1. zbiornik na ciecze;
2. żegl. górny pokład dziobowej części statku albo pokład nadbudówki dziobowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. trzmiel lub inny buczący owad
(1.2) ent. nazwa systematyczna|Tabanus|ref=tak., jedna z muchówek;
(1.3) ornit. nazwa systematyczna|Botaurus|ref=tak., duży ptak wodny wydający buczenie;
(1.4) rodzaj wirującej, mechanicznej zabawki;
(1.5) fiz. bryła sztywna mająca możliwość obrotu;
(1.6) pot. śmierdzący, gazowy efekt przemiany materii
(1.7) pot. szkrab
(1.8) wiośl. mała łódź; bączek
(1.9) daw. wiośl. rodzaj łódki, odmiana pacierzówki
(1.10) daw. ogrod. łodyga cebuli z torebką nasienną, którą pozostawia się w ziemi jako nasiennik
(1.17) pot. grubas
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Stasiek z zachwytem patrzył na wirującego po podłodze bąka.
(1.5) Proszę opisać precesję bąka swobodnego.
(1.6) Fuj, jak śmierdzi! Kto tu puścił bąka?
(1.7) A wiesz, matka, że ja bym tego tam bąka, tę sierotę ze sutereny wziął…
(1.14) Najśmieszniejszym był, gdy puścił się czasem w tłumaczenie profanom tajemnic techniki…, choć bąka sadził po bąku.
(1.15) Sama pani ucięła czasem ogromnego bąka, wszyscy się pośmieli serdecznie…
Wiktionary
IPA: bɔ̃ŋk, AS: bõŋk
Wiktionary
rzecz. bąkanie n., bączek, bąknięcie, bąkojad, bąkowate
czas. bąknąć, bąkać, przebąkiwać
przym. bąkowaty
Wiktionary
(1.1) trzmiel
(1.2) ślepak, giez
(1.4) fryga, bączek; przest. cyga, fruczka, wartałka, warkotka
(1.6) pierdnięcie
(1.7) dziecko, smyk, szkrab
(1.8) bajbot, bączek
(1.9) gig
(1.10) bąkowie
(1.14) plotka, kaczka dziennikarska
(1.15) byk, gafa
Wiktionary
1. stojący znak nawigacyjny; stawa
2. pływająca beczka umocowana do kotwicy, służąca za drogowskaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. znak nawigacyjny
(1.2) pot. marihuana
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbaka, AS: baka
Wiktionary
w staropolszczyźnie:
1. wykrzykiwać coś z radości;
2. krzyczeć, wołać;
3. strofować, łajać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. palić marihuanę
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. palić (tytoń)
(1.3) stpol. wołać
(1.4) stpol. upominać
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. pracować
Wiktionary
IPA: ˈbakat͡ɕ, AS: bakać
Wiktionary
rzecz. bakanie n.
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|kurzyć.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
najniższy stopień naukowy przyznawany na uniwersytetach anglosaskich i szwajcarskich; bakalaureat
SJP.pl
1. dawny najniższy stopień naukowy nadawany na uniwersytetach; bakałarstwo;
2. praca nauczyciela w dawnej szkole elementarnej; bakałarstwo;
3. żartobliwie: praca nauczyciela; belferka, belferstwo, nauczycielstwo;
4. pejoratywnie: bezmyślne korzystanie z ustalonych, wyuczonych schematów w pracy umysłowej lub artystycznej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
najniższy stopień naukowy przyznawany na uniwersytetach anglosaskich i szwajcarskich; bakalariat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. osoba posiadająca najniższy anglosaski stopień uniwersytecki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. eduk. dawny najniższy uniwersytecki stopień naukowy
(2.2) eduk. anglosaski najniższy uniwersytecki stopień naukowy
(2.3) eduk. międzynarodowa matura
Wiktionary
Bakalaureat, A.B., AB (łac. artium baccalaureus, dosł. bakałarz sztuk, w domyśle „wyzwolonych”) – niższy tytuł lub stopień wprowadzający otrzymującego go bakałarza do kariery naukowej. Najwcześniej zaczęto go przyznawać na wydziale teologicznym uniwersytetu w Paryżu, na mocy dekretu papieża Grzegorza IX w roku 1234.
Wikipedia
:: fż. bakalaureatka ż.
Wiktionary
suszone owoce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) spoż. suszone lub kandyzowane owoce południowe stosowane jako dodatek cukierniczy;
Wiktionary
Bakalie – suszone owoce, zwykle południowe, i orzechy, stosowane głównie w cukiernictwie. Stanowią dodatek do niektórych rodzajów ciast, m.in. keksów, mazurków czy pierników oraz są używane jako dekoracja wielu rodzajów ciastek. Bakalie stosowane są w całości, płatkach lub pokruszone na duże kawałki.
Wikipedia
rzecz. bakaliówka ż., bakaliowiec m.
przym. bakaliowy
Wiktionary
przymiotnik od: bakalie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. odnoszący się do bakalii
Wiktionary
(1.1) Na stole widniały różne bakaliowe smakołyki.
Wiktionary
rzecz. bakalie nmos.
Wiktionary
żeglugowy znak nawigacyjny; baken
SJP.pl
Boja, pława (ang. buoy) – urządzenie pływające zakotwiczone za pomocą martwej kotwicy lub swobodnie dryfujące – bywa wyposażana w znak szczytowy, w reflektor (odbłyśnik radarowy), w światło o określonej charakterystyce, dziś już rzadziej w dzwon lub buczek (dźwięk bez określonej charakterystyki powodowany kołysaniem się boi), także w urządzenia radiowe lub radarowe (Racon). Wyposażenie to zasilane jest z okresowo wymienianego akumulatora lub energią generowaną dzięki słońcu, wiatrowi lub falowaniu. Część boi świetlnych zasilana jest gazem z zainstalowanego zbiornika.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. mówienie cicho, niewyraźnie, często z jąkaniem się
(1.2) pot. napomykanie o czymś
Wiktionary
rzecz. bąk m., bąknięcie n.
czas. bąkać ndk., bąknąć dk.
przym. bąkowaty
Wiktionary
(1.2) przebąkiwanie, napomykanie
Wiktionary
dawniej: bakarat - hazardowa gra w karty
SJP.pl
Bakar (wł. Buccari) – miasto w zachodniej Chorwacji, w żupanii primorsko-gorskiej, siedziba miasta Bakar. W 2011 roku liczyło 1473 mieszkańców.
Wikipedia
1. gatunek cennego szkła z francuskiej huty w Baccarat;
2. przedmiot wykonany z takiego szkła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. hazardowa gra w karty;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) szt. rodzaj szkła kryształowego wyrabiany w hucie w Baccarat
Wiktionary
Bakarat – karciana gra hazardowa szeroko rozpowszechniona w kasynach, rozgrywana między bankierem (stałym lub zmiennym – którego wybiera się spośród graczy) i kolejno z każdym z graczy. O wyniku rozgrywki decyduje liczba zdobytych punktów w 2 lub 3 kartach, zliczanych według precyzyjnie określonych reguł. Jedną z odmian tej gry jest chemin de fer.
Wikipedia
(1.1) W tym kasynie w bakarata gra się przy trzech stołach.
(1.1) Nawet najlepsze systemy gry w bakarata zawodzą, więc któregoś dnia dziewiętnastoletni Wilhelm dowiedział się od matki, że odtąd musi sam zarobkować na siebie.
(2.1) W spadku po babci dostałam komplet kryształowych kieliszków z bakaratu z ręcznymi zdobieniami.
(2.2) Wpuszczam je w kałamarz z grubościennego szkła, osiemnastowieczny bakarat bez atramentu.
Wiktionary
IPA: baˈkarat, AS: bakarat
Wiktionary
(1.1) rzecz. przest. bak, daw. bakar, daw. bakara
(1-2) przym. bakaratowy
Wiktionary
(1.1) przest. bak, daw. bakar, daw. bakara
Wiktionary
przymiotnik od: bakarat
SJP.pl
wyroby ze szkła kryształowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; balans na rękach, w którym kolana wspierają się na ramionach, a pośladki i reszta ciała unoszą się nad podłogą
Wiktionary
(1.1) pozycja żurawia, pozycja kruka, żuraw, kruk
Wiktionary
bakalarstwo;
1. dawny najniższy stopień naukowy nadawany na uniwersytetach;
2. praca nauczyciela w dawnej szkole elementarnej
SJP.pl
1. osoba, której przyznano bakalaureat;
2. dawniej: nauczyciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. nauczyciel szkoły elementarnej
(1.2) daw. osoba, która na średniowiecznym uniwersytecie uzyskała najniższy stopień akademicki bakalaureat
(1.3) żart. belfer, nauczyciel
(1.4) nauk. m.in. w krajach anglosaskich osoba posiadająca tytuł bakałarza (2.1);
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) nauk. m.in. w krajach anglosaskich tytuł lub stopień naukowy (zawodowy) uzyskiwany po ukończeniu studiów pierwszego stopnia
Wiktionary
Bakalaureat, A.B., AB (łac. artium baccalaureus, dosł. bakałarz sztuk, w domyśle „wyzwolonych”) – niższy tytuł lub stopień wprowadzający otrzymującego go bakałarza do kariery naukowej. Najwcześniej zaczęto go przyznawać na wydziale teologicznym uniwersytetu w Paryżu, na mocy dekretu papieża Grzegorza IX w roku 1234.
Wikipedia
(1.2) Będąc bakałarzem, chciał zdobyć wyższe wykształcenie na Uniwersytecie Bolońskim, lecz jego niskie stopnie niestety na to mu nie pozwoliły.
(1.3) Mój dziadek opowiadał mi o swoim bakałarzu z historii, u którego nigdy nie dostał oceny bardzo dobrej.
Wiktionary
IPA: baˈkawaʃ, AS: bakau̯aš
Wiktionary
rzecz. bakałarzowanie n.
:: fż. bakałarka ż.
przym. bakałarzowy
Wiktionary
(1.3) nauczyciel
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, położona nad Rospudą;
Wiktionary
Bakałarzewo – wieś w Polsce położona w północnej części województwa podlaskiego, w powiecie suwalskim. Siedziba gminy Bakałarzewo. Dawniej miasto; uzyskało lokację miejską przed 1558 rokiem, zdegradowane w 1870 roku.
Wikipedia
(1.1) Wypływ Rospudy z pd. części zarośniętego trzciną jeziora. Na dalszym szlaku do Bakałarzewa szereg przeszkód.
Wiktionary
przym. bakałarzewski
Wiktionary
dawniej: żona bakałarza
SJP.pl
być bakałarzem; bakałarzyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie bakałarzem
Wiktionary
rzecz. bakałarz mos., bakałarka ż.
czas. bakałarzować
przym. bakałarzowy
Wiktionary
dawniej: córka bakałarza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub tytułem bakałarza, dotyczący bakałarza
Wiktionary
rzecz. bakałarz mos., bakałarka ż., bakałarzowanie n.
czas. bakałarzować dk.
przym. bakalarski
Wiktionary
lewa burta statku; bakburta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. bakburta.
Wiktionary
IPA: ˈbaɡbɔrt, AS: bagbort
Wiktionary
lewa burta statku; bakbort
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. lewa burta statku patrząc z rufy na dziób
Wiktionary
Burta – strona na statku wodnym, każda z połówek jednostki pływającej, rozdzielonych płaszczyzną symetrii kadłuba. Termin ten ma wiele pokrewnych znaczeń począwszy od całości jednej z połówek kadłuba, poprzez poszycie jednej z połówek (lub część poszycia nad obłem), aż do litej bariery na dużej jednostce, otaczającej odkryty pokład, będącej de facto nadburciem, a nie burtą. Jednak o tym, że coś znajduje się na jednej z burt, mówi się także wtedy, gdy to coś znajduje się nawet znacznie powyżej najwyższego pokładu (np. światła na masztach mogą być w osi jednostki, lub na jednej z burt).
Wikipedia
(1.1) A ja odpowiedziałem: „Tego na bakburcie!”. Moje własne usta zdradziły mnie i sypnęły żeglarską terminologią. – To trochę jak prywatny język szaleńca, prawda? –
Wiktionary
IPA: baɡˈburta, AS: bagburta
Wiktionary
stopa wierszowa w poezji antycznej; bakchej
SJP.pl
bachanalia; bachanalie; bakchanalie;
1. orgiastyczne obrzędy ku czci boga wina Bachusa, odprawiane w starożytnym Rzymie;
2. przestarzałe: orgie, hulanki
SJP.pl
bachanalia; bachanalie; bakchanalia;
1. orgiastyczne obrzędy ku czci boga wina Bachusa, odprawiane w starożytnym Rzymie;
2. przestarzałe: orgie, hulanki
SJP.pl
Bachanalia (bachanalie; łac. bacchanalia z gr. βακχεία) – starorzymskie obrzędy na cześć Bachusa.
Liwiusz twierdził, że zostały zapoczątkowane w Wielkiej Grecji, skąd przedostały się do Etrurii, a stamtąd dopiero do Rzymu i rozpowszechniły się szczególnie w południowej Italii. Wiązały się z nimi liczne potępiane nadużycia, wskutek czego zamieniły się z czasem w rozpustne orgie. Obrzędy te zostały zakazane przez senat rzymski w 186 p.n.e. (wiązało się to z prześladowaniami religijnymi i wymordowaniem według Liwiusza 7 tysięcy uczestników bachanaliów).
Wikipedia
stopa wierszowa w poezji antycznej; bakch
SJP.pl
1. bakteria, zarazek, drobnoustrój;
2. przenośnie: złapać bakcyla - zainteresować się czymś, dać się wciągnąć w coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przest. zarazek
(1.2) przen. słabość do czegoś, pasja, zainteresowanie, tendencja
Wiktionary
IPA: ˈbakt͡sɨl, AS: bakcyl
Wiktionary
(1.1) drobnoustrój, mikroorganizm, mikrob, zarazek
Wiktionary
miasto na Ukrainie; Bachczysaraj, Bachczyseraj (rzadko), Bakczyseraj (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Krymie;
Wiktionary
Bakczysaraj (ukr. Бахчисарай, Bachczysaraj; ros. Бахчисарай, Bachczisaraj; krymskotat. Bağçasaray) – miasto na Krymie, położone w Górach Krymskich. W 2018 roku liczyło ok. 26,9 tys. mieszkańców.
Znajduje się tu stacja kolejowa Bakczysaraj.
Wikipedia
rzecz. Bachczysaraj m.
przym. bakczysarajski, bachczysarajski
Wiktionary
(1.1) Bachczysaraj
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bakczysarajem, dotyczący Bakczysaraju
Wiktionary
rzecz. Bakczysaraj mrz., Bachczysaraj mrz.
Wiktionary
(1.1) bachczysarajski
Wiktionary
rzadko: miasto na Ukrainie; Bachczysaraj, Bakczysaraj, Bachczyseraj (rzadko)
SJP.pl
napiwek, łapówka, głównie na Bliskim Wschodzie i w północnej Afryce; bakszysz
SJP.pl
tworzywo z żywic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. jedno z tworzyw sztucznych, odmiana fenoplastu;
Wiktionary
Bakelit (Bakelite) – tworzywo sztuczne oparte na żywicy fenolowo-formaldehydowej, prawdopodobnie jedno z pierwszych tworzyw sztucznych produkowanych na dużą skalę.
Wikipedia
(1.1) Mamy w toalecie sedes z bakelitu.
Wiktionary
IPA: baˈkɛlʲit, AS: bakelʹit
Wiktionary
przym. bakelitowy, bakelizowany
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. bakelitowy, bakelizowany
frazeologia.
etymologia.
(1.1) od nazwiska wynalazcy, Leo Baekelanda
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) bakelit m.
* angielski: (1.1) bakelite
* arabski: (1.1) باكيليت
* baskijski: (1.1) bakelita
* białoruski: (1.1) бакеліт m.
* bułgarski: (1.1) бакелит m.
* czeski: (1.1) bakelit m.
* esperanto: (1.1) bakelito
* fiński: (1.1) bakeliitti
* francuski: (1.1) bakélite ż.
* hiszpański: (1.1) baquelita ż.
* interlingua: (1.1) bakelite
* niemiecki: (1.1) Bakelit n.
* nowogrecki: (1.1) βακελίτης m.
* rosyjski: (1.1) бакелит m.
* turecki: (1.1) bakalit
* ukraiński: (1.1) бакеліт m.
* węgierski: (1.1) bakelit
* włoski: (1.1) bachelite ż.
źródła.
== bakelit (język albański.) ==
thumb|bakelit (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) chem. bakelit
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zrobiony z bakelitu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest zrobiony z bakelitu, zawierający bakelit lub składający się z bakelitu
Wiktionary
(1.1) Bakelitowe obudowy są trwałe ale dość kruche.
Wiktionary
IPA: ˌbakɛlʲiˈtɔvɨ, AS: bakelʹitovy
Wiktionary
rzecz. bakelit m.
Wiktionary
nasączać żywicą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. nasycanie żywicami fenolowo–formaldehydowymi
(1.2) techn. pociąganie lakierem bakielitowym
Wiktionary
czas. bakelizować
Wiktionary
dawniej: bak, faworyt, zarost na policzkach; bakenbard, bakenbart
SJP.pl
dawniej: baki, bokobrody; faworyty, bakenbardy, bakenbarty
SJP.pl
żeglugowy znak nawigacyjny; bakan
SJP.pl
Boja, pława (ang. buoy) – urządzenie pływające zakotwiczone za pomocą martwej kotwicy lub swobodnie dryfujące – bywa wyposażana w znak szczytowy, w reflektor (odbłyśnik radarowy), w światło o określonej charakterystyce, dziś już rzadziej w dzwon lub buczek (dźwięk bez określonej charakterystyki powodowany kołysaniem się boi), także w urządzenia radiowe lub radarowe (Racon). Wyposażenie to zasilane jest z okresowo wymienianego akumulatora lub energią generowaną dzięki słońcu, wiatrowi lub falowaniu. Część boi świetlnych zasilana jest gazem z zainstalowanego zbiornika.
Wikipedia
dawniej: bak, faworyt, zarost na policzkach; bakembard, bakenbart
SJP.pl
dawniej: baki, bokobrody; faworyty, bakembardy, bakenbarty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. bokobrody
Wiktionary
(1.1) Poprawił naprędce zawiesiste bakenbardy, podciągnął sztywne kołnierzyki, potarł z impetem czuprynę (…)
Wiktionary
IPA: ˌbakɛ̃nˈbardɨ, AS: bakẽnbardy
Wiktionary
dawniej: bak, faworyt, zarost na policzkach; bakembard, bakenbard
SJP.pl
przestarzałe: baki, bokobrody; bakembardy, bakenbardy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warmia, Mazury. podlotek
Wiktionary
rzadko: w tenisie, ping-pongu itp.: uderzenie z lewej strony rakietą trzymaną w prawej ręce bądź ze strony prawej - trzymaną w lewej; w hokeju: przy uderzeniu z lewej strony kijem trzymanym niżej prawą ręką i na odwrót; backhand, bekhend
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) wyłącznie w wyrażeniu na bakier; Gloger.
Wiktionary
(1.1) zob. na bakier.
Wiktionary
IPA: ˈbacɛr, AS: baḱer
Wiktionary
rzecz. bakierowanie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: krzywić, zbaczać, skręcać, zwracać na bok, zsuwać na bakier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zsuwanie na bakier
(1.2) przen. zbaczanie
Wiktionary
rzecz. bakier m.
czas. bakierować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Baku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Baku, osoba pochodząca z Baku
Wiktionary
IPA: baˈcijt͡ʃɨk, AS: baḱii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Baku n.
:: fż. bakijka ż.
przym. bakijski, bakiński
Wiktionary
mieszkanka Baku, stolicy Azerbejdżanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Baku, kobieta pochodząca z Baku
Wiktionary
IPA: baˈcijka, AS: baḱii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Baku n.
:: fm. bakijczyk mos.
przym. bakijski, bakiński
Wiktionary
→ Baku; bakiński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Baku, dotyczący Baku, pochodzący z Baku
Wiktionary
(1.1) Alijew jest zbyt doświadczonym politykiem, by nie zdawać sobie sprawy z nowych zagrożeń dla swojej władzy. Nie brakuje mu przeciwników, którzy szukają możnych sponsorów i tylko czekają na okazję, by go usunąć z bakijskiego tronu.
Wiktionary
IPA: baˈcijsʲci, AS: baḱii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Baku n., bakijczyk mos., bakijka ż.
przym. bakiński
Wiktionary
(1.1) bakiński
Wiktionary
→ Baku; bakijski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Baku, dotyczący Baku, pochodzący z Baku
Wiktionary
(1.1) Wojska tureckie bez wszelkiego trudu »zdobyły« pozycye na wzgórzach bakińskich i wkroczyły do miasta.
Wiktionary
rzecz. Baku n., bakijczyk m., bakijka ż.
przym. bakijski
Wiktionary
(1.1) bakijski
Wiktionary
skrzynia lub schowek pod koją marynarską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. schowek na łodzi pod pokładem lub pod kojami;
Wiktionary
Bakista – schowek w postaci skrzyni, stosowany na jachtach, kutrach i innych jednostkach pływających. Stanowi element zabudowy wnętrza kabiny lub wbudowany może być w zagłębienie pokładu zwane kokpitem. Jego wieko bywa koją lub siedziskiem. Bakista służy do przechowywania np. wyposażenia hotelowego lub rzeczy osobistych załogi. Jeżeli jest umieszczona w kokpicie zwykle chowane są w niej elementy wyposażenia pokładowego takie jak np. cumy, odbijacze itd.
Wikipedia
turecki deser; baklawa
SJP.pl
Baklawa (baklava) – słodki deser pochodzenia orientalnego, rozpowszechniony w Turcji i w krajach bałkańskich. Składa się z wielu (czasem z czterdziestu) cienkich płatów ciasta filo, przełożonych warstwą dowolnych orzechów i oblanych słodkim syropem. Najczęściej stosowane orzechy to pistacje.
Wikipedia
turecki deser; baklava
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cuk. rozpowszechniony w kuchni tureckiej, ormiańskiej, bułgarskiej i bałkańskiej deser z ciasta półfrancuskiego przełożonego warstwami pokrojonych orzechów (włoskich lub migdałów) z cukrem lub miodem, polewanego lukrem lub syropem i posypywanego tłuczonymi, niesolonymi orzeszkami pistacjowymi;
Wiktionary
Baklawa (baklava) – słodki deser pochodzenia orientalnego, rozpowszechniony w Turcji i w krajach bałkańskich. Składa się z wielu (czasem z czterdziestu) cienkich płatów ciasta filo, przełożonych warstwą dowolnych orzechów i oblanych słodkim syropem. Najczęściej stosowane orzechy to pistacje.
Wikipedia
(1.1) Wewnątrz mówiło się po francusku i jadło ptifurki, lecz także turecką baklawę, rosyjskie pirożki, wiedeńskie strudle – przegląd najważniejszych w Rumunii wpływów kulturowych.
Wiktionary
IPA: bakˈlava, AS: baklava
Wiktionary
(1.1) baklava
Wiktionary
mruknąć, powiedzieć coś cicho i niewyraźnie
SJP.pl
mruknąć, powiedzieć coś cicho i niewyraźnie
SJP.pl
bąkojad czerwonodzioby: ptak z rodziny szpaków zamieszkujący afrykańską sawannę
SJP.pl
Bąkojady (Buphagidae) – monotypowa rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), wcześniej klasyfikowana w randze podrodziny Buphaginae w rodzinie szpaków (Sturnidae).
Wikipedia
polska firma produkująca nabiał
SJP.pl
Bakoma Sp. z o.o. – polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością działająca w sektorze spożywczym.
Wikipedia
zwolennik bakonizmu
SJP.pl
zwolenniczka bakonizmu
SJP.pl
dotyczący bakonizmu, bakonisty
SJP.pl
system poglądów pochodzący od F. Bacona
SJP.pl
przymiotnik od: Bakony (góry zrębowe na Węgrzech; Las Bakoński)
SJP.pl
ozdobna roślina wodna lub bagienna
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ryb. lewy bok łodzi, bakburta
Wiktionary
(1.1) Burty kwaczy – raz bakortem, drugi raz sztymborkiem – wynurzały się z piany, jakby jeszcze poratunku szukając.
Wiktionary
IPA: ˈbakɔrt, AS: bakort
Wiktionary
(1.1) bakburta
Wiktionary
1. ptak z rodziny czaplowatych, żyjący w szuwarach Eurazji i północnej Afryki;
2. owad z rodziny bąkowatych, którego samice odżywiają się krwią zwierząt; bąk bydlęcy;
3. potocznie: trzmiel lub inny owad wydający w locie odgłos buczenia;
4. żartobliwie: małe dziecko; brzdąc, bobas, berbeć, maluch;
5. potocznie: zabawka dziecięca wprawiana w ruch wirowy, przy którym wydaje dźwięki (buczenie, muzyczka);
6. potocznie: gazy wypuszczone z organizmu; pierd;
7. łodyga cebuli z torebką nasienną;
8. mała łódź wiosłowa; bączek; bajbot;
9. w technice: ciało obracające się szybko w okół osi symetrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Bacău, miasto w Rumunii;
(1.2) geogr. przysiółek w Polsce, w gminie Masłów w województwie kieleckim
(1.3) geogr. szczyt w Beskidzie Makowskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ponadto z polską organizacją kościelną było związane biskupstwo mołdawskie z siedzibą w Bakowie oraz aż do połowy XVIII w. biskupstwo wrocławskie (…)
Wiktionary
przym. bakowski
Wiktionary
(1.1) Bacău
Wiktionary
rodzina kosmopolitycznych owadów z rzędu muchówek, średniej wielkości, długości do 3 cm, o szerokich skrzydłach i wielkich, lśniących oczach; należą do niej m.in. bąk bydlęcy, jusznica, ślepak; ślepaki, bąki
SJP.pl
Bąkowate, ślepaki, bąki (Tabanidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek. Dotychczas opisano ponad 3 tys. gatunków z czego w Polsce ok. 50. Mianem „bąka” bywa potocznie określany trzmiel.
Przedstawiciele tej rodziny to owady na ogół dość duże, mierzące ok. 3 cm długości o krępej budowie ciała z charakterystyczną wypukłą głową. Oczy są duże, lśniące i kolorowo ubarwione. Skrzydła szerokie i duże.
Wikipedia
o cechach bąkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ent. o cechach owadów z rodziny bąkowatych
Wiktionary
rzecz. bąkowate nmos., bąk mzw., bączek mzw., bąknięcie n., bąkanie n., odbąknięcie n., przebąknięcie n., przebąkiwanie n., wybąkanie n., wybąknięcie n.
czas. bąknąć dk., bąkać ndk., odbąknąć dk., przebąknąć dk., przebąkiwać ndk., wybąkać dk., wybąknąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie starosamborskim obwodu lwowskiego Ukrainy, nad Strwiążem;
Wiktionary
Bąkowice (do 1945 Bankwitz) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie namysłowskim, w gminie Świerczów.
W latach 1945–54 siedziba gminy Bąkowice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bąkowice.
Wikipedia
przym. bąkowicki
Wiktionary
wieś w województwie mazowieckim
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Bakowem, dotyczący Bakowa (współcz. Bacău)
Wiktionary
rzecz. Baków mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cuk. proszek do pieczenia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. bot. posp. grusza pospolita, nazwa systematyczna|Pyrus communis|L.|ref=tak.
Wiktionary
(1.1) współcz. grusza polna, grusza pospolita
Wiktionary
potocznie: dolar; dolec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. dolar USA
Wiktionary
Baks – wieś i gmina położona w południowej części Węgier, w powiecie Kistelek, wchodzącego w skład komitatu Csongrád.
Wikipedia
1. część olinowania na statku;
2. wiatr wiejący ukośnie od rufy;
3. jeden z kursów statku względem wiatru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. lina stabilizująca maszt, ciągnąca się od masztu ku tyłowi i burcie;
(1.2) żegl. lina od bukszprytu do burty
(1.3) żegl. ukośny wiatr, wiejący od baksztagu (1.1) do masztu
(1.4) żegl. kurs przy baksztagu (1.3)
Wiktionary
Baksztag (z niem. Backstag) – lina olinowania stałego stabilizująca maszt, biegnąca od jego topu do okucia na burcie umieszczonego na odcinku między masztem a rufą bądź nazwa kursu względem wiatru.
Wikipedia
IPA: ˈbakʃtak, AS: bakštak
Wiktionary
napiwek, łapówka, głównie na Bliskim Wschodzie i w północnej Afryce; bakczysz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) w krajach Bliskiego Wschodu i Afryki północnej: podarunek pieniężny, napiwek, jałmużna
(1.2) pot. łapówka
Wiktionary
Bakszysz (od pers. بخشش, bachszesz) – rodzaj napiwku, a raczej coś w rodzaju zawoalowanej jałmużny, obyczaj związany z religią islamu nakazujący wiernym dzielenie się częścią swoich dochodów z biednymi, a żeby biednego nie urazić darowizną w postaci czystej jałmużny pretekstem może być nawet symboliczna pomoc, czy po prostu zwykła uprzejmość, którą się wynagradza właśnie bakszyszem.
Wikipedia
organizm jednokomórkowy niewidoczny gołym okiem, mający ogromne znaczenie w przyrodzie oraz wywołujący szereg chorób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mikrobiol. rodzaj mikroskopijnego organizmu jednokomórkowego;
Wiktionary
Bakterie (łac. bacteria, od gr. βακτήριον baktērion „pałeczka, laseczka”) – grupa mikroorganizmów, stanowiących osobną domenę. Są to najczęściej jednokomórkowce (choć istnieją też prymitywne formy wielokomórkowe), często tworzą kolonie i mają budowę prokariotyczną. Badaniem bakterii zajmuje się bakteriologia.
Wikipedia
(1.1) Jogurt powstaje z mleka w wyniku aktywności obecnych w nim bakterii.
Wiktionary
IPA: bakˈtɛrʲja, AS: bakterʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bakterioza ż.
przym. bakteryjny
przysł. bakteryjnie
Wiktionary
(1.1) mikrob, zarazek
Wiktionary
obecność bakterii we krwi nie wywołująca objawów chorobowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zakażenie krwi bakteriami, stwierdzone ich wyizolowaniem;
Wiktionary
Bakteriemia – obecność żywych bakterii we krwi. U zdrowych osób łagodne zakażenia mają charakter przejściowy i nie powodują żadnych następstw. W przypadku zaburzeń układu odpornościowego może przekształcić się w zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS), sepsę, wstrząs septyczny i niewydolność wielonarządową (MODS).
Wikipedia
(1.1) Bakteriemia może nie mieć żadnych powikłań.
Wiktionary
IPA: ˌbaktɛrʲˈjɛ̃mʲja, AS: bakterʹi ̯ẽmʹi ̯a
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób bakteriobójczy
Wiktionary
(1.1) W przeciwieństwie do zwykłego cukru ksylitol działa bakteriobójczo, dlatego wpływa na wzmocnienie odporności organizmu. Likwiduje zapalenie dziąseł i ma działanie przeciwpróchnicze – potwierdziła to amerykańska Agencja Żywności i Leków.
Wiktionary
IPA: ˌbaktɛrʲjɔˈbujt͡ʃɔ, AS: bakterʹi ̯obui ̯čo
Wiktionary
rzecz. bakteriobójczość ż.
przym. bakteriobójczy
Wiktionary
(1.1) antyseptycznie, odkażająco, antybakteryjnie
Wiktionary
zabijający bakterie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. taki, który powstrzymuje rozwój bakterii, niszczy je
Wiktionary
(1.1) Bakteriobójczy mechanizm działania penicyliny polega na hamowaniu biosyntezy ściany komórkowej młodych, namnażających się komórek bakterii.
Wiktionary
IPA: ˌbaktɛrʲjɔˈbujt͡ʃɨ, AS: bakterʹi ̯obui ̯čy
Wiktionary
przysł. bakteriobójczo
Wiktionary
(1.1) przeciwbakteryjny, antybakteryjny
Wiktionary
zielony barwik występujący u niektórych bakterii, biorący udział w procesie fotosyntezy; chlorofil bakteryjny
SJP.pl
Bakteriochlorofile – grupa organicznych związków chemicznych, barwników fotosyntetycznych, uczestniczących w zamianie energii świetlnej na energię chemiczną u bakterii. Budowa bakteriochlorofili jest zbliżona do chlorofili roślinnych. U bakterii zielonych bakteriochlorofile występują głównie w kompleksach antenowych w obrębie struktur nazywanych chlorosomami. U bakterii purpurowych bakteriochlorofile zorganizowane są w strukturach nazywanych chromatoforami. Heliobakterie zaś nie mają specyficznych struktur organizujących barwniki, bakteriochlorofil występuje bezpośrednio w błonie cytoplazmatycznej. U mutantów zielonych bakterii siarkowych stwierdzono także występowanie bakteriochlorofilu f. Przenoszenie energii z bakteriochlorofilu f na bakteriochlorofil a jest jednak wolniejsze, co jest prawdopodobną przyczyną nie występowania Bchl f u typu dzikiego, czy też braku naturalnego występowania tego związku w ogóle.
Wikipedia
substancja niszcząca lub hamująca rozwój bakterii i innych drobnoustrojów chorobotwórczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja bakteriobójcza
Wiktionary
substancja niszcząca inwazyjne bakterie Gram-dodatnie
SJP.pl
białkowy metabolit wytwarzany przez bakterie o działaniu przeciwdrobnoustrojowym, wykorzystywany jako biokonserwant do przechowywania żywności oraz do hamowania wzrostu bakterii patogennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metabolit wytwarzany przez bakterie wykazujące działanie przeciwdrobnoustrojowe
Wiktionary
Bakteriocyny – substancje toksyczne o charakterze białkowym wytwarzane przez liczne bakterie Gram- oraz Gram+, zdolne do zahamowania wzrostu organizmów pokrewnych, lub nawet do ich zabicia, są one kodowane przez plazmidy bakteriocynogenne oraz DNA chromosomalne. Bakteriocyny syntetyzowane są w rybosomach.
Wikipedia
wirus mający zdolność niszczenia bakterii; fag
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikrobiol. wirus atakujący bakterie;
Wiktionary
Bakteriofag, fag – wirus atakujący bakterie. Przeważnie dany bakteriofag zdolny jest do infekcji tylko jednego gatunku (a czasem nawet tylko szczepu) bakterii. Bakteriofagi mogą przybierać kształty złożone (buławkowate), pałeczkowate lub wielościenne.
Wikipedia
(1.1) Wybrane szczepy bakteriofagów są wykorzystywane do niszczenia bakterii.
Wiktionary
IPA: ˌbaktɛrʲˈjɔfak, AS: bakterʹi ̯ofak
Wiktionary
rzecz. bakteria ż.
Wiktionary
(1.1) fag
Wiktionary
chorobliwy lęk przed bakteriami
SJP.pl
odmienna od normalnej forma rozwojowa lub zamierająca bakterii, powstała w wyniku niekorzystnych warunków rozwojowych; bakteroid
SJP.pl
niszczący bakterie wskutek ich rozpuszczania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. chem. niszczący bakterie na drodze bakteriolizy
Wiktionary
rzecz. bakterioliza ż.
Wiktionary
zjawisko rozpadu bakterii pod wpływem działania przeciwciał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. biologiczny proces zniszczenia bakterii, prowadzący do rozpadu ich ściany komórkowej i śmierci komórki
Wiktionary
Wikipedia
przeciwciało powodujące bakteriolizę
SJP.pl
specjalista w dziedzinie bakteriologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mikrobiol. mikrobiolog specjalizujący się w bakteriologii
Wiktionary
Bakteriologia – dział mikrobiologii poświęcony badaniu, wykorzystywaniu i zwalczaniu bakterii, a także sprawdzaniu ich ogólnych właściwości.
Podstawy współczesnej bakteriologii stworzył Ludwik Pasteur w XIX wieku.
Wikipedia
(1.1) Zdaniem bakteriologów, laboratoryjne badania diagnostyczne w kierunku obecności pałeczek Yersinia wykonywane są w Polsce sporadycznie.
Wiktionary
IPA: ˌbaktɛrʲˈjɔlɔk, AS: bakterʹi ̯olok
Wiktionary
rzecz. bakteriologia ż.
:: fż. bakteriolożka ż.
przym. bakteriologiczny
przysł. bakteriologicznie
Wiktionary
dziedzina mikrobiologii zajmująca się badaniem bakterii, ich budową, sposobem życia, właściwościami oraz ich znaczeniem dla człowieka, zwierząt i roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mikrobiol. dziedzina mikrobiologii zajmująca się badaniem bakterii, ich budową, sposobem życia, właściwościami oraz ich znaczeniem dla człowieka, zwierząt i roślin;
Wiktionary
Bakteriologia – dział mikrobiologii poświęcony badaniu, wykorzystywaniu i zwalczaniu bakterii, a także sprawdzaniu ich ogólnych właściwości.
Podstawy współczesnej bakteriologii stworzył Ludwik Pasteur w XIX wieku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) bakteriologia jamy ustnej / pochwy • bakteriologia ogólna / kliniczna / farmaceutyczna / lekarska / weterynaryjna • instytut / katedra / pracownia / zakład bakteriologii
synonimy.
(1.1) skr. bakt.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) mikrobiologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bakteriolog mos., bakteriolożka ż.
przym. bakteriologiczny
przysł. bakteriologicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bacteriology
* azerski: (1.1) bakteriologiya
* baskijski: (1.1) bakteriologia
* białoruski: (1.1) бактэрыялогія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) бактэрыялёгія ż.
* bułgarski: (1.1) бактериология ż.
* esperanto: (1.1) bakteriologio
* francuski: (1.1) bactériologie ż.
* hiszpański: (1.1) bacteriología ż.
* interlingua: (1.1) bacteriologia
* japoński: (1.1) 細菌学 (さいきんがく, saikingaku)
* jidysz: (1.1) באַקטעריאָלאָגיע ż. (bakterjologje)
* karpatorusiński: (1.1) бактеріолоґія ż.
* kataloński: (1.1) bacteriologia ż.
* litewski: (1.1) bakteriologija ż.
* niemiecki: (1.1) Bakteriologie ż.
* nowogrecki: (1.1) βακτηριολογία ż.
* rosyjski: (1.1) бактериология ż.
* słowacki: (1.1) bakteriológia ż.
* ukraiński: (1.1) бактеріологія ż.
* włoski: (1.1) batteriologia ż.
źródła.
== bakteriologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mikrobiol. bakteriologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbaktɛrʲjɔˈlɔɟja, AS: bakterʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. bakteriolog mos., bakteriolożka ż.
przym. bakteriologiczny
przysł. bakteriologicznie
Wiktionary
(1.1) skr. bakt.
Wiktionary
odnoszący się do bakteriologii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bakteriologią; dotyczący świata bakterii
Wiktionary
(1.1) Broń bakteriologiczna jest zabroniona.
Wiktionary
rzecz. bakteriolog mos., bakteriolożka ż., bakteriologia ż.
przysł. bakteriologicznie
Wiktionary
obecność bakterii w moczu; bakteriuria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. obecność bakterii w moczu;
Wiktionary
Bakteriomocz, bakteriuria – stan, w którym stwierdza się obecność bakterii w moczu.
W warunkach prawidłowych mocz jest jałowy, czyli nie występują w nim bakterie, jedynie w dalszej części cewki moczowej, mogą występować bakterie saprofityczne. Drogą wstępującą, ale także drogą krwiopochodną i poprzez ciągłość z otoczenia, może dojść do kolonizacji dróg moczowych. Obecność bakterii w moczu nie jest jednak równoważna z rozpoznaniem zakażenia układu moczowego. Dla rozpoznania zakażenia dróg moczowych konieczne jest stwierdzenie w moczu bakterii uropatogennych (czyli chorobotwórczych w obrębie dróg moczowych), występujących w odpowiedniej liczbie.
Wikipedia
(1.1) bakteriuria; daw. prątkomocz
Wiktionary
Bakterioplankton, bakterie planktonowe – rodzaj planktonu składający się z drobnoustrojów zawieszonych w wodzie. Wiele z nich przemieszcza się aktywnie, lecz ich zdolności lokomocyjne nie wystarczają, by przeciwstawiać się prądom wodnym. Bakterioplankton ma zwykle wymiary mniejsze niż 1 μm, lecz niektóre bakterie autotroficzne są większe.
Wikipedia
współżycie bakterii z roślinami wyższymi
SJP.pl
Bakterie brodawkowe, bakterie korzeniowe – glebowe bakterie azotowe z rodzaju Rhizobium, Bradyrhizobium, Azorhizobium, Sinorhizobium i Mesorhizobium żyjące w symbiozie z roślinami motylkowatymi, które tworzą na swych korzeniach narośla, tzw. brodawki korzeniowe. Poza wymiennymi grupami należącymi do α-proteobakterii w symbiozę z roślinami wchodzą także Gram-dodatnie bakterie Frankia indukujące brodawki u roślin należących do Betulaceae, Casuarinaceae, Myricaceae, Elaeagnaceae, Rhamnaceae, Rosaceae, Coriariaceae i Datisticaceae. Na początku XXI wieku odkryto, że brodawki korzeniowe u roślin bobowatych mogą być również indukowane przez bakterie nie należące do Rhizobiaceae. Są to bakterie z grupy Methylobacterium i Burkholderia.
Wikipedia
badanie bakterii za pomocą mikroskopu
SJP.pl
Bakterioskopia – jedno z podstawowych badań w diagnostyce mikrobiologicznej, stanowiące zwykle jej początkowy etap. Jest to obserwacja mikroskopowa (co najmniej kilkunastu pól widzenia) wybarwionego i utrwalonego preparatu (zwykle pod powiększeniem 1000× z zastosowaniem immersji). Techniką barwienia często jest metoda Grama, ze względu na swoją prostotę i uniwersalność. Jednakże wybór metody uwidaczniania bakterii zależy m.in. od rodzaju choroby zakaźnej. Np. przy podejrzeniu gruźlicy rutynowo barwi się bakterie metodą Ziehla-Neelsena, a w przypadku kiły metodą impregnacji srebrem (i obserwuje w mikroskopie z ciemnym polem widzenia). Poza standardowym i powszechnym mikroskopem świetlnym stosuje się również droższy mikroskop kontrastowo-fazowy czy fluorescencyjny. Bakterioskopia jest prostą, generalnie niekosztowną i szybką metodą diagnostyczną; jej wadą jest ograniczona swoistość i czułość.
Wikipedia
powstrzymujący rozmnażanie się bakterii (np. środek bakteriostatyczny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. związany z bakteriostazą; hamujący rozwój i namnażanie się bakterii
Wiktionary
rzecz. bakteriostatyk m., bakteriostaza ż.
przysł. bakteriostatycznie
Wiktionary
środek bakteriostatyczny
SJP.pl
metoda leczenia polegająca na uodpornieniu organizmu przez wprowadzenia do niego odpowiednio spreparowanych zawiesin osłabionych lub zabitych bakterii chorobotwórczych lub jadów bakteryjnych
SJP.pl
choroba rośliny wywołana przez bakterie
SJP.pl
Wikipedia
obecność bakterii w moczu; bakteriomocz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. bakteriomocz.
Wiktionary
Bakteriomocz, bakteriuria – stan, w którym stwierdza się obecność bakterii w moczu.
W warunkach prawidłowych mocz jest jałowy, czyli nie występują w nim bakterie, jedynie w dalszej części cewki moczowej, mogą występować bakterie saprofityczne. Drogą wstępującą, ale także drogą krwiopochodną i poprzez ciągłość z otoczenia, może dojść do kolonizacji dróg moczowych. Obecność bakterii w moczu nie jest jednak równoważna z rozpoznaniem zakażenia układu moczowego. Dla rozpoznania zakażenia dróg moczowych konieczne jest stwierdzenie w moczu bakterii uropatogennych (czyli chorobotwórczych w obrębie dróg moczowych), występujących w odpowiedniej liczbie.
Wikipedia
(1.1) bakteriomocz; daw. prątkomocz
Wiktionary
odmienna od normalnej forma rozwojowa lub zamierająca bakterii, powstała w wyniku niekorzystnych warunków rozwojowych; bakterioid
SJP.pl
Wikipedia
substancja niszcząca lub hamująca rozwój bakterii, środek bakteriobójczy; bakteriocyd
SJP.pl
przymiotnik od: bakteria
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. biol. związany z bakteriami lub powodowany przez bakterie
Wiktionary
(1.1) W leczeniu bakteryjnego zapalenia spojówek stosuje się miejscowo maści i krople z antybiotykami bądź sulfonamidami.
Wiktionary
IPA: ˌbaktɛˈrɨjnɨ, AS: bakteryi ̯ny
Wiktionary
rzecz. bakteria ż.
przysł. bakteryjnie
Wiktionary
starożytna kraina w Azji Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. starożytna nazwa krainy położonej obecnie w północnym Afganistanie między Amu-Darią a Hindukuszem;
Wiktionary
Baktria (gr. Baktriana, Βακτριανα; pers. Bākhtar; arab. i ind. Bhalika; chiń. 大夏, Dàxià) – starożytna, grecka nazwa krainy położonej obecnie w północnym Afganistanie. Jej stolica to Baktra (Balhika, Bokhdi, obecnie Balch).
Wikipedia
(1.1) W VI wieku p.n.e. Cyrus II Wielki przyłączył Baktrię do swego imperium jako satrapię.
Wiktionary
rzecz. Baktryjczyk mos., Baktryjka ż., baktrian mzw.
przym. baktryjski
Wiktionary
wielbłąd dwugarbny, żyjący w stanie dzikim na pustyni Gobi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Camelus ferus|Przewalski|ref=tak., duży ssak kopytny z rodziny wielbłądowatych występujący w stanie dzikim na stepach centralnej Azji;
Wiktionary
Wielbłąd domowy lub baktrian (Camelus bactrianus) – gatunek ssaka z rodziny wielbłądowatych (Camelidae), należący wraz z wielbłądami dwugarbnymi i jednogarbnymi (dromaderami) do rodzaju wielbłąd (Camelus). Charakteryzuje się średnią wielkością i ciężarem większym od innych współczesnych wielbłądów (osiąga masę do 1 tony, przy długości ciała 3 m), różni się też od wielbłąda jednogarbnego obecnością dwóch garbów i znacznie grubszą sierścią. Gatunki wielbłądów są blisko spokrewnione, mogą się krzyżować, tworząc żywotne, płodne mieszańce.
Wikipedia
(1.1) Baktriany żyją w dużej części Azji, nie tylko w Baktrii.
(1.1) Na baktrianach jeździ się wierzchem i przewozi ładunki.
Wiktionary
IPA: ˈbaktrʲjãn, AS: baktrʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Baktria ż.
Wiktionary
(1.1) wielbłąd dwugarbny
Wiktionary
roślinożerny dinozaur z rodziny hadrozaurów; jaszczur maczugowaty, paraiguanodon
SJP.pl
Baktrozaur (Bactrosaurus johnsoni), maczugowaty jaszczur – roślinożerny dinozaur z rodziny hadrozaurów (Hadrosauridae). Spokrewniony z lambeozaurem. Był jednym z pierwszych kaczodziobów nieposiadających grzebienia na głowie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Baktrii
Wiktionary
(1.1) Nie wiadomo czy Baktryjczykiem był Zaratustra.
Wiktionary
rzecz. Baktria ż.
:: fż. Baktryjka ż.
przym. baktryjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Baktrii
Wiktionary
(1.1) Archeolog zakochał się w Baktryjce z kruczoczarnymi włosami.
Wiktionary
rzecz. Baktria ż.
:: fż. Baktryjczyk mos.
przym. baktryjski
Wiktionary
→ Baktria
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Baktrią, dotyczący Baktrii
Wiktionary
rzecz. Baktryjka ż., Baktryjczyk mos., Baktria ż.
Wiktionary
1. zbiornik na ciecze;
2. żegl. górny pokład dziobowej części statku albo pokład nadbudówki dziobowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Azerbejdżanu;
Wiktionary
Baku (azer. Bakı bɑˈcɯ) – stolica i największe miasto Azerbejdżanu, najstarszy i największy port nad Morzem Kaspijskim. Znajduje się we wschodniej części kraju, na Półwyspie Apszerońskim. Położone jest na wysokości 28 m poniżej poziomu morza, będąc tym samym najniżej położoną stolicą świata oraz największym miastem położonym poniżej poziomu morza. W 2009 roku Baku zamieszkane było przez ponad 2 miliony mieszkańców, co stanowiło niemal 1/4 populacji Azerbejdżanu.
Wikipedia
(1.1) W lecie musi być w takim domeczku niczym w Baku na rynku podczas kanikuły.
Wiktionary
IPA: ˈbaku, AS: baku
Wiktionary
rzecz. bakijczyk mos., bakijka ż.
przym. bakijski, bakiński
Wiktionary
szogunat, siogunat;
1. japońska wojskowa administracja feudalna w latach 1992-1868, w której rządy sprawował szogun;
2. okres w historii Japonii, w którym rządy sprawował szogun
SJP.pl
Siogunat (jap. 幕府 bakufu; dosł. „rządy spod namiotu”) – nazwa okresu historycznego oraz systemu zarządzania krajem przez dziedzicznych dowódców wojskowych (siogunów) w dawnej Japonii. Słowo to tłumaczone jest również jako „urząd w namiocie” (ang. tent office) lub „sprawowanie rządów spod namiotu” (ang. tent government), odnosiło się bowiem do kwatery głównej dowódcy wojskowego na polu bitwy.
Wikipedia
1. wapień z okresu kredowego
2. głowonóg kopalny z grupy amonitów z okresu kredowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. zool. kość prącia występująca u niektórych ssaków;
(1.2) anat. zool. część pokładełka niektórych owadów
Wiktionary
Wikipedia
1. lichy, tani tytoń fajkowy;
2. odmiana machorki uprawiana na dawnej Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rodzaj machorki uprawianej kiedyś na Ukrainie i Wołyniu
(1.2) daw. pośledni, tani tytoń fajkowy
Wiktionary
Osoby o nazwisku Bakun:
Wikipedia
(1.1) Jak jechaliśmy pociągiem, to zaobserwowałem, że w ogródkach rośnie czasem bakun — tytoń na Podolu bardzo popularny.
Wiktionary
przym. bakunowy
Wiktionary
(1.1) bahun, korbacz, machorka, duchan, tiutium, tiutin
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bakunem, dotyczący bakunu, zawierający bakun
Wiktionary
(1.1) Pudel po ziemi – piłka po powietrzu lata / A obłok bakunowy przeciąga nad gajem.
Wiktionary
rzecz. bakun m., bakunista m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zakład przemysłowy przerabiający padłe zwierzęta i poubojowe resztki zwierzęce na paszę dla zwierząt, żelatynę spożywczą i mydło
Wiktionary
Towarzystwo Przemysłowo–Handlowe „Bacutil” – utworzona w 1938 roku sieć zakładów przerabiających odpady pochodzenia zwierzęcego i produkujących dodatki do pasz dla zwierząt. Od daty założenia Towarzystwa uznaje się powstanie przemysłu paszowego w Polsce. Po uruchomieniu w 1948 pierwszych wytwórni pasz w Kutnie, Wrocławiu i Gdańsku, wchodzących w skład CRS Samopomoc Chłopska, w 1958 połączono przemysł paszowy z przetwórstwem odpadków zwierzęcych, tworząc Zjednoczenie Przemysłu Paszowego „Bacutil”. Do 1982 Bacutil wybudował szereg zakładów branżowych, m.in.: w Świeciu (1961) i Szamotułach (1962) oraz kilkanaście wytwórni tzw. „50” i „20” (roczna produkcja w tys. ton). W 1982 nastąpiła kolejna reorganizacja po której Zjednoczenie przybrało nazwę Zrzeszenia Przemysłu Paszowego i Utylizacyjnego „Bacutil” z 144 wytwórniami pasz i 66 zakładami utylizacyjnymi.
Wikipedia
IPA: baˈkutʲil, AS: bakutʹil
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Bakuła:
Wikipedia
regionalnie: wojskowa manierka
SJP.pl
roślina jednoroczna warzywna z rodziny psiankowatych, dorastająca do 1 m wysokości; oberżyna, psianka podłużna, gruszka miłosna, jajko krzewiaste
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roln. roślina jednoroczna z gatunku psianka podłużna nazwa systematyczna|Solanum melongena|L.|ref=tak., o jadalnych owocach;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) spoż. warzywo, będące podłużnym, zwykle fioletowoczarnym owocem bakłażana (1.1)
Wiktionary
Psianka podłużna (Solanum melongena) – gatunek rośliny z rodziny psiankowatych. Roślina ta znana jest głównie pod zwyczajowymi nazwami jako oberżyna lub bakłażan, ale ma także inne nazwy: gruszka miłosna, jajko krzewiste, bałtarzan i bakman. Pochodzi z tropikalnej Afryki, Egiptu, Arabii i Indii. W Polsce uprawiana wyłącznie w sprzyjających warunkach mikroklimatycznych. Jadalną częścią jest owoc.
Wikipedia
(1.1) W ogrodzie wyrosły nam dorodne bakłażany.
(2.1) Na obiad jedliśmy zapiekankę z bakłażanami.
Wiktionary
IPA: bakˈwaʒãn, AS: baku̯ažãn
Wiktionary
rzecz. bakłażanówka ż.
:: zdrobn. bakłażanek m.
przym. bakłażanowy
Wiktionary
(1.1) psianka podłużna, oberżyna, jajko krzewiaste
(2.1) gruszka miłosna, oberżyna, bakman; reg. bałtarzan
Wiktionary
→ bakłażan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący rośliny bakłażana, związany z rośliną bakłażana
(1.2) kulin. spoż. dotyczący owocu bakłażana, związany z owocem bakłażana, zawierający owoc bakłażana, zrobiony z owocu bakłażana
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor czarnofioletowy lub brunatnofioletowy, taki jak kolor owocu bakłażana
Wiktionary
(1.2) Do tego pasowałby sos bakłażanowy.
(2.1) Kupiłam sobie piękny bakłażanowy stanik.
Wiktionary
IPA: ˌbakwaʒãˈnɔvɨ, AS: baku̯ažãnovy
Wiktionary
rzecz. bakłażan m., bakłażanowość ż.
Wiktionary
(1.2) oberżynowy
(2.1) oberżynowy, czarnofioletowy, brunatnofioletowy
Wiktionary
gruby, budulcowy pień drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uroczyste przyjęcie, na którym głównym elementem zabawy są tańce;
(1.2) duży, wstępnie obrobiony pień
(1.3) bud. tarcica mająca grubość minimum 5 cm i szerokość nie mniejszą niż dwukrotna grubość
(1.4) daw. duża paczka
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk. sport. piłka
(1.6) gw-pl|Bukowina. przyjęcie z okazji chrzcin
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
(1.1) W tym roku Sylwestra spędzamy na balu.
(1.2) Ciężarówka przywiozła ogromne bale.
(1.5) (gwara.) Zeflik przywalił balem w eka.
Wiktionary
IPA: bal, AS: bal
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. balet mrz., baletnica ż., balowanie n., zabalowanie n.
:: czas. balować ndk., zabalować dk.
:: przym. balowy
Wiktionary
(1.2) kłoda, kloc, pal, belka
(1.4) bela
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk|bala.
(1.6) kyrściny
Wiktionary
gruby, budulcowy pień drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sport. piłka (do gry)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (gwara.) Holdek ciepnył bala z autu.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Ball.
uwagi. inna pisownia bal
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|piłka.
źródła.
== bala (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pocisk
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Ball.
uwagi. inna pisownia bal
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|piłka.
źródła.
== bala (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pocisk
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
prorok z Mezopotamii
SJP.pl
Balaam a. Bileam, syn Beora (hebr. בִּלְעָם) – postać biblijna ze Starego Testamentu, prorok błogosławiący naród wybrany.
Wikipedia
zachodnioafrykański instrument perkusyjny z grupy idiofonów, popularny m.in. w Senegalu i Burkina Faso
SJP.pl
Balafon – tradycyjny zachodnioafrykański instrument perkusyjny z rodziny idiofonów, do dziś bardzo popularny m.in. w takich krajach jak Burkina Faso, Gambia, Gwinea, Mali i Senegal. Odmiana ksylofonu, w którym wysuszone owoce tykwy służą jako pudła rezonansowe. Często w tykwach można spotkać dziury zaklejone cienką folią, która pełni rolę membrany, co nadaje dźwiękowi specyficzne brzęczące brzmienie (tradycyjnie do robienia membran używane były do tego celu bardzo gęste sieci pająków).
Wikipedia
Wikipedia
potocznie: kominiarka
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: BAlanczin] nazwisko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. hulać
Wiktionary
potocznie: impreza, zabawa z dużą ilością alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Filipinach;
(1.2) geogr. miejscowość w Nigerii
(1.3) geogr. miejscowość w Indiach
Wiktionary
Wikipedia
potocznie: bawić się, uczestniczyć w zabawach, przyjęciach itp.; baletować, imprezować
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) brać udział w imprezach
Wiktionary
(1.1) Łeb mnie boli, za długo wczoraj balangowałem.
Wiktionary
IPA: ˌbalãŋˈɡɔvat͡ɕ, AS: balãŋgovać
Wiktionary
rzecz. balanga ż., balangowanie n., balangowicz mos., balangowiczka ż.
Wiktionary
(1.1) imprezować, bawić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. uczestniczenie w balandze lub w balangach
Wiktionary
rzecz. balanga ż., balangowicz m., balangowiczka ż.
czas. balangować ndk.
przym. balangowy
Wiktionary
1. osoba często uczestnicząca w balangach;
2. uczestnik balangi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) częsty uczestnik balang, osoba lubiąca imprezować
Wiktionary
rzecz. balanga ż., balangowanie n.
:: fż. balangowiczka ż.
czas. balangować ndk.
Wiktionary
1. kobieta często uczestnicząca w balangach;
2. uczestniczka balangi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. częsta uczestniczka balang, kobieta lubiąca imprezować
Wiktionary
rzecz. balanga ż., balangowanie n.
:: fm. balangowicz m.
czas. balangować ndk.
Wiktionary
1. chwianie się w celu utrzymania równowagi;
2. załatwianie na przemian różnych spraw z zachowaniem równowagi między nimi;
3. przyrząd gimnastyczny do ćwiczeń równoważnych, składający się z poziomej belki opartej na dwóch słupach; równoważnia, balansjer;
4. drąg używany w niektórych sportach w celu łatwiejszego utrzymania równowagi; balansjer;
5. regulator chodu zegarka, zastępujący wahadło; balansjer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przechylanie się w celu utrzymania równowagi
(1.2) element budowy zegarka mechanicznego regulujący jego chód;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbalãw̃s, AS: balãũ̯s
Wiktionary
rzecz. balansowanie n., balansjer m., balansjerka ż.
czas. balansować
Wiktionary
artysta cyrkowy, wykonujący, w celu zabawienia publiczności, sztuczki cyrkowe na linie zawieszonej na pewnej wysokości nad ziemią
SJP.pl
1. część mechanizmu w postaci dźwigni przenoszącej siły w ruchu zmiennokierunkowym, dawniej stosowana np. w maszynach parowych;
2. przyrząd gimnastyczny do ćwiczeń równoważnych, składający się z poziomej belki opartej na dwóch słupach; równoważnia, balans;
3. drąg używany w niektórych sportach w celu łatwiejszego utrzymania równowagi; balans;
4. regulator chodu zegarka, zastępujący wahadło; balans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. kółko wahadłowe w zegarkach mechanicznych
Wiktionary
rzecz. balans mrz.
Wiktionary
mały, szybki statek z ożaglowaniem lugra
SJP.pl
przyrząd do bicia monet wynaleziony w XVI wieku, używany do roku 1830
SJP.pl
1. chwiać się, przechylać się w różne strony w celu utrzymania równowagi;
2. potocznie: zręcznie wymijać przeszkody, przechylając ciało w różne strony;
3. potocznie: skłaniać się na przemian ku czemuś; lawirować;
4. dawniej: bawić się, hulać, włóczyć się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) utrzymywać równowagę
Wiktionary
(1.1) Artysta balansował na linie, nie tracąc równowagi.
Wiktionary
rzecz. balansowanie n., balans mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|balansować.
Wiktionary
IPA: ˌbalãw̃sɔˈvãɲɛ, AS: balãũ̯sovãńe
Wiktionary
czas. balansować ndk.
rzecz. balans m.
Wiktionary
(1.1) równoważenie
Wiktionary
ręczna prasa śrubowa
SJP.pl
przymiotnik od: balans
SJP.pl
choroba przewodu pokarmowego wywołana przez pasożytujące w jelitach orzęski
SJP.pl
Balantidioza – choroba zakaźna wywoływana przez szparkosza okrężnicy (Balantidium coli), którego żywicielem mogą być: ludzie, świnie, dziki, szympansy i organgutany.
W jej leczeniu stosuje się tetracyklinę (500 mg co 6 godzin przez 7–10 dni) lub metronidazol (750 mg co 8 godzin przez 5 dni).
Wikipedia
1. mała ozdobna kolumienka, element balustrady; tralka; balaska;
2. potocznie: stolec o podłużnym kształcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. pionowy element balustrady w formie słupka lub kolumienki;
(1.2) pot. przen. stolec o podłużnym kształcie
Wiktionary
Balas (także balasek, balaska, tralka) – pionowy element balustrady schodów, balkonu, tarasu lub ustawiane nad gzymsem głównym, złożony na ogół z jednej lub dwóch kolumienek o gruszkowato wybrzuszonym trzonie, zwanych też lalkami, wsparty na bazie, zwieńczony zazwyczaj plintą, podpierający poręcz.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) balasa, balasek, balaska, tralka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) baza, lalka, plinta
pokrewne.
rzecz. balasa ż., balaska ż.
:: zdrobn. balasaek m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.2) niekiedy w stosowane w charakterze obraźliwym wobec osób, np. „Spadaj balasie!”
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) balaustre m., balaústre m.
źródła.
(1.1) zobtłum|tralka.
== balas (język cebuano.) ==
wymowa.
audio|LL-Q33239 (ceb)-Howdy.carabao-balas.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) piasek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. balasa ż., balaska ż.
:: zdrobn. balasaek m.
Wiktionary
(1.1) balasa, balasek, balaska, tralka
Wiktionary
słupek balustrady rzeźbiony lub toczony; balas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; siad, w którym kolana są połączone, pośladki spoczywają na piętach, a tułów leży na udach, głowa luźno zwisa, ramiona wzdłuż łydek
Wiktionary
Balasana (zapis stylizowany: BALASANA) – trzeci singel polskiego piosenkarza Sobla z jego trzeciego albumu studyjnego, zatytułowanego Napisz jak będziesz. Singel został wydany 10 kwietnia 2025.
Wikipedia
(1.1) pozycja dziecka, dziecko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od balast
Wiktionary
(1.1) To nie balast, lecz tylko mały balaścik.
Wiktionary
rzecz. balast m.
Wiktionary
zdrobnienie od: balas
SJP.pl
mała ozdobna kolumienka, element balustrady; tralka; balas
SJP.pl
Balas (także balasek, balaska, tralka) – pionowy element balustrady schodów, balkonu, tarasu lub ustawiane nad gzymsem głównym, złożony na ogół z jednej lub dwóch kolumienek o gruszkowato wybrzuszonym trzonie, zwanych też lalkami, wsparty na bazie, zwieńczony zazwyczaj plintą, podpierający poręcz.
Wikipedia
1. specjalne obciążenie, stosowane głównie na statkach, łodziach podwodnych i balonach, służące do regulacji równowagi i głębokości zanurzenia lub wysokości lotu;
2. niepotrzebne, szkodliwe obciążenie czymś; coś zbytecznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mors. obciążenie stosowane głównie do obniżenia środka ciężkości i poprawienia stateczności;
(1.2) mors. na okrętach podwodnych zbiornik otaczający kadłub napełniany w chwili zanurzenia i opróżniany w chwili wynurzania
(1.3) lotn. w balonach i sterowcach: dodatkowy ładunek służący do zrzucania w ramach regulowania tempa wznoszenia się i opadania
(1.4) przen. zbędny ciężar psychiczny lub fizyczny
Wiktionary
Balast – dodatkowy element lub ładunek, którego podstawową cechą jest znaczny ciężar, wykorzystywany na różnego rodzaju statkach wodnych (zarówno nawodnych, jak i podwodnych), pojazdach lądowych specjalnego przeznaczenia, oraz statkach powietrznych. Wykorzystywany także we wszystkich rodzajach modeli statków i pojazdów.
Wikipedia
(1.1) By obniżyć środek ciężkości na statek jako balast załadowano gruz.
(1.2) Marynarz kręcił pokrętłami od balastu.
(1.3) Załogi zrzuciły balast w określonym miejscu.
(1.4) Koniec procesu rozwodowego był dla niego prawdziwym zrzuceniem balastu.
Wiktionary
IPA: ˈbalast, AS: balast
Wiktionary
rzecz. balastowanie n., balaścik mrz.
czas. balastować
przym. balastowy
Wiktionary
(1.4) ciężar, brzemię, jarzmo, garb
Wiktionary
1. obciążać coś balastem, np. statek, balon itp.;
2. w sporcie: wychylać się w celu zapewnienia równowagi, np. na wirażu z motocykla z przyczepą, z sanek sportowych, jachtu;
3. podsypywać żwir, tłuczeń pod podkłady torów kolejowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mors. lotn. obciążanie balastem
Wiktionary
Balastowanie – w terminologii żeglarskiej przeciwdziałanie momentowi przechylającemu jednostkę będącemu wynikiem oddziaływania wiatru z ożaglowaniem. Może być wykonywane przez załogę poprzez przejście na burtę nawietrzną oraz np. wykorzystanie trapezu lub zapewnione przez odpowiednio umieszczony ciężar zwany balastem.
Wikipedia
rzecz. balast m.
czas. balastować
przym. balastowy
Wiktionary
związany z balastem, dotyczący balastu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z balastem, dotyczący balastu
Wiktionary
rzecz. balast m., balastowanie n.
Wiktionary
1. drzewo z rodziny sączyńcowatych; zwięźla;
2. substancja otrzymywana z soku tego drzewa
SJP.pl
Wikipedia
jezioro na Węgrzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jezioro na Nizinie Panońskiej, największe jezioro Węgier;
Wiktionary
Balaton, Jezioro Błotne – największe jezioro Węgier i zarazem Europy Środkowej, położone w południowo-zachodnich Węgrzech, w obrębie komitatów Somogy, Veszprém i Zala, na Nizinie Panońskiej, u południowych podnóży Lasu Bakońskiego, około 80 km od Budapesztu.
Wikipedia
IPA: baˈlatɔ̃n, AS: balatõn
Wiktionary
przym. balatoński
Wiktionary
(1.1) Jezioro Błotne
Wiktionary
→ Balaton
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Balatonem, dotyczący Balatonu
Wiktionary
rzecz. Balaton mrz.
Wiktionary
[czytaj: baleJAŻ] farbowanie włosów polegające na nałożeniu farb w różnych odcieniach na cieniutkie pasemka włosów, dające efekt rozświetlenia; balejaż, baleyage
SJP.pl
Balejaż, balayage (z fr. balayage – zamiatanie) – technika fryzjerska koloryzacji włosów, polegająca na nakładaniu pędzlem na niektóre, cienkie pasma włosów farby o różnych tonach. Rezultat powinien być zbliżony do naturalnych różnic kolorystycznych pasm włosów. Do balejażu używa się od trzech do sześciu odcieni farby. Farbowanie takie ma na celu uzyskanie optycznego efektu nadania fryzurze objętości.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
→ Baalbek (miasto w Libanie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Baalbekiem, dotyczący Baalbeku
Wiktionary
rzecz. Baalbek mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: balbierz
SJP.pl
dawniej: fryzjer wykonujący także zabiegi felczerskie; cyrulik, balwierz, barbierz
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Balbina – żeński odpowiednik imienia Balbin (znaczącego „jąkała”) o pochodzeniu łacińskim.
W XXI wieku imię rzadkie. W styczniu 2025 roku w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 986 kobiet o imieniu Balbina nadanym jako imię pierwsze. Dla porównania, najczęściej nadane jako imię pierwsze – Anna, nosi 1068330 osób.
Balbina imieniny obchodzi: 11 marca, 31 marca i 2 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Zawsze, gdy widział Balbinę, różowił się i nie mógł z siebie nic wykrztusić.
(1.1) Spotkajmy się pod kościołem św. Balbiny o 16.30.
Wiktionary
IPA: balˈbʲĩna, AS: balbʹĩna
Wiktionary
rzecz. Balbin mos.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Balbinka
Wiktionary
zdrobnienie od: Balbina (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Balbiny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Balbina (imię żeńskie)
SJP.pl
waluta Panamy równa 100 centesimom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) monet. waluta Panamy;
Wiktionary
Balboa – jednostka monetarna Republiki Panamy. Nazwa waluty pochodzi od nazwiska hiszpańskiego konkwistadora Vasco Núñeza de Balboa. Kod waluty to PAB. Balboa zastąpiła dolar amerykański, używany wcześniej. Obecnie Panama nie ma własnych banknotów, w obiegu jest dolar amerykański. Kurs balboa jest powiązany w stosunku 1:1 z dolarem amerykańskim.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
od nazwiska hiszpańskiego odkrywcy Vasco Núñez de Balboa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) balboa
* bułgarski: (1.1) балбоа ż.
* hiszpański: (1.1) balboa m.
źródła.
== balboa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. balboa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
od nazwiska hiszpańskiego odkrywcy Vasco Núñez de Balboa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) balboa
* bułgarski: (1.1) балбоа ż.
* hiszpański: (1.1) balboa m.
źródła.
== balboa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. balboa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział logopedii, dotyczy zaburzeń mowy związanych z jąkaniem
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Geografia:
Osoby noszące nazwisko Balcer:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Balcerowicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Balcerzak:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. rodzaj kwiatostanu, np. cebuli, marchwi;
2. dawniej: baldachim (osłona z tkaniny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. rodzaj kwiatostanu i owocostanu;
(1.2) włók. rodzaj wschodniej jedwabnej tkaniny, złotogłów bagdadzki
(1.3) przest. zob. baldachim.
Wiktionary
Baldach (łac. umbella) – u roślin rodzaj kwiatostanu, w którym pojedyncze kwiaty wyrastają na mniej więcej jednakowej długości szypułkach z jednego miejsca na szczycie pędu. Najwcześniej rozkwitają kwiaty zewnętrzne, czym bliżej środka, tym później.
Wikipedia
rzecz. baldachim mrz.
:: zdrobn. baldaszek m.
przym. baldachowaty
Wiktionary
osłona z tkaniny w kształcie daszka na drążkach, przenośna albo umocowana nad tronem, amboną itp.; baldach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) osłona umocowana nad tronem, łożem lub rozpostarta na drążkach, wykonana z ozdobnej tkaniny
(1.2) archit. dekoracyjny element w kształcie wieżyczki lub aediculi, umieszczony nad ołtarzem, amboną, posągiem, nagrobkiem itp.
(1.3) lotn. środkowa część płata nośnego umieszczonego nad kadłubem samolotu dwupłatowego lub jednopłatowego w układzie parasol;
Wiktionary
Baldachim (łac. baldakinus, z wł. baldacchino) – podstawowe znaczenia to:
Wikipedia
(1.1) Następca szedł pod baldachimem, przed nim kapłan z puszką, w której paliły się kadzidła – wreszcie kilka młodych dziewcząt rzucających róże na ścieżkę, którą książę miał przechodzić.
Wiktionary
IPA: balˈdaxʲĩm, AS: baldaχʹĩm
Wiktionary
rzecz. baldach m.
przym. baldachowaty
Wiktionary
związany z baldachimem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z baldachimem; wyposażony w baldachim; w kształcie baldachimu
Wiktionary
rodzaj kwiatostanu
SJP.pl
Wikipedia
przypominający kształtem baldach
SJP.pl
rząd roślin z baldaszkowatymi kwiatostanami; Umbelliflorae
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych; araliowiec
SJP.pl
o cechach baldachokwiatowych (rząd roślin)
SJP.pl
podobny do baldachu (kwiatostanu)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. mający kształt baldachu, przypominający baldach
Wiktionary
rzecz. baldach mrz., baldachim mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: baldach
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin zielnych z klasy dwuliściennych, o kwiatach zebranych w baldachy i pustych łodygach, występujących głównie w strefach umiarkowanych i ciepłych półkuli północnej; selerowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Apiaceae|Lindl.|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu selerowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cieszynianka należy do baldaszkowatych.
Wiktionary
przym. baldaszkowaty
Wiktionary
(1.1) selerowate
Wiktionary
1. o cechach baldaszkowatych (rodzina roślin);
2. mający kształt baldaszka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny baldaszkowatych
(1.2) mający kształt baldaszka
Wiktionary
rzecz. baldaszkowate nmos., baldaszek mrz.
przym. baldaszkowy
Wiktionary
srogoń baldaszkowiec - gatunek pluskwiaka z rodziny tasznikowatych
SJP.pl
Wikipedia
związany z baldaszkiem, dotyczący baldaszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. bot. agapant, nazwa systematyczna|Agapanthus|L’Hér.|ref=tak.
Wiktionary
(1.1) współcz. agapant
Wiktionary
w mitologii nordyckiej: syn Odyna i Frigg, symbol dobra, piękna i mądrości
SJP.pl
Baldur (również Baldr, Balder) – w mitologii nordyckiej syn Odyna i Frigg, małżonek bogini Nanny, ojciec Forsetiego; symbol dobra, piękna i mądrości.
Był ulubieńcem wszystkich bogów. W Asgardzie miał własny dwór zwany Breidablik.
Wikipedia
baldurek pręgowany, baldurek pstrokaty - gatunki chrząszczy z rodziny kózkowatych
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|germ.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Baldwin
* francuski: (1.1) Baudouin m.
* hiszpański: (1.1) Balduino m.
* niemiecki: (1.1) Balduin m.
* nowogrecki: (1.1) Βαρδής m., Βαλδουίνος m.
* rosyjski: (1.1) Бальдвин m.
* włoski: (1.1) Baldovino m.
źródła.
== Baldwin (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Baldwin
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbaldvʲĩn, AS: baldvʹĩn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|germ.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Baldwin
* francuski: (1.1) Baudouin m.
* hiszpański: (1.1) Balduino m.
* niemiecki: (1.1) Balduin m.
* nowogrecki: (1.1) Βαρδής m., Βαλδουίνος m.
* rosyjski: (1.1) Бальдвин m.
* włoski: (1.1) Baldovino m.
źródła.
== Baldwin (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Baldwin
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Baldwina – żeński odpowiednik imienia Baldwin.
Baldwina imieniny obchodzi:
Wikipedia
mieszkaniec Balearów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Balearów
Wiktionary
rzecz. Baleary nmos.
:: fż. Balearka ż.
przym. balearski
Wiktionary
mieszkanka Balearów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Balearów
Wiktionary
rzecz. Baleary nmos.
:: fm. Balearczyk mos.
przym. balearski
Wiktionary
→ Baleary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Balearów
(1.2) dotyczący Morza Balearskiego
Wiktionary
rzecz. Baleary nmos., Balearczyk mos., Balearka ż.
Wiktionary
archipelag na Morzu Śródziemnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. archipelag w zachodniej części Morza Śródziemnego;
(1.2) geogr. adm. wspólnota autonomiczna Królestwa Hiszpanii obejmująca wyspy Baleary (1.1)
Wiktionary
Baleary (hiszp. Islas Baleares, kat. Illes Balears) – region Hiszpanii obejmujący archipelag w zachodniej części Morza Śródziemnego o powierzchni 5014 km². Baleary liczą ok. 1,07 mln mieszkańców. Znajduje się w pobliżu wschodniego hiszpańskiego wybrzeża. Archipelag składa się z kilku wysp, z czego trzy największe to Majorka, Minorka i Ibiza.
Wikipedia
rzecz. Balearczyk mos., Balearka ż.
przym. balearski
Wiktionary
zdrobnienie od: balet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od balet
Wiktionary
(1.1) To nie balet, lecz tylko mały balecik.
Wiktionary
rzecz. balet m., baletka ż., baletnik m., baletnica ż., baletniczka ż.
przym. baletowy, baletniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. balia
Wiktionary
farbowanie włosów polegające na nałożeniu farb w różnych odcieniach na cieniutkie pasemka włosów, dające efekt rozświetlenia; balayage, baleyage
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. sposób farbowania włosów polegający na nakładaniu pędzelkiem na wybrane cieniutkie pasma farby o różnych odcieniach; także fryzura powstała w wyniku tego zabiegu
Wiktionary
Balejaż, balayage (z fr. balayage – zamiatanie) – technika fryzjerska koloryzacji włosów, polegająca na nakładaniu pędzlem na niektóre, cienkie pasma włosów farby o różnych tonach. Rezultat powinien być zbliżony do naturalnych różnic kolorystycznych pasm włosów. Do balejażu używa się od trzech do sześciu odcieni farby. Farbowanie takie ma na celu uzyskanie optycznego efektu nadania fryzurze objętości.
Wikipedia
(1.1) Widziałaś Dorotę z nowym balejażem na głowie?
Wiktionary
IPA: baˈlɛjaʃ, AS: balei ̯aš
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. belka
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|belek.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|belka.
źródła.
== balek (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) frajer, naiwniak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|belek.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. wieloryb
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== balena (interlingua.) ==
thumb|balena (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. wieloryb
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: baˈlɛ̃na, AS: balẽna
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== balena (interlingua.) ==
thumb|balena (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. wieloryb
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. ulepszone drewno warstwowe, stosowane w konstrukcjach lotniczych
2. dawniej: sztuczny fiszbin
SJP.pl
Balenit – rodzaj uszlachetnionej sklejki, która charakteryzuje się bardzo dużą wytrzymałością na rozrywanie. Prasowanie balenitu odbywa się na gorąco, gdzie warstwy brzozowego forniru są nasiąknięte NaOH oraz nasączone żywicą fenoloformaldehydową. Materiał ten stosowany jest do wytwarzania foremników do tłoczenia części blaszanych w różnych konstrukcjach lotniczych.
Wikipedia
samochód typu Suzuki Baleno
SJP.pl
„Baleno” – nazwa noszona na przestrzeni dziejów przez okręty Regia Marina i Marina Militare:
Wikipedia
baleryna;
1. tancerka, solistka zespołu baletowego;
2. rodzaj czółenka damskiego na płaskim obcasie z wydłużonym noskiem, obszytego gumką; balerynka, balerinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tancerka, solistka zespołu baletowego
(1.2) pot. damskie lekkie czółenko, wzorowane na baletkach, na płaskim obcasie lub bez obcasa, często obszyte elastyczną taśmą lub gumą
Wiktionary
Balerina (baletnica) – osoba uprawiająca taniec baletowy. Zobacz także: primabalerina.
Wikipedia
(1.2) Baleriny są co prawda wygodne, ale trudno w nich wyglądać niczym długonoga piękność.
Wiktionary
IPA: ˌbalɛˈrʲĩna, AS: balerʹĩna
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.2) por|baletka.
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ballerina; (1.2) ballerina
* duński: (1.1) ballerina w.; (1.2) ballerinasko w.
* francuski: (1.2) ballérines lm.
* niemiecki: (1.1) Ballerina ż.; (1.2) Ballerina m.
* nowogrecki: (1.1) μπαλαρίνα; (1.2) γοβάκι
* rosyjski: (1.1) балерина ż.
* węgierski: (1.1) balerina
źródła.
== balerina (język litewski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) balerina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.2) balerinka
Wiktionary
rodzaj czółenka damskiego na płaskim obcasie z wydłużonym noskiem, obszytego gumką; balerynka, balerina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. obuw. damskie lekkie czółenko, wzorowane na baletkach, na płaskim obcasie lub bez obcasa, często obszyte elastyczną taśmą lub gumą
Wiktionary
(1.1) balerina
Wiktionary
obuwie damskie, czółenka na płaskim obcasie; balerynki, baleriny
SJP.pl
baleryna;
1. tancerka, solistka zespołu baletowego;
2. rodzaj czółenka damskiego na płaskim obcasie z wydłużonym noskiem, obszytego gumką; balerynka, balerinka
SJP.pl
rodzaj wędliny wyrabianej z karkówki wieprzowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. kulin. rodzaj wędzonej lub gotowanej wędliny z peklowanej karkówki bez kości, w osłonce naturalnej lub sztucznej;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. ktoś otyły
Wiktionary
Baleron – wędlina (wędzonka) wyrabiana z peklowanego i wędzonego karczku wieprzowego. Jest obok szynki najwyżej cenioną polską wędliną.
Wikipedia
(1.1) Zjadłbym kanapkę z baleronem.
Wiktionary
IPA: baˈlɛrɔ̃n, AS: balerõn
Wiktionary
balerina;
1. tancerka, solistka zespołu baletowego;
2. rodzaj czółenka damskiego na płaskim obcasie z wydłużonym noskiem, obszytego gumką; balerynka, balerinka
SJP.pl
rodzaj czółenka damskiego na płaskim obcasie z wydłużonym noskiem, obszytego gumką; baleryna, balerina, balerinka
SJP.pl
obuwie damskie, czółenka na płaskim obcasie; balerinki
SJP.pl
1. rodzaj widowiska teatralnego będącego połączeniem tańca artystycznego, muzyki i fabuły; utwór muzyczny będący kanwą takiego widowiska;
2. grupa tancerzy, zespół tańczący w teatrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) choreogr. rodzaj tanecznego widowiska teatralnego;
(1.2) muz. utwór muzyczny napisany specjalnie dla baletu (1.1)
(1.3) pot. skład osobowy tancerzy, biorący udział w balecie (1.1) lub inny widowisku tanecznym
Wiktionary
Termin balet (z fr. ballet, a to z wł. balletto zdrobnienie od ballo „taniec”) ma kilka powiązanych z sobą znaczeń:
Wikipedia
(1.1) W dzisiejszym balecie wystąpiła podobno jakaś światowej sławy tancerka.
(1.3) Odwołano dzisiejsze przedstawienie, bo strajkuje cały balet, a połowa orkiestry choruje.
Wiktionary
IPA: ˈbalɛt, AS: balet
Wiktionary
rzecz. baletnica ż., baletniczka ż., baletka ż., balety nmos., baletowanie n.
:: zdrobn. balecik m.
czas. baletować ndk.
przym. baletowy
przysł. baletowo
Wiktionary
(najczęściej w liczbie mnogiej - baletki) but przeznaczony do tańca w balecie albo przypominający taki but, ale noszony na co dzień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. środ. teatr. lekki pantofel przystosowany do tańca na palcach, stosowany w balecie
(1.2) kulin. (bitka), ciasteczko biszkoptowe przełożone marmoladą lub powidłami i posypane makiem
Wiktionary
IPA: baˈlɛtka, AS: baletka
Wiktionary
rzecz. balet mrz., baletnica ż., baletniczka ż., baletowanie n., balecik mrz.
Wiktionary
pantofle o sztywnej podeszwie dla tancerek, pozwalające wykonywać kroki taneczne na czubkach palców
SJP.pl
Baletki – buty do tańca klasycznego i treningu w balecie.
Wikipedia
kierownik zespołu baletowego; osoba zajmująca się reżyserowaniem i choreografią przedstawień
SJP.pl
Baletmistrz (zapis stylizowany: BALETMISTRZ) – jedenasty album studyjny polskiego rapera Bonsona. Wydawnictwo ukazało się 27 września 2024 nakładem wytwórni muzycznej Def Jam Recordings w dystrybucji Universal Music Polska.
Album jest utrzymany w stylu muzyki hip-hop. Składa się z wersji standardowej (1 CD).
Płyta dotarła do 8. miejsca polskiej listy sprzedaży – OLiS.
Wikipedia
dotyczący baletmistrza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z osobą lub stanowiskiem baletmistrza
Wiktionary
rzecz. baletmistrz mos.
Wiktionary
1. tancerka występująca w balecie;
2. kierowniczka zespołu baletowego
SJP.pl
1. tancerka występująca w balecie;
2. potocznie: kobieta, która dobrze tańczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zaw. szt. kobieta, która tańczy w balecie
(1.2) pot. kobieta, dziewczynka tańcząca perfekcyjnie
Wiktionary
IPA: ˌbalɛtʲˈɲit͡sa, AS: baletʹńica
Wiktionary
rzecz. balet mrz., baletka ż., baletniczka ż., baletowanie n., balecik mrz.
przym. baletowy
Wiktionary
(1.1) tancerka baletowa, balerina
Wiktionary
zdrobnienie od: baletnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: baletnica
(1.2) dziewczynka-baletnica
Wiktionary
rzecz. balet m., balecik m., baletnica ż., baletka ż., baletowanie n.
przym. baletowy
przysł. baletowo
Wiktionary
dawniej: baletowy
SJP.pl
tancerz w balecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. szt. mężczyzna, który tańczy w balecie
Wiktionary
rzecz. balecik mrz., baletowanie n.
przym. baletowy
Wiktionary
miłośnik baletu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wielki miłośnik baletu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. baletomania ż.,
:: fż. baletomanka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) baletoman m.
źródła.
== baletoman (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) baletoman
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. baletomania ż.,
:: fż. baletomanka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. baletomania ż.,
:: fż. baletomanka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) baletoman m.
źródła.
== baletoman (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) baletoman
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
uwielbienie baletu, fascynacja sztuką baletową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wielkie zainteresowanie baletem, zamiłowanie do baletu
Wiktionary
rzecz. baletoman m., baletomanka ż.
Wiktionary
potocznie: bawić się, uczestniczyć w zabawach, przyjęciach itp.; balangować, imprezować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. uczestniczenie w potańcówkach, zabawach towarzyskich, zakrapianych spotkaniach
Wiktionary
rzecz. balet m., baletnik m., baletnica ż., baletniczka ż., baletka ż.
czas. baletować
przym. baletowy, baletniczy
Wiktionary
(1.1) balowanie, imprezowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest baletowe; cecha tych, którzy są baletowi
Wiktionary
przym. baletowy
przysł. baletowo
Wiktionary
związany z baletem, dotyczący baletu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) choreogr. dotyczący baletu, zajmujący się baletem, skupiający się na balecie
Wiktionary
(1.1) Spotykała tu inne uczennice szkoły baletowej, podobnie niepewne, czujące się nieswojo, zażenowane własną fizjologią.
Wiktionary
rzecz. balety nmos., balet mrz., baletnica ż., baletnik mos., baletniczka ż., baletki nmos., baletowanie n., balecik mrz., baletowość ż.
Wiktionary
potocznie: zabawa taneczna; tańce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. spotkanie towarzyskie, podczas którego tańczy się
Wiktionary
(1.1) Dobrze, że nie grają w niedzielę, bo pewnie po sobotnich baletach chłopcy nie mieliby sił do biegania […].
Wiktionary
rzecz. balet m.
czas. baletować ndk.
przym. baletowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: balej] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: baleJAŻ] farbowanie włosów polegające na nałożeniu farb w różnych odcieniach na cieniutkie pasemka włosów, dające efekt rozświetlenia; balejaż, balayage
SJP.pl
gatunek bydła występującego na wyspach indonezyjskich, dawniej dziki, obecnie udomowiony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. indonezyjska wyspa w archipelagu Małych Wysp Sundajskich;
(1.2) geogr. adm. prowincja w Indonezji obejmująca wyspę Bali (1.1) i kilka mniejszych;
(1.3) geogr. cieśnina łącząca Morze Balijskie z Oceanem Indyjskim;
(1.4) geogr. miasto w Kamerunie, w Regionie Północno-Zachodnim, na zachód od Bamenda;
(1.5) geogr. niewielka miejscowość turystyczna w Grecji, na północnym wybrzeżu Krety;
(1.6) astr. planetoida o numerze 770 z grupy pasa głównego asteroid;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Drogi na Bali są wąskie, kręte, wyboiste, nie sposób się rozpędzić.
Wiktionary
rzecz. balijski mrz., Balijczyk mos., Balijka ż.
przym. balijski
Wiktionary
duże, drewniane naczynie do prania bielizny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. hist. rodzaj płytkiej, dużej wanny do prania;
(1.2) daw. gw-pl|Kraków. wanna (do kąpieli)
Wiktionary
Balia (baleja, z niem. gwar. Balje) – duże i płytkie naczynie do ręcznego prania domowej bielizny.
Pierwotnie wykonywane z drewnianych klepek, krągłe lub wydłużone, szerokie i płytkie. Podobnie jak beczka, spajane obręczami drewnianym (z leszczyny) bądź z taśmy stalowej, zwanej bednarką. Rzemieślniczo sprzęt ten wytwarzali bednarze.
Wikipedia
(1.1) Moja babcia prała w balii.
Wiktionary
IPA: ˈbalʲja, AS: balʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. balijka ż.
Wiktionary
(1.1) reg. baleja
Wiktionary
wieś w województwie małopolskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa kilku wsi w Polsce;
(1.2) pot. Międzynarodowy Port Lotniczy Kraków-Balice;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Miałem lecieć z Balic, ale lecę z Pyrzowic.
Wiktionary
rzecz. baliczanin m., baliczanka ż.
przym. balicki
Wiktionary
→ Balice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Balicami, dotyczący Balic
Wiktionary
Osoby o nazwisku Balicki/Balicka:
Wikipedia
rzecz. Balice nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zdrobn. od: bal
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. piłeczka
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. bal mrz., balik mrz.
:: czas. balować ndk.
:: przym. balowy
:: przysł. balowo
(1.2)
:: rzecz. bal mrz., balik mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Baligród – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Baligród.
Leży w dolinie rzeki Hoczewki. Jest siedzibą gminy Baligród. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1634, zdegradowany w 1919.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Baligród. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim. Od 1 stycznia 1999 do 1 stycznia 2002 w powiecie bieszczadzkim.
Wikipedia
mieszkaniec Baligrodu
SJP.pl
mieszkanka Baligrodu
SJP.pl
mieszkaniec Bali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bali
Wiktionary
rzecz. Bali n.
:: fż. Balijka ż.
przym. balijski
Wiktionary
mała balia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bali
Wiktionary
(1.1) Sam będąc synem Jawajczyka i Balijki, planowaćanował dla swego prezydencko-królewskiego rodu kolejne krzyżówki etniczne, umacniające spoistość archipelagu.
Wiktionary
rzecz. Bali n.
:: fm. Balijczyk
przym. balijski
Wiktionary
→ Bali (wyspa indonezyjska)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wyspą Bali
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język balijski;
Wiktionary
rzecz. Bali n., Balijczyk mos., Balijka ż.
Wiktionary
zabawa przy muzyce dla dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zdrobn. od: bal
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. piłeczka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1)
:: rzecz. bal mrz.
:: czas. balować ndk.
:: przym. balowy
:: przysł. balowo
(1.2)
:: rzecz. bal mrz.
::: zdrobn. baliczek mrz.
Wiktionary
Literatura:
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
mały statek żaglowy używany w XIII–XV wieku; berlinger
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. nadajnik lub transponder w torze, między szynami, umożliwiający lokalizowanie pociągów
Wiktionary
Balisa – urządzenie montowane w pobliżu toru pojazdów szynowych, służące do transmisji danych między tym urządzeniem a pojazdem lub między pojazdem a tym urządzeniem.
Wikipedia
(1.1) W torze nr 5 zainstalowano balisę.
Wiktionary
niewielki, składany nóż do walki wręcz; motylek
SJP.pl
Wikipedia
starożytna i średniowieczna oblężnicza machina wojenna kształtem często zbliżona do kuszy, która służyła do miotania kul kamiennych i kłód okutych żelazem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. hist. starożytna i średniowieczna machina oblężnicza;
Wiktionary
Balista (od gr. βαλλειν – „rzucać”) – starożytna neurobalistyczna machina miotająca, najczęściej używana przy oblężeniu miast i umocnień, wystrzeliwująca pociski (belki lub kamienie) po torze płaskim.
Wynalazek machiny wyrzucającej strzały lub kamienie stromotorowo przez sztywne ramiona, których końce zamocowane były na sprężystych powrozach z końskiego włosia, przypisuje się mieszkańcom Syrii, około 500 roku p.n.e. Podobną broń miotającą pociski płaskotorowo w tym samym czasie wynaleźli też Fenicjanie, ale dopiero po przejęciu tej technologii przez starożytnych Greków można mówić o jej rozwinięciu.
Wikipedia
IPA: baˈlʲista, AS: balʹista
Wiktionary
przym. balistyczny
Wiktionary
(1.1) kusza
Wiktionary
aparat do badania układu krążenia
SJP.pl
metoda badania układu krążenia za pomocą balistokardiografu
SJP.pl
Balistokardiografia (bkg) – nieinwazyjna metoda diagnostyczna, stosowana do rejestrowania mechanicznej czynności serca. Metoda opiera się na rejestracji ruchów ciała wywołanych skurczami mięśnia sercowego – zgodnie z III zasadą dynamiki występuje odrzut ciała w kierunku przeciwnym do wyrzucanej krwi przez serce. Balistokardiogram pokazuje kierunek oraz przyspieszenie tego ruchu odrzutowego.
Początki balistokardiografii wiążą się z pracami Isaaca Starra.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) med. związany z balistokardiografią
Wiktionary
rzecz. balistokardiografia ż.
Wiktionary
zapis rytmicznych drgań ciała uzyskany w czasie badania układu krążenia metodą balistokardiografii
SJP.pl
przymiotnik od: balistyka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z balistyką, dotyczący balistyki
(1.2) taki, który leci po krzywej balistycznej
Wiktionary
(1.2) Korea Północna wystrzeliła rakietę balistyczną, która przeleciała nad Japonią.
Wiktionary
IPA: ˌbalʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: balʹistyčny
Wiktionary
rzecz. balistyka ż., balistyt m., balista ż.
przysł. balistycznie
Wiktionary
rodzina ryb morskich z rzędu najeżkokształtnych; rogatnicowate
SJP.pl
Rogatnicowate, balistydy (Balistidae) – rodzina morskich ryb rozdymkokształtnych (Tetraodontiformes). Pomimo smacznego mięsa mają niewielkie znaczenie gospodarcze, ponieważ niektóre gatunki są uznawane za trujące dla człowieka. Popularne w akwarystyce, choć należą do ryb agresywnych.
Wikipedia
specjalista w zakresie balistyki
SJP.pl
nauka o ruchu pocisków, będąca podstawą przy projektowaniu broni, amunicji i pocisków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka badająca ruch pocisków;
Wiktionary
Balistyka (z gr. βάλλειν ballein „rzut”) – nauka o miotaniu i ruchu pocisków oraz rakiet. Została zapoczątkowana w średniowieczu. Jest podstawą projektowania amunicji i broni oraz sporządzania danych potrzebnych przy strzelaniu.
Wikipedia
przym. balistyczny
przysł. balistycznie
Wiktionary
proch bezdymny, opracowany w roku 1888 przez Alfreda Nobla, stosowany jako paliwo rakietowe, proch artyleryjski itp.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
urzędnik biorący udział w postępowaniu sądowym i egzekucji wyroków sądowych w średniowiecznej Anglii i Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. adm. w przedrewolucyjnej Francji: urzędnik stojący na czele baliwatu (seneszalii), początkowo wędrowny, pełnił role administracyjne, podatkowe, wojskowe a zwłaszcza sądownicze
(1.2) hist. na Wyspach Brytyjskich: urzędnik zajmujący się utrzymaniem porządku w toku postępowania sądowego oraz egzekucją wyroków sądowych
(1.3) w niektórych krajach anglosaskich: pomocnik szeryfa lub urzędnik sądowy zajmujący się utrzymaniem porządku na sali sądowej
(1.4) hist. urzędnik zakonny zajmujący się zarządem baliwatu
Wiktionary
Baliw (ang. bailiff, z łacińskiego baiulus – goniec, wychowawca, nauczyciel) – w średniowiecznej Anglii i Francji urzędnik, zajmujący się utrzymaniem porządku w toku postępowania sądowego oraz egzekucją wyroków sądowych. Współcześnie termin używany w krajach anglosaskich dla określenia pomocnika szeryfa lub urzędnika sądowego zajmującego się utrzymaniem porządku na sali sądowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. baliwat
frazeologia.
etymologia.
etymn|łac|ballivus. lub etym|ang|bailiff. < etym|stfranc|bailif. < etym|stfranc|bail|-if. lub etym|stfranc|baillir.
por. etymn|franc|bailli.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== baliw (język tagalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) szalony
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbalʲif, AS: balʹif
Wiktionary
rzecz. baliwat
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. baliwat
frazeologia.
etymologia.
etymn|łac|ballivus. lub etym|ang|bailiff. < etym|stfranc|bailif. < etym|stfranc|bail|-if. lub etym|stfranc|baillir.
por. etymn|franc|bailli.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== baliw (język tagalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) szalony
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
struktura organizacyjna w niektórych zakonach rycerskich, pośrednia między przeoratem a komandorią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. w przedrewolucyjnej Francji: jednostka administracyjna na czele której stał baliw;
(1.2) hist. rel. jednostka organizacyjna w niektórych zakonach, pośrednia między przeoratem a komandorią;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W zakonie maltańskim baliwaty dzieliły się na komandorie.
Wiktionary
rzecz. baliw mos.
Wiktionary
rodzaj ssaka z rodziny łasicowatych
SJP.pl
Balizuar (Arctonyx) – rodzaj ssaków z podrodziny Melinae w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Wikipedia
płyta na zewnątrz budynku połączona z pomieszczeniem wewnętrznym otoczona balustradą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. wystająca z budynku płyta ograniczona balustradą
(1.2) teatr. piętro widowni
Wiktionary
Balkon – element architektoniczny budynku, nadwieszony, posiadający formę otwartą. Stanowi część składową lokalu (mieszkania) i zazwyczaj powiązany jest z pomieszczeniem reprezentacyjnym. Jest to przestrzeń użytkowa – umożliwiająca lepszy, wzrokowy kontakt z otoczeniem i rekreacyjna – stanowiąca połączenie wnętrza budynku z zewnętrzem, będąca namiastką „zielonej izby” lub tarasu.
Wikipedia
(1.1) Wyszedłem na balkon, żeby zobaczyć pokaz sztucznych ogni.
(1.2) Kup bilety na balkon.
Wiktionary
IPA: ˈbalkɔ̃n, AS: balkõn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. balkonik m.
przym. balkonowy
Wiktionary
biustonosz o niskim, poziomym kroju, podnoszący dekolt poprzez wypchnięcie piersi w górę i skierowanie ich ku środkowi klatki piersiowej
SJP.pl
1. mały balkon;
2. urządzenie pomagające poruszać się osobie niepełnosprawnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. mały balkon
(1.2) urządzenie na kółkach pomagające przemieszczać się osobie niepełnosprawnej
Wiktionary
Chodzik dla seniora, balkonik – urządzenie na kółkach pomagające przemieszczać się osobie starszej lub niepełnosprawnej.
Ze względu na konstrukcję wyróżnia się różnego typu chodziki/balkoniki:
Wikipedia
rzecz. balkon m., balkuniorz mos.
Wiktionary
skakanie z balkonu do basenu hotelowego lub z jednego balkonu na drugi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skakanie do basenu z balkonu hotelowego
Wiktionary
(1.1) 25-latek zginął skacząc z siódmego piętra hotelu do basenu na hiszpańskiej Ibizie (…) To już szósta tego lata ofiara śmiertelna tzw. balkoningu…
Wiktionary
IPA: balˈkɔ̃ɲĩŋk, AS: balkõńĩŋk
Wiktionary
przym. balkoningowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący balkoningu
Wiktionary
(1.1) Balkoningowi zapaleńcy uznają balkoning za sport ekstremalny, nie za formę bezmyślnej rozrywki.
Wiktionary
IPA: ˌbalkɔ̃ɲĩŋˈɡɔvɨ, AS: balkõńĩŋgovy
Wiktionary
rzecz. balkoning m.
Wiktionary
rodzaj lodżii; balkonologgia
SJP.pl
rodzaj lodżii; balkonolodżia
SJP.pl
przymiotnik od: balkon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z balkonem, dotyczący balkonu; stanowiący część balkonu; dziejący się na balkonie
(1.2) związany z balkonem (piętrem widowni w teatrach, kinach itp.)
Wiktionary
(1.1) Zaprezentowali sprzęt do pielęgnacji ogrodów, szeroką gamę kwiatów, roślin doniczkowych, rabatowych, balkonowych oraz wodnych i akwariowych.
Wiktionary
rzecz. balkon mrz., balkuniorz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg. osoba mieszkająca na wsi lecz nie zajmująca się rolnictwem
Wiktionary
rzecz. balkon m., balkonik m.
przym. balkonowy
Wiktionary
1. gatunek synkretyczny, łączący w sobie cechy różnych rodzajów literackich: epiki, liryki i dramatu,
2. utwór muzyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. wierszowany utwór opisujący niezwykłe wydarzenia;
(1.2) muz. nastrojowy utwór
Wiktionary
Ballada – gatunek synkretyczny, łączący w sobie cechy liryki (nastrojowość, emocjonalność), epiki (fabuła, narrator) i dramatu (dialogi), którego tematem są niezwykłe wydarzenia. Jej nazwa pochodzi od włoskiego ballare (tańczyć), co wskazuje na włosko-prowansalskie początki (zobacz: balada). Romantyczna ballada nawiązuje do ludowych pieśni, które między XIII a XIV w. pojawiły się w Danii i Szkocji. Pod koniec XVIII w. odkryli je miłośnicy folkloru. Wkrótce ballada stała się ulubionym gatunkiem poetów. Jej romantyczna forma wyróżnia się śpiewnością wiersza, nastrojowością, tajemniczością niejasno zarysowanych zdarzeń z interwencją złowrogich sił nadzmysłowych. Uwydatnieniu sensacyjności sprzyja konstrukcja narratora – zdziwionego światem, który przedstawia.
Wikipedia
(1.1) „Król elfów” Goethego jest słynną balladą.
(1.2) Był to pogłos jakiejś rockowej ballady, której słowa wydały się Kubie dziwnie znajome.
Wiktionary
IPA: balˈːada, AS: ba•lada
Wiktionary
rzecz. balladystka ż., balladowość ż., balladyczność ż.
przym. balladowy, balladyczny
przysł. balladowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. balladystka ż., balladowość ż., balladyczność ż.
przym. balladowy, balladyczny
przysł. balladowo
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|ballade., prawdop. za pośrednictwem etym|wł|ballata.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) balada; (1.2) balada
* białoruski: (1.1) балада ż.; (1.2) балада ż.
* bułgarski: (1.1) балада ż.; (1.2) балада ż.
* duński: (1.1) ballade w.; (1.2) ballade w.
* esperanto: (1.1) balado
* francuski: (1.1) ballade
* hiszpański: (1.1) balada ż.; (1.2) balada ż.
* ido: (1.1) balado
* interlingua: (1.1) ballada
* kataloński: (1.1) balada ż.
* norweski (bokmål): (1.1) ballade m.; (1.2) ballade m.
* norweski (nynorsk): (1.1) ballade m.; (1.2) ballade m.
* słowacki: (1.1) balada ż.
* szwedzki: (1.1) ballad w.
* węgierski: (1.1) ballada; (1.2) ballada
* włoski: (1.1) ballata ż.; (1.2) ballata ż.
źródła.
== ballada (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ballada
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: ballada
SJP.pl
zespół cech charakterystycznych dla ballady; balladyczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest balladowe
Wiktionary
rzecz. ballada ż.
przym. balladowy
przysł. balladowo
Wiktionary
związany z balladą
SJP.pl
zespół cech charakterystycznych dla ballady; balladowość
SJP.pl
właściwy balladzie
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Balladyna – dramat romantyczny w pięciu aktach, napisany przez Juliusza Słowackiego w Genewie w 1834 roku, a wydany w Paryżu w roku 1839.
Wikipedia
IPA: ˌbalːaˈdɨ̃na, AS: ba•ladỹna
Wiktionary
1. autor ballad;
2. piosenkarz śpiewający ballady
SJP.pl
balladzistka
1. autorka ballad;
2. piosenkarka śpiewająca ballady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) autorka ballad
Wiktionary
rzecz. ballada ż.
Wiktionary
balladysta
1. autor ballad;
2. piosenkarz śpiewający ballady
SJP.pl
Geografia:
Wikipedia
włoska pieśń 3-głosowa, w której głos solowy śpiewa na tle dwóch instrumentów
SJP.pl
Ballata – włoski układ stroficzny, występujący w wielu odmianach, składający się z krótszej strofy (riprezy) i kilku dłuższych strof rozwijających podany w riprezie temat. W zależności od długości riprezy wyróżnia się formy:
Wikipedia
[czytaj: baleJAŻ] farbowanie włosów polegające na nałożeniu farb w różnych odcieniach na cieniutkie pasemka włosów, dające efekt rozświetlenia; balejaż, balayage
SJP.pl
[czytaj: baLI] nazwisko
SJP.pl
związany z leczeniem balneologicznym i klimatycznym
SJP.pl
specjalista w zakresie balneologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz zajmujący się balneologią, leczeniem wodami i kąpielami
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. balneologia ż.
:: fż. balneolożka ż.
przym. balneologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) balneologist
* białoruski: (1.1) бальнеолаг m.
* bułgarski: (1.1) балнеолог m.
* niemiecki: (1.1) Balneologe m.
* rosyjski: (1.1) бальнеолог m.
* rumuński: (1.1) balneolog
* słowacki: (1.1) balneológ m.
* słoweński: (1.1) balneolog m.
* szwedzki: (1.1) balneolog
* ukraiński: (1.1) бальнеолог m.
* węgierski: (1.1) balneológus
źródła.
== balneolog (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) balneolog
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. balneologia ż.
:: fż. balneolożka ż.
przym. balneologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. balneologia ż.
:: fż. balneolożka ż.
przym. balneologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) balneologist
* białoruski: (1.1) бальнеолаг m.
* bułgarski: (1.1) балнеолог m.
* niemiecki: (1.1) Balneologe m.
* rosyjski: (1.1) бальнеолог m.
* rumuński: (1.1) balneolog
* słowacki: (1.1) balneológ m.
* słoweński: (1.1) balneolog m.
* szwedzki: (1.1) balneolog
* ukraiński: (1.1) бальнеолог m.
* węgierski: (1.1) balneológus
źródła.
== balneolog (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) balneolog
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nauka, dział medycyny obejmujący leczenie kąpielami w wodzie mineralnej i borowinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dziedzina medycyny uzdrowiskowej zajmująca się badaniem właściwości leczniczych wód podziemnych i borowin oraz ich zastosowaniem w lecznictwie;
Wiktionary
Balneologia (z łac. balneum – „łaźnia”, z gr. lógos – „słowo, nauka”) – jedna z najstarszych dziedzin medycyny uzdrowiskowej zajmująca się badaniem właściwości leczniczych wód podziemnych i borowin oraz zastosowaniem ich w lecznictwie, zwłaszcza terapii chorób przewlekłych. W Polsce konsultantem krajowym balneologii i medycyny fizykalnej od 3 kwietnia 2023 jest Aleksandra Barbara Sędziak.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. balneolog mos.
przym. balneologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Dziedziny medycyny
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) бальнеалогія ż.
* bułgarski: (1.1) балнеология ż.
* czeski: (1.1) balneologie ż.
* estoński: (1.1) balneoloogia
* japoński: (1.1) 温泉療法 (おんせんりょうほう)
* niderlandzki: (1.1) balneologie ż.
* rosyjski: (1.1) бальнеология ż.
* słoweński: (1.1) balneológia ż.
* ukraiński: (1.1) бальнеологія ż.
* węgierski: (1.1) balneológia
* włoski: (1.1) balneologia ż.
źródła.
== balneologia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. balneologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbalnɛɔˈlɔɟja, AS: balneoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. balneolog mos.
przym. balneologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. balneolog mos.
przym. balneologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Dziedziny medycyny
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) бальнеалогія ż.
* bułgarski: (1.1) балнеология ż.
* czeski: (1.1) balneologie ż.
* estoński: (1.1) balneoloogia
* japoński: (1.1) 温泉療法 (おんせんりょうほう)
* niderlandzki: (1.1) balneologie ż.
* rosyjski: (1.1) бальнеология ż.
* słoweński: (1.1) balneológia ż.
* ukraiński: (1.1) бальнеологія ż.
* węgierski: (1.1) balneológia
* włoski: (1.1) balneologia ż.
źródła.
== balneologia (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. balneologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: balneologia (np. zakład balneologiczny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z balneologią, dotyczący balneologii
Wiktionary
(1.1) W Budapeszcie jest też pięć luksusowych hoteli balneologicznych, z najstarszym i słynnym hotelem Gellerta na czele.
Wiktionary
rzecz. balneologia ż., balneolog mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z balneotechniką, dotyczący balneotechniki
Wiktionary
rzecz. balneotechnika ż., balneotechnik mos.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie balneotechniki
SJP.pl
nauka o budowie i urządzaniu leczniczych zakładów kapielowych, łaźni, zdrojowisk
SJP.pl
przymiotnik od: balneoterapia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z balneoterapią, dotyczący balneoterapii; oparty na balneoterapii
Wiktionary
rzecz. balneoterapia ż.
Wiktionary
leczenie za pomocą kąpieli mineralnych, gazowych, borowinowych i mineralnych wód pitnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział fizjoterapii zajmujący się metodami leczenia za pomocą kąpieli mineralnych;
Wiktionary
Balneoterapia – dział fizjoterapii zajmujący się zabiegami rehabilitacyjnymi wykorzystującymi wody lecznicze w różnych temperaturach, peloidy i gazy, w celu leczenia schorzeń pacjenta. Stosowany między innymi przez Hipokratesa. Rozwinięty na szeroką skalę przez Rzymian.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) fitobalneoterapia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. balneoterapeutyczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|balneo-|-terapia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) balneotherapy
* białoruski: (1.1) бальнеатэрапія ż.
* bułgarski: (1.1) балнеотерапия ż.
* esperanto: (1.1) banoterapio, balneoterapio
* francuski: (1.1) balnéothérapie ż.
* hiszpański: (1.1) balneoterapia ż.
* nowogrecki: (1.1) θεραπεία με λουτρά ż.
* rosyjski: (1.1) бальнеотерапия ż.
* słowacki: (1.1) balneoterapia ż.
* turecki: (1.1) balneoterapi
* ukraiński: (1.1) бальнеотерапія ż.
* włoski: (1.1) balneoterapia ż.
źródła.
== balneoterapia (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|bal.ne.o.te.ˈɾa.pja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. balneoterapia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbalnɛɔtɛˈrapʲja, AS: balneoterapʹi ̯a
Wiktionary
przym. balneoterapeutyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. balneoterapeutyczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|balneo-|-terapia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) balneotherapy
* białoruski: (1.1) бальнеатэрапія ż.
* bułgarski: (1.1) балнеотерапия ż.
* esperanto: (1.1) banoterapio, balneoterapio
* francuski: (1.1) balnéothérapie ż.
* hiszpański: (1.1) balneoterapia ż.
* nowogrecki: (1.1) θεραπεία με λουτρά ż.
* rosyjski: (1.1) бальнеотерапия ż.
* słowacki: (1.1) balneoterapia ż.
* turecki: (1.1) balneoterapi
* ukraiński: (1.1) бальнеотерапія ż.
* włoski: (1.1) balneoterapia ż.
źródła.
== balneoterapia (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|bal.ne.o.te.ˈɾa.pja.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. balneoterapia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od balot
Wiktionary
(1.1) To nie balot, lecz tylko mały balocik.
Wiktionary
rzecz. balot m.
Wiktionary
nadmierne uczęszczanie na bale, zabawy
SJP.pl
1. statek powietrzny poruszający się razem z wiatrem, składający się z powłoki wypełnionej gazem oraz gondoli;
2. zabawka dla dzieci wykonana z gumy lub tworzywa sztucznego, napełniana najczęściej powietrzem lub helem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. lotn. balon
Wiktionary
Balon – statek powietrzny z grupy aerostatów (statków lżejszych od powietrza), bez napędu silnikowego. Składa się z powłoki wykonanej z nieprzepuszczalnej, lekkiej tkaniny nagumowanej lub z tworzywa sztucznego, o dużej wytrzymałości i zawieszonego pod nią kosza (gondoli).
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|luftbalón.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zdrobn. od: balon
(1.2) daw. mały balon
Wiktionary
rzecz. balon mrz., balonik mrz.
przym. baloniasty, balonowaty, balonowy
Wiktionary
(1.1) balonik
Wiktionary
zbiornik napełniany powietrzem atmosferycznym
SJP.pl
Balonet – komora wypełniona powietrzem, znajdująca się wewnątrz powłoki balonu lub sterowca ciśnieniowego, służąca do utrzymywania odpowiedniego kształtu balonu na uwięzi lub sterowca.
Wikipedia
duży, trójkątny żagiel, bardzo wypukły, podnoszony dodatkowo na statkach sportowych zamiast foka
SJP.pl
Balonfok – duży żagiel używany przy słabych wiatrach zamiast foka.
Wikipedia
przymiotnik od: baloniarz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. związany z baloniarstwem albo baloniarzami
Wiktionary
przym. balonowy
rzecz. balonówka ż., balonówa ż.
Wiktionary
sport balonowy
SJP.pl
Balon – statek powietrzny z grupy aerostatów (statków lżejszych od powietrza), bez napędu silnikowego. Składa się z powłoki wykonanej z nieprzepuszczalnej, lekkiej tkaniny nagumowanej lub z tworzywa sztucznego, o dużej wytrzymałości i zawieszonego pod nią kosza (gondoli).
Wikipedia
1. pilot balonowy lub miłośnik sportów balonowych;
2. producent lub sprzedawca baloników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pasjonat latania balonem
Wiktionary
przym. balonowy
rzecz. balonówka ż., balonówa ż.
Wiktionary
przypominający kształtem balon; balonowaty
SJP.pl
1. mały balon (pojazd lub gumowa zabawka);
2. zdrobnienie od: balon (zwykle jako gumowa zabawka);
3. potocznie: alkomat, zwłaszcza ten używany przez policję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od balon
(1.2) mały balon, balon-zabawka
Wiktionary
(1.2) Balonik podobał się wszystkim, dlatego często się nim bawiono.
Wiktionary
przym. balonowy
rzecz. balonek mrz., balon mrz., balonówka ż., balonówa ż.
Wiktionary
zabieg leczniczy mający na celu udrożnienie i poszerzenie naczynia krwionośnego; angioplastyka
SJP.pl
związany z balonikiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. fura na gumowych kołach
Wiktionary
trójkątny żagiel podnoszony na sztagu, silnie uwypuklający się pod wpływem wiatru, używany na statkach sportowych zamiast kliwra
SJP.pl
Kliwer – żagiel zaliczanych do sztaksli przednich. Charakteryzuje się wysoko uniesionym rogiem halsowym. Występuje przed fokiem, a przy większej liczbie sztaksli przednich może być dodatkowo poprzedzony lataczem i (rzadziej)bomkliwrem. Dawniej nazywany był również yankee.
Wikipedia
potocznie: guma balonowa, guma do żucia; balonówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. pot. guma balonowa
Wiktionary
rzecz. balon m., balonik m., baloniarz m., baloniarstwo n.
przym. balonowy, baloniarski
Wiktionary
przypominający kształtem balon; baloniasty
SJP.pl
potocznie: guma balonowa, guma do żucia; balonówa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. guma balonowa
(1.2) mot. opona o szerokim przekroju
Wiktionary
(1.1) Siedziało się więc na tym trzepaku i żuło balonówkę albo łuskało słoneczniki, plućując obficie łupinami.
Wiktionary
rzecz. balon m., balonik m., baloniarz m., baloniarstwo n.
przym. balonowy, baloniarski
Wiktionary
(1.1) guma balonowa
Wiktionary
przymiotnik od: balon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z balonem, dotyczący balonu
Wiktionary
rzecz. balonek mrz., balonówka ż., balon m., balonik m., baloniarz m., baloniarstwo n., balonówa ż.
przym. baloniarski
Wiktionary
1. statek powietrzny poruszający się razem z wiatrem, składający się z powłoki wypełnionej gazem oraz gondoli;
2. zabawka dla dzieci wykonana z gumy lub tworzywa sztucznego, napełniana najczęściej powietrzem lub helem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) slang. kobiece piersi
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: balon
Wiktionary
(1.1) Ta laska ma zajebiste balony.
Wiktionary
rzecz. balon mrz.
Wiktionary
(1.1) biust, grub. melony, wulg. cyce, cycki
Wiktionary
1. szczelnie zapakowana paczka towarów tego samego rodzaju, najczęściej przeznaczona do wysyłki;
2. środowiskowo: bela zwiniętej, sprasowanej słomy, siana lub torfu;
3. dawniej: głosowanie za pomocą gałek lub kartek; balotaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szczelnie zapakowana paczka z towarem jednego rodzaju
(1.2) bela sprasowanej i zwiniętej słomy, siana lub ściółki
Wiktionary
Balot – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Côte-d’Or.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 93 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 6 osób/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Balot plasuje się na 817. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 623.).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.3) balotaż
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. balocik mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== balot (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) głosować, wybory
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbalɔt, AS: balot
Wiktionary
rzecz. balocik mrz.
Wiktionary
(1.3) balotaż
Wiktionary
w jeździectwie: podskok konia na tylnych nogach, wykonany w miejscu
SJP.pl
1. dodatkowe głosowanie, wybór jednego z dwóch kandydatów, którzy wcześniej uzyskali tę samą liczbę głosów; dogrywka;
2. dawniej: głosowanie za pomocą gałek lub kartek; balot
SJP.pl
Wikipedia
1. układać w baloty;
2. dawniej: głosować za pomocą gałek lub kartek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) głosowanie przy pomocy czarnych i białych kartek
Wiktionary
rzecz. balotaż m.
czas. balotować
Wiktionary
1. bawić się na balu;
2. potocznie: bawić się, uczestniczyć w zabawach, przyjęciach itp.; balangować, imprezować, baletować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabalować)
(1.1) pot. bawić się na balu
(1.2) pot. beztrosko spędzać czas, chodząc na przyjęcia i zabawy
Wiktionary
(1.2) Przed jednym ze spotkań mistrzów Polski młodzieniec do późnej nocy balował ze swoimi kompanami we wrocławskich knajpach.
Wiktionary
rzecz. zabalowanie n., bal m., balowicz m., balowiczka ż., balowanie n.
czas. zabalować dk.
przym. balowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. uczestniczenie w potańcówkach, zabawach towarzyskich, zakrapianych spotkaniach
Wiktionary
rzecz. bal m., zabalowanie n.
czas. balować ndk., zabalować ndk.
przym. balowy
przysł. balowo
Wiktionary
(1.1) baletowanie, imprezowanie
Wiktionary
1. uczestnik zabawy, imprezy;
2. hulaka, utracjusz
SJP.pl
1. uczestniczka zabawy, imprezy;
2. utracjuszka
SJP.pl
dawniej: kobieta lubiąca uczęszczać na bale, zabawy
SJP.pl
przymiotnik od: bal (zabawa taneczna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z balem, dotyczący balu
Wiktionary
(1.1) Robiło się na zamówienie: buty z cholewami, wywrotki, takie balowe czółenka z mięciuteńkiej skórki.
Wiktionary
rzecz. bal m., balowicz m., balowiczka ż., balownik m., balownica ż., balowanie n., zabalowanie n.
czas. balować ndk., zabalować dk.
przysł. balowo
Wiktionary
1. drzewo z rodziny serecznikowatych, którego drewna używano dawniej do budowy tratw, dziś jachtów; ogorzałka;
2. dawna tratwa inkaska, wykonywana z drewna drzewa o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ochroma lagopus|ref=tak., drzewo rosnące w Ameryce Południowej i Środkowej;
(1.2) drewno balsy (1.1)
(1.3) tratwa bądź łódka z drewna balsy (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Balsa jest bardzo lekka, lżejsza nawet od korka.
Wiktionary
IPA: ˈbalsa, AS: balsa
Wiktionary
przym. balsowy
Wiktionary
1. naturalny roztwór z żywicy drzew (np. w terpentynie);
2. kosmetyk lub lek otrzymany z takiego roztworu;
3. coś przynoszącego ulgę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. kosmet. techn. półpłynna mieszanina wydzielin roślinnych;
(1.2) hist. starożytny preparat do balsamowania zwłok
(1.3) przen. coś lub ktoś kto łagodzi, przynosi spokój
(1.4) stpol. żywica
(1.5) środ. przestępcze samogon, bimber
(1.6) bot. pot. nazwa systematyczna|Ocimum basilicum|L.|ref=tak., bazylia pospolita
Wiktionary
Balsam (łac. balsamum) – naturalny roztwór żywic w olejkach eterycznych, wydzielany przez drzewa w przewodach żywicznych. Używany w przemyśle kosmetycznym (do pielęgnacji ciała), farmaceutycznym, ma też zastosowanie techniczne (np. balsam z jodły balsamicznej używany jest w mikroskopii).
Wikipedia
(1.1) Kupiłam sobie balsam do ciała z bergamotką.
Wiktionary
IPA: ˈbalsãm, AS: balsãm
Wiktionary
rzecz. balsamik mrz., balsamowanie n., balsamista, balsaminka, balsamowiec
czas. balsamować
przym. balsamiczny, balsamowy, balsamowaty
przysł. balsamicznie
Wiktionary
(1.1) krem
(1.3) pociecha
(1.6) bazylia pospolita, pot. bazylia wonna, bazylek ogrodowy, bazylijka zwyczajna, bazyliszka polska
Wiktionary
zabezpieczanie zwłok przed rozkładem; balsamizacja, tanatopraksja, tanatopraktyka
SJP.pl
związany z zabezpieczaniem zwłok przed rozkładem
SJP.pl
1. świeży i aromatyczny;
2. uspokajający, kojący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o przyjemnym zapachu, aromatyczny, przesycony balsamem
(1.2) przen. uspokajający, przynoszący ukojenie
Wiktionary
IPA: ˌbalsãˈmʲit͡ʃnɨ, AS: balsãmʹičny
Wiktionary
rzecz. balsam m., balsamowanie n.
czas. balsamować ndk.
Wiktionary
(1.2) uspokajający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od balsam
Wiktionary
(1.1) To nie balsam, lecz tylko mały balsamik.
Wiktionary
rzecz. balsam m., balsamowanie n.
Wiktionary
roślina zielna lub półkrzew z rodziny niecierpkowatych; niecierpek ogrodowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Impatiens balsamina|ref=tak., roślina ozdobna o dużych różnobarwnych kwiatach;
Wiktionary
IPA: ˌbalsãˈmʲĩna, AS: balsãmʹĩna
Wiktionary
rzecz. balsaminka
Wiktionary
(1.1) niecierpek ogrodowy
Wiktionary
1. naczynko na wonne zioła, używane przez Żydów w domu i bóżnicy, najczęściej w formie wieżyczki; besaminka;
2. roślina kwiatowa z rodziny niecierpkowatych, uprawiana w celach ozdobnych; balsamina, niecierpek balsamina
SJP.pl
Balsaminka (spolszczona z Besaminka z hebr. הבשמים besamim – kadzidła, zioła) – liturgiczne naczynie żydowskie służące do przechowywania wonnych ziół, zwłaszcza goździków, imbiru, muszkatu, ziela angielskiego z mirtem, czy płatków róży.
Wikipedia
osoba balsamująca ciała zmarłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która balsamuje zwłoki
Wiktionary
Balsamista (jap. 死化粧師 Shigeshoushi) – manga autorstwa Mitsukazu Mihary. Przeznaczona dla osób dorosłych. W Polsce wydawana jest przez wydawnictwo Hanami. Do tej pory ukazało się sześć tomów. W 2007 roku na podstawie komiksu Balsamista powstał serial telewizyjny, który wyemitowała telewizja TV Tokyo. Balsamista wybrany został mangą roku 2008 w plebiscycie portali Poltergeist i Anime.com.pl.
Wikipedia
(1.1) Tak przygotowaną mumię balsamiści włożą do drewnianej, zdobionej trumny w kształcie człowieka.
Wiktionary
rzecz. balsam m., balsamowanie n.
:: fż. balsamistka ż.
czas. balsamować dk.
przym. balsamowy
Wiktionary
zabezpieczanie zwłok przed rozkładem; balsamacja, tanatopraksja, tanatopraktyka
SJP.pl
balsamka ogórkowata - tropikalna i subtropikalna roślina z rodziny dyniowatych
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: balsamowiec - rodzaj niewielkich drzew i krzewów z rodziny osoczynowatych
SJP.pl
1. zabezpieczać zwłoki przed rozkładem za pomocą środków konserwujących;
2. rozprowadzać na skórze balsam - lek lub kosmetyk
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) dokonywać balsamowania zwłok, czyli zabezpieczenia ich przed rozkładem za pomocą specjalnych balsamów, żywic
Wiktionary
rzecz. balsam mrz., balsamowanie n., balsamowiec mrz., balsamista mos.
przym. balsamiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zabezpieczanie zwłok przed rozkładem
Wiktionary
(1.1) Staroegipskie metody balsamowania zwłok okazały się niezwykle skuteczne.
(1.1) Nowoczesne balsamowanie, zwane przez specjalistów tanatopraksją, polega na wpompowaniu w żyły zmarłego chemicznych płynów infuzyjnych i nasycenia ciała środkami chemicznymi.
Wiktionary
IPA: ˌbalsãmɔˈvãɲɛ, AS: balsãmovãńe
Wiktionary
rzecz. balsamacja ż., balsam m., balsamik m., balsamista m., zabalsamowanie n., balsamowiec mrz.
czas. balsamować ndk., zabalsamować dk.
przym. balsamiczny, balsamowy
przysł. balsamicznie
Wiktionary
(1.1) balsamacja, tanatopraksja
Wiktionary
taki, który przypomina balsam
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający balsam
Wiktionary
rzecz. balsam mrz.
Wiktionary
rodzaj niewielkich drzew i krzewów z rodziny osoczynowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Commiphora|ref=tak., rodzaj niewielkich drzew i krzewów z rodziny osoczynowatych, występujących głównie w Afryce i Bliskim Wschodzie;
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju balsamowiec (1.1)
Wiktionary
Balsamowiec (Commiphora Jacq.) – rodzaj niewielkich drzew i krzewów z rodziny osoczynowatych (Burseraceae). Liczy ok. 180 gatunków występujących głównie w Afryce (na tym kontynencie rozprzestrzenionych jest 150 gatunków), poza tym w południowej Azji i w równikowej części Ameryce Południowej.
Wikipedia
rzecz. balsam m., balsamowanie n.
czas. balsamować ndk.
Wiktionary
→ balsam
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z balsamem, dotyczący balsamu
(1.2) zawierający balsam
Wiktionary
rzecz. balsam mrz., balsamowanie n., balsamista mos.
Wiktionary
(1.2) balsamiczny
Wiktionary
odnoszący się do balsy
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziadek nauczył Baltazara jeździć na rowerze.
(1.1) Wtedy Baltazar przeraził się bardzo i kolor jego twarzy zmienił się, a jego możnowładców ogarnęło zmieszanie.
Wiktionary
IPA: balˈtazar, AS: baltazar
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
uczta Baltazara
etymologia. etym|łac|Balthasar.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Balthazar
* białoruski: (1.1) Бальтазар m.
* chorwacki: (1.1) Baltazar m.
* farerski: (1.1) Baltasar m.
* francuski: (1.1) Balthazar m.
* hiszpański: (1.1) Baltasar m.
* islandzki: (1.1) Baltasar m.
* kataloński: (1.1) Baltasar m.
* łaciński: (1.1) Balthasar m.
* niderlandzki: (1.1) Balthasar m.
* niemiecki: (1.1) Balthasar m.
* nowogrecki: (1.1) Βαλτάσαρ m.
* ormiański: (1.1) Բաղդասար (Bałdasar)
* portugalski: (1.1) Balthasar m., Balthazar m.
* rosyjski: (1.1) Бальтазар m.
* rumuński: (1.1) Baltazar m.
* słoweński: (1.1) Baltazar m.
* starofrancuski: (1.1) Baltasar m.
* staroormiański: (1.1) Բաղդասար (Bałdasar)
* szwedzki: (1.1) Baltsar w.
* ukraiński: (1.1) Балтазар m.
* węgierski: (1.1) Boldizsár
* włoski: (1.1) Baldassarre m.
źródła.
== Baltazar (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|słoweński|m. Baltazar
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w starożytnym Rzymie: część uprzęży lub pas do noszenia miecza
SJP.pl
[czytaj: BALtazar]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
[czytaj: boltimorczyk] mieszkaniec Baltimore (miasta w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Baltimore
Wiktionary
rzecz. Baltimore n.
:: fż. baltimorka ż.
przym. baltimorski
Wiktionary
[czytaj: BOLtimor] miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto stanu Maryland w Stanach Zjednoczonych;
Wiktionary
Baltimore (wym. [ˈbɒltɪmɔr]) – miasto na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, największe w stanie Maryland.
Leży około 60 km od Waszyngtonu i tworzy z nim jeden obszar metropolitalny. Jest miastem niezależnym, a więc nie wchodzi w skład żadnego hrabstwa. Zgodnie z prawem stanu Maryland posiada status identyczny jak hrabstwo dla celów statystycznych – Państwowy Urząd Statystyczny (ang.: US Census Bureau) uznaje hrabstwo za podstawę obliczeń i dlatego traktuje Baltimore na zasadzie równości z hrabstwem.
Wikipedia
(1.1) W niedzielę zwiedzimy akwarium w Baltimore.
Wiktionary
rzecz. baltimorczyk mos., baltimorka ż.
przym. baltimorski
Wiktionary
[czytaj: boltimorka] mieszkanka Baltimore (miasta w USA)
SJP.pl
→ Baltimore [czytaj: boltimorski]; boltimorski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Baltimore, dotyczący Baltimore
Wiktionary
rzecz. Baltimore n., baltimorczyk mos., baltimorka ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie baltologii; naukowiec badający kulturę i języki ludów nadbałtyckich; bałtolog, bałtysta
SJP.pl
nauka o kulturze, języku i historii ludów nadbałtyckich; bałtologia
SJP.pl
przedsiębiorstwo handlowe
SJP.pl
Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego „Baltona” Spółka Akcyjna – przedsiębiorstwo handlowe, funkcjonujące na rynku międzynarodowym w obszarze obsługi pasażerów na lotniskach i przejściach granicznych.
Sklepy wolnocłowe Baltona Duty Free można znaleźć na takich portach lotniczych, jak Lotnisko Chopina w Warszawie, Lotnisko Katowice – Pyrzowice, Lotnisko Wrocław, Lotnisko Kraków, Lotnisko Poznań-Ławica, Lotnisko Rzeszów-Jasionka, Lotnisko Bydgoszcz, Lotnisko Warszawa-Radom, Lotnisko Montpellier, Lotnisko Lwów. Poza tym, sklep Baltona można znaleźć na przejściu granicznym w Świnoujściu.
Wikipedia
chleb baltonowski - tradycyjny, polski chleb pszenno-żytni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący z Baltony
Wiktionary
wymarły bezrogi nosorożec
SJP.pl
Paraceratherium – wymarły rodzaj bezrogiego nosorożca, a właściwie przedstawiciel rodziny Hyracodontidae z podrodziny Indricotheriinae; jeden z największych ssaków lądowych w historii. Żył od wczesnej do późnej epoki oligoceńskiej (34–23 miliony lat temu). Jego szczątki znaleziono w Eurazji od Chin do terenów byłej Jugosławii. Nazwa Paraceratherium oznacza „obok bezrogiej bestii”, odnosi się do Aceratherium, rodzaju uznawanego niegdyś za podobny.
Wikipedia
poręcz oparta na słupkach, stanowiąca obramowanie balkonu, schodów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zabezpieczenie, obramowanie balkonów, dachów, mostów, schodów, tarasów, wiaduktów, itp., montowane zazwyczaj na krawędzi zabezpieczanego elementu i często pełniące jednocześnie funkcję ozdobną;
Wiktionary
Balustrada – ażurowe lub pełne zabezpieczenie (ogrodzenie) schodów, tarasów, balkonów, dachów, wiaduktów, mostów itp., montowane zazwyczaj na krawędzi zabezpieczanego elementu i pełniące jednocześnie funkcję ozdobną. Balustrada może być również ażurową przegrodą pomiędzy pomieszczeniami lub wydzielającą część większej przestrzeni (np. w kościołach oddziela prezbiterium od nawy, kaplice od nawy).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) ozdobna balustrada • taras z balustradą
synonimy.
(1.1) barierka, poręcz, reg. śl. gelender.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. balustradowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|balustrade., z etym|wł|balaustrata.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) balaustrada
* białoruski: (1.1) балюстрада ż.
* bułgarski: (1.1) балюстрада ż.
* czeski: (1.1) balustráda ż.
* esperanto: (1.1) balustrado
* estoński: (1.1) balustraad
* francuski: (1.1) balustrade ż., rambarde ż.
* hiszpański: (1.1) balaustrada ż.
* interlingua: (1.1) balustrada
* litewski: (1.1) baliustrada ż.
* niemiecki: (1.1) Balustrade ż.
* nowogrecki: (1.1) κιγκλίδωμα n., χαμηλό παραπέτο n.
* rosyjski: (1.1) балюстрада ż.
* słoweński: (1.1) balustrada ż.
* ukraiński: (1.1) балюстрада ż.
* włoski: (1.1) balaustra ż., parapetto m.
źródła.
== balustrada (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) archit. balustrada
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbaluˈstrada, AS: balustrada
Wiktionary
przym. balustradowy
Wiktionary
(1.1) barierka, poręcz, reg. śl. gelender.
Wiktionary
zdrobnienie od: balustrada
SJP.pl
związany z balustradą, dotyczący balustrady
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z balustradą, dotyczący balustrady; mający formę balustrady
Wiktionary
rzecz. balustrada ż.
Wiktionary
filipińska potrawa w postaci gotowanego ptasiego jaja, w którym znajduje się rozwinięty zarodek
SJP.pl
Balut (tagalski balut, laot. Khai Luk, khmer. Pong tea khon, wiet. Trứng vịt lộn lub Hột vịt lộn) – tradycyjna potrawa wielu kuchni południowo-wschodnioazjatyckich, zwłaszcza kuchni wietnamskiej, laotańskiej, khmerskiej, filipińskiej oraz – w mniejszym stopniu – chińskiej (ściślej: południowochińskiej). Balut stanowi danie przejściowe: nabiałowo (jajeczno)-mięsne i ma postać gotowanego jajka kaczego (rzadziej kurzego), wewnątrz którego znajduje się w pełni uformowany zarodek ptaka, którego spożywa się w całości – wraz z kośćmi, dziobem itd. Okres inkubacji jaj zależy od upodobań konsumentów i jest różny w poszczególnych krajach. Najdłużej inkubują jaja Wietnamczycy, którzy preferują 21-dniowe zarodki kacze.
Wikipedia
→ balwierz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub zawodem balwierza, dotyczący balwierza
Wiktionary
rzecz. balwierz mos., balwierka ż.
Wiktionary
1. dawniej: fryzjer wykonujący także zabiegi felczerskie; cyrulik, balbierz, barbierz;
2. regionalnie: fryzjer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. fryzjer zajmujący się także m.in. rwaniem zębów i wykonujący zabiegi felczerskie; Gloger.
(1.2) poznań. fryzjer
Wiktionary
Zawód
Nazwisko
Postać literacka, zobacz:
Wikipedia
(1.1) Do świeżej rany nieraz byłem wzywany, zwłaszcza w okolicy mało w medyków i balwierzy zasobnej.
Wiktionary
IPA: ˈbalvʲjɛʃ, AS: balvʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. balwiernia ż.
:: fż. balwierka ż.
przym. balwierski
Wiktionary
(1.1) cyrulik, golibroda
Wiktionary
[czytaj: balZAK] nazwisko francuskie, m.in. Honoré de Balzac [czytaj: onoRE de balZAK] - pisarz francuski
SJP.pl
Geografia:
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
nazwisko, np. Honoriusz Balzak (Honoré de Balzac, 1799-1850), pisarz francuski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. spolszczone nazwisko francuskiego powieściopisarza Balzaca;
Wiktionary
Honoré de Balzac wym. [ɔnɔ'ʀe ‘də bal’zak], Honoriusz Balzak (ur. 20 maja 1799 w Tours, zm. 18 sierpnia 1850 w Paryżu) – francuski powieściopisarz, obok Dickensa i Tołstoja jeden z najważniejszych twórców współczesnej powieści europejskiej, autor monumentalnego cyklu powieściowego Komedia ludzka (La comédie humaine).
Wikipedia
(1.1) Mamy w biblioteczce dwie powieści Balzaka.
Wiktionary
wszystko, co dotyczy życia i twórczości Balzaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) liter. autografy i dokumenty dotyczące Balzaka
(1.2) druk. księg. wydawnictwa związane z Balzakiem i jego twórczością
Wiktionary
(1.1) W sali na drugim piętrze prezentowane są balzakiana.
(1.2) Wszystkie balzakiana biblioteka otrzymała w darze od wdowy po profesorze.
Wiktionary
rzecz. balzakista mos., balzakowskość ż.
przym. balzakowski
przysł. balzakowsko
Wiktionary
znawca, miłośnik dzieł Balzaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. znawca lub badacz twórczości Balzaka
Wiktionary
(1.1) Dwóch balzakistów przyjechało na kongres z Francji.
Wiktionary
rzecz. balzakiana lm nm., balzakowskość ż.
przym. balzakowski
przysł. balzakowsko
Wiktionary
1. taki jak u Archimedesa, charakterystyczny dla Archimedesa; balzakowy;
2. o wieku kobiety: dojrzały, między 30. a 40. rokiem życia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z twórczością Honoriusza Balzaka
Wiktionary
rzecz. balzakiana nmos., balzakista mos.
przym. Balzakowski
Wiktionary
taki jak u Archimedesa, charakterystyczny dla Archimedesa; balzakowski
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący bicie zegara; bim, bom, bim-bam, bim-bom
SJP.pl
Bam (pers. بم) – miasto położone w pustynnym rejonie południowo-wschodniego Iranu, w prowincji Kerman. Znane na świecie dzięki ruinom starożytnego miasta Arg-e Bam. W 2004 krajobraz kulturowy miasta Bam został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
ołtarz pod gołym niebem wzniesiony ku czci kananejskich bogów płodności
SJP.pl
Bama (hebr. "wyżyna") – typ kananejskiego sanktuarium. Zazwyczaj miała postać sztucznego lub naturalnego wzgórza, na szczycie którego ustawione były betyle albo kamienne stele poświęcone bóstwu. Wyżyny miewały także formę niskiego kamiennego podwyższenia, z kilkoma stopniami umożliwiającymi wejście.
Wikipedia
mieszkaniec Bamako
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bamako
Wiktionary
IPA: ˌbãmaˈcijt͡ʃɨk, AS: bãmaḱii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Bamako n.
:: fż. bamakijka ż.
przym. bamakijski
Wiktionary
mieszkanka Bamako (stolicy Mali)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bamako
Wiktionary
IPA: ˌbãmaˈcijka, AS: bãmaḱii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Bamako n.
:: fm. bamakijczyk mos.
przym. bamakijski
Wiktionary
→ Bamako
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Bamako
Wiktionary
IPA: ˌbãmaˈcijsʲci, AS: bãmaḱii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bamako n., bamakijczyk mos., bamakijka ż.
Wiktionary
stolica Mali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Mali;
Wiktionary
Bamako – stolica i największe miasto Mali. Położone w południowo-zachodniej części kraju, nad rzeką Niger, w pobliżu granicy z Gwineą. Współrzędne geograficzne Bamako to 12°39′N i 8°0′W.
Bamako to jedno z najszybciej zaludniających się miast na świecie. Od 2000 r. jego populacja wzrosła ponad dwukrotnie i oczekuje się, że ten szybki wzrost będzie się utrzymywał w nadchodzących dziesięcioleciach. Według spisu w 2022 roku liczy 4,2 mln mieszkańców. Większość mieszkańców miasta żyje w nieformalnych osiedlach. Ten niekontrolowany rozwój w połączeniu z coraz częstszymi i dotkliwszymi deszczami sprawia, że miasto jest narażone na powodzie: w 2019 r. w ciągu zaledwie jednej nocy zginęło 16 osób.
Wikipedia
(1.1) Bamako jest stolicą, a zarazem największym miastem Mali.
Wiktionary
IPA: bãˈmakɔ, AS: bãmako
Wiktionary
rzecz. bamakijczyk m., bamakijka ż.
przym. bamakijski
Wiktionary
język afrykański, używany głównie w Mali
SJP.pl
Bambara albo Bamana – grupa etniczna w Afryce Zachodniej, której przedstawiciele zamieszkują obszary w środkowym biegu Nigru – głównie w południowo-wschodnim Mali, gdzie stanowią 31% ludności. Mniejsze społeczności Bambara znajdują się w Gwinei (1% ludności), Francji, Senegalu, Nigrze, Wybrzeżu Kości Słoniowej i Mauretanii. Posługują się językiem bambara należącym do grupy mande rodziny nigero-kongijskiej.
Wikipedia
potocznie:
1. kobieta głupia, ociężała umysłowo; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym);
2. kobieta gruba, otyła; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. głupek, grubas, ciężki umysł
Wiktionary
1. mieszkaniec kilku wsi pod Poznaniem, potomek osadników niemieckich;
2. potocznie: bogaty mieszkaniec wsi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań., łódź.zamożny chłop, bogaty gospodarz
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. bogaty rolnik
(1.3) gw-pl|Poznań. niemiecki osadnik, wieśniak pochodzenia niemieckiego;
(1.4) gw-pl|Poznań. człowiek nieokrzesany, prymitywny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W sobotę zawsze odbywał się tam targ rolny, na którym swoje towary sprzedawali rolnicy z podpoznańskich wiosek. Zamożniejsi bambrzy przyjeżdżali tu swoimi wozami, które natychmiast zamieniały się w stragany na kołach, oferujące mieszkańcom miasta drób, jajka, warzywa i pyry w workach albo w mniejszych ilościach na wymborki.
(1.1) Poszedłech do bambra i kupiołch cetnar mączytych pyr.
(1.2) Hajna to je srogi bamber, mo kupa pola.
Wiktionary
rzecz. Bamberga ż., reg-pl|Poznań|bambera. ż., gw-pl|Górny Śląsk|bamberstwo. n.
przym. bamberski
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|bauer, bur, gospodorz.
(1.4) prostak, gbur, burak, współcz. pogard. wieśniak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bambergu; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Bamberczykom, podobnie jak innym osadnikom niemieckim przybyłym do Wielkopolski, zaproponowano bardzo dobre warunki osiedlenia.
Wiktionary
rzecz. Bamberg mrz., Bamberga ż., bamber mos.
:: fż. bamberka ż.
przym. bamberski
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Niemczech, w Bawarii;
Wiktionary
Bamberg – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Górna Frankonia, siedziba regionu Oberfranken-West oraz powiatu Bamberg (do którego nie należy). Leży nad rzeką Regnitz, która w odległości około 7 km od centrum miasta dwoma ramionami uchodzi do Menu.
Wikipedia
rzecz. bamberczyk mos., bamberka ż., bamber mos.
przym. bamberski
Wiktionary
(1.1) war. daw. Bamberga
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Bamberg, miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria;
(1.2) astr. planetoida 324;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To na ten czas datuje się wspaniałą darowiznę zanotowaną w dokumentach klasztoru św. Michała w Bamberdze
(1.1) W dotychczasowej historiografii przeważa pogląd, że templariuszy sprowadził na swe ziemie (Śląsk) książę Henryk Brodaty za pośrednictwem swego szwagra Ekberta (biskupa bamberskiego) z komendy zakonu istniejącej już wówczas w Bamberdze.
Wiktionary
rzecz. bamberczyk mos., bambr mos., bamber mos., bamberka ż.
przym. bamberski
Wiktionary
regionalnie:
1. osadniczka niemiecka;
2. żona bogatego gospodarza;
3. kobieta prymitywna, nieokrzesana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bambergu; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Bamberg mrz., Bamberga ż., bamber mos.
:: fm. bamberczyk mos.
przym. bamberski
Wiktionary
→ Bamberg
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bambergiem, dotyczący Bambergu (hist. Bambergi)
(1.2) poznań. dotyczący bambra, potomka niemieckich osadników w Poznańskiem
(1.3) poznań. gw-pl|Górny Śląsk. łódź. dotyczący bogatego chłopa
Wiktionary
IPA: bãmˈbɛrsʲci, AS: bãmbersʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bamberg mrz., Bamberga ż., bamber mos., bamberczyk mos., bamberka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wymierzony policzek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. duże gospodarstwo
Wiktionary
rzecz. bamber mos.
Wiktionary
potocznie: manatki, rzeczy osobiste
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rzeczy osobiste
(1.2) starocie
Wiktionary
IPA: bãmˈbɛtlɛ, AS: bãmbetle
Wiktionary
(1.1) rzeczy, manatki, manele, klamoty
(1.2) graty, rupiecie, starzyzna
Wiktionary
ktoś słaby, początkujący; słabeusz, nieudacznik
SJP.pl
wyidealizowane i naiwne postrzeganie świata przyrody; bambizm, bambizacja
SJP.pl
1. potocznie: czułe, serdeczne zwrócenie się do jakiejś osoby, np. narzeczonej, dziecka itp.;
2. odmiana dyni melonowej; bania;
3. wizerunek dzieciątka Jezus;
4. środowiskowo: tabletka amfetaminy
SJP.pl
Wikipedia
wyidealizowane i naiwne postrzeganie świata przyrody; bambizm, bambinizm
SJP.pl
wyidealizowane i naiwne postrzeganie świata przyrody; bambinizm, bambizacja
SJP.pl
pogardliwie: Murzyn; czarnuch, morus, bambus, asfalt
SJP.pl
Bambo – wiersz dla dzieci Juliana Tuwima opublikowany po raz pierwszy w 1935 na łamach „Wiadomości Literackich”.
Wikipedia
scenka rodzajowa, zwykle o charakterze groteskowym, w malarstwie europejskim
SJP.pl
ciepły, miękki pantofel domowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. miękki, ciepły kapeć noszony w domu
Wiktionary
(1.1) Czy widziałeś może, gdzie Pimpek zawlókł moje zielone bambosze?
Wiktionary
IPA: ˈbãmbɔʃ, AS: bãmboš
Wiktionary
(1.1) ciap, kapeć, laczek, łapeć, papeć, papuć; zdrobn. bamboszek
Wiktionary
dawniej: rubaszny figiel, żart; bambocjada
SJP.pl
miękkie obuwie domowe
SJP.pl
Kapcie (regionalnie: łapcie, chapcie, bambosze, pantofle, lacie, papucie, laczki, ciapy itp.) – rodzaj obuwia przeznaczony do noszenia w mieszkaniu. Czasem jako kapcie używane są inne rodzaje obuwia takie jak: klapki, japonki, drewniaki czy pantofle.
Wikipedia
mały bambosz, zwykle dziecięcy
SJP.pl
mały bambosz, zwykle dziecięcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. rzeczy osobiste
Wiktionary
(1.1) Ładuj te swoje bambotle i w drogę.
Wiktionary
IPA: bãmˈbɔtlɛ, AS: bãmbotle
Wiktionary
(1.1) klamoty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. placek ziemniaczany pieczony bezpośrednio na piecu
Wiktionary
w potocznym wyrażeniu: zrobić kogoś w bambuko - oszukać kogoś, ośmieszyć
SJP.pl
drewniejąca bylina z rodziny wiechlinowatych (traw); źdźbła do 30 cm średnicy; rośnie bardzo szybko, do 1 m na dobę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Bambusa|Shreb.|ref=tak., rodzaj wieloletnich roślin trawiastych o drewniejących łodygach, z rodziny wiechlinowatych;
(1.2) bot. pot. roślina z rodzaju bambus (1.1)
(1.3) pot. roślina z podrodziny bambusowych, podobna do bambusa (1.2), jednak z innego rodzaju
(1.4) pot. materiał, drewno uzyskane z bambusa (1.2) lub bambusa (1.3)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pogard. obraź. osoba rasy żółtej bądź czarnej
(2.2) stud. student rasy żółtej bądź czarnej
(2.3) uczn. ktoś głupi
Wiktionary
Bambus (Bambusa Shreb.) – rodzaj roślin wieloletnich o drewniejących łodygach, należący do rodziny wiechlinowatych. Stanowi jeden z kilkudziesięciu rodzajów zwyczajowo określanych mianem „bambusów”, wchodzących w skład podrodziny bambusowych (Bambusoideae). Rodzaj liczy ok. 130 gatunków występujących w tropikalnej i subtropikalnej części Azji, poza tym niektóre gatunki są szeroko rozpowszechnione w uprawie.
Wikipedia
(1.1) Niektóre gatunki bambusu mogą bardzo szybko rosnąć.
(2.1) Na obcokrajowca rodem z Czarnego Lądu lecą epitety, np. "czarnuch" lub "bambus".
(2.3) Straszny z ciebie bambus!
Wiktionary
IPA: ˈbãmbus, AS: bãmbus
Wiktionary
rzecz. bambusowiec m., bambusówka ż., bambusowe nmos.
:: zdrobn. bambusik m.
przym. bambusowy
Wiktionary
(1.2) łaskotnica
(2.1) bambuko
Wiktionary
o cechach bambusowatych (podrodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach bambusowatych (podrodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny bambusowatych
Wiktionary
rzecz. bambusowate nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: bambus
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj gryzoni z rodziny ślepcowatych
SJP.pl
Nazwą bambusowiec określane są:
Wikipedia
bambusówka chińska - gatunek ptaka z rodziny kurowatych
SJP.pl
przymiotnik od: bambus
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bambusem, dotyczący bambusa, zrobiony z bambusa, składający się z bambusa
Wiktionary
(1.1) Gadali przy tym dużo i sprzeczali się trochę, ale wreszcie za pomocą powrozów, koców oraz bambusowych drążków urządzili coś w rodzaju głębokiego, nieruchomego kosza, w którym Nel mogła siedzieć lub leżeć, lecz z którego nie mogła spaść.
Wiktionary
rzecz. bambus m.
:: zdrobn. bambusik m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Zaolzie. wymierzony policzek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowym Afganistanie, w górach Hindukusz;
(1.2) geogr. adm. jednostka administracyjna w Afganistanie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyprowadziła się z Bamianu na wiosnę 2021.
(1.2) To w Bamianie talibowie wysadzili posąg Buddy.
Wiktionary
przym. bamiański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bamianem, dotyczący Bamianu
Wiktionary
rzecz. Bamian mrz.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bredzić
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kręcić się w głowie
Wiktionary
przym. bamontny
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. oszołomiony
Wiktionary
czas. bamoncić ndk.
Wiktionary
1. w średniowieczu (od X w.): zarządca banatu - okręgu wojskowego na Węgrzech;
2. węgierski namiestnik w krajach słowiańskich w okresie ich przynależności do Węgier;
3. w Jugosławii w latach 1929-1941: zarządca okręgu (banowiny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) drobna moneta rumuńska równa setnej części leja;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. węgierski wojskowy zarządca lub namiestnik;
(2.2) hist. w Jugosławii lat 1929–1941: zarządca prowincji
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(3.1) środ. inform. blokada użytkownika w Internecie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To było bardzo tanie, kosztowało tylko 50 banów.
(3.1) Załóż bana na tego wandala, zanim znowu coś zniszczy.
Wiktionary
IPA: bãn, AS: bãn
Wiktionary
przym. banacki
czas. zbanować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. kolej. pociąg
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. tramwaj
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. kolej
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. dworzec kolejowy
(1.5) stpol. płaszczyzna narzędzia (kowadła, młota)
Wiktionary
(1.2) (gwara.) Pojadymy baną do Altrajchu.
(1.4) (gwara.) Ecik poszoł na bana po fatra.
Wiktionary
rzecz. baniok mos., baniorz mos.
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|banka.
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk|banhof.
Wiktionary
1. w średniowieczu (od X w.): zarządca banatu - okręgu wojskowego na Węgrzech;
2. węgierski namiestnik w krajach słowiańskich w okresie ich przynależności do Węgier;
3. w Jugosławii w latach 1929-1941: zarządca okręgu (banowiny)
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
→ Banat (kraina historyczna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Banatem, dotyczący Banatu
Wiktionary
rzecz. Banat mrz., ban mos., banat mrz., Banatyjczyk mos., Banatyjka ż., Banatczyk mos., Banatka ż., banatka ż.
przym. bański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Banaczek (ang. Banacek) – amerykański telewizyjny serial kryminalny, zrealizowany w latach 1972–1974 z George’em Peppardem w roli tytułowego detektywa polskiego pochodzenia. W Polsce był emitowany pod koniec lat 70. w TVP.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. nadawanie cech banalności, łatwizny, trywialności;
2. stawanie się banalnym, prostym, błahym
SJP.pl
Banalizacja – techniczne przystosowanie szlaku kolejowegodo kursowania pociągów po każdym z torów szlakowych w obu kierunkach. Umożliwia to prowadzenie ruchu kolejowego po torze sąsiednim niejako "pod prąd" podczas prac modernizacyjnych, awarii czy też w celu wyprzedzenia (lub przepuszczenia) innego pociągu.
Wikipedia
nurt w literaturze polskiej, zakładający celowe pisanie nieinteresujących tekstów w nudny sposób
SJP.pl
Banalizm – termin Pawła Dunin-Wąsowicza, oznaczający nurt w literaturze polskiej przejawiający się celowym pisaniem tekstów nieinteresujących w sposób nudny. Twórca terminu dodał to hasło do tytułu polskiego tłumaczenia pracy Michaela Fleischera Overground: cechy charakterystyczne – tendencje – prądy. Niemiecki badacz zajął się w niej literaturą tzw. trzeciego obiegu, czyli art-zinów z lat 80. i 90. W analizowanych utworach dostrzegł pewne awangardowe działanie formalne, które nazwał "metodą zerową", czyli budowanie napięcia, które nie zostaje rozładowane przez puentę, ale trywializowane. Jako przykład można przytoczyć krótki utwór Dariusza Brzóski-Brzóskiewicza pt. PORTRET WŁASNY (BOGDAN):
Wikipedia
uważać coś za banalne, czynić coś banalnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie czegoś banalnym
Wiktionary
rzecz. zbanalizowanie n., banał m., banalizacja ż., banalność ż., banalizm m.
czas. banalizować ndk., zbanalizować dk.
przym. banalny
przysł. banalnie
Wiktionary
(1.1) banalizacja
Wiktionary
stawać się banalnym, trywialnym, oczywistym; powszednieć
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: banalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: banalny
SJP.pl
→ banalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co banalne
Wiktionary
rzecz. banał m., banalizacja ż., banalizowanie n., zbanalizowanie n.
czas. banalizować ndk., zbanalizować dk.
przym. banalny
przysł. banalnie
Wiktionary
(1.1) zwykłość, pospolitość, konwencjonalność, schematyczność, stereotypowość, szablonowość, tuzinkowość
Wiktionary
1. pozbawiony oryginalności; pospolity, szablonowy, oklepany;
2. mało znaczący, nieistotny; błahy;
3. bardzo łatwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zwyczajny, przeciętny, pozbawiony oryginalności
(1.2) błahy, mało ważny
(1.3) bardzo łatwy
Wiktionary
(1.1) Z nudów poszliśmy do kina na banalną komedię.
(1.2) Obawiałem się, że to był rak, na szczęście to jest banalne schorzenie.
(1.3) Zadania maturalne z matematyki były w tym roku banalne.
Wiktionary
IPA: bãˈnalnɨ, AS: bãnalny
Wiktionary
rzecz. banał m., banalność ż., banalizowanie n.
przysł. banalnie
Wiktionary
(1.1) konwencjonalny, oklepany, pospolity, rutynowy, schematyczny, standardowy, stereotypowy, szablonowy, sztampowy, tuzinkowy, typowy, zwyczajny, zwykły
(1.2) bagatelny, błahy, głupi, mało znaczący, nic nieznaczący, nieistotny, nieważny, niepoważny; pot. bzdurny
(1.3) nieskomplikowany, prosty, trywialny
Wiktionary
owoc tropikalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina z rodziny bananowatych;
(1.2) spoż. owoc banana (1.1), podłużny, zazwyczaj żółty
(1.3) pot. szeroki i szczery uśmiech
(1.6) środ. pałka policyjna
(1.7) pot. podłużny ponton przypominający banan (1.2)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. pogard. młody człowiek pochodzący z bogatej rodziny, prowadzący beztroski tryb życia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mijaliśmy plantacjaantacje bananów.
(1.2) Na obiad zjedliśmy pieczone banany.
Wiktionary
IPA: ˈbãnãn, AS: bãnãn
Wiktionary
rzecz. bananowiec m., bananownia ż., bananówka ż., bananówa ż.
:: zdrobn. bananik m.
przym. bananowy, bananowaty
Wiktionary
(1.5) ogórek, zbananowiec
(2.1) bananowiec
Wiktionary
zdrobnienie od: banan
SJP.pl
miejsce hodowli bananów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od banan
Wiktionary
(1.1) To nie banan, lecz tylko mały bananik.
Wiktionary
rzecz. bananownia ż., bananowate nmos., bananówa ż., banan m., bananówka ż.
Wiktionary
kobieta uwielbiająca jeść banany
SJP.pl
osoba uwielbiająca jeść banany
SJP.pl
ptak afrykański; szyszak; chełmiak; turak
SJP.pl
Wikipedia
sięgająca ziemi spódnica, uszyta z podłużnych kawałków materiału; bananówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. spódnica uszyta z długich pasm materiału
Wiktionary
(1.1) Miała ubraną bananówę i przewiewną bluzeczkę.
Wiktionary
rzecz. banan mzw./mrz., bananek mrz., bananik mrz., bananowate lm nm., bananowiec mrz., bananownia ż., bananówka ż.
przym. bananowy, bananowaty
Wiktionary
(1.1) bananowa spódnica, bananówka
Wiktionary
rodzina roślin jednoliściennych, spotykanych w okolicach zwrotnikowych, o wielkich liściach wyrastających z kłącza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Musaceae|Juss.|ref=tak., rodzina roślin tropikalnych należąca do rzędu imbirowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nibyłodyga u bananowatych powstaje z pochew liści.
Wiktionary
rzecz. banan mrz., bananik mrz., bananowiec mrz., bananownia ż., bananówka ż., bananówa ż.
przym. bananowy, bananowaty
Wiktionary
o cechach bananowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) bot. przypominający kształtem owoc banana
(1.2) bot. o cechach roślin z rodziny bananowatych
Wiktionary
rzecz. bananownia ż., bananówa ż., bananowate nmos., banan mrz., bananówka ż.
Wiktionary
1. palma bananowa;
2. statek, który jest przystosowany i wykorzystywany do transportowania bananów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. banan (roślina)
(1.2) żegl. statek do przewożenia bananów (owoców bananowca (1.1))
(1.3) kulin. ciasto z bananami
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. młody człowiek prowadzący „bananowy”, beztroski tryb życia dzięki pozycji społecznej rodziców
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Palmy, bananowce, tamaryndy i krzewy kawowe – wszystko to rosło wokół, dom tonął w poplątanej, zbitej roślinności.
Wiktionary
rzecz. banan mos./mrz./mzw.
Wiktionary
(2.1) banan
Wiktionary
likier bananowy na spirytusie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. spódnica uszyta z długich pasm materiału
(1.2) pot. daw. dziewczyna żyjąca beztrosko na koszt rodziców
(1.3) spoż. nalewka bananowa
Wiktionary
(1.1) Babka Halina chętnie chodziła w bananówkach, a dziadek Zbyszek w dzwonach.
(1.3) Aksamitny ale wyrazisty smak mocnej bananówki uatrakcyjni niejedno spotkanie.
Wiktionary
rzecz. banan mzw./mrz., bananek mrz., bananik mrz., bananowate lm nm., bananowiec mrz., bananownia ż., bananówa ż.
przym. bananowy, bananowaty
Wiktionary
(1.1) bananowa spódnica, bananówa
Wiktionary
pomieszczenie przeznaczone do hodowli palm bananowych; dojrzewalnia bananów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. dojrzewalnia bananów
Wiktionary
rzecz. banan mrz., bananik mrz., bananowate nmos., bananowiec mrz., bananówka ż., bananówa ż.
przym. bananowy, bananowaty
Wiktionary
zrobiony z bananów i truskawek, mający smak bananów i truskawek itp. (np. koktajl bananowo-truskawkowy)
SJP.pl
1. przymiotnik od: banan; zrobiony z bananów lub podobny do banana;
2. o kolorze: taki, jak banan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bananów (drzew i owoców)
(1.2) przyrządzony z bananów, z dodatkiem bananów
(1.3) mający kolor banana: żółty o odcieniu zielonkawym, jasnożółty
Wiktionary
(1.2) Bananowe batony są najlepsze.
Wiktionary
IPA: ˌbãnãˈnɔvɨ, AS: bãnãnovy
Wiktionary
rzecz. bananówa ż., banan m., bananowiec m., bananownia ż., bananówka ż., bananowate nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nadgraniczna prowincja wojskowa w średniowiecznych Węgrzech, zarządzana przez bana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowo-wschodniej Europie, w południowej części Wielkiej Niziny Węgierskiej;
Wiktionary
Banat może dotyczyć:
Wikipedia
przym. banacki
Wiktionary
pszenica pochodzenia węgierskiego
SJP.pl
to, co jest oczywiste, powszechnie znane; komunał, truizm, frazes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) powiedzenie niemające głębszej treści, ogólnie znane
(1.2) brak oryginalności w czymś
Wiktionary
(1.1) Banały można tylko powtarzać. Ci, którym uda się powiedzieć coś niebanalnego, przechodzą do historii. A to co powiedzieli, szybko staje się banałem.
Wiktionary
IPA: ˈbãnaw, AS: bãnau̯
Wiktionary
rzecz. banalność ż., banalizacja ż., banalizowanie n.
czas. banalizować, banalizować się
przym. banalny
przysł. banalnie
Wiktionary
(1.1) frazes, komunał, liczman, oczywistość, ogólnik, slogan, stara śpiewka, truizm
(1.2) banalność, schematyzm, stereotypowość, pospolitość, przeciętność, tuzinkowość, szablonowość
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: bant
SJP.pl
[czytaj: bend] zespół muzyczny (zwłaszcza jazzowy lub rozrywkowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zespół muzyczny
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: banda
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chłopcy założyli band, który próbował w harcówce.
Wiktionary
IPA: bɛ̃nt, AS: bẽnt
Wiktionary
(1.1) zespół
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. taśma izolacyjna
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|izolband.
Wiktionary
1. grupka osób popełniających czyny niezgodne z prawem;
2. potocznie: grupa, gromada osób;
3. ogrodzenie zabezpieczające ustawiane na zewnętrznych krawędziach torów wyścigowych, saneczkowych i lodowisk;
4. listwa wokół stołu bilardowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zorganizowana grupa przestępcza
(1.2) przen. żart. kilkoro ludzi, których łączy np. podobieństwo, zainteresowania, przeżycia, żyjących podobnie
(1.3) przen. duża i uciążliwa grupa ludzi
(1.4) ochronna bariera wzdłuż jezdni
(1.5) sport. ochronne ogrodzenie okalające miejsce odbywania konkurencji sportowych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdy pewnego razu szedłem na zbiórkę harcerską, zaatakowała mnie banda.
(1.2) Doskonale nadaje się do dzikich pląsów o zachodzie słońca, wespół w zespół z bandą przyjaciół na dobre i na złe.
(1.3) Banda idiotów gra w piłkę przed moimi drzwiami!
(1.5) W ubiegłym tygodniu w lidze szwedzkiej Rosjanin doprowadził do karambolu, który gdyby nie dmuchana banda skończyłby się tragicznie.
Wiktionary
IPA: ˈbãnda, AS: bãnda
Wiktionary
(1.1-3)
rzecz. bandyta m., bandytyzm m., bandzior m., bandytka ż.
przym. bandycki
(1.4-5)
rzecz. bandaż m., banderola ż., bandażowanie n., zabandażowanie n.
czas. bandażować ndk., zabandażować dk.
Wiktionary
(1.1) gang, szajka
(1.2) grupa, paczka, towarzystwo
(1.3) hałastra, horda, wataha, zgraja
Wiktionary
rzeka w Wybrzeżu Kości Słoniowej
SJP.pl
Bandama – rzeka w Wybrzeżu Kości Słoniowej, obok Komoé i Sassandry jedna z trzech najważniejszych rzek kraju.
Ma długość ok. 700 km (od źródeł Białej Bandamy), a powierzchnia jej dorzecza wynosi 97 tys. km². Uchodzi do Zatoki Gwinejskiej.
W środkowym biegu rzeki znajduje się elektrownia wodna i zbiornik retencyjny Kossou.
Wikipedia
rodzaj chusty na głowę; bandanka
SJP.pl
nakrycie głowy w kształcie chusty, pochodzące ze Wschodu; bandanna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wzorzysta chustka noszona na szyi, twarzy lub na głowie;
Wiktionary
Bandana – trójkątna lub kwadratowa chusta o dużym wyborze kolorów zakładana na głowę lub szyję, wiązana zazwyczaj na karku. Ma ona charakter ochronny lub dekoracyjny.
Bandany występują często w różnych kulturach i religiach, głównie wśród kobiet: ortodoksyjnych żydówek, muzułmanek oraz ortodoksyjnych chrześcijanek (na przykład amiszek). Są także popularne wśród członków kultury hip-hopu oraz gangów ulicznych.
Wikipedia
IPA: bãnˈdãna, AS: bãndãna
Wiktionary
rzecz. bandaż mrz.
Wiktionary
rodzaj chusty na głowę; bandanka, bandamka
SJP.pl
rodzaj chusty na głowę; bandamka
SJP.pl
nakrycie głowy w kształcie chusty, pochodzące ze Wschodu; bandana
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
taśma służąca do mocowania opatrunku, unieruchomienia kończyny itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. długi pas tkaniny lub dzianiny stosowany do owijania na ciele z różnych powodów, np. mocowania opatrunku, ochrony dłoni w boksie itp.;
(1.2) techn. izolująca lub wzmacniająca taśma nakładana na przewody, rury lub podłużne elementy konstrukcyjne
Wiktionary
Bandaż (fr. bandage) – płat lub wstęga gazy, płótna, muślinu bądź innej tkaniny, dzianiny a nawet tkanino-dzianiny; stosowany do mocowania opatrunków, unieruchomienia kończyny lub powstrzymania krwawienia. W sprzedaży występuje najczęściej w postaci rolek taśmy.
Wikipedia
(1.1) Jeden z nich wspierał się na kuli świeżo wystruganej i miał głowę przewiązaną bandażem, drugi trzymał rękę na chustce.
Wiktionary
IPA: ˈbãndaʃ, AS: bãndaš
Wiktionary
rzecz. bandażowanie n., banda ż., bandana ż., bandażownica ż., bandażownictwo n.
czas. bandażować, zabandażować, obandażować
przym. bandażowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bandażowanie n., banda ż., bandana ż., bandażownica ż., bandażownictwo n.
czas. bandażować, zabandażować, obandażować
przym. bandażowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|bandage. < etym|franc|bander. → obwiązać < etym|franc|bande. → taśma, opaska < etym|germ.
(1.2) od (1.1)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bandage, band
* arabski: (1.1) ضماد m., ضمادة ż.
* białoruski: (1.1) бінт m.
* czeski: (1.1) bandáž ż., obvaz m.
* duński: (1.1) bandage w., forbinding w.
* esperanto: (1.1) bandaĝo
* francuski: (1.1) bande ż., bandage m.; (1.2) pansement m.
* hiszpański: (1.1) venda ż.
* interlingua: (1.1) bandage
* jidysz: (1.1) באַנדאַזש m. (bandaż)
* kaszubski: (1.1) bandaż m.
* kataloński: (1.1) bena ż.
* niderlandzki: (1.1) verband n.
* niemiecki: (1.1) Bandage ż.
* norweski (bokmål): (1.1) bandasje m.
* norweski (nynorsk): (1.1) bandasje m.
* nowogrecki: (1.1) επίδεσμος m.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|bandaż. ,. PJM|bandaż 2.}}
* portugalski: (1.1) ligadura ż.
* romániço: (1.1) bandaģo
* rosyjski: (1.1) бинт m., повязка ż., бандаж m.
* slovio: (1.1) bandazx (бандаж)
* słowacki: (1.1) obväz m.
* staroegipski: (1.1) 30px|link=wt (wt), 70px|link=ḥꜣyt (ḥꜣyt)
* szwedzki: (1.1) bandage n., binda w.
* ukraiński: (1.1) бандаж m., бинт m., пов'язка ż.
* węgierski: (1.1) védőkötés
* włoski: (1.1) benda ż., bendaggio m.
źródła.
== bandaż (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. bandaż
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. zabezpieczać przed uszkodzeniem, zniszczeniem;
2. owijać bandażem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zakładać bandaż, owijać bandażem
(1.2) techn. zabezpieczać rury przez owijanie ich materiałami izolacyjnymi lub ochronnymi
Wiktionary
IPA: ˌbãndaˈʒɔvat͡ɕ, AS: bãndažovać
Wiktionary
rzecz. bandaż m., bandażyk m., bandażownica ż., bandażownictwo n., bandażowanie n., zabandażowanie n., obandażowanie n.
czas. zabandażować dk., obandażować dk.
przym. bandażowy
Wiktionary
(1.1) opatrywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) owijanie bandażem
Wiktionary
IPA: ˌbãndaʒɔˈvãɲɛ, AS: bãndažovãńe
Wiktionary
rzecz. bandaż m., bandażyk m., bandażownictwo n., bandażownica ż., zabandażowanie n.
czas. bandażować ndk., zabandażować dk.
Wiktionary
1. maszyna do bandażowania uzwojeń wirników silników elektrycznych;
2. torba sanitariusza wojskowego, zawierająca materiały opatrunkowe
SJP.pl
1. dział rzemiosła obejmujący wytwarzanie materiałów i urządzeń ortopedycznych i protetycznych;
2. technika bandażowania chorych
SJP.pl
zdrobnienie od: bandaż
SJP.pl
rzemieślnik wytwarzający części do protez oraz elementy do aparatów ortopedycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odzież. szeroka opaska przykrywająca biust i tworząca prosty dekolt, bez ramiączek, czasem marszczona w celu uwydatnienia biustu; także bluzka lub sukienka z takim dekoltem
przymiotnik
(2.1) mający dekolt w formie bandeau (1.1)
Wiktionary
(2.1) W najprostszym wariancie stanik bandeau to po prostu taśma elastycznego materiału, niekiedy zmarszczonego pośrodku w celu wyodrębnienia piersi. (z Internetu)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. kolczyk z podłużnym kamieniem
Wiktionary
instrument muzyczny z grupy idiofonów dętych klawiszowych, rodzaj małej harmonii ręcznej
SJP.pl
1. flaga na statku, będąca flagowym znakiem przynależności państwowej i charakteru działania;
2. przenośnie: flota, marynarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. flaga określająca przynależność państwową statku wodnego;
(1.2) żegl. przynależność państwowa statku wodnego lub floty;
Wiktionary
Bandera (z hiszp. Bandera) – podstawowa flaga podnoszona na jednostce pływającej, określająca przynależność państwową statku, w szerszym znaczeniu sama przynależność państwowa (np. statek bandery estońskiej). Bandera ma najczęściej kształt prostokąta, jej kolorystyka, wzór oraz proporcje wymiarów określone są w ustawodawstwie danego państwa.
Wikipedia
(1.1) Na statku podniesiono w końcu banderę.
(1.2) Do portu zawinął statek bandery panamskiej.
Wiktionary
IPA: bãnˈdɛra, AS: bãndera
Wiktionary
przym. banderowy
Wiktionary
daw. pawilon
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
lina służąca do wciągania bandery
SJP.pl
1. konny oddział eskorty honorowej, biorący udział w pewnych uroczystościach, np. w powitaniu znakomitych osób; świta konna, orszak konny;
2. dawniej: węgierska chorągiew jazdy, wystawiana przez króla, magnatów, miasta itd.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hipol. konna eskorta honorowa
(1.2) daw. chorągiew, sztandar
(1.3) daw. hipol. wojsk. węgierska chorągiew jazdy
Wiktionary
[czytaj: bandeRILja lub bandeRIja] mała włócznia używana w czasie korridy do drażnienia byka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. dziryt z chorągiewką używany podczas corridy
Wiktionary
Banderilla (l.mn. banderillas) – odmiana hiszpańskiej przekąski (tapas).
Banderilla składa się z produktów nadzianych na drewniany szpikulec długości około 10 cm (może to być wykałaczka). Nadziewa się na niego najczęściej pikle, np. ogórki, oliwki, cebulę, paprykę chili, ale może to też być jajko lub kawałek chleba. Istotą dania jest umiejętne połączenie smaku kwaśnego (pikle) z ostrym (chili).
Nazwę przyjęto od kolczastej rzutki używanej podczas walki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dziryt
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. banderillero m.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszpański|banderilla. < etym|hiszpański|bandera|-illa.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) banderilla
* hiszpański: (1.1) banderilla ż.
źródła.
== banderilla (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) etn. banderilla
odmiana.
(1.1) lp. banderilla; lm. banderillas
przykłady.
Wiktionary
rzecz. banderillero m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dziryt
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. banderillero m.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszpański|banderilla. < etym|hiszpański|bandera|-illa.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) banderilla
* hiszpański: (1.1) banderilla ż.
źródła.
== banderilla (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) etn. banderilla
odmiana.
(1.1) lp. banderilla; lm. banderillas
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: banderilJEro lub banderiJEro] zapaśnik korridy wbijający bykowi banderillę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. uczestnik korridy wbijający w kark byka banderillę
Wiktionary
rzecz. banderilla ż.
Wiktionary
1. opaska na pliku banknotów, świadcząca, że zostały one przeliczone;
2. opaska na opakowaniu, świadcząca, że zawartość jest nienaruszona albo że uiszczono cło lub podatek akcyzowy;
3. opaska na papierach przesyłanych pocztą;
4. ornament w kształcie wstęgi, zwykle z napisem;
5. dawniej: proporczyk, chorągiewka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) papierowa opaska na towarach, banknotach, dokumentach;
(1.2) ornament w formie wstęgi, zwykle z odpowiednim napisem, występujący głównie w malarstwie średniowiecznym
(1.3) daw. chorągiewka, proporczyk
Wiktionary
Banderola – prostokątna, papierowa opaska naklejana na opakowanie, świadcząca o tym, że towar jest oryginalny i nienaruszony lub jako świadectwo zapłacenia przez producenta lub importera podatku akcyzowego.
Wymiary banderoli i wzory nadruku zależą od rodzaju towaru i wysokości opłaconego podatku, a gatunek papieru i stosowana technika drukarska mają uniemożliwiać jej sfałszowanie. W niektórych państwach członkowskich UE znaki akcyzy przyjmują formę hologramów naklejanych na opakowania jednostkowe wyrobów akcyzowych (w szczególności w branży winiarskiej czy spirytusowej) czy formę e-banderol (w branży tytoniowej).
Wikipedia
IPA: ˌbãndɛˈrɔla, AS: bãnderola
Wiktionary
rzecz. banderolowanie n.
:: zdrobn. banderolka ż.
czas. banderolować ndk.
Wiktionary
zdrobnienie od: banderola
SJP.pl
zakładać na coś banderolę, oklejać banderolą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zakładanie lub naklejanie banderoli
Wiktionary
rzecz. banderola ż., banderolka ż.
czas. banderolować ndk.
Wiktionary
członek Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, działającej w czasie II wojny światowej (od nazwiska przywódcy Stepana Bandery)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. hist. członek organizacji nacjonalistycznej działającej w czasie II wojny światowej na Ukrainie;
Wiktionary
(1.1) Banderowcy poddani masowym represjom niemieckim przeszli jesienią 1941 do konspiracji.
Wiktionary
IPA: ˌbãndɛˈrɔvʲjɛt͡s, AS: bãnderovʹi ̯ec
Wiktionary
przym. banderowski
Wiktionary
członkini nacjonalistyczno-faszystowskiej organizacji na Ukrainie w okresie drugiej wojny światowej
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. hist. związany ze Stepanem Banderą lub z jedną z powiązanych z nim organizacji (OUN-B, UPA);
(1.2) polit. związany z kultem, upamiętnianiem Stepana Bandery, odwołujący się do dziedzictwa politycznego po Stepanie Banderze, banderyzmu
(1.3) pot. pejor. związany z ukraińskim nacjonalizmem
Wiktionary
rzecz. banderowiec mos., banderyzm mrz.
Wiktionary
związany z banderą, dotyczący bandery
SJP.pl
rzadko: zapaśnik korridy wbijający bykowi banderillę; banderillero
SJP.pl
stosowanie retoryki i symboliki banderowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Chaeropus|Ogilby|ref=tak., wymarły torbacz z rodziny bandikowatych
Wiktionary
(1.1) Sierść na grzbiecie bandika miała kolor brązowopomarańczowy.
Wiktionary
rzecz. bandikowate nmos.
Wiktionary
rodzaj gryzoni z podrodziny myszy
SJP.pl
Bandikot (Bandicota) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Chaeropodidae|Gill|ref=tak., wymarła monotypowa rodzina ssaków z rzędu jamrajokształtnych;
Wiktionary
Bandikowate (Chaeropodidae) – wymarła monotypowa rodzina ssaków z rzędu jamrajokształtnych (Peramelemorphia).
Wikipedia
(1.1) Przedstawiciele rodziny bandikowatych zasiedlali Australię.
Wiktionary
rzecz. bandik mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wstążka do włosów
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bandliczka ż.
Wiktionary
[czytaj: bendlider] lider zespołu muzycznego; bandlider
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wstążeczka
Wiktionary
rzecz. bandla ż.
Wiktionary
lider zespołu muzycznego; bandleader
SJP.pl
birmańska sztuka walki wręcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. rodzaj psa obronnego o nieujednoliconym genotypie i zróżnicowanym wyglądzie, będący krzyżówką dużych, walecznych ras
Wiktionary
Bandog – polski zespół hardcore punk, działający w latach 90.
Nazwa zespołu wywodzi się od rasy psów, które posiadają członkowie zespołu. Członkowie zespołu są wielkimi fanami hokeja na lodzie, a szczególnie klubu Cracovia, czemu dali wyraz w piosence Jest sobota, która jednakże nie ukazała się na żadnym oficjalnym wydawnictwie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pies
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|bandog.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bandog
źródła.
== bandog (język angielski.) ==
wymowa.
audioAU|En-au-bandog.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kynol. bandog
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pies
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|bandog.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bandog
źródła.
== bandog (język angielski.) ==
wymowa.
audioAU|En-au-bandog.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kynol. bandog
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. pas skórzany przewieszony przez ramię, używany przez jazdę w XVII i XVIII wieku do zawieszania na nim lekkiej broni palnej;
2. lekka broń palna noszona przez jazdę w XVII i XVIII wieku na takim pasie
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: szeroki pas skórzany przewieszony przez ramię, podtrzymujące broń palną albo ładownicę; bandolet
SJP.pl
Bandolier, także bandolet (z fr. bandoulière – pas przez ramię) – szeroki pas noszony przez ramię (skośnie w poprzek tułowia), służący do przenoszenia amunicji. Niekiedy do bandolierów mocowano również broń palną (zob. bandolet) oraz akcesoria do jej obsługi.
Bandolier bywa często mylony z taśmą amunicyjną, która w niektórych przypadkach noszona jest przez żołnierzy w analogiczny sposób.
Wikipedia
rodzaj harmonii ręcznej, odmiana koncertyny; popularna w Argentynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. rodzaj instrumentu muzycznego z grupy aerofonów;
Wiktionary
Bandoneon – instrument z grupy idiofonów dętych klawiszowych (według innej klasyfikacji należy do grupy aerofonów), rodzaj harmonii ręcznej w typie concertiny, często mylony z akordeonem. Posiada 88 lub więcej guzików i czworokątną obudowę. Zbudowany został w 1854 roku w Niemczech przez Heinricha Banda i od jego nazwiska pochodzi nazwa instrumentu. Pierwotnie miał służyć do grania muzyki religijnej w kościołach; współcześnie wykorzystywany jest przede wszystkim do grania tanga. Wirtuozem bandoneonu był Astor Piazzolla.
Wikipedia
(1.1) Pierwotnie na bandoneonie miano wykonywać repertuar kościelny.
(1.1) Pierwsze bandoneony powstały w Niemczech.
Wiktionary
rzadko: ludowy ukraiński instrument muzyczny szarpany; bandura
SJP.pl
Bandora – dawny, strunowy instrument muzyczny najbardziej rozpowszechniony w XVI i XVII wieku w Anglii. Wyglądem przypominała dużych rozmiarów cytarę, która rozpowszechniona była w tym samym czasie w zachodnich regionach Europy kontynentalnej. Bandora miała płaskie pudło rezonansowe z niskimi, falistymi boczkami i długą szyjkę z metalowymi progami, zwieńczoną esowato uformowaną i ozdobioną rzeźbiarskimi ornamentami główką. Wyposażona była w 5 do 10 zdwojonych, metalowych (żelaznych lub mosiężnych) strun. Wykorzystywana była głównie do akompaniamentu oraz w roli instrumentu realizującego basso continuo. Struny szarpano zazwyczaj palcami, rzadziej dużym plektronem.
Wikipedia
przestarzałe: robotnik najmujący się do pracy na roli poza miejscem zamieszkania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. zaw. najemny sezonowy robotnik rolny;
Wiktionary
Bandos (bandoch, bandor) – dawna nazwa robotnika sezonowego wynajmującego się do pracy w rolnictwie, najczęściej latem i jesienią, w okolicach znacznie oddalonych od miejsca zamieszkania.
Zjawisko rozwinęło się na początku XIX wieku i było związane z likwidacją poddaństwa. Na ziemiach polskich poddaństwo zlikwidowano na podstawie tzw. dekretu grudniowego wprowadzonego 21 grudnia 1807 roku przez władze Księstwa Warszawskiego. Bandosi wywodzili się przede wszystkim z bezrolnej oraz małorolnej ludności wsi. Po przeprowadzonym w 1864 roku uwłaszczeniu chłopów wychodźstwo przekształciło się w sezonową emigrację zarobkową, krajową lub zagraniczną. Najliczniejsze rzesze bandosów stanowili mieszkańcy przeludnionych wiosek małopolskich.
Wikipedia
(1.1) Weszło do karczmy kilku galicyjskich bandosów.
(1.1) To jest jakaś nacja sama w sobie, odmienna od tej miejskiej, wiejskiej, osiadłej. To ci, co nie przynależą do żadnego pana ani do żadnej gminy, wałęsi różni, wagabundy, swawolni bandosi, bieguni różnego rodzaju.
Wiktionary
IPA: ˈbãndɔs, AS: bãndos
Wiktionary
rzecz.
:: fż. bandoska ż.
przym. bandoski
Wiktionary
(1.1) bandoch
Wiktionary
najemna robotnica rolna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta pracująca na roli poza miejscem zamieszkania
(1.2) gwara. przestępcza dziewczyna ze wsi
(1.3) gw-pl|Warszawa. prostytutka
Wiktionary
IPA: bãnˈdɔska, AS: bãndoska
Wiktionary
rzecz.
:: fm. bandos m.
Wiktionary
(1.3) zob. prostytutka.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie podkarpackim
SJP.pl
Bandrów Narodowy – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne.
Wołoska wieś królewska Bandrow położona była w 1589 roku w starostwie przemyskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
miasto w Indonezji
SJP.pl
Bandung – miasto w Indonezji, ośrodek administracyjny prowincji Jawa Zachodnia, liczy ponad 2,4 mln mieszkańców, a razem z przedmieściami około 6 milionów.
Wikipedia
→ Bandung
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bandungiem, dotyczący Bandungu
Wiktionary
rzecz. Bandung mrz.
Wiktionary
ludowy ukraiński instrument muzyczny szarpany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ludowy instrument muzyczny przypominający lutnię z długą szyjką;
Wiktionary
Bandura (prawdopodobnie z gr. pandóra – wszystko dająca) – ukraiński ludowy instrument muzyczny należący do chordofonów, w którym struny szarpie się palcami lub plektronem.
Wikipedia
(1.1) Dawni bandurzyści, zwłaszcza ukraińscy, deklamowali przy towarzyszeniu bandury rapsody i śpiewali dumy narodowe.
Wiktionary
IPA: bãnˈdura, AS: bãndura
Wiktionary
rzecz. bandurzysta m., bandurzystka ż., bandurzenie n.
:: zdrobn. bandurka ż.
czas. bandurzyć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. lud. mit. duch bagienny, straszydło
Wiktionary
mała bandura
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bandurzyć.
Wiktionary
czas. bandurzyć
rzecz. bandura ż.
Wiktionary
czasownik
(1.1) daw. grać, pobrzękiwać na bandurze
(1.2) daw. gadać, gwarzyć o rzeczach małej wagi i niemądrych
czasownik zwrotny bandurzyć się
(2.1) zbierać się na burzę
Wiktionary
IPA: bãnˈduʒɨt͡ɕ, AS: bãndužyć
Wiktionary
rzecz. bandura ż., bandurzysta m., bandurzenie n.
przym. bandurowy
Wiktionary
grający na bandurze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk, który gra na bandurze
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dawni bandurzyści, zwłaszcza ukraińscy, deklamowali przy towarzyszeniu bandury rapsody i śpiewali dumy narodowe.
Wiktionary
rzecz. bandura ż.
:: fż. bandurzystka ż.
przym. bandurowy
czas. bandurzyć
Wiktionary
rodzaj hokeja na lodzie, w którym zamiast krążka używa się piłeczki; hokej rosyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. odmiana hokeja;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: banda
(2.2) M., B. i W. lm. od: band
Wiktionary
Bandy – zespołowa gra sportowa podobna do hokeja na lodzie.
Wikipedia
IPA: ˈbãndɨ, AS: bãndy
Wiktionary
(1.1) hokej rosyjski
Wiktionary
przymiotnik od: bandyta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bandytą, dotyczący bandyty
przymiotnik jakościowy
(2.1) właściwy bandycie, charakterystyczny dla bandyty
Wiktionary
rzecz. bandyta m., bandytyzm m., bandyctwo n., bandzior mos./mzw.
przysł. bandycko
Wiktionary
(1.1) rozbójniczy, zbójecki
Wiktionary
1. dokonywanie napadów, grabieży i morderstw; bandytyzm;
2. działanie przynoszące ludziom szkodę, zasługujące na potępienie i karę; bandytyzm;
3. ogół bandytów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. bandytyzm
Wiktionary
rzecz. bandytyzm m., bandyta m., bandzior mos./mzw.
przym. bandycki
przysł. bandycko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zbir, człowiek żyjący z bandytyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek dopuszczający się ciężkich przestępstw, w tym napadów i morderstw
Wiktionary
Bandyta – osoba dokonująca napadów lub morderstw, przestępca (bandytyzm)
Wikipedia
(1.1) Szeryf w milczeniu patrzył na zabitego bandytę, po czym zdmuchnął dym wydobywający się z lufy jego rewolweru i włożył broń do kabury.
Wiktionary
IPA: bãnˈdɨta, AS: bãndyta
Wiktionary
rzecz. banda ż., bandyctwo n., bandytyzm mrz.
:: zgrub. bandzior
przym. bandycki
Wiktionary
(1.1) bandzior, oprych, opryszek, rzezimieszek, łotr, łotrzyk, zbir; przest. apasz
Wiktionary
potocznie:
1. bandyckie postępowanie;
2. ogół bandytów
SJP.pl
bandyctwo;
1. dokonywanie napadów, grabieży i morderstw;
2. działanie przynoszące ludziom szkodę, zasługujące na potępienie i karę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokonywanie ciężkich przestępstw, w tym zabójstw i rozbojów
Wiktionary
rzecz. banda ż., bandyctwo n., bandyta m., bandzior m.
przym. bandycki
przysł. bandycko
Wiktionary
(1.1) rozbójnictwo; pot. bandyctwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środek oszałamiający pochodzenia roślinnego
Wiktionary
(1.1) bendź, blekot
Wiktionary
skakanie z dużej wysokości na długiej, elastycznej linie; lina używana podczas takich skoków; bungee; bungie
SJP.pl
potocznie: brzuch; bańdzioch, bebech, brzucho, wancioch, wancioł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraków. brzuch
(1.2) gw. więzienna brzuch, żołądek
Wiktionary
(1.2) gw. więzienna ambasada, bebech, samara
Wiktionary
złoczyńca, gagatek, opryszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zgrub. bandyta
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) środ. mot. Fiat 125
Wiktionary
(1.1) Dwóch bandziorów ukradło mi samochód.
Wiktionary
IPA: ˈbãɲd͡ʑɔr, AS: bãńʒ́or
Wiktionary
rzecz. bandyta m., bandytyzm m., bandyctwo n.
przym. bandycki
Wiktionary
(1.1) bandyta, oprych, opryszek, rzezimieszek, zbir
Wiktionary
dokonywanie aktów przemocy, rozbojów, morderstw; bandytyzm
SJP.pl
instrument muzyczny, rodzaj gitary; banjo; banjola; bandżola
SJP.pl
Banjo (bandżo) – muzyczny instrument strunowy z grupy szarpanych.
Wikipedia
instrument muzyczny, rodzaj gitary; banjola; banjo; bandżo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. strunowy instrument muzyczny, odmiana banjo;
Wiktionary
Bandżola, bandżolka – instrument muzyczny, odmiana banjo mandolinowego; bardzo popularny w Warszawie przed II wojną światową, używany przez podwórkowe kapele; wyparty przez gitarę.
Pudło rezonansowe bandżoli zbudowane jest podobnie jak w tradycyjnym banjo, natomiast układ strun odpowiada mandolinie (cztery podwójne struny). Technika gry jest taka sama jak dla mandoliny.
Wikipedia
(1.1) Pisarz grywał na bandżoli i to bardzo dobrze.
Wiktionary
(1.1) war. banjola
Wiktionary
stolica Gambii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Gambii;
Wiktionary
Bandżul (ang. Banjul) – stolica i czwarte co do wielkości miasto Gambii (największe jest pobliskie miasto Serrekunda), usytuowane na wyspie St. Mary (albo Banjul Island) u ujścia rzeki Gambii do Oceanu Atlantyckiego. Ludność miasta zmniejszyła się w ostatnich latach, obecnie zamieszkuje je 34,4 tys. (2006), podczas gdy w 1993 mieszkało tu 42,6 tys. osób. Gwałtownie natomiast rosła liczba ludności zespołu miejskiego Wielki Bandżul (Greater Banjul Area). W 2003 zamieszkiwało go 357,2 tys. osób, czyli blisko dwa razy więcej niż 20 lat wcześniej.
Wikipedia
(1.1) Bandżul jest położony w zachodniej Gambii.
Wiktionary
IPA: ˈbãn͇d͡ʒul, AS: bãṇǯul
Wiktionary
rzecz. bandżulanin mos., bandżulanka ż.
przym. bandżulski
Wiktionary
mieszkaniec Bandżulu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bandżulu
Wiktionary
IPA: ˌbãn͇d͡ʒuˈlãɲĩn, AS: bãṇǯulãńĩn
Wiktionary
rzecz. Bandżul mrz.
:: fż. bandżulanka ż.
przym. bandżulski
Wiktionary
mieszkanka Bandżulu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bandżulu
Wiktionary
IPA: ˌbãn͇d͡ʒuˈlãnka, AS: bãṇǯulãnka
Wiktionary
rzecz. Bandżul mrz.
:: fm. bandżulanin mos.
przym. bandżulski
Wiktionary
mieszkaniec stolicy Gambii - Bandżulu
SJP.pl
mieszkanka Bandżulu (stolicy Gambii)
SJP.pl
→ Bandżul (stolica Gambii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Bandżul
Wiktionary
IPA: bãn͇ˈd͡ʒulsʲci, AS: bãṇǯulsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bandżul m., bandżulanin m., bandżulanka ż.
Wiktionary
osoba grająca na bandżo
SJP.pl
kobieta grająca na bandżo
SJP.pl
drzewo iglaste z rodziny sosnowatych; sosna Banksa
SJP.pl
banner, reklama umieszczana na stronie internetowej, a także zawieszana na budynkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jedna z form reklamy w postaci zdjęcia lub innej grafiki umieszczanej na stronach internetowych lub na budynkach
(1.2) stpol. ganek, altanka, strych
Wiktionary
Banner, baner – forma reklamy, komunikatu lub innego przekazu. Najczęściej jest to wydrukowany na płachcie materiału przekaz informacyjny lub reklamowy.
W internecie banner to graficzna forma przekazania treści informacyjnych bądź reklamowych, często będąca odnośnikiem do strony promowanego produktu. Jednym z rodzajów banerów internetowych jest interaktywny „baner rozwijany” (ang. expand banner), który rozwija się do większej postaci w wyniku pewnej interakcji.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) banner
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) reklama
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. banerowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|banner.
(1.2) etym|niem|Böhne., etym|niem|Bühne. (rusztowanie, scena)
uwagi.
nie mylić z|banerka.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) banner
* czeski: (1.1) banner m.
* duński: (1.1) banner n.
* esperanto: (1.1) reklamilo
źródła.
== baner (język kornijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) flaga, sztandar
odmiana.
(1.1) lm. baneryow, baners
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbãnɛr, AS: bãner
Wiktionary
przym. banerowy
Wiktionary
(1.1) banner
Wiktionary
niewielki baner
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. puszka
(1.2) białystok. konserwa
Wiktionary
→ baner; bannerowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z banerem, dotyczący baneru
Wiktionary
rzecz. baner m.
Wiktionary
wykrzyknik naśladujący odgłos wystrzału z broni palnej
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. Bangaluru, miasto w południowych Indiach (oficjalna nazwa do 2006 roku);
Wiktionary
Bengaluru (wym. [ˈbeŋgɐɭuːɾu], hindi बेंगलूरु, trb.: Bengaluru, trl.: Beṁgalūru; kannada ಬೆಂಗಳೂರು, ang. Bangalore) – aglomeracja w południowych Indiach przekraczająca 10 milionów mieszkańców. Znany ośrodek IT.
Wikipedia
rzecz. bangalurczyk mos., bangalurka ż.
przym. bangalurski
Wiktionary
mieszkaniec Bangaluru
SJP.pl
mieszkanka Bangaluru
SJP.pl
→ Bangalur (miasto w Indiach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Bangalurem (od 2006 roku: Bengaluru)
Wiktionary
rzecz. Bangalur m./ż.
Wiktionary
[czytaj: benger] przebojowy utwór muzyczny; hit, szlagier
SJP.pl
stolica Republiki Środkowoafrykańskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stolica Republiki Środkowoafrykańskiej;
Wiktionary
Bangi (fr. Bangui) – stolica i największe miasto Republiki Środkowoafrykańskiej, położone w południowej części kraju na zachodnim brzegu rzeki Ubangi. Zostało założone w 1889 jako fort wojsk francuskich.
Bangi było również miejscem działalności rebeliantów i zniszczeń spowodowanych przez bunty na tle politycznym. Z tych powodów miasto w 1996 zostało ogłoszone jednym z najbardziej niebezpiecznych na świecie.
Wikipedia
IPA: ˈbãŋʲɟi, AS: bãŋʹǵi
Wiktionary
rzecz. bangijczyk mos., bangijka ż.
przym. bangijski
Wiktionary
mieszkaniec Bangi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miasta Bangi
Wiktionary
IPA: bãŋʲˈɟijt͡ʃɨk, AS: bãŋʹǵii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Bangi n.
:: fż. bangijka ż.
przym. bangijski
Wiktionary
mieszkanka Bangi (stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miasta Bangi
Wiktionary
IPA: bãŋʲˈɟijka, AS: bãŋʹǵii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Bangi n.
:: fm. bangijczyk mos.
przym. bangijski
Wiktionary
→ Bangi (stolica Republiki Środkowoafrykańskiej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Bangi
Wiktionary
IPA: bãŋʲˈɟijsʲci, AS: bãŋʹǵii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bangi n., bangijczyk mos., bangijka ż.
Wiktionary
krasnorost bangiowy - glon morski należący do rzędu bangiowych, wykorzystywany w przemyśle spożywczym m.in. do wyrobu agaru, składników sushi
SJP.pl
Bangiowe (Bangiophyceae Wettst.) – klasa krasnorostów.
Wikipedia
krasnorost bangiowy - glon morski należący do rzędu bangiowych, wykorzystywany w przemyśle spożywczym m.in. do wyrobu agaru, składników sushi
SJP.pl
→ Bangkok (stolica Tajlandii); bangkokijski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Bangkoku (stolicy Tajlandii)
Wiktionary
IPA: bãŋkˈːɔt͡sʲci, AS: bãŋ•kocʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bangkok m., bangkokijczyk m., bangkokijka ż.
Wiktionary
stolica Tajlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Tajlandii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W aglomeracji Bangkoku znajduje się bardzo dużo terenów zielonych zaprojektowanych jako zielone strefy. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: ˈbãŋkːɔk, AS: bãŋ•kok
Wiktionary
rzecz. bangkokijczyk mos., bangkokijka ż.
przym. bangkocki
Wiktionary
mieszkaniec Bangkoku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bangkoku
Wiktionary
rzecz. Bangkok m.
:: fż. bangkokijka ż.
przym. bangkocki
Wiktionary
mieszkanka Bangkoku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bangkoku
Wiktionary
rzecz. Bangkok m.
:: fż. bangkokijczyk mos.
przym. bangkocki
Wiktionary
żartobliwie: działać (spełniać swoje funkcje)
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) slang. działać, poprawnie funkcjonować
Wiktionary
rzecz. banglanie n.
Wiktionary
→ Bangladesz; banglijski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bangladeszem, dotyczący Bangladeszu
Wiktionary
IPA: ˌbãŋɡlaˈdɛsʲci, AS: bãŋgladesʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bangladesz mrz., Banglijczyk mos., Banglijka ż.
przym. banglijski, probanglijski, antybanglijski, probangladeski, antybangladeski
Wiktionary
(1.1) banglijski
Wiktionary
państwo w Azji ze stolicą w Dhace; Ludowa Republika Bangladeszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji ze stolicą w Dhace;
Wiktionary
Bangladesz (beng. বাংলাদেশ), Ludowa Republika Bangladeszu (beng. গণপ্রজাতন্ত্রী বাংলাদেশ, Gonoprodźatontri Bangladesz) – państwo w Azji Południowej, położone nad Zatoką Bengalską i graniczące z zachodu, północy i wschodu z Indiami, a na południowym wschodzie z Mjanmą. Jest jednym z najgęściej zaludnionych krajów świata i zarazem jednym z najbiedniejszych państw Azji. Stolicą Bangladeszu jest Dhaka (dawna Dakka).
Wikipedia
(1.1) Bangladesz jest republiką oraz członkiem Wspólnoty Narodów.
Wiktionary
IPA: bãŋɡˈladɛʃ, AS: bãŋgladeš
Wiktionary
rzecz. Banglijczyk mos., Banglijka ż., bangladeskość ż.
przym. bangladeski, banglijski
Wiktionary
(1.1) ofic. Ludowa Republika Bangladeszu; hist. Pakistan Wschodni
Wiktionary
obywatel Bangladeszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Bangladeszu
Wiktionary
rzecz. Bangladesz mrz.
:: fż. Banglijka ż.
przym. bangladeski, banglijski, probanglijski, probangladeski, antybanglijski, antybangladeski
Wiktionary
obywatelka Bangladeszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Bangladeszu
Wiktionary
rzecz. Bangladesz mrz.
:: fm. Banglijczyk mos.
przym. bangladeski, banglijski, probanglijski, probangladeski, antybanglijski, antybangladeski
Wiktionary
→ Bangladesz; bangladeski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bangladeszem lub Banglijczykami, dotyczący Bangladeszu lub Banglijczyków
Wiktionary
rzecz. Bangladesz mrz., Banglijczyk mos., Banglijka ż.
przym. bangladeski
Wiktionary
(1.1) bangladeski
Wiktionary
dawniej, dziś w gwarze śląskiej: dworzec kolejowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dworzec kolejowy
Wiktionary
(1.1) Kesik sam był banhof, a terozki jest rudera.
Wiktionary
rzecz. baniok
Wiktionary
(1.1) bana
Wiktionary
1. kulisty przedmiot;
2. duże naczynie do przechowywania i przenoszenia płynów; duża bańka;
3. potocznie: dynia;
4. rosyjska łaźnia parowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie, Mazury, Górny Śląsk. dynia
(1.2) pot. głowa
(1.3) wschodnioeuropejska łaźnia parowa;
(1.4) gwara. więz. wódka
(1.5) uczn. stud. ocena niedostateczna
(1.6) naczynie, duża bańka
(1.7) stpol. źródło lecznicze
(1.8) stpol. kopalnia soli
(1.9) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. gniazdo os lub szerszeni
(1.10) archit. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. kopuła
(1.11) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. siarczysty policzek, mocne uderzenie
(1.12) gw-pl|Zaolzie. guz
(1.13) gw-pl|Bukowina. łazienka
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: banie (się)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Ale mnie bania boli po wczorajszej balandze.
(1.4) On jest na bani. → On jest nietrzeźwy.
(1.5) Niby geniusz, a ma gołe banie.
Wiktionary
IPA: ˈbãɲa, AS: bãńa
Wiktionary
rzecz. banieczka ż., baniak m., bannik mos., zabaniak mrz., bańka ż.
Wiktionary
(1.2) baniak
(1.13) baja, wanna
Wiktionary
zdrobnienie od: baniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od baniak
(1.2) lwów. kapelusz, melonik
Wiktionary
(1.1) Ludmiła w trosce o swoje peonie kupiła cały baniaczek z nawozem kwiatowym.
Wiktionary
rzecz. baniak m., zabaniak mrz.
Wiktionary
1. pękaty garnek lub pojemnik do przechowywania płynów;
2. potocznie: głowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duży, zamykany pojemnik na płyn
(1.2) reg-pl|Kraków. głowa
(1.3) pot. głowa
(1.4) gwara. więz. głowa
(1.5) grub. duża pierś kobieca
(1.6) reg-pl|Kresy. garnek
Wiktionary
Gąsior (butla, pot. baniak) – naczynie z grubego szkła (ok. 5 mm) przeznaczone do przechowywania płynów. Może mieć pojemność od 5 do 60 litrów, choć najczęściej stosuje się gąsiory 25-30 litrowe, bo większe są kłopotliwe przy przelewaniu, przenoszeniu i myciu. W celu zabezpieczenia przed stłuczeniem trzymany jest w dopasowanym koszu.
Wikipedia
(1.1) Ojciec kupił dwudziestolitrowy baniak wody mineralnej.
(1.3) Dostał w baniak z całej siły.
(1.5) Ta kobieta miała konkretne baniaki.
Wiktionary
IPA: ˈbãɲak, AS: bãńak
Wiktionary
rzecz. bania ż., bańka ż., banieczka ż., baniaczek mrz., zabaniak mrz.
czas. zabaniaczyć dk.
przym. bańkowaty
Wiktionary
(1.2) bania
(1.4) gwara. więz. bańka, czapa, dekiel
(1.5) balon, bufor, melon, zderzak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. muz. perkusista
Wiktionary
IPA: bãˈɲakaʃ, AS: bãńakaš
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) potocznie: brednia, niedorzeczność, głupstwo; pierdoła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. opowieść zmyślona, nieprawdziwa lub pozbawiona sensu
Wiktionary
(1.1) Co ty mi za banialuki opowiadasz?! Przecież oboje wiemy, że to nieprawda.
Wiktionary
IPA: ˌbãɲaˈluka, AS: bãńaluka
Wiktionary
(1.1) brednia, niedorzeczność, andron, trele-morele, farmazon, bzdura, duby smalone
Wiktionary
1. olbrzymie drzewo z rodzaju figowiec, pochodzące z Himalajów, z którego kanarów wyrastają liczne korzenie przybyszowe (tzw. kolumnowe) otaczające macierzysty pień ogromną kolumnadą; figowiec bengalski;
2. kasta kupców i handlarzy hinduskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. pot. figowiec bengalski
Wiktionary
Figowiec bengalski (Ficus benghalensis L.), zwany też banianem – gatunek rośliny z rodziny morwowatych. Pochodzi z Indii i Pakistanu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) banian
źródła.
== banian (język angielski.) ==
thumb|banian (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. banian
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) banian
źródła.
== banian (język angielski.) ==
thumb|banian (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. banian
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) banyan
Wiktionary
→ baniasty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest baniaste; cecha tych, którzy są baniaści
Wiktionary
przym. baniasty
przysł. baniasto
Wiktionary
mający kształt bani; kulisty, pękaty, wypukły
SJP.pl
wieś w województwie małopolskim
SJP.pl
Wikipedia
w średniowieczu: kara polegająca na pozbawieniu skazanego praw publicznych i wydaleniu go poza granice państwa; wygnanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) karne wygnanie bez prawa powrotu
(1.2) przen. wykluczenie ze środowiska
Wiktionary
Banicja (łac. bannitio, od bannire – skazać na wygnanie) – ogłoszone wygnanie z ojczyzny. Skazany na taką karę to banita.
Wyrok pozbawiał czci i honoru oraz najczęściej dopuszczał bezkarne zabicie banity, gdyby pojawił się na terytorium swego kraju. Banicja była wyrokiem łagodniejszym od infamii, bo zabicie banity nie było nagradzane, w odróżnieniu od zabicia infamisa. Specyficzną formą banicji było „wyświecenie” (czyli wyprowadzenie ze światłem), orzekane wobec stanów niższych (mieszczan, chłopów). Ci, którzy za swoje przestępstwo (najczęściej kradzież) uniknęli kary śmierci, podlegali chłoście, po której kat wyprowadzał skazańca przy świetle latarni poza mury miasta. Jednym z najsławniejszych banitów w Polsce był Samuel Łaszcz (1588–1649).
Wikipedia
(1.1) W średniowieczu na banicję mógł skazywać król lub cesarz.
Wiktionary
rzecz. banit mos., banita mos., banitka ż.
Wiktionary
→ banicja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący banicji
Wiktionary
rzecz. banita mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Banicy
Wiktionary
rzecz. Banica m.
:: fm. baniczanin m.
przym. banicki
Wiktionary
bać się:
a) odczuwać lęk, strach;
b) być niespokojnym o kogoś lub o coś;
c) nie śmieć, nie odważać się na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. banie się.
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. i W. od: ban
(2.2) M., B. i W. lm. od: bania
Wiktionary
Banie (dawniej niem. Bahn) – wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Banie, nad rzeką Tywą, pomiędzy jeziorami Dłużec (Długie Bańskie) i Jeziorem Mostowym. Siedziba gminy Banie.
Dawniej samodzielne miasto. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Banie. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
W 2011 roku wieś liczyła 1970 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1)
:: czas. bać ndk.
Wiktionary
(1.1) lękanie, obawianie
Wiktionary
zdrobnienie od: bańka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: bańka
Wiktionary
IPA: bãˈɲɛt͡ʃka, AS: bãńečka
Wiktionary
rzecz. bania ż., bańka ż., baniak m.
przym. bańkowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
kaszubska wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś kaszubska w gminie Żukowo, w powiecie kartuskim, w województwie pomorskim
Wiktionary
Banino, dodatkowa nazwa w języku kaszubskim Banino, (niem. Banin) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo. Wieś jest siedzibą sołectwa Banino, w której skład wchodzi również miejscowość Borowiec.
Wikipedia
(1.1) Budujemy się z żoną w Baninie od roku.
Wiktionary
rzecz. baninianin m., baninianka ż.
przym. baniński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. baninianin m., baninianka ż.
przym. baniński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* kaszubski: (1.1) Banino n.
źródła.
== Banino (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. Banino (wieś w województwie pomorskim)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Baniocha – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Góra Kalwaria. Leży nad Małą (rzeka), która tworzy bagienną dolinę ciągnącą się na południe w stronę wsi Ługówka, przy drodze krajowej nr 79.
Administracyjnie na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Baniocha-Wieś i Baniocha-Osiedle
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg-pl|Górny Śląsk. kolejarz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Bukowina. naczynie sporych rozmiarów, o objętości równej czterem wiadrom
Wiktionary
(1.1) U nos we wsi co drugo chałpa, to baniok mieszko.
Wiktionary
rzecz. banhof mrz., baniorz m., bana ż.
Wiktionary
(1.1) baniorz, ajzynbaniok
Wiktionary
glon występujący w przybrzeżnej strefie Pacyfiku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kolej. kolejarz
Wiktionary
rzecz. bana ż., baniok mos.
Wiktionary
rzadko: przypominający kształtem banię
SJP.pl
przymiotnik od: bania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. banita.
Wiktionary
rzecz. banita mos., banitka ż., banicja ż.
Wiktionary
człowiek pozbawiony swych praw i skazany na wygnanie, wyrzutek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. człowiek skazany na banicję, wypędzony z ojczyzny
Wiktionary
Banicja (łac. bannitio, od bannire – skazać na wygnanie) – ogłoszone wygnanie z ojczyzny. Skazany na taką karę to banita.
Wyrok pozbawiał czci i honoru oraz najczęściej dopuszczał bezkarne zabicie banity, gdyby pojawił się na terytorium swego kraju. Banicja była wyrokiem łagodniejszym od infamii, bo zabicie banity nie było nagradzane, w odróżnieniu od zabicia infamisa. Specyficzną formą banicji było „wyświecenie” (czyli wyprowadzenie ze światłem), orzekane wobec stanów niższych (mieszczan, chłopów). Ci, którzy za swoje przestępstwo (najczęściej kradzież) uniknęli kary śmierci, podlegali chłoście, po której kat wyprowadzał skazańca przy świetle latarni poza mury miasta. Jednym z najsławniejszych banitów w Polsce był Samuel Łaszcz (1588–1649).
Wikipedia
IPA: bãˈɲita, AS: bãńita
Wiktionary
rzecz. banicja ż., banit m.
:: fż. banitka
czas. banitować
przym. banicyjny
Wiktionary
(1.1) wygnaniec; przest. ekspatriant; daw. banit
Wiktionary
→ banita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta skazana na banicję, wypędzona z ojczyzny
Wiktionary
rzecz. banit mos., banita mos., banicja ż.
Wiktionary
(1.1) wygnanka
Wiktionary
dawniej: skazywać na wygnanie z kraju
SJP.pl
czasownik
(1.1) skazywać na banicję
Wiktionary
(1.1) I za ten to błąd banitujemy go na zawsze stąd.
Wiktionary
rzecz. banita mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|banitować.
Wiktionary
członek indyjskiej kasty kupców
SJP.pl
[czytaj: bandżo] murzyński instrument muzyczny, rodzaj gitary; bandżo; bandżola; banjola
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) muz. rodzaj gitary z okrągłym pudłem rezonansowym i długim gryfem;
Wiktionary
Banjo (bandżo) – muzyczny instrument strunowy z grupy szarpanych.
Wikipedia
IPA: ˈbãn͇d͡ʒɔ, AS: bãṇǯo
Wiktionary
rzecz. bandżo n., banjolina ż., banjola ż.
Wiktionary
(1.1) bandżo
Wiktionary
[czytaj: bandżola] instrument muzyczny, rodzaj gitary; bandżola; bandżo; banjo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. strunowy instrument muzyczny, odmiana banjo;
Wiktionary
(1.1) Bard przygrywał sobie na banjoli i śpiewał o Czerniakowie.
Wiktionary
rzecz. banjo
Wiktionary
(1.1) war. bandżola
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który posługuje się językiem banjumasańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem banjumasańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku banjumasańskim
Wiktionary
IPA: ˌbãnʲjũmaˈsãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bãnʹi ̯ũmasãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
1. przedsiębiorstwo zajmujące się różnego rodzaju operacjami pieniężnymi; gmach tego przedsiębiorstwa;
2. magazyn, nagromadzenie cennych materiałów lub informacji (bank krwi, bank danych itp.);
3. suma stawek w grze hazardowej; pula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bank. instytucja zajmująca się finansami, w szczególności udzielaniem kredytów, przechowywaniem oszczędności swoich klientów
(1.2) bank. archit. budynek, w którym znajduje się siedziba banku (1.1)
(1.3) gry hazardowe zgromadzona kwota, przeznaczona na wygrane
(1.4) med. miejsce przechowywania organów, tkanek, płynów ustrojowych itp. przeznaczonych do późniejszych zabiegów
(1.5) gw-pl|Górny Śląsk. ławka
(1.6) gw. więzienna pewność
(1.7) gw. więzienna zapas
Wiktionary
Bank – osoba prawna wykonująca na podstawie odpowiednich zezwoleń działalność gospodarczą, polegającą na przyjmowaniu depozytów, udzielaniu kredytów oraz wykonywaniu innych czynności określonych przepisami prawa (w Polsce ustawy Prawo bankowe) i wymienionych w statucie banku.
Wikipedia
(1.1) W którym banku otworzyłeś rachunek?
(1.2) Czemu w tym banku zawsze są takie kolejki?
(1.3) Pani w futrze przejęła bank.
(1.4) Wczoraj doniesiono o brakach w banku krwi.
(1.5) Pierońskie gizdy zaś ten bank zachachmęcili, co stoł przy familoku.
Wiktionary
IPA: bãŋk, AS: bãŋk
Wiktionary
rzecz. bankowość ż., bankowiec mos., bankowczyni ż., bankierstwo n., bankier mos., bankierowa ż., bankierówna ż., bankierka ż., bankowanie n.
czas. bankować ndk.
przym. bankowy, wewnątrzbankowy, wokółbankowy, bankierski
przysł. bankowo, na bank
Wiktionary
(1.3) pula
Wiktionary
skrót od: bankowość, bankowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
drzewo iglaste z rodziny sosnowatych; sosna Banksa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) blaszane naczynie na płyny
(1.2) pot. bańka mydlana
(1.3) szklany, kulisty przedmiot
(1.4) med. szklane naczynko o kulistym kształcie przystawiane do skóry w celach leczniczych, stosowane w medycynie tradycyjnej
(1.5) przen. pot. banknot stuzłotowy, sto złotych
(1.6) przen. pot. więz. milion złotych
(1.7) reg-pl|Kraków. gw-pl|Śląsk Cieszyński.reg-pl|Kresy. bombka na choinkę
(1.8) przen. więz. głowa
(1.9) przen. środ. uczn. ocena niedostateczna
(1.10) przen. więz. wódka
(1.11) przen. slang. stan otępienia umysłu po spożyciu alkoholu lub marihuany
Wiktionary
Bangka – wyspa w Indonezji w prowincji Wyspy Bangka i Belitung.
Leży w pobliżu południowo-wschodniego wybrzeża Sumatry, od której oddziela ją cieśnina Bangka; od północy oblewa ją Morze Południowochińskie; od południa Morze Jawajskie; od wschodu cieśnina Gaspar oddzielająca od wyspy Belitung. Powierzchnia 11 942 km²; pagórkowata (wysokość do 692 m n.p.m.); dwie trzecie powierzchni wyspy pokrywają lasy równikowe i tereny bagienne.
Wikipedia
(1.1) Co rano sąsiad przynosił nam bańkę świeżego mleka z porannego udoju.
(1.4) Kiedy Jacek chorował, babcia zwykle stawiała mu bańki.
(1.5) Za Internet płacę dwie bańki miesięcznie.
(1.6) Jak się ma mieszkanie za dwie bańki, to trzeba podjechać pod nie furą za trzy bańki.
(1.7) Mama kupiła nowe bańki na choinkę.
(1.8) Dostał w bańkę i osunął się po futrynie.
(1.9) Marek dostał bańkę, bo nie przeczytał lektury.
Wiktionary
IPA: ˈbãɲka, AS: bãńka
Wiktionary
rzecz. baniak m., bania ż.
:: zdrobn. banieczka ż.
przym. bańkowaty, bańkowy, baniowaty
Wiktionary
(1.1) baniak
(1.2) bąbelek, pęcherzyk
(1.5) stuzłotówka
(1.6) duża bańka; więz. melon
(1.8) więz. baniak, czapa, dekiel
(1.9) niedostateczny, pała
(1.11) bania
Wiktionary
1. pracownik hutniczy formujący szklane bańki;
2. osoba dająca pokazy baniek mydlanych na różnego typu imprezach
SJP.pl
zdrobnienie od: bankiet
SJP.pl
1. właściciel, dyrektor lub liczący się akcjonariusz banku;
2. w grach hazardowych: gracz trzymający bank
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) właściciel lub dyrektor banku
(1.2) karc. gracz trzymający bank
Wiktionary
Bank – osoba prawna wykonująca na podstawie odpowiednich zezwoleń działalność gospodarczą, polegającą na przyjmowaniu depozytów, udzielaniu kredytów oraz wykonywaniu innych czynności określonych przepisami prawa (w Polsce ustawy Prawo bankowe) i wymienionych w statucie banku.
Wikipedia
(1.1) Były bankier został nowym premierem Grecji.
Wiktionary
rzecz. bank m., bankowiec m., bankierz m., bankierstwo n.
:: fż. bankierka
przym. bankowy, bankierski
przysł. bankowo
Wiktionary
1. właścicielka, dyrektorka lub akcjonariuszka banku;
2. rzadko: kobieta trzymająca bank w grze w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) właścicielka, dyrektorka lub akcjonariuszka banku
Wiktionary
rzecz. bank m., bankowiec m., bankierz m., bankierstwo n.
:: fm. bankier mos.
przym. bankowy, bankierski
przysł. bankowo
Wiktionary
dawniej: córka bankiera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. córka bankiera
Wiktionary
rzecz. bank mrz., bankowiec mos.
Wiktionary
1. właściwy bankierowi, należący do bankiera, charakterystyczny dla właściciela lub dyrektora banku;
2. należący do osoby trzymającej bank w grach hazardowych;
3. czek bankierski - czek wystawiony przez bank ze wskazaniem jako trasata banku-korespondenta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bankierem, dotyczący bankiera; charakterystyczny dla bankierów
(1.2) należący do bankiera
Wiktionary
rzecz. bank m., bankowość ż., bankier mos., bankierka ż., bankowiec mos.
przym. bankowy
Wiktionary
1. zawód bankiera;
2. ogół bankierów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zawód bankiera
(1.2) ogół bankierów
Wiktionary
rzecz. bankowość ż., bankowiec mos., bank mrz., bankier mos., bankierka ż.
przym. bankowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. bankier
Wiktionary
IPA: ˈbãŋʲcɛʃ, AS: bãŋʹḱeš
Wiktionary
rzecz. bankier m., bankierka ż.
Wiktionary
1. wystawne przyjęcie urządzone w celu uświetnienia jakiejś uroczystości lub uczczenia jakiejś osoby;
2. przeszkoda jeździecka na hipodromie;
3. potocznie: przyjęcie, prywatka, zabawa;
4. niewysoki nasyp ziemi zabezpieczający wykop lub tor kolejowy przed napływem wód powierzchniowych; bankieta;
5. w budownictwie: najniższa część muru fundamentowego w gruncie nośnym, poszerzona w celu lepszego rozłożenia ciężaru budowli na grunt; ława fundamentowa; bankieta;
6. w okopach: ława ziemna do opierania i ustawiania broni do strzelania; bankieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wystawne, uroczyste przyjęcie
(1.2) gw-pl|Bukowina. zabawa organizowana na zakończenie szkoły
Wiktionary
Przyjęcie – uroczysty posiłek zorganizowany specjalnie dla osób zaproszonych – gości. Przyjęcie zazwyczaj ma na celu uświetnienie ważnych wydarzeń lub okoliczności o charakterze oficjalnym lub prywatnym – mówimy wtedy o przyjęciu okolicznościowym. Duże i wystawne przyjęcie może być określane jako bankiet, biesiada lub uczta.
Wikipedia
(1.1) Prezydent urządził bankiet.
Wiktionary
IPA: ˈbãŋcɛt, AS: bãŋḱet
Wiktionary
rzecz. bankietowicz m., bankietnik m., bankietowiczka ż., bankietowanie n., bankietówka ż.
czas. bankietować ndk.
przym. bankietowy
Wiktionary
(1.2) wypusknoj
Wiktionary
bankiet;
1. niewysoki nasyp ziemi zabezpieczający wykop lub tor kolejowy przed napływem wód powierzchniowych;
2. w budownictwie: najniższa część muru fundamentowego w gruncie nośnym, poszerzona w celu lepszego rozłożenia ciężaru budowli na grunt; ława fundamentowa;
3. w okopach: ława ziemna do opierania i ustawiania broni do strzelania
SJP.pl
rodzaj niskiej ławeczki bez oparcia
SJP.pl
Bankietka – rodzaj mebla. Niewielka, lekka, miękko wyścielona lub wyplatana ławka. Bankietka była pozbawiona oparcia, czasami posiadała niskie poręcze boczne. Siedzisko spoczywało na czterech, sześciu lub ośmiu nogach. Mebel był często rzeźbiony, malowany i złocony. Ustawiano go pod ścianami i we wnękach okiennych w salach balowych i koncertowych, w pomieszczeniach recepcyjnych, holach i korytarzach.
Bankietka pojawiła się we Francji w połowie XVII wieku, popularna była w XVIII wieku.
Wikipedia
potocznie: uczestniczyć w bankiecie, chodzić na przyjęcia, prywatki; imprezować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczestniczenie w bankiecie, bywanie na bankietach
Wiktionary
rzecz. bankiet m., bankietowicz m., bankietnik m., bankietowiczka ż.
czas. bankietować
przym. bankietowy
Wiktionary
1. osoba często uczestnicząca w bankietach;
2. uczestnik bankietu
SJP.pl
1. kobieta często uczestnicząca w bankietach;
2. uczestniczka bankietu
SJP.pl
organizujący bankiety i konferencje, służący na bankiety i konferencje (np. sala bankietowo-konferencyjna)
SJP.pl
organizujący bankiety i wesela, służący na bankiety i wesela (np. ośrodek bankietowo-weselny)
SJP.pl
przymiotnik od: bankiet
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bankietem, dotyczący bankietu
Wiktionary
rzecz. bankiet mrz., bankiecik m., bankietnik m., bankietowicz m., bankietowiczka ż., bankietowanie n.
czas. bankietować ndk.
Wiktionary
ptak z rodziny bażantów, uważany powszechnie za przodka kury domowej
SJP.pl
Kur bankiwa, bankiwa (Gallus gallus) – gatunek ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), uważany za dzikiego przodka kury domowej. Udomowiony został ok. 8000 lat temu. Występuje w północno-wschodnich Indiach i południowo-wschodniej Azji.
Wikipedia
zdrobnienie od: banknot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od banknot
Wiktionary
rzecz. banknot m.
Wiktionary
pieniądz w formie papierowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bank. odcinek papieru z odpowiednim nadrukiem, emitowany przez bank, mający określoną wartość pieniężną (nabywczą);
Wiktionary
Banknot (niem. Banknote, ang. bank-note – kwit bankowy) – papierowy pieniądz emitowany przez bank centralny stanowiący prawny środek płatniczy w danym kraju lub obszarze. Dawniej rodzaj weksla emitowanego przez dowolny bank, poświadczający posiadanie przez okaziciela pewnej wartości (np. złota). Banknoty wyparły z powszechnego użytku pieniądze kruszcowe.
Wikipedia
(1.1) Na chodniku leżały rozrzucone stuzłotowe banknoty.
Wiktionary
IPA: ˈbãŋknɔt, AS: bãŋknot
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. banknocik m.
przym. bankotowy
Wiktionary
(1.1) przest. bilet bankowy, daw. asygnata, bankocetel
Wiktionary
związany z banknotem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z banknotem, dotyczący banknotów
Wiktionary
1. blaszane naczynie do przechowywania i przenoszenia płynów;
2. mała, szklana kulka używana w celu wywołania miejscowego przekrwawienia;
3. pęcherz powietrza utworzony z zamydlonej wody;
4. potocznie: milion złotych;
5. potocznie: ocena niedostateczna
SJP.pl
środowiskowo: usługa bankowa polegająca na możliwości sprawdzenia stanu własnego konta, płaceniu rachunków lub zlecaniu przelewów przez telefon
SJP.pl
nieformalne rządy banków i bankierów, posiadanie przez finansjerę nadmiernego wpływu na gospodarkę i politykę
SJP.pl
Bankokracja – nieformalne rządy banków i bankierów, posiadanie przez finansjerę nadmiernego wpływu na politykę (głównie gospodarczą) państwa, lub system ustrojowy, w którym władzę jawną sprawują bankierzy.
Jako pierwszy określenia tego użył brytyjski poseł do parlamentu William Fullarton 10 kwietnia 1797 roku, komentując nim monopol Banku Anglii na rynkach finansowych Imperium Brytyjskiego.
Wikipedia
system umożliwiający wykonywanie operacji bankowych przez telefon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bankomat
Wiktionary
(1.1) To nie bankomat, lecz tylko mały bankomacik.
Wiktionary
rzecz. bankomat m.
Wiktionary
maszyna wydająca gotówkę po wsunięciu karty tożsamości w otwór i wybiciu na klawiaturze żądanej sumy oraz numeru szyfru; cashomat, automatyczny kasjer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie służące do wypłaty gotówki za pomocą karty płatniczej;
Wiktionary
Bankomat (ang. automated teller machine, ATM) – samoobsługowe urządzenie służące przede wszystkim do wypłaty gotówki. Obecnie bankomaty służą także do drukowania potwierdzeń, dostarczania informacji o stanie konta, przyjmowania wpłat na konto itp. operacji.
Wikipedia
(1.1) Działanie bankomatu opiera się na systemie informatycznym umożliwiającym wymianę informacji z centralą.
Wiktionary
IPA: bãŋˈkɔ̃mat, AS: bãŋkõmat
Wiktionary
przym. bankomatowy
rzecz. bankomacik mrz.
Wiktionary
→ bankomat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bankomatem; związany z obsługą bankomatu
Wiktionary
rzecz. bankomat mrz.
Wiktionary
piłka z przezroczystej gumy, przypominająca bańkę mydlaną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. robotnik idący do pracy z bańką z kawą lub herbatą
Wiktionary
rzecz. bańka ż.
Wiktionary
leczenie za pomocą stawiania baniek
SJP.pl
potocznie:
1. przechowywać coś w specjalnym banku, np. krew, nasienie;
2. przeprowadzać transakcje bankowe
SJP.pl
kształtem przypominający bańkę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający bańkę
Wiktionary
rzecz. bańka ż., banieczka ż., baniak mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: osoba zajmująca się bankowością, pracownik banku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik banku
Wiktionary
Bankowiec – osoba zawodowo zajmująca się pieniędzmi, zarządzaniem ryzykiem oraz pomocą klientom w pozyskaniu kapitału.
Bankowiec jest pracownikiem umysłowym zatrudnionym w banku, a praca osób zatrudnionych jako bankowcy polegać może np. na dokonywaniu operacji pieniężnych, polegających na: prowadzeniu oraz obsłudze wszelkich rachunków bankowych – tak dotyczących osób fizycznych, co i podmiotów gospodarczych.
Wikipedia
(1.1) Jeśli chcesz być dobrym bankowcem, musisz być zorientowanym w nowych produktach bankowych.
Wiktionary
rzecz. bankowość ż., bankierka ż., bank m., bankier m., bankierowa ż., bankierówna ż., bankierczyk m., bankierstwo n.
przym. bankowy, bankierski
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób bankowy, zgodnie z zasadami bankowości
(1.2) pot. na pewno
Wiktionary
rzecz. bankowość ż., bank mrz., bankier mos., bankierka ż.
przym. bankowy
Wiktionary
1. ogół spraw dotyczących działalności banków;
2. nauka o bankowych operacjach finansowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. bank. nauka zajmująca się działalnością sektora bankowego;
(1.2) bank. działalność banków i instytucji pokrewnych, dziedzina gospodarki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jurek jest wykładowcą bankowości na naszej uczelni.
(1.2) W latach sześćdziesiątych zaczęła funkcjonować bankowość międzynarodowa.
Wiktionary
rzecz. bank mrz., bankier mos., bankierstwo n., bankowiec mos.
przym. bankowy, bankierski
przysł. bankowo
Wiktionary
opancerzony samochód ciężarowy do przewozu pieniędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opancerzony pojazd przewożący pieniądze, walory, metale, kamienie szlachetne itp., którymi obraca bank
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. związany z bankiem, dotyczący jego działalności
2. potocznie: taki, który ma stuprocentowe szanse na realizację, spełnienie się; pewny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bankami, dotyczący banków
Wiktionary
(1.1) Przez 10 miesięcy wrocławskiej policji i prokuraturze nie udało się złapać sprawców kradzieży trzech milionów złotych z wrzutni bankowej.
Wiktionary
IPA: bãŋˈkɔvɨ, AS: bãŋkovy
Wiktionary
rzecz. bank m., bankowość ż., bankowiec m., bankierstwo n., bankier m., bankierka ż.
przym. przybankowy, bankierski
przysł. bankowo
Wiktionary
kanadyjska odmiana jabłoni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bankruta lub bankrutów
Wiktionary
rzecz. bankructwo n., bankrut mos., bankrutka ż.
Wiktionary
1. niewypłacalność lub zawieszenie wypłat na rzecz wierzycieli;
2. upadłość, ruina majątkowa, krach;
3. przenośnie: utrata znaczenia i wpływów, ideowy, moralny upadek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. upadłość osoby prawnej lub fizycznej ogłoszona przez sąd
(1.2) niewypłacalność lub zawieszenie wypłat na rzecz wierzycieli
(1.3) utrata znaczenia i wpływów, ideowy, moralny upadek, klęska planów życiowych
Wiktionary
Upadłość (potocznie bankructwo) – procedura wszczynana w razie niewypłacalności dłużnika, polegająca głównie na wspólnym dochodzeniu roszczeń przez wszystkich jego wierzycieli.
Wikipedia
(1.1) Sąd orzekł bankructwo FC Parma. Klubu nie było stać nawet na opłacenie rachunków za energię elektryczną, a wczoraj prezes klubu został aresztowany pod zarzutem "prania brudnych pieniędzy"
(1.3) To kolejny dowód moralnego bankructwa samozwańczych stróżów jedynie słusznej moralności.
Wiktionary
IPA: bãŋˈkrut͡stfɔ, AS: bãŋkructfo
Wiktionary
rzecz. bankrut m., bankrutka ż., bankrutowanie n.
czas. bankrutować ndk., zbankrutować dk.
przym. bankrucki
Wiktionary
(1.1) upadłość, niewypłacalność, krach, plajta
(1.2) niewypłacalność
Wiktionary
człowiek zbankrutowany, niewypłacalny, którego upadłość ogłoszono sądownie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lub firma, która ogłosiła niewypłacalność
(1.2) przen. osoba lub firma, której grozi niewypłacalność
(1.3) przen. ktoś, kto się skompromitował, zawiódł zaufanie, doznał klęski
Wiktionary
(1.2) Przedsiębiorstwo, którego kierownik używa pieczątki „zarządca komisaryczny”, jest postrzegane jako bankrut
(1.3) Niestety, zły los niweczył wszystkie nadzieje. Nie widzi pani, że jestem życiowym bankrutem?
Wiktionary
IPA: ˈbãŋkrut, AS: bãŋkrut
Wiktionary
rzecz. bankructwo n., bankrutowanie n.
:: fż. bankrutka ż.
czas. bankrutować ndk., zbankrutować dk.
przym. bankrucki
Wiktionary
→ bankrut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej, która straciła cały majątek, zbankrutowała
Wiktionary
rzecz.
rzecz. bankructwo n., bankrutowanie n.
:: fm. bankrut mos.
czas. bankrutować ndk., zbankrutować dk.
przym. bankrucki
Wiktionary
1. stawać się bankrutem;
2. tracić znaczenie, wartość
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) stawać się bankrutem, tracić cały majątek
(1.2) przen. o idei, grupie ludzi: tracić wartość i znaczenie
Wiktionary
rzecz. bankructwo n., bankrut mos., bankrutka ż., bankrutowanie n.
czas. zbankrutować dk.
Wiktionary
(1.1) plajtować, upadać
(1.2) upadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekon. popadanie w stan niewypłacalności i upadłości
(1.2) przen. doznawanie klęski, doświadczanie upadku
Wiktionary
rzecz. bankructwo n., bankrut m., bankrutka ż.
czas. bankrutować ndk., zbankrutować dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w Wielkiej Brytanii:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
pirofit, roślina z rodziny srebrnikowatych
SJP.pl
Banksja (Banksia) – rodzaj wiecznie zielonych drzew i krzewów należących do rodziny srebrnikowatych. Obejmuje 183 gatunki. Rośliny te występują w Australii, głównie w jej południowo-zachodniej części. Kwiaty zapylane są przez ptaki (np. miodojady) oraz torbacze. Banksje są pirofitami – nasiona często uwalniane są dopiero w wyniku pożaru buszu. Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne.
Nazwa rodzaju pochodzi od nazwiska angielskiego biologa Josepha Banksa.
Wikipedia
pogardliwie: bankier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. przen. bankier-gangster, bankier postrzegany jako kryminalista, bezwzględnie wyłudzający pieniądze od obywateli, cynicznie bogacący się kosztem klientów w opresji
Wiktionary
(1.1) Są sprawy, w których nie ma dzielenia włosa na czworo i hamletyzowania. Tak jest w sprawie Grecji – ofiary banksterów, neoliberalnej polityki cięć (…) i egoizmu bogatych krajów.
Wiktionary
IPA: ˈbãŋkstɛr, AS: bãŋkster
Wiktionary
pogardliwie: bankierstwo;
1. działania bankiera postrzegane jako nielegalne;
2. ogół bankierów postrzeganych jako przestępcy
SJP.pl
rodzaj słodkiego ciasta pieczonego w kształcie sękatego pnia drzewa; baumkuch, baumkuchen, sękacz
SJP.pl
Wikipedia
reklama umieszczana na stronie internetowej, a także zawieszana na budynkach; baner
SJP.pl
Banner, baner – forma reklamy, komunikatu lub innego przekazu. Najczęściej jest to wydrukowany na płachcie materiału przekaz informacyjny lub reklamowy.
W internecie banner to graficzna forma przekazania treści informacyjnych bądź reklamowych, często będąca odnośnikiem do strony promowanego produktu. Jednym z rodzajów banerów internetowych jest interaktywny „baner rozwijany” (ang. expand banner), który rozwija się do większej postaci w wyniku pewnej interakcji.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mitsłow. duch opiekuńczy związany z łaźniami (baniami)
Wiktionary
Bannik (ros.), łaźnik, łaziennik (biał.) – wschodniosłowiański demon władający łaźnią. Bannik był zasadniczo wrogi wobec ludzi i mógł utopić kąpiących się.
Wyobrażano go sobie jako starca z wielką głową pokrytą rozczochranymi włosami. Pozostawiano mu w łaźni jako ofiarę trochę wody, składano mu także w ofierze czarną kurę dla zabezpieczenia przed utopieniem.
Patrz też: anczutka.
Wikipedia
IPA: ˈbãɲːik, AS: bã•ńik
Wiktionary
rzecz. bania ż.
Wiktionary
(1.1) łaźnik
Wiktionary
[czytaj: banofi] wyrób cukierniczy będący połączeniem bananów i toffi; banoffi
SJP.pl
[czytaj: banofi] wyrób cukierniczy będący połączeniem bananów i toffi; banoffee
SJP.pl
blokować dostęp do usługi w Internecie
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zbanować)
(1.1) inform. pot. stosować wobec kogoś ban, uniemożliwiając korzystanie z jakiejś usługi internetowej
(1.2) gw-pl|Bukowina, Śląsk Cieszyński, Zaolzie. żałować
(1.3) gw-pl|Zaolzie. nalegać, naprzykrzać się
(1.4) środ. inform. zakazywać
Wiktionary
(1.1) Powiedzieli, że na forum będą banować wszystkich za takie zachowanie!
(1.2) Chciało ci sie, matko bogatego zięcia, • bedziesz ty banować swoigo dziywczęcia.
Wiktionary
rzecz. banowanie n.
czas. zbanować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|banować.
Wiktionary
czas. banować, zbanować
Wiktionary
jednostka administracyjna w Królestwie Jugosławii w latach 1929 - 1941, odpowiednik województwa
SJP.pl
1. szczyt w Tatrach;
2. rzeka w północnej Polsce i w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. niewielka rzeka w północnej Polsce i w Rosji (obwód królewiecki), uchodzi do Zalewu Wiślanego;
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: benszi] z folkloru irlandzkiego: zjawa zwiastująca śmierć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
(1.1) folk. w mitologii irlandzkiej zjawa w kobiecej postaci, najczęściej zwiastująca śmierć w rodzinie;
Wiktionary
Banshee (ang. [ˈbænʃiː], z irl. bean-sidhe, w nowoirlandzkim bean sí [bʲæn ˈʃiː], „kobieta z kurhanu”) – w mitologii irlandzkiej zjawa w kobiecej postaci, najczęściej zwiastująca śmierć w rodzinie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|banshee. < etym|staroirlandzkie|bean-sidhe.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) banshee
* esperanto: (1.1) banŝio
źródła.
== banshee (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-banshee.ogg.
IPA|bænˈʃiː. lub IPA2|ˈbænʃiː.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) folk. banshee
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|banshee. < etym|staroirlandzkie|bean-sidhe.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) banshee
* esperanto: (1.1) banŝio
źródła.
== banshee (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-banshee.ogg.
IPA|bænˈʃiː. lub IPA2|ˈbænʃiː.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) folk. banshee
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od:
1. Banie (wieś w województwie zachodniopomorskim);
2. Banie Mazurskie (wieś w województwie warmińsko-mazurskim)
SJP.pl
Wikipedia
→ Bańska Bystrzyca (miasto na Słowacji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bańską Bystrzycą, dotyczący Bańskiej Bystrzycy
Wiktionary
rzecz. Bańska Bystrzyca ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bańską Szczawnicą, dotyczący Bańskiej Szczawnicy
Wiktionary
rzecz. Bańska Szczawnica ż.
Wiktionary
1. wąski pas płótna naszyty na żaglu, zwiększający jego sztywność i wytrzymałość; banta;
2. element drewnianej konstrukcji dachu, belka spajająca krokwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. wzmocnienie fragmentów żagla w postaci naszytych, dodatkowych kawałków płótna;
(1.2) stpol. belka wzmacniająca krokiew
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. techn. zawias
Wiktionary
Bant – wieś w Holandii w prowincji Flevoland.
Wieś powstała po osuszeniu terenów Polderu Północno-Wschodniego.Leży około 10 kilometrów na północ od Emmeloord.
W 2006 roku zamieszkiwały ją 754 osoby.
Wikipedia
(1.1) Bant ma za zadanie zwiększyć wytrzymałość żagla.
Wiktionary
IPA: bãnt, AS: bãnt
Wiktionary
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk|zowiasa.
Wiktionary
1. wąski pas płótna naszyty na żaglu, zwiększający jego sztywność i wytrzymałość; banta;
2. element drewnianej konstrukcji dachu, belka spajająca krokwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. zob. bant.
(1.2) reg-pl|Kresy. grzęda
Wiktionary
Banta, bant – wzmocnienie żagla w postaci naszycia kilku warstw płótna żaglowego. Wzmacniane w ten sposób są liki (krawędzie) i rogi żagla, oraz poziome pasy biegnące w poprzek żagla, na wysokości jego refowania, zwane refbantami.
W bantach mogą znajdować się remizki, a w niektórych żaglach przymasztowych wewnątrz banty liku wolnego może być przeprowadzona trymlinka pozwalająca częściowo regulować wybrzuszenie żagla.
Wikipedia
IPA: ˈbãnta, AS: bãnta
Wiktionary
miejscowość na wyspie Home Island; Bantam Village
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Bantamu
SJP.pl
1. wschodnioazjatycka kura karłowata występująca w różnych rasach i odmianach, hodowana amatorsko jako ptak ozdobny ze względu na oryginalne upierzenie;
2. mieszkanka Bantamu
SJP.pl
Bantamka – popularna rasa kury domowej z grupy ozdobnych kur karłowatych, hodowana jako ptak ozdobny.
Wikipedia
1. wschodnioazjatycka kura karłowata występująca w różnych rasach i odmianach, hodowana amatorsko jako ptak ozdobny ze względu na oryginalne upierzenie;
2. mieszkanka Bantamu
SJP.pl
Bantamka – popularna rasa kury domowej z grupy ozdobnych kur karłowatych, hodowana jako ptak ozdobny.
Wikipedia
przymiotnik od: Bantam
SJP.pl
azjatycki gatunek dzikiego bydła; bydło bali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Bos javanicus|ref=tak. banteng azjatycki (ssak z rodziny wołowatych)
Wiktionary
Banteng azjatycki, banteng (Bos javanicus) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych z wyglądu przypominający bydło udomowione. W stanie dzikim występuje na Półwyspie Indochińskim, na Borneo, Jawie, Sumatrze oraz Bali.
Wikipedia
IPA: ˈbãntɛ̃ŋk, AS: bãntẽŋk
Wiktionary
Banting – miasto we Malezji w stanie Selangor. W 2000 roku liczyło 50 274 mieszkańców.
Wikipedia
regionalnie: żerdka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ryb. (mała) flądra
Wiktionary
(1.1) Czerwcowe i lipcowe noce trawił z rybakami na czółnie w odległości morza dla połowu wielkich storni i mniejszych gładys, bańtek.
Wiktionary
IPA: ˈbãɲtka, AS: bãńtka
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. zobacz też: Międzymorze/Przypisy
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|flądra.
źródła.
== bańtka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. flądra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. trzaskać, hałasować
Wiktionary
1. język afrykański, używany między innymi przez lud Bantu;
2. związany z Bantu - grupą plemion;
3. związany z bantu - językiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. grupa plemięemion afrykańskich zaliczanych do rasy czarnej, zamieszkujących stepy w środkowej i południowej Afryce;
(1.2) jęz. rodzina języków afrykańskich, którymi posługują się plemięemiona bantu (1.1);
Wiktionary
Bantu – zespół około 400 grup etnicznych zamieszkujących tereny przede wszystkim stepowe w środkowej i południowej Afryce. Liczą łącznie około 100 mln ludzi, trudnią się głównie rolnictwem i hodowlą. Ich organizacje plemienne zostały rozbite w XIX w. przez europejskich kolonizatorów.
Wikipedia
(1.1) Historią migracji ludów bantu zajmuje się bantuistyka.
(1.2) Pochodzenie języków bantu od wspólnego prajęzyka nie jest dziś w zasadzie przez nikogo podważane.
Wiktionary
rzecz. bantuistyka ż.
Wiktionary
język bantuidalny - język z grupy nigero-kongijskich, np. język bantu
SJP.pl
przymiotnik od: Bantu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bantu, dotyczący Bantu
Wiktionary
rzecz. Bantu
Wiktionary
1. jedno z wydzielonych w latach 1971–1981 z obszaru Republiki Południowej Afryki terytoriów, które miały być autonomicznymi regionami a stały się rezerwatami wykorzystywanymi w polityce apartheidu;
2. niepraworządne i źle zarządzane państwo
SJP.pl
Bantustan (od Bantu – grupy ludów odmiany czarnej) – terytoria wydzielone w latach 1971–1981 z obszaru Południowej Afryki, które miały być miejscem zamieszkania poszczególnych grup czarnoskórej ludności. Zajmowały one około 1/8 powierzchni Południowej Afryki. Regiony te, mające być formalnie niepodległymi państwami bądź przynajmniej obdarzonymi dużą autonomią regionami w ramach Republiki, miały jednak charakter „rezerwatów” i były głównym narzędziem rasistowskiej polityki apartheidu, czyli „osobnego rozwoju” poszczególnych grup rasowych.
Wikipedia
japońskie pozdrowienie w formie okrzyku, wyrażające entuzjazm albo triumf; hurra!, wiwat!, niech żyje!
SJP.pl
Banzai! (jap. 万歳 banzai; dosł. 10 tys. lat; dawna pisownia 萬歳) – japoński okrzyk wyrażający radość, uznanie, pozdrowienie: „Niech żyje!”, „Hurra!”, wiwatowanie na cześć kogoś lub z powodu osiągnięcia czegoś (np. sukcesu wyborczego).
Zwrot pochodzi z Chin. Znaki 万歳 (obecna pisownia w ChRL 万岁) czyta się po chińsku wànsuì.
Wikipedia
japońskie pozdrowienie w formie okrzyku, wyrażające entuzjazm albo triumf; banzai
SJP.pl
chińskie kuliste kluski z farszem, gotowane na parze; baozi
SJP.pl
Wikipedia
ogromne, długowieczne drzewo liściaste rosnące w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. ogromne, długowieczne drzewo liściaste o bardzo grubym pniu rosnące w Afryce;
Wiktionary
Baobab, palczara (Adansonia L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Obejmuje 8 gatunków. Sześć gatunków z tego rodzaju to endemity Madagaskaru. Jeden – baobab afrykański A. digitata rośnie w Afryce kontynentalnej z wyjątkiem jej północnych i południowych krańców. Także jeden gatunek – baobab australijski – występuje w północno-zachodniej Australii. Drzewa o olbrzymich pniach gromadzących wodę (jedno drzewo może zmagazynować w pniu wodę w ilości 120 tys. l) i zrzucające liście w czasie zimowej suszy. Są charakterystyczne dla sawann, ich kwiaty otwierają się o zmierzchu i zapylane są przez nietoperze (zwłaszcza baobab afrykański), ptaki (miodojady są głównym zapylaczem baobabu australijskiego), galagowate i lemurowate (te ostatnie zwłaszcza w przypadku baobabu Grandidiera), ale też owady. Do zwierząt przyczyniających się do rozsiewania się tych drzew należą słonie i pawiany, poza tym nasiona rozprzestrzeniane są przez wodę.
Wikipedia
(1.1) Widziałam zebu na tle afrykańskich baobabów.
Wiktionary
IPA: baˈɔbap, AS: baobap
Wiktionary
przym. baobabowy
Wiktionary
(1.1) małpi chleb
Wiktionary
→ baobab
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z baobabu lub baobabów
(1.2) wykonany z drewna lub innej części baobabu
(1.3) będący częścią baobabu
Wiktionary
IPA: ˌbaɔbaˈbɔvɨ, AS: baobabovy
Wiktionary
rzecz. baobab m.
Wiktionary
pododdział w różnych rodzajach wojsk, złożony zwykle z kilku kompanii (lub jednostek im równorzędnych); batalion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. batalion
Wiktionary
Baon – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Yonne.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 43 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 5 osób/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Baon plasuje się na 867. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1008.).
Wikipedia
rzecz. batalion mzw./mrz.
Wiktionary
(1.1) batalion
Wiktionary
związany z baonem, dotyczący baonu
SJP.pl
potocznie: bogaty chłop, zwłaszcza w Niemczech, zatrudniający robotników; bauer (częściej)
SJP.pl
chińskie kuliste kluski z farszem, gotowane na parze; bao
SJP.pl
Baozi (chiń. 包子; pinyin bāozi, także: bao, bau, humbow, nunu, bausak, pow oraz pau) – zróżnicowanych rozmiarów kluski gotowane na parze, charakterystyczne dla kuchni chińskich, ale jadane także w Malezji i Singapurze. Popularne w restauracjach chińskich na całym świecie. Wywodzą się z północnych regionów Chin. Baozi w dialektach północnych oznacza bułeczkę.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: baTIST]
1. francuskie imię męskie;
2. francuskie nazwisko;
3. skrócona wersja francuskiego imienia Jean-Baptiste
SJP.pl
Baptiste – brytyjski serial telewizyjny wyprodukowany przez Two Brothers Pictures, który jest spin-offem Zaginiony. Serial jest emitowany od 17 lutego 2019 roku przez BBC One.
Wikipedia
odłam wyznania protestanckiego powstały w XVII wieku w Anglii, przyjmujący Biblię jako jedyny autorytet w sprawach wiary i obyczajów; baptyzm
SJP.pl
Baptyzm (z gr. baptídzein „zanurzać; chrzcić” od báptein „zanurzać”) – nurt chrześcijaństwa należący do protestantyzmu, akcentujący indywidualizm w relacji do Boga, nadrzędną rolę Pisma Świętego jako autorytetu w sprawach wiary i życia chrześcijanina oraz ograniczający praktykę chrztu do osób świadomych tego aktu. Zbawienie nie jest według wyznawców baptyzmu (baptystów) osiągalne na podstawie uczynków, lecz stanowi jedynie niezasłużony dar łaski Boga przyjmowany przez człowieka osobistą, ufną wiarą w zbawcze dzieło odkupienia z grzechu, dokonane przez ofiarę Jezusa Chrystusa. Baptyści udzielają chrztu wyłącznie tym, którzy świadomie wyrażają żal za grzechy i wyznają wiarę w Chrystusa. Akcentują autonomię poszczególnych zborów, byli prekursorami rozdziału kościoła i państwa. Większość baptystów reprezentuje chrześcijaństwo ewangelikalne, choć istnieją także nieliczne denominacje baptystyczne przynależące do liberalnego nurtu protestantyzmu. Baptyści różnią się często między sobą w pewnych kwestiach np.: predestynacja bądź wolna wola, pewność bądź możliwość utracenia zbawienia, stosunek do teorii ewolucji.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny bobowatych
SJP.pl
Baptysja, bratwa (Baptisia Vent.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje 18 gatunków. Rośliny te występują we wschodniej Kanadzie oraz wschodniej i środkowej części Stanów Zjednoczonych. Rosną na obszarach pod wpływem klimatu umiarkowanego kontynentalnego i ciepłego, w prerii i widnych lasach, w miejscach wilgotnych, nad strumieniami i suchych – na piaskach i terenach skalistych.
Wikipedia
wyznawca baptyzmu (odłamu protestantyzmu)
SJP.pl
Wikipedia
1. budynek ze zbiornikiem wody pośrodku, przeznaczony do odprawiania obrzędów chrztu
2. naczynie do przechowywania wody chrzcielnej; chrzcielnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. chrzcielnica
(1.2) rel. archit. budynek w którym dokonywano chrztu
Wiktionary
Baptysterium (łac. baptisterium z gr. βαπτιστήριον od βαπτίζειν 'zanurzać') – budowla wznoszona przez chrześcijan, przeznaczona do wykonywania obrzędu chrztu, niekiedy usytuowana w pobliżu kościoła. Określenie „baptysterium” odnosi się także do samej niecki (sadzawki, basenu) chrzcielnej, umożliwiającej przynajmniej częściowe zanurzenie kandydata do chrztu.
Wikipedia
(1.1) chrzcielnica
Wiktionary
→ baptyzm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z baptyzmem lub baptystami
Wiktionary
rzecz. baptyzm m., baptysta m., baptystka ż.
Wiktionary
odłam wyznania protestanckiego powstały w XVII wieku w Anglii, przyjmujący Biblię jako jedyny autorytet w sprawach wiary i obyczajów; baptyści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. nurt wyznań chrześcijańskich należących do protestantyzmu;
Wiktionary
Baptyzm (z gr. baptídzein „zanurzać; chrzcić” od báptein „zanurzać”) – nurt chrześcijaństwa należący do protestantyzmu, akcentujący indywidualizm w relacji do Boga, nadrzędną rolę Pisma Świętego jako autorytetu w sprawach wiary i życia chrześcijanina oraz ograniczający praktykę chrztu do osób świadomych tego aktu. Zbawienie nie jest według wyznawców baptyzmu (baptystów) osiągalne na podstawie uczynków, lecz stanowi jedynie niezasłużony dar łaski Boga przyjmowany przez człowieka osobistą, ufną wiarą w zbawcze dzieło odkupienia z grzechu, dokonane przez ofiarę Jezusa Chrystusa. Baptyści udzielają chrztu wyłącznie tym, którzy świadomie wyrażają żal za grzechy i wyznają wiarę w Chrystusa. Akcentują autonomię poszczególnych zborów, byli prekursorami rozdziału kościoła i państwa. Większość baptystów reprezentuje chrześcijaństwo ewangelikalne, choć istnieją także nieliczne denominacje baptystyczne przynależące do liberalnego nurtu protestantyzmu. Baptyści różnią się często między sobą w pewnych kwestiach np.: predestynacja bądź wolna wola, pewność bądź możliwość utracenia zbawienia, stosunek do teorii ewolucji.
Wikipedia
IPA: ˈbaptɨsm̥, AS: baptysm̦
Wiktionary
rzecz. baptysta m., baptystka ż.
przym. baptystyczny
Wiktionary
1. pierwiastek chemiczny o symbolu Ba
2. zakład gastronomiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gastr. lokal gastronomiczny, w którym spożywa się ciepłe posiłki lub pije alkohole;
(1.2) gastr. miejsce w lokalu, przy którym odbiera się lub konsumuje posiłki lub alkohol
(1.3) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ba i liczbie atomowej 56;
(1.4) fiz. jedna z jednostek ciśnienia;
Wiktionary
Czarnogóra:
Francja:
Hiszpania:
Wikipedia
(1.1) Odkąd rzuciła mnie żona, chodzę na obiady do baru.
(1.2) Jacek podszedł do baru i zapłacił za drinki.
(1.3) Bar został odkryty w 1794 roku.
(1.4) Ciśnienie atmosferyczne wynosi 1 bar.
Wiktionary
IPA: bar, AS: bar
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. barman m., barmanka ż., barmaństwo n.
:: zdrobn. barek m., bareczek m.
przym. barowy
przym. barowy
przym. baryczny
Wiktionary
(1.1) knajpa
(1.2) kontuar
(1.3) Ba
Wiktionary
buddyjski stan pośredni pomiędzy życiem a śmiercią; bardo
SJP.pl
jednostka ciśnienia, używana w meteorologii
SJP.pl
Wikipedia
potocznie, żartobliwie: stosunek seksualny; bara bara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żart. seks
Wiktionary
(1.1) Robiliśmy bara-bara całą noc.
Wiktionary
IPA: ˌbara‿ˈbara, AS: bara‿bara
Wiktionary
(1.1) figo-fago, fiku-miku, umcia-umcia, mambo w poziomie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. łajdak, chuligan
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
por. etymn|pol|Barabasz.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|łajdak|chuligan.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
wielki bęben używany przez tureckie pułki janczarskie; taraban
SJP.pl
dawniej: wąs barabański - sumiasty wąs; wąs bałabański
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|polski|m.;
Wiktionary
Barabasz – w Nowym Testamencie współwięzień Jezusa, przewidziany do ułaskawienia z okazji święta Paschy i głosem ludu ostatecznie uwolniony od kary ukrzyżowania.
Wikipedia
(1.1) A Barabasz był zbrodniarzem.
Wiktionary
IPA: baˈrabaʃ, AS: barabaš
Wiktionary
przym. Barabaszowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie nowosybirskim;
Wiktionary
Barabińsk (ros. Барабинск) – miasto w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej, w obwodzie nowosybirskim. 28,7 tys. mieszkańców (2020).
Miejscowość została założona w roku 1893, a prawa miejskie otrzymała w roku 1917.
W mieście rozwinął się przemysł mleczarski, działają zakłady naprawcze taboru kolejowego.
Wikipedia
przym. barabiński
Wiktionary
przymiotnik od: Barabińsk (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Barabińskiem, dotyczący Barabińska
Wiktionary
rzecz. Barabińsk mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. ziemniak, kartofel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) białystok. wino owocowe
(1.2) białystok. ciasto z zakalcem
Wiktionary
1. potocznie: coś starego, bezwartościowego, bezużytecznego;
2. pogardliwie o ludziach; hołota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. coś bezwartościowego, tandetnego, byle co
(1.2) gw-pl|Warszawa. stare rzeczy
(1.3) pot. posp. lekceważąco o ludziach; hołota
Wiktionary
(1.1) Po co kupiłeś to barachło?
Wiktionary
IPA: baraxwˈɔ, AS: baraχu̯o
Wiktionary
(1.1) badziewie, tandeta, siaja
Wiktionary
[czytaj: barak] obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m.
synonimy.
(1.1) Barak
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|Barack.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Barack
źródła.
== Barack (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-Barack.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Barack, Barak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) Barak
Wiktionary
zdrobnienie od: barak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od barak
Wiktionary
rzecz. barak m.
przym. barakowy
Wiktionary
[czytaj: barahas] dzielnica Madrytu z największym na Półwyspie Iberyjskim lotniskiem
SJP.pl
Wikipedia
prowizoryczna budowla, przeznaczona na tymczasowe zamieszkanie, przechowywanie towaru etc.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) prowizoryczny budynek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po pół godzinie wszedł do żebraczej dzielnicy koło rzeki i w końcu dotarł do zamierzonego magazynu, stojącego osobno między rozrzuconymi szopami, barakami i przechowalniami.
Wiktionary
IPA: ˈbarak, AS: barak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. baraczek m.
przym. barakowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) budynek
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. baraczek m.
przym. barakowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) hut
* białoruski: (1.1) барак m.
* chorwacki: (1.1) baraka ż.
* czeski: (1.1) barák m.
* duński: (1.1) barak w.
* francuski: (1.1) baraque ż.
* niemiecki: (1.1) Baracke ż.
* rosyjski: (1.1) барак m.
* szwedzki: (1.1) barack w.
* węgierski: (1.1) barakk
źródła.
== barak (tetum.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) dużo
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rasa psów myśliwskich, pochodząca z XIX wieku z Bośni; bośniacki pies gończy
SJP.pl
Baraka (arab. بركة baraka) – z arabskiego „błogosławieństwo”. Dar, jakim obdarzył proroka Mahometa Allah. Muzułmanie wierzą, że każdy prorok od Adama do Mahometa obdarzony jest podobną opieką, a ponadto nieomylnością w sprawach wiary. Dlatego też Mahometa nazywa się często al-insān al-kāmil (arab. الانسان الكامل) (dosł. „człowiek doskonały”).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wóz spełniający funkcje mieszkalne
Wiktionary
Barak (fr. baraque, z hiszp. barro = glina) – tymczasowy obiekt budowlany służący za pomieszczenie mieszkalne lub socjalno-bytowe dla ludzi.
Przykładowo baraki wznosi się dla żołnierzy, robotników, jeńców, uchodźców, robotników przymusowych oraz osób, które utraciły mieszkanie w wyniku klęsk żywiołowych, wojen itp. Formę baraków przyjmują zazwyczaj również biura kierownictwa budowy, przeznaczone do rozbiórki po zakończeniu procesu inwestycyjnego. Niekiedy mianem baraków określa się również parterowe obiekty połączone trwale z gruntem i przeznaczone na dłuższy okres użytkowania, jednak niesprawiające wrażenia trwałości.
Wikipedia
(1.1) Choć to tylko ocieplony barakowóz, przy obecnym lokum wygląda jak pałac.
Wiktionary
przymiotnik od: barak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z barakiem, dotyczący baraków; mieszczący się w barakach
Wiktionary
rzecz. barak mrz., baraczek mrz.
Wiktionary
barrakuda;
1. podobna do szczupaka drapieżna, tropikalna ryba morska o jadalnym mięsie, dochodząca do trzech metrów długości;
2. przenośnie: chciwa, egoistyczna kobieta interesu; megiera, ksantypa, modliszka
SJP.pl
Barrakuda wielka, barakuda wielka (Sphyraena barracuda) – gatunek dużej i drapieżnej, szeroko rozprzestrzenionej ryby morskiej z rodziny barrakudowatych (Sphyraenidae). Uważana jest za potencjalnie niebezpieczną dla ludzi. Ceniona w wędkarstwie sportowym.
Wikipedia
rodzina ryb drapieżnych, żyjących w morzach tropikalnych i subtropikalnych; barrakudowate
SJP.pl
Barrakudowate, barakudowate (Sphyraenidae) – monotypowa rodzina drapieżnych, morskich ryb okoniokształtnych (Perciformes). Są uważane za potencjalnie niebezpieczne dla człowieka. Na niewielką skalę poławia się je gospodarczo dla smacznego mięsa, ale w mięśniach dużych, starszych osobników niektórych gatunków gromadzi się toksyczna dla ludzi ciguatoksyna.
Wikipedia
o cechach barakudowatych (rodzina ryb); barrakudowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) icht. o cechach ryb z rodziny barakudowatych
Wiktionary
rzecz. barakudowate nmos., barakuda ż.
Wiktionary
(1.1) barrakudowaty
Wiktionary
1. samiec owcy; tryk;
2. potocznie: człowiek głupi, nieinteligentny;
3. futro baranie; kożuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór nieba północnego, w Polsce widoczny jesienią i zimą;
(1.2) astr. astrol. pierwszy znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 21 marca do 19 (20) kwietnia;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Barana (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Baran bywa w legendach identyfikowany z cudownym barankiem o złotym runie, na którym Fryksos i Helle uciekli do Kolchidy.
(1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Barana jest Hamal.
(1.1) Konstelacja Barana góruje o północy w listopadzie.
(1.2) Baran to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Rybach, a przed Bykiem.
(1.2) Pod koniec marca Słońce wchodzi w znak Barana.
(1.2) Wejściu Słońca w znak Barana (ok. 21 III) towarzyszy równonoc wiosenna.
(1.2) Baranem, jednym z wiosennych, ognistych i kardynalnych znaków zodiaku, rządzi planeta Mars.
(2.1) Ona zachowuje się jak typowy Baran.
(2.1) Mój tata jest zodiakalnym Baranem, a mama – zodiakalną Panną.
(2.1) Baran i Rak: horoskop partnerski podpowiada, że to połączenie nie wróży niczego dobrego.
Wiktionary
IPA: ˈbarãn, AS: barãn
Wiktionary
rzecz. baran mos./mzw., baranek mzw., baraneczek mzw., baranisko mos./n., baranię n., baranina ż., baraninka ż., baranica ż., baraniarz mos., baraniec mrz., baranienie n., baraniość ż., barankowość ż., barankowatość ż., baraństwo n., baraniarka ż., baranki nmos., baraniucha ż., Baraniec mrz., Baranów mrz., Baranowo n., Barany nmos.
czas. baranieć ndk.
przym. barani, barankowy, barankowaty, baranowski
przysł. baranio, baranowsko
Wiktionary
(1.1) skr. Ari
(1.2) symbol. ♈
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. barani
Wiktionary
IPA: baˈrãj̃n͇t͡ʃɨ, AS: barãĩ ̯ṇčy
Wiktionary
przym. barani
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie samborskim obwodu lwowskiego, siedziba gminy wiejskiej w II RP;
Wiktionary
Barańczyce (ukr. Баранівці) – wieś w rejonie samborskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy 678 mieszkańców.
Wikipedia
przym. barańczycki
Wiktionary
1. młody samiec owcy domowej i owiec dzikich;
2. mały baran (tryk);
3. w religii chrześcijańskiej: figurka wyobrażająca baranka, stawiana na stole w czasie Świąt Wielkanocnych;
4. potocznie: wyprawiona skóra jagnięcia;
5. potocznie: futro ze skór jagniąt; baranica;
6. krzew z rodziny werbenowatych (witułkowatych), rosnący dziko w obszarze śródziemnomorskim; niepokalanek pospolity;
7. baranek scytyjski - roślina z gromady paprotników;
8. w łowiectwie: ptak z rodziny bekasów, należący do rzędu siewkowatych;
9. przenośnie: mała, biała chmurka;
10. przenośnie: pienista fala, biały grzebień fali;
11. przenośnie: człowiek łagodny, pokorny, potulny; aniołek, trusia, niewiniątko;
12. przenośnie: dziecko, które podlega naszej opiece; owieczka, podopieczny;
13. przenośnie: każdy z parafian podlegających opiece proboszcza; owieczka, podopieczny;
14. w budownictwie: kędzierzawa powierzchnia tynku kładzionego w celach ozdobnych; 15. żartobliwie: fryzura z krótkich, bardzo skręconych włosów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. mały, młody baran
(1.2) pot. łagodna, miła osoba
(1.3) pot. biały obłok, z wyglądu puszysty
(1.4) biała spieniona szczytowa część fali morskiej
(1.5) skóra z barana
(1.6) mocno skręcone krótkie włosy
(1.7) bud. środ. nierówny wierzch tynku z grudkami
(1.8) pot. tradycyjna figurka wielkanocna
(1.9) ornit. zob. kszyk.
(1.10) rzem. element służący do blokowania z tyłu ucha kolczyka w kształcie sztyftu
(1.11) środ. jeźdz. jednoczesne wybijanie się narowiącego się zwierzęcia z czterech nóg
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wilk porwał dwa baranki z naszego stada.
Wiktionary
IPA: baˈrãnɛk, AS: barãnek
Wiktionary
rzecz. baran mzw., Baran mos., baranina ż., baranienie n., zbaranienie n.
czas. baranieć ndk., zbaranieć dk.
przym. barani, barankowy
Wiktionary
(1.9) kszyk, koziołek
Wiktionary
1. odnoszący się do barana;
2. zrobiony z futra lub mięsa barana
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z baranem, dotyczący barana
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do barana
Wiktionary
(1.1) Ten kożuch jest zrobiony z baraniej wełny.
Wiktionary
IPA: baˈrãɲi, AS: barãńi
Wiktionary
rzecz. Baran m., baran m., baranek mzw., baranina ż., baranica ż.
przym. barańczy
czas. zbaranieć
Wiktionary
antonimy.
(1.1) owczy
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Baran m., baran m., baranek mzw., baranina ż., baranica ż.
przym. barańczy
czas. zbaranieć
frazeologia.
barania głowa • na Nowy Rok przybywa dnia na barani skok • zuch z baraniej skóry
etymologia.
etymn|pol|baran|-i.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) барановы; (2.1) бараноў
* czeski: (1.1) beraní
* duński: (1.1) w złożeniach vædder-
* interlingua: (1.1) arietari
* kaszubski: (1.1) barani
* niemiecki: (1.1) w złożeniach Hammel-
* rosyjski: (1.1) бараний
źródła.
== barani (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) barani
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Baraniak:
Wikipedia
dawniej:
1. osoba wyprawiająca baranie skóry;
2. pasterz owiec; owczarz
SJP.pl
1. wyprawiona skóra barania, często podszyta suknem, służąca dawniej do przykrywania nóg w podróży;
2. czapka z futra baraniego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. wyprawiana skóra barania; skóra barania do przykrycia nóg w podróży
(1.2) czapka z futra baraniego
(1.3) kraw. długi kożuch barani
(1.4) daw. struna skrzypiec z baraniego jelita
Wiktionary
Baranica – wieś we wschodniej Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Gorzków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Gorzków. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 115 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Gorzkowie.
Wikipedia
(1.1) Okryj się baranicą, bo nogi odmrozisz.
(1.2) Wdział na głowę baranicę i spiesznie wyszedł z izby.
(1.3) Szedł przez zasypane śniegiem pole w tej swojej baranicy, która sięgała mu do kolan.
(1.4) Jankowi pękła baranica, gdy przygrywał do oberka.
Wiktionary
IPA: ˌbarãˈɲit͡sa, AS: barãńica
Wiktionary
rzecz. baran mzw., Baran mos./mzw.
przym. barani
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) skóra
(1.2) czapka
(1.3) kożuch
(1.4) struna
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. baran mzw., Baran mos./mzw.
przym. barani
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|baran|-ica.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.2) beranice ż.
* niemiecki: (1.1) Schafsleder n.; (1.2) Lammfellmütze ż.; (1.3) Schafspelz m.
* słowacki: (1.2) baranica ż.
źródła.
== baranica (slovio.) ==
ortografie. бараница
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) owca
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
podłużny lub kopulasty występ podłoża skalnego, wygładzony i porysowany przez lodowiec; muton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) stpol. baranek
Wiktionary
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
IPA: baˈrãɲɛt͡s, AS: barãńec
Wiktionary
rzecz. Baran mos./mzw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Baraniecki:
Wikipedia
mięso z barana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mięso otrzymywane z owcy lub barana;
Wiktionary
Baranina (mięso baranie) – mięso otrzymane z owcy. Jest jednym z kilku mięs używanych w kuchni europejskiej (głównie na południu Europy). Dawniej baranina była bardzo popularna, dziś jednak jej spożycie jest znacznie mniejsze. Baranina jest również popularna w krajach muzułmańskich, gdzie religia zabrania spożycia wieprzowiny. Stanowi podstawę diety w Mongolii. Jest także podstawowym rodzajem pożywienia (obok ryb) na Islandii.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj na obiad jedliśmy pieczoną baraninę.
Wiktionary
IPA: ˌbarãˈɲĩna, AS: barãńĩna
Wiktionary
rzecz. Baran mos./mzw., baran m., baranek m.
przym. barani
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. skopowina.
Wiktionary
zdrobnienie od: baranina
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Baraniej Góry, związany z Baranią Górą
Wiktionary
(1.1) W lesie baraniogórskim można spotkać szereg dorodnych świerków, a także grzyby, zerwy skalne oraz osuwiska.
Wiktionary
IPA: ˌbarãɲɔˈɡursʲci, AS: barãńogursʹḱi
Wiktionary
zgrubienie od: baran
SJP.pl
futro z jagnięcych skór
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie: potulny, łagodny, pokorny
SJP.pl
związany z barankiem, dotyczący baranka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący baranka, odnoszący się do baranka
Wiktionary
(1.1) Przyglądał się sobie długo, z poważną twarzą, poprawiając barankową czapkę i gładząc brodę.
Wiktionary
rzecz. baranek mzw., Baran ż./mos./mzw.
Wiktionary
nazwisko, m.in. Aleksander A. Baranow (1747-1819) - rosyjski kupiec i handlarz futer, jeden z organizatorów kolonizacji Alaski
SJP.pl
1. wieś w województwie świętokrzyskim;
2. wieś w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
1. mieszkaniec Baranowa Sandomierskiego (miasta w Polsce);
2. mieszkaniec Baranowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Baranowa; także. osoba pochodząca z Baranowa, urodzona w Baranowie
(1.2) mieszkaniec Baranowa Sandomierskiego; także. osoba pochodząca z Baranowa Sandomierskiego, urodzona w Baranowie Sandomierskim
Wiktionary
rzecz. Baranów mrz.
:: fż. baranowianka ż.
przym. baranowski
Wiktionary
(1.1-2) wybitny / znany baranowianin • szanowni / drodzy baranowianie! • rodowity baranowianin • baranowianin z krwi i kości / od urodzenia / z dziada pradziada
Wiktionary
1. mieszkanka Baranowa Sandomierskiego (miasta w Polsce);
2. mieszkanka Baranowa
SJP.pl
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. część Żor
SJP.pl
Wikipedia
→ Baranowicze, → Baranowice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Baranowicz, związany z Baranowiczami
Wiktionary
(1.1) Dom Polski jest otwarty na potrzeby Polaków z mniejszych miejscowości w rejonie baranowickim…
Wiktionary
rzecz. Baranowicze nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Baranowicz – polski herb szlachecki, odmiana herbu Syrokomla.
Wikipedia
1. mieszkaniec Baranowicz (miasta na Białorusi);
2. mieszkaniec Baranowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka Baranowicz (miasta na Białorusi);
2. mieszkanka Baranowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
miasto na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Białorusi;
Wiktionary
Baranowicze (biał. Баранавічы, Baranawiczy; ros. Барановичи, Baranowiczi) – miasto w zachodniej części Białorusi, w obwodzie brzeskim, siedziba rejonu baranowickiego.
Baranowicze są ośrodkiem przemysłu metalowego i włókiennictwa.
Wikipedia
przym. baranowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu baranowskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. baranowski
Wiktionary
1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. wieś na Białorusi;
3. wieś na Litwie
SJP.pl
Wikipedia
→ Baranów, → Baranowo, → Baranów Sandomierski
SJP.pl
Osoby o nazwisku Baranowski/Baranowska:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Barański/Barańska:
Wikipedia
potocznie: ogół osób głupich, mało inteligentnych
SJP.pl
ssak z rodziny jeleniowatych występujący w Indiach i Nepalu
SJP.pl
Barasinga (Rucervus) – rodzaj ssaków z podrodziny jeleni (Cervinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Wikipedia
figlowanie, dokazywanie; figle, psoty, zbytki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rzad. dokazywanie, swawolenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tam nie śmieszki, nie za gęsiami hukanie, nie schówki nie dudki, nie baraszki, tam mocnej ręki potrzeba i mocnego rozumu.
Wiktionary
rzecz. baraszkowanie n.
czas. baraszkować ndk., pobaraszkować dk.
Wiktionary
(1.1) baraszkowanie, figle, swawola, zabawa, zbytki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
bawić się beztrosko, dokazywać, swawolić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pobaraszkować)
(1.1) spędzać czas na psotach
Wiktionary
(1.1) Nie mogli jednak usnąć i jeszcze długo w noc baraszkowali, śmiejąc się i wydrwiwając spłoszonego doktora, a wynosząc pod niebiosa, piękność i przymioty niezrównane, jego lepszej połowy.
(1.1) Aż wszy po grzbiecie mi baraszkują, gdy na nią spoglądam!
(1.1) Oto grupa półnagich marynarzy baraszkuje na dolnym pokładzie z obskakującą ich niby żywa piłka — suczką.
Wiktionary
rzecz. baraszki lm nm., baraszkowanie n.
czas. pobaraszkować dk.
Wiktionary
(1.1) dokazywać, figlować, zabawiać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zabawa i dokazywanie
Wiktionary
rzecz. baraszki nmos.
czas. baraszkować ndk.
Wiktionary
szczelnie zamknięty zbiornik stalowy, stosowany m.in. w papierniach
SJP.pl
rozmyślne, bezprawne działanie kapitana lub członka załogi na szkodę statku
SJP.pl
1. w starożytnych Atenach: przepaść, do której wrzucano przestępców;
2. przenośnie: otchłań, zagłada
SJP.pl
dodatkowy mecz lub dogrywka decydująca o kolejności miejsc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. dodatkowa walka między zawodnikami mającymi tyle samo punktów, mająca ustalić ostateczną kolejność miejsc
Wiktionary
Baraż – w wielu dyscyplinach sportu np. szermierce, kajakarstwie czy żużlu dodatkowy mecz, wyścig, walka lub dogrywka, rozstrzygająca o miejscu zajętym przez zwycięską drużynę lub zawodników, rozgrywany w przypadku braku rozstrzygnięcia dotychczasowych rozgrywek np. remisu, zdobycia równej ilości punktów czy też identycznego czasu.
Wikipedia
(1.1) Zespół wywalczył awans dopiero po wygraniu barażu.
Wiktionary
IPA: ˈbaraʃ, AS: baraš
Wiktionary
przym. barażowy
Wiktionary
(1.1) pot. dogrywka
Wiktionary
związany z barażem, dotyczący barażu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wyspa i państwo w Ameryce Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Bridgetown;
(1.2) geogr. wyspa, którą zajmuje państwo Barbados (1.1)
Wiktionary
Barbados – państwo wyspiarskie w Ameryce Środkowej, zajmujące wyspę o tej samej nazwie, położoną w archipelagu Małych Antyli, na Oceanie Atlantyckim. Najbardziej na wschód wysunięta wyspa Karaibów. Powierzchnia kraju wynosi 430 km², a liczba ludności – 294 560 (2020). Stolicą i największym miastem jest Bridgetown. Językiem urzędowym jest angielski.
Wikipedia
(1.1) Stolicą Barbadosu jest Bridgetown.
(1.2) Wysiadając z samolotu na lotnisku Grantleya Adamsa na Barbados, Ted z trudem powstrzymał głośny śmiech.
Wiktionary
IPA: barˈbadɔs, AS: barbados
Wiktionary
rzecz. Barbadoska ż., Barbadosyjka ż., Barbadoszczyk mos., Barbadosyjczyk mos.
przym. barbadoski, probarbadoski, antybarbadoski
Wiktionary
→ Barbados
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Barbadosu
Wiktionary
rzecz. Barbados mrz., Barbadosyjka ż.
:: fm. Barbadoszczyk mos., Barbadosyjczyk mos.
przym. barbadoski
Wiktionary
(1.1) Barbadosyjka
Wiktionary
→ Barbados
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. odnoszący się do Barbadosu jako państwa
Wiktionary
(1.1) Rihanna jest barbadoską piosenkarką.
Wiktionary
IPA: ˌbarbaˈdɔsʲci, AS: barbadosʹḱi
Wiktionary
rzecz. Barbadoszczyk mos., Barbadosyjka ż., Barbadosyjczyk mos., Barbadoska ż., Barbados mrz.
Wiktionary
obywatel Barbadosu; Barbadoszczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Barbadosu
Wiktionary
rzecz. Barbados mrz., Barbadoszczyk mos.
:: fż. Barbadosyjka ż., Barbadoska ż.
przym. barbadoski
Wiktionary
(1.1) Barbadoszczyk
Wiktionary
obywatelka Barbadosu; Barbadoska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Barbadosu
Wiktionary
rzecz. Barbados mrz., Barbadoska ż.
:: fm. Barbadoszczyk mos., Barbadosyjczyk mos.
przym. barbadoski
Wiktionary
(1.1) Barbadoska
Wiktionary
obywatel Barbadosu; Barbadosyjczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Barbadosu
Wiktionary
rzecz. Barbados mrz., Barbadosyjczyk mos.
:: fż. Barbadoska ż., Barbadosyjka ż.
przym. barbadoski
Wiktionary
(1.1) Barbadosyjczyk
Wiktionary
element średniowiecznej fortyfikacji obronnych miasta lub zamku, broniący dostępu do bramy lub mostu; rondel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. wojsk. zwykle okrągła, murowana budowla stanowiąca element średniowiecznego budownictwa obronnego, wysunięta przed linię murów i połączona z bramą miejską;
Wiktionary
Barbakan – element średniowiecznego budownictwa obronnego, ważny składnik fortyfikacji miejskich, zazwyczaj w formie okrągłej, murowanej budowli wysuniętej przed linię murów obronnych i połączonej z bramą miejską za pośrednictwem osłoniętego przejścia.
Wikipedia
(1.1) Rozwinięciem barbakanów były stosowane od XVI wieku raweliny.
(1.1) Rekonstrukcję warszawskiego barbakanu wykonano na podstawie rycin.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Barbar (również Berber, arab. بربر, Barbar) – miasto w północno-wschodnim Sudanie, w wilajecie Nahr an-Nil, położone nad Nilem. W 2010 roku miasto liczyło 27 254 mieszkańców.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 234;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Barbara i pracuję w kopalni doświadczalnej na Górnym Śląsku.
(1.1) W Kościele katolickim na 4 grudnia przypada wspomnienie św. Barbary z Nikomedii, patronki górników i artylerzystów.
(1.1) Część łożyska w tym miejscu była zarośnięta i okryta kwitnącymi nenufarami, które bardzo się podobały pannie Barbarze.
(1.1) Zygmunt II August, król polski i wielki książę litewski, poślubił potajemnie Barbarę Radziwiłłównę.
(1.1) Barbary dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 4 grudnia.
(1.2) Barbara porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: barˈbara, AS: barbara
Wiktionary
rzecz. Barbórka ż., barbórka ż., barbarka ż., barburka ż., barbaryzacja ż., barbarzyńca mos., barbarzyniec mos., barbarus mos., barbarzynka ż., barbaryzm mrz., barbarzyńskość ż., barbarzyństwo n., barbaria ż.
:: zdrobn. Barbarka ż., Basia ż., Baśka ż., Basieńka ż., Basiunia ż., Basiulka ż., Barbórka ż.
::: reg. śl. Barborka. ż.
:: zgrub. Bacha ż., Bachna ż.
:: reg. śl. Barbora. ż.
czas. barbaryzować ndk., barbaryzować się ndk.
przym. Barbarzyn, barbórkowy, barbarzyński, barbarski
przysł. barbarzyńsko
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Barbarka, Basia, Baśka, Basieńka, Basiunia, Basiulka, Barbórka; zgrub. Bacha, Bachna; gw-pl|Górny Śląsk|Barbora.; zdrobn. gw-pl|Górny Śląsk|Barborka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) liter. imię żeńskie z literatury i filmu
Wiktionary
Barbarella lub Barbarella: królowa galaktyki – film fantastyczny produkcji francusko-włoskiej z 1968 roku w reżyserii Rogera Vadima. Obraz powstał na podstawie komiksu Jean-Claude’a Foresta pod tym samym tytułem.
Polska premiera odbyła się w czerwcu w 1970 roku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. tradycyjny irański duży placek chlebowy o podłużnym kształcie i charakterystycznymi żłobkowaniami
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) chleb
hiponimy.
holonimy.
(1.1) kuchnia irańska
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|pers|بربري. → berberyjski
uwagi.
(1.1) por|lagana|pita|lawasz|sangak|taftan.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) barbari, barbari bread, Persian bread
* perski: (1.1) نان بربری
źródła.
== barbari (język islandzki.) ==
wymowa.
IPA|ˈparpaːrɪ.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) barbarzyńca
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) chleb
hiponimy.
holonimy.
(1.1) kuchnia irańska
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|pers|بربري. → berberyjski
uwagi.
(1.1) por|lagana|pita|lawasz|sangak|taftan.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) barbari, barbari bread, Persian bread
* perski: (1.1) نان بربری
źródła.
== barbari (język islandzki.) ==
wymowa.
IPA|ˈparpaːrɪ.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) barbarzyńca
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kraj dziki, niecywilizowany; barbarzyństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak kultury, prymitywizm
(1.2) grupa ludzi prymitywnych i niekulturalnych
(1.3) obszar zamieszkany przez dzikie, prymitywne ludy
(1.4) dzikość, okrucieństwo, brutalność
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1-2) barbarzyństwo, prymitywizm
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Barbara ż., Berber mos.
przym. barbarzyński
frazeologia.
etymologia. etym|łac|barbaria. (etym|gr|βάρβαρος. (bárbaros) - cudzoziemiec)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== barbaria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) barbarzyństwo, akt barbarzyństwa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: barˈbarʲja, AS: barbarʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Barbara ż., Berber mos.
przym. barbarzyński
Wiktionary
(1.1-2) barbarzyństwo, prymitywizm
Wiktionary
ziemie zamieszkane przez barbarzyńców w starożytnym Rzymie
SJP.pl
Barbaricum (grec. Βαρβαρικόν zagraniczny, barbarzyński) – nazwa geograficzna, używana przez historyków i archeologów na określenie terenów poza granicami Cesarstwa Rzymskiego, zamieszkałych przez barbarzyńców. Obszary te leżały poza rzymską kontrolą administracyjną, ale były częścią rzymskiego świata.
Wikipedia
zabawa z okazji święta górników; barbórka
SJP.pl
Wikipedia
związany z barbarką, dotyczący barbarki
SJP.pl
w muzyce: określenie wykonawcze - gwałtownie, dziko
SJP.pl
Barbaro (ur. 29 kwietnia 2003 – zm. 29 stycznia 2007) – amerykański koń wyścigowy pełnej krwi angielskiej, który zasłynął ze spektakularnego zwycięstwa w Kentucky Derby w 2006 roku.
Wikipedia
1. Fryderyk I Barbarossa, Rudobrody (ok. 1125-90), z dyn. Hohenstaufów, król Niemiec od 1152, cesarz od 1155;
2. (1466?-1546), korsarz; Hayreddin; Chajr ad-Din
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: barbarzyński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. barbarzyński
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Barbara ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== barbarski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) barbarzyński
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: barˈbarsʲci, AS: barbarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Barbara ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Barbara ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== barbarski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) barbarzyński
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
materiał wybuchowy
SJP.pl
1. zdziczenie, upadek obyczajów;
2. wprowadzanie obcych słów i wyrażeń do języka
SJP.pl
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa niewłaściwe dla danego języka, użyte w tekście napisanym w języku ojczystym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zob. zapożyczenie.;
Wiktionary
Barbaryzm (z gr. barbarismós, od bárbaros „barbarzyńca, cudzoziemiec”) – jednostka językowa niewłaściwa dla danego języka, przeniesiona do wypowiedzi z języka obcego (o charakterze zapożyczenia lub kalki językowej). Termin ten odnoszony jest w szczególności do elementów ocenianych negatywnie, łamiących ustalone konwenanse językowe i postrzeganych jako zbędne (mających swoje rodzime odpowiedniki). W szerszym ujęciu barbaryzm to każdy element językowy uchodzący za niekulturalny, niewłaściwy dla języka literackiego. Niekiedy definiuje się go jako „poważny błąd językowy”.
Wikipedia
rzecz. barbarzynka ż., Barbara ż., barbarzyństwo n., barbarzyńca m., barbaryzowanie n.
przym. barbarzyński
Wiktionary
(1.1) zapożyczenie, pożyczka, wyraz obcy
Wiktionary
1. pogrążać w barbarzyństwie, prowadzić do zdziczenia obyczajów, upadku cywilizacji;
2. barbaryzować się - pogrążać się w barbarzyństwie, tracić cechy właściwe ludziom cywilizowanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. czynienie czegoś barbarzyńskim
(1.2) jęz. używanie słów i wyrażeń obcojęzycznych
Wiktionary
rzecz. barbaryzacja ż., barbaryzm m.
czas. barbaryzować
Wiktionary
(1.1-2) barbaryzacja
Wiktionary
1. człowiek nieokrzesany, dzikus;
2. w starożytności osoba spoza kręgu cywilizacji grecko-rzymskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. staroż. człowiek, który nie należy do kręgu kultury grecko-rzymskiej;
(1.2) ktoś niecywilizowany, prymitywny
(1.3) pot. określenie używane względem obcych, nieznanych ludzi i kultur
Wiktionary
Barbarzyńca (gr. βάρβαρος/bárbaros, łac. barbarus „cudzoziemiec”) – człowiek dziki, pierwotny, niecywilizowany, okrutny, o prymitywnych odruchach, nieznający kultury europejskiej. W starożytnej Grecji każdy cudzoziemiec, w Rzymie ten, kto nie był Rzymianinem lub Grekiem. Homer podkreślał obcość Karów (sojuszników Trojan), nazywając ich βάρβαροφονοι/Barbarophonoi, czyli mówiących „bar-bar”, a więc wydających bezsensowne, niezrozumiałe dźwięki.
Wikipedia
(1.1) (…) słuszną jest rzeczą, by Hellenowie nad barbarzyńcami panowali, jako że barbarzyńca i niewolnik to z natury jedno i to samo.
(1.3) Mijając ulicę Descartes • Schodziłem ku Sekwanie, młody barbarzyńca w podróży • Onieśmielony przybyciem do stolicy świata.
Wiktionary
IPA: ˌbarbaˈʒɨ̃j̃nt͡sa, AS: barbažỹĩ ̯nca
Wiktionary
rzecz. barbarzyństwo n., barbarzyńskość ż., barbaryzm mrz., Barbara ż., Berber mos.
:: fż. barbarzynka ż.
przym. barbarzyński
Wiktionary
(1.1) Berber, cudzoziemiec, ignorant, dzikus, daw. barbarzyniec
(1.2) okrutnik, prymityw
(1.3) cudzoziemiec, dzikus, ignorant
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. hist. staroż. kobieta, która nie należy do kręgu kultury grecko-rzymskiej
Wiktionary
rzecz. barbarzyństwo n., barbarzyńskość ż., barbaryzm mrz., Barbara ż., Berber mos.
:: fm. barbarzyńca mos.
przym. barbarzyński
Wiktionary
(1.1) cudzoziemka
Wiktionary
1. właściwy dla barbarzyńcy, pierwotny, dziki, prymitywny;
2. w czasach starożytnych: obcy cywilizacji i kulturze grecko-rzymskiej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) cechujący się prymitywizmem lub okrucieństwem
Wiktionary
(1.1) W 1387 r. zbuntowali się isfahańczycy w Persji południowej. I tym razem barbarzyński wódz stłumił rebelię zaś każdemu ze swoich wojowników kazał wrócić z głową jednego Persa.
Wiktionary
rzecz. barbaria ż., barbaryzacja ż., barbaryzm mrz., barbarzyńca mos., barbarzynka ż., barbarzyństwo n., Barbara ż., barbarzyńskość ż.
przysł. barbarzyńsko
Wiktionary
(1.1) brutalny, dziki, niecywilizowany, okrutny, prymitywny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest barbarzyńskie; cecha tych, którzy są barbarzyńscy
Wiktionary
rzecz. barbarzynka ż., barbarzyńca m., barbarzyństwo n., Barbara ż.
przym. barbarzyński
przysł. barbarzyńsko
Wiktionary
1. postępowanie odznaczające się prymitywizmem, okrucieństwem; nieokrzesanie
2. pierwszy okres rozwoju kultury społeczeństw następujący po okresie dzikości
3. dawniej: barbarzyńcy, ludy uznawane za barbarzyńców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) brak cywilizacji
(1.2) ogół ludów niecywilizowanych w starożytności
(1.3) antrop. etap rozwoju ludzkości według Lewisa Morgana
(1.4) przen. zachowanie uznane za nie do zaakceptowania
Wiktionary
Barbarzyńca (gr. βάρβαρος/bárbaros, łac. barbarus „cudzoziemiec”) – człowiek dziki, pierwotny, niecywilizowany, okrutny, o prymitywnych odruchach, nieznający kultury europejskiej. W starożytnej Grecji każdy cudzoziemiec, w Rzymie ten, kto nie był Rzymianinem lub Grekiem. Homer podkreślał obcość Karów (sojuszników Trojan), nazywając ich βάρβαροφονοι/Barbarophonoi, czyli mówiących „bar-bar”, a więc wydających bezsensowne, niezrozumiałe dźwięki.
Wikipedia
(1.3) Po etapie dzikości nastał etap barbarzyństwa.
(1.4) Wyrzucenie starego kredensu było barbarzyństwem.
Wiktionary
rzecz. barbarzynka ż., Berber mos., Barbara ż., barbaryzm mrz., barbarzyńca mos., barbarzyńskość ż.
przym. barbarzyński
Wiktionary
(1.2) barbaria
(1.4) prostactwo, prymitywizm
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych, występująca w rzekach europejskich, azjatyckich i afrykańskich; brzana
SJP.pl
Barbata (Mullus barbatus) – gatunek ryby z rodziny barwenowatych (Mullidae).
Wikipedia
[czytaj: BARbekju]
1. grill, gril;
a) urządzenie w formie przenośnego rusztu opalanego węglem albo elektrycznego piekarnika z rożnem bądź rusztem, służące do beztłuszczowego pieczenia różnego rodzaju potraw;
b) potrawy przyrządzane na takim urządzeniu;
c) przyjęcie na świeżym powietrzu, podczas którego przygotowywane i spożywane są takie potrawy;
2. sos do mięsa przyrządzany przede wszystkim z czosnku, miodu i keczupu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spotkanie towarzyskie na wolnym powietrzu, często z jedzeniem z grilla
(1.2) kulin. spoż. rodzaj czerwono-brunatnego sosu o słodko-kwaśno-pikantnym smaku, do mięsa z rusztu;
(1.3) kulin. przyprawa do mięs
Wiktionary
Barbecue (w skrócie BBQ) – angielska nazwa zarówno piecyka (gazowego, elektrycznego lub na węgiel drzewny), jak i rodzaju przyjęcia na świeżym powietrzu.
Urządzenia typu BBQ są popularne na terenie całej Australii, dostępne publicznie w wielu parkach, na wielu parkingach. Korzystanie jest bezpłatne lub za symboliczną opłatą (20 centów do 1 dolara). BBQ znajdują się też w prawie każdym domu.
Wikipedia
IPA: ˈbarbɛkʲju, AS: barbeḱju
Wiktionary
(1.1) grill, grilowanie
Wiktionary
fryzjer męski lub salon fryzjerski zajmujący się także goleniem oraz pielęgnacją zarostu
SJP.pl
Holandia:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: barber szop] salon dla mężczyzn, w którym strzyże i stylizuje się męski zarost; barbershop, barber shop
SJP.pl
fryzjer męski lub salon fryzjerski zajmujący się także goleniem oraz pielęgnacją zarostu
SJP.pl
fryzjerstwo męskie połączone z goleniem oraz pielęgnacją zarostu; barberstwo
SJP.pl
fryzjerka męska zajmująca się także goleniem oraz pielęgnacją zarostu
SJP.pl
[czytaj: barber szop] salon dla mężczyzn, w którym strzyże i stylizuje się męski zarost; barber-shop, barber shop
SJP.pl
Barbershop – film komediowy produkcji amerykańskiej z 2002 roku w reżyserii Tima Story. Za scenariusz odpowiadały trzy osoby Mark Brown, Marshall Todd i Don D. Scott. W rolach głównych wystąpili Eve, Ice Cube, Anthony Anderson czy Cedric the Entertainer. Zdjęcia odbywały się w miejscowości Chicago, w stanie Illinois. Kontynuacja filmu ukazała się w 2004 roku, pt. Barbershop 2: Z powrotem w interesie.
Wikipedia
związany z fryzjerstwem męskim
SJP.pl
fryzjerstwo męskie połączone z goleniem oraz pielęgnacją zarostu; barbering
SJP.pl
kołnierz zakrywający szyję i piersi, noszony dawniej przez zakonnice, a także przez starsze kobiety i wdowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. rasa psów z grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych pochodząca z Francji;
Wiktionary
Barbet – rasa psów myśliwskich, średniej wielkości, przeznaczona do polowania na ptactwo wodne, wyszukuje i wypłasza ptactwo, ukryte w zaroślach i trzcinach, i aportuje strzelone sztuki. Bardzo odporny na zimno, powinien iść do wody bez względu na pogodę. Rasa obecnie rzadko spotykana, zakwalifikowana przez FCI do sekcji 3 grupy VIII. Rasa podlega próbom pracy.
Wikipedia
IPA: ˈbarbɛt, AS: barbet
Wiktionary
(1.1) francuski pies dowodny, francuski pies wodny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. mar. nieruchoma opancerzona niska cylindryczna osłona działa na okręcie;
(1.2) wojsk. w fortyfikacjach: miejsce do ustawienia dział;
Wiktionary
Barbeta – nieruchoma, opancerzona, niska, cylindryczna osłona na okrętach, stanowiąca podstawę wieży artyleryjskiej, która obracała się na łożysku na barbecie. Barbeta chroniła mechanizmy i elementy mocowania dział, zwłaszcza przy większych kątach podniesienia lufy, gdy tylna część działa przemieszczała się w dół wewnątrz barbety. Chroniła również mechanizmy zasilania w amunicję oraz obsługę dział. Barbety stosowano przy działach większych kalibrów (z reguły od 150 mm), przede wszystkim na dużych pancernych okrętach artyleryjskich – pancernikach i krążownikach.
Wikipedia
(1.1) Barbeta chroniła mechanizmy i elementy mocowania dział.
Wiktionary
IPA: barˈbɛta, AS: barbeta
Wiktionary
[czytaj: barbi] pejoratywnie: niezbyt inteligentna kobieta ubierająca się w sposób wyzywający i mająca zbyt ostry makijaż; pomponiara
SJP.pl
Barbie – lalka produkowana przez przedsiębiorstwo Mattel, jedna z najlepiej sprzedających się zabawek i jednocześnie najbardziej znanych ikon kultury masowej. Barbie to najpopularniejsza lalka na świecie. Barbie została stworzona przez Ruth Handler w 1958 na podstawie przeznaczonej dla dorosłych niemieckiej lalki Lilli. Barbie zadebiutowała 9 marca 1959 na nowojorskich targach zabawek, po wykupieniu praw do Lilli przez założone przez Ruth i Elliotta Handlerów przedsiębiorstwo Mattel.
Wikipedia
przymiotnik od: barbierz
SJP.pl
dawniej: fryzjer wykonujący także zabiegi felczerskie; cyrulik, balwierz, balbierz
SJP.pl
związek chemiczny używany dawniej jako środek nasenny; weronal
SJP.pl
Barbital, weronal (łac. barbitalum) oraz sól sodowa barbitalu (łac. barbitalum natrium) – dwuetylowa pochodna malonylomocznika, pierwszy barbituran wprowadzony do lecznictwa (w 1903 roku).
Wikipedia
instrument muzyczny podobny do liry, choć nieco dłuższy, z co najmniej siedmioma strunami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. starogrecki instrument strunowy, podobny do liry
Wiktionary
barbiton (instrument starogrecki)
SJP.pl
pochodna kwasu barbiturowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. farm. związek organiczny o właściwościach nasennych i przeciwdrgawkowych
Wiktionary
Barbiturany (barbituraty) – potoczna nazwa pochodnych kwasu barbiturowego, używanych na szeroką skalę w latach 50., 60. i 70. XX wieku jako leki nasenne, znieczulające i przeciwpadaczkowe. Najbardziej znane są barbital (Weronal), fenobarbital (Luminal) – stosowane do dzisiaj, cyklobarbital (Fanodorm) – obecnie stosowany wyłącznie w Rosji. W latach 70. były często nadużywane w celach odurzających.
Wikipedia
(1.1) Barbiturany, karbamazepina, izoniazyd i rifampicyna nasilają hepatotoksyczność paracetamolu.
Wiktionary
przym. barbituranowy
Wiktionary
przymiotnik od: barbituran
SJP.pl
pochodna kwasu barbiturowego
SJP.pl
Barbiturany (barbituraty) – potoczna nazwa pochodnych kwasu barbiturowego, używanych na szeroką skalę w latach 50., 60. i 70. XX wieku jako leki nasenne, znieczulające i przeciwpadaczkowe. Najbardziej znane są barbital (Weronal), fenobarbital (Luminal) – stosowane do dzisiaj, cyklobarbital (Fanodorm) – obecnie stosowany wyłącznie w Rosji. W latach 70. były często nadużywane w celach odurzających.
Wikipedia
pochodna kwasu barbiturowego; środek nasenny, narkotyczny
SJP.pl
kwas barbiturowy, malonylomocznik - heterocykliczny związek organiczny, ciało stałe; stosowany głównie do produkcji tworzyw sztucznych; duże znaczenie w lecznictwie mają jego pochodne - barbiturany
SJP.pl
malarz realizujący koncepcje francuskiej szkoły w Barbizon, propagującej w połowie XIX wieku malarstwo realistycznych, sielskich pejzaży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. zob. Barbara.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Barborka ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. gw-pl|Górny Śląsk|Barborka.
Wiktionary
1. zabawa z okazji święta górników; barbarka;
2. potocznie: dodatkowa pensja dla górników z okazji Barbórki; barbórkowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) święto górnicze obchodzone 4 grudnia (w dniu św. Barbary, patronki górników) w Polsce;
Wiktionary
Barbórka (dawna pisownia Barburka), Dzień Górnika – tradycyjne święto górnicze, obchodzone w Polsce 4 grudnia, w dniu św. Barbary z Nikomedii, patronki dobrej śmierci i trudnej pracy. Poza górnikami Barbórkę obchodzą także geolodzy i inne osoby wykonujące zawody związane z poszukiwaniem paliw kopalnych.
Wikipedia
(1.1) Obchody Barbórki krakowska Akademia Górniczo-Hutnicza rozpocznie w czwartek od tradycyjnego przemarszu ulicami miasta.
Wiktionary
IPA: barˈburka, AS: barburka
Wiktionary
rzecz. barbórka ż., barbórkowość ż.
przym. barbórkowy
zob. Barbara.
Wiktionary
(1.1) Dzień Górnika; kiedyś też: Barburka
Wiktionary
związany z barbórką, dotyczący barbórki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy dla obchodów Barbórki
Wiktionary
(1.1) Budynek dyrekcji udekorowano barbórkowo, wszak to wielkie święto górniczej braci.
Wiktionary
przym. barbórkowy
rzecz. Barbórka ż., barbórka ż.
Wiktionary
związany z barbórką, dotyczący barbórki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z barbórką, dotyczący barbórki
Wiktionary
(1.1) Karol poszedł na zabawę barbórkową do domu kultury.
Wiktionary
rzecz. Barbara ż., Barbórka ż., barbórka ż.
przysł. barbórkowo
Wiktionary
proces przepływu gazu w postaci pęcherzyków przez warstwę cieczy
SJP.pl
[czytaj: BARbotin] starożytna metoda zdobienia ceramiki przez nanoszenie wzorów przed wypalaniem, obecna m.in. w ceramice egipskiej
SJP.pl
Barbotine (fr.) – technika dekoracji ceramiki.
Polega na naniesieniu plastycznego wyobrażenia na wyschnięty lecz niewypalony czerep naczynia płynną glinką ceramiczną (kaolinem) lub szlamem angoby za pomocą rożka garncarskiego albo natryskując (bryzgając – fr. barboter) je na powierzchnię wyrobu. Naczynie może być wcześniej angobowane. Ozdobione w ten sposób reliefowo naczynie poddaje się wypałowi. Na powierzchnię można potem nałożyć jeszcze przejrzyste szkliwo i powtórnie wypalić.
Wikipedia
przepływ gazu w postaci wielu drobnych pęcherzyków przez warstwę cieczy, stosowany w celu zwiększenia powierzchni kontaktu cieczy i gazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. fiz. przemieszczanie się pęcherzyków gazu przez ciecz
Wiktionary
Barbotowanie – proces będący częścią analizy emanacyjnej polegający na przedmuchiwaniu strumieniem powietrza specjalnego naczynia. Strumień usuwa z roztworu zgromadzony radon w celu oznaczenia aktywności promieniotwórczej.
Wikipedia
rzecz. barbotaż m.
czas. barbotować
Wiktionary
(1.1) barbotaż
Wiktionary
obce imię żeńskie
SJP.pl
wyspa na Morzu Karaibskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa położona na Morzu Karaibskim, zaliczająca się do Wysp Nawietrznych, wchodząca w skład państwa Antigua i Barbuda;
Wiktionary
Barbuda – wyspa położona na Morzu Karaibskim, zaliczająca się do Wysp Nawietrznych, wchodząca w skład państwa Antigua i Barbuda; 161 km² powierzchni, ok. 1500 mieszkańców, skupionych w osadzie Codrington. Powierzchnia nizinna i płaska z nielicznymi wzniesieniami natury wulkanicznej. Wyspa ma słabo rozwiniętą sieć rzeczną. Duże i szerokie piaszczyste plaże oraz rafy koralowe czynią z wyspy dużą atrakcję turystyczną.
Wikipedia
przym. barbudzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Barbudą, dotyczący Barbudy
Wiktionary
rzecz. Barbuda ż.
Wiktionary
wschodnioazjatycki krzew z rodziny jasnotowatych
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: barBIS] nazwisko
SJP.pl
dziupla w drzewie lub kłoda z rojem pszczół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. dziupla z gniazdem pszczół;
(1.2) pszcz. kłoda z wydrążonym otworem dla rodziny pszczelej
Wiktionary
Barć – wydrążona w celach hodowli pszczół komora wewnątrz pnia rosnącego drzewa. Barcie lokowano przeważnie na dębach i sosnach, rzadziej grabach, bukach czy lipach. Wykorzystywano naturalne dziuple, jednak najczęściej były one specjalnie drążone (dziane). Barć mogła mieć kształt cylindryczny, trapezowy (w przekroju pionowym) lub „szufladowy” – zbliżony do prostopadłościanu. Dzianie barci odbywało się wiosną, do tego celu służyły między innymi topór i piesznia. W średniowieczu drążono je jak najwyżej, potem na wysokości 3–12 m. Wierzchołek drzewa obcinano dla ograniczenia naporu wiatrów i złamania. Na powstały ocios wkładano nakrywkę chroniącą przed zaciekami deszczu. Otwór barci zakrywano płaszką, w której wycinano otwór (nawet do trzech) tzw. „oko”. Najczęściej płaszki wykonane były z drewna lipowego lub niesmolnej sosny. W najprostszym przypadku brzegi płaszki opierały się na pniu barci. Dla lepszej ochrony przed czynnikami atmosferycznymi, płaszki mogły być wpuszczane do wyrównania z obwodem pnia lub nawet głębiej do wnętrza. Ciosno – osobisty znak bartnika wyciosany w barci sygnował jego własność. Dla ochrony barci przed szkodnikami np. dzięciołami od frontu nakładano śniot – wałek dębowy przecięty wzdłuż na pół. Śniot montowano na kluczach – dwóch hakowato zakończonych kołkach wbitych nad i pod barcią. W czasie pracy przy pszczołach, śniot odwieszano na specjalny, mocowany z boku kołek – hwozdownię. Dla ocieplenia barci w zimie pod śniot wkładano jedlinę. Bywały barcie bezśniotowe i wtedy jedlinę mocowano łykiem wiązanym do dwu pionowych szeregów kołeczków. Dla ochrony przed niedźwiedziami stosowano tzw. samobitnie, czyli ciężką kłodę zawieszoną na sznurze tuż obok barci. Samobitnia irytowała niedźwiedzia, co kończyło się jego nokautem.
Wikipedia
(1.1) Ma on tu kawał ziemi i lasu, barci swoich pilnuje, rzemiosło sprawia, człowiek spokojny…
(1.1) U góry w dębie spróchniałym widać było dziuplę ogromną, jakby stworzoną na to, aby w niej pszczoły dzikie barci założyły.
Wiktionary
IPA: barʲt͡ɕ, AS: barʹć
Wiktionary
rzecz. bartnik mos., bartodziej mos., bartnictwo n., barta ż., barciak m.
przym. bartny, barciowy, bartniczy, barciakowy
Wiktionary
(1.2) ul kłodowy
Wiktionary
[czytaj: barsa] potocznie o hiszpańskim klubie piłkarskim FC Barcelona
SJP.pl
Wikipedia
1. miasto w Hiszpanii;
2. miasto w Wenezueli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Hiszpanii, stolica Katalonii;
(1.2) geogr. adm. prowincja w Hiszpanii z ośrodkiem administracyjnym w Barcelonie (1.1);
(1.3) geogr. miasto w Wenezueli stolica stanu Anzoátegui;
(1.4) geogr. osada w Wielkiej Brytanii, w Kornwalii;
(1.5) astr. planetoida o numerze katalogowym 945;
Wiktionary
Barcelona (wym. katal. [bərsəˈɫonə], wym. hiszp. [barθeˈlona]) – miasto w północno-wschodniej Hiszpanii, nad Morzem Śródziemnym, około 110 km na południe od grzbietu Pirenejów i granicy hiszpańsko-francuskiej. Stolica prowincji o tej samej nazwie oraz wspólnoty autonomicznej Katalonii. Drugie co do wielkości miasto Hiszpanii, z liczbą mieszkańców wynoszącą 1 620 809 wewnątrz centrum administracyjnego. Zespół miejski Barcelony wykracza poza centrum administracyjne, z liczbą ludności wynoszącą 4 588 000, jest piątym co do wielkości zespołem miejskim w Unii Europejskiej. Cała metropolia ma około 5 milionów mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Mieszkance Barcelony nie mów, że jest Hiszpanką.
Wiktionary
IPA: ˌbart͡sɛˈlɔ̃na, AS: barcelõna
Wiktionary
rzecz. barcelończyk m., barcelonka ż.
przym. barceloński
Wiktionary
mieszkaniec Barcelony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Barcelony
Wiktionary
rzecz. Barcelona ż.
:: fż. barcelonka ż.
przym. barceloński
Wiktionary
mieszkanka Barcelony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Barcelony
Wiktionary
rzecz. Barcelona ż.
:: fm. barcelończyk mos.
przym. barceloński
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Barceloną, dotyczący Barcelony, pochodzący z Barcelony
Wiktionary
(1.1) W roku 1328 najmniej 20 statków majorkańskich popłynęło do środkowej Barbarii. Należy tu jednak zaznaczyć, że statki majorkańskie były raczej niewielkie i pod względem tonażu nie mogły się mierzyć z barcelońskimi, a tym bardziej z genueńskimi.
Wiktionary
IPA: ˌbart͡sɛˈlɔ̃j̃sʲci, AS: barcelõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Barcelona ż., barcelończyk m., barcelonka ż.
przym. podbarceloński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie lubelskim
SJP.pl
Barchaczów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Łabunie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Łabunie. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 466 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Szkaplerznej i św. Dominika w Łabuniach.
Wikipedia
1. tkanina bawełniana;
2. wydma w kształcie półksiężyca, wypukłym zboczem zwrócona do kierunku wiatru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. rodzaj grubej tkaniny bawełnianej
(1.2) geol. wydma w kształcie półksiężyca
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbarxãn, AS: barχãn
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. barchany nmos., barchannik mos.
:: przym. barchanowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|futerbach.
Wiktionary
zdrobnienie od: barchan
SJP.pl
sukienka lub spódniczka z barchanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. fabrykant barchanu
(1.2) daw. tkacz barchanu
(1.3) daw. handlarz barchanem
Wiktionary
rzecz. barchan mrz.
przym. barchanowy
Wiktionary
1. zrobiony z barchanu - tkaniny bawełnianej;
2. dotyczący barchanu - wydmy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) włók. wykonany z barchanu
(1.2) geol. związany z barchanami, dotyczący barchanów
Wiktionary
(1.1) Miał na sobie barchanowe gacie.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. barchan mrz., barchany lm nm.
Wiktionary
(1.1) z barchanu; gw-pl|Górny Śląsk|futerbachowy.
Wiktionary
1. tkanina bawełniana;
2. wydma w kształcie półksiężyca, wypukłym zboczem zwrócona do kierunku wiatru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kraw. majtki z barchanu
Wiktionary
(1.1) Zimą babka wkładała barchany.
Wiktionary
rzecz. barchan mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chałka
Wiktionary
Barchetta (czyt. barketta; włos. łódeczka) – rodzaj konstrukcji nadwozia stosowanego zazwyczaj w samochodach wyścigowych w latach 40. i 50. XX wieku.
Silnik był umieszczony z przodu. Samochód był przeznaczony tylko dla kierowcy (wersje wyścigowe) lub dla kierowcy i pasażera (wersje typu roadster).
Wikipedia
drobny motyl nocny, szkodnik pasiek (jego gąsienice żywią się woskiem pszczelim)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Barcian
(1.2) osoba pochodząca z Barcian, urodzona w Barcianach
Wiktionary
rzecz. Barciany nmos.
:: fż. barcianianka ż.
przym. barciański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Barcian
(1.2) kobieta pochodząca z Barcian, urodzona w Barcianach
Wiktionary
rzecz. Barciany nmos.
:: fm. barcianianin m.
przym. barciański
Wiktionary
przymiotnik od: Barciany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Barcianami, dotyczący Barcian
Wiktionary
rzecz. Barciany nmos., barcianianin m., barcianianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Barciany (niem. Barten, Barthen, lit. Bartėniai) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Barciany, na terenie krainy historycznej Prusy Dolne. Siedziba gminy Barciany.
Dawniej miasto; uzyskały lokację miejską w 1628 roku, zdegradowane w 1945 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Barciany. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
chrząszcz z rodziny przekraskowatych, szkodnik pasiek
SJP.pl
Barciel (Trichodes) – rodzaj chrząszczy z rodziny przekraskowatych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
drzewo lub drewno zawierające barć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Barcin (niem. Bartschin) – miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Barcin, nad Notecią, 35 km od Bydgoszczy.
Barcin uzyskał lokację miejską przed 1479 rokiem. Prywatne miasto szlacheckie, położone było w pierwszej połowie XVII wieku w powiecie kcyńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
IPA: ˈbarʲt͡ɕĩn, AS: barʹćĩn
Wiktionary
rzecz. barcinianin m., barcinianka ż.
przym. barciński
Wiktionary
drzewo lub drewno zawierające barć
SJP.pl
wieś w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Barcina (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Barcina (miasta w Polsce)
SJP.pl
→ Barcin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Barcina, związany z Barcinem
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Barcin m., barcinianin m., barcinianka ż.
Wiktionary
→ barć
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z barcią, dotyczący barci
Wiktionary
rzecz. barć ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w Prusach, na wschodnim brzegu Łyny, zamieszkiwana w średniowieczu przez Bartów;
Wiktionary
Barcja (niem. Barten, Bartenland, Barthonia, lit. i prus. Barta) – kraina historyczna oraz dawne terytorium plemienne położone w centralnej części Prus.
Wikipedia
przym. barcyjski, barcki
Wiktionary
Barclays PLC – brytyjska firma holdingowa, globalny dostawca usług finansowych działający na wszystkich kontynentach, nadzorowany przez Financial Conduct Authority oraz Prudential Regulation Authority.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
motyl z rodziny barczatkowatych, szkodnik lasów i ogrodów
SJP.pl
rodzina motyli o masywnej budowie ciała i szerokich skrzydłach, występujących na całym świecie, głównie w lasach i sadach
SJP.pl
Barczatkowate (Lasiocampidae) - rodzina owadów z rzędu motyli. Obejmuje ponad 1000 gatunków nocnych motyli, występujących w lasach i sadach wszystkich kontynentów. W Polsce występuje około 19 gatunków.
Wikipedia
o cechach barczatkowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
barczel świerkowy, barczel sosnowy - gatunki pluskwiaków z rodziny brudźcowatych
SJP.pl
mieszkaniec Barczewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Barczewa
(1.2) osoba pochodząca z Barczewa, urodzona w Barczewie
Wiktionary
rzecz. Barczewo n.
:: fż. barczewianka ż.
przym. barczewski
Wiktionary
mieszkanka Barczewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Barczewa
(1.2) kobieta pochodząca z Barczewa, urodzona w Barczewie
Wiktionary
rzecz. Barczewo n.
:: fm. barczewianin m.
przym. barczewski
Wiktionary
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Barczewko (dawniej Stary Wartembork, niem. Alt Wartenburg) – wieś warmińska w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Barczewko, po jej zniesieniu w gromadzie Tuławki. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Barczewo (dawniej Wartembork, niem. Wartenburg in Ostpreussen) – miasto w północnej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Barczewo. Położone jest nad rzeką Pisą Warmińską. Ośrodek usług, drobnego przemysłu: drzewnego, metalowego, chemicznego, włókienniczego oraz spożywczego.
Wikipedia
IPA: barˈt͡ʃɛvɔ, AS: barčevo
Wiktionary
rzecz. barczewianin mos., barczewianka ż.
przym. barczewski
Wiktionary
→ Barczewo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Barczewem, dotyczący Barczewa
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Barczewo n., barczewianin m., barczewianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
szeroki w ramionach
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) szeroki w barkach
Wiktionary
(1.1) W przedziale siedziała starsza pani z jamniczkiem oraz drzemiący barczysty młodzik w granatowej czapce z daszkiem.
Wiktionary
rzecz. bark m., bary
przym. barkowy
Wiktionary
(1.1) pot. atletyczny, dobrze zbudowany, korpulentny, krępy, potężny, przysadzisty
Wiktionary
1. piewca, poeta, wieszcz;
2. celtycki nadworny pieśniarz lub poeta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) u ludów celtyckich: średniowieczny poeta opiewający boje i bohaterów;
(1.2) przen. poeta, piewca, wieszcz
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: barda
Wiktionary
Bard – celtycki poeta i pieśniarz, spotykany od XI do XVII wieku na dworach Irlandii, Szkocji, Walii i Bretanii.
Współcześnie mianem „bard” określa się wybitnego artystę, wykonującego własne, literacko i muzycznie opracowane utwory z towarzyszeniem instrumentu – zwykle gitary.
Wikipedia
(1.1) Według podań ten bard miał piękny głos.
(1.2) Bułat Okudżawa był znanym rosyjskim bardem.
Wiktionary
IPA: bart, AS: bart
Wiktionary
przym. bardowski
Wiktionary
(1.1) minstrel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. barta.
(1.2) gw-pl|Bukowina. siekiera do obciosywania drzewa
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: bard
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbarda, AS: barda
Wiktionary
środowiskowo: ubikacja, kibel, sedes; bardacha
SJP.pl
Bardach – polski herb szlachecki, nadany w zaborze austriackim.
Wikipedia
środowiskowo: ubikacja, kibel, sedes; bardach
SJP.pl
Sławojka (także: wychodek, ustęp zewnętrzny, wygódka, wybudka, latryna) – rodzaj ubikacji; niewielka, zamykana od wewnątrz budka, zazwyczaj wolnostojąca, z umieszczoną wewnątrz poziomą deską z otworem (pełniącą funkcję sedesu) nad suchym dołem, do którego wpadają fekalia. Wyposażeniem wychodka był hak lub ostro zakończony gwóźdź służący do wieszania pociętych kartek gazet lub czasopism, zastępujących papier toaletowy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bardak
Wiktionary
rzecz. bardak m.
Wiktionary
potocznie: nieporządek, bałagan; bajzel, kołowacizna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. brak porządku
Wiktionary
(1.1) Zaprosiłbym cię do mnie, ale przez ten remont mam wielki bardak w mieszkaniu.
(1.1) Złośliwi powiadają, że gdy gdzieś panuje totalny bardak, wystarczy nazwać go chaosem, by przez samo nadanie nazwy sklasyfikować go i nadać mu pozory porządku.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bardaczek m.
Wiktionary
(1.1) posp. pierdolnik, burdel, burdel na kółkach, bajzel, syf; neutralnie bałagan, nieporządek
Wiktionary
prymitywna ubikacja, sławojka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bardejowem, dotyczący Bardejowa
Wiktionary
rzecz. Bardejów mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śrpol. jeźdz. rodzaj siodła zrobionego ze słomy służącego zazwyczaj do ujeżdżania koni, które przedtem nie nosiły jeźdźca; Gloger.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto powiatowe w północno-wschodniej Słowacji, w historycznym regionie Szarysz; Bardiejów, Bardyjów, Bardejów
SJP.pl
Bardejów (słow. Bardejov; hist. Bardiów, Bardyjów; niem. Bartfeld; węg. Bártfa; czes. Bardijov lub Bardějov; cyg. Bartwa) – miasto powiatowe w północno-wschodniej Słowacji, w kraju preszowskim, w historycznym regionie Szarysz.
Wikipedia
we włókiennictwie: zespół nicielnic krosna, potrzebnych do wytworzenia określonej tkaniny; grzebień tkacki, płocha, przybijaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowo-zachodniej Polsce;
Wiktionary
Staropolskie bardo = wzgórze (por. słoweńskie, chorwackie brdo = góra, wzgórze, serbskie брдо ts.)
Wikipedia
IPA: ˈbardɔ, AS: bardo
Wiktionary
rzecz. bardzianin mos., bardzianka ż.
przym. bardzki
Wiktionary
(1.1) Bardo Śląskie
Wiktionary
dawny strunowy instrument muzyczny podobny do lutni, liry i mandoliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. hist. dawny instrument muzyczny, podobny do liry lub lutni
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lecz lud, rozwścieczony przeniewierstwem Jurgi, wnet porwał go siłą i wlókł na stos, gdy nagle przebił się Sławeńko i śmiało wstąpił na stos, uderzając w struny bardonu.
Wiktionary
IPA: ˈbardɔ̃n, AS: bardõn
Wiktionary
[czytaj: barDO] nazwisko
SJP.pl
1. biustonosz z usztywnieniami, odsłaniający część biustu;
2. rodzaj chustki z przezroczystego szyfonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) pot. Brigitte Bardot
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bardem, bardami, dotyczący barda
Wiktionary
rzecz. bard mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
topór bojowy na długim drzewcu; berdysz
SJP.pl
Berdysz, bardysz (łac. barducium – siekierka) – broń drzewcowa piechoty będąca ciężkim, szerokim toporem o zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu mierzącym około 1,8 metra.
Berdysz znany był już w starożytności, ale rozpowszechniać zaczął się w średniowieczu, także w XIV wieku w Europie Wschodniej, gdzie był używany przez piechotę do walki z jazdą. W XVI i XVII wieku, szczególnie typowy dla piechoty moskiewskiej, między innymi oddziałów strzelców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. halabarda
Wiktionary
IPA: ˌbardɨˈzãna, AS: bardyzãna
Wiktionary
rzecz. bardyzan m.
Wiktionary
(1.1) bardyzan, halabarda
Wiktionary
mieszkaniec Barda
SJP.pl
mieszkanka Barda
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: bardzo; wyraz używany do tworzenia złożonych form stopnia wyższego przymiotników (np. bardziej polski) i przysłówków (np. bardziej swojsko)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ Bardo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bardem, dotyczący Barda
Wiktionary
rzecz. Bardo n.
Wiktionary
w wysokim stopniu, mocno, dużo, np. "Bardzo (mocno) Cię kocham"
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) służący do podkreślenia cechy przymiotnika, przysłówka lub czasownika w wysokim stopniu, dużo
(1.2) bardziej, najbardziej wyraz pomocniczy, stosowany do tworzenia form stopnia wyższego i najwyższego niektórych przymiotników i przysłówków
Wiktionary
(1.1) Jesteś bardzo mądry.
(1.1) Bardzo cię kocham.
(1.2) A mój kostium na bal jest bardziej kolorowy niż twój!
Wiktionary
IPA: ˈbard͡zɔ, AS: barʒo
Wiktionary
(1) daw. barzo
(1.1) wielce, nader, niezmiernie, niesłychanie, ogromnie, szalenie, zabójczo
Wiktionary
potocznie: przysłówek "bardzo" połączony z końcówka czasownikową "-śmy" (np. "Bardzośmy was polubili.", "Bardzośmy się cieszyli.")
SJP.pl
coś absurdalnego, przypominającego sytuacje lub sceny z filmów komediowych Stanisława Barei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zabawny zwrot będący cytatem z komedii filmowych Stanisława Barei
(1.2) pot. iron. absurdalna wypowiedź, zdarzenie lub sytuacja ze sfery publicznej podobne do surrealistycznego gagu z komedii filmowych Stanisława Barei
Wiktionary
Stanisław Sylwester Bareja (ur. 5 grudnia 1929 w Warszawie, zm. 14 czerwca 1987 w Essen) – polski reżyser, scenarzysta filmowy i aktor.
Wikipedia
(1.2) Trzy dekady po upadku PRL bareizmy wciąż żywe!
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. mały bar (jako zakład gastronomiczny lub bufet);
2. podręczny stolik na kółkach na trunki, słodycze itp.;
3. oddzielne pomieszczenie w regale, szafce itp. do przechowywania napojów alkoholowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: bar
(1.2) mały bar
(1.3) półka w meblu do trzymania napojów alkoholowych
(1.4) stolik na kółkach na alkohole
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: barka
Wiktionary
Barek (ukr. Барок) – wieś na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie barskim.
W czasach Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie podolskim. Pierwotnie miasteczko o nazwie Dąbrowa. Za Jana II Kazimierza uległo ono zupełnemu zniszczeniu. W miejsce Dąbrowy powstała nowa osada nazywana Barek. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru.
Wikipedia
(1.3) W barku stały trzy napoleony i żubrówka.
Wiktionary
rzecz. bar mrz., barman mos., barmanka ż.
przym. barowy
Wiktionary
mało wypukła rzeźba; płaski relief, płaskorzeźba, bas-relief
SJP.pl
Willem Barents (hol. Willem Barentsz, ur. ok. 1550, zm. 20 czerwca 1597) – holenderski żeglarz i podróżnik. Od jego nazwiska pochodzi nazwa Morza Barentsa i Wyspy Barentsa.
W 1594 wyruszył z Amsterdamu na dwóch statkach. Popłynął na północny wschód, licząc, że odnajdzie morskie przejście prowadzące do Azji. Dotarł do Nowej Ziemi, lecz z powodu złych warunków atmosferycznych musiał zawrócić.
Wikipedia
przyrząd służący do mierzenia wrażliwości skóry na nacisk
SJP.pl
opornik z drutu stalowego, umieszczony w bańce szklanej z rozrzedzonym wodorem, który wykazuje wzrost oporności elektrycznej wraz ze wzrostem temperatury
SJP.pl
Bareter (inaczej: lampa oporowa) – drutowy opornik wykonany z żelaza i umieszczony w hermetycznej obudowie, np. szklanej bańce wypełnionej gazem (najczęściej wodorem) pod zmniejszonym ciśnieniem, służący do stabilizowania, w pewnym zakresie, natężenia prądu stałego lub zmiennego.
Wikipedia
kawałek wstążki o przepisowych barwach i wymiarach, naszywanej na kurtce munduru lub marynarce, zastępujący właściwy order lub odznakę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wąski kawałek wstążki noszony na mundurze zamiast odznaczenia;
Wiktionary
Baretka odznaczenia – wąski pasek wstążki barwy przewidzianej dla danego orderu lub odznaczenia, noszony (przede wszystkim) na mundurze zamiast pełnej odznaki.
Układ barw na baretce jest zwykle identyczny z układem barw wstążki przewidzianej dla danego odznaczenia. Szerokość baretki równa jest zazwyczaj szerokości wstążki stosowanej w najniższej klasie danego orderu lub odznaczenia. Według polskich przepisów wysokość baretki wynosi 8 mm, a baretkę nakłada się na podkładkę sukienną koloru czarnego, która powinna być o 2 mm dłuższa i szersza od samej baretki.
Wikipedia
IPA: baˈrɛtka, AS: baretka
Wiktionary
materiał z cienkiej wełny i jedwabiu
SJP.pl
przymiotnik od: bareż
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ptak leśny z rzędu wróblowych, zamieszkujący lasy Eurazji i Ameryki Północnej, w Polsce pod ochroną; kowalik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. zob. kowalik.
Wiktionary
Nazwisko:
Zoologia:
Wikipedia
rzecz. barglik mzw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
gatunek nowozelandzkiego ptaka z rzędu wróblowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Acanthisittidae|ref=tak.
Wiktionary
Barglik (Acanthisitta chloris) – gatunek ptaka z rodziny barglików (Acanthisittidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Acanthisitta. Występuje endemicznie w Nowej Zelandii.
Ptak ten z wyglądu podobny jest do strzyżyka, lecz nie jest spokrewniony z rodziną strzyżyków (Troglodytidae). Długość 7–9 cm; masa ciała – samce około 6 g, samice 7 g. Samiec żyje 1,5 roku, samica około 4 miesiące mniej.
Wikipedia
rzecz. bargiel mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Buriacji, uchodząca do jeziora Bajkał;
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z Barguzinem (rzeką w Rosji)
Wiktionary
1. wieś w województwie podlaskim;
2. wieś w województwie śląskim
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Bargłów Kościelny
SJP.pl
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Włoszech, stolica Apulii i prowincji Bari (1.2);
(1.2) daw. adm. była włoska prowincja w regionie Apulia;
(1.3) hist. polit. włoskie księstwo
Wiktionary
Bari – miasto i gmina w południowych Włoszech, położone nad Morzem Adriatyckim. Bari jest stolicą prowincji Bari i regionu Apulia. W 2022 ludność miasta wynosiła 315 972 mieszkańców, cały obszar metropolitalny Bari liczy ok. 1,5 mln mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Od końca IX wieku miasto Bari znajdowało się pod panowaniem Bizancjum.
(1.3) Żona króla Zygmunta I Starego pochodziła z księstwa Bari.
Wiktionary
IPA: bari, AS: bari
Wiktionary
rzecz. baryjczyk mos.
przym. baryjski, daw. barski
Wiktionary
jednostka ciśnienia używana w układzie CGS równa 0,1 paskala; mikrobar
SJP.pl
Baria (z gr. βαρύς barýs – ciężki) – jednostka ciśnienia układu miar CGS, oznaczana symbolem b. Jest równa 1 dynie na centymetr kwadratowy.
Wikipedia
lekarz zajmujący się leczeniem otyłości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorobliwej otyłości
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka z dziedziny bariatrii
Wiktionary
(1.1) Dziś idę do bariatry, bo chcę otrzymać skierowanie na operacyjne zmniejszenie żołądka.
Wiktionary
IPA: barʲˈjatra, AS: barʹi ̯atra
Wiktionary
rzecz. bariatria ż.
przym. bariatryczny
przysł. bariatrycznie
Wiktionary
dziedzina medycyny, która leczy chorobliwą otyłość
SJP.pl
Bariatria – dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem, określaniem przyczyn, profilaktyką i leczeniem nadwagi, a zwłaszcza otyłości, w tym metodami chirurgicznymi.
Wikipedia
przymiotnik od: bariatria
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z bariatrią, leczeniem otyłości
Wiktionary
rzecz. bariatria ż., bariatra mos./ż.
Wiktionary
gatunek niedźwiedzia; zamieszkuje lasy Ameryki Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Ursus americanus|Pallas|ref=tak., gatunek drapieżnego ssaka z rodziny niedźwiedziowatych, występujący w Ameryce Północnej;
(1.2) zool. drapieżnik z gatunku baribali (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Fizjologicznie liczba skurczów serca na minutę u baribala wynosi ok. 55.
Wiktionary
IPA: baˈrʲibal, AS: barʹibal
Wiktionary
(1.1) niedźwiedź czarny
(1.2) niedźwiedź czarny
Wiktionary
1. płotek, poręcz itp., które wydzielają jakieś miejsce, uniemożliwiają przejście itp.;
2. naturalna przeszkoda, która utrudnia lub uniemożliwia przemieszczanie się;
3. rzecz, która utrudnia powstanie jakiegoś zjawiska lub sytuacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeszkoda, która utrudnia lub uniemożliwia przemieszczanie się
(1.2) coś, co utrudnia lub uniemożliwia zajście czegoś
Wiktionary
Bariera to urządzenie, miejsce itp. niemożliwe lub bardzo trudne do przekroczenia. W połączeniach frazeologicznych ma różne znaczenia:
Wikipedia
(1.1) W tybetańskiej legendzie o Szambali jest także opowiadane, że droga do tej krainy leży przez wysokie góry, ciemne lasy, podziemne labirynty i mistyczne bariery.
(1.2) Mimo tych nakładów podaż kokainy na rynku amerykańskim systematycznie się zwiększa, narkotyk przedostaje się "ponad" barierą high-tech.
Wiktionary
rzecz. barierka ż.
przym. barierowy
Wiktionary
zdrobnienie od: bariera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: bariera
(1.2) przegroda postawiona, aby uniemożliwić przejście w danym miejscu lub zabezpieczyć coś
Wiktionary
Barierka (balustrada, poręcz) – ścianka składająca się z tralek połączonych od góry poręczą. Najczęściej stosowana jako zabezpieczenie balkonów (balustrady balkonowe), okien (zabezpieczenie okienne), schodów (balustrada schodowa). Potocznie inne znaczenie płotu.
Wikipedia
(1.2) Lenda wsparła stopę o dolną belkę barierki, zaczęła ją otrzepywać dłonią.
Wiktionary
IPA: barʲˈjɛrka, AS: barʹi ̯erka
Wiktionary
rzecz. bariera ż.
rzecz. barierowy, barierkowy
przym. barierowy
Wiktionary
(1.2) balustrada
Wiktionary
nadmierne i często niepotrzebne występowanie w przestrzeni publicznej barier odgradzających jezdnię od jakiegoś fragmentu terenu, np. od chodnika; barieroza
SJP.pl
ochronna bariera z poręczą, używana na mostach, wiaduktach itp.
SJP.pl
przymiotnik od: bariera
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z barierą, dotyczący bariery; będący barierą
Wiktionary
rzecz. bariera ż., barierka ż.
Wiktionary
nadmierne i często niepotrzebne występowanie w przestrzeni publicznej barier odgradzających jezdnię od jakiegoś fragmentu terenu, np. od chodnika; barierkoza
SJP.pl
[czytaj: barjolaż] w grze skrzypcowej: różnicowanie barwy jednego dźwięku przez wydobywanie go na przemian ze struny pustej i z innej struny odpowiednio skróconej
SJP.pl
cząstka elementarna o spinie połówkowym i o masie spoczynkowej większej od masy protonu albo równej jej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. fermion o niezerowej liczbie barionowej;
Wiktionary
Osoby o nazwisku Barion
Wikipedia
przym. barionowy
Wiktionary
związany z barionem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z barionami, dotyczący barionów
Wiktionary
(1.1) Jeżeli jednak byłoby możliwe przechodzenie kwarków w leptony z niezachowaniem liczby barionowej, to proton powinien być cząstką niestabilną.
Wiktionary
rzecz. barion mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. paleont. nazwa systematyczna|Baryonyx|Charig & Milner|ref=tak., rodzaj mięsożernego dinozaura z rodziny spinozaurów;
(1.2) zool. paleont. nazwa systematyczna|Baryonyx walkeri|Charig & Milner|ref=tak., gatunek mięsożernego dinozaura z rodziny spinozaurów;
Wiktionary
Barionyks (Baryonyx walkeri) – dwunożny, mięsożerny dinozaur, teropod z rodziny spinozaurów żyjący w okresie wczesnej kredy 130–125 milionów lat temu na terenach dzisiejszej Europy.
Wikipedia
(1.2) barionyks Walkera
Wiktionary
osoba zawodowo trudniąca się parzeniem kawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zawodowo zajmująca się doborem, parzeniem oraz serwowaniem kawy
Wiktionary
Barista (wł. barista – barman; także: kawiarz, kawiarka) – osoba zawodowo zajmująca się wybieraniem, parzeniem oraz podawaniem kawy.
Wikipedia
IPA: baˈrʲista, AS: barʹista
Wiktionary
rzecz. fż. baristka ż.
przym. baristyczny
Wiktionary
kobieta zawodowo trudniąca się parzeniem kawy; kawiarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zawodowo zajmująca się doborem, parzeniem oraz serwowaniem kawy
Wiktionary
(1.1) Jej matka pracowała jako baristka we włoskiej restauracji w Kuala Lumpur.
Wiktionary
rzecz. bar m.
:: fm. barista m.
przym. barowy
przysł. barowo
Wiktionary
(1.1) kawiarka
Wiktionary
zajęcie osób zawodowo zajmujących się parzeniem i podawaniem kawy; barystyka
SJP.pl
rzeka w Indonezji
SJP.pl
Barito – rzeka w Indonezji na Borneo, długość 880 km.
Źródła w górach Müllera, w górnym biegu płynie głęboką doliną tworząc liczne wodospady, w środkowym i dolnym przez zabagnioną nizinę, uchodzi deltą do Morza Jawajskiego.
Główne miasto: Banjarmasin.
Wikipedia
z łaciny: bar (pierwiastek chemiczny)
SJP.pl
Bari – miasto i gmina w południowych Włoszech, położone nad Morzem Adriatyckim. Bari jest stolicą prowincji Bari i regionu Apulia. W 2022 ludność miasta wynosiła 315 972 mieszkańców, cały obszar metropolitalny Bari liczy ok. 1,5 mln mieszkańców.
Wikipedia
1. zespół kości łączący kończynę górną z tułowiem;
2. rodzaj żaglowca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. część ciała w miejscu połączenia ręki lub (u zwierząt) kończyny przedniej z tułowiem;
(1.2) żegl. żaglowiec mający co najmniej trzy maszty; ostatni z nich ma omasztowanie skośne, pozostałe maszty niosą ożaglowanie rejowe;
(1.3) zob. barki.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znów zwichnąłem sobie bark.
(1.2) Nasza żaglówka jest bardzo mała przy tym barku.
Wiktionary
IPA: bark, AS: bark
Wiktionary
(1.1) przym. barczysty, barkowy; rzecz. bary
Wiktionary
statek o niewielkich wymiarach, używany do przewozu towarów drogami śródlądowymi oraz w portach morskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. rodzaj statku o płaskim dnie, służącego do transportu ładunków zazwyczaj w żegludze śródlądowej;
Wiktionary
Barka – rodzaj statku o płaskim dnie, służącego do transportu ładunków w żegludze śródlądowej. Barki są najczęściej pozbawione własnego napędu.
Pierwotnie barki poruszały się z prądem rzeki a pod prąd były holowane przez ludzi (burłacy) lub zwierzęta pociągowe, które poruszały się po specjalnej drodze wzdłuż rzeki.
Wikipedia
(1.1) Barka przewiozła urobek z pogłębiarki.
Wiktionary
IPA: ˈbarka, AS: barka
Wiktionary
rzecz. barkowiec m.
Wiktionary
budowla obronna, fortyfikacja o trapezowym narysie
SJP.pl
Barkan (arab. بركان; fr. Berkane) – miasto w północno-wschodnim Maroku, w Regionie Wschodnim, siedziba administracyjna prowincji. W 2014 roku liczyło ok. 109 tys. mieszkańców.
W mieście działa klub piłkarski Renaissance Berkane.
Wikipedia
liryczna pieśń gondolierów weneckich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. liryczna pieśń gondolierów w Wenecji;
(1.2) muz. utwór muzyczny przypominający barkarolę (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Wytarł smyczek kalafonią, brzęknął na strunach, pokręcił klucze i w chwilę później spod delikatnych palców rozległy się dźwięki barkaroli.
Wiktionary
IPA: ˌbarkaˈrɔla, AS: barkarola
Wiktionary
(1.1) gondoliera
Wiktionary
właściciel barki, przewoźnik barką
SJP.pl
1. duża, zwykle 16-20-wiosłowa łódź okrętowa (szalupa) do przewożenia ładunków lub osób
2. mały statek o napędzie mechanicznym do prac portowych
3. 10-metrowa łódź rybacka
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący barkasu, związany z barkasami; stanowiący część barkasu; taki jak barkas
Wiktionary
rzecz. barkas mrz.
Wiktionary
żaglowiec handlowy mający przynajmniej 3 maszty; szkunerbark
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żaglowiec mający co najmniej trzy maszty; pierwszy z nich ma omasztowanie rejowe, pozostałe maszty niosą ożaglowanie skośne;
Wiktionary
Barkentyna (inaczej szkunerbark) – żaglowiec posiadający trzy lub więcej masztów, niosący na pierwszym od dziobu ożaglowanie rejowe, a na pozostałych ożaglowanie skośne - przeważnie gaflowe, rzadziej bermudzkie.
Polskimi żaglowcami typu barkentyna są ORP Iskra (II) oraz STS Pogoria.
Wikipedia
(1.1) Od zawietrznej powoli zbliżała się barkentyna.
Wiktionary
IPA: ˌbarkɛ̃nˈtɨ̃na, AS: barkẽntỹna
Wiktionary
(1.1) szkunerbark
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
górna część grzbietu
SJP.pl
Barki – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Cyców. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 838.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Barki, po jej zniesieniu w gromadzie Cyców. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Cyców. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 300 mieszkańców.
Wikipedia
statek morski służący do transportu barek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) żegl. statek służący do transportu ładunku w pojemnikach będących rodzajem barek;
Wiktionary
Barkowiec – statek wodny przystosowany do transportu specjalnych barek.
Istnieje kilka systemów, różniących się wielkością barek i sposobem ich przeładunku (barki mogą wpływać do ładowni barkowca lub być tam umieszczane specjalnym systemem suwnic zamontowanych na statku).
Wikipedia
rzecz. barka ż.
Wiktionary
pióro na skrzydle ptaka leżące bezpośrednio w pobliżu tułowia
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
związany z barkiem i obojczykiem (np. staw barkowo-obojczykowy)
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z barkiem, dotyczący barku
(1.2) związany z barką, dotyczący barki
Wiktionary
(1.1) Wrócił z zawodów z problemami w stawie barkowym.
(1.2) Zaraz za portem barkowym zaczynają się tereny należące do MOSiR-u.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. bark m., bary
przym. barczysty
(1.2)
rzecz. barka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. dochód podatkowy z żupy solnej
Wiktionary
IPA: ˈbarkraxt, AS: barkraχt
Wiktionary
roślina zielna z rodziny akantowatych, stosowana w tradycyjnej medycynie indyjskiej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Barlinka (miasta w Polsce); barlinianin
SJP.pl
mieszkanka Barlinka (miasta w Polsce); barlinianka
SJP.pl
→ Barlinek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Barlinka, związany z Barlinkiem
Wiktionary
rzecz. Barlinek m., barlinczanin m., barlinczanka ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Barlinek (niem. Berlinchen) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Barlinek. Najludniejsze miasto powiatu myśliborskiego. Z miastem graniczy Barlinecki Park Krajobrazowy.
Według danych z 31 grudnia 2019 Barlinek liczył 13 663 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: barˈlʲĩnɛk, AS: barlʹĩnek
Wiktionary
rzecz. barlinczanin m., barlinczanka ż.
przym. barlinecki
Wiktionary
mieszkaniec Barlinka (miasta w Polsce); barlinczanin
SJP.pl
mieszkanka Barlinka (miasta w Polsce); barlinczanka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
osoba obsługująca bufet w restauracji, barze itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która obsługuje bufet w barze;
Wiktionary
Barman – osoba zajmująca się zawodowo obsługą bufetu (pot. baru) w lokalu gastronomicznym (np. barze, restauracji, pubie, kawiarni).
Do obowiązków barmana zalicza się głównie przygotowywanie napojów (zarówno bezalkoholowych jak i alkoholowych - w tym wykonywanie koktajli), co często związane jest również z ich bezpośrednim wydawaniem klientom przy bufecie.
Wikipedia
(1.1) Ten barman zręcznie żongluje shakerem.
Wiktionary
IPA: ˈbarmãn, AS: barmãn
Wiktionary
rzecz. bar m., barek m., barmaństwo n.
:: fż. barmanka ż.
przym. barmański
Wiktionary
(1.1) bufetowy
Wiktionary
kobieta obsługująca bufet w barze lub restauracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która sprzedaje i podaje napoje alkoholowe w barze
Wiktionary
Barman – osoba zajmująca się zawodowo obsługą bufetu (pot. baru) w lokalu gastronomicznym (np. barze, restauracji, pubie, kawiarni).
Do obowiązków barmana zalicza się głównie przygotowywanie napojów (zarówno bezalkoholowych jak i alkoholowych - w tym wykonywanie koktajli), co często związane jest również z ich bezpośrednim wydawaniem klientom przy bufecie.
Wikipedia
(1.1) Poprosiliśmy barmankę o orzeszki.
Wiktionary
IPA: barˈmãnka, AS: barmãnka
Wiktionary
rzecz. bar m., barek m.
:: fm. barman m.
przym. barmański
Wiktionary
związany z barmanem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub stanowiskiem barmana
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do barmana, będący jego własnością
Wiktionary
(1.1) Młodzi adepci sztuki barmańskiej pobierali nauki od mistrza.
Wiktionary
rzecz. barman mos., barmanka ż., barmaństwo n.
Wiktionary
(2.1) barmanowy
Wiktionary
jednostka powierzchni stosowana w fizyce jądrowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. fiz. pozaukładowa jednostka przekroju czynnego równa 10-28 m2;
Wiktionary
Barn (b) – jednostka przekroju czynnego. Wyraża się nią również elektryczny moment kwadrupolowy jądra. Stosowana w fizyce jądrowej i fizyce cząstek elementarnych. 1 barn to w przybliżeniu pole powierzchni przekroju jądra atomu uranu.
1 b = 100 fm2 = 10–28 m2
Wikipedia
IPA: barn, AS: barn
Wiktionary
(1.1) skr. b
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Barnaba – imię męskie pochodzenia aramejskiego. Wywodzi się od Bar-nebuch i oznacza syna pocieszenia, syna proroctwa.
Barnaba imieniny obchodzi 11 czerwca, 16 czerwca.
Wikipedia
(1.1) Zza brzóz i wierzb, stojących nad potokiem, widać było trzy skulone postacie. Byli to dwaj rybacy, Szymon i Mateusz, i pustelnik, ojciec Barnaba.
Wiktionary
IPA: barˈnaba, AS: barnaba
Wiktionary
rzecz. barnabita m.
przym. Barnabowy, barnabicki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. barnabita m.
przym. Barnabowy, barnabicki
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Barnabas., etym|łac|Barnaba. < etym|koine|Βαρναβᾶς. < etym|aram|בר נביא. < etym|aram|בר|נביא. (bar nabya) → syn proroctwa, syn pocieszenia
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Barnabas, Barnaby
* arabski: (1.1) برنابا m.
* baskijski: (1.1) Barnabe
* białoruski: (1.1) Варнава m., Барнаба m.
* bretoński: (1.1) Barnabaz m.
* czeski: (1.1) Barnabáš m.
* francuski: (1.1) Barnabé m.
* hiszpański: (1.1) Bernabé m.
* kataloński: (1.1) Bernabé m.
* niemiecki: (1.1) Barnabas m.
* nowogrecki: (1.1) Βαρνάβας m.
* rosyjski: (1.1) Варнава m.
* słowacki: (1.1) Barnabáš m.
* starogrecki: (1.1) Βαρναβᾶς m.
* ukraiński: (1.1) Барнаба m.
* węgierski: (1.1) Barnabás
* włoski: (1.1) Barnaba m.
źródła.
== Barnaba (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|włoski|m. Barnaba
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
członkowie zakonnego zgromadzenia misjonarzy
SJP.pl
Barnabici, Zgromadzenie Księży świętego Pawła – Ojców Barnabitów, zakon założony przez św. Antoniego Marie Zaccaria w 1530, a zatwierdzony przez papieża Klemensa VII 18 lutego 1533.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z barnabitami, dotyczący barnabitów
Wiktionary
(1.1) Wspólnota barnabicka liczy pięciu ojców.
Wiktionary
rzecz. barnabita m., Barnaba mos.
Wiktionary
członek zgromadzenia zakonnego misjonarzy założonego przy kościele św. Barnaby w Mediolanie w 1530 r.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kośc. zakonnik z zakonu założonego przez św. Antoniego Marię Zaccaria;
Wiktionary
Barnabici, Zgromadzenie Księży świętego Pawła – Ojców Barnabitów, zakon założony przez św. Antoniego Marie Zaccaria w 1530, a zatwierdzony przez papieża Klemensa VII 18 lutego 1533.
Wikipedia
(1.1) Tego barnabitę spotkałem w Afganistanie.
(1.1) Można wynająć salę konferencyjną u barnabitów w Warszawie.
Wiktionary
IPA: ˌbarnaˈbʲita, AS: barnabʹita
Wiktionary
rzecz. Barnaba m.
przym. barnabicki, Barnabowy m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
→ Barnauł
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Barnaułem, dotyczący Barnaułu
Wiktionary
(1.1) Nie mając fotografii ani rycin miast polskich, wychowawczyni barnaulskiego przedszkola sama sporządziła album z rysunkami i w ten sposób ilustruje dzieciom opowiadania o Polsce.
Wiktionary
rzecz. Barnauł mrz., Barnaułka ż.
Wiktionary
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Ałtajskim, nad Obem;
Wiktionary
Barnauł (ros. Барнаул) – miasto w azjatyckiej części Rosji, stolica Kraju Ałtajskiego, nad rzeką Ob, ok. 250 km na południe od Nowosybirska. W 2020 roku liczyło ok. 632 tys. mieszkańców.
Ważny ośrodek handlowy i przemysłowy Ałtaju. W 1900 zanotowano tutaj najwyższe ciśnienie wszech czasów – 1088 hPa.
Wikipedia
rzecz. Barnaułka ż.
przym. barnaulski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, lewy dopływ Obu, przepływa przez Kraj Ałtajski;
Wiktionary
Barnaułka (ros. Барнаулка) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, lewy dopływ Obu. Przepływa przez Kraj Ałtajski. Długość rzeki od źródeł (Jezioro Zierkalne) do ujścia – 207 km.
Górny bieg rzeki znajduje się w grupie jezior połączonych pomiędzy sobą zabagnionymi przetokami. Największe z nich to: Urłapowskie, Średnie, Bachmatowskie, Piesczanoje.
Wikipedia
rzecz. Barnauł mrz.
przym. barnaulski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) norweski urząd ochrony praw dziecka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdyby urzędnicy Barnevernetu działali w Polsce, ich postępowanie można by uznać za nadużycie uprawnień przez funkcjonariusza publicznego.
Wiktionary
holenderska rasa kur
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Barnim – męskie imię pochodzenia słowiańskiego. Było spotykane wśród książąt pomorskich.
Skrót od imion zaczynających się na „Barni-”, czyli „Broni-”, jak np. Bronimir czy Bronisław, których wersje pomorskie wyglądają: Barnimir i Barnisław.
Barnim imieniny obchodzi 27 października.
Wikipedia
wieś w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Osoby noszące nazwisko Barnum:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) wykorzystujący ciężar w celu nadania prędkości
Wiktionary
pojazd samochodowy odpowiednio wyposażony, umożliwiający doraźne wydawanie posiłków, dań barowych, napojów; barowóz
SJP.pl
[czytaj: baroczio] nazwisko, np. Federigo Baroccio (albo: Barocci) (1526-1612), malarz włoski
SJP.pl
przyrząd wskazujący zbliżanie się i kierunek cyklonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nadwrażliwość zębów, dziąseł i okolicznych tkanek na zmiany ciśnienia
Wiktionary
Barodontalgia – ból zęba związany ze znacznymi zmianami ciśnienia otoczenia, na który narażone są osoby uprawiające nurkowanie, podróżujące samolotami lub poddawane tlenoterapii hiperbarycznej. Ból występuje zazwyczaj u osób, które mają predysponujące patologie zębów, m.in. ostre lub przewlekłe zapalenie tkanek okołowierzchołkowych, próchnicę, głębokie lub nieudane wypełnienia, pozostałości torbieli nazębnych, zapalenie zatok przynosowych lub niedawno przeszli operacje w okolicach zębów.
Wikipedia
(1.1) aerodontalgia
Wiktionary
dział mechaniki, zajmujący się badaniem zachowania się różnego rodzaju budowli (np. mostów, szybów itp.) pod wpływem działania ich własnego ciężaru
SJP.pl
barometr z urządzeniem samopiszącym, zapisującym samoczynnie w sposób ciągły zmiany ciśnienia atmosferycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. miernik ciśnienia atmosferycznego (barometr), zdolny do samoczynnego zapisywania wyników pomiarów
Wiktionary
Barograf (grec. baros - ciężar, grapho - piszę) – barometr wyposażony w urządzenie do rejestracji dokonywanych pomiarów ciśnienia atmosferycznego. Wyniki są zapisywane na specjalnej taśmie papierowej (tzw. barogramie) umieszczonej na obrotowym bębnie poruszającym się zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Zazwyczaj bęben wykonuje jeden obrót na dobę, tydzień lub miesiąc, wybór prędkości zależy od konstrukcji urządzenia i w niektórych modelach jest możliwy do wyboru przez użytkownika barografu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. barograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
zoblistę|barometr|barogram.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) barograph
* białoruski: (1.1) барограф m.
* bułgarski: (1.1) барограф m.
* francuski: (1.1) barographe m.
* niemiecki: (1.1) Barograph m., Barograf m., Druckschreiber
* rosyjski: (1.1) барограф m.
* słowacki: (1.1) barograf m.
* szwedzki: (1.1) barograf
* ukraiński: (1.1) барограф m.
* włoski: (1.1) barografo m.
źródła.
== barograf (język duński.) ==
wymowa. IPA3|bɑoˈgʁɑˀf.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) barograf
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. barograficzny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. barograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
zoblistę|barometr|barogram.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) barograph
* białoruski: (1.1) барограф m.
* bułgarski: (1.1) барограф m.
* francuski: (1.1) barographe m.
* niemiecki: (1.1) Barograph m., Barograf m., Druckschreiber
* rosyjski: (1.1) барограф m.
* słowacki: (1.1) barograf m.
* szwedzki: (1.1) barograf
* ukraiński: (1.1) барограф m.
* włoski: (1.1) barografo m.
źródła.
== barograf (język duński.) ==
wymowa. IPA3|bɑoˈgʁɑˀf.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) barograf
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wykres zmian ciśnienia atmosferycznego wykonany przez barograf
SJP.pl
1. okres w kulturze europejskiej, który trwał od około 1590 do 1760 roku; Barok;
2. kierunek, który występował w kulturze europejskiej w XVII wieku i w połowie XVIII wieku, zapoczątkowany we Włoszech, odznaczający się w sztuce przepychem form, bogactwem barw i szczegółów dekoracyjnych, w literaturze - nagromadzeniem figur retorycznych, ozdobników; Barok;
3. przenośnie: przeładowanie szczegółami, ozdobami; przepych, nadmiar, nienaturalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. szt. archit. główny kierunek w kulturze środkowo- i zachodnioeuropejskiej, którego trwanie datuje się na zakres czasowy od końca XVI wieku do XVIII wieku;
Wiktionary
Barok (prawdopodobnie z port. barroco – perła o nieregularnym kształcie, z wł. – dziwność, nietypowość) – główny kierunek w kulturze europejskiej, którego trwanie datuje się od końca XVI wieku do XVIII wieku. Nieoficjalny styl Kościoła katolickiego czasów potrydenckich, stąd pojawiające się jeszcze w połowie XX wieku zamienne określenia: „sztuka jezuicka” czy „sztuka kontrreformacyjna”. W odróżnieniu od humanizmu antropocentrycznego doby renesansu, barok reprezentował teocentryczny mistycyzm. W znaczeniu węższym, barok to jeden z nurtów literackich XVII wieku, koegzystujący z klasycyzmem i manieryzmem; od niego XX-wieczni badacze wyprowadzili jednak nazwę dla całej epoki.
Wikipedia
(1.1) Ogromną rolę w formacji duchowej i intelektualnej baroku odegrali jezuici. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: ˈbarɔk, AS: barok
Wiktionary
rzecz. barokowość ż., barokizacja ż., barokizowanie n.
czas. barokizować ndk., zbarokizować dk.
przym. barokowy
przysł. barokowo
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) nadawać czemuś, najczęściej budowli, barokowego stylu
Wiktionary
rzecz. barokizowanie n., zbarokizowanie n., barok m., barokowość ż.
czas. zbarokizować dk.
przym. barokowy
przysł. barokowo
Wiktionary
1. związany z barokiem, dotyczący baroku;
2. przenośnie: zbyt przesadny, ozdobny, przeładowany ornamentyką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. związany z barokiem, dotyczący baroku
(1.2) przen. pełen przepychu, przesadnie ozdobny
Wiktionary
(1.1) Dziesiątki aniołków patrzyło na nas w tym barokowym skarbcu.
Wiktionary
IPA: ˌbarɔˈkɔvɨ, AS: barokovy
Wiktionary
rzecz. barok m., barokowość ż.
czas. barokizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. fiz. nauka zajmująca się masą i powiązaną z nią siłą ciążenia
Wiktionary
(1.1) Główne gałęzie fizyki układa Comte w porządku następującym: barologia, termologia, akustyka, optyka, elektrologia.
Wiktionary
IPA: ˌbarɔˈlɔɟja, AS: baroloǵi ̯a
Wiktionary
przym. barologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. barologiczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|baro-|-logia. < etym|grec|βάρος. → ciężar + etym|grec|λόγος. → mowa, rozprawa, traktat
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) barology
* francuski: (1.1) barologie ż.
* hiszpański: (1.1) barología ż.
* interlingua: (1.1) barologia
* kataloński: (1.1) barologia ż.
* niderlandzki: (1.1) barologie
* portugalski: (1.1) barologia ż.
* słowacki: (1.1) barológia ż.
* węgierski: (1.1) barológia
* włoski: (1.1) barologia ż.
źródła.
== barologia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) barologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przyrząd do mierzenia ciśnienia atmosferycznego; baroskop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. przyrząd do mierzenia ciśnienia atmosferycznego;
Wiktionary
Barometr – przyrząd do pomiaru ciśnienia atmosferycznego. W zależności od zasady działania, barometry dzielą się na cieczowe i sprężynowe.
Wikipedia
(1.1) Parlament Europejski zabronił stosowania rtęci w sfigmomanometrach i barometrach.
Wiktionary
IPA: baˈrɔ̃mɛtr̥, AS: barõmetr̦
Wiktionary
przym. barometryczny
Wiktionary
dotyczący barometru, będący częścią składową barometru
SJP.pl
1. tytuł szlachecki, niższy od tytułu hrabiego;
2. osoba nosząca ten tytuł;
3. w średniowieczu: wasal podlegający wyłącznie królowi;
4. w przenośni: osoba wpływowa w pewnej dziedzinie lub na jakimś terenie z racji swojej zamożności lub powiązań politycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. gw-pl|Śląsk Cieszyński. baran
Wiktionary
Baron – tytuł szlachecki; kobieta nosząca tytuł barona to baronessa, żona barona to baronessa lub baronowa.
Tytuł barona jest najniższym tytułem arystokratycznym. Używany we wszystkich monarchiach europejskich, wprowadzony także w ramach europeizacji w okresie Meiji w cesarstwie japońskim. Przyjęty również do tytułów nadawanych w cesarstwie francuskim przez Napoleona I. W różnych krajach miał różną specyfikę:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
por. etymn|pol|baran.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|baran.
źródła.
== barón (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) baron
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
por. etymn|pol|baran.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|baran.
źródła.
== barón (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) baron
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
status prawny barona i związane z tym przywileje
SJP.pl
żona barona lub kobieta nosząca tytuł barona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta nosząca tytuł barona
(1.2) daw. baronowa
Wiktionary
Baron – tytuł szlachecki; kobieta nosząca tytuł barona to baronessa, żona barona to baronessa lub baronowa.
Tytuł barona jest najniższym tytułem arystokratycznym. Używany we wszystkich monarchiach europejskich, wprowadzony także w ramach europeizacji w okresie Meiji w cesarstwie japońskim. Przyjęty również do tytułów nadawanych w cesarstwie francuskim przez Napoleona I. W różnych krajach miał różną specyfikę:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fm. baron
przym. baronowski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== baronessa (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) baronowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbarɔ̃ˈnɛsːa, AS: barõne•sa
Wiktionary
rzecz.
:: fm. baron
przym. baronowski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fm. baron
przym. baronowski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== baronessa (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) baronowa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. angielski tytuł szlachecki, niższy od barona, dziedziczny w linii męskiej;
2. osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziedziczny, szlachecki brytyjski tytuł honorowy;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) mężczyzna noszący tytuł baroneta (1.1)
Wiktionary
Baronet – jedyny dziedziczny, szlachecki ale niearystokratyczny (nieparowski) brytyjski tytuł honorowy. Sporadycznie nadawany już w XIV w., ale w obecnej, dziedzicznej formie został ustanowiony przez Jakuba I w 1611 r. jako zachęta dla kolonizacji Ulsteru. Baronet otrzymywał dziedziczny tytuł rycerski, zaszczytny dodatek do herbu (małą tarczę z herbem Ulsteru – tzw. „Krwawa dłoń Ulsteru”, umieszczany w kantonie lub w tarczy sercowej), order i nadanie ziemi. W zamian zobowiązany był do wystawienia oddziału wojska dla kolonizacji Irlandii. W 1625 r. ustanowiono tytuł baroneta Szkocji dla wsparcia kolonizacji Nowej Szkocji. Baronet nowej Szkocji otrzymywał podobnie dziedziczny tytuł rycerski, dodatek do herbu w postaci kantonu z krzyżem św. Andrzeja i nadanie 18 mil kwadratowych ziemi na wybrzeżach Nowej Szkocji.Po zjednoczeniu Anglii i Szkocji w 1707 r. zaprzestano nadawania obu tytułów wprowadzając jednolity tytuł baroneta Wielkiej Brytanii.Od 1801 r. nadawany jest konsekwentnie tytuł baroneta Zjednoczonego Królestwa.Tytuł baroneta dziedziczony jest według prawa primogenitury przez najstarszego syna, z wyłączeniem kobiet. W przypadku braku spadkobiercy przechodzi na kolejnego spadkobiercę z młodszej linii rodu.
Wikipedia
(1.1) W 1625 r. ustanowiono tytuł baroneta Szkocji dla wsparcia kolonizacji Nowej Szkocji.
Wiktionary
IPA: baˈrɔ̃nɛt, AS: barõnet
Wiktionary
posiadłości barona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włości, majątek barona
(1.2) ogół baronów
Wiktionary
Baronia – rodzaj motyli dziennych z rodziny paziowatych. Występuje tylko w Ameryce Północnej. Występowanie tego rodzaju jest ograniczone tylko do rejonu Sierra Madre del Sur w południowo-zachodnim Meksyku. W skład tego rodzaju wchodzi 1 gatunek:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) baronostwo, baronat
(1.2) baronostwo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== baronia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) siedziba, włości magnackie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: baˈrɔ̃ɲja, AS: barõńi ̯a
Wiktionary
(1.1) baronostwo, baronat
(1.2) baronostwo
Wiktionary
tytuł, godność barona; baroństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) baron wraz z żoną
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) godność barona
(2.2) włości podległe baronowi
(2.3) zbiorowość baronów
Wiktionary
przym. baronowski
Wiktionary
(2.1) baronat, baronia
Wiktionary
małżonka barona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona barona
Wiktionary
Baron – tytuł szlachecki; kobieta nosząca tytuł barona to baronessa, żona barona to baronessa lub baronowa.
Tytuł barona jest najniższym tytułem arystokratycznym. Używany we wszystkich monarchiach europejskich, wprowadzony także w ramach europeizacji w okresie Meiji w cesarstwie japońskim. Przyjęty również do tytułów nadawanych w cesarstwie francuskim przez Napoleona I. W różnych krajach miał różną specyfikę:
Wikipedia
(1.1) Baronowa przyjmuje gości wyłącznie w niedziele.
Wiktionary
rzecz. baron mos., baronówna ż.
przym. baronowski
Wiktionary
dawniej: córka barona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. córka barona
Wiktionary
rzecz. baron mos., baronowa ż., baronessa ż.
przym. baronowski
Wiktionary
→ baron; baroński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z osobą lub tytułem barona, baronostwem
(1.2) należący do barona
Wiktionary
rzecz. baron mos., baronowa ż., baronessa ż., baronówna ż., baronostwo n., baronowicz mos.
przym. baroński, baronowy
Wiktionary
(1.1) baroński
(1.2) baroński, baronowy
Wiktionary
1. tytuł, godność barona; baronostwo;
2. ogół baronów
SJP.pl
receptor reagujący na zmiany ciśnienia w organizmie; presoreceptor
SJP.pl
Baroreceptory, presoreceptory – mechanoreceptory odpowiadające za stałą wielkość ciśnienia krwi.
Wikipedia
przyrząd do mierzenia ciśnienia atmosferycznego; barometr
SJP.pl
urządzenie regulujące ciśnienie w niektórych rodzajach chłodziarek; presostat
SJP.pl
urządzenie rejestrujące automatycznie wartość ciśnienia i temperatury, połączenie barometru z termografem
SJP.pl
Termograf – przyrząd mierzący temperaturę i rejestrujący jej przebieg w funkcji czasu.
Elementem reagującym na zmiany temperatury jest najczęściej czujnik deformacyjny, zmieniający swój kształt w funkcji zmian temperatury (np. rożek manometryczny wypełniony cieczą rozszerzalną lub element bimetaliczny).
Wikipedia
uszkodzenie fizyczne tkanki spowodowane różnicą ciśnienia w ciele i nowym otoczeniu
SJP.pl
Uraz ciśnieniowy – uszkodzenie tkanek ciała spowodowane najczęściej nagłą zmianą ciśnienia panującego w jego otoczeniu lub też jego bezpośrednim działaniem na tkanki. Występuje najczęściej u osób narażonych na nie (np. płetwonurków), ale może do niej doprowadzić także nagła dekompresja otoczenia, działanie fali uderzeniowej lub wentylacja mechaniczna.
Wikipedia
ukierunkowany ruch roślin spowodowany działaniem przyciągania ziemskiego; geotropizm; grawitropizm
SJP.pl
1. barotropowy rozkład masy - rozkład masy cieczy, w którym gęstość zależy wyłącznie od ciśnienia, a nie od innych czynników;
2. płyn barotropowy - płyn o takim rozkładzie masy;
3. przepływ barotropowy - ustalony przepływ takiej cieczy
SJP.pl
potocznie: barować się - siłować się, mocować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|barować się.
Wiktionary
Barowanie (ang. bar – poprzeczka, przeszkoda) – trening konia, mający nauczyć go respektu przed drągami z przeszkód, które przeskakuje.
Barowanie tresuje konia przez strach i ból, zostało więc zakazane przez Międzynarodową Federację Jeździecką. Może spowodować uraz psychiki konia, oraz wytworzenie głębokiej nieufności względem jeźdźca.
Wikipedia
rzecz. bary nmos.
czas. barować się
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
samochód przystosowany do wydawania posiłków, napojów, pełniący często rolę stołówki; barobus
SJP.pl
1. przymiotnik od: bar; taki, którego część stanowi bar, taki, który znajduje się w barze (np. stolik, stołek barowy) lub charakterystyczny, typowy dla baru;
2. o pogodzie: deszczowy, mglisty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z barem gastronomicznym, dotyczący tego baru
(1.2) chem. związany z pierwiastkiem barem, dotyczący tego pierwiastka
Wiktionary
rzecz. baristka ż., barek mrz.
Wiktionary
[czytaj: barkłiz-iMEto] miasto w Wenezueli
SJP.pl
Barquisimeto – miasto w Wenezueli, położone w północno-zachodniej części kraju, w górach Cordillera de Merida w dolinie rzeki Cojedes. Stolica stanu Lara.
Czwarte pod względem liczby ludności miasto kraju, zamieszkuje je 1 172 799 osób (2013).
Wikipedia
barakuda;
1. podoba do szczupaka drapieżna, tropikalna ryba morska o jadalnym mięsie, dochodząca do trzech metrów długości;
2. przenośnie: chciwa, egoistyczna kobieta interesu; megiera, ksantypa, modliszka
SJP.pl
Barrakudowate, barakudowate (Sphyraenidae) – monotypowa rodzina drapieżnych, morskich ryb okoniokształtnych (Perciformes). Są uważane za potencjalnie niebezpieczne dla człowieka. Na niewielką skalę poławia się je gospodarczo dla smacznego mięsa, ale w mięśniach dużych, starszych osobników niektórych gatunków gromadzi się toksyczna dla ludzi ciguatoksyna.
Wikipedia
rodzina ryb drapieżnych, żyjących w morzach tropikalnych i subtropikalnych; barakudowate
SJP.pl
Barrakudowate, barakudowate (Sphyraenidae) – monotypowa rodzina drapieżnych, morskich ryb okoniokształtnych (Perciformes). Są uważane za potencjalnie niebezpieczne dla człowieka. Na niewielką skalę poławia się je gospodarczo dla smacznego mięsa, ale w mięśniach dużych, starszych osobników niektórych gatunków gromadzi się toksyczna dla ludzi ciguatoksyna.
Wikipedia
o cechach barrakudowatych (rodzina drapieżnych ryb); barakudowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) icht. o cechach ryb z rodziny barrakudowatych
Wiktionary
rzecz. barrakudowate nmos., barrakuda ż.
Wiktionary
(1.1) barakudowaty
Wiktionary
gatunek ryby dwudysznej z rodziny rogozębowatych; barramundi, rogoząb
SJP.pl
Barramundi lub barramunda – nazwa zwyczajowa kilku różnych gatunków ryb. W polskiej i rosyjskiej literaturze ichtiologicznej pod tymi nazwami opisano rogoząba australijskiego (Neoceratodus forsteri). W innych językach jako barramundi lub barramunda opisywane są Lates calcarifer i Scleropages leichardti.
Wikipedia
gatunek ryby dwudysznej z rodziny rogozębowatych; barramunda, rogoząb
SJP.pl
Barramundi lub barramunda – nazwa zwyczajowa kilku różnych gatunków ryb. W polskiej i rosyjskiej literaturze ichtiologicznej pod tymi nazwami opisano rogoząba australijskiego (Neoceratodus forsteri). W innych językach jako barramundi lub barramunda opisywane są Lates calcarifer i Scleropages leichardti.
Wikipedia
[czytaj: barranKIja] miasto w Kolumbii
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: barel] jednostka objętości cieczy w angielskich i amerykańskich układach miar równa około 1,43 hl; baryłka
SJP.pl
jezioro zaporowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. pozaukładowa jednostka przepuszczalności gazu
Wiktionary
(1.1) W przypadku kompozytowych materiałów polimerowych selektywnych dla azotu można spodziewać się selektywności wzór chemiczny|N2/CH4. wynoszącej 4,5 przy przepuszczalności azotu 6,3 barrera […].
Wiktionary
[czytaj: baRIAdas] dzielnica nędzy na peryferiach miast w Ameryce Południowej, zwłaszcza w Peru; slumsy, slamsy
SJP.pl
Barriadas – dzielnice biedoty w miastach Peru, tworzone i zamieszkane głównie przez imigrantów ze wsi. Stanowią zbiorowiska substandardowej zabudowy, lokalizowanej "na dziko" w rejonach szczególnie niesprzyjających osiedlaniu się (np. tereny bagienne czy zalewowe, sąsiedztwo czynnych wysypisk komunalnych, obszary wysypisk zamkniętych itp.), są podstawowym elementem kształtowania się i rozwoju procesów tzw. dzikiej urbanizacji i suburbanizacji.
Wikipedia
Barrie – miasto w Kanadzie, w prowincji Ontario, w hrabstwie Simcoe.
Powierzchnia Barrie to 76,98 km². Według danych spisu powszechnego z roku 2001 Barrie liczy 103 710 mieszkańców (1347,23 os./km²).
Wikipedia
największa z amerykańskich kapucynek; wełniak szary
SJP.pl
[czytaj: barrusz] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: barrozo] nazwisko
SJP.pl
Barroso – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Minas Gerais. Znajduje się w mezoregionie Campo das Vertentes i mikroregionie Barbacena.
Wikipedia
[czytaj: bäri]
1. nazwisko, m.in. Philip Barry (1896-1949) - komediopisarz amerykański;
2. obce imię męskie
SJP.pl
Belgia:
Francja:
Wielka Brytania:
Wikipedia
przymiotnik od: Bar
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Barem, dotyczący Baru (miasta na Ukrainie)
(1.2) hist. związany z księstwem albo miastem Bari
Wiktionary
(1.2) Piotr Skarga, nawiązując do barskiego synodu, interpretuje prowadzone dyskusje jako w zupełności udane, zakończone zniesieniem schizmy i uznaniem przez «Greków» zwierzchności papieża Urbana II.
(1.2) Choć sumy neapolitańskie (barskie) weszły do potocznej polszczyzny jako synonim utopijnych mrzonek o wzbogaceniu się, faktycznie stanowiły stały element działania dyplomacji polskiej w Madrycie, absorbując 150 dyplomatów przez ponad 100 lat (ok. 1560–1674).
(1.2) Za wpływem Tomickiego poślubił owdowiały król w r. 1518 krewną cesarską, Bonę Sforzę. Księżniczka ta włoska przyniosła mu w posagu majątek (ks. Barskie), leżący we Włoszech, o który nieustannie toczyły się spory (…)
Wiktionary
rzecz. baryjczyk mos., Bar mrz., Bari n., barzanin mos., barzanka ż.
przym. baryjski
Wiktionary
(1.2) baryjski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. rodzaj zupy na zakwasie;
2. roślina z rodziny baldaszkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. zakwaszana zupa na wywarze z buraków;
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Heracleum|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny selerowatych;
(1.3) bot. roślina z rodzaju barszcz (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najbardziej lubię barszcz cioci Danuty.
(1.1) Burak jest powszechnie używany w kuchni słowiańskiej, np. w zupach takich jak barszcz czy botwinka.
(1.3) Barszcz bywa rośliną ozdobną.
Wiktionary
IPA: barʃt͡ʃ, AS: baršč
Wiktionary
rzecz. barszczówka ż.
:: zdrobn. barszczyk m.
przym. barszczowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
członek konfederacji barskiej, konfederat barski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie pustomyckim;
Wiktionary
Barszczowice (ukr. Борщовичі, Borszczowyczi) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie lwowskim (do 2020 roku w rejonie pustomyckim).
W miejscowości jest stacja kolejowa Barszczowice.
Wikipedia
przym. barszczowicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
→ barszcz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający barwę liści barszczu (ciemnozieloną)
(1.2) mający barwę czerwonego barszczu
Wiktionary
rzecz. barszcz mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: barszcz
SJP.pl
szeroki dwusieczny topór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. berdysz o krótkim szerokim trzonku
Wiktionary
Barta, Bartha, Bárta:
Wikipedia
IPA: ˈbarta, AS: barta
Wiktionary
rzecz. barć ż.
Wiktionary
(1.1) barda, topór, oksza
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od imion męskich: Bartłomiej, Bartosz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Bartłomiej
(1.2) imię|polski|m. zdrobn. od: Bartosz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1-2) Cześć, jestem Bartek i pochodzę z Warszawy.
Wiktionary
IPA: ˈbartɛk, AS: bartek
Wiktionary
rzecz. Bartłomiej m., Bartłomiejek m., Bartosz m., Bartoszek m., Bartuś m.
przym. Bartkowy, Bartoszowy, Bartłomiejowy, Bartusiowy
Wiktionary
(1.1) Bartuś, Bartłomiejek
(1.2) Bartuś, Bartoszek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wymiana jednego towaru na drugi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. hand. wymiana bezgotówkowa, czyli towar (bądź usługa) za towar;
Wiktionary
Barter – wymiana towaru lub usługi na inny towar lub usługę.
W barterze osoby, które dokonują wymian, oddają dobra, których mają w nadmiarze, w zamian za te, które chcą sami skonsumować lub wykorzystać w produkcji.
Barter wykorzystywany jest w wymianie handlowej w celu obejścia restrykcji walutowych lub z państwami cierpiącymi na brak zasobów walut wymienialnych. Strony uzgadniają wartość towarów lub usług i dążą do tego, żeby bilans był zerowy.
Wikipedia
IPA: ˈbartɛr, AS: barter
Wiktionary
przym. barterowy
Wiktionary
przymiotnik od: barter
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z barterem, handlem wymiennym, bezgotówkowym
Wiktionary
rzecz. barter mrz.
Wiktionary
[czytaj: bart] nazwisko
SJP.pl
Barth – miasto w północno-wschodnich Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Vorpommern-Rügen, siedziba urzędu Barth, nad Bodden (zatoką Morza Bałtyckiego, na półwyspie Darß).
Wikipedia
Les Barthes – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Tarn i Garonna. W 2013 roku jej populacja wynosiła 540 mieszkańców. Przez gminę przepływa rzeka Tarn.
Wikipedia
[czytaj: barTEZ] nazwisko
SJP.pl
Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego Bartimpex S.A. – polska spółka akcyjna, która była kierowana przez Aleksandra Gudzowatego.
Bartimpex jest spółką rodzinną – udziały w niej posiadał Aleksander Gudzowaty (pełnił funkcje prezesa zarządu i dyrektora naczelnego), jego pierwsza żona Grażyna oraz ich najstarszy syn Tomasz. Spółka powstała w 1989 r. Specjalizuje się w handlu zagranicznym i realizacji projektów infrastrukturalnych. Ponadto zarządza grupą kapitałową, a w 2003 r. zorganizowała konsorcjum Bartimpex Industrial Group.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
4 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Bartkowo
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bartkowiak (forma żeńska: Bartkowiak/Bartkowiakowa; liczba mnoga: Bartkowiakowie) – polskie nazwisko. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Poznańskiem.
Nazwisko utworzone przy pomocy przyrostka „-ak” od zdrobniałej formy imienia Bartosz, będącego z kolei skróconą formą imienia Bartłomiej.
Wikipedia
Bartkowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Kłomnice.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
przymiotnik od: Bartkowo, Bartków
SJP.pl
Bartkowski:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) taki, który należy do Bartka
Wiktionary
(1.1) Kinga pomogła pozbierać Bartkowe klocki.
Wiktionary
rzecz. Bartek m., Bartłomiej mos., Bartłomiejek mos., Bartosz mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
podatek od posiadanych barci, płacony przez osoby zajmujące się hodowlą pszczół w tych barciach
SJP.pl
Bartne (łemkow. Бортне, Bortne) – wieś łańcuchowa w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa.
Wikipedia
przymiotnik od: Bartniki (nazwa kilku wsi w Polsce)
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
hodowla pszczół w pasiekach lub barciach oraz zyski przynoszone przed prowadzenie takiej hodowli; pasiecznictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pszcz. chów pszczół w specjalnie przygotowanych drzewach mających barcie;
Wiktionary
Bartnictwo – dawna forma pszczelarstwa leśnego, polegająca na chowie pszczół (głównie pszczół leśnych, tzw. borówek) w specjalnie w tym celu wydrążonych dziuplach drzew, czyli barciach. Szczytowy rozwój tej profesji przypada w Polsce na wiek XVI i XVII, zanikła w wieku XIX. Zbieraniem miodu zajmowali się bartnicy, zwani również bartodziejami. Był to zawód dziedziczny. W Polsce piastowskiej jedynie bartodzieje mieli przywilej dostarczania miodu na dwór książęcy. Zrzeszeni byli we własnych cechach, regulujących zwyczaje i rozsądzających spory. Barcie lokowano przeważnie na dębach i sosnach, rzadziej grabach, bukach czy lipach. Dziano je w pniach co najmniej metrowej średnicy. Najwięcej barci dziano w sosnach, które musiały rosnąć ok. 120 lat, aby osiągnąć odpowiedni do tego rozmiar.
Wikipedia
(1.1) Ludność zamieszkująca obecną Puszczę Kurpiowską otrzymała nazwę Kurpiów prawdopodobnie w XVII w. Głównym jej zajęciem było bartnictwo i myślistwo.
Wiktionary
rzecz. barć ż., bartodziej mos., bartnik mos.
przym. bartny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bartniczki
(1.2) mieszkanka Bartnik
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Bartniczka m.
::: fm. bartniczanin m.
:: przym. bartniczański
(1.2)
:: rzecz. Bartniki m.
::: fm. bartniczanin m.
:: przym. bartnicki
Wiktionary
→ bartnik
SJP.pl
Bartniczka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Bartniczka, przy drodze wojewódzkiej nr 544.
Wikipedia
przymiotnik od: bartnik
SJP.pl
pszczelarz hodujący dawniej pszczoły w barciach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pszcz. daw. pszczelarz, który zajmował się hodowlą pszczół w barciach; Gloger.
Wiktionary
Pszczelarz, bartnik – osoba zajmująca się pracą w pasiece lub barci, przy pszczołach. Jest to zawód sklasyfikowany w Polsce rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz.U. z 2018 r. poz. 227).
Pszczelarze zrzeszają się w Polskim Związku Pszczelarskim i wielu stowarzyszeniach.
Wikipedia
(1.1) W lesie spotkał bartnika, który szedł podbierać barcie.
Wiktionary
IPA: ˈbartʲɲik, AS: bartʹńik
Wiktionary
rzecz. barć ż., bartodziej m., bartnictwo n.
przym. bartny
Wiktionary
(1.1) pasiecznik, pszczelarz
Wiktionary
pszczelarz hodujący dawniej pszczoły w barciach
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
tyczący się barci
SJP.pl
wieś w województwie łódzkim
SJP.pl
Bartochów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, największa wieś w gminie Warta.
Wikipedia
rzemieślnik wyrabiający barcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pszcz. daw. człowiek zajmujący się wyrabianiem barci w rosnących drzewach leśnych
Wiktionary
IPA: barˈtɔd͡ʑɛ̇j, AS: bartoʒ́ėi ̯
Wiktionary
rzecz. barć ż., bartnik mos., bartnictwo n.
przym. bartny
Wiktionary
[czytaj: bartok] nazwisko węgierskie
SJP.pl
Béla Bartók (ur. 25 marca 1881 w Nagyszentmiklós, zm. 26 września 1945 w Nowym Jorku) – węgierski kompozytor i pianista, uważany za jednego z największych kompozytorów XX wieku. Jako badacz muzyki ludowej i autor analiz z tego zakresu jeden z prekursorów etnografii muzycznej.
Wikipedia
charakterystyczny dla twórczości Beli Bartoka; taki, jak w muzyce Bartoka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
bakteryjna choroba zakaźna o ostrym przebiegu, występująca w Ameryce Południowej, przenoszona przez komary, objawiająca się m.in. wysoką gorączką i niedokrwistością; choroba Carriona; gorączka Oroya; brodawka peruwiańska
SJP.pl
Bartoneloza – jedna z odzwierzęcych chorób zakaźnych, wywołana przez bakterie rodzaju Bartonella, zazwyczaj przenoszone na człowieka przez owady. Do zakażenia dochodzi przez ukąszenie. W zależności od gatunku bakterii wywołujących infekcję, możemy mieć do czynienia z różnymi bartonelozami:
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Bartosiński, Bartosińska:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Bartosz – staropolska skrócona forma imienia Bartłomiej (jedna z wielu wówczas istniejących, inne to np. Bartek, Bartko, Bartusz czy Bartysz). W Polsce używane w średniowieczu (pierwszy zapis w 1216 r.). Imię popularne w tej formie stało się ponownie w ostatnich dziesięcioleciach XX w.
Wikipedia
(1.1) Panie Bartoszu, proszę się zgłosić do szefa.
Wiktionary
IPA: ˈbartɔʃ, AS: bartoš
Wiktionary
rzecz. Bartoszowa ż., Bartoszówna ż., Bartoszostwo lm m., Bartłomiej mos.
:: zdrobn. Bartek m., Bartoszek m., Bartuś m.
przym. Bartoszowy, Bartkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: Bartłomiej, Bartosz (imiona męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma męskiego imienia Bartosz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Joanno, czy weźmiesz Bartoszka na spacer?
Wiktionary
rzecz. Bartłomiej mos., Bartek mos., Bartosz m., Bartoszkowa ż., Bartoszkówna ż.
przym. Bartoszowy, Bartoszkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Znane osoby o nazwisku Bartoszewski:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) taki, który należy do Bartoszka
Wiktionary
(1.1) Abigail pomogła poskładać Bartoszkowe ubranka.
Wiktionary
rzecz. Bartoszek m., Bartłomiej mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Bartosza
Wiktionary
(1.1) Wstawaj, usiadłeś na Bartoszowych brylach.
Wiktionary
rzecz. Bartosz m., Bartek mos., Bartoszek ż./mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Bartoszyce (dawniej Barsztyn, niem. Bartenstein) – miasto w północnej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, siedziba powiatu bartoszyckiego. Miasto leży na Nizinie Sępopolskiej w dolnym biegu rzeki Łyny.
Pod względem historycznym Bartoszyce leżą w Prusach Dolnych, na obszarze średniowiecznego pruskiego terytorium plemiennego Barcji, kilkanaście kilometrów na północ od granic Warmii. Bartoszyce to miasto o wielowiekowej historii i tradycji, łączące w sobie wpływy polskie, niemieckie i bałtyckie.
Wikipedia
(1.1) W Bartoszycach znajdował się zamek krzyżacki, który został zburzony na początku wojny trzynastoletniej.
Wiktionary
IPA: ˌbartɔˈʃɨt͡sɛ, AS: bartošyce
Wiktionary
rzecz. Bartłomiej mos., bartoszyczanin m., bartoszyczanka ż.
przym. bartoszycki
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bartoszycami
Wiktionary
rzecz. Bartoszyce nmos., bartoszyczanin m., bartoszyczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Bartoszyc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bartoszyc
(1.2) osoba pochodząca z Bartoszyc, urodzona w Bartoszycach
Wiktionary
rzecz. Bartoszyce nmos.
:: fż. bartoszyczanka ż.
przym. bartoszycki
Wiktionary
mieszkanka Bartoszyc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bartoszyc
(1.2) kobieta pochodząca z Bartoszyc, urodzona w Bartoszycach
Wiktionary
rzecz. Bartoszyce nmos.
:: fm. bartoszyczanin m.
przym. bartoszycki
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny zarazowatych
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Bartosz, Bartłomiej (imiona męskie); Bartek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. od: Bartłomiej
Wiktionary
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
(1.1) Bartusiu, zmówiłeś już paciorek?
Wiktionary
rzecz. Bartek mos., Bartosz mos., Bartłomiej mos., Bartłomiejek
przym. Bartusiowy
Wiktionary
(1.1) Bartek
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który należy do Bartusia
Wiktionary
(1.1) Jadzia pomogła pozbierać Bartusiowe samochodziki.
Wiktionary
rzecz. Bartuś m., Bartek mos., Bartłomiej mos., Bartłomiejek mos.
Wiktionary
Bartymeusz (gr. Βαρτίμαιος „syn Timaiosa”) – postać biblijna z Nowego Testamentu.
Syn Tymeusza (Timaiosa), niewidomy, który pod Jerychem wołał Jezusa: Synu Dawida, ulituj się nade mną!, a którego Jezus uzdrowił. Patrz Mk 10,46 - 52. Ponieważ oba określenia „Bartymeusz” i „syn Tymeusza” znaczą to samo, jego prawdziwe imię nie jest znane. Imię Timaios oznacza po grecku kogoś szanowanego (τιμή 'cześć, szacunek').
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bartyzel – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 2000 osób.
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Bartłomiej (od aram. בר-תולמי – „syn oracza” lub „syn Tolmy”) – imię męskie pochodzenia aramejskiego.
Znane od początków chrześcijaństwa w formie Bartholomaeus, od której pochodzi spolszczony Bartłomiej. W Polsce średniowiecznej bardzo popularne. Jedno z jego zdrobnień – Bartosz, funkcjonuje obecnie jako osobne imię.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Bartłomiej i jestem bibliotekarzem z Krakowa.
(1.1) Kiedy Bartłomiej obchodzi imieniny? Na 30 kwietnia, 5 lipca, 3 września i 11 listopada przypadają imieniny Bartłomieja oraz Bartosza.
(1.1) Na stoku widzieliśmy szusującego Bartłomieja.
(1.1) Panie Bartłomieju, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: bartˈwɔ̃mʲjɛ̇j, AS: bartu̯õmʹi ̯ėi ̯
Wiktionary
rzecz. Bartłomiejowa ż., Bartłomiejówna ż., Bartłomiejostwo lm m., Bartoszowa ż., Bartoszek mos./ż., Bartoszkowa ż., Bartoszkówna ż., Bartkowiakowa ż., Bartkowiakówna ż., Bartosze nmos., Bartoszyce nmos., Bartoszówka ż., bartłomiejówka ż.
:: war. Bartosz mos.
:: zdrobn. Bartłomiejek mos., Bartek mos., Bartuś mos., Bartosz mos., Bartoszek mos.
przym. bartłomiejski
:: przest. gwara. Bartłomiejowy, Bartłomiejkowy, Bartkowy, Bartusiowy, Bartoszowy, Bartoszkowy
Wiktionary
(1.1) war. Bartosz; zdrobn. Bartłomiejek, Bartek, Bartuś, Bartoszek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Bartłomiej
Wiktionary
(1.1) Bartłomiejku, powiedz babuni, co byś chciał na obiadek?
Wiktionary
rzecz. Bartłomiej mos., Bartek mos., Bartuś mos., bartłomiejówka ż.
przym. Bartłomiejkowy, Bartłomiejowy, Bartkowy, Bartusiowy
Wiktionary
(1.1) Bartek, Bartuś
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który należy do Bartłomiejka
Wiktionary
(1.1) Zosia pomogła pozbierać Bartłomiejkowe zabawki.
Wiktionary
rzecz. Bartłomiejek m., Bartłomiej mos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Bartłomieja
Wiktionary
(1.1) Przed Bartłomiejowym domem rosną dwa stare orzechy.
(1.1) Sąsiadował z Bartłomiejową zagrodą z jednej strony i z Maciejowym polem z drugiej.
Wiktionary
rzecz. Bartłomiej mos., Bartek mos., Bartłomiejek mos.
Wiktionary
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna;
(1.2) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wydaje się, że Jeremiasz, trzymany samotnie w więzieniu, wykorzystał wizytę Barucha, by powierzyć mu dokumenty prawne.
(1.2) Baruch urodził się w Polsce, ale teraz mieszka w Izraelu.
Wiktionary
przym. Baruchowy
Wiktionary
wieś w województwie kujawsko-pomorskim
SJP.pl
Baruchowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Baruchowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 597 mieszkańców. Jest największą miejscowością gminy Baruchowo.
Miejscowość jest siedzibą gminy Baruchowo.
Wikipedia
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wrażenie wywoływane w mózgu, gdy oko odbiera promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu światła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. cecha przedmiotu, określająca, część pasma widzialnego światła jest odbijana przez przedmiot;
(1.2) muz. charakterystyczne brzmienie, dzięki któremu można rozpoznać źródło tego dźwięku pośród innych
(1.3) barwy: rumieniec
(1.4) stpol. róż do twarzy
(1.5) stpol. liberia
(1.6) stpol. pozór
Wiktionary
Barwa (także kolor) – wrażenie psychiczne wywoływane w mózgu zwierząt, gdy oko odbiera promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu światła widzialnego. Główny wpływ na to wrażenie ma skład widmowy promieniowania świetlnego, w drugiej kolejności ilość energii świetlnej, jednak niebagatelny udział w odbiorze danej barwy ma również obecność innych barw w polu widzenia obserwatora, oraz jego cechy osobnicze, jak zdrowie, samopoczucie, nastrój, a nawet doświadczenie i wiedza w posługiwaniu się zmysłem wzroku.
Wikipedia
(1.1) Niebo ma niebieską barwę.
(1.3) Zosia na myśl o Zbigniewie od razu nabrała barw.
Wiktionary
IPA: ˈbarva, AS: barva
Wiktionary
rzecz. barwność ż., barwistość ż., barwnik m., barwiarstwo n., barwiarz m., barwiarka ż., barwidło n., barwinek m., barwienie n., zabarwianie n., zabarwienie n.
czas. odbarwiać, barwić ndk., zabarwiać ndk., zabarwić dk.
przym. barwny, barwisty, barwnikowy
przysł. barwnie
Wiktionary
(1.1) kolor
(1.2) tembr
(1.3) rumieniec, wypieki, kolor
Wiktionary
Wikipedia
ryba o czerwono-żółtym ubarwieniu żyjąca m.in. w Morzu Śródziemnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. jaskrawa ryba z Morza Śródziemnego;
(1.2) icht. daw. zob. brzana.
Wiktionary
Barwena (Mullus surmuletus) – gatunek ryby z rodziny barwenowatych (Mullidae).
Wikipedia
IPA: barˈvɛ̃na, AS: barvẽna
Wiktionary
(1.1) cefal
Wiktionary
rodzina ryb (około 55 gatunków) z rzędu okoniokształtnych, zamieszkujących przybrzeżne wody tropikalne, subtropikalne i umiarkowane, poławianych dla wybornego mięsa; barweny
SJP.pl
Barwenowate (Mullidae) – rodzina ryb okoniokształtnych.Poławiane jako ryba konsumpcyjna o smacznym mięsie.
Wikipedia
o cechach barwenowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) icht. o cechach ryb z rodziny barwenowatych
Wiktionary
rzecz. barwenowate nmos.
Wiktionary
1. kobieta zajmująca się barwieniem tkanin;
2. maszyna włókiennicza do barwienia tkanin
SJP.pl
dotyczący barwiarza, barwiarstwa; służący do barwienia, stosowany w barwiarstwie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z barwiarstwem, dotyczący barwiarstwa
(1.2) służący do barwienia
Wiktionary
rzecz. barwienie n., barwiarstwo n.
Wiktionary
zawód barwiarza
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się barwieniem, farbowaniem tkanin, skór itp.
SJP.pl
Barwiarz – jedna z kategorii członków korporacji akademickich, różna w zależności od przyjętego modelu struktury korporacji.
Wikipedia
sprawiać, że coś przybiera jakąś barwę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) nadawać barwę, zabarwiać
(1.2) środ. łow. znaczyć posoką
czasownik zwrotny niedokonany barwić się (dk. brak)
(2.1) nabierać koloru
Wiktionary
(1.1) Zachód słońca barwił krwisto całe podwórze.
(1.2) Fenoloftaleina barwi się w środowisku silnie kwasowym na pomarańczowo.
Wiktionary
IPA: ˈbarvʲit͡ɕ, AS: barvʹić
Wiktionary
rzecz. barwa ż., barwnik m., barwienie n., barwiarstwo n., barwiarz m., barwiarka ż., barwidło n., barwność ż., barwinek m., zabarwianie n., zabarwienie n.
czas. zabarwiać ndk., zabarwić dk., ubarwiać ndk., ubarwić dk., wybarwiać ndk., wybarwić dk., przebarwiać się ndk., przebarwić się dk., odbarwiać ndk., odbarwić dk., podbarwiać ndk., podbarwić dk.
przym. barwny, barwiony
przysł. barwnie
Wiktionary
(1.1) kolorować, nadawać barwę, farbować
(1.2) farbować
Wiktionary
1. wada drewna wywołana przez pasożytnicze grzyby; sinizna drewna;
2. farba koloru złocistoszkarłatnego; barwiczka;
3. dawniej: róż kosmetyczny, szminka; barwiczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. róż do twarzy
(1.2) stpol. liberia
(1.3) stpol. pozór
(1.4) stpol. szminka
Wiktionary
IPA: barˈvʲit͡sa, AS: barvʹica
Wiktionary
barwa
Wiktionary
1. wada drewna wywołana przez pasożytnicze grzyby; sinizna drewna;
2. farba koloru złocistoszkarłatnego; barwiczka;
3. dawniej: róż kosmetyczny, szminka; barwiczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Barwice (do 1945 r. niem. Bärwalde) – miasto w północnej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, nad rzeką Gęsią (lewy dopływ Parsęty). Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Barwice znajduje się w ratuszu z końca XIX wieku.
Według danych z 1 stycznia 2018 Barwice liczyły 3 742 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Barwice należą do najstarszych osad na Pomorzu. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: barˈvʲit͡sɛ, AS: barvʹice
Wiktionary
przym. barwicki
rzecz. barwiczanin, barwiczanka
Wiktionary
→ Barwice
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mieszkaniec Barwic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Barwic (miasta w Polsce)
SJP.pl
barwica;
1. farba koloru złocistoszkarłatnego;
2. dawniej: róż kosmetyczny, szminka
SJP.pl
1. substancja barwiąca różnego rodzaju materiały; barwnik;
2. dawniej: barwnik do ust; szminka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|barwić.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: barˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: barvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. barwa ż., barwność ż., barwistość ż., barwnik m., barwiarstwo n., barwiarz m., barwiarka ż., barwidło n., barwinek m.
czas. barwić ndk.
przym. barwny, barwisty, barwnikowy, barwiarski, barwierski, barwiony
przysł. barwnie
Wiktionary
(1.1) kolorowanie, farbowanie
Wiktionary
część nazwy wielu gatunków ryb z rodziny kąsaczowatych
SJP.pl
rośliny barwierskie (np. bratwa barwierska) - rośliny wytwarzające barwniki stosowane obecnie przede wszystkim w przemysłach spożywczym i perfumeryjnym, a także w rękodzielnictwie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z barwiarstwem, dotyczący barwiarstwa
(1.2) służący do barwienia
Wiktionary
rzecz. barwienie n., barwiarstwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) śrpol. fryzjer, golibroda, również (często jednocześnie) felczer
Wiktionary
IPA: ˈbarvʲjɛʃ, AS: barvʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz.
:: fż. barwierka ż.
Wiktionary
dawniej: barwnik
SJP.pl
* Barwik – polski herb szlachecki
Wikipedia
roślina zawsze zielona, o pełzających łodygach i jasnoniebieskich kwiatach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Vinca|L.|ref=Viola (L.)., rodzaj roślin okrywowych z rodziny toinowatych, o zimotrwałych liściach i niebieskich kwiatach
(1.2) rzad. odcień fioletowo-niebieski
Wiktionary
Wikipedia
przym. barwinkowy
Wiktionary
(1.2) kolor barwinkowy
Wiktionary
roślina zawsze zielona, o pełzających łodygach i jasnoniebieskich kwiatach
SJP.pl
przymiotnik od: barwinek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. farm. dotyczący barwinku, należący do barwinku, zrobiony z barwinku, związany z barwinkiem
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor lawendowoniebieski, taki jak kolor kwiatu barwinka pospolitego
Wiktionary
(1.1) Adaś podarował swojej mamusi uroczy barwinkowy bukiecik.
(1.1) Depcząc w pośpiechu szeleszczące barwinkowe grządki biegła do płotu.
(2.1) Więc to kolor barwinkowy.
(2.1) Kupiłam sobie piękny barwinkowy lakier do paznokci.
(2.1) Niektórzy ludzie mają fiołkowe lub barwinkowe oczy.
Wiktionary
IPA: ˌbarvʲĩŋˈkɔvɨ, AS: barvʹĩŋkovy
Wiktionary
rzecz. barwinek mrz., barwinkowość ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: barwić
przymiotnik
(2.1) stpol. wielokolorowy
Wiktionary
(1.1) Na wieszakach wisiały różnokolorowo barwione podkoszulki.
Wiktionary
IPA: barˈvʲjɔ̃nɨ, AS: barvʹi ̯õny
Wiktionary
rzecz. barwienie n.
czas. barwić ndk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: barwiście, barwisto
SJP.pl
kolorowy, o żywych barwach
SJP.pl
łatwo barwiący się; zdolny do barwienia
SJP.pl
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny pielęgnicowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny papug wschodnich
SJP.pl
Barwnica (zwyczajna) (Eclectus roratus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Zamieszkuje Moluki. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Towarzyski. Z powodu odmiennego ubarwienia, zielone samce i czerwono-niebieskie samice były kiedyś traktowane jako dwa odrębne gatunki.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) kolorowo
(1.2) przen. w sposób różnorodny, ciekawy
Wiktionary
(1.2) Umiesz tak barwnie opowiadać o wszystkim.
Wiktionary
IPA: ˈbarvʲɲɛ, AS: barvʹńe
Wiktionary
rzecz. barwnik mrz., barwa ż., barwienie n., barwność ż.
przym. barwny
czas. odbarwiać, barwić ndk.
Wiktionary
(1.1) kolorowo, kwieciście, jaskrawo, pastelowo
(1.2) ciekawie, różnorodnie, kwieciście, wesoło, wspaniale
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: barwnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: barwny
SJP.pl
substancja barwiąca różnego rodzaju materiały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja służąca do barwienia innych rzeczy
Wiktionary
Substancje barwiące – substancje nadające barwę innej substancji pozbawionej barwy (przezroczystej, białej lub szarej) lub też zmieniające barwę substancji posiadającej już jakąś barwę. Można je podzielić na pigmenty, laki i barwniki. Pigmenty są nierozpuszczalnymi kryształami wymagającymi procesu dyspersji w celu ich użycia do barwienia substancji. Barwniki są substancjami rozpuszczalnymi, są łatwe w użyciu, jednak ich odporności są mniejsze od pigmentów. Barwniki są przezroczyste, pigmenty zaś różne – część jest kryjąca, część przezroczysta.
Wikipedia
(1.1) Ten sok zawiera sztuczne barwniki.
(1.1) Jest to gotowa do kładzenia masa szpachlowa, do której dodaje się barwniki w płynie. Kładzie się kilka kolejnych warstw w różnych kolorach, a na końcu blichuje się i szlifuje – aż do uzyskania efektu marmuru.
Wiktionary
IPA: ˈbarvʲɲik, AS: barvʹńik
Wiktionary
rzecz. barwienie n., wybarwienie n., wybarwianie n., odbarwiacz m., zabarwienie n., barwiarstwo n., barwiarka ż., zabarwianie n., barwa ż., barwność ż.
czas. barwić ndk., wybarwić dk., wybarwiać ndk., odbarwiać ndk., odbarwić dk., zabarwić dk., zabarwiać ndk.
przym. barwny, barwnikowy
przysł. barwnie
Wiktionary
nauka o barwnikach; przemysł produkujący barwniki
SJP.pl
powodujący tworzenie się barwnika
SJP.pl
związany z barwnikiem
SJP.pl
mandryl barwnolicy - gatunek małpy z podrodziny koczkodanów
SJP.pl
→ barwny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co barwne, kolorowe
(1.2) cecha tego, co barwne, ciekawe, obrazowe
Wiktionary
rzecz. barwa ż., barwistość ż., barwnik m., barwiarstwo n., barwiarz m., barwiarka ż., barwidło n., barwinek m., barwienie n.
czas. barwić ndk.
przym. barwny, barwisty
przysł. barwnie
Wiktionary
(1.1) barwistość, kolorowość
(1.2) malowniczość, wielobarwność, obrazowość, ciekawość, żywość
Wiktionary
kolorowy;
1.
a) mający jakiś kolor (z wyjątkiem czarnego lub białego);
b) mający parę kolorów (z wyjątkiem czarnego i białego); różnokolorowy; różnobarwny;
2. przenośnie: urozmaicony, ciekawy, efektowny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający jakiś kolor inny niż biały lub czarny
(1.2) posiadający wiele kolorów
(1.3) przen. wzbudzający ciekawość
Wiktionary
(1.1) Ależ tu ponuro, bardziej pasowałyby barwne ściany, a nie ta szarzyzna…
(1.2) W muzeum sztuki współczesnej nie podziwialiśmy przecież barwnych pejzaży.
(1.3) Uwielbiam, jak o sporcie opowiada Mateusz – jego wypowiedzi i relacje są takie barwne.
Wiktionary
IPA: ˈbarvnɨ, AS: barvny
Wiktionary
rzecz. barwa ż., barwność ż., barwistość ż., barwnik m., barwiarstwo n., barwiarz m., barwiarka ż., barwidło n., barwinek m., barwienie n., zabarwianie n., zabarwienie n.
czas. odbarwiać, barwić ndk., zabarwiać ndk., zabarwić dk.
przym. barwisty, barwnikowy
przysł. barwnie
Wiktionary
(1.1) kolorowy, chromatyczny, nie czarno-biały, pastelowy
(1.2) różnokolorowy, wielokolorowy, różnobarwny, wielobarwny, kolorowy, pstry, pstrokaty, pofarbowany, jaskrawy
(1.3) kolorowy, różnorodny, urozmaicony, ciekawy, efektowny, interesujący, żywy, radosny, wesoły
Wiktionary
możliwość reakcji jakichś substancji, przedmiotów lub części ciała istoty żywej na różne odcienie, barwy; panchromatyczność
SJP.pl
Barwoczułość to uczulenie emulsji fotograficznej na światło o różnych barwach.
Rozróżniamy następujące typy uczulenia:
Wikipedia
reagujący na różne odcienie, barwy; panchromatyczny
SJP.pl
niezdolność do odróżniania okiem niektórych barw; daltonizm, dyschromatopsja, achromatopsja
SJP.pl
znak lub kolor charakteryzujący pewne państwo, stowarzyszenie, klub
SJP.pl
Barwa (także kolor) – wrażenie psychiczne wywoływane w mózgu zwierząt, gdy oko odbiera promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu światła widzialnego. Główny wpływ na to wrażenie ma skład widmowy promieniowania świetlnego, w drugiej kolejności ilość energii świetlnej, jednak niebagatelny udział w odbiorze danej barwy ma również obecność innych barw w polu widzenia obserwatora, oraz jego cechy osobnicze, jak zdrowie, samopoczucie, nastrój, a nawet doświadczenie i wiedza w posługiwaniu się zmysłem wzroku.
Wikipedia
silnie rozwinięte barki, ramiona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. szerokie, atletyczne barki, ramiona
(1.2) sport. przyrząd gimnastyczny złożony z dwóch opartych na słupkach, równoległych poręczy
(1.3) gw-pl|Mazury, Warmia. pręt u kosy
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: bar
Wiktionary
(1.1) Ty, Antoniuszu, ze swym gardłem, z tymi szerokimi barami, z tą gladiatorom właściwą siłą fizyczną, tyleś wina na weselu z Hippiaszem wyżłopał, iż nazajutrz musiałeś rzygać w obliczu narodu rzymskiego.
Wiktionary
(1.1) rzecz. bark m.
(1.1) przym. barczysty, barkowy
Wiktionary
(1.2) poręcze
Wiktionary
geometryczny środek ciężkości
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: barycentrum
SJP.pl
rzeka w zachodniej Polsce uchodząca do Odry
SJP.pl
Wikipedia
związany z ciśnieniem atmosferycznym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) meteorol. związany z ciśnieniem atmosferycznym
Wiktionary
(1.1) Wiatry baryczne rzędu 30-40 km/h lub więcej na wysokości 3000 m mogą spowodować bardzo duże turbulencje (…).
Wiktionary
IPA: baˈrɨt͡ʃnɨ, AS: baryčny
Wiktionary
rzecz. bar m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bari
Wiktionary
(1.1) Szukając rozwiązania, baryjczycy swoje zainteresowania skierowali w stronę Myry (obecnie Demre) – starożytnego portu we wschodniej Lycji (=Licji) na terenie dzisiejszej Turcji.
(1.1) Za Bony gród liczył 40 tys. mieszkańców, dzisiaj ma 400 tysięcy. Gdy książka ta znajdzie się w ręku czytelnika, liczba baryjczyków z pewnością wzrośnie.
(1.1) Wchodząc dzisiaj do bazyliki, można odnieść wrażenie, że także marmurowe mauzoleum Bony razi baryjczyków.
Wiktionary
rzecz. Bari n.
:: fż. baryjka ż.
przym. baryjski, barski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Bari, dotyczący Bari
Wiktionary
(1.1) Orszak Bony wyruszył z położonej pod Neapolem willi królewskiej w Poggioreale. (…) Było to miejsce o randze tak wysokiej, że nocleg w willi znalazły tylko dwie baryjskie księżne. Ostroroga i Konarskiego nie wpuszczono do środka (…).
(1.1) Znalazłem słownik wyrażeń z dialektu baryjskiego przetłumaczonych na język włoski.
Wiktionary
rzecz. Bari n., baryjczyk mos.
przym. barski
Wiktionary
(1.1) hist. barski
Wiktionary
nazwisko; np. Piotr Baryka - siedemnastowieczny komediopisarz; Cezary Baryka - główny bohater powieści "Przedwiośnie" Stefana Żeromskiego
SJP.pl
zapora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) doraźna zapora zbudowana w poprzek ulicy podczas walk w mieście;
(1.2) przen. każda przeszkoda z jakichś przedmiotów, która utrudnia przejście
Wiktionary
Barykada (fr. barricade) – doraźna fortyfikacja przegradzająca w całości przejazd danym szlakiem komunikacyjnym, zbudowana w miejscu uniemożliwiającym jego bezpośrednie obejście i z materiałów dostępnych na miejscu lub zgromadzonych specjalnie w tym celu. Barykada z uwagi na jej charakter musi być broniona przed jej rozebraniem lub sforsowaniem przez przeciwnika.
Wikipedia
(1.1) Powstańcy zbudowali barykadę w poprzek ulicy.
Wiktionary
IPA: ˌbarɨˈkada, AS: barykada
Wiktionary
czas. barykadować ndk., zabarykadować dk.
przym. barykadowy
rzecz. barykadowanie n.
Wiktionary
1. budować barykady;
2. zamykać, zatarasowywać drogę, przejście
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabarykadować)
(1.1) budować barykady
(1.2) przen. tarasować drogę lub przejście
Wiktionary
(1.2) W niedużej odległości od Ocosingo drogę dojazdową barykadowały kamienie i drzewa.
Wiktionary
rzecz. barykada ż., barykadowanie n.
czas. zabarykadować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stawianie barykady lub barykad
(1.2) zastawianie drogi, przejścia, przejazdu
Wiktionary
rzecz. barykada ż.
czas. barykadować ndk.
przym. barykadowy
Wiktionary
(1.2) tarasowanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z barykadą, dotyczący barykady; dziejący się na barykadach
Wiktionary
rzecz. barykada ż., barykadowanie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
określanie ciężaru zwierzęcia za pomocą odpowiednich pomiarów ciała
SJP.pl
centralna część kuli ziemskiej złożona głównie z niklu (Ni) i żelaza (Fe), jądro Ziemi; nife
SJP.pl
Jądro Ziemi (barysfera, nife) – wewnętrzna część Ziemi.
Hipotezy o budowie jądra i jego cechach fizyczno-chemicznych opierają się głównie na badaniu rozchodzenia się fal sejsmicznych powstałych przy trzęsieniach ziemi.
Zgodnie z powszechnie przyjętymi poglądami jądro Ziemi jest kulą o promieniu 3470 km, masie 1,85⋅1024 kg i gęstości 9,6–18,5 g/cm³. Tworzy je stop niklu (Ni) i żelaza (Fe) (stąd dawniej używane określenie nife), być może z domieszką pierwiastków lekkich – krzemu, siarki i potasu. Uważa się, że występują w nim atomy pierwiastków ciężkich w stężeniu większym niż w płaszczu Ziemi.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
→ barista
SJP.pl
Barista (wł. barista – barman; także: kawiarz, kawiarka) – osoba zawodowo zajmująca się wybieraniem, parzeniem oraz podawaniem kawy.
Wikipedia
zajęcie osób zawodowo zajmujących się parzeniem i podawaniem kawy; baristyka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś, a do II wojny światowej miasto, na Ukrainie, w rejonie buczackim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Barysz (ukr. Бариш) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim. Od 1947 wieś jest siedzibą rady wiejskiej.
Wikipedia
przym. baryski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Michaił Nikołajewicz Barysznikow (ros. Михаил Николаевич Барышников, ur. 27 stycznia 1948 w Rydze) – amerykańsko-łotewski tancerz, reżyser, choreograf oraz aktor filmowy i teatralny, rosyjskiego pochodzenia. Od połowy lat 70. XX wieku obywatel Stanów Zjednoczonych, a od 27 kwietnia 2017 również obywatel Łotwy. Odznaczony Narodowym Medalem Sztuki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, siedziba władz rejonu baryszowskiego, położone nad rzeką Trubiż;
Wiktionary
Baryszówka (ukr. Ба́ришівка, Barysziwka) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie browarskim. Do 2020 roku siedziba władz rejonu baryszowskiego.
Prywatne miasto szlacheckie położone było w powiecie kijowskim województwa kijowskiego, własność wojewody krakowskiego Stanisława Lubomirskiego, w 1643 roku własność wojewody ruskiego Jakuba Sobieskiego.
Leży nad rzeką Trubiż. Miejscowość założona w 1125.
Wikipedia
przym. baryszowski
Wiktionary
(1.1) Baryszów
Wiktionary
minerał, siarczan baru; szpat ciężki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady siarczanów;
Wiktionary
Baryt (gr. baros – „ciężki”, chodzi o charakterystyczną dla barytu gęstość; dawniej także jako szpat ciężki, szpat boloński) – minerał z gromady siarczanów (siarczan baru).
Wikipedia
IPA: ˈbarɨt, AS: baryt
Wiktionary
przym. barytowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. rodzaj betonu, w którym wypełniacz stanowi kruszywo barytowe, stosowany do budowy osłon pochłaniających promieniowanie jonizujące
Wiktionary
Baryt (gr. baros – „ciężki”, chodzi o charakterystyczną dla barytu gęstość; dawniej także jako szpat ciężki, szpat boloński) – minerał z gromady siarczanów (siarczan baru).
Wikipedia
osoba obdarzona średnim głosem męskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. głos męski niższy od tenoru, wyższy od basu;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) mężczyzna śpiewający barytonem (1.1)
Wiktionary
Baryton (gr. βαρύτονος „niskobrzmiący” od barýs „ciężki; głęboki; silny” i tónos „lina; struna; napięcie”) – głos męski, mieszczący się w środkowym zakresie skali głosu (niższy od tenoru, wyższy od basu). Skala barytonu chóralnego sięga od A do f 1, zaś solowego – od G do g 1, ale może być poszerzona zarówno w górę jak i w dół.
Wikipedia
(1.1) Mieczysław Fogg śpiewał i tenorem, i barytonem.
(2.1) Mieczysław Fogg był i tenorem, i barytonem.
Wiktionary
IPA: baˈrɨtɔ̃n, AS: barytõn
Wiktionary
przym. barytonowy
przysł. barytonowo
Wiktionary
1. osoba śpiewająca barytonem;
2. osoba grająca na barytonie
SJP.pl
związany z barytonem
SJP.pl
taki, który dotyczy barytu - siarczanu baru
SJP.pl
1. duża baryłka;
2. przenośnie: człowiek otyły
SJP.pl
1. zdrobnienie od: baryłka;
2. osoba otyła, ciężarna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: baryłka
Wiktionary
Baryłeczka (fr. Boule de Suif) – opowiadanie Guy de Maupassanta wydane w 1880 w zbiorze Wieczory medańskie.
Wikipedia
IPA: ˌbarɨˈwɛt͡ʃka, AS: baryu̯ečka
Wiktionary
rzecz. baryłka ż.
Wiktionary
podobny do małej baryłki
SJP.pl
1. mała beczka; beczułka;
2. jednostka objętości cieczy w angielskich i amerykańskich układach miar równa około 1,43 hl; barrel;
3. przenośnie: osoba gruba, otyła; tłuścioch, beczka, pulpet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała beczka
(1.2) jednostka objętości cieczy równa 143,12 litra
(1.3) pot. osoba otyła
Wiktionary
Baryłka (ang. barrel) – jednostka objętości (ok. 159 l) cieczy i ciał sypkich, poza krajami anglosaskimi używana głównie w handlu ropą naftową.
Wikipedia
(1.1) Przez cieśninę Ormuz przepływa ok. 15 statków dziennie, przewożąc 17 mln (=milionów) baryłek ropy naftowej na dobę.
Wiktionary
rzecz. baryła ż., baryłeczka ż., baryłkarz mos.
przym. baryłkowaty
Wiktionary
(1.1) antałek, beczułka, faska
(1.3) grubas, grubaska, grubcio, spaślak
Wiktionary
1. rodzaj niewielkiego owada z rzędu błonkówek, którego larwy pasożytują w larwach innych owadów;
2. baryłkarz bieliniak - gatunek owada z rodziny męczelkowatych, pasożytujący na gąsienicach bielinka kapustnika
SJP.pl
Baryłkarz (Apanteles) – rodzaj błonkówek z rodziny męczelkowatych.
Wikipedia
kształtem przypominający baryłkę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający kształtem baryłkę
Wiktionary
rzecz. baryłka ż.
przym. baryłkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest baryłkowe; cecha tych, którzy są baryłkowi
Wiktionary
przym. baryłkowy
przysł. baryłkowo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) stpol. i gw-pl|Podhale, Bukowina.
Wiktionary
(1.1) Ne i pośli my na to weselisko, bo nom storsy druzba pedzioł, co nos Jasiek barz piéknie pytoł. sic.
Wiktionary
IPA: baʃ, AS: baš
Wiktionary
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|barzoł, barzelisko, barzolisko, barzyna, barzina, barzysko, barżiny.
Wiktionary
mieszkaniec Baru
SJP.pl
mieszkanka Baru
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) gw-pl|Poznań. bardziej, więcej
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ekol. bagno, moczary
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzoł, barzolisko, barzyna, barzina, barzysko, barżiny.
Wiktionary
[czytaj: barceletta] z włoskiego: żart, dowcip; rodzaj krótkiego wiersza lub piosenki o lekkiej tematyce, popularny w renesansowej sztuce włoskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ekol. bagno, moczary
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzoł, barzelisko, barzolisko, barzyna, barzysko, barżiny.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ekol. bagno, moczary, oparzeliska
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzoł, barzelisko, barzolisko, barzyna, barzina, barzysko.
Wiktionary
Barzkowice (niem. Barskewitz) – osada w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard, nad rzeką Pęzinką.
W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) góry. stpol. bardzo
Wiktionary
(1.1) Leży ciało, barzo stęka, / Duszyca się barzo lęka, / Bog się z liczby upomina, / Dyjabeł na grzechy wspomina. (Skarga umierającego, Anonim, XV wiek)
Wiktionary
(1.1) barz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ekol. bagno, moczary
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzoł, barzelisko, barzyna, barzina, barzysko, barżiny.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Barzowice (do 1945 niem. Barzwitz) (IPA: [barzɔˈvit͡sɛ], r-z wymawia się oddzielnie) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Darłowo. W okolicy Barzowic znajduje się wczesnośredniowieczne grodzisko słowiańskie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ekol. bagno, moczary
Wiktionary
rzecz. barzoły nmos.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzelisko, barzolisko, barzoły, barzyna, barzina, barziny, barzysko, barżiny.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ekol. bagno, moczary
Wiktionary
rzecz. barzoły nmos.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzelisko, barzolisko, barzoły, barzyna, barzina, barziny, barzysko, barżiny.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mokradła, szuwary
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Nie właź w barzoły, bo sie tonkniesz.
Wiktionary
rzecz. barzoł mrz., barzoła ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzelisko, barzolisko, barzyna, barzina, barziny, barzysko, barżiny, bażoły.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. bystry
Wiktionary
IPA: ˈbarzɨ, AS: barzy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) góry. bardziej
Wiktionary
osada w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ekol. bagno, moczary
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzoł, barzelisko, barzolisko, barzina, barzysko, barżiny.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ekol. bagno, moczary
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzoł, barzelisko, barzolisko, barzyna, barzina, barżiny.
Wiktionary
1. dzienne legowisko niedźwiedzia lub dzika
2. niechlujne, nieposprzątane posłanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) posp. nędzne, nieporządne posłanie
(1.2) pejor. pot. bałagan
(1.3) łow. dzienne legowisko niedźwiedzia lub dzika
(1.4) naturalna podściółka w lesie
Wiktionary
Barłóg – legowisko niedźwiedzi lub dzików, występujące w warunkach naturalnych, tworzone przez zwierzęta w celu zapewnienia sobie miejsca odpoczynku. Słowem barłóg, w pojęciu potocznym i pejoratywnym, nazywane jest także miejsce snu człowieka.
Wikipedia
(1.1) Znajdował go zazwyczaj pijaniuteńkiego w jakimś barłogu równych mu frantów albo wyciągał za bujną czuprynę z łóżka przygodnej uwodzicielki.
(1.3) Jesienią niedźwiedzie przygotowują barłóg na zimowanie.
Wiktionary
czas. barłożyć się
Wiktionary
(1.2) bajzel, burdel, nieporządek, pierdolnik, syf
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Barłogów
Wiktionary
rzecz. Barłogi m.
:: fm. barłożanin m.
przym. barłoski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Barłożna
Wiktionary
rzecz. Barłożno m.
:: fm. barłożnianin m.
przym. barłożeński
Wiktionary
1. potocznie: wprowadzać zamieszanie, wywoływać burdy; awanturować się, handryczyć się, rozrabiać;
2. wulgarnie: odbywać stosunek płciowy, uczestniczyć w orgii seksualnej;
3. przestarzałe: wyściełać barłogiem (nieporządnym posłaniem);
4. przestarzałe: pleść bzdury, głupstwa; bajać, bajdurzyć, bredzić, zmyślać;
5. barłożyć się - pospolicie: wylegiwać się
SJP.pl
1. najniższy głos męski
2. instrument muzyczny
3. (zwykle w lm) najniższy rejestr dźwięków w instrumentach muzycznych
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …używany w celu nawoływania owiec
Wiktionary
Belgia:
Wikipedia
śpiewak śpiewający bas-barytonem
SJP.pl
[czytaj: ba reljEf] mało wypukła rzeźba; płaski relief, płaskorzeźba, barelief
SJP.pl
osoba śpiewająca basem
SJP.pl
Basa – gaun wikas samiti we wschodniej części Nepalu w strefie Sagarmatha w dystrykcie Solukhumbu. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2001 roku liczył on 617 gospodarstw domowych i 3256 mieszkańców (1643 kobiet i 1613 mężczyzn).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, np. Szamil Basajew (1965-2006), czeczeński przywódca rebeliantów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
baserunek; dawniej:
1. chłosta, baty, cięgi;
2. wynagrodzenie za krzywdę, odszkodowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. chłosta
(1.2) daw. odszkodowanie
Wiktionary
IPA: ˌbasaˈrũnɛk, AS: basarũnek
Wiktionary
(1.1) baty, chłosta, cięgi
(1.2) odszkodowanie, wynagrodzenie
Wiktionary
1. żartobliwe określenie małego, niesfornego dziecka;
2. dawna broń tatarska, bicz zakończony kolczastą kulką;
3. przestarzałe określenie śladu po uderzeniu;
4. dawniej: urwis, nicpoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. bicz zakończony ołowianą kulką
(1.2) żart. psotne dziecko
(1.3) daw. ślad po uderzeniu
Wiktionary
IPA: baˈsawɨk, AS: basau̯yk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. Sebastian
Wiktionary
(1.1) Puć no sam, Baścik, i wejrzyj se, kaj żeś wciepnął galoty.
Wiktionary
rzecz. Bastek mos., Sebastian mos.
Wiktionary
[czytaj: bejzbol albo bejsbol] bejsbol, bejzbol;
1. dyscyplina sportowa wywodząca się z Ameryki Północnej, podobna do palanta;
2. kij do tej dyscypliny sportowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. dyscyplina sportowa, w której najistotniejszym elementem rozgrywki jest odbicie piłki drewnianym kijem;
(1.2) slang. kij baseballowy
Wiktionary
Baseball (pol. bejsbol) – sportowa gra zespołowa szczególnie popularna w Ameryce Północnej, Południowej i we wschodniej Azji.
Wikipedia
(1.1) Jesteś świetny w baseballu, ale kiepski w golfa.
Wiktionary
rzecz. bejsbol m., baseballista m., bejsbolista m., baseballistka ż., baseballówka ż., bejsbolówka ż.
przym. baseballowy, bejsbolowy
Wiktionary
(1.1) bejsbol
Wiktionary
[czytaj: bejzbolista albo bejsbolista] zawodnik uprawiający baseball; bejsbolista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. ktoś, kto gra w bejsbol, sportowo lub rekreacyjnie
Wiktionary
Baseballista (jap. Ippatsu Kanta-kun, wł. Il fichissimo del Baseball) – japoński serial anime wyprodukowany w 1977 roku przez Tatsunoko Production w reżyserii Hiroshiego Sasagawy.
Wikipedia
(1.1) Klub odwiedził amerykański baseballista polskiego pochodzenia.
Wiktionary
rzecz. bejsbolówka ż., bejsbol mrz., baseball mrz., baseballówka ż.
:: fż. baseballistka ż.
przym. baseballowy, bejsbolowy
Wiktionary
(1.1) bejsbolista
Wiktionary
[czytaj: bejsbolówka] bejsbolówka; potocznie:
1. czapka z zaokrąglonym daszkiem;
2. kurtka mająca przy pasie oraz na zakończeniach rękawów ściągacze o tym samym wzorze;
3. kij do gry w baseball
SJP.pl
Bejsbolówka (także: baseballówka od ang. baseball cap) – sportowa czapka, wykonana z miękkiego materiału, z twardym daszkiem chroniącym oczy przed słońcem. Często posiada z tyłu pasek umożliwiający regulację rozmiaru. Pierwotnie noszona przez sportowców uprawiających baseball.
Wikipedia
→ baseball [czytaj: bejzbolowy lub bejsbolowy]; bejzbolowy, bejsbolowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z baseballem, dotyczący baseballu
Wiktionary
(1.1) Dryblas miał w ręce kij baseballowy.
Wiktionary
rzecz. bejsbolówka ż., bejsbol mrz., baseball mrz., baseballista mos., baseballistka ż.
przym. bejsbolowy
Wiktionary
(1.1) bejsbolowy
Wiktionary
1. nazwisko obce, np. Karl Adolph von Basedow (1799-1854) - niemiecki lekarz;
2. choroba Basedowa - choroba objawiająca się wytrzeszczem oczu, powiększeniem tarczycy i tachykardią; choroba Gravesa-Basedowa
SJP.pl
Wikipedia
najniżej strojona struna w skrzypcach
SJP.pl
1. sztuczny zbiornik na wodę; staw, sadzawka;
2. teren, na którym znajduje się ten zbiornik; kąpielisko, pływalnia;
3. zbiornik na piasek, węgiel, ropę itp.;
4. naczynie umożliwiające chorym oddawanie moczu bez wstawania z łóżka; kaczka, nocnik;
5. w geografii: obniżenie, zagłębienie terenu;
6. w geografii: zespół dorzeczy, których wody spływają do jednego morza lub oceanu;
7. część obszaru wodnego portu przeznaczona do postoju lub naprawy statków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sztuczny zbiornik wody przeznaczony do pływania
(1.2) med. płaskie naczynie najczęściej z uchwytem umożliwiająca osobom obłożnie chorym wypróżnianie się w pozycji leżącej lub półleżącej bez opuszczania łóżka;
(1.3) geogr. hydrol. region wokół morza lub innego zbiornika wodnego
(1.4) część obszaru wodnego portu, będąca miejscem postoju albo naprawy statków
(1.5) sztuczny zbiornik z wodą, służący do celów rekreacyjnych, higienicznych, technicznych lub rytualnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie chodzę na basen, bo nie umiem pływać.
(1.2) Poproś pielęgniarkę, żeby przyniosła mi basen.
(1.3) Kraje basenu Morza Śródziemnego podpisały umowę o współpracę.
Wiktionary
IPA: ˈbasɛ̃n, AS: basẽn
Wiktionary
rzecz. basenowa ż.
:: zdrobn. basenik m.
przym. basenowy, wokółbasenowy, przybasenowy
Wiktionary
(1.1) pływalnia
Wiktionary
mały basen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od basen
(1.2) mały basen
(1.3) dmuchany brodzik dla dzieci
Wiktionary
(1.1) Michałku, idź jeszcze trochę do baseniku, bo za godzinkę będziemy się zbierali.
(1.2) Do tej pory w judaizmie praktykowane jest obmycie z rytualnej nieczystości, chasydzi czynią to w specjalnie do tego przeznaczonym baseniku zwanym mykwą.
(1.3) Produkowane przez nas baseniki przeznaczone są dla dzieci od 3 lat.
Wiktionary
rzecz. basen mrz., basenowa ż.
przym. basenowy, wokółbasenowy, przybasenowy
Wiktionary
[czytaj: basendżi] rasa psów z grupy szpiców i psów pierwotnych
SJP.pl
Basenji, basendżi – jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji ras pierwotnych. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
→ basen
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z basenem, dotyczący basenu
Wiktionary
rzecz. basen mrz., basenik mrz.
Wiktionary
basarunek; dawniej:
1. chłosta, baty, cięgi;
2. wynagrodzenie za krzywdę, odszkodowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. poprawa
Wiktionary
IPA: baˈsɛrũŋk, AS: baserũŋk
Wiktionary
pies o masywnej budowie ciała, długim tułowiu i krótkich nogach; basset
SJP.pl
Bastet, znana też pod nazwą Bast, Boubastis, Pasht, Ubasti, Ba en Aset – w mitologii egipskiej bogini miłości, radości, muzyki, tańca, domowego ogniska, płodności, a także kotów.
Wierzono, że Bastet chroni mężczyzn przed chorobami i demonami. Przedstawiana jako kot lub kobieta z głową kota, często ze skarabeuszem na głowie, który był symbolem wschodzącego słońca, gdyż w imieniu Ra walczyła z Apopisem – ucieleśnieniem chaosu, przedstawianego jako wielkiego węża. Przedstawiano ją często z krzyżem Ankh – symbolem życia – i sistrum – uderzanym instrumentem muzycznym, który był jej atrybutem władzy. Była matką Maahesa, według niektórych źródeł, Chonsu – boga Księżyca. Bogini Bastet pojawiła się już w czasach II dynastii, i jej nazwa prawdopodobnie wzięła się od miast kultu Bast (greckie Bubastis). Prawdopodobnie na początku zwierzęciem kultu był lew/lwica. Herodot na podstawie powierzchownych analogii porównywał ją z grecką Artemidą. Wielu bogów w tamtym okresie miało swoje dwie twarze – dobrą i złą; o ile Bastet kot była usposobieniem dobroci i ochroną, kojarzono ją również z bezwzględną, walczącą Sachmet przedstawianą jako kobieta z głową lwa.
Wikipedia
nieco większa odmiana klarnetu altowego; basetorn, rożek basetowy, rożek basowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. odmiana klarnetu basowego, rożek basetowy;
Wiktionary
Rożek basetowy, basethorn (niem. Bassetthorn) – nieco większa, altowa odmiana klarnetu.
Najczęściej w stroju F. Instrument o dostojnym, ciepłym brzmieniu, z zakrzywioną fajką (przy ustniku) oraz zakrzywioną czarą u dołu instrumentu. Popularny w klasycyzmie, często używany m.in. przez Mozarta, np. w Requiem, napisał on także pięć pięcioczęściowych Divertimenti na trzy basethorny.
Wikipedia
(1.1) Rożek basetowy, zwany też basethornem, jest altową odmianą klarnetu.
Wiktionary
IPA: baˈsɛtxɔrn, AS: basetχorn
Wiktionary
(1.1) rożek basetowy
Wiktionary
1. ludowy instrument smyczkowy o niskich dźwiękach, pośredniej wielkości między wiolonczelą a kontrabasem, używany w kapelach ludowych;
2. archaicznie: wiolonczela;
3. przenośnie: niedołęga, głupiec; łamaga, niezguła, niezdara;
4. przenośnie: grupa kobieta; baryłka, beczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. rodzaj smyczkowego instrumentu ludowego;
(1.2) daw. wiolonczela
Wiktionary
Basy, inaczej basetla lub basetnia – polski ludowy instrument smyczkowy o niskiej skali, o kształcie przypominającym wiolonczelę, zwykle wielkości pośredniej między wiolonczelą a kontrabasem. Pełni funkcję rytmiczną i jest podstawą do melodii granej przez skrzypka. Od lat 50./60. sukcesywnie wypierany przez harmonię, a następnie akordeon w składzie kapel wiejskich.
Wikipedia
(1.1) Na przodzie orszaku smyczki dotąd w powietrzu sterczące na struny opadły; z dźwiękami skrzypiec i basetli wygrywających marsza zmieszał się turkot kół i tętent koni.
Wiktionary
IPA: baˈsɛtla, AS: basetla
Wiktionary
rzecz. basetlista m.
Wiktionary
instrumentalista grający na basetli
SJP.pl
nieco większa odmiana klarnetu altowego; basethorn, rożek basetowy, rożek basowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zob. basethorn.
Wiktionary
Rożek basetowy, basethorn (niem. Bassetthorn) – nieco większa, altowa odmiana klarnetu.
Najczęściej w stroju F. Instrument o dostojnym, ciepłym brzmieniu, z zakrzywioną fajką (przy ustniku) oraz zakrzywioną czarą u dołu instrumentu. Popularny w klasycyzmie, często używany m.in. przez Mozarta, np. w Requiem, napisał on także pięć pięcioczęściowych Divertimenti na trzy basethorny.
Wikipedia
(1.1) Rożek basetowy, nazywany także basetornem, jest altową odmianą klarnetu.
Wiktionary
IPA: baˈsɛtɔrn, AS: basetorn
Wiktionary
(1.1) rożek basetowy; war. basethorn
Wiktionary
rożek basetowy - nieco większa odmiana klarnetu altowego; basetorn, basethorn, rożek basowy
SJP.pl
produkt marki BASF
SJP.pl
zdrobnienie od: Barbara (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od Barbara
(1.2) zoonim, którym powszechnie woła się wiewiórki
(1.3) geogr. rzeka na Białorusi, w obwodzie mohylewskim;
Wiktionary
Basia, właśc. Barbara Stanisława Trzetrzelewska (ur. 30 września 1954 w Jaworznie) – polsko-brytyjska piosenkarka wykonująca muzykę będącą połączeniem współczesnego jazzu i popu o południowoamerykańskim brzmieniu.
Zaczęła śpiewać w polskich zespołach pod koniec lat 60. i w latach 70. W 1981 roku wyjechała do Wielkiej Brytanii, gdzie zasłynęła jako wokalistka w zespole Matt Bianco. W połowie lat 80. wraz z życiowym partnerem Dannym White’em odeszli z grupy, by skupić się na jej solowej karierze. Nagrywając dla koncernu Epic Records, odniosła światowy sukces w latach 1987–1995, szczególnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie jej dwa albumy – Time and Tide i London Warsaw New York – uzyskały certyfikat platynowych płyt za sprzedaż ponad miliona kopii. Jej największe przeboje z tamtego okresu to: „Time and Tide”, „New Day for You”, „Promises”, „Baby You’re Mine”, „Cruising for Bruising” oraz „Drunk on Love”. Jej muzyka spotkała się z dużym uznaniem w Japonii i na Filipinach. Po przerwie spowodowanej sprawami osobistymi wznowiła solową karierę wydaniem albumu It’s That Girl Again w 2009 roku. Od tamtej pory wydaje muzykę przez niezależne wytwórnie płytowe oraz koncertuje na scenie smoothjazzowej.
Wikipedia
(1.1) Już tam ojciec do swej Basi mówi zapłakany (…)
Wiktionary
IPA: ˈbaɕa, AS: baśa
Wiktionary
rzecz. Basiuchna ż., Barbara ż., Baśka ż., Basieńka ż., Barbórka ż., barbórka ż., Basiunia ż., Barbora ż., Bacha ż.
przym. Basiny, Baśkowy
Wiktionary
(1.1) Basiuchna, Baśka, Basieńka, Basiunia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bejz-ik] język programowania (skrót od: Beginner's All Purposes Symbolic Instruction Code); BASIC
SJP.pl
BASIC (Beginner's All-purpose Symbolic Instruction Code) – język programowania wysokiego poziomu, opracowany w 1964 przez Johna George'a Kemeny'ego i Thomasa E. Kurtza w Dartmouth College na bazie Fortrana i Algola-60. Jego pierwsza wersja znana była później pod nazwą Dartmouth BASIC, pierwszy program w BASIC-u został uruchomiony 1 maja 1964 na komputerze General Electric GE-225 typu mainframe.
Wikipedia
[czytaj: bejz-ikowy] potocznie: standardowy, normalny
SJP.pl
zdrobnienie od: Barbara (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Barbara
Wiktionary
(1.1) Sportretował Basieńkę w czerwonym kimono.
(1.1) Wiele razy rozmawiał z Basieńką przez domofon.
Wiktionary
rzecz. Barbara ż., Basia ż., Baśka ż., Barbórka ż., barbórka ż.
przym. Basiny, Baśkowy
Wiktionary
(1.1) Barbara, Basia, Baśka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: bas
Wiktionary
(1.1) To nie bas, lecz tylko słaby basik.
Wiktionary
rzecz. bas mrz., basista mos., basistka ż.
przym. basowy
Wiktionary
bazyleus;
1. tytuł monarchy państwa bizantyjskiego
2. jeden z trzech zwierzchnich archontów w starożytnych Atenach mający pieczę nad sprawami religijnymi
SJP.pl
Basileus (gr. βασιλεύς) – greckie określenie władcy, obecnie odpowiadające polskiemu słowu król.
Wikipedia
[czytaj: baz-iliKAta] region we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. region administracyjny w południowych Włoszech z ośrodkiem administracyjnym w Potenzy;
Wiktionary
Basilicata [ba.zi.liˈka.ta] – region administracyjny w południowych Włoszech, o powierzchni 9992 km², 620,2 tys. mieszkańców i stolicą w Potenza (67,1 tys. mieszkańców). Gęstość zaludnienia 62 osób na km². Graniczy z Apulią, Kalabrią i Kampanią.
Wikipedia
(1.1) Podobnie jak Kalabria i Apulia Basilicata należała do katepanatu Italii.
Wiktionary
tytuł cesarzowych i cesarzówien bizantyjskich; bazylissa
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Basi lub z nią związany
SJP.pl
Miejscowość na Białorusi:
Miejscowość w Polsce:
Wikipedia
[czytaj: bejs-inger] Kim Basinger - amerykańska aktorka filmowa (urodzona w 1953 roku)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Basi lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Basi
Wiktionary
(1.1) Sprawdzałeś już w Basinym pokoju?
Wiktionary
rzecz. Barbara ż., Basia ż., Baśka ż., Basieńka ż.
Wiktionary
[czytaj: basjo] turniej zapaśniczy sumo, narodowy sport japoński
SJP.pl
1. samiec wilka
2. gwarowo: bat, bicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) łow. samiec wilka
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) reg. bat, bicz
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: basiora
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zza drzewa zalśniły lampy basiora.
(2.1) Smagnął go przez plecy basiorem.
Wiktionary
IPA: ˈbaɕɔr, AS: baśor
Wiktionary
rzecz. basiora ż.
Wiktionary
(1.1) wilk
(2.1) bicz, bat
Wiktionary
samica wilka; wilczyca, wadera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. samica wilka
Wiktionary
(1.1) Pomiędzy drzewami przemknęła basiora.
Wiktionary
IPA: baˈɕɔra, AS: baśora
Wiktionary
rzecz. basior
Wiktionary
(1.1) wilczyca, wadera
Wiktionary
osoba grająca na basie lub kontrabasie; basetlista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muzyk, który gra na gitarze basowej
(1.2) muzyk, który gra na kontrabasie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) łow. samiec jelenia (byk) wyróżniający się basową barwą głosu
Wiktionary
Basista – popularnie muzyk, instrumentalista, który gra na instrumencie basowym, takim jak gitara basowa, kontrabas, basetla, rzadziej dętym (np. tuba, suzafon). Czasem terminem tym określa się wokalistę śpiewającego basem, choć w tym przypadku prawidłowym nazewnictwem jest właśnie bas. W znaczeniu popkulturowym basista to najczęściej członek zespołu muzycznego. Wraz z perkusistą i instrumentalistą, który realizuje wypełnienie harmoniczne (np. pianistą lub gitarzystą niebasowym) tworzy sekcję rytmiczną.
Wikipedia
(2.1) Nim doszedł tego basistę na strzał, z daleka po głosie go tropił i rozpoznawał.
Wiktionary
IPA: baˈɕista, AS: baśista
Wiktionary
rzecz. bas m., kontrabas m., kontrabasista m.
:: fż. basistka ż.
czas. basować ndk.
przym. basowy, kontrabasowy
Wiktionary
(1.2) kontrabasista
Wiktionary
kobieta, dziewczyna grająca na basie lub kontrabasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na basie – gitarze basowej
(1.2) muz. kobieta, która gra na basie – kontrabasie
Wiktionary
rzecz. basista mos., basik mrz., bas mos./mrz.
przym. basowy
czas. basować
Wiktionary
(1.2) kontrabasistka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Barbara
Wiktionary
(1.1) Wyślijmy Basiuchnie kartkę z pozdrowieniami.
Wiktionary
rzecz. Barbara ż., Basia ż., Basiunia ż., Baśka ż.
Wiktionary
(1.1) Basia, Basieńka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Barbara (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Barbara
Wiktionary
(1.1) Kupiliśmy Basiuni klaserek na znaczki.
Wiktionary
rzecz. Basiuchna ż., Barbara ż., Basia ż., Baśka ż.
Wiktionary
(1.1) Basia, Basieńka
Wiktionary
członek narodu mieszkającego po obu stronach Pirenejów nad Zatoką Biskajską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek narodu zamieszkującego tereny na granicy Hiszpanii i Francji nad Zatoką Biskajską;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Brak dowodów potwierdzających genezę euskera i jego szczególna unikatowość sprawiają, że Basków przedstawia się jako lud oryginalny, prawdopodobnie najstarszy współcześnie żyjący lud europejski, a niekiedy nawet jako „aborygenów półwyspu”.
(1.1) Ze Szwajcarem Ciriaco Sforzą również w Bayernie są spore kłopoty natury wychowawczej, krewki charakter ma też francuski Bask, Bixente Lizarazu (to on pobił się kiedyś na treningu z Matthäusem).
Wiktionary
IPA: bask, AS: bask
Wiktionary
rzecz. baskijski mrz., baskijka ż., Baskonia ż.
:: fż. Baskijka ż.
przym. baskijski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) Iberyjczyk
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. baskijski mrz., baskijka ż., Baskonia ż.
:: fż. Baskijka ż.
przym. baskijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) Bask
* angielski: (1.1) Basque
* arabski: (1.1) باسكي m. (bāskī)
* baskijski: (1.1) euskal herritar
* białoruski: (1.1) баск m. (bask)
* czeski: (1.1) Bask m.
* duński: (1.1) basker w.
* esperanto: (1.1) eŭsko, vasko
* francuski: (1.1) Basque m.
* gruziński: (1.1) ბასკი (basḳi)
* hiszpański: (1.1) vasco m.
* interlingua: (1.1) basco
* japoński: (1.1) バスク人 (basuku jin)
* kataloński: (1.1) basc m.
* niderlandzki: (1.1) Bask m.
* niemiecki: (1.1) Baske m.
* nowogrecki: (1.1) Βάσκος m.
* ormiański: (1.1) բասկ (bask)
* perski: (1.1) باسک (bask)
* portugalski: (1.1) basco m.
* rosyjski: (1.1) баск m. (bask)
* słowacki: (1.1) Bask m.
* słoweński: (1.1) Bask m.
* szwedzki: (1.1) bask w.
* turecki: (1.1) Bask
* węgierski: (1.1) baszk
* włoski: (1.1) basco m.
źródła.
== Bask (język niderlandzki.) ==
wymowa. audio|Nl-Bask.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) etn. Bask
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. potocznie: głowa; arbuz, bania, czerep, kiepeła;
2. rodzaj krzyżówki, w której definicje odgadywanych wyrazów podane są w przypadkowej kolejności;
3. gra w karty powstała na przełomie I i II połowy XIX wieku;
4. dawniej: drewniany młot do wbijania pali w ziemię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Barbara
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Baśka chodziła do LO, ja do Śląskich Technicznych.
(1.1) Napisałem do Baśki o twoim pomyśle.
Wiktionary
rzecz. Basiuchna ż., Barbara ż., Basia ż., Basieńka ż., Barbórka ż., barbórka ż., Basiunia ż.
przym. Baśkowy, Basiny
Wiktionary
(1.1) Barbara, Basia, Basieńka
Wiktionary
średniowieczny namiestnik mongolski, przedstawiciel władzy chana i poborca danin
SJP.pl
Baskak – urzędnik administracji Chanatu Kara Kitajów i imperium mongolskiego. Do jego obowiązków należało egzekwowanie obciążeń podatkowych, posiadał także ograniczone kompetencje wojskowe i nadzorcze.
Znani z historii baskakowie:
Wikipedia
baskerwil;
1. jeden z krojów angielskiej osiemnastowiecznej antykwy barokowej;
2. czcionka kroju o tej samej nazwie
SJP.pl
Baskerville – uniwersalny i międzynarodowy krój pisma zaprojektowany w 1754 roku przez angielskiego drukarza i liternika Johna Baskerville’a. Baskerville jest pismem szeryfowym, klasyfikowanym jako antykwa barokowa. Charakteryzuje się mocnymi szeryfami oraz zaakcentowaniem pionowych kresek liter. Dzięki swym walorom estetycznym i funkcjonalnym Baskerville jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych pism, adaptowanym przez wielu producentów czcionek.
Wikipedia
baskerville;
1. jeden z krojów angielskiej osiemnastowiecznej antykwy barokowej;
2. czcionka kroju o tej samej nazwie
SJP.pl
środowiskowo: koszykówka, basketball (rzadko), piłka koszykowa (gra zespołowa polegająca na zdobywaniu punktów przez umieszczanie piłki w koszu rywali, przytwierdzonym do wysoko znajdującej się tablicy)
SJP.pl
Basket – czterokołowy, lekki pojazd konny o nadwoziu otwartym, wykonanym częściowo z wikliny, w kształcie kosza. Pojazdy tego typu produkowane były w Wielkiej Brytanii od ok. 1870.
Wikipedia
[czytaj: basketbol] rzadko: koszykówka, piłka koszykowa (gra zespołowa polegająca na zdobywaniu punktów przez umieszczanie piłki w koszu rywali, przytwierdzonym do wysoko znajdującej się tablicy); basket (środowiskowo)
SJP.pl
Koszykówka (lub piłka koszykowa) – dyscyplina sportu drużynowego (sport olimpijski), w której dwie pięcioosobowe drużyny grają przeciwko sobie próbując zdobyć jak największą liczbę punktów wrzucając piłkę do kosza drużyny przeciwnej. Za datę powstania koszykówki uznaje się 21 grudnia 1891 r., a za jej twórcę – Jamesa Naismitha.
Wikipedia
nakrycie głowy bez daszka; beret baskijski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. kobieta z ludu Basków, przedstawicielka narodu zamieszkującego tereny na pograniczu Hiszpanii i Francji nad Zatoką Biskajską
Wiktionary
(1.1) Razem z czwórką młodych ludzi: Amerykaninem, Anglikiem i dwoma Francuzami, nabywa stateczek „Tremolino" do przemytu broni dla hiszpańskich zwolenników Don Carlosa; spółce patronuje piękna Baskijka, Donia Rita.
Wiktionary
IPA: baˈsʲcijka, AS: basʹḱii ̯ka
Wiktionary
rzecz. baskijski m., Baskonia ż., baskijka ż.
:: fm. Bask m.
przym. baskijski
Wiktionary
→ Baskonia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Baskami, dotyczący Basków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język Basków;
Wiktionary
Język baskijski (nazwy własne, zależnie od dialektu: euskara, euskera, eskuara, üskara) – język Basków, zamieszkujących kilka prowincji i departamentów na pograniczu Hiszpanii i Francji. Posługuje się nim dzisiaj ponad milion osób, z których ok. 90% mieszka w Hiszpanii.
Wikipedia
(1.1) Juan Sebastián Elcano był baskijskim żeglarzem i odkrywcą.
(2.1) Baskijski jest językiem ergatywnym.
Wiktionary
IPA: baˈsʲcijsʲci, AS: basʹḱii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Baskonia ż., Bask m., Baskijka ż., baskijka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem baskijskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem baskijskim
(1.3) spisany, stworzony w języku baskijskim
Wiktionary
IPA: baˈsʲcijskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: basʹḱii ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rodzaj zamknięcia okna lub drzwi za pomocą wsuwanych pręcików wchodzących w futrynę; baskwil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. zob. baskwil.
(1.2) jeźdz. pozycja, jaką przybiera dobrze ujeżdżony koń w czasie skoku nad przeszkodą;
Wiktionary
Wikipedia
przym. baskilowy
czas. baskilować ndk.
Wiktionary
(1.1) baskwil
(1.2) baskila
Wiktionary
związany z baskilem
SJP.pl
1. ozdobna, szeroka spódnica noszona przez Baskijki i Hiszpanki;
2. rozkloszowana albo rozcinana część długiej bluzki lub żakietu, doszyta w talii, wykładana na wierzch spódnicy; baskinka;
3. dawniej: wydekoltowany stanik bez rękawów, modny we Francji w pierwszej połowie XVI wieku
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
rozkloszowana albo rozcinana część długiej bluzki lub żakietu, doszyta w talii, wykładana na wierzch spódnicy; baskina
SJP.pl
Baskina, baskinka – element górnej części stroju męskiego lub kobiecego (kaftana, jopuli, sajana, wamsa, stanika, żakietu czy bluzki) przypominający falbanę; doszyty w pasie, sięgający bioder bądź poniżej ich linii, sznurowany z przodu lub z tyłu, gładki, rozkloszowany, przymarszczony, układany w fałdy lub rozcinany bądź w formie krótkich patek.
Wikipedia
instrument muzyczny niższy o oktawę od zwykłego klarnetu
SJP.pl
Klarnet basowy (wł. Clarinetto basso, skrót w partyturze Cl.b.) – odmiana klarnetu.
Wikipedia
region i kraina historyczna w Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. dawna nazwa Kraju Basków
Wiktionary
Baskonia, Kraj Basków (bask. Euskal Herria, Euskadi, hiszp. Pais Vasco, Vasconia, fr. Pays Basque) – kraina historyczna na pograniczu Hiszpanii i Francji, położona nad Zatoką Biskajską, zamieszkana w znacznej części przez Basków.
Wikipedia
(1.1) Niech żyje wolna Baskonia!
Wiktionary
IPA: baˈskɔ̃ɲja, AS: baskõńi ̯a
Wiktionary
przym. baskijski
rzecz. baskijka ż., Bask m., Baskijka ż., baskijski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. baskijski
rzecz. baskijka ż., Bask m., Baskijka ż., baskijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Kraj Basków.
* baskijski: (1.1) Baskonia
* białoruski: (1.1) Басконія ż.
* czeski: (1.1) Baskicko
* hiszpański: (1.1) Vasconia ż.
* rosyjski: (1.1) Баскония ż.
* słowacki: (1.1) Baskicko n.
źródła.
== Baskonia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Baskonia, Kraj Basków
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
członek narodu mieszkającego po obu stronach Pirenejów nad Zatoką Biskajską
SJP.pl
Baskowie – protonaród waskoński zamieszkujący tereny na granicy Hiszpanii i Francji nad Zatoką Biskajską. Obecnie żyje około 10 milionów Basków, z czego 2,3 miliona w Hiszpanii, około 285 tysięcy we Francji i kilka milionów na emigracji (głównie w Ameryce Łacińskiej).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Baśki
Wiktionary
(1.1) Sprawdzałeś już w Baśkowym plecaku?
Wiktionary
rzecz. Baśka ż., Barbara ż., Basia ż., Basieńka ż.
Wiktionary
rodzaj zamknięcia okna lub drzwi za pomocą wsuwanych pręcików wchodzących w futrynę; baskil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. rodzaj mechanizmu ryglującego w stolarce okiennej
Wiktionary
przym. baskwilowy
Wiktionary
(1.1) baskil
Wiktionary
związany z baskwilem
SJP.pl
1. metalowa osłona zakładana na ikonę, zakrywająca tło obrazu; koszulka, okład, sukienka;
2. farba do włosów zawierająca naturalny barwnik
SJP.pl
Basma (hebr. בסמ"ה, arab. بسم) – samorząd lokalny położony w dystrykcie Hajfa, w Izraelu.
Miasteczko leży na południe od miasta Umm al-Fahm, w paśmie górskim Karmel.
Wikipedia
członek antybolszewickiego, zbrojnego ruchu narodowościowo-religijnego w Azji Środkowej w latach 1918-26, inspirowanego przez feudałów i duchowieństwo muzułmańskie
SJP.pl
Wikipedia
formuła rozpoczynająca surę Koranu, stanowiąca także muzułmański ornament kaligraficzny i architektoniczny; bismala, bismilla, bismillah
SJP.pl
Basmala (arab. بسملة) – formuła „w imię Boga miłosiernego litościwego” (بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيم, Bi-ismi Allāhi Ar-Raḥmāni Ar-Raḥīm) rozpoczynająca prawie każdą surę Koranu, którą praktykujący muzułmanin rozpoczyna każdą ważniejszą czynność i która świadczy o przynależności do ummy.
Wikipedia
indyjska odmiana ryżu o długich ziarnach
SJP.pl
Basmati, ryż basmati, ryż siewny indyjski (Oryza sativa L.) – kultywar ryżu długoziarnistego, o charakterystycznym aromacie, najpopularniejszy w Indiach i Pakistanie. Jego ziarna są dłuższe i cieńsze niż ziarna pozostałych odmian ryżu. Występuje na rynku w dwóch rodzajach: brązowy ryż basmati (pełnoziarnisty) oraz biały ryż basmati (obłuszczony brązowy ryż basmati).
Wikipedia
jeden z najważniejszych gatunków epiki ludowej, o tematyce związanej z wierzeniami magicznymi, siłami i zjawiskami nadprzyrodzonymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. opowiadanie o treści fantastycznej;
(1.2) nieprawdziwa historia, uważana za mającą na celu wprowadzenie kogoś w błąd
Wiktionary
Baśń („bajka magiczna”) – jeden z fantastycznych gatunków epickich, zazwyczaj niewielkich rozmiarów, przynależy do folkloru.
Bajka magiczna (fantastyczna) – zwana niekiedy baśnią lub klechdą jest najbardziej typowym i charakterystycznym okazem bajki ludowej, określa się ją czasem mianem „bajki właściwej”. Terminy, które się do niej stosuje, podkreślają jej cechę podstawową, domieszkę lub nawet przewagę pierwiastków fikcyjnych, fantastycznych, cudownych czy czarodziejskich nad realnymi, ludzkimi. Są to pierwiastki te same, które występują w religii, wyrastają z dawnych wierzeń magicznych, od religijnych zaś różnią się tym tylko, że nie mają oficjalnego uznania, nie wchodzą do kanonu wierzeń, reprezentowanego przez taką czy inną organizację religijną. Jako że przedstawicielką sił magicznych, zazwyczaj przyjaznych człowiekowi, bywa istota męska lub kobieca, w języku angielskim zwana Fairy, we francuskim Fée, co w polszczyźnie oddaje się wyrazem wróżka, skąd terminy angielskie i francuskie na oznaczenie danej kategorii bajek.
Wikipedia
(1.1) Matka ją najciekawszych baśni uczyła, ojciec najstarszymi podaniami karmił.
Wiktionary
IPA: baɕɲ̊, AS: baśń̦
Wiktionary
rzecz. baśniowość ż.
przym. baśniowy
przysł. baśniowo
Wiktionary
(1.1) bajka; gw-pl|Górny Śląsk|bera.
(1.2) bajka
Wiktionary
dawniej: bajarz, bajczarz
SJP.pl
dawniej: bajkopisarz - osoba pisząca bajki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pisarz zajmujący się tworzeniem baśni
Wiktionary
(1.1) Jak wiadomo, drogowskaz nie musi chadzać prawidłową drogą, nic więc dziwnego, że genialny baśniopisarz był nadwrażliwcem, dziwakiem i nieprawdopodobnym egocentrykiem.
Wiktionary
rzecz. baśniopisarstwo n.
:: fż. baśniopisarka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) jak w baśni
Wiktionary
rzecz. baśń ż.
przym. baśniowy
Wiktionary
nierealność, nadzwyczajność, nierzeczywistość; coś co zdarzyć się może tylko w bajkach, baśniach, legendach, podaniach lub mitach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest baśniowe; cecha tych, którzy są baśniowi
Wiktionary
rzecz. baśń ż.
przym. baśniowy
przysł. baśniowo
Wiktionary
przymiotnik od: baśń
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) z baśni, dotyczący baśni
Wiktionary
(1.1) Smok jest potworem baśniowym.
Wiktionary
rzecz. baśń ż., baśniowość ż.
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki, wiedzy o baśniach
SJP.pl
specjalistka w zakresie nauki, wiedzy o baśniach
SJP.pl
nauka, wiedza o baśniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pogard. (także. żart.) osoba otyła; osoba z wielkim brzuchem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. żart. opasły brzuch
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Nie wiedziołech, że od niej chop to je taki basok.
Wiktionary
rzecz. bas mrz.
Wiktionary
(1.1) grubas
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|bas.
Wiktionary
1. potocznie: śpiewać basem; wydawać głos o niskim tonie;
2. potocznie: wtórować, akompaniować;
3. przestarzałe: potakiwać, schlebiać komuś
SJP.pl
czasownik
(1.1) wtórować, przytakiwać
Wiktionary
rzecz. bas, basek, basista, basistka, basowanie
przym. basowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) śpiewanie basem
(1.2) granie na basie
(1.3) granie akompaniamentu
(1.4) daw. przytakiwanie, schlebianie
Wiktionary
rzecz. bas m., basista m.
czas. basować ndk.
Wiktionary
(1.3) akompaniowanie, przygrywanie
Wiktionary
potocznie: gitara basowa
SJP.pl
związany z basem, dotyczący basu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący basu, określający bas
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla basu, mający cechy basu
Wiktionary
rzecz. bas mrz., basik mrz., basista mos., basistka ż.
czas. basować
Wiktionary
miasto w Iraku; Al-Basra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowym Iraku, położone nad rzeką Szatt al-Arab;
(1.2) geogr. wieś w Pakistanie, w prowincji Pendżab
(1.3) geogr. wieś w Jemenie, w muhafazie Hadramaut
(1.4) geogr. adm. prowincja w południowej części Iraku, ze stolicą w mieście Basra (1.1);
Wiktionary
Basra (arab. البصرة, Al-Basra, także Busra, Busrah) – drugie co do wielkości miasto w Iraku, liczące około 2 600 000 mieszkańców (2003).
Basra jest położona na szlaku wodnym Szatt al-Arab w pobliżu Zatoki Perskiej (55 km od ujścia), jest głównym portem kraju i stolicą muhafazy Basra.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1-3) kolokacje miejscowość|D=Basry|Ms=Basrze.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
(1.2) wieś
(1.3) wieś
(1.4) prowincja
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. basryjczyk mos., basryjka ż.
przym. basryjski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Basra
* białoruski: (1.1) Басра ż.
* czeski: (1.1) Basra ż.
* francuski: (1.1) Bassorah
* hiszpański: (1.1) Basora ż.
* kataloński: (1.1) Bàssora ż.
* litewski: (1.1) Basra ż.
* niemiecki: (1.1) Basra n.
* rosyjski: (1.1) Басра ż.
* słowacki: (1.1) Basra ż.
* słoweński: (1.1) Basra ż.
* ukraiński: (1.1) Басра ż.
* włoski: (1.1) Bassora ż.
źródła.
== Basra (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Basra
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. basryjczyk mos., basryjka ż.
przym. basryjski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
(1.2) wieś
(1.3) wieś
(1.4) prowincja
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. basryjczyk mos., basryjka ż.
przym. basryjski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Basra
* białoruski: (1.1) Басра ż.
* czeski: (1.1) Basra ż.
* francuski: (1.1) Bassorah
* hiszpański: (1.1) Basora ż.
* kataloński: (1.1) Bàssora ż.
* litewski: (1.1) Basra ż.
* niemiecki: (1.1) Basra n.
* rosyjski: (1.1) Басра ż.
* słowacki: (1.1) Basra ż.
* słoweński: (1.1) Basra ż.
* ukraiński: (1.1) Басра ż.
* włoski: (1.1) Bassora ż.
źródła.
== Basra (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Basra
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkaniec Basry (Al-Basry)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Basry; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Intelektualna działalność kufijczyków i basryjczyków obejmowała nie tylko studia językoznawcze, jak to wyżej sygnalizowałem, ale także między innymi literaturę piękną, teologię i historiografię.
Wiktionary
rzecz. Basra ż.
:: fż. basryjka ż.
przym. basryjski
Wiktionary
mieszkanka Basry (Al-Basry)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Basry; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Basra ż.
:: fm. basryjczyk mos.
przym. basryjski
Wiktionary
→ Basra (Al-Basra)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Basrą, dotyczący Basry
Wiktionary
rzecz. basryjka ż., basryjczyk mos., Basra ż.
Wiktionary
ryba z rzędu okoniokształtnych; m.in. bass wielkogębowy, bass słoneczny, bass zielony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. ryba z rodziny bassowatych (nazwa systematyczna|Centrarchidae|ref=tak.)
(1.2) spoż. angielskie piwo marki Bass Brewery
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Włodek złowił dwa bassy i kilka okoni.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. bassek mzw., bassowate lm nm.
przym. bassowaty
Wiktionary
[czytaj: basTER] stolica Gwadelupy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica francuskiego departamentu zamorskiego Gwadelupy;
(1.2) geogr. jedna z dwóch wysp tworzących Gwadelupę;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.1) Basse-Terre n.
źródła.
== Basse-Terre (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Basse-Terre
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.1) Basse-Terre n.
źródła.
== Basse-Terre (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Basse-Terre
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. niewielka ryba słodkowodna
Wiktionary
(1.1) Wyłowiony z akwarium bassek podrygiwał w siatce do łapania.
Wiktionary
rzecz. bass mzw., bassowate lm nm.
Wiktionary
pies o masywnej budowie ciała, długim tułowiu i krótkich nogach; baset
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. masywny pies myśliwski o zwisających uszach;
Wiktionary
Basset hound – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych w podsekcji gończych krótkonożnych. Typ jamnikowaty. Według klasyfikacji FCI podlega próbom pracy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pies
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|basset.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) basset, basset hound
* duński: (1.1) bassethund w.
* francuski: (1.1) basset m.
* japoński: (1.1) バセットハウンド
* norweski (bokmål) : (1.1) basset, basset hound
* szwedzki: (1.1) basset, basset hound
źródła.
== basset (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|ˈbæsɪt.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sapaa-basset.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kynol. basset
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbasːɛt, AS: ba•set
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pies
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|basset.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) basset, basset hound
* duński: (1.1) bassethund w.
* francuski: (1.1) basset m.
* japoński: (1.1) バセットハウンド
* norweski (bokmål) : (1.1) basset, basset hound
* szwedzki: (1.1) basset, basset hound
źródła.
== basset (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|ˈbæsɪt.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sapaa-basset.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kynol. basset
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: basTER] stolica Saint Kitts i Nevis
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Saint Kitts i Nevis;
Wiktionary
Basseterre – stolica Saint Kitts i Nevis, na wyspie Saint Kitts, port nad Morzem Karaibskim; 14 000 mieszkańców (2018). Stolica parafii Saint George Basseterre.
W Basseterre główną rolę stanowi przemysł spożywczy i bawełniany. W mieście jest zlokalizowane lotnisko: port lotniczy Robert L. Bradshaw. Stacja kablowa o międzynarodowym znaczeniu. Miasto jest siedzibą Wschodniokaraibskiego Banku Centralnego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Basseterre
* czeski: (1.1) Basseterre
* rosyjski: (1.1) Бастер m.
* szwedzki: (1.1) Basseterre n.
* włoski: (1.1) Basseterre ż.
źródła.
== Basseterre (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Basseterre.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Basseterre
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbasːɛˈtɛrːɛ, AS: ba•sete•re
Wiktionary
rodzina ryb słodkowodnych z rzędu okoniokształtnych; okoniopstrągowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Centrarchidae|Lacépède|ref=tak., rodzina słodkowodnych ryb o krępym ciele;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wszystkie gatunki bassowatych budują gniazda.
Wiktionary
rzecz. bass mzw., bassek mzw.
Wiktionary
o cechach bassowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający nakaz zakończenia czegoś; dosyć, dość, finito, koniec, kwita, szlus
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) wyraz określający zakończenie danej wypowiedzi lub stanowczy nakaz zakończenia czegoś; dość
(1.2) gw. więzienna zaklęcie odwołujące zakaz lub przekleństwo
Wiktionary
Basta (ros. Ба́ста), znany także jako Noggano (ros. Ноггано), właściwie Wasilij Michajłowicz Wakulienko (ros. Василий Михайлович Вакуленко; ur. 20 kwietnia 1980 w Rostowie nad Donem) – rosyjski raper i producent muzyczny.
Wikipedia
(1.1) Nie mam zamiaru tego zrobić i basta.
Wiktionary
IPA: ˈbasta, AS: basta
Wiktionary
czas. bastować ndk., zbastować dk.
rzecz. bastowanie n.
Wiktionary
(1.1) rzekłem, i już, dość, dosyć, wystarczy, kwita
Wiktionary
dziecko ze związku pozamałżeńskiego; bękart
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. mieszaniec zwierzęcy, głównie międzygatunkowy, zwykle niepłodny lub z ograniczoną płodnością, np. muł;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. nieślubne dziecko, głównie w odniesieniu do pozamałżeńskich potomków królewskich
(2.2) obraźliwie o kimś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zebryna jest bastardem zebry i osła.
Wiktionary
IPA: ˈbastart, AS: bastart
Wiktionary
przym. bastardowy
Wiktionary
(1.1) krzyżówka, mieszaniec, hybryda
(2.1) bękart
Wiktionary
1. krój pisma drukarskiego; czcionka tego kroju
2. działo używane w XVII w., odmiana kolubryny, mająca krótszą lufę i mniejszy ciężar
SJP.pl
Bastarda – typ pisma gotyckiego, stanowiący połączenie cech pism kaligraficznych oraz kursywnych. Stosowano ją m.in. do pisania kodeksów.
Bastarda powstała we Francji, gdy w XIV i XV stuleciu pojawiła się tendencja do łagodzenia i zaokrąglania ostrych kątów tekstury, do rozjaśniania kolumny tekstu przez wprowadzenie światła – rozsunięcie liter, powiększenie odstępów między wyrazami i rozszerzenie interlinii. Silne są również wpływy kursywy.
Wikipedia
międzygatunkowe krzyżowanie zwierząt
SJP.pl
Bastardyzacja (ze starofr. bâtard, ang. bastardization), krzyżowanie międzygatunkowe zwierząt – proces polegający na krzyżowaniu osobników należących do różnych, ale blisko ze sobą spokrewnionych gatunków. W wyniku bastardyzacji uzyskuje się mieszańce zwane bastardami. W odniesieniu do roślin używa się określenia hybrydyzacja lub krzyżowanie międzygatunkowe roślin.
Wikipedia
półokrągła budowla, wysunięta na zewnątrz linii umocnień, stanowiąca element fortyfikacji w XV wieku
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Sebastian (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) pot. imię|polski|m. zdrobn. Sebastian
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Rano spacerowaliśmy z Bastkiem po wydmach.
Wiktionary
rzecz. Baścik mos., Sebastian mos., Seba mos., Sebastiana ż., Sebastianek mos., Sebastianowa ż., Sebastianowo n., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.
przym. Sebastianowy
Wiktionary
(1.1) Seba, Sebastian, Sebastianek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
egipska bogini, protektorka króla i kobiet ciężarnych, czczona pod postacią kota
SJP.pl
Bastet, znana też pod nazwą Bast, Boubastis, Pasht, Ubasti, Ba en Aset – w mitologii egipskiej bogini miłości, radości, muzyki, tańca, domowego ogniska, płodności, a także kotów.
Wierzono, że Bastet chroni mężczyzn przed chorobami i demonami. Przedstawiana jako kot lub kobieta z głową kota, często ze skarabeuszem na głowie, który był symbolem wschodzącego słońca, gdyż w imieniu Ra walczyła z Apopisem – ucieleśnieniem chaosu, przedstawianego jako wielkiego węża. Przedstawiano ją często z krzyżem Ankh – symbolem życia – i sistrum – uderzanym instrumentem muzycznym, który był jej atrybutem władzy. Była matką Maahesa, według niektórych źródeł, Chonsu – boga Księżyca. Bogini Bastet pojawiła się już w czasach II dynastii, i jej nazwa prawdopodobnie wzięła się od miast kultu Bast (greckie Bubastis). Prawdopodobnie na początku zwierzęciem kultu był lew/lwica. Herodot na podstawie powierzchownych analogii porównywał ją z grecką Artemidą. Wielu bogów w tamtym okresie miało swoje dwie twarze – dobrą i złą; o ile Bastet kot była usposobieniem dobroci i ochroną, kojarzono ją również z bezwzględną, walczącą Sachmet przedstawianą jako kobieta z głową lwa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. główne miasto handlowe i przemysłowe na Korsyce we Francji;
Wiktionary
Bastia (wymowa, kors. Bastìa) – główne miasto handlowe i przemysłowe na Korsyce, główny ośrodek administracyjny departamentu Górna Korsyka. Miasto zostało założone w XIV wieku. Ma dobrze rozwinięty przemysł metalowy i tytoniowy. Dzięki dostępowi do Morza Śródziemnego i długiej historii Bastia jest dużym ośrodkiem rekreacyjnym z plażą i kąpieliskami. Oprócz starego miasta ma inne turystyczne atrakcje takie jak:
Wikipedia
bulwar, część fortyfikacji stałej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. stosowany od XVI wieku element fortyfikacji w postaci pięciokątnej budowli ziemnej o wzmocnionych, murowanych ścianach; stanowisko artylerii flankującej dostęp do umocnień;
(1.2) przen. niewzruszone oparcie dla czegoś
Wiktionary
Bastion – podstawowy element umocnień w dawnych fortyfikacjach o narysie bastionowym, wznoszony na załamaniach obwałowania twierdzy (na wysuniętych narożnikach). Wywodzi się z wcześniej stosowanych bastei. Bastiony jako element fortyfikacji były używane od połowy XVI do połowy XIX wieku.
Wikipedia
(1.1) Atakowany bastion ciągle się bronił.
(1.2) Kościół był bastionem oporu przeciwko komunizmowi.
Wiktionary
IPA: ˈbastʲjɔ̃n, AS: bastʹi ̯õn
Wiktionary
przym. bastionowy
Wiktionary
(1.1) beluarda, bulwar
Wiktionary
mały bastion
SJP.pl
związany z bastionem, dotyczący bastionu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bastionem, dotyczący bastionu
(1.2) wyposażony w bastion, mający formę bastionu
Wiktionary
rzecz. bastion mrz.
Wiktionary
dawny rodzaj kary polegającej na biciu kijem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. kara bicia kijami w pięty lub w plecy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|bastonnade. → bicie kijami
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bastinado
* baskijski: (1.1) bastonada
* francuski: (1.1) bastonnade ż.
* hiszpański: (1.1) bastonada ż.
źródła.
== bastonada (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bastonada, kara cielesna
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbastɔ̃ˈnada, AS: bastõnada
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|bastonnade. → bicie kijami
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bastinado
* baskijski: (1.1) bastonada
* francuski: (1.1) bastonnade ż.
* hiszpański: (1.1) bastonada ż.
źródła.
== bastonada (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bastonada, kara cielesna
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kończyć, przestawać, stopować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zrywanie z czymś, kończenie czegoś, zaprzestawanie czegoś
(1.2) daw. karc. pasowanie
Wiktionary
czas. bastować
wykrz. basta
Wiktionary
baszta wartownicza w umocnionych fortyfikacjami miastach średniowiecznych
SJP.pl
Bastyda (fr. bastide z prowansalskiego bastida) – typ niewielkiej warownej osady miejskiej, w średniowieczu charakterystyczny dla obszarów południowo-zachodniej Francji.
Bastydy tworzono jako nowe skupiska populacji („miasta nowe” – villes neuves) z inicjatywy władzy senioralnej, królewskiej bądź kościelnej. Specjalnym aktem fundacyjnym zakładano je na regularnym planie dostosowanym jednak do naturalnego ukształtowania terenu. Centrum stanowił czworoboczny plac otoczony domami o arkadowych podcieniach; w jego pobliżu lokowano kościół. Wyloty ulic w narożnikach placu często zwężano dla celów obronnych, przesklepiając je też arkadowo.
Wikipedia
w średniowieczu: niewielki zamek budowany poza murami miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki, średniowieczny zamek wybudowany za murami miasta
Wiktionary
Bastylia (fr. la Bastille) – zamek wybudowany pod Paryżem, w latach 1370–1383, jako część jego umocnień, w celu obrony bramy Św. Antoniego. Słowo la bastille w wolnym tłumaczeniu oznacza każdy zamek tuż za rogatkami miasta i jest mniej więcej odpowiednikiem polskiego słowa barbakan.
Wikipedia
IPA: baˈstɨlʲja, AS: bastylʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Bastylia
Wiktionary
przymiotnik od: Bastylia
SJP.pl
1. lud afrykański mieszkający w górach Lesotho i w RPA;
2. terytorium zależne w Afryce południowej od XIX wieku do 1966 roku
SJP.pl
Basuto, Basutoland – od XIX wieku do roku 1966 terytorium zależne w Afryce południowej, protektorat brytyjski (powierzchnia: ~30 tys. km²). Powstało po aneksji przez Brytyjczyków ziem zamieszkanych od około XV wieku przez klany mówiące językami z rodziny bantu ludów Sotho-Tswana, zintegrowanych w I połowie XIX wieku w wyniku działalności miejscowego króla, Moshoeshoe I, w jeden naród nazwany Basotho (dosłownie – „południowi Sotho”).
Wikipedia
1. najniższy głos męski
2. instrument muzyczny
3. (zwykle w lm) najniższy rejestr dźwięków w instrumentach muzycznych
SJP.pl
Wikipedia
pasza; tytuł dostojnika w imperium osmańskim; osoba nosząca ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. inna pisownia → pasza
(1.2) daw. przen. inna pisownia → pasza
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Twardowski siadł w końcu stoła, podparł się w boki jak basza (…) sic.
Wiktionary
IPA: ˈbaʃa, AS: baša
Wiktionary
rzecz. pasza m., baszybuzuk m., paszalik m., paszałyk m., paszałykat m., daw. paszanica m., daw. paszowstwo n., daw. paszostwo n., stpol. paszeństwo n., daw. baszowstwo n., daw. baszostwo n.
przym. paszowski, baszowski, daw. baszyński
Wiktionary
(1.1) pasza
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
starożytny region na Bliskim Wschodzie; biblijna nazwa Wzgórz Golan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w północnej Palestynie, równina na wschód od rowu Jordanu;
Wiktionary
Baszan, Batanea, Trachonitis – bogaty w wodę głównie równinny region, zlokalizowany na wschód od rowu Jordanu. Współcześnie na terytorium południowo-zachodniej Syrii i północno-zachodniej Jordanii.
Wikipedia
(1.1) Otacza mnie mnóstwo cielców, osaczają mnie byki Baszanu.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Podczas gdy Zachód i syryjska opozycja uznała referendum za fikcję, Moskwa oświadczyła, że wyniki referendum wskazują na ogromne poparcie, jakim cieszy się wśród Syryjczyków prezydent Baszar el-Asad.
Wiktionary
rzecz. Baszszar mos.
Wiktionary
(1.1) Baszszar
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, położona w Republice Ałtaju, dopływ Czułyszmanu
Wiktionary
(1.1) Pływaliśmy z Niną w Baszkausie aż do zmroku.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
członek narodu zamieszkującego głównie Baszkirię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek narodu Baszkirów
(1.2) obywatel Baszkortostanu
Wiktionary
Baszkir (ang. Bashkirian)
Wikipedia
(1.1) Żadnego Baszkira nie namówisz do wzięcia udziału w takiej wyprawie.
Wiktionary
rzecz. Baszkiria ż.
:: fż. Baszkirka ż.
przym. baszkirski
przysł. baszkirsko
Wiktionary
autonomiczna republika w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. autonomiczna republika, wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej;
(1.2) geogr. hist. region historyczny, którego ludnością rdzenną są Baszkirzy
Wiktionary
Baszkortostan, Baszkiria (Republika Baszkortostanu, ros. Республика Башкортостан, Riespublika Baszkortostan, baszk. Башҡортостан Республикаһы, Başqortostan Respublikahı) – autonomiczna republika, wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
(1.1) Aj jest rzeką w Baszkirii.
Wiktionary
rzecz. Baszkortostan mrz., baszkirski mrz., Baszkir m., Baszkirka ż.
przym. baszkirski
przysł. baszkirsko
Wiktionary
(1.1) Baszkortostan, Republika Baszkortostanu
(1.2) Baszkortostan
Wiktionary
członkini narodu zamieszkującego głównie Baszkirię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini narodu Baszkirów
(1.2) obywatelka Baszkortostanu
Wiktionary
(1.1) Z okładki spoglądała na nią opalona Baszkirka.
Wiktionary
rzecz. Baszkiria ż.
:: fm. Baszkir m.
przym. baszkirski
przysł. baszkirsko
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Baszkirami
(1.2) związany z Baszkirią / Baszkortostanem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język baszkirski;
Wiktionary
Język baszkirski (nazwa własna: башҡорт теле [bɑʂ.ˌqʊ̞rt.tɪ̞.ˈlɪ̞]) – język Baszkirów, należący do kipczackiej grupy języków tureckich. Najbliżej jest spokrewniony z językiem tatarskim, wykazuje jednak względem niego znaczne różnice fonetyczne i gramatyczne.
Wikipedia
(1.1) Niestety, Bułat nie uczył się baszkirskiego w szkole podstawowej.
Wiktionary
rzecz. Baszkortostan m., Baszkiria ż., Baszkir m., Baszkirka ż.
przysł. baszkirsko
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób baszkirski
Wiktionary
rzecz. baszkirski mrz., Baszkiria ż., Baszkir m., Baszkirka ż.
przym. baszkirski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem baszkirskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem baszkirskim
(1.3) spisany, stworzony w języku baszkirskim
Wiktionary
IPA: baˈʃʲcirskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bašʹḱirskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. autonomiczna republika, wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
Baszkortostan, Baszkiria (Republika Baszkortostanu, ros. Республика Башкортостан, Riespublika Baszkortostan, baszk. Башҡортостан Республикаһы, Başqortostan Respublikahı) – autonomiczna republika, wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
(1.1) Spędziłem tydzień w Baszkortostanie na wykopaliskach.
Wiktionary
rzecz. Baszkiria ż., baszkirski mrz.
przym. baszkirski
Wiktionary
(1.1) Baszkiria, Republika Baszkortostanu
Wiktionary
wieś w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Baszkówka – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Piaseczno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
We wsi 25 sierpnia 1994 spadł jeden z najsłynniejszych polskich meteorytów – meteoryt Baszkówka.
Wikipedia
godność baszy - dostojnika w imperium osmańskim
SJP.pl
przymiotnik od: basza; charakterystyczny dla baszy, osoby noszącej tytuł dostojnika cywilnego i wojskowego w imperium osmańskim (np. kompetencje baszowskie), związany z taką osobą; paszowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący baszy
Wiktionary
rzecz. basza mos.
Wiktionary
(1.1) paszowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Baszszar (arab. بشار, fr. Béchar, dawniej Colomb-Béchar) – miasto w Algierii.
Jest stolicą wilajetu o tej samej nazwie. Leży w algierskiej części Sahary, niedaleko granicy z Marokiem.
W 2008 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 165 627.
Wikipedia
(1.1) W związku ze śmiercią brata Baszszar został zmuszony do powrotu i wstąpienia do akademii wojskowej.
Wiktionary
rzecz. Baszar mos.
Wiktionary
(1.1) Baszar
Wiktionary
średniowieczna budowla obronna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. archit. podstawowy element fortyfikacji starożytnych i średniowiecznych mający postać wieży umieszczonej na linii murów obronnych, na ich narożach oraz obok bram, od XVI wieku zastępowana przez basteje;
(1.2) żegl. ściana boczna doku pływającego
(1.3) ogrod. w ogrodach z XVII-XVIII wieku kolista altana zamykająca naroże żywopłotu lub szpaleru
Wiktionary
Baszta – budowla obronna, stanowiąca element starożytnego i średniowiecznego muru obronnego w postaci wysunięcia jego fragmentu przed lico i wzniesienia ponad jego poziom. Baszta może być w stosunku do wnętrza obwodu obronnego zamknięta, dostępna z chodnika straży, otwarta częściowo (arkadą) lub całkowicie jako wykusz.
Wikipedia
(1.1) Podziemne kondygnacje baszt często były wykorzystywane jako więzienia.
(1.2) Baszta miała wysokość 5 metrów.
Wiktionary
IPA: ˈbaʃta, AS: bašta
Wiktionary
przym. basztowy
Wiktionary
ogród na stepie, przeznaczony pod uprawę warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. pole, w którym uprawia się głównie arbuzy, melony, ogórki, dynie; Gloger.
Wiktionary
Basztan (biał. Баштан; ros. Баштан) – osiedle na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie homelskim, w sielsowiecie Hrabauka.
Znajduje tu się stacja kolejowa Cierucha, położona na linii Homel - Czernihów.
Wikipedia
(1.1) My też dostaliśmy kawał ziemi pod basztan. Jakaż to była uciecha dla dzieci, kiedy w końcu lipca matka nasza urządzała z całą naszą rodzinką wycieczkę na ten basztan.
Wiktionary
zdrobnienie od: baszta
SJP.pl
przymiotnik od: baszta
SJP.pl
1. żołnierz wojsk tureckich na przełomie XIX i XX wieku;
2. dawniej: hultaj, figlarz, zawadiaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. hist. (kon. XVIII – pocz. XX w.) nieregularny żołnierz turecki, muzułmański ochotnik pochodzący często z bezpośredniego terenu walk;
(1.2) daw. przen. człowiek niesforny, hultaj, bandyta
Wiktionary
Baszybuzucy (tur. başıbozuk od baş – głowa i bozuk – zepsuty, uszkodzony, [tj. szalony], zdeprawowany; lm başıbozuklar) – w XIX i na początku XX wieku żołnierze nieregularnych wojsk tureckich, pochodzących z ochotniczego naboru.
Wikipedia
(1.1) Widzieliśmy słynnego Iskinder-Baszę (Ilińskiego) niegdyś urzędnika przy kolei orleańskiéj, a dziś jednego z pierwszych jenerałów armii tureckiéj, naczelnika Baszybuzuków (co po turecku oznacza: szalone głowy). (…) On to był zwycięzcą nad Dunajem, pod Kalafatem. (…) Iskinder miał tylko ośmiuset ludzi, z którymi natarł i dwustu ludzi w odwodzie. Natarto jednak z takim zapałem, że pułkownika obaliło pierwsze uderzenie i tysiące Moskali rozbito. Iliński chciał uratować życie pułkownikowi Karamzinowi, synowi historyka, przybył jednak za późno; jakiś baszybuzuk zanurzył mu już szablę w gardło i on zobaczył już tylko krew tryskającą jak z wodotrysku (…) Opowiadają, że gdy
(1.2) Dla naszych socyalistów „Sokół” jest związkiem chuliganów, jest to bojówka kontrrewolucyi, banda baszybuzuków N.D. (=narodowej demokracji) itd. itd. sic.
Wiktionary
rzecz. basza mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przestarzałe: kaptur z filcu lub grubej tkaniny, noszony w Rosji od połowy XVIII wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kaptur z grubej tkaniny, o długich patkach zawiązywanych dookoła szyi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kozacy otuleni w baszłyki od czasu do czasu przechodzili w wyciągnięty kłus.
(1.1) Wjeżdżali do miasteczka, gdy minęli ośnieżonego człowieka. Usunął się w zaspę. Był ubrany w kożuch i chodaki z łozy, twarz całą zakrywał baszłyk.
Wiktionary
IPA: ˈbaʃwɨk, AS: bašu̯yk
Wiktionary
(1.1) kapuza, szłyk
Wiktionary
rzemień lub skręcony sznur służący do chłostania; bicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd w postaci rzemienia lub sznura przymocowanego do pręta bądź kija, służący do popędzania lub wymierzania kary;
(1.2) ryb. łódź rybacka o jednym maszcie
(1.3) monet. waluta Tajlandii;
(1.4) slang. skręt; joint
(1.5) zob. baty.
(1.6) wędk. prosta wędka bez przelotek i kołowrotka
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) hist. metrol. dawna jednostka objętości równa ok. 22 litrom;
Wiktionary
Bat (także: bicz) – narzędzie złożone z rzemienia i sznura na pręcie lub kijku, stosowane do popędzania zwierząt, dawniej do wymierzania kar cielesnych, czyli plag. Także chłosta. Specyficznym typem bata jest bat do lonżowania – z długą rączką i długą końcówką, wykorzystywany między innymi przy lonżowaniu po kole, powożeniu oraz tresurze.
Wikipedia
(1.1) Przypomnij tylko niewolę mauretańską, tam cię batem do roboty pędzili i licho karmili, a tu jesteś wolny i swobodny.
(1.2) Zostawiwszy stułokciową linę na brzegu, wyjechał w wielkim bacie na morze, wyrzucił prawe skrzydło, macicę, lewe skrzydło niewodu.
(2.1) Efa i bat mają mieć jednakową miarę, tak, by bat obejmowała dziesiątą część chomera i efa obejmowała dziesiątą część chomera.
Wiktionary
IPA: bat, AS: bat
Wiktionary
(1.1,5-6)
:: rzecz.
::: zdrobn. bacik m.
:: czas. batożyć ndk.
(1.2)
:: rzecz.
::: zdrobn. bacik m.
:: przym. batowy
Wiktionary
(1.1) batog, bicz, bykowiec
Wiktionary
skrót od: batalion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury. łódka
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od bat
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbata, AS: bata
Wiktionary
1. rodzaj żółwia z rodziny batagurowatych;
2. przedstawiciel rodziny żółwi z podrzędu żółwi skrytoszyjnych
SJP.pl
Batagur – rodzaj żółwi z rodziny batagurowatych (Geoemydidae).
Wikipedia
rodzina żółwi; batagury
SJP.pl
Batagurowate, batagury (Geoemydidae) – rodzina żółwi z podrzędu żółwi skrytoszyjnych. Obejmuje ponad 70 gatunków, najwięcej z wszystkich rodzin żółwi. Pod względem budowy i biologii wykazują podobieństwo do żółwi błotnych; dawniej bywały uznawane za ich podrodzinę.
Wikipedia
o cechach batagurowatych (rodzina żółwi)
SJP.pl
La Bataille – miejscowość i dawna gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Deux-Sèvres. W 2016 roku populacja ówczesnej gminy wynosiła 85 mieszkańców.
Dnia 1 stycznia 2019 roku połączono cztery wcześniejsze gminy: La Bataille, Crézières, Tillou oraz Chef-Boutonne. Siedzibą gminy została miejscowość Chef-Boutonne, a nowa gmina przyjęła jej nazwę.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) etn. mężczyzna lub chłopiec z rdzennej ludności zamieszkującej północno-zachodnią część Sumatry w Indonezji;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. wyżyna w północno-zachodniej części Sumatry
(2.2) geogr. miasto w południowej Bułgarii;
Wiktionary
Wikipedia
przym. batacki
Wiktionary
1. w średniowieczu: zwarty, czworoboczny szyk bojowy piechoty; później: część ogólnego ugrupowania wojska na polu bitwy;
2. rozstrzygająca bitwa, bój;
3. gwałtowny spór; rozgrywka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża bitwa lub kilka bitew
(1.2) przen. spór, walka o coś
Wiktionary
Batalia (od wł. battagliare – walczyć, wojować) – rodzaj zwartego czworobocznego szyku bojowego piechoty stosowanego w XV i XVI wieku.
Batalia była czworobokiem piechoty formowanym przede wszystkim przez szwajcarskich piechurów i lancknechtów. Jako formacja nigdy nie występowała pojedynczo; w każdej bitwie (niezależnie od ilości piechoty) tworzono 3 batalie. Łączna liczba piechurów zgromadzonych w bataliach mogła dochodzić do kilkudziesięciu tysięcy. Podczas starcia posuwały się one schodami, w marszu równomiernym, wykonywanym w takt uderzeń bębna. Dzięki zastosowaniu długich pik i możliwości obrony okrężnej były trudne do rozbicia nawet atakami ciężkiej jazdy. W zwarciu nie łamały szeregów oraz dysponowały ogromną siłą uderzeniową. Zwalczano je za pomocą artylerii, a osmańscy Turcy walczyli z nimi za pomocą szarż jazdy skierowanymi na skraj (rogi) czworoboków.
Wikipedia
(1.2) Stoczyła prawdziwą batalię o obecność Tolkienowskiej twórczości w nowym programie nauczania.
Wiktionary
rzecz. batalion mzw./mrz.
Wiktionary
największy pododdział różnych rodzajów wojsk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. mniejsza od pułku jednostka organizacyjna wojska;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Philomachus pugnax|ref=tak., ptak wędrowny, charakterystycznie rozkładający różnobarwne pióra w trakcie tokowania;
Wiktionary
Batalion (dawniej – nazwa skrócona baon) – jednostka organizacyjna wojska (pododdział), mniejsza od pułku – ok. 300–700 żołnierzy (czasem więcej niż 700), składająca się z kilku kompanii.
Wikipedia
(1.1) Odezwały się trąbki i nasz batalion rozłamał się na cztery kompanie uszykowane kolumnami obok siebie.
(1.1) Dwa bataliony i kompania artylerii wystarczy do zwycięstwa.
Wiktionary
IPA: baˈtalʲjɔ̃n, AS: batalʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. baon m., batalia ż., batalista n., batalistyka ż., batalionik mrz.
przym. batalionowy, batalistyczny
Wiktionary
(1.1) baon, skrót bat.
(2.1) bojownik
Wiktionary
zdrobnienie od: batalion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od batalion
Wiktionary
rzecz. batalion m.
Wiktionary
związany z batalionem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wojsk. związany z batalionem, dotyczący batalionu
Wiktionary
rzecz. batalion mzw./mrz.
Wiktionary
malarz tworzący obrazy o tematyce wojennej czy wojskowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. artysta tworzący sztukę o tematyce wojennej
Wiktionary
rzecz. batalia ż., batalion m., batalistyka ż.
:: fż. batalistka
przym. batalistyczny
Wiktionary
związany z batalistyką, batalistą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z batalistyką, dotyczący batalistyki
Wiktionary
rzecz. batalistyka ż., batalista m., batalistka ż., batalion mrz./mzw.
Wiktionary
twórczość poświęcona tematyce wojennej
SJP.pl
Batalistyka – przedstawienie scen bitewnych, pochodów wojennych, oblężeń i życia obozowego, głównie w malarstwie i grafice, ale także literaturze i filmie.
Artysta specjalizujący się w tej tematyce zwany jest batalistą.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. latarka
Wiktionary
bylina z rodziny powojowatych; wilec ziemniaczany, słodki ziemniak, patat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ipomoea batatas|ref=tak., bylina z rodziny powojowatych pochodząca z Ameryki Południowej i Środkowej;
(1.2) bulwa batata (1.1)
Wiktionary
Wilec ziemniaczany, batat, patat, kūmara lub słodki ziemniak (Ipomoea batatas (L.) Lam.) – gatunek byliny należący do rodziny powojowatych. Pochodzi z Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. Nie jest znany w dzikim stanie, jest natomiast popularny w uprawie w całej strefie tropikalnej.
Wikipedia
(1.1) Trudno mi opisać radość, jaką odczuwam, widząc w kosmopolityzujących się warzywniakach bataty, ponieważ te słodkie bulwy koją niczym sobotni rosół w gościnnych, krakowskich domach.
Wiktionary
(1.1) bot. wilec ziemniaczany; słodki ziemniak
(1.2) słodki ziemniak
Wiktionary
1. dawna nazwa Dżakarty;
2. nazwa wielu miejscowości i gmin w USA;
3. miasto w Surinamie
SJP.pl
Wikipedia
marionetkowe państwo na terenie dzisiejszej Holandii, istniejące w latach 1795-1806; Republika Batawska
SJP.pl
Dżakarta (indonez. Jakarta, dawn. Batavia) – stolica i największe miasto Indonezji, w północno-zachodniej części Jawy, dziewiąta aglomeracja świata z 31 760 000 mieszkańców.
Wikipedia
Batawowie (łac. Batavi) — lud germański, wywodzący się spośród plemienia Chattów (zamieszkującego tereny współczesnej Hesji), po raz pierwszy wzmiankowany przez Cezara w Wojnie galijskiej. Na skutek wewnętrznych tarć mieli opuścić swe pierwotne siedziby i osiedlić się u ujścia Renu, przede wszystkim na tzw. wyspie batawskiej pomiędzy rzekami Oude Rijn i Waal/Moza (zapewne 55–12 r. p.n.e.). Od 12 r. p.n.e. teren Batawów odgrywał ważną rolę przy organizacji wypraw rzymskich w głąb Germanii.
Wikipedia
battledress, battle-dress;
1. wojskowy mundur polowy;
2. potocznie: krótka kurtka, rodzaj wiatrówki
SJP.pl
rodzaj ćwiczenia, polegającego na wykonywaniu ruchów podobnych do lotu motyla
SJP.pl
1. ogniwo elektrochemiczne lub zespół takich ogniw w jednej obudowie, będący przenośnym źródłem prądu, np. w latarkach, telefonach;
2. zespół podobnych urządzeń technicznych połączonych i współpracujących ze sobą w jednym układzie;
3. pododdział artylerii lufowej lub rakietowej;
4. zbiór jednakowych lub podobnych przedmiotów, np. bateria butelek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. zespół elementów połączonych w jeden układ będący źródłem energii
(1.2) elektr. pot. dowolne małe ogniwo elektryczne do zasilania urządzeń codziennego użytku
(1.3) wojsk. w artylerii: pododdział ogniowy i taktyczny składający się z kilku plutonów, uzbrojony w broń artyleryjską lub rakietową;
(1.4) pot. żart. kolekcja, zbiór przedmiotów tego samego rodzaju
(1.5) techn. kompletne urządzenie umożliwiające korzystanie z bieżącej wody
Wiktionary
Bateria – zespół składający się z jednakowych elementów, na przykład ogniw, dział, oddziałów, zaworów, komór czy klatek.
Wikipedia
(1.1) W koksowni „Jadwiga” w Zabrzu wybudowano nową baterię koksowniczą.
(1.2) Budzik nie chodzi – może bateria jest rozładowana?
(1.3) Na początku wojny każdej brygadzie podlegała bateria artyleryjska.
Wiktionary
IPA: baˈtɛrʲja, AS: baterʹi ̯a
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bateryjka ż.
przym. bateryjny, bateriowy
Wiktionary
automat do doładowywania baterii w pojazdach elektrycznych
SJP.pl
1. zdrobnienie od: bateria;
2. kilka połączonych ze sobą małych ogniw elektrycznych przystosowanych do latarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektron. mała bateria
(1.2) daw. (także. reg.) latarka elektryczna
Wiktionary
(1.1) Muszę wymienić bateryjkę w zegarku.
Wiktionary
IPA: ˌbatɛˈrɨjka, AS: bateryi ̯ka
Wiktionary
rzecz. bateria
Wiktionary
[czytaj: bat gerl] pseudonim kilku bohaterek z serii komiksów wydawanych przez DC Comics, powiązanych z Batmanem
SJP.pl
Batgirl – pseudonim kilku żeńskich bohaterek występujących w komiksach o Batmanie, a także posiadających własne serie.
Wikipedia
Bath – miasto w Anglii, w hrabstwie Somerset, położone 159 km na zachód od Londynu i 21 km na wschód od Bristolu. Miasto posiada status city, nadany przez królową Elżbietę I w roku 1590. W roku 1889 uzyskało status gminy miejskiej, od roku 1996 jest centrum administracyjnym jednostki autonomicznej Bath and North East Somerset.
Wikipedia
strefa batialna - strefa dna i warstwy wody między litoralem a abisalem
SJP.pl
Batial (gr. bathýs 'głęboki'), strefa batialna (hemipelagiczna) – podwodna strefa zbiorników wodnych obejmująca zbocza lądu do górnej granicy strefy abysalnej. Dotyczy głównie mórz i oceanów, a także głębokich jezior (Bajkał, Niasa, Tanganika).
Wikipedia
przymiotnik od: batial
SJP.pl
w gwarze lwowskiej: ulicznik, łobuz, urwis; baciar, baciarz, andrus, antek
SJP.pl
Batiar (baciar, baciarz) – potoczne i gwarowe określenie „człowieka ulicy” lwowskiej. Wbrew obiegowej opinii nie odnosiło się wyłącznie do młodzieży.
Najprawdopodobniej wyraz „batiar” pochodzi od węgierskiego „betyár” oznaczającego rozbójnika, awanturnika, ulicznika. Znany jest pogląd (propagowany przez Urszulę Jakubowską), że określenia „batiar” używano w czasie przynależności Lwowa do Austro-Węgier. Policjanci (którymi wówczas często byli Węgrzy) uganiali się za chuliganami z okrzykiem „betyár”. Lwowiakom ta nazwa bardzo miała się spodobać i weszła do codziennego słownictwa. Według Kazimierza Chłędowskiego autorem tego określenia jest Jan Lam. Cyt.: Po Lamie pozostało niemało wyrażeń w galicyjskim słowniku, pomiędzy innymi i nazwa „baciarz” określająca indywiduum, żyjące z dnia na dzień, zaniedbane, brudne, zapite, o którym się mówi tylko z pogardą.
Wikipedia
1. technika barwienia tkanin;
2. tkanina ozdobiona tą techniką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. technika barwienia tkaniny polegająca na zanurzeniu jej w barwniku po uprzednim pokryciu woskiem (czasem zawiązaniu sznurkiem) miejsc, które mają pozostać niezabarwione;
(1.2) włók. tkanina barwiona tą techniką
Wiktionary
Batik – technika malarska polegająca na nakładaniu wosku i kąpieli tkaniny w barwniku, który farbuje jedynie miejsca niepokryte warstwą wosku. Dla uzyskania specjalnych efektów proces woskowania i farbowania można powtarzać wielokrotnie.
Wzory na tkaninie, najczęściej bawełnianej, uzyskuje się przez pokrywanie płótna gorącym woskiem. Używa się do tego pędzla, patyczka, szpatułki i tjantingu (przyrządu do malowania na tkaninach). Następnie tkaninę zanurza się w zimnej kąpieli barwiącej. Miejsca pokryte woskiem pozostają niezabarwione. Po wysuszeniu można nałożyć kolejną woskową fazę wzoru i ponownie barwić w ciemniejszym barwniku. Czynność tę powtarza się wielokrotnie. Po wykonaniu projektowanego wzoru tkaninę prasuje się przez biały papier. Batik to technika wykonywana przez pokolenia, najbardziej popularna w Indonezji i innych krajach Azji, gdzie najczęściej do formowania pozycji batiku używa się skór zwierzęcych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. batikowanie n.
czas. batikować ndk.
przym. batikowy, batikarski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) batik
* bułgarski: (1.1) батик m.
* górnołużycki: (1.1) batika ż.; (1.2) batika ż.
* hiszpański: (1.1) batik m.
* niemiecki: (1.1) Batik ż./m.; (1.2) Batik ż./m.
* nowogrecki: (1.1) μπατίκ n.
* rosyjski: (1.1) батик m.; (1.2) батик m.
* słowacki: (1.1) batika ż.; (1.2) batika ż.
* węgierski: (1.1) batik
źródła.
== batik (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|bəˈtʰiːk.
audioUS|En-us-batik.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) batik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbatʲik, AS: batʹik
Wiktionary
rzecz. batikowanie n.
czas. batikować ndk.
przym. batikowy, batikarski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. batikowanie n.
czas. batikować ndk.
przym. batikowy, batikarski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) batik
* bułgarski: (1.1) батик m.
* górnołużycki: (1.1) batika ż.; (1.2) batika ż.
* hiszpański: (1.1) batik m.
* niemiecki: (1.1) Batik ż./m.; (1.2) Batik ż./m.
* nowogrecki: (1.1) μπατίκ n.
* rosyjski: (1.1) батик m.; (1.2) батик m.
* słowacki: (1.1) batika ż.; (1.2) batika ż.
* węgierski: (1.1) batik
źródła.
== batik (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|bəˈtʰiːk.
audioUS|En-us-batik.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) batik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z batikiem (technika barwienia tkanin lub tkanina barwiona tą techniką), np. pracownia batikarska; batikowy
SJP.pl
osoba zdobiąca tkaniny, papier, skórę itp. techniką batikową
SJP.pl
malować coś techniką batiku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) włók. barwienie tkanin metodą batiku z użyciem wosku
Wiktionary
rzecz. batik mrz.
czas. batikować
przym. batikowy, batikarski
Wiktionary
przymiotnik od batik; np. technika batikowa, chustki batikowe
SJP.pl
potocznie:
1. ksiądz prawosławny w Rosji; pop;
2. car rosyjski
SJP.pl
Pop (z gr. pappas, παππάς, ojciec) – przestarzałe potoczne określenie księdza w Cerkwi prawosławnej i katolickich Kościołach wschodnich, w średniowieczu używane także wobec duchownych rzymskokatolickich. Odpowiednik wschodniosłowiańskiego określenia batiuszka (ros. biał. ukr. батюшка, ojczulek). Obecnie w Polsce zwykle zastępowane tytułem ksiądz.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Batkenem, dotyczący Batkenu
Wiktionary
rzecz. Batken mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. majtki
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. spodenki, kąpielówki
Wiktionary
(1.1) gwara. Co widza twojego fatra w doma, to on zawsze we batkach loto.
(1.2) gwara. Kup se batki, to pójdymy na basen.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w gwarze młodzieżowej:
1. modnie ubrany młodzieniec, zachowujący się ekstrawagancko; szpaner;
2. zakonnica; pingwin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. film. popularny bohater filmów i komiksów;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. miasto w Turcji;
(2.2) geogr. rzeka, dopływ Tygrysu;
Wiktionary
Batman (jego alter ego – Bruce Wayne) – fikcyjna postać (superbohater) znany z licznych serii komiksowych, wydawanych przez DC Comics, oraz z różnych adaptacji związanych z tą postacią. Po raz pierwszy postać Batmana pojawiła się w czasopiśmie komiksowym Detective Comics vol. 1 #27 w maju 1939 roku. Postać Batmana została stworzona wspólnie przez Boba Kane’a i Billa Fingera, lecz przez wiele lat tylko Kane był oficjalnie podawany jako autor. W zamyśle twórców Batman miał być pogromcą przestępczości, powstałym z kombinacji cech różnych bohaterów magazynów pulpowych i filmów. Bob Kane wzorował się przede wszystkim na Zorro, którego znał z oglądanej w młodości ekranizacji jego przygód, zatytułowanej Znak Zorro (The Mark of Zorro) z 1920 roku (stamtąd zaczerpnął ideę zamaskowanego mężczyzny jakim był Bruce Wayne). Innymi inspiracjami były dla niego Shadow i Drakula z filmowej adaptacji z 1931 (idea mrocznej postaci), postać złoczyńcy z filmu The Bat Whispers z 1930 roku (idea kostiumu nietoperza, idea bat-sygnału), Sherlock Holmes (idea błyskotliwego detektywa i stratega), jak również szkice skrzydłowca autorstwa Leonarda da Vinci. Imię alter ego Batmana – Bruce zostało zainspirowane postacią króla Szkocji Roberta I Bruce’a, zaś nazwisko rodowe – Wayne pochodzi od bohatera rewolucji amerykańskiej – Anthony’ego Wayne’a. Oryginalnie był nazywany „The Bat-man” lub „The Batman”, w Polsce znany również jako „człowiek-nietoperz”, posiada także przydomki: The Caped Crusader (Krzyżowiec w pelerynie), The Dark Knight (Mroczny Rycerz), oraz The World’s Greatest Detective (Najlepszy Detektyw Świata).
Wikipedia
(1.1) Piotrek jest wielkim fanem komiksów o Batmanie.
Wiktionary
IPA: ˈbatmãn, AS: batmãn
Wiktionary
(1.1) człowiek-nietoperz
Wiktionary
zabawa polegająca na przyjmowaniu w różnych miejscach pozy wiszącego nietoperza
SJP.pl
metoda badania substancji organicznych, polegająca na obserwacji przesunięcia widma
SJP.pl
chorobliwy lęk przed głębinami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed głębokością
Wiktionary
(1.1) Cierpię na batofobię, dlatego nigdy nie zszedłbym na dno oceanu, nawet w łodzi podwodnej.
Wiktionary
IPA: ˌbatɔˈfɔbʲja, AS: batofobʹi ̯a
Wiktionary
skórzany bicz z krótką rękojeścią; nahajka; nahaj; kańczug
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mocny bat, bicz
Wiktionary
rzecz. batożenie n.
czas. batożyć
Wiktionary
wielka masa skalna (skała magmowa - granitowa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. wielka intruzja magmowa ciągnąca się w dół do nieznanej głębokości
Wiktionary
Batolit — wielka intruzja magmowa ciągnąca się w dół do nieznanej głębokości. Jej górna powierzchnia przecina skały niezgodnie z ich warstwowaniem. W postaci batolitu występują głównie granity oraz granodioryty, często zawierając w sobie wtopione kawałki skał z otoczenia intruzji (tzw. ksenolity). Często także w batolitach leżą złoża rud. Skały w otoczeniu batolitów często są silnie przeobrażone i pokryte apofizami. Niekiedy na obszarze dawnych tarczy kontynentalnych, np. w Kanadzie czy Brazylii, batolity zajmują setki tysięcy km²; w Polsce przykładem jest masyw Tatr Wysokich. Batolity zajmujące do 20 km² nazywane są pniami magmowymi.
Wikipedia
1. uporczywe powtarzanie tych samych słów lub frazesów;
2. dział botaniki zajmujący się badaniem jeżyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nauka o roślinach z rodzaju jeżyn, ich systematyce i morfologii;
(1.2) książk. uporczywe powtarzanie wyświechtanych zwrotów
Wiktionary
Batologia – dziedzina nauki (botaniki) zajmująca się badaniem jeżyn (Rubus L.). Nazwa pochodzi od greckich słów βάτος – jeżyna, które pojawia się w nazwach naukowych podrodzajów jeżyn (Eubatus, Anoplobatus, Chamaebatus, Idaeobatus, Malachobatus), oraz logos (gr. = słowo, nauka).
Wikipedia
(1.1) Franz Joseph Spribille w latach dziewięćdziesiątych XIX w. zaczął się specjalizować w batologii, czyli dziale botaniki poświęconemu jeżynom.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. batolog m.
:: przym. batologiczny
Wiktionary
przyrząd do pomiaru głębokości zanurzenia i do pobierania próbek wody z różnych głębokości zbiornika wodnego; batymetr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. hydrol. urządzenie służące do pomiaru głębokości zanurzenia oraz do pobierania próbek wody z różnych głębokości zbiornika wodnego
Wiktionary
Batometr, batymetr (gr. βαθύς "głęboki" i μέτρον "miara") – przyrząd pomiaru głębokości zanurzenia oraz pobierania do analiz próbek wody w studniach i otworach wiertniczych. Różne rodzaje batometrów, służące przede wszystkim do pobierania wody z określonej głębokości w celu jej analizy biologicznej lub chemicznej, to m.in. czerpacz Patalasa, aparat Ruttnera, butelka Nansena.
Wikipedia
(1.1) war. batymetr
Wiktionary
badanie laboratoryjne próbek wody, pobranych na różnych głębokościach za pomocą batometru
SJP.pl
podłużny, wąski wyrób cukierniczy, zwykle w polewie czekoladowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. cuk. niewielki podłużny kawałek czekolady, niekiedy z dodatkami;
(1.2) białystok. długa bułka pszenna
(1.3) środ. pałka teleskopowa
(1.4) geol. piętro (wiek) jury środkowej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mama kupiła mi baton z karmelem i orzechami.
Wiktionary
IPA: ˈbatɔ̃n, AS: batõn
Wiktionary
rzecz. (1.1) zdrobn. batonik m.
przym. (1.4) batoński
Wiktionary
(1.2) bułka wrocławska, warszawa|bułka paryska., łódź|angielka., reg. pozn. kawiorek, kawiorka., reg. śl. francuz., kraków|weka.
(1.3) pałka teleskopowa
Wiktionary
kobieta lekkich obyczajów we Włoszech
SJP.pl
zdrobnienie od: baton; mały baton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od baton
(1.2) spoż. cuk. mały baton
Wiktionary
Baton – rodzaj podłużnych słodyczy o niewielkich rozmiarach. Zazwyczaj składa się z nadzienia o różnych smakach (np. toffi, orzechowy, waniliowy itp.), którego wierzchnia warstwa pokryta jest czekoladą (batonik czekoladowy). Istnieją także dietetyczne odmiany batoników oraz batoniki dla diabetyków.
Wikipedia
(1.2) Je już piątego batonika i ciągle mu mało?
Wiktionary
rzecz. baton mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. pływająca brama dokowa
Wiktionary
(1.1) W wyniku odbalastowania batoporta uzyskuje pływalność.
Wiktionary
IPA: ˌbatɔˈpɔrta, AS: batoporta
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: absolwentka szkoły im. Stefana Batorego
SJP.pl
potocznie o absolwencie szkoły imienia Stefana Batorego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. absolwent szkoły imienia Stefana Batorego
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do panowania Stefana Batorego, pochodzący z tych czasów
Wiktionary
(1.1) Z czasów batoriańskich pochodzą dwie najstarsze panoramy Warszawy (…)
Wiktionary
osiedle w Szczytnej
SJP.pl
Batorów (niem. Friedrichsgrund) – osiedle w Szczytnej, położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Szczytna.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. czapka bez daszka, obszyta barankiem, używana do stroju ludowego; magierka;
2. szabla zdobiona wizerunkami Stefana Batorego
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Batorz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Batorz – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Batorz. Leży nad Porem.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Batorz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 918 mieszkańców.
Wikipedia
Batowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zielonki.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Batowicami, dotyczący Batowic
Wiktionary
rzecz. Batowice nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: batog
SJP.pl
Batiżok (ukr. Батіжок) – rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Bohu, uchodzi we wsi Czetwertyniwka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uderzanie kogoś batogiem, biczem, batem lub podobnym narzędziem
Wiktionary
(1.1) Nie mógł patrzeć na bestialskie batożenie niewolnika.
Wiktionary
IPA: ˌbatɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: batožẽńe
Wiktionary
rzecz. batog m., batożek m., batożysko n., batożnik m.
czas. batożyć ndk., wybatożyć dk.
Wiktionary
(1.1) biczowanie, chłostanie, smaganie
Wiktionary
przestarzałe: bić, smagać batem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wybatożyć)
(1.1) przest. bić, smagać przy użyciu batoga
(1.2) książk. atakować słowem
Wiktionary
(1.1) Batożył konie aż do krwi.
Wiktionary
IPA: baˈtɔʒɨt͡ɕ, AS: batožyć
Wiktionary
rzecz. batożenie n., bat mrz., batog mrz., batożnik mos., batożnica ż.
czas. wybatożyć dk.
Wiktionary
wieloletnia, naziemnopączkowa roślina z rodziny okolnicowatych, występująca w Ameryce Środkowej i Południowej; łyczakowiec
SJP.pl
gatunek ryby z rodziny batrachowatych
SJP.pl
Batrach (Halobatrachus didactylus) – gatunek ryby z rodziny batrachowatych (Batrachoididae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nauka o płazach;
Wiktionary
Batrachologia (gr. bátrachos ‘żaba’, lógos ‘nauka’) – nauka zajmująca się badaniem płazów. Wraz z reptiliologią (nauką o gadach) tworzą herpetologię.
Wikipedia
(1.1) Płazami zajmuje się nauka zwana batrachologią, natomiast dziedzina wiedzy obejmująca płazy i gady to herpetologia.
Wiktionary
IPA: ˌbatraxɔˈlɔɟja, AS: batraχoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. batracholog m.
przym. batrachologiczny
Wiktionary
o cechach batrachowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Batrachowate, batrachowcowate (Batrachoididae) – rodzina ryb w rzędzie batrachokształtnych (Batrachoidiformes). Niektóre gatunki są jadowite, ich ukłucia są bardzo bolesne i wywołują objawy zatrucia, nie stanowią jednak zagrożenia dla życia człowieka. Batrachowate są lokalnie poławiane jako ryby konsumpcyjne.
Wikipedia
o cechach batrachowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
podrząd ryb z rzędu okoniokształtnych; żaboryby
SJP.pl
ryba z rzędu okoniokształtnych; żaboryba
SJP.pl
Batszeba (zwana też Betsabe, hebr. בת שבע, zm. po 970 p.n.e.) – postać biblijna, jedna z żon Dawida, króla starożytnego Izraela. Według przekazu biblijnego jej pierwszym mężem był Uriasz Hetyta. Gdy zaszła w ciążę z Dawidem, doprowadził on do śmierci Uriasza, a następnie poślubił wdowę po nim. Z Dawidem Batszeba miała czterech synów – m.in. Salomona, przyszłego króla.
Wikipedia
[czytaj: batMĄ] element tańca baletowego, ruch nogi polegający na jej wysuwaniu w dowolnym kierunku i późniejszym dosuwaniu
SJP.pl
Terminologia tańca klasycznego służy do opisu kombinacji kroków, pozycji, póz, ruchów ciała oraz wielu innych elementów z których składa się technika baletu klasycznego.
Znaczna część terminologii baletowej pochodzi z języka francuskiego.
Wikipedia
włoskie imię męskie
SJP.pl
[czytaj: betldres] bateldres, battledress;
1. wojskowy mundur polowy;
2. potocznie: krótka kurtka, rodzaj wiatrówki
SJP.pl
[czytaj: betldres] bateldres, battle-dress;
1. wojskowy mundur polowy;
2. potocznie: krótka kurtka, rodzaj wiatrówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. ręcznik kąpielowy
Wiktionary
IPA: ˈbatux, AS: batuχ
Wiktionary
stolica Adżarii (autonomicznej republiki w Gruzji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-zachodniej Gruzji, na wybrzeżu Morza Czarnego;
Wiktionary
Batumi (gruz. ბათუმი) – miasto w południowo-zachodniej Gruzji, na wybrzeżu Morza Czarnego, stolica autonomicznej republiki Adżarii. Położone jest w pobliżu granicy z Turcją. Drugie co do wielkości miasto kraju (po Tbilisi). Batumi jest siedzibą Gruzińskiego Sądu Konstytucyjnego. W 2023 Batumi liczyło 179,1 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Batumi jest stolicą autonomicznej republiki Adżarii.
Wiktionary
przym. batumski
Wiktionary
przymiotnik od: Batumi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Batumi (miastem w Gruzji)
Wiktionary
(1.1) Do Gruzińskiej SRS włączono gubernie tifliską (= tyfliską), batumską i kutaiską, okręg suchumski i część okręgu soczińskiego.
Wiktionary
rzecz. Batumi n.
Wiktionary
przyrząd gimnastyczny w postaci sprężystej siatki, umożliwiającej skoki połączone z obrotami
SJP.pl
Wikipedia
pałeczka używana przez dyrygenta do kierowania grą orkiestry, chóru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. pałeczka dyrygenta służąca do wyznaczania taktu;
Wiktionary
Batuta (z włoskiego „uderzenie”, „takt”) – cienka, wydłużona pałeczka używana przez dyrygenta w celu precyzyjniejszego, wyraźniejszego i sugestywniejszego wyrażania tempa, metrum i dynamiki utworu.
Wikipedia
(1.1) (…) co chwila rozlegał się trzask batuty o pulpit (…)
Wiktionary
IPA: baˈtuta, AS: batuta
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
pod batutą
etymologia.
(1.1) etym|hiszp|batuta. < etym|wł|battuta. → bicie, tętnienie
uwagi.
nie mylić z|batut.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) baton
* baskijski: (1.1) batuta
* duński: (1.1) dirigentstav w., taktstok w.
* fiński: (1.1) tahtipuikko, pinna
* francuski: (1.1) baguette ż.
* hiszpański: (1.1) batuta ż.
* japoński: (1.1) 指揮棒 (しきぼう, shikibō)
* jidysz: (1.1) טאַקטשטעקל n. (taktsztekl)
* niderlandzki: (1.1) dirigeerstok m.
* niemiecki: (1.1) Taktstock m., Dirigentenstab m.
* nowogrecki: (1.1) ράβδος ż.
* rosyjski: (1.1) дирижёрская палочка ż.
* słowacki: (1.1) taktovka ż.
* słoweński: (1.1) taktirka ż.
* szwedzki: (1.1) taktpinne w.
* włoski: (1.1) bacchetta ż.
źródła.
== batuta (język baskijski.) ==
thumb|batuta (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. batuta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. kara wykonywana za pomocą bata
2. potocznie o dotkliwej porażce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kara cielesna wykonywana za pomocą bata
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: bat
Wiktionary
IPA: ˈbatɨ, AS: baty
Wiktionary
(1.1) chłosta
Wiktionary
dno wód rozpościerające się na dużej głębokości
SJP.pl
zwierzę żyjące wyłącznie w głębinowej i otchłannej strefie mórz, przystosowane do wysokiego ciśnienia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Batycki (marka stylizowana na BATYCKI) – polska firma z siedzibą w Gdańsku, produkująca galanterię skórzaną i biżuterię. Firma powstała w 1948 roku w Gdyni, jej założycielem jest pochodzący z przedwojennego polskiego Lwowa Tadeusz Batycki. Od 1997 roku głównym projektantem kolekcji galanterii skórzanej i biżuterii domu mody Batycki jest Bożena Batycka.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru natężenia oświetlenia w wodzie na dużych głębokościach
SJP.pl
Wikipedia
krzywa batygraficzna - wykres stosunków głębokościowych wód (jezior, mórz)
SJP.pl
przyrząd do pomiaru głębokości zanurzenia i do pobierania próbek wody z różnych głębokości zbiornika wodnego; batometr
SJP.pl
Batometr, batymetr (gr. βαθύς "głęboki" i μέτρον "miara") – przyrząd pomiaru głębokości zanurzenia oraz pobierania do analiz próbek wody w studniach i otworach wiertniczych. Różne rodzaje batometrów, służące przede wszystkim do pobierania wody z określonej głębokości w celu jej analizy biologicznej lub chemicznej, to m.in. czerpacz Patalasa, aparat Ruttnera, butelka Nansena.
Wikipedia
badanie laboratoryjne próbek wody, pobranych na różnych głębokościach za pomocą batymetru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział hydrometrii zajmujący się pomiarami głębokości cieków i zbiorników wodnych;
Wiktionary
Batymetria (gr. βαθύς "głęboki" i μέτρον "miara") – dział hydrologii zajmujący się pomiarami głębokości cieków i zbiorników wodnych.
Do wykonywania pomiarów stosuje się różnego rodzaju urządzenia pomiarowe, sondy: ciśnieniowe, akustyczne i inne. Wyniki pomiarów przedstawia się zazwyczaj na mapach batymetrycznych w postaci izobat–izolinii łączących punkty o tej samej głębokości lub w formie przekrojów poprzecznych lub podłużnych.
Wikipedia
IPA: ˌbatɨ̃ˈmɛtrʲja, AS: batỹmetrʹi ̯a
Wiktionary
przym. batymetryczny
Wiktionary
przymiotnik od: batymetria
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z batymetrią, dotyczący batymetrii
Wiktionary
rzecz. batymetria ż.
Wiktionary
obszar głębinowy otwartych wód morskich leżący poniżej zasięgu światła słonecznego
SJP.pl
Batial (gr. bathýs 'głęboki'), strefa batialna (hemipelagiczna) – podwodna strefa zbiorników wodnych obejmująca zbocza lądu do górnej granicy strefy abysalnej. Dotyczy głównie mórz i oceanów, a także głębokich jezior (Bajkał, Niasa, Tanganika).
Wikipedia
przymiotnik od: batypelagial
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od batyst
Wiktionary
rzecz. batyst m.
Wiktionary
stalowa kulista kabina obserwacyjna do badania głębin morskich, opuszczana ze staku na stalowej linie
SJP.pl
Batysfera – stalowa, kulista kapsuła służąca do podwodnych obserwacji, opuszczana na linie ze statku, pozbawiona własnego napędu – pierwsze urządzenie do badania głębin morskich, zastąpione przez wyposażony we własny napęd batyskaf.
Wikipedia
podwodny statek do badania głębin morskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) statek podwodny do badań na dużych głębokościach;
Wiktionary
Batyskaf (gr. βάθος, bathos – głębokość i σκάφος, skaphos – statek) – statek podwodny z własnym napędem przeznaczony do badań głębinowych.
Wikipedia
(1.1) 23 stycznia 1960 roku Szwajcar Jacques Piccard i Amerykanin Don Walsh w batyskafie „Triest” zeszli na samo dno Rowu Mariańskiego, najgłębszego punktu na Ziemi.
Wiktionary
IPA: baˈtɨskaf, AS: batyskaf
Wiktionary
przym. batyskafowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z batyskafem, dotyczący batyskafów
Wiktionary
rzecz. batyskaf mrz.
Wiktionary
cienka, przezroczysta tkanina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. cienka, prawie przezroczysta tkanina lniana, bawełniana lub jedwabna, o splocie płóciennym
Wiktionary
Batyst (fr. batiste) – tkanina o delikatnej fakturze, bardzo cienka i przezroczysta. Wykonana zazwyczaj z przędzy bawełnianej, jedwabnej lub lnianej, tkana splotem płóciennym. Zazwyczaj bielona, niekiedy drukowana.
Wykorzystywana jako materiał na bieliznę, lekkie ubiory kobiece i ich dodatki, oraz do dekoracji wnętrz (np. na zasłony).
Od XIII wieku produkowany we Francji, później we Włoszech, Flandrii i Niemczech. W Polsce produkowany od XVIII wieku.
Wikipedia
(1.1) Na łożu, usłanym z całym przepychem batystów i haftów, (…) leżała postać kobieca, na wpół już ogarnięta sztywnością śmierci.
Wiktionary
IPA: ˈbatɨst, AS: batyst
Wiktionary
przym. batystowy
rzecz. batyścik mrz.
Wiktionary
stacjonarny batyskaf, podwodna kabina służąca nurkom jako punkt zaopatrzenia, kontaktu itp.
SJP.pl
kabina w kształcie pionowego cylindra, służąca do obserwacji pod wodą oraz do kierowania pracami podwodnymi
SJP.pl
związany z batystem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z batystem, dotyczący batystu
(1.2) wykonany z batystu
Wiktionary
rzecz. batyst mrz.
Wiktionary
termometr głębokościowy
SJP.pl
przymiotnik od: Dolina Batyżowiecka, Batyżowiecki Staw, Batyżowiecki Szczyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara więzienna butelka
Wiktionary
IPA: ˈbatwɔ̃w̃x, AS: batu̯õũ̯χ
Wiktionary
Baublis – około 1000-letni dąb wspomniany przez Adama Mickiewicza w Panu Tadeuszu, w którego pniu poeta, filolog i historyk Dionizy Paszkiewicz (lit. Dionizas Poška) założył muzeum. Dąb ten rósł w Bordziach na Żmudzi. Został ścięty w 1812 roku.
Nazwę Baublis nadawano na Żmudzi starym dębom otaczanym czcią religijną. Wierzono, że w określone dni wydobywał się z nich głos przepowiadający przyszłość.
Wikipedia
jednostka pomiarowa szybkości nadawania jednostkowych impulsów telegraficznych; bod
SJP.pl
Wikipedia
jednostka pomiarowa szybkości nadawania jednostkowych impulsów telegraficznych; bod
SJP.pl
Bauda (niem. Baude) – rzeka w województwie warmińsko-mazurskim.
Bauda płynie przez Równinę Warmińską i uchodzi do Zalewu Wiślanego w okolicach Fromborka. Nad Baudą leżą Młynary.
Wikipedia
[czytaj: bodLER] nazwisko, m.in. Charles Pierre Baudelaire (1821-1867) - poeta francuski
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: bogaty chłop, zwłaszcza w Niemczech, zatrudniający robotników; baor (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. bogaty chłop, zazwyczaj pochodzenia niemieckiego
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań. gospodarz
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Bauer:
Wikipedia
IPA: ˈbawɛr, AS: bau̯er
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|bamber, bur, gospodorz.
Wiktionary
dotyczący bauera
SJP.pl
Das Staatliche Bauhaus Weimar, Hochschule für Gestaltung - niemiecka wyższa szkoła artystyczna, powstała w 1919 r., kształcąca w kierunku nowoczesnej, funkcjonalnej architektury, plastyki oraz projektowania przemysłowego
SJP.pl
Bauhaus – uczelnia artystyczno-rzemieślnicza powstała w Weimarze z połączenia Akademii Sztuk Pięknych i Szkoły Rzemiosł Artystycznych w 1919 r., później od 1925 r. działająca w Dessau (dziś Dessau-Roßlau) i w latach 1932–1933 w Berlinie. Została utworzona przez Waltera Gropiusa.
Wikipedia
rodzaj tropikalnych roślin z rodziny brezylkowatych
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Szwajcaria:
Osoby:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mistrz budowlany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj marketu z artykułami dla domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wielkopowierzchniowy sklep z artykułami budowlanymi
Wiktionary
IPA: bawˈmarkɛt, AS: bau̯market
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Baumgart:
Wikipedia
rodzaj słodkiego ciasta pieczonego w kształcie sękatego pnia drzewa; baumkuchen, bankuch, sękacz
SJP.pl
rodzaj słodkiego ciasta pieczonego w kształcie sękatego pnia drzewa; baumkuch, bankuch, sękacz
SJP.pl
Baumkuchen – pochodzący z Niemiec wyrób cukierniczy składający się z układanego warstwami ciasta piaskowego pieczonego na otwartym ogniu.
Wikipedia
bounce;
1. imprezowa muzyka taneczna o żywym brzmieniu;
2. potocznie: impreza, zwłaszcza alkoholowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. muz. taneczny podgatunek hip-hopu, bounce;
(1.2) slang. imprezowa muzyka taneczna (nie tylko hip-hopowa)
(1.3) slang. tańczenie na imprezie (nie tylko hip-hopowej)
Wiktionary
Bounce – podgatunek hip-hopu, powstał na południu Stanów Zjednoczonych na początku lat 90. XX w.
Strukturą bounce zbliżony jest do pierwszych nagrań hip-hopowych z lat 70. XX w., utożsamianych z osobą DJ-a Kool Herca, amerykańskiego emigranta z Karaibów. Muzyk wypracował prostą formę hip-hopu, w którym beat stanowił tło dla MC, którego rap, czy też skandowanie miało na celu zachęcić publiczność do tańca. Słowa oparte na zasadzie "call and response", często zawierały odniesienia geograficzne, sposób mogący budzić skojarzenia w Polsce ze skandowaniem nazw miejscowości w trakcie zabawy. Bounce rozprzestrzeniał się w niewielkich klubach i salach koncertowych na uboczu przemysłu muzycznego przy wsparciu lokalnych społeczności.
Wikipedia
czas. baunsować ndk.
Wiktionary
(1.1) bounce
Wiktionary
potocznie: bawić się, tańczyć podczas imprezy; imprezować
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) slang. tańczyć na imprezie
Wiktionary
rzecz. bauns mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. bałplac.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bałcen] miasto w Niemczech; spolonizowana forma: Budziszyn
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: baf] skrót od: Bibliotheca Apostolica Vaticana - Watykańska Biblioteka Apostolska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. włoski makaron w kształcie długich, płaskich pasków, podobny do tagliatelle, ale o wypukłym przekroju;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kulin. stek wycinany z najlepszej części łaty wołowej
Wiktionary
Bavette – rodzaj włoskiego makaronu, podobnego do wąskiego tagliatelle (długie płaskie wstążki), jednak zazwyczaj o przekroju wypukłym. Przyrządzany z pszenicy durum i wody. Wywodzi się z Ligurii, zwłaszcza z Genui. Występuje przede wszystkim z sosami (np. pesto, sosy rybne) jako danie główne (pastasciutta). Bywa także dodatkiem do rosołu, rzadziej do owoców morza.
Wikipedia
(2.1) Bavette to jeden z moich ulubionych steków.
Wiktionary
piwo bawarskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Warszawa. piwo bawarskie
Wiktionary
(1.1) Wypili sobie po dwie butelki bawara na osobę
Wiktionary
(1.1) piwonia
Wiktionary
mieszkaniec Bawarii; Bawar (przestarzale)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bawarii
Wiktionary
(1.1) Niemcem czuł się Austriak Hitler i Bawarczyk Himmler, ale Adenauer był raczej Nadreńczykiem (…).
Wiktionary
IPA: baˈvart͡ʃɨk, AS: bavarčyk
Wiktionary
rzecz. Bawaria ż., bawarka ż.
:: fż. Bawarka ż.
przym. bawarski
Wiktionary
kraj związkowy w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. kraj związkowy w południowej części Republiki Federalnej Niemiec ze stolicą w Monachium;
Wiktionary
Bawaria, Wolny Kraj Bawaria, Wolne Państwo Bawaria (niem. Bayern, Freistaat Bayern) – największy pod względem powierzchni kraj związkowy Niemiec.
Wikipedia
IPA: baˈvarʲja, AS: bavarʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bawarski mrz., Bawarczyk m., Bawarka ż., bawarskość ż., bawaria ż., bawarka ż.
przym. bawarski
Wiktionary
(1.1) ofic. Wolny Kraj Bawaria, stpol. Bawory
Wiktionary
herbata z dodatkiem mleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bawarii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: baˈvarka, AS: bavarka
Wiktionary
rzecz. bawarka ż., Bawaria ż.
:: fm. Bawarczyk m.
przym. bawarski
Wiktionary
→ Bawaria
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący z Bawarii, związany z Bawarią
(1.2) kulin. wykonany według receptury typowej dla kuchni bawarskiej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. etnolekt bawarski (1.1)
Wiktionary
(1.1) Pijani czołgiści w kącie ryczeli na całe gardło bawarskie piosenki.
Wiktionary
IPA: baˈvarsʲci, AS: bavarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bawaria ż., Bawar m., Bawarczyk m., Bawarka ż., bawarka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Baweanem, dotyczący Baweanu
Wiktionary
rzecz. Bawean mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy krzemianów;
Wiktionary
Bawenit – minerał z grupy krzemianów. Powstaje w druzach pegmatytów granitoidowych, a także utworach hydrotermalnych i skarnach. Jest źródłem berylu. Nazwa tego minerału pochodzi od miejscowości Baveno.
Minerałami towarzyszącymi są: albit, fenakit, helwin, klinochlor, klinozoisyt, ortoklaz, stilbit i tytanit.
Wikipedia
(1.1) Bawenit może być biały, zielony, różowy lub brązowy.
Wiktionary
1. górna część fartucha;
2. w dawnych strojach: spiczaste przedłużenie stanika
SJP.pl
Bawet, bawecik (fr. bavette – śliniak) – część wierzchniej sukni damskiej w XVIII wieku, głównie używana w sukni à la francaise. Trójkątny płat tkaniny, rodzaj chusteczki zdobiony haftami, taśmami, pikowaniami, bądź charakterystycznymi kokardami echelle. Przypinany z przodu i zasłaniający gorset, ostro zakończony na dole.
Wikipedia
1. krzew, drzewo lub roślina zielna z rodziny ślazowatych, o torebkach wypełnionych licznymi nasionami, na ogół okrytymi długimi jednokomórkowymi włoskami, które stanowią zasadniczy surowiec włókienniczy; bawełnica;
2. włókno okrywające nasiona tej rośliny, służące do wyrobu przędzy;
3. przędza z włókna bawełnianego; też: tkanina z tej przędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. krzew uprawiany w celach przemysłowych, dostarczający surowca do wyrobów włókienniczych;
(1.2) włók. włókno otrzymane z bawełny (1.1);
(1.3) włók. rodzaj materiału (tkaniny, dzianiny) otrzymanego z bawełny (1.1-2), używanego do produkcji ubrań i bielizny (domowej i osobistej)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dookoła rozciągały się pola bawełny.
(1.2) Ta partia bawełny jest kiepskiej jakości i rwie się w maszynach tkackich.
(1.3) Kupiłam piękną bawełnę na spódnicę!
Wiktionary
IPA: baˈvɛwna, AS: baveu̯na
Wiktionary
rzecz. bawełniarstwo n., bawełniarz m., bawełnica ż., bawełniczka ż., bawełnianka ż., bawełniak m.
:: zdrobn. bawełenka ż.
przym. bawełniany, bawełnisty, bawełniasty, bawełniarski
Wiktionary
(1.2) bawełniczka
Wiktionary
rodzaj gryzoni z rodziny chomikowatych
SJP.pl
Bawełniak (Sigmodon) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae). W polskiej literaturze zoologicznej nazwa „bawełniak” była używana dla oznaczenia gatunku Sigmodon hispidus. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi temu przypisano oznaczenie bawełniak szczeciniasty, rezerwując nazwę „bawełniak” dla rodzaju Sigmodon.
Wikipedia
zrobiony z bawełny i ceratki (np. śliniak bawełniano-ceratkowy)
SJP.pl
wykonany z bawełny i lnu, np. obrus bawełniano-lniany
SJP.pl
mający niektóre właściwości bawełny; przypominający bawełnę; bawełnopodobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do bawełny, przypominający bawełnę, mający właściwości bawełny
Wiktionary
IPA: ˌbavɛwʲɲãnɔpɔˈdɔbnɨ, AS: baveu̯ʹńãnopodobny
Wiktionary
(1.1) bawełnopodobny
Wiktionary
zrobiony z bawełny, związany z bawełną i jej produkcją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z bawełny
(1.2) związany z bawełną jako surowcem
(1.3) odnoszący się do bawełny jako rośliny
Wiktionary
(1.1) Anna założyła lekką bawełnianą sukienkę.
Wiktionary
IPA: ˌbavɛwʲˈɲãnɨ, AS: baveu̯ʹńãny
Wiktionary
rzecz. bawełna ż., bawełniarz m., bawełnica ż., bawełnianka ż.
Wiktionary
1. specjalista w dziedzinie przemysłu bawełnianego;
2. pracownik zatrudniony w przemyśle bawełnianym;
3. przestarzałe: właściciel fabryki wyrobów bawełnianych
SJP.pl
przypominający bawełnę
SJP.pl
1. krzew, drzewo lub roślina zielna z rodziny ślazowatych, o torebkach wypełnionych licznymi nasionami, na ogół okrytymi długimi jednokomórkowymi włoskami, które stanowią zasadniczy surowiec włókienniczy; bawełna;
2. choroba zawodowa osób pracujących w przemyśle włókienniczym;
3. mszyca, szkodnik drzew owocowych (głównie jabłoni);
4. dawniej: chustka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Gossypium|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny ślazowatych, dostarczających surowca włókienniczego (bawełny);
(1.2) daw. spódnica wełniana lub bawełniana
(1.3) daw. chustka
Wiktionary
IPA: ˌbavɛwʲˈɲit͡sa, AS: baveu̯ʹńica
Wiktionary
rzecz. bawełna
przym. bawełniany
Wiktionary
(1.1) pot. bawełna
(1.2) bawełnianka
Wiktionary
1. przestarzałe: robotnica w fabryce wyrobów bawełnianych;
2. zdrobnienie od: bawełnica
SJP.pl
dawniej: bawełniany
SJP.pl
mający niektóre właściwości bawełny; przypominający bawełnę; bawełnianopodobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podobny do bawełny, przypominający bawełnę, mający właściwości bawełny
Wiktionary
IPA: ˌbavɛwnɔpɔˈdɔbnɨ, AS: baveu̯nopodobny
Wiktionary
(1.1) bawełnianopodobny
Wiktionary
pokój, w którym przyjmuje się gości; salon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. duży pokój przeznaczony do wspólnego przebywania w nim domowników oraz do przyjmowania gości, salon
Wiktionary
(1.1) Mieszkanie składało się z dwóch sypialni, kuchni, łazienki i obszernej bawialni.
Wiktionary
IPA: baˈvʲjalʲɲa, AS: bavʹi ̯alʹńa
Wiktionary
czas. bawić
Wiktionary
(1.1) salon
Wiktionary
przestarzale: pokój bawialny - izba bawialna, pokój, w którym przyjmuje się gości; salon
SJP.pl
1. dostarczać komuś lub sobie rozrywki
2. przebywać gdzieś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zajmować kogoś dostarczając mu rozrywki
(1.2) wprawiać w wesoły humor
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) przest. przebywać gdzieś
czasownik zwrotny niedokonany bawić się
(3.1) spędzać czas na rozrywkach
(3.2) mieć uciechę, odczuwać radość z powodu komizmu jakiejś sytuacji
(3.3) zajmować się czymś zbytecznym, tracić czas na coś uważane przez innych za zbyteczne, niepotrzebne
(3.4) gw. więzienna kraść
(3.5) gw. więzienna onanizować się
Wiktionary
(1.1) Bawił gości rozmową do czasu powrotu gospodyni.
(1.2) Klown bawił nas swoimi występami.
(2.1) Nie zabawił u nas długo, bo musiał jechać dalej.
(3.1) Cały dzień się bawił w piaskownicy.
(3.2) Bawiła się jego pomyłkami językowymi.
(3.3) Chodź już, nie baw się teraz w robienie porządków.
Wiktionary
IPA: ˈbavʲit͡ɕ, AS: bavʹić
Wiktionary
czas. nabawić się, rozbawiać, zabawiać
rzecz. zabawkarz mos., bawienie n., zabawka ż., zabawa, bawialnia ż.
przym. bawialny
Wiktionary
(1.1) zajmować, zabawiać
(1.2) rozbawiać, rozśmieszać, śmieszyć
(2.1) przebywać, zostać w gościnie
(3.3) wdawać się
Wiktionary
żartobliwie: mężczyzna lubiący zabawiać kobiety; flirciarz, bałamut, kobieciarz, podrywacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. lub iron. mężczyzna lubiący kobiety i nadskakujący kobietom
Wiktionary
rzecz. bawienie n.
Wiktionary
(1.1) bałamutnik, lowelas, czaruś, pies na baby, kobieciarz, lew salonowy, pożeracz niewieścich serc
Wiktionary
rzadko: nadskakiwanie kobietom, zabawianie dam
SJP.pl
zdrobnienie od: bawidło
SJP.pl
przestarzałe: przedmiot służący do zabawy; zabawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. dziś gw-pl|Śląsk Cieszyński. przedmiot służący do zabawy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) współcz. zabawka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zabawkarz mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|zabawka.
źródła.
== bawidło (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zabawka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. zabawkarz mos.
Wiktionary
(1.1) współcz. zabawka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bawić.
Wiktionary
IPA: baˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: bavʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zabawkarz mos., ubaw m., zabawa ż., zabawka ż., bawidko n., bawidamek m.
czas. bawić ndk., zabawić dk., zabawiać ndk.
przym. zabawny, zabawowy
przysł. zabawnie, zabawowo
Wiktionary
potocznie: osoba zabawiająca ludzi; wesołek, trefniś, błazen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zabawka
Wiktionary
cielę bawołu; bawolę
SJP.pl
cielę bawołu; bawolątko
SJP.pl
duża antylopa żyjąca w Afryce, obecnie bardzo rzadko spotykana
SJP.pl
Bawolec (Alcelaphus) – rodzaj dużych ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), afrykański kopytny opisany naukowo przez niemieckiego zoologa Pallasa w 1766. Różni autorzy wymieniają różne liczby gatunków, w obrębie których wyróżnia się 8 podgatunków. W kłębie osiąga 1 m wysokości, długość głowy i tułowia leży w przedziale 200–250 cm, masa zaś między 100 a 200 kg. Zwierzę ma szczególnie wydłużone czoło i dziwacznie ukształtowane rogi, krótką szyję i ostro zakończone uszy. Niezwykle długie kończyny zdobią czarne znaczenia. Futro jest krótkie, błyszczące, o barwie zależnej od podgatunku – od piaskowego brązu u bawolców zachodnich do czekoladowego brązu u bawolców etiopskich. Natomiast u wszystkich podgatunków obie płcie posiadają rogi, choć samice nieco smuklejsze. Rogi mogą dorastać 45–70 cm długości. Oprócz wydłużonej twarzy bawolce wyróżniają się spośród swych krewnych dużą klatką piersiową i ostro opadającym grzbietem.
Wikipedia
przymiotnik od: bawół
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla bawołu; dotyczący, odnoszący się do bawołu
Wiktionary
(1.1) Rozłożyliśmy się na skórach jelenich; rozesłano przed nami zamiast obrusa bawolą skórę, wyprawioną jak najdoskonalszy safian.
Wiktionary
IPA: baˈvɔlʲi, AS: bavolʹi
Wiktionary
rzecz. bawół m., bawolica ż., bawolątko n.
Wiktionary
samica bawołu
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny wikłaczowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. baworowski
Wiktionary
nazwisko, m.in. Wiktor Baworowski, hrabia (1826-94), poeta
SJP.pl
Baworowski – polski herb szlachecki.
Wikipedia
ssak, podobny do krowy, o dużych krętych rogach, żyjący w stanie dzikim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. duże azjatyckie i afrykańskie ssaki podobne do bydła;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. pot. o człowieku ociężałym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W miejscach, gdzie trawy nie wybujały jeszcze zbyt wysoko, nawet gołym okiem można było zobaczyć całe stada antylop i zebr lub gromady słoni i bawołów.
Wiktionary
IPA: ˈbavuw, AS: bavuu̯
Wiktionary
rzecz. bawolątko n.
:: fż. bawolica ż.
przym. bawoli
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Bovinae|Gray|ref=tak., podrodzina ssaków z rzędu parzystokopytnych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: bawół
Wiktionary
Bawoły (Bovinae) – podrodzina ssaków z rodziny wołowatych (Bovidae)
Zamieszkuje głównie afrykańskie sawanny i azjatyckie stepy.
Wikipedia
(1.1) Największe osobniki z podrodziny bawołów osiągają do 170 cm wysokości w kłębie.
Wiktionary
rzecz. bawół mzw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: bajer] klub sportowy z Leverkusen
SJP.pl
Bayer AG – niemieckie przedsiębiorstwo chemiczne i farmaceutyczne założone w 1863 roku przez Friedricha Bayera i Johanna Friedricha Weskotta. Początkowo siedzibą przedsiębiorstwa było Barmen (obecnie Wuppertal), a od 1912 jest to Leverkusen, położone na północ od Kolonii.
Wikipedia
[czytaj: bajern] niemiecki klub piłkarski z Monachium
SJP.pl
Wikipedia
należący do Bayera, związany z Bayerem, np. aspiryna bayerowska; bajerowski
SJP.pl
wnioskowanie bayesowskie (statystyka bayesowska) – metoda wnioskowania statystycznego, w której korzysta się z twierdzenia Bayesa do aktualizowania prawdopodobieństwa subiektywnego hipotez w oparciu o dotychczasowe prawdopodobieństwo oraz nowe dane, znajdująca zastosowanie m.in. w inżynierii, filozofii, medycynie, sporcie, prawie, badaniach naukowych
SJP.pl
[czytaj: bajrojt] miasto w Niemczech
SJP.pl
Bayreuth – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, siedziba rejencji Górna Frankonia, w regionie Oberfranken-Ost. Siedziba powiatu Bayreuth, chociaż miasto do niego nie należy. Znane na świecie ze względu na odbywające się tam rokrocznie festiwale wagnerowskie. Przez Bayreuth przepływa Czerwony Men. Zakłady przemysłu elektrotechnicznego, maszynowego, chemicznego, włókienniczego, skórzanego, porcelanowego, piwowarskiego.
Wikipedia
podstawa czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. główny obiekt wojskowy, z którego prowadzone są działania
(1.2) podstawa, fundament, ogół elementów istotnych dla powstania i funkcjonowania lub zrozumienia
(1.3) główny składnik
(1.4) archit. podstawa kolumny;
(1.5) mat. maksymalny zbiór liniowo niezależnych wektorów w przestrzeni liniowej;
(1.6) mat. rodzina zbiorów otwartych w przestrzeni topologicznej, pozwalająca przez sumowanie otrzymać każdy inny zbiór otwarty;
(1.7) sport. rodzaj stołu do snookera;
(1.8) turyst. tymczasowe miejsce zamieszkania na wyprawie turystycznej
(1.9) sport. miejsce rozbicia namiotów na wyprawie wysokogórskiej
(1.10) sport. każdy z czterech narożników wewnętrznego pola do gry w baseball
(1.11) kosmet. preparat nakładany pod właściwy kosmetyk
(1.12) siedziba przedsiębiorstwa, z której wyjeżdża sprzęt
Wiktionary
Baza (łac. basis z gr. „krok, podstawa” od βάνειν bainein, iść – por. łac. venire; również z późnołac. bassus „gruby, krótki, niski”) – pojęcie oznaczające pierwotnie przede wszystkim punkt wyjścia, miejsce początkowe, zaplecze; dziś oznacza przede wszystkim podstawę, podłoże, podwalinę, stąd także główny składnik, tworzywo, a przez to zasadniczą (zwykle dolną) część.
Wikipedia
(1.1) Polski oddział stacjonuje w bazie w Bagdadzie.
(1.3) Bazą piwa jest jęczmień.
(1.6) Każda przestrzeń topologiczna ma bazę – jeżeli τ jest topologią w zbiorze X, to jest ona również (trywialnie) jej bazą.
(1.8) Zawsze staraliśmy się być w bazie przed zapadnięciem zmroku.
(1.9) Wyprawa do bazy pod Annapurną trwała dwa tygodnie.
(1.10) Same bazy są rodzajem twardych poduszek o długości boku ok. 30 cm (1 stopa).
(1.11) Jako bazę dla kosmetyków stosujemy propolis.
(1.12) Piaskarki wróciły do bazy na Panewnickiej przed południem.
Wiktionary
IPA: ˈbaza, AS: baza
Wiktionary
rzecz. bazowanie n.
czas. bazować ndk.
przym. bazowy
Wiktionary
(1.1) fort
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie teofipolskim obwodu chmielnickiego, nad rzeką Słucz;
Wiktionary
Bazalia (ukr. Базалія) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie teofipolskim obwodu chmielnickiego. Położone nad rzeką Słucz.
Wikipedia
przym. bazalijski
Wiktionary
1. związany z dolną, przytwierdzoną do podłoża częścią ciała rośliny lub zwierzęcia;
2. w systematyce: klad bazalny - najwcześniejsza gałąź ewolucyjna większego kladu
SJP.pl
Klad bazalny – w filogenetyce jest to najwcześniejsza gałąź ewolucyjna większego kladu, stanowiąca grupę zewnętrzną pozostałych przedstawicieli kladu.
Obecnie w kladystyce preferuje się stosowanie określenia „bazalny” zamiast „prymitywny”, które niesłusznie sugeruje niższość i prostotę.
Wikipedia
magmowa skała wylewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. magmowa skała wylewna, o przeważnie czarnej barwie;
Wiktionary
Bazalt (z gr. βάσανος „kamień probierczy” lub βασικός „podstawowy, zasadniczy” od βάσις „podstawa”) – zasadowa, lita skała wulkaniczna o strukturze bardzo drobnoziarnistej (skrytokrystaliczna), afanitowej lub porfirowej oraz o barwie czarnej, szarej, zielonej lub ciemnoniebieskawej. W drobnoziarnistej masie skalnej często widoczne są małe kryształy lub większe skupienia oliwinu (bomby oliwinowe). Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF bazalt zajmuje wraz z andezytem pola 9*, 10*, 9, 10, 9' i 10'. Głębinowym odpowiednikiem bazaltu jest gabro (kwarcowe monzogabro, kwarcowe gabro, monzogabro, gabro, foidonośne monzogabro i foidonośne gabro).
Wikipedia
(1.1) Bazalt wykorzystywany jest jako materiał budowlany.
Wiktionary
IPA: ˈbazalt, AS: bazalt
Wiktionary
przym. bazaltowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. bazaltowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) basalt
* arabski: (1.1) بازلت
* baskijski: (1.1) basalto
* białoruski: (1.1) базальт m.
* bułgarski: (1.1) базалт m.
* czeski: (1.1) čedič m.
* esperanto: (1.1) bazalto
* francuski: (1.1) basalte m.
* grenlandzki: (1.1) agiamineq, basalti
* hiszpański: (1.1) basalto m.
* niemiecki: (1.1) Basalt m.
* nowogrecki: (1.1) βασάλτης m.
* rosyjski: (1.1) базальт m.
* słowacki: (1.1) čadič m., bazalt m.
* szwedzki: (1.1) basalt w.
* ukraiński: (1.1) базальт m.
* węgierski: (1.1) bazalt
* włoski: (1.1) basalto
źródła.
== bazalt (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geol. bazalt
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: bazalt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bazaltu, wykonany z bazaltu
Wiktionary
(1.1) Na środku dziedzińca stał bazaltowy obelisk.
Wiktionary
rzecz. bazalt m.
Wiktionary
kamieniołom, w którym wydobywany jest bazalt, odkrywkowa kopalnia bazaltu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Navantia (dawniej Bazán lub IZAR) – hiszpańska firma stoczniowa, która oferuje swoje usługi dla sektora wojskowego i cywilnego. Jest to 5. co do wielkości firma stoczniowa w Europie a 9. na świecie.
Wikipedia
→ bażant; bażantowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla bażanta; dotyczący, odnoszący się do bażanta
Wiktionary
IPA: baˈʒãɲt͡ɕi, AS: bažãńći
Wiktionary
rzecz. bażanciak mzw., bażant m., bażancik m., bażanciarnia ż., bażantarnia ż., bażantnik m.
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Otidiphaps nobilis|Gould|ref=tak., średniej wielkości ptak z rodziny gołębiowatych, endemit Nowej Gwinei i okolicznych wysp;
Wiktionary
Bażanciak (Otidiphaps nobilis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae), należący do monotypowego rodzaju Otidiphaps. Osiadły. Takson endemiczny dla Nowej Gwinei i okolicznych wysp. Globalnie nie jest zagrożony, ale jeden z jego czterech podgatunków jest narażony na wyginięcie, a drugi krytycznie zagrożony.
Wikipedia
(1.1) Pióra na barkówkach bażanciaków przechodzą w barwę brązowofioletową.
Wiktionary
rzecz. bażant mzw., bażancica ż., bażancik mos., bażantowate nmos., bażanciarnia ż., bażancina ż., bażantarnia ż., bażantnik mos.
przym. bażanci
Wiktionary
zakład zajmujący się hodowlą bażantów; bażantarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. ogrodzony teren, na którym hoduje się bażanty;
Wiktionary
Bażantarnia – ogrodzony teren, na którym hodowano bażanty. Wewnątrz, wśród drzew i krzewów, były zabudowania mieszkalne bażantarnika i ogrzewane w zimie pomieszczenia dla bażantów.
Wikipedia
IPA: ˌbaʒãɲˈt͡ɕarʲɲa, AS: bažãńćarʹńa
Wiktionary
rzecz. bażanciak mzw., bażant mzw., bażantnik mos., bażancik mzw., bażantarnia ż.
przym. bażanci
Wiktionary
(1.1) bażantarnia
Wiktionary
zdrobnienie od: bażant
SJP.pl
mięso bażancie
SJP.pl
wylewna skała magmowa
SJP.pl
Bazanit – wylewna skała magmowa, oliwinowa odmiana tefrytu. Składa się głównie z plagioklazu, nefelinu lub leucytu, piroksenu i oliwinu oraz akcesoryczne tlenki żelaza i tytanu jak ilmenit, magnetyt, ulvöspinel.
Z wyglądu bardzo podobny do bazaltu. W badaniach polowych obie skały są nie do odróżnienia.
Wikipedia
Bażanowice (cz. Bažanovice, niem. Bazanowitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Goleszów. Powierzchnia sołectwa wynosi 381 ha, a liczba ludności 1161, co daje gęstość zaludnienia równą 304,7 os./km².
Wikipedia
ptak łowny z rodziny kurowatych, żyjący w stanie dzikim lub hodowany ze względu na smaczne mięso i jako ozdobny ptak ogrodowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. łow. nazwa systematyczna|Phasianus colchicus|ref=tak., gatunek ptaka żyjącego na polach;
(1.2) spoż. mięso bażanta (1.1)
(1.3) kulin. potrawa z bażanta (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. gwara. więz. mężczyzna porządnie ubrany
(2.2) wojsk. pot. w PRL: odbywający obowiązkową służbę wojskową (z tytułem podchorążego) absolwent szkoły wyższej
Wiktionary
Bażant (zwyczajny) (Phasianus colchicus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). W stanie dzikim występuje w umiarkowanych obszarach Azji i na zachód po skrajnie południowo-wschodnią Europę w 30 podgatunkach. Introdukowany do wielu regionów na świecie, w tym do Europy Środkowej, do której sprowadzono go z Chin w średniowieczu. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Hrabiemu powiodło się na polowaniu – upolował pięknego bażanta.
Wiktionary
IPA: ˈbaʒãnt, AS: bažãnt
Wiktionary
rzecz. bażantowate nmos., bażanciarnia ż., bażancina ż., bażantarnia ż., bażantnik m.
:: fż. bażancica ż.
:: zdrobn. bażancik m.
przym. bażanci
Wiktionary
(1.1) reg. śl. fazan.
(1.2) bażancina
Wiktionary
zakład zajmujący się hodowlą bażantów; bażanciarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. ogrodzony teren, na którym hoduje się bażanty;
Wiktionary
Bażantarnia – ogrodzony teren, na którym hodowano bażanty. Wewnątrz, wśród drzew i krzewów, były zabudowania mieszkalne bażantarnika i ogrzewane w zimie pomieszczenia dla bażantów.
Wikipedia
IPA: ˌbaʒãnˈtarʲɲa, AS: bažãntarʹńa
Wiktionary
rzecz. bażanciak mzw., bażant mzw., bażantnik mos., bażancik mzw., bażanciarnia ż.
przym. bażanci
Wiktionary
(1.1) bażanciarnia
Wiktionary
hodowca bażantów
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu grzebiących; kurowate, kurakowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Phasianidae|Horsfield|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu grzebiących;
Wiktionary
Kurowate, bażantowate (Phasianidae) – rodzina ptaków z rzędu grzebiących (Galliformes). Obejmuje gatunki grzebiące, zamieszkujące Eurazję, Afrykę, Australazję i Amerykę Północną.
Wikipedia
(1.1) Pisklęta bażantowatych są zagniazdownikami.
(1.1) Bezszpon należy do bażantowatych.
Wiktionary
rzecz. bażant mzw., bażanciak mzw.
przym. bażantowaty
Wiktionary
(1.1) kurowate
Wiktionary
o cechach bażantowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ornit. o cechach ptaków z rodziny bażantowatych
Wiktionary
rzecz. bażantowate nmos.
Wiktionary
1. plac (rzadziej pomieszczenie) ze straganami, budkami będący miejscem sprzedaży towarów różnego rodzaju; rynek, targ, targowisko;
2. przestarzałe: wystawa powiązana ze sprzedażą; kiermasz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. teren, na którym można handlować; plac ze straganami
(1.2) stpol. tabor
Wiktionary
Targowisko, inaczej: targ, bazar (pers. bāzār) – wydzielony teren przeznaczony do handlu, zazwyczaj na otwartej powierzchni (plac targowy).
Targowiska mogą mieć charakter spontaniczny lub zorganizowany. W tym drugim przypadku teren przeznaczony do handlu może mieć wyznaczone płatne stanowiska dla osób oferujących swoje towary. Targowiska umożliwiają swobodny, bezpośredni kontakt handlowca z klientem i bezpośrednie negocjowanie ceny. W pewnym sensie rozwinięciem idei targowiska są giełdy, które od targowisk różnią się w zasadzie tylko bardziej sformalizowanym stylem negocjowania cen.
Wikipedia
(1.1) Piotr utrzymywał się sprzedając warzywa na bazarze.
Wiktionary
IPA: ˈbazar, AS: bazar
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bazarek m.
przym. bazarowy, przybazarowy, wokółbazarowy
Wiktionary
(1.1) targ, targowisko, rynek
Wiktionary
1. zdrobnienie od: bazar;
2. środowiskowo: zakodowane komunikaty o polityce zamieszczane w dniu wyborów w mediach społecznościowych w celu ominięcia ciszy wyborczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: bazar
Wiktionary
Bazarek – część wsi Dutrów w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn.
W latach 1975–1998 Bazarek administracyjnie należał do województwa zamojskiego.
Wikipedia
(1.1) Szybko obrała ziemniaki, a ze skrawków mięsa, kupionych na bazarku po obniżonej cenie, przygotowała gulasz.
Wiktionary
rzecz. bazar m.
przym. bazarkowy, bazarowy, przybazarowy, wokółbazarowy
Wiktionary
impreza o charakterze handlowo-rozrywkowym, rodzaj kiermaszu
SJP.pl
osoba handlująca na bazarze
SJP.pl
Bazarowicz – polski herb szlachecki używany przez rodzinę pochodzenia tatarskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: bazar
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bazarem, właściwy bazarowi
Wiktionary
rzecz. bazar m., bazarek m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. partacz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ciachrocz, complok, dudra, pyprok.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|niszczyż.
Wiktionary
pisać niestarannie, niewyraźnie; nieudolnie rysować, malować, bazgrolić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. nabazgrać)
(1.1) pot. pisać niestarannie i niewyraźnie
Wiktionary
(1.1) – Tak sobie bazgrzę – pokazała blok z geometrycznym deseniem.
(1.1) W ogólnej sali dla użytku artystów i dla zwabienia publiczności rozpięto szerokie płótno, na którym każdy, kto chciał, mógł wypisywać i bazgrać, co mu przyszło do głowy.
Wiktionary
IPA: ˈbazɡrat͡ɕ, AS: bazgrać
Wiktionary
rzecz. bazgracz m., bazgrała m., bazgroły nmos., bazgranie n.
czas. bazgrolić ndk., nabazgrać dk.
Wiktionary
(1.1) bazgrolić, gryzmolić, pisać jak kura pazurem
Wiktionary
potocznie: osoba bazgrząca, malująca albo pisząca niechlujnie lub nieudolnie; bazgrała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bazgrać.
Wiktionary
czas. bazgrać ndk., bazgrolić ndk., nabazgrać dk.
rzecz. bazgroły nmos., bazgrota ż., bazgranina ż., bazgracz m., bazgrała m./ż.
Wiktionary
potocznie: bazgroły, bazgroty;
1. nieczytelne, niewyraźne, niechlujne pismo lub rysunek;
2. małowartościowy utwór literacki lub marny obraz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niestaranne lub bezsensowne pisanie lub rysowanie
(1.2) efekt bazgraniny (1.1); niestaranne lub bezsensowne pismo lub rysunek
Wiktionary
rzecz. bazgranie n.
Wiktionary
(r. żeński) potocznie o kobiecie piszącej jak kura pazurem lub malującej, pisującej nieudolnie; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
pisać niestarannie, niewyraźnie; nieudolnie rysować, malować, bazgrać
SJP.pl
bazgranina;
1. nieczytelne pismo; gryzmoły, bazgroły;
2. małowartościowy utwór literacki
SJP.pl
potocznie: bazgranina;
1. nieczytelne, niewyraźne, niechlujne pismo; bazgroły;
2. małowartościowy utwór literacki lub dzieło plastyczne
SJP.pl
potocznie: nieczytelnie napisany wyraz lub nieudolny rysunek; gryzmoł, gryzmoła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. coś napisanego lub narysowanego brzydko, niestarannie
Wiktionary
(1.1) Skrót jednak bez treści plastycznyastycznej i ideologicznej staje się bazgrołem.
(1.1) Kiedy Teodora studiowała z uwagą skrzydła nietoperza i połączenie poszczególnych kości, dr Naga doszła do strony wypełnionej jednym i tym samym zdaniem „Mikko odchodzi”, z gniewnym bazgrołem u dołu.
(1.1) Z osobami malującymi niewybredne hasła i kolorowe bazgroły próbuje walczyć gdańska Straż Miejska.
(1.1) Utalentowany plastycznie Joszua brał cięgi za bazgranie na ich marginesach. Obawiano się o rozum młodszego Isaaka: któreż to dziecko spędza czas godzinami „pisząc”, zapełnia bazgrołami stronę po stronie, choć pisać jeszcze nie umie!
Wiktionary
(1.1) hieroglif, gryzmoł
Wiktionary
bazgranina;
1. nieczytelne, niewyraźne, niechlujne pismo;
2. nieudolny rysunek; gryzmoł, gryzmoła, bazgroł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) nieudolnie wykonany rysunek
(1.2) nieczytelne lub niechlujne pismo
Wiktionary
IPA: bazˈɡrɔwɨ, AS: bazgrou̯y
Wiktionary
rzecz. bazgranie n., bazgrolenie n., nabazgranie n., nabazgrolenie n., pobazgranie n., pobazgrolenie n., nabazgranie n., nabazgrolenie n.
:: zdrobn. bazgrołki nmos.
czas. bazgrać ndk., bazgrolić ndk., nabazgrać dk., nabazgrolić dk., pobazgrać dk., pobazgrolić dk., nabazgrać dk., nabazgrolić dk.
Wiktionary
(1.1) gryzmoły
Wiktionary
kwiatostan roślin z rodziny kotkowych; także potocznie, częściej w lm: gałązka z tym kwiatostanem; kotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. kwiatostan niektórych roślin drzewiastych w kształcie wiotkiego kłosa
(1.2) pot. gałązka wierzby obsypana baziami (1.1)
Wiktionary
Kotka, bazia (łac. amentum, ang. catkin) – odmiana kłosa lub grona, typ kwiatostanu, w którym pojedyncze kwiaty osadzone są na osi pędu bez szypułek lub z krótkimi szypułkami. Od kłosa i grona różni się tym, że po spełnieniu swojej roli odpada w całości. Kotki mają przeważnie wiotką, zwieszająca się oś główną.
Wikipedia
(1.1) Drzewo obsypane było pięknymi baziami.
(1.2) Mama przyniosła bazie i wstawiła je do wazonu.
Wiktionary
IPA: ˈbaʑa, AS: baźa
Wiktionary
(1.1) kotka
(1.2) kotki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
jadłoszyn baziowaty - drzewo z rodziny czułkowatych charakteryzujące się gęstą koroną oraz drobnymi kwiatami
SJP.pl
mała bazia
SJP.pl
osoba obsługująca bazy danych
SJP.pl
związany z bazą danych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. związany z bazą danych, dotyczący bazy danych
Wiktionary
rzecz. baza danych ż.
Wiktionary
rodzaj białego ciałka krwi, odpowiedzialnego za powstawanie alergii; granulocyt zasadochłonny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. organizm zasadolubny
(1.2) biol. morfotyczne składniki krwi z grupy leukocytów, których cytoplazma zawiera ziarnistości barwiące się barwnikami zasadowymi na kolor niebieski;
Wiktionary
Bazofile, granulocyty zasadochłonne – morfotyczne składniki krwi z grupy leukocytów (białych krwinek), których cytoplazma zawiera ziarnistości barwiące się barwnikami zasadowymi na kolor niebieski. Komórki te mają około 10 μm średnicy, kulisty kształt oraz wydłużone jądro z dwoma lub więcej przewężeniami (jądro segmentowane). Swoją fizjologią przypominają komórki tuczne (mastocyty). Stanowią do 1% wszystkich leukocytów oraz około 2% wszystkich granulocytów. Podwyższoną liczbę bazofili we krwi nazywa się bazofilią.
Wikipedia
(1.1) bazyfil
(1.2) granulocyty zasadochłonne
Wiktionary
obecność we krwi nadmiernej liczby granulocytów zasadochłonnych, będąca jednym z objawów białaczki
SJP.pl
Bazofilia – zwiększenie liczby bazofilów w rozmazie krwi powyżej 300/μl.
Do bazofilii może dochodzić w następujących chorobach:
Wikipedia
[czytaj: bazuka] typ pancerzownicy strzelającej pociskami rakietowymi, używany przez piechotę amerykańską podczas II wojny światowej; bazuka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. amerykańska ręczna wyrzutnia niekierowanych przeciwpancernych pocisków rakietowych;
(1.2) pot. wojsk. granatnik przeciwpancerny
Wiktionary
Bazooka – potoczna nazwa amerykańskiej ręcznej wyrzutni niekierowanych przeciwpancernych pocisków rakietowych z głowicą kumulacyjną. Granatnik przeciwpancerny stosowany przez wojska amerykańskie i na uzbrojeniu armii amerykańskiej do lat sześćdziesiątych XX wieku.
Słowo bazooka pochodzi od prymitywnego instrumentu ludowego o tej samej nazwie, prostej wersji puzonu.
Wikipedia
(1.1) Strzel w ten czołg z bazooki!
Wiktionary
IPA: baˈzuka, AS: bazuka
Wiktionary
1. przyjmować coś za postawę, opierać się na czymś;
2. środowiskowo: mieć gdzieś bazę; stacjonować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) opierać się na czymś, mieć coś za podstawę
(1.2) wojsk. mieć gdzieś bazę, stacjonować
Wiktionary
(1.1) Dodatkowym problemem dla translatorów bazujących na słownikach są języki wykorzystujące zapis fonetyczny.
Wiktionary
IPA: baˈzɔvat͡ɕ, AS: bazovać
Wiktionary
czas. przebazować
rzecz. baza ż., bazowanie n.
przym. bazowy
Wiktionary
(1.1) polegać
(1.2) stacjonować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bazować.
Wiktionary
Bazowanie – korzystanie przez związki operacyjne z systemu bez zaopatrywania oraz urządzeń tyłowych przeznaczonych do materiałowego, technicznego i medycznego zabezpieczenia działań bojowych wojsk lub operacji bojowej.
Wikipedia
IPA: ˌbazɔˈvãɲɛ, AS: bazovãńe
Wiktionary
czas. bazować
rzecz. baza ż.
przym. bazowy
Wiktionary
związany z bazą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do bazy (podstawy), związany z bazą (podstawą)
(1.2) odnoszący się do bazy (ośrodka), związany z bazą (ośrodkiem)
Wiktionary
(1.1) Na początku firma sprzedawała podstawowe produkty, tzw. bazowe, jak: mąka, cukier i konserwy.
(1.2) Naszym lotniskiem bazowym są Pyrzowice.
Wiktionary
rzecz. baza ż., bazowanie n.
czas. bazować ndk.
Wiktionary
(1.1) elementarny, fundamentalny, główny, podstawowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mokradła, szuwary
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Nie właź w bażoły, bo sie tonkniesz.
Wiktionary
typ pancerzownicy strzelającej pociskami rakietowymi, używany przez piechotę amerykańską podczas II wojny światowej; bazooka
SJP.pl
kaszubski instrument muzyczny podobny do ligawki i trombity
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. etn. instrument muzyczny o kształcie długiej trąby; podobny do ligawki i trombity; występuje na Kaszubach
Wiktionary
Wikipedia
IPA: baˈzũna, AS: bazũna
Wiktionary
zdrobniale: baza
SJP.pl
komórka służąca do bezpłciowego rozmnażania się grzybów z klasy podstawczaków; zarodnik podstawkowy
SJP.pl
komórka o pojedynczym zestawie chromosomów służąca do bezpłciowego rozmnażania się niektórych grzybów; zarodnik podstawkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. rodzaj zarodnika wytwarzany przez grzyby z gromady podstawczaków;
Wiktionary
Bazydiospora, zarodnik podstawkowy (łac. basidiospora) – rodzaj zarodnika wytwarzany przez grzyby z gromady podstawczaków (Basidiomycota). Powstaje w wyniku mejozy, należy więc do grupy mejospor.
Wikipedia
IPA: ˌbazɨdʲjɔˈspɔra, AS: bazydʹi ̯ospora
Wiktionary
rzecz. askospora, chlamydospora, egzospora, mejospora
Wiktionary
(1.1) zarodnik podstawkowy
Wiktionary
Podstawka, także bazydium (łac. basidium, l.mn. basidia) – końcowa komórka strzępek w hymenium u grzybów zaliczanych do typu podstawczaków. Jest najważniejszym elementem hymenium, na niej bowiem wytwarzane są zarodniki zwane bazydiosporami.
Wikipedia
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Bazyli – imię męskie pochodzenia późnogreckiego. Pochodzi ono od przymiotnika „królewski, cesarski” (basíleios, od II wieku wymawiane basílios), od rzeczownika basileus – „król, wódz, cesarz”. Jego formą oboczną jest Bazyliusz, a żeńskim odpowiednikiem – Bazyla.
Wikipedia
Bazyleja;
1. kanton w Szwajcarii;
2. miasto w Szwajcarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. urb. miasto w Szwajcarii;
(1.2) hist. geogr. adm. dawny kanton w północno-zachodniej Szwajcarii;
Wiktionary
Bazylea (niem. Basel, fr. Bâle, wł. /retorom. Basilea, łac. Basilia) – miasto i gmina w Szwajcarii u styku granic trzech państw: Szwajcarii, Niemiec i Francji, nad rzeką Ren, u ujścia rzek Birs i Wiese. Miasto Bazylea tworzy razem z gminami Riehen i Bettingen kanton Bazylea-Miasto, którego jest siedzibą administracyjną. Miasto dzieli się na Małą Bazyleę (Kleinbasel) na prawym, oraz Wielką Bazyleę (Grossbasel) ze Wzgórzem Katedralnym (Münsterhügel) na lewym brzegu Renu. Do miasta wcielono dawną osadę rybacką Kleinhüningen.Właściwym centrum miasta jest starówka (Altstadt) w Wielkiej Bazylei wokół Rynku (Marktplatz) i ratusza z XIV w., która ze swoimi wąskimi uliczkami i zaułkami jest miejscem częstych przechadzek. Stare miasto w Wielkiej i Małej Bazylei oraz Most Środkowy (Mittlere Brücke), który łączy obie części starego miasta, są wolne od ruchu samochodowego. Zwiedzający dojeżdżają do centrum najczęściej tramwajem.
Wikipedia
(1.1) Bazylea jest po Zurychu i Genewie trzecim co do wielkości miastem Szwajcarii.
Wiktionary
IPA: ˌbazɨˈlɛa, AS: bazylea
Wiktionary
rzecz. bazylianin mos., Bazylea-Okręg, bazylejczyk mos., bazylejka ż.
przym. bazylejski
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. kanton szwajcarski powstały z podziału dawnego kantonu Bazylea;
Wiktionary
Bazylea-Miasto (niem. Basel-Stadt) – najmniejszy pod względem powierzchni kanton w Szwajcarii, jeden z 26. Leży w północno-zachodniej części kraju, w dolinie Renu przy granicy z Niemcami i Francją. Siedzibą kantonu jest miasto Bazylea (Basel). Kanton ten jest dawnym półkantonem, co oznacza, że do Rady Stanu deleguje tylko jednego przedstawiciela. Kanton powstał w 1833 roku z podziału kantonu Bazylea, który przystąpił do Konfederacji Szwajcarskiej w 1501 roku.
Wikipedia
rzecz. Bazylea-Okręg
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. kanton szwajcarski, powstały z podziału dawnego kantonu Bazylea;
Wiktionary
Bazylea-Okręg (niem. Basel-Landschaft, potocznie też Baselbiet, Baselland) – jeden z kantonów w Szwajcarii. Obecne jego tereny przyłączone zostały do Szwajcarii w 1501 r., a sam kanton (określany też mianem półkantonu) powstał w roku 1833, kiedy to wiejskie gminy opierając się dominacji miasta Bazylei oddzieliły się od kantonu Bazylea. Najwyższym szczytem kantonu jest Hinteri Egg o wysokości 1169 m n.p.m.
Wikipedia
(1.1) Stolicą kantonu Bazylea-Okręg jest miasto Liestal.
Wiktionary
IPA: ˌbazɨˈlɛa ˈɔkrɛ̃ŋk
Wiktionary
rzecz. Bazylea, Bazylea-Miasto
Wiktionary
Bazylea;
1. kanton w Szwajcarii;
2. miasto w Szwajcarii
SJP.pl
mieszkaniec Bazylei (miasta w Szwajcarii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bazylei
Wiktionary
(1.1) Patronem szkoły wybrano zasłużonego bazylejczyka.
Wiktionary
rzecz. Bazylea ż.
:: fż. bazylejka ż.
przym. bazylejski
Wiktionary
mieszkanka Bazylei (miasta w Szwajcarii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bazylei
Wiktionary
(1.1) Na raut przyszły zacne bazylejki.
Wiktionary
rzecz. Bazylea ż.
:: fm. bazylejczyk m.
przym. bazylejski
Wiktionary
przymiotnik od: Bazyleja, Bazylea
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bazyleą
Wiktionary
(1.1) Samotny syn miał dwadzieścia lat, był studentem uniwersytetu bazylejskiego.
Wiktionary
rzecz. Bazylea ż., bazylejczyk m., bazylejka ż.
Wiktionary
roślina z rodziny wargowych, stosowana w przemyśle perfumeryjnym i przy produkcji likierów; ożywonia
SJP.pl
basileus;
1. tytuł monarchy państwa bizantyjskiego
2. jeden z trzech zwierzchnich archontów w starożytnych Atenach mający pieczę nad sprawami religijnymi
SJP.pl
Basileus, bazyleus (gr. βασιλεύς) — tytuł noszony przez władców zarówno greckich miast-państw, jak i monarchii okresu hellenistycznego; na język polski tłumaczony jako król. W wielu greckich polis, np. Atenach, po zniesieniu monarchii tytuł ten nosił jeden z najwyższych urzędników wypełniający sakralne obowiązki monarchy (podobnie jak w starożytnym Rzymie rex sacrorum).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bazylewicz – polski herb szlachecki, nadany w zaborze austriackim.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Bazyli – imię męskie pochodzenia późnogreckiego. Pochodzi ono od przymiotnika „królewski, cesarski” (basíleios, od II wieku wymawiane basílios), od rzeczownika basileus – „król, wódz, cesarz”. Jego formą oboczną jest Bazyliusz, a żeńskim odpowiednikiem – Bazyla.
Wikipedia
IPA: baˈzɨlʲi, AS: bazylʹi
Wiktionary
rzecz. bazylisa ż., Bazylisa ż., bazylianin mos., bazylia ż.
Wiktionary
1. roślina zielna z rodziny wargowych o wykorzystywanych kulinarnie aromatycznych liściach;
2. przyprawa kuchenna z suszonych liści tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ocimum|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju bazylia (1.1);
(1.3) kulin. liście bazylii (1.2) o intensywnym zapachu, używane jako przyprawa świeża lub suszona
Wiktionary
Bazylia (Ocimum L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Należy do niego 65 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje wszystkie kontynenty w strefie międzyzwrotnikowej, przy czym centrum zróżnicowania gatunkowego stanowi Afryka. Szeroko rozprzestrzeniona jako gatunek uprawiany i introdukowany, także w strefie umiarkowanej jest bazylia pospolita O. basilicum, uprawiana także w Polsce.
Wikipedia
(1.3) Uwielbiam pizzę z mozzarellą i bazylią.
Wiktionary
IPA: baˈzɨlʲja, AS: bazylʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bazylika ż., Bazyli m., Bazylia ż., bazylisa ż., bazyliszek m.
przym. bazyliowaty, bazyliowy, bazylikowy, bazyliszkowy
Wiktionary
w Kościele wschodnim: zakon męski oparty na regule Bazylego Wielkiego, zreformowany przez papieża Leona XIII
SJP.pl
Bazylianie (łac.: Ordo Sancti Basilii Magni, skrót: OSBM) – szereg zgromadzeń zakonnych, wywodzących swój rodowód od św. Bazylego Wielkiego, którego Pisma Ascetyczne leżą u podstaw konstytucji kongregacji. Istnieje kilka formacji bazyliańskich. W ponad tysiącletniej historii życie zakonników bazyliańskich ulegało modyfikacjom. Do najbardziej znanych reformatorów należą św. Teodor Studyta, św. Teodozjusz Pieczerski, św. Jozafat Kuncewicz, Józef Welamin Rutski.
Wikipedia
członek zakonu opartego na regule św. Bazylego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z jednego z kilku zgromadzeń katolickich i prawosławnych, które wywodzą swój rodowód od św. Bazylego Wielkiego;
Wiktionary
Bazylianie (łac.: Ordo Sancti Basilii Magni, skrót: OSBM) – szereg zgromadzeń zakonnych, wywodzących swój rodowód od św. Bazylego Wielkiego, którego Pisma Ascetyczne leżą u podstaw konstytucji kongregacji. Istnieje kilka formacji bazyliańskich. W ponad tysiącletniej historii życie zakonników bazyliańskich ulegało modyfikacjom. Do najbardziej znanych reformatorów należą św. Teodor Studyta, św. Teodozjusz Pieczerski, św. Jozafat Kuncewicz, Józef Welamin Rutski.
Wikipedia
rzecz. Bazyli m., bazyliszek m., bazylissa ż., Bazylissa ż., Bazylisa ż., bazylika ż., Bazylea ż.
:: fż. bazylianka ż.
przym. bazyliański
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Siostry Zakonu Świętego Bazylego Wielkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia Świętego Bazylego Wielkiego
Wiktionary
rzecz.
:: fm. bazylianin
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Siostry Zakonu Świętego Bazylego Wielkiego
SJP.pl
Bazylianki (Siostry Zakonu Świętego Bazylego Wielkiego – Ordo Sancti Basilii Magni, OSBM) – żeński zakon obrządku bizantyjsko-ukraińskiego.
Tradycja życia zakonnego bazylianek sięga IV w., kiedy św. Makryna, siostra św. Bazylego Wielkiego, dostosowała zasady życia w męskiej wspólnocie zakonnej do reguły życia monastycznego kobiet.
Wikipedia
związany z bazylianinem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kośc. związany z bazylianami, dotyczący bazylianów
Wiktionary
rzecz. bazylianin mos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
1. wielonawowy kościół chrześcijański zbudowany na planie prostokąta
2. tytuł nadawany przez papieża niektórym kościołom; kościół mający ten tytuł
3. w starożytnym Rzymie: hala sądowo-targowa na forum lub duża sala w pałacu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. typ kościoła wielonawowego, z nawą główną wyższą od bocznych i oknami umieszczonymi ponad ich zadaszeniem (w odróżnieniu od kościoła halowego);
(1.2) rel. tytuł nadawany przez papieża niektórym kościołom
(1.5) hist. hala sądowa i targowa na rzymskim forum
(1.6) hist. duża sala w pałacach rzymskich
Wiktionary
Bazylika – współcześnie tą nazwą najczęściej określa się chrześcijańską świątynię wielonawową (niezależnie od pełnionych funkcji kanonicznych) z nawą główną wyższą od naw bocznych, posiadającą okna ponad dachami naw bocznych (w odróżnieniu od kościoła halowego). Kościół z nawą główną wyższą od naw bocznych, lecz bez okien to pseudobazylika.
Wikipedia
(1.1) Ta bazylika zachowuje interesujące pozostałości z czasów renesansu.
Wiktionary
IPA: baˈzɨlʲika, AS: bazylʹika
Wiktionary
rzecz. bazylisa ż., Bazylisa ż., bazylianin mos., bazylia ż.
przym. bazylikalny
Wiktionary
związany z bazyliką, właściwy bazylice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bazyliką; właściwy bazylice
Wiktionary
rzecz. bazylika ż.
Wiktionary
kodyfikacja prawa bizantyńskiego opracowana w IX w. przez Leona VI (syna Bazylego I), mająca zastąpić kodeks Justyniana
SJP.pl
→ bazylika (budowla)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bazyliką
(1.2) będący bazyliką lub mający cechy bazyliki
Wiktionary
rzecz. bazylisa ż., Bazylisa ż., bazylia ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. przypominający bazylię, mający cechy bazylii
Wiktionary
rzecz. bazylia
przym. bazyliowy
Wiktionary
→ bazylia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający bazylię
Wiktionary
rzecz. bazylisa ż., bazylia ż.
przym. bazyliowaty
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Bazylisa – imię żeńskie pochodzące od wyrazu pospolitego gr. βασίλισσα – „żona basileusa, królowa, cesarzowa”.
Bazylisa imieniny obchodzi 15 kwietnia i 3 września.
Wikipedia
rzecz. bazylianin mos., bazylisa ż., basileus m., bazyleus m., Bazyli m., bazylika ż., bazyliszek m.
przym. bazylikowy, bazyleusowy, bazyliszkowy
Wiktionary
tytuł cesarzowych i cesarzówien bizantyjskich; basilissa
SJP.pl
Bazylisa – imię żeńskie pochodzące od wyrazu pospolitego gr. βασίλισσα – „żona basileusa, królowa, cesarzowa”.
Bazylisa imieniny obchodzi 15 kwietnia i 3 września.
Wikipedia
1. południowoamerykańska jaszczurka tropikalna;
2. stwór występujący w bajkach, mający właściwość zabijania wzrokiem i oddechem;
3. przenośnie: człowiek podstępny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mit. stwór występujący w legendach, przedstawiany jako kogut o żabich oczach i ogonie żmii, zabijający wzrokiem i oddechem
(1.2) herp. rodzaj jaszczurek;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) hist. wojsk. rodzaj ciężkiego działa oblężniczego o długiej lufie, odlewanego z brązu, wykorzystywanego od końca XV po początek XVII wieku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Udało się pewnemu odważnemu rycerzowi donieść lustro tak blisko bazyliszka, że ten zobaczył własne odbicie.
(1.2) Bazyliszek potrafi wstrzymać oddech pod wodą na 30 minut!
Wiktionary
rzecz. bazylisa ż., Bazylisa ż., bazylianin mos., bazylia ż.
przym. bazyliszkowaty
Wiktionary
podobny do bazyliszka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ornit. przypominający bazyliszka
Wiktionary
rzecz. bazyliszek mzw.
Wiktionary
przymiotnik od: bazyliszek
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Bazyli – imię męskie pochodzenia późnogreckiego. Pochodzi ono od przymiotnika „królewski, cesarski” (basíleios, od II wieku wymawiane basílios), od rzeczownika basileus – „król, wódz, cesarz”. Jego formą oboczną jest Bazyliusz, a żeńskim odpowiednikiem – Bazyla.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. paleont. nazwa systematyczna|Basilosaurus|ref=tak., rodzaj prawalenia żyjącego w eocenie;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju bazylozaur (1.1)
Wiktionary
Bazylozaur (Basilosaurus) – wymarły rodzaj prawalenia z rodziny Basilosauridae żyjącego w eocenie, od 40 do 34 milionów lat temu.
Wikipedia
(1.2) Skamieniałości bazylozaura powszechnie znajdowane były już w XIX wieku w Luizjanie i Alabamie przez okolicznych mieszkańców, którzy wykorzystywali je między innymi jako meble.
Wiktionary
(1.1) zeuglodon
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
krzewinka z rodziny bażynowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Empetrum|L.|ref=tak., rodzaj krzewinek należących do rodziny wrzosowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju bażyna (1.1)
(1.3) bot. spoż. czarne lub czerwone jadalne owoce bażyny (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
rodzina roślin kwiatowych dwuliściennych
SJP.pl
Bażynowate (Empetraceae) – w niektórych systemach klasyfikacyjnych (np. systemie Cronquista z 1981 i systemie Takhtajana z 1997) rodzina należąca do rzędu wrzosowców Ericales. Zaliczano tu zwykle trzy rodzaje: bażyna Empetrum, Corema i Ceratiola. W dawniejszych systemach rodzina klasyfikowana była rozmaicie – włączano ją do takich rzędów jak wrzosowce Ericales, ale też mydleńcowce Sapindales i dławiszowce Celastrales. Do tych ostatnich włączana była w systemie Hutchinsona jeszcze w 1973 roku.
Wikipedia
o cechach bażynowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny bażynowatych
Wiktionary
rzecz. bażynowate nmos.
Wiktionary
krzewinka z rodziny bażynowatych
SJP.pl
Bażyny (niem. Basien, Baysen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Orneta.
Do 1954 roku siedziba gminy Bażyny. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bażyny, po jej zniesieniu w gromadzie Orneta. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
zasadowa skała magmowa
SJP.pl
rozwój pędów roślin zielnych i krzewów, polegający na wzroście pędów z pąków bocznych, u podstawy pędu głównego
SJP.pl
bać się:
a) odczuwać lęk, strach;
b) być niespokojnym o kogoś lub o coś;
c) nie śmieć, nie odważać się na coś
SJP.pl
Bała (ros. Бала) – wieś w Rosji, w Jakucji, w ułusie wierchojańskim. W 2010 liczyła 543 mieszkańców.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. daw. gadu-gadu
Wiktionary
ludowy rosyjski instrument muzyczny szarpany; bałałajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. zob. bałałajka.;
Wiktionary
Bałałajka (bałabajka, z ros. балалайка) – rodzaj instrumentu muzycznego należącego do rodziny gitar, ludowy instrument rosyjski. Posiada trójkątny korpus rezonansowy i trzy struny. Współcześnie można spotkać, zwłaszcza na Ukrainie, czterostrunowe i sześciostrunowe bałałajki.
Wikipedia
IPA: ˌbawaˈbajka, AS: bau̯abai ̯ka
Wiktionary
(1.1) bałałajka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Bałabanowie herbu Korczak:
Wikipedia
w gwarze lwowskiej: ciastko drożdżowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lwów. ciastko drożdżowe
(1.2) reg-pl|Kresy. okrągłe wyrośnięte ciasto
Wiktionary
potocznie: nieprawda, kłamstwo, oszustwo; kit
SJP.pl
Gwara lwowska, gwara miejska Lwowa – gwara języka polskiego stanowiąca miejską i plebejską odmianę dialektu południowokresowego, używana we Lwowie przez mieszkańców nieznających norm polskiego języka ogólnego, zwłaszcza przed II wojną światową. Poza tym gwara ta funkcjonowała jako żartobliwa mowa rodowitych lwowian wyrażająca humor ludowy i specyficzną mentalność miejskiego plebsu.
Wikipedia
regionalnie: długie, szerokie okrycie wierzchnie; chałat; kitel
SJP.pl
1. nieład, nieporządek, rozgardiasz;
2. dawniej: stragan, buda jarmarczna lub buda wędrownego teatru; szopa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan braku porządku
(1.2) gwara. przestępcza: krajowe wino niskiej jakości
Wiktionary
(1.1) Trudno jest coś znaleźć, gdy w pokoju jest bałagan.
Wiktionary
IPA: baˈwaɡãn, AS: bau̯agãn
Wiktionary
rzecz. bałaganiarz m., bałaganiara ż., bałaganiarstwo n., bałaganienie n., zabałaganienie n., nabałaganienie n.
:: zdrobn. bałaganik m.
czas. bałaganić ndk., zabałaganić dk., nabałaganić dk.
przym. bałaganiarski
Wiktionary
(1.1) nieporządek, bajzel; wulg. burdel
Wiktionary
kobieta robiąca bałagan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta łatwo robiąca bałagan
Wiktionary
(1.1) Niech ta bałaganiara przynajmniej raz po sobie posprząta!
Wiktionary
rzecz. bałagan mrz., bałaganienie n.
:: fm. bałaganiarz mos.
czas. bałaganić ndk., nabałaganić dk.
przym. bałaganiarski
Wiktionary
dotyczący bałaganiarza, bałaganiarstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powodujący powstawanie bałaganu; chaotyczny, nieuporządkowany
Wiktionary
rzecz. bałaganiarz mos., bałagan mrz., bałaganienie n., bałaganiara ż.
przysł. bałaganiarsko
czas. bałaganić
Wiktionary
(1.1) niechlujny
Wiktionary
skłonność do zostawiania po sobie nieporządku, bałaganu; brak porządku
SJP.pl
1. osoba robiąca bałagan, nieporządek; śmieciuch;
2. osoba niezorganizowana, chaotyczna w pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba łatwo robiąca bałagan
Wiktionary
(1.1) Niech ten bałaganiarz chociaż raz po sobie posprząta!
Wiktionary
rzecz. bałagan mrz., bałaganienie n.
:: fż. bałaganiara ż.
czas. bałaganić ndk., nabałaganić dk.
przym. bałaganiarski
Wiktionary
barłożyć;
1. wprowadzać nieporządek, robić bałagan; śmiecić;
2. marnować czas przeznaczony na pracę; bumelować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) powodować bałagan, robić bałagan
Wiktionary
IPA: ˌbawaˈɡãɲit͡ɕ, AS: bau̯agãńić
Wiktionary
rzecz. bałagan m., bałaganiarz m., bałaganiara ż., bałaganiarstwo n., bałaganienie n.
przym. bałaganiarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) robienie bałaganu, nieporządku
Wiktionary
IPA: ˌbawaɡãˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: bau̯agãńė̃ńe
Wiktionary
czas. bałaganić
rzecz. bałagan m., bałaganik m., bałaganiarstwo n., bałaganiarz m., bałaganiarka ż., bałaganiara ż.
przym. bałaganowy, bałaganiarski
przysł. bałaganiarsko
Wiktionary
zdrobnienie od: bałagan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bałagan
Wiktionary
(1.1) To nie bałagan, lecz tylko mały bałaganik.
Wiktionary
rzecz. bałagan m., bałaganienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. furman
Wiktionary
przym. bałagulski
Wiktionary
→ bałaguła
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. reg. związany z bałagułą
Wiktionary
(1.1) Młody parobek, w białym podolskim kożuchu, prowadził dzielnie czwórkę rasowych koni, w poręcz, zaprzęg bałagulski z bronzami.
Wiktionary
rzecz. bałaguła m., reg. bałagula m.
Wiktionary
1. woźnica, furman;
2. hulaka, zawadiaka;
3. zrzęda, nudziarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. żyd., reg. woźnica
(1.2) reg. zawadiaka, hulaka
(1.3) reg. nudziarz, zrzęda
Wiktionary
Bałaguła – w okresie I Rzeczypospolitej oraz w okresie rozbiorowym, furmani żydowscy na kresach posiadający bryki z budami, trudniący się przewozem podróżnych na dłuższe dystanse.
Wikipedia
przym. bałagulski
Wiktionary
gwara uliczna lwowskich baciarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Lwów. rozmowa, gadka
(1.2) środ. przestępcze tanie wino owocowe
Wiktionary
Gwara lwowska, gwara miejska Lwowa – gwara języka polskiego stanowiąca miejską i plebejską odmianę dialektu południowokresowego, używana we Lwowie przez mieszkańców nieznających norm polskiego języka ogólnego, zwłaszcza przed II wojną światową. Poza tym gwara ta funkcjonowała jako żartobliwa mowa rodowitych lwowian wyrażająca humor ludowy i specyficzną mentalność miejskiego plebsu.
Wikipedia
regionalnie: gadać, opowiadać, gawędzić, zwłaszcza w gwarze lwowskiej
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) lwów. mówić
(1.2) daw. reg-pl|Kresy. narzekać
Wiktionary
rzecz. bałakanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bałakać.
Wiktionary
czas. bałakać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość na Krymie, niegdyś samodzielne miasto, obecnie część Sewastopola;
Wiktionary
Bałakława (ukr. Балаклава, krymskotat. Balıqlava, ros. Балаклава) – miejscowość na Krymie (Ukraina), do 1957 samodzielne miasto, obecnie część Sewastopola.
Bałakława leży nad zatoką Morza Czarnego.
Wikipedia
przym. bałakławski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bałakławą, dotyczący Bałakławy
Wiktionary
rzecz. Bałakława ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. bałamucić
Wiktionary
rzecz. bałamónt mos.
przym. bałamóntny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. bałamut, wesołek
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. człowiek nierozgarnięty
Wiktionary
czas. bałamóncić ndk.
przym. bałamóntny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Zaolzie. bałamutny
Wiktionary
rzecz. bałamónt mos.
czas. bałamóncić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bałamucić.
Wiktionary
(1.1) Przestań się zajmować bałamuceniem panien, a zacznij wreszcie myśleć o przyszłości.
Wiktionary
IPA: ˌbawãmuˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: bau̯ãmucẽńe
Wiktionary
czas. pobałamucić, bałamucić ndk., zbałamucić dk.
rzecz. bałamutnik m., bałamut m., zbałamucenie n., bałamuctwo n.
przym. bałamutny
Wiktionary
1. wprowadzać w błąd, niepotrzebnie zajmować czymś;
2. zwlekać, trwonić czas, próżnować;
3. kokietować, uwodzić, zawracać komuś głowę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zbałamucić)
(1.1) przest. próbować pozyskać czyjeś względy, flirtować, kokietować
(1.2) powodować zamieszanie, wprowadzać w błąd
(1.3) spędzać czas na próżnowaniu, guzdrać się, marudzić
Wiktionary
(1.1) Bałamucił ją pięknymi słówkami, ale myślał tylko o jednym.
(1.1) Lowelas, który z lekkim sercem bałamucił cudze żony, swojej żonie grozi śmiercią na wypadek, gdyby go zdradziła.
(1.2) Szef zawsze bałamuci nas opowieściami o kontroli.
(1.3) Przestańcie już bałamucić, weźcie się do pracy.
Wiktionary
IPA: ˌbawãˈmut͡ɕit͡ɕ, AS: bau̯ãmućić
Wiktionary
rzecz. bałamuctwo n., bałamucenie n., bałamut m., bałamutnik m.
czas. pobałamucić dk., zbałamucić dk.
przym. bałamutny
Wiktionary
(1.1) uwodzić, zwodzić, mamić, reg. śl. bałamoncić.
(1.2) tumanić, mylić
(1.3) próżnować
Wiktionary
1. dawniej: marnowanie, tracenie czasu;
2. kokieteria, uwodzicielstwo;
3. krętactwo, oszustwo, rzecz wprowadzająca w błąd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. rzecz wprowadzająca w błąd
Wiktionary
rzecz. bałamut m., bałamutnik m., bałamutka ż., bałamutnia ż., bałamutność ż., bałamucenie n.
czas. bałamucić
przym. bałamutny
przysł. bałamutnie
Wiktionary
(1.1) kłamstwo
Wiktionary
przestarzale:
1. flirciarz, kobieciarz, uwodziciel;
2. ktoś marnujący swój i cudzy czas; próżniak, maruder;
3. ktoś wprowadzający zamęt, niepokój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. uwodziciel, flirciarz
(1.2) przest. mąciciel
(1.3) gwara. więz. psycholog, psychiatra
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) daw. łow. pies gończy gubiący trop lub goniący po starym tropie, mylący w ten sposób inne gończaki
Wiktionary
Bałamut – humorystyczny tygodnik wydawany po polsku w Petersburgu od 1830 do 1836 (lub 1832¹), początkowo pod nazwą "Bałamut Petersburski".
W latach 1830–1831 redaktorem "Bałamuta Petersburskiego" był Adam Rogalski. Redaktorami byli Michał Konarski i Józef Sękowski. Józef Ignacy Kraszewski publikował w nim pod pseudonimem Kleofasa Fakunda Pasternaka. W formie i stylu "Bałamut" przypominał "Wiadomości Brukowe", których był kontynuacją.
Wikipedia
(1.1) Oj! bałamut z kawalera, bałamut! Ot i mnie starą babę od wczorajszego wieczora zbałamuciłeś!
(1.2) Ale zarazem jesteś wietrzny, bałamut, nie lubisz pracy, a lubisz hulanki, masz pańskie fumy i zachcianki, które biednego szlachcica do torby i kija żebraczego prowadzą.
Wiktionary
IPA: baˈwãmut, AS: bau̯ãmut
Wiktionary
rzecz. bałamucenie n.
:: fż. bałamutka ż.
czas. bałamucić ndk., zbałamucić dk.
przym. bałamutny
Wiktionary
(1.3) gwara. więz. idiota
Wiktionary
przestarzałe: kobieta zalotna; kokietka
SJP.pl
Bałamutka (Adlumia) – rodzaj roślin z rodziny makowatych (Papaveraceae). Należą do niego dwa gatunki – bałamutka grzybkowata (A. fungosa) występująca we wschodniej części Ameryki Północnej oraz bałamutka azjatycka (A. asiatica) rosnąca w północno-wschodnich Chinach, Korei oraz na Dalekim Wschodzie Rosji.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) wprowadzając w błąd; w sposób zwodzący
(1.2) rozbudzając pożądanie za pomocą manipulacji
Wiktionary
(1.1) Józek mówił bałamutnie, żeby ukryć prawdę.
Wiktionary
przym. bałamutny
Wiktionary
(1.1) myląco, oszukańczo, podstępnie, zwodniczo
(1.2) figlarnie, kusicielsko, kusząco, uwodzicielsko
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bałamutnie
SJP.pl
ktoś, kto bałamuci; podrywacz, flirciarz
SJP.pl
zalotny, uwodzicielski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pejor. wprowadzający innych w błąd; wywołujący zamieszanie
(1.2) pejor. manipulujący uczuciami innych, często o podtekście erotycznym
Wiktionary
(1.1) Jego bałamutne tłumaczenia nie przekonały nikogo.
Wiktionary
czas. zbałamucić, bałamucić
rzecz. bałamucenie n., bałamuctwo n., bałamut mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) kłamliwy, mętny, mylący, niejasny, oszukańczy, pokrętny, zwodniczy
(1.2) kokieteryjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w zachodniej Rosji, w obwodzie saratowskim, położone nad rzeką Chopior;
Wiktionary
Bałaszow (ros. Балашов) – miasto w zachodniej Rosji, w obwodzie saratowskim, położone nad rzeką Chopior.
Wikipedia
przym. bałaszowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bałaszowem, dotyczący Bałaszowa
Wiktionary
rzecz. Bałaszow mrz.
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji w obwodzie moskiewskim, położone na wschód od Moskwy;
Wiktionary
Bałaszycha (ros. Бaлaшиxa) – miasto w Rosji (obwód moskiewski), na wschód od Moskwy.
Prawa miejskie posiada od 1939 r. Liczba mieszkańców w 2020 r. wynosiła ok. 507 tys.
25 grudnia 2014 rada obwodu moskiewskiego zdecydowała o przyłączeniu do Bałaszychy miasta Żeleznodorożnyj, postanowienie to weszło w życie 22 stycznia 2015. Miasto Bałaszycha po połączeniu liczyło 412 689 mieszkańców.
Wikipedia
przym. bałaszychiński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bałaszychą, dotyczący Bałaszychy
Wiktionary
rzecz. Bałaszycha ż.
Wiktionary
(1.1) bałaszyski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ludowy rosyjski instrument muzyczny szarpany; bałabajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. rosyjski i ukraiński ludowy instrument strunowy z trójkątnym pudłem rezonansowym;
Wiktionary
Bałałajka (bałabajka, z ros. балалайка) – rodzaj instrumentu muzycznego należącego do rodziny gitar, ludowy instrument rosyjski. Posiada trójkątny korpus rezonansowy i trzy struny. Współcześnie można spotkać, zwłaszcza na Ukrainie, czterostrunowe i sześciostrunowe bałałajki.
Wikipedia
(1.1) Graj bałałajko, będzie dobrze!
Wiktionary
IPA: ˌbawaˈwajka, AS: bau̯au̯ai ̯ka
Wiktionary
(1.1) bałabajka
Wiktionary
związany z bałałajką, dotyczący bałałajki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) śrpol. jąkała, osoba jąkająca się
Wiktionary
IPA: ˈbawbɔt, AS: bau̯bot
Wiktionary
(1.1) jękotliwy
Wiktionary
→ Bałchasz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jeziorem Bałchasz, dotyczący Bałchasza
Wiktionary
rzecz. Bałchasz mrz.
Wiktionary
miasto i jezioro w Kazachstanie
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Bułgarii
SJP.pl
Bałczik (bułg. Балчик) – miasto w północno-wschodniej Bułgarii, w obwodzie Dobricz, nad Morzem Czarnym. Około 13,9 tys. mieszkańców.
Zbudowane w formie amfiteatru nad zatoką, malownicze miasteczko zwane Białym Miastem ze względu na wapienne białe skały, na których powstało. Miasto założone już w starożytności, pierwotna grecka nazwa Krunoy, później przemianowane na Dionizopolis. W VIII-IX zostało włączone do Bułgarii pod nazwą Karwuna. W XVI w. znalazło się w obrębie Imperium osmańskiego i stało się jednym z głównych portów na Morzu Czarnym przyjmując nazwę Bałczik. Przez pewien czas, po 1913 roku włączone w granice Rumunii. Wtedy to w Bałcziku zatrzymała się królowa Maria Koburg, która zachwycona pięknem tego miejsca, zbudowała tu swoją letnią rezydencję. Bałczik powrócił do Bułgarii w 1940 roku.
Wikipedia
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Bałdrzychów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Poddębice.
Wikipedia
przymiotnik od: Bałdrzychów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
córka Bałdygi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bałkanów; osoba z tego obszaru
Wiktionary
rzecz. Bałkany nmos., Bałkan, bałkanizacja, bałkanistyka
:: fż. Bałkanka ż.
czas. bałkanizować
przym. bałkański
przysł. bałkańsko
Wiktionary
specjalista w dziedzinie bałkanistyki
SJP.pl
dział literaturoznawstwa zajmujący się dorobkiem literackim krajów bałkańskich
SJP.pl
Bałkanistyka – dziedzina wiedzy obejmująca badanie kultury i historii państw Półwyspu Bałkańskiego, nawiązująca do istniejących w krajach Europy Zachodniej – Balkan Studies.
W Polsce studia bałkanistyczne pojawiły się w latach 90. XX w. Na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytecie Warszawskim, Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu funkcjonują jako studia filologiczne, na Uniwersytecie Jagiellońskim jako licencjackie studia kulturoznawcze, pod nazwą Dzieje i kultura Bałkanów.
Wikipedia
proces podziału państwa wywołany konfliktami wewnętrznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. proces rozpadania się państw, w wyniku którego powstają nowe państwa, często wrogo wobec siebie nastawione
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Bałkańczyk mos., bałkanizowanie n., Bałkanka ż., Bałkany lm.
przym. bałkański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. uleganie bałkanizacji
Wiktionary
rzecz. bałkanizacja ż., zbałkanizowanie n., Bałkany nmos.
czas. bałkanizować ndk., zbałkanizować ndk.
przym. bałkański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bałkanów
Wiktionary
rzecz. Bałkany, Bałkan, bałkanizacja, bałkanistyka
:: fm. Bałkańczyk mos.
czas. bałkanizować
przym. bałkański
przysł. bałkańsko
Wiktionary
→ Bałkany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. dotyczący Bałkanów, związany z Bałkanami
(1.2) geogr. związany z Bałkanami (pasmem górskim)
Wiktionary
(1.1) Pomysł zrzeszenia bałkańskich zespołów w jedną ligę zrodził się już kilka lat temu. (Internet)
Wiktionary
IPA: bawˈkãj̃sʲci, AS: bau̯kãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bałkany nmos., Bałkańczyk mos., Bałkanka ż., bałkanizacja ż., bałkanizowanie n.
Wiktionary
1. góry na Półwyspie Bałkańskim; Stara Płanina;
2. półwysep w Europie; Półwysep Bałkański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. region Europy, obejmujący w przybliżeniu obszar Półwyspu Bałkańskiego;
(1.2) geogr. osada w Polsce, w województwie pomorskim, w gminie Osieczna;
(1.3) geogr. zob. Bałkan. (góry)
Wiktionary
Półwysep Bałkański, skrótowo Bałkany – półwysep w Europie Południowej. Jego granice wyznacza od zachodu Morze Adriatyckie i Morze Jońskie, od wschodu Morze Czarne i Morze Marmara (cieśniny Bosfor i Dardanele), od południowego wschodu Morze Egejskie. Północna granica półwyspu ma charakter umowny. Zgodnie z tradycją przebiega następująco: wzdłuż Dunaju od Morza Czarnego do ujścia Sawy (rejon Belgradu), następnie wzdłuż Sawy do ujścia Kupy (rejon miasta Sisak), następnie wzdłuż Kupy aż do jej źródła (rejon Osilnicy), następnie przekracza pasmo Gorski kotar przez tzw. Bramę Liburnijską (chorw. i wł. Vrata) na południe od góry Risnjak i dochodzi do Morza Adriatyckiego w rejonie Rijeki. Oprócz tej najpopularniejszej konwencji były i są proponowane inne linie stanowiące granicę między Półwyspem Bałkańskim a resztą kontynentu, np. linia prosta styczna do brzegów Adriatyku i Morza Czarnego, a także linia łącząca Triest z Odessą.
Wikipedia
(1.1) Albania to jeden z krajów w regionie Bałkanów, usytuowany na południowym wschodzie Europy.
Wiktionary
IPA: bawˈkãnɨ, AS: bau̯kãny
Wiktionary
rzecz. Bałkan m., bałkanizacja ż., bałkanistyka ż., Bałkanka ż., bałkanizowanie n., Bałkańczyk mos.
czas. bałkanizować ndk.
przym. bałkański
przysł. bałkańsko
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bałkarami lub Bałkarią, dotyczący Bałkarów lub Bałkarii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język bałkarski;
Wiktionary
rzecz. Bałkar mos., Bałkarka ż., Bałkaria ż.
Wiktionary
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Bałoszyce (niem. Gross Bellschwitz) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Susz, na Pojezierzu Iławskim.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. działka budowlana
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. plac budowy
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Idź ino zobocz na bałplac, bo tam wierza halanger zaś piere machy.
Wiktionary