rentgenoluminescencja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. świecenie substancji wywołane padającym na nią promieniowaniem rentgenowskim

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenoluminofor mrz.

Wiktionary


rentgenoluminofor

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. substancja świecąca pod wpływem promieniowania rentgenowskiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenoluminescencja ż.

Wiktionary


rentgenometr

przyrząd do pomiaru dawek promieniowania jonizującego w powietrzu, wyrażonych w rentgenach; rentgenomierz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. zob. dozymetr.

Wiktionary

Rentgenometr (rentgen + gr. metréō = oglądam) – rodzaj detektora promieniowania jonizującego, służący do pomiarów dawki ekspozycyjnej wyrażonej w rentgenach, bez dokładnego określenia źródła promieniowania.

Zbudowany jest z komory jonizacyjnej, wzmacniacza oraz układu zliczającego. Może być wyposażony w sygnalizację uprzedzającą o zagrożeniu skażeniem promieniotwórczym.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃ˈnɔ̃mɛtr̥, AS: rndgẽnõmetr̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenometria ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dozymetr, dawkomierz

Wiktionary


rentgenometria

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dział metrologii dotyczący mierzenia dawek promieniowania rentgenowskiego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: rndgẽnõmetrʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenometr mrz.

Wiktionary


rentgenomierz

przyrząd do pomiaru dawek promieniowania jonizującego w powietrzu, wyrażonych w rentgenach; rentgenometr


SJP.pl


rentgenoskopia

prześwietlanie promieniami Roentgena i oglądanie odbitego na ekranie obrazu wewnętrznej budowy badanego obiektu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. techn. obraz rentgenowski powstały w wyniku naświetlania na ekranie fluoryzującym lub na kliszy

Wiktionary


rentgenoskopowy

rentgenoskop


SJP.pl

Patrz:

rentgenoskop

rentgenospektralny

analiza rentgenospektralna - chemiczna analiza jakościowa i ilościowa oparta na badaniu widma rentgenowskiego spektografem rentgenowskim


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. tylko w wyrażeniu: analiza rentgenospektralna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔspɛkˈtralnɨ, AS: rndgẽnospektralny

Wiktionary


rentgenostrukturalny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. tylko w wyrażeniu: analiza rentgenostrukturalna

Wiktionary


rentgenotechnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) techn. med. technik zajmujący się sprawdzaniem i konserwacją aparatów rentgenowskich

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔˈtɛxʲɲik, AS: rndgẽnoteχʹńik

Wiktionary


rentgenotelewizja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. badanie lekarskie polegające na oglądaniu obrazu rentgenowskiego na ekranie telewizora

Wiktionary


rentgenoterapia

dział rentgenologii zajmujący się wykorzystywaniem promieni rentgenowskich w leczeniu chorób nowotworowych i niektórych schorzeń skóry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. metoda leczenia promieniami rentgenowskimi nowotworów złośliwych oraz niektórych schorzeń skóry

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔtɛˈrapʲja, AS: rndgẽnoterapʹi ̯a

Wiktionary


rentgenowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fiz. dotyczący promieni Röntgena

 (1.2) fiz. generujący lub wykorzystujący do działania promienie Röntgena

 (1.3) fiz. wykonany lub uzyskany za pomocą promieni Röntgena

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wykonany pomiar wykazał bardzo silne promieniowanie rentgenowskie.

 (1.2) Lekarz kazał mi się nie ruszać, po czym wyszedł na zaplecze i włączył aparaturę rentgenowską.

 (1.3) Odebrałem dzisiaj z pracowni radiologicznej zdjęcie rentgenowskie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgen mrz., roentgen mrz., rentgenizacja ż., rentgenizowanie n.

 czas. rentgenizować

Wiktionary


rentier

osoba utrzymująca się z procentów płynących z posiadanych papierów wartościowych lub wkładów bankowych


SJP.pl

Rentier (fr. rentier) – osoba utrzymująca się z dochodów pasywnych płynących od posiadanego kapitału, nieruchomości, odsetek od papierów wartościowych (akcji, obligacji itp.) lub wkładów bankowych.

Wikipedia


rentierka

kobieta utrzymująca się z procentów płynących z posiadanych papierów wartościowych lub wkładów bankowych


SJP.pl


rentierstwo

bycie rentierem


SJP.pl


rentka

zdrobnienie od: renta


SJP.pl


rentobiorca

osoba otrzymująca rentę, najczęściej z tytułu inwalidztwa; rencista


SJP.pl


rentować

przynosić zysk, intratę; opłacać się


SJP.pl


rentowniej

stopień wyższy od przysłówka: rentownie


SJP.pl


rentowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: rentowny; bardziej rentowny


SJP.pl


rentowność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. cecha tego, co rentowne, przynoszące nadwyżkę przychodów nad kosztami;

Wiktionary

Rentowność, dochodowość – parametr odzwierciedlający efektywność posiadanych przez przedsiębiorcę kapitałów oraz efektywność gospodarowania aktywami. Wskaźniki rentowności nazywane są także wskaźnikami zyskowności lub stopami zwrotu. Mierzą one ekonomiczność wyrażaną relacją efektów do nakładów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. renta ż., rentier m.

 przym. rentowny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opłacalność, dochodowość, intratność, lukratywność, popłatność, przychodowość, zyskowność, kasowość, złotodajność

Wiktionary


rentowny

przynoszący zysk, dochód; intratny, zyskowny, opłacalny, dochodowy, popłatny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) przynoszący zysk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy obligacje skarbu państwa są bardziej rentowne niż lokaty bankowe?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃nˈtɔvnɨ, AS: rẽntovny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentowność ż., renta ż., rentier m., rentierka ż., rencista m., rencistka ż., rentka ż.

 przym. rentierski, rentowy

 przysł. rentownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dochodowy, opłacalny, zyskowny

Wiktionary


rentowy

przymiotnik od: renta


SJP.pl


renuncjacja

dawniej: zrzeczenie się czegoś, zaniechanie czegoś; rezygnacja


SJP.pl


renuncjacyjny

dotyczący renuncjacji


SJP.pl


renversement

[czytaj: rąwerSMĄ] dawniej:
1. jedna z figur akrobacji lotniczej; przewrót;
2. przewrót, obalenie, zamieszanie


SJP.pl


renwers

zaawansowane ćwiczenie ujeżdżeniowe w jeździectwie, w którym koń jest wygięty w kierunku ruchu; rozluźnia konia i nie wymaga poruszania się kłusem i galopem


SJP.pl


reo

reo meksykańskie - ozdobna roślina doniczkowa spokrewniona z trzykrotką


SJP.pl

Reo – wieś w Estonii, w prowincji Sarema, w gminie Pihtla.

W miejscowości znajduje się żeński skit św. Jana Chrzciciela, w jurysdykcji Estońskiego Apostolskiego Kościoła Prawosławnego.

Wikipedia


reobaza

najmniejsze natężenie prądu elektrycznego wystarczające do wywoływania pobudzenia nerwu lub mięśnia


SJP.pl

Krzywa pobudliwości włókien nerwowych (krzywa Hoorwega-Weissa) - wykres przedstawiający zależność między napięciem przyłożonym do włókna nerwowego (oś Y), a czasem potrzebnym do zainicjowania potencjału czynnościowego (oś X).

Zauważono, że przykładając coraz większe napięcie, czas, w którym obserwuje się początek reakcji (reakcja w postaci potencjału czynnościowego) jest krótszy. Krzywa pobudliwości ma przebieg podobny do wykresu funkcji y=1/x w I ćwiartce kartezjańskiego układu współrzędnych (hiperbola).

Wikipedia


reochord

rodzaj opornika, którego oporność można zmieniać suwakiem na drucie oporowym; reokord


SJP.pl


reofil

1. zwierzę występujące w szybko płynących, chłodnych potokach, np. pstrąg
2. organizm przytwierdzony do dna lub kamienia, np. wypławek


SJP.pl

Reofil – gatunek żyjący w wodach bieżących oraz w innych typach wód, preferujący siedliska cieków: rzeki, strumienie, potoki. Przystosowany do znoszenia prądu wody.

Według niektórych klasyfikacji, reofile osiągają optimum ekologiczne w wodach o prędkości prądu 13–70 cm/s. W wodach szybszych żyją reobionty, jeszcze szybszych torentikole, a wolniejszych limnofile i limnobionty (pośrodku zaś są organizmy pod tym względem obojętne).

Wikipedia


reofilia

skłonność niektórych zwierząt wodnych do obierania sobie wód płynących za stałe siedlisko; prądolubność


SJP.pl

Reofil – gatunek żyjący w wodach bieżących oraz w innych typach wód, preferujący siedliska cieków: rzeki, strumienie, potoki. Przystosowany do znoszenia prądu wody.

Według niektórych klasyfikacji, reofile osiągają optimum ekologiczne w wodach o prędkości prądu 13–70 cm/s. W wodach szybszych żyją reobionty, jeszcze szybszych torentikole, a wolniejszych limnofile i limnobionty (pośrodku zaś są organizmy pod tym względem obojętne).

Wikipedia


reofilny

przymiotnik od: reofil


SJP.pl


reokord

rodzaj opornika, którego oporność można zmieniać suwakiem na drucie oporowym; reochord


SJP.pl


reokupacja

rzadko: powtórne okupowanie, opanowanie danego terytorium; ponowna okupacja


SJP.pl


reolog

1. specjalista badający przepływ krwi w układzie krążenia;
2. specjalista zajmujący się powstawaniem odkształceń ciał


SJP.pl


reologia

1. mechanika: nauka o deformacjach i płynięciu różnych ciał;
2. medycyna: nauka zajmująca się badaniem przepływu krwi w układzie krążenia


SJP.pl

Reologia (od gr. rhéos – płynący) – dział mechaniki ośrodków ciągłych zajmujący się plastycznymi deformacjami (odkształceniami) oraz płynięciem substancji. Termin „reologia” został zaproponowany przez Eugene’a Binghama w 1920 r. pod wpływem sugestii Markusa Reinera, zainspirowanej przez słynne stwierdzenie Heraklita „panta rhei”, czyli „wszystko płynie”.

Wikipedia


reologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z reologią, dotyczący reologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reologia ż.

Wiktionary


reometr

przyrząd mierzący ilość, natężenie, lepkość przepływającej cieczy lub gazu; przepływomierz


SJP.pl

Przepływomierz – przyrząd pomiarowy służący do pomiaru strumienia objętości lub masy materii poruszającej się przez daną powierzchnię prostopadłą do kierunku przepływu.


Wikipedia


reometria

dział mechaniki zajmujący się pomiarem powolnych odkształceń gęstych substancji


SJP.pl


reometryczny

reometr


SJP.pl

Patrz:

reometr

reoperacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. ponowna operacja w tej samej okolicy ciała spowodowana najczęściej powikłaniami;

Wiktionary

Reoperacja – ponowny zabieg operacyjny wykonany w tej samej okolicy lub jamie ciała.

Pod pojęciem reoperacji rozumie się zazwyczaj zabieg bezpośrednio związany z poprzednią interwencją i mający z nią związek przyczynowo-skutkowy. Reoperacja jest więc najczęściej wymuszona wczesnymi powikłaniami chirurgicznymi, a przede wszystkim krwotokami (np. spełznięcie podwiązki z naczynia, krwotoki miąższowe z wątroby, mięśni czy też jatrogenne, śródoperacyjne uszkodzenie śledziony).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛɔpɛˈrat͡sʲja, AS: reoperacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. reoperować

Wiktionary


reorganizacja

zmiana organizacji czegoś, zorganizowanie czegoś na nowo; reforma, restrukturyzacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ponowna organizacja

Wiktionary


reorganizacyjny

dotyczący reorganizacji


SJP.pl


reorganizator

osoba zajmująca się reorganizowaniem czegoś


SJP.pl


reorganizatorka

kobieta zajmująca się reorganizowaniem czegoś


SJP.pl


reorientacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zmiana orientacji, kierunku dążeń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɔrʲjɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: reorʹi ̯ẽntacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. reorientować (się)

 rzecz. reorientowanie

Wiktionary


reorientacyjny

reorientacja


SJP.pl

Patrz:

reorientacja

reorientować

1. zmieniać orientację, głównie w polityce, ideologii;
2. reorientować się - zmieniać własną orientację, głównie w polityce, ideologii


SJP.pl


reostat

rezystor, którego konstrukcja umożliwia zmianę rezystancji przez zmianę wzajemnego położenia odpowiednich jego części; rezystor nastawny


SJP.pl


reotaksja

reakcja ruchowa organizmów reofilnych (prądolubnych), polegająca na ich ustawieniu się naprzeciw kierunku ruchu wody i poruszaniu się (o ile posiadają one zdolność pływania) pod prąd


SJP.pl

Reotaksja - reakcja na kierunek ruchu środowiska ciekłego. Występuje np. u pierwotniaków żyjących w środowisku o szybkim przepływie wody, a także u form pasożytniczych, bytujących m.in. w układzie krążenia, w skrzelach czy układzie wydalniczym. Reotaksja dodatnia - obiekt porusza się przeciwnie do kierunku ruchu cieczy, reotaksja ujemna - zgodnie z prądem. Reotaksja ryb - jest to zachowanie się ryb w prądzie wody. Ryby przeważnie wykazują reotaksję dodatnią, czyli obracają się głową w kierunku prądu i płyną do przodu, nie dając się znosić wodzie.Zjawisko reotaksji związane jest z działaniem trzech narządów zmysłu ryby: wzroku, dotyku, linii bocznej. Wzrok odgrywa tu decydującą rolę.

Wikipedia


reotropizm

ruchliwość plemników


SJP.pl


reowirus

wirus oddechowy i jelitowy, np. rotawirus


SJP.pl


rep

1. potocznie: człowiek z wieloletnim doświadczeniem w jakiejś dziedzinie; wyga;
2. fizyka: dawka promieniowania jonizującego powodująca pochłonięcie 93 ergów energii w jednym centymetrze sześciennym wody


SJP.pl

  • Fizyczny równoważnik dawki ekspozycyjnej promieniowania jonizującego równej jednemu rentgenowi.
  • Nazwa niektórych lin:
    • w terminologii żeglarskiej – bojrep, drajrep, falrep, talrep, windrep;
    • w terminologii wspinaczkowej – repsznur.
  • Rep – wieś w Słowenii, w gminie Slovenska Bistrica

Wikipedia


reparacja

1. dawniej: naprawianie, naprawa; reperacja;
2. (zwykle w liczbie mnogiej) świadczenie jednego państwa na rzecz innego, będące wynagrodzeniem za poniesione szkody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. usuwanie uszkodzeń struktur biologicznych na poziomie cząsteczkowym

Wiktionary


reparacje

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) odszkodowanie wojenne płacone zwycięzcy przez państwo zwyciężone;

forma rzeczownika.

 (2.1) M. lm. od: reparacja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛpaˈrat͡sʲjɛ, AS: reparacʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reparacyjny

Wiktionary


reparacyjny

dotyczący reparacji


SJP.pl


reparator

osoba zajmująca się naprawą wadliwych lub uszkodzonych urządzeń i innych przedmiotów; reperator


SJP.pl


reparować

dawniej, dziś tylko regionalnie: naprawiać, reperować lub poprawiać coś, udoskonalać


SJP.pl


repartycja

1. podział, rozłożenie czegoś na części; rozdzielenie według jakiejś zasady;
2. podział dóbr dokonywany przez państwo w sytuacji ich niedoboru, np. w okresie wojny lub klęski żywiołowej;
3. w językoznawstwie: repartycja znaczeniowa - różnica w znaczeniu wyrazów pochodzących od tego samego rdzenia, poprzez nadanie im różnych formantów, np. obiecany - obiecujący, opisany - opisowy


SJP.pl

  • Repartycja (archiwistyka)
  • Repartycja (ekonomia)

Wikipedia


repartycyjny

dotyczący repartycji


SJP.pl


repasacja

dawniej: naprawa pończoch, rajstop itp., polegająca na dorabianiu ich zniszczonych części; podnoszenie oczek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) metoda i czynność naprawiania pończoch albo rajstop przez podnoszenie sprutych oczek

Wiktionary

Repasacja (fr. rapiéçage - naprawa, łatanie), zwana także podnoszeniem oczek – ręczna naprawa uszkodzonych pończoch, skarpet i rajstop, polegająca na dorabianiu ich zniszczonych części, wykonywana przy pomocy specjalnych igieł zakończonych haczykiem i zapadką, które umożliwiały przewlekanie bardzo cienkich nici. Repasacja – zawód popularny w Polsce w latach po II wojnie światowej – jest w XXI wieku zawodem ginącym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. repasaczka ż., repasowanie n.

 czas. repasować ndk.

 przym. repasacyjny

Wiktionary


repasacyjny

dawniej: dotyczący repasacji - podnoszenia oczek w pończochach, rajstopach itp.


SJP.pl


repasacz

dawniej: mężczyzna zajmujący się repasacją - podnoszeniem oczek w pończochach, rajstopach itp.


SJP.pl


repasaczka

dawniej: kobieta zajmująca się repasacją - podnoszeniem oczek w pończochach, rajstopach itp.; repasatorka


SJP.pl


repasarka

dawniej: przyrząd do podnoszenia oczek w pończochach, rajstopach itp.


SJP.pl


repasatorka

dawniej: kobieta zajmująca się repasacją - podnoszeniem oczek w pończochach, rajstopach itp.; repasaczka


SJP.pl


repasaż

w niektórych dyscyplinach sportu: dodatkowy wyścig lub walka zawodników lub drużyn o jednakowej liczbie punktów, decydująca o kolejności miejsc; repesaż; baraż; dogrywka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) dodatkowa walka lub dodatkowy wyścig zawodników, którzy uzyskali jednakową liczbę punktów

Wiktionary

Repasaż − sposób przeprowadzania eliminacji do kolejnych faz zawodów sportowych stosowany m.in. w kolarstwie, szermierce, judo, taekwondo, karate, zapasach, kajakarstwie i wioślarstwie. Zakłada odbycie powtórnej walki (wyścigu) o awans do dalszych zawodów dla zawodników, którzy nie zakwalifikowali się bezpośrednio do dalszej części rywalizacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do finału wchodzą po dwie osady kajakarskie oraz trzecia z repasażu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baraż

Wiktionary


repasażowy

przymiotnik od: repasaż


SJP.pl


repasować

załapywać, podnosić oczka w pończochach


SJP.pl


repatriacja

powrót do kraju ojczystego osób, np. jeńców wojennych, przesiedleńców, którzy wskutek przyczyn niezależnych od siebie znaleźli się poza granicami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. powrót do ojczystego kraju;

Wiktionary

Repatriacja (łac. repatriatio ‘powrót do ojczyzny’) – zorganizowana przez władze akcja przesiedlenia do kraju obywateli (np. jeńców wojennych, osób internowanych lub przymusowo przesiedlonych), którzy wskutek zmian granic lub działań wojennych znaleźli się na terytorium innych państw.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czytam jej artykuł o repatriacji Polaków z ZSRR.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛpaˈtrʲjat͡sʲja, AS: repatrʹi ̯acʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repatriant m., repatriantka ż., repatriowanie n.

 czas. repatriować się

 przym. repatriacyjny, repatriancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reemigracja

Wiktionary


repatriacyjny

dotyczący repatriacji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z repatriacją, dotyczący repatriacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repatriacja ż., repatriant mos., repatriantka ż., repatriowanie n.

 przym. repatriancki

Wiktionary


repatriancki

przymiotnik od: repatriant


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z repatriantami, dotyczący repatriantów, przeznaczony dla nich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repatriacja ż., repatriant mos., repatriantka ż., repatriowanie n.

 czas. repatriować się

 przym. repatriacyjny

Wiktionary


repatriant

osoba powracająca do ojczyzny po długim pobycie na obczyźnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba powracająca zza granicy, gdzie przebywała niedobrowolnie

 (1.2) hist. osoba przesiedlona po II wojnie światowej z dawnych ziem polskich na wschodzie

Wiktionary

Repatriacja (łac. repatriatio ‘powrót do ojczyzny’) – zorganizowana przez władze akcja przesiedlenia do kraju obywateli (np. jeńców wojennych, osób internowanych lub przymusowo przesiedlonych), którzy wskutek zmian granic lub działań wojennych znaleźli się na terytorium innych państw.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miasto nie miało pieniędzy na przyjęcie repatriantów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repatriacja ż., repatriacyjność ż., repatrianckość ż., repatriowanie n.

:: fż. repatriantka ż.

 czas. repatriować dk./ndk., repatriować się ndk.

 przym. repatriacyjny, repatriancki

 przysł. repatriancko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reemigrant

Wiktionary


repatriantka

repatriant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. kobieta przesiedlona po II wojnie światowej z dawnych ziem polskich na wschodzie

Wiktionary

Patrz:

repatriant

repatriować

dokonywać repatriacji; przesiedlać do kraju obywateli znajdujących się poza jego granicami


SJP.pl


repatriowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|repatriować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repatriacja ż., repatriant m., repatriantka ż.

 czas. repatriować, repatriować się

 przym. repatriacyjny, repatriancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reemigrowanie

Wiktionary


repecki

przymiotnik od: Repki


SJP.pl


repelent

środek chemiczny lub fizyczny odstraszający szkodniki, stosowany głównie w celu ochrony upraw i przechowywanych zbiorów


SJP.pl

Repelenty, środki odstraszające, odstraszacze (łac. repellere – odstraszać, odrzucać) – organizmy żywe, związki chemiczne, urządzenia generujące światło lub dźwięki mające właściwość odstraszania niepożądanych w danym miejscu gatunków. Ich stosowanie zaliczane jest do biologicznych (ekologicznych) metod ochrony.

Wikipedia


reper

trwały punkt na powierzchni ziemi o wyznaczonej wysokości n.p.m., wykorzystywany w pracach geodezyjnych


SJP.pl

  • Reper (geodezja)
    • Reper roboczy
  • Reper (matematyka)

Wikipedia


reperacja

naprawianie, naprawa; reparacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) usuwanie bądź usunięcie uszkodzenia, usterek

Wiktionary

Powiązane:

 czas. reperować ndk.

 przym. reperacyjny

 rzecz. reperowanie n., zreperowanie n., nareperowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naprawa, naprawianie, naprawienie

Wiktionary


reperacyjny

dotyczący reperacji


SJP.pl


reperator

osoba zajmująca się naprawą wadliwych lub uszkodzonych urządzeń i innych przedmiotów; reparator


SJP.pl


reperaturka

podręczny komplet narzędzi, przydatnych do wykonywania napraw w nagłych wypadkach


SJP.pl


reperforator

reperforator telegraficzny - odbiornik telegraficzny, który utrwala odbieraną wiadomość na taśmie perforowanej


SJP.pl


reperkusja

1. (zwykle w liczbie mnogiej) skutek, najczęściej negatywny, jakiejś czynności lub jakiegoś wydarzenia; oddźwięk, następstwo, reakcja, echo;
2. w muzyce: odbijanie się tonów w instrumentach mających pudła rezonansowe; rezonans;
3. w muzyce: jednorazowe przeprowadzenie tematu przez wszystkie głosy w fudze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) negatywne następstwo

 (1.2) muz. oddźwięk rezonansowy

 (1.3) muz. rozwinięcie tematu przez wszystkie głosy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W obawie przed reperkusjami ze strony władzy wyjechała do Włoch.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reakcja, skutek

Wiktionary


reperować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zreperować)

 (1.1) przywracać stan użyteczności rzeczy uszkodzonej

czasownik zwrotny niedokonany reperować się (dk. zreperować się)

 (2.1) przest. rzad. polepszać własny stan majątkowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tolek poszedł reperować dach drewutni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nareperowanie n., reperowanie n., zreperowanie n., reperacja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naprawiać

Wiktionary


reperowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|reperować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛpɛrɔˈvãɲɛ, AS: reperovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. reperować ndk., zreperować dk., nareperować dk.

 rzecz. reperacja, zreperowanie, nareperowanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reperacja, naprawa, naprawianie

Wiktionary


reperowy

reper


SJP.pl

Patrz:

reper

repertorium

Wikipedia


repertuar

1. ogół utworów granych w teatrze, kinie itp. w określonym czasie;
2. wykaz tych utworów;
3. role wykonywane przez danego aktora, utwory wykonywane przez danego muzyka, zespół itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kult. zestaw utworów grany w danej instytucji (teatrze, filharmonii itp.) w określonym czasie

 (1.2) kult. druk z programem instytucji kultury na dany okres

 (1.3) kult. zestaw utworów opanowanych przez danego artystę

 (1.4) przen. zestaw typowych zachowań, itp.

Wiktionary

Repertuar – lista utworów prezentowanych w określonej placówce kulturalnej w określonym czasie lub takich, które dany wykonawca jest w stanie wykonać na zamówienie.

W przenośni, w kontekście artysty lub grupy artystów, mówi się o repertuarze w sensie jego ogólnych możliwości wykonawczych. Repertuarem nazywa się też w teatrach, kinach i filharmoniach druki akcydensowe (plakaty, ulotki, foldery), których główną część stanowi lista proponowanych utworów z ich omówieniem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Warszawskie teatry zaprezentowały repertuar przygotowany na ten sezon.

 (1.2) Sprawdź w repertuarze, o której zaczyna się seans.

 (1.3) Wokalistka ma w swoim repertuarze znane standardy jazzowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛpɛrˈtuwar, AS: repertuar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repertuarowanie n.

 czas. repertuarować ndk.

 przym. repertuarowy

 przysł. repertuarowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) program

Wiktionary


repertuarowo

przysłówek

 (1.1) posiadając w repertuarze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jest to drugi album Maryli Rodowicz, na którym znajduje się jednak muzyka repertuarowo inna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repertuar mrz., repertuarowanie n.

 czas. repertuarować ndk.

 przym. repertuarowy

Wiktionary


repertuarowy

przymiotnik od: repertuar


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący repertuaru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jan jest dyrektorem do spraw artystyczno-repertuarowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛpɛrtuwaˈrɔvɨ, AS: repertuarovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repertuar m.

 przysł. repertuarowo

Wiktionary


repesaż

w niektórych dyscyplinach sportu: dodatkowy wyścig lub walka zawodników lub drużyn o jednakowej liczbie punktów, decydująca o kolejności miejsc; repasaż; baraż; dogrywka


SJP.pl


repesażowy

przymiotnik od: repesaż


SJP.pl


repeta

dokładka, dodatkowa porcja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. dodatkowa porcja jedzenia, najczęściej w wojsku lub na stołówce szkolnej

 (1.2) środ. uczn. pozostanie na drugi rok w tej samej klasie lub powtarzanie roku na uczelni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zjadłem pierwszy i pobiegłem do okienka po repetę.

 (1.2) Marek cały rok się nie uczył i skończyło się repetą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈpɛta, AS: repeta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repetycja ż., repetytorium n., repetowanie n., zarepetowanie n., korepetycja ż., korepetytor m., korepetytorka ż., repetytor m., repetier m., repetent m., repetitio n., repetówka ż.

 czas. repetować ndk., zarepetować dk.

 przym. repetycyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dokładka

 (1.2) powtórka, powtarzanie, repetówka

Wiktionary


repetent

uczeń lub student powtarzający rok; drugoroczny, spadochroniarz (potocznie)


SJP.pl


repetentka

repetent


SJP.pl

Patrz:

repetent

repetierowy

przymiotnik od: repetier


SJP.pl


repetitio

Anafora (gr. ἀναφορά anaphorá „podniesienie”), także epanafora (gr. ἐπαναφορά epanaphorá) – celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi. Stosowana jest w poezji i oratorstwie, szczególnie często w krótkich utworach

Wikipedia


repetka

zdrobnienie od: repeta


SJP.pl


repetować

1. powtarzać tę samą klasę lub rok studiów, pozostać na drugi rok;
2. przygotowywać broń do strzału przez wprowadzenie naboju do komory nabojowej; przeładowywać


SJP.pl


repetycja

1. powtórzenie lekcji już przerobionej, przepytanie uczniów z przerobionego materiału;
2. w literaturze: zabieg stylistyczny polegający na kilkakrotnym powtórzeniu wyrazu lub zwrotu;
3. w muzyce:
a) powtórzenie części wykonywanego utworu muzycznego;
b) znak w zapisie nutowym nakazujący takie powtórzenie


SJP.pl

Repetycja ma w muzyce dwa znaczenia:

  • Repetycja w notacji muzycznej oznaczenie powtórnego wykonania fragmentu utworu. Znakiem graficznym repetycji jest pogrubienie kresek taktowych oraz dodanie od strony wewnętrznej powtarzanego odcinka dodatkowej kreski pionowej i dwóch kropek otaczających środkową linię pięciolinii. Jeżeli początek repetycji pokrywa się z początkiem utworu, wtedy nie stosuje się oznaczenia początkowego.

Wikipedia


repetycyjny

taki, który się powtarza, ma powtarzalny charakter; repetytywny


SJP.pl


repetytor

dawniej: osoba powtarzająca z uczniem lekcje; tutor


SJP.pl


repetytorium

1. zajęcia dydaktyczne będące powtórzeniem przerobionego materiału;
2. podręcznik zawierający najważniejsze wiadomości z danej dziedziny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) powtórzenie materiału przerobionego na zajęciach z przedmiotu lub kursu

 (1.2) podręcznik zawierający najważniejsze informacje z danej dziedziny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aby wyrównać poziom wiedzy matematycznej, wydziały organizują dla studentów pierwszego roku kilkutygodniowe repetytoria.

 (1.2) Repetytoria i tematy zadań testowych mogą kupić uczniowie zdający egzaminy z biologii i fizyki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repetytor m., repeta ż.

 przym. repetytoryjny

Wiktionary


repetytywność

repetytywny


SJP.pl

Patrz:

repetytywny

repetytywny

taki, który się powtarza, ma powtarzalny charakter; repetycyjny


SJP.pl


repigmentacja

Hipopigmentacja – jedno z zaburzeń barwnikowych skóry polegające na niedoborze melaniny w naskórku.

Wikipedia


repigmentacyjny

repigmentacja


SJP.pl

Patrz:

repigmentacja

repin

nazwisko


SJP.pl

Repin (biał. Рэпін; ros. Репин, Riepin) – wieś na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie oktiabrskim, w sielsowiecie Krasnaja Słabada.

Wikipedia


repki

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Repki – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Troszyn
  • Repki – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Repki

Wikipedia


replantacja

Replantacja – ponowne zespolenie (przyszycie) urazowo, całkowicie amputowanej części ciała (np. ręki, palca) do ciała, przywracając ukrwienie, unerwienie i funkcję.

Wikipedia


replantacyjny

replantacja


SJP.pl

Patrz:

replantacja

replay

[czytaj: riplej] odtworzenie fragmentu programu, meczu, gry komputerowej itp. w zwolnionym tempie zaraz po wyemitowaniu tego fragmentu


SJP.pl

  • Replay – album Iyaza
  • Replay – singel Iyaza
  • Replay – singel Tamty
  • Replay – minialbum grupy SHINee
  • Replay – singel grupy SHINee

Wikipedia


replika

1. dzieło sztuki będące wierną kopią innego dzieła;
2. odpowiedź na czyjeś uwagi lub zarzuty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) powtórne wykonanie dzieła sztuki, pojazdu, samolotu itp. z możliwie wiernym odtworzeniem oryginału;

 (1.2) odpowiedź na czyjeś uwagi lub zarzuty

Wiktionary

  • replika – duplikat, kopia
  • Replika – dwumiesięcznik o tematyce LGBT
  • Wydawnictwo Replika
  • Replika - osobisty chatbot wykorzystujący generatywną sztuczną inteligencję.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jednym z bardziej widocznych elementów Aszury są publiczne procesje, w trakcie których tłum niesie replikę sarkofagu Husajna oraz śpiewa elegie ku czci trzeciego Imama.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛplʲika, AS: replʹika

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) replica

* baskijski: (1.1) erreplika

* bułgarski: (1.1) реплика ż.; (1.2) реплика ż.

* duński: (1.1) replika w.; (1.2) replik w.

* hiszpański: (1.1) réplica ż.

* niemiecki: (1.1) Replik ż.

* szwedzki: (1.1) replik w.

* węgierski: (1.2) replika

źródła.

== replika (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) replika (odpowiedź na zarzuty)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


replikacja

zachodzące w jądrze komórkowym w stadium międzypodziałowym podwajanie się cząsteczki kwasu deoksyrybonukleinowego


SJP.pl

W biologii:

  • Replikacja DNA – powielanie materiału genetycznego zawartego w DNA
  • Replikacja RNA – powielanie cząsteczek RNA
  • Replikacja semikonserwatywna – model replikacji DNA
  • Replikacja komórkowa – powielanie liczby komórek
  • replikacja wirusa

W informatyce:

  • Replikacja danych – powielanie informacji w bazach danych

W nauce:

  • Replikacja (metoda naukowa) – powtarzanie badań w celu zweryfikowania ich wyników

Wikipedia


replikacyjny

replikacja


SJP.pl

Patrz:

replikacja

replikant

android naśladujący zachowaniem człowieka


SJP.pl

Replikant – określenie androida przypominającego człowieka i zdolnego do naśladowania jego zachowania tak skutecznie by odróżnienie od człowieka było niewykonalne lub bardzo trudne. Używane w filmie Ridleya Scotta Łowca androidów (ang. Blade Runner), gdzie zastąpiło słowo „androidy”, używane przez Philipa K. Dicka w literackim pierwowzorze filmu – powieści Czy androidy śnią o elektrycznych owcach? (ang. Do Androids Dream of Electric Sheep?). Należy tu zauważyć, iż Dick używając określenia android (człekokształtny robot) miał raczej na myśli istoty biologiczne, bliższe pojęciu cyborga.

Wikipedia


replikantka

replikant


SJP.pl

Patrz:

replikant

replikator

Wikipedia


replikon

strukturalna jednostka replikacji DNA


SJP.pl

Replikon – jednostka DNA replikowana z jednego punktu wyjściowego. U większości prokariontów występuje jedno miejsce inicjacji, natomiast u eukariontów do wielu tysięcy (w komórkach ssaków od 50 do 100 tysięcy). W fazie S replikacja jest uruchamiana jednocześnie przez zespoły składające się z około 50 replikonów.

Wikipedia


replikować

1. odpowiadać na czyjeś uwagi lub zarzuty; ripostować;
2. replikować się - o materiale genetycznym: powielać się, wytwarzać swoją własną kopię


SJP.pl


repo

środowiskowo: repozytorium


SJP.pl

Transakcja typu repo (transakcja warunkowego zakupu, ang. repurchase transaction) – transakcja finansowa polegająca na sprzedaży papierów wartościowych i jednoczesnym zobowiązaniu się do ich odkupienia w przyszłości po z góry określonej cenie. Na transakcję repo można równoważnie patrzeć jak na pożyczkę udzieloną pod zastaw papierów wartościowych. Oprocentowanie takiej pożyczki zależy od różnicy ustalonych cen zakupu i sprzedaży papieru wartościowego będącego zabezpieczeniem transakcji repo.

Wikipedia


repolaryzacja

zespół zjawisk fizykochemicznych przywracający polaryzację błony komórkowej, następujący po przejściu impulsu nerwowego


SJP.pl

Repolaryzacja – proces odwrotny do depolaryzacji. Zespół zjawisk fizykochemicznych następujący po przejściu impulsu nerwowego, przywracający polaryzację błony komórkowej, czyli różnicę potencjału elektrycznego (potencjał spoczynkowy) między jej zewnętrzną a wewnętrzną powierzchnią. Wewnątrz komórki ładunek staje się ujemny, a na zewnątrz dodatni. Istotny jest w tym procesie ruch jonów sodu z wnętrza komórki na zewnątrz, a jonów potasu w przeciwnym kierunku.

Wikipedia


repolonizacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przywracanie czemuś polskiego charakteru, przywracanie polskości; ponowna polonizacja czegoś

Wiktionary

Polonizacja – proces przyswajania bądź narzucania języka lub kultury polskiej jednostkom i grupom społecznym funkcjonującym wcześniej w ramach innych kultur. Może zachodzić zarówno w wyniku mniej lub bardziej wyraźnego przymusu (np. administracyjnego, edukacyjnego), jak i mieć charakter dobrowolny, tzn. nie wiązać się z żadną bezpośrednią presją.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Polonia ż., polonistyka ż., polonista mos., polonistka ż., polonizm mrz., polonizator m., polonizowanie n., spolonizowanie n., polonika / polonica nmos., polonizacja ż., repolonizowanie n.

 czas. polonizować ndk., spolonizować dk., repolonizować ndk.

 przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny

Wiktionary


repolonizacyjny

dotyczący repolonizacji


SJP.pl


report

1. umowa na określony termin zawierana na giełdzie w oczekiwaniu na zwyżkę cen;
2. przeniesienie sumy z jednej strony księgi rachunkowej na drugą; suma przeniesiona


SJP.pl


reportaż

relacja, która stanowi żywy opis ludzi i zdarzeń, znanych autorowi z bezpośredniej obserwacji, dokonanej podczas podróży lub wywiadu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. publ. gatunek prozy publicystycznej będący opisem zdarzeń znanych autorowi z własnej obserwacji;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tamtymi reportażami dotyczącymi kobiet w trudnych sytuacjach życiowych zyskała ogromną popularność.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reportażysta m., reportażystka ż., reporter m., reporterka ż., reportażowość ż., reportażówka ż.

:: zdrobn. reportażyk m.

 przym. reportażowy, reporterski

 przysł. reportażowo, reportersko

Wiktionary


reportażokomentarz

artykuł mający cechy reportażu i komentarza


SJP.pl


reportażowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób charakterystyczny dla reportażu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reporter mos., reportaż mrz., reportażysta mos., reportażystka ż.

 przym. reportażowy

Wiktionary


reportażowy

przymiotnik od: reportaż


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący reportażu, związany z reportażem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Materiał reportażowy poszedł na pierwszej stronie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reporter mos., reportaż mrz., reportażowość ż., reportażyk mrz., reportażysta mos., reportażystka ż.

 przysł. reportażowo

Wiktionary


reportażyk

zdrobnienie od: reportaż


SJP.pl


reportażysta

autor reportaży


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) autor reportaży

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sławę przyniosły reportażyście teksty o mieszkańcach Afryki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reportaż mrz., reportażyk mrz., reportażowość ż.

:: fż. reportażystka ż.

 przym. reportażowy

 przysł. reportażowo

Wiktionary


reportażystka

reportażysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) autorka reportaży

Wiktionary

Patrz:

reportażysta

Przykłady

 (1.1) Teksty tej reportażystki tłumaczono m.in. na czeski i ukraiński.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reportaż mrz., reportażowość ż., reportażyk mrz.

:: fm. reportażysta mos.

 przym. reportażowy

 przysł. reportażowo

Wiktionary


reporter

dziennikarz zajmujący się zbieraniem i opracowywaniem aktualnych wiadomości dla środków masowego przekazu; sprawozdawca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) dziennikarz przygotowujący materiały prasowe i sprawozdania z bieżących wydarzeń

Wiktionary

  • reporter – dziennikarz tworzący reportaże
    • reporter wojenny (korespondent wojenny) – dziennikarz relacjonujący przebieg konfliktu zbrojnego
  • Reporter – miesięcznik Polskiej Agencji Interpress
  • Reporter – polska firma odzieżowa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reporterzy serwisu Wikinews przygotowali reportaż o postępie prac nad Wikisłownikiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈpɔrtɛr, AS: reporter

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reportaż m., reporterstwo n., reporterzyna m./ż.

:: fż. reporterka ż.

 przym. reportażowy, reporterski

 przysł. reportersko, reportażowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pejor. reporterzyna

Wiktionary


reporterka

1. dziennikarka zajmująca się zbieraniem i opracowywaniem aktualnych wiadomości dla środków masowego przekazu;
2. potocznie: reporterstwo


SJP.pl


reporterskość

potocznie: zawód, zajęcie reportera; reporterka, reporterstwo


SJP.pl


reporterstwo

potocznie: zawód, zajęcie reportera; reporterka, reporterskość


SJP.pl


reporterzyna

(r. męski) lekceważąco: marny reporter


SJP.pl


reportowy

przymiotnik od: report


SJP.pl


repostażowy

przymiotnik od: repostaż


SJP.pl


repownia

pomieszczenie na statku rybackim przeznaczone do przechowywania sieci


SJP.pl


repozycja

przesunięcie narządu lub części narządu do miejsca jego prawidłowego położenia anatomicznego


SJP.pl


repozycyjny

repozycja


SJP.pl

Patrz:

repozycja

repozytorium

ogólnodostępne pomieszczenie, służące do przechowywania dokumentów, które są wydawane na każde żądanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. w instytucji: miejsce przechowywania dokumentów wykorzystywanych przez jej pracowników; rodzaj ogólnodostępnego archiwum

 (1.2) inform. miejsce, z którego wielu użytkownikom udostępniane są pliki lub aplikacje

Wiktionary

Repozytorium (łac. repositorium) – miejsce uporządkowanego przechowywania dokumentów, z których wszystkie przeznaczone są do udostępniania.

Termin stosowany jest również w odniesieniu do najrozmaitszych zasobów cyfrowych (baz danych, zbioru pakietów czy kodów źródłowych).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Wszystkie Wikisłowniki mają jedno wspólne repozytorium plików.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛpɔzɨˈtɔrʲjũm, AS: repozytorʹi ̯ũm

Wiktionary


repozytoryjny

repozytorium


SJP.pl

Patrz:

repozytorium

repozytura

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) w archiwistyce: termin używany na określenie akt zespołu, grupy zespołów lub zbioru, do których mogą dopływać uzupełnienia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛpɔzɨˈtura, AS: repozytura

Wiktionary


repra

środowiskowo w sporcie: reprezentacja


SJP.pl


repremiera

ponowna premiera filmu, sztuki teatralnej itp., zwykle w zmodyfikowanej wersji


SJP.pl


reprendere

określenie wykonawcze: podjąć na nowo pierwotne tempo


SJP.pl


represalia

Represalia (łac. reprensalia) – symetryczna działalność odwetowa będąca odpowiedzią na bezprawną działalność drugiego państwa środkami takimi samymi (czyli także bezprawnymi), lecz usprawiedliwionymi w konkretnej sytuacji (np. zajęcie majątku drugiego państwa).

Stosowaniem represaliów rządzą zasady proporcjonalności i humanitaryzmu.

Wikipedia


represja

1. (zwykle w liczbie mnogiej) surowy środek odwetu lub nacisku; stosowanie środków przymusu;
2. mechanizm obronny organizmu polegający na usunięciu ze świadomości myśli, uczuć, wspomnień, impulsów, fantazji, pragnień itp., które przywołują bolesne skojarzenia lub w inny sposób zagrażają spójności osobowości danej jednostki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. forma odwetu lub nacisku

 (1.2) praw. zespół sankcji

 (1.3) psych. jeden z mechanizmów obronnych

Wiktionary

  • represja – w psychologii mechanizm wyparcia
  • represje – w prawie zespół sankcji (kar)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na falę strajków władze odpowiedziały represjami.

 (1.1) Wynikiem uczestnictwa mieszkańców w powstaniu listopadowym i styczniowym były represje nałożone przez zaborców i pozbawienie Żarek praw miejskich.

 (1.1) Banderowcy poddani masowym represjom niemieckim przeszli jesienią 1941 do konspiracji. (z Wikipedii)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈprɛsʲja, AS: represʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. represyjność ż.

 przym. represyjny

 przysł. represyjnie

Wiktionary


represjonować

stosować surowe środki w ramach zemsty lub nacisku; prześladować, szykanować, terroryzować


SJP.pl


represjonowany

stosować surowe środki w ramach zemsty lub nacisku; prześladować, szykanować, terroryzować


SJP.pl


represor

białko powodujące zahamowanie syntezy określonych białek, enzymów w wyniku jego przyłączenia się do właściwego miejsca łańcucha DNA i działania na przekaz informacji genetycznej z operonu


SJP.pl

Represor w transkrypcji DNA to substancja spowalniająca wydajność wytwarzania mRNA. Represor wiąże się z DNA i jest przestrzenno-polowo komplementarny do zewnętrznej sekwencji nukleotydowej miejsca z którego po jego oderwaniu będzie zaczynać się transkrypcja mRNA.

Wikipedia


represyjność

represyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest represyjne; cecha tych, którzy są represyjni

Wiktionary

Patrz:

represyjny

Powiązane:

 rzecz. represja ż., represjonowanie n.

 czas. represjonować ndk.

 przym. represyjny

 przysł. represyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) retorsyjność, odwetowość

Wiktionary


represyjny

mający charakter represji, odwetowy


SJP.pl


represywność

represywny


SJP.pl

Patrz:

represywny

represywny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z karą ograniczenia wolności, swobód lub jej dotyczący

przymiotnik jakościowy

 (2.1) dążący do stłumienia czegoś, np. idei

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Piłsudski jako represywny dyktator, jako satrapa, byłby wręcz zaprzeczeniem zbudowanego dla niego i przez niego mitu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. represywność ż.

 przysł. represywnie

Wiktionary


reprezentacja

1. grupa osób przedstawiająca, prezentująca czyjeś interesy, zapatrywania, występująca w czyimś imieniu;
2. zespół występujący w barwach jakiegoś kraju, klubu itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) grupa osób, które występują w czyimś imieniu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɛzɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: reprezẽntacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prezent mrz., reprezentant m., reprezentantka ż., reprezentacyjność ż., reprezentatywność ż., prezenter mos.

 czas. reprezentować ndk.

 przym. reprezentacyjny, reprezentatywny

 przysł. reprezentacyjnie

Wiktionary


reprezentacyjny

przymiotnik

 (1.1) służący reprezentacji, związany z reprezentowaniem

 (1.2) okazały

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɛzɛ̃ntaˈt͡sɨjnɨ, AS: reprezẽntacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prezent mrz., reprezentant mos., reprezentacyjność, reprezentacja

 czas. reprezentować

 przysł. reprezentacyjnie

Wiktionary


reprezentant

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba działająca w imieniu jakiejś grupy, reprezentująca kogoś lub coś

 (1.2) książk. osoba mająca cechy typowe, reprezentatywne dla jakiejś grupy

 (1.3) sport. zawodnik wchodzący w skład reprezentacji kraju

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɛˈzɛ̃ntãnt, AS: reprezntãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reprezentacja ż., reprezentowanie n., reprezentatywność ż.

:: fż. reprezentantka ż.

 czas. reprezentować ndk.

 przym. reprezentatywny, reprezentacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedstawiciel

 (1.3) kadrowicz

Wiktionary


reprezentantka

reprezentant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: reprezentant (przedstawiciel grupy)

 (1.2) fż. od: reprezentant (osoba o typowych dla grupy cechach)

 (1.3) fż. od: reprezentant (członek kadry narodowej)

Wiktionary

Patrz:

reprezentant

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɛzɛ̃nˈtãntka, AS: reprezẽntãntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prezent mrz., reprezentant m., reprezentacja ż., reprezentowanie n.

 czas. reprezentować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedstawicielka

 (1.3) kadrowiczka

Wiktionary


reprezentatywniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: reprezentatywny; bardziej reprezentatywny


SJP.pl


reprezentatywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest reprezentatywne; cecha tych, którzy są reprezentatywni

Wiktionary

Próba reprezentatywna – część populacji pozwalająca w przybliżeniu opisać całość populacji. Próba nie spełniająca tego warunku nazywana jest niereprezentatywną lub obciążoną.

Statystyka zajmuje się opisem populacji statystycznej. Jedynym sposobem na uzyskanie kompletnej wiedzy na temat badanej populacji jest zbadanie każdej jednostki należącej do populacji. Jednak w wielu sytuacjach zbadanie każdej jednostki populacji jest niemożliwe z przyczyn zasadniczych (np. kontrola jakości produkcji) lub niezwykle kosztowne (np. zbadanie opinii wszystkich obywateli Polski). Aby rozwiązać ten praktyczny problem wypracowano naukowe, oparte na logice i matematyce, zasady wnioskowania statystycznego pozwalające na podstawie próby wnioskować o całej populacji. Podstawowa zasada wnioskowania statystycznego mówi, że aby wnioskowanie o populacji na podstawie próby było poprawne próba badawcza musi być próbą reprezentatywną dla populacji na temat której chcemy formułować wnioski. Badanie wykonane na próbie reprezentatywnej nazywa się badaniem reprezentacyjnym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. reprezentacja ż., reprezentant mos.

 przym. reprezentatywny

 przysł. reprezentatywnie

Wiktionary


reprezentatywny

przymiotnik

 (1.1) oddający charakterystyczne właściwości populacji, z której pochodzi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɛzɛ̃ntaˈtɨvnɨ, AS: reprezẽntatyvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prezent mrz., reprezentacja ż., reprezentatywność ż., prezenter mos., reprezentant mos.

 przysł. reprezentatywnie

Wiktionary


reprezentować

1. występować z czyjegoś upoważnienia;
2. być reprezentantem kogoś lub czegoś;
3. wyrażać coś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) występować w czyimś imieniu, być czyimś przedstawicielem

 (1.2) wyrażać coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja córka reprezentowała swoje liceum na zawodach lekkoatletycznych.

 (1.2) Ta partia reprezentuje liberalne podejście do gospodarki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɛzɛ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: reprezẽntovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prezent mrz., reprezentacja ż., reprezentowanie n., reprezentant m., reprezentantka ż., prezenter mos.

 przym. reprezentacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wyrażać, przedstawiać

Wiktionary


reprezentowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|reprezentować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɛzɛ̃ntɔˈvãɲɛ, AS: reprezẽntovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prezent mrz., reprezentant m., reprezentantka ż., prezenter mos.

 czas. reprezentować

Wiktionary


reprint

nowe wydanie książki w niezmienionej formie


SJP.pl

Przedruk (ang. reprint) – dosłowne lub tylko nieznacznie zmienione, ponowne opublikowanie utworu.

Z reguły przedruk jest objętościowo większy niż cytat, i obejmuje cały utwór lub z niewielkimi skrótami. W formie przedruku publikowane są książki lub całe artykuły, także artykuły internetowe. Czasem przedruk artykułu polega na jego przetłumaczeniu i wydaniu w innym języku.

Wikipedia


reprintowy

przymiotnik od: reprint


SJP.pl


reprobacja

dawniej: dezaprobata, potępienie, nagana


SJP.pl

Reprobacja (łac. reprobatio – odrzucenie) – w teologii chrześcijańskiej akt odrzucenia stworzenia przez Boga. Reprobacja następcza wynika z odrzucenia Boga przez stworzenie bądź przewidzenia przez Boga takiego odrzucenia; oznacza to, że Bóg na skutek grzechu śmiertelnego wyklucza takie stworzenie ze zbawienia i skazuje na potępienie. Reprobacja uprzedzająca winę stworzenia ma charakter kalwinistycznej predestynacji i jest odrzucana przez katolicyzm jako herezja.

Wikipedia


reprobować

dawniej: dezaprobować, nie pochwalać czegoś; ganić, potępiać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) nie pochwalać czegoś, wyrażać dezaprobatę, w szczególności – odrzucać przy egzaminie

Wiktionary


reprodukcja

1. kopia oryginału wykonana metodą drukarską lub fotograficzną;
2. odtworzenie czegoś, wytworzenie w celu uzyskania wcześniejszego stanu;
3. rozmnażanie zwierząt i roślin w celach hodowlanych;
4. odtwarzanie środków produkcji w celu jej kontynuowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odtworzenie

 (1.2) szt. kopia oryginału wykonana maszynowo

 (1.3) rozmnażanie w celach hodowlanych

 (1.4) ekon. ciągłe odtwarzanie środków produkcji w celu jej kontynuacji

Wiktionary

  • reprodukcja – właściwy wszystkim organizmom proces życiowy polegający na wytwarzaniu potomstwa przez organizmy rodzicielskie
  • reprodukcja – ciągłe odtwarzanie środków produkcji w celu jej stałego kontynuowania
  • reprodukcja – odtworzenie czegoś w pamięci jako składnik przypomnienia
  • reprodukcja – proces odtwarzania stanu i struktury ludności związany z liczbą urodzeń i zgonów
  • reprodukcja – kopia oryginału wykonana w dowolnej skali metodą drukarską lub fotograficzną
  • reprodukcja – regulowane przez prawo autorskie (por. copyright) uprawnienie do wykonywania kopii utworu

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɔˈdukt͡sʲja, AS: reprodukcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reproduktor m.

 czas. reprodukować

 przym. reprodukcyjny

Wiktionary


reprodukcyjny

dotyczący reprodukcji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący reprodukcji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reprodukcja ż., reprodukowanie n., reproduktor mzw.

 czas. reprodukować ndk.

Wiktionary


reprodukować

1. odtwarzać coś, kopiować metodą drukarską lub fotograficzną;
2. rozmnażać zwierzęta i rośliny;
3. powielać jakieś wzorce i schematy


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zreprodukować)

 (1.1) wykonywać reprodukcje

 (1.2) zootechn. prowadzić rozpłód

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reproduktor mzw., reprodukowanie n., reprodukcja ż.

 przym. reprodukcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odtwarzać

Wiktionary


reproduktor

dorosły samiec zwierząt gospodarskich przeznaczony do rozpłodu; rozpłodnik, rozpłodowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zootechn. dorosły, zdolny do rozpłodu samiec zwierząt hodowlanych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɔˈduktɔr, AS: reproduktor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reprodukcja ż., reprodukowanie n.

 czas. reprodukować ndk.

 przym. reprodukcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozpłodnik

Wiktionary


reprografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogół zagadnień i metod dotyczących kopiowania materiałów graficznych i piśmienniczych, przy pomocy środków mechanicznych lub elektronicznych;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. reprograficzny

Wiktionary


reprojekcja

1. rodzaj projekcji, w której półprzezroczysty ekran umieszczony jest między obserwatorem a projektorem; projekcja tylna;
2. metoda realizacji zdjęć filmowych polegająca na połączeniu wyświetlanego obrazu ruchomego tła, zarejestrowanego uprzednio w warunkach plenerowych, ze sceną z udziałem aktorów grających w otoczeniu dekoracji na pierwszym planie


SJP.pl

Reprojekcja, inaczej projekcja tylna – projekcja na półprzezroczystym ekranie znajdującym się między obserwatorem a urządzeniem, które dokonuje projekcji.

Wikipedia


reprymenda

ostra nagana, ostre upomnienie; bura, ochrzan, opeer, opieprz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nagana, upomnienie, admonicja

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Premier udzielił reprymendy posłowi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛprɨ̃ˈmɛ̃nda, AS: reprỹmnda

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) upomnienie, nagana

Wiktionary


reprywatyzacja

przywrócenie mienia przejętego przez państwo byłym właścicielom lub ich spadkobiercom, dokonywane w formie zwrotu rzeczy upaństwowionej lub wypłaty ekwiwalentu; denacjonalizacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. ekon. zwrot mienia przejętego wcześniej przez państwo na rzecz byłych właścicieli lub ich spadkobierców; także. zrekompensowanie tego mienia w formie pieniężnej albo w naturze;

Wiktionary

Reprywatyzacja (właśc. restytucja mienia) – proces polegający na zwrocie uprzednim właścicielom (lub ich następcom prawnym) mienia przejętego przez państwo w drodze nacjonalizacji lub wywłaszczenia.

Często błędnie jest łączona z prywatyzacją, gdy nie tylko zwraca się niegdyś przejęte mienie, ale także prywatyzuje mienie, które od początku było państwowe. Przeciwieństwem reprywatyzacji jest renacjonalizacja.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. prywatyzowanie n., reprywatyzowanie n., zreprywatyzowanie n., prywatyzacja ż.

 czas. reprywatyzować ndk., zreprywatyzować dk.

 przym. reprywatyzacyjny, prywatyzacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) restytucja mienia

Wiktionary


reprywatyzacyjny

związany z reprywatyzacją - zwrotem wcześniej upaństwowionej własności prywatnej


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z reprywatyzacją

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reprywatyzacja ż., reprywatyzowanie n., zreprywatyzowanie n.

 czas. reprywatyzować ndk., zreprywatyzować dk.

Wiktionary


reprywatyzować

zwrócić, zwracać majątek przyjęty przez państwo byłym właścicielom lub ich spadkobiercom; denacjonalizować


SJP.pl


reprywatyzowany

zwrócić, zwracać majątek przyjęty przez państwo byłym właścicielom lub ich spadkobiercom; denacjonalizować


SJP.pl


repryza

1. powtórzenie przebiegu pierwszego odcinka formy sonatowej
2. krótka scenka cyrkowa odgrywana między kolejnymi numerami programu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. powtórzenie danego fragmentu muzycznego

 (1.2) scenka cyrkowa

Wiktionary

Repryza – powtórzenie (z pewnymi modyfikacjami lub bez nich) ekspozycji w formie sonatowej. Zwykle jest zakończona codą.

Kompozytor nawiązuje w tej części do ekspozycji powracając z niewielkimi zmianami do tych samych odcinków melodycznych.

Repryza pozorna jest to pojawienie się w przetworzeniu tematu ekspozycji, jednak nie następują po nim kolejne fazy, inaczej zwodnicza

Wikipedia

Powiązane:

 przym. repryzowy

Wiktionary


repryzowy

przymiotnik od: repryza


SJP.pl


reptilianin

fikcyjny humanoidalny gad, obdarzony inteligencją, występujący w fantastyce, teoriach spiskowych i ufologii; Reptilianin, saurianin, Saurianin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sf. rzekomy przedstawiciel rasy humanoidalnych gadów z literatury fantastycznej, teorii spiskowych i opowieści o UFO;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Reptilianka ż.

 przym. reptiliański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Saurianin, Jaszczuroczłowiek, Istota Gadzia

Wiktionary


reptilianka

reptilianin


SJP.pl

Patrz:

reptilianin

reptiliański

reptilianin


SJP.pl

Patrz:

reptilianin

reptiliologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nauka o gadach;

Wiktionary

Reptiliologia (łac. reptilio ‘czołgać się’, gr. lógos ‘nauka’) – nauka zajmująca się badaniem gadów (Reptilia). Wraz z batrachologią (nauką o płazach) tworzą herpetologię.

W ramach reptiliologii wyróżnia się chelonologię (naukę o żółwiach) oraz ofiologię (naukę o wężach).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛptʲilʲjɔˈlɔɟja, AS: reptʹilʹi ̯oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reptiliolog m.

 przym. reptiliologiczny

Wiktionary


reptowo

W Polsce
  • Reptowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Dąbrowa Chełmińska
  • Reptowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Kobylanka
  • Reptowo – stacja kolejowa w Reptowie, w województwie zachodniopomorskim

Wikipedia


reptowski

1. przymiotnik od: Repty;
2. przymiotnik od: Reptowo


SJP.pl


repty

dzielnica Tarnowskich Gór


SJP.pl

Repty Śląskie – dzielnica Tarnowskich Gór, utworzona w 1998 roku. Obejmuje obszar miejscowości Repty (składającej się ze Starych i Nowych Rept'), włączonej w granice miasta Tarnowskie Góry w 1973 roku.

Wikipedia


republika

1. forma ustroju państwa, w którym najwyższą władzę sprawują organy wybierane w wyborach pośrednich lub bezpośrednich, zwykle w sposób określony przez konstytucję;
2. państwo mające taki ustrój;
3. bananowa republika - z lekceważeniem o państwie małym, słabym, niestabilnym społecznie i politycznie, często podporządkowanym innemu państwu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. ustrój polityczny, w którym władza jest sprawowana przez organ wyłoniony w wyniku wyborów na określony czas;

 (1.2) polit. państwo posiadające ustrój republiki (1.1)

Wiktionary

Republika (łac. res publica – dosł. rzecz pospolita, rzecz publiczna, rzecz stworzona pospołu) – forma rządu, w którym głową państwa jest osoba lub grupa osób wybierana na określony czas lub/oraz na czele państwa stoi kadencyjny organ wyłoniony w drodze wyborów powszechnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈpublʲika, AS: republʹika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. republikanin mos., republikanka ż.

 przym. republikański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) przest. rzeczpospolita

Wiktionary


republikanie

1. zwolennik republiki, republikanizmu;
2. członek lub zwolennik partii republikańskiej w USA


SJP.pl

  • Republikanie – francuska partia polityczna, sukcesorka Unii na rzecz Ruchu Ludowego
  • Partia Republikańska (Stany Zjednoczone)
  • Partia Republikanie (Polska)
  • Stowarzyszenie „Republikanie” (Polska)
  • Wolni Republikanie (Polska)
  • Republikanie (Niemcy)
  • republikanie – zwolennicy republiki w czasie hiszpańskiej wojny domowej
  • zwolennicy republikanizmu (filozofii politycznej)

Wikipedia


republikanin

1. zwolennik republiki, republikanizmu;
2. członek lub zwolennik partii republikańskiej w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik republiki lub republikanizmu, ktoś popierający republikańską formę rządu

 (1.2) członek partii republikańskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. republika ż., republikanizm mrz.

:: fż. republikanka ż.

 przym. republikański

Wiktionary


republikanizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. pogląd, który uznaje republikę za najlepszą formę rządu

 (1.2) polit. ustrój republikański

Wiktionary

Republikanizm (od łac. res publicarzecz publiczna) – nurt filozofii politycznej, zgodnie z którym ideałem życia politycznego jest republika, rozumiana jako wspólnota polityczna, której członkowie (obywatele) biorą udział w życiu publicznym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. republikanin mos., republikanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) republika

Wiktionary


republikanka

kobieta uznająca republikę za najlepszą formę rządu; zwolenniczka republiki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. zwolenniczka republiki lub republikanizmu, kobieta popierająca republikańską formę rządu

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. republika ż., republikanizm mrz.

:: fm. republikanin mos.

 przym. republikański

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|republikanin.

* bułgarski: (1.1) републиканка ż.

* esperanto: (1.1) respublikanino

* niemiecki: (1.1) Republikanerin ż.

* rosyjski: (1.1) республиканка ż.

* słoweński: (1.1) republikanka ż.

* ukraiński: (1.1) республіканка ż.

źródła.

== republikanka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) republikanka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. republika ż., republikanizm mrz.

:: fm. republikanin mos.

 przym. republikański

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. republika ż., republikanizm mrz.

:: fm. republikanin mos.

 przym. republikański

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|republikanin.

* bułgarski: (1.1) републиканка ż.

* esperanto: (1.1) respublikanino

* niemiecki: (1.1) Republikanerin ż.

* rosyjski: (1.1) республиканка ż.

* słoweński: (1.1) republikanka ż.

* ukraiński: (1.1) республіканка ż.

źródła.

== republikanka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) republikanka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


republikański

republika, republikanin


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany republikanizmem, dotyczący republikanizmu

 (1.2) związany z amerykańską Partią Republikańską

przymiotnik jakościowy

 (2.1) mający cechy przypisywane republikom i republikanizmowi

Wiktionary

Patrz:

republika, republikanin

Powiązane:

 rzecz. republika ż., republikanin mos., republikanka ż., republikańskość ż.

Wiktionary


republikańskość

republikański


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest republikańskie; cecha tych, którzy są republikańscy

Wiktionary

Patrz:

republikański

Powiązane:

 przym. republikański

 przysł. republikańsko

Wiktionary


repudiacja

odmowa zapłaty długów państwowych lub przyjęcia zdewaluowanego pieniądza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. odmowa spłaty części bądź całości długu publicznego przez władze;

 (1.2) ekon. odmowa przyjęcia zdewaluowanego pieniądza

Wiktionary

Repudiacja (łac. repudiatio – odtrącenie, z repudium – odtrącenie, rozwód) – sytuacja, gdy władze publiczne spontanicznie i jednostronnie deklarują odmowę honorowania długów spowodowaną niewypłacalnością co do całości lub części zobowiązań, bez konsultowania tego z wierzycielami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Współcześnie rządy rzadko korzystają z "dobrodziejstw" inflacji lub sięgają do atrybutów władzy, takich jak unieważnienie (repudiacja) zaciągniętych przez nie długów, konwersja długów itp.

Wiktionary


repulsja

wstręt lub silna niechęć do czegoś; abominacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. niechęć do czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 przym. repulsywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wstręt, niechęć, odraza

Wiktionary


repulsorowy

repulsor


SJP.pl

Patrz:

repulsor

repulsyjny

repulsja


SJP.pl

Patrz:

repulsja

repulsywny

1. związany z repulsją;
2. wzbudzający odrazę, niechęć, odpychający


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wzbudzający niechęć, wstręt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po osiągnięciu pewnego krytycznego progu emocji repulsywnej następuje przebudzenie (gwałtowny powrót do stanu świadomości).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. repulsja ż.

 przym. repulsyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrażający, odpychający, wstrętny

Wiktionary


repusować

zdobić wyroby z blachy, wybijając wgłębienia i uzyskując po drugiej stronie wypukły wzór; trybować


SJP.pl


repusowanie

zdobić wyroby z blachy, wybijając wgłębienia i uzyskując po drugiej stronie wypukły wzór; trybować


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jubil. zdobienie blaszanych wyrobów poprzez wybijanie na zimno wgłębień, dających po drugiej stronie wypukły wzór

 (1.2) jubil. wzór, zdobienie uzyskane poprzez repusowanie (1.1)

Wiktionary

Repusowanie (trybowanie) – zdobienie wyrobów z blachy poprzez wybijanie na zimno wgłębień, dających po drugiej stronie wypukły wzór.

Techniką repusowania zdobić można metale ciągliwe i kowalne - głównie złoto, srebro, miedź, mosiądz, żelazo. Używane są młotki - twarde, miękkie i cyzelerskie, punce oraz kowadła miękkie. Kowadło takie musi być wykonane z materiału, który ustępuje pod naciskiem (np. smoły, miękkiego drewna, ołowiu).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) trybowanie

Wiktionary


reputacja

opinia; dobre imię; sława


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opinia o kimś, dobre imię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój lekarz cieszy się dobrą reputacją.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛpuˈtat͡sʲja, AS: reputacʹi ̯a

Wiktionary


reputacyjny

reputacja


SJP.pl

Patrz:

reputacja

requiem

rekwiem;
1. kościelna pieśń żałobna;
2. msza za zmarłych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. msza żałobna lub nabożeństwo;

 (1.2) muz. rel. kompozycja mszalna wykonywana w Zaduszki lub podczas uroczystości żałobnych;

Wiktionary

Liturgia

  • requiem – msza żałobna

Muzyka

utwory muzyczne
  • requiem – kompozycja mszalna wykonywana w Dzień Zaduszny, jak również podczas uroczystości żałobnych, również tego rodzaju utwory
    • Requiem – tytuły utworów ww. rodzaju

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˈrɛkfʲijɛ̃m, AS: rekfʹii ̯ẽm

    Wiktionary


rerać

czasownik niedokonany

 (1.1) niepoprawnie wymawiać fonem IPA2|r.;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie mogę się dostać na studia aktorskie, ponieważ reram.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛrat͡ɕ, AS: rerać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reranie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grasejować

Wiktionary


reranie

nieprawidłowa wymowa litery r


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wymawianie „r” jako głoski tylnojęzykowej lub języczkowej;

Wiktionary

Reranie (rotacyzm) – nieprawidłowa (tj. niezgodna z regułami ortofonii) wymowa fonemu /r/, prawidłowo wymawianego w języku polskim jako [ɾ] lub [r]. Wyróżnia się różne rodzaje rotacyzmu:

  • rotacyzm właściwy – zniekształcanie /r/, czyli wymowa głoski niewystępującej w języku polskim
    • wargowy (labialny) – drżą obie wargi (dwuwargowy – bilabialny) lub dolna warga przy górnych siekaczach czy górna warga przy dolnych siekaczach (wargowo-zębowy)
    • międzyzębowy (interdentalny) – drży język wsunięty między zęby
    • boczny (lateralny) – powietrze przeciska się między górnym dziąsłem a boczną krawędzią języka
    • policzkowy (boczny) – drżą policzki, rzadki
    • języczkowy (uwularny) – drży mały języczek (uvula), najczęstszy, głoska [ʀ] normalna w języku niemieckim i francuskim, spotykana w Polsce na Pomorzu i w Poznańskiem
    • podniebienny (welarny) – tylna część języka zbliża się do podniebienia miękkiego, tworząc głoskę [ɣ]
    • gardłowy – dźwięk powstaje między tylną ścianą gardła a obsadą języka
    • nosowy – nosowa realizacja głoski r, często łączy się z nosową wymową innych głosek
    • krtaniowy – krtaniowa realizacja głoski r
    • językowo-wargowy – r jest wymawiane jako głoska językowo-wargowa
    • językowo-boczny – r jest wymawiany jako głoska boczna, często jednouderzeniowa

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: rɛˈrãɲɛ, AS: rerãńe

    Wiktionary

    Powiązane:

     czas. rerać ndk.

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) rotacyzm, grasejowanie

    Wiktionary


rerecording

[czytaj: rerekording] przenoszenie metodą elektryczną nagrań dźwiękowych z taśm magnetofonowych lub płyt gramofonowych na nowe taśmy, płyty itp.


SJP.pl


research

[czytaj: risercz]
1. badanie naukowe, prace badawcze;
2. zbieranie informacji dla potrzeb dziennikarza


SJP.pl


researcher

[czytaj: riserczer] osoba w firmach doradztwa personalnego jak również marketingowych zajmująca się badaniem rynku


SJP.pl

Broker informacji (także z ang. information broker, knowledge broker, researcher, information professional) – profesja związana ze zleconym wyszukiwaniem i udostępnianiem informacji.

Broker informacji (researcher) zajmuje się pozyskiwaniem, oceną, analizą i dostarczaniem różnego typu informacji na zlecenie.

Wikipedia


researcherka

researcher [czytaj: riserczerka]


SJP.pl


researcherski

researcher [czytaj: riserczerski]


SJP.pl


resekcja

operacyjne usunięcie organu lub jego części


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zabieg usunięcia narządu wewnętrznego

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wycięcie

Wiktionary


resekcyjny

resekcja


SJP.pl

Patrz:

resekcja

resekować

dokonywać resekcji


SJP.pl


reseller

[czytaj: riseler] osoba lub firma kupująca towary w celu ich odsprzedaży; odsprzedawca


SJP.pl


resellerka

[czytaj: riselerka]
1. kobieta kupująca towary w celu ich odsprzedaży;
2. potocznie: odsprzedaż


SJP.pl


resellerski

reseller [czytaj: riselerski]


SJP.pl


resentymencik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od resentyment

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie resentyment, lecz tylko mały resentymencik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. resentyment m.

Wiktionary


resentyment

niechęć, niezadowolenie, uraza do kogoś odczuwane przez dłuższy czas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) skrywany żal lub uraza;

Wiktionary

Resentyment (fr. ressentiment) – w powszechnym rozumieniu silny, zakorzeniony żal bądź uraza do kogoś (czegoś), często skrywany i zwykle powracający na wspomnienie doznanych krzywd.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy głupcy, obdarzeni wielką aktywnością, znajdują – w ułożyskowaniu określonych antagonizmów klasowych i narodowych resentymentów – posłuch głupców mniej aktywnych, gotowych pójść za tym, „kto poprowadzi” – może się zrodzić z takiego „wzmocnienia” zło, nie piekielne co prawda, bo czysto ludzkie, lecz nie mniej przez to zgubne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛsɛ̃nˈtɨ̃mɛ̃nt, AS: resẽntmẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. resentymencik mrz.

Wiktionary


reserved

Reserved – polska sieć odzieżowa mająca siedzibę w Gdańsku, założona przez Marka Piechockiego i Jerzego Lubiańca. Właścicielem jest spółka LPP S.A. Pierwsze sklepy działały pod marką LPP, która następnie została zastąpiona obecną Reserved.

W 2020 roku Reserved zajął 10. miejsce w rankingu najlepszych marek w Polsce, przygotowanym przez YouGov i Inquiry.

Wikipedia


reset

1. przycisk wciskany w celu zrestartowania komputera;
2. sam proces restartowania komputera


SJP.pl

  • reset – twardy restart
  • Reset – zespół muzyczny
  • Reset – czasopismo
  • Reset – film
  • Reset – polski serial dokumentalny
  • Reset – album Porty
  • Reset – album Atari Teenage Riot
  • Reset – album De Mono

Wikipedia


resetować

1. przywracać domyślne wartości danego urządzenia lub programu; zerować;
2. uruchamiać ponownie system operacyjny komputera;
3. resetować się - potocznie:
a) relaksować się po ciężkiej pracy;
b) zmieniać swój punkt widzenia, zwykle w celu zaczęcia czegoś od nowa


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zresetować)

 (1.1) inform. podawać sygnał zerowania na wejścia rejestrów i sumatora procesora urządzenia komputerowego, tym samym wznawiać jego pracę od początku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tamakurczak jest wygodny. Kiedy umrze, zabawkę się resetuje, czyli zaczyna hodowlę od początku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛsɛˈtɔvat͡ɕ, AS: resetovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. resetowanie n., zresetowanie n., reset m.

 czas. zresetować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zerować, restartować, robić reset / restart

Wiktionary


resetowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|resetować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛsɛtɔˈvãɲɛ, AS: resetovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. resetować

Wiktionary


resetowy

reset


SJP.pl

Patrz:

reset

resich

[czytaj: rez-ich] nazwisko


SJP.pl


resich-modlińska

nazwisko


SJP.pl


residualny

residuum


SJP.pl

Patrz:

residuum

residuum

rezyduum;
1. liczba zespolona opisującą zachowanie całek po konturach analitycznej funkcji f(z) wokół punktu osobliwości;
2. materiał skalny będący efektem wietrzenia i erozji niektórych składników skały


SJP.pl

Residuum (z łac. „reszta”, od neutr. residuus – pozostałość, od residēre – pozostawać) funkcji f w punkcie z_{0} – pierwszy współczynnik części osobliwej rozwinięcia w szereg Laurenta danej funkcji f holomorficznej w pewnym pierścieniu otaczającym punkt z_{0}.

Wikipedia


resiliencja

środowiskowo:
1. zdolność radzenia sobie z nagłymi problemami;
2. wytrzymałość, odporność na działanie różnych sił


SJP.pl


résistance

[czytaj: rez-isTĄS] ruch oporu we Francji skierowany przeciw niemieckim okupantom podczas II wojny światowej


SJP.pl

Francuski Wewnętrzny Ruch Oporu (fr. La Résistance Intérieure Française, dosłownie „Francuski Opór Wewnętrzny”, RIF), Ruch Oporu (fr. La Résistance; dosłownie „Opór, Sprzeciw”) – ruch oporu we Francji skierowany przeciwko niemiecko-włoskiemu okupantowi oraz władzom kolaboracyjnym podczas II wojny światowej.

Wikipedia


reski

przymiotnik od: Resko (miasto w Polsce)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Reskiem, dotyczący Reska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Resko n., Rega ż.

Wiktionary


resko

przymiotnik od: Resko (miasto w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie pomorskim;

Wiktionary

Resko (do 1945 r. niem. Regenwalde) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Resko. Ośrodek usługowy dla rolnictwa, drobny przemysł spożywczy i drzewny.

Według danych z 30 czerwca 2017, miasto miało 4263 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Resko jest miastem pomorskim.

 (1.1) Przez Resko przepływa rzeka Rega

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛskɔ, AS: resko

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reski

 rzecz. reszczanin/reszczanka, Rega

Wiktionary


reskowo

Reskowo (kaszub. Reskòwò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Chmielno, na Pojezierzu Kaszubskim.

Wieś leży na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego nad jeziorem Reskowskim. Wieś jest siedzibą sołectwa Reskowo, w którego skład wchodzą również miejscowości Dejk i Lipowiec.

Wikipedia


reskrypt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. rozporządzenie władzy sporządzone na piśmie

Wiktionary

Reskrypt (łac. rescriptum – odpowiedź pisemna) – w prawie rzymskim akt normatywny wychodzący z kancelarii cesarskiej (jeden z rodzajów cesarskich rozporządzeń zwanych constitutiones), będącym odpowiedzią cesarza na zapytania urzędników, sędziów lub osób prywatnych w kwestiach prawnych. Po skodyfikowaniu edyktu pretorskiego cesarz stał się viva vox iuris civilis (żywym głosem prawa cywilnego), a poprzez reskrypty dokonywał autentycznej interpretacji obowiązującego prawa. Odpowiedzi te były często elementem kształtującym nową praktykę sądową, jak np. reskrypt Hadriana o zasadach oceny zeznań świadków w procesie rzymskim. Podobnie poprzez reskrypt Antoninus Pius zapewnił bezwzględną ochronę osobom powołanym do dziedziczenia na podstawie testamentu prawa pretorskiego, zaś Marek Aureliusz zapoczątkował nowy etap w rozwoju kompensacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Herold odczytywał publicznie reskrypt królewski.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reskryptowy

Wiktionary


reskryptowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. związany z reskryptem, dotyczący reskryptu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reskrypt mrz.

Wiktionary


resnais

[czytaj: reNE] nazwisko


SJP.pl


resocjalizacja

przystosowywanie kogoś do życia w społeczeństwie; przywrócenie do działania w społeczeństwie osób niedostosowanych lub takich, które utraciły kontakt ze społeczeństwem, np. więźniów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. działania wychowawcze mające na celu przywrócenie ludziom niedostosowanym społecznie prawidłowego kontaktu ze społeczeństwem;

Wiktionary

Resocjalizacja – proces przyswajania przez jednostkę społeczną norm społecznych i wartości uznawanych w danej społeczności. Celem resocjalizacji jest jednocześnie spowodowanie, iż rezygnuje ona z przyswojonych do tej pory reguł działania stających w sprzeczności z systemem aksjonormatywnym tej zbiorowości. W procesie tym efekty wcześniejszej socjalizacji są modyfikowane lub zastępowane przez alternatywne wartości i normy zachowania. Proces resocjalizacyjny przebiega w wyniku wpływów interpersonalnych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. resocjalizowanie n., zresocjalizowanie n.

 czas. resocjalizować ndk., zresocjalizować dk.

 przym. resocjalizacyjny

Wiktionary


resocjalizacyjny

związany z resocjalizacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z resocjalizacją, dotyczący resocjalizacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. resocjalizacja ż., resocjalizowanie n., zresocjalizowanie n.

 czas. resocjalizować ndk., zresocjalizować dk.

Wiktionary


resocjalizować

1. przystosowywać kogoś do życia w społeczeństwie; dokonywać czyjejś resocjalizacji;
2. resocjalizować się - przystosowywać się do życia w społeczeństwie; ulegać resocjalizacji


SJP.pl


resolver

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. urządzenie elektryczne do pomiaru kąta

 (1.2) inform. klient DNS

Wiktionary

Resolver jest to urządzenie służące do pomiaru kąta. Podobny do małego silnika elektrycznego. Stojan ma dwa uzwojenia ustawione pod kątem prostym, a wirnik jedno uzwojenie, z którego odczytywany jest sygnał.

Wikipedia


resor

element zawieszenia pojazdu poprawiający kontakt kół z nierównym podłożem; amortyzator


SJP.pl

Resor – element resorujący, który najczęściej ma postać sprężyny wielopłytkowej utworzonej z płaskowników stalowych, zwanych piórami.

Pióra resoru wykonuje się głównie ze stali sprężynowej oraz poddaje się obróbce cieplnej i niekiedy kulkowaniu. Pióra mogą być wykonane również z tworzyw sztucznych. Pióra są wygięte, przy czym promień krzywizny zależy od długości pióra.

Wikipedia


resoraczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od resorak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. resorak m.

Wiktionary


resorak

potocznie: zabawka w kształcie samochodu; samochodzik, resorowiec, resorek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mały samochodzik-zabawka, wykonany z metalu, charakteryzujący się ruchomymi osiami kół na podobieństwo resorów w prawdziwych samochodach

Wiktionary

Samochodzik – zabawka lub model w formie zminiaturyzowanego samochodu (zazwyczaj w rozmiarze od kilku do kilkudziesięciu centymetrów).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mogę się pobawić twoimi resorakami?

 (1.1) Piotrek ma całą kolekcję resoraków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈsɔrak, AS: resorak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. resor m., resorowanie n.

:: zdrobn. resoraczek m.

 czas. resorować ndk.

 przym. resorowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) resorówka, żelaźniak

Wiktionary


resorbować

wchłaniać lub wsysać jakieś substancje


SJP.pl


resorcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od resort

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. resort m.

Wiktionary


resorek

1. rzadko, potocznie: zabawka w kształcie samochodu; samochodzik, resorowiec, resorak;
2. zdrobnienie od: resor


SJP.pl


resorowiec

potocznie: zabawka w kształcie samochodu; samochodzik, resorak, resorek


SJP.pl


resorownia

środowiskowo: dział zakładu remontowego, w którym sprawdza się sprawność resorów


SJP.pl


resorowy

przymiotnik od: resor


SJP.pl


resorpcja

1. przenikanie substancji pokarmowych z jelit do naczyń krwionośnych; wchłanianie;
2. wchłanianie substancji chemicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. wchłanianie przez komórki substancji z otoczenia

Wiktionary

Resorpcja (łac. resorptio z łac. resorbo – wchłaniam, pochłaniam), wchłanianie – proces przenikania substancji przez powierzchnie.

Pojęcie stosowane w biologii i medycynie, gdzie może oznaczać w zależności od kontekstu różne zjawiska:

  • wchłanianie pokarmu – kiedy pokarm przenika przez powierzchnie jelita cienkiego;
  • resorpcja w nerkach (wchłanianie zwrotne) – kiedy to woda, niektóre jony (np. potasu, sodu), aminokwasy oraz glukoza w procesie powstawania moczu przenikają przez powierzchnie nabłonków w kanalikach nerkowych;
  • resorpcja kości – powolne wchłanianie składników mineralnych kości prowadzące do jej wymiany lub zaniku. W zdrowym organizmie jest ona procesem naturalnym, prowadzącym do odnowy tkanki kostnej. Wzmożona resorpcja kości jest jednym z objawów osteoporozy;
  • resorpcja płodu – rozłożenie i wchłonięcie martwego płodu w macicy.

Wikipedia


resorpcyjny

resorpcja


SJP.pl

Patrz:

resorpcja

resort

1. wyodrębniony dział gospodarki i administracji państwowej kierowany przez ministra;
2. przenośnie: zakres czyichś uprawnień;
3. miejscowość wypoczynkowa lub obiekt wypoczynkowy w takim miejscu, np. kompleks hotelowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) adm. dział administracji publicznej podległy właściwemu członkowi rządu;

 (1.2) pot. zakres czyjejś działalności, czyichś kompetencji

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ziobro objął resort sprawiedliwości.

 (1.1) Przed budynkiem resortu powitał go ustępujący szef resortu Borys Budka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛsɔrt, AS: resort

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. resorcik mrz.

 przym. resortowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ministerstwo

 (1.2) dziedzina, domena, dyscyplina, dział, działka, gałąź, krąg, niwa, obręb

Wiktionary


resortowość

resortowy


SJP.pl

Wikipedia

Patrz:

resortowy

resortowy

przymiotnik od: resort


SJP.pl


respective

[czytaj: respektiwe] odpowiednio (do każdego z branych pod uwagę)


SJP.pl


respekcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od respekt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. respekt m.

Wiktionary


respekt

poważanie, szacunek połączone z lekką obawą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szacunek, poważanie

 (1.2) obawa, onieśmielenie wobec autorytetu lub siły

Wiktionary

Respekt – polski zespół wokalno-instrumentalny, istniejący od końca 1969 roku do końca 1970 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mężczyzna z respektem obracał w rękach zdjęcie.

 (1.2) Synowie czuli respekt przed pasem ojca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛspɛkt, AS: respekt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. respektowanie n.

:: zdrobn. respekcik mrz.

 czas. respektować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szacunek

Wiktionary


respektować

szanować;
1. stosować się do czegoś, zachowywać się zgodnie z jakimiś normami;
2. mieć wzgląd na coś, liczyć się z czymś;
3. dawniej: mieć uznanie, szacunek dla kogoś; poważać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (brak dk.)

 (1.1) brać pod uwagę, mieć wzgląd na coś lub na kogoś, przestrzegać czegoś w swoim postępowaniu

 (1.2) daw. otaczać respektem; traktować z szacunkiem

czasownik zwrotny niedokonany respektować się (brak dk.)

 (2.1) być respektowanym

 (2.2) daw. okazywać szacunek jeden drugiemu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. respekt mrz., respektowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) liczyć się, przestrzegać, stosować się, uwzględniać

 (1.2) poważać, szanować

Wiktionary


respektowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|respektować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. respekt mrz., respektować

 czas. respektować

Wiktionary


respektowy

przymiotnik od: respekt


SJP.pl


respighi

Respighi:

  • Elsa Respighi
  • Lorenzo Respighi
  • Ottorino Respighi
  • Pietro Respighi
  • (16930) Respighi

Wikipedia


respiracja

1. oddychanie, oddech;
2. respiracja gleby - zjawisko wymiany gazów między glebą a atmosferą


SJP.pl

Oddychanie zewnętrzne, respiracja, oddychanie – zespół procesów fizjologicznych umożliwiających tkankową penetrację tlenu i usuwanie dwutlenku węgla. U ssaków polega na pobieraniu powietrza do płuc, wymianie gazowej zachodzącej w pęcherzykach płucnych, transporcie tlenu i CO2 przez krew i dyfuzji pomiędzy krwią a komórkami organizmu.

Wikipedia


respiracyjny

związany z respiracją


SJP.pl


respirator

1. aparatura medyczna połączona z chorym przez maskę twarzową, rurkę dotchawiczną itp., umożliwiająca sztuczne oddychanie tlenem, powietrzem lub ich mieszaniną, stosowana głównie w przypadkach zahamowania czynności oddechowych; resuscytator;
2. maska z filtrem chroniąca układ oddechowy przed pyłem, gazami, używana głównie w górnictwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. med. urządzenie służące do mechanicznej wentylacji płuc chorego z zaburzeniami oddychania albo niezdolnego do samodzielnego oddychania;

 (1.2) techn. maska z filtrem chroniąca układ oddechowy przed pyłem, gazami itp.;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 2020 roku opracowano projekt respiratora, który udostępniono za darmo (na zasadach open source i open hardware).

 (1.1) Głównym mechanicznym elementem respiratora jest kompresor i silnik.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛspʲiˈratɔr, AS: respʹirator

Wiktionary

Powiązane:

 przym. respiratorowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sztuczne płuco

Wiktionary


respiratoroterapia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. mechaniczna wentylacja płuc pacjenta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lekarz zlecił w jego przypadku respiratoroterapię.

Wiktionary


respiratorowy

respirator, np. nawilżacz respiratorowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z respiratorem, dotyczący respiratora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. respirator mrz.

Wiktionary


respiro

respiro wekslowe - odroczenie płatności weksla


SJP.pl


respirować

podłączać chorego do respiratora


SJP.pl


respondek

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jerzy Respondek – polski inżynier informatyk
  • Krzysztof Respondek – polski aktor, piosenkarz i artysta kabaretowy

Wikipedia


respondent

osoba odpowiadająca na pytania ankietera


SJP.pl

Respondent – osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej przekazująca dane dla celów statystycznych.

W niektórych typach badań respondenci dobierani są do badań na podstawie założeń badania probabilistycznego. W praktyce opisu badań używa się również słowa respondent w stosunku do pojedynczej osoby, która nie jest dobierana losowo, a z którą prowadzi się na przykład wywiad swobodny.

Wikipedia


respondentka

kobieta odpowiadająca na pytania ankietera


SJP.pl


respons

przestarzale: odpowiedź


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. odpowiedź

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛspɔ̃w̃s, AS: respõũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. responsa, responsowanie

 czas. responsować

 przym. responsywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. responsa

Wiktionary


responsa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. odpowiedź

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛsˈpɔ̃w̃sa, AS: respõũ̯sa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. respons m., responsowanie n.

 czas. responsować ndk.

 przym. responsywny

Wiktionary


responsorialny

responsorium; responsoryjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonywany na przemian przez kantora i lud

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po pierwszym czytaniu kantor śpiewa psalm responsorialny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. responsorium n.

 przym. responsywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) responsoryjny

Wiktionary


responsorium

wyrażenie używane przy odmawianiu brewiarza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. liturgiczna krótka formuła modlitewna, w której wykonuje się naprzemienny śpiew lub recytację wersetów;

Wiktionary

Responsorium (łac. responsorium, od łac. responsum – odpowiedź) – ogólne określenie różnych form modlitewnych i odpowiadających im form muzycznych, wywodzących się z psalmodii responsorialnej, śpiewanej przez solistę i posiadającej refren wykonywany przez chór lub zgromadzenie. Responsoria składają się z wersetu (wersetów), wykonywanych przez solistę oraz refrenu (refrenów), wykonywanych przez chór. Istnieją różne formy responsoriów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W naszej parafii w każdy wtorek śpiewane jest responsorium do św. Antoniego z Padwy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. responsoryjny, responsorialny, responsywny

Wiktionary


responsoryczny

mający charakter odpowiedzi, służący odpowiedzi; odpowiadający


SJP.pl


responsoryjny

responsorium; responsorialny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonywany jako responsorium

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po pierwszej lekcji kantor śpiewa psalm responsoryjny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. responsorium n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) responsorialny

Wiktionary


responsywność

1. cecha czegoś reagującego na coś, odpowiadającego na działanie;
2. cecha czegoś dostosowującego się do szerokości ekranu komputera, telefonu itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest lub zachowuje się responsywnie

 (1.2) psych. wyznacznik atrakcyjności interpersonalnej, oznaczający zdolność do zachowań stanowiących odpowiedź na działania innej osoby;

Wiktionary

Responsywność (od (ang.) response – odpowiedź) – jeden z wyznaczników atrakcyjności interpersonalnej. Osoba jest responsywna w kontakcie z drugą osobą, jeżeli jej zachowanie i wypowiadane słowa stanowią odpowiedź na działania partnera. Osoby responsywne są na ogół bardziej lubiane. Przeciwieństwem responsywności jest indyferentność.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛspɔ̃w̃ˈsɨvnɔɕt͡ɕ, AS: respõũ̯syvność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. responsywny

 przysł. responsywnie

Wiktionary


responsywny

1. reagujący na coś, odpowiadający na działanie;
2. dostosowujący się do szerokości ekranu komputera, telefonu itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) czuły na zmiany, odpowiadający na działanie

 (1.2) inform. dostosowujący się do szerokości ekranu komputera, telefonu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛspɔ̃w̃ˈsɨvnɨ, AS: respõũ̯syvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. respons m., responsa ż., responsywność ż., responsorium n.

 przym. responsorialny

 przysł. responsywnie

Wiktionary


respublica

Korporacja Akademicka Respublica, założona 1922 roku, skupia studentów i absolwentów uczelni wyższych w Warszawie.

Dewiza korporacji brzmi decore diligentia ac doctrina, co tłumaczy się: dobrą sławą, pilnością i nauką. Respublica kandydowała przy korporacji Arkonia.

Wikipedia


respublika

dawniej: republika


SJP.pl

  • Respublika – kirgiska partia polityczna
  • Respublika – kazachskie czasopismo
  • Respublika – litewskie czasopismo
  • Respublika (ukr. Республіка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie donieckim
  • Respublika (ros. Республика) – wieś w Rosji, w obwodzie moskiewskim

Wikipedia


rest

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dług

Wiktionary

Representational state transfer (zmiana stanu poprzez reprezentacje), REST – styl architektury oprogramowania wywiedziony z doświadczeń przy pisaniu specyfikacji protokołu HTTP dla systemów rozproszonych. REST wykorzystuje m.in. jednorodny interfejs, bezstanową komunikację, zasoby, reprezentacje, hipermedia, HATEOAS.

Zaproponowany został przez Roya T. Fieldinga w 2000 roku.

Wikipedia


restant

dawniej: dłużnik


SJP.pl


restanty

dawniej: dłużnik


SJP.pl


restarcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od restart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restart m.

Wiktionary


restart

ponowne uruchomienie komputera; reboot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. ponowne uruchomienie

Wiktionary

Restart (w niektórych znaczeniach reset) – zakończenie pracy dowolnego urządzenia elektronicznego lub cyfrowego w celu inicjalizacji i ponownego załadowania systemu operacyjnego, sterowników lub innego oprogramowania.

Jeśli urządzenie cyfrowe nie reaguje na polecenia, można zastosować tzw. miękki restart (ang. soft reset), który może być inicjowany zarówno przez inny działający system (np. watchdog), jak i przez użytkownika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Strasznie wolno działa, może przydałby mu się restart.

 (1.1) Pasażerowie lecący z Warszawy do Toronto wyruszyli z ponad czterogodzinnym opóźnieniem. Przyczyną był konieczny restart komputera pokładowego w dreamlinerze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛstart, AS: restart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restartowanie n., zrestartowanie n., restarcik mrz.

 czas. restartować ndk., zrestartować dk.

 przym. restartowy

Wiktionary


restartować

ponownie uruchamiać urządzenie elektroniczne, np. komputer


SJP.pl


restauracja

1. rodzaj lokalu gastronomicznego;
2. przywrócenie monarchii lub określonej dynastii panującej na tron


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gastr. lokal gastronomiczny z obsługą kelnerską, w którym posiłki serwowane są przy stolikach;

 (1.2) książk. odnowienie, odbudowanie

 (1.3) polit. przywrócenie poprzednich rządów, wcześniej rządzącej dynastii, dawniejszego ustroju

Wiktionary

  • Restauracja – lokal gastronomiczny
  • Restauracja – przywrócenie monarchii
  • Restauracja w architekturze
  • Restauracja – film
  • Restauracja – spektakl telewizyjny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szef zaprosił wszystkich pracowników na obiad do restauracji.

 (1.1) To jest tania restauracja, ale z dobrym jedzeniem.

 (1.1) Spotkaliśmy się koło restauracji.

 (1.1) Często jadamy w drogich restauracjach.

 (1.2) Kiedyś kierowałem restauracją zamku wawelskiego.

 (1.2) W przyszłym roku rozpocznie się restauracja fasady tego budynku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛstawˈrat͡sʲja, AS: restau̯racʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restaurator m., restauratorka ż., restaurowanie n., restauratorstwo n., odrestaurowanie n.

:: zdrobn. restauracyjka ż.

 czas. restaurować ndk., odrestaurować dk.

 przym. restauracyjny, wokółrestauracyjny, przyrestauracyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) restaurowanie, odnowa, odbudowa, renowacja, przywracanie

Wiktionary


restauracyjka

zdrobnienie od: restauracja


SJP.pl


restauracyjny

dotyczący restauracji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący restauracji, związany z restauracją

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restauracja ż., restauracyjka ż., restaurator m.

Wiktionary


restaurator

1. artysta zajmujący się konserwowaniem dzieł sztuki, zabytków architektonicznych;
2. właściciel restauracji;
3. dawniej: odnowiciel, wskrzesiciel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. właściciel, menadżer restauracji

 (1.2) książk. zob. konserwator. (zabytków)

 (1.3) hist. polit. wskrzesiciel, odnowiciel

Wiktionary

  • restaurator – osoba prowadząca restaurację
  • Restaurator – album muzyczny

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛstawˈratɔr, AS: restau̯rator

Wiktionary

Powiązane:

 forma żeńska restauratorka; rzecz. restauracja

 (1.1) przym. restauracyjny, restauratorski

 (1.2-3) restaurować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) konserwator

 (1.3) odnowiciel

Wiktionary


restauratorka

1. artystka zajmująca się konserwowaniem dzieł sztuki;
2. właścicielka restauracji


SJP.pl


restaurować

odnawiać zabytki lub dzieła sztuki; odrestaurowywać


SJP.pl


restenoza

Restenoza, nawrót zwężenia – ponowne zwężenie światła narządu występujące po zabiegu leczącym jego zwężenie, np. ponowne zwężenie leczonej tętnicy po zabiegu angioplastyki, ponowne zwężenie krtani lub tchawicy po jej endoskopowym poszerzaniu, plastyce lub resekcji.

Wikipedia


restinga

zimozielone zarośle na piaszczystych, morskich wybrzeżach Brazylii


SJP.pl

Restinga – mianem tym określa się pas wydm nadmorskich w Brazylii, skąpo porośnięty roślinnością krzaczastą. Nazwa stosowana jest wyłącznie do zarośli krzewiastych lub niskich lasów. Zarośla te są często silnie zdeformowane (od strony morza) pod wpływem wiatru, często płożą się i przylegają do podłoża. W miarę posuwania się w kierunku lądu „podnoszą się”. W zależności od składu gatunkowego wyróżnia się restingę wrzosowiskową i mirtową.

Wikipedia


restiwal

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) forma uczestnictwa w wydarzeniach kulturalnych z domu dzięki transmisji online

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Można więc powiedzieć, że restiwal to taki festiwal na własnych warunkach – bez tłumów, bez kompromisów, w komfortowej i intymnej przestrzeni.

Wiktionary


restoracjonistyczny

restoracjonizm


SJP.pl

Patrz:

restoracjonizm

restoracjonizm

Restoracjonizm – w sensie ogólnym, przekonanie o konieczności powrotu do pierwotnego, czystego, biblijnego chrześcijaństwa z I wieku naszej ery, z czasów Jezusa i apostołów. W bardziej szczegółowym sensie, termin ten obejmuje te wyznania chrześcijańskie, które postawiły sobie za cel przywrócenie apostolskiego modelu chrześcijaństwa i oczyszczenie go z późniejszych, katolickich, protestanckich i innych naleciałości, ze szczególnym naciskiem na usunięcie „pogańskich wpływów” i „ludzkich nauk”. Dotyczy to głównie wyznań chrześcijańskich, mających swój początek w „drugim wielkim przebudzeniu” na początku XIX wieku.

Wikipedia


restrukturalizacja

rzadko: zmiana struktury czegoś, np. struktury gospodarczej kraju, organizacji lub przedsiębiorstwa; restrukturyzacja (częściej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. ekon. zmiana struktury czegoś; wprowadzanie zmian w rozmieszczeniu majątku i organizacji zarządzania nim, zwykle w odniesieniu do gospodarki kraju lub przedsiębiorstwa;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛstrukturalʲiˈzat͡sʲja, AS: restrukturalʹizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restrukturyzowanie, restrukturyzacja

 przym. restrukturyzacyjny

 czas. restrukturyzować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) restrukturyzacja

Wiktionary


restrukturalizować

rzadko: dokonywać restrukturalizacji (restrukturyzacji); restrukturyzować (częściej)


SJP.pl


restrukturyzacja

zmiana struktury czegoś, np. struktury gospodarczej kraju, organizacji lub przedsiębiorstwa; restrukturalizacja (rzadziej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. zmiana struktury czegoś; wprowadzanie zmian w rozmieszczeniu majątku i organizacji zarządzania nim, zwykle w odniesieniu do gospodarki kraju lub przedsiębiorstwa;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛstrukturɨˈzat͡sʲja, AS: restrukturyzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restrukturyzowanie, restrukturalizacja

 przym. restrukturyzacyjny, restrukturalizacyjny

 czas. restrukturyzować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) restrukturalizacja

Wiktionary


restrukturyzacyjny

związany z restrukturyzacją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od restrukturyzacja

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Starosta nie chce mówić o zwolnieniach, a ja wiem, że zostanie zwolnionych prawie 200 osób. Tak jest napisane w programie restrukturyzacyjnym - oznajmił na sesji R.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛstrukturɨzaˈt͡sɨjnɨ, AS: restrukturyzacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restrukturyzacja, restrukturalizacja, restrukturyzowanie

 czas. restrukturyzować

 przym. restrukturalizacyjny

Wiktionary


restrukturyzować

dokonywać restrukturyzacji (restrukturalizacji); restrukturalizować (rzadziej)


SJP.pl


restrukturyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|restrukturyzować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. restrukturyzować ndk.

 rzecz. restrukturalizacja ż., restrukturyzacja ż.

 przym. restrukturyzacyjny

Wiktionary


restrukturyzowany

dokonywać restrukturyzacji (restrukturalizacji); restrukturalizować (rzadziej)


SJP.pl


restrykcja

(zwykle w liczbie mnogiej)
1. ograniczenie, zastrzeżenie;
2. ograniczenie obrotu, wymiany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. ograniczenie praw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Okupant wprowadził restrykcje znacznie ograniczające swobody obywatelskie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restrykcyjność ż., restryktywność ż.

 przym. restrykcyjny, restryktywny

 przysł. restrykcyjnie, restryktywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sankcja

Wiktionary


restrykcyjność

restrykcyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest restrykcyjne; cecha tych, którzy są restrykcyjni

Wiktionary

Patrz:

restrykcyjny

Powiązane:

 rzecz. restrykcja ż.

 przym. restrykcyjny

 przysł. restrykcyjnie

Wiktionary


restrykcyjny

ograniczający, surowy, drastyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ograniczający, surowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rządy na całym świecie próbują za pomocą restrykcyjnych przepisów i represyjnych metod ograniczać wolność słowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restrykcja ż., restrykcyjność ż.

Wiktionary


restryktaza

Enzymy restrykcyjne, restryktazy – endonukleazy przecinające nić DNA w miejscu wyznaczanym przez specyficzną sekwencję DNA. Rozpoznawana sekwencja z reguły ma charakter symetryczny o długości od 4 do 8 par zasad (pz), choć zdarzają się częste wyjątki. Restryktazy wraz z metylazami DNA stanowią system restrykcji i modyfikacji DNA, który w organizmach prokariotycznych stanowi mechanizm obronny zapobiegający włączeniu DNA bakteriofaga do genomu bakterii. Niespecyficzność enzymów restrykcyjnych w niektórych warunkach nazywa się aktywnością star.

Wikipedia


restytucja

1. przywrócenie dawnego, pierwotnego stanu rzeczy; też odtworzenie od nowa czegoś na podstawie zachowanych reliktów;
2. w biologii: całkowita regeneracja uszkodzonego narządu;
3. w prawie: przywrócenie stanu pierwotnego jako forma naprawienia szkody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przywrócenie czemuś dawnego stanu

 (1.2) ekol. przywrócenie gatunku zagrożonego wyginięciem

 (1.3) praw. zwrot skonfiskowanego mienia

 (1.4) psych. dążenie do przeproszenia osoby za wyrządzoną krzywdę, aby obniżyć poczucie winy

 (1.5) konserwat. odtworzenie zabytku połączone z wbudowaniem oryginalnych, zachowanych elementów we właściwe im miejsca

Wiktionary

  • restytucja – przywrócenie czemuś dawnego stanu
  • restytucja – przywrócenie gatunku zagrożonego wyginięciem
  • restytucja – zwrot skonfiskowanego mienia
  • restytucja – w psychologii, dążenie do przeproszenia osoby za wyrządzoną krzywdę, aby obniżyć poczucie winy
  • restytucja – w konserwacji, odtworzenie zabytku połączone z wbudowaniem oryginalnych, zachowanych elementów we właściwe im miejsca, np. Stare Miasto w Warszawie
  • współczynnik restytucji (współczynnik uderzenia) – w fizyce, stosunek prędkości względnej zderzających się ciał po zderzeniu do prędkości względnej przed zderzeniem

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. restytuowanie n.

Wiktionary


restytucjonalistka

restytucjonalista


SJP.pl

Patrz:

restytucjonalista

restytucyjny

związany z restytucją


SJP.pl


restytuować

przywracać (przywrócić) do poprzedniego stanu; odnawiać (odnowić)


SJP.pl


restytuowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|restytuować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. restytucja ż.

Wiktionary


resublimacja

chemiczny proces przechodzenia ciał ze stanu gazowego bezpośrednio w stan stały


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. zmiana stanu skupienia z gazowego na stały, z pominięciem fazy ciekłej;

Wiktionary

Resublimacja, desublimacja – przemiana fazowa polegająca na bezpośrednim przechodzeniu substancji z fazy gazowej (pary) w fazę stałą z pominięciem stanu ciekłego. Resublimacja jest procesem odwrotnym do sublimacji. W wyniku resublimacji wody (pary wodnej) powstaje szron i śnieg. Resublimacja, w połączeniu z sublimacją lub parowaniem, jest wykorzystywana do oczyszczania lub rozdzielania substancji i otrzymywania ich w postaci krystalicznej (jest to metoda oczyszczania jodu).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uczniowie wykonywali rozdzielanie mieszaniny jodu z piaskiem obserwując zjawisko sublimacji i resublimacji jodu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) desublimacja

Wiktionary


resublimacyjny

resublimacja


SJP.pl

Patrz:

resublimacja

résumé

[czytaj: reziME albo rezüME] krótkie, zwięzłe streszczenie (np. przebiegu dyskusji, wykładu itp.); podsumowanie, ostateczny wynik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) podsumowanie, streszczenie

Wiktionary

Streszczenie – przekształcenie tekstu polegające na zmniejszeniu jego długości przy zachowaniu zasadniczych, wyróżnionych jego elementów: najważniejszych treści, problemów, w przypadku opracowań dzieł literackich podstawowej zawartości fabuły. Metody streszczenia zależą od charakteru opracowanego dzieła i funkcji jaką ma ono pełnić.

Wikipedia


resumować

streszczać coś, powtarzać w zwięźlejszej formie; podsumowywać, rekapitulować, reasumować


SJP.pl


resurs

1. okres gwarantowanej sprawności pracy sprzętu;
2. przestarzałe, zwykle w liczbie mnogiej: środki zaradcze; zasoby, zwłaszcza pieniężne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. lotn. okres zdolności użytkowej urządzenia gwarantujący jego niezawodność i bezpieczeństwo eksploaracji;

 (1.2) daw. środek zaradczy

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od resursa

Wiktionary

Resurs (z fr. ressource, przez ros. ресурс), okres zdolności użytkowej – ustalony teoretycznie lub doświadczalnie czas eksploatacji urządzenia, wyrażony w odpowiednich dla niego jednostkach. Przyjmuje się, że w tym okresie zagwarantowane jest bezpieczeństwo i sprawność użytkowania.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛsurs, AS: resurs

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. resursa ż.

 przym. resursowy

Wiktionary


resursa

dawniej: klub towarzyski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. klub towarzyski danego środowiska

 (1.2) przest. lokal, w którym znajduje się dany klub towarzyski

 (1.3) przest. spotkanie członków danego klubu towarzyskiego

Wiktionary

Resursa (z fr. ressources – środki) – określenie klubu towarzyskiego np. kupców, obywateli ziemskich itp., jak również lokalu takiego klubu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. resurs mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klub towarzyski

 (1.3) zebranie

Wiktionary


resuscytacja

przywrócenie krążenia i oddychania u osoby znajdującej się w stanie śmierci klinicznej, przy braku powrotu świadomości chorego (w odróżnieniu od reanimacji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. przywrócenie funkcji układu krążenia i oddychania u osoby znajdujących się w stanie śmierci klinicznej

Wiktionary

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa, RKO – zespół czynności stosowanych u poszkodowanego, u którego wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia, czyli ustanie czynności serca z utratą świadomości i bezdechem. Celem resuscytacji jest utrzymanie przepływu krwi przez mózg i mięsień sercowy oraz przywrócenie czynności własnej układu krążenia. Natychmiastowe rozpoczęcie resuscytacji przez świadków zdarzenia zwiększa prawdopodobieństwo przeżycia trzykrotnie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. resuscytowanie n., resuscytator m.

 czas. resuscytować ndk.

 przym. resuscytacyjny

Wiktionary


resuscytacyjny

resuscytacja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. dotyczący resuscytacji

Wiktionary

Patrz:

resuscytacja

Przykłady

 (1.1) Mimo dostępności zaawansowanych technik resuscytacyjnych, wytycznych oraz sprzętu i wyposażenia karetek pogotowia pomoc najczęściej przychodzi zbyt późno.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. resuscytacja ż.

Wiktionary


resuscytator

aparatura medyczna połączona z chorym przez maskę twarzową, rurkę dotchawiczną itp., umożliwiająca sztuczne oddychanie tlenem, powietrzem lub ich mieszaniną, stosowana głównie w przypadkach zahamowania czynności oddechowych; respirator


SJP.pl

Worek samorozprężalny, resuscytator ręczny – przyrząd wykorzystywany w resuscytacji pacjenta nieoddychającego lub oddychającego w sposób nieefektywny, umożliwiający wentylację wysokimi stężeniami tlenu. Wchodzi w skład standardowego wyposażenia zespołu ratunkowego; w żargonie zawodowym ratowników medycznych często nazywany workiem ambu (od firmy Ambu, producenta jednego z pierwszych tego typu urządzeń).

Wikipedia


resuscytować

przywracać krążenie i oddychanie osobie znajdującej się w stanie śmierci klinicznej


SJP.pl


resweratrol

organiczny związek chemiczny, środek antygrzybiczny i przeciwutleniacz, stosowany w żywności


SJP.pl

Resweratrol – organiczny związek chemiczny, polifenolowa pochodna stylbenu.

Resweratrol może występować w formie dwóch izomerów geometrycznych, cis i trans. Naturalnie występuje izomer trans i tylko on wykazuje aktywność biologiczną. Może on przekształcić się w formę cis w wyniku działania światłem UV:

Wikipedia


resynchronizujący

terapia resynchronizująca - metoda leczenia zaawansowanej niewydolności serca; stymulacja resynchronizująca, stymulacja dwukomorowa


SJP.pl


resynteza

proces łączenia się substancji prostych w celu odzyskania substratu użytego do analizy


SJP.pl


reszczanin

mieszkaniec Reska


SJP.pl


reszczanka

mieszkanka Reska


SJP.pl


reszczyński

nazwisko


SJP.pl


reszel

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie warmińsko-mazurskim;

Wiktionary

Reszel (niem. Rößel, lit. Rešlius) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Reszel. Położone jest na Pojezierzu Mrągowskim, nad rzeką Sajną, dopływem Gubra wpadającego do Łyny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Córka urodziła się w Reszlu, jest więc rodowitą reszlanką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reszlanin m., reszlanka ż.

 przym. reszelski

Wiktionary


reszelski

przymiotnik od: Reszel


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Reszlem, dotyczący Reszla

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reszel mrz., reszlanin m., reszlanka ż.

Wiktionary


reszka

prawa strona monety, mająca zwykle napis określający jej wartość; awers


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) numizm. strona monety ukazująca często oblicze jakiejś osoby, znak okolicznościowy lub sam nominał monety

Wiktionary

Reszka (z ros. решка) – potoczne określenie rewersu – strony monety zawierającej zwykle nominał bądź rysunek związany z okolicznością jej wybicia. Jest przeciwieństwem awersu – strony monety zawierającej godło państwowe bądź wizerunek panującego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rzućmy monetą, jak będzie orzeł, to ty wygrywasz, jak reszka, to zrobimy tak, jak ja powiedziałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛʃka, AS: reška

Wiktionary


reszke

nazwisko


SJP.pl

Reszke (forma żeńska: Reszke/Reszkowa/Reszkówna; liczba mnoga: Reszkowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 837 osób.

Wikipedia


reszkowy

reszka


SJP.pl

Patrz:

reszka

reszlanin

mieszkaniec Reszla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Reszla

 (1.2) osoba pochodząca z Reszla, urodzona w Reszlu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po rundzie jesiennej reszlanie zajmowali przedostatnie miejsce w tabeli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reszel m.

:: fż. reszlanka ż.

 przym. reszelski

Wiktionary


reszlanka

mieszkanka Reszla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Reszla

 (1.2) kobieta pochodząca z Reszla, urodzona w Reszlu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Córka urodziła się w Reszlu, jest więc rodowitą reszlanką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reszel m.

:: fm. reszlanin m.

 przym. reszelski

Wiktionary


ręszów

Ręszów (niem. Ransen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Ścinawa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego. Według danych z roku 2006 wieś miała 290 mieszkańców. Podczas Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) spisano w Ręszowie 276 mieszkańców.

Wikipedia


reszt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dług

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: reszta

Wiktionary

Raszt (pers. ‏رشت‎) – miasto w północnym Iranie, w pobliżu ujścia rzeki Safidrud do Morza Kaspijskiego, ośrodek administracyjny ostanu Gilan. Około 560,1 tys. mieszkańców. Przemysł jedwabniczy, rzemiosło, uniwersytet.

Wikipedia


reszta

1. to, co pozostało z całości po oddzieleniu pewnej części;
2. to, co pozostało z dzielenia, kiedy jedna liczba nie dzieli się przez drugą;
3. pieniądze wydawane, np. w sklepie, jeśli rachunek regulowany jest kwotą większą niż wynosi należność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) elementy, które zostały

 (1.2) przy płaceniu: kwota, którą kupujący nadpłacił i którą sprzedawca powinien mu oddać

 (1.3) mat. przy dzieleniu liczb całkowitych: liczba, która dodana do zaokrąglonego w dół wyniku dzielenia, pomnożonego przez dzielnik daje dzielną;

 (1.4) inform. przy dzieleniu liczb: liczba, która dodana do zaokrąglonego w stronę zera wyniku dzielenia, pomnożonego przez dzielnik daje dzielną;

Wiktionary

  • reszta – w matematyce,
  • reszta – w statystyce,
  • reszta – w informatyce,
  • reszta kwasowa – w chemii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Student uważał na zajęciach do momentu, gdy profesor sprawdził listę, a potem spał przez resztę wykładu.

 (1.2) To kosztowało 20 (dwadzieścia) złotych, ale nie miałem drobnych i zapłaciłem banknotem stuzłotowym. Sprzedawca wydał mi 80 (osiemdziesiąt) złotych reszty.

 (1.3) 15 (Piętnaście) dzieli się przez 4 (cztery) z resztą 3 (trzy)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛʃta, AS: rešta

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. resztka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pozostałość

Wiktionary


resztka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od reszta

 (1.2) pozostałość do wyrzucenia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛʃtka, AS: reštka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reszta ż.

 przym. resztkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reszta, pozostałość; reg. śl. ożmytek.

 (1.2) śmieć

Wiktionary


resztować

dawniej:
1. zostawać jako reszta; zbywać;
2. pozostawać do zapłaty, zalegać


SJP.pl


resztówka

1. reszta gruntu z budynkami pozostała po parcelacji prywatnej własności ziemskiej;
2. to, co pozostaje z całości po odjęciu, zużyciu pewnej części, liczby


SJP.pl

resztówka – reszta gruntu pozostała po parcelacji prywatnej posiadłości ziemskiej

Wikipedia


resztowy

reszta


SJP.pl

Patrz:

reszta

ret

najwyższa część pstrego piaskowca


SJP.pl

  • Ret – jednostka skalna
  • Retikulocyt
  • protonkogen RET
  • współczynnik oporu parowania (tekstylia – właściwości fizjologiczne) Ret – PN-EN 31092
  • FRET

Wikipedia


reta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. marzanka polna

Wiktionary

Reta (niem. Retta, również: Reta Mikołowska) – nieformalna dzielnica Mikołowa. Położona na północ od centrum miasta, graniczy od północy z południową częścią sołectwa Śmiłowice - Retą Śmiłowicką. Leży po północnej stronie drogi krajowej nr Katowice – Wisła. Komunikację miejską zapewnia ZTM: linia (653) do Katowic (zawieszona), (41) do Gliwic, (982) do Rudy Śląskiej, (M18, 33 - linia zawieszona) do Gliwic oraz Tychów, (82) do Tychów oraz Rudy Śląskiej, (245) okrężnie po Mikołowie oraz linia mikrobusowa (J) Jamna – Śmiłowice. Niedaleko przebiega Szlak Bohaterów Wieży Spadochronowej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) źródło dla nazw własnych – Reta, Reta Mikołowska, Reta Śmiłowska (części miasta Mikołowa)

tłumaczenia.

źródła.

== reta (język portugalski.) ==

wymowa. IPA3|ˈʁɛ.tɐ.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geom. prosta

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈʁɛ.tɐ

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) źródło dla nazw własnych – Reta, Reta Mikołowska, Reta Śmiłowska (części miasta Mikołowa)

tłumaczenia.

źródła.

== reta (język portugalski.) ==

wymowa. IPA3|ˈʁɛ.tɐ.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geom. prosta

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

 (1.1) reta concorrente

synonimy.

Wiktionary


retabulum

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) archit. rel. dekoracja ustawiana za ołtarzem, często w formie bogato zdobionej, wielometrowej struktury rzeźbiarsko-malarskiej

Wiktionary

Nastawa ołtarzowa (także łac. retabulum) – dekoracja ołtarza we wnętrzu kościoła w formie malowidła, płaskorzeźby lub rzeźby, także nadbudowa umieszczona w tylnej części ołtarza ustawiana bezpośrednio na mensie, łącząca się z nią za pośrednictwem predelii lub na osobnym postumencie za mensą.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) nastawa ołtarzowa

Wiktionary


retard

sposób działania lekarstwa, polegający na przedłużonym uwalnianiu jakiejś substancji


SJP.pl


retardacja

1. osobnicze lub ewolucyjne opóźnienie rozwoju danego narządu w stosunku do innych narządów lub całego organizmu;
2. zabieg stylistyczny, polegająca na celowym zwolnieniu biegu akcji w celu zbudowania napięcia i wzmożenia zainteresowania widza lub czytelnika;
3. w muzyce: spowolnienie tempa utworu


SJP.pl

Retardacja (łac., retardatio ‘opóźnienie’) – jedna z figur retorycznych; jej celem jest zwiększenie napięcia u czytelnika poprzez opóźnienie bądź zatrzymanie akcji utworu, zwykle literackiego. Osiąga się ją poprzez długie, obszerne opisy.

Retardacje są jednymi z cech eposu; i tak w Iliadzie Homera, przykładem retardacji jest przeniesienie się akcji do kuźni Hefajstosa, tuż przed istotnym pojedynkiem Hektora z Achillesem.

Wikipedia


retardacyjny

związany z retardacją


SJP.pl


retardant

czynnik opóźniający; opóźniacz, spowalniacz;
1. środek chemiczny opóźniający wzrost roślin;
2. środek opóźniający rozprzestrzenianie się płomieni i przenikanie ciepła


SJP.pl


retarder

hamulec długotrwałego działania używany w pojazdach i elementach maszyn; zwalniacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. mot. masz. zob. zwalniacz.

Wiktionary

Zwalniacz lub retarder (tzw. hamulec górski) – urządzenie służące do długotrwałego hamowania pojazdu lub elementów maszyny. Praktycznie używa się go w celu zapobieżenia nadmiernemu wzrostowi prędkości, np. podczas długotrwałych zjazdów ze wzniesienia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas hamowania autobusu dało się słyszeć charakterystyczny świst pracującego retardera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈtardɛr, AS: retarder

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwalniacz

Wiktionary


retencja

1. naturalne zjawisko magazynowania wody opadowej, także śniegu i lodu w gruncie, rzece, jeziorze, co opóźnia jej odpływ z danego terenu;
2. zapas wody zgromadzony w ten sposób;
3. w prawie: możliwość zatrzymania rzeczy dłużnika, przysługująca w pewnych okolicznościach wierzycielowi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hydrol. magazynowanie wody opadowej w ziemi i na jej powierzchni ziemi oraz w zbiornikach naturalnych i sztucznych

 (1.2) prawo przysługujące wierzycielowi, które zezwala zatrzymanie przedmiotów należących do dłużnika

Wiktionary

retencja (łac. retentio) – ogólnie: zatrzymanie, powstrzymanie

  • retencja (chemia analityczna)
  • retencja (prawo) – zatrzymanie cudzej rzeczy jako zabezpieczenie roszczenia
  • retencja (psychologia) – zdolność zapamiętywania jako jeden z kluczowych elementów procesu uczenia się
  • retencja (stereochemia) – zachowanie konfiguracji atomu chiralnego
  • retencja (stomatologia) – utrzymanie się wypełnienia, protezy zębowej lub płytki nazębnej w danym miejscu w jamie ustnej
  • retencja danych (telekomunikacja) – przechowywanie zapisów rozmów telefonicznych, wiadomości elektronicznych itp.
  • retencja moczu (medycyna)
  • retencja wodna (geografia)
    • zobacz też: zbiornik retencyjny

    Wikipedia

    Powiązane:

     przym. retencyjny

    Wiktionary


retencjonować

magazynować wodę opadową na powierzchni ziemi, w gruncie oraz w zbiornikach naturalnych i sztucznych


SJP.pl


retencyjny

związany z retencją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący retencji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retencja ż.

Wiktionary


retentat

roztwór zawierający cząstki zatrzymane na filtrze


SJP.pl


retiarius

Retiarius (łac. sieciarz) – typ gladiatora który stał się popularny pod koniec I wieku n.e. Walczył długim trójzębem osadzonym na drewnianym drzewcu, siecią rybacką przywiązaną do lewego nadgarstka długimi sznurkami, którą zarzucał na rywala i sztyletem o nazwie pugio, którym mógł dobić powalonego przeciwnika. Jedyną ochroną retiariusa była wykonana z brązu osłona lewego barku o nazwie galerus, którą w razie potrzeby mógł osłonić głowę, i osłaniająca ramię manica, wykonana z metalowych lub skórzanych pasów, a czasami z naszytych na skórę łusek. Po II wieku n.e. retiarius nakładał na lewe ramię rękaw z kolczugi, który sięgał aż po pierś ale nie było to regułą. Nie posiadał hełmu, tarczy, ani nagolenników.

Wikipedia


reticella

dawna koronka igłowa z białych nici lnianych, wyrabiana głównie we Włoszech


SJP.pl


reticentia

Zamilknięcie, aposjopeza (gr. ἀποσιώπησις aposiṓpēsis), retycencja (łac. reticentia) – figura retoryczna polegająca na urwaniu wypowiedzi dla pobudzenia domyślności słuchacza (czytelnika). Przedstawiając niemożność dokończenia zdania pod wpływem silnych emocji służy spotęgowaniu wrażenia odbiorcy.

Wikipedia


retikulocyt

niedojrzała, nieposiadająca jądra krwinka czerwona, powstająca z erytroblastu


SJP.pl

Retikulocyt, retykulocyt, proerytrocyt (skrótowo Ret.) – niedojrzała postać krwinki czerwonej, która w szlaku erytropoezy bezpośrednio poprzedza dojrzałą krwinkę czerwoną, czyli erytrocyt. Jego powstawanie jest związane głównie z uzupełnianiem fizjologicznie niszczonych krwinek czerwonych oraz wyrównywaniem (kompensacją) skutków zdarzeń lub chorób w których dochodzi do utraty, czy niszczenia erytrocytów (np. krwotoków, zimnicy).

Wikipedia


retikulocytoza

zwiększony odsetek retikulocytów


SJP.pl

Retikulocyt, retykulocyt, proerytrocyt (skrótowo Ret.) – niedojrzała postać krwinki czerwonej, która w szlaku erytropoezy bezpośrednio poprzedza dojrzałą krwinkę czerwoną, czyli erytrocyt. Jego powstawanie jest związane głównie z uzupełnianiem fizjologicznie niszczonych krwinek czerwonych oraz wyrównywaniem (kompensacją) skutków zdarzeń lub chorób w których dochodzi do utraty, czy niszczenia erytrocytów (np. krwotoków, zimnicy).

Wikipedia


retikulopodium

siateczkowata wypustka cytoplazmatyczna u niektórych pierwotniaków oraz komórek organizmów wielokomórkowych


SJP.pl


retikulum

skomplikowany system przestrzeni wewnątrz komórek eukariotycznych otoczonych błoną fosfolipidową; siateczka


SJP.pl


retinal

substancja w siatkówce oka odpowiedzialna za proces widzenia


SJP.pl

Retinal – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów; wchodzi w skład purpury wzrokowej rodopsyny. Występuje w dwóch formach izomerycznych cis i trans. Dzięki właściwościom układu sprzężonych wiązań podwójnych cząsteczka retinalu absorbuje światło, co powoduje zmianę izomerycznej formy cis w postać trans i dysocjację rodopsyny do retinalu oraz białka opsyny. Dzięki temu mechanizmowi możliwe jest wydzielanie neurotrasmiterów i przekazywanie bodźców wzrokowych do ośrodka wzrokowego w mózgu.

Wikipedia


retinen

barwnik fotoreceptorów w siatkówce oka


SJP.pl


retinoblastoma

Siatkówczak (łac. retinoblastoma) – najczęstszy wewnątrzgałkowy nowotwór złośliwy oka u dzieci. Jeśli weźmie się pod uwagę wszystkie grupy wiekowe, zajmuje on drugie miejsce po czerniaku naczyniówki w tej grupie nowotworów. Rozwój nowotworu jest inicjowany przez mutacje, które dezaktywują obie kopie genu RB1, kodującego białko retinoblastoma. Pierwszym objawem choroby jest najczęściej leukokoria – pojawienie się białego odblasku w oku lub obu oczach, albo zez. Siatkówczak jest rzadką chorobą – ocenia się, że zapadalność na ten typ nowotworu wynosi około 4 przypadków na milion na rok (w latach 1990-1995, wśród dzieci poniżej 15. rż.).

Wikipedia


retinoid

związek chemiczny będący pochodną witaminy A, wykazujący działanie przeciwstarzeniowe oraz przeciwtrądzikowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. farm. pochodna kwasowa witaminy A, lek zewnętrzny regulujący rozwój naskórka i stan gruczołów łojowych

Wiktionary

Retinoidy – organiczne związki chemiczne, kwasowe pochodne witaminy A. Pobudzają wzrost i wpływają na różnicowanie się komórek nabłonkowych oraz zwiększają syntezę glikoprotein błonowych. Retinoidy pobudzają wzrost komórek w warstwie kolczystej nabłonka, zmniejszają spójność komórek w tkance, powodują rumień i złuszczanie nabłonków.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) retinoid I generacji / II generacji / III generacji • retinoid monoaromatyczny / poliaromatyczny • retinoid naturalny / syntetyczny

synonimy.

 (1.1) retynoid

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) acitretyna / acytretyna, adapalen, alitretinoina / alitretynoina, arotynoid, beksaroten, etretynat, izotretynoina, motretynid, retinal, retinol, tazaroten, tretynoina

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. retynoid m.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) retinoid

* francuski: (1.1) rétinoïde m.

* hiszpański: (1.1) retinoide m.

* łaciński: (1.1) retinoidum n.

* nowogrecki: (1.1) ρετινοειδές n.

* włoski: (1.1) retinoide m.

źródła.

== retinoid (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) retinoid, retynoid

odmiana.

 (1.1) lp. retinoid; lm. retinoids

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retynoid m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) retynoid

Wiktionary


retinoidowy

retinoid


SJP.pl

Patrz:

retinoid

retinol

witamina A, w organizmie zwierzęcym powstaje w wątrobie z prowitaminy A (karotenu); akseroftol


SJP.pl

Retinol (akseroftol), C20H29OH – organiczny związek chemiczny, alkohol nienasycony zaliczany do grupy karotenoidów, wraz z innymi retinoidami pełni funkcję witaminy A. Po raz pierwszy został wyodrębniony w 1931 roku.

Wikipedia


retinopatia

zmiany w siatkówce oka


SJP.pl

Retinopatia – proces chorobowy dotyczący siatkówki oka.

Rozróżnia się:

  • retinopatię cukrzycową
  • retinopatię nadciśnieniową
  • retinopatię wcześniaków
  • retinopatię Purtschera
  • retinopatię barwnikową - jest to jednak nazwa zwyczajowa, innymi nazwami używanymi w medycynie są: pierwotne zwyrodnienie barwnikowe siatkówki, dystrofia pręcikowo-czopkowa, retinitis pigmentosa i w rzeczywistości związana jest z depozycją barwnika w siatkówce i na tym tle doprowadzająca do jej zmian zwyrodnieniowych.

Wikipedia


retinowy

kwas retinowy - metabolit retinolu (witaminy A)


SJP.pl


retki

Retki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Zduny.

Wikipedia


retkowo

Retkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Szubin.

Wikipedia


retman

dawniej: osoba odpowiedzialna za transport rzeczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) starszy flisak kierujący spławem

 (1.2) icht. zob. przynawek retman.

Wiktionary

Retman – starszy flisak, osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo rejsu w spławie rzecznym.

W dawnej Polsce retman zajmował się zawieraniem umów z kupcami lub faktorami, planował trasę, dobierał sobie flisaków, oraz kierował spławem.

W niektórych osadach nad rzekami Niemen, Wisła, San i Bug powstał cech retmański. W XIX wieku najbardziej znane ośrodki były w miejscowościach Kamieńczyk i Stare Budy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Umowę o spław podpisywał z kupcem lub jego faktorem retman, on też dobierał zespół flisacki na tzw. ryzę lub rajzę, czyli jednorazowy spław.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. retmański

Wiktionary


retmanić

dawniej: wykonywać funkcję retmana - osoby odpowiedzialnej za transport rzeczny


SJP.pl


retmanka

1. pełnienie funkcji przez retmana;
2. mała, jednoosobowa łódka retmana


SJP.pl


retmański

przymiotnik od: retman


SJP.pl


retniowiec

Retniowiec – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Lipce Reymontowskie.

Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

W latach 1973–1976 w gminie Maków, w latach 1977–1982 w gminie Łyszkowice.

Wikipedia


retno

Retno (niem. Sorge) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Krosno Odrzańskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia


retor

1. człowiek, który potrafi wygłaszać przemówienia, chętnie głosi oracje, zabiera głos publicznie; krasomówca, orator, mówca;
2. nauczyciel wymowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. doskonały mówca lub interpretator recytowanych tekstów

 (1.2) daw. nauczyciel poprawnej wymowy

Wiktionary

Orator, inaczej retor (z gr. rhetor, łac. orator) – mówca, który opanował sztukę retoryki, potrafi przemawiać publicznie i przekonywać słuchaczy do swoich racji.

W kulturze starożytnej Grecji i Rzymu nazwy rhetor, orator odnosiły się m.in. do mówcy na zgromadzeniu, polityka, nauczyciela wymowy. Od mówcy wymagano nie tylko doskonałej wymowy, lecz także intelektu, wiedzy filozoficznej i właściwej postawy moralnej. Upowszechniła się formuła Katona Starszego: Orator est vir bonus, dicendi peritus (Mówca to człowiek prawy, biegły w mówieniu). Liczne podręczniki retoryki proponowały wskazówki i ćwiczenia, dzięki którym mówca mógł doskonalić umiejętność przemawiania. Wysokie wymagania wiązały się z faktem, że kultura grecko-rzymska była kulturą żywego słowa, a wygłoszona mowa mogła zadecydować o sukcesie politycznym lub sądowym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obywatele Antiochii widzieli więc w Janie retora doskonałego i byli dumni, że właśnie on, w ich mieście, przejmuje z rąk pogańskich prymat retoryki.

 (1.2) Ja się nie znałem, nawet nie widziałem z Jackiem; / Ledwiem słyszał o jego życiu hajdamackiem, / Siedząc wtenczas retorem w jezuickiej szkole, / Potem u wojewody służąc za pacholę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retorstwo n., retoryk m., retoryka ż., retoryczność ż.

 przym. retorski, retoryczny

 przysł. retorycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krasomówca, orator

Wiktionary


retorka

kobieta umiejąca pięknie przemawiać publicznie; krasomówczyni, oratorka


SJP.pl


retoromanie

zespół romańskich grup etnicznych zamieszkujących regiony na pograniczu Włoch i Szwajcarii


SJP.pl

Retoromanie – ogólna nazwa mieszkańców obszaru Alp i ich podnóża na pograniczu Włoch (głównie region Friuli-Wenecja Julijska) i Szwajcarii (głównie kanton Gryzonia), posługujących się językami retoromańskimi. Ich liczba wynosi około 700 tys.

Retoromanie uważani są za zromanizowanych potomków starożytnych, przedindoeuropejskich mieszkańców rejonu Alp – Retów (stąd nazwa) i zmieszanych z nimi Celtów. W większości wyznają katolicyzm.

Wikipedia


retoromanin

mieszkaniec regionów na pograniczu Włoch i Szwajcarii


SJP.pl


retoromanka

mieszkanka regionów na pograniczu Włoch i Szwajcarii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka jednej z grup etnicznych z obszaru pogranicza Szwajcarii i Włoch, posługujących się językami retoromańskimi (romansz);

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retoromański mrz.

:: fm. Retoromanin mos.

 przym. retoromański

Wiktionary


retoromański

język retoromański - język z grupy języków romańskich, którym posługuje się ludność zamieszkująca Alpy; jeden z języków urzędowych Szwajcarii; język retycki, język romansz


SJP.pl


retorsja

rodzaj prawnego odwetu jako odpowiedź na jakieś prowokujące działania innego państwa


SJP.pl

Retorsje (fr. rétorsion) – symetryczna, zgodna z prawem międzynarodowym nieprzyjazna działalność podejmowana przez państwo jako odwet – w odpowiedzi na nieprzyjazne działanie innego państwa.

Określenie to jest używane w języku dyplomatycznym oraz w stosunkach gospodarczych pomiędzy państwami.

Wikipedia


retorsyjny

przymiotnik od: retorsja


SJP.pl


retorta

1. szklane naczynie laboratoryjne używane dawniej do destylacji żrących cieczy;
2. zamknięta szczelnie, ogniotrwała komora pieca, w której przeprowadza się suchą destylację drewna i węgla oraz obróbkę cieplną niektórych metali; wypał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. kuliste naczynie o wydłużonej, zakrzywionej szyjce, najczęściej wykonane ze szkła, używane do destylacji;

 (1.2) techn. duży, cylindryczny piec, w którym materiał poddawany jest wysokim temperaturom, służący do wypalania węgla drzewnego lub otrzymywania lotniejszych metali;

 (1.3) techn. komora pieca krematoryjnego, w której spopielane są zwłoki

Wiktionary

  • Retorta – naczynie laboratoryjne
  • Retorta – urządzenie do wypału węgla drzewnego
  • Retorta – wieś w Portugalii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Profesor z rozwichrzoną czupryną przelewał z retorty do retorty mętną białawą ciecz, mieszał ją z substancjami, zawartymi w szeregach probówek, przygotowując jakąś reakcję.

 (1.2) Kiedyś zaczynał od wypalania węgla drzewnego w retortach, o takich jak on mówiło się, że w lasach są u wrót piekieł.

 (1.3) Członkowie Sonderkommando układali na podłodze po pięć zwłok przed każdą retortą, a resztę przenosili do magazynu koło windy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈtɔrta, AS: retorta

Wiktionary

Powiązane:

 przym. retortowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) naczynie

 (1.2) piec

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. retortowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|retorte.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) retort; (1.2) retort

* niemiecki: (1.1) Retorte ż.; (1.2) Retorte ż.

źródła.

== retorta (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) retorta

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


retorycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób retoryczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retor mos., retoryka ż.

 przym. retoryczny

Wiktionary


retoryczność

retoryczny


SJP.pl

Patrz:

retoryczny

retoryczny

1. dotyczący retoryki - sztuki wymowy; oratorski, krasomówczy, elokwentny, wymowny;
2. pytanie retoryczne - pytanie, na które nie oczekuje się odpowiedzi, stawiane w celu wywołania silniejszego wrażenia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jęz. dotyczący retoryki, związany z retoryką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retoryka ż., retor mos., retoryk mos., retoryzm mrz., retorstwo n., retoryczność ż.

 przysł. retorycznie

Wiktionary


retoryka

1. umiejętność sprawnego, jasnego wyrażania swoich myśli, sztuka pięknego mówienia; oratorstwo, krasomówstwo;
2. nauka zasad sprawnego i pięknego wysławiania się, obejmująca prawidłowości doboru słów, konstrukcji zdań, umiejętności argumentacji itp.;
3. przenośnie: styl propagandy politycznej, zwykle oceniany negatywnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. sztuka posługiwania się językiem, zwłaszcza w wystąpieniach publicznych, mających na celu przekonywanie słuchaczy;

 (1.2) jęz. średniowieczny przedmiot wykładany na uniwersytetach jako retoryka (1.1)

 (1.3) jęz. mowa lub przesadny styl, mające przekonać słuchających

Wiktionary

Retoryka (stgr. ῥητορική τέχνη, łac. rhetorica) – sztuka budowania artystycznej, perswazyjnej wypowiedzi ustnej lub pisemnej, nauka o niej, refleksja teoretyczna, jak również wiedza o komunikacji słownej, obrazowej i zachowawczej pomiędzy autorem wypowiedzi a jej odbiorcami. W starożytności retoryka była nie tylko specjalną dziedziną nauki i sztuki, ale także ideałem życiowym, a nawet filarem kultury. W średniowieczu została jednym z podstawowych przedmiotów szkolnych, wykładanych w ramach sztuk wyzwolonych. Do XIX wieku, w kulturze europejskiej, uważano ją za niezbędny element wykształcenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Klasyczna retoryka została później dostosowana do potrzeb różnych czasów i krajów, w których się rozwijała.

 (1.2) Z czasem retoryka stała się autonomiczną dziedziną wiedzy i najważniejszym przedmiotem szkolnym kształcącym sprawność językową.

 (1.3) Skończ z tą napuszoną retoryką i tak mnie nie przekonasz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retor m., retoryk m., retoryzm m., retorstwo n., retoryczność ż.

 przym. retoryczny

 przysł. retorycznie

Wiktionary


retoryzować

1. nadawać czemuś cech retoryki;
2. dawniej: mówić, przemawiać ozdobnie, kwieciście


SJP.pl


retour

[czytaj: reTUR] fr. powrót


SJP.pl


retowie

lud zamieszkujący dawniej rejon środkowych Alp


SJP.pl

Retowie – pochodząca z łaciny nazwa ludu zamieszkującego od około 500 roku p.n.e. do II wieku n.e. rejon środkowych Alp.

W VI wieku p.n.e. Retowie zasiedlili tereny dzisiejszej wschodniej Szwajcarii, Tyrolu i Lombardii. Nieznane jest pochodzenie tego ludu. Niektórzy badacze uznają go za lud celtycki, inni za autochtoniczną nie-indoeuropejską ludność Europy, spokrewnioną z Etruskami (większość autorów epoki, w tym m.in. Pliniusz Starszy). Kilka zachowanych inskrypcji w języku retyckim sugeruje, że mógł być spokrewniony z językiem etruskim. Również znaleziska broni wskazują na wpływy etruskie.

Wikipedia


retowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Retowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Smołdzino
  • Retowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. białogardzkim, w gminie Tychowo

Na Litwie:

  • Retowo – miasto na Litwie w okręgu telszańskim

Wikipedia


retradycja

przestarzałe:
1. zwrot urzędowo zatrzymanych przedmiotów;
2. zmiana proboszcza w parafii, zwłaszcza przywrócenie wcześniejszego


SJP.pl


retrakcja

1. przekształcenie ciągłe przestrzeni topologicznej X w zbiór A będący podzbiorem X, tak aby wszystkie punkty ze zbioru A pozostały na swoim miejscu;
2. retrakcja skrzepliny - proces obkurczania w wyniku konsolidacji agregatów płytkowych przez fibrynę i czynność białek kurczliwych płytki


SJP.pl

Retrakcja – termin niosący w sobie pojęcie „ściągania”, retraktem nazywa się wynik retrakcji.

  • retrakcja w teorii kategorii,
  • retrakcja w topologii,
    • retrakcja deformacyjna,
    • retrakcja otoczeniowa,
  • retrakcja w medycynie.

Wikipedia


retrakcyjny

retrakcja


SJP.pl

Patrz:

retrakcja

retrakt

w topologii: zbiór, dla którego istnieje retrakcja


SJP.pl

Retrakcja – termin niosący w sobie pojęcie „ściągania”, retraktem nazywa się wynik retrakcji.

  • retrakcja w teorii kategorii,
  • retrakcja w topologii,
    • retrakcja deformacyjna,
    • retrakcja otoczeniowa,
  • retrakcja w medycynie.

Wikipedia


retraktor

narzędzie chirurgiczne służące do rozsuwania od siebie brzegów ran, mięśni i innych tkanek


SJP.pl

Hak chirurgiczny (rozwieracz, retraktor) – narzędzie chirurgiczne służące do odsuwania od siebie struktur anatomicznych (np. brzegów ran, mięśni i innych tkanek) podczas operacji, aby zapewnić chirurgowi odpowiednie odsłonięcie pola operacyjnego oraz do podtrzymywania i ochrony różnych narządów wewnętrznych podczas przeprowadzania operacji.

Wikipedia


retransmisja

Retransmisja – ponowne przesyłanie pakietów telekomunikacyjnych, które zostały uszkodzone lub utracone. Termin ten odnosi się do jednego z podstawowych mechanizmów stosowanych przez protokoły komunikacyjne, które działają na komutacji pakietów sieci komputerowej w celu zapewnienia niezawodnej łączności (np. takiej, która zapewnia niezawodny strumień bajtów, np. Transmission Control Protocol (TCP)).

Wikipedia


retransmisyjny

przymiotnik

 (1.1) związany z retransmisją, dotyczący retransmisji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retransmisja ż.

Wiktionary


retriever

[czytaj: retriwer lub ritriwer] myśliwski pies z naturalną zdolnością do aportowania; retriwer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. myśliwski pies aportujący

Wiktionary

  • Golden Retriever
  • Labrador Retriever
  • Nova Scotia Duck Tolling Retriever
  • Flat Coated Retriever
  • Curly Coated Retriever
  • Chesapeake Bay Retriever

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wuj zabrał swojego retrievera i pojechał na polowanie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. retriwer

Wiktionary


retriwer

myśliwski pies z naturalną zdolnością do aportowania; retriever


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. myśliwski pies aportujący

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karol zabrał swojego retriwera i pojechał na polowanie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. retriever

Wiktionary


retro

1. moda, styl odwołujący się do przeszłości;
2. w starym stylu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o stylu staromodny, odnoszący się do przeszłości

Wiktionary

Retro – termin używany do określania elementów współczesnej kultury, które pochodzą lub są świadomą imitacją trendów w modzie, światopoglądzie, zachowaniu z niedalekiej przeszłości, a które są obecnie uznawane za niemodne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pozostaje Panu tylko jedna możliwość: puszczania utworów retro, tj. takich, do których wygasły już autorskie prawa majątkowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛtrɔ, AS: retro

Wiktionary


retroakcja

zastosowanie aktów prawnych do zdarzeń, które zaszły przed ich wejściem w życie; działanie prawa wstecz, retroaktywność


SJP.pl

Retroakcja (retroaktywność) – cecha norm prawnych mających moc wsteczną (działanie prawa wstecz). W Polsce cechę tę wiąże się z paremią lex retro non agit.

Wikipedia


retroaktywność

zastosowanie aktów prawnych do zdarzeń, które zaszły przed ich wejściem w życie; działanie prawa wstecz, retroakcja


SJP.pl


retroaktywny

w prawie: obowiązujący z datą wsteczną, działający wstecz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) praw. taki, który obowiązuje z datą wsteczną, działa wstecz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uzasadniona jest retroaktywna kwalifikowalność kosztów poniesionych przez Łotwę ze skutkiem od dnia notyfikacji ognisk choroby oraz przez Litwę i Białoruś ze skutkiem od dnia rozpoczęcia działań nadzorczych (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retroakcja ż., retroaktywność ż.

Wiktionary


retrocesja

1. ubezpieczenie reasekuratora w kolejnym zakładzie ubezpieczeń; wtórna reasekuracja;
2. dawniej: zwrot lub odstąpienie nabytej rzeczy poprzedniemu właścicielowi, np. w przypadku rzeczy ukradzionych


SJP.pl


retrofleksja

  • retrofleksja – jeden z mechanizmów obronnych w teorii zaburzeń gestalt
  • retrofleksja – rodzaj artykulacji

Wikipedia


retrofuturyzm

trend w sztuce prezentujący nawiązania do dawnych wyobrażeń przyszłości


SJP.pl

Retrofuturyzm – trend w sztuce prezentujący nawiązania do dawnych wyobrażeń przyszłości. Charakteryzuje go połączenie retro estetyki z futurystycznymi technologiami i koncepcjami. Trend ten pojawiał się zarówno w projektach graficznych jak i architekturze, modzie, filmie i literaturze. Trend odnosi się zarówno do wyobrażeń przyszłości jak i historii alternatywnej.

Wikipedia


retrogradacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. pozorny ruch ciała niebieskiego na nieboskłonie w kierunku przeciwnym niż większość ciał w danym układzie orbitalnym;

Wiktionary

  • Retrogradacja (astronomia) – ruch ciała niebieskiego, które pozornie obraca się lub porusza po orbicie w kierunku przeciwnym, niż większość ciał w danym układzie orbitalnym.
  • Retrogradacja skrobi – zjawisko polegające na przemianie formy spiralnej skrobi w liniową i porządkowaniu się wyprostowanych łańcuchów amylozy w zwarte micele, których struktura jest stabilizowana przez wiązania wodorowe.

Wikipedia


retrogresja

cofanie się, nawrót czegoś, wycofanie się z postępu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. powrót do czegoś; cofanie się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O budowie państwa za Kazimierza Odnowiciela nic konkretnego powiedzieć się nie da - to co wiemy o jego (państwa) strukturach w tym okresie wynika głównie z retrogresji danych XIII wiecznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retrogresywność ż.

 przym. retrogresywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) powrót

Wiktionary


retrokognicja

Retrokognicja (łac. retro – przedtem, wstecz; cognitio – poszukiwanie, rozpoznawanie) − odmiana jasnowidzenia, która według jej zwolenników, umożliwia widzenie zdarzeń przeszłych, „odbieranych z wymiaru normalnie niedostępnego”. Zjawisko zaliczane jest do pseudonauki, ponieważ nie istnieją wiarygodne badania potwierdzające jego istnienie. Jej obrońcy natomiast twierdzą, że retrokognicja istnieje.

Wikipedia


retromania

fascynacja czymś z minionej epoki, np. modą, muzyką


SJP.pl


retroseksualizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) styl życia, estetyka lub podejście do męskości, charakteryzujące się powrotem do tradycyjnych, stereotypowych wzorców męskiego zachowania i wyglądu

Wiktionary

Retroseksualizm – styl życia, zjawisko społeczne rozwijające się w opozycji do metroseksualizmu, polegające na podkreślaniu tradycyjnych przypisanych danej płci cech, sposobu ubioru i zachowania. W odniesieniu do mężczyzn, jako główny przejaw retroseksualizmu wymienia się przywiązywanie niewielkiej wagi do własnego wyglądu, jednak zjawisko to w szerszym znaczeniu związane jest ze sprzeciwem wobec marketingowego zjawiska określanego mianem „kultu młodości i ciała”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Retroseksualizm nie odnosi się tylko do wyglądu, ale także do pewnej nostalgii za przeszłością.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. retroseksualista mos.

 przym. retroseksualny

Wiktionary


retrospekcja

1. przypominanie sobie przeszłych zdarzeń lub przeżyć; spojrzenie w przeszłość;
2. powrót do przeszłości w dziele literackim, zakłócający chronologiczny bieg narracji;
3. część utworu obejmująca takie wydarzenia;
4. w psychologii: odtwarzanie w pamięci przeżyć doznanych w przeszłości


SJP.pl

Retrospekcja – przywoływanie z pamięci dawnych doświadczeń lub wydarzeń. Może oznaczać zarówno sam akt przypominania sobie dawnych doświadczeń, jak i konkretne przeżycie lub zdarzenie przywołane w pamięci.

Wikipedia


retrospekcyjny

dotyczący minionych zdarzeń lub przeżyć; retrospektywny


SJP.pl


retrospektywa

chronologiczny przegląd twórczości artystycznej


SJP.pl


retrospektywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest retrospektywne; cecha tych, którzy są retrospektywni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. retrospektywny

 przysł. retrospektywnie

Wiktionary


retrospektywny

dotyczący minionych zdarzeń lub przeżyć; retrospekcyjny


SJP.pl


retrowersja

1. tłumaczenie tekstu z powrotem na język oryginału, zwłaszcza przy nauce języków obcych
2. (medycyna) odwrócenie się jakiegoś narządu ku tyłowi


SJP.pl

Retrowersja – nieformalna nazwa postmodernistycznego nurtu w polskiej architekturze i urbanistyce przełomu XX i XXI wieku, polegającego na odbudowie starówek, części miast lub poszczególnych kwartałów zabudowy, w zgodzie z dawnym układem i wysokością ulic, ale z bardzo swobodnym potraktowaniem detalu, kolorystyki i z użyciem dużej ilości ornamentyki luźno nawiązującej do stylów historycznych.

Wikipedia


retrowirus

wirus, którego kod genetyczny złożony jest z cząsteczek kwasu rybonukleinowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) mikrobiol. nazwa systematyczna|Retroviridae|ref=tak. wirus posiadający zdolność przepisania kodu genetycznego z RNA na DNA

Wiktionary

Retrowirusy (Retroviridae) – rodzina wirusów RNA (których materiał genetyczny zawarty jest w kwasie rybonukleinowym), które przeprowadzają proces odwrotnej transkrypcji.

Retrowirusy wywołują wiele chorób, w tym AIDS i niektóre nowotwory. Genom retrowirusa zawiera dwie identyczne kopie jednoniciowego RNA i koduje odwrotną transkryptazę (inaczej rewertazę), która ma zdolność przepisywania informacji z RNA na DNA.

Najdokładniej poznanym retrowirusem jest wirus HIV.

Wikipedia


retrowirusowy

retrowirus


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mikrobiol. związany z retrowirusem

Wiktionary

Patrz:

retrowirus

retsina

greckie wino o zapachu żywicy; retzina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) enol. rodzaj greckiego żywicznego wina produkowanego na terenie Attyki;

 (1.2) pot. butelka lub szklanka retsiny (1.1)

Wiktionary

Retsina (czasem retzina, nwgrc.: Ρετσίνα) – popularne greckie wino aromatyzowane, wyrabiane z dodatkiem żywicy sosny alepskiej. Produkowana przede wszystkim w regionie Attyki, wokół Aten. Retsina uzyskała oficjalny status wyrobu regionalnego. Roczna produkcja sięga 500 000 hl. Na cześć napoju nazwano asteroidę (2303) Retsina.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do obiadu podano nam szklaneczkę retsiny.

 (1.2) Z urlopu w Grecji przywiozłem dwie retsiny.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) retzina

Wiktionary


returka

dawniej: bilet powrotny


SJP.pl


return

odbicie piłki serwisowej w tenisie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. odbicie piłki serwisowej w tenisie

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛturn, AS: return

Wiktionary


returnować

w tenisie: odbijać piłkę serwisową


SJP.pl


retusz

drobna korekta czegoś, mająca ukryć lub usunąć błędy, niedociągnięcia, np. retusz negatywu fotograficznego, obrazu, rysunku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fot. mechaniczna lub chemiczna korekta negatywu lub pozytywu fotograficznego

 (1.2) przen. drobna korekta usuwająca lub ukrywająca wady, niedociągnięcia

Wiktionary

Retusz – zabieg poprawiania fotografii, poprzez jej odnowienie, zmianę barwną fotografii, wykadrowanie, poprawę szczegółów, a także zmiany poza obszarem kadru, np. dodanie ramki. Retuszem jest również wykreowanie fotografii na styl dawnych fotografii.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. retuszer mos., retuszerka ż., retuszowanie n., podretuszowanie n., podretuszowywanie n., poretuszowanie n., przeretuszowanie n., wyretuszowanie n., zretuszowanie n.

 czas. retuszować ndk., podretuszować dk., podretuszowywać ndk., poretuszować dk., przeretuszować dk., wyretuszować dk., zretuszować dk.

 przym. retuszerski

Wiktionary


retuszer

osoba wykonująca retusz


SJP.pl


retuszerka

retuszer


SJP.pl

Patrz:

retuszer

retweet

[czytaj: ritłit] środowiskowo: ponowne udostępnienie tweeta


SJP.pl


retweetować

[czytaj: retłitować] środowiskowo: ponownie udostępniać tweet


SJP.pl


rety

wykrzyknik wyrażający strach, panikę, zaskoczenie itp.; o rety!


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) okrzyk zdziwienia, zaskoczenia, oburzenia

Wiktionary

Rety – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Pas-de-Calais.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1809 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 99 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Rety plasuje się na 389. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 76.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rety! Niech ci Karol pomoże.

Wiktionary

Powiązane:

 wykrz. o rety

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) o rety!, ojej!, rany!; reg. śl. materyja.; reg. pozn. łe jery.

Wiktionary


retycencja

1. figura stylistyczna polegająca na przerwaniu wypowiedzi dla pobudzenia domyślności słuchacza; zamilknięcie, niedopowiedzenie, aposjopeza, apozjopeza, aposiopeza;
2. dawniej: zatajenie, przemilczenie


SJP.pl


retycki

język retycki - język z grupy języków romańskich, którym posługuje się ludność zamieszkująca Alpy; jeden z języków urzędowych Szwajcarii; język retoromański, język romansz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Recją, dotyczący Recji

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język retycki;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Recja ż.

Wiktionary


retyk

okres geologiczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. trzeci, najmłodszy wiek późnego triasu, trwający 203,6 – 199,6 milionów lat temu;

Wiktionary

Retyk, Retycjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające osobę wywodzącą się z plemienia Retów. Patronem tego imienia jest św. Retyk, biskup (zm. w 334 roku).

Retyk, Retycjusz imieniny obchodzi 15 maja.

Żeński odpowiednik: Retycja

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛtɨk, AS: retyk

Wiktionary


retzina

greckie wino o zapachu żywicy; retsina


SJP.pl


reuel

Reuel (hebr. רְעוּאֵל - Bóg jest pasterzem) – hebrajskie imię noszone przez kilka biblijnych postaci.

  • Jetro, teść Mojżesza, zwany Reuel (Wj 2:18). Przypuszcza się, że Reuel był jego własnym imieniem, a Jetro to oficjalny tytuł typu „Wasza Ekscelencjo”.
  • Reuel, syn Ezawa, wnuk Izaaka, prawnuk Abrahama (Rdz 36:4,10) oraz (1 Krn 1,35).
  • Deuel, ojciec Eliasafa, (Lb 2:14, 1:14, 7:42).
  • Beniaminita (1 Krn 9:3.7,8).
  • ojczym Tobiasza (Tb 7:1,15).

Wikipedia


reumatolog

specjalista w zakresie reumatologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób reumatycznych

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarka specjalistka reumatologii

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reumatolog zajmuje się niezabiegową dziedziną medycyny.

 (2.1) Córka chce zostać reumatologiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛwmaˈtɔlɔk, AS: reu̯matolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reumatologia ż.

 przym. reumatologiczny

 przysł. reumatologicznie

Wiktionary


reumatologia

dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami reumatycznymi (zapalnymi, zwyrodnieniowymi) stawów i kości, a także zapalnymi chorobami tkanki łącznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dział medycyny, który zajmuje się schorzeniami reumatycznymi kości i stawów;

 (1.2) pot. środ. oddział szpitala, kliniki lub szkoły medycznej, który zajmuje się reumatologią (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) medycyna

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. reumatolog mos.

 przym. reumatologiczny

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|ῥεῦμα|-λογία. → płynięcie + nauka

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) rheumatology

* baskijski: (1.1) erreumatologia

* białoruski: (1.1) рэўматалогія ż.

* niemiecki: (1.1) Rheumatologie ż.; (1.2) Rheumatologie ż.

* rosyjski: (1.1) ревматология ż.

* ukraiński: (1.1) ревматологія ż.

* włoski: (1.1) reumatologia ż.

źródła.

== reumatologia (język włoski.) ==

wymowa.

 IPA|reu.ma.to.lo.ˈʤi.a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. reumatologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛwmatɔˈlɔɟja, AS: reu̯matoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reumatolog mos.

 przym. reumatologiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) medycyna

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. reumatolog mos.

 przym. reumatologiczny

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|ῥεῦμα|-λογία. → płynięcie + nauka

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) rheumatology

* baskijski: (1.1) erreumatologia

* białoruski: (1.1) рэўматалогія ż.

* niemiecki: (1.1) Rheumatologie ż.; (1.2) Rheumatologie ż.

* rosyjski: (1.1) ревматология ż.

* ukraiński: (1.1) ревматологія ż.

* włoski: (1.1) reumatologia ż.

źródła.

== reumatologia (język włoski.) ==

wymowa.

 IPA|reu.ma.to.lo.ˈʤi.a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. reumatologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


reumatologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z reumatologią, dotyczący reumatologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reumatologia ż., reumatolog mos.

Wiktionary


reumatolożka

reumatolog


SJP.pl

Patrz:

reumatolog

reumatyczka

chora cierpiąca na reumatyzm


SJP.pl


reumatyczny

reumatyzm


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. związany z reumatyzmem, właściwy reumatyzmowi

Wiktionary

Patrz:

reumatyzm

Wymowa:

IPA: ˌrɛwmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: reu̯matyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reumatyzm m., reumatyk m., reumatyczka ż.

Wiktionary


reumatyk

chory cierpiący na reumatyzm (ostre lub przewlekłe schorzenie narządów ruchu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba cierpiąca na reumatyzm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reumatyzm m.

:: fż. reumatyczka ż.

 przym. reumatyczny

Wiktionary


reumatyzm

ostre lub przewlekłe schorzenie narządów ruchu objawiające się bólami oraz zmianami zwyrodnieniowymi w stawach; gościec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. schorzenie narządów ruchu charakteryzujące się bólami i zmianami zwyrodnieniowymi w stawach;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Palce powykręcane przez reumatyzm przypominały sękate brzozowe patyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛwˈmatɨsm̥, AS: reu̯matysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reumatyk mos., reumatyczka ż.

 przym. reumatyczny, reumatoidalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gościec

Wiktionary


reumogran

mieszanka ziołowa w postaci granulatu, działająca przeciwbólowo, przeciwgorączkowo, przeciwzapalnie, moczopędnie i napotnie, stosowana np. w ostrych i przewlekłych bólach reumatycznych


SJP.pl


reunion

1. określenie na każde z miast lub prowincji wcielonych do Francji na mocy postanowień traktatu westfalskiego i orzeczeń francuskich urzędów królewskich, uzasadniających historyczne prawa Francji do tych obszarów;
2. dawniej o spotkaniu towarzyskim połączonym z tańcami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wulkaniczna wyspa na Oceanie Indyjskim, będąca terytorium zamorskim Francji

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stolicą Reunionu jest Saint-Denis.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reunionka ż., Reuniończyk m.

 przym. reunioński

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Reunionka ż., Reuniończyk m.

 przym. reunioński

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Réunion, Reunion

* bretoński: (1.1) Reünion ż.

* esperanto: (1.1) Reunio

* francuski: (1.1) Réunion ż.

* hiszpański: (1.1) Reunión ż.

* interlingua: (1.1) Reunion

* kreol reunioński: (1.1) La Rényon, pot. Rényon

* malgaski: (1.1) La Réunion

* niemiecki: (1.1) Reunion ż.

* portugalski: (1.1) Reunião ż.

* rumuński: (1.1) Reunion ż.

* włoski: (1.1) Riunione ż.

źródła.

== Reunion (język bretoński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Reunion

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


reuniończyk

mieszkaniec Reunionu (departamentu zamorskiego Francji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec wyspy Reunion

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reunion mrz.

:: fż. Reunionka ż.

 przym. reunioński

Wiktionary


reunionka

mieszkanka Reunionu (departamentu zamorskiego Francji)


SJP.pl


reunioński

przymiotnik od: Reunion


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Reunionem, dotyczący Reunionu (wyspy i departamentu Francji)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reunion mrz., Reuniończyk mos., Reunionka ż.

Wiktionary


reupload

[czytaj: reaplołd albo ri-aplołd] ponowne umieszczenie jakichś treści (np. filmu) w internecie


SJP.pl


reuploadować

[czytaj: reaplołdować lub ri-aplołdować] środowiskowo: ponownie przesyłać dane z własnego urządzenia do serwera lub innego urządzenia za pośrednictwem internetu


SJP.pl


reut

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w środkowej Mołdawii, prawy dopływ Dniestru;

Wiktionary

Lokalizacje

Białoruś

  • Reut – historyczna nazwa wsi Rewut, w obwodzie homelskim, w rejonie kormańskim

Mołdawia

  • Reut – rzeka, dopływ Dniestru

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta, a główne rzeki to Dniestr z dopływami: Reut, Ikiel, Botna i Byk oraz Prut, należące do zlewiska Morza Czarnego.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reucki

Wiktionary


reuters

[czytaj: rojters] brytyjska agencja prasowa; potocznie: Reuter albo agencja Reutera


SJP.pl

Reuters – agencja prasowa należąca do kanadyjskiej spółki Thomson Reuters (międzynarodowy konglomerat medialny), z siedzibą w Londynie. Do 1916 roku znana jako Reuter’s.

Główna siedziba Reuters Group mieściła się od 1939 w Londynie przy Fleet Street, a od 2005 znajduje się na Canary Wharf. W 2008 roku spółka Reuters Group została przejęta przez kanadyjską Thomson Corporation, która zmieniła wtedy nazwę na Thomson Reuters.

Wikipedia


reversi

[czytaj: rewersji] dwuosobowa gra planszowa; othello, otello


SJP.pl

Wikipedia


revue

[czytaj: reWI] widowisko filmowe złożone z luźno powiązanych ze sobą numerów estradowych; składanka, variétés


SJP.pl

Revue – marka sprzętu fotograficznego wytwarzanego przez wiele firm dla domu sprzedaży wysyłkowej Quelle. Aparaty fotograficzne sprzedawane pod tą nazwą dostarczane były przez tak znanych producentów jak Chinon Industries, Cosina, Yashica, Mamiya, Pentacon czy Zenit. W użyciu była również nazwa RevueFlex.

Wikipedia


rew.

skrót

 (1.1) = rewident

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak przekazała st. rew. Justyna Pasieczyńska z Izby Administracji Skarbowej w Warszawie mechanizm oszustwa oparty był na tzw. karuzeli podatkowej.

Wiktionary


rewa

podwodny wał piasku w morzu lub jeziorze, usypany przez pływy wzdłuż linii brzegowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miejscowość w Polsce (powiat pucki);

Wiktionary

  • rewa – piaszczysty wał podwodny ciągnący się w morzu
  • Rewa – kaszubska wieś rybacka na brzegu Zatoki Puckiej
  • Rewa – prowincja Fidżi
  • Rewa – rzeka na Fidżi
  • Rewa – miasto w Indiach
  • Rewa Whitley,1950 – synonim rodzaju ryb Sicyopterus

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nigdy nie byłem w Rewie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛva, AS: reva

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rewski

Wiktionary


rewakcynacja

ponowne szczepienie


SJP.pl


rewal

wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś nadmorska w województwie zachodniopomorskim;

Wiktionary

Rewal (do 1945 niem. Rewahl; od 1945 początkowo Pamiątkowice) – wieś, miejscowość wypoczynkowa z kąpieliskiem morskim i przystanią morską w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, siedziba gminy Rewal. Położona nad Morzem Bałtyckim, na Pobrzeżu Szczecińskim.

Według danych z lutego 2018 r. wieś miała 1041 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rewal jest miejscowością wypoczynkową.

 (1.1) W Rewalu znajduje się siedziba urzędu gminy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛval, AS: reval

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewalczyk m., rewalka ż.

 przym. rewalski

Wiktionary


rewalczyk

mieszkaniec Rewala


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Rewala

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈvalt͡ʃɨk, AS: revalčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rewal m.

:: fż. rewalka ż.

 przym. rewalski

Wiktionary


rewalidacja

1. przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osób, które utraciły sprawność fizyczną lub psychiczną bądź mają wady wrodzone;
2. w prawie: przywrócenie ważności, prawomocności jakiemuś postępowaniu prawnemu lub papierowi urzędowemu


SJP.pl

Rewalidacja – całokształt podejmowanych i usystematyzowanych działań mających na celu przywrócenie człowiekowi niepełnosprawnemu (również intelektualnie) możliwie pełnej sprawności. Jest to proces edukacyjny, terapeutyczny i wychowawczy z zaplanowanymi celami, uwzględniającymi wiedzę teoretyczną i działanie skierowane na osobę niepełnosprawną.Usprawnianie zaburzonych funkcji rozwojowych i intelektualnych.

Wikipedia


rewalidacyjny

związany z rewalidacją


SJP.pl


rewalidant

specjalista prowadzący zajęcia mające na celu przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osoby, które stały się inwalidami; rehabilitant, rehabilitator, rewalidator


SJP.pl


rewalidator

specjalista prowadzący zajęcia mające na celu przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osoby, które stały się inwalidami; rehabilitant, rehabilitator, rewalidant


SJP.pl


rewalka

mieszkanka Rewala


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Rewala

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈvalka, AS: revalka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rewal

:: fm. rewalczyk

 przym. rewalski

Wiktionary


rewaloryzacja

1. przywrócenie czemuś dawnej wartości i dawnego wyglądu;
2. działania konserwatorskie w celu przywrócenia budynkom, dziełom sztuki itp. ich wcześniejszej wartości i świetności;
3. podwyższenie nominalnych wynagrodzeń i świadczeń, których realna wartość spadła wskutek inflacji;
4. ustawowe podwyższenie kursu danej waluty w stosunku do innych walut; rewaluacja;
5. powtórna ocena czegoś, zwykle dokonana według nowych kryteriów lub systemu wartości; przewartościowanie


SJP.pl

Rewaloryzacja – podparte ustawą podwyższenie nominalnej wartości pieniądza wobec kursu złota; przywrócenie dochodom ich realnej wartości utraconej z powodu inflacji. Odnosi się to głównie do świadczeń socjalnych takich jak płace, renty czy emerytury.

W szerokim znaczeniu tego słowa rewaloryzacja to nadanie pierwotnej wartości, odnowienie, przywrócenie świetności.

Wikipedia


rewaloryzacyjny

związany z rewaloryzacją


SJP.pl


rewaloryzator

1. osoba zajmująca się przywracaniem czemuś dawnej wartości i dawnego wyglądu;
2. osoba dokonująca powtórnej oceny wartości czegoś


SJP.pl


rewaloryzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rewaloryzować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rewaloryzować ndk.

Wiktionary


rewaloryzowany

taki, któremu przywrócono dawną wartość


SJP.pl


rewalski

przymiotnik od: Rewal


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od Rewal

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈvalsʲci, AS: revalsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rewal, rewalczyk, rewalka

Wiktionary


rewaluacja

ustawowe podwyższenie kursu danej waluty w stosunku do innych walut; rewaloryzacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. urzędowy wzrost kursu danej waluty;

Wiktionary

Rewaluacja (łac. re- 'w tył; znów; naprzeciw’ i valor ‘wartość’) – administracyjne zwiększenie kursu waluty danego kraju względem waluty zagranicznej w wyniku działania podjętego przez rząd lub władze monetarne.

Termin rewaluacja odnosi się tylko do systemu sztywnego kursu walutowego, w którym kurs ten jest ustalony i zmieniany jedynie przez władze państwowe. W warunkach płynnego kursu walutowego odpowiednikiem rewaluacji waluty jest jej aprecjacja.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛvaluˈwat͡sʲja, AS: revaluacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewaluowanie n., zrewaluowanie n.

 czas. rewaluować ndk., zrewaluować dk.

 przym. rewaluacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rewaloryzacja

Wiktionary


rewaluacyjny

związany z rewaluacją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od rewaluacja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvaluwaˈt͡sɨjnɨ, AS: revaluacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rewaluować, zrewaluować

 rzecz. zrewaluowanie n., rewaluacja, rewaluowanie

Wiktionary


rewaluować

czasownik

 (1.1) ekon. urzędowo podwyższać kurs danej waluty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Korona słowacka była dwa razy rewaluowana: w marcu 2007 o 8 proc. i następnie w maju 2008 o 15 proc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvaluˈwɔvat͡ɕ, AS: revaluovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewaluacja ż., rewaluowanie n., zrewaluowanie n.

 czas. zrewaluować dk.

 przym. rewaluacyjny

Wiktionary


rewaluowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rewaluować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvaluwɔˈvãɲɛ, AS: revaluovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zrewaluowanie n., rewaluacja ż.

 czas. rewaluować ndk., zrewaluować dk.

 przym. rewaluacyjny

Wiktionary


rewanż

1. powtórne spotkanie się w zawodach, dające możliwość odegrania się pokonanemu przeciwnikowi;
2. odwzajemnienie się za coś czymś podobnym; odwet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odwzajemnienie się komuś za coś nierzadko czymś podobnym

 (1.2) sport. powtórne spotkanie dające sposobność odegrania się

Wiktionary

  • Rewanż − w sporcie, powtórne spotkanie w zawodach sportowych i grach towarzyskich.
Film
  • Rewanż − austriacki melodramat kryminalny z 2008 roku, w reżyserii Götza Spielmanna
  • Rewanż − amerykański film obyczajowy z 2004 roku, w reżyserii Chrisa Stokesa
  • Rewanż − amerykański film sensacyjny z 1997 roku, w reżyserii Kena Camerona
  • Rewanż − amerykański film dramatyczny z 1994 roku, w reżyserii Richarda W. Munchkina

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rewanżysta mos., rewanżyzm mrz.

 czas. rewanżować ndk., zrewanżować dk.

 przym. rewanżowy, rewanżystowski, rewanżystyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpłata, odwet

Wiktionary


rewanżyk

zdrobnienie od: rewanż


SJP.pl


rewanżysta

osoba dążąca do rewanżu, odwetu za coś; odwetowiec


SJP.pl


rewanżystka

rewanżysta


SJP.pl

Patrz:

rewanżysta

rewanżystyczny

rewanżyzm


SJP.pl

Patrz:

rewanżyzm

rewanżyzm

dążenie do odwetu, głównie w polityce; odwetyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. postawa polegająca na dążeniu do odwetu na przeciwniku politycznym lub wrogu (za np. utracone ziemie)

Wiktionary

Rewanżyzm – postępowanie dążące do rewanżu, odwetu, zwł. w polityce międzynarodowej, państwa zwyciężonego względem zwycięskiego itp.

Termin powstały we Francji po wojnie francusko-pruskiej, określający francuskie aspiracje do odzyskania mocarstwowej roli politycznej oraz aneksji utraconych ziem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) My Niemcy tak głęboko tkwimy jeszcze w poczuciu winy, że na rewanżyzm nie mamy ani ochoty, ani siły, co zresztą wykorzystuje wielu demagogów w pozyskiwaniu młodych ludzi dla postawy protestu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewanż m., rewanżysta mos.

 czas. rewanżować ndk., zrewanżować dk.

 przym. rewanżowy, rewanżystowski, rewanżystyczny

Wiktionary


rewaskularyzacja

w medycynie: udrożnienie i poszerzenie zwężonego naczynia krwionośnego


SJP.pl

Wikipedia


rewda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Federacji Rosyjskiej, w obwodzie swierdłowskim;

Wiktionary

Rewda (ros. Ревда) – miasto w Federacji Rosyjskiej, w obwodzie swierdłowskim. Centrum administracyjne miejskiego rejonu rewdańskiego. Przez terytorium rejonu przebiega granica pomiędzy Europą i Azją i z tego powodu jest nazywane "pierwszym miastem Europy".

Wikipedia


rewel

dawna nazwa Tallina, stolicy Estonii


SJP.pl

Tallinn (od 1219 do 1918 Rewel, niem. hist. Reval) – stolica i największe miasto Estonii, zlokalizowane na północy kraju, na brzegu Zatoki Tallińskiej. Tallinn zajmuje 7. miejsce na liście najbardziej inteligentnych miast świata. Wraz z fińskim Turku było Europejską Stolicą Kultury w 2011 roku.

Wikipedia


rewelacja

coś zdumiewającego, nowego, niezwykłego; odkrycie; objawienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś niezwykłego, nowego, zdumiewającego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewelacyjność ż., rewelka ż.

 przym. rewelacyjny

 przysł. rewelacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sensacja, odkrycie, objawienie, hit, petarda, rewelka

Wiktionary


rewelacje

coś zdumiewającego, nowego, niezwykłego; odkrycie; objawienie


SJP.pl


rewelacyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest rewelacyjne; cecha tych, którzy są rewelacyjni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewelacja ż.

 przym. rewelacyjny

 przysł. rewelacyjnie

Wiktionary


rewelacyjny

niecodzienny, wyjątkowy, zdumiewający


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stanowiący rewelację

 (1.2) wyjątkowo dobry, nadzwyczajny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nawet jeśli pomysł szefa jest głupi, to grono potakiwaczy uzna go za rewelacyjny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvɛlaˈt͡sɨjnɨ, AS: revelacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. rewelacyjnie

 rzecz. rewelacyjność ż., rewelacja ż., rewelka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezwykły, zdumiewający, wspaniały, niecodzienny

 (1.2) wspaniały, niezwykły, nadzwyczajny, wyjątkowy, wyśmienity, pot. odlotowy, pot. kozacki

Wiktionary


rewelator

przestarzałe: osoba, która coś odkrywa, wyjawia; odkrywca


SJP.pl


rewelatorka

przestarzałe: kobieta, która coś odkrywa, wyjawia; odkrywczyni


SJP.pl


rewelers

członek kwartetu wokalnego wykonujący (z towarzyszeniem instrumentu) utwory z zakresu muzyki rozrywkowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek męskiego zespołu wokalnego (zwykle kwartetu), wykonującego z towarzyszeniem instrumentu utwory muzyki rozrywkowej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie śpiewali rewelersi / O kobiecej piersi. / Bo to wyuzdane zbyt. / I w ogóle wstyd.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rewelersowy

Wiktionary


rewelka

potocznie: rewelacja


SJP.pl


rewelski

przymiotnik od: Rewel (dawna nazwa Tallinu, stolicy Estonii)


SJP.pl


rewerans

dawniej:
1. głęboki ukłon;
2. zachowanie zbytnio grzeczne


SJP.pl


rewerber

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) blacha odblaskowa wokół lampy wzmacniająca światło, reflektor latarni

 (1.2) latarnia uliczna z blachami odblaskowymi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lampa z rewerberem dosyć mocne rzucała światło na klatki.

 (1.2) Otoczyły go wysokie kamienice, magazyny wspaniale oświetlone, płonące na ulicach rewerbery…

 (1.2) Jaskrawy blask rewerberu padł właśnie na chodnik prowadzący w kierunku ulicy Elektoralnej.

Wiktionary


rewerberacja

Pogłos (rewerberacja) – zjawisko stopniowego zanikania energii dźwięku po ucichnięciu źródła, związane z występowaniem dużej liczby fal odbitych od powierzchni pomieszczenia. Ucho ludzkie odczuwa pogłos jako przedłużenie dźwięku. Pogłos jest określany ilościowo przez czas pogłosu, czyli liczbę sekund potrzebną na spadek poziomu ciśnienia akustycznego o 60 dB. Zjawiskiem odwrotnym (narastania dźwięku po włączeniu źródła) jest dogłos.

Wikipedia


rewerencja

książkowo: duże uznanie, szacunek, poważanie; respekt, mir, estyma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. duże uznanie i szacunek

 (1.2) przejaw szacunku, okazywanie komuś czci

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uszanowanie, poważanie, szacunek, poważanie, respekt, mir, estyma

Wiktionary


rewerenda

dawniej:
1. sutanna;
2. peleryna, toga noszona przez profesorów, lekarzy, aptekarzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. sutanna

 (1.2) toga lub płaszcz profesorski

Wiktionary

  • Sutanna (z franc. i wł., łac.) – ubiór duchownych.
  • Spodek, czyli strój ministrantów zakrywający nogi. Patrz: sutanela.
  • Rewerenda – część wsi Chwaszczyno w województwie pomorskim, powiecie kartuskim, gminie Żukowo.
  • Rewerenda – część miasta Gdynia

Wikipedia


rewers

1. odwrotna strona monety, medalu, banknotu, karty płatniczej lub kartki pocztowej;
2. dokument potwierdzający otrzymanie przedmiotu lub pieniędzy, zawierający zasady ich zwrotu;
3. odwrotna, lewa strona czegoś, np. haftu, obrazu;
4. przeciwieństwo czegoś;
5. formularz do zamawiania książek, oddawany bibliotekarzowi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) numizm. druga strona monety lub medalu, przeciwieństwo głównej strony;

 (1.2) urz. dokument będący pokwitowaniem otrzymania jakiejś sumy pieniędzy lub przedmiotu

 (1.3) bibliot. formularz wypełniany przez wypożyczającego książkę

 (1.4) szt. lewa strona haftu, obrazu, pocztówki

Wiktionary

Awers i rewers (łac.) – dwie strony zdobionego przedmiotu płaskiego, pokrytego jedno- lub dwustronnie malowidłem, grafiką lub drukiem, zawierającego płaskorzeźbę, wizerunek wykonany metodą rycia, kucia lub zdobionego w jeszcze inny sposób. Oba pojęcia funkcjonują wyłącznie razem, gdy w danym przedmiocie występuje swobodny dostęp do obu jego powierzchni, przy czym jedna z nich jest wyłączną lub główną stroną zawierającą przedstawiane treści.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛvɛrs, AS: revers

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rewersowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) orzeł

Wiktionary


rewersik

zdrobnienie od: rewers


SJP.pl


rewersja

odstępstwo od zwykłego szyku wyrazów w zdaniu


SJP.pl

Rewersja (z łac. re- – "w tył; znów; naprzeciw" – i versio – "obracanie") – w biologii podtyp homoplazji, związany z powrotem do cechy ancestralnej.

Rewersja jako rodzaj homoplazji ma pewne znaczenie w filogenetyce.

Zgodnie z jednym z postulatów Karola Darwina różne taksony mogą mieć wspólne pochodzenie, a więc pochodzić od wspólnego przodka. W miarę ewoluowania organizmy stopniowo oddalają się od siebie, coraz bardziej się od siebie różniąc. Nauka stara się odtworzyć wzajemne pokrewieństwa taksonów. Bazuje przy tym na cechach rozpatrywanych organizmów, zwłaszcza na cechach nowych ewolucyjnie, czyli apomorfiach. Grupy o wspólnym pochodzeniu posiadają pewne cechy właściwe tylko im, nie występujące u żadnych innych organizmów. Takie cechy to synapomorfie wyznaczające grupy monofiletyczne, najbardziej użyteczne w odtwarzaniu filogenezy. Jednakże istnienie u różnych organizmów takiej samej cechy nie musi świadczyć o wspólnym pochodzeniu. Nie każda wspólna cecha jest synapomorfią: może być ona homoplazją, a więc wspólną cechą, która rozwinęła się więcej niż raz. Obok konwergencji występowanie tej samej cechy u niespokrewnionych taksonów tłumaczyć można też rewersją.

Wikipedia


rewersyjny

przymiotnik od: rewersja


SJP.pl


reweryna

antybiotyk, półsyntetyczna pochodna tetracykliny


SJP.pl


rewia

przegląd, pokaz (np. mody), widowisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) widowisko rozrywkowe o bogatej oprawie scenograficznej

 (1.2) pokaz lub przegląd czegoś

 (1.3) daw. ewidencja

Wiktionary

  • rewia – defilada wojskowa
  • rewia – określenie pokazu mody
  • rewia – widowisko teatralne będące przedstawieniem rozrywkowym złożone z wielu krótkich występów (np. Rewia Kabaretowa)
  • Rewia – skierowany do kobiet tygodnik wydawany od 2004 roku w Warszawie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nasyciła oczy przepiękną rewią na lodzie.

 (1.1) Piwnica powinna nadal tętnić życiem. Powinny odbywać się tu recitale, koncerty, rewie piosenek.

 (1.2) Pierwsza rewia mody, która odbyła się w kwietniu 1946 r. w warszawskim hotelu "Polonia", mogła sprawiać wrażenie, że powraca stylistyka okresu międzywojennego.

 (1.2) 20 maja rozpoczynają się doroczne manewry. Inauguruje je rewia kilku pułków, którą na placu przed pałacem przyjmuje sam król.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rewiowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kabaret

 (1.2) prezentacja

Wiktionary


rewica

Rewica – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim, w gminie Jeżów.

Wieś królewska w starostwie budziszewskim w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Zobacz też: Rewica Szlachecka, Rewica-Kolonia

Wikipedia


rewidencki

rewident


SJP.pl

Patrz:

rewident

rewident

osoba upoważniona do kontrolowania działalności instytucji, przedsiębiorstw; rewizor; kontroler; inspektor; lustrator; nadzorca; wizytator


SJP.pl

Biegły rewident (inaczej audytor) – zawód zaufania publicznego wykonywany przez osobę posiadającą uprawnienia zawodowe w zakresie wykonywania czynności rewizji finansowej nadane w trybie Ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym, w tym uprawnienia do badania sprawozdań finansowych.

Tytuł „biegły rewident” podlega ochronie prawnej.

Wikipedia


rewidentka

rewident


SJP.pl

Patrz:

rewident

rewidować

1. dokonywać rewizji pomieszczeń, bagażu, rewizji osobistej;
2. poddawać rewizji poglądy, poprzednie postanowienia itp.


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) przeszukiwać w poszukiwaniu czegoś nielegalnego

 (1.2) poddawać krytyce i zmieniać dotychczasowe poglądy lub postanowienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Dzięki Kopernikowi, Newtonowi, Darwinowi i Einsteinowi ludzie zaczęli rewidować swoje poglądy na świat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvʲiˈdɔvat͡ɕ, AS: revʹidovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewizor m., rewident m., rewidentka ż., rewizja ż., rewidowanie n., zrewidowanie n., rewizjonizm m., rewizjonista m., rewizjonistka ż.

 czas. zrewidować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeszukiwać, obszukać

 (1.2) weryfikować, przeorientowywać

Wiktionary


rewidowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rewidować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rewidować ndk.

 rzecz. rewizor mos.

Wiktionary


rewietka

krótkie widowisko estradowe


SJP.pl


rewindykacja

sądowe dochodzenie zwrotu utraconej własności


SJP.pl


rewindykacyjny

związany z rewindykacją


SJP.pl


rewindykator

osoba żądająca zwrotu własności lub utraconych praw na drodze sądowej


SJP.pl


rewindykować

1. odzyskiwać (odzyskać) utraconą własność lub prawo do czegoś na drodze sądowej;
2. nadawać (nadać) czemuś nowe znaczenie lub nową wartość


SJP.pl


rewiński

nazwisko


SJP.pl


rewiowy

związany z rewią


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rewią, dotyczący rewii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewia ż.

 przysł. rewiowo

Wiktionary


rewir

1. obszar działania;
2. terytorium osobnicze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obszar podległy określonym służbom

 (1.2) liczba stolików obsługiwana przez jednego kelnera

 (1.3) hist. szpital w hitlerowskich obozach koncentracyjnych

Wiktionary

Rewir – terytoria osobnicze.

Powierzchnia zajmowana jest przez populacje, stale (lub okresowo) bronioną przez nią. Kształt i wielkość rewirów zależy m.in. od ukształtowania powierzchni terenu oraz warunków klimatycznych, właściwości biologicznych gatunku zamieszkującego i wielu innych czynników. Rewiry niekiedy nakładają się na siebie (zależy od środowiska). Sumując powierzchnię rewirów otrzymujemy areał przestrzenny populacji.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. rewirowy

 rzecz. rewirowy mos.

Wiktionary


rewirowy

przymiotnik od: rewir


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) policjant czuwający nad sprawami administracyjnymi i porządkowymi w rewirze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez rynek kroczy z zawiniątkiem w ręku rewirowy Oczumiełow w nowym płaszczu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvʲiˈrɔvɨ, AS: revʹirovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewir m.

Wiktionary


rewiś

rewiś dębowy - owad błonkoskrzydły z rodziny galasówek


SJP.pl


rewitalizacja

1. odnowa zniszczonych budynków lub dzielnic miasta;
2. przywrócenie cerze młodego wyglądu przy pomocy zabiegów kosmetycznych;
3. przywrócenie aktualności dawnym ideom lub poglądom


SJP.pl

Wikipedia


rewitalizacyjny

rewitalizacja


SJP.pl

Patrz:

rewitalizacja

rewitalizator

składnik kosmetyków hamujący i odwracający proces starzenia się cery


SJP.pl


rewitalizować

1. odnawiać zniszczone budynki lub dzielnice miasta;
2. przywracać cerze młody wygląd przy pomocy zabiegów kosmetycznych;
3. przywracać aktualność dawnym ideom lub poglądom


SJP.pl


rewiyr

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. urz. med. zwolnienie lekarskie

Wiktionary


rewizja

obejrzenie kogoś lub czegoś; przegląd; kontrola; lustracja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) krym. ogół działań, których celem jest znalezienie dowodów domniemanego przestępstwa lub wykroczenia

 (1.2) ponowne rozpatrzenie pewnych poglądów, teorii, dokumentów itp. i dokonanie w nich zmian

 (1.3) kontrola urzędowa dokonywana w określonej instytucji

 (1.4) praw. ponowne rozpatrzenie sprawy przez sąd wyższej instancji jako następstwo odwołania od orzeczeń sądu niższej instancji

 (1.5) druk. ostateczna korekta tekstu drukarskiego

Wiktionary

  • Rewizja (powieść)
  • Rewizja (prawo procesowe)
  • Rewizja (kolejnictwo) – kontrola techniczna pojazdu szynowego
  • Rewizja (zespół muzyczny) – polski zespół punk rockowy z Lubina

Wikipedia

Powiązane:

 czas. rewidować

 rzecz. rewizor mos., rewizjonistyczność ż.

 przym. rewizyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kipisz, przeszukiwanie

 (1.2) korekta, przegląd, przejrzenie, sprawdzenie

 (1.3) audyt, inspekcja, kontrola, skontrolowanie, sprawdzenie

 (1.4) apelacja

Wiktionary


rewizjonista

1. osoba kwestionująca istniejący porządek rzeczy, granic i traktatów międzynarodowych;
2. osoba kwestionująca oficjalną wykładnię marksizmu-leninizmu


SJP.pl


rewizjonistka

rewizjonista


SJP.pl

Patrz:

rewizjonista

rewizjonistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest rewizjonistyczne; cecha tych, którzy są rewizjonistyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewizja ż., rewizjonizm m., rewizjonista m., rewizjonistka ż.

 przym. rewizjonistyczny

 przysł. rewizjonistycznie

Wiktionary


rewizjonistyczny

rewizjonizm


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący rewizjonizmu

Wiktionary

Patrz:

rewizjonizm

Powiązane:

 rzecz. rewizjonistyczność ż., rewizjonizm m., rewizjonista m., rewizjonistka ż.

Wiktionary


rewizjonizm

1. dążenie do zmiany lub obalenia istniejącego stanu rzeczy, obowiązujących umów i traktatów międzynarodowych;
2. kierunek w ruchu robotniczym, występujący z hasłami rewizji marksizmu


SJP.pl

Rewizjonizm (łac. revisio – ponowne widzenie) – dążenie do zmiany określonego stanu rzeczy, poglądów. Ponowne rozpatrywanie ustalonych wniosków, ocenianie faktów według innych kryteriów. Rewizjonizm danego zagadnienia następuje po pewnym czasie (najczęściej jedno lub więcej pokoleń).

  • Użycie pojęcia rewizjonizm w odniesieniu do programu politycznego jest w zasadzie neutralne, jego ocena zależy od politycznego punktu widzenia w danym kontekście. Np. rewizjonizm syjonistyczny – prawicowy nurt ruchu syjonistycznego, którego twórcą był Władimir Żabotyński.
  • Rewizjonizm w ruchu robotniczym to kierunek ideologiczny powstały w XIX wieku. Jego teoretykiem był Eduard Bernstein. Postulował zmianę podejścia do zasad marksizmu – w istocie kwestionował jego główne idee: rewolucję społeczną oraz dyktaturę proletariatu. Dał w zasadzie początek socjaldemokracji. To kierunek odrzucający marksistowską teorię walki klas i rewolucyjnego obalenia kapitalizmu na rzecz jego stopniowych przemian na drodze demokratycznych reform, czyli reformizmu.
  • W propagandzie komunistycznej rewizjonizm był zarzutem najczęściej wysuwanym wobec wszelkich odchyleń od aktualnie obowiązującej oficjalnej linii rządzącej partii. Na przykład mianem rewizjonistów określano dysydentów w łonie PZPR; osobliwe natężenie użycia tego słowa miało miejsce w latach 1967–1968; zob. także „Chamy i Żydy”.
  • Rewizjonizm w stosunkach międzynarodowych oznacza dążenie do zmiany obecnej sytuacji międzynarodowej, ponownego zawarcia umów między państwami na innych warunkach. Szczególnie dotyczy to umów pokojowych i terytorialnych. W praktyce jest eufemizmem stosowanym dla rewanżyzmu (np. rewizjonizm niemiecki po I wojnie światowej).
  • Rewizjonizm w historiografii oznacza pogląd, tezę, spojrzenie na pewne zagadnienie, radykalnie odbiegające od ogólnie przyjętych. Jeśli w wyniku naukowej dyskusji prezentowane „rewizjonistyczne” poglądy przyjęte zostaną przez większość badaczy następuje zmiana przyjętego paradygmatu.
  • Termin rewizjonizm historyczny jest również wykorzystywany często (przez zwolenników) dla twierdzenia, że przyjęta powszechnie wersja holocaustu jest albo w dużym stopniu przesadzona, albo jest całkowitym fałszerstwem. Przeciwnicy używają raczej określenia negacjonizm, rewizjonizm polityczny, lub Kłamstwo oświęcimskie. Kluczowym punktem sporu o nazewnictwo jest określenie czy negacjonizm/rewizjonizm (w kontekście Holocaustu) jest stanowiskiem naukowym, czego – jak dotąd bezskutecznie – domagają się jego zwolennicy. Krytycy zaś zaliczają go do spiskowych teorii dziejów. Także u niemieckich neonazistów istnieje pogląd, który obwinia Polskę za wybuch II wojny światowej.
    Rewizjonizm Holocaustu należy do szerszego nurtu rewizjonistycznego, który zmierza do zrelatywizowania odpowiedzialności za II wojnę światową i do przedstawienia innego obrazu tego konfliktu. W myśl opinii rewizjonistów należy jakoby umniejszyć winę Niemiec i ich sojuszników, a szereg zbrodni i nadużyć przypisać Aliantom Zachodnim, Związkowi Radzieckiemu i Polsce. Do autorów, którzy prezentują takie stanowisko należy brytyjski publicysta David Irving, a także znany z błyskotliwie spisanych wspomnień belgijski generał Waffen SS, kolaborujący z III Rzeszą, Léon Degrelle. Tezy te rozpowszechniane są również w Polsce, za pomocą przekładów książek i artykułów. Opinie swoje rewizjoniści przedstawiają jako rzekomo oczywiste fakty, a zawodowych historyków oskarżają o tzw. konformizm wobec demokracji zachodnich. Sami zaliczają się do tzw. nurtu nonkonformistycznego.
  • Rewizjonizm Katynia (tzw. „Kłamstwo Katyńskie”) jest stosunkowo popularny w Rosji. Jednym z takich rewizjonistów jest Jurij Muchin, który twierdzi, że dokumenty, potwierdzające odpowiedzialność NKWD za zbrodnię katyńską, zostały sfałszowane przez Michaiła Gorbaczowa i Aleksandra Nikołajewicza Jakowlewa. Inny publicysta Władysław Szwed w książce „Tajemnice Katynia” kwestionuje liczbę ofiar zbrodni i głosi, że polscy oficerowie nie zginęli w Katyniu, a żyli na Syberii. Rosyjski rewizjonizm krytykuje oficjalną wersję katyńskiej tragedii jako „ideologiczne przygotowanie do wymuszenia na Rosji miliardowych rekompensat za zabicie polskich oficerów”.
  • W literaturze mianem rewizjonizmu określa się czasem inne niż tradycyjne przedstawienie znanych postaci (np. w powieści Kiriłła Jeśkowa „Ostatni Władca Pierścienia”, gdzie inaczej niż we „Władcy Pierścieni” J.R.R. Tolkiena pozytywną stroną jest Mordor).

Wikipedia


rewizor

1. dawniej: urzędnik upoważniony do kontrolowania działalności instytucji, przedsiębiorstwa; inspektor;
2. kolejarz nadzorujący pracę zespołu konduktorów kolejowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kolej. kolejarz nadzorujący pracę zespołu konduktorów kolejowych

 (1.2) hist. adm. urzędnik dokonujący kontroli czegoś

Wiktionary

Administracja

  • rewizor – urząd w carskiej Rosji
  • rewizor biletów – kontroler biletów

Film

  • Rewizor (Inspector General) – film brytyjski z 1949
  • Rewizor (IDelibabok Orszaga) – film węgierski z 1984

Literatura

  • Rewizor – komedia Nikołaja Gogola

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rewident mos., rewidentka ż., rewizja ż., rewidowanie n., zrewidowanie n., rewizjonizm mrz., rewizjonista mos., rewizjonistka ż.

 czas. rewidować ndk., zrewidować dk.

 przym. rewizyjny

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|reviso. = ponownie oglądam

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== rewizor (język wilamowski.) ==

ortografie.

wymowa.

 audio|Wym-rewizor (wersja Józefa Gary).ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) rewizor

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈvʲizɔr, AS: revʹizor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewident mos., rewidentka ż., rewizja ż., rewidowanie n., zrewidowanie n., rewizjonizm mrz., rewizjonista mos., rewizjonistka ż.

 czas. rewidować ndk., zrewidować dk.

 przym. rewizyjny

Wiktionary


rewizorka

rewizor; kontrolerka, inspektorka


SJP.pl


rewizorski

rewizor


SJP.pl

Patrz:

rewizor

rewizyjny

przymiotnik od: rewizja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rewizją, dotyczący rewizji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewizja ż., rewizor mos.

Wiktionary


rewizyta

odwzajemnienie złożonej wizyty


SJP.pl


rewizytować

odwzajemniać się lub odwzajemnić się złożeniem wizyty


SJP.pl


rewka

zdrobnienie od: rewa


SJP.pl


rewkom

(z rosyjskiego "rewolucjonnyj komitiet") dawniej: bolszewicki sztab dokonujący przewrotu wojskowego i obejmujący władzę samorzutnie


SJP.pl


rewokacja

odwołanie kogoś z placówki zagranicznej lub z urzędu kościelnego


SJP.pl


rewokować

1. urzędowo: odwołać, odwoływać z urzędu;
2. przestarzale:
a) zmienić, zmieniać wyznanie;
b) cofnąć, cofać coś, uznać, uznawać coś jako niebyłe


SJP.pl

czasownik

 (1.1) odwołać z urzędu

 (1.2) odwołać, unieważnić

 (1.3) nawrócić się, zmienić wyznanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvɔˈkɔvat͡ɕ, AS: revokovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewokowanie n.

Wiktionary


rewokowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rewokować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvɔkɔˈvãɲɛ, AS: revokovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rewokować

Wiktionary


rewolta

zbrojny spisek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zbrojny spisek, bunt

 (1.2) sprzeciw wobec obowiązujących norm

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ma nawiązać kontakt z emirem Fajsalem i prosić o pomoc wojskową, by wzmocnić arabską rewoltę przeciwko Turkom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈvɔlta, AS: revolta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewoltowanie n., zrewoltowanie n., rewolucyjka ż.

 czas. rewoltować, zrewoltować

 przym. zrewoltowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przewrót, pucz, rebelia, rewolucja, przest. rokosz

 (1.2) kontestacja, opór, protest, sprzeciw

Wiktionary


rewolucja

1. zbrojny przewrót w społeczeństwie mający na celu obalenie obecnego ustroju społecznego i zastąpienie go nowym;
2. proces dużych, gwałtownych zmian w danej dziedzinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwałtowne przemiany w społeczeństwie, związane np. z przewrotem;

 (1.2) przen. duże i nagłe zmiany

Wiktionary

Rewolucja (z wczesnośredniowiecznej łaciny revolutio – przewrót) – znacząca zmiana, która zazwyczaj zachodzi w stosunkowo krótkim okresie.

Różnie definiowane rewolucje wybuchały w całej historii ludzkości. Różnią się one w zależności od liczby rewolucjonistów (uczestników), środków przez nich stosowanych, czasu trwania, ideologii motywacyjnej i różnych innych aspektów. Rewolucja może być spowodowana zmianą społeczno-polityczną zachodzącą w społeczno-politycznych instytucjach lub znaczną zmianą kulturową i ekonomiczną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rewolucja powiodła się i zamiast dyktatury wprowadzono demokrację.

 (1.2) Szczepionka przeciwko ospie przyczyniła się do rewolucji w walce z tą chorobą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvɔˈlut͡sʲja, AS: revolucʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.

:: zdrobn. rewolucyjka ż.

 czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.

 przym. rewolucyjny, porewolucyjny

 przysł. rewolucyjnie

Wiktionary


rewolucjonista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczestnik lub zwolennik rewolucji

Wiktionary

Rewolucja (z wczesnośredniowiecznej łaciny revolutio – przewrót) – znacząca zmiana, która zazwyczaj zachodzi w stosunkowo krótkim okresie.

Różnie definiowane rewolucje wybuchały w całej historii ludzkości. Różnią się one w zależności od liczby rewolucjonistów (uczestników), środków przez nich stosowanych, czasu trwania, ideologii motywacyjnej i różnych innych aspektów. Rewolucja może być spowodowana zmianą społeczno-polityczną zachodzącą w społeczno-politycznych instytucjach lub znaczną zmianą kulturową i ekonomiczną.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛvɔlut͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: revolucʹi ̯o̊̃ńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolucja ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizm m., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.

:: fż. rewolucjonistka ż.

 czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.

 przym. rewolucyjny

 przysł. rewolucyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wywrotowiec

Wiktionary


rewolucjonistka

rewolucjonista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, uczestniczka lub zwolenniczka rewolucji

Wiktionary

Patrz:

rewolucjonista

Wymowa:

IPA: ˌrɛvɔlut͡sʲjɔ̇̃ˈɲistka, AS: revolucʹi ̯o̊̃ńistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolucja ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n., rewolucjonizm m.

:: fm. rewolucjonista m.

 czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.

 przym. rewolucyjny

 przysł. rewolucyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bojowniczka, rebeliantka

Wiktionary


rewolucjonizm

dążenie do rewolucyjnych zmian, zwłaszcza w dziedzinie polityki


SJP.pl


rewolucjonizować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zrewolucjonizować)

 (1.1) dokonywać radykalnych, przełomowych zmian, które zasadniczo odmieniają dotychczasowy stan rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nowe technologie rewolucjonizują przemysł.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolucyjność ż., rewolucyjka ż., rewolucjonizowanie n., rewolucjonistka ż., rewolucjonista mos., rewolucja ż.

 przysł. rewolucyjnie

 przym. rewolucyjny

Wiktionary


rewolucjonizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. pobudzanie do rewolucji

 (1.2) przen. dokonywanie radykalnego przełomu w jakiejś dziedzinie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolucyjka ż., zrewolucjonizowanie n., rewolucja ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucjonizm m., rewolucyjność ż.

 czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.

 przym. rewolucyjny, rewolucjonistyczny

 przysł. rewolucyjnie

Wiktionary


rewolucyjka

zdrobnienie od: rewolucja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od rewolucja

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolucja ż., rewolta ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizm m., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.

 czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.

 przym. rewolucyjny

 przysł. rewolucyjnie

Wiktionary


rewolucyjnie

przysłówek

 (1.1) w sposób rewolucyjny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolucyjka ż., rewolucja ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.

 czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.

 przym. rewolucyjny

Wiktionary


rewolucyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest rewolucyjne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvɔluˈt͡sɨjnɔɕt͡ɕ, AS: revolucyi ̯ność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolucja ż., rewolucyjka ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucjonizm m., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.

 czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.

 przym. rewolucyjny

 przysł. rewolucyjnie

Wiktionary


rewolucyjny

związany z rewolucją, przewrotem; właściwy rewolucji, służący rewolucji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący rewolucji i rewolucjonistów, związany z rewolucją i rewolucjonistami

przymiotnik jakościowy

 (2.1) przynoszący duże zmiany, przełamujący skostniałe struktury

 (2.2) charakterystyczny dla rewolucji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛvɔluˈt͡sɨjnɨ, AS: revolucyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolucyjka ż., rewolucja ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.

 czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.

 przysł. rewolucyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buntowniczy, wichrzycielski, wywrotowy

 (2.1) nowatorski, innowacyjny

Wiktionary


rewolwer

krótka, wielostrzałowa broń palna z obracającym się bębenkiem za każdym pociągnięciem spustu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ręczna, krótka broń palna, w której magazynek stanowi kilkukomorowy obrotowy bęben;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szeryf szybciej wyciągnął swój rewolwer i bandyta padł martwy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈvɔlvɛr, AS: revolver

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolwerowiec m., rewolwerówka ż.

 przym. rewolwerowy

Wiktionary


rewolwerowiec

bandyta posługujący się rewolwerem w napadach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba posługująca się zręcznie rewolwerem, biorąca udział w pojedynkach lub napadach, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych za czasów Dzikiego Zachodu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) daw. pejor. czasopismo o sensacyjnym charakterze, zawierające agresywnie zredagowane lub oszczercze informacje

Wiktionary

Rewolwerowiec – polskie tłumaczenie angielskiego pojęcia z Dzikiego Zachodu: gunfighter, gunslinger czy shootist, oznaczającego groźnego człowieka z bronią palną. Angielskie słowo nie zawęża jego znaczenia do władania rewolwerem w sensie stricte krótkiej broni palnej z bębnem obrotowym. Znaczenie w wersji angielskiej odnosi się także do groźnego użytkownika broni palnej długiej, np. powtarzalnych karabinów Winchester.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kilka osób jakoby obserwowało pojedynek rewolwerowców przed saloonem.

 (1.1) Wśród polskich rewolwerowców i bandziorów colt nie cieszy się aż taką popularnością.

 (2.1) Powodem tego wystąpienia prasy lwowskiej przeciw osławionemu rewolwerowcowi, była niesłychana napaść tegoż na osoby czcigodnych XX. Bilczewskiego i Teodorowicza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rewolwer m.

 przym. rewolwerowy

Wiktionary


rewolwerowy

1. przymiotnik od: rewolwer;
2. w technice: urządzenie z wieloma osadzonymi narzędziami, używanymi w ustalonej kolejności


SJP.pl


rewolwing

kredyt wielokrotnie zaciągany i spłacany w trakcie trwania umowy kredytowej


SJP.pl


rewolwingowy

rewolwing


SJP.pl

Patrz:

rewolwing

rewriter

[czytaj: rirajter] osoba przerabiająca jakiś tekst


SJP.pl


rewski

Rewa (wieś w Polsce)


SJP.pl


rewucki

nazwisko


SJP.pl


rex

reks;
1. krój pisma drukarskiego o wąskim rysunku liter;
2. rasa królika o brązowej sierści i stojących uszach


SJP.pl

Osoby w Wikipedii o nazwisku Rex

  • Robert Rex (1909-1992) – polityk, pierwszy premier Niue
  • Simon Rex, właściwie Simon Rex Cutright (ur. 1974) – amerykański aktor i komik
  • Wilhelm Rex (1870-1944) – niemiecki rzeźbiarz

Miejscowości w USA:

  • Rex – jednostka osadnicza w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Robeson

Wikipedia


rexton

samochód typu SsangYong Rexton


SJP.pl


rey

Osoby:

  • Alejandro Rey – amerykański aktor
  • Alexandre Rey – szwajcarski piłkarz
  • Álvaro Rey – hiszpański piłkarz
  • Dominique Rey – francuski duchowny
  • Fernando Rey – hiszpański aktor
  • Javier Rey – hiszpański aktor
  • Jean-Pierre Rey – francuski duchowny
  • Jean Rey – belgijski polityk
  • Krzysztof Rey
  • Kurt Rey – szwajcarski piłkarz
  • Lana Del Rey – amerykańska piosenkarka
  • Micheline Calmy-Rey – szwajcarska działaczka polityczna
  • Mieczysław Rey – polski poseł
  • Mikołaj Rey
  • Nicholas Andrew Rey – amerykański polityk
  • Paola Andrea Rey – kolumbijska aktorka
  • Ramona Rey – polska piosenkarka
  • Stanisław Rey
  • Sydor Rey – polski poeta

Wikipedia


reykiawicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Reykjavíkiem, dotyczący Reykjavíku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reykjavík mrz., rejkiawiczanin mos., rejkiawiczanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rejkiawicki, reykjawicki

Wiktionary


reykjavicki

Reykjavík; rejkiawicki


SJP.pl


reykjavík

[czytaj: rejkiawik] stolica Islandii; Rejkiawik


SJP.pl

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Islandii;

Wiktionary

Reykjavík (dawny polski egzonim: Rejkiawik) – stolica oraz największe miasto Islandii, położone w jej południowo-zachodniej części nad Zatoką Faxa, najbardziej wysunięta na północ stolica świata. Na północ od Reykjavíku w odległości 10 km góruje masyw Esja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Droga z Keflavíku do Reykjavíku ma 48 kilometrów długości.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reykiawicki, reykjawicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Rejkiawik

Wiktionary


reykjawicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Reykjavík

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛjcjaˈvʲit͡sʲci, AS: rei ̯ḱi ̯avʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reykjavík m.

Wiktionary


reykowski

nazwisko


SJP.pl


reymont

Władysław Stanisław Reymont (właściwie S. W. Rejment) (1867-1925), pisarz i publicysta


SJP.pl

Wikipedia


reymontowski

[czytaj: rejmontowski] właściwy Reymontowi, taki jak w twórczości Reymonta


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do Reymonta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miniony rok był rokiem Reymontowskim, wcześniejszym latom patronowali klasycy: Chopin i Mickiewicz.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reymontowski

Wiktionary


reynolds

Osoby o tym nazwisku:

  • Alastair Reynolds – pisarz gatunku fantastyki naukowej
  • Albert Reynolds – irlandzki polityk
  • Bobby Reynoldss – amerykański tenisista
  • Burt Reynolds – amerykański aktor filmowy, producent, reżyser i scenarzysta
  • Butch Reynolds – amerykański lekkoatleta - sprinter
  • Candy Reynolds – amerykańska tenisistka
  • Caroline Reynolds – fikcyjna wiceprezydent USA; postać w serialu „Prison Break”
  • Craig Reynolds – amerykański programista
  • Dan Reynolds – amerykański muzyk, wokalista zespołu Imagine Dragons
  • Debbie Reynolds – amerykańska aktorka, piosenkarka i tancerka
  • Elaine Reynolds – amerykańska modelka
  • Grady Reynolds – amerykański koszykarz
  • Jamie Reynolds – angielski basista i wokalista
  • John F. Reynolds – amerykański generał poległy pod Gettysburgiem
  • Joshua Reynolds – angielski malarz, portrecista
  • John C. Reynolds – amerykański informatyk
  • Joyce K. Reynolds – amerykańska informatyk
  • Kevin Reynolds – amerykański reżyser i scenarzysta
  • Kevin Reynolds – kanadyjski łyżwiarz figurowy
  • Mark Reynolds – amerykański żeglarz sportowy
  • Mark Reynolds – szkocki piłkarz
  • Osborne Reynolds – irlandzki inżynier
  • Roger Reynolds – amerykański kompozytor
  • Ryan Reynolds – kanadyjski aktor i producent telewizyjny i filmowy
  • Simon Reynolds – kanadyjski aktor

Wikipedia


reż

dawniej: żyto


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) roln. stpol. i gw-pl|Śląsk Cieszyński, Kraków, Górny Śląsk. żyto

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rżysko, Rżyski

 przym. rżany

Wiktionary


reż.

skrót od: reżyser (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = reżyser

 (1.2) = reżyseria

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Reż. Jan Kowalski udzielił dziś wywiadu.

 (1.2) Do kin wchodzi film w reż. Andrzeja Wajdy.

Wiktionary


reza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Mazury. droga, podróż

Wiktionary


rezać

czasownik

 (1.1) gwara więzienna ciąć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛzat͡ɕ, AS: rezać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezanie n.

Wiktionary


rezanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rezać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rezać ndk.

Wiktionary


rezeda

roślina ozdobna o żółto-zielonych kwiatach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Reseda|ref=tak., liczący około 30 gatunków rodzaj roślin z rodziny rezedowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju rezedy (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈzɛda, AS: rezeda

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rezedowy

Wiktionary


rezedolistny

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający liście jak rezeda

Wiktionary


rezedowate

rodzina roślin zielnych lub krzewiastych z rzędu kaparowców, o naprzemianległych liściach bez przylistków i grzbiecistych kwiatach zebranych w grona lub kłosy


SJP.pl

Wikipedia


rezedowaty

o cechach rezedowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


rezedowy

rezeda


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do rezedy

 (1.2) mający kolor właściwy kwiatom rezedy, zielonkawy/żółtawy

Wiktionary

Patrz:

rezeda

Powiązane:

 rzecz. rezeda ż.

Wiktionary


rezerford

jednostka aktywności ciała promieniotwórczego; ruterford; rutherford


SJP.pl


rezerpina

alkaloid pochodzenia naturalnego, hamujący pobudzenie układu współczulnego, obniżający ciśnienie krwi i działający na ośrodkowy układ nerwowy powodując uspokojenie, stosowany w leczeniu nadciśnienia


SJP.pl

Rezerpina (Reserpinum, ATC: C01 AA52, C02 LA01) – alkaloid pochodzenia naturalnego, wyizolowany z korzeni rauwolfii żmijowej (Rauwolfia serpentina) rosnącej u stóp Himalajów, od wieków stosowanej w medycynie. Pod względem chemicznym jest pochodną indolu, zaliczaną do alkaloidów indolowych, typu johimbanu. Jest estrem kwasu trimetoksybenzoesowego.

Wikipedia


rezerwa

1. zapas czegoś;
2. ostrożność w sposobie bycia, ocenie czegoś; powściągliwość;
3. pewna liczba ludzi mogących zastąpić innych, zapasowi członkowie drużyny sportowej, odwód wojskowy itp.;
4. obywatele po przeszkoleniu wojskowym, którzy mogą być powołani do wojska w wypadku wojny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zapas czegoś

 (1.2) powściągliwość, brak serdeczności, chłód w sposobie bycia

 (1.3) ogół obywateli (rezerwistów), którzy mogą być powołani do wojska na okresowe ćwiczenia lub na wypadek wojny

 (1.4) wojsk. oddział lub oddziały wojskowe pozostawione w odwodzie

 (1.5) sport. (w sportach drużynowych) grupa sportowców, którzy mogą zastąpić innych zawodników w czasie meczu

 (1.6) pewna liczba ludzi mogących zastąpić innych

Wiktionary

Rezerwa (żołnierze rezerwy, pot. rezerwiści) – ogół osób stanowiących bazę uzupełnień dla sił zbrojnych na wypadek ogłoszenia mobilizacji, stanu wojny lub bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa państwa.

Rezerwę mogą stanowić zarówno żołnierze zwolnieni z pełnienia służby wojskowej, jak i osoby które służby tej nie odbywały, ale nadal podlegają takiemu obowiązkowi (zwłaszcza posiadające przydatne w wojsku kwalifikacje lub wykształcenie). W Polsce zasoby rezerwy są administrowane przez wojskowe centra rekrutacji, mogące powoływać rezerwistów na jednodniowe lub krótkotrwałe ćwiczenia żołnierzy rezerwy.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) żelazna rezerwa

 (1.2) odnosić się do kogoś z rezerwą

 (1.3) być przeniesionym do rezerwy • podporucznik / kapitan rezerwy

 (1.6) rezerwa kadrowa • trzymać kogoś w rezerwie

synonimy.

 (1.1) zapas, zasób

 (1.2) dystans, opanowanie, powściągliwość, umiar

 (1.4) odwód

antonimy.

 (1.2) egzaltacja, wylewność, zaufanie

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rezerwista m., rezerwistka ż., rezerwy nmos., rezerwowy mos.

 przym. rezerwowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) reserve; (1.2) reserve

* francuski: (1.1) réserve ż.; (1.2) réserve ż.; (1.3) réserve ż.

* górnołużycki: (1.1) rezerwa ż.; (1.2) rezerwa ż.; (1.3) rezerwa ż.

* hiszpański: (1.1) reserva ż.

* łaciński: (1.1) subsidiis

* niemiecki: (1.1) Reserve ż.; (1.3) Reserve ż.

* nowogrecki: (1.1) απόθεμα

* rosyjski: (1.1) резерв m.; (1.4) резерв m.

* ukraiński: (1.1) резерв m.; (1.4) резерв m.

* włoski: (1.1) riserva ż.; (1.2) distacco m., riserva ż.

źródła.

== rezerwa (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rezerwa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezerwista m., rezerwistka ż., rezerwy nmos., rezerwowy mos.

 przym. rezerwowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zapas, zasób

 (1.2) dystans, opanowanie, powściągliwość, umiar

 (1.4) odwód

Wiktionary


rezerwacik

zdrobnienie od: rezerwat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od rezerwat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie rezerwat, lecz tylko mały rezerwacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezerwat m.

Wiktionary


rezerwacja

wcześniejsze zamówienie miejsca, np. w samolocie, hotelu; zarezerwowanie, zabukowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) czynność rezerwowania czegoś

 (1.2) dowód zarezerwowania czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɛrˈvat͡sʲja, AS: rezervacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezerwowanie n., rezerwowy mos.

 czas. rezerwować ndk., zarezerwować dk.

 przym. rezerwowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zamówienie, zabukowanie; pot. zaklepanie

Wiktionary


rezerwacyjny

dotyczący rezerwacji


SJP.pl


rezerwat

1. teren o szczególnych wartościach, zwykle przyrodniczych, wyłączony z eksploatacji i objęty ochroną prawną;
2. wydzielony obszar zamieszkiwania ludności autochtonicznej w Ameryce Północnej i Południowej, Afryce i Australii, z ograniczonym dostępem ludności napływowej;
3. w prawie kanonicznym: prawo do wykonywania niektórych czynności kanonicznych zastrzeżone dla ustalonych władz kościelnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. geogr. objęty ochroną ścisłą teren o szczególnych walorach przyrodniczych lub krajoznawczych

 (1.2) wydzielony obszar przymusowego osiedlenia ludności rdzennej

Wiktionary

  • rezerwat – objęty ochroną ścisłą teren o szczególnych walorach przyrodniczych lub krajoznawczych, np. rezerwat przyrody (w Polsce)
  • rezerwat – wydzielony obszar przymusowego osiedlenia ludności rdzennej, zob. rezerwat Indian
  • Rezerwat – polski zespół muzyczny
    • Rezerwat – album muzyczny grupy Rezerwat
  • Rezerwat – polski film z 2007

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W naszym rezerwacie żyją tak rzadkie stworzenia jak żbik czy wąż Eskulapa.

 (1.2) Kilkanaście lat później resztki Indian zamknięto w niewielkim rezerwacie na terenie nieprzydatnym do jakiejkolwiek uprawy, skazując ich na nędzną wegetację.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈzɛrvat, AS: rezervat

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rezerwatowy, rezerwowy

 rzecz. rezerwacik mrz., rezerwowy mos.

Wiktionary


rezerwatowy

rezerwat


SJP.pl

Patrz:

rezerwat

rezerwista

obywatel po przeszkoleniu wojskowym, który może być powołany do wojska w wypadku wojny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba po przeszkoleniu wojskowym nie pełniąca służby w wojsku

Wiktionary

Rezerwa (żołnierze rezerwy, pot. rezerwiści) – ogół osób stanowiących bazę uzupełnień dla sił zbrojnych na wypadek ogłoszenia mobilizacji, stanu wojny lub bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa państwa.

Rezerwę mogą stanowić zarówno żołnierze zwolnieni z pełnienia służby wojskowej, jak i osoby które służby tej nie odbywały, ale nadal podlegają takiemu obowiązkowi (zwłaszcza posiadające przydatne w wojsku kwalifikacje lub wykształcenie). W Polsce zasoby rezerwy są administrowane przez wojskowe centra rekrutacji, mogące powoływać rezerwistów na jednodniowe lub krótkotrwałe ćwiczenia żołnierzy rezerwy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rezerwowy mos., rezerwa ż.

 przym. rezerwowy

Wiktionary


rezerwistka

rezerwista


SJP.pl

Patrz:

rezerwista

rezerwowa

pozostający w zapasie; zapasowy


SJP.pl


rezerwować

1. zamawiać wcześniej miejsce, np. w samolocie, hotelu; dokonywać rezerwacji, bukować;
2. zastrzegać sobie prawo do czegoś;
3. zachowywać coś z przeznaczeniem na przyszły cel; trzymać w rezerwie, mieć na zapas


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) zapewnić z wyprzedzeniem określone miejsce w określonym czasie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ze względu na duże zainteresowanie naszą ofertą prosimy wcześniej rezerwować miejsca.

 (1.1) Dobrze, że zarezerwowałem wcześniej dobre miejsce w kinie, bo bardzo dużo ludzi przyszło kupić bilety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɛrˈvɔvat͡ɕ, AS: rezervovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezerwowy mos., rezerwowanie n., rezerwacja

 czas. aspekt dokonany zarezerwować

 przym. rezerwowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rezerwowy mos., rezerwowanie n., rezerwacja

 czas. aspekt dokonany zarezerwować

 przym. rezerwowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) reserve, book

* arabski: (1.1) حجز

* baskijski: (1.1) erreserrbatu, gorde

* duński: (1.1) reservere

* esperanto: (1.1) rezervi

* fiński: (1.1) varata

* francuski: (1.1) réserver, retenir

* górnołużycki: (1.1) rezerwować

* kaszubski: (1.1) zastrzegac, rezerwòwac

* niemiecki: (1.1) reservieren

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|rezerwować, rezerwacja, zająć.}}

* rosyjski: (1.1) резервировать, бронировать

* szwedzki: (1.1) boka, reservera, markera, belägga

* ukraiński: (1.1) резервувати, бронювати

* wilamowski: (1.1) rezerwjyn

źródła.

== rezerwować (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) rezerwować

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rezerwowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rezerwować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zarezerwować, rezerwować ndk.

 rzecz. rezerwacja ż., rezerwowy mos.

 przym. rezerwowy

Wiktionary


rezerwowy

pozostający w zapasie; zapasowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który stanowi rezerwę czegoś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) sport. gracz, który oczekuje na ewentualną zmianę poza boiskiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odłożyłam dwa rezerwowe zestawy sztućców.

 (1.1) Rezerwowy zawodnik był dżokerem trenera – zaraz po wejściu na boisko strzelił trzy gole.

 (2.1) Trener kazał rezerwowemu rozpocząć rozgrzewkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezerwa ż., rezerwat mrz., rezerwista mos., rezerwistka ż., rezerwacja ż., rezerwowanie n.

 czas. rezerwować ndk., zarezerwować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bonusowy, dodatkowy, nadmiarowy, nadwyżkowy, pomocniczy, uzupełniający

Wiktionary


rezerwuar

zbiornik służący do składowania różnych substancji, najczęściej cieczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. zbiornik do przechowywania cieczy lub gazów

 (1.2) książk. zasoby dostępne do wykorzystania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hydraulik zamontował nam nowy rezerwuar w łazience.

 (1.2) Jezioro Maraton stanowi rezerwuar wody pitnej dla aglomeracji Aten i Pireusu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɛrˈvuwar, AS: rezervuar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. rezerwuarek m.

Wiktionary


rezerwuarek

zdrobnienie od: rezerwuar


SJP.pl


rezerwy

1. zapas czegoś;
2. ostrożność w sposobie bycia, ocenie czegoś; powściągliwość;
3. pewna liczba ludzi mogących zastąpić innych, zapasowi członkowie drużyny sportowej, odwód wojskowy itp.;
4. obywatele po przeszkoleniu wojskowym, którzy mogą być powołani do wojska w wypadku wojny


SJP.pl


reżim

reżym;
1. dokładnie ustalony plan pracy, życia itp.; dyscyplina; rygor;
2. system rządów, rząd charakteryzujący się używaniem brutalnej przemocy w stosunku do społeczeństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. pejor. sposób sprawowania władzy przy pomocy ucisku i przemocy

 (1.2) polit. pejor. rząd, który stosuje ucisk i przemoc

 (1.3) ścisły tryb postępowania w określonym przypadku

Wiktionary

  • reżim, reżym (fr. régime „porządek”) – unormowany sposób postępowania (np. funkcjonowania społeczeństwa, sprawowania władzy, wykonywania pracy, przestrzegania regulaminów i zasad)
  • reżim – forma władzy oparta na stosowaniu przemocy i ucisku wobec społeczeństwa
  • reżim – ogół metod i zasad politycznego funkcjonowania państwa
  • reżim – sposób postępowania w stosunkach międzynarodowych
  • reżim wojskowy (junta) – system sprawowania władzy państwowej, poprzez radę wojskową
  • reżim rzeczny – rytmiczny przebieg zjawisk hydrologicznych rzeki na przestrzeni jednego roku
  • Reżim 4 sierpnia – autorytarny system rządów w Grecji w latach 1936–1941

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Reżim był oskarżany o popełnianie okrutnych zbrodni na ludności cywilnej podczas wojny.

 (1.2) Siły wierne reżimowi zmiażdżyły ruch oporu niemalże bez strat własnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżym mrz., reżimowiec mos., reżimówka ż.

 przym. reżimowy, reżymowy

Wiktionary


reżimowiec

zwolennik panującego reżimu; reżymowiec


SJP.pl


reżimówka

1. zwolenniczka panującego reżimu;
2. dziennik o kierunku zgodnym z ideologią panującego reżimu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pismo, stacja telewizyjna o kierunku zgodnym z ideologią panującego reżimu

 (1.2) zwolenniczka panującego reżimu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszystkie stacje o tym trąbiły, tylko w reżimówce nie powiedzieli ani słowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżim m., reżimowiec m.

 przym. reżimowy, reżymowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. reżymówka

Wiktionary


reżimowy

związany z reżimem (reżymem), np. rząd reżimowy, sąd reżimowy; reżymowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący reżimu, związany z reżimem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czasami odnosi się wrażenie, że język oświatowy nowego politycznego establishmentu jest podobny, jeśli nie taki sam jak dawna retoryka reżimowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżim m., reżimówka ż., reżymówka ż.

 przym. reżymowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reżymowy

Wiktionary


rezjański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rezją, dotyczący Rezji (ofic. Resia, gmina we Włoszech)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) dialekt rezjański języka słoweńskiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rezja ż.

Wiktionary


reznor

nazwisko


SJP.pl


rezol

żywica syntetyczna używana przy produkcji lakierów, klejów itp.


SJP.pl


rezolowy

rezol


SJP.pl

Patrz:

rezol

rezolucja

zbiorowa uchwała ustalona przez jakieś zgromadzenie w wyniku obrad


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. zbiorowa uchwała podjęta w wyniku obrad

 (1.2) daw. decyzja władz o charakterze rozstrzygającym

Wiktionary

  • Rezolucja (polityka) – inaczej "odezwa do narodu"
    • Rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ
  • Rezolucja (matematyka)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɔˈlut͡sʲja, AS: rezolucʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezolutność ż.

 przym. rezolucyjny, rezolutny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) postanowienie, decyzja, uchwała

Wiktionary


rezolucyjny

rezolucja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rezolucją, dotyczący rezolucji

Wiktionary

Patrz:

rezolucja

Powiązane:

 rzecz. rezolucja ż.

Wiktionary


rezolut

osoba energiczna, szybka w działaniu


SJP.pl


rezolutka

rezolut


SJP.pl

Patrz:

rezolut

rezolutnie

przysłówek

 (1.1) w sposób rezolutny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezolutność ż.

 przym. rezolutny

Wiktionary


rezolutniej

stopień wyższy od przysłówka: rezolutnie


SJP.pl


rezolutniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: rezolutny


SJP.pl


rezolutność

rezolutny


SJP.pl

Patrz:

rezolutny

rezolutny

1. umiejący sobie zręcznie poradzić w każdej sytuacji, zaradny i pewny siebie w kontaktach z ludźmi; bystry, roztropny, śmiały;
2. właściwy człowiekowi o takich cechach, np. rezolutna mina


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pewny siebie, wygadany

 (1.2) bystry, zaradny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marcin, lat 6 i pół, chodzi do zerówki, chłopak bardzo żywy, pomysłowy, uparty, bardzo inteligentny i rezolutny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɔˈlutnɨ, AS: rezolutny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezolucja ż., rezolutność ż.

 przysł. rezolutnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śmiały, pewny siebie

Wiktionary


rezolwować

dawniej:
1. zdecydować, decydować o czymś;
2. rezolwować się - zdecydować się, decydować się na coś


SJP.pl


rezon

śmiałość, pewność siebie, odwaga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pewność siebie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛzɔ̃n, AS: rezõn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kontenans, animusz

Wiktionary


rezonacja

dawniej: zjawisko akustyczne polegające na przedłużeniu czasu trwania dźwięku, wywołane działaniem fal odbitych w pomieszczeniu zamkniętym; rezonans, pogłos


SJP.pl


rezonacyjny

dotyczący rezonacji


SJP.pl


rezonans

1. zjawisko akustyczne polegające na przedłużeniu czasu trwania dźwięku, wywołane działaniem fal odbitych w pomieszczeniu zamkniętym; rezonacja, pogłos;
2. dobra słyszalność dźwięków w pomieszczeniu, zależna od powierzchni odbijających dźwięki;
3. zwielokrotnienie dźwięku; odgłos, echo, podźwięk;
4. przenośnie: czyjaś reakcja na coś; odzew, oddźwięk, echo;
5. w fizyce: zjawisko zachodzące w niektórych układów mechanicznych, elektrycznych, akustycznych lub optycznych, polegająca na szybkim wzroście amplitudy drgań układu, gdy częstotliwość zewnętrznych drgań wymuszających jest równa lub bliska częstotliwości drgań własnych układu;
6. w muzyce: zjawisko wzmocnienia dźwięku spowodowane pobudzeniem ciała sprężystego sąsiadującego ze źródłem dźwięku ciała sprężystego do drgań o tej samej częstotliwości;
7. w psychologii: sposób oddziaływania zdarzenia na psychikę ludzką;
8. w psychologii: bezsłowna komunikacja między ludźmi, pozwalająca poznawać uczucia innych i wczuwać się w nie;
9. w językoznawstwie: rezonans nosowy - cecha artykulacyjna głoski, która wynika z udziału jamy nosowej w wymawianiu tej głoski;
10. w medycynie: rezonans magnetyczny:
a) metoda diagnostyki wykorzystywana w badaniach ośrodkowego układu nerwowego oraz układu mięśniowego i szkieletowego;
b) badanie przeprowadzone tą metodą


SJP.pl

Rezonans – zjawisko fizyczne zachodzące dla drgań wymuszonych, objawiające się wzrostem amplitudy drgań układu drgającego dla określonej częstotliwości siły wymuszającej. Częstotliwość, dla której drgania mają największą amplitudę, nazywa się częstotliwością rezonansową. Dla tej częstotliwości nawet mała okresowa siła wymuszająca może powodować drgania o znacznej amplitudzie. Układ drgający o wielu stopniach swobody ma wiele różnych częstości własnych i dlatego możliwe są drgania rezonansowe na każdej z tych częstości. Najłatwiej jest wywołać rezonans na częstości najniższej.

Wikipedia


rezonanse

cząstki elementarne o maksymalnie krótkim czasie życia; cząstki rezonansowe


SJP.pl


rezonator

część instrumentu muzycznego do wzmocnienia dźwięku, np. pudło skrzypiec


SJP.pl

Rezonator – układ mechaniczny lub elektryczny, w którym zachodzą drgania rezonansowe.

Przykładami rezonatorów mechanicznych są wahadło, sprężyna, struna, membrany akustyczna i muzyczna.

Przykładami rezonatorów akustycznych są rura Kundta, rezonator Helmholtza. Stosowane powszechnie służą do tłumienia dźwięku (hałasów) lub do rezonansowego wzmacniania dźwięku.

Wikipedia


rezoner

1. człowiek, który lubi mędrkować, pouczać, umoralniać
2. postać w utworze dramatycznym lub epickim komentująca i interpretująca, najczęściej w imieniu autora, przedstawione zdarzenia, osoby, konflikty, formułująca morał utworu


SJP.pl


rezonerka

1. kobieta lubiąca rezonować, pouczać innych;
2. postać kobieca w sztuce scenicznej, wyrażająca ogólne informacje o zdarzeniach, postaciach, wyrażająca zwykle opinie samego autora


SJP.pl


rezonerski

rezoner


SJP.pl

Patrz:

rezoner

rezonerstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rozważanie o czymś z dużą pewnością siebie, udowadnianie rzeczy oczywistych, bezprzedmiotowe rozmyślanie, pouczanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɔ̃ˈnɛrstfɔ, AS: rezõnerstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezonowanie n., rezoner m., rezonerka ż.

 przym. rezonerski

Wiktionary


rezonować

1. rozprawiać, pouczać, mędrkować;
2. być w rezonansie z siłą powodującą drgania; współbrzmieć


SJP.pl


rezonowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dowodzenie czegoś lub mówienie o czymś z dużą dozą pewności siebie

 (1.2) drganie w rezonansie

 (1.3) o instrumencie muzycznym: wzmacnianie dźwięków poprzez drganie z tą samą częstotliwością co źródło tych dźwięków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezonans m., rezonerstwo n.

 czas. rezonować ndk.

Wiktionary


rezorcyna

biała substancja krystaliczna o słodkim smaku, łatwo rozpuszczalna w wodzie, eterze i alkoholu, mająca zastosowanie w garbarstwie, farbiarstwie oraz lecznictwie; fenol dihydroksylowy


SJP.pl

Rezorcyna. rezorcynol (łac. Resorcinolum, Resorcinum), C6H4(OH)2 – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, w którym dwie grupy hydroksylowe są przyłączone do pierścienia benzenowego w pozycji meta.

Wikipedia


rezorcynowy

rezorcyna


SJP.pl

Patrz:

rezorcyna

rezotekst

laminatowa, kompozytowa masa plastyczna używana do wyrobu części maszyn, aparatów elektrotechnicznych i łożysk; tekstolit


SJP.pl


rezultat

wynik, skutek działania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wynik, skutek, efekt jakiegoś działania lub braku działania

Wiktionary

  • Wynik pracy twórczej i artystycznej – dzieło
  • Wynik rozgrywek sportowych – przegrana lub remis (nierozegrana)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oficjalnym celem sankcji jest wymuszenie reform na Kubie, ale od dawna widać, że blokada wywołuje rezultat odwrotny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈzultat, AS: rezultat

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rezultować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wynik, skutek, efekt

Wiktionary


rezultatywność

rezultatywny


SJP.pl

Patrz:

rezultatywny

rezultować

czasownik

 (1.1) rzad. dawać rezultat, skutkować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prawidłowo stosowane ssanie oleju słonecznikowego powinno rezultować dobrym samopoczuciem oraz widoczną poprawą ogólnego zdrowia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzulˈtɔvat͡ɕ, AS: rezultovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezultowanie n., rezultat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skutkować

Wiktionary


rezultowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rezultować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rezultować ndk.

Wiktionary


rezun

dawniej: morderca, zabójca; rezuń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. człowiek, który dokonuje napadów i zabójstw;

 (1.2) pejor. Ukrainiec (zazwyczaj w kontekście rzezi wołyńskiej i czystki etnicznej w Małopolsce Wschodniej)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rezun cały skrwawiony, stał nad ofiarą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛzũn, AS: rezũn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) morderca, zabójca, siepacz

Wiktionary


rezurekcja

katolicka, uroczysta msza wielkanocna z procesją


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. uroczyste nabożeństwo wielkanocne z procesją, obwieszczające zmartwychwstanie Chrystusa;

 (1.2) rel. rzad. zmartwychwstanie Chrystusa

Wiktionary

Rezurekcja (z łac. resurrectio – zmartwychwstanie) – procesja w Kościołach katolickich, odbywająca się w Wielkanoc, która jest ogłoszeniem zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem całego stworzenia do udziału w triumfie Zmartwychwstałego. Jeśli to możliwe, procesja wychodzi na zewnątrz i okrąża kościół raz lub trzy razy. W procesji obok hostii w monstrancji niesiony jest krzyż ze stułą koloru czerwonego (królewska purpura) oraz figura Jezusa Zmartwychwstałego. Może odbyć się na zakończenie Wigilii Paschalnej albo w poranek wielkanocny przed pierwszą Mszą Świętą. Musi się jednak zacząć nie później niż o świcie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛzuˈrɛkt͡sʲja, AS: rezurekcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezurekcjonista mos.

 przym. rezurekcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Zmartwychwstanie

Wiktionary


rezurekcjonista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. daw. zmartwychwstaniec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ojcowie rezurekcjoniści mieli klasztor na ul. Wołyńskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezurekcja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmartwychwstaniec

Wiktionary


rezurekcyjny

dotyczący rezurekcji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z rezurekcją, dotyczący rezurekcji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezurekcja ż.

Wiktionary


rezus

wąskonosa małpa z grupy koczkodanów, żyjąca stadnie w południowej Azji; często pokazywana w ogrodach zoologicznych i wykorzystywana przy badaniach laboratoryjnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Macaca mulatta|ref=tak., gatunek małpy zamieszkującej obszar od Afganistanu po Chiny;

Wiktionary

Makak królewski, rezus, makak rezus (Macaca mulatta) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae). Nie jest gatunkiem zagrożonym.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) makak królewski, makak rezus

Wiktionary


rezydencja

dom, posesja, siedziba


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wielki budynek mieszkalny o charakterze reprezentacyjnym

Wiktionary

Rezydencja – reprezentacyjna siedziba biskupia, królewska, rodowa, zbudowana na wsi lub w mieście.

Może być pojedynczym budynkiem (zamkiem, pałacem) lub zespołem budynków (w połączeniu z zabudowaniami gospodarczymi, parkiem z pawilonami itp.). Rozróżnia się rezydencje letnie, zimowe i całoroczne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znany angielski piłkarz mieszka w ogromnej rezydencji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɨˈdɛ̃nt͡sʲja, AS: rezydncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezydent mos., rezydentka ż., rezydentura ż.

 czas. rezydować ndk.

 przym. rezydencjalny, rezydencjonalny, rezydencyjny, rezydentny

Wiktionary


rezydencjalny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rezydowaniem, odnoszący się do rezydowania

 (1.2) związany z rezydencją, odnoszący się do rezydencji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uprawnienia biskupa rezydencjalnego purpurat posiadał od grudnia 1956 roku.

 (1.2) Bliskie sąsiedztwo obszarów zurbanizowanych predestynuje Rogoźnik do pełnienia funkcji rezydencjalnych i rekreacyjnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezydencja ż.

 przym. rezydencjonalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) rezydencjonalny

Wiktionary


rezydencjonalny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) książk. pełniący funkcję rezydencji, należący do rezydencji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Budynek nawiązuje do rezydencjonalnego budownictwa berlińskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezydencja ż.

 przym. rezydencjalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rezydencjalny

Wiktionary


rezydencki

rezydent


SJP.pl

Patrz:

rezydent

rezydencyjka

zdrobnienie od: rezydencja


SJP.pl


rezydencyjny

rezydencja


SJP.pl

Patrz:

rezydencja

rezydent

1. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania w kraju;
2. pracownik biura podróży wysłany służbowo do jakiegoś kraju i zobowiązany do opieki nad przebywającymi tam klientami tego biura;
3. agent obcego wywiadu kierujący siatką wywiadowczą w danym państwie;
4. pacjent leczony ponad rok w oddziale psychiatrycznym;
5. ksiądz bez obowiązków wikariusz, mieszkający na terenie parafii;
6. ubogi krewny, przyjaciel lub wysłużony urzędnik mieszkający stale na dawnym dworze szlacheckim i będący na utrzymaniu gospodarza;
7. dawniej: przedstawiciel dyplomatyczny mocarstwa w państwie zależnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) agent obcego wywiadu kierujący siatką wywiadowczą

 (1.2) osoba zamieszkująca w jakimś kraju, a nie posiadająca jego obywatelstwa

 (1.3) daw. ubogi krewny, przyjaciel lub wysłużony oficjalista, mieszkający stale na dworze szlacheckim i będący na utrzymaniu gospodarza

 (1.4) hist. przedstawiciel dyplomatyczny o randze niższej od posła, zazwyczaj w państwie klienckim albo zależnym

Wiktionary

  • rezydent (artysta)
  • rezydent (dyplomacja)
  • rezydent (ksiądz)
  • rezydent (lekarz)
  • rezydent (pacjent)
  • rezydent (prawo)
  • rezydent (turystyka)
  • rezydent (wywiad)
  • dawne znaczenie: „ubogi krewny, przyjaciel lub wysłużony oficjalista mieszkający stale na dworze szlacheckim i będący na utrzymaniu gospodarza” (źródło: red. Stanisław Skorupka, Halina Auderska, Zofia Łempicka: Mały słownik języka polskiego. Warszawa: PWN, 1968, s. 690.)

Wikipedia

Przykłady

 (1.4) Obaj inżynierowie wyjechali nazajutrz na noc do Kairu, gdzie mieli odwiedzić rezydenta angielskiego i być na posłuchaniu u wicekróla.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezydencja ż., rezydentura ż.

:: fż. rezydentka ż.

 czas. rezydować ndk.

 przym. rezydentny

Wiktionary


rezydentka

rezydent


SJP.pl

Patrz:

rezydent

rezydentny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) inform. taki, który jest stale obecny w pamięci operacyjnej, załadowany na stałe podczas pracy komputera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezydent m., rezydentka ż., rezydencja ż., rezydowanie n.

 czas. rezydować m.

 przym. rezydencyjny

 przysł. rezydentnie

Wiktionary


rezydentura

1. miejsce, gdzie znajduje się ośrodek kierowniczy jakieś organizacji, instytucji, np. agentura obcego wywiadu;
2. dawniej:
a) stanowisko rezydenta;
b) siedziba rezydenta


SJP.pl


rezydować

1. mieszkać lub przebywać gdzieś;
2. mieć gdzieś siedzibę, rezydencję;
3. zamieszkiwać u kogoś jako rezydent - ubogi krewny, przyjaciel rodziny


SJP.pl

czasownik

 (1.1) mieć gdzieś swoją siedzibę

 (1.2) być rezydentem, mieszkać gdzieś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezydencja ż., rezydent m., rezydentka ż.

 przym. rezydentny

Wiktionary


rezydualny

1. pozostały z czegoś lub po czymś,
2. nośnik cennych wartości


SJP.pl


rezyduum

residuum;
1. liczba zespolona opisującą zachowanie całek po konturach analitycznej funkcji f(z) wokół punktu osobliwości;
2. materiał skalny będący efektem wietrzenia i erozji niektórych składników skały


SJP.pl


rezygnacja

zrzeczenie się lub zaniechanie czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zrzeczenie się czegoś lub zaniechanie jakiejś czynności

 (1.2) stan przygnębienia, który zwykle towarzyszy sytuacji, na którą nie ma się wpływu

 (1.3) formalny dokument zawierający oświadczenie o czyjejś rezygnacji (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cukrzyca zmusiła mnie do rezygnacji z wielu przyjemności.

 (1.2) Po aresztowaniu syna, Jerzy popadł w rezygnację.

 (1.3) Odchodzę wkrótce z pracy, a w sekretariacie firmy złożyłem dzisiaj swoją rezygnację.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɨɡˈnat͡sʲja, AS: rezygnacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zrezygnowanie n., rezygnowanie n.

 czas. rezygnować, zrezygnować

 przym. zrezygnowany

Wiktionary


rezygnacyjnie

rzadko: z rezygnacją, w sposób wyrażający rezygnację; zrezygnowanie


SJP.pl


rezygnacyjny

1. rezygnacja, np. list rezygnacyjny;
2. dawniej: rezygnujący z czegoś, zrezygnowany


SJP.pl


rezygnować

odstępować od czegoś


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zrezygnować)

 (1.1) odstępować od czegoś, zrzec się czegoś z własnej woli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od jutra rezygnuję z pracy, bo marnie mi płacą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɨɡˈnɔvat͡ɕ, AS: rezygnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezygnacja ż., rezygnowanie n.

 czas. zrezygnować dk.

 przym. zrezygnowany

Wiktionary


rezygnowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zaprzestawanie czegoś, odstępowanie od czegoś, zrzekanie się czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛzɨɡnɔˈvãɲɛ, AS: rezygnovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zrezygnowanie n., rezygnacja ż.

 czas. rezygnować ndk., zrezygnować dk.

 przym. zrezygnowany

Wiktionary


rezyliencja

w psychologii: umiejętność dostosowania się, adaptacji do nowego otoczenia, zmieniających się warunków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. indywidualna zdolność do znoszenia przeciwności losu;

Wiktionary

Rezyliencja inaczej prężność, sprężystość, giętkość (z łac. resilire – odbić z powrotem, sprężyście odbić się) – umiejętność lub proces dostosowywania się człowieka do zmieniających się warunków, adaptacja do otoczenia, uodpornianie się, plastyczność umysłu, zdolność do odzyskiwania utraconych lub osłabionych sił i odporność na działanie szkodliwych czynników. Zdolność do regeneracji po urazach psychicznych.

Wikipedia


reżym

reżim;
1. dokładnie ustalony plan pracy, życia itp.; dyscyplina; rygor;
2. system rządów, rząd charakteryzujący się używaniem brutalnej przemocy w stosunku do społeczeństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) war. reżim

Wiktionary

  • reżim, reżym (fr. régime „porządek”) – unormowany sposób postępowania (np. funkcjonowania społeczeństwa, sprawowania władzy, wykonywania pracy, przestrzegania regulaminów i zasad)
  • reżim – forma władzy oparta na stosowaniu przemocy i ucisku wobec społeczeństwa
  • reżim – ogół metod i zasad politycznego funkcjonowania państwa
  • reżim – sposób postępowania w stosunkach międzynarodowych
  • reżim wojskowy (junta) – system sprawowania władzy państwowej, poprzez radę wojskową
  • reżim rzeczny – rytmiczny przebieg zjawisk hydrologicznych rzeki na przestrzeni jednego roku
  • Reżim 4 sierpnia – autorytarny system rządów w Grecji w latach 1936–1941

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wtrąceni do ogólnych cel więźniowie domagali się przeniesienia ich na reżym przestępców politycznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżim mrz., reżymowiec mos., reżymówka ż.

 przym. reżymowy

Wiktionary


reżymowiec

zwolennik panującego reżimu; reżimowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. polit. zwolennik reżymu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżym mrz., reżymówka ż.

 przym. reżymowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. reżimowiec

Wiktionary


reżymówka

reżimówka
1. zwolenniczka panującego reżimu;
2. dziennik o kierunku zgodnym z ideologią panującego reżimu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. polit. zwolenniczka reżymu

 (1.2) pot. reżymowe czasopismo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżym mrz., reżymowiec mos.

 przym. reżymowy, reżimowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. reżimówka

 (1.2) war. reżimówka

Wiktionary


reżymowy

związany z reżymem (reżimem), np. sąd reżymowy, rząd reżymowy; reżimowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący reżymu, związany z reżymem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najwidoczniej oceniono, że popularność Stronnictwa i mojej osoby nada całej akcji charakter ogólnonarodowy, a nie partyjny — reżymowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżym mrz., reżim mrz., reżimowiec mos., reżymowiec mos., reżimówka ż., reżymówka ż., regiment mrz.

 przym. reżimowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. reżimowy

Wiktionary


rezynit

sztuczna żywica


SJP.pl

Rezynit – macerał z grupy liptynitu.

Wikipedia


rezynoid

ekstrakt roślinny do wyrównywania zapachu olejków zapachowych


SJP.pl


reżyser

1. osoba odpowiedzialna za całokształt sztuki teatralnej, filmu, audycji radiowej itp.; reżyser dźwięku - osoba zajmująca się reżyserią dźwięku (mająca umiejętności realizatora i montażysty dźwięku oraz inwencję twórczą)
2. ktoś, kto zorganizował jakieś wydarzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) realizator koncepcji filmu, programu telewizyjnego, sztuki teatralnej;

Wiktionary

Reżyser (z fr. régisseur – "kierownik planu; inspicjent") – autor dzieła scenicznego lub filmowego odpowiedzialny za jego całokształt, inicjator spektaklu, filmu, widowiska muzycznego bądź estradowego. Tworzy koncepcję artystyczną sztuki (w szczególności adaptuje tekst oryginalny), inspiruje współpracowników i kieruje nimi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Federico Fellini jest uznawany za jednego z największych reżyserów w historii kina.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈʒɨsɛr, AS: režyser

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżyseria ż., reżysernia ż.

:: fż. reżyserka ż.

 czas. reżyserować, wyreżyserować

 przym. reżyserski

 przysł. reżysersko

Wiktionary


reżyseria

ogół czynności reżysera zmierzających do powstania filmu, sztuki teatralnej, audycji radiowej itp.; reżyserowanie, reżyserka; r. dźwięku - sztuka sterowania procesami akustycznymi, łącząca realizację i montaż dźwięku oraz inwencję twórczą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogół działań reżysera

Wiktionary

Reżyser (z fr. régisseur – "kierownik planu; inspicjent") – autor dzieła scenicznego lub filmowego odpowiedzialny za jego całokształt, inicjator spektaklu, filmu, widowiska muzycznego bądź estradowego. Tworzy koncepcję artystyczną sztuki (w szczególności adaptuje tekst oryginalny), inspiruje współpracowników i kieruje nimi.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. reżyser m., reżyserka ż.

 czas. reżyserować

Wiktionary


reżyserka

1. pomieszczenie w studiu radiowym lub telewizyjnym będące miejscem pracy reżysera;
2. potocznie: zajęcie reżysera;
3. kobieta zajmująca się reżyserią, odpowiedzialna za całokształt sztuki teatralnej, filmu, audycji radiowej itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta uprawiająca zawód reżysera

 (1.2) pomieszczenie stanowiące miejsce pracy reżysera

 (1.3) pot. zajęcie reżysera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżyser m., reżyseria ż.

 czas. reżyserować, wyreżyserować

 przym. reżyserski

Wiktionary


reżysernia

pokój reżysera, z którego kieruje on audycją telewizyjną lub radiową; reżyserka


SJP.pl


reżyserować

1. zajmować się reżyserią
2. przenośnie: organizować jakieś wydarzenie, czuwać nad jego sprawnym przebiegiem


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyreżyserować)

 (1.1) film. teatr. telew. rad. opracowywać film, program, przedstawienie albo słuchowisko od pomysłu do postaci końcowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reżyser mos., reżyseria ż., reżyserka ż., reżyserowanie n.

 czas. wyreżyserować dk.

 przym. reżyserski

Wiktionary


reżyserski

przymiotnik od: reżyser (np. komentarz reżyserski, debiut reżyserski)


SJP.pl


rezystancja

opór elektryczny czynny


SJP.pl

Rezystancja, opór (elektryczny, czynny), oporność (czynna) (z łac. resistere — sprzeciwiać się, stawiać opór) – wielkość charakteryzująca relację między napięciem a natężeniem prądu elektrycznego w obwodach prądu stałego. W obwodach prądu przemiennego rezystancją nazywa się część rzeczywistą impedancji zespolonej.

Wikipedia


rezystancyjny

rezystancja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rezystancją, dotyczący rezystancji

Wiktionary

Patrz:

rezystancja

Powiązane:

 rzecz. rezystor mrz., rezystancja ż.

Wiktionary


rezystencja

1. niepodatność organizmu na działanie drobnoustrojów chorobotwórczych lub ich jadów; odporność dziedziczna; odporność konstytucjonalna
2. niepodatność drobnoustrojów lub owadów szkodników na stosowane wobec nich środki chemiczne; oporność


SJP.pl

Rezystencja – polski zespół z Ustronia, grający muzykę oi!, utworzony w 1993 r.

Wikipedia


rezystor

przyrząd wykonany z odpowiedniego materiału, stawiającego opór przepływowi prądu, włączany w obwody elektryczne dla ograniczenia płynącego przez nie prądu; opornik elektryczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. elektron. element montowany w obwodach elektronicznych, który wprowadza do nich zadaną rezystancję;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈzɨstɔr, AS: rezystor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rezystancja ż., rezystywność ż.

 przym. rezystorowy, rezystancyjny, rezystywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opornik

Wiktionary


rezystywność

opór elektryczny przewodnika wykonanego z jednorodnego materiału o przekroju poprzecznym 1 metra kwadratowego i długości 1 metra; opór elektryczny właściwy


SJP.pl

Rezystywność (opór elektryczny właściwy) – wielkość charakteryzująca materiały pod względem przewodnictwa elektrycznego. Rezystywność jest zazwyczaj oznaczana jako \rho (mała grecka litera rho).Jednostką rezystywności w układzie SI jest om⋅metr (Ω·m), inaczej omometr.

Wikipedia


rezystywny

związany z rezystancją, oporem elektrycznym; opornościowy, rezystancyjny


SJP.pl


rf

symbol rutherfordu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

  • Rf – wskaźnik retencji, pojęcie stosowane w chromatografii
  • Rf – symbol chemiczny pierwiastka rutherfordu
  • RF - (ang. rheumatic fever) - gorączka reumatyczna
  • RF – czynnik reumatoidalny
  • RF (ang. radio frequency) – częstotliwość radiowa
  • RF (ang. release factor) – czynnik uwalniający (biochemia)
  • RF – oznaczenie kodowe Dywizjonu 303
  • .рф (cyryl. rf) – rosyjska krajowa domena najwyższego poziomu
  • RF – jeden z prefiksów Rosji w międzynarodowym kodzie samolotowym

Wikipedia


rff

skrótowiec

 (1.1) = film. Regionalny Fundusz Filmowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Znalazłem tę informację na stronie RFF w Krakowie.

Wiktionary


rfid

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) elektron. technika identyfikacji za pomocą fal radiowych;

Wiktionary


rfn

[czytaj: er-ef-EN] skrót od: Republika Federalna Niemiec


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Republika Federalna Niemiec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do 1991 (= tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego pierwszego) r. stolicą RFN było Bonn.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛr‿ɛf‿ˈɛ̃n, AS: er‿ef‿n

Wiktionary

Powiązane:

 przym. RFN-owski, erefenowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Federalna Niemiec

Wiktionary


rfn-owiec

mieszkaniec RFN (Republiki Federalnej Niemiec); erefenowiec


SJP.pl


rfn-owski

RFN (Republika Federalna Niemiec); erefenowski


SJP.pl


rft

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) = biochem. reaktywna forma tlenu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) RFT mogą odgrywać rolę w aktywacji komórek jako promotory lub mediatory działania promotorów.

Wiktionary


rg

symbol roentgenu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

Roentgen (Rg, łac. roentgenium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych o liczbie atomowej 111. Jest bardzo nietrwały i nie występuje naturalnie na Ziemi. Czas połowicznego rozpadu jego najstabilniejszego izotopu, 281Rg, wynosi 26 s. Po raz pierwszy został otrzymany w 1994 roku w Instytucie Badań Ciężkich Jonów w Darmstadt w Niemczech. Jego nazwa wywodzi się od nazwiska niemieckiego fizyka, Wilhelma Conrada Röntgena.

Wikipedia


rgb

skrót od: Red Green Blue, w informatyce: system barw (czerwony, zielony, niebieski) wyświetlanych na ekranie monitora, które mieszając się ze sobą, dają szeroką gamę kolorów


SJP.pl


rgo

skrót od: Rada Główna Opiekuńcza - polska organizacja charytatywna działająca w czasie II wojny światowej


SJP.pl


rgt

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = techn. radioizotopowy generator termoelektryczny;

Wiktionary


rh

1. symbol rodu, pierwiastka chemicznego
2. czynnik Rh - substancja występująca w czerwonych krwinkach, silny antygen


SJP.pl

  • Rh (rhodium) – symbol chemiczny pierwiastka rod
  • Rh (od łac. rhesus) – jeden z układów grupowych antygenów krwi
  • Rh – dwuznak używany w łacinie
  • Rh+ – grupa muzyczna reprezentująca styl ska i rock
  • Rh+ (film) – polski film z 2005 r.

Wikipedia


rheum

[czytaj: re-um] bylina z rodziny rdestowatych o dużych liściach z jadalnymi ogonkami; rabarbar, rzewień


SJP.pl

Wikipedia


rhizoid

wyrostek służący przytwierdzeniu organizmu do podłoża; ryzoid; rizoid; chwytnik


SJP.pl

Chwytniki, ryzoidy, rizoidy – cienkie, nitkowate wyrostki o budowie jedno- lub wielokomórkowej, wytwarzane przez mszaki, wielokomórkowe glony, niektóre grzyby, przedrośla paprotników czy niektóre gąbki.

Służą do przytwierdzania organizmów do podłoża oraz pobierania z gleby wody i związków pokarmowych. Pełnią funkcje podobne do korzeni organowców, lecz nimi nie są – nie posiadają tkanek przewodzących – drewna i łyka.

Wikipedia


rho

[czytaj: ro] litera alfabetu greckiego; ro


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nazwa siedemnastej litery alfabetu greckiego, ρ

Wiktionary

  • Rho – litera alfabetu greckiego
  • Rho – miejscowość we Włoszech
  • Rho – stacja kolejowa w Rho
  • rho – mezon
  • Rho – rodzina białek

Zobacz też: ro

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W statystyce mała litera rho często jest używana do oznaczania rozmaitych miar zależności statystycznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔ, AS: ro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ro n.

 przym. rotyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ro

Wiktionary


rhovyl

[czytaj: roWIL lub ROwyl] sztuczne włókno wykorzystywane przy produkcji specjalnej bielizny dla sportowców (niewchłaniającej wilgoci); także tkanina z tego włókna


SJP.pl

Rhovyl – włókno syntetyczne przeznaczonych do produkcji bielizny termoaktywnej. Włókno Rhovyl wykonane jest z polichlorku winylu i ma strukturę kapilarną, przez co tkaniny z niego wykonane znakomicie odprowadzają wilgoć z powierzchni ciała i zapewniają zachowanie naturalnego mikroklimatu skóry.

Wikipedia


rhovylon

[czytaj: rowylon] ocieplające włókno antyalergiczne, używane do wyrobu odzieży; rowylon


SJP.pl


rhythm'n'blues

[czytaj: rytmenBLUS] rhythm and blues;
1. styl muzyczny wywodzący się z tradycyjnego bluesa i pieśni religijnych (charakterystyczne instrumenty: gitara i harmonijka ustna, później instrumenty elektryczne);
2. utwór muzyczny w tym stylu


SJP.pl


rhythmandbluesowy

[czytaj: rytmendblusowy] przymiotnik od: rhythm and blues (rhythm'and'blues), np. zespół rhythmandbluesowy, muzycy rhythmandbluesowi; rhythm'n'bluesowy


SJP.pl


riad

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Austria:

  • Riad im Innkreis – bawarska nazwa Ried im Innkreis

Osoby:

  • Mahmoud Riad – egipski polityk
  • Tomas Riad – szwedzki językoznawca

Inne:

  • RIAD – systemy komputerowe

Zobacz też:

  • Rijad

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pan Lucjan studiował z Riadem przed dwudziestu laty.

Wiktionary


rial

1. jednostka monetarna Iranu (1 rial = 100 dinarów);
2. jednostka monetarna Arabii Saudyjskiej (1 rial saudyjski = 20 kirszów = 100 halala);
3. jednostka monetarna Jemenu (1 rial jemeński = 100 filsów);
4. jednostka monetarna Kataru (1 rial Kataru = 100 dirhamów);
5. jednostka monetarna Omanu (1 rial omański = 1000 baiza)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) monet. waluta niektórych krajów arabskich;

Wiktionary

Rial (riyal, ryal) – arabska nazwa dużych monet srebrnych (głównie talarów). Stopniowo nazwa została wykorzystana do określenia jednostek monetarnych niektórych krajów Bliskiego Wschodu:

  • rial irański
  • rial jemeński
  • rial katarski
  • rial omański
  • rial saudyjski
  • rial tunezyjski (była jednostka monetarna)
  • rial marokański (była jednostka monetarna)

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) rial irański / jemeński / katarski / omański / saudyjski

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. rialowy

frazeologia.

etymologia. etym|pers.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rʲjal, AS: rʹi ̯al

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rialowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. rialowy

frazeologia.

etymologia. etym|pers.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rias

typ wybrzeża


SJP.pl

  • Wybrzeże riasowe
  • Radio RIAS – rozgłośnia działająca w Berlinie Zachodnim

Wikipedia


riasa

szata duchownych prawosławnych


SJP.pl

Riasa (od gr. ρασα lub ραχος) – jest to długa, z reguły czarna, opuszczona, nie ściągnięta w pasie szata. Jej nazwa pochodzi od greckiego czasownika ρασσω - rozpraszać, marszczyć.

Jest to długa, sięgająca do kostek szata z długimi rękawami. Może być stosowana przez wszystkich duchownych kościołów wschodnich.

Wikipedia


riasowy

charakterystyczny dla riasu (np. wybrzeże riasowe, charakter riasowy)


SJP.pl


riazań

miasto w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w europejskiej części Rosji nad Oką, stolica obwodu riazańskiego;

 (1.2) geogr. hist. Stary Riazań

Wiktionary

Riazań (ros. Ряза́нь; do 1778 Perejasław Riazański, ros. Переясла́вль-Ряза́нский) – miasto obwodowe w Rosji nad rzeką Oką położone 196 km na południowy wschód od Moskwy.

W 2020 r. jego populacja wynosiła 539 290 osób.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. riazańczyk mos., riazanka ż.

 przym. riazański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Perejasław Riazański (do 1778)

Wiktionary


riazańczyk

mieszkaniec Riazania (miasta w Rosji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Riazania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Riazań mrz.

:: fż. riazanka ż.

 przym. riazański

Wiktionary


riazanka

mieszkanka Riazania (miasta w Rosji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Riazania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Riazań mrz.

:: fm. riazańczyk mos.

 przym. riazański

Wiktionary


riazański

przymiotnik od: Riazań


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Riazaniem, dotyczący Riazania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Riazań m., riazańczyk m., riazanka ż.

Wiktionary


ribat

ufortyfikowany klasztor muzułmański


SJP.pl

Ribat (arab. ‏رباط‎) – jest to wojskowy klasztor muzułmański, ufortyfikowany, zwykle położony przy granicy. Budynek otoczony murem posiadał wieżę, salę modlitw (np. ribat w Tunezji w mieście Susa, stąd częste przekształcanie w późniejszych czasach ribatów w meczety). Ich powstanie wiązane jest z obowiązkiem prowadzenia świętej wojny i strzeżenia granic państwowych.

Wikipedia


ribbentrop

nazwisko, np. Joachim von Ribbentrop (1893-1946), polityk niemiecki, minister spraw zagranicznych III Rzeszy


SJP.pl

  • Joachim von Ribbentrop
  • Pakt Ribbentrop-Mołotow

Wikipedia


ribla

Ribla (arab. ربلة) – miasto w Syrii, w muhafazie Hims. W 2004 roku liczyło 5328 mieszkańców, przeważnie katolików.

Wikipedia


rica

jezioro w Gruzji


SJP.pl

Rica (abch. Риҵа) – jezioro w zachodnim Kaukazie położone w północnej części Abchazji, w rejonie Gudauta.

Znajduje się ono w dorzeczu Bzypu. Ma powierzchnię 1,49 km², a głębokość dochodzi do 102 m. Temperatura jeziora waha się od 4,8 zimą do 17-20 stopni Celsjusza.

Wikipedia


ricardo

  • Ricardo – jednostka osadnicza w USA, w stanie Teksas
  • Ricardo – obszar niemunicypalny w hrabstwie Kern, w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych
  • Ricardo – hiszpański i portugalski odpowiednik imienia Ryszard
  • Ricardo (właśc. Ricardo Bermudez Garcia, ur. 1975) – brazylijski siatkarz
  • Ricardo (właśc. Ricardo López Felipe, ur. 1971) – piłkarz hiszpański, grający na pozycji bramkarza
  • Ricardo (właśc. Ricardo Alexandre Martins Soares Pereira, ur.1976) – piłkarz portugalski, grający na pozycji bramkarza
  • David Ricardo (1772–1823) – ekonomista angielski

Wikipedia


ricci

  • (13642) Ricci – planetoida
  • Christina Ricci – amerykańska aktorka
  • Federico Ricci – włoski kompozytor
  • Gregorio Ricci-Curbastro – włoski matematyk
  • Katarzyna del Ricci – włoska święta
  • Luigi Ricci – włoski kompozytor
  • Matteo Ricci – włoski misjonarz
  • Nina Ricci – francuska kreatorka mody
  • Nina Ricci – firma
  • Ruggiero Ricci – amerykański skrzypek
  • Samuele Ricci – włoski piłkarz

Wikipedia


rice

[czytaj: rajs] nazwisko obce


SJP.pl

Osoby

  • Anna Rice – kanadyjska badmintonistka
  • Anne Rice – amerykańska pisarka
  • Boyd Rice – amerykański muzyk
  • Condoleezza Rice – amerykańska polityk
  • Damien Rice – irlandzki muzyk
  • Horace Rice – australijski tenisista
  • Lena Rice – irlandzka tenisistka
  • Timothy Miles Bindon Rice – angielski poeta
  • Tim Rice-Oxley – angielski muzyk
  • Tony Rice – amerykański muzyk

Wikipedia


ricercar

[czytaj: riczerkar] utwór instrumentalny na organy i lutnię, komponowany w XVI-XVIII wieku; tiento, capriccio, canzona, fantasia


SJP.pl

Ricercar (od wł. ricercare = szukać) – forma muzyczna rozwinięta w XVI i XVII wieku, komponowanie na instrumenty solowe lub zespoły instrumentów, a we wczesnym okresie także do wykonania wokalnego. Nazwą tą określa się dwa typy utworów: imitacyjne i swobodne.

Wikipedia


rich

W USA:

  • Rich (ang. Rich Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Cook
  • Rich (ang. Rich Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Anderson
  • Rich (ang. Rich Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Lapeer
  • Rich (ang. Rich Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Cass
  • hrabstwo Rich (ang. Rich County) – hrabstwo w stanie Utah

Wikipedia


richad

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Ryszard

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Richard.

Wiktionary


richard

1. [czytaj: riczard] anglosaskie imię męskie
2. [czytaj: richard] niemieckie imię męskie
3. [czytaj: riSZAR] francuskie imię męskie;
4. nazwisko obce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|m. Ryszard

Wiktionary

Ryszard – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „ten, który jest potężny i bogaty”. W dokumentach po polsku występuje od początku XIII wieku.

Imię było popularne w latach 50. XX wieku. W XXI wieku traci na popularności. W 2000 roku, według danych PESEL, było 362054 mężczyzn o tym imieniu pierwszym. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Ryszard w 2017 r. zajmował 86. miejsce w grupie imion męskich. W 2017 r. w całej populacji Polaków Ryszard zajmował 27. miejsce (245 390 nadań). Natomiast w styczniu 2025 r., wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 195127 mężczyzn o imieniu Ryszard nadanym jako imię pierwsze.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Richad, Richat.

Wiktionary


richards

nazwisko


SJP.pl


richardson

nazwisko


SJP.pl

Richardson (czyt. Riczardson) – miasto w amerykańskich hrabstwach Dallas i Collin, w stanie Teksas. Jest częścią obszaru metropolitalnego Dallas–Fort Worth. Według spisu z 2020 roku liczy 119,5 tys. mieszkańców.

Jest siedzibą University of Texas at Dallas, oraz technologicznego centrum biznesowego Telecom Corridor, z dużą koncentracją firm telekomunikacyjnych. Na obszarze Richardson swoją działalność prowadzi ponad 5700 firm, w tym 600 firm technologicznych i są to m.in.: AT&T, Verizon, Samsung, MetroPCS i Texas Instruments. Największą bazę zatrudnienia w Richardson zapewnia branża ubezpieczeniowa, z biurami takich firm, jak: State Farm, czy GEICO.

Wikipedia


richariusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary


richat

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Ryszard

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Richard.

Wiktionary


richelieu

[czytaj: riszelJE] rodzaj białego haftu ażurowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) przydomek francuskiej szlachty związanej z dobrami w Richelieu (2.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. miasto we Francji, w regionie Centre

 (2.2) geogr. miasto w Kanadzie, w prowincji Quebec

 (2.3) geogr. rzeka w Kanadzie

 (2.4) geogr. miasto na Mauritiusie, w dystrykcie Black River

Wiktionary

  • Armand-Jean du Plessis, książę de Richelieu (1585 - 1642) – kardynał Kościoła Katolickiego, pierwszy minister króla Francji Ludwika XIII
  • Louis François Armand du Plessis, książę de Richelieu (1696-1788), marszałek Francji, dyplomata i wódz francuski
  • Emmanuel Armand de Vignerot du Plessis, książę de Richelieu (1720-1782), marszałek Francji, dyplomata i wódz francuski
  • Armand-Emmanuel du Plessis, książę Richelieu (1766-1822), dwukrotny premier Francji w służbie króla Ludwika XVIII
  • "Richelieu" – francuski pancernik z okresu II wojny światowej
  • Richelieu – miasto we Francji, w regionie Centre
  • Richelieu – miasto w Kanadzie, w prowincji Quebec
  • Richelieu – rzeka w Kanadzie
  • Richelieu – miasto na Mauritiusie, w dystrykcie Black River
  • Haft richelieu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W historii Francji dwóch Richelieu dostąpiło godności kardynała: Armand Jean i jego brat Alphonse-Louis.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. richelieu m./n.

Wiktionary


richert

nazwisko


SJP.pl


richmond

Miejscowości w Anglii
  • Richmond upon Thames – gmina (borough) Londynu
  • Richmond – dzielnica Londynu, w granicach powyższej gminy
    • Richmond – stacja metra w dzielnicy Richmond
  • Richmond – miasto w hrabstwie North Yorkshire (Anglia)
  • Richmond – miejscowość w hrabstwie South Yorkshire (Anglia)

Wikipedia


richter

1. nazwisko obce;
2. skala Richtera - skala oceniająca wielkość trzęsienia ziemi w jego ognisku; skala magnitud


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Boris Christofowicz Richter – rosyjski wojskowy
  • Boris Stiefanowicz Richter – radziecki wojskowy, współpracownik Abwehry
  • Burton Richter – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla
  • Charles Francis Richter – amerykański geofizyk
  • Ernst Richter – niemiecki kompozytor
  • Hans Richter – austriacki dyrygent
  • Hans Richter – niemiecki reżyser
  • Karl Richter – katolicki duchowny i polityk
  • Karl Richter – niemiecki prawnik
  • Karl Richter – szwedzki strzelec
  • Karl Richter – niemiecki muzyk
  • Leopold Richter – niemiecki piłkarz
  • Max Richter – brytyjski kompozytor i pianista
  • Swiatosław Richter – rosyjski pianista

Wikipedia


rick

imię


SJP.pl


ricotta

niesolony, nietrwały wiejski twarożek owczy, popularny w kuchni włoskiej


SJP.pl

Wikipedia


ridbok

rodzaj antylop z rodziny wołowatych


SJP.pl

Ridbok (Redunca) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Wikipedia


ridda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) termin funkcjonujący w świecie arabsko-muzułmańskim i określający apostazję, odstępstwo, odejście od wiary

Wiktionary

Ridda (arab. ‏ردة‎) lub irtidād (‏ارتداد‎) – apostazja w islamie.

Osoba dopuszczająca się apostazji to murtadd.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] ważnym zagrożeniem były bunty plemięemion arabskich, które za życia Muhammada złożyły mu przysięgę lojalności, a które po jego śmierci uznały się za zwolnione z zawartej z nim umowy i wynikających stąd zobowiązań wobec Medyny. Arabska tradycja nadała plemiennym przejawom nieposłuszeństwa kolektywną nazwę „ridda”, czyli apostazja, odrzucenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrʲidːa, AS: rʹi•da

Wiktionary


ride

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) muz. największy z podstawowych talerzy perkusyjnych, używany do grania rytmu, zwłaszcza w jazzie;

Wiktionary

  • ride – talerz perkusyjny
  • Ride – brytyjski zespół muzyczny
  • „Ride” – singel Ciary
  • „Ride” – singel Lany Del Rey
  • „Ride” – singel Twenty One Pilots
  • Ride – album Loreen
  • Ride – album Nico Santosa
  • (4763) Ride – planetoida

Wikipedia


ridge

Miejscowości w USA:

  • Ridge – jednostka osadnicza w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Suffolk

Gminy w USA:

  • Ridge (ang. Ridge Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Shelby
  • Ridge (ang. Ridge Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Barber
  • Ridge (ang. Ridge Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Dickinson
  • Ridge (ang. Ridge Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Carroll
  • Ridge (ang. Ridge Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Van Wert
  • Ridge (ang. Ridge Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Wyandot

Wikipedia


ridgeback

[czytaj: ridżbek] potocznie:
1. pies rasy rhodesian ridgeback;
2. pies rasy thai ridgeback


SJP.pl


ridley

Miejscowości
  • Ridley – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Cheshire
  • Ridley – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Essex
  • Ridley – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Kent
  • Ridley – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Northumberland
Osoby
  • Harold Ridley – brytyjski okulista, wynalazca sztucznej soczewki
  • Nicholas Ridley (ujednoznacznienie)
Inne
  • Ridley – postać z serii gier Metroid

Wikipedia


riedel

[czytaj: ridel] nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Riedel:

  • Bernhard Riedel (ur. 18 września 1846 w Teschentin, zm. 12 września 1916 w Jenie) – niemiecki chirurg.
  • Lars Riedel (ur. 28 czerwca 1967 w Zwickau) – niemiecki lekkoatleta – dyskobol.
  • Oliver Riedel (ur. 11 kwietnia 1971 w Schwerinie) – muzyk niemiecki, basista zespołu Rammstein.
  • Ryszard Riedel (ur. 7 września 1956 w Chorzowie, zm. 30 lipca 1994 w Chorzowie) – wokalista zespołu Dżem.
  • Sebastian Riedel (ur. 2 marca 1978 w Tychach) – polski muzyk, gitarzysta.
  • Wanda Rhiedel – doktor nauk biologicznych, zoolog, trichopterolog.

Wikipedia


riel

jednostka monetarna Kambodży (1 riel = 100 senów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) monet. waluta Kambodży;

Wiktionary

Francja:

  • Riel-les-Eaux – gmina

Osoby:

  • Louis Riel – przywódca Metysów
  • Sied van Riel – holenderski DJ

Inne:

  • riel – waluta Kambodży

Zobacz też:

  • Rhiel
  • Riehl

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) ريال

* baskijski: (1.1) riel

* kataloński: (1.1) riel m.

* ukraiński: (1.1) рієль

źródła.

== riel (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. riel

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rʲjɛl, AS: rʹi ̯el

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) ريال

* baskijski: (1.1) riel

* kataloński: (1.1) riel m.

* ukraiński: (1.1) рієль

źródła.

== riel (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. riel

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


riemann

Georg Friedrich Bernhard Riemann (ur. 17 września 1826 w Breselenz, Królestwo Hanoweru; zm. 20 lipca 1866 w Selasca koło Verbanii, Włochy) – niemiecki uczony: matematyk, fizyk teoretyczny i doświadczalny oraz filozof przyrody, profesor Uniwersytetu w Getyndze, członek korespondent Berlińskiej Akademii Nauk (1859) i brytyjskiego Royal Society (1866). Miał ogromny wkład w rozwój analizy rzeczywistej i zespolonej, teorii liczb, geometrii różniczkowej oraz topologii.

Wikipedia


riemannowski

[czytaj: rimanowski] charakterystyczny dla Bernharda Riemanna


SJP.pl


riepin

nazwisko


SJP.pl

Riepin (ros. Репин) – rosyjskie nazwisko

Wikipedia


riesling

[czytaj: rizling]
1. szlachetna odmiana winorośli, uprawiana głównie w Nadrenii;
2. wysokogatunkowe białe wino z tych winorośli


SJP.pl

Riesling – biała odmiana winorośli pochodząca z doliny Renu w Niemczech. Jest aromatycznym gatunkiem winorośli o kwiatowym, niemal perfumowanym bukiecie i wysokiej kwasowości. Wykorzystywany jest do produkcji win wytrawnych, półsłodkich i musujących. Rieslingi zazwyczaj są czyste odmianowo i nie są poddawane dojrzewaniu w dębowych beczkach. W roku 2004 oszacowano, że riesling jest dwudziestą najczęściej uprawianą odmianą winorośli (łączny areał 48,7 tys. hektarów z tendencją rosnącą), jednak pod względem ważności wśród białych win gatunkowych plasuje się zazwyczaj w obrębie pierwszej trójki razem z odmianami chardonnay i sauvignon blanc. Riesling cechuje się wysoką ekspresją terroir, co oznacza, że na właściwości rieslingów wyraźnie wpływa miejsce, z którego pochodzą owoce.

Wikipedia


rieti

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, stolica prowincji Rieti (1.2);

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Lacjum;

Wiktionary

Rieti (wym. [ˈrjɛti], starożytne Reate) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Rieti.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Losy rewolucji neapolitańskiej rozstrzygnęła bitwa, którą 7 marca 1821 r. przegrał generał Guglielmo Pepe w starciu z korpusem austriackim pod Rieti na terytorium papieskim.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reatyński

Wiktionary


rież

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, znajdująca się na terenie obwodu swierdłowskiego, wraz z Nejwą tworzy Nicę;

 (1.2) geogr. miasto w Federacji Rosyjskiej, w obwodzie swierdłowskim, położone nad Rieżem (1.1);

Wiktionary

Rież (ros. Реж) — miasto w Federacji Rosyjskie, w obwodzie swierdłowskim. Centrum administracyjne rejonu rieżewskiego.

Położone na wschodnim stoku Środkowego Uralu nad brzegami rzeki Rież, 83 km na północny wschód od Jekaterynburga. Ze względu na rzeźbę terenu nazywany przez mieszkańców "Rosyjską Szwajcarią". W mieście stacja kolejowa.

Wikipedia


rifampicyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. zob. ryfampicyna.

Wiktionary

Ryfampicyna, rifampicyna (INN: rifampicin; skrót: RMP; ATC: J04 AB02) – półsyntetyczny antybiotyk ansamycynowy o działaniu bakteriobójczym, stosowany w leczeniu zakażeń wrażliwymi drobnoustrojami, w tym: prątkiem gruźlicy i prątkiem trądu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ryfampicyna ż.

Wiktionary


rifenowie

lud zamieszkujący tereny Maroka


SJP.pl

Rifenowie (Rifeni, Rifani, Rufa) – nazwa grupy plemion berberskich, zamieszkujących góry Rif w Maroku, w 1995 r. liczebność Rifenów wynosiła ok. 2 mln osób.

Rifenowie od wieków pozostają w kontakcie z ludnością arabską – w ciągu swojej historii wielokrotnie walczyli o zwierzchnictwo nad terenami Maroka. W latach 20. XX w. w powstaniu pod wodzą Abd al-Karima proklamowali Republikę Rifu, powstanie zostało jednak stłumione przez wojska francuskie i hiszpańskie.

Wikipedia


riff

w jazzie i muzyce popularnej: krótka, prosta fraza melodyczna, często powtarzana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. krótka, rytmiczna, powtarzalna fraza melodyczna;

Wiktionary

  • Riff w muzyce jazzowej – refren zawierający krótkie zwroty rytmiczne, zwykle grany przez sekcję rytmiczną oraz dętą i zwieńczający solo instrumentalne. Zazwyczaj daje wrażenie zawieszania i symuluje zbliżanie się do zakończenia utworu, po którym jednakże następuje kolejne solo lub gra zespołowa.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. riffowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|riff.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) riff

źródła.

== riff (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-riff.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Ajshul-riff.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. riff

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. riffowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. riffowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|riff.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) riff

źródła.

== riff (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-riff.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Ajshul-riff.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. riff

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


riffowy

riff


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany z riffem, dotyczący riffu

Wiktionary

Patrz:

riff

Powiązane:

 rzecz. riff mrz.

Wiktionary


rigatoni

rodzaj makaronu w kształcie rurki, wywodzący się z południowych Włoch


SJP.pl

Rigatoni (wymowa: [riɡaˈtoːni]) – forma makaronu pochodząca z Włoch w kształcie rurki o zmiennej długości i średnicy. Rurki mają większą średnicę niż penne i ziti i są czasem lekko zakrzywione. Rigatoni mają charakterystyczne karbowane prążki wzdłuż ich długości, czasami spiralnie oplatające rurkę. Końce rigatoni są przycięte prostopadle do ścian rurki (w przypadku penne cięcie jest ukośne).

Wikipedia


rigaudon

[czytaj: rigodą]
1. staroprowansalski taniec (XVII-XVIII w.);
2. muzyka do tego tańca


SJP.pl

Rigaudon – taniec pochodzący z XVII wieku z Prowansji. Z czasem wszedł w skład suity barokowej.

Rigadeau pojawił się także w baletach Jeana-Baptiste Lully'ego, André Campry, Jeana-Philippe'a Rameau oraz w muzyce François Couperina.

Do rigaudon nawiązuje muzyka nowsza, m.in. Suita "Z czasów Holberga" Edvarda Griega oraz Le Tombeau de Couperin Maurice'a Ravela.

Wikipedia


rigby

Rigby – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Idaho, siedziba administracyjna hrabstwa Jefferson.

Wikipedia


rigcz

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = slang. rozum i godność człowieka – postawa, która prezentuje takie wartości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najgorszy są cenzorzy i ormowcy, którzy kasują cudze wpisy – ci to naprawdę nie mają RiGCzu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rigcz, honor, godność

Wiktionary


rigips

płyta z kartonu i gipsu stosowana w budownictwie; gips-karton, karton-gips, kartongips, regips, płyta regipsowa, suchy tynk


SJP.pl


rigodon

żywy, starofrancuski taniec prowansalski z XVII-XVIII w.


SJP.pl


rigolo

dawniej: okład z gorczycy


SJP.pl


rigorosum

rygorozum; dawne określenie egzaminu, do którego przystępuje ubiegający się o stopień naukowy doktora


SJP.pl

Rigorosum, rygorozum (od łac. rigorosus – surowy) – dawna nazwa ustnego egzaminu doktorskiego.

W odróżnieniu od disputatio – dyskusji na temat samej pracy – rigorosum obejmuje tematy z innych dziedzin i wraz z dysertacją (częścią pisemną) wchodzi w skład wymagań dla uzyskania tytułu doktora.

Wikipedia


rigsdag

dwuizbowy parlament duński w latach 1849-1953


SJP.pl

Rigsdag – parlament w Danii w latach 1849–1953. Składał się z dwóch izb: Folketingu – izby niższej i Landstingu – izby wyższej.

Wikipedia


rigweda

jedna z czterech Wed, zbiór hymnów powstały prawdopodobnie w latach 1500-1200 p.n.e.; Rygweda


SJP.pl

Rygweda (sanskryt ऋग्वेद, trl. ṛgveda, ang. Rigveda) – jedna z sanhit (zbiorów) wchodząca w skład wed, najstarszy zabytek literacki indoaryjski, niejednolity treściowo i chronologicznie.

W roku 2007 wpisana na listę UNESCO Pamięć Świata.

Wikipedia


rihanna

Rihanna, właśc. Robyn Rihanna Fenty (ur. 20 lutego 1988 w Saint Michael) – barbadoska piosenkarka, modelka, aktorka, aktorka głosowa, autorka tekstów piosenek, raperka, tancerka, projektantka mody, filantropka, businesswoman oraz ambasadorka Barbadosu.

Wikipedia


rijad

stolica Arabii Saudyjskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto, stolica Arabii Saudyjskiej;

 (1.2) geogr. adm. prowincja w Arabii Saudyjskiej z ośrodkiem administracyjnym w Rijadzie (1.1);

Wiktionary

Rijad (arab. ‏الرياض‎, Ar-Riyāḍ, Ar-Rijad) – stolica Arabii Saudyjskiej położona w środkowej części kraju, u wschodniego podnóża gór Dżabal Tuwajk, siedziba administracyjna prowincji Rijad. W 2010 roku miasto liczyło ok. 5,2 mln mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrʲijat, AS: rʹii ̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rijadczyk mos., rijadka ż.

 przym. rijadzki

Wiktionary


rijadczyk

mieszkaniec Rijadu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Rijadu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rʲiˈjaṭt͡ʃɨk, AS: rʹii ̯aṭčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rijad mrz.

:: fż. rijadka ż.

 przym. rijadzki

Wiktionary


rijadka

mieszkanka Rijadu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Rijadu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rʲiˈjatka, AS: rʹii ̯atka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rijad mrz.

:: fm. rijadczyk mos.

 przym. rijadzki

Wiktionary


rijadzki

Rijad (stolica Arabii Saudyjskiej)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Rijad

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rʲiˈjat͡sʲci, AS: rʹii ̯acʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rijad mrz., rijadczyk mos., rijadka ż.

Wiktionary


rijecki

przymiotnik od: Rijeka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rijeką, dotyczący Rijeki, pochodzący z Rijeki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rijeka ż.

Wiktionary


rijeka

1. miasto w Chorwacji;
2. nazwa kilku wsi w Bośni i Hercegowinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Chorwacji, nad Zatoką Rijecką Morza Adriatyckiego;

Wiktionary

Rijeka (wł. Fiume, niem. St. Veit am Flaum, także Pflaum) – miasto w północno-zachodniej Chorwacji, stolica żupanii primorsko-gorskiej, siedziba miasta Rijeka. Leży nad Zatoką Rijecką Morza Adriatyckiego, na wzgórzach u podnóża masywu Risnjak. W 2021 roku liczyło 108 622 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od roku 1995 zatrudniony jestem jako spawacz w stoczni w Rijece.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rijecki

Wiktionary


rijksmuseum

Rijksmuseum (hol. Muzeum Państwowe) – holenderskie muzeum narodowe w Amsterdamie na Museumplein; jedna z głównych atrakcji turystycznych tego miasta.

Wśród zbiorów Rijksmuseum znajdują się nie tylko cenne dzieła malarskie, lecz także grafika, rzeźba, sztuka użytkowa i rękodzieło. Kolekcja malarstwa to około 6 tysięcy obrazów reprezentujących malarstwo holenderskie i światowe XV-XIX wieku, zawierająca dzieła takich malarzy jak: Jacob van Ruisdael, Frans Hals, Johannes Vermeer, Rembrandt i uczniów Rembrandta. Ważna jest także kolekcja sztuki azjatyckiej.

Wikipedia


riketsja

bakteria pasożytnicza, przenoszona przez pchły, wszy i kleszcze, powodująca u ludzi chorobę zakaźną - riketsjozę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. mikrobiol. Gram-ujemna bakteria z rodzaju nazwa systematyczna|Rickettsia|ref=tak. wywołująca u ludzi i innych ssaków riketsjozy, przenoszona najczęściej przez kleszcze, pchły i wszy;

Wiktionary

Riketsje (Rickettsia) – rodzaj Gram-ujemnych bakterii o kształcie pałeczkowatym z rzędu Rickettsiales.

Nazwa pochodzi od nazwiska Howarda Taylora Rickettsa.

Są to pasożyty wewnętrzne, zwykle obligatoryjnie wewnątrzkomórkowe, występujące u człowieka i ssaków, owadów (np. pcheł, wszy), niekiedy innych stawonogów (kleszczy), przenoszone przez owady na ludzi i inne ssaki i wywołujące w ich organizmach „riketsjozy”. Niekiedy mogą wchodzić w symbiozę ze stawonogami.

Wikipedia


riketsjoza

jedna z ciężkich chorób zakaźnych charakteryzujących się silną gorączką i wysypką, wywołanych przez bakterie - riketsje, np. dur plamisty, gorączka pięciodniowa


SJP.pl


riketsjozy

jedna z ciężkich chorób zakaźnych charakteryzujących się silną gorączką i wysypką, wywołanych przez bakterie - riketsje, np. dur plamisty, gorączka pięciodniowa


SJP.pl

Riketsjozy – grupa chorób wywoływanych przez bakterie z rodziny Rickettsiales. Zwykle są to ostre choroby gorączkowe.

Należą tu, wywoływane przez Riketsje:

  • tyfus plamisty
  • gorączki plamiste
  • ospa riketsjowa
  • dur zaroślowy wywoływany przez Rickettsia tsutsugamushi

Wikipedia


riki-tiki-tak

rymowanka


SJP.pl


riksdag

jednoizbowy parlament szwedzki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) sejm rzeszowy, jednoizbowy parlament Królestwa Szwecji;

 (1.2) budynek będący siedzibą Riksdagu (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Riksdag po raz pierwszy zebrał się w XV wieku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrʲiɡzdak, AS: rʹigzdak

Wiktionary


riksmal

standardowa odmiana norweskiego języka literackiego, powstała w XIX wieku, poprzednik bokmal


SJP.pl

Riksmål – jedna z odmian norweskiego języka literackiego. Został opracowany przez językoznawcę Knuda Knudsena, który w połowie XIX wieku zajął się „norwegizacją” wspólnego języka duńsko-norweskiego (który de facto był językiem duńskim – Norwegia od 1397 do 1814 była w unii z Danią). Knudsen wprowadzał stopniowo do języka coraz więcej prowincjonalizmów, a także „norwegizował” wymowę i pisownię duńskich słów.

Wikipedia


riksza

ryksza;
1. lekki, dwukołowy pojazd o jednym lub dwu siedzeniach, popularny w krajach Dalekiego Wschodu
2. trzykołowy rower lub motorower


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dwukołowy pojazd ciągnięty przez człowieka

 (1.2) trójkołowy rower do przewozu bagażu lub osób;

Wiktionary

Riksza, rzadziej ryksza (jap. 人力車 jinrikisha; ang. rickshaw) – pojazd kołowy napędzany siłą ludzkich mięśni, służący do transportu osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tak, czarodziejski jest ten świat podzwrotnikowy, jeśli się go widzi z okien kolei, samochodu lub z rikszy; nie odczuwałem tego także inaczej, kiedy przybyłem tu przed siedmiu laty.

 (1.1) — Dlaczego pan nigdy nie jeździ rikszami? — zapytano mnie.

 (1.2) Kauczukowe przewody od tych masek nawlekali później w roku czterdziestym, czterdziestym pierwszym, drugim na kierownice wózków rowerowych: miasto zapełniło się tłumem bezrobotnych kulisów i w użycie weszła trójkołowa riksza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrʲikʃa, AS: rʹikša

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rikszarz mos.

Wiktionary


rikszarz

człowiek kierujący rikszą (rykszą) lub ciągnący rikszę; rykszarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek ciągnący lub napędzający kierowaną przez siebie rikszę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrʲikʃaʃ, AS: rʹikšaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. riksza ż.

Wiktionary


rilasciando

[czytaj: rilasziando] określenie wykonawcze: stopniowo zwalniając tempo; rallentando


SJP.pl


rilsan

sztuczne włókno poliamidowe, używane jako izolacja przewodów


SJP.pl


rimbaud

[czytaj: ręBO albo remBO] nazwisko, m.in. Jean Arthur Rimbaud (1854-1891) - poeta francuski


SJP.pl


rimettendo

określenie wykonawcze: podjąć na nowo dawne tempo


SJP.pl


rimifon

bardzo silny lek przeciwgruźliczy w postaci krystalicznego, białego proszku o gorzkim zapachu; isoniazid, hydrazyd kwasu izonikotynowego


SJP.pl

Izoniazyd (łac. isoniazidum), INH – organiczny związek chemiczny, powszechnie używany lek przeciwgruźliczy, zaliczany do tzw. leków pierwszego rzutu, który jest stosowany w leczeniu gruźlicy oraz niektórych innych mykobakterioz.

Wikipedia


rimini

miasto w północnych Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania;

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Emilia-Romania;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z Faenzy do Rimini było 6 km, a my od Rimini drugie tyle przelecieliśmy i lotniska nie widać.

 (1.1) Wygnawszy Sforzów z Pesaro, Malatestów z Rimini, a Manfreddich z Faenzy, stworzyli podwaliny władzy, której ideologicznym uzasadnieniem była pozycja papieża – głowy Kościoła, a zarazem przedstawiciela rodu i rzecznika jego interesów. Odniósłszy spektakularne sukcesy Borgiowie zwrócili się następnie przeciwko swoim dotychczasowym sprzymierzeńcom (…).

 (1.1) 8 Armia po ciężkich walkach i stratach, głównie Korpusu Kanadyjskiego, zdobyła wprawdzie ruiny Rimini, lecz zaraz za miastem, mniej więcej na linii Cezarowego Rubikonu, u wylotu doliny lombardzkiej front stanął, broniony przez niemieckie siły pancerne.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rimiński

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. rimiński

frazeologia.

etymologia.

 etym|włoski|Rimini.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Rimini

* czeski: (1.1) Rimini

* francuski: (1.1) Rimini ż.

* hiszpański: (1.1) Rímini

* łaciński: (1.1) Ariminum n.

* niemiecki: (1.1) Rimini n.

* rosyjski: (1.1) Римини

* słoweński: (1.1) Rimini m.

* włoski: (1.1) Rimini ż.

źródła.

== Rimini (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Rimini

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rimiński

przymiotnik od: Rimini (miasto we Włoszech)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rimini, dotyczący Rimini

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Należało trochę poczekać, gdyż obóz rimiński był w polskich rękach, zajmowali go żołnierze Drugiego Korpusu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rimini n.

Wiktionary


rimland

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. wg teorii geopolitycznej Nicholasa Spykmana najważniejszy strategicznie rejon świata, znajdujący się na obrzeżach Eurazji;

Wiktionary

Rimland – element teorii geopolitycznej stworzonej przez Nicholasa Spykmana, powstałej w opozycji do teorii Heartlandu. Główne założenia Spykmana przedstawione zostały w wydanych podczas wojny dwóch pracach: America’s Strategy in World Politics oraz The Geography of the Peace. Rimlandem mają być tzw. kraje obrzeży wyspy świata, tworzące pierścień oddzielający Heartland od mórz. Spykman zwracał uwagę, że zwycięstwo w toczącej się wówczas II wojnie światowej rozstrzyga się na tym właśnie obszarze. Koncepcję Rimlandu dostrzega się również w stosowanej przez Zachód podczas zimnej wojny strategii powstrzymywania ekspansji ZSRR.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według Nicholasa Spykmana Rimland mają tworzyć tzw. kraje obrzeży wyspy świata, tworzące pierścień oddzielający Heartland od mórz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrʲĩmlãnt, AS: rʹĩmlãnt

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|rim|land. → obrzeże + ląd

uwagi.

 por|Heartland.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Rimland

źródła.

== Rimland (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. Rimland

odmiana.

 (1.1) lp. Rimland; blm.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rimming

[czytaj: riming] forma seksu oralnego polegająca na stymulacji odbytu ustami i językiem


SJP.pl

Wikipedia


rimski-korsakow

nazwisko, m.in.: Mikołaj Rimski-Korsakow (1844-1904), rosyjski kompozytor


SJP.pl

  • Aleksander Rimski-Korsakow − rosyjski generał
  • Grigorij Rimski-Korsakow – rosyjski kompozytor współczesny
  • Ignacy (Rimski-Korsakow) – biskup prawosławny
  • Iwan Rimski-Korsakow – generał major Imperium Rosyjskiego
  • Nikołaj Rimski-Korsakow – rosyjski kompozytor epoki romantyzmu
  • Nikołaj Rimski-Korsakow − rosyjski wojskowy marynarki wojennej, oficer Kriegsmarine

Wikipedia


rinaldo

Rinaldo – opera seria w trzech aktach napisana przez Georga Friedricha Händla w języku włoskim. Libretto napisał Giacomo Rossi według scenariusza Aarona Hilla na podstawie Jerozolimy wyzwolonej Torquato Tasso.

Wikipedia


rinforzando

określenie wykonawcze: wzmacniając


SJP.pl


ring

1. miejsce walk bokserskich, podwyższenie pokryte filcem i brezentem i otoczone linami;
2. monopolistyczne porozumienie, głównie cenowe, zawierane między przedsiębiorcami;
3. potocznie: obwodnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. kwadratowa konstrukcja, otoczona linami, służąca jako miejsce rozgrywania pojedynków niektórych dyscyplin walki wręcz, np. bokserskich;

 (1.2) przen. miejsce, pole (również niematerialne), w którym odbywa się starcie, walka

 (1.3) sport. punkt asekuracyjny we wspinaczce;

 (1.4) inform. zob. webring.

Wiktionary

  • ring bokserski – miejsce walki bokserskiej
  • ring – punkt asekuracyjny do wspinaczki
  • „The Ring” – amerykańskie czasopismo o tematyce bokserskiej
  • Ring – film w reżyserii Alfreda Hitchcocka z 1927
  • Ring – powieść Kōjiego Suzuki z 1991
  • The Ring: Krąg – film w reżyserii Hideo Nakaty z 1998
  • The Ring – amerykański remake filmu The Ring: Krąg z 2002 w reżyserii Gore Verbinskiego
  • ring – niemieckojęzyczne określenie obwodnicy lub innej ulicy na planie okręgu lub półokręgu, stosowane czasem w Polsce:
    • Ring – obwodnica kolejowa w Berlinie
    • Außenring – obwodnica kolejowa w Berlinie
    • Berliner Stadtring – obwodnica autostradowa Berlina
    • Berliner Ring – obwodnica autostradowa Berlina
    • Ring wiedeński – reprezentacyjna arteria Wiednia, zbudowana w drugiej połowie XIX wieku

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Na tym ringu toczył się dziś pasjonujący pojedynek pięściarski.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: rʲĩŋk, AS: rʹĩŋk

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. ringówka ż.

     przym. ringowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.2) arena

    Wiktionary


ring-pull

typ puszki, której nacięte wieczko odrywa się po pociągnięciu za przymocowany do niego metalowy pierścień


SJP.pl


ringgit

jednostka monetarna Malezji (dzieli się na 100 senów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) monet. waluta Malezji;

Wiktionary

Ringgit – jednostka monetarna Malezji dzieląca się na 100 senów.

Ringgit stał się walutą Malezji w 1967 roku, kiedy zastąpił dolara malajskiego i brytyjskiego Borneo, który w języku malajskim nazywał się ringgit. Do 1975 roku waluta miała podwójną nazwę: ringgit i sen w języku malajskim oraz dolar i cent w języku angielskim.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. ringgitowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi. zobacz też: MYR

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) ringgit

* ukraiński: (1.1) ринггіт m.

źródła.

== ringgit (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. ringgit

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ringgitowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. ringgitowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi. zobacz też: MYR

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) ringgit

* ukraiński: (1.1) ринггіт m.

źródła.

== ringgit (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monet. ringgit

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ringo

gra polegająca na rzucaniu i chwytaniu gumowego pierścienia; także sam ten pierścień


SJP.pl

  • Ringo (sport)
  • Ringo (Japonia) – miejscowość w Prefekturze Yamagata

Osoby:

  • Ringo Starr – perkusista the Beatles
    • Ringo (album) – trzeci album artysty
    • Ringo (film) – filmowa adaptacja życiorysu artysty nakręcona w 1978 roku.
  • John Ringo – amerykański pisarz science-fiction

Wikipedia


ringowy

przymiotnik od: ring (w znaczeniu miejsca walk bokserskich), np. sędzia ringowy, pseudonim ringowy


SJP.pl


ringwoodyt

[czytaj: ringłudyt] minerał, forma oliwinu


SJP.pl

Ringwoodyt – jest formą oliwinu. Skład chemiczny minerału może być różny, od czystego Mg2SiO4, do Fe2SiO4. Minerał zawiera 2,5% wagowych wody, a najbardziej uwodnione około 3% wagowych. Uzyskany w warunkach laboratoryjnych minerał nie zawierający żelaza jest bezbarwny. Przy zawartości jednego procenta molowego Fe2SiO4 barwa minerału jest intensywnie niebieska.

Wikipedia


rinn

Austria:

  • Rinn – gmina w kraju związkowym Tyrol, w powiecie Innsbruck-Land

Osoby:

  • Danuta Rinn – polska piosenkarka
  • Hans Rinn – niemiecki saneczkarz
  • Louis Rinn – francuski oficer

Zobacz też:

  • Rin

Wikipedia


rino

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Rino i jestem piekarzem z Palermo.

Wiktionary


rinoskopia

w medycynie: oglądanie jam nosa przez nozdrza za pomocą endoskopu lub od strony gardła za pomocą lusterka; rynoskopia


SJP.pl

Rynoskopia albo rinoskopia (łac. rhinoscopia) – metoda diagnostyczna, polegająca na badaniu jam nosowych wzrokiem, powszechnie stosowana przez laryngologów.

Wikipedia


rinowirus

rodzaj wirusa będący najpowszechniejszym wirusowym czynnikiem zakaźnym u ludzi


SJP.pl


rinpoche

[czytaj: rinPOcze] w buddyzmie tybetańskim: tytuł honorowy lamów, którzy przeszli reinkarnację


SJP.pl


rinzai

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jedna z dwóch głównych szkół japońskiego buddyzmu zen;

Wiktionary

Rinzai (臨済宗; jap.: Rinzai-shū, chiń.: Linjizong) – jedna z dwóch głównych szkół japońskiego buddyzmu zen (drugą z nich jest sōtō). Jest ona japońskim odpowiednikiem chińskiej szkoły linji, której założycielem był wielki mistrz chan Linji Yixuan (zm. 867).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) inna pisownia: rindzai

Wiktionary


rio

[czytaj: rijo] samochód typu Kia Rio


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński

 (1.1) = adm. regionalna izba obrachunkowa;

Wiktionary

Rio

  • Rio – potocznie i skrótowo o Rio de Janeiro
  • Rio (dawniej Rion) – miejscowość na Peloponezie w Grecji
  • Rio – piosenka zespołu Duran Duran
  • Rio – samochód marki Kia
  • Riō – przenośne odtwarzacze audio
  • RIO – skrót oznaczający regionalną izbę obrachunkową
  • RIO (ang. Reference Interconnection Offer) – ramowa oferta o dostępie telekomunikacyjnym w zakresie połączenia sieci
  • Rio – amerykańsko-brazylijski film animowany z 2011 roku.
  • Rio 2 – druga część filmu Rio

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dyrektor Teatru im. Słowackiego w Krakowie nie straci stanowiska, bo RIO nie dopatrzyła się złamania prawa (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrʲijɔ, AS: rʹii ̯o

Wiktionary


rioja

[czytaj: rijoha] wino hiszpańskie


SJP.pl

  • Rioja – wino hiszpańskie i jednocześnie nazwa regionu winiarskiego w północnej Hiszpanii, wzdłuż rzeki Ebro, w którym jest produkowane.
  • Rioja – gmina w Hiszpanii, w prowincji Almería, w Andaluzji
  • Rioja – miasto w Peru

Wikipedia


riolit

magmowa skała wulkaniczna; liparyt, ryolit


SJP.pl

Ryolit, liparyt, riolit (z gr. ρεω - płynę i λίθος - kamień) – kwaśna skała wylewna albo hipabysalna, o składzie podobnym do granitu (jest to wylewny odpowiednik granitu – powstał z magmy o tym samym składzie chemicznym, tylko odmienne były warunki powstawania, które zapisały się w jego wyglądzie, strukturze i wytrzymałości).

Wikipedia


riotron

elektroniczny element przełączający, wykorzystujący zjawisko nadprzewodnictwa


SJP.pl


rip

skrót łacińskiego: requiescat in pace - niech spoczywa w pokoju (odczytywany jako całe wyrażenie); R.I.P.


SJP.pl


riplemark

grzbiecik z piasku powstały na skutek transportu jego ziaren przez wiatry, prądy wodne lub falowanie; ripplemark, fala piaskowa


SJP.pl


riplemarki

pręgi faliste, zmarszczki, grzbieciki, nagromadzenia materiału piaszczystego transportowanego przez saltację lub wleczenie; ripplemarki, fala piaskowa


SJP.pl

Ripplemarki, riplemarki, zmarszczki, pręgi faliste – grzbieciki zbudowane z piasku powstałe w wyniku transportu ziaren przez wiatr, prądy wodne lub falowanie.

Zmarszczki wiatrowe charakterystyczne są dla powierzchni piaszczystych (wybrzeża morskie, pustynie itp.). Stanowią drobne regularne bruzdy na powierzchni piasku przypominające wyglądem fale lub miniaturowe wydmy poprzeczne. Powstają pod wpływem wiatru, podobnie jak wydmy mają łagodną stronę dowietrzną i stromą zawietrzną. Na ich podstawie można określić kierunek wiatru.

Wikipedia


riposato

określenie wykonawcze: z poczuciem odpoczynku


SJP.pl


riposta

1. cięta, błyskotliwa odpowiedź;
2. w sporcie (głównie w szermierce): pchnięcie lub cięcie zadane bezpośrednio po nieudanym, sparowanym ataku przeciwnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szybka, cięta i trafna odpowiedź

Wiktionary

Riposta (wł. risposta – odpowiedź) – cięta, trafna i szybka odpowiedź na czyjś komentarz lub pytanie. W szermierce oznacza ona cięcie lub pchnięcie zadane bezpośrednio po udanej własnej zasłonie (paradzie).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rʲiˈpɔsta, AS: rʹiposta

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ripostować

Wiktionary


ripostować

1. odpowiadać trafnie i szybko; dawać ripostę, replikować;
2. w szermierce: zadawać cięcie lub pchnięcie bezpośrednio po udanej własnej zasłonie


SJP.pl


ripować

środowiskowo: kopiować dane ze źródła typu VHS, DVD, Blu-ray itp. na dysk twardy komputera


SJP.pl


ripplemark

[czytaj: ripylmark] grzbiecik z piasku powstały na skutek transportu jego ziaren przez wiatry, prądy wodne lub falowanie; riplemark, fala piaskowa


SJP.pl

Ripplemarki, riplemarki, zmarszczki, pręgi faliste – grzbieciki zbudowane z piasku powstałe w wyniku transportu ziaren przez wiatr, prądy wodne lub falowanie.

Zmarszczki wiatrowe charakterystyczne są dla powierzchni piaszczystych (wybrzeża morskie, pustynie itp.). Stanowią drobne regularne bruzdy na powierzchni piasku przypominające wyglądem fale lub miniaturowe wydmy poprzeczne. Powstają pod wpływem wiatru, podobnie jak wydmy mają łagodną stronę dowietrzną i stromą zawietrzną. Na ich podstawie można określić kierunek wiatru.

Wikipedia


ripplemarki

[czytaj: riplemarki] pręgi faliste, zmarszczki, grzbieciki, nagromadzenia materiału piaszczystego transportowanego przez saltację lub wleczenie; riplemarki, fala piaskowa


SJP.pl

Ripplemarki, riplemarki, zmarszczki, pręgi faliste – grzbieciki zbudowane z piasku powstałe w wyniku transportu ziaren przez wiatr, prądy wodne lub falowanie.

Zmarszczki wiatrowe charakterystyczne są dla powierzchni piaszczystych (wybrzeża morskie, pustynie itp.). Stanowią drobne regularne bruzdy na powierzchni piasku przypominające wyglądem fale lub miniaturowe wydmy poprzeczne. Powstają pod wpływem wiatru, podobnie jak wydmy mają łagodną stronę dowietrzną i stromą zawietrzną. Na ich podstawie można określić kierunek wiatru.

Wikipedia


riprendere

określenie wykonawcze: podjąć na nowo pierwotne tempo


SJP.pl


ripsalis

kaktus nadrzewny lub naskalny, uprawiany jako roślina ozdobna; rypsalis


SJP.pl


risoluto

określenie wykonawcze: energicznie, stanowczo, zdecydowanie


SJP.pl


risorgimento

[czytaj: rizordżimento] ruch polityczny związany z walką narodu włoskiego o wyzwolenie i zjednoczenie państwa w XIX wieku


SJP.pl

Zjednoczenie Włoch (wł. Risorgimento, dosł. „odradzanie się”) – proces jednoczenia państw Półwyspu Apenińskiego pod władzą Królestwa Sardynii, zapoczątkowany w 1859 r. i stanowiący kilkunastoletni okres w historii Włoch.

Wikipedia


risotto

[czytaj: rizotto] potrawa z gotowanego ryżu, zapiekanego z mięsem i jarzynami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. włoska potrawa przyrządzana na bazie ryżu;

Wiktionary

Risotto [riˈzɔtto] – popularna potrawa północnej kuchni włoskiej, gotowana z dodatkiem bulionu do uzyskania kremowej konsystencji. Wiele rodzajów risotto zawiera masło, oliwę, wino, ser (np. Grana padano) oraz cebulę. To jeden z najpopularniejszych sposobów przygotowania ryżu we Włoszech.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rʲiˈsɔtːɔ, AS: rʹiso•to

Wiktionary


rispa

Rispa – postać biblijna z Drugiej Księgi Samuela, córka Ajji, nałożnica króla Saula.

Po śmierci Saula o współżycie z Rispą został oskarżony przez króla Iszbaala dowódca jego armii, Abner. Wydarzenie to spowodowało przejście Abnera na stronę króla Dawida.

Wikipedia


riss

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = polit. Rosyjski Instytut Studiów Strategicznych

Wiktionary

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) RISI

Wiktionary


risso

risso szary - gatunek delfina oceanicznego; delfin szary


SJP.pl

  • Delfin Risso, delfin szary (Grampus griseus) – waleń z rodziny delfinów oceanicznych, jedyny przedstawiciel rodzaju Grampus.
  • Eduardo Risso (ur. 23 listopada 1961 w Leones) – argentyński rysownik komiksowy.
  • Risso – miasto w Urugwaju

Wikipedia


rissole

[czytaj: risol] małe paszteciki smażone w tłuszczu, nadziewane farszem rybnym lub mięsnym


SJP.pl


ristretto

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) tzw. skrócone espresso, bardzo mocne, przyrządzone z mniejszej ilości wody;

Wiktionary

Ristretto – nazwa sposobu przygotowywania kawy w specjalnym ekspresie. Kawę przygotowuje się podobnie jak espresso, ale przy użyciu mniejszej ilości wody (15-20 ml).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ristretto stawia na nogi w sekundę.

Wiktionary


ristringendo

określenie wykonawcze: ponownie przyspieszając, ożywiając


SJP.pl


riszi

tytuł hinduistyczny w okresie wedyzmu; ryszi


SJP.pl

Wikipedia


riszta

nicień pasożytniczy występujący w krajach tropikalnych, wywołujący drakunkulozę objawiającą się m.in. owrzodzeniami na kończynach dolnych; robak medyński, drakunkulus


SJP.pl

Riszta, nitkowiec podskórny, robak medyński (Dracunculus medinensis) – pasożyt podskórny człowieka, a także małp, psów, koni, bydła i innych ssaków. Wywołuje chorobę zwaną drakunkulozą. Obecnie występuje tylko w tropikalnych rejonach Afryki.

Wikipedia


rita

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż. zob. Ryta.

Wiktionary

  • Rita – forma imienia żeńskiego
  • święta Ryta – włoska święta katolicka
  • Rita – kod aliancki ciężkiego bombowca japońskiego Nakajima G8N
  • Rita – miasto w Kostaryce
  • Rita – rodzaj ryb z rodziny Ritidae
  • Rita – duński serial telewizyjny z lat 2012-2020
  • RITA (ang. Region in Transition) – Program "Przemiany w Regionie" – RITA zapoczątkowany w 2000 przez PAFW, realizowany przez FED

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na grobie ciotki Rity paliły się dwa znicze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrʲita, AS: rʹita

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac|Rita.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

 (1.1) inna pisownia Ryta

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|Ryta.

* rosyjski: (1.1) Рита ż.

źródła.

== Rita (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Grendelkhan-Rita.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż. Ryta, Rita

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ritardando

określenie wykonawcze: powstrzymując, opóźniając, zwalniając


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) muz. stopniowo zwalniając tempo gry

Wiktionary

Ritardando (wł., w skrócie rit.) – zwolnienie tempa utworu muzycznego. W odróżnieniu od ritenuto zwolnienie powinno nastąpić stopniowo, a nie natychmiast. Powrót do oryginalnego tempa może nastąpić przez stopniowe przyspieszenie accelerando lub raptownie po znaku a tempo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Możemy ją grać wolniej lub prędzej, ritardando, legato lub staccato, a nadto z różnemi akcentami.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|ritardando. < etym|wł|ritardare. < etym2|łac|retardo|retardāre.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ritardando

* francuski: (1.1) ritardando

* niemiecki: (1.1) ritardando

* włoski: (1.1) ritardando

źródła.

== ritardando (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) muz. ritardando

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ritchie

Osoby o tym nazwisku:

  • Charles Ritchie – brytyjski polityk, minister
  • Dennis Ritchie – amerykański informatyk
  • Guy Ritchie – brytyjski reżyser i scenarzysta
  • Josiah Ritchie – brytyjski tenisista, olimpijczyk

Inne:

  • Archipelag Ritchie – grupa wysp wschód od Wielkiego Andamanu

Wikipedia


ritenuto

określenie wykonawcze: zwalniając, powstrzymując (bezpośrednio, natychmiast)


SJP.pl

Ritenuto (wł.) – w terminologii muzycznej określenie na zwolnienie tempa utworu muzycznego. W odróżnieniu od ritardando zwolnienie powinno nastąpić natychmiast, a nie stopniowo.

Wikipedia


ritmo

samochód typu Fiat Ritmo


SJP.pl


ritornel

ritornello, rytornel (dawniej);
1. siedemnastowieczny taniec francuski odznaczający się się szybkim tempem i trójdzielnym metrum;
2. muzyka do tego tańca;
3. we wczesnych operach XVII wieku: ustęp instrumentalny o charakterze interludium, poprzedzający arię lub następujący po niej;
4. włoska forma poetycka, składająca się z trzywersowych strof, w których rymuje się wers pierwszy z trzecim;
5. w piętnastowiecznym madrygale: ostatnie dwa wersy zwrotki;
6. instrumentalny refren w pieśni zwrotkowej zwanej arią, wykonywany po każdej zwrotce, popularny w Niemczech w XVII wieku


SJP.pl

Ritornel (wł. ritornello, fr. ritournelle) – krótki, kilkutaktowy ustęp muzyczny wykonywany przez grupę instrumentów bądź orkiestrę.

Termin ten stosowany jest w odniesieniu do opisu i analizy muzyki dawnej. Ritornel pełni w utworach instrumentalnych funkcję podobną do tej jaką w pieśniach i piosenkach pełni refren.

Wikipedia


ritornello

ritornel, rytornel (dawniej);
1. siedemnastowieczny taniec francuski odznaczający się się szybkim tempem i trójdzielnym metrum;
2. muzyka do tego tańca;
3. we wczesnych operach XVII wieku: ustęp instrumentalny o charakterze interludium, poprzedzający arię lub następujący po niej;
4. włoska forma poetycka, składająca się z trzywersowych strof, w których rymuje się wers pierwszy z trzecim;
5. w piętnastowiecznym madrygale: ostatnie dwa wersy zwrotki;
6. instrumentalny refren w pieśni zwrotkowej zwanej arią, wykonywany po każdej zwrotce, popularny w Niemczech w XVII wieku


SJP.pl


rittberger

rodzaj skoku w łyżwiarstwie figurowym, wykonywany z jazdy tyłem


SJP.pl

  • rittberger – skok łyżwiarski
  • Werner Rittberger – niemiecki łyżwiarz figurowy

Wikipedia


ritz

Osoby:

  • César Ritz – szwajcarski hotelarz
  • Walther Ritz – szwajcarski fizyk
  • Wolf Ritz – niemiecki malarz

Inne:

  • Ritz – hotele
  • Ritz Instrument Transformers – niemieckie przedsiębiorstwo
  • The Ritz – amerykański film

Zobacz też:

  • Rietz
  • The Residences at the Ritz-Carlton
  • The Ritz-Carlton Hotel Company
  • The Ritz-Carlton Toronto

Wikipedia


riukiu

archipelag pomiędzy Tajwanem a Kiusiu


SJP.pl

Riukiu (jap. 南西諸島 Nansei-shotō) – archipelag rozciągający się między Tajwanem a Kiusiu, należący do Japonii. Japońska nazwa Nansei-shotō oznacza „Archipelag Południowo-Zachodni”. Jest to łuk wysp o długości około 1200 km oddzielający Morze Wschodniochińskie od Morza Filipińskiego. Według podziałów japońskich Ryūkyū-shotō (琉球諸島) tworzy południową część Nansei-shotō, a Satsunan-shotō (薩南諸島) – północną.

Wikipedia


riukiuański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Riukiu, dotyczący Riukiu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Riukiu n.

Wiktionary


riusza

mocno przymarszczona lub plisowana falbanka z cienkiej tkaniny; riuszka


SJP.pl


riuszka

mocno przymarszczona lub plisowana falbanka z cienkiej tkaniny; riusza


SJP.pl


rivaldo

Rivaldo (Rivaldo Vitor Borba Ferreira, ur. 1972), piłkarz brazylijski


SJP.pl

Wikipedia


rivanol

lek stosowany miejscowo jako środek dezynfekcyjny


SJP.pl

Mleczan etakrydyny (Rivanol) – organiczny związek chemiczny należący do grupy barwników akrydynowych. Tworzy pomarańczowo-żółte kryształy o specyficznym zapachu.

Stosuje się go głównie do odkażania w stężeniu 0,1% (roztwór wodny).

Wikipedia


rivera

Antarktyda:

  • Rivera Peaks – góry

Boliwia:

  • La Rivera – miejscowość

Ekwador:

  • Rivera – miejscowość

Kolumbia:

  • Rivera – miasto

Stany Zjednoczone:

  • Rivera – jednostka osadnicza

Wikipedia


rivolgimento

przewrót; termin oznaczający przeniesienie głosu w kontrapunkcie podwójnym


SJP.pl


riwiera

1. brylantowy naszyjnik
2. wybrzeże charakterystyczne dla rejonów śródziemnomorskich, osłonięte wzniesieniami od północy lub od strony zimnych wiatrów


SJP.pl

Riwiera – wybrzeże morskie opadające ku południu i osłonięte górami od północy.

Wikipedia


riwierka

regionalnie: letni but, sandałek


SJP.pl


riwierki

regionalnie: letnie obuwie, sandałki


SJP.pl


rizoid

wyrostek służący przytwierdzeniu organizmu do podłoża; ryzoid; rhizoid; chwytnik


SJP.pl


rizosfera

przykorzeniowa warstwa gleby, cechująca się bogatą florą grzybową i bakteryjną; ryzosfera, sfera korzeniowa


SJP.pl


riła

pasmo górskie w Bułgarii


SJP.pl

Riła (bułg. Рила, Рила планина) – pasmo górskie, lub (w zależności od oceny) masyw górski, w południowo-zachodniej Bułgarii. Jest najwyżej wzniesionym masywem górskim na Półwyspie Bałkańskim, najwyższy szczyt Musała ma wysokość 2925 m n.p.m. Riła stanowi również szóste co do wysokości pasmo górskie w Europie (przy założeniu, że każde z nich jest reprezentowane tylko przez najwyższy szczyt) po Kaukazie, Alpach, Sierra Nevadzie, Pirenejach i masywie Etny. Jest także najwyższym pasmem leżącym między Alpami a Kaukazem. Riła posiada 90 szczytów o wysokości powyżej 2000 m n.p.m., w tym 2 powyżej 2900 m, 1 powyżej 2800 m, 15 powyżej 2700 m, 17 powyżej 2600 m i 20 powyżej 2500 m.

Wikipedia


rjn

skrót od:
1. Rząd Jedności Narodowej;
2. Rada Jedności Narodowej


SJP.pl


rjukan

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Norwegii, w okręgu Telemark, w dolinie rzeki Måna;

 (1.2) geogr. gmina w Norwegii, ze stolicą w Rjukan (1.1)

Wiktionary

Rjukan – miasto w Norwegii, nad rzeką Måna, w okręgu Telemark, w gminie Tinn. Ośrodek przemysłu chemicznego. W 2024 r. zamieszkiwało je 3005 osób.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) miasto

 (1.2) gmina

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-2) etym|norw|Rjukan.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Rjukan

* bułgarski: (1.1) Рюкан

* chiński standardowy: (1.1) 尤坎

* czeski: (1.1) Rjukan

* duński: (1.1) Rjukan

* esperanto: (1.1) Rjukan

* estoński: (1.1) Rjukan

* francuski: (1.1) Rjukan

* koreański: (1.1) 리우칸

* niderlandzki: (1.1) Rjukan

* niemiecki: (1.1) Rjukan

* norweski (bokmål): (1.1) Rjukan; (1.2) Rjukan

* norweski (nynorsk): (1.1) Rjukan; (1.2) Rjukan

* rosyjski: (1.1) Рьюкан

* szwedzki: (1.1) Rjukan

źródła.

== Rjukan (język angielski.) ==

thumb|Rjukan (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geogr. Rjukan

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) miasto

 (1.2) gmina

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-2) etym|norw|Rjukan.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Rjukan

* bułgarski: (1.1) Рюкан

* chiński standardowy: (1.1) 尤坎

* czeski: (1.1) Rjukan

* duński: (1.1) Rjukan

* esperanto: (1.1) Rjukan

* estoński: (1.1) Rjukan

* francuski: (1.1) Rjukan

* koreański: (1.1) 리우칸

* niderlandzki: (1.1) Rjukan

* niemiecki: (1.1) Rjukan

* norweski (bokmål): (1.1) Rjukan; (1.2) Rjukan

* norweski (nynorsk): (1.1) Rjukan; (1.2) Rjukan

* rosyjski: (1.1) Рьюкан

* szwedzki: (1.1) Rjukan

źródła.

== Rjukan (język angielski.) ==

thumb|Rjukan (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) geogr. Rjukan

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rkm

[czytaj: erkaEM albo erKAem] skrót od: ręczny karabin maszynowy; erkaem


SJP.pl

Ręczny karabin maszynowy (rkm) – najlżejszy typ karabinu maszynowego o masie do ok. 10 kg, przystosowany do prowadzenia ognia z lekkiej dwunożnej podstawy.

Uwaga: odróżnianie od siebie ręcznych i lekkich karabinów maszynowych (jako osobnych kategorii karabinu maszynowego) jest specyficzne dla polskiej terminologii wojskowej. W pozostałych państwach są one z reguły traktowane jako ta sama kategoria, a obie nazwy jako synonimy.

Wikipedia


rko

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = med. resuscytacja krążeniowo-oddechowa

Wiktionary


rkp.

skrót od: rękopis; rkp.; rkps


SJP.pl


rkps

skrót od: rękopis; rkp.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = rękopis

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rpis, rps

Wiktionary


rks

skrót od: Robotniczy Klub Sportowy


SJP.pl


rl9

środowiskowo: Robert Lewandowski (piłkarz)


SJP.pl


rls

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego

 (1.1) = ang. restless legs syndrome → zespół niespokojnych nóg

Wiktionary


rm

skrót od:
1. Rada Ministrów;
2. Rada Miejska;
3. Rada Mieszkańców;
4. Republika Macedonii


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = adm. Rada Ministrów

 (1.2) = adm. Rada Miasta

 (1.3) = Radio Maryja

Wiktionary

Skrót rm, RM lub Rm może oznaczać:

  • Franciszkanki Rodziny Maryi
  • RM (łac. Rochettum et Mantolettum) – kanonik drugiego stopnia, odznaczony przywilejem noszenia rokiety i mantoletu
  • Rada Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej
  • rada miasta
  • Radio Maryja
  • rm – polecenie uniksowe
  • RM – południowokoreański raper
  • Redemptoris missio – encyklika Jana Pawła II
  • .rm – jedno z rozszerzeń plików RealAudio
  • RM – Reichsmark – środek płatniczy w Niemczech międzywojennych
  • RM – RPG Maker – Program do tworzenia gier RPG
  • RM – ratownictwo medyczne

Wikipedia


rmc

skrót od: Rajd Monte Carlo - rajd samochodowy


SJP.pl


rmf

popularna, ogólnopolska komercyjna stacja radiowa; RMF FM


SJP.pl


rn

symbol radonu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

Rn lub RN

  • radon (Rn) – pierwiastek chemiczny
  • Rn (RN) – Rada nadzorcza, Rada Nadzorcza
  • Royal Navy – RN
  • Ruch Narodowy – RN
  • Rada Narodowa – RN
  • RN, Regia Nave – włoski okręt Regia Marina (1861-1946)

Wikipedia


rna

kwas rybonukleinowy; związek organiczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski lub nijaki

 (1.1) biochem. genet. kwas rybonukleinowy;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cytozyna łączy się z guaniną zarówno w DNA, jak i w RNA.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛr‿ɛ̃n‿ˈa, AS: er‿ẽn‿a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. DNA n.

 skr. DNA

Wiktionary


rnkc

skrótowiec

 (1.1) = Rada Narodowa Księstwa Cieszyńskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po ustaleniu linii demarkacyjnej RNKC sprawowała władzę na terenach zajętych przez wojska polskie.

Wiktionary


ro

litera greckiego alfabetu; rho


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nazwa siedemnastej litery alfabetu greckiego, ρ;

Wiktionary

  • Ro – miejscowość we Włoszech
  • Ro – grecka wyspa na Morzu Egejskim
  • ro – sztuczny język stworzony przez E.P. Fostera
  • odwrócona osmoza – jeden z systemów oczyszczania wody
  • ro – skrót dla języka rumuńskiego w standardzie ISO 639
  • RO – kod przypisany Rumunii według standardu ISO 3166-1 alfa-2
    • .ro – domena internetowa Rumunii
  • RO – gra MMORPG Ragnarok Online
  • Ro – znak japońskich sylabariuszy hiragana (ろ) i katakana (ロ)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W statystyce mała litera ro często jest używana do oznaczania rozmaitych miar zależności statystycznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔ, AS: ro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rho n., rotyczność ż., rotyzowanie n., rotyzacja ż., rotacyzm m.

 czas. rotyzować ndk.

 przym. rotyczny, nierotyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. rho

Wiktionary


ro-ro

statek przystosowany do przeładowywania drobnicy wprost z samochodów wjeżdżających do jego wnętrza; pojazdowiec; rorowiec


SJP.pl

Ro-ro (od ang. roll-on / roll-off) – typ statku towarowego, pasażersko-towarowego lub barki przystosowanego do przewożenia ładunków tocznych i pojazdów (samochodów osobowych, ciężarówek lub wagonów kolejowych).

W języku polskim takie jednostki są czasem określane jako „rorowce”.

Wikipedia


roa

Roa – rodzaj morskich ryb z rodziny chetonikowatych. Hodowane w akwariach morskich.

Występowanie : wody oceaniczne

Wikipedia


road

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. pierwszy, najstarszy wiek gwadalupu (środkowego permu), trwający 270,6 – 268 milionów lat temu;

Wiktionary

  • Road – bollywoodzki film drogi, thriller z 2002 roku
  • Road – (ang. Roadian) pierwszy wiek gwadalupu
  • Road – węgierska rockowy zespół muzyczny, założony w 2004 roku
  • Road – singel duetu TVXQ
  • Road – album Alice Coopera
  • ROAD (Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna)

Zobacz też:

  • The Road

Wikipedia


roadster

[czytaj ROłdster] otwarte nadwozie dwuosobowego samochodu sportowego; spyder, spider


SJP.pl

Roadster – typ nadwozia samochodu osobowego, mający na przestrzeni dziejów motoryzacyjnych kilka znaczeń:

  • W początkach XX wieku w USA (trochę później także w Europie) określał silniejsze modele samochodów, pozbawione dachu i wyposażone w tzw. siedzenie teściowej. Modele te były następcami, a niekiedy rówieśnikami runaboutów.
  • Obecnie terminem tym określa się dwumiejscowe auta o sportowym charakterze, bez stałego dachu. Współczesnego roadstera poznać można po tym, że jego dach (miękki lub sztywny) przypinany jest do karoserii, a więc nie jest integralną częścią nadwozia.
  • Inna definicja mówi, że samochód typu Roadster ma 3 charakterystyczne cechy:
składany dach
dwa miejsca
napęd wyłącznie na tylną oś

Wikipedia


roald

obce imię męskie


SJP.pl


roaming

[czytaj: ROłming]
1. przenoszenie łączności między operatorami telefonii komórkowej z różnych krajów, umożliwiające wykonywanie i odbieranie połączeń ze swojego telefonu w innym kraju;
2. przenoszenie łączności między różnymi sieciami komputerowymi


SJP.pl

Roaming – mechanizm w bezprzewodowych sieciach telekomunikacyjnych (np. komórkowych lub Wi-Fi), umożliwiający korzystanie z usług obcych sieci, bądź punktów dostępowych, w momencie gdy abonent znajduje się poza zasięgiem sieci operatora lub dostawcy internetu, z którym podpisał umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Wikipedia


roamingowy

roaming [czytaj: ROłmingowy]


SJP.pl


roast

[czytaj: rołst] rozrywka sceniczna polegająca na komediowym szkalowaniu zaproszonego celebryty oraz siebie nawzajem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) telew. kult. forma rozrywki scenicznej, polegająca na komediowym szkalowaniu zaproszonego celebryty, pełna wulgaryzmów i głodnych kawałków;

Wiktionary

Roast – gatunek rozrywkowy, komedia sceniczna, przeciwieństwo benefisu. Polega na występie roastowanego oraz zaproszonych gości, którzy wygłaszają obraźliwe monologi, często wulgarne, w kierunku roastowanego, ale i siebie wzajemnie. Pojawił się w latach 20. XX wieku. Roastowanymi często są celebryci.

Po raz pierwszy w Polsce występ tego typu miał miejsce w październiku 2011 z okazji pierwszych urodzin Stand-up Polska. Gościem roastu był Hubert Urbański.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Trwają próby do roastu Popka, który odbędzie się już w tę sobotę (11 marca).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. roastujący m.

 czas. roastować ndk.

 przym. roastowy

Wiktionary


roastować

[czytaj: rołstować] poddawać kogoś roastowi (komediowemu szkalowaniu)


SJP.pl


roastowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z roastem, dotyczący roastu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. roast m.

Wiktionary


roba

dawna wytworna suknia kobieca noszona na specjalne okazje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. niewolnica

Wiktionary

Roba (fr. robe) – suknia, noszona we Francji już w XV wieku. Jej krój charakteryzował się podwyższonym stanem, trójkątnym dekoltem, długimi, obcisłymi rękawami i trenem. W języku polskim terminu zaczęto używać w drugiej połowie XVIII wieku na określenie strojnej sukni. Nazwę roba stosowano też w odniesieniu do ubioru męskiego, noszonego we Francji w XV wieku. Roba męska miała bufiaste długie rękawy, a całość układała się w wypukłe fałdy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɔba, AS: roba

Wiktionary


robacki

nazwisko


SJP.pl


robactwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ogół bezkręgowców budzących odrazę, zwłaszcza pasożytów i szkodników

 (1.2) gw-pl|Mazury. drób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Właściciel zapewniał, że w domu nie ma żadnego robactwa.

 (1.1) Smród, zalane ściany i sufity, robactwo – takie „atrakcje” zapewnia sąsiadom ta pani.

 (1.1) Posmarowałem bydło octem, żeby chronić je przed robactwem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robak m., robaczek m., robaczywienie n., robal mzw.

 czas. robaczywieć ndk.

 przym. robaczy, robaczywy

Wiktionary


robaczek

zdrobnienie od: robak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: robak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale z nastaniem brzasku dnia następnego Bóg zesłał robaczka, aby uszkodził krzew, tak iż usechł.

 (1.1) Piaszczystą dróżką w promieniach słonka poszły na spacer małe stworzonka – tłusty pędraczek, czarny robaczek, czerwona mrówka, żółty cytrynek, biały bielinek i boża krówka, zielona żabka i żabki babka, włochata liszka, mała biedronka, pasiasta stonka i polna myszka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robak m., robactwo n., robal m.

 przym. robaczywy, robaczkowy

Wiktionary


robaczewski

nazwisko


SJP.pl

Robaczewski, Robaczewska:

  • Barbara Robaczewska
  • Eugeniusz Robaczewski
  • Marek Robaczewski
  • Wanda Elbińska-Robaczewska

Wikipedia


robaczkowaty

1. podobny do robaczka, mający pewne cechy robaczka;
2. bekmania (beckmannia) robaczkowata - gatunek wieloletniej rośliny z rodziny traw


SJP.pl


robaczliwy

regionalnie: robaczywy


SJP.pl


robaczy

robak


SJP.pl

Patrz:

robak

robaczyca

1. pasożytnicza choroba wywołana przez robaki; helmintoza, czerwiwość;
2. słodkowodna larwa minogów o ciele wydłużonym, robakowatym i słabo rozwiniętych oczach pokrytych skórą, żyjąca w mule dennym; ślepica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. choroba pasożytnicza wywoływana przez helminty;

 (1.2) icht. ślepica, larwa minogów;

Wiktionary

  • robaczyca – helmintoza, choroba robacza, czerwiwość (łac. helminthiasis)
  • robaczyca – ślepica, larwa minogów

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. robak mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) helmintoza

 (1.1) ślepica

Wiktionary


robaczyce

1. pasożytnicza choroba wywołana przez robaki; helmintoza, czerwiwość;
2. słodkowodna larwa minogów o ciele wydłużonym, robakowatym i słabo rozwiniętych oczach pokrytych skórą, żyjąca w mule dennym; ślepica


SJP.pl


robaczyn

Robaczyn (pol. hist. Mały i Duży Robaczyn) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.

Wikipedia


robaczyński

nazwisko


SJP.pl


robaczywy

potocznie: zepsuty, nadgryziony przez robaki, pełen robaków; zrobaczywiały


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pełen robaków lub nadjedzony przez robaki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nazbierała robaczywych grzybów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robak m., robactwo n., robal m., robaczek m.

 przym. robaczkowy, zarobaczony, zarobaczywiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zarobaczony, zarobaczywiony

Wiktionary


robak

1. w zoologii: przestarzałe określenie pasożytniczych bezkręgowców o wydłużonym ciele;
2. potocznie: dżdżownica, gąsienica, larwa lub owad;
3. w medycynie: część mózgowia;
4. w informatyce: szkodliwe, samoreplikujące się oprogramowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. przest. typ bezkręgowca o nitkowatym kształcie;

 (1.2) med. pasożyt jelitowy wywołujący choroby u zwierząt i ludzi

 (1.3) pot. owad bądź bezkręgowiec, zwłaszcza o obłym kształcie i miękkim ciele

 (1.4) anat. med. część móżdżku;

 (1.5) inform. powielający się samoistnie program komputerowy, który wykonuje niepożądane działania;

 (1.6) przen. kłopot

Wiktionary

  • robak – część móżdżku
  • robak – małe, beznogie zwierzę bezkręgowe o miękkim ciele, dawniej przedstawiciel bezkręgowców wyróżnianych jako typ Vermes (robaki)
  • ksiądz Robak – postać z Pana Tadeusza
  • robak komputerowy
  • Robak – amerykański film z 2002
  • Robak – rosyjski film z 2006
  • Robak – amerykański film z 2007

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Pacjent miał w przewodzie pokarmowym dwa rodzaje robaków, ale nic nie tracił na wadze.

 (1.3) […] dziwaczne, powyginane robaki zdawały się pełzać po pokoju. […]

 (1.5) Program antywirusowy wykrył nowego robaka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔbak, AS: robak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robactwo n., robaczyca ż., robaczywość ż., robaczywienie n.

:: zdrobn. robaczek m.

:: zgrub. robal m.

 czas. robaczywieć ndk.

 przym. robaczy, robaczywy, robaczliwy, robaczkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) czerw, glista, insekt, larwa

 (1.6) zgryzota, zmartwienie

Wiktionary


robakiewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Edward Robakiewicz – polski oficer
  • Józef Robakiewicz – polski piłkarz
  • Maciej Robakiewicz – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny
  • Ryszard Robakiewicz – polski piłkarz i trener piłkarski
  • Zbigniew Robakiewicz – polski piłkarz
  • Zygmunt Robakiewicz – polski starosta

Wikipedia


robakomat

automat do sprzedaży przynęt i drobnych akcesoriów wędkarskich


SJP.pl


robakowaty

1. przypominający robaka, podobny do robaka;
2. ślepucha robakowata - gatunek małego węża z rodziny ślepuchowatych;
3. goździeniec robakowaty - gatunek grzybów z rodziny goździeńcowatych


SJP.pl


robakowo

W Polsce:

  • Robakowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. chełmińskim, w gminie Stolno
  • Robakowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Luzino
  • Robakowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Kórnik
  • Robakowo – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1954
  • Robakowo – gromada w powiecie chełmińskim
  • Robakowo – gromada w powiecie śremskim

Wikipedia


robakowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bolesław Robakowski – działacz samorządowy
  • Czesław Robakowski – polski górnik i polityk, poseł na Sejm
  • Józef Robakowski – polski artysta multimedialny, fotograf, autor filmów, obrazów, instalacji, cyklów fotografii i działań akcyjnych
  • Kazimierz Robakowski – polski historyk i politolog

Wikipedia


robal

potocznie o robaku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. zgrub. od robak

Wiktionary

Lista fikcyjnych postaci z powieściowego cyklu Saga Endera autorstwa amerykańskiego pisarza, Orsona Scotta Carda.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. robak m., robactwo n., robaczywienie n., zrobaczywienie n., robalek m., robaczek m., robaczywka ż.

 czas. robaczywieć ndk., zrobaczywieć dk.

 przym. robaczywy

Wiktionary


robards

Robards – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kentucky, w hrabstwie Henderson.

Wikipedia


robaszkiewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Maria Robaszkiewicz – polska aktorka filmowa i teatralna
  • Stanisław Robaszkiewicz – polski fizyk
  • Zygmunt Robaszkiewicz – katolicki duchowny

Wikipedia


robbe-grillet

[czytaj: rob-griJE, w odmianie: rob-grijeta, rob-grijetowi itd.] nazwisko obce


SJP.pl


robbie

Robbie – imię męskie, osoby noszące to imię:

  • Robbie Coltrane, właśc. Anthony Robert McMillan (ur. 30 marca 1950 w Rutherglen, w Szkocji) – brytyjski komik i aktor.
  • Robbie Earle (ur. 27 stycznia 1965 w Newcastle-under-Lyme) – piłkarz, reprezentant Jamajki w piłce nożnej, występował na pozycji napastnika.
  • Robbie Jarvis (ur. 7 maja 1986) – brytyjski aktor.
  • Robbie Keane (ur. 8 lipca 1980) to irlandzki piłkarz występujący na pozycji napastnika.
  • Robbie Krieger (ur. 8 stycznia 1946 w Los Angeles), amerykański gitarzysta, członek grupy The Doors.
  • Robbie Maddison (ur. 14 lipca 1981 w Kiama), australijski kaskader-motocyklista.
  • Robbie McEwen (ur. 24 lipca 1972 w Brisbane) australijski kolarz szosowy.
  • Robbie Neilson (ur. 19 czerwca 1980, Paisley, Szkocja) – szkocki piłkarz, grający na pozycji obrońcy.
  • Robbie Nevil (Robert S Nevil) (ur. 10 lutego 1960 r. w Los Angeles Kalifornia – amerykański piosenkarz, kompozytor i gitarzysta.
  • Robbie Savage (ur. 18 października 1974 w Wrexham) – walijski piłkarz.
  • Robbie Williams, właśc. Robert Peter Williams (ur. 13 lutego 1974 w Stoke-on-Trent w środkowej Anglii) – brytyjski wokalista, były członek zespołu Take That.

Wikipedia


robbins

Miejscowości w USA:

  • Robbins – jednostka osadnicza w stanie Kalifornia, w hrabstwie Sutter
  • Robbins – jednostka osadnicza w stanie Tennessee, w hrabstwie Scott
  • Robbins – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Cook
  • Robbins – miasto w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Moore
  • Tony Robbins – amerykański doradca życiowy.

Wikipedia


robcio

zdrobnienie od: Robert (imię męskie)


SJP.pl


robdeszan

kobiecy lub męski strój domowy, luźny i długi, noszony w XVIII wieku


SJP.pl


rober

w brydżu, wincie, wiście i krykiecie: gra zakończona obliczeniem zdobytych lub straconych przez poszczególnych graczy punktów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) karc. część gry w brydża lub wista zakończona podliczeniem punktów

Wiktionary

Poniżej przedstawiono terminologię specyficzną dla brydża:

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɔbɛr, AS: rober

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. roberek m.

Wiktionary


robercik

zdrobnienie od: Robert (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m. zdrobn. od Robert

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziadziuś ma dla Robercika nowe autko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Robert mos.

 przym. Robercikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Robuś; gw-pl|Górny Śląsk|Bercik.

Wiktionary


roberciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Roberty lub z nią związany


SJP.pl


roberek

zdrobnienie od: rober


SJP.pl


robert

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od: Roberta

Wiktionary

  • Robert – imię męskie pochodzenia germańskiego
  • Robert – nazwisko

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Robert i jestem pracownikiem służby celnej.

 (1.1) Brat pana Roberta mieszka z żoną piętro niżej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔbɛrt, AS: robert

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Robertowa ż., Robertówna ż., Robertostwo mos., Robercikowa ż., Robercikówna ż., Robusiowa ż., Robusiówna ż., Robertowo n., Robertów m., Robertowski m.

:: zdrobn. Robercik m., Robuś m., Robcio m., Robi m.

:: zgrub. Rob m.

:: fż. Roberta ż.

 przym. Robertowy, Robercikowy, Robciowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgrub. Rob, zdrobn. Robercik, Robi, Robcio

Wiktionary


roberta

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: Robert

Wiktionary

Roberta – żeński odpowiednik imienia Robert.

Roberta imieniny obchodzi: 17 kwietnia, 29 kwietnia, 13 maja, 7 czerwca i 18 lipca.

Znane osoby noszące to imię:

  • Roberta Flack, wokalistka amerykańska śpiewająca jazz, soul i folk
  • Roberta Vinci, włoska tenisistka
  • Roberta Williams, amerykańska projektantka gier komputerowych

Zobacz też:

  • (335) Roberta, planetoida
  • Roberta (film 1935)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Roberta i pracuję w supermarkecie.

 (2.1) Dawno nie widziałem Roberta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈbɛrta, AS: roberta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Robert m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: fm. Robert m.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|Robert|-a.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Roberta

* francuski: (1.1) Roberte ż., Roberta ż.

* kataloński: (1.1) Roberta ż.

* portugalski: (1.1) Roberta ż.

* rosyjski: (1.1) Роберта ż.

* węgierski: (1.1) Roberta

* włoski: (1.1) Roberta ż.

źródła.

== Roberta (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż. Roberta

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) zdrobn. Bobbie

Wiktionary


robertostwo

Robert z małżonką; Robertowie


SJP.pl


robertowie

Robert z małżonką; Robertostwo


SJP.pl


robertowo

Robertowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Brudzeń Duży.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


robertowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Roberta lub z nim związany


SJP.pl


roberts

Miejscowości w USA:

  • Roberts – miasto w stanie Idaho, w hrabstwie Jefferson
  • Roberts – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Ford
  • Roberts – jednostka osadnicza w stanie Montana, w hrabstwie Carbon
  • Roberts – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie St. Croix

Wikipedia


robertson

nazwisko


SJP.pl

  • Robertson – szkockie nazwisko
Miejscowości w Australii
  • Robertson – miasto w stanie Nowa Południowa Walia
Miejscowości w USA
  • Robertson – jednostka osadnicza w stanie Wyoming, w hrabstwie Uinta

Wikipedia


robeson

Gminy w USA:

  • Robeson (ang. Robeson Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Berks

Hrabstwa w USA:

  • hrabstwo Robeson (ang. Robeson County) – w stanie Karolina Północna

Wikipedia


robespierre

[czytaj: robesPJER] nazwisko, m.in. Maximilien de Robespierre (1759-1794) - jeden z przywódców rewolucji francuskiej


SJP.pl

  • Augustin Robespierre (1763-1794) – polityk francuski, jakobin, młodszy brat Maksymiliana
  • Maximilien de Robespierre (1758-1794) – francuski adwokat i mówca, członek Stanów Generalnych i Konstytuanty, jeden z czołowych przywódców rewolucji francuskiej, przywódca lewicowego klubu jakobinów
  • Robespierre – stacja linii nr 9 metra w Paryżu

Wikipedia


robespierrowski

[czytaj: robespjerowski] taki jak u Robespierre'a, charakterystyczny dla Robespierre'a; robespierre'owski


SJP.pl


robić

1. wykonywać jakąś rzecz lub czynność, zajmować się czymś;
2. postępować w określony sposób;
3. potocznie: pracować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zrobić)

 (1.1) wykonywać coś, tworzyć, produkować, przyrządzać, przygotowywać

 (1.2) zajmować się czymś, wykonywać jakąś czynność; wywoływać jakiś stan

 (1.3) postępować lub zachowywać się w określony sposób

 (1.4) gw-pl|Bukowina. wróżyć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zrobić)

 (2.1) pot. pracować

 (2.2) eufem. oddawać stolec

czasownik zwrotny niedokonany robić się (dk. zrobić się)

 (3.1) być robionym (1.1) – wykonywanym, przygotowywanym lub organizowanym

 (3.2) stawać się jakimś, zmieniać się

 (3.3) o porach, zjawiskach, faktach: następować, rozpoczynać się, pojawiać się

 (3.4) pot. zmieniać swój wygląd, uczesanie, makijaż

 (3.5) o wrażeniach, odczuciach, samopoczuciu: ogarniać kogoś, udzielać się komuś, często w sposób nagły i nieopanowany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tej fabryce robią samochody.

 (1.2) Moja siostra dziś ma studniówkę i od rana robi makijaż.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔbʲit͡ɕ, AS: robʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robota ż., robótka ż., robot m., robotnik m., robotnica ż., robocizna ż., robol m., robociarz mos., robienie n., zrobienie n.

 czas. narobić, zrobić, dorabiać ndk., dorobić dk., nadrabiać ndk., nadrobić dk., odrabiać ndk., odrobić dk., podrabiać ndk., podrobić dk., przerabiać ndk., przerobić dk., urabiać ndk., urobić dk., wyrabiać ndk., wyrobić dk., zarabiać ndk., zarobić dk.

 przym. roboczy, robotniczy, robotny

 przysł. roboczo, robotniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fabrykować, produkować, przetwarzać, sporządzać, wytwarzać; gw-pl|Śląsk Cieszyński|ónaczyć.

 (1.2) czynić, działać, postępować, spec. procedować, sprawiać, wykonywać

Wiktionary


robienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zajmowanie się czymś, wykonywanie jakiejś czynności; wywoływanie jakiegoś stanu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: robʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robota ż., robótka ż., robot m., robol m., robotnik m., robotnica ż.

 czas. wyrabiać ndk., robić ndk., zrobić dk.

 przym. robotny, robotniczy

Wiktionary


robieniec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. robotnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: robʹi ̯ė̃ńec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dzielnik, robię, robionek, robociec

Wiktionary


robin

imię męskie


SJP.pl

  • Robin – germańskie imię męskie i żeńskie
  • Robin – szereg fikcyjnych postaci, będących pomocnikami Batmana
  • Robin, Robin Packalen (ur. 1998) – fiński piosenkarz
  • Robin – szwedzki serial animowany
  • Robin – brytyjskie magazyn ilustrowany dla dzieci wydawany w latach 1953–1969
  • Robin (The Hooded Man) – singel zespołu Clannad, z albumu Legend, motyw przewodni serialu Robin z Sherwood
  • HMS Robin – trzy brytyjskie okręty
  • USS Robin – trzy amerykańskie okręty

Wikipedia


robinho

Robinho, właśc. Robson de Souza (ur. 25 stycznia 1984 w São Vicente) – brazylijski piłkarz, który występował na pozycji napastnika.

Wikipedia


robinia

krzew z pięknymi kwiatami, uprawiany jako roślina ozdobna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) syst. dendr. nazwa systematyczna|Robinia|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny bobowatych

 (1.2) dendr. drzewo lub krzew z rodzaju robinia (1.1)

Wiktionary

Robinia, grochodrzew (Robinia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje cztery gatunki drzew i krzewów. Wszystkie występują w Ameryce Północnej – w Appalachach oraz południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych oraz północno-zachodniej Meksyku. Rosną w górskich lasach w Appalachach oraz w okresowo suchych lasach i zaroślach, często na terenach skalistych i nad rzekami w południowej części Stanów Zjednoczonych i w Meksyku.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) robinia akacjowa • robinia pośrednia • robinia szczeciniasta • robinia lepka

synonimy.

 (1.2) grochodrzew; pot. niewłaściwie akacja; lud. wagac

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) rodzaj

 (1.2) drzewo, krzew

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. robiniowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|robinia.

uwagi.

tłumaczenia.

* esperanto: (1.2) robinio

* łaciński: (1.1) Robinia ż.; (1.2) robinia ż.

* niemiecki: (1.2) Robinie ż.

* węgierski: (1.1) akác

źródła.

== robinia (język łaciński.) ==

thumb|robinia (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dendr. robinia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. robiniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) grochodrzew; pot. niewłaściwie akacja; lud. wagac

Wiktionary


robiniowy

robinia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) składający się z robinii

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części robinii

 (1.3) będący częścią robinii

Wiktionary

Patrz:

robinia

Wymowa:

IPA: ˌrɔbʲĩˈɲjɔvɨ, AS: robʹĩńi ̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robinia

Wiktionary


robinson

1. nazwisko, m.in. Ray Robinson (zwany Sugar, właściwie Walker Smith; 1920-1989) - bokser amerykański, mistrz świata zawodowców w kategorii półśredniej, średniej i półciężkiej;
2. obce imię męskie


SJP.pl

  • Robinson Crusoe – bohater powieści Daniela Defoe
  • Robinson Crusoe – powieść Daniela Defoe
  • Wyspa Robinsona – powieść Arkadego Fiedlera
  • Robinson – angielskie nazwisko
  • Wyprawa Robinson – emitowany jesienią 2004 program typu reality show
  • Robinson Helicopter Company – amerykański producent śmigłowców

Wikipedia


robinsonada

1. w piłce nożnej lub ręcznej: efektowna obrona strzału przez bramkarza
2. daleka, niebezpieczna podróż
3. życie w trudnych warunkach, pełne przygód
4. opowieść o takiej podróży lub o takim życiu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wyprawa w poszukiwaniu silnych wrażeń, przygód;

 (1.2) książk. życie pełne wyzwań, w trudnych warunkach

 (1.3) książk. utwór literacki o życiu lub podróżach obfitujących w przygody

 (1.4) sport. charakterystyczne rzucenie się bramkarza całym ciałem poziomo w celu obrony przed niską piłką

Wiktionary

Robinsonada – prawdziwa lub fikcyjna podróż samotnego człowieka, zdanego na własne siły, pomysłowość, zaradność, w trudnych warunkach, spowodowana najczęściej żądzą przygód. Nazwa ta pochodzi od imienia Robinsona Crusoe, żeglarza wyrzuconego na bezludną wyspę, tytułowego bohatera powieści Przypadki Robinsona Crusoe angielskiego pisarza Daniela Defoe wydanej w 1719.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɔbʲĩw̃sɔ̃ˈnada, AS: robʹĩũ̯sõnada

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robinson mos.

 czas. robinsonować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podróż

Wiktionary


robo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. slang. praca

Wiktionary

Robo właśc. Roberto Valverde (ur. 1955 w Cali, Kolumbia) – amerykański perkusista pochodzący z Kolumbii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jego starszy nieco brat (korposzczur) dodał, że tak jak kiedyś "na fajka" urywało się u niego w robo zaledwie kilku uzależnionych, tak teraz co chwila znikają niemal wszyscy (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔbɔ, AS: robo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robota ż., robotnik m., robotnica ż.

 przym. robotniczy, roboczy

 przysł. robotniczo, roboczo

Wiktionary


robo-pszczoła

środowiskowo: miniaturowy robot do zapylania roślin; robopszczoła


SJP.pl


roboam

Roboam, Rechabeam (רחבעם, hebr. Rehawam) (zm. ok. 914 p.n.e.) − postać biblijna, król Judy. Syn Salomona i Naamy, z pochodzenia Ammonitki.

Po śmierci Roboama królem Judy został jego syn Abiasz.

Wikipedia


robociarski

przymiotnik od: robociarz


SJP.pl


robociarz

potocznie człowiek niskiej klasy społecznej, robotnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. przedstawiciel klasy robotniczej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈbɔt͡ɕaʃ, AS: roboćaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robota ż., robótka ż., robotnik m., robol m., robotnica ż.

 przym. robociarski, robotniczy

 czas. wyrabiać, robić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) robotnik, proletariusz; pejor. robol

Wiktionary


robocik

zdrobnienie od: robot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od robot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie robot, lecz tylko mały robocik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robot m., bot mzw./mrz.

Wiktionary


robocizna

Robocizna – praca włożona w wykonanie określonej czynności lub przedmiotu.

Pojęcie robocizny, jej miara i wartościowanie, ma istotne znaczenie w kosztorysowaniu i harmonogramowaniu zadań inwestycyjnych w wielu dziedzinach, przede wszystkim w budownictwie, górnictwie, budowie okrętów, i innych.

Wikipedia


roboczodniówka

środowiskowo: jeden dzień pracy robotnika lub innego pracownika; dzień pracy, dzień roboczy, dniówka, roboczodzień


SJP.pl


roboczodzień

środowiskowo: jeden dzień pracy robotnika lub innego pracownika; dzień pracy, dzień roboczy, dniówka, roboczodniówka


SJP.pl


roboczogodzina

środowiskowo: godzina pracy jednego robotnika


SJP.pl

Roboczogodzina (osobogodzina) – jednostka miary robocizny. Najbardziej poprawnie oznacza się ją skrótem rg., choć dopuszczalne są również inne formy. Wyraża ona normę ilościową wykonania przez jednego robotnika w czasie jednej godziny określonego zakresu robót. Normę tę określa się w odniesieniu do wybranej jednostki obmiarowej danej roboty.

Wikipedia


roboczy

1. wstępny, przygotowawczy, początkowy;
2. dotyczący pracy, przeznaczony do pracy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z robotą, właściwy robocie

 (1.2) wykorzystywany do pracy

 (1.3) taki, który jest wstępną wersją, do dalszej obróbki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziś, gdy roboczy lud ginie z głodu, zbrodnią w rozkoszy tonąć jak w błocie;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈbɔt͡ʃɨ, AS: robočy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robota ż., robótka ż., robotnik m., robol m., robotnica ż., robocizna ż., robot m., robo n.

 czas. robić, zrobić, zarobić, wyrobić, wyrabiać, urobić, urabiać

 przym. robotniczy

 przysł. roboczo

Wiktionary


robodoradca

automatyczny doradca finansowy


SJP.pl


robol

pogardliwie o robotniku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pogard. robotnik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pies leżał ranny na placu budowy i żaden z roboli mu nie pomógł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔbɔl, AS: robol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robota ż., robótka ż., robotnik m., robociarz m., robotnica ż., robocizna ż., robot m., robienie n.

 przym. robotniczy, roboczy, robotny, robociarski

 przysł. robotniczo

 czas. wyrabiać, robić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. robociarz; neutr. robotnik

Wiktionary


robolka

robol


SJP.pl

Patrz:

robol

robolowo

pogardliwie: miejsce oferujące pracę głównie dla robotników


SJP.pl


robolowy

pogardliwie: robotniczy; robolski


SJP.pl


robolski

pogardliwie: robotniczy; robolowy


SJP.pl


robopszczoła

środowiskowo: miniaturowy robot do zapylania roślin; robo-pszczoła


SJP.pl


roborować

czasownik niedokonany

 (1.1) daw. zatwierdzać urzędowo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Król zaś po ukończonym nabożeństwie […] jechał do grodu i tam onę niebieską konfederację wraz z tyszowiecką roborował.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔbɔˈrɔvat͡ɕ, AS: roborovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. roborowanie n., roboracja

Wiktionary


roborowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. urzędowe zatwierdzenie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. roborować ndk.

Wiktionary


robot

urządzenie mechaniczne lub program komputerowy, upraszczający lub automatyzujący wykonanie jakiejś czynności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) techn. maszyna, urządzenie zbudowane do wykonywania pewnych czynności według nakazanego programu;

 (1.2) przen. o człowieku: bezduszny, niewrażliwy, wykonujący swoją pracę automatycznie

Wiktionary

Robot – maszyna, w szczególności system komputerowy, w którym program steruje peryferiami w celu wykonania określonego zadania. Według oryginalnego znaczenia terminu, robot jest kontrolowany przez sztuczną inteligencję (lub wręcz z nią tożsamy), przy czym obecnie to pojęcie używane jest także dla urządzeń kontrolowanych przez algorytmy lub człowieka. W najszerszym znaczeniu robotem nazywa się dowolny program komputerowy automatyzujący pewne zadania. Roboty często zastępują człowieka przy monotonnych, złożonych z powtarzających się kroków czynnościach, które mogą wykonywać znacznie szybciej od ludzi. Domeną robotów mechatronicznych są też te zadania, które są niebezpieczne dla człowieka, na przykład związane z manipulacją szkodliwymi dla zdrowia substancjami lub przebywaniem w nieprzyjaznym środowisku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W wielu fabrykach samochody są składane przez roboty.

 (1.1) Stary robot, którego właściciel wyrzuca na ulicę, to niestety, częste zjawisko; nazywa się trupeć. Podobno wywożono je dawniej do rezerwatów i urządzano na nie polowania z nagonką, lecz z inicjatywy Towarzystwa Opieki nad Robotami praktyki te zlikwidowano ustawowo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔbɔt, AS: robot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bot m., robienie n., robota ż., robótka ż., robotyka ż., robotnik m., robotnica ż., robol m., robotyzacja ż., robotyzowanie n., wyrabianie n., wyrobienie n., robocik mrz.

 czas. robić ndk., robotyzować ndk., wyrobić dk., wyrabiać ndk.

 przym. robotyczny, robotyzacyjny, roboczy, robotny, robociarski, robotowy, robotniczy

 przysł. roboczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bot

Wiktionary


robota

praca, czynność do wykonania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zespół czynności podejmowanych w celu wykonania czegoś

 (1.2) pot. działalność zarobkowa

 (1.3) pot. miejsce, w którym ktoś jest zatrudniony

 (1.4) pot. rezultat czyjejś pracy lub działalności

 (1.5) stpol. powinności feudalne

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) D. lp. od: robot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Weź się wreszcie do roboty, bo inaczej nigdy tego nie skończysz.

 (1.2) Mąż od roku bez skutku szuka roboty.

 (1.3) Jutro znowu do roboty!

 (1.3) Nie było go dziś w robocie.

 (1.4) Odwaliliśmy dziś kawał dobrej roboty!

 (2.1) Studenci skonstruowali sobie robota do otwierania piwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈbɔta, AS: robota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robotnik m., robotnica ż., robol m., robocizna ż., robot m., robienie n., robociarz m.

:: zdrobn. robótka ż.

 czas. robić, wyrobić, wyrabiać

 przym. roboczy, robotniczy, robotny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) praca

 (1.2) praca

 (1.3) praca

Wiktionary


robotaksówka

taksówka autonomiczna


SJP.pl


robotka

rzadko:
1. przedmiot użytkowy lub ozdobny wykonywany na drutach, szydełkiem itp.; robótka;
2. zdrobnienie od: robota; robótka;
3. automat o kształcie kobiety


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. iron. albo żart. zdrobn. od: robota

 (1.2) przest. przedmiot (np. serwetka, ubranie itp.) wykonany (albo w trakcie wykonywania) ręcznie igłą, na drutach, na szydełku itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spotkajmy się za dwie godziny, bo mam jeszcze małą robótkę do skończenia.

 (1.2) Na stoliku leżało czasopismo ze wzorami szydełkowymi i najnowsza robótka babci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈbutka, AS: robutka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robienie n., robotnik mos., robotnica ż., robota ż., robol m., robot m., robociarz mos.

 czas. robić, wyrabiać

 przym. roboczy

Wiktionary


robótkowy

robótka


SJP.pl

Patrz:

robótka

robotnica

1. kobieta robotnik
2. bezpłodna samica u mrówek i pszczół, wykonująca wszystkie prace w gnieździe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która zawodowo pracuje fizycznie, zwykle w fabryce

 (1.2) ent. bezpłodna samica pszczoły, mrówki lub termita, która wykonuje wszystkie prace

Wiktionary

Robotnica – przedstawicielka jednej z kast występujących w koloniach społecznych błonkówek.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɔbɔtʲˈɲit͡sa, AS: robotʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robot m., robol m., robota ż., robótka ż., robienie n., zrobienie n., wyrabianie n., wyrobienie n., przerabianie n., przerobienie n.

:: fm. robotnik m.

 czas. robić ndk., zrobić dk., wyrabiać ndk., wyrobić dk., przerabiać ndk., przerobić dk.

 przym. roboczy, robotniczy, robotny

 przysł. robotniczo, roboczo

Wiktionary


robotniczo-biedniacki

robotniczy i biedniacki


SJP.pl


robotniczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co robotnicze; cecha tych, którzy są robotniczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. robotniczy

Wiktionary


robotniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący robotników

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 33 powiatach ogłoszono stan wyjątkowy, rozwiązano liczne organizacje robotnicze, aresztowano wielu działaczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔbɔtʲˈɲit͡ʃɨ, AS: robotʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robotnik m., robot m., robota ż., robol m., robienie n., robotnica ż., robotniczość ż., robo n., robociarz mos.

 przym. roboczy

 czas. robić, wyrabiać

Wiktionary


robotniej

stopień wyższy od przysłówka: robotnie


SJP.pl


robotniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: robotny (pracowity)


SJP.pl


robotnik

pracownik wykonujący pracę fizyczną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik wykonujący pracę fizyczną

Wiktionary

Robotnik – osoba świadcząca pracę najemną w zakładzie przemysłowym lub na terenie budowy, w sporej części przypadków niewymagającą szczególnych kwalifikacji lub wykształcenia. Najczęściej jest to prosta praca fizyczna pod nadzorem, wymagająca jednak dobrego stanu fizycznego. W niektórych przypadkach niezbędne są także szczególne kwalifikacje do wykonywanych zadań. W klasycznym marksizmie robotnicy tworzą osobną klasę społeczną – proletariat.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔˈbɔtʲɲik, AS: robotʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robótka ż., robocizna ż., robota ż., robot m., robienie n.

:: zgrub. robol m., robociarz m.

:: fż. robotnica ż.

 czas. robić, zrobić, wyrabiać, wyrobić

 przym. robotniczy, roboczy, robotny

 przysł. robotniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. robol m., robociarz m.

Wiktionary


robotność

potocznie: pracowitość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co robotne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. robotny

Wiktionary


robotny

potocznie: lubiący pracować; pracowity


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pot. pracowity

 (1.2) przest. wykonujący pracę, pracujący

 (1.3) przest. roboczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robot mzw./mrz., robol mos., robienie n., robota ż., robotnik m.

 czas. robić

Wiktionary


robotowy

robot


SJP.pl

Patrz:

robot

roboty

potocznie: ciężka praca w kopalni, kamieniołomach itp., na którą skazuje się przestępców


SJP.pl

  • robot
  • roboty przymusowe
  • Roboty – film z 2004 roku
  • Roboty – film z 2005 roku

Wikipedia


robotyczka

robotyk


SJP.pl

Patrz:

robotyk

robotyczny

robotyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny lub jakościowy

 (1.1) związany z robotyką i robotami

 (1.2) przywodzący na myśl robota, poruszający się lub działający jak robot

Wiktionary

Patrz:

robotyka

Przykłady

 (1.2) Nienaturalna mowa ciała – sztywne, robotyczne ruchy to częsta wskazówka, że mamy do czynienia z deepfake.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robotyka ż., robot mrz., robotyzacja ż.

 czas. robotyzować ndk., zrobotyzować dk.

Wiktionary


robotyk

nauka zajmująca się teorią, budową i zastosowaniami robotów


SJP.pl


robotyka

nauka zajmująca się teorią, budową i zastosowaniami robotów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka zajmująca się projektowaniem i zastosowaniem robotów, ich mechaniką i sterowaniem;

Wiktionary

Robotyka, także technika robotyczna – badania nad tworzeniem robotów, w tym sterowanie ich ruchem. Jest ona interdyscyplinarna – łączy zagadnienia inżynierii mechanicznej, elektrotechniki, automatyki i informatyki. Domeną robotyki są również rozważania nad sztuczną inteligencją – w niektórych środowiskach robotyka jest wręcz z nią utożsamiana.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔˈbɔtɨka, AS: robotyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robot m.

 przym. robotyczny

Wiktionary


robotyzacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) proces zastępowania pracy ludzkiej pracą robotów lub maszyn na przykład w produkcji przemysłowej

Wiktionary

Robotyzacja – zastępowanie pracy ludzkiej pracą robotów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Argumentem przemawiającym za robotyzacją jest możliwość wykonywania przez roboty prac, wymagających dużej prezycji i dokładności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔbɔtɨˈzat͡sʲja, AS: robotyzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robot m.

 przym. robotyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) automatyzacja, komputeryzacja

Wiktionary


robotyzacyjny

robotyzacja


SJP.pl

Patrz:

robotyzacja

robotyzować

1. wyposażać w roboty, zastępować ludzi robotami;
2. robotyzować się - ulegać procesowi robotyzacji


SJP.pl


robron

szeroka, kloszowa suknia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. szeroka balowa suknia dworska, o konstrukcji kloszowej;

Wiktionary

Robron (fr. robe ronde - okrągła suknia) – balowa suknia dworska z ciężkich tkanin jedwabnych, o konstrukcji kloszowej. Charakteryzowała ją szeroka spódnica, z przodu spłaszczona, z boków i z tyłu rozszerzona. Noszona na sztywnej konstrukcji podtrzymującej, tzw. rogówce.

Popularna w XVIII wieku, była jednak wyłącznie suknią balową, gdyż znacznie utrudniała chodzenie (w szczególności po schodach), siadanie czy przechodzenie przez drzwi.

Wikipedia


robson

  • Mount Robson
  • Robson Green
  • Wade Robson
  • Flora Robson
  • Mark Robson
  • Bryan Robson
  • Barry Robson
  • Bobby Robson
  • John Robson
  • Laura Robson
  • Jack Robson
  • (115449) Robson – planetoida
  • Robson da Silva
  • Agata Bielik-Robson
  • May Robson

Wikipedia


robur

marka samochodów produkowanych przez Robur-Werke


SJP.pl

  • Robur – Związek Kopalń Górnośląskich Robur, przedsiębiorstwo hurtowej sprzedaży węgla kamiennego w II Rzeczypospolitej.
  • Robur – nazwa statków pod polską banderą, których armatorem było przedsiębiorstwo Polskarob
  • Robur – włoskie przedsiębiorstwo zajmujące się badaniem, produkcją i rozwojem zasilanych gazem absorpcyjnych urządzeń grzewczych i klimatyzacyjnych oraz nagrzewnic gazowych.
  • Robur – samochody ciężarowe produkowane przez Robur-Werke

Wikipedia


roburyt

substancja wybuchowa


SJP.pl


robuś

zdrobnienie od: Robert (imię męskie)


SJP.pl


robusta

gatunek kawy


SJP.pl

Kawa kongijska, robusta (Coffea canephora Pierre ex Froehner) – gatunek kawy wywodzący się z Afryki, ale uprawiany również w innych regionach świata o ciepłym klimacie.

Wikipedia


robustny

w antropologii o australopitekach: mający masywną budowę ciała


SJP.pl


roby

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w województwie zachodniopomorskim;

Wiktionary

Miejscowości
  • Roby – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Merseyside
  • Roby – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas
  • Roby – wieś w Polsce, w powiecie gryfickim
Pozostałe
  • Roby – przystanek kolejowy w Polsce, w powiecie gryfickim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Robach jest zabytkowy kościół.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔbɨ, AS: roby

Wiktionary

Powiązane:

 przym. robski

Wiktionary


roca

przylądek na Płw. Iberyjskim


SJP.pl

  • Roca – przylądek położony na Półwyspie Iberyjskim, w Portugalii
  • Roca – wieś w USA, w stanie Nebraska, w hrabstwie Lancaster
  • Roca (przedsiębiorstwo) – światowy producent produktów sanitarnych
  • Roça – kolonialna plantacja (posiadłość ziemska) na Wyspach Świętego Tomasza i Książęcej

Wikipedia


rocaille

[czytaj: roKAJ] ornament typowy dla stylu rokoko, stosowany w rzemiośle artystycznym


SJP.pl

Rocaille – motyw dekoracyjny w postaci ornamentu charakterystyczny dla zdobnictwa architektury rokokowej.

Pojawił się około 1730. Wyglądem naśladuje muszle (stąd zwany czasem ornamentem muszlowym), stylizowane małżowiny uszne lub florę morską. Około 1750 został wzbogacony kogucim grzebieniem, kształtem grzyw morskich fal. Stosowany był w dekoracjach architektonicznych, wystroju wnętrz, rzemiośle artystycznym.

Wikipedia


roch

gatunek płaszczki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Roch – imię męskie pochodzenia germańskiego, może pochodzić od germańskiego hrok – kruk, wrona. Staro-wysoko-niemiecki rdzeń Roho – „surowy” występował w germańskich imionach dwuczłonowych np. Rochbert, Rochold, Rochwin, Rochwald, których imię to może być skróceniem, lub osobnym utworzonym od staro-wysoko-niemieckiego Rochon – „krzyczeć, wydawać okrzyk wojenny”. W Polsce imię to jest znane co najmniej od XV wieku, przy czym należy pamiętać, że było imię germańskie oraz rodzime skrócenie (jak Koch) od słowiańskich imion dwuczłonowych na Ro-, Rod- np. Rodsław. Rocha spieszczano na Roszek, Roszko.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Atrybutem świętego Rocha jest pies trzymający w pysku chleb.

 (1.1) Honorata siedziała z Rochem w jednej ławce w trzeciej klasie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔx, AS: roχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Roszek m., Roszko m.

Wiktionary


rocha

gatunek płaszczki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Rhinobatos rhinobatos|ref=tak., rodzaj ryby;

Wiktionary

  • rocha – gatunek ryby z rodziny rochowatych
  • Rocha – odmiana uprawna gruszy popularna w Portugalii
  • Rocha – miasto w Urugwaju
  • Rocha – departament Urugwaju
  • Rocha (Jorge Luís Rocha de Paula, 1958-1995) – piłkarz brazylijski
  • Gabriel Rocha − meksykański bokser

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) common guitarfish

* hiszpański: (1.1) guitarra ż., rayón m., manta ż.

* nowogrecki: (1.1) άγγελος m., καρκάνι n., κιθάρα ż., ρίνα ż., ρινόβατος m., σαλάχι n.

źródła.

== rocha (język portugalski.) ==

wymowa.

 (1.1) IPA3|'ʀɔʃɐ.

 audio|LL-Q5146 (por)-MedK1-rocha.wav.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) skała

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔxa, AS: roχa

Wiktionary


roche

Francja:

  • Roche – gmina w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Isère
  • Roche – gmina w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Loara

Szwajcaria:

  • Roche − gmina w kantonie Vaud, w okręgu Aigle
  • Roche-d’Or – miejscowość w gminie Haute-Ajoie, w kantonie Jura, w okręgu Porrentruy

Wikipedia


rochea

roślina doniczkowa z rodziny gruboszowatych


SJP.pl


rochebrune

[czytaj: roszbrun] nazwisko francuskie, np. François Rochebrune, francuski wojskowy, polski generał, organizator oddziału żuawów śmierci w powstaniu styczniowym


SJP.pl

Francuskie miasta:

  • Rochebrune (Alpy Wysokie) – francuska gmina w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
  • Rochebrune (Drôme) – francuska gmina w regionie Rodan-Alpy

Osoby:

  • Alphonse Trémeau de Rochebrune – francuski botanik
  • François Rochebrune – francuski wojskowy

Wikipedia


rochester

Miejscowości w Australii:

  • Rochester – miasto w stanie Wiktoria

Miejscowości w Anglii:

  • Rochester – miasto w hrabstwie Kent, w regionie South East
  • Rochester – miejscowość w hrabstwie Northumberland

Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:

  • Rochester – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Sangamon
  • Rochester – miasto w stanie Indiana, w hrabstwie Fulton
  • Rochester – miejscowość spisowa w stanie Iowa, w hrabstwie Cedar
  • Rochester – miejscowość w stanie Kentucky, w hrabstwie Butler
  • Rochester – miasto w stanie Massachusetts, w hrabstwie Plymouth
  • Rochester – miasto w stanie Michigan, w hrabstwie Oakland
  • Rochester – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Olmsted
  • Rochester – miasto w stanie New Hampshire, w hrabstwie Strafford
  • Rochester – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Monroe
  • Rochester – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Lorain
  • Rochester – miasto w stanie Pensylwania, w hrabstwie Beaver
  • Rochester – miejscowość w stanie Teksas, w hrabstwie Haskell
  • Rochester – miejscowość spisowa w stanie Waszyngton, w hrabstwie Thurston
  • Rochester – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie Racine
  • Rochester – miasto w stanie Vermont, w hrabstwie Windsor
  • Rochester – miejscowość spisowa w stanie Vermont, w hrabstwie Windsor

Wikipedia


rochmanić

czasownik niedokonany

 (1.1) daw. oswajać, obłaskawiać

czasownik zwrotny niedokonany rochmanić się

 (2.1) daw. oswajać się, obłaskawiać się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔxˈmãɲit͡ɕ, AS: roχmãńić

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rochmanny

 rzecz. rochmanienie n.

Wiktionary


rochmanienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rochmanić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rochmanić

Wiktionary


rochmany

przymiotnik

 (1.1) stpol. łagodny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔxˈmãnɨ, AS: roχmãny

Wiktionary


rochnowski

nazwisko


SJP.pl


rochostwo

Roch z małżonką; Rochowie


SJP.pl


rochowiak

nazwisko


SJP.pl


rochowicz

nazwisko


SJP.pl


rochowie

Roch z małżonką; Rochostwo


SJP.pl


rochowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Rocha lub z nim związany


SJP.pl


rocigniew

imię męskie


SJP.pl


rocisław

imię męskie


SJP.pl


rock

gatunek muzyki rozrywkowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) muz. gatunek silnie rytmicznej muzyki rozrywkowej granej głównie z użyciem instrumentów nagłośnionych elektrycznie;

 (1.2) pot. zob. rock and roll jako muzyka lub taniec.

Wiktionary

Rock (również muzyka rockowa) – gatunek muzyki rozrywkowej powstały w połowie XX wieku w Stanach Zjednoczonych (który wytworzył wokół siebie krąg subkultury młodzieżowej) i ogólna nazwa szeregu stylów muzycznych, wywodzących się z rock and rolla oraz rhythm and bluesa i bluesa. Sama nazwa „rock” jest skrótem od „rock and roll”, choć można uznawać owe dwa pojęcia za odmienne od siebie gatunki muzyczne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔk, AS: rok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rockers m., rockman m., rockowiec m.

 przym. rockowy

Wiktionary


rock'n'roll

Wikipedia


rock'n'rollowiec

[czytaj: rokendrolowiec] rockandrollowiec, rockendrolowiec;
1. wielbiciel rock and rolla;
2. autor lub wykonawca muzyki rockandrollowej


SJP.pl


rock'n'rollowy

rock'n'roll [czytaj: rokenrolowy]


SJP.pl


rock-polo

[czytaj: rok polo] rodzaj muzyki będący połączeniem rocka i disco polo; rock polo


SJP.pl


rockabilly

[czytaj: rokebili] najwcześniejsza odmiana rock and rolla, powstała w latach 50. XX wieku w Ameryce


SJP.pl

Rockabilly – najwcześniejsza forma rock and rolla, powstała z połączenia bluesa, boogie, bluegrassu i country.

Za pierwsze nagrania tego gatunku uznaje się utwory powstałe w 1954 roku w czasie sesji Elvisa Presleya w wytwórni Sun Sama Phillipsa. Również wczesne nagrania Jerry'ego Lee Lewisa, Johnny'ego Casha czy Roya Orbisona określane są jako rockabilly. W Polsce zespołami grającymi rockabilly są np. Partia i później Komety. Jednym z gatunków pochodnych jest psychobilly.

Wikipedia


rockandrollowiec

[czytaj: rokendrolowiec] rockendrolowiec, rock'n'rollowiec;
1. wielbiciel rock and rolla;
2. autor lub wykonawca muzyki rockandrollowej


SJP.pl


rockandrollowy

dotyczący rock and rolla


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla rock and rolla

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Basista m.in. Guns N'Roses, zespołu uważanego kiedyś za symbol rockandrollowego zepsucia, dziś pisze teksty inspirowane ruchem #MeToo.

Wiktionary


rockefeller

[czytaj: rokefeler] nazwisko, m.in. John Davison Rockefeller (1839-1937) - amerykański przemysłowiec i filantrop; Nelson Aldrich Rockefeller (1908-79) - wnuk Johna Davisona, polityk amerykański


SJP.pl

Rockefellerowie – amerykańska rodzina przedsiębiorców i filantropów pochodzenia niemieckiego. Jej współczesna historia rozpoczyna się wraz z osobą Johna D. Rockefellera, który wraz ze swym bratem Williamem założył jedno z największych przedsiębiorstw przemysłu naftowego Standard Oil Co. Przedsiębiorstwo w maksymalnym rozkwicie, przypadającym na koniec XIX wieku, w 1880 r. przerabiało 95% ropy naftowej wydobywanej w Stanach Zjednoczonych. Rodzina ta znana jest w USA ze swej współpracy finansowej z bankiem Chase Manhattan Bank, teraz JP Morgan Chase.

Wikipedia


rockendrolowiec

[czytaj: rokendrolowiec] rockandrollowiec, rock'n'rollowiec;
1. wielbiciel rock and rolla;
2. autor lub wykonawca muzyki rockandrollowej


SJP.pl


rocker

[czytaj: roker] wykonawca albo twórca muzyki rockowej; rockowiec, rockman, rockmen


SJP.pl


rockerka

[czytaj: rokerka] wykonawczyni albo twórczyni muzyki rockowej; rockmanka


SJP.pl


rockers

[czytaj: rokers] członek młodzieżowej subkultury, aktywnej zwłaszcza w USA i w Wielkiej Brytanii w latach 60. ubiegłego stulecia


SJP.pl


rockfan

[czytaj: rokfan] fan muzyki rockowej; rockowiec


SJP.pl


rockfanka

[czytaj: rokfanka] fanka muzyki rockowej


SJP.pl


rockman

[czytaj: rokmen] wykonawca albo twórca muzyki rockowej; rockowiec, rocker, rockmen


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. ktoś, kto gra lub tworzy rock

Wiktionary

  • Mega Man – seria gier wideo
  • Mega Man – pierwsza gra z serii o tym samym tytule
  • MegaMan NT Warrior – serial anime oparte na serii gier Mega Man Battle Network

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɔkmɛ̃n, AS: rokmẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rockmen m.

:: forma żeńska rockmanka ż., rockmenka ż.

 przym. rockmeński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rockmen

Wiktionary


rockmanka

[czytaj: rokmenka] wykonawczyni albo twórczyni muzyki rockowej; rockerka


SJP.pl


rockmen

[czytaj: rokmen] wykonawca albo twórca muzyki rockowej; rockowiec, rocker, rockman


SJP.pl


rockmenka

[czytaj: rokmenka] wykonawczyni lub twórczyni muzyki rockowej; rockerka


SJP.pl


rockopodobny

[czytaj: rokopochodny] przypominający muzykę rockową


SJP.pl


rockowiec

[czytaj: rokowiec]
1. wykonawca albo twórca muzyki rockowej; rockman, rockmen, rocker;
2. fan muzyki rockowej; rockfan


SJP.pl


rockowisko

[czytaj: rokowisko] środowiskowo: impreza, w ramach której odbywają się występy muzyków rockowych


SJP.pl

Festiwal Muzyki Rockowej – Rockowisko – jeden z najbardziej popularnych festiwali lat 80. w Polsce.

Składał się z dwóch części – pierwsza to Przegląd Łódzkich Grup Rockowych, a druga to koncert główny, w którym występowali laureaci przeglądu. Koncert odbywał się Hali Sportowej MOSiR-u w Łodzi.

Wikipedia


rockowy

rock [czytaj: rokowy]


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) muz. związany z rockiem, dotyczący rocka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedną z fundamentalnych przemian w muzyce rockowej było przeniesienie z jazzu formy tria.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈkɔvɨ, AS: rokovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rock m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rockandrollowy

Wiktionary


rocksteady

[czytaj: rokstedi] jamajski gatunek muzyczny powstały na przełomie 1965 i 1966 roku, który wpłynął na powstanie dubu i reggae


SJP.pl

Rocksteady – styl muzyczny wywodzący się z Jamajki.

Wikipedia


rocky

Rocky – amerykański dramat sportowy z 1976 roku z Sylvestrem Stallone w roli Rocky’ego Balboa – tytułowego bohatera. Rolę Apollo Creeda zagrał Carl Weathers. Slogan reklamowy tego filmu brzmiał His whole life was a milion-to-one shot (pol. Zawsze miał jedną szansę na milion). Zdjęcia kręcono w Filadelfii i Los Angeles.

Wikipedia


rococo

styl w sztuce występujący w Europie około połowy XVIII wieku, odznaczający się dekoracyjnością, bogatym zdobnictwem i ornamentyką, swobodną kompozycją oraz zamiłowaniem do asymetrii; rokoko


SJP.pl


roczek

uroczystość pierwszych urodzin dziecka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od rok

 (1.2) uroczystość pierwszych urodzin dziecka

 (1.3) zwykle w lm hist. posiedzenia sądu ziemskiego rozstrzygającego sprawy mniejszej rangi w dawnej Polsce

 (1.4) zwykle w lm hist. termin sądu ziemskiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rok mrz., rocznik mrz.

 przym. doroczny, rocznicowy, roczny

Wiktionary


roczkowy

1. roczek;
2. sesja roczkowa - sesja, podczas której fotografuje się roczne dziecko


SJP.pl


roczniaczka

roczna samica


SJP.pl


roczniak

osobnik mający jeden rok życia; jednoroczniak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zootechn. zool. zwierzę mające jeden rok życia

 (1.2) zootechn. icht. narybek, który przezimował i zakończył pierwszy okres wzrostu

Wiktionary

Roczniak (tytuł oryg. The Yearling) – amerykański film familijny z 1946 w reżyserii Clarence’a Browna i według scenariusza Paula Osborna. W rolach głównych wystąpili Gregory Peck, Jane Wyman i Claude Jarman Jr. Jest on ekranizacją powieści o tym samym tytule Marjorie Kinnan Rawlings, opublikowanej w 1938.

24 kwietnia 1994 stacja CBS wyemitowała telewizyjną adaptację, gdzie w rolach głównych wystąpili Peter Strauss i Jean Smart.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nasz koń brał udział w wystawie i zajął drugie miejsce wśród roczniaków.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. roczny, rocznicowy

 rzecz. rocznik mrz., rok mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednolatek

Wiktionary


rocznica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dzień przypadający dokładnie w rok, dwa, trzy itd. lata po jakimś fakcie, zdarzeniu;

Wiktionary

Rocznica – dzień przypadający dokładnie w rok, dwa, trzy itd. lata po jakimś fakcie, zdarzeniu. W zależności od wagi wydarzenia rocznica może być okazją do nawiązań w postaci porównań lub wspomnień, a jeżeli wydarzenie to było radosne lub w inny sposób znaczące, to nawet do uroczystych obchodów. Takie obchody nazywa się zazwyczaj świętami, a jeżeli przypadają na rocznicę znaczącą liczbowo – jubileuszami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj jest dwusetna rocznica zdobycia Bastylii.

 (1.1) Zaledwie 2 dni temu obchodziliśmy 105. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔt͡ʃʲˈɲit͡sa, AS: ročʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rocznicowy, roczny

 rzecz. rok mrz., rocznik mrz.

 przysł. rocznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jubileusz, daw. aniwersarz

Wiktionary


rocznicowość

zwyczaj obchodzenia rocznic


SJP.pl


rocznicowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do rocznicy, związany z rocznicą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Burmistrz pokazał się na obchodach rocznicowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rok m., roczek m., roczniak mzw./mrz., rocznica ż., rocznik mrz.

 przym. roczny, rocznikowy

 przysł. rocznie, rocznicowo, rocznikowo

Wiktionary


rocznie

przysłówek

 (1.1) w ciągu roku; dotyczy ilości czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Inflacja wynosiła 15 procent rocznie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔt͡ʃʲɲɛ, AS: ročʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rok m., rocznica ż., rocznik mrz.

 przym. roczny, doroczny, rocznicowy

Wiktionary


rocznik

1. zbiór wszystkich numerów jakiegoś wydawnictwa wydanych w przeciągu jednego roku;
2. publikacja ukazująca się raz w roku;
3. chronologiczne zapiski wydarzeń historycznych;
4. ogół ludzi urodzonych w tym samym roku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wszystkie osoby urodzone w danym roku

 (1.2) wszystkie osoby odbywające naukę, służbę itp. w danym roku

 (1.3) określone rzeczy wytworzone w danym roku

 (1.4) czasopismo ukazujące się raz na rok;

Wiktionary

Rocznik – czasopismo ukazujące się raz w roku.

Roczniki to z reguły czasopisma naukowe objęte systemem obiektywnych recenzji, także literackie publikujące twórczość literacką (poezja, opowiadania, eseje lub fragmenty utworów). Roczniki mają zazwyczaj znacznie większą objętość w porównaniu do miesięczników.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rocznik siedemdziesiąty siódmy był całkiem dobry.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rok m., rocznica ż., roczniak m., roczek m.

 przym. roczny, coroczny, doroczny, śródroczny, rocznicowy, rocznikowy

 przysł. rocznie, corocznie, dorocznie, rocznikowo

Wiktionary


rocznikarski

dotyczący rocznikarza, rocznikarstwa


SJP.pl


rocznikowy

rocznik


SJP.pl

Patrz:

rocznik

roczny

mający rok, trwający rok itp.; jednoletni; jednoroczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający, liczący jeden rok

 (1.2) trwający przez rok

 (1.3) obejmujący czas roku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja kuzynka ma roczne dziecko.

 (1.2) Wykupiłem roczny abonament na telewizję.

 (1.3) Opady roczne na Kalahari wynoszą od 76 do 190 milimetrów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔt͡ʃnɨ, AS: ročny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. roczniak mzw., rok m., roczek m., rocznik mrz., rocznica ż.

 przym. doroczny, rocznicowy, rokroczny

 przysł. rocznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednoroczny, dwunastomiesięczny

 (1.2) całoroczny, dwunastomiesięczny

 (1.3) całoroczny, dwunastomiesięczny

Wiktionary


rocław

imię męskie


SJP.pl

Rodsław, Rocsław, Rocław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Rod- (psł. *rodъ oznacza "pokolenie, generację, ród", por. niem. Geschlecht) i -sław ("sława"). Imię to wyraża życzenie sławy w przestrzeni domowej, rodzinnej. Od tego imienia mogła pochodzić też forma skrócona Rosław.

Wikipedia


rocławostwo

Rocław z małżonką; Rocławowie


SJP.pl


rocławowie

Rocław z małżonką; Rocławostwo


SJP.pl


rocławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Rocława lub z nim związany


SJP.pl


rocławski

nazwisko


SJP.pl


rod

pierwiastek chemiczny o symbolu Rh i liczbie atomowej 45, metal szlachetny należący do grupy kobaltowców, wykorzystywany m.in. jako składnik powłok ochronnych przedmiotów ozdobnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) duża, wielopokoleniowa rodzina

 (1.2) zespół ludzi pochodzących od jednego przodka

 (1.3) grupa ludzi złożona z rodziców, dzieci, wnuków i bliskich krewnych

 (1.7) daw. przyjście na świat, urodzenie

 (1.8) daw. rodzaj, pokrój

Wiktionary

  • rod – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych (symbol Rh, łac. rhodium)
  • Rod – bóstwo słowiańskie
  • ROD – Rodzinny Ogród Działkowy
  • Rodrigo „Rod” González – muzyk zespołu Die Ärzte
  • Rod – miejscowość w Rumunii

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rut, AS: rut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poród mrz., rodaczka ż., rodzina ż., narodzenie n., zrodzenie n., urodzenie n., urodziny n.

 czas. rodzić ndk., narodzić dk., zrodzić dk., urodzić dk.

 przym. rodowy, rodzinny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klan

Wiktionary


roda

nazwisko


SJP.pl

Lokalizacje

Egipt

  • Roda – wyspa

Hiszpania

  • La Roda – miasto

Niemcy

  • Roda – dzielnica Zeitz
  • Roda – rzeka, dopływ Soławy

Wikipedia


rodaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od rodak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodak m.

Wiktionary


rodaczka

rodak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta należąca do ta samej narodowości, pochodząca z tego samego obszaru

Wiktionary

Patrz:

rodak

Powiązane:

 rzecz. ród m.

:: fż. rodak mos.

 przym. rodowy, rodowity

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krajanka

Wiktionary


rodajlend

kura rasy amerykańskiej, karmazyn


SJP.pl


rodajlendy

kura rasy amerykańskiej, karmazyn


SJP.pl


rodak

1. człowiek tej samej narodowości; ziomek;
2. człowiek pochodzący z tego samego regionu, miasta, okolicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek pochodzący z tego samego narodu

 (1.2) człowiek pochodzący z tej samej okolicy, regionu

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Neal Rodak – amerykański zapaśnik
  • Tadeusz Józef Rodak – polski żołnierz podziemia niepodległościowego

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Koncert na cześć stalowowolan stał się okazją by uhonorować ważnego i znanego rodaka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. współrodak mos.

:: zdrobn. rodaczek mos.

:: fż. rodaczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobratymiec, krajan, współrodak, współziomek, ziomek; daw. kompatriota

 (1.2) pobratymiec, swojak, współziomek, ziom, ziomal, ziomek

Wiktionary


rodakowski

nazwisko


SJP.pl


rodamina

barwnik syntetyczny stosowany do farbowania papieru oraz tkanin


SJP.pl

Rodaminy – organiczne związki chemiczne z grupy trifenylometylowych barwników ksantenowych. Stosowane do barwienia wełny, jedwabiu, papieru, a także do oznaczania jonów metali ciężkich w analizie chemicznej. W biologii stosuje się je jako barwniki fluorescencyjne. Grupa ta obejmuje m.in. rodaminę B, rodaminę 3B, rodaminę 6G i rodaminę 123.

Wikipedia


rodan

rzeka we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w południowo-wschodniej Francji;

 (1.2) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Owernia-Rodan-Alpy;

Wiktionary

Rodan (fr. Rhône, frank.-prow. Rôno, oks. Ròse, wł. Rodano, niem. Rhone lub Rotten, ret. Rodan, łac. Rhodanus) – rzeka w zlewisku Morza Śródziemnego, płynąca przez terytorium Szwajcarii i Francji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodan należy do zlewiska Morza Śródziemnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔdãn, AS: rodãn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rodański, nadrodański

Wiktionary


rodan-alpy

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. adm. były region administracyjny w południowo-wschodniej Francji;

Wiktionary

Rodan-Alpy (fr. Rhône-Alpes, wymowa) – dawny region administracyjny w południowo-wschodniej Francji. Na mocy ustawy z dnia 27 stycznia 2014 roku, która weszła w życie 1 stycznia 2016 roku, został połączony z Owernią, tworząc tym samym nowy region Owernia-Rodan-Alpy.

Wikipedia


rodanek

sól kwasu rodanowodorowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. sól kwasu rodanowodorowego, stosowane w lecznictwie, farbiarstwie oraz w fotografii;

Wiktionary

Rodanki, tiocyjaniany, tiocyjanki, siarkocyjanki – grupa związków chemicznych, soli lub estrów kwasu tiocyjanowego. Rodanki są związkami trującymi, jednak mniej szkodliwymi niż cyjanki.

Najbardziej znane są rodanek amonu (NH
4
SCN
) i rodanek potasu (KSCN), służące w jakościowej analizie chemicznej do wykrywania kationów niektórych metali, na przykład srebra, żelaza, miedzi i uranu.

Wikipedia


rodanina

odczynnik chemiczny w postaci łatwo rozpuszczalnych kryształów, zawierający aktywną grupę metylenową


SJP.pl


rodanki

sól kwasu rodanowodorowego


SJP.pl

Rodanki, tiocyjaniany, tiocyjanki, siarkocyjanki – grupa związków chemicznych, soli lub estrów kwasu tiocyjanowego. Rodanki są związkami trującymi, jednak mniej szkodliwymi niż cyjanki.

Najbardziej znane są rodanek amonu (NH
4
SCN
) i rodanek potasu (KSCN), służące w jakościowej analizie chemicznej do wykrywania kationów niektórych metali, na przykład srebra, żelaza, miedzi i uranu.

Wikipedia


rodankowy

rodanek


SJP.pl

Patrz:

rodanek

rodański

Rodan (rzeka we Francji)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od Rodan

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈdãj̃sʲci, AS: rodãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodan mrz.

Wiktionary


rodał

zbiór tekstów Tory w postaci zwoju pergaminu nawiniętego na dwa wałki


SJP.pl

Wikipedia


roddick

[czytaj: rodik] nazwisko


SJP.pl


rode

Geografia

Anglia

  • Rode – miejscowość w hrabstwie Somerset
  • Rode Heath – miejscowość w hrabstwie Cheshire

Niemcy

  • Rode-le-Duc – francuska nazwa miasta Herzogenrath w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w regionie miejskim Akwizgran

Wikipedia


rodentycyd

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środek gryzoniobójczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przechowywanie niezabezpieczonych rodentycydów w kuchennej szafce pod zlewozmywakiem jest nierozsądne i urąga wszelkim zasadom bezpieczeństwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔdɛ̃nˈtɨt͡sɨt, AS: rodẽntycyt

Wiktionary


rodeo

1. popisy zręczności kowbojów we władaniu lassem, ujeżdżaniu dzikich koni itp.;
2. w Ameryce Północnej gromadzenie, przepędzanie i podział stad bydła przez kowbojów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. widowisko, które polega na popisach w poskramianiu zwierząt gospodarskich: nieujeżdżonych koni, cieląt, byków

Wiktionary

Rodeo – sport wywodzący się z pracy z bydłem, głównie w USA, a także w Hiszpanii i Australii. Bazuje ono na umiejętnościach wymaganych w pracy kowbojów. Konkurencje, w większości rozgrywane z końskich grzbietów, mają sprawdzać umiejętności i refleks zawodników. Rodeo jest ściśle powiązane z Western riding.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔˈdɛɔ, AS: rodeo

Wiktionary


roderyk

1. imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl

Roderyk, Rodryg, Rodryk, Ruderyk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „sławny ze swego bogactwa” lub „sławny król”.

Roderyk obchodzi imieniny 13 marca.

Odpowiedniki w innych językach:

  • łacina – Rodericus
  • język angielski – Rodric
  • język hiszpański – Rodrigo
  • język niemiecki – Roderick
  • język portugalski – Rodrigo, Rodrigues, Rui
  • język włoski – Roderico

Wikipedia


roderykostwo

Roderyk z małżonką; Roderykowie


SJP.pl


roderykowie

Roderyk z małżonką; Roderykostwo


SJP.pl


roderykowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Roderyka lub z nim związany


SJP.pl


rodezja

1. dawna kolonia brytyjska;
2. Rodezja Południowa: dawna kolonia brytyjska;
3. Rodezja Północna: dawna posiadłość brytyjska;
4. Federacja Rodezji i Niasy: dawna posiadłość brytyjska; Federacja Afryki Centralnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. dawna kolonia brytyjska w południowej Afryce, podzielona na Rodezję Północną (współcz. Zambia) oraz Rodezję Południową (współcz. Zimbabwe)

 (1.2) geogr. hist. Zimbabwe, w latach 1965-1979;

Wiktionary

Rodezja (ang. Rhodesia, od 1970 r. oficjalnie: Republika Rodezyjska, ang. Republic of Rhodesia) – państwo nieuznawane na arenie międzynarodowej położone w południowo-wschodniej Afryce, na terenie obecnego Zimbabwe, istniejące w latach 1965–1979. Ustanowione na obszarze dawnej kolonii brytyjskiej, Rodezji Południowej (w latach 1953–1963 wchodzącej w skład Federacji Rodezji i Niasy) w wyniku jednostronnej deklaracji niepodległości, mającej zapewnić kontynuację rządów białej mniejszości. Presja międzynarodowa i wojna partyzancka wymusiły pełną emancypację ludności czarnoskórej i ostatecznie doprowadziły do ustanowienia w 1980 roku republiki Zimbabwe. Stolicą i największym miastem było Salisbury (ob. Harare), a premierem przez cały okres istnienia kraju – Ian Smith.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔˈdɛzʲja, AS: rodezʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodezyjczyk mos., Rodezyjka ż.

 przym. rodezyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) hist. ofic. Republika Rodezyjska

Wiktionary


rodezyjczyk

mieszkaniec Rodezji, Rodezji Północnej lub Rodezji Południowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Rodezji, Rodezji Północnej lub Rodezji Południowej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔdɛˈzɨjt͡ʃɨk, AS: rodezyi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodezja ż.

:: fż. Rodezyjka ż.

 przym. rodezyjski

Wiktionary


rodezyjka

mieszkanka Rodezji, Rodezji Północnej lub Rodezji Południowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Rodezji, Rodezji Północnej lub Rodezji Południowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodezja ż.

:: fm. Rodezyjczyk mos.

 przym. rodezyjski

Wiktionary


rodezyjski

przymiotnik od: Rodezja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Rodezją, dotyczący Rodezji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodezja ż., Rodezyjczyk mos., Rodezyjka ż.

Wiktionary


rodgers

nazwisko


SJP.pl


rodgersja

ozdobna bylina z Japonii i Korei


SJP.pl

Rodgersja (Rodgersia) – rodzaj roślin należący do rodziny skalnicowatych. Należy do niego 5–6 gatunków. Występują one nad strumieniami i w wilgotnych lasach w rejonie Himalajów – w Nepalu i Chinach. Są często uprawiane w miejscach wilgotnych w ogrodach i parkach. Nazwa naukowa rodzaju upamiętnia amerykańskiego admirała Johna Rodgersa (1812–1882).

Wikipedia


rodin

[czytaj: roDĘ] nazwisko


SJP.pl


rodinia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. superkontynent sprzed 650 milionów lat

Wiktionary

Rodinia – superkontynent istniejący na Ziemi pod koniec eonu proterozoicznego. Rodinia otoczona była wszechoceanem Mirowia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔˈdʲĩɲa, AS: rodʹĩńa

Wiktionary


rodion

imię pochodzenia greckiego


SJP.pl

Herodion – imię męskie pochodzenia greckiego, genetycznie zdrobnienie imienia Heroides, które prawdopodobnie oznacza „pieśń bohatera” od ‘ηρως (heros) „bohater, wojownik” w połączeniu z ωιδη (oide) „pieśń, oda”. Najbardziej znaną postacią o tym imieniu jest Herodion, postać biblijna i święty katolicki oraz prawosławny. Od tego imienia (: Irodion) powstała staroruska forma skrócona (zdrobniała, spieszczona) Rodion, utworzona za pomocą popularnej w imiennictwie zarówno ruskim, jak i polskim techniki ucinania nagłosu.

Wikipedia


rodkiewicz

nazwisko


SJP.pl


rodman

nazwisko


SJP.pl

Rodman – miasto w hrabstwie Jefferson, w stanie Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych. Według danych z roku 2000 liczyło 1147 mieszkańców. Miasto znajduje się na południowej granicy hrabstwa.

Wikipedia


rodnia

żeński organ rozmnażania u mszaków, paprotników i roślin nagozalążkowych, produkujący komórki jajowe; archegonium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. wielokomórkowe gametangium żeńskie mszaków, paprotników, nasiennych;

 (1.2) pszcz. część gniazda rodziny pszczelej z plasterastrami z czerwiem

Wiktionary

Rodnia, archegonium – wielokomórkowe gametangium żeńskie mszaków, paprotników, nasiennych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɔdʲɲa, AS: rodʹńa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) archegonium

 (1.2) korpus gniazdowy

Wiktionary


rodnik

atom o bardzo dużej aktywności chemicznej


SJP.pl

Rodniki (dawniej wolne rodniki) – atomy lub cząsteczki zawierające niesparowane elektrony, czyli charakteryzujące się spinem elektronowym różnym od 0. Niektóre układy o całkowitym spinie równym 0, lecz wykazujące tzw. polaryzację spinową (np. niektóre stany przejściowe) czasem traktowane są jako dwurodniki.

Wikipedia


rodnikowy

dotyczący rodnika, związany z rodnikiem


SJP.pl


rodniowce

grupa roślin zarodnikowych w dawnych podziałach systematycznych, charakteryzująca się wytwarzaniem rodni; Archegoniatae


SJP.pl


rodniowiec

przedstawiciel grupy roślin zarodnikowych w dawnych podziałach systematycznych, charakteryzującej się wytwarzaniem rodni


SJP.pl


rodność

Współczynnik urodzeń (współczynnik rodności) – w demografii niemianowany współczynnik określający liczbę urodzeń żywych na 1000 mieszkańców i rok.

wsp.ur.={\frac {Ur.zywe}{L.ludnosci}}1000

Wikipedia


rodnowo

Rodnowo (niem. Reddenau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

We wsi znajduje się gotycki kościół, kaplica, Szkoła Podstawowa im. ks. Jerzego Popiełuszki z oddziałem przedszkolnym (przedszkole otwarto w ramach projektu unijnego w 2008 r.) oraz Wiejski Dom Kultury.

Wikipedia


rodny

1. dawniej: płodny, urodzajny, żyzny;
2. dawniej: ojczysty, rodziny; rodzony, rodowy;
3. rozrodczy


SJP.pl


rodo

nazwisko


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = praw. rozporządzenie o ochronie danych osobowych;

Wiktionary


rodochrozyt

minerał, węglan manganu; dialogit


SJP.pl

Rodochrozyt (dialogit, diagolit lub szpat manganowy) – minerał z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów rzadkich rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

W 2002 roku został uznany za oficjalny klejnot Kolorado. Jest narodowym kamieniem szlachetnym Argentyny.

Wikipedia


rododendron

drzewo, krzew lub półkrzew z rodziny wrzosowatych; różanecznik, azalia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. różanecznik

Wiktionary

Różanecznik, azalia, rododendron (Rhododendron L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Obejmuje ponad tysiąc gatunków. W stanie naturalnym występują głównie w Azji, w mniejszej liczbie gatunków w obydwu Amerykach i w Europie. Rosną zwykle na obszarach górskich, na glebach próchnicznych i kwaśnych, często także na torfowiskach i na glebach oraz skałach wapiennych. Zasiedlają lasy, formacje krzewiaste i wrzosowiska. Nieliczne gatunki są epifitami. Kwiaty są u części gatunków wonne, u innych nie. Zapylane są przez owady, niektóre gatunki w Himalajach także przez ptaki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Te gatunki i odmiany, które mają zimozielone, skórzaste liście, nazywane są zwyczajowo rododendronami lub różanecznikami, natomiast te o miękkich, lekko owłosionych i zrzucanych na zimę lub półzimotrwałych liściach nazywa się azaliami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔdɔˈdɛ̃ndrɔ̃n, AS: rododndrõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rododendronowość ż.

 przym. rododendronowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) różanecznik, azalia

Wiktionary


rododendronowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący rododendrona, związany z rododendronem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rododendron mrz.

Wiktionary


rodoid

w geologii: obleczone ziarno utworzone przez krasnorosty


SJP.pl


rodoksantyna

naturalny barwnik spożywczy


SJP.pl

Rodoksantyna (E161f) – organiczny związek chemiczny z grupy ksantofili (podgrupa karotenoidów). Naturalny barwnik spożywczy. Jego niewielkie ilości można znaleźć w wielu gatunkach roślin np. cisu (Taxus baccata) i piórach niektórych ptaków (np. z rodzaju Ptilinopus i rodziny bławatników).

Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 5 mg/kg masy ciała.

Wikipedia


rodolia

rodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych


SJP.pl


rodolit

minerał z grupy granatów, kamień szlachetny o czerwonej barwie


SJP.pl

Rodolit (ang. rhodolith, ewent. rhodolit) – skała osadowa zbudowana z subsferycznych elementów osadu o gładkiej lub guzkowatej powierzchni, rodoidów (ang. rhodoid), będących ziarnami (lub bułami glonowymi, guzkami lub guzłami glonowymi, ang. calcareous algal nodules, analogicznymi do onkoidów i ooidów) obrośniętymi przez glony inkrustacyjne (zwykle krasnorosty).

Wikipedia


rodomontada

popisywanie się odwagą, przechwalanie się; fanfaronada


SJP.pl


rodonit

minerał, krzemian manganu z domieszką wapnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. krzemian manganu i wapnia; minerał o różowej barwie, używany jako materiał okładzinowy lub w jubilerstwie;

Wiktionary

Rodonit – minerał z gromady krzemianów. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.

Nazwa pochodzi od gr. rhodon = róża – aluzja do barwy minerału.Ma zwykle na podstawowym czerwonym tle, czarne, dendrytyczne wrostki tlenku manganu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam przepiękny naszyjnik z rodonitów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈdɔ̃ɲit, AS: rodõńit

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rodonitowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1)  CaMn4[Si5O15]

Wiktionary


rodopianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Rodopów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodopy nmos.

:: fż. Rodopianka ż.

 przym. rodopski

Wiktionary


rodopianka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Rodopów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Folco mnie zwali ludzie, którym miłem • było me imię; dziś mój blask i słowa • pije to niebo, z wód którego piłem; • bo mniej płonęła córka Belusowa, • wbrew Sycheusowi, Kreuzie, w serca szkole, • niż ja, nim moja posiwiała głowa; • ni Rodopianka, która czuła wolę • do Demofonta, ani (stare dzieje) • Alcyd, co w sercu swym zamykał Jole.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodopy nmos.

:: fm. Rodopianin m.

 przym. rodopski

Wiktionary


rodoplast

chloroplast krasnorostów zawierający obok karotenoidów i chlorofilu barwniki bilinowe


SJP.pl


rodopski

przymiotnik od: Rodopy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rodopami, dotyczący Rodopów lub ich mieszkańców

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodopianin mos., Rodopianka ż., Rodopy nmos.

Wiktionary


rodopsyna

światłoczuły, czerwony barwnik zawarty w pręcikach siatkówki oka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. światłoczuły czerwony barwnik zawarty w pręcikach siatkówki;

Wiktionary

Rodopsyna (purpura wzrokowa, czerwień wzrokowa) – organiczny związek chemiczny, światłoczuły barwnik występujący w narządzie wzroku (dokładniej w siatkówce) głowonogów, stawonogów i kręgowców. Składa się z białka – opsyny, które wiązaniem kowalencyjnym łączy się z kofaktorem 11-cis-retinalem (retinenem), pełniącym funkcję chromoforu. Wiązanie łączy ε-aminową grupę lizyny w pozycji 296 łańcucha białkowego z grupą aldehydową retinalu. Żaden inny stereoizomer retinalu, z wyjątkiem 9-cis, nie wykazuje takiej właściwości łączenia się z opsyną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prawdopodobnie zwiększają stopień regeneracji rodopsyny, czyli barwnika odpowiedzialnego za widzenie oraz mają działanie przeciwzakrzepowe.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czerwień wzrokowa, purpura wzrokowa

Wiktionary


rodopy

pasmo górskie w Bułgarii i Grecji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. jedno z pasm górskich fałdowania hercyńskiego w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na pograniczu Bułgarii i Grecji; także region geograficzny;

Wiktionary

Rodopy (bułg. Родопи, gr. Ροδόπη) – pasmo górskie hercyńskiego Masywu Rodopskiego w południowej części Półwyspu Bałkańskiego.

Pasmo Rodopów jest stosunkowo zwarte, ma długość około 240 km, szerokość do 100 km i powierzchnię około 18 tys. km, z czego 14,5 tys. km w Bułgarii, reszta w Grecji. Na zachodzie dolina Jadenicy, przełęcz Awramowa, doliny Dreszenca i Mesty oddzielają Rodopy od pasm Riła i Pirin. Na północy zbocza Rodopów stromo opadają w Nizinę Górnotracką (część Niziny Trackiej). Na wschodzie obszerne doliny Maricy i Ergene, będące częścią Niziny Dolnotrackiej, dzielą Rodopy od niskich gór Sakar i Strandży. Na południu Rodopy stopniowo opadają ku wybrzeżu Morza Trackiego i nadbrzeżnym nizinom aluwialnym. Rodopy w całości leżą w zlewisku Morza Egejskiego.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) Bałkany

meronimy.

 (1.1) Rodopy Zachodnie, Rodopy Wschodnie

pokrewne.

 rzecz. Rodopianin mos., Rodopianka ż.

 przym. rodopski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Rhodope, Rhodopes

* baskijski: (1.1) Rodopeak

* białoruski: (1.1) Радопы

* bułgarski: (1.1) Родопи

* czeski: (1.1) Rodopy

* esperanto: (1.1) Rodopoj

* fiński: (1.1) Rodópi

* francuski: (1.1) Rhodopes

* gruziński: (1.1) როდოპები

* hebrajski: (1.1) רודופי

* kataloński: (1.1) Ròdope

* litewski: (1.1) Rodopai

* łaciński: (1.1) Rhodope

* łotewski: (1.1) Rodopi

* macedoński: (1.1) Родопи

* niderlandzki: (1.1) Rodopegebergte

* niemiecki: (1.1) Rhodopen

* norweski (bokmål): (1.1) Rodopifjellene

* norweski (nynorsk): (1.1) Rodopifjella

* nowogrecki: (1.1) Ροδόπη ż.

* ormiański: (1.1) Ռոդոպներ

* portugalski: (1.1) Ródope

* rosyjski: (1.1) Родопы

* słowacki: (1.1) Rodopy ż. lm.

* starogrecki: (1.1) Ῥοδόπη ż.

* szwedzki: (1.1) Rodopibergen

* ukraiński: (1.1) Родопи

* węgierski: (1.1) Rodope

źródła.

== Rodopy (język czeski.) ==

thumb|Rodopy (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Rodopy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodopianin mos., Rodopianka ż.

 przym. rodopski

Wiktionary


rodos

największa wyspa w archipelagu Sporad Południowych, należąca do Grecji, słynąca z Kolosa (olbrzymi posąg Heliosa)


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskiego

 (1.1) = pot. żart. Rodzinny Ogród Działkowy Ogrodzony Siatką (ew. Rodzinne Ogrody Działkowe Ogrodzone Siatką)

Wiktionary

  • Rodos – miasto na greckiej wyspie Rodos
  • Rodos – gmina w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Południowe, w jednostce regionalnej Rodos
  • Rodos (Rode, gr. Rhodos, łac. Rhodus) – w mitologii greckiej nimfa, żona Heliosa, matka Heliadów
  • Rodos – wyspa na Morzu Egejskim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) A jak u Was? Wakacje na RODOS-ie?

 (1.1) Pilnie sprzedam domek letniskowy na RODOS-ie.

 (1.1) Oczywiście, wszelkie łopaty na pewno pójdą w ruch i może nawet z miotłą potańczę, jak to na RODOS-ie bywa.

 (1.1) U mnie na RODOS-ie krokus rozkwitł w minioną niedzielę.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ROD

Wiktionary


rodować

osadzać powłokę rodową na metalach lub stopach metali w celach dekoracyjnych i technicznych


SJP.pl


rodowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rodować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nierodowanie n.

 czas. rodować ndk.

Wiktionary


rodowicz

nazwisko


SJP.pl

Rodowicz – polskie nazwisko. Obecnie nosi je ponad 260 osób.

Wikipedia


rodowity

urodzony w danym kraju, mieście itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) urodzony w danym kraju, mieście, dzielnicy, pochodzący z danego kraju, miasta, dzielnicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodaczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rdzenny

Wiktionary


rodowo

1. dotyczący rodu, należący do rodu; składający się z rodów lub ich członków
2. przymiotnik od: rod (pierwiastek chemiczny)


SJP.pl

W Polsce
  • Rodowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Prabuty
  • Rodowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. braniewskim, w gminie Braniewo
  • Rodowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. mrągowskim, w gminie Sorkwity
  • Rodowo – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nidzickim, w gminie Kozłowo
  • Rodowo – dawna gromada

Wikipedia


rodowód

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) początek, z którego coś lub ktoś się wywodzi

 (1.2) dzieje rodu, wewnętrzne powiązania i graficzne przedstawienie go

 (1.3) dokument potwierdzający przynależność zwierzęcia i jego przodków do określonej rasy

 (1.4) daw. jęz. etymologia słowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W ewangelijnym rodowodzie Jezusa wymienieni zostali Juda i jego bracia.

 (1.3) Nie chcąc żadnego psa z rodowodem, przygarnęliśmy kundelka ze schroniska.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rodowodowy, nierodowodowy

 przysł. rodowodowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) geneza, pochodzenie, początek, powstanie, źródło

 (1.2) genealogia

 (1.3) etymologia

Wiktionary


rodowski

nazwisko


SJP.pl


rodowy

1. dotyczący rodu, należący do rodu; składający się z rodów lub ich członków
2. przymiotnik od: rod (pierwiastek chemiczny)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący rodu (klanu, rodziny)

 (1.2) dotyczący rodu (pierw. chem.)

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. ród m.

 (1.2) rzecz. rod m.

Wiktionary


rodrigo

  • Rodrigo, hiszpański odpowiednik imienia Roderyk
  • Rodrigo, opera Haendla z 1707 roku
  • Joaquín Rodrigo, hiszpański kompozytor
  • Rodrigo Díaz de Vivar, kastylijski rycerz
  • Rodrigo Fresán, argentyński pisarz i publicysta
  • Rodrigo González, niemiecki muzyk
  • Rodrigo de Triana, marynarz
  • Rodrigo Santoro, brazylijski aktor
  • Rodrigo Juliano Lopes de Almeida, brazylijski piłkarz
  • Rodrigo (Rodrigo Baldasso da Costa, ur. w sierpniu 1980) – brazylijski piłkarz
  • Rodrigo Lacerda Ramos (Rodrigo Lacerda Ramos, ur. w październiku 1980) – brazylijski piłkarz
  • Rodrigo (Rodrigo Antonio Brandāo, 1897-1959) – brazylijski piłkarz

Wikipedia


rodrigues

Rodrigues (fr. Île Rodrigues, kreolski Mauritiusa Rodrig) – wyspa na Oceanie Indyjskim w archipelagu Maskarenów; politycznie stanowi region autonomiczny Mauritiusa. Jest położona 560 km na wschód od Mauritiusa. Ma powierzchnię 108 km² w większości bazaltowej powierzchni, która jest silnie pofalowana i poprzecinana licznymi głębokimi dolinami potoków lawy. Wyspa jest otoczona przez rafę koralową. Na wyspie panuje klimat równikowy, wybitnie wilgotny. Najwyższy szczyt Mount Limon ma wysokość 400 m n.p.m. Stolicą wyspy jest Port Mathurin.

Wikipedia


rodriguez

Słowo Rodriguez może oznaczać:

  • Sixto Rodriguez (znany również jako Rodríguez lub Jesús Rodríguez) – amerykański wokalista i gitarzysta z pogranicza rocka i folku, aktywista polityczny
  • Rodriguez – miasto na Filipinach w regionie CALABARZON, na wyspie Luzon

Wikipedia


rodryg

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Roderyk, Rodryg, Rodryk, Ruderyk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „sławny ze swego bogactwa” lub „sławny król”.

Roderyk obchodzi imieniny 13 marca.

Odpowiedniki w innych językach:

  • łacina – Rodericus
  • język angielski – Rodric
  • język hiszpański – Rodrigo
  • język niemiecki – Roderick
  • język portugalski – Rodrigo, Rodrigues, Rui
  • język włoski – Roderico

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodrygowi zdawało się, że dopiero co zasnął, gdy już czyjeś ręce jęły go gwałtownie tarmosić.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Rod

Wiktionary


rodryk

imię męskie


SJP.pl

Roderyk, Rodryg, Rodryk, Ruderyk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „sławny ze swego bogactwa” lub „sławny król”.

Roderyk obchodzi imieniny 13 marca.

Odpowiedniki w innych językach:

  • łacina – Rodericus
  • język angielski – Rodric
  • język hiszpański – Rodrigo
  • język niemiecki – Roderick
  • język portugalski – Rodrigo, Rodrigues, Rui
  • język włoski – Roderico

Wikipedia


rodyjczyk

mieszkaniec Rodos (miasta)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec greckiej wyspy Rodos

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈdɨjt͡ʃɨk, AS: rodyi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodos m., rodyjczyk m., rodyjka ż.

:: fż. Rodyjka ż.

 przym. rodyjski

Wiktionary


rodyjka

mieszkanka Rodos (miasta)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka greckiej wyspy Rodos

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈdɨjka, AS: rodyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodos m., rodyjczyk m., rodyjka ż.

:: fm. Rodyjczyk m.

 przym. rodyjski

Wiktionary


rodyjski

przymiotnik od: Rodos


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Rodosu, związany z Rodosem, pochodzący z Rodosu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szpitalnicy, joannici, kawalerowie rodyjscy, kawalerowie maltańscy — nazw wiele, ale zawsze chodzi o jeden zakon.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈdɨjsʲci, AS: rodyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rodos m., Rodyjczyk m., Rodyjka ż., rodyjczyk m., rodyjka ż.

Wiktionary


rodymenia

krasnorost z rzędu Rhodymeniales


SJP.pl


rodyska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. rzodkiewka

Wiktionary


rodz.

skrót od: rodzaj; r.


SJP.pl

skrót

 (1.1) gram. = rodzaj

 (1.2) = rodzina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tytułem przykładu wskazać można na afrykański gatunek drzewa Voacanga africana (rodz. Apocynaceae), w którego korze występują alkaloidy [jak voakangina, voakamina[,] i inne] o działaniu podobnym do glikozydów nasercowych.

 (1.1) Wśród formantów deminutywnych występują -k-: -ek, -ka, -ko w l. poj. i -ki oraz -ka w l. mnogiej; -ec w rodz. męskim oraz -ce w l. mnogiej; -ik w rodz. męskim, -ca, -ica i -ka w rodz. żeńskim.

 (1.1) Emulsja do twarzy, poj. 50 ml, na dzień i noc, każdy rodz. skóry.

 (1.1) Liryka — jeden z trzech podstawowych rodz. literackich.

 (1.2) W XI 1939 znienacka został z całą rodz. (żona i 4 małych dzieci) wysiedlony do Ostrowca Świętokrzyskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔd͡zaj, AS: roʒai ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) r.

Wiktionary


rodząca

1. wydawać na świat potomstwo;
2. wydać plon;
3. tworzyć


SJP.pl


rodzaj

1. jednostka w systematyce roślin i zwierząt;
2. gatunek czegoś wyróżniający się jakimiś cechami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typ, odmiana, gatunek

 (1.2) biol. grupa obejmująca gatunki blisko spokrewnione, podrzędna względem rodziny;

 (1.3) gram. cecha rzeczownika wpływająca na jego końcówkę podczas deklinacji oraz na końcówki i formy innych części mowy, występujących obok danego rzeczownika np. w zdaniu;

 (1.4) liter. podstawowa jednostka klasyfikacji dzieł literackich

 (1.5) daw. pokolenie, generacja

Wiktionary

  • rodzaj – w biologii, jedna z kategorii systematycznych
  • rodzaj – kategoria gramatyczna
  • rodzaj literacki – jednostka systematyki literackiej
  • rodzaj – płeć społeczno-kulturowa, polski odpowiednik angielskiego gender w naukach społecznych
  • Rodzaj – w teorii typów, schemat konstruktora typu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lubię każdy rodzaj muzyki.

 (1.2) Ten gatunek roślin należy do innego rodzaju.

 (1.3) Słowo „pies” jest rodzaju męskiego.

 (1.4) Wyróżnia się trzy główne rodzaje literackie: lirykę, epikę i dramat.

 (1.5) Rodzaj przemija i rodzaj odchodzi, a ziemia na wieki stoi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔd͡zaj, AS: roʒai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rodzajowy, wewnątrzrodzajowy

 rzecz. rodzajnik m.

 przysł. rodzajowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) typ, gatunek, odmiana

Wiktionary


rodzajnik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. wyraz precyzujący znaczenie rzeczownika lub wyrażenia występującego w roli rzeczownika;

Wiktionary

Rodzajnik – specyficzny rodzaj przedimka, który oprócz właściwej przedimkowi kategorii określoności bądź nieokreśloności, wyznacza dodatkowo kategorię rodzaju gramatycznego, choć nie we wszystkich językach jest to ścisłe wyznaczenie w każdym przypadku – np. formy liczby mnogiej rodzajników niemieckich (die) lub francuskich (les) pełnią wyłącznie funkcję przedimków, gdyż w żaden sposób nie określają rodzaju gramatycznego następującego po nich rzeczownika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W języku niemieckim używa się rodzajników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈd͡zajɲik, AS: roʒai ̯ńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzaj m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedimek, artykuł

Wiktionary


rodzajowo

przysłówek

 (1.1) w zależności od rodzaju

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzaj mrz., rodzajowość ż.

 przym. rodzajowy

Wiktionary


rodzajowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rodzajem, dotyczący rodzaju

 (1.2) liter. związany z rodzajem literackim, dotyczący rodzaju literackiego

 (1.3) gram. związany z rodzajem gramatycznym, dotyczący rodzaju gramatycznego

 (1.4) szt. dotyczący tematyki życia codziennego, związany z tematyką życia codziennego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przynależność rodzajowa tego kota jest więc niepewna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzaj mrz., rodzajowość ż.

 przysł. rodzajowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gatunkowy, generyczny

Wiktionary


rodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rodzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: roʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. porodówka ż., rodziciel mos., rodzina ż., narodzenie n., rodzicielka ż., rodzinka ż., narodziny nmos., przyrodzenie n., rodzinność ż.

 czas. rodzić

 przym. przyrodni

Wiktionary


rodzeństwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) brat (bracia), siostra (siostry);

Wiktionary

Rodzeństwo – w genealogii i prawie dzieci tych samych rodziców bądź rodzica: wszyscy bracia i siostry w ogólności albo każdy z nich pojedynczo wobec drugiego z nich (tak zwłaszcza w tekstach prawnych).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miał dwoje rodzeństwa: brata i siostrę.

 (1.1) Zafascynowanym sobą rodzeństwom pisma wyjaśniają, że kazirodztwo jest w naszej kulturze tabu i otoczenie związek taki na pewno przyjmie źle.

 (1.1) Ustalono, że feralnego wieczora doszło do kłótni i przepychanek między zwaśnionymi rodzeństwami.

 (1.1) Z kolei ci wychowani w trudnych rodzeństwach pragną mieć jedynaka, myśląc, że uszczęśliwią go i uchronią przed niedogodnościami stadnego życia w wielodzietnej rodzinie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈd͡zɛ̃j̃stfɔ, AS: roʒĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzina ż., narodziny nmos.

 czas. rodzić ndk.

 przym. rodzony, przyrodni

Wiktionary


rodzic

jedno z rodziców, ojciec lub matka


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) fizj. u ssaków: wydawać potomstwo na świat

 (1.2) bot. o roślinach, ziemi: wydawać plon

 (1.3) pot. dawać owoce, efekty, skutek

czasownik zwrotny rodzić się

 (2.1) przychodzić na świat

 (2.2) przen. powstawać, brać początek

Wiktionary

Rodzice – nazwa jednej z podstawowych relacji w rodzinie. Rodzic jest spokrewniony z dzieckiem w pierwszym stopniu linii prostej i jest jego wstępnym (przodkiem).

Rodzice to określenie należące zarówno do języka naturalnego, w tym potocznego, jak i do języka prawnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pani Kowalska rodziła cztery godziny.

 (1.2) To urodzajna ziemia, rodzi obficie pszenicę.

 (1.3) Szacunek do siebie rodzi w człowieku poszanowanie innych ludzi.

 (2.1) Nikt nie rodzi się z uprzedzeniami.

 (2.1) Urodziłem się w Warszawie.

 (2.2) Pytań rodzi się wiele.

 (2.2) Przy piwie urodził się wspaniały pomysł zrobienia majątku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: roʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzic m., rodziciel m., rodzicielka ż., rodzicielstwo n., rodzenie n., poród m., urodziny nmos., rodzina ż.

 czas. urodzić (się), narodzić (się)

 przym. rozrodczy, rodzicielski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wydawać na świat

Wiktionary


rodzice

ojciec i matka w stosunku do swojego dziecka; rodziciele


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) ojciec i matka

 (1.2) dwoje opiekunów pełniących rolę rodzicielską

Wiktionary

Rodzice – nazwa jednej z podstawowych relacji w rodzinie. Rodzic jest spokrewniony z dzieckiem w pierwszym stopniu linii prostej i jest jego wstępnym (przodkiem).

Rodzice to określenie należące zarówno do języka naturalnego, w tym potocznego, jak i do języka prawnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jej rodzice są bardzo wyrozumiali i pozwalają jej chodzić do dyskoteki, mimo że ma tylko czternaście lat.

 (1.1) W kościele spotkaliśmy rodziców Mateusza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈd͡ʑit͡sɛ, AS: roʒ́ice

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodziciel mos., rodzic mos., rodzicielka ż.

 przym. rodzicielski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rodziciele, starzy

Wiktionary


rodziciel

dawniej: rodzic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. obecnie podn. lub żart. ten który zrodził lub rodzi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żaden z twoich rodzicieli nie pokazał się na wywiadówce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzic mos., rodzice lm m., rodzicielstwo n., rodzenie n.

:: fż. rodzicielka ż.

 czas. rodzić ndk., zrodzić dk.

 przym. rodzicielski, rodzinny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rodzic

Wiktionary


rodziciele

dawniej: rodzic


SJP.pl


rodzicielka

dawniej: matka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ta która zrodziła lub rodzi;

Wiktionary

Rodzicielka – kobieta, która we własnym ciele nosiła dziecko podczas ciąży i urodziła je żywe podczas porodu. Rodzicielka jest matką, ale nie każda matka dziecka była jego rodzicielką (np. w przypadku adopcji, zastępczego rodzicielstwa). Rodzicielka jest osobą, która jako pierwsza zostanie wpisana do aktu urodzenia dziecka, niezależnie od możliwości późniejszych zmian (domniemanie).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodzicielka jest matką, ale nie każda matka dziecka była jego rodzicielką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzic mos., rodzice lm m., rodzicielstwo n., rodzenie n.

:: fm. rodziciel mos.

 czas. rodzić ndk.

 przym. rodzicielski, rodzinny

Wiktionary


rodzicielski

przymiotnik

 (1.1) związany z rodzicielstwem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po opuszczenia rodzicielskiego domu Susanne raz na zawsze zamknęła Biblię.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodziciel mos., rodzicielstwo n., rodzic m., rodzice mos., rodzicielka ż., rodzinka ż., narodziny nmos.

Wiktionary


rodzicielskość

rodzicielski


SJP.pl

Patrz:

rodzicielski

rodzicielstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bycie rodzicem

Wiktionary

Rodzice – nazwa jednej z podstawowych relacji w rodzinie. Rodzic jest spokrewniony z dzieckiem w pierwszym stopniu linii prostej i jest jego wstępnym (przodkiem).

Rodzice to określenie należące zarówno do języka naturalnego, w tym potocznego, jak i do języka prawnego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɔd͡ʑiˈt͡ɕɛlstfɔ, AS: roʒ́ićelstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzina ż., rodzic m., rodziciel m., rodzicielka ż., rodzinka ż., narodziny nmos.

 czas. rodzić ndk.

 przym. rodzicielski

Wiktionary


rodziewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Barbara Rodziewicz – polska językoznawczyni
  • Brygida Rodziewicz – katolicka duchowna
  • Franciszek Rodziewicz – polski wojskowy
  • Franciszek Karol Rodziewicz – polski wojskowy
  • Jacek Rodziewicz – polski saksofonista i pianista
  • Romuald Rodziewicz – polski wojskowy
  • Włodzimierz Rodziewicz – polski inżynier
  • Józefa Rodziewiczówna – polska malarka
  • Maria Rodziewiczówna – polska pisarka

Wikipedia


rodzik

nazwisko


SJP.pl

Rodzik (inaczej Radzik) – wzniesienie w Częstochowie o wysokości 249,5 m n.p.m. Położone na lewym brzegu Warty. Koło wzgórza znajduje się starorzecze, wzdłuż którego przebiega Szlak Jury Wieluńskiej.

Według monografii Częstochowa – dzieje miasta i klasztoru jasnogórskiego, przez wzgórze od XVI wieku przebiegała granica przestrzeni miejskiej Częstochowy.

Wikipedia


rodzimak

indywidualizm: rdzenny mieszkaniec danego obszaru; tubylec, tuziemiec, autochton, aborygen, rodzimiak


SJP.pl


rodzimek

bryłka metalu, zwłaszcza szlachetnego, znaleziona w piasku, mule itp.; samorodek, nugget


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. miner. bryłka czystego metalu znaleziona w skale czy glebie

Wiktionary

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) samorodek, pierwiastek rodzimy

Wiktionary


rodzimiak

indywidualizm: rdzenny mieszkaniec danego obszaru; tubylec, tuziemiec, autochton, aborygen, rodzimak


SJP.pl


rodzimowierca

wyznawca wiary rodzimej, odwołującej się najczęściej do tradycji pogańskich


SJP.pl


rodzimowierczy

rodzimowierca, rodzimowierstwo


SJP.pl

Patrz:

rodzimowierca, rodzimowierstwo

rodzimowierczyni

rodzimowierca


SJP.pl

Patrz:

rodzimowierca

rodzimowierstwo

system wierzeń odwołujący się najczęściej do tradycji pogańskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. system wierzeń odwołujących się zazwyczaj do tradycji przedchrześcijańskich, system poglądów opierających się na mitologii i wierzeniach lokalnej społeczności, w obrębie danej grupy kulturowej lub etnicznej;

Wiktionary

Rodzimowierstwo – system wierzeń etnicznych (zarówno minionych, jak i współczesnych – w tym część rekonstrukcji – zawsze jednak nawiązujących do konkretnego systemu wierzeń etnicznych), odwołujących się zazwyczaj do tradycji przedchrześcijańskich. Jest to zespół poglądów opartych na mitologii i wierzeniach lokalnej społeczności, w obrębie danej grupy kulturowej lub etnicznej. Wyznawcy rodzimowierstwa to tzw. rodzimowiercy – osoby praktykujące wiarę rodzimą, etniczną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) rodzimowierstwo jest religią stricte etniczną, religią pól i lasów, świąt, które zanikały, ale są nam nadal bliskie. Chrześcijaństwo jest religią pustyni, zresztą o tym, że jest nam obce świadczy fakt, jak wiele musiało zaadaptować zwyczajów i tradycji pogańskich, żeby się na ziemiach polskich zaadaptować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔd͡ʑĩmɔˈvʲjɛrstfɔ, AS: roʒ́ĩmovʹi ̯erstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzimowierca m., rodzimowierczyni ż.

 przym. rodzimowierczy

Wiktionary


rodzimy

1. właściwy danemu narodowi, plemieniu, krajowi, miejscu; pochodzący lub wytworzony przez jakiś naród, plemię, rodzinę; swojski, miejscowy, rdzenny;
2. o metalach i innych pierwiastkach: występujący w przyrodzie w stanie wolnym, np. złoto rodzime, siarka rodzima;
3. dawniej, o osobie: jakby stworzony do czegoś, z krwi i kości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o określonym pochodzeniu, wywodzący się z danego ludu, domu, kraju

 (1.2) chem. występujący samodzielnie w naturze

forma czasownika.

 (2.1) 3. os., lm., ter., tryb oznajmujący zob. rodzić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W przeszłości w tej retorcie wytwarzała się szczególna substancja przez wzajemne działanie na siebie pierwiastków importowanych i rodzimych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈd͡ʑĩmɨ, AS: roʒ́ĩmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzimość

 czas. narodzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) swojski

 (1.2) wolny

Wiktionary


rodzina

podstawowa grupa społeczna, składa się z rodziców i ich dzieci, cechuje ich więź formalna, wspólnota materialna, mieszkaniowa oraz określony zespół funkcji.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzice wraz z ich dziećmi

 (1.2) socjol. grupa osób, które łączy pokrewieństwo, małżeństwo, powinowactwo lub inne prawo;

 (1.3) pot. grupa osób, które łączy społeczna więź

 (1.4) pot. grupa obiektów o wspólnych cechach, rodzaj

 (1.5) biol. w systematyce: jednostka wyższa od rodzaju;

 (1.6) mat. zbiór, szczególnie zbiór zbiorów;

 (1.7) jęz. grupa języków wywodzących się od wspólnego prajęzyka;

 (1.8) techn. grupa kolejnych ulepszonych urządzeń z tej samej serii

Wiktionary

Rodzina – grupa osób powiązanych ze sobą poprzez pokrewieństwo lub powinowactwo. W węższym znaczeniu są to rodzice wraz z dziećmi, czyli tzw. rodzina nuklearna. Rodzina, zdaniem socjologów i według najprostszych jej definicji, to „najważniejsza, podstawowa grupa społeczna, na której opiera się całe społeczeństwo”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Było mi dane wychowywać się we wzorcowej rodzinie.

 (1.1) Moja rodzina składa się tylko z dwóch członków, gdyż ojciec umarł pięć lat temu.

 (1.2) Nie lubię spotkań z rodziną przy okazji różnych świąt.

 (1.3) Jesteśmy z wami, cała rodzina redemptorystów, cała rodzina Radia Maryja!

 (1.3) Tu w firmie wszyscy jesteśmy jedną wielką rodziną.

 (1.4) Ta rodzina myszy komputerowych zdobywała najwyższe nagrody.

 (1.5) Kosatka pstra to ryba z rodziny bagrowatych.

 (1.6) Model statystyczny to parametryzowana rodzina rozkładów łącznych rozważanych zmiennych losowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈd͡ʑĩna, AS: roʒ́ĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzic m., ród m., rodzinność ż., rodzenie n., urodzenie n., rodzicielstwo n., wyrodzenie n., rodziciel m., rodzicielka ż., rodzeństwo n.

:: zdrobn. rodzinka ż.

 czas. rodzić ndk., urodzić dk., wyrodzić dk.

 przym. rodzinny, rodowy, wyrodny, rodzony, przyrodni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rodzina elementarna

 (1.2) ród, klan, reg. śl. familio.

Wiktionary


rodzinka

zdrobnienie od: rodzina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: rodzina

Wiktionary

  • Rodzinka (serial telewizyjny)
  • Rodzinka.pl

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przyjdź, poznasz moją rodzinkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzicielstwo n., rodzic mos., rodzenie n., wyradzanie n., urodzenie n., rodzina ż., rodzinność ż.

 przym. rodzinny, rodzicielski

 przysł. rodzinnie

 czas. urodzić

Wiktionary


rodzinność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest rodzinne; cecha tych, którzy są rodzinni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rodzina m., rodzinka ż., rodzic m., rodzenie n.

 przym. rodzinny

 przysł. rodzinnie

Wiktionary


rodzinny

przymiotnik

 (1.1) związany z rodziną, dotyczący rodziny

 (1.2) ojczysty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie był człowiekiem rodzinnym, wolał samotne życie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: roʒ́ĩ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ród mrz., rodziciel mos., rodzina ż., rodzinność ż., rodzicielka ż., rodzinka ż.

 przysł. rodzinnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rodowy, familijny

Wiktionary


rodziński

nazwisko


SJP.pl

Znane postacie noszące nazwisko "Rodziński":

  • Adam Rodziński (1920–2014) – polski filozof, etyk, antropolog
  • Artur Rodziński (1892–1958) – polski dyrygent
  • Herman Rodziński vel Herman Rittigstein (1862–1925) – lekarz, generał brygady Wojska Polskiego
  • Stanisław Rodziński (ur. 1940) – polski malarz, profesor sztuki
  • Witold Rodziński (1918–1997) – polski dyplomata, historyk i sinolog, syn Artura Rodzińskiego

Wikipedia


rodzoniutki

zdrobnienie od: rodzony


SJP.pl


rodzony

spokrewniony w prostej linii wstępnej albo zstępnej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bardzo blisko spokrewniony

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. narodziny nmos., rodzeństwo n., rodzina ż.

Wiktionary


rodzynek

suszone winogrono; rodzynek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) suszone winogrono

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. ktoś w jakiś sposób wyróżniający się

 (2.2) pot. jedyny mężczyzna (chłopiec) w grupie kobiet (dziewcząt)

 (2.3) pot. jedyna kobieta (dziewczyna) w grupie mężczyzn (chłopców)

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od: rodzynka

Wiktionary

Rodzynek – skała w dolnej części lewych zboczy Doliny Będkowskiej na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Administracyjnie znajduje się we wsi Kobylany w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodzynki są słodkie.

 (2.2) Jest nas 15 (= piętnaście) osób w grupie, 14 (= czternaście) dziewczyn i jeden rodzynek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈd͡zɨ̃nɛk, AS: roʒnek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rodzynkowy

Wiktionary

Synonimy:

rodzynka

Wiktionary


rodzynka

suszone winogrono; rodzynek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. suszone winogrono należące do bakalii; zob. rodzynek.

forma rzeczownika.

 (2.1) D. B. lp., zob. rodzynek.

Wiktionary

Rodzynki (liczba pojedyncza rodzynek lub rodzynka) – suszone winogrona, zaliczane do bakalii. Mogą być spożywane surowe lub używane do pieczenia (np. ciast).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodzynka jest słodka.

 (1.1) W potrawach gotowanych rozmaite rzeczy są podobne z postaci do pieprzu: rodzynki korynckie, jałowiec suszony, kolendra!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈd͡zɨ̃nka, AS: roʒnka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rodzynek

Wiktionary


rodzynki

suszone winogrono; rodzynek


SJP.pl

Rodzynki (liczba pojedyncza rodzynek lub rodzynka) – suszone winogrona, zaliczane do bakalii. Mogą być spożywane surowe lub używane do pieczenia (np. ciast).

Wikipedia


rodło

godło Związku Polaków w Niemczech (organizacji polonijnej działającej w Niemczech od 1922 r.), przedstawiające w sposób schematyczny bieg Wisły z zaznaczonym Krakowem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) godło Związku Polaków w Niemczech;

Wiktionary

  • Rodło (symbol) – symbol m.in. Związku Polaków w Niemczech
  • Rodło – określenie Związku Polaków w Niemczech
  • Organizacja Harcerska „Rodło” – lokalna organizacja harcerska działająca na terenie Wielkopolski
  • Rodło Kwidzyn
  • Radio Rodło Bytom
  • Plac Rodła w Szczecinie

Wikipedia


roe

Roe – rzeka w USA, w stanie Montana.

W księdze rekordów Guinnessa do 2005 była wymieniona jako najkrótsza rzeka świata. Jej długość wynosi 67 metrów (220 stóp). Wypływa ze źródeł Giants, wpływa do rzeki Missouri.

W stanie Oregon jest rzeka D (D River), którą uważa się za krótszą (36 m). W rzeczywistości długość obu rzek jest zmienna. Księga rekordów Guinnessa z roku 2006 nie podaje najkrótszej rzeki.

Wikipedia


roentgen

[czytaj: rentgen] pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 111 (symbol Rg)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Rg i liczbie atomowej 111;

Wiktionary

  • Wilhelm Roentgen
  • roentgen (pierwiastek)
  • roentgen – jednostka dawki promieniowania jonizującego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma roentgen?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃ndɡɛ̃n, AS: rndgẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgen mrz., rentgenizacja ż., rentgenizowanie n.

 przym. roentgenowy, rentgenowski

 czas. rentgenizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Rg; stara nazwa unununium (Uuu)

Wiktionary


roentgenowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący roentgenu (pierwiastka chemicznego)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. roentgen mrz.

Wiktionary


roeselare

Roeselare (fr. Roulers, vls. Roeseloare) – miasto w zachodniej Belgii, w Regionie Flamandzkim, w prowincji Flandria Zachodnia, siedziba administracyjna okręgu Roeselare. Ludność: 66 262 (1 stycznia 2024), powierzchnia: 60,40 km².

Wikipedia


rofekoksyb

organiczny związek chemiczny, środek o działaniu przeciwzapalnym


SJP.pl

Rofekoksyb – organiczny związek chemiczny, przeciwbólowy i przeciwzapalny lek z grupy inhibitorów COX-2 produkowany przez koncern farmaceutyczny Merck & Co. Lek oddziałuje bezpośrednio na COX-2, nie wpływając jednocześnie na COX-1. Dzięki temu, przynajmniej teoretycznie, wyeliminowano ryzyko uszkodzeń żołądka powodowanych przez inne lekki o podobnym zastosowaniu. Jak się okazało w trakcie późniejszych badań, jego przyjmowanie zwiększało ryzyko chorób układu krążenia.

Wikipedia


róg

1. wyrostek u zwierząt lub bezkręgowców
2. substancja tworząca rogi zwierzęce
3. przedmiot wytworzony z rogu zwierzęcego
4. instrument dęty; waltornia
5. skraj, kant
6. kąt
7. zbieg dwóch ulic
8. rzut rożny lub pole, z którego jest wykonywany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zool. anat. twardy wyrostek występujący na głowie niektórych ssaków, zwykle parzyście;

 (1.2) muz. rodzaj instrumentu dętego blaszanego;

 (1.3) miejsce styku dwóch ulic

 (1.4) miejsce styku krawędzi jakiegoś przedmiotu

 (1.5) sport. miejsce i sposób wykonywania zagrania zwanego rzutem rożnym

 (1.6) anat. część kości gnykowej; część rdzenia kręgowego

 (1.7) materiał pozyskiwany z rogów (1.1) i kopyt niektórych zwierząt

 (1.8) daw. pojemnik z rogu (1.7), np. na tytoń, sól, proch strzelniczy

 (1.9) zool. pot. czułek ślimaka

Wiktionary

  • róg – twardy wyrostek występujący na głowie niektórych ssaków
  • róg – muzyczny instrument dęty blaszany
  • róg – miejsce i sposób wykonywania zagrania zwanego rzutem rożnym (patrz – piłka nożna)
  • Róg – zgrupowanie „Róg”

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten żubr ma duże rogi.

 (1.2) Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy, przy trąbach i dźwięku rogu: radujcie się wobec Pana, Króla.

 (1.3) Na rogu ulicy jest dom, z którego można swobodnie obserwować dwie skrzyżowanie.

 (1.4) Jej zeszyt ma pozaginane rogi.

 (1.7) W izbach były okna z szybami z rogu, zestruganego cienko i tak wygładzonego, że był prawie jak szkło przeźroczysty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ruk, AS: ruk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. narożnik m., rogacizna ż., rogacz m., poroże n., rogal m., rogatywka ż., narożnik m.

:: zdrobn. rożek m., różek m.

 przym. rożny, rogaty, rogowy, zrogowaciały, narożny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) waltornia

 (1.3) narożnik, węgieł, winkiel, reg. pozn. eka.

 (1.4) kant, krawędź

 (1.5) korner, reg. pozn. eka.

Wiktionary


rogacewicz

nazwisko


SJP.pl


rogacizna

1. bydło rogate
2. włócznia z hakiem przy grocie używana w przez lekką jazdę; rohatyna


SJP.pl

rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński

 (1.1) roln. ogół rogatych zwierząt hodowlanych

Wiktionary

Bydło, rogacizna – ogólna nazwa zwierząt hodowlanych z podrodziny bawołów hodowanych celem uzyskania mleka, mięsa, tłuszczu, skóry oraz wykorzystania ich siły pociągowej. Bydło zalicza się do przeżuwaczy, a co za tym idzie posiada charakterystyczną dla tej grupy zwierząt budowę i fizjologię układu pokarmowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sędziwy niedźwiedź roztył się przez lato, strasznie łupieżąc świepota i rogaciznę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nierogacizna ż., róg mrz., rożek mrz., rogacz mos., rogaś mzw., rogal mrz., rogalik mrz., rogatka ż.

 przym. rogaty

 przysł. rogato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bydło

Wiktionary


rogacjonista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zakonnik ze Zgromadzenia Księży Rogacjonistów Serca Jezusowego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Julka chodzi na roraty do parafii rogacjonistów na Katowickiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔɡat͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: rogacʹi ̯o̊̃ńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. rogacjonistka ż.

Wiktionary


rogacki

nazwisko


SJP.pl


rogacz

1. dorosły samiec sarny; kozioł;
2. potocznie: mężczyzna zdradzany przez kobietę;
3. jelonek rogacz - jeden z największych chrząszczy w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) łow. dorosły samiec sarny

 (1.2) łow. jeleń samiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. przen. żart. lub pogard. zdradzany mąż

Wiktionary

  • rogacz – potocznie zdradzany mąż
  • rogacz – samiec sarny
  • Rogacz – potok, dopływ Białej Wody
  • Rogacz – potok, dopływ Czercza
  • Rogacz – skała w Górach Stołowych
  • Rogacz – skały w Karkonoszach
  • Rogacz (828 m) – szczyt w Beskidzie Małym
  • Rogacz (899 m) – szczyt w Beskidzie Małym
  • Rogacz (617 m) – szczyt w Górach Kaczawskich
  • Rogacz – wieś w Bułgarii
  • Rogacz – część wsi Dzikowiec, w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Dzikowiec
  • Rogacz – wieś w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na polanie pasły się rogacze.

 (2.1) Jej mąż nawet nie wie, jakim jest rogaczem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔɡat͡ʃ, AS: rogač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. róg m., rożek m., rogacizna ż., rogal m., rogalik m., rogaś m.

 przym. rogaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kozioł

 (1.2) jeleń

Wiktionary


rogaczewski

nazwisko


SJP.pl


rogaczówek

Wikipedia


rogal

1. rodzaj pieczywa w kształcie półksiężyca;
2. w rolnictwie: urządzenie skonstruowane z wbijanej w ziemię żerdzi z promienistymi odgałęzieniami, służące do suszenia siana;
3. w łowiectwie: samiec większych zwierząt racicowych (łosi, żubrów, danieli);
4. środowisko w piłce nożnej: strzał na bramkę bezpośrednio z rzutu rożnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) kulin. bułka w kształcie półksiężyca;

 (1.2) przen. obiekt w kształcie rogala (1.1)

 (1.3) roln. urządzenie do suszenia siana składające się z żerdzi i przymocowanych do niej poprzeczek; używane w górach

 (1.4) pogard. mąż zdradzany przez żonę

 (1.5) wydma, zaspa o półkulistym kształcie

 (1.6) samiec większych zwierząt racicowych

 (1.7) slang. RPG: łotr, łotrzyk (klasa postaci)

Wiktionary

Rogal – bułka w kształcie półksiężyca, rodzaj delikatnego pieczywa, zazwyczaj pszennego, czasem nadziewanego.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pies bowiem skwapliwie uprzątał rogale, bułki, serdelki, wypijał mleko, śmietankę, a przy tym bardzo lubił gryźć różne przedmioty zaprawiając sobie młode zęby do przyszłych czynów.

 (1.2) Proces docierania ostatecznego podziału kraju w pracach Sejmu i Senatu trwał do lipca, przynosząc jeszcze takie osobliwości jak osławiony "rogal". Było to Kujawsko-Pomorskie w fikuśnym kształcie bumerangu, złożone z województw bydgoskiego i włocławskiego, ale z toruńskim podłączonym pod Gdańsk.

 (1.6) Ledwie się wtulili do brzegu, przeleciało obok nich stado saren z rogatym kozłem na czele. – Ładny rogal! – rzekł Odrowąż z żalem myśliwskim.

 (1.7) Zacząłem grać rogalem z nastawieniem bardziej na PvE, aniżeli PvP (nie wykluczając jednak tego drugiego).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔɡal, AS: rogal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. róg, rożek, różek, rogacz

:: zdrobn. rogalik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) rogacz, kornut

 (1.6) byk

Wiktionary


rogala

1. rodzaj pieczywa w kształcie półksiężyca;
2. w rolnictwie: urządzenie skonstruowane z wbijanej w ziemię żerdzi z promienistymi odgałęzieniami, służące do suszenia siana;
3. w łowiectwie: samiec większych zwierząt racicowych (łosi, żubrów, danieli);
4. środowisko w piłce nożnej: strzał na bramkę bezpośrednio z rzutu rożnego


SJP.pl

Herby szlacheckie

  • Rogala – polski herb szlachecki

Ludzie

  • Małgorzata Rogala
  • Ryszard Rogala
  • Stanisław Rogala
  • Stefan Rogala
  • Tomasz Rogala
  • Wincenty Rogala
  • Wojciech Rogala
  • Zygmunt Rogala
  • Elżbieta Rogala-Kończak
  • Witold Rogala
  • Marianna Rogala

Wikipedia


rogalek

rogalik


SJP.pl


rogalewski

nazwisko


SJP.pl


rogalice

Rogalice – wieś w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lubsza.

Wieś położona jest na Równinie Oleśnickiej, na skraju Lasu Lubszańskiego (część Stobrawskiego Parku Krajobrazowego), przy szosie krajowej nr 39 łączącej Brzeg z Namysłowem.

We wsi jest stacja kolejowa z ok. 1909 roku, tartak, leśniczówka.

Wikipedia


rogalik

bułka niewielkich rozmiarów w kształcie półksiężyca; mały rogal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: rogal

 (1.2) kulin. mały rogal, często z nadzieniem

 (1.3) pot. grykomp. gatunek gier wideo; roguelike

Wiktionary

Rogalik (niem. Rogallicken, od 1938 Kleinrosenheide) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Stare Juchy.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) „Hades” to gra idealna? Nie wiem, ale rogalikiem jest doskonałym!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈɡalʲik, AS: rogalʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rogal mzw./mrz., rogacz m., rogacizna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) croissant

Wiktionary


rogalin

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

Rogalin – wieś w województwie wielkopolskim, powiecie poznańskim, gminie Mosina, położona ok. 20 km na południe od Poznania nad rzeką Wartą, przy drodze wojewódzkiej nr 431. Znana jest głównie z zabytkowego zespołu pałacowo-parkowego hrabiów Raczyńskich: barokowo-klasycystycznego pałacu z galerią malarstwa oraz rozległym ogrodem w stylu francuskim, kościoła z mauzoleum oraz pomnikowych dębów rogalińskich.

Wikipedia


rogalinek

Rogalinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Mosina.

Wikipedia


rogalino

Rogalino (niem. Röglin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Świdwin.

Wikipedia


rogaliński

związany z Rogalinem, dotyczący Rogalina


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Józef Feliks Rogaliński – katolicki ksiądz, matematyk, fizyk, teoretyk wojskowości, astronom
  • Kasper Rogaliński – polski poeta, polityk
  • Wacław Rogaliński – polski pedagog, działacz społeczny i regionalny
  • Wincenty Rogaliński – polski polityk

Wikipedia


rogalka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. w powiecie olkuskim: tłuczek do ziemniaków

Wiktionary


rogalski

nazwisko


SJP.pl

Rogalski, Rogalska – polskie nazwisko.

Wikipedia


rogatek

roślina wodna


SJP.pl

  • rogatek – rodzaj roślin, hydrofitów o kosmopolitycznym zasięgu
  • rogatek – gatunek kolibra

Wikipedia


rogatka

1. niewielki budynek na granicy miasta, gdzie dawniej mieścił się posterunek miejski i gdzie pobierano opłaty wjazdowe;
2. zapora drogowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niewielki budynek na granicy miasta, dawniej mieszczący posterunek miejski i punkt poboru opłaty za wjazd

 (1.2) zapora drogowa

Wiktionary

  • rogatka – zapora drogowa
  • rogatka – budynek, w którym dawniej pobierano opłaty za wjazd do miasta
  • Rogatka – wzniesienie w Polsce, w Górach Kaczawskich w Sudetach Zachodnich
  • rogatka (Balistes vetula) – gatunek ryby z rodziny rogatnicowatych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔˈɡatka, AS: rogatka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rogatkowy

 rzecz. rogacizna ż., rogatkowe

Wiktionary


rogatki

1. niewielki budynek na granicy miasta, gdzie dawniej mieścił się posterunek miejski i gdzie pobierano opłaty wjazdowe;
2. zapora drogowa


SJP.pl

Integralne części wsi w Polsce

Wg TERYT jest ich 14
  • Rogatki – część wsi Lubomin w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Boniewo
  • Rogatki – część wsi Kobylniki w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Poddębice
  • Rogatki – część wsi Porczyny w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Poddębice
  • Rogatki – część wsi Dzietrzniki w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Pątnów
  • Rogatki – część wsi Gołaczewy w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Wolbrom
  • Rogatki – część wsi Przesławice w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Koniusza
  • Rogatki – część wsi Augustów w woj. mazowieckim, w pow. kozienickim, w gminie Grabów nad Pilicą
  • Rogatki – część wsi Kowalków w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Kazanów
  • Rogatki – część wsi Dalachów w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Rudniki
  • Rogatki – część wsi Nowa Wieś w woj. podkarpackim, w pow. niżańskim, w gminie Harasiuki
  • Rogatki – część wsi Zalesie Gorzyckie w woj. podkarpackim, w pow. tarnobrzeskim, w gminie Gorzyce
  • Rogatki – część wsi Dębno w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Nowa Słupia
  • Rogatki – część wsi Gadka w woj. świętokrzyskim, w pow. starachowickim, w gminie Mirzec
  • Rogatki – część wsi Sobiałkowo w woj. wielkopolskim, w pow. rawickim, w gminie Miejska Górka

Wikipedia


rogatkowate

rodzina pospolitych roślin wodnych


SJP.pl

  • rogatkowate (Ceratophyllaceae) – rodzina roślin
  • rogatkowate (Heterodontidae) – rodzina ryb

Wikipedia


rogatkowaty

o cechach rogatkowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


rogatkowy

przymiotnik

 (1.1) przym. od rogatka

 (1.2) przym. od rogatek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔɡatˈkɔvɨ, AS: rogatkovy

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. rogatka, rogatkowe

 (1.2) rzecz. rogatek

Wiktionary


rogatnica

1. rodzaj rozwidlonego rumpla, element składowy urządzenia sterowego; sterownica;
2. gatunek ryby z rodziny rogatnicowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. popularna ryba akwariowa;

Wiktionary

  • rogatnica (żeglarstwo) – rodzaj rozwidlonego rumpla
  • gatunek ryby z rodziny rogatnicowatych:
    • rogatnica (Balistes capriscus)
    • rogatnica jasnoplama (Balistoides conspicillum)
    • rogatnica kolczasta (Balistapus undulatus)
    • rogatnica Picasso (Rhinecanthus aculeatus)
    • rogatnica piękna (Balistes vetula)
    • rogatnica plamista (Balistes punctatus)
    • rogatnica sargasowa (Xanthichthys ringens)
    • rogatnica złotobrzeżna (Xanthichthys auromarginatus)

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˌrɔɡatʲˈɲit͡sa, AS: rogatʹńica

    Wiktionary


rogatnicowate

rodzina ryb morskich z rzędu najeżkokształtnych; balistydy


SJP.pl

Rogatnicowate, balistydy (Balistidae) – rodzina morskich ryb rozdymkokształtnych (Tetraodontiformes). Pomimo smacznego mięsa mają niewielkie znaczenie gospodarcze, ponieważ niektóre gatunki są uznawane za trujące dla człowieka. Popularne w akwarystyce, choć należą do ryb agresywnych.

Wikipedia


rogatnicowaty

o cechach rogatnicowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


rogatnik

rodzaj ptaków z rodziny lelkowatych


SJP.pl


rogatonosy

żmija rogatonosa - gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych


SJP.pl


rogaty

1. o zwierzęciu: mający rogi;
2. mający wystające rogi, krawędzie; kanciasty;
3. zbyt pewny siebie; hardy, krnąbny, zuchwały;
4. przenośnie o mężu: zdradzany przez żonę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o zwierzęciu: taki, który ma rogi lub część ciała przypominającą rogi

 (1.2) o księżycu: mający kształt zbliżony do kształtu sierpa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈɡatɨ, AS: rogaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. róg mrz., rogacz mos./mzw., rogacizna ż.

 przysł. rogato

Wiktionary


rogatywka

polska wojskowa czapka z daszkiem i z kwadratowym denkiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) czapka z daszkiem i kwadratowym denkiem;

Wiktionary

Rogatywka – czapka z charakterystycznym kwadratowym denkiem, element tradycyjnego polskiego stroju narodowego i munduru wojskowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce rogatywka jest tradycyjnym wojskowym nakryciem głowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔɡaˈtɨfka, AS: rogatyfka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. róg m.

Wiktionary


roger

1. imię męskie;
2. [czytaj: rodżer] angielskie imię męskie;
3. [czytaj: roŻE] francuskie imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Roger – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających „sławny dzięki władaniu oszczepem”.

Imieniny obchodzi: 4 stycznia, 5 stycznia, 28 stycznia, 1 marca, 15 września i 15 listopada.

Znane osoby noszące to imię:

  • Roger I – hrabia Sycylii
  • Brat Roger (Roger Louis Schutz-Marsauche) – założyciel wspólnoty z Taizé
  • Roger Bacon – angielski filozof, franciszkanin
  • Roger Federer – szwajcarski tenisista
  • Roger Guerreiro – brazylijski piłkarz z polskim obywatelstwem
  • Roger Łubieński – podróżnik, poseł na sejm galicyjski
  • Ruggero Leoncavallo – włoski kompozytor
  • Roger Taylor – perkusista zespołu Queen
  • Roger Milla – kameruński piłkarz
  • Roger Moore – brytyjski aktor filmowy
  • Roger Mortimer – kochanek królowej angielskiej Izabeli Francuskiej, żony króla Edwarda II
  • Rüdiger Overmans (ur. 1954) – niemiecki historyk
  • Roger Sławski – polski architekt, naczelny architekt Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu
  • Roger Waters – brytyjski progresywny muzyk i kompozytor rockowy
  • Roger Zelazny – amerykański pisarz science-fiction i fantasy
  • Roger Karwiński – polski aktor znany z serialu Niania
  • Roger (początek XIII wieku-1266) – arcybiskup Spalato (dzisiejszego Splitu)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɔɡɛr, AS: roger

Wiktionary


rogerostwo

Roger z małżonką; Rogerowie


SJP.pl


rogerowie

Roger z małżonką; Rogerostwo


SJP.pl


rogerowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Rogera lub z nim związany


SJP.pl


rogers

Miejscowości w USA:

  • Rogers – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Benton
  • Rogers – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Hennepin
  • Rogers – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Colfax
  • Rogers – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Barnes
  • Rogers – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Columbiana
  • Rogers – miejscowość w stanie Teksas, w hrabstwie Bell

Wikipedia


rogienice

W Polsce
  • Rogienice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Gozdowo
  • Rogienice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Włoszczowa
  • Rogienice – dawna gromada

Wikipedia


rogiński

nazwisko


SJP.pl


rogów

1. wyrostek u zwierząt lub bezkręgowców
2. substancja tworząca rogi zwierzęce
3. przedmiot wytworzony z rogu zwierzęcego
4. instrument dęty; waltornia
5. skraj, kant
6. kąt
7. zbieg dwóch ulic
8. rzut rożny lub pole, z którego jest wykonywany


SJP.pl

W Polsce
  • Rogów – wieś w woj. lubelskim, w pow. opolskim, w gminie Wilków
  • Rogów – wieś w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Grabowiec
  • Rogów – osada w woj. łódzkim, w pow. brzezińskim, w gminie Rogów
  • Rogów – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Świnice Warckie
  • Rogów – osada w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Gorzkowice
  • Rogów – wieś w woj. małopolskim, w pow. miechowskim, w gminie Kozłów
  • Rogów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Repki
  • Rogów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. szydłowieckim, w gminie Mirów
  • Rogów – przysiółek wsi Tłustomosty w woj. opolskim, w pow. głubczyckim, w gminie Baborów
  • Rogów – wieś w woj. opolskim, w pow. brzeskim, w gminie Grodków
  • Rogów – wieś w woj. śląskim, w pow. wodzisławskim, w gminie Gorzyce
  • Rogów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kazimierskim, w gminie Opatowiec
  • Rogów – część wsi Chrustowice w woj. świętokrzyskim, w pow. kazimierskim, w gminie Opatowiec
  • Rogów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Końskie
  • Rogów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Przykona
  • Rogów – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Stepnica

Wikipedia


rogowacieć

o komórkach nabłonkowych: przybierać właściwości rogu


SJP.pl


rogowaty

1. zbudowany z tkanki rogowej;
2. zrogowaciały


SJP.pl


rogowe

1. w anatomii: zbudowany z substancji białkowej stanowiącej część składową zrogowaciałej warstwy naskórka (np. płytki rogowe);
2. w rzemieślnictwie: wykonany z rogu (wyrostka kostnego) jakiegoś zwierzęcia (np. rogowe oprawki)


SJP.pl


rogowiak

nowotwór skóry charakteryzujący się szybkim wzrostem i samoistnym ustępowaniem


SJP.pl


rogowianin

mieszkaniec Rogowa


SJP.pl


rogowianka

mieszkanka Rogowa


SJP.pl


rogowicz

nazwisko


SJP.pl

  • Jan Rogowicz
  • Jan Antoni Rogowicz
  • Stefan Rogowicz
  • Wacław Rogowicz

Wikipedia


rogowiec

choroba dziedziczna charakteryzująca się nadmiernym rogowaceniem skóry dłoni i stóp


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) geol. czarna, brunatna lub szara skała osadowa lub przeobrażona, składająca się głównie z krzemionki

 (1.2) med. przerost zrogowaciałego naskórka na dłoni lub stopie

Wiktionary

  • Rogowiec (województwo łódzkie) – wieś w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Kleszczów
  • Rogowiec (stacja kolejowa)
  • Rogowiec (skała)
  • Rogowiec – szczyt w Górach Suchych
  • Rogowiec dłoni i stóp – choroba skóry
  • zamek Rogowiec
  • Rogowiec – niewielki potok w Czechach
Zobacz też
  • Rogówiec

Wikipedia

Powiązane:

 czas. zrogowacieć

Wiktionary


rogowiecki

nazwisko


SJP.pl


rogówka

1. błona stanowiąca zewnętrzną warstwę przedniej części oka;
2. środowiskowo: mebel umieszczany w rogu pokoju;
3. dawniej:
a) trójkątna chustka damska;
b) wulgarnie: prostytutka, ulicznica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. wypukła zewnętrzna warstwa gałki ocznej pokryta przezroczystą błoną;

 (1.2) pot. reg. kanapa narożna

 (1.3) daw. XVIII-wieczna paradna spódnica rozpięta na obręczach szerokiego stelażu powiększającego jej objętość; także sam stelaż;

 (1.4) odzież. kobieca trójkątna chustka na głowę

 (1.5) środ. prostytutka uliczna

 (1.6) daw. tabakierka wykonana z rogu

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Soczewkę kontaktową umieszcza się bezpośrednio na rogówce oka.

 (1.2) Mama kupiła nową rogówkę do dużego pokoju.

 (1.3) Rogówka pozwalała na zachowanie modnej w epoce rokoka sylwetki.

 (1.5) Ledwo zapadł zmrok, a po oświetlonej paroma latarniami ulicy przechadzało się już kilka rogówek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. róg m.

 przym. rogowy, rogówkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) chodnikówka, narożnica, ulicznica

Wiktionary


rogówkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) anat. związany z rogówką, dotyczący rogówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rogówka ż.

 czas. rogowacieć ndk., zrogowacieć dk.

 przym. rogowy

Wiktionary


rogownica

roślina z rodziny goździkowatych


SJP.pl

Rogownica (Cerastium L.) – rodzaj roślin należący do rodziny goździkowatych. Obejmuje ponad 200 gatunków. Są to rośliny zielne (jednoroczne i byliny) występujące głównie na obszarze klimatu umiarkowanego półkuli północnej. Rośliny te rosną w miejscach skalistych, na terenach górskich, na wydmach, w murawach i na świeżych łąkach. Niektóre gatunki uznawane za chwasty.

Wikipedia


rogowniki

ozdoba szczytu dachu, zwykle w kształcie baranich rogów i zwierzęcych głów; śparogi, szparogi, rogacze


SJP.pl


rogowo

nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce


SJP.pl

W Polsce

  • Rogowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. rypińskim, w gminie Rogowo
  • Rogowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Lubicz
  • Rogowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Rogowo
  • Rogowo – część wsi Stróża w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Pcim
  • Rogowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. makowskim, w gminie Płoniawy-Bramura
  • Rogowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Bulkowo
  • Rogowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Staroźreby
  • Rogowo – osada leśna w woj. podlaskim, w pow. augustowskim, w gminie Sztabin
  • Rogowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Choroszcz
  • Rogowo – część wsi Barkowo w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Człuchów
  • Rogowo – kolonia w woj. pomorskim, w pow. lęborskim, w gminie Cewice
  • Rogowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Pasłęk
  • Rogowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Miłomłyn
  • Rogowo – część wsi Tątławki w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Morąg
  • Rogowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Krobia
  • Rogowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. białogardzkim, w gminie Białogard
  • Rogowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Trzebiatów
  • Rogowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Radowo Małe
  • Rogowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Stargard

Wikipedia


rogowski

przymiotnik od: Rogowo, Rogów


SJP.pl

  • Anna Rogowska – lekkoatletka
  • Arkadiusz Rogowski – lekkoatleta
  • Artur Rogowski – strzelec sportowy
  • Bazyli Rogowski – major piechoty Wojska Polskiego, starosta i wicewojewoda
  • Iwo Onufry Rogowski – ksiądz
  • Jan Rogowski – ujednoznacznienie
  • Jerzy Rogowski – hydrolog
  • Jerzy Rogowski – aktor
  • Józef Rogowski – piekarz, sekretarz cechu
  • Kacper Rogowski – żużlowiec
  • Krzysztof Rogowski – sportowiec, jeździec
  • Ludomir Michał Rogowski – kompozytor
  • Maria Rogowska – fikcyjna postać, jedna z głównych bohaterek polskiego serialu obyczajowego M jak miłość
  • Mariusz Rogowski – piłkarz
  • Przemysław Rogowski – lekkoatleta
  • Roman Rogowski – cześnik warszawski, poseł na Sejm Czteroletni
  • Roman Rogowski – teolog, ksiądz
  • Sławomir Rogowski – dziennikarz
  • Stanisław Rogowski – polityk
  • Stanisław Rogowski – generał brygady WP
  • Walter Rogowski – niemiecki konstruktor i wynalazca
  • Wiesław Rogowski – poeta
  • Wołodymyr Rohowski – ukraiński piłkarz
  • Zbigniew K. Rogowski – polski dziennikarz, pisarz, aktor
  • Zbigniew Rogowski – dziennikarz

Wikipedia


rogowy

1. w anatomii: zbudowany z substancji białkowej stanowiącej część składową zrogowaciałej warstwy naskórka (np. płytki rogowe);
2. w rzemieślnictwie: wykonany z rogu (wyrostka kostnego) jakiegoś zwierzęcia (np. rogowe oprawki)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wykonany z rogu (materiału)

 (1.2) zool. składający się ze zrogowaciałej tkanki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. róg m., rożek m., narożnik m., poroże n., rogówka ż., rogowacenie n., zrogowacenie n., rożny m., różek mrz.

 czas. rogowacieć ndk., zrogowacieć dk.

 przym. rożny, narożny, narożnikowy, rogówkowy

Wiktionary


rogoża

1. roślina z rodziny rogożowatych; pałka
2. mata upleciona z sitowia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mata pleśćeciona z sitowia, łyka lub innych łodyg roślinnych

 (1.2) pot. bot. pałka szerokolistna

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rogozie n., rogożyna ż.

 przym. rogożowy, rogożynowy

Wiktionary


rogoząb

gatunek ryby dwudysznej z rodziny rogozębowatych; barramundi, barramunda


SJP.pl

Rogoząb australijski, barramunda, rogoząb, barramundi (Neoceratodus forsteri) – najbardziej pierwotny gatunek ryby dwudysznej, jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel rodziny rogozębowatych (Ceratodontidae).

Wikipedia


rogozębokształtne

rząd ryb dwudysznych


SJP.pl

Rogozębokształtne (Ceratodontiformes) – rząd ryb mięśniopłetwych (Sarcopterygii) z podgromady dwudysznych (Dipnoi). W zapisie kopalnym znane od triasu, spotykane na wszystkich kontynentach. Do czasów współczesnych przetrwały jedynie 3 rodzaje z 6 gatunkami.

Wikipedia


rogozębowate

rodzina ryb dwudysznych


SJP.pl

Rogozębowate (Neoceratodontidae, wcześniej Ceratodontidae sensu lato) – rodzina ryb dwudysznych (Dipnoi). Jej jedynym współcześnie żyjącym przedstawicielem jest rogoząb australijski (Neoceratodus forsteri), najbardziej pierwotny gatunek ryby dwudysznej, żywa skamieniałość niezmieniona od 100 mln lat, jest najstarszym ze wszystkich znanych kręgowców, starszym ewolucyjnie niż dość blisko z nim spokrewnione latimerie. Pozostałe gatunki rogozębowatych wymarły.

Wikipedia


rogożewo

Wikipedia


rogozieński

Rogoźno; rogoziński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rogoźnem, dotyczący Rogoźna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rogoźno n., rogoźnianin m., rogoźnianka ż.

Wiktionary


rogozina

pęd pałki wodnej; rogożyna


SJP.pl

W Polsce
  • Rogozina – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Trzebiatów
  • Rogozina – część wsi Karcino w woj. zachodniopomorskim, w pow. kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg
  • Rogozina – dawna gromada
  • Rogozina – nieczynny przystanek kolejowy

Miejscowość w Bułgarii:

  • Rogozina – wieś w obwodzie Dobricz

Wikipedia


rogoziniec

Rogoziniec (niem. Rogsen) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Zbąszynek.

Wikipedia


rogoziński

Rogoźno; rogozieński


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Rogoziński – polski duchowny i działacz społeczny‎
  • Henryk Rogoziński – polski artysta fotograf
  • Julian Rogoziński – tłumacz, krytyk literacki
  • Mikołaj Rogoziński – polski szlachcic, poseł na Sejm
  • Piotr Rogoziński – polski prawnik
  • Roman Rogoziński – polski wojskowy
  • Stefan Szolc-Rogoziński – polski podróżnik, odkrywca i badacz Afryki
  • Teodor Rogoziński – rzymskokatolicki duchowny i powstaniec

Wikipedia


rogóżka

tkanina bawełniana o rzadkim splocie


SJP.pl

Rogóżka (niem. Wolmsdorf) – zanikająca wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Stronie Śląskie, w górnym biegu części Konradki, w Krowiarkach.

Wikipedia


rogoźnianin

mieszkaniec Rogoźna


SJP.pl


rogoźnianka

mieszkanka Rogoźna


SJP.pl


rogoźnica

nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

Rogoźnica – nazwa pochodzi od słowa rogoża.

W Polsce
  • Rogoźnica – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. świdnickim, w gminie Strzegom
  • Rogoźnica – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Międzyrzec Podlaski
  • Rogoźnica – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Drawno
  • Rogoźnica – nieistniejąca miejscowość w woj. lubuskim, w pow. słubickim, w gm. Górzyca
  • Rogoźnica – część Głogowa Małopolskiego, w woj. podkarpackim, w pow. rzeszowskim, w gminie Głogów Małopolski
  • Rogoźnica – dawna gromada
  • Rogoźnica – stacja kolejowa
  • Rogoźnica koło Rzeszowa – przystanek osobowy w Głogowie Małopolskim
  • Rezerwat przyrody Rogoźnica
Na Białorusi
  • Rogoźnica – wieś w obwodzie brzeskim, w rejonie baranowickim, w sielsowiecie Małachowce
Zobacz też

Wikipedia


rogoźnicki

przymiotnik od: Rogoźnica


SJP.pl


rogoźnik

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Rogoźnik – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Ruja
  • Rogoźnik – wieś w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Nowy Targ
  • Rogoźnik – wieś w woj. śląskim, w pow. będzińskim, w gminie Bobrowniki
  • Rogoźnik – dawna gromada
Zobacz też
  • Wielki Rogoźnik – potok, dopływ Czarnego Dunajca

Wikipedia


rogoźno

miasto w Polsce


SJP.pl

Rogoźno (niem. Rogasen) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie obornickim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Rogoźno. Położone na Pojezierzu Wielkopolskim, nad rzeką Wełną i jeziorem Rogoźno.

31 grudnia 2012 r. miasto miało 11 345 mieszkańców.

Wikipedia


rogożowate

rodzina roślin jednoliściennych; pałkowate, ożypałkowate


SJP.pl


rogożowaty

o cechach rogożowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


rogożyna

pęd pałki wodnej; rogozina


SJP.pl


rogożynowy

przymiotnik od: rogożyna


SJP.pl


rogucki

nazwisko


SJP.pl


rogula

nazwisko


SJP.pl


rogulski

nazwisko


SJP.pl


roguski

nazwisko


SJP.pl

  • Elżbieta Suchocka-Roguska (ur. 1948) – polska ekonomistka
  • Henryk Roguski (1912-1981) – polski lekkoatleta
  • Jan Roguski (1900-1971) – polski naukowiec, lekarz internista
  • Mateusz Roguski (zm. 1794) – instygator koronny, intendent policji, szpieg rosyjski
  • Władysław Roguski (1890-1940) – malarz, pedagog
  • Zbigniew Roguski (1919-1944) – podporucznik, uczestnik powstania warszawskiego
  • Zygmunt Roguski (1886-1946) – major Wojska Polskiego.

Wikipedia


roguszyn

W Polsce
  • Roguszyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Czerwińsk nad Wisłą
  • Roguszyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Korytnica
  • Roguszyn – dawna gromada

Wikipedia


rohatka

przełęcz w Tatrach


SJP.pl

Rohatka (słow. Prielom, niem. Kerbchen, węg. Rovátka, 2293 m) – przełęcz w głównej grani Tatr pomiędzy Małą Wysoką (Východná Vysoká) i Dziką Turnią (Divá veža), dokładniej Turnią nad Rohatką. Wschodnie zbocza spod przełęczy opadają do Kotliny pod Rohatką będącej górnym odgałęzieniem Doliny Staroleśnej (Veľká Studená dolina), zaś zachodnie do Doliny Świstowej (Svišťová dolina), która jest górną częścią Doliny Białej Wody (Bielovodská dolina).

Wikipedia


rohatyna

włócznia z hakiem, używana dawniej przez lekką jazdę oraz w łowiectwie; rogacizna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. włócznia z hakiem przy grocie;

Wiktionary

Rohatyna (rogacina) – odmiana włóczni z hakiem przy grocie, który zapobiegał zbyt głębokiej penetracji i pozwalał na szybkie ponowienie ciosu.

Rohatyna zazwyczaj nie przekraczała długości trzech metrów (5 łokci). Bardzo często w drzewcu czyniono wyżłobienia, aby zmniejszyć jego wagę, w efekcie broń nie nadawała się do cięć, lecz jedynie do pchnięć.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wojtek dźgnął niedźwiedzia rohatyną w samo serce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rohatyniec mos./mzw., rohatyńcowate lm nm.

 przym. rohatyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rogacina

Wiktionary


rohatyniec

owad z rodziny żukowatych o charakterystycznym wygiętym do tyłu rogu znajdującym się na głowie samców; rohatyniec nosorożec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. wojsk. żołnierz walczący rohatyną

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ent. chrząszcz posiadający róg na głowie

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Samice rohatyńca składają jaja w koronach drzew.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rohatyna ż., rohatyńcowate lm nm.

 przym. rohatyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rosochacz

Wiktionary


rohatyński

przymiotnik

 (1.1) związany z Rohatynem, dotyczący Rohatyna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Księgozbiór domowy liczący wiele tysięcy tomów z siedzibą w Bursztynie, pow. rohatyński;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rohatyn m., rohatyniec m., rohatyna ż.

Wiktionary


rohingja

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) indoaryjski lud muzułmański zamieszkujący północną część stanu Arakan w Mjanmie;

Wiktionary

Rohingja, Rohingya – muzułmańska grupa etniczna zamieszkująca północną część birmańskiego stanu Arakan, licząca ponad milion osób. Są to głównie rolnicy i rybacy. Posługują się językiem rohingya z rodziny indoeuropejskiej.

Stosowana bywa także nazwa Arakanie.

Wikipedia


rohula

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ostróżka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z obu stron każdej drogi szerokim pasem bielały bujne rumianki i wyższe od ich kwiaty marchewnika, słały się w trawach fioletowe rohule, żółtymi gwiazdkami świeciły brodawniki i kurze ślepoty, liliowe skabiozy polne wylewały ze swych stulistnych koron miodowe wonie, chwiały się całe lasy słabej i delikatnej mietlicy, kosmate kwiaty babki stały na swych wysokich łodygach, rumianością i zawadiacką postawą stwierdzając nadaną im nazwę kozaków.

Wiktionary


rohypnol

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. flunitrazepam, lek o silnym działaniu uspokajającym;

Wiktionary

Flunitrazepam – związek organiczny, pochodna benzodiazepiny, zsyntetyzowana w 1962 roku przez absolwenta Uniwersytetu Jagiellońskiego Leona Sternbacha (1908–2005). Opatentowany w roku 1970. Próby kliniczne rozpoczęto w roku 1972, natomiast wprowadzono do lecznictwa w 1975 roku (Szwajcaria) pod nazwą handlową Rohypnol przez koncern farmaceutyczny Hoffmann-La Roche, początkowo w Europie, a od 1980 r. do lecznictwa światowego. W 1984 roku preparat wprowadzono do polskiego lecznictwa. W szczytowym okresie Rohypnol był dostępny w ponad 80 krajach.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) rohypnol m.

* marathi: (1.1) रोहिप्नोल m. (rōhipnōla)

* niderlandzki: (1.1) rohypnol m. ż.

* tajski: (1.1) โรฮิปนอล (ro.hip.non)

źródła.

== rohypnol (język niderlandzki.) ==

wymowa.

 dzielenie|ro|hyp|nol.

 audio|Nl-rohypnol.ogg.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski i żeński

 (1.1) farm. rohypnol

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


roić

1. marzyć, fantazjować;
2. roić się - o pszczołach: tworzyć nowy rój, wylatywać z ula w celu poszukiwania nowego gniazda;
3. roić się - poruszać się całą gromadą; pojawiać się masowo


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uroić)

 (1.1) rozmyślać, marzyć o czymś nierealnym

czasownik zwrotny niedokonany roić się (dk. uroić się)

 (2.1) przychodzić do głowy

czasownik zwrotny niedokonany roić się (dk. wyroić się)

 (3.1) ent. wylatywać gromadnie, aby założyć nowe gniazdo

czasownik zwrotny niedokonany roić się (dk. zaroić się)

 (4.1) występować licznie

 (4.2) być pełnym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kazała mi „nie zawracać sobie głowy całą masą bzdetów i skoncentrować się na pisaniu”. (…) Może roiła sobie, że zostanę drugim Steinbeckiem czy coś?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rojenie n., rojowisko n., rój mrz.

 przym. rojliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) marzyć, rozmyślać, snuć, wyobrażać

 (2.1) marzyć się, snuć się, wyobrażać się

 (3.1) wylęgać się, wyrajać się

 (4.1) mrowić się, tłoczyć się

 (4.2) burzyć się, wrzeć

Wiktionary


roik

mały rój (pszczół, os)


SJP.pl


roj

nazwisko, m.in. Wojciech Roj (właściwie Wojciech Raj-Gąsienica; 1839-1924) - gospodarz góralski, kowal i cieśla, przewodnik tatrzański


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) duża grupa latających owadów lub (rzadziej) małych ptaków

 (1.2) ent. pszczoły, osy, trzmiele i inne owady latające, które żyją w jednym gnieździe

 (1.3) pszcz. część rodziny pszczelej opuszczająca wraz z królową gniazdo

 (1.4) przen. duże nagromadzenie ruszających się osób

Wiktionary

Belgia:

  • Roj – limburska nazwa miejscowości Gruitrode

Osoby:

  • Alen Roj – słoweński badmintonista
  • Wojciech Roj

Inne:

  • Roj – kurdyjskie imię
  • Roj TV – kurdyjski nadawca telewizyjny

Zobacz też:

  • Roy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1-2) Na strychu zagnieździł się rój os.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ruj, AS: rui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rojenie n., rójka ż., rojnik m., wyrojenie n., zarojenie n., urojenie n.

 czas. roić ndk., wyroić dk., zaroić dk., uroić dk.

 przym. rojowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chmara

 (1.4) mrowie

Wiktionary


roja

nazwisko, m.in. Wojciech Roj (właściwie Wojciech Raj-Gąsienica; 1839-1924) - gospodarz góralski, kowal i cieśla, przewodnik tatrzański


SJP.pl

Roja („Róża”) – kollywoodzki thriller z 1992 roku w reżyserii Maniego Ratnama. Pierwsza część jego trylogii – po niej powstały Bombay i Dil Se – Z całego serca. Debiut muzyczny A.R. Rahmana. Muzyka do filmu zalicza się (według magazynu „Time” z 2005 roku) do 10 najlepszych filmowych kompozycji muzycznych w Indiach. Film uznany przez krytyków za jeden z najlepszych filmów indyjskich w latach 90. Dubbing w hindi, malajalam, marathi i telugu. Niedawno w związku z rosnącym lękiem przed terroryzmem powtórnie wyemitowano film poza granicami Indii.

Wikipedia


rojak

nazwisko


SJP.pl


rojalista

1. zwolennik monarchistycznej formy rządów;
2. stronnik króla, dynastii królewskiej


SJP.pl

Wikipedia


rojalistka

1. zwolenniczka monarchistycznej formy rządów;
2. stronniczka króla, dynastii królewskiej


SJP.pl


rojalistyczny

rojalizm, rojalista


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rojalizmem

Wiktionary

Patrz:

rojalizm, rojalista

Powiązane:

 rzecz. rojalizm m., rojalista m., rojalistka ż.

Wiktionary


rojalizm

opowiadanie się za monarchiczną formą rządów


SJP.pl

Wikipedia


rojas

Rojas – gmina w Hiszpanii, w prowincji Burgos, w Kastylii i León, o powierzchni 24,93 km². W 2011 roku gmina liczyła 74 mieszkańców.

Wikipedia


rojcissus

Rojcissus (Rhoicissus Planch.) – rodzaj roślin należący do rodziny winoroślowatych (Vitaceae Juss.). Obejmuje co najmniej 15 gatunków występujących naturalnie w środkowej i południowej Afryce.

Wikipedia


rojęczyn

Wikipedia


rojek

wir wodny


SJP.pl

Rojek – osada wsi Wystok, w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Torzym.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia


rojenie

1. marzyć, fantazjować;
2. roić się - o pszczołach: tworzyć nowy rój, wylatywać z ula w celu poszukiwania nowego gniazda;
3. roić się - poruszać się całą gromadą; pojawiać się masowo


SJP.pl


rojewo

wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim


SJP.pl

W Polsce
  • Rojewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Rojewo
  • Rojewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. rypińskim, w gminie Rogowo
  • Rojewo – wieś w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz
  • Rojewo – część wsi Florianów w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Bedlno
  • Rojewo – część wsi Tylice w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Nowe Miasto Lubawskie
  • Rojewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski

Wikipedia


rojewski

Rojewo (wieś w Polsce)


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Rojewski – polski i niemiecki piłkarz ręczny
  • Antoni Rojewski – polski szlachcic, urzędnik państwowy
  • Jan Rojewski
    • Jan Rojewski – polski dramaturg, prozaik i scenarzysta
    • Jan Rojewski – polski dziennikarz i poeta
  • Marcin Rojewski – polski działacz społeczny na emigracji

Wikipedia


rójka

masowe loty owadów


SJP.pl

Wikipedia


rojliwy

przymiotnik

 (1.1) pszcz. z natury szczególnie skłonny do rojenia się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rojliwość ż.

 czas. roić

Wiktionary


rojnica

choroba wywoływana przez alkaloidy sporyszu, objawiająca się drgawkami, zaburzeniami czucia i bolesnym przykurczem kończyn


SJP.pl


rojniej

stopień wyższy od przysłówków: rojno, rojnie


SJP.pl


rojniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: rojny


SJP.pl


rojnik

bylina o małych wymaganiach, rośnie na wszelkich nieużytkach, skałach, piaskach i wśród kamieni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Sempervivum|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych obejmujący 40 do ok. 100 gatunków;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju rojnik (1.1)

Wiktionary

  • rojnik (Sempervivum) – rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych
  • rojnik morfeusz (Heteropterus morpheus) – motyl dzienny z rodziny powszelatkowatych

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rój mrz.

Wiktionary


rojnikowy

rojnik


SJP.pl

Patrz:

rojnik

rojny

rojący się od czegoś, wypełniony ruchliwym zbiorowiskiem


SJP.pl


rojowisko

1. miejsce, gdzie porusza się i tłoczy duża liczba osób lub zwierząt;
2. gromada poruszających się i tłoczących ludzi lub zwierząt; kłębowisko, chmara


SJP.pl


rojownik

śródziemnomorska bylina z rodziny wargowych; melisa


SJP.pl

Rojownik, rojnik, rojniczek (Jovibarba Opiz) – rodzaj roślin należący do rodziny gruboszowatych. W zależności od ujęcia systematycznego jest to rodzaj siostrzany względem rodzaju rojnik (Sempervivum) ewentualnie sekcja w obrębie tego rodzaju. Należą tu także w zależności od ujęcia dwa lub trzy gatunki występujące w Europie i Azji, z czego dwa rosną dziko w granicach Polski (rojownik pospolity J. sobolifera i włochaty J. hirta). Są to byliny monokarpiczne.

Wikipedia


rojowy

przymiotnik od: rój


SJP.pl


rojst

miejsce podmokłe lub zbiorowisko roślinne tworzących torfy gatunków torfowców; mokradło, torfowisko, mszar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) podmokłe miejsce porośnięte roślinami

Wiktionary

Rojst lub rojsty (lit. raistas, l. mn. raistai) – zbiorowisko roślinnych terenów podmokłych; miejsce podmokłe, niskie i bagniste, porośnięte mchami, krzewinkami i karłowatymi drzewami lub zbiorowisko roślinne tworzących torfy gatunków torfowców. Są to zbiorowiska roślinne zanikające z powodu nadmiernego osuszania terenów i eksploatacji torfu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔjst, AS: roi ̯st

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rojstowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagno, mokradło, grzęzawisko, trzęsawisko

Wiktionary


rojszczak

nazwisko


SJP.pl


rojzjusz

nazwisko


SJP.pl


rok

1. w dawnej Polsce: posiedzenie sądowe
2. dawniej: termin stawiania się stron w sądzie; pozew sądowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czas, jaki w przybliżeniu zajmuje Ziemi obiegnięcie Słońca, równy 365 lub 366 dni;

 (1.2) astr. czas, w jakim dane ciało niebieskie okrąża inne ciało niebieskie

 (1.3) grupa studentów studiująca na tym samym wydziale przez cały okres studiów

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. kraw. spódnica

 (1.5) przest. roczny słój w drzewie

 (1.6) stpol. termin rozprawy sądowej

 (1.7) stpol. kadencja sądu

 (1.8) daw. sprawa sądowa

 (1.9) daw. ustny pozew sądowy

 (1.10) daw. zaręczyny

Wiktionary

Rok – wspólna nazwa różnych jednostek miar, zwykle czasu; może oznaczać:

  • odstęp między dwoma jednakowymi położeniami planety w jej ruchu po orbicie wokół macierzystej gwiazdy. Najczęstszym i domyślnym znaczeniem roku jest ten ziemski, zdefiniowany jej ruchem wokół Słońca. Analogicznie można mówić o roku marsjańskim lub wenusjańskim;
  • rok kalendarzowy – przedział 365 lub 366 dób, zależnie od tego, czy rok jest zwykły czy przestępny. Podział czasu na tak rozumiane lata to podstawowy element kalendarzy;
  • inne jednostki czasu, niezwiązane wprost z ruchem obiegowym Ziemi ani innej planety, np. rok księżycowy, platoński i galaktyczny;
  • rok świetlny to jednostka odległości bazująca na roku rozumianym czasowo, na ogół tym ziemskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rok składa się z dwunastu miesięcy.

 (1.1) Luty jest najkrótszym miesiącem w roku.

 (1.1) Dziecko rosło rok za rokiem.

 (1.1) Chilonowi zaś istotnie chodziło o usunięcie Glauka, który jakkolwiek podeszły w leciech, nie był wcale niedołężnym starcem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔk, AS: rok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rocznica ż., rocznicówka ż., rocznik m., rocznikarstwo n., rocznikarz m., roczniak m.

:: zdrobn. roczek m.

 przym. roczny, rocznicowy, rocznikarski, rokroczny, doroczny

 przysł. rocznie, rokrocznie

 skr. r.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. r.

 (1.3) rocznik

Wiktionary


rokada

szosa strategiczna równoległa do linii frontu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. droga równoległa do linii frontu, używana do przesyłu zaopatrzenia lub ułatwiająca transport posiłków;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed planowaćanowanym atakiem dowódca polecił odblokować rokadę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈkada, AS: rokada

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rokadowy

Wiktionary


rokadowy

przymiotnik

 (1.1) związany z rokadą, dotyczący rokady

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rokada ż.

Wiktionary


rokambuł

roślina warzywna, podobna do czosnku


SJP.pl

Czosnek wężowy (Allium scorodoprasum L.) – gatunek byliny należący do rodziny amarylkowatych. Występuje w Turcji oraz północnej, środkowej, wschodniej i południowej Europie. Na niektórych obszarach uprawiany i zadomowiony. W Polsce występuje głównie na nizinach.

Wikipedia


rokefeler

potocznie: człowiek bardzo bogaty, majętny; bogacz, krezus, nabab


SJP.pl


rokfor

gatunek sera owczego o ostrym smaku, porośniętego pleśnią; roquefort


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. spoż. ostry w smaku ser z charakterystycznymi żyłkami niebieskozielonej pleśńeśni wytwarzany z mleka owczego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Plasterki buraków układamy na talerzu i polewamy je sosem. Na brzegach rozrzucamy pokruszony ser rokfor, a na środku układamy roladę z polędwicy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) roquefort

Wiktionary


roki

dawniej: posiedzenie sądowe


SJP.pl

Roki (biał. Рокі) – trzeci album studyjny białoruskiego zespołu punkrockowego Brutto. Jego premiera odbyła się 1 maja 2017 roku. Na płycie znalazło się dwanaście piosenek, w tym premierowe utwory, a także covery piosenki Kim Wilde „Cambodia” oraz dwóch utworów z ostatniej płyty grupy Lapis Trubieckoj: „Tielewizor” i „Matrioszka”. Jest to pierwszy album Brutto nagrany przy udziale sekcji dętej zespołu.

Wikipedia


rokicieński

przymiotnik od: Rokitno


SJP.pl


rokicina

gatunek krzewiastej wierzby; rokita


SJP.pl

Rokicina – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Młodzieszyn.

Sołectwo Nowa Wieś, Rokicina tworzą wsie Nowa Wieś i Rokicina. W 2023 sołectwo liczyło 42 osoby.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


rokiciński

przymiotnik od: Rokiciny


SJP.pl


rokiciny

gatunek krzewiastej wierzby; rokita


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3
  • Rokiciny – wieś w woj. łódzkim, w pow. tomaszowskim, w gminie Rokiciny
  • Rokiciny – osada leśna w woj. łódzkim, w pow. tomaszowskim, w gminie Rokiciny
  • Rokiciny – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka

Wikipedia


rokicki

Rokitki


SJP.pl

Patrz:

Rokitki

rokiet

1. mech z rodziny rokietowatych, rosnący zwykle w lasach szpilkowych, tworzący zbitą, błyszczącą darń;
2. rodzaj komży szytej z białego płótna lnianego, przeznaczonej dla wyższych duchownych Kościoła rzymskokatolickiego; rokieta


SJP.pl

Rokiet (Hypnum) – rodzaj mchów z rodziny rokietowatych.

Wikipedia


rokieta

rodzaj komży szytej z białego płótna lnianego, przeznaczonej dla wyższych duchownych Kościoła rzymskokatolickiego; rokiet


SJP.pl

Rokieta (wł. rocchetto, komża biskupia) – szata w kościołach rzymskokatolickim i anglikańskim noszona przez kardynałów, biskupów, niektórych prałatów i kanoników jako element stroju chórowego używana od IX w. Jest to rodzaj komży o węższych rękawach, czasem podbita kolorową tkaniną (najczęściej fioletową). Na rokietę zakłada się zwykle mantolet lub mucet. Nigdy nie nakłada się komży na rokietę. Stosuje się rokietę z płótna lnianego lub z podobnej tkaniny.

Wikipedia


rokietkowate

rodzina mchów z rzędu rokietowców


SJP.pl


rokietnica

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Rokietnica – wieś w woj. podkarpackim, w pow. jarosławskim, w gminie Rokietnica
  • Rokietnica – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Rokietnica
  • Rokietnica – gmina w województwie podkarpackim
  • Rokietnica – gmina w województwie wielkopolskim
  • Rokietnica – gromada w powiecie jarosławskim
  • Rokietnica – gromada w powiecie poznańskim

Wikipedia


rokietnicki

przymiotnik od: Rokietnica


SJP.pl


rokietnik

mech z rodziny gajnikowatych, tworzący luźne, błyszczące darnie


SJP.pl


rokietnikowy

rokietnik


SJP.pl

Patrz:

rokietnik

rokietowate

rodzina mchów z rzędu rokietowców


SJP.pl


rokietowaty

zdrojek rokietowaty - gatunek mchu z rodziny zdrojkowatych


SJP.pl


rokietowce

rząd mchów z klasy prątników


SJP.pl


rokietta

rokietta siewna - jednoroczna, przyprawowa roślina zielna z rodziny kapustowatych (rodzaj sałaty), rosnąca dziko w Europie Południowej; rucola; ruccola


SJP.pl

Rokietta (Eruca Mill.) – rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych. Obejmuje trzy gatunki, z których dwa występują tylko w północno-zachodniej Afryce, a jeden – rokietta siewna Eruca vesicaria – w całym basenie Morza Śródziemnego, południowo-zachodniej, środkowej i wschodniej Azji. Gatunek ten jest też szeroko rozprzestrzeniony na wszystkie kontynenty (z wyjątkiem Antarktydy) jako roślina uprawiana i często dziczejąca. W Polsce jest uprawiana i według niektórych źródeł także przejściowo dziczejąca (ma status efemerofita).

Wikipedia


rokita

gatunek krzewiastej wierzby; rokicina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Salix repens|ref=tak., krzew z rodziny wierzbowatych, osiągający do 1 metra wysokości, słabo rozgałęziony

Wiktionary

Nazwisko:

  • Andrzej Rokita (ur. 1968) – polski profesor, specjalizujący się w teorii i metodyce wychowania fizycznego
  • Jan Rokita (ur. 1959) – polski polityk (PO), poseł na Sejm w latach 1989–2007
  • Nelli Rokita (ur. 1957) – polski polityk (PO, PiS), posłanka na Sejm VI kadencji, żona Jana Rokity
  • Wojciech Rokita (1966–2020) – polski ginekolog

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) rokicina

Wiktionary


rokitki

1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. stacja kolejowa w gminie Chojnów


SJP.pl

W Polsce
  • Rokitki – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Chojnów
  • Rokitki – część wsi Tarnówka w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. radziejowskim, w gminie Radziejów
  • Rokitki – część wsi Tylka w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Krościenko nad Dunajcem
  • Rokitki – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka
  • Rokitki – część wsi Ostrzyce w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Somonino
  • Rokitki – wieś w woj. pomorskim, w pow. tczewskim, w gminie Tczew

Wikipedia


rokitnica

1. dzielnica Zabrza;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. nazwa kilku wsi na Ukrainie;
4. nazwa kilku cieków wodnych w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Rokitnica – część miasta Zabrze
  • Rokitnica – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. złotoryjskim, w gminie Złotoryja
  • Rokitnica – wieś w woj. lubuskim, w pow. świebodzińskim, w gminie Skąpe
  • Rokitnica – wieś w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Łask
  • Rokitnica – wieś w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Stryków
  • Rokitnica – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Nowe Miasto nad Pilicą
  • Rokitnica – wieś w woj. pomorskim, w pow. gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański

Wikipedia


rokitnicki

przymiotnik od: Rokitnica


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Franciszek Rokitnicki – polski piłkarz
  • Jakub Stanisław Rokitnicki – polski wojskowy i urzędnik
  • Józef Rokitnicki – polski działacz polityczny
  • Kazimierz Rokitnicki – katolicki duchowny
  • Michał Kazimierz Rokitnicki – polski urzędnik i dworzanin
  • Michał Kazimierz Rokitnicki – polski urzędnik
  • Tomasz Rokitnicki – polski urzędnik

Wikipedia


rokitniczka

niewielki ptak wędrowny z rodziny pokrzewkowatych


SJP.pl

Rokitniczka (Acrocephalus schoenobaenus) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae).

Wikipedia


rokitnik

eurazjatycki krzew ozdobny; rozmarynowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Hippophae|L.|ref=tak., rodzaj roślin krzewiastych z rodziny oliwnikowatych;

 (1.2) krzew z rodzaju rokitnika (1.1) o podłużnych, srebrzystych liściach i niewielkich, pomarańczowych owocach

 (1.3) spoż. owoc rokitnika (1.2), bogaty w witaminę C

Wiktionary

  • Rokitnik – rodzaj roślin z rodziny oliwnikowatych
  • Rokitnik – złośliwy duch z wierzeń kaszubskich
  • Rokitnik – wieś w powiecie lidzbarskim
  • Rokitnik – zlikwidowana stacja kolejowa w Rokitniku, w powiecie lidzbarskim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Krzewy rokitnika można łatwo ukształtować w żywopłot.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈcitʲɲik, AS: roḱitʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rokitnikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozmarynowiec

Wiktionary


rokitnikowate

rodzina roślin z klasy dwuliściennych obejmująca około 50 gatunków drzew i krzewów, występujących w umiarkowanej i podzwrotnikowej strefie półkuli północnej; oliwnikowate


SJP.pl

Oliwnikowate, rokitnikowate (Elaeagnaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu różowców (w przeszłości różnie sytuowana w systemie roślin okrytonasiennych). Należą tu trzy rodzaje z różną liczbą gatunków wedle różnych źródeł – niektóre podają ich ok. 45, podczas gdy w Azji Wschodniej, gdzie występuje największe zróżnicowanie przedstawicieli, wyróżnia się ich ok. 90. Rośliny te występują w strefie umiarkowanej półkuli północnej, sięgając także tropików w południowo-wschodniej Azji i w północno-wschodniej Australii. Na ich korzeniach tworzą się brodawki, w których żyją bakterie promieniowce z rodzaju Frankia, mające zdolność asymilowania wolnego (atmosferycznego) azotu. Pozwala to oliwnikowatym zasiedlać siedliska bardzo ubogie, często kamieniste lub piaszczyste.

Wikipedia


rokitnikowaty

o cechach rokitnikowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


rokitnikowy

rokitnik


SJP.pl

Patrz:

rokitnik

rokitno

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce

  • Rokitno – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Rokitno
  • Rokitno – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubartowskim, w gminie Lubartów
  • Rokitno – wieś w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Ulhówek
  • Rokitno – wieś w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Przytoczna
  • Rokitno – wieś w woj. lubuskim, w pow. strzelecko-drezdeneckim, w gminie Stare Kurowo
  • Rokitno – wieś w woj. mazowieckim, w pow. warszawskim zachodnim, w gminie Błonie
  • Rokitno – wieś w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Szczekociny
  • Rokitno – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Nowogródek Pomorski

Wikipedia


rokitowy

zrobiony z drewna wierzby rokity lub w inny sposób związany z tym krzewem


SJP.pl


rokocin

Rokocin – wieś kociewska na Pojezierzu Starogardzkim w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Starogard Gdański przy drodze krajowej nr 22.

Rokocin graniczy ze Starogardem Gdańskim, Sucuminem, Suminem oraz Nową Wsią Rzeczną i Koteżami. We wsi znajduje się Jezioro Rokocińskie(jezioro prywatne). Naprzeciwko jeziora mieści się ośrodek rekreacji konnej, hotel i restauracja Hubertus.

Wikipedia


rokoko

epoka w sztuce, wywodzący się z baroku, trwający od około XVIII w.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. szt. nurt stylistyczny w sztuce i literaturze europejskiej XVIII wieku, odznaczający się asymetrią oraz motywami egzotycznymi, lekkością i dekoracyjnością form;

Wiktionary

Rokoko – nurt stylistyczny, obecny zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720–1780. Nurt rokokowy wyróżnia się także w dziejach literatury.

Uważane czasem za końcową fazę baroku, w rzeczywistości zajęło wobec niego pozycję przeciwstawną. Sprzeciwiło się pompatycznemu ceremoniałowi, monumentalizmowi i oficjalnemu charakterowi stylu Ludwika XIV, skłaniając się ku większej kameralności, zmysłowości, wyrafinowaniu i pewnej sentymentalności. Odznaczało się lekkością i dekoracyjnością form, swobodną kompozycją, asymetrią i płynnością linii oraz motywami egzotycznymi (np. chińskimi). Styl rokokowy najsilniej rozwinął się we Francji i związany był głównie z życiem dworskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rozkwit rokoka nastąpił za Ludwika XV.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rokokowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. rokokowy

frazeologia.

etymologia.

 etymn|franc|rococo. < etymn|franc|rocaille.

uwagi.

 Nieodmieniane głównie w połączeniu ze słowem „styl”.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) rococo, roccoco

* baskijski: (1.1) rokoko

* białoruski: (1.1) ракако n.

* hiszpański: (1.1) rococó m.

* niemiecki: (1.1) Rokoko n.

* nowogrecki: (1.1) ροκοκό n.

* rosyjski: (1.1) рококо n.

* ukraiński: (1.1) рококо n.

* włoski: (1.1) rococò m., roccocò m.

źródła.

== rokoko (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szt. rokoko

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rokokowy

dotyczący rokoka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szt. związany z rokoko, dotyczący rokoko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wiecie, ile muzeum zapłaciło za tę rokokową konsolę?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rokoko n.

Wiktionary


rokosowo

W Polsce
  • Rokosowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Poniec
  • Rokosowo – osada w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Poniec
  • Rokosowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. świdwińskim, w gminie Sławoborze
  • Rokosowo – osiedle Koszalina
Na Ukrainie
  • Rokosowo – wieś w obwodzie zakarpackim, w rejonie chuściańskim, w hromadzie Chust

Wikipedia


rokossowski

nazwisko


SJP.pl

  • Cyprian Aleksy Rokossowski (–1797), szambelan królewski
  • Jakub Rokossowski (1524–1580), urzędnik ziemski
  • Jerzy Rokossowski (1900–1931), kapitan pilot lotnictwa Wojska Polskiego
  • Konstanty Rokossowski (1896–1968), marszałek Polski i Związku Radzieckiego
  • Łukasz Rokossowski, rycerz w XV wieku

Wikipedia


rokosz

zbrojny bunt szlachty przeciwko królowi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. zbrojne wystąpienie szlachty w dawnej Polsce przeciw królowi pod hasłem obrony zagrożonych swobód;

Wiktionary

Rokosz – pierwotnie zjazd szlachty, później bunt, zbrojne powstanie szlachty (polskiej, bądź węgierskiej) przeciw królowi elektowi w celach politycznych. Rokoszem nazywana jest także konfederacja, skierowana przeciwko królowi.

Słynne historyczne rokosze to m.in. wojna kokosza, rokosz Zebrzydowskiego, rokosz Lubomirskiego i rokosz łowicki. Słowo pochodzi z węgierskiego od słowa „Rákos /rákos-mezei parlament” oznaczającego tłum.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przywódcą rokoszu sandomierskiego był Mikołaj Zebrzydowski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔkɔʃ, AS: rokoš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rokoszanin mos., rokoszowanie n.

 czas. rokoszować ndk.

 przym. rokoszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) insurekcja, powstanie, rebelia, rewolta

Wiktionary


rokoszanin

dawniej: uczestnik rokoszu (zbrojny bunt szlachty przeciwko królowi)


SJP.pl


rokoszański

przymiotnik od: rokoszanin


SJP.pl


rokoszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rokoszować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rokosz m., rokoszanin m.

 czas. rokoszować ndk.

 przym. rokoszowy

Wiktionary


rokować

1. prowadzić rozmowy dyplomatyczne; pertraktować;
2. przepowiadać, prorokować, wróżyć


SJP.pl

czasownik

 (1.1) prowadzić dyskusję dyplomatyczną mającą doprowadzić do osiągnięcia porozumienia między stronami rozmowy

 (1.2) zapowiadać charakter czegoś co ma nastąpić, przewidywać coś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈkɔvat͡ɕ, AS: rokovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rokowanie n., rokowania lm.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pertraktować, negocjować

 (1.2) przepowiadać, prognozować

Wiktionary


rokowania

1. prowadzić rozmowy dyplomatyczne; pertraktować;
2. przepowiadać, prorokować, wróżyć


SJP.pl

Rokowania – dyskusje toczone na wysokim szczeblu, przez przedstawicieli większego grona danych społeczności (lub państw lub narodów) próbujące nie dopuścić do konfliktu zbrojnego lub zakończyć trwający już konflikt między grupami o skrajnie sprzecznych poglądach lub interesach.

Przy skomplikowanych konfliktach rokowania zwykle są długotrwałe i wymagają kilku tur, aby wypracowany kompromis i uzgodnienia mogły zadowolić wszystkie biorące w nich udział strony.

Wikipedia


rokowanie

1. prowadzić rozmowy dyplomatyczne; pertraktować;
2. przepowiadać, prorokować, wróżyć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rokować.

 (1.2) med. prognoza, prognostyk, przepowiednia

Wiktionary

Rokowanie, inaczej prognoza – przewidywanie rozwoju wypadków, postępów i następstw jakichś uprzednich zdarzeń, zjawisk i faktów dokonywane zwykle na podstawie uprzednich badań, doświadczeń, obserwacji lub innych czynników mających wpływ na rozwój danego zjawiska.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jeżeli nieleczony pies przeżyje fazę ostrą zatrucia i nie wystąpi u niego wstrząs, wówczas rokowanie jest pomyślne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rokowania n. lm.

 czas. rokować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) prognostyk

Wiktionary


rokowski

nazwisko


SJP.pl


rokpol

gatunek owczego sera, produkowany w Polsce na wzór rokforu


SJP.pl

Rokpol – polski ser pleśniowy wzorowany na francuskim serze roquefort, w którym charakterystyczny smak i wygląd uzyskiwany jest dzięki pędzlakom. W przeciwieństwie do pierwowzoru (oryginalny ser roquefort jest serem owczym), rokpol może być robiony na bazie mleka krowiego.

Wikipedia


rokrocznie

przysłówek

 (1.1) każdego roku, corocznie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Maciek rokrocznie wyjeżdżał na narty do Krynicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈkrɔt͡ʃʲɲɛ, AS: rokročʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rok mrz.

 przym. rokroczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) corocznie, rok w rok

Wiktionary


rokroczny

odbywający się co roku


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. powtarzający się co roku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rokroczne święto to gromadzi zawsze mnóstwo dzieci w nakielskim amfiteatrze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rok mrz.

 przysł. rokrocznie

 przym. roczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) coroczny

Wiktionary


roksana

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

  • Roksana – imię żeńskie
  • Roksana – królewna judejska, córka Heroda Wielkiego
  • Roksana – księżniczka baktryjska, żona Aleksandra Wielkiego
  • Roksana (Roksane, gr. i łac. Roxane) – w mitologii greckiej córka Kordyasa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 20 marca i 13 grudnia przypadają imieniny Roksany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈksãna, AS: roksãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Roksanka ż., Roksa ż., Roksaneczka ż., Roksusia ż., Roksunia ż., Roksulka ż.

 przym.

:: gwara. przest. Roksanin

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Roksanka, Roksania, Roksa, Roksaneczka, Roksusia, Roksunia, Roksulka

Wiktionary


roksaniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Roksany lub z nią związany


SJP.pl


rokselana

rokselana złocista - gatunek małpy z podrodziny gerez


SJP.pl

Rokselana (Rhinopithecus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).

Wikipedia


rokująco

rokować


SJP.pl

Patrz:

rokować

rol.

skrót od: rolniczy


SJP.pl


rola

1. pole uprawne;
2. tekst wypowiadany przez aktora wcielającego się w jakąś postać;
3. postać odtwarzana przez aktora;
4. udział, znaczenie kogoś w jakiejś sprawie; zadanie do spełnienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) funkcja, odpowiedzialność

 (1.2) film. teatr. wcielenie się w postać przez aktora

 (1.3) roln. pole

 (1.4) zwój, duża rolka

Wiktionary

  • rola – wierzchnia warstwa gleby, na którą działają narzędzia rolnicze

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Robin Williams otrzymał Oscara za rolę w filmie Buntownik z wyboru.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔla, AS: rola

Wiktionary

Powiązane:

 (1.3) przym. rolny, rolniczy

:: rzecz. rolnik, rolnictwo

Wiktionary


rolada

1. potrawa ze zwiniętego mięsa lub wędliny z jakimś nadzieniem;
2. ciasto biszkoptowe zwinięte w rulon z nadzieniem kremowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. pieczony kawałek zwiniętego w rulon mięsa z nadzieniem

 (1.2) kulin. rodzaj wędliny uformowanej w blok

 (1.3) kulin. cuk. ciasto biszkoptowe zawinięte wraz ze słodkim nadzieniem w rulon;

 (1.4) kulin. rodzaj zimnej przystawki, ciasto biszkoptowe z warzywami zawinięte wraz ze słonym nadzieniem w rulon;

Wiktionary

  • rolada – potrawa mięsna
  • rolada – zwijane ciasto biszkoptowe, rodzaj ciasta deserowego albo słonej przystawki

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔˈlada, AS: rolada

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rolka ż., rolowanie n., zrolowanie n.

:: zdrobn. roladka ż.

 czas. rolować ndk., zrolować dk.

Wiktionary


roladka

zdrobnienie od: rolada


SJP.pl

  • rolada – potrawa mięsna
  • rolada – zwijane ciasto biszkoptowe, rodzaj ciasta deserowego albo słonej przystawki

Wikipedia


rolak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. pot. nazwa systematyczna|Alauda arvensis|ref., skowronek, skowronek polny

Wiktionary

Skowronek (zwyczajny), skowronek polny, rolak (Alauda arvensis) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae).

Wikipedia


roland

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Roland – imię męskie
  • Hrabia Roland – rycerz Karola Wielkiego, bohater eposu Pieśń o Rolandzie
  • Roland – podtytuł pierwszego tomu sagi Mroczna Wieża Stephena Kinga
  • Roland Corporation – firma produkująca elektroniczne instrumenty muzyczne i plotery
  • Batalion „Roland” – ukraiński batalion
  • Roland – rakietowy system przeciwlotniczy
  • Roland - marka samolotów produkowanych w czasie I wojny światowej przez przedsiębiorstwo Luft-Fahrzeug-Gesellschaft, m.in.
    • LFG Roland C.II
    • LFG Roland D.II
    • LFG Roland D.VI
  • Roland – profesjonalna kobieca grupa kolarska z siedzibą w Szwajcarii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Roland po dziadku ze strony ojca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔlãnt, AS: rolãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lorandyt m., Orland m., Lorand m., Lorant m., Lurand m., Lurant m., Rolant m., Rorand m., Ruland m., Rulant m., Rurant m.

:: zdrobn. Rolandek m., Rolandzik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Rolandzik, przest. Lorand, Lorant, Lurand, Lurant, Rolant, Rorand, Ruland, Rulant, Rurant

Wiktionary


rolandowie

Roland z żoną


SJP.pl


rolandowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Rolanda lub z nim związany


SJP.pl


rolantowice

Rolantowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kobierzyce.

Wikipedia


rolator

chodzik na kółkach dla inwalidów; rollator


SJP.pl


rolba

maszyna do czyszczenia i wygładzania płyty lodowiska


SJP.pl

Rolba – popularna nazwa maszyny do odświeżania lodu, czyli rodzaju pojazdu czyszczącego i wygładzającego lód. Maszyna ta zbiera z powierzchni lodowiska powstały w trakcie użytkowania śnieg, nożem ścina cienką warstwę lodu. Dzięki systemowi wirników o kształcie śruby Archimedesa, ścięty i zebrany śnieg z tafli trafia do zbiornika umieszczonego w górnej, przedniej części maszyny. Następnie polewa taflę ciepłą wodą, która uzupełnia ściętą warstwę oraz wypełnia głębsze nierówności. Dodatkowo za maszyną wleczony jest materiał nasączający się wylewaną wodą, która topi ostre krawędzie na powierzchni, jak i niezebrane drobiny. Powoduje to równomierne rozprowadzenie wody, co w rezultacie nadaje tafli pożądaną gładkość. Dzisiejsze maszyny wyposażone są również w system laserowej kontroli grubości tafli lodowej, co w istotny sposób obniża koszty eksploatacji lodowiska.

Wikipedia


rolbar

przenośny bar na kółkach; rollbar


SJP.pl


rolbiecki

nazwisko


SJP.pl

Rolbiecki (Rolbietzki, Sas odmienny) – herb szlachecki używany przez rodzinę pochodzącą z Pomorza. Herb własny rodziny Rolbieckich, odmiana herbu Sas.

Wikipedia


rolborder

rodzaj niskiego płotu z wałków lub półwałków; rollborder


SJP.pl


roleczka

zdrobnienie od: rolka


SJP.pl


rolek

wałek lub szpula, na które się coś nawija


SJP.pl


roler

roller;
1. wałek do masażu;
2. mechanizm do zwijania żagla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. urządzenie do zwijania lub refowania żagla

Wiktionary


roleta

zasłona w oknie przesuwana za pomocą sznurka na bloczku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zasłona w oknie podnoszona lub opuszczana poprzez zwijanie;

Wiktionary

Roleta – system osłonowy, który może mieć kilka celów. W zależności od rodzaju rolety celem jest:

  • ochrona przed nasłonecznieniem pomieszczenia,
  • ochrona przed włamaniami (rolety antywłamaniowe),
  • ochrona prywatności,
  • dekoracja i wystrój wnętrza (rolety dekoracyjne).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Opuść tę roletę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈlɛta, AS: roleta

Wiktionary


roletowy

roleta


SJP.pl

Patrz:

roleta

rolewice

Rolewice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew przy drodze krajowej nr 22.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. Na południe od jeziora znajduje się jezioro Rolewiec.

Wikipedia


rolewski

nazwisko


SJP.pl


rolex

szwajcarska firma produkująca zegarki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zegarek luksusowej marki Rolex

Wiktionary

Rolex SA – szwajcarskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją zegarków, założone w 1905 roku. Jego właścicielem jest Hans Wilsdorf Foundation, rodzinna fundacja założyciela firmy. W tej chwili jest największym producentem ekskluzywnych zegarków na świecie z rocznymi obrotami sięgającymi 3 mld USD. Rolex jest znany na całym świecie, między innymi ze swej precyzji oraz prestiżu, lecz również wygórowanej ceny ich produktów, sięgającej nawet setek tysięcy dolarów.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. rolexowy, roleksowy

Wiktionary


rolf

Rolf, Rollo (nord. Hrólfr Rögnvaldsson i Göngu-Hrólfr, ur. zapewne ok. 860, zm. ok. 932) – wódz Normanów, pierwszy książę Normandii w latach 911–927.

Wikipedia


rolfing

rodzaj masażu wykonywanego na mięśniach, tkance łącznej otaczającej mięśnie, jak również na organach wewnętrznych


SJP.pl


rolibuda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. szkoła rolnicza

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔlʲiˈbuda, AS: rolʹibuda

Wiktionary


rolicki

nazwisko


SJP.pl


roliński

nazwisko


SJP.pl


rolka

wałek lub szpula, na które się coś nawija


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwinięty papier

 (1.2) szpula, tuba z czymś na nią nawiniętym

 (1.3) zob. rolki.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłem nową rolkę papieru.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔlka, AS: rolka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rolowanie n., rolkarz m., rolki nmos., zrolowanie n., wyrolowanie n.

:: zdrobn. roleczka ż.

:: zgrub. rola ż.

 czas. rolować ndk., zrolować dk., wyrolować dk.

 przym. rolkowy, rolkarski

Wiktionary


rolkarka

kobieta jeżdżąca na łyżworolkach; łyżworolkarka, rolkowiczka, rollerka


SJP.pl


rolkarski

rolkarz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przeznaczony dla rolkarzy

Wiktionary

Patrz:

rolkarz

Powiązane:

 rzecz. rolkarz m., rolka ż., rolki nmos., rolowanie n., zrolowanie n., rolkarstwo n.

 czas. rolować ndk., zrolować dk.

 przym. rolkowy

Wiktionary


rolkarstwo

jazda na rolkach


SJP.pl

Wrotkarstwo – grupa dyscyplin sportowych uprawianych na wrotkach dwuśladowych (tradycyjnych) oraz jednośladowych (potocznie nazywanych rolkami). Uprawiane rekreacyjnie i wyczynowo.

Wikipedia


rolkarz

osoba jeżdżąca na łyżworolkach; roller, łyżworolkarz, łyżworolkowiec, rolkowiec, rolkowicz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która jeździ na rolkach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔlkaʃ, AS: rolkaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rolka ż., rolki nmos., rolowanie n., zrolowanie n.

 czas. rolować ndk., zrolować dk.

 przym. rolkowy, rolkarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łyżworolkarz

Wiktionary


rolki

urządzenie do treningu kolarskiego w postaci metalowej ramy z trzema obracającymi się walcami, na których ustawia się rower


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) sport. rodzaj wrotek z kółkami ustawionymi w jednej linii

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: rolka

Wiktionary

Rolki (niem. Rollken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɔlʲci, AS: rolʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rolka ż., rolkarz m., rolowanie n., zrolowanie n., rolkarz mos.

 czas. rolować ndk., zrolować dk.

 przym. rolkowy, rolkarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łyżworolki

Wiktionary


rolkostrada

specjalna trasa do jazdy na łyżworolkach


SJP.pl


rolkować

obrabiać powierzchniowo przedmioty, nagniatając je obracającym się krążkiem; krążkować


SJP.pl


rolkowicz

osoba jeżdżąca na łyżworolkach; łyżworolkarz, rolkarz, łyżworolkowiec, rolkowiec, roller


SJP.pl


rolkowiczka

kobieta jeżdżąca na łyżworolkach; rolkarka, łyżworolkarka, rollerka


SJP.pl


rolkowiec

osoba jeżdżąca na łyżworolkach; łyżworolkowiec, roller, łyżworolkarz, rolkarz, rolkowiec


SJP.pl


rolkowisko

teren do jeżdżenia na rolkach


SJP.pl


rolkowy

rolka


SJP.pl

Patrz:

rolka

roll-up

[czytaj: rolap] zwinięta reklama ukryta w aluminiowej kasecie, rozkładana na stelażu; rollwall, rollup


SJP.pl


rolland

nazwisko


SJP.pl


rollator

[czytaj: rolator] chodzik na kółkach dla inwalidów; rolator


SJP.pl


rollbar

[czytaj: rolbar] przenośny bar na kółkach; rolbar


SJP.pl


rollborder

[czytaj: rolborder] rodzaj niskiego płotu z wałków lub półwałków; rolborder


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niski, elastyczny płotek złożony z drewnianych sztachet połączonych drutem ze stali nierdzewnej, służący m.in. do wydzielania grządek w ogrodach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli trawnik będzie stykał się z grządkami kwiatów, warto oddzielić go obrzeżem trawnikowym lub rollborderem, który nie dopuści do ich zarastania przez trawę.

Wiktionary


rolleczek

nazwisko


SJP.pl


roller

[czytaj: roler] osoba jeżdżąca na rollerach (łyżworolkach); łyżworolkarz, rolkarz, łyżworolkowiec, rolkowiec, rolkowicz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zob. łyżworolka.

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. zob. łyżworolkarz.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (2.1) forma żeńska rollerka

frazeologia.

etymologia. etym|ang|roller.

uwagi.

 (1.1) zwykle w lm.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) roller

źródła.

== roller (język angielski.) ==

wymowa. audioAU|En-au-roller.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) wałek, wał

 (1.2) rolka

 (1.3) krążek

 (1.4) bałwan morski

 (1.5) zool. kraska

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔlːɛr, AS: ro•ler

Wiktionary

Powiązane:

 (2.1) forma żeńska rollerka

Wiktionary


rollercoaster

[czytaj: rolerkołster] kolejka górska w wesołym miasteczku; roller coaster


SJP.pl

  • kolejka górska – ang. roller coaster
  • Rollercoaster – film z 1977, z Henrym Fondą
  • Rollercoaster – drugi singel niemieckiego DJ-a i producenta – Tomcrafta, wydany w 1995
  • Roller Coaster DataBase (RCDB) – założona w 1996 roku przez Duane’a Mardena internetowa baza danych kolejek górskich
  • Rollercoaster (singel) – drugi singel oraz utwór niemieckiego DJ-a i producenta – Tomcrafta, wydany 21 października 1995
  • Rollercoaster (album) – trzeci album studyjny polskiego piosenkarza Łukasza „Mrozu” Mroza, wydany w 11 marca 2014

Wikipedia


rollerka

[czytaj: rolerka] kobieta jeżdżąca na łyżworolkach; rolkarka, łyżworolkarka, rolkowiczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta, która jeździ na łyżworolkach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod sklepem stała jakaś rollerka żująca gumę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔlˈːɛrka, AS: ro•lerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. roller

Wiktionary


rolling

samowzbudzone poprzeczne kołysanie statku, wywołane działaniem sił aerodynamicznych oraz spotęgowane występującymi równolegle rytmicznymi zjawiskami hydrodynamicznymi; rozkołys


SJP.pl

Luksemburg:

  • Rolling – wieś w gminie Bous-Waldbredimus, w kantonie Remich

Osoby:

  • Danny Rolling – amerykański seryjny morderca

Inne:

  • Rolling – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Langlade
  • Rolling Stone – amerykańskie czasopismo
  • Rolling Thunder – kryptonim kampanii powietrznej

Zobacz też:

  • Roling
  • Röling

Wikipedia


rollingstonka

[czytaj: rolingstonka] skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; bitelsówka, beatlesówka, sztyblet


SJP.pl


rollins

Rollins – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Montana, w hrabstwie Lake.

Wikipedia


rolls

przekąska na bazie tortilli


SJP.pl

Rolls – pierwszy studyjny album zespołu Rolls Frakció, wydany w 1984 roku na MC i LP przez Hungaroton-Start.

Wikipedia


rolls-royce

[czytaj: rols-rojs] firma i marka samochodów


SJP.pl

  • Rolls-Royce Limited – brytyjskie przedsiębiorstwo branży motoryzacyjnej i elektromaszynowej, producent samochodów i silników lotniczych, działające w latach 1906–1971
  • Rolls-Royce Motor Cars – brytyjski producent samochodów wydzielony z Rolls-Royce Limited w 1971, od 2003 roku część koncernu BMW
  • Rolls-Royce Holdings – brytyjski producent silników lotniczych wydzielony z Rolls-Royce Limited w 1971, od 1987 spółka publiczna

Wikipedia


rollup

[czytaj: rolap] zwinięta reklama ukryta w aluminiowej kasecie, rozkładana na stelażu; rollwall, roll-up


SJP.pl


rollwall

[czytaj: rolap] zwinięta reklama ukryta w aluminiowej kasecie, rozkładana na stelażu; roll-up


SJP.pl


rollwerk

późnorenesansowy ornament oparty na motywie taśmy imitującej blachę, stosowany do końca baroku; ornament zwijany


SJP.pl

Rollwerk, in. ornament kartuszowo-zwijany – ornament przypominający przestrzenne komponowanie form wyciętych z blaszanej taśmy o podgiętych lub spiralnie zwiniętych zakończeniach. Stosowany w dekoracji architektonicznej (portali, otworów okiennych, kartuszy i tablic), rzeźbie i snycerstwie (zdobienie ołtarzy, ambon, nagrobków), meblarstwie, złotnictwie, tkactwie, malarstwie, grafice i iluminatorstwie.

Wikipedia


rolmops

filet śledziowy z przyprawami, zwinięty w rulonik i zamarynowany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. zawijany, marynowany płat śledziowy;

Wiktionary

Rolmops l. mn. rolmopsy - to danie z marynowanego, zwijanego filetu ze śledzia.

Wypatroszony, pozbawiony ości, głowy i płetwy ogonowej filet ze śledzia nadziewany jest przyprawami i dodatkami np. pokrojonym w plasterki ogórkiem konserwowym, marchwią i cebulą.W polskiej tradycji kulinarnej przed główną zupą podaje się zazwyczaj przystawki, jak śledzik w śmietanie, matjasa lub rolmopsy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɔlmɔps, AS: rolmops

Wiktionary


roln.

skrót od: rolnictwo, rolniczy (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


rolnetka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Warszawa. lornetka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) On patrzy się przez rolnetkie na siną dal

Wiktionary


rolnica

duży motyl nocny, którego gąsienice żerują na roślinach


SJP.pl

  • Rolnica (Sherardia) – rodzaj roślin z rodziny marzanowatych
  • zwyczajowa nazwa rodzajowa niektórych motyli z rodziny sówkowatych:
    • rolnica aksamitka (Noctua fimbriata)
    • rolnica białoplamka (Cerastis leucographa)
    • rolnica boćwinówka (Ochropleura plecta)
    • rolnica brunatna (Diarsia brunnea)
    • rolnica czopówka (Agrotis exclamationis)
    • rolnica dwutrapezka (Xestia ditrapezium)
    • rolnica gwoździówka (Agrotis ipsilon)
    • rolnica komes (Noctua comes)
    • rolnica łubówka (Agrotis clavis)
    • rolnica łupkówka (Cerastis rubricosa)
    • rolnica malinówka (Diarsia rubi)
    • rolnica miedzianka (Chersotis cuprea)
    • rolnica niklica (Xestia baja)
    • rolnica panewka (Xestia c-nigrum)
    • rolnica porfirówka (Lycophotia porphyrea)
    • rolnica przepaska (Agrotis pronuba)
    • rolnica sierotka (Noctua orbona)
    • rolnica szerokopaska (Noctua janthina)
    • rolnica sześciokreska (Xestia sexstrigata)
    • rolnica szkółkówka (Agrotis vestigialis)
    • rolnica tasiemka (Noctua pronuba)
    • rolnica trójkątówka (Xestia triangulum)
    • rolnica trzaska (Xylena exsoleta)
    • rolnica wąskopaska (Noctua janthe)
    • rolnica zbożówka (Agrotis segetum)
    • rolnica zbutewka (Axylia putris)
    • rolnica znakówka (Xestia xanthographa)
    • rolnica żółtozielona (Anaplectoides prasina)

    Wikipedia


rolnicki

nazwisko


SJP.pl

Rolnicki, Rolnicki Potok, Jaszczurówski – potok, prawy dopływ Ochotnicy o długości 4,8 km i powierzchni zlewni 4,3 km². Jego zlewnia znajduje się we wsi Ochotnica Dolna w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna.

Wikipedia


rolnictwo

1. dział gospodarki zajmujący się hodowlą zwierząt i uprawą roślin;
2. nauka obejmująca zagadnienia dotyczące hodowli zwierząt i uprawy roślin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) roln. dział gospodarki i zajęcie, które polega na wytwarzaniu żywności i surowców przemysłowych poprzez uprawę roślin i hodowlę zwierząt;

Wiktionary

Rolnictwo – dział gospodarki, którego głównym zadaniem jest dostarczenie płodów rolnych. Rolnictwo uzyskuje produkty roślinne i zwierzęce dzięki uprawie roli i roślin oraz chowu i hodowli zwierząt.

Rolnictwo można podzielić na rolnictwo ekstensywne (zwane drobnotowarowym lub tradycyjnym) i rolnictwo intensywne (znane też jako wysokotowarowe lub uprzemysłowione) w zależności od jego cech: wysokości nakładów, ilości plonów, a także średniej powierzchni gospodarstw rolnych i powierzchni obszaru rolniczego kraju.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔlʲˈɲit͡stfɔ, AS: rolʹńictfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rola ż., rolnik m., rolniczka ż.

 przym. rolniczy, rolny

 przysł. rolniczo

Wiktionary


rolniczka

rolnik


SJP.pl

Patrz:

rolnik

rolniczo

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący rolnictwa, za pomocą rolnictwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zostaną uruchomione programy dla ubogich rolniczo terenów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rola ż., rolnictwo n., rolnik mos., odrolnienie n., odrolnianie n.

:: fż. rolniczka ż.

 czas. odrolniać dk., odrolnić dk.

 przym. rolniczy, rolny

Wiktionary


rolniczoprzemysłowy

dotyczący przemysłu rolniczego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z przemysłem rolniczym

Wiktionary


rolniczość

rolniczy


SJP.pl

Patrz:

rolniczy


rolnik

1. osoba prowadząca gospodarstwo rolne, pracująca na roli;
2. osoba mająca ukończone studia rolnicze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się rolnictwem i gospodarstwem rolnym

 (1.2) zaw. absolwent szkoły rolniczej, specjalista w dziedzinie rolnictwa

Wiktionary

Rolnik (forma żeńska – rolniczka), farmer (forma żeńska – farmerka) – osoba pracująca na roli, uprawiająca swoje lub cudze pole (rolnictwo). Często specjalista w zakresie rolnictwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tej wsi mieszkają głównie rolnicy.

 (1.1) Rolnicy często narzekają, gdy pogoda psuje im zbiory.

 (1.2) Zgodnie z rodzinną tradycją, musiałem zostać rolnikiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔlʲɲik, AS: rolʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rola ż., rolnictwo n., odrolnienie n., odrolnianie n.

:: fż. rolniczka ż.

 czas. odrolniać dk., odrolnić dk.

 przym. rolniczy, rolny

 przysł. rolniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gospodarz; gw-pl|Górny Śląsk|bamber, bauer, pampóń.

 (1.2) agrotechnik

Wiktionary


rolnowo

Rolnowo (niem. Rollnau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Morąg.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Miejscowość leży w historycznym regionie Prus Górnych.

Wikipedia


rolny

dotyczący rolnictwa, związany z uprawą roli


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z uprawą roli, pola

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔlnɨ, AS: rolny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rola ż., rolnictwo n., rolnik m., rolniczka ż.

 czas. odrolnić dk.

 przym. rolniczy

 przysł. rolniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) agrarny

Wiktionary


rolodeks

wizytownik obrotowy; rolodeks


SJP.pl


rolodex

wizytownik obrotowy; rolodeks


SJP.pl


rolować

1. zwijać w rolkę;
2. potocznie:
a) oszukiwać kogoś przy współpracy;
b) masować mięśnie specjalnym wałkiem;
c) zaciągać kredyt na spłatę poprzednich zobowiązań finansowych;
d) kilkukrotnie dachować


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) zwijać w rulon

 (1.2) pot. oszukiwać, zwodzić

 (1.3) ekon. pot. spłacać dług za pomocą kolejnego długu, na tych samych warunkach, ale o późniejszym okresie spłaty

czasownik zwrotny rolować się

 (2.1) zwijać się w rulon

 (2.2) pot. oszukiwać się nawzajem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Każda z nas, wychodząc z domu, odpinała podwiązki i rolowała fildekosowe pończochy, żeby wyglądały jak podkolanówki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔˈlɔvat͡ɕ, AS: rolovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rolka ż., rolowanie n., rolkarz m., rolki nmos.

 (1.1) czas. dk. zrolować

 (1.2) czas. dk. wyrolować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kołować, kiwać, nabierać, kantować; pot. nabijać w butelkę, robić w balona, robić w bambuko, robić w jajo, robić w konia, wpuszczać w maliny; posp. wykręcać wała; wulg. robić w chuja; eufem. robić w człona

Wiktionary


rolowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rolować.

Wiktionary

Rolowanie – singel polskiej piosenkarki Nataszy Urbańskiej, wydany w 2014 na debiutanckim albumie studyjnym artystki zatytułowanym One. Piosenka została napisana przez samą wokalistkę we współpracy z Janem Smoczyńskim, Krzysztofem Pacanem i Zofią Kondracką.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɔlɔˈvãɲɛ, AS: rolovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rolować

 rzecz. rolada ż., rolka, rolkarz, rolki

 przym. rolkarski

Wiktionary


rolowiec

osiewnik rolowiec - gatunek chrząszcza z rodziny sprężykowatych


SJP.pl


rolownia

maszyna do wzdłużnego przecinania wstęgi papieru schodzącej z maszyny papierniczej lub kalandra, na węższe pasma oraz do zwijania ich w zwoje


SJP.pl


rolownik

pracownik garbarski zatrudniony przy rolowaniu (walcowaniu) skór


SJP.pl


rolowy

związany z rolowaniem, zwijaniem


SJP.pl


rolski

nazwisko


SJP.pl


rolwaga

dawniej, dziś gwarowo: ciężki wóz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) łódź., poznań. ciężki wóz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) z chłopskich furmanek ściągać słomę, z rolwag pakuły, szmaty, worki … (J. Tuwim Kwiaty polskie)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) relwaga

Wiktionary


rom

członek koczowniczego ludu zamieszkującego niemal wszystkie kontynenty; Cygan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek romskiej grupy etnicznej;

Wiktionary

Francja
  • Rom – miejscowość w regionie Poitou-Charentes
Niemcy
  • Rom – gmina w Niemczech w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Ludwigslust-Parchim
Wody
  • Rom – rzeka w Europie Południowej
Inne
  • ROM (ang. Read-Only Memory) – pamięć tylko do odczytu
Zobacz też
  • Romowie – grupa etniczna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Współcześnie większość Romów prowadzi już osiadły tryb życia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔ̃m, AS: rõm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romski m., romskość ż.

:: fż. Romka ż.

 przym. romski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Cygan

Wiktionary


roma

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) mitrzym. bogini Rzymu i tradycyjne uosobienie państwa rzymskiego;

 (1.3) geogr. nazwa kilku miast w różnych państwach świata

Wiktionary

Geografia
  • Rzym – stolica Włoch
    • AS Roma – klub piłkarski z Rzymu
  • Roma – miasto w Lesotho
  • Roma – miasto w Australii
  • Roma – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Starr
  • Roma – stacja metra w Lizbonie
  • Roma – gmina w Rumunii, w okręgu Botoszany
  • Roma – wieś w Rumunii, w okręgu Botoszany, w gminie Roma

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W kosmetyczce Romy znalazła tylko puderniczkę i starą szminkę.

 (1.2) Pierwszą świątynię Romy wzniesiono w Smyrnie.

 (1.3) W teksańskiej Romie mieszka ponad 9000 mieszkańców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔ̃ma, AS: rõma

Wiktionary

Powiązane:

 przym. romański

 rzecz. Roman ż./mos.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. romański

 rzecz. Roman ż./mos.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|Romana.

 (1.2) etym|łac|Roma.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Roma; (1.2) Roma; (1.3) Roma

* włoski: (1.1) Roma ż.; (1.2) Roma ż.; (1.3) Roma ż.

źródła.

== Roma (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|angielski|ż. Roma

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


romadur

miękki ser o łagodnym smaku, podpuszczkowy, dojrzewający, formowany w kształcie cegiełek, wyrabiany w wielu krajach (gł. w Bawarii), jedna z odmian sera limburskiego


SJP.pl


romain

[czytaj: roMA] francuskie imię męskie


SJP.pl

Francja:

  • Romain – gmina w regionie Franche-Comté, w departamencie Doubs
  • Romain – gmina w regionie Franche-Comté, w departamencie Jura
  • Romain – gmina w regionie Lotaryngia
  • Romain – gmina w regionie Szampania-Ardeny

Zobacz też:

  • Heure-le-Romain

Wikipedia


romaji

[czytaj: romadzi] łacińska transkrypcja wyrazów japońskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. zapis języka japońskiego pismem łacińskim, transkrypcja na alfabet łaciński;

Wiktionary

Rōmaji (jap. ローマ字; dosł. „znaki rzymskie”) – łacińska transkrypcja wyrazów japońskich, zapis transkrypcyjny języka japońskiego za pomocą alfabetu łacińskiego, metoda pisania po japońsku znakami rzymskimi (pismem łacińskim).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwsze użycie romaji w Japonii datuje się co najmniej na epokę Meiji, kiedy niektórzy postulowali porzucenie skomplikowanego japońskiego systemu pisma na rzecz alfabetu łacińskiego.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|jap|ローマ字. (rōmaji) → alfabet łaciński

uwagi.

 zoblistę|katakana|hiragana|kanji.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) romaji

* japoński: (1.1) ローマ字

źródła.

== romaji (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-romaji.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) jęz. romaji

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


roman

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Roman – imię męskie
  • Roman – miasto w Bułgarii
    • Roman – gmina w Bułgarii
  • Roman – miasto w Rumunii
  • Roman – miejscowość i dawna gmina we Francji, w regionie Normandia, w departamencie Eure
  • Roman – stacja kolejowa w miejscowości Roman, w Okręgu Neamț, w Rumunii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój syn ma na imię Roman.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔ̃mãn, AS: rõmãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Romanowa ż., Romanówna ż., Romanostwo lm m., Romkowa ż., Romkówna ż., Romanowo n., Romanowicz m.

:: zdrobn. Romek m., Romeczek m., Romuś m.

:: fż. Roma ż.

 przym. Romanowy, Romkowy, Romusiowy, romański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Romek, Romuś, Romeczek

Wiktionary


romana

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Roman

Wiktionary

  • Romana (imię)
  • Romana– wieś w Rumunii, w okręgu Ardżesz, w gminie Uda
  • Romana – miejscowość we Włoszech
  • „Romana” – oficjalny biuletyn Prałatury Opus Dei
  • Romana – kronika Rzymian autorstwa Jordanesa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ojciec Romany pracuje w fabryce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Roma ż.

:: fm. Roman mos.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Roma ż.

:: fm. Roman mos.

frazeologia.

etymologia. etym|łac|Romana.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) Romana ż.

* łaciński: (1.1) Romana ż.

* rosyjski: (1.1) Романа ż.

* słowacki: (1.1) Romana ż.

* węgierski: (1.1) Romána

* włoski: (1.1) Romana ż.

źródła.

== Romana (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|czeski|ż. Romana

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


romanca

1. utwór epicko-liryczny wykorzystujący fragmenty dawnych epopei, pokrewny balladzie;
2. sentymentalny utwór o prostej, zwrotkowej budowie, popularny pod koniec XVIII wieku; romanza


SJP.pl

Romanca (od hiszpańskiego el romance) – utwór liryczny o charakterze epickim zbliżony do ballady. Od ballady różni się brakiem pierwiastka dramatycznego, lekkością i większym nasyceniem liryzmem. Romanca pojawiła się w XV w. w Hiszpanii i od tego czasu jest uprawiana przez autorów z kręgu kultury iberyjskiej i iberoamerykańskiej. Wywodzi się ze średniowiecza, ale swój największy rozkwit przeżywała w renesansie.

Wikipedia


romańczuk

nazwisko


SJP.pl

  • Bartosz Romańczuk
  • Jacek Romańczuk
  • Szymon (Romańczuk)
  • Tomasz Romańczuk
  • Zenon Romańczuk

Wikipedia


romańczyk

nazwisko


SJP.pl


romandia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. zachodnia, francuskojęzyczna część Szwajcarii;

Wiktionary

Romandia (fr. Romandie, Suisse romande; niem. Romandie, Welschland; wł. Romandia, Svizzera romanda) – francuskojęzyczny region w zachodniej części Szwajcarii o powierzchni 9508,2 km² (23% obszaru tego państwa), zamieszkany przez 2,1 mln osób, głównie Szwajcarów francuskojęzycznych. Obejmuje podregion Mittelland (kantony: Berno, Fryburg, Jura i Neuchatel) oraz podregion Leman (kantony: Genewa, Vaud i Valais). Głównym miastem Romandii jest Genewa.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. romandyjski

Wiktionary


romanek

1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Roman (imię męskie)


SJP.pl

Romanek – jezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno.

Wikipedia


romani

język z grupy języków nowoindoaryjskich, którym posługują się osoby narodowości cygańskiej; język cygański, język romski


SJP.pl

Język romski lub romani (nazwa własna: romani čhib, romani ćhib, w innych językach często określany potoczną nazwą „język cygański”) – język indoeuropejski z gałęzi nowoindyjskiej języków indoaryjskich. Romani jest jedynym autochtonicznym językiem indoaryjskim używanym w Europie. Wywodzi się z sanskrytu za pośrednictwem języków prakryckich. Posługują się nim Romowie oraz Sinti. Romani nie należy natomiast do grupy języków romańskich (przypadkowa zbieżność nazw), w związku z czym tylko w niewielkim stopniu jest spokrewniony z takimi językami jak rumuński czy romansz.

Wikipedia


romania

kraina historyczna we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina historyczna w północnych Włoszech, razem z Emilią tworząca region administracyjny Emilia-Romania, jej najważniejszym ośrodkiem jest Rawenna;

Wiktionary

Romania (wł. Romagna, emil. Rumâgna) – kraina historyczna w północnych Włoszech, razem z krainą Emilia tworząca region administracyjny Emilia-Romania (na obszarze Romanii położone są w całości: prowincja Rawenna, prowincja Rimini i prowincja Forlì-Cesena, a także część prowincji Bolonia). W skład Romanii wchodzi również kilka gmin z regionów Marche i Toskania oraz całe San Marino. Kraina ta zajmuje powierzchnię 6380,6 km², a w 2014 r. zamieszkiwało ją ok. 1 281 000 osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) Republika św. Marka poszukiwała kondotierów na zewnątrz, w Mantui, Romanii, Marchiach, lekką jazdę sprowadzając z posiadłości bałkańskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔ̃ˈmãɲja, AS: rõmãńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. romański

 rzecz. Romkowie nmos.

Wiktionary


romaniak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Romaniak – polski historyk
  • Ludwik Romaniak – nauczyciel biologii, samorządowiec, działacz społeczny
  • Ryszard Romaniak – polski żużlowiec
  • Stanisław Romaniak – polski poeta i rzeźbiarz

Wikipedia


romanik

nazwisko


SJP.pl


romanista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zaw. jęz. znawca języków romańskich

 (1.2) pot. eduk. student romanistyki

 (1.3) praw. znawca prawa rzymskiego

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) filolog

 (1.2) student

 (1.3) prawnik

hiponimy.

 (1.1) iberysta, italianista

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. romanizm m., romanistyka ż.

:: fż. romanistka ż.

 czas. romanizować ndk.

 przym. romański, romanistyczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|romaniste.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) erromanista

* białoruski: (1.1) раманіст m.; (1.3) раманіст m.

* niemiecki: (1.1) Romanist m.

* rosyjski: (1.1) романист m.; (1.3) романист m.

* ukraiński: (1.1) романіст m.; (1.3) романіст m.

źródła.

== romanista (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) romanista

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔ̃mãˈɲista, AS: rõmãńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romanizm m., romanistyka ż.

:: fż. romanistka ż.

 czas. romanizować ndk.

 przym. romański, romanistyczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) filolog

 (1.2) student

 (1.3) prawnik

hiponimy.

 (1.1) iberysta, italianista

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. romanizm m., romanistyka ż.

:: fż. romanistka ż.

 czas. romanizować ndk.

 przym. romański, romanistyczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|romaniste.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) erromanista

* białoruski: (1.1) раманіст m.; (1.3) раманіст m.

* niemiecki: (1.1) Romanist m.

* rosyjski: (1.1) романист m.; (1.3) романист m.

* ukraiński: (1.1) романіст m.; (1.3) романіст m.

źródła.

== romanista (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) romanista

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


romanistka

romanista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta wykształcona w dziedzinie romanistyki

 (1.2) pot. studentka albo absolwentka filologii romańskiej

 (1.3) pot. nauczycielka lub lektorka języków romańskich

 (1.4) specjalistka w zakresie prawa rzymskiego

Wiktionary

Patrz:

romanista

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) neofilolog; pot. neofilolożka

 (1.2) studentka, absolwentka

 (1.3) nauczycielka, lektorka

 (1.4) prawniczka

hiponimy.

 (1.1) iberystka, italianistka

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. romanistyka ż., romanista m., romanizm m., romanizacja ż., romanizowanie n.

 czas. romanizować ndk.

 przym. romański, romanizacyjny, romanistyczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) раманістка ż.; (1.4) раманістка ż.

* rosyjski: (1.1) романистка ż.; (1.4) романистка ż.

* słowacki: (1.1) romanistka ż.

* słoweński: (1.1) romanistka ż.

* ukraiński: (1.1) романістка ż.; (1.4) романістка ż.

źródła.

== romanistka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) romanistka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romanistyka ż., romanista m., romanizm m., romanizacja ż., romanizowanie n.

 czas. romanizować ndk.

 przym. romański, romanizacyjny, romanistyczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) neofilolog; pot. neofilolożka

 (1.2) studentka, absolwentka

 (1.3) nauczycielka, lektorka

 (1.4) prawniczka

hiponimy.

 (1.1) iberystka, italianistka

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. romanistyka ż., romanista m., romanizm m., romanizacja ż., romanizowanie n.

 czas. romanizować ndk.

 przym. romański, romanizacyjny, romanistyczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) раманістка ż.; (1.4) раманістка ż.

* rosyjski: (1.1) романистка ż.; (1.4) романистка ż.

* słowacki: (1.1) romanistka ż.

* słoweński: (1.1) romanistka ż.

* ukraiński: (1.1) романістка ż.; (1.4) романістка ż.

źródła.

== romanistka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) romanistka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


romanistyczny

romanistyka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący romanistyki, związany z romanistyką

Wiktionary

Patrz:

romanistyka

Powiązane:

 rzecz. romanizowanie n., romanizm mrz., romanista m., romanistka ż., romanistyka ż.

 przym. romański

Wiktionary


romanistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o języku, historii i kulturze romańskiej, zwłaszcza francuskiej

 (1.2) wydział lub kierunek uniwersytecki obejmujący studia w zakresie romanistyki (1.1)

Wiktionary

Filologia romańska (romanistyka) – nauka o językach romańskich i literaturze pisanej w tych językach. Obejmuje całokształt wiedzy na temat tych języków oraz krajów, w których są one używane, głównie w kontekście podobieństwa i różnic między nimi. Obejmuje również zagadnienia związane z nauką tych języków w szkołach czy na uniwersytetach.

W Polsce, szczególnie w szkolnictwie wyższym, termin „romanistyka” odnosi się przeważnie do filologii francuskiej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. romanizowanie n., romanizm mrz., romanista m., romanistka ż.

 przym. romański, romanistyczny

 czas. romanizować

Wiktionary


romaniszyn

nazwisko


SJP.pl


romaniuk

nazwisko


SJP.pl

  • Bogdan Romaniuk (ur. 1967) – polski polityk, samorządowiec
  • Jerzy Romaniuk (ur. 1943) – polski profesor, pianista i pedagog
  • Kazimierz Romaniuk (ur. 1927) – polski biskup rzymskokatolicki
  • Kazimierz Romaniuk (1908–1996) – polski ekonomista, statystyk i demograf
  • Mykoła Romaniuk (ur. 1958) – ukraiński polityk, mer Łucka od 2010
  • Rafał Romaniuk (ur. 1982) – polski trójboista siłowy, kulturysta, aktor, fotomodel, trener i dietetyk
  • Ryszard Romaniuk (ur. 1952) – polski profesor, inżynier – elektronika i techniki informacyjne
  • Tomasz Romaniuk (ur. 1974) – polski piłkarz
  • Wanda Romaniuk (ur. 1944) – polska okulistka, profesor medycyny
  • Wiesław Romaniuk (ur. 1963) – polski piłkarz
  • Witalij Romaniuk (ur. 1984) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy
  • Wojciech Romaniuk (ur. 1970) – polski polityk, przedsiębiorca, menedżer, poseł RP

Wikipedia


romanizacja

przejmowanie kultury rzymskiej i języka łacińskiego w wielu prowincjach starożytnego Rzymu


SJP.pl

  • romanizacja (starożytność)
  • romanizacja (językoznawstwo)
  • romanizacja (etnologia)

Wikipedia


romanizm

1. wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa przyjęte z któregoś z języków romańskich albo na nim wzorowane;
2. styl w sztuce XI-XIII wieku; styl romański;
3. cechy charakterystyczne dla kultury starożytnego Rzymu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z któregoś języka romańskiego

 (1.2) szt. styl w sztuce XI–XIII w.

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔ̃ˈmãɲism̥, AS: rõmãńism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romanistyka ż., romanista mos., romanistka ż., romanizacja ż., romańszczyzna ż., Roman mos., Romana ż., romanizowanie n.

 przym. romanistyczny, romański

 czas. romanizować ndk., romanizować się dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) romańszczyzna

Wiktionary


romanizować

czasownik

 (1.1) rozpowszechniać języki i kulturę romańską; w czasie panowania imperium rzymskiego: narzucać podbitej ludności język łaciński i rzymską kulturę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔ̃mãɲiˈzɔvat͡ɕ, AS: rõmãńizovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romanizowanie n., romanizm mrz., romanista m., romanistka ż., romanistyka ż., romanizacja ż.

 przym. romański

 czas. romanizować się

Wiktionary


romanizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|romanizować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romanizacja ż., romanizm m., romanistyka ż., romanista m., romanistka ż.

 czas. romanizować ndk.

 przym. romański, romanistyczny

Wiktionary


romankiewicz

nazwisko


SJP.pl


romankowo

Romankowo (niem. Romsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. Siedziba sołectwa, w którego skład wchodzi również miejscowość Miedna. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


romanostwo

Roman z małżonką; Romanowie


SJP.pl


romanow

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. przedstawiciel dynastii Romanowów

Wiktionary

Romanowowie, także Romanowi (od ros. Романовы) – ród rosyjski, dynastia carów, potem cesarzy rządzących Rosją od 1613 do 1917 roku. Spowinowacony z rodem Rurykowiczów osobą Nikity Romanowicza Zacharyna, szwagra Iwana IV Groźnego. W linii męskiej dynastia wygasła w 1730 roku, po czym nazwę rodu przyjął spowinowacony z Romanowami niemiecki ród Holstein-Gottorp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1617 roku Michał Romanow zakończył wojnę ze Szwecją.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Roman mos.

Wiktionary


romanówek

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jesy ich 3, w tym 1 podstawowa
  • Romanówek – część wsi Rudnik w woj. lubelskim, w pow. krasnostawskim, w gminie Rudnik
  • Romanówek – przysiółek wsi Lubrza w woj. lubuskim, w pow. świebodzińskim, w gminie Lubrza
  • Romanówek – wieś w woj. łódzkim, w pow. brzezińskim, w gminie Rogów

Wikipedia


romanowicz

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. syn Romana

Wiktionary

  • Aldona Romanowicz (1909-2009) – malarka
  • Aleksander Romanowicz (1871-1933) – Tatar, generał
  • Arseniusz Romanowicz (1910-2008) – architekt
  • Barbara Romanowicz (ur. 1950) – geofizyk
  • Kazimierz Romanowicz (1916-2010) – wydawca
  • Tadeusz Romanowicz (1843-1904) – powstaniec
  • Walenty Romanowicz (1911-1945) – malarz, lekarz
  • Zbigniew Romanowicz (1932-2010) – matematyk
  • Zofia Romanowicz (1922-2010) – pisarka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zwycięstwo nad Jadźwingami umocniło poważnie pozycję Daniela Romanowicza między hospodarami Rusi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Romanowiczowa ż., Romanowiczówna ż., Roman m., Romek m., Romuś m., Romkowie nmos.

 przym. Romanowiczowy

Wiktionary


romanowie

Roman z małżonką; Romanostwo


SJP.pl

Romanowowie, także Romanowi (od ros. Романовы) – ród rosyjski, dynastia carów, potem cesarzy rządzących Rosją od 1613 do 1917 roku. Spowinowacony z rodem Rurykowiczów osobą Nikity Romanowicza Zacharyna, szwagra Iwana IV Groźnego. W linii męskiej dynastia wygasła w 1730 roku, po czym nazwę rodu przyjął spowinowacony z Romanowami niemiecki ród Holstein-Gottorp.

Wikipedia


romanowo

W Polsce
  • Romanowo – część miasta Koronowo
  • Romanowo – wieś w woj. dolnośląskim w pow. kłodzkim, w gminie Kłodzko
  • Romanowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim w pow. aleksandrowskim, w gminie Koneck
  • Romanowo – część wsi Kolonia Obrowska w woj. kujawsko-pomorskim w pow. toruńskim, w gminie Obrowo
  • Romanowo – część kolonii Łęg-Witoszyn w woj. kujawsko-pomorskim w pow. włocławskim, w gminie Fabianki
  • Romanowo – część wsi Rydzeweo w woj. mazowieckim w pow. ciechanowskim, w gminie Ciechanów
  • Romanowo – wieś w woj. mazowieckim w pow. makowskim, w gminie Karniewo
  • Romanowo – przysiółek wsi Pilichowo w woj. mazowieckim w pow. płockim, w gminie Bulkowo
  • Romanowo – wieś w woj. podlaskim w pow. białostockim, w gminie Michałowo
  • Romanowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim w pow. ełckim, w gminie Kalinowo
  • Romanowo – część wsi Krzemieniewo w woj. warmińsko-mazurskim w pow. nowomiejskim, w gminie Kurzętnik
  • Romanowo – kolonia w woj. wielkopolskim w pow. konińskim, w gminie Sompolno
  • Romanowo – wieś w woj. wielkopolskim w pow. średzkim, w gminie Środa Wielkopolska
  • Romanowo – część wsi Sokolniki w woj. wielkopolskim w pow. wrzesińskim, w gminie Kołaczkowo

Wikipedia


romanowowie

dynastia rosyjska


SJP.pl

Romanowowie, także Romanowi (od ros. Романовы) – ród rosyjski, dynastia carów, potem cesarzy rządzących Rosją od 1613 do 1917 roku. Spowinowacony z rodem Rurykowiczów osobą Nikity Romanowicza Zacharyna, szwagra Iwana IV Groźnego. W linii męskiej dynastia wygasła w 1730 roku, po czym nazwę rodu przyjął spowinowacony z Romanowami niemiecki ród Holstein-Gottorp.

Wikipedia


romanowski

owca romanowska - rosyjska rasa owiec


SJP.pl

Romanowscy – opis nazwiska i rodziny

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Romanowski – polski literaturoznawca
  • Andrzej Romanowski – polski szlachcic
  • Andrzej Stanisław Romanowski – polski literaturoznawca
  • Bolesław Romanowski – polski komandor
  • Edward Romanowski – polski sprinter
  • Elżbieta Romanowska – polska aktorka
  • Ewa Romanowska-Różewicz – polska montażystka filmowa
  • Filip Romanowski (Filip Bożawola Romanowski) – malarz, litograf, nauczyciel
  • Gereon Grzenia-Romanowski vel Gereon Grzenia ps. "Zielony", "Gwardiuk" – wojskowy, ekonomista
  • Helena Romanowska – pisarka polska
  • Henryk Romanowski – polski ekonomista
  • Leon Romanowski – polski prawnik, heraldyk, literat
  • Maciej Józef Romanowski – polski samorządowiec
  • Marcin Romanowski – polski prawnik i urzędnik
  • Maria Romanowska – polska działaczka opozycji antykomunistycznej
  • Michał Romanowski – polski profesor nauk prawnych
  • Mieczysław Romanowski – polski poeta
  • Mirosław Romanowski – kanadyjski matematyk i metrolog
  • Piotr Romanowski – polski językoznawca
  • Piotr Romanowski – rosyjski szachista
  • Rafał Romanowski – polski urzędnik państwowy
  • Sebastian Romanowski – polski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)
  • Tadeusz Romanowski – nauczyciel, krajoznawca, regionalista łódzki, przewodnik, działacz PTTK.
  • Teresa Dębowska-Romanowska – polska prawnik
  • Tomasz Romanowski – polski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)
  • Tomasz Jan Romanowski – polski szlachcic
  • Wiesław Romanowski – polski dziennikarz
  • Wincenty Romanowski – polski żołnierz
  • Wojciech Romanowski – polski dziennikarz
  • Wojciech Romanowski – polski sędzia
  • Zdzisław Romanowski – polski prozaik

Wikipedia


romanowy

dynastia rosyjska


SJP.pl


romans

1. związek miłosny osób nie będących parą małżeńską;
2. gatunek literacki;
3. miłosna pieśń liryczna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) związek miłosny osób niebędących parą małżeńską

 (1.2) liter. gatunek literacki

 (1.3) muz. miłosna pieśń liryczna

 (1.4) pot. interes, sprawa

Wiktionary

  • romans – gatunek filmowy
  • romans – historyczny gatunek literacki
  • romans – współczesny gatunek literacki
  • romans – wokalny utwór muzyczny
  • Romans – francuska gmina w regionie Poitou-Charentes
  • Romans – francuska gmina w regionie Rodan-Alpy
  • Romans – film z 1930 roku dwukrotnie nominowany do Oscara

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W czasie, gdy wybuchła afera z romansem, żona aktora spodziewała się ich pierwszego dziecka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔ̃mãw̃s, AS: rõmãũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romansidło n., romansowanie n.

:: zdrobn. romansik m.

 czas. romansować

 przym. romansowy

 przysł. romansowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flirt, miłostka, amory

 (1.2) romansidło, harlekin

 (1.4) interes, pot. sprawa

Wiktionary


romansidło

pejoratywnie: lichy, nędzny romans (powieść)


SJP.pl


romansik

zdrobnienie od: romans


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od romans

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romans m.

 czas. romansować ndk.

Wiktionary


romański

1. związany z kulturą starorzymską;
2. związany ze stylem romańskim, mający cechy stylu romańskiego, wybudowany w stylu romańskim


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wywodzący się ze starożytnej kultury rzymskiej lub z nią związany

 (1.2) szt. związany z europejskim stylem architektonicznym z X-XIII wieku

 (1.3) geogr. związany z Romanią (krainą historyczną we Włoszech)

Wiktionary

Romański – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 5200 osób.

Osoby o nazwisku Romański:

  • Eugeniusz Romański, ps. „Rawicz” (1918–1944) – kapitan Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego
  • Jan Romański (1894–1938) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego
  • Jacek Romański (ur. 1950) – polski brydżysta
  • Jerzy Romański (1909–1968) – polski architekt
  • Kazimierz Romański (ur. 1957) – polski urzędnik i dyplomata
  • Marek Romański (1906–1974) – polski pisarz, publicysta i dziennikarz
  • Romuald Romański – polski prawnik i historyk
  • Wilibrard Romański (1886–1940) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do języków romańskich zaliczamy m.in. włoski.

 (1.2) Na banknocie widnieje romańska rotunda z Cieszyna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Roma ż., Romański m., Romańska ż., romanizowanie n., romanizm mrz., romanista m., romanistka ż., romanistyka ż., romanizacja ż., Roman mos., Romania ż.

 czas. romanizować ndk., romanizować się ndk.

 przym. romanistyczny

Wiktionary


romansopisarka

pisarka tworząca romanse


SJP.pl


romansopisarski

dotyczący romansopisarza, romansopisarstwa


SJP.pl


romansopisarstwo

sztuka pisania romansów


SJP.pl


romansopisarz

pisarz tworzący romanse


SJP.pl


romansować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) mieć romans; wdawać się w romans

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romans mrz., romansowanie n., romansik mrz.

 przym. romansowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flirtować

Wiktionary


romansowny

dawniej: romansowy


SJP.pl


romansz

język romansz - język z grupy języków romańskich, którym posługuje się ludność zamieszkująca Alpy; jeden z języków urzędowych Szwajcarii; język retycki, język retoromański


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) jęz. język obejmujący pięć grup dialektów retoromańskich używanych w szwajcarskim kantonie Gryzonia;

Wiktionary

Język romansz (retorom. Rumantsch, fr. Romanche, niem. Bündnerromanisch, Rätoromanisch, Romanisch), znany też jako język retoromański – język obejmujący pięć grup dialektów retoromańskich, używanych w szwajcarskim kantonie Gryzonia: Sursilvan, Sutsilvan, Surmiran, Puter, Vallader.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɔ̃mãw̃ʃ, AS: rõmãũ̯š

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) retoromański, ISO 639-2 i 639-3: roh

Wiktionary


romant.

skrót od:
1. romantyzm;
2. romantyczny


SJP.pl


romantyczka

romantyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta skłonna do marzycielstwa, do idealizowania ludzi i życia

Wiktionary

Patrz:

romantyk

Przykłady

 (1.1) Była niepoprawną romantyczką (…) Przepisywała wiersze ulubionych poetów, uczyła się ich na pamięć.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. romantyczny

 rzecz. romantyzm mrz., romantyk mos., romantyka ż.

Wiktionary


romantycznie

przymiotnik

 (1.1) w sposób romantyczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romantyzm mrz., romantyka ż., romantyk mos., romantyczność ż.

 przym. romantyczny

Wiktionary


romantyczniej

stopień wyższy od przysłówka: romantycznie


SJP.pl


romantyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: romantyczny


SJP.pl


romantyczność

romantyzm;
1. poetyckość, malowniczość, niezwykłość; romantyka;
2. prąd ideowy, literacki i artystyczny z początku XIX w., odwołujący się do uczuć, natury, ludowości, egzotyki i fantastyki oraz wprowadzający idee patriotyczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest romantyczne; cecha tych, którzy są romantyczni

Wiktionary

Romantyczność – ballada Adama Mickiewicza, powszechnie uważana za literacki manifest romantyzmu w Polsce.

Napisana została końcem stycznia 1821 w Wilnie, wydana zaś jako pierwszy − nie licząc sentymentalnego wstępu pt. Pierwiosnek − utwór tomu Ballad i romansów z 1822. Stała się tym samym swoistym credo i otwarciem, nie tylko debiutanckiego tomu poezji Mickiewicza, ale również całej jego przyszłej drogi twórczej. Kontynuację tego krótkiego utworu stanowi motyw zawinionego cierpienia Gustawa z IV części Dziadów.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. romantyczny, romantycznie

 przysł. romantycznie

 rzecz. romantyka ż., romantyzm mrz.

Wiktionary


romantyczny

1. odnoszący się do romantyzmu - prądu umysłowego w XVIII i XIX w.
2. odznaczający się tendencją do marzeń, fantazji
3. pobudzający do marzeń, fantastyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z romantyzmem jako epoką literacką (i kierunkiem w sztuce), charakteryzujący romantyzm

 (1.2) pot. taki, który jest tajemniczy, wrażliwy, uczuciowy, poetyczny, marzycielski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Epoka romantyczna stworzyła własny model bohatera literackiego.

 (1.2) Skompromitowany przez Gabrysię przed całą żeńską drużyną koszykarską, której uczestniczki - jak się okazało - wszystkie miały okazję słuchać tych samych komplementów i romantycznych porównań do kwiatu jabłoni, mówi jej, że jest prozaiczna jak kalafior.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɔ̃mãnˈtɨt͡ʃnɨ, AS: rõmãntyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romantyzm m., romantyk m., romantyczka ż., romantyczność ż., romantyka ż.

 przysł. romantycznie

Wiktionary


romantyk

1. artysta tworzący dzieła w duchu romantyzmu;
2. osoba charakteryzująca się idealizmem, marzycielstwem i nadmierną uczuciowością


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. artysta tworzący zgodnie z założeniami romantyzmu

 (1.2) mężczyzna romantyczny, uczuciowy, sentymentalny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Adam Mickiewicz należy do romantyków.

 (1.2) Mój narzeczony jest romantykiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romantyka ż., romantyzm m.

:: fż. romantyczka ż.

 przym. romantyczny

 przysł. romantycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedstawiciel romantyzmu

 (1.2) idealista, częściowo marzyciel

Wiktionary


romantyka

poetyckość, malowniczość, niezwykłość; romantyczność, romantyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tajemniczy urok zjawiska, miejsca, zdarzenia

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: romantyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romantyk m., romantyczka ż., romantyzm m., romantyczność ż.

 przym. romantyczny

 przysł. romantycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nastrojowość

Wiktionary


romantyzm

1. prąd ideowy, literacki i artystyczny z początku XIX w., odwołujący się do uczuć, natury, ludowości, egzotyki i fantastyki oraz wprowadzający idee patriotyczne;
2. postawa życiowa charakteryzująca się idealizmem, marzycielstwem i nadmierną uczuciowością;
3. poetyckość, malowniczość, niezwykłość; romantyczność, romantyka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. szt. epoka w historii sztuki i literatury, trwająca od lat 90. XVIII wieku do lat 40. XIX wieku, charakteryzująca się zainteresowaniem sferą indywidualnych uczuć, kulturą ludową i historią, zaprzeczająca racjonalizmowi, głosząca swobodę twórczą i odrzucająca sztywne kanony klasycyzmu;

Wiktionary

Romantyzm (z fr. romantisme, od roman – powieść, opowieść) – szeroki nurt w kulturze, który dał nazwę epoce w historii sztuki i historii literatury trwającej od lat 90. XVIII wieku do lat 40. XIX wieku. Romantyzm rozwinął się początkowo w Europie i wyrażał się w różnych obszarach kultury, m.in. poezji, malarstwie i muzyce.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɔ̃ˈmãntɨsm̥, AS: rõmãntysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romantyczność ż., romantyka ż., romantyk mos., romantyczka ż., romantyzowanie n.

 czas. romantyzować ndk.

 przym. romantyczny

 przysł. romantycznie

Wiktionary


romantyzować

czynić romantycznym (poetycznym, tajemniczym, zgodnym z duchem romantyzmu)


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) przypisywać czemuś wartość wzruszeń, natchnień, piękna, gdy faktycznie tych cech nie ma lub istnieją w znikomym stopniu

 (1.2) liter. nadać utworowi cechy romantyzmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romantyzm mrz.

Wiktionary


romanza

[czytaj: romanca] sentymentalny utwór o prostej, zwrotkowej budowie, popularny pod koniec XVIII wieku; romanca


SJP.pl

Romanza – Greatest Hits album włoskiego śpiewaka Andrei Bocellego.

Uważany za breakthrough album Bocellego z 20 milionami sprzedanych egzemplarzy. Był na szczytach list sprzedawanych albumów w całej Europie i Ameryce Łacińskiej, również w Polsce.

Album jest kompilacją dwóch wcześniejszych albumów – Il Mare Calmo della Sera z 1994 oraz Bocelli z 1995.

Składanka w Polsce uzyskała status platynowej płyty.

Wikipedia


romario

Romário, właśc. Romário da Souza Faria (ur. 29 stycznia 1966 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz, który występował na pozycji napastnika, reprezentant kraju. Mistrz świata 1994, dwukrotny mistrz Copa América 1989 i 1997. Uważany jest za jednego z najlepszych napastników w historii piłki nożnej.

Wikipedia


romartów

Romartów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Witonia.

Wieś duchowna, własność seminarium duchownego w Gnieźnie położona była w końcu XVI wieku w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


romaszewski

nazwisko


SJP.pl


romaszki

  • Romaszki – wieś w Polsce
  • Romaszki – wieś na Litwie
  • Romaszki – osiedle w Rosji, w obwodzie leningradzkim, w rejonie priozierskim
Na Białorusi
  • Romaszki – wieś w obwodzie brzeskim, w rejonie lachowickim, w sielsowiecie Żerebkowicze
  • Romaszki – wieś w obwodzie grodzieńskim, w rejonie szczuczyńskim, w sielsowiecie Kamionka
  • Romaszki – dawna leśniczówka w obwodzie grodzieńskim, w rejonie szczuczyńskim, w sielsowiecie Kamionka
  • Romaszki – wieś w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Słoboda. Dawniej Horby
  • Romaszki – wieś w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Prozoroki

Wikipedia


romatowski

nazwisko


SJP.pl


romb

czworokąt mający wszystkie boki równej długości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. czworokąt o wszystkich bokach równych;

Wiktionary

Romb, rzadziej ukośnik – czworokąt o bokach równej długości.

Każdy romb jest jednocześnie:

  • równoległobokiem, którego boki mają tę samą długość;
  • deltoidem, którego przekątne przecinają się w swoich środkach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jasiu, narysuj przekątne rombu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔ̃mp, AS: rõmp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romboid

 przym. rombowy, romboidalny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. romboid

 przym. rombowy, romboidalny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) rhombus

* baskijski: (1.1) erronbo

* białoruski: (1.1) ромб m.

* bułgarski: (1.1) ромб m.

* czeski: (1.1) kosočtverec m.

* duński: (1.1) rombe w.

* esperanto: (1.1) rombo

* francuski: (1.1) losange m.

* hiszpański: (1.1) rombo

* interlingua: (1.1) rhombo

* kataloński: (1.1) rombe m.

* niemiecki: (1.1) Raute ż., Rhombus m.

* norweski (bokmål): (1.1) rombe m.

* norweski (nynorsk): (1.1) rombe m.

* nowogrecki: (1.1) ρόμβος m.

* rosyjski: (1.1) ромб m.

* słowacki: (1.1) kosoštvorec m.

* szwedzki: (1.1) romb w.

* ukraiński: (1.1) ромб m.

* włoski: (1.1) rombo

źródła.

== romb (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) geom. romb

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rombica

rodzaj ryb z rzędu flądrokształtnych


SJP.pl


romboedr

1. w mineralogii: krystalograficzna postać prosta;
2. równoległościan, którego wszystkie ściany są rombami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. zob. rombościan.

Wiktionary

Romboedr, rombościan – równoległościan, którego każda ściana jest rombem, czyli bryła ograniczona sześcioma przystającymi rombami. Kształt romboedru mają niektóre komórki elementarne układu trygonalnego (jednego z typów sieci krystalograficznych).

Właściwości
  • romboedr ma 8 wierzchołków i 12 krawędzi,
  • oś główna symetrii obrotowej łączy te 2 wierzchołki, w których zbiegają się po 3 kąty równe,

Wikipedia


romboid

czworokąt mający dwie pary boków sąsiednich równych; deltoid


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. deltoid.

Wiktionary

Romboid – słowackie czasopismo literackie. Zostało założone w 1966 roku.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. romb m.

 przym. romboidalny

Wiktionary


romboidalny

mający kształt romboidu (deltoidu); romboidowy


SJP.pl


romboidowy

rzadko: mający kształt romboidu (deltoidu); romboidalny


SJP.pl


rombolistny

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający liście (lub ich części) przypominające romby

Wiktionary


rombościan

bryła, której boki są rombami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geom. wielościan, którego każda ze ścian jest rombem;

Wiktionary

Romboedr, rombościan – równoległościan, którego każda ściana jest rombem, czyli bryła ograniczona sześcioma przystającymi rombami. Kształt romboedru mają niektóre komórki elementarne układu trygonalnego (jednego z typów sieci krystalograficznych).

Właściwości
  • romboedr ma 8 wierzchołków i 12 krawędzi,
  • oś główna symetrii obrotowej łączy te 2 wierzchołki, w których zbiegają się po 3 kąty równe,

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) romboedr

Wiktionary


rombowaty

przypominający kształtem romb


SJP.pl


rombowy

o kształcie rombu


SJP.pl


romcio

zdrobnienie od: Roman, Romuald (imiona męskie); Romuś, Romek


SJP.pl


romczyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Romki lub z nią związany


SJP.pl


romeczek

zdrobnienie od: Roman, Romuald (imiona męskie)


SJP.pl


romeit

minerał, antymonian wapnia występujący w tetragonalnych kryształach barwy żółtej aż do czerwonej; znany z Piemontu


SJP.pl


romek

zdrobnienie od: Roman, Romuald (imiona męskie); Romuś, Romcio


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od: Roman

 (1.2) zdrobn. od: Romuald

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Romka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzień dobry! Ranny dziś ptaszek z Romka!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔ̃mɛk, AS: rõmek

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. Roman mos., Romeczek mos., Romuś mos., Romanek ż./mos., Romanowicz ż./mos., Romania ż./mos., Romaniak ż./mos., Romanik ż./mos., Romaniszyn ż./mos., Romaniuk ż./mos., Romankiewicz ż./mos., Romankowo n., Romanostwo n., Romanow ż./mos., Romanowie nmos., Romanowo n., Romanowowie nmos., Romanowski mos., Romanówek mrz.

:: przym. Romanowy

 (1.2)

:: rzecz. Romuald mos., Romeczek mos., Romuś mos., Romualda ż., Romualdostwo n., Romualdowie nmos.

:: przym. Romualdowy, Romualdziny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. Roman; zdrobn. Romuś, Romeczek

Wiktionary


rómel

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odpust

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kram

Wiktionary


romeo

potocznie - mężczyzna romantyczny, kochliwy; uwodziciel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) liter. imię bohatera dramatu Szekspira

Wiktionary

  • Romeusz – imię męskie
  • Romeo Monteki
  • Romeo – minialbum grupy SHINee
  • Romeo – południowokoreańska grupa muzyczna
  • Romeo — serwis randkowy dla osób homoseksualnych, biseksualnych, queer oraz transpłciowych

Miejscowości w USA:

  • Romeo – miejscowość w stanie Kolorado, w hrabstwie Conejos
  • Romeo – wieś w stanie Michigan, w hrabstwie Macomb

Inne:

  • okręty podwodne projektu 633 – kod NATO Romeo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czasami Romeo bywał porywczy.

 (1.1) Zachowujesz się jak Szekspirowski Romeo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔ̃ˈmɛɔ, AS: rõmeo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. romeo m.

Wiktionary


romeowie

potocznie - mężczyzna romantyczny, kochliwy; uwodziciel


SJP.pl


romeowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Romea lub z nim związany


SJP.pl


romer

[czytaj: RYmer] szklany kielich do wina, stosowany od XVII wieku w Nadrenii i Niderlandach


SJP.pl

  • Romer – polska rodzina szlachecka i jej herb własny

Wikipedia


romet

polska firma rowerowa oraz marka rowerów przez nią produkowana


SJP.pl

Wikipedia


rominta

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północnej Polsce i Rosji (obwód królewiecki), lewy dopływ Pisy;

Wiktionary

Rominta (ros. Красная, Krasnaja, niem. Rominte) – rzeka, lewy dopływ Pisy. Płynie przez tereny obwodu królewieckiego w Rosji.

Rzeka powstaje z połączenia rzek Błędzianki (uznawanej za górny bieg Rominty) i Szynkuny (ros. Протока, Protoka, niem. Schenken Bach). Rzeka płynie przez Puszczę Romincką, przepływa przez wieś Krasnolesie i uchodzi do rzeki Pisy we wschodniej części miasta Gusiew.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. romincki

Wiktionary


rominy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Romy lub z nią związany


SJP.pl


romka

zdrobnienie od: Romana, Romualda (imiona żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini romskiej grupy etnicznej

 (1.2) zdrobn. Romana

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Romek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O potrawach kuchni cygańskiej opowiadała nam prawdziwa Romka.

 (1.2) Pożyczyłam ten atlas od Romki Czech z siódmej c.

 (2.1) Po drodze podwieziemy Romka pod rozlewnię.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. romski m., romskość ż.

:: fm. Rom m.

 przym. romski

 (1.2)

 rzecz. Romana ż., Roman m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Cyganka, Romni

Wiktionary


romkowie

Romek z małżonką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. Romek z żoną

forma rzeczownika.

 (2.1) M. i W. lm. od: Romek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Romanowicz mos., Roman mos., Romeczek mos., Romuś mos., Romanostwo n., Romanowo n., Romankowo n., Romanówek mrz., Romania ż.

 przym. Romanowy

Wiktionary


romkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Romka lub z nim związany


SJP.pl


rommel

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Rommel

  • Adrien Rommel (1914–1963) – francuski szermierz
  • Donggon Rommel – filipiński zapaśnik
  • Erwin Rommel (1891–1944) – niemiecki feldmarszałek
  • Frank Rommel (ur. 1984) – niemiecki skeletonista
  • Manfred Rommel (1928–2013) – niemiecki polityk, syn Erwina

Wikipedia


romnów

Romnów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie.

Leży na terenie Parku Krajobrazowego Dolina Bystrzycy, w widłach rzek Bystrzycy i Strzegomki. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 362.

Wikipedia


romocki

nazwisko


SJP.pl


romofob

osoba wrogo nastawiono do Romów


SJP.pl


romofobia

niechętne, wrogie nastawienie do Romów


SJP.pl

Romofobia – negatywne postawy i uczucia wobec Romów; silny lęk przed Romami, połączony ze wstrętem lub nienawiścią w stosunku do nich.

Wikipedia


romowie

członek koczowniczego ludu zamieszkującego niemal wszystkie kontynenty; Cygan


SJP.pl

Wikipedia


rompelkamera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pralnia

Wiktionary


romski

odnoszący się do Romów (Cyganów); cygański


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Romów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język Romów;

Wiktionary

Język romski lub romani (nazwa własna: romani čhib, romani ćhib, w innych językach często określany potoczną nazwą „język cygański”) – język indoeuropejski z gałęzi nowoindyjskiej języków indoaryjskich. Romani jest jedynym autochtonicznym językiem indoaryjskim używanym w Europie. Wywodzi się z sanskrytu za pośrednictwem języków prakryckich. Posługują się nim Romowie oraz Sinti. Romani nie należy natomiast do grupy języków romańskich (przypadkowa zbieżność nazw), w związku z czym tylko w niewielkim stopniu jest spokrewniony z takimi językami jak rumuński czy romansz.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɔ̃msʲci, AS: rõmsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rom m., Romka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cygański

 (2.1) romani

Wiktionary


romskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem romskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem romskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku romskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔ̃mskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: rõmskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


romskość

romski


SJP.pl

Patrz:

romski

romuald

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Romuald – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „ten, który zdobył sławę dzięki swemu panowaniu”.

Zdrobnienia to Romek, Romcio, Romuś. Żeński odpowiednik: Romualda

Romuald imieniny obchodzi: 7 lutego, 19 czerwca, 24 czerwca i 9 sierpnia.

Osoby święte o imieniu Romuald:

  • święty Romuald – założyciel zakonu kamedułów

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Córka pana Romualda uczy w pobliskiej zawodówce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɔ̃ˈmuwalt, AS: rõmualt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Romualda ż.

:: zdrobn. Romualdzik m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Romualda ż.

:: zdrobn. Romualdzik m.

frazeologia.

etymologia. etym|łac|Romualdus.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Romuald

* białoruski: (1.1) Рамуальд m.

* czeski: (1.1) Romuald m.

* francuski: (1.1) Romuald m.

* hiszpański: (1.1) Romualdo m.

* kaszubski: (1.1) Rómùôld m.

* łaciński: (1.1) Romualdus m.

* łotewski: (1.1) Romualds m.

* niemiecki: (1.1) Romuald m.

* portugalski: (1.1) Romualdo m.

* rosyjski: (1.1) Ромуальд m.

* słowacki: (1.1) Romuald m.

* szwedzki: (1.1) Romuald

* ukraiński: (1.1) Ромуальд m.

* węgierski: (1.1) Romuald

* włoski: (1.1) Romualdo m.

źródła.

== Romuald (język francuski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|francuski|m. Romuald

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


romualda

imię żeńskie


SJP.pl

Romualda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik imienia Romuald, które oznacza „ten, który zdobył sławę dzięki swemu panowaniu”.

W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych, wykazano 5356 kobiet o imieniu Romualda nadanym jako imię pierwsze oraz 2660 kobiety noszące imię Romualda jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako żeńskie imię pierwsze – Anna, nosi 1072616 osób.

Romualda imieniny obchodzi 19 czerwca.

Wikipedia


romualdostwo

Romuald z małżonką; Romualdowie


SJP.pl


romualdowie

Romuald z małżonką; Romualdostwo


SJP.pl


romualdowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Romualda lub z nim związany


SJP.pl


romualdziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Romualdy lub z nią związany


SJP.pl


romulus

mitologiczny założyciel i eponim Rzymu oraz pierwszy jego władca, brat bliźniak Remusa, po śmierci czczony przez mieszkańców imperium rzymskiego jako Quirinus


SJP.pl

  • Romulus – imię męskie
  • Romulus – mitologiczny założyciel Rzymu
  • Romulus – planeta w fikcyjnym świecie Star Trek
  • Romulus – księżyc planetoidy (87) Sylvia z pasa głównego planetoid
  • Romulus – album kanadyjskiej grupy Ex Deo
  • Romulus – biskup, święty Kościoła katolickiego

Wikipedia


romuś

1. zdrobnienie od: Roman, Romuald (imiona męskie); Romek, Romcio;
2. nazwisko


SJP.pl


ron

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rodzic osoby niepełnosprawnej

skrótowiec

 (2.1) = rad. Radiofoniczny Ośrodek Nadawczy

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) RON Podmiejska

Wiktionary


rona

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = hist. wojsk. Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa;

Wiktionary

Rumunia:

  • Rona – wieś

Szwajcaria:

  • Rona – miejscowość w gminie Surses, w kantonie Gryzonia, w regionie Albula

Wielka Brytania:

  • Rona (North Rona) – wyspa w Szkocji, w archipelagu Hebrydów Zewnętrznych
  • Rona (South Rona) – wyspa w Szkocji, w archipelagu Hebrydów Wewnętrznych

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 transliteracja etym|ros|РОНА. < Русская освободительная народная армия

uwagi.

tłumaczenia.

* niemiecki: (1.1) RONA

* rosyjski: (1.1) РОНА

źródła.

== RONA (język niemiecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) hist. wojsk. RONA

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 transliteracja etym|ros|РОНА. < Русская освободительная народная армия

uwagi.

tłumaczenia.

* niemiecki: (1.1) RONA

* rosyjski: (1.1) РОНА

źródła.

== RONA (język niemiecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) hist. wojsk. RONA

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ronald

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Ronald – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Waszyngton, w hrabstwie Kittitas.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ronald ma chore serce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔ̃nalt, AS: rõnalt

Wiktionary


ronaldinho

[czytaj: ronaldińjo] (właściwie: Ronaldo de Assis Moreira) piłkarz brazylijski


SJP.pl

Ronaldinho lub Ronaldinho Gaúcho (wym. [ʁonawˈdʒĩɲu gaˈuʃu]; właśc. Ronaldo de Assis Moreira; ur. 21 marca 1980 w Porto Alegre) – brazylijski piłkarz, który grał zazwyczaj na pozycji pomocnika lub napastnika, mistrz świata 2002, mistrz Ameryki Południowej 1999, zwycięzca Ligi Mistrzów UEFA 2005/2006. Posiada obywatelstwo brazylijskie i hiszpańskie.

Wikipedia


ronaldo

nazwisko obce


SJP.pl

Ronaldo, właśc. Ronaldo Luís Nazário de Lima (wym. [χoˈnawdu luˈiz naˈzaɾiu dʒi ˈlimɐ]; ur. 18 września 1976 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz, który grał na pozycji napastnika. Oprócz brazylijskiego posiada także hiszpański paszport. Najmłodszy w historii laureat nagrody Piłkarz Roku FIFA dla najlepszego piłkarza świata i Złotej Piłki dla najlepszego piłkarza grającego w Europie.

Wikipedia


ronaldowie

Ronald z małżonką


SJP.pl


ronaldowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Ronalda lub z nim związany


SJP.pl