obcinak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. narzędzie służące do przecinania rur

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obcinaki rolkowe można stosować przy pracach z rurami stalowymi i żeliwnymi o maksymalnej średnicy 860 mm.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obcinacz m., obcinarka ż., obcinek m., obcinka ż.

 czas. obciąć dk., obcinać ndk.

Wiktionary


obcinanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obcinać.

Wiktionary

Obcinanie (ang. clipping) – w geometrii obliczeniowej i grafice komputerowej nazwa grupy algorytmów, których celem jest znalezienie części wspólnej obiektu (np. okręgu, odcinka, prostokąta, wielokąta czy bitmapy) wyświetlanego w oknie, zwykle będącym prostokątem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔpʲt͡ɕĩˈnãɲɛ, AS: opʹćĩnãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obcinać, obciąć

 rzecz. obcinacz mrz., obcinaczka ż.

Wiktionary


obcinek

przestarzałe: obcięty kawałek czegoś; obrzynek, skrawek


SJP.pl

Paśnik obcinek (Chloroclysta truncata) – motyl z rodziny miernikowcowatych. Występuje w całej Palearktyce i na Bliskim Wschodzie.

Wikipedia


obcinka

1. wyrobisko górnicze typu chodnikowego, prowadzone na granicy wyeksploatowanej wcześniej części złoża;
2. potocznie: obcięcie, np. gałęzi


SJP.pl


obcios

1. pozostałość, odpad po obrobieniu albo wygładzeniu drzewa lub kamienia;
2. siekiera ciesielska służąca do ociosywania grubego drzewa;
3. dawniej: obciosanie


SJP.pl


obciosać

ciosając, obrobić lub wygładzić ze wszystkich stron drzewo lub kamień; ociosać


SJP.pl


obciosywać

ciosając, obrabiać lub wygładzać ze wszystkich stron drzewo lub kamień; ociosywać


SJP.pl


obciślej

stopień wyższy od przysłówków: obcisło, obciśle


SJP.pl


obciślejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obcisły; bardziej obcisły


SJP.pl


obcisłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest obcisłe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obcisły

 przysł. obciśle

Wiktionary


obcisły

o ubraniu: mocno przylegający do ciała


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o ubraniu: ściśle przylegający do ciała, ciasno opinający

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miał na sobie pomarańczową koszulę sięgającą kolan, która w półmroku natychmiast zmieniła barwę i zaświeciła mocnym amarantem, obcisłe, białe spodnie i sandały z rzemykami oplatającymi łydki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpʲˈt͡ɕiswɨ, AS: opʹćisu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obcisłość ż.

 przysł. obciśle, obcisło

 czas. obciskać ndk., obcisnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciasny, napięty

Wiktionary


obco

przysłówek

 (1.1) nieswojo, nieswojsko, cudzo, nie jak u siebie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obcość ż., obczyzna ż., obcowanie n., obcy mos., obca ż.

 czas. obcować ndk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.

 przym. obcy, wyobcowany

 temsłow. obco-

Wiktionary


obco-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwsza część wyrazów złożonych (przymiotników lub rzeczowników) oznaczająca obcość, nieswojskość, odrębność, cudzoziemskość tego, co nazywa druga część złożenia, lub też brak związku, więzi z tym co nazywa druga część złożenia

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. obco

 rzecz. obcość ż., obcy mos.

 przym. obcy

Wiktionary


obcobrzmiący

mający obce brzmienie (np. wyraz obcobrzmiący, nazwisko obcobrzmiące)


SJP.pl


obcojęzyczny

innojęzyczny;
1. posługujący się obcym językiem;
2. napisany w obcym języku;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się obcym językiem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do innego języka

 (1.2) posługujący się językiem obcym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyrażenia obcojęzyczne są popularne nie tylko w języku potocznym, ale również literackim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpt͡sɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: opcoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) innojęzyczny

Wiktionary


obcokrajowiec

mieszkaniec obcego kraju; cudzoziemiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba pochodząca z innego kraju

Wiktionary

Cudzoziemiec, obcokrajowiec (łac. peregrinus – osoba pochodząca z innego kraju, ang. foreigner, fr. étranger, niem. Ausländer, ros. иностранец) – osoba nieposiadająca obywatelstwa państwa, w którym przebywa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ewa wychodzi za mąż za obcokrajowca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpt͡sɔkraˈjɔvʲjɛt͡s, AS: opcokrai ̯ovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obcokrajowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cudzoziemiec; pot. zagranicznik, zagraniczniak

Wiktionary


obcoplemieniec

osoba należąca do obcego plemienia; innoplemieniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. dziś książk. członek obcego plemięemienia, człowiek innego pochodzenia i narodowości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polska dla Polaków - jak to pogodzić z postawą obcoplemieńca, który po opuszczeniu getta działał w konspiracji, pisał antyhitlerowskie satyry, przeszedł przez obozy i łagrową poniewierkę, by wreszcie po andersowskim epizodzie znaleźć się w Londynie.

 (1.1) Własne prawa zachowywali również obcoplemieńcy, którzy osiedlili się wśród austrazyjskich Franków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obcoplemienność ż., obcoplemiennik m.

 przym. obcoplemienny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) innoplemieniec, różnoplemieniec, obcoplemiennik

Wiktionary


obcoplemienny

przymiotnik

 (1.1) taki, który pochodzi lub należy do obcego, innego plemięemienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaczęli się też pojawiać obcoplemienni osadnicy - Niemcy, Żydzi, a nawet Walonowie, którym pozwalano stosować własne prawo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obcoplemienność ż., obcoplemiennik mos., obcoplemieniec mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) innoplemienny

Wiktionary


obcopylność

właściwość roślin polegająca na zapylaniu się kwiatu pyłkiem pochodzącym z innego kwiatu; alogamia, allogamia


SJP.pl

Zapylenie krzyżowe (ksenogamia, allogamia) – rodzaj zapylenia, podczas którego pyłek dostający się na słupek pochodzi z pręcików kwiatu tego samego gatunku rośliny, ale znajdującego się na innej roślinie. W ten sposób uzyskuje się osobniki potomne o zróżnicowanym składzie genetycznym.

Wikipedia


obcopylny

o roślinach: zapylany pyłkiem pochodzącym z innych kwiatów (np. krzewy obcopylne); alogamiczny, allogamiczny


SJP.pl


obcość

odmienność, trudność w odnalezieniu własnej osoby wśród innych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co obce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obczyzna ż., obcowanie n., wyobcowanie n., wyobcowywanie n., obcy mos., obca ż.

 czas. obcować ndk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.

 przym. obcy, wyobcowany

 przysł. obco

 temsłow. obco-

 przyim. wobec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odmienność

Wiktionary


obcosiewność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. rozprzestrzenianie diaspor przy pomocy czynników zewnętrznych

Wiktionary

Allochoria, alochoria, obcosiewność – rozprzestrzenianie diaspor roślin przy pomocy czynników zewnętrznych.

W zależności od czynnika przenoszącego diaspory wyróżnione zostały typy allochorii:

  • Anemochoria, gdy czynnikiem przenoszącym jest wiatr i określane jest jako:
    • chameochoria dla diaspor wleczonych przez wiatr po powierzchni gleby,
    • meteochoria dla diaspor unoszonych w powietrzu,
    • boleochoria dla diaspor porywanych przez wiatr, a następnie przenoszonych przez inny czynnik.

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Dobrymi przykładami obcosiewności mogą być: wiatrosiewność, wodosiewność i zwierzęcosiewność.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ɔp.t͡sɔˈɕɛv.nɔɕt͡ɕ

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) war. allochoria, alochoria

    Wiktionary


obcować

1. kontaktować się z kimś lub czymś blisko
2. mieć stosunki płciowe


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. poobcować)

 (1.1) przebywać z kimś, kontaktować się

 (1.2) rzad. seks. odbywać stosunki płciowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cecylian kochał obcować z dziką przyrodą.

 (1.2) Jedynie wszystkie dziewczęta, które jeszcze nie obcowały z mężczyzną, zostawicie dla siebie przy życiu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyobcowanie n., obcy mos., obcowanie n., obcość ż.

 czas. poobcować dk.

 przysł. obco

 przym. obcy

 przyim. wobec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przestawać

 (1.2) współżyć, spółkować, kopulować

Wiktionary


obcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przebywanie z kimś, kontaktowanie się

 (1.2) rzad. seks. odbywanie stosunku płciowego

Wiktionary

Obcowanie – współuczestniczenie, wspólne doświadczanie czegoś. Wyraz używany najczęściej w dwóch zwrotach o różnym znaczeniu:

  • świętych obcowanie
  • obcowanie płciowe

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzięki obcowaniu z przyrodą tatrzańską odzyskał trochę zdrowie i chęć do życia.

 (1.2) Jeremiasz wstydził się obcowania ze starszymi od siebie kobietami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyobcowanie n., obcość ż., obcy mos.

 czas. obcować ndk., poobcować dk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.

 przym. wyobcowany, obcy

 przysł. obco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zadawanie się (z kimś), przebywanie, kontaktowanie się

 (1.2) akt płciowy, kochanie się, kopulowanie, seks, spółkowanie, stosunek, stosunek płciowy, współżycie

Wiktionary


obcy

nie należący do jakiegoś kręgu osób, spraw, rzeczy; niewłaściwy komuś, nie objęty czyimiś zainteresowaniami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś nienależący do danej grupy

 (1.2) sf. pozaziemski przybysz

 (1.3) pochodzący z innych miejsc niż te nam znane

 (1.4) wnoszący nowe jakości i informacje, wcześniej nieznane danej jednostce czy w danym społeczeństwie

przymiotnik

 (2.1) nienależący do jakiegoś kręgu

 (2.2) taki, o którym niewiele wiadomo

 (2.3) niewłaściwy, w danym miejscu

 (2.4) może być stosowane do każdego, kto znajdzie się w nieznanym miejscu czy wśród ludzi, którzy go nie znają

Wiktionary

  • obcy, kosmita – istota pozaziemska
  • Obcy – utwór Alberta Camusa
  • Obcy – utwór Stanisława Lema
  • Obcy – utwór Sándora Máraiego
  • Obcy (ang. Aliens) – ksenomorfy, rasa kosmitów występująca w głośnej serii filmów fabularnych:
    • Obcy – ósmy pasażer Nostromo (Alien)
    • Obcy – decydujące starcie (Aliens)
    • Obcy 3 (Alien³)
    • Obcy: Przebudzenie (Alien: Resurrection)
    • Obcy kontra Predator (Alien vs. Predator)
    • Obcy kontra Predator 2 (Alien vs. Predator 2)
    • Prometeusz (Prometheus)
    • Obcy: Przymierze (Alien: Covenant)
    • Obcy: Romulus (Alien: Romulus)

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Na teren zakładu obcym wstęp wzbroniony.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈɔpt͡sɨ, AS: opcy

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. obca ż., obcość ż., obczyzna ż., obcowanie n., wyobcowanie n., wyobcowywanie n.

     czas. obcować ndk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.

     przym. wyobcowany

     przysł. obco

     temsłow. obco-

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) nieznajomy, nieznany, cudzy, osoba postronna

     (1.2) kosmita, ufoludek

     (2.1) nieznajomy, nieznany, cudzy

    Wiktionary


obcykać

potocznie: obcykać się - dobrze się czegoś nauczyć, orientować się w czymś dokładnie; obeznać się, wykuć, wyuczyć się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) obfotografować

 (1.2) zaplanować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeszcze tylko obcykam tę rzeźbę i lecę fotografować dział malarstwa.

 (1.2) Nieźle to wszystko obcykałaś, ale czy możemy już jechać?

Wiktionary

Powiązane:

 czas. cykać

Wiktionary


obcykany

potocznie:
1. umiejący coś lub dobrze się na czymś znający; obeznany;
2. dobrze zbadany, omówiony


SJP.pl


obcykiwać

potocznie: obcykiwać się - uczyć się czegoś bardzo starannie


SJP.pl


obcyndalać

potocznie: obcyndalać się - wzbraniać się przed zrobieniem czegoś


SJP.pl


obcyndalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obcyndalać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obcyndolenie n.

 czas. obcyndalać ndk., obcyndolić dk.

Wiktionary


obcyndolić

potocznie: obcyndolić się - wzbronić się przed zrobieniem czegoś


SJP.pl


obczaić

potocznie:
1. zrozumieć coś; skumać, zajarzyć, skapować, załapać;
2. przypatrzeć się dokładnie, sprawdzić pod jakimś względem;
3. zapoznać się z czymś


SJP.pl


obczajać

potocznie:
1. rozumieć coś; kumać, jarzyć, kapować, czaić;
2. zapoznawać się z czymś;
3. sprawdzać pod jakimś względem, przypatrując się dokładnie; czaić


SJP.pl


obczęstowywać

częstując, obdzielać, częstować wiele osób


SJP.pl


obczyzna

książkowo: kraje leżące poza granicami danego państwa; zagranica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraje poza ojczyzną

 (1.2) przest. cudzoziemszczyzna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy kto się modlić będzie na mym grobie / I kto zapłacze, / Gdy na obczyźnie dni skończę tułacze?

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obcy

 rzecz. obca ż., obcość ż., obcy mos.

 przysł. obco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zagranica

Wiktionary


obdarować

czasownik przechodni dokonany (ndk. obdarowywać)

 (1.1) ofiarować, dać

 (1.2) okazać jakieś pozytywne uczucia

czasownik zwrotny dokonany obdarować się (ndk. obdarowywać się)

 (2.1) ofiarować sobie coś nawzajem

 (2.2) okazać sobie nawzajem jakieś pozytywne uczucia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Znamy prawdę o godności człowieka, który został obdarowany Bożym dziecięctwem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbdaˈrɔvat͡ɕ, AS: obdarovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obdarzanie n., obdarowanie n., obdarowywanie n.

 czas. obdarowywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obdarzyć

 (1.2) obdarzyć

Wiktionary


obdarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obdarować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbdarɔˈvãɲɛ, AS: obdarovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obdarowywanie n.

 czas. obdarować dk., obdarowywać ndk.

Wiktionary


obdarowany

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) jedna ze stron umowy darowizny

Wiktionary


obdarowywać

dawać komuś prezenty, dary


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obdarować)

 (1.1) zob. obdarować.

czasownik zwrotny niedokonany obdarowywać się (dk. obdarować się)

 (2.1) zob. obdarować się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbdarɔˈvɨvat͡ɕ, AS: obdarovyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obdarowanie n., obdarowywanie n., obdarzanie n.

 czas. obdarować dk.

Wiktionary


obdarowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dawanie czegoś komuś w darze, w prezencie

 (1.2) okazywanie komuś jakichś pozytywnych uczuć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbdarɔvɨˈvãɲɛ, AS: obdarovyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obdarowanie n., obdarzanie n.

 czas. obdarowywać ndk., obdarować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofiarowywanie, obdarzanie

 (1.2) obdarzanie

Wiktionary


obdartus

osoba w nędznym, brudnym, lichym ubraniu; obszarpaniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. obraź. osoba w podartym, obszarpanym ubraniu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drzeć ndk., obedrzeć dk.

:: fż. obdartuska ż.

 przym. obdarty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łachmyta, łapserdak, oberwaniec, obdrapaniec, obrzępała, obszarpaniec, odrapaniec, szmaciarz

Wiktionary


obdartuska

potocznie: kobieta w nędznym, podartym ubraniu; obdartus


SJP.pl


obdarty

noszący zniszczone, podarte ubranie (np. obdarty żebrak); obszarpany


SJP.pl


obdarzać

obdarowywać, dawać coś komuś w prezencie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obdarzyć)

 (1.1) dawać w darze; przekazywać komuś coś cennego

 (1.2) okazywać komuś pozytywne uczucie

czasownik zwrotny niedokonany obdarzać się (dk. obdarzyć się)

 (2.1) ofiarowywać sobie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obdarzanie n.

 czas. obdarzyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obdarowywać, ofiarowywać

 (1.2) darzyć, obdarowywać, ofiarowywać, otaczać

Wiktionary


obdarzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obdarzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dar m., obdarzenie n., obdarowywanie n., obdarzenie n.

 czas. obdarzać ndk., obdarzyć dk., obdarowywać ndk., obdarować dk.

Wiktionary


obdarzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obdarzyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obdarzyć

 rzecz. obdarzanie n.

Wiktionary


obdarzony

dać komuś coś (z reguły coś cennego)


SJP.pl


obdarzyć

dać komuś coś (z reguły coś cennego)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obdarzać)

 (1.1) dać komuś coś cennego

 (1.2) poczuć coś do kogoś (np. szacunek, miłość)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kolega obdarzył mnie hojnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈdaʒɨt͡ɕ, AS: obdažyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obdarzenie n., obdarzanie

 czas. obdarzać

Wiktionary


obdaszać

środowiskowo: pokrywać dachem; odaszać


SJP.pl


obdasznica

pozioma, lekko pochylona rynna biegnąca wokół dachu, odprowadzająca wodę z dachu do rynny spustowej; okapnica


SJP.pl


obdaszyć

środowiskowo: pokryć dachem; odaszyć


SJP.pl


obdorsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Salechard (nazwa oficjalna do 1933 roku);

Wiktionary

Salechard, ros. Салехард (do 1933 r. Obdorsk) – miasto w Rosji, nad Obem, ośrodek administracyjny Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego. 49.2 tys. mieszkańców.

W mieście rozwinął się przemysł rybny oraz drzewny.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. obdorski

Wiktionary


obdorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Obdorskiem, dotyczący Obdorska (współcz. Salechard)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Obdorsk mrz.

Wiktionary


obdrapaniec

człowiek obszarpany, obdarty; oberwaniec; obdartus; odrapaniec


SJP.pl


obducent

lekarz dokonujący oględzin ciała


SJP.pl


obducentka

lekarka dokonująca oględzin ciała


SJP.pl


obdukcja

1. badanie lekarskie, polegające na oględzinach ciała i jego obrażeń, powstałych w wyniku, np. pobicia, i wypisanie odpowiedniego zaświadczenia;
2. oględziny zwłok dla ustalenia przyczyn zgonu; sekcja zwłok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. praw. oględziny zwłok lub osób żywych w celu ustalenia przyczyn śmierci lub rozmiarów doznanych uszkodzeń ciała;

Wiktionary

Obdukcja lekarska (łac. obductio, obductionis, f – zasłanie; przykrycie; okrycie; strapienie) – zaświadczenie ze specjalistycznego badania lekarskiego, w którym lekarz opisuje stwierdzone obrażenia ciała, a często podaje też prawdopodobną przyczynę tychże obrażeń. Podstawowym celem obdukcji lekarskiej jest potwierdzenie doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń oraz prawna ocena czasu naruszania czynności narządów ciała. Wydawana jest najczęściej na piśmie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔbˈdukt͡sʲja, AS: obdukcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obdukcyjny

 rzecz. obducent m.

Wiktionary


obdukcyjny

związany z obdukcją


SJP.pl


obdukować

przestarzale: dokonywać oględzin ciała w celu rozpoznania doznanych obrażeń


SJP.pl


obdżektor

osoba odmawiająca pełnienia służby wojskowej z powodu wyznawanych poglądów lub przekonań religijnych; objector


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. filoz. osoba odmawiająca odbycia obowiązkowej służby wojskowej z powodów religijnych, moralnych lub etycznych;

Wiktionary

Obdżektor (od ang. słów: conscientious objector) – określenie osoby odmawiającej odbycia obowiązkowej służby wojskowej z powodów religijnych, moralnych lub etycznych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔbˈd͡ʒɛktɔr, AS: obǯektor

Wiktionary


obdzierać

1. usuwać wierzchnią warstwę z kogoś lub z czegoś;
2. pozbawiać czegoś, np. mienia, nadziei, złudzeń


SJP.pl


obdziobać

o ptakach: dziobiąc, objeść; obdzióbać


SJP.pl


obdziobywać

o ptakach: dziobiąc, objadać; obdzióbywać


SJP.pl


obdzwaniać

potocznie: telefonować kolejno do wielu osób lub instytucji w jakiejś sprawie


SJP.pl


obdzwonić

potocznie: zatelefonować kolejno do wielu osób lub instytucji w jakiejś sprawie


SJP.pl


obdłużać

1. obciążać, obarczać długami, zaciągać dług na coś;
2. dawniej: czynić długim, podługowatym; wydłużać


SJP.pl


obdłużyć

1. obciążyć, obarczyć długami, zaciągnąć dług na coś;
2. dawniej: uczynić długim, podługowatym; wydłużyć


SJP.pl


obe

Afganistan:

  • Obe – miejscowość

Belgia:

  • Obé – walońska nazwa miejscowości Obaix

Inne:

  • OBE – Order of the British Empire
  • OOBE, Out of Body Experience (czasem OBE) – z ang. eksterioryzacja

Wikipedia


obębniać

potocznie:
1. ogłaszać coś poprzez bicie w bęben;
2. ogrywać kogoś


SJP.pl


obębnić

potocznie:
1. ogłosić coś poprzez bicie w bęben;
2. ograć kogoś w grze hazardowej; orżnąć, orznąć


SJP.pl


obecni

1. istniejący w danym miejscu, w danym okresie, w danej chwili;
2. będący przy czymś, znajdujący się gdzieś w danej chwili


SJP.pl


obecnie

przysłówek

 (1.1) teraz, aktualnie, w tym momencie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obecnie Polska dzieli się na szesnaście województw

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɛt͡sʲɲɛ, AS: obecʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obecny

 rzecz. obecność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) teraz, aktualnie

Wiktionary


obecność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bycie, znajdowanie się

 (1.2) uczestnictwo w wydarzeniu, spotkaniu, stawienie się

 (1.3) eduk. udział w lekcji, zajęciach itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kontrola policyjna wykazała obecność alkoholu we krwi kierowcy.

 (1.2) W czasie nadchodzącego głosowania obecność wszystkich uprawnionych jest obowiązkowa.

 (1.2) Podczas czwartkowego wykładu profesor sprawdził obecność swoich studentów.

 (1.3) Pani syn ma tylko trzy obecności na zajęciach, on w ogóle nie uczęszcza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɛt͡snɔɕt͡ɕ, AS: obecność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obecny

 przysł. obecnie

 przyim. wobec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bytność

Wiktionary


obecny

1. istniejący w danym miejscu, w danym okresie, w danej chwili;
2. będący przy czymś, znajdujący się gdzieś w danej chwili


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) osobiście przy czymś będący, znajdujący się gdzieś w danej chwili

 (1.2) dzisiejszy, teraźniejszy, współczesny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dlaczego nie byłeś obecny podczas ostatniego spotkania z szefem?

 (1.2) Działania obecnego zarządu firmy sprzyjają poprawie jej pozycji na rynku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɛt͡snɨ, AS: obecny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obecność ż.

 przysł. obecnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) aktualny, bieżący

Wiktionary


obediencja

1. jurysdykcja władzy wolnomularskiej;
2. suwerenny związek lóż wolnomularskich;
3. w Kościele katolickim:
a) przysięga posłuszeństwa składana przez duchownych;
b) posłuszeństwo wiernych wobec Kościoła;
4. dawniej: posłuszeństwo, dyscyplina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) w Kościele rzymskokatolickim przyrzeczenie posłuszeństwa i wierności składane podczas święcenia, konsekracji; spełnianie nakazów wynikających z reguły zakonnej

Wiktionary

Obediencja (z łac. oboedientia – posłuszeństwo) historycznie miała dwa znaczenia:

  • Podział na dwa obozy: obediencja papieży rzymskich i obediencja papieży awiniońskich w czasie schizmy w Kościele katolickim (1378–1417). W tym czasie także zakony dzieliły się na obediencje, np. zakon karmelitów czy zakon dominikanów, a podziały te ulegały zatarciu po przywróceniu jedności w świecie katolicyzmu.
  • W terminologii masońskiej obediencja wolnomularska to struktura złożona z kilku samodzielnych lóż. Jest to jednostka niezależna, bez władzy zwierzchniej i bez dalszych rozgałęzień. Obediencje przyjmują przeważnie organizacyjne formy prawne oparte na ustawach o stowarzyszeniach kraju, w którym się znajdują. W Polsce funkcjonują obediencje Wielkiej Loży Narodowej Polski, Wielkiego Wschodu Rzeczypospolitej Polskiej, Wielkiego Wschodu Polski, Polska Federacja Międzynarodowego Zakonu Masońskiego Obrządku Mieszanego Le Droit Humain

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔbɛˈdʲjɛ̃nt͡sʲja, AS: obedʹi ̯ncʹi ̯a

Wiktionary


obediencyjny

obediencja


SJP.pl

Patrz:

obediencja

obedrzeć

1. usunąć wierzchnią warstwę z kogoś lub z czegoś;
2. pozbawić czegoś, np. mienia, nadziei, złudzeń


SJP.pl


obegnać

dawniej:
1. goniąc, otoczyć, osaczyć;
2. obegnać się - uwolnić się, obronić się


SJP.pl


obegrać

regionalnie: okraść


SJP.pl


obejma

rodzaj uchwytu, który zaciska się dookoła mocowanego przedmiotu


SJP.pl


obejmować

czasownik przechodni niedokonany (dk. objąć)

 (1.1) otaczać ramionami

 (1.2) rozpoczynać sprawowanie funkcji, urzędu, stanowiska itp.

 (1.3) brać coś w posiadanie

 (1.4) mieścić w sobie

 (1.5) dotyczyć czegoś lub kogoś

 (1.6) rozprzestrzeniać, rozszerzać

 (1.7) o spojrzeniu, wzroku: zobaczyć coś w całości

 (1.8) o umyśle, pamięci: rozumieć coś, pojmować coś, przypominać sobie

 (1.9) o emocjach: owładnąć

czasownik zwrotny niedokonany obejmować się (dk. objąć się)

 (2.1) otaczać ramionami siebie samego

 (2.2) otaczać ramionami siebie wzajemnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Matka długo obejmowała córkę przed snem.

 (1.1) W czasie swoich leśnych wędrówek profesor lubił obejmować drzewa i trwać tak przez dłuższą chwilę.

 (1.2) To kolejna niekompetentna osoba, która obejmuje stanowisko ministra.

 (1.3) Hrabia martwił się tym, kto obejmie po nim majątek.

 (1.4) Posiadłość mojego pradziadka obejmowała dworek i 100 hektarów lasu.

 (1.4) Najnowsze wydanie encyklopedii powszechnej obejmuje 6 tomów.

 (1.4) Cena wycieczki obejmuje koszty dojazdu, zakwaterowania, wynajęcia przewodnika, ubezpieczenia i wyżywienia.

 (1.4) Biografia pisarza obejmuje tylko okres dojrzałości.

 (1.5) Niektórych obywateli obejmował zakaz wjazdu na teren państwa.

 (1.5) Ten gatunek nie jest objęty ochroną.

 (1.6) Pożary objęły dziesięć procent lasów województwa.

 (1.7) Obejmować Ziemię wzrokiem… – to marzenie ziściło się jedynie kosmonautom, a telewidzowie dostają tylko namiastkę.

 (1.8) Naukowcy zaangażowani w projekt Manhattan z pewnością obejmowali umysłem konsekwencje, jakie problemy dla ludzkości niesie ze sobą energia atomowa.

 (1.9) Lęk mnie obejmuje na myśl o śmierci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɛjˈmɔvat͡ɕ, AS: obei ̯movać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obejmowanie n., obejma ż., objętość ż., objęcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) otaczać, opasać, okrążyć, okalać, przytulać; reg. śl. ogłapiać.

 (1.2) przejmować

 (1.3) zawierać, skupiać, mieścić

 (1.4) dotyczyć, rozciągać

 (1.7) pojmować

 (2.2) reg. śl. ogłapiać.

Wiktionary


obejmowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obejmować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɛjmɔˈvãɲɛ, AS: obei ̯movãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obejma ż., objęcie n.

 czas. obejmować ndk., objąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. obłapianie

Wiktionary


obejmowy

obejma, np. zaciski obejmowe


SJP.pl


obejrzeć

patrząc z różnych stron poznać coś; przyjrzeć się; przypatrzeć się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. oglądać)

 (1.1) poznać coś patrząc na to

 (1.2) zapoznać się z czymś oglądając to

 (1.3) patrzeć w ekran lub na scenę przez cały film lub przedstawienie

 (1.4) zwiedzić

czasownik zwrotny dokonany obejrzeć się

 (2.1) przyjrzeć się sobie samemu

 (2.2) obracając się, zerknąć do tyłu

 (2.3) spostrzec coś, zauważyć coś i zastanowić się nad tym

 (2.4) obejrzeć się dookoła: rozejrzeć się

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W sklepie obejrzałem kilka gitar, ale żadna mi się nie spodobała.

 (1.3) Byliśmy w teatrze i obejrzeliśmy piękną sztukę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɛjʒɛt͡ɕ, AS: obei ̯žeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obejrzenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyjrzeć się, przypatrzeć się, oglądnąć

 (1.2-3) zobaczyć, oglądnąć

Wiktionary


obejrzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obejrzeć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɛjˈʒɛ̃ɲɛ, AS: obei ̯žńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obejrzeć

Wiktionary


obejść

1. przejść obok kogoś lub czegoś
2. okrążyć kogoś lub coś


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. obchodzić)

 (1.1) dokonany od|obchodzić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obchód m., obchody nmos., obchodziny nmos., obchodzenie n., obejście n., chodzenie n., chadzanie n., chodzony m., chodak m.

 czas. obchodzić ndk., chodzić ndk., chadzać ndk. iterat.

 przym. obchodowy

Wiktionary


obejście

1. przejść obok kogoś lub czegoś
2. okrążyć kogoś lub coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obejść.

 (1.2) dom wiejski wraz z podwórzem i budynkami gospodarskimi

Wiktionary

Budownictwo

  • ambit
  • zagroda

Wojsko

  • Obejście (wojsko) – manewr (odmiana oskrzydlenia),

Technika

Przewód umożliwiający ominięcie fragmentu przewodu głównego.

Informatyka

Rozwiązanie pozwalające na prawidłowe wykorzystanie oprogramowania bez usuwania wykrytego błędu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Dwa obejścia ode mnie budują się państwo Ptaszkowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɛjɕt͡ɕɛ, AS: obei ̯śće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obchód m., obchody nmos., obchodziny nmos., obchodzenie n.

 czas. obchodzić ndk., obejść dk.

 przym. obchodowy

Wiktionary


obelga

obraza słowna kierowana do drugiej osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obraźliwe słowo skierowane do kogoś

 (1.2) ubliżenie komuś słowem

Wiktionary

Obelga, inwektywa − obraza słowna wyrażona mową lub pismem, przez przypisanie danej osobie cech negatywnych. Najczęściej wykorzystuje się wyrazy nacechowane emocjonalnie. Gramatycznie najczęściej rzeczownik lub przymiotnik. To samo określenie może być negatywne w opinii obrażającego, a w opinii obrażanego wprost przeciwnie, może być np. powodem do dumy. W przypadku określeń neutralnych, rozstrzygnięcie następuje na płaszczyźnie kontekstu użytego określenia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈbɛlɡa, AS: obelga

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obelżywy

 czas. lżyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyzwisko

 (1.2) zniewaga

Wiktionary


obelisk

czworoboczna kolumna zwężająca się ku górze i zakończona ostrosłupem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pomnik w formie wysokiego, smukłego słupa, najczęściej o czworobocznej podstawie, wykonanego z jednego bloku skalnego;

Wiktionary

Obelisk (łac. obeliscus, gr. ὀβελίσκος obeliskos – rożen, słup) – pomnik w postaci wysokiego, smukłego słupa, najczęściej o czworobocznej podstawie i piramidalnym szczycie, wykonanego z jednego bloku skalnego. Zakończenie słupa ma zwykle formę ostrosłupa, często obitego złotą blachą. Był charakterystycznym elementem architektury starożytnego Egiptu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈbɛlʲisk, AS: obelʹisk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obeliskowy

Wiktionary


obeliskowy

przymiotnik od: obelisk


SJP.pl


obelix

Obeliks (fr. Obélix) – postać fikcyjna, stworzona przez Rene Goscinnego i Alberta Uderzo na potrzeby komiksu o Asteriksie z 1959. Obeliks jest najlepszym przyjacielem Asteriksa i towarzyszy mu we wszystkich jego przygodach (z wyjątkiem albumu Przygody Gala Asteriksa).

Wikipedia


obelnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. bartnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɛlʲɲik, AS: obelʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obelny

Wiktionary


obelny

przymiotnik

 (1.1) daw. bartniczy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɛlnɨ, AS: obelny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obelnik mos.

Wiktionary


obelż.

skrót od: obelżywy, obelżywie (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


obelżyć

potocznie: obrzucić obelgami; zelżyć, obrazić, znieważyć


SJP.pl


obelżywie

przysłówek

 (1.1) książk. w sposób wyrządzający obelgę; ubliżająco, hańbiąco

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) [...] nazwał go obelżywie: łykiem [mieszczuchem] [...]

Wiktionary

Powiązane:

 czas. lżyć

 przym. obelżywy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obelżywo, zelżywie

Wiktionary


obelżywiej

stopień wyższy od przysłówka: obelżywie


SJP.pl


obelżywszy

stopień wyższy od przymiotnika: obelżywy


SJP.pl


obelżywy

obraźliwy, uwłaczający, ubliżający; urągliwy, zelżywy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. obrażający kogoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obelga ż.

 przysł. obelżywie

 czas. lżyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obraźliwy

Wiktionary


obenauta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która wywołuje u siebie odmienne stany świadomości

Wiktionary


ober

dawny zwrot kierowany do kelnera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. starszy kelner nadzorujący pracę innych kelnerów

 (1.2) przest. pot. określenie stosowane w stosunku do każdego kelnera

Wiktionary

Geografia

Austria

  • Ober-Grafendorf – gmina targowa w kraju związkowym Dolna Austria, w powiecie St. Pölten-Land

Niemcy

  • Ober Kostenz – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Rhein-Hunsrück
  • Ober-Flörsheim – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Alzey-Worms
  • Ober-Hilbersheim – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Mainz-Bingen
  • Ober-Mörlen – gmina w kraju związkowym Hesja, w powiecie Wetterau
  • Ober-Olm – gmina w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Mainz-Bingen
  • Ober-Ramstadt – miasto w kraju związkowym Hesja, w powiecie Darmstadt-Dieburg

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pan ober mówił, że będzie ze mnie dobry ober, ale muszę nabyć takiej umiejętności, żeby tylko jak gość wyjdzie, zapamiętał go sobie i wiedział kiedy wychodzi (…).

 (1.2) Panie ober, płacę!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbɛr, AS: ober

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) starszy

Wiktionary


oberammergau

miasto w Niemczech


SJP.pl

Oberammergau – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Górna Bawaria, w regionie Oberland, w powiecie Garmisch-Partenkirchen. Leży około 12 km na północ od Garmisch-Partenkirchen, nad rzeką Ammer, przy drodze B23.

Gmina słynie z wystawianej w każdym roku kończącym się na „0” – Pasji. W 1922 r., po dwunastu latach powrócono do organizacji misterium. Związane jest to z obietnicą jaką złożyli mieszkańcy miasta w obawie przed epidemią dżumy w roku 1633. Tekst Pasji zawierał antysemickie elementy, a w 1934 widzowie manifestowali poparcie dla nazizmu. Na widowni był Adolf Hitler.

Wikipedia


oberchabka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. łapówka

Wiktionary


obereczek

zdrobnienie od: oberek


SJP.pl


oberek

polski taniec ludowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) etn. polski taniec ludowy

 (1.2) muz. akompaniament do oberka (1.1)

Wiktionary

Oberek – polski taniec ludowy, charakteryzujący się rytmami mazurkowymi o metrum trójmiarowym i szybkim tempie. Oberek jest najszybszym z trzech mazurowych tańców (kujawiak, mazur, oberek). W południowej Polsce nazwa „obertas” występuje również jako oznaczenie tańców dwumiarowych. Tańce oberkowe są więc różnorodne. Ich opracowania podjęli się m.in. O. Kolberg, H. Wieniawski, R. Statkowski, G. Bacewiczówna, K. Szymanowski. Nazwa „obertas” pojawiła się po raz pierwszy w 1697 roku. Oberek do dziś jest uznawany za jeden z najbardziej popularnych tańców w Polsce, szczególnie na Mazowszu i Radomszczyźnie. Nazwa „oberek” wywodzi się od obracania. Tańcowi towarzyszyły często przyśpiewki, okrzyki i przytupy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tańcowali oberki do północy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. obereczek mrz.

 przym. oberkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obertas

Wiktionary


oberhausen

[czytaj: Obahałzn] miasto w Niemczech


SJP.pl

Oberhausen – miasto na prawach powiatu położone w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf, w Zagłębiu Ruhry (niem. Ruhrgebiet).

Wikipedia


oberiba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kulin. kalarepa

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. tradycyjna śląska zupa z kalarepy gotowana na rosole

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ouberiba ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ouberiba, uberiba

 (1.2) ouberiba, uberiba

Wiktionary


oberkelner

dawniej: starszy kelner; ober


SJP.pl


oberkonduktor

dawniej: nadkonduktor; ober


SJP.pl


oberluft

osobno otwierana, górna część okna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. otwieralna osobno górna wąska część okna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obecnie oberlufty już zanikają.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lufcik, wietrznik, wywietrznik

Wiktionary


oberon

1. księżyc Urana;
2. król wróżek z komedii "Sen nocy letniej" Williama Szekspira


SJP.pl

  • Oberon – w astronomii (księżyc Urana)
  • Oberon – król wróżek, postać występująca m.in. w Śnie nocy letniej Shakespeare’a
  • Oberon – poemat epicki osiemnastowiecznego niemieckiego poety Christopha Martina Wielanda
  • Oberon – opera Carla Marii von Webera
  • Oberon z Amberu – fikcyjna postać z „Kronik Amberu” Rogera Zelazny’ego, król Amberu
  • Oberon – język programowania
  • Oberon – pseudomedyczny aparat rzekomo diagnozujący cały organizm
  • Oberon – miasto w Australii, w stanie Nowa Południowa Walia
  • Oberon – miasto w USA, w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Benson
  • Oberon (ang. Oberon Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Benson

Wikipedia


oberpolicmajster

w Rosji carskiej: szef policji miejskiej; ober


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w Cesarstwie Rosyjskim: dowódca policji w dużym mieście

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiera Zasulicz wystrzałem z rewolweru zraniła oberpolicmajstra petersburskiego gen. Trepowa, który nie chcącego mu się ukłonić więźnia politycznego kazał wychłostać rózgami.

Wiktionary


oberstdorf

miejscowość w Niemczech


SJP.pl

Oberstdorf – uzdrowiskowa gmina targowa w południowych Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Szwabia, w regionie Allgäu, w powiecie Oberallgäu. Leży w Alpach Algawskich, na wysokości 813 m n.p.m. Według stanu na 31 grudnia 2019 zamieszkana przez 9696 osób.

Wikipedia


oberstdorfski

Oberstdorf


SJP.pl

Patrz:

Oberstdorf

oberster

pułkownik w dawnym pułku piechoty polskiej i dragonów cudzoziemskiego zaciągu; oberszter


SJP.pl


obersztajger

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. górn. nadsztygar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sztajger

Wiktionary


oberszter

pułkownik w dawnym pułku piechoty polskiej i dragonów cudzoziemskiego zaciągu; oberster


SJP.pl

Oberszter (Obrist z niem. Oberst) – w dawnym Wojsku Polskim autoramentu cudzoziemskiego pułkownik i zarazem właściciel regimentu piechoty, dragonów, rajtarów lub arkebuzerów.

Król, hetman lub inny magnat-mocodawca zawierał z oberszterem umowę zwaną "kapitulacją" na utworzenie (lub wynajęcie, jeżeli już była gotowa) jednostki wojska, o określonej wysokości jednostek obrachunkowych (stawek) żołdu (zwanych "porcjami") i przewidywanym czasie służby. Tworząc regiment zawierał z kolei umowy z kapitanami tworzącymi kompanie. Oberszter był właścicielem oddziału i go wynajmował. Mocodawca miał prawo tylko do sprawdzenia stanu osobowego i wymagania służby przez określony w "kapitulacji" czas bez dodatkowego płacenia za udział w bitwach (w zamian za punktualnie płacony żołd i uzupełnienie strat).

Wikipedia


obertas

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. oberek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wywijali obertasy do samego rana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. obertasik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oberek

Wiktionary


oberwaniec

człowiek chodzący w podartym ubraniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba w podartym, obszarpanym ubraniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na klatce stał jakiś oberwaniec, od którego zalatywało alkoholem.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rwać ndk., oberwać dk., obrywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łachmyta, łapserdak, obdartus, obdrapaniec, obrzępała, obszarpaniec, szmaciarz

Wiktionary


oberwaństwo

obszarpaństwo;
1. chodzenie w zniszczonym, niechlujnym ubraniu;
2. ogół osób chodzących w zniszczonym, niechlujnym ubraniu


SJP.pl


oberwany

obszarpany, obdarty


SJP.pl


oberwisko

miejsce oderwania się skały, brzeg morza, stroma ściana o nierównej i poszarpanej powierzchni; urwisko


SJP.pl


oberża

dom zajezdny, w którym podróżni zatrzymują się na nocleg, odpoczynek, posiłek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. dom zajezdny przy głównym trakcie, w którym podróżny mógł zatrzymać się na posiłek i nocleg

Wiktionary

Karczma (również austeria, oberża, zajazd, gospoda, gościniec) – budynek służący jako miejsce spotkań i wyszynku oraz czasami jako dom zajezdny przeznaczony dla podróżnych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. oberżysta mos., oberżystka ż., oberżyna ż.

 przym. oberżowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zajazd, gospoda, kabak, tawerna

Wiktionary


oberżyna

roślina warzywna z rodziny psiankowatych; owoc tej rośliny; bakłażan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. kulin. zob. bakłażan.

 (1.2) kolor fioletowoczarny przypominający kolor owocu oberżyny (1.1)

Wiktionary

Psianka podłużna (Solanum melongena) – gatunek rośliny z rodziny psiankowatych. Roślina ta znana jest głównie pod zwyczajowymi nazwami jako oberżyna lub bakłażan, ale ma także inne nazwy: gruszka miłosna, jajko krzewiste, bałtarzan i bakman. Pochodzi z tropikalnej Afryki, Egiptu, Arabii i Indii. W Polsce uprawiana wyłącznie w sprzyjających warunkach mikroklimatycznych. Jadalną częścią jest owoc.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jaką farbę do włosów kupić, burgund czy oberżynę?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɛrˈʒɨ̃na, AS: oberžna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oberża ż.

 przym. oberżynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bakłażan

 (1.2) bakłażan

Wiktionary


oberżynowy

oberżyna; bakłażanowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. bakłażanowy. (kolor)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɛrʒɨ̃ˈnɔvɨ, AS: oberžỹnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oberżyna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bakłażanowy, czarnofioletowy, brunatnofioletowy

Wiktionary


oberżysta

właściciel gospody; karczmarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. mężczyzna prowadzący oberżę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do stołu podszedł otyły oberżysta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oberża ż.

:: fż. oberżystka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karczmarz

Wiktionary


oberżystka

kobieta prowadząca oberżę (karczmę)


SJP.pl


obeschnięty

taki, który obsechł (obeschnął); obeschły


SJP.pl


obeschły

taki, który obsechł (obeschnął); obeschnięty


SJP.pl


obesitolog

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się leczeniem nadwagi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obesitologia ż.

:: fż. obesitolożka ż.

 przym. obesitologicznie

Wiktionary


obesrać

(wulgarne) obsrać; osrać;
1. oddając kał, zabrudzić coś;
2. obgadać kogoś;
3. zignorować coś lub kogoś


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) wulg. oddając kał, ubrudzić coś lub kogoś

 (1.2) wulg. przen. obmówić kogoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osranie n., obsranie n., obesranie n., obsrywanie n., obsraniec m., obesraniec m., obsryw m., sraczka ż.

 czas. srać ndk., osrać dk., obsrać dk., obsrywać ndk.

 przym. sraki, sraczkowaty, szaraczkowy

 przysł. srak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. obsrać, osrać; pot. zafajdać

 (1.2) wulg. obsrać

Wiktionary


obesranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. zanieczyszczenie czegoś własnym kałem

 (1.2) wulg. przen. obmówienie kogoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsranie n., obsrywanie n., osranie n.

 czas. srać, osrać, obesrać dk., obsrać dk., obsrywać ndk.

 przysł. srak

 przym. sraki, szaraczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. zafajdanie

Wiktionary


obesrywać

obsrywać, osrywać; wulgarnie:
1. oddając kał, brudzić coś;
2. przenośnie: obgadywać kogoś


SJP.pl


obeszczać

potocznie: oddać mocz na kogoś lub na coś; obsikać, obszczać


SJP.pl


obeszczywać

obszczywać; wulgarnie:
1. oddawać mocz na kogoś lub na coś; obsikiwać;
2. lekceważyć kogoś lub coś


SJP.pl


obeszły

1. przejść obok kogoś lub czegoś
2. okrążyć kogoś lub coś


SJP.pl


obesłać

1. posłać kogoś do różnych miejsc lub osób;
2. dawniej: obesłać się - wysłać kogoś lub coś nawzajem do siebie


SJP.pl


obeznać

przestarzale:
1. zapoznać, zaznajomić;
2. obeznać się - dobrze się z czymś zapoznać, zorientować się w czymś


SJP.pl


obeznajmiać

zapoznawać z czymś, zaznajamiać; obznajmiać, obznajamiać


SJP.pl


obeznajmić

zapoznać z czymś, zaznajomić; obznajmić, obznajomić


SJP.pl


obeznanie

przestarzale:
1. zapoznać, zaznajomić;
2. obeznać się - dobrze się z czymś zapoznać, zorientować się w czymś


SJP.pl


obeznany

znający się na czymś, bardzo dobry w czymś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) znający się dobrze na czymś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obeznanie n.

 czas. obeznać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obcykany, oblatany, obyty, otrzaskany, zorientowany

Wiktionary


obeznawać

1. rzadko: zdobywać wiedzę na dany temat;
2. rzadko: przekazywać wiedzę; zapoznawać;
3. obeznawać się -
a) zdobywać wiedzę na dany temat;
b) mieć wiedzę na dany temat


SJP.pl


obezprzytamniać

dawniej: pozbawiać przytomności; obezprzytomniać


SJP.pl


obezprzytomniać

dawniej: pozbawiać przytomności; obezprzytamniać


SJP.pl


obeżreć

1. o zwierzętach: objeść, ogryźć, zjeść z każdej strony;
2. pospolicie: objeść kogoś;
3. obeżreć się - pospolicie: objeść się, spożyć posiłek w obfitych ilościach


SJP.pl


obezwładniać

pozbawiać swobody ruchów; czynić niezdolnym do działania; unieruchamiać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pozbawiać kogoś swobody poruszania się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ochroniarz obezwładnił napastnika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɛzvˈwadʲɲät͡ɕ, AS: obezvu̯adʹńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. władza ż., obezwładnianie ndk., obezwładnienie dk.

 czas. obezwładnić dk.

Wiktionary


obezwładniający

pozbawiać swobody ruchów; czynić niezdolnym do działania; unieruchamiać


SJP.pl


obezwładnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obezwładniać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obezwładniać ndk.

Wiktionary


obezwładnić

pozbawić swobody ruchów; uczynić niezdolnym do działania; unieruchomić


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pozbawić kogoś swobody ruchu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɛzvˈwadʲɲit͡ɕ, AS: obezvu̯adʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obezwładniać

 rzecz. obezwładnienie n., władza ż.

Wiktionary


obezwładnienie

pozbawić swobody ruchów; uczynić niezdolnym do działania; unieruchomić


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obezwładnić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obezwładnić, obezwładniać

Wiktionary


obficie

przysłówek

 (1.1) w dużej ilości, w dużej mierze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpˈfʲit͡ɕɛ, AS: opfʹiće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obfitość ż.

 przym. obfity

 czas. obfitować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bujnie, suto, szczodrze

Wiktionary


obficiej

stopień wyższy od przysłówka: obficie


SJP.pl


obfito

dawniej: obficie


SJP.pl


obfitość

duża ilość czegoś; dostatek; bogactwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) duża, w zupełności wystarczająca ilość czegoś

Wiktionary

Obfitość (ang. Plenty) – brytyjsko-amerykański dramat psychologiczny z 1985 roku w reżyserii Freda Schepisiego, zrealizowany według sztuki Davida Hare’a o tym samym tytule.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔpˈfʲitɔɕt͡ɕ, AS: opfʹitość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obfity

 przysł. obficie

 czas. obfitować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dostatek, bogactwo, dobrobyt, zasobność, bujność

Wiktionary


obfitować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaobfitować)

 (1.1) odznaczać się obfitością, mieć pod dostatkiem czego; zawierać dużą ilość lub liczbę czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obfitość ż.

 przym. obfity

 przysł. obficie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) być pełnym

Wiktionary


obfitszy

stopień wyższy od przymiotnika: obfity


SJP.pl


obfity

składający się z dużej ilości czegoś, występujący w dużej liczbie lub natężeniu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) występujący w dużej ilości lub w dużym natężeniu, składający się z dużej liczby czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obfite opady śniegu sparaliżowały komunikację w mieście.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpˈfʲitɨ, AS: opfʹity

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obfitować

 rzecz. obfitość

 przysł. obficie

Wiktionary


obfotografować

czasownik przechodni dokonany (ndk. obfotografowywać)

 (1.1) sfotografować jakąś osobę albo przedmiot z wszelkich możliwych kierunków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zainstalowana na pokładzie sondy kamera obfotografuje dokładnie powierzchnię planetaanety, laser zmierzy głębokość dolin i wysokość gór, inne zaś instrumenty, analizując światło odbite od marsjańskich skał, będą określały ich skład chemiczny.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. fotograficzny

Wiktionary


obfotografowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obfotografować)

 (1.1) fotografować jakąś osobę albo przedmiot z wszelkich możliwych kierunków

Wiktionary


obgadać

1. potocznie: omówić coś;
2. potocznie: obmówić kogoś;
3. potocznie: obgadać się - obmówić się wzajemnie


SJP.pl


obgadywać

mówić o kimś za czyimiś plecami, z reguły fałszywie i pogardliwie; oczerniać, szkalować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obgadać)

 (1.1) pot. mówić niepochlebne rzeczy o kimś

 (1.2) pot. rozważać coś wszechstronnie

czasownik zwrotny niedokonany obgadywać się (dk. obgadać się)

 (2.1) pot. obmawiać jeden drugiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obgadywanie n., gadanie n.

 czas. wygadać, wygadywać, gadać

 wykrz. gadanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obmawiać, oczerniać, brać na języki, obrabiać tyłek, wieszać psy

 (1.2) omawiać

Wiktionary


obgadywaczka

obgadywacz; obmówczyni, plotkara


SJP.pl


obgadywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obgadywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieobgadywanie n., gadanie n.

 czas. gadać, obgadywać ndk.

 wykrz. gadanie

Wiktionary


obganiać

dawniej: goniąc, otaczać, osaczać


SJP.pl


obgartywać

regionalnie: obgarniać


SJP.pl


obgdakiwać

żartobliwie o kurze: gdacząc, obiegać coś dookoła


SJP.pl


obgiąć

zagiąć wokół czegoś; wygiąć brzeg czegoś dookoła


SJP.pl


obgrywać

często grywać


SJP.pl


obgryzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obgryźć)

 (1.1) gryźć dookoła

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obgryzacz m., obgryzanie n., obgryzienie n.

 czas. obgryźć dk.

Wiktionary


obgryzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obgryzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otaczanie młodnika płotem ma na celu ochronę drzewek przed obgryzaniem ich kory przez zwierzęta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɡrɨˈzãɲɛ, AS: obgryzãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obgryzienie

 czas. obgryzać, obgryźć

Wiktionary


obgłaskać

rzadko: pogłaskać wiele razy z wielu stron


SJP.pl


obi

pas od kimona i innych ubrań japońskich


SJP.pl

  • Obi – sieć marketów budowlanych
  • OBI – Ośrodek Badań Interdyscyplinarnych w Krakowie
  • obi – pas lub szarfa do przepasywania japońskich kimon, yukat i keikogi, zarówno męskich, jak i damskich, także w sztukach walki
  • obi – rodzaj obwoluty spotykany w Japonii
  • (6669) Obi – planetoida z grupy pasa głównego asteroid
  • wyspy Obi – archipelag w Indonezji na morzu Seram
  • Obi – wyspa w Indonezji
  • Obi – kecamatan w Indonezji
  • obi – polski raper
  • inaczej obeah – synkretyczne religijne praktyki magiczne

Wikipedia


obiad

najobfitszy, gorący posiłek spożywany najczęściej w środku dnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gorący posiłek spożywany zwykle w środku dnia;

Wiktionary

Obiad – główny i zarazem najobfitszy posiłek w ciągu dnia, spożywany w Polsce najczęściej między godziną 12 a 16.

Tradycyjnie składa się z dwóch dań – w Polsce zwykle z zupy oraz dania głównego. W Polsce, w porównaniu z innymi częściami Europy, rozwinęła się bardzo bogata tradycja zup - wysoce zróżnicowanych pod względem regionu czy sezonu. Drugie danie w środowiskach wiejskich było przygotowywane głównie na bazie mąki i od XVII wieku – ziemniaków. Na talerzach bogatszych grup społecznych dominowały potrawy mięsne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) On nie został zaproszony na obiad w ambasadzie.

 (1.1) Odkąd pracuję w nowej pracy, nie mam czasu jeść obiadów.

 (1.1) Mamo, co jest na obiad?

 (1.1) Właśnie położyłem dwa rodzaje sera na mój obiad.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbʲjat, AS: obʹi ̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiadowanie n., obiadówka ż.

:: zdrobn. obiadek

 czas. obiadować

 przym. obiadowy, poobiedni, przedobiedni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kresy|półudenyk., reg. śl. obiod.

Wiktionary


obiadek

zdrobnienie od: obiad; obiadzik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: obiad

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twój mężulek coś nie w sosie, obiadek nie smakował?

 (1.1) Kasiu, babcia Józia przyjdzie po ciebie do przedszkola po obiadku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiad m., obiadowanie n., obiadówka ż., obiadzik m.

 czas. obiadować ndk.

 przym. obiadowy, poobiedni, przedobiedni

 przysł. obiadowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obiadzik

Wiktionary


obiadokolacja

posiłek zamiast obiadu i kolacji spożywany wieczorem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posiłek o charakterze obiadu spożywany w porze kolacji

Wiktionary

Obiadokolacja – pojęcie najczęściej spotykane w branży hotelarskiej, oznaczające posiłek, który łączy elementy obiadu i kolacji. Jest zwykle serwowany późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem, zazwyczaj między godziną 16:00 a 19:00. Z takiej opcji często korzystają wycieczki zorganizowane, których uczestnicy spędzają cały dzień na zwiedzaniu i wracają do hotelu dopiero późnym popołudniem. Tego typu posiłek może być bardziej sycący i obfity niż standardowa kolacja, zbliżając się swoim charakterem do obiadu, ale jednocześnie może być lżejszy i mniej formalny. Połączenie dwóch posiłków w jeden jest praktyczne i pozwala zaoszczędzić czas.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po całodziennej wycieczce zjedliśmy wieczorem obiadokolację.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈjadɔkɔˈlat͡sʲja, AS: obʹi ̯adokolacʹi ̯a

Wiktionary


obiadować

dawniej: spożywać obiad


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przest. jeść obiad

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A obiadowali na ganku, że to czas był cichy i ciepły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiad m., obiadowanie n., obiadówka ż., obiadek m.

 przym. obiadowy, poobiedni, przedobiedni

Wiktionary


obiadowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spożywanie obiadu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiad mrz., obiadek mrz.

 czas. obiadować

 przym. obiadowy

Wiktionary


obiadowicz

żartobliwie: osoba jedząca w danej chwili obiad


SJP.pl


obiadowy

przymiotnik

 (1.1) służący do obiadu, związany z obiadem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy nadeszła pora obiadowa, chłopi przerwali pracę w polu, aby spożyć posiłek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjaˈdɔvɨ, AS: obʹi ̯adovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiad mrz., obiadek mrz., obiadowanie n., obiadówka ż., obiadzik mrz.

 czas. obiadować ndk.

 przym. poobiedni, przedobiedni

 przysł. obiadowo

Wiktionary


obiadzik

zdrobnienie od: obiad; obiadek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: obiad

Wiktionary


obiata

ofiara składana bogom u dawnych Słowian; żertwa, trzeba, objata


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. rel. (zwłaszcza w czasach pogańskiej słowiańszczyzny): ofiara ze zwierząt lub płodów ziemi składana bóstwom albo ku czci zmarłych;

Wiktionary

Obiata – termin oznaczający ofiarę składaną bogom lub siłom nadnaturalnym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W starożytności powszechnie wierzono, że zmarły uczestniczy w stypie. Hetyci ustawiali przy zastawionym stole w trakcie pogrzebu króla krzesło, na którym sadzano jego szczątki. Przychodzenie na groby w czasie świąt, ucztowanie, składanie obiat było powszechnym zwyczajem (…)

Wiktionary


obiała

nazwisko


SJP.pl


obiałka

obiałka pędowa, obiałka jodłowa - gatunki mszyc z rodziny ochojnikowatych


SJP.pl


obibok

leń, nierób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pejor. człowiek unikający pracy, któremu nie chce się pracować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) leń, nierób, próżniak, wałkoń, leser

Wiktionary


obibruk

potocznie, dawniej: wałkoń, obibok, ulicznik


SJP.pl


obić

1. uszkodzić; wyszczerbić; obtłuc;
2. pokryć (meble) materiałem, skórą;
3. sprawić komuś lanie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obijać)

 (1.1) dokonany od|obijać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbʲit͡ɕ, AS: obʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bicie n., obicie n.

 czas. bić

Wiktionary


obice

Obice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Morawica.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Obice, po jej zniesieniu w gromadzie Dębska Wola. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Na terenie wsi planowano budowę portu lotniczego Kielce-Obice.

Wikipedia


obicie

materiał pokrywający coś, np. tapicerka mebli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obić.

Wiktionary

Obicie (łac. tapetum, tapetum corporis callosi, tapetum Reili) – w anatomii człowieka warstwa istoty białej otaczająca z boku i częściowo od góry róg dolny komory bocznej, utworzona przez włókna spoidłowe ciała modzelowatego. Opisał je jako pierwszy Johann Christian Reil (1759–1813).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obiciówka ż., obijanie n.

 czas. obijać ndk., obić dk.

Wiktionary


obidowa

wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim


SJP.pl

  • Obidowa (865 m) – szczyt w Gorcach w woj. małopolskim, w powiecie nowotarskim
  • Obidowa (119,6 m) – wzniesienie na Pojezierzu Drawskim, położona w woj. zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Obidowa – wieś w woj. małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Nowy Targ
  • Obidowa – przysiółek wsi Zawoja w woj. małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Zawoja

Wikipedia


obidówek

Obidówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Kutno.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa płockiego.

Wikipedia


obidowski

przymiotnik od: Obidowa


SJP.pl


obidziński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Obidziński – polski inżynier i naukowiec
  • Konstanty Obidziński – polski oficer

Wikipedia


obie

liczebnik odpowiadający liczbie 2, stosowany w stosunku do dwóch osób jednakowej płci, a także dwóch zwierząt lub przedmiotów tego samego typu; obydwa; jeden i drugi


SJP.pl

liczebnik zbiorowy

 (1.1) dwie konkretne osoby, dwoje zwierząt lub dwa przedmioty, określone rzeczownikiem rodzaju żeńskiego; i jedna, i druga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z serdeczną przyjaźnią ściskam Panu obie ręce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbʲjɛ, AS: obʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 licz. obaj, obydwaj, obydwie, oba, obydwa, oboje, obydwoje

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obydwie

Wiktionary


obiec

obiegnąć;
1. okrążyć kogoś albo coś, biegnąc;
2. potocznie: dotrzeć kolejno do wielu miejsc lub wielu osób;
3. o informacjach, plotkach itp.: dotrzeć do różnych osób lub miejsc;
4. o ciałach niebieskich: przemieścić się wokół czegoś; okrążyć


SJP.pl


obiecać

złożyć obietnicę, przysiąc


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obiecywać)

 (1.1) dokonany od|obiecywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strasznie chciałem zobaczyć Renię, bo jej obiecałem, że dziś wrócę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbʲjɛt͡sat͡ɕ, AS: obʹi ̯ecać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obietnica ż., obiecanie n., obiecywanie n., obiecanka ż., obiecek mos.

 przym. obiecujący

 przysł. obiecująco

Wiktionary


obiecado

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. abecadło

Wiktionary


obiecadło

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. abecadło (zbiór liter)

 (1.2) daw. przen. abecadło (podstawy)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obiecadło wedle ortografijej pana Kochanowskiego tak idzie: A á à ą b b' c ć cz d dz dź dż é è ę f g h ch i j k l ł m m' n ń o ó p p' q r rz s ś sz t u w w' x y z ź ż.

 (1.1) Tak głupia, że azbuki i obiecadła nie umie. (Fabian Birkowski, Egzorbitancje, 1632)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛˈt͡sadwɔ, AS: obʹi ̯ecadu̯o

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. abiecadło

Wiktionary


obiecanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obiecać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛˈt͡sãɲɛ, AS: obʹi ̯ecãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiecywanie n., obietnica ż., obiecanka ż.

 czas. obiecać dk., obiecywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyobiecanie, przyrzeczenie

Wiktionary


obiecanka

potocznie: obietnica bez pokrycia, taka, która najprawdopodobniej nie zostanie spełniona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. obietnica, która nie zostanie spełniona

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obiecanki, obiecanki, możesz je oprawić w ramki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛˈt͡sãnka, AS: obʹi ̯ecãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiecanie n., obiecywanie n., obietnica ż.

 czas. obiecywać ndk., obiecać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czek bez pokrycia, gruszki na wierzbie, obiecanki cacanki

Wiktionary


obiecanowo

Polsce
  • Obiecanowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Janowiec Wielkopolski
  • Obiecanowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. makowskim, w gminie Karniewo
  • Obiecanowo – zniesiony przystanek kolejowy

Wikipedia


obiecek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. ktoś, komu z łatwością przychodzi obiecywanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbʲjɛt͡sɛk, AS: obʹi ̯ecek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obietnica

 czas. obiecać, obiecywać

Wiktionary


obiecny

przymiotnik

 (1.1) stpol. zwyczajny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbʲjɛt͡snɨ, AS: obʹi ̯ecny

Wiktionary


obiecująco

przysłówek

 (1.1) w sposób obiecujący

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obietnica ż.

 czas. obiecywać ndk., obiecać dk.

 przym. obiecujący

Wiktionary


obiecujący

1. dobrze prognozujący;
2. o uśmiechu, spojrzeniu itp.: wymowny, zalotny, kokieteryjny


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: obiecywać

przymiotnik

 (2.1) dobrze się zapowiadający, dający duże nadzieje, rokujący nadzieje

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛt͡suˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: obʹi ̯ecui ̯õncy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obietnica ż.

 czas. obiecywać ndk., obiecać dk.

 przysł. obiecująco

Wiktionary


obiecywać

mówić komuś, że coś się dla niego zrobi; zapewniać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obiecać)

 (1.1) mówić, że coś się z pewnością zrobi; dawać obietnicę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obiecywał kilka razy oddać mi pieniądze, jak tylko dostanie wypłatę.

 (1.1) Obiecuję, że będę jechał ostrożnie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛˈt͡sɨvat͡ɕ, AS: obʹi ̯ecyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiecek mos., obiecywanie n., obiecanie n., obietnica ż., obiecanka ż.

 przym. obiecujący

 przysł. obiecująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyrzekać, przysięgać, dawać słowo

Wiktionary


obiecywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obiecywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛt͡sɨˈvãɲɛ, AS: obʹi ̯ecyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obiecywać ndk., obiecać dk.

 rzecz. obiecanka ż., obietnica ż., obiecanie n.

Wiktionary


obiedka

obiedka szerokolistna - gatunek dekoracyjnej trawy


SJP.pl


obiedni

dawniej: obiadowy; obiedni


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przest. zob. obiadowy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. obiadowy

Wiktionary


obiednieć

rzadko: stracić majątek; zbiednieć


SJP.pl


obiedny

dawniej: obiadowy; obiedni


SJP.pl


obiedzino

Obiedzino – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Kolno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Przez miejscowość przepływa struga Łabna, dopływ Skrody.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Lachowie.

Wikipedia


obiedziński

nazwisko


SJP.pl


obieg

1. obracanie się dookoła czegoś, okrążanie czegoś; krążenie; cyrkulacja;
2. układ zamknięty, w którym odbywa się krążenie (zwykle cieczy);
3. obrót czymś; przechodzenie czegoś z rąk do rąk; rozprowadzanie czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czynność fizycznego okrążania czegoś

 (1.2) przepływ cieczy, gazu w danym zamkniętym układzie przewodów i zbiorników

 (1.3) krążenie lub rozpowszechnianie się czegoś wśród różnych osób lub w różne miejsca

Wiktionary

  • Obieg – w baseballu
  • Obieg (czasopismo)
  • obieg Braytona-Joule’a
  • obieg Lindego
  • obieg Otta
  • obieg Rankine’a
  • obieg syderyczny
  • obieg synodyczny
  • obieg termodynamiczny
  • obieg węgla w przyrodzie
  • obieg wody w przyrodzie

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bieganina ż., bieg m., obieganie n., obiegnięcie n., obiegówka ż., bieganie n., biegacz m., biegaczka ż., obiegówka ż.

 czas. biegać ndk., obiegać ndk., obiec dk.

 przym. obiegowy, biegowy

 przysł. obiegowo

Wiktionary


obiegać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obiec)

 (1.1) biegnąc zataczać okrąg

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Potem obiegł duże podwórze powoli, dla rozgrzewki, miękko, jak tygrys obiega arenę cyrkową.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obieg mrz., obieganie n., obiegówka ż.

Wiktionary


obieganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obiegać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obiegać ndk.

 rzecz. obieg mrz.

Wiktionary


obiegnąć

obiec;
1. okrążyć kogoś albo coś, biegnąc;
2. potocznie: dotrzeć kolejno do wielu miejsc lub wielu osób;
3. o informacjach, plotkach itp.: dotrzeć do różnych osób lub miejsc;
4. o ciałach niebieskich: przemieścić się wokół czegoś; okrążyć


SJP.pl


obiegnik

w muzyce: ozdobnik melodyczny


SJP.pl

Obiegnik (wł. gruppetto) – ozdobnik polegający na wykonaniu w krótkich wartościach rytmicznych linii melodycznej złożonej z:

  • dźwięku ozdabianego (może być pominięty);
  • dźwięku o sekundę wyżej;
  • ponownie dźwięku ozdabianego;
  • dźwięku o sekundę niżej;
  • powrotu na dźwięk ozdabiany.

Wikipedia


obiegówka

karta, którą należy uzupełnić jak się kończy np. pracę, studia itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zob. karta obiegowa.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W kuratorium dali coś w rodzaju obiegówki, w której trzeba było zebrać podpisy przedstawicieli różnych służb, akceptujących wynajęty lokal.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obieg m.

 czas. obiec dk., obiegać ndk., obiegnąć dk.

 przym. obiegowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karta obiegowa

Wiktionary


obiegowy

1. związany z obrotem dokoła czegoś;
2. będący w ogólnym użyciu, np. moneta obiegowa;
3. powszechnie akceptowany, choć nie zawsze prawdziwy, np. obiegowe opinie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z obiegiem, ruchem okrężnym

 (1.2) taki, który jest w użyciu ogólnym

 (1.3) akceptowany powszechnie, choć niekoniecznie zawsze zgodny z prawdą

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) PZPR w tych sondażach sytuowało się w latach 80. na dalekim miejscu. Skąd więc biorą się odmienne od faktycznych, obiegowe, zwłaszcza medialne oceny?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛˈɡɔvɨ, AS: obʹi ̯egovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obieg m., obiegówka ż.

 przysł. obiegowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) potoczny, powszechny, popularny

Wiktionary


obiekcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od obiekt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie obiekt, lecz tylko mały obiekcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiekt m.

Wiktionary


obiekcja

zastrzeżenie w stosunku do czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zastrzeżenie, wątpliwość, brak przekonania do czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbʲjɛkt͡sʲja, AS: obʹi ̯ekcʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wątpliwość, zastrzeżenie

Wiktionary


obiekt

wyodrębniony element rzeczywistości, mający znaczenie w rozpatrywanym modelu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzecz fizycznie istniejąca

 (1.2) osoba lub przedmiot będące adresatem lub celem wykonywanej czynności

 (1.3) teren będący wydzieloną, logiczną całością, zwłaszcza miejsce publiczne, budowla

 (1.4) inform. istniejąca w pamięci komputera reprezentacja klasy lub struktury

Wiktionary

Obiekt – wyodrębniony element rzeczywistości, mający znaczenie w rozpatrywanym modelu. Obiekt – element – może być materialny lub abstrakcyjny.

Termin ten ma różne znaczenia w różnych dziedzinach, z uwagi na wielość użytych kontekstów. Wyróżnić można następujące rodzaje obiektów:

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Żaden obiekt nie może poruszać się szybciej od światła.

 (1.2) Kamienne figurki mogą być obiektami kultu wśród ludów prymitywnych.

 (1.2) Po wybuchu skandalu z romansem, polityk stał się obiektem drwin w prasie.

 (1.3) Zabrania się palenia papierosów na terenie obiektu!

 (1.3) Wejście na teren obiektu dozwolone jest tylko z ważnym biletem!

 (1.3) Obiekt zagrożony zawaleniem! Zakaz wstępu!

 (1.4) Stworzenie nowego obiektu wiąże się z zarezerwowaniem pamięci na jego dane.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbʲjɛkt, AS: obʹi ̯ekt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiekcik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) byt

 (1.4) instancja

Wiktionary


obiektowo

przysłówek

 (1.1) inform. z wykorzystaniem paradygmatu programowania obiektowego – stosując koncepcję obiektów, zawierających dane oraz metody

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obiektowy

Wiktionary


obiektowość

obiektowy


SJP.pl

Obiektowość (ang. object-orientation) – koncepcja (paradygmat) bardzo chętnie obecnie wykorzystywana w informatyce, bazująca na pojęciach klasy i obiektu. Upraszcza proces projektowania, tworzenia i testowania systemów informatycznych. Obiektowość może być realizowana na różnych etapach cyklu życia systemu informatycznego, m.in. na etapie analizy (analiza obiektowa), projektowania (projektowanie obiektowe) i implementacji (programowanie obiektowe). W efekcie możliwe jest tzw. "bezszwowe" (seamless) przechodzenie pomiędzy poszczególnymi fazami projektu, a rezultaty dotychczasowych prac (wykonanych w ramach poprzedniej fazy) mogą zostać wykorzystane na kolejnym etapie bez pracochłonnej lub (często) jakiejkolwiek obróbki.

Wikipedia

Patrz:

obiektowy

obiektowy

obiekt


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) inform. taki, który do tworzenia programów wykorzystuje koncepcję obiektów, zawierających dane oraz metody

Wiktionary

Patrz:

obiekt

Przykłady

 (1.1) Java jest bardzo popularnym obiektowym językiem programowania.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. obiektowo

Wiktionary


obiektyw

soczewka lub zespół soczewek, za pomocą których można obserwować rzeczywistość (obiektyw lunety) lub zdejmować jej obraz (obiektyw aparatu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. fot. soczewka, układ optyczny lub magnetyczny, przenoszący obraz przedmiotu do dalszej części urządzenia

 (1.2) autorstwo dzieła fotograficznego

Wiktionary

Obiektyw – element (np. soczewka, układ optyczny lub układ magnetyczny) zbierający i przenoszący obraz obserwowanego przedmiotu do dalszej części urządzenia. Do najczęściej stosowanych obiektywów zalicza się:

  • obiektyw fotograficzny – przenoszący obraz na błonę fotograficzną, matrycę światłoczułą aparatu cyfrowego albo matówkę aparatu fotograficznego;
  • obiektyw mikroskopu – pozwalający na obserwację obiektu przez okular (najczęściej) albo na utrwalenie go na błonie fotograficznej (rzadziej),
  • obiektyw teleskopu – pozwalający na utrwalenie obiektu na błonie fotograficznej (najczęściej) albo na jego bezpośrednią obserwację (rzadziej).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obiektyw jest ważną częścią aparatu.

 (1.2) Zdjęcia obiektywu Magdy zawsze są udane.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbʲjɛktɨf, AS: obʹi ̯ektyf

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obiektywowy, obiektywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) matryca

Wiktionary


obiektywistka

obiektywista


SJP.pl

Patrz:

obiektywista

obiektywistyczny

obiektywizm


SJP.pl

Patrz:

obiektywizm

obiektywizacja

obdarzenie czegoś cechami przedmiotowymi, obiektywnymi po zweryfikowaniu dotychczasowej wiedzy opartej na osobistym przeświadczeniu


SJP.pl


obiektywizm

przedstawianie i ocenianie czegoś w sposób zgodny ze stanem faktycznym, niezależnie od własnych opinii, uczuć i interesów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) głoszenie poglądów lub oceny czegoś zgodnie z faktami, bez wyrażania osobistych przekonań czy doświadczeń

 (1.2) filoz. doktryna, która uznaje rzeczywistość obiektywną, tj. istniejącą poza podmiotem poznającym (człowiekiem) i niezależnie od niego

Wiktionary

Obiektywizm – stanowisko filozoficzne głoszące, że przedmiot poznania istnieje poza podmiotem poznającym i niezależnie od niego. Bezstronność, postawa badawcza wolna od przesądów i uprzedzeń.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obiektywista mos., obiektywizacja ż., obiektywność ż.

 przym. obiektywistyczny, obiektywny

 przysł. obiektywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezstronność, obiektywność

Wiktionary


obiektywnie

przysłówek

 (1.1) w sposób obiektywny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiektywność ż., obiektywizm m.

 przym. obiektywny

Wiktionary


obiektywniej

stopień wyższy od przysłówka: obiektywnie


SJP.pl


obiektywniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obiektywny


SJP.pl


obiektywność

ocenianie ogólnie, wolne od uprzedzeń, bezstronne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest obiektywne, bezstronność

Wiktionary

  • obiektywność (psychometria)
  • obiektywizm – system filozoficzny Ayn Rand
  • obiektywność (filozofia) – pojęcie filozoficzne przeciwstawiane subiektywności, oznaczające niezależność od podmiotu poznającego

Wikipedia

Powiązane:

 przym. obiektywny

 czas. obiektywizować

 rzecz. obiektywizm m.

 przysł. obiektywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obiektywizm, bezstronność

Wiktionary


obiektywny

1. oparty na faktach, niezależny od osobistych poglądów lub emocji
2. istniejący niezależnie od podmiotu poznającego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odznaczający się obiektywizmem, wolny od uprzedzeń

 (1.2) istniejący niezależnie od poznającego podmiotu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W celu wyrobienia sobie obiektywnej opinii, wysłuchaj także drugiej strony.

 (1.2) Czy istnieje prawda obiektywna?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛkˈtɨvnɨ, AS: obʹi ̯ektyvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiektyw mrz., obiektywizm mrz., obiektywność ż.

 przysł. obiektywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezstronny, niestronniczy, nieuprzedzony, niezaangażowany, niezależny, neutralny, rzetelny, sprawiedliwy

 (1.2) autentyczny, empiryczny, faktyczny, fizyczny, istniejący, konkretny, materialny, namacalny, prawdziwy, realny, rzeczywisty

Wiktionary


obiektywowy

przymiotnik od: obiektyw


SJP.pl


obiela

rodzaj roślin z rodziny różowatych


SJP.pl

Obiela, egzochorda (Exochorda Lindley) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia 3 do 5 gatunków, przy czym w niektórych ujęciach włączane są jako odmiany jednego gatunku – obieli wielkokwiatowej Exochorda racemosa. Występują one w środkowej i wschodniej Azji, na wschodzie sięgając po Półwysep Koreański i Japonię. Rozpowszechnione szeroko jako rośliny ozdobne, introdukowane zostały do Ameryki Północnej, Europy i Australii. W Polsce najczęściej spotykana, i tylko w uprawie, jest obiela wielkokwiatowa E. racemosa. Inne gatunki są rzadkie i występują głównie w kolekcjach botanicznych.

Wikipedia


obielewo

Obielewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Łabiszyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 70 mieszkańców. Jest szesnastą co do wielkości miejscowością gminy Łabiszyn.

Wikipedia


obielmo

spichrzowa tkanka odżywcza występująca w nasionach niektórych roślin okrytonasiennych; perysperm


SJP.pl

Wikipedia


obierać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obrać)

 (1.1) usuwać wierzchnią, zewnętrzną warstwę: łupinę, łuski, skórę lub skorupę itp.

 (1.2) zdejmować, oddzielać lub obrywać, oczyszczając coś z czegoś

 (1.3) pot. pozbawiać kogoś czegoś

 (1.4) wybierać sobie coś najodpowiedniejszego spośród różnych możliwości

 (1.5) wybierać kogoś na stanowisko, funkcję drogą głosowania

 (1.6) gw-pl|Bukowina. zrywać owoce z drzew

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) daw. żart. bić, grzmocić, okładać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (3.1) pot. rzad. podchodzić ropą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kucharka obierała ziemniaki w sposób całkowicie mechaniczny, zupełnie nie myśląc o tym, co robi.

 (1.1) Pokazał im też dużego dzięcioła, który kuł w spróchniałą gałąź, aby wystraszyć robaki, a później wiewiórkę, która siedząc na szczycie sosny obierała młode szyszki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: obʹi ̯erać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obieralnia ż., obierak m., obieraczka ż., obierka ż., obieranie n., obranie n.

 czas. obrać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zrzynać, skrawać, obdzierać, obłupywać, okrawać, łuskać

 (1.2) zbierać

 (1.3) okradać, obrabowywać, obdzierać

Wiktionary


obieracz

przyrząd do obierania warzyw, owoców lub ziemniaków; obieraczka, obierak, obierałka


SJP.pl


obieraczka

1. przyrząd do obierania warzyw, owoców lub ziemniaków; obierak, obieracz, obierałka;
2. kobieta obierająca ziemniaki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. przyrząd służący do obierania warzyw ze skóry

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛˈrat͡ʃka, AS: obʹi ̯eračka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obierać, obrać

 rzecz. obieranie, obierka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jarzyniarka, skrobaczka

Wiktionary


obierak

przyrząd do obierania warzyw, owoców lub ziemniaków; obieraczka, obieracz, obierałka


SJP.pl


obieralnia

pomieszczenie przeznaczone do mycia , obierania, oczyszczania warzyw lub mięsa w zakładach gastronomicznych, wytwórniach spożywczych itp.


SJP.pl


obieralność

w polityce: możliwość obioru (wyboru), podleganie obiorowi (wyborowi), pochodzenie z obioru (wyboru); wybieralność, elekcyjność


SJP.pl


obieralny

w polityce: mogący być wybranym, pochodzący z wyboru, podlegający wyborowi; wybieralny, elekcyjny


SJP.pl


obieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛˈrãɲɛ, AS: obʹi ̯erãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obierka ż., obranie, obieraczka

 czas. obierać, obrać

Wiktionary


obierałka

rzadko: przyrząd do obierania warzyw, owoców lub ziemniaków; obieraczka, obierak, obieracz


SJP.pl


obierek

rzadziej: obierka


SJP.pl

Placidium A. Massal. (obierek) – rodzaj grzybów z rodziny brodawnicowatych (Verrucariaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. W Polsce występuje jeden gatunek.

Wikipedia


obierka

to, co się odrzuca, skrawa przy obieraniu ziemniaków, owoców, jarzyn itp.; obierzyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pozostałość po obieraniu jarzyny

Wiktionary

Obierka (także: obierzyna, strużyna, obierek) – skórki pozostałe po obranych warzywach i owocach; pozostałości po obranych ziemniakach.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obierzyna ż., obieraczka ż., obierak m., obieralnia ż., obieranie n., obranie n.

 czas. obierać ndk., obrać n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obierzyna, strużyna; gw-pl|Górny Śląsk|oszkrabina.

Wiktionary


obierki

to, co się odrzuca, skrawa przy obieraniu ziemniaków, owoców, jarzyn itp.; obierzyna


SJP.pl

Obierka (także: obierzyna, strużyna, obierek) – skórki pozostałe po obranych warzywach i owocach; pozostałości po obranych ziemniakach.

Wikipedia


obierz

1. przestarzale: teren osaczenia zwierząt; matnia, pułapka
2. dawniej:
a) łup, ofiara, pastwa
b) ubranie, odzież
c) sprzęt, narzędzie


SJP.pl


obierza

obramowanie sieci rybackiej z góry i z dołu sznurem włókiennym


SJP.pl


obierze

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. sieci

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbʲjɛʒɛ, AS: obʹi ̯eže

Wiktionary


obierzyna

to, co się odrzuca, skrawa przy obieraniu ziemniaków, owoców, jarzyn itp.; obierka


SJP.pl


obiesić

czasownik

 (1.1) stpol. powiesić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbʲjɛ̇ɕit͡ɕ, AS: obʹi ̯ėśić

Wiktionary


obietnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wypowiedź zapewniająca kogoś o zrobieniu czegoś w przyszłości

Wiktionary

  • obietnica – pojęcie w teorii gier
  • obietnica – zapewnienie zrobienia, załatwienia lub dania komuś czegoś
  • Obietnica (Das Versprechen) – powieść kryminalna Friedricha Dürrenmatta
  • Obietnica (The Pledge) – thriller psychologiczny z 2001 roku w reżyserii Seana Penna
  • Obietnica – dramat psychologiczny z 2014 roku w reżyserii Anny Kazejak
  • Obietnica – singel muzyczny Ramony Rey
  • Obietnica – konstrukcja programistyczna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rosja oskarża NATO o złamanie obietnicy o nierozszerzaniu się na Europę Wschodnią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛtʲˈɲit͡sa, AS: obʹi ̯etʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obiecanie n., obiecywanie n., obiecanka ż., obiecek mos.

 czas. obiecać dk., obiecywać ndk.

 przym. obiecujący

 przysł. obiecująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyrzeczenie, słowo

Wiktionary


obietniczka

zdrobnienie od: obietnica


SJP.pl


obieżykraj

przestarzałe: obieżyświat


SJP.pl


obieżysas

1. w XIX i w początkach XX wieku: robotnik rolny emigrujący sezonowo, zwłaszcza do Saksonii;
2. potocznie: obieżyświat, włóczęga, włóczykij


SJP.pl


obieżyświat

człowiek lubiący się włóczyć; wagabunda, tramp, włóczęga, włóczykij


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś wiele podróżujący, włóczący się po świecie

Wiktionary

Aragorn (ur. 1 marca 2931 Trzeciej Ery, zm. 1 marca 120 Czwartej Ery) – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia, jeden z głównych bohaterów powieści Tolkiena Władca Pierścieni. W filmowej trylogii Petera Jacksona wcielił się w niego Viggo Mortensen.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjɛˈʒɨɕfʲjat, AS: obʹi ̯ežyśfʹi ̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. obieżyświatka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łazik, globtroter, tramp, wędrowiec, wędrowniczek, wędrownik, wagabunda

Wiktionary


obieżyświatka

obieżyświat


SJP.pl

Patrz:

obieżyświat

obiit

z łaciny: zmarł (napis na nagrobkach)


SJP.pl


obijać

1. uderzając o coś, doznawać obrażeń, potłuczeń;
2. pokrywać coś, zwłaszcza meble, materiałem;
3. uderzeniami powodować uszkodzenie, wyszczerbienie lub odpadnięcie czegoś;
4. obijać się - włóczyć się bez celu, spędzać czas bezczynnie; próżnować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obić)

 (1.1) powodować obrażenia, uszkadzać, uderzając o coś

 (1.2) pokrywać materiałem

czasownik zwrotny niedokonany obijać się (dk. obić się)

 (2.1) ulec uszkodzeniu, uderzając o coś

 (2.2) o dźwięku odbić się od jakiejś przeszkody

czasownik zwrotny niedokonany obijać się (dk. brak)

 (3.1) pot. unikać pracy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obijanie n., bicie n., obicie n.

 czas. bić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kaleczyć, obtłukiwać, wyszczerbiać

 (2.1) kaleczyć się, obtłukiwać się, tłuc się, wyszczerbiać się

 (3.1) lenić się, próżnować

Wiktionary


obijacz

rzadko: leń, próżniak, wałkoń; obibok, bumelant


SJP.pl


obijak

1. drewniany młot lub pałka do obijania czegoś, używane w kowalstwie i bednarstwie;
2. rzadko: przytwierdzony do rękojeści cepa kij służący do młócenia; bijak


SJP.pl


obiod

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obiad

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na obiod my mieli ziobrowine z kapustóm.

Wiktionary


obiór

wybranie kogoś spośród innych; elekcja; ustanowienie; wybór


SJP.pl


obirek

nazwisko


SJP.pl


obiszów

Obiszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Grębocice.

Wikipedia


obity

1. uszkodzić; wyszczerbić; obtłuc;
2. pokryć (meble) materiałem, skórą;
3. sprawić komuś lanie


SJP.pl


obj

skrót

 (1.1) = bibl. Objawienie świętego Jana

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ ɕfʲjɛ̃nˈtɛɡɔ ˈjãna, AS: obʹi ̯avʹi ̯ė̃ńe śfʹi ̯ẽntego i ̯ãna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ap

Wiktionary


obj.

skrót od: objętość (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = objętość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Domowe wino stołowe powinno mieć 9-15% obj. alkoholu.

Wiktionary


objąć

1. przytulić, wziąć w ramiona
2. zrozumieć (np. spory zakres materiału)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obejmować)

 (1.1) dokonany od|obejmować.

czasownik zwrotny dokonany objąć się (ndk. obejmować się)

 (2.1) dokonany od|obejmować się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Badaniami objęto dużą grupę migrantów zarobkowych.

 (1.1) Cebulica dwulistna objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: obʹi ̯o̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obejmowanie n., objęcie n.

Wiktionary


objaśniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. objaśnić)

 (1.1) czynić coś zrozumiałym dla kogoś

 (1.2) udzielać niezbędnych informacji na jakiś temat

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈjäɕɲät͡ɕ, AS: obʹi ̯äśńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. objaśnianie n., objaśnienie n.

 przysł. jasno

Wiktionary


objaśniaczka

objaśniacz; komentatorka, interpretatorka


SJP.pl


objaśniający

objaśniać


SJP.pl

Patrz:

objaśniać

objaśnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) tłumaczenie komuś czegoś (np. sposobu rozwiązania jakiegoś problemu), niekoniecznie z pozytywnym skutkiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielokrotne objaśnianie tematu nie pomogło, uczniowie nadal nie rozumieli Twierdzenia Pitagorasa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjäɕˈɲä̃ɲɛ, AS: obʹi ̯äśńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. objaśnienie n., objaśniacz m.

 czas. objaśniać ndk., objaśnić dk.

 przysł. jasno

Wiktionary


objaśnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. objaśniać)

 (1.1) zob. objaśniać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nauczycielka objaśniła temat lekcji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈjäɕɲit͡ɕ, AS: obʹi ̯äśńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. objaśnianie n., objaśnienie n.

 przysł. jasno

Wiktionary


objaśnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|objaśnić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjäɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: obʹi ̯äśńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. objaśnić, objaśniać

 rzecz. objaśnianie n.

 przysł. jasno

Wiktionary


objata

przestarzale: ofiara składana bogom u dawnych Słowian; żertwa, trzeba, obiata


SJP.pl


objaw

przejaw; symptom; oznaka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) oznaka jakiegoś zjawiska

Wiktionary

  • objaw w logice
  • objaw kliniczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najbardziej typowym objawem zapalenia ścięgna jest pojawienie się bóli w mięśniu i jego ścięgnie w wyniku przeciążenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbʲjaf, AS: obʹi ̯af

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. objawiciel m., objawianie n., objawienie n.

 czas. objawiać ndk., objawić dk.

 przym. objawowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symptom

Wiktionary


objawiać

1. uzewnętrzniać swoje uczucie, swój stan psychiczny lub fizyczny;
2. ujawniać coś lub wyznawać;
3. objawiać się - przejawiać się w jakiś sposób, stawać się widocznym


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. objawić)

 (1.1) dawać wyraz czemuś; ukazywać, ujawniać coś

czasownik zwrotny niedokonany objawiać się (dk. objawić się)

 (2.1) ujawniać się dając określone objawy, znaki

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Melancholia objawia się apatią i niechęcią do życia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈjavʲjät͡ɕ, AS: obʹi ̯avʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. objawić dk.

 rzecz. objaw m., objawienie n., objawianie n.

 przym. objawowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okazywać, wyrażać, uzewnętrzniać

Wiktionary


objawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|objawiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: obʹi ̯avʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. objawiać

 rzecz. objaw mrz.

Wiktionary


objawić

1. uzewnętrznić swoje uczucie, swój stan psychiczny lub fizyczny;
2. ujawnić coś lub wyznać;
3. objawić się - przejawić się w jakiś sposób, stać się widocznym


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. objawiać)

 (1.1) dokonany od|objawiać.

czasownik zwrotny dokonany objawić się (ndk. objawiać się)

 (2.1) dokonany od|objawiać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈjavʲit͡ɕ, AS: obʹi ̯avʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. objaw m., objawienie n.

 czas. objawiać ndk., objawiać się ndk., objawić się dk.

 przym. objawowy

Wiktionary


objawiciel

przestarzałe: ktoś, kto ogłasza coś, o czymś donosi


SJP.pl


objawicielka

przestarzałe: kobieta, która ogłasza coś, o czymś donosi


SJP.pl


objawienie

1. uzewnętrznić swoje uczucie, swój stan psychiczny lub fizyczny;
2. ujawnić coś lub wyznać;
3. objawić się - przejawić się w jakiś sposób, stać się widocznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|objawić.

Wiktionary

Objawienie (gr. apokalypsis – odkrycie, odsłonięcie) – pojęcie odnoszące się do religii objawionych. Dla wyznawców danej religii jest to przesłanie lub wydarzenia, poprzez które Bóg, ich zdaniem, daje się poznać jednostkom lub grupom ludzi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲjaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: obʹi ̯avʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. objawić, objawiać

 rzecz. objaw m.

 przym. objawowy, objawieniowy

Wiktionary


objawieniowy

objawienie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z objawieniem, dotyczący objawienia

Wiktionary

Patrz:

objawienie

Powiązane:

 rzecz. objawienie n.

Wiktionary


objawowiec

osoba, która ma objawy jakiejś choroby


SJP.pl


objawowy

dotyczący objawów choroby


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. dotyczący objawów chorobowych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Leczenie objawowe jest często jedynym postępowaniem, ponieważ w 90% epizodów krwawienia ustaje ono samoistnie, a błona śluzowa regeneruje się w ciągu 72 godzin.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. objawiać, objawić

 rzecz. objaw mrz., objawienie n., objawowość ż.

 przysł. objawowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symptomatyczny

Wiktionary


objazd

1. objeżdżanie czegoś dookoła boczną, okrężną drogą;
2. boczna, okrężna droga, wyznaczona okresowo dla ominięcia jakiejś przeszkody;
3. kolejne odwiedzanie różnych miejscowości lub miejsc w terenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) objeżdżanie, omijanie (np. korka)

 (1.2) objeżdżanie, odwiedzanie

 (1.3) objeżdżanie, występy

 (1.4) mot. tymczasowa trasa wyznaczona w celu ominięcia miejsca zablokowanego przez roboty drogowe lub wypadek

Wiktionary

Objazd (oryg. The Detour) – amerykański serial telewizyjny (komedia) wyprodukowany przez TBS Productions, którego twórcami są Jason Jones i Samantha Bee. Serial emitowany był od 11 kwietnia 2016 roku do 20 sierpnia 2019 roku przez TBS.
W Polsce The Detour jest emitowany od 17 czerwca 2016 roku przez TNT Polska.

5 września 2019 roku stacja TBS ogłosiła zakończenie serialu po czterech sezonach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɔbʲjast, AS: obʹi ̯ast

Wiktionary

Powiązane:

 przym. objazdowy

 przysł. objazdowo

 rzecz. objazdówka ż.

Wiktionary


objazdówka

potocznie:
1. wycieczka zagraniczna, której głównym celem jest zwiedzanie;
2. droga objazdowa;
3. objazdowa grupa artystyczna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. teatr objazdowy

 (1.2) mot. pot. droga objazdowa

 (1.3) turyst. pot. kilkudniowa lub wielodniowa wycieczka zagraniczna, w której zwiedza się więcej niż jedno miejsce lub kraj (zazwyczaj autokarem)

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Wycieczki autokarowe tzw. objazdówki mają to do siebie, że najczęściej zwiedza się dużo, ale pobieżnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. objazd

 przym. objazdowy

 czas. objeżdżać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) teatr objazdowy

 (1.2) objazd

 (1.3) wycieczka objazdowa

Wiktionary


objazdówkowy

związany z wycieczką zagraniczną, której głównym celem jest zwiedzanie


SJP.pl


objazdowość

to, że ktoś kolejno odwiedza różne miejsca


SJP.pl


objazdowy

1. okrężny;
2. wędrowny, ruchomy, np. kino objazdowe


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) służący do omijania czegoś

 (1.2) taki, który jeździ z miejsca do miejsca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. objazd mrz., objazdówka ż.

 czas. objeżdżać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okólny, okrężny

 (1.2) wędrowny

Wiktionary


objechać

czasownik przechodni dokonany (ndk. objeżdżać)

 (1.1) jadąc, okrążyć lub ominąć coś albo kogoś

 (1.2) zwiedzić kolejno wiele miejsc lub osób

 (1.3) pot. zrobić komuś wyrzuty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈjɛxat͡ɕ, AS: obʹi ̯eχać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. jechać ndk., objeżdżać ndk.

 rzecz. objechanie n.

Wiktionary


objechanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|objechać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. objechać

Wiktionary


objęcia

1. przytulić, wziąć w ramiona
2. zrozumieć (np. spory zakres materiału)


SJP.pl


objęcie

1. przytulić, wziąć w ramiona
2. zrozumieć (np. spory zakres materiału)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) otoczenie rękami, uścisk

 (1.2) przyjęcie wysokiego stanowiska, funkcji, tronu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: obʹi ̯ė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. objąć dk., obejmować ndk.

 rzecz. obejmowanie n., objęcia nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uścisk

Wiktionary


objector

osoba odmawiająca pełnienia służby wojskowej z powodu wyznawanych poglądów lub przekonań religijnych; obdżektor


SJP.pl

Obdżektor (od ang. słów: conscientious objector) – określenie osoby odmawiającej odbycia obowiązkowej służby wojskowej z powodów religijnych, moralnych lub etycznych.

Wikipedia


objedzony

1. zjeść coś, ogryzając dookoła lub całkowicie;
2. jedząc stale u kogoś, narazić go na duże koszty


SJP.pl


objemka

1. mała obejma (rodzaj uchwytu, który zaciska się dookoła mocowanego przedmiotu);
2. pierścień łączący i uszczelniający dwie rury w miejscu ich zetknięcia się


SJP.pl


objeść

1. zjeść coś, ogryzając dookoła lub całkowicie;
2. jedząc stale u kogoś, narazić go na duże koszty


SJP.pl


objętość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. wielkość fizyczna określająca rozmiar zajmowanej przez układ fizyczny przestrzeni (wyrażana w metrach sześciennych, litrach itp.); pot. rozmiar zajmowanej przez coś przestrzeni

 (1.2) odmierzona ilość substancji, we względnych jednostkach objętości (1.1)

 (1.3) wielkość książki (wyrażana np. w stronach), tekstu (wyrażana np. w słowach) itp.

 (1.4) mat. miara przestrzeni

Wiktionary

Objętość – miara przestrzeni, którą zajmuje dane ciało w przestrzeni trójwymiarowej. W układzie SI jednostką objętości jest metr sześcienny, jednostka zbyt duża do wykorzystania w życiu codziennym. Z tego względu najpopularniejszą w Polsce jednostką objętości jest jeden litr (l) (1 l = 1 dm3 = 0,001 m³)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Objętość wody zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury w zakresie 0-4°C, a powyżej 4°C - zwiększa.

 (1.1) Objętość bagażnika była zadziwiająco duża jak na tak mały samochód.

 (1.2) Weź dwie objętości spirytusu i trzy wody, a otrzymasz wódkę.

 (1.3) Objętość pańskiego maszynopisu przekroczyła limit o 10 stron.

 (1.4) W geometrii analitycznej objętość jest wyrażana za pomocą całki potrójnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈjɛ̃ntɔɕt͡ɕ, AS: obʹi ̯ntość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. objętościowy

 przysł. objętościowo

 czas. obejmować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. pojemność

Wiktionary


objętościowość

1. wielkość tekstu mierzona w arkuszach, stronach lub znakach; objętość;
2. przestrzeń zajmowana przez ciało fizyczne, mierzona w jednostkach sześciennych


SJP.pl


objętościowy

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do objętości

 (1.2) metrol. związany z pomiarem objętości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. objętość ż.

 przysł. objętościowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wolumetryczny

Wiktionary


objeżdżać

czasownik przechodni niedokonany (dk. objechać)

 (1.1) jadąc, okrążać lub omijać coś albo kogoś

 (1.2) zwiedzać kolejno wiele miejsc lub osób

 (1.3) pot. robić komuś wyrzuty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. objeżdżanie n., objazdówka ż.

 czas. jechać, objechać, przejeżdżać

 przym. objazdowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wymyślać

Wiktionary


objeżdżacz

potocznie: pracownik fabryki samochodów, który wypróbowuje nowo wyprodukowane samochody


SJP.pl


objuczyć

obładować, obciążyć jukami


SJP.pl


obkadzać

okadzać;
1. otaczać wonnym dymem;
2. odymiać rośliny w celu zniszczenia szkodników


SJP.pl


obkadzić

okadzić;
1. otoczyć wonnym dymem;
2. odymić rośliny w celu zniszczenia szkodników


SJP.pl


obkalać

dawniej: okalać


SJP.pl


obkąsać

kąsać, pokąsać coś dookoła, ze wszystkich stron


SJP.pl


obkleić

przymocować coś dookoła czegoś za pomocą kleju; oblepić; okleić


SJP.pl


obklejanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obklejać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieobklejanie n.

 czas. obklejać ndk.

Wiktionary


obkolędowywać

1. kolędując, obchodzić wiele miejsc;
2. potocznie: chodząc, odwiedzić wiele osób lub miejsc


SJP.pl


obkopać

okopać;
1. kopiąc, spulchnić ziemię wokół jakiejś rośliny;
2. otoczyć jakiś obiekt umocnieniami ziemnymi;
3. wykopać dookoła czegoś rów;
4. nasypać wokół czegoś ziemi lub piasku;
5. kopiąc, spowodować ból;
6. kopiąc jakąś powierzchnię, pobrudzić ją lub zniszczyć;
7. obkopać się - usypać okopy wokoło siebie


SJP.pl


obkopywać

okopywać;
1. kopiąc, spulchniać ziemię wokół jakiejś rośliny;
2. otaczać jakiś obiekt umocnieniami ziemnymi;
3. wykopywać dookoła czegoś rów;
4. nasypywać wokół czegoś ziemi lub piasku;
5. kopiąc, powodować ból;
6. kopiąc jakąś powierzchnię, brudzić ją lub niszczyć;
7. okopywać się - usypywać okopy wokoło siebie


SJP.pl


obkosić

skosić dookoła; okosić


SJP.pl


obkręcać

rzadko: okręcać


SJP.pl


obkręcić

rzadko: okręcić;
1. opleść, owinąć coś czymś;
2. obrócić wokół własnej osi;
3. obkręcić się:
a) owinąć się czymś;
b) owinąć się wokół kogoś lub czegoś;
c) obrócić się wokół własnej osi


SJP.pl


obkrętka

1. potocznie: obrót wokół własnej osi;
2. przestarzale: skuwka


SJP.pl


obkuć

nauczyć się czegoś na pamięć


SJP.pl


obkupić

kupić większą ilość rzeczy


SJP.pl


obkupiony

kupić większą ilość rzeczy


SJP.pl


obkupować

obkupywać; potocznie:
1. kupować komuś wiele rzeczy;
2. obkupować się - kupować sobie wiele rzeczy


SJP.pl


obkupywać

obkupować; potocznie:
1. kupować komuś wiele rzeczy;
2. obkupować się - kupować sobie wiele rzeczy


SJP.pl


obkurczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obkurczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieobkurczanie n., obkurczenie n., pokurcz mos./mzw.

 czas. kurczyć, obkurczać ndk., obkurczyć dk.

Wiktionary


obkurzyć

okurzyć; dawniej:
1. pokryć coś kurzem, pyłem itp.;
2. obkurzyć się - pokryć się kurzem, pyłem itp.


SJP.pl


obkuty

nauczyć się czegoś na pamięć


SJP.pl


obkład

1. okład, kompres
2. w gwarze poznańskiej: wędlina, ser itp. na kanapce
3. w brydżu: sposób obrony uniemożliwiający realizację wylicytowanego kontraktu


SJP.pl


obkładać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obłożyć)

 (1.1) umieszczać sporo czegoś wokół obiektu, przykrywając go tym

 (1.2) osłaniać okładką

 (1.3) nakładać obowiązek lub karę na kogoś

czasownik zwrotny niedokonany obkładać się (dk. obłożyć się)

 (2.1) kładąc coś dookoła siebie, otaczać się tym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obkładanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okładać, przykrywać

 (1.2) okładać

Wiktionary


oblać

1. polać płynem;
2. nie zdać egzaminu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. oblewać)

 (1.1) dokonany od|oblewać.

czasownik zwrotny dokonany oblać się (ndk. oblewać się)

 (2.1) dokonany od|oblewać się.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oblewać, olać, lać, podlewać

 rzecz. oblanie n., oblewanie n., zlewka ż.

Wiktionary


oblachowanie

zespół blaszanych części nadwozia samochodu


SJP.pl


oblachowywać

nakładać na coś blaszaną obudowę


SJP.pl


oblaci

1. członek zgromadzenia zakonnego, w którym składa się tylko przyrzeczenie;
2. osoba świecka przestrzegająca pewnych reguł zakonnych i uprawniona do noszenia stroju zakonnego;
3. dziecko przeznaczone przez rodziców do stanu zakonnego


SJP.pl

Misjonarze oblaci MN, Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI) – zgromadzenie zakonne założone 25 stycznia 1816 roku przez późniejszego biskupa Marsylii św. Eugeniusza de Mazenoda, a zatwierdzone w 17 lutego 1826 roku przez papieża Leona XII. Od 2022 superiorem generalnym zgromadzenia jest o. Luis Ignacio Rois Alonso OMI, a wikariuszem generalnym o. Antoni Bochm OMI.

Wikipedia


oblacja

dawniej lub podniośle:
1. złożenie ofiary;
2. ofiara


SJP.pl

Oblacja (łac. oblatio, oblatum – ofiara, ofiarowany) – stosowany we wczesnym średniowieczu zwyczaj oddawania małych dzieci do klasztoru w celu ich wychowania na przyszłych zakonników. Oblację dopuszczała reguła św. Bazylego, choć według jej zasad oblaci dopiero po osiągnięciu dojrzałości składali śluby zakonne i mieli możliwość rezygnacji z życia klasztornego. Natomiast przyjęta później powszechnie w zachodniej Europie reguła św. Benedykta uznawała decyzję rodziców za ostateczną i uniemożliwiała oblatom odejście z zakonu (np. św. Tomasz z Akwinu). W ten sposób oblacja stała się nie tylko źródłem wielu osobistych tragedii, ale i przyczyniła się do rozluźnienia dyscypliny zakonnej w wielu klasztorach, w których zakonnikami było wiele osób do tego zmuszonych. Dopiero w XI-XII wieku na fali reform życia zakonnego (reforma kluniacka) zaczęto krytykować praktykę oblacji. Pierwsza zniosła ją benedyktyńska kongregacja w Hirsau, wymagając by kandydaci na zakonników podejmowali decyzję przywdziania habitu samodzielnie i dojrzale. Także po zarzuceniu zwyczaju oblacji wiele osób było nakłanianych pod mniejszą lub większą presją do wstąpienia do zakonu, jednak nie zmuszano już do tego dzieci.

Wikipedia


oblacki

oblat


SJP.pl

Patrz:

oblat

oblacyjny

związany z oblacją


SJP.pl


oblaczek

oblaczek granatek - motyl z rodziny niedźwiedziówkowatych


SJP.pl


oblada

gatunek małej ryby z rodziny prażmowatych


SJP.pl

Oblada (Oblada melanura) – gatunek ryby zaliczanej do rodziny prażmowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Oblada Cuvier, 1829.

Wikipedia


oblader

1. rzemienie przechodzące przez grzbiet koński, podtrzymujące postronki;
2. skrajna deska z kloca, z jednej strony płaska, z drugiej półokrągła; okorek; okrajka; opół


SJP.pl


oblak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obły kawałek drewna

 (1.2) med. rzadki nowotwór złośliwy z tkanki gruczołowej, dotyczący najczęściej okolic głowy i szyi

Wiktionary

  • oblak – rodzaj nowotworu złośliwego
  • Oblak – wzniesienie w Beskidzie Żywieckim
  • Jan Oblak – piłkarz słoweński

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɔblak, AS: oblak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okrąglak

 (1.2) rak gruczołowo-torbielowaty

Wiktionary


oblamować

przyszyć lamówkę; obszyć


SJP.pl


oblamowanie

przyszyć lamówkę; obszyć


SJP.pl


oblamówka

rzadko: wąski kawałek materiału do obszywania brzegów tkaniny, ubrań; lamowanie, lamówka, oblamowanie, obszywka


SJP.pl


oblamowywać

przyszywać lamówkę; obszywać


SJP.pl


oblat

1. członek zgromadzenia zakonnego, w którym składa się tylko przyrzeczenie;
2. osoba świecka przestrzegająca pewnych reguł zakonnych i uprawniona do noszenia stroju zakonnego;
3. dziecko przeznaczone przez rodziców do stanu zakonnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) praw. adresat oferty

 (1.2) członek katolickiego misyjnego zgromadzenia zakonnego założonego w 1816 r. we Francji,

 (1.3) osoba świecka, która stosuje się do zasad zakonnych i ma prawo do noszenia stroju zakonnego

 (1.4) hist. w średniowieczu: dziecko przeznaczone przez rodziców do zakonu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) kulin. cienki, okrągły wafel wytwarzany z wody, mąki pszennej i oleju;

Wiktionary

  • oblat – rodzaj wafla
  • oblat – członek Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) [...] przyjęcie oferty powinno wyrażać stanowczą i bezwarunkową wolę oblata zaakceptowania wszystkich postanowień zawartych w ofercie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔblat, AS: oblat

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) oferent

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|oblatus.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.4) oblate

* niemiecki: (1.1) Oblate ż.

źródła.

== oblat (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) opłatek

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


oblata

dawniej: wpis aktu prawnego do ksiąg sądowych


SJP.pl


oblatać

1. wypróbować nowo skonstruowany samolot;
2. wyćwiczyć ptaka łowczego


SJP.pl


oblatanie

1. wypróbować nowo skonstruowany samolot;
2. wyćwiczyć ptaka łowczego


SJP.pl


oblataniec

potocznie: osoba mająca dużą wiedzę na dany temat, dobrze znająca się na czymś


SJP.pl


oblatany

1. wypróbować nowo skonstruowany samolot;
2. wyćwiczyć ptaka łowczego


SJP.pl


oblatka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Instytut Sióstr Oblatek Serca Jezusa


SJP.pl


oblatywacz

lotnik pilotujący samoloty nowej konstrukcji w celu sprawdzenia ich właściwości; pilot oblatywacz


SJP.pl

Pilot doświadczalny (pilot testowy, pilot oblatywacz) – pilot statku powietrznego znajdującego się w trakcie badań w locie i odbywającym loty celem wykrycia i zdiagnozowania ewentualnych nieprawidłowości w zakresie stateczności, sterowności, obciążeń i osiągów, charakterystyki przeciągnięcia i korkociągu, drgań, zgodności z przepisami (np. FAR), przed dopuszczeniem statku powietrznego do normalnej eksploatacji.

Wikipedia


oblatywaczka

oblatywacz


SJP.pl

Patrz:

oblatywacz

oblazły

rzadko: odpadły, wypadły, wyłysiały, wytarty


SJP.pl


oblec

włożyć coś na kogoś lub na coś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. oblegać)

 (1.1) wojsk. otaczać zbrojnie jakieś miejsce celem zdobycia go

 (1.2) otaczać gromadnie

czasownik przechodni dokonany (ndk. oblekać)

 (2.1) założyć powłoczkę

 (2.2) rzad. włożyć ubranie

czasownik zwrotny dokonany oblec się (ndk. oblekać się)

 (3.1) rzad. włożyć coś na siebie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oblegać

Wiktionary


oblech

obraźliwie: osoba obleśna, odrażająca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pejor. mężczyzna obleśny, budzący odrazę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obleśność ż.

 przym. obleśny

 przysł. obleśnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrzydliwiec, świntuch, zboczeniec

Wiktionary


obleci

potocznie: jest do przyjęcia, może być; ujdzie


SJP.pl


oblegać

1. otaczać twierdzę wojskiem w celu jej zdobycia;
2. otaczać gromadą kogoś lub coś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. oblec, oblegnąć)

 (1.1) wojsk. otaczać zbrojnie

 (1.2) otaczać gromadnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obleganie n., obleczenie n., oblężenie n.

 czas. oblec dk., oblegnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) napadać, otaczać

 (1.2) gromadzić się, obstępować, otaczać, tłoczyć się

Wiktionary


oblegający

1. otaczać twierdzę wojskiem w celu jej zdobycia;
2. otaczać gromadą kogoś lub coś


SJP.pl


oblegany

1. otaczać twierdzę wojskiem w celu jej zdobycia;
2. otaczać gromadą kogoś lub coś


SJP.pl


oblęgierz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. oblegający

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈlɛ̃ŋʲɟɛʃ, AS: oblŋʹǵeš

Wiktionary


oblęgorecki

Oblęgorek; oblęgorski


SJP.pl


oblęgorek

wieś w Polsce


SJP.pl

Oblęgorek – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Strawczyn, 18 km na północny zachód od Kielc.

W XVI w. wieś należała do H. Odrowąża.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Oblęgorek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


oblęgorski

Oblęgorek; oblęgorecki


SJP.pl


obległy

otoczyć gromadą coś lub kogoś


SJP.pl


oblekać

1. ubierać, odziewać kogoś, wkładać coś na kogoś;
2. powlekać tkaniną, pokrywać pokrowcem lub obiciem;
3. naciągać poszewki na pościel


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. oblec)

 (1.1) zakładać powłoczkę

 (1.2) rzad. wkładać ubranie

czasownik zwrotny niedokonany oblekać się (dk. oblec się)

 (2.1) rzad. wkładać coś na siebie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oblekanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) powlekać

 (1.2) nakładać, ubierać

 (2.1) ubierać się

Wiktionary


obleńce

rzadko: przedstawiciel typu bezkręgowców zaliczanego do królestwa zwierząt, charakteryzujący się nieczłonowanym, przeważnie wydłużonym i zwykle kolistym w przekroju ciałem; robak obły


SJP.pl

Obleńce, robaki obłe (Nemathelminthes, Aschelminthes) – tradycyjna nazwa grupy bezkręgowców charakteryzujących się nieczłonowanym, przeważnie wydłużonym i zwykle kolistym w przekroju ciałem. Przykładowymi przedstawicielami tej grupy są: glista ludzka, owsik i włosień spiralny. Współczesne porównawcze badania molekularne ujawniły brak pokrewieństwa filogenetycznego pomiędzy zwierzętami zaliczanymi do obleńców.

Wikipedia


obleniec

rzadko: przedstawiciel typu bezkręgowców zaliczanego do królestwa zwierząt, charakteryzujący się nieczłonowanym, przeważnie wydłużonym i zwykle kolistym w przekroju ciałem; robak obły


SJP.pl


oblepa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. rzecz, surowiec, którym się coś oblepia

 (1.2) daw. powłoka, którą czymś oblepiono

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oblepiać ndk., oblepić dk.

 rzecz. oblepka ż., oblepia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oblepia

Wiktionary


oblepia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. rzecz, surowiec, którym się coś oblepia

 (1.2) daw. powłoka, którą czymś oblepiono

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oblepiać ndk., oblepić dk.

 rzecz. oblepa ż., oblepka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oblepa

Wiktionary


oblepiać

1. przyklejać dużo czegoś w jakimś miejscu;
2. zasmarowywać coś ze wszystkich stron jakąś gęstą substancją;
3. szczelnie pokrywać czymś jakąś powierzchnię lub miejsce


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. oblepić)

 (1.1) pokrywać jakąś powierzchnię lub miejsce czymś, co się lepi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) pokazywał mu ule i kószki (…), a które syn jego Stanisław oblepiał gliną, zmieszaną z krowieńcem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oblepianie n., oblepienie n., oblepa ż., oblepka ż., oblepia ż., oblepicha ż.

 czas. oblepić dk.

 przym. oblepiony, oblepły

Wiktionary


oblepić

olepić (rzadko);
1. przykleić dużo czegoś w jakimś miejscu;
2. lepiąc się lub mażąc, przywrzeć do czegoś lub kogoś;
3. zasmarować coś ze wszystkich stron gęstą substancją;
4. szczelnie pokryć czymś jakąś powierzchnię lub miejsce;
5. zwykle o ubraniu: szczelnie przylgnąć do ciała; oblepić się;
6. oblepić się:
a) zwykle o ubraniach: szczelnie przylgnąć do ciała; oblepić;
b) pokryć się czymś lepkim, kleistym


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. oblepiać)

 (1.1) pokryć jakąś powierzchnię lub miejsce czymś, co się lepi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) na koniec wszelkie wilki i suche gałęzie piłeczką poobrzynać, a rany przez to zadane oblepić krowieńcem, zmieszanym z gliną i paździerzem lub (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oblepianie n., oblepienie n., oblepa ż., oblepka ż., oblepia ż., oblepicha ż., lepa ż.

 czas. oblepiać ndk.

 przym. oblepiony, oblepły, lepki

Wiktionary


oblepicha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. rokitnik zwyczajny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lep m., lepik m., lepidło n., lepienie n., oblepianie n., oblepienie n., lepiszcze n., polepa ż.

 czas. lepić ndk., oblepiać ndk., oblepić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rokitnik, bedłak, szakłakowiec

Wiktionary


oblepka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. zdrobn. od: oblepa

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oblepiać ndk., oblepić dk.

 rzecz. oblepa ż., oblepia ż.

Wiktionary


obleśnawy

1. nieco obleśny;
2. wzbudzający obrzydzenie; obrzydliwy


SJP.pl


obleśniej

stopień wyższy od przysłówka: obleśnie


SJP.pl


obleśniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obleśny


SJP.pl


obleśność

obleśny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogard. cecha tego, co jest obleśne; cecha tych, którzy są obleśni

Wiktionary

Patrz:

obleśny

Powiązane:

 rzecz. obleśniak m., oblech m.

 przym. obleśny

 przysł. obleśnie

Wiktionary


obleśny

lubieżny, odrażający, rozpustny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pogard. cecha kogoś rozpustnego i wywołujący wstręt

 (1.2) pogard. wyrażający chęć podjęcia kontaktów seksualnych w sposób nieprzyzwoity i wzbudzający tym obrzydzenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Łapiesz się na tym, że chcesz wybić ostatnie dwa zęby obleśnemu fagasowi, który na jakimś przyjęciu pozwalał sobie na żarciki z erotycznym podtekstem…

 (1.2) - Pozwoli pani, że się przedstawię, doktor jestem - ujmuje jej wyciągniętą rękę i składa na niej obleśny pocałunek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈlɛɕnɨ, AS: obleśny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obleśność ż., oblech m., leść ż.

 przysł. obleśnie

Wiktionary


oblewać

1. polewać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron; pokrywać płynem;
2. potocznie: czcić jakąś okazję na spotkaniu alkoholowym, pijatyce; pić z jakiejś okazji


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. oblać)

 (1.1) polewać coś z wierzchu jakimś płynem

 (1.2) pokrywać coś jakąś masą

 (1.3) nie zaliczać komuś egzaminu

 (1.4) świętować jakieś wydarzenie alkoholem

 (1.5) o rzece, jeziorze, morzu: otaczać z kilku stron

 (1.6) o świetle: oświetlać z kilku stron

czasownik zwrotny niedokonany oblewać się (dk. oblać się)

 (2.1) wylewać coś na samego siebie

 (2.2) wylewać coś na siebie wzajemnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Cześć Mietek, świetnie trafiłeś, właśnie oblewamy sesję!

 (1.5) Bałtyk oblewa wybrzeża dziewięciu krajów.

 (1.6) Nagle snop czerwonego bengalskiego światła pada od strony wejścia i oblewa krwawym blaskiem całą arenę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈlɛvat͡ɕ, AS: oblevać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zlewka ż., oblew m., oblewanie n., oblanie n., polewanie n., polewaczka ż.

 czas. lać ndk., wylewać ndk., wylać dk., oblać dk., olewać ndk., olać dk., polewać ndk., polać dk., wlewać ndk., wlać dk., zalewać ndk., zalać dk.

Wiktionary


oblewanie

1. polewać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron; pokrywać płynem;
2. potocznie: czcić jakąś okazję na spotkaniu alkoholowym, pijatyce; pić z jakiejś okazji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oblewać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. olać, lać, oblać dk., oblewać ndk.

 rzecz. oblanie n., zlewka ż.

Wiktionary


oblewany

1. polewać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron; pokrywać płynem;
2. potocznie: czcić jakąś okazję na spotkaniu alkoholowym, pijatyce; pić z jakiejś okazji


SJP.pl


oblewo

Oblewo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia


obleża

drzewo, zwłaszcza sosna, z jedną barcią; także barć


SJP.pl


oblężać

dawniej: oblegać


SJP.pl


obleźć

1. o owadach: obsiąść kogoś lub coś ze wszystkich stron;
2. wytrzeć się, stracić wierzchnią warstwę, odpaść


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obłazić)

 (1.1) pot. wejść na coś lub na kogoś w znacznej liczbie

 (1.2) pot. stracić część wierzchnią

 (1.3) pot. odwiedzić wiele miejsc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oblezienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zejść, wytrzeć się

 (1.3) obejść

Wiktionary


oblężenie

otoczenie wojskiem jakichś twierdz, miast w celu ich zdobycia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wojsk. otoczenie siłami zbrojnymi jakiejś twierdzy lub miasta w celu ich zdobycia

 (1.2) otoczenie jakiegoś obiektu przez tłum

Wiktionary

Oblężenie – odcięcie miasta, twierdzy, regionu, części kraju lub innego obiektu posiadającego załogę wojskową, od głównych sił oraz źródeł zaopatrzenia, zarówno w sprzęt i siły wojskowe, jak i żywność i inne potrzebne do życia artykuły. Oblężenie polega na otoczeniu takiego obiektu pierścieniem wojsk i blokadzie prób zarówno opuszczenia go, jak i wsparcia z zewnątrz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oblężenie trwało wiele miesięcy i w mieście zapanował straszliwy głód.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔblɛ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: oblẽũ̯žńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oblegać

 przym. oblężniczy

 rzecz. obleganie

Wiktionary


oblężniczy

związany z oblężeniem, służący do zbrojnego oblegania, np. działo oblężnicze


SJP.pl


oblicki

nazwisko


SJP.pl


oblicować

w budownictwie: obłożyć ściany budynku licówką


SJP.pl


oblicówka

1. warstwa okładzinowa na ścianie wykonana z licówki;
2. dawny układ wsi w formie mocno wydłużonego placu obwiedzionego dwoma drogami obudowanymi domostwami; wieś placowa, owalnica


SJP.pl

  • Siding
  • Wieś placowa

Wikipedia


oblicowywać

w budownictwie: obkładać ściany budynku licówką


SJP.pl


obliczać

licząc, ustalać wielkość lub wartość czegoś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) licząc ustalać wielkość lub wartość czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈlʲit͡ʃat͡ɕ, AS: oblʹičać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obliczanie n., obliczenie n.

 czas. policzyć

 przym. obliczeniowy

Wiktionary


obliczalność

obliczalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co obliczalne; cecha tych, którzy są obliczalni

Wiktionary

Patrz:

obliczalny

Powiązane:

 przym. obliczalny, obliczeniowy

Wiktionary


obliczalny

dający się obliczyć, np. obliczalne straty; wymierny


SJP.pl


obliczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obliczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy znasz algorytm obliczania liczby pi?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔblʲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: oblʹičãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obliczenie

 czas. obliczać ndk., obliczyć dk.

 przym. obliczeniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kalkulowanie, stpol. komputacja

Wiktionary


obliczanka

członkini bezhabitowego zgromadzenia zakonnego: Zgromadzenie Sióstr Wynagrodzicielek Najświętszego Oblicza


SJP.pl


oblicze

1. twarz;
2. postać, wygląd lub charakter kogoś lub czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. twarz jakiejś osoby i jej wyraz

 (1.2) przen. charakter czegoś; zarys, postać czegoś

 (1.3) twarz zwierzęcia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był człowiekiem o wysokim czole i poważnym obliczu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈlʲit͡ʃɛ, AS: oblʹiče

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fizjonomia, twarz, buzia, lico

 (1.2) esencja

Wiktionary


obliczenie

licząc, ustalić wielkość lub wartość czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obliczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obliczanie n.

 czas. policzyć, obliczyć dk., obliczać ndk.

 przym. obliczeniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skalkulowanie, przekalkulowanie

Wiktionary


obliczeniochłonny

przymiotnik

 (1.1) inform. wymagający dużej ilości obliczeń, przetworzenia przez komputer dużej ilości danych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Animacja z ruchomymi promieniami światła w tym programie jest bardzo obliczeniochłonnym efektem i komputer generuje ją przez dłuższy czas.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔblʲit͡ʃɛ̃ɲɔˈxwɔ̃nːɨ, AS: oblʹičẽńoχu̯õ•ny

Wiktionary


obliczeniowiec

specjalista w dziedzinie metod numerycznych; numeryk


SJP.pl

Wikipedia


obliczeniowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący obliczeń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obliczeniowiec m., obliczalność ż., obliczenie n., obliczanie n.

 czas. policzyć, liczyć, obliczać ndk., obliczyć dk.

 przym. obliczalny

 przysł. obliczeniowo

Wiktionary


obliczyć

licząc, ustalić wielkość lub wartość czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obliczać)

 (1.1) dokonany od|obliczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wartość azymutu boku PK obliczymy uwzględniając fakt, że w każdej ćwiartce układu współrzędnych prostokątnych znaki przyrostów tworzą inną kombinację.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈlʲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: oblʹičyć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. liczyć, policzyć

 rzecz. obliczanie n., obliczenie n.

 przym. obliczeniowy

Wiktionary


oblig

1. pisemne zobowiązanie się do spłaty długu;
2. dawniej: obowiązek, powinność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) ekon. pisemne uznanie długu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obligo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrypt dłużny

Wiktionary


obligacja

rodzaj papieru wartościowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. papier wartościowy o charakterze dłużnym dający posiadaczowi prawo do otrzymania świadczenia od emitenta w określonym terminie;

Wiktionary

Obligacja – papier wartościowy emitowany w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem obligatariusza i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Obligacja należy do kategorii dłużnych instrumentów finansowych. W przeciwieństwie do akcji, obligacje nie dają posiadaczowi żadnych uprawnień względem emitenta typu współwłasność, dywidenda czy też uczestnictwo w walnych zgromadzeniach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po konferencji prasowej premiera rentowność polskich obligacji dziesięcioletnich wzrosła do prawie 5 procent.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔblʲiˈɡat͡sʲja, AS: oblʹigacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obligatariusz m.

 przysł. obligatoryjnie

 przym. obligatoryjny, obligacyjny

 czas. obligować

Wiktionary


obligacyjny

związany z obligacjami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ekon. finans. dotyczący obligacji

 (1.2) praw. dotyczący zobowiązań; stanowiący zobowiązanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obligacja ż., obligacyjność ż., obligatariusz m., obligatariuszka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zobowiązaniowy

Wiktionary


obligatariusz

właściciel obligacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ekon. posiadacz obligacji

Wiktionary

Obligacja – papier wartościowy emitowany w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem obligatariusza i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Obligacja należy do kategorii dłużnych instrumentów finansowych. W przeciwieństwie do akcji, obligacje nie dają posiadaczowi żadnych uprawnień względem emitenta typu współwłasność, dywidenda czy też uczestnictwo w walnych zgromadzeniach.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obligacja ż.

 przym. obligacyjny

Wiktionary


obligatariuszka

obligatariusz


SJP.pl

Patrz:

obligatariusz

obligatio

w dawnym prawie rzymskim: zobowiązanie


SJP.pl


obligatoryjnie

przysłówek

 (1.1) obowiązkowo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak należy ukształtować miejską sieć komunikacyjną, aby dojazd do Muzeum przebiegał obligatoryjnie - a nie fakultatywnie! - przez miejską starówkę!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔblʲiɡatɔˈrɨjɲɛ, AS: oblʹigatoryi ̯ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obligacja ż., obligatoryjność ż., obligowanie n.

 czas. obligować ndk., zobligować dk.

 przym. obligatoryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obowiązkowo, koniecznie

Wiktionary


obligatoryjność

obowiązkowość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest obligatoryjne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obligatoryjny

 przysł. obligatoryjnie

Wiktionary


obligatoryjny

obowiązkowy, konieczny; obowiązujący, powinny, należny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) obowiązkowy, konieczny, obowiązujący

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔblʲiɡatɔˈrɨjnɨ, AS: oblʹigatoryi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obligacja ż., obligatoryjność ż., obligowanie n.

 czas. obligować ndk., zobligować dk.

 przysł. obligatoryjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obowiązkowy, konieczny, obowiązujący, powinny, należny

Wiktionary


obligo

w ekonomii: zobowiązanie, poręczenie, dług


SJP.pl


obligować

nakładać obowiązek, zobowiązywać do czegoś, zmuszać do czegoś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) zobowiązywać, nakładać obowiązek

 (1.2) przest. usilnie prosić, upraszać

czasownik zwrotny niedokonany obligować się

 (2.1) daw. brać na siebie obowiązek, zobowiązać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W dalszym ciągu podejmować będziemy kroki, do których obliguje nas prawo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔblʲiˈɡɔvat͡ɕ, AS: oblʹigovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zobligować dk.

 przym. obligatoryjny

 przysł. obligatoryjnie

 rzecz. obligowanie n., obligacja, obligo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zobowiązywać

 (1.2) upraszać

Wiktionary


obligowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obligować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zobligowanie n.

 czas. obligować ndk., zobligować dk.

 przysł. obligatoryjnie

 przym. obligatoryjny

Wiktionary


oblikować

wszyć w krawędź żagla lik - specjalną linkę go wzmacniającą


SJP.pl


oblina

wąska, obła powierzchnia na bokach tarcicy; oflis


SJP.pl


oblindować

otoczyć pancerzem


SJP.pl


obliniowywać

otaczać linią


SJP.pl


obliteracja

1. zarastanie jam ciała, naczyń krwionośnych tkanką łączną w następstwie przewlekłych zapaleń, zakrzepów, urazów, a także w wyniku zamierzonych działań medycznych;
2. zatarcie, zamazanie napisu


SJP.pl

Obliteracja – termin pochodzący z jęz. łacińskiego (od „oblitteratio”: zatarcie, zapomnienie) określający zatarcie (np. fragmentu manuskryptu), usunięcie, zamazanie, wymazanie, zatarcie, wydrapanie (niektórych liter lub całego napisu), czyniąc go lub jego fragment nieczytelnym.

Wikipedia


obliteracyjny

obliteracja


SJP.pl

Patrz:

obliteracja

oblizać

polizać coś kilka razy lub naokoło


SJP.pl


oblizywać

lizać coś kilka razy lub naokoło


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) lizać coś naokoło

 (1.2) lizać coś z kilku stron

czasownik zwrotny niedokonany oblizywać się

 (2.1) oblizywać (1.1) sobie wargi

 (2.2) przen. mieć na coś wielką chęć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔblʲiˈzɨvat͡ɕ, AS: oblʹizyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lizusostwo n., lizak m., lizawka ż., oblizywanie n., lizanie n., lizanko n.

 czas. oblizać, lizać, liznąć, wylizać, zlizać, zlizywać, przelizać

Wiktionary


oblizywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oblizywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔblʲizɨˈvãɲɛ, AS: oblʹizyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zlizywać, oblizywać ndk., oblizać dk.

 rzecz. oblizanie n., lizusostwo n.

Wiktionary


oblodzenie

warstwa lodu pokrywająca powierzchnię czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oblodzić.

Wiktionary

Oblodzenie – zjawisko atmosferyczne w postaci warstwy lodu powstałej na powierzchni danego przedmiotu. Powstaje w wyniku schłodzenia się cząstek wody (mgły) w temperaturze poniżej 10 °C. Osad lodowy wytwarza się w atmosferze na powierzchni nie stykającej się z ziemią.

Oblodzenie jest dość często przyczyną występowania zagrożenia awarią (np. oblodzenie kabli energetycznych) lub niebezpieczeństw związanych z transportem (np. oblodzenie skrzydeł samolotu).

Wikipedia

Powiązane:

 czas. oblodzić

 rzecz. lód mrz./mzw.

Wiktionary


oblodzeniowy

związany z warstwą lodu pokrywającą powierzchnię czegoś


SJP.pl


oblodzić

olodzić;
1. pokryć coś warstwą lodu;
2. oblodzić się - pokryć się lodem


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) pokryć lodem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈlɔd͡ʑit͡ɕ, AS: obloʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lód mrz./mzw.

Wiktionary


oblodzony

przymiotnik

 (1.1) pokryty warstwą lodu

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: oblodzić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lód m., lodzik m., zalodzenie n., lodowisko n., lodówka ż., lodziarz m., lodziarnia ż., obladzanie n., oblodzenie n., lodowacenie n., zlodowacenie n., zlodzenie n.

 czas. zaladzać ndk., zalodzić dk., obladzać ndk., oblodzić dk., lodowacieć ndk., zlodowacieć dk.

 przym. lodowy, lodowaty, lodowcowy, polodowcowy, zalodzony

 przysł. lodowo, lodowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zalodzony

Wiktionary


oblot

1. okrążenie czegoś w powietrzu; oblecenie;
2. lot próbny maszyną latającą;
3. lot owadów dookoła jakiegoś terenu (np. pszczół na początku sezonu pszczelarskiego);
4. w łowiectwie: swobodne latanie ptaków na wolności jako element tresury;


SJP.pl


oblubieńcy

ukochany, pan młody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. oblubieniec i oblubienica

forma rzeczownika.

 (2.1) M. i W. lm. od: oblubieniec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stary sługa życzył oblubieńcom szczęśliwego pożycia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oblubienica ż., oblubieniec mos., oblubieńczość ż.

 przym. oblubieńczy

 przysł. oblubieńczo

Wiktionary


oblubieńczo

przysłówek

 (1.1) na sposób oblubieńczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oblubienica ż., oblubieniec mos., oblubieńcy lm m., oblubieńczość ż.

 przym. oblubieńczy

Wiktionary


oblubieńczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co oblubieńcze

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oblubienica ż., oblubieniec mos., oblubieńcy lm m.

 przym. oblubieńczy

 przysł. oblubieńczo

Wiktionary


oblubieńczy

oblubieniec


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) książk. dotyczący oblubieńca lub oblubienicy, związany z oblubieńcem lub oblubienicą

Wiktionary

Patrz:

oblubieniec

Powiązane:

 rzecz. oblubienica ż., oblubieniec mos., oblubieńcy lm m., oblubieńczość ż.

 przysł. oblubieńczo

Wiktionary


oblubienica

dawniej:
1. panna młoda lub narzeczona;
2. ulubienica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. narzeczona lub panna młoda

 (1.2) daw. ulubienica

Wiktionary

Oblubienica (ang. The Beloved) – obraz olejny należącego do grupy prerafaelitów malarza Dantego Gabriela Rossettiego, namalowany w latach 1865–1866. Zleceniodawcą obrazu był George Rae, który zakupił płótno za 300 funtów. Od 1916 dzieło znajduje się w Tate Britain w Londynie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ogrodem zamkniętym jesteś, siostro ma, oblubienico, / ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lubienie n.

:: fm. oblubieniec mos.

 czas. lubić ndk.

 przym. oblubieńczy

 przysł. oblubieńczo

Wiktionary


oblubieniec

ukochany, pan młody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. narzeczony lub pan młody

 (1.2) daw. ulubieniec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli jednak panna posagu nie ma, latami czekać musi na oblubieńca w domu rodzicielskim, chyba, że już tak jest piękna, że zdoła zwabić i mniej interesownego konkurenta.

 (1.1) Tam słońcu namiot wystawił, / i ono wychodzi jak oblubieniec ze swej komnaty, / weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oblubieńcy lm m., oblubieńczość ż.

:: fż. oblubienica ż.

 przym. oblubieńczy

 przysł. oblubieńczo

Wiktionary


oblukać

potocznie: obejrzeć, zapoznać się; obczaić


SJP.pl


obluszczony

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który jest porośnięty bluszczem

Wiktionary


obluzgać

1. naubliżać, nawymyślać, naurągać
2. ochlapać, opryskać


SJP.pl


obluzgiwać

1. ubliżać, urągać
2. opryskiwać, ochlapywać


SJP.pl


obmacać

czasownik przechodni dokonany (ndk. obmacywać)

 (1.1) sprawdzić dokładnie dotykiem

 (1.2) posp. dotknąć lubieżnie

czasownik zwrotny dokonany obmacać się (ndk. obmacywać się)

 (2.1) obmacać siebie samego

 (2.2) posp. dotknąć lubieżnie siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmacanie n., macka ż.

 czas. obmacywać ndk.

Wiktionary


obmacywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obmacać)

 (1.1) sprawdzać dokładnie dotykiem

 (1.2) posp. dotykać lubieżnie

czasownik zwrotny niedokonany obmacywać się (dk. obmacać się)

 (2.1) obmacywać siebie samego

 (2.2) posp. dotykać lubieżnie siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmacywanie n.

 czas. obmacać dk.

Wiktionary


obmacywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obmacywać.

Wiktionary

Palpacja (łac. palpatio), inaczej omacywanie – metoda diagnostyki medycznej, która polega na takim macaniu palcami (badanie dotykiem), aby wyczuć rozmiar, kształt, twardość lub położenie określonej struktury anatomicznej. Palpacja jest używana przez lekarzy w badaniu narządów, głównie klatki piersiowej i brzucha, a także do oceny tętna.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obmacanie n.

 czas. obmacywać ndk.

Wiktionary


obmalować

1. pomalować coś wokół, ze wszystkich stron;
2. potocznie: przedstawić kogoś w niekorzystnym świetle, oczernić kogoś;
3. obmalować się:
a) pomalować siebie samego z różnych stron;
b) potocznie: przedstawić się w złym świetle


SJP.pl


obmarznięty

[czytaj: obmar-znięty] taki, który obmarzł (zamarzł lub przemarzł po wierzchu); obmarzły, obmarźnięty


SJP.pl


obmarzły

[czytaj: obmar-zły] taki, który obmarzł (zamarzł lub przemarzł po wierzchu); obmarznięty, obmarźnięty


SJP.pl


obmawiać

wygłaszać, przekazywać niekorzystne lub niezgodne z prawdą informacje o kimś; oczerniać, obgadywać, oplotkowywać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obmówić)

 (1.1) mówić złośliwe rzeczy o kimś

 (1.2) przest. poddawać analizie, dyskusji

czasownik zwrotny niedokonany obmawiać się (dk. obmówić się)

 (2.1) obmawiać jeden drugiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmawianie n.

 czas. obmówić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obgadywać, oczerniać, szkalować

 (1.2) omawiać, przedyskutowywać

Wiktionary


obmawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obmawiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbmaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: obmavʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obmówić, obmawiać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plotkowanie

Wiktionary


obmiar

w budownictwie:
1. przedmiar konstrukcji monolitycznych (żelbetowych i betonowych);
2. pomierzenie wykonanych robót na budowie w celu kontroli i rozliczenia się przedsiębiorstwa z inwestorem


SJP.pl


obmiarowy

obmiar


SJP.pl

Patrz:

obmiar

obmiatek

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. obraź. kobieciarz, dziwkarz

Wiktionary


obmierźlej

stopień wyższy od przysłówka: obmierźle


SJP.pl


obmierźlejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obmierzły


SJP.pl


obmierznąć

[czytaj: obmier-znąć] stać się odpychająco brzydkim, omierzłym; omierznąć


SJP.pl


obmierzły

[czytaj: obmier-zły] taki, który obmierzł (stał się odpychająco brzydki), taki, który budzi wstręt; omierzły, omierznięty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) budzący wstręt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Minęło wiele godzin, a on nadal tkwił w tym obmierzłym dole.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈmʲjɛrzwɨ, AS: obmʹi ̯erzu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmierzłość

 przysł. obmierźle

 czas. mierzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieapetyczny, obrzydliwy, obrzydły, obskurny, odpychający, odrażający, odstręczający, ohydny, parszywy, plugawy, przebrzydły, sparszywiały, szkaradny, wstrętny

Wiktionary


obmiński

nazwisko


SJP.pl


obmodlić

uczynić przedmiotem modlitwy; omodlić


SJP.pl


obmoknąć

zmoknąć dookoła, z wielu stron


SJP.pl


obmoknięty

mokry dookoła, z wielu stron; obmokły


SJP.pl


obmokły

mokry dookoła, z wielu stron; obmoknięty


SJP.pl


obmowa

celowe przekazywanie komuś niekorzystnych lub niezgodnych z prawdą informacji o kimś; oszczerstwo, oczernianie, pomówienie


SJP.pl


obmówca

dawniej: osoba, która wygłasza, przekazuje niekorzystne lub niezgodne z prawdą informacje o kimś; oszczerca, plotkarz


SJP.pl


obmówczyni

obmówca; oszczerczyni, plotkarka, obgadywaczka


SJP.pl


obmówić

wygłosić, przekazać niekorzystne lub niezgodne z prawdą informacje o kimś; oczernić, obgadać, oplotkować


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. obmawiać)

 (1.1) wygłosić, przekazać niekorzystne lub niezgodne z prawdą informacje o kimś

czasownik zwrotny dokonany obmówić się (ndk. obmawiać się)

 (2.1) obmówić (1.1) jeden drugiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmowa ż., obmówienie n., obmawianie n.

 czas. obmawiać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oczernić, obgadać, oplotkować; wulg. osrać, obsrać, obesrać

 (2.1) oczernić się, obgadać się, oplotkować się; wulg. obsrać się

Wiktionary


obmurować

1. zbudować mur wokół czegoś;
2. otoczyć coś warstwą kamieni lub cegieł


SJP.pl


obmurowanie

1. zbudować mur wokół czegoś;
2. otoczyć coś warstwą kamieni lub cegieł


SJP.pl


obmurowywać

1. budować mur wokół czegoś;
2. otaczać coś warstwą kamieni lub cegieł


SJP.pl


obmurszeć

rozpadać się wskutek gnicia, butwienia; zbutwieć, zmurszeć


SJP.pl


obmurze

część składowa urządzenia kotłowego, pieca lub suszarni kształtująca komorę paleniskową i kanały spalinowe oraz izolująca urządzenie od strat cieplnych


SJP.pl


obmuskać

dotknąć szybko, delikatnie i ze wszystkich stron


SJP.pl


obmuskiwać

dotykać szybko, delikatnie i ze wszystkich stron


SJP.pl


obmyć

przemyć, umyć z grubsza


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obmywać)

 (1.1) usunąć zanieczyszczenie z powierzchni przy użyciu cieczy

 (1.2) czasowo otoczyć płynącą wodą

czasownik zwrotny dokonany obmyć się (ndk. obmywać się)

 (2.1) oczyścić się przy użyciu cieczy

 (2.2) oczyścić się wzajemnie przy użyciu cieczy

forma rzeczownika.

 (3.1) D., lm. od obmycie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Raczcie, panowie moi, zajść do domu sługi waszego na nocleg; obmyjcie sobie nogi, a rano pójdziecie w dalszą drogę.

 (1.2) Betonowe nabrzeże obmyły wody przypływu.

 (2.1) Wojak obmył się w misce, którą dziewka wyniosła z chaty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmycie n., obmywanie n.

 czas. myć ndk., obmywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) omyć

 (1.2) omyć

Wiktionary


obmycie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usunięcie zanieczyszczenia cieczą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uczynisz kadź z brązu, z podstawą również z brązu, do obmyć, i umieścisz ją między przybytkiem a ołtarzem, i nalejesz do niej wody.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obmyć dk.

 rzecz. obmywanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ablucja, umycie

Wiktionary


obmyślać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obmyślić)

 (1.1) opracowywać w myśli

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmyślanie n.

 czas. myśleć, obmyślić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. obmyśliwać

Wiktionary


obmyślaniej

przestarzały stopień wyższy od przysłówka: obmyślanie


SJP.pl


obmyślany

dawniej: działający z namysłem, wynikający z namysłu; obmyślny


SJP.pl


obmyślić

czasownik przechodni dokonany (ndk. obmyślać)

 (1.1) dokonany od|obmyślać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmyślanie n., obmyślenie n.

 czas. obmyślać ndk.

Wiktionary


obmyśliwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obmyślić)

 (1.1) układać w myśli sposób rozwiązania jakiejś sprawy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmyśliwanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. obmyślać

Wiktionary


obmyślność

obmyślny


SJP.pl

Patrz:

obmyślny

obmyślny

dawniej: działający z namysłem, wynikający z namysłu; obmyślany


SJP.pl


obmywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obmyć)

 (1.1) opłukiwać zabrudzoną powierzchnię

 (1.2) otaczać coś napływającą i odpływającą wodą

czasownik zwrotny niedokonany obmywać się (dk. obmyć się)

 (2.1) oczyszczać się przy użyciu cieczy

 (2.2) wzajemnie oczyszczać się przy użyciu cieczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Baba przyjmowała dziecię, baba obmywała starca, gdy umarł, kładła go w trumnie i śpiewała nad nim wigilie.

 (1.2) Luksor obmywają wody Nilu.

 (2.1) Przed modlitwami obmywał się u wejścia do meczetu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmywanie n.

 czas. myć ndk., obmyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) omywać, płukać

 (1.2) oblewać

 (2.1) opłukiwać się

Wiktionary


obmywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) opłukiwanie wodą z brudu

 (1.2) o wodzie co pewien czas na chwilę zalewanie lub moczenie czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obmycie n.

 czas. obmyć dk., obmywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) omywanie

Wiktionary


obnaszać

rzadko:
1. nieść coś tak, żeby wszyscy mogli to obejrzeć; obnosić;
2. potocznie: okazywać demonstracyjnie swoje uczucia, afiszować się czymś; obnosić;
3. obnaszać się - popisywać się czymś, afiszować się; obnosić się


SJP.pl


obnażać

1. rozbierać lub odsłaniać kogoś;
2. pokazywać prawdę o czymś; czynić jawnym;
3. obnażać się - pokazywać intymne części ciała, rozbierać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obnażyć)

 (1.1) czynić nagim, pozbawionym ubioru

 (1.2) pozbawiać osłony

 (1.3) przen. czynić jawnym, pozbawionym fałszu

czasownik zwrotny niedokonany obnażać się

 (2.1) czynić nagim siebie samego

 (2.2) czynić nagim siebie wzajemnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nagość ż., nagus m., naguska n., golasek m., golaska ż., golas m., golenie n., zgolenie n., ogolenie n., ogołacanie n., ogołocenie n., golarz m., golarnia ż., obnażanie n., obnażenie n., goły nmos., nagi m.

 czas. obnażyć dk., golić ndk., zgolić dk., ogolić dk., ogołacać ndk., ogołocić dk.

 przym. nagi, nagutki, nagusieńki, goły

 przysł. goło, nago, nagusieńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozbierać, rozdziewać

 (1.2) odsłaniać

 (1.3) ujawniać

 (2.1) rozbierać się, rozdziewać się

 (2.2) rozbierać się, rozdziewać się

Wiktionary


obnażacz

obnażacz różówka - gatunek błonkówki z rodziny obnażaczowatych


SJP.pl


obnażaczowate

o cechach obnażaczowatych (rodzina błonkówek)


SJP.pl

Obnażaczowate (Argidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych.

Wikipedia


obnażaczowaty

o cechach obnażaczowatych (rodzina błonkówek)


SJP.pl


obnażający

1. rozbierać lub odsłaniać kogoś;
2. pokazywać prawdę o czymś; czynić jawnym;
3. obnażać się - pokazywać intymne części ciała, rozbierać się


SJP.pl

Patrz:

obnażać

obnażanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obnażać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obnażać

 rzecz. nagość ż., golas mos./mzw.

Wiktionary


obnażyć

1. rozebrać z odzieży;
2. wyjawić, ukazać


SJP.pl


obnińsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowej Rosji, w obwodzie kałuskim, nad Protwą;

Wiktionary

Obninsk (ros. Обнинск) – miasto w środkowej Rosji, w obwodzie kałuskim, nad Protwą. Od 1956 roku miasto. Około 117 tys. mieszkańców (2020). Jest to jeden z większych ośrodków naukowych w Rosji.

W Obninsku mieści się Centrum Szkoleniowe WCN-S MW "Akademia Marynarki Wojennej". Znajduje tu się stacja kolejowa Obninskoje, położona na linii Moskwa – Briańsk – Kijów.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. obniński

Wiktionary


obniński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Obnińskiem, dotyczący Obnińska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Obnińsk mrz.

Wiktionary


obniż

gatunek pająka z rodziny obniżowatych


SJP.pl

Obniż (Liocranum rupicola) – gatunek pająka z rodziny obniżowatych.

Gatunek ten opisany został w 1830 roku przez Charlesa A. Walckenaera jako Clubiona rupicola. Do rodzaju Liocranum przeniósł go w 1878 roku Eugène Simon.

Wikipedia


obniżać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obniżyć)

 (1.1) czynić niższym

 (1.2) umieszczać na niższym poziomie

 (1.3) zmniejszać intensywność

 (1.4) muz. czynić dźwięk niższym

czasownik zwrotny niedokonany obniżać się (dk. obniżyć się)

 (2.1) ulegać obniżeniu, opadać poniżej poziomu

 (2.2) ulegać zmniejszeniu intensywności

 (2.3) ulegać obniżeniu brzmienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Użycie drewna jako budulca przyśpieszało budowę i obniżało jej koszty, gdyż drewno było dostępne na całym obszarze Rzeczypospolitej, a do budowy angażowano miejscowego cieślę.

 (1.1) Zimne noce obniżają przyszłe plony.

 (1.2) Heniek stale obniża pulpit w auli.

 (1.4) Przecież to organista obniża wszystko o pół tonu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈɲiʒat͡ɕ, AS: obʹńižać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niskość ż., niż mrz., obniżanie n., obniżenie n.

 czas. obniżyć dk., obniżyć się dk.

 przym. niski

 przysł. nisko

 temsłow. nisko-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zniżać

 (1.2) zniżać

Wiktionary


obniżający

obniżać


SJP.pl

Patrz:

obniżać

obniżanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obniżać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲɲiˈʒãɲɛ, AS: obʹńižãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obniżać ndk., obniżyć

 rzecz. obniżenie n.

Wiktionary


obniżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obniżyć.

 (1.2) teren położony niżej od tych, które go otaczają

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʲɲiˈʒɛ̃ɲɛ, AS: obʹńižńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obniżać, obniżyć

 rzecz. obniżanie n.

Wiktionary


obniżka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obniżenie ceny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈɲiʃka, AS: obʹńiška

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obniżyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rabat, zniżka

Wiktionary


obniżkowy

obniżka


SJP.pl

Patrz:

obniżka

obniżony

1. mniejszy, niższy niż zwykle;
2. gorszy niż zwykle, niż poprzednio


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niższy niż zazwyczaj lub niż przyjęte normy

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od obniżyć

Wiktionary


obniżowate

o cechach obniżowatych (rodzina pająków)


SJP.pl

Obniżowate (Liocranidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu pająków wyższych. Grupa kosmopolityczna, obejmująca ponad 270 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w 32 rodzajach. Zasiedlają ściółkę, gniazda mrówek i termitów. Aktywnie polują na ofiary.

Wikipedia


obniżowaty

o cechach obniżowatych (rodzina pająków)


SJP.pl


obniżyć

czasownik dokonany

 (1.1) uczynić coś niższym

 (1.2) uczynić coś łatwiejszym

 (1.3) uczynić coś tańszym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbʲˈɲiʒɨt͡ɕ, AS: obʹńižyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obniżka ż., obniżanie n., obniżenie n.

 czas. obniżać ndk., zaniżyć dk., zniżyć się dk.

 przym. niski

 przysł. nisko

 temsłow. nisko-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmniejszyć, zredukować

 (1.2) ograniczyć, okroić, uszczuplić

 (1.3) zmniejszyć

Wiktionary


obnosić

1. potocznie: niosąc kogoś lub coś z miejsca na miejsce pokazywać wszystkim wokół;
2. nieść coś tak, żeby wszyscy mogli to obejrzeć;
3. potocznie: okazywać demonstracyjnie swoje uczucia, afiszować się czymś;
4. obnosić się - popisywać się czymś, afiszować się


SJP.pl


obnośny

przenoszący się z miejsca na miejsce; dostarczający czegoś na miejsce, do rąk nabywców


SJP.pl


obnóże

zawartość koszyczków pszczoły miodnej zbieraczki


SJP.pl

Obnóża pyłkowe – grudki zbitego pyłku kwiatowego gromadzonego na zewnętrznych stronach goleni trzeciej pary nóg zbieraczek pszczoły miodnej w tzw. koszyczkach.

Po przyniesieniu do ula obnóża pyłkowe składowane są w komórkach plastra w sąsiedztwie czerwiu, gdzie po przetworzeniu przez pszczoły do postaci pierzgi stanowią rezerwę białkową rodziny pszczelej.

Wikipedia


obocznik

inna postać fonetyczna lub morfologiczna tego samego wyrazu lub morfemu


SJP.pl


oboczność

współistnienie w języku wymieniających się elementów fonetycznych lub morfologicznych tego samego wyrazu, morfemu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest oboczne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. oboczny

 przysł. obocznie, obok

 przyim. obok

Wiktionary


oboczny

zamienny, występujący jednocześnie, współwystępujący


SJP.pl


obodowo

Obodowo (niem. Obendorf) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sośno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 90 mieszkańców. Jest siedemnastą co do wielkości miejscowością gminy Sośno.

Wikipedia


obodryci

grupa plemion słowiańskich; Obodrzycy


SJP.pl

Obodryci, Obodrzycy, Obodrzyce (łac. Abodriti) – grupa plemion słowiańskich należąca do Słowian połabskich. Do grupy tej zaliczano: Obodrytów właściwych (Reregów), Połabian, Wagrów, Warnów. Mniejsze grupy Obodrytów to Glinianie, Bytyńcy, Smolińcy i Morzyczanie.

Wikipedia


obodrycki

dotyczący Obodrytów (grupy plemion zachodniosłowiańskich), charakterystyczny dla Obodrytów; obodrzycki


SJP.pl


obodryta

członek grupy plemion zachodniosłowiańskich


SJP.pl


obodrzycki

dotyczący Obodrytów (grupy plemion zachodniosłowiańskich), charakterystyczny dla Obodrytów; obodrycki


SJP.pl


obodrzycy

grupa plemion słowiańskich; Obodryci


SJP.pl

Obodryci, Obodrzycy, Obodrzyce (łac. Abodriti) – grupa plemion słowiańskich należąca do Słowian połabskich. Do grupy tej zaliczano: Obodrytów właściwych (Reregów), Połabian, Wagrów, Warnów. Mniejsze grupy Obodrytów to Glinianie, Bytyńcy, Smolińcy i Morzyczanie.

Wikipedia


oboista

muzyk grający na oboju


SJP.pl


oboistka

muzyczka grająca na oboju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. kobieta, która gra na oboju

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obój mrz.

:: fm. oboista m.

Wiktionary


obój

drewniany instrument dęty z podwójnym stroikiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. rodzaj instrumentu dętego drewnianego z grupy aerofonów dwustroikowych;

 (1.2) muz. językowy (stroikowy) głos organowy, którego barwa przypomina obój (1.1)

Wiktionary

Obój (wł. oboe, skrót: ob.) – Instrument dęty drewniany z grupy aerofonów dwustroikowych. Obój należy do grupy instrumentów z podwójnym trzcinowym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także rożek angielski, fagot i kontrafagot.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od roku Jacek uczy się gry na oboju i uparcie ćwiczy wieczorami.

 (1.1) I teraz wspominając po nocy ową dzienną wesołość, wygrywał sobie: „Mój zielony dzban” i uśmiechał się jeszcze teraz, o ile mu na to pozwalały usta zajęte dmuchaniem w obój.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbuj, AS: obui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oboista m., oboistka ż.

 przym. obojowy

Wiktionary


obojczyk

kość, która łączy mostek z łopatką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. kość obręczy barkowej, która łączący mostek z łopatką;

 (1.2) hist. część zbroi chroniąca szyję i barki, oraz niekiedy górną część piersi i kark;

Wiktionary

  • obojczyk (anatomia)
  • obojczyk (uzbrojenie)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Złamanie obojczyka jest u sportowców dość częstą kontuzją.

 (1.1) W kąpieli panowie nosili cienkie trykoty sięgające od obojczyka do połowy uda.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɔjt͡ʃɨk, AS: oboi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obojczykowy

Wiktionary


obojczykowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) anat. dotyczący obojczyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obojczyk m.

Wiktionary


oboje

zbiorowo o dwojgu ludzi różnej płci; obydwoje


SJP.pl

liczebnik zbiorowy

 (1.1) dwie konkretne istoty (dwoje ludzi lub człowiek i zwierzę), różniące się płcią; on i ona

 (1.2) dwie konkretne istoty (ludzie lub zwierzęta), jedna lub obie określone za pomocą rzeczownika rodzaju nijakiego; jedno i drugie; on/ona i ono

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) muz. lm. M., B., W. od: obój

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ukrywają oboje urazę, jaką wzajem do siebie czują, ale ja ją widzę.

 (1.1) Kobieta i kot. Oboje są groźni.

 (1.2) Oboje – i matka, i dziecko – mieli identyczny uśmiech.

 (1.2) Oboje dzieci (dwóch chłopców) chodziło do tej samej klasy.

 (2.1) Koncert na dwa oboje i dwa klarnety Vivaldiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɔjɛ, AS: oboi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2) licz. obaj, obydwaj, obie, obydwie, oba, obydwa, obydwoje

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) obydwoje

Wiktionary


obojętnie

przysłówek

 (1.1) w sposób nie wyrażający zainteresowania, bez przejęcia

 (1.2) w sposób dowolny, nieistotny, bez różnicy; wszystko jedno jak

 (1.3) chem. bez reakcji chemicznej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jej głos zabrzmiał obojętnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔˈjɛ̃ntʲɲɛ, AS: oboi ̯ntʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obojętny

 czas. obojętnieć, zobojętnieć, zobojętniać

 rzecz. zobojętnienie, obojętność

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biernie

 (1.2) ganc pomada, wsio ryba, wsio rybka

Wiktionary


obojętnieć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zobojętnieć)

 (1.1) stawać się obojętnym wobec czegoś, tracić zainteresowanie kimś lub czymś

 (1.2) przestawać budzić czyjeś zainteresowanie, tracić znaczenie dla kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obojętnieję na sprawy religii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obojętnienie n., obojętność ż., zobojętnienie n.

 czas. zobojętnieć dk.

 przym. obojętny

 przysł. obojętnie

Wiktionary


obojętniej

stopień wyższy od przysłówka: obojętnie


SJP.pl


obojętniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obojętny


SJP.pl


obojętnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obojętnieć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obojętnieć

 rzecz. zobojętnienie n.

Wiktionary


obojętność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak zainteresowania czymś, brak czułości wobec czegoś, kogoś

 (1.2) chem. nie uleganie przemianom chemicznym

Wiktionary

Obojętność – termin wskazujący na postawę lub stan cechujący się brakiem zainteresowania lub znaczenia bądź cech charakterystycznych, czy wyróżniających; właściwość może dotyczyć jednego z następujących pojęć:

  • obojętność elektryczna – w fizyce
  • obojętność gazu – w fizyce i chemii
  • obojętność tlenków – w chemii
  • obojętność odczynu – w chemii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ich obojętność irytuje go bardziej, niż chce przyznać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔˈjɛ̃ntnɔɕt͡ɕ, AS: oboi ̯ntność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obojętny

 przysł. obojętnie

 czas. obojętnieć, zobojętnieć, zobojętniać

 rzecz. zobojętnianie n., zobojętnienie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) indyferencja, ignorancja, znieczulica, apatia, zblazowanie

Wiktionary


obojętny

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie wykazuje zainteresowania czymś, nie jest wrażliwy na coś

 (1.2) taki, który nie wzbudza zainteresowania, nie jest ciekawy

 (1.3) taki, który nie ma cech charakterystycznych; nie jest charakterystyczny, wyjątkowy

 (1.4) chem. taki, który nie ma właściwości zasadowych i kwasowych; taki, który nie tworzy związków chemicznych

 (1.5) fiz. taki, który nie ma ładunku elektrycznego

 (1.6) stpol. taki, który można objąć z dwóch stron

 (1.7) stpol. przen. dwuznaczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jej fochy są mi zupełnie obojętne.

 (1.2) Nieszczęścia innych są nam obojętne, chyba że sprawiają nam przyjemność.

 (1.3) Dzisiejsza kolacja była obojętna w smaku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔˈjɛ̃ntnɨ, AS: oboi ̯ntny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zobojętnienie n., obojętność ż.

 czas. obojętnieć ndk., zobojętnieć dk., zobojętniać ndk.

 przysł. obojętnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) indyferentny

 (1.2) błahy, nieistotny

 (1.3) zwyczajny, przeciętny, neutralny

Wiktionary


obojnacki

hermafrodytowy, hermafrodytyczny, obojnakowy, obojnaczy, obojnaki;
1. będący obojnakiem;
2. właściwy obojnakowi


SJP.pl


obojnactwo

obojnaczość, obupłciowość, dwupłciowość, hermafrodytyzm, diseksualizm;
1. u zwierząt: jednoczesne występowanie gruczołów rozrodczych męskich i żeńskich w organizmie lub gruczołu obojnaczego;
2. u człowieka: wrodzona wada rozwojowa polegająca na istnieniu u tej samej osoby gonad męskich i żeńskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. posiadanie cielesnych cech obu płci

Wiktionary

  • hermafrodytyzm – występowanie w ciele jednego osobnika jednocześnie męskich i żeńskich gruczołów rozrodczych albo występowanie w jego ciele gruczołu obojnaczego
  • gynandromorf – organizm mający jednocześnie męskie i żeńskie cechy płciowe
  • interpłciowość – obojnactwo u ludzi; także występowanie u osobnika gatunku rozdzielnopłciowego wtórnych cech płciowych pośrednich pomiędzy żeńskimi a męskimi
  • W odniesieniu do roślin termin jest rzadziej stosowany, ale w istocie rzeczy obojnakami jest większość rośliny kwiatowych – wszystkie rośliny mające kwiaty obupłciowe (zawierające żeńskie i męskie organy płciowe w tym samym kwiecie) oraz rośliny jednopienne (zawierające kwiaty męskie i żeńskie na tym samym osobniku).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obojnactwo u człowieka jest wrodzonym zaburzeniem różnicowania narządów płciowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔjˈnat͡stfɔ, AS: oboi ̯nactfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obojnak m., obojnaczość ż., obojnaczność ż.

 przym. obojnaczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obojnaczość, obojnaczność, interseksualizm, dwupłciowość, obupłciowość, biseksualizm, hermafrodytyzm

Wiktionary


obojnaczość

obojnactwo, obupłciowość, dwupłciowość, hermafrodytyzm, diseksualizm;
1. u zwierząt: jednoczesne występowanie gruczołów rozrodczych męskich i żeńskich w organizmie lub gruczołu obojnaczego;
2. u człowieka: wrodzona wada rozwojowa polegająca na istnieniu u tej samej osoby gonad męskich i żeńskich


SJP.pl


obojnaczy

hermafrodytowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnakowy, obojnaki;
1. będący obojnakiem;
2. właściwy obojnakowi


SJP.pl


obojnak

w medycynie: człowiek mający narządy płciowe obu płci; hermafrodyta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) biol. osobnik wytwarzający zarówno gamety męskie jak i żeńskie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) med. człowiek mający narządy płciowe męskie i żeńskie jednocześnie

Wiktionary

  • hermafrodytyzm – występowanie w ciele jednego osobnika jednocześnie męskich i żeńskich gruczołów rozrodczych albo występowanie w jego ciele gruczołu obojnaczego
  • gynandromorf – organizm mający jednocześnie męskie i żeńskie cechy płciowe
  • interpłciowość – obojnactwo u ludzi; także występowanie u osobnika gatunku rozdzielnopłciowego wtórnych cech płciowych pośrednich pomiędzy żeńskimi a męskimi
  • W odniesieniu do roślin termin jest rzadziej stosowany, ale w istocie rzeczy obojnakami jest większość rośliny kwiatowych – wszystkie rośliny mające kwiaty obupłciowe (zawierające żeńskie i męskie organy płciowe w tym samym kwiecie) oraz rośliny jednopienne (zawierające kwiaty męskie i żeńskie na tym samym osobniku).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obojnactwo n., obojnaczność ż., obojnaczość ż.

 przym. obojnacki, obojnaczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2.1) hermafrodyta

Wiktionary


obojnaki

hermafrodytowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnaczy, obojnakowy;
1. będący obojnakiem;
2. właściwy obojnakowi


SJP.pl


obojnakowy

hermafrodytowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnaczy, obojnaki;
1. będący obojnakiem;
2. właściwy obojnakowi


SJP.pl


obojowy

obój


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z obojem, dotyczący oboju

Wiktionary

Patrz:

obój

Powiązane:

 rzecz. obój mrz.

Wiktionary


obojski

nazwisko


SJP.pl


obok

1. blisko, w pobliżu;
2. przyimek łączący się z rzeczownikiem, wskazujący na położenie czegoś niedaleko tego, co nazywa łączący się z nim rzeczownik


SJP.pl

przyimek

 (1.1) w niedużej odległości

 (1.2) wyraz wskazujący na wspólne występowanie oprócz, poza, prócz

przysłówek

 (2.1) w małej odległości między przedmiotami; blisko

Wiktionary

Obok – polski film psychologiczno-obyczajowy z 1979 roku w reżyserii i według scenariusza Feliksa Falka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sąsiad to ktoś, kto ma działkę obok innej albo siedzi obok kogoś w teatrze, szkole itp.

 (1.2) Obok Wikisłownika pracuję też na Wikipedii.

 (2.1) Postaw ten wazon na półce, a budzik obok.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbɔk, AS: obok

Wiktionary

Powiązane:

 przym. oboczny

 rzecz. oboczność ż.

 przysł. obocznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) koło, przy, blisko; gw-pl|Śląsk Cieszyński|kole., gw-pl|Górny Śląsk|wedle.

 (1.2) oprócz

 (2.1) blisko

Wiktionary


oboknie

ościeżnica, krosno lub zespół obu tych elementów po osadzeniu w otworze okiennym


SJP.pl

Ościeżnica – nieruchoma rama osadzona w ościeży, czyli wewnętrznej krawędzi otworu ściany budynku – w otworze okiennym lub drzwiowym. Ościeżnica drzwiowa różni się od okiennej tym, że ma tylko trzy boki: dwa stojaki i nadproże. Czwarty bok tworzy tzw. ślepy próg. Do ościeżnicy montuje się na zawiasach skrzydła drzwiowe, okienne lub bramowe, rzadziej bezpośrednio przeszklenie.

Wikipedia


obol

1. w starożytnej Grecji: drobna moneta wartości 1/6 drachmy
2. w Polsce średniowiecznej: drobna moneta wartości pół denara


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) hist. numizm. drobna moneta w starożytnej Grecji;

 (1.2) hist. numizm. drobna moneta w dawnej Polsce;

Wiktionary

Obol (stgr. ὀβολός obolós, lm. ὀβολοί oboloí; łac. obolus) – drobna moneta obiegowa, w starożytnej Grecji równa 1/6 części drachmy. W Europie we wczesnośredniowiecznym mennictwie karolińskim odpowiadała połowie denara, stanowiąc 1/480 część funta.

W przenośni termin ten funkcjonuje jako określenie drobnego datku (rzucić obol).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zmarły musiał zapłacić obola za przeprawę przez Styks.

Wiktionary


obolały

1. odczuwający ból fizyczny lub psychiczny; zbolały, cierpiący;
2. bardzo bolący; dolegliwy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) odczuwający ból

 (1.2) książk. świadczący o tym, że ktoś nad czymś boleje

 (1.3) taki, który kogoś boli, jest przyczyną czyjegoś bólu (także. przen.)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) - Dzień dobry, sąsiedzie - odezwał się trochę obolałym głosem Plater. - Przepraszam za najście, ale spotkała mnie zła przygoda.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zbolały

 (1.2) przybity, smutny, zgnębiony, nieszczęśliwy

 (1.3) bolesny

Wiktionary


obolewiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. mańkut

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔˈlɛvʲjɛt͡s, AS: obolevʹi ̯ec

Wiktionary


obon

japońskie święto ludowe poświęcone zmarłym, obchodzone od 13 do 15 lipca; urabon, bon


SJP.pl

O-bon (jap. お盆, 御盆 o-bon); bon-matsuri (jap. 盆祭り; Festiwal Bon, Festiwal Lampionów, Święto Zmarłych) – kilkudniowe święta zmarłych w buddyzmie japońskim, podczas których oddaje się cześć duchom przodków. Słowo bon jest skrótem od urabon, natomiast o- pełni funkcję przedrostka grzecznościowego.

Wikipedia


obońka

płaska beczułka używana dawniej do przewożenia na koniu mleka


SJP.pl

Obońka (lokalnie też: obłońka, oboń, obonia, obańka, obonka, obanka) – drewniane naczynie w formie niskiej, płaskiej beczułki z dwoma stałymi dnami, używane do transportu produktów płynnych. Stosowane było powszechnie w społecznościach pasterskich Karpat, zwłaszcza tych prowadzących tradycyjną gospodarkę szałaśniczą.Jest to naczynie produkcji bednarskiej, produkowane rzemieślniczo. Wykonane z klepek (bednarek), w kształcie niskiej faski, w przekroju okrągłe, zwykle o prostych (nie beczkowatych) ścianach. Wysokość naczynia jest znacznie mniejsza od jego średnicy. Klepki ściągane były pierwotnie opaskami wykonywanymi z korzeni sosny lub jałowca, później już często z taśmy stalowej. Posiada dwa dna drewniane, osadzone na stałe, lite lub również wykonane z klepek. Na obwodzie posiada otwór, zatykany szpuntem. Rzadko spotykane były obońki o dwóch otworach, usytuowanych po przeciwnych stronach obwodu naczynia. Pojemność oboniek wynosi zwykle od 4 do 8 litrów.

Wikipedia


obop

skrót od: Ośrodek Badania Opinii Publicznej; firma zajmująca się dostarczaniem informacji w celach marketingowych (obecnie pod nazwą TNS OBOP Sp. z o.o.)


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) = Ośrodek Badania Opinii Publicznej;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbɔp, AS: obop

Wiktionary


obopólność

obopólny


SJP.pl

Patrz:

obopólny

obopólny

dotyczący obu zainteresowanych stron, osób, instytucji; obustronny, wspólny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący obu zainteresowanych stron

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. obopólnie

Wiktionary


obora

pomieszczenie dla bydła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zootechn. budynek gospodarski dla bydła, miejsce jego przebywania;

Wiktionary

  • obora – budynek gospodarczy dla bydła.
W Polsce
  • Obora – część miasta Prószków
  • Obora – część miasta Racibórz
  • Obora – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubińskim, w gminie Lubin
  • Obora – część wsi Zalas w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Krzeszowice
  • Obora – część wsi Jasiona w woj. opolskim, w pow. krapkowickim, w gminie Zdzieszowice
  • Obora – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Gniezno

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rano w oborze gospodyni wydoiła krowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɔra, AS: obora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obornik mrz.

:: zdrobn. obórka ż.

 przym. oborowy

Wiktionary


oborać

zaorać dokoła


SJP.pl


obóreczka

zdrobnienie od: obórka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: obora

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbuˈrɛt͡ʃka, AS: oburečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obornik mrz.

Wiktionary


obórka

niewielka obora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. mała obora

Wiktionary

Obórka – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znika cuchnąca obórka dla każdej chorej na gruźlicę krowiny i znika dwakroć bardziej cuchnący chlewik dla brudnej świnki, mającej na sobie i w sobie miliony zarazków chorobotwórczych. (S. Żeromski: Przedwiośnie)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈburka, AS: oburka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obora ż., obornik mrz.

 przym. oborowy

Wiktionary


obornicki

przymiotnik od: Oborniki, Oborniki Śląskie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od Oborniki

 (1.2) od Oborniki Śląskie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔrʲˈɲit͡sʲci, AS: oborʹńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Oborniki nmos., oborniczanin m., oborniczanka ż.

Wiktionary


oborniczanin

mieszkaniec Obornik, Obornik Śląskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Obornik lub Obornik Śląskich

 (1.2) osoba pochodząca z Obornik lub Obornik Śląskich, urodzona w Obornikach lub Obornikach Śląskich

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tosia zakochała się w jednym oborniczaninie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔrʲɲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: oborʹńičãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Oborniki lm nm.

:: fż. oborniczanka ż.

 przym. obornicki

Wiktionary


oborniczanka

mieszkanka Obornik, Obornik Śląskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Obornik

 (1.2) mieszkanka Obornik Śląskich

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ludwik sprzedał parcelę pewnej oborniczance.

 (1.2) Dwie oborniczanki wsiadły do autobusu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔrʲɲiˈt͡ʃãnka, AS: oborʹńičãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Oborniki lm nm.

:: fm. oborniczanin m.

 przym. obornicki

Wiktionary


obornik

nawóz organiczny, będący mieszaniną ściółki i odchodów zwierzęcych; gnój; mierzwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. odchody zwierząt hodowlanych uprzątnięte wraz ze ściółką;

 (1.2) roln. nawóz z obornika (1.1)

 (1.3) gwara. miejsce zrzutu gnoju

 (1.4) przest. obora

Wiktionary

Obornik – nawóz naturalny składający się z przefermentowanego kału i moczu zwierząt oraz ściółki. Zawiera on wszystkie składniki odżywcze potrzebne do rozwoju roślin oraz poprawia właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne gleby.

Obecnie w dużych gospodarstwach rolnych częściej stosowany jest nawóz pochodzący z bezściółkowego chowu zwierząt gospodarskich – gnojowica.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈbɔrʲɲik, AS: oborʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obora ż., obórka ż., oborka ż., obóreczka ż., oborowy m., Oborniki nmos.

 przym. obrnikowy, oborowy, oborny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posp. gnój

 (1.3) gnojownik, gnojowisko

Wiktionary


oborniki

nawóz organiczny, będący mieszaniną ściółki i odchodów zwierzęcych; gnój; mierzwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Oborniki (pot. Oborniki Wielkopolskie, niem. Obernick) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Oborniki. Usytuowane nad Wartą, u ujścia rzeki Wełny. Według danych na 31 grudnia 2021 zamieszkiwane przez 17 534 osoby.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jej mąż pochodzi z Obornik.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔrʲˈɲici, AS: oborʹńiḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obornik mrz., oborniczanin m., oborniczanka ż.

 przym. obornicki

Wiktionary


oborowa

przymiotnik od: obora, np. urządzenia oborowe


SJP.pl


oborowy

przymiotnik od: obora, np. urządzenia oborowe


SJP.pl


oborski

przymiotnik od: Obora, Obory


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksander Oborski (1779–1841) – polski wojskowy
  • Antoni Oborski (1840–1910) – polski ziemianin
  • Baltazar Oborski (ok. 1700–1768) – urzędnik ziemski I Rzeczypospolitej
  • Jan Oborski – urzędnik ziemski I Rzeczypospolitej
  • Jan Oborski (zm. 1565) – urzędnik ziemski I Rzeczypospolitej
  • Józef Oborski (ok. 1737–zm. po 1797) – kasztelan ciechanowski, konfederat targowicki
  • Kazimierz Oborski (ur. ok. 1780) – polski ziemianin, powstaniec listopadowy
  • Kazimierz Oborski (–1934) – polski sędzia i działacz społeczny
  • Ludwik Konstanty Oborski – urzędnik ziemski I Rzeczypospolitej
  • Ludwik Oborski – polski wojskowy i działacz emigracyjny
  • Maksymilian Oborski (1809–1878) – polski ziemianin, powstaniec listopadowy i styczniowy, malarz i rysownik
  • Marcin Oborski (zm. po 1697) – poseł i senator I Rzeczypospolitej
  • Mieczysław Oborski (1900–1953) – polski wojskowy
  • Mikołaj Stanisław Oborski (1576–1646) – polski jezuita
  • Mikołaj Oborski (1611–1689) – polski duchowny katolicki, biskup
  • Onufry Oborski (ok. 1743–?) – szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, poseł na Sejm Czteroletni
  • Piotr Oborski (1907–1952) – polski duchowny katolicki
  • Ryszard Oborski (ur. 1952) – polski kajakarz
  • Stanisław Marczak-Oborski (1921–1987) – polski poeta, teatrolog, dziennikarz i tłumacz
  • Tomasz Oborski (ok. 1571–1645) – polski duchowny katolicki, biskup
  • Zygmunt Oborski – urzędnik ziemski I Rzeczypospolitej

Wikipedia


obory

pomieszczenie dla bydła


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 10, w tym 8 podstawowych
  • Obory – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. chełmińskim, w gminie Stolno
  • Obory – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. golubsko-dobrzyńskim, w gminie Zbójno
  • Obory – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Obrowo
  • Obory – część wsi Witów w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Koszyce
  • Obory – wieś w woj. mazowieckim, w pow. piaseczyńskim, w gminie Konstancin-Jeziorna
  • Obory – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Iłów
  • Obory – wieś w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn
  • Obory – część wsi Zajączków w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Piekoszów
  • Obory – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Wierzbinek
  • Obory – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pleszewskim, w gminie Gizałki

Wikipedia


oborywać

zaorywać dokoła


SJP.pl


oborywka

gwarowo:
1. oborywanie (zaorywanie dokoła);
2. narzędzie do oborywania


SJP.pl


obosieczny

obusieczny;
1. mający ostrze z obu stron;
2. przenośnie: mogący stanowić zagrożenie dla obu stron, mogący się zwrócić przeciw każdemu z uczestników sporu, np. obosieczne dowody, argumenty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający ostrze z obu stron

 (1.2) przen. niebezpieczny dla obu stron konfliktu, mogący zwrócić się przeciwko obu stronom

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔˈɕɛt͡ʃnɨ, AS: obośečny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwusieczny

Wiktionary


obostrzenie

uczynić coś ostrzejszym, surowszym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przepis, zarządzenie czyniące surowszymi dotychczasowe prawa, zakazy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W październiku roku ubiegłego Rada Bezpieczeństwa postanowiła sankcje zaostrzyć. Obostrzenia weszły w życie w listopadzie.

 (1.1) Należąca do Unii Europejskiej Dania wprowadziła ostatnio obostrzenia dotyczące obrotu terenami rekreacyjnymi, bojąc się zwiększonego ich wykupu ze strony Niemców.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obostrzać ndk., obostrzyć dk.

 przysł. ostro

Wiktionary


obostrzyć

uczynić coś ostrzejszym, surowszym


SJP.pl


obowiązać

zobowiązać;
1. nałożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś;
2. obowiązać się - wziąć na siebie jakiś obowiązek


SJP.pl


obowiązany

zobowiązać;
1. nałożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś;
2. obowiązać się - wziąć na siebie jakiś obowiązek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający obowiązek do robienia czegoś

 (1.2) poczuwający się do wyrażenia wdzięczności

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obowiązywać

 rzecz. obowiązek

 przym. obowiązkowy, obowiązujący

 przysł. obowiązkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) zobowiązany, zobligowany

Wiktionary


obowiązek

konieczność zrobienia czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nakaz, konieczność wykonania czegoś, czasami też pod groźbą kary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Promowanie prac licencjackich to mój obowiązek zawodowy.

 (1.1) audio|Pl-nie jestem prokuratorem który ma obowiązek ścigać fałszerzy.ogg. Nie jestem prokuratorem, który ma obowiązek ścigać fałszerzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔˈvʲjɔ̃w̃zɛk, AS: obovʹi ̯õũ̯zek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obowiązkowość ż.

 czas. obowiązywać ndk., zobowiązywać dk.

 przym. obowiązkowy, obowiązany, obowiązujący

 przysł. obowiązkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) imperatyw, nakaz, mus

Wiktionary


obowiązki

konieczność zrobienia czegoś


SJP.pl


obowiązkowo

przysłówek

 (1.1) zgodnie z obowiązkiem

 (1.2) pot. bez względu na cokolwiek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obowiązek mrz., obowiązkowość ż.

 przym. obowiązany, obowiązkowy, obowiązujący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sumiennie

 (1.2) bezwarunkowo, bezwzględnie, koniecznie

Wiktionary


obowiązkowość

poczucie odpowiedzialności za prowadzone działania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha osoby, która sumiennie wypełnia swoje obowiązki

 (1.2) sytuacja, gdy coś jest obowiązkowe, obligatoryjne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obowiązek m.

 przym. obowiązkowy

 przysł. obowiązkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) akuratność, gorliwość, niestrudzoność, pilność, pracowitość, rzetelność, skrupulatność, staranność, sumienność

 (1.2) obligatoryjność, przymusowość

Wiktionary


obowiązkowy

przymiotnik

 (1.1) będący czyimś obowiązkiem

 (1.2) (o człowieku) dobrze wywiązujący się z obowiązków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Właścicielka zwierzęcia zapomniała o obowiązkowych szczepieniach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔvʲjɔ̃w̃ˈskɔvɨ, AS: obovʹi ̯õũ̯skovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obowiązek m., obowiązkowość ż.

 przysł. obowiązkowo

 przym. obowiązany, obowiązujący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obligatoryjny, przymusowy

Wiktionary


obowiązujący

1. mający moc prawną; ważny, aktualny;
2. będący czyimś obowiązkiem; obowiązkowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) który ma moc prawną

 (1.2) stanowiący normę, wypływający z ustalonego zwyczaju

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilka miesięcy temu Francuzi zagrozili, że nie będą stosować obowiązującego prawa UE, jeśli nie zostanie zmienione zgodnie z ich życzeniami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obowiązek m.

 czas. obowiązywać

 przym. obowiązkowy, obowiązany

 przysł. obowiązkowo

Wiktionary


obowiązywać

czasownik

 (1.1) być czyimś obowiązkiem, obejmować kogoś mocą prawną

 (1.2) być powszechnie uznanym prawem, zasadą, zwyczajem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Myślisz, że ciebie przestało to obowiązywać?

 (1.2) Przypominamy, że od jutra obowiązuje przepis zabraniający parkowania na chodniku w miejscach ze znakiem zakazu parkowania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔvʲjɔ̃w̃ˈzɨvat͡ɕ, AS: obovʹi ̯õũ̯zyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obowiązek m., obowiązywanie n.

 przym. obowiązany, obowiązujący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obejmować, dotyczyć

 (1.2) panować

Wiktionary


obowiązywalność

cecha czegoś, co obowiązuje, np. obowiązywalność prawa


SJP.pl


obowiązywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obowiązywać.

Wiktionary

Obowiązywanie

  • obowiązywanie (normy)
  • obowiązywanie prawa - obowiązywanie prawa (norm prawnych)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔbɔvʲjɔ̃w̃zɨˈvãɲɛ, AS: obovʹi ̯õũ̯zyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obowiązywać

Wiktionary


obóz

1. grupa namiotów; obozowisko; biwak;
2. zjazd o charakterze szkoleniowym lub wypoczynkowym;
3. grupa polityczna;
4. miejsce przymusowej izolacji jeńców, uchodźców itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wydzielony teren, na którym tymczasowo ustawia się namioty lub inne zwykle prowizoryczne konstrukcje

 (1.2) impreza wypoczynkowa lub tematyczna, której uczestnicy mieszkają w obozie (1.1)

 (1.3) polit. niesformalizowana grupa polityczna o wspólnych celach

 (1.4) miejsce, w którym są izolowani więźniowie, uchodźcy lub jeńcy

Wiktionary

  • miejsce tymczasowego pobytu (zwykle pod namiotami)
    zobacz też: tabor
    • obóz namiotowy
    • obóz warowny
  • miejsce wypoczynku zorganizowanego dzieci i młodzieży, najczęściej o określonym profilu, np. obóz sportowy, obóz artystyczny, obóz kondycyjny, obóz wędrowny czy obóz żeglarski.
    • obóz harcerski

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.2) Wyjeżdżam na dwa tygodnie na obóz harcerski.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈɔbus, AS: obus

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. obozowisko n., oboźny m., oboźna ż., obozowanie n., obozowicz m., obozowiczka ż.

     czas. obozować ndk.

     przym. obozowy, wewnątrzobozowy, wokółobozowy, przyobozowy, poobozowy, przedobozowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) obozowisko, biwak, baza

     (1.3) opcja, skrzydło, stronnictwo

    Wiktionary


obozin

Obozin – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skarszewy i nad jeziorem Duży Mergiel. Wieś jest siedzibą sołectwa Obozin, w którego skład wchodzi również miejscowość Jastrzębie Skarszewskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


oboźna

kierowniczka obozu harcerskiego


SJP.pl


oboźny

1. główny, obok komendanta, kierownik obozu harcerskiego, odpowiedzialny za porządek w obozie i za organizację zajęć
2. w dawnej Polsce: wyższy urzędnik wojskowy zajmujący się zakładaniem obozów dla wojska, zaopatrzeniem, utrzymaniem porządku w armii itp.


SJP.pl

Oboźny – urząd, funkcja związana z zakładaniem obozów wojskowych, harcerskich itp., ich zaopatrzeniem oraz utrzymywaniem w nich porządku.

Wikipedia


obozować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przebywać gdzieś, rozbiwszy tam obóz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obozowanie n., obozowicz mos., obozowiczka ż., obozowisko n., obóz mrz.

 przym. obozowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biwakować

Wiktionary


obozowicz

członek obozu


SJP.pl


obozowiczka

potocznie:
1. uczestniczka obozu;
2. kobieta przebywająca w obozie dla więźniów


SJP.pl


obozowisko

1. miejsce, gdzie jest lub był wcześniej rozbity obóz; miejsce obozowania;
2. ludzie i cały sprzęt rozbitego obozu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce rozbijania obozu

Wiktionary

Obozowisko turystyczne – wydzielone miejsca i sprzęty, w których można zorganizować nocleg we własnym zakresie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obozowicz mos., obóz mrz., obozowanie n.

 czas. obozować

 przym. obozowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kemping, koczowisko, orda

Wiktionary


obozownictwo

wiedza na temat zakładania obozów


SJP.pl


obozowy

obóz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący obozów

Wiktionary

Patrz:

obóz

Powiązane:

 rzecz. obóz m., obozowanie n., obozowisko n.

 czas. obozować ndk.

 przym. przyobozowy

Wiktionary


obr

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. olbrzym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpr̥, AS: opr̦

Wiktionary

Powiązane:

 przym. olbrzymi

Wiktionary


obr.

skrót od: obroty


SJP.pl

skrót

 (1.1) = obrót

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pierwszy motocykl świata napędzany był czterosuwowym silnikiem o mocy 0,4 KM przy 600 obr./min!

Wiktionary


obra

rzeka w Polsce


SJP.pl

  • Obra – rzeka w zachodniej Polsce, dopływ Warty
  • Obra – wieś w gminie Wolsztyn (województwo wielkopolskie)
  • Obra – dawna gromada
  • Obra – miasto w północnych Indiach, w stanie Uttar Pradesh, na Nizinie Hindustańskiej.
  • Obra-3 – system samoosłony pojazdu lub obiektu wojskowego

Wikipedia


obrąb

obciąć coś siekierą, toporem


SJP.pl

W Polsce
  • Obrąb – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowskim, w gminie Ojrzeń
  • Obrąb – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przasnyskim, w gminie Przasnysz
  • Obrąb – wieś w woj. mazowieckim, w pow. wyszkowskim, w gminie Zabrodzie
  • Obrąb – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo
  • Obrąb – dawna nazwa wsi Obręb w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Mochowo

Wikipedia


obrąbać

obciąć coś siekierą, toporem


SJP.pl


obrąbek

mały, wąski obręb; obrębek


SJP.pl


obrabiać

1. nadawać czemuś kształt;
2. przygotowywać ziemię pod uprawę;
3. wykańczać brzegi tkaniny;
4. potocznie: obgadywać;
5. potocznie: okradać kogoś lub coś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obrobić)

 (1.1) nadawać kształt

 (1.2) wykańczać materiał

 (1.3) przygotowywać rolę pod uprawę

 (1.4) pot. mówić o kimś pejoratywnie podczas jego nieobecności

 (1.5) pot. zabierać komuś jego rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Maria obrabia właśnie swoją nową rzeźbę.

 (1.2) Babciu, czy skończyłaś już obrabiać moją spódnicę?

 (1.3) Wieśniaki nie obrabiają dziś swojej ziemi, może coś się tam stało…

 (1.4) Ty wiesz, jak oni mnie obrabiają, gdy wychodzę z pracy?

 (1.5) Jak byliśmy smarkaczami, obrabialiśmy sąsiada z czerwonych porzeczek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrabʲjät͡ɕ, AS: obrabʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrabianie n., obrobienie n., obróbka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciosać, ociosywać, szlifować

 (1.4) obgadywać, obmawiać, plotkować

 (1.5) okradać

Wiktionary


obrabialność

zdatność danego materiału do obróbki mechanicznej


SJP.pl


obrabialny

dający się łatwo obrabiać; nadający się do obróbki


SJP.pl


obrabianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrabiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: obrabʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrabiać ndk., obrobić dk.

 rzecz. obróbka ż., obrabiarka ż., obrobienie n.

Wiktionary


obrabiarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) maszyna do mechanicznej obróbki przedmiotów;

Wiktionary

Obrabiarka – maszyna do mechanicznej obróbki przedmiotów w celu nadania im określonych kształtów, wymiarów i chropowatości powierzchni. Obróbka realizowana jest za pomocą specjalnych narzędzi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tokarka jest rodzajem obrabiarki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraˈbʲjarka, AS: obrabʹi ̯arka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrabianie n., obrobienie n.

 przym. obrabiarkowy

Wiktionary


obrabiarkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z obrabiarką, dotyczący obrabiarki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrabiarka ż.

Wiktionary


obrąbić

zabezpieczyć brzeg materiału nićmi; obszyć, obrzucić, obrębić


SJP.pl


obrabować

czasownik przechodni dokonany (ndk. obrabowywać)

 (1.1) książk. przemocą odebrać coś komuś; wynieść, ukraść skądś wiele rzeczy lub dużą sumę pieniędzy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zanim wyjechał za granicę obrabował firmę z wszystkich komputerów

 (1.1) Nie spodziewał się, że zostanie obrabowany przez własnego brata.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraˈbɔvat͡ɕ, AS: obrabovać

Wiktionary

Powiązane:

 aspekt niedokonany obrabowywać

 czas. rabować ndk., zrabować dk.

 rzecz. obrabowanie, obrabowywanie, rabunek, rabuś, rabowanie, zrabowanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ograbić, okraść

Wiktionary


obrabowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrabować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbrabɔˈvãɲɛ, AS: obrabovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrabować dk., obrabowywać ndk., rabować ndk., zrabować dk.

 rzecz. obrabowywanie, rabunek, rabuś, rabowanie, zrabowanie

Wiktionary


obrabowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obrabować)

 (1.1) niedokonany od|obrabować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rzezimieszki codziennie obrabowywali przejeżdżające karety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbrabɔˈvɨvat͡ɕ, AS: obrabovyvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rabować, obrabować

 rzecz. obrabowanie n., obrabowywanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okradać, ograbiać

Wiktionary


obrabowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrabowywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbrabɔvɨˈvãɲɛ, AS: obrabovyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrabowywać ndk., obrabować dk., rabować ndk., zrabować dk.

 rzecz. obrabowanie, rabunek, rabuś, rabowanie, zrabowanie

Wiktionary


obrać

1. zdjąć z czegoś wierzchnią warstwę, zwykle skórkę (np. z owoców)
2. przyjąć jakiś kierunek
3. dokonać elekcji kogoś na władcę (obrać na tron)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obierać)

 (1.1) dokonany od|obierać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obierać

 rzecz. obieraczka ż., obieralność ż., obieranie n., obierka ż., obierzyna ż., obranie n.

 przym. obieralny

Wiktionary


obracać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obrócić)

 (1.1) wprawiać w ruch obrotowy, utrzymywać w takim ruchu, powodować obrót

 (1.2) pot. ustawiać w przeciwnym kierunku

 (1.3) ekon. inwestować, alokować środki

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) pot. posp. uprawiać seks

czasownik zwrotny niedokonany obracać się (dk. obrócić się)

 (3.1) wprawiać siebie w ruch obrotowy, lub w takim ruchu pozostawać, wykonywać obrót

 (3.2) pot. ustawiać siebie w przeciwnym kierunku

 (3.3) przest. dotyczyć jakiejś przestrzeni zdarzeń lub przedmiotów

 (3.4) przebywać, spędzać czas w czyimś towarzystwie

 (3.5) przyjmować postawę przeciwną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obracam w palcach złoty pieniądz (tytuł piosenki zespołu Perfect)

 (1.3) Aby obracać akcjami na giełdzie, trzeba założyć rachunek w domu maklerskim.

 (2.1) Janek nawet nie wie, że jego kolega z pracy od pół roku obraca mu żonę.

 (3.1) Obracał się zgodnie z ruchem wskazówek zegara.

 (3.4) Zmarnował swoje najlepsze lata, ponieważ obracał się w złym towarzystwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrat͡sat͡ɕ, AS: obracać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrócić dk.

 rzecz. obrotowy mos., obracanie n., obrotnik m., obrót m., obrócenie n., obrotówka ż.

 przym. obrotowy, obrotny

 przysł. obrotowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kręcić, wirować

 (1.2) odwracać; gw-pl|Górny Śląsk|zwyrtać.

 (3.1) rotować, kręcić się, wirować

Wiktionary


obracak

narzędzie do obracania kłód


SJP.pl

  • kantak, obracak – narzędzie używane w leśnictwie do manipulowania dłużycami i kłodami, w postaci stalowego haka osadzonego na drągu (zobacz też: bosak)
  • kantak – pazur tylnego palca u ptaków drapieżnych

Osoby o tym nazwisku:

  • Kazimierz Kantak
  • Kamil Kantak
  • Chaitanya Kantak

Wikipedia


obracalny

dający się obracać; obrotowy


SJP.pl


obracanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obracać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraˈt͡sãɲɛ, AS: obracãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obracać ndk., obrócić dk.

 rzecz. obrotowy mos., obrotówka ż., obrót, obrócenie, obrotność

 przym. obrotny, obrotowy

Wiktionary


obrachunek

rozliczenie się z kimś; obrachowanie; obliczenie; wyliczenie się z czegoś


SJP.pl


obrachunkowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący obrachunku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraxũŋˈkɔvɨ, AS: obraχũŋkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrachunek m., rachunek m., rachunkowy mos.

 przym. rachunkowy

 przysł. rachunkowo

Wiktionary


obrączka

1. pierścionek ślubny (rzadziej: zaręczynowy) bez oczka;
2. opaska aluminiowa z odpowiednim napisem, zakładana ptakom (zwykle przelotnym) na nogę w celu przeprowadzenia obserwacji ornitologicznych;
3. potocznie:
a) kółko, zwykle metalowe, używane do umacniania czegoś;
b) koliste obramowanie wokół czegoś; obwódka, otok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: obręcz

 (1.2) jubil. ozdoba najczęściej wykonana ze szlachetnego metalu w formie kółka bez oczka noszona na palcu

 (1.3) jubil. zob. obrączka ślubna.;

 (1.4) ornit. opaska z napisem, zakładana na nogę ptakom w celu prowadzenia obserwacji

 (1.5) techn. kółko używane do wzmacniania lub łączenia czegoś

 (1.6) koliste obramowanie wokół czegoś

Wiktionary

  • obrączka ślubna
  • obrączka hodowlana
  • obrączka ornitologiczna

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Obrączka po tylu latach z trudem schodzi z palca i zostawiła odcisk, który wskazuje moje miejsce na ziemi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrɔ̃n͇t͡ʃka, AS: obrõṇčka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obręcz ż., obrączkowanie n., obrączkowiec m.

 czas. obrączkować ndk., zaobrączkować dk.

 przym. obręczowy, obrączkowy

Wiktionary


obrączki

1. pierścionek ślubny (rzadziej: zaręczynowy) bez oczka;
2. opaska aluminiowa z odpowiednim napisem, zakładana ptakom (zwykle przelotnym) na nogę w celu przeprowadzenia obserwacji ornitologicznych;
3. potocznie:
a) kółko, zwykle metalowe, używane do umacniania czegoś;
b) koliste obramowanie wokół czegoś; obwódka, otok


SJP.pl


obrączkować

1. zakładać zwierzętom (głównie ptakom) metalową lub plastikową obrączkę w celach badawczych;
2. zdzierać, wycinać pasek kory wraz z miazgą z pnia drzewa w celu przerwania przepływu soków w drzewie przeznaczonym do ścięcia lub w celu sprowokowania jego wcześniejszego owocowania


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaobrączkować)

 (1.1) zool. zakładać obrączkę, znakując np. ptaki lub nietoperze

 (1.2) bot. usuwać pierścień zewnętrznych tkanek z pnia rośliny drzewiastej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Docieraliśmy na miejsce przed świtem, gdyż należało liczyć i obrączkować ptaki, zanim wylecą z gniazda.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obręcz ż., obrączka ż., obrączkowanie n., zaobrączkowanie n.

 czas. zaobrączkować dk.

 przym. obręczowy, obrączkowy

Wiktionary


obrączkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrączkować.

Wiktionary

  • obrączkowanie (sadownictwo)
  • obrączkowanie (zoologia)

Wikipedia

Powiązane:

 czas. obrączkować

 rzecz. obrączka ż., obręcz ż.

Wiktionary


obrączkowany

1. zakładać zwierzętom (głównie ptakom) metalową lub plastikową obrączkę w celach badawczych;
2. zdzierać, wycinać pasek kory wraz z miazgą z pnia drzewa w celu przerwania przepływu soków w drzewie przeznaczonym do ścięcia lub w celu sprowokowania jego wcześniejszego owocowania


SJP.pl


obrączkowaty

przypominający kształtem obrączkę; kolisty, obwódkowy


SJP.pl


obrączkowce

podrząd gadów łuskonośnych, prowadzących podziemny tryb życia; amfisbeny, zwitniki


SJP.pl

Amfisbeny, obrączkowce, zwitniki (Amphisbaenia) – klad gadów łuskonośnych (klasyfikowany niekiedy w randze podrzędu), prowadzących podziemny tryb życia.

Wikipedia


obrączkowiec

przedstawiciel podrzędu gadów łuskonośnych, prowadzących podziemny tryb życia; zwitnik, amfisben, amfisbena


SJP.pl


obrączkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z obrączką, dotyczący obrączki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obręcz ż., obrączka ż.

 czas. obrączkować

Wiktionary


obrada

(zwykle w liczbie mnogiej) omawianie spraw o charakterze publicznym w szerokim gronie


SJP.pl


obradlać

obsypywać ziemią niższe części łodyg lub górne części korzeni za pomocą radła; obredlać


SJP.pl


obradlić

obsypać ziemią niższe części łodyg lub górne części korzeni za pomocą radła; obredlić


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) obsypać ziemią niższe części łodyg albo górne części korzeni za pomocą radła

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wiosnę rzep ten obradlił tak, jak ziemniaki się obradlają.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. radlić

 rzecz. redlina ż., radło

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obredlić

Wiktionary


obradować

czasownik

 (1.1) przeprowadzać obrady

 (1.2) stpol. uradować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraˈdɔvat͡ɕ, AS: obradovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obradowanie n., obrady, rada

Wiktionary


obradowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uczestniczenie w obradach ciała kolegialnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrady nmos.

 czas. obradować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) konferowanie

Wiktionary


obrady

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) omawianie spraw publicznych w szerokim gronie

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp.; M., B. i W. od: obrada

Wiktionary

Debata (franc. débat od débattre, roztrząsać, z łac. bat(t)uere, uderzać, rozbijać na kawałki) – rodzaj wymiany poglądów na określony, konkretny temat, mający sformalizowany charakter i ustrukturyzowaną formę, zakładający ponadto prezentację przeciwstawnych stanowisk i argumentów, służącą pokonaniu adwersarza i przekonaniu słuchaczy do swoich racji. Debata toczy się więc wokół określonej tezy i często kończy się wyłonieniem zwycięzcy w formie głosowania publiczności lub decyzji jurorów (celem jest wygrana).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔbˈradɨ, AS: obrady

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obradowanie n., obrada ż., rada ż.

 czas. obradować ndk.

Wiktionary


obradzać

1. wydawać obfity plon;
2. pojawiać się lub występować w dużej ilości


SJP.pl


obramiać

obramowywać;
1. tworzyć ramę wokół czegoś, oprawiać w ramę;
2. obszywać brzegi ubrania innym materiałem


SJP.pl


obramić

obramować;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem


SJP.pl


obramienie

obramować;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rama, obwódka lub dekoracja wokół czegoś

Wiktionary


obramować

obramić;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obramowywać)

 (1.1) otoczyć, tworząc coś na kształt ramy obrazu

 (1.2) wykończyć brzeg ubrania przyszywając pas innego materiału

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszystkie salwy dokładnie obramowały samolot z obu stron.

 (1.2) Na szarej tunice bez rękawów miał udrapowane długie zwoje burej wełnianej tkaniny, obramowanej zieloną lamówką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obramowanie n., obramówka ż.

 czas. obramowywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) oblamować

Wiktionary


obramowanie

obramić;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obramować.

 (1.2) coś, co w formie ramy otacza jakiś przedmiot

 (1.3) pas tkaniny, którym obszyto brzegi ubrania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbrãmɔˈvãɲɛ, AS: obrãmovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obramować dk., obramowywać ndk.

Wiktionary


obramowany

obramić;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem


SJP.pl


obramówka

potocznie: obramowanie, obwódka


SJP.pl


obramowywać

obramiać;
1. tworzyć ramę wokół czegoś, oprawiać w ramę;
2. obszywać brzegi ubrania innym materiałem


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obramować)

 (1.1) otaczać, tworząc coś na kształt ramy obrazu

 (1.2) wykańczać brzeg ubrania przyszywając pas innego materiału

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stare Miasto leży na wyspie, którą obramowują wody Odry, Warty i licznych kanałów i fos.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obramowanie n., obramówka ż.

 czas. obramować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bramować, lamować, oblamowywać

Wiktionary


obrandować

oznaczyć określoną marką


SJP.pl


obrastać

1. rosnąc, pokrywać coś, rosnąć dokoła czegoś;
2. pokrywać się warstwą czegoś;
3. zyskiwać, gromadzić dużo czegoś


SJP.pl


obrastanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrastać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrastać ndk.

Wiktionary


obraz

1. ogólne określenie grafiki dwuwymiarowej; dzieło sztuki, wykonane na papierze, płótnie lub desce;
2. odzwierciedlenie czegoś;
3. wyobrażenie o czymś;
4. w informatyce: pojedynczy plik odzwierciedlający całościową zawartość nośnika danych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. dzieło plastycznyastyczne, wykonane ręcznie dwuwymiarowe odwzorowanie rzeczywistości lub wizji

 (1.2) widok na ekranie urządzenia

 (1.3) wyobrażenie, wizja, koncepcja danego zagadnienia

 (1.4) całościowy opis osoby, przedmiotu lub zagadnienia

 (1.5) książk. film, dzieło filmowe

 (1.6) scena rozgrywająca się w wyobraźni lub pamięci

 (1.7) teatr. odsłona sztuki, baletu lub przedstawienia operowego

 (1.8) inform. cyfrowy zapis obrazu (1.1);

 (1.9) inform. dokładna kopia płyty kompaktowej, dysku twardego lub partycji;

 (1.10) mat. zbiór wartości funkcji dla argumentów z zadanego zbioru;

 (1.11) fiz. reprezentacja rzeczywistego przedmiotu w punkcie przecięcia promieni świetlnych po przejściu układu optycznego;

 (1.12) stpol. ograniczenie płaszczyzny naokoło jakiegoś przedmiotu

Wiktionary

Obraz – dzieło plastyczne przedstawiające osobę, przedmiot i tak dalej, wykonane za pomocą narzędzi piśmienniczych lub rysunkowych, farb i tym podobnych na papierze, płótnie lub desce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Marta powiesiła na ścianie nowy obraz – pejzaż górskiej doliny okrytej śniegiem.

 (1.2) Porusz anteną, znowu obraz śnieży!

 (1.3) Mam już przed oczami obraz całej imprezy; będzie wspaniale!

 (1.4) Z opisu w książce wyłania się obraz osoby ponurej i nieprzyjaznej.

 (1.5) „Kolejny nieudany obraz!” – napisał recenzent po premierze filmu.

 (1.6) Paranoiczna wyobraźnia podsunęła jej obraz niechybnej klęski.

 (1.8) Stratna kompresja obrazu daje mniejsze pliki, ale kosztem jakości.

 (1.9) Obraz twardego dysku pozwala wykonać dowolną liczbę kopii oryginalnych danych.

 (1.10) Obrazem przedziału (0,\tfrac{\pi}{2}) przez funkcję sinus jest przedział (0,1)\;.

 (1.11) Jeżeli promienie po przejściu przez soczewkę tworzą wiązkę rozbieżną, wówczas w miejscu przecięcia się przedłużeń tych promieni powstaje obraz pozorny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbras, AS: obras

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrazowość ż., obrazkowość ż., obrazkowate nmos., obraźnictwo n., obraźnik mos., podobrazie n., praobraz m., przeobrażenie n., przeobrażanie n., wyobraźnia ż., wyobrażanie n., wyobrażenie n., obrazowanie n., zobrazowywanie n., zobrazowanie n.

:: zdrobn. obrazek m., obrazik m., obrazeczek m.

 czas. obrazować ndk., zobrazowywać ndk., zobrazować dk., przeobrażanie ndk., przeobrazić dk., wyobrażać ndk., wyobrazić dk.

 przym. obrazowy, obrazkowy, obrazkowaty, obrazujący, przeobrażony, wyobrażalny

 przysł. obrazowo, obrazkowo

 temsłow. obrazo-

 liczgł. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) malowidło, płótno, malunek

Wiktionary


obraza

1. naruszenie czyjejś godności osobistej; naruszenie norm;
2. stan osoby, która czuje się obrażona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urażenie czyjejś godności osobistej

 (1.2) naruszenie obowiązujących norm, praw, wartości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krytyka jest odbierana jako osobista obraza, dlatego też nie wolno nikogo krytykować bezpośrednio.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈraza, AS: obraza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrażalstwo n., obrażalski m., obrażenie n., obrażanie n., raz mrz.

 czas. obrażać ndk., obrazić dk.

 przym. obrażalski, obraźliwy

 przysł. obraźliwie

 licz. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dyshonor, połajanka, zniewaga, afront, znieważenie, obrażenie, obelga, policzek, ujma, krzywda, uchybienie

 (1.2) wykroczenie

Wiktionary


obrażać

1. naruszać czyjejąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszać słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obrazić)

 (1.1) sprawiać komuś przykrość

czasownik zwrotny niedokonany obrażać się (dk. obrazić się)

 (2.1) być urażonym, dotkniętym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Józek mnie obraża. Nazywa mnie świnią.

 (2.1) Kamil obraża się na mnie zawsze, kiedy nazywam go świnią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈraʒat͡ɕ, AS: obražać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrażalski mos., obraza, obrażanie, obrażenie

 przym. obraźliwy, obrażalski

 przysł. obraźliwie

 czas. obrazić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znieważać, ranić, wyzywać, lżyć

Wiktionary


obrażający

1. naruszać czyjejąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszać słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa


SJP.pl


obrażalska

kobieta obrażająca się z byle powodu


SJP.pl


obrażalski

żartobliwie: obrażający się z byle przyczyny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. taki, który obraża się z byle powodu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. ktoś obrażalski (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aleś ty obrażalski. Przecież tylko zwróciłem ci uwagę na drobny błąd, który popełniłeś. Nie musisz od razu wychodzić i trzaskać drzwiami.

 (1.1) Paweł jest bardzo obrażalski, potrafi nie odzywać się kilka dni z powodu drobiazgu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraˈʒalsʲci, AS: obražalsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrażać ndk., obrazić dk.

 rzecz. obraza ż., obraźliwość ż., obrażalstwo n., obrażanie n., obrażenie n.

:: fż. obrażalska ż.

 przym. obraźliwy

 przysł. obraźliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drażliwy, obraźliwy

 (2.1) drażliwy, obraźliwy

Wiktionary


obrażalskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest obrażalskie; cecha tych, którzy są obrażalscy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obrażalski

 przysł. obrażalsko

Wiktionary


obrażanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrażać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraˈʒãɲɛ, AS: obražãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obraza ż., obrażenie n.

 czas. obrazić (się) dk., obrażać (się) ndk.

 przym. obrażalski, obraźliwy

 przysł. obraźliwie

Wiktionary


obrazeczek

zdrobnienie od: obrazek


SJP.pl


obrażejowice

Obrażejowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Radziemice.

W 1595 roku wieś Obrazowice położona w powiecie proszowskim województwa krakowskiego była własnością wojewodziców krakowskich: Gabriela, Andrzeja i Jana Magnusa Tęczyńskich. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Integralna część miejscowości: Kobiela.

Wikipedia


obrazek

1. zdrobnienie od: obraz (dzieło plastyczne); obrazik;
2. ilustracja w książce;
3. krótki fabularny tekst literacki przedstawiający rzeczywistość społeczno-obyczajową;
4. zaobserwowana scenka z życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od obraz

 (1.2) mały obraz

 (1.3) bot. roślina z rodzaju obrazkowatych, nazwa systematyczna|Araceae|Juss.|ref=tak.

 (1.4) liter. zwięzły utwór fabularny poetycki lub prozatorski, wyróżniający się autentyzmem postaci i języka;

 (1.5) liter. pojedynczy segment ilustracyjny w komiksie

Wiktionary

Obrazek – zwięzły utwór fabularny pisany wierszem lub prozą, wyróżniający się autentyzmem postaci i języka, uprawiany głównie w okresie pozytywizmu. Odmiana opowiadań o charakterze scenki rodzajowej, portretu psychologicznego lub opisu sytuacji z życia określonego środowiska.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzieci wykonały kredkami obrazki o zimowej tematyce.

 (1.2) W gabinecie ojca wisi obraz z portretem dziadka oraz obrazki ze starymi fotografiami rodziny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrazɛk, AS: obrazek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obraz m., obrazowość ż., obrazowanie n., zobrazowanie n., wyobraźnia ż., wyobrażenie n.

:: zdrobn. obrazeczek m.

 czas. obrazować ndk., zobrazować dk.

 przym. obrazowy, obrazkowy

 przysł. obrazowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. obrozek.

Wiktionary


obrażenie

1. naruszyć czyjąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszyć słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrazić.

 (1.2) uszkodzenie tkanek lub narządów ciała, np. poprzez złamanie, zranienie, działanie promieniowania itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Obrażenia spowodowały u niego szok pourazowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraˈʒɛ̃ɲɛ, AS: obražńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obraza ż., obrażanie n.

 czas. obrazić (się) dk., obrażać (się) ndk.

 przym. obrażalski, obraźliwy

 przysł. obraźliwie

Wiktionary


obrazić

1. naruszyć czyjąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszyć słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obrażać)

 (1.1) niedokonany od|obrażać.

czasownik zwrotny dokonany obrazić się (ndk. obrażać się)

 (2.1) niedokonany od|obrażać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Józek mnie obraził. Nazwał mnie małpą.

 (2.1) Kamil obraził się na mnie po tym, jak nazwałem go małpą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈraʑit͡ɕ, AS: obraźić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrażalski m., obraza, obrażanie, obrażenie

 czas. obrażać

 przym. obraźliwy, obrażalski

 przysł. obraźliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znieważyć, dotknąć, urazić, zranić, zwyzywać, nawrzucać, zelżyć

 (2.1) nadąsać się, nie odzywać się

Wiktionary


obraziciel

osoba obrażająca innych


SJP.pl


obrazik

zdrobnienie od: obraz (dzieło plastyczne); obrazek


SJP.pl


obrazki

rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, obejmujący 29 gatunków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) bot. rodzaj trujących roślin z rodziny obrazkowatych

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: obrazek

Wiktionary

Obrazki (Arum L.) – rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, obejmujący 29 gatunków występujących w Makaronezji, Europie oraz na obszarze od Morza Śródziemnego do zachodnich Chin. Gatunki Arum palaestinum, obrazki włoskie i obrazki plamiste zostały introdukowane w Stanach Zjednoczonych i występują w Kalifornii, Illinois, Oregonie, Waszyngtonie, Missouri i Karolinie Północnej. Obrazki włoskie zostały również introdukowane do Australii i występują tam w stanie Wiktoria.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W wierzeniach ludowych obrazki chronią przed złym urokiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrazkowate nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. aaron

Wiktionary


obrazkowate

rodzina roślin jednoliściennych z rzędu kolbokwiatowców; ok. 2000 gatunków roślin zielnych, pnączy, a także krzewów i drzew pochodzących w większości z obszarów tropik. i subtropik. (ich charakterystyczną cechą jest kolbowaty kwiatostan)


SJP.pl

Wikipedia


obrazkowaty

o cechach obrazkowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


obrazkowiec

roślina z rodziny obrazkowatych; aron, obrazki plamiste


SJP.pl


obrazkowy

1. związany z małym obrazem;
2. taki, na którego przekazy wizualne mają silniejsze oddziaływanie niż sam tekst, np. pokolenie obrazkowe


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bazujący na obrazkach, składający się z obrazków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obraz m., obrazek m.

 przysł. obrazowo

Wiktionary


obraźl.

skrót od: obraźliwy, obraźliwie


SJP.pl


obraźliwie

przysłówek

 (1.1) w sposób sprawiający przykrość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zosia nazywa obraźliwie Iwonę oślicą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraʑˈlʲivʲjɛ, AS: obraźlʹivʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrażalski m., obraźliwość, obrażanie, obrażenie, obraza

 czas. obrażać, obrazić

 przym. obraźliwy, obrażalski

Wiktionary


obraźliwiej

stopień wyższy od przysłówka: obraźliwie


SJP.pl


obraźliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: obraźliwy


SJP.pl


obraźliwy

1. uwłaczający, ubliżający, znieważający; urągliwy, obelżywy, zelżywy;
2. obrażający się z błahego powodu; drażliwy, obrażalski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stanowiący obrazę dla kogoś, będący obrazą dla kogoś; sprawiający, że ktoś się obraża

 (1.2) obrażający się z byle powodu, skłonny do obrażania się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie przyjechał także Maurycy, co drugi mąż Krystyny uznał za obraźliwe.

 (1.1) Przeciwieństwem prawdy może być fałsz albo kłamstwo. Fałsz może być obraźliwy, a kłamstwo może być bardzo obraźliwe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraʑˈlʲivɨ, AS: obraźlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrażalski m., obrażalska ż., obraza ż., obraźliwość ż., obrażalstwo n., obrażanie n., obrażenie n., raz m.

:: fż. obraźliwa ż.

 czas. obrażać ndk., obrazić dk.

 przym. obrażalski

 przysł. obraźliwie

 licz. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obelżywy, ubliżający

 (1.2) drażliwy, obrażalski

Wiktionary


obraźnictwo

ludowa sztuka malowania obrazów; malarstwo ludowe


SJP.pl


obraźniczka

obraźnik


SJP.pl

Patrz:

obraźnik

obraźnik

uczestnik kaszubskiego zwyczaju nazywanego tańcami feretronów


SJP.pl

Obraźnik, ochweśnik – wymarły zawód polegający na wytwarzaniu obrazów, rycin i odbitek drzeworytniczych wykonanych głównie na papierze – przeważnie o tematyce dewocyjnej i religijnej, oraz ich domokrążnej sprzedaży.

Wikipedia


obrazoburca

1. osoba występująca przeciwko powszechnie szanowanym wartościom; kontestator;
2. członek obrazoburstwa (ikonoklazmu) - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoklasta, ikonoburca


SJP.pl


obrazoburczość

brak poszanowania dla ogólnie przyjętych wartości lub świętości; obrazoburstwo


SJP.pl


obrazoburczy

niszczący ideały, zadający kłam ogólnie przyjętym opiniom


SJP.pl


obrazoburczyni

obrazoburca; bluźnierczyni, profanatorka


SJP.pl


obrazoburstwo

1. potocznie: brak poszanowania dla ogólnie przyjętych wartości lub świętości;
2. ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum; ikonoklazm


SJP.pl

Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.

Wikipedia


obrazochwalca

człowiek broniący czci obrazów świętych; ikonodul


SJP.pl


obrażona

1. naruszyć czyjąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszyć słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa


SJP.pl


obrażony

1. naruszyć czyjąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszyć słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa


SJP.pl


obrazopodobny

przypominający obraz


SJP.pl


obrazów

1. ogólne określenie grafiki dwuwymiarowej; dzieło sztuki, wykonane na papierze, płótnie lub desce;
2. odzwierciedlenie czegoś;
3. wyobrażenie o czymś;
4. w informatyce: pojedynczy plik odzwierciedlający całościową zawartość nośnika danych


SJP.pl

Obrazów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Obrazów.

Miejscowość jest siedzibą gminy Obrazów.

Historycznie położony jest w Małopolsce, w ziemi sandomierskiej.

Przez Obrazów przebiega droga krajowa nr 77 z Lipnika do Przemyśla.

W roku 2021 we wsi mieszkało 436 osób, 48.6% stanowiły kobiety, a 51.4% - mężczyźni.

Wikipedia


obrazować

przedstawiać coś w plastyczny sposób


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zobrazować)

 (1.1) być obrazem czego

 (1.2) pokazywać obraz czego

 (1.3) rzad. przedstawiać na obrazie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obraz mrz., obrazek mrz., obrazowość ż.

 przym. obrazowy

 przysł. obrazowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odtwarzać, odzwierciedlać, przedstawiać, ukazywać, uosabiać

 (1.2) opowiadać, pokazywać, przedstawiać

 (1.3) ilustrować, malować, rysować

Wiktionary


obrazowanie

przedstawiać coś w plastyczny sposób


SJP.pl

  • obrazowanie medyczne
  • neuroobrazowanie
  • obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego
  • obrazowanie wielospektralne
  • obrazowanie cyfrowe i wymiana obrazów w medycynie

Wikipedia


obrazowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób obrazowy, jasny, czytelny, sugestywny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbraˈzɔvɔ, AS: obrazovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obraz m., obrazowanie n., zobrazowanie n., obrazowość ż., obrazek m.

 czas. obrazować ndk., zobrazować dk.

 przym. obrazowy, obrazkowy

 przysł. obrazkowo

Wiktionary


obrazowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest obrazowe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obraz mrz., obrazek mrz., obrazowanie n.

 czas. obrazować ndk.

 przym. obrazowy

 przysł. obrazowo

Wiktionary


obrazowski

przymiotnik od: Obrazów


SJP.pl


obrazowy

1. silnie działający na wyobraźnię, pozwalający wyobrazić sobie coś; plastyczny;
2. związany z techniką tworzenia i projekcji obrazów


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) oddziałujący na wyobraźnię

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raz mrz., obraz mrz., obrazek mrz., obrazowość ż., obrazowanie n.

 czas. obrazować ndk., zobrazować dk.

 przysł. obrazowo

 liczgł. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) barwny, krwisty, malarski, malowniczy, plastyczny, żywy

Wiktionary


obrazoznawczy

związany z nauką, wiedzą o obrazach


SJP.pl


obrazoznawstwo

nauka, wiedza o obrazach, zainteresowanie obrazami


SJP.pl


obręb

obrąb;
1. obszar, teren;
2. zakres, zasięg występowania;
3. brzeg, skraj materiału; obrębek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wyraźnie odgraniczony obszar wewnętrzny

 (1.2) zakres działań, możliwości, obszar wpływów

 (1.3) krawiectwo zawinięty brzeg tkaniny, przyszyty w ten sposób, aby nie strzępił się

 (1.4) leśn. wydzielony teren lasu dla prowadzenia jednolitej gospodarki

Wiktionary

  • obręb ewidencyjny
  • obręb leśny

4 miejscowości w Polsce:

  • Obręb – wieś w woj. mazowieckim, w pow. piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria
  • Obręb – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Pokrzywnica
  • Obręb – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Mochowo
  • Obręb – wieś w woj. mazowieckim, w pow. żuromińskim, w gminie Lutocin

Wikipedia

Powiązane:

 czas. obrębić, obrębiać

 rzecz. zdrobn. obrąbek m., zdrobn. obrębek m., obrębienie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) areał, dystrykt, dzielnica, kraina, kraj, obszar, okręg, rejon, rewir, strefa, teren, terytorium, zasięg, zona

 (1.2) dziedzina, pole, zakres, zasięg

 (1.3) obrąbek, obrębek, kraj, brzeg, brzeżek, skraj

Wiktionary


obrębalski

nazwisko


SJP.pl


obrębek

mały, wąski obręb; obrąbek


SJP.pl

Obrębek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pokrzywnica. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


obrębiec

Obrębiec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Czernice Borowe. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


obrębowy

obręb


SJP.pl

Patrz:

obręb

obrębski

nazwisko


SJP.pl


obrecja

roślina ozdobna z rodziny krzyżowych; żagwin


SJP.pl


obręcz

1. koło wykonane z paska metalu, drewna itp. o różnorodnym zastosowaniu.
2. okrąg opasujący coś; obwód; otok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sztywny pas z połączonymi końcami, opasujący coś

 (1.2) kolej. część zestawu kołowego

 (1.3) anat. część półkuli mózgu;

 (1.4) anat. struktura kostna podpierająca mięśnie kończyny górnej;

 (1.5) stomat. zgrubienia szkliwa okolicy szyjki zęba

 (1.6) sport. przyrząd gimnastyczny w kształcie okręgu;

Wiktionary

W medycynie

Obręcz (łac. cingulum) – termin mogący odnosić się do:

  • obręczy kończyny górnej lub dolnej
  • obręcz – część półkuli mózgu (zobacz też: zakręt obręczy)
  • zgrubienia szkliwa okolicy szyjki zęba

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W ostatnim cyrkowym spektaklu treser nakazał tygrysom skoczyć przez płonącą obręcz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbrɛ̃n͇t͡ʃ, AS: obrẽṇč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrączkowiec m., obrączkowanie n., zaobrączkowanie n.

:: zdrobn. obrączka ż.

 czas. obrączkować ndk., zaobrączkować dk., obręczować ndk.

 przym. obręczowy, obrączkowy

Wiktionary


obręczowy

obręcz


SJP.pl

Patrz:

obręcz

obredlać

obsypywać ziemią niższe części łodyg lub górne części korzeni za pomocą radła; obradlać


SJP.pl


obredlacz

narzędzie do obsypywania ziemniaków oraz zakrywania sadzeniaków; obsypnik


SJP.pl


obredlić

obsypać ziemią niższe części łodyg lub górne części korzeni za pomocą radła; obradlić


SJP.pl


obremski

nazwisko


SJP.pl


obreparować

dawniej: obreperować - naprawić wszystko dokładnie


SJP.pl


obreparowywać

naprawiać dokładnie, reperować wszystko; obreperowywać


SJP.pl


obreperowywać

naprawiać dokładnie, reperować wszystko; obreparowywać


SJP.pl


obretka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. gwara. (wschodniopol.) kantar, uździenica (bez wędzidła)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrotka, obróć

Wiktionary


obrobić

1. nadać czemuś kształt;
2. przygotować ziemię pod uprawę;
3. wykończyć brzegi tkaniny;
4. potocznie: obgadać;
5. potocznie: okraść kogoś lub coś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obrabiać)

 (1.1) dokonany od|obrabiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrɔbʲit͡ɕ, AS: obrobʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrabianie n., obrobienie n., obróbka ż.

Wiktionary


obrobienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrobić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbrɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: obrobʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrobić dk., obrabiać ndk.

 rzecz. obróbka ż., obrabiarka ż., obrabianie n.

Wiktionary


obróbka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) proces nadawania obiektowi założonych właściwości;

 (1.2) zespół czynności związanych z uprawą roli

Wiktionary

Obróbka – nadanie nowych cech przedmiotowi obrabianemu, zgodnie z założeniami technologicznymi, np. wymiarów, twardości, gładkości. Obróbka jest procesem przetwarzania surowca w końcowy produkt. Obróbki dokonuje się za pomocą narzędzi lub maszyn wytwórczych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Komputerowe programy graficzne są obecnie podstawowym narzędziem do obróbki zdjęć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrupka, AS: obrupka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrabiać ndk., obrobić dk.

 rzecz. obrobienie n., obrabianie n.

 przym. obróbczy, obróbkowy

 (1.1) rzecz. obrabiarka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrabianie, przetwarzanie

Wiktionary


obrócenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrócić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbruˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: obrucńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrócić dk., obracać ndk.

 rzecz. obrotowy mos., obrót m., obracanie n., obrotność ż., obrotówka ż.

 przym. obrotny, obrotowy

Wiktionary


obrócić

czasownik przechodni dokonany (ndk. obracać)

 (1.1) dokonany od|obracać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obróciłem aparat i zrobiłem zdjęcie pomnika w poziomie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrut͡ɕit͡ɕ, AS: obrućić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrotowy mos., obracanie n., obrócenie n., obrotówka ż.

 czas. obracać ndk.

 przym. obrotowy, obrotny

Wiktionary


obrocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od obrót

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie obrót, lecz tylko mały obrocik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrót m.

Wiktionary


obroczek

zdrobnienie od: obrok


SJP.pl


obrodzić

1. wydać obfity plon;
2. pojawić się lub wystąpić w dużej ilości


SJP.pl


obrodzony

taki, który się obrodził


SJP.pl


obrok

pasza dla koni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. pasza dla zwierząt pociągowych, zazwyczaj dla koni

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) przest. furaż

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) fodder

* esperanto: (1.1) furaĝo

* hiszpański: (1.1) forraje m., pienso m., pasto m.

* jidysz: (1.1) אָבראָק m. (obrok)

* kaszubski: (1.1) òbrok m., òbsëp m., òbsëpka ż., òbsëpańc m.

* nowogrecki: (1.1) ταγή ż., αλογοταγή ż.

źródła.

== obrok (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) posiłek

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbrɔk, AS: obrok

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. furaż

Wiktionary


obromino

Obromino – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Pyrzyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. Położona jest na południowy zachód od Gór Lipowych, w sąsiedztwie Letnina.

Wikipedia


obrona

1. odpieranie napaści; bronienie;
2. strzeżenie kogoś lub czegoś przed niebezpieczeństwami ; ochrona;
3. coś, co stanowi osłonę przed niebezpieczeństwem;
4. działania wykonywane przez adwokata oskarżonego, zmierzające do wykazania niewinności lub zmniejszenia odpowiedzialności podejrzanego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przeciwdziałanie atakowi, chronienie się przed obcą agresją

 (1.2) wojsk. przeciwdziałanie atakowi zbrojnemu;

 (1.3) przeciwstawianie się zarzutom lub wrogim argumentom

 (1.4) praw. instytucja w procesie sądowym mająca na celu uchronienie oskarżonego przed wysoką karą

 (1.5) sport. część drużyny utrudniająca przeciwnikowi zdobywanie punktów

 (1.6) sport. działanie, które bezpośrednio zapobiega utracie bramki / punktu

 (1.7) szach. rodzaj debiutu, w którym o charakterze gry zadecydował szachista grający czarnymi

 (1.8) szach. przeciwdziałanie stracie figury lub pola na szachownicy

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po strzeleniu gola drużyna gości cofnęła się na swoją połowę i ograniczyła tylko do obrony.

 (1.1) Starszy pan twierdzi, iż ranił włamywacza w obronie własnej.

 (1.2) Pomimo przewagi liczebnej wrogich oddziałów obrona zamku się powiodła.

 (1.3) – Ma pan coś na swoją obronę? – Tak, wysoki sądzie, uderzyłem go, gdyż obrażał moją siostrę.

 (1.4) Czy obrona ma jakieś pytania do świadka?

 (1.5) Trener stwierdził, że obrona zespołu wymaga wzmocnień nowymi piłkarzami, bo drużyna traci zbyt wiele goli.

 (1.6) Napastnik minął obrońców i strzelił mocno, ale bramkarz popisał się świetną obroną i wybił piłkę na róg.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrɔ̃na, AS: obrõna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrońca mos., obrończyni ż., obronność ż., bronienie n.

 czas. bronić ndk., obronić dk.

 przym. obronny, obrończy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2,5) defensywa

 (1.3) usprawiedliwienie, uzasadnienie

 (1.5) formacja obronna

 (1.6) tylko o bramkarzu parada

Wiktionary


obrońca

1. ktoś, kto występuje w czyjejś obronie;
2. prawnik broniący oskarżonego; mecenas; adwokat;
3. gracz należący do grupy broniącej bramki na terenie pola bramkowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która broni, chroni przed czymś, wstawia się za kimś lub zajmuje się obroną czegoś przed zagrożeniem, krzywdą, napaścią itp.

 (1.2) praw. osoba, której pracą jest obrona interesów oskarżonego podczas sprawy karnej

 (1.3) sport. gracz broniący dostępu do bramki swojej drużyny

Wiktionary

  • obrońca – w prawie: pełnomocnik występujący w imieniu oskarżonego na podstawie udzielonego pełnomocnictwa lub decyzji sądu
  • obrońca – w piłce nożnej: zawodnik mający za zadanie zapobiegać atakom napastników przeciwnika na bramkę
  • rzucający obrońca – w koszykówce: pozycja w zespole
  • obrońca – w futbolu amerykańskim: zawodnik starający się szarżować przeciwnika niosącego piłkę
  • Obrońca – film
  • Obrońca – mob w grze komputerowej "Minecraft"

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obrońcy miasta musieli złożyć broń.

 (1.3) Ten piłkarz gra na pozycji obrońcy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrɔ̃j̃nt͡sa, AS: obrõĩ ̯nca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrona ż., obronienie n., bronienie n.

:: fż. obrończyni ż.

 czas. bronić ndk., obronić dk., wybronić dk.

 przym. obronny, obrończy

 przysł. obronnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) adwokat, rzecznik

 (1.3) defensor

Wiktionary


obrończyni

1. kobieta upoważniona do obrony oskarżonego w sądzie;
2. kobieta broniąca coś lub kogoś przed napaścią, zarzutami, jakimś zagrożeniem


SJP.pl


obronić

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obronić

Wiktionary


obronienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obronić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrońca mos.

 czas. obronić

Wiktionary


obronniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obronny


SJP.pl


obronno-obserwacyjny

służący do obrony i obserwacji


SJP.pl


obronność

Obronność – dziedzina bezpieczeństwa narodowego obejmująca przeciwstawianie się zagrożeniom polityczno-militarnym przy wykorzystaniu zorganizowanych w system wojskowych i cywilnych zasobów państwa. W praktyce obronność oznacza możliwość odparcia agresji oraz przygotowania państwa do działalności obronnej.

Wikipedia


obronnościowy

obronność


SJP.pl

Patrz:

obronność

obronny

1. służący do obrony;
2. stanowiący obronę przed atakiem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który stanowi obronę przed atakiem; taki, który służy do obrony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W celach obronnych osadnicy wybrali tereny wysoko położone.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrɔ̃nːɨ, AS: obrõ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrona ż., obronność ż., obrońca m., obrończyni ż.

 czas. bronić ndk., obronić dk.

 przym. obrończy

 przysł. obronnie

Wiktionary


obróść

1. rosnąc, pokryć coś, wyrosnąć dokoła czegoś;
2. pokryć się warstwą czegoś;
3. zyskać, zgromadzić dużo czegoś


SJP.pl


obrosnąć

1. rosnąc, pokryć coś, wyrosnąć dokoła czegoś;
2. pokryć się warstwą czegoś;
3. zyskać, zgromadzić dużo czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obrastać)

 (1.1) wyrosnąć dokoła czegoś; rosnąc, pokryć coś

 (1.2) pokryć się warstwą czegoś

 (1.3) zdobyć, zgromadzić dużo czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bluszcz, który zasadziliśmy kilka lat temu, obrósł już prawie całą ścianę domu.

 (1.2) Przez święta zjadłem tyle, że brzuch mi obrósł tłuszczem.

 (1.3) Dzięki swojej zaradności i sumienności szybko obrósł w majątek i znaczenie w swoim mieście.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrɔsnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: obrosnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obróść dk., obrastać ndk.

 rzecz. obrośnięcie

 przym. obrosły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) obróść

Wiktionary


obrośnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrosnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbrɔɕˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: obrośńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrosnąć

Wiktionary


obrośnięty

1. rosnąc, pokryć coś, wyrosnąć dokoła czegoś;
2. pokryć się warstwą czegoś;
3. zyskać, zgromadzić dużo czegoś


SJP.pl


obrostka

obrostka murówka - gatunek pszczoły z rodziny miesierkowatych


SJP.pl

Obrostka (Dasypoda) – rodzaj pszczół z rodziny spójnicowatych (Melittidae). Charakteryzują się silnie owłosionym ciałem. Tylne golenie samic wyposażone w gęste szczoteczki, na których zbierany jest pyłek. Wszystkie gatunki zakładają swoje gniazda w wykopanych przez siebie norkach w ziemi. Norki obrostek są dość głębokie (u obrostki letniej to ok. 40–60 cm), głębsze od należących do tej samej rodziny spójnic (Melitta) i skrócinek (Macropis).

Wikipedia


obrostnica

krzew lub drzewo z rodziny wiązowatych, uprawiane dla wysokogatunkowego, bardzo twardego drewna, występujące głównie w umiarkowanej i międzyzwrotnikowej strefie półkuli północnej; wiązowiec


SJP.pl

Anaptychia Körb. (obrostnica) – rodzaj grzybów z rodziny obrostowatych (Physciaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.

Wikipedia


obrosły

1. porośnięty, pokryty warstwą czegoś; obrośnięty, zarośnięty;
2. w przenośni: obrosły dostatkiem, pieniędzmi itp. - taki, który się wzbogacił, nagromadził jakieś dobra


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który został pokryty czymś rosnącym lub nawarstwiającym się

 (1.2) taki, z którym coś połączyło się nierozłącznie

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od obrosnąć

 (2.2) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od obróść

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na razie siedziałam na drewnianych, rozchwierutanych schodach ogromnej, przeszklonej werandy z częściowo powybijanymi szybami, obrosłej pajęczyną i zagraconej, jak i całe wnętrze domostwa.

 (1.2) Zgromadzeni na terenie dawnej Stoczni Gdańskiej widzowie odbędą wraz z tytułowym bohaterem symboliczną podróż do miejsca niegdyś znanego i bliskiego, obrosłego w historyczne skojarzenia i stereotypy, dziś opuszczonego i wymagającego świeżego spojrzenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrost m.

 czas. obrastać ndk., obrosnąć dk., obróść dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrosły chwastami / kurzem / mchem / trawą / pajęczyną

 (1.2) obrosły legendą / tradycją • obrosły w mity

Wiktionary


obrót

1. pokonanie pewnej odległości po torze kołowym wokół osi obrotu;
2. zmiana położenia względem pewnej osi obrotu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ruch zmieniający kierunek, w jakim zwrócony jest obiekt materialny

 (1.2) geom. odwzorowanie geometryczne, jedna z izometrii, obok przesunięcia i symetrii;

 (1.3) ekon. transakcje kupna-sprzedaży oraz wymiany towaru;

 (1.4) ekon. księg. sumaryczna wartość obrotu (1.3)

 (1.5) inform. obrót o n\; miejsc: działanie, polegające na zmianie pozycji wszystkich bitów w taki sposób, że bit o indeksie i\; znajdzie się na pozycji (i + n)\mod k, gdzie k\; to liczba bitów w danym słowie;

 (1.6) pot. blp. w złożeniu z przymiotnikiem: prędkość pracy silnika lub urządzenia zawierającego silnik, przen. prędkość pracy człowieka, instytucji

 (1.7) pot. kierunek, w jakim zmierza dana sprawa, rozmowa

Wiktionary

Obrót – izometria parzysta płaszczyzny lub przestrzeni, mająca przynajmniej jeden punkt stały.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Walc wiedeński ma tylko pięć figur: obrót w prawo, obrót w lewo, krok zmienny, natural fleckerl i reverse fleckerl.

 (1.2) Obrót zachowuje długości i kąty wewnątrz obracanej figury.

 (1.3) Obrót bezgotówkowy polega na regulowaniu płatności za pośrednictwem banków.

 (1.4) Wzrosły obroty w handlu zagranicznym.

 (1.5) Obrót w prawo jest realizowany za pomocą instrukcji ROR.

 (1.6) Jestem śpiący, wszystko robię na zwolnionych obrotach.

 (1.7) Nie podoba mi się obrót, jaki przyjęły te negocjacje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbrut, AS: obrut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrotnik m., obrotnica ż., obrotność ż., obracanie n., obrócenie n.

 przym. obrotowy, obrotny

 przysł. obrotowo

 czas. obracać (się)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rotacja, młyniec, piruet

 (1.3) transakcje, handel

 (1.4) utarg, wolumen

 (1.5) rotacja

 (1.7) kierunek, bieg

Wiktionary


obrotnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kolej. urządzenie służące do zmiany kierunku pojazdu dokonywanej przez obrót platformaatformy, na której pojazd stoi;

Wiktionary

  • obrotnica kolejowa
  • obrotnica samochodowa
  • obrotnica statków
  • obrotnica satelitarna (anteny satelitarnej)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najczęściej obrotnice można zobaczyć przed wjazdem do hangarów lokomotywowni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbrɔtʲˈɲit͡sa, AS: obrotʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrotówka ż., obrót mrz., obrotowy

 przym. obrotowy

Wiktionary


obrotniej

stopień wyższy od przysłówka: obrotnie


SJP.pl


obrotniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obrotny


SJP.pl


obrotnik

jeden z kręgów szyjnych, umożliwiający obracanie głowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) anat. drugi kręg szyjny;

Wiktionary

Kręg obrotowy, obrotnik (łac. axis) – drugi kręg szyjny kręgosłupa kręgowców, mający tzw. ząb odchodzący od trzonu ku górze, w którym obraca się pierwszy kręg szyjny – kręg szczytowy. Obrotnik ma grube i silne blaszki, a jego otwór kręgowy jest duży, lecz mniejszy niż kręgu szczytowego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔbˈrɔtʲɲik, AS: obrotʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obracać (się)

 rzecz. obrót

 przym. obrotowy, obrotny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kręg obrotowy

Wiktionary


obrotność

potocznie: zaradność życiowa; przedsiębiorczość, rezolutność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest obrotny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrót m., obracanie n., obrócenie n.

 przym. obrotny

Wiktionary


obrotny

1. potocznie: odznaczający się sprytem i życiową zaradnością; przedsiębiorczy, rezolutny;
2. dawniej:
a) poruszający się szybko i zwinnie;
b) dający się łatwo obracać


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odznaczający się sprytem i zaradnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do nowego miasta ściągali przemysłowcy i kupcy, urzędnicy, lekarze, ludzie wykształceni albo tylko obrotni.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrócić dk., obracać ndk.

 rzecz. obracanie n., obrotnik m., obrót m., obrócenie n., obrotowy m., obrotówka ż., obrotność ż.

 przym. obrotowy

 przysł. obrotowo

Wiktionary


obrotomierz

miernik prędkości obrotowej, wyskalowany zazwyczaj w ilości obrotów na minutę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. lotn. mot. przyrząd mierzący liczbę obrotów danego urządzenia, pojazdu lub maszyny

Wiktionary

Tachometr – urządzenie służące do pomiaru prędkości poruszającego się ciała lub substancji (z grec. tachos – prędkość, metron – mierzyć). Najczęściej spotykaną postacią tachometru jest tachometr mierzący prędkość obrotów wału napędowego w silniku lub w maszynie. Tradycyjnie odczyt jest w postaci analogowej, ale wskaźniki cyfrowe są coraz częściej spotykane. Obrotomierz to miernik prędkości obrotowej i bywa utożsamiany z tachometrem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzięki obrotomierzowi kierowca może optymalnie wykorzystywać osiągi pojazdu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tachometr

Wiktionary


obrotowa

1. dotyczący ruchu wokół własnej osi;
2. mający możliwość obracania się;
3. związany z obrotem pieniędzy


SJP.pl


obrotówka

1. księga bilansów brutto; księga do sprawozdań za krótki okres, np. bilansów dziennych, miesięcznych;
2. scena obrotowa w teatrze;
3. sztuczna przynęta wędkarska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teatr. pot. scena obrotowa

 (1.2) hand. pot. księga bilansów brutto

 (1.3) hand. pot. księga do sprawozdań za krótki okres

 (1.4) wędk. rodzaj błystki

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obrót mrz., obrotnik m., obrotnica ż., obracanie n., obrócenie n., naobracanie n., poobracanie n., wyobracanie n., obrotowy

 przym. obrotowy, obrotny

 przysł. obrotowo

 czas. obracać ndk., obrócić dk., naobracać dk., poobracać dk., wyobracać dk.

Wiktionary


obrotowy

1. dotyczący ruchu wokół własnej osi;
2. mający możliwość obracania się;
3. związany z obrotem pieniędzy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) fiz. związany z ruchem dookoła osi, obracania

 (1.2) techn. taki, który może się obracać; obracający się

 (1.3) ekon. związany z gotówkowym albo towarowym obrotem w przedsiębiorstwach

 (1.4) polit. iron. taki, który często dokonuje zmiany swojej orientacji politycznej

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) sport. zawodnik w piłce ręcznej, który gra bezpośrednio przed linią pola bramkowego, pomiędzy obrońcami drużyny przeciwnej;

Wiktionary

Obrotowy (spotyka się także nazwę kołowy) – zawodnik w piłce ręcznej, który gra bezpośrednio przed linią pola bramkowego, pomiędzy obrońcami drużyny przeciwnej. Jego funkcją jest oczekiwanie na piłkę, tak by po jej złapaniu od razu obrócić się (stąd nazwa) i wykonać rzut na bramkę. Ma on także na celu pomagać bocznym rozgrywającym, np. robiąc tzw. zasłonę (tj. zasłonić obrońcę drużyny przeciwnej, aby rozgrywający mogli go minąć i rzucić do bramki) lub powodując zwiększenie przestrzeni do gry oraz dezorganizując współpracę i dezorientując obrońców drużyny przeciwnej. Zawodnika kołowego kryje się za sobą, a nie tak jak wszystkich innych graczy przed sobą. Może także grać z tyłu, wspomagając rozgrywających.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomiar prędkości obrotowej trzpienia dał wynik 7926,2 obr./min ±0,1.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbrɔˈtɔvɨ, AS: obrotovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrót m., obracanie n., obrotnik m., obrócenie n., obrotówka ż., obrotnica ż.

:: fż. obrotowa ż.

 czas. obracać ndk., obrócić dk.

 przysł. obrotowo

 przym. obrotny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) koniunkturalny, oportunistyczny, zmienny; rzad. piwotalny

 (2.1) kołowy

Wiktionary


obrów

Obrów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Kiełczygłów.

Wikipedia


obrowiec

2 miejscowości w Polsce:

  • Obrowiec – wieś w woj. lubelskim, w pow. hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów
  • Obrowiec – wieś w woj. opolskim, w pow. krapkowickim, w gminie Gogolin

Wikipedia


obrowo

1. nazwa kilku wsi i osad w Polsce;
2. jezioro w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Obrowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Obrowo
  • Obrowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. tucholskim, w gminie Kęsowo
  • Obrowo – osada leśna w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka
  • Obrowo – osada w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Miastko
  • Obrowo – osada w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Obrzycko

Wikipedia


obrowski

przymiotnik od: Obrowo


SJP.pl


obroża

1. opaska zakładana psu na szyję, umożliwiająca prowadzenie go na smyczy, trzymanie na łańcuchu;
2. pas sierści albo piór innej barwy otaczający szyję niektórych ssaków lub ptaków; kołnierz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) taśma albo łańcuszek zapinany na szyi zwierzęcia domowego

Wiktionary

Obroża – zazwyczaj taśma albo łańcuszek zapinany na szyi zwierzęcia, najczęściej psa, rzadziej kota, fretki domowej i innych. Istnieje wiele rodzajów obroży, np. obroża łańcuszkowa, obroża taśmowa, obroża skórzana, obroża uzdowa, kolczatka itd.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nasz szczeniak już dorasta, więc trzeba kupić mu obrożę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈrɔʒa, AS: obroža

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrożowanie n.

:: zdrobn. obróżka ż.

 czas. obrożować, zaobrożować

 przym. obrożowy, obrożny

Wiktionary


obrozek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obrazek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tyn obrozek, coś namalowoł, je ónaki.

Wiktionary


obrożnik

1. rodzaj ssaków z rodziny chomikowatych;
2. rodzaj ptaków śpiewających z podrzędu tyrankowców


SJP.pl

Obrożnik (Dicrostonyx) – rodzaj ssaków z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Wikipedia


obrożny

1. o zwierzętach lub ptakach: mający szyję otoczoną pasem sierści lub piór innej barwy;
2. dawniej: mający obrożę, np. pies obrożny;
3. leming obrożny - gryzoń z rodziny nornikowatych; leming śnieżny;
4. żwirowiec obrożny - gatunek owadożernego ptaka z rodziny żwirowcowatych; żwirowiec łąkowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający wokół szyi pas innej barwy

 (1.2) daw. w obroży, z założoną obrożą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obroża ż.

Wiktionary


obrożowy

twardzioszek obrożowy - gatunek grzybów z rodziny twardzioszkowatych


SJP.pl


obrubniki

Obrubniki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Dobrzyniewo Duże.

Wieś królewska w starostwie knyszyńskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku. Do 1954 roku istniała gmina Obrubniki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wikipedia


obrumieniać

przypiekać lub podsmażać jedzenie ze wszystkich stron na kolor jasnobrązowy


SJP.pl


obrumienić

przypiec lub podsmażyć jedzenie ze wszystkich stron na kolor jasnobrązowy


SJP.pl


obrus

nakrycie na stół jadalny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wykończony i zazwyczaj zdobiony materiał używany do przykrycia jadalnego stołu;

Wiktionary

Obrus – tkanina lub dzianina, używane do przykrycia stołu, zwykle na czas posiłków. Pełni funkcję dekoracyjną i ochronną.

Obrusy wykonane są z tkanin jedwabnych, lnianych lub bawełnianych, a także z tkanin sztucznych (tzw. obrusy plamoodporne) w jednolitych kolorach, różnokolorowe, ze wzorami żakardowymi, drukowane lub haftowane, a bardziej dekoracyjne z koronek. Na uroczyste okazje przeważnie wykorzystuje się białe obrusy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ubrał się i poszedł do sąsiednich pokojów przechodząc przez stołowy, w którym wisząca u sufitu lampa rozrzucała ostre, białe światło na stół okrągły, nakryty obrusem i zastawiony filiżankami, i na samowar błyszczący.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbrus, AS: obrus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brus m.

:: zdrobn. obrusik m., obrusek m.

 przym. obrusowy

 czas. bruszyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. łobrus, tisztuch.

Wiktionary


obrusik

zdrobnienie od: obrus (nakrycie na stół)


SJP.pl


obruszać

poczuć się czymś dotkniętym


SJP.pl


obruszony

1. rozchwiać coś, co mocno w czymś tkwi; obluzować;
2. obruszyć się - wyrazić oburzenie, niezadowolenie


SJP.pl


obruszyć

1. rozchwiać coś, co mocno w czymś tkwi; obluzować;
2. obruszyć się - wyrazić oburzenie, niezadowolenie


SJP.pl


obryć

1. potocznie: zryć dookoła czegoś;
2. obryć lub obryć się - w środowisku uczniowskim, studenckim: nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć, obkuć się, wykuć, wykuć się


SJP.pl


obrycki

przymiotnik od: Obryte


SJP.pl


obrypać

regionalnie: odrapać, obłupać (np. tynk, mur)


SJP.pl


obrypywać

regionalnie: obłupywać, odrapywać (np. tynk, mur)


SJP.pl


obrys

linia obwodząca przedmiot w określonej płaszczyźnie przekroju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zarys, kontury czegoś

 (1.2) linia obwodząca dany przedmiot w określonej płaszczyźnie przekroju

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbrɨs, AS: obrys

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrysowanie n., obrysowywanie n.

 czas. rysować, obrysować dk., obrysowywać ndk.

 przym. obrysowy

Wiktionary


obrysowy

obrys


SJP.pl

Patrz:

obrys

obryte

1. potocznie: zryć dookoła czegoś;
2. obryć lub obryć się - w środowisku uczniowskim, studenckim: nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć, obkuć się, wykuć, wykuć się


SJP.pl

  • Obryte – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nur
  • Obryte – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Obryte
  • Obryte – kolonia w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Obryte
  • Obryte – gmina wiejska w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim
  • Obryte – dawna gromada w powiecie pułtuskim w województwie warszawskim

Wikipedia


obrytki

W Polsce
  • Obrytki – wieś w woj. podlaskim, w pow. grajewskim, w gminie Szczuczyn
  • Obrytki – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Przytuły
  • Obrytki – gromada

Wikipedia


obryty

1. potocznie: zryć dookoła czegoś;
2. obryć lub obryć się - w środowisku uczniowskim, studenckim: nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć, obkuć się, wykuć, wykuć się


SJP.pl


obryw

1. gwałtowne odpadnięcie ściany skalnej, nawisu lodowego itp.;
2. miejsce powstałe przez oberwanie się materiału skalnego;
3. oberwany kawał skały lub lodu;
4. potocznie:
a) pobicie; lanie, manto;
b) ostre upomnienie lub ostra krytyka; bura, obskok, ochrzan, opieprz;
c) korzyść uzyskana dodatkowo w stosunku do zarobków


SJP.pl

Obryw – gwałtowne oderwanie się mas skalnych od stromego, urwistego stoku, częste przy trzęsieniach ziemi. Najczęściej przyjmuje formę lawiny kamiennej. Przykładem są Wantule w Dolinie Miętusiej w Tatrach. U podnóża stoku lub ściany skalnej powstaje duże nagromadzenie bloków skalnych, tworzące bezładne blokowisko, tzw. piarg. Piargi występują bądź w obrębie ścian skalnych (np. w żlebach), bądź u ich podnóża, gdzie tworzą stożki, hałdy i pokrywy usypiskowe. Składają się z materiału o różnej frakcji, od żwiru, przez kamienie po wielkie bloki skalne. Obrywy są naturalnym procesem geodynamicznym, stanowiącym olbrzymie zagrożenie dla ludzi oraz infrastruktury. W Polsce wiele dróg jest zagrożonych obrywami, a miejsca ich występowania oznaczane są przy pomocy znaku drogowego „Uwaga spadające odłamki skalne”.

Wikipedia


obrywek

oddarty, urwany kawałek czegoś; strzępek


SJP.pl


obrywka

(zwykle w liczbie mnogiej) dawniej, potocznie: to, co przypadło komuś w zysku, dostało się w udziale; dodatkowy dochód, zysk


SJP.pl


obrywy

1. gwałtowne odpadnięcie ściany skalnej, nawisu lodowego itp.;
2. miejsce powstałe przez oberwanie się materiału skalnego;
3. oberwany kawał skały lub lodu;
4. potocznie:
a) pobicie; lanie, manto;
b) ostre upomnienie lub ostra krytyka; bura, obskok, ochrzan, opieprz;
c) korzyść uzyskana dodatkowo w stosunku do zarobków


SJP.pl


obryzg

chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


obryzgnąć

rzadko: obryzgać, ochlapać; obryznąć


SJP.pl


obryznąć

rzadko: obryzgać, ochlapać; obryzgnąć


SJP.pl


obrządeczek

zdrobnienie od: obrządek


SJP.pl


obrządek

1. ustalony tryb czynności podczas jakiejś uroczystości; ceremonia;
2. codzienne prace gospodarskie, zwłaszcza związane z hodowlą zwierząt; oporządzenie;
3. wyznanie religijne;
4. liturgia w ramach tego wyznania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kult. porządek uroczystych obchodów

 (1.2) pot. stały powtarzający się rytm prac gospodarskich

 (1.3) rel. ryt w ramach jednej rodziny liturgicznej

 (1.4) rel. publiczny akt religijny, również jego porządek

 (1.5) rel. wyznanie w ramach jednej religii

 (1.6) przen. rytuał

Wiktionary

Obrządek (także ryt liturgiczny albo liturgia) – utrwalony specyficzny sposób sprawowania liturgii, charakterystyczny dla danego regionu.

W chrześcijaństwie obrządek stanowi odzwierciedlenie duchowości – nauki, tradycji – danego kościoła sui iuris, ich zewnętrzną formę. Pojęcie obrządku obejmuje zazwyczaj również rozwiązania z zakresu organizacji kościoła, organizacji roku liturgicznego i podobnych zagadnień.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) - Była w nim jakaś ogromna siła. Żegnał syna, widać było, jak bardzo cierpi, ale spokojnie jak gospodarz pilnował obrządku - mówi.

 (1.2) Będę wychodził z nim o świcie, trochę pomagał w obrządku.

 (1.3) Dwóch księży jeździło po kraju i odprawiało ostatnie msze w obrządku ormiańskim.

 (1.3) Pochowano go w atmosferze skandalu, bo choć ostentacyjnie podkreślał swoją konwersję, spoczął na cmentarzu katolickim, ceremonia pogrzebowa odbyła się w obrządku katolickim, a nad trumną rozgorzała walka o to, kto ma prowadzić kondukt - ksiądz czy pastor?

 (1.4) Wzięli ślub według tradycyjnego obrządku żydowskiego.

 (1.5) Bo już co do pogrzebów, to różnie bywało, i na cerkiewnym cmentarzu spoczywali zgodnie obok siebie ludzie dwóch obrządków, a jednej wiary.

 (1.6) Picie kawy jest obrządkiem, który towarzyszy tu wszystkim kontaktom między ludźmi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrzędowość ż., obrzęd mrz.

 przym. obrzędowy

 przysł. obrzędowo

Wiktionary


obrządzać

wykonywać codzienne prace gospodarskie, szczególnie związane z hodowlą zwierząt domowych; oprzątać


SJP.pl


obrządzić

wykonać codzienne prace gospodarskie, szczególnie związane z hodowlą zwierząt domowych; oprzątnąć


SJP.pl


obrzański

przymiotnik od: Obra


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Obrą, dotyczący Obry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Obra ż.

Wiktionary


obrzask

nieprzyjemny smak czegoś skwaśniałego, sfermentowanego, zepsutego


SJP.pl


obrzębin

Obrzębin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Turek.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Obrzębin położony jest bezpośrednio przy zachodniej granicy Turku, przy drodze krajowej nr 72.

Wikipedia


obrzęd

szereg tradycyjnych praktyk towarzyszących uroczystości o charakterze religijnym, rodzinnym lub społecznym; rytuał; ceremonia; obrządek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) uporządkowany akt o znaczeniu symbolicznym, element uroczystości, wynikający z tradycji

Wiktionary

Obrzęd – zespół zakorzenionych w tradycji, najczęściej określonych przepisami, czynności i praktyk o znaczeniu symbolicznym, towarzyszących jakiejś uroczystości o charakterze związanym z charakterem społeczności. Obrzędy dzielimy na religijne i świeckie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poznajcie zwyczaje i obrzędy prawosławne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbʒɛ̃nt, AS: obžẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrzędowość ż., obrządek m., obrzędówka ż.

 przym. obrzędowy, obrządkowy

 przysł. obrzędowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ceremonia, obrządek, obyczaj

Wiktionary


obrzędowość

obrzęd


SJP.pl

Patrz:

obrzęd

obrzędowy

obrzęd


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający znaczenie obrzędu, związany z obrzędem, oparty na obrzędach

Wiktionary

Patrz:

obrzęd

Powiązane:

 rzecz. obrzęd m., obrządek m., obrzędowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kultowy, rytualny

Wiktionary


obrzędy

szereg tradycyjnych praktyk towarzyszących uroczystości o charakterze religijnym, rodzinnym lub społecznym; rytuał; ceremonia; obrządek


SJP.pl

Obrzęd – zespół zakorzenionych w tradycji, najczęściej określonych przepisami, czynności i praktyk o znaczeniu symbolicznym, towarzyszących jakiejś uroczystości o charakterze związanym z charakterem społeczności. Obrzędy dzielimy na religijne i świeckie.

Wikipedia


obrzęk

nabrzmienie tkanki ciała; miejsce opuchnięte; opuchlina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. nagromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej, powodujące zauważalne powiększenie narządu lub części ciała;

 (1.2) leśn. wada drewna ze zniekształceniami w postaci narośli, zgrubień, wybrzuszeń;

Wiktionary

Obrzęk (łac. oedema) – stwierdzane w badaniu fizykalnym gromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej i w jamach ciała. Powstaje na skutek zaburzenia równowagi między czynnikami dążącymi do zatrzymania płynu w naczyniach oraz czynników prowadzących do przedostawania się płynu poza ich światło. Obrzęk może być spowodowany zgromadzeniem przesięku lub wysięku.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. brzęknięcie n., obrzęklina ż., obrzękłość ż., obrzęknięcie n., obrzękowcowate nmos.

 czas. brzęknąć ndk., obrzękać ndk., obrzęknąć dk.

 przym. obrzękły, obrzęknięty, obrzękowy, przeciwobrzękowy, obrzękowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nabrzmienie, obrzęknięcie, obrzmienie, opuchlizna, puchlina, spuchnięcie

Wiktionary


obrzękać

powiększać się wskutek gromadzenia się w tkance płynu surowiczego; puchnąć, obrzmiewać


SJP.pl


obrzęki

nabrzmienie tkanki ciała; miejsce opuchnięte; opuchlina


SJP.pl

Obrzęk (łac. oedema) – stwierdzane w badaniu fizykalnym gromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej i w jamach ciała. Powstaje na skutek zaburzenia równowagi między czynnikami dążącymi do zatrzymania płynu w naczyniach oraz czynników prowadzących do przedostawania się płynu poza ich światło. Obrzęk może być spowodowany zgromadzeniem przesięku lub wysięku.

Wikipedia


obrzęknąć

spuchnąć wskutek nagromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzmieć


SJP.pl


obrzęknięcie

spuchnąć wskutek nagromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzmieć


SJP.pl


obrzęknięty

opuchnięty, nabrzmiały


SJP.pl


obrzękowcowate

rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców


SJP.pl

Obrzękowcowate (Physalacriaceae Corner) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).

Wikipedia


obrzękowcowaty

o cechach obrzękowcowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


obrzękowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z obrzękiem, dotyczący obrzęku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrzęk m.

Wiktionary


obrzękły

spuchnąć wskutek nagromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzmieć


SJP.pl


obrzeża

otaczać coś czymś wzdłuż brzegów


SJP.pl


obrzezać

usunąć część napletka


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obrzezywać)

 (1.1) książk. u mężczyzn: dokonać zabiegu usunięcia części napletka w celach leczniczych, higienicznych bądź estetycznych, a u żydów, muzułmanów oraz niektórych ludów afrykańskich i australijskich także ze względów rytualnych

 (1.2) książk. u kobiet: dokonać zabiegu częściowego lub całkowitego usunięcia łechtaczki, czasem także warg sromowych mniejszych ze względów religijnych lub estetycznych

czasownik zwrotny dokonany obrzezać się (ndk. obrzezywać się)

 (2.1) książk. ulec obrzezaniu, poddać się zabiegowi obrzezania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jezus został obrzezany osiem dni po urodzeniu (tradycyjne wspomnienie wypada więc 1 stycznia).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈʒɛzat͡ɕ, AS: obžezać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrzezanie n., obrzezywanie n., obrzezaniec m., rzeźnia ż., rzeźnik mos., obrzezek mrz., porzezanie n., rzez mrz., rzezactwo n., rzezacz mos., rzezak mos./mrz.

 czas. porzezać, obrzezywać ndk.

Wiktionary


obrzezanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. med. zabieg częściowego usunięcia napletka ze względów rytualnych, religijnych, leczniczych, higienicznych bądź estetycznych;

 (1.2) rel. med. zabieg częściowego lub całkowitego usunięcia łechtaczki, czasem także warg sromowych mniejszych, ze względów rytualnych, religijnych lub estetycznych wśród niektórych ludów afrykańskich;

Wiktionary

Obrzezanie (rzadziej cyrkumcyzja, łac. circumcisio, gr. περιτομή, peritomé „dokoła ciąć”) – zabieg usunięcia napletka chroniącego żołądź prącia zewnętrznych narządów płciowych mężczyzny, wykonywany głównie z powodów religijnych. Rzadziej z przyczyn medycznych, którymi jest, np. stulejka, załupek, nowotwór.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obrzezanie to najbardziej cywilizowana forma okaleczania męskich genitaliów, z jaką można się spotkać w różnych kulturach.

 (1.2) Rekonstrukcyjny zabieg chirurgiczny może pomóc kobietom poddanym żeńskiej wersji obrzezania uniknąć bólu i odzyskać satysfakcję z życia seksualnego – informuje „The Lancet”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʒɛˈzãɲɛ, AS: obžezãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrzezaniec m., rzezalnia ż., rzezak m., rzezacz m., rzez m., rzezaniec m., rzezanie n., rzeźnictwo n., rzeź ż., rzeźnia ż., obrzezany m., rzeźnik mos., obrzezek mrz., obrzezywanie n., porzezanie n., rzezactwo n., wyrzezanie n., zarzezanie n.

 czas. rżnąć, zarzezać, wyrzezać, porzezać, obrzezywać, rzezać ndk., obrzezać dk.

 przym. rzeźniczy, rzeźnicki, rzeźny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cyrkumcyzja

 (1.2) klitoridektomia, wyrzezanie

Wiktionary


obrzezaniec

mężczyzna lub chłopiec, na którym dokonano rytualnego obrzezania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obrzezany mężczyzna lub chłopiec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.

 czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.

Wiktionary


obrzeże

usunąć część napletka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wąski pas przy linii odgraniczającej dwie przestrzenie

 (1.2) okolice kończącego się zjawiska czy czynności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na obrzeżu miski znajdowała się skrzepnięta krew.

 (1.2) Temat rozpoczynającej się epoki racjonalizmu pozostawał na obrzeżach jego twórczości poetyckiej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈʒɛʒɛ, AS: obžeže

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brzeg m.

 przym. przybrzeżny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzeg, granica, kraniec, krawędź, kres, obwód, pogranicze, przygranicze, rąbek, skraj

Wiktionary


obrzezek

obrzezany napletek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. część oberznięta, odkrojona

 (1.2) daw. część członka męskiego, która u żydów i mahometan podlega rytualnemu obrzezaniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.

 czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrzynek, okrawek

 (1.2) napletek

Wiktionary


obrzeżenie

otoczyć coś czymś wzdłuż brzegów


SJP.pl


obrzeżny

ciągnący się wzdłuż brzegów czegoś


SJP.pl


obrzeżowy

obrzeże


SJP.pl

Patrz:

obrzeże

obrzeżyć

otoczyć coś czymś wzdłuż brzegów


SJP.pl


obrzezywać

dokonywać rytualnego odcięcia części napletka


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obrzezać)

 (1.1) niedokonany od|obrzezać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.

 czas. rzezać ndk., obrzezać dk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.

Wiktionary


obrzezywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zob. obrzezanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.

 czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.

Wiktionary


obrzmiały

napuchnięty, zniekształcony przez obrzęk


SJP.pl


obrzmieć

powiększyć się wskutek gromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzęknąć


SJP.pl


obrzmienie

powiększyć się wskutek gromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzęknąć


SJP.pl


obrzmiewać

powiększać się wskutek gromadzenia się w tkance płynu surowiczego; puchnąć, obrzękać


SJP.pl


obrzucanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrzucać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʒuˈt͡sãɲɛ, AS: obžucãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrzucać ndk., obrzucić dk.

 rzecz. obrzucenie n.

Wiktionary


obrzuszna

błona wyściełająca wewnętrzną ścianę jamy brzusznej i okrywająca większość znajdujących się w niej narządów; otrzewna


SJP.pl


obrzut

pierwsza, niewygładzona warstwa tynku wielowarstwowego; obrzutka


SJP.pl


obrzutka

pierwsza warstwa tynku wielowarstwowego; obrzut


SJP.pl

Obrzutka – pierwsza warstwa tynku wielowarstwowego wykonana w celu zwiększenia przyczepności narzutu tynkowego do podłoża. Zwykle wykonywana z rzadkiej, mocnej zaprawy cementowej.

Wikipedia


obrzyca

rzeka w Polsce, dopływ Odry


SJP.pl

Obrzyca (niem. Faule Obra) – rzeka, prawy dopływ Odry o długości 49,05 km i powierzchni dorzecza 1808 km².

Płynie przez Pojezierze Sławskie i Kotlinę Kargowską w województwie lubuskim. Wypływa z północnego krańca Jeziora Sławskiego, chociaż za jej początek przyjmuje się też Czernicę, jeden z dopływów Jeziora Sławskiego. Przepływa m.in. przez Konotop, Kargowę, Chwalim i Smolno Wielkie. Wpływa do Odry powyżej Cigacic.

Wikipedia


obrzycczanin

mieszkaniec Obrzycka (miasta w Polsce); obrzyczanin


SJP.pl


obrzycczanka

mieszkanka Obrzycka (miasta w Polsce); obrzyczanka


SJP.pl


obrzycki

przymiotnik od: Obrzycko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Obrzyckiem, dotyczący Obrzycka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Obrzycko mrz.

Wiktionary


obrzycko

przymiotnik od: Obrzycko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Obrzycko (niem. Obersitz) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, położone przy ujściu rzeki Samy do Warty.

Miasto stanowi odrębną jednostkę samorządu terytorialnego (gminę miejską). Obrzycko jest równocześnie siedzibą gminy wiejskiej Obrzycko. Restytucja Obrzycka w 1990 przez utworzenie odrębnej miejskiej gminy Obrzycko była błędem proceduralnym.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈbʒɨt͡skɔ, AS: obžycko

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obrzycki

Wiktionary


obrzyczanin

mieszkaniec Obrzycka (miasta w Polsce); obrzycczanin


SJP.pl


obrzyczanka

mieszkanka Obrzycka (miasta w Polsce); obrzycczanka


SJP.pl


obrzydlej

stopień wyższy od przysłówka: obrzydle


SJP.pl


obrzydlistwo

obrzydliwość, szkarada, coś ohydnego, odrażającego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) coś paskudnego, brzydkiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W toalecie powypisywała różne obrzydlistwa na drzwiach kabiny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrzydliwiec mos., obrzydliwość ż., obrzydzanie n., obrzydzenie n.

 czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.

 przym. obrzydliwy, brzydki

 przysł. obrzydliwie, brzydko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) paskudztwo, świństwo

Wiktionary


obrzydliwie

przysłówek

 (1.1) książk. w sposób budzący wstręt, niechęć, obrzydzenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten obornik obrzydliwie śmierdzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʒɨˈdlʲivʲjɛ, AS: obžydlʹivʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obrzydliwy, brzydki

 rzecz. obrzydlistwo n., obrzydzenie n., obrzydliwiec m., obrzydliwość

 przysł. brzydko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrażająco, ohydnie, wstrętnie

Wiktionary


obrzydliwiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba mająca w zwyczaju robienie rzeczy obrzydliwych; osoba oceniana negatywnie, wzbudzająca niesmak lub obrazę, obrzydzenie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʒɨˈdlʲivʲjɛt͡s, AS: obžydlʹivʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrzydlistwo n., obrzydliwość ż., obrzydzanie n., obrzydzenie n.

 czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.

 przym. obrzydliwy

 przysł. obrzydliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. gid., reg. śl. gizd.

Wiktionary


obrzydliwiej

stopień wyższy od przysłówka: obrzydliwie


SJP.pl


obrzydliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co obrzydliwe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrzydzanie n., obrzydzenie n., obrzydliwiec m., obrzydlistwo n.

 czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.

 przym. obrzydliwy

 przysł. obrzydliwie

Wiktionary


obrzydliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: obrzydliwy


SJP.pl


obrzydliwy

przymiotnik

 (1.1) książk. budzący odrazę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie będę jeść tej obrzydliwej owsianki.

 (1.1) Twoje wczorajsze zachowanie było obrzydliwe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʒɨˈdlʲivɨ, AS: obžydlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. obrzydliwie, brzydko

 rzecz. obrzydlistwo n., obrzydzenie n., obrzydliwiec m., obrzydliwość

 przym. brzydki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wstrętny, odrażający, podły, obmierzły

Wiktionary


obrzydzać

powodować u kogoś niechęć, wstręt do czegoś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) sprawiać, że ktoś czuje niechęć

Wiktionary


obrzydzenie

spowodować u kogoś niechęć, wstręt do czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrzydzić.

 (1.2) bardzo silne uczucie niechęci

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbʒɨˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: obžyʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obrzydlistwo n., obrzydliwiec m., obrzydliwość ż.

 czas. obrzydzić dk., obrzydzać ndk.

 przym. obrzydliwy, brzydki

 przysł. obrzydliwie, brzydko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odraza, wstręt, abominacja, awersja

Wiktionary


obrzydzić

spowodować u kogoś niechęć, wstręt do czegoś


SJP.pl


obrzydły

1. taki, który komuś obrzydł;
2. wstrętny, odrażający; obrzydliwy


SJP.pl


obrzygać

orzygać;
1. wulgarnie: pobrudzić wymiocinami; zarzygać;
2. potocznie: pobrudzić czymś bryzgającym; opryskać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obrzygiwać)

 (1.1) posp. zwymiotować na coś

czasownik zwrotny dokonany obrzygać się (ndk. obrzygiwać się)

 (2.1) posp. zwymiotować na siebie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj odkryłem, że ktoś obrzygał mi samochód…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈʒɨɡat͡ɕ, AS: obžygać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzygi nmos., rzygowiny nmos., rzyganie n., rzygnięcie n., rzygacz m., obrzyganie n.

 czas. porzygiwać, wyrzygiwać, rzygać dk., rzygnąć ndk., wyrzygać dk., obrzygiwać ndk., orzygać dk., narzygać dk., zarzygać dk., urzygać dk., zrzygać się dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posp. urzygać, zarzygać

Wiktionary


obrzyganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obrzygać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obrzygać dk.

Wiktionary


obrzygiwać

wymiotować na kogoś lub na coś


SJP.pl


obrzym

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. olbrzym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbʒɨ̃m, AS: obžỹm

Wiktionary

Powiązane:

 przym. olbrzymi

Wiktionary


obrzympany

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Poznań. mający nierówny i poszarpany brzeg

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obszarpany, postrzępiony, wystrzępiony

Wiktionary


obrzyn

broń palna z uciętą lufą; urzynek, urzyn, obrzynek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) broń zazwyczaj kłusownicza, karabin z obciętą lufą;

Wiktionary

Obrzyn – pierwotnie długa broń strzelecka, poddana modyfikacji poprzez jej znaczne skrócenie (dokonując obcięcia części lufy a niekiedy również kolby).

Do wytwarzania obrzynów wykorzystywane są najczęściej strzelby lub karabiny. Broń poddana takiej modyfikacji staje się bardzo poręczna (co może okazać się przydatne podczas walki na krótkich dystansach), jednak znaczne skrócenie lufy powoduje skrajne pogorszenie celności, donośności oraz zwiększenie rozrzutu. Dodatkowo obcięcie kolby uniemożliwia jej stabilne oparcie o ramię co w konsekwencji może okazać się problematyczne przy celowaniu oraz kontrolowaniu odrzutu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W cieniu drzew stał mężczyzna z wycelowanym we mnie obrzynem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbʒɨ̃n, AS: obžỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.

 czas. dorżnąć, przerzynać, przerżnąć

Wiktionary


obrzynek

1. broń palna z uciętą lufą; urzynek, urzyn, obrzyn;
2. obcięty kawałek czegoś; skrawek, obcinek


SJP.pl


obrzynki

1. broń palna z uciętą lufą; urzynek, urzyn, obrzyn;
2. obcięty kawałek czegoś; skrawek, obcinek


SJP.pl


obs.

skrót

 (1.1) = lotn. wojsk. obserwator

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) 26 lipca Członkowie Dęblińskiego Oddziału Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP zorganizowali na Cmentarzu Komunalnym w Dęblinie uroczystość dla upamiętnienia i oddania hołdu ppłk. pil. obs. Janowi Hryniewiczowi w 33. rocznicę Jego śmierci.

Wiktionary


obsada

1. zespół aktorów grających w filmie lub sztuce; obsadzenie aktorów w filmie lub sztuce;
2. grupa osób zajmujących wyznaczone stanowiska w danej placówce; obsadzenie osobami określonych stanowisk w danej placówce;
3. część urządzenia, w której osadzona jest jakaś inna część


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teatr. film. zespół ludzi, który wciela się w role w sztuce, filmie, przedstawieniu baletowym, kabaretowym, operowym itp.

 (1.2) umieszczenie kogoś na jakimś stanowisku

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsadzać, obsadzić

Wiktionary


obsadka

uchwyt do stalówki


SJP.pl

Obsadka (w niektórych regionach Polski nazywana "rączką") – uchwyt do stalówki. Jest to okrągły, czasem spłaszczony na końcu kołek, z kilkumilimetrowym półokrągłym wyżłobieniem na końcu. Wyżłobienie to jest przeznaczone do wciśnięcia i w miarę trwałego obsadzenia w nim stalówki (stąd nazwa). Kształt obsadki bywa bardzo wymyślny i ozdobny, a materiały, z których jest wykonana bywają niekiedy kosztowne. Może być to np., prócz drewna najróżniejszych gatunków, również szkło, metal, róg i kość słoniowa. W XX wieku obsadki powszechnego użycia były wykonywane najczęściej z tworzyw sztucznych.

Wikipedia


obsadnik

gruby justunek żeliwny służący do wypełniania w formie drukarskiej marginesów i świateł w tekście; szteg


SJP.pl


obsadzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsadzić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsadzić

Wiktionary


obsadzić

czasownik

 (1.1) ogrod. posadzić rośliny na jakiejś wyznaczonej powierzchni

 (1.2) film. teatr. dać rolę w jakimś przedstawieniu, filmie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wysypywali z dachu śmiecie na podwórko i sikali na świeżo obsadzone rabatki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpˈsad͡ʑit͡ɕ, AS: opsaʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsadzenie n., obsada ż.

 czas. obsadzać ndk.

Wiktionary


obscena

nieprzyzwoite, sprośne rzeczy


SJP.pl


obsceniczność

nieprzyzwoitość, sprośność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co obsceniczne, bezwstydne, wulgarne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) …wszystko to inscenizowane jest dokładnie w ten sam sposób, jak seks w pornografii, to znaczy bez przekonania, z tą samą wymęczoną obscenicznością.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpst͡sɛ̃ˈɲit͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: opscẽńičność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obsceniczny

 przysł. obscenicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezwstydność, grubiańskość, niecenzuralność, nieprzyzwoitość, niestosowność, niewybredność, ordynarność, pikantność, plugawość, pospolitość

Wiktionary


obsceniczny

rażący, nieprzyzwoity, sprośny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieprzyzwoity, nieodpowiedni do pokazywania w miejscach publicznych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Znana aktorka wykonała obsceniczny gest.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpst͡sɛ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: opscẽńičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obscena, obsceniczność ż.

 przysł. obscenicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezwstydny, niecenzuralny, nieprzyzwoity, nieskromny, niestosowny, niewybredny, ordynarny, pikantny, wulgarny, sprośny; książk. nieobyczajny; przest. bezecny, nieprzystojny, wszeteczny, zbereźny

Wiktionary


obsedować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) daw. narzucać się, prześladować, natrętnie przeszkadzać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pan Kwetko volens nolens zapłacił mi talara, bo go chorąży obsedował bez ustanku; i poszliśmy z księdzem kapelanem do jego kwatery na zwyczajny spoczynek.

Wiktionary


obselitofobia

irracjonalny lęk przed byciem gorszym od innych z powodu posiadania gorszego telefonu komórkowego


SJP.pl


obserwabla

operator hermitowski definiowany w mechanice kwantowej, reprezentujący pewną mierzalną wielkość fizyczną


SJP.pl

Obserwabla – operator hermitowski (samosprzężony) definiowany w mechanice kwantowej, reprezentujący pewną mierzalną wielkość fizyczną.

Przydatność operatorów hermitowskich wynika stąd, że ich wartości własne są liczbami rzeczywistymi i z tej racji mogą określać wyniki pomiarów fizycznych.

Wikipedia


obserwable

operator hermitowski definiowany w mechanice kwantowej, reprezentujący pewną mierzalną wielkość fizyczną


SJP.pl


obserwacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dokładne przyglądanie się czemuś lub komuś, celowe zauważanie jego ruchów lub czynów

 (1.2) sformułowanie powstałe w wyniku obserwacji (1.1)

 (1.3) med. okres spędzany przez pacjenta w szpitalu, w którym poddawany jest badaniom

Wiktionary

  • obserwacja (metoda badawcza)
  • obserwacja (nauki społeczne)
  • obserwacja (statystyka)
Zobacz też
  • Artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od „Obserwacja”

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W dole było aż zielono od lasów i granatowo od radiowozów, ale przy uważniejszej obserwacji okazywało się, że oba kolory jakoś się nie zlewają.

 (1.2) Wszystkie moje rzeczy ze starego zakątka przepadły lub zostały zniszczone. Nie ocalała ani jedna stronica spisywanych z takim trudem obserwacji i wniosków.

 (1.3) Elza w szoku została w szpitalu na obserwacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpsɛrˈvat͡sʲja, AS: opservacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obserwator m., obserwatorka ż., obserwatorium n., obserwowalność ż., obserwowanie n., zaobserwowanie n.

 czas. obserwować ndk., zaobserwować dk.

 przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny

 przysł. obserwacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ogląd

 (1.2) spostrzeżenie

Wiktionary


obserwacyjny

przymiotnik

 (1.1) służący obserwacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obserwacja ż., obserwator mos., obserwatorka ż., obserwatorium n., obserwowanie n.

 czas. zaobserwować, obserwować dk.

 przym. obserwowalny

Wiktionary


obserwanci

członek zakonu, zachowującego surowe, pierwotne reguły


SJP.pl

Zakon Braci Mniejszych Obserwantów (obserwanci) – nurt obserwancki w Zakonie Braci Mniejszych, zwanych franciszkanami. Wspólnota zakonna została założona w 1209 przez św. Franciszka z Asyżu. Zakon ów został podzielony w 1517 roku na Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych oraz Zakon Braci Mniejszych.

Wikipedia


obserwancja

1. ścisłe przestrzeganie pewnych reguł, praw;
2. reguła zakonna


SJP.pl

Wikipedia


obserwancki

dotyczący obserwanta


SJP.pl


obserwant

członek zakonu, zachowującego surowe, pierwotne reguły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. hist. członek Zakonu Braci Mniejszych Obserwantów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obserwanci zachowali zrzeczenie się własności wspólnotowej, rezygnując ze stałych dochodów i dóbr ziemskich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obserwancja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) franciszkanin, minoryta, brat mniejszy, bernardyn, alkantaryn, amadeita

Wiktionary


obserwantka

obserwant


SJP.pl

Patrz:

obserwant

obserwator

1. osoba obserwująca coś, badająca coś; świadek; widz;
2. przedstawiciel państwa lub organizacji międzynarodowej wysłany oficjalnie do śledzenia przebiegu ważnych wydarzeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba dokładnie przyglądająca się czemuś, wnikliwie obserwująca coś

 (1.2) polit. przedstawiciel państwa lub organizacji oficjalnie wysłany w celu śledzenia i zdawania relacji z istotnych wydarzeń

 (1.3) wojsk. żołnierz śledzący działania wojenne w różnych fazach walki

 (1.4) nauk. pracownik naukowy badający przez obserwację zjawiska przyrody

 (1.5) daw. człowiek przestrzegający zwyczajów

Wiktionary

  • Obserwator – żołnierz
  • Obserwator – tygodnik lokalny ukazujący się na terenie powiatu tureckiego oraz gminy Uniejów
  • Obserwator Lokalny – tygodnik ukazujący się na terenie miasta Dębicy oraz okolicznych gmin
  • Obserwator – wzorzec należący do grupy wzorców czynnościowych
  • Obserwator – amerykański miniserial z 2022 r.
  • Obserwator – film

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔpsɛrˈvatɔr, AS: opservator

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obserwować, zaobserwować

 przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny

 rzecz. obserwacja ż., obserwowanie n., obserwatorka ż., obserwatorium n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) widz, świadek

 (1.5) obserwant

Wiktionary


obserwatorium

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce lub budowla do obserwowania czegoś, zwykle placówka naukowa;

Wiktionary

Obserwatorium – placówka naukowa wyposażona w urządzenia służące do prowadzenia systematycznych badań i obserwacji astronomicznych, meteorologicznych, geomagnetycznych, sejsmograficznych itp.; także: budynek, w którym mieści się taka placówka. Dawniej słowem obserwatorium określany był również dowolny punkt, miejsce lub pomieszczenie, z którego była dokonywana obserwacja.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔpsɛrvaˈtɔrʲjũm, AS: opservatorʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obserwowanie n., obserwator m., obserwatorka ż., obserwacja ż.

 czas. obserwować ndk., zaobserwować dk.

 przym. obserwacyjny, obserwowalny

Wiktionary


obserwatorka

1. kobieta obserwująca coś, badająca coś; świadek; widz;
2. przedstawicielka państwa lub organizacji międzynarodowej wysłana oficjalnie do śledzenia przebiegu ważnych wydarzeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: obserwator

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpsɛrvaˈtɔrka, AS: opservatorka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obserwator, obserwacja, obserwatorium, obserwowanie

 przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny

 przysł. obserwacyjnie

 czas. obserwować, zaobserwować

Wiktionary


obserwować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) uważnie, przez dłuższy czas przyglądać się czemuś

 (1.2) spostrzegać

 (1.3) fiz. w mechanice kwantowej: dokonywać pomiaru

 (1.4) inform. otrzymywać informacje o określonych zdarzeniach

czasownik zwrotny niedokonany obserwować się

 (2.1) przyglądać się sobie samemu

 (2.2) obserwować (1.1) wzajemnie jeden drugiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obserwował ich zza drzewa, gotów do natychmiastowej ucieczki.

 (1.2) Obserwuję niepokojące zjawisko malejącej frekwencji na wykładach.

 (1.3) Nie da się obserwować układu kwantowego, nie wpływając na jego stan.

 (1.4) Keylogger obserwuje zdarzenia klawiatury, rejestruje je i przesyła do hackera.

 (2.1) Obserwuję się czasem krytycznie. To pomaga zachować dystans do samego siebie.

 (2.2) Obserwowali się jak dwa koty, niepewni intencji tego drugiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpsɛrˈvɔvat͡ɕ, AS: opservovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zaobserwować

 rzecz. obserwowanie n., obserwacja, obserwator, obserwatorka, obserwatorium

 przym. obserwacyjny, obserwowalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gapić się

 (1.2) zwracać uwagę, spostrzegać, zauważać

 (1.3) mierzyć, dokonywać pomiaru

 (1.4) nasłuchiwać

Wiktionary


obserwowalność

Obserwowalność – własność układu sterowania mówiąca, czy na podstawie odczytu sygnału sterującego oraz odczytu sygnału wyjściowego możliwe jest określenie wewnętrznego stanu obiektu. Znajomość tego stanu jest ważna na przykład w przypadku stosowania algorytmu estymacji minimalnokwadratowej.

Wikipedia


obserwowalny

dający się dostrzec, możliwy do zaobserwowania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) możliwy do zaobserwowania w jakikolwiek sposób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielki wybuch dał początek istnieniu obserwowalnego wszechświata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obserwowalność ż., obserwator m., obserwatorka ż., obserwatorium n., obserwowanie n., zaobserwowanie n., obserwacja ż.

 czas. obserwować ndk., zaobserwować dk.

 przym. obserwacyjny, obserwatorski

 przysł. obserwacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) postrzegalny

Wiktionary


obserwowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obserwować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zaobserwowanie n., obserwacja ż., obserwowalność ż., obserwator m., obserwatorka ż., obserwatorium n.

 czas. obserwować ndk., zaobserwować dk.

 przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny

 przysł. obserwacyjnie

Wiktionary


obsesja

1. nieustannie powracająca, uporczywa myśl, prześladująca kogoś;
2. w medycynie: natręctwo w postaci bezsensownego skojarzenia, urojonego zagrożenia, będące objawem nerwicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. myśl, idea, przekonanie itp. uporczywie kogoś prześladujące, niemożność uwolnienia się od takich myśli lub od wykonywania powtarzających się czynności

 (1.2) psych. objaw choroby (nerwicy lub psychonerwicy), polegający na uporczywych myślach i czynnościach i niemożności uwolnienia się od nich;

Wiktionary

Obsesje (inaczej: myśli natrętne, łac. obsessio) – objaw psychopatologiczny oznaczający występowanie uporczywie powracających myśli, wyobrażeń lub impulsów o specyficznych cechach. Obsesje są objawami, które pojawiają się wbrew woli chorego (są ego-dystoniczne). Najczęściej pacjentom towarzyszy przekonanie o niedorzeczności i irracjonalności przeżywanych obsesji. Niemniej jednak, nie ustępują one pomimo starań pacjentów zmierzających do uwolnienia się od nich. Często powodują one narastanie napięcia emocjonalnego (np. niepokoju, obaw, poczucia winy), zaś próby zredukowania go oraz uwolnienia się od obsesji, prowadzą do wykonywania tzw. czynności natrętnych (kompulsji) – objawów, które często współwystępują z obsesjami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ty masz jakąś obsesję, wszędzie ją widzisz, zapomnij o niej.

 (1.2) Chory ma obsesję na punkcie żywienia, liczenia kalorii, ćwiczeń fizycznych i wyglądu. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpˈsɛsʲja, AS: opsesʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsesyjność ż., obsesjonista m., obsesjonat m., obsesjonistka ż., obsesjonatka ż.

 przym. obsesyjny, obsesjonalny

 przysł. obsesyjnie, obsesjonalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mania

 (1.2) natręctwo

Wiktionary


obsesjonat

osoba ogarnięta uporczywymi myślami, obrazami, od których nie może się uwolnić


SJP.pl


obsesjonatka

obsesjonat


SJP.pl

Patrz:

obsesjonat

obsesjonistka

obsesjonista


SJP.pl

Patrz:

obsesjonista

obsesyjnie

przysłówek

 (1.1) w sposób obsesyjny, natarczywie, uparcie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Postać krążyła, znikała, zawracała, obsesyjnie, niemal jak wilkołak.

 (1.1) Wysnuty ze wstępu motyw przewodni powracający obsesyjnie, natrętnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpsɛˈsɨjɲɛ, AS: opsesyi ̯ńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obsesyjny

 rzecz. obsesja ż., obsesyjność ż.

Wiktionary


obsesyjno-kompulsywny

wykazujący zarówno cechy obsesyjne, jak i kompulsywne


SJP.pl


obsesyjność

obsesyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. cecha tego, co jest obsesyjne; cecha tych, którzy są obsesyjni

Wiktionary

Patrz:

obsesyjny

Powiązane:

 rzecz. obsesja ż.

 przym. obsesyjny, obsesjonalny

 przysł. obsesyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obsesjonalność

Wiktionary


obsesyjny

przymusowy, natrętny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) właściwy obsesji, taki, jak w obsesji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obsesyjna dbałość o mięśnie nazywana jest bigoreksją. Osoby takie całe swoje życie podporządkowują ćwiczeniom, mierzeniu objętości klatki piersiowej czy bicepsów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsesja ż., obsesyjność ż., obsesjonista m., obsesjonat m., obsesjonistka ż., obsesjonatka ż.

 przym. obsesjonalny

 przysł. obsesyjnie, obsesjonalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) maniacki, obsesjonalny

Wiktionary


obsiać

zasiać na całym polu lub grządce


SJP.pl


obsiadać

siadać wraz z innymi osobami dookoła kogoś lub czegoś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) siadać wraz z kilkoma osobami dookoła kogoś lub czegoś

 (1.2) zbierać się w dużej ilości w jakimś miejscu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W nocy miałam bicie serca i gardło mnie bolało i nos mi zatykało i myśli czarne obsiadały, tak że bardzo źle i niewiele spałam.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpʲˈɕadat͡ɕ, AS: opʹśadać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. siadanie n., obsiadanie n., siedzenie n., siad mrz.

 czas. obsiąść, siąść, siadać

 wykrz. siad

Wiktionary


obsiadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsiadać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. siadać, obsiadać ndk.

 rzecz. siad mrz.

 wykrz. siad

Wiktionary


obsiadły

siąść wraz z innymi osobami dookoła kogoś lub czegoś


SJP.pl


obsiąść

siąść wraz z innymi osobami dookoła kogoś lub czegoś


SJP.pl


obsiec

obciąć coś za pomocą siekania


SJP.pl


obsiekiwać

siekając, obcinać coś


SJP.pl


obsiepywać

gwarowo: obszarpywać, strzępić (np. brzeg tkaniny)


SJP.pl


obsiew

1. obsianie jakiegoś terenu;
2. to, co zostało posiane dookoła czegoś lub na jakimś terenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. umieszczenie nasion w ziemi

 (1.2) roln. teren, na którym wysiano nasiona

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozpoczął się czas wiosennych obsiewów parkowych trawników.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsiać dk., obsiewać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posiew, siew, wysiew, zasiew

Wiktionary


obsiewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsiewać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieobsiewanie n., siewca mos.

 czas. obsiewać ndk.

Wiktionary


obsikać

potocznie:
1. oddać mocz; obszczać;
2. o jakimś płynie:
a) wylecieć wąskim strumieniem;
b) wypuścić z czegoś, np. z węża, wąskim strumieniem


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obsikiwać)

 (1.1) dokonany od|obsikiwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpʲˈɕikat͡ɕ, AS: opʹśikać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sikać

 rzecz. siusiu n., sikalnia ż., obsikanie n.

Wiktionary


obsikanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsikać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpʲɕiˈkãɲɛ, AS: opʹśikãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsikać, sikać

Wiktionary


obsikiwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obsikać)

 (1.1) sikać na coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W drodze do parku obsikuje co piąty słupek ogrodzenia, podejrzewam, że umie liczyć, na kupę wybiera miejsce na samym środku parkowej alejki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpʲɕiˈcivat͡ɕ, AS: opʹśiḱivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sikanie n., sikacz m., sikawka ż., sikalnia ż., obsikiwanie n.

 czas. sikać ndk., wysikać dk., zsikać się dk.

Wiktionary


obsikiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsikiwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpʲɕiciˈvãɲɛ, AS: opʹśiḱivãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsikiwać, sikać

Wiktionary


obski

Ob


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Obem, dotyczący Obu (miasta lub rzeki)

Wiktionary

Patrz:

Ob

Powiązane:

 rzecz. Ob m.

Wiktionary


obskok

1. nagłe otoczenie ze wszystkich stron;
2. zmiana kierunku jazdy na nartach podskokiem


SJP.pl


obskurancki

wsteczny, zacofany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. charakterystyczny dla obskuranta i obskurantyzmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obskurantyzm m., obskurantysta m., obskurant m., obskurantka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zacofany, niepostępowy, średniowieczny, wsteczny; pogard. kołtuński

Wiktionary


obskurant

osoba zacofana pod względem kulturalnym, przeciwna zmianom, nowym ideom i postępowi; obskurantysta, wsteczniak, wstecznik, zacofaniec, konserwatysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba o wstecznych poglądach, przeciwnik postępu i wszelkich nowinek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W istocie, wzbudzał w nim politowanie i jakąś drażniącą niechęć ten szlachcic siedzący naprzeciw - zwykły krajowy rykała folwarczny, brat-szlachcic, obskurant tępy i ograniczony w pojęciach, ale zarozumiały jak sto diabłów!

 (1.1) Kochają się, ale ich małżeństwu sprzeciwia się ojciec Teresy, obskurant i zawzięty przeciwnik reform, które zamierza przeprowadzić sejm.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obskurantyzm m., obskurantysta m.

:: fż. obskurantka ż.

 przym. obskurancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obskurantysta, wstecznik, reakcjonista; pogard. kołtun; pot. zacofaniec, pot. pejor. ciemniak

Wiktionary


obskurantka

obskurant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. kobieta o wstecznych poglądach, przeciwniczka postępu i wszelkich nowinek

Wiktionary

Patrz:

obskurant

Powiązane:

 rzecz. obskurantyzm m., obskurantysta m.

:: fm. obskurant m.

 przym. obskurancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pogard. kołtunka, pot. pejor. ciemniaczka

Wiktionary


obskurantysta

przeciwnik postępu, człowiek zacofany; obskurant; wstecznik


SJP.pl


obskurantyzm

ciemnota umysłowa, wrogie nastawienie do postępu, zacofanie, wstecznictwo, kołtuństwo


SJP.pl

Obskurantyzm (od łac. obscurare, obscurans „zaciemniać, zaciemniający”) – ciemnota umysłowa, wstecznictwo, kołtuństwo, wrogie nastawienie do postępu i oświaty oraz praktyka celowego zapobiegania poznaniu faktów lub szczegółów jakiejś sprawy. Termin powstały w okresie oświecenia określający doktrynę katolicką i nastawienie Kościoła wobec kultury. W satyrycznej wizji Stanisława Kostki Potockiego stolicą obskurantyzmu jest Ciemnogród, a szerzący ciemnotę mieli być odznaczani Orderem Niedźwiadka.

Wikipedia


obskurnie

przysłówek

 (1.1) w sposób obskurny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obskurny

 rzecz. obskurność ż.

Wiktionary


obskurniej

stopień wyższy od przysłówka: obskurnie


SJP.pl


obskurniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obskurny


SJP.pl


obskurność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest obskurne; cecha tych, którzy są obskurni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obskurny

 przysł. obskurnie

Wiktionary


obskurny

brzydki, zaniedbany, nieestetyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nadmiernie brudny i brzydki

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. obskurnie

 rzecz. obskurność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nędzny, ohydny

Wiktionary


obślimaczać

rzadko: pokrywać śluzem


SJP.pl


obśliniać

ślinić, ośliniać;
1. brudzić lub zwilżać śliną;
2. obśliniać się -
a) brudzić się własną śliną;
b) brudzić się wzajemnie swoimi ślinami;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazywać ochotę na coś


SJP.pl


obślinić

oślinić;
1. pobrudzić lub zwilżyć śliną;
2. obślinić się -
a) pobrudzić się własną śliną;
b) pobrudzić się wzajemnie swoimi ślinami;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś


SJP.pl


obśliniony

oślinić;
1. pobrudzić lub zwilżyć śliną;
2. obślinić się -
a) pobrudzić się własną śliną;
b) pobrudzić się wzajemnie swoimi ślinami;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś


SJP.pl


obślizgiwać

1. przesuwać czymś śliskim po jakiejś powierzchni;
2. ślizgając się, omijać coś;
3. obślizgiwać się - zsuwać się po czymś śliskim; oślizgiwać się


SJP.pl


obślizgnięty

obślizgły, obślizły, oślizgły, oślizły, obśliźnięty (rzadko), oślizgnięty (rzadko), ośliznięty (rzadko); rzadko:
1. śliski na skutek wilgoci;
2. pokryty czymś śliskim i lepkim


SJP.pl


obślizgłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co obślizgłe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obślizgły

Wiktionary


obślizgły

obślizły, oślizgły, oślizły, obślizgnięty (rzadko), obśliźnięty (rzadko), oślizgnięty (rzadko), ośliznięty (rzadko);
1. śliski na skutek wilgoci;
2. pokryty czymś śliskim i lepkim


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, którego powierzchnia jest gładka, śliska, lepka i wilgotna

 (1.2) budzący obrzydzenie, wstręt

 (1.3) nieświeży i lepki (o mięsie lub wędlinach)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żeby strukturę biofilmu sobie wyobrazić, trzeba przypomnieć sobie osad gromadzący się w wazonie z kwiatami – obślizgłą, lepką, cuchnącą warstewkę widoczną gołym okiem, z czasem odpadającą w płatach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpʲˈɕlʲizɡwɨ, AS: opʹślʹizgu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obślizgłość ż.

Wiktionary


obśliźnięty

obślizgły, obślizły, oślizgły, oślizły, obślizgnięty (rzadko), oślizgnięty (rzadko), ośliznięty (rzadko); rzadko:
1. śliski na skutek wilgoci;
2. pokryty czymś śliskim i lepkim


SJP.pl


obślizły

obślizgły, oślizgły, oślizły, obślizgnięty (rzadko), obśliźnięty (rzadko), oślizgnięty (rzadko), ośliznięty (rzadko);
1. śliski na skutek wilgoci;
2. pokryty czymś śliskim i lepkim


SJP.pl


obsmarować

osmarować;
1. zabrudzić coś z wierzchu, zwłaszcza czymś lepkim, płynnym; usmarować;
2. przenośnie: oczernić kogoś, popsuć komuś reputację; oplotkować;
3. obsmarować się:
a) zabrudzić się z wierzchu, zwłaszcza czymś lepkim, płynnym;
b) przenośnie: wzajemnie rzucić na siebie oskarżenia


SJP.pl


obsmarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsmarować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpsmarɔˈvãɲɛ, AS: opsmarovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsmarować dk., obsmarowywać ndk., posmarować dk., wysmarowywać ndk., wysmarować dk.

 rzecz. smar m., smarowidło n.

Wiktionary


obsmarowywać

osmarowywać;
1. zabrudzać coś z wierzchu, zwłaszcza czymś lepkim, płynnym; usmarować;
2. przenośnie: oczerniać kogoś, psuć komuś reputację; oplotkowywać, obmawiać;
3. obsmarowywać się:
a) zabrudzać się z wierzchu, zwłaszcza czymś lepkim, płynnym;
b) przenośnie: wzajemnie rzucać na siebie oskarżenia


SJP.pl


obsmażać

smażyć krótko z różnych stron


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obsmażyć)

 (1.1) kulin. opiekać na patelni

czasownik zwrotny niedokonany obsmażać się (dk. obsmażyć się)

 (2.1) kulin. być opiekanym na patelni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hela obsmaża krokiety w kuchni.

 (2.1) Wczorajsze kluski obsmażały się już, gdy nagle ktoś zapukał do drzwi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsmażenie n., obsmażanie n., smażenie n.

 czas. smażyć, obsmażyć dk., obsmażyć się dk.

 przym. obsmażony

 ims. obsmażony

Wiktionary


obsmażenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsmażyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsmażyć, smażyć, obsmażać

 rzecz. smażenie n., obsmażanie n.

 przym. obsmażony

Wiktionary


obsmażony

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: obsmażyć

przymiotnik relacyjny

 (2.1) kulin. przyrządzony / przyrządzany w procesie obsmażenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Warzywa muszą zostać lekko obsmażone na patelni.

 (2.1) Krokiet nie jest niczym innym jak obsmażonym naleśnikiem z mięsem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsmażenie n., obsmażanie n.

 czas. obsmażyć dk., obsmażać ndk.

Wiktionary


obsmażyć

usmażyć krótko z różnych stron


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obsmażać)

 (1.1) kulin. opiec na patelni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Schab należy natrzeć przyprawami i czosnkiem, owinąć wokół kiełbasy śląskiej, obsmażyć a następnie dusić w piekarniku, polewając piwem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpˈsmaʒɨt͡ɕ, AS: opsmažyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smażenie n., obsmażenie n., obsmażanie n.

 czas. obsmażać ndk., smażyć ndk.

 przym. obsmażony

Wiktionary


obśmiać

ośmiać, wyśmiać;
1. wydrwić, ośmieszyć kogoś lub coś;
2. obśmiać się - śmiejąc się, ubawić się


SJP.pl


obśmieszyć

dawniej: ośmieszyć


SJP.pl


obsmyczyć

obciąć bardzo krótko włosy


SJP.pl


obsobaczyć

obrzucić kogoś wyzwiskami


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obsobaczać)

 (1.1) posp. obrzucić kogoś wyzwiskami, przekleństwami, obelgami

czasownik zwrotny dokonany obsobaczyć się (ndk. obsobaczać się)

 (2.1) posp. obrzucić się wzajemnie wyzwiskami, przekleństwami, obelgami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nasobaczenie n., obsobaczanie n., posobaczenie n., sobaczenie n., sobaka ż.

 czas. nasobaczyć dk., obsobaczać ndk., posobaczyć dk., sobaczyć ndk.

 przym. sobaczy

Wiktionary


obspawać

zaspawać dookoła


SJP.pl


obspawywać

spawać coś dookoła


SJP.pl


obśpiewać

ośpiewać;
1. zaśpiewać piosenkę wychwalającą kogoś;
2. zaśpiewać dookoła kogoś lub czegoś;
3. obśpiewać się - nasycić się śpiewaniem


SJP.pl


obsprawiać

potocznie: zaopatrywać kogoś w najniezbędniejsze rzeczy


SJP.pl


obsprawić

potocznie: zaopatrzyć kogoś w najniezbędniejsze rzeczy


SJP.pl


obsrać

(wulgarne) obesrać; osrać;
1. oddając kał, zabrudzić coś;
2. obgadać kogoś;
3. zignorować coś lub kogoś


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. obsrywać)

 (1.1) wulg. oddając kał, ubrudzić coś lub kogoś

 (1.2) wulg. przen. obmówić kogoś

czasownik zwrotny dokonany obsrać się (ndk. obsrywać się)

 (2.1) wulg. oddając kał, ubrudzić samego siebie

 (2.2) wulg. przen. obmówić siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osranie n., obsranie n., obesranie n., obsrywanie n.

 czas. srać, osrać dk., obesrać dk., obsrywać ndk.

 przysł. srak

 przym. sraki, szaraczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. obesrać, osrać; pot. zafajdać

 (1.2) wulg. obesrać

Wiktionary


obsranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. zanieczyszczenie czegoś własnym kałem

 (1.2) wulg. przen. obmówienie kogoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osranie n., obesranie n., obsrywanie n.

 czas. srać, osrać dk., obsrać dk., obesrać dk., obsrywać ndk.

 przysł. srak

 przym. sraki, szaraczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. obesranie; pot. zafajdanie

Wiktionary


obsraniec

wulgarnie: tchórz; trzęsidupa, strachajło, cykor


SJP.pl


obsrywać

obesrywać, osrywać; wulgarnie:
1. oddając kał, brudzić coś;
2. przenośnie: obgadywać kogoś


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. obsrać)

 (1.1) wulg. zabrudzić coś lub kogoś kałem

 (1.2) wulg. przen. obmówić kogoś

czasownik zwrotny niedokonany obsrywać się (dk. obsrać się)

 (2.1) wulg. oddając kał ubrudzić samego siebie

 (2.2) wulg. przen. obmówić siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osranie n., obsranie n., obesranie n., obsrywanie n.

 czas. srać, osrać dk., obsrać dk., obesrać dk.

 przysł. srak

 przym. sraki, szaraczkowy

Wiktionary


obsrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. zanieczyszczanie czegoś własnym kałem

 (1.2) wulg. obmawianie kogoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsranie n., obesranie n., osranie n.

 czas. srać, osrać, obsrywać ndk., obesrać dk., obsrać dk.

 przysł. srak

 przym. sraki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) obmawianie

Wiktionary


obstać

zostać, zastąpić kogoś


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) przest. wystarczyć

 (1.2) przest. utrzymać się

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przetrwać, wytrzymać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. postawić

Wiktionary


obstalonek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Warszawa. zamówienie

Wiktionary


obstalować

przestarzale: zlecić rzemieślnikowi wykonanie jakiegoś przedmiotu


SJP.pl


obstalowywać

przestarzale: zlecać rzemieślnikowi wykonanie jakiegoś przedmiotu


SJP.pl


obstalunek

zamówienie pod wymiar


SJP.pl


obstawa

grupa osób zaangażowanych do czyjejś ochrony w miejscach publicznych


SJP.pl


obstawać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) nie zmieniać własnego zdania

 (1.2) rzad. brać czyjąś stronę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obstawanie n.

 czas. postawić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) upierać się

 (1.2) trzymać sztamę, wspierać

Wiktionary


obstoć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przetrwać, przeżyć

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wytrzymać

Wiktionary


obstrukcja

1. hamowanie rozwoju jakiejś sprawy, utrudnianie;
2. zatwardzenie;
3. obstrukcja parlamentarna - utrudnianie przebiegu obrad lub podjęcia uchwały przy zastosowaniu legalnych środków procedury parlamentarnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hamowanie sprawnego przebiegu czegoś

 (1.2) pot. med. trudność z wydaleniem stolca

Wiktionary

  • Obstrukcja – bierny opór przy użyciu dozwolonych prawem metod (np. obstrukcja parlamentarna).
  • Obstrukcja – inaczej zaparcie, utrudnione lub niezbyt częste oddawanie stolca.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obstrukcjonista mos., obstrukcjonizm mrz.

 przym. obstrukcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeszkoda, utrudnianie, zawada

 (1.2) zaparcie, zatwardzenie

Wiktionary


obstrukcjonista

osoba powstrzymująca bieg jakichś wydarzeń, hamująca przebieg jakieś sprawy


SJP.pl


obstrukcjonistka

obstrukcjonista


SJP.pl

Patrz:

obstrukcjonista

obstrukcjonizm

utrudnianie lub hamowanie jakiejś sprawy, np. przeciwdziałanie uchwaleniu ustawy w parlamencie


SJP.pl


obstrukcyjny

1. związany z zaparciem stolca;
2. utrudniający lub hamujący przebieg jakiejś sprawy


SJP.pl


obstrużek

to, co się zestruguje; wiór


SJP.pl


obstrzał

intensywne ostrzeliwanie; ostrzał


SJP.pl


obstrzępiać

sprawiać, że krawędzie czegoś stają się nierówne


SJP.pl


obstrzyknąć

wstrzyknąć lekarstwo dookoła rany


SJP.pl


obsunąć

obsunąć się:
1. oderwawszy się od czegoś, odpaść, zsunąć się; przesunąć się w dół, ślizgając się; osypać się;
2. zmienić pozycję ze stojącej na leżącą lub klęczącą; opaść, osunąć się


SJP.pl


obsunięty

obsunąć się:
1. oderwawszy się od czegoś, odpaść, zsunąć się; przesunąć się w dół, ślizgając się; osypać się;
2. zmienić pozycję ze stojącej na leżącą lub klęczącą; opaść, osunąć się


SJP.pl


obsuw

1. ziemia i materiał skalny nagromadzone na stoku i u jego podnóża na skutek zsuwania się mas skalnych; osuwisko, zsuw, usuwisko;
2. potocznie: niepowodzenie, wpadka, kompromitacja; obsuwa, obsuwka


SJP.pl


obsuwa

pot. niepowodzenie, wpadka; obsuwka


SJP.pl


obsuwać

obsuwać się:
1. oderwawszy się od czegoś, odpadać, zsuwać się; przesuwać się w dół, ślizgając się; osypać się;
2. zmieniać pozycję ze stojącej na leżącą lub klęczącą; opadać, osuwać się


SJP.pl


obsuwisko

ziemia, odłamy skalne i wszystko to, co uległo obsunięciu


SJP.pl


obsuwka

potocznie: niepowodzenie, wpadka; obsuwa


SJP.pl


obświecać

dawniej:
1. oświetlać;
2. badać światłem atmosferę wyrobiska w celu wykrycia gazu wybuchowego


SJP.pl


obsydian

szklista skała wulkaniczna, używana dawniej do wyrobu broni i narzędzi, a obecnie w jubilerstwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. kwaśna skała wylewna;

Wiktionary

Obsydian (izofir) łac. lapis obsidianus – kwaśna skała wylewna, złożona niemal wyłącznie ze szkliwa wulkanicznego, zawiera do 1% wody. Naturalne szkło powstaje w wyniku natychmiastowego stygnięcia magmy (lawy). Skład chemiczny (głównie dwutlenek krzemu) związany jest z typem lawy i obejmuje bardzo wiele form, od obsydianu ryolitowego po fonolitowy. Ulega rekrystalizacji, przyjmując wygląd zwyczajnej, drobnoziarnistej skały.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obsydian dający bardzo ostre i twarde krawędzie odłupków był chętnie używany w różnych kulturach epoki kamienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpˈsɨdʲjãn, AS: opsydʹi ̯ãn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obsydianowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) izofir

Wiktionary


obsydianowy

obsydian


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z obsydianem, dotyczący obsydianu; wykonany z obsydianu

Wiktionary

Patrz:

obsydian

Wymowa:

IPA: ˌɔpsɨdʲjãˈnɔvɨ, AS: opsydʹi ̯ãnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsydian mrz.

Wiktionary


obsyfiać

osyfiać; potocznie:
1. mocno coś zabrudzać, zanieczyszczać; zasyfiać, zaświniać, zapaprywać;
2. powodować wystąpienie pryszczy, krost; wysyfiać


SJP.pl


obsyfiały

zasyfiony, zasyfiały, osyfiały, osyfiony, obsyfiony; potocznie:
1. bardzo brudny, zanieczyszczony;
2. pokryty pryszczami


SJP.pl


obsyfić

osyfić; potocznie:
1. mocno coś zabrudzić, zanieczyścić; oświnić, zasyfić, uświnić;
2. spowodować wystąpienie pryszczy, krost; wysyfić


SJP.pl


obsypać

czasownik dokonany (ndk. obsypywać)

 (1.1) pokryć coś czymś sypkim, sypiąc

 (1.2) występując w dużej liczbie, pokryć coś

 (1.3) obdarzyć czymś hojnie

 (1.4) powiedzieć komuś bardzo wiele czegoś

 (1.5) pokryć coś

czasownik zwrotny dokonany obsypać się (ndk. obsypywać się)

 (2.1) obsypać (1.1-4) samego siebie

 (2.2) obsypać (1.1-4) siebie wzajemnie

 (2.3) zostać obsypanym (1.1)

 (2.4) sypiąc (1.1) się, odpaść od czegoś

 (2.5) o pszczołach: wymrzeć i opaść na dno ula

 (2.6) pokryć sie czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Antek obsypał mnie prezentami.

 (1.5) Dla zabezpieczenia go u podstawy od wszelkiego uszkadzania, obsypać go kamieniem[...].

 (2.6) Drzewo obsypało się owocami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpˈsɨpat͡ɕ, AS: opsypać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zasypywać

 rzecz. obsypanie n.

Wiktionary


obsypanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsypać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsypać dk.

Wiktionary


obsypany

pokryty czymś występującym w dużej ilości


SJP.pl


obsypisko

rumowisko powstałe poprzez osypanie się wietrzejących skał i ziemi; osypisko


SJP.pl


obsypnik

narzędzie do obsypywania ziemniaków oraz zakrywania sadzeniaków; obredlacz


SJP.pl


obsypywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsypywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsypywać ndk.

Wiktionary


obsyłać

1. posyłać kogoś do różnych miejsc lub osób;
2. dawniej: obsyłać się - wysyłać kogoś lub coś nawzajem do siebie


SJP.pl


obsza

wieś w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim


SJP.pl

Obsza (pierwotnie Psza lub Psze) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Obsza. Leży na Płaskowyżu Tarnogrodzkim.

Wieś jest sołectwem, siedzibą w gminy Obsza oraz rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 794 mieszkańców i była trzecią co do liczby ludności miejscowością gminy.

Wikipedia


obszamerowywać

obszywać czymś; oblamowywać


SJP.pl


obszański

Obsza


SJP.pl

Patrz:

Obsza

obszar

1. ograniczona część przestrzeni; powierzchnia czegoś;
2. miejsce występowania czegoś; zasięg;
3. zbiór otwarty i spójny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ograniczona część powierzchni, zwykle dużych rozmiarów

 (1.2) powierzchnia wyznaczona przez występowanie czegoś

 (1.3) zakres jakiejś działalności

 (1.4) mat. zbiór otwarty i spójny

Wiktionary

Słownikowe:

  • ograniczona część powierzchni, zwykle dużych rozmiarów
  • powierzchnia wyznaczona przez występowanie czegoś
  • Obszar – dno mórz i oceanów w sensie prawa morza
  • Obszar – jednostka podziału administracyjnego, występująca w niektórych stanach Stanów Zjednoczonych
  • Obszar – w matematyce, zbiór otwarty i spójny w przestrzeni euklidesowej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Cały obszar Wysp Kanaryjskich to strefa wolnocłowa, nie ma więc sensu odkładać zakupów perfum czy alkoholi na ostatnią chwilę przed odlotem.

 (1.2) …Europa jest od dawna znana na świecie jako obszar wojen i nienawiści…

 (1.3) Sztuka interesuje mnie jako obszar dość niezdefiniowany, w którym sporo wolno i w którym w miarę gładko mogę funkcjonować.

 (1.4) Tak po polsku: obszar jednospójny to obszar ograniczony jedną krzywą zamkniętą. Jeśli dorysujesz wewnątrz następną krzywą zamkniętą, np. okrąg w okręgu, to pomiędzy nimi masz już obszar dwuspójny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔpʃar, AS: opšar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obszarnictwo n., obszarnik m., obszarniczka ż.

 przym. obszarowy, obszarniczy

 przysł. obszarowo, obszernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obręb, strefa, terytorium, zona

 (1.3) dziedzina, domena, dyscyplina, dział, działka, gałąź, krąg, niwa, obręb

Wiktionary


obszarnictwo

1. gospodarka obszarnicza;
2. ogół obszarników; obszarnicy


SJP.pl


obszarniczka

właścicielka dużego majątku ziemskiego; dziedziczka


SJP.pl


obszarniczy

dotyczący obszarnika lub obszarnictwa


SJP.pl


obszarnik

właściciel dużego majątku ziemskiego; dziedzic, ziemianin, agrariusz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) posiadacz wielkiego majątku ziemskiego

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Książe Demidow odwiedził kiedyś posiadłość wielkiego obszarnika na Uralu. Ten z dumą pokazywał księciu wielkie stado koni, które pasło się na łące.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obszar mrz., obszarnictwo n.

:: fż. obszarniczka ż.

 przym. obszarniczy, obszarowy

Wiktionary


obszarowy

przymiotnik od: obszar


SJP.pl


obszarpać

1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, otargać, obtargać;
2. obszarpać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; otargać się, obtargać się


SJP.pl


obszarpaniec

potocznie: osoba w podartym, brudnym, lichym ubraniu; obdartus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba w podartym, obszarpanym ubraniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stanął na końcu kolejki obszarpańców, którym, jak jemu, burczało w brzuchach.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. szarpać ndk., obszarpać dk., obszarpywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łachmyta, łachudra, łapserdak, obdartus, obdrapaniec, oberwaniec, obrzępała, potarganiec, szmaciarz

Wiktionary


obszarpaństwo

oberwaństwo;
1. chodzenie w zniszczonym, niechlujnym ubraniu;
2. ogół osób chodzących w zniszczonym, niechlujnym ubraniu


SJP.pl


obszarpany

1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, otargać, obtargać;
2. obszarpać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; otargać się, obtargać się


SJP.pl


obszarpywać

szarpiąc, obrywać coś dookoła


SJP.pl


obszczać

potocznie: oddać mocz na kogoś lub na coś; obsikać, obeszczać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obszczywać)

 (1.1) dokonany od|obszczywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obszczywanie n., szczaw mrz.

 czas. szczać, obszczywać ndk.

Wiktionary


obszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obszczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szczaw mrz.

 czas. obszczywać, szczać

Wiktionary


obszczina

chłopska wspólnota gminna w carskiej Rosji


SJP.pl

Wikipedia


obszczymur

obszczymurek; pogardliwie:
1. osoba z marginesu społecznego, żul, menel, lump;
2. pijak spod sklepu monopolowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obraź. pot. osoba załatwiająca potrzeby fizjologiczne w miejscach publicznych

 (1.2) obraź. pot. pijak spod sklepu monopolowego

 (1.3) obraź. pot. przen. o osobie godnej pogardy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Uważam, że jestem zerem, mam świadomość tego, że byle zdrowy psychicznie obszczymur spod sklepu z alkoholem jest więcej wart niż ja.

 (1.3) Co się gapisz jak szpak w dupę, jestem nosicielką hifa, ejdsa. Zaraził mnie w Niemczech taki obszczymur, w którym się zakochałam.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. obszczymurek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) obszczymurek

 (1.3) łajza, stpol. zlejbruk

Wiktionary


obszczymurek

obszczymur; pogardliwie:
1. osoba z marginesu społecznego, żul, menel, lump;
2. pijak spod sklepu monopolowego


SJP.pl


obszczypać

oszczypać;
1. szczypnąć wiele razy, w wielu miejscach;
2. skubiąc, oberwać trochę czegoś w różnych miejscach;
3. wywołać uczucie kłującego bólu w różnych miejscach


SJP.pl


obszczypywać

oszczypywać;
1. szczypać wiele razy, w wielu miejscach;
2. skubiąc, obrywać trochę czegoś w różnych miejscach;
3. wywoływać uczucie kłującego bólu w różnych miejscach


SJP.pl


obszczywać

obeszczywać; wulgarnie:
1. oddawać mocz na kogoś lub na coś; obsikiwać;
2. lekceważyć kogoś lub coś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) posp. obsikiwać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szczanie n., obszczanie n., obszczywanie n., szczochy nmos., szczyl mzw.

 czas. obszczać dk., szczać ndk., wyszczać się ndk.

Wiktionary


obszelmować

oszelmować; dawniej:
1. zwymyślać kogoś; zbesztać;
2. obciąć komuś ucho w ramach kary; oszelmić;
3. obedrzeć, postrzępić, obszarpać


SJP.pl


obszernić

dawniej: uczynić obszerniejszym; powiększyć, rozszerzyć


SJP.pl


obszernie

przysłówek

 (1.1) w sposób obszerny, rozwlekle

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obszar m.

 przym. obszerny

Wiktionary


obszerniej

stopień wyższy od przysłówka: obszernie


SJP.pl


obszerniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obszerny


SJP.pl


obszerny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) dużych rozmiarów

 (1.2) zawierający mnóstwo szczegółów

 (1.3) wielkoskalowy, mający duży zasięg

 (1.4) obejmujący, poruszający wiele kwestii, tematów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W swoim majątku zawiera obszerne połacie terenów leśnych i torfowisk.

 (1.2) Stworzył obszerną monografię na temat kultury jaćwieskiej.

 (1.4) Filozofia jest niezwykle obszerną dziedziną nauki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔpˈʃɛrnɨ, AS: opšerny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obszerność ż.

 przysł. obszernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duży, wielki, przestronny, przestrzenny, rozległy, pojemny, szeroki, znaczny, gigantyczny, (o ubraniu) luźny

 (1.2) rozbudowany, długi, szczegółowy, drobiazgowy, wszechstronny, wyczerpujący, ekstensywny

Wiktionary


obszewka

obszycie brzegu ubrania; lamówka, obszywka, oszewka


SJP.pl


obszleg

dawniej:
1. wyłóg u munduru;
2. nawóz otaczający inspekty - skrzynie do uprawy roślin w okresie wiosny i późnej jesieni


SJP.pl


obsztorcowywać

karcić kogoś ostro, używając obelżywych słów


SJP.pl


obszturkiwać

dawniej: obszturchiwać


SJP.pl


obszukać

przejrzeć, przeszukać dokładnie


SJP.pl


obszukiwać

przeglądać, przeszukiwać dokładnie


SJP.pl


obszyć

1. przyszyć lamówkę; oblamować;
2. okolić coś nitką np. dziurkę od guzika;
3. zaszyć w coś;
4. uszyć lub naprawić ubranie dla wielu osób;
5. pokryć pokład i burty statku listwami


SJP.pl


obszycie

1. przyszyć lamówkę; oblamować;
2. okolić coś nitką np. dziurkę od guzika;
3. zaszyć w coś;
4. uszyć lub naprawić ubranie dla wielu osób;
5. pokryć pokład i burty statku listwami


SJP.pl


obszydełkować

1. wykończyć brzeg ubrania przy pomocy szydełka;
2. pokryć coś dzianiną wytworzoną przy pomocy szydełka; zaszydełkować


SJP.pl


obszydełkowywać

1. wykańczać brzeg ubrania przy pomocy szydełka;
2. pokrywać coś dzianiną wytworzoną przy pomocy szydełka; zaszydełkowywać


SJP.pl


obszyński

nazwisko


SJP.pl


obszywka

wąski kawałek materiału do obszywania brzegów tkaniny, ubrań; lamowanie, lamówka, oblamowanie, oblamówka


SJP.pl


obsłonka

mała osłona


SJP.pl


obsługa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) czynność obchodzenia się z czymś lub kimś

 (1.2) zespół osób upoważnionych do zajmowania się czymś

Wiktionary

  • obsługa – zespół żołnierzy obsługujących pojedynczy sprzęt wojskowy
  • obsługa naziemna – usługi wykonywane w porcie lotniczym na rzecz przewoźników lotniczych
  • obsługa portowa – usługi wykonywane w porcie wodnym na rzecz statków wodnych
  • obsługa domen internetowych – zestaw usług internetowych związanych z domenami internetowymi
  • obsługa maszyn i urządzeń

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔpˈswuɡa, AS: opsu̯uga

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obsługowy

 czas. obsłużyć dk., obsługiwać ndk.

 rzecz. służka ż./mos., obsłużenie n., obsługiwanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obsługiwanie

 (1.2) personel

Wiktionary


obsługiwać

czasownik niedokonany (dk. obsłużyć)

 (1.1) wykonywać usługi na rzecz kogoś lub na rzecz jakiegoś przedsięwzięcia

 (1.2) sterować pracą jakiegoś urządzenia, wykonywać czynności potrzebne do jego działania

 (1.3) o urządzeniach bądź oprogramowaniu: współpracować, umożliwiać działanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Łódzka firma ma szansę obsługiwać targi w Japonii.

 (1.3) Na tym portalu sprawdziłem czy mój laptop utrzyma tą grę i okazało się że tak ale wyskakuje mi komunikat "twoja karta graficzna nie jest obsługiwana". Czy to znaczy że moja kata graficzna jest zbyt nowa proszę o pomoc, i jeżeli istnieje rozwiązanie tego problemu proszę do mnie napisać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔpswuˈɟivat͡ɕ, AS: opsu̯uǵivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsługa ż., obsługiwanie n., służka ż., obsłużenie n.

 czas. służyć

Wiktionary


obsługiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obsługiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obsłużyć, obsługiwać ndk.

 rzecz. obsługa ż., obsłużenie n.

Wiktionary


obsłużyć

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|obsługiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsługiwanie n., obsłużenie n., obsługa ż., sługa mos.

 czas. służyć

Wiktionary


obtakać

dawniej: opłukiwać


SJP.pl


obtalkować

posypać coś naokoło białym pudrem (talkiem); otalkować


SJP.pl


obtańcować

potocznie:
1. nawymyślać komuś, nakrzyczeć na kogoś; objechać;
2. zatańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańczyć


SJP.pl


obtańcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obtańcować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obtańcować dk.

Wiktionary


obtańcowywać

potocznie:
1. wymyślać komuś, krzyczeć na kogoś; objeżdżać;
2. tańcząc, okrążać kogoś lub coś; obtańczać, otańczać;
3. tańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańczać


SJP.pl


obtańczać

1. tańcząc, okrążyć kogoś lub coś; otańczać, obtańcowywać;
2. tańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańcowywać


SJP.pl


obtańczyć

1. tańcząc, okrążyć kogoś lub coś; otańczyć;
2. zatańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańcować;
3. obtańczyć się - natańczyć się wystarczająco


SJP.pl


obtarcie

lekkie zaczerwienienie na skórze spowodowane przypadkowym otarciem się o jakiś kant, bok itp.


SJP.pl


obtargać

1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, otargać, obszarpać;
2. obtargać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; otargać się, obszarpać się


SJP.pl


obtarty

taki, który obtarł się z czegoś brudnego lub wilgotnego


SJP.pl


obtoczki

w technice: wiórki tokarskie


SJP.pl


obtocznica

obtocznica pasterka - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych


SJP.pl


obtoczyć

1. obsypać coś, oblepić czymś sypkim;
2. obrobić coś na tokarce


SJP.pl


obtoknąć

dawniej: opłukać


SJP.pl


obtopniały

taki, który obtopniał; otopniały


SJP.pl


obtopnieć

stopić się z wielu stron; otopnieć


SJP.pl


obtrąbiać

otrąbiać;
1. trąbiąc na kogoś klaksonem, wyrażać niezadowolenie; strąbiać;
2. ogłaszać coś uroczyście; odtrąbiać


SJP.pl


obtrąbić

ogłosić coś uroczyście; otrąbić


SJP.pl


obtracać

dawniej: tracić dużo czegoś, trwonić coś


SJP.pl


obtropić

w łowiectwie: tropiąc, określić miejsce przebywania zwierzyny; wytropić


SJP.pl


obtulać

otulać;
1. okrywać czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać;
2. obtulać się - okrywać się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać się


SJP.pl


obtulić

otulić;
1. okryć czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić;
2. obtulić się - okryć się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić się


SJP.pl


obturacja

zwężenie struktury anatomicznej posiadającej światło (np. oskrzela, naczynia krwionośne)


SJP.pl

Obturacja – termin medyczny określający zwężenie struktury anatomicznej posiadającej światło (na przykład oskrzela, naczynia krwionośne). W przypadku chorób przebiegających z obturacją oskrzeli (np. astma oskrzelowa) dochodzi do upośledzenia przepływu powietrza w drogach oddechowych wynikającego ze zmniejszenia ich drożności, co przejawia się odczuciem duszności.

Wikipedia


obturacyjny

przymiotnik od: obturacja


SJP.pl


obturator

Obturator – przesłona projektora filmowego usuwająca wadę migotania obrazów na ekranie podczas projekcji taśmy filmowej. Skonstruowana została przez polskiego wynalazcę i konstruktora Kazimierza Prószyńskiego w 1902 roku i bezpośrednio przyczyniła się do rozwoju filmów długometrażowych.

Wikipedia


obtułowicz

nazwisko


SJP.pl

Obtułowicz – polskie nazwisko.

Osoby noszące nazwisko Obtułowicz:

  • Adam Obtułowicz
  • Czesław Obtułowicz
  • Ferdynand Obtułowicz
  • Franciszek Obtułowicz
  • Wojciech Obtułowicz

Wikipedia


obtłuc

uderzeniem spowodować odpadnięcie, odpryśnięcie, ból lub uszkodzenie czegoś


SJP.pl


obtłuczenie

uderzeniem spowodować odpadnięcie, odpryśnięcie, ból lub uszkodzenie czegoś


SJP.pl


obuć

1. włożyć, nałożyć obuwie; ozuć, wzuć;
2. przestarzale: zapewnić komuś buty;
3. obuć się - włożyć sobie buty, ubrać się w buty


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obuwać)

 (1.1) założyć buty

czasownik zwrotny dokonany obuć się (ndk. obuwać się)

 (2.1) założyć sobie buty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbut͡ɕ, AS: obuć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obuwie n., obuwniczy mrz., obuwnik m., obucie n., obuwanie n.

 czas. obuwać ndk.

 przym. obuty, obuwniczy

Wiktionary


obuch

1. przeciwległa do ostrza, tępo zakończona część siekiery;
2. rodzaj dawnej broni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. tępo zakończona część robocza narzędzia

Wiktionary

Obuch, obuszek lub obuszysko – rodzaj broni białej, bardzo podobny do nadziaka, różniący się jednak od niego zawiniętym w dół dziobem, po jego przeciwległej stronie miał młotek. Stosowany od XVI do XVIII wieku przez szlachtę polską, często posiadał drzewce długości 80–100 cm i był noszony w formie laski. Była to broń często wykorzystywana w pojedynkach i burdach. Miał być bezpieczniejszy od nadziaka, z którego powstał, ale różnica nie była wielka, stąd obowiązywał zakaz wnoszenia tego typu broni na sejmiki, a także do niektórych kościołów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. obuszek m.

 przym. obuchowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bijak, pięta

Wiktionary


obuchowicz

nazwisko


SJP.pl

  • Bartosz Obuchowicz (ur. 1982) – polski aktor
  • Filip Obuchowicz (zm. 1656) – polski dyplomata, wojewoda smoleński, marszałek Sejmu
  • Fedor Obuchowicz (zm. 1629) – sędzia ziemski mozyrski
  • Maciej Obuchowicz (1939-2020) – polski lekkoatleta
  • Olgierd Obuchowicz (1840-1898) – białoruski poeta, tłumacz
  • Tomasz Obuchowicz (ur. 1990) – polski siatkarz
  • Teodor Obuchowicz (zm. 1658) – podkomorzy mozyrski
  • Wiktor Obuchowicz (1949-2020) – polski inżynier mechanik, konstruktor maszyn i urządzeń

Wikipedia


obuchowski

nazwisko


SJP.pl


obuchowy

przymiotnik od: obuch


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z obuchem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obuch m., obuszek m.

Wiktionary


obuczać

zaznajamiać z czymś


SJP.pl


obuczyć

zaznajomić z czymś, pouczyć


SJP.pl


obud.

obudowa


SJP.pl


obudno

Obudno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Gąsawa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 337 mieszkańców. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Gąsawa.

Wikipedia


obudowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obudowywanie czegoś

 (1.2) część zewnętrzna urządzenia

 (1.3) wmurowane w ścianę meble lub urządzenia

 (1.4) zespół budowli otaczających jakąś przestrzeń albo stojący wzdłuż jakiejś drogi

 (1.5) konstrukcja wzmacniająca stropy i ociosy wyrobiska

Wiktionary

  • obudowa komputera
  • obudowa (górnictwo)
  • obudowa podporowa
  • obudowa kotwiowa
  • obudowa ochronna (elektryczna)
  • obudowa żebrowa
  • obudowa hermetyczna

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Obudowa wykonana ze stopu magnezu zabezpiecza Toughbook przed upadkiem z wysokości.

Wiktionary


obudowarka

maszyna do stawiania odrzwi obudowy chodników stosowana w górnictwie


SJP.pl


obudzać

dawniej:
1. przebudzać - przerywać komuś sen; zbudzać;
2. wzbudzać - wzniecać, ożywiać, wywoływać jakieś odczucia, stany itp.


SJP.pl


obudzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obudzić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mogę cię prosić o obudzenie mnie o siódmej?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbuˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: obuʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budzenie n., zbudzenie n., budzik m., pobudka ż.

 czas. obudzić dk., budzić ndk., zbudzić dk., pobudzać ndk., pobudzić dk.

 wykrz. pobudka

Wiktionary


obudzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. budzić)

 (1.1) sprawić, by ktoś przestał spać, wyrwać kogoś ze snu

 (1.2) wywołać jakieś wrażenia, odczucia, emocje itp.

czasownik zwrotny dokonany obudzić się (ndk. budzić się)

 (2.1) przestać spać, zakończyć sen, wyrwać się ze snu

 (2.2) książk. o stanach emocjonalnych, uczuciowych, itp.: pojawić się, zostać wywołanym przez coś lub kogoś

 (2.3) pot. zbyt późno lub z opóźnieniem zareagować na coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Radca nacisnął klakson, obcy, mechaniczny dźwięk obudził szoferów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbud͡ʑit͡ɕ, AS: obuʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budzik mrz., obudzenie n., budzenie n.

 czas. budzić

Wiktionary


obukomorowy

odnoszący się do prawej i lewej komory serca


SJP.pl


obumarły

1. o organizmach, tkankach, organach: zatracić funkcje życiowe, przestać funkcjonować; zamrzeć;
2. w przenośni: zakończyć aktywność, skończyć działalność; zaniknąć


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) który stał się martwy, który przestał spełniać funkcje życiowe

 (1.2) który wygasł, który się skończył

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podczas masażu usuwane są obumarłe komórki naskórka w postaci łusek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbũˈmarwɨ, AS: obũmaru̯y

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obumrzeć dk., obumierać ndk., umrzeć dk., umierać ndk.

 rzecz. obumieranie n., umieranie n.

Wiktionary


obumieranie

proces powolnego zamierania komórek lub tkanek, będący etapem normalnego cyklu życiowego organizmu lub mający związek z infekcjami bądź innego rodzaju zaburzeniami chorobowymi; nekrobioza


SJP.pl

Nekrobioza, obumieranie – proces powolnego zamierania komórek poprzedzony różnymi zmianami zwyrodniającymi. Często po nim następuje odnowa i zastąpienie obumarłych komórek młodymi (np. naskórek).

Wikipedia


obumrzeć

1. o organizmach, tkankach, organach: zatracić funkcje życiowe, przestać funkcjonować; zamrzeć;
2. w przenośni: zakończyć aktywność, skończyć działalność; zaniknąć


SJP.pl


obunerwce

przedstawiciel podtypu mięczaków o prymitywnej budowie


SJP.pl

Obunerwce (Amphineura) – podtyp mięczaków (Mollusca) o prymitywnej budowie, wyróżniany przez część systematyków na podstawie braku czułków, oczu, statocyst i szczęki, oraz obecności słabo wykształconego worka trzewiowego. Nazwa Amphineura była synonimizowana z Aculifera lub Polyplacophora.

Wikipedia


obunerwiec

przedstawiciel podtypu mięczaków o prymitywnej budowie


SJP.pl


obunóg

przedstawiciel rzędu skorupiaków z gromady pancerzowców


SJP.pl


obunogi

rząd skorupiaków z gromady pancerzowców


SJP.pl

Wikipedia


obunóż

obiema nogami


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) obiema nogami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zeskoczyła na ziemię z huśtawki obunóż.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbũnuʃ, AS: obũnuš

Wiktionary


obuoczny

dotyczący obojga oczu, widzący obojgiem oczu


SJP.pl


obupłciowość

obojnaczość, obojnactwo, dwupłciowość, hermafrodytyzm, diseksualizm;
1. u zwierząt: jednoczesne występowanie gruczołów rozrodczych męskich i żeńskich w organizmie lub gruczołu obojnaczego;
2. u człowieka: wrodzona wada rozwojowa polegająca na istnieniu u tej samej osoby gonad męskich i żeńskich


SJP.pl

Obupłciowość (androgynia) – występowanie u roślin żeńskich i męskich organów płciowych w tym samym kwiecie. Kwiaty obupłciowe zawierają zarówno pręciki, jak i słupki. Tego rodzaju kwiaty występują u większości roślin okrytozalążkowych. Pomimo obecności pręcików i słupków w jednym kwiecie, do samozapylenia dochodzi tylko u niektórych gatunków. Wiele roślin o kwiatach obupłciowych chroni się przed samozapyleniem przez przedprątność, przedsłupność lub samoniezgodność (samobezpłodność).

Wikipedia


obupłciowy

właściwy obojnakowi; obojnacki, hermafrodytyczny; obojnaczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. mający cechy obu płci

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiele roślin o kwiatach obupłciowych chroni się przed samozapyleniem przez przedprątność, przedsłupność lub samoniezgodność.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obupłciowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) androginiczny, androgyniczny, dwupłciowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnaczy

Wiktionary


oburącz

obiema rękami


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) obiema rękami, używając obu rąk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chwyciła krzesło oburącz i cisnęła nim w napastnika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈburɔ̃n͇t͡ʃ, AS: oburõṇč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oburęczność

 przym. oburęczny

Wiktionary


oburęczność

umiejętność swobodnego posługiwania się obiema rękami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) umiejętność posługiwania się z równą sprawnością obiema rękami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trenuję już od pół roku, by osiągnąć oburęczność, ale nadal pisanie drugą, lewą ręką sprawia mi sporo problemów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbuˈrɛ̃n͇t͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: oburṇčność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. oburęczny

 przysł. oburącz

Wiktionary


oburęczny

dwuręczny;
1. umiejący posługiwać się z jednakową wprawą prawą i lewą ręką ;
2. taki, którego należy trzymać oburącz;
3. wykonywany jednocześnie prawą i lewą ręką


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posługujący się z równą sprawnością obiema rękami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oburęczni jako nastolatki dwukrotnie częściej niż praworęczni wykazują objawy ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej. Naukowcy zjawisko to tłumaczą w ten sposób, że u osób oburęcznych dominacja półkul mózgowych jest zaburzona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbuˈrɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: oburṇčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oburęczność

 przysł. oburącz

Wiktionary


oburknąć

odezwać się niegrzecznie, opryskliwie; burknąć na kogoś


SJP.pl


oburz

1. wywołać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; obruszyć;
2. oburzyć się - zareagować na coś sprzeciwem, wybuchnąć gniewem; obruszyć się


SJP.pl


oburzać

1. wywoływać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; bulwersować;
2. oburzać się - reagować na coś sprzeciwem, wybuchać gniewem; obruszać się, bulwersować się


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) wywoływać oburzenie – wzbudzać sprzeciw połączony z gniewem

czasownik zwrotny niedokonany oburzać się

 (2.1) odczuwać oburzenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oburzenie n., oburzanie n.

 czas. oburzyć dk.

 przym. oburzający

 przysł. oburzająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bulwersować

 (2.1) bulwersować się

Wiktionary


oburzający

taki, który budzi sprzeciw, gniew; bulwersujący


SJP.pl


oburzenie

1. wywołać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; obruszyć;
2. oburzyć się - zareagować na coś sprzeciwem, wybuchnąć gniewem; obruszyć się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) silne zdenerwowanie spowodowane czyimś nieodpowiednim, niewłaściwym lub niesprawiedliwym zachowaniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wylej na nich swoje oburzenie, / niech ich ogarnie żar Twojego gniewu!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: obužńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oburzanie n.

 czas. oburzać ndk., oburzyć dk.

 ims. oburzony

 przym. oburzony

Wiktionary


oburzonko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od oburzenie

Wiktionary


oburzony

1. wywołać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; obruszyć;
2. oburzyć się - zareagować na coś sprzeciwem, wybuchnąć gniewem; obruszyć się


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: oburzyć

przymiotnik

 (2.1) odczuwający oburzenie

 (2.2) wyrażający oburzenie

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Oburzona klientka opuściła lokal trzaskając drzwiami.

 (2.2) Słysząc sprośny żart chciał zrobić oburzoną minę, ale nie wytrzymał i parsknął śmiechem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbuˈʒɔ̃nɨ, AS: obužõny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oburzenie n.

 czas. oburzyć

Wiktionary

Synonimy:

 (2) pełen oburzenia, zaszokowany

Wiktionary


oburzyć

1. wywołać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; obruszyć;
2. oburzyć się - zareagować na coś sprzeciwem, wybuchnąć gniewem; obruszyć się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. oburzać)

 (1.1) dokonany od|oburzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oburzanie n., oburzenie n.

 czas. oburzać ndk.

 przym. oburzony

Wiktionary


obusieczny

obosieczny;
1. mający ostrze z obu stron;
2. przenośnie: mogący stanowić zagrożenie dla obu stron, mogący się zwrócić przeciw każdemu z uczestników sporu, np. obusieczne dowody, argumenty


SJP.pl


obustronność

obustronny


SJP.pl

Patrz:

obustronny

obustronny

przymiotnik

 (1.1) występujący po obydwu stronach

 (1.2) zachodzący pomiędzy dwiema stronami relacji

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. obustronnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bilateralny, dwustronny

 (1.2) bilateralny, obopólny, wzajemny

Wiktionary


obuszcząk

indywidualizm: obiema szczękami


SJP.pl


obuszek

rodzaj broni popularny w Polsce od XV do XVII wieku, rodzaj czekanu z zakrzywionym dziobem z jednej strony i młotkiem z drugiej; nadziak


SJP.pl


obuty

mający na nogach buty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) noszący buty

 (1.2) noszący dany rodzaj obuwia

 (1.3) wyposażony w buty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W średniowieczu nie każdy był obuty.

 (1.2) Obuty w sandały

 (1.3) Każdy żołnierz był obuty i odziany przez armię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbutɨ, AS: obuty

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obuć

 rzecz. obucie

Wiktionary


obuwać

potocznie:
1. wkładać komuś buty, ubierać kogoś w buty;
2. wkładać, nakładać obuwie; ozuwać, wzuwać;
3. obuwać się - wkładać sobie buty, ubierać się w buty


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obuć)

 (1.1) wkładać obuwie na stopy

czasownik zwrotny niedokonany obuwać się (dk. obuć się)

 (2.1) wkładać sobie obuwie na stopy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obuwanie n., obuwniczy mrz.

 przym. obuwniczy

 czas. obuć

Wiktionary


obuwie

część ubioru człowieka, zakładana na stopy, mająca bezpośredni kontakt z podłożem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) obuw. wierzchnie okrycie stóp, z podeszwami chroniącymi stopy przed obrażeniami

Wiktionary

Obuwie – część ubioru, okrycie stopy, a często i innych części nogi. Jego głównymi częściami są podeszwa i cholewka, ewentualnie obcas. Powszechnym materiałem na buty była skóra naturalna, która jest jednak wypierana przez tworzywa sztuczne. Spotyka się również obuwie tekstylne, gumowe czy drewniane. Prócz materiałów, buty różnią się też np. kształtem noska, długością cholewki czy wysokością i kształtem obcasa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tam jest sklep z obuwiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbuvʲjɛ, AS: obuvʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obuwniczy m.

 przym. obuwniczy, obuwiowy

 czas. obuć

 rzecz. obuwniczy mrz.

Wiktionary


obuwik

roślina z rodziny storczykowatych


SJP.pl

Wikipedia


obuwnictwo

dział przemysłu zajmujący się wyrobem obuwia


SJP.pl


obuwniczy

dotyczący obuwnictwa lub obuwia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący obuwia, związany z butami

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. sklep z obuwiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłem te buty w nowym sklepie obuwniczym.

 (2.1) Byłam wczoraj w obuwniczym i kupiłam nowe szpilki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbuvʲˈɲit͡ʃɨ, AS: obuvʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obuwie n., obuwnictwo n., obuwnik m.

 czas. obuwać ndk., obuć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) sklep obuwniczy

Wiktionary


obuwnik

specjalista w dziedzinie obuwnictwa


SJP.pl

  1. Obuwnik miarowy – tytuł zawodowy
  2. Obuwnik ortopedyczny – tytuł zawodowy
  3. Obuwnik pospolity – byliny z rodziny storczykowatych
  4. Obuwnik przemysłowy – tytuł zawodowy
  5. Obuwnik Prudnik – klub łuczniczy z siedzibą w Prudniku
  6. Hala „Obuwnik” w Prudniku – hala widowiskowo-sportowa w Prudniku

Wikipedia


obuzdać

założyć uzdę na głowę konia


SJP.pl


obułkować

potocznie: obtoczyć w panierce produkt przeznaczony do smażenia


SJP.pl


obw.

skrót

 (1.1) = obwód

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Równolegle w obw. kaliningradzkim Rosjanie uruchomili w październiku nowoczesny terminal kontenerowy.

 (1.1) Położony w pobliżu kościoła zieleniec przy ul. Grottgera wyróżnia się ładnymi, młodymi okazami jarzębu mącznego, o obw. 90 cm i wys. ok. 10 m.

Wiktionary


obwa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Permskim, prawy dopływ Kamy

Wiktionary


obwąchanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obwąchać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zwąchać, wąchać, obwąchiwać, obwąchać dk.

Wiktionary


obwąchiwać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wąchać coś badawczo

 (1.2) wąchać coś dookoła, ze wszystkich stron

czasownik zwrotny niedokonany obwąchiwać się

 (2.1) wąchać badawczo samego siebie

 (2.2) wąchać badawczo siebie wzajemnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zanim zdecydowałem się zjeść coś z lodówki brata, zawsze obwąchiwałem to dokładnie.

 (1.2) Ciapek zawsze obwąchiwał dokładnie trawę wokół ogniska w poszukiwaniu resztek kiełbasy.

 (2.1) Czasem, gdy coś mi zaśmierdziało, na wszelki wypadek obwąchiwałem się ukradkiem.

 (2.2) Psy mają zwyczaj obwąchiwać się przy spotkaniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbvɔ̃w̃ˈxʲivat͡ɕ, AS: obvõũ̯χʹivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwąchanie n., obwąchiwanie n.

 czas. obwąchać, wąchać, zwąchać

Wiktionary


obwąchiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obwąchiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zwąchać, wąchać, obwąchiwać ndk.

Wiktionary


obwalać

1. obsypywać wielką ilością, wielką masą czegoś; obrzucać;
2. powodować obsunięcie się, oberwanie się czegoś; zwalać, obrywać, zawalać


SJP.pl


obwalić

1. obsypać wielką ilością, wielką masą czegoś; obrzucić;
2. spowodować obsunięcie się, oberwanie się czegoś; zwalić, oberwać, zawalić


SJP.pl


obwar

choroba drzew powodująca usychanie części pnia i korony, wywołana przez grzyb pasożytniczy


SJP.pl

Rdza kory sosny (znana także pod nazwami: obwar, obar, osmół, rdza pęcherzykowata, suchoczób) – grzybowa choroba roślin z grupy rdzy wywołana przez Cronartium pini (dawniej opisywany jako Cronartium flaccidum). Występuje głównie na sośnie zwyczajnej, ale także innych sosnach dwuigielnych: sośnie czarnej, nadmorskiej, alepskiej, kosodrzewinie. Drugim domownikiem mogą być przedstawiciele dziesięciu rodzin okrytonasiennych. Atakuje gałęzie i strzałę. Występuje na całym niżu europejskim, ponadto w Wielkiej Brytanii i Skandynawii.

Wikipedia


obwarować

1. otoczyć murem lub wałem obronnym;
2. zagwarantować coś, stawiając warunki;
3. obwarować się -
a) umocnić się na jakichś pozycjach obronnych, otoczyć się murem, wałem obronnym; ufortyfikować się;
b) zagwarantować sobie coś, stawiając warunki


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obwarowywać)

 (1.1) dokonany od|obwarowywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbvaˈrɔvat͡ɕ, AS: obvarovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwarowanie n.

Wiktionary


obwarowanie

1. otoczyć murem lub wałem obronnym;
2. zagwarantować coś, stawiając warunki;
3. obwarować się -
a) umocnić się na jakichś pozycjach obronnych, otoczyć się murem, wałem obronnym; ufortyfikować się;
b) zagwarantować sobie coś, stawiając warunki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obwarować.

Wiktionary

Fortyfikacja (z łac. fortificatio – umocnienie, a to od czasownika fortifico „wzmacniam, umacniam”) – zespół obiektów wojskowych w postaci odpowiednich budowli i urządzeń, przeznaczonych do prowadzenia działań obronnych.

Ponadto jest to dziedzina inżynierii wojskowej, która zajmuje się przygotowywaniem terenu do walki przez opracowanie, zaprojektowanie i zorganizowanie prac mających na celu wykonanie obiektów i zespołów fortyfikacyjnych służących do osłony wojsk i obszaru terytorium podczas działań bojowych.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. obwarować

Wiktionary


obwarowywać

1. otaczać murem lub wałem obronnym; fortyfikować;
2. gwarantować coś, stawiając warunki;
3. obwarowywać się -
a) umacniać się na jakichś pozycjach obronnych, otaczać się murem, wałem obronnym; fortyfikować się;
b) gwarantować sobie coś, stawiając warunki


SJP.pl


obwarzać

przyparzać jakąś potrawę, lekko podgotowywać


SJP.pl


obwarzaneczek

obwarzanek niewielkich rozmiarów; obarzaneczek


SJP.pl


obwarzanek

okrągły wyrób z ciasta, który przed pieczeniem poddawany jest obwarzaniu; obarzanek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. wyrób piekarniczy w kształcie pierścienia uformowanego z wałka skręconego w spiralę, wykonany z ciasta parzonego (obwarzonego) przed pieczeniem;

 (1.2) pot. coś, co przypomina kształtem obwarzanek (1.1)

Wiktionary

Obwarzanek (także: obarzanek) – wytrawne pieczywo o średnicy kilkunastu centymetrów (12–17 cm), posypane makiem, solą, sezamem lub innymi posypkami.

Obwarzanek krakowski to jeden z symboli Krakowa, produkt o chronionym oznaczeniu geograficznym w Unii Europejskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Będąc w Krakowie, zawsze kupuję obwarzanki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbvaˈʒãnɛk, AS: obvažãnek

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obwarzać ndk., obwarzyć dk.

 rzecz. obwarzanie n., obwarzenie n., obarzanek m.

:: zdrobn. obwarzaneczek, obarzaneczek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obarzanek

Wiktionary


obwarzanki

okrągły wyrób z ciasta, który przed pieczeniem poddawany jest obwarzaniu; obarzanek


SJP.pl


obwarzyć

przyparzyć jakąś potrawę, lekko podgotować


SJP.pl


obważanek

nazwisko


SJP.pl


obwał

obsunięcie się warstw skorupy ziemskiej w kopalni


SJP.pl


obwałować

otoczyć wałem


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obwałowywać)

 (1.1) otoczyć wałem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwałowanie n., wał mzw./mos./mrz.

 czas. obwałowywać ndk.

Wiktionary


obwałowanie

otoczyć wałem


SJP.pl


obwałowywać

otaczać wałem (podłużnym wzniesieniem)


SJP.pl


obwe

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = polit. Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie;

Wiktionary


obwędrowywać

rzadko: wędrując, obchodzić wkoło


SJP.pl


obwędzać

przesycać coś dymem; owędzać


SJP.pl


obwędzić

przesycić coś dymem; owędzić


SJP.pl


obwersja

w logice: przekształcenie zdania twierdzącego na równoważne przeczące


SJP.pl

Obwersja (łac. - obversio) — wnioskowanie polegające na dodaniu negacji do orzecznika zdania z jednoczesną zmianą jego jakości, innymi słowy zgodnie z następującymi prawami logiki tradycyjnej:

  • SaP → SeP'
  • SeP → SaP'
  • SiP → SoP'
  • SoP → SiP'

Na przykład:

  • Każdy kot jest ssakiem. Zatem: Żaden kot nie jest nie-ssakiem.
  • Żadna mrówka nie jest słoniem. Zatem: Każda mrówka jest nie-słoniem.

Wikipedia


obwężyn

obwężyn lipowiec - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych


SJP.pl

Obwężyn (Stenostola) – rodzaj chrząszczy z rodziny kózkowatych i podrodziny zgrzypikowych.

Wikipedia


obwiać

ogarnąć coś powiewem; owiać


SJP.pl


obwić

oplątać; omotać


SJP.pl


obwiednia

w matematyce: krzywa styczna w każdym swoim punkcie do jakiejś krzywej z danej rodziny krzywych


SJP.pl

Obwiednia (ang. envelope) – matematyczne pojęcie z zakresu geometrii różniczkowej. Obwiednia rodziny rozmaitości różniczkowych (w szczególności rodziny krzywych lub powierzchni) jest rozmaitością w każdym swoim punkcie styczną do pewnego członka tej rodziny. W otoczeniu dowolnego punktu należącego do obwiedni znajdują się zatem zarówno punkty należące do członków tej rodziny, jak i punkty nienależące do żadnego z członków.

Wikipedia


obwiedniowy

obwiednia


SJP.pl

Patrz:

obwiednia

obwieś

1. człowiek z marginesu społecznego; menel; luj;
2. przestarzale: hultaj, nicpoń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pogard. osoba płci męskiej, z którą wstyd jest pokazać się publicznie, nietaktowna lub nieodpowiednio ubrana

 (1.2) daw. pogard. osoba postępująca źle

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: obwiesić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aga wyszła za takiego obwiesia z Sosnowca.

 (1.2) Powiedz tym obwiesiom, żeby się rozeszli.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obwieszać ndk., obwiesić dk., poobwieszać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gałgan, hultaj, łachmyta, łajdak, nicpoń, nikczemnik

Wiktionary


obwieść

otoczyć czymś dookoła


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. obwodzić)

 (1.1) otoczyć czymś dookoła

 (1.2) prowadząc kogoś, obejść wiele miejsc

forma czasownika.

 (2.1) rozk. 2. os. lp. od: obwieścić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbvʲjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: obvʹi ̯ėść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwód m., obwódka ż., obwodzenie n., obwiedzenie n.

 czas. obwodzić ndk.

 przym. obwodowy, wewnątrzobwodowy

Wiktionary


obwieścić

podać coś do publicznej wiadomości, oznajmić oficjalnie lub uroczyście


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obwieszczać)

 (1.1) dokonany od|obwieszczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – W krainie ślepców jednooki jest królem! – obwieścił cyklop.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwieszczanie n., obwieszczenie n.

 czas. obwieszczać ndk.

Wiktionary


obwieściciel

dawniej: głosiciel, osoba ogłaszająca coś


SJP.pl


obwiesić

1. powiesić na kimś lub na czymś dużo czegoś;
2. przestarzale: powiesić kogoś


SJP.pl


obwieszać

wieszać na kimś lub na czymś dużo czegoś


SJP.pl


obwieszczać

podawać coś do publicznej wiadomości, oznajmiać oficjalnie lub uroczyście


SJP.pl

czasownik

 (1.1) oficjalnie albo uroczyście ogłaszać coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwieszczanie n., obwieszczenie n.

 czas. obwieścić

Wiktionary


obwieszczenie

oficjalna wiadomość podana do publicznej informacji, zwykle w formie pisemnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) oficjalna informacja podana do publicznej wiadomości na ogół w formie pisemnej

 (1.2) podanie do publicznej wiadomości

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obwieszczać, obwieścić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) komunikat, zawiadomienie

Wiktionary


obwieszony

1. powiesić na kimś lub na czymś dużo czegoś;
2. przestarzale: powiesić kogoś


SJP.pl


obwiewać

o strumieniu powietrza: otaczać coś lub kogoś


SJP.pl


obwieźć

zawieźć do wielu miejsc


SJP.pl


obwijać

okręcać coś czymś dookoła


SJP.pl


obwinąć

owinąć;
1. okręcić coś czymś dookoła, np. w celu ochrony przed czymś; zawinąć;
2. obwinąć się:
a) obtoczyć coś dookoła;
b) otulić z każdej strony


SJP.pl


obwiniać

czasownik

 (1.1) przypisywać, zarzucać komuś winę; oskarżać kogoś o zrobienie czegoś złego

czasownik zwrotny niedokonany obwiniać się (dk. obwinić się)

 (2.1) przypisywać winę samemu sobie

 (2.2) przypisywać winę sobie nawzajem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oczywiście, wszyscy zgodnie za swe niepowodzenia obwiniali Gorana, lidera i autora tekstów.

 (2.2) Po kilku miesiącach aresztu panowie zaczęli się wzajemnie obwiniać i odsuwać od siebie odpowiedzialność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈvʲĩɲät͡ɕ, AS: obvʹĩńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwinianie n., obwinienie n., przewinienie n., winowajca mos.

 czas. winić, obwinić dk.

 przym. winny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inkryminować, oskarżać, winić, podejrzewać, imputować, obciążać

Wiktionary


obwinianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obwiniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbvʲĩˈɲä̃ɲɛ, AS: obvʹĩńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obwiniać ndk., obwinić dk., winić ndk.

 rzecz. wina, obwinienie

 przym. winny

Wiktionary


obwinić

uznać kogoś winnym czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obwiniać)

 (1.1) dokonany od|obwiniać.

czasownik zwrotny dokonany obwinić się (ndk. obwiniać się)

 (2.1) dokonany od|obwiniać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈvʲĩɲit͡ɕ, AS: obvʹĩńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwinianie n., obwinienie n., przewinienie n., winowajca mos.

 czas. obwiniać

 przym. winny

Wiktionary


obwinienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obwinić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbvʲĩˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: obvʹĩńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obwinić dk., obwiniać ndk., winić ndk.

 rzecz. wina, obwinianie

 przym. winny

Wiktionary


obwiniona

uznać kogoś winnym czegoś


SJP.pl


obwiniony

uznać kogoś winnym czegoś


SJP.pl

Obwiniony – zgodnie z kodeksem postępowania w sprawach o wykroczenia osoba, przeciwko której wniesiono wniosek o ukaranie w sprawie o wykroczenie. Sprawy przeciwko obwinionym rozpatrywane były dawniej w pierwszej instancji przez kolegia do spraw wykroczeń oraz wydziały grodzkie sądów rejonowych. Od 2010 roku rozpatrywane są przez wydziały karne sądów rejonowych.

Odpowiednikiem obwinionego w postępowaniu karnym jest oskarżony.

Wikipedia


obwisać

zwieszać się lub pochylać pod ciężarem


SJP.pl


obwiślej

stopień wyższy od przysłówka: obwisło


SJP.pl


obwisnąć

zwiesić się lub pochylić pod ciężarem


SJP.pl


obwisły

opadający ku dołowi; oklapnięty


SJP.pl


obwlekać

dawniej: owijać, pokrywać, powlekać; owlekać


SJP.pl


obwód

1. linia zamknięta, okalająca płaszczyznę lub bryłę;
2. długość tej linii;
3. umownie wydzielony obszar, stanowiący pewną całość; region, rejon, okręg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) brzeg, krawędź, otaczająca coś z każdej strony, obejmująca obiekt zwykle w poziomie

 (1.2) geom. długość brzegu figury geometrycznej;

 (1.3) elektr. układ, w którym może stale płynąć prąd;

 (1.4) adm. jednostka podziału terytorialnego w niektórych krajach;

 (1.5) jednostka niektórych organizacji, np. Armii Krajowej, harcerstwa

 (1.6) mat. długość najkrótszego cyklu zawartego w grafie;

 (1.7) fiz. powierzchnia, przez którą przenika strumień indukcji magnetycznej

Wiktionary

  • obwód figury geometrycznej
  • obwód grafu
  • obwód elektryczny, w szczególności:
    • obwód rezonansowy
    • obwód drukowany
    • obwód RLC
  • jednostka podziału terytorialnego
    • Albanii
    • Białorusi
    • Bułgarii
    • Kirgistanu
    • Federacji Rosyjskiej
    • Ukrainy
    • obwód głosowania
    • obwód łowiecki
    • obwód rybacki

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) UFO miało kształt dysku ze światełkami na obwodzie.

     (1.2) Stosunek obwodu koła do jego średnicy wynosi π = 3,141592.

     (1.3) Obwód RLC składa się z rezystorów, cewek i kondensatorów.

     (1.4) Obwód królewiecki to najbardziej wysunięta na zachód część Federacji Rosyjskiej.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈɔbvut, AS: obvut

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. obwódka ż., obwodzenie n., obwiedzenie n.

     czas. obwodzić ndk., obwieść dk.

     przym. obwodowy, wewnątrzobwodowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) otok, okole

    Wiktionary


obwódka

linia obwodząca coś wokoło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) linia obwodząca coś wokoło

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈvutka, AS: obvutka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwód m., obwiedzenie n., obwodzenie n.

 czas. obwieść, obwodzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obramowanie, otoczka, otok

Wiktionary


obwódkowy

obwódka


SJP.pl

Patrz:

obwódka

obwodnica

droga biegnąca dookoła miasta lub śródmieścia, której zadaniem jest odciążenie ruchu w mieście i ułatwienie przejazdu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) droga poprowadzona wokół obszarów miejskich, umożliwiająca ich ominięcie;

Wiktionary

Obwodnica – droga prowadząca wokół części lub całego miasta.

Umożliwia pojazdom ominięcie pewnego obszaru miejskiego i odciążenie jego ulic z tranzytowego ruchu międzymiastowego, międzydzielnicowego lub międzyosiedlowego.

Obwodnice dzielą się na 3 rodzaje:

  • śródmiejskie – omijające ścisłe centrum miasta (np. II obwodnica Krakowa)
  • miejskie – przechodzące obrzeżami miasta i służące do sprawnego ruchu międzydzielnicowego i aglomeracyjnego (np. Wschodnia obwodnica GOP, Śródmiejska Obwodnica Zachodnia w Bielsku-Białej)
  • pozamiejskie – przechodzące poza miejską aglomeracją i służące dla tranzytu dalekobieżnego (np. IV obwodnica Krakowa, Berliner Ring)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Planowana jest budowa obwodnicy wokół Augustowa.

 (1.1) Średnicówki budowane są najczęściej dla obsługi wewnątrz aglomeracyjnego ruchu pasażerskiego, w przeciwieństwie do obwodnic, obsługujących ruch towarowy i tranzytowy względem centrum ruch pasażerski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbvɔdʲˈɲit͡sa, AS: obvodʹńica

Wiktionary


obwodowy

przymiotnik od: obwód


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się dookoła na obwodzie

 (1.2) med. związany z zewnętrznymi częściami ciała

 (1.3) adm. będący stolicą obwodu albo będący przedstawicielstwem na obwód

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwiedzenie n., obwodzenie n., obwód mrz.

 czas. obwieść, obwodzić

Wiktionary


obwodzić

czasownik niedokonany (dk. obwieść)

 (1.1) niedokonany od|obwieść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈvɔd͡ʑit͡ɕ, AS: obvoʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obwód m., obwódka ż., obwodzenie n., obwiedzenie n.

 czas. obwieść dk.

 przym. obwodowy, wewnątrzobwodowy

Wiktionary


obwój

1. rzadziej: jedno obwinięcie czymś; część opaski wystarczająca na jedno obwinięcie
2. warstwa ochronna, izolacyjna lub ekranująca wykonana przez owinięcie przewodu elektrycznego przędzą, taśmą itp.


SJP.pl


obwoluta

okładka, najczęściej z papieru, nakładana na właściwą okładkę książki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) druk. bibliot. papierowa lub plastikowyastikowa ochronna okładka zakładana na właściwą okładkę książki;

Wiktionary

Obwoluta (od łac. obvolvo – zakryć, zasłonić, okryć) – papierowa lub wykonana z tworzywa sztucznego okładka ochronna zakładana na właściwą okładkę książki, mająca zagięte brzegi (skrzydełka), zachodzące na wewnętrzne strony okładzin okładki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bez obwolut książki prezentują się jeszcze lepiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbvɔˈluta, AS: obvoluta

Wiktionary


obwozić

zawozić do wielu miejsc; wioząc, objeżdżać (okolicę, kraj)


SJP.pl


obwoźny

polegający na rozwożeniu towarów do miejsc zamieszkania lub pracy klientów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) polegajacy na wożeniu towaru ze sobą

Wiktionary


oby

partykuła nadająca zwrotowi charakter życzenia


SJP.pl

partykuła

 (1.1) wyrażenie nadziei, że coś się stanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obym tylko zdał jutrzejszy egzamin!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbɨ, AS: oby

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) by, aby

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niech, bodaj

Wiktionary


obyć

obyć się -
1. dać sobie radę, poradzić sobie bez czegoś; obejść się;
2. zadowolić się czymś, poprzestać na czymś (np. obył się drobną opłatą);
3. przyzwyczaić się do czegoś, oswoić się z czymś


SJP.pl


obycie

obyć się -
1. dać sobie radę, poradzić sobie bez czegoś; obejść się;
2. zadowolić się czymś, poprzestać na czymś (np. obył się drobną opłatą);
3. przyzwyczaić się do czegoś, oswoić się z czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zapoznanie się i przyzwyczajenie się do czegoś wskutek dłuższego stykania się z tym

 (1.2) umiejętność właściwego zachowania się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bycie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) doświadczenie

 (1.2) ogłada, dobre maniery

Wiktionary


obyczaj

1. powszechnie przyjęty, tradycyjny sposób postępowania w danych okolicznościach;
2. sposób postępowania, zachowania charakterystyczny dla danego człowieka lub zwierzęcia;
3. zazwyczaj w liczbie mnogiej: zasady etyczne i moralne, którymi ktoś się kieruje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) powszechnie przyjęty, tradycyjny sposób postępowania w danych okolicznościach

 (1.2) nawyk, sposób postępowania, zachowania charakterystyczny dla danego człowieka lub zwierzęcia

Wiktionary

Obyczaj – forma zachowania powszechnie przyjęta w danej zbiorowości społecznej i poparta uznawaną w niej tradycją.

Obyczaj jest elementem kontroli społecznej, stąd jego naruszenie powoduje zazwyczaj negatywną reakcję ze strony grupy. Obyczaje są przekazywane z pokolenia na pokolenie i ulegają zmianom bardzo powoli. Ogół obyczajów w danej zbiorowości tworzy jej obyczajowość.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈbɨt͡ʃaj, AS: obyčai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obyczajówka ż., obyczajowość ż., obyczajność ż.

 przym. obyczajowy, obyczajny

 przysł. obyczajowo, obyczajnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ceremoniał, obrządek, ryt, rytuał, tradycja, zwyczaj, konwenans, konwencja, usus, uzus

 (1.2) zwyczaj, przyzwyczajenie

 (1.3) postępowanie, sposób bycia, sposób życia, styl życia, zachowanie

Wiktionary


obyczajniej

przestarzały stopień wyższy od przysłówka: obyczajnie


SJP.pl


obyczajność

1. przestarzałe: dobre obyczaje, właściwe zachowanie; przyzwoitość, grzeczność;
2. postępowanie zgodne z powszechnymi normami moralnymi; moralność


SJP.pl


obyczajny

zgodny z normami moralnymi lub postępujący zgodnie z nimi


SJP.pl


obyczajówka

potocznie: jednostka policji zajmująca się przestępstwami na tle obyczajowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. policja zwalczająca przestępstwa obyczajowe, zwłaszcza prostytucję

 (1.2) pot. film, książka bądź sztuka opisujące codzienne problemy życiowe zwykłych ludzi

Wiktionary

Policja obyczajowa (potocznie obyczajówka, ang. Vice unit albo vice squad) – jednostka, wydział wielu sił policyjnych, zajmujący się walką z przestępczością związaną z narkotykami, alkoholem (włączając sprzedaż nieletnim), prostytucją i hazardem.

W Arabii Saudyjskiej i Afganistanie nosi nazwę „Komitet Krzewienia Cnót i Zapobiegania Złu” i zajmuje się kontrolą zgodności zachowań obywateli z szariatem.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obyczaj m.

 przym. obyczajny, obyczajowy

 przysł. obyczajowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. policja obyczajowa

Wiktionary


obyczajowo

przysłówek

 (1.1) dotycząc sfery obyczajowości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pisarz powinien kochać swój zawód obyczajowo, powinien być zainteresowany tem wszystkiem, co bytowo zrośnięte jest z jego sposobem życia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obyczaj mrz., obyczajność ż., obyczajowość ż., obyczajówka ż.

 przym. obyczajny, obyczajowy

 przysł. obyczajnie

Wiktionary


obyczajowość

1. ogół przyjętych w jakimś środowisku tradycyjnych obyczajów i zachowań;
2. sposób zachowywania się zgodny z normami towarzyskimi i moralnymi; maniery, obyczajność


SJP.pl


obyczajowy

przymiotnik od: obyczaj, np. powieść obyczajowa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który dotyczy zasada etycznych i moralnych danej społeczności

 (1.2) liter. film. taki, który opisuje obyczaje i życie codzienne danego środowiska

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To obyczajowa „zaczystka”: pasdarzy sprawdzają, czy jadące pary są małżeństwem albo czy chusty nie zanadto odsłaniają włosy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obyczaj mrz., obyczajowość ż., obyczajność ż., obyczajówka ż.

 przym. obyczajny

 przysł. obyczajowo

Wiktionary


obydwa

liczebnik odpowiadający liczbie 2, stosowany w stosunku do dwóch osób jednakowej płci, a także dwóch zwierząt lub przedmiotów tego samego typu; oba; jeden i drugi


SJP.pl

liczebnik

 (1.1) zob. oba.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strukturę demograficzną obydwu porównywanych zbiorowości różnicuje płeć osób podejmujących próby samobójstw.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɨdva, AS: obydva

Wiktionary

Powiązane:

 licz. obaj, obydwaj, obie, obydwie, oba, oboje, obydwoje

Wiktionary


obydwaj

liczebnik zbiorowy

 (1.1) zob. obaj.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) w krajach nieznanych, oglądam takie dziwy i cuda, o jakich wy obydwaj nie macie pojęcia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɨdvaj, AS: obydvai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 licz. obaj, obie, obydwie, oba, obydwa, oboje, obydwoje

Wiktionary


obydwie

liczebnik zbiorowy

 (1.1) zob. obie.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Siedział na spiżowym rumaku, dumnie wznosząc czoło i dumnie krzyżując obydwie dłonie na piersi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈbɨdvʲjɛ, AS: obydvʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 licz. obaj, obydwaj, obie, oba, obydwa, oboje, obydwoje

Wiktionary


obydwoje

liczebnik zbiorowy używany wyłącznie w odniesieniu do osób różnej płci i do dzieci, odpowiadający liczebnikowi obaj; oboje


SJP.pl

liczebnik zbiorowy

 (1.1) zob. oboje.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tegoż dnia nad wieczorem udali się obydwoje do wiadomego hoteliku. (S. Żeromski: Dzieje grzechu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɨdˈvɔjɛ, AS: obydvoi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 licz. obaj, obydwaj, obie, obydwie, oba, obydwa, oboje

Wiktionary


obyty

1. umiejący się zachować; towarzysko wyrobiony; mający dobre maniery;
2. obeznany, oswojony z czymś; przyzwyczajony do czegoś


SJP.pl


obywać

obywać się -
1. radzić sobie bez czegoś lub kogoś;
2. dziać się bez ofiar, strat itp.


SJP.pl


obywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obywać.

Wiktionary


obywatel

1. członek społeczeństwa w danym państwie, mający określone uprawnienia i obowiązki zastrzeżone przez prawo i konstytucję;
2. stały mieszkaniec jakiegoś regionu lub miasta;
3. urzędowa forma zwracania się do kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek społeczeństwa danego państwa, mający określone uprawnienia i obowiązki zastrzeżone przez prawo i konstytucję;

 (1.2) przest. oficjalna forma zwracania się do kogoś

Wiktionary

  • obywatel – członek społeczeństwa danego państwa, mający określone uprawnienia i obowiązki zastrzeżone przez prawo i konstytucję; patrz obywatelstwo
  • Obywatel – polski film z 2014 w reżyserii Jerzego Stuhra
  • Obywatel – węgierski film z 2016 w reżyserii Rolanda Vranika
  • Obywatel – czasopismo o tematyce ekonomiczno-społecznej wydawane w latach 2000-2010

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obywatel powinien dbać o swoją Ojczyznę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɨˈvatɛl, AS: obyvatel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obywatelstwo n., obywatelskość ż.

:: fż. obywatelka ż.

 przym. obywatelski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrót ob.

 (1.2) pan

Wiktionary


obywatelka

1. członkini społeczeństwa w danym państwie, mająca określone uprawnienia i obowiązki zastrzeżone przez prawo i konstytucję;
2. stała mieszkanka jakiegoś regionu lub miasta;
3. urzędowa forma zwracania się do kobiety


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta związana z krajem oficjalnymi prawami i obowiązkami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obywatelka powinna dbać o swoją Ojczyznę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɨvaˈtɛlka, AS: obyvatelka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obywatelstwo n.

:: fm. obywatel

 przym. obywatelski

Wiktionary


obywatelski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z obywatelem, właściwy obywatelowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mówi się często, że obcy nie ma praw obywatelskich – ale jest człowiekiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɨvaˈtɛlsʲci, AS: obyvatelsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obywatel mos., obywatelka ż., obywatelstwo n., obywatelskość ż.

Wiktionary


obywatelskość

obywatelski


SJP.pl

Obywatelskość (niem. Bürgerschaft, ang citizenship, łac. civilis) - zbiór postaw poznawczych i normatywnych wraz z odpowiadającymi im wzorcami działania, systemów wartości oraz celów stanowiących podstawę intelektualnego i emocjonalnego zaangażowania członków danej wspólnoty politycznej lub państwowej w dotyczące jej sprawy publiczne.

Wikipedia

Patrz:

obywatelski

obywatelstwo

1. formalnie potwierdzona przynależność do jakiegoś państwa;
2. honorowe obywatelstwo - tytuł honorowy, nadany przez władze państwa lub miasta osobie pochodzącej skądinąd


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) praw. urz. związek prawny osoby fizycznej z jakimś państwem, który daje jej określone prawa i obowiązki;

Wiktionary

Obywatelstwo – przynależność osoby do określonego państwa, na mocy której jednostka ma określone prawa i obowiązki wobec państwa, a państwo – analogicznie – ma obowiązki i prawa wobec jednostki. Określenie spraw związanych z obywatelstwem, a w szczególności sposobów jego nabycia i ewentualnie także utraty, należy do samego państwa – jest to jego kompetencja wyłączna. Istnieją także regulacje prawa międzynarodowego dotyczące spraw związanych z obywatelstwem, a w szczególności unikania sytuacji bezpaństwowości i wielokrotnego obywatelstwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prezydent RP może nadać obywatelstwo polskie cudzoziemcom zasłużonym dla Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbɨvaˈtɛlstfɔ, AS: obyvatelstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obywatel m., obywatelka ż., obywatelskość ż.

 przym. obywatelski

Wiktionary


obyż

wzmocnione oby


SJP.pl


obżąć

1. zżąć coś dookoła;
2. obżąć kogoś - zżąć komuś zboże;
3. obżąć się - zakończyć żniwa; zżąć swoje zboże


SJP.pl


obżarciuch

osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; pasibrzuch, żarłok, obżartuch


SJP.pl


obżarciucha

osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; pasibrzuch, żarłok, obżartuch


SJP.pl


obżarstwo

jedzenie zbyt częste lub w zbyt dużej ilości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nadmierne spożywanie pokarmów

Wiktionary

Łakomstwo, obżarstwo czy też nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu − jeden z siedmiu grzechów głównych w chrześcijaństwie, polegający na pochłanianiu większej ilości pokarmów i napoju niż osoba potrzebuje do swego życia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Smakować życie bez obżarstwa.

 (1.1) W Święta obżarstwo jest uzasadnione.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈʒarstfɔ, AS: obžarstfo

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obżerać się ndk.

 rzecz. obżartuch m., obżeranie n.

Wiktionary


obżartuch

osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; pasibrzuch, żarłok, obżarciuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba, która się obżera

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale z ciebie obżartuch, jak mogłeś wszystko zjeść i nic nikomu nie zostawić?!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obżarstwo n., obżarciuch m., obżartus m., obżerca m., obżer m., obżeranie n.

 czas. obżerać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obżarciuch, obżartus, obżerca, obżer, głodomór, głodomorek, łasuch, żarłok

Wiktionary


obżartucha

osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; pasibrzuch, żarłok, obżarciuch


SJP.pl


obżartus

łakomczuch, głodomór


SJP.pl


obżarty

pospolicie: najedzony, syty; nażarty


SJP.pl


obżegnać

pożegnać kolejno wiele osób


SJP.pl


obżerać

1. o zwierzętach: objadać, ogryzać, zjadać z każdej strony;
2. pospolicie: objadać kogoś;
3. obżerać się - pospolicie: objadać się, spożywać posiłek w obfitych ilościach


SJP.pl


obznajamiać

zapoznawać z czymś, zaznajamiać; obeznajmiać, obznajmiać


SJP.pl


obznajmiać

zapoznawać z czymś, zaznajamiać; obeznajmiać, obznajamiać


SJP.pl


obznajmić

zapoznać z czymś, zaznajomić; obeznajmić, obznajomić


SJP.pl


obznajomić

zapoznać z czymś, zaznajomić; obznajmić, obeznajmić


SJP.pl


obzuwać

dawniej:
1. oblekać, ubierać;
2. nakładać komuś buty; obuwać;
3. ograniczać, otaczać


SJP.pl


obłączasty

1. wygięty w kształt półkola; łukowaty; półkolisty;
2. kolczak obłączasty - rodzaj grzyba z rodziny podstawczaków, występujący w różnych typach lasów w Polsce


SJP.pl


obłączek

przedmiot w kształcie półkola


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. białawy obszar luźnej skóry w kształcie półksiężyca u nasady paznokcia;

Wiktionary

Obłączek (łac. lunula) – białawy obszar w kształcie półksiężyca u dołu paznokcia, widoczny na palcach, najczęściej na kciukach. Jest widoczną częścią korzenia paznokcia. Białe zabarwienie wynika ze słabszego przylegania płytki paznokcia do macierzy. Obłączek jest głównym miejscem wzrostu paznokcia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Białe zabarwienie obłączka wynika ze słabszego przylegania płytki paznokcia do macierzy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lunula, rąbek

Wiktionary


obłaczkowo

Obłaczkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

We wsi znajduje się Konsulat Honorowy Królestwa Belgii. Konsulem honorowym jest Jan Spilliaert.

Wikipedia


obłąd

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. błąkanie się

 (1.2) stpol. błąd, pomyłka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłęd

Wiktionary


obłąk

obłęk;
1. półkole, łuk;
2. łukowato wygięty przedmiot, np. obłąk wiadra;
3. element architektoniczny w kształcie półkola często zamykający otwory okienne, drzwiowe itp.;
4. stalowy pręt służący do przymocowywania poprzecznej belki z izolatorami do słupa


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Obłąk posiadające biogram w polskiej Wikipedii

  • Jan Obłąk (1913–1988) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny warmiński w latach 1982–1988
  • Tadeusz Obłąk (1922–2006) – polski jezuita prowadzący przez 50 lat pracę misyjną w Japonii, brat biskupa Jana Obłąka

Wikipedia


obłąkana

1. taki, który popadł w obłęd;
2. dawniej: szalony, ryzykancki, obłąkańczy


SJP.pl


obłąkańczość

cecha osoby, której zachowanie jest charakterystyczne dla chorego psychicznie; obłędność


SJP.pl


obłąkańczy

obłąkany;
1. charakterystyczny dla chorego psychicznie; obłędny;
2. ryzykancki, szalony, zwariowany


SJP.pl


obłąkanie

szaleństwo, choroba psychiczna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zaburzenie psychiczne lub choroba psychiczna, obłęd, niepoczytalność

 (1.2) odczasownikowy od|obłąkać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Że Henryk Jakubowski zmarł, to dobrze zrobił, od kilku lat już był zgubiony, a nawet obłąkaniem swym niebezpieczny.

 (1.1) W istocie rzeczy obłąkanie rozwija się stopniowo, a nie jak niektórzy sądzą, że jest ono nagłym atakiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłąkaniec m., obłąkany m., obłąkana ż.

 czas. obłąkać dk., obłąkiwać ndk.

 przym. obłąkany

Wiktionary


obłąkaniec

szaleniec, wariat


SJP.pl


obłąkany

1. taki, który popadł w obłęd;
2. dawniej: szalony, ryzykancki, obłąkańczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) będący w stanie obłąkania

 (1.2) świadczący o obłąkaniu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) człowiek psychicznie chory

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ten sposób odbierała byłemu mężowi już wszystko, stając po stronie tych, którzy pozbawili go prawa do obrony własnego imienia, czyniąc z niego na wpół obłąkanego mitomana i tchórzliwego mordercę.

 (2.1) – Jak tu można odróżnić obłąkanego w tłumie morderców? Nie wiem – powiedział i bezradnie rozłożył ramiona.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. obłąkać, błąkać

 rzecz. obłąk mrz., obłąkanie n., obłąkana ż., obłąkaniec mos.

 przym. obłąkańczy

 przysł. obłąkańczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepoczytalny, opętany, pomylony, postrzelony, psychiczny, psychicznie chory, rąbnięty, stuknięty, szajbnięty, szalony, świrnięty, trzepnięty, umysłowo chory, walnięty, zbzikowany, zdziwaczały, zwariowany

 (1.2) obłędny, opętańczy, szaleńczy, wariacki, zbzikowany, zwariowany

 (2.1) czubek, chory psychicznie, dziwak, dziwadło, nienormalny, obłąkaniec, psychol, psychopata, wariat

Wiktionary


obłąkowatość

cecha czegoś przypominającego kształtem półkole


SJP.pl


obłąkowaty

przypominający kształtem półkole


SJP.pl


obłąkowy

obłąk, np. sklepienie obłąkowe


SJP.pl


obłam

dawniej: to, co się obłamało, bądź zostało obłamane; obłamek


SJP.pl


obłamać

oderwać skrawek od całości przez naciskanie, zginanie itp.


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. obłamywać)

 (1.1) łamiąc, oddzielić części od pewnej całości, zwłaszcza z wielu jej stron

 (1.2) poligr. otoczyć tekstem ilustrację lub inny element graficzny

czasownik zwrotny dokonany obłamać się (ndk. obłamywać się)

 (2.1) oddzielić się od pewnej całości, zwłaszcza z wielu stron

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zostały tylko jedne skrzypce. Nie miały strun, gryf obłamany. Nie było smyczka.

 (2.1) Tydzień temu podczas burzy z dębu obłamał się olbrzymi konar.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłam m., obłamek m.

 czas. obłamywać ndk.

Wiktionary


obłamek

dawniej: to, co się obłamało, bądź zostało obłamane; obłam


SJP.pl


obłamywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. obłamać)

 (1.1) łamiąc, oddzielać części od pewnej całości, zwłaszcza z wielu jej stron

 (1.2) poligr. otaczać tekstem ilustrację lub inny element graficzny

czasownik zwrotny niedokonany obłamywać się (dk. obłamać się)

 (2.1) oddzielać się od pewnej całości, zwłaszcza z wielu stron

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Topole były na tyle wielkie i stare, że zagrażały bezpieczeństwu. Nawet niewielki wiatr obłamywał konary.

 (1.2) Tabelki w dziełach winny być zawsze składane na pełną szerokość stron; wyjątek stanowią tu bardzo wąskie tabelki, które się obłamuje tekstem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłam m., obłamek m.

 czas. obłamać dk.

Wiktionary


obłapiać

obłapywać;
1. obejmować, ściskać w celach erotycznych;
2. obłapiać się - obejmować i ściskać się wzajemnie w celach erotycznych


SJP.pl


obłapianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|obłapiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieobłapianie n., obłapienie n.

 czas. obłapiać ndk., obłapić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obejmowanie

Wiktionary


obłapka

potocznie: lubieżne obejmowanie i ściskanie się


SJP.pl


obłapywać

obłapiać;
1. obejmować, ściskać w celach erotycznych;
2. obłapywać się - obejmować i ściskać się wzajemnie w celach erotycznych


SJP.pl


obłaskawiać

1. nastawiać przychylnie do siebie niechętną osobę, pozyskiwać czyjąś łaskawość;
2. oswajać zwierzę;
3. sprawiać, by coś przestało wywoływać negatywne emocje


SJP.pl


obłaskawić

1. nastawić przychylnie do siebie niechętną osobę, pozyskać czyjąś łaskawość;
2. oswoić zwierzę;
3. sprawić, by coś przestało wywoływać negatywne emocje


SJP.pl


obława

1. polowanie z nagonką;
2. akcja schwytania kogoś poprzez otoczenie jakiegoś terenu; uczestnicy takiej akcji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łow. polowanie na zwierzynę napędzaną na stanowiska myśliwych

 (1.2) łow. grupa ludzi biorąca udział w obławie (1.1) — polowaniu na zwierzynę

 (1.3) pościg za poszukiwanym polegający na obstawieniu terenu funkcjonariuszami w celu uniemożliwienia tej osobie ucieczki

 (1.4) grupa ludzi biorąca udział w obławie (1.3) — pościgu za poszukiwanym

Wiktionary

  • obława – termin używany w stosunku do polowań z naganką lub akcja policyjna, wojskowa itp. polegająca na obstawieniu terenu w celu schwytania przestępcy
  • Obława (Dragnet) – amerykański serial telewizyjny z 2003–2004
  • Obława (The Chase) – amerykański film z 1966
  • Obława – włoski film z 1984 roku w reż. Fabrizio De Angelisa
  • Obława (Takedown) – amerykański film z 2000
  • Obława – francuski film w reżyserii Roselyne Bosch
  • Obława – polski film z 2012
  • Obława augustowska – operacja przeprowadzona przez oddziały Armii Czerwonej w 1945
  • Obława – piosenka Jacka Kaczmarskiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Połowy ryb były tak obfite, iż nie wiedziano, co ze zdobyczą robić; obława na zwierzynę również powiodła się nadspodziewanie.

 (1.2) Ledwie uszedłszy szponów sokoła, mimo iż widziała nas, obławę, sokoły, wzbiwszy się wysoko, wracała co chwilę nad miejsce, skąd ją spędzono; nie ujechaliśmy trzystu kroków, już zapadła była z powrotem na swe gniazdo.

 (1.4) Nazajutrz zaś przyszedłszy do zwykłego urzędowego usposobienia, zebrał obławę i puścił się przez bór śladem dezertera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obławnik m.

:: zdrobn. obławka ż.

 przym. obławny

 przysł. obławami, obławą

Wiktionary


obławnik

osoba uczestnicząca w nagance na zwierzynę, osaczająca zwierza; osocznik, osacznik


SJP.pl


obłazić

czasownik przechodni niedokonany (dk. obleźć)

 (1.1) pot. wchodzić na coś lub na kogoś w znacznej liczbie

 (1.2) pot. tracić część wierzchnią

 (1.3) pot. odwiedzać wiele miejsc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłażenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) schodzić, wycierać się

 (1.3) obchodzić

Wiktionary


obłęd

1. choroba psychiczna charakteryzująca się urojeniami; szaleństwo, obłąkanie, pomieszanie zmysłów;
2. coś nienormalnego, odbiegającego w znacznym stopniu od normy; szaleństwo, wariactwo;
3. potocznie: coś znakomitego, wyśmienitego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) choroba psychiczna, szaleństwo, mania

 (1.2) wielkie zamieszanie, szaleństwo

 (1.3) daw. błąd, omyłka, pomyłka

 (1.4) daw. błąkanie się, zbłądzenie

 (1.5) daw. kręta droga

Wiktionary

  • obłęd – inaczej zaburzenie urojeniowe, paranoja prawdziwa
  • obłęd moralny – w historii medycyny, zaburzenie psychiczne
  • Obłęd – powieść Jerzego Krzysztonia z 1979 roku
  • Obłęd (Dementia 13) – film z 1963 roku, reż. Francis Ford Coppola
  • Obłęd (The Jacket) – film z 2005 roku, reż. John Maybury
  • Obłęd (Asylum) – film z 2008 roku, reż. David R. Ellis
  • Obłęd – zespół muzyczny
  • Obłęd – album Patrycji Markowskiej wydany w 2025 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oto bowiem drobny złodziejaszek i awanturnik Randall Patrick McMurphy, skazany za liczne przestępstwa, w tym także gwałt, pragnąc uniknąć obozu pracy, symuluje obłęd.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbwɛ̃nt, AS: obu̯ẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obłędny

 przysł. obłędnie

 rzecz. obłąd mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzik, obłąkanie, pot. paranoja, szaleństwo, wariactwo, fiksacja, mania, szał, urojenie

Wiktionary


obłędniej

stopień wyższy od przysłówka: obłędnie


SJP.pl


obłędniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obłędny (potocznie: cudowny)


SJP.pl


obłędność

1. potocznie: cecha czegoś świetnego, wspaniałego; bombowość, superowość, odlotowość, odjazdowość;
2. cecha osoby, której zachowanie jest charakterystyczne dla chorego psychicznie; obłąkańczość


SJP.pl


obłędny

1. będący wyrazem czyjegoś szaleństwa, obłędu; obłąkańczy;
2. potocznie: wspaniały, niesamowity, fantastyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odbiegający od normalności w sensie psychicznym

 (1.2) pot. robiący mocne wrażenie

 (1.3) pot. podobający się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obserwował ten obłędny taniec odurzonych łowców.

 (1.2) Z obłędną prędkością wyścigówka przemknęła przed trybuną.

 (1.2) Celina zapłaciła za kieckę obłędną cenę.

 (1.3) W butiku widziałam obłędne wisiorki z jakiejś glinki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłęd mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obłąkany, obłąkańczy

 (1.2) zawrotny

 (1.3) cudowny, fantastyczny, pyszny, świetny, wspaniały; pot. ekstra, odjazdowy, odlotowy, super

Wiktionary


obłędzik

zdrobnienie od: obłęd


SJP.pl


obłęk

obłąk;
1. półkole, łuk;
2. łukowato wygięty przedmiot, np. obłęk wiadra;
3. element architektoniczny w kształcie półkola często zamykający otwory okienne, drzwiowe itp.;
4. stalowy pręt służący do przymocowywania poprzecznej belki z izolatorami do słupa


SJP.pl

Obłęk – wygięty pręt stanowiący element rozbudowanej osłony rękojeści w broni białej. Jego funkcją jest zapewnienie dodatkowej ochrony dłoni użytkownika podczas walki, a w niektórych przypadkach również wzmocnienie konstrukcji całej oprawy rękojeści.

Wikipedia


obło

walcowato wygięta część w poszyciu statku, w której dno przechodzi w burtę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) żegl. techn. zaokrąglona część przekroju poprzecznego kadłuba statku, miejsce w którym część denna przechodzi w burtę;

Wiktionary

Obło – część kadłuba jednostki pływającej, liczona w przekroju poprzecznym, na obszarze której płaskie dno płynnie przechodzi w ścianę burty. Poszycie kadłuba na wysokości obła (tzw. pas obłowy) jest pogrubione z powodu przenoszenia zwiększonych obciążeń. Z przodu jednostki obło płynnie przechodzi w dziób, natomiast z tyłu (w zależności od konstrukcji kadłuba) może ciągnąć się nawet aż do samego końca kadłuba (w tym także przez jego całą część rufową).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. obłość ż.

 przym. obły

Wiktionary


obłoczedlnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. miejsce, w którym się ubiera

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbwɔˈt͡ʃɛdlʲɲa, AS: obu̯očedlʹńa

Wiktionary


obłoczek

zdrobnienie od: obłok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: obłok

 (1.2) mały obłok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłok mrz.

Wiktionary


obłocznia

warstwa zarodnikująca grzybów wyższych, znajdująca się na powierzchni niektórych owocników; hymenium; obłócznia


SJP.pl

Hymenium, obłocznia (obłócznia), warstwa hymenialna, warstwa rodzajna – warstwa grzybni u grzybów, w której wytwarzane są zarodniki. Występuje ona w owocnikach u podstawczaków i workowców. Nazwę obłocznia (obłócznia) stosuje się zwykle dla określenia warstwy rodzajnej u podstawczaków

Wikipedia


obłoczniak

grzyb posiadający warstwę rodzajną czyli obłócznię; wg obecnej systematyki dawny rząd obłoczniaków podzielono na dwa rzędy: bezblaszkowców i bedłkowców; obłóczniak


SJP.pl


obłocznik

Obłocznik (Crateromys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Wikipedia


obłóczny

obłok (dawniej); obłokowy, obłoczny


SJP.pl


obłóczyć

przestarzale: wdziać (wdziewać), włożyć (wkładać) coś na kogoś lub na coś; oblec (oblekać)


SJP.pl


obłóczyny

obrzęd kościelny: nałożenie nowych szat po święceniach zakonnych, diakońskich lub kapłańskich


SJP.pl

Obłóczyny – uroczystość przyznania alumnom seminarium duchownego sutann lub zakonnikom habitu. W polskich seminariach duchownych sutanny przyznaje się alumnom III roku, a w zakonach najczęściej po postulacie.

Takiej uroczystości zazwyczaj przewodzi biskup danej diecezji lub prowincjał zakonu (ewentualnie rektor seminarium lub magister nowicjatu). Błogosławi on sutanny, po czym, jeśli w danym seminarium duchownym jest taka tradycja, ucina się alumnom/nowicjuszom krawaty, zdejmuje je i ubiera się ich w sutanny/habity. Od tego czasu marynarka i krawat są zastąpione przez sutannę/habit lub krótki strój duchowny (garnitur i koszula z koloratką). Od obłóczyn alumni/nowicjusze są zobowiązani chodzić w stroju duchownym.

Wikipedia


obłóg

cienki pas drewna otrzymywany przez skrawanie, stosowany do wyrobu płyt stolarskich lub jako podkład pod okleinę


SJP.pl

Obłóg – cienki płat drewna (rodzaj forniru) używany przy produkcji płyt stolarskich. Używa się go także jako podkład pod okleinę przy produkcji mebli oraz do profilowania dużych powierzchni drewnianych, które pod wpływem „pracy” drewna odkształcają się. Kładzie się go wtedy poprzecznie do słoi drewna lub, jeżeli płyta jest klejona z kilku desek, to poprzecznie do miejsc klejonych, a następnie pokrywa estetycznym fornirem.

Wikipedia


obłoga

1. zewnętrzny arkusz forniru w sklejce
2. obramowanie z drewna lub metalu, którym okłada się maszyny, narzędzia itp.
3. dawniej (zwykle w l. mn.): bagaże, szczególnie bagaże wojskowe


SJP.pl


obłok

zjawisko atmosferyczne polegające na zagęszczeniu się nad ziemią skroplonej pary wodnej; chmurka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) meteorol. chmura niewielkich rozmiarów

 (1.2) zagęszczenie czegoś lotnego w powietrzu

 (1.3) astr. skupisko ciał niebieskich, materii lub gazów, widziane z Ziemi w postaci jasnej plamaamy

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za jednym obłokiem sunął śmiało kolejny.

 (1.2) …pociągnął z fajki raz i drugi. Nowy obłok dymu, energiczniejszy.

 (1.3) Być może jakiś czas temu niewielki, choć gęsty obłok materii międzygwiazdowej przesunął się akurat między Psią Gwiazdą a Ziemią, powodując poczerwienienie światła gwiazdy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbwɔk, AS: obu̯ok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. obłoczek m.

 przym. obłoczny, obłokowy, obłoczkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chmurka

 (1.2) kłąb, tuman, chmura

Wiktionary


obłoki

zjawisko atmosferyczne polegające na zagęszczeniu się nad ziemią skroplonej pary wodnej; chmurka


SJP.pl


obłomowszczyzna

marazm, gnuśność, bezczynność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niechęć do działania, gnuśność, pasywność, bezczynne marzycielstwo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbwɔ̃mɔfˈʃt͡ʃɨzna, AS: obu̯õmofščyzna

Wiktionary


obłoniony

otoczony, okryty błoną


SJP.pl


obłość

cecha przedmiotu mającego kształt podłużny i zaokrąglony; walcowatość, jajowatość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co obłe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obły

 rzecz. obło n.

Wiktionary


obłów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. to, co upolowano

 (1.2) przest. łowienie czegoś, zwłaszcza zwierząt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbwuf, AS: obu̯uf

Wiktionary


obłowić

potocznie: obłowić się - dużo zarobić, zyskać wiele dóbr; wzbogacić się


SJP.pl


obłowiony

potocznie: obłowić się - dużo zarobić, zyskać wiele dóbr; wzbogacić się


SJP.pl


obłoże

murowana skrzynia, otaczająca łożysko wału transmisji, w miejscu przechodzenia wału przez mur


SJP.pl


obłożny

o stanie w czasie choroby, niemocy: taki, który wymaga ciągłego leżenia w łóżku; ciężki, poważny


SJP.pl


obłożyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. obkładać)

 (1.1) umieścić wokół czegoś dużo czego

 (1.2) osłonić książkę lub zeszyt dodatkowym materiałem ochronnym

 (1.3) nałożyć jakiś obowiązek lub karę

czasownik przechodni dokonany (ndk. okładać)

 (2.1) zbić wielokrotnie, ze wszystkich stron

czasownik zwrotny dokonany obłożyć się (ndk. obkładać się)

 (3.1) kładąc coś przy sobie, otoczyć się tym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłożenie n., okładka ż.

Wiktionary


obłuda

nieszczere, dwulicowe działanie lub usposobienie; fałsz, hipokryzja, zakłamanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ukazywanie fałszywych własnych intencji, myśli, poglądów, uczuć itp.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈwuda, AS: obu̯uda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłudnik m., obłudnica ż., obłudność ż.

 przym. obłudny

 przysł. obłudnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwulicowość, fałszywość, faryzeizm, faryzeuszostwo, hipokryzja, podwójna moralność, przewrotność, zakłamanie

Wiktionary


obłudnica

kobieta fałszywa, dwulicowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obłudna osoba płci żeńskiej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔbwudʲˈɲit͡sa, AS: obu̯udʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłuda ż.

:: fm. obłudnik m.

 przym. obłudny

 przysł. obłudnie

Wiktionary


obłudnie

przysłówek

 (1.1) w sposób obłudny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Proszę pana, czy będzie zastępstwo? - zapytał opuściwszy obłudnie powieki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈwudʲɲɛ, AS: obu̯udʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. obłudny

 rzecz. obłuda ż., obłudnik m., obłudnica ż., obłudność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fałszywie

Wiktionary


obłudniej

stopień wyższy od przysłówka: obłudnie


SJP.pl


obłudniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: obłudny


SJP.pl


obłudnik

człowiek fałszywy, dwulicowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto jest nieszczery, fałszywy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈwudʲɲik, AS: obu̯udʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłuda ż.

:: fż. obłudnica ż.

 przym. obłudny

 przysł. obłudnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hipokryta, dwulicowiec, farbowany lis, faryzeusz, jezuita, tartuffe; pot. fałszywiec

Wiktionary


obłudność

rzadko: obłuda, fałszywość, hipokryzja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest obłudne; cecha tych, którzy są obłudni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłuda ż., obłudnik m., obłudnica ż.

 przym. obłudny

 przysł. obłudnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwulicowość, fałszywość, faryzejskość, faryzeuszostwo, jezuickość, nieautentyczność, nieszczerość

Wiktionary


obłudny

zakłamany; żyjący w obłudzie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) fałszywy, nieszczery

 (1.2) stpol. złudny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podchodziliście do śmierci w sposób bezwstydny, zafałszowany i obłudny!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔbˈwudnɨ, AS: obu̯udny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłuda ż., obłudnik m., obłudnica ż., obłudność ż.

 przysł. obłudnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwulicowy, fałszywy, faryzejski, jezuicki, nieszczery, przewrotny

Wiktionary


obłudzin

Obłudzin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Płoniawy-Bramura. Leży nad Orzycem.

Wieś szlachecka Obłudzino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie makowskim ziemi różańskiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.

Wikipedia


obłuskiwać

usuwać łuskę lub łupinę; obłuszczać


SJP.pl


obłuskiwacz

maszyna do usuwania łusek z ziaren zbożowych


SJP.pl


obłuszczać

usuwać łuskę lub łupinę; obłuskiwać


SJP.pl


obłuże

dzielnica Gdyni


SJP.pl

Obłuże (kaszub. Òblëżé) – północna dzielnica mieszkaniowa Gdyni, zamieszkana przez prawie 17 tysięcy mieszkańców (2024). Dawniej wieś o tej samej nazwie przyłączona do Gdyni w 1933 roku.

Wieś duchowna położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego.

Wikipedia


obły

książkowo: mający kształt podłużny i zaokrąglony; walcowaty, jajowaty, bochenkowaty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający podłużny i zaokrąglony kształt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔbwɨ, AS: obu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obłość ż., obło n.

 przysł. obło

Wiktionary


obłystek

szklarka obłystek - gatunek drapieżnego ślimaka lądowego


SJP.pl


oc

1. Ordo Fratrum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo; zakon karmelitów;
2. Moniales Ordinis Camadulensis; zakon kamedułek;
3. rodzaj ubezpieczenia: odpowiedzialność cywilna


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej

Wiktionary


ocalać

ratować kogoś lub coś przed zagładą, zniszczeniem, zachowywać kogoś lub coś w całości; chronić


SJP.pl


ocalały

uniknąć śmierci, zagłady, zniszczenia; uratować się, ujść cało


SJP.pl


ocaleć

uniknąć śmierci, zagłady, zniszczenia; uratować się, ujść cało


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (brak ndk.)

 (1.1) książk. uniknąć unicestwienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Ocaleliśmy! — Ocaleli! Ocaleli! Ocaleli! — powtórzyli za nim chórem zbiegowie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocalanie n., ocalenie n.

 czas. ocalać ndk., ocalić dk., ocalić się dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uratować się, zachować się, ujść cało

Wiktionary


ocalenie

uratować kogoś lub coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ocalić.

Wiktionary

  • Ocalenie – polski film psychologiczny
  • Ocalenie – powieść Josepha Conrada
  • Ocalenie – tom poetycki Czesława Miłosza

Wikipedia

Powiązane:

 czas. ocalić, ocaleć

 przym. cały

Wiktionary


ocalić

uratować kogoś lub coś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. ocalać)

 (1.1) dokonany od|ocalać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) 30 lat temu 4 przyjaciół ocaliło świat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡salʲit͡ɕ, AS: ocalʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocalenie n.

 przym. cały

 czas. ocaleć

Wiktionary


ocalona

uratować kogoś lub coś


SJP.pl

  • Ocalona (album)
  • Ocalona (film 2013)
  • Ocalona (film 2015)

Wikipedia


ocalony

uratować kogoś lub coś


SJP.pl


ocb

[czytaj: o-ce-be] internetowy skrót od: o co biega (potocznie: o co chodzi)


SJP.pl


occidental

sztuczny język utworzony na bazie języków zachodnioeuropejskich przez Edgara de Wahla; interlingue (uwaga, interlingua to inny sztuczny język)


SJP.pl

Interlingue, początkowo occidental – język sztuczny utworzony przez bałtycko-niemieckiego oficera marynarki i nauczyciela Edgara de Wahla (1867–1948) i opublikowany w 1922 roku.

Interlingue jest językiem z grupy naturalistycznych języków planowych, który został skonstruowany w taki sposób, aby wyrazy pochodne w jak największej mierze przypominały formy występujące w językach zachodnioeuropejskich. Zostało to osiągnięte za pomocą tzw. reguły de Wahla, niewielkiego zbioru zasad dotyczących przekształcania bezokoliczników czasowników w pochodne od nich rzeczowniki i przymiotniki. Po uzupełnieniu słownika uproszczoną gramatyką powstał język stosunkowo łatwy do zrozumienia bez uprzedniej nauki przez osoby mówiące językami zachodnioeuropejskimi. Interlingue zyskał pewną popularność w Europie w okresie kilkunastu lat przed II wojną światową. W czasie wojny nazwa języka została zmieniona na interlingue.

Wikipedia


oćczyc

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. dziedzic

Wiktionary


oćczym

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. ojczym

Wiktionary


ocd

skrót od:
1. Ordo Fratrum Carmelitarum Discalceatorum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo - zakon karmelitów bosych;
2. skrót od: obsessive-compulsive disorder - zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne


SJP.pl


ocean

rozległy, nieprzerwany obszar słonych wód oblewający lądy ze wszystkich stron; każda z pięciu części tego obszaru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. zob. Okeanos.

Wiktionary

Ocean (łac. Oceanus, stgr. Ὠκεανός Okeanos – u starożytnych Greków i Rzymian mityczna rzeka oblewająca cały świat, także nazwa jej boga) – wielka część hydrosfery ziemskiej, stanowiąca rozległy obszar słonej wody. Wody słone pokrywają w sumie blisko 3/4 (70,8%) Ziemi. Powierzchnia oceanów wynosi ok. 361 mln km², a ich łączna objętość ok. 1,3×1018 m³.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) Okeanos

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ocean mrz., oceanida ż., oceaniczność ż., oceanarium n., Okeanos mos., okeanida ż.

 przym. oceaniczny, oceanowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|Okeanos.

źródła.

== Ocean (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Back ache-Ocean.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡sɛãn, AS: oceãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocean mrz., oceanida ż., oceaniczność ż., oceanarium n., Okeanos mos., okeanida ż.

 przym. oceaniczny, oceanowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Okeanos

Wiktionary


oceanarium

miejsce z akwariami i basenami, w których hoduje i obserwuje się okazy zwierząt i roślin oceanicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) instytucja badająca i prezentująca florę i faunę morską;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Największe oceanarium w Polsce znajduje się we Wrocławiu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡sɛãˈnarʲjũm, AS: oceãnarʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocean m., Ocean mos., Okeanos mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) akwarium morskie

Wiktionary


oceania

grupy wysp na Oceanie Spokojnym wchodzące w skład Melanezji, Mikronezji, Polinezji i Nowej Zelandii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. grupa wysp na Pacyfiku, uznawanych czasem za osobny kontynent;

Wiktionary

Oceania – nazwa zbiorowa wysp na Oceanie Spokojnym.

Sam termin Oceania jest pojęciem umownym, powstałym w I połowie XIX wieku. Jej obszar jest różnie interpretowany w wydawnictwach geograficznych, politycznych, historycznych i turystycznych. W najszerszym tego słowa znaczeniu obejmuje on obszar między Azją a Ameryką. Według innych definicji obszar ten jest ograniczony o Japonię (wraz z wyspami Riukiu), Wyspy Kurylskie i Aleuty, a także Indonezję, Tajwan i Filipiny, ponieważ zamieszkałe na tych wyspach ludy i kultury są historycznie powiązane z Azją. Internetowa Encyklopedia PWN opisuje Oceanię jako zbiór wysp w środkowej i południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego o powierzchni 1,2 mln km², obejmujący ok. 7,5 tys. wysp. Wraz z Australią tworzą one część świata. W innych źródłach Australia stanowi część Oceanii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nowa Gwinea to największa wyspa Oceanii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡sɛˈãɲja, AS: oceãńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocean m., Okeanos mos.

 przym. oceaniczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Uoceańja.

Wiktionary


oceaniczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest oceaniczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocean m., Ocean mos., Okeanos mos.

 przym. oceaniczny

 przysł. oceanicznie

Wiktionary


oceaniczny

ocean; oceanowy (rzadziej)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący oceanu, związany z oceanem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sewilla ma ciepły oceaniczny klimat z roczną średnią temperaturą 18,5 °C.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. okeanida ż., ocean m., Oceania ż., Ocean mos., Okeanos mos., oceaniczność ż.

 przym. transoceaniczny, zaoceaniczny, przyoceaniczny

Wiktionary


oceanida

w mitologii greckiej: nimfa morska; okeanida


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mitgr. nimfa morska, każda z córek Okeanosa i Tetydy;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Malarz przedstawił nagie oceanidy na wystających z oceanu skałach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ocean mos., Okeanos mos., okeanida ż.

Wiktionary


oceanik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od ocean

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocean m.

Wiktionary


oceanit

magmowa skała wylewna lub subwulkaniczna


SJP.pl


oceannik

ptak oceaniczny z rzędu rurkonosych, np. oceannik białoskrzydły


SJP.pl


oceanobiolog

specjalista badający życie mórz i oceanów oraz zjawiska i mechanizmy w nich zachodzące


SJP.pl


oceanograf

specjalista w dziedzinie oceanografii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w dziedzinie oceanografii (oceanologii)

Wiktionary

  • Oceanograf – specjalista zajmujący się oceanografią
  • RV Oceanograf – oceanograficzny statek badawczy należący do Uniwersytetu Gdańskiego

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) oceanolog

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. oceanografia ż.

:: fż. oceanografka ż.

 przym. oceanograficzny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) oceanographer

* baskijski: (1.1) ozeanografo

* białoruski: (1.1) акіянограф m.

* bułgarski: (1.1) океанограф m.

* duński: (1.1) oceanograf w.

* francuski: (1.1) océanographe m. ż.

* hiszpański: (1.1) oceanógrafo m.

* interlingua: (1.1) oceanographo

* kazachski: (1.1) мұхиттанушы

* nowogrecki: (1.1) ωκεανογράφος m.

* rosyjski: (1.1) океанограф m.

* słoweński: (1.1) oceanograf m.

* ukraiński: (1.1) океанограф m.

* włoski: (1.1) oceanografo m.

źródła.

== oceanograf (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) oceanograf

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡sɛãˈnɔɡraf, AS: oceãnograf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oceanografia ż.

:: fż. oceanografka ż.

 przym. oceanograficzny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oceanolog

Wiktionary


oceanografia

nauka o poszczególnych oceanach i morzach, obejmująca swym zakresem badanie zjawisk i procesów zachodzących w środowisku morskim oraz związków pomiędzy oceanem, atmosferą i skorupą ziemską; oceanologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o oceanach i morzach;

Wiktionary

Oceanografia (od greckiego Ωκεανός 'ocean' + γράφειν 'pisać'), także oceanologia – dział hydrologii badający oceany ziemskie w sposób interdyscyplinarny, metodami fizyki, chemii, biologii oraz innych nauk o Ziemi jak meteorologia.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. oceanograf m., oceanografka ż.

 przym. oceanograficzny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) oceanography

* arabski: (1.1) علم المحيطات

* baskijski: (1.1) ozeanografia

* białoruski: (1.1) акіянаграфія ż.

* bułgarski: (1.1) океанография ż.

* czeski: (1.1) oceánografie ż.

* duński: (1.1) oceanografi w.

* francuski: (1.1) océanographie ż.

* galicyjski: (1.1) oceanografía ż.

* gudźarati: (1.1) સમુદ્ર વિજ્ઞાન n. (samudra vijñāna)

* hiszpański: (1.1) oceanografía ż.

* kazachski: (1.1) мұхиттану

* nowogrecki: (1.1) ωκεανογραφία ż.

* rosyjski: (1.1) океанография ż.

* słowacki: (1.1) oceánografia ż.

* szwedzki: (1.1) oceanografi w.

* ukraiński: (1.1) океанографія ż.

* włoski: (1.1) oceanografia ż.

źródła.

== oceanografia (język portugalski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. oceanografia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡sɛãnɔˈɡrafʲja, AS: oceãnografʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oceanograf m., oceanografka ż.

 przym. oceanograficzny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. oceanograf m., oceanografka ż.

 przym. oceanograficzny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) oceanography

* arabski: (1.1) علم المحيطات

* baskijski: (1.1) ozeanografia

* białoruski: (1.1) акіянаграфія ż.

* bułgarski: (1.1) океанография ż.

* czeski: (1.1) oceánografie ż.

* duński: (1.1) oceanografi w.

* francuski: (1.1) océanographie ż.

* galicyjski: (1.1) oceanografía ż.

* gudźarati: (1.1) સમુદ્ર વિજ્ઞાન n. (samudra vijñāna)

* hiszpański: (1.1) oceanografía ż.

* kazachski: (1.1) мұхиттану

* nowogrecki: (1.1) ωκεανογραφία ż.

* rosyjski: (1.1) океанография ż.

* słowacki: (1.1) oceánografia ż.

* szwedzki: (1.1) oceanografi w.

* ukraiński: (1.1) океанографія ż.

* włoski: (1.1) oceanografia ż.

źródła.

== oceanografia (język portugalski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. oceanografia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


oceanograficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z oceanografią, dotyczący oceanografii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oceanografia ż., oceanograf mos.

Wiktionary


oceanografka

oceanograf


SJP.pl

Patrz:

oceanograf

oceanolog

specjalista w zakresie oceanologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) specjalista w dziedzinie oceanologii

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. oceanologia ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) океанолог m.

* duński: (1.1) oceanolog w.

* rumuński: (1.1) oceanolog m.

źródła.

== oceanolog (język rumuński.) ==

wymowa. IPA|o.ʧe.a.no'log.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) oceanolog

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oceanologia ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. oceanologia ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) океанолог m.

* duński: (1.1) oceanolog w.

* rumuński: (1.1) oceanolog m.

źródła.

== oceanolog (język rumuński.) ==

wymowa. IPA|o.ʧe.a.no'log.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) oceanolog

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


oceanologia

nauka o poszczególnych oceanach i morzach, obejmująca swym zakresem badanie zjawisk i procesów zachodzących w środowisku morskim oraz związków pomiędzy oceanem, atmosferą i skorupą ziemską; oceanografia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. nauka o oceanach

Wiktionary

Oceanografia (od greckiego Ωκεανός 'ocean' + γράφειν 'pisać'), także oceanologia – dział hydrologii badający oceany ziemskie w sposób interdyscyplinarny, metodami fizyki, chemii, biologii oraz innych nauk o Ziemi jak meteorologia.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. oceanolog m.

 przym. oceanologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|oceanografia.

* angielski: (1.1) oceanology

* arabski: (1.1) علم المحيطات m. ('ilm al-muḥīṭāt)

* azerski: (1.1) okeanologiya

* baskijski: (1.1) ozeanologia

* białoruski: (1.1) акіяналогія ż.

* bułgarski: (1.1) океанология ż.

* duński: (1.1) oceanologi w.

* francuski: (1.1) océanologie ż.

* hiszpański: (1.1) oceanología ż.

* karpatorusiński: (1.1) океанолоґія ż.

* nowogrecki: (1.1) ωκεανολογία ż.

* portugalski: (1.1) oceanologia ż.

* rosyjski: (1.1) океанология ż.

* ukraiński: (1.1) океанологія ż.

* uzbecki: (1.1) okeanologiya

źródła.

== oceanologia (język portugalski.) ==

wymowa.

 dzielenie|o|ce|a|no|lo|gi|a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. oceanologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oceanolog m.

 przym. oceanologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. oceanolog m.

 przym. oceanologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|oceanografia.

* angielski: (1.1) oceanology

* arabski: (1.1) علم المحيطات m. ('ilm al-muḥīṭāt)

* azerski: (1.1) okeanologiya

* baskijski: (1.1) ozeanologia

* białoruski: (1.1) акіяналогія ż.

* bułgarski: (1.1) океанология ż.

* duński: (1.1) oceanologi w.

* francuski: (1.1) océanologie ż.

* hiszpański: (1.1) oceanología ż.

* karpatorusiński: (1.1) океанолоґія ż.

* nowogrecki: (1.1) ωκεανολογία ż.

* portugalski: (1.1) oceanologia ż.

* rosyjski: (1.1) океанология ż.

* ukraiński: (1.1) океанологія ż.

* uzbecki: (1.1) okeanologiya

źródła.

== oceanologia (język portugalski.) ==

wymowa.

 dzielenie|o|ce|a|no|lo|gi|a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. oceanologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


oceanologiczny

dotyczący oceanologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z oceanologią, dotyczący oceanologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oceanologia ż.

Wiktionary


oceanolożka

oceanolog


SJP.pl

Patrz:

oceanolog

oceanotechnika

Oceanotechnika (ocean + technika, gr. okeanós – grecki mityczny bóg wód oraz technikós – wykonany zgodnie ze sztuką) – interdyscyplinarna dziedzina techniki i nauk ścisłych zajmująca się badaniem i opracowywaniem metod eksploatacji i eksploracji mórz i oceanów. Nauka ta obejmuje wiedzę o środkach technicznych, ich budowie i eksploatacji oraz umiejętności i środki techniczne służące do wykorzystania morza i jego zasobów

Wikipedia


oceanowy

ocean; oceaniczny (częściej)


SJP.pl


oceański

Oceania


SJP.pl

Patrz:

Oceania

ocechowywać

oznaczać jakiś przedmiot cechą; cechować


SJP.pl


ocel

hak, najczęściej stalowy, wkręcany na końcach podkowy w celu uniknięcia poślizgnięcia się przez konia; hacel


SJP.pl

Hacel (też: ocel) – śruba o łbie zazwyczaj w formie stożka, graniastosłupa lub ostrosłupa, zwykle stalowa, wkręcana w zakończenia ramion podków, aby zapobiec ślizganiu się konia na miękkiej ziemi czy lodzie. Dawniej, hacele były integralnymi elementami podków koni roboczych, odgiętymi z ramion; obecnie takie podkowy stosuje się rzadziej, ze względu na ich szkodliwe działanie na kopyta i kończyny – występuje brak amortyzacji wstrząsów przez strzałkę kopyta na twardym podłożu.

Wikipedia


oceloci

ocelot; ocelotowy


SJP.pl


ocelot

drapieżnik z rodziny kotowatych, występuje w Ameryce Środkowej i Południowej; był obiektem polowań dla cennego futra, obecnie chroniony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leopardus|Gray|ref=tak., rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych;

 (1.2) zool. kot z rodzaju ocelotów (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) wyprawiona skóra ocelota (1.2)

Wiktionary

Ocelot (Leopardus) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Samce ocelota są większe i cięższe od samic.

 (1.2) Byłżeby to jaguar lub ocelot, zwierzęta dzikie i okrutne jak lampart albo pantera?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡sɛlɔt, AS: ocelot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oceloty lm nm.

Wiktionary


ocelotowy

ocelot; oceloci


SJP.pl


oceloty

drapieżnik z rodziny kotowatych, występuje w Ameryce Środkowej i Południowej; był obiektem polowań dla cennego futra, obecnie chroniony


SJP.pl

Ocelot (Leopardus) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).

Wikipedia


ocelowy

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stalowy

Wiktionary


ocembrować

za pomocą cegieł lub betonu umocnić np. ściany studni, brzegi rzek itp.


SJP.pl


ocembrowanie

za pomocą cegieł lub betonu umocnić np. ściany studni, brzegi rzek itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ocembrować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cembrowanie n., cembra ż., cembrowina ż., cembrzyna ż., cembrunek m., cembrowacz m.

 czas. cembrować ndk., ocembrować dk.

Wiktionary


ocembrowywać

wzmacniać ściany zbiorników wodnych lub brzegi rzek, morza itp.; cembrować


SJP.pl


ocena

1. sąd o wartości czegoś; osąd, krytyka;
2. stopień szkolny;
3. określenie materialnej wartości czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opinia kogoś o czymś lub kimś

 (1.2) eduk. nota dawana uczniowi lub studentowi

 (1.3) oszacowanie wartości czegoś

Wiktionary

  • ewaluacja
  • ocena ex-ante
  • ocena Fliega-Zimmera
  • ocena gier komputerowych
  • ocena hodowlana
  • ocena nasion
  • ocena oddziaływania na środowisko
  • ocena pereł
  • ocena pracowników
  • ocena programów telewizyjnych
  • ocena szkolna
    • ocena wewnątrzszkolna
  • wartość
  • wartościowanie

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Dziś dostałam dobrą ocenę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡sɛ̃na, AS: ocna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przecena ż., cena ż., ocenienie n., ocenianie n., ocenność ż.

 czas. oceniać, ocenić

 przym. ocenny, cenowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opinia, osąd

 (1.2) stopień

Wiktionary


oceniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. ocenić)

 (1.1) wydawać sąd, opinię

 (1.2) eduk. stawiać ocenę, stopień

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niewątpliwie najbardziej marudni jesteśmy wtedy, kiedy oceniamy wpływ nowych technologii na rodzinę.

 (1.2) Czy uważasz, że nauczyciele często oceniają cię niesprawiedliwie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡sɛ̃ɲät͡ɕ, AS: ocńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przecena ż., cena ż., ocena ż., ocenność ż., ocenianie n., ocenienie n.

 czas. cenić, ocenić dk.

 przym. ocenny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osądzać, postrzegać, sądzić

Wiktionary


oceniaczka

oceniacz


SJP.pl

Patrz:

oceniacz

oceniający

zawierający ocenę, np. komentarz oceniający


SJP.pl


ocenianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oceniać.

Wiktionary

Ocenianie (ang. assessment) jest kryterialnym wyznaczaniem rezultatu określonych oddziaływań lub stanu obiektów poddanych ocenie poprzez różnorodne procedury, polegające głównie na: sprawdzaniu spełniania progów wymagań, porównywaniu osiąganych efektów względem oczekiwań, różnicowaniu jednostek, grup, wytworów, procesów bądź szacowaniu jakości projektów, programów, treści, celów i środków.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡sɛ̃ˈɲä̃ɲɛ, AS: ocẽńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oceniać, ocenić

 rzecz. przecena ż., ocenność ż., ocena

 przym. ocenny

Wiktionary


ocenić

1. wydać opinię;
2. określić wartość


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. oceniać)

 (1.1) dokonany od|oceniać.

czasownik zwrotny dokonany ocenić się (ndk. oceniać się)

 (2.1) dokonany od|oceniać się.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oceniać ndk.

 rzecz. przecena ż., ocena ż., ocenianie n., ocenienie n., cena ż., ocenność ż.

 przym. ocenny

Wiktionary


ocenienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ocenić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ocenić, oceniać

 rzecz. przecena ż., ocenność ż., ocena ż.

 przym. ocenny

Wiktionary


ocenka

zdrobniale: ocena


SJP.pl


ocenność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ocenne; cecha tych, którzy są ocenni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocena ż., ocenka ż., ocenianie n., ocenienie n.

 czas. oceniać ndk., ocenić dk.

 przym. ocenny

 przysł. ocennie

Wiktionary


ocenny

zawierający elementy oceny; oceniający, ewaluacyjny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) będący wyrazem opinii kogoś o kimś lub o czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sprawa jest niezwykle ocenna. Sędzia powinien się miarkować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przecena ż., ocenność ż., ocena ż., ocenka ż., ocenianie n., ocenienie n.

 czas. oceniać ndk., ocenić dk.

 przysł. ocennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wartościujący, ewaluacyjny

Wiktionary


ocenowy

ocena


SJP.pl

Patrz:

ocena

ocenoza

zbyt częste poddawanie uczniów sprawdzaniu ich postępów w nauce


SJP.pl


ocenzurować

1. dokonać urzędowej kontroli tekstu, widowiska itp. pod względem obyczajowym lub politycznym;
2. usunąć z tekstu, widowiska itp. treści uznane za niepożądane dla odbiorców


SJP.pl


ocet

roztwór wodny kwasu octowego używany jako przyprawa do potraw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. spożywczy kwas octowy o stężeniu 5-10%, czasem z domieszkami smakowymi lub aromatyzującymi;

 (1.2) pot. chem. kwas octowy

Wiktionary

Ocet (od łac. acetum) – wodny roztwór kwasu octowego o charakterystycznym ostrym zapachu i kwaśnym smaku, zwykle 6-procentowy lub 10-procentowy. Powstaje w wyniku fermentacji octowej alkoholu. Stosowany jako przyprawa zakwaszająca. Spożywany w nadmiarze jest szkodliwy, w niewielkich ilościach pobudza apetyt i sprzyja lepszemu trawieniu ciężkostrawnych potraw.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeśli dodasz trochę octu, galareta będzie smaczniejsza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔt͡sɛt, AS: ocet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. octan m., octowiec m., octownia ż., octówka ż., octowanie n., octóweczka ż., octownik m., octownica ż., octowniczka ż., octownictwo n.

:: zdrobn. occik m.

 czas. octować ndk.

 przym. octowy, octowniczy, bezoctowy, octanowy

 przysł. octowo

Wiktionary


och

wyraz wyrażający zachwyt, radość, zdziwienie, przestrach; oh


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) …służący wyrażaniu stanów uczuciowych (zachwytu, zaskoczenia, przestrachu)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) zwykle w wyrażeniach: och i ach, achy i ochy

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) ach, ojej, ależ, ojejku

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. achać

frazeologia. och i ach • achy i ochy

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) oh, ah

* arabski: (1.1) يا

* białoruski: (1.1) ох

* chiński standardowy: (1.1) 啊 (a)

* duński: (1.1) åh

* hindi: (1.1) अरे (are)

* jidysz: (1.1) װײ

* laotański: (1.1) ອຸ໋ຍ

* nowogrecki: (1.1) ωχ

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|o!, och!.}}

* rosyjski: (1.1) ох

* szwedzki: (1.1) å, åh

źródła.

== och (język luksemburski.) ==

wymowa.

 IPA|oχ.

 audio|Lb-och.ogg.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) także

 (1.2) nawet

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔx, AS: oχ

Wiktionary

Powiązane:

 czas. achać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ach, ojej, ależ, ojejku

Wiktionary


ochab

nazwisko, np. Edward Ochab (1906-1989), polski działacz komunistyczny, w 1956 roku I sekretarz KC PZPR


SJP.pl

Osoby o nazwisku Ochab:

  • Edward Ochab – polski komunistyczny działacz społeczny i polityczny
  • Magdalena Klimek-Ochab – polska biotechnolog, biochemik i wykładowca akademicki
  • Maryna Ochab – polska tłumaczka i córka Edwarda Ochaba
  • Rozalia Ochab – żona Edwarda Ochaba
  • Stanisław Ochab – polski polityk, wiceminister, poseł i brat Edwarda Ochaba
  • ks. Włodzimierz Ochab (1900–1940) – polski duchowny prawosławny, kapelan wojskowy, zamordowany w Katyniu

Wikipedia


ochajtać

ohajtać, ochajtnąć, ohajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ochajtać się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński


SJP.pl


ochajtanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ochajtać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ochajtać dk.

 rzecz. chajtanie n.

Wiktionary


ochajtany

ohajtać, ochajtnąć, ohajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ochajtać się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński


SJP.pl


ochajtnąć

ochajtać, ohajtać, ohajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ochajtnąć się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński


SJP.pl


ochajtnięty

ochajtać, ohajtać, ohajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ochajtnąć się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński


SJP.pl


ochapiać

ochapiać się - dawniej:
1. przypominać się, przychodzić na myśl, wydawać się;
2. być podobnym do czegoś, przypominać coś


SJP.pl


ochapić

ochapić się - dawniej: przypomnieć się, przyjść na myśl, wydać się


SJP.pl


ochędóstwo

dawniej:
1. czystość, schludność, porządek;
2. strój, ubranie


SJP.pl


ochędowski

nazwisko


SJP.pl


ochędożenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ochędożyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ochędożyć

Wiktionary


ochędożniej

stopień wyższy od przysłówka: ochędożnie


SJP.pl


ochędożniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ochędożny


SJP.pl


ochędożny

przestarzale: porządny, czysty, schludny


SJP.pl


ochędożyć

dawniej: ozdobić, oczyścić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) przest. również gw-pl|Poznań. wyczyścić, oporządzić, dokonany od|chędożyć.

czasownik zwrotny ochędożyć się

 (2.1) gw-pl|Poznań. oporządzić się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochędożenie

 przym. ochędożony, chędogi

 czas. chędożyć, wychędożyć

Wiktionary


ochendowski

nazwisko


SJP.pl


ochenkowski

nazwisko


SJP.pl


ochełznywać

dawniej: okiełznywać


SJP.pl


ochlać

ochlać się - wypić za dużo, ponad miarę (zwłaszcza alkoholu); opić się


SJP.pl


ochlaj

potocznie: popijawa, pijatyka


SJP.pl


ochlajtus

człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus


SJP.pl


ochlany

taki, który się ochlał (wypił czegoś bardzo dużo)


SJP.pl


ochlapać

czasownik przechodni dokonany (ndk. ochlapywać)

 (1.1) obrzucić czymś płynnym lub półpłynnym

 (1.2) pot. niezdarnie pomalować

 (1.3) slang. umyć

czasownik zwrotny dokonany ochlapać się (ndk. ochlapywać się)

 (2.1) trafić czymś ciekłym w siebie

 (2.2) slang. umyć się (często na prędce, byle jak, pobieżnie)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Samochód ochlapał mnie błotem, podczas gdy spacerowałem po chodniku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochlapanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opryskać; gw-pl|Śląsk Cieszyński|opyrskać.

Wiktionary


ochlapanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ochlapać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ochlapać

Wiktionary


ochlaptus

człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus


SJP.pl


ochlapus

człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlaptus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus


SJP.pl


ochlastanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ochlastać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ochlastać dk.

Wiktionary


ochlewać

potocznie: ochlewać się - wypijać za dużo, ponad miarę (zwłaszcza alkoholu); upijać się


SJP.pl


ochlokracja

ustrój, w którym władza należy do tłumu, występował w czasach Platona; zwyrodniała forma demokracji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. rządy motłochu, zwyrodniała forma demokracji, w której władza jest sprawowana bez żadnych struktur i zasad prawnych, bezpośrednio przez niezorganizowany i ulegający emocjom tłum;

Wiktionary

Ochlokracja (stgr. ὀχλοκρατία ochlokratia – rządy tłumu, od ὄχλος óchlos – tłum, motłoch i κρατέω kratéõ – władam) – rządy motłochu, tłumu ciemnego pospólstwa; panowanie gminu ulicznego, gminowładztwo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) „Ochlokracja" sprzyjać miała bezklasowości podporządkowanego społeczeństwa, w którym posłuszeństwo zbudowano na strachu i przymusie pracy, a kultura materialna nie znajdywała bodźców do rozwoju.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ochlokratyczny

Wiktionary


ochlokratyczny

przymiotnik od: ochlokracja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z ochlokracją, właściwy ochlokracji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochlokracja ż.

Wiktionary


ochman

nazwisko


SJP.pl

Ochmann, Ochman:

  • Otto Ochmann (1883–1957) – niemiecki polityk
  • Stefania Ochmann-Staniszewska – polski historyk
  • Mauricio Ochmann (Siordia) – meksykański aktor telewizyjny, teatralny

Wikipedia


ochmański

nazwisko


SJP.pl


ochmatów

wieś na Ukrainie


SJP.pl

Ochmatów (ukr. Охматів, Ochmatiw) – wieś na Ukrainie, w obwodzie czerkaskim, w rejonie humańskim. W 2001 roku liczyła 877 mieszkańców.

Prywatne miasto szlacheckie, położone w województwie bracławskim, w 1739 roku należało do klucza Tetyjów Lubomirskich.

Wikipedia


ochmatowski

dotyczący Ochmatowa


SJP.pl


ochmistrz

dawniej: urzędnik sprawujący nadzór nad służbą na dworze królewskim lub magnackim, dbający o etykietę; marszałek dworu


SJP.pl

  • ochmistrz – urząd dworski w dawnej Polsce
  • ochmistrz – stanowisko oficerskie w dziale hotelowym na statku pasażerskim

Wikipedia


ochmistrzowa

małżonka ochmistrza


SJP.pl


ochmistrzowski

ochmistrz


SJP.pl

Patrz:

ochmistrz

ochmistrzyni

1. dawniej: kobieta zarządzająca gospodarstwem w dużym majątku; gospodyni; szafarka;
2. dawniej: nauczycielka domowa, kierująca wychowaniem i wykształceniem dzieci;
3. kobieta mająca nadzór nad żeńską służbą na dworze magnackim lub królewskim


SJP.pl

Ochmistrz, łac. magister curiae – urzędnik dworski, zarządca dworu królowej.

W 1366 r. wspomniany w dokumentach jest ochmistrz nadworny. Ochmistrz zarządzał bezpośrednio służbą, był opiekunem i wychowawcą dzieci.

W późniejszym okresie szczególną rangę miał ochmistrz królowej, zwany marszałkiem dworu królowej. Był zarządcą jej dworu, pełniąc podobne funkcje jak marszałek nadworny i podkomorzy nadworny na dworze władcy. Podczas wystąpień publicznych królowej niósł przed nią laskę. Reprezentował królową przed urzędami oraz utrzymywał w jej imieniu kontakty z sejmem i dygnitarzami państwowymi. Zarządzał bezpośrednio męską służbą, a przez ochmistrzynię – żeńską.

Wikipedia


ochnik

nazwisko


SJP.pl


ochocice

Ochocice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kamieńsk.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


ochociński

nazwisko


SJP.pl


ochock

miasto w Federacji Rosyjskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. osiedle typu miejskiego w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Chabarowskim, port nad Morzem Ochockim;

Wiktionary

Ochock (ros. Охотск) – osiedle typu miejskiego w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Chabarowskim, w rejonie ochockim. Port nad Morzem Ochockim.

Pierwsze miasto założone na Dalekim Wschodzie Rosji w roku 1647. W Ochocku miał swoją bazę duński podróżnik i odkrywca w służbie rosyjskiej Vitus Bering, który w czasie tych wypraw odkrył Cieśninę Beringa i Alaskę.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. ochocki

Wiktionary


ochocki

przymiotnik od: Ochock


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ochockiem, dotyczący Ochocka

Wiktionary

  • Adam Ochocki (1913-1991) – dziennikarz
  • Aleksander Ochocki (ur. 1942) – filozof
  • Gabriel Ochocki (1601-1673) – doktor medycyny i filozofii
  • Józefat Ochocki (1750-1806) – opat bazylianów
  • Julian Ochocki – postać fikcyjna
  • Kazimierz Ochocki (1924-1983) – filozof, pułkownik
  • Ludwik Ochocki (1930-1988) – ekonomista

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Ochock mrz.

Wiktionary


ochoczo

przysłówek

 (1.1) w sposób ochoczy, chętnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochotnik mos., ochotniczka ż., ochota ż.

 przym. ochoczy, ochotniczy, ochotny

Wiktionary


ochoczość

duża gorliwość, zapał w podejmowaniu decyzji, działania; gorliwość, gotowość, skwapliwość


SJP.pl


ochoczy

1. pełen ochoty, zapału, gorliwości; skwapliwy, skory, chętny, skłonny;
2. pełen werwy, radości; pogodny, raźny, żwawy


SJP.pl


ochódno

Ochódno (niem. Achodden, 1938–1945 Neuvölklingen (Ostpr.)) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


ochojczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ochojca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na dworcu w Katowicach ochojczanie wsiadają do dziewiątki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ochojec m.

:: fż. ochojczanka ż.

 przym. ochojski, podochojski

Wiktionary


ochojczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ochojca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Proboszcz z ambony strofował ochojczanki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ochojec m.

:: fm. ochojczanin m.

 przym. ochojski, podochojski

Wiktionary


ochojec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. nazwa dzielnicy Katowic i Rybnika

Wiktionary

W Polsce
  • Ochojec – dzielnica Katowic
  • Ochojec – dzielnica Rybnika
  • Ochojec – dawna gmina

Zobacz też: Rezerwat przyrody Ochojec

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dolina Ślepiotki jest coraz częściej odwiedzana przez mieszkańców Piotrowic i Ochojca.

 (1.1) W Polsce są aż dwa Ochojce, jeden w Katowicach, drugi w Rybniku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochojczanin mos., ochojczanka ż.

 przym. ochojski, podochojski

Wiktionary


ochojnik

drobny owad z mszycowatych powodujący narośle na drzewach iglastych


SJP.pl


ochojnikowate

rodzina mszyc


SJP.pl

Ochojnikowate (Adelgidae) – rodzina niewielkich, jajorodnych owadów zaliczana do mszyc.

Ochojnikowate żerują wyłącznie na drzewach iglastych. W zależności od gatunku mają tylko jedną roślinę żywicielską, albo w trakcie rozwoju zmieniają żywiciela. Zimują larwy.

Wikipedia


ochojnikowaty

o cechach ochojnikowatych (rodzina mszyc)


SJP.pl


ochojno

Ochojno – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Świątniki Górne.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Wikipedia


ochojski

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Ochojca, związany z Ochojcem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stał jak tyka na ochojskim przystanku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ochojec n., ochojczanin m., ochojczanka ż.

 przym. podochojski

Wiktionary


ochoński

nazwisko


SJP.pl


ochota

chęć, pociąg do czegoś, pragnienie czegoś; zapał, gorliwość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. część miasta Warszawa;

 (1.2) geogr. część wsi Budy Szynczyckie, w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Czarnocin

Wiktionary

Ochota – dzielnica Warszawy położona w lewobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W czasie powstania warszawskiego na Ochocie doszło do masakry ludności cywilnej znanej jako Rzeź Ochoty.

 (1.2) Dziadek z babcią zamieszkali w Ochocie w grudniu 1945 roku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochota ż., ochocianin mos., ochocianka ż.

Wiktionary


ochotka

muchówka, której larwy żyją w wodzie, stanowiąc pokarm ryb


SJP.pl

Ochotka – popularna nazwa larw muchówek z rodziny ochotkowatych. Larwy długości od 2 do 40 mm w kolorze czerwonym, brązowym lub czarnym. Żyją w miejscach z ograniczoną obecnością tlenu w wodzie o mulistym dnie w obszarach dennych o wysokim zanieczyszczeniu organicznym.

Larwy ochotki stosowane są w akwarystyce jako żywy, mrożony pokarm lub po liofilizacji dla ryb ozdobnych.

Ochotka większych rozmiarów bywa używana jako przynęta wędkarska.

Wikipedia


ochotki

muchówka, której larwy żyją w wodzie, stanowiąc pokarm ryb


SJP.pl


ochotkowate

rodzina muchówek podobnych do komarów


SJP.pl

Ochotkowate (Chironomidae) – rodzina muchówek. Są to małe i bardzo małe owady podobne do komarów, o wydłużonych przednich nogach i wydatnych czułkach.Są jedną z najliczniejszych w gatunki rodzin w świecie zwierząt – na świecie opisano ponad 10 000 gatunków, w Polsce około 500. Ich systematyka jest bardzo skomplikowana, wciąż opisuje się nowe gatunki i dokonuje rewizji systematycznych. Wykazano, że wiele blisko spokrewnionych ze sobą gatunków z tej rodziny krzyżuje się ze sobą dając płodne potomstwo – w ten sposób dochodzi do powstawania stref mieszańców.

Wikipedia


ochotkowaty

o cechach ochotkowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


ochotnicki

przymiotnik od: Ochotnica Dolna


SJP.pl


ochotniczka

kobieta dobrowolnie podejmująca się jakiejś pracy lub dobrowolnie pomagająca komuś


SJP.pl

Ochotniczka – pierwszy żeński stopień harcerski we wszystkich organizacjach harcerskich w Polsce. Zdobywają go dziewczęta w wieku 10-13 lat. Oznaczeniem stopnia jest oksydowany krzyż harcerski (ZHR) bądź jedna belka na pagonie (ZHP). W zależności od tradycji środowiska jego zdobycie może być związane z dopuszczeniem do złożenia Przyrzeczenia harcerskiego.

Wikipedia


ochotniczy

związany z ochotnikiem lub właściwy ochotnikowi; dobrowolny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) właściwy ochotnikowi, dotyczący ochotnika, składający się z ochotników

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Organizowano również ochotnicze pułki rezerwowe o numerach od 301 wzwyż oraz pułki ochotnicze Armii Ochotniczej o numerach od 201 wzwyż.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔxɔtʲˈɲit͡ʃɨ, AS: oχotʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochota ż., ochotnik m., ochotniczka ż.

 przym. ochoczy, ochotny

 przysł. ochotniczo, ochoczo, ochotnie

Wiktionary


ochotnie

przysłówek sposobu

 (1.1) z ochotą, z chęcią

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ochotniczy

Wiktionary


ochotniej

stopień wyższy od przysłówka: ochotnie


SJP.pl


ochotniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ochotny


SJP.pl


ochotnik

osoba dobrowolnie podejmująca się jakiejś pracy lub dobrowolnie pomagająca komuś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś dobrowolnie zgłaszający się do udziału w czymś

Wiktionary

  • Ochotnik – stopień w harcerstwie
  • Ochotnik – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Masłowice
  • ochotnik – osoba zgłaszająca się do pewnej pracy lub zadania.
  • Ochotnik – gazeta
  • Ochotnik – pociąg pancerny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na jego twarzy malowała się niepewność, gdy jako jedyny wstał i zgłosił się jako ochotnik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochota ż.

:: fż. ochotniczka ż.

 przym. ochotniczy, ochoczy

 przysł. ochotniczo, ochoczo

Wiktionary


ochotny

dawniej: ochoczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyrażający chęć, ochotę; ochoczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochota ż.

 przym. ochoczy, ochotniczy

 przysł. ochoczo

Wiktionary


ochowiak

nazwisko


SJP.pl


ochra

żółta lub brunatna farba otrzymywana z glinki, stosowana w malarstwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) barwa żółtobrunatna

 (1.2) chem. farba o barwie żółtobrunatnej otrzymywana z ochry (1.3), używana w malarstwie, przemyśle kosmetycznym, włókienniczym itp;

 (1.3) miner. glinka o żółtym lub brunatnym zabarwieniu wykorzystywana do wyrobu farb

Wiktionary

Ochra (stgr. ὤχρα ōchra, z ὠχρός ōchrós – „żółty, blady”) – rodzaj pelitycznej zwietrzeliny skał i iłów bogatych w związki żelaza, wykorzystywany jako naturalny, nieorganiczny pigment o barwie od żółtej do brązowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W wystroju pokoju przeważała ochra.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔxra, AS: oχra

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ochrowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) ugier

Wiktionary


ochrana

tajna policja polityczna w carskiej Rosji


SJP.pl

Wikipedia


ochraniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. ochronić)

 (1.1) strzec lub zabezpieczać przed zagrożeniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) SOP ochrania najważniejsze osoby w państwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔ'xraɲät͡ɕ, AS: oχrãńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochrona ż., ochroniarz m., schron m., schronisko n., ochraniacz m., ochronka ż., ochronienie n., ochranianie n., chronienie n., schronienie n., ochronność ż.

 czas. ochronić dk., chronić ndk., schronić dk.

 przym. ochronny, ochroniarski, schronowy, schroniskowy

 przysł. ochronnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabezpieczać

Wiktionary


ochraniacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. przedmiot chroniący coś przed uszkodzeniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochrona ż., ochroniarstwo n., ochroniarz mos., ochronka ż.

 czas. chronić, ochraniać ndk., ochronić dk.

 przym. ochroniarski, ochronny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osłona

Wiktionary


ochromiały

stać się kulawym - utykającym na nogę; okuleć, okulawieć


SJP.pl


ochromieć

stać się kulawym - utykającym na nogę; okuleć, okulawieć


SJP.pl


ochrona

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dbanie o to, aby coś się nie zniszczyło; pilnowanie, aby coś nie uległo szkodzie, skrzywdzeniu

 (1.2) służba odpowiedzialna za bezpieczeństwo

 (1.3) rzecz, która przed czymś chroni

 (1.4) daw. rodzaj przedszkola

Wiktionary

  • ochrona, jako opieka
  • ochrona przyrody
    • ochrona gatunkowa
      • ochrona częściowa
      • ochrona ścisła
      • ochrona ex situ
      • ochrona in situ
    • ochrona czynna
    • ochrona krajobrazowa
  • ochrona środowiska
  • ochrona lasu
  • ochrona danych osobowych
  • ochrona ludności
  • ochrona odgromowa
  • ochrona przeciwporażeniowa
  • ochrona przeciwprzepięciowa
  • ochrona radiologiczna
  • ochrona zdrowia
  • ochrona zabytków
  • ochrona katodowa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ochrona jest niebezpiecznym zawodem.

 (1.2) Wczoraj kasjerka musiała kilkakrotnie wzywać ochronę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔxˈrɔ̃na, AS: oχrõna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochroniarz mos., ochraniacz mrz., ochronka ż., schronienie n., schron mrz., ochranianie n., ochronienie n., chronienie n.

 czas. ochraniać ndk., ochronić dk., chronić ndk.

 przym. ochronny, ochroniarski

 przysł. ochronnie, ochroniarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrona, protekcja, opieka, zabezpieczenie

Wiktionary


ochroniarka

ochroniarz


SJP.pl

Patrz:

ochroniarz

ochroniarski

przymiotnik od: ochroniarz


SJP.pl


ochroniarz

osoba wynajęta do ochrony ważnych obiektów lub jakichś osób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pracownik służb ochrony

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔxˈrɔ̃ɲaʃ, AS: oχrõńaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochrona ż., chronienie n., ochranianie n., ochronka ż., ochroniarstwo n., schron mrz., ochraniacz mrz.

 czas. chronić ndk., ochraniać ndk., ochronić dk.

 przym. ochronny, ochroniarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) goryl; gw-pl|Górny Śląsk|szucman.

Wiktionary


ochronić

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|ochraniać.

czasownik zwrotny dokonany ochronić się (ndk. ochraniać się)

 (2.1) ochronić siebie samego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z ogromną konsekwencją staraliśmy się zrobić wszystko, by ochronić Olę przed ludzką ciekawością.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈxrɔ̃ɲit͡ɕ, AS: oχrõńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochronka ż., schron mrz., schronisko n., ochrona ż., ochroniarz mos., ochronienie n., ochraniacz mrz.

 przym. ochronny

 czas. ochraniać

Wiktionary


ochronienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ochronić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ochronić, ochraniać

 rzecz. ochrona ż., ochronka ż.

 przym. ochronny

Wiktionary


ochronka

1. dawniej: rodzaj przedszkola dla biednych lub osieroconych dzieci;
2. zdrobnienie od: ochrona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. zazwyczaj przyzakonny ośrodek opiekuńczy dla dzieci;

 (1.2) przest. przedszkole (najczęściej prowadzone przez zakonnice)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Znam go od dziecka, chodziliśmy razem do ochronki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔxˈrɔ̃nka, AS: oχrõnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. schron mrz., ochrona ż., ochroniarz m., ochroniarka ż., ochronnik m., ochronność ż., ochranianie n., ochronienie n., ochraniacz mrz.

 czas. ochraniać ndk., ochronić dk.

 przym. ochronny

 przysł. ochronnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. przytułek, sierociniec; pot. bidul

 (1.2) przedszkole

Wiktionary


ochronność

cecha tego, co przed czymś ochrania


SJP.pl


ochronny

taki, który ochrania, zabezpiecza


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stanowiący ochronę przed czymś; chroniący, dający ochronę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pamiętaj, żeby przed rozpoczęciem pracy założyć rękawice i okulary ochronne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔxˈrɔ̃nːɨ, AS: oχrõ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochrona ż., ochronka ż., ochraniacz m., ochranianie n., ochronienie n., schron mrz., ochroniarz mos.

 czas. chronić ndk., ochraniać ndk., ochronić dk.

 przysł. ochronnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) osłonowy

Wiktionary


ochronoza

choroba genetyczna prowadząca do zapalenia stawów i ścięgien, której objawami są m.in. ciemnobrunatne zabarwienie moczu i niebieskawo-czarne przebarwienia tkanki łącznej; alkaptonuria


SJP.pl

Wikipedia


ochrowiak

krocznik ochrowiak - motyl z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl


ochrowożółty

żółty o ochrowym odcieniu


SJP.pl


ochrowy

ochra


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) koloru ochry, koloru żółtobrunatnego

Wiktionary

Patrz:

ochra

Przykłady

 (1.1) Za garbem następny garb, siny od mgiełki górskiej, i następny już fioletowy, a zachodzi za inny, ochrowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochra ż.

Wiktionary


ochryda

miasto w Macedonii Północnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowo-zachodniej Macedonii

 (1.2) geogr. Jezioro Ochrydzkie

Wiktionary

Ochryda (mac. ОхридOhrid, staroż. ilir. Diassarites, gr. Λύχνιδος – Lychnidos, alb. Ohër, Ohri) – miasto w południowo-zachodniej Macedonii Północnej, nad Jeziorem Ochrydzkim, u stóp gór Galiczica. Ośrodek administracyjny gminy Ochryda. Liczba mieszkańców wynosi 42 033 (80% Macedończyków, 7% Albańczyków, 5% Turków – dane z 2002 r.), co czyni miasto siódmym w kraju pod względem wielkości.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1980 roku Ochryda i Jezioro Ochrydzkie zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔxˈrɨda, AS: oχryda

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ochrydzki

Wiktionary


ochrydzki

przymiotnik od: Ochryda


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ochrydą, dotyczący Ochrydy (miasta w Macedonii)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ochryda ż.

Wiktionary


ochrypiały

ochrypnąć, schrypieć, schrypnąć, zachrypnąć, zachrypieć; przestarzale:
1. nabawić się chrypki;
2. o głosie: stać się chrypliwym, zacząć brzmieć nisko i matowo


SJP.pl


ochrypieć

ochrypnąć, schrypieć, schrypnąć, zachrypnąć, zachrypieć; przestarzale:
1. nabawić się chrypki;
2. o głosie: stać się chrypliwym, zacząć brzmieć nisko i matowo


SJP.pl


ochryple

przysłówek

 (1.1) mając chrypliwe brzmienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakieś ptaszysko zaskrzeczało ochryple i mrok stał się jeszcze bardziej przytłaczający.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.

 czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.

 przym. chrypliwy, chrypły, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty

 przysł. chrypliwie

Wiktionary


ochrypnąć

ochrypieć, schrypieć, schrypnąć, zachrypnąć, zachrypieć;
1. nabawić się chrypki;
2. o głosie: stać się chrypliwym, zacząć brzmieć nisko i matowo


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. chrypnąć)

 (1.1) nabawić się chrypy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niech w końcu ochrypnie, to może przestanie się tak wydzierać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.

 czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk.

 przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty

 przysł. chrypliwie, ochryple

Wiktionary


ochrypnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nabawienie się chrypy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W latach młodzieńczych śpiewaczce często przytrafiały się ochrypnięcia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zachrypnięcie n., chrypa ż., chrypka ż., chrypienie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż.

 czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.

 przym. chrypły, chrypliwy, ochrypnięty, zachrypły, ochrypły, zachrypnięty

 przysł. chrypliwie, ochryple

Wiktionary


ochrypnięty

przymiotnik odczasownikowy

 (1.1) med. taki, który ochrypnął

forma czasownika.

 (2.1) quasi-imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: ochrypnąć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dlaczego taki ochrypnięty przyszedłeś w ogóle do szkoły?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., chrypa ż., chrypka ż., chrypienie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż., ochrypnięcie n.

 czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.

 przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, ochrypły, zachrypnięty

 przysł. chrypliwie, ochryple

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ochrypły, zachrypły, zachrypnięty

Wiktionary


ochrypłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego co ochrypłe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do jego ochrypłości przyczyniło się wczorajsze kibicowanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż.

 czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.

 przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty

 przysł. chrypliwie, ochryple

Wiktionary


ochrypły

1. taki, który ochrypnął; ochrypnięty;
2. mający chrypliwe brzmienie


SJP.pl

przymiotnik odczasownikowy

 (1.1) med. taki, który ochrypł

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zachrypieć, chrypnąć, chrypieć, zachrypnąć, ochrypnąć dk.

 przym. ochrypnięty, chrypliwy, chrypły, zachrypły, zachrypnięty

 przysł. ochryple, chrypliwie

 rzecz. chrypnięcie n., chrypa ż., zachrypnięcie n., zachrypienie n., chrypliwość ż., ochrypnięcie n., chrypienie n., ochrypłość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chrypliwy, ochrypnięty

Wiktionary


ochrzan

pospolicie: ostre upomnienie, reprymenda; opierdol, opiernicz, opeer, opieprz


SJP.pl


ochrzanianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ochrzaniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochrzan m.

 czas. chrzanić

Wiktionary


ochrzanić

potocznie: skarcić, zganić, zwymyślać kogoś; opierniczyć, opieprzyć, zbesztać, opierwiastkować


SJP.pl


ochrzcić

1. udzielić sakramentu chrztu;
2. nadać komuś lub czemuś jakieś imię lub jakąś nazwę; nazwać;
3. potocznie: dodać wody do jakiejś cieczy, np. do alkoholu, mleka; rozcieńczyć wodą;
4. ochrzcić się - przyjąć sakrament chrztu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. chrzcić)

 (1.1) kośc. udzielić komuś sakramentu chrztu

 (1.2) rel. daw. uczynić nad kimś znak inicjujący nową jakość w życiu, zrywający z przeszłością

 (1.3) pot. nadać komuś lub czemuś imię lub nazwę

 (1.4) pot. zainicjować kogoś w czymś

 (1.5) rozcieńczyć coś wodą, pogarszając jakość

czasownik zwrotny dokonany ochrzcić się (ndk. chrzcić się)

 (2.1) kośc. przyjąć sakramentu chrztu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karol Wojtyła został ochrzczony w Wadowicach.

 (1.2) Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym.

 (1.3) Po sześciu latach od rozpoczęcia budowy statek w środę został ochrzczony.

 (1.4) Wojaków ochrzczono w boju.

 (1.5) Barmanka ochrzciła wódeczkę, ale nikt się nie zorientował.

 (2.1) Pisarz ochrzcił się, przebywając jeszcze w Paryżu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochrzczenie n., chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześnica ż., chrześniaczka ż., chrzcielnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n., niechrzczeniec m.

 czas. chrzcić ndk., przechrzcić dk.

 przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny

Wiktionary


ochrzczeni

1. udzielić sakramentu chrztu;
2. nadać komuś lub czemuś jakieś imię lub jakąś nazwę; nazwać;
3. potocznie: dodać wody do jakiejś cieczy, np. do alkoholu, mleka; rozcieńczyć wodą;
4. ochrzcić się - przyjąć sakrament chrztu


SJP.pl


ochrzczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ochrzcić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Józia i Janek poprosili o ochrzczenie swojej córeczki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześniaczka ż., chrzcielnica ż., chrześnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n.

 czas. chrzcić ndk., ochrzcić dk., przechrzcić dk.

 przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chrzest

Wiktionary


ochrzczony

1. udzielić sakramentu chrztu;
2. nadać komuś lub czemuś jakieś imię lub jakąś nazwę; nazwać;
3. potocznie: dodać wody do jakiejś cieczy, np. do alkoholu, mleka; rozcieńczyć wodą;
4. ochrzcić się - przyjąć sakrament chrztu


SJP.pl


ochrzęstna

cienka, włóknista błona utworzona z tkanki łącznej zbitej, pokrywająca większość chrząstek


SJP.pl

Wikipedia


ochuchiwać

chuchać wiele razy ze wszystkich stron


SJP.pl


ochudno

Ochudno – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Rząśnik. Ma statussołectwa. Leży u źródeł rzeczki Prut na Międzyrzeczu Łomżyńskim, na terenie Puszczy Białej, w otoczeniu lasów. Najbliższym miastem jest Wyszków.

Wikipedia


ochujały

wulgarnie: taki, który zwariował, ogłupiał; ocipiały


SJP.pl


ochujeć

wulgarnie: zwariować, ogłupieć; ocipieć


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wulg. zagubić się w czymś, nie zrozumieć o co chodzi

 (1.2) wulg. zwariować, zgłupieć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Teraz to już całkowicie ochujałem.

 (1.2) On to już ochujał do reszty.

 (1.2) Kiler, trzysta dolców? Ochujałeś? Co ja sobie za to kupię? Waciki?!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈxujɛ̇t͡ɕ, AS: oχui ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chuj m., chujek m., chujnia ż., chujowość ż.

 przysł. chujowo

 przym. chujowy

 wykrz. chuj

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wulg. ociulać, wulg. ocipieć

Wiktionary


ochwacać

1. powodować u konia ochwat;
2. ochwacać się - o koniu: dostawać ochwatu


SJP.pl


ochwacenie

1. spowodować wystąpienie u konia ochwatu (gośćcowego zapalenia miękkich części kopyta), przeważnie przez niewłaściwe żywienie lub nadmierne przemęczenie;
2. ochwacić się - o koniu: dostać ochwatu


SJP.pl


ochwacić

1. spowodować wystąpienie u konia ochwatu (gośćcowego zapalenia miękkich części kopyta), przeważnie przez niewłaściwe żywienie lub nadmierne przemęczenie;
2. ochwacić się - o koniu: dostać ochwatu


SJP.pl


ochwat

gośćcowe zapalenie miękkich części kopyta końskiego


SJP.pl

Ochwat – u konia ostre, rozlane zapalenie tworzywa kopytowego, okrywającego kość kopytową. Ochwat może być ostry lub przewlekły. Zazwyczaj dotyka przednich nóg konia, choć może też pojawić się we wszystkich czterech kopytach. Schorzenie jest bardzo niebezpieczne, ponieważ róg kopyta może ulec trwałemu zniekształceniu w wyniku powikłań.

Wikipedia


ochweśnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) handlarz dewocjonaliami produkowanymi w XIX wieku w okolicy Skulska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔxˈfɛɕɲik, AS: oχfeśńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ochwest m., ochweśnictwo n.

 przym. ochweśnicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obraźnik

Wiktionary


ochy

achy i ochy - westchnienia zachwytu, radości itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zob. och.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔxɨ, AS: oχy

Wiktionary


ochybny

dawniej: niepewny, wątpliwy, omylny


SJP.pl


ochynąć

czasownik

 (1.1) stpol. zatonąć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈxɨ̃nɔ̃ɲt͡ɕ, AS: oχnõńć

Wiktionary


ochynia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. łochynia.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babcia nazbierała w lesie piekiełko ochyni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈxɨ̃ɲa, AS: oχńa

Wiktionary


ochładzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. ochłodzić)

 (1.1) obniżać temperaturę czegoś

 (1.2) czynić mniej intensywnym

czasownik zwrotny niedokonany ochładzać się

 (2.1) stawać się chłodniejszym

 (2.2) stawać się mniej intensywnym w serdeczności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Duża, ponadosiemdziesięcioprocentowa wilgotność sprawia, iż cały czas nosimy wilgotne ubrania. To jednak bardzo pomaga w upalne dni, ochładza – mówi Mariusz.

 (2.1) Pamiętam, że w 1997 czy 1998 roku czytałem, że wedle fizyków ustalono już ostatecznie, że Wszechświat będzie się już tylko wiecznie rozszerzał i ochładzał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔxˈwad͡zat͡ɕ, AS: oχu̯aʒać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chłód m., chłodnia ż., ochładzanie n., ochłodzenie n., chłodność ż.

 przym. chłodny

 przysł. chłodno

 czas. chłodzić ndk., ochłodzić dk.

Wiktionary


ochładzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ochładzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔxwaˈd͡zãɲɛ, AS: oχu̯aʒãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ochładzać

 rzecz. chłód mrz., chłodność ż.

Wiktionary


ochłap

1. resztka jakiegoś jedzenia, zwykle mięsa;
2. coś o niskiej wartości, oferowane z konieczności lub z litości


SJP.pl


ochłapowy

będący czymś o niskiej wartości, małowartościowy


SJP.pl


ochłoda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) schłodzenie się, orzeźwienie

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dla ochłody jemy lody.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ochłodnąć dk., ochłodnieć dk., ochłodzić dk.

 przym. ochłodły, ochłodniały

 rzecz. ochłodnienie n., ochłodnięcie n.

Wiktionary


ochłodzenie

1. obniżyć temperaturę czegoś lub kogoś; oziębić, schłodzić, ostudzić;
2. zmniejszyć intensywność jakichś relacji, uczuć;
3. ochłodzić się -
a) być ochłodzonym; oziębić się, ostudzić się;
b) ochłodzić samego siebie;
c) w odniesieniu do uczuć, relacji: stać się mniej intensywnym, serdecznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) meteorol. spadek temperatury powietrza

 (1.2) uczynienie mniej intensywnymi jakiś pozytywnych uczuć lub relacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod koniec tygodnia nastąpi ochłodzenie.

 (1.2) Wzrostowi cen ropy sprzyjało ochłodzenie relacji z Wenezuelą.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chłodzić, ochłodzić dk., ochładzać ndk.

 rzecz. chłód mrz., chłodność ż.

Wiktionary


ochłodzić

1. obniżyć temperaturę czegoś lub kogoś; oziębić, schłodzić, ostudzić;
2. zmniejszyć intensywność jakichś relacji, uczuć;
3. ochłodzić się -
a) być ochłodzonym; oziębić się, ostudzić się;
b) ochłodzić samego siebie;
c) w odniesieniu do uczuć, relacji: stać się mniej intensywnym, serdecznym


SJP.pl


ochłodły

taki, który ochłódł


SJP.pl


ochłonąć

1. odzyskać równowagę psychiczną po silnym przeżyciu, wstrząsie; uspokoić się, ochłodnąć, ochłodnieć;
2. pozbyć się uczucia gorąca po intensywnym wysiłku; odetchnąć, odsapnąć, odzipnąć, złapać oddech


SJP.pl


ociąć

dawniej:
1. ociosać, obciąć coś;
2. obić kogoś; osmagać, oćwiczyć;
3. oszukać, okpić, odrwić


SJP.pl


ociągać

ociągać się - zwlekać z czymś lub robić coś niechętnie, bez pośpiechu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. ociągnąć)

 (1.1) łow. zdejmować skórę ze zwierzęcia

czasownik zwrotny niedokonany ociągać się (dk. ociągnąć się)

 (2.1) robić coś zbyt powolnie, niechętnie, wahając się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ociąganie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) zwlekać

Wiktionary


ociągający

ociągać się - zwlekać z czymś lub robić coś niechętnie, bez pośpiechu


SJP.pl

Patrz:

ociągać

ociągliwy

dawniej: ociągający się, zwlekający


SJP.pl


ociągnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. ociągać)

 (1.1) łow. zdjąć skórę ze zwierzęcia

czasownik zwrotny dokonany ociągnąć się (ndk. ociągać się)

 (2.1) zrobić coś zbyt powolnie, niechętnie, wahając się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ociągnięcie n.

Wiktionary


ociążać

dawniej:
1. obciążać;
2. stawać się ciężarem


SJP.pl


ocicat

[czytaj: os-ikat] gatunek kota będący krzyżówką kotów syjamskiego, abisyńskiego i amerykańskiego krótkowłosego


SJP.pl

Ocicat – rasa kota.

Ocicat został wyhodowany po „połączeniu” kotów syjamskich, abisyńskich i amerykańskich krótkowłosych. Hodowcy chcieli uzyskać mocnego i eleganckiego kota o wspaniałym charakterze i umaszczeniu. Po swoich przodkach odziedziczył bardzo pozytywne cechy:

  • po przodkach syjamskich odziedziczył smukłą sylwetkę,
  • po abisyńskich wspaniałe umaszczenie agouti – gen odpowiedzialny za pręgi (powstanie pręg),
  • krzepką budowę i szerszą paletę barw i dziedziczną srebrzystość odziedziczył po kocie amerykańskim krótkowłosym.

Wikipedia


ocice

  • Ocice – wieś położona w województwie dolnośląskim
  • Ocice – dzielnica Raciborza
  • Ocice – dzielnica Tarnobrzega
  • Ocice – stacja kolejowa w Ocicach, dzielnicy Tarnobrzega

Wikipedia


ociec

ocieknąć;
1. spłynąć, ścieknąć z czegoś
2. wyschnąć, pozwoliwszy ścieknąć wodzie
3. pokryć się cieknącym płynem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. ojciec

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ociekać)

 (2.1) zob. ociekać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔt͡ɕɛt͡s, AS: oćec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ociekacz mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ojciec, tata

 (2.1) ocieknąć

Wiktionary


ocieczony

taki, który ociekł (1. wyschnął, pozwalając ścieknąć wodzie;
2. pokrył się cieknącym płynem); ociekły, ocieknięty


SJP.pl


ociek

1. górna, boczna część zlewu; ociekacz;
2. w technice: ociekanie, ocieknięcie


SJP.pl


ociekacz

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) techn. przedmiot do samoczynnego osączania mokrych naczyń i/lub sztućców po ich umyciu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ociekanie n., ociec mos.

 czas. ociekać ndk., ociec dk., ciec ndk., ocieknąć dk.

Wiktionary


ociekarka

rodzaj suszarki do naczyń


SJP.pl


ocieknąć

ociec;
1. spłynąć, ścieknąć z czegoś
2. wyschnąć, pozwoliwszy ścieknąć wodzie
3. pokryć się cieknącym płynem


SJP.pl


ocieknięty

taki, który ocieknął (ociekł); ociekły, ocieczony


SJP.pl


ociekowy

ociek


SJP.pl

Patrz:

ociek

ociekły

taki, który ociekł (1. wyschnął, pozwalając ścieknąć wodzie;
2. pokrył się cieknącym płynem); ocieczony, ocieknięty


SJP.pl


ocielić

ocielić się (o krowie i niektórych innych zwierzętach): wydać na świat cielę; wycielić się


SJP.pl


ocielonka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. krowa po ocieleniu

Wiktionary


ocielony

o zwierzęciu, np. o krowie: taki, który się ocielił, wydał na świat cielę


SJP.pl


ociemniać

1. ogłupiać, otumaniać;
2. dawniej: przyciemniać, zaciemniać


SJP.pl


ociemniała

taki, który stracił wzrok, przestał widzieć; niewidomy, ślepy, oślepły


SJP.pl


ociemniały

taki, który stracił wzrok, przestał widzieć; niewidomy, ślepy, oślepły


SJP.pl

Ślepota – całkowite lub znaczne zaburzenie widzenia. Ślepota może byćspowodowana wadami oka lub chorobami i uszkodzeniami natury neurologicznej lub mechanicznej. Zaburzenie to może mieć charakter nabyty (np. w wyniku uszkodzenia oczu) lub wrodzony (jako niedorozwój oka będącego narządem wzroku). Na świecie żyje około 45 milionów ludzi niewidomych i 269 milionów z zaburzeniami widzenia.

Wikipedia


ociemnić

1. ogłupić, otumanić;
2. dawniej: przyciemnić, zaciemnić


SJP.pl


ociemnieć

stracić wzrok, zdolność widzenia; oślepnąć, zaniewidzieć


SJP.pl


ocienić

rzucić cień na coś


SJP.pl


ocieniowywać

otaczać cieniem, czymś ciemnym; zacieniać


SJP.pl


ociepa

nazwisko


SJP.pl


ociepka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. gw-pl|Śląsk Cieszyński. wiązka

Wiktionary

  • Teofil Ociepka − malarz prymitywista i teozof
  • Wiesław Ociepka − polityk, działacz partyjny i sportowy, minister spraw wewnętrznych
  • ociepka – w gwarze krakowskiej: rodzaj bukietu, skomponowanego z kwiatów polnych
  • ociepka – potoczna nazwa Ogólnopolskiego konkursu malarskiego im. Teofila Ociepki

Wikipedia


ocieplać

1. powodować podnoszenie temperatury czegoś, ogrzewać coś;
2. zabezpieczać pomieszczenie przed utratą ciepła, izolować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. ocieplić)

 (1.1) stosować zabezpieczenie przed utratą ciepła

czasownik zwrotny niedokonany ocieplać się (dk. ocieplić się)

 (2.1) stawać się ciepłym

 (2.2) o temperaturze podnosić się

 (2.3) o relacjach ulegać poprawie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocieplanie n., ocieplenie n.

 przym. ciepły

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) ogrzewać się

Wiktionary


ocieplający

1. powodować podnoszenie temperatury czegoś, ogrzewać coś;
2. zabezpieczać pomieszczenie przed utratą ciepła, izolować


SJP.pl


ocieplanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ocieplać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ocieplać ndk.

 przym. ciepły

 rzecz. ocieplenie n.

Wiktionary


ocieplany

1. powodować podnoszenie temperatury czegoś, ogrzewać coś;
2. zabezpieczać pomieszczenie przed utratą ciepła, izolować


SJP.pl


ocieplenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ocieplić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pingwiny są zagrożone z powodu globalnego ocieplenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ɕɛˈplɛ̃ɲɛ, AS: oćeplńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ocieplić dk., ocieplać ndk.

 rzecz. ocieplanie n.

 przym. ciepły

Wiktionary


ociepleniowiec

specjalista w zakresie ociepleń budynków


SJP.pl


ociepleniowy

ocieplenie


SJP.pl

Patrz:

ocieplenie

ocieplić

czasownik przechodni dokonany (ndk. ocieplać)

 (1.1) zabezpieczyć przed utratą ciepła

czasownik zwrotny dokonany ocieplić się (ndk. ocieplać się)

 (2.1) stać się ciepłym, mniej zimnym

 (2.2) o temperaturze podnieść się

 (2.3) o relacjach ulec poprawie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocieplenie n.

 przym. ciepły

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) ogrzać się

Wiktionary


ocierać

czasownik niedokonany

 (1.1) przesuwać czymś po powierzchni czegoś

 (1.2) usuwając coś z powierzchni przesuwając czymś

czasownik zwrotny niedokonany ocierać się

 (2.1) przesunąć własnym ciałem po jakiejś powierzchni

 (2.2) przesunąć ciałem po sobie wzajemnie

 (2.3) przen. poznać coś ledwo powierzchownie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Dyskretnie ocierałam łzy. – Cześć, Milka – usłyszałam nagle znajomy głos.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡ɕɛrat͡ɕ, AS: oćerać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocieranie n., otarcie n., otarcie

 czas. otrzeć

Wiktionary


ocieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ocierać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ocierać ndk.

Wiktionary


ocierniać

otaczać, ogradzać cierniami


SJP.pl


ociernica

ociernica czarna - chrząszcz z rodziny tarczykowatych


SJP.pl


ociętny

przymiotnik

 (1.1) stpol. ociągający się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡ɕɛ̃ntnɨ, AS: oćntny

Wiktionary


ociężale

przysłówek

 (1.1) w sposób ociężały

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ociężałość ż., ciężar m., ciężkość ż.

 przym. ociężały, ciężki

 przysł. ciężko

Wiktionary


ociężalej

stopień wyższy od przysłówka: ociężale


SJP.pl


ociężalszy

stopień wyższy od przymiotnika: ociężały


SJP.pl


ociężałość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co ociężałe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ociężały

 przysł. ociężale

Wiktionary


ociężały

przymiotnik

 (1.1) wykonywany powolnie, bez energii

 (1.2) niemający energii do działania

 (1.3) pozbawiony bystrości, polotu

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. ociężale

 rzecz. ociężałość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) apatyczny, ospały, leniwy, gnuśny

Wiktionary


ocin

Ocin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Wróblew.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Była ona na granicy pomiędzy dwoma majątkami Kościerzynem i Kobierzyckiem. W 1902 r. wieś przecięła linia kolejowa. Później przecięła ją trasa Sieradz – Kalisz.

Przez miejscowość przebiega turystyczny szlak im. Władysława Reymonta (zielony).

Wikipedia


ocio

zdrobnienie od: Otto, Otton (imiona męskie)


SJP.pl


ocios

powierzchnia boczna wyrobiska kopalnianego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) górn. boczna ściana wyrobiska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔt͡ɕɔs, AS: oćos

Wiktionary


ociosać

1. ciosając, obrobić lub wygładzić ze wszystkich stron drzewo lub kamień; obciosać;
2. spowodować, że ktoś nabiera ogłady


SJP.pl


ociosywać

1. ciosając, obrabiać lub wygładzać ze wszystkich stron drzewo lub kamień; obciosywać;
2. powodować, że ktoś nabiera ogłady


SJP.pl


ocipiały

wulgarnie: zwariować, ogłupieć; ochujeć


SJP.pl


ocipieć

wulgarnie: zwariować, ogłupieć; ochujeć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni

 (1.1) pot. zwariować, zgłupieć, sfiksować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chyba ocipiałeś, jeśli sądzisz, że wstanę w sobotę o siódmej rano, żeby ćwiczyć z tobą jogę.

 (1.1) Wszyscy w biurze ocipieli na punkcie tej nowej gry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡ɕipʲjɛ̇t͡ɕ, AS: oćipʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cipa ż.

 przym. cipowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. ochujeć

Wiktionary


ociskać

dawniej:
1. ściskając, otrząsać;
2. przylegać szczelnie; obciskać, otulać


SJP.pl


ociulać

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) wulg. oszukać

czasownik nieprzechodni dokonany

 (2.1) wulg. stracić zmysły, oszaleć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sklepowa ociulała mnie przy wydawaniu reszty.

 (2.1) Tyś chyba ociulał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡ɕulat͡ɕ, AS: oćulać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ciulać ndk., wyciulać dk.

 rzecz. ociulanie n., ciulik m., ciul m., ciuliczek mzw./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oszukać

 (2.1) oszaleć

Wiktionary


ociulanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ociulać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ociulać dk.

Wiktionary


ociupeńki

bardzo mały


SJP.pl


ociupina

potocznie: niewielka ilość czegoś; ociupinka; krztyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niewielka ilość czegoś, cząstka, kawałeczek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ɕuˈpʲĩna, AS: oćupʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. ociupinka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrobina, krztyna, kawałeczek

Wiktionary


ociupinę

potocznie: niewielka ilość czegoś; ociupinka; krztyna


SJP.pl


ociupinka

potocznie: niewielka ilość czegoś; ociupina


SJP.pl


ociupinkę

potocznie: niewielka ilość czegoś; ociupina


SJP.pl


ockham

Ockham – wieś w Anglii, w hrabstwie Surrey, w dystrykcie Guildford. Leży 33 km na południowy zachód od centrum Londynu. Miejscowość liczy 384 mieszkańców.

Wieś słynie z tego, iż jest domniemanym miejscem urodzin Williama Ockhama.

Wikipedia


ockhamizm

[czytaj: okhamizm] kierunek filozoficzny w scholastyce XIV wieku, będący kontynuacją poglądów Wilhelma Ockhama; okhamizm


SJP.pl

Ockhamiści – ruch w ramach filozofii średniowiecznej, obejmujący zwolenników i kontynuatorów myśli Williama Ockhama. Ruch rozpoczął Ockham i Uniwersytet Oksfordzki w XIV wieku. Ockhamiści zostali potępieni przez Kościół katolicki jako głoszący niebezpieczne dla jego nauk tezy. Wielu z ockhamistów było zmuszonych do wyrzeczenia się swych nauk, m.in. Mikołaj z Autrécourt i Jan z Mirecourt, choć część, jak Mikołaj z Oresme lub Albert Saksończyk doszło do wysokich godności kościelnych, zajmując się więcej naukami specjalnymi, niż kwestiami nauk Kościoła.

Wikipedia


ocki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Oką, dotyczący Oki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Oka ż.

Wiktionary


ocknąć

1. wyrwać kogoś z jakiegoś stanu (snu, zadumy), spowodować czyjeś nagłe odzyskanie poczucia rzeczywistości; zbudzić, obudzić, przebudzić;
2. ocknąć się -
a) obudzić się;
b) oprzytomnieć


SJP.pl


oclenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oclić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. clić, oclić dk.

 rzecz. cło n.

Wiktionary


oclić

nałożyć cło


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. clić)

 (1.1) nałożyć cło lub pobrać cło ze sprzedaży czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zgodnie z listem przewozowym, transport zawierał 240 wkładów do pieców kominowych, przeznaczonych dla jednej z wiedeńskich firm, w której towar ten miał być oclony, a następnie odesłany do hali magazynowej w Weinviertel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔt͡slʲit͡ɕ, AS: oclʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cło n., celnik m., oclenie n.

 czas. clić ndk., wyclić dk.

 przym. celny, cłowy

Wiktionary


oćma

przestarzałe: mrok, ciemność; ćma


SJP.pl


oćmić

dawniej: uczynić coś ciemnym, mrocznym; przyciemnić, poćmić


SJP.pl


oćmiewać

przestarzałe: czynić coś ciemnym, mrocznym; przyciemniać


SJP.pl


oćpać

oćpać się - pospolicie, gwarowo: zjeść za dużo, objeść się


SJP.pl


oćpany

gwarowo: taki, który się oćpał (zjadł za dużo, objadł się)


SJP.pl


ocr

skrót od: Optical Character Recognition, optyczne rozpoznawanie znaków przy wczytywaniu tekstu za pomocą skanera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) inform. proces zamieniający tekst zawarty w obrazie w jego cyfrową reprezentację, optyczne rozpoznawanie pisma;

 (1.2) inform. oprogramowanie umożliwiające OCR (1.1)

 (1.3) inform. cyfrowy tekst będący wynikiem działania OCR (1.2)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niestety rozdzielczość jest trochę za mała dla OCR, mój Fine Reader 6 tego nie łapie.

Wiktionary


ocso

skrót od: Ordo Cisterciensium Strictionis Observantiae - zakon mniszy założony we francuskim klasztorze cysterskim La Trappe w 1664 roku; trapiści, Zakon Cystersów Ściślejszej Obserwancji


SJP.pl


octan

sól lub ester kwasu octowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. ester albo sól kwasu octowego;

Wiktionary

Octany – grupa chemicznych związków organicznych będących solami lub estrami kwasu octowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] siła reakcji, zachodzącej pomiędzy bezwodnikiem kwasu siarkowego a octanami, zostaje znacznie zmniejszona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔktãn, AS: oktãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocet m., octownia ż.

 przym. octanowy, octowy

Wiktionary


octanowy

octan


SJP.pl

Patrz:

octan

octavia

[czytaj: oktawja] samochód typu Škoda Octavia


SJP.pl

Miasta

  • Octavia – wieś w USA, w stanie Nebraska, w hrabstwie Butler

Starożytny Rzym

  • Oktawia Starsza – córka Gajusza Oktawiusza i jego pierwszej żony Ancharii
  • Oktawia Młodsza – córka Gajusza Oktawiusza i jego drugiej żony Atii Starszej
  • Oktawia – córka cesarza Klaudiusza i Messaliny

Wikipedia


octavo

[czytaj: oktawo] bibliograficzny format książki otrzymywany poprzez trzykrotne złożenie arkusza papieru i uzyskanie w ten sposób 32 stron, czyli 16 kart; ósemka, in octavo


SJP.pl

Format bibliograficzny – określenie formatu książki, pochodzące od liczby złożeń arkuszy papieru tworzących jej składkę, stosowane do opisu druków wydawanych od końca XV do końca XVIII wieku. Ze względu na nieustandaryzowane wymiary produkowanego wówczas papieru powstające z niego książki miały zróżnicowane wysokości, których nie używano do klasyfikacji formatu.

Wikipedia


octomierz

miernik stężenia kwasu octowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. areometr z podziałką przystosowaną do oznaczania zawartości procentowej kwasu octowego w occie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) acetometr

Wiktionary


octować

zamieniać w ocet


SJP.pl


octowiec

sumak octowiec - roślina ozdobna z rodziny nanerczowatych; sumak odurzający


SJP.pl


octówka

muchówka występująca masowo na fermentujących produktach; muszka owocowa


SJP.pl

Wywilżna karłowata, drozofila karłówka, muszka owocowa, wywilżnia, wywilżanka, drozofila, octówka (Drosophila melanogaster) – niewielki owad (wielkości 2–3 mm) z rzędu muchówek. Jest gatunkiem należącym do bezkręgowych organizmów modelowych. Został użyty przez Thomasa Morgana w badaniach nad chromosomową teorią dziedziczności. Owad ten jest też jednym z pierwszych zwierząt wykorzystywanych w bioastronautyce – od 1952 w lotach balonowych w górne warstwy atmosfery – i pierwszym zwierzęciem umieszczonym przez ludzi w przestrzeni kosmicznej (20 lutego 1947).

Wikipedia


octownia

zakład produkujący ocet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zakład produkujący ocet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocet m., octowiec m., octan m., octówka ż.

 przym. octowy

Wiktionary


octownictwo

gałąź przemysłu spożywczego zajmująca się produkcją octu


SJP.pl


octowy

ocet, np. zalewa octowa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od: ocet

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cały dzień robię porządki w jednym pokoju – tępię pluskwauskwy, które mi tam zapuścili, i zagipsowuję wszystkie szpary. Atakuję od razu esencją octową, flitem i katolem – myślę, że teraz wyniszczę je ostatecznie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔt͡sˈtɔvɨ, AS: octovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocet m., octan m., octownia ż.

Wiktionary


ocucać

wyrywać kogoś z omdlenia, zamroczenia, snu itp., przywracać kogoś do przytomności


SJP.pl


ocucanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ocucać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ocucać ndk.

Wiktionary


ocucić

przywrócić kogoś do przytomności


SJP.pl


ocukrować

posłodzić


SJP.pl


ocukrowywać

pokrywać coś warstwą cukru


SJP.pl


oculus

[czytaj: Okulus] okrągły otwór przepuszczający powietrze i światło, umieszczany najczęściej w szczycie kopuły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. okrągły lub owalny otwór w szczytowej ścianie budynku

 (1.2) archit. okrągły otwór w szczycie kopuły

Wiktionary

Oculus (łac. oculus ‘oko’) – okrągły bądź owalny niezamykany otwór w ścianie lub szczytowej części sklepienia (jak np. w kopule rzymskiego Panteonu), który przepuszcza powietrze i światło do wnętrza budowli. Obramienie otworu w przeciwieństwie do wolego oka jest niezdobione.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. okular m., okulary nmos.

 przym. oculusowy, okulistyczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

 por|bulaj|rozeta|świetlik.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) oculus

źródła.

== oculus (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUS|En-us-oculus.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) archit. oculus

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. okular m., okulary nmos.

 przym. oculusowy, okulistyczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. okular m., okulary nmos.

 przym. oculusowy, okulistyczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

 por|bulaj|rozeta|świetlik.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) oculus

źródła.

== oculus (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUS|En-us-oculus.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) archit. oculus

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


oćwiczać

bić mocno batem, rózgą itp.


SJP.pl


oćwiczyć

zbić mocno batem, rózgą itp.; wychłostać, wysmagać


SJP.pl


ocyfrowywać

umieszczać cyfry na podziałce


SJP.pl


ocyganić

potocznie: rozmyślnie wprowadzić w błąd; oszukać, nabrać


SJP.pl


ocykać

1. przerywać sen, budzić ze snu;
2. wyrywać z zadumy, zamyślenia;
3. ocykać się - przytomnieć


SJP.pl


ocynk

rodzaj powłoki stosowany na produktach z metali (np. do dachów, drzwi)


SJP.pl

Cynkowanie – ogół operacji mający na celu pokrycie powierzchni przedmiotów stalowych cienką, silnie przylegającą powłoką cynku w celu ochrony przed korozją powodowaną działaniem powietrza i wody. Cynkowanie jest stosowane powszechnie w wielu gałęziach gospodarki, m.in. w przemyśle samochodowym, budowlanym, lotniczym.

Wikipedia


ocynkowywać

pokrywać przedmioty metalowe warstwą cynku; cynkować


SJP.pl


ocynkowywacz

osoba zatrudniona przy cynkowaniu blachy; cynkowacz


SJP.pl


ocynować

pokryć cyną metalową powierzchnię; pocynować


SJP.pl


ocynowanie

pokryć cyną metalową powierzchnię; pocynować


SJP.pl


ocynownia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. zakład lub dział zakładu, który zajmuje się cynowaniem elementów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡sɨ̃ˈnɔvʲɲa, AS: ocỹnovʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cyna ż., cynowanie n., ocynowanie n.

 czas. cynować ndk., ocynować dk.

 przym. cynowy

Wiktionary


ocyrklowywać

wyrównywać dół sukienki, płaszcza, spódnicy itp.


SJP.pl


oczadziały

taki, który oczadział (otruł się czadem)


SJP.pl


oczadzieć

1. zatruć się czadem; zaczadzić się;
2. w przenośni: stracić rozsądek i bystrość umysłu


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) pot. (także. przen.) nawdychać się czadu, zatruć się czadem

 (1.2) reg-pl|Kresy. zwariować, postradać zmysły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mocował się z sobą, jak tytan, by nie oczadzieć jej urokiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czad mrz., oczadzenie n.

 czas. czadzieć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zaczadzić się, zaczadzieć, zagorzeć

Wiktionary


oczajdusza

łobuz, oszust, łotr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy

 (1.1) przest. urwis, hultaj, nicpoń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ʃajˈduʃa, AS: očai ̯duša

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drapichrust, gałgan, hultaj, huncwot, ladaco, łachmyta, łapserdak, nic dobrego, niecnota, obwieś, nicpoń, obwieś, psiadusza, psiajucha, psianoga, psubrat, ptaszek, utrapieniec

Wiktionary


oczamczyra

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto portowe nad Morzem Czarnym, położone na wybrzeżu Abchazji;

Wiktionary

Oczamczyra (Oczamczire, Oczamczira, Oczamcziri; gruz.: ოჩამჩირე Oczamczire; abchaz.: Очамчыра, Oczamczyra; ros.: Очамчира Oczamczira) – miasto portowe na Morzu Czarnym, położone na wybrzeżu Abchazji, siedziba rejonu Oczamczyra.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. oczamczyrski

Wiktionary


oczamczyrski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Oczamczyrą, dotyczący Oczamczyry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Oczamczyra ż.

Wiktionary


oczar

roślina z oczarowatych; hamamelis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Hamamelis|ref=tak. rodzaj krzewu i drzewa z rodziny oczarowatych;

Wiktionary

Oczar (Hamamelis L.) – rodzaj roślin z rodziny oczarowatych. W obrębie rodzaju wyróżniane są zwykle cztery gatunki, z których oczar japoński i omszony występują we wschodniej Azji (odpowiednio w Japonii i Chinach), a oczar wiosenny i wirginijski we wschodniej części Ameryki Północnej. W niektórych ujęciach wyróżniany jest także Hamamelis ovalis, także z Ameryki Północnej. Są to wolno rosnące krzewy i drzewa, występujące w naturze w wilgotnych lasach, często w dolinach cieków.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. oczarowate

Wiktionary


oczarować

wzbudzić czyjś podziw, zachwyt, wywołać pozytywne uczucia względem siebie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. oczarowywać)

 (1.1) dokonany od|oczarowywać.

czasownik zwrotny dokonany oczarować się (ndk. oczarowywać się)

 (2.1) dokonany od|oczarowywać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czarownik mos., czarownica ż., oczarowanie n., oczarowywanie n., czarodziejka ż.

 czas. czarować

Wiktionary


oczarowanie

wzbudzić czyjś podziw, zachwyt, wywołać pozytywne uczucia względem siebie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oczarować.

Wiktionary

Oczarowanie (tyt. oryg. Enchantment) – powieść z gatunku fantasy autorstwa Orsona Scotta Carda. W Polsce ukazała się w 2001 roku, nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka w tłumaczeniu Maciejki Mazan. Utwór zainspirowany jest bajką o śpiącej królewnie, jak również rosyjskimi baśniami ludowymi.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. oczarowywanie n.

 czas. oczarować dk., oczarowywać ndk.

Wiktionary


oczarowate

rodzina roślin z rzędu skalnicowców


SJP.pl

Wikipedia


oczarowaty

o cechach oczarowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


oczarowy

oczar


SJP.pl

Patrz:

oczar

oczarowywać

wzbudzać czyjś podziw, zachwyt, wywoływać pozytywne uczucia względem siebie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. oczarować)

 (1.1) wywoływać u kogo uczucie fascynacji, urzeczenia

czasownik zwrotny niedokonany oczarowywać się (dk. oczarować się)

 (2.1) wzbudzać zafascynowanie sobą nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czarować

 rzecz. oczarowanie n., oczarowywanie n., czarodziejka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ujmować, urzekać, zachwycać

Wiktionary


oczarowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oczarowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oczarowanie n.

 czas. oczarowywać ndk., oczarować dk.

Wiktionary


oczateczka

wydłubka oczateczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych


SJP.pl


oczatka

rodzaj grzybów zaliczanych do typu workowców


SJP.pl

  • Eopyrenula (oczatka) – gatunek grzybów
  • Biedronka oczatka

Wikipedia


oczekiwać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) spodziewać się czegoś, liczyć na coś, chcieć czegoś

 (1.2) dłużej czekać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Honorata oczekuje oświadczyn Seweryna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ʃɛˈcivat͡ɕ, AS: očeḱivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyczekanie n., odczekanie n., czekanie n., oczekiwanie

 czas. czekać, poczekać, wyczekiwać

Wiktionary


oczekiwaczka

oczekiwacz


SJP.pl

Patrz:

oczekiwacz

oczekiwanie

(zwykle w liczbie mnogiej) to, czego się pragnie i spodziewa; przypuszczenie, nadzieja, pragnienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czekanie na kogoś lub na coś z nadzieją lub niecierpliwością

 (1.2) pragnienie, żądanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Postępy poczynione przez robota w tym okresie przerosły najśmielsze oczekiwania twórcy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ʃɛciˈvãɲɛ, AS: očeḱivãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oczekiwać ndk., czekać ndk., zaczekać dk., poczekać dk.

 rzecz. odczekanie n., poczekalnia ż., czekanie n., zaczekanie n., poczekanie n., wyczekanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czekanie, wyczekiwanie, wyglądanie, wypatrywanie

Wiktionary


oczekująco

oczekiwać


SJP.pl

Patrz:

oczekiwać

oczekujący

osoba, która na coś czeka


SJP.pl


oczennica

przedstawiciel podrodziny motyli z rodziny rusałkowatych


SJP.pl


oczennice

podrodzina motyli z rodziny rusałkowatych; oczennicowate


SJP.pl


oczennicowate

podrodzina motyli z rodziny rusałkowatych; oczennice


SJP.pl

Oczennicowate, oczennice (Satyrinae) – podrodzina owadów z rzędu motyli i rodziny rusałkowatych.

Motyle te mają czułki zwykle krótsze od połowy długości skrzydła przedniego, spłaszczone i dość długie przyoczka, przednie odnóża o zredukowanych rozmiarach (pozostałe normalnie wykształcone), trójkątne przednie skrzydła z silnie łukowatymi brzegami przednimi oraz owalne lub prawie koliste skrzydła tylne. W użyłkowaniu przedniego skrzydła występuje pięć żyłek radialnych, a żyłka subkostalna, kostalne i aksylarna są u nasady nabrzmiałe. Gąsienice mają ciała zgrubiałe pośrodku, o okrągłej głowie i z dwoma wyrostkami w tylnym końcu.

Wikipedia


oczep

pozioma belka stanowiąca zwieńczenie słupów ściany szkieletowej i podporę stropu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) bud. pozioma belka wiążąca górne końce ustawionych szeregowo pali fundamentowych:

Wiktionary

Oczep (spinka)

  1. górna belka w drewnianych ścianach o konstrukcji wieńcowej lub szkieletowej, zamyka ścianę. Przejmuje obciążenia z belek stropowych lub krokwi.
  2. pozioma belka wiążąca górne końce ustawionych szeregowo pali fundamentowych.

Wikipedia


oczepić

włożyć pannie młodej czepiec (nakrycie głowy mężatki) podczas ludowego obrzędu weselnego


SJP.pl


oczepinowy

oczepiny


SJP.pl

Patrz:

oczepiny

oczepiny

1. część wesela rozpoczynająca się o północy, podczas której mają miejsce różne zabawy towarzyskie z udziałem pary młodej i gości;
2. dawny obrzęd weselny u większości ludów słowiańskich, polegający na zdjęciu pannie młodej wianka i nałożeniu czepca na znak, że została mężatką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) obrzęd weselny, symboliczne przejście ze stanu panieńskiego w zamężny;

Wiktionary

Oczepiny (zwane też przedbabinami, czepieniem, czepinami) – dawny obrzęd weselny znany u większości ludów słowiańskich, podczas którego panna młoda symbolicznie przechodziła ze stanu panieńskiego w zamężny. Nazwa oczepiny pochodzi od czepca, nakrycia głowy, jakie nosiły mężatki w miejsce panieńskiego wianka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W czasie oczepin ścinano warkocz i zakładano pannie młodej czepiec.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czepiec m., czepek m., czepienie m., czepiny lm nm.

 czas. czepić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedbabiny, czepienie, czepiny

Wiktionary


oczepiona

włożyć pannie młodej czepiec (nakrycie głowy mężatki) podczas ludowego obrzędu weselnego


SJP.pl


oczepowy

oczep


SJP.pl

Patrz:

oczep

oczeret

1. kłączowa roślina z rodziny turzycowatych (ciborowatych), spotykana przy brzegach rzek, jezior, na bagnach, głównie w umiarkowanej strefie półkuli północnej;
2. gęste zarośla, szuwary przybrzeżne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Schoenoplectus|Rchb.|ref=tak., rodzaj roślin kłączowych z rodziny ciborowatych;

 (1.2) daw. szuwary

Wiktionary

Oczeret (Schoenoplectus (Rchb.) Palla) – rodzaj roślin kłączowych z rodziny ciborowatych (Cyperaceae). W zależności od ujęcia systematycznego obejmuje ok. 18 gatunków lub ok. 77. Niezależnie od ujęcia rodzaj jest kosmopolityczny. W Polsce występują cztery gatunki (najpospolitszym jest oczeret jeziorny).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Perkoz zniknął w gęstym oczerecie.

 (1.2) Nad głowami płynących ulatywały miliony ptactwa wodnego, pelikanów, dzikich gęsi, żurawi, kaczek i czajek, kulonów i rybitew; w oczeretach przybrzeżnych słychać było taki gwar, takie kotłowanie się wody i szum skrzydeł, że rzekłbyś, iż odbywają się tam sejmy lub wojny ptasie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. oczeretni

Wiktionary


oczeretniak

słodkowodna ryba z rodziny karpiowatych; lin, pszenicznik, kaliniak


SJP.pl

Wikipedia


oczerk

1. artystyczno-literacki szkic nowelistyczny w literaturze rosyjskiej, swobodny w kompozycji, często z licznymi wtrętami odautorskimi;
2. dokumentalno-publicystyczny szkic literacki o konstrukcji mniej ścisłej i formalnej niż esej czy reportaż


SJP.pl


oczerniać

Przedstawiać kogoś w niekorzystnym świetle.


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) rozgłaszać nieprawdziwe informacje o kimś, mając na celu przedstawienie go w niekorzystnym świetle

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oczernianie n., oczernienie n., czerń ż., czarny mos./mrz.

 czas. oczernić dk.

 przym. czarny

 przysł. czarno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mieszać z błotem, szkalować

Wiktionary


oczernianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oczerniać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oczerniać ndk.

 rzecz. czarnulka ż., czarny mos./mrz.

 przym. czarny

Wiktionary


oczęta

pieszczotliwie o oczach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. pieszcz. oczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zmruż oczęta swoje, Tyś serce moje, / Modlitwa moja niech uśpi Cię.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oko n., oczko n., oczy lm nm., oczysko n.

 czas. zoczyć dk., oczkować ndk.

 przym. oczny, naoczny, oczkowy

 przysł. zaocznie, naocznie

Wiktionary


oczkarka

ręczne urządzenie do montowania oczek w banerach, plandekach, namiotach itp.


SJP.pl


oczko

zdrobnienie od: oko (narząd wzroku)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: oko

 (1.2) kropka na kostce do gry

 (1.3) karc. hazardowa gra w karty;

 (1.4) hydrol. niewielki zbiornik wodny;

 (1.5) najmniejszy element w splocie dzianiny;

 (1.6) dziura w pończosze lub rajstopach

 (1.7) druk. wystająca część powierzchni czcionki;

 (1.8) ogrod. pączek w bulwie ziemniaka

 (1.9) jubil. kamień w pierścionku

 (1.10) otwór w splocie sieci lub siatki

 (1.11) pot. adm. punkt sanitarny, najczęściej pojedynczy ustęp

 (1.12) bot. ogrod. zawiązek pędu, w stanie spoczynku

 (1.13) pszcz. otwór w ulu umożliwiający pszczołom opuszczanie ula i powracanie do niego

 (1.14) karc. 21 punktów zebranych w grze w oczko (1.3)

Wiktionary

  • oczko – element w splocie dzianiny
  • oczko – gra karciana
  • oczko – potocznie: oszlifowany kamień szlachetny w pierścieniu
  • oczko lub przyoczko – typ narządu wzroku
  • oczko – znak w poligrafii
  • oczko – element w teorii obwodów elektrycznych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie ten bobas ma śliczne oczka!

 (1.2) Rzuciłem kostką i wypadło mi pięć oczek.

 (1.3) A na plażaaży zagramy w oczko, co ty na to?

 (1.6) Ale pech! Znowu mi poszło oczko w pończosze.

 (1.14) Król, dama, szóstka, to ile jeszcze brakuje do oczka?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔt͡ʃkɔ, AS: očko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oczęta nmos., oko n., oczkowanie n., oczkownica ż.

 czas. oczkować ndk.

 przym. oczkowy, oczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.13) wylotek, wlotek

Wiktionary


oczkoś

nazwisko


SJP.pl


oczkować

1. dokonywać okulizacji; okulizować
2. robiąc korektę sprawdzać kolejność wierszy, zwracając uwagę tylko na początkowe litery w wierszach kolumny


SJP.pl


oczkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oczkować.

Wiktionary

Okulizacja, oczkowanie – metoda wegetatywnego rozmnażania drzew, krzewów owocowych i ozdobnych polegająca na przeszczepieniu tylko samego oczka (pąka liściowego) lub oczka z niewielkim fragmentem pędu z odmiany szlachetnej na pęd podkładki. W szkółkarstwie jest najczęściej stosowanym rodzajem szczepienia, gdyż jest szybka, wygodna, wymaga najmniejszego wkładu pracy i wykonywana jest w lecie, a więc w okresie mniejszego nasilenia prac szkółkarskich.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. oczko n., oczkownica ż., oko n.

 czas. oczkować ndk.

 przym. oczkowy

Wiktionary


oczkowaty

czasznica oczkowata - gatunek grzybów z rodziny purchawkowatych; purchawka oczkowana


SJP.pl


oczkowice

Oczkowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Miejska Górka.

Wieś Oczkowice powstała w drugiej połowie XIII wieku. Prawdopodobnie sołectwo Oczkowice istniało już w 1294 roku. Wioska należała do rodu Awdańców. Pod koniec XVIII w. wieś liczyła niewiele ponad stu mieszkańców. Hodowano wówczas krowy, bydło jałowe, świnie i drób. Źródła potwierdzają, że w 1741 roku istniała tam gorzelnia. Poddani niechętnie wykonywali pańszczyznę, dlatego dziedzic Oczkowic, Święcicki, poprosił o wykonanie egzekucji na poddanych za niewykonanie pańszczyzny.

Wikipedia


oczkowicz

potocznie: kierowca, który w ciągu roku otrzymał 21 punktów za wykroczenia


SJP.pl


oczkowski

nazwisko


SJP.pl


oczkowy

oczko


SJP.pl

Patrz:

oczko

oczlik

Cyclopoidea, drobny skorupiak z rzędu widłonogów; cyklop


SJP.pl

Oczlik (Cyclops) – rodzaj skorupiaków z rodziny Cyclopidae.

Nazwa ich pochodzi od mitycznego Cyklopa, ponieważ posiadają one jedno duże oko. Ciało długości od 0,5 do 5 mm składa się z głowotułowia i segmentowanego odwłoka. Na głowie posiada oko naupliusowe i 2 pary czułków 8-17 członowe, które są narządem ruchu. Poruszają się skokowo poprzez uderzenia czułków, nie posiadają serca. Na tułowiu występuje 5 par dwu gałęziastych odnóży zakończonych szczecinkami. Odwłok kończy się widełkami. Samice noszą dwa pakiety jaj umieszczone w symetrycznie położonych workach. Oczliki występują w dużych ilościach w planktonie, są pokarmem dla ryb (głównie narybku).Preferują wody stojące, płycizny przy brzegach rzek, zarośnięte zbiorniki wodne, można je licznie spotkać nawet w długo niewysychających kałużach, mogą przetrwać suszę co sprzyja dużym możliwościom rozprzestrzeniania.

Wikipedia


oczliki

rodzina skorupiaków z rzędu widłonogów; cyklopy


SJP.pl


oczniak

w porożu jelenia i daniela: pierwsza odnoga nad okiem; ocznica, odnoga oczna


SJP.pl


ocznica

w porożu jelenia i daniela: pierwsza odnoga nad okiem; oczniak, odnoga oczna


SJP.pl


ocznice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) daw. okulary

forma rzeczownika.

 (2.1) plural|ocznica.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ocznica ż., oko m.

Wiktionary


oczny

oko (narząd)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący oka, związany z okiem, oczami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔt͡ʃnɨ, AS: očny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oko n., oczko n., oczysko n., oczęta nmos.

Wiktionary


oczobarwnica

oczobarwnica większa, oczobarwnica mniejsza - gatunki ważki z rodziny łątkowatych


SJP.pl


oczodół

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. jama kostna pomiędzy mózgoczaszką a twarzoczaszką, w której umieszczona jest gałka oczna;

Wiktionary

Oczodół (łac. orbita) – jama kostna pomiędzy mózgoczaszką a twarzoczaszką, w której umieszczona jest gałka oczna. Występuje parzyście. Oczodół ma kształt stożka, którego podstawę tworzy wejście do oczodołu. U góry wejście do oczodołu ogranicza brzeg nadoczodołowy kości czołowej, u dołu szczęka i kość jarzmowa, tworząc brzeg podoczodołowy, ponadto budują go kość łzowa, sitowa, klinowa oraz podniebienna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W pobliżu wejścia do oczodołu na ścianie przyśrodkowej leży dół woreczka łzowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡ʃɔduw, AS: očoduu̯

Wiktionary

Powiązane:

 przym. oczodołowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) orbita

Wiktionary


oczodołowy

oczodół


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z oczodołem, dotyczący oczodołu

Wiktionary

Patrz:

oczodół

Powiązane:

 rzecz. oczodół m.

Wiktionary


oczojebność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest oczojebne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. oczojebny

 przysł. oczojebnie

Wiktionary


oczojebny

wulgarnie: jaskrawy, rzucający się w oczy, wyróżniający się


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wulg. taki, który rzuca się w oczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fioletowe strony są trochę zbyt oczojebne, ale ta akurat ma trochę mdły odcień tego koloru.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ʃɔˈjɛbnɨ, AS: očoi ̯ebny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oczojebność ż.

 czas. jebać po oczach

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. oczojebczy, jebczy; neutralnie: agresywny, jaskrawy, papuzi, ostry, soczysty, krzykliwy, intensywny, wściekły, zjadliwy

Wiktionary


oczomyjka

urządzenie ochronne i ratownicze do płukania oczu


SJP.pl


oczopląs

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. mimowolne drganie gałek ocznych wywołane chorobą lub wadą wzroku;

 (1.2) pot. wrażenie migania przed oczami spowodowane nadmiarem lub zbytnią intensywnością bodźców wzrokowych

Wiktionary

Oczopląs (łac. nystagmus) – mimowolne, rytmiczne oscylacje gałek ocznych, wynikające z braku równowagi w napięciu mięśni ocznych. Może być następstwem uszkodzenia obwodowej lub ośrodkowej części przedsionka lub być przejawem tzw. oczopląsu ocznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tym razem jednak mimo wizyt w przychodni i brania leków stan pogarszał się. Pojawiły się wymioty i oczopląs.

 (1.2) Do oświetlenia to się zupełnie nie nadawało, co najwyżej migające żarówki mogłyby doprowadzić do oczopląsu, dlatego po domach paliły się albo lampy naftowe, albo dające jasne światło, lecz charakterystyczny niemiły zapach karbidówki.

Wiktionary


oczymgnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gwara. okamgnienie

Wiktionary


oczyścić

czasownik przechodni dokonany (ndk. oczyszczać)

 (1.1) dokonany od|oczyszczać.

czasownik zwrotny dokonany oczyścić się (ndk. oczyszczać się)

 (2.1) dokonany od|oczyszczać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡ʃɨɕt͡ɕit͡ɕ, AS: očyśćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyszczacz mos./mrz.

 czas. oczyszczać, czyścić

 przym. czysty, czystościowy

Wiktionary


oczysko

zgrubienie od: oko


SJP.pl


oczyszczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. oczyścić)

 (1.1) usuwać nieczystości, brudy; doprowadzać do stanu czystości

 (1.2) przen. odrzucać zarzuty względem kogoś; uniewinniać kogoś; uwalniać od podejrzeń, oskarżeń lub winy

czasownik zwrotny niedokonany oczyszczać się (dk. oczyścić się)

 (2.1) przen. usuwać nieczystości z siebie samego

 (2.2) przen. odrzucać zarzuty względem siebie; uniewinniać siebie; uwalniać się od podejrzeń, oskarżeń lub winy

 (2.3) przen. być pozbawianym niepożądanych elementów

 (2.4) być uwalnianym od brudów, zanieczyszczeń

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wsiach mieszkańcy dokonywali zabiegów "oczyszczających", które w wymiarze fizycznym polegały m.in. na przedświątecznym rytuale kąpieli i sprzątania - metaforycznego "mycia" gospodarstwa i domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈt͡ʃɨʃt͡ʃat͡ɕ, AS: očyščać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oczyszczenie n., oczyszczanie n., oczyszczacz mos./mrz., oczyszczak mrz., oczyszczalnia ż., oczyszczalnik mrz., oczyszczarka ż., czystość ż., czyściciel m., czyszczacz mos./mrz., czyszczak mrz., czyszczalnia ż., czyszczarka ż., czyszczarnia ż., czyszczenie n., oczyszczenie n., oczyszczanie n., doczyszczenie n., doczyszczanie n., odczyszczenie n., odczyszczanie n., poczyszczenie n., podczyszczenie n., podczyszczanie n., przeczyszczenie n., przeczyszczanie n., sczyszczenie n., sczyszczanie n., wyczyszczenie n., wyczyszczanie n., zanieczyszczenie n., zanieczyszczanie n.

 czas. czyścić ndk., oczyścić dk., doczyszczać ndk., doczyścić dk., odczyszczać ndk., odczyścić dk., poczyścić dk., podczyszczać ndk., podczyścić dk., pooczyszczać dk., powyczyszczać dk., pozanieczyszczać dk., przeczyszczać ndk., przeczyścić dk., sczyszczać ndk., sczyścić dk., wyczyszczać ndk., wyczyścić dk., zanieczyszczać ndk., zanieczyścić dk.

 przym. oczyszczalny, czysty, czystościowy

 przysł. oczyszczająco, czysto, do czysta

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czyścić

 (1.2) uniewinniać, rehabilitować

Wiktionary


oczyszczacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, który oczyszcza

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) urządzenie do oczyszczania

Wiktionary

  1. Oczyszczacz kanalizacyjny (kanalarz)- tytuł zawodowy
  2. Oczyszczacz konstrukcji stalowych – tytuł zawodowy
  3. Constantine – gra komputerowa

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. oczyszczanie n., czyszczacz mos./mrz.

 czas. oczyszczać ndk.

 przym. czystościowy

Wiktionary


oczyszczalnia

1. zakład lub urządzenie, w którym oczyszcza się ścieki; czyszczalnia;
2. pomieszczenie, gdzie wykonuje się oczyszczanie czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urządzenie lub zakład, które coś oczyszczają

 (1.2) pot. oczyszczalnia ścieków

Wiktionary

Oczyszczalnia ścieków – zespół urządzeń i obiektów technologicznych oraz obiektów towarzyszących (niezbędnych dla dostarczenia energii, stworzenia odpowiednich warunków pracy obsługi, przebiegu, kierowania i kontroli procesów technologicznych) służących do usuwania zanieczyszczeń zawartych w ściekach. Do zadań oczyszczalni należą również przeróbka i unieszkodliwianie osadów ściekowych (lub innych zanieczyszczeń stałych) powstających w trakcie oczyszczania ścieków.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ʃɨʃˈt͡ʃalʲɲa, AS: očyščalʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czyściciel mos.

 czas. oczyszczać

Wiktionary


oczyszczalny

1. dający się oczyścić;
2. w czasie lustrum: mający na celu oczyszczenie


SJP.pl


oczyszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oczyszczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ʃɨʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: očyščãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oczyszczenie n., czystość ż., czyściciel m., czyszczacz mos./mrz.

 czas. oczyszczać ndk.

 przym. czystościowy

Wiktionary


oczyszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oczyścić.

 (1.2) przywrócenie porządku, higieny

 (1.3) usunięcie zanieczyszczeń (skażenia, brudu, drobnoustrojów itd.)

 (1.4) otrzymanie czystej substancji z substratu

 (1.5) rel. rytualne przywrócenie równowagi lub czystości duchowej

 (1.6) zniesienie winy

 (1.7) usunięcie rzeczy, osób lub treści nieprzychylnych, niezgodnych z ideologią

Wiktionary

  • Oczyszczenie (Puhdistus) – sztuka teatralna i powieść fińskiej pisarki Sofi Oksanen
  • Oczyszczenie (Puhdistus) – film z 2012 roku, reż. Antti Jokinen, ekranizacja powieści Sofi Oksanen
  • Oczyszczenie – singel Edyty Górniak
  • katharsis (gr. oczyszczenie) – uwolnienie od cierpienia, odreagowanie zablokowanego napięcia, stłumionych emocji, skrępowanych myśli i wyobrażeń

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ʃɨʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: očyščńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., czyszczacz m., czyścioch m., czyścioszek m., czyścioszka ż., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyściocha ż.

 czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.

 przym. czysty, czystościowy, czyśćcowy

 przysł. czysto

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) opróżnienie, posprzątanie, uprzątnięcie, wyporządzenie, wyprzątnięcie, wysprzątanie

 (1.3) dezynfekcja, odkażenie, przepłukanie, wyczyszczenie, wymycie, wyszorowanie, zmycie

 (1.5) katharsis

 (1.6) uniewinnienie

 (1.7) cenzura, ocenzurowanie, okrojenie, usunięcie

Wiktionary


oczytać

oczytać się - zapoznać się z kulturą literacką, zdobyć wiedzę dzięki przeczytaniu dużej liczby tekstów


SJP.pl


oczytanie

oczytać się - zapoznać się z kulturą literacką, zdobyć wiedzę dzięki przeczytaniu dużej liczby tekstów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. dysponowanie dużą wiedzą nabytą przez przeczytanie wielu książek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. oczytany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) erudycja

Wiktionary


oczytany

taki, który dużo czytał i dzięki temu dużo wie; erudycyjny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który przeczytał wiele książek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żadna sfera nie oprze się naciskowi kobiet, bo co może począć jakakolwiek opierająca się sfera, gdy nieprzyjaciela ma wewnątrz siebie. Mądre, oczytane, wymowne, ubrane jak paryżanki wiodą za sobą z lekka tylko opornych mężów, ojców, synów i kolegów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oczytanie n., czytanie n., czytelnik m., czytelniczka ż., czytelność ż.

 czas. czytać ndk., przeczytać dk.

 przym. czytelny, czytelniczy, poczytny

 przysł. czytelnie

Wiktionary


oczytywać

oczytywać się - poznawać przez wielokrotne czytania, czytać coś często


SJP.pl


oczywiście

niebudzący wątpliwości, łatwy do stwierdzenia; niewątpliwy, bezsporny, pewny


SJP.pl

partykuła

 (1.1) partykuła wyrażająca brak wątpliwości

wykrzyknik

 (2.1) wykrzyknik wyrażający aprobatę, potwierdzenie

Wiktionary

Oczywiście – tytuł drugiego studyjnego albumu polskiego zespołu szantowego EKT-Gdynia.

Nagrań dokonano w czerwcu 1994 roku w studiu S3 i S7 Polskiego Radia w Warszawie, gdzie wykonano także wstępny mix. Ostateczny mix powstał w BCF Studio w Bielsku-Białej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oczywiście nikogo nie było.

 (2.1) Czy mam pieniądze? Oczywiście!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ʃɨˈvʲiɕt͡ɕɛ, AS: očyvʹiśće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oczywistość ż.

 przym. oczywisty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) z pewnością, niewątpliwie, bez wątpienia, na pewno, ewidentnie; gw-pl|Śląsk Cieszyński|ziście., gw-pl|Górny Śląsk|toć.

 (2.1) jasne, naturalnie, niewątpliwie, tak

Wiktionary


oczywiściej

stopień wyższy od przysłówka: oczywiście (wyraźnie, widocznie)


SJP.pl


oczywista

rzadko: oczywiście, naturalnie


SJP.pl


oczywisto

dawniej: osobiście, naocznie


SJP.pl


oczywistość

1. coś, co nie budzi żadnych wątpliwości, powszechnie uznawany pewnik;
2. charakter czegoś łatwo i bez wątpliwości dostrzegalnego, pewnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest oczywiste; cecha tych, którzy są oczywiści

Wiktionary

Oczywistość, ewidencja (gr. enárgeia, łac. evidentia) - taka cecha poznania danej treści poznawczej, że poznający podmiot przypisuje swojemu poznaniu tej treści pełnię dostępności, całkowitą jasność, wyraźność i nasycenie. Wyróżnić można trzy główne znaczenia tego terminu - epistemologiczny, metodologiczny (jedno z kryteriów prawdziwości zdań) i etyczny.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. oczywisty

 przysł. oczywiście

 partyk. oczywiście

 wykrz. oczywiście

Wiktionary


oczywistszy

stopień wyższy od przymiotnika: oczywisty


SJP.pl


oczywisty

niebudzący wątpliwości, łatwy do stwierdzenia; niewątpliwy, bezsporny, pewny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest bezsporny, jasny, pewny, określony; taki, co do którego nie ma wątpliwości, którego nie trzeba objaśniać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielkość i kształt lodowca w sposób oczywisty wiąże się z przebiegiem procesów glacjalnych, które bezpośrednio lub pośrednio odzwierciedlają warunki klimatyczne obszaru zlodowaconego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔt͡ʃɨˈvʲistɨ, AS: očyvʹisty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oczywistość ż.

 partykuła oczywiście

 wykrz. oczywiście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezdyskusyjny, bezsporny, bezsprzeczny, ewidentny, jaskrawy, namacalny, niekontrowersyjny, niekwestionowany, niesporny, niewątpliwy, niezaprzeczalny, niezaprzeczony, pozadyskusyjny, zrozumiały sam przez się

Wiktionary


od

przyimek łączący się z rzeczownikami (lub wyrazami o ich funkcji) w dopełniaczu; * forma "ode" możliwa tylko w kilku tradycyjnych połączeniach (np. ode mnie, regionalnie: ode drzwi, ode drogi, ode wsi, religijnie: ode złego)


SJP.pl

przyimek

 (1.1) …tworzący konstrukcje opisujące źródło, z którego pochodzi podmiot

 (1.2) …tworzący konstrukcje opisujące początek omawianego wydarzenia lub miejsce początku czegoś

 (1.3) …tworzący konstrukcje opisujące przyczynę omawianego wydarzenia

 (1.4) …tworzący konstrukcje porównawcze dwóch pojęć

 (1.5) za jeden egzemplarz, sztukę

 (1.6) …tworzący konstrukcje opisujące przeznaczenie czegoś

 (1.7) …tworzący konstrukcje opisujące ruch przeciwny do czegoś

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: oda

Wiktionary

  • Od – bóg z mitologii nordyckiej
  • Od – program w systemie UNIX

Zobacz też:

  • OD
  • Öd

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dostałem ten prezent od matki.

 (1.2) Od wczoraj nie ma wody.

 (1.2) Od soboty nie palę.

 (1.2) Od dwóch godzin czekam na mecz.

 (1.2) Od Krakowa Wisła jest już bardzo zanieczyszczona.

 (1.3) Głowa Anny jest rozpalona od gorączki.

 (1.4) Piotr woli kawę od herbaty.

 (1.5) Eryk dostawał po 5 złotych od godziny.

 (1.6) Jasio potajemnie kochał panią od biologii.

 (1.7) Proszę odejść od krawędzi peronu! Odsuń się ode mnie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔt, AS: ot

Wiktionary

Powiązane:

 przyim. ode

Wiktionary

Synonimy:

 stpol. ot

 (1.3) z powodu

 (1.4) niż

 (1.5) za

Wiktionary


od-

przedrostek

 (1.1) …tworzący / modyfikujący czasowniki; dodaje znaczenie…

:: (1.1.1) …oddalenia

:: (1.1.2) …przeciwieństwa

:: (1.1.3) …powtórzenia lub reakcji

:: (1.1.4) …odnowienia

:: (1.1.5) …zmniejszenia

:: (1.1.6) …nadania cechy

 (2.1) …przymiotników, przysłówków i rzeczowników; dodaje znaczenie związku ze źródłem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1.1) Nie mogę odciągnąć go od komputera.

 (1.1.2) Nasz nowy wspaniały proszek nie odbarwia tkanin.

 (1.1.3) Zamiast się odkłonić, udawał, że jej nie zauważył.

 (2.1) Mam egzemplarz odautorski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔd, AS: od

Wiktionary


oda

1. uroczysty, patetyczny utwór poetycki
2. kompozycja wokalno-instrumentalna zbliżona do kantaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. patetyczny utwór liryczny sławiący wybitną osobę, doniosłe wydarzenie lub wzniosłe idee;

 (1.2) muz. rodzaj utworu muzycznego podobnego do kantaty

Wiktionary

  • Oda – imię żeńskie
  • Oda – utwór liryczny
  • Oda – forma muzyczna
Geografia
  • Oda – miasto w Ghanie, w dystrykcie Birim South
  • Oda – miasto w Japonii, w prefekturze Shimane
  • Oda – rzeka w Sudanie

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 wikicytaty.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ode

* baskijski: (1.1) oda

* bułgarski: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.

* czeski: (1.1) óda ż.

* hiszpański: (1.1) oda ż.

* ido: (1.1) odo

* japoński: (1.1) furi|頌歌|しょうか.

* łotewski: (1.1) oda ż.

* niemiecki: (1.1) Ode ż.; (1.2) Ode ż.

* nowogrecki: (1.1) ωδή ż.

* ukraiński: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.

* węgierski: (1.1) óda

* włoski: (1.1) ode ż.

źródła.

== oda (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pokój w haremie

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔda, AS: oda

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 wikicytaty.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ode

* baskijski: (1.1) oda

* bułgarski: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.

* czeski: (1.1) óda ż.

* hiszpański: (1.1) oda ż.

* ido: (1.1) odo

* japoński: (1.1) furi|頌歌|しょうか.

* łotewski: (1.1) oda ż.

* niemiecki: (1.1) Ode ż.; (1.2) Ode ż.

* nowogrecki: (1.1) ωδή ż.

* ukraiński: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.

* węgierski: (1.1) óda

* włoski: (1.1) ode ż.

źródła.

== oda (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pokój w haremie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 wikicytaty.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ode

* baskijski: (1.1) oda

* bułgarski: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.

* czeski: (1.1) óda ż.

* hiszpański: (1.1) oda ż.

* ido: (1.1) odo

* japoński: (1.1) furi|頌歌|しょうか.

* łotewski: (1.1) oda ż.

* niemiecki: (1.1) Ode ż.; (1.2) Ode ż.

* nowogrecki: (1.1) ωδή ż.

* ukraiński: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.

* węgierski: (1.1) óda

* włoski: (1.1) ode ż.

źródła.

== oda (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pokój w haremie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


odąć

wypełnić policzki wydychanym powietrzem; wywinąć wargi, usta - wyrazić niezadowolenie


SJP.pl


odaliska

biała niewolnica w dawnych haremach sułtańskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. etn. biała niewolnica lub konkubina w haremie sułtańskim

Wiktionary

Odaliska (tur. odalık/odałyk „pokojówka”) – biała niewolnica albo konkubina w haremie sułtana tureckiego. Odaliski podzielone są na grupy: kalfa, halaik, kadina, ikbal, gözde, haseki sultan, walide sultan.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nocy wschodnia! ty na kształt wschodniej odaliski, / Pieszczotami usypiasz, a kiedym snu bliski, / Ty iskrą oka znowu budzisz do pieszczoty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdaˈlʲiska, AS: odalʹiska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odalisa ż.

Wiktionary


odargowo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Odargowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. puckim, w gminie Krokowa
  • Odargowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Dobrzany

Wikipedia


odaromatyzować

pozbawiać czegoś zapachu, aromatycznych substancji zapachowych


SJP.pl


odasfaltować

usunąć asfalteny podczas rafinacji


SJP.pl


odaszać

środowiskowo: pokrywać dachem; daszyć, zadaszać


SJP.pl


odaszyć

środowiskowo: pokryć dachem; obdaszyć


SJP.pl


odautorski

1. dodany przez autora, pochodzący od autora;
2. w utworze literackim: opowiadany przez narratora w pierwszej osobie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. dodany do utworu przez autora

 (1.2) liter. w utworze literackim: przekazywany w postaci narracji pierwszoosobowej

Wiktionary


odbąkiwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odbąknąć)

 (1.1) odpowiadać komuś krótko i niewyraźnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zrazu odbąkiwali prawie niechętnie i ostrożnie; lecz tak sprawnie zatrącał o różne bolączki, że odpowiadali coraz żywiej i obszerniej nie tając niczego jak przed równym sobie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odbąknąć dk.

Wiktionary


odbąknąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odbąkiwać)

 (1.1) odpowiedzieć komuś krótko i niewyraźnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy mu który odbąknął, gotów był ubić, a w uniesieniu namiętności nie zważał na nic, w ogień, w wodę, byle postawić na swojem…

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odbąkiwać ndk.

 przym. bąkowaty

Wiktionary


odbanalniać

pozbawiać banalności, pospolitości, czynić oryginalnym


SJP.pl


odbanalnić

pozbawić banalności, pospolitości, uczynić oryginalnym


SJP.pl


odbanować

środowiskowo: zdjąć bana (blokadę konta internetowego)


SJP.pl


odbanowywać

środowiskowo: zdejmować bana (blokadę konta internetowego)


SJP.pl


odbarczać

w medycynie: zmniejszać nacisk, ciśnienie wywierane na jakąś część organizmu przez otaczające ją tkanki


SJP.pl


odbarczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odbarczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieodbarczanie n.

 czas. odbarczać ndk.

Wiktionary


odbarczyć

w medycynie: zmniejszyć nacisk, ciśnienie wywierane na jakąś cześć organizmu przez otaczające ją tkanki


SJP.pl


odbarwiać

czasownik niedokonany

 (1.1) pozbawiać barwy

czasownik zwrotny niedokonany odbarwiać się

 (2.1) tracić barwę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbarwienie n., odbarwianie n., barwa ż., barwnik m.

 czas. barwić, odbarwić dk.

 przym. barwny

 przysł. barwnie

Wiktionary


odbarwianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odbarwiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odbarwiać ndk.

 rzecz. odbarwienie n.

Wiktionary


odbarwić

1. pozbawić barwy, wywabić kolor;
2. odbarwić się - stracić barwę, utracić kolor; wyblaknąć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odbarwiać)

 (1.1) dokonany od|odbarwiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. barwnik mrz., odbarwienie n.

 czas. odbarwiać, barwić

Wiktionary


odbarwienie

1. zjawisko utraty koloru, osłabienie intensywności zabarwienia;
2. miejsce, które utraciło barwę lub intensywność koloru


SJP.pl


odbębniać

1. potocznie: niedbale wykonywać nielubiane zajęcie, aby jak najszybciej je zakończyć;
2. wygrywać coś na bębnie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odbębnić)

 (1.1) muz. grać coś na bębnie

 (1.2) pot. wykonywać obowiązki niechętnie, od niechcenia

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odbębnić dk.

 rzecz. bęben mrz., bębenek mrz., odbębnianie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odwalać

Wiktionary


odbębnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. robienie czegoś byle jak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbębnienie n., bębnienie n., bęben m., bębenek mrz., bębniarz m.

 czas. odbębniać ndk., odbębnić dk., bębnić ndk.

 przym. bębnowy, bębenkowy

Wiktionary


odbębnić

1. potocznie: szybko i minimalnym nakładem wysiłku zakończyć nielubiane zajęcie;
2. zagrać coś na bębnie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) muz. zagrać coś na bębnie

 (1.2) pot. zrobić coś niechętnie, od niechcenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bęben mrz., bębenek mrz., odbębnianie n.

 czas. odbębniać, bębnić

 przym. bębnowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odwalić

Wiktionary


odbeczeć

1. odpowiedzieć beczeniem; odbeknąć;
2. potocznie:
a) odpokutować płaczem; odpłakać;
b) odśpiewać


SJP.pl


odbeknąć

odpowiedzieć beknięciem; odbeczeć


SJP.pl


odbetonować

zmniejszyć ilość betonu w przestrzeni miejskiej


SJP.pl


odbetonowywać

zmniejszać ilość betonu w przestrzeni miejskiej


SJP.pl


odbezpieczyć

czasownik dokonany (ndk. odbezpieczać)

 (1.1) przygotować broń palną, pociski itp. do wystrzału, eksplozji

 (1.2) wyłączyć urządzenie zabezpieczające coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bezpieczność ż., bezpieczeństwo n., ubezpieczenie n., bezpiecznik mrz., bezpieczniak mos.

 czas. odbezpieczać ndk., zabezpieczyć dk., zabezpieczać ndk., ubezpieczyć dk., ubezpieczać ndk.

 przym. bezpieczny

 przysł. bezpiecznie

Wiktionary


odbić

1. spowodować zmianę kierunku;
2. dać obraz czegoś (o lustrze, wodzie);
3. odcisnąć pieczęć;
4. wyłamać;
5. biciem uszkodzić (np. odbić nerki);
6. odpłynąć od brzegu;
7. odparować uderzenie (piłki, szpady);
8. uwolnić, odzyskać, przejąć (odbić miasto, żonę);
9. oderwać się od ziemi, od skoczni;
10. powetować straty


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odbijać)

 (1.1) dokonany od|odbijać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ścigał ich aż pod sam Damaszek i wrócił triumfalnie do ziemi Kanaan, prowadząc odbitych jeńców wraz z Lotem i przywożąc z powrotem zagrabiony przez najeźdźców dobytek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdbʲit͡ɕ, AS: odbʹić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bić, odbijać

 rzecz. odbicie n., odbijacz mrz., odbijanie n.

Wiktionary


odbicie

1. spowodować zmianę kierunku;
2. dać obraz czegoś (o lustrze, wodzie);
3. odcisnąć pieczęć;
4. wyłamać;
5. biciem uszkodzić (np. odbić nerki);
6. odpłynąć od brzegu;
7. odparować uderzenie (piłki, szpady);
8. uwolnić, odzyskać, przejąć (odbić miasto, żonę);
9. oderwać się od ziemi, od skoczni;
10. powetować straty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) obraz w lustrze lub innej błyszczącej powierzchni

 (1.2) fiz. refleks świetlny;

 (1.3) odcisk, odbitka czegoś

 (1.4) wierna kopia kogoś lub czegoś

 (1.5) przen. pot. zachowanie odbiegające od normy

 (1.6) oderwanie się skokiem od podłoża

 (1.7) ekon. wyraźny wzrost kursów akcji lub innych aktywów, który nastąpił po okresie spadków

 (1.8) uderzenie w coś poruszającego się i zmiana kierunku jego ruchu

 (1.9) wykonywanie kopii, odcisków

 (1.10) następstwo istnienia czegoś

Wiktionary

w filozofii
  • teoria odbicia
w fizyce
  • odbicie fali, np. odbicie światła
  • odbicie fali w akustyce
  • odbicie mechaniczne przy zderzeniu ciał
  • odbicie ładunkowe
  • odbicie czasowe
  • odbicie przestrzenne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rano, przy goleniu przyglądam się uważnie swojemu odbiciu w lustrze.

 (1.2) Aby zniwelować odbicia świetlne, należy przy fotografowaniu stosować filtr polaryzacyjny.

 (1.3) Po nocnej wizycie saren w ogrodzie, pozostały odbicia ich kopyt na śniegu.

 (1.4) Mój syn to moje odbicie.

 (1.5) Na rauszu miewamy z bratem niezłe odbicia.

 (1.6) Silne odbicie gwarantuje daleki skok.

 (1.8) Mistrz jednym odbiciem posłał piłkę wprost do dołka.

 (1.9) Moje prawo pobytu w USA potwierdzono odbiciem stempla w paszporcie.

 (1.10) Odbiciem stanowiska rządu w kwestiach społecznych jest dotowanie określonych organizacji pozarządowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈbʲit͡ɕɛ, AS: odbʹiće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bicie n., odbitka ż., odbijacz m., odbijak m., odbijanka ż., odbijanie n., odbój

 czas. odbić dk., odbijać ndk.

 przym. odbiciowy, odbitkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) blink

 (1.3) odbitka

 (1.4) odbitka

 (1.5) odpał

Wiktionary


odbiciowy

odbicie


SJP.pl

Patrz:

odbicie

odbiec

1. biegnąc, oddalić się od kogoś albo od czegoś;
2. odejść od czegoś, co było ustalone lub założone


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odbiegać)

 (1.1) dokonany od|odbiegać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbiegnięcie n., bieg mrz., bieganina ż.

 czas. odbiegać ndk., odbiegnąć dk.

 przym. biegowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. odbiegnąć

Wiktionary


odbieg

1. zmiana czegoś ustalonego, rozpoczętego;
2. najmniejszy odstęp czasu odjazdu dwóch pociągów jadących w tym samym kierunku;
3. lina służąca do umocowania statku przy lądzie lub do holowania; cuma;
4. dawniej: odbieganie, ucieczka, odwrót


SJP.pl


odbiegać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odbiec, odbiegnąć)

 (1.1) biegnąc, oddalać się skądś

 (1.2) odchodzić od przedmiotu sprawy

 (1.3) odchodzić od ustaleń

 (1.4) wykazywać różnice

 (1.5) usuwać się szybko skądś

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Skład biało-czerwonych zdecydowanie odbiegał od optymalnego, natomiast rywale do Chicago przyjechali w najmocniejszym zestawieniu, z kadrą naszpikowaną medalistami ostatnich mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbieganie n., bieg mrz., bieganina ż.

 czas. odbiec, odbiegnąć

 przym. biegowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oddalać się

 (1.2) abstrahować, dywagować, odchodzić, zbaczać, zjeżdżać

 (1.3) naruszać

 (1.4) różnić się

 (1.5) mijać, porzucać

Wiktionary


odbieganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odbiegać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdbʲjɛˈɡãɲɛ, AS: odbʹi ̯egãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odbiegać ndk.

Wiktionary


odbiegnąć

czasownik nieprzechodni

 (1.1) dokonany od|odbiegać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbiegnięcie n.

 czas. odbiec dk., odbiegać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. odbiec

Wiktionary


odbiegnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) oddalenie się za pomocą biegania

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odbiec, odbiegnąć

Wiktionary


odbiegły

1. biegnąc, oddalić się od kogoś albo od czegoś;
2. odejść od czegoś, co było ustalone lub założone


SJP.pl


odbielać

1. pozbawiać barwy, odbarwiać;
2. przywracać biały kolor


SJP.pl


odbielacz

płyn do usuwania obrazu z kliszy fotograficznej lub filmowej


SJP.pl


odbielić

1. pozbawić barwy, odbarwić;
2. przywrócić biały kolor


SJP.pl


odbierać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odebrać)

 (1.1) zabierać coś z miejsca, do którego wcześniej się to zanosiło

 (1.2) zabierać kogoś z jakiegoś miejsca

 (1.3) zabierać coś od kogoś, co się wcześniej dało/pożyczyło lub co ktoś wziął

 (1.4) zabierać komuś coś, co miał, posiadał

 (1.5) odczytywać coś (słowa, zachowanie, reakcje) w określony indywidualny sposób

 (1.6) o telewizorze, radiu: przyjmować fale ze stacji nadawczej

 (1.7) podnosić słuchawkę telefonu i rozpoczynać rozmowę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tydzień temu zaniosłem buty do szewca i dopiero dzisiaj mogłem je odebrać.

 (1.2) Żona poprosiła mnie, żebym odebrał dzieci z przedszkola.

 (1.3) Pijanym kierowcom odbierano prawa jazdy.

 (1.4) Przyszedł komornik i odebrał mi wszystko, co posiadałem.

 (1.5) Wypowiadane przez niego słowa odbierałem jako złośliwe.

 (1.6) Mimo że radio było nowe, nie odbierało żadnych stacji.

 (1.7) Usłyszałem głośny dzwonek mojego telefonu. Odebrałem, jednak po drugiej stronie nikogo nie słyszałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: odbʹi ̯erać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. brać, odebrać

 rzecz. odbiór m., odbiornik m., odbiorca m., odbieranie n., odebranie n., odbiorczyni ż.

 wykrz. odbiór

Wiktionary


odbieraczka

1. urządzenie służące do automatycznego odbierania czegoś z maszyny;
2. kobieta pracująca w fabryce, której zadaniem jest odbieranie tego, co wychodzi z maszyny


SJP.pl


odbierak

odbierak prądu - urządzenie, za pośrednictwem którego przepływa prąd z przewodu do silnika elektrowozu


SJP.pl


odbieralka

maszyna służąca do odbierania czegoś, np. w przemyśle włókienniczym


SJP.pl


odbieralnia

pomieszczenie służące do odbierania czegoś


SJP.pl


odbieralność

odbieralny


SJP.pl

Patrz:

odbieralny

odbieralny

możliwy do odebrania


SJP.pl


odbieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odbierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdbʲjɛˈrãɲɛ, AS: odbʹi ̯erãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odbierać ndk., odebrać dk.

 rzecz. odbiorczyni ż., odbiór, odbiorca, odbiornik, odebranie

 wykrz. odbiór

Wiktionary


odbieżeć

przestarzałe: odbiec;
1. biegnąc, oddalić się od kogoś albo od czegoś;
2. odejść od czegoś, co było ustalone lub założone


SJP.pl


odbijać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odbić)

 (1.1) o powierzchniach mających właściwości zwierciadła: odtwarzać, dawać obraz czegoś

 (1.2) odciskać coś lub drukować

 (2.2) odpychać się skokiem od ziemi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twarz odbita w lustrze.

 (1.5) Statek odbija od brzegu.

 (2.9) Odbiło mu się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈbʲijät͡ɕ, AS: odbʹii ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbitka ż., odbicie n., odbijanie n., odbijacz mrz., odbijak m., odbijanka ż.

 czas. odbić dk., bić ndk., bijać ndk.

 przym. odbitkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odzwierciedlać, odtwarzać

 (1.2) kopiować, kserować, tłoczyć, drukować, odciskać

 (1.3) otwierać, wybijać, odkrywać, odwalać, odrywać, wyłamywać

 (1.5) odpływać, odpychać się

 (1.6) odtrącać, odpierać, odpychać

 (1.7) uwalniać, odzyskiwać, odbierać

 (1.8) uwodzić, zabierać, odbierać

 (1.10) powetować, wynagradzać

 (2.1) odskakiwać

 (2.2) skakać, podskakiwać

 (2.3) odzwierciedlać się

 (2.5) odciskać

 (2.6) wpływać, oddziaływać

 (2.7) wychodzić, odchodzić, oddalać się, opuszczać

Wiktionary


odbijacz

1. wypełniony trocinami lub korkiem worek wywieszany za burtę statku dla ochrony przed uszkodzeniami przy dobijaniu do nabrzeża;
2. pracownik drukarni odbijający szpalty lub kolumny do korekty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. elastyczny przedmiot mocowany na nabrzeżu lub na burcie statku w celu ochrony burty przed uszkodzeniem wskutek tarcia i zgniotu;

Wiktionary

Odbijacz – przedmiot pochłaniający energię uderzenia jednostki pływającej o nabrzeże lub inną jednostkę w czasie manewrów lub podczas postoju oraz zabezpieczający burtę i nabrzeże przed uszkodzeniami na skutek tarcia.Odbijacze mogą być zamocowane na stałe na nabrzeżu lub powieszone na burcie statku na czas postoju. Jako odbijacze wykorzystywane są belki drewniane, stare opony lub krótkie kawałki grubych lin. Dawniej odbijacze wykonywano również z płótna żaglowego wypełnionego sprężystym materiałem. Współcześnie najczęściej produkowane są przemysłowo jako „balony” ze spienionej gumy (pływające) o objętości kilku metrów sześciennych (Yokohamy) oraz konstrukcje ze stali i gumy lub specjalnych tworzyw sztucznych mocowane do nabrzeża.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔdˈbʲijat͡ʃ, AS: odbʹii ̯ač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbijanie n., odbicie n., odbitka ż.

 czas. odbijać ndk., odbić dk., bić ndk., bijać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odbojnik

Wiktionary


odbijak

Odbijak - narzędzie służące do odłupywania fragmentów kamieni lub do ich rozłupywania poprzez uderzenie, stosowane głównie przez kamieniarzy.

Odbijak może służyć do przygotowywania formaków, obróbki brzegów kostki granitowej przy brukowaniu.

Wikipedia


odbijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nadawanie innego kierunku przedmiotwi, który leci, jest w ruchu

 (1.2) dawanie przez zwierciadło, wodę itp. odbitego obrazu

 (1.3) zostawianie na czymś śladu lub odcisku poprzez naciskanie lub tłoczenie

 (1.4) wielokrotne kopiowanie tekstów, grafik przy pomocy jakiegoś urządzenia technicznego

 (1.5) odpływanie od brzegu po odepchnięciu się

 (1.6) przerywanie tańca parze w celu zatańczenia z partnerką, rzadziej partnerem

 (1.7) odbieranie po walce z powrotem, odzyskiwanie w wyniku wojny czegoś np. regionu, terytorium, miasta

Wiktionary

Odbijanie, bekanie – uwolnienie gazu z układu trawiennego (głównie z przełyku i żołądka) przez usta. Czynności tej towarzyszy często charakterystyczny dźwięk i czasami odór.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔdbʲiˈjä̃ɲɛ, AS: odbʹii ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbicie n., odbijacz m., odbitka ż., odbijak m., odbój m., odbijanka ż.

 czas. odbijać ndk., odbić dk.

Wiktionary


odbijanka

1. kalkomania;
2. rodzaj gry w piłkę polegającej na odbijaniu piłki od ściany


SJP.pl


odbiór

odebranie jakiejś rzeczy, która została przysłana specjalnie dla nas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nazwa czynności, rzeczownik odczasownikowy od odbierać

 (1.2) wzięcie czegoś, co jest nasze lub przeznaczone dla nas, a przejściowo było w cudzych rękach (np. było pożyczone, albo przesyłane pocztą ze sklepu)

 (1.3) fizj. odczuwanie sygnałów ze zmysłów

 (1.4) elektron. wychwycenie sygnału radiowego lub telewizyjnego

 (1.5) elektron. jakość tego sygnału

wykrzyknik

 (2.1) słowo używane podczas korzystania z radia na końcu wypowiedzi, aby poinformować rozmówcę o jej zakończeniu

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Jak mnie słyszysz? Odbiór!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdbʲjur, AS: odbʹi ̯ur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odebranie n., odbieranie n., odbiorca m., odbiornik mrz., odbiorczyni ż.

 czas. odbierać, odebrać

 przym. odbiorczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-5) odbieranie

Wiktionary


odbiorca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, do której dociera przekaz artystyczny, intelektualny lub informacyjny

 (1.2) osoba upoważniona do odbioru czegoś

Wiktionary

Odbiorca – osoba lub grupa osób, do których dociera przekaz artystyczny, intelektualny lub informacyjny. W językoznawstwie jest to zamierzony bezpośredni adresat lub adresaci wypowiedzi autora (nadawcy). Do odbiorcy odnoszą się morfemy drugiej osoby gramatycznej. W procesie komunikacji odbiorca pełni rolę uczestnika. Odbiorcą jest również osoba upoważniona do odbioru czegoś.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odbiorca telewizji zapomniał za nią zapłacić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈbʲjɔrt͡sa, AS: odbʹi ̯orca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbiór m., odbieranie n., odebranie n.

:: fż. odbiorczyni ż.

 czas. odbierać ndk., odebrać dk., brać ndk.

 przym. odbiorczy

 przysł. odbiorczo

 wykrz. odbiór

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) adresat, klient, konsument, nabywca, spożywca, użytkownik

Wiktionary


odbiorczyni

kobieta odbierająca coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poczt. osoba płci żeńskiej upoważniona do odbioru listu, przesyłki itp.

 (1.2) osoba płci żeńskiej, do której kierowana jest dana informacja lub przesłanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbiór m., odbieranie n., odebranie n.

:: fm. odbiorca m.

 czas. odbierać ndk., odebrać dk.

 przym. odbiorczy

 przysł. odbiorczo

 wykrz. odbiór

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odb.

Wiktionary


odbiorniczek

zdrobnienie od: odbiornik


SJP.pl


odbiornik

1. urządzenie odbierające prąd elektryczny;
2. urządzenie do odbioru fal radiowych; radiowa stacja odbiorcza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie elektryczne odbierające fale elektromagnetyczne

 (1.2) fiz. zbiornik, do którego coś spływa

 (1.3) techn. urządzenie pobierające energię elektryczną i przekazujące ją do obwodu elektrycznego;

Wiktionary

  • odbiornik elektryczny
  • odbiornik radiofoniczny – domowe urządzenie powszechnego użytku
  • odbiornik radiokomunikacyjny – wyspecjalizowane urządzenie do odbioru sygnałów radiowych
  • odbiornik telewizyjny – telewizor

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed wojną na Wełnowcu produkowano odbiorniki radiowe.

 (1.2) Obieg cieczy między pompą a odbiornikiem nazywamy obiegiem hydraulicznym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbiorca m., odbiór m., odbieranie n., odebranie n.

 czas. odbierać ndk.

 wykrz. odbiór

Wiktionary


odbiorowy

odbiór


SJP.pl

Patrz:

odbiór

odbitka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zapis graficzny otrzymany określoną metodą techniczną, np. odciskową, drukarską, fotochemiczną

 (1.2) jęz. wyraz albo wyrażenie utworzone na wzór obcego

 (1.3) liter. jedna albo dwie nieakcentowane sylaby na początku wersu przed pierwszą sylabą akcentowaną

 (1.4) muz. pojedyncza lub kilka nut na początku utworu czy jego części, umieszczona przed pierwszą kreską taktową

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbicie n., odbijacz mrz., odbijanie n.

 czas. odbijać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kopia, ksero, xero, reprodukcja

 (1.2) kalka

 (1.3) anakruza, przedtakt

 (1.4) przedtakt

Wiktionary


odbitkowy

przymiotnik od: odbitka, np. papier odbitkowy


SJP.pl


odblask

Światła odblaskowe, odblask – elementy wskazujące obecność pojazdu, pieszego lub elementu poprzez odbicie światła wysyłanego przez źródła światła w jego kierunku. Światła i elementy odblaskowe stosuje się w celu poprawy widoczności, szczególnie po zmierzchu.

Wikipedia


odblaski

Światła odblaskowe, odblask – elementy wskazujące obecność pojazdu, pieszego lub elementu poprzez odbicie światła wysyłanego przez źródła światła w jego kierunku. Światła i elementy odblaskowe stosuje się w celu poprawy widoczności, szczególnie po zmierzchu.

Wikipedia


odblaskiwać

odbijać światło


SJP.pl


odblaskówka

potocznie: lampa odblaskowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. lampa odblaskowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blask, odblask

 przym. odblaskowy

Wiktionary


odblaskowy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) odbijający światło; będący źródłem odblasków

 (1.2) jaskrawy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chodnikiem szła grupa przedszkolaków ubrana w kamizelki odblaskowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odblaskowość ż., odblask mrz., blask mrz., odblaskówka ż.

Wiktionary


odbój

1. element ograniczający ruch części ruchomych jakiegoś urządzenia, przedmiotu, np. drzwi, okna;
2. sygnał zakończenia łowów odegrany na trąbce lub rogu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zakończenie jakiejś grupowej czynności, akcji

 (1.2) łow. sygnał na zakończenia polowania grany na trąbce lub rogu

 (1.3) techn. element, który ogranicza ruch jakiegoś elementu urządzenia

 (1.4) archit. kamienny lub żeliwny ogranicznik umieszczany na ziemi przy framudze po obu stronach bramy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbicie n., odbijanie n.

Wiktionary


odbojnia

belka wózka kolejowego, do której przymocowuje się zderzaki i łańcuchy pomocnicze


SJP.pl


odbojnica

  • listwa odbojowa jednostki pływającej
  • odbój bramny

Wikipedia


odbojnik

blokada zabezpieczająca sprzęt i powierzchnie przed obijaniem


SJP.pl


odbojność

zdolność ciała do powrotu do wyjściowej formy po uprzednim ściśnięciu


SJP.pl


odbrązawiać

rozwiewać legendę otaczającą jakąś historyczną postać, jakiś fakt historyczny; demitologizować


SJP.pl


odbrązowić

rozwiać legendę otaczającą jakąś historyczną postać, jakiś fakt historyczny; zdemitologizować


SJP.pl


odbryzg

cząstka wody lub błota rozpryskujące się od uderzenia bądź od podmuchu wiatru


SJP.pl


odbryzgi

cząstka wody lub błota rozpryskujące się od uderzenia bądź od podmuchu wiatru


SJP.pl


odbudowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odnowienie, wzniesienie czegoś, co zostało zniszczone

 (1.2) przen. powrót do poprzedniego, lepszego stanu czegoś

Wiktionary

Odbudowa – rodzaj budowy, w wyniku którego powstaje nowy obiekt budowlany w miejscu istniejącego wcześniej obiektu, który uległ całkowitemu lub częściowemu zniszczeniu. Ustanowienie odbudowy jako rodzaju budowy dokonane jest w Prawie budowlanym, w art. 3 pkt. 6 tej ustawy. Takie przypisanie tej kategorii robót budowlanych implikuje odpowiednie konsekwencje związane między innymi z wymaganiami dotyczącymi procedur administracyjnych poprzedzających rozpoczęcie odbudowy oraz związanych z jej zakończeniem i przekazaniem obiektu do użytkowania.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔdbuˈdɔva, AS: odbudova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowa ż., budowanie n., odbudowanie n., odbudowywanie n.

 czas. budować ndk., odbudować dk., odbudowywać ndk.

Wiktionary


odbudować

czasownik przechodni dokonany (ndk. odbudowywać)

 (1.1) bud. zbudować na nowo lub odświeżyć budowę

 (1.2) odtworzyć poprzedni stan

czasownik zwrotny dokonany odbudować się (ndk. odbudowywać się)

 (2.1) bud. zostać odbudowanym

 (2.2) zostać przywróconym do poprzedniego stanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbudowywanie n., odbudowanie n., odbudowa ż.

 czas. budować

 przysł. budująco

 przym. budujący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrestaurować, zrekonstruować

 (1.2) przywrócić, zrekonstruować

Wiktionary


odbudowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odbudować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbudowywanie n., odbudowa ż.

 czas. odbudować dk., odbudowywać ndk.

Wiktionary


odbudowująco

w sposób przywracający do dawnego stanu część organizmu, która została całkowicie lub częściowo zniszczona; odtwórczo


SJP.pl


odbudowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odbudować)

 (1.1) budować ponownie; odświeżać budowle

 (1.2) przywracać do poprzedniego stanu

czasownik zwrotny niedokonany odbudowywać się (dk. odbudować się)

 (2.1) być budowanym na nowo

 (2.2) powracać do swojego poprzedniego stanu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbudowanie n., odbudowywanie n., odbudowa ż.

Wiktionary


odbudowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) budowanie czegoś od nowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbudowanie n., odbudowa ż.

 czas. odbudowywać ndk., odbudować dk.

Wiktionary


odbugować

w informatyce: usunąć bugi


SJP.pl


odbugowywać

w informatyce: usuwać bugi


SJP.pl


odburknąć

odpowiedzieć nieuprzejmie, po cichu, z niechęcią, złością w głosie


SJP.pl


odburknięcie

odpowiedzieć nieuprzejmie, po cichu, z niechęcią, złością w głosie


SJP.pl


odbyć

ukończyć, przebyć coś, wziąć udział w określonej czynności


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odbywać)

 (1.1) dokonany od|odbywać.

czasownik zwrotny dokonany odbyć się (ndk. odbywać się)

 (2.1) dokonany od|odbywać się.

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Ale jeśli potrafisz udowodnić, że masz rację, odbędzie się wielki sąd, wyrok będzie bezlitosny, a egzekucja długa i bolesna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdbɨt͡ɕ, AS: odbyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbycie n., odbywanie n., bycie n., byt mrz., bywalec mos.

 czas. odbywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dokonać, zrobić, wykonać, wypełnić

Wiktionary


odbycie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odbyć.

forma rzeczownika.

 (2.1) Ms. i W. lp. od: odbyt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈbɨt͡ɕɛ, AS: odbyće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbywanie n., bywalec mos.

 czas. odbywać ndk., odbyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieodbycie

Wiktionary


odbycik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od odbyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbyt m.

Wiktionary


odbyt

końcowy otwór przewodu pokarmowego, przez który wydalane są resztki niestrawionego pożywienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. końcowy otwór, ujście układu pokarmowego;

 (1.2) przest. hand. powodzenie w sprzedaży

Wiktionary

Odbyt (łac. anus) – w anatomii końcowy otwór przewodu pokarmowego. Odbyt zamykany jest przez wieniec silnych, okrężnych mięśni tworzących zwieracz odbytu (rozróżnia się zwieracz wewnętrzny odbytu i zwieracz zewnętrzny odbytu). Podstawową funkcją odbytu jest opróżnianie przewodu pokarmowego z kału w procesie defekacji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɔdbɨt, AS: odbyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbytnica ż., odbycik mrz.

 przym. odbytowy, odbytniczy, doodbytniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. (w kontekstach seksualnych) kakao

Wiktionary


odbytnica

końcowa, silnie umięśniona część jelita grubego u kręgowców, zakończona odbytem lub uchodząca do steku; jelito proste; prostnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. końcowy odcinek jelita grubego ssaków;

Wiktionary

Odbytnica, prostnica (łac. rectum), jelito proste (łac. rectum intestinum), dawniej lub potocznie kiszka stolcowa – końcowa część jelita grubego ssaków łożyskowych. Od góry łączy się z esicą na granicy 2 i 3 kręgu krzyżowego, od dołu natomiast otwiera się do środowiska zewnętrznego odbytem. W warunkach prawidłowych nie zawiera kału, służąc wyłącznie do jego przejścia (defekacja).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔdbɨtʲˈɲit͡sa, AS: odbytʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbyt mrz.

 przym. odbytniczy, doodbytniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prostnica, kiszka stolcowa, jelito proste

Wiktionary


odbytniczy

przymiotnik od: odbytnica


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z odbytnicą, dotyczący odbytnicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbyt mrz., odbytnica ż.

 przym. doodbytniczy

Wiktionary


odbytowy

odbyt; analny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z odbytem, dotyczący odbytu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbyt m.

Wiktionary


odbywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odbyć)

 (1.1) robić coś lub brać udział w wykonywaniu czegoś; uczestniczyć w czymś

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. karmić i poić bydło

 (1.3) stpol. praw. odrzucać roszczenia powoda

 (1.4) daw. pozbywać się, oddawać

 (1.5) daw. wydalać z organizmu

 (1.6) daw. rodzić

 (1.7) daw. odstępować za pieniądze, sprzedawać

 (1.8) daw. wydawać, trwonić (o majątku, pieniądzach)

 (1.9) daw. praw. unieważniać, oddalać, odwoływać, umarzać

 (1.10) daw. załatwiać, odprawiać

czasownik zwrotny niedokonany odbywać się (dk. odbyć się)

 (2.1) mieć miejsce, dziać się, dokonywać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) […] a w krótkich przerwach Miecio z miną bohatera, który odbył zwycięską kampanię, opowiadał matce swoje egzaminowe przygody.

 (1.1) Całą podróż aż do Lyonu odbył jak najspokojniej […]

 (1.7) Na targu nieznajomym towaru odbywa.

 (1.8) […] bo to radzi przepijają, co ojcowie zbiorą, zwłaszcza u zamożystych. Bo mu lekko przyszło, iż na to nie robił, lekko też odbywa.

 (2.1) Tylko trzy razy pani Borowiczowa zaprowadziła jedynaka z hotelu, na południowe lekcje do profesora, już bowiem czwartego dnia odbył się pierwszy egzamin z języka rosyjskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈbɨvat͡ɕ, AS: odbyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbywanie n., odbycie n., bycie n., bywalec mos.

 czas. odbyć dk.

Wiktionary


odbywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odbywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdbɨˈvãɲɛ, AS: odbyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbycie n., bywalec mos.

 czas. odbywać ndk., odbyć dk.

Wiktionary


odbłaniarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. spoż. maszyna rzeźnicza do usuwania błon zewnętrznych mięśni lub podrobów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiliśmy do rzeźni nową odbłaniarkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbłanianie n.

 czas. odbłaniać ndk.

Wiktionary


odbłyśnięty

taki, który odbłysnął


SJP.pl


odbłyśnik

część oprawy oświetleniowej; reflektor


SJP.pl


odc.

skrót od: odcinek


SJP.pl

skrót

 (1.1) = odcinek

Wiktionary


odcedzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odcedzić)

 (1.1) niedokonany od|odcedzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈt͡sɛd͡zat͡ɕ, AS: otceʒać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odcedzić dk.

 rzecz. odcedzanie n., cedzak m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odsączać

Wiktionary


odcedzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odcedzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtt͡sɛˈd͡zãɲɛ, AS: otceʒãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odcedzać ndk., odcedzić dk.

 rzecz. cedzak mrz.

Wiktionary


odcedzić

oddzielić płyn od osadu lub innych stałych elementów znajdujących się w nim poprzez odlanie płynu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odcedzać)

 (1.1) oddzielić od siebie płyn i znajdujące się w nim cząstki stałe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po upływie wskazanego przez nas czasu gotowania makaron należy odcedzić i podawać lekko twardawy, co pozwala w pełni docenić jego walory smakowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈt͡sɛd͡ʑit͡ɕ, AS: otceʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odcedzać ndk.

 rzecz. odcedzanie n., cedzak m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odsączyć

Wiktionary


odchamiać

potocznie:
1. włączać kogoś w życie kulturalne;
2. odchamiać się - włączać się w życie kulturalne


SJP.pl


odchamiacz

środowiskowo: przedmiot humanistyczny dla studentów nauk ścisłych


SJP.pl


odchamić

potocznie:
1. uczynić kogoś kulturalnym;
2. odchamić się - zacząć uczestniczyć w życiu kulturalnym


SJP.pl


odchamiony

potocznie:
1. uczynić kogoś kulturalnym;
2. odchamić się - zacząć uczestniczyć w życiu kulturalnym


SJP.pl


odcharczeć

potocznie: odpowiedzieć coś zduszonym, chrypliwym głosem


SJP.pl


odchlipywać

rzadko: chlipiąc, upijać trochę


SJP.pl


odchlorowywać

usuwać chlor z czegoś


SJP.pl


odchód

1. (zwykle w liczbie mnogiej) produkt szkodliwy lub zbędny, wydalany przez organizm w postaci kału i moczu; ekskrement, ekskret;
2. dawniej:
a) droga wyjściowa; wyjście;
b) odpływ


SJP.pl


odchodne

tylko w potocznych wyrażeniach: na odchodne, na odchodnym - w chwili odejścia, opuszczając jakieś miejsce


SJP.pl


odchodowy

przymiotnik od: odchód, odchody


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przest. odnoszący się do odchodu, związany z odchodem

 (1.2) przest. odnoszący się do odchodów, związany z odchodami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odejście n., odchodzenie n., odchód mrz., odchody lm nm.

 czas. odchodzić

Wiktionary


odchody

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) fizj. stałe pozostałości trawienne i ciekłe, produkty przemiany materii wydalane jako kał i mocz

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B., W. lm. od odchód

Wiktionary

Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia.

Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy. Wydalany jest podczas defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W pokoju panował okropny smród brudu i odchodów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈxɔdɨ, AS: otχody

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odchód m., odchodzisko n., odchodzenie n., odejście n.

 czas. odejść dk., odchodzić ndk.

 przym. odchodowy

 przysł. na odchodnym, na odchodne

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekskrementy, wydaliny

Wiktionary


odchodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od| odchodzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: otχoʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odchód m., odchody nmos., odchodzisko n., odejście n.

 czas. odejść dk., odchodzić ndk.

 przym. odchodowy

 przysł. na odchodnym, na odchodne

Wiktionary


odchodzić

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odejść)

 (1.1) oddalać się od jakiegoś miejsca

 (1.2) zrywać związek z kimś, opuszczać kogoś

 (1.3) eufem. umierać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mecenas, który najczęściej towarzyszył panu Olesiowi, wzruszał wtedy ramionami i odchodził.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: otχoʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odchód m., odchody nmos., odchodzisko n., odchodzenie n., odejście n.

 czas. odejść dk.

 przym. odchodowy

 przysł. na odchodnym, na odchodne

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oddalać się, iść

 (1.2) porzucać, zostawiać

Wiktionary


odchorowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odchorowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieodchorowywanie n.

 czas. odchorowywać ndk.

Wiktionary


odchów

proces doprowadzania młodych zwierząt hodowlanych do wieku odpowiedniego do uboju lub rozpłodu


SJP.pl


odchować

czasownik przechodni dokonany (ndk. chować)

 (1.1) wyhodować

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chować

 rzecz. chów mrz.

Wiktionary


odchrząknąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odchrząkiwać)

 (1.1) dokonany od|odchrząkiwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈxʃɔ̃ŋknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: otχšõŋknõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odchrząknięcie n.

Wiktionary


odchrząknięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odchrząknąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odchrząknąć

Wiktionary


odchrzanić

1. zrobić coś niestarannie, niedbale; odwalić;
2. odchrzanić się:
a) pozostawić coś lub kogoś w spokoju; odwalić się;
b) bardzo się wystroić


SJP.pl


odchudzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odchudzić)

 (1.1) fizj. działać na rzecz zmniejszenia masy ciała lub jego części

 (1.2) przen. zmniejszać jakiś zasób

czasownik zwrotny niedokonany odchudzać się (dk. odchudzić się)

 (2.1) fizj. działać na rzecz zmniejszenia masy swojego ciała

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zanim zaczniemy odchudzać psa, warto odwiedzić weterynarza i zrobić pupilowi okresowe badania, aby mieć pewność, że z jego zdrowiem i ogólną kondycją wszystko w porządku.

 (1.2) Chyba każdy palacz co jakiś czas planowaćanuje rzucić nałóg, który niszczy zdrowie i odchudza portfel.

 (2.1) Jak sama kiedyś przyznała, jest „niewolnicą swojego wyglądu”, która całe życie się odchudza.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chudnąć ndk., schudnąć dk., wychudnąć dk.

 rzecz. odchudzanie n.

 przym. chudy, odchudzający, wychudły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyszczuplać

 (1.2) uszczuplać, zmniejszać, redukować

Wiktionary


odchudzacz

środek odchudzający


SJP.pl


odchudzający

taki, który wspomaga odchudzanie


SJP.pl


odchudzanie

Odchudzanie – proces polegający na redukcji zawartości tkanki tłuszczowej w ciele, do wartości optymalnej dla płci i wieku. Proces ten, w ujęciu biologicznym, zmierza do poprawy trawienia, redukcji poziomu tkanki tłuszczowej i zwiększenia zawartości tkanki mięśniowej, w wyniku zmiany nawyków stylu życia. W ujęciu psychologicznym osiągnięcie optymalnej wagi wywołuje zadowolenie, podwyższenie własnej samooceny, poczucie atrakcyjności oraz wzrost wiary we własne możliwości.

Wikipedia


odchylenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) różnica między istniejącym, a właściwym stanem czegoś

 (1.2) idea lub pogląd niezgodne z oficjalnie obowiązującymi

 (1.5) mat. stat. termin statystyczny, określający np. rozmiar błędu;

Wiktionary

Odchylenie – termin statystyczny, określający np. rozmiar błędu. Rodzaje:

  • Odchylenie standardowe
  • Odchylenie ćwiartkowe
  • Średnie odchylenie bezwzględne
  • Odchylenie bezwzględne
  • Odchylenie standardowe składnika resztowego
  • Odchylenie (film)

Zobacz też:

  • Odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne

Wikipedia

Powiązane:

 czas. odchylić

Wiktionary


odchylić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odchylać)

 (1.1) dokonany od|odchylać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈxɨlʲit͡ɕ, AS: otχylʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odchylenie n.

Wiktionary


odchylnia

urządzenie stałe lub przesuwne z krążkami do odchylania kierunku biegu, np. liny


SJP.pl


odchył

w gwarze uczniowskiej: nienormalne zachowanie, odchylenie od normy


SJP.pl


odchyły

potocznie: nienormalne zachowanie, odchylenia od normy


SJP.pl


odchładzalnia

pomieszczenie służące do podnoszenia temperatury mrożonych produktów przed wydaniem ich z chłodni


SJP.pl


odciąć

1. tnąc, oddzielić coś od jakiejś całości;
2. przerwać dopływ czegoś;
3. uniemożliwić komuś osiągnięcie czegoś;
4. uniemożliwić kontakt z kimś lub z czymś;
5. odciąć się - szybko odpowiedzieć na stawiane zarzuty; zająć osobne stanowisko w jakiejś sprawie; zerwać z czymś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odcinać)

 (1.1) dokonany od|odcinać.

 (1.2) przerwać dopływ czegoś dostarczanego rurociągiem lub przewodem

czasownik zwrotny dokonany odciąć się (ndk. odcinać się)

 (2.1) dokonany od|odcinać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Nie zapłaciłem rachunku, więc odcięli mi internet.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtʲt͡ɕɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: otʹćo̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odcinanie n., odcięcie n., odcinek m.

 czas. ciąć ndk., odcinać ndk.

 przym. odcinkowy

Wiktionary


odciąg

1. urządzenie wentylacyjne do wychwytywania i usuwania zanieczyszczeń powietrza w miejscu ich powstawania;
2. lina lub pręt z urządzeniem naprężającym, utrzymujące wysoką konstrukcję (słup, maszt) we właściwej pozycji, zwykle pionowej


SJP.pl

Wikipedia


odciągać

1. ciągnąc, przemieszczać coś lub kogoś; odsuwać, odwlekać;
2. skłaniać kogoś do porzucenia kogoś lub czegoś; zniechęcać, odwodzić;
3. ciągnąc, naprężać lub wydłużać coś;
4. opóźniać czas wykonania czegoś; odwlekać;
5. wydobywać skądś jakiś płyn przez odessanie; odpompowywać, odsączać;
6. oddzielać różniące się części z mieszaniny różnych substancji;
7. odciągać się:
a) odciągać na inne miejsce siebie samego;
b) opóźniać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odciągnąć)

 (1.1) zniechęcać kogoś do czegoś lub kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karolina odciąga naukę w czasie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odciąg mrz., odciąganie n.

 czas. odciągnąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zniechęcać

 (1.2) odsuwać

Wiktionary


odciągnąć

1. ciągnąc, przemieścić coś lub kogoś; odsunąć, odwlec;
2. skłonić kogoś do porzucenia kogoś lub czegoś; zniechęcić, odwieść;
3. ciągnąc, naprężyć lub wydłużyć coś;
4. opóźnić czas wykonania czegoś; odwlec;
5. wydobyć skądś jakiś płyn przez odessanie; odpompować, odsączyć;
6. oddzielić różniące się części z mieszaniny różnych substancji;
7. odciągnąć się:
a) odciągnąć na inne miejsce siebie samego;
b) zostać opóźnionym


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odciągać)

 (1.1) dokonany od|odciągać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odciąganie n., odciągnięcie n., ciągnięcie n.

 czas. odciągać ndk.

Wiktionary


odciągowy

odciąg


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z odciąganiem, dotyczący odciągania

Wiktionary

Patrz:

odciąg

Powiązane:

 rzecz. odciąganie n.

Wiktionary


odciążać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odciążyć)

 (1.1) odejmować czemuś ciężar, obciążenie

 (1.2) przen. pozbawiać kogoś nadmiaru czegoś (obowiązków, wydatków)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odciążanie n.

Wiktionary


odciążający

odciążać


SJP.pl

Patrz:

odciążać

odciążenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odciążyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odciążyć

Wiktionary


odciążyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odciążać)

 (1.1) dokonany od|odciążać.

czasownik zwrotny dokonany odciążyć się (ndk. odciążać się)

 (2.1) odejmować sobie ciężar, obciążenie

 (2.2) przen. pozbawiać się nadmiaru czegoś (obowiązków, wydatków)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtʲˈt͡ɕɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: otʹćõũ̯žyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odciążenie n.

Wiktionary


odciec

cieknąc, oddzielić się od czegoś; odpłynąć; odsączyć się;


SJP.pl


odcięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) oddzielenie czegoś od pewnej całości cięciem

 (1.2) techn. przerwanie dopływu czegoś

 (1.3) sport. w szermierce: szybkie uderzenie natychmiast po odparowaniu ciosu przeciwnika

Wiktionary

Odcięcie, czyli suspensja, z łacińskiego: abbreviatio per suspensionem – Najstarszy sposób skracania wyrazów pisanych w alfabecie łacińskim, znany ze starorzymskich inskrypcji.

Skracanie polegało na odcięciu końcowej części wyrazu i pozostawieniu liter początkowych lub tylko pierwszej litery. Jedyne pozostałe po odcięciu litery zwano litterae singularis lub później (od VI w. n.e.) syglami. Suspensja, pozbawiając wyraz końcówki, zmuszała czytającego do prawidłowego określenia form gramatycznych skróconego wyrazu poprzez wnioskowanie z kontekstu zdania.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔtʲˈt͡ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: otʹćė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odciąć, odcinąć dk., odcinać ndk.

 rzecz. odcinanie n., odcięta ż.

Wiktionary


odciek

ciecz wydobywająca się ze składowisk odpadów komunalnych


SJP.pl

Orosienie (flegma, refluks, powrót, odciek) – część pary opuszczającej kolumnę rektyfikacyjną, skroplona w deflegmatorze i zawracana na górę kolumny; pozostała część pary, po przejściu przez skraplacz, jest odbierana jako destylat (rektyfikat).

Orosienie, spływając w dół w przeciwprądzie do pary, wzbogaca ją w składnik bardziej lotny. W niektórych procesach rektyfikacyjnych do orosienia dodaje się tak zwanej cieczy surowej.

Wikipedia


odcieknięty

taki, który odcieknął (odciekł); odciekły


SJP.pl


odciekły

cieknąc, oddzielić się od czegoś; odpłynąć; odsączyć się;


SJP.pl


odcień

1. odmiana jakiegoś koloru rózniąca się stopniem intensywności lub domieszką jakiejś innej barwy;
2. nieznaczna odmiana czegoś, drobna, subtelna różnica zaznaczająca się w czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odmiana koloru, która różni się od niego intensywnością lub domieszką innego koloru

 (1.2) nieznaczna różnica lub cecha trudno postrzegalna

Wiktionary

Odcień – w teorii koloru jedna z głównych cech koloru, obok jasności i nasycenia, zdefiniowana technicznie (przez CIECAM02) jako „stopień, w którym bodziec może być opisany jako podobny lub różny od bodźców opisanych jako czerwony, zielony, niebieski i żółty”. W malarskiej teorii koloru odpowiada ona czystym i nasyconym kolorom – bez domieszek szarości, przyciemniania lub rozjaśniania. Jest to jeden z elementów koła barw.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W miejscach nasłonecznionych trawa miała żółty odcień.

 (1.2) W jego pożegnalnych słowach zauważyłem odcień smutku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtʲt͡ɕɛ̇̃ɲ, AS: otʹćė̃ń

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) niuans

Wiktionary


odcieniowywać

dawniej: uwydatniać, wykazywać różnice


SJP.pl


odcięta

pierwsza współrzędna w kartezjańskim układzie współrzędnych (zwanym też prostokątnym układem współrzędnych); oznaczana jest przeważnie symbolem x, a jej oś symbolem OX


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geom. jedna ze współrzędnych, wykreślana na osi poziomej i oznaczana symbolem x;

 (1.2) mat. liczba rzeczywista określająca wartość współrzędnej x

Wiktionary

Odcięta (łac. abscissa) – pierwsza współrzędna w kartezjańskim układzie współrzędnych (zwanym też prostokątnym układem współrzędnych). Oznaczana jest przeważnie symbolem x, zaś jej oś symbolem OX.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odcięcie n., odciętość ż.

 przym. odcięty

Wiktionary


odcinać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odciąć)

 (1.1) tnąc, oddzielać coś od jakiejś całości

 (1.2) tnąc, uwalniać coś lub kogoś

 (1.3) przerywać dopływ czegoś

 (2.2) przen. zrywać z czymś lub z kimś

 (2.3) przen. zajmować odrębne stanowisko w jakiejś sprawie lub nie brać w czymś udziału

 (2.4) przen. trafnie i szybko odpowiadać na postawiony zarzut, na krytykę itp.

 (2.5) przen. wyraźnie zarysować się na jakimś tle

Wiktionary

Przykłady

 (2.5) Przedwczesna siwizna na skroniach jasnym srebrem odcina się od ciemnej twarzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtʲˈt͡ɕĩnat͡ɕ, AS: otʹćĩnać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odcięcie n., odcinanie n., cięcie n., odcinek m.

 czas. odciąć, ciąć ndk.

 przym. odcinkowy

 przysł. odcinkowo

Wiktionary


odcinacz

Odcinacz (ang. on-load switch) – połącznik mechanizmowy przeznaczony do przewodzenia określonych prądów ale praktycznie biorąc, niezdolny do wyłączania prądu poza przypadkiem bardzo małych prądów lub napięć łączeniowych nie powodujących powstania łuku elektrycznego.

Wikipedia


odcinak

ręczne narządzie do cięcia metalu


SJP.pl


odcinanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odcinać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲt͡ɕĩˈnãɲɛ, AS: otʹćĩnãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odcinać, odciąć

 rzecz. odcięcie n.

Wiktionary


odcinany

uszyty z więcej niż jednego kawałka materiału


SJP.pl


odcineczek

zdrobnienie od: odcinek


SJP.pl


odcinek

1. film, audycja lub utwór literacki, będący częścią cyklu;
2. odcięta część jakiegoś dokumentu, będąca zwykle dowodem dokonania transakcji;
3. to, co zostało oderwane lub odcięte od czegoś, wydzielona część większej całości;
4. wydzielona część jakiejś działalności; zakres;
5. część prostej ograniczona dwoma punktami;
6. teren wyznaczony na samodzielne działania jednostki wojskowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) film. liter. jeden fragment powieści, filmu itp., należący do większej całości, publikowany lub emitowany osobno

 (1.2) geom. zbiór wszystkich punktów leżących pomiędzy dwoma punktami krzywej (w domyśle: prostej), włącznie z tymi punktami;

 (1.3) fragment czegoś podłużnego, na podobieństwo odcinka (1.2)

 (1.4) fragment większej całości, odcięty od niej

Wiktionary

Odcinek – część prostej zawarta pomiędzy dwoma jej punktami z tymi punktami włącznie. Odcinek w całości zawiera się wewnątrz tej prostej.

W przestrzeni trójwymiarowej z kartezjańskim układem współrzędnych XYZ odcinek o końcach (x_{1},y_{1},z_{1}),\ (x_{2},y_{2},z_{2}) jest zbiorem punktów (x,y,z) opisanych układem równań

{\begin{cases}x=(1-t)x_{1}+tx_{2},\\[2pt]y=(1-t)y_{1}+ty_{2},\\[2pt]z=(1-t)z_{1}+tz_{2},\end{cases}}

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Telewizja nadała tylko niektóre odcinki serialu.

 (1.2) Odcinek łączący dwa punkty na okręgu to cięciwa.

 (1.3) Ten odcinek drogi jest bardzo niebezpieczny.

 (1.4) Po wypełnieniu polecenia przelewu otrzymasz odcinek, który jest twoim dowodem wpłaty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtʲˈt͡ɕĩnɛk, AS: otʹćĩnek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odcinkowy

 czas. ciąć ndk., odcinać ndk., odciąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) urywek

 (1.3) fragment

 (1.4) skrawek, urywek

Wiktionary


odcinka

1. film, audycja lub utwór literacki, będący częścią cyklu;
2. odcięta część jakiegoś dokumentu, będąca zwykle dowodem dokonania transakcji;
3. to, co zostało oderwane lub odcięte od czegoś, wydzielona część większej całości;
4. wydzielona część jakiejś działalności; zakres;
5. część prostej ograniczona dwoma punktami;
6. teren wyznaczony na samodzielne działania jednostki wojskowej


SJP.pl


odcinkowiec

potocznie: film lub program emitowany w telewizji w kilku odcinkach


SJP.pl


odcinkowy

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się tylko do odcinka, obejmujący odcinek

 (1.2) składający się z odcinków, mający odcinki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W badaniu tym można wykazać zwykle asymetryczny przerost lewej komory, o cechach uogólnionego lub odcinkowego pogrubienia ściany lewej komory…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odcinek mrz.

 czas. odciąć dk., odcinać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) częściowy, szczegółowy

Wiktionary


odciosać

ciosając, oddzielić od czegoś jakąś część


SJP.pl


odcisk

1. ślad pozostawiony przez odciśnięcie jakiegoś przedmiotu; ślad;
2. twarde zgrubienie naskórka; nagniotek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odbicie kształtu jakiegoś obiektu, przedmiotu w innym

 (1.2) med. zgrubienie skóry powstałe na skutek ucisku

Wiktionary

Nagniotek, odcisk (łac. clavus, gr. heloma) – reakcja obronna skóry na miejscowy ucisk lub tarcie. Drażniona w ten sposób skóra przyspiesza produkcję spłaszczonych komórek rogowych, przyspiesza proces ich dojrzewania, zagęszcza włókna kolagenowe. Wywierany ucisk wgniata te twarde komórki w głąb skóry pobudzając w ten sposób ich dalsze wytwarzanie. Centralnie w nagniotku zlokalizowany jest czop rogowy nazywany rdzeniem, mający zwykle kształt stożka, którego ostry wierzchołek skierowany jest w głąb skóry, co może powodować podrażnienie zakończeń nerwowych i następowy napadowy ból.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɔtʲt͡ɕisk, AS: otʹćisk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odciskanie n., odciśnięcie n.

 czas. odciskać ndk., odciskiwać dk., cisnąć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) nagniotek, modzel, odgniotek

Wiktionary


odciskać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odcisnąć)

 (1.1) zostawiać ślad czegoś na pewnej powierzchni, wciskając w nią to coś

 (1.2) ściskać lub tłoczyć coś, oddzielając od tego płyn

 (1.3) wywierać trwały, istotny wpływ na kimś lub czymś

czasownik zwrotny niedokonany odciskać się (dk. odcisnąć się)

 (2.1) zostawiać swój ślad na pewnej powierzchni, wciskając się w nią

 (2.2) wywierać trwały, istotny wpływ na kimś lub czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nawierzchnię tworzyły betonowe płyty, w których, po zabarwieniu, odciskano wzory „udające” kostkę.

 (1.2) Bacowie odciskali ser w charakterystycznych formach.

 (1.3) Wolontariat odciska swoje dobroczynne piętno we wszystkich innych dziedzinach życia, […]

 (2.1) Ślady tych gadów odciskały się w nadbrzeżnym mule, który później przysypał piasek.

 (2.2) Gorzej, że przeszłość odciskała się na ważnych decyzjach państwowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odcisk m., odciskanie n.

 czas. odcisnąć dk.

Wiktionary


odciskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odciskać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odciśnięcie n., odcisk m.

 czas. odciskać ndk., odcisnąć dk.

Wiktionary


odciskowy

odcisk


SJP.pl

Patrz:

odcisk

odcukrzać

usuwać cukier


SJP.pl


odcukrzanie

usuwać cukier


SJP.pl


odcukrzyć

usunąć cukier


SJP.pl


odczarowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odczarowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odczarowanie n.

 czas. odczarowywać ndk., odczarować dk.

 przym. czarujący

Wiktionary


odczasownikowy

w językoznawstwie: pochodzący, utworzony od czasownika; dewerbalny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) gram. utworzony od czasownika, pochodzący od czasownika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czas mrz., czasownik mos./mrz.

 przym. czasownikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dewerbalny; skr. odczas.

Wiktionary


odczekać

czasownik przechodni dokonany (ndk. odczekiwać)

 (1.1) zaczekać przez pewien czas do określonej chwili

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kloss odczekał chwilę, potem ruszył przed siebie ciemnym korytarzem i w dół, po schodach, których nikt nie pilnował.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czekać, odczekiwać ndk.

 rzecz. odczekanie n., wyczekanie n.

Wiktionary


odczekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odczekać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czekanie n., wyczekiwanie n., wyczekanie n., przeczekiwanie n., przeczekanie n., oczekiwanie n.

 czas. czekać ndk., wyczekiwać ndk., wyczekać dk., przeczekiwać ndk., przeczekać dk., odczekać dk., oczekiwać ndk.

Wiktionary


odczekiwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odczekać)

 (1.1) czekać przez pewien czas do określonej chwili

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Teraz uważnie wysłuchiwał argumentów, odczekiwał na swoją kolej z tym poczuciem pewności i wiarą, że także zostanie wysłuchany.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odczekać dk.

Wiktionary


odczep

oddzielić coś przyczepionego, przymocowanego; odpiąć


SJP.pl

Odczep – dodatkowe połączenie elektryczne uzwojenia. Każda cewka lub uzwojenie będące częścią obwodu elektrycznego posiada dwa połączenia (początkowe i końcowe), pomiędzy którymi znajduje się stała wartość induktancji cewki. Odczepy są dodatkowymi połączeniami, znajdującym się pomiędzy połączeniem początkowym i końcowym, pozwalającymi na skokową regulację charakterystyki uzwojenia (induktancji, napięcia, itd.).

Wikipedia


odczepianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odczepiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odczepiać ndk.

Wiktionary


odczepić

oddzielić coś przyczepionego, przymocowanego; odpiąć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odczepiać)

 (1.1) dokonany od|odczepiać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na jakimś rozjeździe tuż przed Zakopanem odczepili lokomotywy i na dworzec uroczyście wjechaliśmy ciągnięci przez elektrowóz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔṭˈt͡ʃɛpʲit͡ɕ, AS: oṭčepʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odczepienie n.

Wiktionary


odczepienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odczepić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odczepić

Wiktionary


odczepne

dawniej: coś, co jest dawane komuś w celu pozbycia się go; dziś tylko w potocznych wyrażeniach: na odczepne, na odczepnego - w celu pozbycia się kogoś lub uwolnienia się od czyjejś natarczywości; na odczepkę


SJP.pl


odczepny

archaicznie: powiedziany lub zrobiony po to, żeby uwolnić się od kogoś, od czyjegoś towarzystwa


SJP.pl


odczerpywać

rzadko: czerpiąc, ujmować, odlewać czegoś trochę


SJP.pl


odczuć

1. przeżyć coś uczuciowo;
2. uświadomić coś cobie, zdać sobie sprawę z czegoś;
3. zareagować doznaniem zmysłowym


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odczuwać)

 (1.1) dokonany od|odczuwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔṭt͡ʃut͡ɕ, AS: oṭčuć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poczuć, uczuć, czuć

 rzecz. odczucie n., czucie n.

 przym. czujny, odczuwalny

Wiktionary


odczucie

1. przeżyć coś uczuciowo;
2. uświadomić coś cobie, zdać sobie sprawę z czegoś;
3. zareagować doznaniem zmysłowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wrażenie, które się odczuwa

 (1.2) to, co można odczuwać zmysłami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔṭˈt͡ʃut͡ɕɛ, AS: oṭčuće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czucie n., odczuwanie n., uczucie n.

 czas. uczuć, poczuć, czuć ndk., odczuć dk., odczuwać ndk.

 przym. odczuwalny

 przysł. odczuwalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) doznanie, wrażenie

Wiktionary


odczuciowy

odczucie


SJP.pl

Patrz:

odczucie

odczulić

1. zmniejszyć czułość materiału światłoczułego;
2. zlikwidować alergię metodami farmakologiczny; wyleczyć uczulenie;
3. odczulić się - wyleczyć się z alergii


SJP.pl


odczuwać

czasownik

 (1.1) reagować na coś zmysłowo, doświadczać czegoś za pomocą zmysłów

 (1.2) interpretować coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie lubię odczuwać głodu.

 (1.2) Odczuwam tę sytuację jako niezwykłą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔṭˈt͡ʃuvat͡ɕ, AS: oṭčuvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czuć, przeczuwać, wyczuwać, wczuwać się, czuły, poczuć, uczuć

 rzecz. odczucie n., odczuwanie n., czucie, uczucie, wyczucie, przeczucie

 przym. czuły, odczuwalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) doświadczać

Wiktionary


odczuwalny

dający się odczuć, zauważyć; wyczuwalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dający się odczuć, wyczuwalny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy uszczuplenie planów lekcji o dwie godziny tygodniowe, będzie dla uczniów odczuwalne?

 (1.1) Znakomita organizacja pracy, łatwość dostępu do zbiorów powoduje, że trud związany ze zbieraniem materiałów nie jest zbyt odczuwalny.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. odczuwalnie

 rzecz. odczucie n., odczuwanie n.

 czas. odczuwać ndk., odczuć dk.

Wiktionary


odczuwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odczuwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔṭt͡ʃuˈvãɲɛ, AS: oṭčuvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odczuwać

 rzecz. odczucie n.

 przym. odczuwalny

Wiktionary


odczycik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od odczyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odczyt m.

Wiktionary


odczyn

w medycynie: odpowiedź organizmu na czynnik zewnętrzny (np. odczyn poszczepienny)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. charakterystyka substancji uzależniona od stężenia w niej jonów wodoru

 (1.2) med. zaburzenie stanu zdrowia spowodowane reakcją na czynnik zewnętrzny

Wiktionary

  • odczyn fizjologiczny
  • odczyn gleby
  • odczyn poszczepienny
  • odczyn (roztworu)

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odczynienie n.

 czas. odczynić dk., odczyniać ndk.

Wiktionary


odczyniać

czasownik niedokonany (dk. odczynić)

 (1.1) według dawnych wierzeń ludowych: niweczyć siłę czarów; zdejmować urok z kogoś (lub z czegoś)

 (1.2) przest. wykrywać za pomocą środków chemicznych

 (1.3) slang. robić coś dziwnego, infantylnego lub bezsensownego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Umiała sprowadzać i odczyniać czary za pomocą modlitw i cudownych ziół.

 (1.2) Wróciwszy do domu, począł skrupulatnie odczyniać depeszę zapisaną sympatycznym atramentem.

 (1.3) Co tu się odczynia?…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odczynianie n., odczynienie n., odczyn mrz.

 czas. odczynić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odczarowywać

 (1.3) pot. wyprawiać, wyrabiać

Wiktionary


odczynianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odczyniać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odczyniać ndk.

Wiktionary


odczynnik

związek chemiczny używany w analizie chemicznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) substancja chemiczna wykorzystywana w jakimś procesie;

Wiktionary

Odczynnik chemiczny – dany związek chemiczny lub – w sensie bardziej ogólnym – określona mieszanina związków chemicznych (lub ich roztwór), przygotowana pod kątem przewidywanego sposobu wykorzystania w pracy laboratoryjnej.

Odczynnik chemiczny może mieć określoną czystość substancji, zmierzone zanieczyszczenia, odpowiedni sposób konfekcji, wyznaczony okres trwałości, a jego opakowanie oraz sposób przechowywania dostosowane są do zapewnienia wymaganego w danych zastosowaniach stopnia niezmienności składu chemicznego. Na wpływ tej niezmienności może mieć również ujawnienie producenta, wykonawcy lub dostawcy, oraz jego niezmienianie.

Wikipedia


odczynnikowy

przymiotnik

 (1.1) chem. związany z odczynnikiem

Wiktionary


odczynowy

odczyn


SJP.pl

Patrz:

odczyn

odczyt

1. wykład najczęściej o treści popularnonaukowej, wygłaszany lub odczytywany przed publicznością; prelekcja;
2. odczytanie czegoś, zwłaszcza wyniku obliczeń zarejestrowanych przez jakiś przyrząd


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wykład publicznie wygłoszony zwykle na temat popularnonaukowy

 (1.2) sprawdzenie wartości zarejestrowanej na przyrządzie pomiarowym

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odczytać, odczytywać, czytać

 rzecz. odczytanie n., odczytywanie n., odczycik mrz.

 przym. odczytowy, poczytny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prelekcja, referat, wykład

Wiktionary


odczytać

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|odczytywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od dłuższego czasu przyglądał się bacznie to Zygmuntowi, to stadu chmur. Z wyrazu twarzy nieznajomego trudno było jednoznacznie odczytać, co sobie myślał o Zygmuncie, jak też nie sposób było zgadnąć, po co i z jakimi zamiarami zjawił się na dachu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔṭˈt͡ʃɨtat͡ɕ, AS: oṭčytać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czytać, odczytywać

 rzecz. odczyt m., odczytanie n., odczytywanie n., czytanka ż., czytelność ż., poczytność ż.

 przym. poczytny

Wiktionary


odczytanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odczytać.

 (1.2) książk. sposób rozumienia, interpretowania danego dzieła

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rodzina zebrała się na odczytanie testamentu.

 (1.1) Odbędzie się oficjalne odczytanie testamentu.

 (1.2) Znajomość biografii pisarza pozwala na bardziej dogłębne odczytanie jego ostatniej powieści.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔṭt͡ʃɨˈtãɲɛ, AS: oṭčytãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czytać, odczytać dk., odczytywać ndk.

 rzecz. poczytność ż., czytelność ż., odczyt, odczytywanie

 przym. poczytny

Wiktionary


odczytywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odczytać)

 (1.1) czytać tekst zapisany nieznanymi znakami lub zapisany niewyraźnie

 (1.2) publicznie czytać na głos

 (1.3) zapoznawać się ze wskazaniami urządzenia pomiarowego

 (1.4) interpretować coś, domyślać się czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niewidomi odczytują dotykając pismo palcami.

 (1.2) Nasz profesor miał zwyczaj odczytywać listę osób, które zdały egzamin.

 (1.3) Podczas jazdy samochodem odczytywałem aktualną prędkość.

 (1.4) Zdaje się, że wielokrotnie źle odczytywałem twoje wypowiedzi. Stąd te nieporozumienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔṭt͡ʃɨˈtɨvat͡ɕ, AS: oṭčytyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odczytywanie n., odczytanie n., odczyt mrz., czytelność ż., poczytność ż.

 czas. czytać ndk., odczytać dk.

 przym. poczytny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odszyfrowywać, dekodować

 (1.2) czytać, wygłaszać

 (1.4) domyślać się, interpretować

Wiktionary


odczytywalny

dający się odczytać


SJP.pl


odczytywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odczytywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔṭt͡ʃɨtɨˈvãɲɛ, AS: oṭčytyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czytać, odczytywać ndk., odczytać dk.

 rzecz. odczyt m., odczytanie n., czytelność ż., poczytność ż.

 przym. poczytny

Wiktionary


odczłowieczać

1. pozbawiać cech ludzkich, właściwych człowiekowi; dehumanizować;
2. odczłowieczać się - tracić cechy ludzkie; dehumanizować się


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. odczłowieczyć)

 (1.1) pozbawiać cech ludzkich

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔṭt͡ʃwɔˈvʲjɛt͡ʃat͡ɕ, AS: oṭču̯ovʹi ̯ečać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. człowiek mos., człowieczek mos., odczłowieczanie n., odczłowieczenie n., człowieki mos.

 czas. odczłowieczyć

 przym. odczłowieczony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dehumanizować

Wiktionary


odczłowieczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odczłowieczać.

Wiktionary

Dehumanizacja (od łac. humanus, ludzki), odczłowieczanie, odczłowieczenie – proces zanegowania człowieczeństwa drugiej osoby, czyli zmiany stosunków interpersonalnych, w wyniku którego zaczyna się postrzegać drugiego człowieka jako zwierzę lub przedmiot pozbawiony jakichkolwiek uczuć, afektów i emocji. Praktyczna definicja określa to zjawisko jako postrzeganie i traktowanie innych ludzi tak, jakby nie posiadali oni zdolności umysłowych, którymi dysponujemy jako istoty ludzkie. W takim ujęciu każdy czyn lub myśl, które traktują kogoś jako mniej niż człowieka, jest aktem odczłowieczenia.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. odczłowieczyć, odczłowieczać ndk.

 rzecz. człowieczek mos., człowiek mos., odczłowieczenie n., człowieki mos.

 przym. odczłowieczony

Wiktionary


odczłowieczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pozbawienie cech ludzkich

Wiktionary

Dehumanizacja (od łac. humanus, ludzki), odczłowieczanie, odczłowieczenie – proces zanegowania człowieczeństwa drugiej osoby, czyli zmiany stosunków interpersonalnych, w wyniku którego zaczyna się postrzegać drugiego człowieka jako zwierzę lub przedmiot pozbawiony jakichkolwiek uczuć, afektów i emocji. Praktyczna definicja określa to zjawisko jako postrzeganie i traktowanie innych ludzi tak, jakby nie posiadali oni zdolności umysłowych, którymi dysponujemy jako istoty ludzkie. W takim ujęciu każdy czyn lub myśl, które traktują kogoś jako mniej niż człowieka, jest aktem odczłowieczenia.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odczłowieczanie n., człowieczek mos., człowiek mos., człowieki mos.

 czas. odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.

 przym. odczłowieczony

Wiktionary


odczłowieczony

przymiotnik

 (1.1) wyzuty z człowieczeństwa

forma czasownika.

 (2.1) ims. przym. od odczłowieczyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odczłowieczanie n., odczłowieczenie n., człowiek mos.

 czas. odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.

Wiktionary


odczłowieczyć

1. pozbawić cech ludzkich, właściwych człowiekowi; zdehumanizować;
2. odczłowieczyć się - stracić cechy ludzkie; zdehumanizować się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odczłowieczać)

 (1.1) pozbawić ludzkich cech

czasownik zwrotny dokonany odczłowieczyć się (ndk. odczłowieczać się)

 (2.1) wyzbyć się ludzkich cech

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odczłowieczanie n., odczłowieczenie n., człowieczek mos., człowiek mos., człowieki mos.

 czas. odczłowieczać ndk.

 przym. odczłowieczony

Wiktionary


oddać

1. zwrócić coś komuś;
2. dać coś komuś w jakimś celu;
3. dać coś komuś na własność; podarować, ofiarować;
4. umieścić, ulokować kogoś gdzieś;
5. wydalić coś z organizmu;
6. oddać się: poświęcić się czemuś lub komuś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. oddawać)

 (1.1) dać coś komuś z powrotem, zwrócić właścicielowi

 (1.2) odzwierciedlić, przedstawić coś w odpowiedni sposób

 (1.3) przekazać, dostarczyć coś komuś

 (1.4) umieścić coś lub kogoś w jakimś miejscu

czasownik zwrotny dokonany oddać się

 (2.1) zaangażować się w coś, zrobić coś z pełnym zaangażowaniem

 (2.2) podporządkować się komuś

 (2.3) przen. o kobiecie odbyć stosunek seksualny z kimś

 (2.4) daw. reg-pl|Kresy. o kobiecie wyjść za mąż

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj prosiłem cię, żebyś oddał mi książkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdːat͡ɕ, AS: o•dać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddawca m., oddawczyni ż., oddawiny nmos., oddawanie n., oddanie n.

 czas. dać, oddawać ndk.

 przym. oddany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwrócić

Wiktionary


oddal

poetycko: daleka przestrzeń; dal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. poet. dal, odległa przestrzeń

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: oddalić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dal, oddalenie

Wiktionary


oddalać

czasownik przechodni niedokonany (dk. oddalić)

 (1.1) zwiększać odległość pomiędzy danymi jednostkami

 (1.2) przesuwać na czas późniejszy

 (1.3) czynić mniej realnym, nie dopuszczać do wystąpienia czego

 (1.4) powodować osłabienie albo utratę więzi

 (1.5) czynić co rzekomo dalszym poprzez optyczne pomniejszanie

 (1.6) przest. zwalniać z pracy

 (1.7) daw. nakazywać odejść komu

 (1.8) praw. uznać żądania powoda za nieuzasadnione ze względów merytorycznych, z możliwością wniesienia apelacji

czasownik zwrotny niedokonany oddalać się (dk. oddalić się)

 (2.1) zwiększać własną odległość od czego lub kogo

 (2.2) stawać się mniej widzialnym czy słyszalnym

 (2.3) opuszczać samowolnie jakieś miejsce

 (2.4) przesuwać się w czasie

 (2.5) stawać się mniej realnym

 (2.6) osłabiać lub tracić więź

Wiktionary

Przykłady

 (1.7) Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddalanie n., oddalenie n.

 czas. oddalić dk.

 przym. oddalony, dalszy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odsuwać

 (1.2) odkładać

 (1.3) udaremniać

 (2.1) odchodzić, odjeżdżać, odlatywać, odpływać, odsuwać się, wycofywać się

 (2.2) niknąć

Wiktionary


oddalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oddalać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdːaˈlãɲɛ, AS: o•dalãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oddalać, oddalić

 rzecz. oddalenie n.

 przym. oddalony

Wiktionary


oddalenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oddalić.

 (1.2) odległość

 (1.3) praw. uznanie żądania powoda za nieuzasadnione ze względów merytorycznych, z możliwością wniesienia apelacji

Wiktionary

Oddalenie – solowy album Kazika nagrany tylko przy pomocy samplera. Nagrań muzyki dokonano w piwnicy Oddalenie (czyli w prywatnej piwnicy Kazika, która widnieje na okładce) a wokali w studiu Winicjusza Chrósta w Warszawie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. oddalanie n.

 czas. oddalić dk., oddalać ndk.

 przym. dalszy, oddalony

Wiktionary


oddalić

czasownik przechodni dokonany (ndk. oddalać)

 (1.1) dokonany od|oddalać.

czasownik zwrotny dokonany oddalić się (ndk. oddalać się)

 (2.1) dokonany od|oddalać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddalanie n., oddalenie n., dal ż.

 czas. oddalać ndk.

 przym. oddalony, dalszy

Wiktionary


oddalony

1. będący w pewnym oddaleniu od czegoś; odległy, daleki;
2. taki, który się oddalił od ludzi; odizolowany


SJP.pl

przymiotnik odczasownikowy

 (1.1) położony w znacznej odległości przestrzennej albo czasowej od czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddalanie n., oddalenie n.

 czas. oddalać ndk., oddalić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daleki, odległy

Wiktionary


oddanie

1. zwrócić coś komuś;
2. dać coś komuś w jakimś celu;
3. dać coś komuś na własność; podarować, ofiarować;
4. umieścić, ulokować kogoś gdzieś;
5. wydalić coś z organizmu;
6. oddać się: poświęcić się czemuś lub komuś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oddawać.

 (1.2) wierność, poświęcenie określonej sprawie, idei lub osobie

 (1.3) oddanie się – pozostawanie do dyspozycji innej osoby (lub osób, np. policji)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈːãɲɛ, AS: o•dãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddawanie n.

 czas. oddawać, oddać

 przym. oddany

Wiktionary


oddany

1. zwrócić coś komuś;
2. dać coś komuś w jakimś celu;
3. dać coś komuś na własność; podarować, ofiarować;
4. umieścić, ulokować kogoś gdzieś;
5. wydalić coś z organizmu;
6. oddać się: poświęcić się czemuś lub komuś


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: oddać

przymiotnik

 (2.1) gotów do poświęceń dla kogoś lub czegoś; wierny, lojalny, przywiązany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nowa bioelektrownia została oddana do użytku.

 (2.1) Zobacz jak z przerażonej, wycofanej kuli białego nieszczęścia, która już na nic nie czeka, odradza się dumny, odważny, oddany opiekunom pies.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oddać dk., oddawać ndk.

 rzecz. oddanie n., oddawanie n.

Wiktionary


oddawać

1. zwracać coś komuś;
2. dawać coś komuś w jakimś celu;
3. dawać coś komuś na własność; ofiarowywać;
4. umieszczać, lokować kogoś gdzieś;
5. wydalać coś z organizmu;
6. oddawać się: poświęcać się czemuś lub komuś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. oddać)

 (1.1) dawać coś komuś z powrotem, zwracać właścicielowi

 (1.2) odzwierciedlać, przedstawiać coś w odpowiedni sposób

 (1.3) przekazywać, dostarczać coś komuś

 (1.4) umieszczać coś lub kogoś w jakimś miejscu

czasownik zwrotny niedokonany oddawać się

 (2.1) angażować się w coś, robić coś z pełnym zaangażowaniem

 (2.2) podporządkowywać się komuś

 (2.3) przen. o kobiecie odbywać stosunek seksualny z kimś

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Lekkie i frywolne, a zarazem szybko wpadające w ucho melodie wspaniale oddawały atmosferę Wiednia z początku XX wieku. (z [http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ferenc_Leh%C3%A1r&oldid=11071344 Wikipedii])

 (2.1) Razem z przyjaciółmi oddawałem się słuchaniu muzyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈːavat͡ɕ, AS: o•davać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddawca m., oddawczyni ż., oddawiny nmos., oddawanie n., oddanie n.

 czas. dać, oddać dk.

 przym. oddany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwracać, odnosić

 (1.2) przedstawiać, odzwierciedlać, wyrażać, obrazować, charakteryzować, opisywać

Wiktionary


oddawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zwracanie czegoś komuś

 (1.2) odpłacanie komuś za coś w podobny sposób

 (1.3) oddawanie moczu: sikanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdːaˈvãɲɛ, AS: o•davãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oddawać ndk., oddać dk.

 rzecz. oddanie n.

 przym. oddany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwracanie

 (1.2) odwzajemnianie

Wiktionary


oddawczyni

kobieta dostarczająca coś komuś


SJP.pl


oddech

1. pobieranie tlenu do organizmu poprzez odruchowe wciąganie powietrza do płuc i wydychanie;
2. wydychane powietrze;
3. potocznie: chwila odpoczynku, tchnienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pobranie tlenu poprzez wciągnięcie go do płuc

 (1.2) oddychanie

Wiktionary

Oddychanie (łac. respiratio – oddychanie) – procesy życiowe związane z uzyskiwaniem przez organizmy energii użytecznej biologicznie:

  1. Oddychanie zewnętrzne, respiracja, oddychanie – zespół procesów fizjologicznych, podczas których ze środowiskiem wymieniane są gazy oddechowe.
  2. Oddychanie komórkowe, oddychanie wewnętrzne, utlenianie biologiczne, oddychanie – proces metaboliczny polegający na uzyskiwaniu energii użytecznej biologicznie podczas utleniania substratów

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Proszę wziąć głęboki oddech.

 (1.2) Bazyliszek potrafi wstrzymać oddech pod wodą na 30 minut!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdːɛx, AS: o•deχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddychanie n., bezdech m., dech m.

 czas. oddychać ndk., odechnąć dk., dychać ndk.

 przym. oddechowy, bezdechowy

 przysł. oddechowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wdech, wydech, tchnienie, dech

Wiktionary


oddechomierz

przyrząd do mierzenia ilości wdychanego i wydychanego powietrza; spirometr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. rzad. przyrząd służący do mierzenia ilość powietrza wdychanego i wydychanego

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spirometr, daw. dechomierz

Wiktionary


oddechowo

oddechowy


SJP.pl

Patrz:

oddechowy

oddechowy

oddech


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fizj. dotyczący oddechu i oddychania

Wiktionary

Patrz:

oddech

Przykłady

 (1.1) Sekida dokładnie opisuje techniki oddechowe, sugerując, że przedstawia zachodnim czytelnikom skrzętnie dotąd skrywane tajemnice mistrzów zen.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddech m., oddychanie n.

 czas. oddychać ndk.

Wiktionary


oddeklamowywać

dawniej: wygłaszać utwór literacki w sposób artystyczny


SJP.pl


oddelegowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oddelegować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oddelegować dk.

 rzecz. delegacja ż.

Wiktionary


oddelegowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oddelegowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oddelegowywać ndk.

Wiktionary


oddemonizować

1. pozbawić kogoś cech demonicznych, doprowadzić do postrzegania kogoś jako zwykłej, nie budzącej obaw osoby
2. oddemonizować się - oddemonizować samego siebie


SJP.pl


oddemonizowywać

1. pozbawiać cech demonicznych;
2. oddemonizowywać się - tracić cechy demoniczne


SJP.pl


oddestylowywać

oddzielać przez destylację


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. oddestylować)

 (1.1) oddzielać pewną substancję od zawierającej ją mieszaniny poprzez destylację

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy urządzałem w domu jakieś przyjęcie, wiozłem zakupiony nań alkohol do laboratorium kontroli żywności sanepidu, gdzie znajome chemiczki przepuszczały go przez aparaturę, oddestylowując wszystko, czego w wódce być nie powinno: surogaty, substancje o działaniu oszałamiającym i zaostrzającym smak.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. destylacja ż., destylat m.

 czas. destylować ndk., oddestylować dk., przedestylować dk., przedestylowywać ndk., wydestylować dk., wydestylowywać ndk.

Wiktionary


oddolnie

przysłówek

 (1.1) w sposób oddolny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dół m.

 przym. oddolny

Wiktionary


oddolność

oddolny


SJP.pl

Patrz:

oddolny

oddolny

1. pochodzący od pracowników, a nie od zarządu;
2. pochodzący od obywateli, a nie od władz państwowych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pochodzący od pracowników lub zwykłych obywateli, a nie od ich kierownictwa lub jakichkolwiek władz

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. oddolnie

Wiktionary


oddramatyzować

1. pozbawić cech dramatu;
2. pozbawić cech dramatyczności, tragizmu


SJP.pl


oddrzewić

usunąć z jakiegoś obszaru drzewa


SJP.pl


oddukiwać

mówić, czytać coś niewyraźnie, jąkając się; wybąkiwać


SJP.pl


oddychać

wdychać i wydychać tlen atmosferyczny


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) fizj. zool. biol. pobierać tlen z naturalnego dla danego gatunku środowiska

 (1.2) przen. med. fizj. fant. przejawiać funkcje życiowe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈːɨxat͡ɕ, AS: o•dyχać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odetchnąć dk.

 rzecz. oddychanie n., oddech m., odetchnięcie n.

 przym. oddechowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. dychać.

Wiktionary


oddychacz

potocznie:
1. osoba, która często sapie, oddycha z trudem;
2. urządzenie regulujące oddech


SJP.pl


oddychający

wdychać i wydychać tlen atmosferyczny


SJP.pl


oddychalność

parametr określający odporność tkaniny na parowanie


SJP.pl


oddychanie

wdychać i wydychać tlen atmosferyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oddychać.

Wiktionary

Oddychanie (łac. respiratio – oddychanie) – procesy życiowe związane z uzyskiwaniem przez organizmy energii użytecznej biologicznie:

  1. Oddychanie zewnętrzne, respiracja, oddychanie – zespół procesów fizjologicznych, podczas których ze środowiskiem wymieniane są gazy oddechowe.
  2. Oddychanie komórkowe, oddychanie wewnętrzne, utlenianie biologiczne, oddychanie – proces metaboliczny polegający na uzyskiwaniu energii użytecznej biologicznie podczas utleniania substratów

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔdːɨˈxãɲɛ, AS: o•dyχãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oddychać

 rzecz. oddech

 przym. oddechowy

Wiktionary


oddzialik

zdrobnienie od: oddział


SJP.pl


oddział

część składowa instytucji stanowiąca pewną całość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odrębna i samodzielnie działająca część jakiejś organizacji lub urzędu

 (1.2) grupa ludzi jako część pewnej formacji

 (1.3) geol. jednostka chronostratygraficzna dziejów Ziemi, część systemu;

Wiktionary

  • oddział – w geologii formalna jednostka chronostratygraficzna niższa rangą od systemu
  • Oddział – amerykański western z 1975 roku
  • Oddział – amerykański horror z 2010 roku
  • Oddział – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, w gminie Żabia Wola
  • oddział przedsiębiorstwa
  • oddział wojskowy – jednostka wojskowa; jednostka taktyki wojskowej; jednostka organizacyjna w sztabie wojskowym lub jednostka straży granicznej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Firma utworzyła nowe oddziały w Poznaniu i Szczecinie.

 (1.1) Pacjenta przewieziono na oddział ratunkowy.

 (1.2) Oddziałowi policji rozkazano pacyfikację protestu przed gmachem urzędu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdʲd͡ʑaw, AS: odʹʒ́au̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddziałowa ż., pododdział m.

:: zdrobn. oddzialik m.

 przym. oddziałowy, wewnątrzoddziałowy, przyoddziałowy

 czas. oddzielić, udzielać, oddzielać ndk.

 przysł. oddzielnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) filia, agenda, placówka, ekspozytura, biuro

 (1.2) zespół, formacja, sekcja, jednostka, drużyna, ekipa, brygada

Wiktionary


oddziałowa

1. kobieta kierująca pielęgniarkami na oddziale szpitalnym;
2. kierowniczka oddziału w fabryce


SJP.pl


oddziaływać

1. wpływać;
2. powodować jakąś reakcję;
3. działać z określoną siłą na inne obiekty


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. oddziałać)

 (1.1) wpływać, powodować skutek

 (1.2) chem. powodować reakcję chemiczną

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdʲd͡ʑaˈwɨvat͡ɕ, AS: odʹʒ́au̯yvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddziaływanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) działać, wpływać, rzad. interagować

Wiktionary


oddziaływanie

1. wpływać;
2. powodować jakąś reakcję;
3. działać z określoną siłą na inne obiekty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oddziaływać.

 (1.2) książk. wywierany wpływ

 (1.3) fiz. zjawisko przyciągania lub odpychania obiektów

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Osteoporoza faktycznie ma większe oddziaływanie w krajach, w których konsumuje się duże ilości mleka i serów.

 (1.3) Foton przenosi oddziaływanie elektromagnetyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdʲd͡ʑawɨˈvãɲɛ, AS: odʹʒ́au̯yvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oddziaływać

Wiktionary


oddziedziczać

dawniej:
1. odziedziczać;
2. pozbawiać prawa do spadku; wydziedziczać


SJP.pl


oddzielać

czasownik niedokonany (dk. oddzielić)

 (1.1) separować jedną rzecz od drugiej

 (1.2) separować kogoś od jakiejś grupy

 (1.3) powodować że fragment przestaje z czymś tworzyć całość

czasownik zwrotny niedokonany oddzielać się (dk. oddzielić się)

 (2.1) oddzielać (1.2) siebie od jakiejś grupy

 (2.2) ulegać odłączaniu od całości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piłem dużo, ale starannie oddzielając czas pracy od czasu rozluźnień.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdʲˈd͡ʑɛlat͡ɕ, AS: odʹʒ́elać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podzielnica ż., oddział, oddzielanie, oddzielenie

 czas. oddzielić dk.

 przysł. oddzielnie

Wiktionary


oddzielacz

Oddzielacz (ang. connecting removable link) – połącznik bezmechanizmowy o trudno rozłączalnych zestykach (np. skręcanych śrubami).

Wikipedia


oddzielanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oddzielać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oddzielać, oddzielić

 przysł. oddzielnie

 rzecz. podzielnica ż., oddzielenie n.

Wiktionary


oddzielenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oddzielić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oddzielać, oddzielić

 przysł. oddzielnie

 rzecz. podzielnica ż., oddzielanie n.

Wiktionary


oddzielić

czasownik przechodni dokonany (ndk. oddzielać)

 (1.1) dokonany od|oddzielać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddział m., oddziałek m., oddziałowy m., oddzielenie n., oddzielanie n., podzielnica ż.

 czas. oddzielać ndk.

 przym. oddzielny, oddziałowy

 przym. oddzielnie

 przysł. oddzielnie

Wiktionary


oddzielnie

przysłówek

 (1.1) nie razem, osobno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oddział m., oddzielanie n., oddzielenie n.

 czas. oddzielić dk., oddzielać ndk.

 przym. oddzielny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pojedynczo, odrębnie, rozdzielnie

Wiktionary


oddzielność

cecha czegoś stanowiącego osobną i samodzielną całość


SJP.pl


oddzielny

przymiotnik

 (1.1) taki, który stanowi samodzielną całość

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdʲˈd͡ʑɛlnɨ, AS: odʹʒ́elny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. oddzielnie

 czas. oddzielić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrębny, osobny

Wiktionary


oddziobać

odłamać coś dziobem


SJP.pl


oddźwięk

1. dźwięk odbity lub rozproszony; odgłos, pogłos;
2. reakcja na coś; odzew, rezonans


SJP.pl


oddźwięki

1. dźwięk odbity lub rozproszony; odgłos, pogłos;
2. reakcja na coś; odzew, rezonans


SJP.pl


oddźwiękowienie

ogół zabiegów zmierzających do wyciszenia źródła hałasu lub zabezpieczenia wnętrza przed hałasami z zewnątrz; asonoryzacja


SJP.pl


oddzwonić

1. odpowiedzieć telefonicznie na wcześniejszy telefon od kogoś;
2. o dzwonie, zegarze: wybić godzinę;
3. dzwoniąc, ogłosić rozpoczęcie jakiejś czynności


SJP.pl


oddłużyć

1. spłacić lub umorzyć czyjeś zobowiązania;
2. oddłużyć się - pozbyć się części lub całości zadłużenia przez jego spłatę lub doprowadzenie do umorzenia


SJP.pl


ode

przyimek

 (1.1) forma oboczna przyimka od

Wiktionary

Osoby:

  • Erik Ode – niemiecki aktor
  • Michael Ode – amerykański muzyk

Inne:

  • Ode – album Stephana Eichera
  • Ode Records – amerykańska firma fonograficzna

Zobacz też:

  • ODE
  • Sainte-Ode

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] ale nas zbaw ode złego […] (słowa modlitwy Ojcze Nasz)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdɛ, AS: ode

Wiktionary

Powiązane:

 przyim. od

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przyim. od

frazeologia.

 jedno jabłko dziennie trzyma lekarza z dala ode mnie

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|od.

źródła.

== ode (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-ode.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) oda

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


odębiały

o ugotowanych ziemniakach: stwardnieć, stracić smak


SJP.pl


odębieć

o ugotowanych ziemniakach: stwardnieć, stracić smak


SJP.pl


odebrać

czasownik przechodni dokonany (ndk. odbierać)

 (1.1) dokonany od|odbierać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) -Nie otworzył nawet ust, blada wściekłość odebrała mu mowę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈdɛbrat͡ɕ, AS: odebrać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odbieranie n., odebranie n., odbiorca m., odbiór m., odbiorczyni ż.

 czas. odbierać

 wykrz. odbiór

Wiktionary


odebranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odebrać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɛˈbrãɲɛ, AS: odebrãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odebrać dk., odbierać dk.

 rzecz. odbiorczyni ż., odbiór, odbiorca, odbiornik, odbieranie

 wykrz. odbiór

Wiktionary


odechciewać

odechciewać się - tracić ochotę na coś


SJP.pl


odechów

W Polsce
  • Odechów – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Grabów
  • Odechów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Skaryszew
  • Odechów – dawna gromada

Wikipedia


odechowiec

Odechowiec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Skaryszew. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka Odachowiec, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Odechowie.

Wikipedia


odegnać

odpędzić, opędzać się od czegoś/kogoś, por. ognać


SJP.pl


odegnanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odegnać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odegnać dk.

Wiktionary


odegrać

czasownik przechodni dokonany (ndk. odgrywać)

 (1.1) muz. odtworzyć utwór za pomocą instrumentu lub urządzenia

 (1.2) film. teatr. odtworzyć postać i przebieg wydarzeń w ekranizacji lub inscenizacji

 (1.3) udać kogoś innego

 (1.4) grając, odzyskać to, co się straciło w poprzedniej grze

 (1.5) sport. podać piłkę lub krążek kolejnemu zawodnikowi

czasownik zwrotny dokonany odegrać się (ndk. odgrywać się)

 (2.1) odrobić przegraną; odzyskać, co się poprzednio przegrało

 (2.2) odbyć się, zajść gdzieś w danym czasie

 (2.3) pot. zrobić komuś coś złego w odwecie za doznane krzywdy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten trudniejszy ustęp skrzypek dość niedbale odegrał z partytury.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odegranie n., grajek mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.2) odbyć się, wydarzyć się, zajść

 (2.3) zemścić się

Wiktionary


odegrzewać

dawniej: odgrzewać


SJP.pl


odegrzmieć

dawniej: odpowiedzieć grzmotem; odgrzmieć


SJP.pl


odejmować

czasownik przechodni niedokonany (dk. odjąć)

 (1.1) mat. wykonywać działanie odejmowania;

 (1.2) zabierać część jakiejś całości

 (1.3) usuwać operacyjnie część ciała

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odejmij liczbę od niej samej, a dostaniesz różnicę zero.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɛjˈmɔvat͡ɕ, AS: odei ̯movać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odjemna ż., odjemnik m., odejmowanie n., odjęcie n.

 czas. odjąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) amputować

Wiktionary


odejmowalny

możliwy do odejmowania


SJP.pl


odejmowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mat. jedno z czterech podstawowych działań arytmetycznych, działanie odwrotne do dodawania;

 (1.2) odczasownikowy od|odejmować.

Wiktionary

Odejmowanie – działanie odwrotne do dodawania. Odejmowane obiekty to odpowiednio odjemna i odjemnik, wynik zaś nazywany jest różnicą.

Odejmowanie oznaczane jest zwyczajowo znakiem minusa.

Odejmowanie zalicza się do czterech podstawowych działań arytmetycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Różnica to wynik odejmowania.

 (1.2) Lecz odejmowanie komuś należnej mu zapłaty jest niesprawiedliwością, której nie można Bogu przypisać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɛjmɔˈvãɲɛ, AS: odei ̯movãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odjemna ż., odjemnik m., odjęcie n.

 czas. odejmować ndk., odjąć dk.

 przym. odjemny

Wiktionary


odejść

1. idąc oddalić się, opuścić jakieś miejsce;
2. opuścić, zerwać, rozstać się z kimś;
3. odjechać, odpłynąć, wyruszyć w drogę;
4. umrzeć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odchodzić)

 (1.1) oddalić się od jakiegoś miejsca

 (1.2) opuścić kogoś, zerwać związek z kimś

 (1.3) eufem. umrzeć

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Mały byłeś, kiedy ojciec odszedł od matki, a potem zabrał cię na wieś.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdɛjɕt͡ɕ, AS: odei ̯ść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odchodzenie n., odejście n., odchody nmos.

 czas. odchodzić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oddalić się, pójść; reg. śl. odyńść.

 (1.2) porzucić, zostawić

Wiktionary


odejście

1. idąc oddalić się, opuścić jakieś miejsce;
2. opuścić, zerwać, rozstać się z kimś;
3. odjechać, odpłynąć, wyruszyć w drogę;
4. umrzeć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzecz. odczas. od odejść

 (1.2) techn. rozgałęzienie w instalacji

Wiktionary

Odejście – forma manewru taktycznego. To opuszczanie zajmowanych rejonów, pozycji (linii). Manewr ten wykonywany jest w celu wyprowadzenia wojsk spod uderzeń przeważających sił przeciwnika, zajęcia bardziej dogodnego położenia do przyszłych aktywnych działań, zyskania czasu do stworzenia punktu ciężkości na innym obszarze.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odchód m., odchody nmos., odchodzisko n., odchodzenie n.

 czas. odejść dk., odchodzić ndk.

 przym. odchodowy

 przysł. na odchodnym, na odchodne

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odjazd, odpłynięcie, wyjście

Wiktionary


odelsting

izba niższa parlamentu norweskiego (Stortingu) do 2009 roku


SJP.pl


odemglać

usuwać skądś mgłę


SJP.pl


odemglanie

usuwać skądś mgłę


SJP.pl


odemglić

usunąć skądś mgłę


SJP.pl


odemścić

dawniej:
1. pomścić, odpłacić zemstą za coś;
2. odemścić się - zemścić się, dokonać zemsty


SJP.pl


odeń

od niego


SJP.pl

forma ściągnięta

 (1.1) książk. od niego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy zobaczyła po drugiej stronie ulicy swojego byłego, uciekła odeń, jak jej się wydawało, niepostrzeżenie w boczną uliczkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdɛ̃ɲ, AS: odẽń

Wiktionary


odense

miasto w Danii


SJP.pl

Odense (duń. wymowa) – trzecie pod względem wielkości miasto Danii, położone na Fionii, u ujścia do zatoki Odense Fjord. Odense zamieszkuje 182,4 tys. osób (2023). Jest to jedno z najstarszych duńskich miast; w 1988 r. obchodziło tysięczną rocznicę powstania. Siedziba gminy Odense.

Wikipedia


odeon

1. w antycznej Grecji - okrągła budowla przykryta dachem, w której odbywały się konkursy muzyczne i recytatorskie
2. rodzaj orkiestry rozrywkowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. hist. zadaszona budowla z amfiteatrem, w starożytnej Grecji i Rzymie, w której odbywały się konkursy muzyczne i recytatorskie;

 (1.2) muz. orkiestra grająca muzykę rozrywkową, popularna na przełomie XIX i XX w., złożona z muzyków grających na instrumentach dętych z towarzyszeniem kwintetu smyczkowego i perkusji;

Wiktionary

  • odeon – rodzaj starożytnego budynku
  • odeon – rodzaj orkiestry
  • Odeon Cinemas – sieć kinowa działająca w Wielkiej Brytanii
  • Odéon – teatr w Paryżu
  • Odeon – niemiecka wytwórnia płytowa, od 1945 polska wytwórnia płytowa
  • Odéon – stacja metra w Paryżu
  • Odeon – album studyjny formacji incarNations

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔˈdɛɔ̃n, AS: odeõn

Wiktionary


odepchnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpychać)

 (1.1) dokonany od|odpychać.

czasownik zwrotny dokonany odepchnąć się (ndk. odpychać się)

 (2.1) dokonany od|odpychać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odepchnięcie n.

 przym. odpychający

Wiktionary


odeprzeć

1. zmusić siłą do cofnięcia się; odrzucić, odepchnąć kogoś lub coś;
2. obronić się przed napaścią (słowną lub fizyczną), przeciwstawić się czemuś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpierać)

 (1.1) zob. odpierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔˈdɛpʃɛt͡ɕ, AS: odepšeć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. przeć ndk.

 rzecz. odparcie n.

Wiktionary


oderotyzować

czasownik dokonany

 (1.1) pozbawić erotycznej atmosfery, napięcia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W pustej sali, co się aulą zwie, • pan tak do tablicy przyparł mnie! • No, jak pan mógł? • Szczęściem huk od tego poszedł, • co sytuację oderotyzował.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɛrɔtɨˈzɔvat͡ɕ, AS: oderotyzovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. erotyka ż., Eros m., erotyczność ż., erotoman m., rozerotyzowanie n., erotyzowanie n., rozerotyzowanie n., oderotyzowanie n.

 czas. erotyzować ndk., rozerotyzować dk.

 przym. erotyczny

 przysł. erotycznie

Wiktionary


oderotyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|oderotyzować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɛrɔtɨzɔˈvãɲɛ, AS: oderotyzovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oderotyzować

Wiktionary


oderwać

czasownik przechodni dokonany (ndk. odrywać)

 (1.1) dokonany od|odrywać.

czasownik zwrotny dokonany oderwać się (ndk. odrywać się)

 (2.1) dokonany od|odrywać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrywanie n., oderwanie n.

 czas. odrywać ndk.

Wiktionary


oderwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przerwanie łączności, powiązania z kimś lub czymś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrywanie n.

 czas. oderwać dk., odrywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zerwanie, przerwanie, rozłączenie, odłączenie

Wiktionary


odesemesować

odpisać komuś esemesem


SJP.pl


odesemesowywać

odpisywać komuś esemesem


SJP.pl


odeski

1. Odessa;
2. obwód odeski - jeden z 24 obwodów Ukrainy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Odessą, dotyczący Odessy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Odessa ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. war. odesski

Wiktionary


odeskowanie

obicie z desek


SJP.pl


odessa

1. miasto na południowej Ukrainie;
2. nazwa kilku miast w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Ukrainie, położone nad Morzem Czarnym;

Wiktionary

Odessa (ukr. Одеса, Odesa; ros. Одесса, Odiessa) – miasto i stolica obwodu odeskiego Ukrainy, położone nad Morzem Czarnym. Na początku 2024 roku, z liczbą mieszkańców przekraczającą 1 mln, Odessa zajmowała trzecie miejsce (po Kijowie i Charkowie) wśród najludniejszych ukraińskich miast.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na przełomie XIX i XX wieku Sienkiewicz podróżuje między Odessą a Ostendą, telegrafuje do Warszawy, do którego banku mają przysłać mu pieniądze […]

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Odeszczyzna ż.

 przym. odeski

Wiktionary


odessanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odessać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odessać dk.

Wiktionary


odessyjczyk

mieszkaniec Odessy


SJP.pl


odessyjka

mieszkanka Odessy


SJP.pl


odeszły

1. idąc oddalić się, opuścić jakieś miejsce;
2. opuścić, zerwać, rozstać się z kimś;
3. odjechać, odpłynąć, wyruszyć w drogę;
4. umrzeć


SJP.pl


odesłać

czasownik przechodni dokonany (ndk. odsyłać)

 (1.1) zwrócić coś na drodze przesyłki

 (1.2) skierować kogoś do danego miejsca lub innej osoby

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odsyłacz mrz., odsyłanie n.

Wiktionary


odeta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|ż.;

Wiktionary

Odeta − żeńskie imię, południowo-słowiańska forma imienia Odyla – pochodzenia starosaksońskiego, od słowa od (majątek). Oznacza: zamożna.

Inne formy: Oda, Odylia, Odyla, Odylla, Ota, Otylia;Otha (ang.); Oda, Odde, Oddette, Uta, Ute (niem.); Oda, Odona, Odette (fr.); Oda (hiszp.); Odetta (wł.); Odeta (czes., słowac.);Forma męska: Odo, Odon, Odilo, Otto, Otton.

Wikipedia


odętka

rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych


SJP.pl

Odętka (Physostegia L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Obejmuje 12–13 gatunków. Rosną one na wilgotnych łąkach, preriach i w lasach Ameryki Północnej, z wyjątkiem jej południowo-zachodniej części. Jeden gatunek – odętka wirginijska P. virginiana – uprawiany jest jako roślina ozdobna.

Wikipedia


odetkać

udrożnić


SJP.pl


odętość

dawniej: pycha, nadętość


SJP.pl


odetta

imię żeńskie


SJP.pl

Odetta, właśc. Odetta Holmes Felious (ur. 31 grudnia 1930 w Birmingham, zm. 2 grudnia 2008 w Nowym Jorku) − amerykańska piosenkarka, gitarzystka, autorka tekstów, a także działaczka na rzecz praw człowieka, Afroamerykanka, odznaczona Narodowym Medalem Sztuk.

Wikipedia


odęty

1. demonstrujący pogardę;
2. napęczniały, wzdęty


SJP.pl


odewrzyć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. otworzyć

Wiktionary


odezwa

1. apel, zwykle pisemny, do społeczeństwa z wezwaniem do jakiejś akcji; proklamacja, manifest;
2. arkusz papieru z takim tekstem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) apel do społeczeństwa

 (1.2) wydrukowany apel do społeczeństwa

 (1.3) daw. urzędowe zarządzenie

Wiktionary

Orędzie (inaczej apel, odezwa, posłanie) – uroczyste przemówienie ważnej osoby w państwie skierowane do ogółu. Zwykle dotyczy bieżącej sytuacji politycznej w kraju, może dotyczyć także kwestii społecznych oraz gospodarczych. Często orędzia pojawiają się przed i po wyborach, a także w trakcie uroczystych wizyt polityków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Naczelny wódz zwrócił się z odezwą do szeregowych żołnierzy.

 (1.2) Na murach rozlepiono odezwę prezydenta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odezwanie n., odzew mrz., odzywka ż.

 czas. odezwać się, odezwać dk., odzywać ndk.

 przym. odezwowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) apel

 (1.3) reskrypt

Wiktionary


odezwać

odezwać się -
1. powiedzieć coś; przemówić;
2. dać się słyszeć;
3. skontaktować się z kimś, zwykle pisemnie lub telefonicznie;
4. o chorobach lub dolegliwościach: odnowić się;
5. zgłosić kolor lub bez atu i zamierzoną wysokość gry


SJP.pl


odezwanie

odezwać się -
1. powiedzieć coś; przemówić;
2. dać się słyszeć;
3. skontaktować się z kimś, zwykle pisemnie lub telefonicznie;
4. o chorobach lub dolegliwościach: odnowić się;
5. zgłosić kolor lub bez atu i zamierzoną wysokość gry


SJP.pl


odezwowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z odezwą, dotyczący odezwy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odezwa ż.

Wiktionary


odfajkować

1. załatwić sprawę byle jak;
2. odnotować za pomocą znaczka w kształcie fajki, że dana pozycja została załatwiona


SJP.pl


odfałszowywać

rzadko: usuwać elementy fałszu


SJP.pl


odfermentować

poddać fermentacji - procesowi rozpadu substancji organicznych; przefermentować


SJP.pl


odfermentowywać

poddawać fermentacji - procesowi rozpadu substancji organicznych; przefermentowywać


SJP.pl


odfiltrować

wydzielić coś z cieczy przez jej filtrowanie; wyfiltrować


SJP.pl


odfiltrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odfiltrować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odfiltrować dk.

Wiktionary


odfoliować

usunąć folię; rozfoliować


SJP.pl


odfoliowywać

rozpakowywać z folii


SJP.pl


odfrunąć

odlecieć


SJP.pl


odfuknąć

odpowiedzieć ze złością; odburknąć


SJP.pl


odgadnąć

1. rozumując znaleźć trafną odpowiedź na coś, rozwiązanie czegoś; rozwiązać, rozwiązywać, zgadnąć;
2. domyślić się czegoś, przewidzieć, przeniknąć coś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odgadywać)

 (1.1) dokonany od|odgadywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez 12 tygodni próbowali oni odgadnąć, kto jest agentem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈɡadnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: odgadnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgadywanie n., odgadnięcie n.

Wiktionary


odgadnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgadnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgadnąć

 rzecz. odgadywanie n.

Wiktionary


odgadniony

możliwy do odgadnięcia, zrozumienia


SJP.pl


odgadywać

1. rozumując znajdować trafną odpowiedź na coś, rozwiązanie czegoś; rozwiązywać, zgadywać;
2. domyślać się czegoś, przewidywać, przenikać coś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odgadnąć)

 (1.1) znajdować rozwiązanie poprzez rozumowanie

 (1.2) starać się przeniknąć, poznać; myśleć, że samemu rozpoznano sytuację; próbować przewidzieć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgadywanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozwiązywać

 (1.2) domyślać się, przewidywać

Wiktionary


odgadywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgadywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɡadɨˈvãɲɛ, AS: odgadyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zagadkowość ż., odgadnięcie n., zgadywanka ż., zagadka ż., zgadywannie n., zgadnięcie n., zagadywanie n., zagadnięcie n.

 czas. odgadywać ndk., odgadnąć dk., zgadywać ndk., zgadnąć dk., zagadywać ndk., zagadnąć dk.

 przym. zagadkowy

 przysł. zagadkowo

Wiktionary


odgapiać

potocznie: odpisywać od kogoś rozwiązane zadanie szkolne; ściągać, odpatrywać, spatrywać, zgapiać


SJP.pl


odgapić

potocznie: odpisać od kogoś rozwiązane zadanie szkolne; ściągnąć, odpatrzyć, spatrzyć, zgapić


SJP.pl


odgarnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odgarniać)

 (1.1) dokonany od|odgarniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈɡarnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: odgarnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgarnięcie n.

Wiktionary


odgarnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgarnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgarnąć

Wiktionary


odgarować

czasownik dokonany

 (1.1) gwara. przestępcza: odbyć karę więzienia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɡaˈrɔvat͡ɕ, AS: odgarovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgarowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odkiblować, odkitować

Wiktionary


odgarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gwara. przestępcza: odbycie kary więzienia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɡarɔˈvãɲɛ, AS: odgarovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgarować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odkiblowanie, odkitowanie

Wiktionary


odgartywać

regionalnie: odgarniać


SJP.pl


odgazować

1. pozwolić na ulotnienie się gazu w napoju gazowanym; wygazować;
2. usunąć zanieczyszczenia gazowe z cieczy i ciał stałych


SJP.pl


odgałęzianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgałęziać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgałęziać ndk.

Wiktionary


odgałęzienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) część odchodząca w bok od trzonu

 (1.2) rzad. mniejszy odpowiednik placówkaacówki podstawowej

 (1.3) rzad. inna forma

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedno z odgałęzień dostało się pod listwy.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgałęziać się ndk., odgałęzić się dk.

 rzecz. gałęziak mzw./mrz., gałąź ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bocznica, gałąź, odnoga, rozgałęzienie

 (1.2) filia

 (1.3) odmiana

Wiktionary


odgałężony

taki, który się odgałęził; odgałęziony


SJP.pl


odgdakiwać

rzadko o kurach: odpowiadać gdakaniem


SJP.pl


odgiąć

1. wyprostować coś zgiętego;
2. odchylić się


SJP.pl


odgięcie

1. wyprostować coś zgiętego;
2. odchylić się


SJP.pl


odgiętka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. elastyczny element zabezpieczjący końcówkę przewodu przed nadmiernym wyginaniem się

 (1.2) mikol. nazwa systematyczna|Resupinatus|Nees ex Gray|ref=tak., rodzaj grzybów z rodziny boczniakowatych;

 (1.3) mikol. grzyb z rodzaju odgiętek (1.2)

Wiktionary

  • odgiętka – rodzaj grzybów z rodziny boczniakowatych
  • odgiętka – element zabezpieczający końcówki przewodów elektrycznych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Złącza muszą być wyposażone w odgiętki stanowiące zabezpieczenie złączy przed zbyt małymi promieniami gięcia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odginanie n., odgięcie n., giąć ndk., gięcie n., zgięcie n., przeginanie n., przegięcie n., uginanie n., ugięcie n., giętkość ż., giętarka ż., odginacz m., giętarz m., gięciarz m.

 czas. odginać ndk., odgiąć dk., giąć ndk., zgiąć dk., przeginać ndk., przegiąć dk., uginać ndk., ugiąć dk.

 przym. giętki

 przysł. giętko

Wiktionary


odglebowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bot. pochodzący od gleby, ziemi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Infekcja ze strony wielu sprawców chorób ma właśnie charakter odglebowy, więc zmniejszenie liczebności zarodników w glebie skutecznie obniży porażenie roślin podczas dalszej wegetacji.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. odglebowo

Wiktionary


odgnić

odpaść od reszty organizmu wskutek zgnicia fragmentu tkanki


SJP.pl


odgniwać

odpadać po zgniciu


SJP.pl


odgniły

taki, który odgnił (odpadł wskutek zgnicia)


SJP.pl


odgórny

pochodzący od osoby lub instytucji nadrzędnej, stojącej wyżej w hierarchii


SJP.pl


odgracać

usuwać z pomieszczenia graty


SJP.pl


odgracić

potocznie: usunąć z pomieszczenia graty


SJP.pl


odgradzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odgrodzić)

 (1.1) ogradzając, oddzielać coś od czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Łapanki były przeprowadzane przez Niemców, którzy odgradzali nagle fragment miasta i zabierali wszystkich ludzi znajdujących się wówczas na ulicach.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odgraniczać, oddzielać

Wiktionary


odgramiać

dawniej: odbijać, odzyskiwać przemocą


SJP.pl


odgrażanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgrażać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. groźba ż., grożenie n., wygrażanie n., pogrożenie n., pogróżka ż.

 czas. odgrażać ndk., grozić ndk., wygrażać ndk., pogrozić dk.

 przym. groźny, groźnie

 przysł. groźnie

Wiktionary


odgrodzenie

konstrukcja oddzielająca jakiś teren od terenu o innym przeznaczeniu


SJP.pl


odgromić

dawniej: odbić, odzyskać przemocą


SJP.pl


odgromniczy

chroniący przed wyładowaniami elektrycznymi; odgromowy


SJP.pl


odgromnik

element obwodu zabezpieczający urządzenia elektryczne przed skutkami nagłych wzrostów napięć


SJP.pl

Wikipedia


odgromnikowy

odgromnik


SJP.pl

Patrz:

odgromnik

odgromowy

chroniący przed wyładowaniami elektrycznymi; odgromniczy


SJP.pl


odgruzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usunięcie skądś gruzu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgruzowywanie n., gruz mrz.

 czas. odgruzować dk., odgruzowywać ndk.

Wiktionary


odgruzowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usuwanie skądś gruzu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgruzowanie n.

 czas. odgruzowywać ndk., odgruzować dk.

Wiktionary


odgrypiacz

żartobliwie: napój alkoholowy, który ma zabezpieczyć przed chorobą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Warszawa. żart. alkohol

Wiktionary


odgrywać

czasownik niedokonany (dk. odegrać)

 (1.1) odtwarzać utwór muzyczny

 (1.2) pełnić w czymś jakąś funkcję, mieć znaczenie

 (1.3) tworzyć jakąś postać w przedstawieniu teatralnym lub filmie

 (1.4) udawać kogoś, kim się nie jest

 (1.5) udawać jakieś emocje

 (1.6) sport. w piłce nożnej: właściwie podać piłkę

 (1.7) odtwarzać w inscenizacji rzeczywiste wydarzenia

czasownik zwrotny niedokonany odgrywać się (dk. odegrać się)

 (2.1) odzyskiwać w grze to, co się uprzednio przegrało

 (2.2) mścić się

 (2.3) wydarzać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten didżej odgrywa same nudne kawałki.

 (1.2) Organizacje pozarządowe odgrywają istotną rolę w społeczeństwie demokratycznym.

 (1.3) Przygotowałem na egzamin teatralny etiudę, w której odgrywam śniętą rybę.

 (1.4) Jego żona publicznie odgrywa męczennicę, choć faktycznie jest szczwaną osóbką.

 (1.5) Dzieciak Kowalskich zawsze odgrywa napad histerii przed sklepem z zabawkami.

 (1.6) Już w piątej minucie drugi pomocnik odgrywa do napastnika w środku pola karnego i tak pada pierwsza bramka.

 (1.7) Inscenizację bitwy pod Grunwaldem odgrywano z dbałością o krwawe szczegóły.

 (2.1) Wczoraj przerżnąłem w kasynie trzy tysiące, ale dzisiaj już się odgrywam.

 (2.2) Jacek odgrywa się na mnie za wczorajszy żart pod jego adresem.

 (2.3) Kiedy to wszystko się odgrywało?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈɡrɨvat͡ɕ, AS: odgryvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgrywanie n., grajek mos.

Wiktionary


odgrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgrywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɡrɨˈvãɲɛ, AS: odgryvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgrywać

Wiktionary


odgryzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) oddzielać kęsy od całości w czasie gryzienia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gryz m., zgryz m., odgryzienie n., gryzienie n., gryzak m.

 czas. odgryzać ndk., odgryźć dk., gryźć ndk.

Wiktionary


odgryźć

oddzielić przy pomocy zębów jedną rzecz od drugiej


SJP.pl


odgrzać

czasownik przechodni dokonany (ndk. odgrzewać)

 (1.1) dokonany od|odgrzewać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Politycy PiS chcą przy okazji odgrzać sprawę konfliktu byłego ministra sprawiedliwości (u2026) z jedną z lubelskich gazet.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdɡʒat͡ɕ, AS: odgžać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgrzanie n.

Wiktionary


odgrzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgrzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgrzać

Wiktionary


odgrzebać

czasownik przechodni dokonany (ndk. odgrzebywać)

 (1.1) dokonany od|odgrzebywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Udało jej się odtworzyć historię Dzidów od początku siedemnastego wieku. W przypadku Szczęśniaków, najstarszą odgrzebaną datą jest 1765 rok.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈɡʒɛbat͡ɕ, AS: odgžebać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgrzebanie n.

Wiktionary


odgrzebanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgrzebać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgrzebać

Wiktionary


odgrzebywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgrzebywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgrzebywać ndk.

Wiktionary


odgrzechotać

rzadko: odpowiedzieć grzechotem; odgrzmieć


SJP.pl


odgrzewać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odgrzać)

 (1.1) ponownie podnosić temperaturę czegoś; ogrzewać na nowo

 (1.2) pot. wracać do dawnej sprawy

czasownik zwrotny niedokonany odgrzewać się (dk. odgrzać się)

 (2.1) być odgrzewanym (1.1)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgrzewanie n.

Wiktionary


odgrzmieć

odpowiedzieć grzmotem; odgrzechotać


SJP.pl


odgrzmiewać

rzadko: odpowiadać grzmotem


SJP.pl


odgrzybiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odgrzybić)

 (1.1) usuwać skądś grzyb, zwłaszcza pasożytujący w jakimś materiale

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poza osuszaniem, budynek jest jednocześnie odgrzybiany, bo mikrofale niszczą zarodniki grzybów i pleśńeśni.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgrzybić dk.

 rzecz. grzyb mos./mrz.

Wiktionary


odgrzybić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odgrzybiać)

 (1.1) usunąć skądś grzyb, zwłaszcza pasożytujący w jakimś materiale

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Na jubileusz odgrzybiliśmy ściany wilgotnego budynku, wymalowaliśmy każdą salę w innym kolorze, nowy wystrój ma również kaplica, teraz jest jeszcze cieplej i przyjemniej – dodaje pani prezes.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgrzybiać ndk.

 rzecz. grzyb mos./mrz.

Wiktionary


odgwizdać

czasownik

 (1.1) odpowiedzieć gwizdnięciem

 (1.2) sport. gwizdnąć na znak początku lub końca meczu, przerwy bądź przewinienia

 (1.3) gwizdnięciem powiadomić o przerwie lub końcu czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈɡvʲizdat͡ɕ, AS: odgvʹizdać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odgwizdanie

Wiktionary


odgwizdanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgwizdać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɡvʲizˈdãɲɛ, AS: odgvʹizdãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgwizdać

Wiktionary


odgwizdywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odgwizdywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odgwizdywać ndk.

Wiktionary


odgławiać

1. odcinać rybie głowę;
2. odcinać koronę drzewa; ogławiać;
3. odcinać kwiat lub koniec głównego pędu rośliny; ogławiać


SJP.pl


odgłos

dźwięk towarzyszący jakiejś czynności lub wydawany przez coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dźwięk towarzyszący jakiejś czynności lub wydawany przez coś, brzmienie czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdɡwɔs, AS: odgu̯os

Wiktionary


odgłosy

dźwięk towarzyszący jakiejś czynności lub wydawany przez coś


SJP.pl

  • Odgłosy – włoski film
  • Odgłosy – polski tygodnik wydawany w latach 1958–1992

Wikipedia


odgłowić

1. odciąć rybie głowę;
2. odciąć koronę drzewa; ogłowić;
3. odciąć kwiat lub koniec głównego pędu rośliny; ogłowić


SJP.pl


odhaczać

1. potocznie: stawiać znaczek, zwykle w kształcie litery v, odnotowując załatwienie jakiejś sprawy lub czyjąś obecność;
2. zdejmować z haka


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odhaczyć)

 (1.1) stawiać znaczek w kształcie litery v dla potwierdzenia jakiegoś stanu lub wykonania danej czynności

 (1.2) zdejmować z haczyka albo haka

 (1.3) pot. robić coś niedbale, w pośpiechu

czasownik zwrotny niedokonany odhaczać się (dk. odhaczyć się)

 (2.1) potwierdzać swoją obecność lub wykonanie czegoś przez siebie poprzez stawianie znaczka w kształcie litery v

 (2.2) być zdejmowany z haczyka lub haka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odhaczanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odfajkowywać, zaznaczać

 (1.3) odwalać

 (2.1) odfajkowywać się, zaznaczać się

Wiktionary


odhaczenie

1. potocznie: postawić znaczek, zwykle w kształcie litery v, odnotowując załatwienie jakiejś sprawy lub czyjąś obecność;
2. zdjąć z haka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odhaczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odhaczyć

Wiktionary


odhaczyć

1. potocznie: postawić znaczek, zwykle w kształcie litery v, odnotowując załatwienie jakiejś sprawy lub czyjąś obecność;
2. zdjąć z haka


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odhaczać)

 (1.1) postawić znaczek w kształcie litery v dla potwierdzenia jakiegoś stanu lub wykonania danej czynności

 (1.2) zdjąć z haczyka albo haka

 (1.3) pot. zrobić coś niedbale, w pośpiechu

czasownik zwrotny dokonany odhaczyć się (ndk. odhaczać się)

 (2.1) potwierdzić swoją obecność lub wykonanie czegoś przez siebie poprzez postawienie znaczka w kształcie litery v

 (2.2) zostać zdjętym z haczyka lub haka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈxat͡ʃɨt͡ɕ, AS: otχačyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odhaczenie n.

Wiktionary


odhamowywać

zwalniać hamulce, wyłączać urządzenie hamujące


SJP.pl


odhasłować

w informatyce: odszyfrować plik komputerowy przez wpisanie hasła


SJP.pl


odhierarchizowywać

pozbawiać cech hierarchii


SJP.pl


odhodować

hodując młode zwierzę, doprowadzić je do pewnego stopnia rozwoju, wielkości


SJP.pl


odhodowywać

hodując młode zwierzę, doprowadzać je do pewnego stopnia rozwoju, wielkości


SJP.pl


odholować

1. odciągnąć pojazd za pomocą holu; zholować;
2. potocznie: odprowadzić gdzieś kogoś (zwykle pijanego)


SJP.pl


odholowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odholować)

 (1.1) mot. zabierać niesprawny pojazd za pomocą holownika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. holownik m.

 czas. holować ndk.

Wiktionary


odhuczeć

odpowiedzieć huknięciem; odhukać, odhuknąć


SJP.pl


odhukać

odpowiedzieć huknięciem; odhuczeć, odhuknąć


SJP.pl


odhuknąć

odpowiedzieć huknięciem; odhukać, odhuczeć


SJP.pl


odidealizować

przestać przypisywać komuś lub czemuś cechy doskonalsze niż w rzeczywistości


SJP.pl


odidealizowywać

przestawać przypisywać komuś lub czemuś cechy doskonalsze niż w rzeczywistości


SJP.pl


odidiociały

potocznie: przestać być wyjątkowo głupim


SJP.pl


odidiocić

potocznie:
1. uczynić mniej głupim;
2. odidiocić się - stać się mniej głupim


SJP.pl


odidiocieć

potocznie: przestać być wyjątkowo głupim


SJP.pl


odil

obce imię męskie


SJP.pl


odilla

imię żeńskie


SJP.pl

Otylia – żeński odpowiednik germańskiego imienia Otto oznaczający „bogatą wojowniczkę” lub „obrończynię bogactwa”. Nosiła je żyjąca w VIII wieku mniszka – św. Otylia, patronka Alzacji. Alternatywna formy imienia to Odylia.

Otylia imieniny obchodzi 13 grudnia.

Wikipedia


odimienny

1. utworzony od imienia jakiejś osoby;
2. utworzony od rzeczownika, przymiotnika lub zaimka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. utworzony od rzeczownika, przymiotnika lub zaimka

 (1.2) pochodzący od imienia

Wiktionary


odindywidualizować

pozbawić cech indywidualnych


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odindywidualizowywać)

 (1.1) pozbawić cech indywidualnych

czasownik zwrotny dokonany odindywidualizować się (ndk. odindywidualizowywać się)

 (2.1) pozbawić się lub zostać pozbawionym cech indywidualnych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) My, indywidualiści, odindywidualizowaliśmy się z rozentuzjazmowanego tłumu, który oklaskiwał przeintelektualizowane i przeliteraturalizowane dzieło.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., odindywidualizowanie n.

 czas. indywidualizować ndk., odindywidualizowywać ndk.

 przym. indywidualny, indywidualistyczny

 przysł. indywidualnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odgraniczyć, odróżnić, przeciwstawić

 (2.1) odgraniczyć się, odróżnić się, przeciwstawić się

Wiktionary


odindywidualizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odindywidualizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować dk.

Wiktionary


odindywidualizowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odindywidualizować)

 (1.1) niedokonany od|odindywidualizować.

czasownik zwrotny niedokonany odindywidualizowywać się (dk. odindywidualizować się)

 (2.1) niedokonany od|odindywidualizować się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., odindywidualizowywanie n., odindywidualizowanie n.

 czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk.

 przym. indywidualny, indywidualistyczny

 przysł. indywidualnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odgraniczać, odróżniać, przeciwstawiać

 (2.1) odgraniczać się, odróżniać się, przeciwstawiać się

Wiktionary


odindywidualizowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odindywidualizowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odindywidualizowywać ndk.

Wiktionary


odinstalować

usunąć zainstalowany program komputerowy


SJP.pl


odinstalowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odłączenie czegoś, co zostało wcześniej zainstalowane

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odinstalowywanie n.

 czas. odinstalować dk., odinstalowywać ndk.

Wiktionary


odinstalowywać

usuwać zainstalowany program komputerowy


SJP.pl


odiosa

rzeczy, które budzą odrazę, wstręt


SJP.pl


odiskać

czasownik

 (1.1) stpol. odzyskać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdʲˈiskat͡ɕ, AS: odʹiskać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odiskanie n.

Wiktionary


odiskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odiskać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. iskanie n.

 czas. odiskać dk., iskać ndk.

Wiktionary


odiskiernik

urządzenie zabezpieczające przed wydobywaniem się iskier; odiskrownik; iskrochron


SJP.pl


odiskrownik

urządzenie zabezpieczające przed wydobywaniem się iskier; odiskiernik; iskrochron


SJP.pl


odium

niechęć, niesmak, wstręt do czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. niechęć lub nienawiść do kogoś, kogo obarcza się winą za coś

Wiktionary

  • Odium – tytuł gry Gorky 17 na rynku amerykańskim
  • Odium – album zespołu Morgoth
  • Odium – film z 2010 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do znudzenia już niejednokrotnie była mowa o tym, że magicznych nazistów wymyślono, genialnie zresztą, za czasów kanclerza Adenauera, by odium winy za zbrodnie zdjąć z niemieckiego narodu. […] Nie ma zbrodni niemieckich, są nazistowskie. […] Kim byli naziści? Tego bliżej nie wiadomo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdʲjũm, AS: odʹi ̯ũm

Wiktionary


odizolować

czasownik przechodni dokonany (ndk. odizolowywać)

 (1.1) dokonany od|odizolowywać.

czasownik zwrotny dokonany odizolować się (ndk. odizolowywać się)

 (2.1) dokonany od|odizolowywać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odizolowanie n., izolacja ż., odizolowywacz mrz.

 czas. izolować

Wiktionary


odizolowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odizolować)

 (1.1) pozbawiać kontaktu ze światem zewnętrznym

 (1.2) oddzielać coś materiałem izolującym

czasownik zwrotny niedokonany odizolowywać się (dk. odizolować się)

 (2.1) pozbawiać się kontaktu z innymi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odizolowywanie n., odizolowywacz mrz.

Wiktionary


odizolowywacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie służące do usuwania izolacji z kabli i przewodów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bartek dorabia na odizolowywaczu w złomowni.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odizolowywać ndk., odizolować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skórowarka, korowarka

Wiktionary


odjąć

1. wykonać działanie matematyczne na odjemnej i odjemniku, otrzymać różnicę;
2. oddzielić część od całości;
3. odebrać coś komuś;
4. stracić kończynę lub władzę w kończynach (np. odjęło mu nogi) 3. zabrać sobie od ust


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odejmować)

 (1.1) mat. wykonać działanie odejmowania;

 (1.2) zabrać część jakiejś całości

 (1.3) usunąć operacyjnie część ciała

spójnik

 (2.1) mat. minus (spójnik stawiany między odjemną i odjemnikiem)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Długoletnia zawiść sąsiada sprawiła, że wyrokiem sądu w końcu odjęto im tę część posiadłości.

 (1.3) Ażeby zapewnić mu dalsze spokojne życie, doktorzy odjęli mu lewą nogę.

 (2.1) Dwa odjąć pięć równa się minus trzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: odʹi ̯o̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odjemna ż., odjemnik m., odejmowanie n., odjęcie n.

 czas. odejmować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odebrać

 (1.3) wyciąć

 (2.1) minus

Wiktionary


odjadać

jedząc, uzupełniać braki po niedojadaniu lub głodówce; odjadać się


SJP.pl


odjaniepawlać

potocznie: odjaniepawlać (się) - dziać się; wyrabiać się, wyprawiać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odjaniepawlić)

 (1.1) pot. wyprawiać, wyczyniać

czasownik zwrotny niedokonany odjaniepawlać się (dk. odjaniepawlić się)

 (2.1) pot. wyprawiać się, wyczyniać się, dziać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stary, nie uwierzysz co wczoraj odjaniepawliłem.

 (2.1) Co tu się odjaniepawla?!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. janopawlizm m.

Wiktionary


odjaniepawlić

potocznie: odjaniepawlić (się) - wydarzyć się, stać się


SJP.pl


odjazd

1. rozpoczęcie przemieszczania się jakiegoś środka lokomocji; wyjazd;
2. potocznie: coś wspaniałego, niezwykłego, ekscytującego; czad, bomba, wypas, odlot;
3. środowiskowo: utrata świadomości wywołana narkotykami lub alkoholem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ruszenie w drogę, początek podróży jakimś środkiem lokomocji

 (1.2) stan uniesienia lub błogości wywołany narkotykami, alkoholem itp.

 (1.3) coś niezwykłego

Wiktionary

  • Odjazd – polski film obyczajowy z 1991
  • Odjazd – amerykański film z 1997
  • Odjazd (serial telewizyjny)
  • Odjazd – album Renaty Przemyk z 2009

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed podróżą zawsze sprawdzam godzinę odjazdu pociągu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdʲjast, AS: odʹi ̯ast

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odjeżdżać ndk., odjechać dk.

 przym. odjazdowy

 przysł. odjazdowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odlot

Wiktionary


odjazdowo

przysłówek

 (1.1) pot. podobając się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Celina przyszła odjazdowo ubrana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odjazd mrz.

 przym. odjazdowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świetnie, znakomicie; pot. bajer, bajerek, bomba, bombowo, czadersko, czadowo, ekstra, jedwabiście, obłędnie, odlotowo, super, wystrzałowo

Wiktionary


odjazdowość

odjazdowy; czaderskość, odlotowość, bombowość, superowość


SJP.pl


odjazdowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) z którego odbywają się odjazdy

przymiotnik jakościowy

 (2.1) pot. podobający się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Autobusy do Katowic odchodzą ze stanowiska odjazdowego obok kiosku.

 (2.1) Jakub miał dzisiaj odjazdowy krawat w tukany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odjazd

 przysł. odjazdowo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) klasa, wspaniały, znakomity; pot. bajer, bajerek, bomba, bombowy, czaderski, czadowy, ekstra, obłędny, odlotowy, super, wypas, wystrzałowy

Wiktionary


odjebać

wulgarnie:
1. zrobić coś głupiego, dziwnego;
2. zrobić coś niedbale, niechętnie;
3. zabić, zastrzelić;
4. odjebać się:
a) wystroić się, wyszykować się;
b) zostawić w spokoju; odczepić się, odwalić się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wulg. zrobić coś dziwnego, nieprzewidywalnego lub głupiego

 (1.2) wulg. robić coś niedbale, niestarannie, byle tylko szybko skończyć; także robić coś pod przymusem, niechętnie, bez zaangażowania

 (1.3) wulg. ogólne wyrażenie aprobaty lub pochwały czynności, pomysłu

 (1.4) środ. wulg. zabić, zastrzelić

czasownik zwrotny odjebać się

 (2.1) wulg. wystroić się

 (2.2) wulg. odczepić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kazik wczoraj po pijaku odjebał numer i latał po ulicy z gołą dupą.

 (1.2) Jeszcze tylko odjebię to zadanie i będę wolny.

 (1.3) Ty ziomek to potrafisz odjebać niezłą gadkę do psów.

 (1.4) Musimy go odjebać, zanim poda nas na psiarnię.

 (2.1) Andżelika super odjebała się na ślub swojej siostry.

 (2.2) Ej, ty lepiej odjeb się od mojego brata, bo ci przypierdolimy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdʲˈjɛbat͡ɕ, AS: odʹi ̯ebać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. jebanie n., jebaka m., jebadełko n., pojeb m., odjebanie n., jebak mzw./mos.

 czas. odjebywać, jebać, zajebać, wyjebać, zjebać, przyjebać, ujebać, uzajebistnić, uzajebiścić

 przym. zajebisty, jebany, odjebany

 przysł. zajebiście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odwalić, odpierdolić

Wiktionary


odjebanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odjebać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdʲjɛˈbãɲɛ, AS: odʹi ̯ebãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odjebać, jebać, wyjebać

 przym. jebany, jebnięty

 rzecz. jebany mos.

Wiktionary


odjebywać

wulgarnie:
1. robić coś głupiego, dziwnego;
2. robić coś niedbale, niechętnie;
3. zabijać, odstrzelać;
4. odjebywać się:
a) ubierać się okazale; wystrajać się;
b) zostawiać w spokoju; odczepiać się, odwalać się


SJP.pl


odjechać

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odjeżdżać)

 (1.1) dokonany od|odjeżdżać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdʲˈjɛxat͡ɕ, AS: odʹi ̯eχać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjazd mrz., odjazd mrz., odjechanie n.

Wiktionary


odjechanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odjechać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odjechać

Wiktionary


odjechany

potocznie: niezły, fajny; zarąbisty, zaczepisty, zajefajny


SJP.pl


odjęczeć

1. odpowiedzieć, wydając przeciągły dźwięk pod wpływem bólu; odjęknąć;
2. odśpiewać coś przeciągłym, żałosnym głosem;
3. przez pewien czas wydawać szereg żałosnych, przeciągłych dźwięków pod wpływem bólu;
4. natrętnie prosić o coś przez pewien czas;
5. ponarzekać na coś płaczliwie


SJP.pl


odjękiwać

rzadko:
1. odpowiadać, odzywać się jękiem;
2. pokutować, jęcząc


SJP.pl


odjęknąć

odpowiedzieć, wydając przeciągły dźwięk pod wpływem bólu; odjęczeć


SJP.pl


odjemna

liczba, od której się odejmuje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. liczba, od której odejmujemy

Wiktionary

Odejmowanie – działanie odwrotne do dodawania. Odejmowane obiekty to odpowiednio odjemna i odjemnik, wynik zaś nazywany jest różnicą.

Odejmowanie oznaczane jest zwyczajowo znakiem minusa.

Odejmowanie zalicza się do czterech podstawowych działań arytmetycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W odejmowaniu 5 - 3 = 2 liczba 5 jest odjemną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdʲˈjɛ̃mna, AS: odʹi ̯mna

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odejmować, odjąć

 rzecz. odejmowanie, odjemnik

Wiktionary


odjemnik

liczba odejmowana od jakiejś liczby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. liczba, którą odejmujemy od innej

Wiktionary

Odejmowanie – działanie odwrotne do dodawania. Odejmowane obiekty to odpowiednio odjemna i odjemnik, wynik zaś nazywany jest różnicą.

Odejmowanie oznaczane jest zwyczajowo znakiem minusa.

Odejmowanie zalicza się do czterech podstawowych działań arytmetycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W odejmowaniu 5 - 3 = 2 liczba 3 jest odjemnikiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdʲˈjɛ̃mʲɲik, AS: odʹi ̯mʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odejmowanie n., odjemna ż.

 czas. odejmować ndk., odjąć dk.

Wiktionary


odjeść

jedząc, uzupełnić braki po niedojadaniu lub głodówce; odjeść się


SJP.pl


odjezdne

dziś tylko w wyrażeniach: na odjezdne, na odjezdnym - na chwilę przed odjazdem; na wyjezdnym


SJP.pl


odjezdny

dawniej: odjazdowy (związany z odjazdem)


SJP.pl


odjeżdżać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odjechać)

 (1.1) jadąc, oddalać się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdʲˈjɛʒd͡ʒat͡ɕ, AS: odʹi ̯ežǯać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odjazd m., odjeżdżanie n., wyjazd mrz.

 czas. przejeżdżać, jechać ndk.

Wiktionary


odjeżdżanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odjeżdżać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdʲjɛʒˈd͡ʒãɲɛ, AS: odʹi ̯ežǯãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odjeżdżać

Wiktionary


odk

skrótowiec

 (1.1) = osiedlowy dom kultury

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔ‿dɛ‿ˈka, AS: o‿de‿ka

Wiktionary


odkąd

od kiedy


SJP.pl

zaimek przysłowny

 (1.1) od kiedy

 (1.2) od którego miejsca

zaimek względny

 (2.1) od kiedy

 (2.2) od kiedy tylko (emfaza)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odkąd tu pracujesz?

 (1.2) Odkąd zaczyna się plaża strzeżona?

 (2.1) Odkąd ją poznałem, moje życie nabrało sensu.

 (2.2) Odkąd pamiętam, nigdy się nie spóźnił.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtkɔ̃nt, AS: otkõnt

Wiktionary


odkądże

zaimek "odkąd" wzmocniony partykułą "-że"


SJP.pl


odkaligrafowywać

dawniej: pisać coś kaligraficznie; wykaligrafowywać


SJP.pl


odkamieniać

usuwać kamień kotłowy (twardy osad)


SJP.pl


odkamieniacz

środek do usuwania kamienia kotłowego (twardego osadu) z naczyń metalowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środek do usuwania kamienia kotłowego

Wiktionary


odkamienić

usunąć kamień kotłowy (twardy osad)


SJP.pl


odkąsić

dawniej: odgryźć; odkąsać


SJP.pl


odkasywać

odchylać, wyprostowywać coś, co było zawinięte lub podgięte


SJP.pl


odkaszać

1. oddzielać poprzez koszenie, odcinać kosą;
2. dawniej: odpłacać, odrabiać koszeniem


SJP.pl


odkaszlać

oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszleć, odkasłać, odkaszlnąć


SJP.pl


odkaszleć

oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszlać, odkasłać, odkaszlnąć


SJP.pl


odkaszliwać

oczyszczać kaszleniem gardło lub płuca z flegmy; odkasływać


SJP.pl


odkaszlnąć

oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszleć, odkasłać, odkaszlać


SJP.pl


odkaszlnięcie

oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszleć, odkasłać, odkaszlać


SJP.pl


odkasłać

oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszleć, odkaszlać, odkaszlnąć


SJP.pl


odkasływać

oczyszczać kaszleniem gardło lub płuca z flegmy; odkaszliwać


SJP.pl


odkażać

1. niszczyć drobnoustroje chorobotwórcze lub gnilne;
2. usuwać środki trujące ze skażonych powierzchni


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odkazić)

 (1.1) niszczyć drobnoustroje chorobotwórcze lub gnilne

 (1.2) usuwać środki szkodliwe dla zdrowia ze skażonych powierzchni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkażanie n., odkażenie n.

 czas. odkażenie, odkazić dk.

 przysł. odkażająco

Wiktionary


odkażająco

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób odkażający

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odwar z kory brzozy działa odkażająco i napotnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtkaʒaˈjɔ̃nt͡sɔ, AS: otkažai ̯õnco

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkażacz mos., odkażanie n., odkażenie n.

 czas. odkażenie, odkażać ndk., odkazić dk.

 przym. odkażający

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) antyseptycznie, bakteriobójczo, antybakteryjnie

Wiktionary


odkażający

1. niszczyć drobnoustroje chorobotwórcze lub gnilne;
2. usuwać środki trujące ze skażonych powierzchni


SJP.pl


odkażalnik

1. substancja chemiczna służąca do odkażania pomieszczeń, terenów itp.
2. przyrząd przeznaczony do przeprowadzania dezynfekcji; dezynfektor


SJP.pl


odkażalnikowy

odkażalnik


SJP.pl

Patrz:

odkażalnik

odkażanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. usuwanie drobnoustrojów chorobotwórczych

Wiktionary

Dezynfekcja (po polsku dosłownie oznacza odkażanie) – postępowanie mające na celu niszczenie drobnoustrojów i ich przetrwalników. Dezynfekcja niszczy formy wegetatywne mikroorganizmów, ale nie zawsze usuwa formy przetrwalnikowe. Zdezynfekowany materiał nie musi być jałowy. Dezynfekcja, w przeciwieństwie do antyseptyki dotyczy przedmiotów i powierzchni użytkowych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. zakażenie n., zakażanie n., odkażenie n., odkażalnik m., odkażacz m., odkażalnia ż.

 czas. zakazić, odkażenie, odkażać ndk., odkazić dk.

 przym.

 ims. odkażający

 przysł. odkażająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dezynfekcja, dezynfekowanie

Wiktionary


odkażenie

czasownik niedokonany

 (1.1) zniszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych lub gnilnych

 (1.2) usuwanie środków szkodliwych dla zdrowia ze skażonych powierzchni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkażanie n.

 czas. odkazić dk., odkażać ndk.

 przysł. odkażająco

Wiktionary


odkazić

1. zniszczyć drobnoustroje chorobotwórcze lub gnilne;
2. usunąć środki trujące ze skażonych powierzchni


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odkażać)

 (1.1) dokonany od|odkażać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkażenie n., odkażanie n.

 czas. odkażenie, odkażać ndk.

 przysł. odkażająco

Wiktionary


odkiblować

czasownik dokonany (ndk. kiblować)

 (1.1) gwara. przestępcza: odbyć karę więzienia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲciˈblɔvat͡ɕ, AS: otʹḱiblovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkiblowanie n.

 czas. kiblować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odgarować, odkitować

Wiktionary


odkiblowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gwara. przestępcza: odbycie kary więzienia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲciblɔˈvãɲɛ, AS: otʹḱiblovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkiblować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odgarowanie, odkitowanie

Wiktionary


odkiblowywać

pospolicie: odsiadywać wyrok w więzieniu


SJP.pl


odkitować

czasownik dokonany

 (1.1) gwara. więz. odbyć karę więzienia

 (1.2) gwara. więz. mieć stolec

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲciˈtɔvat͡ɕ, AS: otʹḱitovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkitowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odkiblować, odgarować

Wiktionary


odkitowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkitować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲcitɔˈvãɲɛ, AS: otʹḱitovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkitować

Wiktionary


odkląć

1. zdjąć z kogoś klątwę;
2. zdjąć urok, czar;
3. odpowiedzieć klątwą na klątwę


SJP.pl


odklaskać

rzadko: odpowiedzieć brawami


SJP.pl


odklęcie

1. zdjąć z kogoś klątwę;
2. zdjąć urok, czar;
3. odpowiedzieć klątwą na klątwę


SJP.pl


odklęczeć

potocznie: spędzić pewien czas w pozycji klęczącej


SJP.pl


odkleić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odklejać)

 (1.1) zob. odklejać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odklejenie n., odklejanie n.

 czas. odklejać ndk.

Wiktionary


odklejeniec

potocznie: osoba oderwana od rzeczywistości; wariat, pomyleniec, postrzeleniec


SJP.pl


odklejka

potocznie: oderwanie się od rzeczywistości, życie we własnym świecie


SJP.pl


odklepać

potocznie: powtórzyć coś bezmyślnie, mechanicznie


SJP.pl


odklepywać

potocznie: powtarzać coś bezmyślnie, mechanicznie


SJP.pl


odkleszczowy

pochodzący od kleszczy


SJP.pl


odklikać

potocznie: odznaczyć kliknięciem myszy komputerowej; odkliknąć


SJP.pl


odklikiwać

potocznie: odznaczać kliknięciem myszy komputerowej


SJP.pl


odkliknąć

potocznie: odznaczyć kliknięciem myszy komputerowej; odklikać


SJP.pl


odklinać

1. zdejmować z kogoś klątwę;
2. zdejmować urok, czar;
3. odpowiadać klątwą na klątwę


SJP.pl


odkluczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkluczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkluczyć

Wiktionary


odkluczyć

czasownik

 (1.1) gw-pl|Poznań. otworzyć coś kluczem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odkluczyłem kistę, a w niej sama gemela.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkluczenie n.

Wiktionary


odkludzić

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. odprowadzić

Wiktionary


odkochanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkochać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkochiwanie n., kochany mos.

 czas. odkochać się, odkochiwać ndk., odkochać dk.

 przym. kochany

Wiktionary


odkochiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkochiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkochanie n., kochany mos.

 czas. odkochać się, odkochiwać ndk., odkochać dk.

 przym. kochany

Wiktionary


odkodowywać

odszyfrowywać kod


SJP.pl


odkodowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkodowywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtkɔdɔvɨˈvãɲɛ, AS: otkodovyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkodowywać, odkodować

 rzecz. odkodowanie n., kod mrz.

Wiktionary


odkomarzać

usuwać skądś komary


SJP.pl


odkomarzanie

usuwać skądś komary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) tępienie, zwalczanie komarów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. komar mzw.

 czas. odkomarzać ndk.

Wiktionary


odkomarzyć

usunąć skądś komary


SJP.pl


odkomenderować

1. wysłać kogoś służbowo z jakimś rozkazem;
2. wydelegować kogoś do wykonania określonej pracy


SJP.pl


odkomentować

w informatyce: przywrócić część napisanego kodu, zamienionego wcześniej w komentarz


SJP.pl


odkomunizować

zlikwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu; zdekomunizować


SJP.pl


odkomunizowywać

likwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu; dekomunizować


SJP.pl


odkomuszać

potocznie: odkomunizowywać, dekomunizować; likwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu


SJP.pl


odkomuszyć

potocznie: odkomunizować, zdekomunizować; zlikwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu


SJP.pl


odkop

odrzucenie piłki kopnięciem


SJP.pl


odkopać

1. kopiąc, odnaleźć lub wydobyć;
2. powrócić do czegoś zapomnianego, np. odkopać temat; odgrzebać;
3. odrzucić coś uderzeniem nogą; odkopnąć;
4. odkopać się -
a) kopiąc, wydostać się spod czegoś;
b) uwolnić się od czegoś, co całkowicie pochłaniało czas i uwagę; odgrzebać się


SJP.pl


odkopywać

1. kopiąc, odnajdywać lub wydobywać;
2. powracać do czegoś zapomnianego, np. odkopywać temat; odgrzebywać;
3. odrzucać coś uderzeniem nogą;
4. odkopywać się -
a) kopiąc, wydostawać się spod czegoś;
b) uwalniać się od czegoś, co całkowicie pochłaniało czas i uwagę; odgrzebywać się


SJP.pl


odkopywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkopywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtkɔpɨˈvãɲɛ, AS: otkopyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkopywać ndk., odkopać dk., kopać

 rzecz. kopanie n., odkopanie n.

Wiktionary


odkorkować

czasownik dokonany

 (1.1) otworzyć coś zamknięte na korek

 (1.2) przen. przywrócić normalny ruch pojazdów po zatorze, po zatrzymaniu lub wstrzymaniu ruchu drogowego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkorkowanie n.

 czas. odkorkowywać ndk.

Wiktionary


odkorkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkorkować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkorkowywanie n.

 czas. odkorkowywać ndk., odkorkować dk.

Wiktionary


odkorkowywać

czasownik niedokonany

 (1.1) otwierać coś zamknięte na korek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkorkowywanie n., odkorkowanie n.

 czas. odkorkować dk.

Wiktionary


odkorkowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkorkowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkorkowywać ndk.

 rzecz. odkorkowanie n.

Wiktionary


odkosić

1. oddzielić poprzez koszenie, odciąć kosą;
2. dawniej: odpłacić, odrobić koszeniem


SJP.pl


odkostniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odkostnić)

 (1.1) oddzielać kości od mięsa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prezes wydaje świadectwa autoryzacji zakładów odkostniających i chłodni oraz dokonuje w drodze przetargów wyboru podmiotów, z którymi agencja zawrze umowy w zakresie odkostnienia i przechowywania mięsa.

Wiktionary


odkostnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odkostniać)

 (1.1) oddzielić kości od mięsa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przykładem jest rok 1998, kiedy sprowadzono do Polski – wbrew zakazowi ustawy „weterynaryjnej” — 87 tys. ton mięsa drobiowego odkostnionego.

Wiktionary


odkosz

dawniej: odrzucenie propozycji małżeńskiej; rekuza, odprawa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. odrzucenie propozycji małżeństwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rekuza, odprawa

Wiktionary


odkradać

kraść coś, co zostało uprzednio skradzione


SJP.pl


odkraść

ukraść coś, co zostało uprzednio skradzione


SJP.pl


odkręcacz

1. narzędzie do odkręcania czegoś;
2. potocznie: osoba, która coś odkręca


SJP.pl


odkręcalność

cecha czegoś dającego się odkręcić


SJP.pl


odkręcalny

1. dający się odkręcić;
2. taki, którym można kręcić w celu zwiększania dopływu czegoś;
3. potocznie: dający się cofnąć i przywrócić do stanu wyjściowego


SJP.pl


odkręcany

1. zbudowany w taki sposób, że można go otworzyć lub oddzielić od czegoś przez odkręcanie;
2. zbudowany w taki sposób, że można zwiększać dopływ czegoś przez kręcenie danym przedmiotem


SJP.pl


odkręcarka

1. maszyna do odkręcania śrub;
2. maszyna do odkręcania pojemników;
3. urządzenie do automatycznego odkręcania i porcjowania określonych produktów spożywczych na długość


SJP.pl


odkręcenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkręcić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkręcić

Wiktionary


odkręcić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odkręcać)

 (1.1) dokonany od|odkręcać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój tata odkręcił śrubkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈkrɛ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: otkrńćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkręcenie n.

Wiktionary


odkręcony

potocznie: zachowujący się lub myślący w sposób odbiegający od normy


SJP.pl


odkręt

1. ruch w kierunku przeciwnym do wcześniejszego ruchu, powodujący powrót do wcześniejszej pozycji;
2. potocznie: silna, odbiegająca od normy skłonność do czegoś


SJP.pl


odkrętka

dawniej: narzędzie do zakręcania i odkręcania śrub; śrubokręt


SJP.pl


odkryć

1. trafić na coś nieznanego, poznać coś, o istnieniu czego nie wiedziano;
2. ujawnić coś, co było skrywane;
3. odsłonić, zsunąć nakrycie;
4. znaleźć nieznaną jeszcze utalentowaną osobę i pomóc jej w karierze


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odkrywać)

 (1.1) dokonany od|odkrywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Badacze z Uniwersytetu Ateńskiego odkryli, że elektroniczny papieros może szkodzić naszym płucom.

 (1.1) Pewnego dnia w wynikach wyszukiwania odkryłem, że Anita sprzedała na aukcji broszkę, której zdobycie okupione było dużym poświęceniem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtkrɨt͡ɕ, AS: otkryć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkrywać

 rzecz. odkrywka ż., odkrywca mos., odkrywanie n., odkrycie n.

 przym. odkryty

Wiktionary


odkrycie

1. trafić na coś nieznanego, poznać coś, o istnieniu czego nie wiedziano;
2. ujawnić coś, co było skrywane;
3. odsłonić, zsunąć nakrycie;
4. znaleźć nieznaną jeszcze utalentowaną osobę i pomóc jej w karierze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkryć.

 (1.2) napotkanie i opisanie prawa lub rzeczy istniejącej w naturze, ale przez nikogo do tej pory nieopisanej

 (1.3) ujawnienie czegoś, co dotąd było skrywane lub nieznane

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Joseph Priestley w 1774 roku dokonał ważnego odkrycia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈkrɨt͡ɕɛ, AS: otkryće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkrywka ż., odkrywca mos.

 czas. odkrywać ndk., odkryć dk.

Wiktionary


odkrytka

dawniej: kartka pocztowa; korespondentka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. kartka pocztowa, pocztówka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈkrɨtka, AS: otkrytka

Wiktionary


odkryty

1. trafić na coś nieznanego, poznać coś, o istnieniu czego nie wiedziano;
2. ujawnić coś, co było skrywane;
3. odsłonić, zsunąć nakrycie;
4. znaleźć nieznaną jeszcze utalentowaną osobę i pomóc jej w karierze


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie ma przykrycia

 (1.2) wystawiony na środowisko zewnętrzne

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od odkryć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkryć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nagi, nieosłonięty

 (1.2) otwarty

Wiktionary


odkrywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odkryć)

 (1.1) poznawać coś nowego

 (1.2) odsłaniać coś zasłoniętego, ukrytego

czasownik zwrotny niedokonany odkrywać się (dk. odkryć się)

 (2.1) zdejmować z siebie okrycie

 (2.2) ujawniać swoje skrywane do tej pory uczucia, myśli, bądź pragnienia

 (2.3) stawać się widocznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odkryliśmy wczoraj nowy gatunek żab.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈkrɨvat͡ɕ, AS: otkryvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkrywka ż., odkrywanie, odkrycie, odkrywca, odkrywczyni

 przym. odkrywczy

 przysł. odkrywczo

 czas. odkryć

Wiktionary


odkrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkrywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtkrɨˈvãɲɛ, AS: otkryvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkrywać, odkryć

 rzecz. odkrywka ż., odkrywca mos.

Wiktionary


odkrywca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto coś odkrywa

 (1.2) harc. jeden ze stopni harcerskich;

Wiktionary

Odkrywca – trzeci męski stopień harcerski w ZHP (wprowadzony w 2003 wraz z wprowadzeniem nowego podziału na grupy metodyczne). Jego oznaczeniem jest jedna krokiewka na pagonie oraz (fakultatywnie) srebrna lilijka nabita na krzyżu harcerskim. Zdobywają go harcerze w wieku 13–16 lat (harcerze starsi).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odkrycie n., odkrywanie n., odkrywacz m., odkrywaczka ż.

:: fż. odkrywczyni ż.

 czas. odkrywać ndk., odkryć dk.

 przym. odkrywczy

 przysł. odkrywczo

Wiktionary


odkrywczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest odkrywcze; cecha tych, którzy są odkrywczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odkrywczy

 przysł. odkrywczo

Wiktionary


odkrywczy

1. przedstawiający coś nowego i nieznanego wcześniej; twórczy;
2. mający na celu dokonanie odkrycia, np. odkrywcza wyprawa; eksploracyjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z odkryciem

 (1.2) stanowiący odkrycie

 (1.3) taki, którego celem jest dokonanie odkrycia

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkrywać

 rzecz. odkrywka ż., odkrywca mos., odkrywczość ż.

Wiktionary


odkrywczyni

kobieta, która dokonała odkrycia, zbadała coś nieznanego


SJP.pl


odkrywka

1. wyrobisko naziemne służące do wydobywania kopalin;
2. (geol.) odsłonięcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) powierzchniowe złoże jakiejś kopaliny, odsłonięte w naturalny lub sztuczny sposób;

Wiktionary

Odkrywka – w górnictwie przypowierzchniowe złoże surowca, odsłonięte geologiczne, w sposób naturalny (erozja) lub sztuczny (przez człowieka).

Odkrywki stanowiły pierwszy etap w historii rozwoju górnictwa ze względu na bezpośrednią dostępność złoża i uważane są za pierwsze kopalnie naziemne – zwane od sposobu wydobycia kopalniami odkrywkowymi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔtˈkrɨfka, AS: otkryfka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkrywanie n., odkrycie n., odkrywca m.

 czas. odkryć dk., odkrywać ndk.

 przym. odkrywkowy, odkrywczy

 przysł. odkrywkowo, odkrywczo

Wiktionary


odkrzaczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odkrzaczyć)

 (1.1) niedokonany od|odkrzaczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krzak mrz., krzaczek mrz., kierz mrz., krzaczenie n., odkrzaczenie n., odkrzaczanie n., wykrzaczenie n., zakrzaczenie n., zakrzaczanie n.

 czas. krzaczyć ndk., odkrzaczyć dk., zakrzaczyć dk., zakrzaczać ndk., wykrzaczyć dk.

 przym. krzaczasty, krzaczkowaty

 przysł. krzaczasto

Wiktionary


odkrzaczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usuwanie skądś krzaków, oczyszczanie jakiejś powierzchni z krzaków

Wiktionary

Powiązane:

 czas. krzaczyć, odkrzaczać, odkrzaczyć

 rzecz. krzak mrz., kierz mrz.

Wiktionary


odkrzaczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usunięcie skądś krzaków, oczyszczenie jakiejś powierzchni z krzaków

Wiktionary

Powiązane:

 czas. krzaczyć, odkrzaczać, odkrzaczyć

 rzecz. krzak mrz., krzaczek mrz., kierz mrz.

Wiktionary


odkrzaczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odkrzaczać)

 (1.1) usunąć skądś krzaki, oczyścić jakąś powierzchnię z krzaków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krzak mrz., krzaczek mrz., kierz mrz., krzaczenie n., odkrzaczenie n., odkrzaczanie n., wykrzaczenie n., zakrzaczenie n., zakrzaczanie n.

 czas. krzaczyć ndk., odkrzaczać ndk., zakrzaczyć dk., zakrzaczać ndk., wykrzaczyć dk.

 przym. krzaczasty, krzaczkowaty

 przysł. krzaczasto

Wiktionary


odkrząkiwać

dawniej: odchrząkiwać


SJP.pl


odkrztuszać

wydalać z kaszlem wydzielinę z płuc i oskrzeli


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odkrztusić)

 (1.1) kaszląc, usuwać z dróg oddechowych zalegającą w nich wydzielinę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy już dziecko coś odkrztusza, podajcie syropy wykrztuśne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkrztuszanie n.

 czas. krztusić, odkrztusić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odkasływać, odkaszliwać, wykasływać, wykaszliwać, wykrztuszać

Wiktionary


odkształcać

1. działać na coś tak, aby spowodować zmianę kształtu lub objętości; deformować, zniekształcać;
2. odkształcać się - zmieniać swój kształt pod wpływem jakichś czynników, ulegać zniekształceniu; deformować się, zniekształcać się


SJP.pl


odkształcalny

dający się odkształcić; plastyczny


SJP.pl


odkształcenie

1. zadziałać na coś tak, aby spowodować zmianę kształtu lub objętości; zdeformować, zniekształcić;
2. odkształcić się - zmienić swój kształt pod wpływem jakichś czynników, ulec zniekształceniu; zdeformować się, zniekształcić się


SJP.pl

Odkształcenie – zmiana położenia punktów ciała, przy której zmieniają się odległości między nimi.

Odkształcenia mogą być spowodowane obciążeniem siłami (naprężenie), a także temperaturą.

Opisem i badaniem odkształceń ciał stałych, z pominięciem ich wewnętrznej struktury, zajmuje się mechanika ośrodków ciągłych dzieląc odkształcenia na sprężyste i plastyczne, badaniem których zajmują się dziedziny mechaniki ośrodków ciągłych takie jak teoria sprężystości, teoria plastyczności, a ośrodkami w których przewiduje się także płynięcie ośrodka reologia. Badaniem odkształceń z uwzględnieniem wewnętrznej struktury krystalicznej, cząsteczkowej i atomowej zajmują się dziedziny fizyki ciała stałego.

Wikipedia


odkształceniowy

przymiotnik od: odkształcenie (zniekształcenie, deformacja), np. kompensator odkształceniowy - typ kompensatora cieplnego


SJP.pl


odkształcić

1. zadziałać na coś tak, aby spowodować zmianę kształtu lub objętości; zdeformować, zniekształcić;
2. odkształcić się - zmienić swój kształt pod wpływem jakichś czynników, ulec zniekształceniu; zdeformować się, zniekształcić się


SJP.pl


odkuć

1. odczepić coś, rozłączyć z całością;
2. odrobić straty


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odkuwać)

 (1.1) odłączyć za pomocą kucia

 (1.2) wykuć

 (1.3) uwolnić z kajdan za pomocą kucia

czasownik zwrotny dokonany odkuć się (ndk. odkuwać się)

 (2.1) pot. odrobić swoje wcześniejsze straty

 (2.2) pot. wziąć odwet, zemścić się

 (2.3) uwolnić się z kajdan za pomocą kucia

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkuwać ndk., kuć ndk., wykuwać ndk., wykuć dk., przekuwać ndk., przekuć dk., zakuwać ndk., zakuć dk., przykuwać ndk., przykuć dk.

 rzecz. odkuwanie n., odkucie n., odkuwka ż., kucie n., wykuwanie n., wykucie n., przekuwanie n., przekucie n., zakuwanie n., zakucie n., przykuwanie n., przykucie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wykuć

Wiktionary


odkup

1. odkupienie czegoś co zostało sprzedane lub zastawione;
2. pieniądze przeznaczone na wykupienie; okup;
3. dawniej: dzierżawa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. odkupienie czegoś, co zostało wzięte w zastaw lub sprzedane

 (1.2) hand. wzięcie używanego produktu w rozliczeniu za nowy produkt

forma czasownika.

 (2.1) rozk. od: odkupić

Wiktionary

Odkup (ang. Repurchase agreement, Repo) – porozumienie, klauzula w umowie, w której sprzedawca zobowiązuje się odkupić przedmiot sprzedaży w określonej dacie i określonej cenie. W przypadku urządzeń może to być uwarunkowane wynikami próbnej eksploatacji. W przypadku papierów wartościowych może to być element spekulacji.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odkupienie n., odkupowanie n., odkupiciel m., odkupicielka ż., kupiec mos.

 czas. odkupić dk., odkupować dk.

Wiktionary


odkupić

1. kupić od kogoś coś, co zostało już raz sprzedane;
2. wynagrodzić komuś stratę, kupując mu przedmiot równoważny zgubionemu lub zniszczonemu;
3. wynagrodzić lub odpokutować krzywdę popełnione przez siebie lub kogoś; zadośćuczynić;
4. o Jezusie Chrystusie: przez swoją mękę i śmierć umożliwić ludziom zbawienie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odkupywać)

 (1.1) kupić od kogoś to, co ta osoba wcześniej kupiła dla siebie

 (1.2) kupić od kogoś to, co już niegdyś należało do kupującego

 (1.3) zrekompensować komuś stratę, kupując mu przedmiot taki sam lub o podobnej wartości do zniszczonego czy zgubionego

 (1.4) wynagrodzić, odpokutować wyrządzoną przez siebie lub kogoś innego krzywdę czy zło

 (1.5) rel. zbawić poprzez ofiarę z siebie

czasownik zwrotny dokonany odkupić się (ndk. odkupywać się)

 (2.1) odpokutować, wynagrodzić wyrządzoną przez siebie krzywdę lub zło

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chcę odkupić od sąsiada kawałek działki, żeby poszerzyć sobie dojazd do głównej drogi.

 (1.2) Były właściciel może ziemię odkupić w drodze pierwszeństwa po cenie ustalonej przez rzeczoznawcę.

 (1.3) Kolejny wydatek. Pies pogryzł książkę, którą wypożyczyłam z biblioteki. Muszę odkupić nową.

 (1.4) Miało to im uświadomić, że najbardziej zatwardziały grzesznik ma możność odkupić swą winę, gdy publicznie wyrazi skruchę.

 (1.5) Nie powiem, że człowiek jest to śmieszne bydlę, albowiem Pan nasz, Jezus Chrystus, odkupił go krwią swoją drogocenną.

 (2.1) Doceniam, że daliście mi szansę, żeby odkupić się w waszych oczach.

 (2.1) Dąbrowianki próbowały odkupić się za porażkę na własne życzenie w drugiej partii, ale na drodze stanęły im świetnie dysponowane w bloku siatkarki BKS.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupiec mos./mrz., zakupy nmos., zakup mrz., odkup m., odkupno n., odkupienie n., odkupiciel m., Odkupiciel m., odkupicielka ż.

 przym. odkupny, odkupicielski

 czas. odkupywać ndk.

Wiktionary


odkupiciel

ten, kto kogoś lub coś wybawił z czegoś, odkupił; wybawca; zbawca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. w chrześcijaństwie Chrystus (jeden z tytułów Jezusa)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Parafia pw. Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka w Bielsku-Białej na os. Karpackim (zwanym na początku „Troclik”) została erygowana 1 maja 1983 roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔt.kuˈpi.t͡ɕɛl

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkupienie n., odkupywanie n., odkupowanie n., odkupiciel mos.

 czas. odkupić dk., odkupywać ndk., odkupować ndk.

 przym. odkupny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Zbawca, Zbawiciel, Mesjasz, Chrystus, Jezus Chrystus, Pan Jezus

Wiktionary


odkupicielka

kobieta, która kogoś odkupiła, wybawiła z czegoś; wybawicielka, zbawicielka


SJP.pl


odkupieńczy

związany z odkupieniem (wydarzeniem zbawczym), np. akt odkupieńczy


SJP.pl


odkupienie

1. kupić od kogoś coś, co zostało już raz sprzedane;
2. wynagrodzić komuś stratę, kupując mu przedmiot równoważny zgubionemu lub zniszczonemu;
3. wynagrodzić lub odpokutować krzywdę popełnione przez siebie lub kogoś; zadośćuczynić;
4. o Jezusie Chrystusie: przez swoją mękę i śmierć umożliwić ludziom zbawienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkupić.

 (1.2) rel. chrześcijańskie zbawienie poprzez mękę i śmierć Chrystusa

Wiktionary

Odkupienie – w chrześcijaństwie odkupienie związane jest ze zbawczym dziełem Jezusa Chrystusa, dokonanym w jego śmierci i zmartwychwstaniu, wiąże się z pierwszym dziełem Bożym – stworzeniem świata. Człowiek w swej wolności, danej mu przez Stwórcę, ciągle doświadcza jego pomocy i jego działania na przestrzeni dziejów. Historia Bożych interwencji wskazuje na to, że Bóg chce doprowadzić ludzką wolność do pierwotnego planu, który w syntetyczny sposób nakreślił w Liście do Efezjan św. Pawła:

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. kupiec m., odkupiciel m., odkup mrz., Odkupiciel mos.

 czas. odkupić dk., odkupywać ndk., kupić dk., kupować ndk.

Wiktionary


odkurzać

czyścić, trzepać, wycierać z kurzu, pozbywać się kurzu za pomocą odkurzacza


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odkurzyć)

 (1.1) usuwać kurz

 (1.2) odkurzaczem usuwać kurz, brud, śmieci itd.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Józefa codziennie tę półeczkę odkurzała osobiście z wielkim nabożeństwem.

 (1.1) Józefa codziennie tę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈkuʒat͡ɕ, AS: otkužać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkurzacz m., odkurzanie n., kurz m., zakurzenie n., kurzawa ż.

 czas. wkurzyć, wkurzać, zakurzyć dk., kurzyć ndk., odkurzyć dk., poodkurzać dk.

 przym. odkurzaczowy, zakurzony, okurzony

Wiktionary


odkurzacz

przyrząd elektryczny służący do odkurzania, wsysający powietrze wraz z kurzem; elektroluks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. urządzenie do zbierania kurzu i drobnych śmieci poprzez wsysanie ich do specjalnego zbiornika;

Wiktionary

Odkurzacz – urządzenie służące do usuwania kurzu i innych zanieczyszczeń poprzez zasysanie powietrza razem z zanieczyszczeniami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odkurzacza używa się do sprzątania dywanów i wykładzin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈkuʒat͡ʃ, AS: otkužač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurz m., odkurzanie n., odkurzenie n., poodkurzanie n.

 czas. wkurzyć, wkurzać, odkurzać ndk., odkurzyć dk., poodkurzać dk.

 przym. kurzowy, odkurzaczowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektroluks

Wiktionary


odkurzaczowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z odkurzaczem, dotyczący odkurzacza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkurzacz m., kurz mrz.

 czas. odkurzać

Wiktionary


odkurzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkurzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtkuˈʒãɲɛ, AS: otkužãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkurzać

 rzecz. odkurzacz m., kurz mrz.

Wiktionary


odkurzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkurzyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtkuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: otkužńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkurzyć

 rzecz. kurz mrz., odkurzacz mrz.

Wiktionary


odkurzyć

usunąć kurz


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odkurzać)

 (1.1) dokonany od|odkurzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈkuʒɨt͡ɕ, AS: otkužyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurz m., odkurzenie n., zakurzenie n., odkurzacz mrz.

 czas. zakurzyć, odkurzać, wkurzać, wkurzyć

 przym. zakurzony

Wiktionary


odkuwka

produkt końcowy otrzymywany w procesie plastycznego kształtowania metali


SJP.pl

Odkuwka – produkt końcowy uzyskiwany w procesie plastycznego kształtowania metali. W zależności od rodzaju technologii obróbki plastycznej odkuwka może być: matrycowa (uzyskana w procesie kucia matrycowego) lub swobodna (uzyskana w procesie kucia swobodnego). Produkt końcowy procesu walcowania również może być nazwany odkuwką. Materiał wsadowy, z którego powstaje odkuwka, nazywany jest przedkuwką.

Wikipedia


odkwikiwać

rzadko: odpowiadać kwikiem


SJP.pl


odkwitać

1. kwitnąć na nowo;
2. przestawać kwitnąć; okwitać, przekwitać;
3. powracać do dobrego stanu, odzyskiwać pełnię sił; odżywać


SJP.pl


odkwitnąć

1. zakwitnąć na nowo;
2. przestać kwitnąć; okwitnąć, przekwitnąć;
3. powrócić do dobrego stanu, odzyskać pełnię sił; odżyć;
4. potocznie: wystać się, czekając na coś


SJP.pl


odkwitnięty

taki, który skończył kwitnąć; odkwitły, przekwitnięty, przekwitły, okwitły, okwitnięty


SJP.pl


odkwitły

1. zakwitnąć na nowo;
2. przestać kwitnąć; okwitnąć, przekwitnąć;
3. powrócić do dobrego stanu, odzyskać pełnię sił; odżyć;
4. potocznie: wystać się, czekając na coś


SJP.pl


odkład

1. zbędna ziemia składowana wzdłuż wykopu podczas jego wykonywania
2. rozmnażanie roślin przez przeginanie bocznych pędów i przysypywanie ich ziemią
3. pęd rośliny przykrywany ziemią w celu wytworzenia korzeni
4. pszczoły wraz z plastrami oddzielone od rodziny macierzystej
5. część mrowiska przeniesiona w inne miejsce w celu zasiedlenia go przez mrówki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pszcz. celowo wydzielona przez pszczelarza część plasterastrów z istniejącej rodziny pszczelej np. w celu utworzenia nowej

 (1.2) hydrol. powierzchniowe nagromadzenie materiału naniesionego strumieniem wody lub powietrza

Wiktionary

Odkład – pęd rośliny przykrywany ziemią w celu wytworzenia korzeni, następnie odcinany od rośliny macierzystej. Odkład służy do wegetatywnego rozmnażania krzewów (np. jeżyn, malin, winorośli), roślin drzewiastych (np. draceny, brzoskwini), wieloletnich roślin motylkowatych i innych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odkładanie n., odłożenie n.

 czas. odkładać ndk., odłożyć dk.

Wiktionary


odkładać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odłożyć)

 (1.1) kłaść na bok rzeczy, które trzymało się w ręku

 (1.2) telekom. odkładać słuchawkę przerywać rozmowę telefoniczną

 (1.3) przenosić na późniejszy termin

 (1.4) oszczędzać pieniądze lub inne zasoby na określony cel

 (1.5) geom. wyznaczać na prostej odcinek równy danemu

 (1.6) geom. budować przy prostej kąt równy danemu

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) ogrod. rozmnażać rośliny za pomocą odkładów

czasownik zwrotny niedokonany odkładać się (dk. odłożyć się)

 (3.1) o mule, tłuszczu, osadzie: gromadzić się w coraz większej ilości

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jeszcze raz tak powiesz i odkładam słuchawkę!

 (1.3) Nie lubię odkładać rzeczy na później.

 (1.4) Cały czas odkładacie pieniądze na wakacje w Grecji?

 (3.1) Tkanka tłuszczowa odkłada się na brzuchu, biodrach, udach i pośladkach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈkwadat͡ɕ, AS: otku̯adać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odkładanie n., odłożenie n., odkład m.

 czas. odłożyć dk., kłaść ndk., nakładać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) przekładać, przenosić, przesuwać, odraczać

Wiktionary


odkładanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkładać.

 (1.2) hydrol. proces akumulacji rumowiska przez płynącą wodę w rzekach i zbiornikach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odłożenie n., odkład mrz.

 czas. odkładać ndk., odłożyć dk.

Wiktionary


odkładnia

część pługa odkładająca skiby podcinane przez lemiesz; odkładnica, okładnica


SJP.pl


odkładnica

część pługa odkładająca skiby podcinane przez lemiesz; odkładnia, okładnica


SJP.pl

Odkładnica – część korpusu płużnego służąca do odwracania i odkładania skib podciętych przez lemiesz do poprzednio wyoranej bruzdy z jednoczesnym kruszeniem i mieszaniem gleby.

Odkładnica składa się z piersi i skrzydła. Elementem odkładnicy, który odcina skibę od ściany bruzdy, jest krawędź odcinająca.

Wikipedia


odkładnicowy

odkładnica


SJP.pl

Patrz:

odkładnica

odkładowy

1. służący do odkładania jakichś przedmiotów;
2. związany z odkładem


SJP.pl


odkłamywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odkłamywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kłamać, odkłamywać ndk.

 rzecz. kłamca mos.

Wiktionary


odlać

1. zmniejszyć ilość płynu w zbiorniku
2. wykonać odlew (np. z metalu)
3. wulgarne: oddać mocz


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odlewać)

 (1.1) dokonany od|odlewać.

czasownik zwrotny dokonany odlać się (ndk. odlewać się)

 (2.1) dokonany od|odlewać się.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. olać, odlewać ndk.

 rzecz. odlew m., odlewnictwo n., odlewnia ż., odlewnik m., odlewacz m., odlewanie n., odlanie n.

 przym. odlewny, odlewniczy

Wiktionary


odladzać

usuwać skądś lód, likwidować oblodzenia


SJP.pl


odladzacz

coś służącego do usuwania lodu


SJP.pl


odlajkować

odznaczyć polubienie posta internetowego na portalu społecznościowym; odlubić


SJP.pl


odlajkowywać

odznaczać polubienie posta internetowego na portalu społecznościowym


SJP.pl


odlakierować

lakierując, odnowić, odmalować lakierem


SJP.pl


odlakierowywać

odnawiać, odmalowywać lakierem


SJP.pl


odlatać

1. przestarzale: odlatywać;
2. potocznie: odrywać się od czegoś


SJP.pl


odlatujący

forma czasownika.

 (1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: odlatywać

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) lotn. klient linii lotniczych oczekujący na lot

Wiktionary


odlatywać

czasownik niedokonany

 (1.1) lecąc, oddalać się od jakiegoś miejsca

 (1.2) odczepiać się, odpadać od czegoś

 (1.3) pot. tracić kontakt z rzeczywistością pod wpływem alkoholu lub narkotyków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lot m., lotnik m., lotnictwo n., latanie n., odlatywanie n., odlot m.

 czas. lecieć ndk., odlecieć dk.

 przym. lotny

Wiktionary


odlecieć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odlatywać)

 (1.1) dokonany od|odlatywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈlɛt͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: odlećėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odlot mrz., lot m.

 czas. odlatywać

Wiktionary


odlegle

przysłówek miejsca

 (1.1) z dużej odległości, daleko w przestrzeni

przysłówek czasu

 (2.1) daleko w czasie

przysłówek sposobu

 (3.1) przen. w sposób niezbyt ściśle związany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widać było odlegle zarysowane góry.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odległość ż.

 przym. odległy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daleko, z dala

 (2.1) daleko, z dala

Wiktionary


odleglej

przestarzały stopień wyższy od przysłówka: odlegle


SJP.pl


odleglejszy

stopień wyższy od przymiotnika: odległy


SJP.pl


odległość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) długość krzywej (w domyśle: odcinka) pomiędzy dwoma punktami

 (1.2) czas dzielący wydarzenia

 (1.3) cecha tego, co odległe

Wiktionary

Odległość – wartość metryki. Potocznie rozumie się pod tą nazwą metrykę euklidesową, daną równaniem:

d(A,B)={\sqrt {(x_{1A}-x_{1B})^{2}+(x_{2A}-x_{2B})^{2}+\ldots +(x_{nA}-x_{nB})^{2}}}={\sqrt {\sum \limits _{i=1}^{n}(x_{iA}-x_{iB})^{2}}}

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odległość między tymi miastami wynosi 60 km.

 (1.2) Zdarzenia tamtej nocy, ze względu na ich odległość, zatarły się już w jego pamięci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈlɛɡwɔɕt͡ɕ, AS: odlegu̯ość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odległy

 przysł. odlegle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dystans, oddalenie, odstęp

 (1.2) oddalenie

Wiktionary


odległościomierz

przyrząd mierzący odległość przedmiotu od miejsca obserwacji; dalmierz, dalomierz, dalekomierz


SJP.pl

Dalmierz (odległościomierz) – przyrząd służący do pomiaru odległości bez potrzeby jej przebywania.

Wikipedia


odległy

1. położony daleko od jakiegoś miejsca; daleki;
2. znajdujący się w pewnej odległości; oddalony;
3. o widoku lub dźwięku: widziany lub dochodzący z dużej odległości;
4. oddalony czasowo od chwili obecnej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się daleko

 (1.2) taki, który wydarzył się dawno temu lub wydarzy się w dalekiej przyszłości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Urlop spędzimy w odległym zakątku Ukrainy.

 (1.1) On zamieszkał we wsi odległej o dziesięć kilometrów od swojego rodzinnego miasta.

 (1.2) Loty załogowe na Marsa to odległa przyszłość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈlɛɡwɨ, AS: odlegu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odległość

 przysł. odlegle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1,2) oddalony, daleki

Wiktionary


odlepiać

odrywać coś, co jest do czegoś przyklejone


SJP.pl


odlepić

oderwać coś, co jest do czegoś przyklejone


SJP.pl


odlesiać

1. wycinać las na jakimś terenie;
2. sprawiać, że teren przestaje być gruntem leśnym


SJP.pl


odlesianie

wyrąb lasów, wycinanie lasów; karczowanie, karczunek, wylesianie, deforestacja


SJP.pl


odlesić

1. wyciąć las na jakimś terenie;
2. sprawić, że teren przestanie być gruntem leśnym


SJP.pl


odlew

1. produkt otrzymywany przez wypełnienie formy ciekłym tworzywem, zachowujący po skrzepnięciu jej kształt;
2. proces odlewniczy;
3. cykl pracy odlewni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przedmiot powstały z wypełnienia formy płynną masą, która po zakrzepnięciu, wyschnięciu lub wypaleniu przyjmuje kształt tej formy

Wiktionary

Odlewnictwo – technologia (niekiedy sztuka lub umiejętność) polegająca na zalewaniu uprzednio przygotowanej formy ciekłym materiałem, najczęściej stopem metali, ale również gipsem, woskiem czy tworzywami sztucznymi oraz takim sterowaniu procesem krzepnięcia lub reakcji chemicznej tężenia odlewu, aby otrzymać wyrób o odpowiedniej strukturze i właściwościach. Do odlewnictwa zalicza się także techniki przygotowania form odlewniczych (formierstwo) oraz obróbki odlanych obiektów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɔdlɛf, AS: odlef

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odlewnictwo n., odlewacz m., odlewnik m., odlewnia ż., odlewanie n., odlanie n.

 czas. lać, olać, odlewać ndk., odlać dk.

 przym. odlewowy, odlewny, odlewniczy

Wiktionary


odlewać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odlać)

 (1.1) usuwać płyn z naczynia, lejąc go w jakieś miejsce

 (1.2) oddzielać płyn od cząstek stałych

 (1.3) wykonywać przedmiot poprzez wlewanie ciekłego surowca do specjalnej formy

czasownik zwrotny niedokonany odlewać się (dk. odlać się)

 (2.1) wulg. oddawać mocz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odlanie n., odlew mrz., odlewanie n., odlewnia ż., odlewnictwo n., odlewnik mos.

 czas. olać, lać, odlać dk.

 przym. odlewniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) formować

 (2.1) lać, odpryskać się, sikać, szczać, odcedzać kartofelki

Wiktionary


odlewalny

dający się odlać


SJP.pl


odlewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przelewanie części płynu z naczynia

 (1.2) wykonywanie odlewu, przedmiotu zrobionego z roztopionego, a następnie zastygniętego surowca

Wiktionary

Odlewnictwo – technologia (niekiedy sztuka lub umiejętność) polegająca na zalewaniu uprzednio przygotowanej formy ciekłym materiałem, najczęściej stopem metali, ale również gipsem, woskiem czy tworzywami sztucznymi oraz takim sterowaniu procesem krzepnięcia lub reakcji chemicznej tężenia odlewu, aby otrzymać wyrób o odpowiedniej strukturze i właściwościach. Do odlewnictwa zalicza się także techniki przygotowania form odlewniczych (formierstwo) oraz obróbki odlanych obiektów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odlew m., odlewnictwo n., odlewacz m., odlewnik m., odlewnia ż., odlanie n.

 czas. lać, olać, odlewać ndk., odlać dk.

 przym. odlewowy, odlewny, odlewniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ulewanie, zlewanie

Wiktionary


odlewarowany

beta odlewarowana - modyfikacja współczynnika beta, obrazująca ryzyko systematyczne związane z posiadaniem akcji notowanych na giełdzie


SJP.pl


odlewca

osoba zawodowo wykonująca odlewy; odlewnik


SJP.pl


odlewnia

zakład przemysłowy lub wydział zakładu, w którym się wytwarza odlewy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odl. zakład przemysłowy lub jego dział, w którym wytwarzane są odlewy;

Wiktionary

Odlewnia – zakład przemysłowy (lub jego część), w którym przeprowadza się odlewanie metali. Istnieją odlewnie staliwa, żeliwa, żeliwa ciągliwego oraz metali nieżelaznych. Mogą produkować odlewy w celach usługowych lub artystycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pracownicy zakładów sąsiadujących z odlewnią żeliwa Spomel skarżą się na uciążliwości związane z wydobywającym się z komina zakładu dymem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odlewanie n., odlew m., odlewacz m., odlewalnia ż., odlewalność ż., odlewarka ż., odlewca m., odlewnictwo n., odlewnik m.

 czas. olać, odlać dk., odlewać ndk.

 przym. odlewniczy, odlewny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gisernia; przest. szmelcarnia; daw. odlewalnia

Wiktionary


odlewnictwo

technologia wykonywania odlewów


SJP.pl

Odlewnictwo – technologia (niekiedy sztuka lub umiejętność) polegająca na zalewaniu uprzednio przygotowanej formy ciekłym materiałem, najczęściej stopem metali, ale również gipsem, woskiem czy tworzywami sztucznymi oraz takim sterowaniu procesem krzepnięcia lub reakcji chemicznej tężenia odlewu, aby otrzymać wyrób o odpowiedniej strukturze i właściwościach. Do odlewnictwa zalicza się także techniki przygotowania form odlewniczych (formierstwo) oraz obróbki odlanych obiektów.

Wikipedia


odlewniczka

odlewnik


SJP.pl

Patrz:

odlewnik

odlewniczy

1. odlewnik, odlewnictwo;
2. koks odlewniczy - paliwo do topienia żeliwa w żeliwiakach


SJP.pl


odlewnik

osoba zawodowo wykonująca odlewy; odlewca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący odlewy

 (1.2) robotnik pracujący przy wytwarzaniu odlewów

 (1.3) specjalista w dziedzinie odlewnictwa

Wiktionary

  • Odlewnik wyrobów ceramicznych – tytuł zawodowy
  • Odlewnik wyrobów z materiałów polimerowych – tytuł zawodowy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odlewnictwo n., odlew mrz., odlewanie n., odlewnia ż.

 czas. olać, odlewać ndk., odlać dk.

Wiktionary


odlewny

robiony przez odlewanie, powstały przez odlanie


SJP.pl


odlewowy

odlew, np. forma odlewowa


SJP.pl


odleżały

odparzony wskutek długiego leżenia


SJP.pl


odleźć

potocznie: odkleić się, odpaść, oddzielić się od jakiejś powierzchni


SJP.pl


odleżyna

obumarcie tkanek skóry, będące rezultatem długo trwającego ciśnienia powodującego zaburzenia ukrwienia, powstające u chorych leżących stale w tej samej pozycji, bez ruchu


SJP.pl

Wikipedia


odleżynowy

odleżyna


SJP.pl

Patrz:

odleżyna

odlichtowywać

odciążać statek, przenosząc część ładunku na lichtugę


SJP.pl


odliczać

odmierzać określoną część lub ilość czegoś


SJP.pl


odliczalny

możliwy do odliczenia (najczęściej w odniesieniu do kwot odliczanych od podatku)


SJP.pl


odliczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odliczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdlʲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: odlʹičãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odliczać ndk., odliczyć dk.

 rzecz. liczba ż., odliczenie

Wiktionary


odliczebnikowy

utworzony od liczebnika, np. przymiotnik odliczebnikowy


SJP.pl


odliczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odliczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdlʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: odlʹičńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odliczyć dk., odliczać ndk.

 rzecz. odliczanie n., liczba ż.

Wiktionary


odliczyć

odmierzyć określoną część lub ilość czegoś


SJP.pl


odlocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od odlot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odlot m.

Wiktionary


odlodzenie

usunąć skądś lód, zlikwidować oblodzenia


SJP.pl


odlodzić

usunąć skądś lód, zlikwidować oblodzenia


SJP.pl


odlot

1. wyruszenie skądś drogą powietrzną;
2. potocznie: stan po spożyciu narkotyków; haj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) start do podróży powietrznej, oddalenie się drogą powietrzną

 (1.2) środ. młodz. oderwanie się od rzeczywistości, stan uniesienia, upojenia (pod wpływem środków odurzających)

Wiktionary

  • Odlot – program telewizyjny
  • Odlot – polski serial telewizyjny z 1982 r. w reż. Janusza Dymka
  • Odlot – amerykański film z 1971 r. w reż. Miloša Formana
  • Odlot – amerykański film z 1999 r.
  • Odlot – amerykański film animowany z 2009 roku ze studia Pixar
  • Odlot (oryg. Twelve) – amerykańsko-francuski film z 2010 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zbliżała się godzina odlotu, a część podróżnych nie zgłosiła się jeszcze do odprawy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdlɔt, AS: odlot

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ndk. odlatywać, dk. odlecieć

 rzecz. odlocik mrz., przelot mrz., wylot mrz., lot m., odlatywanie, odlecenie

 przym. odlotowy

 przysł. odlotowo

Wiktionary


odlotowość

odlotowy; czaderskość, bombowość, superowość


SJP.pl


odlotowy

1. związany z wyruszeniem gdzieś drogą powietrzną;
2. potocznie: świetny, wspaniały, znakomity; czaderski, odjazdowy, zarąbisty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) slang. wspaniały, rewelacyjny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) „Jak on śpiewa… Odlotowy z niego facet!” – powiedziała nastolatka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdlɔˈtɔvɨ, AS: odlotovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odlot

 przysł. odlotowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odjazdowy, super, wulg. zajebisty

Wiktionary


odlubić

odznaczyć polubienie posta internetowego na portalu społecznościowym; odlajkować


SJP.pl


odludek

człowiek stroniący od ludzi, unikający towarzystwa; samotnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. człowiek stroniący od innych ludzi, unikający towarzystwa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈludɛk, AS: odludek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odludzie n.

 przym. odludny

 przysł. odludnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) samotnik, pustelnik, dzik, borsuk

Wiktionary


odludniej

stopień wyższy od przysłówka: odludnie


SJP.pl


odludniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: odludny


SJP.pl


odludność

cecha czegoś znajdującego się daleko od ludzi


SJP.pl


odludny

znajdujący się daleko od ludzi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) znajdujący się daleko od skupisk ludzi

 (1.2) daw. żyjący z dala od ludzi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odludek mos., odludzie n., ludzik mzw.

 przysł. odludnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ustronny

 (1.2) samotny

Wiktionary


odludzie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce położone daleko od skupisk ludzkich

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈlud͡ʑɛ, AS: odluʒ́e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odludek m., ludzik mzw.

 przym. odludny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pustkowie, dzicz, głusza, ustronie

Wiktionary


odludztwo

życie w odosobnieniu, z dala od ludzi; samotnikostwo, mizantropia, samotność, samotnictwo


SJP.pl


odlutować

usunąć, odłączyć coś przylutowanego


SJP.pl


odlutowywać

usuwać, odłączać coś przylutowanego


SJP.pl


odluźniacz

element urządzenia hamulcowego służący do odhamowania wagonu pociągu


SJP.pl


odm.

skrót od: odmiana, odmienny


SJP.pl

skrót, rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) = bot. odmiana

Wiktionary


odma

1. obecność powietrza w jamach ciała wskutek choroby lub urazu;
2. zabieg medyczny polegający na ograniczeniu funkcji narządu poprzez wprowadzenie powietrza do jamy ciała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. przedostanie się powietrza do jamy lub tkanki ciała zaistniałe na skutek choroby, urazu lub zabiegu medycznego;

Wiktionary

Odma – przedostanie się powietrza atmosferycznego lub innych gazów w obręb tkanek lub jam ciała, gdzie prawidłowo gazy te nie występują. Odma może wystąpić na skutek urazu, samoistnie (w wyniku niektórych procesów chorobowych) lub też może zostać wykonana celowo w trakcie zabiegu medycznego.

W zależności od położenia wyróżnia się:

  • odma opłucnowa
  • odma otrzewnowa
  • odma podskórna
  • odma wewnątrzczaszkowa
  • odma śródpiersiowa.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɔdma, AS: odma

Wiktionary


odmach

1. obecność powietrza w jamach ciała wskutek choroby lub urazu;
2. zabieg medyczny polegający na ograniczeniu funkcji narządu poprzez wprowadzenie powietrza do jamy ciała


SJP.pl


odmaczać

rozmiękczać coś poprzez moczenie


SJP.pl


odmagnesować

czasownik przechodni dokonany (ndk. odmagnesowywać)

 (1.1) sprawić, że coś przestało wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne

czasownik zwrotny dokonany odmagnesować się (ndk. odmagnesowywać się)

 (2.1) przestać wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed przystąpieniem do pomiarów należy żelazo badane odmagnesować, umieszczając je w zmiennym polu magnetycznym o malejącym natężeniu.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odmagnesowywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozmagnesować

 (2.1) rozmagnesować się

Wiktionary


odmagnesowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odmagnesować)

 (1.1) sprawiać, że coś przestaje wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne

czasownik zwrotny niedokonany odmagnesowywać się (dk. odmagnesować się)

 (2.1) przestawać wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zmieniając pole, możemy magnesować kawałek żelaza lub stali; albo możemy go, przeciwnie, odmagnesowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odmagnesować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozmagnesowywać

 (2.1) rozmagnesowywać się

Wiktionary


odmakać

moknąc mięknąć albo oczyszczać się z czegoś dzięki wodzie


SJP.pl


odmalować

1. pomalować coś na nowo
2. opisać kogoś, coś


SJP.pl


odmalowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmalować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odmalować dk.

 przym. malarski

Wiktionary


odmalowywać

1. malować coś na nowo
2. opisywać kogoś, coś


SJP.pl


odmalowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmalowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odmalowywać ndk.

 przym. malarski

Wiktionary


odmarsz

odmaszerowanie, odejście marszem; wymarsz


SJP.pl


odmaryj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szafa

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. skrzynia

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. szafka kuchenna

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|almaryja, almaryjo, olmaryj, olmaryja, olmaryjo.

Wiktionary


odmarzać

[czytaj: odmar-zać] przestawać być zamarzniętym; tajać


SJP.pl


odmarznąć

[czytaj: odmar-znąć] przestać być zamarzniętym; odtajać


SJP.pl


odmarznięty

[czytaj: odmar-znięty] taki, który odmarznął (przestał być zamarznięty, odtajał); odmarzły, odmarźnięty


SJP.pl


odmarzły

[czytaj: odmar-zły] taki, który odmarzł (przestał być zamarznięty, odtajał); odmarznięty, odmarźnięty


SJP.pl


odmaszerować

odejść marszem


SJP.pl


odmaszerowywać

odchodzić marszem


SJP.pl


odmatczyny

pochodzący od matki, np. choroby odmatczyne


SJP.pl


odmawiać

1. nie zgadzać się; także nie chcieć przyjąć czegoś
2. namawiać kogoś, by czegoś nie robił
3. wypowiadać pewien tekst, np. pacierz; zmawiać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odmówić)

 (1.1) nie zgadzać się

 (1.2) pot. namawiać kogoś, by czegoś nie robił

 (1.3) rel. wypowiadać słowa modlitwy

 (1.4) rezygnować z czegoś, co zamówiono

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie było apteczki, ponieważ zakład pracy odmawiał pieniędzy "na najpotrzebniejsze nawet medykamenty".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmavʲjät͡ɕ, AS: odmavʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmówienie n., odmowa ż., odmawianie n.

 przym. odmowny

 przysł. odmownie

 czas. odmówić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) negować, odkładać, odrzucać, odsuwać, odtrącać, rezygnować, utrącać, wyrzucać

 (1.3) zmawiać

Wiktionary


odmawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyrażanie niezgody na coś, braku aprobaty czegoś

 (1.2) wypowiadanie na głos tekstu modlitwy lub modlitw

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdmaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: odmavʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmowa ż., odmówka ż., odmówienie n.

 czas. odmawiać ndk., odmówić dk.

 przym. odmowny, odmówny

 przysł. odmownie

Wiktionary


odmałpować

potocznie: odpisać, skopiować od kogoś; zgapić, odgapić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. małpować)

 (1.1) pot. odpisać coś, skopiować od kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Muszę ten pomysł odmałpować od Ciebie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. małpa ż., małpiatka ż., małpiszon m., małpka ż., małpowanie n., odmałpowanie n.

 czas. małpować ndk.

 przym. małpi

Wiktionary


odmałpowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmałpować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odmałpować dk.

 przym. małpi

Wiktionary


odmedykalizować

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) pozbawić kontekstu medycznego, usunąć znaczenie medyczne

Wiktionary


odmeldować

odmeldować się - (zwykle w służbach mundurowych) zakomunikować swoje odejście


SJP.pl


odmeldowywać

odmeldowywać się - (zwykle w służbach mundurowych) komunikować swoje odejście


SJP.pl


odmęt

1. poetycko o głębokiej wodzie; otchłań, toń
2. książkowo o:
a) czymś kłębiącym się
b) zamieszaniu, chaosie


SJP.pl

Odmęt (daw. Odment) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Mędrzechów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Wikipedia


odmęty

1. poetycko o głębokiej wodzie; otchłań, toń
2. książkowo o:
a) czymś kłębiącym się
b) zamieszaniu, chaosie


SJP.pl


odmężowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jęz. utworzony od określenia męża np. nazwiska albo tytułu, a zastosowany do jego żony

Wiktionary


odmiana

1. przemiana, zmiana
2. wariant czegoś
3. potocznie o innej pogodzie
4. w antropologii: jednostka klasyfikacyjna
5. w botanice, zoologii: jednostka podziału gatunku
6. w językoznawstwie: fleksja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zmieniona postać lub sposób, zmienianie postaci lub sposobu

 (1.2) jęz. zmiana formy wyrazu w zależności od przypadku, osoby itp.

 (1.3) rodzaj, gatunek, wariant, klasa

Wiktionary

  • odmiana herbowa – wariant podstawowej wersji herbu;
  • odmiana (biologia) – takson w systematyce;
  • kultywar – odmiana uprawna;
  • fleksja – odmiana rzeczowników i czasowników;
  • odmiana językowa – wyodrębniona forma systemu językowego;
  • styl – odmiana stylistyczna języka, np. wariant potoczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dla odmiany zapalę teraz fajkę.

 (1.2) Odmiana czasownika „być” w języku polskim jest nieregularna, trzeba się jej nauczyć na pamięć.

 (1.2) Deklinacja to odmiana wyrazu przez przypadki, liczby i rodzaje. (Wikipedia)

 (1.3) Wyhodowana przez nas odmiana zboża jest wyjątkowo odporna na mróz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmʲjãna, AS: odmʹi ̯ãna

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ndk. odmieniać, dk. odmienić

 przym. odmienny, odmianowy, nieodmienny

 rzecz. odmienianie, odmienienie, odmienność

:: zdrobn. odmianka

 przysł. odmiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) fleksja

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk|zorta.

Wiktionary


odmianka

odmienna postać, wariant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lud. demon żeński porywający niemowlęta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmiana ż.

Wiktionary


odmianowy

przymiotnik od: odmiana


SJP.pl


odmianoznawca

specjalista w dziedzinie nauki o właściwościach odmian roślin


SJP.pl


odmianoznawczy

związany z nauką o właściwościach odmian roślin


SJP.pl


odmianoznawstwo

nauka o właściwościach odmian roślin


SJP.pl


odmiał

płytkie miejsce na rzece, morzu; łacha


SJP.pl


odmiedniczkowy

odmiedniczkowe zapalenie nerek - ciężka choroba układu moczowego


SJP.pl


odmiejscawiać

znosić ograniczenie czegoś do jednego miejsca


SJP.pl


odmiejscowić

znieść ograniczenie czegoś do jednego miejsca


SJP.pl


odmiejscowienie

1. umożliwienie przeprowadzenia operacji na rachunkach bankowych poza miejscem ich prowadzenia;
2. umożliwienie załatwienia różnych spraw urzędowych w dowolnym urzędzie na terenie kraju


SJP.pl


odmiejscowy

pochodzący od nazwy miejsca


SJP.pl


odmiękać

stawać się miękkim, miększym w wyniku moczenia; rozmiękać


SJP.pl


odmięknąć

stać się miękkim, miększym w wyniku moczenia; rozmięknąć


SJP.pl


odmiękły

stać się miękkim, miększym w wyniku moczenia; rozmięknąć


SJP.pl


odmieńcowate

rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych


SJP.pl

Odmieńcowate (Proteidae) – rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych (Caudata).

Wikipedia


odmieńcowaty

o cechach odmieńcowatych (rodzina płazów)


SJP.pl


odmieńczy

odmieniec


SJP.pl

Patrz:

odmieniec

odmieniać

1. czynić kogoś innym, zmienionym
2. w językoznawstwie: nadawać wyrazom odpowiednie formy gramatyczne
3. odmieniać się -
a) stawać się innym
b) w językoznawstwie, o wyrazach: tworzyć różne formy gramatyczne


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) czynić kogoś innym, zmienionym

 (1.2) gram. nadawać wyrazom odpowiednie formy gramatyczne

czasownik zwrotny niedokonany odmieniać się

 (2.1) stawać się innym

 (2.2) gram. o wyrazach: tworzyć różne formy gramatyczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miłość do wybranej odmieniła całe jego życie.

 (1.2) Na lekcji odmienialiśmy niemieckie czasowniki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmienność ż., odmiana ż., odmieniec m., odmienianie n., odmienienie n.

 czas. odmienić dk.

 przym. odmienny

 przysł. odmiennie

Wiktionary


odmienianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmieniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmiana ż., odmienność ż., odmieniec m., odmienienie n.

 czas. odmieniać ndk., odmienić dk.

 przym. odmienny, odmienialny

 przysł. odmiennie

Wiktionary


odmienić

1. uczynić kogoś innym, zmienionym
2. w językoznawstwie: nadać wyrazom odpowiednie formy gramatyczne
3. odmienić się -
a) stać się innym
b) w językoznawstwie, o wyrazach: utworzyć różne formy gramatyczne


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odmieniać)

 (1.1) dokonany od|odmieniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmʲjɛ̇̃ɲit͡ɕ, AS: odmʹi ̯ė̃ńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmieniec mzw./mos., odmiana ż., odmienienie n., odmienianie n., odmienność ż.

 przym. nieodmienny, odmienny

 czas. odmieniać

Wiktionary


odmieniec

potocznie o człowieku różniącym się, raczej in minus, od innych; dziwak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba dziwnie się zachowująca, wyróżniająca się w społeczności

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) pot. herp. odmieniec jaskiniowy

 (2.2) pot. herp. odmieniec amerykański

 (2.3) pot. mikrobiol. odmieniec pospolity

 (2.4) mit. lud. diabli lub wiedźmi podrzutek;

Wiktionary

  • Odmieniec – powieść science fiction amerykańskiego pisarza Rogera Zelazny’ego
  • Odmieniec – powieść amerykańskiego pisarza Victora LaValle’a
  • Odmieniec – powieść kanadyjskiego pisarza Freda Bodswortha
  • Odmieniec – powieść Stanisława Piętaka
  • Odmieniec – powieść Piotra Patykiewicza
  • Odmieniec – piosenka Kazimierza Grześkowiaka do muzyki Katarzyny Gärtner
  • odmieniec (kultura ludowa) – stwór z demonologii słowiańskiej.
  • odmieniec pospolity (Proteus vulgaris) – bakteria o kształcie pałeczki należąca do rodzaju Proteus
  • odmieniec jaskiniowy (Proteus anguinus) – gatunek ślepego płaza ogoniastego z rodziny odmieńcowatych występujący w jaskiń krasowych Gór Dynarskich
  • odmieniec amerykański (Necturus maculosus) – gatunek płaza z rodziny odmieńcowatych występujący w Ameryce Północnej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pokój odmieńca sąsiaduje z biblioteką.

 (2.1) Podziemne siedliska odmieńców znajdują się w jaskiniach krasowych.

 (2.4) Na polskim Śląsku odmieńce nazywano „podciepami”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmiana ż., odmienienie n., odmienianie n., odmiennia ż., odmiennik mos., odmienność ż.

 czas. odmieniać ndk., odmienić dk.

 przym. odmienny

 przysł. odmiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cudak, dziwak, dziwoląg

Wiktionary


odmienienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmienić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdmʲjɛ̇̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: odmʹi ̯ė̃ńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ndk. odmieniać, dk. odmienić

 przym. odmienny

 rzecz. odmieniec mzw./mos., odmienianie, odmiana, odmienność

Wiktionary


odmiennie

przysłówek sposobu

 (1.1) w inny, odrębny sposób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W łacinie, odmiennie od języka polskiego, przymiotniki i przysłówki pochodzące od nazw własnych pisze się wielką literą (z Wikipedii).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmʲjɛ̇̃ɲːɛ, AS: odmʹi ̯ė̃•ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmienianie n., odmiana ż., odmienność ż., odmieniec mos./mzw.

 czas. odmieniać ndk.

 przym. odmienny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inaczej, przeciwnie

Wiktionary


odmienność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest odmienne; cecha tych, którzy są odmienni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmieniec mzw./mos., odmiana ż., odmienianie n., odmienienie n.

 czas. odmieniać ndk., odmienić dk.

 przym. odmienny

 przysł. odmiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inność, oryginalność, różność

Wiktionary


odmienny

1. inny, różniący się
2. w językoznawstwie, o wyrazach: taki, który podlega fleksji, odmienia się


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) różny

 (1.2) gram. podlegający odmianie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mimo że Jacek i Ryszard są bliźniakami, mają odmienne charaktery.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: odmʹi ̯•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmiana ż., odmieniec m., odmiennia ż., odmienność ż., odmienianie n., odmienienie n.

 czas. odmieniać ndk., odmienić dk.

 przysł. odmiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) różny

Wiktionary


odmiernica

naczynie z podziałką do odmierzania płynów


SJP.pl


odmierzać

1. określać wielkość albo liczbę czegoś; mierzyć
2. wydzielać pewną część z całości


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wydzielać określoną część z całości

 (1.2) określać wielkość lub liczbę czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmʲjɛʒat͡ɕ, AS: odmʹi ̯ežać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmierzanie n. ndk., odmierzenie n. dk.

 czas. odmierzyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) reg. śl. mierzić.

Wiktionary


odmierzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmierzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdmʲjɛˈʒãɲɛ, AS: odmʹi ̯ežãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmierzenie n. dk.

 czas. odmierzyć dk., odmierzać ndk.

Wiktionary


odmierzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmierzyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdmʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: odmʹi ̯ežńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmierzanie n. ndk.

 czas. odmierzyć dk., odmierzać ndk.

Wiktionary


odmierzyć

1. określić wielkość albo liczbę czegoś; zmierzyć
2. wydzielić pewną część z całości


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odmierzać)

 (1.1) dokonany od|odmierzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: odmʹi ̯ežyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmierzanie n. ndk., odmierzenie n. dk.

 czas. odmierzać ndk.

Wiktionary


odmięsarka

maszyna do mizdrowania skór; mizdrownica


SJP.pl


odmieść

zmieść na bok


SJP.pl


odmistyczniać

pozbawiać mistycyzmu, mistyki - atmosfery tajemniczości otaczającej jakieś zjawisko


SJP.pl


odmistycznić

pozbawić mistycyzmu, mistyki - atmosfery tajemniczości otaczającej jakieś zjawisko


SJP.pl


odmitologizować

zdemitologizować;
1. pozbawić kogoś lub coś cech mitu, legendy;
2. obalić mit, legendę


SJP.pl


odmoknąć

1. zmięknąć przez moknięcie;
2. oczyścić się z czegoś dzięki wodzie


SJP.pl


odmoknięty

potocznie: taki, który odmoknął (mocząc się, rozmięknął); odmokły


SJP.pl


odmokły

potocznie: taki, który odmókł (mocząc się, rozmiękł); odmoknięty


SJP.pl


odmontować

wyjąć zamontowane urządzenie lub jego część; wymontować


SJP.pl


odmontowywać

wyjmować zamontowane urządzenie lub jego część; wymontowywać


SJP.pl


odmowa

brak zgody na coś, odrzucenie jakiejś propozycji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niewyrażenie zgody

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmɔva, AS: odmova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmówienie n., odmawianie n.

 czas. odmówić dk., odmawiać ndk.

 przym. odmowny

 przysł. odmownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrzucenie, niezgoda

Wiktionary


odmówić

1. nie zgodzić się; także nie przyjąć czegoś
2. namówić kogoś, by czegoś nie robił
3. wypowiedzieć pewien tekst, np. pacierz; zmówić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odmawiać)

 (1.1) dokonany od|odmawiać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uznano ją wprawdzie za kontrowersyjną, ale trudno było odmówić jej nowatorstwa i odwagi artystycznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmuvʲit͡ɕ, AS: odmuvʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmowa, odmówienie, odmawianie

 czas. odmawiać

 przysł. odmownie

 przym. odmowny

Wiktionary


odmownie

przysłówek

 (1.1) w sposób odmowny; wyrażając odmowę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmowa ż., odmówienie n., odmawianie n.

 czas. odmawiać ndk., odmówić dk.

 przym. odmowny

Wiktionary


odmowny

zawierający odmowę, niezgadzający się z czymś (np. odpowiedź odmowna)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyrażający odmowę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmowa ż., odmówienie n., odmawianie n.

 czas. odmawiać ndk., odmówić dk.

 przysł. odmownie

Wiktionary


odmóżdżać

1. pozbawiać kogoś zdolności samodzielnego myślenia; otumaniać, ogłupiać;
2. odmóżdżać się - tracić zdolność samodzielnego myślenia; ogłupiać się, otumaniać się


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. odmóżdżyć)

 (1.1) pot. ogłupiać

 (1.2) pot. przestać myśleć dla relaksu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈmuʒd͡ʒat͡ɕ, AS: odmužǯać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mózg m., odmóżdżanie n., odmóżdżenie n., móżdżek m., mózgowie n., mózgowiec m.

 czas. odmóżdżyć dk.

 przym. mózgowy, móżdżkowy

 przysł. mózgowo

Wiktionary


odmóżdżacz

potocznie: coś relaksującego, niewymagającego wysiłku umysłowego


SJP.pl


odmóżdżanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmóżdżać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odmóżdżać

 rzecz. mózg mos./mrz.

Wiktionary


odmóżdżyć

1. pozbawić kogoś zdolności samodzielnego myślenia; otumanić, ogłupić;
2. odmóżdżyć się - stracić zdolność samodzielnego myślenia; ogłupić się, otumanić się


SJP.pl


odmrażać

1. powodować uszkodzenie tkanek skórnych ciała przez wystawienie ich na działanie zbyt niskiej temperatury
2. cofać proces zamarzania
3. uwalniać coś od urzędowych ograniczeń; liberalizować


SJP.pl


odmrażalnia

pomieszczenie, w którym odmraża się uprzednio zamrożone produkty przed skierowaniem ich do sprzedaży


SJP.pl


odmrożenie

1. spowodować uszkodzenie tkanek skórnych ciała przez wystawienie ich na działanie zbyt niskiej temperatury
2. cofnąć proces zamarzania
3. uwolnić coś od urzędowych ograniczeń; zliberalizować


SJP.pl

Wikipedia


odmrożeniowy

1. związany z odmrożeniem - uszkodzeniem skóry;
2. związany z kontynuowaniem czegoś, czego realizacja została wcześniej wstrzymana


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z odmrożeniem, dotyczący odmrożenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odmrożenie n., mrożenie n.

Wiktionary


odmrozić

1. spowodować uszkodzenie tkanek skórnych ciała przez wystawienie ich na działanie zbyt niskiej temperatury
2. cofnąć proces zamarzania
3. uwolnić coś od urzędowych ograniczeń; zliberalizować


SJP.pl


odmrozina

zapalne zgrubienie skóry powstałe wskutek długotrwałego działania zimna i wilgoci


SJP.pl


odmuchiwać

dawniej: oczyszczać z kurzu, śmieci i innych zanieczyszczeń


SJP.pl


odmulina

osad, namuł usunięty z kotła parowozowego w czasie odmulania


SJP.pl


odmulnik

zbiornik, w którym woda oczyszcza się z zawiesin przez opadanie ich na dno


SJP.pl


odmyć

myjąc, oczyścić z czegoś


SJP.pl


odmyk

ćwiczenie gimnastyczne odwrotne do wymyku


SJP.pl


odmykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmykać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odmykać ndk.

Wiktionary


odmyszać

tępić myszy; odszczurzać, deratyzować


SJP.pl


odmyszyć

wytępić myszy; odszczurzyć, zderatyzować


SJP.pl


odmywać

myjąc oczyszczać, wywabiać


SJP.pl


odmładzać

1. czynić kogoś, coś młodszym
2. zastępować starszych młodszymi
3. w ogrodnictwie: wycinać stare drzewa i sadzić nowe
4. odmładzać się - czynić wysiłki, by wyglądać młodziej


SJP.pl


odmładzający

1. czynić kogoś, coś młodszym
2. zastępować starszych młodszymi
3. w ogrodnictwie: wycinać stare drzewa i sadzić nowe
4. odmładzać się - czynić wysiłki, by wyglądać młodziej


SJP.pl


odmładzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odmładzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odmładzać ndk.

 rzecz. młodzieniec mos.

Wiktionary


odmłodniały

w wyniku pewnych starań wyglądać młodziej; również: poczuć się młodszym


SJP.pl


odmłodnieć

w wyniku pewnych starań wyglądać młodziej; również: poczuć się młodszym


SJP.pl


odmłodzić

1. uczynić kogoś, coś młodszym
2. zastąpić starszych młodszymi
3. w ogrodnictwie: wyciąć stare drzewa i zasadzić nowe
4. odmłodzić się - uczynić wysiłki, by wyglądać młodziej


SJP.pl


odnająć

wziąć w użytkowanie za wynagrodzeniem pokój, lokal lub część czyjegoś mieszkania


SJP.pl


odnajdywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odnajdywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odnajdywać ndk.

 rzecz. znajdka ż.

Wiktionary


odnajmować

brać w użytkowanie za wynagrodzeniem pokój, lokal lub część czyjegoś mieszkania


SJP.pl


odnaleźć

1. szukając, ustalić miejsce pobytu kogoś lub czegoś;
2. zauważyć coś w kimś albo w czymś;
3. wybrać właściwą osobę lub właściwy obiekt spośród innych;
4. osiągnąć jakąś wartość lub jakiś pożądany stan


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odnajdywać, odnajdować)

 (1.1) trafić na to, czego się szuka

 (1.2) zauważyć w kimś lub czymś pewną cechę

 (1.3) osiągnąć pożądany stan

czasownik zwrotny dokonany odnaleźć się (ndk. odnajdywać się, odnajdować się)

 (2.1) zostać odszukanym

 (2.2) odzyskać sprawność działania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziś odnalazłam moją starą bluzkę.

 (2.1) Jak się odnalazłaś w nowej roli?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈnalɛɕt͡ɕ, AS: odnaleść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odnalezienie n., znajdka ż.

 czas. odnajdować ndk., odnajdywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znaleźć

Wiktionary


odnalezienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odnaleźć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdnalɛˈʑɛ̇̃ɲɛ, AS: odnaleźė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odnaleźć

 rzecz. znajdka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znalezienie

Wiktionary


odnawiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odnowić)

 (1.1) ponownie nadawać wygląd nowości, tak by coś wyglądało znów jak nowe

 (1.2) po pewnym czasie robić coś ponownie

czasownik zwrotny niedokonany odnawiać się (dk. odnowić się)

 (2.1) stawać się ulepszonym

 (2.2) ponawiać się

 (2.3) podlegać odbudowie, remontowi

 (2.4) korzystnie odmieniać swój styl

 (2.5) odzyskiwać żywotność modernizując stare elementy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈnavʲjät͡ɕ, AS: odnavʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nówka ż., nowy mos., nowość ż., odnowa ż., odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnawianie n., odnowienie n.

 czas. odnowić dk.

 przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowy, nowiowy

Wiktionary


odnawialność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co odnawialne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nowak mrz., nów mrz., odnowa ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnawianie n., odnowienie n.

 czas. odnawiać ndk., odnowić dk.

 przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowiowy

Wiktionary


odnawialny

1. dający się odnowić;
2. nieulegający wyczerpaniu; niewyczerpalny, niewyczerpany


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dający się odnowić, możliwy do odnowienia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nowak mrz., nów mrz., odnawianie n., odnowienie n., odnawialność ż., odnowa ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., nowy n.

 czas. odnawiać ndk., odnowić dk.

 przysł. od nowa

 przym. nowy, nowiowy

Wiktionary


odnawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odnawiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdnaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: odnavʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nówka ż., nowy mos., nowość ż., odnowa ż., odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnowienie n.

 czas. odnawiać ndk., odnowić dk.

 przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowy, nowiowy

Wiktionary


odnazwiskowy

utworzony od nazwiska


SJP.pl


odniemczać

pozbawiać cech niemieckości, niemieckiego charakteru


SJP.pl


odniemczyć

pozbawić cech niemieckości, niemieckiego charakteru


SJP.pl


odnieść

czasownik przechodni dokonany (ndk. odnosić)

 (1.1) przynieść coś z powrotem; dostarczyć coś, aby to oddać

 (1.2) zyskać coś, mieć jakiś wynik

czasownik zwrotny dokonany odnieść się (ndk. odnosić się)

 (2.1) potraktować coś lub kogoś w pewien sposób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wezmę na chwilę gazetę z programem telewizyjnym, zaraz ci odniosę.

 (1.2) Kampania reklamowa odniosła sukces.

 (2.1) Widziała pani? Z jakim lekceważeniem odniósł się do mnie ten młodzieniec?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdʲɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: odʹńėść

Wiktionary

Powiązane:

 aspekt niedokonany odnosić, odnosić się

 rzecz. odniesienie n., odnoszenie n.

 czas. nieść

 przysł. odnośnie

 przyim. odnośnie

Wiktionary


odniesienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odnieść.

 (1.2) książk. nawiązanie do czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Proszę cię o odniesienie tych książek do biblioteki.

 (1.2) W tej książce jest odniesienie do poprzedniej powieści autora.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdʲɲɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: odʹńėśė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odnieść dk., odnosić ndk.

 rzecz. odnoszenie n.

 przysł. odnośnie

 przyim. odnośnie

Wiktionary


odnoga

odgałęzienie, podłużna część biegnąca w bok od jakiejś całości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odgałęzienie, podłużna część biegnąca w bok od jakiejś całości

Wiktionary

Odnoga-Kuźmy (dawn. Odnoga; białorus. Отнога) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Michałowo. Do 31 grudnia 2007 wieś nosiła nazwę Odnoga-Kużmy.

Według Powszechnego Spisu Ludności przeprowadzonego w 1921 roku miejscowość liczyła 10 domów i zamieszkiwana była przez 27 osób (17 kobiet i 10 mężczyzn). Wszyscy mieszkańcy wsi zadeklarowali wówczas białoruską przynależność narodową oraz wyznanie prawosławne. W okresie dwudziestolecia międzywojennego wieś nazywała się Odnoga i znajdowała się w powiecie wołkowyskim w gminie Tarnopol.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔdˈnɔɡa, AS: odnoga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odnóże n., odnóżka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ramię, rozgałęzienie, gałąź, odgałęzienie

Wiktionary


odnosić

czasownik przechodni niedokonany (dk. odnieść)

 (1.1) przynosić coś z powrotem; dostarczać coś, aby to oddać

 (1.2) zyskiwać coś, mieć jakiś wynik

czasownik zwrotny niedokonany odnosić się (dk. brak)

 (2.1) dotyczyć czegoś

czasownik zwrotny niedokonany odnosić się (dk. odnieść się)

 (3.1) traktować coś lub kogoś w pewien sposób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odnoszę ci książkę, tę, którą pożyczyłem w zeszłym tygodniu.

 (1.2) Nie widzę, żeby moje zabiegi odnosiły jakiś skutek.

 (2.1) Moja wypowiedź odnosiła się do zaistniałych faktów.

 (3.1) On odnosi się do mnie wulgarnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈnɔɕit͡ɕ, AS: odnośić

Wiktionary

Powiązane:

 aspekt dokonany odnieść, odnieść się

 rzecz. odniesienie n., odnoszenie n.

 czas. przenosić, wznosić

 przysł. odnośnie

 przyim. odnośnie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) tyczyć się

Wiktionary


odnośnie

przyimek

 (1.1) zob. odnośnie do.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈnɔɕɲɛ, AS: odnośńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odniesienie n., odnoszenie n.

 czas. odnosić ndk., odnieść dk.

 przym. odnośny

Wiktionary


odnośnik

odsyłacz;
1. znak graficzny umieszczony w tekście, odsyłający czytelnika do przypisu oznaczonego takim samym znakiem;
2. przypis, do którego odsyła znak graficzny umieszczony w tekście;
3. fragment strony internetowej lub dokumentu elektronicznego odsyłający do innego fragmentu strony, innego dokumentu lub innej strony internetowej; hiperlink, link, hiperłącze, hiperodnośnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) znak graficzny w postaci gwiazdki, litery, liczby lub znaku alternatywnego, umieszczony w publikacji, odsyłający czytelnika do opatrzonego takim samym znakiem przypisu

 (1.2) przypis opatrzony odnośnikiem (1.1)

 (1.3) inform. element nawigacyjny dokumentu elektronicznego odsyłający do innego dokumentu

 (1.4) chem. roztwór służący do porównania z roztworem badanym

Wiktionary

  • odsyłacz, odnośnik – znak w tekście (gwiazdka, liczba, litera) kierujący do objaśnienia w przypisie
  • odsyłacz, odnośnik, hiperłącze – element hipertekstu (zwykle w formacie HTML lub Markdown)

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) odsyłacz

 (1.2) komentarz, notatka, wyjaśnienie

 (1.3) hiperłącze, link, odsyłacz

 (1.4) roztwór porównawczy

Wiktionary


odnośny

ten, o którego chodzi w danej sytuacji; odpowiedni; stosowny


SJP.pl


odnoszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odnosić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zacząłem odnoszenie ławek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdnɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: odnošńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odnosić (się) ndk., odnieść (się) dk.

 rzecz. odniesienie

 przysł. odnośnie

Wiktionary


odnotować

czasownik przechodni dokonany (ndk. odnotowywać)

 (1.1) zwrócić na coś uwagę

 (1.2) przyjąć do wiadomości

 (1.3) powiedzieć o czymś przy okazji

 (1.4) sporządzić notatkę

 (1.5) zrobić znak przy czymś istotnym celem pamiętania o tym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odnotowałbym tylko te dni, kiedy zauważymy nowe stada szpaków na areałach lubuskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdnɔˈtɔvat͡ɕ, AS: odnotovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. notować

 rzecz. notatnik mrz., notatka ż., notka ż., odnotowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dostrzec, spostrzec, zauważyć, zaobserwować, złowić wzrokiem

 (1.2) uświadomić sobie, nauczyć się, zakonotować, zapamiętać

 (1.3) nadmienić, napomknąć, wspomnieć, wzmiankować, skonstatować

 (1.4) spisać, wynotować, zanotować, zapisać

 (1.5) odfajkować, odhaczyć

Wiktionary


odnotowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odnotować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdnɔtɔˈvãɲɛ, AS: odnotovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odnotować dk.

 rzecz. notatnik mrz., notatka ż., notka ż.

Wiktionary


odnotowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odnotować)

 (1.1) niedokonany od|odnotować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ocenia fakty, cytuje daty, odnotowuje wydarzenia polityczne.

 (1.1) Przed Powstaniem Listopadowym tajna policja skrupulatnie sprawdzała uczestnictwo warszawskich studentów w sakramentach i odstępstwa odnotowywała w kartotekach "nieprawomyślnych".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdnɔtɔˈvɨvat͡ɕ, AS: odnotovyvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. notować

 rzecz. odnotowywanie n., notatnik mrz.

Wiktionary


odnotowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odnotowywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdnɔtɔvɨˈvãɲɛ, AS: odnotovyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odnotowywać

 rzecz. notatnik mrz.

Wiktionary


odnowa

1. przywrócenie czemuś wyglądu rzeczy nowej; restaurowanie; odbudowa;
2. zmiana polepszająca stan czegoś;
3. odtwarzanie przez organizm utraconych lub uszkodzonych części, tkanek i komórek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przywrócenie czemuś świeżego, nowego wyglądu

 (1.2) szereg zmian ulepszających stan czegoś

 (1.3) odtwarzanie uszkodzonych części, komórek przez organizm

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈnɔva, AS: odnova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnawianie n., odnowienie n.

 czas. odnawiać ndk., odnowić dk.

 przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) restauracja

Wiktionary


odnowić

zrobić coś aby stara rzecz była jak nowa


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odnawiać)

 (1.1) dokonany od|odnawiać.

czasownik zwrotny dokonany odnowić się (ndk. odnawiać się)

 (2.1) dokonany od|odnawiać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈnɔvʲit͡ɕ, AS: odnovʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nówka ż., nowy mos., nowość ż., odnowa ż., odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnawianie n., odnowienie n.

 czas. odnawiać ndk.

 przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowy, nowiowy

Wiktionary


odnowiciel

przestarzałe: ten, kto odnawia, odbudowuje coś; ten, kto wprowadza coś na nowo, wznawia


SJP.pl

Wikipedia


odnowicielka

przestarzałe: kobieta, która odnawia, odbudowuje coś; kobieta, która wprowadza coś na nowo, wznawia


SJP.pl


odnowienie

zrobić coś aby stara rzecz była jak nowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odnowić.

Wiktionary

  • w prawie:
    • nowacja – instytucja prawa zobowiązań
  • w polityce:
    • Odnowienie Włoskie – włoska partia polityczna, działająca w latach 1996–2002
  • w leśnictwie:
    • odnowienie lasu
    • naturalne odnowienie lasu
    • sztuczne odnowienie lasu
    • odnowienie odroślowe

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔdnɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: odnovʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nówka ż., nowy mos., nowość ż., odnawianie n., odnowa ż., odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż.

 czas. odnawiać ndk., odnowić dk.

 przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowy, nowiowy

Wiktionary


odnóże

narząd ruchu stawonogów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. parzyste przydatki u stawonogów pełniące różne funkcje, m.in. motoryczne;

Wiktionary

Odnóża – parzyste przydatki występujące na tagmach stawonogów. Pełnią funkcje (często związane z lokalizacją): czuciowe, pokarmowe, lokomotoryczne, kopulacyjne, transportowe, przędne. Liczba, budowa i rozmieszczenie odnóży jest ważną cechą taksonomiczną.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odnóżka ż., noga ż., nóżka ż., odnoga ż.

 przym. nożny, odnóżowy

Wiktionary


odnóżka

1. część rośliny, oderwana od rośliny macierzystej, zdolna do samodzielnego ukorzenienia; sadzonka;
2. zdrobnienie od: odnoga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mała odnoga

 (1.2) ogrod. część rośliny używana jako sadzonka

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Marlena sadzi odnóżki mięty obok malin.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odnoga ż., odnóże n.

Wiktionary


odnożyca

porost o plesze listkowatej lub krzaczkowatej, rosnący głównie w strefie międzyzwrotnikowej


SJP.pl

Ramalina Ach. (odnożyca) – rodzaj grzybów z rodziny odnożycowatych (Ramalinaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.

Wszystkie gatunki w Polsce objęte są ścisłą ochroną.

Wikipedia


odo

1. uroczysty, patetyczny utwór poetycki
2. kompozycja wokalno-instrumentalna zbliżona do kantaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: Oda

Wiktionary

  • Odo – imię męskie
  • Odo – rodzaj pająków z rodziny Xenoctenidae
  • Odo – fikcyjna postać z serialu Star Trek: Stacja kosmiczna
  • Odo – brytyjsko-polski serial animowany

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Oda ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Odon

Wiktionary


odoaker

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. wódz germański z V w.;

Wiktionary

Odoaker nazywany także Odowac, łac. Flavius Odovacar, Odovacer albo Fl. Odovac (ok. 433–493) – wódz germański, prawdopodobnie z plemienia Herulów lub Skirów, władca Królestwa Italii zwanego Państwem Odoakra od 4 września 476 do swej śmierci.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To Odoaker obalił ostatniego cesarza zachodniorzymskiego, a insygnia cesarskie wysłał do Konstantynopola.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɔˈakɛr, AS: odoaker

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Odoacer, Odowaker

Wiktionary


odobserwować

środowiskowo: przestać obserwować czyjś profil, wątek itp. w internecie


SJP.pl


odojcowski

utworzony od nazwiska, imienia lub przydomka ojca; patronimiczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. utworzony od imienia lub tytułu ojca

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) patronimiczny

Wiktionary


odojewski

nazwisko


SJP.pl

Odojewski (Odejewski, Odejowski) – polski herb książęcy, herb własny rodziny Odojewskich.

Wikipedia


odolan

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. kozłek lekarski

Wiktionary

Odolan, Odolen, Odylen – imię męskie pochodzenia słowiańskiego. Pochodzi od słowa: "(p)odołać" - oprzeć się, stawić opór, pokonać.

Odolen imieniny obchodzi 18 listopada (według kalendarza czeskiego).

Przybywoj i Odolan (Odylen) byli przywódcami buntu przeciw objęciu władzy przez Bolesława I Chrobrego po śmierci Mieszka I; są to także pierwsi zapisani Polacy nienależący do rodu książęcego.

Wikipedia


odolanów

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) gmina miejsko-wiejska w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim;

 (1.2) miasto, siedziba gminy Odolanów (1.1), w Kaliskiem;

Wiktionary

Odolanów (niem. Adelnau) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Odolanów, w Kaliskiem, nad Baryczą i Kurochem, ośrodek przemysłowy w Kalisko-Ostrowskim Okręgu Przemysłowym, w aglomeracji kalisko-ostrowskiej, ok. 11 km na wschód od Sulmierzyc, ok. 13 km na południowy zachód od Ostrowa Wielkopolskiego, ok. 27 km na północ od Twardogóry.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. odolanowski

Wiktionary


odolanowianin

mieszkaniec Odolanowa


SJP.pl


odolanowianka

mieszkanka Odolanowa


SJP.pl


odolanowski

przymiotnik od: Odolanów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Odolanowem, dotyczący Odolanowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Odolanów mrz.

Wiktionary


odolański

przymiotnik od nazwy osiedla: Odolany


SJP.pl


odolany

jeden z ośmiu rejonów tworzących Wolę, dzielnicę Warszawy


SJP.pl

Odolany – dawna wieś, współcześnie obszar Miejskiego Systemu Informacji w dzielnicy Wola w Warszawie.

Wikipedia


odoleić

usunąć olej, oczyścić z oleju


SJP.pl


odolejać

usuwać olej, oczyszczać z oleju


SJP.pl


odolejacz

urządzenie do usuwania olejów i innych tłustych substancji; odoliwiacz


SJP.pl


odoliński

nazwisko


SJP.pl


odoliwiacz

urządzenie służące do oddzielania olejów smarnych od substancji, które one pokrywają; odolejacz


SJP.pl


odon

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

  • Odon – imię
  • Odon – miasto w USA, w stanie Indiana, w hrabstwie Daviess
  • Odon (ok. 860-898) – władca Franków
  • Odon (1141/1149-1194) – książę wielkopolski
  • Odon – rzeka we Francji

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Relikwie św. Odona z Cluny niestety się nie zachowały.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Odo

Wiktionary


odona

imię żeńskie


SJP.pl


odonatologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o ważkach;

Wiktionary

Odonatologia – dział entomologii zajmujący się badaniem owadów z rzędu ważek (Insecta: Odonata). Naukowcy zajmujący się badaniami ważek to odonatolodzy.

Za pioniera odonatologii uważany jest Edmond de Sélys Longchamps, który zebrał dużą kolekcję ważek, opisał wiele gatunków, a w 1854 roku podzielił ważki na "legiony" (obecnie rodziny). Badania filogenezy ważek zapoczątkował James George Needham (1903).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔdɔ̃natɔˈlɔɟja, AS: odõnatoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odonatolog

Wiktionary


odoniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Odony lub z nią związany


SJP.pl


odonostwo

Odon z małżonką; Odonowie


SJP.pl


odonowie

imię męskie


SJP.pl


odonowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Odona lub z nim związany


SJP.pl


odonto-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z zębami lub zębiną

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) odontolit • odontologia • odontoblast

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|ὀδοντο-. < etym|gr|ὀδούς., ὀδόντος → ząb

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) odonto-

* włoski: (1.1) odonto-

źródła.

== odonto- (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) odonto-

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈɔ̃ntɔ, AS: odõnto

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|ὀδοντο-. < etym|gr|ὀδούς., ὀδόντος → ząb

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) odonto-

* włoski: (1.1) odonto-

źródła.

== odonto- (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) odonto-

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


odontoblast

Odontoblast, komórka zębinotwórcza – komórka wytwarzająca zębinę. Odontoblasty przylegają do wewnętrznych powierzchni zębiny od strony miazgi.

Wikipedia


odontolit

skamieniały ząb zwierzęcia kopalnego; również osad i kamień nazębny


SJP.pl

Odontolit (kostny kamień lub kostny turkus) - kostny lub zębny fosforan wymarłych zwierząt kopalnych np. mamuta, mastodonta, dinozaura, zabarwiony wiwianitem na kolor „turkusowy”.

Wikipedia


odontolog

specjalista w zakresie odontologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w dziedzinie odontologii

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. odontologia ż.

 przym. odontologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) odontologist

* baskijski: (1.1) odontologo

* białoruski: (1.1) адантолаг m.

* duński: (1.1) odontolog w.

* francuski: (1.1) odontologiste m./ż.

* rosyjski: (1.1) одонтолог m.

* rumuński: (1.1) odontolog m.

źródła.

== odontolog (język rumuński.) ==

wymowa. IPA|o.don.to'log.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) odontolog

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odontologia ż.

 przym. odontologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. odontologia ż.

 przym. odontologiczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) odontologist

* baskijski: (1.1) odontologo

* białoruski: (1.1) адантолаг m.

* duński: (1.1) odontolog w.

* francuski: (1.1) odontologiste m./ż.

* rosyjski: (1.1) одонтолог m.

* rumuński: (1.1) odontolog m.

źródła.

== odontolog (język rumuński.) ==

wymowa. IPA|o.don.to'log.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) odontolog

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


odontologia

dziedzina nauki zajmująca się zębami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. stomat. nauka badająca budowę, rozwój, fizjologię i patologię zębów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niejako ubocznie profesor zajmował się też odontologią podczas studiów w Karlsruhe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɔ̃ntɔˈlɔɟja, AS: odõntoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odontolog mos.

 przym. odontologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) nauka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. odontolog mos.

 przym. odontologiczny

frazeologia.

etymologia. etym2|gr|ὀδούς|ὀδόντος|-λογία|-λογία. (odóntos + -logíā) → ząb + nauka

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) odontology

* baskijski: (1.1) odontologia

* duński: (1.1) odontologi w., tandlægevidenskab w.

* fiński: (1.1) odontologia

* francuski: (1.1) odontologie ż.

* hiszpański: (1.1) odontología ż.

* interlingua: (1.1) odontologia

* irlandzki: (1.1) ódónteolaíocht ż.

* kataloński: (1.1) odontologia ż.

* niemiecki: (1.1) Odontologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) odontologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) odontologi m.

* portugalski: (1.1) odontologia ż.

* rosyjski: (1.1) одонтология (odontológija) ż.

* włoski: (1.1) odontologia ż.

źródła.

== odontologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. odontologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


odontologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z odontologią, dotyczący odontologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odontolog mos., odontologia ż.

Wiktionary


odór

przykry, duszący zapach; smród


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. nieprzyjemny zapach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie zostanę medykiem sądowym, bo nie umiem wytrzymać odoru rozkładającego się ludzkiego ciała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdur, AS: odur

Wiktionary

Powiązane:

 zdrobn. odorek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smród, fetor

Wiktionary


odorać

1. orząc, oddzielić z niezaoranej całości;
2. dawniej: zaorać określoną ilość ziemi


SJP.pl


odorant

substancja dodawana do bezwonnego paliwa gazowego; nawaniacz


SJP.pl

Wikipedia


odorek

smrodek, niemiły zapach


SJP.pl

Odorek (Palomena) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Pluskwiaki o ciele z wierzchu ubarwionym zielono lub oliwkowo, często z odcieniem czerwonym lub brązowym, które pojawiają się zwłaszcza jesienią. Gatunki występujące w Polsce osiągają od 9 do 14,5 mm długości. Punktowanie wierzchu ciała jest gęste i czarne. Płaska głowa pozbawiona jest niepunktowanego, podłużnego żeberka na nadustku. Tarczka jest jednobarwna, co najwyżej na tylnej krawędzi nieco rozjaśniona. Przed biodrami odnóży przedniej pary nie występują płytkowate rozszerzenia spodu przedtułowia. Na śródpiersiu, między biodrami odnóży leży żebro, natomiast brak tam bruzdy. Nasady szwów pleuralnych wszystkich sternitów tułowia pozbawione są czarnych plamek. Na pleurytach zatułowia, w oddaleniu od bioder wyraźnie widać ujścia gruczołów zapachowych zaopatrzone w długie, zwężające się ku końcom kanały wyprowadzające. Otoczenie owych ujść jest matowe wskutek pomarszczenia i pobrużdżenia. Odwłok ma trzeci sternit pozbawiony skierowanego do przodu wyrostka. Zieloną listewkę brzeżną odwłoka pokrywa niemal równomierne, czarne punktowanie.

Wikipedia


odorolog

specjalista w zakresie odorologii


SJP.pl


odorowicz

nazwisko


SJP.pl


odorowy

odór


SJP.pl

Patrz:

odór

odoryk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.;

Wiktionary

Odoryk – imię męskie pochodzenia germańskiego, którego patronem jest bł. Odoryk z Pordenone.

Odoryk imieniny obchodzi 14 stycznia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wkrótce po śmierci Odoryka do Chin przybyło kilkudziesięciu misjonarzy franciszkańskich.

Wiktionary


odosabniać

czasownik niedokonany

 (1.1) izolować od otoczenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odosobnienie n.

 przym. odosobniony

Wiktionary


odoskrzelowy

pochodzący od oskrzeli, np. odoskrzelowe zapalenie płuc


SJP.pl


odosobnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odosobnić.

 (1.2) stan odizolowania od innych

 (1.3) miejsce oddalone, ze skrajnie ograniczonym kontaktem ze światem zewnętrznym

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odosabniać ndk., odosobnić dk.

 przym. odosobniony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oddzielenie, odizolowanie, odseparowanie

 (1.2) izolacja

 (1.3) samotnia, bezludna wyspa, więzienie

Wiktionary


odosobniony

przymiotnik

 (1.1) będący na uboczu, odizolowany od innych

 (1.2) odróżniający się od innych

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odosabniać, odosobnić

 rzecz. odosobnienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odizolowany, oddalony, odległy, samotny, satelitarny, ustronny, wyalienowany

 (1.2) jednostkowy, pojedynczy, rzadki, sporadyczny, szczególny, unikalny, unikatowy, wyjątkowy

Wiktionary


odowadzić

czasownik przechodni

 (1.1) usunąć owady ze ściany, z szyby lub innych powierzchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Muszę odowadzić przednią szybę w samochodzie.

 (1.1) Kierownik zakładu zlecił ekipie sprzątającej, by odowadziła sufit w jego gabinecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: odovaʒ́ić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrobaczyć

Wiktionary


odowocować

skończyć owocować, wydać owoce


SJP.pl


odp.

odpowiedź


SJP.pl

skrót

 (1.1) odpowiedź

Wiktionary


odpad

1. resztka czegoś, śmieć
2. pozostałość po produkcji, przetwarzaniu w fabryce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pozostałość po zużyciu czegoś lub resztka jakiegoś surowca odrzucana przy produkcji (najczęściej w liczbie mnogiej);

Wiktionary

Odpady, śmieci – substancje i przedmioty, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest zobowiązany. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w wyroku z dnia 18.12.2019 r. (znak IV SA/Po 630/19) zwrócił uwagę, że definicja odpadów opiera się na znanej od dawna w prawie unijnym i polskim „triadzie”: odpadem jest każda substancja lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do pozbycia się jest obowiązany. Pojęcie odpadu nie wyłącza substancji i przedmiotów, które nadają się do dalszego gospodarczego wykorzystania, odpadami są także materiały podlegające ponownemu gospodarczemu wykorzystaniu przez nabywcę, posiadają dla niego określoną wartość gospodarczą, rynkową. Dla zakwalifikowania danej substancji lub przedmiotu jako odpadu, nie ma znaczenia wola, świadomość nabywcy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektóre firmy produkują biopaliwo z odpadów po produkcji kukurydzy.

 (1.1) W tej fabryce podczas produkcji ubocznej odpady obróbki drewna są wykorzystywane jako surowiec do płyt wiórowych.

 (1.1) Kiedyś ponowne wykorzystywanie odpadów uważano za coś śmiesznego.

 (1.1) Jednym z największych problemów współczesnej energetyki jądrowej jest utylizacja odpadów promieniotwórczych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtpat, AS: otpat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. odpadek

 czas. odpadać

 przym. odpadowy

Wiktionary


odpadać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odpaść)

 (1.1) oddzielać się od miejsca przymocowania

 (1.2) zostać oddzielonym

 (1.3) przestawać obowiązywać

 (1.4) przestawać brać udział wskutek przegrania, wyeliminowania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpad mrz., odpadanie n., odpadek mrz., odpadnięcie n.

 czas. odpaść dk.

 przym. odpadowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odchodzić, odlatywać, oddzielać się, odłączać się, odrywać się

 (1.4) przepadać

Wiktionary


odpadek

(zwykle w liczbie mnogiej)
1. śmieć;
2. zbędny kawałek, resztka pozostająca po wykorzystaniu czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) śmieć

 (1.2) pozostałość po wykorzystaniu czegoś, reszta odrzucona przy produkcji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpadɛk, AS: otpadek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpad m.

 czas. odpadać ndk.

 przym. odpadkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) reg. śl. abfal.

Wiktionary


odpadnięty

rzadko: taki, który oderwał się od miejsca przyczepienia, umocowania; odpadły (częściej)


SJP.pl


odpadowy

przymiotnik

 (1.1) związany z odpadami, dotyczący odpadów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpaˈdɔvɨ, AS: otpadovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpad m., odpadówka ż., odpadanie n., odpadnięcie n.

 czas. odpadać ndk., odpaść dk.

Wiktionary


odpadły

taki, który oderwał się od miejsca przyczepienia, umocowania; odpadnięty (rzadko)


SJP.pl


odpalać

zapalać coś przez przytknięcie ognia


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odpalić)

 (1.1) zapalać jedną rzecz od drugiej

 (1.2) zapalać / uruchamiać coś

 (1.3) uruchamiać broń palną lub rakietową

 (1.4) pot. dzielić się czymś, dawać kawałek

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W nocy był taki mróz, że samochód za nic nie chciał mi odpalić, więc musiałem pojechać autobusem.

 (1.2) Mój brat gdy tylko przyjdzie do domu, od razu odpala komputer.

 (1.3) Okręt podwodny namierzył pancernik i odpalił w jego kierunku serię torped.

 (1.4) Weź odpal mi szluga, skończyły mi się właśnie moje pety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpalat͡ɕ, AS: otpalać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpalenie n., odpalanie n., palenie n., paliwo n., przypał m., odpał m.

 czas. odpalić dk., palić ndk.

 przym. palny, paliwowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zapalać

 (1.4) slang. kopsnąć

Wiktionary


odpalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpalać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpalać, palić

Wiktionary


odpalić

zapalić coś przez przytknięcie ognia


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpalać)

 (1.1) dokonany od|odpalać.

czasownik zwrotny odpalić się

 (2.1) zająć się ogniem od czegoś

 (2.2) pot. przen. wykazać nagle wzmożoną, kompulsywną aktywność fizyczną lub werbalną

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpalʲit͡ɕ, AS: otpalʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. palenie n., odpalenie n., palnik m., zapał m., zapalniczka ż., palnik m., zapał m., odpał m., podpałka ż., palność ż., zapaleniec m.

 czas. palić ndk., zapalać ndk., zapalić dk., odpalać ndk.

 przym. palny, niepalny, palnikowy, zapalony

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) mieć odpał

Wiktionary


odpaństwowić

o gospodarce: uniezależnić od decyzji władz państwowych, zwykle przez usamodzielnienie i prywatyzację przedsiębiorstw


SJP.pl


odparcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odeprzeć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈparʲt͡ɕɛ, AS: otparʹće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odeprzeć

Wiktionary


odparowalnik

urządzenie do odparowywania


SJP.pl


odparowalny

dający się odparować


SJP.pl


odpartyjniać

likwidować wpływy partii w jakimś środowisku


SJP.pl


odpartyjnić

zlikwidować wpływy partii w jakimś środowisku


SJP.pl


odparzenie

Wikipedia


odpas

1. pora karmienia zwierząt domowych
2. inaczej: odpasienie


SJP.pl


odpaść

1. karmiąc zwierzę paszą doprowadzić je do pożądanej tuszy, nakarmić do syta po głodówce; utuczyć; odkarmić;
2. przywrócić komuś dawną tuszę, dawny dobry wygląd; odżywić


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) dokonany od|odpadać.

 (1.2) dokonany od|odpasać.

 (1.3) daw. reg-pl|Kresy. zgubić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtpaɕt͡ɕ, AS: otpaść

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: przym. odpadowy

:: czas. odpadać ndk.

:: czas. paść ndk.

Wiktionary


odpasiony

1. karmiąc zwierzę paszą doprowadzić je do pożądanej tuszy, nakarmić do syta po głodówce; utuczyć; odkarmić;
2. przywrócić komuś dawną tuszę, dawny dobry wygląd; odżywić


SJP.pl


odpasować

przygotować tkaninę gotową do użytku bez dodatkowego cięcia, szycia


SJP.pl


odpasowywać

dawniej: sporządzać tkaninę gotową do użytku bez dodatkowego cięcia, szycia itp.


SJP.pl


odpatrywać

spatrywać; potocznie:
1. kopiować cudzy tekst lub pomysł i podawać go za swój; ściągać, odgapiać, zgapiać;
2. robić coś w sposób podobny do kogoś, kto zrobił to już wcześniej


SJP.pl


odpatrzyć

1. potocznie: skopiować cudzy tekst lub pomysł i podać go za swój; ściągnąć, spatrzyć, odgapić, zgapić;
2. potocznie: zrobić coś w sposób podobny do kogoś, kto zrobił to już wcześniej; spatrzyć;
3. odpatrzyć się - dawniej: napatrzyć się, naprzyglądać się


SJP.pl


odpał

w slangu młodzieżowym:
1. nienormalne zachowanie; odchyły;
2. heroina; hera;
3. szybki start samochodem;
4. doskonała rozrywka; czad;
5. uczucie radości, euforii lub ekscytacji; czad


SJP.pl


odpchlać

rzadko: oczyszczać z pcheł


SJP.pl


odpchlanie

rzadko: oczyszczać z pcheł


SJP.pl


odpchlenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzad. oczyszczenie kogoś lub czegoś z pcheł

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żaden pies nie miał aktualnych odrobaczeń ani odpchleń.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpxlɛ̃ɲɛ, AS: otpχlńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpchlić dk.

 rzecz. pchełka ż., pchła ż.

 przym. pchli

Wiktionary


odpchlić

wyeliminować pchły na jakimś obszarze


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) rzad. oczyścić kogoś lub coś z pcheł

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtpxlʲit͡ɕ, AS: otpχlʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pchełka ż., pchła ż., odpchlenie n.

 przym. pchli

Wiktionary


odpęd

1. czysty produkt destylacji; destylat;
2. proces pędzenia alkoholu


SJP.pl


odpędowy

odpęd


SJP.pl

Patrz:

odpęd

odpędzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpędzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pędzić

Wiktionary


odpędzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpędzić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pędzić

Wiktionary


odpestczarka

przyrząd do usuwania pestek z owoców; drylownica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przemysłowe urządzenie do mechanicznego usuwania pestek z owoców

Wiktionary


odpełzać

pełznąc, oddalać się


SJP.pl


odpełznąć

pełzając, oddalić się


SJP.pl


odpełznięty

taki, który gdzieś odpełzł; odpełzły, odpełźnięty


SJP.pl


odpełzły

pełzając, oddalić się


SJP.pl


odpiąć

rozłączyć coś spiętego; otworzyć zapięcie


SJP.pl


odpić

1. upić trochę płynu
2. zakończyć picie
3. reg. wznieść czyjś toast w rewanżu, wypić coś w zamian za coś


SJP.pl


odpicowany

wypicowany; potocznie:
1. bardzo starannie ubrany lub umalowany w celu zrobienia wrażenia;
2. bardzo starannie wyczyszczony, odnowiony, wyremontowany


SJP.pl


odpiec

wypiec zamrożony i uformowany półprodukt, np. bułkę, chleb


SJP.pl


odpiek

wypiek uformowanego i zamrożonego półproduktu, np. bułki, chleba, pizzy


SJP.pl


odpiekać

wypiekać zamrożony i uformowany półprodukt, np. bułkę, chleb


SJP.pl


odpieniacz

środowiskowo: filtr do usuwania zanieczyszczeń z wody słonej, używany w akwarystyce


SJP.pl


odpieprz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. tylko w wyrażeniu: na odpieprz, na odpieprz się

forma czasownika.

 (2.1) rozk. 2. os. lp. od: odpieprzyć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtpʲjɛpʃ, AS: otpʹi ̯epš

Wiktionary


odpieprzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odpieprzyć)

 (1.1) wulg. zrobić coś niestarannie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpʲjɛpʃat͡ɕ, AS: otpʹi ̯epšać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpieprzanie n., odpieprzenie n.

 czas. pieprzyć ndk.

 przym. pieprznięty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odwalać

Wiktionary


odpieprzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpieprzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpieprzać, odpieprzyć

Wiktionary


odpieprzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpieprzyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpieprzyć, odpieprzać

Wiktionary


odpieprzony

wulgarnie:
1. zrobić coś byle jak, niestarannie, niedbale;
2. spędzić gdzieś pewien okres czasu;
3. odpieprzyć się -
a) zostawić kogoś lub coś w spokoju;
b) wystroić się


SJP.pl


odpieprzyć

wulgarnie:
1. zrobić coś byle jak, niestarannie, niedbale;
2. spędzić gdzieś pewien okres czasu;
3. odpieprzyć się -
a) zostawić kogoś lub coś w spokoju;
b) wystroić się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpieprzać)

 (1.1) zob. odpieprzać.

czasownik zwrotny dokonany odpieprzyć się (ndk. brak)

 (2.1) wulg. zostawić kogoś w spokoju, odczepić się od kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odpieprzyłem ten projekt i teraz mam święty spokój.

 (2.1) Odpieprz się ode mnie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: otpʹi ̯epšyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpieprzanie n., odpieprzenie n.

 czas. pieprzyć ndk.

 przym. pieprznięty, odpieprzony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odwalić

 (2.1) odwalić się, odczepić się

Wiktionary


odpierać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odeprzeć)

 (1.1) używać siły do odsunięcia niebezpieczeństwa; zmuszać do odwrotu

 (1.2) bronić się w sposób skuteczny przed ciosami, napaścią

 (1.3) bronić się skutecznie przed zarzutami

czasownik przechodni niedokonany (dk. odeprać)

 (2.1) usuwać plamaamy z czego, piorąc to

czasownik zwrotny niedokonany odpierać się (dk. odeprać się)

 (3.1) tracić brud w wyniku prania

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pokonywać, przeciwstawiać się

 (1.3) ripostować

 (2.1) spierać

Wiktionary


odpierdalać

wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. robić coś bez starania, bez zaangażowania, na odczepne, źle;
2. robić coś szalonego, śmiesznego


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odpierdolić)

 (1.1) wulg. urywać, ułamywać

 (1.2) wulg. wykonywać pobieżnie

 (1.3) wulg. odbijać (w zn. wariować)

 (1.4) wulg. wyprawiać, wyczyniać

czasownik zwrotny niedokonany odpierdalać się (dk. odpierdolić się)

 (2.1) wulg. urywać się, ułamywać się

 (2.2) wulg. stroić się, robić eleganckim

 (2.3) wulg. zostawiać w spokoju

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odpierdoliłem sobie antenkę od telefonu.

 (1.2) Firma remontowa odpierdoliła robotę.

 (1.3) Jankowi znowu coś odpierdala.

 (1.4) Co ty odpierdalasz?

 (2.1) Odpierdoliła mi się antenka od telefonu.

 (2.2) Odpierdoliłeś się jak stróż w Boże Ciało!

 (2.3) Powiedz mu, żeby się odpierdolił. Odpierdol się od niej.

 (2.3) Nie wkurwiaj mnie nawet! I odpierdol się człowieku ode mnie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: otpʹi ̯erdalać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zapierdalać, pierdolić ndk., odpierdolić dk.

 przym. odpierdolony

 rzecz. odpierdalanie n.

Wiktionary

Synonimy:

odpieprzać, odwalać

Wiktionary


odpierdalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. urywanie, ułamywanie czegoś

 (1.2) wulg. robienie czegoś pobieżnie, byle jak

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpʲjɛrdaˈlãɲɛ, AS: otpʹi ̯erdalãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpierdolenie n.

 czas. zapierdalać, pierdolić, odpierdalać ndk., odpierdolić dk.

 przym. odpierdolony

 przysł. na odpierdol

Wiktionary


odpierdol

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wulg. niestarannie wykonana robota

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp., rozk.zob. odpierdolić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamiast przyłożyć się choć troszkę, to odjebałeś kompletny odpierdol!

 (2.1) A tylko mi tu odpierdol jakąś akcję, to wtedy cię zajebię!

Wiktionary


odpierdolić

wulgarnie:
1. zrobić coś byle jak, niestarannie, niedbale;
2. zrobić coś szalonego, śmiesznego;
3. odpierdolić się:
a) odczepić się, przestać się czymś, kimś interesować;
b) ubrać się ładnie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|odpierdalać.

czasownik zwrotny dokonany odpierdolić się (ndk. odpierdalać się)

 (2.1) wulg. odczepić się, odstąpić (od kogoś, od czegoś)

 (2.2) wulg. ubrać się bardzo szykownie

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Odpierdol się wreszcie ode mnie!

 (2.2) Ale się dzisiaj odpierdoliłaś!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpʲjɛrˈdɔlʲit͡ɕ, AS: otpʹi ̯erdolʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpierdalanie n., odpierdolenie n.

 czas. pierdolić, zapierdalać, odpierdalać ndk.

 przym. odpierdolony

 przysł. na odpierdol

Wiktionary


odpierdolony

wulgarnie:
1. zrobić coś byle jak, niestarannie, niedbale;
2. zrobić coś szalonego, śmiesznego;
3. odpierdolić się:
a) odczepić się, przestać się czymś, kimś interesować;
b) ubrać się ładnie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wulg. ładnie wyglądający, ładnie ubrany

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: odpierdolić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To tylko zwykłe spotkanie, a ty jesteś odpierdolony jak na bal!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpʲjɛrdɔˈlɔ̃nɨ, AS: otpʹi ̯erdolõny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpierdalanie n., odpierdolenie n.

 czas. odpierdalać ndk., odpierdolić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wystrojony

Wiktionary


odpierwiastkowywać

potocznie: odpierwiastkowywać się - zostawiać kogoś lub coś w spokoju; odpieprzać się, odpierniczać się


SJP.pl


odpis

1. kopia lub przepisany tekst oryginalnego dokumentu, pisma; wtórnik, duplikat;
2. w księgowości: przeniesienie sumy z jednego konta na inne;
3. w księgowości: odliczenie pewnej kwoty od jakiejś całości


SJP.pl

  • odpis dokumentu
  • odpis podatku
  • odpis (metryka) z aktów stanu cywilnego lub z ksiąg metrykalnych
  • odpisy aktualizujące

Wikipedia


odpisać

1. odpowiedzieć w formie pisemnej na czyjeś pismo, zwykle lis;
2. sporządzić pisemnie drugi egzemplarz czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpisywać)

 (1.1) napisać coś w odpowiedzi, udzielić pisemnej odpowiedzi

 (1.2) przest. pisząc, skopiować coś, ręcznie sporządzić odpis

 (1.3) uczn. ściągnąć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odpisz na jego ostatni list.

 (1.3) Odpisałam zadanie domowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpis m., odpisywanie n., odpisanie n., pisanina ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przepisać

 (1.3) przepisać, ściągnąć, zerżnąć

Wiktionary


odpisanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) udzielenie pisemnej odpowiedzi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpisywanie n., pisanina ż.

 czas. odpisać dk., odpisywać ndk.

Wiktionary


odpisywacz

1. osoba kopiująca jakiś tekst;
2. internauta odpowiadający na posty innych internautów


SJP.pl


odpisywaczka

odpisywacz


SJP.pl

Patrz:

odpisywacz

odpisywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) udzielanie pisemnej odpowiedzi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpisanie n., pisanina ż.

 czas. odpisać dk., odpisywać ndk.

Wiktionary


odpiłowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odpiłować)

 (1.1) piłując, oddzielać fragment czegoś od całości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Złodzieje najpierw uporali się z kratą zabezpieczającą okno, odpiłowując jeden z prętów, a dwa pozostałe wyrywając.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpiłować dk.

Wiktionary


odplamiać

czasownik niedokonany

 (1.1) usuwać plamaamy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odplamiacz m., plama ż., plamienie n., plamka ż., odplamianie n.

 czas. plamić ndk., zaplamić dk.

 przym. plamisty

Wiktionary


odplamiacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. środek chemiczny służący do wywabiania plamaam

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli plama po wysuszeniu jest widoczna, można użyć odplamiacza. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈplãmʲjat͡ʃ, AS: otplãmʹi ̯ač

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odplamiać ndk., odplamić dk.

 rzecz. plama ż., plamienie n.

Wiktionary


odplamić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odplamiać)

 (1.1) dokonany od|odplamiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odplamianie n., odplamiacz mrz., plama ż.

 przym. plamisty

Wiktionary


odplatać

odwijać coś splecionego; rozplatać


SJP.pl


odpleść

odwinąć coś splecionego; rozpleść


SJP.pl


odpluć

plując, usunąć coś z ust lub gardła; odplunąć


SJP.pl


odplunąć

plując, usunąć coś z ust lub gardła; odpluć


SJP.pl


odpluskwiacz

środowiskowo: program usuwający błędy programu komputerowego


SJP.pl

Debugger albo debuger – program komputerowy służący do dynamicznej analizy innych programów, w celu odnalezienia i identyfikacji zawartych w nich błędów, zwanych z angielskiego bugami (robakami). Proces nadzorowania wykonania programu za pomocą debuggera określa się mianem debugowania.

Wikipedia


odpluwać

plując, usuwać coś z ust lub gardła


SJP.pl


odpocząć

1. przerwać jakąś czynność związaną z wysiłkiem w celu zregenerowania sił
2. pozbyć się uczucia zmęczenia, zajmując się czymś, co sprawia przyjemność
3. zrobić sobie przerwę w wykonywaniu uciążliwej czynności


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. odpoczywać)

 (1.1) dokonany od|odpoczywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kocham tenis, ale będę chciała odpocząć od niego przez kilka lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpoczęcie n., odpoczynek mrz., odpoczywanie n., wypoczynek mrz., odpocznienie n.

 czas. począć dk., odpoczywać ndk.

 przym. odpoczynkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dychnonć.

Wiktionary


odpoczęcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odzyskanie sił

 (1.2) zrelaksowanie się od kontaktu z kimś lub czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Najważniejsze jest odpoczęcie od szkoły, od tego ciągłego hałasu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpocznienie n., odpoczynek mrz., odpoczywanie n.

 czas. odpocząć dk., odpoczywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypoczęcie; daw. odpocznienie

Wiktionary


odpoczęty

rzadko: taki, który odpoczął, wypoczął; wypoczęty (częściej)


SJP.pl


odpocznienie

dawniej: wypoczynek, odpoczynek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. odpoczynek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z kwiatów ku niebu szła słodycz gorąca, / z nieba spływały uśmiechy słoneczne, / a ty szeptałaś zlękniona i drżąca: / — Panie, daj martwym odpocznienie wieczne!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpoczęcie n., odpoczynek mrz., odpoczywanie n.

 czas. odpocząć dk., odpoczywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpoczynek, odpoczywanie, spoczynek, wytchnienie

Wiktionary


odpoczynek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przerwa podczas jakiegoś wysiłku, mająca na celu ponowne nabranie sił

Wiktionary

Czas wolny – okres do dyspozycji organizmu ludzkiego, zaistniały po wykonaniu obowiązków na nim spoczywających, takich jak np. praca, nauka, czy innych elementów życia codziennego, mających na celu rutynowe utrzymanie stanu zdrowia i higieny danego organizmu na należytym poziomie, stanowiący czas, w którym można wykonywać czynności według swego upodobania, związanych z wolnością jednostki, wypoczynkiem, rozrywką i zaspokajaniem potrzeb wynikających z zainteresowań, bądź kultury środowiska społecznego, w którym dany organizm funkcjonuje.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Adam zasługuje na odpoczynek – należy mu się urlop.

 (1.1) Po krótkim odpoczynku schodziliśmy z góry w kierunku wyciągu.

 (1.1) Chciałbym tam pracować, byle tylko było trochę czasu na odpoczynek.

 (1.1) Kaczątko bez odpoczynku poruszać musiało nóżkami, ażeby nie przymarznąć.

 (1.1) Oderwać się od bieżących chwil pełnych boleści, tonąć we śnie krótkiego odpoczynku, aby powstać z nową siłą i dać narodowi pieśń budzącą go do życia i do pracy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔˈt͡ʃɨ̃nɛk, AS: otpočnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpoczywanie n., odpoczęcie n., odpocznienie n.

 czas. począć, odpoczywać ndk., odpocząć dk.

 przym. odpoczynkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przerwa, sjesta, czas wolny, pot. rekreacja, relaks, rozrywka, wypoczynek, spoczynek, pot. zabawa, laba, odetchnięcie, odprężenie, odsapnięcie, oddech, przest. popas, relaks, rozluźnienie, wytchnienie

Wiktionary


odpoczywać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odpocząć)

 (1.1) przerwać czynność fizyczną w celu zrelaksowania się i nabrania sił

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Górnikom kazał czekać na ratowników w spokoju, bez zbędnych ruchów i paniki, odpoczywać, sam jednak wziął się za uszczelnianie gliną drewnianych tam, żeby zatrzymać pęd ognia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔˈt͡ʃɨvat͡ɕ, AS: otpočyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpoczęcie n., odpocznienie n., odpoczywanie n., odpoczynek mrz., wypoczynek mrz.

 czas. odpocząć dk., począć dk.

Wiktionary


odpoczywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpoczywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔt͡ʃɨˈvãɲɛ, AS: otpočyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpoczywać, odpocząć, począć

 rzecz. odpoczynek mrz., odpocznienie n., odpoczęcie n.

Wiktionary


odpodabniać

czynić niepodobnym, pozbawiać podobieństwa; odpodobniać


SJP.pl


odpodobniać

czynić niepodobnym, pozbawiać podobieństwa; odpodabniać


SJP.pl


odpodobnić

uczynić niepodobnym, pozbawić podobieństwa


SJP.pl


odpodobnienie

zjawisko fonetyczne, w którym jeden z dwóch takich samych fonemów ulega zmianie (zostaje zastąpiony podobnym); rozpodobnienie; dysymilacja


SJP.pl

Dysymilacja (łac. dissimilis „niepodobny”), odpodobnienie, rozpodobnienie – proces fonetyczny, w wyniku którego wytwarzają się lub powiększają różnice pomiędzy głoskami w obrębie jakiegoś odcinka wypowiedzi, a więc głoski te stają się mniej podobne do siebie.

Wikipedia


odpodobniony

uczynić niepodobnym, pozbawić podobieństwa


SJP.pl


odpokutować

1. w religii: odprawić pokutę, dopełnić sakramentu pokuty, ponieść karę za grzechy;
2. ponieść karę za swe czyny; odcierpieć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpokutowywać)

 (1.1) dokonany od|odpokutowywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Będzie przykładnym mężem, ojcem, ministrem. Odpokutuje i zapomni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔkuˈtɔvat͡ɕ, AS: otpokutovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pokutować

 rzecz. pokuta ż., odpokutowanie n.

 przym. pokutny

Wiktionary


odpokutowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpokutować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpokutować dk.

Wiktionary


odpoliturować

ponownie pokryć politurą


SJP.pl


odpoliturowywać

ponownie pokrywać politurą


SJP.pl


odpolitycznić

1. pozbawić coś charakteru politycznego, oddzielić coś od wpływu polityki i polityków;
2. odpolitycznić się - ulec odpolitycznieniu


SJP.pl


odpolitycznienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pozbawienie czegoś politycznego charakteru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpolitycznianie n.

 czas. odpolityczniać ndk., odpolitycznić dk.

Wiktionary


odpolityzować

pozbawiać czegoś charakteru politycznego


SJP.pl


odpolszczać

pozbawiać cech polskości, polskiego charakteru


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odpolszczyć)

 (1.1) pozbawiać charakteru polskiego, cech polskich

czasownik zwrotny niedokonany odpolszczać się (dk. odpolszczyć się)

 (2.1) samemu pozbawiać się charakteru polskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaborca stopniowo odpolszcza wioski na pograniczu.

 (2.1) Wygnaj księży, a zaczną sami się odpolszczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpolszczanie n.

 czas. odpolszczyć dk., polszczyć ndk.

Wiktionary


odpolszczyć

pozbawić cech polskości, polskiego charakteru


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpolszczać)

 (1.1) pozbawić charakteru polskiego, cech polskich

czasownik zwrotny dokonany odpolszczyć się (ndk. odpolszczać się)

 (2.1) samemu pozbawić się charakteru polskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaborca odpolszczył szereg wsi na pograniczu.

 (2.1) Wygnaj księży, a za jakiś czas odpolszczą się sami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polski mrz., odpolszczenie n., Polska ż.

 czas. odpolszczać ndk., polszczyć ndk.

 przym. polski

Wiktionary


odpominać

rzadko: odszukiwać w pamięci osoby, zdarzenia; przypominać, wspominać


SJP.pl


odpór

fizycznie lub moralne przeciwstawienie się czemuś; opór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stanowcze przeciwdziałanie czemuś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odporność ż.

 przym. odporny

Wiktionary


odporniej

stopień wyższy od przysłówka: odpornie


SJP.pl


odporniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: odporny; bardziej odporny


SJP.pl


odporność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdolność do przeciwstawienia się; brak wrażliwości

 (1.2) med. zdolność do czynnej i biernej obrony organizmu przed patogenami

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nadaje to włóknom keratynowym odporność na zerwanie i czynniki środowiskowe, zapewniając ich giętkość i elastyczność, zaś stwardnienie – przy bardzo dużej ilości mostków dwusiarczkowych.

 (1.2) Jedną z najważniejszych witamin wspomagających odporność jest wit. A występująca m.in. w marchewce i jabłkach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpɔrnɔɕt͡ɕ, AS: otporność

Wiktionary

Powiązane:

 czas. uodparniać, uodporniać, uodpornić

 przym. odporny, odpornościowy

 rzecz. odpór mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wytrzymałość, twardość

 (1.2) uodpornienie, immunizacja

Wiktionary


odpornościowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący odporności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Autoimmunologiczna hemolityczna anemia to zagrażająca życiu choroba, w której układ odpornościowy psa atakuje jego krwinki czerwone.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odporność ż.

Wiktionary


odporny

1. niewrażliwy na działanie czegoś; nieczuły, wytrzymały;
2. nieulegający chorobom, zakażeniom


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający wysoką odporność i wytrzymałość; silny, wytrzymały

 (1.2) taki, na którego dana rzecz nie ma wpływu; obojętny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pies się hartuje, jest bardziej odporny i mniej podatny na wszelkie choroby.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpɔrnɨ, AS: otporny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odporność ż., uodpornienie n., uodparnianie n.

 przym. odpornościowy

 przysł. odpornie

 czas. uodpornić (się), uodparniać (się)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mocny

Wiktionary


odporyszów

Odporyszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim w powiecie tarnowskim w gminie Żabno. W latach 1954–1968 wieś była siedzibą gromady Odporyszów w powiecie dąbrowskim w województwie krakowskim. W latach 1969–1972 obszar Odporyszowa był częścią gromady Dąbrowa Tarnowska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego. We wsi znajduje się m.in. Sanktuarium Matki Boskiej Zwycięskiej, w którym posługują księża misjonarze św. Wincentego a Paulo.

Wikipedia


odpowiadać

1. udzielać odpowiedzi na pytanie;
2. wypowiadać się w kontekście innej wypowiedzi;
3. być winnym czegoś, spowodować, ponosić odpowiedzialność;
4. pasować, być odpowiednim, właściwym;
5. przyjąć skutki własnych działań, decyzji;
6. reagować


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. odpowiedzieć)

 (1.1) udzielać odpowiedzi

 (1.2) odpisywać (np. na list)

 (1.3) być równoważnym czemuś

 (1.4) być za coś odpowiedzialnym

 (1.5) ponosić za coś konsekwencje

 (1.6) odpowiadać (1.1) na pytania nauczyciela w celu oceny wiedzy

 (1.7) podobać się

 (1.8) spełniać jakieś warunki, oczekiwania

 (1.9) reagować, odwzajemniać się

 (1.10) być zgodnym z czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie odpowiadam na to pytanie.

 (1.2) Staram się odpowiadać na wszystkie listy.

 (1.3) Ilu rublom odpowiada jeden dolar?

 (1.4) Rodzice odpowiadają za bezpieczeństwo swoich dzieci.

 (1.5) Nadal odpowiadamy za skutki.

 (1.6) Odpowiadał dziś z matematyki.

 (1.7) Nie odpowiada mi ten kolor.

 (1.8) Jakość wody nie odpowiada wymaganiom sanitarnym.

 (1.9) Na każdy ostrzał załoga fortu odpowiadała ogniem.

 (1.10) Twoja wersja opowieści nie odpowiada faktom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔˈvʲjadat͡ɕ, AS: otpovʹi ̯adać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowiedzialny mos., odpowiedź ż., odpowiedzialność ż., odpowiadanie n., odpowiedzenie n., odpowiedniość ż.

 przym. odpowiedzialny, odpowiedni

 czas. odpowiedzieć, powiedzieć dk.

 przysł. odpowiedzialnie

Wiktionary


odpowiadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpowiadać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jednym z obowiązków Marty jest odpowiadanie na listy od klientów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔvʲjaˈdãɲɛ, AS: otpovʹi ̯adãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. powiedzieć, odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.

 rzecz. odpowiedzialność ż., odpowiedź ż., odpowiedzenie n.

 przysł. odpowiedzialnie

Wiktionary


odpowiedni

przymiotnik jakościowy

 (1.1) spełniający wymagane warunki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tomek musiał wypełnić odpowiedni formularz, żeby założyć firmę.

 (1.1) W ręku Pana są rządy na ziemi, / w swoim czasie wzbudzi On dla niej odpowiedniego władcę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛdʲɲi, AS: otpovʹi ̯edʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowiednik mrz., odpowiedniość ż.

 czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.

 przysł. odpowiednio

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) adekwatny, stosowny, zgodny (z czymś), dopasowany, dostosowany, pasujący, przystosowany, zharmonizowany, akuratny, należyty, poprawny, trafny, w sam raz, jak ulał, właściwy, zdatny

Wiktionary


odpowiedniczka

odpowiednik


SJP.pl

Patrz:

odpowiednik

odpowiedniej

stopień wyższy od przysłówka: odpowiednio


SJP.pl


odpowiedniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: odpowiedni; bardziej odpowiedni


SJP.pl


odpowiednik

coś odpowiadające czemuś innemu ze względu na podobne cechy; analog, analogon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pojęcie, przedmiot lub osoba o podobnych cechach, elementach, mające to samo zastosowanie, mogące pełnić tę samą funkcję

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba o podobnych cechach, elementach, mające to samo zastosowanie, mogące pełnić tę samą funkcję

Wiktionary

  • Odpowiednik – serial telewizyjny
  • Odpowiednik – skała wspinaczkowa w Dolinie Będkowskiej na Wyżynie Olkuskiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fraza – to odpowiednik zdania, to taka jednostka frazeologiczna, w której jeden z członów jest podmiotem, a drugi orzeczeniem.

 (1.1) Co trzeci Polak kupuje roślinne odpowiedniki mięsa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛdʲɲik, AS: otpovʹi ̯edʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowiedniość ż.

:: fż. odpowiedniczka ż.

 przym. odpowiedni

 przysł. odpowiednio

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) analog, zamiennik

Wiktionary


odpowiednio

przysłówek

 (1.1) w sposób odpowiedni; właściwie, stosownie

 (1.2) książk. w tej samej kolejności

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Czworościan, sześcian i ośmiościan mają odpowiednio sześć, dwanaście i dwanaście krawędzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛdʲɲɔ, AS: otpovʹi ̯edʹńo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowiednik mos./mrz., odpowiedniość ż.

 przym. odpowiedni

Wiktionary


odpowiedniość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha obiektów odpowiadających sobie, pasujących do siebie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛdʲɲɔ̇ɕt͡ɕ, AS: otpovʹi ̯edʹńȯść

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odpowiedni

 przysł. odpowiednio

 czas. odpowiadać (odpowiedzieć)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) adekwatność, stosowność, zgodność, równoważność

Wiktionary


odpowiedź

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reakcja na pytanie

 (1.2) rozwiązanie zadania, zagadki, łamigłówki

 (1.3) eduk. uczn. bycie odpytywanym na lekcji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prosiłeś o odpowiedź i ją otrzymałeś.

 (1.2) Sfinks dusiła każdego, kto nie potrafił udzielić prawidłowej odpowiedzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: otpovʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowiadanie n., odpowiedzenie n., odpowiedzialność ż.

 czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.

 przysł. odpowiedzialnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odzew, replika, respons, riposta

 (1.2) rozwiązanie, wynik

Wiktionary


odpowiedzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpowiedzieć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odpowiedzenie na ten list zajęłoby ci chwilkę, a teraz, jak już klient się obraził, to tak łatwo się nie da tego naprawić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔvʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: otpovʹi ̯eʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. powiedzieć, odpowiedzieć dk., odpowiadać ndk.

 rzecz. odpowiedzialność ż., odpowiedź ż., odpowiadanie n.

 przysł. odpowiedzialnie

Wiktionary


odpowiedzialna

kobieta odpowiedzialna za coś


SJP.pl


odpowiedzialnie

przysłówek

 (1.1) w sposób odpowiedzialny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To pan Józef zachował się najodpowiedzialniej, a nie wójt, czy sołtys.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowiedzialność ż., odpowiedzialny mos., współodpowiedzialność ż., odpowiedź ż., odpowiadanie n., odpowiedzenie n.

 czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.

 przym. odpowiedzialny

Wiktionary


odpowiedzialniej

stopień wyższy od przysłówka: odpowiedzialnie


SJP.pl


odpowiedzialniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: odpowiedzialny


SJP.pl


odpowiedzialność

1. akceptowanie konsekwencji działań
2. za kogoś to opieka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obowiązek odpowiadania za swoje działanie, bycia odpowiedzialnym za coś

 (1.2) cecha kogoś, kto jest odpowiedzialny, dojrzały, rozsądny

Wiktionary

  • odpowiedzialność moralna
  • odpowiedzialność etyczna
  • poczucie odpowiedzialności
  • odpowiedzialność prawna
  • odpowiedzialność polityczna (parlamentarna)
  • odpowiedzialność przyczynowo-skutkowa
  • odpowiedzialność zbiorowa
  • odpowiedzialność posiłkowa
  • odpowiedzialność nieletnich za czyny zabronione
  • Odpowiedzialność – łotewska partia polityczna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wolność wymaga odpowiedzialności, dlatego budzi lęk w tak wielu ludziach

 (1.2) Odznaczał się odpowiedzialnością, żołnierze mu ufali.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔvʲjɛ̇ˈd͡ʑalnɔɕt͡ɕ, AS: otpovʹi ̯ėʒ́alność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowiedzialny mos., współodpowiedzialność ż., odpowiedź ż., odpowiadanie n., odpowiedzenie n.

 czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.

 przym. odpowiedzialny

 przysł. odpowiedzialnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dojrzałość, rozsądek

Wiktionary


odpowiedzialny

1. przygotowany na ponoszenie konsekwencji za swoje czyny;
2. zobowiązany do dopilnowania czegoś;
3. ponoszący winę za coś, co nie powinno się zdarzyć;
4. będący powodem jakiegoś stanu lub procesu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony do poniesienia konsekwencji

 (1.2) kierujący czymś

 (1.3) poważnie traktujący swoje obowiązki

 (1.4) mający poczucie winy w przypadku, gdy coś się nie udaje

 (1.5) przeznaczony do pewnej czynności

 (1.6) będący przyczyną

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) ktoś ponoszący winę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za szkodę odpowiedzialny jest jej sprawca.

 (1.2) Jestem odpowiedzialny za zespół do spraw analiz.

 (1.3) To bardzo odpowiedzialny człowiek.

 (1.4) Czuję się odpowiedzialny za zachowanie moich dzieci.

 (1.5) Koprocesor arytmetyczny odpowiedzialny jest za obliczenia zmiennoprzecinkowe.

 (1.6) Za rozwój sepsy najczęściej odpowiedzialne są bakterie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔvʲjɛ̇ˈd͡ʑalnɨ, AS: otpovʹi ̯ėʒ́alny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowiedzialność ż., odpowiedzialna ż.

 czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.

 przysł. odpowiedzialnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) obowiązkowy, pilny, uczciwy, poważny, przykładny, rzetelny, solenny, solidny, sumienny

Wiktionary


odpowiedzieć

czasownik nieprzechodni

 (1.1) dokonany od|odpowiadać.

 (1.2) stpol. sprzeciwić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy możesz odpowiedzieć na moje pytanie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛ̇d͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: otpovʹi ̯ėʒ́ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowiedzialny mos., odpowiedź, odpowiedzialność, odpowiadanie, odpowiedzenie, odpowiedniość

 przym. odpowiedzialny, odpowiedni

 czas. powiedzieć, odpowiadać ndk.

 przysł. odpowiedzialnie

Wiktionary


odpowietrzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odpowietrzyć)

 (1.1) wypuszczać zbyteczne powietrze z zamkniętych przestrzeni

czasownik zwrotny niedokonany odpowietrzać się (dk. odpowietrzyć się)

 (2.1) wypuszczać z samego siebie zbyteczne powietrze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mijam wielką wierzbę i buczącą betonową wieżyczkę, która odpowietrza metro.

 (2.1) Warto pamiętać o tym, że chcąc odpowietrzyć pompowtryski, nie musimy korzystać z pomocy fachowca, bowiem te podzespoły układu paliwowego odpowietrzają się same.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpowietrzanie n., odpowietrzacz mrz., odpowietrznik mrz., powietrze n.

 przym. odpowietrzający

Wiktionary


odpowietrzacz

1. urządzenie do usuwania zbędnego powietrza z rurociągu lub zbiornika z cieczą;
2. urządzenie do usuwania powietrza puszek konserwowych w procesie ich napełniania; ewakuator


SJP.pl

Odpowietrzacz, ewakuator – aparat służący do usuwania powietrza z napełnionych puszek z konserwą. Czynność ma na celu przedłużenie trwałości konserw.

Wikipedia


odpowietrznik

Zawór odpowietrzający (odpowietrznik) – zawór służący do usuwania powietrza zwykle z układów hydraulicznych. Zawór ten umożliwia samoczynne napowietrzanie i odpowietrzanie instalacji centralnego ogrzewania. Zasada działania opiera się na samoczynnym wylocie powietrza z instalacji (montaż w najwyższym punkcie odpowietrzanego odcinka lub grzejnika) i zamknięciu otworu odpowietrzającego przy pomocy pływaka (przeważnie kulki z tworzywa sztucznego).

Wikipedia


odpoznać

1. rozpoznać kogoś;
2. zdobyć wiedzę o czymś na podstawie dostępnych danych;
3. uzyskać na nowo jakąś wiedzę


SJP.pl


odpoznanie

rzadko: rozpoznanie w czymś czegoś dawniej znanego


SJP.pl


odpoznawać

1. rozpoznawać kogoś;
2. zdobywać wiedzę o czymś na podstawie dostępnych danych;
3. uzyskiwać na nowo jakąś wiedzę


SJP.pl


odpożyczać

pożyczać komuś coś, co zostało pożyczone od kogoś innego


SJP.pl


odpożyczyć

pożyczyć komuś coś, co zostało pożyczone od kogoś innego


SJP.pl


odprasować

czasownik przechodni dokonany (ndk. odprasowywać)

 (1.1) wygładzić jakąś tkaninę lub część garderoby przez prasowanie

czasownik zwrotny dokonany odprasować się (ndk. odprasowywać się)

 (2.1) zostać odprasowanym (1.1)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.

 czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy

Wiktionary


odprasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wygładzenie jakiejś tkaniny lub części garderoby przez prasowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.

 czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy

Wiktionary


odprasowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odprasować)

 (1.1) niedokonany od|odprasować.

czasownik zwrotny niedokonany odprasowywać się (dk. odprasować się)

 (2.1) niedokonany od|odprasować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.

 czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy

Wiktionary


odprasowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wygładzanie jakiejś tkaniny lub części garderoby przez prasowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.

 czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy

Wiktionary


odprątkowanie

w medycynie: zlikwidowanie prątkowania (wydzielania prątków)


SJP.pl


odprawa

1. wynagrodzenie wypłacane jednorazowo pracownikowi zgodnie z umową przy rozwiązaniu pracy, przechodzeniu na emeryturę itp.;
2. formalności załatwiane przed odlotem pasażera samolotem lub odpłynięciem statkiem;
3. zebranie zespołu zwołane w celu udzielenia instrukcji przez zwierzchnika albo podsumowania jakichś prac


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zebranie, podczas którego zwierzchnik udziela instrukcji podwładnym

 (1.2) ostra, stanowcza odpowiedź

 (1.3) załatwienie formalności związanych z wyjazdem osób, wysłaniem towarów lub odlotem samolotu lub odejściem jednostki pływającej

 (1.4) jednorazowe wynagrodzenie udzielane pracownikowi przy opuszczaniu posady

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na odprawie szef rozdzielił zadania.

 (1.2) Po odprawie posłów greckich rozpoczęło się oblężenie Troi.

 (1.3) Odprawa na lotnisku polega na sprawdzeniu paszportu podróżnego, zdaniu bagażu oraz odbiorze karty pokładowej.

 (1.4) W mediach pojawiają się informacje, że prezesi i menedżerowie, odchodząc z firmy, otrzymują wysokie odprawy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈprava, AS: otprava

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odprawić dk., odprawiać ndk.

 rzecz. odprawianie n., odprawienie n.

Wiktionary


odprawiać

załatwiać formalności związane z czyimś wyjazdem


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odprawić)

 (1.1) odsyłać kogoś, nie zrobiwszy tego, o co prosił

 (1.2) czynić coś według ustalonego wcześniej protokołu lub zwyczaju

 (1.3) dać komuś wypowiedzenie, zwolnić kogoś

 (1.4) zadośćuczynić wymogom związanym z wyjazdem kogoś lub wysłaniem czegoś

 (1.5) poddawać kontroli celnej

czasownik zwrotny niedokonany odprawiać się (dk. odprawić się)

 (2.1) przechodzić odprawę, np. na lotnisku, na granicy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Królewna odprawiała jedno poselstwo po drugim.

 (1.2) Generalnie prezbiterzy odprawiają jedną mszę dziennie.

 (1.3) Po takiej ilości bumelek, nic dziwnego, że go odprawiają.

 (1.4) Gdy odprawiano grupę, rezydentka pomagała załatwiać formalności.

 (2.1) Podróżni najpierw się odprawiają, a dopiero potem biegną do sklepów bezcłowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odprawa ż., odprawianie n., odprawienie n.

 przym. odprawczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odsyłać, oddalać, wydalać

 (1.2) sprawować, celebrować

 (1.3) zwalniać

Wiktionary


odprawiaczka

odprawiacz


SJP.pl

Patrz:

odprawiacz

odprawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odprawiać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zabroniono Ojcu Pio publicznego odprawiania mszy i spowiadania.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odprawienie n., odprawa ż.

 czas. odprawić dk., odprawiać ndk.

Wiktionary


odprawić

załatwić formalności związane z czyimś wyjazdem


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odprawiać)

 (1.1) dokonany od|odprawiać.

czasownik zwrotny dokonany odprawić się (ndk. odprawiać się)

 (2.1) dokonany od|odprawiać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Królowa odprawiła poselstwo.

 (1.1) Proboszcz z samego rana odprawił mszę świętą i pojechał do kurii.

 (2.1) Najpierw pójdziemy się odprawić, a potem, już bez walizek, na spokojnie pomyślimy o jakimś śniadaniu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odprawa ż., odprawianie n., odprawienie n.

 przym. odprawczy

Wiktionary


odprawienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odprawić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odprawienie cichej mszy świętej zajmuje ojcu Magnusowi dwadzieścia minut.

 (1.1) Po odprawieniu faceta z seledynową walizą celniczka zrobiła sobie przerwę na kawę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odprawianie n., odprawa ż.

 czas. odprawić dk., odprawiać ndk.

Wiktionary


odprawowy

odprawa


SJP.pl

Patrz:

odprawa

odpreparować

rzadko: preparując, oczyścić, obrobić; spreparować


SJP.pl


odprężać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) uczynić mniej naprężonym, rozluźnić

 (1.2) techn. obniżać ciśnienie sprężania

czasownik zwrotny niedokonany odprężać się

 (2.1) usuwać stan napięcia, odpoczywać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈprɛ̃w̃ʒat͡ɕ, AS: otprũ̯žać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odprężanie n., odprężenie

 ims. odprężony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozluźniać

 (2.1) relaksować się

Wiktionary


odprężanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odprężać.

Wiktionary

  • odprężanie – zmniejszanie ciśnienia w silniku spalinowym
  • odprężanie – wyżarzanie odprężające
  • odprężanie szkła
zobacz też
odprężnik – dekompresor

Wikipedia

Powiązane:

 czas. odprężać ndk.

Wiktionary


odprężenie

1. w polityce międzynarodowej: przejście od stanu konfrontacji do pokojowego współistnienia; détente;
2. stan psychiczny po ustaniu stresu, napięcia; relaks;
3. w technice: zwiększenie się objętości ciała po ustaniu nacisku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stan zmniejszenia napięcia psychicznego, nastania ulgi

 (1.2) zmniejszenie napięcia w stosunkach między stronami, np. państwami lub instytucjami

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odprężyć dk., odprężać ndk.

 przym. odprężeniowy

Wiktionary


odprężeniowy

odprężenie


SJP.pl

Patrz:

odprężenie

odprężnik

Odprężnik, dekompresor (też: dekompresator) – urządzenie w silniku spalinowym (może być to zawór – szczególnie w silniku dwusuwowym), może być dźwignia w głowicy uchylająca zawór wydechowy. Po użyciu dekompresatora następuje rozszczelnienie (odprężanie) – część ładunku ulatuje na zewnątrz silnika, przez co wydatnie zmniejsza się ciśnienie sprężania. W efekcie zmniejsza się moc potrzebna do rozruchu, rosną obroty silnika. We właściwym momencie osoba uruchamiająca silnik zamyka odprężnik (i zawór wydechowy), a rozpędzony wcześniej silnik podejmował normalną pracę.

Wikipedia


odprężony

1. w technice: zmniejszyć nacisk lub ciśnienie naprężające coś;
2. przynieść ulgę, uspokoić kogoś niespokojnego lub poddanego stresowi;
3. odprężyć się - pozbyć się niepokoju, stać się mniej spiętym; zrelaksować się, odstresować się


SJP.pl


odprężyć

1. w technice: zmniejszyć nacisk lub ciśnienie naprężające coś;
2. przynieść ulgę, uspokoić kogoś niespokojnego lub poddanego stresowi;
3. odprężyć się - pozbyć się niepokoju, stać się mniej spiętym; zrelaksować się, odstresować się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odprężać)

 (1.1) dokonany od|odprężać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈprɛ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: otprũ̯žyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odprężenie n.

Wiktionary


odpromieniacz

urządzenie, przedmiot lub roślina, które neutralizują szkodliwe promieniowanie; odpromiennik


SJP.pl


odpromiennik

urządzenie, przedmiot lub roślina, które neutralizują szkodliwe promieniowanie; odpromieniacz


SJP.pl


odprostować

zmienić kształt czegoś z wygiętego lub skrzywionego na prosty; wyprostować


SJP.pl


odprostowywać

czynić prostym; wyprostowywać, prostować


SJP.pl


odprowadzać

czasownik niedokonany (dk. odprowadzić)

 (1.1) towarzyszyć komuś idąc z nim do jakiegoś miejsca; zaprowadzić kogoś gdzieś

 (1.2) iść z kimś, stanowiąc eskortę

 (1.3) przen. przenosić coś (lub powodować przeniesienie czegoś) z jakiegoś miejsca

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Chodzi w szczególności o wpłaty z NBP, pochodzące z oprocentowania rezerw obowiązkowych odprowadzanych przez banki komercyjne na rachunki NBP.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtprɔˈvad͡zat͡ɕ, AS: otprovaʒać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. przeprowadzać, wprowadzać

 rzecz. odprowadzanie n.

Wiktionary


odprowadzacz

osoba towarzysząca komuś, kto wyjeżdża, odchodzi, wyrusza w podróż; odprowadzający


SJP.pl


odprowadzająca

kobieta towarzysząca komuś, kto wyjeżdża, odchodzi, wyrusza w podróż


SJP.pl


odprowadzający

osoba towarzysząca komuś, kto wyjeżdża, odchodzi, wyrusza w podróż; odprowadzacz


SJP.pl


odprowadzalnik

rów odprowadzający wodę ze stawu poza teren rybackiego gospodarstwa stawowego, ośrodka zarybieniowego lub nawadnianych łąk


SJP.pl


odprowadzalny

dający się usunąć za pomocą przewodu, rury itp.


SJP.pl


odprowadzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odprowadzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtprɔvaˈd͡zãɲɛ, AS: otprovaʒãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odprowadzać

Wiktionary


odprowadzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odprowadzać)

 (1.1) dokonany od|odprowadzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtprɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: otprovaʒ́ić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|odkludzić.

Wiktionary


odpruć

1. prując, oddzielić to, co było przyszyte;
2. odpruć się - oderwać się w miejscu przyszycia


SJP.pl


odpruwać

1. prując, oddzielać to, co było przyszyte;
2. odpruwać się - odrywać się w miejscu przyszycia


SJP.pl


odprysk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dziura powstała na skutek odpryśnięcia

Wiktionary

Odprysk, technika odpryskowa, technika cukrowa – technika graficzna druku wklęsłego.

Na wypolerowaną i odtłuszczoną płytę metalową nanosi się rysunek atramentem odpryskowym (będącym mieszaniną wody, gumy arabskiej, cukru i barwnika) za pomocą pędzla, pióra lub patyka; aby atrament lepiej „trzymał się” płyty można przyprószyć ją uprzednio talkiem. Po wyschnięciu rysunku płaszczyznę płyty pokrywa się werniksem akwafortowym. Następnie wkłada się płytę do wody, wówczas zawarty w atramencie cukier rozpuszcza się, powodując odpryskiwanie werniksu w miejscu rysunku (stąd nazwa techniki) i odsłonięcie metalu. Potem pokrywa się matrycę kalafonią i trawi się ją w kwasie, a po wytrawieniu metalu uzupełnia się akwatintą dno szerokich kresek.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wyprysk mrz.

Wiktionary


odpryskać

potocznie: odpryskać się - oddać mocz; wysiusiać się, wylać się, odlać się


SJP.pl


odpryskiwać

1. odpadać drobnymi kawałkami od powierzchni czegoś;
2. potocznie: odpryskiwać się - oddawać mocz; siusiać, lać


SJP.pl


odpryskowy

przymiotnik od: odprysk


SJP.pl


odprysnąć

odpaść drobnymi kawałkami od powierzchni czegoś


SJP.pl


odpryśnięcie

odpaść drobnymi kawałkami od powierzchni czegoś


SJP.pl


odpryśnięty

zwykle o powierzchni czegoś: uszkodzony


SJP.pl


odprzedać

sprzedać coś wcześniej zakupionego; odsprzedać


SJP.pl


odprzedawać

sprzedawać coś wcześniej zakupionego; odsprzedawać


SJP.pl


odprzedaż

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. odsprzedaż.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pekiński komitet organizacyjny igrzysk dopuścił wprawdzie jednokrotne przekazywanie biletu innej osobie, ale stanowczo zabronił odprzedaży po cenach wyższych od nominalnych.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odprzedać dk., odprzedawać ndk.

 rzecz. odsprzedawanie n.

Wiktionary


odprzemysłowienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zob. dezindustrializacja.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Proces odprzemysłowienia objął region Górnego Śląska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przemysł mrz.

 przym. przemysłowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dezindustrializacja

Wiktionary


odprzezwiskowy

utworzony od przezwiska jakiejś osoby


SJP.pl


odprzodowy

przymiotnik

 (1.1) wojsk. taki, którego ładuje się od przodu

Wiktionary


odprzysiąc

odprzysiąc (się) - przysiąc, że się od kogoś lub czegoś niepowrotnie odstępuje; odprzysięgnąć


SJP.pl


odprzysięgać

odstępować od czegoś pomimo złożonej przysięgi


SJP.pl


odprzysięgnąć

odprzysięgnąć (się) - przysiąc, że się od kogoś lub czegoś niepowrotnie odstępuje; odprzysiąc


SJP.pl


odptaszkować

odznaczyć, oznaczyć na liście za pomocą znaczka w kształcie litery v; odhaczyć, odfajkować


SJP.pl


odptaszkowywać

odznaczać, oznaczać na liście za pomocą znaczka w kształcie litery v; odhaczać, odfajkowywać


SJP.pl


odpucować

potocznie: wymyć coś bardzo dokładnie


SJP.pl


odpucowywać

potocznie: myć coś bardzo dokładnie


SJP.pl


odpuścić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpuszczać)

 (1.1) dokonany od|odpuszczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpuɕt͡ɕit͡ɕ, AS: otpuśćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpuszczenie n., odpuszczanie n., odpust m.

 czas. puszczać, odpuszczać

Wiktionary


odpuścik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od odpust

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpust m.

Wiktionary


odpust

1. darowanie kary doczesnej za popełnione grzechy pod warunkiem wykonania pewnych praktyk religijnych;
2. uroczystość kościelna z okazji święta patrona danego kościoła, zwykle połączona z kiermaszem i zabawami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. w Kościele katolickim: darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy;

 (1.2) etn. kośc. uroczystość kościelna ku czci patrona danego kościoła połączona z kiermaszem bądź festynem;

Wiktionary

Odpust (łac. indulgentia) – w teologii katolickiej pojęcie oznaczające darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy. Przebaczenie grzechów nie uwalnia od kary doczesnej na ziemi lub w czyśćcu. Przynosi je dopiero odpust, którego udziela Kościół. Można go uzyskać dla siebie lub zmarłego po spełnieniu określonych warunków. Odpust może być zupełny, jeśli jest darowaniem całej, przewidzianej przez Boga kary lub cząstkowy – jeśli jest tej kary zmniejszeniem. Odpust dotyczy wyłącznie chrześcijan.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podstawowe zasady dotyczące uzyskiwania odpustów zawarte są w prawie kanonicznym.

 (1.2) Na odpuście w Cieszynie kupiłem sobie korkowca.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpuszczenie n., odpuszczanie n., odpustność ż.

:: zdrobn. odpuścik mrz.

 czas. odpuścić dk., odpuszczać ndk.

 przym. odpustowy, odpustny

 przysł. odpustowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|rómel.

Wiktionary


odpustowy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) lichy, tandetny

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany z odpustem, odnoszący się do odpustu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wisiorek Żanety nie jest niczym innym jak tylko zwykłą odpustową tandetą.

 (2.1) Po sumie odpustowej poszliśmy do ciotki Krysi na obiad.

 (2.1) Na kramiku odpustowym leżały zabawkowe pistolety – korkowce i na kapiszony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpust m., odpuszczanie n.

Wiktionary


odpuszczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odpuścić)

 (1.1) uwalniać od ciążącej winy lub obowiązku

 (1.2) ulegać rezygnacji z czegoś

 (1.3) met. mocno nagrzewać i następnie ostudzać zahartowaną stal w celu poprawienia właściwości plastycznych

czasownik zwrotny niedokonany odpuszczać się (dk. odpuścić się)

 (2.1) być odpuszczanym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpuszczanie n., odpust mrz., odpuszczenie n.

 czas. puszczać, odpuścić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) darowywać, przebaczać

 (1.2) rezygnować

Wiktionary


odpuszczalność

Wikipedia


odpuszczalny

mogący być przebaczonym, darowanym


SJP.pl


odpuszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpuszczać.

 (1.2) techn. proces obróbki cieplnej np. stali, szkła;

Wiktionary

Odpuszczanie – proces obróbki cieplnej, któremu poddawana jest stal wcześniej zahartowana. Celem odpuszczania jest usunięcie naprężeń hartowniczych oraz zmiana właściwości fizycznych zahartowanej stali, a przede wszystkim podniesienie udarności zahartowanej stali kosztem zmniejszenia twardości.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odpuszczenie n., odpuszczalność ż., odpust m.

 czas. puszczać, odpuszczać ndk., odpuścić dk.

 przym. odpustowy, odpustny

Wiktionary


odpuszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpuścić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpuʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: otpuščńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpuścić, odpuszczać, puszczać

 rzecz. odpuszczanie n., odpust mrz.

Wiktionary


odpychać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odepchnąć)

 (1.1) oddalać pchnięciem

 (1.2) zmuszać do wycofywania się

 (1.3) zrywać stosunki

 (1.4) powodować niechęć

 (1.5) nie ulegać

czasownik zwrotny niedokonany odpychać się (dk. odepchnąć się)

 (2.1) oddalać siebie skądś pchnięciem

 (2.2) odpychać siebie nawzajem

 (2.3) fiz. oddalać się od siebie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpychanie n.

 przym. odpychający

 przysł. odpychająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odsuwać, odtrącać

 (1.2) odpierać, odrzucać

 (1.3) odrzucać, odtrącać, wyrzekać się

 (1.4) odstręczać, zrażać

 (1.5) odsuwać, przeciwstawiać się

 (2.1) odsuwać się

Wiktionary


odpychacz

1. pojazd dziecięcy poruszany przez odpychanie się nogami; jeździk;
2. w górnictwie: robotnik odbierający wozy w załadowniach


SJP.pl


odpychający

przymiotnik

 (1.1) taki, który wzbudza niechęć; zrażający do siebie

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od odpychać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpychanie n., odepchnięcie n.

 czas. odpychać ndk., odepchnąć dk.

 przysł. odpychająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepociągający, odrażający, odstraszający, odstręczający, ohydny, repulsywny, zniechęcający

Wiktionary


odpylać

usuwać pył


SJP.pl


odpylacz

1. urządzenie do odpylania gazów;
2. urządzenie górnicze służące do oddzielania pyłu węglowego od miału;
3. robotnik zatrudniony przy usuwaniu pyłu


SJP.pl

Odpylacz – zespół urządzeń i części służących do odpylania spalin, znajdujących się pomiędzy początkiem wlotowego króćca odpylacza i końcem króćca wylotowego spalin oraz króćcami wylotowymi lejów zbiorczych pyłu. Wynalazcą odpylacza był Wilhelm Beth z Lubeki.

Wikipedia


odpylarka

filtr nakładany na odpowiednie urządzenie w celu zatrzymania pyłów; odpylnik


SJP.pl


odpylnia

w instalacji przewietrzania (odpylania): przestrzeń, pomieszczenie, w których osadza się pył


SJP.pl


odpylnik

filtr nakładany na odpowiednie urządzenie w celu zatrzymania pyłów; odpylarka


SJP.pl


odpytka

potocznie: odpytywanie uczniów na ocenę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. uczn. odpytywanie uczniów na ocenę

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpytywać ndk., odpytać dk.

 rzecz. odpytywanie n.

Wiktionary


odpytywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) środ. uczn. zadawanie uczniom pytań w celu sprawdzenia ich wiedzy z określonego zakresu materiału i zazwyczaj oceny ich odpowiedzi

 (1.2) zadanie komuś dużej ilości pytań na konkretny temat

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W poniedziałek przed 102 tysiącami łódzkich dzieci i młodzieży początek drogi przez mękę: odpytywanie, klasówki i prace domowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpytka ż.

 czas. odpytywać ndk., odpytać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpytka, przepytywanie

 (1.2) wypytywanie

Wiktionary


odpytywanka

środowiskowo: ustne sprawdzanie wiedzy ucznia


SJP.pl


odpłacać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odpłacić)

 (1.1) oddawać w zamian coś, odwzajemniać się czynem, zachowaniem

czasownik zwrotny niedokonany odpłacać się (dk. odpłacić się)

 (2.1) rewanżować się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oto masz wspaniałą okazję zasłużyć się zakonowi, który umie odpłacać dobrem za zło.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpwat͡sat͡ɕ, AS: otpu̯acać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpłacić dk.

 rzecz. odpłata ż., odpłacanie ndk., odpłacenie dk.

Wiktionary


odpłacanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpłacać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpwaˈt͡sãɲɛ, AS: otpu̯acãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpłacać, odpłacić

Wiktionary


odpłacenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpłacić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtpwaˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: otpu̯acńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpłacać, odpłacić

Wiktionary


odpłacić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odpłacać)

 (1.1) dokonany od|odpłacać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Bóg wam za to odpłaci - powiedziała cicho Ronsoise.

 (1.1) - Tyle lat była przy rodzinie i taką podłością się odpłaciła - mówi Stanisława R.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpwat͡ɕit͡ɕ, AS: otpu̯aćić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpłacać ndk.

 rzecz. odpłacenie n., odpłacanie n., odpłata ż.

Wiktionary


odpłakać

spędziwszy pewien czas na płaczu, dać ujście uczuciom żalu, smutku


SJP.pl


odpłakiwać

spędzać pewien czas na płaczu, dając ujście uczuciom żalu, smutku


SJP.pl


odpłata

1. odwdzięczenie się komuś za coś;
2. kwota należna za usługę


SJP.pl


odpłatnie

przysłówek

 (1.1) w sposób odpłatny, nie za darmo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. płatność ż.

 przym. odpłatny

Wiktionary


odpłatny

taki, za który się płaci; płatny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, za który się płaci; wymagający zapłacenia, zwrotu kosztów

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. odpłatnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płatny

Wiktionary


odpłynąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odpływać)

 (1.1) dokonany od|odpływać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpływanie n., odpływ mrz.

 czas. płynąć, odpływać ndk.

 przym. płynny

Wiktionary


odpływ

1. zjawisko obniżania się poziomu wód morskich i oceanicznych pod wpływem przyciągania Słońca i Księżyca w regularnych odstępach czasu, dwa razy na dobę;
2. odpływanie cieczy lub gazu z jakiegoś miejsca;
3. otwór w zbiorniku umożliwiający wydostawanie się z niego cieczy lub gazu; spust; wylot;
4. stan w którym dochodzi do cofania się moczu z pęcherza moczowego do moczowodów i nerek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hydrol. niski stan wody w akwenie morskim wynikający ze zjawiska pływów

 (1.2) ujście, otwór, przez który odpływa skądś woda

 (1.3) przen. ubywanie czegoś z danego miejsca

Wiktionary

Pływy morskie (przypływy i odpływy) – regularnie powtarzające się podnoszenie i opadanie poziomu wody w oceanie wywołane oddziaływaniem grawitacyjnym Ziemi z Księżycem i Słońcem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W antwerpskim porcie różnica między odpływem a przypływem wynosi zwykle kilka metrów.

 (1.2) Odpływ w wannie zatkał się i nie schodzi nam teraz woda.

 (1.3) Sama podwyżka wynagrodzeń nie jest wyjściem, ale może pomóc spowolnić odpływ z zawodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtpwɨf, AS: otpu̯yf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpływanie n., odpłynięcie n., pływ m., przypływ m.

 czas. odpływać ndk., odpłynąć dk., pływać ndk., płynąć ndk., przypływać ndk., przypłynąć dk.

 przym. odpływowy, pływowy, przypływowy

Wiktionary


odpływać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) płynąc, oddalać się

 (1.2) pot. przen. tracić świadomość

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Zacznie tracić siły, słaniać się na nogach, rzygać jak kot i stopniowo odpływać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈpwɨvat͡ɕ, AS: otpu̯yvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odpływ m., odpływanie n., odpłynięcie n.

 czas. odpłynąć, płynąć, pływać

 przym. odpływowy, pływowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odlatywać

Wiktionary


odpływanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odpływać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odpłynąć, odpływać ndk.

 rzecz. odpływ mrz.

Wiktionary


odpływnik

otwór w nadburciu lub w poszyciu pokładu służący do spływu wody, która dostała się zza burty na pokład; szpigat


SJP.pl


odra

zakaźna, wirusowa choroba wieku dziecięcego, charakteryzująca się wysypką na skórze i powiększeniem węzłów chłonnych szyi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Czechach, Polsce i Niemczech;

 (1.2) geogr. rzeka w Chorwacji, lewy dopływ Kupy;

 (1.3) geogr. wieś w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w gminie Gorzyce

Wiktionary

Odra (niem. Oder, cz. Odra, górnołuż. Wodra, łac. Viadrus, Oddera) – rzeka w Europie Środkowej, w zlewisku Morza Bałtyckiego, na terytorium Czech, Polski i Niemiec. Pod względem całkowitej długości jest drugą (po Wiśle) rzeką Polski. Biorąc pod uwagę tylko jej część w granicach Polski, jest trzecią rzeką pod względem długości (po jej dopływie – Warcie).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Racibórz leży nad Odrą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdra, AS: odra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nadodrze n., Poodrze n., Zaodrze n., odrzysko n., odrzanin m., odrzanka ż.

 przym. odrzański, zaodrzański, pododrzański, nadodrzański

Wiktionary


odra-party

spotkanie dzieci zdrowych z dziećmi chorymi na odrę, zorganizowane w celu ich zarażenia i uodpornienia na tę chorobę; odra party


SJP.pl


odrąbać

rąbiąc, oddzielić coś od czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odrąbywać)

 (1.1) oddzielić, odciąć coś od czegoś rąbiąc

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Całe ramię! całe ramię! Tyle razy wznosiłeś je na pogan w obronie Zakonu. A teraz odrąbał ci je polski topór…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieodrąbanie n., odrąbanie n., rąb m., rąbanie n., rąbanina ż., rąbanka ż., rąbek m., rąbnięcie n.

 czas. odrąbywać ndk., porąbać dk., przerąbać dk., rąbać ndk., wrąbać dk., wyrąbać dk., zarąbać dk.

Wiktionary


odrabiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odrobić)

 (1.1) spłacać dług

 (1.2) eduk. wykonywać obowiązkową pracę

 (1.3) robić coś, by zniwelować potencjalne skutki czegoś niekorzystnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrobek mrz., odrabianie n., odrabianka ż.

 czas. robić

Wiktionary


odrabianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odrabiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: odrabʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odrabiać, odrobić

 rzecz. odrobek m., odrabianka ż.

Wiktionary


odrabianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. odrabianie lekcji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na koniec odrabianek dziewczynka bardzo sprawnie rozebrała gramatycznie kilka zdań.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdraˈbʲjãŋka, AS: odrabʹi ̯ãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrabianie n.

 czas. odrabiać ndk.

Wiktionary


odraczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odroczyć)

 (1.1) praw. oficjalnie przesuwać jakąś sprawę na późniejszy termin

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wygląda na to, że pan mecenas rzeczywiście może zrobić wiele złego, rozprawy są wciąż odraczane, linia obrony idzie w kierunku uznania kobiety za winną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈrat͡ʃat͡ɕ, AS: odračać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odraczanie n., odroczenie n., odroczka ż.

 czas. odroczyć dk.

Wiktionary


odraczalny

dający się odłożyć na później


SJP.pl


odraczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odraczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdraˈt͡ʃãɲɛ, AS: odračãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odroczenie n.

 czas. odraczać ndk., odroczyć dk.

Wiktionary


odradzać

mówić o czymś jako niekorzystnym, radzić komuś czegoś nie robić


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odradzić)

 (1.1) radząc, namawiać do zrezygnowania z czegoś

czasownik przechodni niedokonany (dk. odrodzić)

 (2.1) powodować istnienie lub działanie na nowo

czasownik zwrotny niedokonany odradzać się (dk. odrodzić się)

 (3.1) zaczynać swoje istnienie lub działanie na nowo

 (3.2) biol. tworzyć się znowu jako część organizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. radca mos., odradzanie n., porada ż.

 przym. radcowski

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) odnawiać, wskrzeszać

 (3.1) odnawiać się, odżywać

 (3.2) odrastać, odtwarzać się, regenerować się

Wiktionary


odralniać

zmienić kwalifikację ziemi z rolnej na inną; odrolniać


SJP.pl


odrapaniec

człowiek obszarpany, obdarty; oberwaniec; obdartus; obdrapaniec


SJP.pl


odrapany

zniszczony wskutek długiego używania; zużyty


SJP.pl


odrastać

czasownik

 (1.1) ponownie wyrastać po ucięciu, zniszczeniu, złamaniu itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wątroba odrasta, więc albo ja, albo mąż damy dziecku kawałek swojej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈrastat͡ɕ, AS: odrastać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrost m., odrastanie n., odrośl ż.

 czas. odrosnąć dk.

Wiktionary


odrastanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odrastać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieodrastanie n.

 czas. odrastać ndk.

Wiktionary


odratowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odratować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratunek m., ratowanie n., ratownictwo n., uratowanie n., poratowanie n., wyratowanie n., ratownik m., ratowniczka ż.

 czas. ratować ndk., uratować dk., poratować dk., wyratować dk., odratować dk.

 przym. ratowniczy, ratunkowy

 przysł. ratunkowo, ratowniczo

 wykrz. ratunku

Wiktionary


odraz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. oddane cięcie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔdras, AS: odras

Wiktionary


odraza

wstręt do kogoś lub czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uczucie wstrętu, obrzydzenia, niechęci do kogoś lub czegoś

Wiktionary

Odraza – polski zespół blackmetalowy powstały w 2009 roku w Krakowie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wystające włosy z nosa budzą we mnie odrazę.

 (1.1) Odrazę wzbudzam u bliskich, / nastają na mnie kochani.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈraza, AS: odraza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrażanie n., raz mrz.

 czas. odrazić dk., odrażać ndk.

 przym. odrażający

 przysł. odrażająco

 liczgł. raz

Wiktionary


odrażać

dawniej: budzić wstręt; odstręczać, odpychać, zrażać


SJP.pl


odrażająco

przysłówek

 (1.1) w sposób odrażający

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odraza ż.

 czas. odrażać ndk.

 przym. odrażający

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) potwornie, obrzydliwie

Wiktionary


odrażający

dawniej: budzić wstręt; odstręczać, odpychać, zrażać


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wzbudzający odrazę, obrzydzenie; ohydny, wstrętny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Głośny i szczególnie odrażający był przypadek mordu na dwóch pracownikach Biura Informacji i Propagandy A.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdraʒaˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: odražai ̯õncy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odraza

 przysł. odrażająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrzydliwy, odpychający, niesmaczny, obmierzły, obleśny

Wiktionary


odrazić

dawniej:
1. odeprzeć, odtrącić, odbić;
2. zrazić, odstręczyć, zniechęcić


SJP.pl


odraźny

przymiotnik

 (1.1) stpol. odrażający

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈraʑnɨ, AS: odraźny

Wiktionary


odrdzewiać

oczyszczać z rdzy


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odrdzewić)

 (1.1) pozbawiać rdzy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rdzewieć

Wiktionary


odrdzewić

oczyścić z rdzy


SJP.pl


odreagować

reagując w pewien sposób na coś, pozbyć się napięcia psychicznego


SJP.pl


odreagowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przeżycie jakiegoś doświadczenia w celu oczyszczenia emocjonalnego, pozbycia się negatywnych emocji wywołanych innym doświadczeniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naturalną konsekwencją życia w stresie jest potrzeba jego odreagowania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdrɛaɡɔˈvãɲɛ, AS: odreagovãńe

Wiktionary


odreagowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odreagowywać.

Wiktionary

Odreagowywanie inaczej abreakcja – emocjonalna reakcja na jakieś wydarzenie lub wspomnienie, pełniąca rolę oczyszczającą. Jest to technika służąca pacjentowi w uzewnętrznianiu przeżytych emocji, polegająca na wysłuchaniu, towarzyszeniu w płaczu, krzyku czy innym wyrażaniu odczuć. Ma na celu doświadczenie poczucia ulgi.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. odreagowywać ndk.

Wiktionary


odrealnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odrealnić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Swoją niewątpliwie silną osobowością wnosi niepokój, demonstruje oryginalność pomysłów i sądów, prezentuje tym samym inny system wartości — czyli wszystko to, co składa się na odrealnienie postaci.

 (1.1) Nie piję już 5 dzień, a nadal czuję się jak gówno plus straszne odrealnienie. Ile to będzie trwać?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrealnianie n.

 czas. odrealniać ndk., odrealnić dk.

Wiktionary


odrębność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co odrębne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odrębny

 przysł. odrębnie

Wiktionary


odrębny

1. różniący się od innych; odmienny;
2. wydzielony spośród innych; oddzielny, osobny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) różniący się od innych

 (1.2) stanowiący samodzielną całość

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈrɛ̃mbnɨ, AS: odrmbny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrębność ż., wyodrębnienie n., wyodrębnianie n.

 czas. wyodrębnić dk., wyodrębniać ndk.

 przysł. odrębnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oddzielny, odmienny, różny, nieidentyczny, niejednakowy, swoisty, indywidualny

 (1.2) osobny, oddzielny, wydzielony, samodzielny, samoistny

Wiktionary


odrębywać

rzadko: odrąbywać; rąbiąc, oddzielać coś od czegoś


SJP.pl


odręcznie

przysłówek

 (1.1) ręcznie, za pomocą własnych sił

 (1.2) ręcznie, własnoręcznie (o pisaniu, piśmie)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Do czarterpartii mogą być dołączane kartki zawierające klauzule ustalone już po zawarciu umowy czarteru, niekiedy są one dopisywane nawet odręcznie.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. ręcznie, od ręki

 przym. odręczny

 rzecz. rączęta nmos., ręka ż.

Wiktionary


odręczność

cecha czegoś wykonanego ręcznie lub napisanego własnoręcznie


SJP.pl


odręczny

1. wykonany własnoręcznie;
2. wykonany na poczekaniu, bez przygotowań


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonany ręcznie

 (1.2) napisany własnoręcznie

 (1.3) wykonany od razu, bez przygotowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) „Cibasol tylko na recepty lekarskie” – ogłaszała Naczelna Izba Aptekarska; „Tu sprzedaż odręczna”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈrɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: odrṇčny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. odręcznie, od ręki

 rzecz. rączęta nmos., ręka ż., rękawica ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) ręczny

 (1.3) natychmiastowy

Wiktionary


odredagować

rzadko: zredagować; wyredagować


SJP.pl


odremontowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odremontować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odremontować dk.

 rzecz. remont mrz.

Wiktionary


odrepetowywać

rzadko: wprowadzać nabój do lufy broni palnej


SJP.pl


odrestaurować

przywrócić wcześniejszy stan; odnowić, odbudować


SJP.pl


odrestaurowywać

przywracać wcześniejszy stan, odnawiać, odbudowywać; restaurować


SJP.pl


odrętwiać

dawniej: czynić drętwym, zdrętwiałym; znieczulać


SJP.pl


odrętwiający

powodujący odrętwienie


SJP.pl


odrętwiały

dawniej: czynić drętwym, zdrętwiałym; znieczulać


SJP.pl


odrętwić

dawniej: uczynić drętwym, zdrętwiałym; znieczulić


SJP.pl


odrętwienie

dawniej: uczynić drętwym, zdrętwiałym; znieczulić


SJP.pl


odrewniały

zdrewnieć;
1. stać się podobnym do drewna;
2. o człowieku: stać się sztywnym, drętwym


SJP.pl


odrewnieć

zdrewnieć;
1. stać się podobnym do drewna;
2. o człowieku: stać się sztywnym, drętwym


SJP.pl


odrobaczanie

uwalnianie organizmu od pasożytów przy użyciu odpowiednich środków; dehelmintyzacja


SJP.pl


odrobek

dawniej: spłacanie długów pracą w polu; odróbka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. spłacanie długów lub przyjętych zobowiązań pracą, zwykle w polu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chłop siedział w kieszeni u arendarza, chodził w łachmanach, na przednówku kładł do garnka lebiodę, a ziarno siewne brał ze dworu na ciężki odrobek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈrɔbɛk, AS: odrobek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrabianie n., odrobienie n.

 czas. odrabiać ndk., odrobić dk.

 przym. odrobkowy

Wiktionary


odrobić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odrabiać)

 (1.1) dokonany od|odrabiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈrɔbʲit͡ɕ, AS: odrobʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrobek m., odrabianie n.

 czas. robić

Wiktionary


odrobina

bardzo mała ilość czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bardzo mała ilość czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdrɔˈbʲĩna, AS: odrobʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drobina ż.

:: zdrobn. odrobinka ż., odrobineczka ż.

 przysł. odrobinę, odrobinkę, odrobineczkę

 zaim. odrobinę, odrobinkę, odrobineczkę

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ociupina, krztyna, krzta, okruch

Wiktionary


odrobinę

potocznie: troszkę, nieco, cokolwiek


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) w niewielkiej ilości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrobina ż., odrobinka ż.

 przysł. odrobinkę

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieco, nieznacznie, ociupinę, trochę, troszkę

Wiktionary


odrobineczka

zdrobnienie od: odrobinka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: odrobina

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdrɔbʲĩˈnɛt͡ʃka, AS: odrobʹĩnečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrobina, odrobinka

Wiktionary


odrobineczkę

zdrobnienie od: odrobinka


SJP.pl


odrobinka

zdrobnienie od: odrobina


SJP.pl


odrobinkę

zdrobnienie od: odrobina


SJP.pl


odróbka

1. potocznie: kara polegająca na wykonywaniu pracy na cele społeczne;
2. dawniej: spłacanie długów pracą w polu; odrobek


SJP.pl


odrobkowy

związany z odrobkiem (spłacaniem długów przez pracę)


SJP.pl


odroczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odroczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdrɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: odročńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odraczanie n.

 czas. odroczyć dk., odraczać ndk.

Wiktionary


odroczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odraczać)

 (1.1) zob. odraczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jako byli pracownicy fabryki kupowali jej wyroby ze zniżką i z odroczonym terminem płatności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈrɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: odročyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odroczenie n., odraczanie n.

 czas. odraczać ndk.

Wiktionary


odrodek

dawniej: człowiek wyrodny; wyrodek


SJP.pl


odródka

odródka długoogoniasta - gatunek jętki


SJP.pl


odrodny

przestarzałe: taki, który stracił cechy typowe dla jakiejś rodziny, rodu; zwyrodniały; wyrodny


SJP.pl


odrodzenie

okres w historii kultury europejskiej, trwający od XIV do XVI wieku; odrodzenie, Renesans, renesans


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odrodzić.

 (1.2) hist. epoka w historii kultury europejskiej wieku XV i XVI

Wiktionary

Renesans, odrodzenie (fr. renaissance „odrodzenie”) – epoka w historii kultury europejskiej, obejmująca przede wszystkim XVI wiek, określany często jako „odrodzenie sztuk i nauk” oraz koncepcja historiozoficzna odnosząca się do historii kultury włoskiej od Dantego do roku 1520.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Makówki ofiarowywano Demeter na misteriach eleuzyńskich jako symbol ziemi, snu i zapomnienia (po śmierci i przed odrodzeniem).

 (1.2) Rzeźba nagrobna, zgodnie z prądami odrodzenia, realistycznie oddawała rysy i postać zmarłego, przedstawiając go w charakterystycznej, na wpół podpartej pozie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdrɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: odroʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odrodzić

 rzecz. Odrodzenie n.

 przym. odrodzeniowy, odrodzeńczy

Wiktionary


odrodzeniowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest odrodzeniowe; cecha tych, którzy są odrodzeniowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odrodzeniowy

 przysł. odrodzeniowo

Wiktionary


odrodzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odradzać)

 (1.1) dokonany od|odradzać.

czasownik zwrotny dokonany odrodzić się (ndk. odradzać się)

 (2.1) dokonany od|odradzać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: odroʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrodzenie n.

Wiktionary


odrodziciel

ktoś, kto wskrzesza coś, powołuje na nowo do istnienia, działania


SJP.pl


odrodzicielka

kobieta, która wskrzesza coś, powołuje na nowo do istnienia, działania


SJP.pl


odrodzicielski

odrodziciel


SJP.pl

Patrz:

odrodziciel

odrolniać

zmieniać kwalifikację ziemi z rolnej na inną; odralniać


SJP.pl


odrolnić

zmienić kwalifikację ziemi z rolnej na inną


SJP.pl


odróść

rzadko: odrosnąć


SJP.pl


odrośl

młody pęd wyrastający z pnia lub korzenia rośliny; odrost, odrośle


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. boczny pęd

 (1.2) przen. jedna z linii potomstwa, konkretny jej przedstawiciel, także w sensie materialnym w odniesieniu do kierunku rozwoju sztuki, przemysłu itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cały ranek spędził w winnicy, odcinając zdziczałe odrośle.

 (1.2) Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, / Odrośl Dawida, / tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrośle n., rośl ż.

 czas. odrastać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrośle, odrost, odnoga, odnóżka, pęd

 (1.2) różdżczka

Wiktionary


odroślak

w leśnictwie: drzewo, które zostało wyhodowane dzięki szczepieniu odrośla


SJP.pl


odrośle

rzadko: młody pęd wyrastający z pnia lub korzenia rośliny; odrost, odrośl


SJP.pl


odrosnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odrastać)

 (1.1) dokonany od|odrastać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A dziewczynka, choć ledwo od ziemi odrosła, jak szaleniec jakiś pastwi się nad pluszakiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈrɔsnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: odrosnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odrastać

 rzecz. odrost mrz.

Wiktionary


odrośnięty

taki, który odrósł; odrosły


SJP.pl


odrost

1. pęd roślin drzewiastych;
2. odgałęzienie o długości ponad 2 cm w porożu jelenia, daniela i kozła;
3. przyrost masy roślinnej po skoszeniu roślin zielonych;
4. to, co odrasta po skoszeniu roślin zielonych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) osiąganie wcześniejszej miary poprzez rośnięcie

 (1.2) część która odrosła

 (1.3) fryzj. odróżniająca się dolna część włosów odrosła np. po farbowaniu

 (1.4) bot. ogrod. część rośliny wyrastająca z pnia lub korzenia

 (1.5) zool. proces wzrostu ryb

 (1.6) łow. odgałęzienie w porożu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odrastać ndk., odrosnąć dk.

Wiktionary


odrosty

1. pęd roślin drzewiastych;
2. odgałęzienie o długości ponad 2 cm w porożu jelenia, daniela i kozła;
3. przyrost masy roślinnej po skoszeniu roślin zielonych;
4. to, co odrasta po skoszeniu roślin zielonych


SJP.pl

Odrosty, odrośla – pędy rozwijające się z pąków śpiących lub przybyszowych na korzeniach lub w dolnej części pnia roślin drzewiastych.

Pąki śpiące w dolnej części pnia rozwijają się zwykle w przypadku ścięcia pnia drzewa lub krzewu, pąki przybyszowe powstają na pniu lub na korzeniach w miejscu ich uszkodzenia. Odrośla stosowane są do rozmnażania wegetatywnego wielu gatunków drzew i krzewów w ogrodnictwie oraz w leśnictwie podczas odnowienia odroślowego lasów zwanych odroślowymi. Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku rozmnażanie za pomocą odrośli nie odgrywa zwykle dużego znaczenia praktycznego w warunkach Europy Środkowej, nie pozwala bowiem na szybką produkcję materiału sadzeniowego w ogrodnictwie i uzyskanie wartościowych sortymentów drewna (w Europie Południowej lasy odroślowe zajmują już jednak rozległe obszary). W przypadku niektórych gatunków, jak np. lilak pospolity (Syringa vulgaris), robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia), odrośla mogą stać się uciążliwymi chwastami. Odrośla rozwijające się z podkładek, na których rosną szlachetne odmiany, powinny być usuwane, ponieważ niekorzystnie wpływają na rozwój zaszczepionych roślin.

Wikipedia


odrosły

taki, który odrósł; odrośnięty


SJP.pl


odrowąż

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) herald. polski herb szlachecki ze znakem rogaciny na czerwonym polu;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce

Wiktionary

  • Odrowąż – herb szlachecki
W Polsce
  • Odrowąż – przysiółek wsi Budków w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Żarnów
  • Odrowąż – wieś w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Wielgomłyny
  • Odrowąż – wieś w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Czarny Dunajec
  • Odrowąż – przysiółek wsi Malnia w woj. opolskim, w pow. krapkowickim, w gminie Gogolin
  • Odrowąż – wieś w woj. opolskim, w pow. krapkowickim, w gminie Gogolin
  • Odrowąż – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Stąporków
  • Odrowąż – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Witkowo

Wikipedia


odrowy

odra


SJP.pl

Patrz:

odra

odróżniać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) identyfikować odmienne rodzaje czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Daltoniści to ludzie, którzy nie odróżniają od siebie niektórych kolorów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈruʒʲɲät͡ɕ, AS: odružʹńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyróżnik mrz., odróżnianie n., odróżnienie

 czas. wyróżniać, dk. odróżnić, różnić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozróżniać

Wiktionary


odróżnialność

1. możliwość dostrzeżenia różnicy między kimś a kimś lub czymś a czymś; rozróżnialność;
2. możliwość rozpoznania kogoś lub czegoś wśród czegoś


SJP.pl


odróżnialny

dający się odróżnić; rozróżnialny


SJP.pl


odróżnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odróżniać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyróżniać, odróżniać ndk., odróżnić dk.

 rzecz. odróżnienie n., wyróżnik mrz.

Wiktionary


odróżnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odróżniać)

 (1.1) dokonany od|odróżniać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czarnogłówkę z wyglądu bardzo trudno odróżnić od szarytki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔdˈruʒʲɲit͡ɕ, AS: odružʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odróżniać, różnić, wyróżniać

 rzecz. odróżnianie n., wyróżnik mrz.

Wiktionary


odróżnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odróżnić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odróżnianie n., wyróżnik mrz.

 czas. odróżniać, wyróżniać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozróżnienie

Wiktionary


odruch

1. reakcja żywego organizmu na działający bodziec, przekazywana za pośrednictwem układu nerwowego;
2. spontaniczna reakcja na coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. reakcja ustroju na bodziec, przebiegająca za pośrednictwem układu nerwowego

 (1.2) spontaniczna reakcja na coś

 (1.3) bezwiedne uczucie lub stan psychiczny

Wiktionary

Odruch – automatyczna reakcja fizjologiczna na bodziec zewnętrzny lub wewnętrzny, zachodząca przy udziale ośrodkowego układu nerwowego. Na tę formę pracy układu nerwowego uwagę zwrócił Iwan M. Sieczenow.

Droga nerwowa od receptora, będącego źródłem odruchu, do narządu wykonawczego (efektora) nosi nazwę łuku odruchowego. Łuk odruchowy od receptora biegnie neuronem czuciowym (aferentnym) do ośrodkowego układu nerwowego, stamtąd neuronem ruchowym (eferentnym) biegnie do efektora. Najprostsze odruchy składają się tylko z dwóch neuronów, połączonych jedną synapsą (odruch monosynaptyczny), ale przeważnie składają się z większej liczby neuronów. Te dodatkowe neurony nazywają się pośredniczymi (interneuronami). Wyróżnia się odruchy proste (np. kolanowy) i bardziej złożone (np. kończyny górnej albo źrenicy).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. odruchowy

 przysł. odruchowo

Wiktionary


odruchowo

przysłówek

 (1.1) w sposób odruchowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odruch m., odruchowość ż.

 przym. odruchowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spontanicznie, instynktownie, mimowolnie, bezwiednie

Wiktionary


odruchowość

instynktowość, impulsywność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest odruchowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odruchowy

 przysł. odruchowo

Wiktionary


odruchowy

1. niezamierzony, mimowolny;
2. odnoszący się do podświadomej reakcji organizmu na bodźce


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) fizj. dotyczący odruchu jako reakcji organizmu na bodźce

 (1.2) taki, który powstaje nagle w zmierzeniu się z kimś lub czymś, bez zamierzenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odruch mrz., odruchowość ż.

 przysł. odruchowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) automatyczny, instynktowny, mimowolny, spontaniczny

Wiktionary


odrwić

oszukać kogoś; okpić, oszwabić, ocyganić, nabrać


SJP.pl


odrybiać

zmniejszać liczbę ryb


SJP.pl


odrybić

zmniejszyć liczbę ryb


SJP.pl


odryczeć

1. potocznie: odpowiedzieć głośno i grubym głosem, wrzasnąć w odpowiedzi; odryknąć;
2. o zwierzętach: reagując na coś, wydać niski i przeciągły głos; odryknąć;
3. potocznie: odśpiewać, wygłosić coś hałaśliwie, grubym głosem;
4. potocznie: spędzić pewien czas na płakaniu


SJP.pl


odrykiwać

1. potocznie: odpowiadać głośno i grubym głosem, wrzeszczeć w odpowiedzi;
2. o zwierzętach: reagując na coś, wydawać niski i przeciągły głos;
3. potocznie: wypłakiwać się


SJP.pl


odryknąć

odryczeć;
1. potocznie: odpowiedzieć głośno i grubym głosem, wrzasnąć w odpowiedzi;
2. o zwierzętach: reagując na coś, wydać niski i przeciągły głos


SJP.pl


odryknięcie

odryczeć;
1. potocznie: odpowiedzieć głośno i grubym głosem, wrzasnąć w odpowiedzi;
2. o zwierzętach: reagując na coś, wydać niski i przeciągły głos


SJP.pl


odryna

gwarowo o stodole, szopie


SJP.pl

Odryna, adryna, adrynia, odrynia (białorus. адрына) – budynek gospodarczy, przeważnie drewniany, służący do przechowywania w zimie siana, słomy lub narzędzi gospodarczych (sań, wozów). Według funkcjonalności w gospodarstwie zajmowała pośrednie miejsce pomiędzy chlewem a gumnem. W niektórych folwarkach w odrynie młócono zboże. Odryna stawiana była w pobliżu gumna lub bezpośrednio w ciągu zabudowy gospodarczej. Swoją konstrukcją budowlaną i wyglądem nie odróżniała się zbytnio od chlewu. Podłogę odryny wykładano płaszczakami. Przed XVII stuleciem odryną nazywano także budynek do zamieszkania latem lub sypialnię w chacie. Nazwa utrwaliła się w słownictwie regionalnym Grodzieńszczyzny, Homelszczyzny i Mińszczyzny. W okolicach Mohylewa odrynę nazywano siennicą (białorus. сянніца), w innych częściach Białorusi – sielnicą (białorus. сельніца), w okolicach Hancewicz – punią (białorus. пуня).

Wikipedia


odrypywać

gwarowo: strącać, odrywać coś siłą


SJP.pl


odrys

rysunek lub szkic sporządzony z innego rysunku


SJP.pl


odrysowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odrysować)

 (1.1) rysując, kopiować coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bo tak się robi seriale, nawet tente z górnej półki: bierze się szablon i raz po raz odrysowuje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rysownica ż., odrysowywanie n., odrysowanie n., rysowniczka ż., rysownik mos.

Wiktionary


odrysowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odrysowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odrysowywać

Wiktionary


odrywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. oderwać)

 (1.1) odłączać część od danej całości poprzez ciągnięcie lub szarpanie

 (1.2) powodować, że coś nie styka się z czymś

 (1.3) oddzielać siłą

 (1.4) przerywać komuś jakąś czynność, zajmując czym innym

czasownik zwrotny niedokonany odrywać się (dk. oderwać się)

 (2.1) być oddzielanym od całości, odłączać się

 (2.2) przestawać stykać się; tracić styczność

 (2.3) przestawać coś robić, zajmując się czym innym; robić przerwę w pracy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrywanie n., oderwanie n.

 czas. oderwać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oddzierać

 (1.2) odsuwać

 (1.4) odciągać

 (2.1) odpadać

Wiktionary


odrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odrywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔdrɨˈvãɲɛ, AS: odryvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. oderwać, odrywać ndk.

 rzecz. oderwanie n.

Wiktionary


odrzański

przymiotnik od: Odra


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rzeką Odrą, dotyczący rzeki Odry

 (1.2) związany z miastem Odry, dotyczący miasta Odry

 (1.3) związany ze wsią Odry, dotyczący wsi Odry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Odra ż., Nadodrze n., Poodrze n., Zaodrze n., odrzysko n., odrzanin m., odrzanka ż.

 przym. nadodrzański, zaodrzański, pododrzański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odrawski

Wiktionary


odrzec

1. odpowiedzieć;
2. odrzec się - dawniej: wyprzeć się lub wyrzec się czegoś; zarzec się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odrzekać)

 (1.1) dokonany od|odrzekać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrzekanie n.

 czas. rzec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpowiedzieć

Wiktionary


odrzeczny

dawniej: niedorzeczny, bezmyślny, bez sensu


SJP.pl


odrzeknąć

rzadko: odrzec (odpowiedzieć)


SJP.pl


odrzucać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odrzucić)

 (1.1) oddalać gwałtownie od siebie

 (1.2) zmieniać położenie ruchem gwałtownym czy rzutem

 (1.3) wykonywać czynność świadczącą o nieakceptowaniu czegoś

 (1.4) unikać potwierdzenia a nawet zaprzeczać

 (1.5) med. nie przyjmować przeszczepu

 (1.6) wojsk. zmuszać do cofania

 (1.7) praw. uznać żądania powoda za niedopuszczalne z przyczyn formalnych, na co przysługuje zażalenie a nie apelacja

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tamtych czasach odrzucałem myśli, że mogłoby się wydarzyć coś tak spektakularnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔḍˈʒut͡sat͡ɕ, AS: oḍžucać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrzutowiec mrz., odrzucanie

 ims. odrzucany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpychać, odtrącać, odpierać, odkładać, skreślać, spławiać, wywalać, wyrzucać, pozbywać się, zbywać

 (1.2) rzucać, odkładać, odbijać, odpychać, odgarniać, ciskać, wyrzucać, wywalać, wulg. wypierdalać

 (1.3) nie akceptować, nie uznawać, nie przyjmować, nie aprobować, nie godzić się, odmawiać, wetować, zaprzepaszczać, unieważniać, anulować

 (1.4) negować, zaprzeczać, dementować, odpierać, przeczyć

 (1.5) nie przyjmować, nie tolerować, tracić

 (1.6) odpierać

Wiktionary


odrzucanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odrzucać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odrzucać ndk.

 rzecz. odrzutowiec mrz.

Wiktionary


odrzucenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odrzucić.

 (1.2) praw. uznanie żądania powoda za niedopuszczalne z przyczyn formalnych, na co przysługuje zażalenie a nie apelacja

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrzutowiec mrz., odrzut m.

Wiktionary


odrzucić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odrzucać)

 (1.1) dokonany od|odrzucać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przecież to znakomite gimnazjum, które zapewnia wspaniałe perspektywy! Tyle innych dziewcząt musiałyśmy odrzucić, choć rodzice nas na kolanach błagali...

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔḍˈʒut͡ɕit͡ɕ, AS: oḍžućić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrzutowiec mrz.

Wiktionary


odrzut

1. odrzucenie czegoś z powrotem;
2. coś co zostało odrzucone jako nienadające się do użytku, nieprzydatne, wadliwe;
3. siła powstała jako reakcja przy nadawaniu prędkości jakiemuś ciału, skierowana w kierunku przeciwnym do tej prędkości;
4. ruch ciała spowodowany działaniem siły odrzutu


SJP.pl

Odrzut – zjawisko powstawania siły, zwanej siłą odrzutu, wywołanego tą siłą przyspieszenia oraz wywołanego nim ruchu ciała (odrzutu), gdy dane ciało (A) działając siłą na inne ciało (B) nadaje mu prędkość (rzuca to ciało). Powstawanie siły odrzutu wynika z III zasady dynamiki Newtona. Obie siły mają takie same wartości i kierunki, przeciwne zwroty, są przyłożone do różnych ciał.

{\overrightarrow {F_{A}}}=-{\overrightarrow {F_{B}}},
m_{A}{\overrightarrow {a_{A}}}=-m_{B}{\overrightarrow {a_{B}}}.

Wikipedia


odrzutek

to, co zostało odrzucone; odpad


SJP.pl


odrzutnik

część katapulty w samolotach


SJP.pl

Odrzutnik (także: wzmacniacz odrzutu) – urządzenie wylotowe zwiększające odrzut działający na elementy broni palnej.

Najczęściej stosowane w broni działającej na zasadzie odrzutu lufy, w przypadku kiedy lufa po wystrzale nie otrzymuje od wypływających gazów prochowych energii wystarczającej do automatycznego przeładowania broni. Odrzutnik taki składa się z pierścieniowego tłoka nakręconego na wylot lufy oraz cylindra związanego mechanicznie z komorą zamkową. Wewnętrzna średnica cylindra jest znacznie większa od kalibru lufy, a w jego przednim zakończeniu znajduje się otwór centralny o średnicy trochę większej niż kaliber broni. Wypływające za pociskiem gazy uderzające w zakończenie cylindra są wyhamowywane i odbijane co powoduje podwyższenie ciśnienia wewnątrz odrzutnika. Zwiększone ciśnienie działające na powierzchnię czołową tłoka zwiększa odrzut.

Wikipedia


odrzutowiec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lotn. samolot, który ma silnik odrzutowy – wykorzystujący energię odrzutu gazów spalinowych;

Wiktionary

Samolot odrzutowy, odrzutowiec – samolot, którego napęd stanowi jeden lub więcej silników odrzutowych lub silnik rakietowy. Ściślej rzecz biorąc silniki są najczęściej turboodrzutowymi albo turbowentylatorowymi. Samoloty te rozwijają znaczne prędkości, często poddźwiękowe, a nawet ponaddźwiękowe.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odrzut m., odrzucanie n., odrzucenie n., rzucanie n., rzucenie n., rzut m., rzutnik m., rzutka ż.

 czas. odrzucać ndk., odrzucić dk., rzucać ndk., rzucić dk.

 przym. rzutowy

 przysł. odrzutowo

Wiktionary


odrzutowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z odrzutem, dotyczący odrzutu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odrzut m.

Wiktionary


odrzwia

oprawa bądź budowlane umocnienie otworu, w którym zamocowane są drzwi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) oprawa drzwi

 (1.2) zabytkowe drzwi

Wiktionary

Węgar (węgarek) – pionowy element przy otworze okiennym lub drzwiowym otrzymany przez wysunięcie cegieł dla ścian murowanych lub dostawienie pionowych słupków dla ścian drewnianych lub kamiennych. Stanowi on oparcie dla ościeżnicy. Niezbędny jest on do ościeżnic regulowanych, aby je bezinwazyjnie zamontować.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten kościół ma kamienne odrzwia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔḍʒvʲja, AS: oḍžvʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drzwi

 przym. drzwiowy

Wiktionary


odrzychłopski

przymiotnik

 (1.1) daw. iron. ciemiężący chłopów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z paszczęki odrzychłopskich panów wydarł obłów mieszczaninka ubogiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔḍʒɨxˈwɔpsʲci, AS: oḍžyχu̯opsʹḱi

Wiktionary


odrzykoń

wieś w Polsce


SJP.pl

Odrzykoń – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Wojaszówka.

Do 1939 istniała gmina Odrzykoń. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Wikipedia


odrzykoński

przymiotnik od: Odrzykoń


SJP.pl


odrzysko

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. stare koryto rzeki Odry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Odra ż., Zaodrze n., Nadodrze n., odrzanin m., odrzanka ż.

 przym. odrzański, pododrzański, nadodrzański, zaodrzański

Wiktionary


odrzyskóra

dawniej: wyzyskiwacz, zdzierca; zedrzyjskóra, krwiopijca, pijawka, hiena, sęp


SJP.pl


odrzywolanin

mieszkaniec Odrzywołu (miasta w Polsce)


SJP.pl


odrzywolanka

mieszkanka Odrzywołu (miasta w Polsce)


SJP.pl


odrzywolski

przymiotnik od: Odrzywół


SJP.pl

  • Czesław Odrzywolski – żużlowiec
  • Franciszek Odrzywolski – polityk
  • Jan Odrzywolski – rotmistrz
  • Sławomir Odrzywolski – architekt

Wikipedia


odrzywół

miasto w Polsce


SJP.pl

Odrzywół – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w miejsko-wiejskiej gminie Odrzywół, nad Drzewiczką. Ma status sołectwa.

Odrzywół jest siedzibą gminy oraz rzymskokatolickiej parafii św. Jadwigi.

Uzyskał lokację miejską w 1418 roku. Został pozbawiony praw miejskich 13 stycznia 1870 i włączony do gminy Ossa w powiecie opoczyńskim. W latach 1870–1954 siedziba wiejskiej gminy Ossa, 1954–1972 gromady Odrzywół, a od 1973 nowej gminy Odrzywół. W latach 1975–1998 należał administracyjnie do województwa radomskiego, od 1999 w powiecie przysuskim w województwie mazowieckim. 1 stycznia 2024 odzyskał status miasta.

Wikipedia


odsączać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odsączyć)

 (1.1) oddzielać ciecz od części stałych przez sączenie

czasownik zwrotny niedokonany odsączać się (dk. odsączyć się)

 (2.1) być odsączanym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odsączanie n., odsączenie n.

 czas. odsączyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odcedzać

Wiktionary


odsączalność

Odsączalność – zdolność ośrodka do oddawania wody wolnej. Rozróżnia się odsączalność grawitacyjną (defiltracja) i sprężystą.

  • Odsączalność grawitacyjna – objętość wody wolnej, którą może oddać ośrodek pod wpływem jedynie grawitacji. Miarą odsączalności grawitacyjnej jest współczynnik odsączalności grawitacyjnej \mu .
\mu ={\frac {V_{o}}{V}}[-],

Wikipedia


odsączalny

dający się odsączyć


SJP.pl


odsączyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odsączać)

 (1.1) dokonany od|odsączać.

czasownik zwrotny dokonany odsączyć się (ndk. odsączać się)

 (2.1) dokonany od|odsączać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odsączanie n., odsączenie n.

 czas. odsączać ndk.

Wiktionary


odsada

nasada ogona u konia


SJP.pl


odsadek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zootechn. młody koń (byczek, jałówka) oddzielony od matki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈsadɛk, AS: otsadek

Wiktionary


odsadka

Odsadka – odległość pomiędzy rysunkiem (oczkiem) znaku a krawędzią pola znaku. W czcionce pole znaku jest płaszczyzną, na której stoi główka znaku, a odsadka (gwarowa nazwa to abzac) to odległość od krawędzi oczka do krawędzi będącej przedłużeniem jednej z płaszczyzn słupka czcionki. Stąd rozróżnia się odsadki boczne, górną oraz sygnaturową (dolną).

Wikipedia


odsadnia

Odsadnia – element wystający poza boczny obrys łodzi wioślarskiej, przymocowany do burty. Do odsadni przymocowana jest dulka, która utrzymuje wiosło w odpowiedniej pozycji. Odsadnie wykonywane są z aluminium lub mieszanek włókna węglowego i szklanego. Wyróżniamy kilka typów odsadni: skrzydłowa, wsteczna oraz tradycyjna typu EURO - wszystkie one są zamocowane na trwałe do burty łodzi.

Wikipedia


odsadzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odsądzić)

 (1.1) książk. przeczyć posiadaniu przez kogoś lub coś pewnej cechy, zwłaszcza pozytywnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Toż samo pierwsze wydanie odsądza od praw honoru homoseksualistów, następne zachowuje co do tego punktu dyskretne milczenie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sądzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odmawiać

Wiktionary


odsadzka

1. poziomy uskok w licu ściany wynikający z przesunięcia ściany lub zmniejszenia jej grubości;
2. kształtka rurowa dwukrotnie wygięta w kształcie niepełnej litery S, służąca do łączenia ze sobą poszczególnych odcinków rur


SJP.pl

Odsadzka, także: berma – poziomy uskok wału w fortyfikacjach ziemnych, który zabezpieczał wał przed osuwaniem się ziemi. Konstruowany na wysokości naturalnego poziomu gruntu.

Wikipedia


odsalać

wytrącać sól z płynów w celu uzyskania wody zdatnej do spożycia


SJP.pl


odsalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odsalać.

Wiktionary

Odsalanie – ogólne określenie procesów usuwania soli i innych minerałów z wody morskiej, w celu uzyskania słodkiej wody zdatnej do nawadniania lub spożycia.

Odsalanie jest metodą uzyskiwania wody pitnej na jednostkach pływających. Na większą skalę jest stosowane na bogatych obszarach ubogich w wodę, szczególnie w Arabii Saudyjskiej, na Karaibach i w Izraelu (Aszkelon, Palmachim). Coraz częściej jest też stosowane w USA, Chinach, Singapurze, Hiszpanii i Australii.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. odsalać ndk.

Wiktionary


odsalarnia

zakład do odsalania wody


SJP.pl


odsapać

rzadko: odsapnąć


SJP.pl


odsapka

potocznie: krótki odpoczynek podczas uciążliwych zajęć


SJP.pl


odsapnąć

1. potocznie: odpocząć chwilę po uciążliwych zajęciach;
2. ciężko odetchnąć


SJP.pl


odściskiwać

dawniej: odpowiadać uściskiem na uścisk


SJP.pl


odsentymentalizowywać

usuwać elementy przesadnie uczuciowe


SJP.pl


odseparować

oddzielić


SJP.pl


odseparowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odseparować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odseparować dk.

Wiktionary


odseparowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odseparowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odseparowywać ndk.

Wiktionary


odsetek

kwota stanowiąca określony procent od jakiejś sumy pieniędzy, zwykle od kapitału, kredytu itp.; odsetka, odsetki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) określony procent całości

 (1.2) ekon. zob. odsetka.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) D. lm. zob. odsetka.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spory odsetek mężczyzn w tym wieku siwieje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈsɛtɛk, AS: otsetek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) część, proporcja, udział procentowy

Wiktionary


odsetka

kwota stanowiąca określony procent od jakiejś sumy pieniędzy, zwykle od kapitału, kredytu itp.; odsetek, odsetki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. kwota stanowiąca określony procent całości kapitału

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. zob. odsetek.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na tej lokacie po miesiącu kapitalizowane są odsetki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈsɛtka, AS: otsetka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) procent, odsetek

Wiktionary


odsetki

kwota stanowiąca określony procent od jakiejś sumy pieniędzy, zwykle od kapitału, kredytu itp.; odsetek, odsetki


SJP.pl

Odsetki – koszt, naliczany za używanie pożyczonego kapitału jego właścicielowi; standaryzowaną miarą tego kosztu w przeliczeniu na jednostkę kapitału i roczny czas użytkowania jest stopa procentowa. W przypadku banku odsetki odnoszą się do kosztu pozyskania środków finansujących działalność banku (np. depozytów, otrzymanych kredytów, wyemitowanych papierów dłużnych) lub przychód wynikającego z udostępnienia przez bank kapitałów (np. w postaci udzielonych kredytów). Różnica pomiędzy przychodami odsetkowymi uzyskiwanymi przez bank a kosztami odsetkowymi przezeń płaconymi to wynik odsetkowy netto, który odniesiony do aktywów odsetkowych jest również zwany marżą odsetkową netto (ang. net interest margin).

Wikipedia


odsetkowy

dotyczący odsetek, stanowiący odsetki (np. kalkulator odsetkowy)


SJP.pl


odsiać

1. oddzielić za pomocą sita;
2. dokonać wyboru, selekcji


SJP.pl


odsiadka

potocznie: odbywanie kary pozbawienia wolności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. odbywanie kary w zakładzie karnym

 (1.2) pot. odczekiwanie w pozycji siedzącej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W każdym razie w lutym 1935 r. wyszedł na wolność i zapewne jego prestiż w krakowskim KZM wzrósł, choć odsiadka — w śledztwie lub po wyroku — była „normalką” w życiu członka nielegalnej i antypaństwowej organizacji politycznej.

 (1.2) Komisja dyscyplinarna ukarała piłkarza meczem odsiadki i 100 zł.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odsiadywanie n., odsiedzenie n., siedzenie n., siad mrz., siadywanie n.

 czas. siedzieć, siadać ndk., odsiadać ndk., odsiedzieć dk., odsiadywać ndk.

 wykrz. siad

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciupa, kić, mamer, paka, pudło, więzienie

Wiktionary


odsiadywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odsiedzieć)

 (1.1) siedząc, spędzać pewien czas

 (1.2) odbywać karę więzienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zamiast odsiadywać swoje za biurkiem, leżał godzinami pod biurkiem, bo kule świstały ze wszystkich stron.

 (1.2) Cengić w latach 80. odsiadywał wraz z prezydentem Izetbegoviciem wyrok więzienia za działalność religijną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. siad mrz., odsiadka ż., odsiadywanie n., siedzenie n., odsiedzenie n., nasiadówka ż.

 czas. odsiadać ndk., odsiedzieć dk., siedzieć dk., siadać ndk.

 przym. odsiadkowy

 wykrz. siad

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) daw. odsiadać

Wiktionary


odsiadywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odsiadywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. siadać, odsiadywać ndk.

 rzecz. siad mrz., odsiadka ż.

 wykrz. siad

Wiktionary


odsiarczalnia

miejsce, gdzie przeprowadzany jest proces odsiarczania


SJP.pl


odsiębierność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest odsiębierne; cecha tych, którzy są odsiębierni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odsiębierny

 przysł. odsiębiernie

Wiktionary


odsiębierny

o koparce jednonaczyniowej: taka, która służy do urabiania gruntu przez skrawanie jego warstw i zbieranie urobku za pomocą naczynia urabiającego w postaci łyżki o specjalnym kształcie, tak zwanego struga


SJP.pl


odsiebka

dawniej: oranie polegające na odrzucaniu skib od siebie, tj. na prawo


SJP.pl


odsiebny

rzadko: taki, który kieruje się od siebie; oddalający się


SJP.pl


odsiecz

pomoc dla oblężonego wojska, twierdzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pomoc wojskowa dla oblężonej twierdzy

Wiktionary

Odsiecz – pomoc wojskowa, dana z zewnątrz oblężonemu przez nieprzyjaciela miastu.

Słynna Odsiecz Wiedeńska, poprowadzona przez króla polskiego Jana III Sobieskiego w r. 1683, była ostatecznym ciosem, zadanym zwycięskiemu pochodowi Turków w głąb Europy. Odtąd zaczyna się stopniowe kurczenie się posiadłości tureckich na kontynencie europejskim i cofanie się muzułmanów ku Azji.

Wikipedia


odsiedzieć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odsiadywać)

 (1.1) siedząc, spędzić pewien czas

 (1.2) odbyć karę więzienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyszli z bukietami, odsiedzieli etykietalne 15 minut, po czym poderwali się i zaczęli żegnać.

 (1.2) Mówiłam jej: po co ci to, Stalina poznałaś na własnej skórze, odsiedziałaś swoje w obozie, po diabła ci ta afera.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. siad mrz., odsiadka ż.

 czas. siedzieć, siadać, odsiadać ndk., odsiadywać ndk.

 wykrz. siad

Wiktionary


odsiew

1. to, co zostało po przesianiu przez sito;
2. selekcja, eliminowanie czegoś


SJP.pl


odsiewaczka

urządzenie do odsiewania czegoś


SJP.pl


odsikać

potocznie: odsikać się - oddać mocz; wysikać się


SJP.pl


odsikiwać

potocznie: odsikiwać się - oddawać mocz; wysikiwać się


SJP.pl


odsiwiać

pozbywać się siwego koloru włosów


SJP.pl


odsiwić

pozbyć się siwego koloru włosów


SJP.pl


odsklepiać

dawniej: rozdzielać dwie sklejone rzeczy, odrywać coś zespojonego z czymś; odspajać


SJP.pl


odsklepić

dawniej: rozdzielić dwie sklejone rzeczy, oderwać coś zespojonego z czymś; odspoić


SJP.pl


odskok

skok na zewnątrz, unik


SJP.pl


odskórzać

rzadko: zdejmować z czegoś skórę


SJP.pl


odskórzarka

maszyna do zdejmowania skóry z filetów ryb


SJP.pl


odskórzyć

rzadko: zdjąć z czegoś skórę


SJP.pl


odskrzydlać

środowiskowo: usuwać skrzydełka z nasion, zwłaszcza z drzew, w celu pozostawienia samego ziarna


SJP.pl


odsmalać

filtrować, odfiltrowywać, oczyszczać;
1. usuwać z gazu koksowniczego miejskiego lub syntetycznego mgłę smołową, która powstała wskutek nagłego oziębienia gazu w chłodnicach wstępnych;
2. usuwać smołę z gazu generatorowego


SJP.pl


odsmalacz

urządzenie do usuwania z gazów smoły albo mgły smołowej; filtr, pochłaniacz


SJP.pl


odsmalić

usunąć smar lub tłuszcz


SJP.pl


odśmiać

1. odreagować za pomocą śmiechu;
2. pozwolić naśmiać się do woli;
3. odśmiać się - nasycić się śmiechem; wyśmiać się, naśmiać się


SJP.pl


odśmiecać

usuwać skądś śmieci


SJP.pl


odśmiecanie

oczyszczanie ze śmieci


SJP.pl

Odśmiecanie pamięci (ang. garbage collection), zbieranie nieużytków, automatyczna dealokacja – jedna z metod automatycznego zarządzania dynamicznie przydzielaną pamięcią, w której za proces jej zwalniania odpowiedzialny jest nie programista, lecz programowy zarządca noszący nazwę garbage collector. Pierwsza metoda odśmiecania była opracowana w 1959 roku przez Johna McCarthy’ego w celu rozwiązania problemu ręcznego zarządzania pamięcią w Lispie. Mechanizm ten następnie został szeroko rozpowszechniony i jest wykorzystywany w wielu wysokopoziomowych językach programowania, takich jak: Smalltalk, Python, Ruby, Java, C# czy D.

Wikipedia


odśmiecić

usunąć skądś śmieci


SJP.pl


odśmiewać

dawniej: wyśmiewać, wyszydzać kogoś


SJP.pl


odsmolić

odfiltrować, oczyścić;
1. usunąć z gazu koksowniczego miejskiego lub syntetycznego mgłę smołową, która powstała wskutek nagłego oziębienia gazu w chłodnicach wstępnych;
2. usunąć smołę z gazu generatorowego


SJP.pl


odśnieżać

oczyszczać ulice, drogi itp. ze śniegu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odśnieżyć)

 (1.1) usuwać śnieg z ulic, chodników, dachów itp. przy pomocy łopat, mioteł, soli lub pługów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupcy z lęborskiego targowiska sami odśnieżali teren. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtʲˈɕɲɛʒat͡ɕ, AS: otʹśńežać

Wiktionary

Powiązane:

 aspekt dokonany odśnieżyć

 rzecz. odśnieżanie n., odśnieżenie n., odśnieżarka ż., Śnieżnik mrz., śnieg mrz., śnieżnik mzw./mrz.

 czas. ośnieżyć

Wiktionary


odśnieżanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usuwanie śniegu z jakiejś powierzchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odśnieżanie podjazdu zajęło mi chyba z pół godziny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲɕɲɛˈʒãɲɛ, AS: otʹśńežãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odśnieżenie n., odśnieżarka ż.

 czas. odśnieżać ndk., odśnieżyć dk.

Wiktionary


odśnieżarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. maszyna służąca do usuwania śniegu z ulic, chodników, podwórek itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odśnieżarka wirnikowa pomoże zaoszczędzić twój czas, usuwając śnieg z takich obszarów jak podjazdy czy chodniki. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲɕɲɛˈʒarka, AS: otʹśńežarka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odśnieżać ndk., odśnieżyć dk.

 rzecz. odśnieżanie n., odśnieżenie n.

Wiktionary


odśnieżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usunięcie śniegu z jakiejś powierzchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Starszy pan z naprzeciwka poprosił mnie o odśnieżenie jego podwórka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲɕɲɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: otʹśńežńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odśnieżyć dk., odśnieżać ndk.

 rzecz. odśnieżarka ż., odśnieżanie n.

Wiktionary


odśnieżny

związany z odśnieżaniem


SJP.pl


odśnieżyć

usunąć śnieg


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odśnieżać)

 (1.1) zob. odśnieżać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odśnieżyłem całe podwórko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtʲˈɕɲɛʒɨt͡ɕ, AS: otʹśńežyć

Wiktionary

Powiązane:

 aspekt niedokonany odśnieżać

 rzecz. odśnieżenie n., odśnieżanie n., odśnieżarka ż., śnieg m., Śnieżnik mrz., śnieżnik mzw./mrz.

 czas. ośnieżyć

Wiktionary


odsolidaryzować

usunąć ze stanowisk ludzi powiązanych z "Solidarnością"


SJP.pl


odsolidaryzowywać

usuwać ze stanowisk ludzi powiązanych z "Solidarnością"


SJP.pl


odspajać

w robotach ziemnych: oddzielać wierzchnią warstwę ziemi


SJP.pl


odspawać

1. usunąć coś przyspawanego;
2. potocznie: rozdzielić dwa elementy silnie ze sobą połączone


SJP.pl


odśpiewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odśpiewać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odśpiewać dk.

Wiktionary


odśpiewywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odśpiewywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odśpiewywać ndk.

Wiktionary


odspoić

w robotach ziemnych: oddzielić wierzchnią warstwę ziemi


SJP.pl


odsprzedać

sprzedać coś wcześniej zakupionego; odprzedać


SJP.pl


odsprzedawać

sprzedawać coś wcześniej zakupionego; odprzedawać


SJP.pl


odsprzedawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odsprzedawać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieodsprzedawanie n., odprzedawanie n., odprzedaż m., odsprzedaż m.

 czas. odsprzedawać ndk., odprzedawać ndk., odsprzedać dk., odprzedać dk.

 przym. sprzedażowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odprzedawanie

Wiktionary


odsprzedaż

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sprzedaż czegoś uprzednio kupionego lub nabytego, zwykle w celu osiągnięcia zysku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W przypadku poprawy atmosfery na rynku nie będą się śpieszyć z odsprzedażą akcji, ale gdy okoliczności nie będą sprzyjające, w środę zaczną prawdopodobnie opróżniać swe portfele, wyraźnie chłodząc koniunkturę.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odsprzedać dk., odsprzedawać ndk.

 rzecz. odsprzedawanie n.

Wiktionary


odśrodkowość

odśrodkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co odśrodkowe

Wiktionary

Patrz:

odśrodkowy

Powiązane:

 przym. odśrodkowy

Wiktionary


odśrodkowy

przymiotnik

 (1.1) skierowany od środka czegoś w kierunku zewnętrznym

 (1.2) polit. zorientowany na większe uprawnienia i działania organów niższych szczebli

 (1.3) książk. taki, który osłabia spójność danej zbiorowości i niosący ryzyko jej rozpadu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odśrodkowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) decentralizacyjny

 (1.3) dezintegracyjny

Wiktionary


odśrubowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odśrubować)

 (1.1) odkręcając śruby, odłączać coś od pewnej całości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Końcem pilnika książę odśrubowywać zaczął niektóre kółka i starannie je układał na konsoli.

Wiktionary


odstać

1. oddzielić się od całości; odkleić się;
2. opuścić, porzucić kogoś lub coś;
3. przestarzałe: odstać się - wrócić do poprzedniego stanu; odwrócić się


SJP.pl


odstaj

dawniej: miejsce odosobnione, położone daleko


SJP.pl


odstający

taki, który odstaje od czegoś


SJP.pl


odstanowić

środowiskowo: zaspokoić popęd płciowy krowy lub innej samicy zwierzęcia hodowlanego w okresie rui poprzez doprowadzenie jej do samca


SJP.pl


odstąpić

czasownik przechodni dokonany (ndk. odstępować)

 (1.1) dokonany od|odstępować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odstępować ndk.

 rzecz. odstąpienie n., odstępowanie n., odstępstwo n., odstępca mos.

Wiktionary


odstąpienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zrzeczenie się czegoś; zaniechanie działań

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odstąpić, odstępować

 rzecz. odstępca mos., odstępstwo n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rezygnacja

Wiktionary


odstawa

1. dostarczenie towaru na rynek zbytu;
2. towar odstawiony


SJP.pl


odstawiać

czasownik

 (1.1) odkładać coś na inne miejsce, przesuwać, odsuwać

 (1.2) rezygnować (z czegoś)

 (1.3) przen. pot. przewozić, dowozić, zawozić (kogoś/coś dokądś) biorąc za niego odpowiedzialność

 (1.4) zachowywać się jak ktoś inny, udawać kogoś poprzez zachowanie

 (1.5) odebrać komuś stanowisko, pozbawiać władzy

czasownik zwrotny odstawiać się

 (2.1) przen. pot. ubrać się modnie, elegancko

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Jak chcesz to odstawię cię do domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈstavʲjät͡ɕ, AS: otstavʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstawka ż., odstawienie n., wystawienie n., odstawianie n.

 czas. postawić, odstawić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) strugać, zgrywać

 (2.1) odszykować się

Wiktionary


odstawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odstawiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. postawić, odstawiać ndk.

 rzecz. odstawienie n.

Wiktionary


odstawienny

związany z odstawieniem (zaprzestaniem używania) środków uzależniających


SJP.pl


odstawka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. odsunięcie kogoś od jakiejś działalności, zrezygnowanie ze współpracy z kimś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈstafka, AS: otstafka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstawienie n.

 czas. odstawić dk., odstawiać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dymisja, odwołanie, zwolnienie

Wiktionary


odstawny

1. bila odstawna - w snookerze: zagranie polegające na bezpiecznym ustawieniu białej bili tak, aby rywal nie mógł rozpocząć breaka;
2. krok odstawny - ruch pierwszą z nóg (nogą odstawną)


SJP.pl


odstały

1. oddzielić się od całości; odkleić się;
2. opuścić, porzucić kogoś lub coś;
3. przestarzałe: odstać się - wrócić do poprzedniego stanu; odwrócić się


SJP.pl


odstęp

1. pewna odległość od czegoś do czegoś; oddalenie;
2. odległość w czasie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odległość między dwoma przedmiotami, obiektami lub dwiema osobami

 (1.2) odległość w czasie między jakimiś wydarzeniami

Wiktionary

W elektrokardiografii:

  • odstęp PQ,
  • odstęp QT,
  • odstęp ST.

W kolejnictwie:

  • odstęp blokowy

W matematyce:

  • odstęp od zbioru,
  • odstęp Hausdorffa.

W elektrotechnice:

  • odstęp iskrowy

W piśmie:

  • spacja

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Proszę zwiększyć odstęp między stołami.

 (1.1) Suwmiarka to instrument do mierzenia odstępów i długości.

 (1.2) Czas jest wielkością fizyczną określającą odstęp między zdarzeniami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɔtstɛ̃mp, AS: otstẽmp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstępnik mrz.

 czas. odstępować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) interwał

 (1.2) interwał

Wiktionary


odstępca

renegat, przeniewierca, zdrajca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto odstąpił od dotychczas wyzwanych ideałów

Wiktionary

Renegat (również zaprzaniec) – porzucający swoje przekonania, zdradzający dawnych sojuszników.

Określenie pochodzi od łacińskiego czasownika renegare, oznaczającego „zaprzeczyć”, „odrzucić”, „wyprzeć się” lub „wyrzec się”.

W wielu słownikach „renegat” określany jest również jako przeniewierca, odstępca, zdrajca, odszczepieniec.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. odstąpienie n.

:: fż. odstępczyni ż.

 czas. odstępować, odstąpić dk.

 przym. odstępczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odszczepieniec, apostata, dysydent, zbłąkana owieczka

Wiktionary


odstępczy

odstępca; odszczepieńczy


SJP.pl


odstępczyni

kobieta, która odstąpiła od czegoś, sprzeniewierzyła się czemuś


SJP.pl


odstępne

1. zapłata za odstąpienie czegoś, za zrzeczenie się praw do czegoś;
2. odszkodowanie za odstąpienie od umowy


SJP.pl

Odstępne – instytucja prawa zobowiązań. Polski kodeks cywilny w art. 396 głosi: Jeżeli zostało zastrzeżone, że jednej lub obu stronom wolno od umowy odstąpić za zapłatą oznaczonej sumy (odstępne), oświadczenie o odstąpieniu jest skuteczne tylko wtedy, gdy zostało złożone jednocześnie z zapłatą odstępnego.

Wikipedia


odstępnik

dawniej: odstępca, odszczepieniec, renegat; odstępień


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) element zapewniający utrzymanie wymaganej odległości między dwoma obiektami

 (1.2) klawisz spacji w maszynie do pisania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W opisach budowy ula szerokość ramki z odstępnikiem wynosi 37,5 mm. ([http://www.miesiecznik-pszczelarstwo.pl/phpbb/viewtopic.php?p=9049 z Internetu])

 (1.2) Odstępnik, czyli klawisz spacji jest uruchamiany kciukiem przeciwnej ręki do tej, która obsługiwała ostatnio użyty klawisz. ([http://pl.wikipedia.org/wiki/Pisanie_bezwzrokowe z Wikipedii])

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈstɛ̃mpʲɲik, AS: otstmpʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstęp m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) spacja

Wiktionary


odstępny

dawniej: odbiegający od czegoś, niezgodny z czymś


SJP.pl


odstępować

czasownik przechodni niedokonany (dk. odstąpić)

 (1.1) oddawać coś komuś (bez zapłaty)

 (1.2) przekazywać coś, odsprzedając to na dogodnych warunkach

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odstąpić)

 (2.1) odchodzić niedaleko

 (2.2) odchodzić od postanowień

 (2.3) zostawiać kogoś samego

 (2.4) wojsk. zaprzestawać operacji wojskowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstąpienie n., odstęp mrz., odstępca mos., odstępne n., odstępowanie n., odstępstwo n.

 czas. stąpać, odstąpić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dawać, oddawać, przekazywać, udostępniać, zrzekać się

 (1.1) sprzedawać

 (2.1) cofać się, odchodzić, odskakiwać, odsuwać się

 (2.2) odchodzić, rezygnować

 (2.3) odchodzić, opuszczać, porzucać, zostawiać

 (2.4) wycofywać się

Wiktionary


odstępowy

odstęp


SJP.pl

Patrz:

odstęp

odstępstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rezygnacja, porzucenie, odstąpienie od jakichś zasad, wartości, przekonań

 (1.2) postępowanie sprzeczne z panującą normą

Wiktionary

Apostazja (gr. ἀποστασία „odstąpienie, odnowa, odpadnięcie, zdrada, odstępstwo”; z ἀπό (apo) „od”, στάσις (stasis) „postawa, pozycja”; połączenie tych słów oznacza „οdległość, oddalenie, zdystansowanie się od...”) – porzucenie wiary religijnej lub religii. W pierwotnym znaczeniu – całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej; termin został również adaptowany do ogólnych pojęć religioznawczych oraz wykorzystywany przez religie i wyznania niechrześcijańskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Odstępstwem od typowej dla polszczyzny jest też oksytoneza, czyli akcentowanie ostatniej sylaby.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈstɛ̃mpstfɔ, AS: otstmpstfo

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odstąpić, odstępować

 rzecz. odstąpienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odejście, odszczepieństwo, spec. apostazja

 (1.2) wyjątek

Wiktionary


odstojnik

sztuczny zbiornik wody, w którym na dnie osadzają się niepożądane cząstki zawieszone w wodzie; osadnik


SJP.pl

Odstojnik (także osadnik) – zbiornik, w którym przebiega grawitacyjne osiadanie zanieczyszczeń zawartych (w postaci zawiesin) w zanieczyszczonej wodzie (również ściekach) z gospodarstw domowych, w kopalniach lub zakładach przemysłowych. Dzięki temu możliwe jest wykorzystywanie wody w obiegu zamkniętym, lub odprowadzenie ścieków do kanalizacji w przypadku ścieków przemysłowych, lub rzeki w przypadku ścieków komunalnych.

Wikipedia


odstojnikowy

odstojnik; osadnikowy


SJP.pl


odstosunkować

potocznie: odstosunkować się - zostawić w spokoju; odczepić się, odwalić się, odpierniczyć się


SJP.pl


odstosunkowywać

potocznie: odstosunkowywać się - zostawiać w spokoju; odczepiać się, odwalać się, odpierniczać się


SJP.pl


odstradać

czasownik

 (1.1) stpol. utracić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtˈstradat͡ɕ, AS: otstradać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstradanie n.

Wiktionary


odstradanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odstradać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odstradać ndk.

Wiktionary


odstraszać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odstraszyć)

 (1.1) strasząc, wywoływać czyjąś rezygnację z czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstraszanie n., strach mzw./mrz.

 czas. odstraszyć dk.

 przym. odstraszający

 przysł. odstraszająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpędzać, odstręczać, zniechęcać

Wiktionary


odstraszacz

urządzenie do odstraszania zwierząt lub owadów


SJP.pl

Straszak lub odstraszacz, odpłaszacz – urządzenie stosowane najczęściej przez myśliwych, rolników i sadowników, ale również przez służby zajmujące się ochroną terenów lub obiektów, mające na celu odstraszanie zwierzyny.

Wikipedia


odstraszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odstraszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstraszenie n., odstraszacz mrz., strach mrz./mzw., straszak mrz.

 czas. odstraszać ndk., odstraszyć dk.

Wiktionary


odstraszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odstraszyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strach mrz./mzw.

Wiktionary


odstraszyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odstraszać)

 (1.1) wzbudziwszy strach, wywołać czyjąś rezygnację z czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstraszenie n., strach mzw./mrz.

 czas. odstraszać

Wiktionary


odstręczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odstręczyć)

 (1.1) książk. wzbudzać u kogoś niechęć do jakiegoś działania lub wobec kogoś

czasownik zwrotny niedokonany odstręczać się (dk. odstręczyć się)

 (2.1) przest. zniechęcać się do kogoś lub czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od spółdzielni produkcyjnych odstręczało również chłopów ich wysokie zadłużenie, stale się powiększające mimo kilkakrotnej konwersji lub całkowitego umorzenia zaległości.

 (2.1) A więc, nasamprzód handel mojego siostrzeńca przerwany jest z powodu, że braciszkowie z kongregacji każą dzieciom śpiewać przez cały dzień, a kupujący słysząc szalone krzyki odstręczają się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odstręczanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odstraszać

Wiktionary


odstręczająco

odstręczający


SJP.pl

Patrz:

odstręczający

odstręczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odstręczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieodstręczanie n.

 czas. odstręczać ndk.

Wiktionary


odstresować

1. podziałać na kogoś lub na coś odprężająca, umożliwić odpoczynek; zrelaksować;
2. odstresować się - zażyć relaksu, pozbyć się stresu; odprężyć się, zrelaksować się


SJP.pl


odstresowujący

1. działać na kogoś lub na coś odprężająca, umożliwiać odpoczynek; relaksować;
2. odstresowywać się - zażywać relaksu, pozbywać się stresu; odprężać się, relaksować się


SJP.pl

Patrz:

odstresowywać

odstresowywać

1. działać na kogoś lub na coś odprężająca, umożliwiać odpoczynek; relaksować;
2. odstresowywać się - zażywać relaksu, pozbywać się stresu; odprężać się, relaksować się


SJP.pl


odstresowywacz

coś, co odpręża, uspokaja, relaksuje


SJP.pl


odstrychnąć

przestarzałe:
1. odsunąć od kogoś lub czegoś; oddzielić;
2. odstrychnąć się - oddzielić się, odsunąć się od kogoś lub czegoś


SJP.pl


odstrzał

Odstrzał (ang. Shoot Out) – amerykański western z 1971 roku w reżyserii Henry'ego Hathawaya. Scenariusz powstał na podstawie powieści Willa Jamesa Samotny kowboj.

Wikipedia


odstrzelać

odstrzeliwać;
1. odrywać coś za pomocą strzału;
2. odrywać część ściany skalnej za pomocą zdetonowania ładunku wybuchowego;
3. wystrzeliwać określoną liczbę zwierzyny


SJP.pl


odstrzeliwać

odstrzelać;
1. odrywać coś za pomocą strzału;
2. odrywać część ściany skalnej za pomocą zdetonowania ładunku wybuchowego;
3. wystrzeliwać określoną liczbę zwierzyny


SJP.pl


odsubować

środowiskowo: przestać subskrybować kanał w serwisie internetowym; odsubskrybować, dać unsuba


SJP.pl


odsubskrybować

środowiskowo: anulować subskrypcję; dać unsuba


SJP.pl


odsunąć

1. sunąc, oddalić kogoś, coś na niewielką odległość;
2. sunąc, otworzyć coś, co zamyka lub zasłania
3. pozbawić kogoś kontaktu z kimś lub związku z czymś;
4. przestać się czymś zajmować lub o czymś myśleć;
5. spowodować, że coś odbędzie się w późniejszym terminie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odsuwać)

 (1.1) sunąc, oddalić na małą odległość

 (1.2) sunąc, otworzyć lub odsłonić coś

 (1.3) oddalić od siebie jakieś obiekty, osoby, pozbawić bezpośredniego kontaktu

 (1.4) stracić samemu styczność z czymś

 (1.5) oddalić w czasie; przenieść na późniejszy termin

czasownik zwrotny dokonany odsunąć się (ndk. odsuwać się)

 (2.1) zostać odsuniętym, otwartym, odsłoniętym

 (2.2) oddalić się na małą odległość

 (2.3) zaprzestać kontaktu z czymś lub kimś

 (2.4) zostać przeniesionym na kiedy indziej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odsunięcie n., suw mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przesunąć

 (2.3) gwara. nastąpić się, poznań. namknąć się

Wiktionary


odsuszać

odbywać post, odpokutowywać


SJP.pl


odsuszyć

pozbawić wilgoci, wody; osuszyć


SJP.pl


odsuw

w trakcjach kolejowych: odległość między przewodami jezdnymi a liniami nośnymi


SJP.pl


odsuwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odsunąć)

 (1.1) sunąc czym, oddalać to na niewielką odległość

 (1.2) sunąc, przemieszczać coś, co stanowi przeszkodę

 (1.3) pozbawiać kogoś związku z czymś, oddalać kogoś od czegoś

 (1.4) przestawać o czymś myśleć lub coś czynić

 (1.5) przenosić na późniejszy termin

czasownik zwrotny niedokonany odsuwać się (dk. odsunąć się)

 (2.1) oddalać się na niewielką odległość

 (2.2) być przemieszczanym tak, by przestawać być przeszkodą

 (2.3) pozbawiać siebie kontaktu z czymś

 (2.4) ulegać zanikaniu

 (2.5) być przenoszonym na późniejszy termin

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odsuwanie n., suw mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przesuwać

 (1.2) odsłaniać, otwierać

Wiktionary


odsuwacz

1. przyrząd do oddalania, przesuwania czegoś;
2. coś, co powoduje, że przestaje się czymś zajmować lub o czymś myśleć


SJP.pl


odsuwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odsuwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odsuwać ndk.

 rzecz. suw mrz.

Wiktionary


odsuwny

dający się odsuwać; odsuwalny


SJP.pl


odświecić

1. potocznie: świecić przez pewien czas; poświecić;
2. dawniej:
a) odkryć, odsłonić;
b) odświecić się - o świetle, brzasku: odbić się


SJP.pl


odświętnie

przysłówek

 (1.1) tylko od święta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakub przyszedł odświętnie ubrany i przede wszystkim ogolony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. świątek mzw./mrz., odświętność ż.

 przym. odświętny, świąteczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świątecznie, uroczyście

Wiktionary


odświętniej

stopień wyższy od przysłówka: odświętnie


SJP.pl


odświętność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest odświętne; cecha tych, którzy są odświętni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odświętny

 przysł. odświętnie

Wiktionary


odświętny

1. używany w wyjątkowych, uroczystych sytuacjach; paradny;
2. przygotowywany na wyjątkowe, uroczyste sytuacje, np. odświętny obiad;
3. towarzyszący wyjątkowej, uroczystej sytuacji, np. odświętna atmosfera


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony na święto

 (1.2) przen. odznaczający się czymś niecodziennym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. świątek mzw./mrz., odświętność ż.

 przysł. odświętnie

 przym. świąteczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) galowy, paradny, świąteczny, od parady, od święta

 (1.2) podniosły, uroczysty

Wiktionary


odświeżać

1. przywracać pierwotny wygląd, stan rzeczom starym lub zniszczonym;
2. o wodzie, powietrzu: czynić świeżym, rześkim;
3. poprawiać stan jakiegoś zespołu, dołączając do niego nowe osoby;
4. czynić coś ponownie aktualnym


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odświeżyć)

 (1.1) czynić ponownie świeżym, przywrócić nowy lub nadać pożądany stan czemuś

 (1.2) czynić coś świeżym, rześkim

 (1.3) czynić zespół ludzi świeżym poprzez wymianę osób lub dołączanie kogoś nowego

 (1.4) powracać do czegoś po przerwie i czynić na nowo aktualnym

czasownik zwrotny niedokonany odświeżać się (dk. odświeżyć się)

 (2.1) doprowadzać siebie do pożądanego stanu

 (2.2) stawać się świeżym, rześkim

 (2.3) zostawać odświeżonym poprzez dołączenie nowych osób

 (2.4) stawać się na nowo aktualnym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odświeżanie n., odświeżenie n., świeżość ż.

 przym. odświeżający, świeży

 przysł. świeżo

 czas. świeżyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) odmładzać

 (1.4) odgrzewać

 (2.3) odmładzać się

Wiktionary


odświeżacz

1. środek chemiczny lub urządzenie usuwające nieprzyjemne zapachy;
2. środek odświeżający wygląd czegoś lub kogoś, np. skóry, odzieży


SJP.pl


odświeżający

1. przywracać pierwotny wygląd, stan rzeczom starym lub zniszczonym;
2. o wodzie, powietrzu: czynić świeżym, rześkim;
3. poprawiać stan jakiegoś zespołu, dołączając do niego nowe osoby;
4. czynić coś ponownie aktualnym


SJP.pl


odświeżanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odświeżać.;

Wiktionary

Odświeżanie – liczba wykonanych przez monitor wyświetleń w czasie sekundy. Wartość ta jest częściowo związana z pojęciem FPS (ang. frame per second – liczba klatek na sekundę). Dla wyświetlanego obrazu, który ma być interpretowany przez ludzkie oko jako ciągły, wymagane jest odświeżanie częstsze niż 16 Hz (16 FPS) – poniżej tej wartości człowiek będzie postrzegał film jako ciąg klatek, nie zaś jako ruchomy obraz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odświeżanie w monitorach CRT polega na wyświetleniu odpowiedniej ilości rastrów na sekundę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲɕfʲjɛˈʒãɲɛ, AS: otʹśfʹi ̯ežãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. świeżyć, odświeżać ndk., odświeżyć dk.

 rzecz. odświeżenie n., odświeżacz m.

 przym. świeży

Wiktionary


odświeżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odświeżyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔtʲɕfʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: otʹśfʹi ̯ežńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. świeżyć, odświeżyć dk., odświeżać ndk.

 rzecz. odświeżanie n., odświeżacz m.

 przym. świeży

Wiktionary


odświeżyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. odświeżać)

 (1.1) dokonany od|odświeżać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɔtʲˈɕfʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: otʹśfʹi ̯ežyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odświeżanie n., odświeżenie n., świeżość ż.

 przysł. świeżo

 przym. świeży

 czas. świeżyć

Wiktionary


odsycać

zmniejszać intensywność koloru na zdjęciu


SJP.pl


odsycić

środowiskowo:
1. zmniejszyć intensywność barwy;
2. pozbawić coś nadmiaru jakiejś substancji, np. odsycić organizm z azotu;
3. spowodować wydzielenie się nadmiaru jakiejś substancji z organizmu, np. odsycić azot z organizmu


SJP.pl


odsyfiać

potocznie:
1. usuwać brud, oczyszczać;
2. usuwać niepotrzebne lub niepożądane pliki, programy z systemu komputerowego


SJP.pl


odsyfić

potocznie:
1. usunąć brud, oczyścić;
2. usunąć niepotrzebne lub niepożądane pliki, programy z systemu komputerowego


SJP.pl


odsyp

nagromadzone luźne osady, głównie piasków i żwirów, w korycie rzecznym; łacha korytowa


SJP.pl

Wikipedia


odsypisko

naniesiony przez wodę muł, piasek i żwir; odsyp


SJP.pl

Wikipedia


odsysanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|odsysać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odsysać ndk.

Wiktionary


odsyłać

czasownik przechodni niedokonany (dk. odesłać)

 (1.1) wysyłać z powrotem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odsyłacz mrz., odsyłanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwracać

 (1.2) kierować

Wiktionary


odsyłacz

odnośnik;
1. tekst objaśnienia umieszczony pod odpowiednim znakiem; przypisek;
2. znak graficzny odsyłający czytelnika do przypisu zawartego pod tymże znakiem;
3. fragment strony internetowej lub dokumentu elektronicznego odsyłający do innego fragmentu strony, innego dokumentu lub innej strony internetowej; hiperlink, link, hiperłącze, hiperodnośnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) znak w tekście (gwiazdka, liczba) kierujący czytelnika do objaśnienia w innym miejscu

 (1.2) inform. element (np. na stronie WWW) przenoszący w inne miejsce (najczęściej - po kliknięciu)

Wiktionary

  • odsyłacz, odnośnik – znak w tekście (gwiazdka, liczba, litera) kierujący do objaśnienia w przypisie
  • odsyłacz, odnośnik, hiperłącze – element hipertekstu (zwykle w formacie HTML lub Markdown)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɔtˈsɨwat͡ʃ, AS: otsyu̯ač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odsyłka ż., odsyłanie n., odesłanie n.

 czas. odsyłać ndk., odesłać dk.

 przym. odsyłaczowy, odsyłkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odnośnik

 (1.2) link, odnośnik, hiperłącze

Wiktionary


odsyłaczowy

przymiotnik od: odsyłacz


SJP.pl


odsyłanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zwracanie czegoś za pomocą przesyłania

 (1.2) kierowanie kogoś do kogoś innego

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odsyłać ndk., odesłać dk.

 rzecz. odsyłacz mrz.

Wiktionary


odsyłka

przestarzałe:
1. odsyłanie, odesłanie czegoś;
2. to, co się odsyła


SJP.pl


odszczać

wulgarnie: odszczać się - oddać mocz; wyszczać się


SJP.pl


odszczecinić

usunąć szczecinę z powierzchni skóry ubitej świni


SJP.pl


odszczepiać

1. odcinać się od czegoś; odłupywać, odszczepywać;
2. w chemii: oddzielać, odłączać od całości;
3. odszczepiać się - odrywać się od całości, z którą coś było złączone; odłączać się, oddzielać się


SJP.pl


odszczepić

1. odciąć się od czegoś; odłupać;
2. w chemii: oddzielić, odłączyć od całości;
3. odszczepić się - oderwać się od całości, z którą coś było złączone; odłączyć się, oddzielić się


SJP.pl


odszczepieńczy

odszczepieniec; odstępczy


SJP.pl


odszczepieniec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto zerwał z jakąś tradycją, ideologią itp.

Wiktionary

Renegat (również zaprzaniec) – porzucający swoje przekonania, zdradzający dawnych sojuszników.

Określenie pochodzi od łacińskiego czasownika renegare, oznaczającego „zaprzeczyć”, „odrzucić”, „wyprzeć się” lub „wyrzec się”.

W wielu słownikach „renegat” określany jest również jako przeniewierca, odstępca, zdrajca, odszczepieniec.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɔṭʃt͡ʃɛˈpʲjɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: oṭščepʹi ̯ė̃ńec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odszczepieństwo n.

 przym. odszczepieńczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) apostata, dysydent, nonkonformista, odstępca, zbłąkana owieczka

Wiktionary


odszczepywać

dawniej: odcinać się od czegoś; odłupywać, odszczepiać


SJP.pl


odszczurzać

tępić szczury i myszy; deratyzować


SJP.pl


odszczurzyć

wytępić szczury i myszy; zderatyzować


SJP.pl


odszczypać

skubiąc, oderwać coś


SJP.pl


odszczypywać

skubiąc, odrywać coś


SJP.pl


odszczywać

wulgarnie: odszczywać się - oddawać mocz; wyszczywać się


SJP.pl


odszkicowywać

dawniej: wykonywać szkic czegoś


SJP.pl


odszklenie

proces krystalizacji składników szkła, zachodzący w warunkach naturalnych pod wpływem zmian ciśnienia i temperatury lub w czasie produkcji wyrobów szklanych; dewitryfikacja


SJP.pl


odszkodować

dawniej:
1. wynagrodzić za poniesioną szkodę, wyrównać stratę;
2. odszkodować się - powetować


SJP.pl


odszkodowanie

dawniej:
1. wynagrodzić za poniesioną szkodę, wyrównać stratę;
2. odszkodować się - powetować


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) praw. rodzaj świadczenia, które wynika z odpowiedzialności za szkodę;

Wiktionary

Odszkodowanie – świadczenie, które należy się poszkodowanemu za wyrządzenie szkody od podmiotu prawa cywilnego (np. osoby fizycznej, osoby prawnej, w tym Skarbu Państwa), który tę szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spółka ubezpieczeniowa wypłaciła odszkodowanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɔṭʃkɔdɔˈvãɲɛ, AS: oṭškodovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szkoda

 czas. szkodzić, szkoda

 przym. odszkodowawczy

 wykrz. szkoda

 przysł. szkoda

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kompensata, restytucja, świadczenie odszkodowawcze, zadośćuczynienie

Wiktionary


odszkodowaniowy

odszkodowanie; odszkodowawczy, restytucyjny


SJP.pl


odszkodowawczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z odszkodowaniem, dotyczący odszkodowania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odszkodowanie n.

Wiktionary


odszlachcać

dawniej: pozbawiać szlachectwa


SJP.pl


odszlamiać

usuwać szlam


SJP.pl


odszlamiacz

urządzenie lub substancja do usuwania szlamu


SJP.pl


odszlamić

usunąć szlam


SJP.pl


odszlifowywać

1. szlifując, doprowadzać do odpowiedniej gładkości;
2. polerować coś na nowo


SJP.pl


odszorowywać

szorując, oczyszczać


SJP.pl


odszpuntować

otworzyć, wyjmując szpunt


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. odszpuntowywać)

 (1.1) otworzyć, wyjmując szpunt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odszpuntuj antałek leżący tam w kącie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odszpuntowanie n., odszpuntowywanie n., szpunt mrz., szpuntowanie n.

 czas. szpuntować, odszpuntowywać ndk.

Wiktionary


odszpuntowywać

otwierać, wyjmując szpunt


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. odszpuntować)

 (1.1) otwierać, wyjmując szpunt

czasownik zwrotny niedokonany odszpuntowywać się (dk. odszpuntować się)

 (2.1) być otwieranym przez wyjęcie szpuntu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. odszpuntowanie n., odszpuntowywanie n.

 czas. odszpuntować dk.

Wiktionary


odszraniać

usuwać szron


SJP.pl


odszraniacz

środek do odszraniania powierzchni


SJP.pl


odszronić

usunąć szron


SJP.pl


odsztachiwać

odsztachiwać się - gwarowo: wystrajać się


SJP.pl


odsztachnąć

odsztachnąć się - gwarowo: wystroić się


SJP.pl