemplowania; stemplarka
SJP.pl
pracownik zajmujący się podpieraniem ścian stemplami
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. jednostka siły równa 1000 niutonów;
2. brytyjski pistolet maszynowy z czasów drugiej wojny światowej, mający charakterystyczny magazynek z boku broni
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
komik wygłaszający monolog przed publicznością; stand-uper, standuper, stand uper, stand-upowiec, standupowiec, stand upowiec, stendapowiec
SJP.pl
komiczka wygłaszająca monolog przed publicznością; standuperka, stand uperka, stand-uperka
SJP.pl
[czytaj: stendaPOwiec] komik wygłaszający monolog przed publicznością; stand-uper, standuper, stendaper, stand uper, stand-upowiec, stand upowiec, standupowiec
SJP.pl
określenie wykonawcze: rozciągając, rozszerzając
SJP.pl
[czytaj: stęDAL albo stenDAL] pisarz francuski (1783-1842), właściwie Henry Beyle
SJP.pl
Stendhal, właśc. Marie-Henri Beyle (ur. 23 stycznia 1783 w Grenoble zm. 23 marca 1842 w Paryżu) – francuski pisarz romantyk, prekursor realizmu w literaturze, wolnomularz.
Wikipedia
[czytaj: stędalowski] właściwy Stendhalowi
SJP.pl
[czytaj: stędalowy albo stendalowy] przymiotnik dzierżawczy - należący do Stendhala lub z nim związany
SJP.pl
przedłużenie kolumny masztu, służące do rozpinania górnych żagli skośnych
SJP.pl
Stenga – drugi licząc od pokładu segment wieloczłonowego masztu na jachcie, żaglowcu lub innym statku żaglowym. Stenga jest przymocowana do końcowej części kolumny masztu, do niej może być przymocowana w taki sam sposób bramstenga.
Dana stenga nosi nazwę od żagla noszonego na maszcie np. dla grotmasztu – grotstenga, bezanmasztu – bezanstenga.W przypadku bukszprytu, jego przedłużenie nosi nazwę bomstenga.
Wikipedia
zdrobnienie od: Stefania (imię żeńskie)
SJP.pl
Stenia – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje 22 gatunki występujące w Ameryce Południowej w takich krajach jak: Boliwia, Brazylia, Kolumbia, Ekwador, Gujana, Peru, Trynidad i Tobago, Wenezuela.
Wikipedia
1. w psychologii: mocny, silny, aktywny;
2. uczucie steniczne - uczucie wyzwalające energię życiową jednostki i pobudzające ją do działania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. silny, mocny, aktywny
Wiktionary
(1.1) Afekt, do którego doprowadziła człowieka np. rozpacz czy strach, może być steniczny albo asteniczny w zależności od tego, czy pobudził aktywność ruchową człowieka, czy też podziałał na nią hamująco.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Steni lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Stenka – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1593 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 1778 osoby. Nazwisko pochodzi od imion Stanisław, Stanibor lub Stanimir i jest najbardziej rozpowszechnione w północnej środkowej Polsce.
Wikipedia
w mitologii greckiej: jedna z trzech gorgon
SJP.pl
Steno (gr. Σθεννώ Sthennṓ bądź Σθεινώ Stheinṓ, łac. Sthenno bądź Stheino) – w mitologii greckiej jedna z trzech gorgon.
Wikipedia
przedrostek
(1.1) ekol. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wąski zakres tolerancji na dany czynnik
Wiktionary
(1.1) steno- + termiczny = stenotermiczny
(1.1) steno- + -biont = stenobiont
Wiktionary
organizm o wąskim zakresie tolerancji wobec czynników środowiska, np. goryl; stenotop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ekol. gatunek o wąskim zakresie tolerancji w stosunku do czynników środowiskowych;
Wiktionary
Stenobionty (gr.: stenós – wąski) – gatunki o wąskim zakresie tolerancji ekologicznej dla danego czynnika, np. goryl, koralowce rafy koralowej, porosty itp. Stenobionty są dobrymi bioindykatorami (gatunkami wskaźnikowymi) – ich występowanie świadczy o obecności lub działaniu określonego czynnika. W praktyce gatunki wskaźnikowe wykorzystuje się także do określania stanu środowiska (np. stopnia jego zanieczyszczenia).
Wikipedia
przystosowany do życia tylko w ściśle określonych warunkach
SJP.pl
zjawisko przystosowywania się organizmu do życia w ściśle określonych warunkach, przeciwieństwo eurybiotyzmu
SJP.pl
organizm odżywiający się niewieloma rodzajami (oligofag) lub jednym rodzajem (monofag) pokarmu
SJP.pl
Stenofag – zwierzę z wąską (jęz. grecki steno - "wąski") specjalizacją pokarmową ograniczającą się albo do jednego źródła (monofag) albo małej liczby źródeł pokarmu (oligofag). Przeciwieństwem jest zwierzę bez specjalizacji pokarmowej (pantofag) lub z szeroką specjalizacją pokarmową (polifag).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się małą tolerancją w stosunku do rodzaju spożywanego pożywienia
Wiktionary
zjawisko znoszenia tylko małych różnic w sile oświetlenia swojego otoczenia przez organizm, przeciwieństwo euryfotyzmu
SJP.pl
osoba zapisująca tekst metodą stenografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba potrafiąca zapisywać metodą stenografii; ten, kto stenografuje
Wiktionary
Stenograf – osoba biegle posługująca się stenografią, czyli umiejąca pisać pismem stenograficznym. W środowisku autorów systemów stenograficznych oraz adeptów kursów stenografii utrwaliła się zasada, że stenografem nazwać się może osoba, która osiągnęła biegłość praktyczną w sztuce stenografii, tj. potrafiąca zapisać i odczytać stenogram i (kryterium uznaniowe) chętnie posługująca się stenografią.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. stenografia ż., stenogram m.
:: fż. stenografka ż.
czas. stenografować ndk.
przym. stenograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) стэнаграфіст m., стэнаграф m.
* hiszpański: (1.1) estenógrafo m.
* rosyjski: (1.1) стенографист m., стенограф m.
* słowacki: (1.1) stenograf m.
* ukraiński: (1.1) стенограф m., стенографіст m.
źródła.
== stenograf (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) stenograf
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. stenografia ż., stenogram m.
:: fż. stenografka ż.
czas. stenografować ndk.
przym. stenograficzny
Wiktionary
sposób szybkiego pisania za pomocą umownych znaków i skrótów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sposób pisania za pomocą umownych symboli, konwencji i skrótów, pozwalający notować w tempie ludzkiej mowy;
Wiktionary
Stenografia (gr. stenós „ciasny”, gráphein „pisać”), tachygrafia (gr. tachýs „szybki”) – skrócona, symboliczna metoda zapisu; zwiększa jego szybkość lub zwięzłość, w porównaniu z tradycyjnymi dla danego języka metodami. Istnieje wiele form zapisu stenograficznego, więcej niż klasycznych alfabetów, czyli tzw. pisma długiego. Najlepsze z nich pozwalają dobrze wytrenowanemu stenografowi pisać szybciej niż ktokolwiek zdolny jest mówić.
Wikipedia
IPA: ˌstɛ̃nɔˈɡrafʲja, AS: stẽnografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. stenograf mos.
przym. stenograficzny
Wiktionary
(1.1) przest. rzad. rychłopis
Wiktionary
dotyczący stenografii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z stenografią; wykonany metodą stenografii
Wiktionary
rzecz. stenografia ż., stenogram mrz., stenograf mos., stenografka ż.
czas. stenografować ndk.
przysł. stenograficznie
Wiktionary
kobieta, która zapisuje tekst metodą stenografii
SJP.pl
pisać za pomocą umownych znaków i skrótów
SJP.pl
zapis stenograficzny
SJP.pl
Stenogram – efekt pracy stenografa, zapis przy pomocy metody stenografii przemówienia, wykładu, zebrania, dyskusji, debaty lub innych notatek. Dla zapewnienia jego czytelności dla nieobeznanych ze stenografią konieczna jest jego transkrypcja na alfabet powszechnie używany w danym kraju.
Stenogramem bywa określany również przetranskrybowany stenogram (np. stenogram z posiedzenia Sejmu). Takie rozumienie stanowi skrót myślowy, niezgodny ze ścisłym znaczeniem terminu.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się małą tolerancją w stosunku do różnych wielkości zasolenia
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się małą tolerancją w stosunku do wahań wilgotności
Wiktionary
choroba powstająca w wyniku zmian w naczyniach wieńcowych i niedokrwienia mięśnia serca; dusznica bolesna; dławica piersiowa
SJP.pl
specjalista badający formy i rodzaje pisma stenograficznego
SJP.pl
rodzaj dinozaura z grupy pachycefalozaurów
SJP.pl
Stenopeliks (Stenopelix valdensis) – dinozaur z grupy pachycefalozaurów (Pachycephalosauria).
Żył w epoce wczesnej kredy (ok. 125 mln lat temu) na terenach współczesnej Europy. Długość ciała ok. 1,5 m. Jego szczątki znaleziono w Niemczech.
Wikipedia
zapis treści stenogramu za pomocą znaków standardowego alfabetu
SJP.pl
rodzaj zauropsyda z rzędu ichtiozaurów
SJP.pl
Stenopteryg (Stenopterygius) – ichtiozaur z rodziny Stenopterygiidae.
Żył we wczesnej i na początku środkowej jury (aalen) na terenach obecnej Europy. Długość ciała ok. 2-3,5 m. Jego szczątki znaleziono w Niemczech, Francji, Anglii, Belgii, Luksemburgu i być może w Szwajcarii.
Wikipedia
posiadający wąski zakres tolerancji względem temperatury
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się małą tolerancją w stosunku do zmian temperatury
Wiktionary
zjawisko znoszenia tylko niewielkich wahań temperatury otoczenia przez organizm, przeciwieństwo eurytermizmu
SJP.pl
rodzaj dinozaura z rodziny pachycefalozaurów; stygimoloch
SJP.pl
organizm o wąskim zakresie tolerancji wobec czynników środowiska, np. goryl; stenobiont
SJP.pl
→ stenotop
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. cechujący się małą tolerancją w stosunku do czynników środowiska i występujący w ściśle określonych warunkach o niewielkich wahaniach wartości tych czynników
Wiktionary
rzecz. stenotop
Wiktionary
umiejętność przystosowania się organizmów do wąskiego zakresu zmienności czynników środowiska
SJP.pl
pisanie na maszynie stenograficznej
SJP.pl
Stenografia (gr. stenós „ciasny”, gráphein „pisać”), tachygrafia (gr. tachýs „szybki”) – skrócona, symboliczna metoda zapisu; zwiększa jego szybkość lub zwięzłość, w porównaniu z tradycyjnymi dla danego języka metodami. Istnieje wiele form zapisu stenograficznego, więcej niż klasycznych alfabetów, czyli tzw. pisma długiego. Najlepsze z nich pozwalają dobrze wytrenowanemu stenografowi pisać szybciej niż ktokolwiek zdolny jest mówić.
Wikipedia
osoba zajmująca się pisaniem lub odtwarzaniem notatek na maszynie stenograficznej przy użyciu skróconej, symbolicznej metody zapisu (stenografii)
SJP.pl
kobieta pisząca na maszynie stenograficznej
SJP.pl
w medycynie: zawężenie np. tętnicy nerkowej, aorty, odległości między kręgami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zwężenie
Wiktionary
Wikipedia
proteza wewnątrznaczyniowa, stosowana w celu poprawienia końcowego efektu zabiegu angioplastyki
SJP.pl
Wikipedia
określenie wykonawcze: powstrzymując, opóźniając, z trudem
SJP.pl
rodzaj pierwotniaka z typu orzęsków, mający kształt trąbki zakończonej otworem gębowym, przytwierdzonym do podłoża długą nóżką, obejmujący około 20 gatunków
SJP.pl
Wikipedia
o głosie lub śmiechu: bardzo silny, donośny (od Stentora, bohatera "Iliady")
SJP.pl
stalowa lina na statku zaczepiona za stengę, podtrzymująca maszt z boków zebezpieczając przed wygięciem lub złamaniem
SJP.pl
Wikipedia
dojść do jakichś wniosków na podstawie teoretycznego rozumowania; wyteoretyzować
SJP.pl
równina porośnięta różnymi gatunkami wysokich traw, występująca na obszarach strefy umiarkowanej o klimacie suchym, kontynentalnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. część ciała łącząca stopę z golenią;
(1.2) jeźdz. czterotaktowy, najwolniejszy chód konia, osła i muła;
(1.3) zool. czterotaktowy wzór chodu zwierzęcia czworonożnego;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: stępić
Wiktionary
Step – formacja roślinna stref umiarkowanych, zwykle wielogatunkowa, ale bez drzew. W pokrywie roślinnej znaczną rolę odgrywają trawy, którym towarzyszą kseromorficzne rośliny zielne, rzadko także krzewy. Stepy kształtują się na obszarach pod wpływem klimatu kontynentalnego – z gorącym i suchym latem oraz mroźną i wietrzną zimą. Warunki takie uniemożliwiają rozwój roślin drzewiastych i krzewów. Pierwotnie termin „step” odnosił się tylko do formacji euroazjatyckiej, jednak stosowany jest też w szerokim znaczeniu obejmując typowe dla innych kontynentów formacje trawiaste, takie jak preria w Ameryce Północnej i pampa w Ameryce Południowej.
Wikipedia
(1.1) W skład stępu u człowieka wchodzi siedem kości.
Wiktionary
przysł. stępem, stępa, stępo
rzecz. stępowanie n.
Wiktionary
dawne, prymitywne urządzenie służące do obłuskiwania i kruszenia ziarna na kaszę, złożone z misy i ubijaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kulin. urządzenie używane do obłuskiwania i kruszenia ziarna na kaszę;
przysłówek
(2.1) daw. zob. stępem.
forma rzeczownika.
(3.1) D. lp. od: stęp
Wiktionary
Stępa:
Wikipedia
(1.1) Ze stępy wystawał drewniany stępor.
(2.1) Szliśmy stępa między miedzami, koniki niosły nas lekko, strzygąc uszami.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. stępor mrz.
(2.1)
rzecz. stęp mrz.
przysł. stępem, stępo
Wiktionary
(1.1) moździerz kaszarski
Wiktionary
koń poruszający się w wolnym tempie; człapak
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Stepanakertem, dotyczący Stepanakertu
Wiktionary
rzecz. Stepanakert mrz.
Wiktionary
(1.1) chankendzki
Wiktionary
[czytaj: stePAnakert] stolica Górskiego Karabachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Azji, stolica Górskiego Karabachu;
Wiktionary
Chankendi (azer. Xankəndi, orm. Խանքենդի, dawniej Stepanakert, orm. Ստեփանակերտ) – wyludnione miasto w Azerbejdżanie, w regionie Górski Karabach położone u podnóża Masywu Karabaskiego.
Wikipedia
(1.1) Stepanakert leży na obszarze stanowiącym terytorium sporne między Armenią i Azerbejdżanem.
Wiktionary
IPA: ˌstɛpãˈnakɛrt, AS: stepãnakert
Wiktionary
przym. stepanakercki
Wiktionary
(1.1) Chankendi; daw. Wararakn
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Stepaniuk (nieodmienne) – polskie i ukraińskie nazwisko. W styczniu 2022 roku w Polsce nosiły je 2384 osoby, w tym 1313 mężczyzn oraz 1071 kobiet. Według danych z 2002 roku najwięcej (825), osób z tym nazwiskiem mieszkało w województwie podlaskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) jeźdz. o biegu: wolno
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: stęp
Wiktionary
(1.1) Jechaliśmy stępem, przyglądając się opuszczonym gospodarstwom.
Wiktionary
rzecz. stęp mrz.
przysł. stępa, stępo
Wiktionary
przyrząd gimnastyczny do ćwiczenia sprawności nóg; stepper
SJP.pl
[czytaj: sztefan]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
[czytaj: sztefan]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) anglosaskie imię żeńskie, Stefania
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stephanie była w trakcie pakowania przed przeprowadzką, a ostatnie dwa koty Rona niedawno odeszły za tęczowy most, więc przejął opiekę nad znajdkami.
Wiktionary
[czytaj: stiwen] obce imię męskie
SJP.pl
Stephen – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Minnesota, w hrabstwie Marshall.
Wikipedia
[czytaj: stiwen] obce imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: STIwenson] nazwisko, m.in. George Stephenson (1781-1848) - wynalazca brytyjski
SJP.pl
Osoby o nazwisku Stephenson
Wikipedia
1. sprawiać, że coś przestaje być ostre, staje się tępe;
2. stępiać się - (o przedmiotach) przestawać być ostrym, stawać się tępym
SJP.pl
1. potocznie: nieostry
2. o zmysłach: osłabiony
SJP.pl
1. sprawić, że coś przestanie być ostre, stanie się tępe;
2. stępić się - (o przedmiotach) przestać być ostrym, stać się tępym
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|tępić.
Wiktionary
IPA: ˈstɛ̃mpʲit͡ɕ, AS: stẽmpʹić
Wiktionary
czas. tępić (się) ndk.
rzecz. tępienie ndk., stępienie dk.
przysł. tępo, tępawo
przym. tępy, tępawy
Wiktionary
w łowiectwie: potrzask na zwierzynę; wnyki, szczęki, żelazko
SJP.pl
1. sprawić, że coś przestanie być ostre, stanie się tępe;
2. stępić się - (o przedmiotach) przestać być ostrym, stać się tępym
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stępić.
Wiktionary
IPA: stɛ̃mˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: stẽmpʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. tępić (się) ndk., stępić (się) dk.
rzecz. tępienie ndk.
przysł. tępo, tępawo
przym. tępy, tępawy
Wiktionary
Stępin (niem. Stampen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. sprawić, że coś przestanie być ostre, stanie się tępe;
2. stępić się - (o przedmiotach) przestać być ostrym, stać się tępym
SJP.pl
wiązanie szkieletu kadłuba statku; kil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. techn. główna, podłużna belka konstrukcyjna umieszczona w osi na dnie kadłuba statku wodnego;
Wiktionary
Stępka, kil – oś konstrukcyjna szkieletu statku wodnego, jest najniższym elementem konstrukcyjnym jednostki pływającej, biegnie od dziobu do rufy, stanowi podstawę wytrzymałości strukturalnej kadłuba. Stępka występuje w postaciach belkowej i płaskiej. Na stępce opierają się wręgi, a na żaglowcach w nadstępkach także pionowe maszty. Położenie stępki jest symbolem rozpoczęcia budowy jednostki pływającej.
Wikipedia
(1.1) Do stępki mocowane są wręgi (żebra) związane dennikami, które tuż przy stępce mają otwory – szpigaty (myszki) pozwalające spłynąć wodzie do najniżej położonej części kadłuba, czyli zęzy.
Wiktionary
IPA: ˈstɛ̃mpka, AS: stẽmpka
Wiktionary
rzecz. nadstępka ż., stępa ż., stępnik m.
przym. stępkowy
Wiktionary
(1.1) kil
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Stępkowski (forma żeńska: Stępkowska; liczba mnoga: Stępkowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 2142 osoby Wówczas najwięcej, 353, Stępkowskich mieszkało w województwie warszawskim.
Ród herbowy noszący herb Suchekomnaty.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z stępką, dotyczący stępki
Wiktionary
rzecz. stępka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj jaszczurki z rodziny jaszczurkowatych; Eremias
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. rzeka w Polsce
SJP.pl
Stepnica (do 1945 niem. Groß Stepenitz, daw. Stobnica, hist. Stepenitze) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Stepnica. Położona na pograniczu Równiny Goleniowskiej i Doliny Dolnej Odry, nad Roztoką Odrzańską i uchodzącą do niej rzeką Gowienicą. W mieście znajduje się port morski i kąpielisko morskie.
Według danych z 31 grudnia 2009 r. Stepnica miała 2082 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Stepnica
SJP.pl
mieszkaniec Stepnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Stepnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) daw. zob. stępem.
Wiktionary
(1.1) Jadąc stępo, zaobserwowałem, że klacz lekko utyka.
Wiktionary
rzecz. stęp mrz.
przysł. stępa, stępem
Wiktionary
Stępocin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Nekla.
Wieś duchowna Stępocino, własność biskupstwa poznańskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie pyzdrskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
rodzaj ssaków z podrodziny jeży
SJP.pl
Stepojeż (Hemiechinus) – rodzaj ssaków z podrodziny jeży (Erinaceinae) w obrębie rodziny jeżowatych (Erinaceidae).
Wikipedia
podłużny tłuczek do kruszenia, miażdżenia różnych substancji lub materiałów albo do wbijania czegoś w podłoże; stąpor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. ubijak do tłuczenia ziarna w stępie
(1.2) techn. ciężki ubijak do wyrównywania ziemi lub wbijania pali
(1.3) górn. narzędzie do wprowadzania naboju w otwór strzałowy
Wiktionary
rzecz. stęporek mrz.
Wiktionary
(1.1) war. stąpor
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stępor
(1.2) mały stępor
Wiktionary
rzecz. stępor mrz.
Wiktionary
tańczyć, uderzając rytmicznie podkutymi obcasami i czubkami butów o podłogę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stępować.
Wiktionary
Stepowanie (ang. step – krok) – rodzaj tańca polegający na wystukiwaniu rytmu za pomocą butów podkutych metalowymi blaszkami. Oprócz ruchu stóp tancerz może także poruszać całym ciałem, w zależności od stylu stepowania, bądź efektu jaki chce się uzyskać. W stepie irlandzkim tancerze tradycyjnie trzymają ręce splecione za sobą utrzymując korpus wyprostowany, w stepie amerykańskim wraz z plastycznym korpusem biorą czynny udział w tańcu.
Wikipedia
rzecz. stęp m., stępak m.
czas. stępować ndk.
Wiktionary
przekształcać się w step lub podobne zbiorowisko trawiaste
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) geogr. zamieniać się w step
Wiktionary
rzecz. step m.
Wiktionary
ptak z rodziny o tej samej nazwie, żyjący na stepach Azji i Afryki
SJP.pl
Stepówka nadnidziańska (Gampsocleis glabra) – gatunek ciepłolubnego, euroazjatyckiego owada z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Jest gatunkiem kserotermofilnym. Występuje na trawiastych stepach, murawach lub wrzosowiskach – od Hiszpanii po zachodnią Syberię. W Polsce występuje tylko na Ponidziu – krajowa populacja szacowana jest na kilkaset osobników. W kilku krajach Europy został uznany za gatunek wymarły.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Pterocliformes|Huxley|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Stepówki, stepówkowate – rząd (Pterocliformes) oraz rodzina (Pteroclidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje gatunki pustynne, półpustynne i stepowe, zamieszkujące Azję, Afrykę oraz południowo-zachodnią Europę (Półwysep Iberyjski i południową Francję).
Wikipedia
(1.1) Podstawą pokarmu stepówek są nasiona, pędy i pąki roślin.
Wiktionary
rzecz. stepówka ż.
Wiktionary
o cechach stepówkowatych (rząd ptaków)
SJP.pl
Stepówki, stepówkowate – rząd (Pterocliformes) oraz rodzina (Pteroclidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje gatunki pustynne, półpustynne i stepowe, zamieszkujące Azję, Afrykę oraz południowo-zachodnią Europę (Półwysep Iberyjski i południową Francję).
Wikipedia
o cechach stepówkowatych (rząd ptaków)
SJP.pl
nazwisko, np. Jarema Stępowski (1925-2001), aktor
SJP.pl
1. typowy dla stepu, żyjący, rosnący na stepie;
2. związany ze stepem (tańcem), np. krok stepowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stepem, dotyczący stepu
(1.2) związany ze stepem i stepowaniem, dotyczący stepu i stepowania
Wiktionary
(1.1) W krajobrazie stepowym dominują trawy.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. step m., stepowienie n.
(1.2)
rzecz. step m., stepowanie n.
Wiktionary
przyrząd gimnastyczny do ćwiczenia sprawności nóg; steper
SJP.pl
Stepper – stacjonarne urządzenie treningowe do ćwiczenia przede wszystkim dolnych partii mięśni. Ruchy wykonywane na stepperze przypominają chodzenie po schodach lub wspinanie się pod górkę.
Wikipedia
Stępuchowo – wieś pałucka w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Damasławek.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa pilskiego.
W latach 1458–1523 Stępuchowo posiadało prawa miejskie.
Wikipedia
1. urządzenie do kierowania statkiem wodnym lub powietrznym; rudel;
2. kierownictwo, zarządzanie czymś;
3. jednostka objętości stosowana w Polsce do 1953 roku; metr sześcienny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. żegl. urządzenie służące do nadania i utrzymania kierunku ruchu statku wodnego lub powietrznego;
(1.2) przen. książk. kierowanie, zarządzanie czymś
Wiktionary
Ster – ruchome urządzenie będące częścią jednostki pływającej lub statku powietrznego (patrz: powierzchnie sterowe samolotu), służące zarówno do utrzymywania, jak i do zmiany kierunku ruchu. Działanie steru zmienia kątową orientację jednostki w przestrzeni.
Wikipedia
(1.1) Widząc przeszkodę maksymalnie wychylił ster.
Wiktionary
IPA: stɛr, AS: ster
Wiktionary
rzecz. sternik mos., sterowiec mrz., sterowanie n., sterownik mrz., sterówka ż., przesterowanie n.
czas. sterować ndk.
przym. sterowy
przysł. sterowniczo
Wiktionary
(1.2) kierownictwo
Wiktionary
1. zmarnować, zniszczyć, nadwerężyć coś głównie przez ciężką pracę, trudy, zmartwienia itp.; styrać;
2. dawniej: podrzeć, zniszczyć coś przez długie używanie;
3. dawniej: roztrwonić (majątek, bogactwa);
4. dawniej: sterać się -
a) stracić siły, zdrowie przez pracę, trudy, męczący tryb życia itp.;
b) o majątku, bogactwach itp.: rozstać roztrwonionym
SJP.pl
jednostka miary kąta bryłowego; stereoradian
SJP.pl
Steradian (sr od gr. στέρεος – stężały, twardy, masywny, przestrzenny i łac. radius – promień) – jednostka SI określająca miarę kąta bryłowego; niemianowana jednostka pochodna tego układu.
Jest to miara kąta bryłowego o wierzchołku w środku kuli, wycinającego z powierzchni tej kuli pole równe kwadratowi jej promienia. Tak zdefiniowana miara kąta bryłowego przyjmuje wartości rzeczywiste z przedziału [0,4\pi ].
Wikipedia
w chemii: czteropierścieniowy związek bez podstawników, z którego zbudowany jest steroid; cyklopentanoperhydrofenantren
SJP.pl
potocznie: bardzo zmęczony, wyczerpany wykonywaniem ciężkiej pracy; wykończony, styrany, utyrany, zatyrany, spracowany
SJP.pl
prawa burta statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. prawa burta statku patrząc z rufy na dziób
Wiktionary
Burta – strona na statku wodnym, każda z połówek jednostki pływającej, rozdzielonych płaszczyzną symetrii kadłuba. Termin ten ma wiele pokrewnych znaczeń począwszy od całości jednej z połówek kadłuba, poprzez poszycie jednej z połówek (lub część poszycia nad obłem), aż do litej bariery na dużej jednostce, otaczającej odkryty pokład, będącej de facto nadburciem, a nie burtą. Jednak o tym, że coś znajduje się na jednej z burt, mówi się także wtedy, gdy to coś znajduje się nawet znacznie powyżej najwyższego pokładu (np. światła na masztach mogą być w osi jednostki, lub na jednej z burt).
Wikipedia
gruczoł u mężczyzn i samców ssaków wytwarzający wydzielinę wchodzącą w skład nasienia; gruczoł krokowy; prostata
SJP.pl
Gruczoł krokowy, stercz, prostata (łac. prostata, od starogreckiego προστάτης prostátēs, strażnik) – nieparzysty narząd mięśniowo-gruczołowy będący częścią męskiego układu płciowego. Wydzielina prostaty to mętna, biaława ciecz o charakterystycznym zapachu (to ona nadaje zapach spermie), stanowiąca nośnik plemników. Odczyn wydzieliny jest, w zależności od badań, podawany jako lekko kwasowy (pH 6,1- 6,5) albo lekko zasadowy (pH 7,31).
Wikipedia
czasownik
(1.1) wystawać poza jakąś powierzchnię, stać na sztorc
(1.2) pot. stać długo i bezczynnie
(1.3) gwara więzienna stać
Wiktionary
(1.1) Gdy sterczące widzę cycki / Wpadam w nastrój poetycki
(1.2) Czemu się tak spóźniasz? Sterczę już tutaj pół godziny!
Wiktionary
IPA: ˈstɛrt͡ʃɛt͡ɕ, AS: sterčeć
Wiktionary
rzecz. sterczenie n., stercz m., sterczyna ż.
przym. sterczący, sterczynowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sterczeć.
Wiktionary
IPA: stɛrˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: sterčẽńe
Wiktionary
czas. sterczeć
Wiktionary
pionowy, wieńczący element dekoracji architektonicznej, stosowany też czasem w meblarstwie i w zwieńczeniach ołtarzy
SJP.pl
Pinakiel (inaczej fiala, sterczyna) – pionowy element dekoracyjny w postaci smukłej kamiennej wieżyczki, zakończonej od góry iglicą, której krawędzie udekorowane są żabkami i która zwieńczona jest kwiatonem. W postaci bardziej ozdobnej miał kształt ażurowej kapliczki z maswerkami. Jest charakterystyczny dla architektury gotyckiej i neogotyckiej.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Sterdyń (do 2006 Sterdyń-Osada) – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, Ma status sołectwa, Jest siedzibą gminy Sterdyń oraz parafii św. Anny. Leży na historycznym Podlasiu.
Sterdyń dawniej był miastem – uzyskał lokację miejską przed 1737 rokiem, został zdegradowany w 1869 roku.
Wikipedia
mieszkaniec Sterdyni (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Sterdyni (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. potocznie: stereofoniczny (używane po określanym rzeczowniku);
2. efekt polegający na odtworzeniu i przekazaniu dźwięków przez sprzęt w taki sposób, że dają wrażenie rozmieszczonych w przestrzeni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stereofoniczny
przysłówek
(2.1) stereofonicznie
rzeczownik, rodzaj nijaki
(3.1) pot. urządzenie lub zestaw stereofoniczny
Wiktionary
Stereofonia (pot. stereo z gr. στερεός "twardy, stały, sztywny, przestrzenny" i φωνή "dźwięk, ton, głos") – elektroakustyczna metoda odbierania, zapisywania, transmitowania i odtwarzania dźwięku, tak aby u słuchającego wywołać wrażenie przestrzennego rozmieszczenia jego źródeł. Zapis dźwięku odbywa się za pomocą co najmniej dwóch niezależnych mikrofonów, osobno dla kanału lewego i prawego, transmisja zaś poprzez dwa oddzielne kanały do dwóch osobnych głośników.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. stereofonia ż.
przym. stereofoniczny
przysł. stereofonicznie
przedr. stereo-
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
por|mono|kwadro.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stereo
źródła.
== stereo (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-stereo.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) stereofonia
przymiotnik
(2.1) stereofoniczny, stereo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: stɛˈrɛɔ, AS: stereo
Wiktionary
rzecz. stereofonia ż.
przym. stereofoniczny
przysł. stereofonicznie
przedr. stereo-
Wiktionary
1. podium w świątyni rzymskiej;
2. podbudowa świątyni greckiej
SJP.pl
Stereobat (gr. στερεοβάτης z στέρεος „stężały, twardy, masywny, przestrzenny” i βάτος „stąpający”):
Wikipedia
rzadko: fotograficzna nasadka stereoskopowa służąca do robienia zdjęć plastycznych; stereoobiektyw (rzadko)
SJP.pl
rodzaj dinozaura z rodziny ankylozaurów; euoplocefal, skolozaur
SJP.pl
dział zajmujący się strukturą przestrzenną cząstek chemicznych oraz zależnością między ich budową a przebiegiem reakcji, w jakiej biorą udział
SJP.pl
Stereochemia – dział chemii zajmujący się badaniem trójwymiarowej struktury cząsteczek i jej wpływem na własności tych cząsteczek.
Stereochemia zajmuje się czterema podstawowymi zagadnieniami:
Wikipedia
Stereochromia - technika w sztuce, wykorzystywana w malarstwie ściennym, fresków i obrazów, polegająca na zabezpieczeniu pomalowanej powierzchni (podłoża i farb) przed negatywnym działaniem wpływów atmosferycznych lub wandalizmem za pomocą preparatów, np.: szkło wodne, wodorotlenek glinowy, kwas krzemowo-fluorowy.
Wikipedia
elektroakustyczna metoda zapisywania, odbierania, transmitowania i odtwarzania dźwięku, dająca wrażenie przestrzennego rozmieszczenia jego źródeł
SJP.pl
Stereofonia (pot. stereo z gr. στερεός "twardy, stały, sztywny, przestrzenny" i φωνή "dźwięk, ton, głos") – elektroakustyczna metoda odbierania, zapisywania, transmitowania i odtwarzania dźwięku, tak aby u słuchającego wywołać wrażenie przestrzennego rozmieszczenia jego źródeł. Zapis dźwięku odbywa się za pomocą co najmniej dwóch niezależnych mikrofonów, osobno dla kanału lewego i prawego, transmisja zaś poprzez dwa oddzielne kanały do dwóch osobnych głośników.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest stereofoniczne
Wiktionary
rzecz. stereofonia ż.
przym. stereofoniczny
przysł. stereofonicznie
Wiktionary
przymiotnik od: stereofonia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektron. akust. taki, który wykorzystuje technikę stereofonii
Wiktionary
rzecz. stereo n., stereofonia ż., stereofoniczność ż.
przysł. stereofonicznie, stereo
przym. stereo
Wiktionary
(1.1) stereo
Wiktionary
Stereofotografia, fotografia stereoskopowa – technika polegająca na wykonaniu dwóch zdjęć obiektu z różnych punktów widzenia.
Obserwacja takich zdjęć polega na patrzeniu prawym okiem na fotografię wykonaną z prawego punktu widzenia i lewym okiem – z przeciwnego punktu. Daje to wrażenie iż przedmioty te znajdują się w trójwymiarowej przestrzeni. Naturalność, właściwość takiej techniki osiąga się przez wyrównanie kątów widzenia i odstępów optycznych.
Wikipedia
Wikipedia
przyrząd służący do przedstawiania powierzchni brył geometrycznych na płaszczyźnie
SJP.pl
perspektywiczne przedstawianie brył geometrycznych na płaszczyźnie, w sposób zachowujący wierność kątów
SJP.pl
1. para zdjęć tego samego przedmiotu wykonanych w ten sposób, że przy ich obserwacji w stereoskopie otrzymuje się trójwymiarowy obraz;
2. przestrzenny, trójwymiarowy obraz jakiejś rzeczy, uzyskany jedną z licznych technik
SJP.pl
Stereogram, obraz stereoskopowy – obraz przedstawiony na płaszczyźnie w taki sposób, aby sprawiał wrażenie trójwymiarowego. Wrażenie to widz może osiągnąć przy zastosowaniu specjalnych okularów o różnobarwnych szkiełkach lub odpowiednio ustawiając wzrok (np. rozszczepiając go) – użyty sposób jest zależny od techniki, jaką utworzono stereogram.
Wikipedia
jeden ze związków różniących się jedynie przestrzennym ułożeniem atomów; izomer przestrzenny
SJP.pl
Stereoizomery – izomery przestrzenne, związki chemiczne, w których atomy połączone są w tych samych sekwencjach, a różnią się jedynie ułożeniem przestrzennym.
Stereoizomery dzielą się na:
Wikipedia
urządzenie do badania serca metodą stereokardiografii
SJP.pl
dział mechaniki zajmujący się odkształceniami i naprężeniami w poszczególnych częściach rożnych konstrukcji
SJP.pl
dział geometrii dotyczący własności figur geometrycznych przestrzennych
SJP.pl
Stereometria – geometria przestrzeni trójwymiarowej. Pojęcie to odnosi się najczęściej do przestrzeni euklidesowej, ale może też dotyczyć przestrzeni hiperbolicznej i rzutowej.
Przedmiotem jej badań są własności brył oraz przekształcenia izometryczne i afiniczne przestrzeni.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. związany z stereometrią, dotyczący stereometrii
Wiktionary
rzecz. stereometria ż.
Wiktionary
rzadko: fotograficzna nasadka stereoskopowa służąca do robienia zdjęć plastycznych; stereobiektyw
SJP.pl
przestarzale: jednostka miary kąta bryłowego; steradian
SJP.pl
przyrząd optyczny dający możliwość uzyskania trójwymiarowych obrazów sfotografowanych obiektów
SJP.pl
Stereoskop – przyrząd optyczny, służący do obserwowania fotografii stereoskopowych. Fotografia stereoskopowa składa się z dwóch zdjęć tego samego obiektu, ale wykonanych z różnych punktów widzenia (zob. stereoskopia). Patrzący przez stereoskop widz ma wrażenie przestrzenności i trójwymiarowości oglądanej sceny.
Wikipedia
Stereoskopia – technika obrazowania oddająca wrażenie normalnego widzenia stereoskopowego, to znaczy odwzorowująca nie tylko kształt i kolor obiektów, ale także ich wzajemne zależności przestrzenne, odległość od obserwatora i głębię sceny.
Wymaga dostarczenia do mózgu dwóch obrazów, widzianych z perspektywy lewego i prawego oka. W tym celu wykonuje się parę zwykłych dwuwymiarowych obrazów (stereoparę), reprezentujących obiekt lub scenę z dwóch punktów widzenia, oddalonych tak jak oczy obserwatora. Obrazy składowe stereopary są bardzo podobne, ale różnią się nieco kątem widzenia obiektów i szczegółami wzajemnego przesłaniania się obiektów w scenie. To właśnie te drobne różnice niosą informację o trzecim wymiarze.
Wikipedia
1. w medycynie: metoda wprowadzania do określonych miejsc w mózgu elektrody (lub innego urządzenia) celem pobudzenia lub uszkodzenia ośrodka mózgowego;
2. w biologii: reakcja ruchowa wolno poruszających się organizmów na bodziec kierunkowy - dotyk, polegająca na ich ścisłym przywieraniu do podłoża; tigmotaksja
SJP.pl
Tigmotaksja, stereotaksja – rodzaj taksji polegający na ruchu pojedynczych komórek lub całych organizmów w odpowiedzi na bodźce dotykowe. Odgrywa ona znaczącą rolę adaptacyjną w warunkach słabego oświetlenia. Przykłady:
Wikipedia
uproszczony obraz kogoś lub czegoś, zwykle oparty na częściowo fałszywych sądach, funkcjonujący w świadomości społecznej i niełatwo zmieniający się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. uproszczona konstrukcja myślowa zawierająca irracjonalne bądź fałszywe przeświadczenie dotyczące różnych zjawisk, instytucji, osób, a najczęściej innych grup społecznych;
(1.2) poligr. rodzaj matrycy drukarskiej do druku wypukłego
(1.3) inform. adnotacja grupująca inne adnotacje
Wiktionary
Stereotyp (z gr. στερεός „twardy, stały, sztywny, przestrzenny” i τυπος „wzór, odcisk”) – konstrukcja myślowa zawierająca komponent poznawczy, emocjonalny i behawioralny oraz uproszczone przeświadczenie dotyczące genezy różnych zjawisk, w tym dotyczących innych grup społecznych. Jako pierwszy terminu „stereotyp” na określenie uproszczonych schematów, klisz i wyobrażeń, którymi ludzie posługują się do oceniania i kategoryzowania, użył Walter Lippmann w swojej książce „Opinia Publiczna”.
Wikipedia
(1.1) W świecie arabskim funkcjonuje stereotyp Tunezyjczyka jako osoby uparcie odżegnującej się od swojej arabskości.
(1.1) Stereotyp przyjęty może być przez jednostkę w wyniku własnych obserwacji, przejmowania poglądów innych osób, wzorców przekazywanych przez społeczeństwo, może być także wynikiem procesów emocjonalnych (…).
(1.2) Między technicznymi wynalazkami XIX wieku pierwsze prawie miejsce zajmują stereotypy.
Wiktionary
IPA: ˌstɛrɛˈɔtɨp, AS: stereotyp
Wiktionary
rzecz. stereotypowość ż., stereotypizacja ż., stereotypownia ż., stereotypnia ż., stereotypia ż., stereotyper m., stereotypowanie n.
czas. stereotypować
przym. stereotypowy
przysł. stereotypowo
Wiktionary
(1.1) cliché, szablon
Wiktionary
Stereotypia – ciągłe powtarzanie bezcelowych lub rytualnych ruchów, postaw ciała, wypowiedzi występujące u osób z niepełnosprawnością intelektualną, z zaburzeniami ze spektrum autystycznego, dyskinezami późnymi, stereotypowym zaburzeniem ruchowym, a także z innymi zaburzeniami. Stereotypią może być wykonywanie prostych ruchów, takich jak kołysanie ciałem, a także złożonych, jak na przykład naprzemienne krzyżowanie nóg, a także wykonywanie ruchów marszowych w miejscu. Stereotypie słowne to perseweracje.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprowadzanie czegoś do stereotypu, tworzenie stereotypu
Wiktionary
Stereotyp (z gr. στερεός „twardy, stały, sztywny, przestrzenny” i τυπος „wzór, odcisk”) – konstrukcja myślowa zawierająca komponent poznawczy, emocjonalny i behawioralny oraz uproszczone przeświadczenie dotyczące genezy różnych zjawisk, w tym dotyczących innych grup społecznych. Jako pierwszy terminu „stereotyp” na określenie uproszczonych schematów, klisz i wyobrażeń, którymi ludzie posługują się do oceniania i kategoryzowania, użył Walter Lippmann w swojej książce „Opinia Publiczna”.
Wikipedia
(1.1) Obiektem stereotypizacji (uprzedzenia) może być: przynależność rasowa i etniczna, zawód, hobby, płeć, preferencje seksualne czy religia, wygląd zewnętrzny, choroba — praktycznie wszystko.
Wiktionary
IPA: ˌstɛrɛɔtɨpʲiˈzat͡sʲja, AS: stereotypʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. stereotyp m., stereotypowość ż., stereotypownia ż., stereotypnia ż., stereotypia ż., stereotyper m., stereotypowanie n.
czas. stereotypować
przym. stereotypowy
przysł. stereotypowo
Wiktionary
(1.1) kategoryzacja, generalizowanie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) zgodnie ze stereotypem
Wiktionary
(1.1) Sprawę braku popularności w Szwajcarii Jana Pawła II też przedstawiono błędnie i stereotypowo - że niby tylko protestanci nie lubią papieża.
Wiktionary
IPA: ˌstɛrɛɔtɨˈpɔvɔ, AS: stereotypovo
Wiktionary
rzecz. stereotyp m., stereotypowość ż., stereotypizacja ż., stereotypownia ż., stereotypnia ż., stereotypia ż., stereotyper m., stereotypowanie n.
czas. stereotypować
przym. stereotypowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest stereotypowe; cecha tych, którzy są stereotypowi
Wiktionary
rzecz. stereotyp m., stereotypizacja ż.
przym. stereotypowy
przysł. stereotypowo
Wiktionary
zgodny z stereotypem, niezmienny, szablonowy, tradycyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zgodny ze stereotypem, niezmienny, szablonowy, tradycyjny
(1.2) zawsze taki sam, powtarzający się bez zmian
Wiktionary
IPA: ˌstɛrɛɔtɨˈpɔvɨ, AS: stereotypovy
Wiktionary
rzecz. stereotyp m., stereotypowość ż., stereotypizacja ż., stereotypownia ż., stereotypnia ż., stereotypia ż., stereotyper m., stereotypowanie n.
czas. stereotypować
przysł. stereotypowo
Wiktionary
(1.1) tradycyjny
(1.2) banalny, nieskomplikowany, normalny, oklepany, pospolity, prosty, przeciętny, rutynowy, schematyczny, skostniały, standardowy, szablonowy, sztampowy, tradycyjny, trywialny, tuzinkowy, typowy, utarty, utrwalony, zwyczajny, zwykły
Wiktionary
stereowizja cyfrowa - technika obrazowa umożliwiająca rekonstrukcję scen trójwymiarowych na podstawie obrazów pozyskanych z przynajmniej dwóch sensorów optyczno-elektronicznych
SJP.pl
dawniej: uprawa gruntów przy użyciu nawozów naturalnych lub sztucznych
SJP.pl
Sterków – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Sterkowiec – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Brzesko.
W Sterkowcu znajduje się przystanek kolejowy, przez który przebiega linia kolejowa nr 91 Kraków Główny – Medyka.
Integralne części miejscowości: Łężcz, Na Bagnie, Piaski.
W roku 2021 w Sterkowcu mieszkały 962 osoby, z czego 52,3% mieszkańców stanowiły kobiety, a 47,7% mężczyźni.
Wikipedia
ryba słodkowodna z rodziny jesiotrowatych; czeczuga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Acipenser ruthenus|L.|ref=tak., gatunek słodkowodnej, wędrownej ryby z rodziny jesiotrowatych;
Wiktionary
Sterlet, czeczuga (Acipenser ruthenus, Huso ruthenus) – gatunek słodkowodnej, wędrownej ryby z rodziny jesiotrowatych (Acipenseridae).
Wikipedia
(1.1) Zjadane chętnie przez sterleta są: larwy owadów, skąposzczety, drobne skorupiaki, a także małe ryby.
Wiktionary
(1.1) czeczuga
Wiktionary
w żeglarstwie: deska zawieszona poziomo na linach za burtą, umożliwiająca wykonywanie tam niektórych robót
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. deska do prac wywieszona za burtę statku
Wiktionary
Nazwisko
Technika
Wikipedia
IPA: ˈstɛrlʲĩŋk, AS: sterlʹĩŋk
Wiktionary
(1.1) ławka bosmańska
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Sterlitamakiem, dotyczący Sterlitamaku
Wiktionary
rzecz. Sterlitamak mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, położone w Baszkortostanie;
Wiktionary
Sterlitamak (ros. Стерлитамак, Stierlitamak, baszk. Стәрлетамаҡ / Stärletamaq) – miasto w Rosji. Jest położone w zachodniej części kraju, w Baszkortostanie. W 2020 liczyło 276 394 mieszkańców. W mieście znajduje się wyższa szkoła pedagogiczna oraz muzeum historyczno-krajoznawcze. W Sterlitamak funkcjonuje port rzeczny.
Wikipedia
przym. sterlitamacki
Wiktionary
ostatni, tylny maszt na wielomasztowych statkach o pełnym ożaglowaniu rejowym; krzyżmaszt, krojcmaszt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. tylny maszt co najmniej trójmasztowca o ożaglowaniu rejowym
Wiktionary
Stermaszt (krojcmaszt) – ostatni maszt na żaglowcach minimum trzymasztowych, pod warunkiem, że znajduje się na nim ożaglowanie rejowe. Ożaglowanie to może zajmować cały maszt lub tylko wyższe piętra żagli, współdzieląc lub oddając niższe piętra ożaglowaniu skośnemu. Stermaszt występuje wyłącznie na żaglowcach typu fregata.
Wikipedia
(1.1) krojcmaszt, kreuzmaszt, środ. krojc
Wiktionary
przeprowadzić prace zmniejszające straty ciepła w budynku
SJP.pl
żeglarz uprawniony do prowadzenia jachtów motorowych po wodach śródlądowych
SJP.pl
[czytaj: sztern] tygodnik niemiecki
SJP.pl
Stern („gwiazda”) – ilustrowany tygodnik ukazujący się w Niemczech. Założony w 1948 roku, w 2000 jego nakład wynosił około miliona egzemplarzy.
W 1983 roku wzbudził międzynarodową sensację, publikując w odcinkach rzekome dzienniki Adolfa Hitlera. Historycy wykazali jednakże, iż była to mistyfikacja, a tygodnik długo musiał odzyskiwać zaufanie czytelników.
Na rynku niemieckim postrzegany jest jako główny konkurent tygodnika „Der Spiegel”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. trznadel
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sternal, styrnadel.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. trznadel
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sternadel, styrnadel.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ptok.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|trznadel.
źródła.
== sternal (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) anat. mostkowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sternadel, styrnadel.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Sternberg – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Ludwigslust-Parchim, siedziba Związku Gmin Sternberger Seenlandschaft.
Wikipedia
[czytaj: stern] nazwisko, m.in. Laurence Sterne (1713-1768) - pisarz angielski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. kierowanie statkiem lub łodzią za pomocą steru;
2. kierowanie organizacją, ludźmi; kierownictwo;
3. zespół ludzi zarządzających organizacją, ludźmi; kierownictwo;
4. praca, zawód sternika
SJP.pl
1. żeglarka obsługująca ster;
2. kobieta mająca stopień sternika
SJP.pl
Sterniczka zwyczajna, sterniczka, sterniczka białogłowa (Oxyura leucocephala) – gatunek średniej wielkości ptaka z podrodziny sterniczek (Erismaturinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae). Występuje plamowo od południowo-zachodniej Europy i północno-zachodniej Afryki po środkową Azję, północno-zachodnie Chiny i Mongolię. Sporadycznie zalatuje do Polski. Jest to gatunek zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. żeglarz obsługujący ster;
2. stopień żeglarski;
3. żeglarz mający stopień sternika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. żegl. żeglarz kierujący danym obiektem pływającym
(1.2) żegl. stopień żeglarski niższy od stopnia kapitana i żeglarz posiadający ów stopień
Wiktionary
Sternik – osoba kierująca jednostką pływającą (statkiem, łodzią itp.) z pomocą steru (urządzenia sterowego).
Na większych statkach i okrętach sternik jest jednym z członków załogi (zwykle nie musi być oficerem), który kieruje okrętem wypełniając polecenia kapitana (dowódcy). Do zadań sternika należy przede wszystkim utrzymywanie zadanego kursu, wyznaczonego na widoczny obiekt na brzegu lub poprzez odniesienie do stron świata (kurs kompasowy).
Wikipedia
rzecz. ster mrz., sterniczka ż.
czas. sterować ndk.
Wiktionary
drażniący bojowy środek trujący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny z podgrupy drażniących bojowych środków trujących, nazywanej sternitami, działający drażniąco na drogi oddechowe, błony śluzowe, oczy i skórę powodując kichanie, kaszel, podrażnienia oczu i górnych dróg oddechowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Adamsyt jest sternitem.
Wiktionary
IPA: ˈstɛrʲɲit, AS: sterʹńit
Wiktionary
przym. sternitowy
Wiktionary
drażniący bojowy środek trujący
SJP.pl
Sternity (łac. sternuere – kichać; ang. sternutator, sternutatory agent) – podgrupa drażniących bojowych środków trujących. Są ciałami stałymi o bardzo małej lotności, przez co mogą być stosowane jedynie w postaci aerozolu.
Wikipedia
Sternowo – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Chojnice.
Wieś jest częścią składową sołectwa Lotyń.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
brzuszna (spodnia) część segmentów tułowia i odwłoku stawonogów
SJP.pl
Wikipedia
związek organiczny biologicznie czynny; steryd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. zob. steryd.
Wiktionary
Steroidy, sterydy – organiczne związki chemiczne, specyficzne lipidy, których wspólną cechą jest występowanie w ich cząsteczkach szkieletu węglowego w postaci czterech sprzężonych pierścieni, czyli steranu (cyklopentanoperhydrofenantrenu).
Wikipedia
(1.1) Żaden zapowiedziany i oficjalny test na steroidy nie jest w stanie wykryć ich stosowania, jeśli odpowiednio zatrze się ślady.
Wiktionary
przym. steroidowy
Wiktionary
→ steroid; sterydowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z steroidami, dotyczący steroidów
Wiktionary
rzecz. steroid mrz.
Wiktionary
(1.1) sterydowy
Wiktionary
związek chemiczny z grupy sterydów; steryna
SJP.pl
Sterole, steryny – organiczne związki chemiczne, alkohole należące do steroidów. Powstają poprzez formalne podstawienie atomu węgla w pozycji 3 w szkielecie steroidu przez grupę hydroksylową.
Wikipedia
element usterzenia umieszczony na krawędzi spływu skrzydła samolotu; elewon
SJP.pl
Sterolotki (elewony) – powierzchnie sterowe samolotu, stosowane w niektórych konstrukcjach. Łączą w sobie funkcje sterów wysokości oraz lotek. Mogą być wychylane w tym samym kierunku i wtedy pełnią rolę sterów wysokości, zaś przy wychyleniu w przeciwnych kierunkach pełnią rolę lotek.
Stosowane głównie w samolotach bez usterzenia poziomego, w układach latającego skrzydła oraz w samolotach z układem klasycznym o małym wydłużeniu skrzydeł a także w samolotach o zmiennej geometrii skrzydeł.
Wikipedia
1. wyznaczać kierunek, trasę za pomocą steru
2. kierować jakimiś działaniami, wpływać na coś, rządzić czymś
3. kierować pracą, ruchem urządzeń, maszyn za pomocą komputera, pilota itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) żegl. wyznaczać kierunek za pomocą steru
(1.2) kierować jakimiś działaniami, wpływać na coś, rządzić czymś
(1.3) kontrolować pracę urządzenia
Wiktionary
IPA: stɛˈrɔvat͡ɕ, AS: sterovać
Wiktionary
rzecz. sterówka ż., ster m., sterowiec m., sterownik m., sternik m., sterownia ż., sterowanie n.
przym. sterowniczy, sterowy
przysł. sterowniczo
Wiktionary
(1.2) kierować, być u steru, manewrować, manipulować
Wiktionary
Sterowalność (ang. controllability) – możliwość wpływania na stan badanego obiektu.
Wikipedia
dający się sterować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|sterować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌstɛrɔˈvãɲɛ, AS: sterovãńe
Wiktionary
czas. sterować
rzecz. ster m., sterowiec mrz., sterownik mrz.
Wiktionary
1. taki, który podlega wpływom, regulacjom (np. gospodarka sterowana)
2. taki, którym daje się kierować za pomocą odpowiednich urządzeń (np. sterowane pociski rakietowe)
SJP.pl
aerostat z napędem silnikowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. sterowalny, podłużny balon napełniony gazem lżejszym od powietrza, posiadający własny napęd;
Wiktionary
Sterowiec – aerostat (statek powietrzny lżejszy od powietrza), od balonu różniący się posiadaniem steru i napędu, dzięki którym może się samodzielnie poruszać, niezależnie od otaczającego go powietrza.
Wikipedia
IPA: stɛˈrɔvʲjɛt͡s, AS: sterovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. ster m., sterownia ż., sterownik m., sterowność ż., sterowalność ż., sterowanie n.
czas. sterować ndk.
przym. sterowcowy, sterowny, sterowalny
Wiktionary
(1.1) cepelin
Wiktionary
pióro w ogonie ptaka służące do sterowania kierunkiem lotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. pomost nawigacyjny jednostki pływającej
(1.2) ornit. ogonowe pióro ptasie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wolant najczęściej usytuowany jest na sterówce.
(1.2) Niektóre ptaki wykorzystują sterówki w rytuałach godowych.
Wiktionary
rzecz. ster mrz.
czas. sterować ndk.
przym. sterowniczy, sterowy
przysł. sterowniczo
Wiktionary
pomieszczenie na statku mieszczące przyrządy sterownicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, z którego czymś się steruje, zarządza
Wiktionary
Wikipedia
czas. sterować
rzecz. sterowiec mrz.
Wiktionary
Wikipedia
służący do sterowania
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: sterowny
SJP.pl
inform. program komputerowy albo plik odpowiedzialny za odpowiednią współpracę urządzenia peryferyjnego z komputerem i kontrolujący tę współpracę; drajwer; driver
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. program obsługujący urządzenia podłączone do komputera
(1.2) techn. program lub urządzenie go wykonujące służące do sterowania układem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój aparat cyfrowy nie działa ze standardowymi systemowymi sterownikami.
Wiktionary
IPA: stɛˈrɔvʲɲik, AS: sterovʹńik
Wiktionary
rzecz. ster m., sterowiec m., sterowanie n.
czas. sterować ndk.
przym. sterowny, sterowy
Wiktionary
(1.1) driver, drajwer, firmware, kontroler
(1.2) kontroler
Wiktionary
Sterowność - cecha procesu lub obiektu (np. samolotu, statku) określająca jego podatność na sygnały sterujące (np na wychylenie wolantu, obrót koła sterowego, ale także na zmianę sterującego napięcia elektrycznego na wejściu wzmacniacza), objawiająca się właściwą, przewidzianą reakcją na te sygnały.
Wikipedia
dający się prowadzić po obranym kursie, szybko i sprawnie reagujący na ruchy steru (np. sterowna łódź, sterowny samolot)
SJP.pl
przymiotnik od: ster (np. drążek sterowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z sterem, dotyczący steru
Wiktionary
rzecz. ster m., sterownik mrz., sterówka ż.
czas. sterować
Wiktionary
zmusić kogoś do czegoś przemocą
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. terroryzować)
(1.1) polit. użyć przemocy w celu zastraszenia
Wiktionary
(1.1) Babka z chemii sterroryzowała nas klasówką.
Wiktionary
rzecz. terror mrz., terroryzm mrz., terrorysta mos., terrorystka ż., sterroryzowanie n., terroryzowanie n.
czas. terroryzować ndk.
przym. terrorystyczny
przysł. terrorystycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. użycie przemocy w celu zastraszenia
Wiktionary
(1.1) Procesy pokazowe miały na celu sterroryzowanie społeczeństwa, rozbijanie solidarności poszczególnych grup społecznych, złamanie woli oporu.
Wiktionary
rzecz. terror mrz., terroryzm mrz., terrorysta mos., terrorystka ż., terroryzowanie n.
czas. terroryzować ndk., sterroryzować dk.
przym. terrorystyczny
przysł. terrorystycznie
Wiktionary
wiele przedmiotów położonych jeden na drugim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór leżących na sobie przedmiotów
(1.2) inform. rodzaj pamięci w komputerze;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdzieś na przedmieściu pokazują mi stertę połamanych dzid, łuków, maczug i strzał. Wojownicy złożyli broń, którą następnie policja na wszelki wypadek zniszczyła.
Wiktionary
IPA: ˈstɛrta, AS: sterta
Wiktionary
(1.1) stos, kupa
Wiktionary
maszyna układająca słomę lub siano w sterty
SJP.pl
taki, za pomocą którego można czymś kierować, np. zegar sterujący
SJP.pl
w chemii: przestrzenny, np. efekt steryczny
SJP.pl
związek organiczny biologicznie czynny; steroid
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. lipid zbudowany z czterech pierścieni węglowych, odpowiedzialny za przepływ krwi, regulujący przemianę materii, zachowania seksualne, przyrost tkanek lub pełniący inną określoną funkcję;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. obraź. człowiek silnie umięśniony
(2.2) pot. obraź. człowiek zażywający sterydy (1.1)
Wiktionary
Steroidy, sterydy – organiczne związki chemiczne, specyficzne lipidy, których wspólną cechą jest występowanie w ich cząsteczkach szkieletu węglowego w postaci czterech sprzężonych pierścieni, czyli steranu (cyklopentanoperhydrofenantrenu).
Wikipedia
(1.1) Krótkotrwale, w przypadku zapalenia spojówek, pomagają także sterydy, które należy stosować pod ścisłą kontrolą lekarza.
Wiktionary
rzecz. sterydziarz m.
przym. sterydowy
Wiktionary
(1.1) steroid
(2.1) kulturysta, obraź. ABS, sterydziarz
Wiktionary
potocznie: osoba zażywająca sterydy; sterydziarz
SJP.pl
przymiotnik od: steryd; steroidowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biochem. związany ze sterydem
Wiktionary
rzecz. sterydziarz mos., steryd
Wiktionary
(1.1) steroidowy
Wiktionary
pejoratywnie: kobieta zażywająca sterydy
SJP.pl
pejoratywnie: osoba zażywająca sterydy; sterydowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. uczn. obraź. człowiek silnie umięśniony, ćwiczący na siłowni
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj zrezygnowałem z siłowni "wysokiej klasy" w swojej miejscowości. Zrezygnowałem z powodu sterydziarzy ktorzy szydzą z ludzi rozciagających się i wykonujących głównie ćwiczenia na rzeźbę oraz wytrzymałość niż na masę..
Wiktionary
rzecz. steryd m.
przym. sterydowy
Wiktionary
(1.1) kulturysta, obraź. ABS, steryd
Wiktionary
1. część żeńskich narządów genitalnych u motyli;
2. część podstawki u podstawczaków, na której wyrasta zarodnik
SJP.pl
Wikipedia
1. zabieg chirurgiczny wykonywany w celu trwałego uniemożliwienia zajścia w ciążę lub pozbawienia zdolności płodzenia;
2. niszczenie drobnoustrojów za pomocą środków fizycznych i chemicznych;
3. metoda utrwalania żywności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. med. niszczenie drobnoustrojów i ich zarodników za pomocą czynników fizycznych i chemicznych przeprowadzane w celach antyseptycznych, do konserwacji produktów żywnościowych itp.;
(1.2) med. wet. pozbawianie płodności (zwykle podczas zabiegu chirurgicznego) przy jednoczesnym zachowaniu czynności hormonalnej gruczołów płciowych
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. sterylizator m., sterylność ż., sterylizowanie n., wysterylizowanie n.
czas. sterylizować ndk., wysterylizować dk.
przym. sterylizacyjny, sterylny
przysł. sterylnie
Wiktionary
(1.1) wyjaławianie, odkażanie, antyseptyka, dezynfekcja
Wiktionary
przymiotnik od: sterylizacja
SJP.pl
w medycynie: urządzenie do wyjaławiania materiałów i urządzeń medycznych; autoklaw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. aparat medyczny do sterylizacji
Wiktionary
rzecz. sterylizacja ż.
czas. sterylizować
Wiktionary
w medycynie: pomieszczenie w szpitalu, gdzie specjalnymi technikami niszczy się drobnoustroje i ich postacie zarodnikowe, gromadzące się na powierzchni narzędzi chirurgicznych i urządzeń medycznych
SJP.pl
1. niszczyć drobnoustroje za pomocą sterylizacji;
2. pozbawiać płodności z zachowaniem czynności hormonalnej gruczołów płciowych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wysterylizować)
(1.1) biol. med. niszczyć mikroorganizmy i ich spory
(1.2) biol. med. pozbawiać płodności
Wiktionary
rzecz. sterylizacja ż., sterylizator mrz., sterylizowanie n., wysterylizowanie n.
czas. wysterylizować dk.
przym. sterylizacyjny, sterylny
Wiktionary
(1.1) wyjaławiać
(1.2) kastrować
Wiktionary
1. niszczyć drobnoustroje za pomocą sterylizacji;
2. pozbawiać płodności z zachowaniem czynności hormonalnej gruczołów płciowych
SJP.pl
→ sterylny
SJP.pl
Sterylizacja, wyjaławianie – jednostkowy proces technologiczny polegający na zniszczeniu wszystkich, zarówno wegetatywnych, jak i przetrwalnikowych oraz zarodnikowych form mikroorganizmów. Sterylizacji można dokonać mechanicznie, fizycznie, bądź chemicznie, najczęściej używa się metod fizycznych. Prawidłowo wysterylizowany materiał jest jałowy – nie zawiera żadnych żywych drobnoustrojów (także wirusów) oraz ich form przetrwalnikowych.
Wikipedia
1. pozbawiony drobnoustrojów; jałowy, wyjałowiony;
2. pozbawiony wad i zniekształceń;
3. nieskazitelnie czysty;
4. niepodlegający wpływom zewnętrznym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) idealnie czysty i pozbawiony drobnoustrojów
Wiktionary
IPA: stɛˈrɨlnɨ, AS: sterylny
Wiktionary
rzecz. sterylność ż., sterylizowanie n., wysterylizowanie n., sterylizacja ż.
czas. sterylizować ndk., wysterylizować dk.
przysł. sterylnie
Wiktionary
(1.1) higieniczny, idealnie czysty, antyseptyczny, aseptyczny, jałowy, odkażony, wyjałowiony, wysterylizowany, zdezynfekowany, nieskażony, niezanieczyszczony
Wiktionary
związek chemiczny z grupy sterydów; sterol
SJP.pl
stęskniać się - odczuwać dotkliwie brak kogoś lub czegoś
SJP.pl
stęsknić się - odczuwać dotkliwy brak kogoś podczas jego nieobecności
SJP.pl
książkowo: taki, który stęsknił się za kimś lub za czymś, odczuwa tęsknotę
SJP.pl
potocznie: przetestować, sprawdzić
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Stęszew (niem. Stensow, 1943-1945 Seenbrück) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew, nad Samicą Stęszewską, ok. 23 km na południowy zachód od Poznania.
Prywatne miasto szlacheckie Steszew położone było w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
Według danych z 1 stycznia 2024 roku miasto liczyło 5874 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Stęszewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Stęszewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
Stęszewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Miejscowość jest punktem początkowym konnego Wilczego szlaku.
Wikipedia
przymiotnik od: Stęszew
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(poligrafia) niech zostanie, jak było przed poprawką (wskazówka korektora dla zecera)
SJP.pl
słuchawka lekarska służąca do osłuchiwania narządów wewnętrznych, zakończona membraną z lejkiem; fonendoskop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przyrząd diagnostyczny służący do osłuchiwania pacjenta;
Wiktionary
Stetoskop (z gr. στήθος, stēthos – „pierś” i σκοπή, skopé – „obserwacja, ogląd”), inna nazwa to fonendoskop – przyrząd diagnostyczny stosowany w medycynie, służący do osłuchiwania pacjenta, głównie jego klatki piersiowej, serca i jamy brzusznej.
Wikipedia
(1.1) Lekarz wyjął stetoskop i rozpoczął osłuchiwanie malca.
Wiktionary
(1.1) fonendoskop, słuchawki lekarskie
Wiktionary
taki, który stetryczał (stał się zrzędliwy, zgorzkniały)
SJP.pl
stać się tetrykiem; zdziwaczeć
SJP.pl
kapelusz filcowy marki Stetson, podobny do kapelusza kowbojskiego
SJP.pl
Stetson – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Maine, w hrabstwie Penobscot.
Wikipedia
potocznie: partykuła uwydatniająca, że coś jest po myśli mówiącego; szczęśliwie, na szczęście
SJP.pl
partykuła
(1.1) pot. żart. …służąca do wyrażania zadowolenia, że dana sytuacja ma miejsce
Wiktionary
IPA: ˈstɛtɨ, AS: stety
Wiktionary
(1.1) na szczęście, szczęśliwie
Wiktionary
[czytaj: stiwen] obce imię męskie
SJP.pl
[czytaj: stiwens] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Osoby:
Wikipedia
stewia;
1. rodzaj roślin z rodziny astrowatych, obejmujący około 240 gatunków; skupnia;
2. słodzik z liści tej rośliny
SJP.pl
Stewia, skupnia (Stevia) – rodzaj z rodziny astrowatych. Obejmuje ok. 270 gatunków. Rośliny te występują w Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej sięgając na północy po Meksyk i Stany Zjednoczone. Naukowa nazwa rodzaju upamiętnia Pedro Jaime Esteve (zwanego Steviusem) – botanika i medyka z Walencji, zm. 1556.
Stevia rebaudiana jest rozpowszechniona w uprawie i wykorzystywana jako źródło stewiozydów i do słodzenia potraw i napojów.
Wikipedia
stewia;
1. rodzaj roślin z rodziny astrowatych, obejmujący około 240 gatunków; skupnia;
2. słodzik z liści tej rośliny
SJP.pl
dolna część szkieletu statku dzieląca się na część dziobową (stewa dziobowa, dziobnica) i część rufową (stewa rufowa, tylnica)
SJP.pl
Stewa – część szkieletu statku lub łodzi. Przedłużenie stępki w kierunku dziobu (stewa dziobowa, dziobnica) albo rufy (stewa rufowa, tylnica).
Stewa rufowa kończy rufową część kadłuba statku, łącząc poszycie burt. W przypadku statków wykonana jest zwykle jako staliwny odlew lub stalowa konstrukcja spawana, zawierająca wyjście okrętowego wału napędowego i zawieszenie steru.
Wikipedia
stewarcja kameliowata - roślina ozdobna z rodziny kameliowatych (herbatowatych)
SJP.pl
Stewarcja (Stewartia L.) – rodzaj roślin z rodziny herbatowatych (Theaceae). Obejmuje 22 gatunki. Dwa z nich rosną we wschodniej części Ameryki Północnej (Stewartia malacodendron i S. ovata). Pozostałe występują we wschodniej Azji od Wietnamu i Laosu, poprzez Chiny (gdzie jest ich największe zróżnicowanie), po Koreę i Japonię. Rośliny te rosną w lasach, ich kwiaty rozwijają się latem i zapylane są przez owady.
Wikipedia
[czytaj: stju-ard] mężczyzna pracujący na pokładzie statku lub samolotu, obsługujący pasażerów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lotn. mors. członek załogi statku lub samolotu obsługujący pasażerów;
Wiktionary
Steward – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Illinois, w hrabstwie Lee.
Wikipedia
IPA: ˈstʲjuwart, AS: stʹi ̯uu̯art
Wiktionary
rzecz.
:: fż. stewardesa ż.
Wiktionary
[czytaj: stju-ardesa] kobieta pracująca na pokładzie statku lub samolotu, obsługująca pasażerów; stewardessa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lotn. członkini załogi samolotu obsługująca pasażerów;
(1.2) mors. członkini załogi statku obsługująca pasażerów;
Wiktionary
Stewardesa, steward (pol. konwojent pokładu samolotu) – osoba pracująca w samolotach, na statkach i w pociągach. Obsługa pasażerów nie jest jedynym obowiązkiem stewardesy, ale ponieważ jest łatwa do zaobserwowania zawód bywa kojarzony bardziej z serwisem pokładowym niż z kwestiami bezpieczeństwa i obsługi samolotu.
Wikipedia
(1.1) W bardziej prestiżowych liniach oczywiście zarabia się więcej, a szczytem marzeń wszystkich pilotów i stewardes jest praca w liniach należących do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie stawki są najwyższe na świecie.
Wiktionary
IPA: ˌstʲjuwarˈdɛsa, AS: stʹi ̯uu̯ardesa
Wiktionary
rzecz.
:: fm. steward
Wiktionary
[czytaj: stju-ardessa] kobieta pracująca na pokładzie statku lub samolotu, obsługująca pasażerów; stewardesa
SJP.pl
Stewardesa, steward (pol. konwojent pokładu samolotu) – osoba pracująca w samolotach, na statkach i w pociągach. Obsługa pasażerów nie jest jedynym obowiązkiem stewardesy, ale ponieważ jest łatwa do zaobserwowania zawód bywa kojarzony bardziej z serwisem pokładowym niż z kwestiami bezpieczeństwa i obsługi samolotu.
Wikipedia
[czytaj: stju-ardka] pracownica służby informacyjno-porządkowej na imprezie masowej
SJP.pl
Wikipedia
stevia;
1. rodzaj roślin z rodziny astrowatych, obejmujący około 240 gatunków; skupnia;
2. słodzik z liści tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Stevia|Cavanilles|ref=tak., jeden z rodzajów roślin z rodziny astrowatych;
(1.2) spoż. naturalna substancja słodząca w postaci sproszkowanych liści i pąków albo skrystalizowanego ekstraktu ze Stevia rebaudiana, uprawnego gatunku stewii (1.1)
Wiktionary
Stewia, skupnia (Stevia) – rodzaj z rodziny astrowatych. Obejmuje ok. 270 gatunków. Rośliny te występują w Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej sięgając na północy po Meksyk i Stany Zjednoczone. Naukowa nazwa rodzaju upamiętnia Pedro Jaime Esteve (zwanego Steviusem) – botanika i medyka z Walencji, zm. 1556.
Stevia rebaudiana jest rozpowszechniona w uprawie i wykorzystywana jako źródło stewiozydów i do słodzenia potraw i napojów.
Wikipedia
(1.1) Liczne gatunki stewii występują w Ameryce od Chile po północny Meksyk.
(1.2) Stewia jest około 300 razy słodsza od białego cukru.
Wiktionary
IPA: ˈstɛvʲja, AS: stevʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. stewiozyd m., stewiol m.
Wiktionary
(1.1) skupnia
(1.2) stewiozyd, E960, glikozyd diterpenowy
Wiktionary
organiczny związek chemiczny pochodzący ze stewii, występujący w postaci glikozydów, m.in. stewiozydu, używanego jako środek słodzący
SJP.pl
Stewiol – organiczny związek chemiczny z grupy diterpenów. Wyizolowany po raz pierwszy z rośliny z gatunku Stevia rebaudiana w 1931. Budowa cząsteczki stewiolu została poznana dopiero w 1960.
Stewiol występuje w postaci glikozydów stewiolowych (m.in. stewiozydu, rebaudiozydu A czy rebaudiozydu M), stosowanych jako substancja słodząca w Paragwaju od 500 lat, a w Japonii od 1970. W ostatnich latach zyskują popularność również w Stanach Zjednoczonych i Europie.
Wikipedia
→ stewiol, np. glikozyd stewiolowy - glikozyd używany jako środek słodzący; stewiozyd
SJP.pl
glikozyd używany jako środek słodzący; glikozyd stewiolowy
SJP.pl
[czytaj: sztajer]
1. pojazd marki Steyr;
2. pistolet marki Steyr
SJP.pl
Wikipedia
1. zmniejszać ilość rozpuszczalnika w roztworze;
2. powodować krzepnięcie
SJP.pl
urządzenie do zwiększania zawartości czynnika w roztworze lub mieszaninie
SJP.pl
1. stan czegoś, co uległo stężeniu;
2. w przenośni: odrętwienie, martwota
SJP.pl
1. przejść ze stanu płynnego w stan półpłynny lub stały;
2. znieruchomieć pod wpływem jakichś emocji
SJP.pl
1. przejść ze stanu płynnego w stan półpłynny lub stały;
2. znieruchomieć pod wpływem jakichś emocji
SJP.pl
zagęścić coś, zwłaszcza roztwór, przez zmniejszenie ilości rozpuszczalnika, np. przez jego odparowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. zawartość substancji w mieszaninie odniesiona do jednostki objętości lub masy;
(1.2) bud. element konstrukcyjny zapewniający usztywnienie konstrukcji budowlanej;
(1.3) med. stężenie pośmiertne
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W ostatni weekend zostało przekroczone dopuszczalne stężenie tlenku węgla w powietrzu.
(1.1) Dowiedziałem się od lekarza, że mam zbyt wysokie stężenie glukozy we krwi.
(1.2) Sztywność żeber zapewniają pierścienie pośrednie z drewna oraz stężenie połaciowe.
Wiktionary
czas. stężeć, stężać
Wiktionary
(1.1) koncentracja
Wiktionary
przyrząd do mierzenia stężenia roztworu
SJP.pl
Stężnica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Baligród. Znajduje się ona w Bieszczadach. Przeważają tu pola, łąki i raczej pojedyncze domy. Miejscowości sąsiadujące z osadą to: Jabłonki, Baligród. Dojazd jest drogą powiatową.
Wikipedia
zagęścić coś, zwłaszcza roztwór, przez zmniejszenie ilości rozpuszczalnika, np. przez jego odparowanie
SJP.pl
zagęścić coś, zwłaszcza roztwór, przez zmniejszenie ilości rozpuszczalnika, np. przez jego odparowanie
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Stężycy (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Stężycy (wsi w Polsce)
SJP.pl
kierunek buddyzmu oparty na naukach Buddy i dążeniu do osiągnięcia nirwany, jedna z głównych szkół hinajany; therawada
SJP.pl
Sticharion (gr. στιχάριον) – szata używana jako element stroju liturgicznego w kościołach chrześcijańskich obrządków wschodnich, zwłaszcza bizantyjskich i pokrewnych, wywodząca się z chitonu, długiej sukni noszonej w starożytności. Symbolizuje czystość duszy. W obrządku rzymskim (łacińskim) odpowiednikiem sticharionu jest alba.
Wikipedia
w Kościele prawosławnym: hymn śpiewany między wersami psalmu; sticheron
SJP.pl
w Kościele prawosławnym: księga liturgiczna z hymnami śpiewanymi między wersami psalmu
SJP.pl
w Kościele prawosławnym: hymn śpiewany między wersami psalmu; sticher
SJP.pl
[czytaj: stiker] naklejka, nalepka
SJP.pl
Sticker – wieś w Anglii, w Kornwalii. Leży 55 km na północny wschód od miasta Penzance i 357 km na zachód od Londynu.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Joseph Eugene Stiglitz (ur. 9 lutego 1943 w Gary) – amerykański ekonomista, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii (2001) oraz John Bates Clark Medal (1979).
Wikipedia
1. struktura cytoplazmatyczna występująca m.in u pierwotniaków; plamka oczna;
2. dawna litera alfabetu grackiego, obecnie nieużywana;
3. część słupka roślin okrytonasiennych; znamię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. litera alfabetu greckiego, obecnie nieużywana w języku greckim; w greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 6; jest ligaturą liter sigma i tau;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na biurku leżała kartka z wykaligrafowaną stigmą koloru czerwonego.
Wiktionary
IPA: ˈstʲiɡma, AS: stʹigma
Wiktionary
dawniej: taśma do rejestrowania i odtwarzania dźwięku; stilo, stylo
SJP.pl
w fizyce: jednostka luminacji źródła światła w układzie CGS, zastąpionym przez układ SI
SJP.pl
Stilb (z gr. stilbei – błyszczeć, lśnić) – jednostka luminacji źródła światła w układzie CGS, oznaczana sb.
Nazwa wprowadzona ok. 1920 przez francuskiego fizyka André Blondela (1863-1938).
1 stilb jest luminancją powierzchni płaskiej o polu 1 cm^{2} i światłości 1 kandeli.
Wikipedia
węglowodór wielopierścieniowy stosowany jako scyntylator (substancja emitująca światło pod wpływem promieniowania jonizującego); stylben
SJP.pl
Stylben (stilben) – organiczny związek chemiczny z grupy wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych i nienasyconych. Występuje w dwóch odmianach izomerycznych trans i cis (izostilben). Tworzy bezbarwne lub żółtawe kryształy. Łatwo polimeryzuje tworząc polimer – polistilben.
Wikipedia
syntetyczny związek organiczny o działaniu żeńskich hormonów płciowych, mający postać bezbarwnych kryształów; stosowany w leczeniu chorób kobiecych; syntofolina
SJP.pl
Dietylostylbestrol, dietylostilbestrol, DES, stylbestrol, stilbestrol (łac. diethylstilbestrolum) – organiczny związek chemiczny, pochodna trans-stylbenu. Jest to wycofany z użycia lek doustny, będący niesteroidowym estrogenem. Zsyntetyzowano go po raz pierwszy w 1938.
Wikipedia
żółtawy lub biały minerał, uwodniony glinokrzemian wapnia i sodu; stylbit, desmin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. pospolity minerał z gromady krzemianów, kruchy, uwodniony glinokrzemian wapnia;
Wiktionary
Stilbit (Desmin) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Jest minerałem pospolitym.
Nazwa pochodzi od gr. stilbe = połysk; nazwa desmin od gr. desme = wiązka (snop) i nawiązuje do snopowych skupień tego minerału.
Wikipedia
(1.1) desmin
Wiktionary
człowiek ubierający się ekstrawagancko modnie, odznaczający się rażącymi manierami
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
dawniej: taśma do odtwarzania i rejestracji dźwięków; stil, stylo
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do szybkiego badania składu chemicznego stali metodą analizy widmowej; staloskop
SJP.pl
stylon (częściej);
1. mocne włókno poliamidowe;
2. tkanina z włókna o tej samej nazwie
SJP.pl
Wikipedia
ser angielski z pełnego mleka krowiego
SJP.pl
Wikipedia
metalowy rylec używany przez starożytnych Rzymian do pisania na tabliczkach woskowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. rodzaj rylca do pisania po woskowej tabliczce
(1.2) rzad. inform. narzędzie graficzne do ekranów dotykowych, kształtem przypominające długopis;
Wiktionary
(1.1) Najcenniejszymi znaleziskami, jakie odkryliśmy z Bohdanem Chmielewskim z Krakowa pod kierownictwem Dariusza Rozmusa, są: stalowe szydło, drewniana łyżka, monety, zdobiona sprzączka i stilus z brązu.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|stilus.
(1.2) etym|ang|stilus pen. < etymn|łac|stilus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stylus, stylo; (1.2) stilus pen, digital pen
* esperanto: (1.1) stileto, grifelo
źródła.
== stilus (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rylec
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) rylec
(1.2) rysik, stylus
Wiktionary
rzadziej: środek podniecający, pobudzający
SJP.pl
pobudka do działania, impuls, bodziec
SJP.pl
Sting, właśc. Gordon Matthew Sumner (ur. 2 października 1951 w Wallsend) – brytyjski muzyk, multiinstrumentalista, piosenkarz, kompozytor a także aktor. W latach 70. i 80. był liderem, głównym kompozytorem, wokalistą i gitarzystą basowym zespołu The Police. Odznaczony tytułem komandora Orderu Imperium Brytyjskiego.
Wikipedia
koktajl, na który składa się biały miętowy likier oraz brandy z lodem
SJP.pl
FIM-92 Stinger – przenośny, ręcznie odpalany, naprowadzany na podczerwień pocisk kierowany ziemia-powietrze produkowany w USA i używany przez amerykańskie siły zbrojne. System wszedł do służby w 1981 roku. Pociski Stinger zniszczyły do tej pory około 270 samolotów.
Wikipedia
określenie wykonawcze: przyciszając
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męski
(1.1) = System Teleinformatyczny Izby Rozliczeniowej
Wiktionary
określenie wykonawcze: rozciągając, przeciągając, opóźniając; stirando
SJP.pl
określenie wykonawcze: rozciągając, przeciągając, opóźniając; stiracchiando
SJP.pl
minerał, polimorficzna odmiana kwarcu
SJP.pl
Stiszowit (stiszofit) – jedna z form polimorficznych dwutlenku krzemu. Powstaje w temperaturze 1200–1400 °C pod ciśnieniem 160 tys. atm. Jest to odmiana o sieci rutylowej i najwyższej gęstości 4,28 g/cm3. Występuje naturalnie głównie w miejscach uderzeń meteorytów.
Wikipedia
szlachetny tynk złożony z mieszaniny gipsu, wapnia i drobnego piasku; używany do dekoracyjnych płaskorzeźb ściennych (sztukateria)
SJP.pl
Stiuk – należy do szlachetnych wypraw tynkarskich. Tradycyjnie występował w dwóch odmianach – stiuku wapiennego zwanego lustrzanym (stąd nazwa stucco – lustro) oraz odmiana stiuku gipsowego.
W odmianie wapiennej głównym składnikiem było długo dołowane wapno (nawet 30 lat), drobnoziarnisty piasek, niekiedy wypełniacz z pyłu marmurowego. Wymaga najwyższej jakości materiałów i staranności wykonawczej. Ze względu na grubą warstwę tynku razem z podkładem czas schnięcia sięga nawet sześciu miesięcy. Po całkowitym wyschnięciu, wstępnie wygładzoną powierzchnię nasyca się pastą woskową i poleruje miękką tkaniną. Ten rodzaj sztucznego marmuru nadaje się do zastosowań zewnętrznych.
Wikipedia
artysta lub rzemieślnik zajmujący się wykonywaniem sztukaterii i innych prac ze stiuku; sztukator
SJP.pl
przymiotnik od: stiuk
SJP.pl
rzadko: taki, który stlał (tląc się, spłonął, spalił się)
SJP.pl
rzadko: tląc się, spłonąć, spalić się; stlić się
SJP.pl
stlić się: tląc się, spalić się
SJP.pl
taki, który się stlił; stlały
SJP.pl
1. liczebnik główny oznaczający liczbę 100;
2. przenośnie: wielka ilość czegoś; mnóstwo; chmara
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 100;
liczebnik nieokreślony
(2.1) przen. bardzo dużo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jak wiadomo, jeszcze sto lat temu przyzwoita pani nie wychodziła z domu bez rękawiczek.
Wiktionary
IPA: stɔ, AS: sto
Wiktionary
rzecz. seta ż., setka ż., setnik m., sotnia ż., stówa ż., stokrotka ż., stówka ż., stóweczka ż., setuchna ż.
przym. setny
przysł. setnie
temsłow. sto-, stu-
Wiktionary
1. rodzaj kolumnowego portyku w antycznej architekturze greckiej;
2. szkoła filozoficzna stoików
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. starogrecka wydłużona hala kolumnowa, którą zamykała z tyłu ściana, często zdobiona malowidłami;
Wiktionary
Stoa (st.gr. στοά) – w architekturze starogreckiej była to wolno stojąca, wydłużona hala kolumnowa, którą zamykała z tyłu ściana, często zdobiona malowidłami. Stoy były miejscem handlu, ale służyły też do odpoczynku lub wykonywania zadań administracyjnych. Ich podstawowym przeznaczeniem było jednak zapewnienie mieszkańcom greckich miast osłony przed deszczem i żarem słonecznym w miejscach publicznych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|στοά.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stoa
* baskijski: (1.1) estoa
* niemiecki: (1.1) Stoa ż.
* rosyjski: (1.1) стоа, стоя
źródła.
== stoa (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) portyk
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈstɔa, AS: stoa
Wiktionary
frazeologia.
etymologia. etym|gr|στοά.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stoa
* baskijski: (1.1) estoa
* niemiecki: (1.1) Stoa ż.
* rosyjski: (1.1) стоа, стоя
źródła.
== stoa (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) portyk
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|στοά.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stoa
* baskijski: (1.1) estoa
* niemiecki: (1.1) Stoa ż.
* rosyjski: (1.1) стоа, стоя
źródła.
== stoa (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) portyk
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Stobiecin, Stobiecko Szlacheckie
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Polsce południowo-zachodniej;
(1.2) geogr. wieś w województwie opolskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Źródła Stobrawy znajdują się na Wyżynie Woźnicko-Wieluńskiej.
Wiktionary
IPA: stɔˈbrava, AS: stobrava
Wiktionary
przym. stobrawski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Stobrawą, dotyczący Stobrawy
Wiktionary
rzecz. Stobrawa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przypadkowy, niezamierzony, losowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. stat. nie wykazujący żadnej określonej tendencji, nie zmierzający do określonego celu
Wiktionary
rzecz. stochastyka ż.
przysł. stochastycznie
Wiktionary
dział matematyki, inaczej rachunek prawdopodobieństwa; losowość, przypadkowość
SJP.pl
Proces stochastyczny, proces losowy (gr. στοχαστικός (stochastikós) 'będący wynikiem domysłu') – rodzina zmiennych losowych, określonych na pewnej przestrzeni probabilistycznej o wartościach w pewnej przestrzeni mierzalnej. Ogólnie procesem stochastycznym nazywa się funkcję zależną od czasu, której wartości w każdym momencie czasowym są zmiennymi losowymi. Najprostszym przykładem procesu stochastycznego jest wielokrotny rzut monetą: dziedziną funkcji jest zbiór liczb naturalnych (liczba rzutów), natomiast wartością funkcji dla danej liczby jest jeden z dwóch możliwych stanów losowania (zdarzenie), orzeł lub reszka. Nie należy mylić procesu losowego, którego wartości są zdarzeniami losowymi, z funkcją, która zdarzeniom przypisuje wartość prawdopodobieństwa ich wystąpienia (mamy wówczas do czynienia z rozkładem gęstości prawdopodobieństwa).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na zachodniej Ukrainie, prawy dopływ Prypeci;
Wiktionary
Stochód (ukr. Стохід Stochid) – rzeka w północno-zachodniej Ukrainie, prawy dopływ Prypeci.
Wypływa z Wyżyny Wołyńskiej, jej długość wynosi 188 km, a powierzchnia dorzecza 3125 km². Nazwa rzeki pochodzi od wielu starorzeczy i kanałów (sto chid-sto dróg'). Jedyną większą miejscowością nad Stochodem jest Lubieszów.
Od czerwca 1916 do sierpnia 1917 roku na rzece opierała się linia frontu wschodniego I wojny światowej.
Wikipedia
potocznie: fascynacja Kamilem Stochem, polskim skoczkiem narciarskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogromna popularność skoków narciarskich spowodowana sukcesami polskiego skoczka Kamila Stocha
Wiktionary
Kamil Wiktor Stoch (ur. 25 maja 1987 w Zakopanem) – polski skoczek narciarski, zawodnik klubu KS Eve-nement Zakopane, reprezentant Polski.
Pięciokrotny olimpijczyk. Trzykrotny indywidualny mistrz olimpijski (dwa tytuły w 2014 i jeden w 2018) oraz drużynowy brązowy medalista olimpijski z 2018. Jest trzecim najbardziej utytułowanym polskim sportowcem w historii igrzysk (po Robercie Korzeniowskim i Irenie Szewińskiej).
Wikipedia
(1.1) Była małyszomania, będzie stochomania.
Wiktionary
[czytaj: stok] środowiskowo: baza, magazyn, zwykle w odniesieniu do artykułów cyfrowych; stok
SJP.pl
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: stokkar] rodzaj wyścigów samochodowych
SJP.pl
[czytaj: SZTOKhałzen] nazwisko
SJP.pl
Niemcy:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: stokholm] stolica Szwecji; Sztokholm
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: stokowy] stokowy; środowiskowo:
1. pochodzący ze stocka (bazy, magazynu);
2. przeznaczony do ulokowania w stocku (bazie, magazynie)
SJP.pl
Stockport – miasto w północno-zachodniej Anglii, położone w południowej części hrabstwa metropolitalnego Wielki Manchester, w dystrykcie Stockport. Leży 9,8 km na południowy wschód od Manchesteru. Liczy 117 935 mieszkańców (2021).
Historycznie część hrabstwa Cheshire, Stockport w XVI w. był małym miastem położonym na południowym brzegu rzeki Mersey, znanym z uprawy konopi i wyrobu sznurka. W XVIII w. miasto zyskało jedną z pierwszych w Zjednoczonym Królestwie zmechanizowanych fabryk jedwabiu. Jednak dominował przemysł bawełniany. Stockport był też centrum przemysłu kapeluszowego, w 1884 eksportując ponad 6 milionów kapeluszy rocznie. W grudniu 1997 zamknięto ostatnią wytwórnię kapeluszy. Historii kapelusznictwa poświęcone jest muzeum „Hat Works – the Museum of Hatting”.
Wikipedia
mieszkaniec Stoczka Łukowskiego (miasta w Polsce); stoczkowianin
SJP.pl
mieszkanka Stoczka Łukowskiego (miasta w Polsce); stoczkowianka
SJP.pl
Wikipedia
1. niewielki stok
2. w odlewnictwie: sznur pokryty woskiem, używany przy wyrobie rdzeni; knot
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Stoczka Łukowskiego (miasta w Polsce); stoczanin
SJP.pl
mieszkanka Stoczka Łukowskiego (miasta w Polsce); stoczanka
SJP.pl
zakład zajmujący się budową statków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład przemysłowy zajmujący się budową, remontowaniem, przebudowywaniem lub likwidacją statków wodnych;
Wiktionary
Stocznia – miejsce, w którym buduje się, remontuje, przebudowuje lub dokonuje rozbiórki statków wodnych.
W stoczni najczęściej dokonuje się montażu statku z dostarczonych elementów, natomiast główne urządzenia oraz wyposażenie wykonywane jest w innych zakładach. Najczęściej wyłącznie kadłub powstaje w całości na miejscu. Statek początkowo budowany jest na lądzie (na pochylni lub w doku), a po wykonaniu wystarczającej liczby montowań i otrzymaniu szczelnego kadłuba lub szczelnej sekcji następuje wodowanie, czyli pierwsze wprowadzenie statku na wodę. Prace wykończeniowe wykonywane są już z kadłubem zacumowanym przy nabrzeżu wyposażeniowym.
Wikipedia
(1.1) Nasza stocznia właśnie ukończyła budowę kolejnego kontenerowca.
Wiktionary
IPA: ˈstɔt͡ʃʲɲa, AS: stočʹńa
Wiktionary
rzecz. stoczniowiec m., stocznictwo n.
przym. stoczniowy
Wiktionary
budownictwo okrętowe; remontowanie statków w stoczniach
SJP.pl
pracownik przemysłu stoczniowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik stoczni
Wiktionary
rzecz. stocznia ż.
przym. stoczniowy
Wiktionary
przymiotnik od: stocznia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stocznią, dotyczący stoczni
Wiktionary
rzecz. stocznia ż., stocznictwo n., stoczniowiec m.
Wiktionary
1. rozegrać walkę, potyczkę itp.
2. zniszczyć przez gryzienie, drążenie
3. stoczyć się:
a) spaść skądś, tocząc się
b) doświadczyć upadku moralnego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. staczać)
(1.1) tocząc, zsunąć coś z góry
(1.2) rozegrać bitwę, walkę
(1.3) wziąć udział w dyskusji, kłótni
(1.4) spowodować zniszczenie lub rozpad czegoś
(1.5) zdegradować pod względem moralnym
czasownik zwrotny dokonany stoczyć się (ndk. staczać się)
(2.1) tocząc się lub zsuwając, spaść niżej
(2.2) stać się niemoralnym, nieuczciwym
Wiktionary
(1.2) To nie tylko zemsta na wrogu, to święta sprawa wszystkich skrzywdzonych, za których oni stoczą bój z Rzymem.
(2.2) Mówili mi, że jestem za głupia, że stoczę się, niczego nie osiągnę i wrócę do domu z podkulonym ogonem.
Wiktionary
czas. otaczać
rzecz. toczek mrz., tokarz mos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. jak sto diabłów
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. roln. grabie
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|grample.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
plemię słowiańskie
SJP.pl
Stodoranie – średniowieczne plemię słowiańskie utożsamiane z Hawelanami, zamieszkujące kraj Stodor: dorzecze Sprewy dolnej i Haweli, prawego dopływu Łaby. Do tej samej grupy plemiennej obok Stodoran zaliczano plemiona: Nieletyków, Doszan i Zamczyców.Prawdopodobnie współdziałali ze Związkiem Wieleckim w wojnach przeciwko Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu.
Wikipedia
budynek, w którym przechowuje się zboże; gumno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. roln. budynek gospodarczy do przechowywania plonów w stanie suchym np. siano, zboże itp.
Wiktionary
Stodoła – budynek w gospodarstwie rolnym przeznaczony do przechowywania zebranego zboża (najczęściej w postaci snopków), siana i słomy (luzem lub sprasowanej). W stodole wykonywano omłoty zboża, przechowywano narzędzia i pojazdy rolnicze. Często był to największy budynek na terenie gospodarstwa.
Wikipedia
IPA: stɔˈdɔwa, AS: stodou̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. stodółka ż.
Wiktionary
(1.1) przest. gumno
Wiktionary
nieduża stodoła
SJP.pl
Stodółka (ukr. Стоділка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie turczańskim nad Stryjem. Miejscowość liczy około 358 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mający sto dwadzieścia lat, trwający sto dwadzieścia lat itp.; studwudziestoletni
SJP.pl
skrót od: Stołeczny Zakład Energetyczny; firma z branży energetycznej działająca na terenie Warszawy (obecnie pod nazwą RWE Polska S.A.)
SJP.pl
duży stos siana lub słomy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. duży stos siana, rzadziej słomy lub zboża, układany zazwyczaj wokół ustawionego pionowo drąga w kształt stożka lub kopuły
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spędziła jednak przy stogu z godzinę czasu, tak że konie podjadły nieźle, a i ona sama pożywiła się siemieniem.
Wiktionary
IPA: stuk, AS: stuk
Wiktionary
rzecz. Stogi nmos.
:: zdrobn. stożek m.
przym. stożkowy, stożkowaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|siabel.
Wiktionary
Stogniewice (niem. Herzberg) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Rychtal.
Wikipedia
układać w stogi
SJP.pl
opłonka stogowica - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dotyczący stoika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cechy stoika
Wiktionary
rzecz. stoicyzm mrz., stoik mos.
Wiktionary
1. kierunek filozofii starożytnej szkoły stoików, według którego najważniejszym warunkiem szczęścia i wolności jest kierowanie się rozumem;
2. postawa życiowa polegająca na zachowaniu wewnętrznego spokoju i opanowania w trudnych sytuacjach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. filoz. starogrecka szkoła filozoficzna kładąca nacisk na wewnętrzną dyscyplinę moralną, wypełnianie obowiązków które na nas spadły oraz odcięciu się od emocji i zdarzeń zewnętrznych, w celu osiągnięcia szczęścia;
(1.2) książk. umiejętność panowania nad sobą, swoimi emocjami i uczuciami; niewzruszony spokój i równowaga duchowa
Wiktionary
Stoicyzm – szkoła filozoficzna, która powstała pod koniec IV wieku p.n.e. i przetrwała aż do zamknięcia wszystkich szkół filozoficznych przez cesarza Justyniana w 529 roku. Szkołę tę zapoczątkował w Atenach Zenon z Kition. Do ostatecznej formy doprowadził ją Chryzyp. Szkoła wywarła znaczny wpływ na rozwój chrześcijaństwa, w pewnym stopniu oddziaływała na myśl średniowieczną, odżyła w nowej formie w filozofii nowożytnej, np. u Justusa Lipsiusa, a współcześnie na fali odrodzenia zainteresowania etyką cnót dzięki m.in. pracy Lawrence C. Beckera. Modelem człowieka był mędrzec żyjący w zgodzie z naturą, kierujący się rozumem.
Wikipedia
(1.1) Toteż - zauważa Hegel - stoicyzm "mógł wystąpić tylko w okresie powszechnego strachu i niewolnictwa, będącego zarazem okresem takiej kultury ogólnej (…), która kształtowanie i kulturę (…) podnosiła do poziomu myśli".
Wiktionary
rzecz. stoik mos., stoickość ż.
przym. stoicki
przysł. stoicko
Wiktionary
(1.2) spokój
Wiktionary
1. filozofia: zwolennik stoicyzmu, osoba żyjąca zgodnie z zasadami rozumu;
2. osoba opanowana, zrównoważona duchowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. zwolennik stoicyzmu
Wiktionary
Stoicyzm – szkoła filozoficzna, która powstała pod koniec IV wieku p.n.e. i przetrwała aż do zamknięcia wszystkich szkół filozoficznych przez cesarza Justyniana w 529 roku. Szkołę tę zapoczątkował w Atenach Zenon z Kition. Do ostatecznej formy doprowadził ją Chryzyp. Szkoła wywarła znaczny wpływ na rozwój chrześcijaństwa, w pewnym stopniu oddziaływała na myśl średniowieczną, odżyła w nowej formie w filozofii nowożytnej, np. u Justusa Lipsiusa, a współcześnie na fali odrodzenia zainteresowania etyką cnót dzięki m.in. pracy Lawrence C. Beckera. Modelem człowieka był mędrzec żyjący w zgodzie z naturą, kierujący się rozumem.
Wikipedia
rzecz. stoicyzm m., stoickość ż.
przym. stoicki
przysł. stoicko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hand. wydzielone, samodzielne miejsce sprzedaży wraz z ekspozycją towaru
Wiktionary
IPA: stɔˈjiskɔ, AS: stoi ̯isko
Wiktionary
rzecz. stanie n.
czas. stać, stawać
przym. stoiskowy
Wiktionary
przymiotnik od: stoisko
SJP.pl
1. o istotach żywych: być na nogach
2. o urządzeniach: nie chodzić, nie wykonywać czynności
3. nie poruszać się
4. znajdować się, trwać
5. starczać, nie brakować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Mazowsze. stać
Wiktionary
1. znajdujący się w pozycji pionowej w stosunku do czegoś, np. szafka stojąca;
2. taki, który jest nieruchomy, np. woda stojąca;
3. taki, podczas którego się stoi, wymagający stania, np. praca stojąca
SJP.pl
zdrobnienie od: stojak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stojak
(1.2) lud. bot. marzanna wonna
Wiktionary
rzecz. stojak m.
Wiktionary
(1.2) marzanna wonna; stpol. konopka, lud. majownik, wątrobne ziele
Wiktionary
każdy przyrząd służący do utrzymywania w pionie lub zawieszania innych przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie utrzymujące coś w pozycji pionowej, czasem też utrzymujące w pionie dzieci niepotrafiące jeszcze samodzielnie stać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) stpol. próżniak
Wiktionary
IPA: ˈstɔjak, AS: stoi ̯ak
Wiktionary
rzecz. stojanka ż., stanie n.
:: zdrobn. stojaczek m.
czas. stać ndk., ustanawiać ndk.
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. sztender.; gw-pl|Górny Śląsk|gysztel, sztender, sztynder.
Wiktionary
stator; nieruchoma część maszyny elektrycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mech. nieruchoma część silnika elektrycznego lub prądnicy, wewnątrz której obraca się wirnik
Wiktionary
Stojan, stator – zespół nieruchomych elementów maszyny lub mechanizmu otaczających wirujący wokół stałej osi wirnik. Najczęściej stosowany jest w pompach, sprężarkach, wentylatorach, dmuchawach, turbinach, maszynach elektrycznych (silnikach, prądnicach).
Wyjątkowo w silniku z wirującym stojanem wiruje on wokół nieruchomego (lub ruchomego) wirnika.
Wikipedia
IPA: ˈstɔjãn, AS: stoi ̯ãn
Wiktionary
czas. ustanawiać
Wiktionary
(1.1) stator
Wiktionary
w lotnictwie: miejsce przeznaczone do postoju statku powietrznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. lotn. miejsce na lotnisku lub drogowym pasie lotniskowym służące do postoju lub zawracania samolotu
Wiktionary
Stojanka (ukr. Стоянка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie buczańskim, w hromadzie Biłohorodka. W 2001 liczyła 405 mieszkańców, spośród których 387 wskazało jako ojczysty język ukraiński, 17 rosyjski, a 1 białoruski.
Wikipedia
IPA: stɔˈjãnka, AS: stoi ̯ãnka
Wiktionary
czas. stać
rzecz. stojak, stanie, postój
Wiktionary
Stojan z żoną; Stojanowie
SJP.pl
Stojanowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Bejsce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Stojana lub z nim związany
SJP.pl
Stojcino (kaszb. Stojcëno, niem. Stohentin) – wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Smołdzino na Wybrzeżu Słowińskim.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
W 2011 roku miejscowość liczyła 86 mieszkańców.
Wikipedia
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. stać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Stojgniew, Stoigniew, Stogniew – staropolskie imię męskie, złożone z członu Stoj(i)- ("stać, stoję") oraz członu -gniew ("gniew"). Może oznaczać "ten, którego gniew nie ustaje".
Stojgniew imieniny obchodzi 27 listopada
Osoby noszące imię Stojgniew:
Wikipedia
1. stojący kołnierzyk;
2. część kołnierza w koszuli męskiej;
3. stanie bez ruchu stosowane jako kara;
4. pozycja gimnastyczna polegająca na staniu na rękach, na głowie itp.; stanie w miejscu na rowerze bez podpierania się;
5. pozycja przyjmowana przez psy myśliwskie; wystawianie zwierzyny;
6. dawniej: straż, warta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. stojący kołnierzyk
(1.2) kraw. dolna część kołnierzyka koszuli męskiej przylegająca do szyi
(1.3) kara wielogodzinnego stania bez ruchu w obozach i łagrach
(1.4) sport. w gimnastyce: stanie na rękach, na głowie, na barkach itp.
(1.5) sport. w zapasach: pozycja, w której zawodnik dotyka maty tylko stopami
(1.6) łow. zatrzymanie się w bezruchu psa myśliwskiego przed zwietrzoną zwierzyną
(1.7) łow. nagłe zatrzymanie się zwierzyny podczas ucieczki
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
IPA: ˈstujka, AS: stui ̯ka
Wiktionary
rzecz. stanie n., postój m., stójkowy m.
czas. stać
przym. stójkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Stójkowem, dotyczący Stójkowa
Wiktionary
rzecz. Stójków m.
Wiktionary
w zaborze rosyjskim: szeregowy policjant; posterunkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. policjant w stopniu szeregowca w Rosji i w zaborze rosyjskim
Wiktionary
(1.1) Przez rynek kroczy z zawiniątkiem w ręku rewirowy Oczumiełow w nowym płaszczu. Tuż za nim – rudy stójkowy z rzeszotem pełnym skonfiskowanego agrestu.
Wiktionary
IPA: stujˈkɔvɨ, AS: stui ̯kovy
Wiktionary
rzecz. stójka ż., stawanie n., stanie n.
czas. stawać ndk., stać ndk.
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Stomir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Sto(j)- ("stać, stoję") oraz członu -mir ("pokój, spokój, dobro"). Może oznaczać "niech nastanie pokój".
Stomir imieniny obchodzi: 12 stycznia i 2 listopada.
Wikipedia
Stojowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Dobczyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
We wsi o powierzchni 249,7 ha zamieszkuje ponad 500 osób. Od południa wieś graniczy z Brzączowicami i Zakliczynem, od północy z Bieńkowicami i Nową Wsią, od zachodu z Czechówką i od wschodu z Dobczycami. Opodal wsi przebiega trasa z Bochni do Myślenic.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Stojsław, Stoisław, Stosław, Tosław – staropolskie imię męskie, złożone członu Stoj(i)- ("stać, stoję") oraz członu -sław ("sława"). Notowane w Polsce od 1145 roku, po raz pierwszy w formie Stojsław (Stoyslaus).
Wikipedia
1. element rzeźby terenu, nachylona powierzchnia; zbocze;
2. dawniej: strumień, potok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. sport. każda nachylona powierzchnia rozpościerająca się między kulminacją wzniesienia a jego podnóżem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na północnym stoku Kasprowego Wierchu panują znakomite warunki narciarskie.
Wiktionary
IPA: stɔk, AS: stok
Wiktionary
przym. stokowy
rzecz. stokówka ż.
Wiktionary
(1.1) zbocze
Wiktionary
zbiornik lub układ zbiorników w zakładach chemicznych do przechowywania cieczy lub gazów
SJP.pl
stworzyć token ściśle przypisany do konkretnego projektu, osoby itp.
SJP.pl
śrubowy podajnik węgla napędzany silnikiem parowym, przenoszący węgiel z tendra na ruszt kotła parowego
SJP.pl
Stoker – urządzenie do mechanicznego podawania węgla w parowozach, ułatwiające pracę obsłudze pociągu.
Stosowano je głównie w ciężkich lokomotywach o dużej powierzchni rusztu (powyżej ok. 6 m², a w USA nawet do 15 m²) lub podczas używania słabszych kalorycznie gatunków węgla, gdzie klasyczne podawanie paliwa za pomocą łopaty było za wolne.
Wikipedia
jednostka lepkości kinematycznej w układzie jednostek miar CGS
SJP.pl
Wikipedia
ryba wysuszona na wolnym powietrzu w niskiej temperaturze po uprzednim usunięciu głowy i wypatroszeniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim
SJP.pl
Stokowisko – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Nowe Piekuty.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Kazimierza w Nowych Piekutach.
Wikipedia
stokówka ciemnogłowa, stokówka żółtoczelna, stokówka prążkowana - gatunki ptaków z rodziny papugowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. droga wytyczona zakosami po stoku góry
Wiktionary
IPA: stɔˈkufka, AS: stokufka
Wiktionary
rzecz. stok m.
przym. stokowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Stokowski:
Wikipedia
1. związany z pochyłą powierzchnią wzniesienia lub wklęsłości ziemi;
2. stockowy; środowiskowo:
a) pochodzący ze stocka (bazy, magazynu);
b) przeznaczony do ulokowania w stocku (bazie, magazynie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stokiem, dotyczący stoku
Wiktionary
rzecz. stok mrz., stokówka ż.
Wiktionary
poetycko: stokrotka
SJP.pl
stokroteńka;
1. pieszczotliwie o stokrotce;
2. pieszczotliwie o ukochanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: stokrotka
Wiktionary
IPA: ˌstɔkrɔˈtɛt͡ʃka, AS: stokrotečka
Wiktionary
stokroteczka;
1. pieszczotliwie o stokrotce;
2. pieszczotliwie o ukochanej
SJP.pl
roślina zielna z rodziny astrowatych; stokroć, stokrótka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Bellis|L.|ref=tak., rodzaj drobnych roślin zielnych z rodziny astrowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju stokrotka (1.1)
(1.3) pot. kwiat stokrotki (1.2)
(1.4) środ. polic. stopień oficerski
Wiktionary
Stokrotka (Bellis L.) – rodzaj z rodziny astrowatych. Obejmuje 14 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje całą Europę, północno-zachodnią Afrykę (od Maroka po Libię) i zachodnią Azję (od Jordanii po Iran i Kazachstan). W Polsce występuje jeden gatunek – stokrotka pospolita B. perennis. Rośliny te występują na pastwiskach, w murawach, na terenach skalistych i w lasach.
Wikipedia
(1.4) Z niecierpliwością czekał na nową stokrotkę.
Wiktionary
IPA: stɔˈkrɔtka, AS: stokrotka
Wiktionary
rzecz. stokrotność ż., stokroć n., setka ż.
przym. stokrotkowy, stokrotny, stukrotny, setny
przysł. stokrotnie
licz. sto, setny
Wiktionary
(1.2) lud. gęsie pómpki, magduski, stokroć cudna, stokroć mniejsza, stokroć trwała
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający liście jak stokrotka
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze stokrotką, dotyczący stokrotki
Wiktionary
rzecz. stokroć ż., stokrotka ż.
Wiktionary
występujący sto razy; stukrotny
SJP.pl
roślina z rodziny traw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|bromus|L.|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych;
Wiktionary
Stokłosa (Bromus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Należą do niego 153 gatunki. Występują one głównie w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej, w strefie międzyzwrotnikowej w górach.
Wikipedia
obficie fałdowane, żeńskie okrycie wierzchnie, noszone w starożytnym Rzymie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od stolarz
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Stolarczyk:
Wikipedia
rzecz. stolarz mos.
Wiktionary
1. ogół drewnianych elementów budowlanych wykonanych z drewna lub jego substytutów;
2. potocznie: rzemiosło stolarza; stolarstwo
SJP.pl
1. ogół drewnianych elementów budowlanych wykonanych z drewna lub jego substytutów;
2. potocznie: rzemiosło stolarza; stolarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. ogół drewnianych elementów budowlanych
(1.2) pot. rzemiosło stolarskie
Wiktionary
rzecz. stolarstwo n., stolarz mos., stolarnia ż.
przym. stolarski
Wiktionary
(1.2) stolarstwo
Wiktionary
warsztat stolarski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. warsztat stolarski
Wiktionary
IPA: stɔˈlarʲɲa, AS: stolarʹńa
Wiktionary
rzecz. stolarka ż., stolarstwo n., stolarz m.
przym. stolarski
Wiktionary
dotyczący stolarza, stolarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stolarstwem albo stolarzem, dotyczący stolarstwa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Opanowano sztukę posługiwania się różnymi narzędziami ciesielskimi i stolarskimi, całkowicie lub częściowo wykonanymi z metalu.
Wiktionary
IPA: stɔˈlarsʲci, AS: stolarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. stolarz m., stolarstwo n., stolarka ż., stolarnia ż., stolarszczyzna ż.
czas. stolarzyć ndk.
przysł. stolarsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. profesja i rzemiosło zajmujące się obróbką drewna do celów użytkowych
Wiktionary
Stolarstwo – przemysł i rzemiosło polegające na wytwarzaniu przedmiotów z drewna. Wytwarzanie przedmiotów nie obejmuje prac ciesielskich.
Wikipedia
IPA: stɔˈlarstfɔ, AS: stolarstfo
Wiktionary
rzecz. stolarnia ż., stolarz mos., stolarka ż.
przym. stolarski
Wiktionary
rzemieślnik wyrabiający przedmioty z drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący przedmioty z drewna: meble, elementy budowlane itp., osoba zajmująca się stolarstwem;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: stolarzyć
Wiktionary
Stolarz – rzemieślnik wykonujący z drewna meble i przedmioty codziennego użytku.
Wikipedia
(1.1) Zamówiłem u internetowego stolarza kunsztownie rzeźbioną ramkę na zdjęcie.
Wiktionary
IPA: ˈstɔlaʃ, AS: stolaš
Wiktionary
rzecz. stół mrz., stolarka ż., stolarnia ż., stolarstwo n., stolarzenie n.
:: zdrobn. stolarczyk m.
czas. stolarzyć ndk.
przym. stolarski
Wiktionary
(1.1) cieśla
Wiktionary
1. dzielnica Bytomia;
2. dawna gmina wiejska
SJP.pl
Stolarzowice (niem. Stollarzowitz) – dzielnica Bytomia, osiedle mieszkaniowe dla pracowników GOP-u. W latach 1958–1973 samodzielne osiedle, w 1975 włączone do Bytomia. W latach 1945–1954 i 1973–1975 miejscowość była siedzibą gminy Stolarzowice.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z stolcem, dotyczący stolca
Wiktionary
rzecz. stolec mrz.
Wiktionary
(1.1) kałowy
Wiktionary
1. kał, odchody, ekskrementy;
2. dawniej: tron monarchy lub biskupa, w przenośni: władza królewska lub biskupia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. med. odchody ludzkie lub zwierzęce
(1.2) daw. tron monarchy, biskupa
(1.3) daw. przen. władza królewska, książęca, biskupia
(1.4) przen. żart. lub iron. wysoki urząd
(1.5) stpol. wypróżnianie się
(1.6) stpol. nocnik
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈstɔlɛt͡s, AS: stolec
Wiktionary
przym. stolcowy, stołeczny
rzecz. stół mrz.
Wiktionary
(1.1) med. kał, posp. kupa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Stolno
SJP.pl
główne miasto w danym państwie, z reguły siedziba najważniejszych władz i urzędów państwowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. geogr. polit. główne miasto jakiegoś państwa;
(1.2) adm. geogr. główne miasto jakiegoś rejonu, województwa, powiatu itp.
(1.3) stpol. tron
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. długa ława
Wiktionary
Stolica – miasto, w którym znajduje się siedziba centralnych organów państwa lub główne miasto okręgu, rejonu, województwa, krainy historycznej itp.
Wikipedia
(1.1) Pierwszą stolicą Polski nie było Gniezno – jak sądzono dotychczas, lecz Giecz.
Wiktionary
IPA: stɔˈlʲit͡sa, AS: stolʹica
Wiktionary
rzecz. stołeczność ż., stół mrz.
przym. stołeczny
Wiktionary
(1.3) stolec
Wiktionary
rzadko: mieszkaniec stolicy jakiegoś państwa
SJP.pl
rzadko: mieszkanka stolicy jakiegoś państwa
SJP.pl
zdrobnienie od: stolik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stolik; mały stolik
Wiktionary
rzecz. stół m.
:: zdrobn. stolik m.
czas. stołować ndk.
Wiktionary
mały stół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stół
(1.2) mebl. mały stół
(1.3) gastr. stół z siedzeniami przygotowany dla klientów w restauracji, barze
(1.4) karc. w brydżu: karty partnera rozgrywającego, rozłożone na stole i widoczne dla wszystkich
Wiktionary
(1.2) Po kątach porozrzucane książki, na kulawym stoliku rękopisy, w oknie kamasz podarty zamiast kwiatka, albo trupia czaszka z nasuniętą na bakier czapką akademicką.
(1.3) Zamówiłem stolik dla trzech osób na sobotę.
Wiktionary
IPA: ˈstɔlʲik, AS: stolʹik
Wiktionary
rzecz. stół m., stoliczek m., stołowy m., stołowanie n., stołówka ż., stołownik m., stołowniczka ż., stolnica ż.
czas. stołować ndk.
przym. stołowy, stolikowy, stołówkowy
Wiktionary
(1.1) stoliczek
Wiktionary
potocznie: osoba sprzedająca towary ze stolika na placach targowych
SJP.pl
→ stolik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z stolikiem, dotyczący stolika
Wiktionary
rzecz. stolik m., stół mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
masyw górski lub pojedyncza góra o płaskim szczycie, typowe dla obszarów o budowie płytowej
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. duża drewniana podkładka do wyrabiania, wałkowania i krojenia ciasta;
Wiktionary
Stolnica – drewniany blat, często ograniczony z trzech stron listwami, służący do wstępnej obróbki (zagniatania, wałkowania, porcjowania) ciasta.
Formą stolnicy może być płyta marmurowa, która ma bardzo gładką i chłodną powierzchnię, ułatwiającą wałkowanie. Po dodatkowym schłodzeniu (np. kostkami lodu) doskonale nadaje się do obróbki ciast tłustych, np. francuskiego.
Wikipedia
rzecz. stół mrz., stolik mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: stolnica
SJP.pl
Stolniczka – wzniesienie o wysokości 142,88 m n.p.m. na Pojezierzu Kaszubskim, położone w woj. pomorskim, w powiecie lęborskim, na obszarze gminy Cewice.
Nazwę Stolniczka wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Stolzen Berg.
Wikipedia
1. urzędnik zarządzający kuchnią na dworze królewskim w dawnej Polsce;
2. urzędnik ziemski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. urzędnik nadworny zajmujący się kuchnią i podawaniem potraw na stół króla
Wiktionary
Stolnik (łac. dapifer) – w Polsce do XIII w. urzędnik sprawujący pieczę nad stołem panującego. Do jego obowiązków należało nakrycie stołu do uczty, a w czasie jej trwania kierowanie podawaniem potraw. W okresie rozbicia dzielnicowego stolnik miał zastępcę podstolego. W XIV–XVI w. honorowy urząd ziemski. W Koronie i na Litwie istniały urzędy stolnika wielkiego, m.in. późniejszy król Stanisław August Poniatowski był w latach 1755–1764 stolnikiem wielkim litewskim.
Wikipedia
rzecz. stół m., stołowy mrz.
przym. stołowy
Wiktionary
dawniej: syn stolnika
SJP.pl
Stolnik (łac. dapifer) – w Polsce do XIII w. urzędnik sprawujący pieczę nad stołem panującego. Do jego obowiązków należało nakrycie stołu do uczty, a w czasie jej trwania kierowanie podawaniem potraw. W okresie rozbicia dzielnicowego stolnik miał zastępcę podstolego. W XIV–XVI w. honorowy urząd ziemski. W Koronie i na Litwie istniały urzędy stolnika wielkiego, m.in. późniejszy król Stanisław August Poniatowski był w latach 1755–1764 stolnikiem wielkim litewskim.
Wikipedia
dawniej: córka stolnika
SJP.pl
Stolnik (łac. dapifer) – w Polsce do XIII w. urzędnik sprawujący pieczę nad stołem panującego. Do jego obowiązków należało nakrycie stołu do uczty, a w czasie jej trwania kierowanie podawaniem potraw. W okresie rozbicia dzielnicowego stolnik miał zastępcę podstolego. W XIV–XVI w. honorowy urząd ziemski. W Koronie i na Litwie istniały urzędy stolnika wielkiego, m.in. późniejszy król Stanisław August Poniatowski był w latach 1755–1764 stolnikiem wielkim litewskim.
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. osada w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
cienkie podziemne kłącze np. ziemniaka
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stolarz
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawniej: układać deski pod wiązania stropu; belkować
SJP.pl
dawniej: układać deski pod wiązania stropu; belkować
SJP.pl
skrót od: stomatologia, stomatologiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lęk przed wizytą u stomatologa
Wiktionary
lekarz specjalizujący się w dziedzinie stomatologii; dentysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób zębów, przyzębia, języka, błony śluzowej i innych tkanek jamy ustnej
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka stomatologii
Wiktionary
Lekarz dentysta pot. dentysta (z łac. dens dopełniacz dentis „ząb”), dawniej lekarz stomatolog – zawód zaufania publicznego wykonywany przez osobę uprawnioną do praktycznego stosowania wiedzy z zakresu stomatologii.
Wikipedia
(1.1) Czy uważacie stomatologów za prawdziwych lekarzy?
(2.1) Dorota chce zostać stomatologiem.
Wiktionary
IPA: ˌstɔ̃maˈtɔlɔk, AS: stõmatolok
Wiktionary
rzecz. stomatologia ż.
przym. stomatologiczny
przysł. stomatologicznie
Wiktionary
(1.1) dentysta, żart. wyrwiząb
(2.1) dentystka
Wiktionary
dziedzina medycyny, nauka zajmująca się chorobami i wadami rozwojowymi zębów, jamy ustnej oraz metodami ich leczenia; dentystyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny, dziedzina zajmująca się funkcjonowaniem, patologiami i leczeniem zębów, przyzębia, błony śluzowej jamy ustnej, stawu skroniowo-żuchwowego człowieka;
Wiktionary
Stomatologia, dentystyka (gr. stoma – usta + gr. logia – nauka; łac. dens – ząb) – dział medycyny zajmujący się funkcjonowaniem, patologiami i leczeniem zębów, przyzębia, języka, błony śluzowej i innych tkanek jamy ustnej oraz ją otaczających, a także stawu skroniowo-żuchwowego człowieka. Przed wejściem Polski do Unii Europejskiej używano tytułu lekarz stomatolog, potem lekarz dentysta, jednakże Naczelna Izba Lekarska dopuszcza możliwość używania obydwu tytułów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) stomatologia dziecięca / estetyczna / zachowawcza • studiować stomatologię
synonimy.
(1.1) dentystyka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. stomatolog m.
przym. stomatologiczny
przysł. stomatologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|grec|στόμαχος|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stomatology
* baskijski: (1.1) estomatologia
* białoruski: (1.1) стаматалогія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) стаматалёгія ż.
* czeski: (1.1) stomatologie ż.
* francuski: (1.1) stomatologie ż.
* hiszpański: (1.1) estomatología ż.
* portugalski: (1.1) estomatologia ż.
* rosyjski: (1.1) стоматология ż.
* słowacki: (1.1) stomatológia ż.
* szwedzki: (1.1) stomatologi w.
* ukraiński: (1.1) стоматологія ż.
* węgierski: (1.1) sztomatológia
* włoski: (1.1) stomatologia ż.
źródła.
== stomatologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|sto.ma.to.lo.ˈʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stomatologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌstɔ̃matɔˈlɔɟja, AS: stõmatoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. stomatolog m.
przym. stomatologiczny
przysł. stomatologicznie
Wiktionary
(1.1) dentystyka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stomatologią, dotyczący stomatologii
Wiktionary
(1.1) W fabryce "Dentystycznej" robiono narzędzia chirurgiczne i stomatologiczne.
Wiktionary
IPA: ˌstɔ̃matɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: stõmatoloǵičny
Wiktionary
rzecz. stomatologia ż., stomatolog mos.
przysł. stomatologicznie
Wiktionary
(1.1) dentystyczny
Wiktionary
utworzone operacyjnie ujście jelita lub dróg moczowych na powłoce brzusznej; przetoka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chirurgiczne połączenie między przewodem pokarmowym (jelitem cienkim lub grubym) albo rzadziej układem moczowym ze skórą na brzuchu, wytworzone gdy wydalanie kału lub moczu drogą naturalną stało się u pacjenta niemożliwe lub znacznie utrudnione;
Wiktionary
Stomia (z gr. στόμα – usta, otwór; inne używane nazwy: przetoka jelitowa, przetoka moczowa, sztuczny odbyt, anus, brzuszny odbyt) – celowo wytworzone połączenie światła narządu wewnętrznego ze skórą. W przypadku połączeń między narządami powstałych wskutek patologii lub powikłań, używa się słowa przetoka.
Wikipedia
(1.1) Duża liczba pacjentów z wyłonioną stomią potwierdza to, iż po dobraniu odpowiedniego sprzętu stomijnego i przestrzeganiu zaleceń może żyć prawie tak samo, jak przed operacją.
Wiktionary
rzecz. stomik m.
przym. stomijny
Wiktionary
sprzęt stomijny - akcesoria potrzebne do zaopatrzenia stomii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący stomii
Wiktionary
rzecz. stomia ż.
Wiktionary
osoba mająca założoną stomię
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
utwór jazzowy grany w szybkim tempie
SJP.pl
[czytaj: stołn] miara wagi równa 14 funtom angielskim, czyli 6,35 kg
SJP.pl
W Stanach Zjednoczonych:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: stonka
Wiktionary
rzecz. stonkowate nmos., stonka ż.
Wiktionary
[czytaj: stołnhendż albo stonhendż] megalityczna budowla kamienna w Anglii
SJP.pl
Stonehenge – jedna z najsłynniejszych europejskich budowli megalitycznych, pochodząca z epok neolitu i brązu. Kromlech ten położony jest w odległości 13 km od miasta Salisbury w hrabstwie Wiltshire w południowej Anglii. Najprawdopodobniej związany był z kultem Księżyca i Słońca. Księżyc mógł symbolizować tutaj kobietę (biorąc pod uwagę jej menstruację), Słońce – mężczyznę. Składa się z wałów ziemnych otaczających duży zespół stojących kamieni. Obiekt od 1986 roku jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO wraz z Avebury oraz innymi okolicznymi stanowiskami neolitycznymi. Stonehenge ma status Scheduled Ancient Monument od 1882 roku, kiedy wprowadzono pierwszą legislację w celu ochrony historycznych zabytków w Wielkiej Brytanii. Właścicielem Stonehenge jest Korona Brytyjska, a zarządza nim organizacja English Heritage.
Wikipedia
podgatunek metalu i rocka powstały w latach 90. XX wieku w USA
SJP.pl
potocznie: zespół The Rolling Stones
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla okresu działania i twórczości grupy The Rolling Stones
Wiktionary
(1.1) W pierwszym przypadku dość oczywiste jest nawiązanie do stonesowskiego tytułu, gdzie za diabła podstawiony jest Nixon, ale to jeszcze niczego nie wyjaśnia.
Wiktionary
mieszanina twardej gumy z ziarenkami kwarcu, stosowana do pokrywania wałów żeliwnych
SJP.pl
1. niewielki chrząszcz z rodziny stonkowatych, szkodnik roślin uprawnych;
2. pejoratywnie: zbyt duża liczba ludzi; szarańcza;
3. potocznie: mały autobus do przewożenia niewielkiej liczby ludzi;
4. środowiskowo: lokomotywa spalinowa oznaczana w PKP jako SM-42 lub SP-42
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. chrząszcz z rodziny stonkowatych, zwłaszcza stonka ziemniaczana (nazwa systematyczna|Leptinotarsa decemlineata|Say|ref=tak.)
(1.2) pot. kolej. popularna nazwa lokomotywy manewrowej SM42 lub SP42
(1.3) pot. pogard. sezonowy nawał przyjezdnych w miejscowości turystycznej
(1.4) pot. typ autobusu miejskiego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Większość stonek żeruje na ziemniakach.
(1.2) Lokomotywę „stonkę” produkowano w latach 1965–1992.
Wiktionary
IPA: ˈstɔ̃nka, AS: stõnka
Wiktionary
rzecz. stoneczka ż., stonkowate nmos.
Wiktionary
(1.3) szarańcza
Wiktionary
zabijający stonkę
SJP.pl
o cechach stonkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Chrysomelidae|Latreille|ref=tak., rodzina owadów z rzędu chrząszczy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niektóre ze stonkowatych są szkodnikami roślin uprawnych.
Wiktionary
rzecz. stoneczka ż., stonka ż.
Wiktionary
o cechach stonkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. stonoga
Wiktionary
skorupiak lądowy żyjący w środowiskach wilgotnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Oniscus|ref=tak., skorupiak żyjący w szczelinach, piwnicach;
(1.2) ent. wij lub prosionek ze względu na liczbę odnóży
Wiktionary
Oniscus – rodzaj lądowych skorupiaków z rzędu równonogów, w języku polskim określanych nazwą stonoga. Określenie to jest często mylnie przypisywane wijom lub prosionkom. Występują na wszystkich kontynentach. W Polsce występuje stonoga murowa – jest gatunkiem pospolitym.
Wikipedia
(1.1) Mieścił się w niej sok pokrzywy, rozgniecione pająki i stonogi, miałko potłuczone szkło oraz wydobyte ze stłuczonego termometru żywe srebro.
Wiktionary
IPA: stɔ̃ˈnɔɡa, AS: stõnoga
Wiktionary
przym. stunożny, stonogowy
Wiktionary
(1.1) stonóg
Wiktionary
rodzaj paproci z rodziny zanokcicowatych; języcznik, skolopendrium
SJP.pl
o kolorach: odznaczający się delikatnymi barwami; nieintensywny, zgaszony, stłumiony, pastelowy
SJP.pl
1. substancja metaliczna otrzymywana głównie przez stopienie pewnej liczby metali;
2. pot. światło hamowania w pojazdach mechanicznych; światło stopowe;
3. pot. znak drogowy nakazujący zatrzymanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. substancja złożona z metalu i innych metali lub niemetali;
(1.2) pot. światło koloru czerwonego w pojazdach mechanicznych, uprzedzające o hamowaniu
(1.3) pot. autostop
(1.4) kynol. uskok czołowy psa;
(1.5) znak drogowy nakazujący zatrzymanie
wykrzyknik
(2.1) = stój(cie), zatrzymaj(cie) się
(2.2) = kropka (w telegramie)
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp., rozk. od: stopić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stal jest stopem żelaza i węgla.
(1.3) W drodze do miasta biorą na stopa młodego chłopaka.
(2.1) Stop! Stop! Niech pan się zatrzyma!
Wiktionary
IPA: stɔp, AS: stop
Wiktionary
(1.1)
rzecz. stopienie n., stapianie n., topienie n., topnik m.
czas. stopić dk., stapiać ndk., topić ndk.
przym. stopowy
(1.2-3) (2.1-2)
rzecz. stoper m., stopowanie n., zastopowanie n.
czas. stopować ndk., zastopować dk.
przym. stopowy
Wiktionary
1. najniższa część nogi u człowieka i większości ssaków
2. część pończochy lub skarpety, którą wkłada się na stopę
3. jednostka miary wierszowej
4. jednostka długości w krajach anglosaskich równa 0,3048 m
5. dawniej: poziom, stan czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. część ciała tworząca dolny koniec nogi, ograniczona piętą i kostką;
(1.2) jednostka długości, używana w niektórych krajach;
(1.3) norma, poziom, jakość czegoś
(1.4) podstawa czegoś (np. ozdobnej nogi stołu)
(1.5) najmniejsza jednostka miary wierszowej;
(1.6) muz. element zestawu perkusyjnego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z powodu kontuzji stopy nie zagrał w dziewięciu ostatnich meczach sezonu.
(1.1) Legenda głosi, że Kazimierz Wielki poznał Esterkę polując w lasach pod Opocznem. Podobno gdy zbierała zioła dla swojego dziadka, wypadł na nią spłoszony tur i już miał ją zmiażdżyć, gdy przeszyty oszczepem runął u jej stóp.
(1.2) Jesteśmy na wysokości 10000 (dziesięciu tysięcy) stóp.
(1.3) Po podwyżce podatków stopa życia obywateli znacznie się podniosła.
(1.4) Postawiła stopę maszyny na materiale.
Wiktionary
IPA: ˈstɔpa, AS: stopa
Wiktionary
rzecz. stopień m., podstopnica ż., stopaż m.
:: zdrobn. stopka ż., stópka ż.
przym. stopowy
Wiktionary
(1.1) żart. płetwa (duża stopa)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. długość piszczałki przypadającej w danym głosie na C wielkie nietransponowane, wyrażona w stopach;
Wiktionary
Stopaż – fabryczna numeracja klatek na filmowych taśmach negatywowych. Dzięki niej można zidentyfikować potrzebny (np. podczas montażu) zakres klatek filmowych. Umożliwia on m.in. ścięcie oryginalnego negatywu na podstawie kopii reżyserskiej.
Wikipedia
IPA: ˈstɔpaʃ, AS: stopaš
Wiktionary
rzecz. stopa ż., stopień m., podstopnica ż.
:: zdrobn. stopka ż., stópka ż.
przym. stopowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w piłce nożnej: środkowy obrońca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. sport. urządzenie do mierzenia odstępu czasu z dokładnością do ułamków sekundy
(1.2) zatyczka do ucha chroniąca przed hałasem
(1.3) żegl. węzeł na linie lub urządzenie służące do zatrzymywania liny lub łańcucha
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) sport. w piłce nożnej: ostatni obrońca
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈstɔpɛr, AS: stoper
Wiktionary
(1.1) sekundomierz
Wiktionary
zamienić ciało stałe w płynne, spowodować topnienie czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|stapiać.
Wiktionary
rzecz. stapianie n., stopienie n.
przym. topliwy
Wiktionary
1. pojedynczy element schodów;
2. występ w jakimś podwyższeniu lub terenie umożliwiający wchodzenie lub schodzenie;
3. szczebel w hierarchii urzędniczej, społecznej, wojskowej, naukowej itp.; także szczebel w klasyfikacji czegoś;
4. cyfrowa lub słowna ocena ucznia;
5. jednostka miary, podstawowa część różnych skal, np. temperatury;
6. poziom, stan, intensywność czegoś;
7. jednostka miary kąta równa 1/360 kąta pełnego;
8. forma przymiotnika lub przysłówka określająca natężenie cechy czegoś;
9. w muzyce: miejsce dźwięku wyznaczone różnicą częstotliwości od dźwięku centralnego;
10. w matematyce:
a) wykładnik potęgi;
b) stopień równania - największy z wykładników potęgi zmiennej lub zmiennych w równaniu algebraicznym;
11. stopień wodny - trwała konstrukcja zbudowana w poprzek koryta rzeki w celu jej spiętrzenia; rodzaj hydrowęzła;
12. stopień geotermiczny - odległość w metrach mierzona pionowo w głąb Ziemi, odpowiadająca jednostkowemu wzrostowi temperatury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) każda z części schodów uniesiona do góry
(1.2) mat. jednostka kąta płaskiego stanowiąca 1/360 (jedną trzysta sześćdziesiątą) kąta pełnego, stosowana też w geografii do wyrażania współrzędnych geograficznych;
(1.3) fiz. meteorol. jednostka miary temperatury
(1.4) część jakiegoś procesu stanowiąca pewną całość
(1.5) czyjeś miejsce w pewnej hierarchii zawodowej lub organizacyjnej, zwykle w służbach mundurowych
(1.6) mat. maksymalna suma wykładników zmiennych wśród jednomianów, tworzących dany wielomian;
(1.7) praw. zobacz. stopień pokrewieństwa
(1.8) wielkość, rozmiar, zasięg, poziom, intensywność, nasilenie jakiejś czynności
(1.9) poligr. zobacz. stopień pisma
(1.10) ocena postępów naukowych wyrażona jako liczba lub jako jeden z uporządkowanych terminów
(1.11) gram. forma przymiotnika lub przysłówka umożliwiająca porównywanie wielkości stopnia (1.8) cechy między kilkoma obiektami
(1.12) zobacz. stopień sprężania
(1.13) druk. znak graficzny służący do zapisu stopnia (1.2)
(1.14) naturalny lub sztuczny uskok w korycie rzeki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Te schody mają ponad sto stopni.
(1.2) Kąt prosty ma dziewięćdziesiąt stopni.
(1.3) Woda wrze przy stu stopniach.
(1.4) Kiedy już to skończysz, następnym stopniem będzie przyklejenie wszystkich części.
(1.5) Mój syn wrócił z wojska w stopniu kaprala.
(1.6) Prosta jest określona przez wielomian pierwszego stopnia.
(1.7) Matka i córka są spokrewnione w pierwszym stopniu.
(1.10) Jakie stopnie ma mój syn z matematyki?
(1.11) Przymiotnik „równy” nie ma stopnia wyższego.
Wiktionary
IPA: ˈstɔpʲjɛ̇̃ɲ, AS: stopʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
rzecz. stopniowanie n., stópka ż., stopa ż., stopaż mrz.
przym. stopniowy, stopowy
przysł. stopniowo
czas. stopniować
Wiktionary
(1.2) symbol. °
(1.3) symbol. °; zobacz symbole °C, °F
(1.4) etap
(1.5) ranga, szarża
(1.10) ocena
Wiktionary
1. w grach piłkarskich: zatrzymanie nogą piłki lecącej z góry na boisko;
2. w boksie: zatrzymanie ataku przeciwnika ciosem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. materiał powstały ze stopienia spoiwa
2. metal natopiony na powierzchni techniką spawalniczą
SJP.pl
1. mała stopa;
2. mała szklaneczka do alkoholu; zawartość takiej szklaneczki;
3. informacja o składzie redakcji, adresie itp., umieszczana zwykle u dołu ostatniej kolumny gazety lub czasopisma; dane wydawnicze i drukarskie, znajdujące się na odwrocie strony tytułowej lub na końcu książki;
4. okucie kolby karabinu, fuzji;
5. część urządzenia, która naciskana nogą wprawia to urządzenie w ruch; następ;
6. bezpiecznik elektryczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: stopa
(1.2) pot. mała, dziecięca stopa
Wiktionary
1 miejscowość w Polsce:
Wikipedia
IPA: ˈstupka, AS: stupka
Wiktionary
rzecz. stopa ż., stopka ż., stopień m., stopniowanie n., stopaż mrz.
przym. stopniowy, stopowy
przysł. stopniowo
Wiktionary
(1.1-2) stopka
Wiktionary
potocznie: osoba mająca fetysz stóp
SJP.pl
1. mała stopa;
2. mała szklaneczka do alkoholu; zawartość takiej szklaneczki;
3. informacja o składzie redakcji, adresie itp., umieszczana zwykle u dołu ostatniej kolumny gazety lub czasopisma; dane wydawnicze i drukarskie, znajdujące się na odwrocie strony tytułowej lub na końcu książki;
4. okucie kolby karabinu, fuzji;
5. część urządzenia, która naciskana nogą wprawia to urządzenie w ruch; następ;
6. bezpiecznik elektryczny
SJP.pl
Stopki (niem. Stolzenfeld) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Na lewym brzegu rzeki Łyny znajdują się pozostałości dawnych ziemnych umocnień obronnych (dawniej zwane Hahnkenberg lub Hohnkeberg), najprawdopodobniej wykonanych przez Prusów. W Stopkach znajduje się stanica wodna na rzece Łynie
Wikipedia
internetowy serwis filmowy
SJP.pl
Stopklatka – obraz filmowy zatrzymywany na ekranie w czasie projekcji.
Wikipedia
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny storczykowatych; storczyk, kukułka
SJP.pl
Kukułka, stoplamek, storczyk (Dactylorhiza Neck. ex Nevski) – rodzaj bylin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od 28 gatunków zbiorowych do około 75 drobnych gatunków. Klasyfikacja w obrębie rodzaju jest bardzo problematyczna – rośliny te są bardzo zmienne i łatwo się krzyżują – w różnych ujęciach poszczególne taksony opisywane są w randze odrębnych gatunków, podgatunków lub odmian. Zasięg rodzaju obejmuje głównie strefę borealną i umiarkowaną półkuli północnej. W Polsce w zależności od ujęcia występuje od ok. 8 do 15 gatunków.
Wikipedia
taki, który stopniał; płynny, roztopiony, rozpuszczony
SJP.pl
pozioma część stopnia schodów; podnóżek
SJP.pl
Stopnica (dawniej Stobnica) – miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Stopnica.
Wikipedia
mieszkaniec Stopnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Stopnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
Stopniczanka (Pobocznica) – struga, prawobrzeżny dopływ Sanicy o długości 15,7 km.
Płynie w województwie świętokrzyskim przez teren gminy Stopnica. Źródła Stopniczanki leżą na Pogórzu Szydłowskim, jedno z nich znajduje się w Konarach.
Wikipedia
1. zmieniać, zwykle zwiększać coś powoli, po trochu;
2. odmieniać przymiotnik lub przysłówek przez stopnie
SJP.pl
1. możliwość nabywania jakiejś cechy lub właściwości stopniowo, w kolejnych krokach, po trochu;
2. kategoria fleksyjna większości przymiotników i przysłówków
SJP.pl
dający się stopniować
SJP.pl
zmiana stopnia przymiotnika lub przysłówka;
1. stopniowanie opisowe, analityczne - stopniowanie polegające na dodawaniu do form stopnia równego: w stopniu wyższym: przysłówków bardziej, mniej, w stopniu najwyższym: przysłówków najbardziej, najmniej;
2. stopniowanie proste, syntetyczne - stopniowanie polegające na dodawaniu do form stopnia równego: w stopniu wyższym: przyrostków -szy lub -ejszy, w stopniu najwyższym: do form stopnia wyższego przedrostka naj-
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stopniowe zwiększanie nasilenia czegoś
(1.2) gram. odmienianie przymiotników lub przysłówków przez stopnie, pozwalające różnicować nasilenie danej cechy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Prawdziwą sztuką nie jest bowiem straszenie widzów przy pomocy wymyślnych efektów specjalnych, ale odpowiednie stopniowanie napięcia i zagrywki psychologiczne.
(1.2) W języku norweskim stopniowanie przysłówków nie różni się od stopniowania przymiotników.
Wiktionary
rzecz. stopień mrz., stópka ż.
czas. stopniować ndk.
przym. stopniowy
Wiktionary
(1.1) gradacja
Wiktionary
przysłówek
(1.1) nie od razu, lecz po trochu, krok za krokiem
Wiktionary
(1.1) Pacjent stopniowo wraca do zdrowia.
Wiktionary
IPA: stɔpʲˈɲɔvɔ, AS: stopʹńovo
Wiktionary
rzecz. stópka ż., stopień, stopniowość
czas. stopniować
przym. stopniowy
Wiktionary
(1.1) etapowo, fazowo, po trochu
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest stopniowe
Wiktionary
przym. stopniowy
przysł. stopniowo
Wiktionary
mający powolny przebieg (np. stopniowy wzrost temperatury)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający powolny przebieg, zachodzący etapami
Wiktionary
(1.1) Do stopniowej degrengolady pisarza przyczynił się przede wszystkim alkohol.
Wiktionary
IPA: stɔpʲˈɲɔvɨ, AS: stopʹńovy
Wiktionary
rzecz. stopień m., stopniowanie n., stópka ż., stopniowość ż.
przym. stopniowo
czas. stopniować
przysł. stopniowo
Wiktionary
(1.1) sukcesywny
Wiktionary
sposób poruszania się zwierząt, których kończyny podczas stania bądź chodzenia kontaktują się z podłożem jedynie za pomocą stóp
SJP.pl
o zwierzęciu: opierający się podczas chodzenia lub biegania całą powierzchnią podeszwową stopy i dłoni
SJP.pl
Stopochodność – termin określający sposób chodzenia niektórych ssaków na całych powierzchniach podeszw stóp i dłoni. Do stopochodnych (łac. plantigrada) zalicza się głównie człekokształtne i niedźwiedzie. Podczas chodzenia układają kości stóp i dłoni w płaszczyźnie poziomej, prostopadłej do płaszczyzny podudzia.
Jednym ze skutków stopochodności jest zmniejszone zużycie energii podczas chodu, ale zwiększone podczas biegu.
Wikipedia
o zwierzęciu: opierający się podczas chodzenia lub biegania całą powierzchnią podeszwową stopy i dłoni
SJP.pl
1. stać się niezgrabnym, nieforemnym, ociężałym;
2. stać się prymitywnym, prostackim
SJP.pl
1. stać się niezgrabnym, nieforemnym, ociężałym;
2. stać się prymitywnym, prostackim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stopować.
Wiktionary
rzecz. niestopowanie n.
czas. stopować ndk.
Wiktionary
osoba podróżująca autostopem; autostopowicz
SJP.pl
roślina z rodziny berberysowatych; podofilum
SJP.pl
przymiotnik od: stopa, stop
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stopem (metalu), dotyczący tego stopu
(1.2) związany ze stopem (zatrzymaniem), dotyczący tego stopu
(1.3) związany ze stopą, dotyczący stopy
Wiktionary
IPA: stɔˈpɔvɨ, AS: stopovy
Wiktionary
(1.1)
rzecz. stop m., stapianie n., stopienie n.
czas. stapiać ndk., stopić dk.
(1.2)
rzecz. stop m., stoper m., stopowanie n., zastopowanie n.
czas. stopować ndk., zastopować dk.
wykrz. stop
(1.3)
rzecz. stopa ż., stopień m., podstopnica ż., stopaż m., stopka ż., stópka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zasłona okienna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. gruba zasłona w oknie, podnoszona do góry lub rozsuwana na boki
Wiktionary
(1.1) Dobroduszna Praskowia Fiodorowna odwiedziła poetę w czasie burzy, zobaczyła, że płacze, przestraszyła się, zaciągnęła story, żeby błyskawice nie przerażały chorego, podniosła z podłogi kartki i pobiegła po lekarza.
Wiktionary
IPA: ˈstɔra, AS: stora
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Storczyca (Traunsteinera Rchb.) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje dwa gatunki. Na obszarach górskich i wyżynnych południowej i środkowej Europy rośnie storczyca kulista T. globosa, jedyny przedstawiciel rodzaju we florze polskiej. Drugi gatunek – T. sphaerica rośnie w rejonie Kaukazu.
Wikipedia
roślina z rodziny storczykowatych, hodowana jako ozdobna, o pięknych kwiatach; orchidea
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Orchis|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny storczykowatych
(1.2) bot. roślina z rodzaju storczyk (1.1)
(1.3) bot. roślina z rodziny storczykowatych
(1.4) kwiat storczyka (1.2-3)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. storczykowate nmos., storczykarnia ż.
przym. storczykowy, storczykowaty
Wiktionary
(1.2) orchidea
(1.3) orchidea
(1.4) orchidea
Wiktionary
cieplarnia, w której hoduje się storczyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szklarnia, w której uprawia się storczyki
Wiktionary
IPA: ˌstɔrt͡ʃɨˈkarʲɲa, AS: storčykarʹńa
Wiktionary
rzecz. storczyk
Wiktionary
rodzina roślin okrytozalążkowych z rzędu szparagowców
SJP.pl
Storczykowate (Orchidaceae Juss.) – rodzina roślin z grupy okrytozalążkowych obejmująca około 21 950–26 049 zaakceptowanych gatunków bylin (samożywnych i myko-heterotroficznych), zgrupowanych w 880 rodzajach. Szacuje się, że może ich być 30–40 tys. gatunków. Storczykowate wraz z astrowatymi (Asteraceae) należą do najbogatszych w gatunki rodzin roślin wyższych (rozstrzygnięcie pierwszeństwa między nimi jest kłopotliwe ze względu na ciągłe zmiany w ich klasyfikacjach). Na przełomie XX i XXI wieku odkrywano ok. 150 nowych gatunków storczykowatych rocznie. W ciągu XX wieku liczba znanych rodzajów i gatunków uległa podwojeniu. Do najbardziej zróżnicowanych rodzajów należą: bulbofylum (ok. 2000 gatunków), epidendrum (ok. 1500 gatunków), dendrobium (ok. 1400 gatunków) oraz Pleurothallis (ok. 1000 gatunków). W Polsce, w stanie dzikim, występuje ok. 50 gatunków z 24 rodzajów i wszystkie one podlegają ochronie gatunkowej.
Wikipedia
o cechach storczykowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zamienić się w torf
SJP.pl
zamienić się w torf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. krótki film lub zdjęcie w serwisie społecznościowym widoczne tylko przez 24 godziny od jego udostępnienia
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od storiska
Wiktionary
(1.1) W dobie social mediów większość z nas przez pół godziny rozkminia jednego storiska – czy na pewno go wrzucić, czy jest wystarczająco dobry, co napisać i jaki filtr nałożyć. I po co?
Wiktionary
rzecz. storiska ż.
Wiktionary
(1.1) storiska
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. krótki film lub zdjęcie w serwisie społecznościowym widoczne tylko przez 24 godziny od jego udostępnienia
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. lp. od storisek
Wiktionary
rzecz. storisek m.
Wiktionary
(1.1) storisek
Wiktionary
Storkówko – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stara Dąbrowa, położona 6 km na zachód od Starej Dąbrowy (siedziby gminy) i 9 km na północ od Stargardu (siedziby powiatu).
Wieś położona jest przy drodze z Małkocina do Łęczycy, ok. kilometr od drogi wojewódzkiej nr 142. Na północ od zabudowań przebiega linia wąskotorowa linia kolejowa (Stargardzka Kolej Wąskotorowa, nieczynna). Liczba mieszkańców wynosi 351 osób, powierzchnia ogólna obrębu wynosi 1413 ha z czego użytki rolne 1133 ha, lasy 159 ha.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
w poezji: strofa sześciowersowa, w której w pierwszym wersie występują wyrazy dające podstawę do rymów typu ab, powtarzające się następnie w czwartym wersie w odwrotnej kolejności
SJP.pl
Stornel (lub stornello) – sześciowersowa strofa o złożonej budowie, w której występują dwa rymy A i B. Układ rymów w niej przedstawia następujący schemat
Wikipedia
gatunek niewielkiej flądry, żyjący w słonych wodach europejskich; fląderka
SJP.pl
Stornia, flądra (Platichthys flesus) – gatunek ryby flądrokształtnej z rodziny flądrowatych (Pleuronectidae).
Wikipedia
zapis poprawiający błąd popełniony przy księgowaniu
SJP.pl
Storno (od wł. stornare - odwracać) – zapis anulujący błędną operację księgową. Sposób poprawiania błędów księgowych, polegający na usunięciu ich wpływu na końcowe saldo konta, a w niektórych przypadkach też na obroty. Nie dokonuje się przy tym skreślenia mylnego zapisu (zapis oparty na regule podwójnego zapisu).
Wikipedia
usuwać lub poprawiać błąd w zapisach księgowych, dokonując zapisu po przeciwnej stronie konta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stuletni
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. wystrzelenie do jakiegoś celu z torpedy
(1.2) uniemożliwienie wykonania czegoś, niedopuszczenie do czegoś
Wiktionary
rzecz. torpedowanie n., torpeda ż., torpedowiec m., torpedzista m.
czas. torpedować ndk., storpedować dk.
przym. torpedowy
Wiktionary
jednoizbowy parlament norweski
SJP.pl
Wikipedia
zbić bez miłosierdzia, bestialsko, skatować
SJP.pl
zasłona okienna
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
[czytaj: storybord] graficzna prezentacja scenariusza filmu lub animacji
SJP.pl
Scenorys (ang. storyboard), scenopis obrazkowy – seria obrazów i szkiców, będących wskazówkami przy filmowaniu dla reżyserów, scenografów, operatorów, aktorów i montażystów. Scenorys jest wykonywany przez specjalnego rysownika określanego w branży filmowej i reklamowej jako storyboardzista.
Wikipedia
[czytaj: storybordzista] grafik tworzący storyboardy - graficzne prezentacje scenariusza filmu lub animacji
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: storyteling] tworzenie opowieści wokół marki w ramach strategii marketingowej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: storywil] dzielnica Nowego Orleanu
SJP.pl
storzan bezlistny - gatunek storczyka o kwiatach koloru brązowawego z żółtymi i fioletowymi elementami
SJP.pl
Storzan (Epipogium) – rodzaj roślin należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Należy do niego 5 gatunków. Gatunkiem typowym i jedynym przedstawicielem we florze Polski jest storzan bezlistny (E. aphyllum). Gatunek ten występuje niemal w całej Europie oraz północnej i wschodniej Azji. We wschodniej Azji rosną jeszcze trzy gatunki z tego rodzaju, z czego dwa są endemitami Tajwanu. Jeden gatunek – E. roseum rozprzestrzeniony jest w strefie międzyzwrotnikowej Starego Świata – środkowej Afryce, Azji południowej i południowo-wschodniej, północno-wschodniej Australii i na wyspach zachodniego Pacyfiku.
Wikipedia
roślina z rodziny wargowych, stosowana w lecznictwie
SJP.pl
1. wiele przedmiotów ułożonych jeden na drugim;
2. sterta drewna ułożona w celu spalenia;
3. w górnictwie: rodzaj podpory stropu;
4. foremna bryła ułożona z drewna jednego sortymentu i zwykle jednakowej długości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) większa ilość przedmiotów ułożonych jeden na drugim
(1.2) drewno ułożone do spalenia czegoś lub kogoś; miejsce, na którym dokonuje się ceremonii kremacji ciała zmarłego
(1.3) inform. jedna ze struktur danych, w której analogicznie do stosu (1.1) kartek, dostęp jest możliwy tylko przez dokładanie lub pobieranie z wierzchu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W zlewie piętrzył się stos brudnych talerzy.
(1.2) Skazano ją na śmierć przez spalenie na stosie.
(1.2) Odkryto 10 grobów (nr 30-39) oraz stos ciałopalny kultury pomorskiej. Tylko 3 groby zawierały pochówki. W grobie nr 30 znaleziono dwie bardzo zniszczone popielnice.
(1.3) Program wyrzuca błąd: przepełnienie stosu.
Wiktionary
IPA: stɔs, AS: stos
Wiktionary
rzecz. zdrobn. stosik
Wiktionary
(1.1) sterta
Wiktionary
mały stos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stos
Wiktionary
(1.1) To nie stos, lecz tylko mały stosik.
Wiktionary
rzecz. stos m.
Wiktionary
część osi pióra ptaków, na której osadzone są promienie chorągiewki
SJP.pl
Pióro (łac. penna) – twory nabłonkowe pokrywające ciała części zwierząt, zwłaszcza ptaków. Podobnie jak łuski u gadów, pióra zachodzą na siebie dachówkowato.
Wikipedia
używać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) używać czegoś w jakimś celu w określonych sytuacjach
Wiktionary
(1.1) W takich przypadkach stosujemy standardowe procedury.
Wiktionary
IPA: stɔˈsɔvat͡ɕ, AS: stosovać
Wiktionary
rzecz. zastosowanie n., stosowanie n., dostosowanie n.
czas. zastosować, dostosować, wystosować, przystosować
przym. stosowany
Wiktionary
(1.1) korzystać, wykorzystywać, używać, użytkować, posługiwać się, aplikować
Wiktionary
dający się stosować, możliwy do stosowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) używanie czegoś w jakimś celu w określonych sytuacjach
Wiktionary
IPA: ˌstɔsɔˈvãɲɛ, AS: stosovãńe
Wiktionary
rzecz. dostosowanie n., zastosowanie n., stosowność ż.
czas. stosować ndk., zastosować dk.
przym. stosowny, stosowany
przysł. stosownie
Wiktionary
używać
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) nauk. mający służyć potrzebom praktycznym
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: stosować
Wiktionary
rzecz. stosowanie n.
czas. stosować ndk., zastosować dk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) książk. zgodnie z czymś, odpowiednio, właściwie; według czegoś
Wiktionary
(1.1) Zygmunt, stosownie do uchwał zarządu Oddziału, przydzielał pokoje.
Wiktionary
IPA: stɔˈsɔvʲɲɛ, AS: stosovʹńe
Wiktionary
rzecz. stosowanie n., stosowność
przym. stosowny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: stosownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: stosowny
SJP.pl
→ stosowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co stosowne
Wiktionary
przym. stosowny
przysł. stosownie
rzecz. stosowanie n.
Wiktionary
taki, który najlepiej pasuje do czegoś, odpowiada czemuś; odpowiedni, właściwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. najlepszy w danej sytuacji, pasujący, nadający się, odpowiadający niej
Wiktionary
(1.1) Otrzymałem już stosowną do swego czynu karę. Czemu żądasz ode mnie jeszcze przeprosin?!
(1.1) — Podjęliśmy już stosowne do okoliczności działania, mające na celu ukaranie sprawców zdarzenia. — zapewniała policja.
Wiktionary
IPA: stɔˈsɔvnɨ, AS: stosovny
Wiktionary
rzecz. dostosowanie n., stosowność ż., stosowanie n.
przysł. stosownie
Wiktionary
(1.1) właściwy, odpowiedni, adekwatny, należyty, zgodny, zdatny, przest. dorzeczny, przest. sposobny, urz. odnośny, przyzwoity, wskazany
Wiktionary
zdrobnienie od: stosunek
SJP.pl
zdrobnienie od: stosunek
SJP.pl
1. związek, zależność jaka zachodzi pomiędzy dwiema rzeczami, osobami itp. zestawionymi ze sobą; relacja; proporcja;
2. odnoszenie się do czegoś lub kogoś, sposób traktowania czegoś lub kogoś;
3. iloraz otrzymany z podzielenia dwóch wielkości należących do danego zbioru;
4. współżycie fizyczne dwóch osób, umożliwiające zapłodnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zależność między różnymi elementami
(1.2) współżycie seksualne, akt płciowy, stosunek płciowy
(1.3) sposób odnoszenia się do kogoś
(1.4) mat. iloraz dwóch wielkości, liczb
w liczbie mnogiej stosunki
(2.1) sposób obcowania między różnymi jednostkami
(2.2) warunki, w jakich coś ma miejsce, sytuacja
Wiktionary
Stosunek – odzwierciedlenie zależności między dwoma bądź większą liczbą podmiotów, przedmiotów, cech, obiektów matematycznych, itp.
Wikipedia
(1.1) Sinus to stosunek przyprostokątnej leżącej naprzeciw kąta ostrego do przeciwprostokątnej.
(1.2) Chciałbym z nią odbyć stosunek seksualny.
(2.1) Stosunki między tymi dwoma krajami są bardzo napięte.
(2.2) Stosunki gospodarcze i polityczne nie sprzyjają normalnemu rozwojowi tego kraju.
Wiktionary
IPA: stɔˈsũnɛk, AS: stosũnek
Wiktionary
rzecz. stosunkowość ż.
czas. ustosunkować się
przysł. stosunkowo
Wiktionary
(1.1) relacja, interakcja, proporcja
(1.2) kopulacja, seks
Wiktionary
1. związek, zależność jaka zachodzi pomiędzy dwiema rzeczami, osobami itp. zestawionymi ze sobą; relacja; proporcja;
2. odnoszenie się do czegoś lub kogoś, sposób traktowania czegoś lub kogoś;
3. iloraz otrzymany z podzielenia dwóch wielkości należących do danego zbioru;
4. współżycie fizyczne dwóch osób, umożliwiające zapłodnienie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w stosunku do czego lub kogo
Wiktionary
(1.1) Szlifierka kątowa jest stosunkowo niebezpiecznym narzędziem.
Wiktionary
rzecz. stosunek mrz., stosunkowość ż.
czas. stosunkować ndk., ustosunkować dk.
przym. stosunkowy
Wiktionary
(1.1) całkiem, dosyć, dość, porównawczo, relatywnie, umiarkowanie, w miarę, w pewnym stopniu, względnie
Wiktionary
wieś i gmina wiejska w Polsce
SJP.pl
Stoszowice (niem. Peterwitz, wcześniej Polnisch Peterwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, siedziba gminy Stoszowice.
Wikipedia
Stoszyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Na koniec 2011 Stoszyce liczyły 74 mieszkańców, 2012 – 79, 2013 – 85, a na koniec 2014 i 2015 – 86.
Wikipedia
drobna moneta bułgarska, jedna setna lewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) monet. bułgarska waluta groszowa;
Wiktionary
Stotinka (bułg. стотинка) – moneta, drobna jednostka monetarna Bułgarii równa 1/100 lewa.
Wikipedia
przym. stotinkowy
Wiktionary
[czytaj: stałt] mocne, ciemne piwo angielskie o dużej zawartości chmielu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. mocne, ciemne piwo górnej fermentacji, rodzaj ale;
Wiktionary
Stout – ciemne piwo górnej fermentacji, rodzaj ale. Zdaniem niektórych stout wywodzi się bezpośrednio od porteru (nazwa użyta pierwszy raz w 1721 roku, na określenie ciemnego piwa warzonego z palonego słodu), inni zaś twierdzą, że obie nazwy są tożsame (chociaż określenie stout było używane już wcześniej, pojawiając się pierwszy raz w 1677 roku). Najbardziej znanymi przedstawicielami są piwa Guinness, Murphy's Irish Stout oraz Beamish.
Wikipedia
(1.1) porter
Wiktionary
pot. 100 złotych (także o innych walutach); stówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. banknot o wartości stu podstawowych jednostek monetarnych
(1.2) pot. prędkość 100 km/h
Wiktionary
(1.2) Jechał stówą, a ograniczenie było do pięćdziesięciu, więc wlepili mu mandat.
Wiktionary
IPA: ˈstuva, AS: stuva
Wiktionary
rzecz. seta ż., stówka ż., stóweczka ż.
przym. setny
licz. sto
Wiktionary
(1.1-2) setka, stówka
Wiktionary
1. łączyć osoby lub grupy ludzkie w stowarzyszenie;
2. stowarzyszać się - łączyć się w stowarzyszenie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. stowarzyszyć)
(1.1) łączyć osoby lub grupy osób w jedną organizację dążącą do uskuteczniania wspólnych zamierzeń
czasownik zwrotny niedokonany stowarzyszać się (dk. stowarzyszyć się)
(2.1) łączyć się z osobami lub grupami osób w jedną organizację dążącą do uskuteczniania wspólnych zamierzeń
Wiktionary
(1.1) W drodze do Piętnastki Słowenia pozostaje nieco w tyle za Polską. Jej rokowania w sprawie układu stowarzyszającego z Unią zablokowały Włochy.
(2.1) Każdy ma prawo się stowarzyszać, młodzież też, i jeśli nic złego nie robi, to nie można tego ograniczać.
Wiktionary
rzecz. stowarzyszenie n., stowarzyszony m., stowarzyszona ż.
czas. stowarzyszyć dk.
przym. stowarzyszeniowy
Wiktionary
1. połączyć osoby lub grupy ludzkie w stowarzyszenie;
2. stowarzyszyć się - połączyć się w stowarzyszenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) organizacja społeczna (zrzeszenie) powoływana przez grupę osób o wspólnych celach lub zainteresowaniach;
Wiktionary
Stowarzyszenie – organizacja społeczna (zrzeszenie) powoływana przez grupę osób mających wspólne cele lub zainteresowania.
Wikipedia
(1.1) Stowarzyszenie Chrześcijańskich Biologów zostało założone w 1990 roku.
Wiktionary
IPA: ˌstɔvaʒɨˈʃɛ̃ɲɛ, AS: stovažyšẽńe
Wiktionary
rzecz. towarzystwo n.
czas. stowarzyszać, towarzyszyć ndk., stowarzyszać się ndk., stowarzyszyć się dk.
przym. stowarzyszeniowy
Wiktionary
(1.1) organizacja społeczna
Wiktionary
przymiotnik od: stowarzyszenie
SJP.pl
kobieta należąca do jakiejś organizacji
SJP.pl
osoba należąca do jakiegoś stowarzyszenia
SJP.pl
1. połączyć osoby lub grupy ludzkie w stowarzyszenie;
2. stowarzyszyć się - połączyć się w stowarzyszenie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
zdrobnienie od: stówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: stówa
Wiktionary
rzecz. seta ż., stówa ż., stówka ż.
przym. setny
licz. sto
Wiktionary
Stowięcino (kaszb. Stowicëno, niem. Stojentin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Miejscowość położona na południowy wschód od Główczyc, 41,5 km od Słupska.
W 1954 w Stowięcinie urodził się Andrzej Lepper, polityk i związkowiec, były wicepremier, przewodniczący Samoobrony Rzeczpospolitej Polskiej.
Wikipedia
pot. 100 złotych (także o innych walutach); stówa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: stówa
(1.2) żart. o stówie
Wiktionary
(1.2) Wisicie mi jeszcze dwie stówki.
Wiktionary
rzecz. seta ż., setka ż., stówa ż., stóweczka ż.
przym. setny
licz. sto
Wiktionary
(1.2) stóweczka
Wiktionary
specjalny dźwig ułatwiający układanie siana w stogi albo w wysokich stodołach
SJP.pl
rodzina lądowych ślimaków płucodysznych z rzędu trznkoocznych
SJP.pl
Stożeczkowate (Euconulidae) – szeroko rozprzestrzeniona po świecie rodzina lądowych ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), obejmująca około 150 gatunków żyjących w wilgotnych siedliskach. Ich muszla jest mała, kulisto-stożkowata, z licznymi skrętami. Ślady kopalne stożeczkowatych pochodzą co najmniej z paleocenu.
W Polsce stwierdzono 2 gatunki: Euconulus fulvus i Euconulus praticola.
Wikipedia
o cechach stożeczkowatych (rodzina ślimaków)
SJP.pl
figura przestrzenna, na podstawie koła stopniowo zwężająca się ku górze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stóg
(1.2) geom. bryła powstała przez obrót trójkąta prostokątnego wokół jednej z przyprostokątnych;
(1.3) bot. zob. stożek wzrostu.
(1.4) geol. zob. stożek wulkaniczny.
(1.5) med. zob. stożek rogówki.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. mięczak z rodziny stożków, nazwa systematyczna|Conidae|ref=tak.
Wiktionary
Matematyka:
Biologia:
Wikipedia
IPA: ˈstɔʒɛk, AS: stožek
Wiktionary
rzecz. stóg m., stożkowa ż., Stożek m.
przym. stożkowy, stożkowaty
Wiktionary
(1.2) daw. konus
Wiktionary
przymiotnik od: stożek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. krzywa powstała na przecięciu stożka z płaszczyzną nieprzechodzącą przez jego wierzchołek
Wiktionary
Krzywa stożkowa – zbiór punktów przecięcia płaszczyzny i powierzchni stożkowej, której kierującą jest okrąg. Krzywe stożkowe są krzywymi drugiego stopnia, tzn. można je w kartezjańskim układzie współrzędnych opisać równaniem algebraicznym drugiego stopnia względem obu zmiennych x i y.
Wikipedia
rzecz. stożek mrz., stóg m., Stogi nmos.
przym. stożkowaty, stożkowy
przysł. stożkowo
Wiktionary
(1.1) krzywa stożkowa
Wiktionary
przypominający kształtem stożek, podobny do stożka
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który wyglądem przypomina stożek
Wiktionary
(1.1) W jednej ręce niósł stożkowate, metalowe naczynie z dzióbkiem, w drugiej koszyk pełen porcelanowych filiżanek.
Wiktionary
rzecz. stożek mrz., Stożek mrz., stóg mrz., stożkowa ż.
przym. stożkowy
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny gnojankowatych
SJP.pl
Conocybe Fayod (stożkówka) – rodzaj grzybów z rodziny gnojankowatych (Bolbitiaceae).
Wikipedia
przymiotnik od: stożek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt stożka
(1.2) związany ze stożkiem, dotyczący stożka
Wiktionary
(1.1) Chlubą zakładu jest nowa i bardzo droga maszyna do nacinania kół stożkowych.
Wiktionary
IPA: stɔʃˈkɔvɨ, AS: stoškovy
Wiktionary
rzecz. stożek mrz., stożkowa ż., stóg m., Stogi nmos.
przym. stożkowaty
przysł. stożkowo
Wiktionary
układać w stogi
SJP.pl
żerdź umieszczona w stogu siana dla jego umocnienia
SJP.pl
zgrubienie od: stóg
SJP.pl
1. mebel zbudowany z blatu i nóg;
2. rodzaj spożywanych posiłków, np. jarski stół, szwedzki stół, wykwintny stół;
3. urządzenie techniczne składające się z często ruchomego blatu, wyposażone w aparaturę techniczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mebl. mebel z podpartym na nogach blatem, służący zwykle do spożywania posiłków lub pracy;
(1.2) posiłek z wielu dań wyłożonych na stole (1.1) lub sposób odżywiania się
(1.3) karc. wyraz używany w sformułowaniach brydżowych dotyczących partii lub rozdania, albo zagrywki z wyłożonych kart
(1.4) urządzenie techniczne o różnych zastosowaniach, w formie blatu stojącego na kilku nogach, będące osobnym stanowiskiem pracy
(1.5) specjalny blat stojący na nogach, służący do prowadzenia przy nim konkretnej gry sprawnościowej
Wiktionary
Stół – mebel z poziomą powierzchnią podtrzymywaną przez podstawę, zazwyczaj z czterema nogami.
Wikipedia
(1.1) Gości zaskoczył bogato zastawiony stół.
(1.2) Rano w hotelowej restauracji do dyspozycji gości jest stół śniadaniowy z daniami do wyboru.
(1.4) Czy zająłem miejsce przy właściwym stole montażowym?
Wiktionary
IPA: stuw, AS: stuu̯
Wiktionary
rzecz. stołowy mrz., stolnica ż., stołówka ż., stolikowiec mos., stolarz mos., stołek mrz., stolec mrz., stolica ż.
:: zdrobn. stolik mrz., stoliczek mrz.
:: zgrub. stolisko n.
czas. stać, ścielić, stołować się ndk.
przym. stołowy, stolikowy, stołówkowy
Wiktionary
(1.1) biurko, ława, konsolka
(1.2) bufet
(1.4) pulpit, konsola
Wiktionary
skrót od:
1. stołeczny; st.;
2. stołowy
SJP.pl
dawniej: wolno stojąca wieża obronna, wzniesiona w obrębie murów zamku; donżon; stołp
SJP.pl
choroba niektórych chwastów i roślin uprawnych, rozprzestrzeniana przez owady zasiedlające pola (np. skoczki, zmieniki)
SJP.pl
Stołczno (kaszub. Stołczno, niem. Stolzenfelde) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Człuchów przy drodze krajowej nr .
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: stołek
SJP.pl
dotyczący stolicy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący stolicy, wywodzący się ze stolicy
Wiktionary
(1.1) Znalazłem to ogłoszenie w stołecznej gazecie.
(1.1) W stołecznych autobusach rozpoczęto instalację nowych kasowników.
Wiktionary
IPA: stɔˈwɛt͡ʃnɨ, AS: stou̯ečny
Wiktionary
rzecz. stolec m., stolica ż., stołeczność ż., Stolicznaja ż.
Wiktionary
1. sprzęt domowy, zwykle na czterech nogach, bez oparcia, służący do siedzenia;
2. potocznie: siedzieć na dwu stołkach - być dwulicowym, prowadzić grę na dwa fronty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mebl. niewielkie jednosobowe, niskie, twarde siedzisko bez oparcia, zazwyczaj na kilku nogach
(1.2) pot. przen. zwierzchnie stanowisko, wyższy urząd, dobra posada
Wiktionary
Taboret (z fr. tabouret, także stołek, reg. gw. ryczka) – rodzaj mebla, siedzisko z jedną lub kilkoma nogami, zwykle bez oparcia i podłokietników.
Pochodzenie stołków pozostaje niejasne, lecz pewne jest, że stanowią one jedne z najwcześniejszych form mebli drewnianych. Pierwsze wzmianki o taboretach pochodzą ze starożytnego Egiptu i Mezopotamii, gdzie funkcjonowały jako siedziska dla wyższych klas społecznych. Charakteryzowały się one niskim profilem, trzema nogami oraz często ozdobnymi detalami.
Wikipedia
(1.2) Nie upłynęły nawet trzy miesiące, kiedy naraził się tak, że stracił swój stołek.
Wiktionary
rzecz. stół mrz.
:: zdrobn. stołeczek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stołować.
Wiktionary
rzecz. niestołowanie n., stolik mrz.
czas. stołować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. rodzaj podatku ściąganego od rodzin;
forma przymiotnika.
(2.1) n. lp. i nmos. lm. od: stołowy
Wiktionary
Stołowe – w przeszłości opodatkowanie, ściągane "za stół", tzn. w przybliżeniu od każdej rodziny, ściągane w postaci pieniężnej lub w naturze (np. w zbożu).
Wikipedia
(1.1) Stołowe ściągano np. w zbożu.
Wiktionary
rzecz. stół m., stołowy mrz.
przym. stołowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: stołówka
Wiktionary
rzecz. stołówka ż.
Wiktionary
1. zakład żywienia zbiorowego, dziś zwykle przy instytucji skupiającej wiele osób; jadłodajnia;
2. sala jadalna zakładu żywienia zbiorowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce zbiorowego żywienia, np. w szkole, zakładzie pracy
(1.2) daw. jadalnia
Wiktionary
Stołówka – placówka zbiorowego żywienia, zapewniająca określonym grupom konsumentów posiłki; głównie obiady, ale także śniadania i kolacje.
Może również wydawać posiłki jednorazowe. Jest wyodrębniona organizacyjnie i lokalowo, zlokalizowana na terenie zakładu pracy (stołówka pracownicza), szkół, uczelni, ośrodków wypoczynkowych. Prowadzi ograniczony asortyment posiłków przy zastosowaniu samoobsługi lub obsługi kelnerskiej, stosując przy tym w przeważającej części system abonamentowej sprzedaży i wydawania posiłków.
Wikipedia
(1.1) Dziś w stołówce dają pomidorową i schabowe z ziemniakami.
(1.1) Nie spodziewałem się na tej stołówce marcepanów, ale tego się nie da jeść.
(1.1) Władze PRL-u wprowadziły dzień bezmięsny w sklepach i stołówkach, był to poniedziałek.
Wiktionary
IPA: stɔˈwufka, AS: stou̯ufka
Wiktionary
rzecz. stół m., stołowy mrz., stolik mrz., stołóweczka ż.
czas. stołować się
przym. stołówkowy, stołowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. stół m., stołowy mrz., stolik mrz., stołóweczka ż.
czas. stołować się
przym. stołówkowy, stołowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|jadalnia.
* angielski: (1.1) canteen, cafeteria
* białoruski: (1.1) сталовая ż.
* bułgarski: (1.1) столова ż.
* czeski: (1.1) menza ż.
* duński: (1.1) kantine w.
* esperanto: (1.1) kantino
* francuski: (1.1) cafétéria ż.
* hiszpański: (1.1) comedor m., refectorio m.
* japoński: (1.1) 食堂 (しょくどう, shokudō), カフェテリア (kafeteria)
* kaszubski: (1.1) jôdnica ż., stołówka ż., jôdnô zala ż.
* niemiecki: (1.1) Kantine ż.
* nowogrecki: (1.1) εστία ż., τραπεζαρία ż.
* rosyjski: (1.1) столо́вая ż.
* rumuński: (1.1) cantină ż.
* szwedzki: (1.1) matsal w., lunchrum n., kantin w.
* turecki: (1.1) kantin
* ukraiński: (1.1) їда́льня ż.
* włoski: (1.1) mensa ż.
źródła.
== stołówka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stołówka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: osoba jadająca w stołówce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z stołówką, dotyczący stołówki
Wiktionary
rzecz. stół mrz., stolik mrz., stołówka ż.
Wiktionary
kobieta stołująca się u kogoś
SJP.pl
osoba stołująca się u kogoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Góry Stołowe
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: stół; przeznaczony na stół, używany w trakcie jedzenia przy stole lub w jakiś inny sposób związany ze stołem;
2. przeznaczony do celów spożywczych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący stołu, związany ze stołem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) poznań. pokój-jadalnia
Wiktionary
(1.1) W wodę stołową zaopatrujemy się w pobliskiej rozlewni.
(2.1) Umyłam już okna w stołowym i w sypialni.
Wiktionary
IPA: stɔˈwɔvɨ, AS: stou̯ovy
Wiktionary
rzecz. stołowe n., stołówka ż., stół mrz., stolik mrz., stolnik mos.
Wiktionary
obronna wieża wewnątrz zamku; donżon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) archit. wieża lub baszta będąca częścią średniowiecznego zamku, przeznaczona wyłącznie do celów obronnych, niezamieszkała w czasie pokoju;
(1.2) stpol. słup
Wiktionary
Stołp (wieża ostatecznej obrony lub bergfried, bergfrid) – średniowieczna wieża obronna na planie koła, owalu, prostokąta lub wieloboku, o znacznej wysokości (30–50 m) i dużej grubości murów (3–5 m), niezamieszkiwana podczas pokoju. Stanowiła ostateczny punkt obrony. Początkowo wolnostojąca i przeznaczona do obrony pasywnej, z czasem włączana w obwód obronny zamku i zaopatrywana w elementy zwiększające możliwość aktywnej obrony. Zasadą było umieszczanie wejścia na znacznej wysokości, poprzez ganek prowadzący z murów lub połączenie z domem pana feudalnego. Dolna część wnętrza wieży była sklepiona, przeznaczona zazwyczaj na więzienie, dostępna tylko od góry. Po przesunięciu stołpów na zewnątrz linii murów, wraz z ewolucją sztuki fortyfikacyjnej, zostały wyparte przez baszty i basteje, a w nowożytnej sztuce fortyfikacyjnej rolę ich przejął tzw. śródszaniec.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wieża ostatecznej obrony, bergfried, bergfrit
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wieża, baszta
hiponimy.
holonimy.
(1.1) zamek
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
zob. donżon.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|słup.
* angielski: (1.1) bergfried
* esperanto: (1.1) burgfrido, ĉefa turo
* niemiecki: (1.1) Bergfried m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) wieża ostatecznej obrony, bergfried, bergfrit
Wiktionary
miasto na Białorusi
SJP.pl
Stołpce (biał. Стоўбцы, Stoubcy, ros. Столбцы, Stołbcy) – miasto położone na Białorusi, w obwodzie mińskim, centrum administracyjne rejonu stołpeckiego, położona przy trasie linii kolejowej Warszawa – Brześć – Baranowicze – Mińsk. Stołpce leżą nad Niemnem.
Miasto liczy 16,9 tys. mieszkańców (2018). Stołpce położone są około 70 km na południowy zachód od Mińska.
W mieście rozwinął się przemysł drzewny oraz spożywczy.
Wikipedia
→ Stołpce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Stołpcami, dotyczący Stołpców
Wiktionary
rzecz. Stołpce nmos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Stołupianami, dotyczący Stołupian
Wiktionary
rzecz. Stołupiany mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Niestierow (historyczna nazwa miasta w Prusach, obecnie egzonim wariantowy)
Wiktionary
Niestierow, Stołupiany (ros. Нестеров; dawn. niem. Stallupönen) – miasto w obwodzie królewieckim w Rosji, siedziba rejonu. W 2021 roku liczyło 3937 mieszkańców.
Miejscowość położona we wschodniej części obwodu królewieckiego około 25 kilometrów na wschód od Gusiewa i 10 kilometrów od granicy z Litwą, na linii kolejowej Kaliningrad-Moskwa i trasie E28.
Wikipedia
przym. stołupiański
Wiktionary
skrót od: staropolski
SJP.pl
Stpice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Świercze. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
skrót od: staropolski (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót od: strona (czytany jako cały, odmienny wyraz); s.
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) = strona
Wiktionary
(1.1) str. 123-134
(1.1) Wyjaśnienie trudniejszych wyrazów znajduje się na str. 420.
Wiktionary
IPA: ˈstrɔ̃na|ˈstrɔ̃nɨ, AS: strõna|strõny
Wiktionary
(1.1) s.
Wiktionary
europejska spółka budowlana z Warszawy
SJP.pl
Strabag SE – europejska spółka budowlana z siedzibą w Wiedniu (wcześniej w Spittal an der Drau w Austrii), notowana na Wiener Börse.
Wikipedia
potocznie:
1. trąbiąc na kogoś klaksonem, wyrażać niezadowolenie; obtrąbiać, otrąbiać;
2. strąbiać się - upijać się; nachlewać się, schlewać się
SJP.pl
potocznie:
1. upomnieć kogoś poprzez długie trąbienie klaksonem;
2. okrzyczeć kogoś;
3. wypić łapczywie dużą ilość napoju
SJP.pl
zezowanie
SJP.pl
Zez (łac. strabismus, gr. strabismus (z Greki: στραβισμός strabismos, od στραβίζειν strabizein „mrużyć”, od στραβός strabos „mrużenie, zmrużone-oko”)) – wada oczu objawiająca się nieprawidłowym ustawieniem oczu względem siebie podczas patrzenia na obiekt, spowodowane np. osłabieniem mięśni ocznych, co powoduje zmianę kąta patrzenia jednego oka względem drugiego. Efektem zeza jest zaburzenie widzenia stereoskopowego. Stan ten może występować sporadycznie lub stale. Jeśli występuje przez większą część dzieciństwa, może skutkować niedowidzeniem i utratą percepcji głębi. Jeśli pojawi się w wieku dorosłym, jest bardziej prawdopodobne, że spowoduje podwójne widzenie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. brulion, notatnik;
2. w kupiectwie: podręczna księga do zapisywania wszystkich przychodów i rozchodów
SJP.pl
określenie wykonawcze: gadatliwie
SJP.pl
[czytaj: straczczjatella] straciatella;
1. delikatny rosół z lanymi kluseczkami z parmezanu;
2. deser (np. lody śmietankowe, jogurt) z drobnymi kawałkami ciemnej czekolady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. cuk. rodzaj włoskich lodów na bazie mleka z wiórkami czekolady;
(1.2) spoż. kulin. włoska zupa na bazie bulionu z dodatkiem parmezanu i ubitego jajka;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poproszę gałkę stracciatelli i gałkę miętowych.
Wiktionary
charakterystczny dla osoby, która znalazła się w sytuacji ekstremalnej; rozpaczliwy, desperacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stracić.
(1.2) egzekucja, wykonanie kary śmierci; także. kara śmierci
Wiktionary
Kara śmierci, kara główna, kara ostateczna, najwyższy wymiar kary – pozbawienie życia sprawcy przestępstwa, praktykowane od początków istnienia prawa, różnie w zależności od krajów, systemów prawnych i epok. Najczęściej była przewidziana za zbrodnie jak zabójstwo lub zdrada stanu, ale śmiercią karano także drobniejsze przestępstwa, w tym skierowane przeciw mieniu lub występki obyczajowe jak cudzołóstwo. Była bądź jest też zapisana w prawach religijnych różnych wyznań.
Wikipedia
(1.1) Idę poćwiczyć — mam miesiąc na stracenie nadmiaru tłuszczu.
(1.2) Stracenie więźnia wstrząsnęło opinią publiczną.
Wiktionary
IPA: straˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: stracẽńe
Wiktionary
rzecz. strata ż., tracenie n., straceniec mos., bezstratność ż.
czas. stracić dk., tracić ndk.
przym. stracony, stratny
przysł. stratnie
Wiktionary
(1.1) strata, utracenie, utrata
(1.2) egzekucja
Wiktionary
osoba, która wskutek rozpaczy lub z powodu znalezienia się w sytuacji ekstremalnej, skłonna jest do gwałtownych, czasem nieobliczalnych zachowań; desperat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś skazany na stracenie, na śmierć
(1.2) ktoś, kto nie baczy na ryzyko utraty życia
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. strata ż., stracenie n., tracenie n.
czas. tracić ndk., stracić dk.
przym. straceńczy, stratny, bezstratny
przysł. straceńczo, bezstratnie, stratnie
Wiktionary
1. lęk, obawa, niepokój;
2. potocznie: kukła mająca odstraszać ptaki; strach na wróble;
3. według wierzeń ludowych: upiór, widziadło, mara, zjawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. uczucie niepokoju, lęku przed czymś, co może być groźne
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) roln. kukła uformowana ze starych ubrań, służąca do odstraszania ptaków na polach
(2.2) etn. według wierzeń ludowych: cień, duch zmarłego
Wiktionary
Strach – jedna z podstawowych cech pierwotnych (nie tylko ludzka) mających swe źródło w instynkcie przetrwania. Stan silnego emocjonalnego napięcia, pojawiający się w sytuacjach realnego zagrożenia, naturalną reakcją organizmu jest np. odruch silnego napięcia mięśni, a w konsekwencji ucieczka lub walka.Spowodowany jest zdolnością zapamiętywania i kojarzenia podobnych sytuacji (podobna sytuacja w przeszłości miała groźny skutek) oraz w przypadku ludzi z umiejętnością abstrakcyjnego myślenia (z mojej decyzji wyniknie sytuacja, która spowoduje groźny skutek).Nierozerwalnie związany z przyszłością (odstęp czasowy jest nieistotny) gdyż zdarzenia z przeszłości odczuwamy inaczej (żal po jakiejś stracie) a jeszcze inaczej teraźniejsze (ból sprawia nam cierpienie). Straty lub bólu mającego nadejść możemy się bać (odczuwamy przed nimi strach).Strach może mieć skutek pozytywny, gdy efektem jest ochrona nas lub naszego interesu, albo negatywny, gdy powstrzymuje nas przed konsekwentnym dążeniem do celu.Jest subiektywny, gdyż ten sam spodziewany skutek nie zawsze i nie u wszystkich spowoduje poczucie zagrożenia.
Wikipedia
(1.1) Nagle ogarnął mnie niesamowity strach.
(2.1) Dziadek zrobił nowego stracha, żeby odstraszyć gawrony.
Wiktionary
IPA: strax, AS: straχ
Wiktionary
rzecz. straszność ż., straszak mzw./mrz., straszydło n., straszyk mzw., straszenie n., odstraszenie n., odstraszanie n., nastraszenie n., postraszenie n., przestrach mrz., przestraszenie n., wystraszenie n., zastraszenie n., zastraszanie n., strachliwość ż., Strachocin mrz.
czas. straszyć ndk., odstraszać ndk., odstraszyć dk., nastraszyć dk., postraszyć dk., przestraszyć dk., wystraszyć dk., zastraszyć dk., zastraszać ndk.
przym. straszny, straszliwy, strachliwy
przysł. strasznie, straszliwie, strachliwie
Wiktionary
(1.1) lęk, obawa, trwoga, przerażenie
(2.1) strach na wróble
(2.2) upiór, widziadło, mara, zjawa
Wiktionary
potocznie: strachać się - bać się, lękać się czegoś, obawiać się; cykać się, peniać
SJP.pl
potocznie: człowiek tchórzliwy, bojaźliwy; cykor, tchórz
SJP.pl
Strachanów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Goszczanów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
1. przedmiot mający straszyć;
2. utwór o strachach
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób strachliwy
Wiktionary
rzecz. strach m., strachliwość ż.
przym. strachliwy, straszny
Wiktionary
(1.1) tchórzliwie, bojaźliwie, lękliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: strachliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto strachliwy; cecha tego, co strachliwe
Wiktionary
rzecz. strach m., straszenie n., straszydło n.
czas. straszyć ndk.
przym. strachliwy, straszny
przysł. strachliwie
Wiktionary
(1.1) bojaźliwość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: strachliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o osobie, która często i łatwo ulega strachowi
Wiktionary
(1.1) On jest taki strachliwy, że przeraża go każdy dźwięk.
Wiktionary
IPA: straxˈlʲivɨ, AS: straχlʹivy
Wiktionary
rzecz. strach mrz./mzw., strachliwość ż.
czas. straszyć ndk.
przym. straszny
przysł. strachliwie, strasznie
Wiktionary
(1.1) lękliwy, bojaźliwy, płochliwy, pierzchliwy, tchórzliwy
Wiktionary
Strachocice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Dobra.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Nowy Strachocin, Stary Strachocin, Strachocina
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim;
Wiktionary
Strachocina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Sanok. Leży nad potokiem Różowym. Miejscowość leży na terenach, które noszą historyczną nazwę Ziemia sanocka. Zajmuje obszar blisko 1200 ha, jest w niej 300 domów.
Wikipedia
(1.1) W Strachocinie działa lokalne koło gospodyń wiejskich.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Strachocinem, dotyczący Strachocina
Wiktionary
rzecz. Strachocin m.
Wiktionary
Strachomin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Latowicz. Leży nad rzeką Świder.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. tchórz
(1.2) daw. alarmista
Wiktionary
(1.1) Tutaj są tylko gadacze i strachopłochy, tam byli ludzie zbrojni i zdecydowani na śmierć…
Wiktionary
(1.2) strachopłód
Wiktionary
przymiotnik od: Strachówka
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Strachówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w gminie Strachówka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Strachówka oraz rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Wikipedia
Strachowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Płońsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
[czytaj: straczjatella] stracciatella;
1. delikatny rosół z lanymi kluseczkami z parmezanu;
2. deser (np. lody śmietankowe, jogurt) z drobnymi kawałkami ciemnej czekolady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. cuk. rodzaj włoskich lodów na bazie mleka z wiórkami czekolady
(1.2) spoż. kulin. włoska zupa na bazie bulionu z dodatkiem parmezanu i ubitego jajka
Wiktionary
(1.1) Poproszę gałkę stracciatelli i gałkę arbuzowych.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|strącać.
Wiktionary
rzecz. strącanie n., strącenie n.
czas. trącać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, którego stracono, zgubiono; który nie wróci
(1.2) taki, na którym wykonano egzekucję; taki, który zginął poprzez stracenie
(1.3) taki, z którego nie ma pożytku
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: stracić
Wiktionary
IPA: straˈt͡sɔ̃nɨ, AS: stracõny
Wiktionary
rzecz. strata ż., stracenie n.
czas. tracić ndk., stracić dk.
przym. stratny
Wiktionary
(1.1) utracony
Wiktionary
zdrobnienie od: strąk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: strąk
Wiktionary
rzecz. strąk mrz.
przym. strąkowy, strączkowy
Wiktionary
przypominający kształtem strączek, podobny do strączka
SJP.pl
rząd roślin okrytonasiennych; bobowce, strąkowce
SJP.pl
Bobowce, strączkowce, strąkowce (Fabales Bromhead) – grupa roślin okrytonasiennych stanowiąca klad wyróżniany w randze rzędu w różnych systemach klasyfikacyjnych.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych; bobowiec, strąkowiec
SJP.pl
przymiotnik od: strączek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze strączkiem, dotyczący strączka
(1.2) bot. taki, który jest zaliczany do roślin strączkowych, czyli takich, które wytwarzają strąki
Wiktionary
(1.2) Owoce roślin strączkowych, warzywa oraz orzechy i nasiona powinny mieć więcej miejsca na talerzu, podczas gdy mniej miejsca powinno być dla nabiału oraz ryżu i makaronu.
Wiktionary
rzecz. strąk m., strączek m., strączyna ż., strączyniec m.
Wiktionary
strączyn chiński - gatunek drzewa z rodziny bobowatych
SJP.pl
Strączyn (Cladrastis Raf.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (Fabaceae). Obejmuje cztery gatunki. Jeden z nich – strączyn żółty C. kentukea – występuje we wschodniej części Ameryki Północnej, pozostałe w Chinach i Japonii. Są to drzewa rosnące w zimozielonych lasach górskich strefy umiarkowanej oraz w lasach mieszanych i liściastych zrzucających liście zimą.
Wikipedia
drzewo, krzew lub bylina z rodziny brezylkowatych; kasja; senes
SJP.pl
Strączyniec (Cassia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych (Fabaceae) z podrodziny brezylkowych (Caesalpinioideae). Obejmuje 90 gatunków występujących w ciepłym klimacie. Gatunkiem typowym jest Cassia fistula L. – strączyniec cewiasty.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
gwarowo: brzeg morski, wybrzeże
SJP.pl
samochód typu Fiat Strada
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. stracić
(1.2) stpol. zgubić
Wiktionary
IPA: ˈstradat͡ɕ, AS: stradać
Wiktionary
rzecz. stradanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stradać.
Wiktionary
czas. stradać ndk.
Wiktionary
Stradivari:
Wikipedia
smyczkowy instrument wykonany przez włoskiego lutnika Stradivariego
SJP.pl
Wikipedia
Stradlice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 768.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. ubogi
(1.2) stpol. nieszczęśnik
(1.3) stpol. bezbożnik, złoczyńca, człowiek zły
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. biedny
(1.2) stpol. nieszczęśliwy
Wiktionary
IPA: ˈstradnɨ, AS: stradny
Wiktionary
dzielnica Krakowa i Częstochowy
SJP.pl
Wikipedia
→ Stradom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Stradomiem, dotyczący Stradomia
Wiktionary
rzecz. Stradom m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północnej Polsce i obwodzie królewieckim Rosji, dopływ Świeżej
Wiktionary
Wikipedia
budynek gospodarczy przy bacówce, miejsce schronienia owiec w czasie niepogody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) góry. pomieszczenie ochronne dla owiec przy bacówce
Wiktionary
Strąga (lokalnie w formie stroga, struonga, pstręga) – apelatyw znany z całych Karpat, ściśle związany z sezonowym pasterstwem owiec (szałaśnictwem), oznaczający usytuowaną na hali 'przegrodę z otworami, przez które przechodziły owce do dojenia’, również 'otwór w przegrodzie, przez który przechodzą owce do dojenia’. Na Podhalu w znaczeniu 'miejsce zagrodzone do dojenia owiec’,'koszar na owce’ lub 'ogrodzenie przeznaczone do dojenia owiec’. Nie należy utożsamiać z koszarem – zagrodą, w której owce nocują.
Wikipedia
IPA: ˈstrɔ̃ŋɡa, AS: strõŋga
Wiktionary
przym. strążyski
Wiktionary
prowizoryczny sklep; kram
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. prowizoryczne lub przenośne miejsce handlu, np. na targowisku
Wiktionary
Kram, stragan lub stoisko handlowe – mały, prowizoryczny sklep w formie budki albo stołu lub ławy z towarem. Pierwotnie zwykle drewniany. Metalowy stragan w formie rozkładanej budki, której część po rozłożeniu tworzy zadaszenie, określany jest jako szczęki.
Wikipedia
(1.1) Na straganie w dzień targowy / Takie słyszy się rozmowy: / Może pan się o mnie oprze, / Pan tak więdnie, panie koprze.
(1.1) Rysiu bez ceregieli szurnął sobie jabłko ze straganu.
Wiktionary
IPA: ˈstraɡãn, AS: stragãn
Wiktionary
rzecz. straganiarz mos., straganiarka ż.
:: zdrobn. straganik mrz.
przym. straganiarski, straganny, straganowy
Wiktionary
(1.1) kram; gw-pl|Górny Śląsk|sztand.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: straganiarka
Wiktionary
(1.1) Od tej wrednej straganiary nie kupię już złamanej marchewki.
Wiktionary
przym. straganiarski, straganny, straganowy
rzecz. stragan mrz., straganiarka ż., straganiarz mos., straganik mrz., straganówka ż.
Wiktionary
(1.1) handlara
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. właścicielka straganu
(1.2) pot. kobieta sprzedająca przy straganie
Wiktionary
(1.1) Wrocławskie straganiarki przyszły do urzędu by zaprotestować.
(1.2) Wczoraj ta młodsza straganiarka polecała mi kanie.
Wiktionary
przym. straganiarski, straganny, straganowy
rzecz. stragan mrz., straganik mrz., straganiara ż., straganówka ż.
:: fm. straganiarz m.
:: zgrub. straganiara ż.
Wiktionary
(1.1) pejor. straganiara
(1.2) pejor. straganiara
Wiktionary
straganowy, kramarski;
1. związany z prowadzeniem straganu;
2. odznaczający się niskim poziomem artystycznym
SJP.pl
sprzedawanie towarów na straganie; zajęcie straganiarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. właściciel straganu
(1.2) pot. mężczyzna sprzedający przy straganie
Wiktionary
(1.1) Protest katowickich straganiarzy osiągnął zamierzony skutek.
(1.2) Ten nasz znajomy straganiarz zawsze wybiera mi fajne pomidorki.
Wiktionary
przym. straganiarski, straganny, straganowy
rzecz. stragan mrz., straganik mrz., straganiara ż., straganówka ż.
:: fż. straganiarka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: stragan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od stragan
Wiktionary
(1.1) To nie stragan, lecz tylko mały straganik.
Wiktionary
rzecz. straganówka ż., straganiarz mos., straganiarka ż., stragan m., straganiara ż.
przym. straganowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. wydanie straganowe, publikacja przeznaczona do sprzedaży na straganach
Wiktionary
(1.1) Ciotka z odpustu przynosiła straganówki, przede wszystkim senniki.
Wiktionary
przym. straganiarski, straganny, straganowy
rzecz. stragan mrz., straganiarz mos., straganik mrz., straganiara ż., straganiarka ż.
Wiktionary
straganiarski, kramarski;
1. związany z prowadzeniem straganu;
2. odznaczający się niskim poziomem artystycznym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hand. targowy
(1.2) liter. niskich lotów
Wiktionary
(1.2) Nie czytuję literatury straganowej.
Wiktionary
rzecz. straganówka ż., stragan mrz., straganiara ż., straganiarz mos., straganiarka ż., straganik mrz.
przym. straganiarski, straganny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. bud. przest. szeroka belka umieszczana w poprzek pod innymi belkami pułapu dla jego podtrzymania, przebiegająca przez środek izby
Wiktionary
(1.1) Generał wlazł na wysokie posłanie łóżka, usiadł w kucki i zwrócił się do sierżanta, który wyprężony jak struna, zginał kark, żeby nie uszkodzić pompona przy kapeluszu, zawadzającego o stragarz powały niskiego pokoju. (S. Żeromski: O żołnierzu tułaczu)
Wiktionary
IPA: ˈstraɡaʃ, AS: stragaš
Wiktionary
(1.1) sosrąb, sosręb, przest. siestrzan, przest. siostrzan, daw. podciąg, daw. tram, daw. siestrzoń, daw. reg. siostrzeń, daw. reg. sostroń, daw. reg. sostruń, daw. reg. siostrzeniec, daw. reg. siestrzeniec, daw. reg. siostrzamb
Wiktionary
sytuacja gdy pracownicy nie wykonują swojej pracy, żądają określonych zmian np. podwyższenia pensji, zmiany warunków pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dobrowolny i zbiorowy protest pracowników, który polega najczęściej na przerwaniu pracy, podjęty w celu spełnienia przez pracodawcę lub władzę ich postulatów;
(1.2) w kręglach: zbicie wszystkich kręgli za pierwszym rzutem
Wiktionary
Strajk (ang. strike) – zbiorowe, dobrowolne i czasowe zaprzestanie pracy (lub nauki) przez pracowników (lub inne grupy społeczne), będące formą sprzeciwu wobec warunków zatrudnienia, wynagradzania lub praktyk pracodawcy, podejmowane w celu wymuszenia realizacji określonych żądań ekonomicznych, socjalnych, zawodowych lub politycznych. Strajki mogą mieć różne przyczyny – od dążeń do poprawy płac i warunków pracy (strajki ekonomiczne), przez solidarność z innymi grupami protestującymi, po spory kompetencyjne między związkami zawodowymi czy motywacje polityczne (np. strajk generalny). Istnieją również formy nielegalne, takie jak strajki dzikie, okupacyjne czy częściowe (np. strajk włoski). Strajk stanowi narzędzie walki społecznej, najczęściej stosowane przez pracowników najemnych wobec pracodawców lub władz państwowych.
Wikipedia
(1.1) Strajki kolejarzy sparaliżowały cały kraj.
Wiktionary
IPA: strajk, AS: strai ̯k
Wiktionary
rzecz. strajkowanie n., zastrajkowanie n., łamistrajk m.
czas. strajkować ndk., zastrajkować dk.
przym. strajkowy
Wiktionary
(1.1) daw. strejk
Wiktionary
czasownik
(1.1) uczestniczyć w strajku
Wiktionary
(1.1) Jako dwudziestolatek brał udział w akcjach studenckich towarzyszących rozpadowi ZSRR i ogłoszeniu niepodległości przez Ukrainę. Strajkował, organizował demonstracje, domagał się zerwania z ZSRR.
Wiktionary
IPA: strajˈkɔvat͡ɕ, AS: strai ̯kovać
Wiktionary
rzecz. strajk m., strajkowanie n., zastrajkowanie n.
czas. zastrajkować
przym. strajkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczestniczenie w strajku
Wiktionary
rzecz. zastrajkowanie n., strajk m.
czas. strajkować ndk., zastrajkować dk.
przym. strajkowy
Wiktionary
potocznie: ten, kto strajkuje; uczestnik strajku
SJP.pl
uczestniczka strajku
SJP.pl
przymiotnik od: strajk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z strajkiem, dotyczący strajku
Wiktionary
rzecz. strajk mrz., strajkowanie n., zastrajkowanie n.
czas. strajkować ndk., zastrajkować dk.
Wiktionary
uczestniczka strajku
SJP.pl
uczestnik strajku
SJP.pl
podłużny owoc zawierający kilka nasion, powstający z jednego owocolistka, pękający wzdłuż szwów na dwie części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. suchy, pękający owoc charakterystyczny dla roślin z rodziny motylkowych;
(1.2) przen. o kosmykach pozlepianych włosów
Wiktionary
Strąk (legumen) – owoc pojedynczy, suchy pękający, zwykle wielonasienny. Wykształcony jest z zalążni pojedynczej tj. utworzonej z jednego owocolistka. Od podobnego mieszka różni się tym, że otwiera się (pęka) dwustronnie: wzdłuż szwu brzusznego (szwu zrośnięcia brzegów owocolistków, tam gdzie przymocowane są nasiona) i szwu grzbietowego (żyłki środkowej owocolistka). Nasiona zwykle okrągławe, ułożone są wzdłuż zrośnięcia się brzegów owocolistka. Owocnia jest cienka i skórzasta, niezróżnicowana morfologicznie. Anatomicznie podzielona jest na warstwy o różnej budowie, co ma istotny wpływ na proces rozsiewania nasion.
Wikipedia
(1.1-2) Zielone strąki grochu są bardzo smaczne.
Wiktionary
IPA: strɔ̃ŋk, AS: strõŋk
Wiktionary
rzecz. strączkowe nmos., strączyna ż., strączyniec m.
:: zdrobn. strączek m.
przym. strączkowy, strąkowy
Wiktionary
podłużny owoc zawierający kilka nasion, powstający z jednego owocolistka, pękający wzdłuż szwów na dwie części
SJP.pl
przypominający kształtem strąk, podobny do strąka
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych; bobowiec, strączkowiec
SJP.pl
Bobowce, strączkowce, strąkowce (Fabales Bromhead) – grupa roślin okrytonasiennych stanowiąca klad wyróżniany w randze rzędu w różnych systemach klasyfikacyjnych.
Wikipedia
pachówka strąkóweczka - niewielki motyl z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych; bobowiec, strączkowiec
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: sztralzunt] miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. nadbałtyckie miasto powiatowe i hanzeatyckie w niemieckim kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie; ;
Wiktionary
Stralsund (wym. [ˈʃtʁaːlzʊnt]), Hansestadt Stralsund – nadbałtyckie miasto powiatowe i hanzeatyckie w niemieckim kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, siedziba powiatu Vorpommern-Rügen. Leży nad cieśniną Strelasund i ma połączenie kolejowe i drogowe z największą wyspą Niemiec – Rugią. Z tego też powodu Stralsund nazywany jest bramą Rugii. Stralsund uzyskał prawa miejskie w 1234. W 2002 Stare Miasto Stralsundu zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO (wspólnie ze starówką Wismaru).
Wikipedia
przym. stralsundzki
Wiktionary
przymiotnik od: Stralsund
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Stralsundem, dotyczący Stralsundu
Wiktionary
rzecz. Stralsund mrz.
Wiktionary
w literaturze: utwór liryczny należący do włoskiej poezji ludowej, poruszający tematy erotyczne lub satyryczne, charakteryzujący się bardzo różnorodnymi układami rymów
SJP.pl
płyta z prasowanej słomy oklejona kartonem, stosowana jako izolacja cieplna
SJP.pl
Stramnice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Nowe Miasto nad Wartą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Mazury. mocny, dobry
Wiktionary
rodzaj chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Strangelove – singel grupy Depeche Mode promujący album Music for the Masses. W 1988 roku ukazał się teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Martyna Atkinsa. Piosenka została spowolniona specjalnie do tego nagrania. Teledysk nagrano w Paryżu.
Wikipedia
1. postać niedrożności jelit, powstająca wskutek zaciśnięcia się pasm zrostów pozapalnych wokół pętli jelit; zadzierzgnięcie;
2. uduszenie przez zaciśnięcie na szyi pętli
SJP.pl
środowiskowo: obcokrajowiec startujący w polskich rozgrywkach ligowych
SJP.pl
Straniero (wł. obcokrajowiec, l.mn. stranieri) to stosowany w sporcie żużlowym termin określający żużlowca, który startuje w polskich rozgrywkach ligowych, lecz nie jest obywatelem Polski.
Po raz pierwszy stranieri mogli startować w polskiej lidze w 1990. Na przestrzeni lat regulamin dopuszczał różną liczbę stranieri, z którymi klub mógł podpisać kontrakt w danym roku (liczba ta nie przekraczała 4) i ilu z nich mogło wystąpić w jednym meczu (1 lub 2). Ponadto w niektórych sezonach obowiązywały również inne, dodatkowe ograniczenia odnoszące się do kwestii startu obcokrajowców w barwach polskich klubów żużlowych, np. zakaz startu w polskiej lidze w kolejnym sezonie dla zawodników zagranicznych, którzy uzyskali kalkulowaną średnią meczową niższą niż 6,00 pkt./mecz czy też brak możliwości kontraktowania żużlowców z kraju innego niż Polska przez kluby, które w przeciągu 3 lat poprzedzających dany sezon rozgrywkowy nie wyszkoliły 3 zawodników do uzyskania certyfikatu na uprawianie sportu żużlowego. Od 2006, zgodnie z unijną zasadą o swobodnym przepływie siły roboczej, kluby mogą kontraktować dowolną liczbę zawodników zagranicznych, jednakże ich liczba w składzie drużyny na mecz jest ograniczona poprzez wymóg posiadania w tymże minimalnej liczby zawodników krajowych, który obecnie (2021) wynosi 4.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. luty
Wiktionary
IPA: ˈstrɔ̃mpat͡ʃ, AS: strõmpač
Wiktionary
(1.1) styczeń, luty, sieczeń
Wiktionary
uczucie smutku, niepokoju; zmartwienie, kłopot, zgryzota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strapić.
Wiktionary
rzecz. utrapienie n.
Wiktionary
kobieta strapiona, zmartwiona, smutna
SJP.pl
zmartwiony, smutny, stroskany
SJP.pl
składane zapasowe siedzenie bez oparcia, przymocowane do stałego fotela graniczącego z przejściem w salach widowiskowych, autobusach itp.; strapontena, dostawka, praktykabel, praktykabl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. składane, odchylane siedzenie, przymocowane do ściany albo do stałego fotela, montowane w teatrach, środkach transportu itp., dawniej także np. w powozach
Wiktionary
Straponten (fr. strapontin) – siedzenie składane oszczędzające miejsce, dostawka. Montowane jest sprężynowo do ściany bądź do innych siedzeń w miejscu przeznaczonym na przejście. Stosowane w środkach transportu (pociągi, autobusy, samochody), niekiedy wkomponowane w ścianę i nierzucające się w oczy, często bez oparcia.
Wikipedia
(1.1) Przedstawienie cieszyło się taką popularnością, że widzowie wypełnili całą salę, a wielu z nich musiało siedzieć na strapontenach.
Wiktionary
(1.1) praktykabel, praktykabl
Wiktionary
składane zapasowe siedzenie bez oparcia, przymocowane do stałego fotela graniczącego z przejściem w salach widowiskowych, autobusach itp.; strapontena, dostawka, praktykabel, praktykabl
SJP.pl
rodzaj szkła imitującego drogie kamienie
SJP.pl
Stras (niem. Strass) – syntetyczna imitacja diamentu wykonana z oszlifowanego (przeważnie szlifem brylantowym) szkła, szkła akrylowego lub, coraz rzadziej, kryształu górskiego, którego dolne ścianki zostały pokryte substancją poprawiającą blask i inne walory estetyczne. Nazwa pochodzi od wynalazcy, XVIII-wiecznego alzackiego jubilera, Georga Friedricha Strassa, który napylał metal na spodnią stronę oszlifowanego szkła ołowiowego.
Wikipedia
[czytaj: sztrasburg] miasto we Francji; Sztrasburg, Strasburg
SJP.pl
Strasburg (fr. Strasbourg, wym. [stʁazˈbuʁ]; niem. Straßburg, wym. [ˈʃtʁa:sbʊɐ̯k]; alz. Strossburi, wym. [ˈʃd̥rɔ:sb̥uri]; łac. Argentoratum, później Stratœburgus) – miasto w północno-wschodniej Francji, położone przy granicy niemieckiej na Renie. Miasto jest stolicą i głównym ośrodkiem gospodarczym regionu Grand Est i departamentu Dolny Ren. W Strasburgu swoją siedzibę mają m.in. Rada Europy, Europejski Trybunał Praw Człowieka, Parlament Europejski oraz Eurokorpus. Do 31 stycznia 2009 w mieście działał polski konsulat generalny.
Wikipedia
[czytaj: sztrazburczyk] mieszkaniec Strasburga (miasta we Francji); sztrasburczyk
SJP.pl
miasto we Francji; Sztrasburg, Strasbourg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Francji, stolica Alzacji;
(1.2) geogr. miasto w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie;
(1.3) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w USA
Wiktionary
Strasburg (fr. Strasbourg, wym. [stʁazˈbuʁ]; niem. Straßburg, wym. [ˈʃtʁa:sbʊɐ̯k]; alz. Strossburi, wym. [ˈʃd̥rɔ:sb̥uri]; łac. Argentoratum, później Stratœburgus) – miasto w północno-wschodniej Francji, położone przy granicy niemieckiej na Renie. Miasto jest stolicą i głównym ośrodkiem gospodarczym regionu Grand Est i departamentu Dolny Ren. W Strasburgu swoją siedzibę mają m.in. Rada Europy, Europejski Trybunał Praw Człowieka, Parlament Europejski oraz Eurokorpus. Do 31 stycznia 2009 w mieście działał polski konsulat generalny.
Wikipedia
(1.1) W styczniu dokerzy protestowali w Strasburgu przeciwko projektowi dyrektywy liberalizującej usługi portowe.
Wiktionary
rzecz. strasburczyk m., strasburka ż., strasburżanka ż., sztrasburczyk m., sztrasburka ż.
przym. strasburski, sztrasburski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: sztrazburka] mieszkanka Strasburga (miasta we Francji); sztrasburka
SJP.pl
→ Strasburg (miasto we Francji); sztrasburski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze Strasburgiem, dotyczący Strasburga
Wiktionary
IPA: strazˈbursʲci, AS: strazbursʹḱi
Wiktionary
rzecz. Strasburg m., strasburczyk m., strasburka ż., strasburżanka ż.
Wiktionary
określenie wykonawcze: zwalniając, zwiększając; zbliżone znaczeniem do allargando
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Straszak (Mormoops) – rodzaj ssaków z rodziny straszakowatych (Mormoopidae).
Wikipedia
o cechach straszakowatych (rodzina płazów i nietoperzy)
SJP.pl
Straszakowate (Heleophrynidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura). Najbliższymi ich krewnymi prawdopodobnie są seszelkowate.
Wikipedia
o cechach straszakowatych (rodzina płazów i nietoperzy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Mołdawii, nad rzeką Byk;
Wiktionary
Straszany (rum. Strășeni) – miasto w Mołdawii; 16 tysięcy mieszkańców (2012), nad rzeką Byk. Stolica rejonu Strășeni.
Wikipedia
Straszęcin – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Żyraków.
Do 1948 roku miejscowość była siedzibą gminy Straszęcin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|straszyć.
Wiktionary
czas. przestraszyć
rzecz. strach mrz./mzw.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
straszka pospolita, straszka północna - gatunki ważki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) wywołując strach
(1.2) w znacznej mierze
Wiktionary
przym. straszliwy
rzecz. strach mzw./mrz.
Wiktionary
(1.1) groźnie, przerażająco, strasznie, straszno
(1.2) bardzo, mocno, nadzwyczaj, niezmiernie, strasznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: straszliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: straszliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) coś bardzo strasznego, przerażającego
(1.2) pot. bardzo zły, kiepski
(1.3) pot. ogromny
Wiktionary
(1.1) Z frontu dochodziły nas straszliwe wieści.
(1.2) Twój charakter pisma jest straszliwy.
(1.3) Ale dzisiaj straszliwy wiatr!
Wiktionary
IPA: straʃˈlʲivɨ, AS: strašlʹivy
Wiktionary
rzecz. strach mrz./mzw., straszliwość
przysł. straszliwie
Wiktionary
(1.1) potworny, przerażający, straszny
(1.1,2) okropny
(1.2) beznadziejny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przerażająco, groźnie, niesamowicie
(1.2) bardzo źle, okropnie
(1.3) pot. bardzo, niezmiernie, nadzwyczaj
Wiktionary
(1.1) Podczas powodzi było strasznie!
(1.2) Jak ty strasznie wyglądasz! Chyba w ogóle nie spałeś.
(1.3) Jego przemówienie było strasznie długie.
(1.3) Jadźka? Strasznie się cieszę, że cię widzę.
Wiktionary
IPA: ˈstraʃʲɲɛ, AS: strašʹńe
Wiktionary
przysł. straszliwie, straszno
rzecz. strach m., straszydło n.
czas. straszyć (wystraszyć, przestraszyć, nastraszyć)
przym. straszny, strachliwy
Wiktionary
(1.2-3) potwornie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: strasznie, straszno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: straszny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest straszne; cecha tych, którzy są straszni
Wiktionary
rzecz. strach m.
przym. straszny
przysł. strasznie
czas. straszyć
Wiktionary
1. wzbudzający strach, grozę, przerażenie, przejmujący lękiem;
2. bardzo zły, bardzo niedobry, okropny;
3. bardzo duży pod względem intensywności; ogromny, wielki, niezmierny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wzbudza strach, grozę; jest przerażający, niebezpieczny, okrutny
(1.2) okropny, nieprzyjemny
(1.3) pot. taki, który jest bardzo intensywny, duży
Wiktionary
(1.1) Kosmiczny superbohater kosmicznym superlaserem odstrzelił mackę strasznemu potworowi.
(1.2) Straszne mieszkania. W strasznych mieszkaniach Strasznie mieszkają straszni mieszczanie.
(1.3) Straszny tu bałagan.
Wiktionary
IPA: ˈstraʃnɨ, AS: strašny
Wiktionary
rzecz. strach m., straszek m., straszydło n., straszność ż., straszak m., straszenie n., wystraszenie n., przestraszenie n., nastraszenie n., strachliwość ż.
czas. straszyć ndk., wystraszyć dk., przestraszyć dk., nastraszyć dk.
przym. strachliwy, straszeczny
przysł. strasznie, straszliwie, straszno, straszecznie, strachliwie
Wiktionary
(1.1) przerażający
(1.3) okropny, beznadziejny, niezmierny
Wiktionary
Wikipedia
czasownik
(1.1) wzbudzać strach, lęk w kimś
(1.2) przen. pot. być brzydkim, wywoływać niesmak
Wiktionary
(1.2) Uschnięte kwiaty straszą w doniczkach, podlewane od przypadku do przypadku, czasem trzy razy dziennie, czasem raz na dwa tygodnie.
Wiktionary
czas. nastraszyć dk., przestraszyć dk., odstraszyć dk., odstraszać ndk., zastraszać ndk.
rzecz. strachliwość ż., straszenie n., straszak m., strach m., odstraszanie n., straszność ż., straszydło n.
przym. strachliwy, straszny
przysł. strasznie
Wiktionary
potwór, maszkara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) osoba o brzydkim, dziwacznym wyglądzie
(1.2) ktoś straszący lub coś straszącego
Wiktionary
Straszydło (oryg. Чучело) – radziecki film obyczajowy z 1983 roku w reżyserii Rołana Bykowa. Adaptacja powieści Władimira Żeleznikowa pod tym samym tytułem.
Wikipedia
IPA: straˈʃɨdwɔ, AS: strašydu̯o
Wiktionary
rzecz. strach mrz./mzw., straszak m., strachliwość ż., straszenie n.
czas. straszyć ndk.
przym. straszny, straszliwy, strachliwy
przysł. strasznie
Wiktionary
(1.1) brzydactwo, brzydal, dziwoląg, dziwotwór, kreatura, maszkara, monstrum, obrzydlistwo, paskuda, poczwara, pokraka, potwór, przest. stwora, stwór, szkarada
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|babok, babołk, bebok, bobok.
Wiktionary
przedstawiciel rzędu owadów uskrzydlonych
SJP.pl
przedstawiciel rzędu owadów uskrzydlonych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach straszykowatych (rząd owadów)
SJP.pl
o cechach straszykowatych (rząd owadów)
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
→ Straszyn
SJP.pl
Buchwaldt (Buchwald, błędnie Straszyński) – niemiecki herb szlachecki, używany przez rodzinę wywodzącą się z Holsztynu, herb własny rodziny Buchwaldtów, błędnie przypisywany rodzinie Straszyńskich.
Wikipedia
substancja wydzielona z roztworu, praktycznie nierozpuszczalna; osad
SJP.pl
1. w rozliczeniach: wielkość, o którą zmniejszyły się fundusze;
2. coś co się przestało posiadać;
3. fakt, że się przestało coś posiadać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ubytek, utracenie czegoś; coś wartościowego, co się straciło, czego już się nie ma
(1.2) ekon. sytuacja, gdy przychody w określonej jednostce czasu są niższe od poniesionych kosztów, ujemny wynik finansowy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈstrata, AS: strata
Wiktionary
rzecz. stracenie n., straceniec m., bezstratność ż.
czas. tracić ndk., stracić dk.
przym. stratny, stracony
przysł. stratnie
Wiktionary
(1.1) szkoda, zguba
Wiktionary
1. znawca strategii wojennej, dowódca dużych operacji wojennych;
2. dowódca wojskowy w starożytnej Grecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca strategii, osoba tworząca plany wojenne i kierująca operacjami wojskowymi
(1.2) osoba potrafiąca dobrze zaplanować i pokierować skomplikowanymi akcjami
(1.3) hist. w starożytnej Grecji wysoki rangą dowódca w armii lub flocie;
(1.4) hist. w cesarstwie bizantyjskim dowódca okręgu wojskowo-administracyjnego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈstratɛk, AS: stratek
Wiktionary
rzecz. strategia ż., strategiczność ż.
przym. strategiczny
przysł. strategicznie
Wiktionary
1. sztuka dowodzenia armią;
2. teoria i sztuka osiągania generalnych celów długofalowych, szczególnie w dziedzinie wojskowości (teoria i sztuka prowadzenia wojen), biznesu, polityki, także w innych dziedzinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogólny plan działań, szerszy od taktyki
(1.2) inform. wzorzec projektowy definiujący rodzinę wymiennych algorytmów
(1.3) pot. gra strategiczna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Szef opracował strategię rozwoju firmy.
Wiktionary
IPA: straˈtɛɟja, AS: strateǵi ̯a
Wiktionary
przym. strategiczny
rzecz. strateg m., strategiczność ż.
przysł. strategicznie
Wiktionary
(1.1) metoda, podejście, postępowanie, procedura, sposób, taktyka
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący strategii; pod względem strategii
Wiktionary
(1.1) Zalany słońcem - i strategicznie co najmniej bezcenny - Półwysep Krymski to perła Morza Czarnego.
Wiktionary
przym. strategiczny
rzecz. strategia ż., strateg m., strategiczność ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest strategiczne
Wiktionary
rzecz. strateg m., strategia ż.
przym. strategiczny
przysł. strategicznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zgodny z określoną strategią
Wiktionary
rzecz. strateg m., strategia ż., strategiczność ż.
przysł. strategicznie
Wiktionary
znawca strategii wojennej, dowódca dużych operacji wojennych; strateg
SJP.pl
[czytaj: stratfed] miasto w USA
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: stratford apon ejwn] miasto w Anglii
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób stratny, tracąc
Wiktionary
rzecz. bezstratność ż., strata ż., stratność ż., stracenie n., straceniec m.
przym. stratny
czas. tracić ndk., stracić dk.
Wiktionary
Straty mocy jest to zjawisko fizyczne polegające na traceniu części energii przetwarzanej przez dany układ, dlatego też ma ono bezpośrednie powiązanie ze sprawnością układu.
Straty mocy (a więc i energii) wywoływane są przez szereg czynników: straty histerezowe, tarcie mechaniczne, promieniowanie (cieplne, elektromagnetyczne), itp.
Wikipedia
taki, który poniósł stratę, utracił na wartości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ponoszący stratę
(1.2) daw. przynoszący stratę
Wiktionary
rzecz. stracenie n., straceniec mos., strata ż., bezstratność ż.
czas. stracić dk.
przym. stracony
przysł. stratnie
Wiktionary
(1.1) poszkodowany
(1.2) karkołomny, marnotrawny
Wiktionary
[czytaj: stratokumulus] chmura kłębiasto-warstwowa
SJP.pl
Stratocumulus, Sc, chmura kłębiasto-warstwowa, kłębiasta warstwowa – chmura w postaci szarej warstwy lub wielu płatów przypominających kształtem bryły, które są przeważnie spłaszczone. Jest złożona z kropel chmurowych wody. Niekiedy towarzyszą jej niewielkie opady deszczu lub virga. Przeważnie występuje poniżej 2400 m. Warstwowa struktura jest często związana z inwersją temperatury powyżej wierzchołka.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Straton – imię męskie pochodzenia greckiego, od gr. στρατος (stratos), oznaczającego "wojsko, armia". Imię to nosił filozof z III wieku p.n.e., a ponadto dwóch świętych katolickich.
Straton imieniny obchodzi 17 sierpnia i 9 września.
Straton z Sardes (Στράτων) był poetą greckim z małoazjatyckiej Lidii.
Straton z Lampsaku był hellenistycznym filozofem i naukowcem.
Wikipedia
zdrobnienie od: Straton (imię męskie)
SJP.pl
warstwa atmosfery znajdująca się nad troposferą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geofiz. druga (nad troposferą) warstwa atmosfery, w której ma miejsce inwersja temperatury;
Wiktionary
Stratosfera – druga, licząc od powierzchni, warstwa atmosfery planety, w której ma miejsce inwersja temperatury. Jest położona nad troposferą, od której dzieli ją tropopauza, a pod mezosferą, od której oddziela ją stratopauza.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. stratosferyczny
przysł. stratosferycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stratosphere
* czeski: (1.1) stratosféra ż.
* duński: (1.1) stratosfære w.
* hiszpański: (1.1) estratosfera ż.
* niemiecki: (1.1) Stratosphäre ż.
* nowogrecki: (1.1) στρατόσφαιρα ż.
* romániço: (1.1) stratosfero
* węgierski: (1.1) sztratoszféra
źródła.
== stratosfera (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geofiz. stratosfera
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. stratosferyczny
przysł. stratosferycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. stratosferyczny
przysł. stratosferycznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) stratosphere
* czeski: (1.1) stratosféra ż.
* duński: (1.1) stratosfære w.
* hiszpański: (1.1) estratosfera ż.
* niemiecki: (1.1) Stratosphäre ż.
* nowogrecki: (1.1) στρατόσφαιρα ż.
* romániço: (1.1) stratosfero
* węgierski: (1.1) sztratoszféra
źródła.
== stratosfera (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geofiz. stratosfera
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący stratosfery
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geofiz. związany z stratosferą, dotyczący stratosfery; znajdujący się w stratosferze
Wiktionary
rzecz. stratosfera ż.
Wiktionary
Balon stratosferyczny, zwany też stratostatem – balon przeznaczony do lotów stratosferycznych na wysokość rzędu 20-40 km. W ogromnej większości wykorzystywane są one do prowadzenia badań zjawisk zachodzących w stratosferze oraz promieniowania kosmicznego.
Wikipedia
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|tratować.
Wiktionary
(1.1) – Prawdziwe piekło! O mało nie zostałam stratowana – skarżyła się pani Barbara, emerytka z Mokotowa.
Wiktionary
IPA: straˈtɔvat͡ɕ, AS: stratovać
Wiktionary
rzecz. stratowanie n.
czas. tratować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|stratować.
Wiktionary
czas. stratować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. wzniesienie powstałe w wyniku zgromadzenia się na przemian magmy i innych materiałów wydobywających się z wnętrza wulkanu;
Wiktionary
Stratowulkan (łac. stratum „coś rozpostartego”, „warstwa” + Vulcanus, mit. bóg ognia) – miejsce wybuchu i naprzemiennego wydobywania się magmy oraz materiału piroklastycznego z wnętrza wulkanu.
Także góra w kształcie stożka powstała w miejscu wybuchu wulkanu z produktów jego erupcji. Jego stożek budują skały piroklastyczne czyli powstałe ze stałych produktów wydostających się z wnętrza wulkanu (głazy, kamienie, bomby wulkaniczne, lapilli, pumeks, scoria, popioły wulkaniczne, pyły). Klasycznymi przykładami stratowulkanów są Fudżi (3776 m n.p.m.) i Wezuwiusz (1281 m n.p.m.).
Wikipedia
(1.1) Magma stratowulkanów charakteryzuje się stosunkowo dużą lepkością i dużą zawartością krzemionki (SiO₂).
Wiktionary
niska chmura warstwowa dająca opad mżawki, lodu lub śniegu ziarnistego
SJP.pl
Stratus (St), chmura warstwowa – chmura w postaci jednolitej białej lub szarawej warstwy, której podstawa znajduje się poniżej 600 metrów nad ziemią. Występowaniu tego rodzaju chmur czasem towarzyszy opad mżawki lub bardzo drobnego deszczu. Nocą te niskie chmury w dużym stopniu ograniczają proces wychładzania się gruntu, a w ciągu dnia ograniczają dopływ promieniowania słonecznego. Powodują więc odpowiednio ocieplenie nocą i ochłodzenie w ciągu dnia. Chmura stratus różni się od mgły tym, że jej podstawa nie styka się z ziemią. Chmury te najczęściej tworzą się na froncie ciepłym. Grubsze z nich dają opad mżawki lub tzw. słupków lodowych, wielkością drobin odpowiadających mżawce.
Wikipedia
1. w rozliczeniach: wielkość, o którą zmniejszyły się fundusze;
2. coś co się przestało posiadać;
3. fakt, że się przestało coś posiadać
SJP.pl
1. podział czegoś na części, warstwy; rozwarstwianie;
2. dzielenie się czegoś na warstwy, powstawanie warstw, np. warstw wody o różnych temperaturach, warstw dochodowych społeczeństwa;
3. w agrotechnice: stratyfikacja nasion - jedna z technik przygotowania nasion do kiełkowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. układanie się skał osadowych warstwami
(1.2) meteorol. układ warstwowy mas powietrza
(1.3) roln. proces przysposabiania nasion do kiełkowania poprzez przekładanie nasion przed wysiewem warstwami wilgotnego piasku lub ziemi inspektowej, także umieszczenie nasion w wilgotnym podłożu o niskiej temperaturze
(1.4) socjol. wyróżnianie warstw w społeczeństwie według różnych kryteriów, np. sytuacji ekonomicznej, funkcji społecznych, wspólnoty obyczajów, stylu życia itp.
Wiktionary
Wikipedia
przym. stratyfikacyjny
Wiktionary
(1.1) uwarstwienie
(1.4) uwarstwienie społeczne
Wiktionary
przymiotnik od: stratyfikacja
SJP.pl
w leśnictwie: przekładać nasiona warstwami ziemi inspektowej lub wilgotnego piasku, w celu przechowania ich w odpowiednim stanie
SJP.pl
dział geologii historycznej zajmujący się ustalaniem wieku poszczególnych warstw skorupy ziemskiej
SJP.pl
Stratygrafia – dział geologii historycznej zajmujący się ustalaniem wieku i przyczyn rozmieszczenia skał w skorupie ziemskiej.
Twórcą podstawowych praw stratygrafii był duński geolog Nicolaus Steno. Natomiast twórcą biostratygrafii był angielski inżynier William Smith, który w 1795 roku odkrył podczas budowy kanałów, że w warstwach skalnych są obecne charakterystyczne dla nich skamieniałości, które pozwalają te warstwy identyfikować i określać ich wiek geologiczny. Stratygrafia przyczyniła się m.in. do rozwoju badań paleontologicznych. Dopiero jednak odkrycie zjawiska promieniotwórczości i wykorzystanie izotopów promieniotwórczych umożliwiło wyznaczenie wieku bezwzględnego skał w latach.
Wikipedia
ustalający kolejność zalegania warstw skalnych, badający historię Ziemi; warstwowy
SJP.pl
przyrząd stosowany w górnictwie do pomiaru kąta nachylenia warstw skalnych i wyznaczania kierunku rozciągania się pokładu
SJP.pl
spowodować wstrząs psychiczny
SJP.pl
[czytaj: sztrałs] nazwisko wielu znanych osób pochodzenia niemieckiego bądź austriackiego
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Straussa
Wiktionary
(1.1) Objadając się sernikiem po wiedeńsku, słuchaliśmy Straussowskiego „Nad pięknym modrym Dunajem”.
Wiktionary
przym. straussowski
Wiktionary
dawniej:
1. pokarm, pożywienie, jedzenie; jadło;
2. spędzanie czasu;
3. stypa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. książk. to, co się je
(1.2) daw. wyżywienie
(1.3) daw. koszty, wydatki pieniężne
(1.4) daw. spędzanie czasu
(1.5) daw. posiłek po pogrzebie
forma czasownika.
(2.1) przest. 3. os. lp. → zob. strawić.
Wiktionary
Strawa – rzeka, lewostronny dopływ Luciąży o długości 20,21 km.
Płynie na Równinie Piotrkowskiej. Przepływa przez Piotrków Trybunalski. Wpada do Luciąży w miejscowości Przygłów. Jej dopływami są Rakówka (lewy), Strawka oraz Śrutowy Dołek (prawy)
Niegdyś płynęła odkrytym korytem (była dość szeroka); dziś jej koryto widoczne jest tylko fragmentarycznie przy ul. Wojska Polskiego, Zamkowej, Pereca oraz Świerczowskiej.
Wikipedia
(1.1) Nad ogniem wisiał kocioł z gotującą się strawą.
(2.1) Mały robak i wielki dąb strawa.
Wiktionary
IPA: ˈstrava, AS: strava
Wiktionary
rzecz. trawa ż., potrawa ż., strawność ż., strawienie n., trawienie n., przetrawienie n., strawica ż.
czas. strawić dk., strawiać ndk., trawić ndk., przetrawić dk.
przym. strawny
Wiktionary
(1.1) potrawa, pożywienie, jedzenie, jadło, pokarm; przest. pożer, pastwa
(1.2) wyżywienie, wikt
(1.5) stypa
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Strawczyn – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Strawczyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Strawczyn. Położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 748 Miedziana Góra – Ruda Strawczyńska.
Wikipedia
przymiotnik od: Strawczyn
SJP.pl
1. w lotnictwie: polecieć wzdłuż kursu odchylonego od linii symetrii samolotu;
2. zjechać na nartach w poprzek lub w skos ściany górskiej, stoku
SJP.pl
przerobić, zmienić czyjąś wypowiedź, dostosowując ją do innej sytuacji
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. trawestować)
(1.1) zmodyfikować czyjąś wypowiedź w taki sposób, aby była ona adekwatna dostosowując do innej sytuacji
(1.2) zmodyfikować utwór literacki o charakterze poważnym w taki sposób, że utwór ten staje się żartobliwy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. trawić)
(1.1) biol. o organizmie ludzkim lub zwierzęcym: rozłożyć pobrane substancje pokarmowe na prostsze związki
(1.2) przen. książk. o żywiołach, chorobach itp.: spowodować zniszczenie, wyniszczenie czegoś
(1.3) przen. pot. spędzić na czymś pewien czas
Wiktionary
(1.1) Częściowo strawiony pokarm powraca z żołądka przeżuwacza, by być przeżutym jeszcze raz.
(1.2) Gdyby nie druhowie z miejscowej OSP, zabytkowy kościół w Ptaszkowej strawiłby pożar wzniecony przez podpalaczy.
Wiktionary
rzecz. trawa ż., trawienie n., trawieniec m., strawa ż., strawienie n.
czas. nie trawić, trawić ndk.
przym. trawienny, niestrawiony
ims. strawiony, niestrawiony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|strawić.
Wiktionary
Trawienie – złożony proces enzymatycznej hydrolizy wielkocząsteczkowych związków chemicznych w prostsze, w celu ich wchłonięcia i przyswojenia przez organizm. W zdecydowanej większości trawienie jest charakterystyczne dla zwierząt (wyjątkiem są rośliny mięsożerne).
Wikipedia
(1.1) Wszystkożerne karaczany wschodnie są jednymi z niewielu zwierząt zdolnymi do strawienia keratyny.
Wiktionary
czas. strawić, trawić
rzecz. strawa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. możliwy do strawienia;
2. potocznie: możliwy do zaakceptowania lub zrozumienia
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: strawnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: strawny
SJP.pl
1. możliwy do strawienia;
2. potocznie: możliwy do zaakceptowania lub zrozumienia
SJP.pl
1. strzeżenie kogoś lub czegoś przed niebezpieczeństwem;
2. określenie człowieka lub grupy ludzi pełniących straż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pilnowanie, strzeżenie kogoś lub czegoś przed niebezpieczeństwem
(1.2) osoba albo grupa osób strzegąca lub pilnująca kogoś, czegoś
(1.3) pot. straż pożarna
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Coś się stało! Straż jechała!
Wiktionary
IPA: straʃ, AS: straš
Wiktionary
rzecz. starża ż., straża ż., strażnik mos., strażniczka ż., strażnica ż., strażak mos.
przym. strażniczy, strażacki
Wiktionary
(1.2) warta
Wiktionary
przymiotnik od: strażak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze strażą pożarną, dotyczący straży pożarnej
Wiktionary
(1.1) W chwili kiedy nasze posterunki dadzą sygnał, naśladując syreny strażackie - mieliśmy natychmiast podjąć akcję.
Wiktionary
rzecz. straż ż., strażak mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dziedzina związana z pracą strażaków
Wiktionary
rzecz. strażak mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od strażak
Wiktionary
rzecz. strażak m.
Wiktionary