ski

dawniej: narty


SJP.pl

Ski – miasto w Norwegii w okręgu Akershus w gminie Nordre Follo. Do 2020 stanowiło również osobną gminę.

Ski jest drugim co do wielkości miastem w Akershus po Oslo, zamieszkanym przez 19 357 osób (dane z 2017 roku).

Wikipedia


ski-alpinizm

narciarstwo wysokogórskie; skialpinizm


SJP.pl


skiagrafia

1) światłocień wprowadzony po raz pierwszy do malarstwa greckiego w drugiej połowie V wieku p.n.e. przez Apollodorosa z Aten. Technika ta polega na takim zestawieniu barw obok siebie, że z daleka dawały wyobrażenie trójwymiarowości.

2) kierunek w malarstwie greckim (malarstwo światłocieniowe, iluzjonistyczne) rozwijający się od końca V wieku p.n.e.

Wikipedia


skialpinista

[czytaj: ski-alpinista] osoba uprawiająca narciarstwo wysokogórskie


SJP.pl


skialpinistka

[czytaj: ski-alpinistka] kobieta uprawiająca narciarstwo wysokogórskie


SJP.pl


skialpinistyczny

skialpinizm; ski-alpinistyczny


SJP.pl


skialpinizm

[czytaj: ski-alpinizm] narciarstwo wysokogórskie; ski-alpinizm


SJP.pl

Skialpinizm, narciarstwo wysokogórskie – rodzaj sportu narciarskiego, w którym zawodnicy podchodzą i zjeżdżają na nartach oraz nierzadko używają umiejętności i sprzętu alpinistycznego podczas ścigania się w terenie górskim. Wyróżnia się także dyscyplinę sprinterską, w której zawodnicy ścigają się po krótkiej specjalnie przygotowanej sztucznej trasie, zawierającej zazwyczaj kilka podbiegów, odcinków specjalnych w rakach i nartami na plecach oraz zjazdów.

Wikipedia


skiaskop

urządzenie wykorzystujące wiązkę światła odbitą od lusterka, które pozwala zbadać wielkość wady wzroku


SJP.pl


skiaskopia

metoda badania wad wzroku, polegająca na obserwacji cienia poruszającego się w obrębie źrenicy przy oświetleniu oka za pomocą wziernika - skiaskopu; retinoskopia


SJP.pl


skiathlon

[czytaj: skjatlon] konkurencja w biegach narciarskich złożona z dwóch części pokonywanych różnymi stylami; bieg łączony


SJP.pl


skiatron

lampa elektronopromieniowa o ekranie tenebrescencyjnym


SJP.pl


skiba

1. wąski, wybrzuszony pas gleby tworzący się podczas orania
2. regionalnie: kromka chleba, pajda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) grubo ukrojona kromka chleba

 (1.2) wąski pas gleby podcięty przez pług, odwrócony i odłożony na bok w czasie orki

 (1.3) gw-pl|Poznań. kradzież

Wiktionary

Skiba – wąski pas roli podcięty lemieszem pracującego pługa, odwrócony i odłożony na bok w czasie orki. Pługi tradycyjne odkładają skiby tylko w jedną stronę - w prawo, natomiast pługi obracalne i wahadłowe - w prawo lub w lewo, dzięki czemu można wykonać orkę jednostronną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dobre mięso przyprawione odpowiednio do smaku, a do tego gruba skiba chleba z masłem.

 (1.2) Właśnie co dopiero odwalił na cały lemiesz sąsiadowi skibę i stając obejrzał się, czy ta kto nie idzie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsʲciba, AS: sʹḱiba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. skibka

 czas. skibać

 przym. dwuskibowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pajda

Wiktionary


skibać

czasownik

 (1.1) poznań. - kraść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skibanie n., skiba

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kroić, zob. też kraść

Wiktionary


skibanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skibać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skibać ndk.

Wiktionary


skibicki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Franciszek Skibicki – polski urzędnik
  • Kacper Skibicki – polski piłkarz
  • Stanisław Skibicki – polski wojskowy
  • Wojciech Skibicki – rzymskokatolicki duchowny

Wikipedia


skibike

[czytaj: skibajk] rower przeznaczony do jazdy po terenach wysokogórskich


SJP.pl


skibin

Skibin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Radziejów.

Wikipedia


skibiński

nazwisko


SJP.pl

Skibiński (forma żeńska: Skibińska; liczba mnoga: Skibińscy) – polskie nazwisko. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 8913 osób.

Mężczyźni o tym nazwisku:

  • Daniel Skibiński (ur. 1990) – polski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA)
  • Franciszek Skibiński (ur. 15 sierpnia 1899, zm. 16 maja 1991) – generał dywizji WP
  • Karol Skibiński (ur. w 1849, zm. 14 maja 1922) – polski inżynier budowy kolei
  • Kazimierz Michał Skibiński (ur. 6 marca 1786, zm. 1 marca 1858) – polski aktor, autor pamiętnika
  • Marian Skibiński (ur. 15 sierpnia 1893, zm. 1940) – oficer polskiego wywiadu, później nadkomisarz Straży Granicznej II RP
  • Paweł Skibiński (ur. 1973) – polski historyk, politolog, wykładowca, publicysta
  • Rafał Skibiński (ur. 12 grudnia 1953, zm. 5 grudnia 1987) – polski dominikanin
  • Ryszard Skibiński (ur. 20 stycznia 1951, zm. 4 czerwca 1983) – polski kompozytor i instrumentalista
  • Tomasz Skibiński (ur. 2 marca 1962) – polski ksiądz pallotyn, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Ołtarzewie
  • Wilhelm Skibiński (ur. 21 lipca 1933) – Bukowińczyk, działacz społeczny, krzewiciel kultury kresowej
  • Wojciech Skibiński (ur. 31 marca 1929) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser
  • Wojciech Skibiński (ur. 23 lipca 1959) – polski aktor filmowy i teatralny

Wikipedia


skibka

zdrobnienie od: skiba


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. kromka chleba

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ułatwiało to życie roznoszącym chleb kalifaktorom, bo tak przygotowane porcje nie rozlatywały się na drobne kawałki, a i nikt z więźniów nie mógł mieć pretensji, że dostał mniej skibek od innego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skiba

Wiktionary


skibniewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksander Skibniewski – polski ziemianin, działacz społeczny, prawnik, poseł na Sejm Krajowy Bukowiny
  • Bronisław Skibniewski – polski ziemianin, i finansista
  • Kazimierz Wiktor Skibniewski – polski lekarz
  • Mariusz Skibniewski – rzymskokatolicki ksiądz, jezuita, historyk Kościoła
  • Mateusz Skibniewski – rzymskokatolicki ksiądz
  • Mirosław Skibniewski – polski inżynier systemów zarządzania w budownictwie
  • Robert Skibniewski – polski koszykarz
  • Stanisław Skibniewski – polski inżynier elektryk i oficer podziemia
  • Stefan Leon Skibniewski – rzymskokatolicki ksiądz
  • Wiktor Skibniewski – polski ziemianin
  • Zygmunt Skibniewski – polski architekt i urbanista, poseł na Sejm

Wikipedia


skibno

Skibno (do 1945 niem.: Schübben) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Sianów.

Według danych z 30 czerwca 2003 r. wieś miała 761 mieszkańców.

Skibno położone jest przy linii kolejowej 202 (Gdańsk-Stargard, stacja kolejowa Skibno).

We wsi ryglowy dworek z II poł. XIX w.

Wikipedia


skibob

pojazd przeznaczony do jazdy na śniegu, stanowiący kombinację nart i roweru


SJP.pl

Skiboby – indywidualny sport zimowy, w którym zawodnik siedząc porusza się na pojeździe stanowiącym połączenie nart i roweru. Dodatkowo zawodnicy dysponują dwiema małymi nartami przymocowanymi do butów, które pomagają im utrzymać stabilność podczas jazdy. Zawody skibobowe rozgrywane są w slalomie, gigancie i supergigancie.

Wikipedia


skibobowy

skibob


SJP.pl

Patrz:

skibob

skiboby

dyscyplina sportowa - jazda na czas na skibobie


SJP.pl


skibowiec

osiewnik skibowiec - gatunek chrząszcza z rodziny sprężykowatych


SJP.pl


skibowy

przymiotnik od: skiba


SJP.pl


skibus

autobus dowożący narciarzy do wyciągów


SJP.pl


skichać

potocznie: skichać się - mimowolnie oddać kał; zesrać się


SJP.pl


skichany

taki, który się skichał (mimowolnie oddał kał); zesrany


SJP.pl


skicross

[czytaj: skikros] wyścigi narciarskie rozgrywane na trasie zjazdowej


SJP.pl

Skicross (także skiercross, skier-X) – jedyna konkurencja narciarska polegająca na bezpośrednich wyścigach narciarzy alpejskich, jadących czwórkami (lub szóstkami) na jednej, specjalnie przygotowanej trasie zjazdowej.

Wikipedia


skicrossowy

skicross [czytaj: skikrosowy]


SJP.pl


skidniów

Skidniów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie głogowskim, w gminie Kotla.

Wikipedia


skidoo

[czytaj: skiDU] sanie motorowe na gąsienicach


SJP.pl

Skidoo – opuszczone miasto w stanie Kalifornia na terenie Parku Narodowego Dolina Śmierci. Sławne na początku XX wieku, gdy w okolicach odkryto złoto. Mieszkańcy odeszli po kilku latach. Nie pozostały żadne budynki w stanie używalności. Resztki są czasem odwiedzane przez pasjonatów miast duchów.

Wikipedia


skidzin

Skidziń (do 2009 Skidzin) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Brzeszcze.

Wikipedia


skieblewo

Skieblewo (biał. Скеблева, lit. Skieblevas) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Lipsk.

W okresie II RP siedziba wiejskiej gminy Kurjanka w powiecie augustowskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia


skiepściały

taki, który skiepściał


SJP.pl


skiepścić

potocznie:
1. zepsuć, zrobić coś źle;
2. skiepścić się - pogorszyć się, zepsuć się


SJP.pl


skiepścieć

1. potocznie: stać się kiepskim; zmizernieć, zbiednieć;
2. gwarowo: stracić rozum; zgłupieć


SJP.pl


skiepszczać

potocznie:
1. czynić coś kiepskim, nieciekawym;
2. skiepszczać się - stawać się kiepskim, pogarszać się


SJP.pl


skiera

nazwisko polskie


SJP.pl


skierbieszów

wieś w Polsce


SJP.pl

Skierbieszów – wieś w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w dolinie rzeki Wolicy, na terenie Działów Grabowieckich.

Miejscowość jest sołectwem, siedzibą władz gminy Skierbieszów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1408 mieszkańców.

Wikipedia


skierbieszowianin

mieszkaniec Skierbieszowa


SJP.pl


skierbieszowianka

mieszkanka Skierbieszowa


SJP.pl


skierbieszowski

przymiotnik od: Skierbieszów


SJP.pl


skierdż

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. kresowe pastuch

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skierdż (po koroniarsku: pastuch), który już zdążył dobiec, postawił na chwiejne nóżki małe wilgotne cielątko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sʲcɛrt͡ʃ, AS: sʹḱerč

Wiktionary


skiereszewo

  • Skiereszewo – wieś w powiecie gnieźnieńskim
  • Skiereszewo – osiedle Gniezna

Wikipedia


skierka

zdrobnienie od: skra


SJP.pl

Skierka – rodzaj grzybów z rzędu rdzowców (Pucciniales).

Wikipedia


skierkowski

nazwisko


SJP.pl


skierniewice

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) miasto powiatowe w Polsce, we wschodniej części województwa łódzkiego;

Wiktionary

Skierniewice – miasto na prawach powiatu, położone na Równinie Łowicko-Błońskiej, w połowie drogi między Warszawą a Łodzią, w województwie łódzkim. Miasto było stolicą województwa skierniewickiego w latach 1975–1998.

Miasto położone jest w dorzeczu Wisły, na Nizinie Środkowomazowieckiej, w południowej części Równiny Łowicko-Błońskiej. Skierniewice były miastem duchownym arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Sławomir i jestem kolejarzem ze Skierniewic.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skierniewiczanin m., skierniewiczanka ż., SKC n., Skierki nmos., Skierniewickie n., Skierniewka ż.

 przym. skierniewicki, podskierniewicki

 skr. SKC

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. SKC n.; pot. Skierki nmos.

Wiktionary


skierniewicki

przymiotnik od: Skierniewice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze Skierniewicami, dotyczący Skierniewic, pochodzący ze Skierniewic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Skierniewice nmos., Skierniewickie n., skierniewiczanin mos., skierniewiczanka ż.

Wiktionary


skierniewickie

przymiotnik od: Skierniewice


SJP.pl


skierniewiczanin

mieszkaniec Skierniewic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Skierniewic

 (1.2) osoba pochodząca z Skierniewic, urodzona w Skierniewicach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsʲcɛrʲɲɛvʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: sʹḱerʹńevʹičãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Skierniewice nmos., SKC n., Skierki nmos.

:: fż. skierniewiczanka ż.

 przym. skierniewicki, podskierniewicki

 skr. SKC

Wiktionary


skierniewiczanka

mieszkanka Skierniewic


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Skierniewic

 (1.2) kobieta pochodząca z Skierniewic, urodzona w Skierniewicach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsʲcɛrʲɲɛvʲiˈt͡ʃãnka, AS: sʹḱerʹńevʹičãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Skierniewice nmos.

:: fm. skierniewiczanin m.

 przym. skierniewicki

Wiktionary


skierniewka

rzeka w Polsce


SJP.pl

  • Skierniewka – rzeka w środkowej Polsce, prawy dopływ Bzury
  • Skierniewka – część miasta Skierniewice od 1926; dawniej samodzielna wieś
  • Skierniewka – dawna gmina wiejska funkcjonująca w latach 1867–1954

Wikipedia


skierować

1. nadać czemuś odpowiedni kierunek
2. skierować się - udać się w określonym kierunku


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kierować)

 (1.1) nadać czemuś określony kierunek; wysłać coś w jakimś kierunku, w określoną stronę

czasownik zwrotny

 (2.1) udać się dokądś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skierowałem chorego do sanatorium.

 (1.1) Skierował wzrok na ścianę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sʲcɛˈrɔvat͡ɕ, AS: sʹḱerovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierowca mos., kierownica ż., skierowanie, kierunek

 czas. kierować

 przym. kierowniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwrócić

Wiktionary


skierowanie

polecenie na piśmie wydane w celu przyjęcia kogoś przez wymienioną placówkę, instytucję; także pismo zawierające takie polecenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rodzaj pisemnego polecenia przyjęcia kogoś przez określoną placówkaacówkę

 (1.2) odczasownikowy od|skierować.

Wiktionary

Skierowanie - z reguły pisemna dyspozycja lekarska (lub innego, uprawnionego na mocy ustawy, pracownika medycznego), często w sformalizowanej formie:

  • zlecająca wykonanie badania diagnostycznego,
  • zlecająca konsultację u lekarza specjalisty,
  • kierująca pacjenta na leczenie w poradni specjalistycznej,
  • kierująca pacjenta na leczenie szpitalne,
  • kierująca pacjenta na leczenie sanatoryjne,
  • kierująca pacjenta na leczenie rehabilitacyjne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dostałem skierowanie do sanatorium rehabilitacji onkologicznej.

 (1.1) Po chwili miałem skierowanie do urologa.

 (1.1) Dość częstym błędem [...] jest pomijanie w skierowaniach na badania lekarskie czynności pracy na wysokości powyżej 1 m.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsʲcɛrɔˈvãɲɛ, AS: sʹḱerovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kierunek m., kierowanie n., kierowca mos.

 czas. skierować, kierować

Wiktionary


skierowywać

1. nadawać czemuś odpowiedni kierunek
2. skierowywać się - udawać się w określonym kierunku


SJP.pl


skierski

nazwisko


SJP.pl


skiełbasić

skiełbasić się - potocznie:
1. zmącić się, zagmatwać się, skomplikować się;
2. zepsuć się, pogorszyć się


SJP.pl


skiełbaszony

potocznie: taki, który się skiełbasił


SJP.pl


skiełkować

1. o nasionach, roślinach: wypuścić pierwsze pędy; wykiełkować, zakiełkować;
2. spowodować szybkie wytworzenie pędów nasion, bulw, kłączy;
3. powstać jako zalążek czegoś w określonym miejscu lub czasie; wykiełkować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) doprowadzić do wypuszczenia pędów

Wiktionary


skiełkowywać

1. o nasionach, roślinach: wypuszczać pierwsze pędy; kiełkować;
2. powodować szybkie wytworzenie pędów nasion, bulw, kłączy


SJP.pl


skif

skiff;
1. rodzaj łodzi sportowej przeznaczonej dla jednej osoby, wyposażonej w jedną parę długich wioseł;
2. wyścigi na łodziach o tej samej nazwie


SJP.pl

  • Skif – projekt radzieckiej bojowej stacji kosmicznej
  • Skif – eksportowa nazwa ukraińskiego zestawu przeciwpancernego
  • Skifowie – koczowniczy lud irański
  • SKIF – Sportowy Klub Instytutu Fizkultury

Wikipedia


skiff

skif;
1. rodzaj łodzi sportowej przeznaczonej dla jednej osoby, wyposażonej w jedną parę długich wioseł;
2. wyścigi na łodziach o tej samej nazwie


SJP.pl


skiffistka

wioślarka specjalizująca się w pływaniu skiffem; skifistka


SJP.pl


skiffle

rodzaj muzyki rozrywkowej, szczególnie popularny w Wielkiej Brytanii w latach pięćdziesiątych


SJP.pl

Skiffle – rodzaj muzyki folk, z wpływami jazzu i bluesa, wykonywanej przeważnie na różnego rodzaju zaimprowizowanych instrumentach czy wręcz przedmiotach codziennego użytku, takich jak tara, grzebień czy garnek, a także banjo, harmonijka ustna i kazoo.

Wikipedia


skiffle'owy

skiffle [czytaj: skiflowy]


SJP.pl


skifista

sportowiec biorący udział w wyścigu skifów


SJP.pl

Skifista – osoba uprawiająca wioślarstwo w kategorii jedynek – łodzi jednoosobowych (dwuwiosłowych).

Do polskich skiffistów z największymi osiągnięciami sportowymi należą m.in.: Teodor Kocerka, Kajetan Broniewski, Roger Verey, Natan Węgrzycki-Szymczyk, Zdzisław Bromek.

Wikipedia


skifistka

wioślarka specjalizująca się w pływaniu skifem; skiffistka


SJP.pl


skijöring

[czytaj: skijering albo szisjering] sport zimowy, w którym zwierzę lub pojazd ciągnie na lince osobę na nartach; skiring, skikjöring


SJP.pl

Skijöring, rzadziej skikjöring (wym. szisjyrink lub skijerink) – rodzaj sportu zimowego polegającego na wyścigu na śniegu narciarzy (maszerów) ciągniętych przez zwierzęta (zazwyczaj pojedynczego konia, ale także np. przez psi zaprzęg) albo pojazd (motocykl, skuter śnieżny itp.).

Wikipedia


skikjöring

[czytaj: skijering albo szisjering] sport zimowy, w którym zwierzę lub pojazd ciągnie na lince osobę na nartach; skiring, skijöring


SJP.pl

Skijöring, rzadziej skikjöring (wym. szisjyrink lub skijerink) – rodzaj sportu zimowego polegającego na wyścigu na śniegu narciarzy (maszerów) ciągniętych przez zwierzęta (zazwyczaj pojedynczego konia, ale także np. przez psi zaprzęg) albo pojazd (motocykl, skuter śnieżny itp.).

Wikipedia


skiknąć

potocznie: podejść dokądś; skoczyć


SJP.pl


skill

potocznie: umiejętność, zdolność


SJP.pl

Umiejętność (z ang. skill) – to obok współczynników typ danych liczbowych w grach fabularnych, opisujących postać gracza. Umiejętności określają jak zaawansowana jest w danej dziedzinie postać. Im większa jest wartość danej umiejętności, tym łatwiej jest wykonać postaci test związany z nią. Umiejętności dotyczą zasadniczo dziedzin, których można się nauczyć; ponadto zwykle łatwiej jest je zdobyć (lub zwiększyć ich poziom) niż współczynniki.

Wikipedia


skimboard

[czytaj: skimbord] sport wodny polegający na ślizganiu się na desce po fali lub płytkiej warstwie wody; skimboarding


SJP.pl

Skimboarding (skimboard) – sport wodny polegający na jeździe (ślizgu) na desce po fali lub płytkiej warstwie wody.

Wikipedia


skimboarder

[czytaj: skimborder] osoba uprawiająca sport wodny polegający na ślizganiu się na desce po fali lub płytkiej warstwie wody


SJP.pl


skimboarderka

skimboarder [czytaj: skimborder]


SJP.pl


skimboarding

[czytaj: skimbording] sport wodny polegający na ślizganiu się na desce po fali lub płytkiej warstwie wody; skimboard


SJP.pl

Skimboarding (skimboard) – sport wodny polegający na jeździe (ślizgu) na desce po fali lub płytkiej warstwie wody.

Wikipedia


skimia

rodzaj roślin z rodziny rutowatych; skimmia


SJP.pl


skimmer

[czytaj: skimer] urządzenie w bankomacie umożliwiające kopiowanie danych z paska magnetycznego lub chipa karty płatniczej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. techn. urządzenie dokonujące nielegalnego skopiowania paska magnetycznego karty płatniczej

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba dokonująca nielegalnego skopiowania paska magnetycznego karty płatniczej

Wiktionary

Skimming – przestępstwo polegające na nielegalnym skopiowaniu zawartości paska magnetycznego karty płatniczej bez wiedzy jej posiadacza w celu wytworzenia kopii i wykonywania nieuprawnionych płatności za towary i usługi lub wypłat z bankomatów. Obecnie skimming wymierzony jest także w karty chipowe z układami niechronionej klasy SDA, jak i układami klasy DDA uchodzącymi za bezpieczniejsze. Ponieważ skopiowana karta w elektronicznych systemach bankowych zachowuje się jak karta oryginalna, wszystkie operacje wykonane przy jej pomocy odbywają się kosztem posiadacza oryginalnej karty i obciążają jego rachunek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Policjanci zabezpieczyli skimmer znaleziony w bankomacie przy poczcie.

 (2.1) Szajkę skimmerów pochwycili katowiccy stróże prawa.

Wiktionary


skimmia

rodzaj roślin z rodziny rutowatych; skimia


SJP.pl

Skimmia (Skimmia) – rodzaj roślin z rodziny rutowatych. Obejmuje 7 gatunków. Występują w cieplejszych regionach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej – od Afganistanu, poprzez Himalaje po Japonię, na południu sięgając po Wietnam i Filipiny. Najbardziej zróżnicowane na obszarze Chin. Rosną w różnych zbiorowiskach leśnych, kwiaty zapylane są przez pszczoły. Rośliny zawierają alkaloidy. Wszystkie części rośliny rozgniecione wydzielają ostry aromat.

Wikipedia


skimming

[czytaj: skiming] nielegalne kopiowanie danych z paska magnetycznego lub chipa karty płatniczej w celu dokonywania nielegalnych transakcji


SJP.pl

Skimming – przestępstwo polegające na nielegalnym skopiowaniu zawartości paska magnetycznego karty płatniczej bez wiedzy jej posiadacza w celu wytworzenia kopii i wykonywania nieuprawnionych płatności za towary i usługi lub wypłat z bankomatów. Obecnie skimming wymierzony jest także w karty chipowe z układami niechronionej klasy SDA, jak i układami klasy DDA uchodzącymi za bezpieczniejsze. Ponieważ skopiowana karta w elektronicznych systemach bankowych zachowuje się jak karta oryginalna, wszystkie operacje wykonane przy jej pomocy odbywają się kosztem posiadacza oryginalnej karty i obciążają jego rachunek.

Wikipedia


skimpflacja

obniżenie jakości oferowanych produktów i usług przy jednoczesnym zachowaniu lub wzroście ceny


SJP.pl


skin

przedstawiciel podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznający albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skinhead, skinhed


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek subkultury skinhead

Wiktionary

  • skórka (informatyka)
  • Deborah Dyer – angielska piosenkarka znana pod pseudonimem Skin
  • Skin (zespół muzyczny) – brytyjski zespół rockowy
  • Skin (singel) – drugi singiel Rag’n’Bone Mana z jego debiutanckiego albumu Human
  • Skin – film biograficzny z 2018 roku

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sʲcĩn, AS: sʹḱĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skinhead m.

:: zdrobn. skinio m.

 przym. skinowski, skinheadzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oi, skinhead, łysol, skinio

Wiktionary


skinąć

poruszyć ręką lub głową, wyrażając coś, np. aprobatę, witając się lub żegnając; kiwnąć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) uczynić ruch głową lub ręką na znak czegoś, zwłaszcza na znak zgody, przyzwolenia, powitania lub pożegnania;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Erec skinął głową. Oczy zaszły mu łzami, gdy usłyszał słaby głos swego ojca.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skinienie n., skinięcie n., skiwnięcie n.

 czas. skiwnąć dk., skiwać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiwnąć, przytaknąć

Wiktionary


skinera

środowiskowo: młoda dziewczyna należąca do grupy skinów


SJP.pl


skinhead

[czytaj: skinhed] przedstawiciel podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznający albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skin, skinhed


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kontrkultura młodzieżowa powstała pod koniec lat 60., charakteryzująca się wygolonymi lub krótko ostrzyżonymi fryzurami jej członków;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) męski członek kontrkultury skinhead (1.1)

Wiktionary

Skinhead – subkultura młodzieżowa powstała w latach 60. XX wieku w Wielkiej Brytanii. Jej nazwa wywodzi się od charakterystycznych dla tej grupy wygolonych głów lub bardzo krótkich włosów (ang. skinhead, połączenie wyrazów skin, czyli „skóra”, i head, czyli „głowa”). O jej reprezentantach, skinheadach, mówi się też w skrócie: skini.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skin m., skinio m.

 przym. skinheadzki, skinowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) 69

 (2.1) skin, skinio, łysol, łysy

Wiktionary


skinheadka

[czytaj: skinhedka] przedstawicielka podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznająca albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skinka, skinhedka


SJP.pl


skinheadowski

skinhead; skinheadzki, skinhedzki, skinhedowski, skinowski


SJP.pl


skinheadowy

przymiotnik

 (1.1) charakterystyczny dla subkultury skinheadów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Troszkę mi się kojarzy z balladami skinheadowych zespołów…

Wiktionary


skinheadzki

skinhead; skinhedzki, skinheadowski, skinhedowski, skinowski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany ze skinheadami, dotyczący skinheadów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Siedem osób z grupy skinheadzkiej zostało wylegitymowanych przez policję.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skinhead n./m., skin m., skinio m.

 przym. skinowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skinowski, skinheadowy

Wiktionary


skinhed

przedstawiciel podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznający albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skin, skinhead


SJP.pl


skinhedka

przedstawicielka podkultury młodzieżowej wyrażającej sprzeciw wobec norm społecznych agresywnym zachowaniem, brutalnością i szokującym ubiorem, wyznająca albo poglądy rasistowskie, skrajnie prawicowe lub nazistowskie, albo lewicowe i anarchistyczne; skinka, skinheadka


SJP.pl


skinhedowski

skinhed; skinheadzki, skinhedzki, skinheadowski, skinowski


SJP.pl


skinhedzki

skinhed; skinheadzki, skinheadowski, skinhedowski, skinowski


SJP.pl


skinienie

poruszyć ręką lub głową, wyrażając coś, np. aprobatę, witając się lub żegnając; kiwnąć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nieznaczne kiwnięcie głową, ręką lub palcem na znak czegoś, odczasownikowy od|skinąć.

Wiktionary

Skinienie głową – gest, który w większości kultur oznacza przyzwolenie, zgodę, a także powitanie.

Są jednak kręgi kulturowe, gdzie gest ten ma zgoła odmienne znaczenie, jak to ma miejsce w Bułgarii, Turcji, Albanii, Grecji lub w Indiach, gdzie oznacza zaprzeczenie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na jej skinienie podszedłem do stołu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sʲcĩˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: sʹḱĩńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skinięcie n.

 czas. skinąć dk.

Wiktionary


skinio

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) lekcew. żart. o skinheadzie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skinhead n./m., skin m.

 przym. skinheadzki, skinowski

Wiktionary


skinka

skin; skinheadka, skinhedka


SJP.pl


skinner

Osoby

  • Al Skinner (ur. 1952) – amerykański sportowiec;
  • Burrhus Frederic Skinner (1904–1990) – amerykański psycholog;
  • Callum Skinner (ur. 1992) – brytyjski sportowiec;
  • Catherine Skinner (ur. 1990) – australijska sportowiec;
  • Dennis Skinner (ur. 1932) – brytyjski polityk;
  • Edwin Skinner (1884–1990) – brytyjski działacz religijny;
  • Edwin Skinner (ur. 1940) – sportowiec z Trynidadu i Tobago;
  • Hugh Skinner (ur. 1985) – brytyjski aktor;
  • Jeff Skinner (ur. 1992) – kanadyjski sportowiec;
  • Kevin Skinner (ur. 1974) – amerykański muzyk;
  • Kevin Skinner (1927–2014) – nowozelandzki sportowiec;
  • Michael Skinner (ur. 1957) – amerykański sportowiec;
  • Michael Skinner (ur. 1958) – angielski sportowiec;
  • Michael Geoffrey Skinner (ur. 1978) – brytyjski muzyk;
  • Ntala Skinner (ur. 1973) – amerykańska sportowiec;
  • Peter Skinner (ur. 1959) – brytyjski polityk;
  • Quentin Skinner (ur. 1940) – brytyjski historyk;
  • Todd Skinner (1958–2006) – amerykański wspinacz.

Wikipedia


skinny

[czytaj: skini] o kroju: dokładnie dopasowany do sylwetki


SJP.pl


skinol

pogardliwie: skinhead


SJP.pl


skinolski

pogardliwie: skinheadowski


SJP.pl


skinowski

skin; skinheadzki, skinhedzki, skinheadowski, skinhedowski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany ze skinami (skinheadami), dotyczący skinów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) trzeba było odbyć kilka rozmów telefonicznych, w tym przejść coś na kształt egzaminu ze znajomości skinowskich zespołów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skinhead n./m., skin m., skinio m.

 przym. skinheadzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skinheadzki, skinheadowy

Wiktionary


skiofil

organizm roślinny lub organizm zwierzęcy znajdujący optymalne warunki do życia w miejscach zacienionych; organizm cieniolubny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekol. organizm cieniolubny

Wiktionary


skiofilny

o organizmach roślinnych i zwierzęcych: żyjący w miejscach dużego zacienienia


SJP.pl


skiofit

roślina przystosowana do życia i najlepiej rozwijająca się w warunkach dużego zacienienia, np. przytulia wonna, przylaszczka pospolita; roślina cieniolubna; skiofil


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina preferująca miejsca ocienione

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skiofity mają liście z reguły duże, cienkie, bez nalotu woskowego i włosków.

Wiktionary


skiomancja

przewidywanie przyszłości za pośrednictwem duchów osób zmarłych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ezot. wróżenie z pomocą duchów zmarłych

Wiktionary


skioptykon

przyrząd optyczny używany przy odczytach do rzucania na ekran powiększonych obrazów; scjoptykon


SJP.pl


skip

duża skrzynia służąca do wyciągania urobku w kopalniach


SJP.pl

  • skip (budownictwo)
  • skip (górnictwo)
  • skip (curling)
  • skip (muzyka)
  • Skip – miesięcznik

Wikipedia


skipass

[czytaj: skipas] karnet umożliwiający korzystanie z wyciągów w obrębie ośrodka narciarskiego i transportu między stokami, zwykle w postaci breloczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. turyst. karnet narciarski umożliwiający korzystanie z kilku wyciągów w obrębie kompleksu narciarskiego, czasem także z dodatkowych usług

Wiktionary

Skipass (j. ang: ski – narty i pass – przepustka) – nazwa karty identyfikacyjnej narciarza i jednocześnie karnetu umożliwiającego korzystanie z urządzeń w ośrodku narciarskim lub wielu ośrodkach narciarskich, m.in. z wielu wyciągów narciarskich, busów dowożących do wyciągów i wyposażenia rekreacyjnego (après-ski).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skipassy sezonowe mogą być wykorzystane w dowolne dni w sezonie narciarskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsʲcipas, AS: sʹḱipas

Wiktionary


skiper

kapitan jachtu; skipper


SJP.pl

Skipper (skiper) – kapitan jachtu (szczególnie jednostek uczestniczących w regatach).

Wikipedia


skiperka

skiper


SJP.pl

Patrz:

skiper

skipiały

przestarzale: wykipieć


SJP.pl


skipieć

przestarzale: wykipieć


SJP.pl


skipjack

[czytaj: skipjack] rodzaj amerykańskiej żaglówki do dragowania


SJP.pl

Okręty:

  • Skipjack – typ amerykańskich okrętów podwodnych z napędem jądrowym
  • "Skipjack" (SS-24) – amerykański okręt podwodny z napędem spalinowo-elektrycznym, z lat 1912 - 21. Przemianowany na "E-1".
  • "Skipjack" (SS-184) – amerykański okręt podwodny z napędem spalinowo-elektrycznym typu Salmon, który służył przed i na początku II wojny światowej.
  • "Skipjack" (SSN-585) – amerykański okręt podwodny z napędem jądrowym Skipjack.

Wikipedia


skipowy

przymiotnik od: skip


SJP.pl


skipper

[czytaj: skiper] kapitan jachtu; skiper


SJP.pl

Skipper (skiper) – kapitan jachtu (szczególnie jednostek uczestniczących w regatach).

Wikipedia


skipperka

skipper [czytaj: skiperka]


SJP.pl


skipperski

skipper [czytaj: skiperski]


SJP.pl


skipping

ćwiczenie gimnastyczne: bieg w miejscu z wysokim unoszeniem kolan


SJP.pl


skir

dawniej w medycynie: rak


SJP.pl


skirgiełło

Skirgiełło Olgierdowicz, lit. Skirgaila, imię chrzestne Iwan (ur. ok. 1354/1355, zm. przed 24 grudnia 1394 lub 23 grudnia 1396 w Kijowie) – namiestnik w Wielkim Księstwie Litewskim w latach 1386–1392/1394, książę kijowski 1392–1396.

Wikipedia


skiring

sport zimowy, w którym zwierzę lub pojazd ciągnie na lince osobę na nartach; skikjöring, skijöring


SJP.pl

Skijöring, rzadziej skikjöring (wym. szisjyrink lub skijerink) – rodzaj sportu zimowego polegającego na wyścigu na śniegu narciarzy (maszerów) ciągniętych przez zwierzęta (zazwyczaj pojedynczego konia, ale także np. przez psi zaprzęg) albo pojazd (motocykl, skuter śnieżny itp.).

Wikipedia


skirtetoidia

rodzaj psychopatii cechujący się teatralnym zachowaniem, lekkomyślnością, samowolą i ryzykanctwem w warunkach normalnych, a wytrwałością i cierpliwością w trudnych sytuacjach życiowych


SJP.pl


skirtotoid

osoba o nasilonych cechach skirtotymii


SJP.pl


skirtotymia

Skirtotymia, inaczej typ histeroidalny – typ temperamentu opracowany przez polskiego psychiatrę Eugeniusza Brzezickiego jako uzupełnienie teorii konstytucjonalizmu Kretschmera. Jest to typ zbliżony do histeryka. Koncepcja skirtotymika została zawarta w dziele O potrzebie rozszerzenia typologii Kretschmera.

Wikipedia


skirtotymik

Skirtotymia, inaczej typ histeroidalny – typ temperamentu opracowany przez polskiego psychiatrę Eugeniusza Brzezickiego jako uzupełnienie teorii konstytucjonalizmu Kretschmera. Jest to typ zbliżony do histeryka. Koncepcja skirtotymika została zawarta w dziele O potrzebie rozszerzenia typologii Kretschmera.

Wikipedia


skisić

potocznie:
1. spowodować zakwaszenie, sfermentowanie czegoś; ukisić, zakwasić;
2. popsuć;
3. skisić się:
a) sfermentować;
b) popsuć się


SJP.pl


skisnąć

potocznie:
1. ulec fermentacji, zepsuć się; skwaśnieć;
2. zgnuśnieć, stracić energię, chęć do życia i pracy


SJP.pl


skiśniały

rzadko: skisnąć; potocznie:
1. ulec fermentacji, zepsuć się; skwaśnieć;
2. zgnuśnieć, stracić energię, chęć do życia i pracy


SJP.pl


skiśnieć

rzadko: skisnąć; potocznie:
1. ulec fermentacji, zepsuć się; skwaśnieć;
2. zgnuśnieć, stracić energię, chęć do życia i pracy


SJP.pl


skiśnięty

zepsuty pod wpływem fermentacji; skisły, skwaśniały


SJP.pl


skisły

potocznie: sfermentowany, skwaśniały, zepsuty


SJP.pl


skit

sportowa konkurencja strzelecka, polegająca na strzelaniu do małych obiektów rzuconych w powietrze; skeet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. przerywnik muzyczny, wstawka między utworami, często na płytach z gatunku rap;

 (1.2) archit. rel. odosobniona budowla, pustelnia dla mnichów prawosławnych prowadzących życie surowsze niż w monastyrach;

 (1.3) sport. konkurencja strzelecka polegająca na strzelaniu (najczęściej śrutem z broni myśliwskiej) do małych obiektów rzucanych w powietrze

Wiktionary

  • Skit – odosobniona budowla dla mnichów
  • Skit – krótki, zabawny utwór muzyczny

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.3) skeet

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|angielski|skit.

 (1.2) etym|rosyjski|скит. → pustelnia < etym|grecki|Σκῆτις. → nazwa pustyni w Egipcie, gdzie chętnie osiedlali się mnisi greccy

 (1.3) etym|angielski|skeet.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.3) skeet shooting

źródła.

== skit (język angielski.) ==

wymowa. audioUS|En-us-skit.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) skecz, satyra

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sʲcit, AS: sʹḱit

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) skeet

Wiktionary


skitno

Skitno (niem. Skitten) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


skitour

[czytaj: skitur] połączenie turystyki, nart biegowych i nart zjazdowych


SJP.pl


skitouring

[czytaj: skituring] jazda na nartach zjazdowo-biegowych; skituring


SJP.pl


skitouringowy

[czytaj: skituringowy] związany z jazdą na nartach zjazdowo-biegowych; skituringowy, skiturowy, skitourowy


SJP.pl


skitourowiec

[czytaj: skiturowiec] sportowiec uprawiający skitour; skiturowiec


SJP.pl


skitourowy

[czytaj: skiturowy] związany z jazdą na nartach zjazdowo-biegowych; skituringowy, skitouringowy, skiturowy


SJP.pl


skitoury

[czytaj: skitur] połączenie turystyki, nart biegowych i nart zjazdowych


SJP.pl


skitourystka

[czytaj: skiturystka] kobieta uprawiająca jazdę na nartach zjazdowo-biegowych; skiturystka


SJP.pl


skitowy

przymiotnik od: skit


SJP.pl


skitrać

potocznie: schować, ukryć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gwara. złodziejska: ukryć, schować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skitranie

 czas. kitrać

Wiktionary


skitranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skitrać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sʲciˈtrãɲɛ, AS: sʹḱitrãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skitrać, kitrać

Wiktionary


skituring

jazda na nartach zjazdowo-biegowych; skitouring


SJP.pl


skituringowy

związany z jazdą na nartach zjazdowo-biegowych; skitouringowy, skiturowy, skitourowy


SJP.pl


skiturowiec

sportowiec uprawiający skitour; skitourowiec


SJP.pl


skiturowy

związany z jazdą na nartach zjazdowo-biegowych; skitouringowy, skituringowy, skitourowy


SJP.pl


skitury

narty zjazdowo-biegowe do uprawiania skituringu; skitoury


SJP.pl


skiturystka

kobieta uprawiająca jazdę na nartach zjazdowo-biegowych; skitourystka


SJP.pl


skitłasić

potocznie: skitłasić się - stłoczyć się w ciasnocie


SJP.pl


skiz

najwyższa karta atutowa w grze w taroka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) atutowa karta w grze w taroka, o najwyższej randze, z postacią błazna na awersie

Wiktionary

Joker (wym. „dżoker” czyli ang. żartowniś), dżoker – jedna z kart do gry, w niektórych grach karcianych (na przykład kierki) służy do zastępowania dowolnej innej karty. W standardowej brydżowej talii kart znajdują się dwa lub trzy jokery oprócz 52 kart zwykłych. Najczęściej spotykanym wizerunkiem na jokerze jest kolorowo ubrany błazen (trefniś, ang. joker od joke – „żart”, z łac. iocus czytaj jokus) w czapce z dzwoneczkami. Jokery oprócz wizerunku błazna bywają oznaczane w narożniku karty gwiazdką lub (niekiedy, jeśli nie koliduje to z oznaczeniem waleta) literą J; spotykane są też inne oznaczenia, na przykład znakiem dolara. Spośród trzech jokerów w talii zazwyczaj dwa są „czerwone” i jeden „czarny” (lub na odwrót, czasem występują trzy jokery w trzech różnych kolorach, na przykład czarny, czerwony i niebieski), przy czym różnica ta najczęściej widoczna jest tylko na oznaczeniu w narożniku karty. Czasem bywa, że wszystkie jokery są oznaczone jednakowym kolorem.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) joker, dżoker, dżok

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 

tłumaczenia.

źródła.

== skiz (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) szkic, szkicować

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) joker, dżoker, dżok

Wiktionary


skjer

(zwykle w liczbie mnogiej) granitowa wysepka o powierzchni wygładzonej przez lodowiec i fale morskie, występująca u wybrzeży Półwyspu Skandynawskiego; scher, skjor, szer, szkier


SJP.pl


skjor

(zwykle w liczbie mnogiej) granitowa wysepka o powierzchni wygładzonej przez lodowiec i fale morskie, występująca u wybrzeży Półwyspu Skandynawskiego; scher, skjer, szer, szkier


SJP.pl


skląć

zwymyślać kogoś przekleństwami; sprzeklinać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) książk. bardzo dosadnie kogoś przekląć

 (1.2) rzad. wypowiedzieć przekleństwo

czasownik zwrotny dokonany skląć się

 (2.1) przeklnąć w myślach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obiecywali sobie, że sklną go, gdy tylko się pojawi.

 (2.1) Kacper sklął się w duchu, za idiotyczną odzywkę, ale postanowił spróbować jeszcze raz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklęcie n.

 czas. kląć ndk., kląć się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przekląć, zwymyślać

 (1.2) zakląć

Wiktionary


sklarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sklarować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sklarować dk.

Wiktionary


sklasyfikować

1. zdefiniować w jakiejś dziedzinie kategorie, systematyczny podział na grupy;
2. przyporządkować elementy do określonych kategorii;
3. dokonać oceny według przyjętych kryteriów


SJP.pl


skleić

1. spoić, złączyć za pomocą kleju;
2. zebrać w całość, skomponować, ułożyć


SJP.pl


skleina

miejsce połączenia przedmiotów za pomocą kleju; spoina


SJP.pl


skleinowy

przymiotnik od: skleina


SJP.pl


sklejać

łaczyć kilka przedmiotów za pomocą kleju lub innej substancji wiążącej


SJP.pl


sklejanka

przedmiot sklejony z papieru


SJP.pl


sklejenie

1. spoić, złączyć za pomocą kleju;
2. zebrać w całość, skomponować, ułożyć


SJP.pl


sklejka

1. płyta sklejona z nieparzystej liczby fornirów; dykta
2. miejsce sklejenia dwu odcinków filmu, błony lub papieru fotograficznego


SJP.pl

Sklejka (potocznie dykta, z niem. Dickte) – materiał kompozytowy sklejony z krzyżujących się cienkich warstw drewna (obłogów). Zwykle składa się z nieparzystej ich liczby. Sklejki wytwarza się z różnych gatunków drewna, najczęściej z brzozy, olchy, sosny, rzadziej z buku lub z drzew egzotycznych. Wewnętrzne warstwy sklejki często są z innego, tańszego gatunku niż zewnętrzne.

Wikipedia


sklejkowy

przymiotnik od: sklejka


SJP.pl


sklenica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) śrpol. szklanica

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Libertyn ieden ktory bywał dobrey mysli, / S pięknemi sklenicami darować go przyszli.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. szklanica

Wiktionary


sklep

1. pomieszczenie, w którym jest coś sprzedawane;
2. regionalnie: piwnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. pomieszczenie z wejściem od ulicy, gdzie sprzedaje się towary

 (1.2) daw. gw-pl|Poznań., gw-pl|Górny Śląsk, Mazury. piwnica

 (1.3) daw. sufit

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: sklepić

 (2.2) 2. os. lp. rozk. od: sklepać

Wiktionary

Sklep – pomieszczenie przeznaczone na cele handlowe, którego wnętrze jest dostępne dla ogółu konsumentów.

Z punktu widzenia marketingu jest to miejsce prowadzenia merchandisingu, czyli wpływania na zachowania klientów poprzez wystrój pomieszczenia i sposób prezentacji towarów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie będę więcej kupował w tym sklepie: znowu mi sprzedali zgniłe pomidory.

 (1.2) Idę do sklepu po węgiel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sklɛp, AS: sklep

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklepienie n., sklepowy mos., sklepowa ż., sklepikarz mos., sklepikarka ż., sklepikara ż.

:: zdrobn. sklepik mrz.

 przym. sklepowy, przysklepowy, wewnątrzsklepowy, wokółsklepowy, sklepikarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. skład; gw-pl|Zaolzie|magacyn.

 (1.2) daw. sklepisko; zob. piwnica.

 (1.3) sklepienie, sufit

Wiktionary


sklepać

uczynić przedmiot metalowy płaskim lub cienkim przez klepanie


SJP.pl


sklepiać

1. wznosić nad czymś sklepienie; zasklepiać;
2. tworzyć sklepienie nad czymś;
3. sklepiać się - zamykać się nad czymś w formie sklepienia


SJP.pl


sklepić

1. wznieść (rzadziej: wznosić) nad czymś sklepienie; zasklepić (rzadziej: zasklepiać);
2. sklepić się - zamknąć się (rzadziej: zamykać się) nad czymś w formie sklepienia


SJP.pl


sklepiczarka

sklepiczarz; sklepikarka


SJP.pl


sklepiczarz

sklepikarz


SJP.pl


sklepiczek

zdrobnienie od: sklep


SJP.pl


sklepiczyna

nędzny, lichy sklepik


SJP.pl


sklepienie

1. konstrukcja budowlana w kształcie łuku, zamykająca od góry przestrzeń budynku;
2. pozioma belka ograniczająca od góry otwór okienny lub drzwiowy i podtrzymująca mur ponad nim;
3. sklepienie niebieskie - widoczna nad ziemią pozorna powierzchnia kulista, której krawędzią jest horyzont; firmament, nieboskłon;
4. w anatomii: konstrukcja kostna górnej części czaszki lub stopy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) archit. bud. łukowata konstrukcja architektoniczna, zamykająca od góry wewnętrzną przestrzeń budowli;

 (1.2) pot. górna część pomieszczenia lub groty widziana od spodu

 (1.3) książk. poet. niebo, firmament

 (1.4) meteorol. chmury pokrywajace firmament

 (1.5) anat. górna część czaszki

 (1.6) anat. wierzchnia część stopy

 (1.7) czynność sklepiania

Wiktionary

Sklepienie – konstrukcja budowlana o przekroju krzywoliniowym, służąca do przykrycia od góry przestrzeni pomieszczenia w budynku (w konstrukcji inżynierskiej), ograniczona murami, łękami, belkami itp. Oparta na kolumnach, filarach, arkadach. Wykonana z kamienia (klińców), cegieł, betonu lub żelbetu i mająca, ze względu na możliwość tworzenia urozmaiconych form, znaczny wpływ na wygląd i architektoniczny wyraz danego pomieszczenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jako pierwsi, na szeroką skalę, sklepienia w budownictwie zastosowali starożytni Rzymianie

 (1.7) Ile tygodni zajmie wam sklepienie nawy bocznej?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sklɛˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: sklepʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklep mrz., zasklepianie n., zasklepienie n.

 czas. sklepić dk., sklepiać ndk., zasklepić dk., zasklepiać ndk.

 przym. sklepieniowy, sklepienny

Wiktionary


sklepieniowy

sklepienie; sklepienny


SJP.pl


sklepienny

sklepienie; sklepieniowy


SJP.pl


sklepik

zdrobnienie od: sklep


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od sklep

 (1.2) hand. mały sklep

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsklɛpʲik, AS: sklepʹik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklep m., sklepowy m., sklepowa ż., sklepikarz m., sklepikarka ż.

 przym. sklepowy, sklepikarski

Wiktionary


sklepikareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: sklepikarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklepikarka ż.

Wiktionary


sklepikarka

sklepikarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: sklepikarz

Wiktionary

Patrz:

sklepikarz

Wymowa:

IPA: ˌsklɛpʲiˈkarka, AS: sklepʹikarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklepikareczka ż., sklepowy mos., sklepikarz, sklep, sklepik, sklepikarstwo

 przym. sklepowy, sklepikarski

Wiktionary


sklepikarski

przymiotnik od: sklepikarz


SJP.pl


sklepikarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hand. właściciel sklepu, sklepiku; osoba prowadząca sklep, sklepik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sklɛˈpʲikaʃ, AS: sklepʹikaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklep m., sklepik m., sklepowy mos., sklepikarstwo n., sklepikarzowanie n.

:: fż. sklepikarka ż.

 czas. sklepikarzować

 przym. sklepowy, sklepikarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprzedawca, ekspedient

Wiktionary


sklepikowy

przymiotnik od: sklepik


SJP.pl


sklepionko

zdrobnienie od: sklepienie


SJP.pl


sklepowa

przymiotnik od: sklep


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sprzedawczyni w sklepie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklep mrz., sklepik mrz., sklepowy mos.

 przym. sklepowy

Wiktionary


sklepówka

1. pogardliwie: sprzedawczyni, ekspedientka;
2. w budownictwie: klinowata cegła do budowy sklepień


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogard. sprzedawczyni w sklepie

 (1.2) bud. rodzaj cegły o klinowatym kształcie używanej do budowy sklepień

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta sklepówka oszukała mnie na pięć złotych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sklɛˈpufka, AS: sklepufka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sklepowa, ekspedientka, sprzedawczyni

Wiktionary


sklepowy

przymiotnik od: sklep


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od: sklep

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. mężczyzna pracujący w sklepie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wystawy sklepowe są dekorowane w okolicy świąt.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sklɛˈpɔvɨ, AS: sklepovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklepowa ż., sklep m., sklepik m., sklepikarz m., sklepikarka ż.

Wiktionary


sklepywać

czynić przedmiot metalowy płaskim lub cienkim przez klepanie


SJP.pl


sklereid

mocno zmineralizowana komórka roślinna o zdrewniałych ścianach tworząca tkankę - sklerenchymę


SJP.pl


sklerenchyma

tkanka roślinna wzmacniająca, zbudowana zwykle z martwych i podłużnych komórek o ściankach mocno zgrubiałych i zdrewniałych, służąca przede wszystkim do utrzymania sztywności rośliny; twardzica


SJP.pl

Sklerenchyma (twardzica) – tkanka wzmacniająca roślin. Dojrzałe komórki sklerenchymatyczne mają mocno zgrubiałe i na ogół silnie zdrewniałe ściany wtórne, inkrustowane ligniną, z licznymi jamkami. W czasie rozwoju tych komórek ich protoplasty najczęściej zamierają i zanikają – są to więc komórki martwe. Tkanka składa się przeważnie z komórek prozenchymatycznych (podłużnych). Funkcją sklerenchymy jest przede wszystkim nadawanie sztywności poszczególnym częściom rośliny. W rozwoju powstają z merystemów pierwotnych lub wtórnych.

Wikipedia


sklero-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający twardość lub suchość dotyczącą tego, o czym mówi drugi człon wyrazu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsklɛrɔ, AS: sklero

Wiktionary


sklerocieć

potocznie: dostawać sklerozy


SJP.pl


sklerocjum

kulisty lub wrzecionowaty przetrwalnik niektórych grzybów; sklerota


SJP.pl

Sklerocjum lub sklerota (łac. sclerotium) – bulwowate (zwykle) wytwory grzybni zbudowane z paraplektynchymy, czyli gęsto splątanych strzępek. Są rodzajem przetrwalników. Szczególnie zbite, zwarte strzępki znajdują się na powierzchni skleroty, tworząc jej okrywę. Zadaniem sklerocjów jest magazynowanie substancji zapasowych, ale także biorą udział w rozmnażaniu. Z czasem, gdy sklerocja zgromadzą substancje zapasowe, coraz bardziej zbita warstwa zewnętrznej plektenchymy odcina ich łączność z grzybnią i sklerocja uniezależniają się od niej. W sprzyjających warunkach korzystając ze zgromadzonych zapasów rozwijają się z nich owocniki.

Wikipedia


sklerodermia

przewlekła choroba tkanki łącznej, cechująca się postępującym twardnieniem i grubieniem skóry (całej lub jej części) oraz narządów wewnętrznych, np. serca, płuc, nerek, przełyku; twardzina


SJP.pl

Twardzina, sklerodermia (łac. scleroderma) – rzadka, przewlekła choroba charakteryzującą się stwardnieniem skóry i tkanek w wyniku nadmiernego gromadzenia kolagenu. W konsekwencji dochodzi do niewydolności narządów, zaburzeń morfologii i następującej dysfunkcji naczyń krwionośnych. Choroba ta jest spowodowana występowaniem przeciwciał przeciwko wielu antygenom, w tym topoizomerazie oraz centromerom (w CREST), co jest skutkiem zaburzeń immunologicznych również występującym w tej chorobie.

Wikipedia


sklerofil

organizm przystosowany do życia w środowisku suchym, mający silnie rozbudowany system korzeniowy, a w okresie suszy wykorzystujący mechanizmy pozwalające jemu na ograniczenie transpiracji; sklerofit


SJP.pl


sklerofit

roślina przystosowana do życia w środowisku suchym, mająca silnie rozbudowany system korzeniowy, a w okresie suszy wykorzystująca mechanizmy pozwalające jej na ograniczenie transpiracji; sklerofil


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekol. roślina o ograniczonej transpiracji i silnie rozwiniętych systemach korzeniowych

Wiktionary

Suchorośla, suchorosty, sklerofity (gr. sklēros – twardy, phyton – roślina) – kserofity przystosowane do życia w warunkach gorących i suchych za sprawą bardzo wydajnej gospodarki wodnej. W przeciwieństwie do sukulentów nie są przystosowane do gromadzenia wody w okresach, kiedy jest jej pod dostatkiem. Ich adaptacje związane są z możliwością znacznego ograniczenia transpiracji w okresie niedostatku wody i bardzo intensywną gospodarką wodną w okresach jej dostępności. Posiadają bardzo rozwinięty i głęboki system korzeniowy, którego masa zwykle jest dużo większa od masy pędu nadziemnego. Dzięki temu a także wysokiej wartości osmotycznej soku komórkowego i dużej liczbie szparek – rośliny te pobierają wówczas wielkie ilości wody z podłoża. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach czasami wynosi nawet 100 atm.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sklerofity mają małe i grube liście, które mogą zrzucać, gdy przedłuży się okres suszy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) suchorośle

Wiktionary


sklerometr

przyrząd do oznaczania twardości kryształów


SJP.pl

Sklerometr – przyrząd służący do badania twardości skały na podstawie rysy, jaką robi na wyszlifowanej płytce badanej skały diament obciążony określonym ciężarkiem. Wynaleziony w 1896 roku przez Thomasa Turnera, pierwszego profesora metalurgii w Wielkiej Brytanii.

Wikipedia


sklerometryczny

sklerometr


SJP.pl

Patrz:

sklerometr

skleromochl

rodzaj niewielkiego gada naczelnego żyjącego w późnym triasie


SJP.pl

Wikipedia


skleroproteid

białko o budowie włókienkowej, bardzo odporne na działanie enzymów i czynników chemicznych; skleroproteina, albuminoid


SJP.pl


skleroproteina

białko o budowie włókienkowej, bardzo odporne na działanie enzymów i czynników chemicznych; skleroproteid, albuminoid


SJP.pl


skleroskop

przyrząd do oznaczania twardości metalu


SJP.pl

Skleroskop – przyrząd do pomiaru twardości stali dynamiczną metodą Shore’a.

W tym przyrządzie bijak zakończony diamentowym ostrzem spada swobodnie na mierzoną powierzchnię próbki. Część energii bijaka powoduje powstanie niewielkiego odcisku, a pozostała część energii powoduje odskok bijaka. Im twardsza badana powierzchnia tym odcisk jest mniejszy a większa wysokość odskoku bijaka. Wysokość odskoku bijaka jest miarą twardości badanej próbki.

Wikipedia


sklerota

kulisty lub wrzecionowaty przetrwalnik niektórych grzybów; sklerocjum


SJP.pl

Sklerocjum lub sklerota (łac. sclerotium) – bulwowate (zwykle) wytwory grzybni zbudowane z paraplektynchymy, czyli gęsto splątanych strzępek. Są rodzajem przetrwalników. Szczególnie zbite, zwarte strzępki znajdują się na powierzchni skleroty, tworząc jej okrywę. Zadaniem sklerocjów jest magazynowanie substancji zapasowych, ale także biorą udział w rozmnażaniu. Z czasem, gdy sklerocja zgromadzą substancje zapasowe, coraz bardziej zbita warstwa zewnętrznej plektenchymy odcina ich łączność z grzybnią i sklerocja uniezależniają się od niej. W sprzyjających warunkach korzystając ze zgromadzonych zapasów rozwijają się z nich owocniki.

Wikipedia


sklerotom

kulisty lub wrzecionowaty przetrwalnik niektórych grzybów; sklerocjum


SJP.pl


sklerotyczka

sklerotyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta chora na sklerozę

 (1.2) pot. pogard. kobieta często o czymś zapominająca

 (1.3) pot. żart. karteczka samoprzylepna

Wiktionary

Patrz:

sklerotyk

Powiązane:

 rzecz. skleroza ż.

:: fm. sklerotyk mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zapominalska

Wiktionary


sklerotyczny

skleroza


SJP.pl

Patrz:

skleroza

sklerotyk

1. osoba chora na sklerozę (miażdżycę tętnic)
2. potocznie o człowieku mającym kłopoty z pamięcią


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna chory na sklerozę

 (1.2) pot. człowiek często o czymś zapominający

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skleroza ż.

:: fż. sklerotyczka ż.

 przym. sklerotyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) skleroza, zapominalski

Wiktionary


skleroza

1. przewlekła choroba atakująca tętnice; miażdżyca tętnic, arterioskleroza;
2. potocznie: kłopoty z pamięcią, ciągłe zapominanie o czymś; zapominalstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zob. miażdżyca.

 (1.2) med. zaburzenia pamięci pojawiające się na skutek chorobowych zmian miażdżycowych

Wiktionary

Miażdżyca tętnic (łac. atheromatosis, atherosclerosis) (potoczna nazwa to „arterioskleroza”) – przewlekła choroba, polegająca na zmianach zwyrodnieniowo-wytwórczych w błonie wewnętrznej i środkowej tętnic, głównie w aorcie, tętnicach wieńcowych, mózgowych oraz tętnicach kończyn.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sklerotyk m., sklerotyczka ż.

 przym. sklerotyczny

 przysł. sklerotycznie

Wiktionary


skleryt

igiełka szkieletowa gąbek i jamochłonów, tworząca ażurowe lub zbite szkielety


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ent. stwardniała, zesklerotyzowana część ciała, powstała pierwotnie lub wtórnie przez oddzielenie się od integumentu szwem lub błoną

Wiktionary

Skleryt – stwardniała, zesklerotyzowana lub zwapniała część ciała niektórych zwierząt. Terminu tego w różnych grupach zwierząt używa się do określania różnych struktur, na przykład u stawonogów – ektodermalnych, a u szkarłupni – mezodermalnych.

Wikipedia


sklęsnąć

przestarzałe:
1. zaklęsnąć;
a) zapaść się, opaść, utracić wypukły kształt; zaklęsnąć;
b) o opuchliźnie, obrzęku: ustąpić, stęchnąć;
2. sklęsnąć się - zaklęsnąć się


SJP.pl


sklęśnięty

taki, który sklęsł (zapadł się, opadł; o obrzęku: stęchł); sklęsły


SJP.pl


sklęsły

taki, który sklęsł (zapadł się, opadł; o obrzęku: stęchł); sklęśnięty


SJP.pl


sklikanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sklikać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sklikać dk.

Wiktionary


sklinczować

w boksie: doprowadzić do klinczu, przytrzymać przeciwnika w zwarciu, uniemożliwiając zadawanie ciosów


SJP.pl


skliszować

sporządzić kliszę drukarską


SJP.pl


sklnić

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) daw. lśnić, błyszczeć

czasownik zwrotny niedokonany sklnić się

 (2.1) lśnić się, błyszczeć się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skl̥ʲɲit͡ɕ, AS: skl̦ʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklnienie n.

Wiktionary


sklnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sklnić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sklnić

Wiktionary


sklonować

czasownik przechodni dokonany (ndk. klonować)

 (1.1) tworzyć klona czyli wierną kopię czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 czas. klonować

Wiktionary


sklorz

nazwisko


SJP.pl


skluczyć

rzadko: klucząc, zmienić kierunek, nadać czemuś inny, mylący kierunek; zmylić


SJP.pl


sklupować

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) leśn. zmierzyć średnicę drzewa za pomocą klupy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skluˈpɔvat͡ɕ, AS: sklupovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sklupowanie, klupa

Wiktionary


sklupowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sklupować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sklupować ndk.

Wiktionary


skm

Szybka Kolej Miejska


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Szybka Kolej Miejska

 (1.2) = Szkolne Koło Muzyczne

 (1.3) = Studencka Książeczka Mieszkaniowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez Gdynię prowadzi linia SKM.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛs‿ka‿ˈɛ̃m, AS: es‿ka‿m

Wiktionary


sknera

mężczyzna przesadnie oszczędny; skąpiec, dusigrosz, kutwa, liczykrupa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś skąpy, chciwiec

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) skąpa i chciwa kobieta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sknerus mos., sknerstwo n.

 czas. sknerzyć ndk.

 przym. sknerowaty

 przysł. sknerowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sknerus, skąpiec, kutwa, skąpiradło, dusigrosz, mrzygłód, liczykrupa, wędzigrosz, gównojad, centuś, chytrus, chciwiec, harpagon, żyła; gw-pl|Śląsk Cieszyński|dziurdziuch, nienażraniec, sknyra, żyżmóń.; przest. żminda, żyd

Wiktionary


sknerowato

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób sknerowaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sknera mos./ż., sknerowatość ż.

 przym. sknerowaty

Wiktionary


sknerowaty

przymiotnik

 (1.1) skłonny do sknerstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sknera mos., sknerus mos., sknerstwo n.

 czas. sknerzyć ndk.

 przysł. sknerowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chciwy, skąpy

Wiktionary


sknerstwo

cecha sknery, osoby nadmiernie oszczędnej; skąpstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. niechęć do rozstawania się z pieniędzmi, nadmierna oszczędność

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oskarżono ją o sknerstwo i chciwość, a przecież była tylko oszczędna!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sknera mos., sknerus mos.

 czas. sknerzyć ndk.

 przym. sknerowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chytrość, skąpstwo

Wiktionary


sknerus

potocznie: skąpiec, chciwiec, sknera; skąpiradło, dusigrosz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś chciwy, skąpiec

Wiktionary

Sknerus (ang. Greedy) – amerykańska komedia z 1994 roku w reżyserii Jonathana Lynna.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sknera mos., sknerstwo n.

 czas. sknerzyć ndk.

 przym. sknerowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sknera, skąpiec, kutwa, skąpiradło, dusigrosz, mrzygłód, liczykrupa, wędzigrosz, gównojad, centuś, chytrus, chciwiec, harpagon, żyła; reg. śl. dziurdziuch.; przest. żminda, żyd

Wiktionary


skneruska

sknerus; skąpiradło, chytruska


SJP.pl


sknocenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sknocić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sknocić

Wiktionary


sknocić

czasownik dokonany

 (1.1) pot. zrobić coś źle; zawalić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dlaczego nasz telewizor znów się sknocił, co?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsknɔt͡ɕit͡ɕ, AS: sknoćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sknocenie n., knot m.

 czas. knocić ndk., naknocić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zawalić, spieprzyć

Wiktionary


sknyra

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sknera

Wiktionary


sko

[czytaj: es-ka-O]
1. skrót od: Samorządowe Kolegium Odwoławcze;
2. skrót od: Szkolna Kasa Oszczędności


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) = Szkolna Kasa Oszczędności;

 (1.2) = samorządowe kolegium odwoławcze;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛs‿ka‿ˈɔ, AS: es‿ka‿o

Wiktionary


skobel

zgięty pręt tworzący uszko, wbijany w drzwi, wieko skrzyni itp. w celu zawieszenia kłódki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. zgięty pręt tworzący uszko, wbijany w drzwi, wieko skrzyni, w futrynę, na który zakłada się rodzaj listwy z płaskim otworem w celu zawieszenia kłódki lub założenia kołka

 (1.2) techn. kołek, który wtyka się w skobel (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drzwi zamknij na skobel i zgaś światło.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskɔbɛl, AS: skobel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. skobelek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|haszpa.

Wiktionary


skobelek

zdrobnienie od: skobel


SJP.pl


skobielice

Skobielice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Koło.

Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Wikipedia


skoblica

rodzaj półokrągłego dłuta bednarskiego


SJP.pl


skocja

profil architektoniczny wklęsły kreślony najczęściej dwoma łukami o różnych promieniach


SJP.pl


skocki

Skoki (miasto w Polsce); skokowski


SJP.pl


skocz

scotch;
1. taśma samoprzylepna;
2. potocznie: porcja, szklanka whisky


SJP.pl


skocza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. panna z dzieckiem

Wiktionary


skoczanin

mieszkaniec Skoków (miasta w Polsce); skokowianin


SJP.pl


skoczanka

mieszkanka Skoków (miasta w Polsce); skokowianka


SJP.pl

Skoczanka (Desmodillus) – rodzaj ssaków z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Wikipedia


skoczek

zawodnik startujący w konkurencji skoków (skoczek w dal, wzwyż, o tyczce, skoczek narciarski)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. ktoś specjalizujący się w wykonywaniu skoków

 (1.2) sport. wojsk. zob. skoczek spadochronowy.

 (1.3) zaw. przen. pracownik, który często zmienia pracę

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) szach. figura, zwykle w kształcie konia, poruszająca się o 2 pola w linii prostej i 1 pole w bok w jednym ruchu;

 (2.2) ent. pot. skaczący pluskwiak

 (2.3) zool. zob. skoczek egipski.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) zdrobn. od: skok

 (3.2) mały skok

Wiktionary

  • skoczek – figura w szachach
  • skoczek narciarski – sportowiec uprawiający dyscyplinę skoków narciarskich
  • skoczek spadochronowy – spadochroniarz
Zoologia
  • skoczek (Dipus) – rodzaj gryzoni, do którego należy skoczek azjatycki (Dipus sagitta)
  • skoczek egipski, skoczek pustynny (podskoczek egipski) – gatunek gryzonia
  • skoczek królewski (Antilophia bokermanni) – gatunek ptaka
  • skoczek mułowy (Periophthalmus barbarus) − gatunek ryby
  • skoczek (Omocestus) – rodzaj prostoskrzydłych, w szczególności:
    • skoczek szary
    • skoczek zielony
    • skoczek zmienny

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Ten chłopiec jest bardzo uzdolnionym skoczkiem narciarskim.

     (1.3) Jak ufać takiemu skoczkowi, który przeskakuje z kwiatka na kwiatek, z firmy do firmy?

     (2.1) Po ataku białym skoczkiem i gońcem mogliśmy się spodziewać ucieczki czarnych w narożnik szachownicy.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈskɔt͡ʃɛk, AS: skoček

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. wyskok n., skok m., skoczność ż., skocznia ż., skakanka ż.

    :: fż. skoczkini ż.

     czas. wyskoczyć, wskoczyć, skakać ndk., skoczyć dk.

     przym. skoczkowy, skokowy, skoczny

     przysł. skocznie

    Wiktionary

    Synonimy:

     (2.1) pot. koń, konik

    Wiktionary


skoczewo

Skoczewo (niem. Hermannshof) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Barciany.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


skoczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pchła

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|błecha.

Wiktionary


skoczki

1. podrząd pluskwiaków (należą tu m.in. latarniki, pieniki, piewiki i rodzina skoczkowatych); drobne i skoczne owady
2. rodzina ssaków z rzędu gryzoni o znacznie dłuższych kończynach tylnych, zamieszkuj. stepy i pustynie pn. Afryki i Azji


SJP.pl

  • skoczki (owady) – owady z rzędu pluskwiaków
  • skoczki (ptaki) – podrodzina ptaków z rodziny gorzykowatych
  • skoczki (ssaki) (Dipodinae) – podrodzina ssaków z rzędu gryzoni
  • Skoczki akrokontyczne – grzybopodobne protisty z taksonu Pseudofungi
  • Skoczki (gra) – gra planszowa zbliżona do halmy

Wikipedia


skoczkini

zawodniczka startująca w konkurencji skoków (w dal, wzwyż, o tyczce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. kobieta specjalizująca się w wykonywaniu skoków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po raz kolejny skoczkinie walczą o prawo startu podczas igrzysk olimpijskich w 2010 roku w Vancouver.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔt͡ʃʲˈcĩɲi, AS: skočʹḱĩńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skoczek m., skok mrz., skoczność ż., skocznia ż., skakanka ż.

 czas. skoczyć dk., skakać ndk.

 przym. skoczkowy, skokowy, skoczny

 przysł. skocznie

Wiktionary


skoczkowate

o cechach skoczkowatych (rodzina gryzoni i pluskwiaków)


SJP.pl

  • skoczkowate (Dipodidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni
  • skoczkowate a. bezrąbkowate (Cicadellidae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków

Wikipedia


skoczkowaty

o cechach skoczkowatych (rodzina gryzoni i pluskwiaków)


SJP.pl


skoczkowy

przymiotnik od: skoczek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szach. dotyczący skoczka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z końcówek lekkofigurowych najłatwiejsze do wygrania są skoczkowe, a najtrudniejsze – z różnobarwnymi gońcami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skok m., skoczek m., skoczkini ż., skocznia ż., skoczność ż., skakanka ż., skakanie n., skoczenie n.

 czas. skakać ndk., skoczyć dk.

 przym. skokowy, skoczny

 przysł. skokowo, skocznie, skoczno

Wiktionary


skocznia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. w lekkoatletyce miejsce przystosowane do oddawania skoku;

 (1.2) sport. w narciarstwie obiekt do oddawania skoków;

Wiktionary

  • skocznia (lekkoatletyka)
  • skocznia narciarska
  • mamucia skocznia narciarska
  • Skocznia – osiedle w Warszawie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zawodnicy lądują na piaszczystej części skoczni.

 (1.2) Podczas mistrzostw, skoczni zostało nadane imię Adama Małysza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skakun mzw., skok m., skoczek m., skoczkini ż., skoczność ż., naskok m., podskok m., przeskok m., wyskok m., skakanka ż., skakanie n., skoczenie n., podskoczenie n., przeskoczenie n., przeskakiwanie n., wyskoczenie n., wyskakiwanie n., odskocznia ż., zeskocznia ż.

 czas. skakać ndk., skoczyć dk., podskoczyć dk., podskakiwać ndk., przeskakiwać ndk., przeskoczyć dk., wyskakiwać ndk., wyskoczyć dk., naskoczyć dk., naskakiwać ndk.

 przym. skoczny, skokowy, skoczkowy

 przysł. skocznie, skokowo

Wiktionary


skocznie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób skoczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skoczek mzw./mos./mrz., skakun mzw., skoczność ż.

 przym. skoczny

 czas. skakać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raźnie, żwawo

Wiktionary


skoczniej

stopień wyższy od przysłówków: skocznie, skoczno


SJP.pl


skoczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: skoczny


SJP.pl


skocznik

rodzaj ssaków z podrodziny antylop


SJP.pl

Skocznik (Antidorcas) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Wikipedia


skoczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest skoczne; cecha tych, którzy są skoczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skoczny

 przysł. skocznie

 rzecz. skok mrz., skoczek mzw./mos./mrz.

Wiktionary


skocznościowy

dotyczący skoczności


SJP.pl


skoczny

1. żywy, szybki, rytmiczny;
2. umiejący skakać;
3. służący do skakania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zachęcający do skoków, do tańca

 (1.2) potrafiący skakać

 (1.3) służący do skoków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Taneczny beat, podlany sosem frywolnego i skocznego jazzu powoduje, iż wystukiwanie rytmu stopą staje się nieuniknione.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skoczek mzw./mos./mrz., skakanka ż., skoczność ż.

 przysł. skocznie

 czas. skakać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szybki, żwawy, żywy

Wiktionary


skoczogonek

skaczący owad bezskrzydły; skoczogonka


SJP.pl

Skoczogonki, skoczogony (Collembola) – gromada, podgromada lub rząd stawonogów z grupy sześcionogów. Do 2024 roku opisano około 9500 gatunków, z których w Polsce stwierdzono około 470. Rzeczywista różnorodność tej grupy jest jednak zdecydowanie większa, może nawet przekraczać 50 tysięcy gatunków.

Wikipedia


skoczogonka

skaczący owad bezskrzydły; skoczogonek


SJP.pl


skoczogonki

gromada, podgromada lub rząd stawonogów z grupy skrytoszczękich


SJP.pl

Skoczogonki, skoczogony (Collembola) – gromada, podgromada lub rząd stawonogów z grupy sześcionogów. Do 2024 roku opisano około 9500 gatunków, z których w Polsce stwierdzono około 470. Rzeczywista różnorodność tej grupy jest jednak zdecydowanie większa, może nawet przekraczać 50 tysięcy gatunków.

Wikipedia


skoczonos

skoczonos dębowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


skoczów

scotch;
1. taśma samoprzylepna;
2. potocznie: porcja, szklanka whisky


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa miasta, gminy i wsi w Polsce;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spotkajmy się na rynku w Skoczowie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skoczowianin mos., skoczowianka ż.

 przym. skoczowski

Wiktionary


skoczowianin

mieszkaniec Skoczowa


SJP.pl


skoczowianka

mieszkanka Skoczowa


SJP.pl


skoczowski

przymiotnik od: Skoczów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Skoczowem, dotyczący Skoczowa

Wiktionary

Skoczowski – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Skoczów mrz.

Wiktionary


skoczyć

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|skakać.

 (1.2) pot. pobiec po coś (np. do sklepu)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tomek skoczył do wody i prawie się utopił.

 (1.2) Skocz do sklepu po picie, bo strasznie mi się chce pić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: skočyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skoczek m., skok m., uskok m., skoczkini ż., skakanka ż., skakanie n., skoczenie n., skocznia ż.

 czas. wskoczyć, skakać ndk., przeskakiwać ndk., przeskoczyć dk., wyskakiwać ndk., wyskoczyć dk.

 przym. skoczkowy, skoczny, skokowy

 przysł. skokowo, skocznie

Wiktionary


skoczylas

Skoczylas – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 11 tys. osób

Osoby noszące to nazwisko:

  • Adam Skoczylas (1929–1966) – taternik, alpinista, himalaista, pisarz, twórca literatury górskiej, mąż Anny
  • Adam Skoczylas (ur. 1925 r.) – polski inżynier chemik
  • Andrzej Skoczylas – polski prawnik, profesor, związany z UAM w Poznaniu
  • Anna Skoczylas (ur. 1928) – polska pisarka, poetka, fotografik, taterniczka i alpinistka, żona Adama.
  • Edmund Skoczylas (ur. 1932) – polityk w PRL
  • Ewelina Skoczylas (ur. 1991) – polska lekkoatletka
  • Jan Skoczylas (ur. 1951) – polski jeździec
  • Janusz Skoczylas (ur. 1948) – geolog i archeolog, profesor, pionier archeometrii w Polsce
  • Jerzy Skoczylas (ur. 1954) – polski dziennikarz oraz autor książek.
  • Jerzy Skoczylas (ur. 9 lipca 1948) – polski satyryk, członek Kabaretu Elita
  • Marcin Skoczylas (ur. 1983) – polski piłkarz ręczny
  • Stefan Skoczylas (1918-1945) – polski wydawca, żołnierz Batalionów Chłopskich
  • Władysław Skoczylas (4 kwietnia 1883-8 kwietnia 1934) – polski malarz, grafik i rzeźbiarz.
  • Włodzimierz Skoczylas (7 maja 1923-29 września 1993) – polski aktor
  • Zbigniew Skoczylas (1928 - 2015) – polski wojskowy, taternik, alpinista

Wikipedia


skoczyński

nazwisko


SJP.pl


skoda

samochód marki Skoda; škoda, szkoda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mot. samochód marki Škoda

Wiktionary

  • Škoda Auto – czeska marka samochodów osobowych
  • Škoda Transportation – czeska firma przemysłu maszynowego z Pilzna, produkująca m.in. elektrowozy, EZT, tramwaje i trolejbusy
  • Škoda Auto Grand Prix MTB – cykl wyścigów w kolarstwie górskim
  • Emil Škoda – czeski inżynier i przemysłowiec
  • Škoda lásky – pol. szkoda miłości, znany jako Banda, Rosamunde, Beer Barrel Polka – jeden z największych przebojów XX w. do melodii Jaromíra Vejvody

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W garażu stoi żółta škoda.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. skoda; pot. szkoda

Wiktionary


skodyfikować

zebrać, zgromadzić i spisać jakieś istniejące prawa, czy przepisy, np. skodyfikować przepisy prawne, zasady interpunkcji


SJP.pl


skojarzenie

1. spowodować połączenie, związek kogoś lub czegoś;
2. połączyć wrażenia, wyobrażenia tak, że pojawienie się jednych powoduje uświadomienie sobie innych;
3. zrozumieć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) połączenie ze sobą wrażeń, wyobrażeń i innych zjawisk psychicznych w taki sposób, że pojawienie się w świadomości jednych z nich powoduje uświadomienie sobie innych

 (1.2) odczasownikowy od|skojarzyć.

Wiktionary

  • skojarzenie w teorii grafów
  • skojarzenie znaczeniowe
  • skojarzenie wad wrodzonych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌskɔjaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: skoi ̯ažńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kojarzenie n.

 czas. skojarzyć, kojarzyć

 przym. skojarzeniowy

 przysł. skojarzeniowo

Wiktionary


skojarzeniowy

przymiotnik od: skojarzenie


SJP.pl


skojarzyć

1. spowodować połączenie, związek kogoś lub czegoś;
2. połączyć wrażenia, wyobrażenia tak, że pojawienie się jednych powoduje uświadomienie sobie innych;
3. zrozumieć


SJP.pl

czasownik

 (1.1) spowodować połączenie kogoś, czegoś; powiązać, połączyć, zespolić

 (1.2) psych. połączyć ze sobą wrażenia, wyobrażenia i inne zjawiska psychiczne w taki sposób, że pojawienie się w świadomości jednych powoduje uświadomienie sobie innych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przystąpiliśmy do skojarzonej produkcji energii elektrycznej i cieplnej.

 (1.2) Dziś wyraz „krój” jest dość mocno skojarzony ze znaczeniem krawieckim.

 (1.2) Mimo tego jednak policjanci wciąż pokazywali jej nowe fotografie różnych przestępców, bo a nuż któregoś sobie skojarzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈjaʒɨt͡ɕ, AS: skoi ̯ažyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skojarzenie n.

 przym. kojarzeniowy

 czas. kojarzyć

Wiktionary


skojatka

euroazjatycki gatunek owada z rzędu wielbłądek; inocellia crassicornis


SJP.pl


skojec

szkojec;
1. średniowieczna srebrna moneta;
2. średniowieczna jednostka masy równa szóstej części wiardunku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. ekon. średniowieczna niemiecka pieniężna jednostka obrachunkowa i wagowa stosowana na ziemiach polskich i w niektórych krajach Europy; 1/24 część grzywny;

Wiktionary

Skojec, także szkojec (niem. Scot/Skot, Schot, Schoter) – średniowieczna niemiecka jednostka obrachunkowa i jednostka masy.

Stosowana również na ziemiach polskich, w XIV-XVI w. równa była 1/24 grzywny chełmińskiej (8,23 g) i rozliczana następująco:

  • 1 skojec = 30 fenigów
  • 1 wiardunek = 6 skojców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Grzywna polska dzieliła się na 4 wiardunki, wiardunek na 6 skojców, a skojec na 10 denarów. Były to jednostki wagi odpowiadające określonej liczbie monet.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skociec, skojciec, szkojec, szkot

Wiktionary


skojka

dawniej: małż, skorupa małża


SJP.pl


skójkowate

rodzina słodkowodnych małży z rzędu Unionoida


SJP.pl

Skójkowate (Unionidae) – rodzina małży słodkowodnych z rzędu Unionoida obejmująca gatunki znacznie zróżnicowane pod względem kształtu i wielkości, mające w rozwoju pasożytnicze glochidia. Małże z tej rodziny cechuje duża zmienność morfologiczna.

Wikipedia


skójkowaty

o cechach skójkowatych (rodzina małży)


SJP.pl


skok

1. oderwanie się od podłoża poprzez odbicie się nogami; podskok, zeskok;
2. nagła zmiana; przeskok;
3. akcja rabunkowa;
4. noga zająca;
5. rodzaj konkurencji w wielu dyscyplinach sportowych


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa;

Wiktionary

  • Skok (niem. Skock) – dawna osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Piecki
  • skok – jedna z konkurencji w gimnastyce sportowej, polegająca na przeskoczeniu stołu gimnastycznego (po odbiciu się od niego) z zaprezentowaniem w locie elementów gimnastycznych
  • skok – część kończyny dolnej poniżej stawu skokowego, której szkielet tworzy kość skokowa
  • filmy:
    • Skok – polski film obyczajowo-sensacyjny z 1967 roku
    • Skok – polski film sensacyjny z 1999 roku
    • Skok – amerykański film fabularny z 2001 roku
    • Skok – austriacki film fabularny z 2007 roku
    • Skok – radziecki krótkometrażowy film lalkowy z 1980 roku
    • Skok – francuska komedia kryminalna z 1985 roku

    Wikipedia


skoki

1. oderwanie się od podłoża poprzez odbicie się nogami; podskok, zeskok;
2. nagła zmiana; przeskok;
3. akcja rabunkowa;
4. noga zająca;
5. rodzaj konkurencji w wielu dyscyplinach sportowych


SJP.pl

W sporcie

  • skoki (lekkoatletyka)
    • skok w dal
    • skok o tyczce
    • skok wzwyż
    • trójskok
  • skoki do wody
  • skoki narciarskie
  • skoki łyżwiarskie
  • skok (gimnastyka)
  • skoki przez przeszkody – sport z użyciem konia

Wikipedia


skokochron

pożarniczy sprzęt ratunkowy w postaci pasa z brezentu, umożliwiający skoki z wyższych pięter budynku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pneumatyczny sprzęt ratowniczy amortyzujący upadek ludzi wyskakujących z pięter zagrożonych budynków;

Wiktionary

Skokochron – sprzęt ratowniczy amortyzujący skok i zabezpieczający przed obrażeniami ludzi wyskakujących z pięter zagrożonych budynków. Zazwyczaj występuje w postaci poduszki napełnianej powietrzem.

Ekipy ratownicze często stosują skokochron jako ostatnią szansę ratunku, szczególnie w sytuacji, gdy jest niewiele czasu na przeprowadzenie ewakuacji lub drabina pożarnicza nie może dotrzeć do miejsca akcji ratowniczej.

Wikipedia


skokomierz

przyrząd do mierzenia skoku śruby


SJP.pl


skokotliwy

przymiotnik

 (1.1) stpol. skoczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔkɔˈtlʲivɨ, AS: skokotlʹivy

Wiktionary


skokowianin

mieszkaniec Skoków (miasta w Polsce); skoczanin


SJP.pl


skokowianka

mieszkanka Skoków (miasta w Polsce); skoczanka


SJP.pl


skokówka

specjalna narta do wykonywania skoków; narta skokowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. pot. narta do uprawiania skoków narciarskich

Wiktionary

Skokówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Zamość.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Zamość. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 739 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skok m.

Wiktionary


skokówki

specjalna narta do wykonywania skoków; narta skokowa


SJP.pl


skokowski

Skoki (miasto w Polsce); skocki


SJP.pl


skokowy

1. służący do wykonywania skoków;
2. odbywający się skokami, niemający charakteru ciągłego;
3. nagły, gwałtowny;
4. dotyczący ruchu tłoka w cylindrze silnika spalinowego lub wirnika w silniku elektrycznym;
5. w anatomii: staw skokowy - staw łączący kości stępu z podudziem


SJP.pl


skolaryzacja

proces mający na celu zwiększenie roli szkolnictwa w życiu społecznym; scholaryzacja


SJP.pl


skolecyt

Skolecyt (ang. scolecite) – pospolity minerał z grupy krzemianów zaliczany do zeolitów, uwodniony glinokrzemian wapnia o wzorze chemicznym Ca[Al2Si3O10] x 3 H2O. Nazwa pochodzi od greckiego słowa skoleks - robak, co nawiązuje do zachowania się minerału pod płomieniem, w którym się krzywi, wykręca, co może przypominać robaka.

Wikipedia


skoleks

przednia część ciała tasiemca; czerwioch, główka


SJP.pl

Skoleks (z łac. scolex poprzez gr. skōlēks – robak, czerw, inaczej: czerwioch), główka – przednia część ciała tasiemców właściwych (Eucestoda) uzbrojona w narządy czepne charakterystyczne dla poszczególnych rzędów – różnego rodzaju bruzdy (botria i botrydia), przyssawki, kolce i haki, wspomagające przywarcie do ściany jelita żywiciela. Służy do utrzymywania pasożyta w ciele żywiciela.

Wikipedia


skolektywizować

zastąpić własność indywidualną (zwłaszcza ziemi i środków produkcji rolnej) różnymi formami własności zbiorowej, np. państwową, spółdzielczą


SJP.pl


skolidować

1. wejść w sprzeczność z czymś, uniemożliwiającą zaistnienie czegoś;
2. zderzyć się z czymś w czasie ruchu


SJP.pl


skoligacenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skoligacić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skoligacić

 rzecz. koligat mos.

Wiktionary


skoligacić

książkowo: połączyć w związki rodzinne (pokrewieństwo lub powinowactwo) poprzez małżeństwo; spowinowacić


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. koligacić)

 (1.1) spowinowacić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drugą żoną cesarza była księżniczka Hermina Reuss, a jej pierwszy mąż był księciem Schönaich-Carloath i był skoligacony z rodziną Hochbergów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔlʲiˈɡat͡ɕit͡ɕ, AS: skolʹigaćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skoligacenie n., koligacja, koligat

 ims. skoligacony

Wiktionary


skolik

nazwisko


SJP.pl


skolimowski

nazwisko


SJP.pl

  • Henryk Skolimowski (ur. 1930) – filozof
  • Janusz Skolimowski (ur. 1947) – prawnik, dyplomata
  • Jerzy Skolimowski (ur. 1938) – reżyser filmowy
  • Jerzy Walerian Skolimowski (1907–1985) – wioślarz, architekt
  • Józef Skolimowski (1970–2012) – reżyser, syn Jerzego
  • Konrad Skolimowski (ur. 1996) – polski piosenkarz i aktor telewizyjny
  • Lech Skolimowski (1927–1980) – aktor
  • Maria Dominik Skolimowski (1864–1921) – ksiądz mariawicki
  • Michał Skolimowski (ur. 1968) – reżyser, syn Jerzego
  • Rafał Skolimowski (1781–1848) – duchowny, matematyk
  • Robert Skolimowski (ur. 1956) – sztangista
  • Stanisław Skolimowski (1937–2014) – artysta malarz

Wikipedia


skolin

Skolin – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Wielkie Oczy.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Wikipedia


skolion

1. pieśń biesiadna w poezji starożytnej Grecji;
2. utwór literacki wzorowany na takiej pieśni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) krótki utwór liryczny układany podczas uczt

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈskɔlʲjɔ̃n, AS: skolʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. scholion

Wiktionary


skoliotyczny

skolioza


SJP.pl

Patrz:

skolioza

skolioza

boczne skrzywienie kręgosłupa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. widoczne wygięcie kręgosłupa w lewo lub prawo od linii środkowej ciała;

Wiktionary

Skolioza (łac. scoliosis, z gr. σκολιός skoliós – krzywy) – skrzywienie kręgosłupa, zwane często „bocznym skrzywieniem kręgosłupa”. Wbrew tej nazwie, skolioza nie jest jedynie bocznym skrzywieniem, a trójpłaszczyznowym.

Skoliozą określa się zniekształcenie wynoszące ponad 10° w płaszczyźnie czołowej. Do określania stopnia zniekształcenia wykorzystuje się metodę Cobba.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: skɔˈlʲjɔza, AS: skolʹi ̯oza

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrzywienie kręgosłupa

Wiktionary


skolit

fragment szczątków organizmu zwierzęcego, występujący w skałach okresu kambryjskiego


SJP.pl


skolochloa

rodzaj roślin z rodziny traw


SJP.pl


skolonizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skolonizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skolonizować dk.

 rzecz. kolonia ż., Kolonia ż.

 przym. kolonialny, kolonizatorski, kolonizacyjny

Wiktionary


skolopendra

drapieżny stawonóg z gromady pareczników


SJP.pl

Wikipedia


skolopendrium

rodzaj paproci z rodziny zanokcicowatych; języcznik, stonogowiec


SJP.pl


skolopendrokształtne

rząd drapieżnych stawonogów z gromady pareczników; skolopendry


SJP.pl

Wikipedia


skolopendrowate

o cechach skolopendrowatych (rodzina stawonogów)


SJP.pl

Skolopendrowate (Scolopendridae) – rodzina dużych pareczników z rzędu skolopendrokształtnych.

Należące tu pareczniki mają po 4 pary oczu prostych na bokach płytki głowowej, rozmieszczone na planie rombów. Są pozbawione bruzd poprzecznych na sternitach tułowia. Ich stopy są dwuczęściowe, a szczękonóża odznaczają się obecności wyrostka na trochanteroprefemur i długim, kielichowatym ujściem gruczołów jadowych.

Wikipedia


skolopendrowaty

o cechach skolopendrowatych (rodzina stawonogów)


SJP.pl


skolopendry

drapieżny stawonóg z gromady pareczników


SJP.pl

Wikipedia


skolozaur

rodzaj dinozaura z rodziny ankylozaurów; euoplocefal, stereocefal


SJP.pl


skomasować

połączyć w jedna całość


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. komasować)

 (1.1) książk. połączyć w całość, zgromadzić w jednym miejscu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skomasowanie n., komasacja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) połączyć, scalić, zebrać, zespolić, zgromadzić

Wiktionary


skomasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skomasować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skomasować dk.

Wiktionary


skombinować

załatwić coś, wymyślić


SJP.pl


skomciać

potocznie: skomentować w internecie


SJP.pl


skomenderować

dawniej: zakomenderować - wydać komendę, rozkaz


SJP.pl


skomentować

1. objaśnić tekst lub wydarzenia, opatrzyć je komentarzem; wyjaśnić, ocenić, zrecenzować;
2. opatrzyć złośliwymi uwagami, wygłosić krytyczne uwagi; obmówić, skrytykować


SJP.pl


skomercjalizować

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|komercjalizować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) czasami słyszy się następujący komentarz pod adresem żydowskiego establishmentu: „zawłaszczyli nasze nieszczęście i skomercjalizowali je". Także nieszczęścia Polaków od dawna są zawłaszczane i wykorzystywane przez polityków i specjalistów od propagandy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. komercjalizowanie n.

Wiktionary


skomleć

skamłać, skomlić, skamlać, skamleć;
1. o niektórych zwierzętach, zwłaszcza psach: wydawać żałosne dźwięki, popiskiwać, skowyczeć;
2. potocznie: prosić się o coś w natrętny, żałosny sposób


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaskomleć)

 (1.1) o zwierzętach (głównie psowatych) wydawać wysokie dźwięki odbierane jako żałosne proszenie, strach stworzenia, poddanie się albo wyrażanie uległości

 (1.2) pogard. żałośnie prosić o coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wpuść szczeniaka, bo skomle niemiłosiernie.

 (1.2) Tak skomlała, że w końcu podpisałem jej zgodę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skomlenie n.

 przym. skomlący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skowyczeć, war. skamlać, skamleć, skomlić

Wiktionary


skomlić

skomleć, skamłać, skamlać, skamleć;
1. o niektórych zwierzętach, zwłaszcza psach: wydawać żałosne dźwięki, popiskiwać, skowyczeć;
2. potocznie: prosić się o coś w natrętny, żałosny sposób


SJP.pl


skomlin

wieś w Polsce


SJP.pl

Skomlin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Skomlin. Na terenie wsi jest 21 pomników przyrody, a przy drodze na łąki wielki głaz narzutowy. Miejscowość położona jest przy szosie z Byczyny do Wielunia.

Wieś królewska (tenuta) w powiecie wieluńskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku.

Wikipedia


skomliński

przymiotnik od: Skomlin


SJP.pl


skomoroch

1. w średniowiecznej Rosji: wędrowny aktor, kuglarz lub muzykant;
2. dawniej: osoba tresująca i oprowadzająca niedźwiedzie; niedźwiednik


SJP.pl

Skomorochy (ros. Скоморохи) – średniowieczni aktorzy wędrowni, popisujący się śpiewem, recytacją baśni i legend, tańcami, żonglerką i akrobacją oraz tresurą zwierząt. Występom towarzyszyła muzyka na dudach, bębnach, domrach i innych instrumentach ludowych. Najstarsza wzmianka o skomorochach pochodzi z roku 1068.

Wikipedia


skomorowski

nazwisko


SJP.pl


skompensować

1. wynagrodzić straty, wyrównać należności; zrekompensować, zrównoważyć;
2. zrównoważyć jedno z drugim;
3. w fizyce: zrównoważyć działanie innym działaniem;
4. o narządach w organizmie: przejąć funkcje uszkodzonego lub utraconego narządu przez zdrową część tego narządu lub przez inny narząd


SJP.pl


skompensowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skompensować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skompensować dk.

Wiktionary


skompilować

1. złożyć kilka tekstów w jedną pozbawioną oryginalności całość;
2. przełożyć program napisany w języku programowania na język wewnętrzny maszyny


SJP.pl


skomplementować

powiedzieć komuś komplement


SJP.pl


skompletować

uzupełnić do całości


SJP.pl


skompletowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skompletować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kompletować, skompletować dk.

 rzecz. komplet mrz.

 przym. kompletny

Wiktionary


skomplikowaność

skomplikowany


SJP.pl

Patrz:

skomplikowany

skomplikowany

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: skomplikować

przymiotnik

 (2.1) składający się z wielu elementów

 (2.2) trudny, zawiły

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Co prawda ten łuk triumfalny nie jest zbyt skomplikowaną budowlą, ale mimo to zrobił na mnie wrażenie.

 (2.2) Czeka pana skomplikowane i długie leczenie, jednak tylko ono może przywrócić panu zdrowie.

 (2.2) Ten ornament jest zbyt skomplikowany – wątpię, że uda mi się przerysować go dokładnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔ̃mplʲikɔˈvãnɨ, AS: skõmplʹikovãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. komplikacja ż., komplikacjonizm m., komplikowanie n., skomplikowanie n.

 czas. komplikować ndk., skomplikować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) złożony, różnorodny

 (2.2) niełatwy, powikłany, zagmatwany

Wiktionary


skomponować

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|komponować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. komponowanie n., skomponowanie n., kompozytor mos., kompozytorka ż.

 czas. komponować

 przym. kompozycyjny, kompozytorski

Wiktionary


skomponowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skomponować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. komponowanie n., kompozycja ż., kompozytor m., kompozytorka ż.

 czas. komponować ndk., skomponować dk.

 przym. kompozycyjny, kompozytorski

Wiktionary


skompresować

nadać czemuś mniejszą wielkość lub objętość


SJP.pl


skompromitować

czasownik dokonany (ndk. kompromitować)

 (1.1) zaszkodzić czyjejś opinii, narazić kogoś na wstyd lub śmieszność

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy zostaje zamordowany doker, który zamierzał skompromitować zarząd swoimi zeznaniami na temat korupcji, w morderstwo zostaje wplątany Terry.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kompromat mrz., kompromitowanie n., skompromitowanie n.

Wiktionary


skompromitowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zaszkodzenie czyjejś opinii, narażenie kogoś na wstyd lub śmieszność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kompromitowanie n., kompromitacja ż., kompromat mrz.

 czas. skompromitować dk., kompromitować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ośmieszenie

Wiktionary


skomprymować

dawniej: zmniejszyć rozmiary czegoś, głównie tekstu; streścić, zredukować


SJP.pl


skomputeryzować

czasownik przechodni dokonany (ndk. komputeryzować)

 (1.1) inform. wyposażyć w komputery

czasownik zwrotny dokonany skomputeryzować się (ndk. komputeryzować się)

 (2.1) inform. ulec procesowi komputeryzacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zainstalowano panel pracujący z wykorzystaniem skomputeryzowanego sterowania numerycznego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. komputer mrz., komputerek mrz., komputerowiec mos., komputeryzacja ż., komputeryzowanie n., komputerówka ż., komputerownia ż., komp mrz., skomputeryzowanie n.

 czas. komputeryzować ndk.

 przym. komputerowy, komputeryzacyjny

 przysł. komputerowo

Wiktionary


skomputeryzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) inform. wprowadzenie komputerów i komputerowych metod przetwarzania informacji w określonej dziedzinie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Instytut poddano pełnemu skomputeryzowaniu w latach dziewięćdziesiątych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. komputer mrz., komputerek mrz., komputerowiec mos., komputeryzacja ż., komputeryzowanie n., komputerówka ż., komputerownia ż., komp mrz.

 czas. komputeryzować ndk., skomputeryzować dk.

 przym. komputerowy, komputeryzacyjny

 przysł. komputerowo

Wiktionary


skomra

nazwisko


SJP.pl


skomunalizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skomunalizować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. komunalizowanie n., komunalizacja ż., komunalnik m.

 czas. komunalizować ndk., skomunalizować dk.

 przym. komunalny

Wiktionary


skomunikować

czasownik dokonany

 (1.1) umożliwić, usprawnić kontakt

 (1.2) umożliwić, usprawnić dojazd

czasownik zwrotny skomunikować się

 (2.1) nawiązać kontakt

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jest to obszar wiejsko-miejski, w wielu miejscach słabo skomunikowany, a najbliższe większe placówkaacówki medyczne są oddalone o około 70–150 km.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skomunikowanie n., komunikowanie n., komunikacja ż., komunikator m.

 przym. komunikacyjny

Wiktionary


skomunizowany

taki, który uległ wpływowi komunizmu


SJP.pl


skon

zgon, śmierć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. zgon

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔ̃n, AS: skõn

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skonać

 przym. skonany

Wiktionary


skonać

stracić życie, umrzeć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. konać)

 (1.1) książk. albo podn. umrzeć po cierpieniach

 (1.2) książk. przestać istnieć

 (1.3) pot. bardzo silnie coś odczuć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żołnierz skonał o świtaniu.

 (1.1) A to rzekłszy, skonał.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konanie n., skonanie n., skon mrz.

 czas. konać ndk.

 przym. skonany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) umrzeć; reg. śl. skrepnąć.; przen. odejść; podn. rozstać się z życiem, przejść na tamten świat, wydać ostatnie tchnienie, wyzionąć ducha, oddać ducha, oddać Bogu ducha / oddać duszę Bogu, zasnąć na wieki, pożegnać się ze światem, o dziecku powiększyć grono aniołków; książk. przenieść się / odejść na łono Abrahama; pot. żart. pójść do Abrahama na piwo; pot. kopnąć w kalendarz, wykorkować, wykitować, przekręcić się, kojfnąć; posp. wyciągnąć nogi / wyciągnąć kopyta; wulg. odwalić kitę, wulg. i o zwierzętach zdechnąć

Wiktionary


skonanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zakończenie życia przez człowieka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy niespodziewane skonanie pacjenta odnotowuje się w specjalny sposób w rejestrach?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konanie n.

 czas. skonać dk., konać ndk.

 przym. skonany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śmierć, zejście

Wiktionary


skonany

potocznie: bardzo zmęczony, pozbawiony sił; zmordowany, wypruty, padnięty, wycięty


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pot. skrajnie zmęczony fizycznie i psychicznie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żal mi było tylko kolegów z naszego pokoju, którzy wracali po południu utytłani i walili się na łóżka skonani, w mundurach, nie zdejmując nawet butów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konanie n., skon m., skonanie n.

 czas. konać ndk., skonać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyczerpany

Wiktionary


skoncentrować

czasownik przechodni dokonany (ndk. koncentrować)

 (1.1) dokonany od|koncentrować.

czasownik zwrotny dokonany skoncentrować się (ndk. koncentrować się)

 (2.1) dokonany od|koncentrować się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔ̃nt͡sɛ̃nˈtrɔvat͡ɕ, AS: skõncẽntrovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skoncentrowanie n., koncentrowanie n., koncentracja ż.

 czas. koncentrować ndk.

Wiktionary


skoncentrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) skupienie, zebranie czegoś w jedno miejsce, w jeden punkt

 (1.2) skierowanie uczucia lub wysiłków ku jednemu celowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) To skoncentrowanie uwagi na państwach narodowych będzie krótkotrwałe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdekoncentrowanie n., koncentracja ż., koncentrak m., koncentrat m.

 czas. koncentrować ndk., skoncentrować dk.

 przym. koncentracyjny

Wiktionary


skonceptualizować

ująć intuicje poznawcze w pojęcia


SJP.pl


skończenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skończyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skończyć

 przym. skończony

 rzecz. końcówka ż.

Wiktionary


skończony

1. zakończyć wykonywanie jakiejś czynności;
2. zdać egzaminy, zaliczyć program danej szkoły, uczelni;
3. umrzeć


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: skończyć

przymiotnik

 (2.1) całkowity, pełny, kompletny

 (2.2) niespodziewający się niczego dobrego, niemogący liczyć na sukces; przegrany

 (2.3) mat. o liczbie elementów wyrażonej liczbą naturalną;

 (2.4) mat. nieosiągający plus/minus nieskończoności

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Jesteś skończonym kretynem!

 (2.1) To skończony bubek, myśli, że świat kręci się wyłącznie wokół niego.

 (2.2) „Jestem skończony!” – pomyślał polityk, widząc w gazecie opis swojej afery.

 (2.3) Atomów we wszechświecie może być bardzo dużo, jednak i tak jest ich skończona liczba.

 (2.4) Rozważany ciąg ma skończoną granicę, więc jest ograniczony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔ̃j̃n͇ˈt͡ʃɔ̃nɨ, AS: skõĩ ̯ṇčõny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. koniec m., końcówka ż., skończenie n.

 czas. kończyć się, skończyć/skończyć się, dokańczać/dokończyć, ukańczać/ukończyć, wykańczać/wykończyć, zakańczać/zakończyć

 przym. końcowy, kończący, wykończony, ukończony

 przysł. skończenie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.2) zrujnowany

Wiktionary


skończyć

1. zakończyć wykonywanie jakiejś czynności;
2. zdać egzaminy, zaliczyć program danej szkoły, uczelni;
3. umrzeć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kończyć)

 (1.1) zakończyć czynność

 (1.2) przerobić program, ukończyć kurs

 (1.3) umrzeć

czasownik zwrotny dokonany skończyć się (ndk. kończyć się)

 (2.1) zakończyć trwanie

 (2.2) urwać się (o drodze, obszarze)

 (2.3) zostać zużytym

 (2.4) wyczerpać się twórczo

 (2.5) dać jako wynik, spowodować, mieć konsekwencję

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Proszę babci — zawołała — ja nigdy nie skończę kaftanika dla mojej lalki…

 (1.2) Pochodził spod Tarnowa. Skończył teologię i polonistykę, chciał zostać księdzem.

 (2.5) Wygłupy na jezdni skończyły się tragedią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskɔ̃j̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: skõĩ ̯ṇčyć

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skończony

 przysł. skończenie

 rzecz. koniec mrz., skończenie n., końcówka ż.

Wiktionary


skondensowany

silnie działający, intensywny; stężony, znaczny, mocny


SJP.pl


skonfabulować

zmyślić lub podkoloryzować na jakiś temat


SJP.pl


skonfigurować

1. ukształtować w ustalonej postaci, uformować coś;
2. przystosować urządzenie lub program komputerowy do oczekiwanej pracy


SJP.pl


skonfiskowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skonfiskować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konfiskowanie n., konfiskata ż., konfiskacja ż.

 czas. skonfiskować dk., konfiskować ndk.

 przym. konfiskacyjny

Wiktionary


skonfitować

zakonserwować żywność poprzez długie gotowanie w głębokim tłuszczu lub pieczenie w niskiej temperaturze


SJP.pl


skonfrontować

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|konfrontować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konfrontowanie n., skonfrontowanie n., konfrontacja ż.

 czas. konfrontować ndk.

Wiktionary


skonfundować

wprawić kogoś w konfuzję, zakłopotanie, zbić z tropu, zawstydzić, speszyć, zszokować


SJP.pl


skonieczka

nazwisko


SJP.pl


skonieczny

nazwisko


SJP.pl


skonkludować

podsumować, przedstawić konkluzję


SJP.pl


skonkretyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skonkretyzować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skonkretyzować dk.

 przym. konkretny

Wiktionary


skonsolidować

ujednolicić, zjednoczyć


SJP.pl


skonsonantyzować

czasownik przechodni dokonany (ndk. konsonantyzować)

 (1.1) jęz. o samogłosce przejść w spółgłoskę

czasownik zwrotny dokonany skonsonantyzować się (ndk. konsonantyzować się)

 (2.1) jęz. o samogłosce stać się spółgłoską

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konsonant mrz., konsonantyzm mrz., konsonantyzowanie n., skonsonantyzowanie n., konsonantyzacja ż.

 czas. konsonantyzować ndk., konsonantyzować się ndk.

 przym. konsonantyczny

Wiktionary


skonsonantyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. przekształcenie się w spółgłoskę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Samogłoska uległa w ten sposób skonsonantyzowaniu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konsonantyzowanie n.

 czas. konsonantyzować ndk., skonsonantyzować dk., skonsonantyzować się dk.

Wiktionary


skonspektować

zrobić zarys utworu, wykładu itp. ujęty w punktach


SJP.pl


skonstatować

sformułować (w postaci wypowiedzi ustnej lub pisemnej) wniosek z wypowiedzi, dyskusji, dialogu itp.


SJP.pl


skonstatowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skonstatować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. konstatować, skonstatować dk.

Wiktionary


skonstruować

opracować konstrukcję, model


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. konstruować)

 (1.1) zrobić konstrukcję

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konstruktor mos./mrz., skonstruowanie n., konstrukcja ż.

 przym. konstrukcyjny

Wiktionary


skonsumować

zjeść, spożyć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. konsumować)

 (1.1) spożyć, zjeść coś

 (1.2) nabyć i zrobić z czegoś użytek

 (1.3) podjąć życie seksualne w małżeństwie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konsumowanie n., konsumpcja ż., konsumeryzm mrz.

 czas. konsumować

 przym. konsumpcyjny, konsumencki

Wiktionary


skonsumowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skonsumować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konsumowanie n., konsumpcjonizm mrz., konsumpcja ż., konsumeryzm mrz.

 czas. konsumować

 przym. konsumpcyjny, konsumencki

Wiktionary


skontaktować

1. spowodować nawiązanie kontaktu kogoś z kimś;
2. skontaktować się - nawiązać z kimś kontakt


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kontaktować)

 (1.1) dokonany od|kontaktować.

czasownik zwrotny dokonany skontaktować się

 (2.1) nawiązać kontakt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten stan rzeczy uległ naprawie dopiero z końcem jesieni 1845 r., kiedy oba ośrodki skontaktował ze sobą J. M. Goslar.

 (2.1) Próbowałem się z tobą skontaktować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔ̃ntakˈtɔvat͡ɕ, AS: skõntaktovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skontaktowanie n.

 przym. kontaktowy

 czas. kontaktować

Wiktionary


skontaktowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skontaktować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kontakt m.

 czas. skontaktować, kontaktować

 przym. kontaktowy

Wiktionary


skontaminować

1. zanieczyścić trującą lub promieniotwórczą substancją albo drobnoustrojami chorobotwórczymi;
2. powiązać różne czynniki w jedną całość; stworzyć kontaminację


SJP.pl


skonteneryzować

czasownik dokonany

 (1.1) o ładunku: umieścić w kontenerze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Semikontenerowce […] są w stanie przewozić drobnicę zarówno skonteneryzowaną, jak i konwencjonalną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔ̃ntɛ̃nɛrɨˈzɔvat͡ɕ, AS: skõntẽneryzovać

Wiktionary


skonteneryzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skonteneryzować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔ̃ntɛ̃nɛrɨzɔˈvãɲɛ, AS: skõntẽneryzovãńe

Wiktionary


skonto

zmniejszenie ustalonej ceny usługi lub towaru; bonifikata, bonifikacja


SJP.pl

Skonto – procentowe zmniejszenie sumy należności udzielane nabywcy przez dostawcę towaru, jeżeli odbiorca reguluje zapłatę należności gotówką przed umówionym terminem (tj. w przypadku, gdy nabywca zrezygnuje z zaoferowanego mu przez dostawcę kredytu handlowego).

Wikipedia


skontrastowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skontrastować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kontra ż., kontrast m., kontrastowość ż., kontrastowanie n.

 czas. skontrastować dk., kontrastować ndk.

 przym. kontrastowy

 przyim. kontra

Wiktionary


skontro

dokonanie weryfikacji zapisów księgowych przez sprawdzenie stanu zasobów materiałowych lub pieniężnych sklepu, magazynu itp.; skontrum


SJP.pl


skontrolować

czasownik przechodni dokonany (ndk. kontrolować)

 (1.1) przeprowadzić kontrolę

czasownik zwrotny dokonany skontrolować się (ndk. kontrolować się)

 (2.1) poddać się kontroli

 (2.2) poddać kontroli jeden drugiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kontroler mos./mrz., skontrolowanie n., kontrola ż.

 czas. kontrolować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprawdzić, zbadać, zrewidować

Wiktionary


skontrować

1. szybko i zdecydowanie zareagować na coś, zwykle szybko odpowiedzieć na czyjeś pytanie;
2. w brydżu: zobowiązać się do niedopuszczenia licytującego przeciwnika do wzięcia zapowiedzianej w licytacji liczby lew;
3. w boksie: zadać kontrę, odpowiedzieć ciosem na cios przeciwnika


SJP.pl


skontrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skontrować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skontrować dk.

 rzecz. kontra ż.

 przyim. kontra

Wiktionary


skontrum

dokonanie weryfikacji zapisów księgowych przez sprawdzenie stanu zasobów materiałowych lub pieniężnych sklepu, magazynu itp.; skontro


SJP.pl

Skontrum – kontrola zbiorów bibliotecznych lub archiwalnych, przeprowadzana w oparciu o istniejący inwentarz lub inną pomoc ewidencyjną, mająca na celu ustalenie stanu faktycznego zbiorów i ujawnienie braków (porównuje się zapis w inwentarzu z księgozbiorem/zasobem archiwalnym na półkach).

Wikipedia


skoordynować

zharmonizować działania prowadzone wspólnie przez wiele osób w celu uzyskania efektu tych działań w jak najkrótszym czasie, przy jak najmniejszym nakładzie, przy optymalnym wykorzystaniu możliwości itp.


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. koordynować)

 (1.1) uzgodnić wspólne działanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skoordynowanie n., koordynowanie n.

 czas. koordynować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zharmonizować, zsynchronizować

Wiktionary


skoordynowany

zharmonizować działania prowadzone wspólnie przez wiele osób w celu uzyskania efektu tych działań w jak najkrótszym czasie, przy jak najmniejszym nakładzie, przy optymalnym wykorzystaniu możliwości itp.


SJP.pl


skop

kastrowany baran


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) astr. zob. Baran.

Wiktionary

  • Skop – miejscowość w Polsce
  • skop – wykastrowany baran.
  • skop – wykastrowany samiec kozy domowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: skɔp, AS: skop

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. Skopek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Baran

Wiktionary


skopać

1. spulchnić (ziemię), używając odpowiednich narzędzi;
2. zrzucić z siebie przykrycie (np. kołdrę) przez kopanie nogami;
3. zbić kogoś kopaniem


SJP.pl


skopanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skopać.

Wiktionary

Skopanie – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Baranów Sandomierski.

W 1568 roku Skopanie kupił kasztelan śremski Rafał Leszczyński. W 1629 roku właścicielem wsi położonej w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego był Rafał Leszczyński.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wykopki nmos., kopacz mos./mzw.

Wiktionary


skopas

grecki architekt i rzeźbiarz (IV w. p.n.e.)


SJP.pl

Skopas z Paros - rzeźbiarz i architekt grecki, działający ok. 370 p.n.e. - 330 p.n.e. na Peloponezie, w Karii i Jonii. Rywalizował z Praksytelesem.

Jego sztuka rzeźbiarska nacechowana była patosem, dynamiką układu ciała i ekspresją twarzy. Z łatwością oddawał dramatyczne emocje: ekstazę, tęsknotę, cierpienie.

Wikipedia


skopcy

prawosławna grupa wyznaniowa powstała w 1772 roku w Rosji, uważająca ascezę i kastrację lub surową wstrzemięźliwość płciową za warunek zbawienia


SJP.pl

Skopcy (rzezańcy, ros. скопцы tzn. kastraci, zwani też „białymi gołębiami”) – ruch religijny (grupa wyznaniowa) w Rosji, powstały w łonie bezpopowców i prawosławia, uważający ascezę i kastrację lub surową wstrzemięźliwość płciową za warunek zbawienia.

Wikipedia


skopek

1. drewniane naczynie używane dawniej na wsi, najczęściej na mleko i śmietanę; szkopek; dojnica;
2. mały skop; baranek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zootechn. wytrzebione jagnię

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) gwara. roln. wiadro używane przy dojeniu krów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skop m.

Wiktionary


skopianin

mieszkaniec Skopie (Skopje), stolicy Macedonii; skopijczyk


SJP.pl


skopianka

mieszkanka Skopie (Skopje), stolicy Macedonii; skopijka


SJP.pl


skopiański

przymiotnik od: Skopie (stolica Macedonii); skopijski


SJP.pl


skopić

ułożyć coś w kopę, np. siano


SJP.pl


skopie

1. spulchnić (ziemię), używając odpowiednich narzędzi;
2. zrzucić z siebie przykrycie (np. kołdrę) przez kopanie nogami;
3. zbić kogoś kopaniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. przest. Skopje (stolica Macedonii Północnej)

Wiktionary

Wikipedia


skopiec

członek prawosławnej grupy wyznaniowej


SJP.pl

Skopiec (720,7 m n.p.m.) – szczyt w Górach Kaczawskich, w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w gminie Janowice Wielkie.

Góra znajduje się w południowo-środkowej części Gór Kaczawskich, w środkowej części Grzbietu Południowego, około 400 m na północ od szczytu Baraniec, około 2,8 km na południowy zachód od centrum Wojcieszowa i około 7 km na północny wschód od centrum Janowic Wielkich.

Wikipedia


skopijczyk

mieszkaniec Skopie (Skopje), stolicy Macedonii; skopianin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Skopja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈpʲijt͡ʃɨk, AS: skopʹii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Skopje n.

:: fż. skopijka ż.

 przym. skopijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skopianin

Wiktionary


skopijka

mieszkanka Skopie (Skopje), stolicy Macedonii; skopianka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Skopja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈpʲijka, AS: skopʹii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Skopje n.

:: fm. skopijczyk mos.

 przym. skopijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skopianka

Wiktionary


skopijski

przymiotnik od: Skopie (stolica Macedonii); skopiański


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Skopje

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈpʲijsʲci, AS: skopʹii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Skopje n., skopijczyk mos., skopijka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skopiański

Wiktionary


skopiński

nazwisko


SJP.pl


skopiować

1. wykonać kopię czegoś;
2. przepisać coś od kogoś, podając jako swoje; ściągnąć, zerżnąć, zgapić;
3. powtórzyć coś po kimś, zrobić coś w ten sam sposób;
4. wykonać odbitki fotograficzne;
5. w obróbce skrawaniem: wykonać przedmioty w kształcie wzorca;
6. sporządzić negatyw filmu celem wykonania większej liczby egzemplarzy


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kopiować)

 (1.1) dokonany od|kopiować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈpʲjɔvat͡ɕ, AS: skopʹi ̯ovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kopia ż., kopiarka ż., kopista m., kopiowanie n., skopiowanie n.

 czas. kopiować ndk.

 przym. kopiowy

Wiktionary


skopiowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skopiować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kopiowanie n., kopia ż., kopiarka ż., kopista m.

 czas. kopiować ndk., skopiować dk.

 przym. kopiowy

Wiktionary


skopje

stolica Macedonii; Skopie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Macedonii Północnej;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uczę się macedońskiego, bo chcę studiować w Skopju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskɔpʲjɛ, AS: skopʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skopijczyk m., skopijka ż.

 przym. skopijski, skopiański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. Skopie

Wiktionary


skopofilia

dewiacja seksualna charakteryzująca się skłonnością do oglądania osób uprawiających seks; podglądactwo, oglądactwo, wojeryzm, voyeuryzm, skoptofilia


SJP.pl

Oglądactwo, voyeuryzm, voyeryzm, voyeurism, wojeryzm, skopofilia, skoptofilia – zaburzenie zachowania z grupy zaburzeń preferencji seksualnych charakteryzujące się skłonnością do oglądania innych ludzi podczas zachowań seksualnych.

Wikipedia


skopolamina

związek organiczny działający porażająco na zakończenia nerwów przywspółczulnych oraz narkotycznie na ośrodkowy układ nerwowy; hioscyna


SJP.pl

Wikipedia


skopos

w literaturze: teoria skoposu - teoria, według której tłumaczenie jest celowym działaniem, gdzie główną rolę odgrywa zamierzony cel, a nie wierność tekstowi źródłowemu


SJP.pl


skopowina

regionalnie: baranina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg-pl|Poznań. baranina

Wiktionary

Skopowina – mięso otrzymywane z wykastrowanych samców owcy, czyli skopów. W niektórych regionach Polski określenie to może dotyczyć wszelkiej baraniny.

Wikipedia

Powiązane:

 (1.1) skop

Wiktionary


skopowy

przymiotnik od: skop


SJP.pl


skoptofilia

dewiacja seksualna charakteryzująca się skłonnością do oglądania osób uprawiających seks; podglądactwo, oglądactwo, wojeryzm, voyeuryzm, skopofilia


SJP.pl


skopywać

1. spulchniać (ziemię), używając odpowiednich narzędzi;
2. zrzucać z siebie przykrycie (np. kołdrę) przez kopanie nogami


SJP.pl


skóra

zewnętrzna powłoka ciała kręgowców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. zewnętrzna powłoka ciała kręgowców;

 (1.2) surowiec otrzymywany z wyprawionej skóry (1.1) niektórych zwierząt;

 (1.3) zewnętrzna powłoka owocu, chleba itp.

 (1.4) pot. kurtka lub inna część garderoby ze skóry (1.2)

 (1.5) przen. o własnym życiu, zdrowiu, bezpieczeństwie

 (1.6) slang. zwłoki ludzkie

 (1.7) daw. gwara. więz. portfel, pugilares

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Włosy porastają prawie całą powierzchnię skóry człowieka.

 (1.2) Powinieneś kupić sobie porządne buty ze skóry.

 (1.3) Jabłka obrać ze skóry i usunąć gniazda nasienne.

 (1.4) Z samochodu wysiadł facet w skórze.

 (1.6) Ciało zmarłego w pogotowiu nazywa się „skórą”. Za jedną skórę płaci się dziś 1200-1800 zł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskura, AS: skura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. naskórek m., skórowanie n., oskórowanie n., skórzak m.

:: zdrobn. skórka ż.

 czas. skórować ndk., oskórować dk.

 przym. skórny, skórzasty, skórzany, skórkowy, podskórny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) skórka

Wiktionary


skoraczewo

Miejscowości w Polsce:

  • Skoraczewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. sępoleńskim, w gminie Sośno
  • Skoraczewo – osada w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Śmigiel

Wikipedia


skorcić

nakłonić kogoś do czegoś, namówić kogoś na coś, odpowiednio argumentując skłonić kogoś do jakichś zadań, czynności


SJP.pl


skórcz

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim

Wiktionary

Skórcz (niem. Skurz) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, położone na północno-wschodniej granicy Borów Tucholskich, na Kociewiu.

Wieś królewska w starostwie osieckim w powiecie nowskim województwa pomorskiego w II połowie XVI w. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa gdańskiego. Miasto położone na trasie dwóch (obecnie zawieszonych) linii kolejowych: nr 218 (Szlachta - Myślice) i nr 243 (Skórcz - Starogard Gdański).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Historia Skórcza jest ciekawa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skórczanin mos., skórczanka ż.

 przym. skórczański

Wiktionary


skórczanin

mieszkaniec miasta: Skórcz


SJP.pl


skórczanka

mieszkanka miasta: Skórcz


SJP.pl


skórczański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze Skórczem, dotyczący Skórcza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Skórcz mrz.

Wiktionary


skórczewski

nazwisko


SJP.pl


skorczów

Skorczów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Kaplica pw. Bożego Narodzenia z 1616 r., wpisana do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.196 z 30.05.1972).

Wikipedia


skordatura

w muzyce: zmiana strojenia instrumentu strunowego ułatwiająca wykonanie pewnych pasaży, akordów itp.; scordatura


SJP.pl

Skordatura – to metoda stosowana w grze na instrumentach strunowych (np. skrzypcach) polegająca na przestrojeniu strun instrumentu, dzięki czemu można osiągnąć szczególnie wirtuozowskie efekty, zwłaszcza w grze akordowej i polifonicznej. Zamiast zwyczajowego stroju (g d1 a1 e2) kompozytor danego utworu może zalecić inny (np. g c1 g1 e2).

Technikę tę wykorzystywał m.in. Heinrich Ignaz Biber. Z efektownego posługiwania się skordaturą słynął Niccolò Paganini.

Wikipedia


skóreczka

zdrobnienie od: skórka


SJP.pl


skorek

przedstawiciel rzędu niewielkich owadów z podgromady uskrzydlonych; cęgosz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. podłużny owad uzbrojony w charakterystyczne kleszcze;

Wiktionary

Skorek (Forficula) – rodzaj skorków z rodziny skorkowatych i podrodziny Forficulinae.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skorek jest naturalnym wrogiem rybika cukrowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskɔrɛk, AS: skorek

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. szczypawka, szczypawica

Wiktionary


skorelować

1. związać wzajemnie, zestawić
2. pozostać w powiązaniu, we współzależności z czymś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. korelować)

 (1.1) powiązać ze sobą w jedną funkcjonującą całość

czasownik zwrotny dokonany skorelować się (ndk. korelować się)

 (2.1) powiązać się ze sobą w jedną całość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skorelujemy to z adresami ich zamieszkania i stopniem zanieczyszczeń w tym rejonie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. korelowanie n., korelacja ż., skorelowanie n.

 czas. korelować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) połączyć, spiąć, zespolić, zunifikować

Wiktionary


skorelowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) powiązanie ze sobą w jedną funkcjonującą lub pojmowalną całość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wskazywał, że konieczne było skorelowanie prac nad tą ustawą z pracami nad budżetem, bo w nim mają znaleźć się środki na realizację programu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. korelacja ż.

 czas. korelować ndk., korelować się ndk., skorelować dk., skorelować się dk.

Wiktionary


skórka

1. zdrobnienie od: skóra;
2. niewielka wyprawiona skóra zwierzęcia futerkowego; futerko;
3. tkanka roślinna okrywająca, pełniąca funkcje ochronne; epiderma;
4. zewnętrzna powłoka czegoś;
5. w informatyce: zbiór elementów graficznych interfejsu użytkownika, umożliwiający zmianę wyglądu programu; skin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: skóra

 (1.2) mały kawałek skóry

 (1.3) wyprawiona skóra zwierzęca o niewielkiej grubości

 (1.4) tkanka roślinna okrywająca, pełniąca funkcje ochronne;

 (1.5) zewnętrzna powłoka czegoś

 (1.6) inform. wygląd strony internetowej, programu, aplikacji itp.;

Wiktionary

Biologia

  • epiderma – naskórek u zwierząt
  • epiderma (skórka) – tkanka roślinna okrywająca, pełniąca funkcje ochronne
  • skórka – zewnętrzna warstwa strzępek osłaniająca owocnik grzybów

Geografia

  • Skórka – wieś w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Parzęczew
  • Skórka – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. złotowskim, w gminie Krajenka
  • Skórki – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Rogowo

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈskurka, AS: skurka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skóra ż., skórowaczka ż.

 przym. skórzany, skórkowy, skórzasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.6) karnacja, motyw, kompozycja

Wiktionary


skorki

przedstawiciel rzędu niewielkich owadów z podgromady uskrzydlonych; cęgosz


SJP.pl

Wikipedia


skórkojad

potocznie: mężczyzna budzący niechęć, zazdrość lub podziw; skurkojad, skurczybyk, skurczysyn, skurkowany, skurkowaniec, skubaniec


SJP.pl


skórkować

pokrywać młoteczki fortepianu filcem lub skórą


SJP.pl


skórkowice

Skórkowice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów.

W skład sołectwa Skórkowice wchodzą także wsie Poręba i Skumros.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Łukasza w Skórkowicach.

Wikipedia


skórkowy

przymiotnik od: skórka


SJP.pl


skórnica

Dermatocarpon Eschw. (skórnica) – rodzaj grzybów z rodziny brodawnicowatych (Verrucariaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.

Wikipedia


skórnicki

nazwisko


SJP.pl


skórnictwo

garbarstwo; wyprawianie skór


SJP.pl

Skórnictwo – dział rzemiosła zajmujący się zarówno wyrobem skór przez garbowanie (garbarstwo), jak i wytwarzaniem wyrobów skórzanych (cholewkarstwo, futrzarstwo, introligatorstwo, kaletnictwo, kuśnierstwo, miechownictwo, rękawicznictwo, rymarstwo, siodlarstwo, szewstwo).

Wikipedia


skórnik

1. potocznie: lekarz chorób skórnych; dermatolog
2. przestarzale: garbarz


SJP.pl

  • skórnik (Dermestes) – rodzaj chrząszczy z rodziny skórnikowatych
  • skórnik (Stereum) – rodzaj grzybów z rodziny skórnikowatych
  • Skórnik – wzgórze we Wrocławiu

Wikipedia


skórniki

1. mały chrząszcz z rodziny o tej samej nazwie; skórniki - rodzina tych chrząszczy
2. skórnik słoniniec - pospolity gatunek chrząszcza, szkodnika magazynów żywnościowych


SJP.pl


skórnikowate

1. rodzina grzybów z rzędu gołąbkowców;
2. rodzina chrząszczy; Dermestidae


SJP.pl

  • Skórnikowate (Stereaceae Pilát) – rodzina grzybów.
  • Skórnikowate (owady) – (Dermestidae)

Wikipedia


skórnikowaty

1. o cechach skórnikowatych (rodzina grzybów);
2. o cechach skórnikowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


skórny

tworzący się na skórze (np. choroby skórne, nabłonek skórny); odnoszący się do skóry (np. torba skórna kangurzycy, lekarz skórny)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący skóry

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskurnɨ, AS: skurny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skóra ż., skórowaczka ż., zaskórniak mzw.

 przym. skórzany, skórzasty, podskórny

Wiktionary


skoro

spójnik pełniący wiele funkcji w zdaniu; używany najczęściej w zdaniu: "Skoro słowo X występuje w słowniku, to dlaczego nie ma słowa Y?"


SJP.pl

spójnik

 (1.1) spójnik wprowadzający zdanie podrzędne, komunikujący, iż treść zdania podrzędnego stanowi przesłankę dla zdania nadrzędnego

 (1.2) przest. spójnik służący do rozpoczęcia zdania podrzędnego oznaczającego przyczynę, warunek czegoś

przysłówek

 (2.1) przest. prędko, rychło, szybko

 (2.2) przest. w użyciu orzeczeniowym ktoś do czegoś skory, skłonny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skoro z prawdy wynika tylko prawda, więc zaczynając od prawdziwych przesłanek można w matematyce dojść tylko do prawdziwych wniosków.

 (1.1) Pójdziemy sami, skoro ty nie chcesz.

 (1.2) Skoro tylko wyjdę za mąż, wyprowadzę się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskɔrɔ, AS: skoro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jeśli, jeżeli

 (1.2) kiedy, gdy

Wiktionary


skorobieżek

gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych


SJP.pl

Amara – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych, podrodziny Pterostichinae i pleminia Zabrini. W języku polskim chrząszcze z tego rodzaju określane są nazwą skorobieżek.

Wikipedia


skorochód

dawniej: człowiek, który prędko chodzi


SJP.pl


skorocice

Skorocice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Wiślica.

Po wprowadzeniu gromad w 1954 r. wieś należała do gromady Skotniki, po jej zniesieniu w latach 1960-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Skorocice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


skorodnica

Skorodnica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Stary Brus.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Stary Brus. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 66 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Starym Brusie.

Wikipedia


skorodować

czasownik

 (1.1) dokonany od|korodować.: ulec korozji

 (1.2) dokonany od|korodować.: spowodować korozję czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔrɔˈdɔvat͡ɕ, AS: skorodovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. korozja ż., korodowanie n., skorodowanie n.

 czas. korodować ndk.

 przym. korozyjny

Wiktionary


skorodowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skorodować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. korodowanie n., korozja ż.

 czas. korodować ndk., skorodować dk.

 przym. korozyjny

Wiktionary


skorodyt

minerał, wodny arsenian żelaza; powstaje w wyniku wietrzenia arsenopirytu


SJP.pl

Skorodyt – minerał z gromady arsenianów. Jest uwodnionym arsenianem żelaza. Nazwa pochodzi z języka greckiego i oznacza podobny do czosnku, gdyż podgrzany wydziela czosnkowy zapach.

Wikipedia


skorogoski

przymiotnik od: Skorogoszcz


SJP.pl


skorogoszcz

Skorogoszcz (tuż po wojnie Szurgoszcz, niem. Schurgast) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lewin Brzeski. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską przed 1271 rokiem, zdegradowany w 1945 roku. W latach 1945–1954 i 1973–1975 miejscowość była siedzibą gminy Skorogoszcz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Wikipedia


skoropędek

gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych


SJP.pl


skóropodobny

mający niektóre właściwości skóry; przypominający skórę


SJP.pl


skóroskrzydłe

rząd nadrzewnych, roślinożernych ssaków łożyskowych; latawce


SJP.pl

Latawce, skóroskrzydłe (Dermoptera) – rząd nadrzewnych, roślinożernych ssaków w infragromadzie łożyskowcowych (Placentalia), do którego zaliczana jest jedna współcześnie żyjąca rodzina: lotokotowate (Cynocephalidae) oraz dwie wymarłe: Mixodectidae i Plagiomenidae. Skóroskrzydłe występują w Azji Południowo-Wschodniej.

Wikipedia


skóroskrzydły

o cechach skóroskrzydłych (rząd ssaków)


SJP.pl


skoroszki

Skoroszki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


skoroszów

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Skoroszów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Trzebnica
  • Skoroszów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kępińskim, w gminie Rychtal

Wikipedia


skoroszowice

Skoroszowice – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Strzelin.

Wikipedia


skoroszyce

Skoroszyce (niem. Friedewalde; daw. Kubinów) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Skoroszyce.

Miejscowość administracyjnie należy do województwa opolskiego od jego utworzenia w 1950 r.

Miejscowość jest siedzibą gminy Skoroszyce.

Wikipedia


skoroszycki

przymiotnik od: Skoroszyce


SJP.pl


skoroszyt

teczka z przymocowanym wewnątrz metalowym urządzeniem do spinania luźnych kartek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teczka z metalowym mechanizmem służącym do spinania luźnych kartek papieru

 (1.2) inform. plik komputerowy zawierający jeden lub więcej arkuszy kalkulacyjnych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mock schował kopertę do teczki obok materiałów dowodowych obu zbrodni i kartonowego skoroszytu z raportami swoich podwładnych.

 (1.2) Jeśli ilość arkuszy w skoroszycie znacząco wzrośnie, wówczas możemy powiększyć obszar przeznaczony na wyświetlanie kart arkuszy kosztem obszaru poziomego paska przewijania.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skoroszytowy

Wiktionary


skoroszytowy

przymiotnik od: skoroszyt


SJP.pl


skórować

1. zdejmować skórę z tuszy zwierzęcej;
2. usuwać izolację z kabla


SJP.pl


skórowaczka

maszyna do zdejmowania skór zwierzęcych; kruponiarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. spoż. maszyna do zdejmowania skór zwierzęcych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciocia Krysia pracuje na skórowaczce w pobliskiej rzeźni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skóra ż., skórka ż., skórowanie n., oskórowanie n., skórowarka ż., skórnik m., zaskórnik m., zaskórniak m., skórnictwo n.

 czas. skórować ndk., oskórować dk.

 przym. skórny, skórniczy, skórzany, podskórny, skórzasty

 przysł. skórnie, podskórnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kruponiarka, skórowarka

Wiktionary


skórowarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. spoż. maszyna do zdejmowania skór zwierzęcych

 (1.2) pot. techn. urządzenie służące do usuwania izolacji z kabli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babcia Dorota przepracowała dwie dekady na skórowarce w miejskiej rzeźni.

 (1.2) Oferujemy różne modele skórowarek do kabli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skórowanie n., skórowaczka ż.

 czas. skórować ndk.

 przym. skórzasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skórowaczka

 (1.2) odizolowywacz

Wiktionary


skorowidz

1. alfabetyczny spis tematów, terminów, nazwisk itp. przytoczonych w danym dziele wraz ze stronami, na których figurują; indeks
2. rodzaj notesu z umieszczonymi z boku kolejnymi literami alfabetu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) alfabetyczne zestawienie tematyczne (np. nazwisk, pojęć) w książce wraz z odsyłaczami do odpowiednich stron;

Wiktionary

Skorowidz (indeks) – zestawienie zawartych w dokumencie zagadnień, pojęć, nazw i nazwisk, umieszczane zazwyczaj pod koniec pracy.

Skorowidz jest fundamentalnym, najczęściej stosowanym obok spisu treści rodzajem wykazów, jego rozwinięciem i uzupełnieniem. Spis treści pokazuje ogólną strukturę pracy, natomiast skorowidz rozwija i uszczegóławia jej zawartość. Korzystając ze spisu treści, sięga się do całych bloków zagadnień, natomiast skorowidz pozwala czytelnikowi sięgnąć do konkretnych tematów. Spis treści zawiera kilkanaście lub kilkadziesiąt pozycji, a skorowidz mieści ich w sobie kilkaset lub nawet czasem kilka tysięcy. Każda poważniejsza praca, zwłaszcza naukowa, jeśli ma poprawnie wypełniać swoją rolę informacyjną, powinna zawierać skorowidz.

Wikipedia


skorowidzowy

skorowidz


SJP.pl

Patrz:

skorowidz

skorpena

drapieżna ryba morska z rodziny skorpenowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Scorpaena|ref=tak., drapieżna ryba morska z krępym ciałem pokrytym kolcami i wyrostkami, występująca w morzach ciepłych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ciała skorpen są uzbrojone w kolce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skorpenokształtne lm nm., skorpenowate lm nm.

 przym. skorpenowaty

Wiktionary


skorpenokształtne

rząd ryb promieniopłetwych


SJP.pl

Skorpenokształtne (Scorpaeniformes) – rząd ryb promieniopłetwych. Blisko spokrewnione z okoniokształtnymi, wraz z którymi należą do nadrzędu kolcopłetwych. Cechą charakterystyczną rzędu jest kostna tarcza pod okiem.

Wikipedia


skorpenokształtny

o cechach skorpenokształtnych (rząd ryb)


SJP.pl


skorpenowate

o cechach skorpenowatych (rodzina ryb)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Scorpaenidae|A. Risso|ref=tak., rodzina drapieżnych ryb skorpenokształtnych;

Wiktionary

Skorpenowate (Scorpaenidae) – rodzina drapieżnych ryb skorpenokształtnych. Niektóre gatunki niebezpieczne dla człowieka (niebezpieczeństwo skaleczenia kolcami jadowymi).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszystkie skorpenowate mają krępe ciała i duże otwory gębowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skorpena ż.

Wiktionary


skorpenowaty

o cechach skorpenowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


skorpenowce

podrząd ryb promieniopłetwych z rzędu skorpenokształtnych


SJP.pl


skorpion

bezkręgowiec z gromady pajęczaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór nieba południowego, w Polsce widoczny częściowo latem, nisko nad horyzontem;

 (1.2) astr. astrol. ósmy znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 23 października do 21 listopada;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Skorpiona (1.2)

Wiktionary

  • skorpion – zwierzę z rzędu pajęczaków
  • skorpion – rodzaj starożytnej katapulty (balisty)
  • Skorpion – gwiazdozbiór nieba południowego
  • Skorpion – jeden z astrologicznych znaków zodiaku
  • PZL-230 Skorpion – samolot
  • Skorpion – zachodnioniemiecki ustawiacz min
  • Skorpion-3 – opancerzona wersja samochodu Honker
  • „Skorpion” – policyjny kryptonim wielokrotnego mordercy, Pawła Tuchlina
  • „Skorpion” – pseudonim polskiego seryjnego mordercy, Krzysztofa Gawlika
  • Skorpion – seria komiksowa
  • Skorpion I – faraon
  • Skorpion II – faraon
  • Skorpion – amerykański serial telewizyjny stacji CBS
  • Skorpion – amerykański film szpiegowski z 1973 roku w reż. Michaela Winnera.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skorpion bywa w legendach identyfikowany ze skorpionem, który na polecenie Artemidy uśmiercił Oriona.

 (1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Skorpiona jest Antares, zwany też Sercem Skorpiona.

 (1.1) Konstelacja Skorpiona góruje o północy w czerwcu.

 (1.2) Skorpion to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Wadze, a przed Strzelcem.

 (1.2) Pod koniec października Słońce wchodzi w znak Skorpiona.

 (1.2) Skorpionem, jednym z jesiennych, wodnych i stałych znaków zodiaku, rządzi planeta Mars.

 (2.1) Ona zachowuje się jak typowy Skorpion.

 (2.1) Mój tata jest zodiakalnym Skorpionem, a mama – zodiakalnym Rakiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskɔrpʲjɔ̃n, AS: skorpʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skorpion mzw., skorpionik mzw., skorpionowość ż.

 przym. skorpionowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Niedźwiadek; skr. Sco

 (1.2) symbol.

Wiktionary


skorpionowiec

skorpionowiec brunatny - gatunek mchu z rodziny krzywoszyjowatych


SJP.pl


skorpionowy

przymiotnik od: skorpion


SJP.pl


skorpiony

bezkręgowiec z gromady pajęczaków


SJP.pl

Wikipedia


skorpucha

rodzaj żółwi z rodziny skorpuchowatych


SJP.pl


skorski

nazwisko


SJP.pl


skorszy

stopień wyższy od przymiotnika: skory


SJP.pl


skorumpować

uzależnić od siebie kogoś, zwłaszcza urzędników i polityków, przez dawanie łapówek, przykupywanie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. korumpować)

 (1.1) uzależnić od siebie decydenta, urzędnika poprzez danie mu łapówki

czasownik zwrotny dokonany skorumpować się (ndk. korumpować się)

 (2.1) dać się skorumpować; ulec korupcji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skorumpowanie n., korupcja ż.

 przym. skorumpowany, korupcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przekupić

Wiktionary


skorupa

1. twarda warstwa pokrywająca coś z wierzchu, np. skorupa lodowa;
2. kawałek rozbitego naczynia fajansowego, glinianego, porcelanowego;
3. potocznie: o lichym wyszczerbionym naczyniu;
4. twarda osłona rogowa lub kostna okrywająca ciała stawonogów; 5 skorupa ziemska - zewnętrzna powłoka kuli ziemskiej, zbudowana ze skał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) twarda powłoka, pokrywająca coś z wierzchu

 (1.2) zool. twarda osłona pokrywająca ciało niektórych zwierząt, zbudowana z chityny, rogu, kości itp.

 (1.3) kawałek rozbitego naczynia ceramicznego

 (1.4) poznań. naczynie ceramiczne

 (1.5) anat. część mózgowia

Wiktionary

  • skorupa owocu (łupina)
  • skorupa ziemska
  • skorupa kontynentalna
  • skorupa oceaniczna
  • skorupa jądra soczewkowatego
  • skorupa, pancerz u zwierząt - karapaks stawonogów, karapaks żółwi

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak rozbić skorupę kokosa?

 (1.2) Skorupa żółwia szylkretowego służyła do wyrobu różnego rodzaju ozdób.

 (1.3) Stłukłem wazon, muszę pozbierać skorupy z podłogi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈrupa, AS: skorupa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skorupiak m.

:: zdrobn. skorupka ż.

 przym. skorupkowy, skorupowy, oskorupiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łupina, łuska, powłoka

 (1.2) pancerz, karapaks, muszla

Wiktionary


skorupiak

zwierzę o ciele zbudowanym z segmentów, zwykle okryte pancerzem, mające kilka par nóg, żyjące przeważnie w wodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. przedstawiciel podtypu stawonogów, prowadzących w większości wodny tryb życia, posiadających dwugałęziste odnóża (z wyjątkiem pierwszej pary czułków), charakterystyczną budowę stadiów larwalnych i genotyp

Wiktionary

Skorupiaki (Crustacea) – podtyp stawonogów wyróżniany w systematyce tradycyjnej, obejmujący około 67–70 tysięcy opisanych gatunków, przy czym liczba pozostających do odkrycia jest znacznie większa. Przedstawiciele wykazują olbrzymią różnorodność morfologiczną i ekologiczną. Zamieszkują wszelkie środowiska słono- i słodkowodne, często stanowiąc kluczowy składnik ekosystemów, a tysiące gatunków są wtórnie lądowe. Znaleźć wśród nich można formy wolno żyjące, osiadłe, ekto- i endopasożytnicze. Rozwijają się w drodze epimorfozy, anamorfozy lub metamorfozy. W świetle współczesnych analiz skorupiaki jawią się jako takson parafiletyczny i w systematyce filogenetycznej zastępowane są kladem Pancrustacea, obejmującym oprócz skorupiaków także sześcionogi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W jaki sposób oddychają skorupiaki?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈrupʲjak, AS: skorupʹi ̯ak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skorupa ż., skorupka ż., skorupnik m., skorupienie n., skorupniak mrz.

 czas. skorupieć ndk.

 przym. skorupowy, skorupkowy, skorupiakowy, skorupiasty, skorupowaty, skorupiany

Wiktionary


skorupiaki

zwierzę o ciele zbudowanym z segmentów, zwykle okryte pancerzem, mające kilka par nóg, żyjące przeważnie w wodzie


SJP.pl

Skorupiaki (Crustacea) – podtyp stawonogów wyróżniany w systematyce tradycyjnej, obejmujący około 67–70 tysięcy opisanych gatunków, przy czym liczba pozostających do odkrycia jest znacznie większa. Przedstawiciele wykazują olbrzymią różnorodność morfologiczną i ekologiczną. Zamieszkują wszelkie środowiska słono- i słodkowodne, często stanowiąc kluczowy składnik ekosystemów, a tysiące gatunków są wtórnie lądowe. Znaleźć wśród nich można formy wolno żyjące, osiadłe, ekto- i endopasożytnicze. Rozwijają się w drodze epimorfozy, anamorfozy lub metamorfozy. W świetle współczesnych analiz skorupiaki jawią się jako takson parafiletyczny i w systematyce filogenetycznej zastępowane są kladem Pancrustacea, obejmującym oprócz skorupiaków także sześcionogi.

Wikipedia


skorupiakowy

przymiotnik od: skorupiak


SJP.pl


skorupiasty

podobny do skorupy, tworzący rodzaj skorupy; skorupowaty


SJP.pl


skorupik

skorupik jabłoniowy - owad z rodziny tarczników, szkodnik drzew i krzewów owocowych; przecinkowiec


SJP.pl


skorupiński

nazwisko


SJP.pl


skorupka

zdrobnienie od: skorupa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: skorupa

 (1.2) zool. twarda osłona jaja

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Proszę, obierz jajka ze skorupek i je pokrój.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skorupa ż., skorupiak mzw., skorupniak mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk|szkorupina.

Wiktionary


skorupkowatość

cecha powierzchni szkliwa o wyglądzie zbliżonym do powierzchni skorupek jajka


SJP.pl


skorupkowaty

przypominający skorupkę, podobny do skorupki


SJP.pl


skorupkowy

przymiotnik od: skorupka


SJP.pl


skorupniaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od skorupniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skorupniak m.

Wiktionary


skorupniak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara więzienna jajko

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈrupʲɲak, AS: skorupʹńak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skorupa ż., skorupka ż., skorupiak m.

:: zdrobn. skorupniaczek m.

 przym. skorupowy, skorupkowy

Wiktionary


skorupowaty

podobny do skorupy, tworzący rodzaj skorupy; skorupiasty


SJP.pl


skorupowy

przymiotnik od: skorupa


SJP.pl


skorupski

nazwisko


SJP.pl


skorupy

1. twarda warstwa pokrywająca coś z wierzchu, np. skorupa lodowa;
2. kawałek rozbitego naczynia fajansowego, glinianego, porcelanowego;
3. potocznie: o lichym wyszczerbionym naczyniu;
4. twarda osłona rogowa lub kostna okrywająca ciała stawonogów; 5 skorupa ziemska - zewnętrzna powłoka kuli ziemskiej, zbudowana ze skał


SJP.pl

Skorupy – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel.

Wikipedia


skoruśniak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. jarzębina

Wiktionary

  • Skoruśniak – grzbiet w pasmie reglowym między Doliną Małej Łąki a Doliną Miętusią
  • Skoruśniak – grań Młynarza w Tatrach
  • Skoruśniak – wzniesienie na Pogórzu Spiskim
  • Skoruśniak lub Gombosi Skoruśniak – las w słowackich Tatrach
  • Skoruśniak – północny grzbiet Żółtej Turni

Wikipedia


skoruszyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dendr. jarzębina

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. owoc jarzębiny

Wiktionary

Skoruszyna (słow. Skorušina) – najwyższy szczyt Skoruszyńskich Wierchów na Słowacji. Południowe stoki Skoruszyny opadają do Doliny Błotnej, przełęczy Borek i Doliny Mihulczej. Przez przełęcz Borek Skoruszyna łączy się z Tatrami Zachodnimi, doliny Błotna i Mihulcza należą do Rowu Podtatrzańskiego. Z południowych stoków Skoruszyny spływa bardzo gęsta sieć niewielkich potoków uchodzących do Błotnego Potoku i Mihulczego Potoku.

Wikipedia


skory

taki, który jest gotów do uczynienia, zaakceptowania czegoś; skłonny, chętny, ochoczy, skwapliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. chętny

 (1.2) książk. skłaniający się (ku czemuś), skłonny (do czegoś)

 (1.3) przest. szybki

Wiktionary

Skory (biał. Скары; ros. Скоры) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Narocz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Małe kotki są skore do zabawy.

 (1.2) Człowiek skory do gniewu odbiera swoje otoczenie jako wroga.

 (1.2) (…) chociaż duch ich może jest dość skory do tego: lecz ciało ich jest mdłe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskɔrɨ, AS: skory

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chętny

Wiktionary


skorygować

przeprowadzić korektę


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|korygować.

Wiktionary


skorża

nazwisko


SJP.pl


skórzak

  • Skórzak (grzyb) – grzyby z rodziny Dermocybe włączone obecnie do rodzaju zasłonak
  • skórzak (choroba) – choroba nowotworowa powieki

Wikipedia


skórzany

zrobiony ze skóry zwierzęcej (np. pasek skórzany); odnoszący się do przedmiotów ze skóry (np. przemysł skórzany)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzem. wykonany ze skóry, obity skórą

 (1.2) dotyczący wyrobów ze skóry

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłam ojcu na urodziny porządny, skórzany portfel.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skuˈʒãnɨ, AS: skužãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skóra ż., skórka ż., skórowanie n., oskórowanie n., skórowaczka ż., zaskórniak mzw.

 czas. skórować ndk., oskórować dk.

 przym. skórny, skórkowy, skórzasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skórkowy

Wiktionary


skórzasty

podobny do skóry; w botanice: skórzaste liście - grube, sztywne liście niektórych roślin


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) podobny do skóry, np. twardością, fakturą, zapachem itp.

przymiotnik relacyjny

 (2.1) pokryty skórą, w szczególności twardą, grubą skórą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Migdał jest pestkowcem o wydłużonym, jajowatym kształcie z szorstką, szarą, skórzastą skórką.

 (1.1) Te gatunki i odmiany, które mają zimozielone, skórzaste liście, nazywane są zwyczajowo rododendronami lub różanecznikami, natomiast te o miękkich, lekko owłosionych i zrzucanych na zimę lub półzimotrwałych liściach nazywa się azaliami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skóra ż., skórka ż., skóreczka ż., zaskórnik m., zaskórniak m., skórzak m., skórowanie n., oskórowanie n., skórowiec m., skórnik m., skórnikowate nmos., skórzastość ż., skórnictwo n., skórkowatość ż., skórniczka ż., skórniczek m., skórowaczka ż., skórowarka ż., skórnica ż., skórzyca ż.

 czas. skórować ndk., oskórować dk.

 przym. skórkowy, skórny, skórzany, podskórny, naskórny, skórnikowaty, zaskórnikowy, przyskórny, odskórny, skórniczy, skórkowaty

 przysł. skórnie, podskórnie

Wiktionary


skorzec

gatunek szpaka; skorzek, skorzeń


SJP.pl


skorzęcin

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości w Polsce i ich integralne części
  • Skorzęcin – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Witkowo
  • Skorzęcin – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Witkowo
  • Skorzęcin – przysiółek wsi Pruszewiec, w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Pobiedziska
Inne
  • Skorzęcin – ośrodek wypoczynkowy położony w Skorzęcinie

Wikipedia


skorzęciński

przymiotnik od: Skorzęcin


SJP.pl


skórzecki

przymiotnik od: Skórcz, Skórzec


SJP.pl


skorzej

przestarzały stopień wyższy od przysłówka: skoro (prędko, rychło)


SJP.pl


skorzewo

Skorzewo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Skòrzewò; niem. Skorschewo) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Kościerzyna na Pojezierzu Kaszubskim u południowych krańców Kaszubskiego Parku Krajobrazowego. Przez Skorzewo przebiega magistrala węglowa Maksymilianowo-Kościerzyna–Gdynia (z przystanku Skorzewo kilka połączeń dziennych z Gdynią i Kościerzyną) i przy drodze wojewódzkiej nr 214. Prowadzi tędy również turystyczny Szlak Kaszubski. Na wschód od miejscowości znajduje się jezioro Długie.

Wikipedia


skórzewski

nazwisko


SJP.pl


skórznice

Skórznice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


skórzno

Skórzno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Fabianki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 224 mieszkańców. Jest dziesiątą co do wielkości miejscowością gminy Fabianki.

Wikipedia


skorzonera

[czytaj: skor-zonera] roślina warzywna, uprawiana ze względu na jadalne ciemnobrązowe lub czarne korzenie; wężymord


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. wężymord czarny korzeń.

Wiktionary

Wężymord czarny korzeń, czarne korzonki, skorzonera (wym. /skor-zonera/, nie: /skożonera/) (Scorzonera hispanica L.) – gatunek rośliny warzywnej z rodziny astrowatych. Pochodzi z południowej i środkowej Europy oraz części Azji (Syberia Zachodnia, Kaukaz, Zakaukazie, Dagestan). Jest uprawiany w niektórych krajach świata.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skorzonerę traktowano ongiś jako roślinę leczniczą (…).

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wężymord, wężymord czarny korzeń

Wiktionary


skórzyn

2 miejscowości w Polsce:

  • Skórzyn – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. głogowskim, w gminie Kotla
  • Skórzyn – wieś w woj. lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Maszewo

Wikipedia


skorzynice

Skorzynice (niem. Hartliebsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.

Wikipedia


skórzyno

Skórzyno (kaszb. Skòrzëno, niem. Schorin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce. W integralny skład wsi wchodzi jej część Borek Skórzyński oraz przysiółek Zagórne.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


skórzyński

nazwisko


SJP.pl


skorzystać

1. użyć czegoś, posłużyć się czymś; wykorzystać;
2. osiągnąć z czegoś zysk, korzyść; zyskać, wyzyskać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. korzystać)

 (1.1) dokonany od|korzystać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykorzystywać, korzystać ndk.

 rzecz. korzyść ż., korzystanie n., skorzystanie n.

 przym. korzystny

 przysł. korzystnie, niekorzystnie

Wiktionary


skorzystanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skorzystać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skorzystać

Wiktionary


skos

ukos;
1. powierzchnia ukośna;
2. kawałek tkaniny odcięty ukośnie


SJP.pl


skosatka

rodzaj mszaków z rzędu meszkowców


SJP.pl


skosatkowate

rodzina mszaków z rzędu meszkowców


SJP.pl


skosem

pod kątem ostrym; ukośnie; na ukos


SJP.pl


skosić

1. ściąć trawę, zboże itp. przy pomocy odpowiedniego narzędzia, np. sierpa, czy maszyny, np. kombajnu;
2. przenośnie:
a) zagarnąć, zdobyć (np. korzyści, środki);
b) położyć trupem; uśmiercić;
3. w gwarze uczniowskiej: postawić niską ocenę;
4. środowiskowo: sfaulować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kosić)

 (1.1) ogrod. roln. ściąć rośliny, zwykle zbiorowo, kosą lub przy użyciu jakiejś maszyny

 (1.2) zabić wiele istot, zamordować serią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kośnik mzw./mos., kosiarz mos., kosynier mos., kosiarka ż., skoszenie n., kosa ż.

 przym. kosiarski

 czas. kosić, wykaszać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ściąć

 (1.2) pomordować, pozabijać

Wiktionary


skoski

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. roln. skośne zagony na końcach pola ornego

Wiktionary


skosmacieć

stać się kosmatym, obrosnąć włosami


SJP.pl


skośnica

1. przyrząd pomiarowy do mierzenia i sprawdzania kątów stożków i klinów w świetle przechodzącym
2. dawniej: linia skośna


SJP.pl

Skośnica (także Przekop Klucz-Ustowo) – struga, kanał wodny o długości 2,7 km, łączy Odrę Zachodnią w km 29,8 z Odrą Wschodnią w 730,5 km. Śródlądowa droga wodna o znaczeniu międzynarodowym, klasa Vb. Jeden z cieków Międzyodrza.

Nazwę Skośnica wprowadzono urzędowo rozporządzeniem w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Querfahrt.

Wikipedia


skośniej

stopień wyższy od przysłówków: skośnie, skośno


SJP.pl


skośnik

1. nierejowy żagiel skośny;
2. skośnik tuzinek - gatunek motyla z rodziny skośnikowatych


SJP.pl

Trajsel – jeden z żagli sztormowych stosowanych na jachtach. Służy do zastępowania grota podczas bardzo silnego wiatru.

Jest to trójkątny żagiel przymasztowy (przylegający jedną ze swoich krawędzi do kolumny masztu), o powierzchni ok. 1/3 grota. Jego róg fałowy może sięgać co najwyżej do połowy wysokości masztu. Dolny lik (krawędź) trajsla jest wolny (nie zamocowany do żadnego drzewca i nie wisi na żadnej linie), jest krótszy niż długość bomu (o ok. 1/3 do 1/2), i biegnie od rogu szotowego w stronę masztu lekko pod górę (stąd inna nazwa trajsla to "skośnik").

Wikipedia


skośnikowate

o cechach skośnikowatych (rodzina motyli)


SJP.pl

Skośnikowate (Gelechiidae) – rodzina małych motyli z nadrodziny Gelechioidea, zaliczana do kladu Aglossata, obejmuje ponad 4830 opisanych gatunków w 500 rodzajach.

Wikipedia


skośnikowaty

o cechach skośnikowatych (rodzina motyli)


SJP.pl


skośnooki

mający skośne oczy; kosooki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający skośne oczy, niekoniecznie w typie azjatyckim

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) człowiek o skośnych oczach

 (2.2) pot. obraź. każdy człowiek rasy żółtej, bez względu na kształt oczu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Pekinie poznałem piękną, skośnooką dziewczynę.

 (1.1) Nie wszyscy Tatarzy są skośnoocy.

 (2.1) Nie wszyscy Tatarzy to skośnoocy.

 (2.2) Na targu jakiś skośnooki handluje ciuchami i elektroniką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔɕnɔˈːci, AS: skośn•oḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. skośnooka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. kosooki, skośnoślepy

 (2.2) Azjata, żółtek

Wiktionary


skośność

1. fakt bycia skośnym;
2. statystyce: miara asymetrii rozkładu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co skośne

Wiktionary

Współczynnik skośności (współczynnik asymetrii, skośność) to miara asymetrii rozkładu wartości cechy statystycznej wyznaczana najczęściej jako iloraz trzeciego momentu centralnego przez trzecią potęgę odchylenia standardowego:

A={\frac {\mu _{3}}{\sigma ^{3}}}

Wikipedia

Powiązane:

 przym. skośny

Wiktionary


skośnoślepy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przest. rzad. mający skośne oczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Leżeli tedy obadwaj z ojcem, który cherlał i dusił się w niemiłosiernym zaduchu wozu, — wysypiali się i prowadzili rozmowy. Zdarzyło się tak szczęśliwie, że najbliżsi trzej sąsiedzi, leżący obok, były to dzikusy zakaspijskie, Sartowie skośnoślepi, nie rozumiejący rosyjskiego języka.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. skośnooki; przest. kosooki

Wiktionary


skośny

tworzący z jakąś płaszczyzną lub linią kąt ostry


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który tworzy z jakąś płaszczyzną lub linią kąt ostry

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oczy miała lekko skośne, zielonkawe jak woda w górskim potoku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskɔɕnɨ, AS: skośny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skośność ż., skos

 przysł. skośnie, skosem

 przym. ukośny, skosowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książk. diagonalny, pochyły, spadzisty, ukośny, krzyżujący, poprzeczny

Wiktionary


skosowy

przymiotnik

 (1.1) związany ze skosem, dotyczący skosu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skos m., skośka ż., skosik m.

 przym. skośny

 przysł. skośnie

Wiktionary


skostniały

przymiotnik jakościowy

 (1.1) stwardniały, jak kość

 (1.2) przen. utrwalony w niezmiennej, tradycyjnej postaci

 (1.3) przen. trwający przy tych samych poglądach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skostnienie n., skostniałość ż., pokostnienie n., kostnienie n.

 czas. skostnieć dk., pokostnieć dk., kostnieć ndk.

Wiktionary


skostnieć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. kostnieć)

 (1.1) nabrać cech kości; stać się sztywnym, twardym jak kość

 (1.2) przen. stracić elastyczność, utrwalić się w czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chrząstka może skostnieć z wiekiem.

 (1.2) Jego myślenie całkowicie skostniało.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kość ż., kostniak mrz., skostnienie n., kostka ż.

 czas. kostnieć ndk.

 przym. skostniały

Wiktionary


skoszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skosić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pole po skoszeniu rosnących na nim zbóż, nazywamy ścierniskiem albo rżyskiem.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykaszać, skosić dk.

 rzecz. kosiarz mos., kosa ż., kosiarka ż., kosynier mos.

Wiktionary


skoszewo

2 miejscowości w Polsce:

  • Skoszewo – wieś w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Brusy
  • Skoszewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Wolin

Wikipedia


skosztować

1. zjeść lub wypić coś w celu zbadania smaku; spróbować;
2. doznać czegoś, poznać coś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) zjeść lub wypić trochę, aby poczuć smak

 (1.2) przen. doświadczyć czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skosztowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spróbować

 (1.2) doznać, zaznać, zakosztować

Wiktionary


skosztowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skosztować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skosztować dk.

Wiktionary


skot

dawniej: bydło rogate


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. bydło

Wiktionary

SKOT (cz. Střední Kolový Obrněný Transportér – Średni Kołowy Opancerzony Transporter; znany także pod oznaczeniem OT-64) – kołowy, pływający transporter opancerzony opracowany wspólnie przez CSRS i PRL na przełomie lat 50. i 60. XX wieku. Pojazd posiada cztery osie (układ 8×8), w najpopularniejszych wariantach jest także wyposażony w wieżę strzelecką.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: skɔt, AS: skot

Wiktionary


skotarczak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Czesław Skotarczak – polski malarz i strażak ochotnik
  • Nikodem Skotarczak – polski gangster
  • Stanisław Skotarczak – polski kinooperator i strażak ochotnik

Wikipedia


skotarek

nazwisko


SJP.pl


skotarz

dawniej: pasterz bydła rogatego (skotu); skotopas


SJP.pl


skotnica

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Skotnica – część miasta Bukowno
  • Skotnica – część miasta Jaworzno
  • Skotnica – część miasta Libiąż
  • Skotnica – część miasta Pszczyna
  • Skotnica – część wsi Rajbrot w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Lipnica Murowana
  • Skotnica – część wsi Królówka w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Nowy Wiśnicz
  • Skotnica – część wsi Okulice w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Rzezawa
  • Skotnica – przysiółek wsi Jasień w woj. małopolskim, w pow. brzeskim, w gminie Brzesko
  • Skotnica – część wsi Uście Solne w woj. małopolskim, w pow. brzeskim, w gminie Szczurowa
  • Skotnica – część wsi Zagórze w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Babice
  • Skotnica – część wsi Luszowice w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Chrzanów
  • Skotnica – część wsi Płaza w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Chrzanów
  • Skotnica – część wsi Lgota w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Trzebinia
  • Skotnica – część wsi Myślachowice w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Trzebinia
  • Skotnica – część wsi Płoki w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Trzebinia
  • Skotnica – część wsi Gotkowice w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia
  • Skotnica – część wsi Sąspów w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia
  • Skotnica – część wsi Paczółtowice w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Krzeszowice
  • Skotnica – część wsi Grabie w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Skawina
  • Skotnica – część wsi Krzęcin w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Skawina
  • Skotnica – część wsi Rzozów w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Skawina
  • Skotnica – część wsi Bolechowice w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Zabierzów
  • Skotnica – część wsi Radwanowice w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Zabierzów
  • Skotnica – część wsi Jasienica w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Myślenice
  • Skotnica – część wsi Polanka w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Myślenice
  • Skotnica – część wsi Krzywaczka w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Sułkowice
  • Skotnica – część wsi Zadroże w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Trzyciąż
  • Skotnica – część wsi Brzezinka w woj. małopolskim, w pow. oświęcimskim, w gminie Oświęcim
  • Skotnica – przysiółek wsi Grojec w woj. małopolskim, w pow. oświęcimskim, w gminie Oświęcim
  • Skotnica – część wsi Izdebnik w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Lanckorona
  • Skotnica – część wsi Lanckorona w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Lanckorona
  • Skotnica – część wsi Półwieś w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Spytkowice
  • Skotnica – część wsi Ryczów w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Spytkowice
  • Skotnica – część wsi Kłaj w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Kłaj
  • Skotnica – wieś w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Praszka
  • Skotnica – część wsi Porąbki w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Rudniki
  • Skotnica – część wsi Przeczyce w woj. śląskim, w pow. będzińskim, w gminie Mierzęcice
  • Skotnica – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Moryń

Wikipedia


skotnicki

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Skotnikami, dotyczący Skotnik

Wiktionary

  • Czesław Skotnicki (1871-1945)
  • Jan Skotnicki (1569-1621) – kasztelan połaniecki, rotmistrz
  • Jan Skotnicki (malarz) (1876-1968)
  • Jarosław Bogoria Skotnicki (ok. 1280 – 1376)
  • Maksymilian Skotnicki (1937-2007)
  • Mikołaj Bogoria Skotnicki
  • Stanisław Grzmot-Skotnicki (1894-1939)
  • Tomasz Bogoria Skotnicki

Zobacz też:

  • Skotnicki (potocznie Skotniczanka lub Skotnica) – potok, prawobrzeżny dopływ Grajcarka w Szczawnicy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Skotniki nmos., skotnik mos.

Wiktionary


skotnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. roln. wypasacz bydła

Wiktionary

Skotnik (pastuch, l.mn. skotnicy, zapożyczenie z niem. skatts) – w okresie wczesnego średniowiecza grupa ludności służebnej, która zajmowała się wypasem bydła (zob. wygon).

Świadectwem ich istnienia są nazwy wsi (jak np. Skotniki koło Kruszwicy), które nosi kilka osad w Polsce, położonych w sąsiedztwie starych grodów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Skotniki nmos., Skotnicki m., Skotnicka ż., skotniczka ż., skotniczkowate nmos.

:: zdrobn. skotniczek m.

 przym. skotnicki, skotniczkowy

Wiktionary


skotniki

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 14, w tym 12 podstawowych
  • Skotniki – część miasta Kraków, w delegaturze Kraków-Podgórze
  • Skotniki – część miasta Pruchnik
  • Skotniki – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Zawonia
  • Skotniki – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Kruszwica
  • Skotniki – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Aleksandrów
  • Skotniki – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Uniejów
  • Skotniki – wieś w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Ozorków
  • Skotniki – wieś w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Zgierz
  • Skotniki – osada w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Teresin
  • Skotniki – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Samborzec
  • Skotniki – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Miłosław
  • Skotniki – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gminie Kalisz Pomorski
  • Skotniki – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Banie
  • Skotniki – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Szczecinek

Wikipedia


skotofor

substancja zmieniająca swoje własności podczas bombardowania elektronami


SJP.pl


skotopas

dawniej: pasterz bydła rogatego (skotu); skotarz


SJP.pl


skotopaska

staropolska nazwy sielanki jako gatunku literackiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. liter. staropolska nazwa sielanki

 (1.2) daw. pasterka

Wiktionary

Sielanka (bukolika, idylla, ekloga, skotopaska, pasterka) – gatunek literacki, utwór poetycki, przedstawiający w sposób wyidealizowany uroki życia wiejskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pisywał skotopaski, innymi słowy klecił bukoliki.

 (1.2) W koszyku skotopaski nie brakowało chleba i kiełbaski.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) idylla, ekloga, bukolika, sielanka

 (1.2) pasterka

Wiktionary


skotopowy

widzenie skotopowe - praca oka przy znikomej ilości światła


SJP.pl


skototron

lampa elektronowa z ekranem o długim czasie poświaty, stosowana w radarach


SJP.pl


skotysta

wyznawca, zwolennik skotyzmu


SJP.pl


skotystka

zwolenniczka skotyzmu


SJP.pl


skotyzm

scholastyczny kierunek filozoficzno-teologiczny, opozycyjny wobec tomizmu, uznający prymat woli nad rozumem; szkotyzm


SJP.pl

Wikipedia


skowa

rodzaj klamry używanej do spajania lub przytrzymywania różnego rodzaju elementów drewnianych w budowlanych konstrukcjach


SJP.pl


skowierzyn

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś położona w województwie podkarpackim;

Wiktionary

Skowierzyn – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Zaleszany.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: skɔˈvʲjɛʒɨ̃n, AS: skovʹi ̯ežỹn

Wiktionary


skowroda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. patelnia

Wiktionary

Miejscowości w Polsce:

  • Skowroda Południowa
  • Skowroda Północna

Wikipedia


skowron

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wzniesienie w Polsce w Górach Kaczawskich;

Wiktionary

Skowron (niem. Lerchenberg, 472 m n.p.m.) – wzniesienie w północnej części Grzbietu Małego Gór Kaczawskich, położone na północny zachód od Płoszczynki, gdzie łączy się z Wapienną. Ku zachodowi odchodzi od niego kilka bocznych ramion z Zadnią i Strzyżowcem.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skowron mzw., skowronki nmos.

Wiktionary


skowrończyk

ptak z rodziny skowronków


SJP.pl


skowroneczek

zdrobnienie od: skowronek


SJP.pl


skowronek

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. mały ptak z rodziny nazwa systematyczna|Alaudidae|ref=tak. o perlistym, wysokim śpiewie;

Wiktionary

Ptaki z rodziny skowronków

  • skowronek zwyczajny (Alauda arvensis) zwany też skowronkiem polnym lub rolakiem
  • skowronek orientalny (Alauda gulgula)
  • skowronek wyspowy (Alauda razae)
  • skowronek japoński (A. arvensis japonica) – podgatunek skowronka zwyczajnego
  • skowronek borowy, inaczej lerka (Lullula arborea)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rolnik niechętnie z pługiem na pole wychodził, chociaż wiosna przyszła wczesna, cicha, ciepła, a nad stepami dzwoniły od dawna skowronki.

 (1.1) Jedna leci, jak skowronek, • Nad zagon miły, • Druga płacze, jak zazula, • Gdzieś u mogiły!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔvˈrɔ̃nɛk, AS: skovrõnek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skowronkowy

 rzecz. skowron mzw., skowronki nmos.

:: zdrobn. skowroneczek mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rolak

Wiktionary


skowroniak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Ramphocoris clotbey|Bonaparte|ref=tak., gatunek małego ptaka z rodziny skowronków, występującego w północnej Afryce oraz Bliskim Wschodzie;

 (1.2) ornit. ptak z gatunku skowroniak (1.1)

Wiktionary

Skowroniak (Ramphocoris clotbey) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae). Występuje w północnej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Środowisko życia skowroniaków stanowią m.in. stepy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skowron mzw.

Wiktionary


skowroniątko

pisklę skowronka


SJP.pl


skowronki

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) ornit. syst. nazwa systematyczna|Alaudidae|Vigors|ref=tak., rodzina małych ptaków z rzędu wróblowych;

Wiktionary

Skowronki (Alaudidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skowron mzw., Skowron mos./ż., skowronek mzw., Skowroński mos., Skowrońska ż.

Wiktionary


skowronkowate

rodzina małych ptaków z rzędu wróblowych; skowronki


SJP.pl


skowronkowaty

o cechach skowronkowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


skowronkowy

przymiotnik od: skowronek


SJP.pl


skowroński

nazwisko


SJP.pl

  • Sikorski – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 15 371 osób.

Wikipedia


skowyczeć

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) o psie lub innym ssaku psowatym: wydawać urywane, żałosne dźwięki

 (1.2) o ludziach: jęczeć, skarżyć się żałośnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wilki jęły się cisnąć, przy strawie a szarpać, a skowyczeć, a ujadać, w końcu jeden drugiemu do gardzieli się rzucił i tę że kiereszował.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈvɨt͡ʃɛt͡ɕ, AS: skovyčeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skowyt mrz., skowyk mrz., skowyczenie n., skowytanie n.

 czas. skowytać ndk., skowyknąć dk., skowytnąć dk.

 przym. skowytliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) skowytać, skomleć, kwilić

Wiktionary


skowyr

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Warszawa. pies

Wiktionary


skowyra

nazwisko


SJP.pl


skowyrny

dawniej:
1. pełen energii, zapału, życia; energiczny, żwawy, żywy;
2. zgrabny, szybki w ruchach, w poruszaniu się; ruchliwy, zwinny, prędki


SJP.pl


skowyt

skowyczenie -
1. urywany, żałosny głos psa;
2. cichy, żałosny jęk wydawany przez człowieka;
3. inny, podobny odgłos


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przerywane, żałosne wycie psa lub – rzadziej – innego zwierzęcia

 (1.2) cichy, żałosny jęk człowieka

 (1.3) inny, podobny odgłos

Wiktionary

  • Skowyt – poemat Allena Ginsberga
  • Skowyt – film grozy z 1981 roku
  • Skowyt – film biograficzny z 2010 roku
  • Skowyt – polski zespół punkrockowy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skowytanie n., skowyczenie n., zaskowyczenie n., zaskowytanie n.

 czas. skowyczeć ndk., skowytać ndk., zaskowyczeć dk., zaskowytać dk.

Wiktionary


skowytać

skomleć jak pies; wydać głos żałosny, przeciągły


SJP.pl


skozać

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zawiadomić

Wiktionary


skozłować

1. o piłce: odbić się od ziemi;
2. rzadko: spaść z czegoś, stoczyć się; skoziołkować


SJP.pl


skołatać

zgnębić, zmęczyć kogoś, zamącić komuś w głowie


SJP.pl


skołatany

zmęczony, wyczerpany, zgnębiony; znękany, skołowany, zdezorientowany


SJP.pl


skołota

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. zob. Scyta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skɔˈwɔta, AS: skou̯ota

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Scyta

Wiktionary


skołować

1. zamącić komuś w głowie; zmylić;
2. w lotnictwie: opuścić miejsce poprzez kołowanie


SJP.pl


skołowany

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: skołować

przymiotnik

 (2.1) pot. odczuwający zamęt, pozbawiony właściwego rozeznania w danej sytuacji; zdezorientowany

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskɔwɔˈvãnɨ, AS: skou̯ovãny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skołować

 rzecz. kółko n.

Wiktionary


skołtuniały

potocznie:
1. o włosach, sierści, włóknie: zbić się w kołtun, zmierzwiony kłąb; skudłać;
2. stać się kołtunem, człowiekiem zacofanym, obskurantem


SJP.pl


skołtunieć

potocznie:
1. o włosach, sierści, włóknie: zbić się w kołtun, zmierzwiony kłąb; skudłać;
2. stać się kołtunem, człowiekiem zacofanym, obskurantem


SJP.pl


skołyszyn

Skołyszyn – wieś gminna w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Skołyszyn.

W roku 2021 w Skołyszynie mieszkało 2046 mieszkańców, z czego 49,4% stanowiły kobiety, a 50,6% mężczyźni.

Wikipedia


skołyszyński

przymiotnik od: Skołyszyn


SJP.pl


skr

skrót od: Spółdzielnia Kółek Rolniczych; eskaer


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = roln. ekon. spółdzielnia kółek rolniczych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziadek pojechał wozem do SKR-u po azofoskę.

Wiktionary


skr-owski

SKR


SJP.pl

Patrz:

SKR

skr.

skrót od: skrót, skrótowiec


SJP.pl

skrót

 (1.1) = jęz. skrót (językowy)

 (1.2) = skrytka, skrytka pocztowa

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) abbr., abbrev., short; (1.2) PO Box, POB

* niemiecki: (1.1) Abk. ż.; (1.2) PSF

* nowogrecki: (1.2) ΤΘ

* słowacki: (1.1) skr.

* szwedzki: (1.1) abbr.

* włoski: (1.1) abbr.

źródła.

== skr. (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = jęz. skratka → skr., skrót

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrut|ˈskrɨtka, AS: skrut|skrytka

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) abbr., abbrev., short; (1.2) PO Box, POB

* niemiecki: (1.1) Abk. ż.; (1.2) PSF

* nowogrecki: (1.2) ΤΘ

* słowacki: (1.1) skr.

* szwedzki: (1.1) abbr.

* włoski: (1.1) abbr.

źródła.

== skr. (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = jęz. skratka → skr., skrót

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


skra

poetycko o iskrze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. zob. iskra.

Wiktionary

Kluby sportowe

  • Skra Warszawa – wielosekcyjny klub sportowy mający siedzibę w Warszawie
    • Skra Warszawa – warszawski klub żużlowy, założony w 1948 r. jako OM TUR Okęcie Warszawa
  • Skra Bełchatów – polski klub siatkarski (jednosekcyjny) z siedzibą w Bełchatowie
    • EKS Skra Bełchatów – męska drużyna siatkarska, należąca do klubu sportowego PGE Skra Bełchatów
    • Skra KPS Bełchatów – polska kobieca drużyna siatkarska z Bełchatowa, sekcja klubu sportowego Skra Bełchatów

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) (…) on sam nie wiedział, że w duszy jego (…) tliła jakaś skra nadziei, że pożądana niewiasta odpowie mu wzajemnością.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: skra, AS: skra

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. iskra ż.

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) zob. iskra.

    Wiktionary


skrabacz

nazwisko


SJP.pl


skrabel

w grze literaki lub scrabble: ruch polegający na wyłożeniu siedmiu płytek (tj. wszystkich, którymi dysponuje gracz), nagradzany 50-punktową premią


SJP.pl


skraber

przyrząd do oczyszczania gazu świetlnego z amoniaku


SJP.pl


skrable

gra słowna polegająca na układaniu na określonej planszy wyrazów z losowanych liter; scrabble


SJP.pl

Scrabble – gra w układanie słów wymyślona przez Alfreda Buttsa w 1931. Jedna z najpopularniejszych gier słownych na świecie. Prawa autorskie do nazwy Scrabble posiadają firmy Mattel oraz Hasbro (w USA i Kanadzie).

Organizacją zrzeszającą polskich scrabblistów jest Polska Federacja Scrabble, która od 1993 organizuje mistrzostwa Polski w scrabble.

Wikipedia


skrablista

zawodnik grający w scrabble; scrabblista


SJP.pl


skrablistka

zawodniczka grająca w scrabble; scrabblistka


SJP.pl


skrablowiec

rzadko: skrablista, scrabblista (osoba grająca w skrable)


SJP.pl


skrablowy

dotyczący gry scrabble; scrabblowy, scrabble'owy


SJP.pl


skracać

czasownik przechodni niedokonany (dk. skrócić)

 (1.1) niedokonany od|skrócić. (zmniejszać długość)

 (1.2) niedokonany od|skrócić. (zmniejszać czas trwania)

 (1.3) niedokonany od|skrócić. (czynić bardziej zwięzłym)

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) przen. czynić oczekiwanie przyjemniejszym, mniej dokuczliwym

czasownik zwrotny niedokonany skracać się (dk. skrócić się)

 (3.1) niedokonany od|skrócić się. (stawać się krótszym, tracić długość)

 (3.2) niedokonany od|skrócić się. (zajmować mniej czasu)

czasownik zwrotny niedokonany skracać się (dk. brak)

 (4.1) pot. mówić zwięźle, lakonicznie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrót m., skrótowiec mrz., ukrócenie n.

 czas. skrócić dk.

 przysł. krótko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) kondensować, okrajać

 (4.1) streszczać się

Wiktionary


skracalny

1. dający się skrócić;
2. ułamek skracalny - ułamek, którego licznik i mianownik mają wspólny dzielnik większy niż jeden; ułamek przywiedlny


SJP.pl


skracanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skracać.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. krótko

 rzecz. skrótowiec mrz., ukrócenie n., skrót mrz.

 czas. skrócić

Wiktionary


skrachowany

taki, który skrachował


SJP.pl


skradać

skradać się - zbliżać się po cichu, ukradkiem, tak, aby nie zwrócić niczyjej uwagi; podkradać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. skraść)

 (1.1) książk. zabierać czyjeś

czasownik zwrotny niedokonany skradać się (dk. skraść się)

 (2.1) podkradać się niezauważonym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiewiórka każdego roku skradała orzechy z naszego strychu.

 (2.1) Lwica skrada się niepostrzeżenie w kierunku antylopy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skradanie n., skradanka ż.

 czas. skraść dk.

Wiktionary


skradanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) grykomp. gatunek gier cyfrowych, którego rozgrywka opiera się na skradaniu i cichej eliminacji przeciwników;

Wiktionary

Skradanka – gatunek gier komputerowych, które nagradzają gracza za ukrywanie się i używanie podstępu w celu ominięcia bądź pokonania przeciwników. Produkcje z tego gatunku zazwyczaj pozwalają graczowi na pozostanie niewykrytym poprzez skradanie się, używanie przebrań i/lub unikanie wywoływania hałasu. Niektóre gry pozwalają graczowi wybrać pomiędzy skradankowym podejściem a bezpośrednim zaatakowaniem wrogów, mogąc nagradzać za niewykrywalne wykonanie misji. Najczęściej wykorzystywanymi motywami są działania szpiegowskie, antyterrorystyczne, złodziejskie lub skrytobójcze, a głównymi bohaterami są agenci sił specjalnych, szpiedzy, złodzieje, zabójcy lub wojownicy ninja. Niektóre produkcje łączą elementy gier skradankowych z elementami innych gatunków, na przykład first-person shooterów lub platformówek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) „Dishonored” to pierwszoosobowa skradanka osadzona w steampunkowym świecie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skradanie n.

 czas. skradać ndk.

Wiktionary


skraj

koniec czegoś, krańcowa część; krawędź, bok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) brzeg jakiejś płaszczyzny, jakiegoś obszaru

 (1.2) przen. granica

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stałam na skraju lasu i patrzyłam w dal.

 (1.2) Bardzo szybko znalazł się na skraju bankructwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skraj, AS: skrai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrajność ż., skrajnia ż.

 czas. krajać, skrajać ndk., skroić dk.

 przym. skrajny

 przysł. skrajnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kres

Wiktionary


skrajać

ciąć jakąś całość na kawałki


SJP.pl


skrajka

1. materiał służący do pakowania różnego rodzaju delikatnych przedmiotów;
2. pierwsza i ostatnia kromka chleba odcięta z bochenka; przylepka, piętka


SJP.pl


skrajnia

wymiary poprzecznego przekroju obrysu drogi kolejowej (skrajnia budowli) lub kołowej (skrajnia drogowa) bądź taboru (skrajnia taboru) zapewniające bezkolizyjne przemieszczanie się pojazdu po drodze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. obrys budynków, maszyn itp. albo linia ograniczająca jakąś budowlę, maszynę, poza którą może się bezpiecznie odbywać ruch pojazdów, można budować inne obiekty itp.

 (1.2) kolej. pot. pociąg przekraczający dopuszczalną skrajnię (1.1)

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 1 podstawowa
  • Skrajnia – część wsi Barcice w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Stary Sącz
  • Skrajnia – część wsi Przysietnica w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Stary Sącz
  • Skrajnia – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Blizanów

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈskrajɲa, AS: skrai ̯ńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skraj m., skrajność ż., skrajnik m.

 przym. skrajny

 przysł. skrajnie, z kraja

Wiktionary


skrajnie

przysłówek

 (1.1) w sposób skrajny, wielce, bardzo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trudno jednak wskazać urządzenie spełniające skrajnie różne wymagania użytkowników.

 (1.1) Protestowała także – z odmiennych pobudek – niewielka grupa skrajnie lewicowa, która nie chciała, by żołnierz polski szedł w służbę kontrrewolucji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrajność ż., skraj m., skrajnia ż.

 przym. skrajny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) całkowicie, pot. zabójczo, ekstremalnie, niezmiernie

Wiktionary


skrajniej

stopień wyższy od przysłówka: skrajnie


SJP.pl


skrajniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: skrajny


SJP.pl


skrajnik

wodoszczelny przedział na dziobie lub rufie statku, zabezpieczający go przed zatopieniem w razie uszkodzenia; forpik


SJP.pl

Skrajnik - urządzenie znajdujące się na torze ładunkowym służące do sprawdzania wyruszającego na szlak taboru, tak aby jego elementy nie wystawały poza skrajnię kolejową.

Wikipedia


skrajność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co skrajne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skraj m., skrajnia ż., skrajnik m.

 przym. skrajny

 przysł. skrajnie

Wiktionary


skrajny

krańcowy;
1. będący radykalnym, występujący w ostrej, ostatecznej postaci (np. skrajne teorie, skrajna nędza)
2. rzadko: będący na skraju czegoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) będący radykalnym, występującym w ostrej, ostatecznej postaci

 (1.2) rzadko: będący na skraju czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skrajne poglądy często prowadzą do przemocy.

 (1.1) To skrajna głupota jechać po pijanemu!

 (1.2) Ten skrajny słupek na parkingu często jest przewracany przez nieostrożnych kierowców.

 (1.2) Skrajny obrońca drużyny gości umiejętnie powstrzymał atak lewym skrzydłem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrajnɨ, AS: skrai ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skraj m., skrajność ż., skrajnik m., skrajnia ż.

 przysł. skrajnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekstremalny, radykalny, ekstremistyczny

 (1.2) brzegowy, graniczny

Wiktionary


skrakować

złamać zabezpieczenia oprogramowania komputerowego; scrackować


SJP.pl


skrapiać

polewać coś lub kogoś, rozpryskując ciecz


SJP.pl


skraplacz

w technice: urządzenie ochładzające lub skraplające parę


SJP.pl

Skraplacz, kondensator – urządzenie, którego zadaniem jest zamiana par lub gazów w ciecze, czyli skraplanie (kondensacja). Jest zwykle elementem składowym większych instalacji technologicznych lub energetycznych.

W przypadku, gdy temperatura skraplania gazu jest większa od temperatury otoczenia, funkcję skraplaczy mogą pełnić chłodnice wodne lub powietrzne.

Wikipedia


skraplanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skraplać.

 (1.2) fiz. zmiana stanu skupienia z gazowego na ciekły;

Wiktionary

Skraplanie – zjawisko zmiany stanu skupienia, przejścia substancji z fazy gazowej w fazę ciekłą; przeciwieństwo parowania.

Skraplanie i resublimacja są określane wspólnym terminem kondensacja.

Skraplanie może zachodzić przy odpowiednim ciśnieniu i w temperaturze niższej od temperatury krytycznej. Zestaw tych parametrów (ciśnienie i temperatura), dla których rozpoczyna się proces skraplania, nazywa się punktem rosy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: skraˈplãɲɛ, AS: skraplãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skraplać ndk., skroplić dk.

 rzecz. skraplacz m., skraplarka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kondensacja

Wiktionary


skraść

przywłaszczyć sobie coś, zabrać po kryjomu; ukraść


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. skradać)

 (1.1) bezprawnie zabrać ukradkiem

 (1.2) przen. zawładnąć czymś

czasownik zwrotny dokonany skraść się (ndk. skradać się)

 (2.1) daw. podkraść się niezauważonym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W piątek wieczorem z posesji na ul. Katowickiej skradziono dwa rowery.

 (1.1) Złodzieje nie zdołali skradnąć niczego.

 (1.2) Już na pierwszej lekcji nowa polonistka skradła Tomka serce.

 (2.1) Lisica skradła się do żurawiego gniazda i zjadła wszystkie jaja.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. skradzenie n.

 czas. kraść ndk., skradać ndk.

 (2.1)

 czas. zakradać się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buchnąć, dmuchnąć, gwizdnąć, rąbnąć, świsnąć, ukraść, zakosić, zwinąć

Wiktionary


skratka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odpad z mechanicznego oczyszczania ścieków;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskratka, AS: skratka

Wiktionary


skraw

część odcięta, oderwana od całości


SJP.pl


skrawać

1. usuwać wierzchnią warstwę poprzez cięcie, krojenie; skrajać
2. w technice: usuwać mechanicznie określoną warstwę z przedmiotu dla nadania odpowiedniej formy, wyglądu


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zdejmować mechanicznie określoną wierzchnią warstwę obrabianej rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Parzono ją wrzątkiem, aby szczecina dała się łatwo oskrobać, patroszono, dzielono na połówki, a później skrawano słoninę i dzielono mięso.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskravat͡ɕ, AS: skravać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrawanie n., skrawek m., skraweczek m.

 czas. skroić, kroić, wykroić, wykrawać

Wiktionary


skrawalność

Skrawalność jest to zdolność kształtowania się materiału na drodze obróbki wiórowej przy zastosowaniu odpowiednich narzędzi i procesów technologicznych. Skrawalność zależy od wielu czynników:

  • od własności materiału obrabianego,
  • od własności ostrza, którym obrabiamy materiał,
  • od technologii skrawania.

Wikipedia


skrawalny

o materiale: nadający się do skrawania


SJP.pl


skrawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skrawać.

Wiktionary

Obróbka skrawaniem – rodzaj obróbki ubytkowej polegający na usuwaniu poszczególnych warstw naddatku obróbkowego i zamienianie go na wióry. Obróbka skrawaniem dzieli się na obróbkę wiórową oraz obróbkę ścierną. Obróbkę wiórową wykonuje się narzędziami o ustalonej geometrii i liczbie ostrzy, a powstające wióry mają określony kształt, zależny w mniejszym lub znacznym stopniu od innych czynników takich jak materiał obrabiany, posuw, prędkość skrawania, temperatura skrawania itp. Natomiast obróbkę ścierną charakteryzują bardzo drobne ostrza o nieokreślonej liczbie oraz geometrii, przy czym produktem są wióry w postaci małych drobin również o nieustalonej geometrii.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. kroić, skrawać ndk.

 rzecz. skrawek mrz.

Wiktionary


skrawarka

obrabiarka do drewna


SJP.pl


skraweczek

zdrobnienie od: skrawek


SJP.pl


skrawek

1. resztka, pozostałość po krojeniu, cięciu; ścinek, obrzynek, obcinek, okrawek
2. niewielka przestrzeń, najczęściej tworząca brzeg, skraj czegoś; niewielki kawałek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mała cząstka odcięta od całości

 (1.2) niewielka powierzchnia lub przestrzeń, stanowiąca brzeg, skraj lub krawędź czegoś

 (1.3) anat. część małżowiny usznej: mały, pokryty włosami występ chrząstki zlokalizowany tuż przed ujściem przewodu słuchowego zewnętrznego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskravɛk, AS: skravek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrawarka ż., skrawacz mos., skrawarz mos., skrawanie n.

:: zdrobn. skraweczek mrz.

 czas. kroić, skrawać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ścinek, obrzynek, okrawek, zrzynek

Wiktionary


skrawki

1. resztka, pozostałość po krojeniu, cięciu; ścinek, obrzynek, obcinek, okrawek
2. niewielka przestrzeń, najczęściej tworząca brzeg, skraj czegoś; niewielki kawałek


SJP.pl

Skrawki – część wsi Stoczek Kocki w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Jeziorzany.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Poizdowie.

W latach 1975–1998 Skrawki administracyjnie należały do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wikipedia


skrawkowy

skrawek


SJP.pl

Patrz:

skrawek

skrawność

Skrawność – zdolność narzędzia do wykonywania obróbki skrawaniem.

Wskaźniki skrawności:

  • trwałość ostrza
  • jakość powierzchni obrabianej
  • opory skrawania
  • sposób łamania wiórów

Wikipedia


skrążać

1. w rolnictwie: potrząsać ziarno na sicie ruchem obrotowym w celu oddzielenia zbierających się na wierzchu plew;
2. indywidualizm: powodować toczenie się czegoś z góry na dół; staczać


SJP.pl


skrążyć

1. w rolnictwie: potrząsnąć ziarno na sicie ruchem obrotowym w celu oddzielenia zbierających się na wierzchu plew;
2. indywidualizm: spowodować toczenie się czegoś z góry na dół; stoczyć


SJP.pl


skrbeńsko

Skrbeńsko (niem. Skrbenski)– wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w południowej części gminy Godów. Miejscowość zajmuje powierzchnię 119 ha.

W miejscowości znajdują się m.in. dom kultury, kościół i boisko. Funkcjonują m.in. zespół folklorystyczny „Melodia”, Koło Gospodyń Wiejskich.

Wikipedia


skręcać

1. zmieniać kierunek drogi
2. zwijać coś przez kręcenie, plecenie; ukręcać, wić
3. łączyć elementy za pomocą śrub
4. nadawać czemuś spiralny kształt poprzez kręcenie
5. o drodze, rzece itp.: odchylać się pod pewnym kątem


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) zmieniać kierunek poruszania się

 (1.2) nadawać czemuś kształt spirali

 (1.3) łączyć elementy poprzez wkręcanie śrub

 (1.4) med. przekraczać fizjologiczny zakres ruchu w danym stawie, czego następstwem jest uszkodzenie głównie miękkich elementów stawu

 (1.5) robić ręcznie papierosa z bibułki i tytoniu

czasownik zwrotny niedokonany skręcać się

 (2.1) ulegać skręceniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skręć w lewo.

 (1.2) Skręć drut w spiralę.

 (1.3) Skręćmy te regały, bo nie ma gdzie ustawiać rzeczy.

 (1.4) W połowie balu Elżbieta skręciła nogę w kostce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɛ̃nt͡sat͡ɕ, AS: skrncać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrętka ż., skręt, skręcenie, skręcanie

 czas. zakręcać, nakręcać

Wiktionary


skręcacz

1. mięsień skręcający;
2. osoba obsługująca skręcarkę;
3. osoba zajmująca się skręcaniem jakichś elementów;
4. osoba ręcznie wytwarzająca papierosy


SJP.pl


skręcak

tłocznik do skręcania


SJP.pl


skręcalnia

dział przędzalni, w którym skręca się grubsze włókna z wiązek cieńszych włókien


SJP.pl


skręcalnictwo

wykonywanie grubszej przędzy z pojedynczych nitek poprzez skręcanie


SJP.pl


skręcalny

dający się skręcić


SJP.pl


skręcanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skręcać.

Wiktionary

Skręcanie – stan obciążenia pręta, w którym działa na niego moment, nazywany momentem skręcającym, działający w płaszczyźnie przekroju poprzecznego pręta. Powoduje on występowanie naprężeń ścinających w płaszczyźnie równoległej do płaszczyzny działania momentu. Skręcanie występuje w prętach, którymi najczęściej są wały. Wyróżniamy 2 podstawowe przypadki skręcania:

  • Skręcanie czyste – w którym do ścianek poprzecznych jednorodnego i izotropowego pręta pryzmatycznego przyłożone jest obciążenie o gęstości q=[0;q_{vy};q_{vz}], które redukuje się do dwóch przeciwnie skierowanych momentów działających w płaszczyźnie ścianek poprzecznych. Rozwiązanie tego przypadku jest możliwe tylko w przypadku, gdy uda się znaleźć funkcję spaczenia ф, charakterystyczną dla danego przekroju pręta, która jest rozwiązaniem układu równań (zagadnienie Neumanna):
{\frac {\partial ^{2}\phi }{\partial y^{2}}}+{\frac {\partial ^{2}\phi }{\partial z^{2}}}=0,
\left({\frac {\partial \phi }{\partial y}}-z\right)m+\left({\frac {\partial \phi }{\partial z}}+y\right)n=0,

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wspólne oglądanie meczu połączyliśmy z malowaniem motyli oraz skręcaniem szafek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skrɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: skrẽncãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skręcać

 rzecz. skrętka ż., skręt mrz./mzw.

Wiktionary


skręcany

powstały poprzez skręcanie, łączenie ze sobą kilku elementów, np. stojak skręcany


SJP.pl


skręcarka

maszyna wytwarzająca coś poprzez skręcanie podłużnych elementów


SJP.pl


skręcenie

miara odchylenia krzywej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skręcić.

Wiktionary

Skręcenie, dystorsja (łac. distorsio) – uraz polegający na przekroczeniu fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Na skutek skręcenia może dojść do uszkodzenia torebki stawowej, więzadeł, chrząstki stawowej, przyczepów ścięgien, a niekiedy także uszkodzenia fragmentów kostnych.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. skręcić, skręcać

 rzecz. skręt mrz./mzw.

Wiktionary


skręcić

1. zmienić kierunek drogi
2. zwinąć coś przez kręcenie, plecenie; ukręcić, uwić
3. złączyć elementy za pomocą śrub
4. nadać czemuś spiralny kształt poprzez kręcenie
5. o drodze, rzece itp.: odchylić się pod pewnym kątem


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|skręcać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɛ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: skrńćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skręt mrz./mzw., skrętka

 czas. zakręcać

Wiktionary


skrecz

scratch;
1. dźwięk powstający przez drapanie igłą gramofonową płyty winylowej przesuwanej w odpowiedni sposób dłonią;
2. dyscyplina kolarstwa torowego


SJP.pl

Scratch (z ang.), transl. skrecz – wyraz oznaczający „[za]drapać”, „[za]drasnąć”, „[za]rysować”, również „[za]drapanie”, „[za]draśnięcie”, „[za]rysowanie”); może odnosić się do każdego z poniższych pojęć:

  • scratch, skrecz – dźwięk powstający poprzez "drapanie" płyty winylowej igłą znajdującą się w gramofonie konsoli DJ-a.
  • scratch, skrecz (niepopr. „krecz”) – przerwanie rozgrywki tenisowej skutkującej wygraną przeciwnika, zwykle w wyniku kontuzji.
  • Scratch – jedna z dyscyplin kolarstwa torowego
  • Scratch – film dokumentalny z 2001 roku o scratchowaniu i kulturze hip-hopowej
  • Scratch – wizualny język programowania i serwis społecznościowy opracowany w Massachusetts Institute of Technology

Wikipedia


skreczing

tworzenie dźwięków poprzez przesuwanie palcami grającej płyty gramofonowej; scratching


SJP.pl


skreczować

scratchować (rzadziej);
1. zrezygnować z udziału w jakiejś zabawie;
2. w tenisie ziemnym: poddać mecz bez walki


SJP.pl

czasownik

 (1.1) muz. obracać płytą winylową w celu uzyskania efektów dźwiękowych

 (1.2) sport. w tenisie ziemnym: poddać mecz bez walki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Młodzi lubią dziś słuchać muzyki klubowej, często skreczują – twierdzi Andrzej Kubiak, właściciel sklepu muzycznego w Gdańsku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skrɛˈt͡ʃɔvat͡ɕ, AS: skrečovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrecz m., krecz m., scratch m., scratching m., scratchowanie n., skreczowanie n.

 czas. scratchować, kreczować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) scratchować

 (1.2) scratchować

Wiktionary


skreczowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skreczować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skreczować ndk.

Wiktionary


skremować

1. spalić ciało zmarłego człowieka lub zwierzęcia zgodnie z określonym zwyczajem;
2. przekształcić produkt spożywczy w jednolitą, gęstą, miękką masę poprzez ucieranie lub ubijanie


SJP.pl


skreolizować

1. zmieszać kultury lokalne;
2. zmieszać z innym językiem etnicznym


SJP.pl


skręp

rodzaj roślinożernego mięczaka z podgromady ślimaków przodoskrzelnych, obejmujący około 1000 gatunków; trochus


SJP.pl

Trochus (w języku polskim również skręp) – rodzaj morskich ślimaków z rodziny krępaczkowatych (Trochidae). Mają muszle w kształcie prawie regularnego stożka, posiadające wewnątrz grubą warstwę dekoracyjnej masy perłowej. Wysokość muszli 5–15 (20) cm. Wieczko konchiolinowe, koliste, cienkie. Epipodium dobrze rozwinięte, z czułkowatymi wyrostkami, służącymi jako organ dotyku. Mogą one być wciągane do rodzaju pochwy.

Wikipedia


skreper

w technice: maszyna do odspajania gruntu, przewozu i wyładowania urobku w określonym miejscu; zgarniarka


SJP.pl


skrepnąć

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. umrzeć, zdechnąć

Wiktionary


skrępowanie

1. ograniczyć ruchy, związać;
2. zawstydzić kogoś, onieśmielić kogoś;
3. ograniczyć swobodę działania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skrępować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skrępować dk., krępować ndk.

 przym. skrępowany

Wiktionary


skrępowany

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: skrępować

przymiotnik

 (2.1) książk. zawstydzony, onieśmielony jakąś sytuacją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W piwnicy zobaczyliśmy jakiegoś skrępowanego i zakneblowanego człowieka.

 (2.1) Czułem się skrępowany, kiedy ciocia Jadzia zaczęła przy wszystkich opowiadać o tym jak w dzieciństwie sikałem w łóżko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskrɛ̃mpɔˈvãnɨ, AS: skrmpovãny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skrępować dk., krępować ndk.

 rzecz. skrępowanie n., krępacja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) unieruchomiony, związany

 (2.1) zawstydzony, spięty

Wiktionary


skreślać

1. czynić nieważnym przez przeprowadzenie kreski, linii (zwykle w tekście); przekreślać
2. wyrażać coś pisemnie lub przez rysunek
3. przenośnie: spisywać kogoś na straty


SJP.pl


skreślanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skreślać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., skreślenie n., kreska ż.

 czas. skreślać ndk.

Wiktionary


skreślenie

to, co zostało skreślone


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) to, co zostało skreślone

 (1.2) kreska, którą skreślamy jakieś wyrazy w tekście

 (1.3) znak x postawiony na jakiejś karcie w celu wytypowania lub odrzucenia kogoś albo czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kreślarz mos., kreślarnia ż., skreślanie n., kreska ż.

Wiktionary


skreślić

1. uczynić nieważnym przez przeprowadzenie kreski, linii (zwykle w tekście); przekreślić
2. wyrazić coś pisemnie lub przez rysunek
3. przenośnie: spisać kogoś na straty


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. skreślać)

 (1.1) dokonany od|skreślać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɛɕlʲit͡ɕ, AS: skreślʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., kreska ż.

Wiktionary


skręt

papieros skręcany zwykle z marihuany lub tytoniu; joint, dżoint, blant, blunt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. ręcznie skręcony papieros

 (1.2) slang. skręt (1.1) zawierający marihuanę

 (1.3) slang. zespół nieprzyjemnych objawów występujący po odstawieniu narkotyków opioidowychfakt.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) zmiana kierunku ruchu w bok

 (2.2) wynik splatania, splot, zwój

 (2.3) włók. wielkość określająca stopień skręcenia włókien

 (2.4) med. patologiczne obrócenie się narządu wokół własnej osi, prowadzące do niedrożności, zaburzenia ukrwienia i potencjalnej martwicy

Wiktionary

  • zmiana kierunku (kursu) poruszania się:
    • pojazdu kołowego (np. samochodu, motocykla, roweru)
    • statku wodnego, np. jachtu: zwrot, odpadnięcie lub wyostrzenie
    • statku powietrznego
    • narciarza, snowboardzisty lub saneczkarza, np.
      • narciarski skręt carvingowy
      • narciarski skręt równoległy

      Wikipedia

      Przykłady

       (1.1) Dziadek wysłał mnie po bibułkę, bo mu się skończyły skręty.

       (1.2) Uczeń sprawiał kłopoty wychowawcze: pił piwo i palił skręty.

       (1.3) Janek miał strasznego skręta, gdy próbował rzucić heroinę.

       (2.4) Skręt żołądka to poważna i bolesna śmiertelna choroba, która wymaga szybkiej operacji, jeśli ma być choćby cień nadziei na przeżycie psa.

      Wiktionary

      Wymowa:

      IPA: skrɛ̃nt, AS: skrẽnt

      Wiktionary

      Powiązane:

       rzecz. skrętka ż., skrętek m., skrętnik m., skrętność ż., skręcanie n., skręcenie n.

       czas. skręcać ndk., skręcić dk.

       przym. skrętowy, skrętny

      Wiktionary

      Synonimy:

       (1.2) joint, blunt, blant, gibon

      Wiktionary


skrętak

grzyb pasożytujący na drzewach


SJP.pl


skrętek

drobny mech liściasty


SJP.pl

Skrętek (a. skrętka, ang. helicoid cyme, scorpioid, łac. bostryx) – rodzaj kwiatostanu z grupy wierzchotek jednoramiennych. Ma kwiat na szczycie pędu. Gdy kwiat ten zaczyna się rozwijać, z kąta liścia wyrasta odgałęzienie drugiego rzędu, które znowu kończy się kwiatem. Kolejne odgałęzienia wyrastają zawsze po tej samej stronie. Skrętek jest bardzo podobny do sierpika, z tą różnicą, że widziany z góry jest zygzakowaty, podczas gdy sierpik widziany z góry ma kwiaty ułożone w prostej linii. Sierpiki występują np. w rodzinie ogórecznikowatych.

Wikipedia


skrętka

1. typowy kabel telefoniczny i sieciowy;
2. rodzaj kwiatostanu wierzchołkowego;
3. jedna z części, z których skręcana jest lina;
4. tulejka służąca do łączenia gwintowanych końców rur


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. element (włókno lub drut) służący do skręcania liny

 (1.2) techn. rodzaj kabla do transmisji danych

 (1.3) techn. element wkręcany w gwintowane otwory łączonych rur, mający postać tulejki z kołnierzem na środku i dwoma gwintami na końcach

 (1.4) bot. kwiatostan, w którym kolejne boczne pędy wyrastają poprzecznie względem siebie i są ustawione na przemian w prawo i w lewo

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Odpowiednim kablem do tworzenia sieci komputerowych jest skrętka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɛ̃ntka, AS: skrntka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skręcać ndk., skręcić dk.

 rzecz. skręcanie n., skręt m.

Wiktionary


skrętkowate

rodzina mchów z rzędu skrętkowców


SJP.pl

Wikipedia


skrętkowce

rząd mchów (prątników)


SJP.pl

Wikipedia


skrętkowy

związany ze skrętką używaną w łączach telekomunikacyjnych oraz sieciach komputerowych


SJP.pl


skrętniak

bakteria, której komórka ma kształt pałeczki skręconej w korkociąg; śrubowiec


SJP.pl


skrętnica

nitkowaty glon z klasy sprzężnic


SJP.pl

Skrętnica (Spirogyra) – rodzaj glonów z grupy zielenic (ramienic). Występuje w niewielkich zbiornikach wodnych.

W serwisie AlgaeBase w połowie 2016 r. zebrano informacje o ponad 500 gatunkach o zweryfikowanym statusie i kilkuset gatunkach, które uznano za synonimiczne.

Wikipedia


skrętniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: skrętny; bardziej skrętny


SJP.pl


skrętnik

roślina z rodziny toinowatych rosnąca w Afryce Zachodniej, z nasion której otrzymuje się cenny środek nasercowy; strofant


SJP.pl

Wikipedia


skrętność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest skrętne

Wiktionary

  • skrętność – w fizyce cząstek elementarnych termin ten przedstawia moment pędu skierowany w kierunku ruchu
  • skrętność kartezjańskiego układu współrzędnych w przestrzeni trójwymiarowej

Wikipedia

Powiązane:

 przym. skrętny

 przysł. skrętnie

 rzecz. skręt mzw./mrz.

Wiktionary


skrętny

1. mogący wykręcać się w różne strony;
2. opierający się na wykonaniu skrętu; skręcający;
3. dawniej:
a) zwinny, obrotny;
b) przenośnie: chytry, przewrotny; wykrętny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dający się skręcać

 (1.2) polegający na skręcaniu

 (1.3) stpol. skrzętny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɛ̃ntnɨ, AS: skrntny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skręt mrz./mzw.

Wiktionary


skrętodziób

gatunek małego ptaka z rodziny sieweczkowatych


SJP.pl

Skrętodziób (Anarhynchus frontalis) – gatunek małego ptaka z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae). Jako jedyny ptak na świecie ma dziób zakrzywiony w bok – stąd nazwa ptaka. Występuje endemicznie w środkowej części Wyspy Południowej i północnej części Wyspy Północnej (Nowa Zelandia). Jest narażony na wyginięcie.

Wikipedia


skrętoległy

liście skrętoległe - liście osadzone po obu stronach łodygi, po jednym na tej samej wysokości


SJP.pl


skrętomierz

1. lotniczy przyrząd żyroskopowy, wykorzystywany w lotach bez widoczności, wskazujący na wykonywanie zakrętu;
2. miernik skrętu przędzy


SJP.pl


skrętonerwne

najliczniejsza podgromada ślimaków; przodoskrzelne


SJP.pl


skrętonerwny

o cechach skrętonerwnych (podgromada ślimaków)


SJP.pl


skrętowy

przymiotnik od: skręt


SJP.pl


skrewić

potocznie: sprawić zawód


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) pot. zawieść czyjeś oczekiwania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɛvʲit͡ɕ, AS: skrevʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krewa ż., krewienie n., skrewienie n.

 czas. krewić ndk.

Wiktionary


skrewienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skrewić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skrewić

 rzecz. krewa ż.

Wiktionary


skriabin

nazwisko


SJP.pl

Skriabin, ros. Скрябин, ukr. Скрябін – nazwisko wschodniosłowańskie

  • Aleksandr Skriabin – rosyjski pianista i kompozytor
  • Konstantin Skriabin – rosyjski parazytolog
  • Michaił Skriabin – aktor rosyjski
  • Wiaczesław Mołotow właściwie Wiaczesław Skriabin – polityk ZSRR
  • (6549) Skryabin – planetoida
  • Skriabin – ukraiński zespół rockowy

Wikipedia


skrin

potocznie: zrzut ekranu; screen, screenshot


SJP.pl


skrining

badanie całej populacji przeprowadzane w celu wyłonienia osób, które mogą mieć jakąś chorobę; badanie przesiewowe; badanie przesiewowe, screening, skryning


SJP.pl

Badanie przesiewowe, badanie skriningowe, skrining – profilaktyczne badanie przeprowadzane wśród osób niemających objawów danej choroby w celu jej wykrycia i wczesnego leczenia, co zapobiega poważnym następstwom tej choroby w przyszłości.

Badania przesiewowe wykonuje się w całej populacji lub tylko w grupach wysokiego ryzyka (dotyczy to, między innymi, profilaktyki cukrzycy i nowotworów piersi). Celem tych badań jest wykrycie choroby lub podatności na chorobę we wczesnej fazie i dzięki temu umożliwienie wczesnej interwencji, która zredukowałaby zarówno zapadalność, jak też ciężar choroby dla pacjenta. Często badanie przesiewowe umożliwia tylko postawienie wstępnej diagnozy, która musi być potwierdzona bardziej dokładnymi testami.

Wikipedia


skriningowy

skrining; screeningowy


SJP.pl


skrinsejwer

w informatyce, rzadko: ochronny program wygaszający ekran monitora po chwili bezczynności użytkownika komputera; wygaszacz ekranu


SJP.pl


skrobać

1. drapać czymś ostrym po powierzchni czegoś, zdrapywać wierzchnią warstwę, oczyszczać z czegoś
2. potocznie: pisać
3. skrobać się - drapać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) trąc czymś ostrym, zdrapywać wierzchnią warstwę czegoś

 (1.2) pot. drapać coś lub po czymś

 (1.3) żart. pisać brzydko, niestarannie lub niewyraźnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pan od czasu do czasu zatrzymywał się i oglądał jakiś przedmiot, pies przysiadał na podłodze i skrobał tylną nogą gęste kudły, a rzędem ustawione w szafie lalki małe, średnie i duże, brunetki i blondynki przypatrywały się im martwemi oczami.

 (1.2) Wycieraczki rozpaczliwie skrobały szybę, niewiele poprawiając widoczność.

 (1.3) Co ty tam skrobiesz w tym zeszycie?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrobanie n., skrobak m., skrobaczka ż., skrobanka ż., skrobia ż.

 czas. zeskrobywać, skrobnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) bazgrać

Wiktionary


skrobacz

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 1 podstawowa
  • Skrobacz – osada leśna w woj. lubuskim, w pow. gorzowskim, w gminie Lubiszyn
  • Skrobacz – część wsi Nakla w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Parchowo
  • Skrobacz – część wsi Pełczyn w woj. wielkopolskim, w pow. śremskim, w gminie Śrem

Wikipedia


skrobaczka

1. w technice: narzędzie do skrobania, oczyszczania lub wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobarka, skrobka, skrobak;
2. w medycynie: stalowe narzędzie chirurgiczne, służące do oddzielania okostnej od kości, stosowane najczęściej w chirurgii kostnej;
3. żelazne ostrze umieszczane przed wejściem do domów, służące do zeskrobywania błota lub śniegu z obuwia;
4. potocznie: nożyk do obierania warzyw;
5. potocznie: wycieraczka do usuwania szronu, lodu, śniegu z szyb samochodu


SJP.pl


skrobak

w technice:
1. narzędzie do skrobania, oczyszczania lub wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobaczka, skrobka, skrobarka;
2. przyrząd do usuwania osadów parafiny i zanieczyszczeń z rur wydobywczych lub ropociągów


SJP.pl

Skrobak – ręczne narzędzie ślusarskie służące do skrobania, tj. usuwania nierówności oraz śladów poprzedniej obróbki. Skrobanie umożliwia także dopasowanie do siebie dwóch powierzchni, zwłaszcza współpracujących ślizgowo.

Skrobaki wykonuje się z takich samych materiałów jak pilniki, tj. ze stali węglowej narzędziowej (np. N12) lub stali narzędziowej stopowej (np. NC5), a następnie hartuje do minimum 60 HRC. Często skrobaki wykonywane są ze starych pilników płaskich lub trójkątnych poprzez zeszlfowanie nacięć.

Wikipedia


skrobanie

1. drapać czymś ostrym po powierzchni czegoś, zdrapywać wierzchnią warstwę, oczyszczać z czegoś
2. potocznie: pisać
3. skrobać się - drapać się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skrobać.

Wiktionary

Skrobanie – rodzaj obróbki ślusarskiej polegający na ręcznym skrawaniu z powierzchni wstępnie obrobionego przedmiotu cienkich i drobnych wiórków za pomocą skrobaków. Grubość warstwy skrawanej jednorazowo wynosi około 0,01 mm.

Skrobanie ma na celu usunięcie śladów poprzedniej obróbki np. frezowania oraz otrzymanie powierzchni o odpowiedniej chropowatości i licznych płytkich wgłębieniach, które zapobiegają zbyt silnemu przyleganiu powierzchni do siebie oraz ułatwiają smarowanie. Jest stosowane szczególnie w przypadku, gdy obrabiane powierzchnie mają dokładnie do siebie pasować lub przesuwać się po sobie. Skrobaniu podaje się prowadnice obrabiarek skrawających, wodziki maszyn parowych, panewki łożysk, płyty traserskie, liniały, kątowniki itp. Kontrolę postępu dopasowania realizuje się za pomocą tzw. tuszowania. W tym celu pokrywa się jedną ze współpracujących powierzchni cienką warstwą specjalnej farby i obserwuje się ślady odciśnięte na drugiej powierzchni. W przypadku niedostatecznego przylegania, skrobie się wystające miejsca pokryte farbą zaczynając od miejsc, w których farba została starta w wyniku kontaktu dwu powierzchni. Operacje te powtarza się aż do osiągnięcia wymaganego stopnia przylegania. Dokładność obróbki mierzy się ilością i równomiernością rozkładu plamek. Najdokładniejsze powierzchnie mają od 20 do 25 plamek na kwadracie o boku 25 mm.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skrobaczka ż., skrobak m., skrobacz m., skrobka ż., skrobanka ż., skrobanina ż., skrobnięcie n.

 czas. skrobać ndk., skrobnąć dk.

Wiktionary


skrobanka

potocznie: usunięcie z jamy macicy tkanek zmienionych chorobowo, jaja płodowego lub jego resztek; abrazja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. gin. zabieg łyżeczkowania macicy jako metoda aborcji

 (1.2) rzad. pot. gin. zabieg łyżeczkowania macicy w celu usunięcia tkanek zmienionych chorobowo

 (1.3) gwara. etn. jednobarwne wielkanocne jajo z wzorem wydrapanym ostrym narzędziem

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miała pani skrobankę?

 (1.3) W pierwszej kategorii punktowane były tradycyjne podkarpackie potrawy wielkanocne, w drugiej podziwiano kunszt wykonania pisanek, skrobanek i oklejanek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skrɔˈbãnka, AS: skrobãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrobanie n., skrobnięcie n., skrobak m., skrobaczka ż., skrobacz m., skrobka ż., skrobanina ż.

 czas. skrobać ndk., wyskrobać dk., zeskrobać dk., naskrobać dk., przeskrobać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) abrazja, aborcja, przerwanie ciąży

 (1.3) rysowanka, drapanka

Wiktionary


skrobankowy

skrobanka


SJP.pl

Patrz:

skrobanka

skrobarka

1. w technice: narzędzie do skrobania, oczyszczania lub wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobaczka, skrobka, skrobak;
2. w górnictwie: typ czerparki do urabiania skał, np. węgla brunatnego


SJP.pl


skrobek

w technice: narzędzie do skrobania, oczyszczania i wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobaczka, skrobak, skrobarka


SJP.pl

Skrobek – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Szydłowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Wikipedia


skrobia

wielocukier zbudowany z amylopektyny i amylozy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. spoż. główny węglowodan w diecie człowieka, polisacharyd roślinny pełniący w roślinach rolę magazynu energii;

Wiktionary

Skrobia – organiczny związek chemiczny, węglowodan, polisacharyd roślinny, składający się wyłącznie z merów glukozy połączonych wiązaniami α-glikozydowymi, pełniący w roślinach rolę magazynu energii.

Skrobia jest głównym węglowodanem w diecie człowieka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skrobia to ważna substancja odżywcza. Jest to składnik mąki, a więc występuje w chlebie i wszystkich wypiekach. Ważną rolę odgrywa również skrobia ziemniaczana występująca w bulwach tej rośliny. Skrobia jest materiałem energetycznym.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skrobiowy

 rzecz. skrobać ndk.

 czas. skrobać

Wiktionary


skrobiawica

nieodwracalna choroba polegająca na odkładaniu się w tkankach swoistego związku białkowego, zwanego amyloidem; zwyrodnienie skrobiowate


SJP.pl

Amyloidoza, inaczej skrobiawica lub betafibryloza – schorzenie polegające na pozakomórkowym odkładaniu różnych rodzajów biologicznie nieaktywnego białka o budowie nierozgałęzionej i konfiguracji β-pliku, dającego charakterystyczny obraz w krystalografii rentgenowskiej, uogólnione lub zlokalizowane narządowo, najczęściej w nerkach, wątrobie, śledzionie, sercu i tarczycy.

Wikipedia


skrobidecha

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. gw-pl|Warszawa. stolarz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie tak dawno wołali za nim: skrobidecha, a tu, w szacownym sklepie nazwali go artystą

Wiktionary


skrobiotwórczy

tworzący skrobię


SJP.pl


skrobiowaty

1. ciało skrobiowate - materiał gromadzący się w wypustkach astrocytów w wyniku starzenia się;
2. nerczyca skrobiowata - choroba nerek wywołana nadmiarem skrobi


SJP.pl


skrobiowy

przymiotnik od: skrobia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z skrobią, dotyczący skrobii; zawierający skrobię

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrobia ż.

Wiktionary


skrobipiórek

gryzipiórek; lekceważąco:
1. urzędnik niższej rangi, szeregowy pracownik biurowy;
2. autor tekstów o małej wartości literackiej; pisarzyna, pismak


SJP.pl


skrobisz

nazwisko


SJP.pl


skrobka

w technice: narzędzie do skrobania, oczyszczania i wygładzania powierzchni przedmiotów; skrobaczka, skrobak, skrobarka


SJP.pl


skrobnąć

1. drapnąć czymś ostrym po powierzchni czegoś, zdrapać wierzchnią warstwę, oczyścić z czegoś
2. potocznie: napisać
3. skrobnąć się - drapnąć się


SJP.pl


skrobot

nazwisko


SJP.pl


skrobotowo

Skrobotowo – osada w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Karnice.

Według danych pod koniec 2004 roku osada miała 234 mieszkańców.

W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


skrobów

Skrobów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Lubartów.

Na początku 1939 w Skrobowie otwarto narodowy uniwersytet wiejski, zorganizowany przez Służbę Młodych Obozu Zjednoczenia Narodowego i Związek Młodej Polski.

Wikipedia


skrócać

dawniej: skracać


SJP.pl


skrócenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skrócić.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. krótko

 rzecz. skrót m., skrótowiec mrz., ukrócenie n.

 czas. skrócić

Wiktionary


skrócić

czasownik przechodni dokonany (ndk. skracać)

 (1.1) uczynić krótkim, zwięzłym

 (1.2) zmniejszyć długość

 (1.3) ograniczyć czas trwania

 (1.4) mat. podzielić wartość licznika i mianownika o tę samą liczbę całkowitą, upraszczając ułamek

czasownik zwrotny dokonany skrócić się (ndk. skracać się)

 (2.1) stać się samemu krótszym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrót m., skrótowiec mrz., skróciciel m., skrócenie n., skracanie n., ukrócenie n.

 czas. skracać ndk.

 przysł. na skróty, krótko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skondensować, streścić

 (1.2) obciąć, przyciąć, ściąć

Wiktionary


skrócik

gatunek chrząszcza z rodziny gnilikowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od skrót

Wiktionary

Skrócik (Hololepta plana) – gatunek chrząszcza z rodziny gnilikowatych. Ma równoległoboczny, spłaszczony kształt. Imagines osiągają długość 5,5–7,5 mm (od przedniego brzegu przedplecza do końca propygidium). Barwa czarna, nogi jaśniejsze od pokryw, czułki brunatnoczerwone. Występuje pod korą drzew, najczęściej topól. Gatunek palearktyczny, występuje w niemal całej Polsce, ale jest rzadko znajdowany.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skrót m.

Wiktionary


skrocki

nazwisko


SJP.pl


skrócony

podsumowujący, zawierający ogół wiadomości o czymś, wszystkie elementy czegoś; ogólny, sumaryczny


SJP.pl


skrocz

chód, bieg niektórych zwierząt czworonożnych polegający na stawianiu jednocześnie raz obu nóg prawych, raz lewych; krocz (r. żeński), krocz (r. męski), inochód


SJP.pl


skrodzki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Skrodzki

  • Adam Skrodzki (ur. 1983) – polski szablista, medalista mistrzostw Europy, wielokrotny mistrz Polski, olimpijczyk z Londynu (2012),
  • Apolinary Skrodzki (1913-1986) – nauczyciel, społecznik, pierwszy przewodniczący Towarzystwa Miłośników Braniewa.
  • Jerzy Andrzej Skrodzki (1926–2013) – polski dziennikarz i publicysta historyczny,
  • Jerzy Skrodzki (1635–1682) – polski duchowny luterański i pisarz religijny,
  • Józef Karol Skrodzki (1787–1832) – polski fizyk, zoolog, profesor i rektor Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego,
  • Michał Skrodzki (1920–1995) – polski agrotechnik polski, profesor Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie,
  • Wojciech Skrodzki (1935–2016) – polski krytyk sztuki, działacz LGBT

Wikipedia


skrofularia

wieloletnia roślina (bylina lub półkrzew) z rodziny trędownikowatych, występująca na półkuli północnej w wielu gatunkach, mająca właściwości lecznicze i zarazem trujące; trędownik


SJP.pl


skrofuliczny

skrofuloza


SJP.pl

Patrz:

skrofuloza

skrofuloza

zołzy;
1. rzadko spotykana odmiana przewlekłej gruźlicy węzłów chłonnych (najczęściej szyi), spowodowana prątkami gruźlicy; skrofuły (dawniej);
2. zaraźliwa choroba źrebiąt i młodych koni


SJP.pl

Wikipedia


skrofuły

dawniej: przewlekła gruźlica węzłów chłonnych (najczęściej szyi), występująca u dzieci żyjących w złych warunkach; skrofuloza; zołzy


SJP.pl

Wikipedia


skroić

pociąć jakąś całość na kawałki


SJP.pl

czasownik

 (1.1) tnąc przyciąć materiał do czegoś

 (1.2) krojąc oddzielić część od całości

 (1.3) ukraść

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te koszule nocne są skrojone idealnie do drobnych ciał Latynosek.

 (1.2) Skroiłem cztery kawałki na śniadanie, i piąty na deser.

 (1.3) Skroiła nas na grube miliony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skraj mrz.

 czas. skrawać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odkroić

Wiktionary


skrok

nazwisko


SJP.pl

Skrok (forma żeńska: Skrok, Skrokowa, Skrokówna, l. mn. Skrokowie) – polskie nazwisko. W 2022 roku nosiło je 1833 osób.

Wikipedia


skrolować

czasownik niedokonany

 (1.1) neol. przewijać zawartość ekranu na urządzeniu elektronicznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Eftepowałem się do serwera, żeby zdałnlołdować kliparty, a tymczasem displej mi się zaczął skrolować, trakbol się zawiesił i trzeba było resetować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. scrollować ndk.

 rzecz. scrollowanie n., skrolowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przewijać, scrollować

Wiktionary


skrom

tłuszcz zajęczy, dawniej używany jako środek leczniczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) łow. tłuszcz zwierzęcy, zwłaszcza tłuszcz zajęczaków

Wiktionary


skromnica

Skromnica – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków.

Wieś dóbr prestymonialnych kapituły kolegiaty łęczyckiej w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego. Wcześniej znajdowała się w administracyjnych granicach powiatu łęczyckiego. Do sołectwa Skromnica należy jeszcze Tkaczew.

Wikipedia


skromnie

przysłówek

 (1.1) w sposób skromny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mieszkała skromnie w "fińskich domkach" na Mokotowie, łazienka i ubikacja wspólne dla trzech rodzin, ale okolica ładna, zielona, w bok od głównej ulicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɔ̃mʲɲɛ, AS: skrõmʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skromność ż., skromniś m., skromnisia ż.

 przym. skromny, skromniutki, skromniuteńki

 przysł. skromniutko, skromniuteńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oszczędnie, umiarkowanie

Wiktionary


skromniej

stopień wyższy od przysłówka: skromnie


SJP.pl


skromniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: skromny; bardziej skromny


SJP.pl


skromniś

człowiek przesadnie skromny lub udający skromnego


SJP.pl


skromnisia

kobieta przesadnie skromna lub udająca skromną


SJP.pl


skromniusieńki

zdrobnienie od: skromny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: skromny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskrɔ̃mʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: skrõmʹńüśė̃ńḱi

Wiktionary


skromniuśki

zdrobnienie od: skromny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: skromny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skrɔ̃mʲˈɲüɕci, AS: skrõmʹńüśḱi

Wiktionary


skromniuteńki

zdrobnienie od: skromny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: skromny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskrɔ̃mʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: skrõmʹńutńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skromność

 przym. skromny, skromniutki

 przysł. skromnie, skromniutko, skromniuteńko

Wiktionary


skromniutki

zdrobnienie od: skromny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: skromny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skrɔ̃mʲˈɲutʲci, AS: skrõmʹńutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skromność

 przym. skromny, skromniuteńki

 przysł. skromnie, skromniutko, skromniuteńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skromniuśki

Wiktionary


skromność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha kogoś, kto nie wywyższa się i nie dba o rozgłos i uznanie innych

 (1.2) przest. cecha kogoś, kto jest powściągliwy lub wstydliwy w relacjach z osobami przeciwnej płci

 (1.3) cecha czegoś, co jest proste i pozbawione ozdób

 (1.4) cecha czegoś, co nie jest zbyt efektowne ani głośne

 (1.5) cecha czegoś, co ma małą wartość materialną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cnota skromności polega przede wszystkim na wyrzeczeniu się pychy.

 (1.2) Panienka na balu w swoim zachowaniu powinna zachować skromność i obyczajność.

 (1.3) Ubiory lub mundury dyktatorów cechuje albo przesadna skromność, albo nadmierna strojność.

 (1.4) Uroczystość przebiegła ze skromnością i bez zbędnej celebry.

 (1.5) Stowarzyszenie nie wynajęło reprezentacyjnej siedziby, bo na taką decyzję nie pozwoliła skromność budżetu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɔ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: skrõmność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skromniś m., skromnisia ż.

 przym. skromny

:: zdrobn. skromniutki, skromniuteńki

 przysł. skromnie

:: zdrobn. skromniutko, skromniuteńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokora, modestia, umiar, umiarkowanie

 (1.2) nieśmiałość, niewinność, obyczajność, pruderyjność, przyzwoitość, powściągliwość, wstydliwość

 (1.3) prostota, brak wyszukania, zgrzebność, zwyczajność, zwykłość

 (1.4) cichość, prostota

 (1.5) ubóstwo, niedostatek, szczupłość

Wiktionary


skromny

1. powściągliwy w stosunku do osób odmiennej płci ;
2. niedbający o rozgłos, niemający wygórowanego mniemania o sobie;
3. odznaczający się prostotą, np. skromny posiłek;
4. niemający dużych dochodów, nieprzynoszący dużych zysków, np. skromny urzędnik;
5. niewielki, niepokaźny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niemający potrzeby wyróżniania się

 (1.2) w prostym stylu, pozbawionym ozdób

 (1.3) niewielki

 (1.4) o niewielkich dochodach

 (1.5) przest. powściągliwy lub wstydliwy w relacjach z osobami przeciwnej płci

Wiktionary

Skromny:

  • Kormoran skromny (Microcarbo niger)
  • Pustelnik skromny (Phaethornis squalidus)
  • Wielce skromny bohater, francuska tragikomedia (1996)
  • Henryk Mieczysław Skromny (1926 - 1962), polski piłkarz, bramkarz

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie warto być skromnym, gdyż ludzi skromnych docenia się dopiero po śmierci.

 (1.3) Jego skromne dochody nie pozwalały na wystawne życie.

 (1.4) A on teraz liczy sam, że ma ze sto tysięcy długów, a to skromny człowiek.

 (1.5) Moje pensjonarki zachowują się w sposób skromny, przyzwoity i obyczajny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɔ̃mnɨ, AS: skrõmny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skromność ż., skromniś m., skromnisia ż.

 przym.

:: zdrobn. skromniutki, skromniuteńki

 przysł. skromnie, skromno, skromniutko, skromniuteńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cichy, łagodny, milczący, nieśmiały, prosty, skryty, spokojny, umiarkowany, wyciszony

 (1.2) bezpretensjonalny, niewyszukany, pospolity, surowy, zgrzebny, zwyczajny, zwykły

 (1.3) mały, malutki, maleńki, nieduży, nieobfity, skąpy, szczupły, tyci, ubogi

 (1.4) biedny, ubogi

 (1.5) nieśmiały, obyczajny, przyzwoity, pruderyjny, moralny

Wiktionary


skroń

1. boczna część czaszki ssaków;
2. poetycko: głowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. boczna część głowy za oczami;

Wiktionary

Skroń (łac. tempus l. mn. tempi) – boczna część głowy niektórych zwierząt.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Boli mnie głowa w okolicach skroni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skrɔ̃ɲ, AS: skrõń

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skroniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|puls, pulst.

Wiktionary


skroniów

Skroniów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


skroniowy

przymiotnik od: skroń


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący skroni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skrɔ̃ˈɲɔvɨ, AS: skrõńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skroń ż.

Wiktionary


skropić

polać coś lub kogoś, rozpryskując ciecz


SJP.pl


skroplina

ciecz będąca produktem skraplania się gazu; skropliny, kondensat


SJP.pl


skropliny

ciecz będąca produktem skraplania się gazu; skropliny, kondensat


SJP.pl

Skropliny (zwane często kondensatem) to ciecz powstała ze skroplenia dowolnego gazu. Przykładem skroplin jest rosa i woda na lustrze w łazience.

Skroplenie pary wodnej i uzyskanie kondensatu w siłowniach parowych jest konieczne z uwagi na wytwarzanie próżni w kondensatorze turbin kondensacyjnych (dla osiągnięcia większej produkcji energii elektrycznej) lub odprowadzenia ciepła użytkowego w turbinach przeciwprężnych – ciepło skraplania wyrzucane jest w całości do otoczenia (w elektrowniach kondensacyjnych) lub jest wykorzystane do celów ciepłowniczych (w elektrociepłowniach). Pompa zasilająca pompuje skropliny poprzez wymienniki regeneracyjne do kotła parowego, gdzie następuje ich zamiana na parę.

Wikipedia


skroś

przestarzałe: przez całą długość lub szerokość czegoś; wskroś, na wskroś, na wylot, na przestrzał, na skroś, skróś


SJP.pl


skrośny

skierowany prostopadle do powierzchni czegoś; przenikający na wskroś, w głąb czegoś


SJP.pl


skrosować

w telekomunikacji: przełączyć rozmowy prowadzone na linii abonenckiej do centrali na przełącznicy głównej


SJP.pl


skrót

1. skrócenie czegoś, np. tekstu, utworu lub wypowiedzi;
2. krótsza droga; przejście skracające drogę;
3. cząstka wyrazu lub wyrażenia zapisana lub wymówiona jako symbol całego wyrazu lub wyrażenia, np. mgr (magister)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. w piśmie oznacza skrócony zapis nazwy jednowyrazowej lub wielowyrazowej, zbudowany z jednej lub kilku liter;

 (1.2) inform. plik z ikoną, będący odnośnikiem do innego pliku;

 (1.3) droga krótsza od oficjalnej lub zalecanej

 (1.4) krótkie omówienie szerszej treści

Wiktionary

Skrót – skrócony zapis wyrazu lub połączenia wyrazowego. Skróty są zjawiskiem języka pisanego; odczytywane są w formie pełnego wyrazu lub połączenia, które zastępują w tekście pisanym. Skrót zbudowany jest z jednej lub kilku liter (inna nazwa to: abrewiatura). Skróty zapisuje się stosownie do przepisów ortograficznych przyjętych dla danego języka, zwyczajowych konwencji pisowni dla konkretnych skrótów (różne znaczenia, wyjątki) lub w sposób swoisty dla skrótów nazw własnych, szczególnie jeśli są to skróty stosowane w odniesieniu do podmiotów gospodarczych i instytucji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skrótem jest „p.o.”, ale „PO” to już skrótowiec.

 (1.2) Na pulpicie mam kilkanaście skrótów.

 (1.3) Konsekwencją obrania skrótu może być wybór drogi o gorszym komforcie poruszania się, mniej atrakcyjnej widokowo, mniej bezpiecznej, czynnej czasowo itp.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skrut, AS: skrut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrótowiec m., skrótowość ż., skracanie n., skrócenie n., ukrócenie n., skrócik mrz.

 przym. skrótowy, krótki

 przysł. skrótowo

 czas. skracać ndk., skrócić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) abrewiacja

 (1.3) droga na skróty

Wiktionary


skrótowiec

wyraz utworzony w wyniku skrócenia grupy wyrazów, będących zwykle jakąś nazwą; akronim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. słowo utworzone przez skrócenie wyrażenia składającego się z dwóch lub więcej słów;

Wiktionary

Skrótowiec, in. akronim (stgr. ἄκρος ákros „skrajny” + ὄνομα ónoma „imię, nazwa”) – słowo utworzone przez skrócenie wyrażenia składającego się z dwóch lub więcej słów, powstające z pierwszych liter lub pierwszych sylab poszczególnych wyrazów. Istnieje także niewielka grupa skrótowców powstałych ze skrócenia jednego słowa. W ujęciu słowotwórczym skrótowce to specyficzna klasa derywatów (wyrazów pochodnych). Derywaty te funkcjonują zarówno w języku mówionym, jak i w postaci pisanej, co odróżnia je od skrótów sensu stricto, będących jedynie konwencjonalnym sposobem zapisu wyrazów lub ich połączeń.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyrazy „PZPR”, „ORMO” i „Cepelia” to skrótowce bardzo popularne za czasów PRL.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skruˈtɔvʲjɛt͡s, AS: skrutovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrót m., skrócenie n., skracanie n., ukrócenie n.

 czas. skracać ndk., skrócić dk.

 przym. skrótowy

 przysł. skrótowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) akronim

Wiktionary


skrótowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest skrótowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skrótowy

 przysł. skrótowo

 rzecz. skrót mrz.

Wiktionary


skrótowy

przedstawiony lub przedstawiający coś krótko, bez szczegółów, np. skrótowy raport


SJP.pl


skróty

1. skrócenie czegoś, np. tekstu, utworu lub wypowiedzi;
2. krótsza droga; przejście skracające drogę;
3. cząstka wyrazu lub wyrażenia zapisana lub wymówiona jako symbol całego wyrazu lub wyrażenia, np. mgr (magister)


SJP.pl

Skrót – skrócony zapis wyrazu lub połączenia wyrazowego. Skróty są zjawiskiem języka pisanego; odczytywane są w formie pełnego wyrazu lub połączenia, które zastępują w tekście pisanym. Skrót zbudowany jest z jednej lub kilku liter (inna nazwa to: abrewiatura). Skróty zapisuje się stosownie do przepisów ortograficznych przyjętych dla danego języka, zwyczajowych konwencji pisowni dla konkretnych skrótów (różne znaczenia, wyjątki) lub w sposób swoisty dla skrótów nazw własnych, szczególnie jeśli są to skróty stosowane w odniesieniu do podmiotów gospodarczych i instytucji.

Wikipedia


skrowaczewski

nazwisko


SJP.pl


skrub

[czytaj: skrub albo skrab] australijska odmiana buszu; scrub


SJP.pl

Scrub, skrub – używany w literaturze polskiej termin, pochodzący od angielskiego słowa scrub oznaczającego zarośla, określający typ roślinności z dominacją ciernistych krzewów, charakterystyczny dla obszarów półpustynnych wewnątrz kontynentu australijskiego. Odpowiednik pojęcia busz.

Wikipedia


skruber

aparat do usuwania z mieszaniny gazowej zanieczyszczających ją ciał stałych lub cieczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lab. chem. zob. absorber.

Wiktionary

Aparat absorpcyjny (absorber, płuczka, skruber) – sprzęt laboratoryjny lub urządzenie przemysłowe, służące do pochłaniania (absorpcji) niektórych składników mieszaniny gazowej przez ciecz.

Służyć może zarówno do oczyszczania gazów, jak i wychwytywania z mieszanin gazowych pożądanych składników. Absorber działa na zasadzie absorpcji gazu w cieczy, która w urządzeniu płynie najczęściej w przeciwprądzie do gazu.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) aparat absorpcyjny, absorber, płuczka

Wiktionary


skrucha

głęboki żal za wyrządzone zło, popełnione błędy itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żal za popełnione błędy, krzywdy

Wiktionary

Skrucha – refleksja nad własnym zachowaniem i poczucie żalu za złe czyny. Zwykle wiąże się z postanowieniem zmiany i prowadzenia bardziej odpowiedzialnego życia. Może stanowić jeden z elementów psychoterapii.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) odczuwać skruchę

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. skruszony, kruchy

 rzecz. kruchość ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) penitence, repentance

* arabski: (1.1) أسف, ندم

* czeski: (1.1) zkroušenost ż.

* hiszpański: (1.1) contrición ż., arrepentimiento m., compunción ż.

* interlingua: (1.1) penitentia

* japoński: (1.1) 反省 (はんせい, hansei)

* niemiecki: (1.1) Reue ż.

* rosyjski: (1.1) раскаяние n.

* rumuński: (1.1) podvig n.

* szwedzki: (1.1) ånger w.

* wilamowski: (1.1) skrucha ż.

źródła.

== skrucha (język wilamowski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) skrucha, żal

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskruxa, AS: skruχa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skruszony, kruchy

 rzecz. kruchość ż.

Wiktionary


skrudlić

dawniej: bronować - uprawiać ziemię przy użyciu brony, zwykle w celu jej spulchnienia, oczyszczenia z chwastów i przykrycia nasion


SJP.pl


skrupiać

skrupiać się - skupiać się na kimś, obciążać kogoś


SJP.pl


skrupić

skrupić się - spaść na kogoś, skupić się na kimś, obciążyć kogoś


SJP.pl


skrupulancki

skrupulant


SJP.pl

Patrz:

skrupulant

skrupulant

człowiek drobiazgowo dokładny; pedant, skrupulat


SJP.pl


skrupulantka

skrupulant


SJP.pl

Patrz:

skrupulant

skrupulat

człowiek drobiazgowo dokładny; pedant, skrupulant


SJP.pl


skrupulatka

skrupulat


SJP.pl

Patrz:

skrupulat

skrupulatnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bardzo dokładny i staranny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrupulat mos., skrupulatność ż., skrupuł mrz.

 przym. skrupulatny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bardzo dokładnie, drobiazgowo, pedantycznie, starannie, sumiennie, szczegółowo

Wiktionary


skrupulatniej

stopień wyższy od przysłówka: skrupulatniej


SJP.pl


skrupulatniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: skrupulatny


SJP.pl


skrupulatność

przesadna dokładność, drobiazgowość, precyzyjność; staranność, pedantyczność, akuratność


SJP.pl


skrupulatny

1. drobiazgowo dokładny, przesadnie dbający o szczegóły; precyzyjny, akuratny, pedantyczny;
2. wykonany z pedantyczną dokładnością; dokładny, staranny, szczegółowy;
3. dawniej: mający skrupuły, dręczony skrupułami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) drobiazgowo, pedantycznie dokładny

 (1.2) wykonywany z drobiazgową, pedantyczną dokładnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trzeba pochwalić pracę inspektora, który był niezwykle skrupulatny i wyłapywał wszystkie nieprawidłowości.

 (1.2) Skrupulatna kontrola w urzędzie wykazała wiele nieprawidłowości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrupulatność ż., skrupulant m., skrupulantka ż., skrupulat m., skrupulatka ż.

 przysł. skrupulatnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) drobiazgowy, pedantyczny, dokładny, precyzyjny, sumienny; przest. akuratny

Wiktionary


skrupuł

1. (zwykle w liczbie mnogiej) wątpliwość natury moralnej w odniesieniu do własnego postępowania, powstrzymująca od nieetycznych zachowań;
2. dawniej: anglosaska jednostka apteczna masy równa 1,290 grama


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wątpliwość natury moralnej wobec własnego postępowania

 (1.2) daw. metrol. aptekarska jednostka wagowa, równowartość 20 granów (1/3 uncji)

 (1.3) hist. miar. najmniejsza praktycznie stosowana rzymska jednostka wagi, 1/24 uncji;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obawiałem się przez chwilę, aby nie odwołała swoich poleceń i aby ten jej spóźniony skrupuł nie pokrzyżował moich planów.

 (1.1) Koniec końców, tknięty jakimś skrupułem, rzekł do leżącej: – Ej – a dychaj se tu...

 (1.1) Katarzyna jest złą kobietą, więc tym bardziej dziwi, że ma jakiekolwiek skrupuły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrupuły lm nm.

 przysł. skrupulatnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) scripulum, scrupulum

Wiktionary


skrupuły

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) stan wątpliwości związany ze złamaniem zasady moralnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie miała żadnych skrupułów, by mu oddać z nawiązką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrupuł mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyrzuty sumienia

Wiktionary


skruszacz

urządzenie do wstępnej obróbki mięsa


SJP.pl

Skruszacz – mieszanka soli kwasów organicznych (m.in. węglanu sodu, cytrynianu sodu i octanu sodu) i substancji smakowych skomponowana w celu wystandaryzowania procesu kruszenia mięsa.

Skruszacze ulegają rozkładowi w czasie około 24 godzin. Z tego powodu nie pozostawiają nieprzyjemnego posmaku lub zapachu, a jednocześnie ograniczają rozwój mikroflory bakteryjnej. Kwasy organiczne powodują nadto, że wzrasta soczystość mięsa w drodze pęcznienia białek mięśniowych.

Wikipedia


skruszyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. skruszać)

 (1.1) zniszczyć, łamiąc na drobne kawałki

 (1.2) pokonać jakieś zagrożenie lub ograniczenie

 (1.3) książk. sprawić, że ktoś czuje żal za popełnione przez siebie złe uczynki

czasownik zwrotny dokonany skruszyć się (ndk. skruszać się)

 (2.1) zostać zniszczonym przez połamanie na drobne kawałki

 (2.2) książk. poczuć żal za popełnione przez siebie złe uczynki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ruchy wody, wywołane sztormem, bez problemu skruszą trzycentymetrową powłokę lodu.

 (1.2) Wspaniała Rewolucja 1688 skruszyła szczątki feudalnego jeszcze absolutyzmu, ustanawiając monarchię konstytucyjną.

 (1.3) […] powiem wam tak piękne kazanie o miłości między chrześcijańskimi narodami, iż was do cna skruszę.

 (2.1) W Minnesocie ludzie jeżdżą po jeziorach samochodami, pierwszym sygnałem wiosny jest to, że pod jakimś autem skruszy się lód.

 (2.2) Skruszył się srogi rycerz aż do głębi serca, poznał swą hańbę, zrozumiał okropność występku i zapragnął gorąco odkupić ciężką winę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kruszon mrz., okruch mrz., skruszenie n., kruchość ż.

 czas. kruszyć, skruszać ndk., skruszeć dk.

 przym. skruszały, skruszony, kruchy

Wiktionary


skrutacja

metoda czytania Biblii z wykorzystaniem odnośników biblijnych do innych ksiąg


SJP.pl

Skrutacja – metoda czytania Biblii z wykorzystaniem odnośników biblijnych do innych ksiąg. Termin pochodzi od łacińskiego słowa scrutatio („badanie”).

Podstawą dla metody skrutacji jest zasada „Pismo wyjaśnia samo siebie”. Według tej zasady istotne dla wierzącego fragmenty Biblii są powiązane ze sobą, a czytając je i porównując można zrozumieć przesłanie, które Biblia kryje. Jako podstawę biblijną podaje się: „Badacie [skrutujecie] Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo.” (J 5,39)

Wikipedia


skrutacyjny

dotyczący procedury liczenia głosów podczas głosowania, np. komisja skrutacyjna


SJP.pl


skrutator

osoba obliczająca głosy w czasie głosowania


SJP.pl


skrutatorka

skrutator


SJP.pl

Patrz:

skrutator

skrutynium

dawniej:
a) tajne głosowanie
b) śledztwo sądowe


SJP.pl

Skrutynium (łac. scrutinium 'badanie' od scruto, scrutare 'badać, sprawdzać') - od czasów średniowiecznych w Rzeczypospolitej, forma odróżniania winy umyślnej od nieumyślnej, polegająca na przeprowadzeniu śledztwa przez przysięgłych urzędników (najczęściej - kasztelanów z dwoma pomocnikami), którzy przesłuchiwali świadków pod przysięgą (aby mieć pewność, że nie są oni przekupieni).

Wikipedia


skrwa

rzeka w Polsce


SJP.pl

Skrwa (także Płosznica, Skrwa Prawa, Skrwa Północna) – polska rzeka o długości 114 kilometrów, płynąca na terenie Pojezierza Chełmińsko-Dobrzyńskiego. Jest prawym dopływem Wisły.

Wikipedia


skrwawiać

plamić lub zalewać coś krwią


SJP.pl


skrwawić

poplamić lub zalać coś krwią


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) zbroczyć, splamić krwią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pani zabija pana, (…) potem cała skrwawiona bieży przez łąki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskr̥favʲit͡ɕ, AS: skr̦favʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrwawienie n.

Wiktionary


skrwawienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skrwawić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skr̥faˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: skr̦favʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skrwawić

Wiktionary


skrwiański

przymiotnik od: Skrwa


SJP.pl


skrwileński

przymiotnik od: Skrwilno


SJP.pl


skrwilnianin

mieszkaniec Skrwilna (wsi w Polsce)


SJP.pl


skrwilnianka

mieszkanka Skrwilna (wsi w Polsce)


SJP.pl


skrwilno

wieś w Polsce


SJP.pl

Skrwilno – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, powiecie rypińskim i gminie Skrwilno. Miejscowość jest siedzibą gminy Skrwilno.

Wikipedia


skryba

1. lekceważąco: urzędnik niższej rangi, szeregowy pracownik biurowy; gryzipiórek, skrobipiórek;
2. lekceważąco: autor tekstów o małej wartości literackiej; pisarzyna, pismak, skrobipiórek, gryzipiórek;
3. osoba przepisująca księgi, dokumenty; pisarz, kopista;
4. dawniej: pisarz pracujący w urzędzie; sekretarz;
5. dawniej: człowiek objaśniający Biblię, tłumacz praw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. ten, który przepisywał księgi lub dokumenty

 (1.2) żart. urzędnik lub literat

Wiktionary

Skryba (łac. scriba) – osoba zajmująca się zawodowo odręcznym przepisywaniem ksiąg lub dokumentów. Zawód skryby występował w zróżnicowanych formach we wszystkich kulturach posługujących się pismem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Praca skryby była bardzo żmudna.

 (1.2) Pracował nad tym niczym skryba.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɨba, AS: skryba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrypt m., skryptorium n.

:: zdrobn. skrybek m.

 przym. skryptowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) kopista, gryzipiórek, pisarczyk, sekretarz

Wiktionary


skrybenda

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. lekcew. pismo, zwłaszcza mało wyraźne lub niskiej wartości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drwię ja z wszystkich lekarzy, z ich rad, z ich skrybendy, niechaj chorych pilnują, od zdrowych im wara!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bazgroły, bazgranina, pisanina

Wiktionary


skryć

umieścić coś w ukryciu, schować w tajemnicy przed kimś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. skrywać)

 (1.1) dokonany od|skrywać.

czasownik zwrotny dokonany skryć się (ndk. skrywać się)

 (2.1) dokonany od|skrywać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skrɨt͡ɕ, AS: skryć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrycie n., skrytek mzw., skrytość ż., skrytka ż.

 przym. skryty

 przysł. skrycie

 czas. skrywać ndk.

Wiktionary


skrycie

przysłówek

 (1.1) w tajemnicy przed kimś, ukradkiem

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) odczasownikowy od|skryć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɨt͡ɕɛ, AS: skryće

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skryty

 czas. skryć dk., ukrywać

 rzecz. skrytka ż., skrytość ż., skrywanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ukradkiem

Wiktionary


skryciej

stopień wyższy od przysłówka: skrycie


SJP.pl


skrycik

rodzaj z rodziny kornikowatych, obejmujący gatunki pożytecznych chrząszczy niszczących jaja szkodników i maleńkie larwy z tej samej rodziny w chodnikach drzew


SJP.pl


skryjomie

przysłówek

 (1.1) sącz. po kryjomu, tajemnie, sekretnie

Wiktionary


skryminalizować

1. uczynić coś przestępstwem; spenalizować;
2. uczynić winnym wbrew faktycznemu stanowi rzeczy


SJP.pl


skryning

badanie całej populacji przeprowadzane w celu wyłonienia osób, które mogą mieć jakąś chorobę; badanie przesiewowe; badanie przesiewowe, screening, skrining


SJP.pl


skryningowy

skryning; screeningowy


SJP.pl


skrypcik

zdrobnienie od: skrypt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od skrypt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrypt m.

Wiktionary


skrypt

1. zbiór wykładów, opracowań z jakiejś dziedziny służący studentom za podręcznik;
2. w informatyce: zapis zawierający skompresowane instrukcje dotyczące pewnych działań komputera;
3. dawniej: pismo urzędowe;
4. w prawie: dokument wystawiony przez dłużnika, stwierdzający zaciągnięcie długu i zobowiązanie do jego zwrotu


SJP.pl

  • skrypt (analiza transakcyjna)
  • skrypt (informatyka)
  • skrypt (psychologia)
  • skrypt naukowy

Wikipedia


skryptor

w średniowieczu: człowiek przepisujący księgi rękopiśmienne; scriptor


SJP.pl

Skryba (łac. scriba) – osoba zajmująca się zawodowo odręcznym przepisywaniem ksiąg lub dokumentów. Zawód skryby występował w zróżnicowanych formach we wszystkich kulturach posługujących się pismem.

Wikipedia


skryptorium

scriptorium;
1. miejsce, w którym kopiowano księgi rękopiśmienne, najczęściej znajdujące się przy klasztorach lub w katedrach;
2. dawniej: przenośny pulpit z drewna z pochyłym, ruchomym blatem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. pomieszczenie klasztorne lub zamkowe, w którym przepisywano księgi i dokumenty

 (1.2) hist. pulpit skryby;

Wiktionary

Skryptorium (łac. scriptorium od scribere „pisać”) – średniowieczna nazwa pulpitu do pisania i czytania oraz całości warsztatu pisarskiego. W klasztorach skryptoriami nazywano pomieszczenia, w których przepisywano ręcznie księgi. Zakonników zajmujących się rękopiśmiennictwem nazywano skryptorami lub skrybami. Z czasem powstały dzięki nim takie specjalizacje jak kaligrafia i iluminacja (miniatura).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ogrzewane skryptoria stawały się zwyczajowymi.

 (1.2) Przy skryptorium kopista spędzał kilka godzin dziennie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skryba mos.

Wiktionary


skryptorka

skryptor


SJP.pl

Patrz:

skryptor

skryptowy

przymiotnik od: skrypt


SJP.pl


skryptozakładka

w informatyce: niewielki skrypt w języku JavaScript, rozszerzający możliwości przeglądarki internetowej


SJP.pl

Skryptozakładka (ang. bookmarklet, favlet, favelet) – niewielki skrypt napisany w języku JavaScript przechowywany jako adres URL zakładki w przeglądarce internetowej lub jako adres odsyłacza na stronie internetowej. Skrypt ten uruchamiany jest w momencie kliknięcia takiej specjalnej zakładki.

Wikipedia


skryptura

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. pisemna wypowiedź lub oświadczenie; dokument lub list

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Owszem, nie trzeba aby się domyślili ludzie, że acan pomagałeś mi w skrypturze.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pismo

Wiktionary


skrysztalać

dawniej: przekształcać w kryształ


SJP.pl


skrytak

drobny owad uskrzydlonych; glebik


SJP.pl


skrytek

1. miejsce, gdzie można coś ukryć; schowek;
2. potocznie: członkini bezhabitowego zgromadzenia zakonnego, nieujawniająca swojej przynależności do stanu duchownego;
3. skrytka pocztowa - skrzynka, szufladka na poczcie przeznaczona na korespondencję dla określonej instytucji lub osoby


SJP.pl

  • skrytek (Aphanes) – rodzaj roślin
  • skrytek (Cryptothele) – rodzaj porostów
  • skrytek (Cryptonanus) – rodzaj ssaków

Wikipedia


skrytka

1. miejsce, gdzie można coś ukryć; schowek;
2. potocznie: członkini bezhabitowego zgromadzenia zakonnego, nieujawniająca swojej przynależności do stanu duchownego;
3. skrytka pocztowa - skrzynka, szufladka na poczcie przeznaczona na korespondencję dla określonej instytucji lub osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce, gdzie można coś ukryć

 (1.2) zob. skrytka pocztowa.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zarobione pieniądze chowam w skrytce pod podłogą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɨtka, AS: skrytka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skryć dk.

 rzecz. skrycie n.

 przym. skryty

 przysł. skrycie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) schowanko, schowek, kryjówka

Wiktionary


skrytkowy

skrytka


SJP.pl

Patrz:

skrytka

skrytobójca

ten, kto zabija z ukrycia, podstępnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. osoba, która popełnia skrytobójstwo; zabija podstępnie, zza węgła, z ukrycia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szczerość Priyanki może wzruszać, ale niewykluczone, że nie spieszy się jej do polityki także dlatego, iż pamięta, jak skończyły się kariery Indiry i Rajiva Gandhich: przerwały je kule skrytobójców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrytobójstwo n.

:: fż. skrytobójczyni ż.

 przym. skrytobójczy

 przysł. skrytobójczo

Wiktionary


skrytobójczo

przysłówek

 (1.1) na sposób skrytobójczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uśmiercono go skrytobójczo w roku 303.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrytobójca mos.

 przym. skrytobójczy

Wiktionary


skrytobójczy

związany ze skrytobójstwem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zabijający z ukrycia, w tajemnicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrytobójca mos., skrytobójstwo n.

 przysł. skrytobójczo

Wiktionary


skrytobójczyni

skrytobójca


SJP.pl

Patrz:

skrytobójca

skrytobójstwo

morderstwo dokonane z ukrycia, podstępnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) morderstwo popełnione z ukrycia, tak, by sprawca pozostał nieznany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Policja polityczna uciekała się więc do skrytobójstw, by uciszyć na zawsze przeciwników reżimu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrytobójca m., skrytobójczyni ż.

 przym. skrytobójczy

Wiktionary


skrytoholik

alkoholik ukrywający swoje uzależnienie


SJP.pl


skrytokrystaliczny

skała skrytokrystaliczna - skała drobnoziarnista, w której nie można wyróżnić poszczególnych składników gołym okiem


SJP.pl


skrytokwiat

Skrytokwiat (Cryptanthus Otto & A.Dietr.) – rodzaj roślin należący do rodziny bromeliowatych. Należy do niego około 55 gatunków endemicznych wschodniej Brazylii. Łacińska nazwa rodzaju pochodzi od greckich słów kryptos (ukryty) i anthos (kwiat).

Wikipedia


skrytokwiatowe

rośliny niewytwarzające kwiatów, np. grzyby, paprocie; rośliny skrytopłciowe


SJP.pl


skrytokwiatowy

o cechach skrytokwiatowych (rodzina roślin)


SJP.pl


skrytopączkowe

grupa roślin o odnawiających się pączkach, ukrytych w ziemi lub w wodzie; kryptofity


SJP.pl


skrytopączkowy

rośliny skrytopączkowe - grupa roślin o odnawiających się pączkach, ukrytych w ziemi lub w wodzie; kryptofity


SJP.pl


skrytopłciowe

grupa roślin niewytwarzających kwiatów, rozmnażających się głównie przez zarodniki; kryptogamy, bezzarodkowe


SJP.pl


skrytość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co (kto) jest skryte

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskrɨtɔɕt͡ɕ, AS: skrytość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrywanie n., skrycie

 czas. skryć dk., skrywać ndk.

 przym. skryty

 przysł. skrycie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niejawność, poufność, tajność

Wiktionary


skrytoszczękie

gromada stawonogów z podtypu sześcionogów


SJP.pl

Wikipedia


skrytoszyjne

o cechach skrytoszyjnych (podrząd gadów)


SJP.pl


skrytoszyjny

o cechach skrytoszyjnych (podrząd gadów)


SJP.pl


skrytożerca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) żart. neol. ktoś, kto zjadł coś skrycie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Parówkowym skrytożercom mówimy „nie”!

Wiktionary


skrytszy

stopień wyższy od przymiotnika: skryty


SJP.pl


skryty

1. nieujawniający swych uczuć i przeżyć;
2. utrzymywany w tajemnicy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niechętnie ujawniający własne przeżycia

 (1.2) utrzymywany w tajemnicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrytość ż., skrytka ż., skrywanie n., skrycie n.

 czas. skrywać ndk., skryć dk.

 przysł. skrycie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) borsukowaty, introwersyjny, introwertyczny, introwertywny, zamknięty, zamknięty w sobie

 (1.2) sekretny, tajemny, tajny

Wiktionary


skrytykować

wyrazić negatywną opinię; wyrazić opinię na dany temat (pozytywną lub negatywną)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. krytykować)

 (1.1) wyrazić krytykę; ocenić negatywnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrytykowanie n., krytykant mos., krytykowanie n.

 przym. krytyczny, krytykancki

Wiktionary


skrywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. skryć)

 (1.1) trzymać w niewidocznym miejscu

 (1.2) czynić niewidocznym

 (1.3) utrzymywać w tajemnicy

czasownik zwrotny niedokonany skrywać się (dk. skryć się)

 (2.1) znajdować bezpieczne miejsce

 (2.2) stawać się zasłoniętym przez coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrywanie n., skrytość ż.

 przym. skryty

 czas. skryć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chować, ukrywać

 (1.2) zakrywać, zasłaniać

 (1.3) taić, zatajać

 (2.1) ukrywać się

 (2.2) chować się, zasłaniać się

Wiktionary


skrywany

nieujawniany, utrzymywany w tajemnicy


SJP.pl


skrzaci

skrzat


SJP.pl

Patrz:

skrzat

skrzacik

zdrobnienie od: skrzat (fikcyjna istota); skrzatek


SJP.pl


skrzat

1. fikcyjna istota przypominająca krasnoludka, przybierająca różne formy i ingerująca w życie ludzkie;
2. potocznie: małe dziecko; brzdąc, szkrab, bąk, bąbel;
3. żartobliwie: osoba niskiego wzrostu; mikrus, krasnal, krasnalek, krasnoludek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) folk. liter. bajkowy ludek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przen. pot. o małym dziecku

Wiktionary

  • skrzat – krasnoludek, krasnal
  • Skrzat (Skřítek) – film produkcji czeskiej w reżyserii Tomása Vorela z roku 2005
  • Skrzat – skała na Górze Zborów koło Podlesic na Wyżynie Częstochowskiej
  • Skrzat – skała w rezerwacie przyrody Sokole Góry w Olsztynie naWyżynie Częstochowskiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pod łopianowym liściem ukryły się dwa skrzaty.

 (2.1) Nasze skrzaty dostały dziś na podwieczorek ciastka z posypką.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chochlik, gnom, krasnal

 (2.1) brzdąc, malec

Wiktionary


skrzatek

zdrobnienie od: skrzat (fikcyjna istota); skrzacik


SJP.pl

Patrz:

skrzat

skrzatka

zdrobnienie od: skrzat (fikcyjna istota); skrzacik


SJP.pl

Patrz:

skrzat

skrzatki

zdrobnienie od: skrzat (fikcyjna istota); skrzacik


SJP.pl

Skrzatki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Godziesze Wielkie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia

Patrz:

skrzat

skrzatolog

specjalista w zakresie wiedzy o skrzatach


SJP.pl


skrzatologia

nauka o skrzatach


SJP.pl


skrzecz

1. wydawać chrypliwy głos; skrzekać;
2. potocznie: mówić piskliwym, chrypliwym głosem; skrzekać;
3. wydawać trzeszczące dźwięki; skrzekotać;
4. potocznie: wywoływać przykre wrażenie


SJP.pl


skrzeczący

1. piskliwy, przykro brzmiący; schrypnięty, skrzekliwy;
2. przypominający chrapanie; ochrypły, charczący, chrypiący, chrapliwy


SJP.pl


skrzeczeć

1. wydawać chrypliwy głos; skrzekać;
2. potocznie: mówić piskliwym, chrypliwym głosem; skrzekać;
3. wydawać trzeszczące dźwięki; skrzekotać;
4. potocznie: wywoływać przykre wrażenie


SJP.pl


skrzeczek

1. mała żabka wydająca skrzekliwy głos;
2. gwarowo:
a) skwarka
b) przynęta w sidle;
3. słodkowodny glon z krasnorostów właściwych; żabirośl; trzęsło


SJP.pl

Skrzeczek mniejszy, skrzeczek (Ramphocinclus brachyurus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny przedrzeźniaczy (Mimidae). Występuje endemicznie na Martynice w archipelagu Małych Antyli. Zagrożony wyginięciem.

Wikipedia


skrzeczka

1. mała żabka wydająca skrzekliwy głos;
2. gwarowo:
a) skwarka
b) przynęta w sidle;
3. słodkowodny glon z krasnorostów właściwych; żabirośl; trzęsło


SJP.pl


skrzeczkowski

nazwisko


SJP.pl


skrzek

1. jaja płazów składane w płytkich wodach w skupiskach otoczonych galaretowatą substancją;
2. skrzeczący głos


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) herp. skupisko płazich jaj;

 (1.2) chrapliwy dźwięk wydawany przez niektóre zwierzęta

 (1.3) pejoratywnie o czyimś nieprzyjemnym głosie

Wiktionary

Skrzek – forma składania jaj przez płazy bezogonowe. W skrzeku jaja składane są grupowo, zwykle w formie pakietów, sznurów lub paciorkowców. Otacza je napęczniała, galaretowata substancja, która pełni funkcję ochronną.

Skrzek jest składany w wodzie, najczęściej na dnie zbiornika albo na kamieniach lub fragmentach roślin wodnych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skrzekot m., skrzeczenie n., poskrzeczenie n., skrzekotanie n., zaskrzeczenie n., skrzekliwość ż.

 czas. skrzeczeć ndk., poskrzeczeć dk., skrzekotać ndk., zaskrzeczeć dk.

 przym. skrzekliwy, skrzekowy

 przysł. skrzecząco, skrzekliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) skrzekot

Wiktionary


skrzekać

dawniej: odzywać się skrzekliwym głosem


SJP.pl


skrzekliwość

ostra i chrypliwa barwa głosu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest skrzekliwe; cecha tych, którzy są skrzekliwi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzek m., skrzekot m., skrzeczenie n., poskrzeczenie n., skrzekotanie n., zaskrzeczenie n.

 czas. skrzeczeć ndk., poskrzeczeć dk., skrzekotać ndk., zaskrzeczeć dk.

 przym. skrzekliwy, skrzekowy

 przysł. skrzecząco, skrzekliwie

Wiktionary


skrzekliwy

przymiotnik

 (1.1) piskliwy i nieco schrypnięty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skrzekliwy głos rozbrzmiewający w lesie zdradza obecność orzechówki.

 (1.1) – O co chodzi? – zabrzmiał z wnętrza skrzekliwy głos kobiecy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skʃɛkˈlʲivɨ, AS: skšeklʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzek m., skrzekliwość ż.

 przysł. skrzekliwie

 czas. skrzeczeć ndk., skrzeknąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrzeczący

Wiktionary


skrzeknąć

dawniej: odezwać się skrzekliwym głosem


SJP.pl


skrzekot

krzyżówka cietrzewia i głuszca


SJP.pl

Skrzekot (dawniej niekiedy uznawany za odrębny gatunek Tetrao medius) – w gwarze myśliwskiej nazwa hybrydy cietrzewia i głuszca. Występuje najczęściej tam, gdzie przy współwystępowaniu obu gatunków jeden z nich jest znacznie rzadszy (częściej ojcem jest cietrzew). Powstałe hybrydy są zawsze bezpłodne. Wyglądem w zależności od płci przypominają bardziej cietrzewia (samce) lub głuszca (samice).

Wikipedia


skrzekotać

wydawać chrypliwy, nieprzyjemny głos; skrzeczeć


SJP.pl


skrzel

dawniej: skrzele


SJP.pl


skrzela

narząd umożliwiający wymianę gazową organizmom wodnym dzięki wyłapywaniu cząsteczek tlenu rozpuszczonych w wodzie, występujacy u ryb, stawonogów, mięczaków itd.


SJP.pl

  1. Skrzela (anatomia) – organ służący do pobierania tlenu z wody
  2. Skrzela (lotnictwo) – element płatów samolotów i szybowców zwiększający siłę nośną
  3. Skrzela (nurkowanie) – sztuczne skrzela - urządzenie do pobierania tlenu z otaczającej wody

Wikipedia


skrzelczyce

Skrzelczyce – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Pierzchnica.

W czasie Królestwa Kongresowego zwane inaczej Krzelczyce, 1540 r. Chrzelczicze, wieś i folwark w powiecie kieleckim, gmina Szczecno, parafia Lisów, młyn wodny, pokłady rudy żelaznej. W 1827 r. 47 domów i 125 mieszkańców. W 1573 r. Krzelczicze mają 4 właścicieli. Dobra te w roku 1879 oddzielono od Maleszowy.

Wikipedia


skrzele

narząd umożliwiający wymianę gazową organizmom wodnym dzięki wyłapywaniu cząsteczek tlenu rozpuszczonych w wodzie, występujacy u ryb, stawonogów, mięczaków itd.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. icht. narząd wymiany gazowej występujący u wielu zwierząt wodnych, umożliwiający pobieranie do organizmu tlenu rozpuszczonego w wodzie;

 (1.2) dodatkowe skrzydełko umiejscowione na krawędzi skrzydła samolotu, zwiększające jego siłę nośną;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskʃɛlɛ, AS: skšele

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skrzelowy

Wiktionary


skrzelodyszce

podtyp stawonogów, zawierający skorupiaki i trylobitowce; skrzelodyszne


SJP.pl


skrzelodyszec

przedstawiciel podtypu stawonogów, zawierającego skorupiaki i trylobitowce


SJP.pl


skrzelodyszne

podtyp stawonogów, zawierający skorupiaki i trylobitowce; skrzelodyszce


SJP.pl

Wikipedia


skrzelodyszny

o cechach skrzelodysznych (podtyp stawonogów)


SJP.pl


skrzelokształtne

rząd morskich ryb promieniopłetwych


SJP.pl

Skrzelokształtne, żaglonokształtne (Aulopiformes) – rząd morskich ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) o specyficznej budowie łuków skrzelowych. Pojawiły się w górnej kredzie. Łączą w sobie prymitywne cechy budowy z zaawansowanymi ewolucyjnie przystosowaniami.

Wikipedia


skrzelonóg

przedstawiciel gromady słodkowodnych skorupiaków


SJP.pl


skrzelonogi

gromada słodkowodnych skorupiaków


SJP.pl

Skrzelonogi (Branchiopoda) – skorupiaki słodkowodne. Ciało wyraźnie segmentowane – duża liczba segmentów. Odnóża liczne, dwugałęziste, służą jednocześnie do poruszania się, oddychania i do pobierania pokarmu. Żywią się odfiltrowując drobne cząstki pokarmowe (detrytus, plankton) z wody. Serce ma postać wydłużonego naczynia grzbietowego, kurczliwego, z licznymi ostiami. Układ nerwowy jest bardzo prymitywny – drabinkowy. W rozmnażaniu częste jest zjawisko partenogenezy.

Wikipedia


skrzelotchawka

występujący u larw niektórych owadów narząd służący do oddychania w wodzie


SJP.pl

Skrzelotchawki – narządy oddechowe występujące u larw wodnych owadów, służące do oddychania w wodzie. Mają postać blaszkowatych lub nitkowatych uwypuklenia ścianek ciała z tchawkami wewnątrz. U różnych owadów mogą być one umiejscowione w różnych miejscach ciała, np.: na odnóżach, tułowiu, w końcowym odcinku jelita. Do skrzelotchawek tlen dyfunduje przez powłokę ciała, dalej rozprowadzany jest po organizmie w zamkniętym systemem tchawek.

Wikipedia


skrzelowce

gromada zwierząt należących do płazińców


SJP.pl

Przywry monogeniczne, jednorodce (Monogenea), przywry monogenetyczne (Monogenoidea) – podgromada płazińców (Platyhelminthes) obejmująca około 1500 pasożytniczych gatunków przywr (Trematoda), występujących w różnych częściach świata. W faunie Polski odnotowano 126 gatunków (wiele z nich to gatunki zawleczone, które mogą powodować znaczne szkody w hodowlach ryb).

Wikipedia


skrzelowiec

przedstawiciej jednej z gromad zwierząt należących do płazińców


SJP.pl


skrzelowy

przymiotnik od: skrzela


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze skrzelami, dotyczący skrzeli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ostrze tkwiło w otworze skrzelowym krwawiącej mureny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzele n.

Wiktionary


skrzelołusk

gatunek morskiej ryby okoniokształtnej; lufar, tasergal


SJP.pl

Lufar, skrzelołusk, tasergal (Pomatomus saltatrix) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej, jedyny przedstawiciel rodzaju Pomatomus oraz rodziny lufarowatych (Pomatomidae).

Wikipedia


skrzep

1. struktura wytworzona przez składniki krwi w celu zatamowania krwawienia i reperacji uszkodzonego naczynia krwionośnego;
2. produkt skrzepnięcia, ciało skrzepnięte


SJP.pl

Skrzep – struktura wytworzona przez składniki krwi (głównie z fibryny) w celu zatamowania krwawienia i reperacji uszkodzonego naczynia krwionośnego. Powstaje w procesie krzepnięcia po wylaniu się krwi poza naczynia w ognisku krwotocznym. Pomaga w utrzymaniu hemostazy.

Wikipedia


skrzepić

1. rzadko: dodać komuś sił, otuchy; wzmocnić, pokrzepić;
2. rzadko: skrzepić się - przestarzałe: stać się silniejszym; wzmocnić się


SJP.pl


skrzeplina

osad powstający w warunkach patologicznych w sercu, tętnicach, naczyniach włosowatych, zatykający naczynia krwionośne; zakrzep


SJP.pl

Zakrzep, skrzeplina (łac. thrombus, od gr. θρόμβος, grudka skrzepniętej krwi lub ściętego mleka) – czop tworzący się w świetle naczynia za życia organizmu, wskutek wykrzepiania się krwi lub zlepiania i osadzania płytek krwi.

Wikipedia


skrzepnąć

przejść ze stanu ciekłego w stan stały


SJP.pl


skrzepnięty

przejść ze stanu ciekłego w stan stały


SJP.pl


skrzepowy

przymiotnik od: skrzep


SJP.pl


skrzepły

przejść ze stanu ciekłego w stan stały


SJP.pl


skrzesać

wywołać iskrę, płomień


SJP.pl


skrzeszew

2 miejscowości w Polsce:

  • Skrzeszew – wieś w woj. mazowieckim, w pow. legionowskim, w gminie Wieliszew
  • Skrzeszew – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Repki

Zobacz też: Skrzeszew E

Wikipedia


skrzeszewski

przymiotnik od: Skrzeszew


SJP.pl


skrzętnie

przysłówek

 (1.1) nie pomijając szczegółów

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skrzętny

 rzecz. skrzętność ż.

Wiktionary


skrzętniej

stopień wyższy od przysłówka: skrzętnie


SJP.pl


skrzętniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: skrzętny


SJP.pl


skrzętność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha osoby, która dokładnie wypełnia swoje obowiązki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Słynął ze skrzętności w całym zakładzie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skrzętny

 przysł. skrzętnie

Wiktionary


skrzętny

zapobiegliwy; gospodarny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dokładny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. skrzętnie

 rzecz. skrzętność ż.

Wiktionary


skrzetuski

nazwisko


SJP.pl

  • Jan Skrzetuski – postać literacka, bohater Ogniem i mieczem Henryka Sienkiewicza
  • Bartłomiej Wincenty Skrzetuski – pijar, pedagog, historyk, pisarz
  • Józef Kajetan Skrzetuski (zm. 1806) – pedagog, historyk i pisarz
  • Mikołaj Skrzetuski (zm. 1674) – polski wojskowy, pierwowzór Jana Skrzetuskiego
  • Rafał Skrzetuski-Hoffhalter (zm. 1568) – drukarz i rytownik

Wikipedia


skrzetuszewo

Skrzetuszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo.Wieś sołecka (parafia Sławno, dekanat Kiszkowo), leżąca około 10 km na południowy wschód od Kiszkowa. Położona między trzema jeziorami: Lednica, Skrzetuszewo Małe i Głębokie. Ma rozproszoną zabudowę, usytuowaną wzdłuż dróg powiatowych.

Wikipedia


skrzybot

gwarowo: odgłos drapania, skrobania po czymś; chrobot, zgrzyt


SJP.pl


skrzybotać

gwarowo: wydawać lub wywoływać skrzybot - odgłos drapania, skrobania po czymś; chrobotać, zgrzytać


SJP.pl


skrzyć

wydawać migotliwe blaski


SJP.pl


skrzyczeć

skarcić kogoś lub nawymyślać komuś podniesionym głosem


SJP.pl


skrzyczne

szczyt w Beskidach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. góra w Beskidzie Śląskim;

Wiktionary

Skrzyczne (1257 m n.p.m.) – najwyższy szczyt w grupie górskiej Beskidu Śląskiego w Zewnętrznych Karpatach Zachodnich w Polsce. Jako najwyższy szczyt Beskidu Śląskiego Skrzyczne należy do Korony Gór Polski.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zimą w masywie Skrzycznego istnieją wspaniałe warunki do uprawiania narciarstwa.

 (1.1) Zarówno Skrzyczne jak i Małe Skrzyczne posiadają idealne warunki do uprawiania freeride’u czyli jazdy poza trasami w głębokim puchu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Skrzecznia

Wiktionary


skrzydelnik

mięczak zaliczany do rzędu jednoprzedsionkowców, zamieszkujący dna strefy przybrzeżnej mórz tropikalnych


SJP.pl


skrzydełka

zdrobnienie od: skrzydło


SJP.pl


skrzydełko

zdrobnienie od: skrzydło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: skrzydło

 (1.2) małe skrzydło

 (1.3) spoż. skrzydło drobiowe jako produkt spożywczy

Wiktionary

Skrzydełko (alula) – grupa 2–6 piór, wyrastających z kości kciuka ptaka. W trakcie lotu wygasza zawirowania powietrza, które opływa skrzydło, co zmniejsza jego opór.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jacuś namiętnie wyrywa muszkom skrzydełka.

 (1.2) Ewa używa podpasek ze skrzydełkami.

 (1.3) Nie lubię pieczonych skrzydełek z fast foodów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzydło n., skrzydłowy m., oskrzydlanie n., oskrzydlenie n., skrzydlak m., skrzydlica ż., uskrzydlanie n., uskrzydlenie n.

 czas. oskrzydlać ndk., oskrzydlić dk., uskrzydlać ndk., uskrzydlić dk.

 przym. skrzydłowy, skrzydlaty, skrzydełkowaty, półskrzydły

Wiktionary


skrzydełkowaty

przypominający małe skrzydło, podobny do małego skrzydła


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający skrzydełko, w kształcie skrzydełka

 (1.2) daw. posiadający skrzydełka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzydełko n., skrzydło n., skrzydłowy mos.

 przym. skrzydłowy

 przysł. skrzydełkowato

Wiktionary


skrzydełkowy

skrzydełko


SJP.pl

Patrz:

skrzydełko

skrzydlak

1. owoc niektórych drzew, z błonkowatymi wyrostkami w rodzaju skrzydełek, które ułatwiają przenoszenie owocu przez wiatr
2. ryba z rzędu płaszczek


SJP.pl

Skrzydlak (samara) – owoc suchy i niepękający (typu orzech lub niełupka), o owocni zaopatrzonej w skrzydlaste wyrostki ułatwiające rozsiewanie. Skrzydlaki należą do diaspor zwanych meteochorami lub też lotnikami i szybownikami tj. takich organów rozprzestrzeniania, które zaopatrzone są w urządzenia zwalniające opadanie w powietrzu i pozwalające na pokonywanie w powietrzu znacznych odległości. Cechą wyróżniającą skrzydlaki od innych meteochorów jest cienki, zwykle błoniasty wyrostek w formie skrzydełka lub skrzydełek.

Wikipedia


skrzydlasty

przypominający skrzydła, podobny do skrzydeł; skrzydlaty


SJP.pl


skrzydlaty

1. przypominający skrzydła, podobny do skrzydeł; skrzydlasty (dawniej);
2. mający skrzydła;
3. zwiewny, ulotny, nieuchwytny;
4. mający zbroję ze skrzydłami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający skrzydła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skʃɨˈdlatɨ, AS: skšydlaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzydłowy mos., skrzydło n., skrzydełko n.

 przym. skrzydłowy, półskrzydły

Wiktionary


skrzydlewo

Skrzydlewo (niem. Zollerndorf) – wieś sołecka, w zachodniej Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Międzychód, zlokalizowana nad bezimiennymi dopływami Kamionki. Wieś położona jest około 5 km na południe od gminnego Międzychodu oraz 1 km na południe od drogi krajowej nr 24. Jeszcze kilka lat temu w składzie sołectwa wymieniano przysiółek Brzezie Łąki (in. Brzeźne Łąki).

Wikipedia


skrzydlewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Skrzydlewski:

  • Andrzej Skrzydlewski (1946-2006) – polski zapaśnik, olimpijczyk
  • Jan Skrzydlewski (1867-1943) – polski kompozytor, pianista, nauczyciel i krytyk muzyczny
  • Józef Skrzydlewski (1896-1952) – polski żołnierz, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego
  • Paweł Skrzydlewski – polski filozof, profesor uczelni w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Chełmie
  • Stanisław Skrzydlewski (1927-1966) – polski pilot-szybownik
  • Witold Skrzydlewski (ur. 1952) – polski przedsiębiorca, działacz samorządowy i sportowy
  • Wojciech Skrzydlewski (ur. 1947) – polski historyk-medioznawca, nauczyciel akademicki, prof. UAM

Wikipedia


skrzydlica

1. dawniej: jedna z części składowych większego przedmiotu, sprzętu itp., często ruchoma; skrzydło
2. brunatnica o płaskiej plesze, występująca w morzach północnych


SJP.pl

Pterois – rodzaj ryb skorpenokształtnych z rodziny skorpenowatych, nazywanych skrzydlicami (z powodu kształtu płetw piersiowych przypominających skrzydła ptaków) lub ognicami (z powodu ognistego ubarwienia albo z powodu rwącego bólu wywołanego ich jadem).

Wikipedia


skrzydlik

1. fałd spojówki narastający na rogówkę, zwykle od strony nosa
2. dawniej: plasterek, płatek czegoś
3. owad dwuskrzydły


SJP.pl

Skrzydlik (łac. pterygium, z gr. pterygion = "skrzydło") – zmiana chorobowa oka polegająca na zgrubieniu spojówki gałkowej w obrębie szpary powiekowej, w kształcie trójkąta zwróconego wierzchołkiem do rogówki.

Wikipedia


skrzydlikowate

rodzina mchów z rzędu widłozębowców


SJP.pl

Skrzydlik (Fissidens Hedw.) – rodzaj mchu należący do monotypowej rodziny skrzydlikowatych (Fissidentaceae Schimp.).

Wikipedia


skrzydlina

liche, słabe skrzydło


SJP.pl


skrzydliniak

skrzydliniak rudogłowy - motyl z rodziny skrzydliniakowatych


SJP.pl


skrzydliniakowate

rodzina motyli


SJP.pl

Skrzydliniakowate (Micropterigidae) – rodzina małych prymitywnych motyli z nadrodziny Micropterigoidea i podrzędu Zeugloptera.

Wikipedia


skrzydlinka

rzadziej: liche, słabe skrzydło


SJP.pl

Skrzydlinka (Aethionema) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych. Obejmuje ponad 50 gatunków (od co najmniej 54, 56 do 70) występujących w obszarze śródziemnomorskim i zachodniej Azji, centrum zróżnicowania rodzaju stanowi Azja Mniejsza, gdzie rośnie połowa gatunków tego rodzaju. 9 gatunków rośnie w Europie. Wiele gatunków jest uprawianych także w Europie środkowej. Od podobnych ubiorków różnią się całobrzegimi płatkami korony.

Wikipedia


skrzydlisko

zgrubienie od: skrzydło


SJP.pl


skrzydlów

Wikipedia


skrzydła

1. pomoc świadczona komuś przez osobę lub instytucję;
2. coś umożliwiającego oderwanie się od szarości życia, np. skrzydła nadziei;
3. lotnictwo


SJP.pl

  • Skrzydła – film z 1927 roku
  • Skrzydła – serial telewizyjny
  • Skrzydła – organ prasowy Wydziału Kulturalnego Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych, a następnie Stowarzyszenia Lotników Polskich w Wielkiej Brytanii
  • Skrzydła – komiks autorstwa Bogusława Pawłowskiego
  • Skrzydła – singel zespołu Zouzy

Wikipedia


skrzydłak

workowata sieć z bocznymi ścianami w rodzaju skrzydeł, służących do zagarniania ryb do sieci


SJP.pl


skrzydło

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) górna kończyna lub specjalny narząd u zwierząt, który umożliwia im latanie;

 (1.2) część samolotu tworząca siłę nośną;

 (1.3) wojsk. lotnicza jednostka wojskowa złożona z kilku dywizjonów;

 (1.4) wojsk. boczna część jednostki wojskowej znajdującej się w szyku;

 (1.5) boczna część budynku, wydzielona z głównej części;

 (1.6) część stronnictwa politycznego lub partii o nieco innych poglądach

 (1.7) sport. prawa lub lewa część boiska, obszaru gry lub planszaanszy

 (1.8) poznań. fortepian

 (1.9) ruchoma płaszczyzna otwierająca i zamykająca otwór drzwiowy, mocowana na ościeżnicy (futrynie);

Wiktionary

  • skrzydło (budownictwo)
  • skrzydło (architektura)
  • skrzydło samolotu
  • skrzydło (wojska lotnicze)
  • skrzydło (sztuka wojenna)
  • skrzydło (zoologia)
    • skrzydło ptaka
    • skrzydło nietoperza
    • skrzydło owada
  • skrzydło – w nurkowaniu rodzaj kamizelki wypornościowej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znaleźliśmy ptaszka ze złamanym skrzydłem.

 (1.2) Bombowiec miał po dwa silniki na każdym skrzydle i przeszklony kokpit.

 (1.3) To skrzydło zostało wyposażone w najnowsze samoloty.

 (1.4) Kawaleria przeprowadziła udaną szarżę na prawe skrzydło nieprzyjaciela.

 (1.5) Nie, biuro przepustek mieści się w lewym skrzydle budynku.

 (1.6) Prezes postanowił rozprawić się ze zbyt radykalnym skrzydłem w swojej partii.

 (1.7) Piłka została przerzucona na prawe skrzydło, skąd następnie poszło dośrodkowanie.

 (1.9) Te skrzydła musimy zamontować na futrynach jeszcze dzisiaj.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskʃɨdwɔ, AS: skšydu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzydłowy m., skrzydlisko n., skrzydłówka ż., skrzydlak m., oskrzydlanie n., oskrzydlenie n., uskrzydlanie n., uskrzydlenie n., skrzydlik m., skrzydlica ż., Skrzydlewo n.

:: zdrobn. skrzydełko n.

 czas. oskrzydlać ndk., oskrzydlić dk., uskrzydlać ndk., uskrzydlić dk.

 przym. skrzydlaty, skrzydłowy, skrzydełkowaty, półskrzydły

 temsłow. -skrzydły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|krzidło.

 (1.2) płat

 (1.4) flanka

Wiktionary


skrzydłokwiat

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Spathiphyllum|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych;

Wiktionary

Skrzydłokwiat, skrzydłolist (Spathiphyllum Adans.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych, obejmujący 49 gatunków pochodzących z Ameryki Środkowej i Południowej (od Meksyku do Peru i Brazylii), Azji Południowo-Wschodniej (od Filipin i Celebesu do Nowej Gwinei) oraz z zachodniej Oceanii (Karoliny).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. skrzydłokwiatowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrzydłolist

Wiktionary


skrzydłonóg

przedstawiciel rzędu morskich ślimaków tyłoskrzelnych; pteropod


SJP.pl


skrzydłonogi

o cechach skrzydłonogich (rodzina ślimaków)


SJP.pl


skrzydłonogie

rząd morskich ślimaków tyłoskrzelnych; skrzydłonogi, pteropody


SJP.pl


skrzydłorzech

pochodzące z Azji drzewo z rodziny orzechowatych


SJP.pl

Skrzydłorzech (Pterocarya Kunth) – rodzaj roślin z rodziny orzechowatych (Juglandaceae). Obejmuje 6 gatunków. Występują one naturalnie w Azji wschodniej i zachodniej, przy czym rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Chinach, gdzie rośnie 5 gatunków, z czego dwa są endemitami, dwa sięgają Japonii, a jeden rośnie też na Półwyspie Indochińskim. Jeden gatunek – skrzydłorzech kaukaski P. fraxinifolia występuje w lasach nad Morzem Kaspijskim i Czarnym oraz w rejonie Kaukazu (w Polsce ma status zadomowionego antropofita). Drzewa te rosną na ogół w lasach na siedliskach wilgotnych. Kwiaty rozwijają się wiosną wraz z liśćmi i są wiatropylne.

Wikipedia


skrzydłoszpon

ptak z rzędu blaszkodziobych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Anhimidae|ref=tak.;

Wiktionary


skrzydłoszpony

ptak z rzędu blaszkodziobych


SJP.pl

Skrzydłoszpony (Anhimidae) – rodzina ptaków z rzędu blaszkodziobych (Anseriformes). Obejmuje trzy gatunki występujące jedynie w Ameryce Południowej. Rodzina blisko spokrewniona z bezpłetwcami (Anseranatidae).

Wikipedia


skrzydłowa

przymiotnik od: skrzydło


SJP.pl


skrzydłowice

Skrzydłowice (niem. Skrzidlowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Pawonków.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia


skrzydłowiec

eksperymentalny statek powietrzny o ruchomych płatach nośnych, napędzany siłą ludzkich mięśni; ornitopter


SJP.pl

Skrzydłowiec (ornitopter) – aerodyna napędzana ruchem powierzchni nośnych pracujących tak, jak skrzydła u ptaków. Poza modelami, jedna z nielicznych praktycznych realizacji została dokonana przez profesora Jamesa DeLauriera z Uniwersytetu Toronto Institute for Aerospace Studies w 2006.

Pierwszy polski skrzydłowiec, Ornitopter Boratiniego, powstał w 1648.

Wikipedia


skrzydłówka

blaszany instrument dęty, odmiana sakshornu o wysokim dźwięku; flügelhorn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. rodzaj instrumentu dętego;

Wiktionary

Skrzydłówka, flugelhorn (niem. Flügelhorn) – rodzaj dętego instrumentu muzycznego z grupy aerofonów ustnikowych.

Skrzydłówka w stroju B wchodzi w skład typowej orkiestry dętej. Flugelhorn tradycyjnie jest wyposażony w trzy wentyle. Z tej samej rodziny instrumentów (buglehorny) wywodzą się kornet, helikon, tuba i sakshorn. Bywa przyrównywany do trąbki ze względu na identyczne palcowanie. Produkuje się również skrzydłówki w stroju C zamiast B.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Był jednym z najpopularniejszy muzyków jazzowych grających na skrzydłówce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skʃɨdˈwufka, AS: skšydu̯ufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzydło n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flugelhorn

Wiktionary


skrzydłowo

  • Skrzydłowo – wieś w woj. pomorskim, pow. kościerskim, gm. Nowa Karczma
  • Skrzydłowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, pow. kołobrzeskim, gm. Rymań

Wikipedia


skrzydłowy

przymiotnik od: skrzydło


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który dotyczy skrzydeł (np. ptaków)

 (1.2) piłka nożna: taki, który dzieje się w bocznej części boiska piłkarskiego

 (1.3) wojsk. taki, który znajduje się na brzegach bocznego ugrupowania linii bojowej

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) sport. piłkarz, zawodnik, który gra na bocznej części boiska

Wiktionary

Skrzydłowy – termin używany na określenie pozycji zawodników w różnych sportach drużynowych ustawionych najczęściej na bokach boiska.

  • w koszykówce – niski skrzydłowy oraz silny skrzydłowy,
  • w piłce siatkowej – skrzydłowy to zazwyczaj określenie lewego lub prawego „atakującego”,
  • w piłce ręcznej – skrzydłowy,
  • w rugby (zarówno w odmianie 13-, jak i 15-osobowej) – skrzydłowy,
  • w piłce nożnej – skrzydłowy to określenie bocznego napastnika, niekiedy także bocznego pomocnika.
  • w lotnictwie - skrzydłowy może oznaczać partnera pilota (tzw. "wingmana")

Wikipedia

Wymowa:

IPA: skʃɨdˈwɔvɨ, AS: skšydu̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzydełko n., skrzydło, skrzydłowa, skrzydlisko

 przym. skrzydlaty, skrzydełkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) boczny

Wiktionary


skrzyknąć

potocznie:
1. krzykiem, wołaniem zebrać grupę ludzi, zgromadzenie; zwołać;
2. skrzyknąć się - zebrać się razem, zorganizować się w grupę, zwłaszcza nawołując się; zwołać się


SJP.pl


skrzyńcowy

przymiotnik od: skrzyniec


SJP.pl


skrzynecki

nazwisko


SJP.pl


skrzyneczka

zdrobnienie od: skrzynka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: skrzynia

 (1.2) mała skrzynia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skʃɨ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: skšỹnečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzynia ż., skrzynka ż.

 przym. skrzyniowy, skrzynkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrzynka

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kisiynka.

Wiktionary


skrzynia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) drewniany lub metalowy pojemnik o kształcie prostopadłościanu z płaskim bądź wypukłym wiekiem;

 (1.2) zawartość skrzyni (1.1)

 (1.3) w przemyśle zapałczanym jednostka miary, oznaczająca 240 000 sztuk standardowych zapałek, zapakowanych w 1000 pakunków po 10 paczek zapałek w każdej paczce;

 (1.4) część tapczanu, łóżka, wersalki itp., w której przechowuje się pościel

Wiktionary

  • skrzynia (mebel)
  • skrzynia (pojemnik)
  • skrzynia – jednostka miary
  • skrzynia biegów
  • skrzynia biegów zintegrowana z dyferencjałem
  • skrzynia ładunkowa
  • skrzynia wodna
  • skrzynka pocztowa
  • Skrzynia – osada w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Osiek
  • Skrzynia – skała w grupie Straszykowych Skał na Wyżynie Częstochowskiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W porcie piraci załadowali na statek dwie skrzynie z rumem.

 (1.2) W czasie rejsu piraci wypili dwie skrzynie rumu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskʃɨ̃ɲa, AS: skšńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przyskrzynianie n., przyskrzynienie n.

:: zdrobn. skrzynka ż., skrzyneczka ż.

 czas. przyskrzyniać ndk., przyskrzynić dk.

 przym. skrzyniowy, skrzynkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kufer; reg. kista, kasta; przest. arka; gw-pl|Śląsk Cieszyński|kiśnia, tróchła, trówła.

Wiktionary


skrzyniarz

nazwisko


SJP.pl


skrzynica

Skrzynica (niem. do 1937 Krinitze, po 1937 Warthetal) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna. Należy do sołectwa Krobielewko.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Wikipedia


skrzynice

Miejscowości w Polsce:

  • Skrzynice – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Gryfino
  • Wsie w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Jabłonna:
    • Skrzynice Drugie
    • Skrzynice Pierwsze
    • Skrzynice-Kolonia

Wikipedia


skrzyniec

ozdoba sufitu lub sklepienia, czworoboczne wgłębienie wykonane w drewnie albo kamieniu, zwykle sąsiadujące z wieloma innymi takimi elementami; kaseton


SJP.pl

  • kaseton
  • Skrzyniec – wieś w Polsce położona w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Bełżyce

Wikipedia


skrzyniowaty

przypominający skrzynię, podobny do skrzyni


SJP.pl


skrzyniowy

przymiotnik od: skrzynia


SJP.pl


skrzynisko

duża skrzynia


SJP.pl


skrzynka

zdrobnienie od: skrzynia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od skrzynia

 (1.2) mała skrzynia

 (1.3) metalowy, pocztowy pojemnik na korespondencję

 (1.4) inform. wirtualne konto na korespondencję elektroniczną;

 (1.5) ogrod. podłużny pojemnik do sadzenia w nim kwiatów

 (1.6) techn. obudowa urządzenia, przełączników itp. montowana na ścianie

 (1.7) pojemnik na butelki z napojami

 (1.8) zawartość skrzynki (w znaczeniach 1.1, 1.2 i 1.7)

 (1.9) daw. trumna

Wiktionary

  • skrzynka:
  1. . mały pojemnik do przechowywania czegoś; też: zawartość takiego pojemnika
  2. . rodzaj otwartego korytka przeznaczonego do hodowania roślin
  3. . dział w radiu lub w pismach, w którym są udzielane odpowiedzi na pytania nadsyłane przez słuchaczy albo czytelników

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W tej skrzynce trzymam swoje narzędzia.

 (1.3) Widzę że w środku jest list, ale akurat zapomniałem klucza od skrzynki.

 (1.4) Czy mógłbyś mi przesłać na skrzynkę parę zdjęć z wyjazdu?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskʃɨ̃nka, AS: skšnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzyniowiec m., Skrzynka ż.

:: zgrub. skrzynia ż.

:: zdrobn. skrzyneczka ż.

 czas. przyskrzynić, przyskrzyniać

 przym. skrzyniowy, skrzynkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kuferek, szkatułka; gw-pl|Górny Śląsk|krzinka.

 (1.3) skrzynka pocztowa

 (1.4) skrzynka mejlowa, konto mejlowe

Wiktionary


skrzynkarnia

cześć tartaku, w którym wykonuje się skrzynie z odpadów drzewnych


SJP.pl


skrzynkarski

przymiotnik od: skrzynka


SJP.pl


skrzynkowy

przymiotnik od: skrzynka


SJP.pl


skrzynno

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Skrzynno – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Ostrówek
  • Skrzynno – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Wieniawa

Inne

  • Skrzynno – przystanek kolejowy

Wikipedia


skrzyński

nazwisko


SJP.pl


skrzyńsko

Skrzyńsko, dawniej też Skrzynno – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Przysucha. Leży na ziemi sandomierskiej, która jest częścią Małopolski.

Wieś ma status sołectwa.

Do 1954 roku siedziba gminy Skrzyńsko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wikipedia


skrzyp

1. roślina zarodnikowa o długich podziemnych kłączach, z których wyrastają pędy;
2. odgłos powstajacy przy tarciu, uginaniu, ścieraniu się itp., np. skrzyp otwieranych drzwi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nazwa systematyczna|Equisetum|L.|ref=tak., roślina z monotypowej rodziny skrzypowatych;

 (1.2) nazwa dźwięku wydawanego przez skrzypiące przedmioty

wykrzyknik

 (2.1) onomatopeja naśladująca skrzypienie

forma czasownika.

 (3.1) 2. os. lp. rozk. od: skrzypieć

 (3.2) 2. os. lp. rozk. od: skrzypać

Wiktionary

Skrzyp (Equisetum L.) – jedyny współcześnie występujący rodzaj należący do skrzypów. Obejmuje w zależności od ujęcia 16–18 gatunków, z których w Polsce występuje 9. Rodzaj znany jest ze wszystkich kontynentów z wyjątkiem Australii oraz Antarktyki. Skrzypy najbardziej zróżnicowane są w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz w Ameryce Południowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: skʃɨp, AS: skšyp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzypienie n., skrzypce nmos., skrzypki nmos., skrzypek m., skrzypaczka ż.

 czas. skrzypnąć, skrzypieć ndk., zaskrzypieć dk., skrzypać

 przym. skrzypowaty, skrzypowy, skrzypcowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lud. psi ogon, świńskie orzechy, stpol. lud. chwoszczka

Wiktionary


skrzypać

czasownik niedokonany

 (1.1) przest. grać na skrzypcach

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskʃɨpat͡ɕ, AS: skšypać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzypce nmos., skrzypki nmos., skrzypeczki nmos., skrzypek m., skrzypaczka ż., skrzyp m., skrzypanie n., skrzypienie n.

 czas. skrzypieć ndk., zaskrzypieć dk.

 przym. skrzypcowy, skrzypowy

 przysł. skrzypcowo

 wykrz. skrzyp

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pejor. rzępolić

Wiktionary


skrzypaczka

skrzypek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. kobieta, która gra na skrzypcach

Wiktionary

Skrzypce – muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych. Skrzypce są jednym z najmniejszych instrumentów z tej grupy, zarazem charakteryzują się najwyższym strojem.

Wikipedia

Patrz:

skrzypek

Przykłady

 (1.1) Skrzypaczka była tak przejęta, że upuściła smyczek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skʃɨˈpat͡ʃka, AS: skšypačka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzyp m., skrzypce nmos., skrzypeczki nmos., skrzypki nmos., skrzypanie n., skrzypienie n., zaskrzypienie n.

:: fm. skrzypek m.

 czas. skrzypnąć, skrzypieć ndk., skrzypać ndk., zaskrzypieć dk.

 przym. skrzypcowy, skrzypowy

 wykrz. skrzyp

Wiktionary


skrzypaczowice

Skrzypaczowice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Łoniów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 79, z Krakowa do Sandomierza.

Wikipedia


skrzypanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skrzypać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skrzypać ndk.

 rzecz. skrzypaczka ż.

Wiktionary


skrzypce

1. instrument muzyczny o czterech strunach;
2. grać pierwsze skrzypce - mieć decydujący głos, przewodzić jakiejś grupie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) muz. czterostrunowy instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych;

Wiktionary

Skrzypce – muzyczny instrument strunowy z grupy smyczkowych. Skrzypce są jednym z najmniejszych instrumentów z tej grupy, zarazem charakteryzują się najwyższym strojem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój brat umie grać na skrzypcach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskʃɨpt͡sɛ, AS: skšypce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzyp m., skrzypek m., skrzypaczka ż.

:: zdrobn. skrzypeczki nmos., skrzypki nmos., skrzypka ż.

 czas. skrzypieć, skrzypać, skrzypnąć

 przym. skrzypcowy

 wykrz. skrzyp

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. chuśle., reg. śl. hóśle., reg. śl. huśle.

Wiktionary


skrzypcowaty

przypominający skrzypce, podobny do skrzypiec


SJP.pl


skrzypcowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) muz. związany ze skrzypcami, dotyczący skrzypiec

 (1.2) w kształcie skrzypiec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Profesor wydał monografię o ludowych instrumentach skrzypcowych.

 (1.2) Czasami ornaty skrzypcowe kameryzowano (wysadzano) kamieniami szlachetnymi lub ich imitacjami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skʃɨpˈt͡sɔvɨ, AS: skšypcovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzyp mrz., skrzypaczka ż., skrzypce lm nm., skrzypek mos., skrzypki lm nm.

 czas. skrzypać ndk., skrzypieć ndk., skrzypnąć dk.

 wykrz. skrzyp

Wiktionary


skrzypczak

nazwisko


SJP.pl

  • Skrzypczak – polskie nazwisko

Osoby noszące nazwisko Skrzypczak:

  • Dariusz Skrzypczak (ur. 1967) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika;
  • Ewa Skrzypczak (1929–2020) – polska profesor fizyki;
  • Grzegorz Skrzypczak (ur. 1951) – polski agronom i nauczyciel akademicki;
  • Hubert Skrzypczak (ur. 1943) – polski bokser, medalista olimpijski, mistrz i wicemistrz Europy;
  • Jerzy Skrzypczak (brydżysta) (ur. 1963) – polski brydżysta;
  • Jerzy Skrzypczak (architekt) (1929–2018) – polski architekt;
  • Leszek Skrzypczak (ur. 1958) – polski matematyk, profesor nauk matematycznych;
  • Marian Skrzypczak (1909–1939) – błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego, polski kapłan katolicki archidiecezji gnieźnieńskiej;
  • Mateusz Skrzypczak (ur. 2000) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy w Jagielloni Białystok.;
  • Michał Skrzypczak (1888–1940) – powstaniec wielkopolski, burmistrz Międzychodu w latach 1928–1939;
  • Robert Skrzypczak (ur. 1964) – polski duchowny rzymskokatolicki, duszpasterz akademicki w Warszawie;
  • Szymon Skrzypczak (ur. 1990) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika w polskim klubie Miedź II Legnica;
  • Waldemar Skrzypczak (ur. 1956) – polski wojskowy, generał broni SZ RP w stanie spoczynku;
  • Wincenty Skrzypczak (1897–1967) – szeregowiec Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari;

Wikipedia


skrzypczyk

nazwisko


SJP.pl


skrzypczyński

nazwisko


SJP.pl


skrzypeczki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zdrobn. od: skrzypce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najbliżej widza siedzący, ubrany ubogo chłopczyk z prymitywnymi skrzypeczkami na kolanach nosi rysy autora obrazu z lat dziecięcych (byłby to więc pierwszy kryptoautoportret Malczewskiego).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzypki nmos., skrzypek mos., skrzypaczka ż., skrzypce

 czas. skrzypać

Wiktionary


skrzypek

muzyk grający na skrzypcach; wiolinista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. osoba grająca na skrzypcach

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) bot. lud. lepnica rozdęta

Wiktionary

Skrzypek – osoba grająca na skrzypcach.

Pierwszym skrzypkiem nazywa się głównego skrzypka w orkiestrze symfonicznej, wykonującego partie solowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ależ ten skrzypek okropnie fałszuje!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskʃɨpɛk, AS: skšypek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzypce nmos., skrzypki nmos., skrzypeczki nmos., skrzyp m., skrzypienie n.

:: fż. skrzypaczka ż.

 czas. skrzypieć, skrzypać, skrzypnąć

 przym. skrzypcowy

 wykrz. skrzyp

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrzypce

Wiktionary


skrzypiący

skrzypieć


SJP.pl

Patrz:

skrzypieć

skrzypiec

1. instrument muzyczny o czterech strunach;
2. grać pierwsze skrzypce - mieć decydujący głos, przewodzić jakiejś grupie


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skrzypnąć)

 (1.1) wydawać swoisty dźwięk, jaki powstaje przy tarciu niegładkich i suchych powierzchni

Wiktionary

4 miejscowości w Polsce
  • Skrzypiec – wieś w woj. opolskim, w pow. prudnickim, w gminie Lubrza
  • Skrzypiec – wieś w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Gidle
  • Skrzypiec – osada leśna w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Rytwiany
  • Skrzypiec – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Choszczno

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skrzyp mrz., skrzypaczka ż., skrzypce nmos., skrzypek mos., skrzypienie n., skrzypki nmos.

 czas. skrzypać, skrzypnąć dk.

 przym. skrzypcowy

 wykrz. skrzyp

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) piszczeć

Wiktionary


skrzypiel

grzyb jadalny z rodziny kolczakowatych; kolczak obłączasty


SJP.pl


skrzypiński

nazwisko, m.in. Jan Skrzypiński (1891-1939) - polski inżynier, konstruktor broni strzeleckiej


SJP.pl


skrzypionka

chrząszcz z rodziny stonkowatych, szkodnik zbóż i traw


SJP.pl


skrzypiów

Skrzypiów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Pińczów.

Po powstaniu listopadowym dobra ziemskie Skrzypiów będące własnością Jana Olrycha Szanieckiego zostały skonfiskowane za jego udział w powstaniu a on sam został skazany na karę śmierci.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 766.

Wikipedia


skrzypki

zdrobnienie od: skrzypce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zdrobn. od: skrzypce

 (1.2) małe skrzypce

 (1.3) skrzypce wykonane amatorsko, niezbyt precyzyjnie i zwykle używane przez wiejskich grajków

Wiktionary

Skrzypki – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Kalinowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Leży nad brzegiem Jeziora Białego.

Zobacz też: Skrzypki Duże, Skrzypki Małe

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈskʃɨpʲci, AS: skšypʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzypce nmos., skrzyp m., skrzypek m., skrzypaczka ż., skrzypeczki nmos., skrzypka ż.

 czas. skrzypieć ndk., skrzypać ndk., skrzypnąć dk.

 przym. skrzypcowy, skrzypkowy

 wykrz. skrzyp

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrzypeczki

Wiktionary


skrzypkowo

Skrzypkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Obrowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wikipedia


skrzypkowski

nazwisko


SJP.pl


skrzypnąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. skrzypieć)

 (1.1) dokonany od|skrzypieć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzyp mrz., skrzypaczka ż., skrzypce nmos., skrzypek mos., skrzypienie n., skrzypki nmos.

 czas. skrzypieć ndk.

 przym. skrzypcowy

 wykrz. skrzyp

Wiktionary


skrzypowate

rodzina roślin z rzędu skrzypowców


SJP.pl

Skrzypowate (Equisetaceae) – jedna z rodzin rzędu skrzypowców, jedyna z przedstawicielami występującymi współcześnie. Jedynym jej współczesnym przedstawicielem jest rodzaj skrzyp Equisetum. Ze śladów kopalnych rodzina znana jest w mniejszym stopniu od spokrewnionych kalamitowatych, ale istnieje hipoteza, że współwystępowała już z nimi w karbonie. Z drugiej strony analizy filogenetyczne wskazują na to, że rodzina rozdzieliła się od siostrzanych Neocalamitaceae w permie.

Wikipedia


skrzypowaty

o cechach skrzypowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. przypominający skrzyp, mający cechy skrzypu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skrzyp, skrzypowate

 wykrz. skrzyp

Wiktionary


skrzypowce

rząd roślin naczyniowych z gromady skrzypów, obejmujący gatunki charakteryzujące się okółkowo ułożonymi cienkimi liśćmi w kształcie igiełek


SJP.pl

Wikipedia


skrzypowe

skrzyp (roślina)


SJP.pl

Wikipedia


skrzypowiec

przedstawiciel rzędu roślin naczyniowych z gromady skrzypów


SJP.pl


skrzypowy

skrzyp (roślina)


SJP.pl


skrzypy

1. roślina zarodnikowa o długich podziemnych kłączach, z których wyrastają pędy;
2. odgłos powstajacy przy tarciu, uginaniu, ścieraniu się itp., np. skrzyp otwieranych drzwi


SJP.pl

Wikipedia


skrzypłocz

duży, opancerzony stawonóg z gromady staroraków; mieczogon


SJP.pl

Skrzypłocz (Limulus), nazywany też mieczogon – rodzaj obejmujący kilka reliktowych gatunków staroraków. Polską nazwą mieczogony lub skrzypłocze określa się często także cały rząd ostrogonów (Xiphosura), istniejący od środkowej części syluru, tzn. od około 425 mln lat (wenlok). Jednak współczesne rodzaje skrzypłoczy są taksonami młodymi geologicznie.

Wikipedia


skrzyszów

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Skrzyszów – wieś w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Skrzyszów
  • Skrzyszów – wieś w woj. podkarpackim, w pow. ropczycko-sędziszowskim, w gminie Ostrów
  • Skrzyszów – wieś w woj. śląskim, w pow. wodzisławskim, w gminie Godów
  • Skrzyszów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Gowarczów
  • Skrzyszów – część wsi Mogilany w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Mogilany

Wikipedia


skrzyszowianin

mieszkaniec Skrzyszowa


SJP.pl


skrzyszowianka

mieszkanka Skrzyszowa


SJP.pl


skrzyszowski

przymiotnik od: Skrzyszów


SJP.pl


skrzywdzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skrzywdzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skʃɨvˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: skšyvʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krzywdzenie n., krzywda ż., krzywdziciel m., krzywdzicielka ż.

 czas. skrzywdzić dk., krzywdzić ndk.

Wiktionary


skrzywdzić

wywołać szkodę na kimś; pokrzywdzić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) sprawić komuś przykrość, zrobić krzywdę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskʃɨvʲd͡ʑit͡ɕ, AS: skšyvʹʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krzywda ż., krzywdzenie n., skrzywdzenie n., krzywdziciel m., krzywdzicielka ż.

 czas. krzywdzić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zranić, urazić, zaszkodzić, obrazić

Wiktionary


skrzyżować

czasownik dokonany

 (1.1) umieścić coś podłużnego w poprzek czegoś innego, na krzyż

 (1.2) uzyskać potomstwo z dwóch różnych gatunków roślin lub zwierząt

 (1.3) przen. pot. uzyskać coś, co ma cechy kilku innych

czasownik zwrotny dokonany skrzyżować się

 (2.1) być umieszczonym w poprzek czegoś innego

 (2.2) mieć samemu potomstwo z osobnikem innego gatunku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kobiety, odchodząc od ołtarza, trzymają ręce skrzyżowane na piersiach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skʃɨˈʒɔvat͡ɕ, AS: skšyžovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., skrzyżowanie n., krzyżowanie n., krzyż m., krzyżówka ż., krzyżak m., krzyżowiec m., krzyżyk m., Krzyżak mos., ukrzyżowanie n.

 czas. krzyżować ndk.

 przym. krzyżowy, krzyżakowy

 przysł. krzyżowo

Wiktionary


skrzyżowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skrzyżować.

 (1.2) miejsce połączenia dwóch dróg;

 (1.3) produkt skrzyżowania (1.1) dwóch rzeczy

Wiktionary

Skrzyżowanie – część drogi będąca połączeniem dróg albo jezdni jednej drogi w jednym poziomie, z wyjątkiem połączenia drogi o nawierzchni twardej z drogą o nawierzchni gruntowej lub z drogą wewnętrzną. Przecięcie się dróg gruntowych mających jezdnię jest traktowane jak skrzyżowanie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pojedynek zaczął się od skrzyżowania szpad przeciwników.

 (1.2) Na skrzyżowaniu ruchem kierował policjant.

 (1.3) Muł to skrzyżowanie klaczy konia domowego z samcem osła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskʃɨʒɔˈvãɲɛ, AS: skšyžovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skrzyżować

 rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., ukrzyżowanie n., krzyżowanie n., Krzyżak mos., krzyż, krzyżyk, krzyżówka

 przym. krzyżakowy

Wiktionary


skrzyżowany

taki, który powstał w wyniku skrzyżowania dwóch organizmów


SJP.pl


sks

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego

 (1.1) = sport. eduk. Szkolny Klub Sportowy

 (1.2) = pot. eduk. zajęcia Szkolnego Klubu Sportowego

 (1.3) = hist. Studencki Komitet Solidarności

 (1.4) = wojsk. samopowtarzalny karabinek Simonowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ludmiła chciałby zapisać się na SKS w innej szkole.

 (1.2) Dlaczego w piątek Mirka nie było na SKS-ie?

 (1.3) Patryk należał do SKS-u od pierwszego roku studiów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛs‿ka‿ˈɛs, AS: es‿ka‿es

Wiktionary


skserografować

wykonać kopię tekstu lub rysunku metodą kserograficzną; skserować


SJP.pl


skserować

wykonać kopię tekstu lub rysunku metodą kserograficzną; skserografować


SJP.pl


skua

ptak z rodziny wydrzyków, zamieszkujący Wyspy Owcze


SJP.pl

Wydrzyk wielki, skua (Stercorarius skua) – gatunek dużego ptaka z rodziny wydrzyków (Stercorariidae), występującego na półkuli północnej. Sporadycznie zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia


skubać

1. pociągać coś lekko;
2. wyrywać coś po trochu;
3. o zwierzętach: zrywać pyskiem, dziobem odpowiednią część rośliny i zjadać; szczypać;
4. jeść niewiele;
5. skubać się - pociągać lekko, np. własną brodę


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) o zwierzętach: zrywać i zjadać coś pyskiem, dziobem

 (1.2) podszczypywać

 (1.3) odrywać po kawałeczku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stojące przy płocie szkapię skubało źdźbła traw.

 (1.2) Młode wdrapało się na rysicę i zaczęło skubać jej ucho.

 (1.3) W wakacje uwielbialiśmy skubać słoneczniki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskubat͡ɕ, AS: skubać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skubanie n., skubaniec m.

 czas. podskubywać, skubnąć

 przym. skubany

Wiktionary


skubalanka

nazwisko


SJP.pl


skubalnia

pomieszczenie przeznaczone do czyszczenia zabitego drobiu z piór; skubarnia


SJP.pl


skubana

1. pociągać coś lekko;
2. wyrywać coś po trochu;
3. o zwierzętach: zrywać pyskiem, dziobem odpowiednią część rośliny i zjadać; szczypać;
4. jeść niewiele;
5. skubać się - pociągać lekko, np. własną brodę


SJP.pl


skubanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skubać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skubać ndk.

 rzecz. skubaniec mrz./mos.

Wiktionary


skubaniec

potocznie: osoba budząca zazdrość, niechęć lub podziw; skurkowany, skurkowaniec, skubany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. spryciarz

 (1.2) pot. posp. ktoś, kto budzi podziw, zazdrość czy niechęć

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) kulin. rodzaj ciasta z owocami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam cię skubańcu!

 (1.1) Skąd mogłem wiedzieć, że ten skubaniec mnie okłamywał?

 (1.2) Najfajniejszą dziewczynę mi skubaniec sprzed nosa sprzątnął.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skuˈbãɲɛt͡s, AS: skubãńec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skubany m., skubana ż., skubanie n., skubnięcie n.

 czas. skubać ndk., skubnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skurczybyk, skurkowaniec, szczwany lis

 (1.2) skubany, skubana

 (2.1) pleśniak

Wiktionary


skubanka

1. dawniej: szarpie;
2. przędziwo produkowane z odpadków różnych włókien


SJP.pl


skubany

1. pociągać coś lekko;
2. wyrywać coś po trochu;
3. o zwierzętach: zrywać pyskiem, dziobem odpowiednią część rośliny i zjadać; szczypać;
4. jeść niewiele;
5. skubać się - pociągać lekko, np. własną brodę


SJP.pl


skubarczewo

Skubarczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Orchowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

W 1935 roku w Skubarczewie urodził się biskup Teofil Wilski.

Wikipedia


skubarnia

pomieszczenie przeznaczone do czyszczenia zabitego drobiu z piór; skubalnia


SJP.pl


skubała

1. pociągać coś lekko;
2. wyrywać coś po trochu;
3. o zwierzętach: zrywać pyskiem, dziobem odpowiednią część rośliny i zjadać; szczypać;
4. jeść niewiele;
5. skubać się - pociągać lekko, np. własną brodę


SJP.pl


skubikowski

nazwisko


SJP.pl


skubiś

nazwisko


SJP.pl


skubisz

nazwisko


SJP.pl


skubiszewski

nazwisko


SJP.pl

Skubiszewski – polskie nazwisko. Według danych z lat 90 XX wieku Polskę zamieszkiwało 693 osoby o tym nazwisku.

Wikipedia


skublica

narzędzie drwala do przesuwania kłód; capina


SJP.pl


skuć

1. kując, połączyć coś;
2. założyć więźniowi kajdany;
3. potocznie: zbić kogoś


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) połączyć ze sobą elementy metalowe przy pomocy ciężkiego narzędzia

 (1.2) usunąć coś uderzeniami młota, kilofa itp.

 (2.3) przen. o rzece lub jeziorze: zamarznąć

 (2.4) pot. upić się mocno

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Trzeba tu skuć dwa metry podłogi, żeby założyć rurę kanalizacyjną.

 (1.5) Potężny mróz skuł wszystko na twardy kryształ.

 (1.6) Za kradzież roweru mojemu bratu, skuliśmy mordę temu palantowi.

 (2.4) Jacek skuł się wczoraj na imprezie w akademiku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skut͡ɕ, AS: skuć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skucie n., skuwanie n., kucie n., skuwka ż., okowy nmos., podkucie n.

 czas. skuwać ndk., kuć ndk.

Wiktionary


skucha

potocznie: niepowodzenie, pomyłka, błąd


SJP.pl


skucie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skuć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskut͡ɕɛ, AS: skuće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skuć, skuwać

 rzecz. podkucie n.

Wiktionary


skucina

sit skucina - wysokogórska roślina z rodziny sitowatych, nadająca czerwoną barwę np. Czerwonym Wierchom


SJP.pl


skud

stara srebrna i złota moneta włoska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) numizm. dawna złota lub srebrna moneta;

Wiktionary

Skudo (wł. scudo, od łac. scutum – tarcza) – srebrna, talarowa moneta włoska (fajn: pierwotnie 30,485 grama, później 28,665 grama), emitowana od połowy XVI do drugiej połowy XIX wieku.

Pierwsze skuda zostały wybite w 1551 r. przez Karola V Habsburga w Mediolanie. Od 1551 do 1865 r. bito je w wielu mennicach włoskich. Pod względem wartości skudo było równe 100, potem 140 soldom. W Państwie Papieskim jego równowartością było 100 baiocchi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zapłacisz za nią ze dwa skudy.

Wiktionary


skudlić

poplątać, potargać, pozwijać w kudły; skudłać, skudłaczyć, skudłacić


SJP.pl


skudłać

poplątać, potargać, pozwijać w kudły; skudłać, skudłaczyć, skudlić


SJP.pl


skudłacić

poplątać, potargać, pozwijać w kudły; skudłać, skudłaczyć, skudlić


SJP.pl


skudłaczyć

poplątać, potargać, pozwijać w kudły; skudłać, skudlić, skudłacić


SJP.pl


skufia

czapka duchownych prawosławnych


SJP.pl

Skufia (zwana też skufiya albo skoufos) – strój liturgiczny noszony przez mnichów ortodoksyjnych (prawosławnych) oraz katolickich mnichów wschodnich (w tym przypadku jest czarny) albo przyznany duchownemu jako znak honoru (w tym przypadku jest zwykle czerwona albo purpurowa).

Wikipedia


skul

jednoosobowa łódź półwyścigowa; scull, skull


SJP.pl


skulać

1. kurczyć, pochylać jakąś część, jakieś części ciała;
2. skulać się - garbić się, zginać członki ciała, przybliżając je do tułowia


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stoczyć

Wiktionary


skuli

przyimek

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. z powodu

forma czasownika.

 (2.1) przesz. 3 os. lm. nmos. skuć

 (2.2) przysz. 3 os. lp. skulić

Wiktionary

Skuli (gr. Σκούλλη) – wieś w Republice Cypryjskiej, w dystrykcie Pafos. W 2011 roku liczyła 65 mieszkańców.

Wikipedia


skulić

1. skurczyć, pochylić jakąś część, jakieś części ciała;
2. skulić się - przygarbić się, zgiąć członki ciała, przybliżając je do tułowia


SJP.pl


skulica

przedstawiciel rodziny dwuparców, żyjący w ściółce leśnej i żywiący się butwiejącymi roślinami


SJP.pl

Skulica (Glomeris) – rodzaj dwuparca z rzędu skulic i rodziny skulicowatych. Ma ciało szerokie, z wierzchu wypukłe, o gładkiej powierzchni, pokryte charakterystycznym deseniem. Podobnie jak inne skulicowate zaniepokojona zwija się w kulkę.

Wikipedia


skulice

przedstawiciel rodziny dwuparców, żyjący w ściółce leśnej i żywiący się butwiejącymi roślinami


SJP.pl


skulik

skulik łąkowiec - gatunek chrząszcza z rodziny biedronek


SJP.pl

  • skulik – człon rodzajowy nazw gatunkowych niektórych chrząszczy z rodziny biedronkowatych:
    • skulik dębownik (Scymnus auritus)
    • skulik łąkowiec, skulik małek (Scymnus femoralis)
    • skulik omszony (Scymnus haemorrhoidalis)
    • skulik przędziorkowiec (Stethorus pusillus)
    • skulik rdzawogłowy (Scymnus ferrugatus)
    • skulik sosnowiec (Scymnus suturalis)
    • skulik zielarz (Nephus redtenbacheri)

    Wikipedia


skulimowski

nazwisko


SJP.pl


skuling

wyścigi na skulach


SJP.pl


skull

jednoosobowa łódź półwyścigowa; scull, skul


SJP.pl

Skull to czwarty album studyjny brytyjskiej thrash metalowej grupy Evile. Został wydany 27 maja 2013 roku z ramienia wytwórni Earache Records.

Wikipedia


skulling

jednoosobowa łódź półwyścigowa; jedynka, skull, scull, skul


SJP.pl


skulny

siad skulny - pozycja siedząca, z kolanami podkulonymi pod brodę


SJP.pl


skulony

1. skurczyć, pochylić jakąś część, jakieś części ciała;
2. skulić się - przygarbić się, zgiąć członki ciała, przybliżając je do tułowia


SJP.pl


skulptor

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. szt. rzeźbiarz, snycerz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skulptura ż.

Wiktionary


skulsk

wieś w Polsce


SJP.pl

Skulsk – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Skulsk. Siedziba gminy Skulsk. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1409 roku, zdegradowany w 1870 roku. Do 1954 roku siedziba gminy Skulska Wieś. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Wikipedia


skulski

przymiotnik od: Skulsk (wieś)


SJP.pl

Osoby o nazwisku Skulski/Skulska

  • Adam Skulski – pisarz ziemski i grodzki warszawski w 1786, burgrabia grodzki warszawski w 1775
  • Jarosław Skulski (1907–1977) – polski aktor teatralny i filmowy
  • Leopold Skulski (1877–1940) – polski inżynier chemik, farmaceuta i polityk
  • Wilhelmina Skulska (1918–1998) – polska dziennikarka i publicystka

Wikipedia


skumać

1. potocznie: ogarnąć coś rozumem; zajarzyć, skapować, załapać;
2. skumać się:
a) potocznie: nawiązać z kimś bliższy kontakt, zaprzyjaźnić się;
b) dawniej: stać się czyimś kumem lub kumą (parą rodziców chrzestnych dziecka)


SJP.pl


skumany

taki, który się skumał (nawiązał z kimś bliższy kontakt); skumplowany


SJP.pl


skumbria

1. konserwa rybna z makreli, płoci lub wzdręg, zwykle w sosie pomidorowym;
2. ryba morska; makrela


SJP.pl

  • skumbrie – ryby, głównie z grupy makreli (inaczej: scomber), ale też płocie lub wzdręgi, służące do produkcji niektórych konserw rybnych (zazwyczaj w sosie pomidorowym);
  • Skumbrie w tomacie – tytuł jednego z wierszy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego z roku 1936.

Wikipedia


skumbriowy

przymiotnik od: skumbria


SJP.pl


skumotrzony

dawniej:
1. taki, który stał się kumem, kumotrem osoby, z którą wspólnie trzymało się dziecko do chrztu; skumowany;
2. taki, który nawiązał z kimś kumoterskie, poufałe stosunki; zaprzyjaźniony, zbratany, skumplowany, skumany


SJP.pl


skumotrzyć

skumać się; skumotrzyć się - dawniej:
1. stać się kumem, kumotrem osoby, z którą wspólnie trzymało się dziecko do chrztu; skumować się;
2. nawiązać z kimś kumoterskie, poufałe stosunki; zaprzyjaźnić się, zbratać się, skumplować się


SJP.pl


skumować

rzadko: skumować się - stać się czyimś kumem przez trzymanie dziecka do chrztu; skumać się


SJP.pl


skumowany

dawniej: taki, który stał się kumem, kumotrem osoby, z którą wspólnie trzymało się dziecko do chrztu; skumotrzony


SJP.pl


skumplować

potocznie: skumplować się - poznać się z kimś, nawiązać z kimś bliższą znajomość, stać się czyimś kumplem; zaprzyjaźnić się, skumotrzyć się, skumać się, zakumplować się


SJP.pl


skumplowany

taki, który się skumplował (zaprzyjaźnił się z kimś); skumany


SJP.pl


skumplowywać

potocznie: skumplowywać się - stawać się czyimś kumplem; zaprzyjaźniać się


SJP.pl


skumulować

1. zgromadzić lub złączyć coś w jednym miejscu lub czasie; skupić, spiętrzyć, skomasować;
2. skoncentrować, zsumować jakieś działania, doświadczenie, wiedzę itp.


SJP.pl


skun

1. genetycznie modyfikowana marihuana;
2. potocznie: marihuana zanieczyszczona innymi substancjami chemicznymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) slang. marihuana z domieszką substancji chemicznych

Wiktionary

Marihuana (z hiszp. marihuana; z hindi गांजा trl. gāndźā) – susz pozyskiwany z roślin z rodzaju konopi (Cannabis), zawierający substancje psychoaktywne, stosowany głównie w celach rekreacyjnych i leczniczych. Do jej produkcji wykorzystuje się suszone i czasem sfermentowane żeńskie kwiatostany (niejednokrotnie z niewielką domieszką liści). Za działanie psychotropowe marihuany odpowiada głównie tetrahydrokannabinol (THC), który jest jednym z 483 znanych składników rośliny, włączając w to 65 innych kannabinoidów. Są one agonistami receptorów kannabinoidowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) – Coś skręcę. // Farmazon wydobył bibułki, ukruszył tytoń z papierosa i zaczął mieszać ze skunem.

Wiktionary


skundlały

potocznie: stać się prostakiem; skundlić się, upodlić się, zdemoralizować się


SJP.pl


skundleć

potocznie: stać się prostakiem; skundlić się, upodlić się, zdemoralizować się


SJP.pl


skundlić

1. potocznie: upodlić, pogorszyć, zdemoralizować;
2. skundlić się:
a) potocznie: stać się prostakiem; skundleć, upodlić się, zdemoralizować się;
b) rzadko: stać się kundlem, zatracić cechy rasy


SJP.pl


skundlony

1. potocznie: upodlić, pogorszyć, zdemoralizować;
2. skundlić się:
a) potocznie: stać się prostakiem; skundleć, upodlić się, zdemoralizować się;
b) rzadko: stać się kundlem, zatracić cechy rasy


SJP.pl


skuner

statek z gaflowym ożaglowaniem, mający od dwóch do siedmiu masztów; szkuner, szoner


SJP.pl


skunks

śmierdziel;
1. ssak drapieżny z rodziny łasicowatych, zwierzę znane ze swojego mechanizmu obronnego, polegającego na wystrzykiwaniu cuchnącej cieczy;
2. potocznie: ktoś nieprzyjemnie pachnący


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. pręgowany, czarno-biały ssak drapieżny, który w przypadku zagrożenia tryska cuchnącą cieczą;

 (1.2) pot. futro ze skunksa (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) posp. obraź. osoba o nieprzyjemnym zapachu, także wyzwisko wobec kogoś

Wiktionary

Skunks (Mephitis) – rodzaj ssaków z podrodziny Mephitinae w obrębie rodziny skunksowatych (Mephitidae).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) skunks długoogoniasty • skunks zwyczajny

synonimy.

 (1.1) śmierdziel

 (2.1) śmierdziel

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. skunksik mzw., skunksowate lm nm., skunksowiec mzw.

 przym. skunksowy

frazeologia.

etymologia.

 od etym2|ang|skunk|skunks., lm. od skunk

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) skunk

* arabski: (1.1) ظربان m.

* białoruski: (1.1) скунс m., смярдзючка ż.; (1.2) скунс m.

* bułgarski: (1.1) скункс m.

* esperanto: (1.1) mefito

* francuski: (1.1) moufette/mouffette ż.; (2.1) sconce/skons m.

* hiszpański: (1.1) mofeta ż., zorrillo m.; (2.1) piel ż. de mofeta

* islandzki: (1.1) þefdýr n.

* łaciński: (1.1) mephitis ż.

* niemiecki: (1.1) Stinktier n.

* nowogrecki: (1.1) μεφίτιδα ż.

* szwedzki: (1.1) skunk w.

* włoski: (1.1) moffetta ż., puzzola ż.

źródła.

== skunks (język francuski.) ==

wymowa.

 IPA|skɔ̃s.

 audio|LL-Q150 (fra)-Lyokoï-skunks.wav.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zool. skunks

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skũŋks, AS: skũŋks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skunksik mzw., skunksowate lm nm., skunksowiec mzw.

 przym. skunksowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śmierdziel

 (2.1) śmierdziel

Wiktionary


skunksik

rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny skunksowatych


SJP.pl

Skunksik (Spilogale) – rodzaj ssaków z podrodziny Mephitinae w obrębie rodziny skunksowatych (Mephitidae).

Wikipedia


skunksowate

o cechach skunksowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Mephitidae|Bonaparte|ref=tak., rodzina ssaków z podrzędu psokształtnych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) U skunksowatych dominuje w ubarwieniu kolor czarny i biały.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skunks mzw., skunksik mzw., skunksowiec mzw.

 przym. skunksowy

Wiktionary


skunksowaty

o cechach skunksowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


skunksowy

przymiotnik od: skunks


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do skunksa

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany ze skunksem, dotyczący skunksa

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla skunksa, mający cechy skunksa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skunks mos./mzw.

Wiktionary


skunksy

śmierdziel;
1. ssak drapieżny z rodziny łasicowatych, zwierzę znane ze swojego mechanizmu obronnego, polegającego na wystrzykiwaniu cuchnącej cieczy;
2. potocznie: ktoś nieprzyjemnie pachnący


SJP.pl


skup

1. nabywanie produktów rolnych, surowców wtórnych itp. w celu dalszej odprzedaży lub przetwarzania; skupowanie;
2. punkt, w którym się skupuje jakieś produkty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) działalność polegająca na kupowaniu z różnych źródeł określonych produktów w celach zarobkowych

 (1.2) punkt, w którym prowadzi się skup (1.1)

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: skupić

Wiktionary

  • Skup – osada w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk
  • Skup – osada w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim, w gminie Gołdap
Zobacz też
  • ŚKUP – Śląska Karta Usług Publicznych

Wikipedia

Powiązane:

 czas. skupić

Wiktionary


skupiać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) zbierać w jednym miejscu

 (1.2) koncentrować, zwiększać zagęszczenie

 (1.3) opt. o soczewce: kierować światło w jeden punkt (tzw. ognisko)

czasownik zwrotny niedokonany skupiać się

 (2.1) gromadzić się w grupie

 (2.2) koncentrować się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skupienie n., skupisko n., skupianie n.

 przym. skupiony

Wiktionary


skupianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skupiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skupiać ndk.

 rzecz. skupienie n., skupisko n.

 przym. skupiony

Wiktionary


skupić

1. zgromadzić coś w jednym miejscu, blisko siebie;
2. skoncentrować, zespolić, np. siły;
3. zgromadzić coś, kupując;
4. skupić się:
a) zostać skupionym, zespolonym;
b) skoncentrować się, myśleć intensywnie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. skupiać)

 (1.1) zebrać coś w jednym miejscu, blisko siebie

 (1.2) skoncentrować coś

czasownik przechodni dokonany (ndk. skupować)

 (2.1) zebrać coś, kupując

czasownik zwrotny dokonany skupić się (ndk. skupiać się)

 (3.1) zebrać się, znaleźć się w jednym miejscu

 (3.2) skoncentrować się, myśleć intensywnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Musimy skupić wszystkie pionki przy bazie przeciwnika.

 (1.2) Skupiłem mocno swoje myśli, by szybko rozwiązać zadanie.

 (1.2) Lupa skupiła światło w jednym punkcie.

 (2.1) W czasach kryzysu ich firma skupiła dużo niechcianego sprzętu.

 (3.1) Cały oddział skupił się w jednym okopie.

 (3.2) Nie mogłam się skupić, bo mój brat cały czas sobie podśpiewywał w pokoju obok.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skup m., skupienie n., skupisko n., kupowanie n.

 przym. skupiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zebrać, skoncentrować

 (1.2) zebrać, skoncentrować

 (3.1) skoncentrować się, zebrać się

 (3.2) skoncentrować się

Wiktionary


skupień

1. zgromadzić coś w jednym miejscu, blisko siebie;
2. skoncentrować, zespolić, np. siły;
3. zgromadzić coś, kupując;
4. skupić się:
a) zostać skupionym, zespolonym;
b) skoncentrować się, myśleć intensywnie


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Skupień – polski żużlowiec i trener
  • Lars Skupień – polski żużlowiec
  • Wojciech Skupień – polski skoczek narciarski
  • Zdzisław Skupień – polski matematyk

Wikipedia


skupienie

1. zgromadzić coś w jednym miejscu, blisko siebie;
2. skoncentrować, zespolić, np. siły;
3. zgromadzić coś, kupując;
4. skupić się:
a) zostać skupionym, zespolonym;
b) skoncentrować się, myśleć intensywnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stan skoncentrowania myśli i uwagi

 (1.2) książk. nagromadzenie się w jednym miejscu

 (1.3) fiz. stan nagromadzenia materii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszyscy trwali w skupieniu przed wystawionym Najświętszym Sakramentem.

 (1.2) Goethyt występuje w skupieniach zbitych.

 (1.2) Król obawiał się, że skupienie zbyt wielu ziem w jego rękach mogłoby wywołać protesty zagraniczne, a być może również i wojnę, co było mu nie na rękę – trwała właśnie wojna stuletnia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skupianie n., skupisko n.

 czas. skupić dk., skupiać ndk.

 przym. skupiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) koncentracja

 (1.2) skupisko

Wiktionary


skupieniec

skupieniec lipowy - gatunek pluskwiaka, szkodnik drzew


SJP.pl


skupiński

nazwisko


SJP.pl


skupiony

1. zgromadzić coś w jednym miejscu, blisko siebie;
2. skoncentrować, zespolić, np. siły;
3. zgromadzić coś, kupując;
4. skupić się:
a) zostać skupionym, zespolonym;
b) skoncentrować się, myśleć intensywnie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pełen skupienia, wewnętrznej zadumy

 (1.2) będący wyrazem czyjegoś skupienia

 (1.3) ścieśniony, zwarty

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od skupić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skuˈpʲjɔ̃nɨ, AS: skupʹi ̯õny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skupienie n., skupianie n., skupisko n.

 czas. skupiać ndk., skupić dk.

Wiktionary


skupisko

nagromadzenie czegoś w jednym miejscu; zbiorowisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nagromadzenie czegoś w jednym miejscu

 (1.2) miejsce nagromadzenia czegoś lub kogoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skuˈpʲiskɔ, AS: skupʹisko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skupiacz m., skupianie n., skupienie n.

 czas. skupiać ndk., skupić dk.

 przym. skupiony

Wiktionary


skupnia

1. rodzaj roślin z rodziny astrowatych, obejmujący około 240 gatunków; stewia, stevia;
2. rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, obejmujący 5 gatunków


SJP.pl

Skupnia (Symplocarpus Salisb. ex Nutt.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych, obejmujący 5 gatunków występujących w rejonach klimatu umiarkowanego półkuli północnej: we wschodniej Azji, wschodniej Kanadzie oraz środkowo-północnych i wschodnich Stanach Zjednoczonych.

Wikipedia


skupowy

przymiotnik od: skup


SJP.pl


skupszczyna

nazwa parlamentu w wielu państwach bałkańskich; Skupsztina, Skupsztyna


SJP.pl


skupsztina

nazwa parlamentu w wielu państwach bałkańskich; Skupsztyna, Skupszczyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zgromadzenie, parlament, w niektórych krajach bałkańskich;

Wiktionary

Skupsztina – określenie na parlament w języku serbsko-chorwackim.

  • Parlament Czarnogóry
  • Zgromadzenie Narodowe w Serbii
  • Zgromadzenie Parlamentarne Bośni i Hercegowiny

Wikipedia

Wymowa:

IPA: skuˈpʃtʲĩna, AS: skupštʹĩna

Wiktionary


skupsztyna

nazwa parlamentu w wielu państwach bałkańskich; Skupsztina, Skupszczyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zob. Skupsztina.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skuˈpʃtɨ̃na, AS: skupštna

Wiktionary


skura

nazwisko


SJP.pl


skuratowicz

nazwisko


SJP.pl

  • Jan Skuratowicz
  • Piotr Skuratowicz
  • Wanda Skuratowicz
  • Witold Skuratowicz

Wikipedia


skurcz

1. skurczenie się mięśni;
2. skurczenie się tkanki organizmu z powodu zmiany długości lub napięcia mięśnia, co często objawia się bólem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. skrócenie się mięśni pod wpływem bodźca;

 (1.2) zmniejszenie się objętości lub skrócenie się czegoś

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: skurczyć

Wiktionary

  • skurcz betonu
  • skurcz izowolumetryczny
  • skurcz mapy
  • skurcz mięśnia
  • skurcz odlewniczy
  • skurcz pośmiertny
  • skurcz serca
  • skurcze Alvareza
  • Skurcze Braxtona Hicksa
  • kurcz
  • Zespół Filmowy "Skurcz"

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od kilku dni dokuczają mi nocne skurcze w łydce.

 (1.1) To nic, to tylko mały skurcz / Nie patrz tak, zaraz przejdzie / Ręce, nogi pozbieram / Odpoczywam po wierszu, co wykrzywił twarz / W dziki grymas i poszedł w cholerę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skurt͡ʃ, AS: skurč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pokurcz mos./mzw.

 czas. kurczyć

Wiktionary


skurczliwy

rzadko: kurczliwy


SJP.pl


skurczny

dotyczący skurczu, kurczenia się; skurczowy


SJP.pl


skurczony

1. skulony, zgięty, ściągnięty;
2. taki, który się zmniejszył


SJP.pl


skurczowy

przymiotnik od: skurcz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. dotyczący skurczu, charakteryzujący się skurczami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszystkie grupy pacjentów wymagają leczenia objawowego, jednakże przedłużający wpływ testowanego leku na życie potwierdzono jedynie w przypadku przewlekłej skurczowej niewydolności serca.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skurcz m., skurczenie n., kurczenie n.

 czas. kurczyć ndk., skurczyć dk.

Wiktionary


skurczybyk

potocznie: o mężczyźnie budzącym niechęć, zazdrość lub podziw; skurczysyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gałgan, łotr, nicpoń

 (1.2) pot. mężczyzna budzący niechęć, zazdrość lub podziw

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale się uchlał, skurczybyk, za wszystkie czasy!

 (1.2) Patrz, gdzie wlazł, to skurczybyk jeden.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skurˈt͡ʃɨbɨk, AS: skurčybyk

Wiktionary


skurczygnat

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. posp. pogard. łajdak, łobuz, nikczemnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skurˈt͡ʃɨɡnat, AS: skurčygnat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skurczybyk, skurczysyn

Wiktionary


skurczysyn

potocznie: o mężczyźnie budzącym niechęć, zazdrość lub podziw; skurczybyk, skurwysyn (wulgarnie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) posp. zob. skurwysyn.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. skurwysyn, sukinsyn, sukinkot

Wiktionary


skurkojad

potocznie: mężczyzna budzący niechęć, zazdrość lub podziw; skórkojad, skurczybyk, skurczysyn, skurkowany, skurkowaniec, skubaniec


SJP.pl


skurkowana

skurkowany


SJP.pl

Patrz:

skurkowany

skurkowaniec

potocznie: osoba budząca zazdrość, niechęć lub podziw; skurkowany, skubaniec, skubany


SJP.pl


skurkowany

potocznie: osoba budząca zazdrość, niechęć lub podziw; skurkowaniec, skubaniec, skubany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. o kimś wzbudzającym niechęć, denerwującym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rano ja w robocie już z nikim nic i wozów też nie myję, tylko do tego Turka prosto i mówię: many. Bo żem już wiedział, że kasa to many. A on się na mnie patrzy i nic. Graby rozkłada, że niby nie wie, o co chodzi. Żesz ty, skurkowany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskurkɔˈvãnɨ, AS: skurkovãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skurkowaniec m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeklęty, cholerny, pot. zakichany

Wiktionary


skurski

nazwisko


SJP.pl


skurtyzować

1. obciąć, przyciąć zwierzęciu ogon lub uszy, zgodnie z wymaganiami czystości rasy; przeprowadzić kurtyzację;
2. ograniczyć pod względem rozmiarów lub liczby


SJP.pl


skurwiały

wulgarnie: zepsuty moralnie, wredny, podły


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wulg. obraź. zepsuty moralnie, wredny, podły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ty gnoju skurwiały, niech ja cię tylko dorwę!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skurˈvʲjawɨ, AS: skurvʹi ̯au̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwa ż., kurewka ż., kurwiątko n., kurwisko n., kurwiszon mos., kurwiszonek mos., kurwiszcze n., kurewstwo n., kurwik mrz., kurwica ż., kurwiarz mos., kurwiarnia ż., kurwienie n., podkurwienie n., skurwienie n., wkurwienie n., wkurwianie n., wykurwienie n.

 czas. kurwić się ndk., podkurwić dk., skurwić się dk., wkurwić dk., wkurwiać ndk., wykurwić dk.

 przym. kurewski, podkurwiony, skurwiony, wkurwiający, wkurwiony

 przysł. wykurwiście, kurewsko

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary


skurwić

wulgarnie:
1. zepsuć moralnie, uczynić podłym, wrednym;
2. uczynić rozwiązłym seksualnie;
3. skurwić się:
a) zacząć odbywać przygodne stosunki seksualne, stać się prostytutką;
b) stać się człowiekiem o niskiej moralności, postąpić niemoralnie, zwykle dla osiągnięcia korzyści materialnej


SJP.pl


skurwiel

wulgarnie o człowieku nam niemiłym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. pogard. obraź. o mężczyźnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powiedz temu skurwielowi, że nie chcę go więcej na oczy widzieć.

 (1.1) No i jak zwykle odbieram gówniarza z przedszkola, a ten skurwiel jebany klnie, że by go chuj jasny w dupsko wypierdolił.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskurvʲjɛl, AS: skurvʹi ̯el

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skurwysyn, sukinsyn, łajdak

Wiktionary


skurwiony

wulgarnie:
1. zepsuć moralnie, uczynić podłym, wrednym;
2. uczynić rozwiązłym seksualnie;
3. skurwić się:
a) zacząć odbywać przygodne stosunki seksualne, stać się prostytutką;
b) stać się człowiekiem o niskiej moralności, postąpić niemoralnie, zwykle dla osiągnięcia korzyści materialnej


SJP.pl


skurwysyn

wulgarnie: wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn; chuj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. obraźliwie do mężczyzny lub o mężczyźnie

Wiktionary

Skurwysyn – skała na wzgórzu Winnica w Tyńcu. Pod względem administracyjnym należy do Dzielnicy VIII Dębniki w Krakowie. Pod względem geograficznym należy do Wzgórz Tynieckich na Pomoście Krakowskim w obrębie makroregionu Bramy Krakowskiej. Wzgórza te włączone zostały w obszar Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Edek, ty skurwysynu!

 (1.1) Ty skurwysynie! Ty przeklęty skurwysynie! Coś ty jej zrobił?

 (1.1) Biedny głupi skurwysyn, któremu się wydawało, że otaczającą go rzeczywistość można wykorzystać, ukształtować wedle jego woli, kontrolować i regulować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skurˈvɨsɨ̃n, AS: skurvysỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skurwysynowanie n., skurwysyństwo n.

:: zdrobn. skurwysynek mos.

 czas. skurwysynować ndk.

 przym. skurwysyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skurwiel, sukinsyn, sukinkot, matkojebca, matkojeb, skurczybyk, skurczygnat, skurczypała

Wiktionary


skurwysynek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. zdrobn. od: skurwysyn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skurwysyn mos., skurwysynowanie n., skurwysyństwo n.

 czas. skurwysynować ndk.

 przym. skurwysyński

Wiktionary


skurwysynka

wulgarnie: wyzwisko używane w stosunku do kobiet


SJP.pl


skurwysynować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) rzad. wulg. kląć z użyciem wyzwiska „skurwysyn”

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skurwysyn mos., skurwysynek mos., skurwysynowanie n., skurwysyństwo n.

 przym. skurwysyński

Wiktionary


skurwysynowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzad. wulg. klęcie z użyciem wyzwiska „skurwysyn”

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skurwysyn mos., skurwysynek mos., skurwysyństwo n.

 czas. skurwysynować ndk.

 przym. skurwysyński

Wiktionary


skurwysyński

wulgarnie: odznaczający się szczególnym chamstwem lub okrucieństwem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wulg. właściwy skurwysynowi

 (1.2) wulg. wyjątkowo podły, okrutny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskurvɨˈsɨ̃j̃sʲci, AS: skurvysĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skurwysyn m., skurwysynek m., skurwysyństwo n., skurwysyńskość ż., skurwysynowanie n.

 czas. skurwysynować ndk.

Wiktionary


skurwysyńskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest skurwysyńskie; cecha tych, którzy są skurwysyńscy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skurwysyn m., skurwysyństwo n.

 przym. skurwysyński

 przysł. skurwysyńsko

Wiktionary


skurwysyństwo

czyn, postępek podły, nikczemny; również: chuligaństwo, hołota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. postępek wysoce naganny, podły

 (1.2) wulg. zbiorowo: dranie, hołota

 (1.3) wulg. bycie skurwysynem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kłamie w żywe oczy – takiego skurwysyństwa ze strony innej osoby jeszcze nie widziałam!

 (1.2) Ludzie się jeszcze nie poznali na tym skurwysyństwie, które się dorwało do władzy?

 (1.3) Skurwysyństwa i dygnitarstwa czy nie czuło się od nich na milę?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌskurvɨˈsɨ̃j̃stfɔ, AS: skurvysĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skurwysyn mos., skurwysynek mos., skurwysyńskość ż., skurwysynowanie n.

 czas. skurwysynować ndk.

 przym. skurwysyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) draństwo, świństwo, łajdactwo, podłość

 (1.2) wulg. kurewstwo

 (1.3) war. wulg. skurwysyńskość

Wiktionary


skurzać

regionalnie: usuwać z czegoś kurz; odkurzać


SJP.pl


skurzak

nazwisko


SJP.pl


skurzawka

indywidualizm: ściereczka do kurzu


SJP.pl


skurzyć

potocznie:
1. zetrzeć z czegoś kurz; odkurzyć;
2. spalić, wypalić coś, np. paczkę papierosów; skopcić


SJP.pl


skurzyński

nazwisko


SJP.pl


skusić

1. zachęcić, zwabić, skłonić do czegoś przez kuszenie;
2. skusić się - zdecydować się na coś kuszącego, dać się do czegoś namówić, ulec


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spróbować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kucha ż., kusiciel mos., kuszenie n., pokusiciel mos., pokusicielka ż.

Wiktionary


skutari

1. miejscowość w basenie Morza Śródziemnego;
2. średniowieczna nazwa Chryzopolu (starożytnego miasta w Bitynii)


SJP.pl

Skutari – miejscowości w basenie Morza Śródziemnego.

  • Szkodra – wł.: Scutari, miasto nadmorskie w Albanii
  • Chryzopol – (gre.: ΧρυσόπολιςZłote miasto, łac.: Chrysopolis), w średniowieczu określane również jako Skutari (gre.: Εκουτάριον, tur.: Üsküdar) – starożytne miasto położone w Bitynii nad cieśniną Bosfor dokładnie naprzeciw Byzantionu (późniejszego Konstantynopola). Współcześnie stanowi dzielnicę tureckiego miasta Stambuł.

Wikipedia


skutecznie

przysłówek

 (1.1) w sposób skuteczny, dający pożądany efekt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skuˈtɛt͡ʃʲɲɛ, AS: skutečʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skutek m., skuteczność ż.

 czas. uskutecznić, skutkować ndk.

 przym. skuteczny, skutkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) efektywnie, wydajnie

Wiktionary


skuteczniej

stopień wyższy od przysłówka: skutecznie


SJP.pl


skuteczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: skuteczny


SJP.pl


skuteczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest skuteczne; cecha tych, którzy są skuteczni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skuˈtɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: skutečność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skutek m., skutkowanie n., uskutecznianie n., uskutecznienie n.

 czas. skutkować ndk., uskuteczniać ndk., uskutecznić dk.

 przym. skuteczny, skutkowy

 przysł. skutecznie

Wiktionary


skuteczny

dający oczekiwane wyniki, wywołujacy pozytywny skutek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który charakteryzuje się skutecznością, daje pożądane rezultaty, wyniki; taki, który wywołuje pożądany efekt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W stosunku do innych sąsiadów Polski polityka Olbrachta była skuteczniejsza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skuˈtɛt͡ʃnɨ, AS: skutečny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skutek, skuteczność

 czas. skutkować, uskutecznić

 przysł. skutecznie

 przym. skutkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) efektywny, wydajny

Wiktionary


skutek

konsekwencja, efekt, następstwo, wynik, rezultat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wynik jakiegoś działania, efekt; rezultat, konsekwencja

Wiktionary

  • skutek w relacji przyczynowo-skutkowej
  • skutek uboczny
  • skutek prawny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najczęściej wymienianym skutkiem tej decyzji był wzrost przestępczości.

 (1.1) Adam nie uważał na lekcjach, czego skutkiem było niezaliczenie sprawdzianu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskutɛk, AS: skutek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skuteczny, skutkowy

 czas. skutkować

 przysł. skutecznie

 rzecz. skuteczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) konsekwencja, wynik, następstwo, rezultat

Wiktionary


skutellozaur

rodzaj niewielkiego dinozaura ptasiomiednicznego z podrzędu tyreoforów


SJP.pl

Skutellozaur (Scutellosaurus) – niewielki dinozaur ptasiomiedniczny z grupy tyreoforów.

Żył w epoce wczesnej jury na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała ok. 1,2 m, wysokość ok. 50 cm masa ok. 10 kg. Jego szczątki znaleziono w USA (stan Arizona).

Mógł poruszać się zarówno na dwu, jak i na czterech nogach. Był prymitywnym, lekko opancerzonym roślinożercą.

Wikipedia


skuter

rodzaj pojazdu jednośladowego, przypominającego motor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mot. jednoślad o małych kołach, nisko zawieszonym silniku (najczęściej pod siedzeniem) i obudowanym podwoziu;

Wiktionary

Skuter (ang. scooter) – rodzaj motoroweru lub motocykla, który prowadzi się bez obejmowania go nogami, z silnikiem i zbiornikiem paliwa najczęściej umieszczonymi pod kanapą. Posiada stałe osłony nóg, obniżoną ramę ułatwiającą wsiadanie, a zamiast podnóżków podesty dające oparcie całej stopie. Bardzo często pod kanapą można spotkać bagażnik. W większości nowoczesnych konstrukcji stosowna jest bezstopniowa automatyczna skrzynia biegów pozwalająca na sprawne ruszanie i wygodną jazdę. Najlżejsze, z silnikiem spalinowym 50 cm³, są zaliczane do kategorii motorowerów. Małe koła i niska prędkość maksymalna sprawiają, że skutery są użyteczne w ruchu miejskim, ale rzadko sprawdzają się w terenie. Obecnie wśród skuterów można wyróżnić segment maxi-skuterów. Są one bardziej masywne, mają większe owiewki i napędzają je silniki o większej pojemności (125 cm³ i więcej). Posiadają także zazwyczaj więcej schowków. Konstrukcja ich pozwala na wygodne pokonanie długiej trasy, jednocześnie nie utrudniając przemieszczania się w mieście. Największymi producentami skuterów są obecnie: Piaggio, Peugeot, Aprilia, Yamaha, Suzuki, Honda, PGO, TGB, Kymco, a importerami w Polsce: Romet, Junak Keeway, Motobi, Benzer, Zipp i Kingway.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈskutɛr, AS: skuter

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skuterzysta m., skuterzystka ż., skuterek

 przym. skuterowy

Wiktionary


skuterek

zdrobnienie od: skuter


SJP.pl


skuterowy

skuter


SJP.pl

Patrz:

skuter

skuterzysta

człowiek jeżdżący na skuterze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba poruszająca się skuterem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skuter m., skuterek m.

 przym. skuterowy

Wiktionary


skuterzystka

skuterzysta


SJP.pl

Patrz:

skuterzysta

skutki

konsekwencja, efekt, następstwo, wynik, rezultat


SJP.pl

Skutki – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Młodzieszyn.

Sołectwo Helenów, Skutki tworzą wsie Helenów i Skutki. W 2023 sołectwo liczyło 114 mieszkańców.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


skutkiem

konsekwencja, efekt, następstwo, wynik, rezultat


SJP.pl

przyimek

 (1.1) w wyniku, konsekwencji czegoś, z jakiegoś powodu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) N. lp. → skutek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rzadko ćwiczył grę na pianinie, skutkiem czego nie był w stanie zagrać na dobrą ocenę na egzaminie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskutʲcɛ̃m, AS: skutʹḱẽm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) na skutek, wskutek, w efekcie, w konsekwencji, w wyniku, z powodu, w następstwie, w rezultacie

Wiktionary


skutkować

dawniej: realizować, spełniać, wykonywać, np. skutkować przesięwzięcie


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przynosić określony skutek, prowadzić do jakiegoś efektu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Można dyscyplinować urzędników ministerialnych do pracy poprzez system kar pieniężnych. Obcinanie premii zawsze skutkuje - argumentował Ludwik Dorn (ROP), który przedstawiał projekt uchwały.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skutˈkɔvat͡ɕ, AS: skutkovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skuteczność ż., skutek m., skutkowanie n.

 przym. skuteczny, skutkowy

 przysł. skutecznie

Wiktionary


skutkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skutkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skutkować ndk.

 rzecz. skuteczność ż.

Wiktionary


skutkowy

przymiotnik od: skutek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze skutkiem, dotyczący skutku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skuteczność ż., skutek mrz.

 czas. skutkować ndk.

 przym. skuteczny

 przysł. skutecznie

Wiktionary


skutnik

nazwisko


SJP.pl


skutozaur

wymarły gad z rodziny parejazaurów


SJP.pl

Skutozaur – żyjący w górnym permie, około 260-250 milionów lat temu, roślinożerny anapsyd. Należał do rodziny Pareiasauridae i występował na terenie obecnej Rosji, która wchodziła w owym czasie w skład superkontynentu Laurazja.

Szczątki kilku osobników odkrył w okolicach Archangielska prof. V. P. Amalitzky.

Wikipedia


skutterudyt

minerał, arsenek kobaltu


SJP.pl

Skutterudyt – minerał z gromady arsenków. należy do grupy minerałów rzadkich. Nazwa pochodzi od Skutterud w Norwegii, gdzie minerał ten został stwierdzony.

Wikipedia


skutynizować

skutynizować się - rzadko: pokryć się kutyną


SJP.pl


skuwać

1. kując, łączyć coś;
2. zakładać więźniom kajdany


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) kując usuwać coś

 (1.2) zakładać kajdany, kajdanki, okowy

 (1.3) zamykać wodę pod lodem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak, tak, nawet tam gzymsy skuwają, no bo z gzymsem też jest kłopot…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skuwanie n., skucie n., skuwka ż., podkucie n.

 czas. skuć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zakuwać

Wiktionary


skuwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skuwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skuć, skuwać ndk.

 rzecz. podkucie n.

Wiktionary


skuweczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: skuwka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skuwka ż.

Wiktionary


skuwka

blaszka wzmacniająca coś, łącząca jakieś elementy lub zabezpieczająca coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) blaszka zawinięta w tuleję, która coś wzmacnia, łączy jakieś części lub zabezpiecza

 (1.2) cylindryczna nasadka na wieczne pióro zabezpieczająca je przed wyschnięciem atramentu

Wiktionary

  • skuwka pióra
  • skuwka sznurowadła

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odleciały mi skuwki w sznurowadłach i teraz strzępią się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskufka, AS: skufka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kuć ndk., skuć dk., skuwać ndk.

 rzecz. skuweczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zatyczka, nasadka

Wiktionary


skuza

nazwisko


SJP.pl


skuła

1. kując, połączyć coś;
2. założyć więźniowi kajdany;
3. potocznie: zbić kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. anat. kość policzka

 (1.2) przest. policzek

 (1.3) przest. med. ropień

 (1.4) przest. med. ropienie gardła

 (1.5) przest. wet. schorzenie racic

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp., ż., przesz. od: skuć

Wiktionary

Przykłady

 (1.5) W odwarze liści olszowych i słomy jęczmiennej macza się szmatę i owija nogę bydlęciu choremu na „skułę“ czyli chorobę racic.

Wiktionary


skw.

skrót

 (1.1) = skwer

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzień wcześniej, w czwartek o godz. 17:00 zaplanowano spotkanie z Prezydium Konferencji Episkopatu Polski w siedzibie KEP przy skw. kard. Stefana Wyszyńskiego 6.

Wiktionary


skwadra

narzędzie stolarskie i ciesielskie służące do sprawdzania kątów i wytyczania prostopadłych; węgielnica


SJP.pl


skwalan

organiczny związek chemiczny, pochodna skwalenu


SJP.pl

Skwalan – organiczny związek chemiczny, rozgałęziony węglowodór alifatyczny. W warunkach standardowych jest cieczą. Jest pochodną skwalenu, powstałą przez wysycenie wszystkich jego podwójnych wiązań.

Wikipedia


skwalen

węglowodór nienasycony, składnik płaszcza lipidowego ludzkiej skóry oraz tłuszczu wątroby rekina


SJP.pl

Skwalen – węglowodór wielonienasycony, triterpen (składa się z sześciu jednostek izoprenowych – każda po pięć atomów węgla, wszystkie w konfiguracji E); jest zaliczany do lipidów (nie jest jednak tłuszczem). Jest składnikiem płaszcza lipidowego ludzkiej skóry oraz tłuszczu wątroby rekina. Jest metabolicznym prekursorem cholesterolu i innych steroli. Jest jednym z głównych składników woskowiny usznej i łoju skórnego.

Wikipedia


skwantować

przetworzyć sygnał analogowy na cyfrowy


SJP.pl


skwantyfikować

ująć coś ilościowo, przedstawić w postaci liczbowej


SJP.pl


skwapliwie

przysłówek

 (1.1) ochoczo, chętnie, z ochotą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przybieżeli do Betlejem skwapliwie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skwapliwość ż.

 przym. skwapliwy

Wiktionary


skwapliwiec

człowiek skwapliwy, przesadnie gorliwy; gorliwiec


SJP.pl


skwapliwiej

stopień wyższy od przysłówka: skwapliwie


SJP.pl


skwapliwość

duża gorliwość, zapał w podejmowaniu decyzji, działania; gorliwość, gotowość, ochoczość


SJP.pl


skwapliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: skwapliwy


SJP.pl


skwapliwy

1. bardzo chętny do działania, biorący się za coś z zapałem; ochoczy, skory, chętny, skłonny;
2. taki, który świadczy o czyjejś gotowości do czegoś, np. skwapliwa usłużność


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chętny do działania, gotowy do czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skfaˈplʲivɨ, AS: skfaplʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skwapliwość, skwapliwiec

 przysł. skwapliwie

 czas. skwapić się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chętny, ochoczy, skory, szybki, gorliwy

Wiktionary


skwar

wysoka temperatura, upał, żar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) skrajnie upalna pogoda, której towarzyszy silne promieniowanie słoneczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skwarka ż., skwarek m., skwarność ż., skwarzenie n.

 czas. skwarzyć

 przym. skwarny

 przysł. skwarnie, skwarno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spiekota, upał

Wiktionary


skwara

1. zgrubienie od: skwarka;
2. dawniej: upał


SJP.pl


skwarczyński

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Skwarczyński (1886-1934) − działacz niepodległościowy, polityk
  • Bolesław Skwarczyński (1885-1967) − prawnik, samorządowiec, starosta
  • Henryk Skwarczyński (ur. 1952) − pisarz, podróżnik
  • Paweł Skwarczyński (1829-1887) − prawnik, poseł do Sejmu Krajowego Galicji
  • Stanisław Skwarczyński (1888-1981) − generał brygady Wojska Polskiego
  • Tadeusz Skwarczyński (1894-1978) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego
  • Tadeusz Skwarczyński (1895-1940) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Zdzisław Skwarczyński (1914-1987) − historyk literatury, rektor Uniwersytetu Łódzkiego

Wikipedia


skwareczek

zdrobnienie od: skwarek


SJP.pl


skwareczka

zdrobnienie od: skwarek


SJP.pl


skwarek

wysmażony kawałeczek słoniny, boczku; skwarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) kulin. wysmażony drobny kawałek wieprzowej słoniny lub boczku;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: skwarka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskfarɛk, AS: skfarek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skwarka ż., skwar mrz., skwarzenie n., zeskwarzenie n.

 czas. skwarzyć ndk., zeskwarzać ndk., zeskwarzyć dk., zeskwarzyć się dk.

 przym. skwarkowy

 przysł. skwarno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skwarka

Wiktionary


skwarka

wysmażony kawałeczek słoniny, boczku; skwarek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. wysmażony drobny kawałek wieprzowej słoniny lub boczku;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podano nam świeży chleb, smalec ze skwarkami i ogórki kiszone.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skwarek mrz., skwar mrz., skwierczenie n., zaskwierczenie n.

 czas. skwierczeć ndk., zaskwierczeć dk.

 przym. skwarkowy

 przysł. skwarno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skwarek; gw-pl|Poznań. skrzyczka

Wiktionary


skwarki

wysmażony kawałeczek słoniny, boczku; skwarek


SJP.pl

Skwarki – pozostałość po produkcji tłuszczów wytapianych z tkanki tłuszczowej zwierząt, głównie smalcu. W zależności od użytego surowca mogą zawierać pewne ilości mięsa i tłuszczu. Cenione za walory smakowe. Używane w gastronomii.

Skwarki mogą być spożywane bezpośrednio lub dodawane jako składnik potraw. Używane jako dodatek do potraw mięsnych, tłuszcz do ciast (także słodkich) i ciasteczek, często łączone z ziemniakami. Wraz z wytopionym z nich tłuszczem i cebulą stosowane jako okrasa do dań.

Wikipedia


skwarkowy

przymiotnik od: skwarek


SJP.pl


skwarliński

nazwisko


SJP.pl


skwarnicki

nazwisko


SJP.pl


skwarnie

przysłówek

 (1.1) gorąco, upalnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skwar mrz.

 przysł. skwarno

 przym. skwarny

Wiktionary


skwarniej

stopień wyższy od przysłówków: skwarnie, skwarno


SJP.pl


skwarniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: skwarny


SJP.pl


skwarno

przysłówek

 (1.1) książk. bardzo gorąco

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skwar mrz., skwarek mrz., skwarka ż.

 przym. skwarny

 przysł. skwarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skwarnie, upalnie

Wiktionary


skwarny

bardzo gorący; upalny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) książk. pełen skwaru, bardzo gorący

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Minął jeszcze jeden cichy, skwarny dzień letni.

 (1.1) W ten skwarny, upalny dzień nie brakowało amatorów lodów i zimnych napojów, a także kiełbasek z grilla.

 (1.1) Była połowa czerwca, trwała sesja egzaminacyjna. Skwarny dzień, w korytarzach uczelni nieco chłodu, zdenerwowane, dyskutujące grupki studentów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skwar m.

 przysł. skwarnie, skwarno

Wiktionary


skwarski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Ryszard Skwarski – polski kajakarz, olimpijczyk
  • Tadeusz Skwarski – polski specjalista w dziedzinie technologii włókien chemicznych i polimerów

Wikipedia


skwarzyć

1. smażyć, topić tłuszcz na ogniu; wysmażać
2. o słonecznych upałach: dokuczać skwarem, przypiekać mocno


SJP.pl


skwaszać

1. potocznie: psuć dobry humor, miłą atmosferę czegoś;
2. skwaszać się -
a) ulegając fermentacji, stawać się zepsutym;
b) być poddawanym fermentacji i zyskiwać kwaśny smak;
c) potocznie: skrzywiając się, okazywać niezadowolenie;
d) potocznie: przestawać mieć pozytywne cechy


SJP.pl


skwaszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skwaszać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skwaszać ndk.

Wiktionary


skwat

ryba chrzęstnoszkieletowa; raszpla, ryna, anioł morski


SJP.pl

Raszpla zwyczajna, anioł morski, raszpla, skwat (Squatina squatina) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny raszplowatych (Squatinidae), nazywany też ryną.

Wikipedia


skwater

squatter, squatters;
1.
a) w USA i Australii: osadnik nieposiadający tytułu prawnego;
b) w Australii: hodowca owiec dzierżawiący ziemię od państwa;
2. osoba zamieszkująca nielegalnie opuszczone budynki: domy, fabryki itp.


SJP.pl

Squatterzy lub skwaterzy (ang. squatters) – warstwa społeczna ziemian australijskich w XIX w., wywodzących się z legalizowanych samorodnych osadników buszu Australii (outback). Termin w szerszym znaczeniu odnosi się również do nielegalnych osadników w XIX-wiecznych Stanach Zjednoczonych, zajmujących ziemię do której nie mieli formalnych praw, określa się nim też amerykańskich pionierów, a obecnie także dzikich lokatorów zamieszkujących squaty (skłoty).

Wikipedia


skwatowate

monotypowa rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych; raszplowate, aniołowate


SJP.pl

Raszplowate, skwatowate, aniołowate (Squatinidae) – rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu raszplokształtych (Squatiniformes).

Wikipedia


skwer

mały park, zieleń miejska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) średniej wielkości teren zielony, najczęściej znajdujący się obok ulicy

Wiktionary

Skwer (ang. square, pol. kwadrat) – niezabudowany obszar na terenie miejscowości spełniający funkcje rekreacyjne.

Najczęściej skwer jest terenem zieleni z trawnikami, klombami, krzewami oraz drzewami, a niekiedy znajdują się tam fontanny, alejki, ławki i inny sprzęt rekreacyjny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy jadę do szkoły, podziwiam skwery.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skfɛr, AS: skfer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. skwerek m.

Wiktionary


skwerek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: skwer

 (1.2) mały skwer m.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skwer m.

Wiktionary


skweres

dawniej: kłopot, zmartwienie, ambaras


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. kłopot, ambaras, zamęt, zmartwienie, problem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Światło tak dalece się już rozszerzyło, że wybuch, nastąpi przy pierwszem lepszem wydarzeniu, a wówczas będzie to harmider i skweres nielada.

 (1.1) Tu pod tą gruszką drzemał Kościuszko, dopieroż robi się skweres, • a pod tą drugą Kołłątaj Hugo załatwiał mały interes.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskfɛrɛs, AS: skferes

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. kweres m., skweret m., skwereta m.

Wiktionary


skwierawski

nazwisko


SJP.pl


skwierczyński

nazwisko


SJP.pl

Skwierczyńscy (i oboczności: Skwirczyńscy, Śkwirczyńscy) herbu Ślepowron – polski ród szlachecki wywodzący się z Podlasia. Rodzina rycerska przybyła do Paprotni w ziemi drohickiej najprawdopodobniej z terenów Mazowsza w czasach osadnictwa prowadzonego przez księcia mazowieckiego Janusza I Starszego w drugiej połowie XIV wieku lub za czasów przejścia Podlasia w ręce księcia litewskiego Witolda w 1405 roku, który kontynuował osadnictwo rycerstwa polskiego z terenów Mazowsza, jak i ziemi łęczyckiej i Kujaw na terenie wyludnionego przez najazdy Krzyżaków i Jaćwingów Podlasia.

Wikipedia


skwierk

1. skwierczący głos, skwierczenie;
2. świergot, ćwierkanie;
3. staropolskie: skarga, żal


SJP.pl


skwierzyna

miasto w Polsce


SJP.pl

Skwierzyna (niem. Schwerin an der Warthe) – miasto w zachodniej Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Skwierzyna. Miasto jest położone na pograniczu Pojezierza Wielkopolskiego i Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, przy ujściu rzeki Obry do Warty.

Wikipedia


skwierzynianin

mieszkaniec Skwierzyny


SJP.pl


skwierzynianka

mieszkanka Skwierzyny


SJP.pl


skwierzynka

wieś w Polsce


SJP.pl

Skwierzynka (do 1945 niem. Schwerinsthal) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Sianów.

Według danych z 30 czerwca 2003 r. wieś miała 234 mieszkańców.

Wikipedia


skwierzyński

przymiotnik od: Skwierzyna


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze Skwierzyną, dotyczący Skwierzyny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Skwierzyna ż.

Wiktionary


skwir

ostry, przenikliwy odgłos wydawany przez ptaka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ornit. piskliwy świergot ptaka

 (1.2) przest. skrzeknięcie, zawodzenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Usłyszeliśmy przenikliwy skwir mewy śmieszki.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skwirczeć ndk., skwirzyć ndk.

Wiktionary


skwira

nazwisko


SJP.pl

Skwyra (ukr. Сквира) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie białocerkiewskim. Do 2020 roku siedziba administracyjna rejonu skwyrskiego.

Wikipedia


skwirliwy

przymiotnik

 (1.1) stpol. płaczący żałośnie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skfʲirˈlʲivɨ, AS: skfʹirlʹivy

Wiktionary


skwirowski

nazwisko


SJP.pl


skwirynowo

Skwirynowo (dawn. Kwirynowo) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Czernikowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 166 mieszkańców. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Czernikowo.

Wikipedia


skwitać

dawniej: pokrywać się kwiatami, zakwitać, wykwitać


SJP.pl


skwitnąć

1. pokryć się kwiatami; zakwitnąć;
2. zepsuć się pod wpływem wilgoci i pokryć się pleśnią; spleśnieć


SJP.pl


skwitnięty

skwitły;
1. taki, który pokrył się kwiatami; zakwitły, zakwitnięty;
2. taki, który zepsuł się pod wpływem wilgoci i pokrył się pleśnią; spleśniały


SJP.pl


skwitować

1. zareagować słowem lub gestem;
2. zwolnić kogoś z opłaty, wydając pokwitowanie


SJP.pl


skwitły

1. pokryć się kwiatami; zakwitnąć;
2. zepsuć się pod wpływem wilgoci i pokryć się pleśnią; spleśnieć


SJP.pl


skworc

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. szpak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szkworc, szpok.

Wiktionary


skworczyk

rodzaj ptaków z rodziny szpakowatych


SJP.pl


skydiving

[czytaj: skajdajwing] sport polegający na wykonywaniu akrobatycznych skoków ze spadochronem; spadochroniarstwo


SJP.pl


skye

[czytaj: skaj] potocznie: pies rasy skye terrier


SJP.pl

Skye (ang. Isle of Skye, gael. An t-Eilean Sgitheanach) – druga co do wielkości (1700 km²) wyspa Szkocji, a czwarta na Wyspach Brytyjskich, największa i położona najbardziej na północ w archipelagu Hebrydów Wewnętrznych. Należy do jednostki administracyjnej Highland, historycznie część hrabstwa Inverness-shire.

Wikipedia


skyfos

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) staroż. ceram. w Starożytnej Grecji: niewielkie, głębokie naczynie z uchwytami po bokach, służące do picia;

Wiktionary

Skyfos (skifos) (stgr. σκύφος skýphos, lm skyphoi) – w ceramice starogreckiej niewielkie, głębokie naczynie z bocznymi uchwytami, służące do picia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na jednym skyfosie dostrzegamy Bachusa przedstawionego jako dziecko jadące na panterze, poza tym licznie przedstawiano motywy zwierzęce i roślinne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. skifos

Wiktionary


skylab

[czytaj: skajlab] amerykańska stacja kosmiczna


SJP.pl

Skylab (skrót od ang. Sky Laboratory: kosmiczne laboratorium) – amerykańska stacja kosmiczna działająca od 14 maja 1973 do 11 lipca 1979 r.

Wikipedia


skylight

[czytaj: skajlajt] oszklone okienko w dachu kabiny lub w pokładzie statku dające światło z góry; skajlajt


SJP.pl


skyline

[czytaj: skajlajn] panorama miasta, na której widoczne są wysokie budynki


SJP.pl

  • skyline (panorama) – widok na miasto
  • Skyline (film) – amerykański film z 2010 roku
  • Nissan Skyline – sportowy samochód klasy średniej

Miejscowości w USA:

  • Skyline – miejscowość w stanie Alabama, w hrabstwie Jackson
  • Skyline – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Blue Earth

Wikipedia


skype

[czytaj: skajp] komunikator internetowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) inform. komunikator internetowy;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ze Skype’a można też – jak wiadomo – dzwonić na telefony stacjonarne i komórkowe oraz wysyłać SMS-y.

Wiktionary


skype'ować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) porozumiewać się za pomocą Skype'a, komunikatora internetowego pozwalającego na prowadzenie rozmów głosowych i wideorozmów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Też korzystam z internetu — mówiła starsza pani, która zdradziła, że z wnukami skype'uje, sprawdza w necie pogodę i czasem sobie wchodzi na YouTube.

Wiktionary


skypowicz

[czytaj: skajpowicz] użytkownik Skype'a (komunikatora internetowego); skajpowicz


SJP.pl


skyr

islandzki produkt mleczny wyrabiany ze zsiadłego mleka, rodzaj gęstego jogurtu o delikatnym śmietankowym smaku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. islandzki, tradycyjny produkt mleczny, rodzaj kwaszonego mleka;

Wiktionary

Skyr – tradycyjny islandzki wyrób mleczarski podobny do jogurtu wyrabiany ze zsiadłego mleka. Do produkcji przemysłowej wykorzystuje się mleko odtłuszczone. Występuje w wersji smakowej oraz pitnej. Jest dostępny w punktach handlowych w Skandynawii, Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych, Polsce i Austrii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na śniadanie zjadłem skyr z syropem truskawkowym i kilka rzodkiewek.

Wiktionary


skyrmion

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. kwazicząstka, która charakteryzuje się tzw. ładunkiem topologicznym, będącą możliwie najmniejszym stabilnym zakłóceniem jednorodnego namagnesowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naukowcy odkryli, że możliwe jest manipulowanie pojedynczymi skyrmionami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. antyskyrmion m., multiskyrmion m., interskyrion m., skyrmioniczność ż., skyrmionika ż., skyrmionium n., nanoskyrmion m.

 przym. skyrmioniczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) kwazicząstka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. antyskyrmion m., multiskyrmion m., interskyrion m., skyrmioniczność ż., skyrmionika ż., skyrmionium n., nanoskyrmion m.

 przym. skyrmioniczny

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|skyrmion. < etym|ang|Skyrme., od nazwiska brytyjskiego fizyka Tony'ego Skyrme

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) skyrmion

* fiński: (1.1) skyrmioni

* francuski: (1.1) skyrmion m.

* hiszpański: (1.1) skyrmion m.

* kataloński: (1.1) skyrmió m.

* niemiecki: (1.1) Skyrmion

* nowogrecki: (1.1) σκυρμιόνιο n.

* portugalski: (1.1) skyrmion m.

* rosyjski: (1.1) скирмион m.

* ukraiński: (1.1) скірміон m.

* włoski: (1.1) skyrmione m.

źródła.

== skyrmion (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik policzalny

 (1.1) fiz. skyrmion

odmiana.

 (1.1) lp. skyrmion; lm. skyrmions

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


skyrs

przyimek

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. z powodu

Wiktionary


skyscraper

[czytaj: skajskrejper]
1. bardzo wysoki budynek, mający kilkadziesiąt pięter; drapacz chmur, wieżowiec;
2. środowiskowo: pionowa forma reklamy internetowej w kształcie wysokiego i wąskiego prostokąta


SJP.pl


skytale

starożytna metoda szyfrowania pism, używana przez Spartan


SJP.pl

Skytale (stgr. σκυτάλη skytálē lub σκύταλον skýtalon; łac. scytala) – metoda szyfrowania stosowana w starożytnej Grecji, w szczególności przez Spartan.

Wąski pasek pergaminu lub skóry nawijano na laskę, zapisując tekst wzdłuż niej na stykających się brzegach. Będący adresatem posiadacz laski o identycznej grubości mógł szybko odczytać tekst przesłania. W postaci rozwiniętej, z pozbawionymi sensu, rozrzuconymi literami nie miał żadnej wartości dla osoby niepowołanej; zrozumiały był jedynie dla właściwego odbiorcy, który dopasował go do swego wzorca.

Wikipedia


skłaczony

taki, który się skłaczył (zlepił się w kłaki)


SJP.pl


skład

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miejsce gromadzenia (składowania) towarów, magazyn

 (1.2) sport. zbiór wszystkich zawodników jednej drużyny podczas meczu

 (1.3) zbiór elementów stanowiących dany przedmiot lub substancję

 (1.4) druk. przygotowywanie tekstu do druku, składanie

 (1.5) gw-pl|Poznań., kujawy. sklep

 (1.6) kolej. komplet połączonych wagonów;

Wiktionary

  • skład tekstu
  • DTP
  • skład procentowy
  • skład celny
  • prawo składu
  • Skład Apostolski
  • skład gatunkowy
  • skład społeczny
  • skład ziarnowy
  • składowisko śmieci
  • skład pociągu
  • skład handlowy
  • umowa składu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Żołnierze poszli do składu broni.

 (1.2) W jakim składzie gra dziś Legia?

 (1.3) Proszę mi podać skład chemiczny tej substancji.

 (1.4) W składzie najnowszego numeru uczestniczył sam dyrektor wydawnictwa.

 (1.5) Byłem w składzie, ale nie miałem bejmów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skwat, AS: sku̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. składnik m., składowisko n., składarka ż., składanka ż., składak m., składnica ż., składanie n., składowanie n.

:: zdrobn. składzik m.

 czas. składać ndk., składować ndk.

 przym. składny, składowy, składany

 przysł. składnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) magazyn, składowisko

 (1.2) zespół, drużyna

 (1.5) zob. sklep.

Wiktionary


składać

czasownik przechodni niedokonany (dk. złożyć)

 (1.1) gromadzić coś, zbierać

 (1.2) budować coś z elementów, łączyć w jedną całość dwie lub więcej części

 (1.3) zginać, załamywać coś, robiąc to mniejszym

 (1.4) przekazywać coś komuś w formie ustnej lub pisemnej

 (1.5) druk. przygotowywać tekst do druku, łącząc, zestawiając różne litery i wyrazy

 (1.6) umieszczać w określonym miejscu

czasownik zwrotny niedokonany składać się (dk. złożyć się)

 (2.1) mieć coś za swoje części

 (2.2) ofiarować, kupować, zbierać coś w kilka osób w taki sposób, że każda z tych osób daje tylko część, uczestniczyć w składce

 (2.3) być zdolnym do złożenia

 (2.4) przybierać pozycję do wykonania czynności

 (2.5) stawać się przyczyną czegoś

 (2.6) pot. w odniesieniu do jakichś okoliczności: mieć jakiś przebieg

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Muszę składać grosz do grosza, aby kupić jej prezent.

 (1.2) Od wczoraj uparcie składa model samolotu.

 (1.3) Składam teraz namiot do pokrowca.

 (1.4) Składałem mu życzenia zaraz po przyjściu na jego imieniny.

 (1.4) Składam podanie do urzędu z prośbą o rozpatrzenie skargi.

 (1.5) Właśnie składam komputerowo szkolną gazetę.

 (1.6) Oficjalna delegacja rządowa składa wieniec przy grobie nieznanego żołnierza.

 (2.1) Silnik składa się z gaźnika, tłoków, wału, chłodnicy i wielu innych elementów

 (2.2) Pracownicy złożyli się na wspólny prezent dla swojego szefa.

 (2.3) Wersalka po awarii już nie chce się składać.

 (2.4) Pluton egzekucyjny długo składał się do strzału.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskwadat͡ɕ, AS: sku̯adać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. składak m., składka ż., skład m., składarka ż., składanie n., składnik m., składowa ż., składanka ż., składnia ż., składnica ż.

 czas. kłaść, układać, wykładać

 przym. składowy, składany, składkowy, składny, rozkładany, złożony, układny

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) zawierać, obejmować

 (2.2) zrzucać się, zbierać

Wiktionary


składacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ten kto coś składa

 (1.2) druk. pracownik drukarni składający tekst

 (1.3) daw. poeta

 (1.4) osoba oddająca coś na skład (w depozyt)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zecer

Wiktionary


składaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od składak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. składak m.

Wiktionary


składak

1. składany kajak turystyczny;
2. składany nóż;
3. popularny rodzaj roweru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rower, który można złożyć, zmniejszając jego gabaryty np. w celu przetransportowania

 (1.2) komputer stacjonarny złożony z oddzielnie kupowanych podzespołów różnych producentów

Wiktionary

Rower składany (potocznie składak) – rower o zmniejszonych rozmiarach, który można łatwo jeszcze zmniejszyć na czas transportowania lub przechowywania. Zmniejszenie rozmiarów uzyskuje się poprzez stosowanie kół o mniejszej średnicy i mniejszej ramie. Składanie obejmuje zwykle obniżanie kierownicy i siodełka oraz czasami składanie ramy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. skład m., składnik m., składka ż., składanka ż., składanie n., poskładanie n., składowa ż., składnica ż., składzik m., składarka ż.

:: zdrobn. składaczek m.

 czas. składać ndk., poskładać dk.

 przym. składnikowy, składowy, składkowy, składankowy

Wiktionary


składaneczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: składanka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. składanka ż.

Wiktionary


składanek

wydanie kilku różnych utworów muzycznych jako pewną całość


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bogdan Składanek – polski iranista
  • Julian Składanek – polski aktor teatralny, radiowy i filmowy
  • Maria Składanek – polska iranistka

Wikipedia


składanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|składać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skwaˈdãɲɛ, AS: sku̯adãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. układać, składać ndk.

 rzecz. składarka ż., skład m., składanka ż., składka ż., składak mrz., składnik mrz., składnica ż.

 przym. składowy, składany, układny

Wiktionary


składaniec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pszcz. odkład utworzony z ramek z czerwiem pochodzących od kilku różnych rodzin pszczelich

Wiktionary


składanka

wydanie kilku różnych utworów muzycznych jako pewną całość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś złożonego z kilku rzeczy, utworów

Wiktionary

Kompilacja (składanka, album kompilacyjny) – ogólny termin używany w odniesieniu do wydawnictwa muzycznego, złożonego z utworów, które nie zostały zaplanowane jako pojedyncze dzieło. Kompilacje często składają się z utworów różnych artystów: ścieżki dźwiękowe, samplery wytwórni płytowych, albumy tematyczne, choć czasami poświęcone są jednemu artyście.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy ukazują się nowe, zremasterowane płyty albo składanki Beatelsów, głos w ich sprawie zajmują współcześni muzycy.

 (1.1) Na Święta dostałem składankę polskich kolęd.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skwaˈdãnka, AS: sku̯adãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skład m., składanie n., składowisko n., składnik m., składak m.

:: zdrobn. składaneczka ż.

 czas. składać, poskładać

 przym. składowy, składankowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kompilacja, melanż, zbieranina

Wiktionary


składankowy

przymiotnik od: składanka


SJP.pl


składanowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Marcin Składanowski – katolicki duchowny, teolog
  • Mariusz Składanowski – polski informatyk

Wikipedia


składany

1. dający się składać, taki, który można złożyć;
2. złożony z jakichś elementów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dający się składać

 (1.2) złożony z części

 (1.3) złożony w fałdy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skład mrz., składanie n., naskładanie n., poskładanie n.

 czas. naskładać dk., składać ndk., poskładać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozkładany, teleskopowy

 (1.2) połączony, posklejany, złożony

 (1.3) pofałdowany, pogięty, sfałdowany

Wiktionary


składarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. urządzenie składające arkusze papieru

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skwaˈdarka, AS: sku̯adarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skład m., składanie n., składka ż., składak m., składnica ż.

 przym. składowy

 czas. składać

Wiktionary


składeczka

zdrobnienie od: składka


SJP.pl


składka

1. zbiórka pieniędzy na jakiś cel;
2. kwota pieniężna wpłacana do wspólnej kasy lub na jakiś wspólny cel;
3. arkusz papieru odpowiednio złożony na przewidziany format


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sposób opłacenia czegoś przez wiele osób, służącego wszystkim tym osobom, gdy każda z nich ponosi część kosztu (zwykle równą)

 (1.2) wielkość części każdej osoby uczestniczącej w składce (1.1)

 (1.3) urz. adm. obowiązkowa opłata związana z przynależnością do jakiejś organizacji lub instytucji najczęściej opłacana w regularnych odstępach czasu

 (1.4) zadrukowany arkusz papieru złożony zazwyczaj wielokrotnie, tworzący część książki

Wiktionary

Składka – pieniężne świadczenie okresowe członka stowarzyszenia bądź ubezpieczonego, m.in.:

  • składka na ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC)
  • składka na ubezpieczenie zdrowotne
  • składka na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe)
  • inna składka ubezpieczeniowa

Składka to także:

  • składka (poligrafia)
  • składka introligatorska

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Koledzy urządzili składkę na piwo.

 (1.1) Dzieci uczestniczyły w składce na wycieczkę.

 (1.2) Ile wynosiła składka na tę wycieczkę?

 (1.4) W dziale introligatorskim składki są zszywane ze sobą, a w ten sposób uzyskany blok oprawiany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. składkowicz m., oskładkowanie n., składanie n., składarka ż., składnik mrz., składak mrz.

 czas. składać, składać się ndk., złożyć się dk.

 przym. składkowy, składowy

 przysł. składkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ściepa, ściepka, zrzuta, zrzutka, zbiórka

 (1.2) udział

Wiktionary


składkowski

nazwisko


SJP.pl


składkowy

przymiotnik od: składka


SJP.pl


składnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. funkcja wyrazu w zdaniu

 (1.2) jęz. zestaw reguł rządzących budową zdań w danym języku

 (1.3) jęz. dział lingwistyki badający reguły konstrukcji zdań;

 (1.4) inform. zestaw reguł określających budowę poprawnych wyrażeń w języku programowania

Wiktionary

  • syntaktyka (językoznawstwo) – nauka zajmująca się budową zdań
    • składnia historyczna
    • składnia opisowa
    • zobacz też:
      • składnia rządu
      • składnia zgody
      • składnia przynależności
  • syntaktyka (logika) – funkcja wyrazu w zdaniu
    • składnia poetycka, syntaktyka poetycka

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Prowadziła wykłady ze składni języka staroirlandzkiego.

 (1.4) Zawsze miałem kłopoty ze składnią języka C.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskwadʲɲa, AS: sku̯adʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 czas. składać

 przym. składniowy, składowy

 przysł. składniowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-4) syntaktyka

Wiktionary


składnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce, gdzie się coś składa lub coś jest złożone

 (1.2) miejsce przeznaczone do czasowego przechowywania materiałów

Wiktionary

Składnica – miejsce przechowywania czegoś.

  • Składnica drewna – miejsce, gdzie składuje się drewno
  • Składnica rejonowa – jednostka organizacyjna sił zbrojnych
  • Składnica akt – miejsce przechowywania dokumentów niearchiwalnych
  • Centralna Składnica Harcerska – państwowe przedsiębiorstwo handlowe, powiązane z ZHP

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W pierwszych dniach oblężenia zaopatrzenie w środki lekarskie uległo dezorganizacji, gdyż większość właścicieli aptek i składnic opuściła miasto.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skład mrz., składzik mrz., składnik mrz., składowisko n., składarka ż., składanka ż., składak mrz., składanie n., składowanie n.

 czas. składać ndk., składować ndk.

 przym. składny, składowy

 przysł. składnie

Wiktionary


składniej

stopień wyższy od przysłówka: składnie


SJP.pl


składniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: składny


SJP.pl


składnik

1. część składowa jakiejś całości;
2. w dodawaniu: każda z liczb dodawanych do siebie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) część składowa czegoś

 (1.2) mat. jeden z obiektów dodawanych dający sumę

Wiktionary

Dodawanie – wspólna nazwa różnych działań matematycznych, zdefiniowanych na różnych zbiorach i klasach, m.in. tych liczbowych, ale też dla wektorów, niektórych funkcji i części innych zbiorów.

Dodawane obiekty to składniki, a wynik dodawania to suma. Działanie to zwykle oznacza się plusem: +. Dodawanie zalicza się do działań arytmetycznych i jest najprostszym z nich, definiującym pozostałe.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈskwadʲɲik, AS: sku̯adʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skład m., składak m., składka ż., składanka ż., składanie n., poskładanie n., składowa ż., składnica ż., składzik m.

 czas. składać ndk., poskładać dk.

 przym. składnikowy, składowy, składkowy, składankowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) komponent, ingredient

 (1.2) dodajnik

Wiktionary


składnikowy

przymiotnik od: składnik


SJP.pl


składniowy

przymiotnik od: składnia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od składnia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skwadʲˈɲɔvɨ, AS: sku̯adʹńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. składnia ż.

 przysł. składniowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) syntaktyczny

Wiktionary


składność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest składne; cecha tych, którzy są składni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. składny

 przysł. składnie

Wiktionary


składny

sprawnie zrobiony, zręcznie sformułowany; harmonijny, spójny, poprawny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) poukładany, zgrabnie sformułowany

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskwadnɨ, AS: sku̯adny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. składnie

 rzecz. składność ż., składnica ż., skład

 czas. składać

 przym. składowy

Wiktionary


składopis

elektromechaniczne lub elektroniczne urządzenie do składu tekstów, stosowane przed i w okresie pierwszych lat rozwoju komputerów, było rozwiązaniem pośrednim między maszynami do pisania a komputerami


SJP.pl

Składopis - elektromechaniczne lub elektroniczne urządzenie do składu tekstów, stosowane jeszcze w okresie pierwszych lat rozwoju komputerów, które było rozwiązaniem pośrednim między elektrycznymi maszynami do pisania a komputerami. Jego cechami charakterystycznymi były możliwość automatycznego lub ręcznego wyrównywania wierszy oraz, w przypadku urządzenia elektronicznego, wymiana głowic z czcionkami, dzięki któremu można było zmieniać krój i wprowadzać atrybuty czcionki, jak pochylenie lub wytłuszczenie pisma.

Wikipedia


składowa

element maszyny, część składowa urządzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) część składowa

Wiktionary

Matematyka

  • składowa wektora
  • składowa zbioru

Fizyka

  • składowa wielkości wektorowej
  • składowa czasowa w Szczególnej Teorii Względności
  • składowa harmoniczna w akustyce

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. składak mrz., składnik mrz.

 czas. składać

 przym. składowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) składnik

Wiktionary


składować

czasownik niedokonany

 (1.1) umieszczać gdzieś i przechowywać

 (1.2) przechowywać substancje szkodliwe w sposób niezagrażający nikomu i niczemu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) U wyżej uorganizowanych mrówek jaja i larwy są pieczołowicie składowane, nieruchomo czekając na przeżuty pokarm.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skwaˈdɔvat͡ɕ, AS: sku̯adovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. składnica ż., skład mrz., składowisko n., składowanie n., składownik mos.

 przym. składowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) magazynować

Wiktionary


składowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|składować.

Wiktionary

Składowanie – jeden z głównych procesów magazynowych. Polega na zbiorze czynności związanych z umieszczeniem zapasów na powierzchni lub w przestrzeni składowej budowli magazynowej, w usystematyzowany sposób, odpowiednio do istniejących warunków i właściwości zapasów. Składowanie towarów w magazynie wiąże się z podstawową funkcją magazynu, jaką jest ich czasowe przechowywanie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. składowisko n., skład mrz., składnica ż.

 czas. składować

Wiktionary


składowe

opłata za przechowywanie rzeczy oddanych na skład; magazynowe


SJP.pl


składowice

Składowice (niem. Ziebendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.

Wikipedia


składowisko

miejsce składania czegoś; składnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce składowania czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Biorąc pod uwagę fakt, że powierzchnia składowisk popiołów energetycznych pochodzących ze spalania węgla kamiennego i brunatnego wynosi w Polsce ok. 4000 ha, należy w pełni zdawać sobie sprawę, że problematyka związana z zabezpieczeniem środowiska przed ich uciążliwością jest niezmiernie ważna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. składanka ż., składnica ż., skład mrz., składowanie n., składownik mos.

 czas. składować ndk.

 przym. składowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zbiornica, składnica

Wiktionary


składowiskowy

składowisko


SJP.pl

Patrz:

składowisko

składowniczka

kobieta zajmująca się składowaniem materiałów we własnych lub wynajętych składach


SJP.pl


składownik

osoba lub firma zajmująca się składowaniem materiałów we własnych lub wynajętych składach


SJP.pl


składowy

przymiotnik

 (1.1) będący częścią całości

 (1.2) dotyczący składowania czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Istotną częścią składową kultury epoki jest rozwój szkolnictwa niższego i średniego.

 (1.1) (…) znakomita większość Polaków na emigracji uważa ziemie nad Odrą i Nysą za część składową obszaru Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skwaˈdɔvɨ, AS: sku̯adovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. składowisko n., składnica ż., składak, składka, skład, składarka, składanie, składnik, składowa, składanka, składnia

 czas. składać, składować

 przym. składny, składkowy

Wiktionary


składzik

zdrobnienie od: skład (magazyn)


SJP.pl


skłamać

zełgać;
1. świadomie powiedzieć nieprawdę;
2. dawniej: udać coś, stworzyć pozory czegoś, np. skłamać radość


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|kłamać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tych okolicznościach byłem zmuszony skłamać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kłamać

 rzecz. kłamczuszek mos.

Wiktionary


skłaniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. skłonić)

 (1.1) wpływać na czyjąś decyzję

 (1.2) powodować pochylenie

czasownik zwrotny niedokonany skłaniać się (dk. skłonić się)

 (2.1) przybierać ukierunkowanie, tendencję, nabierać przekonania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ukłon mrz., skłon mrz., pokłon mrz., skłanianie n.

 czas. kłaniać się ndk., skłonić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mobilizować, motywować, nakłaniać, namawiać, pobudzać, prowokować, ukierunkowywać, usposabiać, zachęcać, inspirować, kierować, pchać, podburzać, popędzać, popychać, podjudzać, podżegać, rozbestwiać, zmuszać

 (1.2) pochylać

 (2.1) nakłaniać się, grawitować, inklinować, nastawiać się, orientować się, przekonywać się, ukierunkowywać się, ciążyć, chylić się

Wiktionary


skłanianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|skłaniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieskłanianie n., skłon mrz.

 czas. skłaniać ndk.

Wiktionary


skłębić

wzburzyć, stłoczyć coś, tworząc kłębowisko


SJP.pl


skłębiony

mający włosy splątane jak w kołtunie; zmierzwiony, kołtuniasty


SJP.pl


skłócać

czasownik przechodni niedokonany (dk. skłócić)

 (1.1) dążyć do skonfliktowania osób lub grup

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Algorytmy sprzyjają treściom z konkretnym przekazem, które nie szokują i skłócają ze sobą odbiorców?

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kłócić się

 rzecz. wykłócanie n., kłótnia ż.

 przym. kłótliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) konfliktować

Wiktionary


skłócić

1. wymieszać gwałtownie, zmącić;
2. doprowadzić do niezgody, kłótni


SJP.pl


skłocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od skłot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie skłot, lecz tylko mały skłocik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skłot m.

Wiktionary


skłodowska-curie

[czytaj: skłoDOWska-köRI albo skłoDOWska-kiRI] Maria Skłodowska-Curie (możliwe też: Curie-Skłodowska, 1867-1934) - chemik i fizyk, laureatka Nagrody Nobla w roku 1903 i w roku 1911


SJP.pl


skłodowski

nazwisko


SJP.pl

Skłodowski (forma żeńska: Skłodowska; liczba mnoga: Skłodowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1497 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 1721 osoby. Nazwisko pochodzi od słów składać lub skład i jest najbardziej rozpowszechnione w północno-wschodniej Polsce.

Wikipedia


skłodowskit

minerał z gromady krzemianów


SJP.pl

Skłodowskit (shinkolobwit, chinkolobwit) – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.

Nazwany na cześć Marii Skłodowskiej-Curie. Druga jego nazwa jest utworzona od francuskiej nazwy jednego ze złóż, w których został odnaleziony, Shinkolobwe w Kongo.

Wikipedia


skłon

pochylenie tułowia w przód


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pochylenie tułowia, wykonywane zwykle jako ćwiczenie

 (1.2) książk. przest. pochylenie przed kimś głowy na znak szacunku

 (1.3) książk. płaszczyzna nachylona pod pewnym kątem do podstawy, bok wzniesienia lub góry

Wiktionary

Wymowa:

IPA: skwɔ̃n, AS: sku̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skłanianie n., skłonienie n., skłonność ż., ukłon mrz., pokłon m.

 czas. skłaniać, skłonić, kłaniać się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pochylenie się

 (1.2) skinienie, ukłon, kłanianie się

 (1.3) stok, zbocze

Wiktionary


skłonić

czasownik przechodni dokonany (ndk. skłaniać)

 (1.1) dokonany od|skłaniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskwɔ̃ɲit͡ɕ, AS: sku̯õńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skłon mrz., skłonienie n., ukłon mrz., pokłon m., skłonność ż.

 czas. skłaniać ndk., kłaniać się

Wiktionary


skłonniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: skłonny; bardziej skłonny


SJP.pl


skłonność

1. cecha, która może się ujawnić, potencjalna właściwość; podatność, predyspozycja, tendencja;
2. zamiłowanie do czegoś; upodobanie, pociąg;
3. dawniej: przychylność dla kogoś; sympatia, sentyment;
4. w psychologii: spontaniczny odruch, który prowadzi do zrealizowania określonego celu, np. skłonności motoryczne, afektywne i intelektualne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) potencjalna, niekiedy ujawniająca się cecha

 (1.2) upodobanie do czegoś

 (1.3) przest. sympatia dla kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Masz skłonności do gniewu, które niszczą twoje relacje z innymi.

 (1.2) Mam skłonności do edytowania artykułów, nawet gdy wiem, że powinienem się zająć czymś ważniejszym.

 (1.3) Ich wzajemne skłonności były tematem wielu plotkaotek w biurze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskwɔ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: sku̯õ•ność

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skłaniać (się), skłonić (się)

 przym. skłonny

 rzecz. skłon

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inklinacja, tendencja, dyspozycja, predyspozycja, zdolność, podatność

 (1.2) słabość, upodobanie, feblik, ciągoty, ciągotki

 (1.3) sympatia, chęć, ciągoty, pociąg

Wiktionary


skłonny

1. taki, który jest gotów do uczynienia, zaakceptowania czegoś; skory, chętny, ochoczy, skwapliwy;
2. taki, który jest na coś podatny, łatwo ulega czemuś; nieodporny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest podatny na coś; mający predyspozycję do czegoś

 (1.2) taki, który zgadza się z czymś, ma chęć na coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zimie jestem skłonny do częstych przeziębień.

 (1.2) Jestem skłonny przyznać ci rację.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈskwɔ̃nːɨ, AS: sku̯õ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skłaniać się

 rzecz. skłonność

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podatny

 (1.2) skory, przychylny, chętny

Wiktionary


skłony

pochylenie tułowia w przód


SJP.pl


skłot

rzadko: opuszczony budynek, nielegalnie zagospodarowany lub zamieszkany przez nieformalną grupę; squat, squot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. squat.

Wiktionary

Squat (spolszczane skłot) – potocznie, opuszczona nieruchomość, zajęta przeważnie bez zgody właściciela.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: skwɔt, AS: sku̯ot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. squat m., squatter m., squatterka ż., squatters m., squatting m., skłotowanie n., zaskłotowanie n., skłocik mrz.

 czas. skłotować ndk., zaskłotować dk.

 przym. skłotowy, squatowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) squat

Wiktionary


skłotowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. odczasownikowy od|skłotować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. skłot m., squat m., squatter m., squatterka ż., squatters m., squatting m., zaskłotowanie n.

 czas. skłotować ndk., zaskłotować dk.

 przym. skłotowy, squatowy

Wiktionary


skłuć

poranić albo podziurawić kłując; pokłuć; zabić kłując


SJP.pl


skłucki

nazwisko


SJP.pl


skłudzewo

Skłudzewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Zławieś Wielka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 249 mieszkańców. Jest siedemnastą co do wielkości miejscowością gminy Zławieś Wielka. Miejscowość położona jest na widokowej skarpie pradoliny Wisły, w połowie drogi między Toruniem a Bydgoszczą.

Wikipedia


skłuwać

zabijać lub ranić, przebijając czymś ostrym


SJP.pl


sl

skrót od: Stronnictwo Ludowe


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Stronnictwo Ludowe

Wiktionary

  • Skrót nazwy partii i stronnictw politycznych w Polsce:
    • Stronnictwo Ludowe (1931-1945) – polska partia polityczna, utworzona z połączenia PSL „Piast”, PSL „Wyzwolenie” i Stronnictwa Chłopskiego
    • Stronnictwo Ludowe (1944–1949, tzw. lubelskie) – prokomunistyczna partia polityczna działająca w latach 1944-1949
    • Stronnictwo Ludowe Roch – kryptonim działającego w konspiracji Stronnictwa Ludowego, uczestniczącego we władzach i strukturach Polskiego Państwa Podziemnego, od lipca 1945 działającego publicznie jako Polskie Stronnictwo Ludowe
    • Stronnictwo Ludowe „Wola Ludu”
    • Stronnictwo Ludowe „Ojcowizna”
    • Polskie Stronnictwo Ludowe – nazwa i człon nazwy wielu polskich partii politycznych
    • Zjednoczone Stronnictwo Ludowe (1949–1989)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɛs‿ˈɛl, AS: es‿el

Wiktionary


sl-owiec

członek SL (Stronnictwa Ludowego); eselowiec


SJP.pl


sl-owski

SL


SJP.pl

Patrz:

SL

śl.

skrót od: śląski


SJP.pl

skrót

 (1.1) = śląski

Wiktionary

Etnolekt śląski (śl. ślōnskŏ gŏdka, ślōnsko godka, ślůnsko godka), w dialektologii polskiej dialekt śląski, czasem też gwara śląska – zespół gwar śląskich, być może łączących się w kilka dialektów, którym posługuje się rdzenna ludność Górnego Śląska. Na kształtowanie się słownictwa etnolektu miały wpływ zapożyczenia z języków: literackiego polskiego, czeskiego (szczególnie z narzecza morawskiego, traktowanego niekiedy jako odrębny język), niemieckiego (najczęściej z germańskiego dialektu śląskiego) oraz częściowo słowackiego. W mowie tej konsekwentnie dominuje dzisiaj fonologia i morfologia słowiańska i przeważa takiż źródłosłów. Dyskusyjna jest kwestia statusu mowy śląskiej. W publikacjach językoznawczych śląszczyzna uznawana jest za dialekt języka polskiego. Jednakże znaczna część wyrażeń bliższa jest językowi staropolskiemu niż współczesnej polszczyźnie standardowej. W Narodowym Spisie Powszechnym w 2002 r. używanie śląskiego w kontaktach domowych zadeklarowało 56,6 tys. osób. W spisie z 2011 było już 529 tys. takich deklaracji, a w spisie z 2021 – 458 tys. Język śląski został uwzględniony w normie ISO 639-3, gdzie Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna – ISO przydzieliła mu kod: „SZL”.

Wikipedia


slab

półwyrób stalowy przeznaczony do dalszej obróbki; kęs płaski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hutn. półwyrób przeznaczony do dalszego walcowania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: slap, AS: slap

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slabing m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kęsisko płaskie

Wiktionary


slabing

1. ciężka walcarka do walcowania wlewków na kęsiska; zgniatacz
2. dział huty wyposażony w urządzenia do walcowania metali i otrzymywania z nich pewnych wyrobów; walcownia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. hutn. ciężka walcarka do walcowania wlewków na slaby (kęsiska płaskie)

 (1.2) techn. hutn. dział huty wyposażony w urządzenia do walcowania metali i otrzymywania z nich slabów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zasadniczymi urządzeniami produkującymi wsad do walcowni są zgniatacze, slabing i walcownie ciągłe kęsów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slab m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgniatacz

 (1.2) walcownia slabing

Wiktionary


ślabrać

czasownik

 (1.1) poznań. - brudzić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślabranie n.

Wiktionary


ślabranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ślabrać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ślabrać ndk.

Wiktionary


ślabrotać

czasownik

 (1.1) poznań. mówić niewyraźnie i szybko, krzyczeć, ględzić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przestań ślabrotać!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślabrotanie n.

Wiktionary


ślabrotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ślabrotać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ślabrotać ndk.

Wiktionary


slackline

[czytaj: slaklajn] dyscyplina sportowa polegająca na chodzeniu po taśmie napiętej pomiędzy dwoma punktami, głównie drzewami, zapoczątkowana na początku lat 80. XX wieku


SJP.pl

Slackline (ang. slackline – luźna linia) – dyscyplina sportowa polegająca na chodzeniu i wykonywaniu trików na taśmie, zazwyczaj o szerokości 2,5–5 cm, rozwieszonej i napiętej między dwoma punktami (drzewami, skalnymi turniami) na wysokości od kilkunastu centymetrów do kilkuset metrów.

Wikipedia


slackliner

[czytaj: slaklajner] osoba uprawiająca sport polegający na chodzeniu po taśmie napiętej pomiędzy dwoma punktami, głównie drzewami


SJP.pl


slacklinerka

[czytaj: slaklajnerka] kobieta uprawiająca sport polegający na chodzeniu po taśmie napiętej pomiędzy dwoma punktami, głównie drzewami


SJP.pl


slacktywizm

[czytaj: slaktywizm] aktywizm społeczny lub polityczny polegający na wykonywaniu wyłącznie prostych zadań niewymagających zaangażowania, np. pisanie postów w internecie lub podpisywanie internetowych petycji' slaktywizm


SJP.pl

Slaktywizm (również slacktywizm, ang. slacktivism, od slack – leń, wałkoń i activism – aktywizm) – odnosi się do aktywizmu politycznego bądź społecznego, który nie powoduje istotnych praktycznych skutków, a jedynie przyczynia się do samozadowolenia osoby biorącej udział. Działania uznawane za slaktywizm zwykle są bardzo proste i nie wymagają zaangażowania od uczestników.

Wikipedia


slackware

jedna z dystrybucji systemu Linux


SJP.pl

Slackware (wym. [ˈslækwɛə]) – najstarsza aktywnie rozwijana dystrybucja GNU/Linuksa.

Pierwsza wersja (1.00) została wydana 16 lipca 1993 roku przez Patricka Volkerdinga. Wersja ta była oparta na dystrybucji SLS Linux i rozprowadzana jako obrazy dyskietek 3,5-calowych, dostępne przez anonimowy FTP. Slackware obchodził swoje piętnaste urodziny 17 lutego 2008.

Wikipedia


ślączka

nazwisko


SJP.pl

  • Ślączka – struga w Polsce
  • Aleksander Ślączka (1893–1940), lekarz neurolog i psychiatra, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Janusz Ślączka (ur. 1971), żużlowiec i trener sportu żużlowego
  • Kazimierz Ślączka (1885-1971), inżynier, oficer Wojska Polskiego
  • Roman Ślączka (1895-1967), adwokat, radca prawny, działacz narodowy
  • Wojciech Ślączka (1851–1925), adwokat, działacz niepodległościowy i społeczny

Wikipedia


slaczyć

środowiskowo: uprawiać sport polegający na chodzeniu po taśmie napiętej pomiędzy dwoma punktami, głównie drzewami


SJP.pl


ślad

1. znak odciśnięty np. po przejściu człowieka, przejeździe pojazdu; trop;
2. pozostałość po czymś, znak świadczący o tym, że coś istniało, działo się;
3. znikoma ilość czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) oznaka przejścia, przejechania, przelotu kogoś lub czegoś

 (1.2) pozostałość po wydarzeniu lub po obecności kogoś lub czegoś

 (1.3) niewielka ilość

 (1.4) muz. ścieżka dźwiękowa w urządzeniach i oprogramowaniu służącym do rejestracji dźwięku

 (1.5) mat. suma elementów na głównej przekątnej macierzy kwadratowej;

Wiktionary

  • ślad – jednostka miary powierzchni
  • ślad – pojęcie z dziedziny algebry liniowej
  • Ślad – album zespołu Kombii
  • Ślad – singel zespołu Kombii
  • Ślad – singel Juli
  • Ślad – polski serial kryminalny Telewizji Polsat

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Koło południa przyszli nad bród, którym widocznie od czasu do czasu przejeżdżali ludzie i wozy, bo po obu brzegach były ślady kół i kopyt końskich.

 (1.2) Wtem przed trzema tygodniami powróciła nagle do miasta bledsza niż zwykle, z zapadłymi policzkami i śladami łez w zaczerwienionych oczach.

 (1.4) Następny etap, to przygotowanie śladów audio. (…) Werbel jest na dwóch śladach – górna membrana i sprężyny.

 (1.5) Ślad operatora rzutowego jest równy wymiarowi przestrzeni, na którą on rzutuje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlat, AS: ślat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. oślada ż., śladówka ż., śledczy m., śledztwo n., śledzenie n.

 czas. śledzić, prześladować, naśladować

 przym. śladowy, śledczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odcisk, trop

 (1.2) pamiątka

Wiktionary


śladami

1. znak odciśnięty np. po przejściu człowieka, przejeździe pojazdu; trop;
2. pozostałość po czymś, znak świadczący o tym, że coś istniało, działo się;
3. znikoma ilość czegoś


SJP.pl


śladem

1. znak odciśnięty np. po przejściu człowieka, przejeździe pojazdu; trop;
2. pozostałość po czymś, znak świadczący o tym, że coś istniało, działo się;
3. znikoma ilość czegoś


SJP.pl


śladować

dawniej: iść czyimś śladem, tropić kogoś; śledzić


SJP.pl


śladówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. pot. narta do uprawiania narciarstwa rekreacyjnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślad m.

Wiktionary


śladowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest śladowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śladowy

 przysł. śladowo

Wiktionary


śladowski

nazwisko


SJP.pl


śladowy

ślad


SJP.pl

Patrz:

ślad

slajd

fotografia w formie małoobrazkowych przezroczy, przeznaczona do rzutowania na ekran; slide


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fot. diapozytyw, małoobrazkowe przezrocze oprawione w tekturową lub plastikowyastikową ramkę, służące do rzutowania obrazu na ekran za pomocą rzutnika;

Wiktionary

Przezrocze, slajd (ang. slide) – diapozytyw fotograficzny uzyskany jako obraz pozytywowy na materiale przezroczystym (dawniej wyłącznie światłoczułym), przeznaczony do oglądania w prześwicie (pod światło) lub za pomocą diaskopu (rzutnika) na większej powierzchni (np. ekranie).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na geografii pani pokazywała nam slajdy ze zdjęciami z Himalajów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: slajt, AS: slai ̯t

Wiktionary

Powiązane:

 przym. slajdowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przezrocze, przeźrocze

Wiktionary


slajdowisko

potocznie: prezentacja slajdów


SJP.pl


slajdowy

przymiotnik od: slajd


SJP.pl


slajdzik

zdrobnienie od: slajd


SJP.pl


slajs

w tenisie: uderzenie piłki z nadaniem jej rotacji wstecznej; uderzenie podcięte


SJP.pl


slaktywizm

aktywizm społeczny lub polityczny polegający na wykonywaniu wyłącznie prostych zadań niewymagających zaangażowania, np. pisanie postów w internecie lub podpisywanie internetowych petycji' slacktywizm


SJP.pl

Slaktywizm (również slacktywizm, ang. slacktivism, od slack – leń, wałkoń i activism – aktywizm) – odnosi się do aktywizmu politycznego bądź społecznego, który nie powoduje istotnych praktycznych skutków, a jedynie przyczynia się do samozadowolenia osoby biorącej udział. Działania uznawane za slaktywizm zwykle są bardzo proste i nie wymagają zaangażowania od uczestników.

Wikipedia


slalom

1. dyscyplina sportowa polegająca na pokonywaniu bramek, rozgrywana np. na nartach, rowerze, snowboardzie;
2. wymijanie wielu rzeczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. konkurencja sportowa polegająca na pokonywaniu (najczęściej na nartach) krętej trasy wyznaczonej bramkami

 (1.2) książk. przen. o drodze pełnej przeszkód; także: o trudnym zadaniu

Wiktionary

Slalom (dawniej: slalom specjalny) – olimpijska konkurencja narciarska, rozgrywana zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn, jedna z podstawowych obok zjazdu i slalomu giganta.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Droga po zimie to prawdziwy slalom między dziurami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈslalɔ̃m, AS: slalõm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slalomowiec m., slalomista m., slalomistka ż., slalomik mrz.

 przym. slalomowy

Wiktionary


slalomer

narciarz biorący udział w slalomie; slalomista, slalomowiec


SJP.pl


slalomik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od slalom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie slalom, lecz tylko mały slalomik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slalom m.

Wiktionary


slalomista

narciarz biorący udział w slalomie; slalomowiec, slalomer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. zawodnik startujący w slalomie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌslalɔ̃ˈmʲista, AS: slalõmʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slalom m., slalomowiec m.

:: fż. slalomistka ż.

 przym. slalomowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) slalomowiec

Wiktionary


slalomistka

slalomista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: slalomista

Wiktionary

Patrz:

slalomista

Wymowa:

IPA: ˌslalɔ̃ˈmʲistka, AS: slalõmʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slalom m., slalomowiec m.

:: fm. slalomista m.

 przym. slalomowy

Wiktionary


slalomowiec

narciarz biorący udział w slalomie; slalomista, slalomer


SJP.pl


slalomowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) sport. związany z slalomem, dotyczący slalomu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slalom mrz., slalomista mos., slalomistka ż.

Wiktionary


slam

występ na żywo, podczas którego uczestnik przedstawia własny tekst poetycki lub prozatorski bez użycia jakichkolwiek rekwizytów i instrumentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) występ artystyczny będący połączeniem poezji i performance'u i wykluczający użycie jakichkolwiek instrumentów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Slam otwarty dla wszystkich, którzy chcą spróbować swoich sił w pojedynkach na teksty, wiersze, rymy własnego autorstwa (…).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: slãm, AS: slãm

Wiktionary


ślamazara

(r. męski) mężczyzna, chłopiec powolny, flegmatyczny, poruszający się anemicznie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy

 (1.1) pot. lekcew. osoba robiąca wszystko powoli, często również nieudolnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie dość, że jest ślamazarą, to jeszcze fajtłapą!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕlãmaˈzara, AS: ślãmazara

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślamazarność ż.

 przym. ślamazarny

 przysł. ślamazarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grzebuła, guzdrała, guzdracz, guzdralski, maruda, maruder

Wiktionary


ślamazarnie

przysłówek

 (1.1) w sposób ślamazarny, bardzo powoli, często nieudolnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozkładam zeszyt i powoli, ślamazarnie, z wysiłkiem notuję wszystko, o czym myślałam.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕlãmaˈzarʲɲɛ, AS: ślãmazarʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślamazarność ż., ślamazara m./ż.

 przym. ślamazarny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bez życia, flegmatycznie, gnuśnie, jak krew z nosa, jak mucha w smole, jak ślimak / ślimaczo, jak żółw / w żółwim tempie, jakby chciał, a nie mógł, marudnie, na zwolnionych obrotach, niemrawo, ociężale, opieszale, ospale

Wiktionary


ślamazarniej

stopień wyższy od przysłówka: ślamazarnie


SJP.pl


ślamazarniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ślamazarny


SJP.pl


ślamazarność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ślamazarne; cecha tych, którzy są ślamazarni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślamazara mos./ż.

 przym. ślamazarny

 przysł. ślamazarnie

Wiktionary


ślamazarny

przymiotnik

 (1.1) powolny, flegmatyczny, mało energiczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Działania armii szwedzkiej na Pomorzu były jednak tak nieudolne i ślamazarne, że nie stanowiły większego zagrożenia dla wojsk pruskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕlãmaˈzarnɨ, AS: ślãmazarny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślamazara, ślamazarność, śluma

 przysł. ślamazarnie

Wiktionary


slamer

osoba występująca na żywo przed publicznością, przedstawiająca własny tekst poetycki lub prozatorski bez użycia jakichkolwiek rekwizytów i instrumentów


SJP.pl


slamować

występować na żywo przed publicznością, przedstawiając własny tekst poetycki lub prozatorski bez użycia jakichkolwiek rekwizytów i instrumentów; brać udział w slamie


SJP.pl


slamowy

slam


SJP.pl

Patrz:

slam

slams

zniszczony, nędzny dom zamieszkiwany przez ubogich mieszkańców miast; slums


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. slums.

Wiktionary

Slumsy (czyt. [slamsy] od ang. slums) – region miasta zamieszkany przez biedną ludność (najczęściej imigrantów lub przybyszy z terenów wiejskich). Obszary takie są najbardziej powszechne w wielkich aglomeracjach państw globalnego południa (kiedyś zwanego Trzecim Światem) (np. w Afryce, Indiach czy Ameryce Południowej).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: slãms, AS: slãms

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slums m.

 przym. slamsowy, slumsowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) slums

Wiktionary


slamsowy

dotyczący domów zamieszkałych przez biedotę lub wielkomiejskich dzielnic nędzy; slumsowy


SJP.pl


slamsy

biedna dzielnica w wielkim mieście; slumsy


SJP.pl

Slumsy (czyt. [slamsy] od ang. slums) – region miasta zamieszkany przez biedną ludność (najczęściej imigrantów lub przybyszy z terenów wiejskich). Obszary takie są najbardziej powszechne w wielkich aglomeracjach państw globalnego południa (kiedyś zwanego Trzecim Światem) (np. w Afryce, Indiach czy Ameryce Południowej).

Wikipedia


slang

w językoznawstwie: język jakiejś grupy społecznej (środowiskowej, zawodowej, ale nie terytorialnej), różniący się od języka ogólnego (narodowego) zasobem słów, wyrażeń i wymową; żargon, argot, gwara, wiech, język specjalistyczny (środowiskowy, zawodowy)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. kult. zespół jednostek językowych właściwych dla wyodrębnionej grupy społecznej;

Wiktionary

Slang – zespół słownictwa i połączeń wyrazowych używanych nieoficjalnie w pewnym kręgu ludzi lub w ograniczonym kontekście społecznym. Slangiem posługują się grupy ludzi, których łączy wspólny typ działalności lub wspólna sfera zainteresowań. Czasem pojęcie slangu jest kojarzone ze środowiskami młodzieżowymi. W szerokim ujęciu slang nie musi być związany z konkretną grupą użytkowników języka; wyróżnia się tzw. slang ogólny, który ma stosunkowo rozległy zasięg społeczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oni mówią swoim własnym, gangsterskim slangiem.

 (1.1) W ulotce tej firmy odnaleźć można bardzo dużo slangu informatycznego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: slãŋk, AS: slãŋk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. slangowy

 przysł. slangowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żargon, gwara środowiskowa

Wiktionary


slangowy

przymiotnik od: slang


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. dotyczący slangu, właściwy slangowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slang m.

Wiktionary


slapp

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy

 (1.1) praw. społ. pozew sądowy mający na celu zastraszenie i uciszenie krytyków przez zaangażowanie ich w obronę prawną, której kosztów mogą nie udźwignąć

Wiktionary

Powiązane:

 przym. SLAPP-owy

Wiktionary


slapping

[czytaj: slaping] klang; w muzyce:
a) technika gry na gitarze basowej i elektrycznej polegająca na silnym uderzeniu lub szarpnięciu struny, która wydaje charakterystyczny dźwięk, uderzając o gryf;
b) część utworu muzycznego wykonana tą techniką


SJP.pl

Slapping (w Polsce nazywany klangiem lub „grą kciukiem”) – technika gry na gitarze basowej i gitarze elektrycznej opierająca się na dwóch sposobach wydobywania dźwięku:

  • slap – mocne uderzenie struny kciukiem, tak by uderzając o gryf wydobyła charakterystyczny i czysty dźwięk
  • pop – szarpnięcie, „poderwanie” struny tak mocne, by ta odezwała się uderzając o progi (artykulacja analogiczna do pizzicato bartokowskiego na instrumentach smyczkowych), mające dać efekt podobny do uzyskanego przez slap

Wikipedia


slapstick

[czytaj: slapstik] komedia o wartkiej akcji, pełna gagów (np. rzucanie tortami), pościgów itp.


SJP.pl

Slapstick (również komedia slapstikowa, ang. slapstick comedy) – rodzaj komedii filmowej, głównie z okresu kina niemego, stworzony przez amerykańskiego reżysera Macka Sennetta.

Charakteryzuje się szybką akcją i rubasznym humorem. Postacie są mocno przerysowane i przeżywają groteskowo niebezpieczne przygody. Sekwencje filmowe często są tworzone spontanicznie. Pierwszą komedią slapstickową był film Macka Sennetta z 1912 roku pt. Cohen na Coney Island.

Wikipedia


slapstickowy

przymiotnik od: slapstick; slapstikowy


SJP.pl


slapstikowy

slapstick; slapstickowy


SJP.pl


slargando

określenie wykonawcze: zwalniając, rozszerzając; slentando


SJP.pl


slash

[czytaj: slesz lub slasz] znak graficzny (/); ukośnik, prawy ukośnik, kreska ukośna


SJP.pl

Slash, właśc. Saul Hudson (ur. 23 lipca 1965 w Stoke-on-Trent) – brytyjsko-amerykański gitarzysta rockowy.

Zasłynął przede wszystkim z występów z zespołem Guns N’ Roses, którego był członkiem w latach 1985–1996 oraz w którym ponownie gra od 2016. W latach 2003–2008 był gitarzystą formacji Velvet Revolver. Współpracował także z Michaelem Jacksonem, z którym stworzył utwory: „Black or White”, „Give In to Me”, „D.S.”, „Privacy” oraz „Morphine”. Jak sam przyznaje, duży wpływ na jego grę na gitarze mieli Jimi Hendrix i Tony Iommi.

Wikipedia


slasher

[czytaj: slaszer] gatunek horroru, w którym ginie wielu bohaterów z rąk seryjnego mordercy


SJP.pl

Slasher (ang. slashciąć) – rodzaj horroru filmowego o fabule, w której liczba bohaterów zmniejsza się w „dziwnych” okolicznościach. Slashery spotykały się z ogromną aprobatą szczególnie w latach 70. i 80. XX wieku. Obecnie, pomimo dalszej popularności, powstaje ich coraz mniej.

Wikipedia


slasherowy

slasher [czytaj: slaszerowy]


SJP.pl


śląsk

1. historyczna dzielnica Polski; Śląsk Opolski;
2. ludowy zespół pieśni i tańca;
3. wrocławski klub sportowy;
4. wydawnictwo działające w latach 1954-92


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. terytorium historyczne (kraina geograficzna i historyczna) w dorzeczu górnej i środkowej Odry;

 (1.2) pot. posp. województwo śląskie;

 (1.3) pot. posp. obszar konurbacji katowickiej;

Wiktionary

Śląsk (śl. Ślōnsk, Ślůnsk; niem. Schlesien; dś. Schläsing; cz. Slezsko; łac. Silesia) – kraina historyczna, położona na terenie Polski, Czech i Niemiec, w dorzeczu górnej i środkowej Odry. Od XV–XVI wieku zaczęto wyróżniać podział na Dolny Śląsk i Górny Śląsk. Historyczną stolicą całego obszaru Śląska jest Wrocław.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uznanie przez stany śląskie w 1526 roku na sejmie w Głubczycach prawa do dziedziczenia Ferdynanda I Habsburga (1526-1564) zapoczątkowało ponad dwustuletnie panowanie Habsburgów nad Śląskiem.

 (1.1) Ludzie mieszkający na Śląsku są bardzo gościnni.

 (1.2) Przebyliśmy cały Śląsk od Bielska-Białej aż po Częstochowę, zatrzymując się oczywiście w Katowicach, Sosnowcu, Gliwicach i Rudzie Śląskiej.

 (1.3) Czy pacjenci z Częstochowy będą jeździli leczyć się na Śląsk?

 (1.3) Od 9 grudnia pasażerowie korzystający z dotychczasowych bezpośrednich połączeń Przewozów Regionalnych z Opola na Śląsk i z powrotem muszą się przesiadać…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlɔ̃w̃sk, AS: ślõũ̯sk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślązak mzw., śląszczyzna ż., śląska ż., Śląskie n., Ślązak mos., Ślązaczka ż., śląskość ż., śląski mrz.

 przym. śląski

 przysł. śląsko, po śląsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podn. Silesia; gw-pl|Górny Śląsk|Ślónsk, Ślónzek.

Wiktionary


śląska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. kulin. rodzaj kiełbasy z mięsa wieprzowego

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp. od: śląski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wezmę dwa kilo śląskiej i pół kilo kaszanki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Śląsk mrz., Śląskie n., śląskość ż., Ślązak mos., Ślązaczka ż., śląskość ż., śląski mrz.

 przym. śląski

 przysł. śląsko

Wiktionary


sląski

nazwisko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze Śląskiem, dotyczący Śląska, pochodzący ze Śląska

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. etnolekt używany na Górnym Śląsku;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na kolację zjadłem śląską kiełbasę.

 (2.1) Proboszcz nigdy nie posługiwał się śląskim na ambonie.

 (2.1) Dziadkowie nie znali żadnego „Ojcze nasz” po śląsku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɔ̃w̃sʲci, AS: ślõũ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślązak mzw., śląszczyzna ż., śląska ż., Śląskie n., Śląsk m., Ślązak m., Ślązaczka ż., śląskość ż.

 przysł. śląsko, po śląsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. śl.

Wiktionary


śląskie

potocznie: kluski śląskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. region w południowej Polsce

Wiktionary

Województwo śląskie – jednostka samorządu terytorialnego i jednostka podziału administracyjnego Polski o powierzchni 12 333,09 km², położona na obszarze Niziny Śląskiej, Wyżyny Śląsko-Krakowskiej, Kotliny Oświęcimskiej, Pogórza Zachodniobeskidzkiego, Beskidów Zachodnich. Obejmuje wschodnią część Górnego Śląska i zachodnią część zachodniej Małopolski, w tym Zagłębie Dąbrowskie, zachodnie Zagłębie Krakowskie, Żywiecczyznę i Częstochowę. Zamieszkuje je około 4 375 947 osób. Jest województwem o najwyższym stopniu urbanizacji i gęstości zaludnienia. Siedzibą władz województwa są Katowice.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do wypadku na autostradzie doszło w Śląskiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɔ̃w̃sʲcɛ, AS: ślõũ̯sʹḱe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Śląsk mrz., śląska ż.

 przym. śląski

 przysł. śląsko

Wiktionary


śląsko

przymiotnik od: Śląsk


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) na sposób śląski, po śląsku

Wiktionary

Śląsko – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Lipsko, przy drodze krajowej nr 79.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Lipsku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W spisie znalazły się śląsko brzmiące nazwiska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Śląsk mrz., śląska ż., Śląskie n., śląskość ż., Ślązak mos., Ślązaczka ż., śląskość ż., śląski mrz.

 przym. śląski

Wiktionary


śląskość

zespół cech charakterystycznych dla Śląska, Ślązaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co śląskie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Erwin epatuje śląskością.

 (1.1) Wypędzono Niemców, napłynęła fala repatriantów z dawnych kresów wschodnich, a tożsamość i mit śląskości wiązano przede wszystkim klasowo – z górnictwem i hutnictwem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślązak mzw., śląszczyzna ż., śląska ż., Śląsk mrz., Ślązak mos., Ślązaczka ż.

 przym. śląski

 przysł. śląsko, po śląsku

Wiktionary


śląskowo

Śląskowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Jutrosin.

Wikipedia


śląszczyzna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. gwara śląska

 (1.2) przest. ogół cech śląskich

Wiktionary

Etnolekt śląski (śl. ślōnskŏ gŏdka, ślōnsko godka, ślůnsko godka), w dialektologii polskiej dialekt śląski, czasem też gwara śląska – zespół gwar śląskich, być może łączących się w kilka dialektów, którym posługuje się rdzenna ludność Górnego Śląska. Na kształtowanie się słownictwa etnolektu miały wpływ zapożyczenia z języków: literackiego polskiego, czeskiego (szczególnie z narzecza morawskiego, traktowanego niekiedy jako odrębny język), niemieckiego (najczęściej z germańskiego dialektu śląskiego) oraz częściowo słowackiego. W mowie tej konsekwentnie dominuje dzisiaj fonologia i morfologia słowiańska i przeważa takiż źródłosłów. Dyskusyjna jest kwestia statusu mowy śląskiej. W publikacjach językoznawczych śląszczyzna uznawana jest za dialekt języka polskiego. Jednakże znaczna część wyrażeń bliższa jest językowi staropolskiemu niż współczesnej polszczyźnie standardowej. W Narodowym Spisie Powszechnym w 2002 r. używanie śląskiego w kontaktach domowych zadeklarowało 56,6 tys. osób. W spisie z 2011 było już 529 tys. takich deklaracji, a w spisie z 2021 – 458 tys. Język śląski został uwzględniony w normie ISO 639-3, gdzie Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna – ISO przydzieliła mu kod: „SZL”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reżyser rzadko posługiwał się śląszczyzną poza domem rodzinnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Śląsk mrz., śląskość ż., Ślązak mos., Ślązaczka ż.

 przym. śląski

 przysł. po śląsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śląski

Wiktionary


slavica

druki, rękopisy i inne dokumenty pisane w języku słowiańskim lub dotyczące Słowian; slawika


SJP.pl

Slavica – wieś w Chorwacji, w żupanii primorsko-gorskiej, w gminie Fužine. W 2011 roku liczyła 33 mieszkańców.

Wikipedia


slawika

dokumenty, rękopisy, druki pisane w jednym z języków słowiańskich albo dotyczące Słowian; slavica


SJP.pl


slawista

znawca języka, kultury i literatury słowiańskiej; słowianoznawca


SJP.pl

Slawistyka – interdyscyplinarna dziedzina nauki, obejmująca badanie i opis najogólniej pojmowanych kultur, krajów, narodów i języków słowiańskich. Najczęściej jest utożsamiana z filologią słowiańską, a więc z dziedziną badającą języki słowiańskie, literatury oraz folklor narodów słowiańskich. W szerszym rozumieniu slawistyka obejmuje także archeologię oraz historię Słowian, począwszy od dziejów najstarszych, zwłaszcza z okresu wspólnoty plemiennej, aż po współczesność.

Wikipedia


slawistka

slawista


SJP.pl

Slawistyka – interdyscyplinarna dziedzina nauki, obejmująca badanie i opis najogólniej pojmowanych kultur, krajów, narodów i języków słowiańskich. Najczęściej jest utożsamiana z filologią słowiańską, a więc z dziedziną badającą języki słowiańskie, literatury oraz folklor narodów słowiańskich. W szerszym rozumieniu slawistyka obejmuje także archeologię oraz historię Słowian, począwszy od dziejów najstarszych, zwłaszcza z okresu wspólnoty plemiennej, aż po współczesność.

Wikipedia

Patrz:

slawista

slawistyczny

slawistyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze slawistyką

Wiktionary

Patrz:

slawistyka

Wymowa:

IPA: ˌslavʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: slavʹistyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slawistyka ż., slawizm m., ż., slawista mos., slawistka ż., slawizacja ż., slawika nmos., slavica nmos., slawizowanie n., zeslawizowanie n.

 czas. slawizować ndk., zeslawizować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) słowianoznawczy

Wiktionary


slawistyka

1. nauka zajmująca się badaniem języków, literatur, kultur i historii narodów słowiańskich; słowianoznawstwo;
2. kierunek na uniwersytecie obejmujący tego typu studia; filologia słowiańska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziedzina nauki badająca i opisująca narody słowiańskie, ich kulturę, języki i historię

 (1.2) eduk. studia w dziedzinie slawistyki (1.1)

Wiktionary

Slawistyka – interdyscyplinarna dziedzina nauki, obejmująca badanie i opis najogólniej pojmowanych kultur, krajów, narodów i języków słowiańskich. Najczęściej jest utożsamiana z filologią słowiańską, a więc z dziedziną badającą języki słowiańskie, literatury oraz folklor narodów słowiańskich. W szerszym rozumieniu slawistyka obejmuje także archeologię oraz historię Słowian, począwszy od dziejów najstarszych, zwłaszcza z okresu wspólnoty plemiennej, aż po współczesność.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Umówiłem się do przygotowania naszego reportażu o Łużycach z ludźmi z warszawskiej i budziszyńskiej slawistyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: slaˈvʲistɨka, AS: slavʹistyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slawizm m., slawista m., slawistka ż., slawizacja ż., slawizowanie n., zeslawizowanie n.

 czas. slawizować ndk., zeslawizować dk.

 przym. slawistyczny

 przysł. slawistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) słowianoznawstwo

Wiktionary


slawizacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poddawanie czegoś wpływom słowiańskim, proces przyswajania lub narzucania kultury słowiańskiej

Wiktionary

Slawizacja − proces przyswajania (lub narzucania) języka lub kultury słowiańskiej.

Przykładem slawizacji jest zmiana składu etnicznego na Bałkanach po dotarciu tam Słowian (V-VII wieku). Wiele zamieszkujących te terytoria plemion, nie spokrewnionych bliżej ze Słowianami (np. Trakowie), przyjęło język słowiański jako własny, zaakceptowało także słowiańskie wierzenia i obyczaje, pozostawiając jednak po sobie pewne ślady, bądź to w języku (np. pewna liczba słów nieznanego, a w każdym razie nie słowiańskiego pochodzenia w języku bułgarskim), bądź w tradycyjnych zwyczajach (np. nestinarstwo, znany w Bułgarii obrzęd chodzenia boso po rozpalonych węglach, co uważa się za pozostałość starożytnych kultów pogańskich).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] u źródeł państwowości litewskiej nie leżał konflikt etniczny, ale kontakty plemięemion bałtyckich i słowiańskich, których efektem była slawizacja elit litewskich w epoce średniowiecza.

 (1.1) Trudno powiedzieć coś bliższego o pokrewieństwie słowiańskiego z językami zamieszkujących te tereny Wenetów, mimo, że ludność ta, obok Bałtów, weszła w skład biologicznego trzonu późniejszych Słowian. Slawizacja była tak gruntowna, że mowa ich w pierwotnej formie nigdzie się nie zachowała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌslavʲiˈzat͡sʲja, AS: slavʹizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slawizm mrz., slawistyka ż., slawista m., slawistka ż., slawizowanie n., zeslawizowanie n.

 czas. slawizować ndk., zeslawizować dk.

 przym. slawistyczny, slawizacyjny

Wiktionary


slawizm

wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na którymś z języków słowiańskich albo z niego przejęte; słowianizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z któregoś języka słowiańskiego;

Wiktionary

Slawizm – jednostka językowa zaczerpnięta z języka słowiańskiego, zadomowiona w języku nienależącym do grupy słowiańskiej lub wpleciona do doraźnej wypowiedzi.

Termin „slawizm” w zbiorczy sposób określa jednostki językowe zaczerpnięte z różnych języków słowiańskich (rusycyzmów, polonizmów, czechizmów, słowacyzmów itd.). Określa się nim również wyrażenia o stwierdzonym pochodzeniu słowiańskim, w przypadkach gdy nie wiadomo dokładnie, z którego języka zostały przejęte.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈslavʲism̥, AS: slavʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slawistyka ż., slawista mos., slawistka ż., slawizacja ż., slawika nmos., slavica nmos.

 przym. slawistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) słowianizm

Wiktionary


slawizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|slawizować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zeslawizowanie n., slawista m., slawistka ż., slawistyka ż., slawizacja ż.

 czas. slawizować ndk., zeslawizować dk.

 przym. slawistyczny

Wiktionary


slawonia

kraina we wschodniej Chorwacji; Sławonia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. kraina historyczna we wschodniej Chorwacji, położona w międzyrzeczu Sawy i Drawy;

Wiktionary

Slawonia (także pol. Sławonia, chorw. Slavonija) – kraina historyczna we wschodniej Chorwacji, położona w międzyrzeczu Sawy i Drawy. Często zaliczany jest do niej także region Sremu.

Slawonia zajmuje południowy skraj Kotliny Panońskiej. W jej skład wchodzą szerokie doliny Sawy i Drawy – Posawie i Podrawie oraz leżąca między nimi równina, z której wyrastają wzniesienia panońskich gór wyspowych (najwyższe pasmo – góry Papuk, do 953 m n.p.m.).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. slawoński

Wiktionary


slawoński

przymiotnik od: Slawonia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Slawonią, dotyczący Slawonii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Slawonia ż.

Wiktionary


ślaz

roślina zielna z rodziny ślazowatych, o barwnych, dużych kwiatach osadzonych w kątach liści lub w szczytowych gronach, rosnąca w Eurazji, Afryce i Ameryce Północnej; malwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zob. malwa.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. ślazowy

 rzecz. ślazowiec mzw./mrz.

Wiktionary


ślązaczka

mieszkanka Śląska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Śląska;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żadna Ślązaczka nie dałaby swojej córce na imię Olga.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlɔ̃w̃ˈzat͡ʃka, AS: ślõũ̯začka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Śląsk mrz., śląskość ż.

:: fm. Ślązak mos.

 przym. śląski

 przysł. śląsko, po śląsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hanyska; gw-pl|Górny Śląsk|Ślonzoczka, Ślónzoczka.

Wiktionary


ślązak

potocznie: koń śląski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Śląska;

Wiktionary

  • Ślązak – mieszkaniec Śląska
  • Fabryka Cukrów i Czekolady Ślązak – przedsiębiorstwo przemysłu spożywczego.
  • Ślązak – nazwa przedsiębiorstwa
  • „Ślązak” – tygodnik wydawany w Pszczynie w latach 1872–1879
  • ORP Ślązak – nazwa okrętów polskiej Marynarki Wojennej
  • Latający Ślązak – nazwa ekspresowego połączenia kolejowego z lat 30. XX wieku
  • ślązaki — konie rasy śląskiej

Osoby:

  • Anioł Ślązak
  • Janusz Ślązak

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wujek Olgierd na siłę chce być prawdziwym Ślązakiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɔ̃w̃zak, AS: ślõũ̯zak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Śląsk mrz., śląskość ż., śląski mrz., ślązak mzw.

:: fż. Ślązaczka ż.

 przym. śląski

 przysł. śląsko, po śląsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hanys; gw-pl|Górny Śląsk|Ślonzok, Ślónzok.

Wiktionary


ślazik

roślina z rodziny ślazowatych


SJP.pl


ślazować

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. schodzić

Wiktionary


ślazowate

o cechach ślazowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

Ślazowate, malwowate (Malvaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu ślazowców (Malvales). Obejmuje 244 rodzaje z 4225 gatunkami. Są to rośliny zielne, krzewy i drzewa szeroko rozprzestrzenione na Ziemi, we wszystkich niemal strefach klimatycznych. Większość gatunków występuje w strefie tropikalnej. Podrodziny Malvoideae i Bombacoideae najbardziej zróżnicowane są na kontynentach amerykańskich, Byttnerioideae, Grewioideae i Sterculioideae rozprzestrzenione są w strefie równikowej, a rośliny z podrodziny Tilioideae rosną na półkuli północnej.

Wikipedia


ślazowaty

o cechach ślazowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


ślazowiec

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. nazwa systematyczna|Trachys troglodytiformis|Obenberger|ref=tak., chrząszcz z rodziny bogatkowatych

 (1.2) ent. nazwa systematyczna|Carcharodus alceae|Esper|ref=tak., motyl dzienny z rodziny powszelatkowatych

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) bot. nazwa systematyczna|Sida|L.|ref=tak., roślina wieloletnia z rodziny ślazowatych;

Wiktionary

Ślazowiec (Sida L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Należy do niego co najmniej 249 gatunków. Występują one na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej i częściowo w strefach umiarkowanych na półkuli północnej sięgając po wschodnie Chiny i Japonię oraz wschodnie i środkowe Stany Zjednoczone, a na półkuli południowej po południową Australię i Afrykę oraz północną Argentynę. Większość gatunków rośnie na kontynentach amerykańskich. Drugim centrum zróżnicowania rodzaju jest Australia, gdzie występuje ok. 90 gatunków. Rośliny te na ogół rosną w miejscach nasłonecznionych, na glebach przepuszczalnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chrząszcz ślazowiec ma krótkie i owalne ciało.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślaz mrz., ślazowate nmos., ślazowce nmos.

 przym. ślazowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pozornik ślazowiec

 (1.2) warcabnik ślazowiec

Wiktionary


ślazówka

roślina z rodziny ślazowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Lavatera|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny ślazowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju ślazówka (1.1)

 (1.3) lud. ślaz dziki (nazwa systematyczna|Malva sylvestris|L.|ref=tak.)

Wiktionary

Ślazówka (Lavatera L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Klasyfikacja taksonomiczna rodzaju jest kłopotliwa ze względu na nieprecyzyjny jego rozdział w stosunku do rodzaju ślaz (Malva). W zależności od ujęcia należy tu od 10–12 do około 25 gatunków. Rośliny te występują w Makaronezji, obszarze Morza Śródziemnego, w Azji i Australii oraz Kalifornii. Rosną na klifach i innych terenach nadmorskich, na terenach skalistych i nieużytkach. W Polsce rośnie dziko ślazówka turyngska L. thuringiaca, a jako gatunek dziczejący (efemerofit) także ślazówka letnia, ś. trzymiesięczna (L. trimestris), poza tym kilka gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne.

Wikipedia


ślazowo

Ślazowo – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Przelewice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


ślazowy

1. otrzymany ze ślazu (rośliny zielnej);
2. o artykułach cukierniczych: zawierający wyciąg ze ślazu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze ślazem, dotyczący ślazu

 (1.2) otrzymywany ze ślazu lub zawierający ślaz

przymiotnik jakościowy

 (2.1) taki, który ma smak lub zapach ślazu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Bardzo lubi kawę i cukierki ślazowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślaz mrz., ślazowate nmos., ślazowce nmos., ślazowiec m.

Wiktionary


slch

skrót od: Stronnictwo Ludowo-Chrześcijańskie - polska partia polityczna


SJP.pl


sld

[czytaj: es-el-de] skrót od: Sojusz Lewicy Demokratycznej - polska partia polityczna


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męski

 (1.1) = polit. Sojusz Lewicy Demokratycznej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj SLD ogłosiło swojego kandydata na prezydenta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛs‿ɛl‿ˈdɛ, AS: es‿el‿de

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. SLD-owiec m.

 przym. SLD-owski

Wiktionary


sld-owiec

członek SLD (Sojuszu Lewicy Demokratycznej); eseldowiec


SJP.pl


sld-owski

SLD (Sojusz Lewicy Demokratycznej); eseldowski


SJP.pl


ślebioda

nazwisko


SJP.pl


śleboda

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) góry. wolność

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Śleboda, moi drodzy, to jest coś takiego, co czuje gospodarz w swoim gospodarstwie. To jest coś różnego od swawoli. Swawola niszczy, swawola depcze.

Wiktionary


slechta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. nieużyteczna warstwa

Wiktionary


ślęcin

Ślęcin – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Nagłowice. Leży przy drodze krajowej nr 78.

W dobie Sejmu Wielkiego Ślęcin należał do powiatu lelowskiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


ślęczeć

robić coś długo i mozolnie, tkwić nad czymś


SJP.pl


ślęczek

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pogard. przezwisko osoby niezaproszonej na wesele, lecz podglądającej przez okno lub stojącej przy drzwiach

Wiktionary


ślęczka

nazwisko


SJP.pl


śledcza

kobieta prowadząca śledztwo


SJP.pl


śledczy

1. związany ze śledztwem;
2. prowadzący śledztwo;
3. areszt śledczy - pomieszczenie, w którym przetrzymuje się osoby tymczasowo aresztowane


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze śledztwem, dotyczący śledztwa

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) osoba prowadząca śledztwo

Wiktionary

Śledczy – polski dwumiesięcznik z grupy Focusa o charakterze reportersko-śledczym wydawany od lipca 2010 do listopada 2013 roku przez polską filię niemieckiego wydawnictwa Gruner+Jahr Polska.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sędzia śledczy Szydłowski na widok intruza cofnął się znad akt, jakby dostał fangę prosto w nos.

 (2.1) Śledczy, łącząc tropy, doszli po nitce do kłębka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɛṭt͡ʃɨ, AS: śleṭčy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śledztwo n., śledzenie n., wyśledzenie n., prześledzenie n., ślad m.

 czas. śledzić ndk., wyśledzić dk., prześledzić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) dochodzeniowiec, detektyw, wywiadowca

Wiktionary


śledź

1. jadalna ryba morska
2. zabawa urządzana w ostatki (ostatni dzień karnawału)
3. hak wbijany w ziemię do zaczepiania oń linki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. jadalna ryba morska;

 (1.2) kulin. danie ze śledzia (1.1)

 (1.3) daw. środ. więz. stójkowy, policjant

 (1.4) pejor. mieszkaniec Gdyni

 (1.5) daw. środ. polit. sędzia śledczy

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) metalowy klin zakończony haczykiem wbijany w ziemię w celu naciągnięcia linek utrzymujących konstrukcję namiotu

 (2.2) lwów. krawat

 (2.3) pot. przyjęcie w ostatni wieczór karnawału

 (2.4) żegl. jeden z typów trasy regat;

forma czasownika.

 (3.1) 2. os. lp. rozk. od śledzić

Wiktionary

  • śledź – gatunek ryby z rodziny śledziowatych, w szczególności:
    • śledź oceaniczny (atlantycki, pospolity, Clupea harengus)
      • śledź bałtycki (sałaka, Clupea harengus membras) – podgatunek śledzia atlantyckiego
    • śledź pacyficzny (Clupea pallasii)
    • śledź obły (Etrumeus teres)
    • śledź patagoński (Sprattus fuegensis)
    • złotośledź (aloza amerykańska, Alosa sapidissima)

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Piliśmy piwo i jedliśmy śledzie z koperkiem.

     (1.2) Czy lubisz śledzie?

     (2.1) Powbijaj porządnie śledzie, żeby nam w nocy namiotu nie porwało.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ɕlɛt͡ɕ, AS: śleć

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. śledziówka ż., śledziowce nmos.

    :: zdrobn. śledzik m.

     przym. śledziowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.3) bury, salceson

     (2.3) śledzik, śledziówka

    Wiktionary


śledzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śledzić.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śledczy

 rzecz. śledczy mos., ślad mrz., śledztwo n.

 czas. śledzić

Wiktionary


śledzić

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) szpiegować podążając za kimś

 (1.2) obserwować, badać wzrokiem rozwój zdarzeń

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od pewnego czasu śledzę mojego męża, bo niewykluczone, że ma kochanicę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɛd͡ʑit͡ɕ, AS: śleʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślad m., śledztwo n., śledczy m., śledzenie n., wyśledzenie n.

 czas. wyśledzić dk., prześledzić dk.

 przym. śledczy, śladowy

 przysł. śladowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szpiclować

 (1.2) interesować się, monitorować, przyglądać się, przypatrywać się

Wiktionary


śledziejowice

Śledziejowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Wieliczka.

Wikipedia


śledziennica

Śledziennica (Chrysosplenium L.) – rodzaj roślin należący do rodziny skalnicowatych. Obejmuje od ok. 60 do ponad 70 gatunków. Największa liczba gatunków występuje w Japonii i w Chinach (w Chinach 35 gatunków, w tym 20 endemitów). Nieliczne gatunki rosną w Europie, Ameryce Północnej oraz na południowym krańcu Ameryki Południowej. W Polsce rosną dwa gatunki – śledziennica naprzeciwlistna (C. oppositifolium) i śledziennica skrętolistna (C. alternifolium).

Wikipedia


śledziennictwo

przestarzale: stan psychiczny śledziennika; hipochondria


SJP.pl


śledziennik

przestarzałe: człowiek ciągle niezadowolony i wmawiający sobie urojone choroby; hipochondryk


SJP.pl


śledziewski

nazwisko


SJP.pl


śledzik

zdrobnienie od: śledź


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. śledź

 (1.2) pot. przyjęcie w ostatni wieczór karnawału

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) żart. czasem obraź. mieszkaniec Białostocczyzny, dla której gwary charakterystyczne jest tzw. śledzikowanie

Wiktionary

Ostatki, zapusty (lud. mięsopust, śląs. kozelek, odpowiednik prawosławnej maslenicy) – ostatnie dni karnawału zaczynające się w tłusty czwartek, a kończące się zawsze we wtorek, zwany w Polsce „śledzikiem” (w Wielkopolsce jest to tzw. „podkoziołek”). Następny dzień – Środa Popielcowa – oznacza początek wielkiego postu i oczekiwania na Wielkanoc. Obydwa święta są świętami ruchomymi. W ostatki urządza się ostatnie huczne zabawy, bale przed nadchodzącym okresem wstrzemięźliwości.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Haniu, daj mi przepis na ten pyszny śledzik z cebulką i jabłuszkiem, który podałaś na przyjęciu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɛd͡ʑik, AS: śleʒ́ik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śledź m., śledzikowanie n.

 przym. śledziowy

 czas. śledzikować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) śledź, śledziówka

 (2.1) Podlaszuk, Białostocczanin, Podlasianin

Wiktionary


śledzikowanie

używanie gwary białostockiej, powstałej w wyniku wzajemnego oddziaływania kilku wzorców językowych: polskiego, białoruskiego, litewskiego, a w mniejszym zakresie także rosyjskiego, ukraińskiego i jidysz, charakteryzującej się wymawianiem spółgłosek ciszących (ś, ć, ź, dź) tak jak dźwięki obcego pochodzenia (s-i, c-i, z-i, dz-i)


SJP.pl


śledziński

nazwisko


SJP.pl


śledziokształtne

o cechach śledziokształtnych (rząd ryb)


SJP.pl

Śledziokształtne (Clupeiformes) – rząd ryb promieniopłetwych obejmujący ryby słonowodne, słodkowodne i wędrowne o dużym znaczeniu ekonomicznym. Do najbardziej znanych przedstawicieli należą śledzie, szprot i sardynki.

Wikipedia


śledziokształtny

o cechach śledziokształtnych (rząd ryb)


SJP.pl


śledziona

narząd chłonny leżący w jamie otrzewnej w lewym podżebrzu, wytwarzający ciała odpornościowe oraz odpowiedzialny za obumieranie w nim krwinek czerwonych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. narząd limfatyczny magazynujący krew u kręgowców;

Wiktionary

Śledziona (łac. splen, lien) – narząd występujący u kręgowców. U człowieka jest największym narządem limfatycznym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tamten chłopiec ma dwie śledziony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlɛˈd͡ʑɔ̃na, AS: śleʒ́õna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śledzionowy

Wiktionary


śledzionowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) anat. med. dotyczący śledziony

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śledziona ż.

Wiktionary


śledziowate

rodzina obejmująca około 200 gatunków ryb (np. śledź, szprot, sardynka)


SJP.pl

Śledziowate (Clupeidae) – rodzina ryb śledziokształtnych (Clupeiformes), głównie morskich, obejmująca między innymi śledzie, szproty, sardynki, sardynele i sardynopsy. Są to ryby użytkowe o bardzo dużym znaczeniu gospodarczym, zajmują czołowe miejsce w światowym rybołówstwie.

Wikipedia


śledziowaty

o cechach śledziowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


śledziówka

danie rybne; zupa śledziowa


SJP.pl

Śledziówka – osada w Polsce w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Stary Targ. Wieś wchodzi w skład sołectwa Jordanki.

Do 2005 istniała osada Śledziówka Mała i przysiółek Śledziówka Wielka (niem. odpowiednio Klein Heringshoeft i Gross Heringshoeft). Większą powierzchnię miała Śledziówka Wielka. Nazwy zniesiono i utworzono nazwę Śledziówka.

Wikipedia


śledziówki

danie rybne; zupa śledziowa


SJP.pl

Brzeszczotkowate, brzeszczotowate, nożowce, śledziówki (Notopteridae) – rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych. Większość gatunków jest poławiana jako ryby konsumpcyjne, niektóre są hodowane w akwariach. W zapisie kopalnym znane są co najmniej z późnej kredy (cenoman).

Wikipedia


śledziowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze śledziem, dotyczący śledzia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śledź m., śledzik m., śledziówka ż.

Wiktionary


śledziożerny

odżywiający się śledziami, np. makrela śledziożerna


SJP.pl


śledztwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) praw. badanie przez prokuraturę, policję i uprawnione osoby, czy i w jakich okolicznościach popełnione zostało przestępstwo;

Wiktionary

Śledztwo – podstawowa forma prowadzenia postępowania przygotowawczego, uregulowana przez przepisy kodeksu postępowania karnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prokuratura wszczęła śledztwo przeciwko byłemu politykowi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślad m., śledczy m., śledcza ż., śledzenie n., wyśledzenie n., prześledzenie n.

 czas. śledzić ndk., wyśledzić dk., prześledzić dk.

 przym. śledczy

 przysł. śledczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dochodzenie; daw. inwestygacja

Wiktionary


sleep

[czytaj: slip] opcja oszczędnego trybu uruchomienia komputera, polegająca na ograniczeniu wielu jego funkcji i możliwości szybkiego powrotu do pełnego działania


SJP.pl

  • sleep – polecenie uniksowe
  • Sleep – grupa muzyczna

Wikipedia


sleep-in

[czytaj: slipin] demonstracja publiczna bez użycia siły, podczas której uczestnicy, zwykle przykryci transparentami, udają, że śpią


SJP.pl


sleeping

[czytaj: sliping] kolejowy wagon sypialny; sliping


SJP.pl


slega

w starych konstrukcjach dachowych: belka opierająca się na szczytowych ścianach budynku


SJP.pl


slegowy

przymiotnik od: slega


SJP.pl


ślemię

poziomy element zamocowany w ościeżnicy, przedzielający skrzydła okienne w oknach wielopoziomowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) element konstrukcji drewnianego dachu sochowego: pozioma belka oparta o rozwidlenie soch, o którą zaczepia się kluczyny

Wiktionary

Ślemię – określenie o kilku znaczeniach:

  • stała, pozioma poprzeczka dzieląca otwór drzwiowy, okienny lub bramowy na część górną i dolną. Jest połączona z ościeżnicą. Dolna część nazywa się podślemieniem, a górna nadślemieniem. Poprzeczka dzieląca skrzydło na mniejsze kwatery to szczeblina (pot. szpros).
  • górna belka oparta na słupach sochach w konstrukcji sochowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɕlɛ̃mʲjɛ, AS: ślmʹi ̯e

Wiktionary


ślemień

wieś w województwie śląskim, w powiecie żywieckim


SJP.pl

Ślemień – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Ślemień.

Miejscowość jest siedzibą gminy Ślemień. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Wikipedia


ślemieński

Ślemień


SJP.pl

Patrz:

Ślemień

slentando

określenie wykonawcze: zwalniając, rozszerzając; slargando


SJP.pl


ślep

(zwykle w lm - ślepia) ślepie; ślipie; ślip;
1. zwierzęce oko;
2. pospolicie: ludzkie oko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zwierzęce oko

 (1.2) pot. ludzkie oko

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlɛp, AS: ślep

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepie n., ślepota ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.

:: zdrobn. ślepek m.

 czas. ślepnąć ndk., ślepić ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.

 przym. ślepy

 przysł. ślepo

Wiktionary


ślepa

1. pozbawiony wzroku; ociemniały, niewidomy;
2. o bardzo młodym zwierzęciu: jeszcze niewidzący;
3. niemający wylotu, zamknięty na końcu, np. ślepa uliczka;
4. przenośnie:
a) przypadkowy, niespodziewany, np. ślepy traf;
b) niepanujący nad sobą, robiący coś pod wpływem czegoś;
c) o uczuciach, działaniach: będący skutkiem lub przyczyną braku własnego zdania, własnej woli


SJP.pl


ślepak

1. pogardliwie o źle widzącym;
2. owad z rodziny bąków;
3. nabój do salw honorowych, pozorowania strzału


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. nazwa systematyczna|Chrysops|ref=tak., rodzaj owada z rodziny bąkowatych;

 (1.2) ent. owad z rodzaju ślepak (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. wojsk. amunicja do broni palnej bez pocisku

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) pot. pogard. człowiek niewidomy lub źle widzący

Wiktionary

Chrysops – rodzaj owadów z rodziny bąkowatych (Tabanidae)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɕlɛpak, AS: ślepak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepięta nmos., ślepiec m., ślepie n., ślep m., ślepota ż., ślepucha ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.

 czas. ślepić ndk., ślepnąć ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.

 przym. ślepy, ślepawy

 przysł. ślepo, na ślepo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) ślepy nabój, amunicja ćwiczebna

Wiktionary


ślepawość

ślepawy; ślepowatość


SJP.pl


ślepawy

potocznie: mający słaby wzrok; ślepowaty


SJP.pl


ślepcowate

rodzina gryzoni


SJP.pl

Ślepcowate, ślepce (Spalacidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia), klasyfikowana także jako podrodzina myszowatych.

Wikipedia


ślepcowaty

o cechach ślepcowatych (rodzina gryzoni)


SJP.pl


ślepczyk

zwyczajowa nazwa kilku gatunków lub podgatunków ślepych ryb jaskiniowych


SJP.pl

Ślepczyk jaskiniowy, ślepiec jaskiniowy, ślepczyk, śleporyb, śleporyb Jordana – niejednoznaczne nazwy zwyczajowe niewidomych form ryb jaskiniowych kilku gatunków lub podgatunków z rodzaju Astyanax.

Klasyfikacja biologiczna rodzaju Astyanax ulegała wielu zmianom i nie została dotychczas ustalona, co w polskiej literaturze ichtiologicznej i akwarystycznej doprowadziło do pojawienia się licznych sprzeczności w nazewnictwie. Wymienionymi nazwami określano m.in.:

  • Astyanax fasciatus mexicanus – ślepczyk jaskiniowy, ślepczyk
  • Astyanax mexicanus fasciatus – ślepczyk jaskiniowy, ślepczyk (autor zaznaczył, że formę bezoką opisywano jako odrębny gatunek Astyanax jordani)
  • Astyanax jordani – ślepczyk jaskiniowy
  • Astyanax mexicanus – ślepczyk jaskiniowy

Wikipedia


ślepek

pieszczotliwie: oko człowieka lub zwierzęcia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobnienie od: ślep

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɛpɛk, AS: ślepek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepięta nmos., ślep, ślepie, ślepko, ślipek, ślipko

Wiktionary


śleper

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pracownik niewykwalifikowany

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. górn. górnik ładowacz

Wiktionary


ślepiać

dawniej: ślepić, wyślepiać się;
1. wpatrywać się w coś niezbyt widocznego przez dłuższy czas;
2. patrzeć uporczywie i z wysiłkiem


SJP.pl


ślepiaty

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Łowicz. różnokolorowy

Wiktionary


ślepić

potocznie:
1. o świetle, słońcu itp.: przeszkadzać w patrzeniu, oślepiać;
2. wpatrywać się w coś małego, niezbyt widocznego przez dłuższy czas, męcząc w ten sposób wzrok


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. naślepić, wyślepić)

 (1.1) wysilać wzrok; długotrwale wpatrywać się

czasownik przechodni niedokonany (dk. oślepić)

 (2.1) razić oczy, utrudniając patrzenie

 (2.2) przest. wyzuwać z roztropności

 (2.3) daw. pozbawiać wzroku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepienie n., ślep mrz., ślepak mzw./mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gapić się, wpatrywać się, wyślepiać

 (2.1-3) oślepiać

Wiktionary


ślepica

słodkowodna larwa minogów o ciele wydłużonym, robakowatym i słabo rozwiniętych oczach pokrytych skórą, żyjąca w mule dennym; robaczyca, węgornica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. larwa minogokształtnych;

Wiktionary

Ślepica (ammocoetes) – larwa minogokształtnych zwana inaczej węgornicą lub robaczycą, pod wieloma względami różniąca się od osobników dorosłych. Początkowo została opisana jako odrębny gatunek Ammocoetes branchialis, w wielu regionach Polski nazywany ślepicą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ślepice do metamorfozy przystępują w okresach letnich, a samo przeistoczenie trwa 2-3 miesiące.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepięta nmos., ślepiec m., ślepie n., ślep m., ślepota ż., ślepucha ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.

 czas. ślepić ndk., ślepnąć ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.

 przym. ślepy, ślepawy

 przysł. ślepo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) węgornica ż., robaczyca ż.

Wiktionary


ślepie

(zwykle w lm - ślepia) ślep; ślip; ślipie;
1. zwierzęce oko;
2. pospolicie: ludzkie oko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) oko zwierzęcia

 (1.2) pejor. oko człowieka

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak żyję i jestem myśliwym, takiej ćmy diabelskiej wilków zebranej razem nie widziałem nigdy; ślepia ich błyszczały w gęstej puszczy, jakby gwiazdy rzucone z czarną chmurą na ziemię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɛpʲjɛ, AS: ślepʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepięta nmos., ślep mrz., ślepek m., ślepota ż., ślepiec m., śleptak m., ślepucha ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.

 czas. śleptać, ślepnąć ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk., ślepić ndk., ślepić się ndk.

 przym. ślepy, ślepawy

 przysł. ślepo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) oko; przest. ślep

Wiktionary


ślepiec

niewidomy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) niewidomy, ślepy mężczyzna

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. gryzoń z rodziny ślepcowatych;

Wiktionary

Ślepiec (Spalax) – rodzaj ssaków z podrodziny ślepców (Spalacinae) w obrębie rodziny ślepcowatych (Spalacidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wczoraj obok mnie przeszedł ślepiec.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɛpʲjɛt͡s, AS: ślepʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepięta nmos., ślepie n., ślep m., ślepota ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.

 czas. ślepnąć ndk., ślepić ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.

 przym. ślepy, ślepawy, półślepy

 przysł. ślepo, ślepawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ślepy, niewidomy

Wiktionary


ślepień

potocznie:
1. o świetle, słońcu itp.: przeszkadzać w patrzeniu, oślepiać;
2. wpatrywać się w coś małego, niezbyt widocznego przez dłuższy czas, męcząc w ten sposób wzrok


SJP.pl


ślepięta

pieszczotliwie: oczy człowieka lub zwierzęcia; ślepka, ślepki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. pieszcz. oczy zwierzęcia

 (1.2) książk. pieszcz. oczy człowieka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Azor wlepił w papugę ślepięta i ani drgnął.

 (1.2) Odchyliłem róg, a tu patrzy na mnie dwoje ślepiąt czarniutkich, jak pacioreczki, i ot — taki drobiazg śmieje się do mnie, i łapki wystawia — jak do matki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepek mrz., ślepko n., ślepa ż., ślepy mos., ślepota ż., ślepiec m., śleptak m., ślepak m., ślepucha ż., ślepie n., ślep m., ślepica ż., zaślepienie n., zaślepianie n., zaślepka ż., oślepianie n., śleputanie n., śleptanie n.

:: fż. ślepa ż.

 czas. ślepić ndk., oślepiać ndk., zaślepiać ndk., zaślepić dk., śleputać ndk., śleptać ndk.

 przym. ślepawy, zaślepiony

 ims. zaślepiony

 przysł. ślepo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ślipięta

 (1.2) ślipięta

Wiktionary


ślepik

ślepik różowiec - pluskwiak równoskrzydły z rodziny bezrąbkowatych; skoczek różany


SJP.pl


ślepior

gatunek ryby z rodziny dorszowatych


SJP.pl

Ślepior (Gadiculus argenteus) – ryba z rodziny dorszowatych (Gadidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Gadiculus.

Wikipedia


ślepiota

mała, czarna pszczoła z odmiany wyróżnianej przez bartników; ślepiotka


SJP.pl


ślepiotka

mała, czarna pszczoła z odmiany wyróżnianej przez bartników; ślepiota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. potok w południowej Polsce, w województwie śląskim, lewobrzeżny dopływ Kłodnicy;

Wiktionary

Ślepotka, w powszechnym użyciu także nazwa Ślepiotka – potok w południowej Polsce, w województwie śląskim, lewobrzeżny dopływ Kłodnicy. Bierze swój początek w Katowicach, w lesie na granicy Ochojca i Murcek, po wschodniej stronie zlikwidowanej stacji kolejowej Katowice Murcki, na wysokości ok. 315–320 m n.p.m. Nazwa prawdopodobnie pochodzi od ślepicy – larw minogów, które niegdyś zamieszkiwały potok.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po Ślepiotce będzie można pływać łodzią czy kajakiem i będzie to raj dla wędkarzy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ślepotka

Wiktionary


ślepko

pieszczotliwie o oku człowieka lub zwierzęcia; ślepek


SJP.pl


ślepo

przysłówek

 (1.1) w sposób ślepy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak ślepo się zakochał!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepięta nmos., ślepiec m., śleptak m., ślepie n., ślep m., ślepota ż., ślepucha ż., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n., ślepość ż.

 czas. ślepić ndk., ślepnąć ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.

 przym. ślepy, ślepawy

Wiktionary


ślepooki

rzadko: mający niewidzące oczy; niewidomy


SJP.pl


ślepość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ślepe; cecha tych, którzy są ślepi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ślepy

 przysł. ślepo

Wiktionary


ślepota

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. utrata wzroku, niewidzenie

 (1.2) przen. niedostrzeganie faktów

 (1.3) pot. obraź. człowiek niewidomy lub taki, który czegoś nie dostrzega

Wiktionary

Ślepota – całkowite lub znaczne zaburzenie widzenia. Ślepota może byćspowodowana wadami oka lub chorobami i uszkodzeniami natury neurologicznej lub mechanicznej. Zaburzenie to może mieć charakter nabyty (np. w wyniku uszkodzenia oczu) lub wrodzony (jako niedorozwój oka będącego narządem wzroku). Na świecie żyje około 45 milionów ludzi niewidomych i 269 milionów z zaburzeniami widzenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ślepota to najgorsza rzecz jaka ją spotkała.

 (1.3) Patrz gdzie leziesz, ślepoto!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlɛˈpɔta, AS: ślepota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepięta nmos., Ślepotka ż., ślepiec m., śleptak m., ślepie n., ślep m., ślepiota ż., ślepy m., ślepak m., ślepień m., ślepica ż., ślepik m., ślepcowate nmos., ślepnięcie n., oślepnięcie n., oślepianie n., oślepienie n.

 czas. ślepnąć ndk., ślepić ndk., oślepnąć dk., oślepiać ndk., oślepić dk.

 przym. ślepy, ślepawy

 przysł. ślepo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) klapki na oczach

 (1.1) niewidomy

Wiktionary


ślepotka

1. zdrobnienie od: ślepota;
2. środowiskowo: wódka niewiadomego, nielegalnego pochodzenia; meta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. urzędowa nazwa potoku w południowej Polsce, w województwie śląskim; lewobrzeżny dopływ Kłodnicy przepływający przez Katowice;

 (1.2) geogr. hydron. dopływ Radomki

Wiktionary

Ślepotka, w powszechnym użyciu także nazwa Ślepiotka – potok w południowej Polsce, w województwie śląskim, lewobrzeżny dopływ Kłodnicy. Bierze swój początek w Katowicach, w lesie na granicy Ochojca i Murcek, po wschodniej stronie zlikwidowanej stacji kolejowej Katowice Murcki, na wysokości ok. 315–320 m n.p.m. Nazwa prawdopodobnie pochodzi od ślepicy – larw minogów, które niegdyś zamieszkiwały potok.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) I choć swą nazwę Ślepotka czerpie ponoć od larw minogów, które kiedyś zamieszkiwały potok, dziś znaleźć w nim można głównie żaby i pijawki.

 (1.1) Holoceńskie doliny Kłodnicy i Ślepotki są wąskie, płaskodenne i wyraźnie zaznaczone w morfologii terenu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepota ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ślepiotka

Wiktionary


ślepowatość

ślepowaty; ślepawość


SJP.pl


ślepowaty

rzadko: mający słaby wzrok; ślepawy


SJP.pl


ślepowidz

rzadko: ślepiec


SJP.pl


ślepowron

rodzaj ptaka z rodziny czaplowatych


SJP.pl

  • Ślepowron – gatunek ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych
  • Ślepowron – polski herb szlachecki
  • Ślepowron – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim

Wikipedia


ślepowroński

nazwisko


SJP.pl


ślepsko

ekspresywnie: oko człowieka lub zwierzęcia


SJP.pl


śleptać

czasownik

 (1.1) reg. płakać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepięta nmos., ślepy mos., śleptanie n., śleptak m., ślepie

 przym. ślepy

Wiktionary


śleptak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) reg. ktoś o słabym wzroku

 (1.2) reg. człowiek skłonny do płaczu

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ślepy

 rzecz. ślepięta nmos., ślepie n., ślepy, ślepota

 czas. śleputać, śleptać

 przysł. ślepo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) śliptak, beksa

Wiktionary


śleptanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śleptać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. śleptać ndk.

 przym. ślepy

 rzecz. ślepy mos., ślepięta nmos.

Wiktionary


ślepuch

1. potocznie: mężczyzna słabowidzący lub niedostrzegający czegoś; ślepak;
2. nieduży wąż żyjący pod ziemią; ślepucha;
3. potocznie: ślepie - oko zwierzęcia;
4. mak, którego główki zawierające nasiona się nie otwierają; ślepy mak


SJP.pl


ślepucha

1. potocznie: kobieta słabowidząca lub niedostrzegająca czegoś;
2. nieduży wąż żyjący pod ziemią; ślepuch;
3. regionalnie: kura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Warszawa. gwara. złodziejska kura

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlɛˈpuxa, AS: ślepuχa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ślepy

 rzecz. ślepie n., ślepak mos./mzw.

Wiktionary


ślepuchowate

rodzina węży łuskonośnych; węże ślepe


SJP.pl

Ślepuchowate, węże ślepe (Typhlopidae) – rodzina węży należąca do nadrodziny Typhlopoidea z rzędu łuskonośnych (Squamata). Należy do niej ponad 280 gatunków węży.

Wikipedia


ślepuchowaty

o cechach ślepuchowatych (rodzina węży)


SJP.pl


ślepuchowo

Ślepuchowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.

Wikipedia


ślepuszonka

gryzoń z rodziny chomikowatych


SJP.pl

Ślepuszonka (Ellobius) – rodzaj ssaków z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Wikipedia


śleputać

czasownik

 (1.1) reg. wielkop. robić coś po omacku

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ślepy

 rzecz. ślepięta nmos., śleputanie n., ślepy, śleptak

Wiktionary


śleputanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śleputać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. śleputać ndk.

 przym. ślepy

 rzecz. ślepy mos., ślepięta nmos.

Wiktionary


ślepy

mężczyzna pozbawiony wzroku; ślepiec; niewidomy (w użyciu rzeczownika)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który nie może widzieć; który stracił wzrok

 (1.2) taki, który nie ma narządu wzroku

 (1.3) zamknięty na stałe, bez wyjścia

 (1.4) przen. taki, który nie zważa, nie zwraca uwagę na otoczenie albo okoliczności

 (1.5) taki, który czegoś nie dostrzega

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. osoba ślepa (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bela II stał się ślepy z polecenia swojego stryja.

 (1.3) Ta droga prowadzi do ślepego zaułka.

 (1.5) Ależ ja byłem ślepy.

 (2.1) Jakiś ślepy przeszedł obok mnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlɛpɨ, AS: ślepy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślepota ż., ślepiec m., śleptak m., ślepak m., ślepucha ż., ślepie n., ślep m., ślepica ż., zaślepienie n., zaślepianie n., zaślepka ż., oślepianie n., śleputanie n., śleptanie n.

:: fż. ślepa ż.

 czas. ślepić ndk., oślepiać ndk., zaślepiać ndk., zaślepić dk., śleputać ndk., śleptać ndk.

 przym. ślepawy, zaślepiony

 ims. zaślepiony

 przysł. ślepo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niewidomy, ociemniały

 (1.3) zaślepiony

 (2.1) niewidomy, ślepiec, ociemniały

Wiktionary


sles

skrótowiec

 (1.1) = chem. lauretosiarczan sodu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) SLS i SLES w pełni i szybko ulegają biodegradacji. Przeprowadzane przez nas oceny wpływu na środowisko [...] wykazują, że wykorzystywane aktualnie ilości nie stanowią powodu do obaw.

Wiktionary


ślesicki

nazwisko


SJP.pl


ślesin

miasto w Polsce


SJP.pl

Ślesin – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ślesin.

Do 1954 roku siedziba gminy Sławoszewek. Miasto biskupstwa poznańskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie konińskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa konińskiego.

Wikipedia


ślesinianin

mieszkaniec Ślesina (miasta w Polsce)


SJP.pl


ślesinianka

mieszkanka Ślesina (miasta w Polsce)


SJP.pl


ślesiński

Ślesin


SJP.pl

Patrz:

Ślesin

śleszowice

Śleszowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Zembrzyce, na północ od Suchej Beskidzkiej, położona w dolinie Tarnawki, między Tarnawą Dolną (na wschodzie) i Tarnawą Górną (na zachodzie), w Beskidzie Małym.

Wikipedia


śleszyński

nazwisko


SJP.pl


ślewiński

nazwisko


SJP.pl


ślęza

rzeka w Polsce, dopływ Odry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. najwyższy szczyt Przedgórza Sudeckiego;

Wiktionary

Ślęza (niem. Lohe) – rzeka w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, lewobrzeżny dopływ Odry. Długość rzeki wynosi 78,6 km, a jej zlewnia obejmuje obszar o powierzchni 971,7 km² w tym 8,47 km² na terenie Wrocławia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z uwagi na swą przedchrześcijańską historię Ślęża stanowi cel licznych pielgrzymek rodzimowierców słowiańskich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ślężanin mos., Ślężanka ż.

 przym. ślężański

Wiktionary


ślęzak

nazwisko


SJP.pl


ślężanie

słowiańskie plemię


SJP.pl

Ślężanie – plemię Słowian zachodnich z grupy lechickiej zamieszkujące w średniowieczu wschodnią część Dolnego Śląska, od Niemczy, przez obszar wokół góry Ślęży i rzeki Ślęzy aż po okolice Wrocławia.

Wikipedia


ślężanin

członek słowiańskiego plemienia zamieszkującego tereny wokół góry Ślęży oraz nad rzeką Ślęzą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek średniowiecznego plemięemienia nadodrzańskiego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Plemię Ślężan zamieszkiwało tereny nad górną Odrą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ślęża ż., Ślężanka ż.

 przym. ślężański

Wiktionary


ślężanka

członkini słowiańskiego plemienia zamieszkującego tereny wokół góry Ślęży oraz nad rzeką Ślęzą


SJP.pl

Ślężanka – woda słodka produkowana przez firmę Viviana Sp. z o.o.. Jest ona wydobywana z kopalnianego źródła znajdującego się na najniższym poziomie nieczynnej kopalni głębinowej magnezytu w Wirkach. Ślężanka zawiera 450 mg/l związków mineralnych co według klasyfikacji hydrogeologicznej oznacza wodę słodką. Wśród związków mineralnych Ślężanka zawiera dużą ilość magnezu (66,3 mg/l) i minimalną sodu (3,5 mg/l), dlatego jest oznaczana (zgodnie z rozporządzeniem) jako woda magnezowa i niskosodowa.

Wikipedia



ślęzawa

ozdobna roślina jednoroczna z rodziny malwowatych; ślężawa


SJP.pl

Ślęzawa (Malope L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Obejmuje 3–4 gatunki. Rośliny te występują w basenie Morza Śródziemnego, z czego dwa na kontynencie europejskim. Ślęzawa trójwrębna M. trifida jest uprawiana jako roślina ozdobna, także w Polsce.

Wikipedia


śleziak

nazwisko


SJP.pl


śleżyk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) reg. wileński kresy. ciasteczko z dodatkiem maku przyrządzane na Wigilię na Wileńszczyźnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przygotowanie śleżyków jest czasochłonne.

Wiktionary


ślężyna

rodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny pryszczyrnicowatych; Sesuvium


SJP.pl


slick

[czytaj: slik] opona do jazdy po suchych i gładkich nawierzchniach; slik


SJP.pl

Slick – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Creek.

Wikipedia


ślicznie

przysłówek

 (1.1) w śliczny sposób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ślicznie dziś wyglądasz, Emilko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlʲit͡ʃʲɲɛ, AS: ślʹičʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliczność ż., ślicznotka ż.

 przym. śliczny, śliczniutki

 przysł. śliczniutko, prześlicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pięknie, urodziwie, ładnie

Wiktionary


śliczniej

stopień wyższy od przysłówka: ślicznie


SJP.pl


śliczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: śliczny


SJP.pl


śliczniuchny

zdrobnienie od: śliczny; śliczniuteńki, śliczniutki, śliczniusi


SJP.pl


śliczniusi

zdrobnienie od: śliczny; śliczniuteńki, śliczniutki, śliczniuchny


SJP.pl


śliczniuteńki

zdrobnienie od: śliczny; śliczniutki, śliczniusi, śliczniuchny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: śliczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕlʲit͡ʃʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: ślʹičʹńutńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śliczny

Wiktionary


śliczniutki

zdrobnienie od: śliczny; śliczniuteńki, śliczniusi, śliczniuchny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: śliczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlʲit͡ʃʲˈɲutʲci, AS: ślʹičʹńutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. ślicznie, śliczniutko

 przym. śliczny

 rzecz. ślicznotka ż.

Wiktionary


śliczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest śliczne; cecha tych, którzy są śliczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślicznotka ż.

 przym. śliczny

 przysł. ślicznie

Wiktionary


ślicznota

pięknota, piękność; potocznie:
1. śliczna, piękna kobieta; ślicznotka, pięknotka;
2. coś ślicznego, pięknego


SJP.pl


ślicznotka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pieszcz. bardzo ładna kobieta

Wiktionary

Ślicznotka (ang. Pretty Baby) – amerykański film historyczny z 1978 roku w reżyserii Louisa Malle’a. Zdjęcia kręcono w Nowym Orleanie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕlʲit͡ʃˈnɔtka, AS: ślʹičnotka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliczność ż., ślicznota ż.

 czas. ślicznieć

 przym. śliczny, śliczniutki, śliczniuchny

 przysł. ślicznie, śliczniutko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pięknotka, piękność, bogini, gracja, krasawica

Wiktionary


śliczny

odznaczający się ślicznotą


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który jest ładny, miły dla zmysłów; uroczy, wzbudzający pozytywne emocje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ona jest taka śliczna! Chłopaki po prostu za nią szaleją.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlʲit͡ʃnɨ, AS: ślʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliczność ż., ślicznotka ż.

 przym. śliczniutki, śliczniuteńki

 przysł. ślicznie, śliczniutko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cudny, cudowny, uroczy, piękny, ładny, słodki

Wiktionary


slide

[czytaj: slajd] fotografia w formie małoobrazkowych przezroczy, przeznaczona do rzutowania na ekran; slajd


SJP.pl

  • slide – na niektórych instrumentach szarpanych, metalowa tulejka służąca do gry techniką glissando,
  • slide – technika gry na gitarze
  • slide – technika pokonywania zakrętów z wykorzystaniem uślizgu kół pojazdu,
  • ślizg (ang. slide) – ewolucja na deskorolce.
  • slide – określenie na trik wykonywany na boksie, railu i tym podobnej przeszkodzie,
  • Slide – program komputerowy
  • Slide – singel zespołu Goo Goo Dolls
  • SLIDE – lewitująca deskorolka Lexus Hoverboard
  • Slide – singiel Calvina Harrisa, piosenkarza Franka Oceana i amerykańskiej grupy Hip-hop Migos

Wikipedia


śliga

śliga aptekarska - jaszczurka z rodziny scynkowatych; scynk aptekarski


SJP.pl


slik

opona do jazdy po suchych i gładkich nawierzchniach; slick


SJP.pl


slim

1. o kroju: dopasowany do sylwetki; slim fit, slim-fit, slimowany;
2. typ wąskiej obudowy komputera


SJP.pl


slim-fit

o kroju: dopasowany do sylwetki; slim fit, slimowany, slim


SJP.pl


ślimaciara

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. miłośniczka ślimaków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślimak m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ślimacza mama, ślimaciarka

Wiktionary


ślimaczarz

stępień ślimaczarz - gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych


SJP.pl


ślimaczek

zdrobnienie od: ślimak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: ślimak

 (1.2) mały ślimak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozdeptałeś ślimaczka, który spadł z liścia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślimak mzw., ślimacznica ż.

 przym. ślimaczy

 czas. ślimaczyć się

Wiktionary


ślimacznica

dekoracyjny motyw w kształcie spirali lub zwoju; woluta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. zawój ozdobny na głowicy słupa m.in. w porządku jońskim i korynckim

 (1.2) fiz. w przyrządzie elektrycznym: cewka, szpulka

 (1.3) techn. element konstrukcyjny o kształcie helisy służący do przesuwania czegoś, np. mlewa w młynie, śniegu w pługu śnieżnym

 (1.4) element przekładni ślimakowej o kształcie helisy

Wiktionary

  • ślimacznica (technika) – element przekładni ślimakowej
  • ślimacznica (architektura) – element dekoracyjny inaczej woluta

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌɕlʲĩmat͡ʃʲˈɲit͡sa, AS: ślʹĩmačʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślimak m., ślimaczek m.

 czas. ślimaczyć się ndk.

 przym. ślimaczy, ślimakowy, ślimakowaty

 przysł. ślimaczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) woluta, wężownica, zawój, zawoik

 (1.3) szneka

Wiktionary


ślimaczy

dotyczący ślimaka, właściwy ślimakowi, podobny do ślimaka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, jak u ślimaka; związany ze ślimakiem, charakterystyczny dla ślimaka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlʲĩˈmat͡ʃɨ, AS: ślʹĩmačy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślimak m., ślimaczek m., ślimacznica ż.

 czas. ślimaczyć się

 przym. ślimakowy, ślimakowaty

 przysł. ślimaczo

Wiktionary


ślimak

1. mięczak o asymetrycznym ciele, z wyodrębnioną głową, nogą i workiem trzewiowym, pokryty śluzem, zwykle osłonięty spiralną muszlą;
2. przedmiot, motyw dekoracyjny lub część urządzenia, którego kształt przypomina muszlę ślimaka;
3. droga w kształcie spirali;
4. część ucha środkowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. rodzaj bardzo rozpowszechnionego mięczaka;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) anat. część ucha wewnętrznego ssaków;

 (2.2) urb. trakt komunikacyjny spiralnie pokonujący różnicę wysokości

 (2.3) archit. motyw dekoracyjny w kształcie spiralnie skręconej muszli ślimaka (1.1)

 (2.4) rzem. muz. ozdobne zakończenie szyjki instrumentu smyczkowego

 (2.5) techn. element przekładni ślimakowej;

 (2.6) kulin. papatacz; słodki wypiek z ciasta półfrancuskiego w kształcie okrągłej, spiralnie zwiniętej muszli

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) pot. obraź. ktoś, kto powoli się porusza lub powolnie wykonuje swoją pracę, albo ogólnie jest powolny

Wiktionary

Biologia
  • ślimak – w anatomii: część ucha wewnętrznego ssaków
  • ślimaki – gromada mięczaków
Technika
  • trakt komunikacyjny spiralnie pokonujący różnicę wysokości, np. na skrzyżowaniach wielopoziomowych
  • element przekładni ślimakowej
  • element przenośnika śrubowego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ślimaki stanowią najliczniejszą grupę mięczaków.

 (1.1) Asia, przechodząc przez ulicę, nadepnęła na skorupę ze ślimakiem.

 (2.1) Ślimak wypełniony jest płynem, który przemieszcza się pod wpływem drgań.

 (2.2) Należy zjechać w prawo ślimakiem w dół.

 (2.6) Poproszę ślimaka z budyniem waniliowym i rodzynkami.

 (3.1) Nie lubię twojego chłopaka – straszny z niego ślimak.

 (3.1) Wiesz, spóźniłam się, bo przede mną taki ślimak jechał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlʲĩmak, AS: ślʹĩmak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślimacznica ż., ślimaki lm nm., ślimakowate lm nm.

:: zdrobn. ślimaczek m.

 czas. ślimaczyć się ndk.

 przym. ślimaczy, ślimakowy, ślimakowaty, ślimakożerny

 przysł. ślimaczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślimik.

 (2.3) woluta, ślimacznica

Wiktionary


ślimaki

jedna z najliczniejszych gromad mięczaków; brzuchonogi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Gastropoda|Cuvier|ref=tak., gromada mięczaków występująca w wodzie i na lądzie;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: ślimak

Wiktionary

Ślimaki, brzuchonogi (Gastropoda, z gr. gaster – brzuch + pous – noga) – jedna z najliczniejszych i najbardziej zróżnicowanych gromad mięczaków, zaliczana niekiedy do podtypu muszlowce.

Ślimaki kopalne spotyka się już w warstwach wczesnokambryjskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najwięcej ślimaków drapieżnych występuje wśród gatunków morskich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślimak mzw./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzuchonogi

Wiktionary


ślimakobrzeżek

rodzaj mchu z rodziny płoniwowatych


SJP.pl

Ślimakobrzeżek (Hilpertia R.H. Zand.) – rodzaj mchu z rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.). Przedstawiciele występują w Kanadzie, Europie i Azji.

Wikipedia


ślimakojad

ślimakojad czerwonooki, ślimakojad żółtooki - gatunki ptaków z rodziny jastrzębiowatych


SJP.pl


ślimakowate

1. przypominający kształtem muszlę ślimaka;
2. potocznie: niedołężny, niezdarny, ślamazarny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Helicidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina lądowych ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ślimakowate żyją kilka do kilkunastu lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślimak mzw.

Wiktionary


ślimakowaty

1. przypominający kształtem muszlę ślimaka;
2. potocznie: niedołężny, niezdarny, ślamazarny


SJP.pl


ślimakówka

ślimakówka pomrowik - gatunek ćmy


SJP.pl


ślimakożerny

przymiotnik

 (1.1) żywiący się ślimakami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕlʲĩmakɔˈʒɛrnɨ, AS: ślʹĩmakožerny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślimak mos./mrz./mzw.

Wiktionary


ślimik

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zool. ślimak

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. pot. przen. niezdara

Wiktionary


slimowany

o kroju: dopasowany do sylwetki; slim-fit, slim fit, slim


SJP.pl


ślimtać

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. płakać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślompać.

Wiktionary


ślina

przezroczysta, płynna substancja zawierająca enzymy trawienne, wydzielana przez gruczoły ślinowe do jamy ustnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fizj. płynna wydzielina wytwarzana w ustach;

Wiktionary

Ślina (łac. saliva) – płyn produkowany przez gruczoły ślinowe zwierząt i spływający do ich jamy gębowej. Zawiera często również wydzieliny innych gruczołów (na przykład jad), przesięk surowicy krwi, płyn dziąsłowy, resztki pokarmowe, komórki (między innymi złuszczony nabłonek, komórki układu odpornościowego), bakterie, wirusy i grzyby wraz z ich metabolitami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W ślinie zawarty jest enzym, który rozkłada cukry już w jamie ustnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlʲĩna, AS: ślʹĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślinienie n., śliniak m., śliniaczek m., ślinianka ż., ślinik m., ślinkowate lm.

:: zdrobn. ślinka ż.

 czas. ślinić ndk., obślinićdk., uślinić dk., poślinić dk., zaślinić dk.

 przym. ślinowy, śliniankowy, obśliniony, ośliniony, zaśliniony, pośliniony, ślinopędny

Wiktionary


sling

napój przyrządzany z odpowiedniego trunku (np. whiskey), cukru i skórki cytrynowej (na zimno) lub gałki muszkatołowej (na gorąco)


SJP.pl

Sling – wieś w Anglii, w hrabstwie Gloucestershire. Leży 28 km na południowy zachód od miasta Gloucester i 174 km na zachód od Londynu.

Wikipedia


śliniaczek

zdrobnienie od: śliniak (kawałek materiału lub plastiku zakładany małym dzieciom pod brodą, aby nie pobrudziły się podczas jedzenia)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od śliniak

 (1.2) osłona z materiału lub plastiku kładziona małym dzieciom pod brodę

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Marysia założyła Kaziowi śliniaczek w kwiatuszki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliniak m., ślina ż.

Wiktionary


śliniaczkowy

śliniaczek


SJP.pl

Patrz:

śliniaczek

śliniak

kawałek materiału lub plastiku zakładany małym dzieciom pod brodą, aby nie pobrudziły się podczas jedzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) osłona z materiału lub plastiku kładziona małym dzieciom pod brodę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nianie zakładają bobasom śliniaki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślina ż.

:: zdrobn. śliniaczek m.

Wiktionary


śliniakowy

śliniak


SJP.pl

Patrz:

śliniak

ślinianka

gruczoł ślinowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. narząd produkujący ślinę

Wiktionary

Ślinianka, gruczoł ślinowy (łac. glandula salivalis l.mn. glandulae salivales) – gruczoł położony w przedniej części układu pokarmowego, wytwarzający ślinę, która zawiera enzymy trawienne służące do wstępnej fazy trawienia, a u niektórych gatunków także toksyny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ślinianki są ważne w procesie trawienia i utrzymania wilgotności jamy ustnej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślina ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gruczoł ślinowy

Wiktionary


śliniankowy

ślinianka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ślinianką, dotyczący ślinianki

Wiktionary

Patrz:

ślinianka

Powiązane:

 rzecz. ślina ż., ślinianka ż.

Wiktionary


ślinić

1. pokrywać, zwilżać śliną; ośliniać;
2. ślinić się -
a) brudzić się własną śliną;
b) potocznie: całować się; lizać się;
c) potocznie: otwarcie okazywać chęć na coś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) zwilżać śliną

czasownik zwrotny niedokonany ślinić się (dk. brak)

 (2.1) brudzić się własną śliną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie lubię ślinić znaczków na listy!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlʲĩɲit͡ɕ, AS: ślʹĩńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślina ż., ślinka ż., ślinienie n.

 przym. ślinowy

 czas. naślinić dk., obślinić dk., poślinić dk., zaślinić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lizać

Wiktionary


ślinienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ślinić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlʲĩˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: ślʹĩńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ślinić

 rzecz. ślina ż., ślinka ż.

Wiktionary


ślinik

ślimak płucodyszny z rodziny ślimaków (Arion), zamieszkujący głównie Europę; arion


SJP.pl


śliniki

ślimak płucodyszny z rodziny ślimaków (Arion), zamieszkujący głównie Europę; arion


SJP.pl


ślinikowate

o cechach ślinikowatych (rodzina ślimaków)


SJP.pl

Ślinikowate, śliniki (Arionidae) – rodzina nagich ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), podobnych do pomrowiowatych, od których zewnętrznie różnią się położeniem otworu oddechowego oraz obecnością, położonej nad tylną krawędzią stopy, trójkątnej jamki gromadzącej śluz. Ślinikowate mają wydłużone ciało o długości do 250 mm, bez kila. Muszli brak bądź jest zredukowana do kilku wapiennych płytek lub kryształków całkowicie ukrytych pod płaszczem. Otwór oddechowy leży w przedniej połowie krawędzi płaszcza. Występują w krainie nearktycznej i palearktycznej, przy czym większość gatunków na Półwyspie Iberyjskim. W zapisie kopalnym znane są z miocenu. Są wszystkożerne, często spotykane na grzybach kapeluszowych.

Wikipedia


ślinikowaty

o cechach ślinikowatych (rodzina ślimaków)


SJP.pl


ślinka

zdrobnienie od: ślina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: ślina

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A jednak żołądek mu się skręca i ślinka napływa do ust na wspomnienie przepysznych słodyczy z poprzedniego dnia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślina ż., ślinienie n.

 czas. ślinić ndk.

 przym. ślinowy

Wiktionary


ślinkowy

ślinka


SJP.pl

Patrz:

ślinka

ślinogorz

dawniej: silne zapalenie gardła


SJP.pl


ślinotok

Ślinotok – nadmierny wyciek śliny z jamy ustnej spowodowany zaburzeniami połykania, problemami z utrzymaniem śliny w jamie ustnej lub jej nadprodukcją przez gruczoły ślinowe (ślinianki).

Ślinotok może występować przy:

  • ropniu zagardłowym
  • ropniu okołomigdałkowym
  • chorobie Parkinsona
  • wściekliźnie
  • chorobie lokomocyjnej
  • zatruciach
  • chorobie Wilsona
  • mononukleozie
  • ALS
  • raku przełyku.

Wikipedia


ślinotwórczy

mający zdolność wytwarzania śliny


SJP.pl


ślinowy

1. ślina;
2. gruczoł ślinowy - gruczoł wydzielający ślinę; ślinianka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od: ślina

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlʲĩˈnɔvɨ, AS: ślʹĩnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślina, ślinka

 czas. ślinić

Wiktionary


slip

1. urządzenie służące do wodowania niedużych statków oraz wyciągania ich na brzeg; wyciąg;
2. pochylnia do wciągania wielorybów na statki wielorybnicze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. zwierzęce oko

 (1.2) przest. pejor. ludzkie oko

Wiktionary

  • SLIP – Serial Line Internet Protocol
  • SLiP – Szczecińska Lista Przebojów
  • slip – wyciąg stoczniowy
  • slip – wydruk z terminala POS

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) — Ano, ale po czym poznajesz, mała? — Bo wam tak ślipie, jak kotowi chodzom...

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślipie n., ślipko n., ślipięta lm nm.

 czas. ślipać ndk., ślipiać ndk., ślipieć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. ślep, ślepie, ślipie

Wiktionary


ślipać

wpatrywać się w coś mało widocznego; wysilać wzrok uporczywym wpatrywaniem się w coś; ślipieć; ślipiać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wpatrywać się uporczywie w coś

 (1.2) gwara. przestępcza: przymykać oko, a drugim patrzeć na czubek swego nosa (znak rozpoznawczy przestępców)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślipanie n., ślip mrz., ślipięta nmos.

Wiktionary


ślipanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ślipać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ślipać ndk.

Wiktionary


ślipek

zdrobnienie od: ślip


SJP.pl


ślipiać

wpatrywać się w coś mało widocznego; wysilać wzrok uporczywym wpatrywaniem się w coś; ślipieć; ślipać


SJP.pl


ślipie

(zwykle w lm - ślipia) ślepie; ślep; ślip;
1. zwierzęce oko;
2. pospolicie: ludzkie oko


SJP.pl


ślipieć

wpatrywać się w coś mało widocznego; wysilać wzrok uporczywym wpatrywaniem się w coś; ślipać; ślipiać


SJP.pl


ślipień

wpatrywać się w coś mało widocznego; wysilać wzrok uporczywym wpatrywaniem się w coś; ślipać; ślipiać


SJP.pl


ślipięta

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. pieszcz. oczy zwierzęcia

 (1.2) książk. pieszcz. oczy człowieka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślip mrz., ślipie n., ślipko n.

 czas. ślipać ndk., ślipiać ndk., ślipieć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. ślepięta

 (1.2) war. ślepięta

Wiktionary


sliping

kolejowy wagon sypialny; sleeping


SJP.pl


slipingowy

związany ze slipingiem, będący slipingiem, np. miejsce slipingowe


SJP.pl


slipki

męskie majtki bez nogawek; slipy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zdrobn. od: slipy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈslʲipʲci, AS: slʹipʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. slipy

Wiktionary


ślipko

zdrobnienie od: ślip; ślipek


SJP.pl


slipować

w żeglarstwie: wodować lub wyciągać na brzeg niewielką jednostkę pływającą przy pomocy wyciągu stoczniowego


SJP.pl


ślips

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kraw. krawat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jo ślipsa nie nosza bez tydzień.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|binder, szlips.

Wiktionary


ślipsko

zgrubienie od: ślip, ślipie


SJP.pl


ślipundyr

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) lwów. osobnik niespostrzegawczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gapa

Wiktionary


slipy

krótkie, męskie spodenki kąpielowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kraw. męskie, obcisłe majtki;

Wiktionary

Slipy (od ang. slip, wsuwać, wślizgiwać się) – Element bielizny męskiej, bielizna męska osobista o wciętym kroju, odsłaniająca całe uda, noszona bezpośrednio przy skórze pod innymi ubraniami, przylegająca do ciała. Slipy sięgają od pasa do uda, nie mają nogawek. Ich zadaniem jest zakrywanie i ochrona intymnych części ciała mężczyzny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Klimatyzacja była tak ustawiona, że mogliśmy chodzić w samych slipach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈslʲipɨ, AS: slʹipy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. slipki lm nm.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|badki, batki.

Wiktionary


śliski

1. mający gładką, często wilgotną powierzchnię;
2. niepewny, ryzykowny;
3. nieprzyzwoity, zawierający dwuznaczne aluzje


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający gładką powierzchnię nie dającą prawie zupełnie tarcia z innymi ciałami

 (1.2) przen. pot. mogący stać się przyczyną kłopotów

Wiktionary

Śliski – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Zatory. Ma status sołectwa.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Małgorzaty w Zatorach.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.

Obok miejscowości przepływa niewielka rzeka Prut, dopływ Narwi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɕlʲisʲci, AS: ślʹisʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślizgawka ż., ślizgawica ż., ślizganie n., śliskość

 przysł. ślisko

 czas. ślizgać się

Wiktionary


śliskość

śliski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest śliskie; cecha tych, którzy są śliscy

Wiktionary

Patrz:

śliski

Powiązane:

 rzecz. ślizg m., ślizgawka ż., ślizgawica ż., ślizganie n., poślizg m., wyślizganie n.

 czas. ślizgać ndk., wyślizgać dk.

 przym. śliski, poślizgowy

 przysł. ślisko

Wiktionary


śliwa

1. drzewo lub krzew z rodziny różowatych
2. zgrubienie od: śliwka
3. przenośnie: siniak, guz od uderzenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogrod. drzewo owocowe;

 (1.2) spoż. duży, dorodny owoc śliwy (1.1)

 (1.3) techn. drewno śliwy (1.1)

 (1.4) pot. duży siniak, guz lub obrzęk o fioletowym zabarwieniu

 (1.5) uczn. pot. podbite oko, zwł. duży siniak w okolicy oka

Wiktionary

Śliwa (Prunus L.) – rodzaj krzewów i drzew z rodziny różowatych (Rosaceae Juss). W obecnie dominującym, szerokim ujęciu obejmuje ponad 200 gatunków. Występują one w strefie umiarkowanej i ciepłej półkuli północnej, przy czym odmiany uprawne i ozdobne rozpowszechnione są na całym świecie. Do rodzaju tego należą gatunki określane zwyczajowymi nazwami jako: brzoskwinia, czeremcha, czereśnia, laurowiśnia, morela, wiśnia, śliwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odpoczywał w cieniu śliwy.

 (1.2) Na stole leżały cztery śliwy i jedno jabłko.

 (1.5) Upadłem na kant szafki i przez dwa tygodnie miałem śliwę pod okiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlʲiva, AS: ślʹiva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliweczka ż., śliwka ż., śliwowica ż., śliwówka ż.

 przym. śliwkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) śliwka

 (1.5) śliwka

Wiktionary


śliwczyński

nazwisko


SJP.pl


śliweczka

mała śliwka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: śliwka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacusiu, zjedz sobie śliweczkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlʲiˈvɛt͡ʃka, AS: ślʹivečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliwa ż., śliwka ż., śliwowica ż.

Wiktionary


śliwerski

nazwisko


SJP.pl


śliwiak

nazwisko


SJP.pl


śliwianka

rodzaj zupy owocowej


SJP.pl


śliwica

wstęgówka śliwica - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych


SJP.pl

Śliwica (niem. Nahmgeist; dawn. Śliwice) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Rychliki.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie elbląskim.

Zobacz też: Śliwice

Wikipedia


śliwice

wstęgówka śliwica - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe
  • Śliwice – część miasta Otmuchów
  • Śliwice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Długołęka
  • Śliwice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. tucholskim, w gminie Śliwice

Wikipedia


śliwicki

Śliwice


SJP.pl

Osoby o nazwisku Śliwicki / Śliwicka:

  • Alicja Śliwicka (ur. 2001) – polska szachistka, mistrzyni FIDE
  • Anna Śliwicka (ur. 1936) – polska filolog i pisarka
  • Bolesław Śliwicki (ur. 1966) – polski poeta, prozaik i publicysta
  • Józef Śliwicki (1867–1944) – polski aktor i reżyser
  • Piotr Śliwicki (1841–1862) – podporucznik Armii Imperium Rosyjskiego i spiskowiec w Warszawie
  • Piotr Śliwicki (ur. 1962) – polski menedżer
  • Piotr Hiacynt Śliwicki (1705–1774) – polski duchowny katolicki, misjonarz

Wikipedia

Patrz:

Śliwice

śliwiec

drzewo tropikalne z rodziny nanerczowatych


SJP.pl

Śliwiec, rozpestlin, spondia (Spondias) – rodzaj drzew z rodziny nanerczowatych. Obejmuje 18 gatunków. Rośliny te występują w południowo-wschodniej Azji, na Madagaskarze i w międzyzwrotnikowej części kontynentów amerykańskich.

Wikipedia


śliwienica

barczatka śliwienica - gatunek motyla z rodziny barczatkowatych


SJP.pl


śliwina

przestarzałe: śliwa


SJP.pl


sliwiński

nazwisko


SJP.pl


śliwka

owoc śliwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. owoc z dużą pestką rosnący na śliwie

 (1.2) ogrod. śliwa;

 (1.3) pot. siniak lub guz

Wiktionary

  • śliwka – owoc śliwy; zobacz też śliwki suszone
  • śliwka chińska – liczi chińskie, gatunek owocowych drzew tropikalnych
  • Śliwka – obraz Édouarda Maneta
  • Śliwka – nazwisko

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłam na targu pół kilo śliwek.

 (1.1) Kochanie, gdzie stoją te powidła ze śliwek?

 (1.3) Nabiłam sobie śliwkę na czole.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlʲifka, AS: ślʹifka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliwa ż., śliwówka ż., śliwowica ż.

:: zdrobn. śliweczka ż.

 przym. śliwkowy

Wiktionary


śliwkóweczka

owocówka śliwkóweczka - szkodnik odpowiedzialny za robaczywienie śliwek; owocówka śliwóweczka


SJP.pl


śliwkówka

śliwówka;
1. wódka słodka na śliwkach
2. nalewka śliwkowa


SJP.pl


śliwkowo

przymiotnik od: śliwka


SJP.pl

Śliwkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Waganiec.

Wikipedia


śliwkowy

przymiotnik od: śliwka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący śliwek (drzew i owoców)

 (1.2) przyrządzony ze śliwek, z dodatkiem śliwek

 (1.3) mający kolor dojrzałego owocu śliwki, ciemnofioletowy, fioletowy o czerwonawym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Mój nos był koloru śliwkowego, grzbiet cały w cętkach, jak u hieny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlʲifˈkɔvɨ, AS: ślʹifkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliwka ż., śliwa ż., śliwowica ż., śliwówka ż.

Wiktionary


śliwnica

Polska

  • Śliwnica – wieś w woj. podkarpackim, w pow. przemyskim, w gminie Dubiecko
  • Śliwnica – wieś w woj. podkarpackim, w pow. przemyskim, w gminie Krasiczyn

Ukraina

  • Śliwnica – wieś w rejonie starosamborskim obwodu lwowskiego

Zobacz też

  • Sliwnica

Wikipedia


śliwnik

sad śliwowy


SJP.pl

Śliwnik (niem. Schadendorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Małomice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia


śliwodaktyl

drzewo owocowe z Chin; persymona; kaki; hebanowiec


SJP.pl


śliwogłowy

aleksandretta śliwogłowa - gatunek ptaka z rodziny papug wschodnich


SJP.pl


śliwóweczka

owocówka śliwóweczka - szkodnik odpowiedzialny za robaczywienie śliwek; owocówka śliwkóweczka


SJP.pl


śliwowica

wytrawny napój alkoholowy ze sfermentowanych śliwek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. wytrawna wódka na bazie sfermentowanych śliwek;

Wiktionary

Śliwowica – wysokoprocentowy (niekiedy nawet ponad 70%), wytrawny napój alkoholowy, wypalanka, produkowana ze specjalnie dobranych śliwek węgierek. Zazwyczaj śliwowica jest spożywana w postaci czystej, ale jak każdy silny napój alkoholowy może być dodatkiem do drinków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sztuka produkcji śliwowicy jest w tym regionie przekazywana z pokolenia na pokolenie. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕlʲivɔˈvʲit͡sa, AS: ślʹivovʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliwa ż., śliwka ż., śliweczka ż., śliwówka ż.

:: zdrobn. śliwowiczka

 przym. śliwkowy

Wiktionary


śliwowiec

ogończyk śliwowiec - motyl z rodziny modraszkowatych


SJP.pl


śliwówka

śliwkówka;
1. wódka słodka na śliwkach
2. nalewka śliwkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. nalewka na śliwkach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przynieś z dołu jedną butelkę tej zeszłorocznej śliwówki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliwa ż., śliwka ż., śliwowica ż.

 przysł. śliwkowy

 przym. śliwkowy

Wiktionary


śliwowski

nazwisko


SJP.pl

Śliwowski (forma żeńska: Śliwowska; liczba mnoga: Śliwowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1433 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 1689. Nazwisko pochodzi od nazwy miejscowej Śliwowo (wieś w gminie Rutki, w województwie podlaskim) i jest najbardziej rozpowszechnione w północno-wschodniej Polsce. W tym samym rejonie można znaleźć warianty pisowni Sliwowski/Sliwowska.

Wikipedia


śliwowy

1. śliwa;
2. ryjkowiec śliwowy - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych;
3. czyreń śliwowy - gatunek grzyba z rodziny szczeciniakowatych;
4. pordzewiacz śliwowy - gatunek roztocza z rodziny szpecielowatych, żerujący głównie na śliwach;
5. misecznik śliwowy - gatunek pluskwiaka z nadrodziny czerwców


SJP.pl


śliz

gatunek ryby z rodziny piskorzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Barbatula barbatula|ref=tak., gatunek słodkowodnej ryby z rodziny przylgowatych;

Wiktionary

Śliz pospolity, śliz, śliz zwyczajny (Barbatula barbatula) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny przylgowatych (Balitoridae).

Wikipedia


śliżewski

nazwisko


SJP.pl


ślizg

1. manewr mający na celu utratę wysokości, polegający na przechyleniu samolotu na jedną stronę oraz na wychyleniu steru kierunkowego w stronę przeciwną
2. dolna powierzchnia narty


SJP.pl

  • ślizg – manewr w lotnictwie polegający na ustawieniu osi podłużnej samolotu lub szybowca pod pewnym kątem (w płaszczyźnie poziomej) w stosunku do wektora jego prędkości powietrznej
  • ślizg – stan jednostki pływającej, w którym składowa dynamiczna wyporu przeważa nad składową statyczną
  • Ślizg (czasopismo)
  • ślizg (Lipophrys pholis) – gatunek ryby

Wikipedia


ślizgać

przemieszczać się po powierzchni korzystając z niskiej siły tarcia


SJP.pl


ślizgacz

płaskodenna łódź motorowa, przy dużej prędkości ślizgająca się po powierzchni wody


SJP.pl

  • ślizgacz (kolejnictwo)
  • ślizgacz (łódź motorowa)
  • ślizgacz – styk potencjometru

Wikipedia


ślizganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ślizgać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślizg m., ślizgacz m., ślizgarz m., ślizgawka ż., ślizgawica ż., ślizgarka ż., ślizgarstwo n., śliskość ż., poślizgnięcie n., poślizg mrz.

 czas. ślizgać się, ślizgać ndk., pośliznąć dk., poślizg m.

 przym. śliski, poślizgowy

 przysł. ślisko

Wiktionary


ślizgawica

oblodzenie gruntu, nawierzchni ulic, szos itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienka warstwa lodu na powierzchni nawierzchni ulic

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na skutki ślizgawicy nie trzeba było długo czekać. Na gierkówce doszło do karambolu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śliskość ż., ślizganie n., ślizgawka ż., ślizg m.

 przym. śliski

 czas. ślizgać, ślizgać się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gołoledź, szklanka

Wiktionary


ślizgawka

1. teren pokryty lodem, służący do ślizgania się;
2. ślizganie się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) teren pokryty lodem używany do jazdy na łyżwach dla przyjemności

 (1.2) meteorol. gołoledź, oblodzona powierzchnia

 (1.3) pot. ślizganie się po oblodzonej jezdni lub chodniku

 (1.4) rzad. sztuczne lodowisko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Korei miasta urządzają dla mieszkańców ślizgawki na zamarzniętych stawach.

 (1.3) Wracając ze szkoły mieliśmy niezłą ślizgawkę na chodniku przed bankiem.

 (1.4) Może zgubiłaś czapkę na ślizgawce albo w galerii?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślizganie n., ślizg mrz., ślizgacz mrz., ślizgawica ż., ślizgarka ż., ślizgarstwo n., śliskość ż., poślizgnięcie n., poślizg mrz.

 czas. ślizgać się, ślizgać ndk., pośliznąć dk.

 przym. śliski, poślizgowy

 przysł. ślisko

Wiktionary


ślizgawkowy

ślizgawka


SJP.pl

Patrz:

ślizgawka

ślizgnąć

rzadko: ślizgnąć się - przesunąć się po czymś poślizgiem; śliznąć się, prześliznąć się, prześlizgnąć się


SJP.pl


ślizgowate

rodzina ryb morskich (około 280 gatunków) z rzędu okoniokształtnych, o wydłużonym ciele pokrytym obficie śluzem


SJP.pl

Ślizgowate (Blenniidae) – rodzina ryb okoniokształtnych (Perciformes). Mają niewielkie, lokalne znaczenie gospodarcze.

Wikipedia


ślizgowaty

o cechach ślizgowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


ślizgowce

1. płaskodenna łódź motorowa; ślizgacz;
2. przedstawiciel podrzędu ryb okoniokształtnych


SJP.pl

Ślizgowce (Blennioidei) – podrząd ryb okoniokształtnych (Perciformes).

Wikipedia


ślizgowiec

1. płaskodenna łódź motorowa; ślizgacz;
2. przedstawiciel podrzędu ryb okoniokształtnych


SJP.pl

Ślizgowiec – wieżowiec znajdujący się w Katowicach przy alei Korfantego 8. Najwyższy na Śląsku wysokościowiec wzniesiony metodą ślizgu.

Wikipedia


ślizgownica

urządzenie stosowane w rzeźniach, służące do zsuwania płatów mięsa do mrożarek


SJP.pl


ślizgowy

dotyczący ślizgania się


SJP.pl


ślizgun

ślizgun spłaszczony, ślizgun borowy - gatunki pająka z rodziny ślizgunowatych


SJP.pl


ślizgunowate

rodzina pająków; Philodromidae


SJP.pl

Ślizgunowate (Philodromidae) – rodzina pająków z grupy Araneomorphae, należąca do kladu Entelegynae, liczy 31 rodzajów obejmujących 536 gatunków; występują niemal na całym świecie; w Polsce stwierdzono obecność 25 gatunków.

Wikipedia


ślizgunowaty

o cechach ślizgunowatych (rodzina pająków)


SJP.pl


ślizik

rodzaj ryb karpiokształtnych z rodziny piskorzowatych; bocja


SJP.pl

Botia – rodzaj ryb karpiokształtnych z rodziny Botiidae, wcześniej klasyfikowanej w randze podrodziny Botiinae w piskorzowatych. Większość gatunków spotykana jest w hodowlach akwariowych. Wcześniej do tego rodzaju zaliczano wiele innych gatunków określanych w języku polskim nazwą bocja lub ślizik.

Wikipedia


śliznąć

rzadko: śliznąć się - przesunąć się po czymś poślizgiem; ślizgnąć się, prześliznąć się, prześlizgnąć się


SJP.pl


ślizno

Ślizno (niem. Julienhof) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Kalisz Pomorski. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 94 mieszkańców. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Pomierzyn.

Wikipedia


śliżyk

zdrobnienie od: śliż


SJP.pl


slo

skrót od: Społeczne Liceum Ogólnokształcące


SJP.pl


sloan

[czytaj: slo:łn] nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Sloan – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Woodbury
  • Sloan – wieś w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Erie

Gminy w USA:

  • Sloan (ang. Sloan Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Woodbury

Wikipedia


slobodan

słowiańskie imię męskie


SJP.pl

Slobodan, Słobodan, cyr. Слободан – męskie imię słowiańskie popularne w Serbii i Macedonii (mac. Слободан, wymowa: Słobodan) oraz Chorwacji, Słowenii i Czechach. Wersja bułgarska Свободан/Swobodan. Wykazuje podobieństwo do staropolskich imion, jednoczłonowych-imiesłowowych jak np. Poznan, Stojan, Ciechan, Kochan, Chocian. Slobod-an „swobodny, wolny” od serb. слобода (transliteracja sloboda) macedońskie слободата/слобода (transkrypcja słobodata/słoboda), porównaj polskie swoboda, staropolskie słoboda, w XV wieku również świeboda (zobacz też szczegółowe omówienie rzeczownika swoboda w: Pochodzenie nazwy „Słowianie”).

Wikipedia


slogan

1. krótkie, łatwe do zapamiętania hasło propagujące, stosowany głównie w reklamie i polityce;
2. znany i utarty zwrot, który poprzez nadmierne używanie stracił na swoim znaczeniu; frazes, banał, komunał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) oklepany zwrot

 (1.2) hasło reklamowe lub propagandowe

Wiktionary

Slogan (z ang. slogan, od irl. i szk. sluagh-ghairm – okrzyk wojenny) – określenie mogące oznaczać:

  • dobitne, krótkie, wyraziste stylistycznie sformułowanie, które ma na celu nakłaniać do czegoś bądź propagować określoną opinię lub skłaniać ku jakiejś zasadzie postępowania;
  • spowszedniały, wyświechtany górnolotny frazes.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈslɔɡãn, AS: slogãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sloganowość ż.

 przym. sloganowy

 przysł. sloganowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) banał, frazes, komunał, liczman, oczywistość, ogólnik, stara śpiewka, truizm

Wiktionary


sloganiarz

potocznie: człowiek posługujący się sloganami; sloganista


SJP.pl


sloganik

zdrobnienie od: slogan


SJP.pl


sloganista

potocznie: człowiek posługujący się sloganami; sloganiarz


SJP.pl


sloganistka

sloganista


SJP.pl

Patrz:

sloganista

sloganowaty

rzadko: przypominający slogan, nasycony w pewnym stopniu ogólnikami


SJP.pl


sloganowy

przymiotnik od: slogan


SJP.pl


slojd

szwedzki system wyrabiania zręczności przez rzemieślnicze prace ręczne


SJP.pl

Slojd (jęz. szw. slöjd – zręczność, biegłość) – wywodzący się ze Skandynawii system nauczania prac ręcznych w drewnie, metalu, tekturze, wiklinie. Jego prekursorem był Uno Cygnaeus, który w Finlandii w 1866 opracował program nauczania robót ręcznych i wprowadził do szkół jako odrębny przedmiot. W Szwecji slojd spopularyzował Otto Aron Salomon (1849-1907), założyciel seminarium nauczycielskiego w Naas, w którym wykształcenie zdobyło ok. 3 tys. nauczycieli z całej Europy.

Wikipedia


ślompać

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. płakać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślimtać.

Wiktionary


ślónsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Śląsk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ślónzek mrz., Ślónzok mos., Ślónzoczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ślónzek

Wiktionary


ślónsko

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. kiełbasa śląska

Wiktionary


ślónzek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Śląsk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ślónsk mrz., Ślónzok mos., Ślónzoczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ślónsk

Wiktionary


ślonzoczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Ślązaczka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ślónsk mrz., Ślónzek mrz.

:: fm. Ślónzok mos.

Wiktionary


ślonzok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Ślązak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ślónsk mrz., Ślónzek mrz.

:: fż. Ślónzoczka ż.

Wiktionary


slopestyle

[czytaj: slołpstajl] dyscyplina olimpijska w narciarstwie dowolnym


SJP.pl

Slopestyle – szerokie pojęcie określające snowboardowy freestyle (a także narciarski freestyle – freeskiing). "Styl na stoku" nie jest stylem ubioru, lecz stylem jazdy. Polega na wykonywaniu przeróżnych ewolucji na desce lub nartach, tj. skoki, street na stoku (czyli np. rotacje podczas jazdy) czy jazda po przeszkodach (jibbing).

Nazwą slopestyle często określane są zawody, w których snowboardziści lub narciarze wykonują ewolucje na skoczniach lub przeszkodach.

Wikipedia


ślosarczyk

nazwisko


SJP.pl


ślósarz

nazwisko


SJP.pl


ślósorka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. ślusarka, ślusarstwo

Wiktionary


slot

1. dodatkowe małe skrzydełko zwiększające nośność samolotu; skrzele;
2. gniazdo rozszerzeń w układzie elektronicznym do podłączania kart rozszerzających możliwości danego urządzenia


SJP.pl

Wikipedia


slotowy

slot


SJP.pl

Patrz:

slot

sloughi

[czytaj: slafi lub slałi] rasa psa, chart arabski


SJP.pl

Chart arabski (oryginalna nazwa sloughi) – rasa psa zaliczana do grupy chartów, pochodząca z Afryki Północnej, użytkowana początkowo do polowań i jako pies stróżujący, obecnie jako pies-towarzysz.

Wikipedia


slowfoodowy

[czytaj: slołfudowy] związany z ruchem lub organizacją slow food


SJP.pl


ślub

1. zawarcie związku małżeńskiego przed duchownym lub urzędnikiem stanu cywilnego;
2. podniośle: uroczysta przysięga; przyrzeczenie, zobowiązanie, ślubowanie;
3. ślub humanistyczny - nieformalna ceremonia zaślubin osób niewierzących


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) akt zawarcia małżeństwa;

 (1.2) uroczysta przysięga

Wiktionary

Ślub – uroczystość zawarcia małżeństwa, podczas której strony składają przysięgę małżeńską przed urzędnikiem stanu cywilnego lub duchownym, w obecności świadków. W antropologii kulturowej ślub jest uznawany za jeden z obrzędów przejścia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O ostatnim ślubie następcy tronu gazety rozpisywały się przez tydzień.

 (1.2) Król złożył ślub, że pokona najeźdźcę lub sam zginie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlup, AS: ślup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślubowanie n., ślubny mrz., ślubna ż., poślubienie n.

 czas. poślubiać, zaślubiać, ślubować ndk., poślubić dk.

 przym. ślubny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ceremonia ślubna; gw-pl|Śląsk Cieszyński|żyniaczka.

 (1.2) ślubowanie, przysięga, przyrzeczenie, zobowiązanie

Wiktionary


ślubna

potocznie: żona; połowica, stara


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. żona

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. od: ślubny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W walentynki idę ze ślubną do teatru.

 (2.1) W szafie jeszcze wisi moja ślubna sukienka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślub m., ślubowanie n., poślubienie n.

:: fm. ślubny m.

 czas. poślubiać, ślubować ndk., poślubić dk.

 przym. ślubny, poślubny

 przysł. ślubnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żona, małżonka, połowica

Wiktionary


ślubniak

potocznie:
1. makijaż ślubny;
2. fotografia ślubna;
3. tort weselny


SJP.pl


ślubnie

przysłówek

 (1.1) w sposób ślubny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ślubny

 rzecz. ślubny mos., ślubna ż.

Wiktionary


ślubny

przymiotnik od: ślub


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący ślubu

 (1.2) (o dziecku) prawy, z prawego łoża

 (1.3) pot. żart. prawnie zaślubiony

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. żart. mąż, małżonek

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Byłam wczoraj na zakupach z moim ślubnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlubnɨ, AS: ślubny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślub m., ślubna ż., ślubowanie n., poślubienie n.

 czas. poślubiać, ślubować ndk., poślubić dk.

 przym. poślubny, przedślubny

 przysł. ślubnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) małżeński

Wiktionary


ślubojawka

roślina z rodziny liliowatych; hosta; funkia


SJP.pl


ślubować

składać (złożyć) przysięgę; przysięgać, zaprzysięgać, poprzysięgać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (brak dk.)

 (1.1) uroczyście zobowiązywać się do czegoś

 (1.2) daw. pojmować jako małżonka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślubny mos., ślub mrz., ślubowanie n., ślubna ż.

 przym. ślubny

 czas. poślubić, zaślubiać, poślubiać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyrzekać, przysięgać

Wiktionary


ślubowanie

składać (złożyć) przysięgę; przysięgać, zaprzysięgać, poprzysięgać


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uroczyste przyrzeczenie

 (1.2) uroczystość składania przysięgi

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 czas. poślubiać, zaślubiać, poślubić, ślubować ndk.

 przym. ślubny

 rzecz. ślubny mos., ślub mrz., ślubna ż.

Wiktionary


ślubowo

Ślubowo (dawniej Szlubowo) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego. Ślubowo graniczy z miejscowościami: Kałęczyn, Gąsocin, Koźniewo Wielkie, Gotardy, Gaj.

Wikipedia


ślubowski

nazwisko


SJP.pl


slumlord

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pejor. osoba, która wynajmuje komuś dom lub mieszkanie znajdujące się w biednej dzielnicy i złym stanie technicznym, często pobierając niesprawiedliwie wysoki czynsz

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|slumlord. < etym|ang|slum|landlord. → slums + właściciel, gospodarz

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) slumlord

* chorwacki: (1.1) prodavalac smještaja m.

* estoński: (1.1) äärelinna majaomanik

* fiński: (1.1) slummin vuokraisäntä

* francuski: (1.1) marchand de sommeil m., vendeur de sommeil m.

* niderlandzki: (1.1) huisjesmelke m.

* niemiecki: (1.1) Bruchbudenvermieter m., Schrottvermieter m., Mietwucherer m.

* szwedzki: (1.1) slumhusägare

źródła.

== slumlord (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pejor. slumlord

odmiana.

 (1.1) lp. slumlord; lm. slumlords

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|slumlord. < etym|ang|slum|landlord. → slums + właściciel, gospodarz

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) slumlord

* chorwacki: (1.1) prodavalac smještaja m.

* estoński: (1.1) äärelinna majaomanik

* fiński: (1.1) slummin vuokraisäntä

* francuski: (1.1) marchand de sommeil m., vendeur de sommeil m.

* niderlandzki: (1.1) huisjesmelke m.

* niemiecki: (1.1) Bruchbudenvermieter m., Schrottvermieter m., Mietwucherer m.

* szwedzki: (1.1) slumhusägare

źródła.

== slumlord (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) pejor. slumlord

odmiana.

 (1.1) lp. slumlord; lm. slumlords

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) slum landlord

Wiktionary


slump

[czytaj: slamp] gwałtowny spadek produkcji, cen i zysków w gospodarce


SJP.pl


ślumper

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. brudas, obdartus

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyglóndosz jak ostatni ślumper.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślumpa ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szuszwol

Wiktionary


slumpflacja

w ekonomii: stan gospodarki, w którym inflacji towarzyszy spadek dochodu narodowego, produkcji i wzrost bezrobocia


SJP.pl

Slumpflacja – zjawisko makroekonomiczne, polegające na jednoczesnym, paradoksalnym występowaniu w gospodarce państwa zarówno znaczącej inflacji, jak i spadku produkcji i dochodu narodowego w ujęciu bezwzględnym.

Wikipedia


slums

[czytaj: slams] zniszczony, nędzny dom zamieszkiwany przez ubogich mieszkańców miast; slams


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urb. dzielnica nędzy w wielkim mieście;

 (1.2) nędzny, prowizoryczny dom zamieszkały przez biedotę miejską

Wiktionary

Slumsy (czyt. [slamsy] od ang. slums) – region miasta zamieszkany przez biedną ludność (najczęściej imigrantów lub przybyszy z terenów wiejskich). Obszary takie są najbardziej powszechne w wielkich aglomeracjach państw globalnego południa (kiedyś zwanego Trzecim Światem) (np. w Afryce, Indiach czy Ameryce Południowej).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. slams m.

 przym. slumsowy, slamsowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) slams

 (1.2) slams, rudera

Wiktionary


slumsowaty

potocznie: nędzny, brudny, zaniedbany


SJP.pl


slumsowisko

biedna dzielnica w wielkim mieście; slumsy, slums, slamsy, slams


SJP.pl


slumsowy

[czytaj: slamsowy] dotyczący domów zamieszkałych przez biedotę lub wielkomiejskich dzielnic nędzy; slamsowy


SJP.pl


slumsy

[czytaj: slamsy] biedna dzielnica w wielkim mieście; slamsy


SJP.pl

Slumsy (czyt. [slamsy] od ang. slums) – region miasta zamieszkany przez biedną ludność (najczęściej imigrantów lub przybyszy z terenów wiejskich). Obszary takie są najbardziej powszechne w wielkich aglomeracjach państw globalnego południa (kiedyś zwanego Trzecim Światem) (np. w Afryce, Indiach czy Ameryce Południowej).

Wikipedia


slup

rodzaj ożaglowania jednomasztowego żaglowca (z grotem i fokiem); żaglowiec jednomasztowy o takim ożaglowaniu; szlup


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. jednomasztowy żaglowiec z grotem i fokiem;

 (1.2) żegl. wojsk. żaglowy okręt wojenny, w użyciu w XVIII i XIX w.;

Wiktionary

  • Slup – miasto w Czechach
  • Slup – typ ożaglowania
  • Slup wojenny – klasa okrętów wojennych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Slupy są najczęściej spotykanymi w Polsce żaglówkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: slup, AS: slup

Wiktionary


slurry

[czytaj: slari] środek wybuchowy tańszy i bezpieczniejszy od dynamitu


SJP.pl


ślusarczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Ślusarczyk – greckokatolicki duchowny
  • Artur Ślusarczyk – polski hokeista
  • Bronisław Ślusarczyk – polski naukowiec
  • Franciszek Ślusarczyk – polski nauczyciel i działacz polityczny
  • Franciszek Ślusarczyk – polski duchowny rzymskokatolicki
  • Ignacy Ślusarczyk – polski poeta ludowy
  • Jan Ślusarczyk – polski rzeźbiarz, malarz i pedagog
  • Mariola Ślusarczyk – polska biegaczka
  • Piotr Ślusarczyk – polski polityk i publicysta
  • Urszula Ślusarczyk – polska malarka

Wikipedia


ślusarek

nazwisko


SJP.pl


ślusarka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zawód ślusarza, ślusarstwo

 (1.2) przest. kobieta trudniąca się ślusarstwem

 (1.3) przest. żona ślusarza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mąż Heni zajmuje się ślusarką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślusarnia ż., ślusarstwo n., ślusarz mos., ślusarzowa ż.

 przym. ślusarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|ślósorka.

 (1.3) ślusarzowa

Wiktionary


ślusarnia

warsztat ślusarski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) warsztat ślusarski

 (1.2) dział fabryki, w którym prowadzona jest obróbka ślusarska

Wiktionary

Ślusarstwo – rzemiosło, w którego zakres wchodzi głównie ręczna obróbka metali na zimno. Ma na celu wykonywanie różnych przedmiotów metalowych, montaż oraz naprawianie urządzeń technicznych. W ślusarstwie wykorzystuje się także proste narzędzia z zasilaniem elektrycznym jak np. wiertarki, polerki, szlifierki ostrzarki, szlifierki kątowe czy spawarka elektryczna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wuj Onufry miał ślusarnię na Mikołowskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślusarka ż., ślusarstwo n., ślusarz mos., ślusarzowa ż.

 przym. ślusarski

Wiktionary


ślusarski

przymiotnik od: ślusarz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze ślusarstwem, dotyczący ślusarstwa

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do ślusarzy

Wiktionary

  • Alfons Ślusarski (ur. 1942) – wioślarz
  • Bartosz Ślusarski (ur. 1981) – piłkarz
  • Tadeusz Ślusarski (1950-1998) – lekkoatleta
  • Zbigniew Ślusarski (ur. 1947) – wioślarz

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Marek znalazł robotę w warsztacie ślusarskim na Kościuszki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślusarka ż., ślusarnia ż., ślusarstwo n., ślusarz mos., ślusarzowa ż.

Wiktionary


ślusarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. rzemiosło ślusarza

Wiktionary

Ślusarstwo – rzemiosło, w którego zakres wchodzi głównie ręczna obróbka metali na zimno. Ma na celu wykonywanie różnych przedmiotów metalowych, montaż oraz naprawianie urządzeń technicznych. W ślusarstwie wykorzystuje się także proste narzędzia z zasilaniem elektrycznym jak np. wiertarki, polerki, szlifierki ostrzarki, szlifierki kątowe czy spawarka elektryczna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wujek Heniek zajmował się ślusarstwem, prowadząc własny zakład na Mikołowskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślusarka ż., ślusarnia ż., ślusarz mos., ślusarzowa ż.

 przym. ślusarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. ślusarka; gw-pl|Górny Śląsk|ślósorka.

Wiktionary


ślusarz

1. osoba wyrabiająca zamki, klucze, drobne części maszyn itp.;
2. pracownik ślusarni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wyrabiający lub naprawiający przedmioty metalowe

Wiktionary

Ślusarstwo – rzemiosło, w którego zakres wchodzi głównie ręczna obróbka metali na zimno. Ma na celu wykonywanie różnych przedmiotów metalowych, montaż oraz naprawianie urządzeń technicznych. W ślusarstwie wykorzystuje się także proste narzędzia z zasilaniem elektrycznym jak np. wiertarki, polerki, szlifierki ostrzarki, szlifierki kątowe czy spawarka elektryczna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zgubiłem klucze i chcąc nie chcąc musiałem wzywać na pomoc ślusarza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕlusaʃ, AS: ślusaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślusarnia ż., ślusarzowa ż., ślusarstwo n., ślusarka ż.

 przym. ślusarski

Wiktionary


ślusarzowa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żona ślusarza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pani ślusarzowa ugotowała dzisiaj żur.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ślusarnia ż., ślusarstwo n., ślusarz mos., ślusarka ż.

 przym. ślusarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. ślusarka

Wiktionary


slut-shaming

[czytaj: slatszejming] poniżanie lub ośmieszanie kobiety za jej seksualność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) socjol. psych. praktyka zawstydzania i krytykowania ludzi, zwłaszcza kobiet i dziewcząt, postrzeganych jako naruszających czyjeś oczekiwania dotyczące zachowania i wyglądu, poprzez porównanie ich do prostytutek, „dziwek” itp.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|slut-shaming. < etym|ang|slut|shaming.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) slut-shaming

* duński: (1.1) slutshaming w., slut-shaming w.

źródła.

== slut-shaming (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) socjol. psych. slut-shaming

forma czasownika|en.

 (2.1) present participle|slut-shame.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


śluz

bezbarwna, ciągnąca się wydzielina gruczołów śluzowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. med. bezbarwna, ciągnąca się wydzielina gruczołów śluzowych

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: śluza

Wiktionary

  • śluz roślinny – roztwór występujący w tkankach niektórych roślin
  • śluz zwierzęcy – substancja wytwarzana przez zwierzęta
  • śluz gestagenny – śluz w dniach poowulacyjnych
  • śluz estrogenny – śluz w dniach okołoowulacyjnych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Śmierdziała. Noce i dnie charczała jak zagoniony koń, taki śluz ciekł jej z nosa, ślina z ust, musiałam to ścierać. Robiła pod siebie. Musiałam ją myć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕlus, AS: ślus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śluzówka ż., śluzowatość ż., śluzowiec mzw., śluzownica ż.

 przym. śluzowy, śluzowaty

Wiktionary


śluza

budowla, urządzenie umożliwiające komunikacje między przestrzeniami o odmiennym poziomie wody (kanały żeglugowe) lub ciśnieniu powietrza (statki kosmiczne)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. urządzenie, które umożliwia przemieszczanie czegoś między ośrodkami o odmiennych właściwościach, zwykle fizycznych;

Wiktionary

  • śluza -

1. «urządzenie umożliwiające przepływanie statków między zbiornikami o różnych poziomach wody»

2. «komora umożliwiająca przechodzenie między obszarami i pomieszczeniami o różnym ciśnieniu»

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na dużych śluzach stosuje się kanały obiegowe poprowadzone wzdłuż całej komory śluzy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śluzowy m., śluzowanie n.

 czas. śluzować ndk.

 przym. śluzowy

Wiktionary


śluzak

nowotwór miejscowo złośliwy (naciekający i niszczący otoczenie, nie dający przerzutów) wywodzący się z tkanki łącznej, występujący najczęściej w sercu


SJP.pl

Śluzak (łac. myxoma, ang. myxoma) – rodzaj nowotworu łagodnego, który ma skąpe zaopatrzenie naczyniowe i zawiera wrzecionowate komórki fibroblastyczne.Pojawia się w tkankach miękkich całego ciała, głównie powierzchownych (skóra palców, uda, wokół miednicy). Czasami jest częścią innych, bardziej rozległych nowotworów.

Wikipedia


śluzakowaty

obrzęk śluzakowaty - obrzęk powstający wskutek niedoczynności tarczycy; obrzęk śluzowaty, choroba Gulla


SJP.pl


śluzica

prymitywne zwierzę morskie kształtem przypominające węgorza, pokryte lepkim śluzem


SJP.pl

Śluzica pospolita, śluzica atlantycka, śluzica (Myxine glutinosa) – gatunek bezżuchwowca z rodziny śluzicowatych (Myxinidae).

Wikipedia


śluzice

prymitywne zwierzę morskie kształtem przypominające węgorza, pokryte lepkim śluzem


SJP.pl

Śluzice (Myxini) – monotypowa gromada prymitywnych ewolucyjnie, pozbawionych szczęk zwierząt morskich zaliczanych do bezżuchwowców (Agnatha), a wraz z minogami do krągłoustych (Cyclostomata). W szerszym znaczeniu zaliczane są do ryb.

Wikipedia


śluzicokształtne

rząd bezszczękowców z gromady śluzic


SJP.pl

Śluzicokształtne (Myxiniformes) – monotypowy i jedyny rząd bezszczękowców z gromady śluzic (Myxini), obejmujący blisko 80 gatunków.

Wikipedia


śluzicokształtny

o cechach śluzicokształtnych (rząd bezszczękowców)


SJP.pl


śluźnia

wielojądrowa masa protoplazmatyczna; plazmodium


SJP.pl

Plazmodium (łac. śluźnia) – wielojądrowa masa protoplazmatyczna (komórczak) wykazująca zdolność pełzakowatego ruchu po podłożu. Różne postacie plazmodiów występują u odmiennych grup organizmów o budowie ameboidalnej – u śluzowców (Amoebozoa) i ameb Vampyrellida (Rhizaria). Czasem plazmodia powstają w organach innych organizmów w wyniku rozpuszczenia ścian komórkowych, np. w rodniach paproci z rodziny marsyliowych. Śluzowce dikcjosteliowe wytwarzają pseudoplazmodia (nibyśluźnie) o zupełnie innej budowie, z zachowaną autonomią poszczególnych komórek, a podobne twory powstające przez złączenie wolnych komórek wytwarzają myksobakterie.

Wikipedia


śluzorośle

bezzieleniowy, jednokomórkowy organizm, przybierający często postać śluzowatego ciała pełzającego w miejscach zacienionych i wilgotnych; śluzowiec


SJP.pl


śluzować

prowadzić statek przez śluzy


SJP.pl


śluzowatość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest śluzowate

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śluz m.

 przym. śluzowaty

 przysł. śluzowato

Wiktionary


śluzowaty

1. przypominający śluz, podobny do śluzu;
2. pokryty śluzem;
3. obrzęk śluzowaty - obrzęk powstający wskutek niedoczynności tarczycy; obrzęk śluzakowaty, choroba Gulla


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) podobny do śluzu, przypominający śluz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śluz m., śluzówka ż., śluzownica ż., śluzowiec m., śluzowatość ż.

 przym. śluzowy

Wiktionary


śluzowce

bezzieleniowy, jednokomórkowy organizm, przybierający często postać śluzowatego ciała pełzającego w miejscach zacienionych i wilgotnych; śluzorośle


SJP.pl

Śluzowce (Myxomycota, Mycetozoa, Myxomycetes, Eumycetozoa) – grupa (ok. 1100 gatunków) organizmów eukariotycznych należąca do Amoebozoa, dawniej zaliczana do grzybów, potem do protistów grzybopodobnych (wraz z lęgniowcami). Z przyczyn historycznych w podręcznikach traktowana jako klasa roślin zarodnikowych, a w szczególności grzybów. Jednak bliższa jest typowo zwierzęcym Protista (pierwotniakom). Wskazuje na to występowanie form ruchomych (myksoameb i myksopełzaków oraz odżywianie się poprzez fagocytozę), dlatego włączane są do supergrupy Amoebozoa, z wyjątkiem łańcuszkorośli (Acrasiomycota = Heterolobosea = Percolozoa), które zalicza się do supergrupy Excavata oraz plazmodioforowców, zaliczanych niegdyś również do glonowców, obecnie do supergrupy Rhizaria.

Wikipedia


śluzowiec

bezzieleniowy, jednokomórkowy organizm, przybierający często postać śluzowatego ciała pełzającego w miejscach zacienionych i wilgotnych; śluzorośle


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) biol. nazwa systematyczna|Myxomycota|ref=tak., nazwa systematyczna|Mycetozoa|ref=tak., nazwa systematyczna|Myxomycetes|ref=tak., organizm eukariotyczny wykazujący cechy roślin, grzybów i zwierząt;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To jest śluzorośl. Albo śluzowiec. Pełznie, przelewając się w kierunku w którym chce iść. Jak ameba. Ale mądra ameba, potrafi rozwiązać labirynt. Jak duże zwierzę. A czasami nie może się zdecydować i przelewa się w dwie strony na raz. Ale w zasadzie to jest jedna wielka komórka. Jak pierwotniak. Ale z wieloma jądrami komórkowymi. I jest za duże na pierwotniaka, ma nawet 30 cm. A czasami kilka się łączy ze sobą i współpracuje. Jak komórki organizmu. Ale jak się chce rozmnożyć, przestaje pełzać i otacza się korą. Jak drzewo. I wytwarza owocniki. Jak grzyb.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śluz mrz.

 przym. śluzowy, śluzowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śluzorośl

Wiktionary


śluzówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. pokryta śluzem i unaczyniona, cienka błona wyściełająca anatomiczne drogi i przewody

Wiktionary

Błona śluzowa, śluzówka (łac. tunica mucosa) – wilgotna i silnie unaczyniona wyściółka wewnętrznej części przewodów oraz jamistych mających kontakt ze środowiskiem zewnętrznym (przewód pokarmowy, układ oddechowy, układ moczowo-płciowy). Składa się z dwóch zasadniczych warstw: nabłonka i pokrytej przezeń tkanki łącznej zawierającej m.in. naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy, gruczoły, a czasami także mięśnie gładkie (niektóre odcinki dróg oddechowych).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jonoforeza to metoda fizjoterapii polegająca na wprowadzaniu leków do ciała człowieka poprzez jego skórę lub śluzówkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śluz mrz.

 przym. śluzowaty, śluzówkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błona śluzowa

Wiktionary


śluzówkowy

śluzówka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biol. dotyczący śluzówki

Wiktionary

Patrz:

śluzówka

Powiązane:

 rzecz. śluzówka ż.

Wiktionary


śluzowy

śluz, śluza


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) fizj. związany ze śluzem, dotyczący śluzu

 (1.2) techn. związany ze śluzą, dotyczący śluzy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pracownik obsługujący śluzę

Wiktionary

Patrz:

śluz, śluza

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. śluz m., śluzówka ż., śluzownica ż., śluzowiec m., śluzowatość ż.

 przym. śluzowaty

 (1.2)

 rzecz. śluza ż., śluzowanie n.

 czas. śluzować ndk.

Wiktionary


ślużyński

nazwisko


SJP.pl


ślypia

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk., gw-pl|Poznań. oczy

Wiktionary


ślyść

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zejść

Wiktionary


sm

1. symbol samaru, pierwiastka chemicznego;
2. skrót od: Księga Samuela (1, 2) - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) = med. stwardnienie rozsiane;

 (1.2) = seks. sadomasochizm;

 (1.3) = rel. Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, szarytki;

 (1.4) = rel. Towarzystwo Maryi, marianiści;

 (1.5) = spółdzielnia mieszkaniowa;

 (1.6) = spoż. spółdzielnia mleczarska

skrótowiec w funkcji przymiotnika

 (2.1) = sadomasochistyczny

Wiktionary

  • Sm – chemiczny symbol pierwiastka samar.
  • Sm3 – standardowy metr sześcienny gazu. Liczba metrów sześciennych jakie zająłby gaz w warunkach standardowych.

SM:

  • Pociski rakietowe serii Standard (ang. Standard Missile) – przeciwlotnicze, jak i antybalistyczne, pociski rakietowe
  • Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex)
  • Spółdzielnia mieszkaniowa lub spółdzielnia mleczarska
  • Sadomasochizm (także S&M)
  • Czarodziejka z Księżyca – skrót nazwy do serialu anime, od angielskiego tytułu Sailor Moon
  • Sodalicja Mariańska
  • Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, szarytki
  • Towarzystwo Maryi, marianiści
  • Sztandar Młodych
  • SM – oznaczenie literowe Mysłowic na tablicach rejestracyjnych pojazdów w Polsce
  • skrót przed nazwą okrętów Kaiserliche Marine (Seiner Majestät – [okręt] Jego Mości.)
  • kod przypisany San Marino według standardu ISO 3166-1 alfa-2
  • SM-3 – oznaczenie morskich amerykańskich, antybalistycznych pocisków rakietowych RIM-161 Standard Missile 3

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kasia choruje na SM od ośmiu lat.

 (1.2) Kręcą mnie czasem klimaty SM i lateksowe ciuchy.

 (1.5) SM Bystrzyca Kłodzka zwołuje walne zgromadzenie członków na 13 stycznia.

 (1.6) Dostawcą masła i sera jest u nas SM z Gostynia.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) S&M

 (1.3) FdlC, DC, HdC

Wiktionary


sma

skrót od: Societas Missionum ad Afros - Stowarzyszenie Misji Afrykańskich


SJP.pl


smaczek

1. zdrobnienie od: smak;
2. charakterystyczny szczegół, osobliwość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od smak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smak m.

 przym. smaczny, smakowy

 przysł. smakowicie, smakowo

Wiktionary


smaczelina

gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny kluzjowatych; mangostan właściwy, garcynia, żółtopla, żółciecz


SJP.pl


smaczliwka

wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane w strefie międzyzwrotnikowej dla smacznych owoców; awokado, avocado


SJP.pl

Smaczliwka, awokado (Persea Mill.) – rodzaj wiecznie zielonych drzew z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od ok. 80, poprzez 108 do nawet ok. 200 gatunków. Występują one w Ameryce Północnej i Południowej, nieliczne gatunki także w Azji południowo-wschodniej. Dwa gatunki (smaczliwka indyjska i Persea barbujana) rosną na wyspach Makaronezji.

Wikipedia


smacznego

mający dobry smak


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) zwyczajowe życzenie przyjemności z jedzenia

forma przymiotnika.

 (2.1) D. lp. m. i n. oraz B. lp. mos. i mzw. od smaczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Panie i panowie! Kapitan statku oraz szef kuchni życzą smacznego!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smat͡ʃˈnɛɡɔ, AS: smačnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smak mrz.

 przym. smaczny

Wiktionary


smacznie

przysłówek

 (1.1) w sposób smaczny, apetycznie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smaczny, smakowity, smakowy

 rzecz. przysmak mrz., smak mrz., smaczność ż.

 czas. smakować

Wiktionary


smaczniej

stopień wyższy od przysłówka: smacznie


SJP.pl


smaczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: smaczny


SJP.pl


smaczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest smaczne; cecha tych, którzy są smaczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smaczny

 przysł. smacznie

 rzecz. smak mrz.

Wiktionary


smaczny

mający dobry smak


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający dobry smak; dobrze smakujący

 (1.2) w dobrym smaku, guście

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jego mięso opisywano jako smaczne i prawdopodobnie wyginął z powodu polowań.

 (1.1) Żurek i barszcz są bardzo smacznymi zupami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmat͡ʃnɨ, AS: smačny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przysmak mrz., smak m., smaczek m., smakosz m., smakoszostwo n., smakowitość ż., smaczność ż., smaczliwka ż., smakołyk m., smakowanie n.

 czas. smakować ndk.

 przym. smakowy, smakowity

 przysł. smacznie, smakowicie, smakowo

 wykrz. smacznego

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) smakowity

Wiktionary


smagać

1. uderzać batem, biczem, rzemieniem itp.;
2. o czymś długim i cienkim: uderzać;
3. o wietrze lub deszczu: uderzać podmuchami, strumieniami;
4. wyrażać dezaprobatę wobec kogoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. smagnąć, wysmagać)

 (1.1) uderzać czymś długim oraz wiotkim

 (1.2) meteorol. gwałtownie napierać; ostro uderzać

 (1.3) wyrażać pogardę

czasownik zwrotny niedokonany smagać się (dk. smagnąć się, wysmagać się)

 (2.1) smagać siebie samego

 (2.2) smagać siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smaganie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biczować, chłostać

 (1.2) chłostać, owiewać

 (1.3) chłostać, piętnować

Wiktionary


smagacz

nazwisko


SJP.pl


smagała

1. uderzać batem, biczem, rzemieniem itp.;
2. o czymś długim i cienkim: uderzać;
3. o wietrze lub deszczu: uderzać podmuchami, strumieniami;
4. wyrażać dezaprobatę wobec kogoś


SJP.pl


smagla

gatunek drapieżnej ryby okoniokształtnej; koryfena, złota makrela


SJP.pl

Koryfena, złota makrela, smagla (Coryphaena hippurus) – gatunek drapieżnej ryby okoniokształtnej z rodziny koryfenowatych (Coryphaenidae).

Wikipedia


smaglec

smaglec mniejszy (smaglec ogonokleszcz) - gatunek ważki z rodziny gadziogłówkowatych


SJP.pl


smaglej

stopień wyższy od przysłówka: smagle


SJP.pl


smaglejszy

stopień wyższy od przymiotnika: smagły


SJP.pl


smagliczka

drobna roślina zielna z rodziny kapustowatych (krzyżowych), o szaro owłosionych liściach i białych, żółtych lub niebieskich kwiatach, pochodząca z Eurazji i północnej Afryki


SJP.pl

Wikipedia


smagnąć

1. uderzyć batem, biczem, rzemieniem itp.;
2. o czymś długim i cienkim: uderzyć;
3. o wietrze lub deszczu: uderzyć podmuchem, strumieniem;
4. wyrazić dezaprobatę wobec kogoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. smagać)

 (1.1) uderzyć czymś długim oraz wiotkim

 (1.2) meteorol. gwałtownie naprzeć; ostro uderzyć

 (1.3) wyrazić pogardę

czasownik zwrotny dokonany smagnąć się (dk. smagać się)

 (2.1) smagnąć siebie samego

 (2.2) smagnąć siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smagnięcie n.

Wiktionary


smagnięcie

1. uderzyć batem, biczem, rzemieniem itp.;
2. o czymś długim i cienkim: uderzyć;
3. o wietrze lub deszczu: uderzyć podmuchem, strumieniem;
4. wyrazić dezaprobatę wobec kogoś


SJP.pl


smagów

Smagów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Borkowice. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. województwa radomskiego.

Wikipedia


smagowicz

nazwisko


SJP.pl


smagławy

przymiotnik

 (1.1) lekko smagły

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smagławość ż.

Wiktionary


smagłolicy

przestarzałe: mający smagłą cerę


SJP.pl


smagłoskóry

mający smagłą skórę


SJP.pl


smagły

o cerze, twarzy: ciemny, oliwkowy, śniady


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o oliwkowej cerze, ciemnej karnacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na balu sylwestrowym nie mogłam napatrzeć się na tamtego smagłego mężczyznę w białej koszuli, który towarzyszył naszej znajomej ze studiów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmaɡwɨ, AS: smagu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smagłość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śniady, ciemny

Wiktionary


smak

1. jeden ze zmysłów człowieka;
2. właściwość rzeczy działająca na zmysł smaku;
3. przyjemność odczuwana pod wpływem zewnętrznych czynników lub okoliczności;
4. upodobanie do czegoś;
5. właściwość decydująca o tym, że coś uzyskuje szczególny dla siebie charakter; smaczek;
6. poczucie piękna, elegancji; gust


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zmysł, którego narządy znajdują się w jamie ustnej, odpowiedzialny za sposób reagowania na przyjmowany pokarm;

 (1.2) kulin. właściwość pokarmu rozpoznawana przez smak (1.1)

 (1.3) przen. gust, poczucie estetyki, piękna;

 (1.4) pot. ochota, chęć na jakąś potrawę

Wiktionary

  • smak – w ujęciu fizjologicznym, zdolność odczuwania smaku przez istoty żywe
  • smak – w sensie estetycznym, gust
  • Józef Smak (ur. 1936) – polski astronom
  • Spotkania Młodych Autorów i Kompozytorów Piosenki „SMAK” im. Jonasza Kofty w Myśliborzu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Florian pił tak dużo alkoholu, że stracił smak.

 (1.2) Ta potrawa ma kwaśny smak.

 (1.3) Ten kolekcjoner słynie z dobrego smaku i kupuje tylko najładniejsze obrazy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smak, AS: smak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smakosz m., smakoszka ż., smakowitość ż., smaczność ż., absmak m., posmak m., niesmak m., smakowanie n., zasmakowanie n., posmakowanie n.

:: zdrobn. smaczek m.

 czas. smakować ndk., zasmakować dk., posmakować dk.

 przym. smakowy, smakowity, smaczny, niesmaczny, wysmakowany

 przysł. smakowo, smacznie, niesmacznie, wysmakowanie, smakowicie

 wykrz. smacznego

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szmak.

 (1.3) gust, wyszukanie

Wiktionary


śmaki

potocznie: bliżej nieokreślony, jakiś; siaki


SJP.pl


smakosz

1. ten, kto lubi jeść smaczne potrawy, delektuje się wyszukanym jedzeniem, napojami i zna się na nich;
2. wytrawny znawca czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś lubiący wykwintne dania

 (1.2) wytrawny znawca czegoś

Wiktionary

Smakosz (tytuł oryg. Jeepers Creepers) – film fabularny (horror) z 2001 roku, wykreowany przez fana gatunku Victora Salvę, twórcę filmu Siła spokoju (2006). Producentem wykonawczym projektu jest Francis Ford Coppola. Film doczekał się trzech sequeli − Smakosz 2 (2003), Smakosz 3 (2017) oraz Smakosz: Odrodzenie (2022).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do tej tawerny pielgrzymują smakosze ostryg.

 (1.2) Beniamin zna kilku smakoszy jazzu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smakoszostwo n.

:: fż. smakoszka ż.

 przym. smakoszowski, smaczny, smakowity, smakowy

Wiktionary


smakoszka

smakosz


SJP.pl

Patrz:

smakosz

smakówa

młodzieżowo: coś bardzo smacznego; smakołyk, frykas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) młodz. coś smacznego

Wiktionary


smakować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) kulin. próbować czegoś w celu określenia smaku

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (2.1) kulin. o potrawach, napojach itp.: mieć smak

 (2.2) kulin. o potrawach, napojach itp.: być dobrym w smaku, być smacznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie muszę być kiperem, by smakować wino.

 (2.1) Czekoladowo-orzechowy budyń Heleny smakował okropnie, ale zjadłam jedną porcję z uprzejmości.

 (2.2) Tytoń kompletnie mi nie smakuje. Dziwię się ludziom, którzy palą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smaˈkɔvat͡ɕ, AS: smakovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gwara. szmakować, gwara. smankować, zasmakować, posmakować

 czas. rozsmakować się

 rzecz. przysmak mrz., smakowanie n., smak

 przym. smaczny, smakowy, smakowity

 przysł. smacznie, smakowicie, smakowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) próbować, kosztować, degustować

Wiktionary


smakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|smakować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsmakɔˈvãɲɛ, AS: smakovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. smakować

 rzecz. smak mrz., zasmakowanie

 przym. smaczny, smakowity, smakowy

Wiktionary


smakowicie

przysłówek

 (1.1) wzbudzając apetyt

 (1.2) świadcząc o czyimś rozsmakowaniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rolady Zosi prezentowały się smakowicie.

 (1.2) Najsmakowiciej mlaskał najgrubszy z krasnali.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smak mrz., smaczek mrz., posmak mrz., smakowitość ż.

 czas. smakować ndk., zasmakować dk., posmakować dk., zniesmaczać ndk., zniesmaczyć dk.

 przym. smaczny, smakowity, smakowy

 przysł. smakowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smacznie, apetycznie

Wiktionary


smakowiciej

stopień wyższy od przysłówka: smakowicie


SJP.pl


smakowitość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest smakowite; cecha tych, którzy są smakowici

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smakowity, smaczny

 przysł. smakowicie

 rzecz. smak mrz.

Wiktionary


smakowitszy

stopień wyższy od przymiotnika: smakowity


SJP.pl


smakowity

1. bardzo smaczny; znakomity, pyszny;
2. świadczący o dobrym smaku czegoś;
3. w przenośni: szczególnie interesujący; atrakcyjny, wyborny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wzbudzający apetyt, zachęcający do jedzenia, bardzo smaczny

 (1.2) przen. atrakcyjny seksualnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smak m., smakowitość ż., smakowanie n., smakosz m., smakoszka ż.

 czas. smakować ndk.

 przym. smaczny

 przysł. smakowicie, smacznie, smakowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) apetyczny, pyszny, smaczny, kuszący

 (1.2) seksowny, apetyczny, kuszący

Wiktionary


smakowo

przysłówek

 (1.1) wyczuwalnie przez zmysł smaku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smak mrz., smaczek mrz., posmak mrz.

 czas. smakować ndk., zasmakować dk., posmakować dk., zniesmaczać ndk., zniesmaczyć dk.

 przym. smaczny, smakowity, smakowy

 przysł. smakowicie

Wiktionary


smakowy

1. smak;
2. o produkcie spożywczym: mający określony smak


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący smaku, związany ze smakiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Walory smakowe rzodkwi japońskiej zbliżone są do rzodkiewki, jednak jej wartość odżywcza jest wyższa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smaˈkɔvɨ, AS: smakovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smak m., smaczek m., smakosz m., smakoszka ż., smakowanie n.

 czas. smakować ndk.

 przym. smaczny, wysmakowany

 przysł. smacznie, smakowo, smakowicie

Wiktionary


smakołyk

książkowo: coś bardzo smacznego; pychota, pyszota, przysmak, rarytas, specjał, delikates


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) coś smacznego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babcia Honorata przyniosła ci torbę pełną smakołyków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smak m.

 przym. smaczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przysmak, frykas, rarytas

Wiktionary


smalandia

region na południowym wschodzie Szwecji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina historyczna w południowo-wschodniej Szwecji;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. smalandzki

Wiktionary


smalandzki

1. Smalandia;
2. gończy smalandzki - rasa psa należąca do grupy psów gończych i posokowców


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Smalandią, dotyczący Smalandii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na prawym skrzydle stał regiment smalandzki pod dowództwem płk. Krusego (800 koni, osiem szwadronów) oraz 60 piechurów pod dowództwem kpt. Kafle.

 (1.1) Narzutniaki smalandzkie należą do najmniej licznych. Jedynie czerwony granit smalandzki jest dość pospolity.

 (1.1) Jest wysoce prawdopodobne, że żelazo smalandzkie wędrowało za ozdoby na Olandię i Gotlandię, zaś zboże skańskie za bydło do Vastergótland i Halland.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Smalandia ż.

Wiktionary


smalcowy

smalec


SJP.pl

Patrz:

smalec

smalczyk

zdrobnienie od: smalec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: smalec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tadziu, przy twoim cholesterolu, żebyś nawet nie myślał o smalczyku ze skwarkami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smalec mrz., smaluszek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smaluszek

Wiktionary


smalec

tłuszcz zwierzęcy otrzymywany najczęściej z sadła lub słoniny wieprzowej; szmalec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. kulin. białawy tłuszcz zwierzęcy o półstałej konsystencji, uzyskiwany z sadła lub słoniny, używany do smażenia lub jako dodatek do pieczywa;

Wiktionary

Smalec – tłuszcz zwierzęcy wykorzystywany w sztuce kulinarnej do przyrządzania potraw, jak również bezpośredniego spożywania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uwielbiam chleb ze smalcem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmalɛt͡s, AS: smalec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. smalczyk mrz., smaluszek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. szmalec; gw-pl|Śląsk Cieszyński|szmolec., gw-pl|Górny Śląsk|tuste.

Wiktionary


smalić

opalać z wierzchu, powlekać sadzą; o lampie kwarcowej: grzać, palić się


SJP.pl


smalta

związek nieorganiczny, sproszkowany krzemian potasu i kobaltu o szafirowej barwie; błękit królewski


SJP.pl

Smalta, błękit królewski – substancja barwiąca koloru szafirowego. Stosowana jako barwnik do barwienia szkła, produkcji emalii oraz farb stosowanych na szkło lub porcelanę. Znana była już w starożytnym Egipcie. Smalta była niegdyś powszechnie stosowana również jako pigment do farb artystycznych, pomimo niezbyt intensywnego koloru i słabego krycia (np. czasy oświecenia). Wyparta została po odkryciu metod produkcji syntetycznej ultramaryny.

Wikipedia


smaltyn

minerał, arsenek kobaltu i niklu


SJP.pl

Smaltyn (lub smaltyt) – minerał z gromady arsenków; należy do minerałów rzadkich. Nazwa pochodzi od smalty, niebieskiego barwnika otrzymywanego z tego minerału.

Wikipedia


smaluszek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: smalec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babcia ci zrobi chlebka ze smaluszkiem ze skwarkami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smalec mrz., smalczyk mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smalczyk

Wiktionary


smanker

człowiek wolny, bogaty, w średnim wieku i bez dzieci, będący idealnym celem dla akcji reklamowych wielu przedsiębiorstw


SJP.pl


smar

materiał służący do smarowania powierzchni trących, zaliczany do materiałów konstrukcyjnych; środek smarny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. substancja zmniejszająca tarcie między powierzchniami przedmiotów

Wiktionary

Smar – substancja zmniejszająca tarcie między powierzchniami przedmiotów, które stykając się ze sobą tymi powierzchniami, poruszają się względem siebie. Smar działa na zasadzie wniknięcia w szczelinę pomiędzy tymi powierzchniami i utworzenia tam warstwy poślizgowej poprzez całkowite odseparowanie od siebie tych powierzchni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Posmaruj trochę smarem, to może się nie zatrze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smar, AS: smar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smarowidło n., wysmarowanie n., posmarowanie n., obsmarowanie n., smarowanie n.

 czas. smarować, rozsmarowywać

 przym. smarowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tłuszcz; gw-pl|Górny Śląsk|mazidło, szmiyra, szmyr, szmyra.

Wiktionary


smaragd

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. jubil. szmaragd

Wiktionary

Smaragd, Szmaragd – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające "szmaragd". Patronem tego imienia jest św. Smaragd (Szmaragd), wspominany razem ze św. Cyriakiem i Largusem.

Smaragd, Szmaragd imieniny obchodzi 8 sierpnia.

Żeński odpowiednik: Esmeralda

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsmarakt, AS: smarakt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szmaragd mrz.

Wiktionary


smaragdyt

szmaragdowozielona odmiana hornblendy aktynolitowej o właściwościach zbliżonych do aktynolitu


SJP.pl


smarchowice

Miejscowości w Polsce:

  • Smarchowice Małe
  • Smarchowice Wielkie
  • Smarchowice Śląskie

Wikipedia


smarcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od smart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smart m.

Wiktionary


smard

w Polsce do XII w.: kmieć zależny od księcia i zobowiązany do spełniania różnego rodzaju posług; smurd; smerd; smerda


SJP.pl

Smerd, smerda, smard, smurd – średniowieczne określenie grupy ludzi o niskim statusie społecznym pojawiające się do XIII wieku na Rusi, w Polsce i u Słowian połabskich.

W literaturze słowa tego, zamiennie z wyrazem czeladź, używał Józef Ignacy Kraszewski w powieści Stara baśń. U Kraszewskiego Smerda to także nazwisko dowódcy drużyny książęcej.

Wikipedia


smardz

jadalny grzyb o białym trzonie i kapeluszu w postaci pomarszczonej czapeczki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) biol. rodzaj grzybów

Wiktionary

Morchella Dill. ex Pers. (smardz) – rodzaj grzybów należący do rodziny smardzowatych (Morchellaceae). W Polsce według publikacji M. A. Chmiel występuje 5 gatunków z tego rodzaju.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: smart͡s, AS: smarc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smardzowate nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lud. zemłane serce, gw-pl|Mazowsze|babie ucho.

Wiktionary


smardzewice

wieś w Polsce


SJP.pl

Smardzewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tomaszów Mazowiecki. 7 km od centrum Tomaszowa Mazowieckiego. We wsi znajduje się największe nad Zalewem Sulejowskim nabrzeże rekreacyjno-turystyczne, przez wiele lat istnienia akwenu służące jako miejsce wypoczynku dla pracowników dużych zakładów przemysłowych Łodzi i Tomaszowa Mazowieckiego.

Wikipedia


smardzewicki

przymiotnik od: Smardzewice


SJP.pl


smardzewo

  • Smardzewo – wieś w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Szczaniec
  • Smardzewo – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Staroźreby
  • Smardzewo – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Sochocin
  • Smardzewo – osada leśna w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Sochocin
  • Smardzewo – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Sławno

Wikipedia


smardzewski

nazwisko


SJP.pl


smardzowate

o cechach smardzowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Morchellaceae|Rchb.|ref=tak., rodzina grzybów z rzędu kustrzebkowców;

Wiktionary

Smardzowate (Morchellaceae Rchb.) – rodzina grzybów z rzędu kustrzebkowców (Pezizales).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Owocniki smardzowatych są zwykle kapeluszowate.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smardz mzw., Smardzewice nmos.

 przym. smardzewicki

Wiktionary


smardzowaty

o cechach smardzowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


smardzowice

Smardzowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Skała.

W latach 1975–1998 w województwie krakowskim.

W miejscowości ma swoją siedzibę rzymskokatolicka parafa Matki Bożej Różańcowej.

Wikipedia


smarglin

Smarglin – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Dobre.

Wikipedia


smark

pospolicie: wydzielina z nosa; smarki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. (także. żart.) niedobry chłopiec

 (1.2) pot. (także. pejor.) człowiek niedojrzały

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. wydzielina z nosa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj smark sąsiadów wlazł przez okienko do piwnicy.

 (1.2) Brakowało, żebym się jakiemuś smarkowi musiał tłumaczyć!

 (2.1) Nie jedz smarków, weź chusteczkę!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smarkacz mos., smarkanie n., smarknięcie n., smarkateria ż.

 czas. smarować, smarkać ndk., smarknąć dk.

 przym. zasmarkany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gnojek, małolat, smarkacz, smarkul, smyk

 (1.2) pętak, smarkacz, smarkul

 (2.1) gil, glut, koza, śpik

Wiktionary


smarkać

pospolicie: oczyszczać nos z wydzieliny, wydmuchiwać nos


SJP.pl


smarkacz

sraluch, srajdek, smród, smark; pogardliwie:
1. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała;
2. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. dziecko, mały chłopiec

 (1.2) obraź. osoba, która zachowuje się niedojrzale, dziecinnie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmarkat͡ʃ, AS: smarkač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. posmarkanie n., smark mos./mrz., smarkaczostwo n., smarkaczowskość ż., smarkanie n., smarkata ż., smarkateria ż., smarkatka ż., smarki nmos., smarknięcie n., smarkul mos., smarkula ż., smarkulka ż., usmarkanie n., usmarkaniec mos., wysmarkanie n., wysmarkiwanie n., zasmarkanie n., zasmarkiwanie n.

 czas. posmarkać dk., smarkać ndk., smarknąć dk., usmarkać dk., wysmarkać dk., wysmarkiwać ndk., zasmarkać dk., zasmarkiwać ndk.

 przym. smarkaczowaty, smarkaczowski, smarkatowaty, smarkaty, usmarkany, zasmarkany

 przysł. smarkato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) szczeniak, gówniarz, reg. śl. gid., reg. śl. gizd.

Wiktionary


smarkaczowaty

potocznie: niedorosły, niedojrzały; smarkatowaty, smarkaty


SJP.pl


smarkanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|smarkać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smark m., smarkacz m., smarkula ż., smarmateria ż., smarkateria ż.

 czas. smarkać ndk.

 przym. smarkaty, zasmarkany

Wiktionary


smarkata

lekceważąco: kobieta niedorosła


SJP.pl

Smarkata – struga, prawobrzeżny dopływ Trześniówki o długości 17 km. Ma źródła we wsi Hadykówka. Płynie na północny zachód przez Puszczę Sandomierską. Smarkatą zasilają dopływ z Chlistaw, dopływ z Kamionki, kanał Korczak i rów Gawrynówka. Koryto Smarkatej na nieuregulowanym, środkowym odcinku jest meandrujące. 75% długości koryta zostało uregulowane na początku XX wieku. Dno strugi jest piaszczyste, miejscami gliniaste. Smarkata jest rzeką o wodach wysokiej klasy czystości. W jej dolinie występują liczne starorzecza oraz dwa torfowiska niskie o powierzchni 7 ha. Podkarpackie Towarzystwo Przyrodników Wolne Rzeki proponowało utworzenie rezerwatu przyrody o powierzchni 195,8 ha, obejmującego siedmiokilometrowy odcinek Smarkatej. Ostatecznie w 2024 powołano rezerwat przyrody Dolina Smarkatej o powierzchni 55,94 ha.

Wikipedia


smarkateria

lekceważąco o grupie dzieci, młodzieży lub młodych ludzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lekcew. o młodych, niedojrzałych ludziach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A do zrozumienia materii literackiej, do zrozumienia istotnego piękna Fredrowskiego dzieła smarkateria jeszcze nie dojrzała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsmarkaˈtɛrʲja, AS: smarkaterʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smarkacz mos., smark mos./mrz., smarkula ż., smarkanie n.

 przym. smarkaty, zasmarkany, smarkaczowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posp. grub. pogard. gówniarzeria

Wiktionary


smarkatka

potocznie: niedorosła dziewczyna lub mała dziewczynka, smarkula


SJP.pl


smarkatość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest smarkate; cecha tych, którzy są smarkaci

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smarkaty

 przysł. smarkato

Wiktionary


smarkatowaty

potocznie: niedorosły, niedojrzały; smarkaczowaty, smarkaty


SJP.pl


smarkaty

potocznie: niedorosły, niedojrzały; smarkatowaty, smarkaczowaty


SJP.pl


smarketing

integracja działań sprzedażowych i marketingowych w firmie


SJP.pl


smarki

pospolicie: wydzielina z nosa; smark


SJP.pl


smarklice

Smarklice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Drohiczyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca we wsi rodzina Żerów udzieliła pomocy Benjaminowi Blusztejnowi (Bashan) i Hindzie Sroszko. W 1988 roku Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu Janinie, Józefowi, Edwardowi i Franciszce Żero tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.

Wikipedia


smarkul

smarkacz, sraluch, srajdek, smród; pogardliwie:
1. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała;
2. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne


SJP.pl


smarkula

pogardliwie: młoda dziewczyna, zwłaszcza niedojrzała; smarkacz, sraluch, srajdek, smród


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogard. o młodej dziewczynie

Wiktionary

Smarkula – polski film fabularny zrealizowany w roku 1963 w reżyserii Leonarda Buczkowskiego na podstawie powieści Znajda Romana Niewiarowicza.

W głównej roli wystąpiła Anna Prucnal, tu debiutantka a w przyszłości gwiazda francuskiej piosenki i filmu Federica Felliniego Miasto kobiet z 1980 roku.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. smarkacz mos., smarkanie n., smarkateria ż.

 przym. zasmarkany

Wiktionary


smarkulka

zdrobnienie od: smarkula


SJP.pl


smarniej

stopień wyższy od przysłówka: smarnie


SJP.pl


smarność

Smarność (inaczej stopień zmielenia) jest to wielkość charakteryzująca zdolność masy papierniczej do odwadniania w warunkach znormalizowanych. Smarność wyraża się w stopniach Schoppera-Rieglera (°SR) w skali od 0 do 100. Pomiaru smarności dokonuje się za pomocą aparatu Schoppera-Rieglera.

Wikipedia


smarny

służący do smarowania, dający się łatwo smarować


SJP.pl


smarówa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. drukarskie druk nie wymagający zbytniego wysiłku; zawierający jedynie tekst i proste elementy graficzne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smaˈruva, AS: smaruva

Wiktionary


smarować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) kulin. cuk. pokrywać coś substancją płynną lub półpłynną

 (1.2) mech. dostarczać do ruchomych części smar

 (1.3) pot. pejor.dawać łapówkę

 (1.4) pot. eduk. gryzmolić, pisać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kucharka smaruje bułki masłem.

 (1.4) Adaś, przestań już smarować po tym blacie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smaˈrɔvat͡ɕ, AS: smarovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smarowanie n., smar m., smark m., smarowidło n., posmarowanie n., wysmarowanie n.

 czas. posmarować dk., podsmarowywać ndk., osmarować dk., osmarowywać ndk., rozsmarować dk., rozsmarowywać ndk., usmarować dk., wysmarować dk., wysmarowywać ndk.

 przym. smarowy, smarowny

Wiktionary


smarowacz

robotnik zatrudniony przy smarowaniu, czyszczeniu i konserwacji maszyn i urządzeń; smarownik


SJP.pl

Smarowacz, smarownik – pracownik zatrudniony przy smarowaniu maszyn i urządzeń technicznych.

Jego zadaniem jest dozór stanu urządzeń smarujących oraz uzupełnianie i wymiana olejów i smarów zgodnie z dokumentacją techniczno-ruchową.

Wikipedia


smarowaczka

smarowacz


SJP.pl

Patrz:

smarowacz

smarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|smarować.

Wiktionary

Smarowanie – doprowadzenie smaru stałego (plastycznego), ciekłego (oleju), ciała stałego (np. dwusiarczek molibdenu, grafit) bądź gazowego w miejsce styku współpracujących części maszyn lub urządzeń. Przy konstrukcji poszczególnych węzłów tarcia należy przewidzieć odpowiednie smarowanie, gdyż ma ono decydujący wpływ na zużycie cierne, a tym samym ich niezawodność i trwałość oraz na straty mocy (dyssypację). Środek smarny jest częścią konstrukcyjną maszyny. Najkorzystniejsze smarowanie uzyskuje się dzięki środkom smarnym płynnym, gdyż najłatwiej i najprecyzyjniej można je doprowadzić do węzłów tarcia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsmarɔˈvãɲɛ, AS: smarovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rozsmarowywać, smarować ndk., posmarować dk., wysmarować dk.

 rzecz. smar m., smarowidło n.

Wiktionary


smarowidło

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. substancja do smarowania lub wcierania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsmarɔˈvʲidwɔ, AS: smarovʹidu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 czas. smarować ndk., nasmarować, posmarować, wysmarować, obsmarować

 rzecz. smar m., smarowanie n., posmarowanie n., wysmarowanie n., obsmarowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smar, maść, krem, balsam

Wiktionary


smarownica

urządzenie do smarowania maszyn olejem lub smarem stałym pod ciśnieniem


SJP.pl

Smarownica – urządzenie do smarowania pod ciśnieniem, olejem (np. oliwiarka) lub smarem stałym (np. "towotnica").

Podział smarownic

  • Według źródła energii wymuszającej podawanie środka smarnego:
    • ręczne
    • nożne
    • pneumatyczne
    • elektryczne

    Wikipedia


smarowniczka

1. zdrobnienie od: smarownica;
2. urządzenie dozujące smar lub olej w maszynach


SJP.pl

Smarowniczka (potocznie kalamitka) – urządzenie służące do dozowania smaru w urządzeniach technicznych. Zapewnia przedostanie się do odpowiednich punktów smarowych smaru lub oleju.

Rozróżnia się smarowniczki:

  • do smarów ciekłych (smarowniczki olejowe)
  • do smarów stałych.

Stosowane głównie w łożyskach ślizgowych.

Wikipedia


smarowniczy

robotnik pracujący przy smarowaniu i konserwacji maszyn; smarowacz


SJP.pl


smarownik

1. robotnik zatrudniony przy smarowaniu, czyszczeniu i konserwacji maszyn i urządzeń; smarowacz
2. indywidualizm literacki: pogardliwie o malarzu, rysowniku


SJP.pl

Smarowacz, smarownik – pracownik zatrudniony przy smarowaniu maszyn i urządzeń technicznych.

Jego zadaniem jest dozór stanu urządzeń smarujących oraz uzupełnianie i wymiana olejów i smarów zgodnie z dokumentacją techniczno-ruchową.

Wikipedia


smarowóz

rzadziej: smarowacz, smarownik (czyli robotnik konserwujący maszyny)


SJP.pl


smarowy

przymiotnik od: smar


SJP.pl


smart

samochód marki Smart


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mot. pot. samochód marki Smart

Wiktionary

smart – ang. elegancki (brytyjski); inteligentny, sprytny, bystrzak (amerykański) – określenie używane w nazwach i akronimach na podkreślenie tych cech opisywanego obiektu:

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kuba jeździ w Grecji smartem do roboty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smart, AS: smart

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smarcik mrz.

Wiktionary


smartband

[czytaj: smartbend] elektroniczny gadżet monitorujący aktywność fizyczną użytkownika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektron. urządzenie w formie opaski na rękę mające funkcje zegarka elektronicznego i ułatwiające kontrolę aktywności;

Wiktionary

Smartband (ang. także activity tracker, fitness tracker lub smart bracelet), również opaska sportowa lub opaska fitness – rodzaj urządzenia elektronicznego, monitorujące aktywność fizyczną użytkownika lub użytkowniczki. Jego główną funkcją jest lifelogging. Pierwsze smartbandy zaczęły powstawać w 2014 roku, jednak nie posiadały one jeszcze wyświetlacza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najprościej rzecz ujmując, smartwatch, tak samo jak smartfon, posiada liczne funkcjonalności. Smartband z kolei przeznaczony jest głównie do mierzenia aktywności związanych ze sportem – jak przebyty dystans czy spalone kalorie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opaska sportowa, opaska fitness

Wiktionary


smartbook

[czytaj: smartbuk] przenośny komputer łączący funkcje smartfona i netbooka


SJP.pl


smartfon

telefon komórkowy z większymi możliwościami, zwykle z dużym ekranem dotykowym; smartphone


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) telekom. inform. urządzenie integrujące w sobie funkcje telefonu komórkowego i palmtopu;

Wiktionary

Smartfon (ang. smartphone) – przenośne, multimedialne urządzenie, łączące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera przenośnego (PDA – Personal Digital Assistant).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od smartfona wolę zwykłą komórkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmartfɔ̃n, AS: smartfõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smartfonik mrz.

 przym. smartfonowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Piwniczna|smorc.

Wiktionary


smartfoniarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pasjonat smartfonów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smartfonizacja ż.

:: fż. smartfoniara

Wiktionary


smartfonik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od smartfon

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smartfon m.

Wiktionary


smartfonizacja

wprowadzanie smartfonów w różnych dziedzinach życia


SJP.pl


smartfonizować

smartfonizować się - powszechnie korzystać ze smartfonów


SJP.pl


smartfonowiec

użytkownik smartfona (mobilnego urządzenia elektronicznego)


SJP.pl


smartfonowy

smartfon


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) telekom. związany ze smartfonem, mający cechy smartfona

Wiktionary

Patrz:

smartfon

Powiązane:

 rzecz. smartfon mzw./mrz.

Wiktionary


smartfonoza

zbyt częste korzystanie ze smartfona


SJP.pl


smartmedia

typ wymiennych kart pamięci, używanych np. w niektórych aparatach cyfrowych


SJP.pl


smartphone

[czytaj: smartfon] telefon komórkowy z większymi możliwościami, zwykle z dużym ekranem dotykowym; smartfon


SJP.pl

Smartfon (ang. smartphone) – przenośne, multimedialne urządzenie, łączące w sobie funkcje telefonu komórkowego i komputera przenośnego (PDA – Personal Digital Assistant).

Wikipedia


smartwatch

[czytaj: smartłocz] elektroniczny gadżet na rękę łączący funkcje zegarka elektronicznego i niektóre funkcje smartfona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) elektron. urządzenie łączące funkcje zegarka elektronicznego i niektóre funkcje smartfonu;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektóre smartwatche po powiązaniu ze smartfonem pozwalają na odczytywanie SMS-ów, odrzucanie połączeń lub odtwarzanie muzyki, niektóre nawet na prowadzenie rozmów telefonicznych.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inteligentny zegarek, smartzegarek

Wiktionary


smartwatchowy

smartwatch [czytaj: smartłoczowy]


SJP.pl


smarzewo

Smarzewo – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Smętowo Graniczne.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


smarzowski

nazwisko


SJP.pl


smarzykowo

Smarzykowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Szubin.

Wikipedia


smarzyński

nazwisko


SJP.pl


smash

[czytaj: smasz] smecz;
1. w tenisie i w badmintonie: mocne ścięcie górnej piłki lub lotki na pole przeciwnika;
2. w koszykówce: mocne włożenie piłki do kosza z góry


SJP.pl

Wikipedia


smaszcz

nazwisko


SJP.pl


smaszków

Wikipedia


smatruz

dawniej: bazar, stragan, kram


SJP.pl

Smatruz (z niem. Schmetterhaus) - w średniowieczu i wczesnej epoce nowożytnej rodzaj hali targowej, zawierającej jednoprzestrzenne wnętrze, w którym rzemieślnicy ustawiali ławy handlowe.

Określenie Schmetterhaus używane było szczególnie często w miastach objętych prawem niemieckim. Smatruzy budowano na rynkach lub w ich pobliżu. Stanowiły obiekty podobne do sukiennic lub domów płócienników, jednak różniły się jednoprzestrzennym wnętrzem, niepodzielonym na komory.

Wikipedia


smażacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, który smaży

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smażenie n.

Wiktionary


smażenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|smażyć.

 (1.2) kulin. obróbka termiczna żywności w gorącym tłuszczu;

Wiktionary

Smażenie – proces obróbki termicznej stosowany w gastronomii, polegający na ogrzewaniu potrawy w środowisku tłuszczu. Dla bardzo ograniczonej liczby potraw można także zastosować smażenie beztłuszczowe. Mianem smażenia (w cukrze) określa się także kandyzowanie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Przed smażeniem zawsze marynuję tofu przez co najmniej 45 minut w sosie sojowym, czosnku, imbirze, syropie klonowym i musztardzie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: smažńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zasmażka ż., smażonka ż., smażalnia ż., obsmażanie n., wysmażanie n., wysmażenie n., obsmażanie n., obsmażenie n., zasmażanie n., zasmażenie n., odsmażanie n., odsmażenie n., podsmażanie n., smażylnica ż., usmażenie n., smażacz m., smażnik m.

 czas. smażyć ndk., usmażyć dk., podsmażyć dk., podsmażać ndk., wysmażyć dk., wysmażać ndk., obsmażyć dk., obsmażać ndk., zasmażyć dk., zasmażać ndk., odsmażyć dk., odsmażać ndk.

 przym. smażony

Wiktionary


smażenina

potrawa smażona


SJP.pl


smażing

żartobliwie: leżenie na plaży i opalanie się w mocnym słońcu


SJP.pl


smażnik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. konfitura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smażenie n.

Wiktionary


smażonka

smażone mięso wieprzowe z cebulką (danie kuchni śląskiej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. jajecznica

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. grzyby zasmażane z jajkami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Śniodanie: smażonka, żymła abo chlyb, kawa z mlykiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smażenie n., smażylnica ż.

 czas. smażyć ndk.

 przym. smażony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jajecznica

Wiktionary


smażony

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od smażyć

przymiotnik relacyjny

 (2.1) kulin. przyrządzony / przyrządzany w procesie smażenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Papad ma postać cienkiego, okrągłego naleśnika, podobnego do meksykańskiej tortilli, może być smażony, opiekany nad płomieniem, pieczony w piekarniku lub w mikrofalówce.

 (2.1) Ile w Pobierowie kosztuje smażona ryba w restauracji przy plażaaży?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smażalnia ż., smażenie n., smażenina ż., smażonka ż.

 czas. nasmażyć dk., smażyć ndk., posmażyć dk., usmażyć dk., wysmażyć dk.

Wiktionary


smażyć

1. przygotowywać potrawę do spożycia, poddając ją działaniu wysokiej temperatury, trzymając w gorącym tłuszczu, syropie;
2. smażyć się:
a) być smażonym;
b) pot. wystawiać się na silne działanie promieni słonecznych, temperatury; prażyć się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. usmażyć)

 (1.1) kulin. poddawać produkt żywnościowy działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go w roztopionym tłuszczu lub syropie w celu uczynienia go nadającym się do spożycia

czasownik zwrotny niedokonany smażyć się (dk. usmażyć się)

 (2.1) być poddawanym działaniu wysokiej temperatury

 (2.2) przen. pot. opalać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wolę steki, które kucharz smażył krótko.

 (1.1) Smażysz cukinię na kolację?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmaʒɨt͡ɕ, AS: smažyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. usmażenie n., zasmażka ż., smażonka ż., smażenie n., smażalnia ż., obsmażanie n., wysmażanie n., wysmażenie n., obsmażanie n., obsmażenie n., zasmażanie n., zasmażenie n., odsmażanie n., odsmażenie n., podsmażanie n., smażylnica ż.

 czas. podsmażyć dk., podsmażać ndk., wysmażyć dk., wysmażać ndk., obsmażyć dk., obsmażać ndk., zasmażyć dk., zasmażać ndk., odsmażyć dk., odsmażać ndk.

 przym. smażony

Wiktionary


smażylnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. jajecznica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smażenie n., smażonka ż.

 czas. smażyć ndk.

Wiktionary


smażywiecheć

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. skąpiec

Wiktionary


smęcić

1. wprawiać w melancholijny, smętny nastrój;
2. potocznie: nudzić, marudzić


SJP.pl


smęcino

Smęcino (do 1945 r. niem. Schmenzin) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 135 stałych mieszkańców.

Oprócz Smęcina sołectwo tworzą dwie miejscowości: Dzięciołowo oraz Wełdkowo.

Wikipedia


smecta

[czytaj: smekta] lek przeciwbiegunkowy


SJP.pl


smecz

sport:
1. w tenisie i w badmintonie: mocne ścięcie górnej piłki lub lotki na pole przeciwnika;
2. w koszykówce: mocne włożenie piłki do kosza z góry


SJP.pl

  • Smecz – pseudonim Tomasza Jastruna
  • Smecz, ścięcie – zagranie sportowe

Wikipedia


smeczować

w tenisie, w badmintonie: odbijać piłkę lub lotkę z góry, zwykle z rozpędu; ścinać


SJP.pl


smeczowy

smecz


SJP.pl

Patrz:

smecz

smędzenie

narzekanie, marudzenie


SJP.pl


smektała

nazwisko


SJP.pl


smektyt

minerał ilasty, składnik skał osadowych i gleb


SJP.pl

Smektyty (montmorillonity) – grupa minerałów ilastych, składniki skał osadowych i gleb.

Minerały grupy smektytu, dawniej nazywane montmorillonitami (od nazwy jednego z minerałów), należą do klasy krzemianów warstwowych o budowie pakietowej, składającej się z dwóch warstw tetraedrycznych i zawartej między nimi warstwy oktaedrycznej (nazwy warstw pochodzą od kształtu luk w sieci krystalicznej). Warstwy w pakiecie połączone są silnymi wiązaniami jonowo-atomowymi. W przestrzeniach międzypakietowych występują kationy wymienne i niewielkie ilości wody. Odległości między pakietami są zmienne – zależą głównie od ilości zaadsorbowanej wody. Zawierają krzemiany glinu, magnezu, żelaza, wapnia, sodu oraz adsorbowaną w przestrzeniach międzypakietowych wodę, powstałą przez hydrotermalne przeobrażenie wulkanitów i skał magmowych, w tym skaleni i piroksenów, którym towarzyszą resztki materiału piroklastycznego, reprezentowane przez minerały takie jak sanidyn, biotyt, kwarc, minerały ciężkie, a także szkliwo wulkaniczne, opal i zeolity, które często powstają w procesach wietrzenia.

Wikipedia


smela

nazwisko


SJP.pl


smendzianka

nazwisko, m.in. Regina Smendzianka - pianistka polska


SJP.pl


smerd

w Polsce do XII w.: kmieć zależny od księcia i zobowiązany do spełniania różnego rodzaju posług; smurd; smard; smerda


SJP.pl

Smerd, smerda, smard, smurd – średniowieczne określenie grupy ludzi o niskim statusie społecznym pojawiające się do XIII wieku na Rusi, w Polsce i u Słowian połabskich.

W literaturze słowa tego, zamiennie z wyrazem czeladź, używał Józef Ignacy Kraszewski w powieści Stara baśń. U Kraszewskiego Smerda to także nazwisko dowódcy drużyny książęcej.

Wikipedia


smerda

w Polsce do XII w.: kmieć zależny od księcia i zobowiązany do spełniania różnego rodzaju posług; smurd; smerd; smard


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. kmieć zależny od księcia, zobowiązany do posługi (także zbrojnej) dla niego

 (1.2) przest. żart. smarkacz, smarkul, młokos

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Minęło dni kilka, a około grodu nic słychać nie było. Rozsyłano stąd na zwiady smerdów i poprzebieraną czeladź do bliższych dworów i chat, nigdzie o żadnym ruchu wojennym nie wiedział nikt.

 (1.2) Ledwie od ziemi odrósł, smerda jeden, a już takie figurki z gliny lepił i z drzewa wyrzynał.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smerd, smard

 (1.2) dzieciak, malec, szczeniak, żart. brzdąc, smyk, przest. fąfel, pędrak

Wiktionary


smerekowiec

Smerekowiec (Ukr. Смерековець) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Uście Gorlickie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego. Integralne części miejscowości: Niżny Koniec, Wyżny Koniec.

Wikipedia


smerf

postać z kreskówki o niebieskim kolorze ciała; smurf


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) film. liter. fikcyjne małe, niebieskie stworzenie;

 (1.2) przen. pot. żart. policjant

 (1.3) przen. pot. żart. pieszcz. niemowlę, małe dziecko

Wiktionary

Smerfy (fr. Les Schtroumpfs, ang. The Smurfs) – bajkowa rasa niebieskich ludzików, wykreowanych przez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda, tworzącego pod pseudonimem Peyo. Smerfy są bohaterami komiksu, filmów i seriali animowanych. Od śmierci Peyo w 1992 r. komiks tworzą różni scenarzyści i rysownicy we współpracy z synem artysty, Thierrym Cullifordem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Smerfy złapały barona narkotykowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smɛrf, AS: smerf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. smerfik m.

:: fż. Smerfetka ż., smerfetka ż.

:: zdrobn. Smerfuś m., smerfuś m.

 czas. smerfować ndk.

 przym. smerfny, smerfowy

 przysł. smerfnie, smerfowo

Wiktionary


smerfetka

imię bohaterki "Smerfów" - popularnego serialu animowanego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) film. liter. fikcyjna mała, niebieska istota płci żeńskiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W jasnowłosej Smerfetce kochały się wszystkie smerfy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw., smerfuś mos./mzw.

 czas. smerfować ndk.

 przym. smerfny, smerfowy

 przysł. smerfnie, smerfowo

Wiktionary


smerfik

zdrobnienie od: smerf


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: smerf

 (1.2) pot. młody, mały smerf

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spod liścia łopianu wyglądał smerfik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., Smerfuś mos./mzw.

Wiktionary


smerfnie

przysłówek

 (1.1) żart. dobrze, świetnie (w zależności od użycia)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tośmy się smerfnie ubawili.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.

 czas. smerfować ndk.

 przym. smerfny, smerfowy

 przysł. smerfowo

Wiktionary


smerfniej

stopień wyższy od przysłówka: smerfnie


SJP.pl


smerfniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: smerfny


SJP.pl


smerfny

charakterystyczny dla smerfów (smurfów) oraz krainy, w której żyją; smurfny, smerfowy, smurfowy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) żart. dobry, fantastyczny (w zależności od użycia)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mamo, przygotujesz nam tych smerfnych lodów?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.

 czas. smerfować ndk.

 przym. smerfowy

 przysł. smerfnie, smerfowo

Wiktionary


smerfojagoda

owoc będący przysmakiem smerfów (smurfów)


SJP.pl


smerfojagodowy

smerfojagoda


SJP.pl

Patrz:

smerfojagoda

smerfojagody

owoc będący przysmakiem smerfów (smurfów)


SJP.pl


smerfować

żartobliwie, w zależności od kontekstu: uciekać, skakać, bawić się itp.


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) żart. uciekać, cieszyć się, odpoczywać (w zależności od użycia)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Musimy smerfować do domu, bo się późno zrobiło.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.

Wiktionary


smerfowo

przysłówek

 (1.1) na sposób smerfowy, po smerfowemu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Włączyliśmy wieczorynkę i zrobiło się smerfowo w całym pokoju.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.

 czas. smerfować ndk.

 przym. smerfny, smerfowy

 przysł. smerfnie

Wiktionary


smerfowy

charakterystyczny dla smerfów (smurfów) oraz krainy, w której żyją; smurfowy, smurfny, smerfny


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do smerfów

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany ze smerfami, dotyczący smerfów

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla smerfów, mający cechy smerfa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W smerfowym świecie życie płynie beztrosko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., Smerfuś mos./mzw.

 czas. smerfować ndk.

 przym. smerfny

 przysł. smerfnie, smerfowo

Wiktionary


smerfuś

imię bohatera "Smerfów" - popularnego serialu animowanego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) film. liter. najmniejszy smerf

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Klakierowi nie udało się złapać Smerfusia.

 (1.1) Naszemu Smerfusiowi udało się czmychnąć przed Gargamelem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smerf mos./mzw., smerfetka ż., Smerfetka ż., smerfik mos./mzw., smerfuś mos./mzw.

 czas. smerfować ndk.

 przym. smerfny, smerfowy

 przysł. smerfnie, smerfowo

Wiktionary


smerfy

postać z kreskówki o niebieskim kolorze ciała; smurf


SJP.pl

Smerfy (fr. Les Schtroumpfs, ang. The Smurfs) – bajkowa rasa niebieskich ludzików, wykreowanych przez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda, tworzącego pod pseudonimem Peyo. Smerfy są bohaterami komiksu, filmów i seriali animowanych. Od śmierci Peyo w 1992 r. komiks tworzą różni scenarzyści i rysownicy we współpracy z synem artysty, Thierrym Cullifordem.

Wikipedia


smersz

nazwa komórek organizacyjnych kontrwywiadu wojskowego, używana w ZSRR podczas wojny niemiecko-radzieckiej; Smiersz


SJP.pl


smęt

1. potocznie: coś wywołującego smutek, melancholię, zadumę;
2. poetycko: smutek


SJP.pl


smetana

nazwisko, m.in. Bedrzich Smetana (1824-1884) - kompozytor czeski


SJP.pl

  • Bedřich Smetana – kompozytor czeski
  • (2047) Smetana – planetoida
  • SMETANA – język programowania

Wikipedia


smętarz

dawniej: cmentarz


SJP.pl


smętek

smutek, zaduma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mit. imię jednego z diabłów albo złych duchów z ludowych opowieści kaszubskich i mazurskich;

Wiktionary

Smętek (kaszub. Smãtk) – demoniczny diabeł złośliwie trapiący ludzi, występujący w ludowych legendach i pieśniach kaszubskich i mazurskich. Najprawdopodobniej pozostałość po kulcie jakiegoś bóstwa lub demona z czasów przedchrześcijańskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z głębokich ostępów Smętek wychodził w puszczę ciepłą, pomiędzy bartniki, i zasiewał wśród nich niezgodę, kłótnię, swar, bitwę na śmierć, ucząc ich swoimi sposoby łamać prawa łączące ich od prawieku w społeczność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmɛ̃ntɛk, AS: smntek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smętek m., smęcenie n., zasmęcenie n.

 czas. smęcić ndk., zasmęcić dk.

 przym. smętny

 przysł. smętnie

Wiktionary


smętnawy

rzadko: nieco smutny, melancholijny; smutnawy, ponurawy


SJP.pl


smętnica

mrówka smętnica - gatunek owada z rodziny mrówkowatych


SJP.pl


smętnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób smętny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeszcze jedną ważną cechą Okrętu, myślał smętnie sierżant Colon, kiedy opadali w błękitny półmrok, było to, że nie dało się wybrać wody z zęzy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Smętek mos./ż., smętność ż.

 przym. smętny

Wiktionary


smętniej

stopień wyższy od przysłówka: smętnie


SJP.pl


smętniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: smętny


SJP.pl


smętność

1. książkowo: smutek, nastrój zadumy; melancholia;
2. potocznie: coś nudnego, nieprzyciągającego uwagi; marność, bylejakość, lichość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest smętne; cecha tych, którzy są smętni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smętny

 przysł. smętnie

Wiktionary


smętny

1. wywołujący smutek, melancholię, zadumę; smutny, melancholijny;
2. o człowieku: pełen melancholii, smutny; melancholijny;
3. potocznie: zrobiony byle jak, nieprzyciągający uwagi; kiepski, marny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wzbudzający smutek, świadczący o smutku, melancholii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmɛ̃ntnɨ, AS: smntny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smętek m., Smętek m., smęcenie n., smętność ż.

 czas. smęcić, zasmęcić

 przysł. smętnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ponury, posępny, gorzki, smutny

Wiktionary


smętówko

2 miejscowości w Polsce:

  • Smętówko – wieś w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Smętowo Graniczne
  • Smętówko – osada w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Stęszew

Wikipedia


smętowo

stacja kolejowa w północnej części Smętowa Granicznego


SJP.pl


smętowski

przymiotnik od: Smętowo Graniczne


SJP.pl


śmiadowo

Śmiadowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo, przy drodze krajowej nr 20 Stargard - Szczecinek - Gdynia. Osada sąsiaduje z jeziorem o tej samej nazwie.

W pobliżu wsi wznoszą się ruiny fortyfikacji Wału Pomorskiego – Góra Śmiadowska.

Wikipedia


śmianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śmiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prześmiewczość ż., uśmiech mrz.

Wiktionary


śmiara

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. pokora

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjara, AS: śmʹi ̯ara

Wiktionary


śmiardnąć

potocznie: zaczynać wydawać brzydki zapach, stawać się cuchnącym; śmierdnąć


SJP.pl


śmiardowo

Śmiardowo (niem. Schmirdtkeim) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wieś jest siedzibą sołectwa Śmiardowo, w którego skład wchodzą również miejscowości Pasławki i Chełmiec.

Wikipedia


śmiarowski

nazwisko


SJP.pl

Śmiarowski – polskie nazwisko.

Wikipedia


śmiatek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zmiotka

Wiktionary


śmiałek

człowiek odważny, umiejący pokonać strach, zdecydowany; zuch, odważniak, chojrak, junak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś odważny, kto się niczego nie boi

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) bot. nazwa systematyczna|Deschampsia|P. Beauv.|ref=tak. rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych (nazwa systematyczna|Poaceae|ref=tak.)

 (2.2) bot. roślina z rodzaju śmiałków (2.1)

Wiktionary

Śmiałek (Deschampsia P. Beauv.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 62 gatunki. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach (włącznie z Antarktydą – śmiałek antarktyczny D. antarctica jest najdalej na południe rosnącą rośliną kwiatową), przy czym najbardziej zróżnicowane są w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej. Do flory Polski należą dwa gatunki: śmiałek darniowy D. caespitosa i śmiałek szczeciniasty D. setacea. Zaliczany tu śmiałek pogięty (jako D. flexuosa) współcześnie klasyfikowany jest w osobnym rodzaju Avenella jako Avenella flexuosa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mężczyzna wszedł bez zabezpieczeń po elewacji budynku. Śmiałka zauważyli przechodnie, którzy poinformowali służby.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiałość ż., śmiały m., nieśmiałość ż., śmienie n., ośmielanie n., ośmielenie n., onieśmielanie n., onieśmielenie n., śmiałka ż., Śmiałowice nmos.

 czas. śmieć ndk., ośmielać ndk., ośmielić dk., onieśmielać ndk., onieśmielić dk.

 przym. śmiały, nieśmiały

 przysł. śmiało, śmiale, nieśmiało

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chojrak, kozak

Wiktionary


śmiałkowski

nazwisko


SJP.pl

Śmiałkowski (forma żeńska: Śmiałkowska; liczba mnoga: Śmiałkowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 985 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 1153 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa śmiały i jest najbardziej rozpowszechnione w centralnej, południowej i północno-zachodniej Polsce.

Wikipedia


śmiało

przysłówek

 (1.1) w sposób pewny, bez obawy, bez wątpliwości

 (1.2) podejmując ryzyko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Martyna śmiało podbiegła do Zosi i przytuliła ją.

 (1.2) Józef zbliżył się do pantery śmiało i wnet dosiadł dzikiego kota.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjawɔ, AS: śmʹi ̯au̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiały mos., śmiałość ż., śmiałek mos.

 przym. śmiały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pewnie, odważnie, zdecydowanie, rezolutnie, zuchwale

 (1.2) brawurowo, ryzykownie, odważnie

Wiktionary


śmiałość

odwaga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odwaga, pewność siebie

 (1.2) cecha śmiałego czynu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Mam nadzieję, że Szanowna Pani przebaczy mi śmiałość prośby.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjawɔɕt͡ɕ, AS: śmʹi ̯au̯ość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiałek mos., śmiały mos.

 czas. ośmielać, ośmielić, ośmielać się, ośmielić się, onieśmielać, onieśmielić, przest. śmieć

 przym. śmiały

 przysł. śmiało

Wiktionary


śmiałowski

nazwisko


SJP.pl

Śmiałowski (forma żeńska: Śmiałowska; liczba mnoga: Śmiałowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 403 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 465 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa śmiały i jest najbardziej rozpowszechnione w centralnej i południowej Polsce.

Wikipedia


śmiały

1. odważny, nietracący pewności siebie, nielękający się niebezpieczeństw;
2. świadczący o czyjejś odwadze, pewności siebie;
3. wykonany z rozmachem, przekraczający to, co jest powszechnie znane


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. odważny, lubiący podejmować ryzyko

 (1.2) książk. pewny siebie, czujący się swobodnie w kontaktach z ludźmi

 (1.3) książk. charakterystyczny dla człowieka pewnego siebie

 (1.4) książk. świadczący o czyjejś odwadze, skłonności do ryzyka

 (1.5) książk. nowatorski, przekraczający to, co przyjęte, akceptowane

 (1.6) książk. o zachowaniu, obyczajach: prowokujący, ocierający się o zgorszenie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) człowiek cechujący się śmiałością

forma czasownika.

 (3.1) 3. os. lm. nmos. przesz. od: śmiać

Wiktionary

  • Bolesław Śmiały a. „Szczodry” - król Polski w latach 1078–1079
  • Śmiały – pociąg pancerny, w służbie Wojska Polskiego w latach 1918–1939
  • s/y Śmiały – polski jacht pełnomorski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gołębie, jako śmielsze, wnet zaczęły kuć dziobkami w polepę, kuropatwy zaś zbliżały się ostrożniej, spoglądając to na padające ziarno, to na księdza, to na liszkę, z którą opatrzyły się zresztą od dawna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjawɨ, AS: śmʹi ̯au̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiałość ż., śmiałostka ż., śmiałkostwo n., śmiałek m.

 czas. śmieć

 przysł. śmiało

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odważny, brawurowy, nieustraszony, zuchwały

 (1.2-3) rezolutny, pewny siebie, przebojowy

 (1.4) karkołomny, ryzykancki, zuchwały

 (1.5) awangardowy, niekonwencjonalny, nowatorski, nowomodny, pionierski, prekursorski, wizjonerski

 (1.6) bezwstydny, nieprzyzwoity, nieskromny, odważny, wyuzdany, wyzywający, zuchwały; przest. bezecny, nieobyczajny, nieprzystojny, wszeteczny

 (2.1) śmiałek

Wiktionary


śmich

gwarowo śmiech


SJP.pl


smichowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Smíchova, związany ze Smíchovem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szwejk pił piwo smichowskie i wielkopopowickie i zagryzał parówkami.

Wiktionary


śmichy-chichy

potocznie: robienie sobie żartów z kogoś lub czegoś; wykpiwanie


SJP.pl

związek frazeologiczny

 (1.1) pot. kpiny, żarty, śmianie się z dowolnego powodu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Różnica między Polską a Zachodem polega na tym, że tam problemy kobiet traktuje się poważnie, a u nas ciągle są to śmichy-chichy…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲixɨ ˈxʲixɨ, AS: śmʹiχy χʹiχy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. chichy-śmichy

Wiktionary


śmieć

ważyć się, mieć czelność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) coś do wyrzucenia, odpadek

 (1.2) pot. przen. rzecz bezwartościowa

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. pejor. grub. człowiek bez zasad, godny pogardy

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (3.1) mieć odwagę, śmiałość

forma czasownika.

 (4.1) 2. os. lp. rozk. od: śmiecić

Wiktionary

  • śmieć – odpad
Filmy
  • Śmieć (Zift, 2008) – bułgarski film fabularny w reżyserii Jawora Gyrdewa
  • Śmieć (Trash, 2014) − brazylijsko-brytyjski film dramatyczny w reżyserii Stephena Daldry'ego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od frontu i z tyłu znajdowały się drzwi i sienie, przed którymi gniły kałuże pomyj i leżały kupy śmieci.

 (1.2) Nie kupuj tego – to pewnie śmieć! Za taką cenę nie możesz dostać nic trwałego.

 (2.1) Mój sąsiad każdą rozmowę o polityce podsumowuje mówiąc, że politycy to śmiecie. I jak tu z nim rozmawiać?

 (3.1) Z panną widywał się często, zakochiwał się w niej coraz głębiej, ale nigdy nie śmiał mówić o miłości.

 (3.1) Śmiesz mnie o to prosić po tym, co przedwczoraj zrobiłeś?

 (4.1) Nie śmieć tutaj! Dopiero co posprzątałam.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: śmʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 (1-2)

 rzecz. śmieciarka ż., śmieciarz m., śmietnik m., śmietniczka ż., śmietnisko n., śmiecie n., śmiecenie n., naśmiecenie n., zaśmiecanie n., zaśmiecenie n.

:: zdrobn. śmieciuszek m.

 czas. śmiecić ndk., naśmiecić dk., zaśmiecać ndk., zaśmiecić dk.

 przym. śmieciowy, śmietniskowy, śmieciarkowy

 (3.1) rzecz. śmiałość ż., śmiałek m.; przym. śmiały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpad

Wiktionary


śmiecenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śmiecić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. śmiecić

 rzecz. śmieciarka ż., śmieciówka ż., śmiecie n.

Wiktionary


śmiech

1. dźwięki wydawane przez człowieka, który śmieje się, jest rozbawiony;
2. wyśmiewanie się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) charakterystyczny dźwięk i grymas twarzy wydawany przez człowieka, gdy jest mu wesoło

 (1.2) szydzenie z czegoś lub kogoś

 (1.3) odgłos zwierząt przypominający śmiech (1.1)

Wiktionary

Śmiech – w fizjologii wyraz twarzy, w psychiatrii i psychologii afekt, który jest ekspresją emocji i nastrojów; powstaje przez napięcie mięśni przede wszystkim w okolicach kącików ust, lecz również wokół oczu i opróżnianiu powietrza z płuc. Śmiech jest u ludzi jednym z przejawów radości lub szczęścia, może być jednak również niekontrolowanym przejawem strachu, albo służyć do wykluczania innych przez wyśmiewanie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛx, AS: śmʹi ̯eχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. uśmiech m., uśmieszek m., uśmiechnięcie n., śmieszek m., śmieszka ż., śmieszność ż., śmiesznostka ż.

 czas. śmieszyć, śmiać się, rozśmieszać ndk., rozśmieszyć dk., uśmiechać (się) ndk., uśmiechnąć (się) dk., wyśmiewać, zaśmiewać się

 przym. śmieszny

 przysł. śmiesznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) szyderstwo, kpina, natrząsanie się

Wiktionary


śmiechać

potocznie: śmiać się głośno z kogoś lub czegoś


SJP.pl


śmiecheń

Śmiecheń – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


śmiechnąć

potocznie: zaśmiać się głośno z kogoś lub czegoś


SJP.pl


śmiechoterapia

terapia przy zastosowaniu śmiechu; leczenie śmiechem


SJP.pl


śmiechowicz

nazwisko


SJP.pl


śmiechowo

mięsień śmiechowy - jeden z mięśni twarzy


SJP.pl

Śmiechowo (kaszb. Smiechòwò, niem. Schmechau) – od 1961 dzielnica Wejherowa. Duże osiedle domków jednorodzinnych, obecnie budowane są budynki wielorodzinne. Dzieli się na dwa osiedla: Śmiechowo – Północ i Śmiechowo – Południe, oddzielone od siebie drogą krajową nr 6 oraz torami kolejowymi. W latach 1956–1961 w granicach Redy.

W Śmiechowie znajduje się przystanek trójmiejskiej SKM – Wejherowo Śmiechowo

Wikipedia


śmiechowski

nazwisko


SJP.pl


śmiechowy

mięsień śmiechowy - jeden z mięśni twarzy


SJP.pl


śmiechy

1. dźwięki wydawane przez człowieka, który śmieje się, jest rozbawiony;
2. wyśmiewanie się


SJP.pl


śmieci

zaśmiecać, brudzić, zanieczyszczać


SJP.pl

Odpady, śmieci – substancje i przedmioty, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest zobowiązany. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w wyroku z dnia 18.12.2019 r. (znak IV SA/Po 630/19) zwrócił uwagę, że definicja odpadów opiera się na znanej od dawna w prawie unijnym i polskim „triadzie”: odpadem jest każda substancja lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do pozbycia się jest obowiązany. Pojęcie odpadu nie wyłącza substancji i przedmiotów, które nadają się do dalszego gospodarczego wykorzystania, odpadami są także materiały podlegające ponownemu gospodarczemu wykorzystaniu przez nabywcę, posiadają dla niego określoną wartość gospodarczą, rynkową. Dla zakwalifikowania danej substancji lub przedmiotu jako odpadu, nie ma znaczenia wola, świadomość nabywcy.

Wikipedia


śmieciara

potocznie: samochód do wywozu śmieci


SJP.pl


śmieciarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mot. pojazd służący do wywożenia śmieci, odpadów;

Wiktionary

Śmieciarka – należący do grupy pojazdów komunalnych samochód specjalny zbudowany zazwyczaj na podwoziu samochodu ciężarowego. Przystosowany jest do zbiórki odpadów komunalnych i wywozu ich na miejsce składowania (wysypisko śmieci) lub utylizacji. Cechą charakterystyczną śmieciarki jest urządzenie załadunkowe umożliwiające wysypywanie odpadów do skrzyni ładunkowej bezpośrednio z pojemników dostosowanych do tego urządzenia oraz zgniatarka, pozwalająca pomieścić więcej odpadów przy tej samej pojemności pojazdu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Śmieciarze jeżdżą po osiedlu śmieciarką codziennie wczesnym rankiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛ̇ˈt͡ɕarka, AS: śmʹi ̯ėćarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmietnisko n., śmieciarz m., śmieć m., śmietniczka ż., śmiecenie n., zaśmiecenie n., śmietnik m.

:: zgrub. śmieciara ż.

 czas. śmiecić ndk., zaśmiecić dk.

 przym. śmieciowy, śmietniskowy, śmietnikowy, śmieciarkowy

 przysł. śmieciowo

Wiktionary


śmieciarkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z śmieciarką, dotyczący śmieciarki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmieciarka ż.

Wiktionary


śmieciarski

przymiotnik od: śmieciarz


SJP.pl


śmieciarz

osoba utrzymująca się ze zbierania śmieci na śmietnikach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pracownik zajmujący się bezpośrednio wywozem śmieci

 (1.2) pot. człowiek niechlujny

 (1.3) pot. ktoś gromadzący rzeczy niepotrzebne

 (1.4) pogard. osoba przeszukująca śmieci

Wiktionary

  • Śmieciarz – polski miniserial z 1987
  • Śmieciarz – francuski film animowany z 2010

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wczoraj rano śmieciarze obudzili pół kamienicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjɛ̇t͡ɕaʃ, AS: śmʹi ̯ėćaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmieciarka ż., śmieciara ż., śmieć m., śmietnisko n., śmieciówka ż., śmiecie n.

 przym. śmieciarski, śmieciowy

 czas. śmiecić

Wiktionary


śmiecić

zaśmiecać, brudzić, zanieczyszczać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wyrzucać śmieci w miejscu nieprzeznaczonym do tego

 (1.2) rozrzucać rzeczy, robić bałagan

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjɛ̇t͡ɕit͡ɕ, AS: śmʹi ̯ėćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiecie n., śmiecenie n., śmieciówka ż., śmieć m., śmieciarka ż., śmieciarz m., śmieciara ż., śmietnik m., śmietnisko n.

 przym. śmieciowy

Wiktionary

Synonimy:

bałaganić

Wiktionary


śmiecie

przestarzałe: śmieć (rzecz zużyta lub bez wartości)


SJP.pl

rzeczownik zbiorowy, rodzaj nijaki

 (1.1) rzad. śmieci, odpadki

forma rzeczownika.

 (2.1) M. i W. lm. od: śmieć

forma czasownika.

 (3.1) 2. os. lm. ter. oznajm. od: śmieć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) obok jego samochodu stoi bardzo duża pani w mundurze służby porządkowej i mierzy wóz wściekłym spojrzeniem, jakby to było śmiecie, którego nawet śmieciarz nie miał ochoty uprzątnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmieć m., śmieciarz m., śmieciarka ż., śmiecenie n.

 czas. śmiecić

 przym. śmieciowy

 przysł. śmieciowo

Wiktionary


śmieciobus

potocznie: śmieciarka


SJP.pl


śmieciomat

automat do odbioru pustych puszek i plastikowych butelek w zamian za kupony do wykorzystania w sklepie; ekomat


SJP.pl


śmieciowisko

dawniej: śmietnisko


SJP.pl


śmieciówka

potocznie: umowa śmieciowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. krótkookresowa umowa cywilnoprawna o zatrudnienie za najniższą możliwą stawkę

 (1.2) kulin. pot. improwizowana zupa ze wszystkiego, co ma się pod ręką w kuchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od roku na śmieciówkach pracuję przy inwentaryzacjach w supermarketach.

 (1.2) Ciocia Jadzia poczęstowała mnie i Tadzia pyszną śmieciówką na kapuście i boczku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛ̇ˈt͡ɕufka, AS: śmʹi ̯ėćufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmieć m., śmietnik m., śmieciarz m., śmieciuszek m., śmieciuszka ż., śmieciarka ż., śmieciara ż., śmietniczka ż., śmiecenie n., zaśmiecenie n., odśmiecanie n., odśmiecenie n., śmietnisko n.

 czas. śmiecić ndk., zaśmiecić dk., odśmiecać ndk., odśmiecić dk.

 przym. śmieciowy, śmieciarski, śmietnikowy

 przysł. śmieciowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) umowa śmieciowa

 (1.2) zupa śmietnik, zupa na winie

Wiktionary


śmieciowy

1. śmieć;
2. umowa śmieciowa - umowa cywilnoprawna zawierana pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, głównie w celu ominięcia przepisów prawa pracy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od śmieć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛ̇ˈt͡ɕɔvɨ, AS: śmʹi ̯ėćovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmieć m., śmieciarz m., śmieciarka ż., śmietnisko n., śmieciówka ż., śmiecie n.

 czas. śmiecić, naśmiecić

Wiktionary


śmieciuch

potocznie: bałaganiarz, niechluj, flejtuch


SJP.pl


śmieciuchówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Śmieciuchówka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Przerośl.

Wieś królewska starostwa niegrodowego przeroskiego położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.


Wikipedia


śmieciuszek

niewielki ptak osiadły z rodziny skowronków, o szaroziemistym upierzeniu, z charakterystycznym, szczeciniastym czubkiem na głowie, występujący w Eurazji oraz w północnej Afryce (w Polsce objęty ochroną); dzierlatka; pośmieciuszka


SJP.pl


śmieciuszka

niewielki ptak osiadły z rodziny skowronków, o szaroziemistym upierzeniu, z charakterystycznym, szczeciniastym czubkiem na głowie, występujący w Eurazji oraz w północnej Afryce (w Polsce objęty ochroną); dzierlatka; pośmieciuszka


SJP.pl

Dzierlatka (zwyczajna), śmieciuszka, pośmieciuszka (Galerida cristata) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae).

Wikipedia


śmieja

  • Śmieja – nazwisko

Wikipedia


śmiejek

nazwisko


SJP.pl


śmielej

stopień wyższy od przysłówka: śmiało


SJP.pl


śmielszy

stopień wyższy od przymiotnika: śmiały; bardziej śmiały


SJP.pl


śmienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śmieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: śmʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. śmieć

 rzecz. śmiałek mos./mrz.

Wiktionary


śmierć

zakończenie funkcji życiowych organizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. fizj. trwałe ustanie procesów życiowych lub aktywności;

 (1.2) mit. etn. szt. personifikacja śmierci (1.1), często przedstawiana jako szkielet z kosą

Wiktionary

Śmierć (łac. mors, exitus letalis) – stan charakteryzujący się ustaniem oznak życia, spowodowany nieodwracalnym zachwianiem równowagi funkcjonalnej i załamaniem wewnętrznej organizacji ustroju. Do zjawisk, które doprowadzają do stanu śmierci, zalicza się m.in. starzenie się, drapieżnictwo, niedożywienie, choroba, samobójstwo, zabójstwo lub odwodnienie. Ciała martwych organizmów zaczynają rozkładać się po krótkim czasie od momentu śmierci.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ona nadal nie może otrząsnąć się po śmierci męża.

 (1.1) Każdego czeka śmierć.

 (1.2) Śmierć w malarstwie średniowiecznym zwykle była przedstawiana jako szkielet z kosą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛrʲt͡ɕ, AS: śmʹi ̯erʹć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiertelnik m., śmiertelniczka ż., śmiertelność ż., uśmiercanie n., uśmiercenie n.

:: zdrobn. śmiertka ż.

 czas. uśmiercać ndk., uśmiercić dk.

 przym. śmiertelny

 przysł. śmiertelnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zejście, zgon, wieczny spoczynek, odejście na wieki; gw-pl|Małopolska. zośka

 (1.2) kostucha, ponury żniwiarz

Wiktionary


śmiercionośny

niosący śmierć; zabójczy; śmiertelny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) powodujący lub mogący spowodować czyjąś śmierć

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. śmiercionośnie, śmiertelnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śmiertelny, zabójczy

Wiktionary


śmierciożerca

zwolennik Voldemorta w uniwersum Harry'ego Pottera, stworzonym przez pisarkę J.K. Rowling w 1997 roku


SJP.pl

Ten artykuł dotyczy fikcyjnych postaci, czyli pierwszoplanowych, drugoplanowych i epizodycznych bohaterów cyklu Joanne K. Rowling Harry Potter.

Wikipedia


śmierdnąć

potocznie: zaczynać wydawać brzydki zapach, stawać się cuchnącym; śmiardnąć


SJP.pl


śmierdolenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śmierdolić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕmʲjɛrdɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: śmʹi ̯erdolńe

Wiktionary


śmierdolić

czasownik nieprzechodni

 (1.1) żart. brzydko pachnieć, śmierdzieć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W lodówce coś okropnie śmierdoli. Pewnie znowu się coś zepsuło.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛrˈdɔlʲit͡ɕ, AS: śmʹi ̯erdolʹić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cuchnąć, zajeżdżać, zalatywać, zatrącać, jechać, tęchnąć, trącić, capić

Wiktionary


śmierdzący

wydzielać, wydawać bardzo nieprzyjemną, przykrą, odrażającą woń; cuchnąć


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: śmierdzieć

przymiotnik jakościowy

 (2.1) taki, który śmierdzi, cuchnie

 (2.2) przen. nieuczciwy, nielegalny

 (2.3) przen. odpychający, wzbudzający czyjąś pogardę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛrˈd͡zɔ̃nt͡sɨ, AS: śmʹi ̯erʒõncy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmierdziel m., śmierdzenie m.

 czas. śmierdzieć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cuchnący, zalatujący

 (2.3) zakichany, cholerny, nieszczęsny

Wiktionary


śmierdzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śmierdzieć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛrˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: śmʹi ̯erʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. śmierdzieć

 przym. śmierdzący

Wiktionary


śmierdzić

dawniej: śmierdzieć


SJP.pl


śmierdzieć

wydzielać, wydawać bardzo nieprzyjemną, przykrą, odrażającą woń; cuchnąć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) wydzielać nieprzyjemny zapach

 (1.2) o sprawach: wydawać się podejrzanymi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed wyjazdem nie opróżniłam lodówki i teraz w środku potwornie śmierdzi.

 (1.1) Pod blokiem jest śmierdząca kupa śmieci.

 (1.1) Po pracy zawsze śmierdzę rybami i tłuszczem.

 (1.2) Mówił, że zarabia na giełdzie, ale coś mi tu śmierdzi.

 (1.2) Te dwie firmy na kilometr śmierdzą kreatywną księgowością.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjɛrʲd͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: śmʹi ̯erʹʒ́ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmierdziel m., śmierdziuch m., śmierdzenie n., podśmierdywanie n., zaśmierdzenie n.

 czas. podśmierdywać ndk., zaśmierdzieć dk.

 ims. śmierdzący

 przym. śmierdzący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cuchnąć, capić, jechać, zalatywać, trącić, sztynić

Wiktionary


śmierdziel

1. ssak drapieżny z rodziny łasicowatych, zwierzę znane ze swojego mechanizmu obronnego, polegającego na wystrzykiwaniu cuchnącej cieczy; skunks;
2. wyzwisko kierowane zwłaszcza do osób o nieprzyjemnym zapachu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. zob. skunks.

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. posp. człowiek, który cuchnie i odrażająco wygląda

 (2.2) pot. pogard. ktoś, do kogo odczuwa się pogardę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjɛrʲd͡ʑɛl, AS: śmʹi ̯erʹʒ́el

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmierdziuch mos.

 czas. śmierdzieć ndk.

 przym. śmierdzący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skunks

 (2.2) pot. brudas; kresy|bździuch.

Wiktionary


śmierdzielka

śmierdziel (wyzwisko)


SJP.pl


śmierdziuch

człowiek, od którego cuchnie; śmierdziel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. człowiek budzący odrazę swoim wyglądem i zapachem

 (1.2) lwów. smarkacz

Wiktionary

Patrz:

śmierdziuch

Powiązane:

 rzecz. śmierdziel mos./mzw.

 czas. śmierdzieć ndk.

Wiktionary


śmierdziucha

człowiek, od którego cuchnie; śmierdziel


SJP.pl

Patrz:

śmierdziuch

śmierdziul

wyzwisko kierowane zwłaszcza do osób o nieprzyjemnym zapachu; śmierdziel, śmierdziuch


SJP.pl


śmierdziuszek

zdrobniale i żartobliwie o nieładnie pachnącej osobie


SJP.pl


śmierdziuszka

zdrobniale i żartobliwie o nieładnie pachnącej osobie


SJP.pl


śmierguśnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. uczestnik śmiergustów, ludowych psot w lany poniedziałek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiergusty nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziad śmiguśny

Wiktionary


śmiergusty

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) etn. ludowy zwyczaj psocenia w lany poniedziałek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmierguśnik m.

 przym. śmierguśny

Wiktionary


śmierny

przymiotnik

 (1.1) stpol. pokorny i łagodny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziewica Maryja była roztropna, śmierna, lubieżna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjɛrnɨ, AS: śmʹi ̯erny

Wiktionary


smiersz

nazwa komórek organizacyjnych kontrwywiadu wojskowego, używana w ZSRR podczas wojny niemiecko-radzieckiej; Smersz


SJP.pl

SMIERSZ lub Smiersz (ros. Главное управление контрразведки «СМЕРШ» Народного комиссариата обороны (НКО) СССР, Spiecjalnyje Mietody Rozobłaczenija Szpionow – Specjalne Metody Wykrywania Szpiegów, smiert’ szpionam – śmierć szpiegom) – nazwa (akronim), stosowana w ZSRR podczas wojny niemiecko-radzieckiej w czasie II wojny światowej wobec komórek organizacyjnych kontrwywiadu Armii Czerwonej, działającego w latach 1943–1946.

Wikipedia


śmiertek

śmiertek mrówczyn - gatunek pająka z rodziny ślizgunowatych


SJP.pl

Śmiertek (Thanatus) – rodzaj pająków z rodziny ślizgunowatych. Kosmopolityczny. Obejmuje 94 opisane gatunki.

Wikipedia


śmiertelniczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta śmiertelna, musząca kiedyś umrzeć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕmʲjɛrtɛlʲˈɲit͡ʃka, AS: śmʹi ̯ertelʹńička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiertelny mos., śmierć ż., śmiertelnik m., śmiertelność ż.

 czas. uśmiercić dk., uśmiercać ndk.

 przysł. śmiertelnie

 przym. śmiertelny

Wiktionary


śmiertelnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób powodujący śmierć lub prowadzący do niej

 (1.2) stanowiąc oznakę śmierci

 (1.3) do granic wytrzymałości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czarownica zbierała śmiertelnie trujące muchomory w lesie.

 (1.3) Przed samym wyjazdem pokłóciłem się z Pawłem o jakąś drobnostkę i wsiedliśmy do samolotu śmiertelnie na siebie obrażeni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiertelny mos., śmierć ż., śmiertelniczka ż., śmiertelnik mos., śmiertelność ż.

 czas. uśmiercić dk., uśmiercać ndk.

 przym. śmiercionośny, śmiertelny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) na śmierć, letalnie

 (1.2) grobowo, trupio

 (1.3) bardzo, ekstremalnie, kompletnie, maksymalnie, mocno, niezwykle, potwornie

Wiktionary


śmiertelniej

rzadki stopień wyższy od przysłówka: śmiertelnie


SJP.pl


śmiertelniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: śmiertelny


SJP.pl


śmiertelnik

człowiek jako istota śmiertelna; śmiertelny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. istota śmiertelna, jaką jest człowiek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do Ciebie przychodzi wszelki śmiertelnik, wyznając nieprawości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmierć ż., śmiertelność ż.

:: fż. śmiertelniczka ż.

 czas. uśmiercić dk., uśmiercać ndk.

 przym. śmiertelny

 przysł. śmiertelnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) człowiek, śmiertelny

Wiktionary


śmiertelność

stosunek liczby zgonów do liczby ludności bądź do liczby zachorowań na daną chorobę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) demogr. stosunek liczby zgonów do liczby ludności bądź do liczby zachorowań na daną chorobę

 (1.2) podleganie śmierci; cecha tego, co zawsze kiedyś umiera

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛrˈtɛlnɔɕt͡ɕ, AS: śmʹi ̯ertelność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śmiertelny

 rzecz. śmiertelny mos., śmiertelnik m., śmiertelniczka ż., śmierć ż.

 przysł. śmiertelnie

 czas. uśmiercić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) letalność

Wiktionary


śmiertelny

człowiek jako istota śmiertelna; śmiertelnik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który zabija, przynoszący śmierć (realnie lub potencjalnie)

 (1.2) taki, który może umrzeć, który kiedyś umrze

 (1.3) odnoszący się do śmierci, zapowiadający śmierć, związany z momentem umierania

przymiotnik jakościowy

 (2.1) trudny do zniesienia

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (3.1) człowiek jako istota podlegająca śmierci

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wypadek był śmiertelny: zginęły trzy osoby.

 (1.2) Człowiek jest śmiertelny, ale jego dusza – nie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛrˈtɛlnɨ, AS: śmʹi ̯ertelny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmierć ż., śmiertelność ż., śmiertelnik m., śmiertelniczka ż., uśmiercanie n., uśmiercenie n.

 czas. uśmiercać ndk., uśmiercić dk.

 przym. śmiertelniczy

 przysł. śmiertelnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabójczy, morderczy

 (1.3) przedśmiertny

 (2.1) straszny

 (3.1) śmiertelnik, człowiek

Wiktionary


śmiertka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. personifikacja śmierci

Wiktionary

Marzanna, Marzana, Marena, Morana, Morena, Mora, Śmierć, Śmiercicha, Śmiertka, Śmierztecka, Marzaniok, Zmora – słowiańska bogini zimy i śmierci, a także odrodzenia.

Imię bogini wywodzone jest z praindoeuropejskiego rdzenia *mar-, *mor-, oznaczającego śmierć. Słowacka forma teonimu Ma(r)muriena sugeruje ewentualne związki z Marsem (Marmorem, Mamersem, Mamuriusem Veturiusem). Śmierć Marzanny wraz z końcem zimy przeciwstawia ją symbolizującemu wiosnę Jaryle, który rodził się wraz z nadejściem wiosny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ty koniecznie chcesz zaprosić śmiertkę do rodziny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmierć ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kostuch, kostucha

Wiktionary


śmierzyć

dawniej: uśmierzać;
1. łagodzić, uspokajać, koić;
2. poskramiać, tłumić


SJP.pl


śmieszek

1. zdrobnienie od: śmiech;
2. żart, kpina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba rozweselająca innych

 (1.2) psotnik

Wiktionary

Śmieszek – część miasta Żory, położona nad Rudą w rejonie ulicy 11 Listopada, na wschód od centrum Żor, w pobliżu jeziora Śmieszek.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. uśmiech mrz.

 przysł. śmiesznie

Wiktionary


śmieszka

1. potocznie: kobieta lubiąca się śmiać, mająca skłonność do żartów; chichotka;
2. mewa śmieszka - gatunek ptaka wodnego z rodziny mewowatych, wydający głos podobny do chichotu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Larus ridibundus|ref=tak., pospolity gatunek mewy;

 (1.2) herp. nazwa systematyczna|Rana ridibunda|ref=tak., żaba występująca w Polsce;

Wiktionary

  • Mewa śmieszka – ptak
  • Żaba śmieszka – płaz
  • Śmieszka – rzeka, dopływ Smortawy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjɛʃka, AS: śmʹi ̯eška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. uśmiech mrz., śmiech m.

 przysł. śmiesznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mewa śmieszka

 (1.2) żaba śmieszka, wesolucha

Wiktionary


śmieszkować

potocznie: naśmiewać się z kogoś lub czegoś


SJP.pl


śmieszkowatość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest śmieszkowate; cecha tych, którzy są śmieszkowaci

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śmieszkowaty

 przysł. śmieszkowato

Wiktionary


śmieszkowo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3
  • Śmieszkowo – wieś w woj. lubuskim, w pow. wschowskim, w gminie Sława
  • Śmieszkowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Czarnków
  • Śmieszkowo – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Drawno

Wikipedia


śmieszkowy

śmieszek


SJP.pl

Patrz:

śmieszek

śmiesznie

przysłówek sposobu

 (1.1) wywołując śmiech, wesołość

 (1.2) w sposób tak odległy od normy, by zwracać uwagę

 (1.3) pogard. nie tak, jak należy oczekiwać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiech mrz., śmieszek mos., śmieszka ż., śmiesznostka ż., śmieszność ż.

:: zdrobn. śmieszek mrz.

 czas. śmieszkować ndk., śmieszyć ndk.

 przym. śmieszny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dowcipnie, komicznie, wesoło, zabawnie

 (1.2) bardzo, cudacznie, dziwacznie, nienaturalnie

 (1.3) fatalnie, nieciekawie, źle

Wiktionary


śmieszniej

stopień wyższy od przysłówka: śmiesznie


SJP.pl


śmieszniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: śmieszny


SJP.pl


śmieszność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest śmieszne; cecha tych, którzy są śmieszni

Wiktionary

Śmieszność − francuski film kostiumowy z 1996.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. śmieszny

 przysł. śmiesznie

 rzecz. uśmiech mrz.

Wiktionary


śmiesznostka

śmieszna rzecz lub sytuacja


SJP.pl


śmieszny

1. wywołujący śmiech; zabawny;
2. wywołujący drwiny;
3. niepoważny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wywołujący śmiech

 (1.2) oryginalny, dziwny

 (1.3) pejor. zupełnie rozmijający się z oczekiwaniami

 (1.4) pot. niewielki, mało znaczący

 (1.5) pejor. nie dający się potraktować poważnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To było bardzo śmieszne przedstawienie.

 (1.2) Dokupiłam sobie taki śmieszny dodatek, chcesz zobaczyć?

 (1.3) Wróciłem w paskudnym nastroju, bo ta propozycja była po prostu śmieszna!

 (1.4) Mają szeroki wybór ciuchów w naprawdę śmiesznych cenach.

 (1.5) On jest śmieszny z tymi swoimi zapewnieniami, nie wierzę mu ani na jotę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjɛʃnɨ, AS: śmʹi ̯ešny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiech m., uśmiech m., śmieszność ż., śmiesznostka ż., pośmiewisko n., ośmieszenie n., podśmiewanie n., śmiechawka ż.

 czas. śmieszyć, pośmieszyć, rozśmieszać, rozśmieszyć, porozśmieszać, ośmieszać, ośmieszyć, poośmieszać, podśmiewać się, popodśmiewać się, uśmiechnąć się, uśmiechać się, pouśmiechać się, zaśmiewać się

 przym. śmiechowy, śmiesznawy

 przysł. śmiesznie, śmiesząco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabawny, paradny, absurdalny, dowcipny, komiczny

 (1.2) fikuśny, wymyślny, zabawny

 (1.3) niepoważny, absurdalny

 (1.4) niski, niewielki, mały

 (1.5) pocieszny, niepoważny

Wiktionary


śmieszyć

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wywoływać śmiech, wzbudzać czyjąś wesołość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śmieszny

 przysł. śmiesznie

Wiktionary


śmietana

ukwaszony tłuszcz mleczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. ukwaszony tłuszcz mleczny; gęsty biały płyn otrzymywany z mleka

 (1.2) pot. porcja, np. butelka śmietany (1.1)

Wiktionary

Śmietana (śmietana kwaśna, śmietana ukwaszona) – spożywczy produkt nabiałowy, otrzymywany ze śmietanki (śmietany słodkiej), która pochodzi z warstwy górnej odwirowanego mleka pełnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na deser podano truskawki w śmietanie.

 (1.2) Skoro idziesz do sklepu, to kup dwie śmietany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛˈtãna, AS: śmʹi ̯etãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmietanowiec mrz., śmietankowanie n.

:: zdrobn. śmietanka ż.

 czas. śmietankować ndk.

 przym. śmietankowy, śmietanowy

 przysł. śmietankowo, śmietanowo

Wiktionary

Synonimy:

gwarowa forma oboczna śmiotana; gw-pl|Górny Śląsk|śmietonka.

Wiktionary


śmietanczarnia

1. zakład produkujący śmietanę;
2. miejsce sprzedaży śmietany


SJP.pl


śmietanka

1. słodka śmietana;
2. towarzyska elita;
3. rodzaj kosmetyku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: śmietana

 (1.2) spoż. nieukwaszony tłuszcz mleczny; gęsty biały płyn otrzymywany z mleka

 (1.3) kosmet. kosmetyk w formie białej emulsji

 (1.4) przen. zob. śmietanka towarzyska.

Wiktionary

Śmietanka – produkt mleczny otrzymywany w procesie odwirowywania mleka. Stanowi półprodukt przy wytwarzaniu wielu produktów mlecznych np. śmietany, masła śmietankowego, lodów śmietankowych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛˈtãnka, AS: śmʹi ̯etãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmietana ż., śmietanowiec m.

 przym. śmietanowy, śmietankowy

 przysł. śmietanowo, śmietankowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) słodka śmietana

 (1.4) elita

Wiktionary


śmietankowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biochem. proces starzenia się emulsji poprzez rozdzielanie się jej składników

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmietana ż.

Wiktionary


śmietankówka

rzeczownik, rodzaj żeński, męski

 (1.1) kulin. likier na bazie śmietanki

Wiktionary


śmietankowy

1. zrobiony ze śmietanki, przyprawiony śmietanką;
2. podobny kolorem do śmietanki; jasnokremowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przygotowany ze śmietanki

 (1.2) w kolorze śmietanki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmietana ż., śmietanka ż.

 przym. śmietanowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kremowy

Wiktionary


śmietanowiec

potocznie: ciasto z bitą śmietaną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. ciasto z bitą śmietaną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmietanka ż., śmietana ż.

 przym. śmietanowy

Wiktionary


śmietanowy

przymiotnik od: śmietana


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zawierający śmietanę, przyrządzony na bazie śmietany

 (1.2) podobny do śmietany, taki jak śmietana

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmietana ż., śmietanka ż., śmietanowiec mrz.

 przym. śmietankowy

 przysł. śmietankowo, śmietanowo

Wiktionary


śmietański

nazwisko


SJP.pl


śmietka

owad z rzędu muchówek, którego larwy żyją w gnijących lub żywych roślinach


SJP.pl


śmietki

owad z rzędu muchówek, którego larwy żyją w gnijących lub żywych roślinach


SJP.pl

Śmietki (dawniej niem. Schnittken, Małe Faszcze) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mikołajki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Nazwa miejscowości pochodzi od "leśnych śmieci", dzikich zarośli na których powstała.

Wikipedia


śmietkowate

o cechach śmietkowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


śmietkowaty

o cechach śmietkowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


śmietnik

zbiornik na śmieci; miejsce, gdzie wyrzuca się śmieci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kubeł, pojemnik na śmieci

 (1.2) kontener lub pawilon, w którym stoją kubły na śmieci przygotowane do opróżnienia

 (1.3) pot. bałagan, nieporządek

Wiktionary

Śmietnik (ok. 465 m) – niewielkie, skaliste wzniesienie w miejscowości Smoleń w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Pilica. Znajduje się wśród pól uprawnych, w lewych zboczach Doliny Wodącej, w odległości około 280 m na zachód od drogi wojewódzkiej nr 794. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Częstochowskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kobieta wyrzuciła do śmietnika opakowanie po napoju.

 (1.2) Ojciec wyrzucił stary telewizor na śmietnik.

 (1.3) Posprzątaj ten śmietnik w pokoju!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲjɛtʲɲik, AS: śmʹi ̯etʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmietnisko n., śmieć m., śmieciarka ż., śmieciówka ż.

 czas. śmiecić ndk.

 przym. śmietnikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kosz

Wiktionary


śmietnikowy

przymiotnik od: śmietnik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z śmietnikiem, dotyczący śmietnika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmietnisko n., śmieciówka ż., śmietnik m., śmieciarka ż.

Wiktionary


śmietnisko

miejsce, gdzie wyrzuca się śmieci; wysypisko śmieci, śmieciowisko (dawniej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pozostawione przez kogoś śmieci, dzikie wysypisko

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲjɛtʲˈɲiskɔ, AS: śmʹi ̯etʹńisko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmieć m., śmietnik m., śmieciarz m., śmieciara ż., śmietniczka ż., śmieciarka ż., śmieciówka ż.

 czas. śmiecić ndk., zaśmiecić dk., zaśmiecać ndk.

 przym. śmieciowy, śmietniskowy, śmietnikowy

 przysł. śmieciowo

Wiktionary


śmietniskowy

przymiotnik od: śmietnisko


SJP.pl


śmietonka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. śmietana

Wiktionary


śmiga

1. skrzydło wiatraka
2. gwarowo:
a) ruchome ramię żurawia przy studni
b) w wyrażeniu: na śmigę - na ukos, ukośnie
3. przestarzale: węgielnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) góry. pot. narzędzie dekarskie umożliwiające odwzorowanie kąta, na jaki należy dociąć blachę niblerem

forma czasownika.

 (2.1) 3 os. lp. od: śmigać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Śmiga na budowie to rzecz bardzo ważna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲiɡa, AS: śmʹiga

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śmigłowy

Wiktionary


śmigać

1. szybko przemieszczać się; przelatywać, pędzić;
2. przenośnie: sięgać wysoko w górę; wznosić się;
3. przenośnie: szybko rosnąć;
4. potocznie: wykonywać czymś szybkie ruchy; machać;
5. potocznie: iść gdzieś prędko lub wychodzić skądś szybko


SJP.pl

czasownik nieprzechodni

 (1.1) pot. szybko poruszać się

 (1.2) pot. dobrze działać, sprawnie funkcjonować

 (1.3) gwara więzienna biec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po naprawie samochód śmiga jak należy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲiɡat͡ɕ, AS: śmʹigać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmiganie n., śmigło n.

 czas. śmignąć

 przym. śmigłowy

Wiktionary


śmigacz

1. mały ptak z rodziny kolibrowatych;
2. w fantastyce: szybki pojazd poruszający się nad powierzchnią


SJP.pl

Śmigacz (Eupetomena macroura) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), zamieszkujący Amerykę Południową. Zręczny lotnik, często przemieszcza się lotem ślizgowym.

Wikipedia


śmiganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śmigać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕmʲiˈɡãɲɛ, AS: śmʹigãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmigło n.

 czas. śmigać, śmignąć

 przym. śmigłowy

Wiktionary


śmigasiewicz

nazwisko


SJP.pl


śmigiel

miasto w Polsce


SJP.pl

Śmigiel (niem. Schmiegel) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Śmigiel. Nazywane jest miastem wiatraków ze względu na dawne tradycje młynarskie oraz sprzyjające warunki, dzięki którym, zgodnie z legendą, niegdyś w Śmiglu stało niemal 100 wiatraków.

Wikipedia


śmigielski

Śmigiel


SJP.pl

  • Adam Śmigielski
  • Bogusław Śmigielski
  • Jarosław Śmigielski
  • Jerzy Śmigielski
  • Leszek Śmigielski
  • Manswet Śmigielski
  • Robert Śmigielski
  • Stanisław Śmigielski
  • Stefan Śmigielski (architekt)
  • Tadeusz Śmigielski (ujednoznacznienie)
  • Walenty Śmigielski
  • Wojciech Śmigielski

Wikipedia

Patrz:

Śmigiel

śmigiełko

zdrobnienie od: śmigło


SJP.pl


śmiglanin

mieszkaniec Śmigla (miasta w Polsce)


SJP.pl


śmiglanka

mieszkanka Śmigla (miasta w Polsce)


SJP.pl


śmiglej

stopień wyższy od przysłówków: śmigło, śmigle


SJP.pl


śmiglejszy

stopień wyższy od przymiotnika: śmigły


SJP.pl


śmignąć

1. szybko przemieszczać się; przelecieć;
2. przenośnie: sięgnąć wysoko w górę; wznieść się;
3. przenośnie: szybko urosnąć;
4. potocznie: wykonać czymś szybki ruch; machnąć;
5. potocznie: pójść gdzieś prędko lub wyjść skądś szybko


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. śmigać)

 (1.1) dokonany od|śmigać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲiɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: śmʹignõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmigło, śmiganie

 czas. śmigać

 przym. śmigłowy

Wiktionary


śmignica

broń palna wielolufowa, używana w XVI i XVII wieku; organki


SJP.pl


śmigownica

Falkonet (półfalkon, sokolik) – niewielkie bezkomorowe działo o długiej lufie, rodzaj artyleryjskiej broni odprzodowej używanej w XVI i XVII wieku.

Wikipedia


śmigus

zwyczaj polewania wodą w poniedziałek wielkanocny; dyngus; śmigus-dyngus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Kraków. gw-pl|Warszawa. śmigus-dyngus

Wiktionary

Śmigus – dawny zwyczaj pogański, który w średniowieczu zaczął być bardzo zbieżny z dyngusem (innym podobnym zwyczajem). Jego współczesną kontynuacją jest oblewanie się wodą, smaganie gałązkami, gaik i zwyczaje związane z palmami wielkanocnym. Współcześnie wyraz „śmigus” może oznaczać:

  • Poniedziałek Wielkanocny
  • śmigus-dyngus (polskie ruchome święto, które często odbiega od tradycyjnych urodzajnych form)
  • Wielkanocne smaganie (z różnymi wariantami w Czechach oraz Polsce)

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. śmigusowanie n., śmigusówka ż., śmiguściarz m.

 przym. śmigustny, śmigusowy

 czas. wyśmigusować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Poznań|dyngus.; gw-pl|Górny Śląsk|śmiyngus, śmiyrgus.

Wiktionary


śmigus-dyngus

zwyczaj polewania wodą w poniedziałek wielkanocny; dyngus; śmigus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) etn. zwyczaj oblewania innych wodą w poniedziałek wielkanocny;

 (1.2) zob. lany poniedziałek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕmʲiɡuz‿ˈdɨ̃ŋɡus, AS: śmʹiguz‿dŋgus

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śmigus, dyngus, oblewany poniedziałek, lej, dzień św. Leja

 (1.2) lany poniedziałek

Wiktionary


śmigusówka

1. potocznie: psikawka w kształcie wielkanocnego jajka, używana w lany poniedziałek; dyngusówka;
2. dawniej: pachnąca woda przyrządzona na śmigus


SJP.pl


śmigusowy

przymiotnik od: śmigus


SJP.pl


śmigło

1. element służący do napędu samolotu lub helikoptera;
2. rodzaj mieszadła wirnikowego;
3. urządzenie wykorzystywane jako napęd w elektrowniach wiatrowych lub wiatrakach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. skręcony element konstrukcyjny zamontowany na obrotowej osi, wprawiający w ruch powietrze;

 (1.2) techn. podobny do śmigła (1.1) element wiatraków i elektrowni wiatrowych wprawiany w ruch obrotowy przez wiatr

 (1.3) techn. mieszadło wirnikowe napędzane mechanicznie

Wiktionary

Śmigło – urządzenie napędowe, przetwarzające energię w postaci momentu obrotowego na pracę ciągu. Zamiana ta jest efektem oddziaływania śmigła na ośrodek go opływający (w zastosowaniach lotniczych – powietrze). Po raz pierwszy zostało użyte jako śruba okrętowa do napędzania statków, a począwszy od 1903 roku służy do napędu statków powietrznych (do napędu sterowców szkieletowych od 1900 roku).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɕmʲiɡwɔ, AS: śmʹigu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmig m., śmigłowiec m., śmiganie n., śmignięcie n., śmigłowatość ż., śmigłowcowiec mrz.

 czas. śmigać ndk., śmignąć dk.

 przym. śmigłowy, śmigłowaty, śmigły, śmigłowcowy

Wiktionary


śmigłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co śmigłe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śmigły

 przysł. śmigle

Wiktionary


śmigłowcowiec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mar. wojsk. klasa okrętów, których podstawową cechą jest przystosowanie do bazowania na nich śmigłowców; określenie to nie obejmuje okrętów przenoszących 1-2 śmigłowce, jako uzupełnienie innego uzbrojenia;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Śmigłowcowce zabierają od czterech do kilkudziesięciu śmigłowców i mają odpowiednio duże lądowisko, czasami zajmujące większość pokładu oraz hangary do przechowywania śmigłowców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕmʲiɡwɔfˈt͡sɔvʲjɛt͡s, AS: śmʹigu̯ofcovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmigłowiec m., śmigło n.

 przym. śmigłowcowy, śmigłowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krążownik śmigłowcowy, helikopterowiec

Wiktionary


śmigłowcowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z śmigłowcem, dotyczący śmigłowca

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) przynależny śmigłowcowi, będący jego częścią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmigłowiec m., śmigło n., śmigłowcowiec mrz.

 przym. śmigły, śmigłowy

Wiktionary


śmigłowiec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) lotn. statek powietrzny z wirnikiem umieszczonym nad kadłubem, poruszającym się w płaszczyźnie równoległej do ziemi

Wiktionary

Śmigłowiec (również helikopter; od gr. héliks, D. hélikos – skręcony; pterón – skrzydło) – statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna), rodzaj wiropłatu, wytwarzający siłę nośną w wyniku oddziaływania powietrza na jeden lub więcej wirników nośnych, napędzanych silnikiem.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. śmigło n., śmigłowcowiec mrz.

 przym. śmigłowy, śmigłowcowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) helikopter

Wiktionary


śmigłowy

przymiotnik od: śmigło


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wyposażony w śmigło

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na lotnisku w Stralsundzie spotykają się fani samolotów śmigłowych, szybowców, helikopterów i modeli samolotów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śmig mrz., śmiga ż., śmigło n., śmigłowiec mrz., śmiganie n., śmignięcie n., śmigłowatość ż., śmigłowcowiec mrz.

 czas. śmigać ndk., śmignąć dk.

 przym. śmigłowaty, śmigły, śmigłowcowy

Wiktionary


śmigły

1. poruszający się szybko i zwinnie; rychły, prędki;
2. odbywający się w szybkim tempie;
3. wysoki, smukły


SJP.pl

  • Edward Śmigły-Rydz (1886–1941)
  • Śmigły Wilno – wojskowy klub sportowy działający 1933–1938 w Wilnie

Wikipedia


smilaks

rodzaj roślin z rodziny kolcoroślowatych, wykorzystywanych w przemyśle farmaceutycznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. nimfa zamieniona w kolcorośl, ukochana Krokosa;

Wiktionary

Smilaks (stgr. Σμῖλαξ Smílax, łac. Smilax) – w mitologii greckiej jedna z nimf, ukochana młodzieńca Krokosa. Została zamieniona w kolcorośl.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsmʲilaks, AS: smʹilaks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smilaks ż.

Wiktionary


smiley

[czytaj: smajli] prosty znak graficzny zbudowany ze znaków dostępnych na klawiaturze, przedstawiający zwykle wyraz twarzy; emotka, emotikona, emoticon, emotikon


SJP.pl

Smiley (wymowa: smajli), również buźka, smiling face – prosty piktogram lub ideogram przedstawiający uśmiechniętą ludzką twarz.

Termin najczęściej używany w stosunku do emotikonów zbudowanych ze znaków interpunkcyjnych oraz do emoji. Smiley używany do zapisu w elektroniczne formach komunikacji, takich jak SMS, komunikator internetowy, poczta elektroniczna, czat, do zapisywania uczuć, które w języku mówionym wyrażane są intonacją głosu i mimiką.

Wikipedia


sminuendo

określenie wykonawcze: zmniejszając (tempo lub dynamikę)


SJP.pl


smirnoff

wódka marki Smirnoff


SJP.pl

Smirnoff – wódka powstająca ze spirytusu żytniego i z demineralizowanej wody. Właścicielem i producentem jest brytyjska firma Diageo.

Produkowana w Polsce przez Polmos Józefów k. Ożarowa Mazowieckiego, jak również w Niemczech. Wódka jest dziesięciokrotnie filtrowana i trzykrotnie destylowana, i przechodzi 49 kontroli jakości.

Wikipedia


smirnow

nazwisko


SJP.pl

Smirnow, także Smirnoff – według jednego z badań najpopularniejsze rosyjskie nazwisko (według innych źródeł najpopularniejszy jest Iwanow). W wersji żeńskiej Smirnowa.

  • Andriej Smirnow – reżyser rosyjski
  • Andrzej Smirnow – polski polityk, poseł na sejm
  • Igor Smirnow (ujednoznacznienie)
  • Tamara Smirnowa – rosyjska astronom, odkrywczyni wielu planetoid i komety.
  • Siergiej Smirnow (ujednoznacznienie)
  • Władimir Smirnow (ujednoznacznienie)
  • Aleksiej Smirnow – rosyjski tenisista stołowy

Wikipedia


smishing

[czytaj: smiszing] środowiskowo: wysyłanie SMS-ów w celu wyłudzenia danych osobowych, np. kodu PIN, numeru karty kredytowej itp.


SJP.pl

Smishing, także SMS phishing – wysłanie krótkiej wiadomości tekstowej (SMS), w której nadawca podszywa się pod inny podmiot w celu nakłonienia odbiorcy tej wiadomości do określonego zachowania, w szczególności przekazania danych osobowych, niekorzystnego rozporządzenia mieniem, otwarcia strony internetowej, inicjowania połączenia głosowego lub instalacji oprogramowania.

Wikipedia


smith

[czytaj: smis lub smit] nazwisko


SJP.pl

Smith – nazwisko angielskiego pochodzenia. Pochodzi od staroangielskiego słowa smið oznaczającego kowala. Jest to jedno z najbardziej popularnych nazwisk na świecie. W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych posługuje się nim ponad jeden procent ludności, w tym w samych Stanach Zjednoczonych ponad 2,5 miliona ludzi.

Wikipedia


smitsonit

minerał, węglan cynku, wyodrębniony przez Jamesa Smithsona; smithsonit


SJP.pl

Smithsonit (smitsonit, daw. spat cynkowy) – minerał, z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów pospolitych.

Nazwany został na cześć Jamesa Smithsona (1754–1829), brytyjskiego chemika i mineraloga, założyciela Smithsonian Institution, który wyodrębnił smithsonit z kalaminu od hemimorfitu.

Wikipedia


śmiyngus

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. etn. śmigus-dyngus

Wiktionary


śmiyrgus

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. etn. śmigus-dyngus

Wiktionary


śmiłów

  • Śmiłów – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie szydłowieckim, w gminie Jastrząb
  • Śmiłów – część wsi Binkowice w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Ożarów
  • Śmiłów – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce

Wikipedia


śmiłowice

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 4, w tym 2 podstawowe
  • Śmiłowice – część miasta Mikołów
  • Śmiłowice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Choceń
  • Śmiłowice – wieś w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Nowe Brzesko
  • Śmiłowice – przysiółek wsi Goszowice w woj. opolskim, w pow. nyskim, w gminie Pakosławice.

Wikipedia


śmiłowo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 6
  • Śmiłowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. sępoleńskim, w gminie Więcbork
  • Śmiłowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Bielsk
  • Śmiłowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gostyńskim, w gminie Poniec
  • Śmiłowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Kaczory
  • Śmiłowo – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Kaczory
  • Śmiłowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Szamotuły

Wikipedia


śmiłowski

nazwisko


SJP.pl


smjp

skrót od: Stowarzyszenie Miłośników Języka Polskiego


SJP.pl


smm

skrót od: Congregatio Parvum Sororum Missionariarum a Misericordia - zakon orionistek


SJP.pl


śmo

słowo używane w języku potocznym, zwykle ze słowem "to", oznaczające coś, czego nie chcemy lub nie potrafimy opisać (np. Bo to, bo śmo, bo tamto, ty to zawsze masz jakiś problem!)


SJP.pl


smoczątko

młode smoka; smoczę


SJP.pl


smoczę

młode smoka; smoczątko


SJP.pl


smoczek

1. gumowa zatyczka na butelkę z małym otworkiem umożliwiającym dziecku picie z butelki;
2. zabawka dla niemowlęcia do ssania;
3. zdrobnienie od: smok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miękka zabawka dla małych dzieci przeznaczona do ssania;

 (1.2) nasadka na butelkę, dzięki której małe dzieci mogą z niej ssać;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zdrobn. od: smok

Wiktionary

  • smoczek – rodzaj pompy ssącej
  • smoczek – zabawka dla niemowląt
  • smoczek do butelki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak byłem mały, to nie chciałem smoczka, tylko ssałem kciuk.

 (1.2) Nasza matka wykarmiła nas wszystkich smoczkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmɔt͡ʃɛk, AS: smoček

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

:: rzecz. smok mrz.

:: przym. smoczkowy

 (2.1)

:: rzecz. smoczyca ż., smok mzw., Smok mzw.

:: przym. smoczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gryzaczek, zgrub. smok; kraków|cumel, cumelek.; lwów|pypka.; reg. pozn. reg. śl. nupel.; reg. śl. nuplik, gryzok.; reg. pozn. nupelek.

Wiktionary


smoczkouste

wodne, pasożytnicze lub półpasożytnicze kręgowce obejmujące minogi i śluzice, o robakowatym ciele i charakterystycznym braku szczęk i kończyn parzystych, mające otwór gębowy w kształcie lejka otoczonego przyssawką; kręgouste, krągłouste


SJP.pl

Kręgouste, krągłouste, smoczkouste (Cyclostomata) – grupa wodnych kręgowców o otworze gębowym w kształcie okrągłej przyssawki. Nazwa krągłouste obejmuje minogi i śluzice zaliczane do bezżuchwowców. Postać wydłużona, robakowata, bez łusek, ciało pokryte śluzem, pozbawione żeber, szkieletu pasa barkowego i miednicowego. Nie występują płetwy parzyste. Są to zwierzęta drapieżne, padlinożerne lub pasożytnicze (niektóre półpasożytnicze). Stosunkowo prymitywnie zbudowane – mają nieparzyste nozdrza, czy segmentowane umięśnienie. Szkielet osiowy stanowi struna grzbietowa, u minogów także znajdujące się nad nią łuki naczyniowe.

Wikipedia


smoczkousty

o cechach charakterystycznych dla smoczkoustych (gromady wodnych kręgowców obejmujących minogi i śluzice); kręgousty, krągłousty


SJP.pl


smoczkowy

smoczek


SJP.pl

Patrz:

smoczek

smocznik

smocznik kolczak - ryba z rodziny żmijkowatych; ostrosz


SJP.pl


smoczo

przysłówek

 (1.1) na sposób smoczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smok mzw./mrz., Smok mzw.

 przym. smoczy, smoczkowy

Wiktionary


smoczuś

pieszczotliwie: smok; smoczek


SJP.pl


smoczy

smok; smokowy (dawniej)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze smokiem, dotyczący smoka

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do smoka

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Zdjąłem mokrą od deszczu kurtkę i przysiadłem, oparty ramieniem o smoczą łapę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmɔt͡ʃɨ, AS: smočy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smok m., smoczyca ż., smoczek m.

 przysł. smoczo

Wiktionary


smoczyca

samica smoka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mit. samica smoka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niania opowiedziała dzieciom bajkę o smoczycy zakochanej po uszy w ośle.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smɔˈt͡ʃɨt͡sa, AS: smočyca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smok m., smoczysko n., smoczek m.

 przym. smoczy

Wiktionary


smoczyk

nazwisko


SJP.pl


smoczyński

nazwisko


SJP.pl


smoczysko

zgrubienie od: smok


SJP.pl


smog

1. zanieczyszczenia powietrza atmosfery w postaci gęstej mgły, utrzymującej się nad terenami wielkich miast i okręgów przemysłowych;
2. smog 2.0 - potocznie: zanieczyszczenie powietrza spowodowane promieniowaniem elektromagnetycznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekol. zanieczyszczenie powietrza zalegające nad terenami miejskimi;

Wiktionary

Smog – każda kombinacja zanieczyszczeń powietrza, którymi, zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia, są wszystkie chemiczne, fizyczne lub biologiczne czynniki zmieniające naturalny skład atmosfery. Najczęściej występujące zanieczyszczenia to pyły zawieszone zawierające różne związki chemiczne, w tym szczególnie szkodliwe kancerogenne wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA) i metale ciężkie, oraz gazy: tlenki azotu, dwutlenek siarki, ozon i tlenek węgla. Dawniej smog definiowano węziej, jako zjawisko atmosferyczne powstałe w wyniku wymieszania się mgły z dymem i gazami będącymi produktami spalania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Światło gazowych latarń mazało listopadową mgłę w żółte plamaamy. Monachijska noc krztusiła się miejskim smogiem.

 (1.1) Tylko kilka z dużych polskich miast nękanych motoryzacyjnymi smogami zdecydowało się obniżyć podatek drogowy na samochody z katalizatorami spalin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smɔk, AS: smok

Wiktionary


smogobus

autobus wyposażony w specjalistyczny sprzęt do badania czystości powietrza


SJP.pl


smogolice

Smogolice (niem. Bruchhausen) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard.

Leży nad rzeką Iną, na skraju Puszczy Goleniowskiej

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


smogomierz

przyrząd do badania zawartości smogu lub elektrosmogu w powietrzu


SJP.pl


smogorzewiec

Smogorzewiec – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Obrowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wikipedia


smogorzewo

  • Smogorzewo – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Lubraniec
  • Smogorzewo – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Łabiszyn
  • Smogorzewo – wieś w województwie wielkopolskim, w ppowiecie gostyńskim, w gminie Piaski

Wikipedia


smogorzewski

nazwisko


SJP.pl


smogorzów

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 4
  • Smogorzów – wieś w woj. lubelskim, w pow. puławskim, w gminie Puławy
  • Smogorzów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Przysucha
  • Smogorzów – wieś w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Namysłów
  • Smogorzów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Stopnica

Wikipedia


smogowóz

środowiskowo: samochód wyposażony w sprzęt do kontroli jakości powietrza


SJP.pl


smogowy

przymiotnik od: smog


SJP.pl


smok

1. stworzenie z legend, bajek itp. przypominające wyglądem wielką jaszczurkę, ziejące ogniem;
2. techn. sito znajdujące się na wlocie przewodu ssawnego pompy, chroniące ją przed zasysaniem dużych zanieczyszczeń; kosz ssawny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba północnego;

Wiktionary

Smok – mityczne i fikcyjne stworzenie najczęściej wyobrażane w postaci olbrzymiego gada – zwykle lotnego, ale niekoniecznie – często obdarzonego zdolnością ziania ogniem. Występują w licznych mitach, legendach, literaturze, filmach i grach. W niektórych przypadkach przedstawiane są jako istoty obdarzone dużą inteligencją, potrafiące posługiwać się magią, znające ludzką mowę, posiadające i strzegące rozmaitych skarbów. Najczęściej smok ma cztery łapy i skrzydła, natomiast często pojawiający się w heraldyce smok dwunogi nosi nazwę wiwern. Ale występują również smoki bez skrzydeł i bez łap, różniące się od powyższych grzbietem i kształtem głowy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: smɔk, AS: smok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smok mrz./mzw., smoczek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. Dra

Wiktionary


smokać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) rzad. ssać głośno mlaskając

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smoczek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cmokać, mlaskać, smoktać

Wiktionary


smoking

wieczorowy strój męski składający się z marynarki o jedwabnych klapach, kamizelki i spodni z jedwabnym pasem wzdłuż szwów bocznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) męski strój wieczorowy bardziej elegancki od garnituru, mniej oficjalny niż frak;

Wiktionary

Smoking, także dinner jacket, tuxedo, black tie – męski strój półformalny wieczorowy, w niektórych przypadkach można go rozpatrywać także w kategorii stroju nieformalnego wieczorowego. Stoi wyżej w hierarchii formalności niż garnitur oraz niżej niż frak. Jako że smoking jest strojem wieczorowym, nosić się go powinno wyłącznie po zmroku/w godzinach późno popołudniowych, za taką uznaje się w męskiej elegancji godzinę 18:00.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsmɔcĩŋk, AS: smoḱĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smokingowy

Wiktionary


smokingowy

przymiotnik od: smoking


SJP.pl


smokobójca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mit. książk. zabójca smoka

Wiktionary


smokowiec

Smokowce – zbiorcza nazwa czterech osiedli należących do miasta Wysokie Tatry i położonych u podnóża Tatr Wysokich na Słowacji.

  • Stary Smokowiec (Starý Smokovec)
  • Nowy Smokowiec (Nový Smokovec)
  • Górny Smokowiec (Horný Smokovec)
  • Dolny Smokowiec (Dolný Smokovec)

Wikipedia


smokowo

W Polsce
  • Smokowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Stężyca
  • Smokowo – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Kętrzyn

Wikipedia


smokowy

dawniej: smoczy


SJP.pl


smoktać

przestarzałe: cmoktać;
1. wydawać wargami charakterystyczny odgłos przy jedzeniu, smakowaniu czegoś; cmokać, ciamkać, glamać;
2. wydawać charakterystyczny odgłos ustami w czasie picia, ssania czegoś;
3. ssać;
4. żartobliwie: całować; cmokać


SJP.pl


smoktunowicz

nazwisko


SJP.pl


smolak

potocznie: kawałek drewna nasyconego żywicą, nadający się do rozpalania ognia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. osoba wyrabiająca smołę z drewna

Wiktionary

Smolacy, zwani też w Polsce puszkarzami lub harnikami – ludzie najemni, powoływani (XVII–XIX wiek) przez władze państwowe lub poszczególnych feudałów do śledzenia i poskramiania górskich opryszków. Smolacy werbowani byli niemal wyłącznie spośród miejscowych górali, w tym nierzadko z byłych zbójników.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. smolarz mos., smoła ż.

 przym. smolny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smolarz

Wiktionary


smolanka

wieś w Polsce


SJP.pl

3 miejscowości w Polsce:

  • Smolanka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. siedleckim, w gminie Zbuczyn
  • Smolanka – wieś w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Sokółka
  • Smolanka – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. bartoszyckim, w gminie Sępopol

Ukraina:

  • Smolanka – wieś w obwodzie tarnopolskim

Białoruś:

  • Smolanka − wieś w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Boruny.

Wikipedia


smolany

wieś w Polsce


SJP.pl

  • Smolany – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Puńsk
  • Smolany – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie brzeskim
  • Smolany – wieś na Białorusi położona w obwodzie brzeskim, w rejonie prużańskim
  • Smolany – wieś na Białorusi położona w obwodzie witebskim, w rejonie orszańskim

Wikipedia


smolar

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Smolar:

  • Anna Smolar (ur. 1980), reżyser teatralna
  • Aleksander Smolar (ur. 1940), publicysta i politolog
  • Eugeniusz Smolar (ur. 1945), dziennikarz
  • Grzegorz Smolar (1905–1993), działacz komunistyczny i działacz społeczności żydowskiej
  • Smolar, właściwie: Marcin Smolar (1987–2011), polski raper
  • Walentyna Najdus-Smolar (1909–2004), historyk i działaczka komunistyczna

Wikipedia


smolarczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby:

  • Adam Smolarczyk – polski siatkarz
  • Bartłomiej Smolarczyk – polski piłkarz

Wikipedia


smolarek

rodzaj ptaków z rodziny muchołówkowatych


SJP.pl

Smolarek (forma żeńska: Smolarek/Smolarkowa; liczba mnoga: Smolarkowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku Polskę zamieszkiwało 4799 osób o tym nazwisku.

Znani Smolarkowie
  • Dariusz Smolarek (ur. 1960) – polski ksiądz pallotyn, muzykolog
  • Euzebiusz Smolarek (ur. 1981) – polski piłkarz, reprezentant Polski
  • Joanna Smolarek (ur. 1965) – polska lekkoatletka-sprinterka
  • Przemysław Leon Smolarek (1925-1991) – pierwszy dyrektor Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku w latach 1960–1991
  • Ryszard Smolarek (ur. 1952) – polski polityk, menedżer
  • Waldemar Smolarek (1937-2010) – polski malarz
  • Włodzimierz Smolarek (1957-2012) – polski piłkarz, reprezentant Polski
  • Zbigniew Smolarek (ur. 1946) – kontradmirał (właśc. generał brygady)
  • Zenon Smolarek (ur. 1938) – oficer policji, były komendant główny policji

Wikipedia


smolarka

rodzaj ptaków z rodziny muchołówkowatych


SJP.pl

Smolarka – część wsi Warząchewka Królewska w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Włocławek.

W latach 1975–1998 Smolarka administracyjnie należała do województwa włocławskiego.

Wikipedia


smolarnia

dawny prymitywny warsztat, w którym wytwarzało się smołę, dziegieć i maź; smołownia, dziegciarnia, maziarnia


SJP.pl

Smolarnia – rodzaj zakładu produkcyjnego lokalizowanego zwykle w lesie, w którym z nieużytków drzewnych w procesie prażenia pozyskiwano smołę i otrzymywano terpentynę, alkohol metylowy itp.

Wikipedia


smolarski

nazwisko


SJP.pl

Smolarski (forma żeńska: Smolarska, liczba mnoga: Smolarscy) – polskie nazwisko.

Znane osoby o nazwisku Smolarski:

  • Andrzej Smolarski – polski inżynier
  • Irena Smolarska
  • Mieczysław Smolarski – polski pisarz
  • Władysław Smolarski – polski żołnierz

Wikipedia


smolarstwo

Wikipedia


smolarz

1. osoba zajmująca się wypalaniem węgla drzewnego;
2. osoba zajmująca się dawniej wyrobem lub sprzedażą smoły; smolak, smolnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzemieślnik trudniący się wyrabianiem i sprzedażą smoły;

Wiktionary

Smolarz – człowiek trudniący się wyrobem smoły lub handlujący smołą, a także wypalaniem węgla drzewnego. Do czasów współczesnych zachowała się nazwa tego ostatniego zajęcia (alternatywna nazwa: węglarz). Patronem smolarzy i węglarzy jest święty Tybald z Provins.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. smolak mos., smoła ż.

 przym. smolny

Wiktionary


smolasty

smołowy, smolny, smolisty;
1. smoła;
2. intensywnie czarny, w kolorze smoły


SJP.pl

Smolasty, właśc. Norbert Smoliński (ur. 27 sierpnia 1995 w Warszawie) – polski piosenkarz, autor tekstów i producent muzyczny tworzący muzykę z pogranicza popu, rapu i R&B.

Od 2016 roku związany z wytwórnią Warner Music Poland i współpracował z wykonawcami, takimi jak m.in.: Kizo, Young Leosia, Otsochodzi, Malik Montana, Szpaku, Robert Gawliński, Kaz Bałagane, Mr. Polska, Białas, MIYO, ReTo, Chada, Young Multi, Oliwka Brazil, Ewa Farna, Sylwia Grzeszczak czy Doda. Utwory Smolastego zostały odtworzone na platformie YouTube ponad 905 milionów razy, na Spotify ponad 390 milionów razy, a na pozostałych serwisach streamingowych ponad 172 milionów razy. Jego single oraz albumy wielokrotnie osiągały złote, platynowe oraz diamentowe certyfikaty. Największym sukcesem w dotychczasowej karierze artysty okazały się single „Duże oczy” (potrójna diamentowa płyta) oraz „Pijemy za lepszy czas” (diamentowa płyta), które znalazły się na diamentowym albumie Almost Goat. W lutym 2023 roku ukazał się singiel „Herbata z imbirem” (poczwórna platynowa płyta), który okazał się największym sukcesem radiowym w karierze piosenkarza, osiągając 3 czerwca 2023 roku 3. miejsce na polskim Airplay. Utwór ten był w tamtym momencie najczęściej graną polską piosenką w stacjach radiowych.

Wikipedia


smolec

nazwisko


SJP.pl

Smolec (do 1945 niem. Schmolz, 1945–1947 Smolice Śląskie) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie. W latach 1945–1954 siedziba gminy Smolec.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Wikipedia


smolęcin

2 miejscowości w Polsce:

  • Smolęcin – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Gryfice
  • Smolęcin – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. polickim, w gminie Kołbaskowo

Wikipedia


smolej

terpentynowy olej drzewny


SJP.pl


smoleń

1. potocznie: brudzić, powodować brudzenie się kogoś lub czegoś;
2. smolić się:
a) brudzić się;
b) być smolonym, brudzonym


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Według TERYT jest ich 4, w tym 3 podstawowe
  • Smoleń – część wsi Przewrotne w woj. podkarpackim, w pow. rzeszowskim, w gminie Głogów Małopolski
  • Smoleń – wieś w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Pilica
  • Smoleń – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Gietrzwałd
  • Smoleń – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Choszczno

Wikipedia


smoleńczyk

Smoleńczyk;
1. ofiara katastrofy polskiego samolotu Tu-154 w Smoleńsku;
2. zwolennik teorii o zamachu na polski samolot Tu-154 w 2010 roku


SJP.pl


smolenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|smolić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. smolić

 rzecz. smoła ż.

 przym. smolisty

Wiktionary


smoleńsk

miasto w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto obwodowe w zachodniej Rosji, położone nad Dnieprem;

Wiktionary

Smoleńsk (ros. Смоленск, biał. Смаленск) – miasto w Rosji, stolica obwodu smoleńskiego. Położone nad Dnieprem. W 2020 roku liczyło 325 tys. mieszkańców.

Węzeł kolejowy i drogowy. Leży na szlaku kolejowym z Warszawy do Moskwy. Siedziba prawosławnej eparchii smoleńskiej i wiaziemskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rosyjskie miasto Smoleńsk jest stolicą obwodu i leży nad Dnieprem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmɔlɛ̃j̃sk, AS: smolẽĩ ̯sk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smoleńszczanin mos., smoleńszczanka ż., Smoleńszczyzna ż.

 przym. smoleński

Wiktionary


smoleński

przymiotnik od: Smoleńsk, miasto w zachodniej części Rosji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze Smoleńskiem, dotyczący Smoleńska

 (1.2) polit. publ. związany z katastrofą pod Smoleńskiem, dotyczący tej katastrofy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smɔˈlɛ̃j̃sʲci, AS: smolĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Smoleńsk mrz., smoleńszczanin mos., smoleńszczanka ż., Smoleńszczyzna ż.

Wiktionary


smoleńszczanin

mieszkaniec Smoleńska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Smoleńska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsmɔlɛ̃j̃ʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: smolẽĩ ̯ščãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Smoleńsk mrz.

:: fż. smoleńszczanka ż.

 przym. smoleński

Wiktionary


smoleńszczanka

mieszkanka Smoleńska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Smoleńska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsmɔlɛ̃j̃ʃˈt͡ʃãnka, AS: smolẽĩ ̯ščãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Smoleńsk mrz.

:: fm. smoleńszczanin mos.

 przym. smoleński

Wiktionary


smoleńszczyzna

dawny region administracyjny, którego głównym miastem był Smoleńsk; województwo smoleńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina obejmująca okolice Smoleńska;

Wiktionary

Województwo smoleńskie – województwo istniejące nominalnie w latach 1508–1793, faktycznie 1508–1514 i 1611–1654.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rzeczpospolita zrzekła się Smoleńszczyzny w 1667 roku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smoleńszczanin mos., smoleńszczanka ż., Smoleńsk mrz.

 przym. smoleński

Wiktionary


smolić

1. potocznie: brudzić, powodować brudzenie się kogoś lub czegoś;
2. smolić się:
a) brudzić się;
b) być smolonym, brudzonym


SJP.pl

czasownik

 (1.1) brudzić sadzą, smarem itp.

 (1.2) pot. olewać coś, kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie piekłam jeszcze ciasta na planie, ale tylko dlatego, że piekarnik nam smoli.

 (1.2) Smolę go! Nie chciał wczoraj przyjść, bo miał niby skręconą kostkę, a dzisiaj już nagle zdrowy, bo słyszał, że za to można dostać premię? Dwulicowy typ!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmɔlʲit͡ɕ, AS: smolʹić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. smolić się

 przym. smolny, smolisty

 rzecz. smoła ż., smolenie n.

Wiktionary


smolice

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 5

  • Smolice – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Grabów
  • Smolice – wieś w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Stryków
  • Smolice – wieś w woj. małopolskim, w pow. oświęcimskim, w gminie Zator
  • Smolice – wieś w woj. opolskim, w pow. nyskim, w gminie Pakosławice
  • Smolice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Kobylin

Wikipedia


smoligów

Smoligów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Mircze.

Wieś jest sołectwem w gminie Mircze. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 365 mieszkańców i była szóstą co do wielkości miejscowością gminy.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Mirczu.

Wikipedia


smolik

chrząszcz z rodziny ryjkowców


SJP.pl

Smolik:

  • smolik Pissodes – rodzaj chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych
    • smolik drągowinowiec
    • smolik harcyński
    • smolik jodłowiec
    • smolik sosnowiec
    • smolik szyszkowiec
    • smolik znaczony
  • smolik Hymenops – rodzaj ptaka z rodziny tyrankowatych

Wikipedia


smolino

Smolino – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Bielsk.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


smolinos

Liliowiec, dzienna lilia, pajęcza lilia (Hemerocallis L.) – rodzaj bylin z rodziny złotogłowowatych (Asphodelaceae). Obejmuje 16 gatunków. Rośliny te rosną w większości w Azji Wschodniej, zwłaszcza w Japonii, jeden gatunek (liliowiec żółty H. lilioasphodelus) także w Europie (południowo-wschodnia część Alp i tereny przyległe), a kolejny – liliowiec rdzawy H. fulva – od wschodniej części basenu Morza Śródziemnego po Indie. Liczne gatunki i mieszańce między nimi uprawiane są jako rośliny ozdobne dla dużych i barwnych kwiatów, otwierających się sukcesywnie i kwitnących przez jeden dzień. W Chinach i Japonii rośliny te uprawiane są od tysięcy lat. Współcześnie znanych jest ponad 38 tys. odmian. Czasem odmiany uprawne bywają określane jako liliowiec ogrodowy (Hemerocallis ×hybrida hort.). W Polsce kolekcję ponad 3,5 tys. odmian i gatunków można oglądać w Arboretum Wojsławice na Dolnym Śląsku.

Wikipedia


smoliński

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Smoliński (ur. 10 października 1910 w Radziechowie, zm. 29 lutego 1996 w Warszawie) – polski inżynier elektryk, profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej.
  • Andrzej Smoliński (ur. 30 grudnia 1951 w Karolewie) – polski polityk, związkowiec, poseł na Sejm III kadencji.
  • Eugeniusz Smoliński (ur. 8 lipca[1] 1905 w Warszawie, zm. 9 kwietnia 1949 tamże) – członek Armii Krajowej, ofiara stalinizmu w powojennej Polsce.
  • Jakub Smoliński (ur. 21 lipca 1992) – polski lekkoatleta specjalizujący się w biegu na 400 metrów przez płotki.
  • Kazimierz Smoliński (ur. 15 lipca 1955 w Malborku) – polski prawnik, samorządowiec i polityk
  • Krzysztof Smoliński (ur. 28 sierpnia 1979 w Oławie) – polski piłkarz, grający na pozycji obrońcy.
  • Marcin Smoliński (ur. 5 kwietnia 1985 roku w Warszawie) – polski piłkarz, grający na pozycji pomocnika.
  • Sebastian Smoliński (ur. 1 lipca 1991) – polski biegacz średnio- i długodystansowy.
  • Zdzisław Smoliński – działacz sportowy związany z Sanokiem.
  • Zdzisław Smoliński (ur. 7 grudnia 1942 w Warszawie, zm. 4 kwietnia 1993 w Warszawie) – polski lekkoatleta młociarz, olimpijczyk.

Wikipedia


smoliście

przysłówek

 (1.1) w sposób charakterystyczny dla smoły

 (1.2) wyróżniając się intensywną czernią

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I nie zauważyli, jak wrzucił skrzypki swe malutkie, skrzypki swe wąziutkie do głębokiej studni, a woda zamknęła się nad nimi smoliście i zabrała je w głębinę.

 (1.2) Był to wielki, smoliście czarny pies, brytan, noszący na karku najeżoną kolcami obrożę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smoła ż., smolistość ż.

 przym. smolisty, smolny

Wiktionary


smolistość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co smoliste

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smolisty

 przysł. smoliście

Wiktionary


smolisty

smołowy, smolny, smolasty;
1. smoła;
2. intensywnie czarny, w kolorze smoły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zawierający smołę

 (1.2) przen. czarny jak smoła

 (1.3) zawierający dużo żywicy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I powiódł go za rękę do ogniska, które pachołkowie naniecili wedle smolistych kopców.

 (1.2) — A no — dobrze zrobiłam? — zapytała, topiąc w jego oczach swe boskie, smoliste, pełne mroku i arcy-łobuzerskie oczy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smolenie n., smoła ż., smołowanie n., smoluch mos., smolistość ż.

 czas. smolić ndk., smolić się ndk., smołować ndk., usmolić dk.

 przym. smolny

 przysł. smoliście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smołowaty

 (1.2) smołowaty

 (1.3) smolny

Wiktionary


smolka

nazwisko


SJP.pl

  • Alojzy Smolka (1907–1971) – lalkarz, aktor, reżyser, scenograf, dyrektor teatru lalek
  • Franciszek Jan Smolka (1810–1899) – działacz tajnych organizacji niepodległościowych, polityk demokratyczny i liberalny, działacz społeczny, prezydent Sejmu Ustawodawczego w Kromieryżu i austriackiej Rady Państwa, poseł do Sejmu Krajowego Galicji
  • Franciszek Jan Smolka (1810–1899) – polski prawnik, prezydent parlamentu Austro-Węgier
  • Franciszek Smolka (1883–1947) – polski historyk filozofii, papirolog
  • Franciszek Smolka (filozof) (1883– 1947) – polski papirolog, bibliotekarz i historyk filozofii, nauczyciel, związany ze szkołą lwowsko-warszawską
  • Iwona Smolka (ur. 1941) – polska pisarka, krytyk literacki
  • Martin Smolka (ur. 1959) – czeski kompozytor
  • Lukáš Smolka (ur. 1980) – czeski hokeista
  • Stanisław Smolka (1854–1924) – polski historyk, współtwórca i przedstawiciel krakowskiej szkoły historycznej, syn Franciszka Smolki
  • Stanisław Smolka (major) (1882– 1939) – major saperów inżynier Wojska Polskiego, założyciel uzdrowiska Wieniec-Zdrój
  • Zygfryd Bonawentura Smolka OFM (ur. 1957) – polski teolog, profesor nauk teologicznych, kierownik Katedry Teologii Dogmatycznej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego

Wikipedia


smolnica

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 6, w tym 5 podstawowych
  • Smolnica – przysiółek wsi Tarnopol w woj. podlaskim, w pow. hajnowskim, w gminie Narewka
  • Smolnica – wieś w woj. podlaskim, w pow. suwalskim, w gminie Rutka-Tartak
  • Smolnica – wieś w woj. śląskim, w pow. gliwickim, w gminie Sośnicowice
  • Smolnica – osada w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Wronki
  • Smolnica – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. złotowskim, w gminie Lipka
  • Smolnica – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Dębno

Wikipedia


smolnik

osoba zajmująca się dawniej wyrobem lub sprzedażą smoły; smolak, smolarz


SJP.pl

W Polsce
  • Smolnik – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubańskim, w gminie Leśna
  • Smolnik – część wsi Skrzynno woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Ostrówek
  • Smolnik – przysiółek wsi Ligota Prószkowska woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Prószków
  • Smolnik – wieś w woj. podkarpackim, w pow. bieszczadzkim, w gminie Lutowiska
  • Smolnik – wieś w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Komańcza
  • Smolnik – osada w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Kaliska
  • Smolnik – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. oleckim, w gminie Świętajno

Wikipedia


smolniki

osoba zajmująca się dawniej wyrobem lub sprzedażą smoły; smolak, smolarz


SJP.pl

Miejscowości i ich części

w Polsce wg TERYT jest ich 14, w tym 11 podstawowych
  • Smolniki – część miasta Stawiski
  • Smolniki – kolonia w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Bobrowo
  • Smolniki – osada wsi Kujawa w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Osiek
  • Smolniki – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Szubin
  • Smolniki – osada leśna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. nakielskim, w gminie Szubin
  • Smolniki – osada leśna w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Trzciel
  • Smolniki – wieś w woj. podlaskim, w pow. suwalskim, w gminie Rutka-Tartak
  • Smolniki – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Sierakowice
  • Smolniki – część wsi Niedamowo w woj. pomorskim, w pow. kościerskim, w gminie Kościerzyna
  • Smolniki – wieś w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Lubichowo
  • Smolniki – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. iławskim, w gminie Iława
  • Smolniki – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Ślesin
  • Smolniki – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną
  • Smolniki – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Szczecinek

Wikipedia


smolno

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 4
  • Smolno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. toruńskim, w gminie Zławieś Wielka
  • Smolno – wieś w woj. pomorskim, w pow. puckim, w gminie Puck
  • Smolno – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Małdyty
  • Smolno – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. kościańskim, w gminie Śmigiel

Wikipedia


smolny

smołowy, smolisty, smolasty;
1. smoła;
2. intensywnie czarny, w kolorze smoły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nasiąknięty smołą, zawierający smołę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) dwa smolne łuczywa ogień obejmował boży, zażegniętą żagiew podano dziewczynie, która żywo i zręcznie pod stos ją podłożyła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmɔlnɨ, AS: smolny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smoła ż., smolarnia ż., smolarz m., smoluch m., smolak m.

 przym. smolisty, smołowy, smołowaty

 przysł. smoliście

 czas. smolić, smołować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smolisty

Wiktionary


smolorz

nazwisko


SJP.pl


smólsk

wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim


SJP.pl

Smólsk – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Włocławek.

Wieś duchowna, własność kapituły włocławskiej, położona była w II połowie XVI wieku w powiecie brzeskokujawskim województwa brzeskokujawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 304 mieszkańców. Jest siódmą co do wielkości miejscowością gminy Włocławek.

Wikipedia


smolski

nazwisko


SJP.pl


smólsko

1. przymiotnik od: Smólsk (wieś w województwie kujawsko-pomorskim);
2. przymiotnik od: Smólsko (nazwa kilku wsi w Polsce)


SJP.pl

Miejscowości w Polsce:

  • Smólsko – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Resko
  • Smólsko – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Nowogródek Pomorski
  • Smólsko Duże
  • Smólsko Małe
  • Smólsko – część Łodzi

Wikipedia


smolt

młody łosoś albo młoda troć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. młody łosoś albo młoda troć w okresie od rozpoczęcia wędrówki ku morzu do pierwszych dni pobytu w przybrzeżnych wodach morskich

Wiktionary

Smolt – stadium rozwojowe łososia szlachetnego (Salmo salar), który po przejściu stadium parr rozpoczyna wędrówkę do morza. Smolty zmieniają ubarwienie ciała na srebrzyste, zanikają im charakterystyczne dla stadium parr ciemne plamy i zmieniają się preferencje pokarmowe – smolty żywią się rybami. Organizm ryby przystosowuje się do życia w wodzie słonej.

Czasami termin smolt używany jest w odniesieniu do innych ryb łososiowatych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) smolt, grilse

źródła.

== smolt (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-smolt.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) icht. smolt

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


smoluch

potocznie:
1. osoba często usmolona, ubrudzona; brudas;
2. pogardliwie: osoba zaniedbana i niedbająca o czystość; kopciuch, flejtuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś ubrudzony sadzą

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smolisty, smolny

 rzecz. smoła ż.

Wiktionary


smoluchowski

nazwisko


SJP.pl

  • Marian Smoluchowski (1872-1917) – polski fizyk
  • Roman Smoluchowski (1910-1996) – polski fizyk, syn Mariana
  • Tadeusz Smoluchowski (1868-1936) – polski chemik, wspinacz, narciarz, brat Mariana
  • Wilhelm Smoluchowski (1900-1974) – polski wspinacz, syn Tadeusza
  • Smoluchowski – krater na Księżycu
  • (4530) Smoluchowski – planetoida pasa głównego

Wikipedia


smombie

[czytaj: smombi] żartobliwie: osoba uzależniona od smartfona


SJP.pl


smoniowice

Smoniowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Radziemice.

Wieś dóbr prestymonialnych kapituły katedralnej krakowskiej w powiecie proszowickim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.

Wikipedia


smoothie

[czytaj: smufi] orzeźwiający koktajl na bazie owoców lub warzyw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. zmiksowany, zimny napój na bazie świeżych lub mrożonych owoców (rzadziej warzyw) z dodatkiem kostek lodu o gęstej, gładkiej konsystencji

Wiktionary

Smoothie (wym. /ˈsmuːði/) – zmiksowany i schłodzony napój na bazie owoców i warzyw, o gęstej i kremowej konsystencji.

Najczęściej przygotowuje się je, miksując świeże owoce i warzywa z lodem, wodą lub sokiem owocowym lub warzywnym, aż do uzyskania gładkości. Dopuszcza się także dodawanie innych składników: miodu, przypraw, orzechów, soku z cytryny, nasion chia, siemienia lnianego, oleju kokosowego, oleju lnianego czy też spiruliny.

Wikipedia


smoothjazzowy

[czytaj: smufdżezowy] związany z muzyką smooth jazz


SJP.pl


smorawiński

nazwisko


SJP.pl


smorczewo

Smorczewo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Drohiczyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Ostrożanach.

Wikipedia


smorgonie

miasto na Białorusi


SJP.pl

Smorgonie (biał. Смарго́нь Smarhoń, ros. Сморго́нь Smorgoń, lit. Smurgainys, jid. ‏סמאַרגאָן‎ Smargon) – miasto na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, stolica rejonu smorgońskiego, położone na historycznej Wileńszczyźnie.

Wikipedia


smorgoński

przymiotnik od: Smorgonie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Smorgoni, związany ze Smorgoniami

Wiktionary


smorodina

czarna porzeczka


SJP.pl


smorodinówka

nalewka z czarnych porzeczek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. nalewka z czarnej porzeczki

Wiktionary

Smorodinówka (lub smorodinówka kresowa) – półwytrawna nalewka na owocach czarnej porzeczki, znana ze swoich właściwości leczniczych. Nazwa pochodzi z Kresów Wschodnich, gdzie czarna porzeczka nazywana była „smorodiną” (z ros. смородина - porzeczka).

Produkcja

Wikipedia


smorzando

[czytaj: smorcando] określenie wykonawcze: ściszając, zamierająco


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) muz. stopniowo ściszając do zera z jednoczesnym spowalnianiem

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|wł|smorzando. < etym|wł|smorzare. (przytłumiać)

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== smorzando (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) muz. smorzando

rzeczownik, rodzaj męski

 (2.1) muz. smorzando

odmiana.

 (2.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary


smosarski

nazwisko


SJP.pl


smoszewo

Smoszewo – kolonia w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Zakroczym.

Admionistracyjnie kolonia ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie zakroczymskim ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego.

Wikipedia


smotrawa

bylina z rodziny złożonych, rosnąca w górach Europy i Azji


SJP.pl

Smotrawa okazała (Telekia speciosa (Schreb.) Baumg.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych z monotypowego rodzaju smotrawa Telekia. Naukowa nazwa rodzaju upamiętnia węgierskiego arystokratę z Siedmiogrodu, hrabiego Sámuela Telekiego (1739–1822), wspierającego badania J.Ch.G. Baumgartena, który opisał ten gatunek. Drugi człon nazwy naukowej speciosa oznacza „nadobna, okazała”.

Wikipedia


smotrycz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w obwodzie chmielnickim Ukrainy, lewy dopływ Dniestru;

Wiktionary

Smotrycz (ukr. Смотрич) – rzeka w obwodzie chmielnickim Ukrainy, lewy dopływ Dniestru, przepływa przez Kamieniec Podolski. Długość - 169 km, powierzchnia zlewni - 1800 km².

Płynie przez Wyżynę Podolską. W swym dolnym biegu tworzy wąski, głęboki, malowniczy jar. 10 km poniżej Kamieńca Podolskiego znajduje się "Smotrycki kanion", którego wapienne brzegi sięgają 50 m wysokości.

Wikipedia


smotryszów

Smotryszów – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kodrąb.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Za Królestwa Polskiego istniała gmina Smotryszów.

Wikipedia


smoushond

[czytaj: szmałszhond] pies rasy hollandse smoushond


SJP.pl


smoła

mazista substancja do konserwacji pokryć dachowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mazista, zwykle czarna ciecz, produkt odgazowania węgla, łupków bitumicznych, drewna itp.;

 (1.2) gw-pl|Bukowina. żywica

 (1.3) środ. przestępcze kawa

Wiktionary

Smoła, smoła surowa – produkty odgazowania węgla, łupków bitumicznych lub drewna, rzadko torfu. Składa się głównie z mieszaniny wielu rodzajów węglowodorów oraz innych związków organicznych, zawierających tlen, azot i siarkę; ponadto niektóre rodzaje smoły mogą zawierać pewną ilość grafitu i fulerenów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Smoła drzewna służyła kiedyś do uszczelniania beczek, skrzyń, łodzi, kadłubów okrętów.

 (1.1) Zaduch smoły, dziegciu, prochu, gałganów palących się od zaprawy otaczał każdy dom płonącą atmosferą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmɔwa, AS: smou̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smolarnia ż., smolarz m., smoluch m., smołowanie n., smolenie n.

:: zdrobn. smółka ż.

 czas. smolić ndk., smołować ndk.

 przym. smolisty, smolny, smołowy, smołowaty

 przysł. smoliście

Wiktionary


smołdzinianin

mieszkaniec Smołdzina (wsi w Polsce)


SJP.pl


smołdzinianka

mieszkanka Smołdzina (wsi w Polsce)


SJP.pl


smołdzino

wieś w Polsce


SJP.pl

  • Smołdzino – wieś w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Przodkowo
  • Smołdzino – wieś w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Smołdzino
  • Smołdzino – zlikwidowana stacja kolejowa w Smołdzinie, w województwie pomorskim
  • Smołdzino – gmina wiejska w województwie pomorskim, w powiecie słupskim

Wikipedia


smołdziński

przymiotnik od: Smołdzino


SJP.pl


smołka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. pierwsze stolce w życiu noworodka;

 (1.2) bot. młoda żywica występująca na drzewach iglastych

 (1.3) bot. sok komórkowy niektórych roślin mający konsystencję przypominającą smołę

 (1.4) bot. roślina o czerwonych kwiatach i łodydze powleczonej lepką wydzieliną, rosnąca na wilgotnych łąkach;

Wiktionary

  • Smołka – nazwisko
  • Emanuel Smołka (1820–1854) – polski działacz narodowościowy i społeczny na Górnym Śląsku
  • Lubow Smołka (ur. 1952) – ukraińska lekkoatletka
  • Smołka – stacja kolejowa w miejscowości Zwiahel, w rejonie zwiahelskim, w obwodzie żytomierskim, na Ukrainie

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsmuwka, AS: smuu̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smoła ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) meconium

Wiktionary


smółkowy

smółka


SJP.pl

Patrz:

smółka

smołobeton

masa składająca się z piasku, drobnego żwiru, smoły i asfaltu, używana do budowy nawierzchni drogowych


SJP.pl

Beton smołowy, smołobeton – materiał budowlany stosowany w budownictwie drogowym mający postać masy otrzymywanej z kruszywa (mączki mineralnej, piasku, grysu) i smoły drogowej w różnym stosunku ilościowym. Betony smołowe mogły być wytwarzane, układane i zagęszczane na zimno i na gorąco. Wykonywano z nich nawierzchnie drogowe.

Wikipedia


smołobetonowy

przymiotnik od: smołobeton


SJP.pl


smołować

smarować lub nasycać smołą


SJP.pl


smołowaty

przypominający wyglądem lub konsystencją smołę; smolisty


SJP.pl


smołowcowy

przymiotnik od: smołowiec


SJP.pl


smołowiec

rodzaj skały wylewnej, złożonej prawie wyłącznie z ciemnego, najczęściej zielonkawego szkliwa wulkanicznego, powstałej przez gwałtowne zastygnięcie lawy z podwodnego wybuchu


SJP.pl

  • Smołowiec (skała) – jedna ze skał kwaśnych, uwodnione szkliwo wulkaniczne.
  • Smołowiec (asfalt) – polska nazwa asfaltobetonu używana w XIX wieku.

Wikipedia


smołownia

dawny, prymitywny warsztat, w którym wytwarzało się smołę, dziegieć i maź; smolarnia, dziegciarnia, maziarnia


SJP.pl


smołowoczerwony

czerwony o odcieniu smołowym (podobnym do koloru smoły)


SJP.pl


smołowy

smolny, smolisty, smolasty;
1. smoła;
2. intensywnie czarny, w kolorze smoły


SJP.pl


smreczek

zdrobnienie od: smrek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) góry. niewielki smrek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ktoś wykopał dwa smreczki, posadzone przez nas na wiosnę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smrek mrz., smreczyna ż.

 przym. smreczynowy, smrekowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świerczek

Wiktionary


smreczyna

reg.: świerk; świerkowy las


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Podhale. dendr. świerk

 (1.2) gw-pl|Podhale. leśn. las świerkowy

Wiktionary

Smreczyna (niem. Schönau bei Mittelwalde) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. smreczek mrz., smrek mrz.

 przym. smrekowy, smreczynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świerk; gw-pl|Podhale|smrek.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|smyrek.

 (1.2) świerczyna

Wiktionary


smreczynowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) góry. związany ze smreczyną, dotyczący smreczyny

 (1.2) góry. składający się ze smreczyny, wykonany z drewna lub innej części smreczyny

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) góry. należący do smreczyny, będący częścią smreczyny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smrek mrz., smreczek mrz., smreczyna ż.

 przym. smrekowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świerkowy; góry|smrekowy.

 (1.2) świerkowy; góry|smrekowy.

 (2.1) świerkowy; góry|smrekowy.

Wiktionary


smreczyński

nazwisko


SJP.pl


smrek

góralska nazwa świerka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Podhale. świerk

Wiktionary

  • Smrek – szczyt w Górach Izerskich
  • Smrek – szczyt w Górach Złotych
  • Smrek – szczyt w Beskidzie Morawsko-Śląskim
  • Smrek – szczyt w grani Barańca w Tatrach
  • smrek – świerk w gwarze góralskiej
  • Smrek – Schronisko PTTK w Korbielowie obecnie „Chata Baców”

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nareszcie siadł pod smrekiem, nad lasem już ciemno było całkiem, a kurzył śnieg z deszczem i mgła góry przykryła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smreczyna ż.

:: zdrobn. smreczek mrz.

 przym. smrekowy, smreczynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świerk; gw-pl|Podhale|smreczyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|smyrek.

Wiktionary


smrekowy

przymiotnik od: smrek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) góry. związany ze smrekiem, dotyczący smreka

 (1.2) góry. składający się ze smreka, wykonany z drewna lub innej części smreka

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) góry. należący do smreka, będący częścią smreka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kobieta mieszka na ul. Smrekowej od kilku lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smrek mrz., smreczek mrz., smreczyna ż.

 przym. smreczynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świerkowy

 (1.2) świerkowy

 (2.1) świerkowy

Wiktionary


smrekun

szkodnik drzew iglastych z rodziny mszycowatych


SJP.pl


smród

1. nieprzyjemny zapach; odór, fetor;
2. potocznie: nieprzyjemna atmosfera wokół czegoś lub kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przykry zapach

 (1.2) pot. nieprzyjemna atmosfera

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (2.1) pot. pejor. niegrzeczne dziecko

 (2.2) pot. pejor. osoba bardzo młoda

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wytrzymałem smrodu i wyszedłem.

 (1.1) Czujesz ten smród? Okropność!

 (1.2) Za miesiąc odchodzi na emeryturę i jeszcze na koniec musiał narobić smrodu w księgowości.

 (2.1) Co wolno wojewodzie, to nie tobie smrodzie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sm̥rut, AS: sm̦rut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nasmrodzenie n., podsmradzanie n., przesmradzanie n., smrodliwość ż., smrodynia ż., smrodzenie n., zasmradzanie n., zasmrodzenie n., zesmradzanie n., zesmrodzenie n.

:: zdrobn. smrodek m.

 czas. nasmrodzić dk., podsmradzać ndk., przesmradzać ndk., smrodzić ndk., zasmradzać ndk., zasmrodzić dk., zesmradzać ndk., zesmrodzić dk.

 przym. smrodliwy

 przysł. smrodliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fetor, odór, swąd; gw-pl|Górny Śląsk|sztynks.

Wiktionary


smrodek

1. nieprzyjemny zapach;
2. nieprzyjemna atmosfera wokół czegoś lub kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. nieprzyjemny zapach

 (1.2) pot. nieprzyjemna atmosfera

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) lekcew. pejor. o dziecku lub młodym człowieku, szczególnie niegrzecznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Tu w Argentynie to zupełnie tak, jakby być Włochem: żadnego prestiżu i smrodek emigranckiej nędzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsm̥rɔdɛk, AS: sm̦rodek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smród m., smrodliwość ż., smrodzenie n.

 czas. smrodzić ndk.

 przym. smrodliwy

 przysł. smrodliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smród, fetor, odór, swąd

 (2.1) bachor

Wiktionary


smrodliwie

przysłówek

 (1.1) od: smrodliwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zapalili kilka świeczek i lampę naftową, która kopciła smrodliwie, dając jedynie słaby blask.

 (1.1) Brr… było zimno i smrodliwie, kanalizacja od dawna wysiadła z uwagi na wielkie przeładowanie obozu i kobiety załatwiały swoje potrzeby właśnie pod blok.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sm̥rɔˈdlʲivʲjɛ, AS: sm̦rodlʹivʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smród m., smrodliwość ż., smrodzenie n.

:: zdrobn. smrodek m.

 czas. smrodzić ndk., nasmrodzić dk.

 przym. smrodliwy

Wiktionary


smrodliwiej

stopień wyższy od przysłówka: smrodliwie


SJP.pl


smrodliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest smrodliwe; cecha tych, którzy są smrodliwi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smrodliwy

 przysł. smrodliwie

 rzecz. smrodek mrz., smrodzenie n., smród mzw./mrz.

 czas. smrodzić

Wiktionary


smrodliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: smrodliwy


SJP.pl


smrodliwy

przymiotnik

 (1.1) o przykrym zapachu, woni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od kilkunastu minut pod domem sąsiada pracuje potwornie smrodliwa i hałaśliwa szambiarka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sm̥rɔˈdlʲivɨ, AS: sm̦rodlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smród m.

:: zdrobn. smrodek m.

 czas. smrodzić ndk., nasmrodzić dk.

 przysł. smrodliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepachnący, śmierdzący, cuchnący, capiący

Wiktionary


smrody

sraluch, srajdek, smarkacz; pogardliwie:
1. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała;
2. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne


SJP.pl


smrodyla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. czarna porzeczka

Wiktionary


smrodynia

1. regionalnie: czarna porzeczka;
2. gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych; czeremcha pospolita, trzemcha, śliwa kocierpka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Padus avium|Mill.|ref=tak., gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych

 (1.2) bot. drzewo lub krzew z gatunku smrodynia (1.1)

 (1.3) reg. bot. nazwa systematyczna|Ribes nigrum|L.|ref=tak., gatunek krzewu z rodziny agrestowatych, w Polsce pospolicie uprawianego

 (1.4) reg. bot. krzew z gatunku smrodynia (1.3)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Związki lotne wydzielane przez kwiaty smrodyni zawierają dużo bakteriobójczych fitoncydów.

 (1.2) Psa znalazła przywiązanego do smrodyni przy alejce parkowej.

 (1.3) Z owoców smrodyni można robić wina.

 (1.4) Dziadkowie mają na działce raję smrodyń.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smród m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czeremcha, czeremcha zwyczajna, czeremcha pospolita, śliwa kocierpka, trzemcha, czeremucha

 (1.2) czeremcha

 (1.3) porzeczka, porzeczka czarna, smrodina, smrodyńki

 (1.4) porzeczka, czarna porzeczka

Wiktionary


smrodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|smrodzić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smród m., smrodek m., smrodliwość ż.

 czas. smrodzić ndk.

 przym. smrodliwy

 przysł. smrodliwie

Wiktionary


smrodzić

wydawać nieprzyjemny zapach


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) wypełniać atmosferę smrodem

 (1.2) pot. wydalać przez odbyt cuchnące gazy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W piwnicy uruchomił swoją bimbrownię, czym smrodzi nam w całym domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsm̥rɔd͡ʑit͡ɕ, AS: sm̦roʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smród m., smrodek m., smrodzieniec m., smrodliwość ż., smrodzenie n.

 przym. smrodliwy

 przysł. smrodliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) posp. wulg. pierdzieć; puścić bąka, puszczać gazy, reg. śl. dżistać., prukać

Wiktionary


smrodziec

gumożywica otrzymywana z korzeni i kłączy zapaliczki lekarskiej; czarcie łajno, asafetyda


SJP.pl


smrodzieńcowy

przymiotnik od: smrodzieniec


SJP.pl


smroków

Smroków – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Słomniki.

W roku 2021 we wsi mieszkało 245 osób, z czego 51,8% stanowiły kobiety, a 48,2% mężczyźni.

Przez Smroków przechodzi linia kolejowa nr 8 ze stacją Smroków.

Wikipedia


sms

[czytaj: es-em-ES] krótka wiadomość tekstowa odbierana przez telefon komórkowy; esemes


SJP.pl

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) telekom. inform. krótka wiadomość tekstowa wysyłana z telefonu komórkowego lub bramki internetowej

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) telekom. usługa wysyłania SMS-ów (1.1);

Wiktionary

SMS (ang. Short Message Service), krótka wiadomość tekstowa – usługa przesyłania krótkich wiadomości tekstowych (esemesów) w cyfrowych sieciach telefonii komórkowej. Usługa ta jest wprowadzana także do sieci telefonii stacjonarnej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy dojedziesz na miejsce, wyślij mi SMS, żebym wiedziała, że wszystko w porządku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛs‿ɛ̃m‿ˈɛs, AS: es‿ẽm‿es

Wiktionary

Powiązane:

 czas. SMS-ować ndk.

 przym. SMS-owy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. esemes

Wiktionary


sms-ować

[czytaj: esemeSOwać] wysyłać krótkie wiadomości tekstowe za pomocą telefonów komórkowych; esemesować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) pisać i wysyłać SMS

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dyrektorka powiedziała, że nie wolno nam SMS-ować w trakcie lekcji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛsɛ̃mɛˈsɔvat͡ɕ, AS: esẽmesovać

Wiktionary

Powiązane:

 skr. SMS m.

 rzecz. SMS-owanie n.

 przym. SMS-owy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) esemesować

Wiktionary


sms-owanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|SMS-ować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. SMS-ować ndk.

Wiktionary


sms-owy

SMS [czytaj: esemesowy] (esemes), np. konkurs SMS-owy; esemesowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z SMS-em

Wiktionary

Powiązane:

 skr. SMS m.

 czas. SMS-ować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) esemesowy

Wiktionary


smtp

skrót od: Simple Mail Transfer Protocol, w informatyce: protokół wykorzystywany w Internecie do wymiany poczty elektronicznej pomiędzy serwerami oraz programami pocztowymi


SJP.pl


smucić

1. być przyczyną czyjegoś smutku;
2. smucić się - martwić się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) być powodem czyjegoś smutku

czasownik zwrotny niedokonany smucić się

 (2.1) odczuwać smutek w wyniku czego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie smućcie waszych rodziców tym bezeceństwem.

 (2.1) A Wanda, jeśli wyjedzie, jej babka będzie smucić się kolejne pół roku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smutas mos., smuteczek mrz., smutek mrz.

 czas. posmutnieć dk., smutnieć ndk., zasmucać ndk., zasmucić dk.

 przym. smutnawy, smutny

 przysł. smutno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) martwić, przygnębiać, zasmucać

 (2.1) martwić się, zasmucać się

Wiktionary


smug

regionalnie: wąski pas łąki, często podmokły


SJP.pl

Integralne części wsi w Polsce

Wg TERYT jest ich 6
  • Smug – część wsi Jamno w woj. łódzkim, w pow. łowickim, w gminie Łowicz
  • Smug – część wsi Rudniki w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Pęczniew
  • Smug – część kolonii Bolesławowo w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Debrzno
  • Smug – część wsi Las Winiarski w woj. świętokrzyskim w pow. buskim w gminie Busko-Zdrój
  • Smug – część wsi Wólka Zychowa w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Stąporków
  • Smug – część wsi Pakosław w woj. wielkopolskim, w pow. nowotomyskim, w gminie Lwówek

Wikipedia


smuga

światło, dym, ogień, itp. w postaci wydłużonej wstęgi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wąski pasek dymu, światła, cienia, piany lub ognia

Wiktionary

  • smuga – wąski pas czegoś wyodrębniający się z tła

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Płynący statek zostawia za sobą kilwater – smugę zmąconej wody.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmuɡa, AS: smuga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smużenie n.

:: zdrobn. smużka ż.

 czas. smużyć

 przym. smugowy

Wiktionary


smugacz

1. dodatkowy ładunek pocisku artyleryjskiego, powodujący powstanie smugi świetlnej za wystrzelonym pociskiem;
2. pocisk wyposażony w taki ładunek


SJP.pl

Smugacz – element pocisku, którego celem jest wytworzenie ciągnącej się za pociskiem smugi ognia (w przypadku pocisków świetlnych) lub dymu (w przypadku pocisków smugowych).

Smugacz może być częścią zapalnika dennego lub odrębnym zespołem. Smugacze pocisków strzeleckich i artyleryjskich są zapalane przez gazy prochowe w przewodzie lufy. Smugacze pocisków rakietowych są najczęściej zapalane elektrycznie podczas startu.

Wikipedia


smuglewicz

nazwisko


SJP.pl


smugoszyi

dzięcioł smugoszyi - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych


SJP.pl


smugowany

1. wiewiórka smugowana - gatunek wiewiórki;
2. przedrzeźniacz smugowany, bączek smugowany - gatunki ptaków


SJP.pl


smugowaty

1. mający kształt smugi;
2. mający wiele smug


SJP.pl


smugowiec

kraśnik smugowiec - motyl z rodziny kraśnikowatych


SJP.pl

Smugowiec (Tamiops) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórczaków (Callosciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).

Wikipedia


smugowy

1. mający kształt smugi; smużysty;
2. pocisk smugowy - pocisk wypełniony ładunkiem wytwarzającym dym


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z smugą, dotyczący smugi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smużka ż., smuga ż.

Wiktionary


smuklej

stopień wyższy od przysłówka: smukło


SJP.pl


smuklejszy

stopień wyższy od przymiotnika: smukły; bardziej smukły


SJP.pl


smukleniowate

rodzina słodkowodnych ryb z rzędu kąsaczokształtnych


SJP.pl

Smukleniowate (Lebiasinidae) – rodzina słodkowodnych ryb kąsaczokształtnych (Characiformes), obejmująca ponad 50 gatunków opisanych naukowo oraz wiele nowo odkrytych, oczekujących na opisanie. Wiele intensywnie ubarwionych gatunków, zwłaszcza z rodzaju Nannostomus (drobnoustki i ukośniki) oraz smuklacze i smuklenie, to ryby akwariowe.

Wikipedia


smuklica

glon morski z typu krasnorostów


SJP.pl


smuklik

smuklik sześciopasy, smuklik rdzawonogi, smuklik wielki - błonkówki z rodziny smuklikowatych


SJP.pl

Smuklik (Halictus) – rodzaj pszczół z rodziny smuklikowatych, podrodziny smuklików właściwych i plemienia Halictini.

Wikipedia


smuklikowate

o cechach smuklikowatych (rodzina błonkówek)


SJP.pl

Smuklikowate (Halictidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych i nadrodziny pszczół, obejmująca ponad 4300 opisanych gatunków. Rozsiedlona kosmopolitycznie. Przedstawiciele wykazują szerokie spektrum zachowań: od samotniczych po eusocjalne. Gniazdują w glebie lub martwym drewnie. Wyróżniają się budową narządów gębowych. Liczne gatunki są ważnymi zapylaczami roślin uprawnych. W zapisie kopalnym znane od wczesnego eocenu.

Wikipedia


smuklikowaty

o cechach smuklikowatych (rodzina błonkówek)


SJP.pl


smukwa

owad z rzędu błonkówek


SJP.pl


smukwowate

o cechach smukwowatych (rodzina błonkówek)


SJP.pl


smukwowaty

o cechach smukwowatych (rodzina błonkówek)


SJP.pl


smukło

przysłówek

 (1.1) w sposób smukły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ich sylwetka nabiera lekkości, wygląda smuklej, koniec z garbieniem się i kompleksami.

 (1.1) Kiedy mama je nakładała, jej pulchne nogi wyglądały smuklej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmukwɔ, AS: smuku̯o

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smukły

 rzecz. smukłość ż.

Wiktionary


smukłodziobek

smukłodziobek cynamonowy - gatunek ptaka z rodziny muchotyranikowatych


SJP.pl


smukłonogi

1. oribi smukłonogi - afrykańska antylopa z rodziny wołowatych;
2. zębiełek smukłonogi - gatunek owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych;
3. biegus smukłonogi - gatunek ptaka z rodziny bekasowatych


SJP.pl


smukłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co smukłe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smukły

 przysł. smukło

Wiktionary


smukły

cienki, wiotki, szczupły


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, którego budowa lub sylwetka charakteryzuje się smukłością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Laura jest smukła i delikatna.

 (1.1) Smukła sylwetka i subtelna dekoracja tego neogotyckiego kościoła jest niezwykła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmukwɨ, AS: smuku̯y

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wysmukły

 rzecz. smukłość

 przysł. smukło

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiotki, delikatny, zwinny

Wiktionary


smulikowski

  • Adam Smulikowski (1906-1989) – nauczyciel, żołnierz AK
  • Bolesław Smulikowski (1911-1939) – zoolog
  • Julian Smulikowski (1880-1934) – działacz socjalistyczny
  • Kazimierz Smulikowski (1900-1987) – geolog

Wikipedia


smulski

Smulsko


SJP.pl

Patrz:

Smulsko

smulsko

Smulsko


SJP.pl

Smulsko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Przykona.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Wikipedia

Patrz:

Smulsko

smurd

w Polsce do XII w.: kmieć zależny od księcia i zobowiązany do spełniania różnego rodzaju posług; smard; smerd; smerda


SJP.pl

Smerd, smerda, smard, smurd – średniowieczne określenie grupy ludzi o niskim statusie społecznym pojawiające się do XIII wieku na Rusi, w Polsce i u Słowian połabskich.

W literaturze słowa tego, zamiennie z wyrazem czeladź, używał Józef Ignacy Kraszewski w powieści Stara baśń. U Kraszewskiego Smerda to także nazwisko dowódcy drużyny książęcej.

Wikipedia


smurf

[czytaj: smerf] postać z kreskówki o niebieskim kolorze ciała; smerf


SJP.pl

Smerfy (fr. Les Schtroumpfs, ang. The Smurfs) – bajkowa rasa niebieskich ludzików, wykreowanych przez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda, tworzącego pod pseudonimem Peyo. Smerfy są bohaterami komiksu, filmów i seriali animowanych. Od śmierci Peyo w 1992 r. komiks tworzą różni scenarzyści i rysownicy we współpracy z synem artysty, Thierrym Cullifordem.

Wikipedia


smurfetka

[czytaj: smerfetka] smerfetka;
1. postać płci żeńskiej z popularnej kreskówki;
2. zabawka będąca wyobrażeniem Smerfetki


SJP.pl


smurfny

[czytaj: smerfny] charakterystyczny dla smerfów (smurfów) oraz krainy, w której żyją; smerfny, smerfowy, smurfowy


SJP.pl


smurfowy

charakterystyczny dla smerfów (smurfów) oraz krainy, w której żyją; smerfowy, smurfny, smerfny


SJP.pl


smurfy

[czytaj: smerf] postać z kreskówki o niebieskim kolorze ciała; smerf


SJP.pl

Smerfy (fr. Les Schtroumpfs, ang. The Smurfs) – bajkowa rasa niebieskich ludzików, wykreowanych przez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda, tworzącego pod pseudonimem Peyo. Smerfy są bohaterami komiksu, filmów i seriali animowanych. Od śmierci Peyo w 1992 r. komiks tworzą różni scenarzyści i rysownicy we współpracy z synem artysty, Thierrym Cullifordem.

Wikipedia


smuszewo

Smuszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Damasławek.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Na terenie wsi znajdują się stanowiska archeologiczne obejmujące grodzisko obronne kultury łużyckiej oraz średniowieczny gródek z IX w. Od 1865 roku, na terenie wsi prowadzone były badania archeologiczne. W latach 1959–1966 zespół pracowników Muzeum Archeologicznego w Poznaniu prowadził systematyczne prace wykopaliskowe. W czasie tych badań odsłonięto łącznie 959 m² gruntu na terenie prasłowiańskiej osady.

Wikipedia


smuta

okres zamieszek w państwie moskiewskim w latach 1605-13, spowodowanych wojną domową i interwencją polską oraz szwedzką w Rosji; smutnoje wriemia


SJP.pl


smutać

potocznie: smucić się; smutać się


SJP.pl


smutas

potocznie: osoba ciągle smucąca się, niemająca poczucia humoru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. smutna osoba

Wiktionary

Powiązane:

 czas. smucić

 rzecz. smuteczek mrz., smutek mrz.

 przym. smutny

Wiktionary


smutasek

smutas; ponuraczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. pot. smutna osoba

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smutny

Wiktionary


smutaska

smutas; ponuraczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. smutna kobieta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smutek mrz.

Wiktionary


smuteczek

zdrobnienie od: smutek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od zob. smutek.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy podoba ci się wiersz o psich smuteczkach?

 (1.1) Mały smuteczek wkradł się przez chwilkę nieuwagi przez małą cieniutką szparkę w moich postanowieniach (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smutas mos., smutek mrz., smutność ż.

 czas. smucić ndk., posmutnieć dk., smutnieć ndk., zasmucać ndk., zasmucić dk.

 przym. smutnawy, smutny

 przysł. smutno, smutnie, snutnawo

Wiktionary


smuteczki

zdrobnienie od: smutek


SJP.pl


smutek

1. uczucie zmartwienia, nastrój przygnębienia, załamania, melancholii, depresji;
2. przygnębiający smutny nastrój panujący gdzieś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stan uczuć, gdy ktoś jest smutny

Wiktionary

Smutek – emocjonalny ból powiązany z uczuciem niekorzystnej sytuacji, stratą, rozpaczą, żałobą, żalem, bezradnością oraz rozczarowaniem.

Osoba doświadczająca smutku może stać się cicha lub letargiczna i może wycofywać się od innych. Przykładem poważnego smutku jest depresja. Płacz często wskazuje na smutek.

Smutek jest jedną z sześciu podstawowych emocji, opisywanych przez Paula Ekmana, wraz ze szczęściem, złością, zaskoczeniem, strachem i wstrętem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odczuwam wielki smutek z powodu śmierci mojego ojca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmutɛk, AS: smutek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smutas m., smutaska ż., smucenie n., zasmucenie n., zasmucanie n.

:: zdrobn. smuteczek m.

 czas. smucić ndk., zasmucić dk., zasmucać ndk., posmutnieć dk.

 przym. smutny

 przysł. smutnie, smutno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) melancholia, przygnębienie; gw-pl|Śląsk Cieszyński|lankor.

Wiktionary


smutki

zmartwienia, żale, kłopoty


SJP.pl


smutnawy

nieco smutny, melancholijny; smętnawy, ponurawy


SJP.pl


smutniak

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gwara więzienna chleb

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmutʲɲak, AS: smutʹńak

Wiktionary


smutnieć

stawać się smutnym


SJP.pl


smutniej

stopień wyższy od przysłówków: smutnie, smutno


SJP.pl


smutniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: smutny; bardziej smutny


SJP.pl


smutno

przysłówek

 (1.1) ze smutkiem; nie powodując radości, ale przygnębienie, zadumę, żal

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Smutno to brzmi, prawda?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smuteczek mrz., smutek mrz., smutność ż.

 przym. smutny

 czas. smucić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieszczęśliwie, niewesoło; reg. śl. otryntno.

Wiktionary


smutność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest smutne; cecha tych, którzy są smutni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smutny

 przysł. smutno

 rzecz. smuteczek mrz.

Wiktionary


smutny

1. ponury, mający zły dzień, nieszczęśliwy, przygnębiony;
2. zasmucający, godny pożałowania


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) odczuwający smutek, pogrążony w smutku

 (1.3) godny pożałowania, dający powód do smutku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Blady i smutny wszedł do pokoju, gdzie zwykle palił się na kominku ogień, a przy nim siadywała jego chora żona.

 (1.2) Ze smutną miną spoglądała przez okno i czekała na męża.

 (1.3) Niedostrzeganie tej smutnej prawdy bardzo poważnie zaciążyło na polskiej świadomości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmutnɨ, AS: smutny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smutek mrz., smuteczek mrz., smutki nmos., smuteczki nmos., smutas mos., smutasek mos., smucenie n., smucenie n., posmucenie n., zasmucenie n., zasmucanie n., smutność ż.

 czas. smucić ndk., posmucić dk., zasmucić dk., zasmucać ndk.

 przym. smutnawy

 przysł. smutnie, smutno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) bajroniczny, boleściwy, chmurny, elegijny, gorzki, grobowy, hiobowy, karawaniarski, łzawy, markotny, melancholijny, minorowy, nachmurzony, niepogodny, nieszczęśliwy, niewesoły, osowiały, osępiały, pełen smutku, pochmurny, pogrzebowy, pogrążony w smutku, pomarkotniały, ponuracki, ponury, posmutniały, posępny, przybity, przygaszony, przygnębiony, przyklapnięty, skwaszony, skwaśniały, smutnawy, smętnawy, smętny, sposępniały, spsiały, stroskany, sępi, tęskny, werterowski, zachmurzony, zasmucony, zasępiony, zatroskany, załamany, zbolały, zgaszony, zgasły, zgnębiony, zgorzkniały, zgryziony, zmarkotniały, zmartwiony, zniechęcony, złamany, żałobny, żałosny, żałośliwy; chmurny jak noc, kwaśny jak ocet, kwaśny jak ocet siedmiu złodziei, nie w sosie, ponury jak chmura gradowa; daw. frasobliwy

 (1.3) beznadziejny, czarny, godny pożałowania, mroczny, niedobry, nieprzyjemny, opłakany, pesymistyczny, przygnębiający, przykry, tragiczny, zasmucający, zły, żałosny

Wiktionary


smuty

okres zamieszek w państwie moskiewskim w latach 1605-13, spowodowanych wojną domową i interwencją polską oraz szwedzką w Rosji; smutnoje wriemia


SJP.pl


smuż

smużyć się -
1. zostawiać za sobą smugę;
2. o obrazie telewizyjnym: być zakłóconym, zamglonym, niewyraźnym, ze smugami za ruchomymi obrazami


SJP.pl


smużek

1. zdrobnienie od: smuga;
2. gryzoń z rodziny skoczków, żyjący w lasach, podobny do myszy, o ciemnej smudze na grzbiecie


SJP.pl


smużka

1. zdrobnienie od: smuga;
2. gryzoń z rodziny skoczków, żyjący w lasach, podobny do myszy, o ciemnej smudze na grzbiecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: smuga

Wiktionary

Smużka (Sicista) – rodzaj ssaków z rodziny smużek (Sminthidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsmuʃka, AS: smuška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smuga ż., smużenie n.

 czas. smużyć ndk.

 przym. smugowy

Wiktionary


smużkowany

zgłobik smużkowany - gatunek pluskwiaka z rodziny skoczkowatych


SJP.pl


smużkowate

1. pokryty smużkami;
2. o cechach smużkowatych (rodzina gryzoni)


SJP.pl


smużkowaty

1. pokryty smużkami;
2. o cechach smużkowatych (rodzina gryzoni)


SJP.pl


smużkowy

smużka


SJP.pl

Patrz:

smużka

smużny

przymiotnik od: smug


SJP.pl


smużyć

smużyć się -
1. zostawiać za sobą smugę;
2. o obrazie telewizyjnym: być zakłóconym, zamglonym, niewyraźnym, ze smugami za ruchomymi obrazami


SJP.pl


smużyna

rodzaj roślin z rodziny komelinowatych; kalisja


SJP.pl

Smużyna (Callisia L.) – rodzaj roślin z rodziny komelinowatych. Należy do niego ok. 20 gatunków pochodzących z tropikalnych obszarów Ameryki Środkowej, Południowej i południowego końca Ameryki Północnej.

Wikipedia


smużysty

mający kształt smugi; smugowy


SJP.pl


smycz

1. cienki pas skórzany, z tkaniny skóropodobnej, ewentualnie sznurka służący do prowadzenia zwierząt domowych;
2. pasek, taśma służąca do przenoszenia na szyi drobnych przedmiotów, często z możliwością szybkiego odpięcia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) taśmowy, materiałowy lub skórzany pasek zakończony z jednej strony uchwytem (rączką), a z drugiej karabińczykiem podczepianym do obroży lub szelek zwierzęcia domowego (najczęściej psa) podczas wyprowadzania na spacer;

 (1.2) mały pasek zakończony karabińczykiem, uchwytem lub klipsem, używany do trzymania kluczy bądź telefonu

Wiktionary

Smycz – rzemień, linka lub sznur mocowany do obroży lub szelek, najczęściej psa domowego, rzadziej kota domowego lub fretki domowej, w celu prowadzenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy wyprowadzanie psa bez smyczy jest w Polsce karalne?

 (1.2) Zawsze jak idę na rower, to mi się smycz przydaje, ale nie do telefonu, tylko do kluczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smɨt͡ʃ, AS: smyč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. smyczka ż.

Wiktionary


smyczek

przyrząd służący do wydobywania dźwięku z niektórych instrumentów strunowych (np. skrzypiec), zbudowany ze sprężystego pręta z napiętym na nim pasmem włosia; smyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. element instrumentu smyczkowego w kształcie różdżki lub łuku, który służy do ręcznego wzbudzania wibracji strun;

 (1.2) hist. wojsk. szabla pochodzenia tatarskiego lub kirgiskiego o niewielkiej krzywiźnie ostrza głowni

Wiktionary

  • Smyczek – rodzaj szabli
  • Smyczek – element instrumentu smyczkowego

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsmɨt͡ʃɛk, AS: smyček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smyk m., smykanie n., smyknięcie n.

 czas. smykać ndk., smyknąć dk.

 przym. smyczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smyk

 (1.2) szabla ormiańska, karabela ormiańska, ormianka, ordynka, czeczuga

Wiktionary


smyczka

zdrobnienie od: smycz


SJP.pl


smyczki

smyki;
1. instrumenty smyczkowe wchodzące w skład orkiestry;
2. dźwięki grane przez smyczki - instrumenty


SJP.pl


smyczkować

1. grać smyczkiem;
2. środowiskowo: dodawać do jakiegoś utworu muzycznego instrumenty smyczkowe


SJP.pl


smyczkowanie

1. grać smyczkiem;
2. środowiskowo: dodawać do jakiegoś utworu muzycznego instrumenty smyczkowe


SJP.pl

Smyczkowanie – sposób wydobywania dźwięku (artykulacji) na instrumentach smyczkowych za pomocą smyczka.

Wikipedia


smyczkowy

przymiotnik od: smyczek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od smyczek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szkolny chór i kwartet smyczkowy, składający się z uczniów wrocławskiej szkoły muzycznej, wystąpią na festiwalu z utworami Haendla, Gorczyckiego i Kodaly'ego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smɨt͡ʃˈkɔvɨ, AS: smyčkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smyczek

Wiktionary


smyczyk

smyczyk mrówkownik - gatunek pluskwiaka z rodziny smyczykowatych


SJP.pl


smyczykowate

o cechach smyczykowatych (rodzina pluskwiaków)


SJP.pl

Smyczykowate (Alydidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych.

Wikipedia


smyczykowaty

o cechach smyczykowatych (rodzina pluskwiaków)


SJP.pl


smyczyński

nazwisko


SJP.pl


smyk

1. żartobliwie: dziecko (głównie chłopiec); malec, brzdąc, smarkacz;
2. przyrząd służący do wydobywania dźwięku z niektórych instrumentów strunowych (np. skrzypiec), zbudowany ze sprężystego pręta z napiętym na nim pasmem włosia; smyczek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. żart. dziecko, zwłaszcza o chłopcu: malec, brzdąc, szkrab

Wiktionary

  • MIP Smyk – pierwszy polski samolot sportowy z chowanym podwoziem (1934-1938)
  • PW-5 Smyk – polski szybowiec
  • Smyk (sieć sklepów) – polska sieć sklepów dla dzieci
  • Smyk (samochód)
  • Dom Towarowy Smyk w Warszawie

Wikipedia

Wymowa:

IPA: smɨk, AS: smyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smyczek m.

Wiktionary


smykać

potocznie:
1. biec szybko, uciekać, umykać;
2. zręcznie brać, chwytać coś niepostrzeżenie, szybko kraść;
3. oskubywać, szczypać, rwać coś


SJP.pl


smykała

potocznie:
1. biec szybko, uciekać, umykać;
2. zręcznie brać, chwytać coś niepostrzeżenie, szybko kraść;
3. oskubywać, szczypać, rwać coś


SJP.pl


smykałka

potocznie: zdolność i zamiłowanie do czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdolność do czegoś, umiejętność

 (1.2) gw-pl|Warszawa. spryt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stefan nie ma smykałki do robienia interesów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smɨˈkawka, AS: smykau̯ka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) umiejętność, biegłość, wprawa, sprawność; gw-pl|Górny Śląsk|grajfka.

Wiktionary


smyki

1. żartobliwie: dziecko (głównie chłopiec); malec, brzdąc, smarkacz;
2. przyrząd służący do wydobywania dźwięku z niektórych instrumentów strunowych (np. skrzypiec), zbudowany ze sprężystego pręta z napiętym na nim pasmem włosia; smyczek


SJP.pl

Smyki (ang. Tweenies) – serial edukacyjny brytyjskiej produkcji, przeznaczony dla dzieci w wieku przedszkolnym.

W 2003 roku nagrano kontynuację serialu o nazwie Be safe with the Tweenies.

Wikipedia


smykla

nazwisko


SJP.pl


smyków

1. żartobliwie: dziecko (głównie chłopiec); malec, brzdąc, smarkacz;
2. przyrząd służący do wydobywania dźwięku z niektórych instrumentów strunowych (np. skrzypiec), zbudowany ze sprężystego pręta z napiętym na nim pasmem włosia; smyczek


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 19, w tym 6 podstawowych
  • Smyków – część miasta Bochnia
  • Smyków – część wsi Ostrów Szlachecki w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Bochnia
  • Smyków – część wsi Dębno w woj. małopolskim, w pow. brzeskim, w gminie Dębno
  • Smyków – wieś w woj. małopolskim, w pow. dąbrowskim, w gminie Radgoszcz
  • Smyków – część wsi Sławno w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Wolanów
  • Smyków – część wsi Gliny Małe w woj. podkarpackim, w pow. mieleckim, w gminie Borowa
  • Smyków – część wsi Chorzelów w woj. podkarpackim, w pow. mieleckim, w gminie Mielec
  • Smyków – część wsi Wierzchowiny w woj. podkarpackim, w pow. mieleckim, w gminie Wadowice Górne
  • Smyków – wieś w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, w gminie Przyrów
  • Smyków – część wsi Osowa w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Sobków
  • Smyków – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Daleszyce
  • Smyków – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Raków
  • Smyków – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Fałków
  • Smyków – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Smyków
  • Smyków – przysiółek wsi Podgrodzie w woj. świętokrzyskim w pow. ostrowieckim, w gminie Ćmielów
  • Smyków – przysiółek wsi Worowice w woj. świętokrzyskim, w pow. ostrowieckim, w gminie Waśniów
  • Smyków – przysiółek wsi Zagorzyce w woj. świętokrzyskim, w pow. pińczowskim, w gminie Pińczów
  • Smyków – część kolonii Jaroszówka w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Dwikozy
  • Smyków – część wsi Nasławice w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Klimontów

Wikipedia


smykówko

Smykówko (niem. Klein Schmückwalde) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Ostróda. Przed 1945 rokiem miejscowość nosiła nazwę Klein Schmückwalde oraz Szmykwałd. Wieś posiadała PGR, który dawał zatrudnienie jej mieszkańcom. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W osadzie nie ma szkoły. Miejscowość jest położona przy szlaku komunikacyjnym między Ostródą a Nowym Miastem Lubawskim.

Wikipedia


smykowo

Smykowo (niem. Schmückwalde), w latach 1945–1992 Szmykwałd – wieś/osada w Polsce położona w, w powiecie ostródzkim, w gminie Ostróda. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


smykowski

Smyków


SJP.pl

Patrz:

Smyków

smyrać

potocznie: delikatnie dotykać wrażliwych miejsc na czyimś ciele; łaskotać, gilgotać, gilgać


SJP.pl


smyrak

nazwisko


SJP.pl


smyranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|smyrać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. smyrać ndk.

Wiktionary


smyrek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. świerk

Wiktionary


smyrna

dawna nazwa miasta Izmir


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Izmir;

Wiktionary

Miejscowości w Turcji:

  • Smyrna (obecnie Izmir) – miasto portowe nad Zatoką Izmirską stolica ilu (prowincji) Izmir

Miejscowości w USA:

  • Smyrna – miejscowość w stanie Delaware, w hrabstwie New Castle
  • Smyrna – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Cobb
  • Smyrna – miasto w stanie Maine, w hrabstwie Aroostook
  • Smyrna – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Chenango
  • Smyrna – wieś w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Chenango
  • Smyrna – miejscowość w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie York
  • Smyrna – miejscowość w stanie Tennessee, w hrabstwie Rutherford

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwszą świątynię Romy wzniesiono w Smyrnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsmɨrna, AS: smyrna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. smyrneński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. Izmir

Wiktionary


smyrnąć

potocznie: delikatnie dotknąć, zwłaszcza wrażliwego miejsca na czyimś ciele


SJP.pl


smyrneński

przymiotnik od: Smyrna


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Smyrną, dotyczący Smyrny (współcz. Izmir)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Smyrna ż.

Wiktionary


smyrski

nazwisko


SJP.pl


smysł

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) stpol. rozum, umysł

 (1.2) stpol. zmysł

Wiktionary

Wymowa:

IPA: smɨsw̥, AS: smysu̯̦

Wiktionary


sn

symbol cyny, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = praw. Sąd Najwyższy

 (1.2) = elektr. średnie napięcie

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) SN ustawowo rozstrzyga spory o prawo i dba o zgodność z prawem orzecznictwa sądów.

Wiktionary


snąć

o rybach: tracić życie, ginąć


SJP.pl


snack-bar

[czytaj: snek-ba(r)] bar szybkiej obsługi, w którym podaje się głównie kanapki lub proste dania; snack bar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gastr. rodzaj bufetu z gorącymi daniami i przekąskami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłam chipsy bekonowe na dworcu w snack-barze.

Wiktionary


snacki

[czytaj: snaki] potocznie: chrupki kukurydziane; snaki


SJP.pl


snadnie

przysłówek

 (1.1) daw. łatwo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie, że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnadʲɲɛ, AS: snadʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. snadny

 przysł. snadno

 rzecz. snadność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. snadno

Wiktionary


snadniej

stopień wyższy od przysłówka: snadnie


SJP.pl


snadniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: snadny


SJP.pl


snadno

przysłówek

 (1.1) daw. łatwo

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) daw. snadnie

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. snadny

 przysł. snadnie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== snadno (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) łatwo

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnadnɔ, AS: snadno

Wiktionary

Powiązane:

 przym. snadny

 przysł. snadnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. snadnie

Wiktionary


snadnomówny

przymiotnik

 (1.1) daw. rzad. mający łatwość mówienia, chętny do mówienia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsnadnɔ̃ˈmuvnɨ, AS: snadnõmuvny

Wiktionary


snadność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest snadne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. snadny

 przysł. snadnie

Wiktionary


snadny

dawniej: łatwy, nieskomplikowany; prosty, nietrudny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stpol. łatwy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnadnɨ, AS: snadny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. snadno, snadnie

 rzecz. snadność ż.

Wiktionary


snadź

dawniej: zapewne, prawdopodobnie, widocznie


SJP.pl

partykuła

 (1.1) daw. widać, widocznie, być może, zapewne, prawdopodobnie

 (1.2) daw. przypadkiem, czasem, broń Boże

 (1.3) daw. rzad. właściwie, wprawdzie, co prawda

 (1.4) stpol. niby, jakoby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tymczasem powalony przez Arnaka człowiek odzyskał przytomność i snadź groźne o napaści opowiadał historie towarzyszom, bo w obozie powstało podniecenie.

 (1.1) Widocznie również usłyszeli odległe szczekanie, spojrzeli ku północy i pojęli snadź niebezpieczeństwo, bo pozostawiając wszystko, z pośpiechem pobiegli w stronę gaju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: snat͡ɕ, AS: snać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-4) daw. snać, stpol. snaść, stpol. sna

Wiktionary


snajper

1. osoba wyszkolona w precyzyjnym strzelaniu do oddalonych pojedynczych celów; strzelec wyborowy;
2. w sporcie:
a) zawodnik zbodywający wiele bramek dla swojej drużyny;
b) zawodnik skutecznie wrzucający piłki do kosza;
3. środowiskowo: osoba wygrywająca aukcje internetowe za pomocą automatu do licytowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. strzelec wyborowy, żołnierz przeszkolony do zwalczania celów odległych i trudno dostępnych za pomocą pojedynczych strzałów ze specjalnego karabinu;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Snajper zaczaił się na dachu budynku i zabił generała i jego zastępcę, po czym uciekł niezauważony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnajpɛr, AS: snai ̯per

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snajperka ż.

 przym. snajperski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strzelec wyborowy

Wiktionary


snajperka

1. kobieta wyszkolona w precyzyjnym strzelaniu do oddalonych pojedynczych celów; strzelczyni wyborowa;
2. potocznie: karabin snajperski


SJP.pl

Karabin wyborowy (karabin snajperski, karabin strzelca wyborowego, pot. snajperka) – karabin przeznaczony dla strzelca wyborowego w celu prowadzenia ognia pojedynczego na dużą odległość, z dużą precyzją, używany do likwidowania pojedynczych, istotnych dla przeciwnika celów (głównie osób), w odległości od kilkuset metrów do 2,5 km. Jest to wyselekcjonowany model broni standardowej lub konstrukcja oryginalna przeznaczona wyłącznie do tego celu. Posiada osprzęt umożliwiający precyzyjne prowadzenie ognia na znacznych (do około 1000 m) odległościach (celownik optyczny), także w nocy, z użyciem noktowizora. Broń powtarzalna lub samopowtarzalna, istnieją też modele strzelające ogniem ciągłym (HK G3SG1).

Wikipedia


snajperski

związany ze snajperem lub snajperstwem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z snajperem, dotyczący snajpera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snajper mos.

Wiktionary


snajperstwo

zajęcie snajpera


SJP.pl


snake

rzeka w USA


SJP.pl

  • Snake – rzeka w Stanach Zjednoczonych.
  • Snake – gra komputerowa.

Wikipedia


snaki

potocznie: chrupki kukurydziane; snacki


SJP.pl


snap

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) neol. pot. serwis społecznościowy Snapchat; także. aplikacja tego serwisu

 (1.2) neol. konto użytkownika w serwisie Snapchat; także. nazwa tego konta

 (1.3) neol. zdjęcie, film lub wiadomość wysłany przy użyciu serwisu Snapchat

Wiktionary

  • Subnetwork Access Protocol (informatyka) – protokół sieciowy
  • Snap (sport) – rodzaj zagrania w futbolu amerykańskim
  • Snap! (muzyka) – niemiecki zespół muzyczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ściągnąłem sobie wczoraj snapa.

 (1.2) Podasz mi swojego snapa?

 (1.3) Alka wysłała mi wczoraj bekowego snapa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: snap, AS: snap

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snapowanie n., posnapowanie n.

 czas. snapować ndk., posnapować dk.

Wiktionary


snapback

[czytaj: snap-bek] czapka z daszkiem posiadająca możliwość dopasowania do rozmiaru głowy


SJP.pl


snapchat

[czytaj: snapczat] mobilna aplikacja do wysyłania filmów i zdjęć


SJP.pl

Wikipedia


snapchatter

[czytaj: snapczater] użytkownik Snapchata - aplikacji mobilnej do wysyłania filmów i zdjęć; snapczater, snapowicz


SJP.pl


snapchatterka

[czytaj: snapczaterka] użytkowniczka aplikacji mobilnej Snapchat; snapowiczka, snapczaterka


SJP.pl


snapczater

użytkownik Snapchata - aplikacji mobilnej do wysyłania filmów i zdjęć; snapchatter, snapowicz


SJP.pl


snapczaterka

użytkowniczka aplikacji mobilnej Snapchat; snapowiczka, snapchatterka


SJP.pl


snapdragon

Snapdragon – seria systemów SOC firmy Qualcomm, przeznaczonych dla urządzeń mobilnych. Jest oparta na architekturze ARM.

Wikipedia


snapować

środowiskowo: korzystać z aplikacji mobilnej Snapchat


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. brak)

 (1.1) neol. pot. wysyłać zdjęcia, filmy i wiadomości, z użyciem aplikacji Snapchat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Snapowałem z Anitą do późnego wieczora.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: snaˈpɔvat͡ɕ, AS: snapovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snap mrz., snapowanie n., posnapowanie n.

 czas. posnapować dk.

Wiktionary


snapowicz

użytkownik Snapchata - aplikacji mobilnej do wysyłania filmów i zdjęć; snapczater, snapchatter


SJP.pl


snapowiczka

użytkowniczka aplikacji mobilnej Snapchat; snapczaterka, snapchatterka


SJP.pl


snappassa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) neol. funkcja w aplikacji Snapchat wskazująca liczbę dni, przez jaką dwaj użytkownicy nieprzerwanie wymieniają ze sobą snapy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli Ty oraz Twój znajomy nie wyślecie do siebie snapa w ciągu 24 godzin, utracisz snappassę.

 (1.1) Symbolem snappassy jest emotikona z płomieniem.

 (1.1) Wczoraj dobiłem z Klaudią 100 dni snappassy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. dni

Wiktionary


snarski

nazwisko


SJP.pl

  • Bogdan Snarski – lekarz, propagator balneologii i zachowawczego leczenia geriatrycznego, założyciel pierwszego w Polsce sanatorium geriatrycznego
  • Dariusz Snarski (ur. 20 grudnia 1968 w Bielsku Podlaskim) – polski pięściarz, olimpijczyk
  • Ryszard Snarski ps. „Soroka” (1932–1994) – członek Związku Obrońców Wolności w Brześciu i innych niastach BSRR (1946–1948), więzień łagru w Workucie, działacz społeczny, pisarz
  • Stanisław Snarski – starosta zaborski
  • Tomasz Snarski (ur. 1985) – polski adwokat, nauczyciel akademicki i poeta

Wikipedia


snaszyca

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. młoda mężatka

Wiktionary


snażny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) stpol. śrpol. gorliwy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnaʒnɨ, AS: snažny

Wiktionary


sneakerhead

[czytaj: snikerhed]
1. kolekcjoner oryginalnych, ekskluzywnych butów sportowych;
2. osoba z obszerną wiedzą na temat butów sportowych


SJP.pl

Sneakerhead (buciarz, kolekcjoner butów) – termin określający osobę, która zbiera, czy też kolekcjonuje buty, ale przy okazji zagłębia się w ich historię, posiada wiedzę na temat materiałów lub systemów amortyzacji zastosowanych w danym bucie. Interesuje go designer tworzący dany model i chce wiedzieć, jaka była inspiracja przy ich projektowaniu.

Wikipedia


sneakers

[czytaj: snikers] damski lub męski but na miękkiej podeszwie, łączący styl sportowy i casualowy; snikers


SJP.pl


sneakersowy

sneakersowy [czytaj: snikersowy]


SJP.pl


sneakersy

[czytaj: snikersy] rodzaj obuwia na miękkiej podeszwie, łączący styl sportowy i casualowy; snikersy


SJP.pl


snębić

czasownik

 (1.1) stpol. wydawać za mąż

Wiktionary


snębica

chorobliwie często powtarzające się okresy rui u samic niektórych zwierząt (głównie u krów i klaczy)


SJP.pl

Snębica, nimfomania zwierząt, przedłużona ruja – chorobliwie często powtarzające się okresy rui u zwierząt (głównie krów i klaczy), powodowana zmianami hormonalnymi wywołanymi najczęściej torbielami na jajnikach. U nieleczonych zwierząt zwykle dochodzi do jałowości.

Wikipedia


snecha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. synowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnɛxa, AS: sneχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. sneszka

Wiktionary


snekkar

statek wiosłowo-żaglowy używany przez wikingów, mający na drewnianym kadłubie charakterystyczną ozdobę w postaci rzeźby, np. smoka; langskip, drakkar


SJP.pl

Sneka (snekkar) – najmniejszy z langskipów; podstawowa jednostka flot wikingów; okręt o liczbie wioseł wynoszącej 30–40. Sneki posiadały jeden maszt o wysokości ok. 18 m, na którym podnoszono jeden duży, czworokątny rejowy żagiel o powierzchni ok. 130 m².

Wikipedia


snelka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Poznań. gw-pl|Górny Śląsk. rozdrobnione pieczywo rozmoczone w wodzie lub mleku i podawane jako zupa

Wiktionary


snello

określenie wykonawcze: szybko, zwinnie, żwawo


SJP.pl


sneszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. synowa; zdrobn. snecha

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnɛʃka, AS: sneška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snecha ż.

Wiktionary


śniadać

przestarzale: jeść śniadanie; śniadaniować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) przest. jeść śniadanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Panie Sędzio, wszakże to czas podobno śniadać?

 (1.1) Do głównej sali wracano z ogrodu: / Śniadać zbliżyła się konieczna pora, (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śniadalnia ż., śniadanie n., śniadaniówka ż., śniadanko n.

 czas. pośniadać, śniodać ndk.

 przym. śniadaniowy

 przysł. śniadaniowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|śniodać.

Wiktionary


śniadalnia

1. dawniej: pokój we dworze, mniejsza jadalnia, w której spożywano śniadanie;
2. sala w pensjonacie lub hotelu, w której serwuje się śniadanie wliczone w cenę noclegu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pomieszczenie, w którym spożywa się śniadania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śniadanie n., śniadanko n., śniadaniówka ż., podśniadanie n.

 czas. śniadać ndk., śniodać ndk.

 przym. śniadaniowy

 przysł. śniadaniowo

Wiktionary


śniadanie

przestarzale: jeść śniadanie; śniadaniować


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) poranny posiłek;

 (1.2) daw. jedzenie śniadania (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Karolina często nie je śniadania, bo nie jest rano głodna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕɲaˈdãɲɛ, AS: śńadãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śniadaniówka ż., podśniadanie n., śniadalnia ż.

:: zdrobn. śniadanko n.

 czas. śniadać ndk., śniodać ndk.

 przym. śniadaniowy

 przysł. śniadaniowo

Wiktionary


śniadaniować

przestarzale, dziś potocznie: jeść śniadanie; śniadać


SJP.pl


śniadaniówka

1. przerwa śniadaniowa;
2. torebka na drugie śniadanie;
3. potocznie: telewizja śniadaniowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pojemnik na kanapki, owoce itp.

 (1.2) pot. program telewizyjny w paśmie porannym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śniadanie n., śniadanko n., śniadalnia ż.

 przym. śniadaniowy

 czas. śniadać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lunchbox, lunchboks, kanapnik

Wiktionary


śniadaniownia

potocznie: punkt gastronomiczny, w którym podaje się śniadania


SJP.pl


śniadaniowo

śniadaniowy


SJP.pl

Patrz:

śniadaniowy

śniadaniowy

1. śniadanie;
2. telewizja śniadaniowa - programy rozrywkowe nadawane w telewizji na żywo o poranku; śniadaniówka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany ze śniadaniem, dotyczący śniadania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śniadalnia ż., śniadanie n., śniadanko n., śniadaniówka

 czas. śniadać ndk., śniodać ndk.

 przysł. śniadaniowo

Wiktionary


śniadanko

zdrobnienie od: śniadanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: śniadanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacusiu, zjedz śniadanko i pójdziemy do babci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕɲaˈdãnkɔ, AS: śńadãnko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śniadalnia ż., śniadanie n., śniadaniówka ż.

 czas. śniadać ndk.

 przym. śniadaniowy

Wiktionary


śniadawy

zbliżony do śniadego, nie do końca śniady, prawie śniady


SJP.pl


śniadecki

nazwisko, m.in. Jędrzej Śniadecki (1768-1838) - polski chemik, lekarz i biolog


SJP.pl

Osoby o nazwisku Śniadecki
  • Bartosz Śniadecki (1981–), muzyk
  • Jan Władysław Śniadecki (ur. 1756, zm. 1830) – polski astronom i matematyk
  • Jędrzej Śniadecki (ur. 1768, zm. 1838) – polski lekarz, biolog, chemik i filozof
  • Krzysztof Śniadecki (1974–), motorowodniak
Inne
  • Śniadecki – krater księżycowy
  • MF Jan Śniadecki – prom

Wikipedia


śniadka

grzyb pasożytniczy, wywołujący chorobę zbóż i innych roślin; śnieć; głownia


SJP.pl


śniadkowate

rodzina niewielkich chrząszczy


SJP.pl

Śniadkowate (Melandryidae) – rodzina niewielkich chrząszczy o nitkowatych, 11-członowych czułkach i dużych, zwisających głaszczkach. Ich larwy mają wydłużone, miękkie ciało i są zaopatrzone są w 3 pary nóg. Żyją w grzybach lub drewnie. Przedstawicielem śniadkowatych jest głaszczyn brodaty (Serropalpus barbatus).

Wikipedia


śniadkowaty

o cechach śniadkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


śniadolicy

przestarzałe: mający śniade lica


SJP.pl


śniadość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest śniade; cecha tych, którzy są śniadzi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śniady

 przysł. śniado

Wiktionary


śniadoskóry

mający ciemną karnację skóry


SJP.pl


śniadowianin

mieszkaniec Śniadowa (wsi w Polsce)


SJP.pl


śniadowianka

mieszkanka Śniadowa (wsi w Polsce)


SJP.pl


śniadówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Śniadówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Baranów.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Baranów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 333 mieszkańców.

Wikipedia


śniadowo

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości w Polsce:

  • Śniadowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. nowodworskim, w gminie Zakroczym
  • Śniadowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Śniadowo
    • Śniadowo – stacja kolejowa tamże
  • Śniadowo (Żniadowo) – wieś w województwie warmińsko-mazurskim w powiecie mrągowskim w gminie Mrągowo.

Wikipedia


śniadowski

Śniadowo


SJP.pl

Patrz:

Śniadowo

śniady

mający ciemną cerę, smagły; mający barwę brązową, brunatną


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o człowieku: opalony lub mający ciemniejszą karnację

 (1.2) najczęściej o skórze, cerze człowieka: o barwie jasnobrązowej lub oliwkowobrązowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Niektórzy ludzie w Polsce utożsamiają z Arabami wszystkie osoby o śniadej karnacji lub wyznania muzułmańskiego.

 (1.2) Śniada karnacja jest powszechna w regionie śródziemnomorskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕɲadɨ, AS: śńady

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śniadość ż.

 przysł. śniado

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smagły

 (1.2) smagły

Wiktionary


śniardewny

przymiotnik od: Śniardwy (jezioro)


SJP.pl


śniardwy

największe jezioro w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. polodowcowe jezioro w północno-wschodniej Polsce, na Mazurach;

Wiktionary

Śniardwy – największe jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiatach: mrągowskim i piskim, położone w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, w dorzeczu Pisy. Jest to jezioro polodowcowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) System wodny jezior Śniardwy, Kaczerajno, Seksty, Warnołty obejmuje obszar o powierzchni 113,4 km².

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Śniardły

Wiktionary


śniat

1. dawniej: pień drzewa, pniak;
2. gwarowo: ul kłodowy


SJP.pl


śniatowo

Śniatowo (niem. Schnatow) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski, przy drodze wojewódzkiej nr 106 Rzewnowo – Golczewo – Stargard – Pyrzyce. Miejscowość leży nad południowo-wschodnim brzegiem Jeziora Śniatowskiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Osada Śniatowo oraz przysiółek Ganiec tworzą Sołectwo Śniatowo utworzone w 2013 roku.

Wikipedia


śnić

1. widzieć coś we śnie;
2. marzyć o czymś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) widzieć sen podczas spania

 (1.2) przen. marzyć o czymś; myśleć nielogicznie lub nierozsądnie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕɲit͡ɕ, AS: śńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnienie n., sennik m., sen, senność

 przym. senny

 przysł. sennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) marzyć

Wiktionary


śnica

osada dyszla złożona z dwóch drążków


SJP.pl


śnicianka

rozszczepka śnicianka - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych


SJP.pl


snickers

[czytaj: snikers] baton marki Snickers


SJP.pl

Snickers – baton z nugatem, orzeszkami ziemnymi w karmelu i czekoladzie produkowany przez Mars. Stworzył go Franklin Clarence Mars w 1930 roku. Został nazwany w ten sposób na cześć ulubionego konia rodziny Mars w tamtym okresie, który zmarł na dwa miesiące przed premierą batonika.

Wikipedia


śnieć

1. grzyb z rodziny śnieciowatych, powodujący szkody w uprawach pszenicy i cebuli, występujący w około 100 gatunkach;
2. choroba wywoływana przez ten grzyb


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. grzyb z rodziny śnieciowatych, powodujący szkody w uprawach pszenicy i cebuli, występujący w około 100 gatunkach

 (1.2) bot. choroba wywoływana przez grzyb z rodziny śnieciowatych

Wiktionary

Śnieć (l. mn. śnieci) – grupa infekcyjnych chorób roślin wywołana przez mikroskopijne grzyby z rodziny śnieciowatych (Tilletiaceae).

Wśród uprawianych w Polsce roślin występują następujące śnieci (w nawiasach wywołujące je patogeny):

  • śnieć indyjska pszenicy (Tilletia indica)
  • śnieć gładka pszenicy (Tilletia laevis)
  • śnieć karłowa pszenicy (Tilletia controversa)
  • śnieć cuchnąca pszenicy (Tilletia caries)
  • śnieć żyta (Tilletia secalis).

Wikipedia


śnieciński

nazwisko


SJP.pl


śnieciotoks

handlowa nazwa środka grzybobójczego do zaprawiania ziarna


SJP.pl


śnieciotox

handlowa nazwa środka grzybobójczego do zaprawiania ziarna


SJP.pl


śnieciowate

o cechach śnieciowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl

Śnieciowate (Tilletiaceae J. Schröt.) – rodzina grzybów z klasy płaskoszy (Exobasidiomycetes). Grzyby mikroskopijne, obligatoryjne pasożyty roślin.

Wikipedia


śnieciowaty

o cechach śnieciowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


śnieciowce

monotypowy rząd grzybów z gromady podstawczaków


SJP.pl

Śnieciowce (Tilletiales Haeckel) – rząd grzybów z klasy płaskoszy (Exobasidiomycetes). Grzyby mikroskopijne, obligatoryjne pasożyty roślin.

Wikipedia


śnieciowiec

grzyb z gromady podstawczaków, szkodnik upraw pszenicy i cebuli


SJP.pl


śniedek

roślina cebulowa, zimotrwała, popularna we florystyce


SJP.pl

Wikipedia


śniedny

przymiotnik

 (1.1) stpol. jadalny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕɲɛdnɨ, AS: śńedny

Wiktionary


śniedź

jasnozielony nalot zasadowych węglanów miedzi tworzący się na powierzchni miedzi albo jej stopów pod wpływem wilgoci i powietrza, niekiedy wytwarzany sztucznie; patyna; grynszpan szlachetny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zielonkawy lub niebieskawy nalot, powstający na metalach wskutek utleniania się ich powierzchni

Wiktionary

Patyna, śniedź, grynszpan szlachetny – produkt korozji atmosferycznej miedzi i jej stopów w wilgotnym powietrzu. Powierzchniowa warstwa patyny tworzy powłokę koloru od jasnozielonego do szarozielonego. Jej głównym składnikiem (przy powstawaniu w niezanieczyszczonej atmosferze) jest węglan hydroksomiedzi(II) – [Cu(OH)]2CO3. Patyna jest powłoką trwałą, jako ostatni etap procesu pasywacji. Cały proces pokrywania się powierzchni metalu nalotem patyny w normalnych warunkach atmosferycznych trwa kilkadziesiąt lat, choć pierwsze objawy mogą zacząć pojawiać się już po kilku miesiącach.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) patyna

Wiktionary


śniedzanowo

Śniedzanowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Rościszewo. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


śnieg

rodzaj opadu atmosferycznego, składający się z kryształków zamrożonej wody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) meteorol. opad w postaci kryształków lodu;

 (1.2) śnieg (1.1) leżący na ziemi, przedmiotach

 (1.3) pot. przen. techn. zły obraz na ekranie telewizora

 (1.4) daw. przen. kokaina

Wiktionary

Śnieg – opad atmosferyczny (hydrometeor) w postaci kryształków lodu o kształtach głównie sześcioramiennych gwiazdek, łączących się w płatki śniegu. Po opadnięciu na ziemię tworzy porowatą pokrywę śnieżną, także nazywaną śniegiem.

Śnieg powstaje, gdy w chmurach para wodna krystalizuje (resublimuje), tworząc kryształy lodu.

Płatek śniegu to struktura kryształów śniegu, mogąca mieć do kilku centymetrów. Czasem określa się tak samo również pojedyncze kryształki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wczoraj spadł pierwszy śnieg tej zimy.

 (1.2) Obiecałaś matce, że jej pomożesz w odgarnięciu śniegu.

 (1.3) Obudziło go mruganie śniegu na ekranie telewizora.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕɲɛk, AS: śńek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Śnieżnik m., Śnieżka ż., śniegowiec m., śnieżka ż., śnieżyca ż., śnieżynka ż., naśnieżanie n., śnieżki nmos.

:: zdrobn. śnieżek m.

 czas. zaśnieżyć, śnieżyć ndk., odśnieżyć dk., odśnieżać ndk.

 przym. śnieżny, śniegowy, śnieżysty, zaśnieżony

 ims. zaśnieżony

 przysł. śnieżnie, śnieżyście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk|śniyg.

Wiktionary


śniegi

rodzaj opadu atmosferycznego, składający się z kryształków zamrożonej wody


SJP.pl

Na Białorusi
  • Śniegi – wieś w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Nowy Pohost
  • Śniegi – wieś w obwodzie witebskim, w rejonie szarkowszczyńskim, w sielsowiecie Jody
  • Śniegi – wieś w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa

Wikipedia


śniegocin

Śniegocin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Radzanowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


śniegocki

nazwisko


SJP.pl


śniegomierz

przyrząd do pomiaru wielkości opadów śniegu


SJP.pl


śniegowce

1. nieprzemakalny but zimowy; śniegówka;
2. dawniej: gumowy but z wysoką cholewką, nakładany na inny but; śniegówka;
3. rodzaj roślin z rodziny oliwkowatych


SJP.pl


śniegowiec

1. nieprzemakalny but zimowy; śniegówka;
2. dawniej: gumowy but z wysoką cholewką, nakładany na inny but; śniegówka;
3. rodzaj roślin z rodziny oliwkowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Chionanthus virginicus|L.|ref=tak., niskie drzewo lub krzew występujący w Ameryce Północnej, z białymi kwiatami zebranymi w wiechy

 (1.2) obuw. zimowy wysoki but

Wiktionary

Śniegowiec (Chionanthus) – rodzaj roślin należący do rodziny oliwkowatych. Obejmuje 140 gatunków. W większości rośliny te występują w strefie międzyzwrotnikowej na obu kontynentach amerykańskich oraz w Azji od Cejlonu, Indii i rejonu Himalajów na wschód po wyspy zachodniej Oceanii i północną Australię. W północnej strefie umiarkowanej rosną dwa gatunki – we wschodniej części Stanów Zjednoczonych śniegowiec wirginijski Ch. virginicus, a we wschodniej Azji śniegowiec chiński Ch. retusus. Rośliny te rosną w różnego rodzaju formacjach leśnych, ich kwiaty zapylane są przez owady.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obok domu Marcysi zakwitł śniegowiec posadzony przez jej matkę.

 (1.2) Miał na nogach śniegowce, na rękach rękawice, na głowie czapkę i śmieszne gogle.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieg mrz., Śnieżnik mrz., śnieżnik mzw./mrz.

 przym. śniegowy

Wiktionary


śniegówka

1. but sportowy do grania na śniegu;
2. nieprzemakalny but zimowy; śniegowiec;
3. dawniej: gumowy but z wysoką cholewką, nakładany na inny but; śniegowiec


SJP.pl


śniegówki

1. obuwie sportowe do grania na śniegu;
2. nieprzemakalne obuwie zimowe; śniegowce;
3. dawniej: rodzaj butów zimowych z wysoką cholewą, nakładanych na inne buty; śniegowce


SJP.pl


śniegowski

nazwisko


SJP.pl


śniegowy

zrobiony ze śniegu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący śniegu, odnoszący się do śniegu, zrobiony ze śniegu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nadciągnęły chmury śniegowe i zrobiło się ciemno.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieg mrz., naśnieżanie n., Śnieżnik mrz., śnieżki lm nm., śnieżnik mzw./mrz.

 przym. zaśnieżony, śnieżny

Wiktionary


śniegoładowarka

specjalny pojazd komunalny z urządzeniem do mechanicznego zgarniania śniegu i ładowania go na samochody ciężarowe


SJP.pl


śniegołaz

specjalny pojazd gąsienicowy do ubijania świeżego śniegu w górach na trasach narciarskich; ratrak


SJP.pl


śniegołom

Wikipedia


śnieguliczka

roślina z rodziny przewiertniowatych o różowych kwiatach i niejadalnych, białych owocach


SJP.pl

Wikipedia


śnieguła

ptak z rodziny trznadli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Plectrophenax nivalis|ref=tak., ptak z rzędu wróblowych;

Wiktionary

Śnieguła (zwyczajna) (Plectrophenax nivalis) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny poświerek (Calcariidae), wcześniej zaliczany do trznadlowatych (Emberizidae). Zamieszkuje obszary podbiegunowe Eurazji i Ameryki Północnej. Jest najdalej na północy gniazdującym ptakiem lądowym – występuje aż do północy Grenlandii. Zimuje w strefach umiarkowanych Eurazji i Ameryki Północnej, sporadycznie w północnej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕɲɛˈɡuwa, AS: śńeguu̯a

Wiktionary


śniegułka

1. zdrobnienie od: śnieguła;
2. roślina o białych kwiatach i wąskich liściach, kwitnąca wczesną wiosną; przebiśnieg, śnieżyczka;
3. kulka śnieżna, śnieżka


SJP.pl

Śnieguła (zwyczajna) (Plectrophenax nivalis) – gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny poświerek (Calcariidae), wcześniej zaliczany do trznadlowatych (Emberizidae). Zamieszkuje obszary podbiegunowe Eurazji i Ameryki Północnej. Jest najdalej na północy gniazdującym ptakiem lądowym – występuje aż do północy Grenlandii. Zimuje w strefach umiarkowanych Eurazji i Ameryki Północnej, sporadycznie w północnej Afryce. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia


śnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śnić.

Wiktionary

Śnienie – ósmy solowy album Anity Lipnickiej, który ukazał się 3 listopada 2023 roku. Wydawcą jest Dark Gray Productions, za dystrybucję odpowiada e-Muzyka.


Wikipedia

Powiązane:

 czas. śnić ndk., wyśnić dk.

 rzecz. senność ż., sen mrz.

 przysł. sennie

Wiktionary


śnięty

o rybach: nieżywy, uduszony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ryb. zool. o rybie: nieżywy w wyniku uduszenia

 (1.2) pot. o człowieku: obojętny na wszystko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj rybacy wyłowili z morza wiele śniętych ryb.

 (1.1) U nas w domu nikt nie lubi zabijać karpi, więc kupujemy śnięte.

 (1.2) Po tych tabletkach chodziłam śnięta cały dzień.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. snąć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przymulony

Wiktionary


śnieżek

drobny opad zimowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: śnieg

 (1.2) pot. drobny śnieg

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: śnieżka

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Gdy szliśmy na przystanek, zaczął padać drobny śnieżek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieg m., śnieżka ż., Śnieżka ż., śnieżki nmos.

 czas. zaśnieżyć, śnieżyć ndk.

 przym. zaśnieżony

Wiktionary


śnieżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śnieżyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. śnieżyć

Wiktionary


śnieżka

mała kulka ulepiona ze śniegu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. najwyższy szczyt w Karkonoszach;

 (1.2) liter. imię królewny z baśni braci Grimm;

Wiktionary

Śnieżka (cz. Sněžka, niem. Schneekoppe) – najwyższy szczyt Karkonoszy oraz Sudetów, jak również Czech, województwa dolnośląskiego, a także całego Śląska. Najwybitniejszy szczyt Polski i Czech (MDW 1184 m). Jego oficjalna wysokość bezwzględna to 1603,30 m n.p.m. względem średniego poziomu Morza Bałtyckiego. Podawana powszechnie w publikacjach sprzed 2014 roku wysokość 1602 m odnosi się nie do wierzchołka góry, lecz do jednego z punktów osnowy geodezyjnej, zlokalizowanych w obrębie kopuły szczytowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wejście na Śnieżkę zajęło nam trzy godziny.

 (1.2) Któregoś dnia Śnieżka zamieszkała z krasnoludkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕɲɛʃka, AS: śńeška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieg mrz., śnieżka ż., śnieżki, śnieżynka ż., śnieżek mrz.

 czas. śnieżyć ndk., zaśnieżyć dk.

 przym. śnieżny, zaśnieżony

 ims. zaśnieżony

Wiktionary


śnieżki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zabawa we wzajemne obrzucanie się śniegiem

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: śnieżka

Wiktionary

Śnieżki (białorus. Снежкі) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Boćki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɕɲɛʃʲci, AS: śńešʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieżka ż., Śnieżka ż., śnieg m., śnieżyca ż., śnieżynka ż., śnieżek m., Śnieżek m.

 czas. śnieżyć, zaśnieżyć

 przym. śnieżny, śniegowy

Wiktionary


śnieżkomat

zabawka do robienia kulek ze śniegu; kulkomat


SJP.pl


śnieżkowice

Śnieżkowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Waśniów. Leży przy DW751.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


śnieżnica

Śnieżnica (1006 m) – szczyt w Beskidzie Wyspowym.

Wikipedia


śnieżnicki

przymiotnik od: Śnieżnica, Śnieżnik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze Śnieżnikiem, dotyczący Śnieżnika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Śnieżnik m., śnieżnik mzw./mrz.

Wiktionary


śnieżnie

przysłówek

 (1.1) właściwie dla śniegu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Upaćkaliście mój śnieżnie biały obrus.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieg m.

 przym. śnieżny, zaśnieżony

Wiktionary


śnieżniej

stopień wyższy od przysłówków: śnieżno, śnieżnie


SJP.pl


śnieżnik

1. rodzaj roślin cebulowych z rodziny hiacyntowatych, o długich i wąskich liściach;
2. gryzoń z rodziny chomikowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. szczyt w Sudetach Południowo-Wschodnich;

 (1.2) geogr. zob. Mały Śnieżnik.

Wiktionary

  • śnieżnik – pojęcie z dziedziny glacjologii
  • śnieżnik – roślina cebulowa z rodziny hiacyntowatych
  • Śnieżnik – najwyższy szczyt Masywu Śnieżnika w Sudetach Wschodnich na pograniczu polsko-czeskim
  • śnieżnik – ptak z rodziny kurowatych
  • śnieżnik – rodzaj ssaka z rodziny chomikowatych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈɕɲɛʒʲɲik, AS: śńežʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieżnik m., śnieg m., śnieżynka ż., śniegowiec m.

 czas. śnieżyć ndk., zaśnieżyć dk., odśnieżać ndk., odśnieżyć dk.

 przym. śnieżny, śniegowy, śnieżnikowy, śnieżnicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Śnieżnik Kłodzki, Śnieżnik Kralicki, Kładska Śnieżka

Wiktionary


śnieżnobiało

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem śnieżnobiałej barwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wokół chatki zrobiło się śnieżnobiało.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śnieżnobiały

Wiktionary


śnieżnobiały

biały jak śnieg, bardzo biały; śnieżysty, śnieżny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) książk. biały jak śnieg, bardzo biały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupiłam sobie wczoraj śnieżnobiałą bluzkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕɲɛʒnɔˈbʲjawɨ, AS: śńežnobʹi ̯au̯y

Wiktionary

Powiązane:

 przym. śnieżysty

 przysł. śnieżnobiało

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śnieżysty, czysto biały, biały jak śnieg, biały jak kreda

Wiktionary


śnieżnopióry

mający pióra białe jak śnieg


SJP.pl


śnieżnoskrzydły

mający skrzydła w kolorze śniegu; białoskrzydły


SJP.pl


śnieżny

związany ze śniegiem, dotyczący śniegu (np. skuter śnieżny)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący śniegu, związany ze śniegiem, obfitujący w śnieg, utworzony ze śniegu

 (1.2) biały jak śnieg

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zeszłoroczna zima była niezwykle śnieżna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕɲɛʒnɨ, AS: śńežny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Śnieżnik mrz., Śnieżka ż., śnieg m., śnieżka ż., śnieżynka ż., śnieżyca ż., śnieżki nmos., naśnieżanie n., śnieżnik mzw./mrz.

 przym. śniegowy, śnieżysty, zaśnieżony

 przysł. śnieżnie, śnieżyście

 czas. śnieżyć ndk.

 ims. zaśnieżony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) śnieżnobiały

Wiktionary


śnieżyć

o śniegu: gęsto padać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) padać (o śniegu)

 (1.2) mieć zakłócenia (o obrazie w telewizorze)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na dworze był mróz i śnieżyło.

 (1.2) Porusz anteną, znowu obraz śnieży i nic nie widać!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕɲɛʒɨt͡ɕ, AS: śńežyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieżnik mzw./mrz., śnieżek mrz., śnieżyca ż., śnieżynka ż., Śnieżnik mrz., Śnieżka ż., śnieżenie n., śnieg m., śnieżka ż., śnieżki

 czas. ośnieżyć

 przym. śnieżny, zaśnieżony

 ims. zaśnieżony

 przysł. śnieżyście

Wiktionary


śnieżyca

1. obfite opady śniegu połączone z silnym wiatrem; zamieć śnieżna, burza śnieżna, zawierucha śnieżna, zadymka;
2. roślina cebulowa z rodziny amarylkowatych, o wąskich liściach i dzwonkowatych, białych kwiatach z żółtymi plamkami, pochodząca z Eurazji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) intensywny i obfity opad śniegu połączony z silnym wiatrem;

 (1.2) bot. górska roślina cebulowa z rodziny amarylkowatych (Leucojum L.);

 (1.3) ornit. ptak z rodziny kaczkowatych

Wiktionary

  • śnieżyca – rodzaj opadu atmosferycznego
  • śnieżyca (Leucojum) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych, do których należy śnieżyca wiosenna (Leucojum vernum)
  • trzy gatunki gęsi:
    • śnieżyca duża (śnieżyca większa, gęś śnieżyca) (Anser caerulescens syn. Chen caerulescens)
    • śnieżyca mała (Anser rossii syn. Chen rossii)
    • śnieżyca cesarska (gęś cesarska) (Anser canagicus syn. Chen canagica)

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ɕɲɛˈʒɨt͡sa, AS: śńežyca

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. śnieg m., śnieżka ż., śnieżyczka ż., śnieżynka ż., śnieżki nmos.

     przym. śnieżny, śnieżysty

     czas. śnieżyć, zaśnieżyć

     przysł. śnieżyście

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.3) gęś śnieżna

    Wiktionary


śnieżyczka

śnieżyczka przebiśnieg - roślina cebulkowa należąca do rodziny amarylkowatych, o równowąskich liściach i mlecznobiałych kwiatach zakwitających wczesną wiosną, pochodząca z Europy; przebiśnieg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Galanthus nivalis|L.|ref=tak., śnieżyczka przebiśnieg, przebiśnieg;

 (1.2) bot. nazwa systematyczna|Galanthus|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. śnieg m., śnieżyca ż.

 przym. śnieżny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śnieżyczka przebiśnieg, przebiśnieg

Wiktionary


śnieżynka

płatek śniegu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pojedynczy płatek śniegu

 (1.2) przen. iron. młody człowiek z pokolenia płatków śniegu

 (1.3) przen. pomocnica świętego Mikołaja

Wiktionary

  • Śnieżynka – wnuczka Dziadka Mroza w rosyjskim folklorze
  • Śnieżynka – radziecki film animowany z 1952 roku w reżyserii Iwana Iwanow-Wano
  • Śnieżynka – radziecki film animowany z 1969 roku w reżyserii Władimira Diegtiariowa

Zobacz też:

  • Snieżynka – skocznia narciarska w rosyjskim mieście Czajkowski

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕɲɛˈʒɨ̃nka, AS: śńežnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieg m., śnieżka ż., Śnieżka ż., Śnieżnik mrz., śnieżki nmos., śnieżyca ż., śnieżnik mzw./mrz., śnieguliczka ż., przebiśnieg m.

 przym. śnieżny, zaśnieżony, śniegowy, śnieżnicki

 czas. śnieżyć ndk., naśnieżyć dk., odśnieżać ndk., odśnieżyć dk., zaśnieżać ndk., zaśnieżyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płatek śniegu

Wiktionary


śnieżyście

przysłówek

 (1.1) właściwie dla śniegu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za oknami zrobiło się śnieżyście biało.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieg m., śnieżyca ż.

 czas. śnieżyć ndk.

 przym. śnieżysty, śnieżny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śnieżnie

Wiktionary


śnieżyściej

stopień wyższy od przysłówka: śnieżyście


SJP.pl


śnieżysty

przymiotnik jakościowy

 (1.1) obfity w śnieg, zasypany śniegiem

 (1.2) śnieżnobiały (kolor)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnieg m., śnieżyca ż.

 przym. śnieżny, śnieżnobiały

 przysł. śnieżyście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śniegowy, śnieżny

 (1.2) biały

Wiktionary


snif

w środowisku narkomanów: wciągnięcie narkotyku przez nos


SJP.pl


sniffer

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) inform. program służący do śledzenia ruchu w sieci komputerowej

Wiktionary

Sniffer – program komputerowy lub urządzenie, którego zadaniem jest przechwytywanie i ewentualnie analizowanie danych przepływających w sieci.

Wspólną cechą wielu takich analizatorów jest przełączenie karty sieciowej w tryb mieszany (ang. promiscuous), w którym urządzenie odbiera wszystkie ramki z sieci, także te nieadresowane bezpośrednio do niego; sniffery mogą być uruchamiane także na routerze lub na komputerze będącym jedną ze stron komunikacji sieciowej – i w tych przypadkach tryb promiscuous nie jest konieczny.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== sniffer (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sniffer.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) inform. sniffer

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== sniffer (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sniffer.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) inform. sniffer

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


snifować

w środowisku narkomanów: wciągać narkotyk przez nos


SJP.pl


snigga

smukły i zwrotny żaglowiec jedno- albo dwumasztowy, wchodzący w XV i XVI w. w skład polskiej floty; sznika


SJP.pl

Snigga, sznika lub szika (niem. Schnigge) – niewielki (do 30 m długości), zwrotny i szybki okręt żaglowy z XV–XVI wieku. Miał jeden lub dwa maszty z ożaglowaniem rejowym; załoga mogła liczyć do 90 ludzi. Sniggi występowały we flocie polskiej, gdańskiej i krzyżackiej, biorąc m.in. udział w bitwie na Zalewie Wiślanym.

Wikipedia


snikers

damski lub męski but na miękkiej podeszwie, łączący styl sportowy i casualowy; sneakers, sneaker


SJP.pl


śniodać

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. jeść śniadanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chcesz śniodać?

 (1.1) Ty żeś wstoł tak późno. Śniodosz ty jeszcze abo czekosz na obiod?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: 'ɕɲɔdat͡ɕ, AS: śńodać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śniadalnia ż., śniodanie n., śniadanie

 przym. śniadaniowy

 czas. śniadać ndk.

Wiktionary


śniodanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|śniodać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. śniodać ndk.

Wiktionary


śniot

element zabezpieczający otwór prowadzący do barci


SJP.pl

Śniot – stosowana w bartnictwie duża dębowa deska z dwoma otworami na dole i na górze, którą zawieszano na tzw. kluczach – dwóch hakowato zakończonych kołkach zamocowanych nad i pod barcią. Przeznaczeniem śniota było zabezpieczenie barci przed szkodnikami, np. dzięciołami lub działaniem niekorzystnych czynników atmosferycznych.

Wikipedia


śniółka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. narkomanów: herbata

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕɲuwka, AS: śńuu̯ka

Wiktionary


śnitka

roślina z rodziny baldaszkowych; podagrycznik


SJP.pl


śniyg

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. śnieg

Wiktionary


snob

książkowo:
1. osoba bezkrytycznie naśladująca sposób bycia przyjęty w grupie społecznej, która jej imponuje;
2. osoba lubiąca popisywać się swoimi wiadomościami (zwykle powierzchownymi) w jakiejś modnej dziedzinie; efekciarz, szpaner;
3. osoba uważająca się za lepszą od innych, popisująca się swoimi wiadomościami i umiejętnościami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która próbuje zachowywać się tak, jak ktoś z wyższej klasy

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie bądź takim snobem!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: snɔp, AS: snop

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snobizm mrz.

:: fż. snobka ż.

 przym. snobistyczny, snobski

 przysł. snobistycznie

 czas. snobizować się ndk., snobować się ndk.

Wiktionary


snobistycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób snobistyczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snob m., snobka ż., snobizm m.

 przym. snobistyczny

Wiktionary


snobistyczniej

stopień wyższy od przysłówka: snobistycznie


SJP.pl


snobistyczny

właściwy snobom, nacechowany snobizmem


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) charakteryzujący się snobizmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chyba po raz pierwszy Anglicy wyzbyli się snobistycznej powściągliwości i oto pokazywali Londyn nowoczesny, pogodny, barwny, hej, niemalże parysko roześmiany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snobizm mrz., snob mos., snobka ż.

 przysł. snobistycznie

Wiktionary


snobizm

postawa charakteryzująca się bezkrytycznym naśladowaniem gustów i poglądów, wzorowaniem się na tym, co jest uważane za elitarne i pozowaniem na znawcę jakiejś dziedziny; snobstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) naśladownictwo jakichś wzorców, na ogół bezkrytyczne

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsnɔbʲism̥, AS: snobʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snob m., snobka ż., snobowanie n., snobizowanie n.

 czas. snobizować się, snobować się

 przym. snobistyczny

 przysł. snobistycznie

Wiktionary


snobizować

snobizować się - kierować się snobizmem, zachowywać się jak snob; snobować się


SJP.pl


snobka

książkowo:
1. kobieta bezkrytycznie naśladująca sposób bycia przyjęty w grupie społecznej, która jej imponuje;
2. kobieta lubiąca popisywać się swoimi wiadomościami (zwykle powierzchownymi) w jakiejś modnej dziedzinie; efekciara, efekciarka, szpanerka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która próbuje zachowywać się tak, jak ktoś z wyższej klasy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie bądź taką snobką!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snobizm m.

:: fm. snob m.

 przym. snobistyczny

 przysł. snobistycznie

 czas. snobizować się, snobować się

Wiktionary


snobować

snobować się - kierować się snobizmem, zachowywać się jak snob; snobizować się


SJP.pl


snobski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z snobem, taki jak snob

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snob mos., snobstwo n.

Wiktionary


snobstwo

1. postawa charakteryzująca się bezkrytycznym naśladowaniem gustów i poglądów, wzorowaniem się na tym, co jest uważane za elitarne i pozowaniem na znawcę jakiejś dziedziny; snobizm;
2. ludzie bezkrytycznie naśladujący gusta i poglądy, wzorujący się na tym, co jest uważane za elitarne i pozujący na znawców jakiejś dziedziny


SJP.pl


snochowski

nazwisko


SJP.pl


snoci

partykuła

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ponoć, podobno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bezma.

Wiktionary


snooker

[czytaj: snuker] popularna odmiana bilardu


SJP.pl

Snooker – gra bilardowa spopularyzowana pod koniec XIX wieku, rozgrywana na dużym stole do bilardu angielskiego, z sześcioma kieszeniami. W grze uczestniczą dwie strony (dwóch zawodników lub dwie drużyny). Charakterystycznym elementem snookera jest to, że gracze muszą wbijać bile czerwone na zmianę z tzw. bilami kolorowymi. Gracze uderzają kijem białą bilę, która musi uderzyć w bilę odpowiedniego koloru.

Wikipedia


snookerowy

snooker [czytaj: snukerowy]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z snookerem, dotyczący snookera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snooker m.

Wiktionary


snookerzysta

[czytaj: snukerzysta] osoba grająca w snookera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. neol. zawodnik grający w snooker

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsnukɛˈʒɨsta, AS: snukežysta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snooker m.

:: fż. snookerzystka ż.

Wiktionary


snookerzystka

snookerzysta [czytaj: snukerzystka]


SJP.pl


snoopy

[czytaj: snupi] postać fikcyjna z komiksów "Fistaszki", pies rasy beagle


SJP.pl

Snoopy – postać fikcyjna z komiksów (kilkuobrazkowych comic stripes) pt. Fistaszki (Peanuts); przedstawiony jest jako sympatyczny pies rasy beagle, którego właścicielem jest Charlie Brown. Postać stworzona została przez Charlesa M. Schulza w 1950 roku.

Komiks w ciągu 50. lat pojawił się w ponad 2300 gazetach i 1400 książkach, nieomal na całym świecie. Do włoskiego wydania książkowego komiksów o Snoopym przedmowę napisał Umberto Eco.

Wikipedia


snop

1. związany pęk zżętego zboża lub słomy;
2. wiązka jakichś roślin, łodyg, traw itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. wiązka ułożonych równolegle i związanych źdźbeł zbóż, traw;

 (1.2) przen. wiązka, strumień

 (1.3) wojsk. w artylerii: zespół płaszczyzn strzałów kilku dział ostrzeliwujących jeden cel

Wiktionary

Snop, snopek, zbieranka – w rolnictwie zebrane, ułożone równolegle i związane źdźbła zbóż, lnu, traw. Stosowanie snopów ułatwiało transport i przechowywanie niewymłóconego zboża.

W snopy wiązano pszenicę, żyto, owies, len (nie koszony, lecz wyrywany ręcznie lub maszynowo), rzadziej jęczmień i rzepak. Dawniej wiązanie snopów wykonywano ręcznie przez zbieranie ściętego sierpem lub kosą zboża, następnie wiązano powrósłem. Wprowadzone w drugiej połowie XIX w. maszyny koszące, żniwiarki (nazywane też zrzutkami) układały skoszone zboże w porcjach, ułatwiających ręczne wykonywanie snopków. Później pojawiły się maszyny koszące i wiążące zwane snopowiązałkami, które wiązały snopy sznurkiem. Snopy zniknęły z pól z chwilą wprowadzenia do użytku kombajnów zbożowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wrota stodoły były otwarte i jakby na przekór, wyglądało z nich parę snopów słomy, wabiących Ślimaka do drzemki.

 (1.2) Nagle snop czerwonego bengalskiego światła pada od strony wejścia i oblewa krwawym blaskiem całą arenę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: snɔp, AS: snop

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Snopków m., Snopki nmos.

:: zdrobn. snopek

 przym. snopowy, snopkowy

Wiktionary


snopczyński

nazwisko


SJP.pl


snopeczek

zdrobnienie od: snopek


SJP.pl


snopek

wiązka, wiecheć słomy lub siana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mały snop; zebrane, ułożone równolegle i związane źdźbła zbóż, lnu, traw itp.

 (1.2) herald. jeden z symboli heraldycznych

Wiktionary

Snop, snopek, zbieranka – w rolnictwie zebrane, ułożone równolegle i związane źdźbła zbóż, lnu, traw. Stosowanie snopów ułatwiało transport i przechowywanie niewymłóconego zboża.

W snopy wiązano pszenicę, żyto, owies, len (nie koszony, lecz wyrywany ręcznie lub maszynowo), rzadziej jęczmień i rzepak. Dawniej wiązanie snopów wykonywano ręcznie przez zbieranie ściętego sierpem lub kosą zboża, następnie wiązano powrósłem. Wprowadzone w drugiej połowie XIX w. maszyny koszące, żniwiarki (nazywane też zrzutkami) układały skoszone zboże w porcjach, ułatwiających ręczne wykonywanie snopków. Później pojawiły się maszyny koszące i wiążące zwane snopowiązałkami, które wiązały snopy sznurkiem. Snopy zniknęły z pól z chwilą wprowadzenia do użytku kombajnów zbożowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Krzyknęliśmy Francuzowi, aby wrzucał z góry do jaskini snopki zapalonej trawy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnɔpɛk, AS: snopek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snop mrz.

 przym. snopowy

Wiktionary


snopienie

w elektryce: wyładowanie elektryczne zachodzące w powietrzu, powstające na skutek jonizacji udarowej blisko ostrza elektrody; wyładowanie snopiące


SJP.pl


snopkiewicz

nazwisko


SJP.pl

Snopkiewicz – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 282 osoby, według nowszych, internetowych oparty danych liczba jest 356. Nazwisko pochodzi od słowa snop i jest najbardziej rozpowszechnione w środkowo-wschodniej Polsce.

Wikipedia


snopkowski

nazwisko


SJP.pl


snopowiązałka

maszyna rolnicza służąca do koszenia i wiązania zboża w snopy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. maszyna rolnicza służąca do zautomatyzowanego koszenia zboża, traw nasiennych i rzepaku, układania skoszonego materiału w snopy i wiązania ich sznurkiem;

Wiktionary

Snopowiązałka (również wiązałka) – maszyna rolnicza służąca do zautomatyzowanego koszenia zboża, traw nasiennych i rzepaku, układania skoszonego materiału w snopy i wiązania ich sznurkiem. Jest to żniwiarka wyposażona w urządzenie do wiązania snopów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsnɔpɔvʲjɔ̃w̃ˈzawka, AS: snopovʹi ̯õũ̯zau̯ka

Wiktionary


snopowiązałkowy

snopowiązałka


SJP.pl

Patrz:

snopowiązałka

snopowy

przymiotnik od: snop


SJP.pl


snorkel

wyprowadzony ku górze zewnętrzny wlot powietrza do silnika


SJP.pl


snorkeling

pływanie na powierzchni wody z zanurzoną twarzą, z użyciem płetw oraz maski z rurką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. forma obserwacji życia podwodnego, w której nurek unosi się na powierzchni wody z zanurzoną twarzą i wyposażony jest w maskę, fajkę umożliwiającą oddychanie oraz płetwy;

Wiktionary

Snorkeling – najprostsza forma aktywnej obserwacji życia podwodnego. Płetwonurek wyposażony w maskę, fajkę (ang. snorkel) i płetwy unosi się na powierzchni wody z zanurzoną twarzą, obserwując to, co dzieje się pod nim.

Maska nurkowa umożliwia wyraźne widzenie pod wodą. Nieuzbrojone oko ludzkie przygotowane do widzenia w atmosferze powietrza, pod wodą, wskutek zmniejszonej różnicy w gęstości ośrodków (woda-soczewka) widzi obraz nieostry. Fajka umożliwia oddychanie bez unoszenia głowy ponad powierzchnię wody. Dzięki temu na powierzchni wody może się swobodnie unosić osoba całkowicie nieumiejąca pływać. Płetwy ułatwiają poruszanie się w wodzie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znakomitym miejscem uprawiania snorkelingu jest wybrzeże Chorwacji i Morze Czerwone w Egipcie i Izraelu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) snurkowanie

Wiktionary


snorkelingowy

snorkeling


SJP.pl

Patrz:

snorkeling

snowacki

cewka snowacka - cewka służąca do nawijania przędzy osnowowej


SJP.pl


snowacz

robotnik w fabryce tkackiej zajmujący się snuciem osnowy ręcznie lub na snowarce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) robotnik w fabryce tkackiej zajmujący się snuciem osnowy ręcznie lub na snowarce

Wiktionary

Tkacz (lub tkaczka) - pracownik przemysłu włókienniczego lub rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem tkanin oraz ich wykończeniem. Zawód tkacza jest jednym z najstarszych zawodów uprawianych przez człowieka. Jego początki sięgają neolitu.

Tkacz oraz tkaczka mają swoje święto Dzień Tkaczki w pierwszą sobotę października.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsnɔvat͡ʃ, AS: snovač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snowarka ż., snucie n.

 czas. snuć ndk.

Wiktionary


snowaczka

kobieta w fabryce tkackiej zajmująca się snuciem osnowy ręcznie lub na snowarce


SJP.pl


snowadło

wał obrotowy służący do nawijania osnowy


SJP.pl


snowarka

maszyna włókiennicza do nawijania osnowy tkackiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) maszyna włókiennicza do nawijania osnowy tkackiej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: snɔˈvarka, AS: snovarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snowacz m.

Wiktionary


snowarski

nazwisko


SJP.pl


snowboard

[czytaj: snołbord]
1. specjalna, szeroka deska do zjeżdżania po śniegu; deska snowboardowa;
2. jazda na takiej desce; snowboarding


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. szeroka deska mocowana do butów specjalnymi wiązaniami i służąca do zjeżdżania po śniegu;

 (1.2) sport. dyscyplina sportu, polegający na jeździe lub wykonywaniu ewolucji na specjalnej desce;

Wiktionary

Snowboarding – sport zimowy polegający na jeździe lub wykonywaniu manewrów na desce snowboardowej. Za początek snowboardingu można uznać rok 1965, kiedy Sherman Poppen wymyślił „snurfera”, choć zjeżdżanie po zaśnieżonym stoku na jednej desce było praktykowane już wcześniej. Dyscyplina wprowadzona została do programu Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1998 roku (konkurencje slalom gigant i half-pipe).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) deska snowboardowa, deska zjazdowa

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. snowboardowy

 rzecz. snowboardzista m., snowboardzistka ż., snowboarding mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|snowboard.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) snowboard

* esperanto: (1.1) neĝtabulo, rzad. neĝbreto; (1.2) neĝtabulado

* niemiecki: (1.1) Snowboard n.

* rosyjski: (1.1) сноуборд m.; (1.2) сноубординг m.

* wilamowski: (1.1) śnejtöwuł ż.

* włoski: (1.1) snowboard m.; (1.2) snowboard m.

źródła.

== snowboard (język angielski.) ==

thumb|snowboard (1.1)

wymowa. audioUS|En-us-snowboard.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) (deska) snowboard

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. snowboardowy

 rzecz. snowboardzista m., snowboardzistka ż., snowboarding mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) deska snowboardowa, deska zjazdowa

Wiktionary


snowboarder

[czytaj: snołborder] osoba jeżdżąca po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboardzista


SJP.pl


snowboarderka

[czytaj: snołborderka] kobieta jeżdżąca po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboardzistka


SJP.pl


snowboarding

[czytaj: snołbording] jazda po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboard


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. dyscyplina sportu zimowego, polegający na jeździe lub wykonywaniu ewolucji na specjalnej desce;

Wiktionary

Snowboarding – sport zimowy polegający na jeździe lub wykonywaniu manewrów na desce snowboardowej. Za początek snowboardingu można uznać rok 1965, kiedy Sherman Poppen wymyślił „snurfera”, choć zjeżdżanie po zaśnieżonym stoku na jednej desce było praktykowane już wcześniej. Dyscyplina wprowadzona została do programu Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1998 roku (konkurencje slalom gigant i half-pipe).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Deskę do snowboardingu pożyczyłem od kolegi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snowboard mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) snowboard

Wiktionary


snowboardowy

[czytaj: snołbordowy] związany ze snowboardem, np. sklep snowboardowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze snowboardem, dotyczący snowboardu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj widziałem nowe deski w serwisie snowboardowym w internecie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snowboard m., snowboardzista m., snowboardzistka ż.

Wiktionary


snowboardzista

[czytaj: snołbordzista] osoba jeżdżąca po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboarder


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. osoba jeżdżąca na snowboardzie

Wiktionary

  • snowboardzista – osoba uprawiająca snowboarding
  • Snowboardzista (oryg. Snowboarder) – film z 2003 roku, reż. Olias Barco

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsnɔwbɔrʲˈd͡ʑista, AS: snou̯borʹʒ́ista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snowboard m.

:: fż. snowboardzistka ż.

 przym. snowboardowy

Wiktionary


snowboardzistka

[czytaj: snołbordzistka] kobieta jeżdżąca po śniegu na szerokiej desce mocowanej do butów specjalnymi wiązaniami; snowboarderka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. kobieta jeżdżąca na snowboardzie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsnɔwbɔrʲˈd͡ʑistka, AS: snou̯borʹʒ́istka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snowboard mrz.

:: fm. snowboardzista mos.

 przym. snowboardowy

Wiktionary


snówek

snówek okazały - pająk z rodziny osnuwikowatych


SJP.pl


snowidowo

Snowidowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski.

Wikipedia


snowkiting

[czytaj: snołkajting] zimowa wersja kitesurfingu


SJP.pl

Snowkiting – zimowa odmiana kitesurfingu. Jest to młody, bardzo szybko rozwijający się sport łączący latawiec pociągowy ze snowboardem lub nartami. Do uprawiania snowkitingu potrzebny jest wiatr oraz duża otwarta przestrzeń pokryta śniegiem lub lodem. Teren może być zarówno płaski, pofałdowany jak i górzysty. Latawiec będący siłą napędową snowkitera jest najczęściej wpięty w uprząż i znajduje się zwykle w odległości dwudziestu kilku metrów. Do sterowania latawcem służy drążek sterowniczy lub manetki.

Wikipedia


snowpark

[czytaj: snołpark] tor do jazdy na nartach lub na snowboardzie przeznaczony do wykonywania ewolucji


SJP.pl

Snowpark, park śnieżny (od ang. snow – śnieg) – miejsce przeznaczone do uprawiania zimowych sportów ekstremalnych dla snowboardzistów oraz narciarzy.Snowparki występują głównie na terenach górskich blisko ośrodków narciarskich, w których temperatura nie przekracza 0, gdyż przeszkody usypane są ze śniegu bądź lodu.

Wikipedia


snowparkowy

snowpark [czytaj: snołpark]


SJP.pl


snowshoe

[czytaj: snołszu] amerykańska rasa krótkowłosych kotów o śnieżnobiałych łapach


SJP.pl


snoza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pszcz. beleczka układana poziomo w gnieździe, od której pszczoły odbudowują plaster

Wiktionary

  • snoza – część ula
  • Snoza – przysiółek wsi w gminie Kalwaria Zebrzydowska
  • Snoza – przysiółek wsi w gminie Mszana Górna
  • Snoza – szczyt w Beskidzie Małym

Wikipedia


snuć

1. skręcać nitkę z przędziwa; prząść;
2. wyciągać nitkę (z kłębka, szpulki itp.);
3. o pająkach lub larwach niektórych owadów: tworzyć pajęczynę, oprzęd;
4. tworzyć osnowę jakieś tkaniny;
5. tworzyć (np. plany), wymyślać (np. bajkę);
6. snuć się - chodzić bez celu;
7. snuć się - przesuwać się wolno w powietrzu (np. o dymie)


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wysnuć)

 (1.1) ciągnąć nić, przędzę

 (1.2) (w stosunku do planów) planować, zamierzać

czasownik zwrotny snuć się

 (2.1) bezcelowo wałęsać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Przez cały miesiąc snuł plany dotyczące założenia firmy.

 (1.2) Autorzy snują wizję społeczeństwa zdemokratyzowanego, wizję awansu kulturalnego.

 (2.1) Opowiadał też o psie, który snuł się wśród turystów na szczycie w poszukiwaniu swojej pani.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snowacz mos., snucie n.

Wiktionary


snuj

1. skręcać nitkę z przędziwa; prząść;
2. wyciągać nitkę (z kłębka, szpulki itp.);
3. o pająkach lub larwach niektórych owadów: tworzyć pajęczynę, oprzęd;
4. tworzyć osnowę jakieś tkaniny;
5. tworzyć (np. plany), wymyślać (np. bajkę);
6. snuć się - chodzić bez celu;
7. snuć się - przesuwać się wolno w powietrzu (np. o dymie)


SJP.pl


snurek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba uprawiająca snorkeling

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Płynęliśmy około 40 minut do pierwszego przystanku, pierwszej wyspy, przy rafach koralowych, czyli raju dla snurków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnurɛk, AS: snurek

Wiktionary

Powiązane:

 czas. snurkować

 rzecz. snurkowanie n.

Wiktionary


snurkować

pływać na powierzchni wody z zanurzoną twarzą, z użyciem płetw oraz maski z rurką


SJP.pl


snurkowanie

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. odczasownikowy od|snurkować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Muszę przyznać, że snurkowanie w tym miejscu przyprawiło mnie o szybsze bicie serca i było wydarzeniem, którego z pewnością nie zapomnę do końca życia. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsnurkɔˈvãɲɛ, AS: snurkovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. snurkować

 rzecz. snurek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) snorkeling

Wiktionary


snus

skandynawska używka sporządzana z tytoniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) używka na bazie tytoniu, zażywana doustnie przez umieszczenie jej pod dolną lub górną wargą;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) snus

* duński: (1.1) snus w.

* niemiecki: (1.1) Snus m.

* norweski (bokmål): (1.1) snus m.

* szwedzki: (1.1) snus w.

źródła.

== snus (język angielski.) ==

thumb|snus (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) snus

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: snus, AS: snus

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) snus

* duński: (1.1) snus w.

* niemiecki: (1.1) Snus m.

* norweski (bokmål): (1.1) snus m.

* szwedzki: (1.1) snus w.

źródła.

== snus (język angielski.) ==

thumb|snus (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) snus

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


snutka

w hafciarstwie ludowym: rodzaj ażurowego haftu przypominającego koronkę


SJP.pl


snutkowy

przymiotnik od: snutka


SJP.pl


snycerka

artystyczna sztuka rzeźbienia w drewnie, dawniej także w kamieniu; snycerstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. zob. snycerstwo.

 (1.2) pot. rzecz wykonana przez snycerza

Wiktionary

Wymowa:

IPA: snɨˈt͡sɛrka, AS: snycerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snycerstwo n., snycerz m.

 przym. snycerski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) snycerstwo

Wiktionary


snycernia

warsztat snycerski


SJP.pl


snycerski

przymiotnik od: snycerz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. dotyczący snycerstwa lub snycerza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sztuka snycerska, czyli tworzenie, a szczególnie rzeźbienie mebli drewnianych z zachowaniem tradycyjnych metod, to wciąż cieszący się ogromną popularnością zawód. (Internet)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: snɨˈt͡sɛrsʲci, AS: snycersʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snycerstwo n., snycerka ż., snycerz m.

Wiktionary


snycerstwo

artystyczna sztuka rzeźbienia w drewnie, dawniej także w kamieniu; snycerka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. sztuka, artystyczne rzemiosło rzeźbienia w drewnie

Wiktionary

Snycerstwo – stara dziedzina sztuki zdobniczej – sztuka rzeźbienia w drewnie – rodzaj rzemiosła artystycznego. Dawniej także w kamieniu.

Snycerstwo w niektórych okresach dziejów było przodującą gałęzią rzeźby. Znane już prawdopodobnie w górnym paleolicie, rozwinęło się w starożytności i we wczesnym średniowieczu. Rozkwit przeżyło w późnym gotyku (krucyfiksy, polichromowane płaskorzeźby i rzeźby ołtarzowe) i baroku (wyposażenie wnętrz kościołów – ołtarze z figurami świętych, putta, ambony, stalle, konfesjonały).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: snɨˈt͡sɛrstfɔ, AS: snycerstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snycerka ż., snycerz m.

 przym. snycerski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) snycerka

Wiktionary


snycerz

rzemieślnik rzeźbiący w drewnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. rzemieślnik lub artysta zajmujący się rzeźbieniem w drewnie, snycerstwem

Wiktionary

Snycerstwo – stara dziedzina sztuki zdobniczej – sztuka rzeźbienia w drewnie – rodzaj rzemiosła artystycznego. Dawniej także w kamieniu.

Snycerstwo w niektórych okresach dziejów było przodującą gałęzią rzeźby. Znane już prawdopodobnie w górnym paleolicie, rozwinęło się w starożytności i we wczesnym średniowieczu. Rozkwit przeżyło w późnym gotyku (krucyfiksy, polichromowane płaskorzeźby i rzeźby ołtarzowe) i baroku (wyposażenie wnętrz kościołów – ołtarze z figurami świętych, putta, ambony, stalle, konfesjonały).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) w formach profesjonalnych widać posługiwanie się przez snycerza dłutem z łyżeczkowatym ostrzem.

 (1.1) Ipsarskie miasto, jak dłutem snycerza / Ze skał ciemnego łona wydobyte, / Barwy ma szare od tła nie odbite, / I lasem masztów na poły schowane.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsnɨt͡sɛʃ, AS: snyceš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. snycerstwo n., snycerka ż.

 przym. snycerski

Wiktionary


snyder

  • ślinowy test Snydera na podatność na próchnicę

Miejscowości w USA:

  • Snyder – jednostka osadnicza w stanie Kolorado, w hrabstwie Morgan
  • Snyder – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Dodge
  • Snyder – miasto w stanie Oklahoma, w hrabstwie Kiowa
  • Snyder – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Scurry

Wikipedia


so

[czytaj: es-O]
1. skrót od: słownik ortograficzny;
2. skrót od: Sąd Okręgowy


SJP.pl

skrót

 (1.1) = Księga Sofoniasza

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌsɔfɔ̃ˈɲaʃa, AS: ḱśŋga sofõńaša

Wiktionary


so-dimm

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = inform. ang. Small Outline Dual In-line Memory Module → małogabarytowy moduł pamięci z obustronnymi złączami; mniejszy rodzaj pamięci DIMM, stosowany głównie w notebookach, netbookach oraz w niektórych drukarkach biurowych;

Wiktionary


soa

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) = inform. żart. standardowa odpowiedź administratora (na zgłoszoną awarię); ma znaczenie pejoratywne i oznacza zazwyczaj niechęć administratora do podjęcia naprawy lub wymijającą odpowiedź; także znaczenie: „U mnie działa”

Wiktionary

  • architektura zorientowana na usługi (ang. service oriented architecture) – pojęcie związane z systemami informatycznymi
  • Society of Actuaries – Towarzystwo Aktuariuszy w USA
  • półprzewodnikowy wzmacniacz optyczny (ang. semiconductor optical amplifier) – wzmacniacz optyczny, urządzenie wykorzystywane m.in. do wzmacniania sygnału w sieciach światłowodowych
  • safe operating area – wartości napięcia i natężenie prądu, przy których urządzeniu nie zagraża uszkodzenie
  • standardowa odpowiedź administratora (SOA #1) – żartobliwa odpowiedź administratora na zgłoszenia problemów przez użytkowników (żargon informatyczny)
  • Synowie Anarchii (ang. Sons of Anarchy) – serial sensacyjny nadawany w latach 2008–2014
  • Start of authority – jeden z typów rekordów systemu DNS

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie mogłem połączyć się z bazą danych, a ten leniwy informatyk wysłał mi tylko SOA w odpowiedzi.

Wiktionary


soave

Soave – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Wenecja Euganejska, w prowincji Werona.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 6450 osób, 293,2 os./km².

Wikipedia


sob.

skrót od: sobota


SJP.pl

skrót

 (1.1) = sobota

Wiktionary


soba

japoński makaron z mąki gryczanej


SJP.pl

zaimek zwrotny

 (1.1) …wskazujący na podmiot jako jednocześnie wykonawcę i odbiorcę czynności, używany z czasownikami rządzącymi narzędnikiem

Wiktionary

  • soba – rodzaj makaronu
  • Soba – starożytne królestwo aramejskie
  • Soba – gmina w Hiszpanii
  • Soba – stolica średniowiecznego królestwa Alodii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Możemy ze sobą rozmawiać godzinami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɔbɔ̃w̃, AS: sobõũ̯

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. sobie

 partyk. sobie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. sobóm.

Wiktionary


sobaczy

przestarzale: właściwy psu; psi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. lub reg. psi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sobaka ż.

 czas. sobaczyć ndk., obsobaczyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) psi, pieski

Wiktionary


sobaczyć

kląć, obrażać kogoś, przeklinać


SJP.pl


sobaka

potocznie:
1. pies
2. wyzwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. dziś gwara. pies

 (1.2) pot. rodzaj wyzwiska

 (1.3) reg-pl|Kresy. suka, pies

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sobaczy

 czas. obsobaczyć

Wiktionary


sobaków

Sobaków – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Gorzkowice.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


sobakówek

Sobakówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Gorzkowice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


sobala

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jacek Sobala – aktor i dziennikarz
  • Leszek Sobala – działacz katolicki i państwowy
  • Marcin Sobala – szablista
  • Szymon Sobala – gimnastyk i trener
  • Wojciech Sobala – siatkarz

Wikipedia


sobalski

nazwisko


SJP.pl


sobanice

Sobanice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Naruszewo. W miejscowości znajduje się jednostka ochotniczej straży pożarnej.

W Sobanicach mieści się ośrodek Centrum Rekreacji i Rozrywki, gdzie są organizowane wycieczki integracyjne dla dzieci i młodzieży oraz znajduje się sala weselna. Ośrodek liczy ogółem 9 hektarów powierzchni, posiada własne stawy i otoczony jest lasami bogatymi w zwierzynę, grzyby i jagody. To doskonała baza dla ludzi, którzy chcą aktywnie wypocząć oraz dla amatorów pięknych widoków i krystalicznie czystego powietrza.

Wikipedia


sobański

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Sobański – polski ziemianin
  • Jarosław Marek Sobański – polski artysta kabaretowy
  • Remigiusz Sobański – infułat, profesor nauk prawnych

Wikipedia


sobczak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Anatolij Sobczak (1937–2000) – rosyjski prawnik i polityk
  • Andrzej Sobczak (1946–2011) – polski autor i wykonawca kabaretowy
  • Anna Sobczak (ur. 1963) – polska zawodniczka uprawiająca szermierkę
  • Arnold Sobczak (ur. 1984) – polski wioślarz
  • Bogusław Sobczak (ur. 1979) – polityk polski, poseł
  • Bruno Sobczak (ur. 1942) – polski artysta malarz, scenograf
  • Dariusz Sobczak (ur. 1968) – polski samorządowiec
  • Franciszek Sobczak (1939–2009) – polski szermierz
  • Jacek Sobczak (ur. 1946) – prawnik polski, sędzia Sądu Najwyższego
  • Jacek Sobczak (ur. 1957) – polski prawnik i samorządowiec
  • Jan Sobczak (1932–2013) – historyk polski
  • Jan Sobczak (ur. 1965) – polski pisarz
  • January Sobczak (ur. 1997) – polski koszykarz
  • Jerzy Józef Sobczak (ur. 1952) – polski metalurg
  • Józef Gąsienica-Sobczak (ur. 1934) – polski narciarz
  • Karolina Sobczak (ur. 1984) – polska aktorka
  • Joanna Sobczak (ur. 1990) − polska siatkarka
  • Karol Sobczak (1931–2016) – polski prawnik
  • Kazimierz Sobczak (1923–2004) – polski historyk wojskowości
  • Ksienija Sobczak (ur. 1981) – rosyjska prezenterka telewizyjna
  • Maciej Sobczak (ur. 1967) – polski gitarzysta
  • Maciej Sobczak (ur. 1961) – polski skrzypek
  • Marcin Sobczak (ur. 1987) – polski piłkarz
  • Marek Sobczak (ur. 1963) – polski malarz
  • Mariusz Sobczak (ur. 1982) – polski lekkoatleta
  • Paweł Sobczak (ur. 1978) – polski piłkarz
  • Paweł Sobczak (ur. 1969) – polski hokeista
  • Rafał Sobczak (ur. 1982) – polski dyplomata
  • Ryszard Sobczak (ur. 1967) – polski florecista
  • Stanisław Gąsienica Sobczak (1884–1942) – polski rzeźbiarz i ceramik
  • Stefan Sobczak (1913–1989) – pułkownik Ludowego Wojska Polskiego i Bezpieczeństwa Publicznego
  • Tomasz Sobczak (ur. 1973) – polski aktor
  • Tomasz Sobczak (ur. 1954) – polski malarz
  • Tomasz Sobczak (ur. 1973) – polski piłkarz
  • Wojciech Sobczak (ur. 1938) – polski profesor, fizyk

Wikipedia


sobczuk

nazwisko


SJP.pl


sobczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Sobczyk (ur. 1955) – polski fizyk
  • Grzegorz Sobczyk (ur. 1981) – polski skoczek narciarski
  • Katarzyna Sobczyk (1945–2010) – polska piosenkarka muzyki rozrywkowej
  • Kazimierz Sobczyk (ur. 1939) – polski matematyk
  • Lucjan Sobczyk (1927–2023) – polski chemik
  • Marek Sobczyk (ur. 1955) – polski malarz

Wikipedia


sobczyński

nazwisko


SJP.pl


sobecki

nazwisko


SJP.pl


sobek

potocznie: człowiek, którego cechuje egoizm, samolubny, myślący tylko o swoim szczęściu; samolub, egotysta, egocentryk, egoista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) mit. egipski opiekun jezior, wody oraz symbol siły królewskiej;

Wiktionary

Sobek (także Sebek; gr. Σοῦχος Suchos) – w mitologii egipskiej opiekun jezior, wody, patron armii oraz symbol siły królewskiej. Przedstawiany był jako człowiek z głową krokodyla, czasem jako krokodyl z głową sokoła, lwa, byka, barana lub szakala bądź jako krokodyl . Na głowie nosił koronę składającą się z dwóch piór, dysku słonecznego i otaczających go rogów. Był synem bogini Neit. Egipcjanie wierzyli, że im więcej jest w Nilu krokodyli, tym lepsze będą zbiory po wylewie tej rzeki. Sobka wiązano z bogiem słońca - Ra, jako jedną z jego dusz.

Wikipedia


sobianowice

Sobianowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Wólka.

Obok miejscowości przepływa rzeka Ciemięga, która tu kończy swój bieg i wpada do Bystrzycy.

Wieś szlachecka Sobiejanowice leży na Wyżynie Lubelskiej. W drugiej połowie XVI wieku położona była w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego. Sobianowice należą do parafii Bystrzyca. We wiosce znajduje się dwór z XVIII wieku.

Wikipedia


sobiatyno

Sobiatyno – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Milejczyce.

W czasach II Rzeczypospolitej wieś nazywała się Sobiatyn.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wikipedia


sobibór

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubelskim;

 (1.2) pot. hist. niemiecki obóz zagłady zlokalizowany w Sobiborze (1.1);

Wiktionary

Sobibór – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa. Leży nad Bugiem.

Na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Sobibór-Stacja i Sobibór-Wieś. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 434 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Jałmużnika w Orchówku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pani Danuta mieszka w Sobiborze i pracuje w Sobiborskim Parku Krajobrazowym.

 (1.2) Spora grupa jeńców uciekła z Sobiboru w październiku 1943 roku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sobiborzanin mos., sobiborzanka ż.

 przym. sobiborski

Wiktionary


sobiborski

Sobibór


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sobiborem, dotyczący Sobiboru

 (1.2) związany z obozem zagłady w Sobiborze, dotyczący obozu zagłady w Sobiborze

Wiktionary

Patrz:

Sobibór

Przykłady

 (1.1) Pani Barbara już nie pracuje w Sobiborskim Parku Krajobrazowym.

 (1.2) System sobiborski funkcjonował z taką samą bezwzględnością jak w innych obozach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sobibór mrz., sobiborzanin mos., sobiborzanka ż.

Wiktionary


sobiborzanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Sobiboru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pan Józef jest rodowitym sobiborzaninem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sobibór mrz.

:: fż. sobiborzanka ż.

 przym. sobiborski

Wiktionary


sobiborzanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Sobiboru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pani Dorota jest rodowitą sobiborzanką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sobibór mrz.

:: fm. sobiborzanin mos.

 przym. sobiborski

Wiktionary


sobiczewski

nazwisko


SJP.pl


sobie

zaimek zwrotny

 (1.1) …wskazujący na podmiot jako jednocześnie wykonawcę i odbiorcę czynności, używany z czasownikami rządzącymi celownikiem i miejscownikiem

 (1.2) …z niektórymi czasownikami tworzący stronę zwrotną

partykuła

 (2.1) pot. …podkreślająca niezależność działania danego obiektu przy wykonywania opisywanej czynności lub przyjemność z niej płynącą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podaruj sobie odrobinę luksusu!

 (1.1) Proszę trzymać łapy przy sobie! Co pan sobie wyobraża?!

 (1.1) Twój narzeczony jest strasznie nudny – ciągle mówi tylko o sobie.

 (1.2) Wyobraź sobie, że potrafisz latać.

 (2.1) Zawsze sobie gwiżdżę, gdy mam dobry humor.

 (2.1) Idę sobie ulicą jak gdyby nigdy nic, a tu nagle rzuca się na mnie ten dziwny gość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɔbʲjɛ, AS: sobʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sobek mos.

 zaim. sobą

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sobek mos.

 zaim. sobą

frazeologia.

 być sobie • dogodzić sobie • kłaść uszy po sobie / położyć uszy po sobie • lecieć sobie w kulki • ostrzyć sobie zęby • pluć sobie w brodę • sam w sobie • samo w sobie • zamknąć się w sobie • zaprzątać sobie głowę • zdawać sobie sprawę • dochodzić do siebie • sobie a muzom • sobiepan • przysłowia: pierwej sobie, potem tobie

etymologia.

uwagi.

 (1.1) por|się|siebie|sobą.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) myself, yourself, himself etc.

* białoruski: (1.1) сябе

* duński: (1.1) sig; sigselv, migselv, osv.

* esperanto: (1.1) si

* jidysz: (1.1) זיך (zich)

* kaszubski: (1.1) sobie; (1.2) sobie; (2.1) sobie

* łaciński: (1.1) sibi

* niderlandzki: (1.1) zichzelf; (1.2) zich

* niemiecki: (1.1) sich

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|sobie, siebie.}}

* rosyjski: (1.1) себе; (2.1) себе

* ukraiński: (1.1) собі

* włoski: (1.1) si, sé (stesso)

źródła.

== sobie (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

zaimek zwrotny

 (1.1) sobie

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sobiebor

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Sobiesław (błędnie Sobiebor) – postać historyczna z rodu Sławnikowiców
  • Sobiebor – imię męskie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chcieliśmy ci dać na imię Sobiebor, ale dziadkowie protestowali.

Wiktionary


sobiech

nazwisko


SJP.pl


sobiechowski

nazwisko


SJP.pl


sobiecin

Sobiecin – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Jarosław.

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie jarosławskim województwa lwowskiego. W latach 1944–1946 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 12 Polaków.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Wikipedia


sobiecki

nazwisko


SJP.pl


sobień

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Sobień – wieś w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Białaczów
  • Sobień – wieś w woj. łódzkim, w pow. zgierskim, w gminie Aleksandrów Łódzki

Wikipedia


sobieńczyce

Sobieńczyce (kaszb. Sëbieńczëce lub też Sobieńczëce, niem. Sobiensitz, dawniej Sobienczyce, Sobanczyce, Szobienica) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa.

Wieś Klasztoru Cysterek w Żarnowcu w powiecie puckim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego. Znajduje się tu 74-metrowa wieża radiowa.

Wikipedia


sobieński

przymiotnik od: Sobienie-Jeziory


SJP.pl


sobiepan

osoba postępująca samowolnie, tworząca sama dla siebie reguły postępowania, nielicząca się z przepisami i ogólnie przyjętymi zasadami


SJP.pl

  • Sobiepan – postać z cyklu Opowieści z Narnii
  • Jan Sobiepan Zamoyski (1627-1665), ordynat zamojski, wojewoda, generał

Wikipedia


sobiepanek

zdrobnienie od: sobiepan


SJP.pl


sobiepańskość

sobiepański


SJP.pl

Patrz:

sobiepański

sobiepaństwo

postępowanie samowolne, nieliczenie się z nikim i niczym; samowola, anarchia, arbitralność


SJP.pl


sobieraj

nazwisko


SJP.pl

Sobieraj – osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Lubniewice. Należy do sołectwa Jarnatów.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie gorzowskim.

Wikipedia


sobierajski

nazwisko


SJP.pl

  • Czesław Sobierajski – polski polityk
  • Marian Sobierajski – profesor doktor habilitowany inżynier elektrotechniki
  • Tomasz Sobierajski – socjolog polski, publicysta
  • Zenon Sobierajski – profesor zwyczajny doktor nauk filozoficznych
Zobacz też
  • Sobieraj (nazwisko)
  • Sobieraj

Wikipedia


sobieralski

nazwisko


SJP.pl


sobiesąd

dawne imię męskie


SJP.pl

Sobiesąd – staropolskie imię męskie, złożone z członów Sobie- i -sąd ("sądzić"). Może oznaczać "ten, kto samodzielnie rozsądza", "ten, kto polega na własnym osądzie".

Sobiesąd imieniny obchodzi 9 września.

Wikipedia


sobiesiak

nazwisko


SJP.pl


sobiesierzno

Sobiesierzno – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Brodnica.

Wikipedia


sobieski

nazwisko, np. Jan III Sobieski (1629-1696), król Polski w latach 1674-1696


SJP.pl

Osoby o nazwisku Sobieski:

  • Jan III Sobieski – król Polski
  • Jakub Sobieski – polski magnat, ojciec Jana III
  • Jakub Ludwik Sobieski – polski królewicz
  • Marek Sobieski – starosta krasnostawski
  • Marek Sobieski – wojewoda lubelski
  • Marian Sobieski – polski etnomuzykolog
  • Stanisław Sobieski – polski nauczyciel
  • Stanisław Sobieski – polski szlachcic
  • Wacław Sobieski – polski historyk
  • Leelee Sobieski – aktorka amerykańska
  • Carol Sobieski – amerykański scenarzysta
  • Jean Sobieski – francuski malarz i aktor

Wikipedia


sobieszczak

nazwisko


SJP.pl


sobieszczański

nazwisko


SJP.pl


sobieszczuk

nazwisko


SJP.pl


sobieszczyk

nazwisko


SJP.pl


sobieszek

nazwisko


SJP.pl


sobieszewo

Części Gdańska:

  • Sobieszewo – osiedle w dzielnicy Wyspa Sobieszewska
  • Wyspa Sobieszewska – dzielnica miasta

Wieś:

  • Sobieszewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Przybiernów

Wikipedia


sobieszów

część miasta Jelenia Góra


SJP.pl

Sobieszów (niem. Hermsdorf am Kynast) – część miasta Jelenia Góra, w latach 1962–1976 samodzielne miasto. W latach 1945–1954 siedziba wiejskiej gminy Sobieszów.

Sobieszów położony jest wzdłuż strumienia Wrzosówka u stóp Chojnika. Od XIV w. do 1945 wieś stanowiła własność rodziny Schaffgotschów i nosiła niem. nazwę Hermsdorf unterm Kynast, w 1946 administracyjnie zatwierdzono obecną nazwę. Status miasta Sobieszów otrzymał 18 lipca 1962. Z dniem 2 lipca 1976 miasto Sobieszów zostało włączone do Jeleniej Góry, oprócz Jagniątkowa, który tego samego dnia wcielono do Piechowic (1 stycznia 1998 Jagniątków również został częścią Jeleniej Góry).

Wikipedia


sobieszowianin

mieszkaniec Sobieszowa


SJP.pl


sobieszowianka

mieszkanka Sobieszowa


SJP.pl


sobieszowski

przymiotnik od: Sobieszów


SJP.pl


sobieszyn

1. wieś w Polsce;
2. dzielnica miasta Dzierżoniów


SJP.pl

Polska

  • Sobieszyn – dzielnica Dzierżoniowa
  • Sobieszyn – wieś w województwie lubelskim, w powiecie ryckim
  • Sobieszyn – dawna gromada

Niemcy

Dawna nazwa:

  • Sauzin

Wikipedia


sobieszyński

przymiotnik od: Sobieszyn


SJP.pl


sobiesław

imię męskie


SJP.pl

  • Sobiesław (imię)
  • Sobiesław I Gdański (ur. ok. 1130, zm. 1177/1179) – namiestnik Pomorza Gdańskiego, protoplasta dynastii Sobiesławiców
  • Sobiesław I Przemyślida
  • Sobiesław II Gdański (zm. 1217/1223) – wnuk Sobiesława I
  • Sobiesław II Przemyślida
  • Sobiesław III (ur. ok. 1235, zm. 11 czerwca 1254) – prawnuk Sobiesława I

Wikipedia


sobiesława

imię żeńskie


SJP.pl

Sobiesława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Sobie- i -sława ("sława"). Oznacza "zachowująca sławę dla siebie" lub "zapracowująca na sławę dla siebie". Imię w źródłach polskich poświadczone od XIII wieku (1265 rok).

Męski odpowiednik: Sobiesław.

Sobiesława imieniny obchodzi 21 stycznia i 1 grudnia.

Wikipedia


sobiesławek

zdrobnienie od: Sobiesław (imię męskie)


SJP.pl


sobiesławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sobiesławy lub z nią związany


SJP.pl


sobiesławka

zdrobnienie od: Sobiesław (imię męskie)


SJP.pl


sobiesławkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sobiesławka lub z nim związany


SJP.pl


sobiesławostwo

Sobiesław z żoną: Sobiesławowie


SJP.pl


sobiesławowie

Sobiesław z żoną: Sobiesławostwo


SJP.pl


sobiesławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sobiesława lub z nim związany


SJP.pl


sobik

nazwisko


SJP.pl

  • Sobik – nazwisko

Wikipedia


sobin

W Polsce
  • Sobin – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. polkowickim, w gminie Polkowice
  • Sobin – część miasta Węgorzewa w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. węgorzewskim, w gminie Węgorzewo

Wikipedia


sobisz

nazwisko


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Sobisz – osada w woj. opolskim, w pow. kluczborskim, w gminie Lasowice Wielkie
  • Sobisz – osada w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Olesno

Wikipedia


sobkiewicz

nazwisko


SJP.pl


sobkostwo

potocznie: myślenie tylko o sobie, dbanie wyłącznie o siebie; samolubstwo, samolubność, egoizm, egotyzm, egocentryzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) samolubstwo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sobkostwo Grzegorza nie przysparzało mu przyjaciół.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sobek mos.

 przym. sobkowski

Wiktionary


sobków

potocznie: człowiek, którego cechuje egoizm, samolubny, myślący tylko o swoim szczęściu; samolub, egotysta, egocentryk, egoista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, nad rzeką Nidą

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sobkowianin mos., sobkowianka ż.

 przym. sobkowski

Wiktionary


sobkowiak

nazwisko


SJP.pl


sobkowianin

mieszkaniec Sobkowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


sobkowianka

mieszkanka Sobkowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


sobkowicz

nazwisko


SJP.pl


sobkowski

1. przymiotnik od: Sobków;
2. charakterystyczny dla sobka, samoluba, egoistyczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Sobkowa, związany z Sobkowem

przymiotnik jakościowy

 (2.1) samolubny, egoistyczny

 (2.2) charakterystyczny dla Sobkowa lub sobkowian, mający cechy lub właściwości przypisywane Sobkowowi lub sobkowianom

Wiktionary

  • Sobkowski − polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 666 osób.

Osoby noszące nazwisko Sobkowski:

  • Eugenia Sobkowska (ur. 1926) – polska technolog żywności
  • Jerzy Sobkowski (ur. 1929) – polski chemik
  • Michał Sobkowski (ur. 1962) – polski chemik
  • Ryszard Sobkowski (1949–2007) − polski dziennikarz i publicysta komputerowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W wyniku wydobycia na terenie Wzgórza Sobkowskiego powstało wyrobisko odkrywkowe o powierzchni około 28 ha.

 (2.1) Sobkowskie zachowanie Piotra nie przysporzyło mu przyjaciół.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. Sobków mrz., sobkowianin mos., sobkowianka ż.

 (2.1)

:: rzecz. sobek mos., sobkostwo n.

Wiktionary


soblówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Soblówka – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Ujsoły. Graniczy ze Słowacją, w dolinie potoku Cicha. Położona jest u podnóża góry Wielka Rycerzowa i Muńcuł.

Według danych z 2008 r. wieś miała 687 mieszkańców.

Zabudowa wsi znajduje się na wysokości 650 m n.p.m.

Wikipedia


sobociński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Maria Sobocińska – polska aktorka
  • Maria Sobocińska – polski żołnierz
  • Adam Sobociński – polski urzędnik
  • Bolesław Sobociński – polski logik i filozof
  • Czesław Sobociński – polski architekt
  • Jan Sobociński – polski piłkarz
  • Jerzy Sobociński – polski rzeźbiarz
  • Leon Sobociński – polski pisarz
  • Maciej Sobociński – polski reżyser teatralny i telewizyjny, a także scenograf
  • Michał Sobociński – polski operator filmowy
  • Piotr Sobociński – polski operator filmowy
  • Piotr Sobociński jr. – polski operator filmowy
  • Remigiusz Sobociński – polski piłkarz
  • Robert Sobociński – polski rzeźbiarz
  • Wincenty Sobociński – polski wojskowy
  • Witold Sobociński – polski operator filmowy

Wikipedia


sobocki

Sobótka; sobotecki, sobótkowski, sobótczański, sobócki


SJP.pl


sobol

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Martes zibellina|ref=tak., azjatyckie zwierzę futerkowe, ssak drapieżny o gęstym, jedwabistym, brązowym lub czarnym futrze;

 (1.2) wyprawiona skóra sobola (1.1)

Wiktionary

  • Sobol – samochód dostawczy produkowany przez Gorkowskij Awtomobilnyj Zawod
  • Jan Sobol (ur. 1953) – piłkarz polski, reprezentant kraju
  • Jan Sobol – czeski piłkarz ręczny, reprezentant kraju
  • Wacław Sobol (1903-1981) – działacz polityczny, powstaniec śląski
  • Wojciech Sobol – współzałożyciel i były członek kabaretu Kaczki z Nowej Paczki
  • Andrzej Sobol-Jurczykowski (ur. 1951) – tłumacz literatury hiszpańskojęzycznej
  • Ilja M. Sobol (ur. 1926) - sowiecki matematyk litewskiego pochodzenia

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɔbul, AS: sobul

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sobole nmos.

 przym. sobolowy, soboli

Wiktionary


sobolak

nazwisko


SJP.pl


sobolczyk

nazwisko


SJP.pl


sobole

futro z sobolich skór


SJP.pl

3 miejscowości w Polsce
  • Sobole – wieś w woj. lubelskim, w pow. radzyńskim, w gminie Ulan-Majorat
  • Sobole – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Załuski
  • Sobole – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. oleckim, w gminie Wieliczki
miejscowość na Białorusi
  • Sobole – wieś w obwodzie brzeskim, w rejonie bereskim
miejscowość na Litwie
  • Sobole – wieś w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Niemenczyn

Wikipedia


sobolew

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 4, w tym 3 podstawowe
  • Sobolew – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. jaworskim, w gminie Wądroże Wielkie
  • Sobolew – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubartowskim, w gminie Firlej
  • Sobolew – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Sobolew
  • Sobolew – część wsi Drożanki w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Gózd

Wikipedia


sobolewo

Miejscowości w Polsce i ich integralne części
  • Sobolewo – wieś w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Grabówka
  • Sobolewo – wieś w woj. podlaskim, w pow. suwalskim, w gminie Suwałki
  • Sobolewo – wieś w woj. podlaskim, w pow. wysokomazowieckim, w gminie Klukowo
  • Sobolewo – część wsi Rokiciny w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka
  • Sobolewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Czarnków
  • Sobolewo – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Krzęcin

Wikipedia


sobolewski

przymiotnik od: Sobolew


SJP.pl

Osoby o nazwisku Sobolewska i Sobolewski

  • Adam Michał Sobolewski – sędzia i wojski drohicki
  • Anastazja Sobolewska – Sprawiedliwa wśród Narodów Świata
  • Anna Sobolewska
  • Andrzej Sobolewski (1924–1944) – powstaniec warszawski
  • Andrzej Sobolewski (ur. 1951) – fizyk
  • Edward Sobolewski – kompozytor, dyrygent, pedagog
  • Feliks Sobolewski – ujednoznacznienie
  • Franciszek Sobolewski – ujednoznacznienie
  • Henryk Sobolewski – ujednoznacznienie
  • Hipolit Sobolewski (1911–1997) – polski specjalista z dziedziny konstrukcji i projektowania parowozów
  • Ignacy Sobolewski (1770–1846) – polityk
  • Janusz Jerzy Sobolewski (1921–1944) – podporucznik, powstaniec warszawski
  • Janusz L. Sobolewski (ur. 1954), dziennikarz, pisarz
  • Joanna Sobolewska-Pyz (ur. 1939) – polska działaczka społeczna pochodzenia żydowskiego
  • Józef Sobolewski – ujednoznacznienie
  • Justyna Sobolewska – polska dziennikarka
  • Joanna Sobolewska-Pyz – polska działaczka społeczna
  • Krzysztof Sobolewski (ur. 1978) – polityk
  • Ludwik Sobolewski – ujednoznacznienie
  • Maciej Leon Sobolewski (1724–1804) – poseł na sejmy, senator
  • Małgorzata Sobolewska – polska siatkarka
  • Marek Sobolewski (1925–1983) – prawnik
  • Marian Sieradzan-Sobolewski (1921–1990) – polityk, wiceminister przemysłu lekkiego
  • Marian Sobolewski – ujednoznacznienie
  • Michał Władysław Sobolewski (ur. 1947) – informatyk
  • Mieczysław Sobolewski – działacz niepodległościowy, 15 czerwca 1932 pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości
  • Mikołaj Sobolewski (ur. 1892) – żołnierz 3 Pułku Piechoty Legionów Polskich, kawaler Virtuti Militari, 25 lipca 1933 odznaczony Krzyżem Niepodległości
  • Monika Sobolewska – polska arystokratka
  • Paweł Sobolewski (ur. 1979) – piłkarz
  • Paweł Sobolewski (ur. 1986) – trener siatkarski
  • Radosław Sobolewski (ur. 1976) – piłkarz
  • Ryszard Sobolewski (1930–2005) – aktor
  • Stanisław Sobolewski (1680–1772) – podkomorzy warszawski
  • Stanisław Sobolewski (ur. 1952) – malarz
  • Tadeusz Sobolewski (ur. 1947) – publicysta i krytyk filmowy
  • Walenty Faustyn Sobolewski (1765–1831) – minister Sprawiedliwości Królestwa Polskiego (1816–1819), prezes Rady Administracyjnej (1826–1830)
  • Walerian Sobolewski – Sprawiedliwy wśród Narodów Świata
  • Władysław Sobolewski (1890–1937) – inspektor Policji Państwowej

Wikipedia


soboli

przymiotnik od: soból (np. futro sobole); sobolowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z sobolem, dotyczący sobola

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do sobola

Wiktionary

Soboli – wieś w Chorwacji, w żupanii primorsko-gorskiej, w gminie Čavle. W 2011 roku liczyła 172 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. soból m., sobole nmos.

 przym. sobolowy

Wiktionary


sobolowaty

1. podobny do sobola;
2. koń sobolowaty - koń maści ryżawej


SJP.pl


sobolowy

przymiotnik od: soból (np. futro sobolowe); soboli


SJP.pl


sobóm

zaimek zwrotny

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sobą

Wiktionary


soboń

nazwisko


SJP.pl

Soboń – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Wierzbno. Ma status sołectwa.

Pierwsza wzmianka o miejscowości (w formie Zabon W. H.) pochodzi z mapy Zachodniej (Nowej) Galicji A. Mayera von Heldensfelda z lat 1801-1804.

Wikipedia


sobór

1. prawosławna katedra i bazylika
2. zgromadzenie wszystkich biskupów odbywające się pod przewodnictwem papieża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. zgromadzenie biskupów całego Kościoła;

 (1.2) rel. stała rada biskupów przy patriarsze w prawosławiu;

 (1.3) hist. zgromadzenie przedstawicieli stanów w dawnej Rosji;

 (1.4) rel. większa świątynia prawosławna;

Wiktionary

  • sobór powszechny – w Kościołach chrześcijańskich spotkanie biskupów całego Kościoła w celu ustanowienia praw kościelnych
  • sobór – świątynia prawosławna pełniąca funkcję katedry eparchialnej lub wyróżniająca się rozmiarami i znaczeniem dla kultu
  • święty sobór – w Kościele prawosławnym stała rada biskupów przy zwierzchniku (patriarsze, metropolicie, arcybiskupie) Kościoła
  • Sobór Ziemski – zgromadzenie przedstawicieli stanów, głównie szlachty bojarskiej i duchowieństwa, w Rosji w XVI–XVII wieku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nigdy nie istnieje sobór powszechny, który by nie był jako taki zatwierdzony lub przynajmniej uznany przez następcę Piotra.

 (1.3) W tym kwartale wyposażenie soboru zostało uzupełnione o nowy ikonostas.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soborowość ż., soborność ż.

 przym. soborowy, przedsoborowy, posoborowy

Wiktionary


soborność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. polit. idea zjednoczenia Ukrainy

 (1.2) rel. zasada kolegialności zarządzania Kościołem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈbɔrnɔɕt͡ɕ, AS: soborność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sobór m., soborowość ż.

 przym. soborny, soborowy, posoborowy, przedsoborowy

Wiktionary


soborowy

przymiotnik od: sobór


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z soborem, dotyczący soboru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sobór mrz., soborność ż.

 przym. przedsoborowy, posoborowy

Wiktionary


soborzyce

Soborzyce – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Dąbrowa Zielona.

Wieś duchowna Wszemborzyce, własność opactwa cystersów w Jędrzejowie położona była w końcu XVI wieku w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia


sobota

szósty dzień tygodnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szósty dzień tygodnia;

 (1.2) zob. soboty.

Wiktionary

Sobota (sobota, skrót sob.) – dzień tygodnia między piątkiem a niedzielą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sobota jest naszym ulubionym dniem tygodnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈbɔta, AS: sobota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soboty nmos., szabas m., Sobota ż., Sobótka ż.

:: zdrobn. sobótka ż.

 przym. sobotni, sobótkowy, szabasowy

Wiktionary


sobótczanin

mieszkaniec Sobótki (miasta w Polsce)


SJP.pl


sobótczanka

mieszkanka Sobótki (miasta w Polsce)


SJP.pl


sobótczański

Sobótka; sobótkowski, sobocki, sobócki, sobotecki


SJP.pl


sobotecki

Sobótka; sobocki, sobócki, sobótkowski, sobótczański


SJP.pl


sobotka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od sobota

 (1.2) etn. święto z okazji letniego przesilenia Słońca

 (1.3) stos rozpalany z okazji sobótki (1.2)

Wiktionary

Sobotka – miasto w Czechach, w kraju hradeckim. Według danych z 31 grudnia 2003 powierzchnia miasta wynosiła 1931 ha, a liczba jego mieszkańców 2274 osób.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sobota ż., Sobótka ż., Sobota m./ż.

 przym. sobótkowy, sobotni

Wiktionary


sobótki

święto ludowe w czerwcu, podczas którego, w nocy, puszcza się wianki po wodzie; kupała; kupalnocka


SJP.pl

Noc Kupały (biał. Kupałle, ros. Iwan Kupała, Kupała, ukr. Iwan Kupało) – święto przesilenia letniego w religii Słowian, w późniejszym okresie zaadaptowanego na drodze inkulturacji przez chrześcijaństwo i powiązanego z postacią świętego Jana Chrzciciela. Jedno z głównych świąt ludowych Słowian wschodnich. W tradycji ludowej pierwotnie obchodzone było w terminie przesilenia, jednak w następstwie działalności chrystianizacyjnej Kościoła nastąpiło powiązanie święta z wigilią zbiegającego się z nim czasowo święta Narodzenia św. Jana Chrzciciela.

Wikipedia


sobótkowski

Sobótka; sobótczański, sobocki, sobócki, sobotecki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sobótką, dotyczący Sobótki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sobótka ż.

Wiktionary


sobótkowy

przymiotnik od: sobótka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący sobótki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sobótka ż., sobota ż.

Wiktionary


sobotni

związany z sobotą


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący soboty; dziejący się w sobotę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) […] A w sobotnią noc był Luksemburg, chata, szkło […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈbɔtʲɲi, AS: sobotʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sobótka ż., sobota ż.

Wiktionary


sobów

Sobów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Ożarów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 755.

Wikipedia


sobowo

Sobowo – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Brudzeń Duży.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


sobowtór

osoba bardzo podobna z wyglądu do innej osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba wyglądająca bardzo podobnie do innej;

Wiktionary

  • sobowtór – osoba łudząco podobna do innej osoby
  • sobowtór (Doppelgänger) – istota fikcyjna
  • Sobowtór – film fabularny reż. Akira Kurosawa
  • Sobowtór – film fabularny reż. Maurice Phillips
  • Sobowtór – film fabularny reż. Bodo Kox
  • Sobowtór: poemat petersburski – nowela Fiodora Dostojewskiego
  • Sobowtór profesora Rawy – powieść Alfreda Szklarskiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Otóż ja mam sobowtóra i to jego widziałeś, nie mnie!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈbɔftur, AS: soboftur

Wiktionary


sobowtórka

sobowtór


SJP.pl

Patrz:

sobowtór

sobriquet

[czytaj: sobriKE] z francuskiego: przezwisko, przydomek


SJP.pl


sobuś

zdrobnienie od: Sobiesław (imię męskie)


SJP.pl


soc

[czytaj: soc] związany ze sprawami społecznymi, socjalnymi


SJP.pl


soccer

[czytaj: soke(r)] nazwa europejskiej piłki nożnej używana w krajach anglosaskich, głównie USA, dla odróżnienia od futbolu amerykańskiego


SJP.pl

Piłka nożna (futbol, ang. football, association football, soccer) – gra zespołowa, w której dwie drużyny starają się zdobyć w określonym czasie jak najwięcej goli poprzez wbicie piłki do bramki przeciwnika; najpopularniejsza dyscyplina sportowa z około 4 miliardami fanów na całym świecie.

Wikipedia


soccus

niski trzewik, sandał, używany przez aktorów grających w starożytnych komediach greckich (w przeciwieństwie do koturna w tragedii)


SJP.pl

Soccus – rodzaj pantofla, niski, lekki trzewik, używany w starożytności tylko przez kobiety i mężczyzn zniewieściałych. Ludzie poważni używali zwykle wysokich koturnów.

Soccus był zarazem obuwiem używanym w komedii, gdy koturn należał do kostiumu autora tragicznego.

Wikipedia


socha

dawne prymitywne narzędzie do orki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. prymitywne drewniane narzędzie służące do orki;

 (1.2) bud. pionowy słup rozwidlony u góry, element konstrukcji dachu

Wiktionary

Socha – dawne drewniane narzędzie rolnicze stosowane do orki, charakteryzujące się rozdwojonym rylcem. Nazwa (w językach słowiańskich socha = drzewo rosochate, widły) pochodzi właśnie od tego rylca.

W Egipcie znano sochę od VII wieku p.n.e. W Europie Wschodniej pojawiła się prawdopodobnie przed średniowieczem. Przetrwała do początku XX wieku, a w niektórych miejscach nawet dłużej. W Polsce wschodniej zaczęła się rozpowszechniać obok pługa i płużycy (lekkiego pługa bez kół) od XVI wieku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɔxa, AS: soχa

Wiktionary


sochacki

nazwisko


SJP.pl

Sochacki (forma żeńska: Sochacka; liczba mnoga: Sochaccy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 7569 osób.

Wikipedia


sochacz

nazwisko


SJP.pl


sochaczew

miasto w Polsce


SJP.pl

Sochaczew – miasto w centralnej Polsce, w województwie mazowieckim w powiecie sochaczewskim, nad rzekami Bzurą, Utratą i Pisią.

Do 1954 r. siedziba wiejskich gmin Chodaków i Kozłów Biskupi. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa skierniewickiego. Jest stolicą powiatu sochaczewskiego oraz siedzibą władz gminy wiejskiej Sochaczew.

Wikipedia


sochaczewianin

mieszkaniec Sochaczewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Sochaczewa

 (1.2) osoba pochodząca z Sochaczewa, urodzona w Sochaczewie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sochaczew m.

:: fż. sochaczewianka ż.

 przym. sochaczewski

Wiktionary


sochaczewianka

mieszkanka Sochaczewa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Sochaczewa

 (1.2) kobieta pochodząca z Sochaczewa, urodzona w Sochaczewie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sochaczew m.

:: fm. sochaczewianin m.

 przym. sochaczewski

Wiktionary


sochaczewski

przymiotnik od: Sochaczew


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sochaczewem, dotyczący Sochaczewa

Wiktionary

Osoby:

  • Aleksander Sochaczewski − polski malarz
  • Stanisław Sochaczewski − polski oficer

Regiony:

  • powiat sochaczewski
  • ziemia sochaczewska

Inne:

  • Express Sochaczewski
  • Sochaczewska Kolej Muzealna

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Sochaczew mrz., sochaczewianin m., sochaczewianka ż.

Wiktionary


sochaczne

dawna opłata za sprzedaż swoich towarów na targowisku; targowe


SJP.pl


sochaj

nazwisko


SJP.pl


sochan

nazwisko


SJP.pl

  • Jeremy Sochan (ur. 2003), polski koszykarz
  • Stanisław Sochan (ur. 1910), poseł na Sejm PRL V i VI kadencji

Wikipedia


sochocin

miasto w Polsce


SJP.pl

Sochocin – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w miejsko-wiejskiej gminie Sochocin. Miejscowość jest siedzibą gminy Sochocin.

Administracyjnie Sochocin ma status sołectwa.

Sochocin był miastem od 1385 roku do 13 stycznia 1870 roku. Miejscowość odzyskała status miasta 1 stycznia 2021.

Wikipedia


sochocinianin

mieszkaniec Sochocina (miasta w Polsce)


SJP.pl


sochocinianka

mieszkanka Sochocina (miasta w Polsce)


SJP.pl


sochociński

przymiotnik od: Sochocin


SJP.pl


sochocki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jerzy Sochocki – polski wojskowy
  • Julian Sochocki – polski matematyk
  • Ryszard Sochocki – polski uczony
  • Zdzisław Sochocki – polski wojskowy

Wikipedia


sochoń

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jan Sochoń – rzymskokatolicki ksiądz, poeta, krytyk literacki, teolog i filozof
  • Magdalena Sochoń – polska lekkoatletka

Wikipedia


sochowy

przymiotnik od: socha


SJP.pl


socialmediowy

związany z mediami społecznościowymi; socialowy


SJP.pl


socialowy

związany z mediami społecznościowymi; socialmediowy


SJP.pl


socjal

potocznie: świadczenie socjalne; socjał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. pomoc socjalna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie przyjeżdżamy, żeby żerować na socjalu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjalna ż., socjalność ż., socjalny mos.

 przym. socjalny

 przysł. socjalnie

Wiktionary


socjal.

skrót od: socjalny


SJP.pl


socjaldarwinistka

socjaldarwinista


SJP.pl

Patrz:

socjaldarwinista

socjaldemokracja

1. ruch społeczno-polityczny zmierzający do uspołecznienia gospodarki rynkowej, zmniejszenia nierówności społecznych, realizacji praw pracowniczych i obywatelskich w wielopartyjnym systemie demokratycznym;
2. ogół partii politycznych głoszących te idee


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. polit. ruch społeczny, mający na celu budowę społeczeństwa i ustroju socjalistycznego poprzez demokratyczne reformy;

 (1.2) polit. ogół partii socjaldemokratycznych

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To właśnie ruch robotniczy dał początek socjaldemokracji.

 (1.2) W zeszłym tygodniu w Warszawie odbył się zjazd mazowieckiej socjaldemokracji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjaldɛ̃mɔˈkrat͡sʲja, AS: socʹi ̯aldẽmokracʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjaldemokratyzm m., socjaldemokrata m., socjaldemokratka ż.

 przym. socjaldemokratyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) socjaldemokratyzm m.

Wiktionary


socjaldemokrata

1. członek partii socjaldemokratycznej;
2. zwolennik socjaldemokracji


SJP.pl


socjaldemokratka

socjaldemokrata


SJP.pl

Patrz:

socjaldemokrata

socjaldemokratyczny

socjaldemokracja, socjaldemokrata, socjaldemokratyzm


SJP.pl

Patrz:

socjaldemokracja, socjaldemokrata, socjaldemokratyzm

socjaldemokratyzm

kierunek ideologiczny, ruch społeczny opierający się na idei wielopartyjnej demokracji i sprawiedliwości społecznej


SJP.pl

Wikipedia


socjalista

zwolennik socjalizmu; socjał (dawniej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik socjalizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skończyła prestiżowe warszawskie gimnazjum, do którego chodziła inteligencka młodzież o lewicowych skłonnościach, spotykała się z socjalistami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjaˈlʲista, AS: socʹi ̯alʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjalizm m., socjalizacja ż., socjalizowanie n.

:: fż. socjalistka ż.

 czas. socjalizować ndk.

 przym. socjalistyczny

 przysł. socjalistycznie

Wiktionary


socjalistka

zwolenniczka socjalizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: socjalista

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjaˈlʲistka, AS: socʹi ̯alʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjalizm m., socjalizacja ż., socjalizowanie n.

:: fm. socjalista m.

 czas. socjalizować

 przym. socjalistyczny

 przysł. socjalistycznie

Wiktionary


socjalistycznie

przysłówek

 (1.1) na sposób socjalistyczny, zgodnie z duchem socjalizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wśród robotników istniały grupy silnie socjalistycznie zaangażowane.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjalistyczność ż., socjał mos., socjalista mos., socjalistka ż., socjalizm mrz.

 czas. socjalizować ndk.

 przym. socjalistyczny, przedsocjalistyczny

Wiktionary


socjalistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest socjalistyczne; cecha tych, którzy są socjalistyczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. socjalistyczny

 przysł. socjalistycznie

Wiktionary


socjalistyczny

socjalizm


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z socjalizmem, charakterystyczny dla socjalizmu

 (1.2) związany z socjalizmem realnym, dotyczący państwa tzw. demokracji ludowej

Wiktionary

Patrz:

socjalizm

Przykłady

 (1.1) Józef Piłsudski miał ważny socjalistyczny epizod w swoim życiorysie.

 (1.2) Tylko ustrój socjalistyczny może zapewnić stały rozwój sił wytwórczych kraju, stale rosnący dobrobyt i kulturę społeczeństwa (…) (Statut Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjalʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: socʹi ̯alʹistyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjał mos., socjalizm m., socjalista m., socjalistka ż., socjalistyczność ż.

 czas. socjalizować ndk.

 przysł. socjalistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) komunistyczny

Wiktionary


socjalistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. dziedzina badań i nauki o celach społeczeństw i ludzkości

Wiktionary


socjalizacja

proces kształtowania człowieka jako elementu społeczeństwa


SJP.pl

Socjalizacja (łac. socialis = społeczny) – proces (oraz rezultat tego procesu) nabywania przez jednostkę systemu wartości, norm oraz wzorów zachowań (w wyniku oddziaływań otoczenia społecznego), obowiązujących w danej zbiorowości. Socjalizacja trwa przez całe życie człowieka, lecz w największym nasileniu występuje, gdy dziecko rozpoczyna życie w społeczeństwie. Największą rolę na tym etapie odgrywają jego rodzice, później także wychowawcy i rówieśnicy oraz instytucje (takie jak szkoła, przedszkole czy Kościół).

Wikipedia


socjalizacyjny

związany z socjalizacją


SJP.pl


socjalizm

1. ideologia głosząca dążenie do zniesienia prywatnej własności środków produkcji oraz podziałów klasowych;
2. ustrój społeczny oparty na realizacji założeń takiej ideologii;
3. narodowy socjalizm - nazizm, hitleryzm;
4. realny socjalizm - propagandowa nazwa komunizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. wieloznaczne pojęcie, odnoszące się do prób zmniejszenia nierówności społecznych i upowszechnienia świadczeń socjalnych, lub poddania gospodarki kontroli społecznej (poprzez instytucje państwowe, samorządowe, korporacyjne lub spółdzielcze);

Wiktionary

Socjalizm (łac. socialis – społeczny) – szerokie i wewnętrznie zróżnicowane spektrum idei, doktryn społeczno-ekonomicznych oraz ruchów politycznych, których wspólnym celem jest ustanowienie ładu społecznego opartego na zasadach równości, wspólnotowości, sprawiedliwości społecznej oraz racjonalnego zarządzania gospodarką. Kluczową cechą socjalizmu jest postulat przewagi własności społecznej nad własnością prywatną, szczególnie w odniesieniu do środków produkcji i zasobów naturalnych. W tym ujęciu produkcja dóbr postrzegana jest jako wysiłek zbiorowy, a jej efekty powinny służyć całemu społeczeństwu, a nie wyłącznie właścicielom kapitału.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Socjalizm zapewnia obywatelom edukację i opiekę medyczną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈt͡sʲjalʲism̥, AS: socʹi ̯alʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjał mos., socjalista m., socjalistka ż.

 przym. socjalistyczny, przedsocjalistyczny

 przysł. socjalistycznie

 czas. socjalizować ndk.

Wiktionary


socjalizować

1. kształtować osobowość, uczyć współdziałać z innymi, akceptować normy społeczne;
2. zmieniać własność środków produkcji z prywatnej na społeczną; uspołeczniać;
3. przestarzale: skłaniać się, przychylać ku socjalizmowi


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) poddawać procesowi socjalizacji

 (1.2) ekon. zmieniać własność środków produkcji z prywatnej na społeczną

 (1.3) być entuzjastą socjalizmu

czasownik zwrotny niedokonany socjalizować się

 (2.1) podlegać procesowi socjalizacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjalista mos., socjalizm mrz., socjalistka ż.

 przym. socjalistyczny, socjalny

 przysł. socjalistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uspołeczniać

 (1.2) uspołeczniać

 (2.1) udzielać się towarzysko

Wiktionary


socjalliberalizm

Socjalliberalizm (ang.: Social liberalism, niem.: Sozialliberalismus, hiszp.: socioliberalismo) – zdefiniowana przez Leonarda Hobhouse’a doktryna polityczna. Głosi wolność społeczną przy jednoczesnym zachowaniu pewnego stopnia interwencjonizmu państwowego w mechanizmy wolnego rynku, aby dać zabezpieczenie socjalne najbiedniejszym.

Wikipedia


socjalliberał

osoba wyznająca poglądy liberalne z naciskiem na sprawy socjalne


SJP.pl


socjalno-ekonomiczny

związany z zaspokajaniem potrzeb ekonomicznych członków jakiejś społeczności


SJP.pl


socjalnobytowy

dotyczący życia, istnienia, zaspokojenia potrzeb materialnych ludzi


SJP.pl


socjalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest socjalne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. socjalny

 przysł. socjalnie

 rzecz. socjal mrz.

Wiktionary


socjalnoubezpieczeniowy

dotyczący ubezpieczenia socjalnego


SJP.pl


socjalnousługowy

o pomieszczeniu, budynku itp.: spełniający podstawowe warunki zaspokajające socjalne potrzeby ludzi


SJP.pl


socjalny

1. dotyczący społeczeństwa; społeczny;
2. związany z zaspokojeniem potrzeb materialnych i kulturalnych społeczeństwa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z zaspokojeniem potrzeb bytowych członków społeczeństwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Walka o reformy socjalne prowadzona była przede wszystkim przez ruch związków zawodowych, który stopniowo zaangażował pracowników niewykwalifikowanych i pracujące kobiety.

 (1.1) Renciści i inni beneficjenci świadczeń socjalnych mogą oczekiwać jednorazowej wolnej od podatku kwoty w wysokości 2000 euro.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjal mrz., socjalność ż.

 czas. socjalizować, resocjalizować

Wiktionary


socjalszowinizm

Socjalszowinizm – oportunistyczny prąd w międzynarodowym ruchu robotniczym, powstały w latach I wojny światowej jako ekstremistyczna forma rewizjonizmu. Popierał on militarne cele rodzimej burżuazji w wojnie imperialistycznej. W Niemczech socjalszowiniści nawoływali proletariat niemiecki do udziału w wojnie pod pozorem, że jest to walka z klasami panującymi innych krajów. W Rosji głosili oni pokój klasowy wewnątrz kraju pod hasłem "obrony ojczyzny".

Wikipedia


socjał

przestarzałe: zwolennik socjalizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. środ. polit. socjalista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjalista, socjalistka, socjalizm

 przym. socjalistyczny

 przysł. socjalistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) socjoł

Wiktionary


socjeta

grupa ludzi zajmująca uprzywilejowane miejsce w społeczeństwie; śmietanka towarzyska, elita


SJP.pl


socjobiolog

specjalista w dziedzinie socjobiologii


SJP.pl


socjobiologia

Socjobiologia – syntetyczna dyscyplina naukowa, której celem jest wyjaśnianie zachowań społecznych, także zachowań Homo sapiens, poprzez rozpatrywanie ich w kontekście działania doboru naturalnego jako mechanizmu działającego na poziomie organizmu lub poszczególnych genów (egoizm genetyczny). Socjobiologia jest często traktowana jako część biologii i socjologii, ma związki z etologią, ewolucjonizmem, zoologią, genetyką populacyjną i innymi dyscyplinami. W ramach studiów nad społecznościami ludzkimi socjobiologia jest ściśle związana z ekologią behawioralną i psychologią ewolucyjną. Celem socjobiologii człowieka jest uporządkowanie faktów dotyczących organizacji społecznej z punktu widzenia przystosowywania się grup społecznych do środowiska w wyniku ewolucji.

Wikipedia


socjobiolożka

socjobiolog


SJP.pl

Patrz:

socjobiolog

socjocybernetyka

Wikipedia


socjodarwinizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) socjol. zespół teorii opisujących ewolucję społeczeństw;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W pewnym sensie socjodarwinizm stanowi teoretyczną podstawę eugeniki czy rasizmu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) darwinizm społeczny

Wiktionary


socjodrama

zaimprowizowane przedstawienie, w którym członkowie pewnej grupy osób odgrywaja wyznaczone role, w celu przeanalizowania albo uzdrowienia stosunków panujących w tym zespole


SJP.pl


socjografia

Socjografia - nauka pomocnicza socjologii, zajmująca się opisem społeczeństwa i zachodzących w nim zjawisk. Opiera się na zbieraniu dużych ilości materiału empirycznego, wraz z luźnymi notatkami i komentarzami. Opis socjograficzny ma często charakter eksploracyjny (dotyczy słabo poznanych obszarów społeczeństwa) i stanowi podstawę głębszych i bardziej systematycznych badań socjologicznych, badających określone hipotezy.

Wikipedia


socjogram

Socjogram – graficzna prezentacja stosunków między ludźmi, więzi społecznych lub relacji sympatii-antypatii, uznania itp. w grupie społecznej sporządzana w socjometrii.

Cele stosowania techniki socjogramu:

  • poznanie stosunków międzyludzkich (w tym stosunków między zwierzchnikami a pracownikami);
  • ujawnienie istnienia klik w grupie;
  • porównanie hierarchii oficjalnej z nieoficjalną;
  • uzyskanie informacji o istnieniu nieformalnych przywódców lub gwiazd socjometrycznych;
  • porównanie oficjalnych i nieoficjalnych kanałów informacyjnych;

Wikipedia


socjol.

skrót od: socjologia, socjologiczny


SJP.pl


socjolekt

charakterystyczna odmiana języka jakiejś grupy społecznej np. język potoczny, żargon uczniowski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. dialekt o zasięgu środowiskowym;

 (1.2) jęz. zespół jednostek językowych (zwykle leksykalnych) o podłożu środowiskowym;

Wiktionary

Socjolekt – odmiana językowa właściwa dla danej klasy lub grupy społecznej, grupy zawodowej lub subkultury. Socjolekty, w przeciwieństwie do dialektów regionalnych, mają podłoże nie geograficzne, lecz środowiskowe (społeczne). Socjolekty bywają odrębne wyłącznie na płaszczyźnie leksyki, lecz są wśród również takie, które odróżniają się także gramatyką.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) dialekt środowiskowy, gwara środowiskowa, mowa środowiskowa

 (1.2) slang, gwara środowiskowa, żargon

Wiktionary


socjolingwistka

socjolingwista


SJP.pl

Patrz:

socjolingwista

socjolingwistyczny

socjolingwistyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący socjolingwistyki

Wiktionary

Patrz:

socjolingwistyka

Przykłady

 (1.1) Jest to zjawisko szczególnie interesujące, zarówno z punktu widzenia socjolingwistycznego, jak i teoretyczno-językowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjɔlʲĩŋɡvʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: socʹi ̯olʹĩŋgvʹistyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjolingwistyka ż.

Wiktionary


socjolingwistyka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. nauka zajmująca się funkcjonowaniem języka w społeczeństwie;

Wiktionary

Socjolingwistyka – dział językoznawstwa zajmujący się badaniem interakcji wszystkich aspektów życia społecznego (takich jak normy kulturowe, oczekiwania oraz kontekst językowy) z używanym językiem. Socjolingwistyka różni się od socjologii języka, ponieważ bada wpływ języka na społeczność, podczas gdy socjologia skupia się na wpływie społeczności na język. Zakres badań socjolingwistycznych w znacznym stopniu pokrywa się z pragmatyką. Socjolingwistyka jest historycznie pokrewna antropolingwistyce, część naukowców uważa je za tożsame.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Socjolingwistyka narodziła się z powiązania socjologii będącej nauką o społeczeństwie i lingwistyki – nauki o języku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjɔlʲĩŋɡˈvʲistɨka, AS: socʹi ̯olʹĩŋgvʹistyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjolingwista m., socjolingwistka ż.

 przym. socjolingwistyczny

Wiktionary


socjolog

specjalista w zakresie socjologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) eduk. specjalista w dziedzinie socjologii

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) eduk. specjalistka w dziedzinie socjologii

Wiktionary

Socjologia – nauka badająca w systematyczny sposób funkcjonowanie i zmiany społeczeństwa.

Socjologowie badają społeczne reguły (normy), procesy i struktury, które łączą i dzielą ludzi, tworzą lub są przejawem więzi między ludźmi, a także proces ich zmian. Badają zarówno jednostki uwikłane w grupy społeczne, jak i międzyludzkie relacje (na przykład rodzinę, wspólnoty, stowarzyszenia, zrzeszenia). Relacje międzyludzkie ujęte w społecznej dynamice mogą ludzi łączyć, tworząc grupy społeczne, instytucje czy całe społeczeństwa, lub dzielić przez społeczne podziały.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Córka jest socjologiem prawa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈt͡sʲjɔlɔk, AS: socʹi ̯olok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjologia ż., socjologizm m., socjologizowanie n.

:: fż. socjolożka

 czas. socjologizować ndk.

 przym. socjologiczny

 przysł. socjologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pot. socjolożka

Wiktionary


socjologia

1. nauka o społeczeństwie;
2. wydział lub kierunek w szkole wyższej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o społeczeństwie, zajmująca się badaniem struktury społeczeństwa, następujących w nim zmian, praw kierujących rozwojem społeczeństwa i różnego rodzaju zjawisk w nim występujących;

Wiktionary

Socjologia – nauka badająca w systematyczny sposób funkcjonowanie i zmiany społeczeństwa.

Socjologowie badają społeczne reguły (normy), procesy i struktury, które łączą i dzielą ludzi, tworzą lub są przejawem więzi między ludźmi, a także proces ich zmian. Badają zarówno jednostki uwikłane w grupy społeczne, jak i międzyludzkie relacje (na przykład rodzinę, wspólnoty, stowarzyszenia, zrzeszenia). Relacje międzyludzkie ujęte w społecznej dynamice mogą ludzi łączyć, tworząc grupy społeczne, instytucje czy całe społeczeństwa, lub dzielić przez społeczne podziały.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pośród metod badawczych socjologii szczególne znaczenie mają badania statystyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjɔˈlɔɟja, AS: socʹi ̯oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjolog m., socjolożka ż., socjologizm m., socjologizowanie n.

 czas. socjologizować ndk.

 przym. socjologiczny

 przysł. socjologicznie

Wiktionary


socjologiczny

przymiotnik

 (1.1) związany z socjologią lub socjologami; właściwy socjologii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: socʹi ̯oloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjolożka ż., socjologizm m., socjologia ż., socjolog m.

 przysł. socjologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) społeczny

Wiktionary


socjologizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kierunek w socjologii powstały na przełomie XIX i XX w., który głosi, że społeczeństwo stanowi czynnik wyznaczający zarówno życie psychiczne, jak i kulturalne jednostek; uznający zjawiska społeczne za pierwotne, egzystencję psychiczną i kulturową człowieka zaś za ich pochodną dlatego do badania wszelkich przejawów życia psychicznego należy stosować metody socjologiczne

Wiktionary

Socjologizm – kierunek w socjologii, jedno z odgałęzień pozytywizmu.

Ogólnie socjologizm określany jest jako teoria, według której socjologia jest nauką zdolną do samodzielnego wyjaśniania faktów społecznych, a nawet będąca w stanie rozwiązać wszelkie problemy filozoficzne i moralne.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjɔˈlɔɟism̥, AS: socʹi ̯oloǵism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjolożka ż., socjologia ż., socjolog m.

 przym. socjologiczny

 czas. socjologizować

Wiktionary


socjolożka

socjolog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. specjalistka w dziedzinie socjologii

Wiktionary

Patrz:

socjolog

Powiązane:

 rzecz. socjologia ż., socjologizm mrz., socjologizowanie n.

:: fm. socjolog mos.

 czas. socjologizować ndk.

 przym. socjologiczny

 przysł. socjologicznie

Wiktionary


socjometria

Socjometria jest to metoda badawcza w socjologii i psychologii społecznej polegająca na badaniu struktur władzy i komunikacji pomiędzy jednostkami w populacji. Przeważnie badane są relacje komunikacji jednostek w grupie lub relacje władzy i współpracy. Podobną do socjometrii, lecz bardziej rozbudowaną metodą jest analiza sieciowa.

Wikipedia


socjopata

osoba o zaburzeniach osobowości polegających na nieprzystosowaniu do życia w społeczeństwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) psych. med. mężczyzna przejawiający psychopatię – osobowość dyssocjalną

 (1.2) pot. mężczyzna odrzucający normy społeczne i moralności, dążący do gratyfikacji i spełnienia własnych potrzeb

Wiktionary

Osobowość dyssocjalna, antyspołeczne zaburzenie osobowości (ang. antisocial personality disorder, ASPD) – zaburzenie osobowości dotykające 2–3% każdego społeczeństwa, występujące częściej wśród mężczyzn niż kobiet (3:1).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. socjopatia ż., socjopatyczność ż.

:: fż. socjopatka ż.

 przym. socjopatyczny

 przysł. socjopatycznie

Wiktionary


socjopatia

zaburzenia osobowości spowodowane złymi metodami wychowawczymi i warunkami środowiskowymi, polegające na nieprzystosowaniu się jednostki do życia w społeczeństwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. zaburzenie osobowości podobne do psychopatii, przejawiające się nierespektowaniem podstawowych norm moralnych oraz wzorców zachowań w społeczeństwie;

Wiktionary

Osobowość dyssocjalna, antyspołeczne zaburzenie osobowości (ang. antisocial personality disorder, ASPD) – zaburzenie osobowości dotykające 2–3% każdego społeczeństwa, występujące częściej wśród mężczyzn niż kobiet (3:1).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedną z charakterystycznych cech socjopatii jest brak głębokiej troski o drugiego człowieka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjɔˈpatʲja, AS: socʹi ̯opatʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjopatyczność ż., socjopata mos., socjopatka ż.

 przym. socjopatyczny

Wiktionary


socjopatka

socjopata


SJP.pl

Patrz:

socjopata

socjopatolog

socjolog zajmujący się zjawiskami patologicznymi w społeczeństwie


SJP.pl


socjopatologia

dział socjologii zajmujący się zjawiskami patologicznymi


SJP.pl


socjopatyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest socjopatyczne; cecha tych, którzy są socjopatyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socjopatia ż., socjopata m., socjopatka ż.

 przym. socjopatyczny

 przysł. socjopatycznie

Wiktionary


socjopatyczny

związany z socjopatią, odnoszący się do socjopatii


SJP.pl


socjosfera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. sfera relacji międzyludzkich, środowisko psychospołeczne człowieka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sʲjɔˈsfɛra, AS: socʹi ̯osfera

Wiktionary


socjotechniczny

odnoszący się do socjotechniki


SJP.pl


socjotechnik

specjalista w dziedzinie socjotechniki


SJP.pl


socjotechnika

ogół metod świadomego kształtowania zachowań społecznych przez określony system prawny, wychowanie itp.


SJP.pl

  • inżynieria społeczna (politologia)
  • inżynieria społeczna (informatyka)

Wikipedia


socjoterapeuta

specjalista w zakresie socjoterapii


SJP.pl


socjoterapeutka

socjoterapeuta


SJP.pl

Patrz:

socjoterapeuta

socjoterapia

Socjoterapia lub terapia społeczna – metoda leczenia zaburzeń psychicznych polegająca na wykorzystywaniu oddziaływań natury społecznej.

Socjoterapia jest jedną z form pomocy psychologicznej adresowanej do dzieci i młodzieży, przejawiających różnorodne zaburzenia i trudności w funkcjonowaniu psychospołecznym. Uruchamia ona czynniki pomocowe, które wynikają zarówno z roli samego socjoterapeuty jak również z procesów, zachodzących wewnątrz małej grupy (Jankowiak, Soroko, 2013).

Wikipedia


socjusz

dawniej:
1. towarzysz, kamrat, kompan; konfrater, komiliton;
2. przyjaciel, dobry kolega; kumoter;
3. członek niektórych organizacji katolickich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. osoba sprzymierzona

Wiktionary

Socjusz (łac. socius – towarzysz, wspólnik, kolega, kompan, sprzymierzeniec) – funkcja asystenta wspierającego zwierzchnika zakonu (magistra, prowincjała, generała), któremu zwierzchnik powierza poszczególne grupy spraw (np. w zakonie dominikanów generała zakonu wspierają: socjusz ds. życia apostolskiego, socjusz ds. życia umysłowego, socjusz ds. Stanów Zjednoczonych, socjusz ds. Ameryki Łacińskiej i Karaibów, socjusz ds. Europy Środkowej i Wschodniej, socjusz ds. Afryki, socjusz ds. Azji i Pacyfiku, socjusz ds. Hiszpanii i Portugalii, socjusz ds. Prowincji Włoskich i Malty i socjusz ds. Europy Północno-Zachodniej i Kanady). Socjusz nie posiada formalnej władzy nad powierzonymi sobie sprawami (bądź regionami geograficznymi), ułatwia natomiast komunikację pomiędzy zwierzchnikiem zakonu a zakonnikami.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) kompan, sprzymierzeniec, towarzysz

Wiktionary


socjuszka

członkini niektórych organizacji katolickich


SJP.pl


soćko

nazwisko


SJP.pl


socrates

  • Sokrates – jeden z największych filozofów greckich
  • Sokrates Scholastyk – bizantyński historyk Kościoła
  • Sócrates – Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira czyli Sócrates, brazylijski piłkarz
  • José Sócrates – polityk portugalski
  • Socrates-Erasmus – pakiet programów edukacyjnych Komisji Europejskiej
  • Socrates I – program edukacyjny wraz z pakietem projektów i inicjatyw UE z lat 1995–1999
  • Socrates II – program edukacyjny wraz z pakietem projektów i inicjatyw UE z lat 2000–2008

Wikipedia


socreal

potocznie:
1. socrealizm;
2. dzieło powstałe w stylu socrealizmu


SJP.pl


socrealista

zwolennik, przedstawiciel socrealizmu w sztuce


SJP.pl


socrealistka

socrealista


SJP.pl

Patrz:

socrealista

socrealistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co socrealistyczne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. socrealistyczny

Wiktionary


socrealistyczny

socrealizm


SJP.pl

Patrz:

socrealizm

socrealizm

kierunek w literaturze, filmie i sztukach plastycznych, ściśle związany z doktryną stalinizmu, głoszący zaangażowanie polityczne i ideowe sztuki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. szt. film. kierunek w sztuce zapoczątkowany w ZSRR w 1934 r., głoszący zaangażowanie polityczne i ideowe, nawiązujący do filozofii marksistowskiej;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W latach powojennych socrealizm stał się obowiązującym wzorcem w krajach socjalistycznych; najczęściej sprowadzał się do produkcji tendencyjnych, sztampowych wytworów.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. socrealistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) realizm socjalistyczny

Wiktionary


socynianin

wyznawca socynianizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. wyznawca socynianizmu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sɨ̃ˈɲä̃ɲĩn, AS: socỹńä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socynjanin mos., socynianizm m., formy żeńskie: socynianka ż., daw. socynjanka ż., daw. socynistka ż.; daw. socynjanizm m., daw. socynista m.

 przym. socyniański, daw. socynjański

Wiktionary


socynianizm

Unitarianizm – obok luteranizmu, kalwinizmu, anglikanizmu i anabaptyzmu, jeden z nurtów reformacji. Jego nazwa pochodzi od łacińskich słów „unus”, czyli jeden i „unitas”, czyli jedność. Odrzuca on dogmat o Trójcy Świętej. Unitarianizm uważa, że Bóg jest jedną osobą. Nurt ten stoi w opozycji do trynitaryzmu.

Wikipedia


socynianka

socynianin


SJP.pl

Patrz:

socynianin

socyniański

dotyczący socynianina


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rel. hist. książk. dotyczący doktryn Fausta Socyna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krytyka pacyfizmu socyniańskiego pojawiała się też ze strony kościołów protestanckich, m.in. na terenie Niemiec.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sɨ̃ˈɲä̃j̃sʲci, AS: socỹńä̃ĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socynianizm m., socynjanin mos., socynista mos., socynianin m., socynianka ż.

Wiktionary


socynista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. rel. socynianin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sɨ̃ˈɲista, AS: socỹńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socynianizm m., socynianin m., socynianka ż., daw. socynjanizm m., daw. socynjanin m., daw. socynjanka ż., daw. socynistka ż.

 przym. socyniański, daw. socynjański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) socynianin, daw. socynjanin

Wiktionary


socynjanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. rel. dawna pisownia: socynianin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡sɨ̃ˈnʲjä̃ɲĩn, AS: socỹnʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. socynianizm m., socynianin m., socynianka ż., daw. socynjanizm m., daw. socynista m., daw. socynjanka ż., daw. socynistka ż.

 przym. socyniański, daw. socynjański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) socynianin, daw. socynista

Wiktionary


socza

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka przepływająca przez Włochy i Słowenię, wypływa z Alp Julijskich i uchodzi do Zatoki Weneckiej;

Wiktionary

Socza (słoweń. Soča, wł. Isonzo) – rzeka przepływająca przez Włochy i Słowenię, wypływa z Alp Julijskich i uchodzi do Zatoki Weneckiej koło Monfalcone. Długość – około 136 km. Nad Soczą leżą Kobarid i Nova Gorica po stronie słoweńskiej oraz Gorycja i Monfalcone po stronie włoskiej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. soczański

Wiktionary


soczański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z Soczą, dotyczący Soczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Socza ż.

Wiktionary


soczek

zdrobnienie od: sok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: sok

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Masz, napij się soczku!

 (1.1) Wziąłeś mu te soczki z piwnicy?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sok mrz., soczystość ż., sokownik mrz.

 przym. soczysty, sokowy

 przysł. soczyście

Wiktionary


soczewa

forma skalna przypominająca kształtem soczewkę


SJP.pl


soczewica

jednoroczna lub dwuletnia roślina z rodziny motylkowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Lens|Mill.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny bobowatych, uprawianych dla jadalnych nasion;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju soczewica (1.1)

 (1.3) spoż. nasiona soczewicy (1.2)

 (1.4) kulin. spoż. danie z soczewicy (1.3)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) (…) wstawiam tylko na noc soczewicę do moczenia i następnego dnia rano w 20 minut przygotowuję obiad (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔt͡ʃɛˈvʲit͡sa, AS: sočevʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soczewka ż.

 przym. soczewicowaty, soczewicowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) reg. śl. czoczka.

 (1.3) reg. śl. czoczka.

 (1.4) reg. śl. czoczka.

Wiktionary


soczewicowaty

1. przypominający nasiona soczewicy;
2. plama soczewicowata - rodzaj zmiany skórnej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający soczewicę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soczewica

Wiktionary


soczewicowy

przymiotnik od: soczewica


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zawierający soczewicę, odnoszący się do soczewicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soczewka ż., soczewica ż.

Wiktionary


soczewka

1. część oka;
2. proste urządzenie skupiające lub rozpraszające promienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opt. przezroczysty przyrząd optyczny załamujący promienie świetlne;

 (1.2) anat. część oka załamująca promienie świetlne;

Wiktionary

Soczewka – urządzenie optyczne składające się z jednego lub kilku sklejonych razem bloków przezroczystego materiału (zwykle szkła, ale też różnych tworzyw sztucznych, żeli, minerałów, a nawet parafiny). Soczewka jest ograniczona dwiema powierzchniami. Przynajmniej jedna z nich jest zakrzywiona, to znaczy jest wycinkiem sfery, powierzchni walcowej lub powstałej w wyniku obrotu krzywej stożkowej (paraboli, hiperboli lub elipsy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed zakładaniem soczewek dokładnie umyj ręce.

 (1.2) Elastyczna soczewka oka może zmieniać swój kształt dzięki mięśniowi rzęskowemu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈt͡ʃɛfka, AS: sočefka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soczewa ż., soczewica ż.

 przym. soczewkowy, soczewicowy, soczewkowaty

Wiktionary


soczewkomat

automat do sprzedaży soczewek


SJP.pl


soczewkowaty

przypominający soczewkę, podobny do soczewki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma kształt soczewki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soczewka ż., soczewkowatość ż., soczewa ż., soczewkowanie n.

 czas. soczewkować ndk.

 przym. soczewkowy

 przysł. soczewkowato

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwuwypukły, rzad. lentikularny

Wiktionary


soczewkowy

1. przymiotnik od: soczewka;
2. celownik soczewkowy - celownik, którego układ optyczny składa się z jednej lub kilku soczewek


SJP.pl


soczi

miasto w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rosji, położone w Kraju Krasnodarskim, nad Morzem Czarnym;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɔt͡ʃʲi, AS: sočʹi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. soczijski, socziński

Wiktionary


soczijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Soczi, dotyczący Soczi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trzy ubiegłotygodniowe konferencje: warszawska, soczijska i monachijska, nie stworzyły nowego ładu na świecie, ale potwierdziły olbrzymią dynamikę i kierunek zmian.

 (1.1) Na placykach, wśród uschniętych drzewek (przywiezione zza granicy i sadzone w pośpiechu, nie przyjęły się na soczijskiej glebie), tu i ówdzie kolorowe huśtawki i zjeżdżalnie dla dzieci.

 (1.1) Sparaliżowane zostało soczijskie lotnisko, nieczynna była kolej, a drogi pozostawały zablokowane.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Soczi n.

 przym. socziński

Wiktionary


socziński

Soczi


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Soczi, dotyczący Soczi

Wiktionary

Patrz:

Soczi

Przykłady

 (1.1) Do Gruzińskiej SRS włączono gubernie tifliską (= tyfliską), batumską i kutaiską, okręg suchumski i część okręgu soczińskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Soczi n.

 przym. soczijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) soczijski

Wiktionary


soczówka

nazwisko


SJP.pl

Soczówka – część wsi Gągolin w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Łoniów. Nie ma sołtysa, należy do sołectwa Gągolin.

W latach 1975–1998 Soczówka administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wikipedia


soczyć

czasownik

 (1.1) stpol. skarżyć

Wiktionary


soczyński

nazwisko


SJP.pl


soczyście

przysłówek

 (1.1) w soczysty sposób

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soczystość ż., soczek mrz., sok mrz., sokownik mrz.

 przym. soczysty

Wiktionary


soczyścieć

rzadko: stawać się soczystym, nabierać soczystości


SJP.pl


soczyściej

stopień wyższy od przysłówka: soczyście


SJP.pl


soczystość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest soczyste

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈt͡ʃɨstɔɕt͡ɕ, AS: sočystość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sok m., soczek mrz., sokownik mrz.

 przym. soczysty

 przysł. soczyście

Wiktionary


soczystszy

stopień wyższy od przymiotnika: soczysty


SJP.pl


soczysty

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zawierający dużo soku, pełen soku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wybieramy dorodne, soczyste owoce, myjemy i układamy w słoikach i pasteryzujemy 20 minut.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈt͡ʃɨstɨ, AS: sočysty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soczystość ż., sok m., soczek mrz., sokownik m.

 przym. sokowy

 przysł. soczyście

Wiktionary


sód

pierwiastek chemiczny o symbolu Na i liczbie atomowej 11, jest jednym z najmiększych metali


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Na i liczbie atomowej 11;

Wiktionary

Sód (Na, łac. natrium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 11, metal z I grupy układu okresowego, należący do grupy metali alkalicznych. Miękki, srebrzystobiały, silnie reaktywny. Pojedynczy elektron na powłoce walencyjnej szybko przekazuje, stając się kationem Na+
. Jedyny stabilny izotop sodu to 23
Na
. W przyrodzie pierwiastek ten nie występuje w stanie wolnym; można go otrzymać z tworzonych przezeń związków. Sód jest szóstym najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej. Występuje w wielu minerałach, takich jak: skaleń, sodalit, czy sól kamienna (chlorek sodu, NaCl).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma sód?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sut, AS: sut

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sodowy

 rzecz. soda ż., sodówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Na

Wiktionary


soda

handlowa i potoczna nazwa węglanu sodu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. nazwa zwyczajowa węglanu sodu

 (1.2) chem. nazwa zwyczajowa różnych innych soli sodowych

Wiktionary

  • soda amoniakalna – węglan sodu
  • soda kalcynowana – nazwa techniczna bezwodnego węglanu sodu
  • soda kaustyczna – nazwa techniczna wodorotlenku sodu
  • soda krystaliczna – dziesięciowodny węglan sodu
  • soda oczyszczona – wodorowęglan sodu
  • soda rodzima – minerał składający się głównie z sody krystalicznej
  • soda śnieżna – dwuwęglan trójsodowy Na2CO3•NaHCO3
  • soda żrąca – nazwa zwyczajowa wodorotlenku sodu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy przy wrzodzie żołądka mogę wypić wodę z sodą?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɔda, AS: soda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sód m., sodówka ż., sodownia ż.

:: zdrobn. sodka ż.

 przym. sodowy

 przysł. sodowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) węglan sodu

Wiktionary


sodalicja

bractwo, stowarzyszenie religijne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. rel. bractwo religijne, pobożne stowarzyszenie

Wiktionary

  • Sodalicja Mariańska
  • Sodalicja Świętej Jadwigi Królowej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed II wojną światową przy parafiach aktywne były różnego rodzaju sodalicje, zrzeszenia i związki.

 (1.1) Sztandar sodalicji stał zawsze w nawie głównej kościoła parafialnego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sodalis mos., sodalistka ż.

 przym. sodalicyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kongregacja, konfraternia

Wiktionary


sodalicyjny

sodalicja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z sodalicją, dotyczący sodalicji

Wiktionary

Patrz:

sodalicja

Przykłady

 (1.1) Słowa pieśni zaczerpnięto z przedwojennego śpiewnika sodalicyjnego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sodalicja ż., sodalis mos., sodalistka ż.

Wiktionary


sodalis

1. członek sodalicji (katolickiego stowarzyszenia religijnego);
2. dawniej: towarzysz, kolega


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. osoba należąca do sodalicji

 (1.2) daw. towarzysz, kompan

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podczas procesji sodalisi nosili zwykle baldachim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sodalicja ż.

:: fż. sodalistka ż.

 przym. sodalicyjny

Wiktionary


sodaliska

1. członkini sodalicji (katolickiego stowarzyszenia religijnego);
2. dawniej: sprzedawczyni wody sodowej


SJP.pl


sodalistka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. daw. członkini sodalicji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W procesji Bożego Ciała nie mogło zabraknąć sodalistek z ich wspaniałym sztandarem.

 (1.1) Babcia Józia była sodalistką, a dziadek Franek tercjarzem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sodalicja ż.

:: fm. sodalis m.

 przym. sodalicyjny

Wiktionary


sodalit

minerał z grupy skaleniowców, glinokrzemian sodu zawierający anion chloru


SJP.pl

Sodalit (kamień niebieski) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do skaleniowców. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od „soda”, nawiązuje do sodu, ważnego składnika tego minerału oraz gr. lithos = kamień, skała.

Wikipedia


sodar

przyrząd do badania atmosfery (np. prędkości wiatru na różnych poziomach) za pomocą rozpraszania fal dźwiękowych na fluktuacjach powietrza


SJP.pl

Wikipedia


soderbergh

[czytaj: soderberg] nazwisko


SJP.pl


sodka

zdrobnienie od: soda


SJP.pl


sodoku

odmiana gorączki szczurzej wywołana zakażeniem śrubowcem mniejszym


SJP.pl

Gorączka wywołana ugryzieniem szczura lub gorączka szczurza – grupa odzwierzęcych chorób zakaźnych wywoływanych zakażeniem śrubowcem mniejszym (spirilloza, sodoku) lub Streptobacillus moniliformis (streptobaciloza, gorączka Haverhill).

Wikipedia


sodoma

Sodoma i Gomora; przenośnie:
1. wielka kłótnia, awantura, zamieszanie;
2. rozpusta, niemoralne zachowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) bibl. hist. biblijne miasto kananejskie w pobliżu Morza Martwego;

Wiktionary

Sodoma – wspomniane w Biblii główne miasto kananejskie, położone na nizinie (por. szefela). Według Księgi Rodzaju (Rdz 10,19) zlokalizowane było na południu kraju. Filon z Aleksandrii w swoich dziełach wzmiankuje o Sodomitach z Kanaanu – obszaru, który później Syryjczycy określili Palestyną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mieszkańcy Sodomy byli źli, gdyż dopuszczali się ciężkich przewinień wobec Pana.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈdɔ̃ma, AS: sodõma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sodomita m., sodomitka ż., sodomia ż.

 przym. sodomski

Wiktionary


sodomia

1. zaspakajanie potrzeb seksualnych ze zwierzętami; zoofilia;
2. dawniej: homoseksualizm


SJP.pl

Wikipedia


sodomicki

sodomita


SJP.pl

Patrz:

sodomita

sodomita

człowiek uprawiający sodomię; zoofil


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. pejor. człowiek oddający się sodomii

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) sodomczyk

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) dewiant, zboczeniec

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Sodoma ż., Sodomita mos., sodomia ż.

 przym. sodomski

frazeologia.

etymologia. etym|śrłac|sodomita.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sodomite

* białoruski: (1.1) садаміт m., скаталожнік m.

* rosyjski: (1.1) содомит m., скотоложец m.

* włoski: (1.1) sodomita m.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sodoma ż., Sodomita mos., sodomia ż.

 przym. sodomski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sodomczyk

Wiktionary


sodomitka

kobieta uprawiająca sodomię


SJP.pl


sodomski

1. Sodoma (miasto);
2. grzech sodomski - praktyka seksualna uznawana w tradycyjnej nauce Kościoła katolickiego za "niezgodną z naturą", np. zoofilia, homoseksualizm; sodomia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sodomą, dotyczący Sodomy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sodoma ż., sodomia ż., sodomita mos., sodomitka ż.

Wiktionary


sodówa

potocznie: zarozumiałość po osiągnięciu jakiegoś sukcesu (zwykle w wyrażeniu: sodówa uderzyła komuś do głowy)


SJP.pl


sodować

czyścić powierzchnię metodą natrysku z użyciem ścierniwa, głównie sody oczyszczonej


SJP.pl


sodowany

czyścić powierzchnię metodą natrysku z użyciem ścierniwa, głównie sody oczyszczonej


SJP.pl


sodowiarnia

dawniej: sklep z napojami orzeźwiającymi, wodą sodową


SJP.pl


sodówka

1. potocznie: woda sodowa;
2. dawniej:
a) budka, w której sprzedaje się wodę sodową;
b) kobieta sprzedająca wodę sodową


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Suaeda|Forssk. ex J.F. Gmel.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny komosowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju sodówka (1.1)

 (1.3) pot. spoż. woda sodowa

 (1.4) pot. elektr. lampa sodowa

Wiktionary

  • sodówka – potoczna nazwa lampy sodowej
  • sodówka – rodzaj roślin z rodziny komosowatych

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sód n., soda ż., sodka ż.

 przym. sodowy, sodówkowy

Wiktionary


sodowy

1. przymiotnik od: sód (np. bromek sodowy, saletra sodowa)
2. przymiotnik od: soda (np. woda sodowa)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. dotyczący sodu (pierwiastka)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sód m., soda ż., sodówka ż.

Wiktionary


sodozależny

taki, który zależy od występowania sodu


SJP.pl


sofa

miękka, niska kanapa zwykle z wałkami zamiast oparcia i poręczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj niskiej kanapy

Wiktionary

  • sofa – rodzaj mebla
  • SOFA – polski zespół muzyczny
  • SOFA – akronim od Status of Forces Agreement
  • SOFA – skala oceny niewydolności narządów związanej z sepsą

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ta sofa wspaniale wkomponowała się w nasze mieszkanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɔfa, AS: sofa

Wiktionary


sofcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od soft

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soft m.

Wiktionary


soferim

dawniej:
1. nauczyciel biblijnego prawa i żydowski interpretator tworzący komentarze do Tory Mojżesza, działający w latach 580-220 p.n.e.;
2. kopista i kaligraf przepisujący Torę i inne dokumenty religijne na pergaminowe zwoje


SJP.pl

Soferowie, soferim (z hebr. soferskryba, kopista; dosł. ten, który liczy) – ogólnie zawodowi żydowscy kopiści tekstu Biblii hebrajskiej.

Szczegółowo termin ten odnosi się historycznie przede wszystkim do 2 różnych okresów działalności kopistów (a przy tym różnych prac nad tekstem, które zostały dokonane).

Wikipedia


soffione

w geologii: gorące wyziewy gazów i pary wodnej, wydostające się z ziemi lub ze szczelin skalnych w okolicach wulkanicznych; soffioni, sofioni, solfatara


SJP.pl


soffioni

w geologii: gorące wyziewy gazów i pary wodnej, wydostające się z ziemi lub ze szczelin skalnych w okolicach wulkanicznych; soffione, sofioni, solfatara


SJP.pl


sofia

stolica Bułgarii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto, stolica Bułgarii;

 (1.2) geogr. rzeka na Madagaskarze;

 (1.3) geogr. region na północy Madagaskaru ze stolicą;

 (1.4) rzad. imię żeńskie, wariant imienia Zofia

Wiktionary

Sofia (bułg. София; sofia z gr. σοφία znaczy również „mądrość”) – stolica i największe miasto Bułgarii. Położona w zachodniej części Bułgarii,w śródgórskiej kotlinie, u stóp masywu Witoszy. Miasto leży nad rzeką Bojanską, która jest lewym dopływem rzeki Iskyr. Sofia stanowi wydzielony obwód miejski, jest ponadto ośrodkiem administracyjnym obwodu sofijskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pod koniec tygodnia pojadę do Sofii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɔfʲja, AS: sofʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sofijczyk mos., sofijka ż.

 przym. sofijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Serdica

 (1.4) Zofia

Wiktionary


soficki

odnoszący się do sofisty lub sofizmu, właściwy sofistom


SJP.pl


sofijczyk

mieszkaniec Sofii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Sofii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈfʲijt͡ʃɨk, AS: sofʹii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sofia ż.

:: fż. sofijka ż.

 przym. sofijski

Wiktionary


sofijka

mieszkanka Sofii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Sofii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈfʲijka, AS: sofʹii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sofia ż.

:: fm. sofijczyk mos.

 przym. sofijski

Wiktionary


sofijski

przymiotnik od: Sofia (stolica Bułgarii)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Sofia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podziękowania chciałbym skierować pod adresem dra Georgi Nikolova z Uniwersytetu Sofijskiego, dzięki któremu dostępna mi była najnowsza literatura bułgarska.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈfʲijsʲci, AS: sofʹii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sofia ż., sofijczyk mos., sofijka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Sofia ż., sofijczyk mos., sofijka ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Sofian

* baskijski: (1.1) sofiar

* białoruski: (1.1) сафійскі

* bułgarski: (1.1) софийски

* czeski: (1.1) sofijský

* rosyjski: (1.1) софийский

* słowacki: (1.1) sofijský

* słoweński: (1.1) sofijski

* ukraiński: (1.1) софійський

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sofioni

w geologii: gorące wyziewy gazów i pary wodnej, wydostające się z ziemi lub ze szczelin skalnych w okolicach wulkanicznych; soffione, soffioni, solfatara


SJP.pl


sofipol

wieś w Polsce


SJP.pl

Sofipol – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Gródek.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Anny w Królowym Moście, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gródku.

Wikipedia


sofista

1. w starożytnej Grecji: filozof przygotowujący obywateli do życia publicznego przez nauczanie retoryki, polityki, filozofii i etyki;
2. w przenośni: człowiek dowodzący nieprawdziwych tez za pomocą pokrętnych, fałszywych argumentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) filoz. filozof w starożytnej Grecji, głoszący względność wszystkich wartości i prawd;

 (1.2) hist. staroż. wędrowny nauczyciel grecki przygotowujący uczniów do życia publicznego

Wiktionary

Sofiści (lp. gr. σοφιστές „mędrzec” od σοφία „mądrość”) – wędrowni nauczyciele greccy przygotowujący uczniów do życia publicznego poprzez nauczanie retoryki, polityki, filozofii oraz etyki. Także określenie nurtu filozoficznego występującego w Grecji w V i IV w. p.n.e., o orientacji humanistycznej i relatywistycznej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== sofista (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) filoz. sofista

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈfʲista, AS: sofʹista

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== sofista (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) filoz. sofista

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sofistka

sofista


SJP.pl

Patrz:

sofista

sofistyczny

1. odnoszący się do sofisty lub sofistyki;
2. pokrętny, naciągany, kłamliwy


SJP.pl


sofistyka

1. koncepcja filozoficzna i dydaktyczna stworzona przez sofistów w starożytnej Grecji;
2. argumentacja polegająca na stosowaniu sofizmatów;
3. posługiwanie się pokrętnymi argumentami w celu udowodnienia fałszywej tezy


SJP.pl

  • Sofiści – nurt filozoficzny i literacki w starożytności
  • Sofizmat – zawiły dowód logiczny

Wikipedia


sofistykowany

przymiotnik

 (1.1) wyrafinowany, zaawansowany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Całe sterowanie wspierane jest przez bardzo sofistykowany software i hardware. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɔfʲistɨkɔˈvãnɨ, AS: sofʹistykovãny

Wiktionary


sofizm

kierunek filozoficzny w starożytnej Grecji, charakteryzujący się twierdzeniem, że wszystko jest względne


SJP.pl

Sofiści (lp. gr. σοφιστές „mędrzec” od σοφία „mądrość”) – wędrowni nauczyciele greccy przygotowujący uczniów do życia publicznego poprzez nauczanie retoryki, polityki, filozofii oraz etyki. Także określenie nurtu filozoficznego występującego w Grecji w V i IV w. p.n.e., o orientacji humanistycznej i relatywistycznej.

Wikipedia


sofizmat

1. rozumowanie pozornie poprawne, ale tak naprawdę zawierające utajone błędy logiczne;
2. świadome dowodzenie nieprawdy


SJP.pl

Sofizmat (z gr. σόφισμα sóphisma – wybieg, wykręt), czyli sztuka „wykręcania kota ogonem”, jest to nazwa funkcjonująca w co najmniej trzech znaczeniach:

  1. zwodniczy „dowód” matematyczny, pozornie poprawny, lecz faktycznie błędny, zawierający rozmyślnie wprowadzony błąd logiczny, trudny do wykrycia na pierwszy rzut oka;
  2. wypowiedź lub sformułowanie, w którym świadomie został ukryty błąd rozumowania nadający pozory prawdy fałszywym twierdzeniom;
  3. wszelka próba dowiedzenia swoich racji, bez względu na poprawność logiczną przedstawionej argumentacji.

Wikipedia


sofka

mała kanapa; zdrobnienie od sofa


SJP.pl


sofokles

Sofokles (ok. 496-406 p.n.e.), tragediopisarz grecki


SJP.pl

Sofokles (starogr. Σοφοκλῆς; ur. ok. 496 p.n.e. w Kolonos, zm. 406 p.n.e. w Atenach) – największy obok Ajschylosa i Eurypidesa tragik starożytnej Grecji.

Sofokles był także politykiem, dowódcą wojskowym i kapłanem. Jego działalność polityczna i praca twórcza przypadają na okres pomiędzy twórczością Ajschylosa a życiem Eurypidesa.

Zarówno za życia, jak i po śmierci był czczony przez współobywateli jako bohater.

Wikipedia


sofoniasz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. imię|polski|m.;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Księga przypisywana Sofoniaszowi ma tylko jeden rozdział.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Sofoniaszowy

Wiktionary


sofoniaszowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Sofoniasza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niemieccy egzegeci twierdzą, iż może to być styl Sofoniaszowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sofoniasz mos.

Wiktionary


sofora

roślina z rodziny bobowatych; szupin


SJP.pl

Szupin, sofora, perełkowiec (Sophora L.) – rodzaj roślin należących do rodziny bobowatych, do podrodziny bobowate właściwe. Obejmuje 61 gatunków. Rodzaj jest szeroko rozprzestrzeniony w strefie międzyzwrotnikowej oraz na obszarach o ciepłym klimacie stref umiarkowanych na obu półkulach, z centrum zróżnicowania w Indiach, Chinach i Indochinach. W Europie południowo-wschodniej występują dwa gatunki, w Nowej Zelandii – 5. Pojedyncze gatunki rosną naturalnie w Afryce, liczne zostały tam introdukowane. W Europie i Azji Środkowej rosną rośliny zielne z tego rodzaju. Na Nowej Zelandii i w Chile dominują gatunki żółto kwitnące, a na pozostałych obszarach – biało i niebiesko.

Wikipedia


sofrolog

wyznawca, zwolennik lub nauczyciel sofrologii


SJP.pl


sofrologia

paranauka o odnowie ciała i umysłu poprzez pozytywne myślenie i uzyskanie wewnętrznego spokoju


SJP.pl

Sofrologia – technika relaksacyjna (różna od hipnozy) i wpływania na świadomość, która ma jako cel wprowadzić równowagę między ciałem a umysłem. Została stworzona w latach 60. XX w. przez neuropsychiatrę Alfonso Caycedo Lozano. Założył on szkołę w Madrycie, aby uczyć technik sofrologii

Wikipedia


sofroniusz

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Sofroniusz – imię męskie pochodzenia greckiego, złożone z elementów sōs- („zdrowy”) i -phron („duch, umysł”). Oznacza człowieka mądrego, rozumnego. Istnieje kilku świętych o tym imieniu.

Żeński odpowiednik: Sofronia.

Sofroniusz imieniny obchodzi 11 marca i 24 marca.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Maronicki mnich miał na imię Sofroniusz i pochodził z Damaszku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Sofronia ż.

 przym. Sofroniuszowy

Wiktionary


sofroniuszowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Sofroniusza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) List Sofroniuszowy dotarł do Rzymu po jego śmierci.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sofronia ż., Sofroniusz mos.

Wiktionary


sofrozyne

ogół walorów wewnętrznych, do których posiadania dążyli wykształceni Grecy starożytni, np. umiar, opanowanie, rozwaga, rozsądek


SJP.pl


soft

środowiskowo: software, oprogramowanie komputerowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. inform. software, oprogramowanie

Wiktionary

  • Oprogramowanie
  • Soft – singiel nagrany przez grupę Video i Anię Wyszkoni w 2008 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Muszę ściągnąć sobie jakiś soft do obróbki zdjęć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔft, AS: soft

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. software m., sofcik mrz.

 przym. softwarowy, softowy

Wiktionary


softball

[czytaj: softbol] gra zespołowa podobna do baseballu, rozgrywana na mniejszym boisku, przy użyciu większej piłki oraz lżejszej i grubszej pałki


SJP.pl

Softball – gra podobna do baseballu, lecz rozgrywana na mniejszym boisku, większą piłką oraz lżejszą i cieńszą pałką.

Rywalizują ze sobą dwie drużyny po 9 zawodników. Główna część pola gry jest kwadratem o boku 18,3 m. W narożnikach umieszczone są bazy (jedna z baz to baza domowa). W grze używa się piłki o obwodzie blisko 30 cm (11 lub 12 cali w zależności od rodzaju rozgrywek) i wadze 166-173 g oraz pałki o długości około 86 cm i wadze około 1 kg. Mecz składa się z 7 inningów. W każdej z nich obie drużyny grają na przemian w ataku i w obronie. Drużyna atakująca odbija pałką piłkę rzuconą (od dołu) przez miotacza z drużyny przeciwnej.

Wikipedia


softballista

[czytaj: softbolista] osoba grająca w softball


SJP.pl


softballistka

softballista [czytaj: softbolistka]


SJP.pl


softballowy

softball [czytaj: softbolowy]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z softballem, dotyczący softballu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. softball m.

Wiktionary


softbank

Softbank SA – polska firma informatyczna istniejąca samodzielnie do stycznia 2007 roku.

Softbank został założony w 1989 jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Firma dostarczała rozwiązania informatyczne dla administracji publicznej, sektora bankowegoi ubezpieczeniowego. Była właścicielem portalu finansowego Expander.pl.W 1993 część udziałów nabył ICL Holding BV. Następnie Softbank został przekształcony w spółkę akcyjną. W 1997 jej przychody ze sprzedaży przekroczyły 86 mln zł, a zysk netto – 12,5 mln. W 1998, przed giełdowym debiutem, ICL posiadał 51% akcji, a ówczesny prezes Aleksander Lesz – 49%. Pierwsze notowanie akcji Softbanku na warszawskiej giełdzie miało miejsce 2 czerwca 1998.

Wikipedia


softcore

[czytaj: softkor] łagodna pornografia przedstawiająca czynności erotyczne w sposób pośredni; soft porno, soft core, miękka pornografia


SJP.pl

Softcore – rodzaj fotografii, filmu lub grafiki, który zawiera elementy pornograficzne, ale jest mniej dosłowny niż klasyczna pornografia, zazwyczaj definiowany przez brak widocznej penetracji seksualnej. Softcore zwykle przedstawia nagich lub półnagich aktorów w symulowanych scenach erotycznych i ma na celu wywołanie podniecenia seksualnego u odbiorcy. Softcore należy odróżnić od erotyki, która ma aspiracje artystyczne.

Wikipedia


softshell

materiał do szycia odzieży outdoorowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. termoaktywna, wiatroodporna i w pewnym stopniu wodoodporna tkanina;

 (1.2) pot. odzież. kurtka z softshellu (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Ścieżką biegła dziewczyna w turkusowym softshellu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. softshellowy

Wiktionary


softshellowy

softshell


SJP.pl

Patrz:

softshell

software

[czytaj: softłer] oprogramowanie komputerowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. oprogramowanie

 (1.2) książk. przen. myśl techniczna i organizacyjna

Wiktionary

Oprogramowanie (ang. software) – ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów. Celem oprogramowania jest przetwarzanie danych w wyznaczonym przez twórcę zakresie. Określenie „oprogramowanie” może funkcjonować jako synonim terminów „program komputerowy” oraz „aplikacja”, przy czym stosuje się je zazwyczaj na oznaczenie większych programów oraz ich zbiorów.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) oprogramowanie

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. software'owy

 rzecz. soft mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|software.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|oprogramowanie.

źródła.

== software (język angielski.) ==

wymowa. audioUS|En-us-software.ogg.

znaczenia.

rzeczownik niepoliczalny

 (1.1) inform. oprogramowanie

odmiana.

 (1.1) lp. software; blm.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. software'owy

 rzecz. soft mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oprogramowanie

Wiktionary


software'owy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z softwarem, dotyczący software'u

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. software m.

Wiktionary


software'owy

[czytaj: soFTłerowy] przymiotnik od: software (oprogramowanie komputerowe); softwarowy


SJP.pl


softwarowy

[czytaj: soFTłerowy] przymiotnik od: software (oprogramowanie komputerowe); software'owy


SJP.pl


softy

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rodzaj wyprawionej skóry bydlęcej wytrzymałej na pranie w wodzie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cholewki z softy nie wymagają podszewki.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) nappa

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== softy (język angielski.) ==

wymowa. audioAU|En-au-softy.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) głupiec

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sogdiana

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina w Azji Środkowej leżąca nad rzeką Zarafszan, między rzekami Amu-darią i Syr-darią, na północ od Margiany i Baktrii, a na wschód od Fergany;

Wiktionary

Sogdiana (staropers. Suguda; gr. Σογδιανή; chiń. 粟特, Sùtè, pers. سغد, Sōġd) – kraina w Azji Środkowej leżąca nad rzeką Zarafszan, między rzekami Oksos (lub Oksus – obecnie: Amu-daria) i Jaksartes (ob. Syr-daria), na północ od Margiany i Baktrii, a od wschodu Fergana. Przez teren Sogdiany biegł jedwabny szlak. Obecnie tereny te leżą na obszarze Uzbekistanu i Tadżykistanu i mają charakter pustynny. W czasach starożytnych, według przekazów antycznych, była obficie pokryta lasami. Słowo „Sogd” pochodzi albo od irańskiego rdzenia oznaczającego błyszczeć, świecić, płonąć, albo od perskiego oznaczającego nizinę, na której gromadzi się woda.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sogdyjski mrz., Sogdyjczyk mos., Sogdyjka ż.

 przym. sogdyjski

Wiktionary


sogdyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sogdianą, dotyczący Sogdiany

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język sogdyjski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sogdiana ż., Sogdyjczyk mos., Sogdyjka ż.

Wiktionary


soho

Soho – centralna część dzielnicy West End w Londynie, w City of Westminster, zamykająca się między Oxford Street od północy, Charing Cross Road od wschodu, Shaftesbury Avenue od południa i Regent Street od zachodu.

W pobliżu Soho znajdują się cztery stacje metra:

  • Oxford Circus
  • Piccadilly Circus
  • Tottenham Court Road
  • Leicester Square

Wikipedia


soi

skrótowiec, przymiotnik relacyjny

 (1.1) = elektr. o skończonej odpowiedzi impulsowej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możemy uzyskać bardziej stromą charakterystykę filtru zwiększając liczbę ogniw naszego filtru SOI.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) FIR

Wiktionary


soiński

nazwisko


SJP.pl


soirée

[czytaj: słaRE] przyjęcie lub zabawa towarzyska organizowane wieczorem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. wieczorek towarzyski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Baronowa Gustawowa de Rothschild zwróciła się do mnie, bym zagrał na soirée zamykającym sezon i uważanym za najważniejsze wydarzenie towarzyskie roku.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) spotkanie

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|soirée.

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) soirée ż.

źródła.

== soirée (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) wieczorek towarzyski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) soiree

Wiktionary


soja

roślina uprawna posiadająca nasiona bogate w białko i tłuszcz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Glycine max|ref=tak., roślina uprawna z rodziny bobowatych posiadająca nasiona bogate w białko i tłuszcz;

 (1.2) spoż. ziarna soi (1.1)

Wiktionary

Soja (Glycine Willd.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje 28 gatunków. Występują one dziko w Azji Wschodniej (od Japonii i Rosyjskiego Dalekiego Wschodu po Tajlandię, Wietnam i Filipiny), poza tym na Nowej Gwinei i w Australii. Jako uprawiane i dziczejące rozprzestrzenione zostały w strefie międzyzwrotnikowej oraz w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W przeciwieństwie do tofu, które jest również wytwarzane z ziaren soi, tempeh składa się z pełnych ziaren i ma mocniejszy smak z powodu fermentacji.

 (1.2) Delikatnie wędzone tofu z europejskiej soi dobrze smakuje w zupach i daniach warzywnych, jako plasterekasterki na chlebie lub z grilla.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɔja, AS: soi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sojowy

 rzecz. sojowina ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) soja warzywna, soja owłosiona, soja zwyczajna

Wiktionary


sojak

nazwisko


SJP.pl


sójczy

przymiotnik od: sójka


SJP.pl


sojczynek

Sojczynek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Grajewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Wikipedia


sojda

nazwisko


SJP.pl


sójeczka

rodzaj ptaków z rodziny krukowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: sójka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sójka ż.

Wiktionary


sojka

ptak z rodziny krukowatych; sójka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. średni ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Garrulus|ref=tak.;

 (1.2) pot. uderzenie kogoś ręką

Wiktionary

Sojka – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ok. 6 tys. osób.

Osoby noszące to nazwisko:

  • Arkadiusz Sojka (ur. 9 czerwca 1980 w Krośnie Odrzańskim, zm. prawd. 15 czerwca 2012 w Karkonoszach koło Przesieki) – polski piłkarz.
  • Erich Sojka (ur. 11 września 1922 w Ostrawie, zm. 28 maja 1997 w Benešov) – czeski pisarz i tłumacz literatury polskiej na język czeski.
  • Filip Sojka (ur. 7 czerwca 1969 w Szczecinie) – polski muzyk sesyjny, absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach.
  • Sebastian Sojka (ur. 19 sierpnia 1991) – polski judoka
  • Stanisław Sojka, Soyka (ur. 26 kwietnia 1959 w Żorach) – polski wokalista, pianista, instrumentalista i kompozytor jazzowy.
  • Walenty Sojka (ur. 13 lutego 1887 w Miejscu Odrzańskim, zm. 11 września 1939 w Krakowie) – śląski farmaceuta, działacz plebiscytowy i zawodowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głosy ich odróżniałam stokroć lepiej, niż nuty na klawicymbale, a nieraz sama, przyczaiwszy się w krzaku leszczyny, nawoływałam sójki, makolągwy, pliszkaiszki, wilgi tak doskonale, że głupie leciały na mój głos gromadnie; usiadłszy na gałązce przy mojej głowie, kręciły się szczebiocąc, oglądając się na wszystkie strony.

 (1.2) Felek dał sójkę w bok, ja mu też, i, odwróciwszy się od siebie, spaliśmy wybornie do samego rana.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsujka, AS: sui ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sójka ż., sójkowiec m.

:: zdrobn. sójeczka ż.

 przym. sójczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baba; gw-pl|Górny Śląsk|sojka.

 (1.2) cios

Wiktionary


sójkowiec

rodzaj ptaków z rodziny pekińczyków; Garrulax


SJP.pl


sojowina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. wegański zamiennik suszonej wołowiny przygotowany na bazie teksturatu białka sojowego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. soja ż.

 przym. sojowy

Wiktionary


sojowy

przymiotnik od: soja (np. mączka sojowa, kotlet sojowy)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zrobiony z soi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kuchnie azjatyckie są bogate w produkty sojowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɔˈjɔvɨ, AS: soi ̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sojowina ż., soja ż.

Wiktionary


soju

[czytaj: sodziu] koreański słodkawy napój alkoholowy, nazywany też koreańską wódką


SJP.pl

Soju (kor. 소주) – koreański destylowany napój alkoholowy, robiony na bazie ryżu, ziemniaków, pszenicy, jęczmienia zwyczajnego, batatów lub tapioki. Zawiera 16,8–53% obj. alkoholu.

Wikipedia


sojusz

porozumienie o wspólnym działaniu mającym doprowadzić do osiągnięcia określonego celu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) porozumienie o wzajemnym wsparciu w sytuacji konfliktu (zwłaszcza zbrojnego);

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeśli duński król wydawał syna za córkę króla szwedzkiego, to było to w sytuacji, gdy istniała potrzeba pokoju i zawiązywania sojuszy.

 (1.1) Po inwazji Rosji na Ukrainę Finlandia wystąpiła o członkostwo w zachodnim sojuszu obronnym NATO. To samo Szwecja.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sojusznik m., sojuszniczka ż.

 przym. sojuszniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) alians, przymierze

Wiktionary


sojuszniczka

kobieta, która zobowiązała się do współpracy i wzajemnej pomocy zawierając odpowiednią umowę z inną osobą, organizacją lub państwem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która wspiera kogoś w walce, działaniu, idei lub jest członkinią sojuszu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sojusz mrz., sojusznik mos.

 przym. sojuszniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprzymierzeńczyni, partnerka, wspólniczka

Wiktionary


sojuszniczy

przymiotnik

 (1.1) wynikający z zawartego sojuszu, sprzymierzony

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sojusz m., sojusznik m., sojuszniczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyjazny

Wiktionary