skrót od: wulgarność, wulgaryzm, wulgarny, wulgarnie (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w wulgarny sposób
Wiktionary
(1.1) Kiedy wypije alkohol, zaczyna zachowywać się bardzo wulgarnie.
Wiktionary
IPA: vulˈɡarʲɲɛ, AS: vulgarʹńe
Wiktionary
rzecz. Wulgata ż., wulgarność ż., wulgaryzm m.
przym. wulgarny
Wiktionary
(1.1) nieelegancko, prostacko, chamsko, bezczelnie, niekulturalnie, nieprzyzwoicie, trywialnie, szorstko, prymitywnie, grubiańsko, gruboskórnie, niewybrednie, obcesowo, obscenicznie, opryskliwie, ordynarnie, pospolicie
Wiktionary
stawać się wulgarnym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wulgarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wulgarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wulgarne; cecha tych, którzy są wulgarni
Wiktionary
przym. wulgarny
przysł. wulgarnie
rzecz. wulgaryzm mrz., Wulgata ż.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) zachowujący się w sposób ordynarny, nieprzyzwoity, grubiański
(1.2) świadczący o czyjejś ordynarności, nieprzyzwoitości, o czyimś grubiaństwie
(1.3) szt. pozbawiony subtelności, smaku, w złym guście
(1.4) skrajnie uproszczony
Wiktionary
(1.2) Nie znoszę sytuacji, gdy zaczyna opowiadać wulgarne dowcipy.
(1.3) Weź mi nie mów, że rap to wulgarna muzyka, bez przesłania.
Wiktionary
IPA: vulˈɡarnɨ, AS: vulgarny
Wiktionary
rzecz. wulgarność ż., wulgaryzm m., wulgaryzacja ż., wulgaryzatorstwo n., wulgaryzator m., wulgaryzowanie n.
czas. wulgaryzować ndk., zwulgarnieć, zwulgaryzować (się)
przym. wulgaryzatorski
przysł. wulgarnie
Wiktionary
(1.1) chamski, nieprzyzwoity, ordynarny
(1.2) budzący zgorszenie, chamski, grubiański, ordynarny, niegrzeczny, nieprzyzwoity, niewyszukany, zbereźny
(1.3) niewyszukany, ordynarny, pospolity, prostacki, trywialny
(1.4) płytki, spłycony, powierzchowny, trywialny
Wiktionary
1. nadanie lub nadawanie czemuś lub nabieranie przez coś cech ordynarnych, wulgarnych;
2. nadmierne uproszczenie lub upraszczanie jakiegoś zagadnienia w celu uczynienia zrozumiałym dla słabo przygotowanych odbiorców, prowadzące do wypaczenia samego zagadnienia i do błędnych wniosków
SJP.pl
osoba wulgaryzująca, spłycająca jakąś teorię, jakieś zagadnienie itp.
SJP.pl
kobieta wulgaryzująca, spłycająca jakąś teorię, jakieś zagadnienie itp.
SJP.pl
wyraz lub wyrażenie będące dosadnym, ordynarnym określeniem zjawisk, które można nazwać, używając słów neutralnych stylistycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) słowo albo wyrażenie wulgarne, obelżywe, ordynarne i łamiące normy społeczne;
Wiktionary
Wulgaryzm (z łac. vulgaris „pospolity; ludowy” od vulgus „lud; pospólstwo”), także: bluzg, brzydki wyraz, łacina podwórkowa – wyraz lub wyrażenie uznawane przez użytkowników języka za nieprzyzwoite, wyrażające silne emocje mówiącego względem czegoś lub kogoś. W przypadku, gdy wulgarne słowo czy wyrażenie stanowi pusty znaczeniowo spontaniczny przerywnik w wypowiedzi, mówimy o przekleństwie.
Wikipedia
(1.1) Przeglądanie słownika Edward rozpoczął od wyszukiwania wulgaryzmów.
(1.1) Język więźniów jest pełen wulgaryzmów.
Wiktionary
IPA: vulˈɡarɨsm̥, AS: vulgarysm̦
Wiktionary
rzecz. Wulgata ż., wulgarność ż., wulgaryzacja ż., wulgaryzatorstwo n., wulgaryzowanie n.
czas. wulgaryzować
przym. wulgarny, wulgaryzatorski
przysł. wulgarnie
Wiktionary
łacińskie tłumaczenie Biblii, dokonane przez św. Hieronima w IV w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. hist. bibl. łacińskie tłumaczenie Biblii, dokonane przez św. Hieronima w IV w.;
Wiktionary
Wulgata (łac. versio vulgata, przekład rozpowszechniony, popularny) – przekład Biblii na łacinę, dokonany przez Hieronima ze Strydonu w latach 382–406 z języków oryginałów: hebrajskiego i greki. Przekład miał na celu dostarczenie Kościołowi jednolitego tekstu. Nowy Testament był rewizją tekstu starołacińskiego, a Stary Testament w większej części był nowym przekładem. Nie jest pewne, w jakiej części Hieronim przetłumaczył Nowy Testament.
Wikipedia
(1.1) Z inicjatywy Towarzystwa Jezusowego powstał nowy przekład z Wulgaty, który do XX w. będzie w powszechnym użyciu.
Wiktionary
rzecz. wulgarność ż., wulgaryzm m., wulgaryzowanie n., zwulgaryzowanie n.
czas. wulgaryzować ndk., zwulgaryzować dk.
przym. wulgarny
przysł. wulgarnie
Wiktionary
Wulkametr – urządzenie służące do pomiaru poprawności przebiegu procesu wulkanizacji kauczuków. Poprawność przebiegu procesu wulkanizacji jest oceniana na podstawie pomiarów szybkości zmiany wymiarów termostatowanej próbki kauczuku pod wpływem działania oscylujących naprężeń rozciągających i ściskających.
Wikipedia
góra w kształcie stożka z kraterem na szczycie, z którego wydobywa się lawa, gazy wulkaniczne i popioły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bóg ognia, kowalstwa, metali i metalurgii, utożsamiany z greckim Hefajstosem;
Wiktionary
Wulkan (z łac. Vulcanus – imię rzymskiego boga ognia) – miejsce na powierzchni Ziemi, z którego wydobywa się lawa, gazy wulkaniczne (solfatary, mofety, fumarole) i materiał piroklastyczny. Terminu tego również używa się jako określenie form terenu powstałych wskutek działalności wulkanu, choć bardziej poprawne są takie terminy jak: góra wulkaniczna, stożek wulkaniczny, kopuła wulkaniczna czy wulkan tarczowy.
Wikipedia
IPA: ˈvulkãn, AS: vulkãn
Wiktionary
rzecz. wulkan mrz., Wulkanalia nmos., wulkanit mrz., wulkanizm mrz., wulkanizator mos./mrz., wulkanizarka ż., wulkanizacja ż., wulkanizowanie n.
czas. wulkanizować ndk.
przym. Wulkanowy, wulkanowy, wulkaniczny
Wiktionary
(1.1) Hefajstos
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z wulkanami i ich aktywnością
Wiktionary
(1.1) Japonia znana jest z licznych zjawisk wulkanicznych.
Wiktionary
IPA: ˌvulkãˈɲit͡ʃnɨ, AS: vulkãńičny
Wiktionary
rzecz. Wulkan mos., wulkan mrz., wulkaniczność ż., wulkanizm mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wulkan
Wiktionary
rzecz. wulkan m.
Wiktionary
skała powstała w wyniku zakrzepnięcia lawy
SJP.pl
Wulkanit, skała wulkaniczna – magmowa skała wylewna, powstała w wyniku zakrzepnięcia lawy na powierzchni Ziemi lub płytko pod powierzchnią Ziemi a także materiały piroklastyczne i inne produkty działalności wulkanicznej.
Wikipedia
1. operacja technologiczna, w wyniku której z plastycznej mieszanki gumowej otrzymuje się elastyczny wyrób gumowy;
2. naprawa uszkodzonych wyrobów gumowych
SJP.pl
Wulkanizacja – chemiczny proces sieciowania cząsteczek polimeru prowadzący do otrzymania gumy.
Wikipedia
dotyczący wulkanizacji
SJP.pl
ogólne określenie na zwulkanizowany kauczuk
SJP.pl
pracownik zajmujący się wulkanizacją
SJP.pl
ręczny przyrząd do naprawiania dętek
SJP.pl
ręczny przyrząd do naprawiania dętek
SJP.pl
pomieszczenie, w którym znajdują się wulkanizatory
SJP.pl
usługi w zakresie wulkanizacji - naprawiania uszkodzonych wyrobów gumowych
SJP.pl
zespół procesów związanych z działaniem wulkanów
SJP.pl
Wulkanizm – ogół procesów geologicznych, zachodzących na powierzchni ziemi, związanych z wydobywaniem się lawy i innych materiałów z głębi litosfery, na skutek ruchów magmy pod powierzchnią. Jego przejawami jest powstawanie i aktywność wulkanów, występowanie ekshalacji, a także tworzenie się skał wulkanicznych. Z wulkanizmem wiążą się także procesy hydrotermalne.
Wikipedia
specjalista w zakresie wulkanologii
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wulkanologii, czyli wiedzy o wulkanach
Wiktionary
(1.1) Duża część jego dorobku obejmuje problemy kartografii geologicznej oraz zagadnienia ruchów tektonicznych i wulkanologicznych.
Wiktionary
rzecz. wulkanologia ż., wulkanolog m.
Wiktionary
związany z Jeziorem Wulpińskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bóg wiatru południowo-wschodniego, utożsamiany z greckim Eurosem;
Wiktionary
Eurus (także Wulturnus, łac. Eurus, Vulturnus, gr. Εὖρος Eúros) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie wiatru wschodniego (lub południowo-wschodniego albo północno-wschodniego) i wschodniej strony świata.
Uosabiał silny, burzliwy wiatr. Był utożsamiany z greckim Eurosem.
Wikipedia
przym. Wulturnusowy
Wiktionary
(1.1) Eurus, Euros
Wiktionary
całkowite lub częściowe usunięcie zewnętrznych kobiecych narządów płciowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chirurgiczne usunięcie zewnętrznych kobiecych narządów płciowych;
Wiktionary
Wulwektomia (ang. vulvectomy z łac. vulva 'srom' i gr. ἐκτομή, ektomḗ 'wycinanie') – zabieg ginekologiczny polegający na usunięciu części lub całości zewnętrznych kobiecych narządów płciowych. Przeprowadzany jako ostateczny zabieg w niemożliwych do wyleczenia metodami zachowawczymi przypadkach raka, zakażeń HPV (kłykciny kończyste). Mimo radykalności zabiegu, funkcje seksualne narządu z reguły pozostają zachowane, choć często w ograniczonym zakresie.
Wikipedia
przewlekły ból genitaliów żeńskich niemający wyraźnej przyczyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie w genitaliach żeńskich polegające na chronicznym bólu lub dyskomforcie;
Wiktionary
Wulwodynia (od łac. vulva "srom" i stgr. ὀδύνη odynē "ból") – zaburzenie polegające na chronicznym bólu lub dyskomforcie, charakteryzującym się uczuciem palenia, kłucia czy podrażnienia w genitaliach żeńskich w przypadkach, kiedy nie występuje żadna infekcja czy choroba skóry sromu lub pochwy powodująca te objawy. Najczęściej występuje odczucie palącego bólu, jednak rodzaj i nasilenie objawów są bardzo zindywidualizowane. Ból może być stały lub nie, zlokalizowany albo rozprzestrzeniony.
Wikipedia
birmański gubernator, namiestnik lub naczelnik
SJP.pl
dziecko niezwykle utalentowane, genialne, wybitne
SJP.pl
Wunderteam – określenie polskiej reprezentacji lekkoatletycznej w latach 1956–1966. Bywała nazywana wunderteamem ze względu na znacząco większe od innych reprezentacji startujących w tym okresie osiągnięcia sportowe. Po raz pierwszy nazwa ta użyta została w 1957 przez niemieckich dziennikarzy na określenie zwycięstwa reprezentacji Polski nad zespołem RFN na Neckarstadionie w Stuttgarcie 117:103.
Wikipedia
pociski dalekiego zasięgu, zastosowane przez Niemców w drugiej wojnie światowej
SJP.pl
Wunderwaffe (z niem. cudowna broń) – wyrażenie, które zostało sformułowane przez propagandę hitlerowską w Niemczech w czasie II wojny światowej (1939–1945). Oznaczało zaawansowaną technologicznie tajną broń o wielkiej sile, która będzie w stanie przechylić szalę zwycięstwa na stronę przegrywającej na wszystkich frontach III Rzeszy.
Wikipedia
[czytaj: wunt] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zwolennik wundtyzmu
SJP.pl
kierunek w psychologii uznający obserwacje pomiarowe za pomocą instrumentów jako jedynie naukową metodę badań
SJP.pl
cząstka elementarna; bozon W
SJP.pl
Bozon W (wuon) – cząstka elementarna pośrednicząca w oddziaływaniach słabych, wymieniana przez elektrony, neutrina i inne cząstki oddziałujące oddziaływaniem słabym podczas zderzeń. Cząstka ta występuje w dwóch podstawowych postaciach: cząstki W+ i jej antycząstki W−. Obie mają ten sam spin (równy 1) oraz masę, różnią się tylko ładunkiem elektrycznym.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = Wojewódzki Urząd Pracy
(1.2) = Wojewódzki Urząd Poczty
Wiktionary
IPA: vup, AS: vup
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
Wuppertal – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf. Leży na południe od Zagłębia Ruhry i w okolicy dużych miast: Düsseldorfu, Kolonii oraz Essen. Największe miasto regionu Bergisches Land. Liczy 358 876 mieszkańców (2022).
Wikipedia
przymiotnik od: Wuppertal (miasto w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wuppertalem, dotyczący Wuppertalu
Wiktionary
minerał, siarczek cynku z domieszką żelaza i kadmu
SJP.pl
Wurcyt (wurtzyt) – minerał z gromady siarczków. Należy do grupy minerałów rzadkich – występuje znacznie rzadziej niż sfaleryt.
Nazwany na cześć francuskiego chemika Karola A. Wurtza (1817-1884).
Wikipedia
przymiotnik od: wurcyt
SJP.pl
1. rzeka w Niemczech;
2. ostatnie zlodowacenie Alp w plejstocenie
SJP.pl
Niemcy:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Warmia, Mazury. i in. gw. północnej Polski kiełbasa
Wiktionary
w gwarze śląskiej: kiełbasa; wuszt
SJP.pl
[czytaj: wyrcburk]
1. miasto w Niemczech;
2. powiat w Bawarii;
3. region w Bawarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowej części Niemiec, w Bawarii;
(1.2) geogr. adm. region w Niemczech;
Wiktionary
Würzburg – miasto na prawach powiatu w Niemczech, położone w kraju związkowym Bawaria, siedziba rejencji Dolna Frankonia, w regionie Würzburg, siedziba powiatu Würzburg. Leży nad rzeką Men. Liczy 126 635 mieszkańców (31 grudnia 2017), stanowiąc szóste co do wielkości miasto Bawarii, oraz 87,63 km².
Wikipedia
(1.1) W 741 lub 742 Würzburg stał się siedzibą biskupstwa.
(1.2) W skład regionu Würzburg wchodzą trzy powiaty ziemskie.
Wiktionary
przym. würzburski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Würzburga, związany z Würzburgiem
Wiktionary
(1.1) Na terenie diecezji würzburskiej mieszkały najdalej na zachód wysunięte plemięemiona Słowian z grupy Słowian połabskich.
Wiktionary
rzecz. Würzburg mrz.
Wiktionary
[czytaj: wuszu] starochińskie sztuki walki; wu shu
SJP.pl
Wushu (chiń. upr. 武术; chiń. trad. 武術; pinyin wǔshù wymowa) – chińskie sztuki walki.
Wikipedia
minerał, tlenek żelaza
SJP.pl
w gwarze śląskiej: kiełbasa; wurszt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kiełbasa
Wiktionary
taoistyczna zasada postępowania w zgodzie z naturą i powszechnie obowiązującymi normami; wu-wej, wu-wei
SJP.pl
Wuwei (chiń. 武威; pinyin Wŭwēi) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Gansu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 111 216. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 835 697 mieszkańców.
Wikipedia
plastikowa, hałaśliwa trąbka używana przez kibiców piłki nożnej; vuvuzela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. afrykański aerofon ustnikowy używany przez kibiców piłki nożnej do robienia hałasu;
Wiktionary
Wuwuzela (vuvuzela, także lepatata) – aerofon ustnikowy używany przez kibiców piłki nożnej w Afryce. Wydaje głośny dźwięk (osiągający przy wylocie wuwuzeli natężenie 122–131 dB(A)) mający przypominać ryczenie słonia. Pierwotnie jej egzemplarze wykonywano z puszek po konserwach, obecnie są produkowane głównie z tworzyw sztucznych.
Wikipedia
(1.1) Niemal pół roku po piłkarskich mistrzostwach świata w RPA specjaliści nie mają wątpliwości. Prestiżowa impreza wypromowała wuwuzele i… podniosła poziom serotoniny obywateli, ale nie odmieniła sytuacji gospodarczej najbiedniejszych mieszkańców kraju.
Wiktionary
(1.1) lepatata
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. rodzaj słodkiego ciastka, składającego się z kakaowego biszkoptu, dżemu, bitej śmietany i pomady czekoladowej;
(1.2) pot. adm. decyzja o warunkach zabudowy
Wiktionary
Wuzetka, ciastko „W-Z”, torcik W-Z, WZ, WZK – rodzaj słodkiego ciastka (torciku); wyrób cukierniczy w postaci dwóch blatów kakaowego biszkoptu przełożonych marmoladą, bitą śmietaną, wykończony pomadą czekoladową i udekorowany bitą śmietaną. W praktyce w wielu lokalach gastronomicznych bitą śmietanę zastępuje się rozmaitymi kremami.
Wikipedia
skrót od: wyżej wymieniony; wyż.wym.
SJP.pl
skrót
(1.1) = wyżej wymieniony
Wiktionary
(1.1) Potwierdzam odbiór ww. (= wyżej wymienionych) przedmiotów z depozytu.
Wiktionary
IPA: ˈvɨʒɛj ˌvɨ̃mʲjɛ̇̃ˈɲɔ̃nɛ|ˈvɨʒɛj ˌvɨ̃mʲjɛ̇̃ˈɲɔ̃nɨx, AS: vyžei ̯ vỹmʹi ̯ė̃ńõne|vyžei ̯ vỹmʹi ̯ė̃ńõnyχ
Wiktionary
przym. wyżej wymieniony
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju niemęskoosobowego, liczba mnoga
(1.1) = chem. wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne;
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego
(2.1) = wojsk. Wojskowa Wytwórnia Amunicji
Wiktionary
potocznie: wrzucać coś do środka czegoś lub na coś
SJP.pl
1. połączyć dwie warstwy materiału za pomocą urządzeń wyposażonych w obracające się wały;
2. wbić w jakąś powierzchnię, przejeżdżając po niej walcem
SJP.pl
1. łączyć dwie warstwy materiału za pomocą urządzeń wyposażonych w obracające się wały;
2. wbijać w jakąś powierzchnię, przejeżdżając po niej walcem
SJP.pl
1. potocznie: wrzucić coś do środka czegoś lub na coś;
2. wwalić się:
a) wpaść, zostać wrzuconym do środka czegoś lub na coś;
b) potocznie: (zwykle o wielu osobach) wejść gdzieś
SJP.pl
wędrując, wejść gdzieś, dostać się do wnętrza czegoś
SJP.pl
wędrując, wchodzić gdzieś, dostawać się do wnętrza czegoś
SJP.pl
o prądzie powietrza: nanieść, napędzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wwiercać.
Wiktionary
IPA: vvʲjɛrˈt͡sãɲɛ, AS: vvʹi ̯ercãńe
Wiktionary
czas. wwiercać ndk., wwiercić dk., wiercić ndk., rozwiercać ndk., rozwiercić dk.
rzecz. rozwiertak mrz., wwiercenie n., wiertło n., wiertarka ż., wiercenie n., wiertareczka ż.
przym. wiertniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wwiercić.
Wiktionary
IPA: vvʲjɛrˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: vvʹi ̯ercẽńe
Wiktionary
czas. wwiercić dk., wwiercać dk., wiercić ndk., rozwiercać ndk., rozwiercić dk.
rzecz. rozwiertak mrz., wwiercanie n., wiertło n., wiertarka ż., wiercenie n., wiertareczka ż.
przym. wiertniczy
Wiktionary
1. zrobienie otworu za pomocą wiertła;
2. otwór wykonany za pomocą wiertła
SJP.pl
wprowadzić kogoś gdzieś
SJP.pl
o prądzie powietrza: nanosić, napędzać coś
SJP.pl
dostarczyć gdzieś kogoś lub coś poprzez wożenie
SJP.pl
1. wplątać kogoś wbrew jego woli w jakąś sytuację; wciągnąć;
2. wwikłać się - wplątać się w jakąś sytuację; wciągnąć się
SJP.pl
rzadko: wprowadzać, wplątywać kogoś w jakąś sytuację
SJP.pl
rzadko: wlekąc, wciągnąć gdzieś
SJP.pl
rzadko: wlekąc, wciągać gdzieś
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński
(1.1) med. psych. wysoko wrażliwa osoba
Wiktionary
wprowadzać; wiodąc kogoś wchodzić z nim do wnętrza czegoś
SJP.pl
przywożenie towarów z zagranicy; import
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wwożenie lub wwiezienie czegoś lub kogoś dokądś
(1.2) ekon. wwożenie towarów z zagranicy
(1.3) ekon. towary wwiezione przez granicę
Wiktionary
(1.2) Na zakaz wwozu do Niemiec węgla Górnośląskiego odpowiedzieliśmy szeregiem zakazów wwozu ze strony Niemiec.
Wiktionary
rzecz. wwożenie n.
czas. wwieźć dk., wwozić ndk.
przym. wwozowy
Wiktionary
(1.1) przywóz
(1.2) import, przywóz
Wiktionary
dostarczać gdzieś kogoś lub coś poprzez wożenie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wwieźć)
(1.1) wioząc dostarczyć coś lub kogoś
(1.2) wioząc dostarczyć coś lub kogoś do wyżej położonego miejsca
Wiktionary
(1.1) Ile paczek papierosów na dobę wwozili do Polski przemytnicy w pierwszym kwartale tego roku?
(1.2) Kolejka linowa na Czantorię wwozi do 1800 turystów na godzinę.
Wiktionary
rzecz. wwiezienie n., wwożenie n., wwóz mrz.
czas. wwieźć dk.
Wiktionary
[czytaj: wuwuWU] skrót od: World Wide Web;
1. sieć internetowa obejmująca serwery i tworzone na nich witryny, strony, zwłaszcza typu WWW; Web, web;
2. strona WWW - umieszczone w Internecie pod jednym adresem informacje w postaci tekstu, często z dołączonymi zdjęciami, filmami, dźwiękiem itp., zawierające łącza do innych, podobnych stron; strona internetowa;
3. przeglądarka WWW - program umożliwiający wyszukiwanie informacji w systemie WWW, powszechnie wykorzystywany przez użytkowników komputerów; przeglądarka internetowa
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) inform. techn. ogólnoświatowa sieć usług elektronicznych udostępniająca dokumenty przy pomocy łącz;
Wiktionary
World Wide Web ([ˌwɜ:ldˌwaɪdˈwɛb]; z ang. sieć ogólnoświatowa, w skrócie WWW) – hipertekstowy, internetowy system informacyjny, w którym dokumenty i inne zasoby są identyfikowane za pomocą formatów URL i URI.
Wikipedia
(1.1) W zakładce znajdziesz przydatne adresy WWW.
Wiktionary
skr. www
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
skr. www
frazeologia.
etymologia. etymn|angielski|WWW.; skrót od ang. World Wide Web → światowa rozległa sieć internetowa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) WWW
źródła.
== WWW (język angielski.) ==
wymowa.
audioUK|En-uk-WWW.ogg.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = inform. World Wide Web → ogólnoświatowa sieć
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = hist. Wielkie Księstwo Litewskie
Wiktionary
(1.1) WKL, W.Ks.Lit., WXLit
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = hist. Wielkie Księstwo Litewskie
Wiktionary
(1.1) WKL, W.Ks.Lit., WXL
Wiktionary
zaimek osobowy
(1.1) druga osoba liczby mnogiej, rodzaj męskoosobowy i niemęskoosobowy
(1.2) przest. lub dial. w stosunku do pojedynczej osoby używany jako forma grzecznościowa
(1.3) zaimek używany dawniej w zwrotach do osoby podwładnej (np. w wojsku, marynarce) oraz do służących - dziś forma uznawana za apodyktyczną i pozbawioną szacunku
(1.4) w PRL urzędowa forma zwrotu do obywatela (również z zaimkiem jako podmiotem domyślnym)
Wiktionary
Grzecznościowe użycie liczby mnogiej – formuła stosowania do jednej osoby form liczby mnogiej. Poza zwracaniem się do kogoś w drugiej osobie liczby mnogiej (dwojenie, zwracanie się per wy), spotyka się stosowanie trzeciej osobie liczby mnogiej (trojenie).
Wikipedia
(1.1) Czy to wy zrobiliście?
(1.2) Gospodarzu, jaką wy macie piękną zagrodę!
(1.3) Szeregowy Kowalski! Chodźcie wy no tutaj!
(1.3) Józefie, odnieście talerze!
(1.4) Towarzyszu, czy już głosowaliście?
Wiktionary
IPA: vɨ, AS: vy
Wiktionary
(1) zaimek dzierżawczy wasz
Wiktionary
antonimy.
(1.1) my, oni, one
(1.2) Pan, Pani, Państwo
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1) zaimek dzierżawczy wasz
frazeologia.
etymologia.
(1.4) próba powrotu do (1.2) pod wpływem etym|ros|вы. → Pan, Pani, Państwo
(1.2-4) por. etymn|franc|vous.
uwagi.
zoblistę|ja|ty|on|ona|ono|my|wy|oni|one|Aneks:Język polski - zaimki.
tłumaczenia.
* ajnoski: (1.1) エチ
* albański: (1.1) ju
* angielski: (1.1) you
* arabski: (1.1) أنتم m., أنتن ż., أنتما (dwaj)
* baskijski: (1.1) zuek
* białoruski: (1.1) вы
* bułgarski: (1.1) вие
* chiński standardowy: (1.1) 你们 (nǐmen), 您 (nín), 您们 (nínmen); (1.2) 您 (nín)
* chorwacki: (1.1) vi
* czeski: (1.1) vy
* czuwaski: (1.1) эсир
* dolnołużycki: (1.1) wej du., wy lm.
* duński: (1.1) I
* esperanto: (1.1) vi
* estoński: (1.1) teie, te
* francuski: (1.1) vous
* górnołużycki: wój du., wy lm.
* gruziński: (1.1) თქვენ (tkven)
* hindi: (1.1) आप
* hiszpański: (1.1) vosotros, vosotras
* ido: (1.1) vi
* islandzki: (1.1) þið
* japoński: (1.1) あなた
* jidysz: (1.1) איר (ir)
* kaszubski: (1.1) wa
* łaciński: (1.1) vos
* niderlandzki: (1.1) jullie, u
* niemiecki: (1.1) ihr
* norweski (bokmål): (1.1) dere
* nowogrecki: (1.1) εσείς
* ormiański: (1.1) أنتم
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|wy. ,. PJM|wy 2., wy dwaj: PJM|wy-dwaj. ,. PJM|oni dwaj, wy dwaj.}}
* rosyjski: (1.1) вы
* słowacki: (1.1) vy
* słoweński: (1.1) vi
* staroczeski: (1.1) vy
* suahili: (1.1) ninyi
* szkocki: (1.1) youse
* szwedzki: (1.1) ni
* tahitański: (1.1) ʻoutou
* turecki: (1.1) siz
* tuvalu: (1.1) koutou, koulua
* ukraiński: (1.1) ви
* węgierski: (1.1) pot. ti, maguk, forma uprzejma önök
* wilamowski: (1.2) jyn
* włoski: (1.1) voi
źródła.
== wy (język afrykanerski.) ==
wymowa.
IPA|wəi.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-wy.wav.
znaczenia.
zaimek osobowy
(1.1) my
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …łączący się z niektórymi czasownikami, oznaczający…
:: (1.1.1) …kierunek na zewnątrz
:: (1.1.2) …osiągnięcie celu, ukończenie działania (aspekt dokonany czasownika)
:: (1.1.3) …wzmocnienie
Wiktionary
(1.1.1) Jajko wybuchło w mikrofalówce.
(1.1.2) Chciała wyżebrać podwyżkę, ale wyproszono ją z pokoju.
(1.1.3) Wyspałeś się? Spałeś 15 (= piętnaście) godzin!
Wiktionary
IPA: vɨ, AS: vy
Wiktionary
uogólnić; wyodrębnić pojęcia ogólne, cechy lub relacje charakterystyczne
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyabstrahowywać)
(1.1) wyodrębnić w czymś cechy istotne od nieistotnych
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyodrębnienie w czymś cech istotnych od nieistotnych
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
wyodrębniać w jakimś przedmiocie lub zjawisku jego cechy istotne od nieistotnych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyabstrahować)
(1.1) niedokonany od|wyabstrahować.
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyodrębnianie w czymś cech istotnych od nieistotnych
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
1. wyłączyć ze środowiska, zerwać więzi z otoczeniem; wyobcować;
2. wyalienować się - ulec alienacji, stać się obcym w danym środowisku, odizolować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wyłączyć ze środowiska, z otoczenia
czasownik zwrotny dokonany wyalienować się (ndk. brak)
(2.1) stać się obcym w środowisku, stracić więź z tym, z czym się było związanym
Wiktionary
IPA: ˌvɨalʲjɛ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: vyalʹi ̯ẽnovać
Wiktionary
rzecz. alienista mos., alienacja ż., alienowanie n., wyalienowanie n.
przym. alienacyjny
przysł. alienacyjnie
czas. alienować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyłączenie ze środowiska, z otoczenia
Wiktionary
czas. alienować, wyalienować dk.
rzecz. alienista mos., alienowanie n., alienacja ż.
przysł. alienacyjnie
przym. alienacyjny
Wiktionary
1. wyłączyć ze środowiska, zerwać więzi z otoczeniem; wyobcować;
2. wyalienować się - ulec alienacji, stać się obcym w danym środowisku, odizolować się
SJP.pl
[czytaj: łajendot] amerykańska rasa kur typu ogólnoużytkowego, wyhodowana około roku 1870 w Ameryce Południowej; wajandot
SJP.pl
Wikipedia
nałożyć angobę na powierzchnię wyrobów ceramicznych
SJP.pl
zaaresztować kolejno wielu lub wszystkich
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyaresztowywać)
(1.1) rzad. osadzić w areszcie wiele lub wszystkie osoby z pewnej grupy
Wiktionary
(1.1) Sam stanął na czele rządu, wyaresztował przywódców opozycji, posłów nawet zamknął do twierdzy brzeskiej.
Wiktionary
czas. wyaresztowywać ndk.
rzecz. aresztowany mos.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyaresztować)
(1.1) rzad. osadzać w areszcie wiele lub wszystkie osoby z pewnej grupy
Wiktionary
(1.1) Większość działaczy KPP-owskich przebywała w Związku Radzieckim na prawach emigrantów, bez rodzin, więc nawet jak przeżyli, nie mieli do kogo pisać. A jeśli byli z rodzinami, jak ja, to wyaresztowywano całe rodziny, a dzieci umieszczano w sierocińcach.
Wiktionary
czas. wyaresztować dk.
rzecz. aresztowany mos.
Wiktionary
przytoczyć argumenty dla poparcia lub obalenia jakiekś tezy, twiedzenia lub decyzji
SJP.pl
1. wymówić głoski za pomocą odpowiednich narządów mowy;
2. wyrazić myśl słowami;
3. wydobyć dźwięk z instrumentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyartykułować.
Wiktionary
czas. wyartykułować dk.
Wiktionary
wylewać asfaltem drogę, plac itp.
SJP.pl
1. przeznaczyć, przyznać pewną sumę na jakiś cel;
2. wystawić przekaz do wypłaty, wypłacić pewną kwotę lub zlecić wypłatę
SJP.pl
[czytaj: ŁAjet] nazwisko
SJP.pl
Wyatt – imię męskie
Wyatt – nazwisko
Wikipedia
wyoutować;
1. potocznie: odsunąć kogoś na dalszy plan;
2. wysłać piłkę poza boisko;
3. potocznie: ujawnić czyjąś nieheteroseksualną orientację;
4. wyautować się - potocznie:
a) odizolować się;
b) opuścić jakieś miejsce;
c) wycofać się z czegoś;
d) ujawnić swoją nieheteroseksualną orientację
SJP.pl
wyoutowywać; potocznie:
1. ujawniać czyjąś orientację seksualną;
2. wyautowywać się - ujawniać swoją orientację seksualną
SJP.pl
skrót od: wybrzeże
SJP.pl
skrót
(1.1) = geogr. wybrzeże
(1.2) = wybór
Wiktionary
potocznie:
1. pokryć czymś gęstym lub lepkim; wypaćkać;
2. wybrudzić; wypaprać, wysmotruchać, wyświnić;
3. zużyć
SJP.pl
uprzejma forma wypowiadana przed czymś, co może wywołać u odbiorcy negatywne wrażenie; daruj, przepraszam
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wybaczyć)
(1.1) dawać przebaczenie, odpuszczać winę
Wiktionary
(1.1) Kilka razy zdradził ją z innymi kobietami, ale ona zawsze wybaczała mu wszystkie jego postępki.
Wiktionary
IPA: vɨˈbat͡ʃat͡ɕ, AS: vybačać
Wiktionary
rzecz. wybaczenie n., wybaczanie n.
czas. wybaczyć dk.
przym. wybaczalny
Wiktionary
(1.1) przebaczać
Wiktionary
taki, który można wybaczyć; przebaczalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) który można wybaczyć
Wiktionary
rzecz. wybaczanie n., wybaczenie n.
czas. wybaczyć dk., wybaczać ndk.
Wiktionary
(1.1) odpuszczalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybaczać.
Wiktionary
czas. wybaczać, wybaczyć
rzecz. wybaczenie n.
przym. wybaczalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybaczyć.
Wiktionary
czas. wybaczyć dk., wybaczać ndk.
rzecz. wybaczanie n.
przym. niewybaczalny, wybaczalny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wybaczać)
(1.1) dokonany od|wybaczać.
Wiktionary
(1.1) Są one apoteozą majestatu i wszechpotęgi Jahwe, który otacza miłością ludzkość i potrafi wybaczyć jej najcięższe grzechy, ale także bywa nieubłagany w gniewie i wymierzaniu kar.
Wiktionary
IPA: vɨˈbat͡ʃɨt͡ɕ, AS: vybačyć
Wiktionary
rzecz. wybaczenie n., wybaczanie n.
przym. wybaczalny
czas. wybaczać ndk.
Wiktionary
rzadko: wymyślać, fantazjować
SJP.pl
wychłostać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. batożyć)
(1.1) przest. obić, wysmagać przy użyciu batoga
(1.2) książk. połajać słowem
Wiktionary
rzecz. wybatożenie n., batożenie n.
czas. batożyć ndk.
Wiktionary
osoba, która wybawia lub wybawiła kogoś; wybawiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto wybawia od czegoś; broni, ratuje, chroni kogoś przed czymś
Wiktionary
Wybawca – dramat wojenny z 1998 roku, w reżyserii Serba Piotra Antonijevica, produkcji amerykańskiej, zrealizowany w Czarnogórze i Kanadzie.
Film przedstawia fikcyjną historię umieszczoną w rzeczywistości wojny domowej w Bośni i Hercegowinie, gdzie walczyli ze sobą Serbowie, Bośniacy i Chorwaci, wyniszczając siebie nawzajem i popełniając zbrodnie na ludności cywilnej.
Wikipedia
(1.1) Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, / na ziemi wystąpi jako ostatni.
Wiktionary
IPA: vɨˈbaft͡sa, AS: vybafca
Wiktionary
rzecz. wybawiciel mos., wybawicielka ż., wybawczyni ż., wybawianie n., wybawienie n.
czas. wybawiać ndk., wybawić dk.
Wiktionary
(1.1) zbawca, wybawiciel
Wiktionary
kobieta, która wybawia lub wybawiła kogoś; wybawicielka
SJP.pl
uwolnić kogoś od czegoś przykrego, pomóc komuś, wyratować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wybawiać)
(1.1) dokonany od|wybawiać.
Wiktionary
IPA: vɨˈbavʲit͡ɕ, AS: vybavʹić
Wiktionary
rzecz. wybawca m., wybawczyni ż., wybawiciel m., wybawicielka ż., wybawienie n., wybawianie n.
czas. wybawiać ndk.
Wiktionary
osoba, która wybawia lub wybawiła kogoś; wybawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która wybawia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Błogosławiony jesteś, Wybawicielu Izraela, który natarcie mocarza złamałeś ręką swego sługi Dawida i który obóz filistyński wydałeś w ręce Jonatana, syna Saula, i tego, który broń za nim nosił.
Wiktionary
rzecz. wybawca mos., wybawienie n.
:: fż. wybawicielka ż.
czas. wybawiać ndk., wybawić dk.
Wiktionary
(1.1) oswobodziciel, wybawca, zbawca, zbawiciel
Wiktionary
kobieta, która wybawia lub wybawiła kogoś; wybawczyni
SJP.pl
tyczący się, dotyczący wybawiciela lub wybawicielki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybawić.
Wiktionary
Uwolnienie (ang. Deliverance) – amerykański dreszczowiec z 1972 roku w reżyserii Johna Boormana i z scenariuszem Jamesa Dickeya na podst. jego powieści Wybawienie. W 2008 roku został wprowadzony do Narodowego Rejestru Filmowego Stanów Zjednoczonych jako film „znaczący kulturowo, historycznie bądź estetycznie”. Debiut filmowy Neda Beatty’ego i Ronny’ego Coxa.
Wikipedia
czas. wybawić dk., wybawiać ndk.
rzecz. wybawca m., wybawiciel mos.
Wiktionary
potocznie: otwierać szeroko oczy; wytrzeszczać
SJP.pl
potocznie: otworzyć szeroko oczy; wytrzeszczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybebeszać.
Wiktionary
rzecz. wybebeszenie n.
czas. wybebeszać ndk., wybebeszyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybebeszyć.
Wiktionary
czas. wybebeszyć
rzecz. wybebeszanie n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) pot. wyjąć wnętrzności
(1.2) pot. wyjąć z czegoś zawartość lub elementy tej rzeczy
Wiktionary
IPA: ˌvɨbɛˈbɛʃɨt͡ɕ, AS: vybebešyć
Wiktionary
rzecz. bebech mrz., wybebeszenie n., wybebeszanie n., bebechy, bebeszenie
Wiktionary
(1.1) wypatroszyć
Wiktionary
potocznie: wybeczeć się - płacząc, wylać wiele łez; wypłakać się
SJP.pl
wylewać, wzmacniać coś betonem
SJP.pl
potocznie: wymieszać coś płynnego
SJP.pl
rzadko: bełtając, mieszać, rozrabiać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wybijać)
(1.1) wymordować wszystkie osobniki jakiejś grupy
(1.2) uderzywszy zwichnąć rękę lub nogę
(1.9) spowodować wypadnięcie czegoś uderzeniem
(1.10) o liczniku: pokazać jakąś wartość
(1.11) o opadzie: połamać rośliny
(1.12) pot. sprawić komuś lanie
(1.13) uderzając, odtworzyć rytm
(1.14) uformować wzór na metalowym obiekcie (lub cały obiekt) uderzeniem w niego
(1.15) zniszczyć szybę w oknie
(1.16) sport. o piłce: uderzając usunąć skądś (np. z boiska)
czasownik zwrotny
(2.1) pot. wyjść skądś
(2.2) sport. odbić się
(2.3) awansować, wyróżnić się
Wiktionary
(1.1) Hiszpanie wybili Azteków.
(1.2) Wybiłem sobie nogę.
(1.3) Wybiłem piłkę z boiska.
(1.4) Wybiłeś mu ząb!
(1.5) Wybiłeś mnie z rytmu.
(1.6) Każ wybić tę stronę jeszcze raz.
(1.7) Zegar wybił siódmą.
(1.8) Wybij to sobie z głowy!
(1.9) Kolega wybił mu piłkę z rąk.
(1.10) Licznik wybił 5 zł.
(1.11) Wybij mi rytm!
(1.15) Przypadkowo wybiłem szybę.
(2.1) Wreszcie się wybiłem z mojej klasy.
(2.2) On wybił się dzięki swoim zdolnościom.
Wiktionary
IPA: ˈvɨbʲit͡ɕ, AS: vybʹić
Wiktionary
czas. bić, wybijać
rzecz. wybicie n., wybój mrz.
Wiktionary
(1.1) wymordować, wytępić
(1.2) zwichnąć
(1.3) wykopać, wyrzucić
(1.5) wyprowadzić
(1.6) wydrukować
(1.7) pokazać
(1.10) pokazać
(2.2) odbić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybić.
Wiktionary
IPA: vɨˈbʲit͡ɕɛ, AS: vybʹiće
Wiktionary
czas. wybić, wybijać
rzecz. wybój mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Wybicko – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Stegna na obszarze Żuław Wiślanych.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
wychłostać czymś cienkim i wiotkim; ubiczować, wysmagać, zesmagać
SJP.pl
bić dotkliwie czymś cienkim i wiotkim, co przecina skórę; biczować
SJP.pl
wybiegnąć;
1. biegnąc, opuścić jakieś miejsce;
2. przenośnie: nie zmieścić się w zakresie czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wybiegać)
(1.1) dokonany od|wybiegać.
Wiktionary
(1.1) Starszy mężczyzna, ojciec Ain'u' Ku, pierwszy wybiegł na spotkanie.
Wiktionary
IPA: ˈvɨbʲjɛt͡s, AS: vybʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. biegacz mos./mzw., bieg m.
czas. biec ndk., biegać ndk., wybiegać ndk.
Wiktionary
(1.1) wybiegnąć
Wiktionary
wyniszczony biedą; mizerny, chudy
SJP.pl
1. ogrodzony teren, na którym zwierzęta mogą swobodnie poruszać się na wolnym powietrzu;
2. sprytny, podstępny sposób osiągnięcia celu;
3. teren na końcu pasa startowego, pokryty warstwą piasku lub kamyków, na którym następuje zahamowanie samolotu w razie niezatrzymania się przed końcem;
4. podłużna scena, prowadząca w głąb widowni, która służy najczęściej do prezentacji kolekcji mody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czyjeś sprytne działanie
(1.2) miejsce, po którym poruszają się modelki podczas pokazu mody
(1.3) ogrodzony teren na zewnątrz budynku przeznaczony dla zwierząt – w ogrodzie zoologicznym, na farmie
(1.4) techn. ruch pojazdu lub ruchomych elementów maszyny po wyłączeniu napędu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɨbʲjɛk, AS: vybʹi ̯ek
Wiktionary
rzecz. wybieganie n., bieg m., bieganina ż.
czas. wybiegać ndk., biegać ndk.
przym. wybiegowy, biegowy
Wiktionary
1. biegnąc, opuszczać jakieś miejsce;
2. przenośnie: nie mieścić się w zakresie czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wybiec, wybiegnąć)
(1.1) biegnąc, wydostawać się skądś
(1.2) wykraczać poza ustalone ramy
czasownik przechodni dokonany (ndk. wybiegiwać)
(2.1) wyrobić na bieganiu
czasownik zwrotny dokonany wybiegać się
(3.1) spędzić dużo czasu na bieganiu; nabiegać się do woli
Wiktionary
rzecz. wybieganie n., bieg mrz., biegacz mzw./mos./mrz.
Wiktionary
(1.2) przekraczać
Wiktionary
potocznie: taki, który się wybiegał
SJP.pl
wybiec;
1. biegnąc, opuścić jakieś miejsce;
2. przenośnie: nie zmieścić się w zakresie czegoś
SJP.pl
przymiotnik od: wybieg
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wybielić)
(1.1) czynić bielszym
Wiktionary
(1.1) Dawid już kilka razy wybielał sobie zęby.
Wiktionary
czas. bielić ndk., wybielić dk.
rzecz. wybielanie n., wybielacz mrz., biały mos.
przym. biały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. środek chemiczny służący do wybielania m.in. tkanin, urządzeń sanitarnych lub zębów;
Wiktionary
Wybielacz – środek chemiczny służący do wybielania. Wybielacze najprościej można podzielić na chlorowe i tlenowe, pierwsze mają w składzie związki chloru, najczęściej podchloryn sodu, drugie wodę utlenioną (H2O2). Używane w gospodarstwie domowym do odplamiania tkanin i czyszczenia urządzeń sanitarnych (mają silne właściwości bakteriobójcze).
Wikipedia
(1.1) Użyłam chlorowego wybielacza i zniszczyłam nową bluzkę.
Wiktionary
IPA: vɨˈbʲjɛlat͡ʃ, AS: vybʹi ̯elač
Wiktionary
czas. bielić, wybielać ndk., wybielić dk.
rzecz. wybielanie n., wybielenie n., białość ż.
Wiktionary
(1.1) rozjaśniacz, heliofor
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybielać.
Wiktionary
(1.1) W swoim gabinecie zajmuje się głównie profilaktyką, stomatologią zachowawczą, wybielaniem oraz protetyką.
Wiktionary
rzecz. wybielacz m., wybielenie n., biały mos., białość ż.
czas. wybielać ndk., wybielić dk.
przym. biały
Wiktionary
taki, który wybielał
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wybielać)
(1.1) dosł. sprawić, że coś jest białe lub bielsze
(1.2) dosł. wymalować na biało, zwykle z użyciem wapna
(1.3) przen. usprawiedliwić czyjeś zachowanie przed innymi osobami (niekoniecznie zaprzeczając dokonania czynu kontrowesyjnego)
(1.4) przen. oddalić od kogoś przed innymi osobami podejrzenie popełnienia danego czynu
Wiktionary
rzecz. bielizna ż., biały mos., wybielacz mrz., wybielanie n., białość ż.
czas. wybielać, bielić
przym. biały
Wiktionary
tani wybielacz do tkanin z PRL-u
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. chem. wybielacz do tkanin marki Wybielinka
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. wybrać)
(1.1) dokonywać wyboru
(1.2) powoływać kogoś na jakieś stanowisko poprzez głosowanie
(1.3) wyciągać, wygrzebywać coś z większej liczby rzeczy
Wiktionary
(1.2) W krajach demokratycznych władzę wybiera społeczeństwo.
Wiktionary
IPA: vɨˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: vybʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. wybieranie n., wybór m., wybory nmos., wybranek mos., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.
czas. brać
przym. wyborczy
Wiktionary
1. przyrząd do wybierania, zbierania czegoś; wybieraczka;
2. rzadko: osoba wybierająca coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd służący do wybierania, zbierania czegoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. ten, kto coś wybiera
(2.2) daw. wyborca
(2.3) daw. poborca
Wiktionary
rzecz. wybraństwo n., wybór m., wybory nmos., wyborca m., wybranie n., wybieranie n., wybraniec m., wybranka ż.
czas. wybierać ndk., wybrać dk., brać ndk.
przym. wyborczy, wyborny, wyborowy
Wiktionary
przyrząd do wybierania, zbierania czegoś; wybieracz
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: wybierak
SJP.pl
w polityce: możliwość wyboru, podleganie wyborowi, pochodzenie z wyboru; obieralność, elekcyjność
SJP.pl
w polityce: mogący być wybranym, pochodzący z wyboru, podlegający wyborowi; obieralny, elekcyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mogący zostać wybranym
Wiktionary
rzecz. wybieralność ż., wybieranie n., wyborca mos., wyborczyni ż., wybranie n., wybór mrz.
czas. wybierać ndk., wybrać dk.
Wiktionary
(1.1) obieralny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybierać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨbʲjɛˈrãɲɛ, AS: vybʹi ̯erãńe
Wiktionary
czas. wybierać
rzecz. wybór m., wybranek mos., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.
Wiktionary
proces wybierania kopaliny ze złoża przygotowanego do odpowiedniej eksploatacji
SJP.pl
przymiotnik od: wybierka
SJP.pl
w Kościele katolickim: udzielić sakramentu bierzmowania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wybić)
(1.1) uderzając w coś, powodować wypadnięcie tego, co znajduje się w środku
(1.2) techn. uderzając jakimś przedmiotem, robić otwór albo wnękę
(1.3) sport. nadawać kierunek piłce, bili lub krążkowi celem umieszczenia w danym polu czy punkcie
(1.4) sprawiać, że ktoś nie jest w stanie powrócić do przerwanej czynności lub stanu
(1.5) techn. o przyrządach wskazywać czas, rytm, takt, tempo lub liczbę czego
(1.6) med. powodować przemieszczenie narządu lub części ciała poza fizjologiczne miejsce
(1.7) met. produkować monety, odznaki lub biżuterię przy pomocy uderzeń właściwym przedmiotem, modelując metal i / lub ozdabiając czym
(1.8) zabijać jak najwięcej
(1.9) wydobywać się skądś energicznie
czasownik zwrotny niedokonany wybijać się (dk. wybić się)
(2.1) osiągać lepszą, bardziej prestiżową pozycję
(2.2) wydostawać się skądś, podążać sprawnie na zewnątrz
(2.3) sport. skacząc, odrywać się od podłoża
(2.4) zabijać wszystkich siebie nawzajem
Wiktionary
czas. bić, wybić dk.
rzecz. wybicie n., wybijanie n., wybój mrz.
Wiktionary
(1.1) bić, usuwać, wytrącać
(1.5) wskazywać
(1.8) eksterminować, likwidować, mordować, tępić, zabijać, zwalczać
(2.1) odznaczać się, wyróżniać się
(2.3) odbijać się
Wiktionary
w obróbce plastycznej: tłocznik do wybijania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybijać.
Wiktionary
czas. wybijać ndk.
rzecz. wybój mrz.
Wiktionary
1. odmiana gry w warcaby lub szachy, w której wygrywa ten, kto pierwszy straci wszystkie bierki; wybitka;
2. rosyjska gra polegająca na wybijaniu kręgli poza pole gry;
3. gwarowo: płótno wykonane ręcznie, ozdobione kolorowym nadrukiem
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) książk. w sposób wybiórczy
Wiktionary
przym. wybiórczy
rzecz. wybiórczość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wybiórcze; cecha tych, którzy są wybiórczy
Wiktionary
przym. wybiórczy
przysł. wybiórczo
rzecz. wyborca mos.
Wiktionary
wybiórczy (częściej);
1. reagujący wyłącznie na ściśle określone bodźce z pominięciem pozostałych, np. wybiorcze działanie leku;
2. wybierający coś z czegoś z pominięciem pozostałych; selektywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. techn. wybierający w sposób selektywny
(1.2) obejmujący selektywne części całości
Wiktionary
rzecz. wyborczyni ż., wyborca mos., wybieranie n., wybiorczość ż., wybiórczość ż., wybory lm nm., wybór mrz.
przysł. wybiorczo, wybiórczo
przym. wyborczy
Wiktionary
(1.1) selektywny
Wiktionary
1. rzecz licha, wybrakowana;
2. przymusowe zabranie kogoś skądś; branka; pobór
SJP.pl
rodzaj struga do wykonywania wcięć
SJP.pl
1. dawniej: bójka, bijatyka;
2. wybicie piłki za boisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bardzo, szczególnie, niezwykle
(1.2) w sposób wybitny, wyborny, pierwszorzędny
Wiktionary
(1.1) Wpół do piątej… Postawiła wodę na herbatę i poszła do łazienki. W lustrze pokazała sobie język. Była z siebie wybitnie, ale to wybitnie niezadowolona.
Wiktionary
IPA: vɨˈbʲitʲɲɛ, AS: vybʹitʹńe
Wiktionary
przym. wybitny
rzecz. wybitność ż.
Wiktionary
(1.1) nadzwyczajnie, nader, nadzwyczaj, niezrównanie, wysoce, niezmiernie, niepomiernie, nieporównanie, niesłychanie, niebywale, bezgranicznie, ogromnie, wielce
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wybitnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wybitny; bardziej wybitny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wybitne
Wiktionary
Minimalna deniwelacja względna (w skrócie MDW), inaczej wybitność szczytu – minimalna wysokość potrzebna do zejścia z danego szczytu przed wejściem na inny wyżej położony teren. Określa to w pewnym stopniu, na ile szczyt wyróżnia się ze swojego otoczenia. Wybitność definiuje się też jako różnicę wysokości między danym szczytem i warstwicą o najniższej wartości go okalającą, która nie obejmuje żadnego wyższego szczytu. Wartość tej warstwicy określa wysokość przełęczy zwanej kluczową, oddzielającej dany szczyt od wyższego, kolejnego szczytu na grzbiecie (wododziale). Spośród przełęczy oddzielających dany szczyt od wyższych sąsiadów przełęczą kluczową jest przełęcz najwyższa. Wybitność szczytu to inaczej jego wysokość względna nad przełęczą kluczową.
Wikipedia
IPA: vɨˈbʲitnɔɕt͡ɕ, AS: vybʹitność
Wiktionary
przym. wybitny
przysł. wybitnie
Wiktionary
(1.1) doskonałość, świetność
Wiktionary
1. ponadprzeciętny, znamienity, znakomity;
2. dość duży pod względem rozmiaru, natężenia; wyraźny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wybijający się ponad przeciętność, górujący nad otoczeniem, nieprzeciętny, niezwykle uzdolniony
(1.2) o dużym nasileniu, znaczny, wyraźny
Wiktionary
(1.1) Fryderyk Chopin był wybitnym pianistą.
(1.1) Ta symfonia to wybitne dzieło.
(1.2) Stwierdzono wybitną poprawę sytuacji gospodarczej.
Wiktionary
IPA: vɨˈbʲitnɨ, AS: vybʹitny
Wiktionary
przysł. wybitnie
czas. wybijać się
rzecz. wybitność
przym. wybitnie
Wiktionary
(1.1) eminentny, wielki, genialny
(1.2) dobitny, wydatny
Wiktionary
taki, który wybladł (stał się bardzo bladym)
SJP.pl
pozbawiony kolorów; blady, nikły, wyblakły
SJP.pl
pozbawiony kolorów; blady, nikły, wyblaknięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który stracił intensywność światła lub barw
(1.2) taki, który stracił wyrazistość
Wiktionary
rzecz. blaknięcie n., wyblakłość ż.
czas. blaknąć, wyblaknąć dk.
Wiktionary
(1.1) blady, nikły, zblakły
(1.2) zblakły
Wiktionary
zblanszować;
1. obgotować lub poddać działaniu pary owoce i warzywa, by zapobiec ich ciemnieniu oraz zmniejszyć ilość drobnoustrojów i tlenu;
2. archaicznie: pokryć blanszem
SJP.pl
wybielić na blichu
SJP.pl
roślina z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Wikipedia
żegl. linka przywiązana do dwóch sąsiadujących ze sobą want
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. cieńsza lina wiązana na wantach służąca do wspinania się na maszt;
(1.2) żegl. węzeł mocujący cieńszą linę do grubszej albo do drążka;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W czasie rejsu będziemy musieli sporo wyblinek wymienić na nowe, szczególnie na grotmaszcie.
Wiktionary
rzecz. półwyblinka ż.
Wiktionary
(1.2) węzeł wantowy, ósemka pionierska
Wiktionary
w siatkówce: zagranie blokiem pozwalające na przeprowadzenie kontry
SJP.pl
wygiąć, odkształcić coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. zjawisko polegające na niekontrolowanym zginaniu ściskanego elementu,
Wiktionary
Wyboczenie w wytrzymałości materiałów – jest najprostszym przykładem zjawiska gwałtownego przejścia od jednej postaci deformacji – osiowego ściskania pręta, do jakościowo innej postaci deformacji – ściskania mimośrodowego, któremu towarzyszy zginanie pręta. Zjawisko to powoduje gwałtowną i szybko narastającą redystrybucję sił wewnętrznych, przez co jest niebezpieczne dla konstrukcji. Zjawisko wyboczenia jest szczególnym przypadkiem szerszej grupy zjawisk określanych jako utrata stateczności konstrukcji.
Wikipedia
(1.1) Konstrukcje budowlane muszą być zaprojektowane tak, żeby zjawisko wyboczenia nie występowało.
Wiktionary
IPA: ˌvɨbɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vybočẽńe
Wiktionary
czas. wyboczyć (się)
Wiktionary
(1.1) utrata stateczności
Wiktionary
wygiąć, odkształcić coś
SJP.pl
pełen wybojów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełny wybojów
Wiktionary
(1.1) Drogi na Bali są wąskie, kręte, wyboiste, nie sposób się rozpędzić.
Wiktionary
IPA: ˌvɨbɔˈjistɨ, AS: vyboi ̯isty
Wiktionary
rzecz. wybój m., wyboisko n., wyboistość ż.
Wiktionary
zagłębienie w nawierzchni drogi; wądół; wykrot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zagłębienie w nawierzchni drogi wyjeżdżone kołami pojazdów lub wybite kopytami zwierząt
Wiktionary
(1.1) Polna droga, którą przeganiano bydło, pełna była wybojów.
Wiktionary
IPA: ˈvɨbuj, AS: vybui ̯
Wiktionary
rzecz. wybijanie n., wybicie n.
czas. wybijać ndk., wybić dk.
przym. wyboisty
Wiktionary
potocznie: wybijać pięściami
SJP.pl
środowiskowo: pogrubić czcionkę w komputerowym edytorze tekstu
SJP.pl
1. zdecydowanie się na coś;
2. dwie lub więcej możliwości; alternatywa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wybranie jednej z wielu możliwości
(1.2) coś, co zostało wybrane
(1.3) szeroka możliwość wyboru (1.1)
(1.4) wybieranie jakiejś osoby na stanowisko
Wiktionary
Wybór – przyznanie pierwszeństwa elementowi wyselekcjonowanemu ze zbioru, który jest: niepusty, niejednostkowy, a także różnorodny. Taki dobór podyktowany jest określonymi przekonaniami osoby, która decyduje się na eliminację pozostałych elementów zbioru. Akt wyboru jest procesem podejmowania decyzji, któremu spośród wariantów pewnego ich zestawu ma być przyznane pierwszeństwo.
Wikipedia
(1.1) Wybór szkoły był dla mnie trudny.
(1.1) Masz wybór: albo zaczniesz się uczyć, albo koniec z kieszonkowym.
(1.3) W pobliskim markecie mają wybór damskiej bielizny.
(1.4) Opozycja skrytykowała wybór nowego ministra budownictwa.
Wiktionary
IPA: ˈvɨbur, AS: vybur
Wiktionary
rzecz. wybieranie n., wybranie n., wyborca m., wybory nmos., wybranek mos., wybieracz mos./mrz.
czas. wybrać dk., wybierać ndk., powybierać, nawybierać
przym. wyborowy, wyborczy, wyborny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. osoba uprawniona do uczestnictwa w głosowaniu lub wyborach
Wiktionary
Wyborca – osoba uprawniona do głosowania; prawo do głosowania (czynne prawo wyborcze) w wyborach organów przedstawicielskich jest na ogół uzależnione od posiadania obywatelstwa danego państwa. Prawo Unii Europejskiej dopuszcza głosowanie obywateli państw członkowskich w wyborach posłów (deputowanych) do Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach municypalnych.
Wikipedia
(1.1) Znacznie więcej niż połowa wyborców ma niskie wykształcenie, ale są oni poważnie niedoreprezentowani na wszystkich szczeblach polityki.
(1.1) Wyborcy w Portugalii poparli propozycję liberalizacji jednego z najbardziej restrykcyjnych w Europie praw aborcyjnych.
Wiktionary
IPA: vɨˈbɔrt͡sa, AS: vyborca
Wiktionary
rzecz. wybieracz mos./mrz., wybór m., wybory nmos., wybieralność ż., wybiórczość ż., wybierak m., wybieraczka ż., wybierka ż., wybranek m., wybraniec m., wybieranie n., wybranie n.
czas. wybierać ndk., wybrać dk.
przym. wyborczy, wybieralny, wybiórczy, wyborowy
Wiktionary
(1.1) elektor
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który dotyczy wyborów i wyborców; związany z wyborami i wyborcami
Wiktionary
(1.1) Na festynach rozdawano sygnowane podkolanówki, emerytów zapraszano do baru mlecznego, na mityngu wyborczym w Nowej Hucie sprzedawano maszynki do mielenia mięsa z naklejką wyborczą.
Wiktionary
IPA: vɨˈbɔrt͡ʃɨ, AS: vyborčy
Wiktionary
rzecz. wybór m., wybory nmos., wyborca m., wybieracz mos./mrz., wybranie n., wybieranie n.
czas. wybierać ndk., wybrać dk.
przym. wybiórczy, wyborowy
przysł. wyborczo
Wiktionary
(1.1) elekcyjny
Wiktionary
mieszkaniec Wyborga (miasta w Rosji)
SJP.pl
kobieta uprawniona do udziału w wyborach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. kobieta uprawniona do uczestnictwa w głosowaniu lub wyborach
Wiktionary
rzecz. wybory lm nm., wybór mrz.
:: fm. wyborca mos.
czas. wybierać ndk., wybrać dk.
przym. wybieralny, wyborczy, wyborowy, wybiórczy
Wiktionary
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, leżące na Przesmyku Karelskim;
Wiktionary
Wyborg (ros. Выборг, fiń. Viipuri, szw. Viborg) – miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, leżące na Przesmyku Karelskim, nad Zatoką Wyborską. W Wyborgu występuje głównie przemysł stoczniowy, spożywczy, chemiczny, odzieżowy i elektrotechniczny. Miasto jest również ośrodkiem uzdrowiskowym i celem wypraw turystów. Według oficjalnych danych federalnych w 2021 roku zamieszkiwały je 74 054 osoby.
Wikipedia
przym. wyborski
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od: wyborny
Wiktionary
(1.1) Goście bawili się wybornie.
(1.1) Powodzi mi się wybornie, udaje mi się wszystko.
Wiktionary
IPA: vɨˈbɔrʲɲɛ, AS: vyborʹńe
Wiktionary
przym. wyborny
rzecz. wyborność
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wybornie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wyborny; bardziej wyborny
SJP.pl
świetnej jakości; doskonały, wyśmienity, wspaniały, znakomity
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyróżniający się z ogółu, bardzo dobry
(1.2) spoż. smaczny, smakowity
Wiktionary
IPA: vɨˈbɔrnɨ, AS: vyborny
Wiktionary
rzecz. wybór mrz., wybieracz mos./mrz.
przysł. wybornie
Wiktionary
(1.1) wyśmienity, doskonały, ponadprzeciętny
(1.2) wyśmienity
Wiktionary
wódka marki Wyborowa
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) najlepszy, przedni
Wiktionary
IPA: ˌvɨbɔˈrɔvɨ, AS: vyborovy
Wiktionary
rzecz. wybór mrz., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) najlepszy, przedni
Wiktionary
przymiotnik od: Wyborg (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wyborgiem, dotyczący Wyborga
Wiktionary
rzecz. Wyborg mrz.
Wiktionary
akcja polityczna, której celem jest wyłonienie w drodze głosowania odpowiednich osób do pełnienia określonych funkcji spośród kandydatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) polit. adm. proces, w którym obywatele wybierają spośród zgłoszonych kandydatów swoich przedstawicieli do organów władzy;
(1.2) rodzaj konkursu, plebiscytu, w którym dokonuje się wyboru osób pretendujących do jakiegoś tytułu
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: wybór
Wiktionary
Wybory – proces, w którym obywatele wybierają spośród zgłoszonych kandydatów swoich przedstawicieli do organów władzy. Jest to podstawowy mechanizm demokracji.
Wybory są też powszechnie przyjętym sposobem doboru organów władzy w mniejszych zbiorowościach – we wszelkiego rodzaju stowarzyszeniach, spółkach, komisjach, partiach itp.
Wikipedia
(1.1) Polacy biorą licznie udział w wyborach niezależnie od tego, czy mieszkają na wsi, w małym, średnim bądź dużym mieście.
(2.1) Nasze wybory określają naszą przyszłość.
Wiktionary
IPA: vɨˈbɔrɨ, AS: vybory
Wiktionary
rzecz. wyborca m., wybór m., wyborca m., wybieracz mos./mrz.
czas. wybierać ndk., wybrać dk.
przym. wyborczy
przysł. wyborczo
Wiktionary
(1.1) elekcja, głosowanie
Wiktionary
1. dokonać selekcji, zdecydować się na coś;
2. wyjąć ze środka;
3. wyczerpać;
4. powołać na urząd przez głosowanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wybierać)
(1.1) dokonany od|wybierać.
Wiktionary
(1.1) Delegaci wybrali nowy Zarząd Główny Polskiego Związku Esperantystów.
Wiktionary
IPA: ˈvɨbrat͡ɕ, AS: vybrać
Wiktionary
rzecz. wybór m., wybory nmos., wybranek mos., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.
czas. brać
przym. wyborczy
Wiktionary
potocznie: wybrakowany egzemplarz; brak
SJP.pl
skontrolować jakość przedmiotów i odrzucić te, które mają jakieś usterki, braki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybrakować.
Wiktionary
czas. wybrakować dk.
przym. wybrakowany
rzecz. brak mrz.
Wiktionary
skontrolować jakość przedmiotów i odrzucić te, które mają jakieś usterki, braki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma usterki, braki, defekty; wadliwy, niepełnowartościowy
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wybrakować
Wiktionary
IPA: ˌvɨbrakɔˈvãnɨ, AS: vybrakovãny
Wiktionary
rzecz. brak m., wybrakowanie n.
czas. braknąć, brakować ndk., wybrakować dk.
Wiktionary
1. dokonać selekcji, zdecydować się na coś;
2. wyjąć ze środka;
3. wyczerpać;
4. powołać na urząd przez głosowanie
SJP.pl
Wikipedia
mężczyzna darzony przez kobietę uczuciem; ukochany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ukochany mężczyzna / chłopak
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: wybranka
Wiktionary
rzecz. wybranie n., wybieranie n., wybór m.
:: fż. wybranka ż.
czas. wybierać ndk., wybrać dk.
przym. wybrany
Wiktionary
broniąc ratować kogoś od czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybraniać.
Wiktionary
czas. wybraniać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybrać.
Wiktionary
rzecz. wybór mrz., wybranek mos., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
piechota wybraniecka - piechota utworzona przez Stefana Batorego z chłopów, powoływanych z dóbr królewskich po jednym z dwudziestu łanów
SJP.pl
posiadłość królewska, z której powoływano chłopów (wybrańców) do piechoty wybranieckiej; wybraństwo
SJP.pl
kobieta darzona przez mężczyznę uczuciem; ukochana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ukochana kobieta
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: wybranek
Wiktionary
IPA: vɨˈbrãnka, AS: vybrãnka
Wiktionary
rzecz. wybieracz mos./mrz., wybranek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
posiadłość królewska, z której powoływano chłopów (wybrańców) do piechoty wybranieckiej; wybraniectwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fakt bycia wybranym przez kogoś, zwykle do zrobienia czegoś lub stania się kimś; bycie wybrańcem
(1.2) hist. zob. wybraniectwo.
Wiktionary
(1.1) Idea wybraństwa Izraela jest związana ściśle w Księdze Wyjścia z ideą przymierza.
Wiktionary
rzecz. wybraniec mos., wybranie n., wybór mrz., wybieracz mos./mrz.
czas. wybierać ndk., wybrać dk.
Wiktionary
1. dokonać selekcji, zdecydować się na coś;
2. wyjąć ze środka;
3. wyczerpać;
4. powołać na urząd przez głosowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba ukochana przez kogoś
(1.2) członek grupy uprzywilejowanej
przymiotnik
(2.1) nie taki jak reszta, wyjątkowej klasy, o szczególnym walorze
forma czasownika.
(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wybrać
Wiktionary
Wybrany – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie zambrowskim, w gminie Rutki.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołakach Kościelnych.
Wikipedia
rzecz. wybranek mos., wybranie n., wybranka ż., wybraność ż.
czas. wybrać dk.
Wiktionary
(2.1) doborowy, gatunkowy, wyselekcjonowany
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rzad. w sposób wybredny
Wiktionary
(1.1) Zadaniem komedii przedmolierowskiej jest bawić; bawić mniej lub więcej wybrednie, ale zawsze tylko bawić.
Wiktionary
rzecz. wybrednik mos., wybredniś mos., wybredność ż., wybredzanie n.
czas. wybredzać ndk.
przym. wybredny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wybrednie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wybredny
SJP.pl
osoba, która często grymasi, kaprysi, wybredza; grymaśnik, kapryśnik, wybrzydzacz
SJP.pl
osoba, która często grymasi, kaprysi, wybredza; grymaśnik, kapryśnik, wybrzydzacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wybredne; cecha tych, którzy są wybredni
Wiktionary
przym. wybredny
przysł. wybrednie
czas. wybredzać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który jest kapryśny, trudny do zaspokojenia, zadowolenia; taki, któremu trudno zaspokoić, dogodzić
Wiktionary
(1.1) Szpak jest wybrednym gastronomem, gdyż wypija tylko móżdżek szarańczy.
Wiktionary
IPA: vɨˈbrɛdnɨ, AS: vybredny
Wiktionary
rzecz. wybredność
czas. wybredzać
przysł. wybrednie
Wiktionary
(1.1) wymagający, grymaśny, trudny, kapryśny
Wiktionary
grymasić przy wyborze; przebierać w czymś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) grymasić przy wybieraniu
Wiktionary
rzecz. wybrednik mos., wybredniś mos., wybredność ż., wybredzanie n.
przym. wybredny
przysł. wybrednie
Wiktionary
(1.1) war. rzad. wybrydzać
Wiktionary
drobny krwotok pod naskórkiem lub nabłonkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. niewielki krwotok powstały wskutek uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych;
Wiktionary
Wybroczyny (łac. petechiae, daw. petocie) – małe czerwone, brązowe lub fioletowe plamki nieprzekraczające 3 mm, spowodowane wynaczynieniem krwi z naczyń kapilarnych do skóry lub błony śluzowej. Zwykle pojawiają się w grupach i mogą przypominać wysypkę. Wybroczyny nie tracą koloru po ich uciśnięciu. Wybroczyny mogą być spowodowane szeregiem przyczyn, od drobnych urazów do zagrażających życiu schorzeń.
Wikipedia
rzecz. broczenie n.
czas. broczyć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybronić.
Wiktionary
1. brudzić w wielu miejscach;
2. wybrudzać się - brudzić się w wielu miejscach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybrukować.
Wiktionary
czas. wybrukować dk.
rzecz. bruk mrz., brukarz mos.
przym. brukowy
Wiktionary
zdrobnienie od: wybryk
SJP.pl
dawniej: okazać niezadowolenie przy wyborze czegoś
SJP.pl
postępowanie odbiegające od przyjętych norm zachowania się; eksces; wyskok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zaskakujący postępek, odbiegający od przyjętych norm postępowania
(1.2) daw. podskoczenie, wyskok
Wiktionary
(1.1) Pawłowe wybryki zaczęły niepokoić Honoratę.
Wiktionary
(1.1) występek, swawola, wyskok, zachowanie
Wiktionary
pokryć, przyozdobić brylantami, błyszczącą biżuterią; ubrylantować, zbrylantować
SJP.pl
nasmarować (włosy) brylantyną; ubrylantować
SJP.pl
niedbale wykonać utwór muzyczny lub jego część na jakimś instrumencie strunowym
SJP.pl
polskie wybrzeże nad Morzem Bałtyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. wąski obszar znajdujący się po obu stronach linii brzegowej;
Wiktionary
Wybrzeże – obszar na granicy lądu i zbiornika wodnego obejmujący część nadwodną i podwodną. Pas ten jest szerszy niż brzeg i strefa brzegowa, lecz jego zasięg nie jest precyzyjnie określony granicami. Zbiornik wodny i ląd wybrzeża są rozdzielone linią brzegową.
Wybrzeże odznacza się wpływem rzeźbotwórczego oddziaływania mórz i oceanów (m.in. fal morskich, pływów, prądów przybrzeżnych).
Wikipedia
(1.1) Akcja filmu rozgrywa się na zachodnim wybrzeżu USA.
(1.1) Nad polskie wybrzeże co roku przyjeżdża wielu turystów.
(1.1) Wrogi statek pływał u wybrzeży (nie: wybrzeża) wyspy.
Wiktionary
IPA: vɨˈbʒɛʒɛ, AS: vybžeže
Wiktionary
przym. wybrzeżowy, przybrzeżny
rzecz. brzeg m.
Wiktionary
(1.1) przymorze, brzeg, nadbrzerze
Wiktionary
położony nad brzegiem oceanu lub morza; wybrzeżowy
SJP.pl
1. zostać usłyszanym;
2. skończyć brzmieć; przebrzmieć;
3. wyrazić coś w szczególny sposób
SJP.pl
1. zostać usłyszanym;
2. skończyć brzmieć; przebrzmieć;
3. wyrazić coś w szczególny sposób
SJP.pl
1. zostawać usłyszanym;
2. kończyć brzmieć; przebrzmiewać;
3. wyrażać coś w szczególny sposób
SJP.pl
zgrubienie powierzchni w formie wypukłości, mające charakter fałdy, górki itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybrzuszyć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨbʒuˈʃɛ̃ɲɛ, AS: vybžušẽńe
Wiktionary
czas. wybrzuszyć
rzecz. brzuch mrz., brzusio mrz.
przym. brzuchaty
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wybrzuszać)
(1.1) nadać czemuś wypukły kształt
czasownik zwrotny dokonany wybrzuszyć się (ndk. wybrzuszać się)
(2.1) samoczynnie przybrać wypukły kształt
Wiktionary
IPA: vɨˈbʒuʃɨt͡ɕ, AS: vybžušyć
Wiktionary
rzecz. wybrzuszenie n., wybrzuszanie n., brzuch m., brzuszek m., brzusio mrz.
przym. brzuchaty
Wiktionary
wyrażać niezadowolenie z czegoś, niechęć; grymasić
SJP.pl
czasownik
(1.1) wyrażać niezadowolenie, kaprysić, być wybrednym
Wiktionary
rzecz. wybrzydzanie n.
przym. brzydki
przysł. brzydko
Wiktionary
osoba, która często grymasi, kaprysi, wybredza; grymaśnik, wybredniś, kapryśnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybrzydzać.
Wiktionary
czas. wybrzydzać ndk.
przym. brzydki
przysł. brzydko
Wiktionary
1. rozerwanie się czegoś pod wpływem gwałtownej reakcji chemicznej; detonacja, eksplozja;
2. dźwięk, huk towarzyszący eksplozji;
3. nagłe wydostanie się czegoś na zewnątrz;
4. gwałtowny i szybki początek czegoś;
5. gwałtowny i szybki przejaw jakiegoś uczucia; poryw, wylew;
6. w językoznawstwie: nagłe rozwarcie narządów mowy w końcowym momencie artykulacji spółgłosek zwartych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozerwanie się czegoś pod wpływem gwałtownej reakcji chemicznej lub jądrowej
(1.2) huk towarzyszący detonacji
(1.3) gwałtowne wydobycie się czegoś na zewnątrz
(1.4) przen. nagły początek emocji lub jakiegoś zjawiska społecznego
Wiktionary
Wybuch – gwałtowne wydzielenie dużych ilości energii, któremu towarzyszą zwykle nagły wzrost temperatury i ciśnienia oraz emisja promieniowania (np. błyskawica, impuls świetlny wybuchu jądrowego) i fal akustycznych (np. grom dźwiękowy, huk wystrzału). Wybuchy są spowodowane:
Wikipedia
IPA: ˈvɨbux, AS: vybuχ
Wiktionary
rzecz. buch mzw./mrz., wybuchowiec m., wybuchowość ż., wybuchanie n., wybuchnięcie n., niewybuch mrz.
czas. wybuchać ndk., wybuchnąć dk., buchać ndk., buchnąć dk.
przym. wybuchowy
przysł. wybuchowo
wykrz. buch
Wiktionary
(1.1) detonacja, eksplozja
(1.3) erupcja
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wybuchnąć)
(1.1) chem. ulegać rozerwaniu pod wpływem gwałtownej reakcji chemicznej
(1.2) fiz. ulegać rozszczepieniu pod wpływem gwałtownej reakcji jądrowej
(1.3) wojsk. ulegać detonacji
(1.4) przen. dawać wyraz gwałtownym emocjom
Wiktionary
(1.4) Który skrzywdziłeś człowieka prostego • Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając, (…) • Nie bądź bezpieczny. Poeta pamięta.
Wiktionary
rzecz. wybuch mrz., niewybuch m., wybuchowość ż., wybuchanie n., wybuchnięcie n.
czas. wybuchnąć dk.
przym. wybuchowy
przysł. wybuchowo
Wiktionary
(1.1-4) eksplodować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybuchać.
Wiktionary
czas. wybuchnąć, wybuchać ndk.
rzecz. niewybuch mrz., wybuch mrz., wybuchowość ż.
przym. wybuchowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wybuchać)
(1.1) dokonany od|wybuchać.
Wiktionary
(1.1) Kilkudziesięciu strażaków przez kilka godzin walczyło w piątek z pożarem, który wybuchł na granicy powiatów legnickiego i złotoryjskiego (Dolnośląskie).
Wiktionary
IPA: vɨˈbuxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vybuχnõńć
Wiktionary
rzecz. niewybuch mrz., wybuch mrz., wybuchowość ż., wybuchanie n., wybuchnięcie n.
czas. wybuchać ndk.
przym. wybuchowy
przysł. wybuchowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybuchnąć.
Wiktionary
czas. wybuchnąć, wybuchać
rzecz. niewybuch mrz., wybuch mrz., wybuchowość ż.
przym. wybuchowy
Wiktionary
człowiek o gwałtownym usposobieniu; skłonny do wybuchów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest wybuchowy
Wiktionary
rzecz. wybuch m., wybuchanie n., wybuchnięcie n., niewybuch mrz.
czas. wybuchać ndk., wybuchnąć dk.
przym. wybuchowy
przysł. wybuchowo
Wiktionary
1. mogący wybuchnąć, powodujący wybuch;
2. taki, który objawia swoje uczucia w sposób impulsywny, gwałtowny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który może wybuchnąć wskutek określonej reakcji chemicznej
(1.2) o człowieku, charakterze: taki, którego zachowanie / reakcje są gwałtowne, impulsywne, żywiołowe, szybkie
Wiktionary
IPA: ˌvɨbuˈxɔvɨ, AS: vybuχovy
Wiktionary
rzecz. niewybuch mrz., wybuch m., wybuchowość ż., wybuchowiec m., wybuchanie n., wybuchnięcie n.
czas. wybuchać ndk., wybuchnąć dk.
przysł. wybuchowo
Wiktionary
(1.2) impulsywny, porywczy
Wiktionary
taki, który wybuchł (wybuchnął)
SJP.pl
1. bucząc, wyrazić swoją negatywną ocenę kogoś lub czegoś;
2. bucząc, wypowiedzieć coś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|budować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨbuˈdɔvat͡ɕ, AS: vybudovać
Wiktionary
rzecz. budowlanka ż., budowa ż., budowla ż., budulec m., budownictwo n., budowlany m., budowniczy m., budowlaniec m., budowanie n., wybudowanie n., zbudowanie n.
czas. budować ndk., zbudować dk.
przym. budowlany, budulcowy, budujący, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
(1.1) postawić, zbudować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybudować.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. budowlanka ż., zbudowanie n., budowanie ż., budowa ż., budowla ż., budulec m., budownictwo n., budowlany m., budowniczy m., budowlaniec m.
czas. wybudować dk., budować ndk., zbudować dk.
przym. budowlany, budulcowy, budujący, budowniczy
przysł. budująco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wybudzać.
Wiktionary
(1.1) Możemy zacząć wybudzanie pacjenta.
(1.1) Czy ktoś może mi wytłumaczyć, dlaczego tak przydatna funkcja jak blokowanie i wybudzanie ekranu podwójnym tapnięciem jest dostępna w tak nielicznych telefonach?
Wiktionary
czas. budzić, wybudzać ndk., wybudzić dk.
rzecz. wybudzenie n.
Wiktionary
1. zmęczyć bujaniem; wyhuśtać;
2. urosnąć w wyniku rozwoju organizmu;
3. wykroczyć poza normę;
4. wybujać się - bujać się wystarczająco długo; nabujać się, nahuśtać się, wyhuśtać się
SJP.pl
1. rozrośnięty ponad miarę, rozkrzewiony, dorodny;
2. zbyt duży, nadmierny, przerośnięty (zwłaszcza o ambicji, fantazji, ego itp.)
SJP.pl
potocznie: wydawać na coś dużo pieniędzy
SJP.pl
potocznie: wydać dużo pieniędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyburzać.
Wiktionary
czas. wyburzać ndk.
Wiktionary
związany z wyburzaniem, np. prace wyburzeniowe, młot wyburzeniowy
SJP.pl
odejść, oddalić się
SJP.pl
potocznie: taki, który się wybyczył; wypoczęty
SJP.pl
potocznie: wytworzyć coś małowartościowego
SJP.pl
potocznie: odbyć stosunek płciowy; wydymać
SJP.pl
taki, który wybłękitniał
SJP.pl
nadać czemuś połysk i gładkość
SJP.pl
wydawać przeciągły, donośny, ostry dźwięk
SJP.pl
czasownik
(1.1) o zwierzętach (zazw. wilkach, psach, hienach): wydawać długi zawodzący głos, przeciągle skowyczeć
(1.2) o ludziach: przeciągle krzyczeć z bólu lub żałości
(1.3) pot. o ludziach: fałszywie śpiewać
(1.4) o obiektach nieożywionych: wydawać głuchy, przeciągły dźwięk
Wiktionary
(1.1) Mądrość ludowa mówi, że jeśli wyje pies, to znaczy, że w pobliżu leży trup.
(1.2) Podczas zabiegu dziecko wyło bardziej ze strachu, niż z bólu.
(1.3) Przestań wyć, tego się nie da słuchać, zupełnie zniszczyłaś tę piosenkę!
(1.4) Wyjące syreny oznaczają nalot lub pożar.
Wiktionary
IPA: vɨt͡ɕ, AS: vyć
Wiktionary
rzecz. wycie n., wyjec m.
Wiktionary
(1.1) skowyczeć
(1.2) krzyczeć, zawodzić
(1.3) fałszować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycałować.
Wiktionary
czas. wycałować dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: mówić coś niechętnie, powoli; cedzić słowa
SJP.pl
1. potocznie: powiedzieć coś niechętnie, powoli;
2. dawniej: oczyścić cedzeniem
SJP.pl
wymierzyć do celu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycelować.
Wiktionary
czas. wycelować dk.
rzecz. cel m.
Wiktionary
wymierzać broń w kogoś lub coś
SJP.pl
zalać lub umocnić coś cementem; zacementować
SJP.pl
ocena wartości danego przedmiotu bądź usługi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. wyznaczanie ceny czegoś
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. przecena ż., wycenianie n., wycenienie n., cena ż.
czas. wyceniać ndk., wycenić dk.
przym. cenowy, wycenowy
Wiktionary
(1.1) taksacja, wycenianie, wycenienie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wycenić)
(1.1) ekon. ustalać wartość danego obiektu
Wiktionary
rzecz. przecena ż., cennik mrz., cena ż., wycena ż., wycenianie n., wycenienie n.
czas. wycenić dk.
przym. cenowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyceniać.
Wiktionary
czas. wyceniać
rzecz. przecena ż., wycena ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyceniać)
(1.1) zrobić wycenę; określić wartość materialną czegoś
Wiktionary
rzecz. przecena ż., wycena ż., cennik mrz., wycenienie n., cena ż.
przym. cenowy
czas. wyceniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycenić.
Wiktionary
czas. wyceniać, wycenić
rzecz. przecena ż., wycena ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wyceną, dotyczący wyceny
Wiktionary
rzecz. przecena ż., wycena ż.
Wiktionary
1. w informatyce: umieścić tekst pośrodku podczas edycji;
2. w piłce nożnej: skierować piłkę z boku boiska w pobliże bramki; dośrodkować, docentrować;
3. wyprostować koło poprzez luzowanie lub naciąganie szprych; docentrować;
4. w technice: ustalić oś obrotu lub oś środkową czegoś
SJP.pl
środowiskowo: centrować - prostować koło poprzez naciąganie lub luzowanie szprych; docentrowywać
SJP.pl
cerując, naprawiać wiele razy lub w wielu miejscach
SJP.pl
młodzieżowo:
1. wypluć, splunąć; wycharkać;
2. wysmarkać
SJP.pl
potocznie: charkając, wypluwać coś; wycharkać
SJP.pl
[czytaj: wyczarterować] wynająć statek lub samolot na określony kurs lub czas; wyczarterować
SJP.pl
1. wyczyścić, wysprzątać
2. potocznie: odbyć stosunek seksualny
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. uwolnić z wędzidła
Wiktionary
IPA: vɨˈxɛwznat͡ɕ, AS: vyχeu̯znać
Wiktionary
rzecz. wychełznanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychełznać.
Wiktionary
czas. wychełznać dk.
Wiktionary
[czytaj: wyczilautować] wychilloutować się - potocznie: zrelaksować się, odpocząć; wyczilautować się
SJP.pl
[czytaj: wyczilować] potocznie: wychillować się - zrelaksować się; wyczilować się, wyluzować się
SJP.pl
[czytaj: wyczilowany] potocznie: taki, który się wychillował (zrelaksował się); wyczilowany
SJP.pl
potocznie wypić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychlastać.
Wiktionary
czas. wychlastać dk.
wykrz. chlast
Wiktionary
1. gwarowo: wydatek;
2. dawniej: wyjście skądś; opuszczenie jakiegoś miejsca; miejsce, którym się wychodzi;
3. miejsce występowania skały lub złoża na powierzchni ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wschód
Wiktionary
ubikacja bez urządzeń kanalizacyjnych, znajdująca się na zewnątrz budynku mieszkalnego; wygódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ubikacja na wsi na zewnątrz domu
Wiktionary
Wychodek (także: wygódka, sławojka, kloaka) – ogólna nazwa pomieszczenia sanitarnego (o różnej budowie i wymiarach) przeznaczonego dla ludzi do usuwania kału (defekacja) i wydalania moczu.
Zwykle jest to budowla umieszczona w pewnej odległości i poza obrębem pomieszczeń mieszkalnych. Typowy wychodek ma kształt prostopadłościanu postawionego na krótszym boku i ma ścięty daszek (zwykle z przodu jest on wyższy a z tyłu niższy). Drzwi wejściowe usytuowane są zwykle od strony frontowej.
Wikipedia
rzecz. przechodka ż., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n., wyjście n., wyjściówka ż.
czas. wychodzić ndk., wyjść dk.
przym. wychodny, wyjściowy, wychodźczy, wychodkowy
przysł. wyjściowo
Wiktionary
(1.1) sławojka, ustęp, kibel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czas wolny dla domowej służby, w którym „może wyjść”
Wiktionary
Wychodne – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Suwałki.
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Wychodne, po jej zniesieniu w gromadzie Poddubówek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
rzecz. wychodek m., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n., wyjście n., wyjściówka ż.
czas. wychodzić ndk., wyjść dk.
przym. wychodny, wyjściowy, wychodźczy
przysł. wyjściowo
Wiktionary
1. miejsce występowania skały lub złoża na powierzchni ziemi
2. przestarzale: czas wolny od obowiązków; wychodne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. miejsce, w którym skała (ciało, warstwa geologiczna) wychodzi ponad powierzchnię ziemi;
Wiktionary
Wychodnia
Wikipedia
rzecz. wychodek m., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n., wyjście n., wyjściówka ż.
czas. wychodzić ndk., wyjść dk.
przym. wychodny, wyjściowy, wychodźczy
przysł. wyjściowo
Wiktionary
przerębel, przez który rybacy wyciągają niewód spod lodu
SJP.pl
1. osoba, która skądś wychodzi;
2. osoba rozpoczynająca grę w karty
SJP.pl
osoba, która pod przymusem okoliczności opuściła własny kraj; uchodźca, uciekinier, emigrant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto na długo lub na zawsze opuszcza swoją ojczyznę
Wiktionary
rzecz. wyjście n., wychodzenie n., wychodźstwo n., wychodek mrz., wychodne n., wychodnia ż.
czas. wychodzić ndk., wyjść dk.
przym. wychodźczy
Wiktionary
(1.1) emigrant
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychodzić.
Wiktionary
IPA: ˌvɨxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vyχoʒẽńe
Wiktionary
rzecz. przechodka ż., wychodek m., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wyjście n., wyjściówka ż.
czas. wychodzić ndk., wyjść dk.
przym. wychodny, wyjściowy, wychodźczy
przysł. wyjściowo
Wiktionary
potocznie: uzyskać coś trudnego do zdobycia, chodząc gdzieś często
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyjść)
(1.1) zob. wyjść. dk.
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) być skierowanym na coś
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(3.1) pot. uzyskać coś chodząc gdzieś wielokrotnie
Wiktionary
(2.1) Okna mojego pokoju wychodzą na hałaśliwą ulicę.
(3.1) Chodził, chodził i po dwóch latach wychodził sobie podwyżkę.
Wiktionary
IPA: vɨˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: vyχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. przechodka ż., wyjściówka ż., wychodne n., wychodnia ż., wychodek mrz., wychodźstwo n., wychodźtwo n., wychodźca mos., wychodzenie n., wyjście n.
czas. wyjść dk.
przym. wyjściowy, wychodźczy
przysł. wyjściowo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wylazować.
Wiktionary
1. wyjazd z ojczystego kraju do innego państwa w celu osiedlenia się tam;
2. stały lub okresowy pobyt w innym państwie;
3. ogół emigrantów mieszkających w jakimś kraju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. emigracja
Wiktionary
Emigracja (z łac. emigratio – wyprowadzenie się), również wychodźstwo – wyjazd za granicę na pobyt czasowy lub w celu zamieszkania na stałe. Emigracja może mieć charakter dobrowolny lub przymusowy.
Zależnie od przyczyn emigrację dzieli się na: polityczną, gospodarczą (zarobkową), religijną, z przyczyn rodzinnych i innych osobistych.
Wikipedia
rzecz. wyjście n., wychodźca mos., wychodzenie n., wychodek mrz., wychodne n., wychodnia ż.
czas. wychodzić, wyjść
Wiktionary
(1.1) emigracja, przest. wychodźtwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. wychodźstwo, emigracja
Wiktionary
(1.1) W końcu września otrzymałam od Poselstwa polskiego w Paryżu książkę pamiątkową od wychodźtwa polskiego w New Yorku i okolicy, jakoteż czeka na sumę 500 dolarów. W październiku zaś, będąc w Warszawie, otrzymałam list od Komitetu polskiego w New Yorku, z dnia 12. września r.b..
Wiktionary
czas. wychodzić
Wiktionary
(1.1) emigracja, przest. wychodźstwo
Wiktionary
1. racjonalne żywienie i pielęgnowanie młodych zwierząt; wychówek;
2. dawniej: wychowanie, edukacja
SJP.pl
Wychów – zespół zabiegów podejmowanych przez człowieka, mających na celu zapewnienie młodym zwierzętom hodowlanym prawidłowego wzrostu i rozwoju w drodze racjonalnego żywienia i odpowiedniej pielęgnacji.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|wychowywać.
Wiktionary
IPA: vɨˈxɔvat͡ɕ, AS: vyχovać
Wiktionary
czas. chować
rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowawca m., wychowawczyni ż., wychowanek m., wychowanka ż., chów mrz., wychowanie n.
przym. wychowawczy
Wiktionary
pomieszczenie, w którym hoduje się zwierzęta domowe
SJP.pl
Wychowalność – podatność na wpływy i oddziaływania wychowawcze, szczególnie duża w początkowych fazach rozwoju człowieka, następnie stopniowo malejąca.
Wikipedia
podatny na oddziaływanie wychowawcze
SJP.pl
dawniej: wychowaniec;
1. osoba wzięta na wychowanie przez kogoś;
2. absolwent szkoły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. absolwent jakiejś szkoły
(1.2) osoba wzięta na wychowanie przez kogoś, będąca pod czyjąś opieką; ktoś, kto został wychowany przez osoby nie będące jego rodzicami
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: wychowanka
Wiktionary
(1.1) Jeden z wychowanków katowickiej wszechnicy pracuje dzisiaj w NASA.
(1.2) Dlatego też wychowanie dobre, lub tak nazywane, polega w znacznej części na oszukiwaniu wychowanków, a to w tym celu, aby zaniedbywali wygody własnej na rzecz cudzej.
Wiktionary
IPA: ˌvɨxɔˈvãnɛk, AS: vyχovãnek
Wiktionary
rzecz. wychowanie n., wychowywanie n., wychowaniec mos., wychowawca mos., wychowawczyni ż., wychowanica ż.
:: fż. wychowanka ż.
czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.
przym. wychowany, wychowawczy
przysł. wychowawczo
Wiktionary
(1.1) przest. wychowaniec
(1.2) przest. wychowaniec
Wiktionary
wychowanka;
1. osoba wzięta na wychowanie przez kogoś;
2. absolwentka szkoły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wychowanka
Wiktionary
(1.1) Wreszcie powtórzyły się strzały, tym razem już pojedyncze, jeden z nich ugodził moją wychowanicę w głowę, zabijając na miejscu, w czasie tego dobijania wybito przeważnie dzieci, gdyż pierwsza seria strzałów dzieci nie dosięgła.
(1.1) Hetmanowa wyznaczała znaczne fundusze na wyposażanie wychowanic, wstępujących w małżeńskie związki.
Wiktionary
rzecz. wychowanek mos., wychowanie n., wychowywanie n., wychowanka ż., wychowawca mos., wychowawczyni ż.
:: fm. wychowaniec mos.
czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.
przym. wychowany, wychowawczy
przysł. wychowawczo
Wiktionary
1. wszystkie zabiegi mające na celu ukształtowanie człowieka; wyuczenie; wykształcenie; edukacja;
2. ogłada towarzyska; umiejętność poprawnego zachowania się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) całokształt działań służących ukształtowaniu człowieka pod względem moralnym, umysłowym i fizycznym; przygotowywanie kogoś do życia w społeczeństwie
(1.2) kultura, ogłada, zdolność do właściwego zachowania
(1.3) daw. zapewnienie utrzymania (nie tylko dzieciom lub krewnym, ale także np. żołnierzom)
Wiktionary
Wychowanie – całokształt wpływów wychowawcy na wychowanka, który ma na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym.
W szerokim znaczeniu – wychowanie to wszelkie zjawiska związane z oddziaływaniem środowiska społecznego i przyrodniczego na człowieka, kształtujące jego tożsamość, osobowość, postawy; w znaczeniu węższym – oddziaływania organizowane celowo, mające prowadzić do pożądanych zmian w funkcjonowaniu jednostek i grup.
Wikipedia
(1.1) Dialog między rodzicami a dziećmi jest podstawą wychowania.
Wiktionary
IPA: ˌvɨxɔˈvãɲɛ, AS: vyχovãńe
Wiktionary
rzecz. chów mrz., wychowaniec mos., wychowawca m., wychowawczyni ż., wychowanek m., wychowanka ż., wychowanica ż., wychowywanie n.
czas. chować, wychowywać ndk., wychować dk.
przym. wychowawczy, wychowany
ims. wychowujący
Wiktionary
(1.1) wykształcenie
Wiktionary
dawniej: wychowanek;
1. osoba wzięta na wychowanie przez kogoś;
2. absolwent szkoły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. wychowanek
Wiktionary
Wychowaniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
(1.1) Gdy jednakże wchodził już do pokoju pana swego, pułkownikowa wyszła drzwiami bocznemi, a opiekun wraz z wychowańcem pozostał sam na sam.
(1.1) Wczoraj miało miejsce spotkanie się b. wychowańców b. Szkoły Głównej, którzy 10 lat temu, a zatem w r. 1870, ukończyli wydział medyczny.
Wiktionary
rzecz. wychowanek mos., wychowanie n., wychowywanie n., wychowanka ż., wychowawca mos., wychowawczyni ż.
:: fż. wychowanica ż.
czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.
przym. wychowany, wychowawczy
przysł. wychowawczo
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) absolwentka jakiejś szkoły
(1.2) dziewczyna wzięta na wychowanie przez kogoś, będąca pod czyjąś opieką; dziewczyna, która została wychowana przez osoby nie będące jej rodzicami
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: wychowanek
Wiktionary
Wychowanka. Sztuka w pięciu aktach, wierszem – pięcioaktowa komedia Aleksandra Fredry. Prapremiera odbyła się 29 września 1877.
Wikipedia
IPA: ˌvɨxɔˈvãnka, AS: vyχovãnka
Wiktionary
rzecz. wychowanie n., wychowywanie n., wychowawca m., wychowawczyni ż., wychowanica ż.
:: fm. wychowanek ż.
przym. wychowawczy
przysł. wychowawczo
czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba kształtująca charakter i zachowanie innych
(1.2) osoba opiekująca się dzieckiem lub grupą dzieci (w szkole, przedszkolu, domu dziecka itp.)
(1.3) eduk. nauczyciel opiekujący się klasą w szkole (zarządzający dziennikiem, organizujący spotkania z rodzicami, prowadzący godzinę wychowawczą)
Wiktionary
Wychowawca – osoba pełniąca rolę wychowawczą w stosunku do innych osób. Zwykle jest to ktoś bezpośrednio opiekujący się dziećmi lub małoletnią młodzieżą.
Wikipedia
(1.1) Profesor był wychowawcą wielu zdolnych archeologów.
(1.3) Nasz wychowawca zorganizował trzydniową wycieczkę klasową w góry.
Wiktionary
IPA: ˌvɨxɔˈvaft͡sa, AS: vyχovafca
Wiktionary
rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowawcza ż., wychowawstwo n., wychowanek m., wychowanka n., wychowywanie n., wychowanie n.
:: fż. wychowawczyni ż.
czas. wychowywać, wychować
przym. wychowawczy
Wiktionary
(1.3) wychowawca klasy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący wychowania i nauczania
Wiktionary
rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowanie n., wychowawca m., wychowawczyni ż., wychowanek m., wychowanka ż., chów mrz.
czas. chować, wychowywać ndk., wychować dk.
przysł. wychowawczo
Wiktionary
kobieta zajmująca się wychowaniem i nauczaniem dzieci, opieką nad nimi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej kształtująca charakter i zachowanie innych
(1.2) osoba płci żeńskiej opiekująca się dzieckiem lub grupą dzieci (w szkole, przedszkolu, domu dziecka itp.)
(1.3) eduk. nauczycielka opiekująca się klasą w szkole, (prowadząca godzinę wychowawczą)
Wiktionary
(1.3) Wychowawczyni Antosia wezwała mnie do szkoły w sprawie ostatniej bójki.
Wiktionary
IPA: ˌvɨxɔvafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vyχovafčỹńi
Wiktionary
rzecz. wychowanie n., wychowywanie n., wychowawstwo n., wychowanek m., wychowanka ż., wychowanica ż., wychów m.
:: fm. wychowawca m.
czas. wychowywać ndk., wychować dk.
przym. wychowawczy
przysł. wychowawczo
Wiktionary
(1.1) pani
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo: racjonalne żywienie i pielęgnowanie młodych zwierząt; wychów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wychować)
(1.1) kształtować czyjś charakter i zachowanie, zapewniać komuś opiekę do momentu osiągnięcia przez niego samodzielności
(1.2) nauczać kogoś pewnej czynności lub zawodu
(1.3) (o zwierzętach) opiekować się młodymi, póki są niesamodzielne
(1.4) daw. starać się (o coś), zabiegać
(1.5) daw. opatrywać (zaspokajać potrzeby materialne), żywić
czasownik zwrotny niedokonany wychowywać się (dk. wychować się)
(2.1) być wychowywanym (1)
Wiktionary
(1.1) Swoje dzieci, zgodnie z politycznymi sympatiami, wychowywał w duchu liberalnym.
Wiktionary
IPA: ˌvɨxɔˈvɨvat͡ɕ, AS: vyχovyvać
Wiktionary
czas. chować
rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowanie n., wychowawca mos., wychowawczyni ż., wychowanek m., wychowanka ż., wychowywanie n., chów mrz.
przym. wychowawczy
Wiktionary
(1.2) edukować, kształcić, nauczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychowywać.
Wiktionary
Wychowanie – całokształt wpływów wychowawcy na wychowanka, który ma na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym.
W szerokim znaczeniu – wychowanie to wszelkie zjawiska związane z oddziaływaniem środowiska społecznego i przyrodniczego na człowieka, kształtujące jego tożsamość, osobowość, postawy; w znaczeniu węższym – oddziaływania organizowane celowo, mające prowadzić do pożądanych zmian w funkcjonowaniu jednostek i grup.
Wikipedia
(1.1) (…) przeświadczenie, że kobiety lepiej sobie radzą w wychowywaniu dzieci niż mężczyźni jest pozytywnym przekonaniem, którego konsekwencją jest to, że to na kobiety spada większość obowiązków związanych z opieką nad dziećmi.
Wiktionary
IPA: ˌvɨxɔvɨˈvãɲɛ, AS: vyχovyvãńe
Wiktionary
czas. wychowywać
rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowanek m., wychowanka ż., wychowawczyni ż., wychowanie n., wychowawca mos.
Wiktionary
mówić coś, chrypiąc
SJP.pl
mówić coś, chrypiąc
SJP.pl
taki, który się wychrzcił (przeszedł z innej religii na chrześcijaństwo)
SJP.pl
ziemnowodny ssak z rodziny kretowatych; desman; chochoł
SJP.pl
Wychuchol (Galemys) – rodzaj ssaków z podrodziny kretów (Talpinae) w obrębie rodziny kretowatych (Talpidae).
Wikipedia
1. czynić chudym;
2. wychudzać się - stawać się chudym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo chudy, wątły, mizerny
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wychudzić
Wiktionary
IPA: ˌvɨxuˈd͡zɔ̃nɨ, AS: vyχuʒõny
Wiktionary
przym. chudy
Wiktionary
(1.1) wychudły
Wiktionary
wulgarnie: oszukać, okłamać; okantować, ocyganić, wyrolować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. oszukać
Wiktionary
IPA: vɨˈxujät͡ɕ, AS: vyχui ̯äć
Wiktionary
rzecz. chuj m., chujnia ż., wychujanie n., chujowość ż.
przysł. chujowo
przym. chujowy
wykrz. chuj
Wiktionary
(1.1) zrobić w chuja, wrobić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychujać.
Wiktionary
rzecz. niewychujanie n., chujowość ż., chuj mzw./mos.
czas. wychujać ndk.
wykrz. chuj
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) bardzo chwalić, nie szczędzić pochwał
Wiktionary
(1.1) Wychwalał go za dokonane znaczne i kluczowe zmiany w firmie.
Wiktionary
IPA: vɨˈxfalat͡ɕ, AS: vyχfalać
Wiktionary
czas. chwalić
rzecz. wychwalanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychwalać.
Wiktionary
czas. wychwalać ndk.
Wiktionary
mocno pochwalić, obsypać pochwałami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wychwytywać)
(1.1) dokonany od|wychwytywać.
Wiktionary
IPA: vɨˈxfɨt͡ɕit͡ɕ, AS: vyχfyćić
Wiktionary
rzecz. wychwycenie n., chwyt m.
czas. chwytać ndk., wychwytywać ndk.
Wiktionary
(1.1) wychwytać
Wiktionary
element mechanizmu zegarowego
SJP.pl
Wychwyt – element mechanizmu zegarowego spełniający dwie podstawowe funkcje:
Wikipedia
przymiotnik od: wychwyt
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wychwycić / wychwytać)
(1.1) łapać, chwytać, wyłapywać
(1.2) przen. odkrywać, zauważać, odnajdować
(1.3) wydobywać, ujawniać
(1.4) techn. o dźwięku i innych sygnałach: rejestrować
Wiktionary
IPA: ˌvɨxfɨˈtɨvat͡ɕ, AS: vyχfytyvać
Wiktionary
aspekt dokonany wychwycić, wychwytać
czas. chwytać dk.
rzecz. chwyt m., wychwytywanie n., wychwycenie n., schwytanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychwytywać.
Wiktionary
czas. wychwytywać ndk.
rzecz. schwytanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zmieniając pozycję, wystawiać coś na zewnątrz czegoś
(1.2) wypijać szybko porcję alkoholu
(2.3) ukazywać się, wysuwać się zza czegoś
(2.4) przen. postępować inaczej niż wszyscy, często narażając się
Wiktionary
(1.2) Zupitza wykorzystywał zatem skwapliwie okazję i wychylał kieliszek za kieliszkiem.
(2.3) Nie wychylaj się zza okopu, bo dostaniesz kulkę w łeb!
(2.4) Wychylał się za bardzo, to go wzięli do tej roboty. Współczuję gostkowi.
Wiktionary
IPA: vɨˈxɨlat͡ɕ, AS: vyχylać
Wiktionary
rzecz. wychylanie n., wychył m., wychylenie n.
czas. wychylić
przym. wychyłowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychylać.
Wiktionary
rzecz. wychylenie n., wychylacz m.
czas. wychylać ndk., wychylić dk.
przym. wychylny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychylić.
(1.2) pozycja czegoś ukośna w stosunku do pionu
Wiktionary
IPA: ˌvɨxɨˈlɛ̃ɲɛ, AS: vyχylẽńe
Wiktionary
rzecz. wychylanie m.
czas. wychylić dk., wychylać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wychylać)
(1.1) dokonany od|wychylać.
Wiktionary
IPA: vɨˈxɨlʲit͡ɕ, AS: vyχylʹić
Wiktionary
rzecz. wychylenie n., wychylanie n.
czas. wychylać
Wiktionary
książkowo: wysunąć się zza czegoś, ukazać się na powierzchni czegoś; wyłonić się, wynurzyć się, wychylić się
SJP.pl
czasownik
(1.1) książk. wysunąć się zza czegoś, ukazać się na powierzchni czegoś
Wiktionary
(1.1) Zza drzew wychynęła jakaś postać.
Wiktionary
rzecz. wychynięcie n.
Wiktionary
(1.1) wyłonić się, wynurzyć się, wysunąć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wychynąć.
Wiktionary
czas. wychynąć dk.
Wiktionary
wysuwać się zza czegoś lub ukazywać się na powierzchni czegoś; wyłaniać się, wynurzać się, wychylać się
SJP.pl
zdobyć, uzyskać coś dzięki chytrości
SJP.pl
wychylenie się; przechył
SJP.pl
pomieszczenie chłodnicze
SJP.pl
potocznie: wypić głośno małymi łykami; wychlipać, wysiorbać
SJP.pl
taki, który wychłódł; wychłodły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. hipotermia, obniżenie temperatury wewnętrznej organizmu zwierząt stałocieplnych poniżej normalnego zakresu jej zmian
Wiktionary
Hipotermia – obniżenie temperatury wewnętrznej organizmów stałocieplnych poniżej normalnego zakresu jej zmian.
Z energetycznego punktu widzenia, podczas obniżania temperatury ciała bilans cieplny jest ujemny, ilość ciepła wytwarzanego w wyniku przemian metabolicznych jest mniejsza niż ilość ciepła traconego przez organizm. Stan taki może wystąpić w wyniku działania:
Wikipedia
czas. wychłodzić ndk.
rzecz. chłód mrz.
Wiktionary
(1.1) hipotermia
Wiktionary
taki, który wychłódł; wychłodnięty
SJP.pl
poddać karze cielesnej w postaci chłosty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wymierzyć karę chłosty
(1.2) przen. surowo skrytykować, ośmieszyć, wyszydzić
(1.3) o wietrze, opadach atmosferycznych: gwałtownie uderzyć
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.
czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., zachłostać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wymierzenie kary chłosty
(1.2) o wietrze, opadach atmosferycznych: wielokrotne, gwałtowne uderzenie
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., zachłostanie n.
czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.
Wiktionary
odciąć kawałek z większej całości
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wycinać)
(1.1) dokonany od|wycinać.
Wiktionary
IPA: ˈvɨt͡ɕɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vyćo̊̃ńć
Wiktionary
czas. wycinać ndk., wcinać ndk., ciąć ndk., obcinać ndk.
rzecz. wycięcie n., wycinanie n., cięcie n., wycinka ż., wycinanka ż.
Wiktionary
1. przepisany fragment jakiegoś tekstu; wypis;
2. roztwór otrzymany w wyniku ekstrakcji; ekstrakt;
3. urządzenie do przenoszenia lub przeciągania czegoś w górę; wyciągarka;
4. urządzenie wentylacyjne umożliwiające odprowadzenie spalin, gazów itp. z różnych pomieszczeń;
5. sprzęt medyczny służący do stabilizacji części ciała w pozycji rozciągniętej lub uniesionej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie lub układ urządzeń do wyciągania czegoś lub kogoś na jakąś wysokość
(1.2) księg. lista transakcji i stan konta z jakiegoś okresu
(1.3) pot. streszczenie, krótka notatka przedstawiająca dany tekst
(1.4) chem. roztwór otrzymywany z substancji roślinnej lub organu zwierzęcego poprzez ich gotowanie, zalewanie wrzątkiem lub alkoholem;
(1.5) med. techn. urządzenie mechaniczne stosowane w ortopedii do nastawiania złamań i zwichnięć, korygowania zniekształceń i wad postawy (np. skrzywienia kręgosłupa);
(1.6) zob. dygestorium.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zepsuł się wyciąg i musieliśmy iść na szczyt pieszo.
(1.2) Proszę mi wydrukować wyciąg za ostatnie trzy miesiące.
(1.3) Ten wyciąg jest zupełnie niezrozumiały.
(1.4) Staszek wypił cały wyciąg z owoców, z którego babcia chciała zrobić kompot.
Wiktionary
IPA: ˈvɨt͡ɕɔ̃ŋk, AS: vyćõŋk
Wiktionary
rzecz. ciąganie n., wyciąganie n., obciąganie n.
czas. wyciągać ndk., wyciągnąć dk.
przym. wyciągowy
Wiktionary
(1.3) streszczenie
(1.4) ekstrakt, odwar, napar
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyciągnąć)
(1.1) wydobywać, wyjmować coś z czegoś
(1.2) pytać, uzyskiwać informację
(1.3) osiągać, uzyskiwać
(1.4) czynić coś dłuższym
(1.5) wysuwać coś przed siebie
czasownik zwrotny niedokonany wyciągać się (dk. wyciągnąć się)
(2.1) pot. stawać się dłuższym
(2.2) położyć się
(2.3) przeciągnąć się, rozprostowywać kości
Wiktionary
(1.1) Wyciągnij książki z plecaka.
(1.2) Wyciągnij od niego, gdzie kupił ten płaszcz.
(1.3) – Ten samochód wyciągnie dwieście! – Żartujesz, chyba z górki!
(1.3) Marek pracuje na dwie zmiany. Wyciąga ze sześć kawałków na rękę!
(2.1) Po przejechaniu 100 km łańcuch mojego rowera wyciągnął się o kilka milimetrów.
(2.2) Marek wyciągnął się wygodnie na kanapie.
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ɕɔ̃ŋɡat͡ɕ, AS: vyćõŋgać
Wiktionary
rzecz. wyciąganie n., wyciąg m., wyciągnięcie n., ciąganie n., obciąganie n.
czas. wyciągnąć
przym. wyciągowy
Wiktionary
1. dający się wyciągnąć, wysunąć;
2. dający się wydłużyć przez ciągnięcie; rozciągliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyciągać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ɕɔ̃ŋˈɡãɲɛ, AS: vyćõŋgãńe
Wiktionary
czas. wyciągać ndk., wyciągnąć
rzecz. obciąganie n., ciąganie n., wyciąg
przym. wyciągowy
Wiktionary
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyciągać)
(1.1) dokonany od|wyciągać.
Wiktionary
(1.1) Według policjantów to pruszkowscy pierwsi zaatakowali tajniaka udającego ochroniarza, uderzając go nunczakiem w głowę. Ten, chociaż ranny, wyciągnął broń i zaczął strzelać. Śmiertelnie trafił Szaraka, a Parasola postrzelił w udo.
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ɕɔ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vyćõŋgnõńć
Wiktionary
rzecz. wyciągnięcie n., wyciąganie n., wyciąg m., ciąganie n., obciąganie n.
czas. wyciągać ndk.
przym. wyciągowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyciągnąć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ɕɔ̃ŋʲɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vyćõŋʹǵńė̃ńće
Wiktionary
czas. wyciągnąć dk., wyciągać ndk.
rzecz. ciąganie n.
Wiktionary
potocznie: zniekształcony w wyniku używania i prania
SJP.pl
urządzenie z łańcuchem lub liną do wydobywania i podnoszenia
SJP.pl
przymiotnik od: wyciąg
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. dotyczący wyciągu, ekstraktu, otrzymany w wyniku ekstrakcji
(1.2) bud. techn. dotyczący wyciągu transportowego, windy
(1.3) bud. techn. związany z wyciągiem, urządzeniem wentylacyjnym
(1.4) med. odnoszący się do wyciągu ortopedycznego
Wiktionary
(1.1) Wpływ, jaki wywierają wyciągowe związki zawarte w kłębku na kiełkowanie nasienia buraków, był przedmiotem wielu badań.
(1.2) Ruch klatki wyciągowej w kopalni, naładowanej urobkiem, odbywać się z dużą szybkością, nawet do 30 m na sekundę.
(1.3) Dla zabezpieczenia robotników przed wdychaniem pyłu stosuje się w racjonalnie urządzonych odlewniach instalacje wyciągowe pyłu.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ɕɔ̃ŋˈɡɔvɨ, AS: vyćõŋgovy
Wiktionary
rzecz. wyciąg m., ciąganie n., wyciąganie
czas. wyciągać, wyciągnąć
Wiktionary
potocznie:
1. wybrudzić; wyświnić;
2. zużyć, nieoszczędnie stosując; wybabrać, wypaprać;
3. wyciąć;
4. wyciapać się -
a) wybrudzić się; wyświnić się;
b) nasmarować się
SJP.pl
potocznie:
1. zużywać, nieoszczędnie stosując; wypaprywać;
2. wycinać;
3. wyciapywać się - brudzić się
SJP.pl
Wyciążkowo (niem. Witschenske) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Lipno.
W dokumentach z 1393 zachował się Jakub z Wyciążkowa, procesujący się z Jakuszem Konarzewskim o dochody ze wsi. Później właścicielami byli Przybińscy i Leszczyńscy. Wieś szlachecka Wycziąskowo położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego. W 1793 właścicielem był gen. Turno. Pod koniec XIX wieku liczyło 6 domów i 48 mieszkańców, z czego 7 było katolikami. W miejscowości istniała szkoła ewangelicka; katolicy korzystali ze szkoły w Goniembicach. Wieś była własnością Jana Franciszka Zaremby Jaraczewskiego, który posiadał także inne wsie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyć.
Wiktionary
IPA: ˈvɨt͡ɕɛ, AS: vyće
Wiktionary
czas. wyć
rzecz. wyjec m.
Wiktionary
o płynach: wypłynąć z czegoś, np. z beczki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyciekać)
(1.1) dokonany od|wyciekać.
Wiktionary
rzecz. wyciekanie n., cieczka ż., wyciek mrz.
czas. wyciekać ndk., wycieknąć dk.
przym. ciekły
Wiktionary
(1.1) wycieknąć
Wiktionary
odciąć kawałek z większej całości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce wycięte w czym
(1.2) wycięta część z ubioru
(1.3) czynność mająca za cel usunięcie cięciem jakiejś części z całości
(1.4) med. usunięcie tkanek lub narządu cięciem chirurgicznym
Wiktionary
rzecz. wycinanie n., wycinanka ż., wycinek mrz., wycinka ż.
czas. wyciąć dk., wycinać ndk.
przym. wycinkowy
przysł. wycinkowo
Wiktionary
(1.1) wykrój
(1.2) dekolt
(1.3) wycinka, oczyszczenie, usunięcie, wyburzenie
(1.4) resekcja, ektomia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wędrówka w celach rekreacyjnych lub turystycznych
(1.2) grupa osób biorących udział w wycieczce (1.1)
(1.3) złośliwa uwaga skierowana do kogoś
(1.4) daw. wojsk. wypad niewielkiego oddziału wojska w stronę obozu wroga
Wiktionary
Wycieczka – rodzaj imprezy turystycznej, której program obejmuje zmianę miejsca pobytu jej uczestników.
Wikipedia
(1.1) audio|Pl-pojedziemy na wycieczkę do Rzymu.ogg. Pojedziemy na wycieczkę do Rzymu.
(1.2) Wycieczka poszła zwiedzać zamek.
(1.3) Proszę darujmy sobie wycieczki osobiste i przejdźmy do dyskusji.
(1.4) Skąd Litwini wracali? – Z nocnej wracali wycieczki.
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ɕɛt͡ʃka, AS: vyćečka
Wiktionary
rzecz. wycieczkowicz m., wycieczkowiczka ż., wycieczkowiec mrz.
przym. wycieczkowy
Wiktionary
(1.1) podróż, wędrówka
(1.2) grupa
(1.3) przytyk
(1.4) wypad
Wiktionary
uczestnik wycieczki; osoba często biorąca udział w wycieczkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik wycieczki
Wiktionary
(1.1) Było tam dużo wycieczkowiczów.
Wiktionary
rzecz. wycieczka ż., wycieczkowiec m.
:: fż. wycieczkowiczka ż.
przym. wycieczkowy
Wiktionary
statek do przewozu turystów; statek wycieczkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mors. turyst. turystyczny statek pasażerski, prom
Wiktionary
Statek wycieczkowy (również wycieczkowiec) – statek kursujący po określonej trasie, zgodnie z uprzednio przyjętym planem, który obejmuje program turystyczny w różnych portach i który zwykle nie zabiera pasażerów ani nie pozwala pasażerom na zejście na ląd w trakcie podróży.
Wszyscy pasażerowie mają kajuty. Statek posiada na pokładzie obiekty służące rozrywce.
Wikipedia
(1.1) W Wenecji wycieczkowiec staranował mniejszy statek.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ɕɛt͡ʃˈkɔvʲjɛt͡s, AS: vyćečkovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. wycieczka ż., wycieczkowicz mos., wycieczkowiczka ż.
przym. wycieczkowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wycieczką
Wiktionary
(1.1) W dworze w Kampinosie mieścił się dom wycieczkowy PTTK.
(1.1) Po Genezarecie popłynęliśmy statkiem wycieczkowym wynajętym przez arabskie biuro podróży.
Wiktionary
rzecz. wycieczkowiec mrz., wycieczka ż., wycieczkowicz m., wycieczkowiczka ż.
Wiktionary
1. wydostawanie się substancji z jakiegoś miejsca; wypływ;
2. to, co z czegoś wycieka; wydzielina;
3. niekontrolowana utrata jakichś dóbr; ubytek;
4. przedostanie się poufnych informacji do niepowołanych osób; przeciek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydostawanie się płynnie na zewnątrz
(1.2) treść płynna, która wydobyła się skądś
Wiktionary
Wyciek – słaby, nieskoncentrowany, powierzchniowy lub liniowy wypływ wody podziemnej z odsłoniętego w sposób sztuczny lub naturalny wodonośca. Wycieki mogą występować w jaskiniach i korytarzach krasowych, w kopalniach, w skarpach i zboczach dolin. Woda wyciekająca łączy się w strużki odpływające w dół. Wycieki są zjawiskiem okresowym, zanikają w okresie bezdeszczowym.
Porównaj: źródło, wykap, młaka, wysięk.
Wikipedia
rzecz. wyciekanie n., wycieknięcie n.
czas. wyciec dk., wyciekać ndk.
przym. ciekły
Wiktionary
(1.1) upływ, wyciekanie, wycieknięcie, wypłynięcie, wypływ, wypływanie
(1.2) upławy, wydzielina
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) o cieczy, płynie: sącząc się, wylewać się z jakiegoś zbiornika
(1.2) o poufnych danych: wychodzić na jaw, docierać do niepowołanych osób
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ɕɛkat͡ɕ, AS: vyćekać
Wiktionary
rzecz. wyciek m., wyciekanie n.
czas. wyciec dk., wycieknąć dk.
przym. ciekły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyciekać.
Wiktionary
czas. wycieknąć, wyciec, wyciekać ndk.
rzecz. wyciek mrz.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyciekać)
(1.1) dokonany od|wyciekać.
Wiktionary
rzecz. wyciekanie n., cieczka ż.
czas. wyciekać ndk., wyciec dk.
przym. ciekły
Wiktionary
(1.1) wyciec
Wiktionary
taki, który wycieknął (wyciekł); wyciekły
SJP.pl
o płynach: wypłynąć z czegoś, np. z beczki
SJP.pl
wycielić się (o krowie i niektórych innych zwierzętach): wydać na świat cielę; ocielić się
SJP.pl
wycielona - taka, która się wycieliła (wydała na świat cielę)
SJP.pl
mizernie, źle, niezdrowo wyglądający; zbiedzony, wymizerowany, wymęczony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) krańcowo osłabiony; taki, który stracił niemal wszystkie siły
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od wycieńczyć
Wiktionary
rzecz. wycieńczenie n.
czas. wycieńczać ndk., wycieńczyć dk.
Wiktionary
(1.1) skonany, wyczerpany, wykończony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wycieńczać)
(1.1) dokonany od|wycieńczać.
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ɕɛ̇̃j̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyćė̃ĩ ̯ṇčyć
Wiktionary
rzecz. wycieńczenie n., wycieńczanie n.
czas. wycieńczać ndk.
przym. wycieńczony
Wiktionary
potocznie: wyrzucić, usunąć
SJP.pl
potocznie: wyrzucać
SJP.pl
stadium larwalne ryb; młody narybek krótko po opuszczeniu osłon jajowych, odżywiający się pokarmem zgromadzonym w woreczku żółtkowym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytrzeć)
(1.1) usuwać z czegoś nalot lub osad przez pocieranie
czasownik zwrotny niedokonany wycierać się (dk. wytrzeć się)
(2.1) ulegać zużyciu przez tarcie
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ɕɛrat͡ɕ, AS: vyćerać
Wiktionary
rzecz. wycierusy nmos., wycieraczka ż., wycieranie n.
czas. obcierać, wytrzeć, trzeć ndk., scierać ndk., nacierać ndk., natrzeć dk., pocierać ndk., potrzeć dk., rozcierać ndk., rozetrzeć dk.
przym. cierny
Wiktionary
1. pogardliwie: pracownik zajmujący się usuwaniem brudu z powierzchni i pomieszczeń;
2. potocznie: przedmiot, który posłużył do usunięcia brudu lub wody z jakiejś powierzchni
SJP.pl
1. listewka do usuwania brudu lub nadmiaru wody z szyby; wycierak;
2. mata lub metalowa krata do wycierania obuwia, umieszczana zwykle przed wejściem do budynku lub pomieszczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. lotn. ruchomy element wyposażenia pojazdów, oczyszczający szybę z nieczystości ograniczających widoczność;
(1.2) mata leżąca przed wejściem do budynku lub na granicy pomieszczeń służąca do czyszczenia butów;
(1.3) daw. kobieta wycierająca
Wiktionary
Wycieraczka – element wyposażenia samochodu albo innego pojazdu wyposażonego w przednią szybę (tramwaj, autobus, trolejbus, lokomotywa, pociąg, samolot, a także statek, prom, barka, koparka, ładowarka, kombajn albo ciągnik rolniczy), mający za zadanie ścieranie z niej deszczu, mżawki, gradu, śniegu i błota podczas jazdy.
Wikipedia
(1.1) Wycieraczki rozpaczliwie skrobały szybę, niewiele poprawiając widoczność.
(1.2) Zanim wejdziesz do mieszkania, wytrzyj buty na wycieraczce.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ɕɛˈrat͡ʃka, AS: vyćeračka
Wiktionary
rzecz. wycieruchy nmos., wycieruch m./ż., wycierus m./ż., wycierak m., wycierka ż., wycieranie n., wytarcie n.
czas. wycierać ndk.
Wiktionary
1. przyrząd z uchwytem do zmazywania tablicy na sucho;
2. nasączony substancją kawałek materiału do usuwania zabrudzeń;
3. listewka do usuwania brudu lub nadmiaru wody z szyby; wycieraczka
SJP.pl
wycieruchy, ścieraki, wycierusy; potocznie:
1. spodnie tracące z czasem kolor, zwłaszcza jeansy;
2. zniszczone, wytarte spodnie
SJP.pl
podatny na zniszczenie w wyniku tarcia; ścieralny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycierać.
Wiktionary
(1.1) Wycieranie kurzu nie jest taką ciężką pracą, mógłbyś to zrobić od czasu do czasu.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ɕɛˈrãɲɛ, AS: vyćerãńe
Wiktionary
czas. wycierać ndk., wytrzeć dk.
rzecz. wycieraczka ż., wytarcie n.
Wiktionary
Wycierka – produkt uboczny powstający przy przerobie ziemniaków na krochmal. Zwana inaczej pulpą.
Proces ten przeprowadza się w krochmalni. Wycierka powstaje wyniku wymycia prawie całej skrobi (krochmalu) i soku ziemniaczanego z miazgi ziemniaczanej .
W zależności od procentowej zawartości wody w wycierce wyróżniamy: świeżą (około 95% wody) i prasowaną (75-85% wody).
Wycierka wykorzystywana jest jako, uboga w składniki odżywcze, pasza dla bydła.
Wikipedia
wyciruch, wycierus, wycirus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka
SJP.pl
wycieraki, ścieraki, wycierusy; potocznie:
1. spodnie tracące z czasem kolor, zwłaszcza jeansy;
2. zniszczone, wytarte spodnie
SJP.pl
wyciruch, wycieruch, wycirus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka
SJP.pl
wycieraki, ścieraki, wycieruchy; potocznie:
1. spodnie tracące z czasem kolor, zwłaszcza jeansy;
2. zniszczone, wytarte spodnie
SJP.pl
odciąć kawałek z większej całości
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyciąć)
(1.1) oddzielać od całości, usuwając cięciem
(1.2) wydobywać cięciem kształt z czegoś
(1.3) żłobić w czymś znaki
(1.4) zabijać po kolei
(1.5) pot. zwinnie uderzać kogoś znienacka w określoną część ciała
(1.6) pot. grać lub tańczyć raźnie, z temperamentem
(1.7) inform. pobierać fragment pliku, by wstawiać go w inne miejsce
Wiktionary
(1.1) Dawniej kosodrzewina była masowo wypalana i wycinana, aby przygotować tereny pod wypas.
(1.5) Z zadumy tej wyrwało ją gwizdanie kosa, który rozbudzony światłem, bijącym z fabryki w okienko, zaczynał wycinać swoje kuranty.
Wiktionary
czas. wcinać, obcinać, ciąć, dk. wyciąć
rzecz. wycięcie n., wycinanie n., wycinanka ż., wycinek m., wycinarka ż., wycinka ż.
przym. wycinkowy
przysł. wycinkowo
Wiktionary
(1.1) usuwać
(1.2) wykrawać
(1.3) wyrzynać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odłączanie cięciem
Wiktionary
czas. wycinać, wyciąć
rzecz. wycięcie n., wycinka ż., wycinanka ż.
Wiktionary
ozdoba ludowa wycięta z papieru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. praca plastycznyastyczna wykonana z kawałków papieru
(1.2) szt. etn. ludowa ozdoba wycięta z papieru (często barwnego lub różnokolorowego) wykorzystująca motywy figuralne, różne rodzaje symetrii oraz łączenie i rytmiczne powtarzanie motywów w układach poziomych lub pionowych;
Wiktionary
Wycinanka – ozdoba wycięta z papieru za pomocą ostrego narzędzia, najczęściej nożyc. W Polsce charakterystyczna szczególnie dla twórczości ludowej.
Wikipedia
(1.2) Żeby mówić o historii decoupage'u, musimy się cofnąć na początek XII w., kiedy to chińscy wieśniacy tworzyli papierowe wycinanki w żywych kolorach, aby zdobić nimi okna, latarnie, pudełka z prezentami i inne przedmioty.
Wiktionary
rzecz. wycinankarka ż., wycinankarstwo n., wycinanie n., wycięcie n.
czas. ciąć ndk., wyciąć dk., wycinać ndk.
przym. wycinankarski, wycinankowy
Wiktionary
kobieta zajmująca się robieniem papierowych wycinanek
SJP.pl
dotyczący wycinankarstwa
SJP.pl
przymiotnik od: wycinanka
SJP.pl
Wycinanka – ozdoba wycięta z papieru za pomocą ostrego narzędzia, najczęściej nożyc. W Polsce charakterystyczna szczególnie dla twórczości ludowej.
Wikipedia
1. fragment wyodrębniony z całości, kawałek;
2. fragment tkanki pobranej z żywego organizmu do badania;
3. samiec dzika w drugim lub trzecim roku życia, będący w okresie wycinania się kłów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wycięty fragment
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) łow. roczny samiec dzika
Wiktionary
(1.1) Pobrano mu wycinek mięśnia do badań.
(2.1) Wycinek zbuchtował boisko.
Wiktionary
czas. wycinać
rzecz. wycinka ż., wycięcie n.
Wiktionary
wycinanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wycinanie, ścinanie drzew lub innych roślin
Wiktionary
Wycinka (dawn. Wycinka Ukazowa) – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Bałtów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Rozalii w Podgórzu.
Wikipedia
rzecz. wycinanie n., wycięcie n., wycinek m.
czas. wycinać ndk., wyciąć dk.
Wiktionary
(1.1) wyrąb
Wiktionary
o cechach wycinkowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
Wycinkowate (Drepanidae) – rodzina motyli z nadrodziny Drepanoidea (wraz z rodziną Epicopeiidae), obejmuje 741 gatunków ujętych w 115 rodzajach; w Polsce występuje 16 gatunków.
Wikipedia
o cechach wycinkowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
stanowiący wycinek lub dotyczący wycinka
SJP.pl
przyrząd do czyszczenia przewodu lufy broni palnej
SJP.pl
Wycior – przyrząd przeznaczony do czyszczenia wnętrza długich wąskich przestrzeni (np. przewodu lufy, fajki, komina itp.).
Wyciory przybierają zróżnicowane formy w zależności od potrzeb. Mogą być sztywne lub elastyczne, o różnym przekroju poprzecznym, najczęściej podłużne i z reguły zakończone otuliną lub szczotką. Popularnie wykorzystywane zwłaszcza w rusznikarstwie i kominiarstwie.
Wikipedia
ciosaniem nadać czemuś jakiś kształt
SJP.pl
wycieruch, wycierus, wycirus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka
SJP.pl
wycieruch, wycierus, wycirus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka
SJP.pl
wyciruch, wycieruch, wycierus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara szoferska: kobieta lekkich obyczajów, prostytutka
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ɕiˈruska, AS: vyćiruska
Wiktionary
wyciruch, wycieruch, wycierus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka
SJP.pl
1. wklęsły ślad wyciśnięty w czymś miękkim; odbicie;
2. wyciśnięcie czegoś;
3. potocznie: pobicie, zbicie kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wycisnąć)
(1.1) oddzielać od czego płynną zawartość poprzez ściskanie
(1.2) wypychać coś na zewnątrz, ściskając to palcami
(1.3) odbijać ślad, wklęsły wzór
(1.4) pot. wymuszać maksymalną sprawność
Wiktionary
rzecz. wycisk mrz., wyciskacz mrz., wyciskanie n., wyciskarka ż., wyciśnięcie n.
czas. ściskać, wycisnąć dk.
Wiktionary
(1.1) ekstrahować, wydobywać, wykręcać, wyżymać
(1.2) wyduszać
(1.3) odbijać, odciskać
(1.4) uzyskiwać, wymuszać
Wiktionary
przyrząd do wyciskania soku z niektórych owoców, warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. przyrząd do wyciskania soku z owoców lub warzyw
Wiktionary
rzecz. wyciskarka ż., wyciskanie n., wycisk m.
czas. wyciskać ndk., wycisnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyciskać.
Wiktionary
Wyciskanie – rodzaj obróbki plastycznej metali. Materiał pod naciskiem stempla wypływa przez otwór lub otwory w narzędziu albo przez szczeliny utworzone przez narzędzia.
Wikipedia
IPA: ˌvɨt͡ɕiˈskãɲɛ, AS: vyćiskãńe
Wiktionary
czas. wyciskać, wycisnąć
rzecz. wyciskarka ż., wyciśnięcie n., wyciskacz mrz.
Wiktionary
1. urządzenie do wyciskania soku z owoców, warzyw itp.;
2. maszyna formierska do drukowania wzorów za pomocą stempli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie, maszyna lub narzędzie do wyciskania czegoś
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ɕiˈskarka, AS: vyćiskarka
Wiktionary
rzecz. wyciskanie n., wyciskacz m.
czas. wyciskać ndk., wycisnąć dk., cisnąć dk., naciskać ndk.
Wiktionary
(1.1) prasa, praska
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyciskać)
(1.1) dokonany od|wyciskać.
Wiktionary
(1.1) Otarła łzę, kolejną, którą wycisnęło bolesne i jakże żywe wspomnienie.
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ɕisnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vyćisnõńć
Wiktionary
rzecz. wyciskarka ż., wyciśnięcie n., wyciskanie n., wyciskacz mrz.
czas. wyciskać
przym. ciśnieniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycisnąć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ɕiɕˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vyćiśńė̃ńće
Wiktionary
czas. wycisnąć dk., wyciskać ndk.
rzecz. wyciskanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyciszać.
Wiktionary
rzecz. niewyciszanie n., wyciszenie n., autowyciszanie n.
czas. przyciszyć, wyciszać ndk., wyciszyć dk.
przysł. zacisznie
przym. zaciszny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie cichszym
Wiktionary
czas. przyciszyć, wyciszyć dk.
rzecz. wyciszanie n., autowyciszanie n.
przysł. zacisznie
przym. zaciszny
Wiktionary
(1.1) przyciszenie, ściszenie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyciszać)
(1.1) zob. wyciszać.
Wiktionary
rzecz. autowyciszanie n., zacisze n., cisza ż., cichość ż., wyciszanie n., wyciszenie n., przyciszenie n., przyciszanie n.
czas. cichnąć, wyciszać ndk., przyciszyć dk., przyciszać ndk.
przym. cichy, zaciszny
przysł. cicho, zacisznie
wykrz. cicho, cisza
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyciulać.
Wiktionary
czas. wyciulać dk.
Wiktionary
rzadko: wypływać mała strugą
SJP.pl
dawniej: wyznaczyć wysokość cła; oclić
SJP.pl
Wycliffe – wieś w Anglii, w hrabstwie Durham. Leży 33 km na południowy zachód od miasta Durham i 354 km na północ od Londynu.
Wikipedia
potocznie: pocałować głośno wiele razy; wycmoktać, wycałować
SJP.pl
potocznie:
1. całować głośno wiele razy; wycałowywać;
2. cmokając, wysysać;
3. cmokając, przekazywać jakąś treść
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wycofywać)
(1.1) dokonany od|wycofywać.
czasownik zwrotny dokonany wycofać się (ndk. wycofywać się)
(2.1) dokonany od|wycofywać się.
Wiktionary
(2.1) Niestety muszę wycofać się z turnieju w Madrycie.
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡sɔfat͡ɕ, AS: vycofać
Wiktionary
rzecz. wycofanie n., cofanie n., cofnięcie n., cofka ż., wycofywanie n.
czas. wycofywać ndk., cofać ndk., cofnąć dk.
przym. cofny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycofać.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wycofywanie n., cofanie n., cofnięcie n., cofka ż.
czas. wycofywać ndk., wycofać dk., cofać ndk., cofnąć dk.
przym. cofny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wycofać)
(1.1) zabierać coś, co było uprzednio dane
(1.2) wydać zarządzenie nakazujące powrót do stanu poprzedniego
czasownik zwrotny niedokonany wycofywać się (dk. wycofać się)
(2.1) opuszczać jakieś miejsce, cofając się
(2.2) rezygnować z czego
Wiktionary
rzecz. wycofanie n., wycofywanie n., cofanie n., cofka ż.
czas. cofać, wycofać dk.
Wiktionary
(1.1) cofać, odbierać, wydostawać
(1.2) cofać, odwoływać, odwracać, przywracać
(2.1) cofać się, opuszczać
(2.2) odstępować, rezygnować, zaprzestawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycofywać.
Wiktionary
rzecz. wycofanie n.
czas. wycofywać ndk., wycofać dk.
Wiktionary
dawniej: wytargać, wyszarpać; wycąbrzyć
SJP.pl
czasownik
(1.1) poznań. wyrzucić
Wiktionary
(1.1) Nie wiem czy opłaca się to naprawiać czy wyćpić na złom.
Wiktionary
(1.1) wyśwignąć
Wiktionary
gwarowo: wyrzucić, usunąć; wyciepnąć
SJP.pl
potocznie: zrobić coś wymyślnego lub skomplikowanego bez potrzeby
SJP.pl
1. dożywotnie zabezpieczenie rodziny chłopa (rolnika), nieobrabiającego już gospodarstwa z racji podeszłego wieku;
2. dawniej, gwarowo: dożywotnie utrzymanie zapewnione przez dzieci po zrzeczeniu się majątku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. hist. socjol. (także. gwara.) dożywotnie zabezpieczenie chłopa i jego rodziny gdy nie jest już w stanie obrabiać gospodarstwa i pracować na roli;
Wiktionary
Wycug, wymowa, wyłamek – dożywotnie zabezpieczenie rodziny chłopa (rolnika) w sytuacji, gdy ze starości nie mógł już obrabiać gospodarstwa. Korzystający z tego zwyczajowego przywileju, stawał się wycużnikiem lub wymownikiem. Wyraz „wycug” jest półkalką niemieckiego Auszug o tym samym znaczeniu. W języku niemieckim wycużnika określano mianem Auszügler.
Wikipedia
(1.1) Nagminnie niegdyś stosowane na wsi tzw. pójście na wycug - daję ci dzisiaj moją gospodarkę, ale ty masz obowiązek zapewnić mi wikt, opierunek i pochówek - zanikło w latach 60. wraz z wprowadzeniem emerytur rolniczych.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycwancykować.
Wiktionary
czas. wycwancykować ndk.
Wiktionary
ćwicząc, nabierać w czymś biegłości
SJP.pl
dający się wyćwiczyć
SJP.pl
rodzaj roślin z rzędu goździkowców; jagodnik, miłowój
SJP.pl
Wyćwiklin, miłowój, bazela, jagodnik (Basella L.) – rodzaj roślin z rodziny wyćwiklinkowatych. Obejmuje 5 gatunków, z których trzy są endemitami Madagaskaru, jeden – tropikalnej Afryki, a jeden – wyćwiklin biały, jest rozpowszechniony w tropikach na wszystkich kontynentach. Wyćwiklin biały, znany także jako szpinak malabarski, jest powszechnie uprawiany w strefie tropikalnej jako warzywo. Spożywane są mięsiste liście tej rośliny.
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu goździkowców; wyćwiklinowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach wyćwiklinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach wyćwiklinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
potocznie:
1. oszukać, nabrać; wykołować;
2. wyłudzić coś podstępem;
3. wycieńczyć, przemęczyć, nadwyrężyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. wyssać
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wykorzystać
Wiktionary
czas. cycować
Wiktionary
pospolicie: wyłudzać coś podstępem
SJP.pl
potocznie: wyłudzać coś od kogoś, stosując podstęp, oszustwo lub poprzez natrętną prośbę
SJP.pl
potocznie: wyłudzić coś od kogoś, stosując podstęp, oszustwo lub poprzez natrętną prośbę; wykusić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wycyganiać)
(1.1) pot. wyłudzić
czasownik zwrotny dokonany wycyganić się (ndk. wycyganiać się)
(2.1) gwara. wyłgać się, wykręcić się
Wiktionary
(1.1) Jakiś pijak pod sklepem wycyganił ode mnie na piwo.
(2.1) Jak trzeba było kupić mamie prezent, to brat znów się wycyganił.
Wiktionary
rzecz. Cygan m., Cyganka ż., cygan mos., cygański mrz.
przym. cygański
czas. ndk. wycyganiać
Wiktionary
(1.1) wyłudzić, pot. wykantować, pot. wyżulić, pot. wykręcić
(2.1) wykręcić się
Wiktionary
żartobliwie: noszący na głowie cylinder
SJP.pl
dawniej: cyrklować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycyrklować.
Wiktionary
rzecz. cyrkiel m., cyrklowanie n., cyrk mrz., cyrkulacja ż.
czas. cyrklować ndk., wycyrklować dk.
Wiktionary
1. obrobić, wygładzić metalowe przedmioty rzemiosła artystycznego
2. przenośnie: drobiazgowo, pedantycznie coś wykończyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wycyzelować.
Wiktionary
czas. wycyzelować dk.
Wiktionary
potocznie: odkryć coś interesującego
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. zrozumieć coś lub skojarzyć jakiś fakt
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ʃajit͡ɕ, AS: vyčai ̯ić
Wiktionary
1. potocznie: zaczynać rozumieć, jaki jest sens, istota lub przebieg czegoś;
2. dzięki dokładnemu sprawdzaniu zyskiwać wiedzę o kimś lub o czymś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wynająć statek lub samolot na określony kurs lub czas; wycharterować
SJP.pl
wynajmować statek lub samolot do przewozu osób bądź towarów
SJP.pl
Wyczałkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Tłuchowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) łow. okrzyk zachęcający psy do rzucenia się na kogoś lub na coś
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w europejskiej części Rosji, w Republice Komi i obwodzie archangielskim, prawy i zarazem najdłuższy dopływ Dwiny;
Wiktionary
Wyczegda (ros. Вычегда) – rzeka w europejskiej części Rosji (w republice Komi i obwodzie archangielskim), prawy (najdłuższy) dopływ Dwiny o długości 1130 km i powierzchni zlewni 121 000 km².
Rzeka wypływa ze źródeł na południowym krańcu Grzbietu Timańskiego, a do Dwiny uchodzi koło miasta Kotłas.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyczekać.
Wiktionary
rzecz. czekanie n., wyczekiwanie n., odczekanie n., przeczekiwanie n., przeczekanie n., oczekiwanie n.
czas. czekać ndk., wyczekiwać ndk., wyczekać dk., przeczekiwać ndk., przeczekać dk., odczekać dk., oczekiwać ndk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) czekać długo i niecierpliwie
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ʃɛˈcivat͡ɕ, AS: vyčeḱivać
Wiktionary
rzecz. czekanie n., wyczekiwanie n., odczekanie n., wyczekanie n.
czas. wyczekać, czekać, oczekiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) długie czekanie na coś (często niecierpliwe)
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ʃɛciˈvãɲɛ, AS: vyčeḱivãńe
Wiktionary
czas. czekać, wyczekiwać
rzecz. czekanie n., odczekanie n., wyczekanie n.
Wiktionary
usuwać coś poprzez odczepienie, zazwyczaj z szeregu innych podobnych rzeczy, np. z zaprzęgu, łańcucha itp.
SJP.pl
usunąć coś poprzez odczepienie, zazwyczaj z szeregu innych podobnych rzeczy, np. z zaprzęgu, łańcucha itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyczepić.
Wiktionary
czas. wyczepić dk.
Wiktionary
w slangu młodzieżowym: świetny, wspaniały, znakomity; wyrąbisty, zarąbisty, zaczepisty, zajefajny
SJP.pl
czynić czarnym; czernić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyczerpywać)
(1.1) dokonany od|wyczerpywać.
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ʃɛrpat͡ɕ, AS: vyčerpać
Wiktionary
czas. wyczerpywać, czerpać
rzecz. wyczerpanie n., czerpnia ż.
przym. wyczerpany, wyczerpujący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyczerpać.
(1.2) duże zmęczenie, wycieńczenie
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ʃɛrˈpãɲɛ, AS: vyčerpãńe
Wiktionary
czas. wyczerpać dk., wyczerpywać ndk.
rzecz. wyczerpywanie n., czerpnia ż.
przym. wyczerpany, wyczerpujący
Wiktionary
(1.1) wykończenie, zubożenie
(1.2) fatyga, prostracja
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wykorzystany do końca, całkowicie spożytkowany, pozbawiony całej swej uprzedniej zawartości
(1.2) przen. skrajnie zmęczony
Wiktionary
(1.2) Po konferencji byłam kompletnie wyczerpana.
Wiktionary
rzecz. wyczerpanie ż., wyczerpywanie n.
czas. wyczerpać dk., wyczerpywać ndk.
Wiktionary
(1.2) pot. wypompowany, pot. wykończony
Wiktionary
1. przedstawiający dane zagadnienie wszechstronnie, szczegółowo; gruntowny, dokładny;
2. powodujący zmęczenie, osłabienie; wycieńczający, męczący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powodujący wyczerpanie, przynoszący utratę sił
(1.2) dostarczający wszystkich lub bardzo szczegółowych informacji
Wiktionary
rzecz. wyczerpanie n., wyczerpywanie n.
czas. wyczerpać dk., wyczerpywać ndk.
przysł. wyczerpująco
Wiktionary
(1.1) męczący
(1.2) dogłębny, kompletny, szczegółowy, wszechstronny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyczerpać)
(1.1) zużywać coś do końca; wydobywać coś, korzystać z czegoś aż do wyczerpania
(1.2) o słowach, tematach itp. powiedzieć już wszystko w danej sprawie
czasownik zwrotny niedokonany wyczerpywać się (dk. wyczerpać się)
(2.1) kończyć się, zużywać się, tracić swoje właściwości, dobra (np. energię)
Wiktionary
(1.1) Wyczerpałem wodę ze studni.
(1.2) Wyczerpaliśmy już temat przeprowadzki; wszystko postanowione.
(2.1) Wyczerpały mi się baterie w aparacie.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ʃɛrˈpɨvat͡ɕ, AS: vyčerpyvać
Wiktionary
rzecz. wyczerpywanie n., czerpnia ż., wyczerpanie
czas. wyczerpać, czerpać
przym. wyczerpujący, wyczerpany
Wiktionary
dający się wyczerpać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyczerpywać.
Wiktionary
rzecz. niewyczerpywanie n., czerpnia ż., wyczerpanie n.
czas. wyczerpywać ndk.
przym. wyczerpany, wyczerpujący
Wiktionary
krótkie włókno oddzielone od pełnowartościowego surowca podczas czesania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyczesać.
Wiktionary
czas. czesać, wyczesać dk.
Wiktionary
potocznie: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny; superaśny, superancki
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wyczesać
przymiotnik
(2.1) slang. bardzo fajny, świetny, super
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ʃɛˈsãnɨ, AS: vyčesãny
Wiktionary
(2.1) zajebisty
Wiktionary
(słowo używane zwykle w liczbie mnogiej) krótkie włókno lnu, konopi i innych surowców oddzielone podczas czesania
SJP.pl
włosy wyczesane w trakcie rozczesywania
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) usuwać (zwykle z włosów) przy pomocy grzebienia lub podobnego przyrządu
Wiktionary
(1.1) Spędziła całą godzinę wyczesując dziecku łupież z włosów.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ʃɛˈsɨvat͡ɕ, AS: vyčesyvać
Wiktionary
czas. czesać
rzecz. wyczesywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyczesywać.
Wiktionary
czas. czesać, wyczesywać ndk.
Wiktionary
okrzyk zachęcający psy do rzucenia się na zwierzynę
SJP.pl
wyczilautować się - potocznie: zrelaksować się, odpocząć; wychilloutować się
SJP.pl
potocznie: wyczilować się - zrelaksować się; wychillować się, wyluzować się
SJP.pl
potocznie: taki, który się wyczilował (zrelaksował się); wychillowany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: wytargać za włosy, zbić
SJP.pl
1. rozpoznać coś węchem, instynktem lub dotykiem;
2. intuicyjnie zdać sobie z czegoś sprawę
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wyczuwać.
Wiktionary
rzecz. wyczuwanie n., wyczucie n., czucie n., poczucie n., czuwak mrz.
czas. czuć, uczuć, poczuć, wyczuwać ndk.
przym. czujny
Wiktionary
1. umiejętność zachowania się odpowiednio do sytuacji;
2. zdolność intuicyjnego odczuwania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umiejętność intuicyjnego odbierania czegoś
(1.2) umiejętność stosownego zachowania się w zależności od okoliczności
Wiktionary
czas. uczuć, poczuć, odczuwać, czuły, czuć, wyczuć dk., wyczuwać ndk.
rzecz. czucie n., czuwak mrz.
przym. czuły
Wiktionary
(1.1) intuicja, przeczuwanie
(1.2) ogłada, smak, takt
Wiktionary
1. stwierdzać, rozpoznawać coś dotykiem lub węchem;
2. intuicyjnie zdawać sobie z czegoś sprawę, domyślać się czegoś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) rozpoznać coś za pomocą węchu lub dotyku
(1.2) zdawać sobie sprawę z czegoś, domyślać się
Wiktionary
rzecz. wyczucie n., wyczuwanie n., czucie n., czuwanie n., czuwak mrz.
czas. uczuć, przeczuwać, poczuć, odczuwać, wyczuć dk., czuć ndk.
przym. wyczuwalny
przysł. wyczuwalnie
Wiktionary
możliwość wyczucia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wyczuwalne; cecha tych, którzy są wyczuwalni
Wiktionary
przym. wyczuwalny
przysł. wyczuwalnie
Wiktionary
1. dający się wyczuć węchem lub dotykiem;
2. dający się odczuć, zauważyć; odczuwalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się wyczuć, możliwy do zarejestrowania zmysłami, zwłaszcza dotykiem, węchem lub smakiem
Wiktionary
(1.1) Ledwo wyczuwalne drgania przemieniły się w wyraźne wibracje.
Wiktionary
rzecz. czuwak mrz., wyczuwalność ż.
przysł. wyczuwalnie
czas. wyczuwać
Wiktionary
(1.1) odczuwalny
Wiktionary
1. wybitne, niecodzienne osiągnięcie, zwłaszcza w dziedzinie sportu;
2. wybryk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dokonanie czegoś niezwykłego, brawurowego
Wiktionary
(1.1) Filmy sensacyjne i wojenne robi się szybko, a niskie koszty produkcji uniemożliwiają drobiazgowe przygotowanie scen z karkołomnymi wyczynami.
Wiktionary
IPA: ˈvɨt͡ʃɨ̃n, AS: vyčỹn
Wiktionary
rzecz. wyczynowość ż., wyczynowiec m.
przym. wyczynowy
Wiktionary
(1.1) dokonanie, osiągnięcie, sztuka
Wiktionary
wieloletnia, cenna trawa pastewna
SJP.pl
Wikipedia
człowiek uprawiający sport zawodowo
SJP.pl
1. o sporcie: uprawiany intensywnie, z nastawieniem na osiągnięcie rekordowych wyników;
2. o sprzęcie: służący do uprawiania takiego sportu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wyczynem, dotyczący wyczynu
Wiktionary
rzecz. wyczyn m.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyczyszczać)
(1.1) dokonany od|wyczyszczać.
Wiktionary
IPA: vɨˈt͡ʃɨɕt͡ɕit͡ɕ, AS: vyčyśćić
Wiktionary
rzecz. czyszczacz mos./mrz., czystka ż., czystość
czas. czyścić
przym. czysty, czystościowy
Wiktionary
otwór w przewodzie kominowym umożliwiający czyszczenie przewodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. otwór rewizyjny na dole pionu kominowego lub wentylacyjnego, który umożliwia czyszczenie
(1.2) bot. roślina z rodziny marzanowatych
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyszczacz m., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyściocha ż., czyścioch m., czyścioszka ż., czyścioszek m.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czyściutki, czyściusieńki, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto, czyściutko, czyściuteńko
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyczytywać)
(1.1) dowiedzieć się czegoś, przeczytawszy pewien tekst
(1.2) domyślić się czegoś na podstawie pewnych oznak
(1.3) przeczytać głośno jeden lub więcej elementów listy
(1.4) przeczytać wszystkie teksty z jakiegoś zbioru
(1.5) daw. przeczytać z trudem mało czytelny napis
(1.6) daw. zniszczyć częstym czytaniem
czasownik niedokonany
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wymawiać, wypominać
Wiktionary
(1.1) Należy żądać okazania wypisu z rejestru handlowego, w którym nawet średnio zorientowany klient wyczyta informacje o kapitale czy osobach uprawnionych do podpisywania umów.
(1.2) Z jej twarzy nie można było wyczytać żadnego wzruszenia.
(1.3) Przed głosowaniem wyczytano nazwiska odwoływanych delegatów, nie było wątpliwości o kogo chodzi.
(1.4) Marzymy o nowych lekturach. Aktualnie posiadane wyczytaliśmy […].
(1.5) W punkcie rozdziału dwóch przewodów wodnych Grand Hurleur spostrzegł i wyczytał na jednym z wystających kamieni datę 1550 r..
Wiktionary
rzecz. wyczytany m., wyczytana ż.
czas. wyczytywać ndk.
Wiktionary
kobieta, którą wyczytano z listy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, którą wyczytano z listy
forma przymiotnika.
(2.1) ż. M. lp. wyczytany
(2.2) ż. W. lp. wyczytany
Wiktionary
(2.1) Jest wyczytana kobieta i nie ma wyczytanej kobiety.
(2.2) Moja droga wyczytana kobieto!
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ʃɨˈtãna, AS: vyṭčytãna
Wiktionary
czas. wyczytać
Wiktionary
osoba, którą wyczytano z listy
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) ims. przym. strbr. od wyczytać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek, którego wyczytano z listy
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ʃɨˈtãnɨ, AS: vyṭčytãny
Wiktionary
(2.1) rzecz. wyczytana ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyczytać)
(1.1) niedokonany od|wyczytać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨt͡ʃɨˈtɨvat͡ɕ, AS: vyṭčytyvać
Wiktionary
rzecz. czytelność ż., poczytność ż.
przym. poczytny
czas. wyczytać, czytać
Wiktionary
(1.1) doczytywać się
Wiktionary
potocznie: wyjść skądś z trudem, niezgrabnie, powoli; wygramolić się
SJP.pl
potocznie: wychodzić skądś z trudem, niezgrabnie, powoli
SJP.pl
skrót od: wydanie, wydawca, wydawnictwo, wydawniczy
SJP.pl
skrót
(1.1) = wydanie
(1.2) = wydawca
(1.3) = wydawnictwo
(1.4) = wydawniczy
Wiktionary
przym. wydawniczy
Wiktionary
1. zapłacić
2. zaopatrzyć
3. zdradzić kogoś
4. uchwalić, powiadomić o czymś
5. ogłosić drukiem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydawać)
(1.1) dokonany od|wydawać.
Wiktionary
IPA: ˈvɨdat͡ɕ, AS: vydać
Wiktionary
rzecz. wydanie n., wydatek m., wydawanie n., wydawka ż., wydawnictwo n.
czas. wydatkować, wydawać
Wiktionary
rzadko:
1. dojąc, wyciskać mleko z wymienia;
2. przenośnie: wyłudzać, wyciągać coś od kogoś;
3. potocznie: wypijać coś łapczywie, w dużej ilości
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób wydajny
Wiktionary
rzecz. wydajność ż.
przym. wydajny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wydajnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wydajny
SJP.pl
1. ilość czegoś wytworzonego, wyprodukowanego, uzyskanego z czegoś
2. stosunek między ilością uzyskaną a ilością wydatkowaną w procesie produkcji materialnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wydajne
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Proces tworzenia ściegu wiąże się z warunkami pracy nici szwalnej, gdyż ciągłe podnoszenie wydajności maszyn i ich szybkości powoduje, że nić jest najsłabszym i najbardziej zawodnym elementem procesu […]
(1.1) Nowoczesne dyski twarde mają czujniki temperatury i samoregulują się, aby osiągnąć optymalną wydajność w danej temperaturze.
Wiktionary
przym. wydajny, wydajnościowy
przysł. wydajnie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do wydajności
Wiktionary
(1.1) Zrobi pan jeszcze test wydajnościowy i zakończymy badanie.
Wiktionary
rzecz. wydajność ż.
Wiktionary
1. dostarczający wiele czegoś;
2. przynoszący duże korzyści w stosunku do poniesionych kosztów;
3. wykonujący dużo pracy w niedługim czasie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) opłacalny, przynoszący zyski lub mniejsze straty albo zużycie, np. prądu elektrycznego
Wiktionary
(1.1) Moja rodzina ma najmniej wydajny komputer we wsi.
(1.1) Mój telewizor nie jest zbyt wydajny, jeśli chodzi o elektryczność.
Wiktionary
rzecz. wydajność ż.
przysł. wydajnie
Wiktionary
(1.1) efektywny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wydalić)
(1.1) usuwać kogoś niepożądanego
(1.2) biol. usuwać szkodliwe lub zbędne produkty przemiany materii
Wiktionary
rzecz. wydalanie n., wydalenie n., wydalina ż.
przym. wydalniczy
Wiktionary
(1.1) eliminować, usuwać
(1.2) oddawać, usuwać
Wiktionary
usuwanie z organizmu zbędnych produktów przemiany materii, m.in. dwutlenku węgla, substancji azotowych, soli mineralnych i nadmiaru wody; ekskrecja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydalać.
Wiktionary
Wydalanie, ekskrecja (łac. excretio ‘wydalanie’) – proces fizjologiczny polegający na usuwaniu z organizmu zbędnych, szkodliwych lub będących w nadmiarze metabolitów (głównie azotowych) oraz wody i elektrolitów (osmoregulacja), w celu utrzymania homeostazy.
Wikipedia
czas. wydalać ndk.
rzecz. wydalenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usunięcie, pozbycie się kogoś z jakiejś zbiorowości
(1.2) fizj. usunięcie na zewnątrz szkodliwych i niepotrzebnych substancji czy bezużytecznych tkanek
Wiktionary
Deportacja – wydalenie cudzoziemca na podstawie decyzji administracyjnej. Z reguły wydalenie dotyczy cudzoziemców, którzy nielegalnie przebywają na terytorium określonego państwa, nielegalnie podejmują w nim zatrudnienie lub stanowią zagrożenie dla państwa. Deportacji (wydalenia) nie powinno się mylić z banicją (wygnaniem) lub ekstradycją (wydaniem).
Wikipedia
(1.1) Oskarżenie żydów o zabicie dnia 4 kwietnia 1485 r. chłopca Lorenzo, stało się przyczyną wydalenia bezpowrotnego żydów z ziemi wicentyńskiej.
(1.1) Ekipa kierownicza szkoły podjęła decyzję o tymczasowym wydaleniu tego ucznia.
(1.2) W procesie defekacji następuje wydalenie niestrawionych resztek pokarmu z organizmu.
Wiktionary
czas. wydalać, wydalić dk.
rzecz. wydalanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydalać)
(1.1) usunąć skądś kogoś niepożądanego
(1.2) fizj. usunąć z ustroju szkodliwe produkty przemiany materii
Wiktionary
rzecz. wydalenie n.
Wiktionary
(1.1) wygnać, wyrzucić
(1.2) oddać
Wiktionary
zbędne produkty przemiany materii wydalane przez żywy organizm, np. pot, mocz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. materia wydalana przez organizm jako zbędny produkt metabolizmu
Wiktionary
czas. wydalać
Wiktionary
dotyczący procesu wydalania końcowych produktów przemiany materii
SJP.pl
1. zapłacić
2. zaopatrzyć
3. zdradzić kogoś
4. uchwalić, powiadomić o czymś
5. ogłosić drukiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydać.
(1.2) druk. wszystkie egzemplarze danego dzieła wydrukowane z tego samego składu drukarskiego
Wiktionary
Wydanie, inaczej edycja (z łac. editio) – przekaz odpowiednio przygotowanego tekstu lub zespołu tekstów zrealizowany w określonym czasie, miejscu i formie graficznej za pomocą określonych technik drukarskich.
Istnieje wiele sposobów przygotowywania tekstu do wydania i doboru zawartości jego opracowania (np. aparatu krytycznego, komentarza). Zależą one od celów, jakim wydanie ma służyć, oraz od przewidywanych potrzeb grupy czytelników, do której adresuje się dane wydanie. Ze względu na sposoby przygotowania tekstu wydania dzieli się na cztery grupy:
Wikipedia
(1.1) Poproś ich o wydanie zaświadczenia.
(1.2) Wypożyczyłem sobie nowe wydanie „Władcy Pierścieni”.
Wiktionary
IPA: vɨˈdãɲɛ, AS: vydãńe
Wiktionary
rzecz. wydawnictwo n., wydawca mos., wydawka ż., wydawanie ndk.
czas. wydatkować dk./ndk., wydawać ndk., wydać dk.
Wiktionary
(1.2) edycja, emisja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zamężna
forma czasownika.
(2.1) forma bezosobowa czasu przeszłego od zob. wydać.
Wiktionary
wieś w Wielkopolsce
SJP.pl
Wydartowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno. W Wydartowie, znajduje się zabytkowa kuźnia w dobrym stanie z XIX wieku. Od wielu już lat na nieczynnym kominie kuźni gniazdują bociany.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydarzać.
Wiktionary
(1.1) Pojmowane w taki sposób wydarzanie oznacza zmieniającą się wykładnię bycia, która, o ile ma moc obowiązującą, kontynuuje metafizykę.
Wiktionary
rzecz. wydarzenie n.
czas. wydarzać ndk., wydarzyć dk.
Wiktionary
1. to, co się stało, wydarzyło;
2. ważne zdarzenie albo wybitne osiągnięcie w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) to, co się stało
(1.2) ważne dokonanie związane z jakąś dziedziną
Wiktionary
(1.1) Warto byłoby znać tę samą wersję wydarzeń, by nie wpaść przy policji, gdy zostaniemy złapani.
(1.1) Ostatnie wydarzenia powinny wywołać u ciebie traumę, ale kompletnie tego po tobie nie widać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vydažẽńe
Wiktionary
rzecz. zdarzenie n., wydarzanie n.
czas. wydarzyć się dk., zdarzyć dk., zdarzać ndk.
Wiktionary
(1.1) fakt, akcja, sytuacja, zdarzenie
Wiktionary
zdrobnienie od: wydarzenie; mało znaczący wypadek, drobne zdarzenie
SJP.pl
zdrobnienie od: wydatek
SJP.pl
suma pieniędzy, która może być wydana albo suma wydana na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kwota, która została wydana lub ma być wydana na coś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Około 45% funduszy z podatku dochodowego jest przeznaczane na wydatki militarne.
Wiktionary
IPA: vɨˈdatɛk, AS: vydatek
Wiktionary
rzecz. wydatkowanie n., wydawanie n.
czas. wydatkować ndk., wydać dk., wydawać ndk.
przym. wydatkowy
Wiktionary
(1.1) przest. ekspens
Wiktionary
1. książkowo: wydać, wydawać pieniądze na jakiś cel;
2. przenośnie: zużyć, zużywać
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) książk. wydawać/wydać pieniądze, dokonywać wydatku
(1.2) przen. zużywać/zużyć
Wiktionary
(1.1) Na remonty budynków mieszkalnych wydatkowano 46 mln zł, zakończono 3 remonty kompleksowe oraz 4 częściowe.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdatˈkɔvat͡ɕ, AS: vydatkovać
Wiktionary
rzecz. wydatek m., wydanie n., wydawanie n., wydatkowanie n.
czas. wydawać, wydać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydatkować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdatkɔˈvãɲɛ, AS: vydatkovãńe
Wiktionary
czas. wydatkować, wydawać
rzecz. wydatek mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: wydatek
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób mocno zauważalny; wyróżniając się
Wiktionary
rzecz. uwydatnianie n., uwydatnienie n.
czas. uwydatniać ndk., uwydatnić dk.
przym. wydatny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wydatnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wydatny
SJP.pl
1. wystający, sterczący, wypukły;
2. pokaźny, znaczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) duży, wyróżniający się
Wiktionary
(1.1) Krzywił wydatne, lekko asymetryczne usta w bolesnym grymasie.
Wiktionary
IPA: vɨˈdatnɨ, AS: vydatny
Wiktionary
czas. uwydatnić
przysł. wydatnie
Wiktionary
(1.1) pokaźny, okazały, spory
Wiktionary
określać czas powstania czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wydatkować pieniądze w celu zakupu czegoś
(1.2) oddawać pieniądze jako resztę
(1.3) nakazywać coś w zdecydowanej formie (np. polecenie, wyrok itp.)
(1.4) ujawniać kogoś lub czyjąś działalność w złej intencji, zdradzać kogoś
(1.5) publikować coś
(1.6) przekazywać coś komuś
(1.7) sprawić, aby córka poślubiła kogoś
(1.8) obwieszczać, ustanawiać coś publicznie (np. uchwałę, zarządzenie itp.)
(1.9) wydzielać coś, wydobywać z siebie
czasownik zwrotny niedokonany wydawać się
(2.1) sprawiać jakieś wrażenie, przedstawiać się w jakiś sposób
(2.2) mieć jakieś wrażenie, sądzić coś
(2.3) wychodzić na jaw, zostawać ujawnionym
(2.4) zdradzać się z czymś
(2.5) wstępować w związek małżeński z mężczyzną, wychodzić za mąż
Wiktionary
(1.1) Wydawała nasze pieniądze, nie pytając się o nasze zdanie.
(1.2) Zawsze wydaje mi resztę co do grosza.
(1.3) Dowódca wydawał rozkazy, a żołnierze je wykonywali.
(1.4) W czasie wojny wydawał wrogom nawet swoich najbliższych przyjaciół.
(1.5) Moje książki są wydawane w wielu krajach.
(1.6) Wydał mu towar na podstawie zlecenia.
(1.7) Rodzice chcą ją wydać za bogatego człowieka.
(1.8) Minister wydał rozporządzenia wykonawcze do ustawy.
(2.1) Wydawał się być dobrym człowiekiem.
(2.1) Nic nie jest takie, jakie się wydaje.
(2.2) Wydawało mi się, że widzę ducha.
(2.2) Coś mi się wydaje, coś mi się wydaje,
że polubisz kiedyś mnie.
Coś mi się wydaje, coś mi się wydaje,
że nie było by nam źle, razem.
Wiktionary
IPA: vɨˈdavat͡ɕ, AS: vydavać
Wiktionary
rzecz. wydatek m., wydawnictwo n., wydawca m., wydawczyni ż., wydawka ż., wydatkowość ż., wydatkowanie n., wydawanie n., wydanie n.
czas. wydatkować ndk., wydać dk.
przym. wydawniczy, wydatkowy
Wiktionary
(2.5) gw-pl|Górny Śląsk|wydować sie.
Wiktionary
pomieszczenie służące do wydawania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydawać.
Wiktionary
(1.1) Wydawanie leków było na parterze, zaraz po śniadaniu i wieczorem, przed snem.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdaˈvãɲɛ, AS: vydavãńe
Wiktionary
rzecz. wydatek mrz., wydawnictwo n., wydawca mos., wydawka ż., wydanie ndk.
czas. wydatkować, wydawać ndk., wydać dk.
przym. wydawniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się wydawaniem środków masowego przekazu
(1.2) instytucja zajmująca się wydawaniem produktów medialnych
Wiktionary
Wydawca – osoba bądź instytucja (ta druga zwana również wydawnictwem), za której pieniądze przygotowywane, opracowywane, a następnie drukowane jest czasopismo, książka lub publikowana podobna rzecz, np. komercyjny portal internetowy.
Wydawca realizuje zwykle politykę wydawniczą, plasując się w określonym segmencie rynku, zarówno ze względu na skalę prowadzonych przedsięwzięć, jak i prezentowaną tematykę, a nawet może narzucać swój stosunek do przedstawianych treści.
Wikipedia
czas. wydawać
rzecz. wydanie n., wydawanie n., wydawczyni ż., wydawnictwo n., wydawka ż.
przym. wydawniczy
Wiktionary
(1.1) edytor
(1.2) wydawnictwo, oficyna
Wiktionary
związany z wydawaniem dań z restauracyjnej kuchni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wydawaniem czegoś najczęściej posiłków (np. ciąg/stół wydawczy)
Wiktionary
rzecz. wydawka ż.
Wiktionary
kobieta zajmująca się wydawaniem książek, płyt itp.
SJP.pl
miejsce w kuchni (zaplecze kuchenne, okienko), gdzie kelner odbiera zamówione dania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. gastr. miejsce wydawania posiłków – w stołówce, kuchni zbiorowego żywienia
Wiktionary
IPA: vɨˈdafka, AS: vydafka
Wiktionary
rzecz. wydawca m., dawka ż., wydawanie n., wydanie n.
czas. dawkować, wydawać ndk., wydać dk., dać dk., dawać ndk.
przym. wydawczy, wydawniczy
przysł. zdawkowo
Wiktionary
1. przedsiębiorstwo przygotowujące i publikujące teksty autorów;
2. czasopismo lub książka wydane drukiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) firma, która wydaje (drukuje i sprzedaje księgarniom) książki
(1.2) dosyć ofic. książka, broszura, album lub inna rzecz drukowana przez wydawnictwo (1.1)
Wiktionary
Wydawnictwo może odnosić się do:
Wikipedia
(1.1) Szukała wydawnictwa, które opublikuje moją powieść.
(1.2) Kupiłem bardzo ładne kolorowe wydawnictwo na temat papug.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdavʲˈɲit͡stfɔ, AS: vydavʹńictfo
Wiktionary
rzecz. wydawca m., wydawanie n., wydanie n.
czas. wydawać ndk., wydać dk.
przym. wydawniczy
Wiktionary
(1.1) oficyna
(1.2) publikacja
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wydawnictwem lub wydawaniem, dotyczący wydawnictwa lub wydawania
Wiktionary
rzecz. wydawanie n., wydawnictwo n., wydawca mos., wydawka ż.
skr. wyd.
czas. wydawać
Wiktionary
(1.1) skr. wyd.
Wiktionary
potocznie: uzyskiwać coś od kogoś, wywierając nacisk; wymuszać, wyduszać, wypraszać, wybłagiwać
SJP.pl
potocznie: uzyskać coś od kogoś, wywierając nacisk; wymusić, wydusić, wyprosić, wybłagać
SJP.pl
1. wydalenie powietrza z płuc;
2. powietrze wytchnięte z płuc;
3. wyrzucenie na zewnątrz gazu, spalin, pyłu itp. z silnika spalinowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. akt wydalenia powietrza z układu oddechowego na zewnątrz ustroju
(1.2) techn. wydmuchnięcie poza cylinder mieszaniny gazów, pyłów i spalin
Wiktionary
Wydech, inaczej faza bierna oddechu – usuwanie „zużytego” powietrza zasobnego w dwutlenek węgla.
U człowieka podczas wydechu następuje rozluźnienie przepony oraz mięśni oddechowych klatki piersiowej. Uzyskana różnica ciśnień umożliwia usunięcie powietrza z płuc.
Wikipedia
(1.1) Życie po równo dzieli wydech i wdech.
Wiktionary
rzecz. wydychanie n., bezdech mrz.
czas. wydychać ndk., wydechiwać ndk.
przym. wydechowy
przysł. wydechowo
Wiktionary
(1.1) ekspiracja, wydychanie
(1.2) wydmuch
Wiktionary
przymiotnik od: wydech
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fizj. dotyczący wydechu – aktu wydalania powietrza z płuc
(1.2) techn. dotyczący wydechu – aktu usuwania gazów z układu mechanicznego
Wiktionary
rzecz. wydech mrz.
Wiktionary
1. książkowo: zwiększyć objętość czegoś, wypełniając powietrzem; nadąć;
2. książkowo: wywinąć wargi, zwykle wyrażając swoje niezadowolenie;
3. wydąć się - książkowo: stać się wypukłym na skutek napełnienia się powietrzem; wzdąć się
SJP.pl
dojść do pewnych wniosków metodą dedukcyjną; wywnioskować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wygłoszenie z pamięci utworu literackiego
Wiktionary
rzecz. deklamowanie n.
czas. deklamować ndk., wydeklamować dk.
Wiktionary
(1.1) recytacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydelegować.
Wiktionary
czas. wydelegować dk.
rzecz. delegacja ż.
Wiktionary
taki, który wydelikaciał; wydelikatniały
SJP.pl
rzadko: stać się delikatnym; wydelikatnieć, zdelikatnieć
SJP.pl
książkowo: bardzo delikatny, wrażliwy, mało odporny fizycznie lub psychicznie na bodźce zewnętrzne
SJP.pl
czynić bardzo delikatnym, wrażliwym
SJP.pl
taki, który stał się delikatnym; zdelikatniały
SJP.pl
stać się delikatnym; zdelikatnieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydeptać.
Wiktionary
rzecz. deptacz mos.
czas. deptać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydeptywać.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. deptacz mos.
czas. deptać
Wiktionary
w dawnej Polsce: kupienie majątku z zapewnieniem poprzedniemu właścicielowi prawa odkupu
SJP.pl
1. mała wydra;
2. drapieżny ssak z rodziny łasicowatych, występujący w Azji
SJP.pl
Wyderka – kolonia w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Czernice Borowe.
Kolonia wchodzi w skład sołectwa Chrostowo Wielkie.
Do 2023 miejscowość była kolonią wsi Chrostowo Wielkie.
W latach 1975–1998 kolonia administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do rzymskokatolickiej parafii św. Stanisława BM w Czernicach Borowych.
Wikipedia
pierwotniak z podgromady wiciowców
SJP.pl
nabrzmiały, wypukły, gruby
SJP.pl
poddawać dezynfekcji; odkażać
SJP.pl
wzniesienie powstałe z piasku naniesionego przez wiatr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) piaszczyste wzniesienie usypane przez wiatr;
Wiktionary
Wydma – piaszczyste wzniesienie usypane przez wiatr. Warunki środowiska wpływają na różny kształt i rozmiar wydm. Powstawanie wydmy jest ściśle związane z transportem materiału piaszczystego: piasek pędzony wiatrem blisko powierzchni lub wleczony po niej zatrzymuje się za takimi przeszkodami jak głazy, zarośla czy nierówności gruntu – gromadząc się wówczas tworzy wydmę.
Wikipedia
IPA: ˈvɨdma, AS: vydma
Wiktionary
rzecz. dma ż., wydmuchanie n.
:: zdrobn. wydemka ż.
czas. wydmuchać dk.
przym. wydmowy
Wiktionary
(1.1) diuna, barchan
Wiktionary
dawniej, żartobliwie: człowiek nadużywający alkoholu; sączykufel, suszykufel
SJP.pl
mieszkaniec Wydmin (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wydmin
(1.2) osoba pochodząca z Wydmin, urodzona w Wydminach
Wiktionary
(1.1) Wydminianie po ciężkim boju uratowali remis.
Wiktionary
rzecz. Wydminy nmos.
:: fż. wydminianka
przym. wydmiński
Wiktionary
mieszkanka Wydmin (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wydmin
(1.2) kobieta pochodząca z Wydmin, urodzona w Wydminach
Wiktionary
rzecz. Wydminy nmos.
:: fm. wydminianin m.
przym. wydmiński
Wiktionary
→ Wydminy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od: Wydminy
Wiktionary
rzecz. Wydminy nmos., wydminianin m., wydminianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wydminy (niem. Widminnen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Wydminy. Siedziba gminy Wydminy. Dawniej samodzielne miasto. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
zgrubienie od: wydma
SJP.pl
piaszczysty; pokryty wydmami
SJP.pl
tworzący wydmy, sprzyjający powstawaniu wydm
SJP.pl
przypominający wydmę, podobny do wydmy
SJP.pl
gatunek pająka z rodziny skakunowatych
SJP.pl
przymiotnik od: wydma
SJP.pl
miejsce nieosłonięte od wiatru; wydmuchów; wydmuchowisko; wygwizdów
SJP.pl
Wikipedia
1. dmuchając usunąć coś skądś, na zewnątrz czegoś;
2. dmuchając, tłocząc powietrze nadać czemuś kształt, np. wydmuchać bańkę mydlaną
SJP.pl
1. dmuchając usuwać coś skądś, na zewnątrz czegoś;
2. dmuchając, tłocząc powietrze nadawać czemuś kształt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydmuchiwać.
Wiktionary
rzecz. dmuchaniec mrz., wydmuszka ż., wydmuchnięcie n., wydmuchiwacz m., dmuchawa ż.
czas. wydmuchiwać ndk., wydmuchać dk.
Wiktionary
miejsce nieosłonięte od wiatru; wydmuchowisko; wydmuch; wygwizdów
SJP.pl
miejsce nieosłonięte od wiatru; wydmuchów; wydmuch; wygwizdów
SJP.pl
1. wygwizdowo;
2. miejsce, gdzie wieje silny wiatr;
3. miejsce odległe od centrum
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: wydmuch
SJP.pl
roślina z rodziny traw
SJP.pl
Wydmuchrzyca (Leymus Hochst.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 55 gatunków występujących w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, jeden gatunek występuje także w Argentynie i Chile w Ameryce Południowej. Gatunkiem typowym i zarazem jedynym przedstawicielem rodzaju w Europie Środkowej i w Polsce jest wydmuchrzyca piaskowa Leymus arenarius.
Wikipedia
skorupka jajka, którego zawartość została wydmuchana przez małą dziurkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skorupka jajka, którego zawartość została wydmuchana przez małą dziurkę
(1.2) hutn. urządzenie do wyciągania gazów wydzielających się w komorach koksowych
(1.3) pejor. osoba lub rzecz pozornie atrakcyjna, w rzeczywistości okazująca się bezwartościową
Wiktionary
(1.1) W koszyku leżały wielokolorowe pisanki wykonane z wydmuszek.
Wiktionary
IPA: vɨˈdmuʃka, AS: vydmuška
Wiktionary
rzecz. wydmuch m., wydmuchowisko n., wydmuchiwacz m., wydmuchowo m., wydmuchów m., wydmuchiwanie n., wydmuchanie n., dmuchaniec mrz.
czas. wydmuchiwać ndk., wydmuchać dk.
przym. wydmuchowy, wydmuszkowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wydmuszką, dotyczący wydmuszki
Wiktionary
rzecz. dmuchaniec mrz., wydmuszka ż.
Wiktionary
obszar pokryty wydmami
SJP.pl
wyzdrowieć
SJP.pl
wyzdrowieć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydobywać)
(1.1) dokonany od|wydobywać.
czasownik zwrotny dokonany wydobyć się (ndk. wydobywać się)
(2.1) dokonany od|wydobywać się.
Wiktionary
(1.1) W 1979 r. w KWK "Wujek" wydobyto prawie 3,9 mln ton węgla.
Wiktionary
IPA: vɨˈdɔbɨt͡ɕ, AS: vydobyć
Wiktionary
rzecz. wydobycie dk., wydobywanie ndk.
czas. wydobywać ndk.
przym. wydobywczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydobyć.
(1.2) ilość (objętość lub masa) wydobytej na powierzchnię kopaliny w danym czasie
Wiktionary
Wydobycie – siódmy album studyjny grupy One Million Bulgarians, wydany 12 grudnia 2012 o godz. 12:12 w formie cyfrowej, dostępny na stronach internetowych Zespołu.
Album zawiera 18 nowych kompozycji studyjnych przygotowanych w różnych składach. Utwór „A Means To an end” jest coverem zespołu Joy Division.
Wikipedia
(1.2) Przy obecnym tempie wydobycia węgla kamiennego w Polsce, złóż eksploatowanych i wytypowanych do eksploatacji wystarczy do 2035 roku – informuje Najwyższa Izba Kontroli.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdɔˈbɨt͡ɕɛ, AS: vydobyće
Wiktionary
rzecz. wydobywanie n., wydobywca m.
czas. wydobyć dk., wydobywać ndk.
Wiktionary
lekceważąco: poród przy pomocy cesarskiego cięcia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) górn. wydostawać surowce naturalne spod ziemi na powierzchnię
(1.2) wyciągać coś na wierzch z ukrycia, wydostawać
(1.3) z trudem uzyskiwać od kogoś jakąś informację
(1.4) powodować powstawanie dźwięków
(1.5) przen. uwypuklać, czynić wyraźniejszym, wyrazistszym
(1.6) sprawić, że ktoś znajduje się w lepszej sytuacji, pozbywa się jakichś problemów
czasownik zwrotny wydobywać się
(2.1) o gazie, dymie itp.: wydostawać się, wydzielać się
(2.2) o dźwięku: być słyszalnym
(2.3) z trudem wydostawać się z jakiegoś miejsca
(2.4) uwalniać się od problemów, znaleźć się w lepszej sytuacji
Wiktionary
(1.2) Major Urbanik z pomocą ojca i Józefa dokonuje obrotu i wydobywa zmordowanego, półżywego źrebaczka.
(2.1) Powoli światło wydobywało poprzeczkę łączącą nogi stołu, zydle, krzesło.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdɔˈbɨvat͡ɕ, AS: vydobyvać
Wiktionary
rzecz. wydobycie dk., wydobywanie ndk.
czas. wydobyć dk.
przym. wydobywczy
Wiktionary
(1.1) eksploatować, wykopywać
Wiktionary
dający się wydobyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydobywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdɔbɨˈvãɲɛ, AS: vydobyvãńe
Wiktionary
czas. wydobywać, wydobyć
rzecz. wydobycie n.
Wiktionary
odciągnąć mleko od krowy, kozy, owcy itd.
SJP.pl
proces dojenia krów
SJP.pl
przymiotnik od: wydój
SJP.pl
wprowadzać statek do doku
SJP.pl
taki, który się wydoktoryzował
SJP.pl
potocznie: poradzić sobie, sprostać czemuś, dać radę (zwykle w użyciu z partykułą "nie", np. Bieg był tak męczący, że nie wydolił fizycznie.); wydołać
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wydolnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wydolny
SJP.pl
zdolność całego żyjącego organizmu lub poszczególnych części do normalnego funkcjonowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wydolne
Wiktionary
Wydolność – zdolność do wykonywania wysiłku fizycznego, bez głębszych zaburzeń homeostazy i uwarunkowanych przez nie objawów zmęczenia. Wydolność jest czynnikiem wpływającym na poziom aktywności ruchowej.
Wydolność fizyczna określa potencjał organizmu do wykonywania wysiłków z udziałem dużych grup mięśniowych, w wyniku czego wyróżnić możemy:
Wikipedia
przym. wydolny
Wiktionary
badający zdolność organizmu do prawidłowego funkcjonowania podczas wysiłku; wytrzymałościowy
SJP.pl
1. o organizmie lub jego organach: działający prawidłowo; zdrowy;
2. przenośnie: sprawny
SJP.pl
rzadko: czynić dorosłym, powodować, że ktoś wygląda doroślej
SJP.pl
stać się dorosłym, dojrzałym fizycznie i psychicznie
SJP.pl
stać się dorosłym, dojrzałym fizycznie i psychicznie
SJP.pl
Wydorowo (niem. Waterberg) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel, przy drodze krajowej nr 5, na skraju kompleksu leśnego.
Wikipedia
czynić doskonalszym pod jakimś względem
SJP.pl
uczynić doskonalszym pod jakimś względem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydostawać)
(1.1) dokonany od|wydostawać.
Wiktionary
IPA: vɨˈdɔstat͡ɕ, AS: vydostać
Wiktionary
rzecz. wydostanie n.
czas. postawić, wydostawać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydostać.
Wiktionary
czas. postawić, wydostać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wydostać)
(1.1) wyciągać skądś
(1.2) uzyskiwać niełatwo od kogoś
(1.3) pomagać w niekorzystnej sytuacji
czasownik zwrotny niedokonany wydostawać się (dk. wydostać się)
(2.1) wychodząc lub wyjeżdżając, dostawać się poza obręb czegoś, na zewnątrz
(2.2) uwalniać się od trudnej sytyacji
Wiktionary
czas. postawić, wydostać
rzecz. wydostawanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydostawać.
Wiktionary
czas. postawić, wydostawać ndk.
Wiktionary
stać się dostojnym
SJP.pl
stać się dostojnym
SJP.pl
rzadko: wydawać coś w określonych dozach, ilościach; wymierzać dozy
SJP.pl
poradzić sobie z czymś; sprostać, podołać czemuś, dać radę
SJP.pl
1. zwierzę z rodziny łasicowatych; futro z wydry
2. pogardliwie o kobiecie kłótliwej, przebiegłej lub ubranej wyzywająco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Lutrinae|ref=tak., ssak wód przybrzeżnych o wydłużonym ciele i brązowej sierści;
(1.2) skóra wydry (1.1) po wyprawieniu
(1.3) obraź. wredna, przebiegła kobieta
(1.4) bruzda w murze
Wiktionary
Wydra, wyderka, wydrzyca (Lutra) – rodzaj ssaków z podrodziny wydr (Lutrinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Wikipedia
(1.1) […] w wodach mieszkały wydry i bobry domki sobie budowały […]
(1.3) Wydra! Wszyscy wiedzą, że ze szwagrem amory uprawia, ale cóż – „obywatelka miejscowa”, więc nosa drze.
Wiktionary
IPA: ˈvɨdra, AS: vydra
Wiktionary
rzecz. wydrówka ż., wydrzę n., wydry lm nm., rozwydrzenie n., rozwydrzanie n.
czas. rozwydrzać ndk., rozwydrzyć dk., rozwydrzyć się dk.
przym. wydrowy, wydrowaty
przysł. wydrowato
Wiktionary
w dentystyce: narzędzie służące do usuwania zniszczonej zębiny; ekskawator
SJP.pl
wydrążka czerniejeczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydrążać)
(1.1) dokonany od|wydrążać.
Wiktionary
IPA: vɨˈdrɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: vydrõũ̯žyć
Wiktionary
czas. drążyć
Wiktionary
wyjąć pestki z owoców; wydrylować, wypestkować
SJP.pl
1. osuszyć grunt przez odprowadzanie nadmiaru wody sączkami;
2. odprowadzić sączkami nadmiar wydzielin z organizmu; wysączkować;
3. potocznie: pozbawić pieniędzy lub zasobów
SJP.pl
zwierzę wodne, podobne z wyglądu do wydry, żyjące w Afryce
SJP.pl
wyzywający i nieprzyjemny (zwłaszcza o kobiecie)
SJP.pl
Wydrowice (niem. Weiderwitz, 1936-1945 Weidendorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Niemodlin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
droga przeprowadzona w czymś, najczęściej wykuta w skale
SJP.pl
zwierzę z rodziny łasicowatych; kałan, wydra morska
SJP.pl
Kałan morski, wydra morska, kałan, wydrozwierz (Enhydra lutris) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Enhydra Fleming, 1822. Dorosłe kałany morskie ważą zazwyczaj od 14 do 45 kg, co czyni je najcięższymi członkami rodziny łasicowatych, ale jednymi z najmniejszych ssaków morskich. W przeciwieństwie do większości ssaków morskich, podstawową formą izolacji ich ciała przed niską temperaturą jest wyjątkowo gruba warstwa futra, najgęstsza w królestwie zwierząt. Chociaż kałan może chodzić po lądzie, jest w stanie prowadzić całkowicie oceaniczny tryb życia.
Wikipedia
1. wydrukowanie pracy na komputerze, faksie itp.;
2. efekt pracy drukarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) efekt pracy drukarki, telefaksu lub innego urządzenia drukującego
Wiktionary
Wydruk – odbitka uzyskana na komputerowym urządzeniu wyjściowym typu drukarka lub ploter, lub też pochodząca z faksu.
Odbitki uzyskane różnymi metodami druku dzieli się na:
Wikipedia
(1.1) Programista przeglądał wydruk kodu źródłowego aplikacji.
Wiktionary
IPA: ˈvɨdruk, AS: vydruk
Wiktionary
rzecz. drukarnia ż., drukowanie n., drukarstwo n., wydrukowanie n.
czas. drukować ndk., wydrukować dk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|drukować.
Wiktionary
(1.1) I podobno ktoś z władz, pragnąc tych nastrojów, wydrukował antyradzieckie ulotki, ale ich nie rozkolportowano (chodzi o rzekome ulotki KPN o Katyniu).
Wiktionary
IPA: ˌvɨdruˈkɔvat͡ɕ, AS: vydrukovać
Wiktionary
czas. drukować
rzecz. drukarz mzw./mos., drukarnia ż., wydruk m., wydrukowanie n.
przysł. drukiem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydrukować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdrukɔˈvãɲɛ, AS: vydrukovãńe
Wiktionary
czas. wydrukować
rzecz. drukowanie n., drukarstwo n., wydruk mrz., drukarz mzw./mos.
Wiktionary
osoba wyłudzająca od kogoś pieniądze
SJP.pl
dawniej: złośliwe słowa lub żarty, drwinka, kpinka
SJP.pl
potocznie: futro, błam z wyprawionych skór wyder
SJP.pl
wydry – podrodzina drapieżnych ssaków z rodziny łasicowatych
Wikipedia
wyjąć pestki z owoców; wydrelować, wypestkować
SJP.pl
wyjmować pestki z owoców; drylować, drelować, pestkować, wypestkowywać
SJP.pl
młode wydry; wydrzę
SJP.pl
młode wydry; wydrzątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. młoda wydra, potomstwo wydry
Wiktionary
rzecz. wydra ż., rozwydrzenie n.
czas. rozwydrzyć się
Wiktionary
wydrzyca afrykańska - gatunek wydry; wyderka białolica
SJP.pl
Wydra, wyderka, wydrzyca (Lutra) – rodzaj ssaków z podrodziny wydr (Lutrinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Wikipedia
ptak zamieszkujący morza arktyczne, zimą wędrujący na południe, żywiący się rybami, mięczakami i lemingami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Stercorarius|ref=tak.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: pozbawić kogoś pieniędzy; oskubać
SJP.pl
łapczywie wypić
SJP.pl
potocznie: wypowiedzieć coś z dużą trudnością, nieporadnie, jąkając się; duknąć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wypowiedzieć, wymówić coś z trudem
Wiktionary
IPA: vɨˈdukat͡ɕ, AS: vydukać
Wiktionary
czas. dukać ndk.
rzecz. wydukanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydukać.
Wiktionary
czas. dukać, wydukać dk.
Wiktionary
potocznie: wypowiadać coś z dużą trudnością, nieporadnie, jąkając się; wybąkiwać
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. duldać)
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wypić
Wiktionary
czas. duldać ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wysłepać.
Wiktionary
żartobliwie: wymyślić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydumać.
Wiktionary
czas. wydumać dk.
Wiktionary
żartobliwie: wymyślić
SJP.pl
wymyślać
SJP.pl
wulgarnie: odbyć stosunek seksualny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. wytworny
Wiktionary
IPA: vɨˈdvɔrnɨ, AS: vydvorny
Wiktionary
dawniej: uczynić pretensjonalnym, sztucznie wytwornym
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) oddychając, usuwać powietrze z płuc
Wiktionary
(1.1) Wciągaj powietrze nosem, a wydychaj je powoli ustami.
Wiktionary
rzecz. wydech m., wydychanie n.
przym. wydechowy
Wiktionary
młodzieżowo: wystraszyć się, stchórzyć; speniać, zestrachać się, zastrachać się, wystrachać się
SJP.pl
młodzieżowo: taki, który wydygał (wystraszył się)
SJP.pl
wulgarnie:
1. oszukać kogoś;
2. odbyć stosunek seksualny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dymać)
(1.1) dokonany od|dymać.
Wiktionary
(1.1) Następnym razem musisz ją zaprosić do gabinetu, zamknąć dyskretnie drzwi, położyć na biurku i wydymać.
Wiktionary
IPA: vɨˈdɨ̃mat͡ɕ, AS: vydỹmać
Wiktionary
czas. dymać
rzecz. wydymanie n., dymanko n.
Wiktionary
(1.1) wyruchać, wyjebać, wymłócić
Wiktionary
Wydymacz – leśny rezerwat przyrody położony w pobliżu wsi Antonin, w gminie Przygodzice, powiecie ostrowskim, województwie wielkopolskim, ok. 10 km na południe od Ostrowa Wielkopolskiego. Administracyjnie należy do Nadleśnictwa Antonin. Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydymać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdɨ̃ˈmãɲɛ, AS: vydỹmãńe
Wiktionary
czas. wydymać
rzecz. dymanko n.
Wiktionary
1. osiągnąć coś dyskusją;
2. wydyskutować się - zmęczyć się dyskutowaniem; nadyskutować się
SJP.pl
pompa ssąca instalowana przeważnie w urządzeniach wentylacyjnych
SJP.pl
skrót od: wydział, wydziałowy
SJP.pl
wykłuć, wydłubać czymś ostrym; wyźgać, wyżgać
SJP.pl
potocznie: zrobić tatuaż, wytatuować; dziabnąć, wydziargać, wydziergać
SJP.pl
wydziergać; potocznie:
1. zrobić na drutach, szydełkiem;
2. wyhaftować, wyszyć;
3. wytatuować; wydziarać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dział wyższej uczelni obejmujący określoną dziedzinę
(1.2) dział urzędu obejmujący określony zakres spraw
Wiktionary
Wydział – komórka organizacyjna urzędu organu władzy publicznej albo biura innej instytucji, wyodrębniona ze względu na zakres działania (innymi niż wydział komórkami organizacyjnymi są referat, zespół, stanowiska wieloosobowe, stanowisko jednoosobowe), np. Wydział Finansowy, Wydział Organizacyjny.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Agata i studiuję pielęgniarstwo na Wydziale Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.
(1.2) Wydział turystyki organizował wyjazdy integracyjne dla biur podróży.
Wiktionary
IPA: ˈvɨd͡ʑaw, AS: vyʒ́au̯
Wiktionary
przym. wydziałowy, wewnątrzwydziałowy
rzecz. podzielnica ż.
Wiktionary
(1.1) fakultet
Wiktionary
przymiotnik od: wydział
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od wydział
Wiktionary
IPA: ˌvɨd͡ʑaˈwɔvɨ, AS: vyʒ́au̯ovy
Wiktionary
rzecz. wydział mrz.
Wiktionary
wydziczyć się - rzadko:
1. zachować się niepoważnie; wygłupić się;
2. wyrazić niezadowolenie z czegoś; wybrzydzić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wydziedziczyć)
(1.1) niedokonany od|wydziedziczyć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨd͡ʑɛ̇ˈd͡ʑit͡ʃat͡ɕ, AS: vyʒ́ėʒ́ičać
Wiktionary
rzecz. wydziedziczanie n., wydziedziczenie n.
czas. wydziedziczyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydziedziczać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨd͡ʑɛ̇d͡ʑiˈt͡ʃãɲɛ, AS: vyʒ́ėʒ́ičãńe
Wiktionary
czas. wydziedziczać, wydziedziczyć
rzecz. wydziedziczenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydziedziczyć.
Wiktionary
Wydziedziczenie – pozbawienie zstępnych, małżonka lub rodziców spadkodawcy prawa do zachowku. Może ono być dokonane tylko w testamencie i wyłącznie z przyczyn wskazanych w art. 1008 k.c.
Wydziedziczenie może nastąpić, gdy uprawniony do zachowku:
Wikipedia
IPA: ˌvɨd͡ʑɛ̇d͡ʑiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vyʒ́ėʒ́ičẽńe
Wiktionary
rzecz. wydziedziczanie n., dziedziczenie n., odziedziczenie n., dziedzic m., dziedziczka ż., dziedzictwo n., dziedziczność ż., Dziedzic m.
czas. wydziedziczyć dk., wydziedziczać ndk., odziedziczyć dk., dziedziczyć ndk.
przym. dziedziczny, dziedzicowy
przysł. dziedzicznie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydziedziczać)
(1.1) praw. pozbawić praw do dziedziczenia, do przysługującego spadku
(1.2) stpol. usunąć, wyłączyć, wykluczyć
Wiktionary
(1.1) Mimochodem wspomnę, że nie było tygodnia, w ciągu którego bracia Minclowie nie pokłóciliby się i nie pogodzili przynajmniej ze dwa razy. (…) Nawet zgon Franca, który w roku 1856 zmarł na karbunkuł, nie obszedł się bez awantury. W ciągu trzech ostatnich dni obaj bracia po dwa razy wyklęli się i wydziedziczyli w sposób bardzo uroczysty. Mimo to Franc cały majątek zapisał Janowi, a Jan przez kilka tygodni chorował z żalu po bracie i — połowę odziedziczonej fortuny (około dwudziestu tysięcy złotych) przekazał jakimś trzem sierotkom, którymi nadto opiekował się do końca życia.
Wiktionary
IPA: ˌvɨd͡ʑɛ̇ˈd͡ʑit͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyʒ́ėʒ́ičyć
Wiktionary
rzecz. wydziedziczenie n., wydziedziczanie n., dziedziczenie n., odziedziczenie n., dziedzictwo n., dziedzic m., dziedziczka ż., dziedziczność ż., Dziedzic m.
czas. wydziedziczać ndk., dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk.
przym. dziedziczny, dziedzicowy
przysł. dziedzicznie
Wiktionary
czasownik przechodni (dk. wydzielić)
(1.1) wyznaczać, określać część czegoś
(1.2) dawać komuś pewną część czegoś
(1.3) biol. (o narządach) wytwarzać substancje biorące udział w funkcjonowaniu organizmu
czasownik przechodni (dk. brak)
(2.1) być czegoś źródłem (zapachu, substancji)
czasownik zwrotny wydzielać się (dk. wydzielić się)
(3.1) (o substancjach) powstawać, być produkowanym
czasownik zwrotny wydzielać się (dk. brak)
(4.1) (o zapachu, dymie itp.) wydostawać się, wydobywać się na zewnątrz
Wiktionary
IPA: vɨˈd͡ʑɛlat͡ɕ, AS: vyʒ́elać
Wiktionary
rzecz. dzielnica ż., wydzielina ż., wydzielanie n., podzielnica ż.
czas. wydzielić, dzielić
przym. wydzielniczy
Wiktionary
(1.1) wyodrębniać, wyróżniać, wyznaczać, dzielić, oddzielać
(1.2) porcjować, racjonować, parcelować, rozdzielać
(1.3) emitować, promieniować, wysyłać, emanować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydzielać.
Wiktionary
Wydzielanie – proces produkcji, modyfikacji i uwalniania substancji chemicznych z komórki lub gruczołu. W przeciwieństwie do wydalania, substancje te pełnią określoną funkcję, a nie są zbędnym produktem przemiany materii.
Klasyczny mechanizm wydzielania zachodzi przez struktury zwane porosomami.
Wikipedia
IPA: ˌvɨd͡ʑɛˈlãɲɛ, AS: vyʒ́elãńe
Wiktionary
czas. wydzielać
rzecz. podzielnica ż.
przym. wydzielniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydzielić.
Wiktionary
rzecz. podzielnica ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydzielać)
(1.1) dokonany od|wydzielać.
Wiktionary
IPA: vɨˈd͡ʑɛlʲit͡ɕ, AS: vyʒ́elʹić
Wiktionary
rzecz. dzielnica ż., dzielenie n., podzielnica ż.
czas. wydzielać, dzielić
przym. wydzielniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. substancja fizjologiczna produkowana przez komórki gruczołowe
(1.2) med. wyciek substancji powstających w stanie chorobowym
Wiktionary
Wydzielanie – proces produkcji, modyfikacji i uwalniania substancji chemicznych z komórki lub gruczołu. W przeciwieństwie do wydalania, substancje te pełnią określoną funkcję, a nie są zbędnym produktem przemiany materii.
Klasyczny mechanizm wydzielania zachodzi przez struktury zwane porosomami.
Wikipedia
czas. wydzielać
Wiktionary
(1.2) wyciek
Wiktionary
przymiotnik od: wydzielina
SJP.pl
w biologii: związany z wydzielaniem substancji niezbędnych do podtrzymania procesów życiowych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wydzielaniem, dotyczący wydzielania
Wiktionary
rzecz. wydzielanie n.
czas. wydzielać ndk., wydzielić dk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) szarpiąc, zabrać coś komuś siłą
czasownik zwrotny wydzierać się
(2.1) krzyczeć, wrzeszczeć
Wiktionary
rzecz. wydzieranie n., wydzieranka ż., rozdarcie n., darcie n.
czas. drzeć
Wiktionary
obrazek z naklejonych na karton kolorowych kawałków papieru
SJP.pl
1. robić coś na drutach;
2. wyszywać coś;
3. środowiskowo: tatuować
SJP.pl
dawniej: wytrzymywać, dawać radę
SJP.pl
oddawać albo brać coś w dzierżawę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydzierżawiać.
Wiktionary
czas. dzierżawić, wydzierżawiać ndk.
rzecz. dzierżawca mos.
przysł. dzierżawczo
przym. dzierżawiony
Wiktionary
oddać albo wziąć coś w dzierżawę
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wytrzymać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydziobać.
Wiktionary
czas. wydziobać dk.
przym. dziobowy
rzecz. dzióbek mos./mrz.
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. wydziobać)
(1.1) wyciągać coś używając dzioba
(1.2) pot. wydłubywać coś
Wiktionary
IPA: ˌvɨd͡ʑɔˈbɨvat͡ɕ, AS: vyʒ́obyvać
Wiktionary
rzecz. dziób, dziobek, dzióbek, wydziobanie, wydziobywanie
czas. wydzióbywać, wydziobać, wydzióbać, dziobać, dzióbać
przym. dziobowy
Wiktionary
(1.1-2) wydzióbywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydziobywać.
Wiktionary
czas. wydziobywać ndk.
przym. dziobowy
rzecz. dzióbek mos./mrz.
Wiktionary
pełen dziwactw; dziwaczny
SJP.pl
1. kaprysić, grymasić, wymyślać;
2. dawniej:
a) wygadywać, wyrzekać;
b) podziwiać, zachwycać się kimś lub czymś;
c) wydziwiać się - dziwić się w sposób nieprzyjemny, krytykować coś
SJP.pl
potocznie: zachowanie wyrażające czyjeś niezadowolenie; kaprysy, grymasy, wyrzekania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydziwiać.
Wiktionary
czas. zdziwić, wydziwiać ndk.
rzecz. dziwaczek mos./mrz.
Wiktionary
czasownik
(1.1) dzwoniąc, oznajmiać coś
(1.2) telefonować do kogoś zbyt często
(1.3) wykorzystywać określoną ilość impulsów telefonicznych
Wiktionary
(1.1) Od rana do późnego wieczora zegar na wieży ratuszowej (…) wydzwaniał co godzinę melodię Te Deum laudamus.
(1.2) Szpiegujesz mnie, wydzwaniasz do mnie. Kontrolujesz moje życie. Zmęczyłaś mnie.
Wiktionary
rzecz. wydzwanianie n., dzwon mrz., dzwonienie n., dzwonnik mzw./mos.
czas. dzwonić ndk.
Wiktionary
dawniej: wyrażać coś za pomocą dźwięku
SJP.pl
sens zawarty w jakiejś informacji, wypowiedzi, utworze artystycznym itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sposób odbioru czegoś przez to coś wywoływany; zawarty sens utworu, wypowiedzi; przesłanie, jakie jest odbierane
Wiktionary
(1.1) Te słowa miały dość dosłowny wydźwięk.
Wiktionary
IPA: ˈvɨd͡ʑvʲjɛ̃ŋk, AS: vyʒ́vʹi ̯ẽŋk
Wiktionary
przym. wydźwiękowy
Wiktionary
przymiotnik od: wydźwięk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od wydźwięk
Wiktionary
IPA: ˌvɨd͡ʑvʲjɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: vyʒ́vʹi ̯ẽŋkovy
Wiktionary
rzecz. wydźwięk
Wiktionary
powodować szybki ruch ciśnienia
SJP.pl
1. z trudem wypowiedzieć jakieś słowa; wykrztusić;
2. usunąć z gardła przedmiot powodujący krztuszenie;
3. spowodować szybki ruch ciśnienia;
4. dawniej: uśmiercić kolejno przez dławienie; wydusić
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wydłubywać.
Wiktionary
rzecz. wydłubywanie n., dłubanie n., dłubanka ż., wydłubanie n.
czas. dłubać, wydłubywać ndk.
Wiktionary
wydłubka oczateczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
czasownik
(1.1) dłubiąc, wydobywać coś z czegoś
Wiktionary
rzecz. wydłubywanie n., wydłubanie n., dłubanie n., dłubanka ż.
czas. wydłubać dk., dłubać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) zob. wydłużyć.
czasownik zwrotny
(2.1) zob. wydłużyć się.
Wiktionary
IPA: vɨˈdwuʒat͡ɕ, AS: vydu̯užać
Wiktionary
rzecz. wydłużanie n.
czas. wydłużyć
przym. wydłużony
Wiktionary
narzędzie służące do wydłużania przedmiotów metalowych
SJP.pl
Wydłużak (Xantholinus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.
Rodzaj ten został wprowadzony w 1821 roku przez Pierre’a F.M.A. Dejeana.
Chrząszcze o silnie wydłużonym ciele. Głowa ma słabo widoczne, płytkie, silnie zbieżne ku tyłowi zewnętrzne bruzdy czołowe, równoległe lub nieco zbieżne ku tyłowi środkowe bruzdy czołowe, przednią krawędź czoła między bruzdami środkowymi wydłużoną w przód oraz niespłaszczone, wyraźnie zaokrąglone, niezbyt silnie i gładko punktowane bez podłużnej, gładkiej linii skronie. Dłuższe od głowy, krępe, kolankowato załamane czułki mają nasadowy człon maczugowaty, a człony od czwartego wzwyż niespłaszczone. Aparat gębowy cechuje warga górna o przedniej krawędzi silnie wykrojonej lub dwupłatowej i długo oszczeconej oraz nieco wygięte żuwaczki z tępym zębem przed środkiem długości. Głaszczki szczękowe mają dobrze wykształcony człon końcowy. Przedplecze ma boczny brzeg w przedniej połowie długości zagięty w dół i daleko przed przednimi biodrami połączony z dolną krawędzią epipleury przedtułowia. Pokrywy są krótkie. Odwłok ma prawie równoległe boki i piąty segment dłuższy od pozostałych. Samiec ma workowaty, owalny aparat kopulacyjny o kolczastym woreczku wytryskowym i co najwyżej szczątkowych paramerach.
Wikipedia
wygięta część rurociągu umożliwiająca ograniczenie wpływu ciśnienia spowodowanego rozszerzalnością cieplną materiałów, z których ten rurociąg jest wykonany; kompensator cieplny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydłużać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdwuˈʒãɲɛ, AS: vydu̯užãńe
Wiktionary
czas. wydłużać, wydłużyć
przym. wydłużony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wydłużyć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨdwuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vydu̯užẽńe
Wiktionary
czas. wydłużyć
rzecz. długość ż.
przym. wydłużony
Wiktionary
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) wyraźnie długi
(1.2) przeciągający się w czasie
Wiktionary
rzecz. wydłużanie n., wydłużenie n.
czas. wydłużać ndk., wydłużyć dk.
Wiktionary
(1.1) długi, pociągły, podługowaty, podłużny, rozciągnięty, tasiemcowaty, tasiemcowy
(1.2) przeciągły
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydłużać)
(1.1) uczynić dłuższym w przestrzeni, wyciągnąć, rozciągnąć wzdłuż
(1.2) uczynić dłuższym w czasie, przedłużyć
(1.3) sprawić, że coś wydaje się dłuższe niż w rzeczywistości
czasownik zwrotny dokonany wydłużyć się (ndk. wydłużać się)
(2.1) stać się dłuższym w przestrzeni, wyciągnąć się, rozciągnąć się wzdłuż
(2.2) stać się dłuższym w czasie, przedłużyć się
Wiktionary
(1.1) Dodanie spojlera wydłużyło samochód o 10 cm (=dziesięć centymetrów).
(1.1) Chyba będziemy musieli wydłużyć te spodnie. W sklepie, jak je przymierzałeś, wydawały się znacznie dłuższe.
(1.2) Wydłużyli nam przerwy w szkole, więc możemy spokojnie na nich cokolwiek zjeść.
(1.2) Nowy kierownik wydłużył czas pracy urzędu o dwie godziny.
(1.3) Kupiłam ten tusz, który miał wydłużyć rzęsy i muszę przyznać, że widać efekt, choć z początku w to wątpiłam.
(2.1) Znacznie ci się wydłużyły nogi od naszego ostatniego spotkania, sporo urosłeś!
(2.2) Z powodu trudnych warunków pogodowych, takich jak gołoledź, droga hamowania może się znacznie wydłużyć.
Wiktionary
IPA: vɨˈdwuʒɨt͡ɕ, AS: vydu̯užyć
Wiktionary
rzecz. długość ż., wydłużenie n., wydłużanie n.
przym. długi, wydłużony
przysł. długo
czas. wydłużać, wydłużać się
Wiktionary
(1.1) przedłużyć, podłużyć, rozciągać
(1.2) przedłużyć, prolongować
(1.3) przedłużyć
Wiktionary
poddać tekst edycji; zedytować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyedytować.
Wiktionary
rzecz. edytor mos./mrz.
Wiktionary
zmusić do czegoś stosując środki przymusu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. egzekwować)
(1.1) dokonany od|egzekwować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɛɡzɛˈkfɔvat͡ɕ, AS: vyegzekfovać
Wiktionary
rzecz. egzekucja ż., wyegzekwowanie n., egzekutywa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyegzekwować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɛɡzɛkfɔˈvãɲɛ, AS: vyegzekfovãńe
Wiktionary
czas. wyegzekwować
rzecz. egzekutorka ż., egzekutor mos., egzekucja ż., egzekutywa ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. egzorcyzmować)
(1.1) dokonany od|egzorcyzmować.
Wiktionary
(1.1) Ojciec egzorcysta obiecał, że wyegzorcyzmuje to pomieszczenie.
Wiktionary
rzecz. egzorcyzm m., egzorcyzmowanie n., egzorcysta mos.
czas. egzorcyzmować ndk.
przym. egzorcyzmowany, egzorcystyczny
Wiktionary
wysłać kogoś lub coś; pozbyć się kogoś lub czegoś
SJP.pl
dawniej: wytłumaczyć, wyjaśnić
SJP.pl
wyzyskać całkowicie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. eksploatować)
(1.1) doprowadzić coś do całkowitego zużycia poprzez używanie przez dłuższy czas
(1.2) pozbawić teren złóż lub innych zasobów naturalnych
(1.3) sprawić, że ktoś jest niezdolny do dalszego wysiłku poprzez zmuszenie go do zbyt intensywnej pracy
(1.4) upowszechnić metodę lub konwencję poprzez zbyt częste korzystanie z niej
czasownik zwrotny dokonany wyeksploatować się (ndk. eksploatować się)
(2.1) książk. zacząć działać gorzej lub przestać działać przez bycie używanym przez dłuższy czas
(2.2) książk. wyczerpać swoje siły poprzez podjęcie zbyt intensywnego wysiłku
(2.3) książk. stać się mało ciekawym dla odbiorców
Wiktionary
(1.1) Dotychczasowa droga na tym odcinku jest mocno wyeksploatowana, pełna dziur i o mocno zniszczonym poboczu.
Wiktionary
IPA: ˌwɨɛksplɔaˈtɔvat͡ɕ, AS: vyeksploatovać
Wiktionary
rzecz. eksploatator m., eksploatacja ż., eksploatowanie n., wyeksploatowanie n.
czas. eksploatować ndk.
przym. eksploatacyjny, eksploatatorski
Wiktionary
(1.1) zużyć
(1.2) wyczerpać
(2.2) zużyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyeksploatować.
Wiktionary
czas. wyeksploatować dk.
Wiktionary
1. wymordować określoną grupę narodową, etniczną lub religijną;
2. zabić wszystkie stworzenia uznawane za szkodniki
SJP.pl
wyodrębnić poprzez poddanie procesowi ekstrakcji; oddzielić
SJP.pl
zaopatrzyć w coś na podróż lub na wyprawę
SJP.pl
taki, który wyeleganciał (stał się elegancki)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. eliminować)
(1.1) wykonać eliminację, usunięcie lub zneutralizowanie czegoś lub kogoś
Wiktionary
rzecz. wyeliminowanie n., eliminacja ż.
przym. eliminacyjny
Wiktionary
(1.1) pozbyć się, usunąć, wykluczyć, wyłączyć, wyrzucić, zneutralizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyeliminować.
Wiktionary
Eradykacja choroby (z łac. eradicatio) – całkowite zwalczenie choroby zakaźnej na całym świecie i z niewystępowaniem wywołującego ją patogenu w organizmach ludzkich, zwierzęcych i innych elementach środowiska.
Dotychczas eradykację patogenu w populacji osiągnięto w przypadku dwóch chorób: ospy prawdziwej (w populacji człowieka), którą Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała za zwalczoną w 1980, oraz księgosuszu (w populacji przeżuwaczy), który Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) uznała za zwalczony w 2010. Ostatnie istniejące wirusy ospy prawdziwej są przechowywane w laboratoriach dla celów naukowych.
Wikipedia
IPA: ˌvɨɛlʲĩmʲĩnɔˈvãɲɛ, AS: vyelʹĩmʹĩnovãńe
Wiktionary
czas. wyeliminować dk.
rzecz. eliminacja ż.
Wiktionary
dokonać emancypacji; wyzwolić, oswobodzić, usamodzielnić
SJP.pl
wypromieniować, wydzielić coś
SJP.pl
wyjechawszy na stałe z ojczyzny, osiedlić się w obcym kraju
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. emigrować)
(1.1) dokonany od|emigrować.
Wiktionary
(1.1) Kilka rodzin z tego familoka wyemigrowało do RFN-u.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɛ̃mʲiˈɡrɔvat͡ɕ, AS: vyẽmʹigrovać
Wiktionary
rzecz. migracja ż., emigracja ż., wyemigrowanie n., emigrant mos., emigrantka ż., emigrowanie n.
czas. emigrować ndk.
przym. emigracyjny, emigrancki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opuszczenie ojczystego kraju w celu osiedlenia się w innym państwie
Wiktionary
IPA: ˌvɨɛ̃mʲiɡrɔˈvãɲɛ, AS: vyẽmʹigrovãńe
Wiktionary
rzecz. emigrowanie n., emigrant m., emigrantka ż., emigranctwo n., emigracja ż.
czas. wyemigrować dk., emigrować ndk.
przym. emigracyjny, emigrancki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyemitować.
Wiktionary
czas. emitować, wyemitować dk.
rzecz. emisja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyewoluować.
Wiktionary
czas. wyewoluować dk., ewoluować ndk.
rzecz. ewolucjonizm mrz., ewoluowanie n., ewolucja ż.
Wiktionary
brudzić coś w wielu miejscach
SJP.pl
wydać lub pobrać z magazynu wojskowego żywność, umundurowanie, broń itp.
SJP.pl
środowiskowo: wyszukać kogoś lub coś na Facebooku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyfilcować.
Wiktionary
czas. wyfilcować dk.
Wiktionary
oczyścić z kości lub ości
SJP.pl
czasownik
(1.1) kulin. sprawić rybę, drób i pozbawić części niejadalnych
Wiktionary
(1.1) Rybę umyć, osączyć, wyfiletować, obrać ze skóry i pokroić na kawałki.
Wiktionary
rzecz. filetowanie n., wyfiletowanie n., filet
czas. filetować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyfiletować.
Wiktionary
czas. filetować, wyfiletować dk.
rzecz. filetowanie n.
Wiktionary
wydzielić coś z cieczy przez jej filtrowanie; odfiltrować
SJP.pl
potocznie:
1. czesać, fryzować w pukle, loki;
2. wystrajać przesadnie elegancko
SJP.pl
potocznie: taki, który się wyfioczył (uczesał pretensjonalnie, przesadnie wystroił); wyfiokowany
SJP.pl
wyfioczyć się; wyfiokować się:
1. ubrać, najczęściej w przesadnie eleganckie do okazji ciuchy;
2. uczesać pretensjonalnie w pukle, w loki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyfiokować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨfʲjɔkɔˈvãɲɛ, AS: vyfʹi ̯okovãńe
Wiktionary
czas. wyfiokować dk.
rzecz. fiok mrz.
Wiktionary
potocznie: taki, który się wyfiokował (uczesał pretensjonalnie, przesadnie wystroił); wyfioczony
SJP.pl
założyć flizy (płytki) na ścianach lub na podłodze; sflizować
SJP.pl
1. nasycić szkliwo zębów związkami fluoru;
2. dodać do soli, wody wodociągowej itp. związki fluoru
SJP.pl
obrobić zdjęcie lub film w programie graficznym; sfotoszopować, sphotoshopować, wyphotoshopować
SJP.pl
taki, który się wyfraczył (wystroił się we frak); wyfrakowany, ufraczony
SJP.pl
wyfraczyć się - wystroić się, ubrać się we frak
SJP.pl
taki, który się wyfraczył (wystroił się we frak); wyfraczony, ufraczony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyfroterować.
Wiktionary
rzecz. froter mos.
Wiktionary
dawniej: frymarcząc, uzyskiwać coś; wyłudzać, wycyganiać
SJP.pl
dawniej:
1. besztać, wymyślać kogoś;
2. uzyskiwać fukaniem
SJP.pl
fundując, wystawić, wybudować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-zachodniej Rosji, uchodzi do Zatoki Oneskiej Morza Białego;
Wiktionary
Wyg (ros. Выг) – rzeka w północno-zachodniej Rosji, w południowo-wschodniej części należącej do tego państwa Republice Karelii.
Długość 237 km, powierzchnia dorzecza 27 100 km², średni przepływ – 267 m³/s.
Na rzekę składają się dwa cieki wodne:
Wikipedia
(r. żeński) kobieta mająca duże doświadczenie w jakiejś dziedzinie, sprytna, obrotna; także o mężczyźnie, zwierzęciu, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym; spryciara, stara wyjadaczka, stara wróblica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś z dużym doświadczeniem w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
(1.1) stary wyjadacz, rutyniarz, fachman, rep, spec
Wiktionary
wyznać, wypaplać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wygadywać)
(1.1) pot. zdradzić tajemnicę
(1.2) pot. wyznać coś komuś, mówiąc
(2.2) pot. wypowiedzieć się do woli
(2.3) pot. zwierzyć się komuś
Wiktionary
IPA: vɨˈɡadat͡ɕ, AS: vygadać
Wiktionary
czas. gadać, dogadywać się ndk., dogadać się dk., obgadywać ndk., obgadać dk., pogadać dk., przegadywać ndk., przegadać dk., rozgadywać się ndk., rozgadać się dk., ugadywać ndk., ugadać dk., zagadywać ndk., zagadać dk., zgadać się dk.
rzecz. gadałka ż., gadanie n., gadanina ż., gadka ż., gaduła ż., wygadanie n.
przym. gadany, gadatliwy
wykrz. gadanie
Wiktionary
(2.1) puścić farbę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygadać.
(1.2) pot. łatwość wyrażania się, doboru słów, elokwencja
Wiktionary
czas. gadać, wygadać dk.
rzecz. gadanie n.
wykrz. gadanie
Wiktionary
(1.2) elokwencja, wymowność
Wiktionary
wymowny, gadatliwy, elokwentny
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wygadać)
(1.1) niedokonany od|wygadać.
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) pot. mówić coś bez sensu, bez zastanowienia
(2.2) pot. mówić źle o kimś, o czymś
czasownik zwrotny niedokonany wygadywać się (dk. wygadać się)
(3.1) niedokonany od|wygadać się.
Wiktionary
(1.1) To dopiero dziewczyna, język lata jak łopata, wygaduje wszystko, co się dzieje w domu.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɡaˈdɨvat͡ɕ, AS: vygadyvać
Wiktionary
czas. gadać, dogadywać się ndk., dogadać się dk., obgadywać ndk., obgadać dk., pogadać dk., przegadywać ndk., przegadać dk., rozgadywać się ndk., rozgadać się dk., ugadywać ndk., ugadać dk., zagadywać ndk., zagadać dk., zgadać się dk.
rzecz. gadałka ż., gadanie n., gadanina ż., gadka ż., gaduła ż., wygadywanie n.
przym. gadany, gadatliwy
wykrz. gadanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygadywać.
Wiktionary
czas. gadać, wygadywać ndk.
rzecz. gadanie n.
wykrz. gadanie
Wiktionary
zmuszać kogoś lub coś do zmiany miejsca, wypędzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wygnać, wygonić)
(1.1) zmuszać do opuszczenia jakiegoś miejsca
Wiktionary
(1.1) Ile razy Pana wyganiali?
Wiktionary
rzecz. goniec mzw./mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyganiać.
Wiktionary
czas. wygonić, wyganiać ndk.
rzecz. wygnanka ż.
Wiktionary
Zobacz też: Wyganowo
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zginać, wykrzywiać w garb
SJP.pl
zgiąć, wykrzywić w garb
SJP.pl
poddać skórę zwierzęcą specjalnej obróbce w celu nadania jej miękkości i trwałości; wyprawić, zgarbować
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zakończyć proces garbarskiej obróbki skóry, wyprawić skórę
Wiktionary
rzecz. garbarnia ż., garbarstwo n., garbowanie n., garbarz mos., wygarbowanie n.
czas. garbować ndk.
przym. garbowany, garbarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygarbować.
Wiktionary
czas. wygarbować dk.
rzecz. garbarz mos.
przym. garbarski
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wygarniać)
(1.1) dokonany od|wygarniać.
Wiktionary
rzecz. wygarnianie n., wygarnięcie n.
czas. wygarniać ndk.
Wiktionary
regionalnie: wygarniać (garnąc, wyjmować coś z czegoś)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wygasnąć)
(1.1) przestawać się palić
(1.2) przestawać być
(1.3) tracić ważność
Wiktionary
rzecz. wygasanie n.
czas. gasnąć
Wiktionary
(1.1) dogasać, gasnąć
(1.2) niknąć, przemijać, ustawać, wymierać, wypalać się
(1.3) mijać, upływać, ustawać
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wygasać)
(1.1) przestać palić się
(1.2) przestać być
(1.3) stracić ważność
Wiktionary
rzecz. wygaśnięcie n.
przym. wygasły
czas. gasnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zakończenie się palenia
(1.2) zakończenie okresu, terminu czegoś
Wiktionary
Wygaśnięcie (wygasanie, wygaszanie) – termin prawny określający stan, w którym ostatecznie przestaje obowiązywać pewne prawo, umowa lub roszczenie, na skutek powstania sytuacji określonej w odrębnych przepisach, lub w dokumencie, którego dotyczy.
Wikipedia
czas. gasnąć, wygasnąć dk.
przym. wygasły
rzecz. gaśnięcie n.
Wiktionary
(1.2) upływ
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygaszać.
Wiktionary
Wygaszanie lub wygasanie potocznie rozumiane jako proces odwrotny do warunkowania jest w rzeczywistości procesem zastąpienia jednego odruchu warunkowego drugim, o tym samym charakterze. Proces wygaszania nie przebiega identycznie jak pierwotne warunkowanie i zależy od dotychczasowego doświadczenia zwierzęcia (przeprowadzanych wcześniej eksperymentów).Załóżmy, że psa nauczono na dźwięk dzwonka podnosić przednią łapę, po czym podawano porcję jedzenia. Wystarczy zaprzestać podawania pokarmu, a zwierzę po początkowo licznych podnoszeniach łapy (tak jakby się upewniało, czy dobrze reakcję wykonało) zobojętnieje i na sygnał łapy już nie podniesie. Jest to wynik warunkowania negatywnego z zastosowaniem wygaszania ostrego. W kolejnych sesjach, zwłaszcza na ich początku, pies 1-2 razy podnosi łapę, sprawdzając, czy nie dostanie pokarmu, następnie (zależnie od możliwości) odwraca się i stara się zasnąć. W tym eksperymencie sygnał dzwonka staje się wtórnym (bo pierwotnie miał inne znaczenie) bodźcem negatywnym (hamulcowym) sygnalizującym brak jedzenia, czego wynikiem jest zobojętnienie psa (hamulcowa reakcja warunkowa). W powyższej sytuacji nawet dobrze wygaszony odruch po podaniu wzmocnienia wraca do pierwotnej postaci, bez konieczności ponownego stosowania długiego warunkowania.
Wikipedia
czas. gasić, wygaszać ndk., wygasić dk.
rzecz. wygaszenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygasić.
Wiktionary
czas. gasić, wygasić dk., wygaszać ndk.
rzecz. wygaszanie n.
Wiktionary
taki, w którym nie palą się światła; ciemny
SJP.pl
taki, który wygasł, skończył się (np. wygasłe uczucia, wygasły wulkan)
SJP.pl
potocznie: reprymenda, wymówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. reprymenda, zwymyślanie
Wiktionary
pozwolić na ulotnienie się gazu w napoju gazowanym; odgazować
SJP.pl
1. pozbawiać gazu;
2. wygazowywać się - tracić gaz (np. o wodzie gazowanej)
SJP.pl
1. książkowo: wytworzyć coś, spowodować powstanie czegoś;
2. w fizyce: wytworzyć pewną postać energii bądź pewną formę przenoszenia energii
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|generować.
Wiktionary
rzecz. wygenerowanie n., generator mrz.
przym. regeneratywny
Wiktionary
zgiąć, wykrzywić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyginać)
(1.1) dokonany od|wyginać.
czasownik zwrotny dokonany wygiąć się (ndk. wyginać się)
(2.1) dokonany od|wyginać się.
Wiktionary
IPA: ˈvɨɟɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vyǵo̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. wygięcie n., wyginanie n.
przym. giętki, wygięty
czas. wyginać ndk., giąć ndk.
Wiktionary
dawniej: przechylać nagle; chybać
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) potocznie:
1. nienaturalny, dziwaczny ruch ciała osoby tańczącej, gimnastykującej się itp.; łamaniec;
2. o czymś nadmiernie skomplikowanym, pokrętnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziwaczny ruch
(1.2) nienaturalny sposób pisania
(1.3) coś pokrętnego, zbyt skomplikowanego
Wiktionary
(1.1) Olek wykonał kilka wygibasów, ale trójskok zaliczył.
Wiktionary
IPA: vɨˈɟibas, AS: vyǵibas
Wiktionary
(1.1) łamaniec, wykrętas, wywijas
(1.2) łamaniec, zakrętas, wykrętas, zawijas, wywijas, zygzak, esy-floresy
Wiktionary
zgiąć, wykrzywić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, w którym coś jest wygięte
(1.2) pochylenie w jakimś kierunku
Wiktionary
rzecz. giętarka ż., wyginanie n., gięcie n., zagięcie n., przegięcie n., przeginanie n., zagięcie n., zaginanie n., giętkość ż., odgięcie n., odginanie n., nagięcie n., naginanie n.
czas. wygiąć dk., wyginać ndk., giąć ndk., zagiąć dk., zaginać ndk., przegiąć dk., przeginać ndk., odgiąć dk., odginać ndk., nagiąć dk., naginać ndk.
przym. giętki, wygięty
przysł. giętko
Wiktionary
rodzaj okrzemki; Pleurosigma
SJP.pl
mający półkolisty, kabłąkowaty kształt; zakrzywiony, ugięty
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wygiąć
przymiotnik
(2.1) mający zakrzywiony kształt
Wiktionary
(2.1) Archipelag rozciąga się niemal południkowo, tworząc łagodny łuk wygięty w stronę kontynentu.
(2.1) Bandzior trzymał dwa wygięte pręty.
Wiktionary
rzecz. gięcie n., wygięcie n.
czas. giąć ndk., wygiąć dk., wygiąć się dk., wyginać ndk., wyginać się ndk.
Wiktionary
(2.1) zagięty, zakrzywiony
Wiktionary
Wikipedia
5 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ginąć)
(1.1) biol. ulec całkowitej zagładzie jako gatunek
Wiktionary
rzecz. wyginięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyginać.
Wiktionary
(1.1) Cięcie i wyginanie rur wymaga odpowiednich narzędzi.
Wiktionary
rzecz. wygięcie n., gięcie n., naginanie n., gięcie n., przegięcie n., przeginanie n., giętarka ż.
czas. wyginać ndk., wygiąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyginąć.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzikie psy dingo (ich przodkowie zostali sprowadzeni do Australii przez człowieka) doprowadziły do wyginięcia wilka workowatego.
(1.1) Trzeba chronić zagrożone wyginięciem gatunki.
Wiktionary
czas. wyginąć dk.
Wiktionary
(1.1) wymarcie, zginięcie
Wiktionary
taki, który wyginął; wymarły
SJP.pl
zespół cech zewnętrznych osoby, przedmiotu, zjawiska; aparycja, prezencja, fizys, fizis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) grupa cech tworzących obraz zewnętrzny człowieka, zwierzęcia lub przedmiotu
(1.2) daw. gw-pl|Podlasie. podłużny otwór znajdujący się na ścianie stodoły, spichlerza
Wiktionary
(1.1) Ten typ idący przed nami ma podejrzany wygląd (= podejrzanie wygląda). Lepiej przejdźmy na drugą stronę ulicy.
Wiktionary
IPA: ˈvɨɡlɔ̃nt, AS: vyglõnt
Wiktionary
czas. wyglądać
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) mieć dany wygląd
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyjrzeć, wyglądnąć)
(2.1) patrzeć wychylając się spoza przeszkody lub z okna
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(3.1) wyczekiwać kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.1) On wygląda bardzo źle w tych ciuchach.
(2.1) Żołnierz wyglądał przez chwilę z okopu, aby ocenić sytuację.
(3.1) Matka długo wyglądała swojego syna, który miał wrócić z wojska.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡlɔ̃ndat͡ɕ, AS: vyglõndać
Wiktionary
rzecz. wygląd m., wyglądanie n.
czas. wyjrzeć
Wiktionary
(3.1) oczekiwać, wypatrywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyglądać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɡlɔ̃nˈdãɲɛ, AS: vyglõndãńe
Wiktionary
czas. wyglądać, wyjrzeć
Wiktionary
nadać gładką, lśniącą powierzchnię; wyglansować, wybłyszczyć, wyszklić, wyświecić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyglancować.
Wiktionary
czas. glancować, wyglancować dk.
Wiktionary
nadać gładką, lśniącą powierzchnię; wyglancować, wybłyszczyć, wyszklić, wyświecić
SJP.pl
wyglebić się - potocznie: przewrócić się; wywalić się, glebnąć się, wyglebić się
SJP.pl
wyglebić się - potocznie: przewrócić się; wywalić się, glebnąć się, wyglebać się
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wyględny
SJP.pl
potocznie: dobrze wyglądający, atrakcyjny
SJP.pl
Wikipedia
Wyględówek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Wierzbno. Ma status sołectwa.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Wierzbnie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
zmusić do opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu; wypędzić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyganiać)
(1.1) zmusić do opuszczenia miejsca
Wiktionary
rzecz. wygnanie n., wygnaniec mos., wygnanka ż.
czas. wyganiać ndk.
Wiktionary
(1.1) war. wygonić; wypędzić: stpol. wyżenąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Poznań. przedmieście, pustkowie
Wiktionary
(1.1) Zanim sie z tego mojego wygnajewa do miasta dostane, to już południe.
Wiktionary
(1.1) odludzie, przedmieście, wulg. wypiździewo
Wiktionary
Wygnańczyce (niem. Weigmannsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie wschowskim, w gminie Wschowa. Wieś jest siedzibą sołectwa Wygnańczyce, w którego skład wchodzi również miejscowość Pszczółkowo.
Wikipedia
zmusić do opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu; wypędzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zmuszenie do opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu
Wiktionary
Wygnanie – synonim banicji
Wikipedia
(1.1) Adam i Ewa zostali skazani na wygnanie z raju.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡnãɲɛ, AS: vygnãńe
Wiktionary
czas. wygnać
rzecz. wygnaniec mrz., wygnanka ż.
Wiktionary
(1.1) wypędzenie, wydalenie
Wiktionary
ten, kogo skazano na wygnanie; banita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś skazany na wygnanie, wypędzony
Wiktionary
rzecz. wygnanie n.
:: fż. wygnanka ż.
czas. wyganiać ndk., wygnać dk.
Wiktionary
(1.1) banita; przest. ekspatriant; daw. egzul
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta skazana na wygnanie, wypędzona
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wygnanie n., wyganianie n.
:: fm. wygnaniec m.
czas. wyganiać ndk., wygnać dk.
przym. wygnańczy
Wiktionary
(1.1) banitka
Wiktionary
Wygnanowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, w gminie Rybczewice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Rybczewice. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 256 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: gnębiąc, wypleniać, wytracać, wyniszczać
SJP.pl
Wygniatak – narzędzie do obróbki gwintów poprzez plastyczne odkształcanie powierzchni otworu obrabianego. Nie występuje tutaj skrawanie materiału.
Otwory pod gwinty wewnętrzne wygniatane są większe niż w przypadku otworów gwintowanych narzędziami skrawającymi.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygniatać.
Wiktionary
czas. wygniatać ndk.
rzecz. gnieciuch mrz.
Wiktionary
1. zgnić całkowicie na dużej przestrzeni;
2. zgnić w środku
SJP.pl
1. gnić całkowicie, w dużej ilości;
2. gnić w środku
SJP.pl
taki, który wygnił (zgnił w środku)
SJP.pl
1. użyźnić ziemię gnojem; nagnoić;
2. wybrudzić, zanieczyścić gnojem
SJP.pl
1. wszystko co ułatwia wykonywanie jakichś czynności;
2. to, co zaspokaja czyjeś potrzeby, dogadza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odpowiadające komuś warunki mieszkania, przebywania; to, co zaspokaja czyjeś potrzeby
(1.2) coś ułatwiającego wykonywanie jakichś czynności
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zakupy przez Internet to nie tylko wygoda, ale i oszczędność czasu.
Wiktionary
przym. wygodny
przysł. wygodnie
Wiktionary
ubikacja bez urządzeń kanalizacyjnych, znajdująca się na zewnątrz budynku mieszkalnego; wychodek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. ubikacja
Wiktionary
Sławojka (także: wychodek, ustęp zewnętrzny, wygódka, wybudka, latryna) – rodzaj ubikacji; niewielka, zamykana od wewnątrz budka, zazwyczaj wolnostojąca, z umieszczoną wewnątrz poziomą deską z otworem (pełniącą funkcję sedesu) nad suchym dołem, do którego wpadają fekalia. Wyposażeniem wychodka był hak lub ostro zakończony gwóźdź służący do wieszania pociętych kartek gazet lub czasopism, zastępujących papier toaletowy.
Wikipedia
przysł. wygodnie
przym. wygodny
Wiktionary
kobieta lubiąca wygody, przywykła do wygód
SJP.pl
taki, który związany jest z przesadną dbałością o ułatwianie sobie życia
SJP.pl
zamiłowanie do wygodnego życia; przesadna dbałość o wygody
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób wygodny
Wiktionary
(1.1) Usiadłam wygodnie w fotelu i włączyłam muzykę.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡɔdʲɲɛ, AS: vygodʹńe
Wiktionary
rzecz. wygoda ż., wygodnictwo n., wygodniś m., wygódka ż.
przym. wygodny, wygodnicki
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wygodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wygodny
SJP.pl
potocznie o osobie lubiącej wygodę, próżniaczy tryb życia, lenistwo, błogość; leniuch, piecuch
SJP.pl
potocznie o kobiecie lubiącej wygodę, próżniaczy tryb życia, lenistwo, błogość
SJP.pl
1. taki, który zapewnia wygodę;
2. odpowiadający komuś; dogodny;
3. zbytnio lubiący wygodę
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) charakteryzujący się wygodą, dający wygodę
(1.2) taki, który komuś odpowiada z jakiegoś powodu
(1.3) taki, który za bardzo lubi wygodę, dogadza sobie, unika trudu, nadmiernego wysiłku
Wiktionary
(1.1) Cztery koje, choć wąskie, sprawiały wrażenie bardzo wygodnych.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡɔdnɨ, AS: vygodny
Wiktionary
rzecz. wygoda ż., wygódka ż., wygodnictwo n.
przym. wygodnicki
przysł. wygodnie
Wiktionary
(1.1) przyjemny, komfortowy
(1.2) akuratny, dogodny
(1.3) wygodnicki
Wiktionary
1. wszystko co ułatwia wykonywanie jakichś czynności;
2. to, co zaspokaja czyjeś potrzeby, dogadza
SJP.pl
dogodzić, spełnić ( zaspokoić) czyjeś życzenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Poznań. zbyt lekko ubrany, wydekoltowany przy chłodzie, ze zbyt odsłoniętym ciałem
Wiktionary
wyleczyć rany
SJP.pl
wyleczyć rany
SJP.pl
1. wspólne pastwisko wiejskie;
2. droga prowadząca na pastwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. gw-pl|Śląsk Cieszyński. pastwisko
Wiktionary
Wygon – wg Słownika języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego:
Wikipedia
gatunek chrząszcza z rodziny wygonakowatych
SJP.pl
Wygonak (Ochodaeus chrysomeloides) – gatunek chrząszcza z rodziny wygonakowatych.
Wikipedia
o cechach wygonakowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Wygonakowate (Ochodaeidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny żuków. Występują we wszystkich krainach zoogeograficznych oprócz australijskiej. W zapisie kopalnym znane są od keloweju w jurze.
Wikipedia
o cechach wygonakowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
zmusić kogoś do opuszczenia zajmowanego miejsca; wypędzić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyganiać)
(1.1) zob. wyganiać.
Wiktionary
rzecz. wygonienie n., wyganianie n., goniec m., pogonia ż., gonitwa ż., wygon mrz.
czas. wyganiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygonić.
Wiktionary
czas. wygonić
rzecz. wygon mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wygonowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Boćki. Leży nad rzeką Leśną.
Od 1926 we wsi stoi pomnik powstańców styczniowych.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
[czytaj: wyguglać] potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wyguglować, wyguglać, zgooglować, zguglować, wygooglować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygooglać.
Wiktionary
czas. wygooglać dk.
Wiktionary
[czytaj: wyguglować] potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wyguglować, wygooglać, wyguglać, zgooglować, zguglować, zgooglać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zob. googlować.
Wiktionary
(1.1) W ciągu kilku minut mogę wygooglować jeszcze większa bazę i odpowiedni skrypt.
(1.1) Gdzieś wygooglowałem, że jeden typ tak zrobił i niby mu pomogło, ale z drugiej strony pewności, że poskutkuje nie ma.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɡuɡˈlɔvat͡ɕ, AS: vyguglovać
Wiktionary
rzecz. wygooglowanie n.
czas. googlować
Wiktionary
(1.1) przegooglować, pogooglować, googlować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygooglować.
Wiktionary
czas. wygooglować dk.
Wiktionary
dawniej:
1. wzdąć się, wybić się ku górze; spęcznieć, narosnąć, nabrzmieć;
2. wybić się na pierwszy plan, stać się dominującym
SJP.pl
książkowo: zbyt duży, nadmierny
SJP.pl
książkowo: zbyt duży, nadmierny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zbyt duży, nadmierny
Wiktionary
(1.1) Nie wydaje się (…), żeby zarządca mógł kwestionować wysokość kary umownej wskazując na jej niewspółmierność do skutków jego zachowania, czy wręcz wskazując, że jest rażąco wygórowana.
Wiktionary
rzecz. góra ż.
przysł. góra
Wiktionary
1. grając o coś, otrzymać to;
2. odnieść zwycięstwo w procesie sądowym, rozgrywkach, bojach itp.;
3. wykonać utwór muzyczny lub jego część na instrumentach;
4. o zegarach, radiu itp.: odtworzyć jakąś melodię;
5. o losach, biletach loteryjnych itp.: zagwarantować wygraną;
6. skorzystać na czymś;
7. grając w teatrze, filmie, odtworzyć wnikliwie graną postać;
8. zostać uznanym za lepsze, atrakcyjniejsze;
9. wykorzystać jakieś okoliczności, czyjeś słabe strony lub wykorzystać kogoś jako narzędzie przeciw komuś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wygrywać)
(1.1) dokonany od|wygrywać.
Wiktionary
(1.1) Nie wygrał, chociaż miał w ręku cztery asy.
Wiktionary
IPA: ˈvɨɡrat͡ɕ, AS: vygrać
Wiktionary
rzecz. wygranie n., wygrany m., wygrana ż., przygrywka ż.
czas. grać, wygrywać ndk.
przym. wygrany
Wiktionary
(1.1) zwyciężyć, odnieść zwycięstwo
Wiktionary
wyodrębniać część terenu za pomocą ogrodzenia
SJP.pl
1. przedmiot lub kwota, którą ktoś wygrał;
2. odniesione zwycięstwo, sukces;
3. kobieta, która odniosła sukces
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nagroda w jakimś konkursie, zysk w hazardzie
(1.2) zwycięstwo
(1.3) kobieta, której się powiodło
forma czasownika.
(2.1) fż. lp. imiesłowu przymiotnikowego przeszłego od: wygrać
Wiktionary
(1.1) Marzyła o wielkiej wygranej.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡrãna, AS: vygrãna
Wiktionary
rzecz. wygrany m., wygranie n., wygrywanie n., wygrywający m., przygrywka ż.
czas. grać, wygrać dk., wygrywać ndk.
przym. wygrany, growy
Wiktionary
(1.2) sukces
Wiktionary
rzadko: wyłączyć, wydzielić część płaszczyzny z większej całości; wygrodzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygrać.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡrãɲɛ, AS: vygrãńe
Wiktionary
rzecz. wygrywanie n., wygrana ż.
czas. wygrywać ndk., wygrać dk.
przym. growy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. grając o coś, otrzymać to;
2. odnieść zwycięstwo w procesie sądowym, rozgrywkach, bojach itp.;
3. wykonać utwór muzyczny lub jego część na instrumentach;
4. o zegarach, radiu itp.: odtworzyć jakąś melodię;
5. o losach, biletach loteryjnych itp.: zagwarantować wygraną;
6. skorzystać na czymś;
7. grając w teatrze, filmie, odtworzyć wnikliwie graną postać;
8. zostać uznanym za lepsze, atrakcyjniejsze;
9. wykorzystać jakieś okoliczności, czyjeś słabe strony lub wykorzystać kogoś jako narzędzie przeciw komuś
SJP.pl
Wygrany – dramat polsko-amerykański z 2011 roku w reżyserii Wiesława Saniewskiego. Aktorzy występujący w filmie to m.in. Paweł Szajda, Janusz Gajos, Wojciech Pszoniak i Marta Żmuda Trzebiatowska.
Wikipedia
wyryć techniką grawerską rysunek, wzór, ornament w twardym materiale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygrażać.
Wiktionary
czas. wygrażać ndk.
rzecz. odgrażanie n.
Wiktionary
wyodrębnić część terenu za pomocą ogrodzenia
SJP.pl
wyodrębnić część terenu za pomocą ogrodzenia
SJP.pl
potocznie: osoba wygrywająca, odnosząca sukces
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wygrać)
(1.1) grając w coś, zdobywać wygraną
(1.2) zdobywać pierwsze miejsce w jakiejś rywalizacji, pokonywać przeciwników, odnosić zwycięstwo
(1.3) wykonywać utwór muzyczny
(1.4) o losach loteryjnych: gwarantować wygraną
(1.5) o aktorach: odtwarzać dokładnie swoją rolę filmową lub teatralną
Wiktionary
(1.3) Najsympatyczniejszym człowiekiem w lokalu wydał się Mockowi niewidomy akordeonista, który wygrywał jakąś sentymentalną melodię.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡrɨvat͡ɕ, AS: vygryvać
Wiktionary
rzecz. gracz mos., gra ż., wygrany m., wygrana ż., wygranie n., wygrywanie n., przygrywka ż.
czas. grać, wygrać dk.
przym. wygrany, grywalny
Wiktionary
(1.1) zyskiwać
(1.2) zwyciężać, triumfować
(1.3) wykonywać, grać, odgrywać
Wiktionary
osoba, która zwycięża w jakiejś grze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygrywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɡrɨˈvãɲɛ, AS: vygryvãńe
Wiktionary
czas. wygrywać
rzecz. wygrana ż., wygranie n.
przym. growy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygryzać.
Wiktionary
czas. wygryzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygrzać.
Wiktionary
czas. wygrzać dk.
Wiktionary
rzadko: wygrzbiecić się - uczynić swój grzbiet wypukłym
SJP.pl
rzadko: wygrzbiecić się - uczynić swój grzbiet wypukłym
SJP.pl
taki, który się wygrzbiecił, mający wypukły grzbiet
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wygrzebywać)
(1.1) dokonany od|wygrzebywać.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡʒɛbat͡ɕ, AS: vygžebać
Wiktionary
rzecz. wygrzebanie n., wygrzebywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygrzebać.
Wiktionary
czas. wygrzebać dk.
rzecz. wygrzebywanie n.
Wiktionary
w technice: wygrzewanie
SJP.pl
1. czynić coś ciepłym;
2. wygrzewać się - poddawać się działaniu ciepła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygrzewać.
Wiktionary
rzecz. niewygrzewanie n.
czas. wygrzewać ndk.
Wiktionary
1. wyniszczyć kogoś biologicznie;
2. wysłać, przeznaczyć kogoś, coś na pewną zgubę, zmarnowanie
SJP.pl
czasownik
(1.1) zniszczyć biologicznie, wyrugować z istnienia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zniszczenie biologiczne, wyrugowanie z istnienia
Wiktionary
potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wyguglować, wygooglać, zgooglować, zguglować, wygooglować
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google
Wiktionary
IPA: vɨˈɡuɡlat͡ɕ, AS: vyguglać
Wiktionary
rzecz. wyguglanie n., guglanie
czas. guglać ndk., guglować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyguglać.
Wiktionary
czas. wyguglać dk.
Wiktionary
potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wygooglować, wygooglać, wyguglać, zgooglować, zguglować, zgooglać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyguglować.
Wiktionary
czas. wyguglować dk.
Wiktionary
potocznie: wytrzeć, usunąć coś gumką; zgumować, wygumować
SJP.pl
potocznie: wytrzeć, usunąć coś gumką; zgumować, wygumkować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygumować.
Wiktionary
czas. gumkować, gumować, wygumować dk.
przym. gumowy
rzecz. guma ż., gumka ż.
Wiktionary
poetycko: pokryć gwiazdami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wygwizdywać)
(1.1) dokonany od|wygwizdywać.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡvʲizdat͡ɕ, AS: vygvʹizdać
Wiktionary
rzecz. gwizdanie n., gwizdek mrz., wygwizdanie n.
czas. wygwizdywać ndk., gwizdać ndk., gwizdnąć dk.
przym. gwizdkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygwizdać.
Wiktionary
rzecz. wygwizdów m., gwizdanie n., gwizdek m.
czas. wygwizdać dk., gwizdać ndk.
przym. gwizdkowy
Wiktionary
1. miejsce nieosłonięte od wiatru; wydmuchów; wydmuch; wydmuchowisko;
2. miejsce oddalone od centrum, na peryferiach miasta
SJP.pl
Wikipedia
czasownik
(1.1) wyśmiewać, wyszydzać kogoś; wyrażać niezadowolenie, dezaprobatę za pomocą gwizdania (częściej w dk.)
(1.2) odtwarzać jakąś melodię za pomocą gwizdania
Wiktionary
IPA: ˌvɨɡvʲizˈdɨvat͡ɕ, AS: vygvʹizdyvać
Wiktionary
czas. gwizdać (dk. gwizdnąć), wygwizdać
rzecz. gwizd, gwizdanie, gwizdnięcie, gwizdek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygwizdywać.
Wiktionary
czas. wygwizdywać ndk.
Wiktionary
powierzchnia litej skały wygładzona przez działanie lodowca
SJP.pl
rodzaj prasy używanej w przemyśle poligraficznym, papierniczym, włókienniczym, gumowym i tworzyw sztucznych; kalander; gładziarka
SJP.pl
specjalny rodzaj struga używany do wygładzania powierzchni oklein
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wygładzić)
(1.1) czynić gładką powierzchnię czegoś, usuwając nierówności, zmarszczki, itp.
(1.2) techn. wyrównywać powierzchnię czegoś za pomocą odpowiednich narzędzi polerujących
(1.3) książk. usuwać usterki, udoskonalać
czasownik przechodni niedokonany (dk. wygłodzić)
(2.1) sprawiać, że ktoś się staje głodny, trzymać kogoś głodnym
czasownik zwrotny niedokonany wygładzać się (dk. wygładzić się)
(3.1) stawać się gładkim
czasownik zwrotny niedokonany wygładzać się (dk. wygłodzić się)
(4.1) wytrzymywać dłuższy czas nie jedząc nic lub jedząc bardzo mało
Wiktionary
IPA: vɨˈɡwad͡zat͡ɕ, AS: vygu̯aʒać
Wiktionary
rzecz. wygładzanie n., wygład m., wygładzenie n., (2.1) wygłodzenie n.
czas. gładzić
Wiktionary
(1.2) szlifować, polerować
(1.3) doskonalić
Wiktionary
narzędzie do wygładzania powierzchni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygładzać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɡwaˈd͡zãɲɛ, AS: vygu̯aʒãńe
Wiktionary
czas. wygładzić, wygładzać ndk., gładzić
Wiktionary
przymiotnik od: wygładzenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wygładzać)
(1.1) dokonany od|wygładzać.
czasownik zwrotny dokonany wygładzić się (ndk. wygładzać się)
(2.1) dokonany od|wygładzać się.
Wiktionary
rzecz. wygładzanie n.
przym. gładki
czas. gładzić
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wygłosić)
(1.1) wypowiadać jakiś tekst głośno
Wiktionary
IPA: vɨˈɡwaʃat͡ɕ, AS: vygu̯ašać
Wiktionary
czas. wygłosić, głosić ndk.
rzecz. wygłaszanie n., wygłos mrz.
przym. głośnikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wygłaszać.
Wiktionary
czas. wygłosić, wygłaszać ndk.
rzecz. wygłos mrz.
Wiktionary
przestarzale: wydrążać, pogłębiać
SJP.pl
przestarzale: wydrążyć, pogłębić
SJP.pl
wygłoba koniczynówka, wygłoba szczawiówka - gatunki motyla z rodziny mrocznicowatych
SJP.pl
wygłodek biedronkowaty - gatunek chrząszcza z rodziny wygłodkowatych
SJP.pl
o cechach wygłodkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Wygłodkowate (Endomychidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych, serii (infrarzędu) Cucujiformia i nadrodziny biedronek. Liczy ponad 1000 gatunków
Wikipedia
o cechach wygłodkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
językoznawstwo: koniec wyrazu, ostatnia głoska w wyrazie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. pozycja końcowa wyrazu lub sylaby
(1.2) głos, odgłos czegoś
(1.3) daw. wygłoszenie, wypowiedzenie
Wiktionary
Fazy artykulacyjne wyrazu – zwane także fazami wypowiedzi, są to części składowe (fazy) wyrazu składające się z jednej lub kilku głosek. Występowanie faz klasyfikuje się jako zjawisko fonetyczne dokonujące się wewnątrz wyrazu lub na pograniczu dwóch wyrazów.
Wikipedia
IPA: ˈvɨɡwɔs, AS: vygu̯os
Wiktionary
rzecz. wygłaszanie n., wygłoszenie n.
czas. wygłaszać ndk., wygłosić dk.
przym. wygłosowy, głosowy, głośnikowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wygłaszać)
(1.1) dokonany od|wygłaszać.
Wiktionary
(1.1) Te sprawy wybuchły po ucieczce Światły. Ale właśnie wtedy nastąpiła fala krytyki wewnątrz partii, powiał jakiś nowy prąd, Chruszczow wygłosił swój słynny referat na XX zjeździe KPZR.
Wiktionary
IPA: vɨˈɡwɔɕit͡ɕ, AS: vygu̯ośić
Wiktionary
rzecz. wygłoszenie n., wygłaszanie n., wygłos mrz.
czas. głosić, wygłaszać ndk.
przym. głośnikowy
Wiktionary
przymiotnik od: wygłos
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. znajdujący się w wygłosie, na końcu wyrazu
Wiktionary
(1.1) W XV w. w całej Polsce wymawiano jeszcze dokładnie wygłosowe nosówki.
(1.1) Spółgłoska wygłosowa, wymawiana z reguły bezdźwięcznie udźwięcznia się w wymowie wszystkich Polaków, jeśli następny wyraz rozpoczyna się od spółgłoski dźwięcznej zwarto-wybuchowej lub zwarto-szczelinowej.
Wiktionary
przym. głośnikowy
rzecz. wygłos mrz.
Wiktionary
potocznie:
1. wymyślić coś;
2. wybić piłkę głową
SJP.pl
popisywanie się, wygłupianie się, błazenada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niepoważne lub kompromitujące zachowanie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ten, kto się wygłupia
Wiktionary
(1.1) Wygłupy na jezdni skończyły się tragedią.
(1.1) Nie lubię tego studenta, nieustannie przerywa mi wykłady wygłupami.
Wiktionary
IPA: ˈvɨɡwup, AS: vygu̯up
Wiktionary
rzecz. ogłupianie n., ogłupienie n., głup mos., głupawka ż., głupawość ż., głupek mos., głupi mos., głupia ż., głupiątko n., głupiec mos., głupkowatość ż., głupol mos., głupolek mos., głupolka ż., głupota ż., głupotka ż., głupowatość ż., głupstewko n., głupstwo n., głuptactwo n., głuptak mos./mzw., głuptaki nmos., głuptas mos., głuptasek mos., głuptaska ż., głuptaś mos.
czas. ogłupiać ndk., ogłupić dk., powygłupiać się dk., wygłupiać się ndk., wygłupić się dk.
przym. ogłupiający, ogłupiały, głupawy, głupi, głupiuchny, głupiusieńki, głupiuteńki, głupiutki, głupkowaty, głupowaty
przysł. głupio, głupawo
Wiktionary
popisywanie się, wygłupianie się, błazenada
SJP.pl
potocznie:
1. podrywać kogoś, zwykle dziewczynę;
2. dostrzegać kogoś lub coś; zauważać, spostrzegać;
3. znajdować, zdobywać, pozyskiwać
SJP.pl
slangowo:
1. poderwać kogoś, zwykle dziewczynę;
2. zrozumieć coś, zorientować się w czymś; skapować, zajarzyć, skumać;
3. dostrzec kogoś lub coś; zauważyć, spostrzec;
4. znaleźć, zdobyć, pozyskać; trafić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. haftować)
(1.1) ozdobić haftem
(1.2) pot. przen. grub. zwymiotować
czasownik zwrotny dokonany wyhaftować się (ndk. haftować się)
(2.1) pot. przen. grub. zwymiotować się
Wiktionary
(1.1) Kobiety wyhaftowały pięknego orła na nowym sztandarze.
(1.2) Ponoć syn Julii wyhaftował na wycieczce szkolnej.
(2.1) Uczeń z ósmej klasy wyhaftował się w pracowni chemicznej.
Wiktionary
rzecz. haftowanie n., hafciarnia ż., haft mrz., wyhaftowanie n., hafciarka ż.
czas. haftować ndk.
Wiktionary
(1.2) zwymiotować
(2.1) zwymiotować się
Wiktionary
czasownik
(1.1) zapobiec czemuś
Wiktionary
rzecz. hamowanie n., hamulcowy mos., pohamowanie n.
czas. hamować
przym. hamulcowy
Wiktionary
potocznie: uzyskiwać coś ciężką pracą; wypracowywać
SJP.pl
dawniej: nadawać twardość metalom, wzmacniać przez hartowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyhasać.
Wiktionary
czas. wyhasać ndk.
Wiktionary
wypisać wyrazy hasłowe z kontekstu, np. w celu umieszczenia cytatu w kartotece
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gwara. napomnieć kogoś podniesionym głosem, skrzyczeć kogośfakt.
czasownik zwrotny dokonany wyhałasić się
(2.1) gwara. wykrzyczeć się, nakrzyczeć się
Wiktionary
(1.1) Rozgniewana gospodyni wyhałasiła swojego, że nicpotem krówsko kupił (…).
Wiktionary
rzecz. hałas
czas. hałasić ndk.
Wiktionary
(1.1) skrzyczeć
Wiktionary
dawniej: ozdobiony herbem
SJP.pl
1. otrzymać przez selekcję i dobór wybranych osobników nową rasę zwierząt lub odmianę roślin;
2. otrzymać przez hodowanie zwierzę lub roślinę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. hodować, wyhodowywać)
(1.1) roln. zootechn. otrzymać nową odmianę lub rasę
(1.2) roln. zootechn. otrzymać w hodowli roślinę lub zwierzę
Wiktionary
(1.1) Wyhodowano wiele ras kota domowego, różniących się ubarwieniem, wielkością i długością włosów.
(1.2) W tym roku wyhodowałam studentki z nasion od pani Ludmiły.
Wiktionary
rzecz. hodowanie n., wyhodowanie n., hodowca mos., hodowla ż.
czas. hodować ndk.
przym. hodowlany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyhodować.
Wiktionary
rzecz. hodowla ż., hodowca m., hodowczyni ż., hodowanie n.
czas. wyhodować dk., hodować ndk.
przym. hodowlany
Wiktionary
holując, wyprowadzać, wyciągać
SJP.pl
potocznie:
1. zużyć zasoby;
2. oszukać; wykiwać, wykolegować;
3. osiągnąć jakiś wynik lub cel;
4. wyjść poza granice czegoś;
5. wyhulać się -
a) wyładować swoją energię, bawiąc się; wyszaleć się;
b) zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczyć się;
c) zużyć całą swoją energię;
d) zmęczyć się bieganiem; wybiegać się, wyhasać się
SJP.pl
1. zmęczyć huśtaniem; wybujać;
2. wyhuśtać się - huśtać się wystarczająco długo; nabujać się, wybujać się, nahuśtać się
SJP.pl
przedstawić kogoś lub coś w sposób zbyt idealny; przeidealizować
SJP.pl
książkowo: wymyślić, wyobrazić sobie coś zgodnie z własną wolą, z własnym pragnieniem; wyfantazjować, uroić, wymarzyć
SJP.pl
fragment, urywek z obszerniejszego tekstu; wyjątek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urywek z obszerniejszego tekstu
Wiktionary
przymiotnik od: wyimek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyindywidualizować.
Wiktionary
czas. wyindywidualizować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyindywidualizowywać.
Wiktionary
czas. wyindywidualizowywać ndk.
Wiktionary
wybierać coś z włosów, piór, sierści itp., głównie robactwo
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Wyjścia
Wiktionary
(1.1) Wyj 1:12
(1.1) Wyj 1,12
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˈvɨjɕʨ̑a, AS: ḱśẽŋga vyi ̯śća
Wiktionary
(1.1) Wj, 2 Mojż.
Wiktionary
skrót od: wyjątek, wyjątkowy; wyjąt.
SJP.pl
skrót
(1.1) = wyjątek
(1.2) = wyjątkowy
(1.3) = wyjątkowo
Wiktionary
(1.1) wyjąt.
Wiktionary
1. wydobyć coś z jakiegoś określonego miejsca lub rzeczy (np. wyjąć płaszcz z szafy, wyjąć karty z pudełka);
2. wykluczyć (np. wyjęci spod prawa)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyjmować)
(1.1) wydostać, wydobyć coś skądś, z wnętrza czegoś
(1.2) książk. wydzielić część z całości, wyodrębnić coś
(1.3) książk. wykluczyć kogoś lub coś, wyłączyć, zrobić dla kogoś lub czegoś wyjątek
Wiktionary
(1.3) (…) ponadto wyjął ich spod ustawodawstwa miejskiego, poddając jurysdykcji wojewody, a w sprawach gardłowych sądownictwu samego króla.
Wiktionary
IPA: ˈvɨjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vyi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. wyjęcie n., wyjmowanie n., wyjątek m.
czas. wyjmować ndk., powyjmować dk.
Wiktionary
1. jedząc, wybierać z czegoś;
2. zjadać wszystko;
3. jedząc, tworzyć dziury w czymś; wygryzać;
4. drażnić oczy, gardło lub nos, powodując silne pieczenie, ból itp.; wyżerać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wyjeść)
(1.1) jedząc, wybierać, wyjmować jedzenie z czegoś
(1.2) zjadać wszystko
Wiktionary
rzecz. wyjadacz mos., jadalnia ż.
czas. jeść, jadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba z doświadczeniem
(1.2) daw. osoba żyjąca na cudzy koszt
Wiktionary
(1.1) Pan Alfred to stary wyjadacz, przychodzi do klubu od trzydziestu lat.
Wiktionary
rzecz. wyjadanie n.
:: fż. wyjadaczka ż.
czas. wyjadać ndk.
Wiktionary
(1.1) weteran, wyga
Wiktionary
jąkając się, wypowiadać coś niezrozumiale; wyjękiwać
SJP.pl
potocznie: wypalić
SJP.pl
dawniej:
1. uwalniać bydło robocze z jarzma;
2. wyzwalać, przywracać wolność
SJP.pl
dawniej:
1. uwolnić bydło robocze z jarzma;
2. wyzwolić, przywrócić wolność
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyjaśnić)
(1.1) czynić coś zrozumiałym
(1.2) uzasadniać, usprawiedliwiać, podawać szczegóły
(1.3) mat. o zmiennej losowej: mieć określony udział w obserwowanym efekcie.
czasownik zwrotny niedokonany wyjaśniać się (dk. wyjaśnić się)
(2.1) stawać się zrozumiałym
(2.2) rozjaśniać się
Wiktionary
(1.1) To wyjaśnia jego zachowanie.
(1.2) Długo wyjaśniał, dlaczego musiał odejść.
(1.3) Sezonowość roczna wyjaśnia 40% obserwowanej wariancji.
(2.1) Tajemnica morderstwa powoli się wyjaśniała.
(2.2) Niebo się wyjaśnia.
Wiktionary
IPA: vɨˈjäɕɲät͡ɕ, AS: vyi ̯äśńäć
Wiktionary
rzecz. wyjaśnienie n., wyjaśnianie n.
przysł. wyjaśniająco, jasno
czas. wyjaśnić
Wiktionary
(1.1-2) tłumaczyć, czynić jasnym, objaśniać, wyświetlać, interpretować, wywodzić
(1.2) uzasadniać, usprawiedliwiać, podawać szczegóły
Wiktionary
potocznie:
1. ktoś, kto coś wyjaśnia
2. coś, co wyjaśnia, pomaga zrozumieć
SJP.pl
dający się wyjaśnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyjaśniać.
Wiktionary
Wyjaśnianie, tłumaczenie, eksplanacja – zadanie myślowe polegające na wskazaniu racji dla stwierdzonego zdania; jedna z najbardziej znanych odmian rozumowania obok wnioskowania, dowodzenia i sprawdzania.
Wyjaśnienie polega na odpowiedzi na pytanie "dlaczego tak jest jak stwierdziliśmy?" (w odróżnieniu od rozumowania typu dowodzenie, gdzie orzekamy o wartości logicznej stwierdzenia, odpowiadając np. na pytanie "czy to, co stwierdziliśmy jest prawdą?"). Zatem można powiedzieć, że wyjaśnianie jest szukaniem związków między stwierdzonymi faktami(uznanymi za prawdziwe), bez potrzeby dowodzenia ich wartości logicznych.
Wikipedia
(1.1) Trwa wyjaśnianie okoliczności tragicznego zdarzenia.
Wiktionary
IPA: ˌvɨjäɕˈɲä̃ɲɛ, AS: vyi ̯äśńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. wyjaśnienie n.
czas. wyjaśniać ndk., wyjaśnić dk.
przysł. jasno
Wiktionary
stać się jasnym lub jaśniejszym; zjaśnieć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyjaśniać)
(1.1) dokonany od|wyjaśniać.
Wiktionary
IPA: vɨˈjäɕɲit͡ɕ, AS: vyi ̯äśńić
Wiktionary
rzecz. wyjaśnianie, wyjaśnienie
czas. wyjaśniać
przysł. jasno
Wiktionary
stać się jasnym lub jaśniejszym; zjaśnieć
SJP.pl
stać się jasnym lub jaśniejszym; zjaśnieć
SJP.pl
stać się jasnym lub jaśniejszym; zjaśnieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przedstawienie, omówienie istoty problemu bądź zagadnienia; wytłumaczenie, uczynienie zrozumiałym
(1.2) usprawiedliwienie, przedstawienie motywu czegoś
Wiktionary
Wyjaśnianie, tłumaczenie, eksplanacja – zadanie myślowe polegające na wskazaniu racji dla stwierdzonego zdania; jedna z najbardziej znanych odmian rozumowania obok wnioskowania, dowodzenia i sprawdzania.
Wyjaśnienie polega na odpowiedzi na pytanie "dlaczego tak jest jak stwierdziliśmy?" (w odróżnieniu od rozumowania typu dowodzenie, gdzie orzekamy o wartości logicznej stwierdzenia, odpowiadając np. na pytanie "czy to, co stwierdziliśmy jest prawdą?"). Zatem można powiedzieć, że wyjaśnianie jest szukaniem związków między stwierdzonymi faktami(uznanymi za prawdziwe), bez potrzeby dowodzenia ich wartości logicznych.
Wikipedia
(1.1) Przedstawił wyjaśnienie sztuczki przecinania kobiety na pół.
Wiktionary
IPA: ˌvɨjäɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vyi ̯äśńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. wyjaśnianie n.
czas. wyjaśniać ndk., wyjaśnić dk.
przym. wyjaśnialny, niewyjaśnialny
przysł. jasno
Wiktionary
(1.1) eksplanacja, wyklarowanie, wytłumaczenie, daw. ekskuza, eksplikacja, klaryfikacja
Wiktionary
skrót od: wyjątek, wyjątkowy; wyj.
SJP.pl
zdrobnienie od: wyjątek
SJP.pl
1. akceptowane odstępstwo od reguły, normy;
2. urywek cudzego utworu, cytat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś, do czego nie stosuje się powszechna reguła
(1.2) fragment, wycinek tekstu
(1.3) inform. w programowaniu: obiekt używany do przerwania normalnego działania programu i przeniesienia informacji o błędzie do innego miejsca programu
Wiktionary
Wyjątek (ang. exception) - mechanizm przepływu sterowania używany w procesorach oraz współczesnych językach programowania do obsługi zdarzeń wyjątkowych, a w szczególności błędów, których wystąpienie zmienia prawidłowy przebieg wykonywania programu.
Wikipedia
(1.1) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.
(1.3) Gdy przy próbie otwarcia pliku okaże się, że plik ten nie istnieje, rzucany jest wyjątek.
Wiktionary
IPA: vɨˈjɔ̃ntɛk, AS: vyi ̯õntek
Wiktionary
rzecz. wyjęcie n., wyjątkowość ż.
czas. wyjąć
przym. wyjątkowy
przysł. wyjątkowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób szczególny, nadzwyczajny
(1.2) niekiedy, nieczęsto, bardzo rzadko
Wiktionary
(1.1) Mój ojciec zawsze traktował mnie wyjątkowo.
(1.1) Dzisiejszy dzień był wyjątkowo upalny.
(1.1) Z jego pokoju wydobywał się wyjątkowo brzydki zapach.
(1.1) Zawsze jadę do pracy autobusem, ale dzisiaj wyjątkowo pojadę rowerem.
Wiktionary
IPA: ˌvɨjɔ̃ntˈkɔvɔ, AS: vyi ̯õntkovo
Wiktionary
przym. wyjątkowy
rzecz. wyjątkowość ż., wyjątek mrz.
Wiktionary
(1.1) nadzwyczajnie, ponadprzeciętnie
(1.2) od czasu do czasu, sporadycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest wyjątkowe
Wiktionary
rzecz. wyjątek m.
przym. wyjątkowy
przysł. wyjątkowo
Wiktionary
(1.1) bezprecedensowość, nadzwyczajność, nietypowość, nienormalność, osobliwość
Wiktionary
wyróżniający się spośród czegoś, jedyny w swoim rodzaju, niezwykły, osobliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyróżniający się czymś nieprzeciętnym; taki, który jest wyjątkiem
Wiktionary
IPA: ˌvɨjɔ̃ntˈkɔvɨ, AS: vyi ̯õntkovy
Wiktionary
rzecz. wyjątek m., wyjątkowość ż., wyjęcie n.
przysł. wyjątkowo
Wiktionary
(1.1) niezwykły, ponadprzeciętny, nadzwyczajny, szczególny, unikatowy, jedyny w swoim rodzaju, ekstraordynaryjny
Wiktionary
czasownik
(1.1) sprawiać, że coś staje się wiadome; dawać informację o czymś, co dotychczas było trzymane w tajemnicy
Wiktionary
(1.1) Przedstawiciel ZSO wyjawia, że do placówkaacówki na pewno zapukał problem narkomanii.
Wiktionary
IPA: vɨˈjavʲjät͡ɕ, AS: vyi ̯avʹi ̯äć
Wiktionary
czas. wyjawić dk.
rzecz. wyjawianie n.
Wiktionary
(1.1) ujawniać, wyznawać, oznajmiać, oświadczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyjawiać.
Wiktionary
czas. wyjawiać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wyjawiać.
Wiktionary
IPA: vɨˈjavʲit͡ɕ, AS: vyi ̯avʹić
Wiktionary
czas. wyjawiać
rzecz. wyjawienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyjawić.
Wiktionary
czas. wyjawić
Wiktionary
z wyjątkiem, oprócz; pominąwszy
SJP.pl
1. miejsce przeznaczone do wyjeżdżania;
2. wyprawa, delegacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fakt wyjechania skądś, opuszczenia jakiegoś miejsca
(1.2) podróż, wycieczka, wyprawa
(1.3) miejsce, w którym można skądś wyjechać
Wiktionary
Wyjazd – wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Sochaczew. Ma status sołectwa.
Do 2023 miejscowość była częścią wsi Janaszówek.
W latach 1975–1998 Wyjazd położony był w województwie skierniewickim.
Wikipedia
(1.1) Częste wyjazdy rodziców były traumą mojego dzieciństwa.
(1.2) W maju planowaćanuję wyjazd do Włoch, żeby zobaczyć Rzym i Neapol.
(1.3) Jakiś dureń zablokował samochodem wyjazd z parkingu.
Wiktionary
IPA: ˈvɨjast, AS: vyi ̯ast
Wiktionary
rzecz. wyjazdówka ż., wjazd m., przyjazd m., jazda ż., przyjezdny m., zajazd m.
czas. wyjeżdżać, wyjechać, jeździć, jechać, odjeżdżać, odjechać, przyjeżdżać, przyjechać
przym. wyjazdowy, przyjezdny
wykrz. jazda
Wiktionary
(1.1) odjazd
(1.2) podróż, wycieczka, wyprawa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. krótka wycieczka
Wiktionary
rzecz. wyjazd mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: wyjazd
SJP.pl
jałowić;
1. uczynić nieurodzajnym;
2. niszczyć znajdujące się w czymś lub na czymś zarazki; sterylizować;
3. pozbawiać czegoś uznawanego za wartościowe
SJP.pl
pozbawić drobnoustrojów; wysterylizować
SJP.pl
wypierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wyrzucić (coś lub kogoś);
2. wyjebać (komuś) - uderzyć (kogoś);
3. wyjebać się - przewrócić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyjebywać)
(1.1) wulg. wyrzucić coś
(1.2) wulg. usunąć kogoś skądś siłą
(3.2) wulg. o procesie komputerowym: ulec błędowi, który spowodował jego nagłe wyłączenie się
Wiktionary
(1.1) Wyjeb to za okno!
(1.1) Nie mam już tego, bo wyjebałem to.
(2.1) Nie wkurwiaj mnie, bo ci wyjebię!
(3.1) Wyjebałem się na lodzie i teraz dupa mnie boli.
(3.2) To już trzeci raz, jak ta gra mi dzisiaj się wyjebała.
Wiktionary
IPA: vɨˈjɛbat͡ɕ, AS: vyi ̯ebać
Wiktionary
rzecz. wyjebka ż., jebany mos., dojebanie n., dojebywanie n., jebacz mos., jebaczek mos., jebadełkowo n., jebadło n., jebak mos., jebaka mos., jebalnia ż., jebalska ż., jebanie n., jebaniec mos., jebanina ż., jebanko n., jebankowanie n., jebankowo n., jebaństwo n., jebielonka ż., jebliwość ż., jebnięcie n., jebu-jebu n., najebanie n., odjebanie n., odjebywanie n., ojebanie n., podjebanie n., podjebywanie n., pojeb mos., pojebanie n., pojebaniec mos., pojebus mos., przejebanie n., przejebywanie n., przyjebanie n., przyjebywanie n., rozjebanie n., rozjebywanie n., ujebanie n., ujebywanie n., wjebanie n., wjebywanie n., wyjebanie n., wyjebywanie n., zajebanie n., zjeb mos., zjebanie n., zjebka ż.
czas. dojebać dk., dojebywać ndk., jebać ndk., jebnąć dk., najebać dk., odjebać dk., odjebywać ndk., ojebać dk., podjebać dk., podjebywać ndk., pojebać dk., przejebać dk., przejebywać ndk., przyjebać dk., przyjebywać ndk., rozjebać dk., rozjebywać ndk., ujebać dk., ujebywać ndk., wjebać dk., wjebywać ndk., wyjebywać ndk., zajebać dk., zjebać dk.
ims. jebany, pojebany, wyjebany, zjebany
przym. jebacki, jebaczy, jebliwy, zajebisty, jebany, wyjebany, jebnięty
przysł. zajebiście
Wiktionary
(1.1) wypierdolić, wykurwić, wychrzanić, wywalić
(2.1) przyjebać, przypierdolić, przykurwić
(3.1) wypierdolić się, wykurwić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyjebać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨjɛˈbãɲɛ, AS: vyi ̯ebãńe
Wiktionary
czas. wyjebać, jebać
rzecz. jebany mos., wyjebka ż.
przym. jebany, jebnięty
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wyjebać
przymiotnik
(2.1) wulg. super, świetny
(2.2) wulg. zmęczony
Wiktionary
(2.1) Masz wyjebany dres.
(2.2) Wróciłem z pracy strasznie wyjebany.
Wiktionary
IPA: ˌvɨjɛˈbãnɨ, AS: vyi ̯ebãny
Wiktionary
czas. jebać, wyjebać
rzecz. jebak mzw./mos.
Wiktionary
(2.1) zajebisty, odjebany, fajny, odlotowy
(2.2) wyruchany, styrany
Wiktionary
wulgarnie: brak zainteresowania czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. slang. kradzież
Wiktionary
rzecz. wyjebanie n.
czas. wyjebać dk.
Wiktionary
wypierdalać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wyrzucać;
2. odbywać stosunek płciowy;
3. wyjebywać się - przewracać się
SJP.pl
małpa z grupy szerokonosych, żyjąca w lasach Ameryki Południowej, roślinożerna, o długim, chwytnym ogonie; swoją nazwę zawdzięcza wydawaniu głosów przypominających ryki i przeciągłe wycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Alouatta|ref=tak., południowoamerykańska małpa o donośnym głosie;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. przen. ktoś śpiewający uciążliwie, nieprzyjemnie i głośno
Wiktionary
Wyjec (Alouatta) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny wyjców (Alouattinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae). Są największymi małpami Nowego Świata. Znane z umiejętności wydawania bardzo głośnych dźwięków. Spokrewnione z czepiakami z podrodziny Atelinae.
Wikipedia
(2.1) Mam już dosyć tych wyjców, którzy robią sobie próby w naszym klubie osiedlowym.
Wiktionary
IPA: ˈvɨjɛt͡s, AS: vyi ̯ec
Wiktionary
rzecz. wycie n.
czas. wyć ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyjeżdżać)
(1.1) dokonany od|wyjeżdżać.
Wiktionary
IPA: vɨˈjɛxat͡ɕ, AS: vyi ̯eχać
Wiktionary
rzecz. wyjazd mrz., wyjechanie n.
czas. wyjeżdżać, jechać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyjechać.
Wiktionary
czas. wyjechać dk.
Wiktionary
potocznie:
1. oceniany niezwykle pozytywnie; odlotowy, czadowy, zarąbisty;
2. całkiem wyczerpany jazdą na rowerze;
3. zużyty lub zniszczony długotrwałą eksploatacją;
4. taki, który dokądś wyjechał
SJP.pl
1. wydobyć coś z jakiegoś określonego miejsca lub rzeczy (np. wyjąć płaszcz z szafy, wyjąć karty z pudełka);
2. wykluczyć (np. wyjęci spod prawa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyjąć.
Wiktionary
(1.1) Do wyjęcia zworki z dysku potrzebna jest pęseta.
Wiktionary
czas. wyjąć dk., wyjmować ndk., powyjmować dk.
rzecz. wyjmowanie n., wyjątek m.
przym. wyjątkowy
Wiktionary
(1.1) wyciągnięcie
Wiktionary
wypowiedzieć coś żałosnym głosem; wyjęczeć
SJP.pl
1. jedząc, wybrać z czegoś;
2. zjeść wszystko;
3. jedząc, utworzyć dziurę w czymś;
4. zniszczyć, pozostawiając wyrwy lub wyżłobienia
SJP.pl
dawniej: wyjazdowy; dziś tylko w wyrażeniu: na wyjezdnym - przed (samym) wyjazdem
SJP.pl
rzadko:
1. jeżdżąc, niszczyć, np. wyjeżdżać drogę;
2. jeżdżąc, utworzyć, np. wyjeżdżać dziury;
3. jeżdżąc, zużywać, np. wyjeżdżać benzynę;
4. dawniej: ujeżdżać konia
SJP.pl
czasownik
(1.1) opuszczać jakieś miejsce, przemieszczać się, udać się w inne miejsce
(1.2) pot. odzywać się; mówić coś niepotrzebnego lub niewłaściwego
(1.3) pot. uderzać, rozcinać, rozorać, rozchlastać, przejeżdżać
(1.4) przest. wypędzać kogoś
(1.5) przest. ulatniać się
Wiktionary
(1.1) Machał jej ręką na pożegnanie, gdy wyjeżdżała spod domu.
(1.2) Marcin zawsze wyjeżdża z jakimś głupim tekstem, gdy nie klei się rozmowa.
(1.3) Ciągle mam w pamięci obraz tego, jak wyjeżdżałeś tym złodziejom łopatą w ich krzywe mordy.
(1.5) Grzańca warzy się pod przykryciem, aby nie wyjeżdżał alkohol.
Wiktionary
IPA: vɨˈjɛʒd͡ʒat͡ɕ, AS: vyi ̯ežǯać
Wiktionary
czas. jechać/wyjechać, przejeżdżać, wyjeździć, stpol. wyjachać, gwara. wyjać, stpol. wyjechały
Wiktionary
(1.3) walić, uderzać, rozcinać, rozorać, rozchlastać, przejeżdżać
(1.4) wypędzać
(1.5) ulatniać się, parować, wylatywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyjeżdżać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨjɛʒˈd͡ʒãɲɛ, AS: vyi ̯ežǯãńe
Wiktionary
czas. wyjeżdżać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drogowskaz
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyjąć)
(1.1) wydostawać z wnętrza
(1.2) wydzielać z całości
czasownik zwrotny wyjmować się (dk. wyjąć się)
(2.1) dawać się wyjmować (1.1), odłączać
Wiktionary
rzecz. wyjmowanie n., wyjęcie n.
czas. wyjąć
Wiktionary
(1.1) wyciągać, wydobywać, wykładać
(1.2) wyodrębniać, odłączać
Wiktionary
dający się wyjąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyjmować.
Wiktionary
(1.1) Całe popołudnie spędziła na wyjmowaniu starych ubrań z szafy.
Wiktionary
IPA: ˌvɨjmɔˈvãɲɛ, AS: vyi ̯movãńe
Wiktionary
czas. wyjmować ndk., wyjąć dk.
rzecz. wyjęcie
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyglądać)
(1.1) popatrzeć, wychylając się zza przeszkody lub z okna
Wiktionary
rzecz. wyglądanie n., wyjrzenie n.
czas. wyglądać ndk., wyglądnąć dk.
Wiktionary
1. znaleźć się poza określonym miejscem, na zewnątrz;
2. udać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wychodzić)
(1.1) opuścić jakieś miejsce
(1.2) zakończyć pobyt w jakimś miejscu
(1.3) prezentować się na zdjęciu
(1.4) być postrzeganym przez kogoś
(1.5) zostać opublikowanym
(1.6) o statkach: odpłynąć
(1.7) otrzymać wynik obliczeń
(1.8) udać się
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: wyjście
Wiktionary
(1.1) Maciek postanowił wyjść z domu, aby zaczerpnąć świeżego powietrza.
(1.2) Kiedy wreszcie wyszedłem ze szpitala, czułem się jak nowo narodzony.
(1.3) Na zdjęciu wyszedłeś bardzo elegancko.
(1.4) Wyszedłeś na głupka przed całą klasą.
(1.5) Gazeta wyszła dzisiaj z pięciominutowym opóźnieniem.
(1.6) Statek wyszedł w morze.
(1.7) Wyszło mi! — krzyknął uczeń, gdy rozwiązał zadanie.
(1.8) Tłumaczyła, że zupa jej nie wyszła, bo zgubiła swoją szczęśliwą warząchew.
Wiktionary
IPA: vɨjɕt͡ɕ, AS: vyi ̯ść
Wiktionary
rzecz. wyjściówka ż., wychodek m., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n., wyjście n.
czas. wychodzić ndk.
przym. wyjściowy, wychodny, wychodźczy
przysł. wyjściowo
Wiktionary
(1.1) opuścić, wynieść się
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wysikać
Wiktionary
1. znaleźć się poza określonym miejscem, na zewnątrz;
2. udać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) droga lub otwór, którym się wychodzi
(1.2) spotkanie towarzyskie poza własnym domem
(1.3) rozwiązanie kłopotliwej sytuacji
(1.4) elektr. gniazdo urządzenia podające wynik pracy, dźwięk, sygnał itp.
(1.5) inform. wynik działania skryptu lub programu
(1.6) odczasownikowy od|wyjść.
Wiktionary
(1.1) Na korytarzu znajdowały się strzałki prowadzące do wyjścia.
(1.3) Sama podwyżka wynagrodzeń nie jest wyjściem, ale może pomóc spowolnić odpływ z zawodu.
Wiktionary
IPA: ˈvɨjɕt͡ɕɛ, AS: vyi ̯śće
Wiktionary
rzecz. wyjściówka ż., wychodek m., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n.
czas. wychodzić ndk., wyjść dk.
przym. wyjściowy, wychodny, wychodźczy
przysł. wyjściowo
Wiktionary
(1.1) wyjazd
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z wychodzeniem, opuszczaniem miejsca
(1.2) dotyczący miejsca, z którego się wychodzi
(1.3) związany z początkiem
(1.4) ubierany na szczególne okazje
Wiktionary
rzecz. wychodzenie n., wyjście n., wychodek mrz., wychodne n., wychodnia ż.
czas. wychodzić, wyjść
Wiktionary
(1.3) początkowy
(1.4) galowy, odświętny, wieczorowy
Wiktionary
dawniej: wytaczać juchę; wykrwawiać
SJP.pl
potocznie: wyszukać film na YouTubie; wyyoutubować
SJP.pl
roślina motylkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rodzaj roślin zielnych należący do rodziny bobowatych;
Wiktionary
Wyka (Vicia L.) – rodzaj roślin zielnych należący do rodziny bobowatych. Obejmuje ok. 250 gatunków (tyle uznanych zostało za zaakceptowane w bazie taksonomicznej Plants of the World Online, w niektórych źródłach, zwłaszcza dawniejszych, podawana jest znacznie mniejsza ogólna liczba gatunków, np. 160, 200). W większości występują one na półkuli północnej, w strefie klimatu umiarkowanego. Zasiedlają zazwyczaj suche, trawiaste łąki i murawy, zarośla, wydmy piaszczyste i żwirowe.
Wikipedia
przym. wyczany
Wiktionary
usuwać coś z kadru, ze zdjęcia
SJP.pl
skalibrować;
1. wyżłobić rowki wewnątrz lufy broni palnej;
2. wyznaczyć odpowiednią podziałkę na urządzeniach lub naczyniach mierniczych
SJP.pl
dawniej: pisać coś kaligraficznie; odkaligrafowywać
SJP.pl
1. nadawać ostateczną formę, wygląd;
2. męczyć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykończyć)
(1.1) doprowadzać do końca wykonanie czegoś
(1.2) zużywać do końca
(1.3) pot. powodować znaczny uszczerbek, zniszczenie lub śmierć
(1.4) pot. wywoływać osłabienie lub zmęczenie u kogoś
czasownik zwrotny niedokonany wykańczać się (dk. wykończyć się)
(2.1) niszczyć samego siebie
(2.2) niszczyć się nawzajem
(2.3) być zużywanym
Wiktionary
(1.1) Do późnej nocy siedział pochylony nad rysownicą i kreślił w ostrym, niebieskim świetle mocnej żarówki. Wykańczał projekt, który pojutrze musiał złożyć u profesora.
(2.1) Ona od lat się wykańcza narkotykami.
Wiktionary
przym. skończony
rzecz. wykończeniowiec mos., wykończenie n.
Wiktionary
(1.1) kończyć
(1.2) zużywać
(1.3) mordować, niszczyć, zabijać
(1.4) męczyć
(2.1) męczyć się, niszczyć się
(2.2) mordować się, niszczyć się, zabijać się
(2.3) wyczerpywać się, zużywać się
Wiktionary
dział fabryki włókienniczej, w którym wyprodukowany materiał poddawany jest końcowej obróbce chemicznej i mechanicznej; wykończalnia
SJP.pl
końcowa obróbka produktu; wykończalnictwo
SJP.pl
pracownik odpowiedzialny za końcowy proces produkcji wyrobów włókienniczych
SJP.pl
kapiąc, wyciec
SJP.pl
potocznie: taki, który jest bardzo podobny do kogoś z wyglądu lub charakteru; identyczny, jednakowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. bardzo podobny do kogoś, taki sam jak ktoś
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wykapać
Wiktionary
(1.1) Michałek to wykapany tatuś.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkaˈpãnɨ, AS: vykapãny
Wiktionary
(1.1) czysty, kubek w kubek, toczka w toczkę, jota w jotę, wypisz, wymaluj
Wiktionary
rzadko:
1. kapiąc, wyciekać, wysączać się;
2. wydzielać w małych dawkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykaraskać.
Wiktionary
czas. wykaraskać dk.
Wiktionary
chrząszcz z rodziny kózkowatych, którego larwa żeruje początkowo między korą a drewnem, a później w drewnie drzew ściętych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) utrzymać przy życiu potomstwo, karmiąc je własnym mlekiem
(1.2) utrzymać przy życiu kogoś lub coś, dostarczając pożywienie
Wiktionary
(1.2) Czyli że przez ciąg panowania dwu dynastii Egipt stracił ziemię, która wykarmiała blisko dwa miliony ludzi!…
Wiktionary
rzecz. wykarmianie n., wykarmienie n., karmiciel mos., karmicielka ż., karmienie n., pokarm mrz.
czas. wykarmić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykarmiać.
Wiktionary
rzecz. wykarmienie n.
czas. wykarmiać ndk., wykarmić dk.
Wiktionary
potocznie o arbitrze piłkarskim: przyznać wiele kartek
SJP.pl
dawniej: kąsając, wyrywać, wygryzać; wykąsywać
SJP.pl
dawniej: wykreślać, unieważniać, usuwać skądś
SJP.pl
usunąć część gonad, w przypadku mężczyzn jąder, a kobiet jajników
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kastrować)
(1.1) usunąć gruczoły rozrodcze
Wiktionary
rzecz. wykastrowanie n., kastrat mzw./mos.
Wiktionary
dawniej: kąsając, wyrywać, wygryzać; wykąsać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykosić)
(1.1) usuwać całkowicie przez koszenie
(1.2) pot. powodować śmierć wielu jednostek
(1.3) pot. pokonywać we współzawodnictwie
(1.4) gwara. uczn. stud. nie zaliczać egzaminu wielu osobom
Wiktionary
rzecz. kosa m., kosiarz m., kosiarka ż., koszenie n., skoszenie n., wykaszanie n., wykoszenie n.
czas. kosić ndk., skosić dk., wykosić dk.
przym. kośny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usuwanie całkowicie przez koszenie
Wiktionary
(1.1) W październiku rozpocznie się wykaszanie rzeki Ochla na odcinku o długości 7240 m.
Wiktionary
rzecz. niewykaszanie n.
czas. wykaszać ndk., wykosić dk.
Wiktionary
spis, lista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pismo zawierające wyliczenie osób, rzeczy, elementów, czynności, zdarzeń itp. mających jakąś wspólną cechę
Wiktionary
IPA: ˈvɨkas, AS: vykas
Wiktionary
rzecz. wykazik mrz.
Wiktionary
(1.1) lista, spis, rejestr, zestawienie, katalog, ewidencja, indeks, katalog
Wiktionary
ujawnić istnienie czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykazywać)
(1.1) przejawić, ukazać, dać wyraz
(1.2) pokazać, przedstawić, udowodnić, unaocznić (coś w alternatywnie do poprzedniego stanu)
(1.3) dowieść, stwierdzić, wykryć
czasownik zwrotny dokonany wykazać się (ndk. wykazywać się)
(2.1) udowodnić w praktyce posiadanie jakiejś cechy
(2.2) przedstawić dokumenty potwierdzające coś, wylegitymować się czymś
Wiktionary
(1.1) A gdyby tak wykazać trochę życzliwości zamiast ciągłej nieufności i pomówień?
(1.2) Na tym obszarze możesz wykazać ogromną aktywność.
(2.1) Wielu mieszkańców Nowej Fundlandii może wykazać się pochodzeniem indiańskim.
Wiktionary
IPA: vɨˈkazat͡ɕ, AS: vykazać
Wiktionary
rzecz. wykazanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykazać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkaˈzãɲɛ, AS: vykazãńe
Wiktionary
czas. wykazać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wykaz
Wiktionary
(1.1) To nie wykaz, lecz tylko mały wykazik.
Wiktionary
rzecz. wykaz m.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykazać)
(1.1) zob. wykazać.
czasownik zwrotny niedokonany wykazywać się (dk. wykazać się)
(2.1) zob. wykazać się.
Wiktionary
(1.1) Obliczenia wykazują, że tysiące pierwotnych brył krążyło wokół Słońca w sposób chaotyczny.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkaˈzɨvat͡ɕ, AS: vykazyvać
Wiktionary
rzecz. wykazywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykazywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkazɨˈvãɲɛ, AS: vykazyvãńe
Wiktionary
czas. wykazywać
Wiktionary
dawniej: wykałaczka; wykłuwacz
SJP.pl
cienki zaostrzony patyczek służący do wydłubania spomiędzy zębów resztek jedzenia lub do wtykania w małe porcje potrawy, aby ułatwić ich branie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienki, zaostrzony patyczek (daw. także piórko) służący do usuwania spomiędzy zębów resztek jedzenia;
(1.2) kulin. cienki, zaostrzony patyczek służący do wtykania w małe porcje jedzenia, koreczki, aby ułatwić ich branie z talerza
(1.3) w hafciarstwie: cienko zakończona pałeczka służąca do rozpychania przeciętych dziurek do haftu
Wiktionary
Wykałaczka – mały kawałek drewna lub innego materiału, np. plastiku, służący do usuwania resztek pokarmu spomiędzy zębów po jedzeniu. Przypomina mały (o długości kilku centymetrów), cienki (1 milimetr) patyczek, ostro zakończony z co najmniej jednej strony.
Wikipedia
(1.1) Ślady wskazują, że już neandertalczycy używali wykałaczek.
(1.1) Strasznie irytują mnie resztki jedzenia, które znalazły się gdzieś między zębami i nie mogą wyjść, dlatego zawsze noszę ze sobą przynajmniej jedną wykałaczkę.
(1.2) Na jeden półmisek koreczków zeszła ponad połowa paczki wykałaczek.
(1.2) Istnieją specjalne, plastikowyastikowe wykałaczki do robienia koreczków, jednak ja wolę używać tych drewnianych, do zębów.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkaˈwat͡ʃka, AS: vykau̯ačka
Wiktionary
rzecz. wykałaczyk m., wykałanie n., daw. wykałacz m.
przym. wykałaczkowy
czas. wykałać, wykalać się
Wiktionary
(1.1) daw. zębodłub m.
(1.1,3) daw. wykałacz m., daw. wykłówaczka ż., daw. wykłówacz m.
Wiktionary
potocznie: mężczyzna pilnujący porządku w restauracji, dyskotece, lokalu itp.; ochroniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pracownik pilnujący porządku w (często podrzędnym) lokalu rozrywkowym lub gastronomicznym
(1.2) gwara. wojsk. dowódca grupy spadochroniarzy przeznaczonej do zrzutu z samolotu
Wiktionary
Wykidajło, znany także pod tytułem Przydrożny Bar (tytuł oryginalny Road House) – amerykański film fabularny z 1989 roku wyreżyserowany przez Rowdy’ego Herringtona z Patrickiem Swayze w roli głównej, który gra bramkarza w przydrożnym barze.
W 2006 roku powstał film Wykidajło 2 (Road House 2: Last Call) wydany bezpośrednio na rynek kina domowego, w 2024 pojawił się remake pierwszej części Road House.
Wikipedia
(1.1) Zaczęli rozmawiać i rozmawiali tak do rana, wypijając jeden drink za drugim. Dziewczyna zdążyła się znudzić i wymknęła się z knajpy, ale żaden z panów tego nie zauważył. O świcie wyrzucili ich ochroniarze. Ponoć wysportowany McConaughey stanął w obronie Philipsa, którego jeden z wykidajłów potraktował bardzo brutalnie.
Wiktionary
(1.1) bramkarz, ochroniarz, selekcjoner
Wiktionary
zakiełkować;
1. o nasionach, roślinach: wypuścić pierwsze pędy;
2. powstać jako zalążek czegoś w określonym miejscu lub czasie; skiełkować
SJP.pl
wrząc, wypłynąć z naczynia
SJP.pl
wrząc, wypłynąć z naczynia
SJP.pl
potocznie: umrzeć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kitować)
(1.1) rzad. uszczelnić poprzez wylepienie kitem, np. okien
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) pot. skonać, umrzeć
Wiktionary
(2.1) Jak tak dalej pójdzie, wykitujesz przed czterdziestką.
Wiktionary
czas. kitować
Wiktionary
(1.1) okitować
(2.1) umrzeć; reg. śl. skrepnąć.; przen. odejść; podn. rozstać się z życiem, przejść na tamten świat, wydać ostatnie tchnienie, wyzionąć ducha, oddać ducha, oddać Bogu ducha / oddać duszę Bogu, zasnąć na wieki, pożegnać się ze światem, o dziecku powiększyć grono aniołków; książk. przenieść się / odejść na łono Abrahama; pot. żart. pójść do Abrahama na piwo; pot. kopnąć w kalendarz, wykorkować, przekręcić się, kojfnąć; posp. wyciągnąć nogi / wyciągnąć kopyta; wulg. odwalić kitę, wulg. i o zwierzętach zdechnąć
Wiktionary
potocznie: umierać; kitować
SJP.pl
czasownik
(1.1) przen. oszukać
(1.2) sport. pot. robiąc zmyłki przeprowadzić piłkę omijając zawodnika przeciwnika
Wiktionary
rzecz. kiwon mrz., kiwanie n., kiwka ż.
Wiktionary
1. przekląć kogoś, potępić kogoś przeklinając;
2. obłożyć kogoś klątwą, przez co podlega on wyłączeniu ze społeczności wyznawców jakiegoś Kościoła; ekskomunikować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyklinać)
(1.1) rzucić klątwę na kogoś lub coś
Wiktionary
IPA: ˈvɨklɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vyklõńć
Wiktionary
rzecz. wyklęcie n., wyklinanie n., klątwa ż., klnięcie n., przeklinanie n., przeklęcie n., przekleństwo n., zaklinanie n., zaklęcie n.
czas. wyklinać ndk., kląć ndk., przeklinać ndk., przekląć dk., zaklinać ndk., zakląć dk.
Wiktionary
1. czysty, pozbawiony fusów;
2. jasny, zrozumiały
SJP.pl
1. przyklejając papier, tkaninę itp., pokryć nimi pewną przestrzeń, wnętrze czegoś; wylepić;
2. sklejając kawałki papieru, tektury itp., zrobić jakiś przedmiot
SJP.pl
1. przyklejając papier, tkaninę itp., pokrywać nimi pewną przestrzeń, wnętrze czegoś; wylepiać;
2. sklejając kawałki papieru, tektury itp., robić jakiś przedmiot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyklejać.
Wiktionary
rzecz. wyklejka ż., wyklejanka ż., wykleina ż.
czas. wyklejać ndk., wykleić dk.
przym. wyklejkowy
Wiktionary
obrazek powstały przez naklejenie na kartonie kolorowych fragmentów papieru lub tkaniny; naklejanka, wylepianka
SJP.pl
arkusz papieru wielkości dwóch stron książki, którego jedna połowa jest przyklejona do wewnętrznej strony okładki; forzac
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: wyklejka
SJP.pl
1. uderzyć otwartą dłonią wiele razy;
2. uderzając młotem, rozpłaszczyć, wyrównać powierzchnię czegoś lub nadać pożądany kształt czemuś;
3. potocznie: zdradzić sekret;
4. potocznie: wypowiedzieć coś bezmyślnie, szybko, zwykle coś wyuczonego na pamięć
SJP.pl
1. uderzać otwartą dłonią wiele razy;
2. uderzając młotem, rozpłaszczać, wyrównywać powierzchnię czegoś lub nadawać pożądany kształt czemuś;
3. potocznie: zdradzać sekret;
4. potocznie: wypowiadać coś bezmyślnie, szybko, zwykle coś wyuczonego na pamięć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyklepywać.
Wiktionary
rzecz. niewyklepywanie n.
czas. wyklepywać ndk.
Wiktionary
skazany na potępienie; grzeszny, potępiony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. taki, który przez swoją niezgodność z jakim wzorcem albo jaką normą został potępiony i usunięty z określonej dziedziny życia społecznego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ten, kogo wyklęto, na kogo rzucono klątwę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Już dawno nie kojarzono go z wyklętym poetą, kochankiem z tonącego okrętu, młodym gangsterem podróżującym między metropoliami. Ale był wciąż rozpoznawalny.
(1.1) Jakże daleko jesteśmy od malarzy wyklętych XIX wieku — to prędzej rubensowska tradycja.
(1.1) W zamkniętym świecie, w którym tradycyjne role społeczne są ściśle określone i jednoznacznie przypisane płci, na ich wyklętą miłość nie ma miejsca.
(2.1) Tę klątwę rozkazano od Biskupa, powtórzyć w całéj diocezij w niedziele i święta z ambon przed ludem, przy biciu dzwonów, zapaleniu i gaszeniu świec rzucanych o ziemię, na znak nieposłuszeństwa wyklętego i przekleństwa wiecznego na niego.
(2.1) Więc też Grzegorz IX ogłasza krucjatę [przeciw Prusom]. Nawet zbrodniarze, nawet wyklęci, podpalacze mają zupełny odpust, jeżeli krzyż wezmą i ruszą na pogan.
Wiktionary
potocznie:
1. znaleźć jakąś informację w Internecie;
2. oszukać kogoś; wyrolować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyklikać.
Wiktionary
czas. wyklikać dk.
Wiktionary
potocznie: znajdować jakąś informację w internecie, klikając myszką
SJP.pl
gatunek trawy
SJP.pl
Wiechlina, wyklina (Poa L.) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Wyróżnia się w jego obrębie ponad 500 gatunków – według Plants of the World Online do tego rodzaju należą 573 gatunki. Rodzaj jest kosmopolityczny – rozprzestrzeniony w strefach okołobiegunowych i umiarkowanych obu półkul, a w strefie równikowej obecny w większości obszarów górskich. W Ameryce Północnej rośnie 175 gatunków, w Europie 45 (z czego w Polsce 22), w Australii 46, w Nowej Zelandii 34.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyklinać.
Wiktionary
czas. wykląć, wyklinać ndk.
Wiktionary
wykliniać się - o warstwach skalnych: stopniowo zmniejszać swój zasięg, grubość; wyklinowywać się
SJP.pl
wyklinić się - o warstwach skalnych: stopniowo zmniejszyć swój zasięg, grubość; wyklinować się
SJP.pl
wyklinować się - o warstwach skalnych: stopniowo zmniejszyć swój zasięg, grubość; wyklinić się
SJP.pl
o warstwach skalnych: taki, który się wyklinował
SJP.pl
wyklinowywać się - o warstwach skalnych: stopniowo zmniejszać swój zasięg, grubość; wykliniać się
SJP.pl
rzadko: stworzyć identyczny organizm z organizmu wyjściowego; sklonować
SJP.pl
wydostać się z wnętrza jajka
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wyłączać coś z czegoś, pomijać coś
Wiktionary
rzecz. wykluczenie n., wykluczanie n., kluczyk mrz.
czas. wykluczyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykluczać.
Wiktionary
rzecz. niewykluczanie n., wykluczenie n.
czas. wykluczyć, wykluczać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyłączenie lub usunięcie z jakiejś zbiorowości
(1.2) nieuwzględnienie czegoś, niedopuszczenie do czegoś
Wiktionary
Marginalizacja społeczna, wykluczenie społeczne, ekskluzja – wyłączenie z udziału w życiu społecznym jednostek, grup społecznych lub w ujęciu globalnym społeczeństw w stosunku do ich otoczenia społecznego. Może odnosić się do procesu wykluczania jednostek i grup albo do stanu wykluczenia. Przeciwieństwo inkluzji.
Wikipedia
czas. wykluczać, wykluczyć dk.
rzecz. wykluczanie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) całkowicie niemożliwy
Wiktionary
czas. wykluczyć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykluczać)
(1.1) dokonany od|wykluczać.
Wiktionary
(1.1) Późniejsza data jest całkiem wykluczona, gdyż po wypędzeniu najeźdźców rodowici faraonowie XVIII dynastii przenieśli stolicę do Teb.
Wiktionary
IPA: vɨˈklut͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyklučyć
Wiktionary
rzecz. wykluczenie n., wykluczanie n., kluczyk m.
przym. wykluczony
czas. wykluczać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyprowadzać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyprowadzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyprowadzka
Wiktionary
czas. wykludzać sie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wytrzepać
Wiktionary
taki, który się wykluł (wydobył się z jaja)
SJP.pl
potocznie: szukać rozwiązania, wymyślać coś; rozkminiać
SJP.pl
potocznie: wymyślić, wpaść na jakiś pomysł
SJP.pl
1. wytulić, wycałować; ukochać;
2. stworzyć coś z miłością, pieczołowitością;
3. wykochać się - nasycić się, kochając
SJP.pl
wykocić się - o samicach niektórych zwierząt (kotce, zajęczycy, kozie): wydać potomstwo; okocić się
SJP.pl
regionalnie: tocząc, obracając, wydobyć coś skądś; wytoczyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykolejać)
(1.1) spowodować wypadnięcie pojazdu z szyn
(1.2) przen. spowodować, że ktoś zdegraduje się, zmarnuje swoje życie
czasownik zwrotny dokonany wykoleić się (ndk. wykolejać się)
(2.1) wypaść samemu z szyn
(2.2) przen. zdegradować się, zmarnować swoje życie
Wiktionary
(1.1) W rejonie Szczutowa 27/28 III 1943 gwardziści z grupy Włodzimierza Ziemieckiego („Żelaznego”) wykoleili pociąg wojskowy na linii Sierpc – Rypin.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔˈlɛjit͡ɕ, AS: vykolei ̯ić
Wiktionary
rzecz. wykolejeniec m., kolej ż., wykolejenie n., wykolejanie n., kolejnictwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kolej. wypadnięcie pojazdu z szyn
(1.2) przen. zdegradowanie, zmarnowanie swojego lub cudzego życia
Wiktionary
Wykolejenie – sytuacja w ruchu pojazdów szynowych polegająca na trwałej utracie kontaktu powierzchni tocznej koła taboru kolejowego z powierzchnią toczną główki szyny, bez względu na to, czy po wykolejeniu koło znajduje się poniżej, czy powyżej główki szyny.
Wikipedia
(1.1) W większości wypadków istnieje związek między prędkością jazdy a częstotliwością wykolejeń.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔlɛˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: vykolei ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. wykolejanie n., wykolejnica ż., wykolejeniec m., kolej ż.
czas. wykolejać ndk., wykoleić dk.
przym. wykolejony
Wiktionary
rozbitek życiowy, degenerat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) człowiek wykolejony, dewiant
Wiktionary
rzecz. wykolejenie n.
czas. wykoleić dk.
Wiktionary
Wykolejnica – element systemu urządzeń sterowania i zabezpieczenia ruchu kolejowego. Wykolejnice stosuje się na torach bocznych do ochrony drogi przebiegu pociągów i manewrów przed najechaniem taboru z toru bocznego, gdy nie jest możliwe zastosowanie rozjazdu ochronnego, albo zastosowanie go nie jest uzasadnione ekonomicznie.
Wikipedia
Wykolejony (ang. Derailed) – amerykańsko-brytyjski film fabularny (dramat) wyreżyserowany przez Mikaela Håfströma na podstawie powieści Jamesa Siegela o tym samym tytule.
Wikipedia
potocznie:
1. wpaść na sprytny pomysł, rozwiązać problem;
2. zdobyć coś, sprytnie kombinując, podejmując starania
SJP.pl
w informatyce: zamienić część napisanego kodu w komentarz; zakomentować
SJP.pl
w informatyce: zamieniać część napisanego kodu w komentarz; zakomentowywać
SJP.pl
1. potocznie: wymyślić, wykombinować;
2. skomponować coś z trudem
SJP.pl
środowiskowo:
1. to, co zostało wykonane, wynik pracy, np. wykon dzienny górników;
2. publiczne wykonanie utworu muzycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. wynik pracy
(1.2) środ. muz. występ, wykonanie
Wiktionary
(1.1) Nowy budynek przedstawia sobą dziesięciokondygnacyjny wysokościowiec. Rzecz w tym, że zachorowalność na budowie jak raz się zmniejszyła i wykon nastąpił w terminie.
(1.2) To był świetny wykon, publiczność szalała.
Wiktionary
rzecz. wykonywanie n., wykonanie n., wykonawca m., wykonawczyni ż., podwykonawca m.
czas. wykonywać ndk., wykonać dk.
przym. przedwykonawczy, wykonawczy, powykonawczy
Wiktionary
zrobić jakąś rzecz lub czynność
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykonywać)
(1.1) zob. wykonywać.
Wiktionary
(1.1) Lecz położne bały się Boga i nie wykonały rozkazu króla egipskiego, pozostawiając przy życiu nowo narodzonych chłopców.
Wiktionary
IPA: vɨˈkɔ̃nat͡ɕ, AS: vykõnać
Wiktionary
rzecz. wykonanie n., wykonywanie n., wykonawca mos., wykonawczyni ż., wykonawstwo n., wykonalność ż., wykon mrz.
przym. wykonawczy, wykonalny
przysł. wykonawczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest wykonalne, co da się wykonać
Wiktionary
Wykonalność – jedna z cech orzeczenia, polegająca na możliwości jego wykonania w drodze przymusu prawnego (wykonania wyroku karnego, egzekucji cywilnej, egzekucji administracyjnej).
Wykonalność orzeczenia mieści się w ramach tzw. skuteczności orzeczenia. Nie wszystkie bowiem skutki prawne orzeczenia wymagają wykonania w drodze przymusu, są również orzeczenia, które dla swojej skuteczności nie wymagają wykonania, a nawet ze swej istoty się do tego nie nadają.
Wikipedia
IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnalnɔɕt͡ɕ, AS: vykõnalność
Wiktionary
rzecz. wykonawstwo n., wykonawca mos., wykonywacz m., wykonawczyni ż., wykonanie n., wykonywanie n.
czas. wykonać dk., wykonywać ndk.
przym. wykonalny, wykonawczy
Wiktionary
możliwy do wykonania; wykonywalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) możliwy do wykonania, realizacji, wprowadzenia w życie
Wiktionary
(1.1) Po krótkiej naradzie uznali zadanie za wykonalne.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnalnɨ, AS: vykõnalny
Wiktionary
rzecz. wykonywanie n., wykonawca m., wykonawczyni ż., wykonanie n., wykonawstwo n., wykonalność ż.
czas. wykonać, wykonywać
przym. wykonawczy
przysł. wykonawczo
Wiktionary
(1.1) ziszczalny, realny
Wiktionary
zrobić jakąś rzecz lub czynność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykonać.
(1.2) jakość efektu tej czynności
(1.3) sposób zagrania, zaśpiewania danego utworu, sztuki
(1.4) akt wypełnienia polecenia
Wiktionary
(1.1) Twoje wykonanie tego utworu znacznie odbiega od poziomu konkursu.
(1.4) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnãɲɛ, AS: vykõnãńe
Wiktionary
czas. wykonywać, wykonać
rzecz. wykonalność ż., wykon mrz., wykonywanie n., wykonawca, wykonawczyni, wykonawstwo
przym. wykonalny, wykonawczy
przysł. wykonawczo
Wiktionary
produkcja, realizacja, interpretacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który wykonuje, urzeczywistnia, wprowadza w czyn
(1.2) grający rolę teatralną (lub inną) lub wykonujący utwór muzyczny
Wiktionary
(1.1) Wykonawcą tego projektu powinna zostać osoba odpowiedzialna i kreatywna.
(1.2) Na coroczne rozdanie nagród branży muzycznej wykonawcy przybywają zazwyczaj tłumnie.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnaft͡sa, AS: vykõnafca
Wiktionary
rzecz. wykon m., wykonalność ż., wykonawstwo n., wykonywanie n., wykonanie n.
:: fż. wykonawczyni ż.
czas. wykonywać ndk., wykonać dk.
przym. wykonalny, wykonawczy
przysł. wykonawczo
Wiktionary
(1.1) realizator
Wiktionary
przysłówek
(1.1) odprzym. wykonawczy; od strony wykonawczej
Wiktionary
(1.1) Scenariusz wydawał się interesujący, ale wykonawczo okazał się do niczego.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnaft͡ʃɔ, AS: vykõnafčo
Wiktionary
czas. wykonywać, wykonać
rzecz. wykonywanie n., wykonawca, wykonawczyni, wykonanie, wykonawstwo
przym. wykonalny, wykonawczy
Wiktionary
1. mający związek z wykonywaniem jakichś czynności, przeznaczony do wykonania, związany z wykonawcami;
2. dotyczący wykonania rozporządzeń lub ustaw
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wykonywaniem, dotyczący wykonywania czegoś
Wiktionary
(1.1) Przed przystąpieniem do pracy należało przedyskutować ustalenia wykonawcze.
(1.1) I nie jest tak, że Krzysiek Bąk to dyrektor wykonawczy, a Dorota Harasimowicz zajmuje się bookingiem
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnaft͡ʃɨ, AS: vykõnafčy
Wiktionary
rzecz. wykonalność ż., wykon m., wykonywanie n., wykonawca m., wykonawczyni ż., wykonanie n., wykonawstwo n., podwykonawca m., podwykonawstwo n.
czas. wykonywać ndk., wykonać dk.
przym. wykonalny, powykonawczy
przysł. wykonawczo
Wiktionary
kobieta wykonująca coś; realizatorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta wykonawca, realizująca, wcielająca w życie
(1.2) wykonująca rolę teatralną lub utwór muzyczny
Wiktionary
(1.1) Dlaczego to właśnie ja mam być wykonawczynią twoich zachcianek?
(1.2) Wykonawczyni ostatniego utworu wręczyła kwiaty organizatorowi koncertu.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔ̃nafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vykõnafčỹńi
Wiktionary
czas. wykonywać, wykonać
rzecz. wykonalność ż., wykon mrz., wykonywanie n., wykonawca, wykonanie, wykonawstwo
przym. wykonalny, wykonawczy
przysł. wykonawczo
Wiktionary
(1.1) realizatorka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogół czynności i robót dotyczących realizacji projektów budowlanych
Wiktionary
(1.1) Nasza firma oferuje solidne wykonawstwo instalacji elektrycznych.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnafstfɔ, AS: vykõnafstfo
Wiktionary
czas. wykonywać, wykonać
rzecz. wykonalność ż., wykonywanie n., wykonawca, wykonawczyni, wykonanie
przym. wykonalny, wykonawczy
przysł. wykonawczo
Wiktionary
wykombinować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. wykombinować, wymyślić
Wiktionary
czas. koncypować ndk.
rzecz. koncepcja ż.
Wiktionary
dział fabryki włókienniczej, w którym wyprodukowany materiał poddawany jest końcowej obróbce chemicznej i mechanicznej; wykańczalnia
SJP.pl
Wykończalnia (wykańczalnia) – oddział zakładu włókienniczego, w którym odbywają się ostatnie procesy przetwarzania włókna w wyroby włókiennicze, ostateczna klasyfikacja i przygotowanie tych wyrobów do sprzedaży. W oddziale tym uszlachetniane są zarówno półprodukty (przędza), jak i produkty końcowe – tkaniny. Wykończalnia dzieli się na działy:
Wikipedia
końcowa obróbka produktu; wykańczalnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ozdobnie wykonany brzeg rzeczy
(1.2) doprowadzenie do końca robienia czegoś
(1.3) nadanie ostatecznego kształtu
(1.4) zużycie do końca
(1.5) wywołanie skrajnego pogorszenia zdrowia lub czyjejś śmierci
Wiktionary
czas. wykańczać ndk., wykończać ndk., wykończyć dk.
przym. wykończony
rzecz. wykończeniówka ż., wykończeniowiec mos., końcówka ż.
Wiktionary
(1.5) wycieńczenie, wyczerpanie
Wiktionary
robotnik pracujący przy pracach wykończeniowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik pracujący przy pracach wykończeniowych
Wiktionary
rzecz. wykończenie n., wykończeniówka ż.
przym. wykończeniowy
czas. wykańczać
Wiktionary
roboty wykończeniowe, np. w budownictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. prace wykończeniowe
Wiktionary
rzecz. wykończenie, wykończeniowiec
przym. wykończeniowy
czas. wykończyć
Wiktionary
przymiotnik od: wykończenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. mocno zmęczony
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy od wykończyć
Wiktionary
rzecz. koniec mrz., wykończenie n.
przym. skończony
Wiktionary
(1.1) wyczerpany, pot. wypompowany
(2.1) skończony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykańczać)
(1.1) dokonany od|wykańczać.
czasownik zwrotny dokonany wykończyć się (ndk. wykańczać się)
(2.1) dokonany od|wykańczać się.
Wiktionary
(1.1) Taki tam rozdmuchali skandal, że całkiem wykończyli chłopca, bo musiał odejść z propagandy i dziś jest u nas za kaowca!
Wiktionary
IPA: vɨˈkɔ̃j̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: vykõĩ ̯ṇčyć
Wiktionary
rzecz. wykończenie n., koniec m., wykończeniówka ż.
czas. kończyć
przym. skończony
ims. skończony
Wiktionary
1. uroczyście poświęcić kościół, ołtarz, naczynia liturgiczne itp.;
2. udzielić święceń biskupich
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Augustów. wynagrodzić
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykonać)
(1.1) wytwarzać lub produkować coś
(1.2) urzeczywistniać, zrealizować, uczyniać, spełniać coś, wprowadzać coś w czyn, doprowadzać coś do skutku
(1.3) odtwarzać, grać (role teatralne lub filmowe, utwory muzyczne)
(1.4) formalnie: spełniać pewne obowiązki
Wiktionary
(1.1) Dzieci samodzielnie wykonały kukiełki z uzbieranych patyków, włóczki i skrawków tkanin.
(1.2) Zofia wykona jutro swój zamysł co do joty.
(1.3) Piotr bezkonkurencyjnie wykonuje stare przeboje.
(1.4) Pragnę nienagannie wykonywać mój zawód.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnɨvat͡ɕ, AS: vykõnyvać
Wiktionary
rzecz. wykonywanie n., wykonawca m., wykonawczyni ż., wykonanie n., wykonawstwo n., wykonalność ż., wykon mrz.
przym. wykonalny, wykonawczy
przysł. wykonawczo
Wiktionary
1. możliwy do wykonania; wykonalny;
2. plik wykonywalny - plik, który może być uruchomiony bezpośrednio w środowisku systemu operacyjnego; plik uruchamialny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykonywać.
Wiktionary
(1.1) W wyniku tych oskarżeń lekarka straciła prawo wykonywania zawodu.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔ̃nɨˈvãɲɛ, AS: vykõnyvãńe
Wiktionary
czas. wykonywać ndk., wykonać dk.
rzecz. wykonalność ż., wykon mrz., wykonanie, wykonawca, wykonawczyni, wykonawstwo
przym. wykonawczy, wykonalny
przysł. wykonawczo
Wiktionary
1. miejsce, z którego usunięto ziemię w celu budowy drogi, posadowienia budowli, zainstalowania kanalizacji itp.;
2. w sporcie: wybicie piłki przed siebie;
3. w górnictwie: wyrobisko odkrywkowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. archeol. rozległy dół w ziemi
(1.2) sport. dalekie kopnięcie piłki
(1.3) górn. powierzchniowe wyrobisko górnicze
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: wykopać
Wiktionary
Wykop – budowla ziemna w postaci odpowiednio ukształtowanej, wolnej przestrzeni, powstałej w wyniku usunięcia zalegającego w niej gruntu.
Wszelkie wykopy należy wykonywać wraz z zastosowaniem odpowiednich środków bezpieczeństwa. Nie należy wykonywać wykopów bez skarp lub rozparcia na głębokość większą niż 1 metr w gruntach piaszczystych i 1,5 metra w gruntach gliniastych.
Wikipedia
IPA: ˈvɨkɔp, AS: vykop
Wiktionary
rzecz. wykopanie n., wykopki nmos., wykopalisko n., kopacz mos./mzw.
czas. wykopać, kopać
przym. wykopowy, wykopaliskowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykopywać)
(1.1) dokonany od|wykopywać., kopać
Wiktionary
IPA: vɨˈkɔpat͡ɕ, AS: vykopać
Wiktionary
rzecz. wykop m., wykopalisko n., wykopaliska nmos., wykopywanie n., wykopki nmos., kopacz mos./mzw.
czas. kopać, wykopywać, zakopywać
Wiktionary
prace archeologiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) prace archelogiczne mające prowadzić do wydobycia spod ziemi produktów ludzkiej działalności będących pozostałościami z dawnych wieków
forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.
(2.1) plural|wykopalisko.
Wiktionary
Wykopaliska archeologiczne – jedna z najważniejszych terenowych metod badawczych archeologii, polegająca na systematycznym i dokumentowanym fizycznym rozbiorze stanowiska archeologicznego na poszczególne jednostki stratygraficzne, w kolejności od najmłodszej do najstarszej.
Wikipedia
(1.1) Poprzednie wykopaliska w tym rejonie pozwoliły na wydobycie 50 amfor z podwodnego błota. Zawierały one resztki żywności.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔpaˈlʲiska, AS: vykopalʹiska
Wiktionary
rzecz. wykopki nmos., wykopalisko n., wykop m., kopanie n., wykopanie n., wykopywanie n.
czas. kopać, wykopywać ndk., wykopać dk.
przym. wykopaliskowy, wykopkowy, kopalny
Wiktionary
1. wydobyta z ziemi pozostałość po dawnych czasach; wykopany zabytek;
2. teren, na którym są prowadzone prace archeologiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzecz wydobyta z wnętrza ziemi i uznana za zabytek
(1.2) teren, na którym przeprowadzane są prace archeologiczne
(1.3) zob. wykopaliska.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔpaˈlʲiskɔ, AS: vykopalʹisko
Wiktionary
rzecz. wykopki nmos., wykopaliska nmos., wykop m., kopanie n., wykopanie n., wykopywanie n.
czas. kopać, wykopywać ndk., wykopać dk.
przym. wykopaliskowy, wykopkowy, kopalny
Wiktionary
przymiotnik od: wykopalisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wykopalisk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykopać.
Wiktionary
rzecz. wykop mrz., wykopywanie n., wykopki nmos., kopacz mos./mzw.
Wiktionary
potocznie: stare znalezisko
SJP.pl
1. wykopywanie ziemniaków lub innych roślin okopowych;
2. rozkopywanie jezdni w celu jej naprawy lub założenia jakiejś instalacji; wykopy;
3. doły, rowy na rozkopanych jezdniach, chodnikach; wykopy;
4. prace archeologiczne; wykopaliska;
5. teren, na którym są prowadzone prace archeologiczne; wykopalisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) roln. zbiór roślin okopowych, zwłaszcza wykopywanie ziemniaków;
(1.2) archeol. slang. wykopaliska
Wiktionary
Wykopki – zbiór roślin okopowych, czyli wykopywanie z pola ziemniaków, buraków, marchwi etc.
Wikipedia
(1.1) Po żniwach rozpoczynał się okres młócenia zboża, a następnie przychodziły wykopki i wożenie ziemniaków.
(1.2) W czerwcu jedziemy z profesorem robić wykopki na sarmackich kurhanach w okolicach Doniecka.
Wiktionary
rzecz. wykop m., wykopanie n., wykopywanie n., kopanie n., kopacz m., kopaczka ż., wykopalisko n., wykopaliska nmos., skopanie n., przekopanie n., przekopywanie n., przekop m., kop mrz./mzw.
czas. wykopywać ndk., wykopać dk., kopać ndk., skopać, przekopywać ndk., przekopać dk.
przym. wykopkowy, wykopaliskowy
Wiktionary
przymiotnik od: wykopki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wykopków
Wiktionary
użytkownik serwisu internetowego wykop.pl
SJP.pl
użytkowniczka serwisu internetowego wykop.pl
SJP.pl
przymiotnik od: wykop
SJP.pl
usunąć kogoś lub coś
SJP.pl
potocznie: usuwać kogoś z zajmowanego stanowiska
SJP.pl
1. miejsce, z którego usunięto ziemię w celu budowy drogi, posadowienia budowli, zainstalowania kanalizacji itp.;
2. w sporcie: wybicie piłki przed siebie;
3. w górnictwie: wyrobisko odkrywkowe
SJP.pl
1. potocznie: umrzeć;
2. wykopyrtnąć się - potocznie: wywrócić się, przewrócić się
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) pot. umrzeć
czasownik zwrotny dokonany wykopyrtnąć się
(2.1) pot. wywrócić się, przewrócić się
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔˈpɨrtnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vykopyrtnõńć
Wiktionary
rzecz. wykopyrtnięcie n.
Wiktionary
(2.1) przewrócić się, wywrócić się, wykrochmalić się, wywalić się, wyłożyć się, wyrżnąć, upaść, runąć, wywinąć orła, wywinąć kozła; wulg. wypierdolić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykopyrtnąć.
Wiktionary
czas. wykopyrtnąć
Wiktionary
czasownik
(1.1) utworzyć dół poprzez kopanie, wydobywanie ziemi
(1.2) wydobyć z ziemi coś, co w niej było
(1.3) pot. wyrzucić kogoś z jakiegoś miejsca; kazać komuś wyjść, opuścić jakieś miejsce
czasownik zwrotny wykopywać się
(2.1) kopiąc, wydostać się skądś; odgrzebać, wygrzebać się
Wiktionary
(1.1) Jedne gatunki ptaszników żyją w ziemnych jamkach, które same sobie wykopują, inne budują kryjówki z ziemi i szczątków roślin.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔˈpɨvat͡ɕ, AS: vykopyvać
Wiktionary
czas. zakopywać, dk. wykopać, kopać
rzecz. kopacz mos./mzw., wykopki nmos., wykopywanie n., wykopaliska nmos., wykopalisko n., kopniak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynność polegająca na utworzeniu dołu poprzez kopanie, wydobywaniu ziemi
(1.2) czynność polegająca na wydobywaniu z ziemi czegoś, co w niej było
(1.3) pot. czynność polegająca na wyrzucaniu kogoś z jakiegoś miejsca
Wiktionary
(1.2) Korzystne dla hiacyntów jest coroczne ich wykopywanie na początku lata i sadzenie jesienią w inne, żyzne miejsce.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔpɨˈvãɲɛ, AS: vykopyvãńe
Wiktionary
rzecz. wykopanie n., wykopki nmos., wykop m., wykopalisko n., wykopaliska nmos., kopacz mzw./mos.
czas. wykopywać ndk., wykopać dk.
przym. okopowy
Wiktionary
1. rzadko: zamontować korbowody i czopy korbowe w wale;
2. w gwarze uczniowskiej: wykorbić się - przewrócić się; glebnąć
SJP.pl
1. rzadko: zamontować korbowody i czopy korbowe w wale;
2. w gwarze uczniowskiej: wykorbić się - przewrócić się; glebnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. skonać, umrzeć
Wiktionary
(1.1) Babka wykorkowała po sześćdziesiątce.
Wiktionary
(1.1) umrzeć; reg. śl. skrepnąć.; przen. odejść; podn. rozstać się z życiem, przejść na tamten świat, wydać ostatnie tchnienie, wyzionąć ducha, oddać ducha, oddać Bogu ducha / oddać duszę Bogu, zasnąć na wieki, pożegnać się ze światem, o dziecku powiększyć grono aniołków; książk. przenieść się / odejść na łono Abrahama; pot. żart. pójść do Abrahama na piwo; pot. kopnąć w kalendarz, wykitować, przekręcić się, kojfnąć; posp. wyciągnąć nogi / wyciągnąć kopyta; wulg. odwalić kitę, wulg. i o zwierzętach zdechnąć
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykorzenić)
(1.1) wyrywać roślinę z korzeniami
(1.2) przen. usuwać coś złego, niepożądanego
Wiktionary
rzecz. wykorzenianie n., wykorzenienie n., korzeń mrz., korzennictwo n.
czas. zakorzenić, wykorzenić dk.
przym. korzeniowy
Wiktionary
(1.1) wypleniać, karczować
(1.2) wypleniać, wytępiać, tępić, niszczyć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykorzeniać)
(1.1) dokonany od|wykorzeniać.
Wiktionary
rzecz. wykorzenianie n., wykorzenienie n., korzeń mrz., korzennictwo n.
czas. zakorzenić, wykorzeniać ndk.
przym. korzeniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykorzenić.
Wiktionary
Eradykacja choroby (z łac. eradicatio) – całkowite zwalczenie choroby zakaźnej na całym świecie i z niewystępowaniem wywołującego ją patogenu w organizmach ludzkich, zwierzęcych i innych elementach środowiska.
Dotychczas eradykację patogenu w populacji osiągnięto w przypadku dwóch chorób: ospy prawdziwej (w populacji człowieka), którą Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała za zwalczoną w 1980, oraz księgosuszu (w populacji przeżuwaczy), który Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) uznała za zwalczony w 2010. Ostatnie istniejące wirusy ospy prawdziwej są przechowywane w laboratoriach dla celów naukowych.
Wikipedia
IPA: ˌvɨkɔʒɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vykožẽńė̃ńe
Wiktionary
czas. wykorzenić dk., wykorzeniać ndk.
rzecz. wykorzenianie n., korzennictwo n., korzeń mrz.
przym. korzeniowy
Wiktionary
1. osiągnąć z czegoś korzyść, pożytek; zużytkować;
2. wyciągać korzyść z czyjejś pracy; wyzyskać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykorzystywać)
(1.1) uzyskać korzyść z czegoś
Wiktionary
(1.1) Kiedy pojawiają się mroczne siły, Evelyn będzie musiała wykorzystać wszystko co ma i wszystko czym kiedyś mogła być, aby ocalić to, co jest dla niej najważniejsze: jej rodzinę.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔˈʒɨstat͡ɕ, AS: vykožystać
Wiktionary
rzecz. korzystanie n., wykorzystanie n., wykorzystywanie n.
czas. korzystać
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wycyckać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odniesienie korzyści z czegoś lub kogoś
(1.2) niemoralne uzyskanie zysku z cudzego wysiłku, pracy lub cech
Wiktionary
(1.1) Jeśli jeździsz na nartach, bardzo ważne jest efektywne wykorzystanie kijków.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔʒɨˈstãɲɛ, AS: vykožystãńe
Wiktionary
czas. wykorzystać dk., wykorzystywać ndk.
rzecz. wykorzystywanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykorzystać)
(1.1) mieć korzyść z czegoś lub kogoś, robić użytek z czegoś
(1.2) mieć zysk z cudzego wysiłku, pracy, a także cech danej osoby
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔʒɨˈstɨvat͡ɕ, AS: vykožystyvać
Wiktionary
czas. skorzystać dk., korzystać
rzecz. wykorzystywanie n., wykorzystanie n., korzyść ż.
przym. korzystny, wykorzystywany
Wiktionary
(1.2) wyzyskiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykorzystywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkɔʒɨstɨˈvãɲɛ, AS: vykožystyvãńe
Wiktionary
czas. wykorzystywać ndk., wykorzystać dk.
rzecz. wykorzystanie n.
przym. wykorzystywany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do wykorzystywania w czymś, do danego użytku
(1.2) źle traktowany - dla czyichś korzyści
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od wykorzystywać
Wiktionary
rzecz. wykorzystywanie n.
czas. wykorzystywać ndk.
Wiktionary
(1.1) używany
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykaszać)
(1.1) dokonany od|wykaszać.
Wiktionary
rzecz. wykaszanie n., kosiarz mos.
czas. wykaszać
Wiktionary
Wykosowo (kaszb. Wëkòsewò lub też Wëkòsowò, niem. Vixow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce.
Miejscowość do początku XXI w. miała własną drużynę piłkarską Jantar Wykosowo.
Wikipedia
wykoszmarnić się - dawniej: stać się, wydać się koszmarnym
SJP.pl
poród u kota
SJP.pl
Wykot – wydawanie na świat młodych, termin stosowany w hodowli zwierząt oraz w łowiectwie na określenie porodu, niektórych zwierząt.
Wikipedia
kraśnik wykowiec - motyl z rodziny kraśnikowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kornutka wykowa - gatunek pszczoły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykołować.
Wiktionary
rzecz. niewykołowanie n.
czas. wykołować ndk.
Wiktionary
wychować od niemowlęcia
SJP.pl
1. ośmieszyć, wydrwić, dokuczyć komuś kpinami;
2. wykpić się - uniknąć czegoś, wywinąć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|wykpiwać.
czasownik zwrotny dokonany wykpić się
(2.1) uchylić się od czegoś; wykręcić się
Wiktionary
IPA: ˈvɨkpʲit͡ɕ, AS: vykpʹić
Wiktionary
rzecz. kiep m./mrz./mos.
Wiktionary
(2.1) wywinąć się
Wiktionary
osoba, która z czegoś lub kogoś szydzi; prześmiewca
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) posuwać się poza ustalone granice
(1.2) naruszyć ustalone, obowiązujące przepisy
Wiktionary
rzecz. wykraczanie n., wykroczenie n., kroczek mzw./mrz.
czas. przekraczać, wykroczyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykradać.
Wiktionary
czas. wykradać ndk.
Wiktionary
1. przepowiedzieć, wywróżyć coś złego;
2. dawniej, rzadko: wyrazić coś krakaniem (o ptakach)
SJP.pl
potocznie: przepowiadać coś złego
SJP.pl
potocznie:
1. mówić, pisać coś z zacięciem, rozmachem;
2. wymierzać komuś chłostę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik zatrudniony do wykrawania czegoś
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kształtka z brachy do wykrawania ciastek z ciasta
Wiktionary
rzecz. wykrawanie n., wykrojenie n., krojenie n., krajarka ż., krajalnica ż.
czas. kroić ndk., krajać dk., wykrawać ndk., wykroić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadawanie czemuś określonego kształtu poprzez krojenie
Wiktionary
Wykrawanie (potocznie sztancowanie) – czynność introligatorska polegająca na wykrawaniu z arkusza (lub stosu arkuszy) papieru, kartonu, tektury lub innego podobnego podłoża pożądanego kształtu wyrobu papierniczego lub poligraficznego o różnych kształtach, których nie można uzyskać za pomocą zwykłego krojenia na gilotynie introligatorskiej; jest to również jedna z metod obróbki plastycznej.
Wikipedia
(1.1) Ania zajmuje się wykrawaniem ciasteczek, a ja w tym czasie przygotuję blachę.
Wiktionary
rzecz. wykrawacz mos./mrz., wykrawarka ż.
czas. wykrawać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie do wykrawania (czyli precyzyjnego wycinania) kształtów z materiałów arkuszowych za pomocą matrycy lub ostrza
Wiktionary
rzecz. wykrawanie n.
czas. wykrawać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykręcić)
(1.1) kręcąc czymś, odłączać to od reszty
(1.2) kręcąc czymś, zmieniać położenie
(1.3) pot. med. nadwerężać staw na skutek nieodpowiedniego ruchu albo nieprzewidzianej czynności
(1.4) sport. choreogr. kręcąc się, wykonywać figury akrobatyczne, ewolucje
(1.5) skręcąjąc coś mokrego, wyciskać płyn z tego
(1.6) telekom. kręcąc tarczą telefonu lub stukając w jego klawiaturę, nawiązywać łączność z kimś
(1.7) pot. robić rzecz nieoczekiwaną albo podstępną
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wykręcić)
(2.1) zmieniać kierunek
czasownik zwrotny niedokonany wykręcać się (dk. wykręcić się)
(3.1) kręcąc się, przybierać inne położenie, zmieniać kierunek ruchu
(3.2) pot. starać się podstępnie uniknąć czegoś
Wiktionary
rzecz. wykręcanie n., wykręt mrz., wykrętas mrz., wkręt mrz., wkrętak mrz., wkrętarka ż.
przym. wykrętny
przysł. wykrętnie
czas. zakręcać
Wiktionary
(1.1) wyjmować
(1.2) obracać, odwracać, przekrzywiać, wyginać
(1.3) skręcać
(1.5) wyżymać
(1.6) wybierać
(2.1) skręcać
(3.1) obracać się, odwracać się
(3.2) wymawiać się, wymigiwać się, uchylać się, unikać
Wiktionary
potocznie:
1. napój tak kwaśny lub gorzki, że wykrzywia twarz;
2. osoba, która przeinacza fakty lub fałszywie przedstawia jakieś sprawy
SJP.pl
dający się wykręcić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykręcać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkrɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: vykrẽncãńe
Wiktionary
czas. wykręcać, wykręcić
rzecz. wykręcenie
Wiktionary
przeznaczony do wysuwania lub oddzielania od czegoś poprzez kręcenie, np. wykręcany wkład
SJP.pl
przyrząd do wykręcania śrub i wkrętów; wykrętarka
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykręcać)
(1.1) kręcąc czymś, odłączyć to od reszty
(1.2) kręcąc czymś, zmienić położenie
(1.3) pot. med. nadwerężyć staw na skutek nieodpowiedniego ruchu albo nieprzewidzianej czynności
(1.4) sport. choreogr. kręcąc się, wykonać figury akrobatyczne, ewolucje
(1.5) skręcąjąc coś mokrego, wycisnąć płyn z tego
(1.6) telekom. kręcąc tarczą telefonu lub stukając w jego klawiaturę, postarać się nawiązać łączność z kimś
(1.7) pot. zrobić rzecz nieoczekiwaną albo podstępną
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wykręcać)
(2.1) zmienić kierunek
czasownik zwrotny dokonany wykręcić się (ndk. wykręcać się)
(3.1) kręcąc się, przybrać inne położenie, zmienić kierunek ruchu
(3.2) pot. podstępnie uniknąć czegoś
Wiktionary
IPA: vɨˈkrɛ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: vykrẽńćić
Wiktionary
rzecz. wykręcanie n., wkręt mrz., wkrętak mrz., wkrętarka ż.
czas. zakręcać
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|kreować.
Wiktionary
rzecz. kreacja ż., kreowanie n., wykreowanie n., kreator mrz./mos.
czas. kreować ndk.
przym. kreacyjny
Wiktionary
graficzne przedstawienie danych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) graficzne przedstawienie danych, zjawisk, zależności;
(1.2) mat. zbiór punktów (x,y) spełniających równanie y=f(x) dla danej funkcji f
Wiktionary
Wykres – graficzna forma przedstawienia zjawiska, bądź jego zmienności, procesu, wielkości, zależności lub jakichkolwiek danych. Zwykle przedstawiany w dwóch wymiarach, ale może być wielowymiarowy.
Często używany w naukach przyrodniczych, statystyce i wizualizacji danych biznesowych (m.in. w rozwiązaniach z zakresu Business Intelligence).
Wikipedia
IPA: ˈvɨkrɛs, AS: vykres
Wiktionary
rzecz. wykreślenie n., wykreślanie n., kreślarz m., kreślenie n.
:: zdrobn. wykresik m.
czas. wykreślać ndk., wykreślić dk., kreślić ndk.
przym. wykresowy, wykreślny
Wiktionary
(1.1) diagram
Wiktionary
1. wypełnić kreskami;
2. zastąpić litery lub cyfry poziomymi kreskami
SJP.pl
1. wypełniać kreskami;
2. zastępować litery lub cyfry poziomymi kreskami
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykreślić)
(1.1) czynić nieważnym przez przekreślenie
(1.2) kreśląc, tworzyć rysunek, wykres
czasownik zwrotny niedokonany wykreślać się (dk. wykreślić się)
(2.1) usuwać swoje członkostwo
Wiktionary
rzecz. wykreślanie n., wykres mrz., kreślarnia ż.
czas. kreślić
Wiktionary
(1.1) skreślać, wymazywać
(1.2) kreślić
Wiktionary
krzyżówka polegająca na znajdywaniu i wykreślaniu ukrytych w diagramach słów
SJP.pl
Wykreślanka – rodzaj zabawy słownej, polegającej na odnajdywaniu i wykreślaniu ukrytych w diagramach słów, które najczęściej podano obok bloku z literami. Wyrazy można odczytywać w kolumnach, wierszach i po skosach, a także wspak. Najczęściej pozostałe litery, czytane w kolejności występowania rzędami, tworzą rozwiązanie.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykreślać)
(1.1) dokonany od|wykreślać.
Wiktionary
IPA: vɨˈkrɛɕlʲit͡ɕ, AS: vykreślʹić
Wiktionary
czas. kreślić
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., wykres mrz., kreska ż.
Wiktionary
1. kłamstwo lub zręczne posunięcie w celu ukrycia prawdy lub uniknięcia niechcianych konsekwencji;
2. kształt czegoś wygiętego, wykręconego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zmyślony powód celem wprowadzenia kogoś w błąd, ukrycia prawdy
(1.2) celowe posunięcie, by uniknąć czegoś niewygodnego
Wiktionary
czas. wykręcać
Wiktionary
(1.1) pretekst, wybieg, wymówka
(1.2) unik
Wiktionary
element używany przy wykręcaniu z czegoś śrub lub wkrętów
SJP.pl
1. przyrząd do wykręcania śrub i wkrętów; wykręcarka;
2. przyrząd do odwirowywania miodu z pszczelich plastrów; wirówka, miodarka
SJP.pl
1. nienaturalny, dziwaczny ruch ciała; wygibas; łamaniec;
2. ozdobnik przy podpisie;
3. krzywa linia; wywijas; zawijas; zakrętas
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wykrętnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wykrętny
SJP.pl
1. stosujący wykręty - kłamstwa lub zręczne posunięcia w celu ukrycia prawdy lub uniknięcia niechcianych konsekwencji;
2. będący wykrętem, np. wykrętna odpowiedź
SJP.pl
potocznie:
1. usuwać, wyrzucać z jakiegoś miejsca; wywalać, wypierniczać;
2. wynosić się, szybko opuszczać jakieś miejsce
SJP.pl
1. usztywnić tkaninę kleistym roztworem zagotowanej z wodą mączki kartoflanej;
2. potocznie: usunąć, wyrzucić z jakiegoś miejsca; wywalić, wypierniczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wykrot
Wiktionary
rzecz. wykrot m.
Wiktionary
1. książkowo: dopuszczenie się jakiegoś występku, przewinienia, naruszenie obowiązujących praw, przepisów, zasad, reguł;
2. w prawie: czyn społecznie niebezpieczny, niebędący jeszcze przestępstwem, zagrożony w Polsce karą aresztu, czasowego ograniczenia wolności, grzywny lub nagany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. działanie sprzeczne z przyjętymi normami, zasadami
(1.2) praw. czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę i zagrożony karą aresztu, ograniczenia wolności, grzywny lub nagany;
(1.3) odczasownikowy od|wykroczyć.
Wiktionary
Wykroczenie – czyn społecznie szkodliwy (nawet w stopniu znikomym), zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany. Sprawca czynu zabronionego nie popełnia wykroczenia, jeżeli czyn jest niezawiniony (art. 1 § 2 Kodeksu wykroczeń).
Wikipedia
(1.2) Jako największa grupa imigrantów we Włoszech, Rumuni często są identyfikowani z ogółem wykroczeń popełnianych przez obcokrajowców.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkrɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vykročẽńe
Wiktionary
czas. wykroczyć dk., wykraczać ndk., przekroczyć dk., przekraczać ndk., kroczyć ndk.
rzecz. kroczek mzw./mrz.
Wiktionary
w sporcie: związany z wykrokiem - wysunięciem jednej nogi naprzód
SJP.pl
1. kształt konturu czegoś;
2. otwór wycięty w czymś;
3. przedmiot uzyskany przez wycięcie, wykrojenie;
4. wycięty z czegoś wzór oddający kształt fragmentu lub fragmentów tkaniny, z których zostanie uszyte ubranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. forma na papierze, według której kroi się materiał na ubranie
(1.2) zarys liniowy
(1.3) otwór powstały przez wykrojenie, wycięcie
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: wykroić
Wiktionary
rzecz. wykrojenie n.
czas. kroić, wykrajać ndk., wykrawać ndk., wykroić dk.
Wiktionary
(1.1) forma, szablon
(1.2) kontur, kształt, rysunek, zarys
(1.3) wycięcie
Wiktionary
urządzenie do wykrajania form lub wycinania otworów w różnych materiałach
SJP.pl
Wykrojnik – stosowane w poligrafii, w masowej produkcji, narzędzie do wycinania określonego kształtu z arkusza zazwyczaj zadrukowanego – płaszczyzna z trwale umocowanymi ostrzami jest przyciskana do zadrukowanego papieru i jednym uderzeniem wycina z arkusza cały złożony wzór np. siatkę pudełka. Często listwom tnącym (noże tnące, noże sztancujące) towarzyszą listwy bigujące (bigi), a czasami listwy perforujące (noże perforujące).
Wikipedia
1. wysunięcie jednej nogi naprzód;
2. pozycja z jedną nogą wysuniętą do przodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojedynczy krok, wysunięcie nogi naprzód
(1.2) pozycja stojąc z wysuniętą do przodu nogą
Wiktionary
IPA: ˈvɨkrɔk, AS: vykrok
Wiktionary
rzecz. krok m., kroczek m., kroczenie n., rozkrok m., przekroczenie n., przekraczanie n., rozkroczenie n., rozkraczanie n.
czas. kroczyć ndk., przekroczyć dk., przekraczać ndk., rozkraczać ndk., rozkroczyć dk.
przym. krokowy, kroczny, rozkroczny
Wiktionary
dawniej: wychłostać
SJP.pl
1. drzewo wyrwane z korzeniami przez wiatr; wiatrował;
2. dziura w ziemi po wyrwanym przez wiatr drzewie;
3. zagłębienie w nawierzchni drogi; wądół; wybój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. lub książk. drzewo obalone lub naderwane u korzeni przez wiatr, okiść lub deszcz
(1.2) książk. zagłębienie w ziemi zawierające korzenie obalonego drzewa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wykrocik mrz.
Wiktionary
(1.1) wywrót
Wiktionary
1. powodować zagrażający życiu upływ krwi;
2. spuszczać krew z zabijanego zwierzęcia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykrwawić)
(1.1) powodować obfity upływ krwi
czasownik zwrotny niedokonany wykrwawiać się (dk. wykrwawić się)
(2.1) tracić dużą ilość krwi
(2.2) umierać z powodu upływu krwi
Wiktionary
rzecz. wykrwawianie n., wykrwawienie n., krew ż.
czas. krwawić ndk., wykrwawić dk.
przym. wykrwawiony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykrwawiać.
Wiktionary
czas. wykrwawiać ndk.
rzecz. krwawnik mzw./mrz., krew ż., wykrwawienie n.
Wiktionary
1. spowodować zagrażający życiu upływ krwi;
2. spuścić krew z zabijanego zwierzęcia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykrwawiać)
(1.1) utracić dużą ilość krwi
czasownik zwrotny dokonany wykrwawić się (ndk. wykrwawiać się)
(2.1) umrzeć z powodu utraty krwi
(2.2) wojsk. utracić w boju wielu żołnierzy
Wiktionary
(2.1) Sarna wykrwawiła się na polanie.
Wiktionary
rzecz. krwawnik mzw./mrz., krwawienie n., wykrwawienie n., krew ż.
czas. krwawić ndk., wykrwawiać ndk.
przym. wykrwawiony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykrwawić.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkr̥faˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: vykr̦favʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. wykrwawić dk., wykrwawiać ndk.
rzecz. krwawnik mzw./mrz., wykrwawianie n., krwawienie n., krew ż.
Wiktionary
1. spowodować zagrażający życiu upływ krwi;
2. spuścić krew z zabijanego zwierzęcia
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) martwy z wykrwawienia
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wykrwawić
Wiktionary
(1.1) Na schodach ratusza leżał wykrwawiony żołnierz.
Wiktionary
rzecz. wykrwawienie n.
czas. wykrwawiać ndk., wykrwawić dk.
Wiktionary
uczynić wiadomym, ujawnić rzecz, o której się nie wiedziało, która była tajna, ukryta
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|wykrywać.
czasownik zwrotny dokonany wykryć się (ndk. wykrywać się)
(2.1) zostać wykrytym
Wiktionary
IPA: ˈvɨkrɨt͡ɕ, AS: vykryć
Wiktionary
rzecz. wykrycie n., wykrywacz
czas. kryć, wykrywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odkrycie czegoś, znalezienie czegoś
Wiktionary
czas. wykryć dk., wykrywać ndk.
rzecz. wykrywacz mrz., wykrywanie n.
Wiktionary
czynić wiadomym, ujawniać rzecz, o której się nie wiedziało, która była tajna, ukryta
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykryć)
(1.1) ujawniać coś nieznanego lub ukrytego
(1.2) stwierdzać obecność czego w czymś poprzez badanie
czasownik zwrotny niedokonany wykrywać się (dk. wykryć się)
(2.1) być wykrytym
Wiktionary
rzecz. wykrycie n., wykrywacz mrz., wykrywalność ż., wykrywanie n.
czas. kryć, wykryć dk.
przym. wykrywalny
Wiktionary
(1.1) ujawniać
(1.2) ustalać
(2.1) ujawniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie, które coś wykrywa
Wiktionary
IPA: vɨˈkrɨvat͡ʃ, AS: vykryvač
Wiktionary
rzecz. wykrywanie n., wykrycie n.
czas. wykrywać ndk., wykryć dk.
Wiktionary
(1.1) detektor, czujnik
Wiktionary
Wikipedia
dający się wykryć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykrywać.
Wiktionary
czas. wykrywać ndk.
rzecz. wykrywacz mrz., wykrycie n.
Wiktionary
związany z wykrywaniem, służący do wykrywania
SJP.pl
skrót od: wykrzyknik, wykrzyknienie; wykrzyk.
SJP.pl
potocznie:
1. powodować błąd w programie komputerowym;
2. o programie komputerowym: wykrzaczać się - psuć się, ulegać awarii
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykrzaczyć)
(1.1) środ. inform. kończyć działanie czegoś lub powodować jego nieprawidłowe działanie na skutek błędu
czasownik zwrotny niedokonany wykrzaczać się (dk. wykrzaczyć się)
(2.1) środ. inform. kończyć swoje działanie lub działać nieprawidłowo na skutek błędu
Wiktionary
(1.1) Jakiś skrypt wykrzacza mi WordPressa przy zapytaniu do bazy danych.
(2.1) WordPress wykrzacza się po włączeniu skryptu z wadliwą definicją strony kodowej.
Wiktionary
IPA: vɨˈkʃat͡ʃat͡ɕ, AS: vykšačać
Wiktionary
rzecz. wykrzaczanie n., wykrzaczenie n., krzak mrz.
czas. wykrzaczyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykrzaczać.
Wiktionary
czas. wykrzaczać ndk.
rzecz. krzak mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykrzaczyć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkʃaˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vykšačẽńe
Wiktionary
czas. wykrzaczyć, wykrzaczać, krzaczyć, odkrzaczać, odkrzaczyć
rzecz. krzak mrz.
Wiktionary
potocznie:
1. spowodować błąd w programie komputerowym;
2. o programie komputerowym: wykrzaczyć się - zepsuć się, ulec awarii
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykrzaczać)
(1.1) środ. pot. inform. spowodować krytyczny błąd w programie
czasownik zwrotny dokonany wykrzaczyć się (ndk. wykrzaczać się)
(2.1) środ. pot. inform. o programie: przestać działać z powodu błędu krytycznego
Wiktionary
(2.1) Firefox się wykrzaczył.
Wiktionary
IPA: vɨˈkʃat͡ʃɨt͡ɕ, AS: vykšačyć
Wiktionary
rzecz. wykrzaczenie, niewykrzaczenie, wykrzaczanie, niewykrzaczanie
czas. wykrzaczać (się)
Wiktionary
(1.1) zawiesić
(2.1) zawiesić się
Wiktionary
1. pocierając krzesiwem o kamień wytworzyć iskrę;
2. wywołać jakieś uczucia w sobie lub kimś innym
SJP.pl
skrót od: wykrzyknik, wykrzyknienie; wykrz.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykrzyknąć)
(1.1) wydawać okrzyki
(1.2) wypowiadać się, krzycząc
Wiktionary
rzecz. wykrzykiwanie n., wykrzyknik mrz.
czas. krzyczeć, wykrzyknąć
Wiktionary
(1.1) krzyczeć
(1.2) pokrzykiwać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykrzykać, wykrzykiwać)
(1.1) wydobyć z siebie okrzyk
(1.2) krzycząc, powiedzieć coś
Wiktionary
rzecz. wykrzyknięcie n., wykrzyknik mrz.
czas. krzyczeć, wykrzykać ndk., wykrzykiwać ndk.
Wiktionary
1. książkowo: to, co zostało wykrzyknięte; okrzyk;
2. w językoznawstwie: nieodmienna część mowy wyrażająca pewne stany emocjonalne, np. wzruszenie (oh!), rozkazy (stop!), naśladująca dźwięki (łup!); wykrzyknik;
3. zdanie wykrzyknikowe (lub równoważnik zdania), zawierające ważną treść, będące wyrazem gwałtownych emocji; eksklamacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) figura retoryczna, wyraz, grupa wyrazów lub zdanie wykrzyknikowe, wtrącone w tok wypowiedzi;
(1.2) jęz. rodzaj wypowiedzenia nieczasownikowego o charakterze emocjonalnym, do którego nie można wprowadzić czasownika w formie osobowej
Wiktionary
Wykrzyknienie (inaczej eksklamacja, z łac. exclāmātiō; gr. ἐκφώνησις ekphṓnēsis) – figura retoryczna, wyraz, grupa wyrazów lub zdanie wykrzyknikowe, eliptyczne, często urwane (gr. ἀποσιώπησις aposiṓpēsis – niedomówienie), wtrącone w tok wypowiedzi, często w formie apostrofy. Adresat takiego wykrzyknienia może być mniej lub bardziej określony.
Wikipedia
(1.1) W tym wierszu jest zbyt dużo wykrzyknień.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkʃɨcˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vykšyḱńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. wykrzyknik m., wykrzyczenie n.
przym. wykrzyknikowy
czas. wykrzyczeć, krzyczeć
Wiktionary
(1.1) eksklamacja
Wiktionary
w językoznawstwie:
1. nieodmienna część mowy wyrażająca pewne stany emocjonalne, np. wzruszenie (oh!), rozkazy (stop!), naśladująca dźwięki (łup!); wykrzyknienie;
2. znak interpunkcyjny (!) nadający wyrazom ekspresji, występujący na końcu zdania rozkazującego, pojawiający się również po rzeczowniku użytym w wołaczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. znak interpunkcyjny służący do wzmacniania ekspresji wypowiedzi, zapisywany za pomocą kropki i umieszczonej nad nią pionowej kreski: !;
(1.2) gram. nieodmienne słowo lub wyrażenie służące do wyrażenia stanu emocjonalnego, nakazu lub do imitacji odgłosu z otaczającego świata;
Wiktionary
Wykrzyknik, znak wykrzyknienia – jeden ze znaków pisarskich, składający się z pionowej kreski zakończonej kropką, zwykle u dołu (!), rzadziej u góry (¡). Najczęściej używany jest jako znak interpunkcyjny wyrażający emocje, ale ma także inne zastosowania.
Typograficznie jest znakiem wysokości stopnia pisma, a jego kropka jest dokładnie takiej samej wielkości, kształtu i położenia (o ile znajduje się pod pionową kreską), co znak kropki w tym samym kroju.
Wikipedia
(1.1) Czemu używasz wielokrotnych wykrzykników jak jakaś egzaltowana nastolatka?
(1.2) „A niech to!”, „Pst!” i „Chrum!” to przykłady wykrzykników.
Wiktionary
IPA: vɨˈkʃɨcɲik, AS: vykšyḱńik
Wiktionary
przym. wykrzyknikowy
przysł. wykrzyknikowo
rzecz. wykrzyknienie n., krzyk m., krzyczenie n.
czas. krzyczeć, wykrzykiwać ndk., wykrzyknąć dk.
Wiktionary
(1.2) interiekcja
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wykrzyknikowy
Wiktionary
rzecz. wykrzyknik mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: wykrzyknik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. związany z nieodmienną częścią mowy wyrażającą żywe wzruszenie, zawołanie, rozkaz itp.
Wiktionary
(1.1) Wyraz wykrzyknikowy nie wyraża treści myślowej, ale postawę uczuciową lub wolę mówiącego.
(1.1) Mieszane znaczenie uczuciowo-pojęciowe mają wykrzyknikowe wyrażenia takie, jak biada, przebóg, masz tobie, precz.
Wiktionary
rzecz. wykrzyknienie n., wykrzyknik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykrzywiać.
Wiktionary
rzecz. wykrzywienie n.
czas. wykrzywiać ndk., wykrzywić dk.
przysł. krzywo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykształcić)
(1.1) niedokonany od|wykształcić.
Wiktionary
IPA: vɨˈkʃtawt͡sat͡ɕ, AS: vykštau̯cać
Wiktionary
rzecz. wykształciuch mos., wykształcanie n., wykształcenie
przym. wykształcony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykształcać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkʃtawˈt͡sãɲɛ, AS: vykštau̯cãńe
Wiktionary
czas. wykształcać
rzecz. kształt mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poziom wiedzy nabytej na drodze nauki
(1.2) odczasownikowy od|wykształcić. (wykształcić się) (nabycie jakiejś cechy na drodze ewolucji lub ontogenezy)
Wiktionary
Wykształcenie – poświadczona dokumentem wiedza zdobyta w oficjalnym systemie nauczania (szkoły publiczne, szkoły prywatne). Jest to zasób wiedzy, umiejętności i sprawności umożliwiający jednostce poznanie otaczającego świata i skuteczne w nim działanie, wykonywanie określonego zawodu; wynik kształcenia i samokształcenia.
Wikipedia
(1.1) Miał wykształcenie humanistyczne, z matematyką zawsze był na bakier.
(1.2) U ptaków doszło do wykształcenia się piór.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkʃtawˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: vykštau̯cẽńe
Wiktionary
czas. kształcić, wykształcać ndk., wykształcić dk.
rzecz. wykształciuch mos., kształtowanie n., kształcenie n., kształt
przym. wykształcony, kształtowy
Wiktionary
(1.1) wiedza, umiejętność
(1.2) wytworzenie, powstanie, wyewoluowanie
Wiktionary
przymiotnik od: wykształcenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykształcać)
(1.1) nadać czemuś jakiś kształt, uformować coś
(1.2) sprawić, że ktoś nauczy się czegoś, posiądzie wiedzę, ukończy szkołę itp.
(1.3) pobudzić coś do sprawniejszego działania, wyćwiczyć coś
czasownik zwrotny dokonany wykształcić się (ndk. wykształcać się)
(2.1) zdobyć umiejętności lub wiedzę w jakiejś dziedzinie
(2.2) zostać rozwiniętym przez ćwiczenia
(2.3) osiągnąć końcowy kształt, w pełni się rozwinąć
(2.4) przen. powstać w określonej, ukończonej formie
Wiktionary
(1.1) Minie jeszcze kilka lat, zanim ten dąb wykształci grube, mocne konary.
(1.2) Jako profesor akademii medycznej, wykształcił co najmniej tuzin wybitnych chirurgów.
(1.3) Obok zaciekłości w walce wykształcono w pittbullach niezwykłą wprost uległość wobec ludzi.
(2.1) W życiu, Mirmidia, chodzi o całkiem zwykłe rzeczy: wykształcić się, złapać dobrą robotę, założyć rodzinę i pilnować, żeby dzieciaki nie zeszły na złą drogę.
(2.2) (…) z jednej strony wykształciły się u nich ogromne, nieproporcjonalne do reszty mięśnie.
(2.3) Pisklakom nie wykształciły się jeszcze skrzydła.
(2.4) Z czasem wykształcił się specjalny formularz papieskiego dokumentu konfirmacyjnego.
Wiktionary
IPA: vɨˈkʃtawʲt͡ɕit͡ɕ, AS: vykštau̯ʹćić
Wiktionary
rzecz. wykształcenie n., wykształciuch m., kształt m.
przen. wykształcony
przym. wykształcony, kształtowy
Wiktionary
(1.1) uformować, wygenerować, wytworzyć, ukształtować
(1.2) wychować, wyedukować, wyuczyć
(1.3) wyrobić, wyćwiczyć
(2.4) uformować się, ukształtować się
Wiktionary
lekceważąco: osoba z wyższym wykształceniem uważana za mało inteligentną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. pejor. człowiek wykształcony;
Wiktionary
Wykształciuch, także: wykształceniec – pejoratywne, ironiczne określenia osób posiadających wyższe wykształcenie, ale postrzeganych jako niespełniające wymogów koniecznych do osiągnięcia statusu inteligenta.
Wikipedia
(1.1) Z naszym populistycznym programem nie mamy szans, te wykształciuchy nie będą na nas głosować.
Wiktionary
IPA: vɨˈkʃtawʲt͡ɕux, AS: vykštau̯ʹćuχ
Wiktionary
rzecz. wykształcenie n.
czas. wykształcić dk., wykształcać ndk.
przym. wykształcony, kształtowy
Wiktionary
(1.1) homo eruditus; żart. lub iron. jajogłowy; pejor. lekcew. inteligencik; neutr. inteligent, intelektualista
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posiadł szeroką wiedzę, ukończył jakąś szkołę, zwłaszcza wyższą uczelnię
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wykształcić
Wiktionary
(1.1) Leonardo da Vinci był człowiekiem wszechstronnie wykształconym, mimo że nigdy nie odbył studiów uniwersyteckich – był samoukiem.
(1.1) Naszą nadzieją i szansą na dalszy rozwój jest otwarte i dobrze wykształcone młode pokolenie.
(2.1) …od tysięcy lat w żołądkach ludzi i zwierząt jest bardzo silne stężenie kwasu solnego i enzymów. To wykształcona w wyniku ewolucji nasza naturalna ochrona przed zarazkami, które przyjmujemy w pożywieniu.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkʃtawˈt͡sɔ̃nɨ, AS: vykštau̯cõny
Wiktionary
rzecz. wykształcenie n., wykształciuch m.
czas. kształcić ndk., wykształcić dk., wykształcać ndk., kształcić się ndk., wykształcić się dk., wykształcać się ndk., wykształtować się dk.
przym. niewykształcony
ims. niewykształcony
Wiktionary
1. zrobić, uformować coś przez kucie, np. wykuć zbroję;
2. kując, krusząc (np. skałę, kamień), wyrzeźbić coś, nadać czemuś jakąś formę; wyciosać;
3. potocznie: wyuczyć się czegoś na pamięć, zwykle w sposób mechaniczny, bezmyślny;
4. przenośnie: stworzyć, ukształtować coś, np. wykuć lepszą przyszłość, nowe życie
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) pot. uczn. eduk. nauczyć się na pamięć
Wiktionary
rzecz. wykucie n., kucie n., kujon m., kujonka ż., kowal m., kowalicha ż., kowalik m., kuźnia ż., kuczer mos., kujonienie n., kujownia ż., podkucie n.
czas. kuć ndk., kować ndk., wykuwać ndk., odkuć dk., odkuwać ndk., zakuć dk., zakuwać ndk., przykuć dk., przykuwać ndk., okuć dk., okuwać ndk., obkuć się dk., kujonić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykuć.
(1.2) pot. uczn. eduk. nauczenie się na pamięć
Wiktionary
(1.2) Nie wystarczy wykucie na pamięć wzorów, trzeba jeszcze umieć zastosować je w praktyce.
Wiktionary
IPA: vɨˈkut͡ɕɛ, AS: vykuće
Wiktionary
czas. odkuć, wykuć dk.
rzecz. podkucie n.
Wiktionary
potocznie: osiągnąć korzyść w sprytny lub nielegalny sposób; wykombinować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykukać.
Wiktionary
czas. wykukać dk.
rzecz. kukułka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) gw-pl|Poznań. wyglądać, spoglądać z oczekiwaniem, z ciekawością
Wiktionary
(1.1) Ino mi tu wykukujesz i wykukujesz przez dźwi? Leć, do sklepu.
Wiktionary
rzecz. wykukiwanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykukiwać.
Wiktionary
czas. wykukiwać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Poznań. dokonany od|wykukiwać.
Wiktionary
potocznie:
1. wytoczyć - tocząc, wyciągnąć, wydobyć;
2. wyrzucić - rzuciwszy kostką do gry, uzyskać określony wynik
SJP.pl
1. nabycie czegoś (często swojej dawnej własności) za opłatą; wykupienie;
2. przestarzale: wymuszona zapłata za uzyskanie czegoś, odzyskanie kogoś; okup
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urz. nabycie za opłatą czegoś, często już uprzednio posiadanego
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: wykupić
Wiktionary
rzecz. kupiec mos./mrz., wykupywanie
czas. wykupić dk., wykupywać ndk.
Wiktionary
(1.1) wykupywanie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykupywać)
(1.1) kupić cały zapas czegoś
(1.2) zapłacić okup, by kogoś uwolnić
(1.3) odzyskać jakąś swoją rzecz poprzez zapłacenie żądanej sumy
czasownik zwrotny wykupić się (ndk. wykupywać się)
(2.1) zapłacić za siebie okup, by się uwolnić
Wiktionary
(1.1) Dżesika wykupiła wszystkie pampersy.
(1.2) Ambasador wenecki wykupił Italczyków przetrzymywanych przez kalifa.
Wiktionary
czas. kupić dk.
rzecz. wykupienie n., kupiec mos., kupowanie n., zakup mrz., zakupy nmos., wykup mrz.
Wiktionary
(1.2) zapłacić okup
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykupić.
Wiktionary
(1.1) To ja zleciłam Łukaszowi wykupienie działki nad jeziorem.
Wiktionary
czas. wykupić dk.
Wiktionary
potocznie: opłata za uwolnienie kogoś lub siebie; okup
SJP.pl
rzadko: nabyty drogą wykupu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykupować.
Wiktionary
rzecz. niewykupowanie n.
czas. wykupować ndk.
Wiktionary
1. poddawać włókna lub tkaniny bawełniane działaniu ługu sodowego w celu nadania im połysku, trwałości i miękkości; merceryzować;
2. dawniej: prostować coś skurczonego
SJP.pl
1. poddać włókna lub tkaniny bawełniane działaniu ługu sodowego w celu nadania im połysku, trwałości i miękkości;
2. dawniej: wyprostować coś skurczonego
SJP.pl
wyleczyć, wrócić do zdrowia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykursywiać)
(1.1) wyróżnić jakiś fragment tekstu, obejmując go kursywą
Wiktionary
rzecz. kursywa ż., wykursywienie n., wykursywianie n.
czas. kursywić, wykursywiać ndk.
Wiktionary
wulgarnie:
1. wyrzucać, wywalać;
2. silnie uderzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykurwiać.
Wiktionary
rzecz. kurwik mrz., niewykurwianie n., kurewka ż., kurwowanie n., pokurwowanie n., kurwa ż.
czas. kurwować, wykurwiać ndk.
wykrz. kurwa
partyk. kurwa
Wiktionary
wulgarnie:
1. uderzyć kogoś z dużą siłą;
2. zwolnić kogoś z pracy;
3. zmusić kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. o mężczyźnie: odbyć stosunek płciowy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) wulg. bardzo, mocno, intensywnie
(1.2) wulg. dobrze, wspaniale
Wiktionary
(1.1) Ale wykurwiście mnie zdenerwowałaś!
(1.2) Zdałeś? Stary, wykurwiście!
Wiktionary
IPA: ˌvɨkurˈvʲiɕt͡ɕɛ, AS: vykurvʹiśće
Wiktionary
przym. wykurwisty, skurwiały
rzecz. kurwa ż., kurwisko n.
wykrz. kurwa
przysł. kurewsko
partyk. kurwa
Wiktionary
1. wypłaszać coś za pomocą dymu;
2. przenośnie: zmuszać kogoś do opuszczenia zajmowanego miejsca
SJP.pl
1. wypłoszyć coś za pomocą dymu;
2. przenośnie: zmusić kogoś do opuszczenia zajmowanego miejsca
SJP.pl
potocznie: wyłudzić coś od kogoś, stosując podstęp, oszustwo lub poprzez natrętną prośbę; wycyganić
SJP.pl
potocznie: wychodzić skądś niezdarnie, utykając; wykusztykiwać
SJP.pl
forma architektoniczna, której zadaniem było poszerzenie przylegającego wnętrza; następnie stał się jedynie formą ozdobną; wystaje spoza lica elewacji budyku i często jest nakryty osobnym daszkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. forma architektoniczna stanowiąca element wystający z lica elewacji;
(1.2) stpol. ganek
Wiktionary
Wykusz – forma architektoniczna wzorowana na budownictwie Bliskiego Wschodu (architektura islamu), stanowiąca wystający z lica elewacji fragment budynku poszerzający przylegające wnętrze, nadwieszony powyżej parteru o wysokości jednej lub kilku kondygnacji. Wykusz zazwyczaj wsparty jest na wspornikach, o szerokości jednej osi, z oknami, nakryty osobnym daszkiem.
Wikipedia
IPA: ˈvɨkuʃ, AS: vykuš
Wiktionary
przym. wykuszowy
Wiktionary
(1.1) wystawka
Wiktionary
potocznie: wychodzić skądś niezdarnie, utykając; wykuśtykiwać
SJP.pl
1. robić, formować coś przez kucie, np. wykuwać zbroję;
2. kując, krusząc (np. skałę, kamień), rzeźbić coś, nadawać czemuś jakąś formę; wyciosywać;
3. potocznie: uczyć się czegoś na pamięć, zwykle w sposób mechaniczny, bezmyślny; zakuwać, zakuwać się, kuć;
4. przenośnie: tworzyć, kształtować coś, np. wykuwać lepszą przyszłość, nowe życie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykuwać.
Wiktionary
rzecz. niewykuwanie n., podkucie n.
czas. odkuć, wykuwać ndk.
Wiktionary
1. wykształcić kogoś w jakimś zawodzie lub umiejętności;
2. wykwalifikować się - wykształcić się w jakimś zawodzie lub umiejętności; nabrać kwalifikacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykwalifikować.
Wiktionary
rzecz. kwalifikacja ż., kwalifikacje nmos., kwalifikator m., zakwalifikowanie n., kwalifikowanie n.
czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., wykwalifikować dk.
przym. kwalifikacyjny
Wiktionary
1. wykształcić kogoś w jakimś zawodzie lub umiejętności;
2. wykwalifikować się - wykształcić się w jakimś zawodzie lub umiejętności; nabrać kwalifikacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający odpowiednie kwalifikacje
Wiktionary
czas. wykwalifikować dk.
rzecz. kwalifikacje nmos., kwalifikacja ż.
Wiktionary
(1.1) kwalifikowany, wyspecjalizowany
Wiktionary
elegancja; wytworność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wytworność, komfort połączony z elegancją
(1.2) daw. zbytnia wymyślność
Wiktionary
(1.1) Lśniąco biała jedwabna pościel dawała wrażenie świeżości i wykwintu, aż Hugo westchnął z zazdrością.
(1.1) Nędza i wykwint życia[,] mieszają się ze sobą[ ]; żebrak ociera się o bankiera, szynk graniczy z salonem.
(1.1) Z wielkim wykwintem urządzony był ogród, pełen sadzawek, wodotrysków zrujnowanych, szpalerów, balustrad, grot, posągów szkaradnych, ale [[z dala|z[ ]dala]] robiących efekt bardzo malowniczy.
(1.1) Że stołowników wiele, jadła będzie dostatkiem[ ]: ale co dóm ma, tym się raczą wszyscy kontentować, a że wykwintów nie znajdą, z tego się[,] ile łaskawi, nie zgorszą.
(1.2) Nie wystarczy życiesic. [życia] wytwornej pannie na wypełnienie wszystkich grymasów, wykwintów[,] i korowodów.
Wiktionary
przysł. wykwintnie
przym. wykwintny
Wiktionary
(1.1) elegancja
(1.2) fumy, wybredzanie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wykwintny
Wiktionary
rzecz. wykwint mrz., wykwintność ż.
przym. wykwintny
Wiktionary
(1.1) elegancko, gustownie, kunsztownie, wytwornie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wykwintnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wykwintny
SJP.pl
człowiek przesadnie wykwintny
SJP.pl
człowiek przesadnie wykwintny
SJP.pl
elegancja; wytworność; szyk; wdzięk; wykwint; ozdobność; dobry smak
SJP.pl
elegancja; wytworność; szyk; wdzięk; wykwint; ozdobność; dobry smak
SJP.pl
1. wyróżniający się poczuciem piękna i dobrymi manierami;
2. świadczący o czyimś poczuciu piękna i dobrym wychowaniu;
3. będący w dobrym guście i wysokiej jakości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w dobrym guście, wytworny, wyszukanie elegancki
Wiktionary
(1.1) Gospodyni wyciągnęła z komody wykwintną pościel dla gości.
Wiktionary
rzecz. wykwint m., wykwintność ż., wykwintniś m., wykwintnisia ż.
przysł. wykwintnie
Wiktionary
(1.1) elegancki
Wiktionary
1. patologiczna zmiana na skórze lub błonach śluzowych;
2. nagłe pojawienie się kogoś lub czegoś w dużej liczbie; wysyp, wysiew;
3. pełnia rozwoju rośliny; rozkwit;
4. przejaw sposobu myślenia lub tworzenia;
5. wytwarzanie się na czymś osadu;
6. skupienie kryształów soli kamiennej, wapnia, magnezu i innych związków;
7. najwyższe osiągnięcie twórczości artystycznej;
8. śluzowiec żółtej barwy; gniłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. najwspanialsze osiągnięcie w jakiejś działalności twórczej
(1.2) med. zmiana chorobowa na skórze lub śluzówce
(1.3) miner. skupienie kryształów mineralnych na danej powierzchni
(1.4) bot. śluzowaty organizm roślinny spotykany na korze drzew, mchach lub butwiejących resztkach roślin
Wiktionary
Wikipedia
czas. wykwitać, wykwitnąć, kwitnąć, rozkwitać
rzecz. wykwitanie n., wykwitnięcie n.
ims. wykwitły, wykwitnięty
przym. kwietniowy
przysł. kwiecisto
Wiktionary
(1.2) osutka, wyprysk
Wiktionary
zdrobnienie od: wykwit (zmiana skórna)
SJP.pl
1. potocznie: wręczyć kwit zobowiązujący do zapłacenia czegoś;
2. przestarzale: oszukując, pozbawić kogoś zysku lub własności
SJP.pl
1. wykładanie teorii na wyższych uczelniach, nauczanie;
2. jednostka zajęć szkoleniowych na wyższej uczelni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dłuższa, zaplanowana wypowiedź ustna służąca przekazaniu słuchaczom wiedzy na jakiś temat
(1.2) przedstawienie, komentowanie
Wiktionary
Wykład – metoda nauczania polegająca na ustnym przekazywaniu informacji słuchaczom, którzy otrzymują je w milczeniu (w założeniu), zadając ewentualne pytania po zakończeniu wykładu (niekiedy dopuszcza się możliwość zadawania pytań w trakcie trwania wykładu).
Wikipedia
(1.1) Profesor poprowadził wykład z historii Polski.
(1.2) Dzieło odznacza się przystępnością wykładu.
Wiktionary
IPA: ˈvɨkwat, AS: vyku̯at
Wiktionary
rzecz. wykładowca m., wykładowczyni ż., wykładnia ż., wykładnik m., wykładzina ż., wykładanie n., wyłożenie n.
:: zdrobn. wykładzik m.
czas. wykładać ndk., wyłożyć dk.
przym. wykładowy, wykładowczy, wykładniczy
Wiktionary
czasownik
(1.1) wyjmować i kłaść gdzieś, rozkładać (przedmioty)
(1.2) wyściełać powierzchnię czegoś
(1.3) przedstawiać (coś komuś)
(1.4) uczyć czegoś, prowadzić wykłady
(1.5) zapłacić za coś, dać pieniądze na jakiś wydatek, cel
czasownik zwrotny wykładać się
(2.1) nie zdać egzaminu z powodu określonej kwestii
Wiktionary
(1.1) Wyłożyłem książkę na stół.
(1.2) Wyłożyłem schody wykładziną.
(1.3) Prezes wyłożył plan swojego działania.
(1.4) Ten doktor wykłada na Wydziale Psychiatrii.
(1.5) Wyłożyć pieniądze na mieszkanie.
(2.1) Wyłożyłem się na ostatnim pytaniu.
Wiktionary
IPA: vɨˈkwadat͡ɕ, AS: vyku̯adać
Wiktionary
rzecz. wykładnia, wykładanie
czas. kłaść, składać
(1.5) czas. wykład; rzecz. wykładowca, wykładzik, wykładowczyni; przym. wykładowy
Wiktionary
(1.2) nakrywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wykładać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkwaˈdãɲɛ, AS: vyku̯adãńe
Wiktionary
rzecz. wykład m., wykładzik m., wykładowca m., wykładowczyni ż., wyłożenie n.
czas. wykładać ndk., wyłożyć dk.
przym. wykładowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyjaśnienie, wytłumaczenie czegoś
Wiktionary
Wykładnia prawa (zwana także interpretacją prawa lub egzegezą prawniczą) – pojęcie języka prawnego i języka prawniczego, które oznacza ustalenie „właściwego” znaczenia (sensu, zakresu, treści) jakiegoś fragmentu tekstu prawnego.
Wikipedia
(1.1) Sąd postanowił wystąpić do Trybunału Sprawiedliwości UE o wykładnię przepisów, aby wiedzieć, jak postępować w przyszłości.
Wiktionary
IPA: vɨˈkwadʲɲa, AS: vyku̯adʹńa
Wiktionary
rzecz. wykładowca mos., wykład
czas. wykładać
przym. wykładowy
Wiktionary
(1.1) interpretacja, wyjaśnienie, wytłumaczenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wykładnicze
Wiktionary
przym. wykładniczy
przysł. wykładniczo
Wiktionary
zmieniający się w postępie geometrycznym; eksponencjalny
SJP.pl
1. w matematyce: liczba wskazująca, ile razy należy daną liczbę potęgować lub pierwiastkować;
2. coś co jest dowodem czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co określa, wskazuje, wyraża coś
(1.2) mat. liczba y w zapisie potęgowania x^y
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wykład mrz.
przym. wykładowy
Wiktionary
(1.1) wskaźnik, wyraziciel
Wiktionary
osoba prowadząca wykład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. osoba prowadząca wykłady na wyższej uczelni
(1.2) eduk. osoba prowadząca wykłady na kursie
Wiktionary
Wykładowca – osoba, która przedstawia wykładnię tematu z zakresu przedmiotu (np. kursu akademickiego) poprzez wykład zamknięty lub otwarty na wyższej uczelni, kursach itp.
Termin ten może dotyczyć też stanowiska akademickiego. W odróżnieniu od asystenta wykładowca zazwyczaj nie jest zobowiązany do prowadzenia badań naukowych i koncentruje się wyłącznie na dydaktyce.
Wikipedia
IPA: ˌvɨkwaˈdɔft͡sa, AS: vyku̯adofca
Wiktionary
rzecz. wykład m., wykładzik m., wykładnia ż., wykładzina ż., wykładanie n., wyłożenie n.
:: fż. wykładowczyni ż.
czas. wykładać ndk., wyłożyć dk.
przym. wykładowy, wykładniczy
Wiktionary
(1.1) nauczyciel akademicki
Wiktionary
kobieta prowadząca wykład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od wykładowca
Wiktionary
(1.1) Nasza wykładowczyni prawie zawsze się spóźnia.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkwadɔfˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vyku̯adofčỹńi
Wiktionary
rzecz. wykład, wykładowca, wykładzik, wykładanie
czas. wykładać ndk.
przym. wykładowy
Wiktionary
przymiotnik od: wykład
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wykładu, związany z wykładem
Wiktionary
(1.1) Na dzisiejszym odczycie sala wykładowa była pełna.
Wiktionary
IPA: ˌvɨkwaˈdɔvɨ, AS: vyku̯adovy
Wiktionary
rzecz. wykład m., wykładzik m., wykładowca m., wykładowczyni ż., wykładnik m., wykładnia ż., wykładzina ż., wykładanie n., wyłożenie n.
czas. wykładać ndk., wyłożyć dk.
przym. wykładniczy
Wiktionary
zdrobnienie od: wykład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. lekcew. lub żart. zdrobn. od: wykład
Wiktionary
(1.1) Majka zrobiła mi wykładzik z fizyki i nagle wszystko zrozumiałem.
Wiktionary
IPA: vɨˈkwad͡ʑik, AS: vyku̯aʒ́ik
Wiktionary
rzecz. wykład m., wykładowca m., wykładowczyni ż., wykładanie n.
przym. wykładowy
czas. wykładać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) materiał do wykładania ścian, podłóg lub wnętrza urządzeń przemysłowych
Wiktionary
IPA: ˌvɨkwaˈd͡ʑĩna, AS: vyku̯aʒ́ĩna
Wiktionary
przym. wykładzinowy, wykładowy
rzecz. wykład m., wykładowca mos.
Wiktionary
przymiotnik od: wykładzina
SJP.pl
kłamiąc, uzyskać, osiągnąć coś
SJP.pl
kłamiąc, uzyskiwać, osiągać coś
SJP.pl
1. potocznie: wypowiadać coś szybko;
2. dawniej: kłapiąc, silnie wybić coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. przest. intensywne mieszanie lub wstrząsanie mieszaniny mające na celu np. łatwiejsze rozdzielenie składników
Wiktionary
(1.1) Te ostatnie oddzielamy przez wykłócanie roztworu z eterem, przyczem również część zasad rozpuszczalnych w wodzie i w eterze NWII i WWII przejdzie do eteru, skąd można je usunąć przemywając roztwór eterowy wodą.
(1.1) Stwierdzono mianowicie, że przez wykłócanie oliwy dowolnymi ilościami spirytusu, da się usunąć zaledwie ⅓ cz. wolnych kwasów tłuszczowych.
Wiktionary
czas. wykłócać, skłócać, wykłócić, skłócić
przym. wykłócony, skłócony
rzecz. wykłócenie n., skłócanie n., skłócenie n.
Wiktionary
wykłosić się - (o roślinach kłosowych) wytworzyć kłosy, rozwinąć się w kłosy
SJP.pl
1. wyłupić coś ostrym narzędziem;
2. utworzyć wzór poprzez nakłuwanie jakiejś powierzchni; wytatuować
SJP.pl
1. ostre narzędzie do wyłupiania;
2. dawniej: wykałaczka; wykałacz
SJP.pl
1. usunąć płyn z naczynia;
2. wystąpić z brzegów;
3. relegować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|wylewać.
Wiktionary
IPA: ˈvɨlat͡ɕ, AS: vylać
Wiktionary
rzecz. wylew m., wylewka ż., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylewanie n., wylanie n.
czas. olać, oblewać, zalać, wylewać ndk.
przym. wylewny
przysł. wylewnie
Wiktionary
czasownik nieprzechodni
(1.1) dokonany od|lądować.
Wiktionary
czas. lądować
rzecz. ląd mrz., lądowanie n., lądowisko n., lądownik n., wylądowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylądować.
Wiktionary
(1.1) Okazuje się, że nie tylko Polacy klaszczą po wylądowaniu samolotu.
Wiktionary
czas. wylądować dk.
rzecz. lądowanie n.
Wiktionary
wykluwanie się, wydobywanie się młodych z jaj; wylęg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. wydostanie się młodego osobnika z jaja lub organizmu rodzicielskiego;
(1.2) zool. ogół jaj lub młodych w jednym miocie lub okresie
Wiktionary
Lęg, ląg – w znaczeniu ogólnym: wylęganie się, wyklucie się, czyli wydobycie się zwierząt z jaj. W zoologii mianem lęg określane są wszystkie jaja danego zwierzęcia wysiadywane jednocześnie, a w ornitologii również wszystkie pisklęta pochodzące z jednego zniesienia, wychowywane przez jednych rodziców lub jeden cykl rozrodczy obejmujący okres od budowy gniazda po uzyskanie samodzielności przez pisklęta. W tym ostatnim znaczeniu termin lęg może być użyty w odniesieniu do pary ptaków lub do całego gatunku.
Wikipedia
(1.1) Kiedy następuje wyląg u bociana sinodziobego?
(1.2) Tego lata cały wyląg kuropatw wyżarły lisy.
Wiktionary
rzecz. lęg mrz., wylęg mrz., wylęganie n., wylęganiec mos., wylęgarka ż., wylęgarnictwo n., wylęgnięcie n.
czas. wyląc się dk., wylęgać się ndk., wylęgnąć się dk.
przym. wylęgły, wylęgowy
Wiktionary
(1.1) ląg, lęg, wyklucie; war. wylęg
(1.2) ląg, lęg; war. wylęg
Wiktionary
wymalowywać lakierem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylać.
Wiktionary
rzecz. wylew m., wylewka ż., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylewanie n.
czas. olać, wylewać ndk., wylać dk.
przym. wylewny
przysł. wylewnie
Wiktionary
zrobić wszystko, aby ktoś stał się popularny, coś stało się modne; wypromować, spopularyzować, rozpropagować, wprowadzić w modę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylansować.
Wiktionary
przypalić, zdezynfekować lapisem - azotanem srebra
SJP.pl
młodzieżowo:
1. czynić kogoś pięknym;
2. wylaszczać się - poprawiać swój wygląd makijażem, fryzurą, uzyskaniem odpowiedniej sylwetki itp.; robić z siebie laskę
SJP.pl
młodzieżowo: taki, który poprawił swój wygląd makijażem, fryzurą, uzyskaniem odpowiedniej sylwetki itp.
SJP.pl
młodzieżowo:
1. uczynić kogoś pięknym;
2. wylaszczyć się - poprawić swój wygląd makijażem, fryzurą, uzyskaniem odpowiedniej sylwetki itp.; zrobić z siebie laskę
SJP.pl
1. w lotnictwie: spędzić określoną liczbę godzin, lecąc; o pilocie: przebyć konkretną ilość kilometrów, pilotując samolot;
2. potocznie: uzyskać coś, chodząc gdzieś wiele razy; wychodzić
SJP.pl
Wylatkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Powidz, nad jeziorem Niedzięgiel.
Wieś królewska Wielatkowo należąca do starostwa powidzkiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. Około 1792 roku w Wylatkowie funkcjonowała huta szkła. 27 września 1939 roku Niemcy rozstrzelali 4 mieszkańców wsi: Mariana Biziela, Franciszka Rożka oraz braci Walentego i Mariana Soszyńskich.
Wikipedia
Wylatowo (niem. Wilatowen) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Wylatowo uzyskało lokację miejską przed 1388 rokiem, zdegradowane w 1871 roku. Prywatne miasto duchowne Wielatowo położone w powiecie gnieźnieńskim było własnością klasztoru kanoników regularnych w Trzemesznie.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wylecieć)
(1.1) zool. lecąc, opuszczać jakieś miejsce, wydostawać się skądś
(1.2) lotn. rozpoczynać skądś lot celem podróży
(1.3) techn. zostawać wystrzelonym
(1.4) fiz. unosić się w górę samoczynnie lub będąc wyrzucanym
(1.5) pot. szybkim ruchem wydostawać się skądś
(1.6) pot. wypadać skądś
(1.7) pot. zostawać usuniętym, wyrzucanym skądś
Wiktionary
rzecz. wylatywanie n., wylot mrz., wylotek m.
czas. latać
Wiktionary
(1.1) odlatywać, wyfruwać
(1.2) startować
(1.4) ulatywać, unosić się
(1.6) wypadać
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wychodzić
Wiktionary
Miejscowości w polsce:
Wikipedia
1. wyjść gdzieś tłumnie;
2. o zbożu: położyć się pod wpływem wichury lub deszczu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wylatywać)
(1.1) dokonany od|wylatywać.
Wiktionary
(1.1) Tamten ramionami ruszył, jakoś głupio roześmiał sia i wyleciał na dwór.
(1.1) Wacek, który siedział na miejscu obok kierowcy, wyleciał przez przednią szybę.
Wiktionary
IPA: vɨˈlɛt͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: vylećėć
Wiktionary
czas. lecieć, latać, dolecieć
rzecz. wylotek m., wylot mrz., lot
Wiktionary
rzadko: leczyć, przywracać zdrowie; uleczać
SJP.pl
dający się wyleczyć; uleczalny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. leczyć)
(1.1) dokonany od|leczyć.
czasownik zwrotny dokonany wyleczyć się (ndk. leczyć się)
(2.1) dokonany od|leczyć się.
Wiktionary
(1.1) Połączenie terapii i pigułek antydepresyjnych może wyleczyć do jednej trzeciej tych, którzy wmawiają sobie, że są chorzy.
Wiktionary
czas. leczyć ndk.
rzecz. leczenie n., lecznica ż., lek mrz., lekarka ż., lekarstwo n., lekarz mos., wyleczenie n., lecznictwo n.
przysł. leczniczo
przym. leczniczy, lekarski, nieleczony
Wiktionary
proces wykluwania się młodych, wydobywania się ich z jaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. wydostanie się młodego osobnika z jaja lub organizmu rodzicielskiego;
(1.2) zool. ogół jaj lub młodych w jednym miocie lub okresie
Wiktionary
Lęg, ląg – w znaczeniu ogólnym: wylęganie się, wyklucie się, czyli wydobycie się zwierząt z jaj. W zoologii mianem lęg określane są wszystkie jaja danego zwierzęcia wysiadywane jednocześnie, a w ornitologii również wszystkie pisklęta pochodzące z jednego zniesienia, wychowywane przez jednych rodziców lub jeden cykl rozrodczy obejmujący okres od budowy gniazda po uzyskanie samodzielności przez pisklęta. W tym ostatnim znaczeniu termin lęg może być użyty w odniesieniu do pary ptaków lub do całego gatunku.
Wikipedia
(1.1) Kiedy następuje wylęg u bociana białego?
(1.2) Tego lata wylęg u jaskółek był nadzwyczaj liczny.
Wiktionary
rzecz. lęg mrz., wyląg mrz., wylęganie n., wylęganiec mos., wylęgarka ż., wylęgarnictwo n., wylęgnięcie n.
czas. wyląc się dk., wylęgać się ndk., wylęgnąć się dk.
przym. wylęgły, wylęgowy, lęgowy
Wiktionary
(1.1) ląg, lęg, wyklucie; rzad. war. wyląg
(1.2) ląg, lęg; rzad. war. wyląg
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. pogard. nieślubne dziecko
Wiktionary
(1.1) Częstokroć wylęgańców królewskich przeznaczano do stanu duchownego.
Wiktionary
rzecz. wyląg mrz., wylęg mrz., wylęgarka ż., wylęgarnia ż., wylęgarnictwo n.
czas. ląc się ndk., lęgnąć się ndk., wyląc się dk., wylęgać się ndk., wylęgnąć się dk.
przym. lęgowy, wylęgły
Wiktionary
(1.1) bękart
Wiktionary
1. miejsce gdzie coś się lęgnie, rozmnaża; siedlisko;
2. miejsce przystosowane do wylęgania się hodowlanych ptaków, ryb itp.;
3. aparat do utrzymywania odpowiednich warunków temperatury, wilgotności itp. używany do sztucznego wylęgania drobiu z jaj; inkubator; wylęgarka
SJP.pl
Wylęgarnia – budynek, zbiornik wodny lub miejsce, w którym pod kontrolą człowieka lub samorodnie następuje wylęganie (czyli okres inkubacyjny) zwierząt hodowlanych np. drobiu lub ryb, a także owadów.
1. Wylęgarnia drobiu czyli np. (kur, kaczek czy indyków), to budynek z urządzeniami do wylęgu drobiu w sztucznych warunkach i pod ścisłą kontrolą technologiczną. Wylęgarnia składa się z hal wylęgowych z aparatami wylęgowymi tzw. sztucznymi kwokami (inkubatorami), magazynu na jaja, działu kontroli jakości oraz działu zbytu piskląt. Jest budynkiem najczęściej murowanym, przeznaczonym dla dużych grup zwierząt, w którym drób przebywa przez całą dobę. Dla nielicznych grup drobiu, pasących się na wolnym wybiegu i przebywających pod zadaszeniem tylko w nocy lub w czasie złej pogody stosuje się kurniki.
Wikipedia
dział hodowli zajmujący się wylęgiem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyleżeć)
(1.1) zob. wyleżeć.
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) daw. wylegiwać się
czasownik zwrotny niedokonany wylegiwać się (dk. wyleżeć się)
(3.1) spędzać czas na bezczynnym leżeniu, często dla przyjemności lub z lenistwa
Wiktionary
(3.1) I już muszę wstać, bo nie umiem tak leżeć bezczynnie i się wylegiwać, od razu muszę coś robić i żyć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨlɛˈɟivat͡ɕ, AS: vyleǵivać
Wiktionary
rzecz. wylegiwanie n., wyleżenie n., legowisko n.
Wiktionary
(3.1) daw. wylegać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylegiwać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨlɛɟiˈvãɲɛ, AS: vyleǵivãńe
Wiktionary
czas. wylegiwać
Wiktionary
taki, który się wylągł; wylęgły
SJP.pl
przymiotnik od: wylęg
SJP.pl
taki, który wyległ (położył się na skutek niekorzystnych warunków wegetacji)
SJP.pl
przestarzale: wylęknąć się - odczuć strach; zlęknąć (zląc) się przestraszyć się, przerazić się, wyląc się
SJP.pl
przestarzale: taki, który się wyląkł; wylękły
SJP.pl
taki, który się wyląkł, wystraszony; będący objawem czyjegoś lęku; wylękły
SJP.pl
1. pełen lęku; wystraszony, przerażony;
2. świadczący o czyimś lęku, np. wylękłe spojrzenie
SJP.pl
dawniej o zwierzętach: zmieniać sierść, pióra, pancerz, naskórek; wyleniać się
SJP.pl
dawniej o zwierzętach: zmieniać sierść, pióra, pancerz, naskórek; wyleniać się
SJP.pl
wylenić się - regionalnie: wylenieć; wylinieć;
1. o zwierzętach: zmienić sierść, pióra, pancerz, naskórek;
2. ulec zniszczeniu przez wytarcie
SJP.pl
przyklejając, wykładać czymś wewnętrzną powierzchnię czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylepiać.
Wiktionary
czas. wylepiać ndk.
rzecz. lepidło n., lepiszcze n.
Wiktionary
obrazek powstały przez naklejenie na kartonie kolorowych fragmentów papieru lub tkaniny; naklejanka, wyklejanka
SJP.pl
przyklejając, wyłożyć czymś wewnętrzną powierzchnię czegoś
SJP.pl
Niemcy:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. wylesić)
(1.1) leśn. wycinać z jakiegoś obszaru roślinność leśną
Wiktionary
IPA: vɨˈlɛɕät͡ɕ, AS: vyleśäć
Wiktionary
rzecz. las m., lasek m., leśny m., leśniczy m., leśnictwo n., wylesianie n.
przym. leśny, leśniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylesiać.
Wiktionary
Wylesianie, deforestacja, wycięcie – proces zmniejszania udziału terenów leśnych w ogólnej powierzchni danego obszaru, zazwyczaj wskutek antropopresji (np. nadmierne wykorzystanie gospodarcze lasów, zanieczyszczenie środowiska itp.).Może prowadzić do powodzi, susz, osunięć ziemi i lawin błotnych.
Wikipedia
IPA: ˌvɨlɛˈɕä̃ɲɛ, AS: vyleśä̃ńe
Wiktionary
czas. wylesiać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wylesiać)
(1.1) dokonany od|wylesiać.
Wiktionary
(1.1) – Teren trzeba będzie wylesić, bo w mieście skończyły się już tereny, gdzie można budować zakłady pracy.
Wiktionary
IPA: vɨˈlɛɕit͡ɕ, AS: vyleśić
Wiktionary
rzecz. leśny mos., las m., lasek m., leśniczy m., wylesienie n.
przym. leśny, leśniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylesić.
Wiktionary
czas. wylesić
Wiktionary
1. pęknięcie naczyń krwionośnych i przedostanie się krwi do organizmu (krwotok wewnętrzny);
2. otwór do opróżniania zbiornika z cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydostanie się cieczy poza obręb naczynia
(1.2) hydrol. wystąpienie wody z brzegów rzeki
(1.3) geol. wypływanie lawy na powierzchnię Ziemi
(1.4) książk. nagłe, silne uzewnętrznienie uczuć
(1.5) med. wypłynięcie krwi poza obręb naczynia
(1.6) pot. med. udar mózgu
Wiktionary
rzecz. wylewność ż., wylanie n., wylewanie n., wylewka ż.
czas. olać, wylewać ndk., wylać dk.
przym. wylewny
przysł. wylewnie
Wiktionary
(1.1) wylanie, wylewanie
(1.2) efuzja
(1.3) efuzja, erupcja wylewna
(1.4) efuzja
(1.6) apopleksja, udar mózgu
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wylać)
(1.1) lejąc, pozbywać się płynu z naczynia
(1.2) sprawiać, że jakiś płyn wydostaje się z czegoś
(1.3) występować z brzegów (o rzece itp.)
(1.4) pot. wyrzucać kogoś skądś
czasownik zwrotny niedokonany wylewać się (dk. wylać się)
(2.1) o płynie: wydostawać się z czegoś
Wiktionary
(1.1) Wylałem dzisiaj olej z silnika.
Wiktionary
IPA: vɨˈlɛvat͡ɕ, AS: vylevać
Wiktionary
rzecz. wylew m., wylewka ż., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylewanie n., wylanie n.
czas. olać, oblewać, zalać, wylać dk.
przym. wylewny
przysł. wylewnie
Wiktionary
(1.4) usuwać, wydalać, wyrzucać, pot. wywalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylewać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨlɛˈvãɲɛ, AS: vylevãńe
Wiktionary
rzecz. wylew m., wylewka ż., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylanie n.
czas. olać, wylewać ndk., wylać dk.
przym. wylewny
przysł. wylewnie
Wiktionary
podnieść ciężar za pomocą lewara lub dźwigni; zlewarować
SJP.pl
miejsce, w którym się coś wylewa, zwłaszcza nieczystości
SJP.pl
1. rura odpływowa
2. stłuczone jajko sprzedawane bez skorupki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. surowa podłoga, warstwa betonu lub podobnego materiału na podłodze, kładziona w postaci płynnej lub półpłynnej w celu uzyskania płaskiej, poziomej powierzchni
(1.2) bud. końcowy element baterii do wody, z którego wylewa się woda
Wiktionary
IPA: vɨˈlɛfka, AS: vylefka
Wiktionary
rzecz. zlew mrz., lanie n., wylew m., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylewanie n., wylanie n.
czas. lać ndk., olewać ndk., olać dk., wylewać ndk., wylać dk.
przym. wylewny, wylewkowy
przysł. wylewnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wylewnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wylewny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wylewne; cecha tych, którzy są wylewni
Wiktionary
rzecz. lanie n., wylew m., wylewka ż., wylewajka ż., wylanie n., wylewanie n.
czas. olać, lać ndk., wylewać ndk., wylać dk.
przym. wylewny
przysł. wylewnie
Wiktionary
(1.1) ekstrawertyczność
Wiktionary
skłonny do zwierzeń, otwarty, szczery, życzliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do zwierzeń
(1.2) skłonny do okazywania serdecznych uczuć
(1.3) świadczący o byciu serdecznym, życzliwym
Wiktionary
rzecz. wylewka ż., wylewanie n., wylanie n., wylew mrz., wylewność ż.
czas. olać, wylać dk., wylewać ndk.
przysł. wylewnie
Wiktionary
(1.1) rozmowny
(1.2) otwarty, serdeczny, szczery
(1.3) otwarty, serdeczny, szczery
Wiktionary
1. wygnieść, spłaszczyć przez długie leżenie;
2. wytrzymać jakiś czas, leżąc; uleżeć;
3. wyleżeć się - spędzić długi czas na leżeniu; należeć się
SJP.pl
1. wyjść; wydobyć się; wysunąć się; wypaść;
2. przemieścić się wyżej;
3. ujawnić się; zostać rozpoznanym
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. wyjść
Wiktionary
czas. leźć
rzecz. właz mrz.
Wiktionary
1. wygnieść, spłaszczyć przez długie leżenie;
2. wytrzymać jakiś czas, leżąc; uleżeć;
3. wyleżeć się - spędzić długi czas na leżeniu; należeć się
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Nowy Wylezin, Stary Wylezin
Wikipedia
Wylezinek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Cielądz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
taki, który się wylągł; wylęgły, wylęgnięty
SJP.pl
obszar w wysokich partiach górskich, gdzie rośliny rozwijają się z opóźnieniem wskutek długiego leżenia śniegu
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: wyleżysko
SJP.pl
wymieniać coś w określonej kolejności
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyliczyć)
(1.1) wymieniać w pewnej kolejności
(1.2) określać poprzez obliczenia
(1.3) po obliczeniu wydzielać coś i przeznaczać na jakiś cel
(1.4) ograniczać coś do jakiejś ilości, liczby
(1.5) sport. licząc jako sędzia ringowy od 1 do 10, odmierzać czas od otrzymania przez zawodnika obezwładniającego ciosu i po upływie którego uznaje się go za pokonanego przez nokaut
czasownik zwrotny niedokonany wyliczać się (dk. wyliczyć się)
(2.1) zdawać przed kimś rachunek z wydanych kwot czy zużytych materiałów
Wiktionary
rzecz. wyliczanie n., liczenie n., policzenie n., wyliczenie n., zliczanie n., zliczenie n.
przym. liczny
czas. policzyć, wyliczyć
Wiktionary
(1.1) wymieniać, wyszczególniać
(1.2) obliczać, wykalkulowywać, wyznaczać
(1.3) przydzielać, wydzielać
(1.4) kontrolować
(1.5) liczyć
(2.1) rozliczać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyliczać.
Wiktionary
Wyliczanie – podczas pracy z klientem potrzebującym wsparcia technika służąca wskazywaniu jego zalet, właściwych działań, pozytywnych zachowań i postaw, podkreślona wyliczaniem tych faktów na palcach. Dobrze jest przeplatać różnego rodzaju typy zalet: umiejętności, wiedzę, postawy.
Przykład: Po pierwsze umiesz zadbać o swój wygląd, po drugie potrafisz nawiązać rozmowę, po trzecie chcesz dbać o dom i dzieci, po czwarte...
Wikipedia
(1.1) Tańska nie potrafi jednak oddać poetycko piękna przyrody, ogranicza się tylko do wyliczania wspaniałych lasów, kwiecistych łąk i urodzajnych pól.
Wiktionary
IPA: ˌvɨlʲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: vylʹičãńe
Wiktionary
rzecz. wyliczenie n., wyliczanka ż.
czas. wyliczać ndk., wyliczyć dk.
Wiktionary
1. krótki, rymowany wierszyk recytowany przy zabawie, z wskazywaniem przy każdej sylabie na kolejną osobę i wybór tej osoby na której wierszyk się kończy;
2. kolejne wyliczanie czegoś, ciąg elementów
SJP.pl
Wikipedia
wymienić coś w określonej kolejności
SJP.pl
1. zestawienie, spis, rachunek wykazujący coś;
2. środek artystyczny charakterystyczny dla literatury baroku, polegający na wymienieniu w tekście kilku elementów tej samej kategorii; enumeracja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyliczyć.
Wiktionary
Enumeracja (wyliczenie) – charakterystyczny dla baroku środek stylistyczny polegający na wymienianiu w tekście kolejnych elementów pewnej całości, służący zwróceniu uwagi na prezentowane treści, wzmocnieniu znaczenia wypowiedzi. Wyliczenie spotyka się często w twórczości ludowej. Poeci barokowi lubili zestawiać w wyliczeniu słowa jednosylabowe:
Wikipedia
IPA: ˌvɨlʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vylʹičẽńe
Wiktionary
czas. wyliczyć dk., wyliczać ndk.
rzecz. zliczenie n., zliczanie n., policzenie n., wyliczanie, wyliczanka
przym. liczny
Wiktionary
wymienić coś w określonej kolejności
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyliczać)
(1.1) dokonany od|wyliczać.
Wiktionary
rzecz. wyliczanie n., wyliczenie n., wyliczanka ż., liczenie n., policzenie n., zliczanie n., zliczenie n.
czas. policzyć, liczyć, wyliczać ndk.
przym. liczny
Wiktionary
dawniej: wylinić się - wylinieć, wylenieć; wylenić się
SJP.pl
1. zrogowaciały naskórek zrzucany przez płazy i gady;
2. kutikula zrzucana przez stawonogi;
3. proces linienia; linka (rzadziej)
SJP.pl
Wylinka, egzuwium (exuvium, exuvies) – zewnętrzna część powłoki ciała zwierząt zrzucana przy linieniu, np. oskórek (kutykula) stawonogów, zrogowaciałe warstwy naskórka gadów.
W trakcie wzrostu niektórych zwierząt powierzchnia ich ciała nie rośnie wraz z nimi i po pewnym czasie staje się za mała, pęka, a następnie zostaje zrzucona. Rosnący osobnik ma nową, najczęściej jeszcze miękką powłokę, łatwo ulegającą deformacjom i nieprzygotowaną do ochrony przed potencjalnym napastnikiem.
Wikipedia
utworzyć listę; wymienić, wyliczyć
SJP.pl
sporządzać listę; wymieniać, wyliczać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylizać.
Wiktionary
czas. wylizać dk.
rzecz. lizusostwo n.
Wiktionary
wywrzeć wpływ na organy władzy państwowej w interesie określonych grup społecznych lub politycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wylot
Wiktionary
rzecz. wylot m.
Wiktionary
wyjałowiony przez lodowiec
SJP.pl
1. zakończyć sesję pracy z systemem komputerowym;
2. wylogować się - wyjść z systemu komputerowego o kontrolowanym dostępie
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|wylogowywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨlɔˈɡɔvat͡ɕ, AS: vylogovać
Wiktionary
rzecz. wylogowanie n., logowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylogować.
Wiktionary
czas. wylogować dk., wylogowywać ndk.
Wiktionary
taki, który się wylogował (wyszedł z systemu komputerowego o kontrolowanym dostępie)
SJP.pl
1. kończyć sesję pracy z systemem komputerowym;
2. wylogowywać się - wychodzić z systemu komputerowego o kontrolowanym dostępie
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) inform. zakończyć sesję pracy z systemem informatycznym
Wiktionary
(1.1) Z bankowości internetowej nie powinno się korzystać w kawiarence internetowej; jeśli już się to robi, należy pamiętać, by zawsze wylogować się ze strony banku, usunąć wszystkie dane prywatne z przeglądarki i zamknąć ją.
(1.1) Właśnie miałem zapisać artykuł, gdy serwis wylogował mnie z powodu zbyt długiej nieaktywności. Straciłem wszystko, co napisałem przez pół godziny.
Wiktionary
IPA: ˌvɨlɔɡɔˈvɨvat͡ɕ, AS: vylogovyvać
Wiktionary
rzecz. wylogowywanie n., logowanie n., wylogowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wylogowywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨlɔɡɔvɨˈvãɲɛ, AS: vylogovyvãńe
Wiktionary
czas. wylogowywać
Wiktionary
1. wyruszenie w podróż lotniczą;
2. zakończenie rury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziura przez którą coś wylatuje
(1.2) odlot, wylecenie, wylatywanie
(1.3) zakończenie drogi, tunelu, doliny, itp.
(1.4) daw. rękaw kontusza rozcięty po wewnętrznej stronie, zarzucany na plecy
Wiktionary
IPA: ˈvɨlɔt, AS: vylot
Wiktionary
rzecz. wylotówka ż., wylotek m., wylecenie n., wylatywanie n., wylatanie n.
czas. wylecieć dk., wylatywać ndk., wylatać dk./ndk.
przym. wylotowy
Wiktionary
1. gatunek ryby z rzędu belonokształtnych;
2. szpara umożliwiająca pszczołom opuszczanie ula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pszcz. otwór w ulu umożliwiający pszczołom opuszczanie ula i powracanie do niego
Wiktionary
Wylotek (Cheilopogon heterurus) – gatunek ryby z rzędu belonokształtnych z rodziny ptaszorowatych (Exocoetidae).
Wikipedia
(1.1) Zbyt małe wylotki sprzyjają zawilgoceniu ula.
Wiktionary
IPA: vɨˈlɔtɛk, AS: vylotek
Wiktionary
rzecz. wylot
czas. wylatywać ndk., wylecieć
przym. wylotkowy, wylotowy
Wiktionary
(1.1) wlotek, oczko
Wiktionary
1. gatunek ryby z rzędu belonokształtnych;
2. szpara umożliwiająca pszczołom opuszczanie ula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. droga umożliwiająca wyjazd z miasta
Wiktionary
IPA: ˌvɨlɔˈtufka, AS: vylotufka
Wiktionary
rzecz. wylot mrz.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) czynić bezludnym
czasownik zwrotny wyludniać się
(2.1) stawać się bezludnym
Wiktionary
czas. wyludnić dk.
rzecz. wyludnienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawianie, że coś się wyludnia
(1.2) stawanie się wyludnionym
Wiktionary
rzecz. wyludnienie n.
czas. wyludnić
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wyludniać.
Wiktionary
rzecz. wyludnianie n., wyludnienie n., lud mrz.
czas. wyludniać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyludnić.
(1.2) depopulacja, spadek liczby ludności
Wiktionary
rzecz. wyludnianie n.
czas. wyludniać ndk., wyludnić dk.
Wiktionary
potocznie: wypatrzeć, dostrzec
SJP.pl
usunąć coś przylutowanego
SJP.pl
usuwać coś przylutowanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyluzować.
Wiktionary
czas. wyluzować dk.
rzecz. luz mrz.
Wiktionary
potocznie: wyluzowywać się - odprężać się, relaksować się; wrzucać na luz
SJP.pl
skrót od:
1. wymowa;
2. wymieniony
SJP.pl
skrót
(1.1) = wymowa
(1.2) = wymawiaj
Wiktionary
Wymowa (wym.) – sposób artykulacji dźwięków w konkretnym języku. Wymowa może być znormalizowana lub indywidualna – sposób, w jaki ktoś wypowiada dane słowo.
Konkretne słowo może być wymawiane w każdym języku w rozmaity sposób. Zależy to od wielu czynników, takich jak epoka, miejsce zamieszkania danej osoby, jej pochodzenie społeczne, wykształcenie, itp. Tym samym wymowa odgrywa istotną rolę w sferze marketingu, gdyż zależy od niej postrzeganie danej osoby. Niestaranna wymowa sprawia negatywne wrażenie i rozmówcy przypisuje się brak kompetencji.
Wikipedia
przym. wymieniony
Wiktionary
(1.1-2) czyt.
Wiktionary
poddać coś działaniu płynu w celu zmiękczenia lub wywołania zmian chemicznych; zmacerować, przemacerować
SJP.pl
szybkie wyrzucenie czegoś w górę, w bok, do tyłu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) machać czymś z pewną siłą w wielu kierunkach
(1.2) machać czymś w sposób mający kogoś zastraszyć
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) machając, wyznaczać pewien rytm
Wiktionary
(1.1) Podskakiwała czas jakiś w miejscu i wymachiwała rękoma, aby wykrzesać z siebie choćby odrobinę ciepła.
(1.2) Przychodzili niemieccy żołnierze do polskich domów, wymachiwali karabinami i dawali dziesięć minut na spakowanie najpotrzebniejszych rzeczy osobistych.
(2.1) A on, jakby się zawahał, lecz po chwili podniósł ręce wyżej, wymachując rytm pieśni.
Wiktionary
czas. machać
rzecz. wymachiwanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymachiwać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃maxʲiˈvãɲɛ, AS: vỹmaχʹivãńe
Wiktionary
czas. wymachiwać ndk., wymachnąć dk., machać
rzecz. wymachnięcie n., wymach m.
Wiktionary
(1.1) wywijanie
Wiktionary
przymiotnik od: wymach
SJP.pl
szybkie wyrzucenie czegoś w górę, w bok, do tyłu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymacywać.
Wiktionary
czas. wymacywać ndk.
Wiktionary
1. trzymać coś w płynie przez długi czas;
2. wymaczać się -
a) zostawać zanurzonym w płynie przez długi czas;
b) żartobliwie: spędzać długi czas na kąpaniu się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wymodlić)
(1.1) rel. wypraszać coś poprzez modlitwę
czasownik zwrotny niedokonany wymadlać się
(2.1) rel. rzad. spędzać zadowalający czas na modlitwie
Wiktionary
(1.1) Babka wymadlała nam dzieci jedno po drugim.
(2.1) Wymadlała się, samotnie wędrując po połoninach.
Wiktionary
rzecz. modlenie n., wymadlanie n.
czas. modlić się, wymodlić dk., wymodlać ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. wymyślać coś złożonego, trudnego, mądrego;
2. wymądrzać się - udawać mądrego, popisywać się swoją wiedzą; mędrkować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymądrzać.
Wiktionary
rzecz. mądrostka ż., mądrość ż., mędrzec m., mędrek m.
czas. wymądrzać ndk.
przym. mądry
przysł. mądrze
Wiktionary
potocznie:
1. wymyślać coś złożonego, trudnego, mądrego;
2. wymądrzać się - udawać mądrego, popisywać się swoją wiedzą; mędrkować
SJP.pl
oczekiwać od kogoś spełnienia jakiegoś warunku
SJP.pl
czasownik
(1.1) żądać, chcieć coś od kogoś; domagać się
(1.2) potrzebować czegoś, uznawać coś za niezbędne
Wiktionary
(1.1) Płacę ci za robotę i wymagam spełnienia moich warunków.
(1.2) Sporządzenie tego dokumentu wymaga czasu i koncentracji.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmaɡat͡ɕ, AS: vỹmagać
Wiktionary
rzecz. wymaganie, wymóg
przym. wymagający
Wiktionary
(1.1) życzyć sobie
Wiktionary
oczekiwać od kogoś spełnienia jakiegoś warunku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dużo wymaga, nie jest pobłażliwy
(1.2) taki, który stanowi wyzwanie
Wiktionary
rzecz. wymaganie n., wymóg mrz.
czas. wymagać ndk.
przym. wymagany
przysł. wymagająco
Wiktionary
teza przyjmowana bez dowodu jako aksjomat, stanowiąca punkt wyjścia i podstawę w dowodzeniu innych twierdzeń; postulat
SJP.pl
1. konieczność spełniania jakichś wymogów;
2. w prawie: cecha zobowiązania, którego termin płatności minął, a które nie zostało umorzone lub przedawnione;
3. dawniej: wymaganie, żądanie
SJP.pl
1. o długu: taki, którego termin płatności minął, a który nie został umorzony lub przedawniony;
2. dawniej: wymagający
SJP.pl
oczekiwać od kogoś spełnienia jakiegoś warunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymagać.
(1.2) wymóg, żądanie, stanowcza potrzeba
Wiktionary
Wymaganie – pojedyncza, udokumentowana potrzeba określonego produktu czy usługi albo sposobu ich działania. Formalnie jest to wykorzystywane powszechniej w inżynierii systemów lub w inżynierii oprogramowania. Jest to stwierdzenie identyfikujące potrzebne cechy, możliwości, charakterystyki lub jakość systemu, aby był on wartościowy i pożyteczny dla użytkownika.W klasycznej inżynierii, zbiór wymagań jest wykorzystywany w fazie projektowania nowego produktu. Wymagania pokazują, jakie elementy i funkcje są niezbędne w konkretnym projekcie.
Wikipedia
IPA: ˌvɨ̃maˈɡãɲɛ, AS: vỹmagãńe
Wiktionary
czas. wymagać ndk.
rzecz. wymóg mrz.
przym. wymagający
Wiktionary
(1.2) roszczenie
Wiktionary
oczekiwać od kogoś spełnienia jakiegoś warunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymaglować.
Wiktionary
rzecz. wymaglowywanie n., magiel mrz.
czas. wymaglować dk., wymaglowywać ndk.
Wiktionary
przybrać zielenią, kwiatami
SJP.pl
dekorować, ubierać zielenią i kwiatami; umajać, ukwiecać
SJP.pl
majstrując, wykonywać jakąś robotę ręczną
SJP.pl
dawniej: majstrując, wykonywać jakąś robotę ręczną; wymajstrowywać
SJP.pl
rzadko o roślinach: marnieć, gnić wskutek długiego moknięcia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wymalowywać)
(1.1) dokonany od|wymalowywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃maˈlɔvat͡ɕ, AS: vỹmalovać
Wiktionary
rzecz. malarstwo n., malowanie n., malowidło n., malunek m., wymalowanie n., malarz mos.
czas. malować ndk., pomalować dk., namalować dk.
przym. malarski, malowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymalować.
Wiktionary
czas. wymalować dk.
przym. malarski
rzecz. malarz mos.
Wiktionary
dawniej: wykarmiać własnym mlekiem
SJP.pl
wyprosić coś od kogoś, wyłudzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymamrotać.
Wiktionary
czas. wymamrotać dk.
Wiktionary
dawniej: wypraszać coś podstępnie, wyłudzać, wycyganiać
SJP.pl
obciąć, spiłować i wylakierować paznokcie u rąk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) śmierć do ostatniego osobnika; masowe umarcie
Wiktionary
Wikipedia
czas. wymrzeć dk.
przym. wymarły
rzecz. wymieranie n.
Wiktionary
zorganizowane, gromadne wyjście, przede wszystkim oddziałów wojskowych; wymaszerowanie; wyruszenie
SJP.pl
1. [czytaj: wymar-zać] ginąć od mrozu; wymierać z zimna; zamarzać;
2. [czytaj: wymar-zać] pozostając długo na mrozie, bardzo marznąć; przemarzać;
3. [czytaj: wymarzać] wymarzać się - powstawać, ukazywać się w marzeniach
SJP.pl
[czytaj: wymar-znięty] taki, który wymarznął (wymarzł); wymarzły, wymarźnięty
SJP.pl
wyobrazić sobie coś upragnionego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) adekwatny do czyichś pragnień, potrzeb lub oczekiwań
Wiktionary
czas. marzyć
Wiktionary
wyobrazić sobie coś upragnionego
SJP.pl
[czytaj: wymar-zły] taki, który wymarzł (wymarznął); wymarznięty, wymarźnięty
SJP.pl
1. taki, który wyginął;
2. przenośnie: opustoszały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który już wymarł, wyginął
(1.2) przen. opustoszały
Wiktionary
(1.1) Dodo to wymarły gatunek ptaków zamieszkujący kiedyś Mauritius.
(1.2) W Bieszczadach wciąż jeszcze można spotkać wymarłe wioski Łemków.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmarwɨ, AS: vỹmaru̯y
Wiktionary
rzecz. wymieranie n., wymarcie n.
czas. wymierać ndk., wymrzeć dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. masować)
(1.1) dokonany od|masować.
czasownik zwrotny dokonany wymasować się (ndk. masować się)
(2.1) dokonany od|masować się.
Wiktionary
rzecz. masaż mrz.
Wiktionary
1. wyruszyć skądś marszem - równym, energicznym krokiem;
2. potocznie: wyruszyć skądś, zdecydowanie kierując się do jakiegoś miejsca
SJP.pl
1. wyruszać skądś marszem - równym, energicznym krokiem;
2. potocznie: wyruszać skądś, zdecydowanie kierując się do jakiegoś miejsca
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wymówić)
(1.1) wyrażać coś dźwiękowo, słownie
(1.2) niestosownie zwracać uwagę, czynić wymówki odwołując się do wdzięczności
(1.3) zrywać umowę
(1.4) daw. zastrzegać w umowie
czasownik zwrotny niedokonany wymawiać się (dk. wymówić się)
(2.1) nie zgadzać się pod pretekstem
Wiktionary
(1.1) Nie potrafię wymawiać wielu angielskich słów.
(1.2) Wymawiasz mi, że jestem gruba?
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmavʲjät͡ɕ, AS: vỹmavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. wymawianie n., wymówienie n., wymowa ż., wymówka ż., mowa ż., mówka ż., mówca m., mówczyni ż.
czas. mówić ndk., wymówić dk.
przym. wymowny, mowny
przysł. wymownie, mownie
Wiktionary
(1.1) artykułować, wypowiadać
(1.2) wypominać, reg. śl. wyczytać.
(1.3) wypowiadać
Wiktionary
dający się wymówić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) artykułowanie wyrazów
(1.2) pot. dokonywanie wypowiedzenia umowy, rezygnowanie z korzystania z czegoś
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃maˈvʲjä̃ɲɛ, AS: vỹmavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. wymawiać, wymówić
rzecz. wymówka ż.
przysł. wymownie
przym. wymowny
Wiktionary
(1.1-2) wypowiadanie
Wiktionary
w medycynie kropla krwi, wydaliny lub wydzieliny jakiegoś narządu, rozprowadzana na szklanej płytce w celu wykonania badania mikroskopowego; rozmaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. próbka materiału biologicznego pobrana w celu wykonania badania morfologicznego, cytologicznego lub mikrobiologicznego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) 28 września o godz. 11.00 w namiocie przed urzędem miasta rozpocznie się pobieranie wymazów w kierunku COVID-19.
Wiktionary
rzecz. wymazówka ż., wymazywanie n., wymazanie n.
czas. wymazywać ndk., wymazać dk.
przym. wymazowy
Wiktionary
1. wybrudzić
2. zetrzeć, usunąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wymazywać)
(1.1) mażąc, usunąć coś z czegoś
(1.2) mażąc czymś, zużyć to do końca
(1.3) mocno pomazać czymś
(1.4) usunąć z umysłu
(1.5) wykonać wymaz
czasownik zwrotny dokonany wymazać się (ndk. wymazywać się)
(2.1) ubrudzić się czymś, co się rozmazuje
(2.2) zużyć się przez mazanie
(2.3) wykonać sobie wymaz
Wiktionary
rzecz. wymaz mrz., wymazanie n.
czas. mazać
Wiktionary
(1.1) zetrzeć
(1.2) wykończyć, wypisać
(1.3) pobrudzić, wysmarować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymazać.
Wiktionary
czas. mazać, wymazać dk.
rzecz. wymaz mrz.
Wiktionary
potocznie: karetka przystosowana do pobierania próbek do testów na obecność koronawirusa
SJP.pl
1. wacik lub pałeczka do wykonywania wymazów;
2. pojazd, w którym wykonuje się wymazy
SJP.pl
Wymazówka – pałeczka lub wacik do wykonywania wymazów i przeniesienia pobranej próbki na pożywkę bakteryjną w celu rozmnożenia i identyfikacji obecnych w wymazie mikroorganizmów. Wymazówki mogą być również używane do miejscowego odkażania skóry oraz rozprowadzania leków, a także do pobierania płynów fizjologicznych ze śladami złuszczonego nabłonka w celu badania DNA.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. wymazać)
(1.1) mażąc, usuwać coś z czegoś
(1.2) mażąc czymś, zużywać to do końca
(1.3) mocno mazać czymś
(1.4) usuwać z umysłu
(1.5) wykonywać wymaz
czasownik zwrotny niedokonany wymazywać się (dk. wymazać się)
(2.1) brudzić się czymś, co się rozmazuje
(2.2) zużywać się przez mazanie
(2.3) wykonywać sobie wymaz
Wiktionary
rzecz. wymaz mrz., wymazywanie n.
czas. mazać
Wiktionary
(1.1) ścierać, wycierać
(1.2) wykańczać, wypisywać
(1.3) brudzić
(1.4) zapominać
Wiktionary
przyrząd w postaci pisaka do wymazywania tekstu
SJP.pl
dający się wymazać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymazywać.
Wiktionary
czas. mazać, wymazywać ndk.
rzecz. wymaz mrz.
Wiktionary
w gwarze poznańskiej: wiadro; węborek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. wiadro, węborek
Wiktionary
Wiadro (inaczej kubeł) – naczynie w kształcie walca lub odwróconego, ściętego stożka, dawniej najczęściej blaszane, obecnie z tworzywa sztucznego, zaopatrzone w ruchomy, kabłąkowaty uchwyt. Używane jest zazwyczaj jako pojemnik na ciecze lub materiały sypkie, głównie do ich ręcznego transportu.
Wikipedia
(1.1) W antrejce na ryczce stały pyrki we wymborku.
Wiktionary
rzadko:
1. bardzo kogoś męczyć długotrwałymi lub wielokrotnie powtarzanymi czynnościami;
2. robić coś z wielkim trudem
SJP.pl
spowodować wygniecenie czegoś; pozbawić gładkości; wygnieść, pognieść
SJP.pl
potocznie: wymieszać
SJP.pl
1. poprzeczny element konstrukcyjny występujący w układzie co najmniej trzech elementów podłużnych; przejma
2. dawniej: wymiana
SJP.pl
Wymian – poprzeczna belka pośrednicząca w przekazywaniu obciążeń ze skróconych zasadniczych belek konstrukcyjnych. Stosowana głównie przy elementach wystających ponad dach lub otworach dachowych.
Wikipedia
1. danie komuś czegoś w zamian za coś innego;
2. zastąpienie kogoś lub czegoś kimś lub czymś innym;
3. odwzajemnienie się komuś tym samym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) otrzymanie czegoś od kogoś w zamian za coś innego
(1.2) zastąpienie kogoś lub czegoś zamiennikiem
Wiktionary
(1.1) Tu możesz dokonać wymiany waluty.
(1.2) Instrukcja zaleca częstą wymianę oleju.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjãna, AS: vỹmʹi ̯ãna
Wiktionary
rzecz. wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.
czas. zamienić, wymieniać ndk., wymienić dk.
przym. wymienialny, wymienny
przysł. wymiennie
Wiktionary
1. zdrobnienie od: wymiana;
2. potocznie: spotkanie, na którym wymienia się różnymi rzeczami codziennego użytku; swap, swap party, szafing
SJP.pl
wielkość ustalona dla danej ilości czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. poligr. zapis rozmiaru, wielkości obiektu na rysunku technicznym
(1.2) mat. minimalna liczba współrzędnych, którymi da się opisać położenie punktu w przestrzeni;
(1.3) fiz. miano, określenie typu wielkości fizycznej;
(1.4) wielkość, rozmiar, ilość
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czemu przy tej krawędzi nie ma wymiaru?
(1.2) Dobrym przybliżeniem znanej nam przestrzeni jest przestrzeń euklidesowa o czterech wymiarach.
(1.3) Wymiarem natężenia prądu jest amper, a wymiarem długości jest metr. Wielkości o różnych wymiarach nie można dodawać.
(1.3) Amper i miliamper mają ten sam wymiar
(1.3) Wielkości o tym samym wymiarze można dodawać.
(1.4) Ta szafa ma zbyt duże wymiary i nie mieści się w windzie.
(1.4) Narzucony wymiar godzin pracy jest zdecydowanie za duży.
Wiktionary
IPA: ˈvɨ̃mʲjar, AS: vỹmʹi ̯ar
Wiktionary
(1.1) czas. wymiarować, zwymiarować; rzecz. wymiarowanie; przym. wymiarowy
(1.3) bezwymiarowy
(1.4) czas. mierzyć, wymierzyć; zobacz też: wymierny, niewymierny
Wiktionary
(1.4) rozmiar
Wiktionary
mieszkaniec Wymiarek (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wymiarek (wsi w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni
(1.1) techn. nanosić na rysunek techniczny linie oraz liczby wymiarowe
(1.2) techn. nadawać elementom konstrukcji wymiary
Wiktionary
(1.1) Każdy rysunek techniczny należy odpowiednio wymiarować.
(1.2) W programie Robot można wymiarować konstrukcje stalowe zgodnie z normą PN-90/B-03200.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃mʲjaˈrɔvat͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯arovać
Wiktionary
rzecz. wymiarowanie n., wymiar mrz.
przym. wymiarowy
czas. zwymiarować dk.
Wiktionary
(1.2) obliczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymiarować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃mʲjarɔˈvãɲɛ, AS: vỹmʹi ̯arovãńe
Wiktionary
czas. wymiarować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wymiarowe; cecha tych, którzy są wymiarowi
(1.2) geom. liczba wymiarów
Wiktionary
rzecz. wymiar m.
przym. wymiarowy
przysł. wymiarowo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) oczyszczać jakąś powierzchnię
(1.2) pot. młodz. określenie, używane gdy się coś komuś podoba
Wiktionary
(1.1) Wdowa po urzędniku […] gdzieby jej tam pokoje wymiatać albo godzinami całymi stać nad żelazkiem […].
(1.2) Piosenka, którą mi ostatnio wysłałaś – no normalnie wymiata!
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjatat͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯atać
Wiktionary
czas. zamiatać
rzecz. miotła ż., wymiatanie n.
Wiktionary
(1.1) sprzątać
(1.2) rządzić
Wiktionary
1. potocznie: osoba doświadczona, mająca dużą wprawę w czymś; wyjadacz, rutyniarz;
2. dawniej: zamiatacz
SJP.pl
Wymiatacz (ang. Best Player) – amerykański film komediowy z 2011 roku w reżyserii Damona Santostefano. Światowa premiera filmu odbyła się 12 marca 2011 roku na amerykańskim Nickelodeon. W Polsce premiera filmu nastąpiła 25 września 2011 roku na kanale Nickelodeon Polska. Film był również wyświetlany w TV Puls 20 października 2012 roku. W filmie zagrali aktorzy z serialu iCarly Jerry Trainor w roli Quincy’ego Johnsona oraz Jennette McCurdy w roli Christiny "Prodigy" Saunders.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymiatać.
Wiktionary
czas. wymiatać ndk.
Wiktionary
stopniowe przemielanie drobnych kaszek i miałów na mąkę
SJP.pl
narząd samic niektórych ssaków, zawierający gruczoły mleczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. gruczoł mlekowy niektórych ssaków, zwłaszcza hodowlanych;
(1.2) grub. pierś kobieca
Wiktionary
Wymię – narząd samic niektórych ssaków (głównie udomowionych przeżuwaczy, koniowatych i jeleniowatych), zawierający gruczoły mlekowe.
Wikipedia
(1.1) W lecznictwie ludowym zwierząt za pomocą naparów z glistnika leczono spuchnięte wymiona krów oraz usuwano pasożyty wewnętrzne u świń.
Wiktionary
IPA: ˈvɨ̃mʲjɛ, AS: vỹmʹi ̯e
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wymionczko.
Wiktionary
wymiecinek drobny - gatunek chrząszcza z rodziny wymiecinkowatych
SJP.pl
o cechach wymiecinkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
o cechach wymiecinkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
1. stać się miękkim tracąc przy tym walory użytkowe;
2. potocznie:
a) zrezygnować, nie dając sobie z czymś rady, wycofać się z czegoś, wykazać słabą wolę;
b) doznać silnych emocji wskutek zobaczenia, usłyszenia czegoś
SJP.pl
wymiękły; taki, który wymiękł:
1. potocznie: zwątpił dowiedziawszy się czegoś; taki, któremu opadły ręce
2. potocznie: poddał się szybko, nie podjął rywalizacji, przestraszył się; taki, który nie dał rady
3. stał się całkiem miękki, rozmiękł
SJP.pl
taki, który wymiękł:
1. potocznie: zwątpił dowiedziawszy się czegoś; taki, któremu opadły ręce
2. potocznie: poddał się szybko, nie podjął rywalizacji, przestraszył się; taki, który nie dał rady
3. stał się całkiem miękki, rozmiękł
SJP.pl
uzyskiwać przez mielenie; mleć wiele, wszystko
SJP.pl
maszyna rozdrabniająca stosowana w końcowym etapie przemiału ziarna pszenicy na mąkę gatunkową
SJP.pl
potocznie: wymleć;
1. uzyskać przez mielenie;
2. zemleć wiele, wszystko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) dokonywać wymiany, zmiany - dawać coś za coś innego
(1.2) podawać coś z nazwy, wyliczać
Wiktionary
(1.1) Wodę w tym akwarium trzeba wymieniać co dwa dni.
(1.1) Wymieniłem dzisiaj złotówki na euro.
(1.1) Wymień żarówkę, bo ta się przepaliła.
(1.2) Proszę wymienić nazwy krajów sąsiadujących z Polską.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjɛ̇̃ɲät͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯ė̃ńäć
Wiktionary
rzecz. zmiana ż., wymiana ż., wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.
czas. zamieniać, wymienić dk.
przym. wymienialny, wymienny
przysł. wymiennie, zmiennie
Wiktionary
miejsce wymiany używanych rzeczy na inne, również używane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wymienialne
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wymiana ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.
czas. wymieniać ndk., wymienić dk.
przym. wymienialny, wymienny
przysł. wymiennie
Wiktionary
dający się wymieniać, zamieniać na coś innego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się wymienić, mogący być zastąpionym
Wiktionary
(1.1) Dolar hongkoński pozostanie w obiegu i będzie nadal swobodnie wymienialny.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃mʲjɛ̇̃ˈɲalnɨ, AS: vỹmʹi ̯ė̃ńalny
Wiktionary
rzecz. wymienialność ż., wymiana ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.
czas. wymieniać ndk., wymienić dk.
przym. wymienny
przysł. wymiennie
Wiktionary
(1.1) wymienny, zamienny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymieniać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃mʲjɛ̇̃ˈɲä̃ɲɛ, AS: vỹmʹi ̯ė̃ńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. wymiana ż., wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienienie n.
czas. wymieniać ndk., wymienić dk.
przym. wymienialny, wymienny
przysł. wymiennie
Wiktionary
1. dać komuś coś w zamian za coś innego;
2. odwzajemnić się komuś tym samym;
3. zastąpić coś czymś innym lub kogoś kimś innym;
4. podać nazwę czegoś lub imię i nazwisko kogoś w pewnej kolejności;
5. w grach sportowych: wprowadzić do gry zawodnika mającego zastąpić tego, który opuszcza boisko
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonać wymiany, zmiany - dać coś za coś innego
(1.2) podać coś z nazwy, wyliczyć
czasownik zwrotny wymienić się
(2.1) dokonać wymiany między sobą
(2.2) jęz. wystąpić obocznie (o głoskach)
Wiktionary
(1.1) Trudno jest wymienić żarówkę w ciemności.
(1.2) Ilu szwedzkich artystów potrafisz wymienić?
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjɛ̇̃ɲit͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯ė̃ńić
Wiktionary
rzecz. zmiana ż., wymiana ż., wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.
czas. wymieniać ndk.
przym. wymienialny, wymienny
przysł. wymiennie, zmiennie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) podany bądź wskazany
Wiktionary
(1.1) Przytoczę tutaj jego słowa nie dlatego, iżbym sądził, że podziela on wymieniony tu przeze mnie (niepełny zapewne) katalog skarg i zażaleń opozycjonistów wobec Okrągłego Stołu.
(1.1) Akces do nurtu takich guru mody jak wymienieni Japończycy bardzo nobilituje Eko-Look.
Wiktionary
skr. w., wym.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dożywocie
Wiktionary
coś, co może zastępować inną rzecz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co podlega lub służy wymianie
(1.2) techn. urządzenie służące do wymiany ciepła między dwoma ośrodkami, wymiennik ciepła;
Wiktionary
(1.1) Jeden wymiennik węglowodanowy jest to taka ilość danego produktu żywnościowego, w jakiej zawarte jest 10g węglowodanów złożonych.
(1.2) Schemat przedstawia budowę wymiennika ciepła.
(1.2) Awaria wymiennika ciepła była powodem niedogrzania budynku.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjɛ̇̃ɲːik, AS: vỹmʹi ̯ė̃•ńik
Wiktionary
rzecz. wymiennikownia ż., wymiana ż., wymienialność ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.
czas. wymieniać ndk., wymienić dk.
przym. wymienialny, wymienny
przysł. wymiennie
Wiktionary
(1.2) węzeł cieplny
Wiktionary
przymiotnik od: wymiennik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wymienne; cecha tych, którzy są wymienni
Wiktionary
przym. wymienny, wymienialny
przysł. wymiennie
rzecz. wymiennik mrz., wymienianie n., wymienialność ż., wymiana ż.
czas. wymieniać, wymienić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który można wymienić
(1.2) polegający na wymianie
Wiktionary
(1.2) Najpierw był handel wymienny, czyli towar za towar, produkt za produkt.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: vỹmʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. wymiana ż., wymienność ż., wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienianie n., wymienienie n.
czas. wymieniać ndk., wymienić dk.
przym. wymienialny
przysł. wymiennie
Wiktionary
(1.1) wymienialny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wymrzeć)
(1.1) umierać masowo
Wiktionary
rzecz. wymieranie n.
przym. wymarły
czas. wymrzeć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymierać.
(1.2) biol. proces zanikania gatunków lub innej grupy taksonomicznej organizmów;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wymarcie n.
czas. wymierać ndk., wymrzeć dk.
przym. wymarły
Wiktionary
(1.2) ekstynkcja
Wiktionary
miara, miernik, sprawdzian
SJP.pl
1. możliwość określenia wielkości lub znaczenia czegoś;
2. w matematyce: właściwość niektórych liczb rzeczywistych polegająca na możliwości zapisania ich w postaci ułamka p/q, gdzie p,q to liczby całkowite
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wymierne; cecha tych, którzy są wymierni
Wiktionary
przym. wymierny
przysł. wymiernie
rzecz. miarka ż.
Wiktionary
1. policzalny, dający się odnieść do jakiegoś miernika;
2. liczba wymierna - liczba, którą da się zapisać w postaci ułamka zwykłego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się określić co do wartości lub znaczenia; możliwy do wymierzenia
Wiktionary
rzecz. miarka ż., wymierność ż.
czas. mierzyć, wymierzać ndk., wymierzyć dk.
przysł. wymiernie
Wiktionary
(1.1) mierzalny, obliczalny, policzalny, przeliczalny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wymierzyć)
(1.1) określać miarę, np. długość
(1.2) określać wielkość czegoś przydzielonego komuś
(1.3) określać cel
(1.4) wykonywać cios
(1.5) kierować coś przeciwko komuś
Wiktionary
rzecz. wymierzanie n.
czas. mierzyć
przym. wymierny
Wiktionary
(1.1) mierzyć
(1.2) wyznaczać
(1.3) celować
(1.4) uderzać, zadawać
Wiktionary
taki, którego wymiary można określić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wymierzać)
(1.1) dokonany od|wymierzać.
Wiktionary
(1.1) Sąd wymierzył zabójcy karę 25 lat pozbawienia wolności.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯ežyć
Wiktionary
rzecz. miarka ż., wymiar
przym. wymierny
Wiktionary
wygnieść ciasto
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. mieszać)
(1.1) dokonany od|mieszać.
czasownik zwrotny dokonany wymieszać się (ndk. mieszać się)
(2.1) dokonany od|mieszać się.
Wiktionary
(1.1) Aby uzyskać jednolitą pastę, należy dobrze wszystko wymieszać.
Wiktionary
rzecz. mieszadło n., mieszanie n., wymieszanie n.
czas. mieszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymieszać.
Wiktionary
czas. wymieszać dk.
rzecz. mieszadło n.
Wiktionary
spowodować wygniecenie czegoś; pozbawić gładkości; wygnieść, pognieść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymijać.
Wiktionary
Wymijanie – według prawa o ruchu drogowym przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w przeciwnym kierunku.
Podczas wymijania należy zachować bezpieczny odstęp od wymijanego pojazdu. W razie potrzeby należy zmniejszyć prędkość. W przypadku, gdy droga jest bardzo wąska i może nie wystarczyć miejsca do bezpiecznego wymijania, wskazane jest zjechać na pobocze, a nawet zatrzymać się.
Wikipedia
IPA: ˌvɨ̃mʲiˈjä̃ɲɛ, AS: vỹmʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. wymijać ndk., wyminąć dk.
rzecz. mijanie n., wyminięcie n.
Wiktionary
przestarzale: stacja kolejowa na jednotorowym szlaku, na której możliwe jest wymijanie i wyprzedzanie pociągów
SJP.pl
potocznie:
1. wymieszać mikserem;
2. wyciąć fragment nagrania telewizyjnego lub radiowego przy montażu;
3. wymiksować się - zrezygnować z uczestnictwa w jakiejś grupie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymiksować.
Wiktionary
rzecz. niewymiksowanie n., mikser mrz./mos.
czas. wymiksować dk.
Wiktionary
wymiksowywać się - potocznie: rezygnować z uczestnictwa w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymiksowywać.
Wiktionary
rzecz. niewymiksowywanie n.
czas. wymiksowywać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: wymiociny
SJP.pl
to, czym się wymiotuje; rzygowiny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) to, czym się wymiotuje
Wiktionary
(1.1) Kiedy wszedłem do domu, leżał na podłodze, a cały dywan był w wymiocinach…
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃mʲjɔ̇ˈt͡ɕĩnɨ, AS: vỹmʹi ̯ȯćĩny
Wiktionary
rzecz. wymioty nmos., wymiotnica ż., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.
czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.
przym. wymiotny
przysł. wymiotnie
Wiktionary
(1.1) posp. rzygi, rzygowiny
Wiktionary
niewielki, kulisty kaktus pokryty spiralnie osadzonymi brodawkami, z których każda zakończona jest kolcem lub wełnistym włosem, rosnący głównie w Ameryce Północnej i Środkowej, uprawiany jako ozdobna roślina doniczkowa; mamilaria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. wymię
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wymiecenie czegoś; to, co się wymiotło
(1.2) daw. wymiociny, wymiotowanie
Wiktionary
krzew lub bylina z rodziny marzanowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od: wymiotny
Wiktionary
(1.1) Jest mi wręcz wymiotnie, że w akcji tej biorą aktywny udział niektórzy katolicy i umiejętnie nimi sterujący ojcowie realizujący własne interesy.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjɔtʲɲɛ, AS: vỹmʹi ̯otʹńe
Wiktionary
rzecz. wymioty nmos., wymiociny nmos., wymiotnica ż., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.
czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.
przym. wymiotny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wywołujący wymioty
(1.2) występujący przy wymiotach
Wiktionary
(1.1) Lekarze diagnozują na nieżyt żołądka i przepisują środki wymiotne.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjɔtnɨ, AS: vỹmʹi ̯otny
Wiktionary
rzecz. wymioty nmos., wymiociny nmos., wymiotnica ż., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.
czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.
przysł. wymiotnie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zwymiotować)
(1.1) fizj. zwracać przez usta zawartość żołądka
Wiktionary
(1.1) Po alkoholu Paulina zawsze wymiotuje.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃mʲjɔˈtɔvat͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯otovać
Wiktionary
rzecz. wymioty nmos., wymiociny nmos., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.
czas. zwymiotować dk.
przym. wymiotny
przysł. wymiotnie
Wiktionary
(1.1) neutr. zwracać; pot. grub. rzygać, pot. posp. haftować, posp. jechać do Rygi; gw-pl|Górny Śląsk|zwrocać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymiotować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃mʲjɔtɔˈvãɲɛ, AS: vỹmʹi ̯otovãńe
Wiktionary
rzecz. zwymiotowanie n., wymiociny nmos., wymioty nmos., wymiotnica ż.
czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.
przym. wymiotny
przysł. wymiotnie
Wiktionary
1. wydalanie przez usta zawartości żołądka; torsje;
2. zwrócona przez usta zawartość żołądka; wymiociny, rzygowiny, torsje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gwałtowny wyrzut treści pokarmowej na zewnątrz z żołądka poprzez przełyk i jamę ustną;
(1.2) wymiociny, to co zostało zwymiotowane
Wiktionary
Wymioty (łac. vomitus, emesis) – gwałtowny wyrzut treści pokarmowej na zewnątrz z żołądka (bądź z żołądka i jelit) poprzez przełyk i jamę ustną, w wyniku silnych skurczów mięśni brzucha, przepony i klatki piersiowej. Wymioty (sprzyja im przepełnienie żołądka) często poprzedzają nudności lub im towarzyszą. Niekiedy odruchy wymiotne nie kończą się wymiotami.
Wikipedia
(1.1) Bulimia jest chorobą psychosomatyczną, w której chory wywołuje wymioty, by zwrócić jedzenie, które zjadł.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmʲjɔtɨ, AS: vỹmʹi ̯oty
Wiktionary
rzecz. wymiociny nmos., wymiotnica ż., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.
czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.
przym. wymiotny
przysł. wymiotnie
Wiktionary
(1.1) torsje
(1.2) wymiociny, grub. rzygi
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wymienić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wyglądający mizernie
Wiktionary
(1.1) Była mała, drobna, niepozorna, kiepsko ubrana, szczupła, jakby wygłodzona, wymizerowana.
Wiktionary
przym. mizerny
przysł. mizernie
Wiktionary
(1.1) biedny, mizerny, słaby, wychudły, wycieńczony, wynędzniały, zabiedzony
Wiktionary
nadawać czemuś mizerny wygląd
SJP.pl
potocznie: wypieścić, wygłaskać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) slang. duże piersi
Wiktionary
(1.1) Ta ruda to ma wymki! Nie to co ta deska, która pod ścianą stoi - ma cycki jak uszy muchy.
(1.1) Z takich wymek to pluton wojska miałby mleko na śniadanie przez tydzień.
Wiktionary
IPA: ˈvɨ̃mʲci, AS: vỹmʹḱi
Wiktionary
(1.1) melony, cyce, balony
Wiktionary
rzadko: wypowiadać, mlaskając
SJP.pl
wymielić;
1. uzyskać przez mielenie;
2. zemleć wiele, wszystko
SJP.pl
czasownik
(1.1) zemleć całość; dokonany od|mleć.
(1.2) uzyskać coś na skutek mielenia; dokonany od|mleć.
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. potłuc, stłuc
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. przen. uciec
Wiktionary
IPA: ˈvɨ̃mlɛt͡ɕ, AS: vỹmleć
Wiktionary
stosując rożne środki nacisku i perswazji, skłonić kogoś do czegoś; przekonywaniem, naleganiem, groźbami uzyskać coś u kogoś; wymusić
SJP.pl
przenośnie, żartobliwie: cherlak, zdechlak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mężczyzna blady, słaby, niemęski i wątły, najczęściej młody
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) daw. zool. zob. orzęsek.
Wiktionary
(1.1) …często intelektualista – patrząc stereotypowo – to cherlawy wymoczek, który nie potrafi zrozumieć prostego schematu, a rąbanie drewna jest dla niego pracą, o której naczytał się w książkach opisujących życie w gułagach względnie łagrach.
(2.1) Wymoczki żyją w różnych siedliskach wodnych lub wilgotnych.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmɔt͡ʃɛk, AS: vỹmoček
Wiktionary
rzecz. wymakanie n., wymoczenie n., wymoknięcie n.
czas. wymakać ndk., wymoczyć dk., wymoknąć dk.
przym. wymokły
Wiktionary
(1.1) charłak, cherlak, cherlawiec, chucherko, chuchrak, chuchro, chuderlak, marnota, mimoza, mizeractwo, mizeraczek, mizerak, mizerota, mizerotka, słabeusz, wyskrobek, zdechlak, zgniłek, zmora
Wiktionary
przenośnie, żartobliwie: cherlak, zdechlak
SJP.pl
Orzęski (Ciliata), dawniej wymoczki – typ organizmów z królestwa Protista, tradycyjnie zaliczany do protistów zwierzęcych. W nowszych systemach włączane wraz z niektórymi innymi pierwotniakami i glonami do supergrupy Chromalveolata.
Wikipedia
potocznie: wątły, chorowity, wynędzniały; cherlacki, mizeracki
SJP.pl
dawniej: ciecz, w której coś wymoczono
SJP.pl
1. pokierować dyskusją; zmoderować;
2. dawniej: ukształtować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wymodlić)
(1.1) rel. wypraszać coś poprzez modlitwę
czasownik zwrotny niedokonany wymodlać się
(2.1) rel. rzad. spędzać zadowalający czas na modlitwie
Wiktionary
(1.1) Babcia Krystyna wymodlała mi zdane egzaminy przez całe studia.
(2.1) Rankiem chodziłam do cerkwi i wymodlałam się do woli.
Wiktionary
rzecz. modlenie n., wymodlanie n.
czas. wymodlić dk., wymadlać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wymadlać lub wymodlać)
(1.1) rel. wyprosić coś poprzez modlitwę
(1.2) uprosić coś u kogoś
(1.3) rzad. zniszczyć coś przez używanie na modlitwie
czasownik zwrotny dokonany wymodlić się (ndk. wymadlać się lub wymodlać się)
(2.1) rel. rzad. spędzić zadowalający czas na modlitwie
(2.2) rel. rzad. uwolnić się od czegoś dzięki modlitwom lub prośbom
Wiktionary
(1.1) Sąsiadka wymodliła wnuczkę w Częstochowie.
(2.1) Wymodliłem się za wszystkie czasy, włócząc się po górach.
Wiktionary
rzecz. modlenie n., wymodlenie n., modły nmos., modlitwa ż.
czas. modlić się, wymadlać ndk., wymodlać ndk.
przym. rozmodlony, modlitewny
przysł. modlitewnie
Wiktionary
zmienić natężenie czegoś w celu osiągnięcia pożądanego efektu
SJP.pl
wymyślić, wpaść na pomysł po dłuższym czasie intensywnego myślenia
SJP.pl
warunek lub zespół warunków, które muszą być spełnione w danej sytuacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) warunki, jakim coś lub ktoś musi sprostać
Wiktionary
rzecz. wymaganie n.
czas. wymagać ndk.
przym. wymagający
Wiktionary
(1.1) norma, postulat, warunek / warunki, wymaganie / wymagania
Wiktionary
warunek lub zespół warunków, które muszą być spełnione w danej sytuacji
SJP.pl
1. przebywać długo na deszczu; zmoknąć;
2. o roślinach: zmarnieć w wyniku długotrwałego namakania
SJP.pl
wymokły;
1. bardzo zmoknięty, ociekający wodą; przemoknięty, przemokły;
2. o roślinach: zniszczony na skutek długiego moknięcia
SJP.pl
1. przebywać długo na deszczu; zmoknąć;
2. o roślinach: zmarnieć w wyniku długotrwałego namakania
SJP.pl
wyczyścić za pomocą mopa
SJP.pl
1. pomordować, pozabijać bardzo wiele istot;
2. zmęczyć kogoś bardzo; wymęczyć;
3. wymordować się -
a) pozabijać jeden drugiego;
b) zmęczyć się bardzo; wymęczyć się
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zabijając, pozbawić życia wszystkich
Wiktionary
rzecz. mord mrz., morderczyni ż., morderstwo n., mordowanie n., pomordowanie n., zamordowanie n.
czas. mordować, pomordować, zamordować
Wiktionary
1. mordować, zabijać bardzo wiele istot;
2. męczyć kogoś bardzo; wymęczać;
3. wymordowywać się -
a) zabijać jeden drugiego;
b) męczyć się bardzo; wymęczać się
SJP.pl
1. charakterystyczna dla danej narodowości lub danego regionu artykulacja słów;
2. sposób wymawiania wyrazów;
3. umiejętność pięknego mówienia; krasomówstwo;
4. to, co można wywnioskować z czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fonet. sposób artykulacji dźwięków mowy;
(1.2) wydźwięk, rodzaj wniosków lub odczuć, jakie z czegoś wynikają
Wiktionary
Wymowa (wym.) – sposób artykulacji dźwięków w konkretnym języku. Wymowa może być znormalizowana lub indywidualna – sposób, w jaki ktoś wypowiada dane słowo.
Konkretne słowo może być wymawiane w każdym języku w rozmaity sposób. Zależy to od wielu czynników, takich jak epoka, miejsce zamieszkania danej osoby, jej pochodzenie społeczne, wykształcenie, itp. Tym samym wymowa odgrywa istotną rolę w sferze marketingu, gdyż zależy od niej postrzeganie danej osoby. Niestaranna wymowa sprawia negatywne wrażenie i rozmówcy przypisuje się brak kompetencji.
Wikipedia
(1.1) Dzieci błyskawicznie się uczą, jeśli ktoś wpoi im błędną wymowę, nie można już tego naprawić […].
(1.1) Słowniki czasami dopuszczają różne wymowy i różne zapisy.
(1.2) Dziś słowo wiedźma ma wybitnie pejoratywną wymowę, ale słychać w nim jeszcze źródłosłów: ta, która wie.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmɔva, AS: vỹmova
Wiktionary
rzecz. wymówka ż.
czas. wymawiać ndk., wymówić dk.
przym. wymowny
Wiktionary
(1.1) daw. pronuncjacja
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wymawiać)
(1.1) dokonany od|wymawiać.
Wiktionary
(1.1) Zaczerwieniona po same skronie, nie mogła wymówić słowa, uszy piekły, choć przecież pan Bogdanowicz bawił się tylko jej przestrachem.
(1.1) Kiedy złożyliśmy kwiaty i odśpiewali „Jeszcze Polska”, starszy pan podniósł na nas wzrok i, wyraźnie poruszony, wymówił kilka słów podziękowania.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmuvʲit͡ɕ, AS: vỹmuvʹić
Wiktionary
rzecz. wymowa ż., wymówka ż., wymowność ż., wymawianie n., wymówienie n.
czas. mówić, mółwić, wymawiać ndk.
przym. wymowny, wymawianiowy
przysł. wymownie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykrętne usprawiedliwienie
(1.2) pretensja wyrażana słownie
Wiktionary
czas. wymawiać, wymówić
rzecz. mówienie n., wymawianie n., wymowa ż., wymówienie n.
przym. wymowny
przysł. wymownie
Wiktionary
(1.1) pretekst, wykręt
(1.2) wyrzut, zarzut
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wymowny; znacząco
Wiktionary
rzecz. mówienie n., wymowność ż., wymówienie n., wymawianie n., wymówka ż.
czas. wymawiać ndk., wymówić dk.
przym. wymowny
Wiktionary
(1.1) wyraziście
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wymownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wymowny
SJP.pl
1. cecha tego, co ma wyraźne znaczenie, sugestywną treść, robione jest z określoną intencją; sugestywność;
2. umiejętność pięknego mówienia, przemawiania, łatwość mówienia; oratorstwo, retoryka, krasomówstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wymowne; cecha tych, którzy są wymowni
Wiktionary
przym. wymowny
przysł. wymownie
czas. wymówić
Wiktionary
1. wyrażający jakąś intencję, wiele mówiący, dający coś do zrozumienia; wyrazisty, znaczący, sugestywny;
2. umiejący ładnie mówić, przemawiać; oratorski, krasomówczy, retoryczny, elokwentny;
3. mający skłonność do niepotrzebnego wysławiania się; wygadany, rozgadany, gadatliwy, elokwentny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który coś sugeruje; dający do myślenia
(1.2) potrafiący dobrze i często dużo przemawiać
Wiktionary
rzecz. mówienie n., wymowa ż., wymówka ż., wymawianie n., wymówienie n., wymowność ż.
czas. wymawiać ndk., wymówić dk.
przysł. wymownie
Wiktionary
(1.1) porozumiewawczy, ekspresyjny, sugestywny, znaczący
(1.2) elokwentny, krasomówczy, złotousty, miodousty
Wiktionary
1. potocznie: wymyślać, obmyślać coś; wykminiać;
2. w medycynie: usuwać mózg z czaszki płodu
SJP.pl
przyrząd do wyciągania części kostnych czaszki płodu, stosowany w położnictwie przy aborcji lub w przypadku wewnątrzmacicznej śmierci płodu; kranioklast
SJP.pl
1. potocznie: wymyślić, obmyślić coś; wykminić;
2. w medycynie: usunąć mózg z czaszki płodu
SJP.pl
1. potocznie: wymyślić, obmyślić coś; wykminić;
2. w medycynie: usunąć mózg z czaszki płodu
SJP.pl
1. potocznie: wymyślić, obmyślić coś; wykminić;
2. w medycynie: usunąć mózg z czaszki płodu
SJP.pl
piwo poddane wymrożeniu (zatężeniu)
SJP.pl
urządzenie służące do wydzielania z mieszaniny gazowej składników cennych lub szkodliwych przez ich zestalenie przy użyciu odpowiedniego czynnika chłodzącego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wymierać)
(1.1) dokonany od|wymierać.
Wiktionary
IPA: ˈvɨ̃mʒɛt͡ɕ, AS: vỹmžeć
Wiktionary
rzecz. wymarcie n., wymieranie n.
czas. mrzeć, wymierać ndk.
przym. wymarły
Wiktionary
wymsknąć się - potocznie:
1. wysunąć się szybko z czegoś, wypaść skądś;
2. wyjść skądś po cichu
SJP.pl
wyżłabiać coś, wypłukując muł
SJP.pl
wyżłobić coś, wypłukując muł
SJP.pl
wykładzina pieców hutniczych itp., wykonana ze specjalnych cegieł ogniotrwałych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. oddziaływanie na kogoś w celu zmuszenia go do określonego postępowania
Wiktionary
(1.1) Na te słowa wszedł Julian, zbliżył się grzecznie do matki przyjaciela, skłonił się z prawdziwém uszanowaniem, […] powitał ją kilką wyrazami bez wymusu i miłym ujmującym uśmiechem.
Wiktionary
rzecz. wymuszenie n., wymuszoność ż.
czas. wymusić dk., wymuszać ndk.
przym. wymuszony
przysł. wymuszenie
Wiktionary
(1.1) przymus
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wymuszać)
(1.1) dokonany od|wymuszać.
Wiktionary
rzecz. wymuszanie n., wymuszenie n., wymus mrz., wymuszoność ż.
czas. musieć, wymuszać ndk.
przym. wymuszony
przysł. wymuszenie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bardzo zadbany
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wymuskać
Wiktionary
rzecz. wymuskanie n.
czas. wymuskać dk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) usiłować uzyskać coś wywierając na kogoś nacisk
Wiktionary
(1.1) W czasie realizacji Planu Sześcioletniego niski poziom płac robotniczych wymuszał podejmowanie pracy przez mężatki, aby zapewnić rodzinie przyzwoity poziom utrzymania.
(1.1) Ciasnota wymuszała wspólne posłania dla dzieci lub łóżka piętrowe.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmuʃat͡ɕ, AS: vỹmušać
Wiktionary
czas. musieć, wymusić dk.
rzecz. wymuszenie n., wymuszanie n., wymus mrz., wymuszoność ż.
przym. wymuszony
przysł. wymuszenie
Wiktionary
potocznie: przestępca wymuszający haracz
SJP.pl
dający się wymusić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymuszać.
Wiktionary
Forsing (forcing) – metoda dowodzenia niesprzeczności i niezależności zdań teorii mnogości względem aksjomatów Zermela-Fraenkla. Forsing to jedna z metod używanych w matematyce do ścisłego udowodnienia, że pewnych stwierdzeń nie można ani udowodnić, ani obalić (ten ostatni termin oznacza udowodnienie zaprzeczenia).
Wikipedia
czas. wymuszać, wymusić, musieć
przym. wymuszony
Wiktionary
nienaturalny, sztuczny; zachowujący się nienaturalnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. przestępstwo polegające na zmuszeniu osoby do określonego zachowania stosując przemoc lub groźby
(1.2) system. wielkość fizyczna będąca przyczyną zachodzących w układzie zjawisk fizycznych;
przysłówek
(2.1) tak, że coś robione jest wbrew czyjejś woli
forma czasownika.
(3.1) M., B. i W. rzeczownika odczasownikowego od wymusić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zarzuty brzmiały poważnie: rozbójnicze wymuszenia na wielką, sięgającą kilkuset tysięcy dolarów, skalę.
(1.2) Zagadnienie obliczania prądów i napięć w obwodach elektrycznych można traktować jako wyznaczanie odpowiedzi obwodów na określone wymuszenie.
Wiktionary
rzecz. wymus m., wymuszoność ż.
czas. musieć, wymusić dk., wymuszać ndk.
przym. wymuszony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha czegoś, co robione jest wbrew czyjejś woli
Wiktionary
(1.1) Nie było w niej żadnej sztuczności i teatralności, żadnej wymuszoności ani chęci zwracania uwagi na siebie.
Wiktionary
rzecz. wymus m., wymuszenie n.
czas. wymusić dk., wymuszać ndk.
przym. wymuszony
przysł. wymuszenie
Wiktionary
nienaturalny, sztuczny; zachowujący się nienaturalnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powstały na siłę, jak z przymusu; pozbawiony swobody
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wymusić
Wiktionary
rzecz. wymus mrz., wymuszanie n., wymuszenie n., wymuszoność ż.
czas. wymusić dk., wymuszać ndk.
przysł. wymuszenie
Wiktionary
(1.1) nienaturalny, sztuczny
Wiktionary
1. myjąc, doprowadzić do czystości;
2. o płynącej wodzie: wydrążyć;
3. płucząc, przemywając, wydobyć coś z czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymyć.
Wiktionary
1. zużywać przez mydlenie;
2. wymydlać się - o mydle: zużywać się wskutek mydlenia
SJP.pl
1. obrót wokół osi ciała, wykonany na drążku;
2. mechanizm fortepianu regulujący uderzenie młoteczka w struny;
3. dawniej: wymknięcie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wymkniecie się
Wiktionary
Wymyk – jedno z popularnych ćwiczeń gimnastycznych na drążku, przejście z półzwisu (zwisu) do podporu przodem (tyłem) przez przeniesienie nóg i środka ciężkości ciała ponad osią chwytu ramion (obrót ciała wokół osi poprzecznej nóg w przód).
Ćwiczeniem odwrotnym do wymyku jest odmyk, czyli to przejście z podporu do zwisu, gdzie ruch odbywa się przewrotem w przód wokół trzymanego rękoma drążka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymykać.
Wiktionary
rzecz. wymknięcie n.
czas. wymykać ndk., wymknąć dk.
Wiktionary
1. obrót wokół osi ciała, wykonany na drążku;
2. mechanizm fortepianu regulujący uderzenie młoteczka w struny;
3. dawniej: wymknięcie się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wymyślić)
(1.1) niedokonany od|wymyślić.
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) obrzucać kogoś obelgami
Wiktionary
(1.1) W tygodniu wymyślam potrawy, a na weekend przyjeżdżam do domu i pichcę.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmɨɕlat͡ɕ, AS: vỹmyślać
Wiktionary
rzecz. wymysł mrz., wymyślanie n., myśl ż.
czas. wymyślić, zwymyślać, myśleć
przym. myślowy
Wiktionary
obelżywe słowa; wymysły, obelgi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymyślać.
Wiktionary
czas. wymyślać, zmyślać, wymyślić
rzecz. myśl ż.
przym. myślowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymyślić.
Wiktionary
rzecz. myśl ż.
przym. myślowy
czas. wymyślić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wymyślać)
(1.1) myśląc odkryć coś, wpaść na jakiś pomysł
(1.2) uroić coś sobie
Wiktionary
(1.1) Nie wiesz, kto wymyślił golarkę?
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈmɨɕlʲit͡ɕ, AS: vỹmyślʹić
Wiktionary
rzecz. myśliciel mos., wymyślenie n., wymyślanie n., wymysł mrz., myślenie n., myśl ż.
czas. wymyślać ndk., zwymyślać dk.
przym. wymyślny, myślowy
przysł. wymyślnie
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wysztudiyrować.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wymyślnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wymyślny
SJP.pl
1. wyjątkowo pomysłowy, wyrafinowany, niecodzienny;
2. dawniej : nadmiernie wybredny, grymaśny
SJP.pl
1. to, co wymyślono, wynaleziono zwłaszcza dla zaspokojenia kaprysów; rzecz nowa, wymyślna;
2. zmyślenie, urojenie, przywidzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś wymyślonego, nie znajdującego potwierdzenia w rzeczywistości
(1.2) coś wymyślonego w przesadzie, powstałe z kaprysu, na ogół zbytkowne
Wiktionary
rzecz. wymysły nmos.
czas. zwymyślać, wymyślać ndk., wymyślić dk.
Wiktionary
(1.1) fikcja
(1.2) przesada
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wymysłówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Bełżyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Bełżyce. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 125 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Boboli w Babinie.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. to, co wymyślono, wynaleziono zwłaszcza dla zaspokojenia kaprysów; rzecz nowa, wymyślna;
2. zmyślenie, urojenie, przywidzenie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wymywać.
Wiktionary
dawniej: wymłócone ziarno, nasiona; wymłót
SJP.pl
w medycynie: usunąć naczynia krwionośne
SJP.pl
w medycynie: usunąć naczynia krwionośne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. przedostanie się substancji z naczyń do otaczającej je tkanki, zwłaszcza krwi z naczyń krwionośnych
Wiktionary
Krwotok (łac. haemorrhagia) – silne krwawienie, gwałtowna utrata krwi w jej pełnym składzie na skutek choroby (na przykład gorączki krwotocznej) lub urazu naczyń krwionośnych.
Krwotok może być zewnętrzny, spowodowany raną otwartą lub wewnętrzny, kiedy krew nie znajduje ujścia poza organizm. Przykładem krwotoku wewnętrznego jest wylew krwi do mózgu. Wyróżnia się także krwotoki mieszane, kiedy źródło krwotoku znajduje się wewnątrz organizmu, a krew wypływa na zewnątrz, np. krwotok z nosa.
Wikipedia
(1.1) Twarde promieniowanie w dawkach zabójczych pozostawia ślady: wynaczynienia, petechie, zmiany w obrazie krwi.
(1.1) Fentolamina ponadto zapobiega miejscowej martwicy tkanek w przypadku wynaczynienia norepinefryny.
Wiktionary
czas. wynaczyniać się ndk., wynaczynić się dk.
przym. wynaczyniony
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wynagrodzić)
(1.1) ofiarowywać nagrodę, dawać zapłatę
(1.2) okazywać wdzięczność
(1.3) wyrównywać stratę, przekazywać odszkodowanie za poniesione krzywdy
Wiktionary
rzecz. nagradzanie n., nagroda ż., nagrodzenie n., wynagradzanie n., wynagrodzenie n.
czas. wynagrodzić
Wiktionary
(1.1) gratyfikować, nagradzać, płacić
(1.2) odwdzięczać się
(1.3) rekompensować, wyrównywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wynagradzać.
Wiktionary
rzecz. wynagrodzenie n., wynagroda ż., nagradzanie n., nagrodzenie n.
czas. wynagradzać ndk., wynagrodzić dk.
Wiktionary
(1.1) nagradzanie
Wiktionary
1. dać nagrodę za jakieś osiągnięcia;
2. zapłacić za wykonaną pracę;
3. dać odszkodowanie za poniesione straty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pensja, wypłata
(1.2) rekompensata
Wiktionary
Płaca (z łac. pensio, inne nazwy wynagrodzenie, pensja, zapłata, gratyfikacja) – ogół wydatków pieniężnych i innych świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zatrudnienia w podmiocie gospodarczym. Obejmuje wypłaty pieniężne, inne świadczenia oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym przez pracodawcę za wykonaną na jego rzecz pracę.
Wikipedia
(1.1) Jego przeciętne roczne wynagrodzenie z pięciu lat to sto pięćdziesiąt tysięcy euro rocznie.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃naɡrɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vỹnagroʒẽńe
Wiktionary
czas. wynagradzać ndk., nagradzać ndk., nagrodzić dk., wynagrodzić dk.
rzecz. nagrodzenie n., nagradzanie n., nagroda ż., wynagradzanie n.
Wiktionary
przymiotnik od: wynagrodzenie
SJP.pl
1. dać nagrodę za jakieś osiągnięcia;
2. zapłacić za wykonaną pracę;
3. dać odszkodowanie za poniesione straty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wynagradzać)
(1.1) dokonany od|wynagradzać.
Wiktionary
(1.1) Może w ten sposób chcesz sobie wynagrodzić przerwanie odpoczynku?
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃naˈɡrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: vỹnagroʒ́ić
Wiktionary
rzecz. wynagrodzenie n., wynagradzanie n., nagradzanie n., nagrodzenie n.
czas. wynagradzać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wynajmować)
(1.1) dokonany od|wynajmować.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈnajɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vỹnai ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. najmita mos., najem mrz., wynajęcie n., najemnik mos., wynajem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wynajdywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃najdɨˈvãɲɛ, AS: vỹnai ̯dyvãńe
Wiktionary
czas. wynajdywać, wynaleźć
Wiktionary
czasowe odstąpienie komuś czegoś za wynagrodzeniem; najem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) oddanie komuś lub wzięcie od kogoś do czasowego użytkowania pewnej własności za zapłatą
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vɨ̃ˈnajɛ̃m, AS: vỹnai ̯ẽm
Wiktionary
rzecz. wynajmujący m., wynajemca m., wynajmowanie n., wynajęcie n., najem mrz.
czas. wynajmować ndk., wynająć dk.
Wiktionary
(1.1) najem
Wiktionary
rzadko: ten, kto bierze coś w najem; najemca
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wynająć)
(1.1) zezwalać komuś na korzystanie ze swojej własności w zamian za opłatę
(1.2) korzystać z czyjejś własności w zamian za opłatę
(1.3) przyjąć kogoś do krótkoterminowej pracy
Wiktionary
(1.1) Moja ciotka wynajmuje pokój jakimś studentom.
(1.1) (…) rynek pozwalał budować mało, źle i tanio, a potem wynajmować drogo.
(1.2) Studenci wynajmują pokój od mojej ciotki.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃najˈmɔvat͡ɕ, AS: vỹnai ̯movać
Wiktionary
rzecz. wynajmowanie n., wynajem m., najem m., najemnik m., wynajęcie n., najmita mos.
czas. najmować ndk., nająć dk.
Wiktionary
(1.2) dzierżawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wynajmować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃najmɔˈvãɲɛ, AS: vỹnai ̯movãńe
Wiktionary
rzecz. najemnik mos., wynajem
czas. wynajmować
Wiktionary
rzadko: najemca; wynajemca
SJP.pl
ktoś, kto coś odkrył, wynalazł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) autor wynalazku, ten, który coś wynalazł
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃naˈlast͡sa, AS: vỹnalasca
Wiktionary
rzecz. wynalazek m.
:: fż. wynalazczyni ż.
czas. wynaleźć dk., wynajdować ndk.
Wiktionary
kobieta, która wynalazła coś; autorka wynalazku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) autorka wynalazku, kobieta, która coś wynalazła
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃nalaʃˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vỹnalaščỹńi
Wiktionary
rzecz. wynalazek m., wynalazczość ż., wynalezienie n.
:: fm. wynalazca m.
czas. wynaleźć dk., wynajdować ndk.
przym. wynalazczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś, co wynaleziono;
Wiktionary
Wynalazek – nowatorskie, oryginalne rozwiązanie problemu technicznego. W naukach inżynieryjnych i badaniach produktowych wynalazek najczęściej przybiera postać nowego urządzenia lub jego elementu, metody lub procesu, dzięki którym możliwe jest wykonanie jakiejś czynności w sposób sprawniejszy, bezpieczniejszy, wydajniejszy, tańszy lub lepszy jakościowo. W naukach społecznych za wynalazki uznaje się także zdobycze niematerialne, jak druk, pieniądz czy pismo.
Wikipedia
(1.1) Potrzeba jest matką wynalazków.
(1.1) Prawdopodobnie z każdym ważniejszym wynalazkiem ludzkości wiąże się nazwa, która początkowo była neologizmem.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃naˈlazɛk, AS: vỹnalazek
Wiktionary
rzecz. znajdka ż., wynalazczość ż., wynalazca m., wynalazczyni ż.
czas. wynaleźć dk.
przym. wynalazczy
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) odkryć lub opracować coś, co wcześniej było nieznane
Wiktionary
(1.1) Wczesna forma klimatyzacji została wynaleziona w Persji.
(1.1) Papier wynaleźli Chińczycy.
(1.1) Czy wiesz, kto wynalazł żarówkę?
Wiktionary
rzecz. znajdka ż., wynalazek m., wynalazca m., wynalazczyni ż., wynaleźca m., wynalezienie n., wynajdywanie n., wynalazczość ż.
przym. wynalazczy
czas. wynajdywać ndk., wynajdować ndk.
Wiktionary
(1.1) wymyślić, odkryć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wynaleźć.
Wiktionary
czas. wynaleźć
rzecz. znajdka ż., wynalazczyni ż.
Wiktionary
wynarodowiać, wynarodawiać;
1. niszczyć poczucie przynależności narodowej, pozbawiać cech narodowych;
2. wynaradawiać się - tracić poczucie przynależności narodowej, zatracać cechy narodowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pozbawianie kogoś poczucia przynależności do swojego narodu; także. zatracanie związków ze swoją wspólnotą narodową
Wiktionary
rzecz. wynarodowienie n.
czas. wynaradawiać ndk., wynarodowić dk.
Wiktionary
wynarodowiać, wynaradawiać;
1. niszczyć poczucie przynależności narodowej, pozbawiać cech narodowych;
2. wynarodawiać się - tracić poczucie przynależności narodowej, zatracać cechy narodowe
SJP.pl
wynaradawiać, wynarodawiać;
1. niszczyć poczucie przynależności narodowej, pozbawiać cech narodowych;
2. wynarodowiać się - tracić poczucie przynależności narodowej, zatracać cechy narodowe
SJP.pl
1. zniszczyć poczucie przynależności narodowej, pozbawić cech narodowych;
2. wynarodowić się - utracić poczucie przynależności narodowej, utracić cechy narodowe
SJP.pl
wynarzekać się - ulżyć sobie narzekaniem; wyżalić się
SJP.pl
osoba zwyrodniała, wynaturzona, wypaczona; zwyrodnialec, zwyrol, dewiant, zboczeniec, wypaczeniec
SJP.pl
taki, który się wynaturzył; wypaczony
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wynegocjować.
Wiktionary
czas. wynegocjować dk.
przym. negocjowalny
Wiktionary
uzyskiwać coś drogą negocjacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pot. osoba wykradająca węgiel z pociągów towarowych
Wiktionary
rzadko: wyniedzielnić się - ubrać się w świąteczne, niedzielne ubranie
SJP.pl
1. zanieść coś lub kogoś w inne miejsce;
2. zdobyć jakieś wychowanie, jakąś wiedzę itp.;
3. osiągnąć pewną sumę, liczbę, ilość;
4. unieść coś do góry; wznieść;
5. nadać komuś lub czemuś większe znaczenie;
6. potocznie:
a) rozpowszechnić zastrzeżone informacje;
b) ukraść
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wynosić)
(1.1) dokonany od|wynosić.
(1.2) niosąc usunąć skądś na zewnątrz
Wiktionary
(1.1) Moniza kazała wynieść trzy krzesła, ja jednak z godnością oświadczyłem, że postoję.
Wiktionary
IPA: ˈvɨ̃ɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: vỹńėść
Wiktionary
rzecz. noszenie n., wynosiny nmos., wyniesienie n., wynoszenie n., wyniosłość ż., wynos mrz.
czas. nieść, wynosić ndk.
przysł. na wynos
wykrz. wynocha
przym. na wynos
Wiktionary
1. zanieść coś lub kogoś w inne miejsce;
2. zdobyć jakieś wychowanie, jakąś wiedzę itp.;
3. osiągnąć pewną sumę, liczbę, ilość;
4. unieść coś do góry; wznieść;
5. nadać komuś lub czemuś większe znaczenie;
6. potocznie:
a) rozpowszechnić zastrzeżone informacje;
b) ukraść
SJP.pl
W geologii antekliza to wypukła struktura tektoniczna o regionalnych rozmiarach w obrębie platformy kontynentalnej, obejmująca zarówno jej fundament jak i pokrywę osadową.
Wikipedia
1. zanieść coś lub kogoś w inne miejsce;
2. zdobyć jakieś wychowanie, jakąś wiedzę itp.;
3. osiągnąć pewną sumę, liczbę, ilość;
4. unieść coś do góry; wznieść;
5. nadać komuś lub czemuś większe znaczenie;
6. potocznie:
a) rozpowszechnić zastrzeżone informacje;
b) ukraść
SJP.pl
1. liczba uzyskana po wykonaniu działania matematycznego;
2. to, co zostało osiągnięte; efekt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rezultat, skutek
(1.2) mat. rezultat działań algebraicznych (dodawania, odejmowania, mnożenia, dzielenia)
(1.3) sport. stan spotkania/meczu
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Tylko 7 jest wynikiem tego działania.
(1.3) Jaki jest wynik? Nadal remis 0:0?
(1.3) Pijany komentator przegapił bramkę dla Polski i do końca pierwszej połowy meczu podawał zły wynik.
Wiktionary
IPA: ˈvɨ̃ɲik, AS: vỹńik
Wiktionary
rzecz. wynikanie n.
czas. wynikać ndk., wyniknąć dk.
przym. wynikowy
Wiktionary
(1.1) efekt, rezultat, skutek
Wiktionary
1. być logicznym wnioskiem z przyjętych założeń;
2. być nieuchronnym następstwem zaszłych zdarzeń
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyniknąć)
(1.1) być wynikiem, konsekwencją, skutkiem, rezultatem czegoś; stawać się następstwem; mieć w czymś początek
Wiktionary
(1.1) Reszta, jak wynika z dostępnych źródeł i świadectw, zgadza się niemal co do joty.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈɲikat͡ɕ, AS: vỹńikać
Wiktionary
rzecz. wynik n., wynikanie n., wyniknięcie n.
czas. wyniknąć
Wiktionary
(1.1) okazywać się, konkludować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wynikać.
Wiktionary
Implikacja logiczna (wynikanie) – relacja (lub w innym ujęciu symbol relacyjny) pomiędzy teoriami (zbiorami zdań logicznych) T i B jest spełniona, gdy każdy model teorii T jest także modelem teorii B. Często jest mylona z implikacją materialną, będącą szczególnym przypadkiem zdania.
Wikipedia
IPA: ˌvɨ̃ɲiˈkãɲɛ, AS: vỹńikãńe
Wiktionary
czas. wynikać, wyniknąć
rzecz. wynik mrz.
Wiktionary
pozytywne efekty czegoś; osiągnięcia
SJP.pl
1. stać się logicznym wnioskiem z przyjętych założeń;
2. zdarzyć się jako skutek wcześniejszych procesów
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wynikać)
(1.1) dokonany od|wynikać.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈɲiknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vỹńiknõńć
Wiktionary
rzecz. wyniknięcie n., wynikanie n., wynik m.
przym. wynikowy
czas. wynikać ndk.
Wiktionary
powstały jako rezultat czegoś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób wyniosły
Wiktionary
przym. wyniosły
rzecz. wyniosłość ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wyniośle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wyniosły; bardziej wyniosły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce górujące nad otoczeniem
(1.2) cecha bycia wyniosłym
Wiktionary
Wyniosłość – fragment terenu wznoszący się ponad otaczający równinny obszar. Charakter wyniosłości mają zazwyczaj ostańce denudacyjne.
Wikipedia
czas. wynosić ndk., wynieść dk.
przym. wyniosły
przysł. wyniośle
Wiktionary
(1.1) górka, uwypuklenie, wybrzuszenie, wypukłość, wzgórek, wzniesienie
(1.2) arogancja, duma, hardość, nieprzystępność, pycha, zarozumiałość
Wiktionary
1. wysoki, wyrosły lub wzniesiony ponad coś; górujący nad czymś;
2. okazujący innym wyższość, dumny, zarozumiały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo wysoki, górujący nad otoczeniem
(1.2) dumny, zarozumiały i wywyższający się nad innych
(1.3) będący wyrazem postawy dumy, zarozumiałości i wywyższania się nad innych
Wiktionary
(1.2) Dumna, wyniosła sylwetka Lewawu majaczyła na ciemnym horyzoncie.
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈɲɔswɨ, AS: vỹńosu̯y
Wiktionary
rzecz. wyniosłość ż.
przysł. wyniośle
czas. wynosić się ndk.
Wiktionary
(1.1) niebosiężny, niebotyczny, strzelisty, wybujały, wysmukły
(1.2) arogancki, butny, dumny, przemądrzały, zarozumiały
(1.3) arogancki, butny, dumny, napuszony, nadęty, przemądrzały, zarozumiały
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyniszczyć)
(1.1) przyczyniać się do całkowitego zniszczenia, wyginięcia
(1.2) powodować ciężkie straty materialne
(1.3) doprowadzać do skrajnego wyczerpania; rujnować zdrowie, pozbawiać sił
czasownik zwrotny niedokonany wyniszczać się (dk. wyniszczyć się)
(2.1) wyniszczać samego siebie; niszczyć własne zdrowie
(2.2) wyniszczać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. wyniszczanie n., wyniszczenie n.
Wiktionary
(1.1) trzebić, unicestwiać
(1.3) wycieńczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyniszczać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃ɲiʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: vỹńiščãńe
Wiktionary
rzecz. wyniszczenie n.
czas. wyniszczać ndk., wyniszczyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. doprowadzić do utraty możliwości funkcjonowania a nawet całkowitego unicestwienia
(1.2) książk. spowodować upadek ekonomiczny
(1.3) książk. poważnie osłabić organizm
(1.4) książk. zabicie grupy ludzi
Wiktionary
Wyniszczenie (kacheksja, z gr. kakòs zły; héxis stan), przestarzale charłactwo (łac. marasmus, inanitio) – znaczny spadek masy ciała wskutek utraty tkanki tłuszczowej, tkanki mięśniowej oraz zwiększonego katabolizmu białek z powodu choroby podstawowej.
Wikipedia
(1.1) Wysłałem w jej ślady gońca zaufanego, któremu kazałem oddać królowej wiązankę rzadkiej trawy górskiej — najlepszy środek na wyniszczenie włosów na ciele...
(1.2) Co rząd zrobi, by zapobiec wyniszczeniu gospodarki?
(1.3) — Tak samo jak pan, leczył się tajemniczo za pomocą trucizn, które, jak mu się zdawało, przynosiły mu ulgę, lecz które sprowadziły zupełne wyniszczenie... W chwili gdy mniemał że jest wyleczony, zakończył życie...
(1.4) Niemcom i Rosjanom zależało na wyniszczeniu narodu polskiego.
Wiktionary
rzecz. wyniszczanie n.
czas. wyniszczyć dk., wyniszczać ndk.
Wiktionary
(1.1) zniszczenie, zrujnowanie
(1.2) zrujnowanie
(1.3) zniszczenie, zrujnowanie
(1.4) zabicie, zamordowanie, zgładzenie, zlikwidowanie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyniszczać)
(1.1) spowodować całkowite zniszczenie, wyginięcie
(1.2) poczynić ciężkie straty materialne
(1.3) doprowadzić do skrajnej utraty zdrowia
czasownik zwrotny dokonany wyniszczyć się (ndk. wyniszczać się)
(2.1) wyniszczyć samego siebie
(2.2) wyniszczyć siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. wyniszczenie n., wyniszczanie n.
Wiktionary
wyczyścić zęby nicią dentystyczną
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. wywęszyć
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈɲuxat͡ɕ, AS: vỹńuχać
Wiktionary
czas. niuchać
rzecz. wyniuchanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyniuchać.
Wiktionary
czas. niuchać, wyniuchać dk.
Wiktionary
potocznie:
1. wyczuwać coś węchem;
2. domyślać się czegoś
SJP.pl
potocznie: wykrzyknik nakazujący komuś bezzwłoczne oddalenie się skądś; precz, won, paszoł won, spadówa, spadówka
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. posp. grub. gwałtowne wyrażenie nakazu oddalenia się lub zabrania jakiejś rzeczy; także wyrażenie niechęci lub sprzeciwu; bywa używane żartobliwie
Wiktionary
(1.1) Wynocha! Zabierajcie się z mojego pola!
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈnɔxa, AS: vỹnoχa
Wiktionary
rzecz. wynosiny nmos., wyniesienie n., wynoszenie n.
czas. wynosić, wynieść dk., wynieść dk.
przysł. na wynos
przym. na wynos
Wiktionary
(1.1) precz, sio, pot. spadówa, won, wynoś się / wynoście się, wypierpapier, wypad
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wydziwiać, cudować
Wiktionary
tylko w wyrażeniu: na wynos - o jedzeniu i napojach: przeznaczony do zabrania ze sobą, do zjedzenia poza miejscem, w którym je kupiono
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tylko w wyrażeniu na wynos
Wiktionary
rzecz. wynoszenie n., wyniesienie n.
czas. wynieść dk., wynosić ndk.
Wiktionary
1. zanosić coś lub kogoś w inne miejsce;
2. zdobywać jakieś wychowanie, jakąś wiedzę itp.;
3. osiągać pewną sumę, liczbę, ilość;
4. unosić coś do góry; wznosić;
5. nadawać komuś lub czemuś większe znaczenie;
6. potocznie:
a) rozpowszechniać zastrzeżone informacje;
b) kraść
SJP.pl
czasownik
(1.1) podnosić coś i umieszczać poza jakimś obszarem
(1.2) osiągać jakąś wartość liczbową
(1.3) wywyższać
(1.4) otrzymywać jakąś wiedzę skądś
(1.5) zabierać ponad Ziemię
czasownik zwrotny wynosić się
(2.1) wywyższać się
(2.2) pot. grub. wychodzić (skądś), odchodzić (skądś)
Wiktionary
(1.1) Podczas przeprowadzki przyjaciel pomógł mi wynieść szafę z mieszkania.
(1.2) Koszt wycieczki wyniesie ponad 2000 złotych.
(1.3) Poczynania Amadeusza wynosiły go ponad przeciętność.
(1.4) Moje dzieci wyniosły z domu podstawy kultury bycia i dobrych manier.
(1.5) Chińska rakieta właśnie wynosi na orbitę sztucznego satelitę.
(2.2) Po północy goście zaczynali wreszcie wynosić się do swoich domów.
(2.2) Wynoś się stąd!
Wiktionary
IPA: vɨ̃ˈnɔɕit͡ɕ, AS: vỹnośić
Wiktionary
rzecz. noszenie n., wynosiny nmos., wyniesienie n., wynoszenie n., wyniosłość ż., wynos mrz.
czas. przenosić, wynieść dk.
przysł. na wynos
wykrz. wynocha
przym. na wynos
Wiktionary
(1.1) zabierać
(1.2) równać się
(1.3) wyróżniać, awansować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usuwanie czegoś skądś poprzez niesienie
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃nɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: vỹnošẽńe
Wiktionary
rzecz. wynosiny nmos., wyniesienie n., wynos mrz., noszenie n.
czas. nosić, nieść, znosić, wynosić ndk., wynieść dk.
przysł. na wynos
wykrz. wynocha
przym. na wynos
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wynotować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨ̃nɔtɔˈvãɲɛ, AS: vỹnotovãńe
Wiktionary
czas. wynotować dk.
rzecz. notatnik mrz., notatka ż., notka ż.
Wiktionary
nucąc, wyśpiewywać
SJP.pl
1. nucąc, wyśpiewać;
2. potocznie: wynucić się - przyjść do głowy jako melodia bez słów
SJP.pl
o nurku: wypłynąć na powierzchnię wody; wynurzyć się
SJP.pl
rzadko: wydostawać się na powierzchnię wody; wynurzać się
SJP.pl
duży chrząszcz z rodziny jelonkowatych
SJP.pl
Wynurt (Ceruchus) – rodzaj chrząszczy z rodziny jelonkowatych i podrodziny Syndesinae.
Chrząszcze średnich rozmiarów. Ciała mają wydłużone, lekko wysklepione i nieco spłaszczone. Głowę cechują oczy nie wykrojone przez wypustkę policzka (canthus) oraz czułki zwieńczone trójczłonowymi buławkami. Zarówno u samców jak i u samic żuwaczki są mocno wysunięte do przodu.
Wikipedia
przestarzałe:
1. pogrążyć kogoś lub coś wielokrotnie w czymś;
2. wynurzać się - nurzać się do woli, aż do zaprzestania tej czynności
SJP.pl
mogący się wynurzyć
SJP.pl
wydobyć na wierzch coś pogrążonego w płynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wynurzyć.
(1.2) osobiste, intymne wyznanie
Wiktionary
rzecz. nurzanie n., wynurzanie n., nurek m.
czas. wynurzyć dk.
przym. nurkowy
Wiktionary
wydobyć na wierzch coś pogrążonego w płynie
SJP.pl
1. wyłączyć, wykluczyć kogoś z jakiejś społeczności; odizolować kogoś;
2. wyobcować się - wyłączyć, wykluczyć się z jakiejś społeczności (w zamierzony lub niezamierzony sposób); odizolować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan kogoś, kto jest wyobcowany
Wiktionary
Alienacja (wyobcowanie) (łac. alienus, alienum „obcy, cudzy”) – poczucie izolacji od społeczeństwa, nieutożsamianie się ze społecznością lokalną i ponadlokalną, utrata tożsamości jednostki charakterystyczna dla dużych ośrodków miejskich w społeczeństwach przemysłowych i poprzemysłowych (postindustrialnych) oraz dla sytuacji migracji zarobkowej.
Wikipedia
IPA: ˌvɨɔpt͡sɔˈvãɲɛ, AS: vyopcovãńe
Wiktionary
rzecz. obcowanie n., obcość ż., obcy mos.
czas. wyobcować dk., wyobcowywać ndk., obcować ndk.
przym. wyobcowany, obcy
Wiktionary
(1.1) alienacja, wyalienowanie
Wiktionary
nienależący do jakiegoś kręgu; wykluczony, wyalienowany, obcy, odizolowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyalienowany, zdystansowany w stosunku do innych ludzi
Wiktionary
(1.1) Antek czuł się w mieście zmęczony i wyobcowany.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔpt͡sɔˈvãnɨ, AS: vyopcovãny
Wiktionary
rzecz. obcowanie n., obcy m., wyobocowanie n., wyobcowanie n., obcość ż.
przym. obcy
przysł. obco
Wiktionary
(1.1) wyalienowany, zdystansowany, oderwany, wykluczony, wyłączony
Wiktionary
1. wyłączać, wykluczać kogoś z jakiejś społeczności;
2. wyobcowywać się - wyłączać, wykluczać się z jakiejś społeczności; izolować się
SJP.pl
nadawać czemuś obły (walcowaty) kształt
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyoblić)
(1.1) wytwarzać przedmioty z blachy poprzez stopniowe dociskanie jej do obracającego się wzornika
Wiktionary
(1.1) Obniżone i wydłużone auto upodobniło się nieco do pocisku na kołach. To wrażenie Pinifarina sic. jeszcze wzmocnił, wyoblając linie nadwozia.
Wiktionary
rzecz. wyoblanie n., wyoblak m., wyoblarka ż., wyoblarz m.
czas. wyoblić dk.
Wiktionary
(1.1) przest. drykować
Wiktionary
część wyoblarki, narzędzie o zaokrąglonej powierzchni, na której wygina się blachę, nadając jej odpowiednie kształty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyoblać.
Wiktionary
Wyoblanie – rodzaj plastycznej obróbki blachy. Dawniej nazywane „drykowanie” – jest to germanizm od niemieckiego drücken. Ta metoda obróbki plastycznej wykorzystuje podatność materiałów do odkształceń (po przekroczeniu granicy plastyczności), bez przerwania ciągłości kształtowanej blachy. W efekcie uzyskujemy z materiału wyjściowego (np. krążka blachy) cienkościenną bryłę obrotową nieraz o bardzo skomplikowanym kształcie. W zależności od sposobu kształtowania materiału rozróżniamy:
Wikipedia
czas. wyoblać ndk.
Wiktionary
obrabiarka do wygniatania z blachy przedmiotów o kształcie brył obrotowych
SJP.pl
Wyoblarka – maszyna do obróbki plastycznej metali na zimno lub na gorąco, wykorzystująca zasadę działania dźwigni dwuramiennej.
Wyoblarki dzielimy w zależności od narzędzia kształtującego blachę na ręczne, mechaniczne i automatyczne oraz zgniatarki obrotowe:
Wikipedia
robotnik zajmujący się wyoblaniem
SJP.pl
Wyoblarz lub wyoblacz, również drykier – rzemieślnik zajmujący się wyoblaniem (przede wszystkim ręcznym). Dawniej, a czasami obecnie, nazywany „drykierem” (sama czynność nazywana „drykowanie”) – od niemieckiego drücken. Zanikający zawód, który polega na kształtowaniu cienkościennych przedmiotów w kształcie brył obrotowych z blach metodą wyoblania. Trudność w opanowaniu techniki wyoblania polega na tym, że każdy rodzaj blachy wymaga specyficznych umiejętności. Bywa tak, że wyoblarz potrafi wykonywać elementy z blachy stalowej i aluminiowej a nie potrafi kształtować mosiądzu czy srebra. Wyoblarz posługuje się w czasie pracy specjalistycznymi narzędziami m.in.:
Wikipedia
nadać czemuś obły (walcowaty) kształt
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) tworzyć sobą jakiś obraz, symbol
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyobrazić)
(2.1) tworzyć obraz czegoś
czasownik zwrotny niedokonany wyobrażać sobie (dk. wyobrazić sobie)
(3.1) tworzyć obraz czegoś nieznanego w swojej wyobraźni, umyśle (zwykle przez porównanie z czymś znanym)
(3.2) rozumieć coś
Wiktionary
(1.1) Zdaniem artysty czerwony prostokąt na jego dziele wyobraża płaczące dziecko.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔˈbraʒat͡ɕ, AS: vyobražać
Wiktionary
rzecz. wyobraźnia ż., wyobrażanie n., wyobrażenie n., obraz m.
przym. wyobrażalny, wyobrażony, wyobrażeniowy
Wiktionary
(1.1, 2.1) przedstawiać, obrazować
(3.1) imaginować, widzieć
(3.2) rozumieć, pojmować
Wiktionary
dający się wyobrazić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) możliwy do wyobrażenia sobie; dający się zrozumieć, pojąć
Wiktionary
(1.1) Współcześnie taka rola obyczajów nie jest ani możliwa, ani wyobrażalna, ani nawet konieczna.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔbraˈʒalnɨ, AS: vyobražalny
Wiktionary
rzecz. obraz m., wyobrażalność ż., wyobraźnia ż., wyobrażenie n.
czas. wyobrażać ndk., wyobrazić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyobrażać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔbraˈʒãɲɛ, AS: vyobražãńe
Wiktionary
czas. wyobrażać, wyobrażać sobie, wyobrazić
rzecz. obraz mrz., wyobraźnia ż.
przym. wyobrażony, wyobrażeniowy
Wiktionary
1. uogólnione wspomnienie powstające w wyobraźni będące odzwierciedleniem spostrzeganych poprzednio przedmiotów i zjawisk, które w danej chwili nie działają na narządy zmysłowe; konkretna myśl o czymś;
2. mniemanie, pogląd, opinia;
3. dawniej: wizerunek, obraz, podobizna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyobrazić.
(1.2) obraz czegoś (przedmiotu, osoby, przebieg sytuacji) stworzony w świadomości na podstawie spostrzeżeń
(1.3) obraz, podobizna, wizualne przedstawienie czegoś
(1.4) domniemany obraz czegoś, pogląd na jakiś temat
(1.5) daw. jęz. aspekt
Wiktionary
(1.2) Tytułowe „spojrzenie turysty” (…) oznacza poszukiwanie przez nas znaków, które potwierdzą nasze wyobrażenia. Paryż ma być romantyczny, Anglicy dżentelmeńscy, Tajowie uśmiechnięci. Chcemy, żeby nasze wakacje były niepowtarzalne i wyjątkowe, z dala od pułapek turystycznych, ale to, czy uznamy je za udane, lub nie, zależy głównie od tego, czy potwierdzą się nasze wyobrażenia.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔbraˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vyobražẽńe
Wiktionary
rzecz. wyobraźnia ż., obraz mrz., obrazek mrz.
przym. wyobrażeniowy, wyobrażalny, wyobrażony
czas. wyobrażać, wyobrażać sobie, wyobrazić
Wiktionary
(1.2) koncepcja, wizja
(1.3) przedstawienie
(1.4) opinia, pojęcie, przekonanie, przeświadczenie, mniemanie
Wiktionary
przymiotnik od: wyobrażenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wyobrażenia
Wiktionary
rzecz. wyobraźnia ż., wyobrażenie n., wyobrażanie n.
czas. wyobrażać ndk., wyobrazić dk.
Wiktionary
(1.1) pojęciowy, myślowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyobrażać)
(1.1) stworzyć obraz czegoś
czasownik zwrotny dokonany wyobrazić sobie (ndk. wyobrażać sobie)
(2.1) stworzyć obraz czegoś nieznanego w swojej wyobraźni, umyśle (zwykle przez porównanie z czymś znanym)
(2.2) zrozumieć coś
Wiktionary
(1.1) Na swoim dziele artysta wyobraził zimę w Afryce.
(2.1) Nie umiem sobie wyobrazić zaludnionego Księżyca.
(2.2) Trener nie mógł sobie wyobrazić, jak jego zawodnik przegrał walkę w ostatniej sekundzie pojedynku.
(2.2) (…) żaden normalny człowiek nie mógł wyobrazić sobie, iż inni ludzie – nawet najbardziej zdegenerowani – zdolni są do takich czynów (…)
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔˈbraʑit͡ɕ, AS: vyobraźić
Wiktionary
rzecz. wyobrażenie n., wyobrażanie n., obraz m., wyobraźnia ż.
przym. wyobrażalny, wyobrażony, wyobrażeniowy
Wiktionary
(1.1) przedstawić, zobrazować
(2.1) wyimaginować
(2.2) zrozumieć, pojąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń;
(1.2) polot, fantazja
Wiktionary
Wyobraźnia – zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń.
Źródłem przechowywanych w pamięci wyobrażeń są zmysły. Część odpowiadająca za wyobraźnię jest umiejscowiona w prawej półkuli mózgu. Często odróżnienie tych wrażeń od wyobrażeń jest trudne, gdyż w ciągłym strumieniu świadomości, z jakim mamy do czynienia w praktyce, występują one jednocześnie obok siebie. Dobrym dowodem na to są marzenia senne, podczas których powstają wyobrażenia odizolowane od wrażeń zmysłowych. Działaniu wyobraźni, w porównaniu do efektów pracy zmysłów, przypisuje się większą aktywność i mniejszą złożoność oraz intensywność (np. E. Husserl).
Wikipedia
IPA: ˌvɨɔˈbraʑɲa, AS: vyobraźńa
Wiktionary
rzecz. obraz mrz., wyobrażenie n., wyobrażanie n., wyobrażalność ż., obrazek mrz.
czas. wyobrazić, wyobrażać ndk., wyobrażać sobie ndk.
przym. wyobrażalny, wyobrażony, wyobrażeniowy
Wiktionary
(1.1) przest. imaginacja
Wiktionary
przymiotnik od: wyobraźnia
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wyobrazić
przymiotnik
(2.1) stworzony w wyobraźni
Wiktionary
(2.1) Benedict Anderson, politolog brytyjsko-amerykański, w 1983 roku wydał książkę o "wspólnotach wyobrażonych". Pisał tam, że narodu nie determinuje wspólne pochodzenie ani nawet wspólny język, a wspólne wyobrażenie o więzi między jego członkami.
Wiktionary
czas. wyobrazić dk., wyobrażać ndk.
rzecz. wyobrażenie n., wyobrażanie n., wyobraźnia ż.
Wiktionary
potocznie: oddychając, uwolnić się od złych emocji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyodrębnić)
(1.1) czynić odrębnym lub wyrazistym
czasownik zwrotny niedokonany wyodrębniać się (dk. wyodrębnić się)
(2.1) stawać się odrębnym, wydzielać się
Wiktionary
(1.1) Po użyciu odczynnika wyodrębniłem zielonkawą sól z roztworu.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔˈdrɛ̃mbʲɲät͡ɕ, AS: vyodrẽmbʹńäć
Wiktionary
przym. odrębny
rzecz. wyodrębnianie n.
Wiktionary
(1.1) oddzielać, wydzielać, wyróżniać, separować, preparować, izolować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyodrębniać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔdrɛ̃mbʲˈɲä̃ɲɛ, AS: vyodrẽmbʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. wyodrębniać
przym. odrębny
Wiktionary
wydzielić z całości
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyodrębniać)
(1.1) dokonany od|wyodrębniać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔˈdrɛ̃mbʲɲit͡ɕ, AS: vyodrẽmbʹńić
Wiktionary
przym. odrębny
rzecz. wyodrębnienie n.
Wiktionary
wydzielić z całości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyodrębnić.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔdrɛ̃mbʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vyodrẽmbʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. wyodrębnić
przym. odrębny
Wiktionary
taki, który wyogromniał
SJP.pl
1. wysadzić ze statku na ląd;
2. zejść ze statku na ląd
SJP.pl
1. wysadzać ze statku na ląd;
2. schodzić ze statku na ląd
SJP.pl
przesadzać, nadawać zbyt duże znaczenie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyolbrzymić)
(1.1) przedstawiać lub odbierać coś w sposób przesadny
czasownik zwrotny niedokonany wyolbrzymiać się (dk. wyolbrzymić się)
(2.1) powiększać się znacznie
Wiktionary
(1.1) O ile histeryk nie dostrzega swoich wad, o tyle psychastenik je wyolbrzymia.
Wiktionary
rzecz. wyolbrzymianie n., olbrzym m., olbrzymka ż.
przym. olbrzymi
Wiktionary
(1.1) przerysowywać, przesadzać, przejaskrawiać, wyjaskrawiać, robić z igły widły, robić z muchy słonia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyolbrzymiać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɔlbʒɨ̃ˈmʲjä̃ɲɛ, AS: vyolbžỹmʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. wyolbrzymiać ndk.
przym. olbrzymi
rzecz. wyolbrzymienie n., olbrzym mos./mzw.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyolbrzymiać)
(1.1) dokonany od|wyolbrzymiać.
czasownik zwrotny dokonany wyolbrzymić się (ndk. wyolbrzymiać się)
(2.1) dokonany od|wyolbrzymiać się.
Wiktionary
rzecz. wyolbrzymienie n., olbrzym mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) przejaskrawić, przesadzić, rozbuchać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) większy niż w rzeczywistości
Wiktionary
[czytaj: łajołming] stan w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jeden ze stanów w USA;
Wiktionary
Wyoming (wymowa: /waɪˈoʊmɪŋ/) – stan w środkowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Jest dziesiątym stanem pod względem powierzchni, jednak z populacją mniejszą niż 600 tys. mieszkańców plasuje się na ostatnim miejscu pod względem liczby ludności. W związku z tym charakteryzuje się niską gęstością zaludnienia, która umiejscawia stan ten na 49. miejscu w tej kategorii.
Wikipedia
(1.1) Clint Eastwood i Morgan Freeman grają emerytowanych, zmęczonych życiem rewolwerowców, którzy po raz ostatni chwytają za broń, na zlecenie skrzywdzonych przez brutalnych kowbojów prostytutek z miasteczka Big Whiskey w odległym stanie Wyoming.
Wiktionary
gwarowo: zmieniać, przeinaczać, przerabiać
SJP.pl
gwarowo: zmienić, przeinaczyć, przerobić
SJP.pl
ułożyć włosy w loki lub fale; zondulować, zaondulować
SJP.pl
zrobić wgłębienie w czymś
SJP.pl
robić wgłębienie w czymś
SJP.pl
ustalać oś obrotu lub oś środkową obrabianego przedmiotu; centrować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyostrzać.
Wiktionary
czas. wyostrzać ndk.
rzecz. ostrzyciel mos.
Wiktionary
[czytaj: wyałtować] rzadko: wyautować;
1. potocznie: odsunąć kogoś na dalszy plan;
2. wysłać piłkę poza boisko;
3. potocznie: ujawnić czyjąś nieheteroseksualną orientację;
4. wyautować się - potocznie:
a) odizolować się;
b) opuścić jakieś miejsce;
c) wycofać się z czegoś;
d) ujawnić swoją nieheteroseksualną orientację
SJP.pl
[czytaj: wyałtowywać] wyautowywać; potocznie:
1. ujawniać czyjąś orientację seksualną;
2. wyoutowywać się - ujawniać swoją orientację seksualną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypacać.
Wiktionary
rzecz. niewypacanie n.
czas. wypacać ndk.
Wiktionary
regionalnie: wypachnąć się - wypachnić się, wyperfumować się
SJP.pl
wypachnić się - potocznie: wyperfumować się
SJP.pl
rzadko: wyperfumować - mocno skropić perfumami
SJP.pl
wypaciać się - potocznie:
1. wybrudzić się czymś mokrym, mazistym; wybabrać się, wypaćkać się, wypaprać się;
2. wysmarować się czymś, np. kremem
SJP.pl
potocznie:
1. wybrudzić; wypaprać, wysmotruchać, wyświnić;
2. pokryć czymś gęstym lub lepkim; wybabrać
SJP.pl
1. powodować wygięcie, zniekształcenie, skrzywienie czegoś; ulegać zniekształceniu; wyginać się, wykrzywiać się
2. przenośnie:
a) przedstawiać coś w fałszywym świetle
b) demoralizować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypaczyć)
(1.1) deformować kształt, zniekształcać
(1.2) przen. przedstawiać niezgodnie z prawdą, zniekształcać
(1.3) deformować charakter, demoralizować
Wiktionary
rzecz. wypaczenie n., wypaczanie n.
czas. wypaczyć dk.
Wiktionary
(1.1) odkształcać, wykrzywiać, wyginać, wichrować
(1.2) przekręcać, przeinaczać, wykrzywiać, fałszować
(1.3) wynaturzać, zwyradniać, degenerować, deprawować
Wiktionary
spaczyć;
1. spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś; wykrzywić, zdeformować, odkształcić;
2. przenośnie: spowodować, że coś stało się nieprawidłowe, odbiega od normy; zdeprawować, zdemoralizować, znieprawić;
3. przenośnie: przedstawić coś niezgodnie z rzeczywistością
SJP.pl
osoba zwyrodniała, wynaturzona, wypaczona; zwyrodnialec, zwyrol, dewiant, zboczeniec, wynaturzeniec
SJP.pl
o drzewach, krzewach lub innych podobnych roślinach: wypuścić pączki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypączkować.
Wiktionary
czas. wypączkować dk.
rzecz. pączek mrz., pączkarnia ż., pąk mrz.
Wiktionary
taki, który wypączkował
SJP.pl
spaczyć;
1. spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś; wykrzywić, zdeformować, odkształcić;
2. przenośnie: spowodować, że coś stało się nieprawidłowe, odbiega od normy; zdeprawować, zdemoralizować, znieprawić;
3. przenośnie: przedstawić coś niezgodnie z rzeczywistością
SJP.pl
spaczyć;
1. spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś; wykrzywić, zdeformować, odkształcić;
2. przenośnie: spowodować, że coś stało się nieprawidłowe, odbiega od normy; zdeprawować, zdemoralizować, znieprawić;
3. przenośnie: przedstawić coś niezgodnie z rzeczywistością
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) zmienić wydźwięk tak, że znaczy coś wręcz przeciwnego
(1.2) zdeformować kształt
Wiktionary
rzecz. wypaczanie n., wypaczenie n.
czas. wypaczać
Wiktionary
1. eskapada, wycieczka;
2. w sporcie: nagła akcja ofensywna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krótkotrwały wyjazd lub wyjście
(1.2) wojsk. krótkotrwały atak zbrojny znienacka
(1.3) sport. gry zespołowe szybka gra na kosz lub bramkę przeciwnika
(1.4) sport. szermierka atak w formie wyprostowania uzbrojonego ramienia z jednoczesnym gwałtownym ruchem do przodu
(1.5) sport. skoki narciarskie pozycja podczas lądowania, gdy skoczek wysuwa jedną nartę ku przodowi, zaś na drugiej przyklęka
wykrzyknik
(2.1) pot. posp. grub. gwałtowne wyrażenie nakazu oddalenia się lub zabrania jakiejś rzeczy; także wyrażenie niechęci lub sprzeciwu; bywa używane żartobliwie
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) A ty co tu jeszcze robisz?! Zabieraj swoje rzeczy i wypad stąd!
Wiktionary
czas. wypadać, wypaść
rzecz. opad mrz., wypadkowość ż., wypadek mrz.
przym. wypadowy, wypadły
Wiktionary
(1.1) przejażdżka, wyjście, wyskok
(1.4) wykrok
Wiktionary
czasownik modalny (predykatyw) używany dla wyrażenia obowiązku, powinności, stosowności działania; powinno się, wypada, trzeba, potrzeba
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) poruszać się pod wpływem grawitacji na zewnątrz czegoś
(1.2) mieć określony termin, datę
(1.3) zrobić wrażenie
Wiktionary
(1.1) Z torebki wypadły jej klucze.
(1.2) Tegoroczna Wielkanoc wypada w kwietniu.
(1.3) Ten aktor nie wypadł przekonująco w roli kochanka.
Wiktionary
IPA: vɨˈpadat͡ɕ, AS: vypadać
Wiktionary
rzecz. wypadanie
(1.1) rzecz. wypad, wypadek, wypadkowa, opad, pad
Wiktionary
(1.2) przypadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypadać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpaˈdãɲɛ, AS: vypadãńe
Wiktionary
czas. wypadać, wypaść
rzecz. zapadka ż.
przym. zapadkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: wypadek
SJP.pl
1. wydarzenie, fakt;
2. nieszczęście, kraksa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co wydarzyło się lub wydarzy w przyszłości, zdarzenie
(1.2) nieszczęśliwe zdarzenie, w którym ktoś ucierpiał
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tamte wypadki opisano w niejednej kronice.
(1.2) We wczorajszym wypadku samochodowym zginęły dwie osoby.
(1.2) W wyniku wypadku samochodowego żona Mariana zginęła na miejscu.
Wiktionary
IPA: vɨˈpadɛk, AS: vypadek
Wiktionary
rzecz. wypadkowa ż., wypadkowość ż., wypad mrz.
czas. wypadać ndk.
przym. wypadkowy, wypadły
wykrz. wypad
Wiktionary
(1.1) sprawa, sytuacja, incydent, zajście, zdarzenie, epizod, przypadek
(1.2) kolizja, kraksa, zderzenie, nieszczęście, katastrofa; gw-pl|Górny Śląsk|umfal, unfal.
Wiktionary
1. wydarzenie, fakt;
2. nieszczęście, kraksa
SJP.pl
przymiotnik od: wypadek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wypadkowe
(1.2) urz. obliczona statystycznie liczba wypadków;
Wiktionary
Wypadkowość – suma wypadków zaistniałych w określonym czasie, zazwyczaj w ciągu roku, przedstawiona za pomocą wskaźników. Wskaźniki umożliwiają porównywanie, ocenianie i szeregowanie zakładów, branż i państw pod względem wielkości wypadkowości.
Wikipedia
rzecz. wypadek m., wypad m.
czas. wypadać ndk.
przym. wypadkowy
wykrz. wypad
Wiktionary
przymiotnik od: wypadek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypaść.
Wiktionary
czas. wypaść
rzecz. zapadka ż.
przym. zapadkowy
Wiktionary
rzadko: taki, który wypadł; wypadły
SJP.pl
samochód ciężarowy z policją i esesmanami wyjeżdżający do nagłych akcji w okresie okupacji hitlerowskiej
SJP.pl
Wypadówka:
Wikipedia
przymiotnik od: wypad
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wypadu
Wiktionary
(1.1) Gniew jest doskonałą bazą wypadową do Pelplina — stolicy diecezji, z zabytkową katedrą, Muzeum Diecezjalnym ze słynną Biblią Gutenberga.
(1.1) Tesaloniki mogą być bazą wypadową do zwiedzania niezwykłości Półwyspu Chalcydyckiego.
Wiktionary
rzecz. wypad m.
wykrz. wypad
Wiktionary
(1.1) wyprawowy
Wiktionary
1. eskapada, wycieczka;
2. w sporcie: nagła akcja ofensywna
SJP.pl
rzadko: taki, który wypadł; wypadnięty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który stracił oparcie lub umocowanie, po czym spadł i znalazł się na zewnątrz czegoś
(1.2) taki, który, wybiegłszy skądś, nagle się ukazał
(1.3) taki, który zdarzył się w określonym czasie lub miejscu
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od wypaść
Wiktionary
(1.1) W prywatnym domu w Domaradzu […], od wypadłego z pieca centralnego ogrzewania żaru, zajęły się trociny i drewno zgromadzone w piwnicy.
(1.2) — Coście za człek? — spytał pan Nachimowicz wypadłego, drżącego świadka, którego z łap swoich nie wypuszczał surowy wachmistrz.
Wiktionary
rzecz. wypad m., wypadek m.
czas. wypadać ndk., wypaść dk.
wykrz. wypad
Wiktionary
regionalnie: pomieszczenie, gdzie pojone są cielęta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypakować.
Wiktionary
czas. wypakowywać, wypakować dk.
rzecz. pakowacz mos.
Wiktionary
czasownik
(1.1) wyciągać coś z opakowania, paczki
(1.2) wyciągać rzeczy z walizek, toreb podróżnych
czasownik zwrotny wypakowywać się
(2.1) wyciągać własne rzeczy z walizek, toreb podróżnych
Wiktionary
IPA: ˌvɨpakɔˈvɨvat͡ɕ, AS: vypakovyvać
Wiktionary
rzecz. pakowanie n., opakowanie n., opakowywanie n., wypakowanie n., wypakowywanie n., pakowacz m., pakowaczka ż.
czas. wypakować, pakować, opakować, opakowywać, spakować, rozpakowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypakowywać.
Wiktionary
czas. wypakowywać ndk.
rzecz. pakowacz mos.
Wiktionary
robić na czymś znaki czymś rozżarzonym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypalić)
(1.1) niszczyć przy pomocy ognia, wysoką temperaturą lub żrącą substancją
(1.2) przen. o słońcu niszczyć coś skwarem
(1.3) o papierosie, węglu, świecy itp. zużywać coś przez palenie
(1.4) wykonywać rozpalonym narzędziem wzór, znak na jakimś materiale, powierzchni
(1.5) utrwalać poprzez zastosowanie wysokiej temperatury
(1.6) otrzymywać coś z jakiegoś surowca, prażąc go w ogniu
(1.7) nagrywać na płytę CD
(1.8) strzelać z broni palnej
(1.9) pot. mówić coś nagle i bez namysłu
(1.10) zrobić dziurę za pomocą wysokiej temperatury
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypalić)
(2.1) pot. być pomyślnie realizowanym
czasownik zwrotny niedokonany wypalać się (dk. wypalić się)
(3.1) o papierosie, węglu, świecy itp. zużywać się przez palenie
(3.2) być wypalanym (1.5)
(3.3) przen. o uczuciu osłabiać się; przestawać istnieć
(3.4) przen. wyczerpywać swoje siły, zapał
Wiktionary
(1.1) Mimo apeli rolnicy jak co roku wypalają łąki.
(1.2) Jednakże kraj stawał się coraz bardziej suchy, a słońce wypalało niemiłosiernie dżunglę.
(1.3) Mój brat wypala paczkę papierosów dziennie.
(1.4) Obecnie nie wypala się znaków zwierzętom gospodarskim, tylko kolczykuje się je.
(1.5) Dziś na zajęciach z rzeźby wypalaliśmy nasze gliniane naczynia.
(1.6) (…) żyli w puszczach z pszczelnej pracy, z wypalania smoły, z topora lub strzelby (…).
(1.7) W jakim programie wypalasz płyty?
(1.8) Tomek pudłował, bo wypalał zanim się dobrze przygotował do strzału.
(1.9) Anna miała ochotę zapaść się pod ziemię, ilekroć jej mąż wypalał jakąś głupotę w towarzystwie.
(2.1) Imprezy, które on organizuje nigdy nie wypalają.
(3.1) Ta świeca już się wypala.
(3.3) Ich miłość wypala się.
(3.3) Ale też trochę żal, że na naszych oczach wypala się idea jednoczącej się Europy (…).
(3.4) Jestem zmęczony tą pracą; czuję, że przez nią wypalam się całkowicie.
Wiktionary
IPA: vɨˈpalat͡ɕ, AS: vypalać
Wiktionary
rzecz. wypał m., niewypał m., wypalenie n., wypalanie n., palenie n., palenisko n., zapalenie n., palaczka ż., wypalenisko n.
czas. wypalić dk., palić, spalać, dopalać, płonąć, spalić
przym. palny, wypalony
Wiktionary
(1.1) pot. jarać
(1.2) pot. jarać
(1.8) oddawać strzał
(2.1) udawać się, odnosić sukces, odbywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypalać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpaˈlãɲɛ, AS: vypalãńe
Wiktionary
czas. wypalać, palić
rzecz. palaczka ż.
Wiktionary
1. wódka destylowana z wina, podobna do koniaku; winiak;
2. potocznie: przyżeganie nadżerki szyjki macicy; elektrokoagulacja;
3. środowiskowo: znamię na skórze wypalane rozgrzanym metalem
SJP.pl
Brandy (pol. wypalanka, winiak) – napój alkoholowy (wytrawna wódka) destylowany z wina, głównie gronowego. Brandy może być destylowana również z wina owocowego, wówczas jednak powinna być odpowiednio oznaczona, np. Cherry Brandy – brandy wiśniowa itp.
Wikipedia
robić na czymś znaki czymś rozżarzonym
SJP.pl
urządzenie używane do wypalania wzorów w drewnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypalić.
(1.2) psych. zob. wypalenie zawodowe.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpaˈlɛ̃ɲɛ, AS: vypalẽńe
Wiktionary
czas. wypalić, wypalać, palić
rzecz. palaczka ż., wypalenisko n.
Wiktionary
teren wypalony przez ogień lub słońce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) teren wypalony ogniem lub przez słońce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Minąwszy wypalenisko, zaczęli czuć, że ich chałupa blisko.
Wiktionary
rzecz. wypalenie n.
czas. palić, wypalać ndk., wypalić dk.
Wiktionary
(1.1) gwara. łaz
Wiktionary
przymiotnik od: wypalenisko
SJP.pl
zużyć coś przez palenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypalać)
(1.1) dokonany od|wypalać.
czasownik zwrotny dokonany wypalić się (ndk. wypalać się)
(2.1) dokonany od|wypalać się.
Wiktionary
(1.1) W zeszłym roku pożar wypalił łąkę obok naszej działki.
(1.1) Myślisz, że nasz plan wypali? Ja mam wątpliwości…
(1.1) Ten Sylwester na pewno nie wypali. Mamy za mało pieniędzy.
(1.1) Wszyscy byli zachwyceni historią Anki, tylko Krzysiek wypalił, że ona jak zwykle opowiada bajki.
(1.1) Policjant wypalił z pistoletu.
(1.1) Ile garnków dzisiaj wypaliliście?
(2.1) Po tym wydarzeniu przestała jej ufać i wkrótce ich przyjaźń wypaliła się.
Wiktionary
IPA: vɨˈpalʲit͡ɕ, AS: vypalʹić
Wiktionary
czas. palić, spalić, wypalać
rzecz. niewypał m., wypalarka ż., wypalenie n., palenie n., palaczka ż., wypalenisko n.
przym. palny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypaplać.
Wiktionary
czas. wypaplać dk.
rzecz. paplanie n.
Wiktionary
dawniej: wypatroszać
SJP.pl
dawniej: wypatroszyć
SJP.pl
potocznie: zużywać, nieoszczędnie stosując; wyciapywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprzeć.
(1.2) psych. mechanizm obronny, który polega na usuwaniu ze świadomości myśli lub uczuć wywołujących lęk lub poczucie winy
Wiktionary
Wyparcie lub represja (od łac. reprimere, odpierać, odpychać, tłumić) to jeden z mechanizmów obronnych osobowości znanych w psychologii.
Jest procesem nieświadomym polegającym na niedopuszczaniu do świadomości myśli, uczuć, wspomnień, impulsów, fantazji, pragnień itp., które przywołują bolesne skojarzenia lub w inny sposób zagrażają spójności osobowości danej jednostki (na przykład nasuwają pytania o moralność, wywołują poczucie winy itp.). Wyparcie zachodzi wtedy, gdy zaspokojenie popędu (związane z przyjemnością) może spowodować – z uwagi na inne wymogi – przykrość. Wyparte myśli istnieją nadal, jednakże nie są dostępne świadomości. Wyparcie nie jest procesem jednorazowym i wymaga ciągłego nakładu energii. Energia związana z wypartym impulsem zmienia się w inne psychiczne jakości, lęk. Jest to też motywowane zapominanie.
Wikipedia
(1.2) Moja terapeutka mówiła, że to wyparcie – psychologiczny szacher-macher mózgu, który sobie nie życzy pamiętać o rzeczach niemiłych.
Wiktionary
IPA: vɨˈparʲt͡ɕɛ, AS: vyparʹće
Wiktionary
czas. wyprzeć dk., wypierać ndk.
rzecz. parcie n., wypieranie n.
Wiktionary
(1.2) represja, zaprzeczenie
Wiktionary
aparat lub zespół aparatów do odparowywania rozpuszczalnika z roztworów w celu ich zgęszczenia; aparat wyparny
SJP.pl
Wyparka, ewaporator – sprzęt laboratoryjny służący do kontrolowanego odparowywania cieczy.
Wikipedia
zabezpieczyć drewniany obraz przed zniszczeniem, pokrywając go warstwą parkietu
SJP.pl
przymiotnik od: wyparka
SJP.pl
aparat wyparny - aparat lub zespół aparatów do odparowywania rozpuszczalnika z roztworów w celu ich zgęszczenia; wyparka
SJP.pl
aparat do odparowywania roztworów w celu ich zagęszczenia (np. naczynie do warzenia soli); wyparka
SJP.pl
urządzenie do dezynfekowania naczyń; wyparzarka
SJP.pl
urządzenie do dezynfekowania naczyń; wyparzacz
SJP.pl
1. karmienie zwierząt na otwartej przestrzeni;
2. zużywanie roślinności poprzez karmienie nią zwierząt, np. wypas łąki;
3. potocznie: coś świetnego, ocenianego bardzo pozytywnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zootechn. doglądanie owiec na hali
(1.2) pot. przen. młodz. coś atrakcyjnego, zwykle drogiego
Wiktionary
Wypas – wyprowadzanie i pilnowanie grupy zwierząt na pastwiskach, co jest ściśle związane z gospodarką pasterską. W Beskidach wypasano najczęściej owce na pastwiskach położonych poza wsiami, w pasie lasów – zwane polanami, bądź ponad ich granicą – zwane halami.
Wikipedia
IPA: ˈvɨpas, AS: vypas
Wiktionary
rzecz. pasterka ż., pasterz m., pastereczka ż., pasienie n., pasanie n., wypasanie n., pasterstwo n., wypasacz m., paśnik m., opas n., popas m.
:: zdrobn. wypasik m.
czas. paść ndk., pasać ndk. iterat., wypasać dk. iterat.
przym. pasterski, wypasiony, wypaśny, paśny, opasowy, spaśny
przysł. wypaśnie
Wiktionary
dawniej: wygrodzić pasem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypaść)
(1.1) karmić zwierzęta, pasąc je
(1.2) zużywać dany teren na pasienie zwierząt
(1.3) powodować tuczenie
czasownik zwrotny niedokonany wypasać się (dk. wypaść się)
(2.1) żywić się, pasąc na pastwisku
(2.2) ulegać tuczeniu
Wiktionary
rzecz. wypasanie n., pasterstwo n., pasterz mzw./mos.
czas. wypaść dk.
przym. pasterski
Wiktionary
mężczyzna dążący do uzależnienia od siebie swojej partnerki życiowej poprzez doprowadzenie jej do stanu chorobliwej otyłości; feeder
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) roln. ogólnie – osoba zajmująca się wypasaniem zwierząt hodowlanych
(1.2) pogard. mężczyzna, który celowo doprowadza partnerkę do stanu chorobliwej otyłości, w którym jej życie i funkcjonowanie jest w pełni od niego zależne
Wiktionary
(1.2) Wypasacz wie, że jego partnerka z każdym kilogramem staje się mniej atrakcyjna dla ewentualnych konkurentów i coraz bardziej uzależniona od niego.
Wiktionary
rzecz. wypas m., wypasanie n., pasanie n., paśnik m., pasza ż., wypaśność ż., popas m., spasanie n., spaślak m.
czas. wypasać ndk., pasać ndk., wypaść dk., spasać ndk.
przym. wypasiony, wypasowy, paszowy, spaśny
Wiktionary
(1.2) tuczyciel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypasać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpaˈsãɲɛ, AS: vypasãńe
Wiktionary
czas. wypasać ndk., wypaść dk.
rzecz. wypas m., wypasienie n., pastwisko n., pasza ż., wypasacz mos.
przym. wypasiony
Wiktionary
wykarmić; utuczyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wypadać)
(1.1) zob. wypadać.
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypasać / wypasywać)
(2.1) zob. wypasać.
czasownik zwrotny dokonany wypaść się (ndk. wypasać się / wypasywać się)
(3.1) zob. wypasać się.
Wiktionary
IPA: ˈvɨpaɕt͡ɕ, AS: vypaść
Wiktionary
(1.1) rzecz. opad m., wypadanie n., wypadnięcie n.
(2.1, 3.1) rzecz. wypasanie n., wypaszenie n., wypasienie n., pasza ż., pastwisko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wypas
Wiktionary
rzecz. wypas m.
Wiktionary
1. o zwierzęciu: utuczony, gruby;
2. potocznie:
a) o człowieku: otyły, zażywny;
b) o części ciała: gruby, tłusty;
c) o rzeczy: dobrej marki, modny, odlotowy, bajerancki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o zwierzęciu hodowlanym dobrze odżywiony, utuczony
(1.2) o zwierzęciu nakarmiony czymś do przesytu
(1.3) o człowieku przen. pejor. grub. otyły
(1.4) pot. przen. o rzeczy atrakcyjny, bogaty w dodatki – drogie lub w dużej ilości
Wiktionary
(1.1) Iwan zeskoczył i podprowadził za uzdę dobrego, wypasionego konia
(1.3) Kiedy maszerowały kompanie piechoty, jakiś wypasiony facet rzekł na cały głos: (…).
Wiktionary
rzecz. wypasacz mos., wypas m., pastwisko n., pasza ż., paszenie n., pasanie n., wypasanie n.
czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk., spasać ndk., pasterzyć ndk., pastwić ndk.
przym. wypaśny, spasiony, spasły, spaśny
przysł. wypaśnie
Wiktionary
(1.1) spasiony, opasły
(1.2) obżarty
(1.3) spasiony, spasły, opasły, gruby; ndepr. otyły
(1.4) wypaśny, wystawny, full wypas
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pot. bardzo dobry, o wysokim standardzie, z górnej półki
Wiktionary
(1.1) Szefowa sprzątaczek kupiła sobie wypaśny samochód terenowy.
Wiktionary
przym. wypasiony
rzecz. wypas mrz.
Wiktionary
(1.1) wypasiony
Wiktionary
dawniej: wygrodzić pasmem
SJP.pl
przymiotnik od: wypas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypastować.
Wiktionary
czas. wypastować dk.
rzecz. pasta ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypatroszyć.
Wiktionary
rzecz. patroszenie n., patroszalnia ż., patroszarka ż.
czas. patroszyć ndk., wypatroszyć dk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) łow. kulin. opróżnić ciało zwierzęcia z wnętrzności
Wiktionary
rzecz. wypatroszenie n., patroszenie n., patroszalnia ż., patroszarka ż.
czas. patroszyć ndk.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) patrzeć z uwagą, szukając czegoś
(1.2) oczekiwać na coś lub kogoś z niecierpliwością
Wiktionary
(1.1) I spuściwszy głowę w dół, Ferdynand zaczął krążyć po ulicach miasta wypatrując zgubionych pieniędzy.
(1.2) Spojrzał w niebo i zrozumiałem, że wypatruje Gwiazdy Polarnej.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpaˈtrɨvat͡ɕ, AS: vypatryvać
Wiktionary
rzecz. wypatrywanie n. ndk., wypatrzenie n. dk.
czas. wypatrzeć dk., wypatrzyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypatrywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpatrɨˈvãɲɛ, AS: vypatryvãńe
Wiktionary
czas. wypatrywać, patrzeć
Wiktionary
rzadko: uważnie patrząc, zobaczyć lub odnaleźć kogoś lub coś; wypatrzyć
SJP.pl
czasownik
(1.1) odszukać wzrokiem
Wiktionary
(1.1) Zdołał nawet wypatrzeć w pobliżu toru kolejowego sławne drzewo butelkowe o wypukłym pniu w kształcie flaszki.
Wiktionary
czas. patrzeć, wypatrywać
Wiktionary
uważnie patrząc, odkryć wzrokiem
SJP.pl
1. zamknięta szczelnie, ogniotrwała komora pieca, w której przeprowadza się suchą destylację drewna i węgla oraz obróbkę cieplną niektórych metali; retorta;
2. produkt otrzymany w wyniku wypalania, np. biskwit, ceramika
SJP.pl
potocznie: zbić pałką; spałować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pobicie kogoś pałką
Wiktionary
rzecz. pałowanie n., spałowanie n., pałka ż., pałeczka ż., pałkarz m.
czas. spałować dk., pałować ndk.
Wiktionary
(1.1) spałowanie
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: wypchać
przymiotnikfakt.
(2.1) taki, który zawiera wewnątrz jakiś wypełniacz
(2.2) poddany preparacji przez usunięcie tkanek i wypełnieniu skóry wypełniaczem
Wiktionary
IPA: vɨˈpxãnɨ, AS: vypχãny
Wiktionary
rzecz. wypchanie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypychać)
(1.1) dokonany od|wypychać.
Wiktionary
IPA: ˈvɨpxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vypχnõńć
Wiktionary
1. wyprowadzenie zwierząt z pomieszczeń hodowlanych na pastwiska;
2. dawniej:
a) produkcja napojów alkoholowych, smoły, dziegciu; pędzenie;
b) produkt otrzymany poprzez pędzenie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypędzić)
(1.1) zmuszać do opuszczenia jakiegoś miejsca
(1.2) wyprowadzać z jakiegoś miejsca w celu dotarcia do innego, określonego
czasownik zwrotny niedokonany wypędzać się (dk. wypędzić się)
(2.1) zmuszać siebie samego do opuszczenia jakiegoś miejsca
(2.2) zmuszać siebie nawzajem do opuszczenia jakiegoś miejsca
Wiktionary
rzecz. wypędzanie n.
czas. pędzić, wypędzić, napędzać
Wiktionary
(1.1) przeganiać, przepędzać, wydalać, wyganiać, wykurzać, wyrzucać, przepędzać na cztery wiatry
(1.2) wyganiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypędzać.
Wiktionary
czas. wypędzić, pędzić, wypędzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypędzić.
Wiktionary
czas. wypędzić, pędzić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypędzać)
(1.1) dokonany od|wypędzać.
Wiktionary
rzecz. wypędzanie n., wypędzenie n.
czas. wypędzać, napędzać, pędzić
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|wyżąć.
Wiktionary
w medycynie: pokryć coś płynem rozprowadzanym za pomocą pędzla; opędzlować
SJP.pl
[czytaj: wypilingować] usunąć zrogowaciałe części naskórka i oczyścić skórę; wypilingować
SJP.pl
mocno spryskać perfumami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyperfumować.
Wiktionary
rzecz. perfumy nmos., perfumowanie n., perfumeria ż., perfuma ż.
czas. wyperfumować dk., perfumować ndk.
przym. perfumeryjny
Wiktionary
zniechęcić kogoś do jakichś planów, odwieść od zamiaru przy pomocy perswazji
SJP.pl
rzadko: wynegocjować
SJP.pl
wyjąć pestki z owoców; wydrylować, wydrelować
SJP.pl
wyjmować pestki z owoców; drylować, drelować, pestkować, wydrylowywać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wypełnić)
(1.1) sprawiać, że coś staje się pełne, uczynić, że coś zajmuje całą określoną przestrzeń
(1.2) wykonywać coś, spełniać
(1.3) wpisywać dane w pola formularza
czasownik zwrotny wypełniać się
(2.1) stawać się pełnym
(2.2) ziszczać się, stawać się całkowicie
Wiktionary
(1.1) Nie chce mi się wypełniać tej ankiety.
(1.2) Nie wypełniłam sprawnie swoich obowiązków.
(1.3) Proszę wypełnić deklarację celną.
(2.1) Pokój wypełnił się muzyką.
(2.2) Słowa przepowiedni wypełnią się wkrótce.
Wiktionary
IPA: vɨˈpɛwʲɲät͡ɕ, AS: vypeu̯ʹńäć
Wiktionary
rzecz. wypełnienie n., wypełnianie n., pełnia
przym. pełny
czas. przepełniać, napełniać, dopełniać, wypełnić
Wiktionary
(1.1) zapełniać
(1.2) dokonywać, wykonywać, realizować, spełniać
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypełniać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpɛwʲˈɲä̃ɲɛ, AS: vypeu̯ʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. wypełniać ndk., wypełnić dk.
rzecz. wypełnienie n., pełnia ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypełniać)
(1.1) dokonany od|wypełniać.
czasownik zwrotny wypełnić się
(2.1) dokonany od|wypełniać się.
Wiktionary
(1.1) Musiałem wypełnić kwestionariusz.
Wiktionary
IPA: vɨˈpɛwʲɲit͡ɕ, AS: vypeu̯ʹńić
Wiktionary
rzecz. wypełniacz m., wypełnianie n., wypełnienie n., pełnia ż.
czas. pełnić, wypełniać ndk.
przysł. pełno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypełnić.
(1.2) stomat. zob. plomba.
(1.3) techn. materiał wypełniający jakieś urządzenie lub przestrzeń
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvɨpɛwʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vypeu̯ʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. wypełnić dk., wypełniać ndk.
rzecz. wypełnianie n., pełnia ż.
Wiktionary
służący do wypełnienia czegoś, dotyczący wypełnienia czegoś
SJP.pl
1. zwykle o gadach, płazach i niektórych robakach: pełznąc, wydostawać się skądś;
2. tracić intensywność barwy, płowieć na słońcu;
3. przenośnie o mgle, dymie itp.: pojawiać się skądś powoli;
4. przenośnie o rumieńcu, uśmiechu itp.: ukazywać się;
5. przenośnie o negatywnych uczuciach: dawać się odczuć, udzielać się coraz dotkliwiej
SJP.pl
1. zwykle o gadach, płazach i niektórych robakach: pełznąc, wydostać się skądś;
2. stracić intensywność barwy, wypłowieć na słońcu;
3. przenośnie o mgle, dymie itp.: pojawić się skądś powoli;
4. przenośnie o rumieńcu, uśmiechu itp.: ukazać się;
5. przenośnie o negatywnych uczuciach: dać się odczuć, udzielić się coraz dotkliwiej
SJP.pl
taki, który skądś wypełznął; wypełźnięty, wypełzły
SJP.pl
taki, który skądś wypełznął; wypełznięty, wypełźnięty
SJP.pl
[czytaj: wyfotoszopować] obrobić zdjęcie lub film w programie graficznym; sfotoszopować, sphotoshopować, wyfotoszopować
SJP.pl
wysunąć do przodu lub do tyłu jakąś część ciała, wyprężając mięśnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypinać)
(1.1) dokonany od|wypinać.
Wiktionary
IPA: ˈvɨpʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vypʹi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. wypięcie
czas. upinać, wypinać
Wiktionary
oczyścić techniką piaskowania
SJP.pl
1. spożyć ciekłą substancję;
2. napić się alkoholu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pić)
(1.1) dokonany od|pić.
Wiktionary
IPA: ˈvɨpʲit͡ɕ, AS: vypʹić
Wiktionary
rzecz. pijalnia ż., picie n., pijawa ż., pijus mos., wypicie n., wypijanie n., pijak mos./mrz.
czas. pić ndk., wypijać ndk.
przym. pitny
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wyduldać, wysłepać.
Wiktionary
rzadko: gotować, smażyć coś; pichcić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fizj. wprowadzenie płynu do organizmu, połykając go
Wiktionary
czas. wypijać, wypić dk.
rzecz. pijus mos., picie n., pijawa ż.
przym. pitny
Wiktionary
(1.1) wyżłopanie
Wiktionary
odpicowany; potocznie:
1. bardzo starannie ubrany lub umalowany w celu zrobienia wrażenia;
2. bardzo starannie wyczyszczony, odnowiony, wyremontowany
SJP.pl
potocznie: bardzo starannie czyścić, odnawiać, remontować; odpicowywać, picować
SJP.pl
1. piekąc przyrządzić jakiś produkt, np. chleb;
2. piekąc wyprodukować coś, np. cegły;
3. zużyć w procesie pieczenia
4. wypiec się - zostać poddanym działaniu wysokiej temperatury przez określony czas
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypiekać)
(1.1) piekąc, wytworzyć coś
(1.2) zużyć podczas pieczenia
(1.3) upiec do końca
(1.4) zniszczyć rozpalonym przedmiotem
czasownik zwrotny dokonany wypiec się (ndk. wypiekać się)
(2.1) zostać wypieczonym
Wiktionary
(1.1) W odpowiedzi otrzymali do dyspozycji samochód z kierowcą, dotację w wysokości 7,5 mln st. złotych oraz 200 bochenków chleba pułtuskiego, specjalnie wypieczonych i zabezpieczonych na czas podróży.
Wiktionary
IPA: ˈvɨpʲjɛt͡s, AS: vypʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. piecyk mrz., pieczeń ż., piec mrz., wypiekanie n., wypieczenie n., wypiek mrz.
czas. piec
przym. piekarski, pieczony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypiec.
Wiktionary
czas. piec, wypiec dk., wypiekać ndk.
rzecz. wypiek m., wypiekanie n., piec mrz., piecyk mrz.
przym. piekarski, pieczony
Wiktionary
pieczywo; chleb, bułka itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) produkt spożywczy powstający w wyniku pieczenia
(1.2) czynność wypiekania
(1.3) ilość produktów otrzymanych w czasie pieczenia
(1.4) zaczerwienienie na twarzy, wywołane ekscytacją lub podnieceniem (najczęściej w liczbie mnogiej)
Wiktionary
Wypiek
Wikipedia
(1.1) Pączek to smaczny wypiek.
(1.2) Zakład ten zajmuje się wypiekiem ciast.
(1.3) Dzienny wypiek tej piekarni przekracza tysiąc sztuk.
(1.4) Spojrzał na nią, a na jej twarzy pojawiły się wypieki.
Wiktionary
IPA: ˈvɨpʲjɛk, AS: vypʹi ̯ek
Wiktionary
rzecz. wypiekaniec m., wypieki nmos., wypiekanie n., wypieczenie n., piecyk mrz., piec mrz.
czas. piec, wypiekać ndk., wypiec dk.
przym. wypieczony, wypiekowy, piekarski, pieczony
Wiktionary
(1.1) pieczywo, ciasto, ciastko
(1.2) pieczenie, wypiekanie
(1.3) produkcja
(1.4) rumieniec
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypiec)
(1.1) piekąc, sporządzać coś
(1.2) zużywać podczas pieczenia
(1.3) piec do końca
(1.4) niszczyć rozpalonym przedmiotem
czasownik zwrotny niedokonany wypiekać się (dk. wypiec się)
(2.1) być wypiekanym
Wiktionary
rzecz. wypiekanie n., piec mrz., piecyk mrz., piekarz mos., wypieczenie n., wypiek mrz., piekarka ż.
czas. piec
przym. piekarski, pieczony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypiekać.
Wiktionary
czas. piec, wypiec dk., wypiekać ndk.
rzecz. wypiek m., wypieczenie n., piec mrz., piecyk mrz.
przym. piekarski, pieczony
Wiktionary
silne rumieńce na twarzy, będące wynikiem gorączki lub podniecenia, zdenerwowania
SJP.pl
1. czynić piękniejszym; upiękniać, upiększać, wypiększać;
2. wypiękniać się - stawać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiękniać się, upiększać się, wypiększać się
SJP.pl
stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, wypięknić się, wypiększyć się, upiększyć się
SJP.pl
1. uczynić piękniejszym; upięknić, upiększyć, wypiększyć;
2. wypięknić się - stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, upiększyć się, wypiększyć się
SJP.pl
stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, wypięknić się, wypiększyć się, upiększyć się
SJP.pl
przymiotnik od: wypiek
SJP.pl
1. czynić piękniejszym; upiękniać, upiększać, wypiękniać;
2. wypiększać się - stawać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiękniać się, upiększać się, wypiękniać się
SJP.pl
1. uczynić piękniejszym; upięknić, upiększyć, wypięknić;
2. wypiększyć się - stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, upiększyć się, wypięknić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypielęgnować.
Wiktionary
czas. wypielęgnować dk.
rzecz. pielęgnacja ż., pielęgniarka ż.
Wiktionary
starannie utrzymany, taki, o którego ktoś dba; zadbany
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. uciekać
Wiktionary
(1.1) Wypieprzaj stąd, durniu!
Wiktionary
rzecz. wypieprzanie n.
czas. pieprzyć, wypieprzyć dk.
przym. pieprznięty
Wiktionary
(1.1) uciekać, pot. spływać, pot. spylać, pot. zmywać się, wulg. wypierdalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypieprzyć.
Wiktionary
czas. wypieprzyć
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) pot. wyrzucić
(1.2) dokonany od|pieprzyć.
Wiktionary
(1.1) Weź wypieprz już tego grata, do niczego się nie nadaje.
Wiktionary
IPA: vɨˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: vypʹi ̯epšyć
Wiktionary
czas. pieprzyć, wypieprzać
przym. pieprznięty
rzecz. wypieprzenie n.
Wiktionary
(1.1) wyrzucić, wulg. wypierdolić
(1.2) wulg. wypierdolić
Wiktionary
wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wyrzucać (coś lub kogoś);
2. uciekać, wybiegać;
3. wypierdalać się - przewracać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypierdolić)
(1.1) wulg. usuwać coś zbędnego
(1.2) wulg. usuwać kogoś skądś, zmuszać kogoś do oddalenia się skądś
(1.3) wulg. uprawiać seks
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypierdolić)
(2.1) wulg. wynosić się, opuszczać jakieś miejsce
wykrzyknik
(3.1) kategoryczne wezwanie do opuszczenia przez kogoś zajmowanego miejsca lub stanowiska
Wiktionary
(1.1) Weź, w końcu, wypierdol te śmieci!
(1.2) Wypierdalają nas z roboty za strajk, ale chuj z tym!
(2.1) Czego tu szukasz, skurwysynu? Wypierdalaj stąd, bo zaraz w ryj dostaniesz!
(2.1) Zrobiło się tu niebezpiecznie, wypierdalam stąd!
(3.1) Won stąd! Wypierdalać!
Wiktionary
IPA: ˌvɨpʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: vypʹi ̯erdalać
Wiktionary
rzecz. wypierdalanie n., wypierdolenie n., wypierdek m.
czas. zapierdalać, pierdolić, wypierdolić dk.
Wiktionary
(1.1-2) pot. posp. wypieprzać, wypierniczać, wychrzaniać; pot. wywalać; neutr. wyrzucać
(2.1) wulg. spierdalać, brać dupę w troki; posp. spierniczać, spieprzać, spierdzielać; pot. brać nogi za pas, dawać drapaka, czmychać; neutr. uciekać
(3.1) won, precz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypierdalać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpʲjɛrdaˈlãɲɛ, AS: vypʹi ̯erdalãńe
Wiktionary
rzecz. wypierdolenie n., wypierdek m.
czas. zapierdalać, pierdolić, wypierdalać ndk., wypierdolić dk.
wykrz. wypierdalać
Wiktionary
obraźliwie: ktoś mało ważny, kogo się lekceważy, często słaby fizycznie; zdechlak, cherlak, niedojda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. wulg. ktoś niewydarzony i lekceważony
Wiktionary
IPA: vɨˈpʲjɛrdɛk, AS: vypʹi ̯erdek
Wiktionary
rzecz. wypierdalanie n., wypierdolenie n., pierdziel mos., pierd mrz., pierdel mrz., pierdoła mos./ż.
czas. wypierdalać ndk., wypierdolić dk.
wykrz. wypierdalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypierdolić.
Wiktionary
rzecz. wypierdalanie n., wypierdek m., pierd mrz., pierdel mrz.
czas. zapierdalać, pierdolić, wypierdolić dk., wypierdalać ndk.
wykrz. wypierdalać
Wiktionary
wyjebać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wyrzucić (coś lub kogoś);
2. wypierdolić (komuś) - uderzyć (kogoś);
3. wypierdolić się - przewrócić się
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wypierdalać.
Wiktionary
(1.1) Okazuje się, że nietoperz prosty, wisząc na gałęzi blisko pnia, pada ofiarą węża. Dlatego nietoperze bardziej łebskie wiszą se na gałęzi końcu, bo wąż wtedy prędzej się wypierdoli, zanim do nich dotrze.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpʲjɛrˈdɔlʲit͡ɕ, AS: vypʹi ̯erdolʹić
Wiktionary
rzecz. wypierdalanie n., wypierdolenie n., wypierdek m., pierd mrz., pierdel mrz.
czas. spierdolić, zapierdalać, pierdolić, wypierdalać ndk.
wykrz. wypierdalać
Wiktionary
potocznie: wydalać gazy trawienne
SJP.pl
potocznie: wydalić gazy trawienne
SJP.pl
wypierniczać, wypieprzać, wypierdalać; nieco wulgarnie:
1. wyrzucać coś niechcianego;
2. zwalniać kogoś z pracy;
3. zmuszać kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. wyjeżdżać skądś;
5. wydawać dużo pieniędzy;
6. wypierdzielać się:
a) wywracać się;
b) psuć się, przestawać działać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypierdzielać.
Wiktionary
wypierniczyć, wypieprzyć, wypierdolić; nieco wulgarnie:
1. wyrzucić coś niechcianego;
2. zwolnić kogoś z pracy;
3. zmusić kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. wyjechać skądś;
5. o mężczyźnie: odbyć stosunek płciowy;
6. wydać dużo pieniędzy;
7. wypierdzielić się:
a) wywrócić się;
b) zepsuć się, przestać działać
SJP.pl
wypierdzielać, wypieprzać, wypierdalać; potocznie:
1. wyrzucać coś niechcianego;
2. zwalniać kogoś z pracy;
3. zmuszać kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. wyjeżdżać skądś;
5. wydawać dużo pieniędzy;
6. wypierniczać się:
a) wywracać się;
b) psuć się, przestawać działać
SJP.pl
wypierdzielić, wypieprzyć, wypierdolić; potocznie:
1. wyrzucić coś niechcianego;
2. zwolnić kogoś z pracy;
3. zmusić kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. wyjechać skądś;
5. o mężczyźnie: odbyć stosunek płciowy;
6. wydać dużo pieniędzy;
7. wypierniczyć się:
a) wywrócić się;
b) zepsuć się, przestać działać
SJP.pl
1. okazać dużo czułości;
2. doprowadzić do idealnego stanu;
3. wypieścić się - okazać sobie wzajemnie dużo czułości
SJP.pl
1. okazywać dużo czułości;
2. doprowadzać do idealnego stanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypieszczać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypieścić.
Wiktionary
rzecz. pieścidełko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. efekt wypiętrzania
Wiktionary
(1.1) Zwróćcie uwagę na to duże wypiętrzenie.
Wiktionary
rzecz. wypiętrzanie n., piętrowiec mrz.
czas. wypiętrzyć dk., wypiętrzać ndk.
przym. wypiętrzony, piętrowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypić)
(1.1) pijąc, opróżniać coś z cieczy
Wiktionary
rzecz. wypicie n., wypijanie n., picie n., pijalnia ż., pijawa ż., pijus mos.
czas. pić, wypić dk.
przym. pitny
Wiktionary
(1.1) pić
Wiktionary
potocznie w mediach: zagłuszyć wypowiedź piszczącym dźwiękiem
SJP.pl
zniekształcić obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; spikselizować, spikselować, zapikselizować, zapikselować, wypikselować
SJP.pl
zniekształcić obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; spikselizować, spikselować, zapikselizować, zapikselować, wypikselizować
SJP.pl
usunąć zrogowaciałe części naskórka i oczyścić skórę; wypeelingować
SJP.pl
wysuwać do przodu lub do tyłu jakąś część ciała, wyprężając mięśnie
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) eksponować pośladki lub piersi, zginając ciało
(1.2) odpinać coś, co było zapięte
czasownik zwrotny niedokonany wypinać się
(2.1) wypinać (1.1) swoje pośladki lub piersi
(2.2) wypinać (1.2) siebie samego
(2.3) przen. pot. odwrócić się od kogoś, ignorować kogoś
Wiktionary
IPA: vɨˈpʲĩnat͡ɕ, AS: vypʹĩnać
Wiktionary
rzecz. wypinka ż., wypinanie n., wypięcie n.
czas. wypiąć dk., upinać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypinać.
Wiktionary
czas. wypinać ndk.
Wiktionary
uczynić pionowym, doprowadzić do pozycji pionowej; spionować
SJP.pl
1. wyciąg z dokumentu
2. (w l.mn.) podręcznik szkolny złożony z fragmentów utworów literackich
SJP.pl
1. sporządzić dokument, np.receptę;
2. skreślić z rejestru;
3. zużyć przybór do pisania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypisywać)
(1.1) dokonany od|wypisywać.
czasownik zwrotny dokonany wypisać się (ndk. wypisywać się)
(2.1) dokonany od|wypisywać się.
Wiktionary
(1.1) Proszę mi wypisać zwolnienie lekarskie. Mam wysoką gorączkę.
Wiktionary
IPA: vɨˈpʲisat͡ɕ, AS: vypʹisać
Wiktionary
rzecz. wypisanie n., pisanie n., pisanina ż.
przym. wypisowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypisać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpʲiˈsãɲɛ, AS: vypʹisãńe
Wiktionary
czas. wypisać
rzecz. pisanie n., pisanina ż.
Wiktionary
potocznie: wypisanie ze szpitala, ze szkoły, z więzienia
SJP.pl
potocznie: wypisanie ze szpitala, ze szkoły, z więzienia
SJP.pl
Wypiska – początkowo potoczne, obecnie także stosowane w regulaminach określenie zakupów dokonywanych przez osadzonych w więziennej kantynie.
Wypiska jest realizowana ze środków otrzymanych przez osobę osadzoną najczęściej od rodziny i osób najbliższych. Osoby te wpłacają środki na konto jednostki penitencjarnej odpowiednio je tytułując.
Wikipedia
potocznie: wypisanie ze szpitala, ze szkoły, z więzienia
SJP.pl
→ wypis
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wypisem, dotyczący wypisu
Wiktionary
(1.1) W epikryzie wypisowej ze szpitala lekarze zalecili wizytę kontrolną.
Wiktionary
rzecz. wypis mrz.
czas. wypisać dk.
Wiktionary
zbiór utworów lub ich fragmentów powiązanych tematyką, należących do jednego gatunku lub okresu literackiego, zwykle różnych autorów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) usuwać z listy/rejestru
(1.2) tworzyć pisemne dokumenty
(1.3) doprowadzać do tego, że w przyrządzie do pisania zabraknie atramentu
czasownik zwrotny wypisywać się
(2.1) rezygnować z uczestnictwa w czymś
(2.2) o pacjencie szpitala: dobrowolnie opuścić szpital
(2.3) o przyrządzie do pisania: przestać być zdatnym do pisania z powodu skończenia się atramentu, tuszu itp.
Wiktionary
(1.2) Policjant wypisał mi mandat za przekroczenie szybkości.
(2.3) Wypisał mi się długopis, możesz pożyczyć mi coś do pisania?
Wiktionary
IPA: ˌvɨpʲiˈsɨvat͡ɕ, AS: vypʹisyvać
Wiktionary
rzecz. wypisywanie n., pisanie n., pisanina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usuwanie z listy/rejestru
(1.2) tworzenie pisemnych dokumentów
(1.3) doprowadzanie do tego, że w przyrządzie do pisania zabraknie atramentu
Wiktionary
(1.2) Ortopedzie udzielono oficjalnej nagany za wypisywanie nieczytelnych recept.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpʲisɨˈvãɲɛ, AS: vypʹisyvãńe
Wiktionary
czas. wypisywać
rzecz. pisanie n., pisanina ż.
Wiktionary
1. wyrazić coś piskliwym głosem;
2. dawniej: wyprosić coś płaczliwym głosem
SJP.pl
dawniej: pijatyka
SJP.pl
dawniej: pijatyka
SJP.pl
potocznie: ugotować, usmażyć, zwykle z trudem, nieumiejętnie; wypichcić, upitrasić, upichcić, spitrasić, spichcić
SJP.pl
pijany, nachlany, spity
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. odludzie, przedmieście
Wiktionary
(1.1) Na takie wypiździewo nie będzie mi się chciało jechać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpʲiʑˈd͡ʑɛvɔ, AS: vypʹiźʒ́evo
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. wygnajewo.
Wiktionary
zrobić na czymś wiele plam; poplamić, zaplamić, wybrudzić, zabrudzić
SJP.pl
osoba, która plecie warkocze, plecionki itp.
SJP.pl
coś wyplecionego z wikliny lub słomy
SJP.pl
oczyścić z chwastów; wypielić
SJP.pl
1. zniszczyć coś pleniącego się; wyrwać z korzeniami;
2. dawniej: uśmiercić, unicestwić
SJP.pl
regionalnie: wypielać (oczyszczać z chwastów)
SJP.pl
środowiskowo: wydruk zawartości pliku komputerowego na ploterze
SJP.pl
plując, pozbyć się niepotrzebnych treści z jamy ustnej wraz ze śliną
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypluwać)
(1.1) wyrzucić lub wystrzelić coś pod ciśnieniem z ust lub z pyska
(1.2) przen. powiedzieć coś nagle, pod wpływem emocji
Wiktionary
(1.1) Nastolatka wypluła gumę do żucia na trawnik.
(1.2) Zeznająca powódka bez zahamowań wypluła z siebie całą frustrację, rozczarowanie i złość.
Wiktionary
czas. pluć, zapluć, wypluwać
rzecz. plujka ż., plucie n., wyplucie n., plwocina ż.
Wiktionary
(1.2) wykrzyczeć, wyżygać
Wiktionary
zlepek niestrawionych części pokarmu (pancerze chitynowe, łuski ryby, sierść itp.) wypluwany z wola przez sowy, ptaki drapieżne i mewy
SJP.pl
Wypluwka (zrzutka) – zlepek niestrawionych części pokarmu, np. kości, sierść, pancerzyki owadów, usuwany ruchami wymiotnymi przez otwór gębowy, przez wiele gatunków ptaków, takich jak sowy, ptaki szponiaste czy mewy. Powstaje w żołądku mięśniowym ptaka. Na ich podstawie można określić skład pokarmu ptaka. Wypluwki sów mogą służyć jako materiał badawczy do jakościowej i ilościowej oceny występowania drobnych gatunków ssaków.
Wikipedia
1. zwykle w liczbie mnogiej: pogardliwie o lichej, pozbawionej inwencji twórczej pracy;
2. dawniej: wydzielina potna; pot
SJP.pl
odprężając się, relaksując, pozbyć się zmęczenia, stresu, zregenerować siły; odpocząć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypoczywać)
(1.1) dokonany od|wypoczywać.
Wiktionary
IPA: vɨˈpɔt͡ʃɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vypočõńć
Wiktionary
rzecz. wypoczywanie n., wypoczynek mrz., wypoczęcie n.
przym. wypoczynkowy
czas. wypoczywać, począć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odzyskanie sił
Wiktionary
rzecz. wypoczynek mrz., wypoczywanie n.
czas. wypocząć dk., wypoczywać ndk.
przym. wypoczynkowy
Wiktionary
taki, który wypoczął, odpoczął; odpoczęty (rzadko)
SJP.pl
1. odzyskiwanie sił, energii, dobrego samopoczucia, pozbywanie się zmęczenia, stresu; odpoczynek, relaks, odprężenie;
2. potocznie: komplet mebli wypoczynkowych, składający się z kanapy i foteli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) regeneracja i odzyskiwanie sił w czasie wolnym od pracy
(1.2) pot. komplet miękkich mebli do siedzenia i leżenia
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvɨpɔˈt͡ʃɨ̃nɛk, AS: vypočỹnek
Wiktionary
rzecz. wypoczywanie n., wypoczęcie n.
czas. wypoczywać, wypocząć, odpocząć, odpoczywać, począć
przym. wypoczynkowy
Wiktionary
1. służący wypoczynkowi, związany z pozbywaniem się zmęczenia, regeneracją sił, z relaksem;
2. komplet, zestaw wypoczynkowy - komplet mebli składający się z kanapy i foteli; wypoczynek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) służący do wypoczynku
Wiktionary
IPA: ˌvɨpɔt͡ʃɨ̃ŋˈkɔvɨ, AS: vypočỹŋkovy
Wiktionary
rzecz. wypoczynek m., wypoczywanie n., wypoczęcie n.
czas. począć, wypoczywać ndk., wypocząć dk.
Wiktionary
odprężając się, relaksując, pozbywać się zmęczenia, stresu, regenerować siły; odpoczywać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypocząć)
(1.1) przywracać dobre samopoczucie, siły życiowe, odstępując od codziennych czynności, od pracy
Wiktionary
rzecz. wypoczynek mrz., wypoczywanie n., wypoczęcie n.
czas. począć, wypocząć dk.
przym. wypoczynkowy
Wiktionary
(1.1) odpoczywać
Wiktionary
pomieszczenie służące do wypoczywania, relaksowania się i odzyskiwania sił
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odzyskiwanie sił
Wiktionary
(1.1) W przedszkolu ważne było wypoczywanie po obiedzie.
Wiktionary
rzecz. wypoczęcie n., wypoczynek mrz.
czas. wypocząć dk., wypoczywać ndk.
przym. wypoczynkowy
Wiktionary
[czytaj: wypłentować] książkowo: podkreślić, uwypuklić coś; wypuentować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokładne wygładzenie powierzchni czegoś i uzyskanie gładkiego, połyskliwego wyglądu polerowanego przedmiotu
Wiktionary
rzecz. polerowanie n., polerowność ż., poler m., polerka ż., polerowacz m., polerownik m., polerownica ż., polerowniczka ż.
czas. polerować ndk., wypolerować dk.
przym. polerski, polerowniczy, polerowny
Wiktionary
(1.1) wyglancowanie, wyglansowanie
Wiktionary
dawniej: uderzyć w twarz, spoliczkować
SJP.pl
rzadko:
1. pozbawiać polskości;
2. tłumaczyć na język polski;
3. wypolszczać się - przestawać czuć się Polakiem
SJP.pl
wysmarować pomadą
SJP.pl
wysmarowywać pomadą
SJP.pl
modlitwy odmawiane w kościele za dusze zmarłych; wspominki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rel. błagalna modlitwa za zmarłych praktykowana w Kościele katolickim w formie wyczytywanej listy;
(1.2) rel. pot. ekon. koperta z nazwiskiem zmarłego i pieniędzmi, wręczana księdzu przed wypominkami (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po wsiach w wiliję tego dnia idą włościanie do księdza z prośbą o wypominki t.j. o wspomnienie nazwisk zmarłych krewnych i polecenie ich modłom wiernych. Na wypominki jednorazowe dają po kilka centów (zwykle po 3 centy za duszę) na wypominki zaś całoroczne podczas nabożeństw głosić się mające, dają po parę reńskich. sic.
(1.2) Po mszy na cmentarzu, kościelny zbierał wypominki.
Wiktionary
rzecz. wypominanie n.
czas. wypominać ndk., wypomnieć dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zalecki, zalycki, zolycki.
Wiktionary
w fizyce: siła działająca pionowo ku górze na ciało całkowicie lub częściowo zanurzone w gazie lub cieczy, równa ciężarowi wypartej przez nie cieczy lub gazu
SJP.pl
płód zwierzęcy wydobyty z łona martwej samicy
SJP.pl
Wyporność – podstawowy parametr określający wielkość okrętów, rzadziej innych jednostek pływających. Wyporność jest miarą siły wyporu, określa masę wody wypartej przez zanurzoną część okrętu zgodnie z prawem Archimedesa (objętość zanurzonej części okrętu pomnożoną przez ciężar właściwy wody). Miarą wyporności jest tona (1000 kg) lub długa tona (1016 kg).
Wikipedia
dotyczący wyporności
SJP.pl
o statku: mający dużą wyporność
SJP.pl
przymiotnik od: wypór
SJP.pl
1. dawać lub instalować przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś lub do wykonywania czegoś;
2. dawniej: dawać posag kobiecie wychodzącej za mąż
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyposażyć)
(1.1) dostarczać coś potrzebnego do funkcjonowania
czasownik zwrotny niedokonany wyposażać się (dk. wyposażyć się)
(2.1) zaopatrywać siebie w sprzęt, potrzebne rzeczy
Wiktionary
czas. wyposażyć
rzecz. wyposażanie n., wyposażenie n., posag m.
przym. posażny
Wiktionary
(1.1) dostarczać, ekwipować, uzbrajać, zaopatrywać
Wiktionary
ekwipunek, asortyment, ogół rzeczy będących na stanie sklepu lub w posiadaniu właściciela, własność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) narzędzia, urządzenia i inne przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś
(1.2) odczasownikowy od|wyposażyć.
Wiktionary
(1.1) W gazecie pojawiło się ogłoszenie o sprzedaży magazynu wraz z wyposażeniem.
(1.1) Pracodawca może otrzymać zwrot kosztów wyposażenia stanowiska pracy.
(1.1) Funkcjonalność łazienki w dużym stopniu uzależniona jest od właściwego rozplanowania elementów wyposażenia.
(1.1) Co powinno być w obowiązkowym wyposażeniu samochodu?
Wiktionary
IPA: ˌvɨpɔsaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vyposažẽńe
Wiktionary
rzecz. wyposażanie n., posag m.
czas. wyposażać ndk., wyposażyć dk.
przym. wyposażeniowy, posażny
Wiktionary
(1.1) sprzęt, osprzęt, umeblowanie, aparatura, akcesoria, oprzyrządowanie, przybory, ekwipunek
Wiktionary
przymiotnik od: wyposażenie
SJP.pl
1. dać lub zainstalować przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś lub do wykonywania czegoś;
2. dawniej: dać posag kobiecie wychodzącej za mąż
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zaopatrzyć w przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś lub do wykonywania czegoś
(1.2) dać posag córce wychodzącej za mąż
Wiktionary
(1.1) Po zakupie mieszkania trzeba jeszcze wyposażyć lokum w meble i urządzenia gospodarstwa domowego.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpɔˈsaʒɨt͡ɕ, AS: vyposažyć
Wiktionary
rzecz. posag m., wyposażenie n.
przym. posażny, posagowy
czas. ndk. wyposażać
Wiktionary
(1.1) wyekwipować
Wiktionary
pozbawić na dłuższy czas pożywienia; wygłodzić; również: wytrwać przez określony czas bez jedzenia
SJP.pl
wybrać rozwiązanie kompromisowe, uśrednić, doprowadzić do równowagi
SJP.pl
urządzenie, za pomocą którego roślina wydziela rozcieńczone roztwory wodne; hydatoda
SJP.pl
Wypotnik – hydatoda występująca u roślin w postaci niedużej struktury, pełniąca rolę w gutacji wydzielania z organizmu wody wraz z solami mineralnymi. Wypotniki są przestworami pomiędzy komórkami skórki. Zazwyczaj znajdują się na zakończeniach wiązek przewodzących na brzegach blaszki liściowej i swoją budową przypominają aparat szparkowy, jednak w odróżnieniu od niego nie mają zdolności ruchu i nie potrafią regulować rozmiaru szparki. U roślin rosnących na podłożu bogatym w sole mineralne, jak np. u niektórych gatunków skalnic, wydzielająca się przez nie woda bogata jest w sole wapnia, które po odparowaniu wody osadzają się wokół wypotników tworząc charakterystyczne białe grudki. Ich obecność (lub brak) jest pomocna przy oznaczaniu różnych gatunków.
Wikipedia
czasownik niedokonany (dk. wypowiedzieć)
(1.1) wyrażać coś słowami, w mowie
(1.2) wymawiać dźwięki
(1.3) rozwiązywać umowę
(1.4) o wojnie: ogłosić
czasownik zwrotny wypowiadać się
(2.1) przedstawiać swoje poglądy na jakąś kwestię
Wiktionary
(1.1) Nie można wypowiadać takich słów lekkomyślnie.
(1.2) Wyraźnie wypowiadał każdą sylabę.
(1.4) Monarchia habsburska wypowiada wojnę Serbii.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpɔˈvʲjadat͡ɕ, AS: vypovʹi ̯adać
Wiktionary
rzecz. wypowiedzenie n., wypowiadanie n., wypowiedź ż.
czas. powiedzieć, wypowiedzieć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypowiadać.
Wiktionary
czas. powiedzieć, wypowiedzieć, wypowiadać ndk.
rzecz. wypowiedzenie n., wypowiedź ż.
Wiktionary
pisemne lub ustne zabranie głosu w jakiejś sprawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, co zostało powiedziane, wypowiedziane lub napisane
Wiktionary
Wypowiedź lub wypowiedzenie (stgr. ῥήτρα, łac. oratio), niekiedy stanowisko lub oświadczenie – ustny lub pisemny, rzeczywisty komunikat językowy wyrażający stanowisko, pogląd czy opinię autora. Wypowiedź nie ma ograniczonej długości, jest tworem jednego nadawcy i posiada konkretnego odbiorcę a jej spajającym czynnikiem jest temat, zwany przedmiotem wypowiedzi. Teorią wypowiedzi zajmuje się retoryka.
Wikipedia
(1.1) Skandaliczną wypowiedź aktora brukowce zreferowały już następnego dnia.
(1.1) Na zakończenie swojej wypowiedzi przytoczył list od jednego z widzów.
(1.1) Ostro skrytykował wypowiedź prezydenta i nazwał go marionetką prezesa PiS!
Wiktionary
IPA: vɨˈpɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: vypovʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. wypowiadanie n., wypowiedzenie n.
czas. powiedzieć, wypowiadać ndk., wypowiedzieć dk.
Wiktionary
(1.1) wystąpienie, orzeczenie, oświadczenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypowiedzieć.
(1.2) zawiadomienie o rozwiązaniu umowy, np. o pracę
(1.3) jęz. każda posiadająca sens konstrukcja słowna;
Wiktionary
Wypowiedzenie – komunikat językowy wyrażony zespołem wyrazów powiązanych logicznie i gramatycznie lub jednym wyrazem, wyodrębnionym prozodyjnie (mającym zamknięty kontur intonacyjny).
Wypowiedzenia mogą być werbalne (z osobową formą czasownika, od łac. verbum – czasownik) lub niewerbalne (bez osobowej formy czasownika). Werbalnymi nazywamy zdania. Niewerbalne są to oznajmienia: równoważniki zdań (gdzie można wprowadzić osobową formę czasownika) i informatywy dzielące się na: wykrzyknienia i zawiadomienia (w obu przypadkach niemożliwe jest wprowadzenie osobowej formy czasownika).
Wikipedia
(1.1) Pierwszego września tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego roku bez wypowiedzenia wojny niemieckie czołgi, bombowce, myśliwce, piechota, pancerniki zaatakowały Polskę.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpɔvʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vypovʹi ̯eʒẽńe
Wiktionary
czas. powiedzieć, wypowiadać ndk., wypowiedzieć dk.
rzecz. wypowiadanie n., wypowiedź ż.
przym. wypowiedzeniowy
Wiktionary
(1.2) wymówienie
Wiktionary
przymiotnik od: wypowiedzenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypowiadać)
(1.1) dokonany od|wypowiadać.
czasownik zwrotny dokonany wypowiedzieć się (ndk. wypowiadać się)
(2.1) dokonany od|wypowiadać się.
Wiktionary
czas. wypowiadać ndk., powiedzieć dk.
rzecz. wypowiadanie n., wypowiedzenie n., wypowiedź ż.
Wiktionary
uczynić poziomym, sprowadzić do poziomu, wyznaczyć poziom czegoś; spoziomować
SJP.pl
1. ustawić w określonej pozycji;
2. środowiskowo: poprawić pozycję strony internetowej w wynikach wyszukiwania; spozycjonować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypożyczyć)
(1.1) udostępniać na jakiś czas
(1.2) brać do tymczasowego użytkowania
Wiktionary
rzecz. wypożyczalnia ż., wypożyczanie n., pożyczka ż.
czas. pożyczać ndk., pożyczyć dk., wypożyczyć dk.
Wiktionary
miejsce, gdzie wypożycza się coś (najczęściej książki) za określoną opłatą na określony termin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce, z którego można wypożyczyć coś
(1.2) miejsce wypożyczania książek
Wiktionary
Wypożyczalnia – miejsce bądź strona internetowa odpłatnie udostępniająca określonego rodzaju rzeczy lub dane w postaci elektronicznej:
Wikipedia
rzecz. wypożyczanie n., wypożyczenie n.
czas. wypożyczać ndk., wypożyczyć dk.
Wiktionary
(1.2) biblioteka, wypożyczalnia książek
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypożyczać)
(1.1) dokonany od|wypożyczać.
Wiktionary
rzecz. wypożyczanie n., wypożyczenie n., pożyczka ż., wypożyczalnia ż.
czas. pożyczyć, pożyczać, wypożyczać ndk.
Wiktionary
usunąć brud z tkaniny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. prać, wypierać)
(1.1) usunąć brud poprzez pranie
(1.2) przen. spowodować usunięcie czego
czasownik zwrotny dokonany wyprać się (ndk. wypierać się)
(2.1) zostać usuniętym przez pranie
Wiktionary
rzecz. pranie n., wypranie n., pralnia ż.
czas. prać
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wypracowywać.
Wiktionary
(1.1) Zawsze znajdą się Eskimosi, którzy wypracują dla mieszkańców Konga wskazówki zachowania się w czas olbrzymich upałów.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpraˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: vypracovać
Wiktionary
rzecz. praca ż., pracowanie n., spracowany m., pracownia ż., pracownik m., pracownica ż.
czas. pracować ndk., wypracowywać ndk.
ims. spracowany
przym. zapracowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypracować.
(1.2) eduk. pisemna praca ucznia na zadany temat
Wiktionary
Wypracowanie – zadanie otwarte wymagające od ucznia rozwiniętej wypowiedzi pisemnej obejmującej zwykle od kilku do kilkunastu zdań. Forma powinna być stosowna do tematyki. Wypracowanie powinno spełniać zasady: stylistyczne, poprawności językowej, ortograficzne, spójności i logiki. Powinien być zachowany układ graficzny, np. logiczny podział na akapity, wcięcia itd.
Wikipedia
(1.2) Przepisałeś to wypracowanie kropka w kropkę od kolegi.
Wiktionary
rzecz. praca ż., pracownik mos.
czas. pracować
przym. zapracowany
Wiktionary
żartobliwie, ironicznie: niezbyt obszerne, niezwykle dokładne i zazwyczaj nudne pisemne opracowanie jakiegoś tematu, zagadnienia; elaboracik, opracowanko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypracowywać.
Wiktionary
czas. pracować, wypracowywać ndk.
przym. zapracowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypraktykować.
Wiktionary
czas. wypraktykować dk.
przysł. praktycznie
przym. praktyczny
rzecz. praxis n.
Wiktionary
produkt otrzymywany przez kształtowanie na prasie proszków, tworzyw sztucznych, włókien, metalu itp.
SJP.pl
Wypraska – wyrób powstały w procesie prasowania pod dużym ciśnieniem, również przy wysokiej temperaturze. Uzyskiwana jest w procesie obróbki tworzyw sztucznych na wtryskarkach lub w procesie prasowania na gorąco.
Wypraska często nie jest gotowym produktem i muszą zostać wykonane dodatkowe czynności, na przykład gratowanie (odcinanie przelewów), odcięcie zlewika, złożenie, sprawdzenie pod kątem wad mechanicznych.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wygładzić tkaninę za pomocą gorącego żelazka
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprasowywać)
(2.1) rzad. wycisnąć, wytłoczyć coś z użyciem prasy
Wiktionary
(1.1) — Wysłałam już dwie paczki. Rzeczy używane, ale czyściutkie, wyprasowane — mówi kobieta. — I męskie koszule, i moje dwa płaszcze wiosenne, bo już jestem za duża do nich.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpraˈsɔvat͡ɕ, AS: vyprasovać
Wiktionary
rzecz. prasowalność ż., prasowanie n., prasownica ż., prasa ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasownia ż., prasownictwo n., prasówka ż.
czas. prasować ndk., doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wygładzenie tkaniny za pomocą gorącego żelazka
(1.2) rzad. wyciśnięcie, wytłoczenie czegoś z użyciem prasy
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
1. wyrównywać materiał za pomocą gorącego żelazka;
2. wyciskać, używając prasy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyprasować)
(1.1) rzad. niedokonany od|wyprasować. (tylko w znaczeniu: „wycisnąć, wytłoczyć coś z użyciem prasy”)
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasa ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasownia ż., prasownictwo n., prasówka ż., prasowalność ż.
czas. prasować ndk., doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wygładzanie tkaniny za pomocą gorącego żelazka
(1.2) rzad. wyciskanie, wytłaczanie czegoś z użyciem prasy
Wiktionary
rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny
Wiktionary
1. podróż w celach naukowych, wojennych lub turystycznych; wypad;
2. grupa osób wyposażona w odpowiedni ekwipunek udająca się w podróż;
3. rzeczy, które dostaje od rodziców kobieta wychodząca za mąż;
4. rzeczy szkolne; wyprawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podróż w celach naukowych, wojennych lub turystycznych
(1.2) grupa osób wyposażona w odpowiedni ekwipunek udająca się w podróż
(1.3) pot. wycieczka
(1.4) daw. rzeczy, które dostaje od rodziców kobieta wychodząca za mąż
(1.5) rzeczy szkolne
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wszyscy niezadowoleni z panowania Franków Grecy wyjeżdżali do Nicei — i tam gromadzili broń, wojsko, pieniądze na wyprawę przeciw cesarzowi łacińskiemu.
(1.2) W poniedziałek wyprawa dotarła do brzegu rzeki.
(1.3) Harcerze szykują się do niedzielnej wyprawy na Ślężę.
(1.5) Wstąpimy również do jakiego magazynu, bo potrzeba ci zrzucić już ubranie pensjonarskie... Potrzeba ci całej wyprawy... Nieprawda?
Wiktionary
IPA: vɨˈprava, AS: vyprava
Wiktionary
rzecz. wyprawianie n., wyprawka ż.
czas. wyprawiać ndk., wyprawić dk.
Wiktionary
(1.1) wypad, eskapada, książk. ekspedycja
(1.3) wycieczka, przest. ekskursja, książk. eskapada; pot. wyjście
(1.4) posag, przest. wiano
(1.5) wyprawka
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyprawić)
(1.1) wysyłać kogoś dokądś w określonym celu
(1.2) urządzać uroczyste spotkanie własnym kosztem
(1.3) techn. poddawać obróbce surową skórę na surowiec galanteryjny
(1.4) pot. robić coś niestosownego
czasownik zwrotny niedokonany wyprawiać się (dk. wyprawić się)
(2.1) zamierzać udać się dokądś
Wiktionary
rzecz. wyprawa ż., wyprawianie n., wyprawka ż.
Wiktionary
(1.1) posyłać, wysyłać
(1.2) organizować, urządzać
(1.3) garbować
(1.4) wyczyniać, wyrabiać
(2.1) udawać się, wybierać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprawiać.
Wiktionary
rzecz. wyprawienie n., wyprawka n., wyprawa ż.
czas. wyprawiać ndk., wyprawić dk.
Wiktionary
urządzić przyjęcie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprawiać)
(1.1) dokonany od|wyprawiać.
czasownik zwrotny dokonany wyprawić się (ndk. wyprawiać się)
(2.1) dokonany od|wyprawiać się.
Wiktionary
rzecz. wyprawa ż., wyprawka ż., wyprawianie n., wyprawienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprawić.
Wiktionary
czas. wyprawić
rzecz. wyprawianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wyprawa
(1.2) komplet przedmiotów i ubranek niezbędnych dla niemowlęcia
(1.3) komplet książek, ćwiczeń i przyborów dla ucznia
(1.4) bezzwrotny zasiłek na zagospodarowanie się wypłacany niekiedy pracownikowi zaczynającemu pracę
Wiktionary
IPA: vɨˈprafka, AS: vyprafka
Wiktionary
rzecz. wyprawa ż., wyprawianie n.
czas. wyprawiać, wyprawić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypróbowywać)
(1.1) poddać próbie
czasownik zwrotny dokonany wypróbować się (ndk. wypróbowywać się)
(2.1) poddać próbie siebie samego
(2.2) poddać próbie siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. próbnik mrz., próbka ż., wypróbowanie n., próba ż.
czas. próbować, spróbować
Wiktionary
(1.1) sprawdzić, przetestować
Wiktionary
taki, który sprawdził się w wielu, zwykle trudnych, sytuacjach, na którym można polegać
SJP.pl
stworzyć coś, wykonać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|produkować.
Wiktionary
czas. produkować
rzecz. producent mos., producentka ż., produkcja ż., produkowanie n., produkt mrz., wyprodukowanie n., produkcyjniak mrz.
przym. producencki, produkcyjny
przysł. produkcyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypromować.
Wiktionary
rzecz. promowanie n., promka ż.
czas. wypromować dk., promować ndk.
Wiktionary
przepowiedzieć coś; zaprorokować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypraszać)
(1.1) dokonany od|wypraszać.
Wiktionary
(1.1) Za darowane, pożyczone, wyproszone pieniądze udało mu się, choć w bardzo skromnych warunkach, spędzić na przełomie 1908 i 1909 roku prawie sześć miesięcy w Rzymie.
Wiktionary
IPA: vɨˈprɔɕit͡ɕ, AS: vyprośić
Wiktionary
czas. wypraszać ndk.
rzecz. wyproszenie n., wypraszanie n., dopraszanie n., doproszenie n.
Wiktionary
1. wyprostowanie części lub całego ciała;
2. wyprostowana pozycja ciała; pozycja uzyskana po wyprostowaniu części lub całego ciała
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprostowywać)
(1.1) dokonany od|wyprostowywać.
czasownik zwrotny dokonany wyprostować się (ndk. wyprostowywać się)
(2.1) dokonany od|wyprostowywać się.
Wiktionary
(1.1) Generał w zamyśleniu przeszedł obok rzędów wyprostowanych żołnierzy.
Wiktionary
przysł. prosto
rzecz. prostownik mrz./ż., wyprostowanie n., prostownica ż., prostowanie n.
czas. prostować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zmiana kształtu czegoś z wygiętego na prosty
Wiktionary
rzecz. prostowanie n., prostownik mrz./ż.
czas. wyprostować dk., prostować ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyprostować)
(1.1) zmieniać kształt czegoś na bardziej prosty
(1.2) sprawiać że coś wisi bardziej prosto
(1.3) sprawiać że coś jest bardziej płaskie, równiejsze
(1.4) sprawiać że łódź mniej się przechyla
(1.5) przen. poprawić trudną, zagmatwaną sytuację
czasownik zwrotny niedokonany wyprostowywać się (dk. wyprostować się)
(2.1) przyjmować mniej zgarbioną pozycję ciała
(2.2) stawać się mniej powyginanym
(2.3) zaczynać wisieć bardziej prosto
(2.4) stawać się bardziej płaskim, równiejszym
(2.5) o łodzi: mniej się przechylać
(2.6) o sytuacji: poprawiać się, upraszczać się
Wiktionary
rzecz. wyprostowywanie n., wyprostowanie n., prostowanie n.
czas. wyprostować dk., prostować ndk., naprostowywać ndk., naprostować dk., rozprostowywać ndk., rozprostować dk.
przym. prosty
przysł. prosto
Wiktionary
(1.1-5) prostować
(2.1-6) prostować się
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyprowadzić)
(1.1) prowadząc kogoś lub coś, opuszczać razem określone miejsce
(1.2) wieść dokądś poprzez wskazywaną drogę
(1.3) dochodzić do czegoś przez rozumowanie
(1.4) pomagać przezwyciężyć trudną sytuację
(1.5) doprowadzać do jakiegoś poziomu, budując lub kopiąc
(1.6) przest. kierować na kogoś
czasownik zwrotny niedokonany wyprowadzać się (dk. wyprowadzić się)
(2.1) opuszczać miejsce zamieszkania
Wiktionary
rzecz. wyprowadzanie n., wyprowadzenie n., wyprowadzka ż.
czas. zaprowadzać, wprowadzać, przeprowadzać, wyprowadzić dk.
Wiktionary
(1.3) wywodzić
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|wykludzać sie.
Wiktionary
osoba zajmująca się wyprowadzaniem psów
SJP.pl
dający się wyprowadzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ułatwienie komuś wyjście skądś przez poprowadzenie
(1.2) opuszczenie pojazdem jakiegoś miejsca, kierując nim
(1.3) udzielenie komuś pomocy w wyjściu z trudnej sytuacji
(1.4) pójście ze zwierzęciem domowym na spacer, krowami na pastwisko
Wiktionary
(1.1) Niech lokaje zajmie się już wyprowadzaniem gości.
(1.2) Nie wiem, czy wyprowadzanie aut drugą stroną będzie dobrym pomysłem.
(1.3) Pasją hrabiego było wyprowadzanie biedaków z opresji.
(1.4) Wyprowadzanie Buni na spacer stało się już moim obowiązkiem.
Wiktionary
czas. wyprowadzać, zaprowadzać, wyprowadzić dk., wyprowadzić się dk.
rzecz. wyprowadzenie n., wyprowadzka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprowadzić.
(1.2) ofic. wyniesienie trumny z osobą zmarłą z budynku, na przykład z kostnicy do domu pogrzebowego, albo z kościoła na cmentarz
Wiktionary
IPA: ˌvɨprɔvaˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vyprovaʒẽńe
Wiktionary
czas. zaprowadzać, wyprowadzić dk., wyprowadzać ndk.
rzecz. wyprowadzanie n., wyprowadzka ż.
przym. wyprowadzkowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprowadzać)
(1.1) prowadząc, ułatwić komuś wyjście skądś
(1.2) kierując pojazdem, opuścić z nim jakieś miejsce
(1.3) pomóc komuś lub czemuś wybrnąć z trudnej sytuacji
(1.4) pójść ze zwierzęciem domowym na spacer, krowami na pastwisko
czasownik zwrotny dokonany wyprowadzić się (ndk. wyprowadzać się)
(2.1) dokonany od|wyprowadzać się.
Wiktionary
(1.1) Niemal modlił się w duchu, żeby sprawa sama się jakoś rozwiązała, żeby w ostatniej chwili wrócił tej kobiecie rozsądek albo żeby szef wyprowadził ją z cmentarza.
(1.1) Ochroniarze zbliżyli się i wyprowadzili Murzyna na zewnątrz.
Wiktionary
IPA: ˌvɨprɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: vyprovaʒ́ić
Wiktionary
rzecz. wyprowadzenie n., wyprowadzanie n., wyprowadzka ż.
czas. zaprowadzać, wyprowadzać ndk., wyprowadzać się ndk.
Wiktionary
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński|wyżąć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opuszczenie miejsce dotychczasowego zamieszkania, zwykle połączone z przeniesieniem swojego dobytku w inne miejsce
Wiktionary
(1.1) Do końca tygodnia muszę opuścić mieszkanie. Pomożesz mi w wyprowadzce?
Wiktionary
rzecz. wyprowadzanie n., wyprowadzenie n.
czas. wyprowadzać ndk., wyprowadzić dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wykludzka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprowiantować.
Wiktionary
czas. wyprowiantować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprowiantowywać.
Wiktionary
czas. wyprowiantowywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypróżnić)
(1.1) czynić coś pustym poprzez wylanie (wysypanie, wyjęcie itp.) tego, co jest w środku
czasownik zwrotny niedokonany wypróżniać się (dk. wypróżnić się)
(2.1) neutr. oddawać kał
Wiktionary
rzecz. wypróżnienie n., wypróżnianie n., próżnia ż.
czas. wypróżnić dk.
przym. próżniowy
Wiktionary
(1.1) opróżniać
(2.1) wydalać, wulg. srać, fizj. defekować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fizj. wydalanie kału
Wiktionary
Defekacja – medyczne określenie usuwania kału. Czynność określa się również wypróżnieniem.
U człowieka defekacja jest skomplikowanym procesem fizjologicznym, w którym współuczestniczą łuki odruchowe. U niemowląt defekacja jest procesem bezwiednym, nad którym z czasem przejmują kontrolę wyższe ośrodki mózgowe, co umożliwia świadome oddawanie stolca.
Wikipedia
rzecz. wypróżnienie n., próżnia ż.
czas. wypróżniać ndk., wypróżnić dk.
przym. próżniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fizj. wydalenie kału
Wiktionary
Defekacja – medyczne określenie usuwania kału. Czynność określa się również wypróżnieniem.
U człowieka defekacja jest skomplikowanym procesem fizjologicznym, w którym współuczestniczą łuki odruchowe. U niemowląt defekacja jest procesem bezwiednym, nad którym z czasem przejmują kontrolę wyższe ośrodki mózgowe, co umożliwia świadome oddawanie stolca.
Wikipedia
rzecz. wypróżnianie n., próżnia ż.
czas. wypróżniać ndk., wypróżnić dk.
przym. próżniowy
Wiktionary
1. prując wyjąć coś z czegoś;
2. wydobyć coś po uprzednim rozerwaniu powłoki
SJP.pl
1. prując wyjąć coś z czegoś;
2. wydobyć coś po uprzednim rozerwaniu powłoki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wykwit skórny, pryszcz, krosta
Wiktionary
Wyprysk (łac. eczema) – choroba skóry o nieinfekcyjnym podłożu zapalnym (alergicznym lub niealergicznym) polegająca na zapaleniu jej wierzchnich warstw (naskórek i warstwa brodawkowata skóry właściwej).
Wikipedia
(1.1) Z powodu wyprysków na twarzy Jan w czasach technikum nie miał żadnej dziewczyny.
Wiktionary
IPA: ˈvɨprɨsk, AS: vyprysk
Wiktionary
rzecz. pryszcz m., odprysk m., wytrysk mrz.
czas. pryskać, opryskać, wyprysnąć, spryskać
przym. wypryskany, pryśnięty, odpryśnięty, spryskany, pryskający, pryszczaty
Wiktionary
(1.1) wykwit skórny, pryszcz, krosta, czyrak
Wiktionary
przymiotnik od: wyprysk
SJP.pl
taki, który skądś wyprysnął (wyprysł)
SJP.pl
1. wykonanie przędzy z włókna; wyprzędzenie
2. określona ilość przędzy, wykonana z pewnej ilości włókna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprzedać.
Wiktionary
rzecz. wyprzedawanie n., wyprzedaż ż.
czas. wyprzedać dk., wyprzedawać ndk.
przym. wyprzedażowy, sprzedażowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprzedawać.
Wiktionary
rzecz. wyprzedanie n., wyprzedaż ż.
czas. wyprzedawać ndk., wyprzedać dk.
przym. wyprzedażowy, sprzedażowy
Wiktionary
wysprzedaż;
1. sprzedaż czegoś po obniżonych cenach;
2. całkowite wyprzedawanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. sprzedaż towaru, zazwyczaj po obniżonych cenach, w celu pozbycia się go, najczęściej pod koniec sezonu lub w ramach likwidacji sklepu
Wiktionary
IPA: vɨˈpʃɛdaʃ, AS: vypšedaš
Wiktionary
rzecz. sprzedaż ż., wyprzedanie n., wyprzedawanie n., wysprzedaż ż., sprzedawanie n., sprzedanie n., sprzedawca m., sprzedawczyni ż., sprzedawczyk m.
czas. wyprzedawać ndk., wyprzedać dk., sprzedawać ndk., sprzedać dk.
przym. wyprzedażowy, sprzedażowy, sprzedajny
Wiktionary
(1.1) wysprzedaż
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wyprzedażą, dotyczący wyprzedaży
Wiktionary
rzecz. wyprzedawanie n., wyprzedanie n., wyprzedaż ż.
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. wyprzedzić)
(1.1) prześcigać kogoś; przyśpieszając znaleźć się przed kimś (jadąc lub idąc)
(1.2) przen. stawać się lepszym od czegoś, rozwijać się
Wiktionary
IPA: vɨˈpʃɛd͡zat͡ɕ, AS: vypšeʒać
Wiktionary
czas. poprzedzać, dk. wyprzedzić
rzecz. wyprzedzenie n., wyprzedzanie n.
przym. przedni
Wiktionary
(1.1-2) prześcigać
Wiktionary
potocznie: osoba nieprzepisowo wyprzedzająca innych
SJP.pl
z wyprzedzeniem, wcześniej; uprzedzająco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprzedzać.
Wiktionary
Wyprzedzanie – manewr przejeżdżania (bądź przechodzenia) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w tym samym kierunku.
Często mylone z wymijaniem. Wyprzedzanie w ruchu prawostronnym odbywa się co do zasady z lewej strony, co oznacza, że pojazd wyprzedzany znajduje się podczas manewru po prawej stronie. Wyjątkami są:
Wikipedia
IPA: ˌvɨpʃɛˈd͡zãɲɛ, AS: vypšeʒãńe
Wiktionary
czas. wyprzedzać ndk., wyprzedzić dk.
rzecz. wyprzedzenie
przym. przedni
Wiktionary
1. fakt uczynienia czegoś przed terminem;
2. w muzyce: wprowadzenie do akordu dźwięków akordu kolejnego; antycypacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyprzedzić.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpʃɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vypšeʒẽńe
Wiktionary
czas. wyprzedzić dk., wyprzedzać ndk.
rzecz. wyprzedzanie
przym. przedni
Wiktionary
przymiotnik od: wyprzedzenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprzedzać)
(1.1) dokonany od|wyprzedzać.
Wiktionary
(1.1) Prym w wykroczeniach drogowych wiódł kierowca forda mondeo, który najpierw wyprzedził nieoznakowaną skodę, wcisnął gaz do dechy, a po zatrzymaniu jego okazało się, że w wydychanym powietrzu ma 0,6 promila alkoholu.
Wiktionary
IPA: vɨˈpʃɛd͡ʑit͡ɕ, AS: vypšeʒ́ić
Wiktionary
rzecz. wyprzedzanie n., wyprzedzenie n.
czas. wyprzedzać
przym. przedni
Wiktionary
wyprzężenie, wyprzęganie zwierzęcia z zaprzęgu, np. konia, osła, woła
SJP.pl
dawniej: wyścigi, ściganie się; wyprzódki
SJP.pl
dawniej: wyprzysiąc się - wyrzec się, wyprzeć się
SJP.pl
dawniej: wyprzysięgać się - wyrzekać się, wypierać się
SJP.pl
wyprzysiąc; dawniej:
1. wymusić coś pod przysięgą;
2. uwolnić kogoś od kary swoją przysięgą;
3. wyprzysięgnąć się - wyrzec się, wyprzeć się
SJP.pl
potocznie:
1. lichego wyglądu, zniszczony, wynędzniały;
2. spłowiały, wyblakły, zszarzały
SJP.pl
spsieć;
1. stać się lichym, marnym; zmarnieć;
2. stać się mdłym; wyblaknąć, zszarzeć
SJP.pl
potocznie:
1. pryskając, zużywać płyn;
2. rozpylać jakiś preparat, płyn itp.
SJP.pl
wypsnąć się -
1. wysunąć się niezamierzenie; wyślizgnąć się;
2. zostać powiedzianym niechcący; wyrwać się
SJP.pl
potocznie:
1. robiąc zdjęcia, zużywać film;
2. wypstrykiwać się - wyczerpywać wszystkie zasoby, możliwości
SJP.pl
psuć kolejno wszystko lub wiele czegoś
SJP.pl
bardzo dokładnie coś wyczyścić
SJP.pl
potocznie:
1. czynić coś wydętym, wypukłym;
2. wypuczać się - stawać się wydętym, wypukłym
SJP.pl
potocznie:
1. uczynić coś wydętym, wypukłym;
2. wypuczyć się - stać się wydętym, wypukłym
SJP.pl
potocznie:
1. uczynić coś wydętym, wypukłym;
2. wypuczyć się - stać się wydętym, wypukłym
SJP.pl
mocno pokryć pudrem
SJP.pl
[czytaj: wypłentować] książkowo: podkreślić, uwypuklić coś; wypointować
SJP.pl
charakterystyczny odgłos słyszalny przy opukiwaniu przez lekarza klatki piersiowej pacjenta
SJP.pl
przetycz wypuklak - gatunek chrząszcza z rodziny pustoszowatych
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: wypukle, wypukło
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wypukły; bardziej wypukły
SJP.pl
miejsce wystające z powierzchni czegoś, wypukłość
SJP.pl
Druk wypukły, wypukłodruk – jedna z podstawowych, oprócz druku wklęsłego i płaskiego, technik graficznych, w której odbitka powstaje poprzez odbicie farby nałożonej na częściach wypukłych formy drukowej. Jest to najstarsza technika graficzna.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha fizyczna bycia wypukłym
(1.2) wypukły fragment powierzchni
Wiktionary
rzecz. uwypuklenie n.
przym. wypukły
Wiktionary
kulisto, łukowato wybrzuszony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) łukowato wygięty i wystający ponad powierzchnię czegoś
(1.2) mat. o funkcji: taka, że jej wykres znajduje się nad styczną w każdym punkcie
Wiktionary
(1.1) Wieczko puszki z mielonką było podejrzanie wypukłe.
Wiktionary
IPA: vɨˈpukwɨ, AS: vypuku̯y
Wiktionary
rzecz. wypukłość ż., uwypuklenie n.
przysł. wypukło
czas. uwypuklać
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wycisnąć
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wychlapać
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnyć, wypultnóńć.
(1.2) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnyć, wypultnóńć.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wycisnąć
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wychlapać
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnąć, wypultnyć.
(1.2) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnąć, wypultnyć.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wycisnąć
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wychlapać
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnąć, wypultnóńć.
(1.2) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnąć, wypultnóńć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypunktowywać.
Wiktionary
rzecz. niewypunktowywanie n.
czas. wypunktowywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypuszczać)
(1.1) dokonany od|wypuszczać.
Wiktionary
IPA: vɨˈpuɕt͡ɕit͡ɕ, AS: vypuśćić
Wiktionary
czas. wypuszczać, puszczać
rzecz. wypuszczenie n., puścizna ż., spuścizna ż.
Wiktionary
1. element czegoś wysunięty na zewnątrz;
2. ujście, wylot;
3. wystająca część jakiegoś elementu służąca do łączenia z innym
SJP.pl
Wypustki – wąski pasek tkaniny, odmiennego koloru, wykańczający brzeg ubioru lub wszyty między jego części, dla oznaczenia rodzaju wojsk lub odróżniania formacji.
Wikipedia
specjalny rodzaj struga do robienia wypustów w deskach
SJP.pl
rzadko: wyludniać, dewastować, zamieniać w pustkowie; pustoszyć
SJP.pl
opustoszeć;
1. stać się opuszczonym przez ludzi lub zwierzęta;
2. stać się pozbawionym jakiejś zawartości
SJP.pl
opustoszeć;
1. stać się opuszczonym przez ludzi lub zwierzęta;
2. stać się pozbawionym jakiejś zawartości
SJP.pl
uczynić pustym; opróżnić, opustoszyć
SJP.pl
przymiotnik od: wypust
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypuścić)
(1.1) wyswobadzać coś lub kogoś, z uwięzienia, zamknięcia, przymocowania
(1.2) o roślinach: wydawać z siebie pędy, liście, pąki
czasownik zwrotny niedokonany wypuszczać się (dk. wypuścić się)
(2.1) pot. wyruszać dokądś
(2.2) pot. ruszać w pogoń lub na łowy
Wiktionary
IPA: vɨˈpuʃt͡ʃat͡ɕ, AS: vypuščać
Wiktionary
rzecz. wypustka ż., wypuszczanie n., wypuszczenie n., puścizna ż., spuścizna ż.
czas. wypuścić, puścić, puszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypuszczać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpuʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: vypuščãńe
Wiktionary
czas. wypuszczać, puszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypuścić.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpuʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vypuščẽńe
Wiktionary
czas. wypuścić, wypuszczać, puszczać
Wiktionary
1. materiał, którym wypycha się wnętrze czegoś, np. zabawek;
2. środowiskowo: wypychanie czegoś, np. wypych poduszek;
3. w rybactwie: drąg używany do przeciągania sieci pod lodem
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypychać.
Wiktionary
czas. wypychać ndk.
Wiktionary
element na ponacinanym arkuszu, który można wypchnąć bez wycinania
SJP.pl
służący do wypychania, dotyczący wypychania czegoś
SJP.pl
1. młodzieżowo: wychodzić, wybiegać skądś;
2. dawniej: oczyszczać z pyłu; odkurzać;
3. wypylać się - o roślinach: wysypywać pyłek z pylników kwiatowych
SJP.pl
o roślinach, kwiatach: wypylić się - wysypać pyłek kwiatowy z pręcików, kwiatostanów itp.
SJP.pl
o roślinach, kwiatach: taki, który się wypylił - wysypał pyłek kwiatowy z pręcików, kwiatostanów itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypytywać)
(1.1) dokonany od|wypytywać.
czasownik zwrotny dokonany wypytać się (ndk. wypytywać się)
(2.1) dokonany od|wypytywać się.
Wiktionary
(1.1) Po powrocie do domu Joanna jak zwykle wycałowała swoje przyjaciółki i szczegółowo wypytała, jak spędziły dzień.
Wiktionary
IPA: vɨˈpɨtat͡ɕ, AS: vypytać
Wiktionary
czas. spytać, pytać
rzecz. wypytanie n., pytanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypytać.
Wiktionary
czas. wypytać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypytać)
(1.1) pytając, zbierać informacje od kogo
czasownik zwrotny niedokonany wypytywać się (dk. wypytać się)
(2.1) jak (1.1)
(2.2) wypytywać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. wypytywanie n., pytanie n.
czas. pytać
Wiktionary
(1.1) wypytywać się, dopytywać, egzaminować, pytać, brać na spytki, ciągnąć za język
(2.1) wypytywać, dopytywać, egzaminować, pytać, brać na spytki, ciągnąć za język
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypytywać.
Wiktionary
czas. wypytywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wypłacić)
(1.1) wydawać należne komuś pieniądze
(1.2) pobierać pieniądze z konta
Wiktionary
IPA: vɨˈpwat͡sat͡ɕ, AS: vypu̯acać
Wiktionary
rzecz. dopłata ż., wypłacalność ż., wypłacanie n., wypłata ż.
czas. wypłacić dk.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wypłacalny; bardziej wypłacalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wypłacalne; cecha tych, którzy są wypłacalni
Wiktionary
rzecz. wypłacanie n., wypłata ż.
czas. wypłacać ndk.
przym. wypłacalny
przysł. wypłacalnie
Wiktionary
będący w stanie wywiązać się z zobowiązań finansowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypłacać.
Wiktionary
czas. wypłacić, wypłacać ndk.
rzecz. wypłacalność ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wypłacać)
(1.1) dokonany od|wypłacać.
Wiktionary
IPA: vɨˈpwat͡ɕit͡ɕ, AS: vypu̯aćić
Wiktionary
rzecz. dopłata ż., wypłacenie n., wypłacanie n., wypłata ż.
czas. wypłacać ndk.
Wiktionary
1. potocznie: tworzyć coś mającego niską wartość; płodzić, spładzać;
2. dawniej:
a) hodować;
b) płodzić - wydawać na świat potomstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypłaszać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨpwaˈʃãɲɛ, AS: vypu̯ašãńe
Wiktionary
czas. wypłaszać ndk.
Wiktionary
1. tworzyć płaską powierzchnię;
2. wypłaszczać się - o wykresie funkcji: stawać się płaskim (poziomym)
SJP.pl
1. utworzyć płaską powierzchnię;
2. wypłaszczyć się - o wykresie funkcji: stać się płaskim (poziomym)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa czynności określonej czasownikiem wypłaszczyć
(1.2) geogr. płaska powierzchnia w pofałdowanym terenie
Wiktionary
rzecz. płoszczyca ż.
Wiktionary
1. utworzyć płaską powierzchnię;
2. wypłaszczyć się - o wykresie funkcji: stać się płaskim (poziomym)
SJP.pl
1. wypłacona kwota;
2. wypłacenie pieniędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wypłacenie pieniędzy
(1.2) wynagrodzenie za wykonaną pracę
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. przysz. od: wypłatać
Wiktionary
Płaca (z łac. pensio, inne nazwy wynagrodzenie, pensja, zapłata, gratyfikacja) – ogół wydatków pieniężnych i innych świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zatrudnienia w podmiocie gospodarczym. Obejmuje wypłaty pieniężne, inne świadczenia oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym przez pracodawcę za wykonaną na jego rzecz pracę.
Wikipedia
(1.1) Wypłata pieniędzy z bankomatu nie stanowi dla młodzieży problemu.
(1.2) W naszej firmie wypłata jest dziesiątego każdego miesiąca.
Wiktionary
IPA: vɨˈpwata, AS: vypu̯ata
Wiktionary
czas. wypłacać ndk., wypłacić dk.
rzecz. dopłata ż., wypłacalność ż.
Wiktionary
(1.2) honorarium, pensja, wynagrodzenie, zarobek; reg. śl. geldtag, geltak.
Wiktionary
automat do wypłacania pieniędzy w gotówce
SJP.pl
drapieżny bezkręgowiec zaliczany do gromady wirków, typu płazińców, mający ruchomą gardziel rozgałęziającą się w jelito o trzech odnogach; trójjelitek
SJP.pl
Wikipedia
1. pozbawiać intensywnej barwy; płowić;
2. dawniej: wypłukiwać kruszec z piasku
SJP.pl
dawniej: wychłostać kogoś płazem szabli lub szpady
SJP.pl
1. potocznie: stworzyć coś mającego niską wartość; spłodzić;
2. dawniej:
a) wyhodować;
b) spłodzić - wydać na świat potomstwo
SJP.pl
Wikipedia
żartobliwie o człowieku sprawiającym wrażenie wystraszonego
SJP.pl
taki, który wypłowiał (stracił intensywność barwy)
SJP.pl
pozbawić intensywnej barwy
SJP.pl
kawałek kruszcu wydobyty płukaniem
SJP.pl
przemyć, oczyścić coś przez kontakt z cieczą; obmyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypłukać.
Wiktionary
czas. wypłukiwać, wypłukać dk.
rzecz. płuczka ż.
przym. płuczkowy
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) płucząc coś, oddzielać frakcję
(1.2) o wodzie: płynąc wymywać grunt
Wiktionary
IPA: ˌvɨpwuˈcivat͡ɕ, AS: vypu̯uḱivać
Wiktionary
rzecz. płukanka ż., wypłukanie n., wypłukiwanie n., płuczka ż.
czas. wypłukać, płukać
przym. płuczkowy
Wiktionary
(1.2) wymywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypłukiwać.
Wiktionary
czas. wypłukiwać ndk.
Wiktionary
1. czynić płytszym;
2. o zbiornikach wodnych: wypłycać się - stawać się płytszym na skutek porośnięcia roślinnością oraz nagromadzenia się materiałów osadowych
SJP.pl
1. uczynić płytszym;
2. o zbiornikach wodnych: wypłycić się - stać się płytszym na skutek porośnięcia roślinnością oraz nagromadzenia się materiałów osadowych
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wypływać)
(1.1) płynąc, opuścić dane miejsce
(1.2) wydostać się na powierzchnię (np. wody)
(1.3) pojawić się w postaci kropel lub strużki cieczy
(1.4) stać się skutkiem czegoś
(1.5) zacząć swój bieg
(1.6) pot. osiągnąć sukces
(1.7) stać się aktualnym, ujawnić się
(1.8) pojawić się
Wiktionary
(1.1) Wpłynąłem na suchego przestwór Oceanu, / Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi…
(1.2) Nagle z głębiny wypłynął olbrzymi wąsaty sum.
Wiktionary
rzecz. wypłynięcie n., wypływ mrz., pływalnia ż.
czas. płynąć ndk., wypływać ndk.
przym. płynny
Wiktionary
(1.2) wydobyć się, wydostać się, wynurzyć się
(1.3) wyciec, wydobyć się, wysączyć się
(1.8) powstać, ujawnić się, wyłonić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypłynąć.
Wiktionary
czas. wypływać, wypłynąć
Wiktionary
pokryć, wyłożyć płytkami ceramicznymi, kamiennymi itp.
SJP.pl
wylew wody lub innej cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. wydostawanie się cieczy lub gazu skądś
(1.2) wypływająca substancja
(1.3) krym. bank. inform. niekontrolowane wydostawanie się środków możliwych do obrotu, np. danych albo kapitału
Wiktionary
rzecz. wypływanie n., wypływka ż.
czas. wypłynąć, pływać, wypływać ndk.
przym. wypływowy
Wiktionary
(1.1) wyciek, wypływanie
(1.2) wydzielina
Wiktionary
osiągnąć coś przez pływanie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypłynąć)
(1.1) płynąc, opuszczać dane miejsce
(1.2) wydostawać się na powierzchnię (np. wody)
(1.3) pojawiać się w postaci kropel lub strużki cieczy
(1.4) być skutkiem czegoś
(1.5) zaczynać swój bieg, mieć źródło gdzieś
(1.6) pot. osiągać sukces
(1.7) stać się aktualnym
(1.8) pojawiać się
Wiktionary
rzecz. pływalnia ż., wpływ mrz., wypływ m., wypływka ż., wypłynięcie n., wypływanie n.
czas. pływać, wypłynąć dk.
przym. wypływowy
Wiktionary
(1.2) wydobywać się, wydostawać się, wynurzać się
(1.3) sączyć się, wyciekać, wydobywać się, wysączać się
(1.4) wynikać
(1.8) powstawać, ujawniać się, wyłaniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wypływać.
Wiktionary
czas. wypływać
rzecz. wypływ mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: wypływ
SJP.pl
skrót od: wyrazowy
SJP.pl
1. wycinka drzew na określonym obszarze, zwykle mająca masowy i zorganizowany charakter;
2. wydobywanie czegoś z czegoś przy pomocy rąbania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wyrąbanie, wyrąbywanie drzew
(1.2) miejsce w lesie, w którym dokonano wyrębu (1.1)
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzecz. wyrębywanie n.
Wiktionary
(1.2) poręba, wyręba
Wiktionary
rąbiąc, wydobyć coś z czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrobić)
(1.1) udoskonalać coś
(1.2) nadawać ciastu odpowiednią konsystencję
(1.3) pot. uzyskiwać dokument
(1.4) wytrzymywać
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) robić coś niepożądanego
(2.2) tworzyć coś
czasownik zwrotny niedokonany wyrabiać się (dk. wyrobić się)
(3.1) nabierać w czymś sprawności
(3.2) o poglądach, opiniach, charakterze: kształtować się
(3.3) niszczyć się wskutek częstego korzystania
(3.4) zdążyć wyrobić normę
czasownik zwrotny niedokonany wyrabiać się (dk. brak)
(4.1) dziać się
Wiktionary
(1.1) Wyrabiałem przez 2 lata moją figurę.
(1.2) Moja mama wyrabia ciasto.
(1.3) Wyrabiam sobie prawo jazdy.
(1.4) Już nie wyrabiam!
(2.1) Co Ty tam wyrabiasz?!
(2.2) Kiedyś wyrabiałem figurki.
(2.2) Rzemieślnicy z Betlejem wyrabiają pamiątki z masy perłowej.
(3.2) Wyrabiają się u mnie poglądy o tym.
(3.3) Ten magnetofon już się wyrabia.
(3.4) Przez lata nie wyrabiałem się z pracą.
(4.1) Co tu się wyrabia?!
Wiktionary
IPA: vɨˈrabʲjät͡ɕ, AS: vyrabʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. wyrób m., robota ż., robotnik m., robotnica ż., robol m., robocizna ż., robot m., robienie n., robociarz m., robot m., robótka ż., robota ż., wyrabianie n., wyrobnik mos.
czas. robić ndk.
przym. roboczy, robotniczy
Wiktionary
(1.1) robić, tworzyć, produkować
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|wyrobiać.
(3.2) tworzyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrabiać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: vyrabʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. wyrabiać ndk.
rzecz. wyrób mrz., robotnica ż., robot mzw., wyrobnik mos.
Wiktionary
w slangu młodzieżowym: świetny, wspaniały, znakomity; zarąbisty, wyczepisty, zaczepisty, zajefajny
SJP.pl
sposób bycia polegający na wyciągnięciu ze wszystkiego osobistych korzyści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrachować.
Wiktionary
czas. wyrachować dk.
rzecz. rachunek mrz.
Wiktionary
1. postępujący z myślą o własnych korzyściach, mający na celu własny interes; chciwy, interesowny;
2. świadczący o takiej postawie, np. wyrachowane postępowanie
SJP.pl
1. rodzić się innym, gorszym niż reszta rodziny
2. o roślinach: stopniowo tracić plenność, karłowacieć, degenerować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyradzać.
Wiktionary
czas. wyradzać ndk.
rzecz. rodzinka ż.
Wiktionary
1. cecha tego, co jest wyrafinowane;
2. dążenie do osiągnięcia własnych celów, nawet kosztem innych, zachowując pozory szlachetności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) cecha tego, co jest wyrafinowane
(1.2) dążenie do osiągnięcia własnych celów, nawet kosztem innych, zachowując pozory szlachetności
Wiktionary
IPA: ˌvɨrafʲĩnɔˈvãɲɛ, AS: vyrafʹĩnovãńe
Wiktionary
czas. wyrafinować dk.
przym. wyrafinowany
Wiktionary
(2.1) wymyślnie, wyszukanie
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: wyrafinowany; bardziej wyrafinowany
SJP.pl
1. skomplikowany, wymyślny;
2. reprezentujący wysoki poziom artystyczny lub techniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wyszukane maniery, kulturę, zachowanie
(1.2) wyszukany
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wyrafinować
Wiktionary
(1.1) Wyrafinowani bibliofile wsłuchują się w szelest kartek, skrzypienie oprawy, brzęk okuć..
Wiktionary
IPA: ˌvɨrafʲĩnɔˈvãnɨ, AS: vyrafʹĩnovãny
Wiktionary
rzecz. wyrafinowanie n.
czas. wyrafinować dk.
przysł. wyrafinowanie
Wiktionary
w mitologii słowiańskiej raj, miejsce, gdzie odlatują ptaki na zimę i skąd przychodzi wiosna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. ciepłe kraje, do których odlatują ptaki
(1.2) daw. odlot ptaków na zimowisko
(1.3) przen. miejsce odpoczynku
(1.4) przen. odpoczynek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Coraz liczniej przylatywało z wyraju ptactwo leśne, polne i błotne; ożywiły się puste gęstwiny i wody.
(1.3-4) – Na wyraj, jazda! – zakomenderował Rosomak, lokując but z Tupciem i sam siadając byle jak, z nogami poza drabiną.
Wiktionary
1. o pszczołach i mrówkach skrzydlatych: wylatywać gromadnie z ula w poszukiwaniu nowego miejsca na osiedlenie się roju;
2. pojawiać się w dużej ilości
SJP.pl
ciepłe kraje, do których odlatują ptaki na zimę
SJP.pl
małpiatka prowadząca nadrzewny, nocny tryb życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. wyłącznie drapieżny ssak naczelny;
Wiktionary
Wyrak (Tarsius) – rodzaj ssaków z rodziny wyrakowatych (Tarsiidae).
Wikipedia
(1.1) Wyraki mają charakterystyczne, bardzo duże oczy.
Wiktionary
IPA: ˈvɨrak, AS: vyrak
Wiktionary
(1.1) tarsjusz
Wiktionary
małpiatka prowadząca nadrzewny, nocny tryb życia
SJP.pl
o cechach wyrakowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Wyrakowate, wyraki, tarsjusze (Tarsiidae) – rodzina drapieżnych ssaków naczelnych z infrarzędu wyrakokształtnych (Tarsiiformes) w podrzędzie wyższymi naczelnymi (Haplorrhini). Stanowią jedyną wśród ssaków naczelnych rodzinę o wyłącznie drapieżnym trybie życia.
Wikipedia
o cechach wyrakowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzadko: wyeliminować, wyłączyć, wycofać z obiegu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) przest. wycofać z obiegu
Wiktionary
(1.1) W ciągu kilku dni skupiono do 4 tys. ochotników i uzbrojono ich w wyranżerowane karabiny.
(1.1) Szkoła Chorążych Oświatowych w Łodzi przeznaczona jest już do likwidacji, na razie został wstrzymany nabór, a obecnie na kursy do tej szkoły są kierowani wyranżerowani podoficerowie wyznaczeni do pełnienia funkcji organizatorów życia kulturalno-oświatowego.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyrosnąć, wyróść)
(1.1) rozwijając się, pojawić się lub kształtować się na czymś
(1.2) stawać się większym lub dojrzalszym
(1.3) rosnąc, utracić pewne cechy, upodobania
(1.4) pojawiać się niespodzianie
(1.5) być budowanym, zakładanym
(1.6) (o cieście) zwiększać swoją objętość wskutek fermentacji
(1.7) ukazywać się wyraźnie nad powierzchnią
Wiktionary
rzecz. wyrastanie n., wyrostek mos.
Wiktionary
(1.1) kiełkować, rosnąć, wschodzić
(1.2) dojrzewać, dorastać, kształcić się, rosnąć, rozwijać się, stawać się
(1.4) pojawiać się, ukazywać się
(1.5) powstawać
(1.6) podnosić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrastać.
Wiktionary
rzecz. niewyrastanie n.
czas. wyrosnąć, wyrastać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyratować.
Wiktionary
czas. wyratować dk.
rzecz. odratowanie n., poratowanie n., ratownik mos.
przym. ratowniczy, ratunkowy
Wiktionary
udzielając komuś pomocy, wydobywać z trudnej sytuacji
SJP.pl
ubić świeży śnieg ratrakiem
SJP.pl
1. ciąg głosek lub liter stanowiący względnie samodzielny element języka, któremu przyporządkowane są: określone znaczenie i funkcja składniowa; słowo;
2. zewnętrzny znak, objaw czegoś; obraz, odbicie;
3. w matematyce: składnik jakiegoś wzoru, wyrażenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. symbol fonetyczny (ciąg głosek) lub graficzny (znak lub ciąg znaków), niosący określone znaczenie bądź pełniący funkcję składniową;
(1.2) przejaw stanu emocjonalnego człowieka, mający odzwierciedlenie w mimice lub rysach twarzy
(1.3) wymowa / odbicie / uzewnętrznienie, przejaw
(1.4) mat. składnik równania, funkcji, ciągu liczbowego itp.
(1.5) stpol. uczynek
(1.6) stpol. przypowieść
(1.7) stpol. nazwisko
(1.8) stpol. powieść
(1.9) stpol. żart
Wiktionary
Wyraz – wieloznaczny termin językoznawczy; jest to wspólna nazwa (hiperonim) kilku powiązanych pojęć o różnych znaczeniach.
Wyrazem bywa pewna wyróżniona fonetycznie, czy też graficznie, część wypowiedzi, składająca się z jednego lub więcej morfemów.
Wikipedia
(1.1) W języku polskim istnieje wiele wyrazów zapożyczonych z języka niemieckiego.
(1.2) Swoje uczucia skrywała za obojętnym wyrazem twarzy.
(1.3) Wysoka frekwencja na zebraniu jest wyrazem dużego zaangażowania członków w sprawy klubu.
Wiktionary
IPA: ˈvɨras, AS: vyras
Wiktionary
rzecz. wyrażanie n., wyrażenie n., wyrazistość ż., pseudowyraz m., raz mrz.
czas. wyrażać ndk., wyrazić dk.
przym. wyrazowy, wewnątrzwyrazowy, wyraźny
przysł. wyraziście
licz. raz
Wiktionary
(1.1) słowo
Wiktionary
1. oddawać coś słowami, wypowiadać;
2. okazywać coś swoim zachowaniem;
3. przedstawiać coś za pomocą umownych znaków lub działań artystycznych;
4. używać jednostki miary do określenia czegoś;
5. przedstawiać jakąś treść lub sens
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrazić)
(1.1) opisywać ustnie lub pisemnie, dawać informację o czymś lub kimś; być wyrazem czegoś
(1.2) uzewnętrzniać, okazywać uczucia jakimkolwiek sposobem
(1.3) przedstawiać, określać coś za pomocą znaków umownych
czasownik zwrotny niedokonany wyrażać się (dk. wyrazić się)
(2.1) formułować wyrażenie, wypowiadać się, mówić na jakiś temat
(2.2) przen. używać niewyszukanego lub wulgarnego słownictwa
Wiktionary
(1.1) Ten nostalgiczny poemat wyraża tęsknotę za ojczyzną.
(1.1) Wyraziłem już swoje zdanie na ten temat. Teraz, proszę, ty się wypowiedz.
(2.1) Co prawda wyrażał się poprawnie, ale niestety dość niewyraźnie.
(2.2) Janeczku, jak możesz?! Nie wyrażaj się!
(2.2) Nie wyrażaj się przy dziecku.
Wiktionary
IPA: vɨˈraʒat͡ɕ, AS: vyražać
Wiktionary
rzecz. pseudowyraz mrz., wyrażanie n., wyrażenie n., wyraz m., wyrazistość ż.
przym. wyraźny, wyrazisty
przysł. wyraźnie
czas. wyrazić
Wiktionary
(1.1) opowiadać, mówić
(1.2) okazywać
(1.3) symbolizować
(2.2) przeklinać
Wiktionary
dający się przedstawić za pomocą słów lub umownych znaków
SJP.pl
dający się przedstawić za pomocą słów lub umownych znaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrażać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nigdy nie wychodziło mi wyrażanie uczuć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨraˈʒãɲɛ, AS: vyražãńe
Wiktionary
rzecz. pseudowyraz mrz., wyraz mrz.
przym. wyraźny, wyrazowy
czas. wyrazić, wyrażać
Wiktionary
(1.1) ekspresja, eksterioryzacja, uzewnętrznianie, artykulacja, formułowanie
Wiktionary
1. przestarzale: partykuła;
2. zdrobnienie od: wyraz; wyrazik
SJP.pl
Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe. Partykuły są nieodmiennymi częściami mowy. Służą wyrażaniu rozmaitych treści modalnych (np. by tworzące tryb przypuszczający, imperatywne niech), emfazy, nacisku (np. no, -że, ż, por. Chodź no!, Chodźże, Chodźcież wreszcie), ograniczenia (np. jeszcze, już). Partykułami są również elementy negacji (nie) i potwierdzenia (tak).
Wikipedia
1. oddać coś słowami, wypowiedzieć;
2. okazać coś swoim zachowaniem;
3. przedstawić coś za pomocą umownych znaków lub działań artystycznych;
4. użyć jednostki miary do określenia czegoś, np. masa wyrażona w tonach;
5. przedstawić jakąś treść lub sens, np. film wyraził tęsknotę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. zespół wyrazów mających ze sobą związek składniowy
(1.2) log. mat. ciąg symboli matematycznych zgodny z regułami notacji matematycznej
(1.3) inform. fragment kodu programu dający w wyniku wartość
(1.4) jęz. związek frazeologiczny, którego głównym elementem jest rzeczownik, przymiotnik, imiesłów przymiotnikowy lub przysłówek
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Jeżeli jeden ze składników wyrażenia lub zwrotu ma znaczenie przenośne, to całość uznajemy za przenośnię (…)
Wiktionary
IPA: ˌvɨraˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vyražẽńe
Wiktionary
czas. wyrazić (wyrażać)
rzecz. wyraz
przysł. wyraźnie
Wiktionary
(1.1) sformułowanie, zwrot, związek frazeologiczny
Wiktionary
cecha czegoś przedstawiającego coś za pomocą określonych znaków lub działań
SJP.pl
1. związany z wyrażeniem, mający charakter wyrażenia;
2. przedstawiający coś za pomocą określonych znaków lub działań
SJP.pl
1. oddać coś słowami, wypowiedzieć;
2. okazać coś swoim zachowaniem;
3. przedstawić coś za pomocą umownych znaków lub działań artystycznych;
4. użyć jednostki miary do określenia czegoś, np. masa wyrażona w tonach;
5. przedstawić jakąś treść lub sens, np. film wyraził tęsknotę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrażać)
(1.1) dokonany od|wyrażać.
Wiktionary
IPA: vɨˈraʑit͡ɕ, AS: vyraźić
Wiktionary
rzecz. wyraz mrz., wyrażanie n., wyrażenie n., pseudowyraz mrz.
czas. wyrażać ndk.
przym. wyraźny
przysł. wyraźnie
Wiktionary
osoba, która wyraża, głosi, reprezentuje jakieś poglądy; przedstawiciel; reprezentant
SJP.pl
kobieta, która wyraża, głosi, reprezentuje jakieś poglądy; przedstawicielka; reprezentantka
SJP.pl
zdrobnienie od: wyraz; wyrazek
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób wyrazisty, ekspresyjny
(1.2) w sposób wyraźny, widoczny, przejrzysty
Wiktionary
(1.2) Pani Dorota maluje energicznie, kolorowo, wyraziście zaznaczając przedmioty.
Wiktionary
IPA: ˌvɨraˈʑiɕt͡ɕɛ, AS: vyraźiśće
Wiktionary
przym. wyrazisty
rzecz. wyraz m., wyrazistość ż., pseudowyraz mrz.
Wiktionary
(1.1) dobitnie, sugestywnie, jasno
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wyraziście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wyraziste, wyraźne
Wiktionary
IPA: ˌvɨraˈʑistɔɕt͡ɕ, AS: vyraźistość
Wiktionary
rzecz. wyraz m., pseudowyraz mrz.
przym. wyrazisty, wyraźny
przysł. wyraziście
czas. wyrażać
Wiktionary
(1.1) ekspresyjność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wyrazisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przykuwający uwagę, pełen wyrazu, sugestywnie przedstawiający coś
(1.2) łatwy do określenia i odróżnienia
Wiktionary
(1.1) Niech państwo zobaczą jak wyraziste stają się kontury…
Wiktionary
IPA: ˌvɨraˈʑistɨ, AS: vyraźisty
Wiktionary
rzecz. wyrazistość ż., raz mrz.
przym. wyraźny
przysł. wyraziście, wyraźnie
czas. wyrażać
licz. raz
Wiktionary
(1.1) chwytliwy, ekspresyjny, ekspresywny, nasycony, przekonujący, sugestywny, wymowny, wyraźny, zrozumiały, przenikliwy
(1.2) czytelny, dobitny, dosadny, ewidentny, ostry
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób łatwy do zaobserwowania lub usłyszenia
(1.2) w sposób niepozostawiający wątpliwości
Wiktionary
(1.1) Był wyraźnie spięty.
(1.1) Wyraźnie wypowiadał każdą sylabę.
(1.2) Słyszał wyraźnie każdy dźwięk.
Wiktionary
IPA: vɨˈraʑɲɛ, AS: vyraźńe
Wiktionary
przym. wyraźny, wyrazisty, wyrazowy
czas. wyrażać, wyrazić
rzecz. wyraźność ż., wyrażenie
Wiktionary
(1.1) ewidentnie, najwyraźniej, jawnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wyraźnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wyraźny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wyraźne; cecha tych, którzy są wyraźni
Wiktionary
Wikipedia
przym. wyraźny
przysł. wyraźnie
Wiktionary
1. łatwy do zauważenia;
2. łatwy do zrozumienia; oczywisty, jednoznaczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest przejrzysty, zrozumiały, jasny, wyrazisty
(1.2) łatwy do zrozumienia lub odczytania i zauważenia
Wiktionary
(1.2) Uderzenie piłką pozostawiło wyraźny ślad na jego ramieniu.
Wiktionary
IPA: vɨˈraʑnɨ, AS: vyraźny
Wiktionary
rzecz. raz mrz., pseudowyraz mrz., wyraz m., wyraźność ż., wyrazistość ż., wyrażanie n., wyrażenie n.
czas. wyrażać ndk., wyrazić dk.
przym. wyrazisty, wyrazowy
przysł. wyraźnie
licz. raz
Wiktionary
(1.1) przejrzysty, jawny, mocny
(1.2) jasny, dosłowny, czysty, łatwo dostrzegalny, dobrze widoczny, zrozumiały, oczywisty, jednoznaczny
Wiktionary
zdrobnienie od: wyrażenie; powiedzonko
SJP.pl
tworzący wyrazy
SJP.pl
→ wyraz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wyrazów
Wiktionary
rzecz. wyraz m., wyrażenie n., wyrażanie n., pseudowyraz mrz.
przym. wyraźny
przysł. wyraźnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Zaolzie. wierch, szczyt wzniesienia
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. góra, powierzchnia
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. strych
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. teren kopalni ponad powierzchnią ziemi
Wiktionary
rzecz. wyrchnik m., wyrchniczek m., wyrchowiec m., wyrchówka ż.
przym. wyrchni, wyrchowaty
Wiktionary
obszar w lesie, z którego wycięto drzewa; poręba
SJP.pl
obszar w lesie, z którego wycięto drzewa; poręba
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrębywać.
Wiktionary
rzecz. wyrąbanie n., wyręba ż., wyrębina ż., wyręb m., wyrąb m., wyrębisko n., wyrąbisko n.
czas. wyrębywać ndk., wyrąbywać ndk., wyrąbać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyręczać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨrɛ̃n͇ˈt͡ʃãɲɛ, AS: vyrẽṇčãńe
Wiktionary
czas. wyręczać ndk., wyręczyć dk.
rzecz. wyręka ż., wyręczenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyręczyć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨrɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vyrẽṇčẽńe
Wiktionary
czas. wyręczyć dk., wyręczyć ndk.
rzecz. wyręka ż., wyręczanie n.
Wiktionary
dawniej: osoba, która wyręcza, zastępuje kogoś w czymś
SJP.pl
dawniej: kobieta, która wyręcza, zastępuje kogoś w czymś
SJP.pl
rzadko: zredagować; odredagować
SJP.pl
rzadko: opracowywać treściowo i stylistycznie jakiś tekst
SJP.pl
polepszyć stan zdrowia osoby, która utraciła sprawność fizyczną lub psychiczną; zrehabilitować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrejestrować.
Wiktionary
rzecz. rejestr m., rejestracja ż., rejestrator m., rejestratorka ż., rejestrowanie n., wyrejestrowywanie n., zarejestrowanie n.
czas. rejestrować ndk., zarejestrować dk., wyrejestrowywać ndk., wyrejestrować dk.
przym. rejestrowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrejestrowywać.
Wiktionary
rzecz. rejestr m., rejestracja ż., rejestrator m., rejestratorka ż., zarejestrowanie n., wyrejestrowanie n., rejestrowanie n.
czas. rejestrować ndk., zarejestrować dk., wyrejestrowywać ndk., wyrejestrować dk.
przym. rejestrowy
Wiktionary
1. wyręczenie kogoś, pomaganie komuś;
2. osoba, która kogoś wyręcza, zastępuje
SJP.pl
reklamując, powodować zwolnienie kogoś skądś lub od czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyremontować.
Wiktionary
czas. wyremontować dk.
rzecz. remont mrz.
przym. remontowy
Wiktionary
przedstawić informacje komputerowe w najodpowiedniejszej formie wizualnej lub dźwiękowej; zrenderować
SJP.pl
naprawiać coś starannie, usuwając wszystkie uszkodzenia
SJP.pl
zdrobnienie od wyro; prymitywne łóżko; prycza z desek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od wyro
Wiktionary
(1.1) Jeszcze tylko prysznic i wskakuję na wyrko.
Wiktionary
IPA: ˈvɨrkɔ, AS: vyrko
Wiktionary
rzecz. wyro n.
Wiktionary
potocznie: liche, prymitywne łóżko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. łóżko
Wiktionary
IPA: ˈvɨrɔ, AS: vyro
Wiktionary
rzecz. wyrko
Wiktionary
1. wytwarzanie dóbr; produkcja;
2. to, co zostało wytworzone; produkt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedmiot będący końcowym efektem procesu produkcji
(1.2) wyrabianie
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: wyrobić
Wiktionary
Towar – rzecz, zwierzę albo energia we wszelkiej postaci, mogąca stanowić przedmiot obrotu towarowego.
Wikipedia
(1.1) Nie przepadam za wyrobami z korka. Są mało estetyczne.
(1.2) Sąsiadka trudni się wyrobem ozdobnych kopert.
Wiktionary
IPA: ˈvɨrup, AS: vyrup
Wiktionary
rzecz. wyrabianie n., wyrobnik mos.
czas. wyrabiać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyrabiać, wariować
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrabiać)
(1.1) dokonany od|wyrabiać.
Wiktionary
(1.1) Na jej podstawie można wyrobić sobie pogląd, jak wielkim potencjałem ludzkim i technicznym dysponowali Niemcy w przeddzień wybuchu I wojny światowej.
Wiktionary
IPA: vɨˈrɔbʲit͡ɕ, AS: vyrobʹić
Wiktionary
rzecz. robot m., robota ż., robotnik m., robotnica ż., wyrobnik mos.
czas. robić
przym. roboczy
Wiktionary
1. taki, który nabrał doświadczenia, umiejętności, ogłady;
2. taki, który zniszczył się przez częste lub niewłaściwe użytkowanie
SJP.pl
miejsce, z którego przy pomocy robót górniczych usunięto skały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) górn. miejsce po działalności górniczej;
Wiktionary
Wyrobisko – przestrzeń w nieruchomości gruntowej lub górotworze powstała w wyniku robót górniczych. Wyróżnia się co najmniej dwa znaczenia tego pojęcia:
Wikipedia
przymiotnik od: wyrobisko
SJP.pl
dawniej: wynajmowanie się do pracy w charakterze wyrobnika
SJP.pl
osoba wynajmująca się do prac fizycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba wynajmująca się do prac fizycznych
(1.2) pot. lekcew. osoba wykonująca jakąś pracę, często żmudną i ciężką, bez zaangażowania i talentu, często tylko dla pieniędzy
Wiktionary
IPA: vɨˈrɔbʲɲik, AS: vyrobʹńik
Wiktionary
rzecz. wyrobnictwo n., wyrabianie n., wyrób m.
:: fż. wyrobnica ż.
czas. wyrabiać ndk., wyrobić dk.
Wiktionary
(1.1) najemnik
(1.2) chałturzysta
Wiktionary
1. wytwarzanie dóbr; produkcja;
2. to, co zostało wytworzone; produkt
SJP.pl
Wyroby (ukr. Вироби) – wieś na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie nowogrodzkim. W 2001 roku liczyła 80 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. w starożytności: miejsce kultu, w którym, według ówczesnych wierzeń, bogowie za pośrednictwem kapłanów przepowiadali przyszłość i udzielali rad
(1.3) przepowiednia przyszłości, tego, co się wydarzy
(1.4) kapłan przepowiadający przyszłość
(1.5) pot. osoba specjalizująca się w czymś
Wiktionary
W starożytności wyrocznią (łac. oraculium, gr. manteion) nazywano miejsce święte, gdzie bogowie, za pośrednictwem kapłanów, przepowiadali przyszłość, wyrażali swoją wolę i udzielali rad w sprawach prywatnych i państwowych.
Do najbardziej znanych wyroczni należały:
Wikipedia
(1.2) Według wyroczni w przyszłości będę bardzo bogaty.
Wiktionary
rzecz. wyrok ż., wyrokowanie n.
czas. wyrokować
Wiktionary
(1.1) alfa i omega, arbiter, augur, autorytet, erudyta, ideał, nestor, opiniodawca, rzeczoznawca, spec, wzór
(1.3) proroctwo, przepowiednia, wieszczba, wróżba
(1.5) alfa i omega, arbiter, augur, chodząca encyklopedia, ekspert, fachowiec, profesjonalista, rzeczoznawca, spec, specjalista, zawodowiec
Wiktionary
1. przestarzale: wydający wyrok; nieuchronny, nieodwołalny;
2. dawniej: dotyczący wyroku sądowego
SJP.pl
człowiek, który się wyrodził od swej rodziny, przodków, ziomków itp., człowiek wyrodny, nikczemnik
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) człowiek, który się wyrodził od swej rodziny, przodków, ziomków itp.
(1.2) człowiek wyrodny, nikczemnik
Wiktionary
IPA: vɨˈrɔdɛk, AS: vyrodek
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wyrodnie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: wyrodny; bardziej wyrodny
SJP.pl
postępujący niewłaściwie wobec własnej rodziny, niespełniający jej oczekiwań
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o osobie: postępujący podle wobec swojej rodziny bądź niespełniający jej oczekiwań
Wiktionary
przysł. wyrodnie
rzecz. rodzina ż.
Wiktionary
wyrodzić się:
1. urodzić się innym, gorszym niż reszta rodziny;
2. o roślinach: stopniowo stracić plenność, skarłowacieć, zdegenerować się
SJP.pl
1. wymarzyć
2. o pszczołach: wylecieć z ula
3. przenośnie - wyjść gromadnie z jakiegoś pomieszczenia
SJP.pl
wylęg owadów; masowa migracja młodych osobników w celu założenia nowego gniazda; wyrojenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. opuszczenie ula przez rój pszczół
Wiktionary
1. wymarzyć
2. o pszczołach: wylecieć z ula
3. przenośnie - wyjść gromadnie z jakiegoś pomieszczenia
SJP.pl
1. potocznie: osąd;
2. rodzaj orzeczenia sądu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. orzeczenie sądu rozstrzygające merytorycznie sprawę będącą przedmiotem postępowania sądowego;
(1.2) zwykle w lm. los, przeznaczenie
Wiktionary
Wyrok – orzeczenie sądu, rozstrzygające merytorycznie o kwestii będącej przedmiotem postępowania sądowego.
W postępowaniu karnym jest to rozstrzygnięcie w przedmiocie winy oskarżonego, mogące zawierać także rozstrzygnięcia o karze, środkach karnych, środkach kompensacyjnych, przepadku lub środkach zabezpieczających.
Wikipedia
(1.1) Na sali rozpraw zapadły wysokie wyroki.
Wiktionary
IPA: ˈvɨrɔk, AS: vyrok
Wiktionary
rzecz. wyrokowiec mos., wyrocznia ż., wyrokowanie n.
czas. wyrokować
Wiktionary
1. potocznie: osąd;
2. rodzaj orzeczenia sądu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wydawać wyrok
(1.2) wypowiadać sąd, osąd, zdanie (o czymś)
Wiktionary
rzecz. wyrokowiec mos., wyrokowanie n., wyrok m., wyrocznia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrokować.
Wiktionary
czas. wyrokować ndk.
rzecz. wyrok mrz., wyrocznia ż.
Wiktionary
człowiek skazany wyrokiem sądu na więzienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. policyjne więzień odsiadujący długi wyrok
Wiktionary
rzecz. wyrok
czas. wyrokować
Wiktionary
potocznie: oszukiwać kogoś; rolować
SJP.pl
dawniej:
1. uronić, zgubić;
2. zmarnować, wyrzucić;
3. wyronić się - wylecieć, wypaść
SJP.pl
wyrosnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) zob. wyrosnąć.
Wiktionary
poddać len działaniu słońca i rosy w celu łatwiejszego pozyskania włókna
SJP.pl
wyrośle;
1. zniekształcenie jakiejś części rośliny spowodowane przez pasożyta roślinnego lub zwierzęcego; cecydia;
2. chorobowy twór kostny na organach wewnętrznych lub zewnętrznych ludzi i zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. wyrośle.
Wiktionary
rzecz. wyrośle n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wyrośl;
1. zniekształcenie jakiejś części rośliny spowodowane przez pasożyta roślinnego lub zwierzęcego; cecydia;
2. chorobowy twór kostny na organach wewnętrznych lub zewnętrznych ludzi i zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. zgrubienie na łodydze lub liściu wywołane przez owada lub grzyba;
(1.2) anat. med. twór powstały na narządzie wewnętrznym lub zewnętrznym
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: wyrośl
Wiktionary
Wyrośle, cecydium (ang. cecidium) – zniekształcenie lub nabrzmienie wytworzone na różnych narządach roślin, spowodowane wniknięciem obcego organizmu i wydzielaniem przez niego substancji powodujących rozrost tkanek. Powstawanie wyrośli może być indukowane przez wirusy, bakterie, grzyby, nicienie, roztocza lub owady. Wśród wyrośli wyróżnia się między innymi zoocecydia (powstające po nakłuciu i złożeniu jaj przez owady w tkance roślinnej). Jednym z rodzajów zoocecydiów są galasy.
Wikipedia
rzecz. wyrośl ż.
Wiktionary
(1.1) cecydium
Wiktionary
wyroślówka ostowa - gatunek muchówki z rodziny nasionnicowatych
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyrastać)
(1.1) rozwinąć się, pokazując się w swojej okazałości
(1.2) osiągnąć duży wzrost
(1.3) osiągnąć dojrzałość
(1.4) stracić pewne cechy (np. wyglądu czy usposobienia)
Wiktionary
(1.3) Waldemar wyrósł na przystojnego kawalera.
Wiktionary
rzecz. wyrośnięcie n., wyrastanie n.
przym. wyrosły, wyrośnięty
Wiktionary
(1.1) zaistnieć
(1.2) powiększyć się
(1.3) dojrzeć, wydorośleć
(1.4) wydorośleć
Wiktionary
1. dawniej: wyrastanie, rośnięcie, wzrost
2. w związku frazeologicznym: coś jest na wyrost - coś jest zbyt duże, zbyt obszerne
SJP.pl
1. potocznie: chłopak w wieku dorastania; podrostek, nastolatek, młodzieniaszek, małolat;
2. w anatomii: twór zbudowany z tkanki kostnej, skórnej, chrzęstnej, rogowej, występujący na ciele lub narządach organizmów żywych, pełniący różnorodne funkcje; wypust, wypustka;
3. w anatomii: wyrostek robaczkowy - u człowieka i niektórych ssaków: szczątkowa część jelita ślepego o długości około 8 cm, której ściany zawierają dużo grudek chłonnych;
4. mody osobnik bydła rogatego, przechodzący z pokarmu mlecznego na paszę roślinną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kilkunastoletni chłopak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) anat. biol. odstający twór na skórze, kości lub narządach organizmów
(2.2) pot. wyrostek robaczkowy
(2.3) leśn. małe drzewko przeznaczone do sadzenia
Wiktionary
Wyrostek (łac. processus) – rozmaite, wydłużone uwypuklenie różnych części narządów lub zarodników:
Wikipedia
(1.1) Za nimi szła grupa wyrostków z Murzasichla.
(2.1) Przylistki to wyrostki u nasady liści.
(2.2) W szpitalu w Ligocie wycięli wujkowi wyrostek.
(2.3) Każdy z uczniów dostał po wyrostku, które miały być sadzone w równych rzędach.
Wiktionary
rzecz. wyrośnięty m., wyrośnięcie n.
czas. wyrastać ndk.
przym. wyrośnięty, wyrosły
Wiktionary
(1.1) młokos, niedorostek
(2.2) wyrostek robaczkowy
Wiktionary
1. potocznie: chłopak w wieku dorastania; podrostek, nastolatek, młodzieniaszek, małolat;
2. w anatomii: twór zbudowany z tkanki kostnej, skórnej, chrzęstnej, rogowej, występujący na ciele lub narządach organizmów żywych, pełniący różnorodne funkcje; wypust, wypustka;
3. w anatomii: wyrostek robaczkowy - u człowieka i niektórych ssaków: szczątkowa część jelita ślepego o długości około 8 cm, której ściany zawierają dużo grudek chłonnych;
4. mody osobnik bydła rogatego, przechodzący z pokarmu mlecznego na paszę roślinną
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) med. anat. związany z wyrostkiem robaczkowym
Wiktionary
1. taki, który rozwinął się, uformował się z czegoś; wyrośnięty;
2. taki, który wyrósł, jest dojrzały; wyrośnięty;
3. przenośnie:
a) taki, który został zbudowany, wzniesiony;
b) taki, który wywodzi się z czegoś
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
wieś na Ukrainie:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
muchówka z rodziny bzygowatych
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrównywać)
(1.1) dokonany od|wyrównywać.
Wiktionary
(1.1) Niespiesznymi ruchami mocno pościągał rozluźnione klamry i sprzączki kurtki, wyrównał na sobie fałdy odzieży, sprawdził, czy w żadnym miejscu nie ograniczają swobody ruchów.
Wiktionary
IPA: vɨˈruvnat͡ɕ, AS: vyruvnać
Wiktionary
rzecz. wyrównywanie n., równina ż., wyrównanie n.
czas. wyrównywać, równać ndk.
przym. równy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrównać.
Wiktionary
czas. wyrównywać, wyrównać dk.
rzecz. równina ż., wyrównywanie n.
Wiktionary
jednolity pod pewnym względem, niewykazujący zróżnicowania
SJP.pl
Wyrówno (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Wërówno; niem. Wirowen) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Lipusz na obrzeżach Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego nad jeziorem Wyrówno. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Lipuska Huta.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
doprowadzać samolot lub szybowiec do stanu równowagi; równoważyć
SJP.pl
doprowadzić samolot lub szybowiec do stanu równowagi; zrównoważyć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrównać)
(1.1) czynić coś równym, gładkim, bez nierówności
(1.2) czynić jednakowym pod pewnym względem, ujednolicać
(1.3) stabilizować, czynić regularnym (np. o pulsie)
(1.4) o długu: spłacać
(1.5) o brakach w wiedzy: nadrabiać
(1.6) sport. doprowadzać do remisu
czasownik zwrotny niedokonany wyrównywać się (dk. wyrównać się)
(2.1) stawać się jednakowym pod pewnym względem, ujednolicać się
(2.2) stabilizować się, stawać się regularnym (np. o pulsie)
Wiktionary
rzecz. wyrównanie n., wyrównywanie n., równina ż., równanie n., równość ż.
czas. równać ndk., wyrównać dk.
przym. równy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrównywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨruvnɨˈvãɲɛ, AS: vyruvnyvãńe
Wiktionary
czas. wyrównywać, wyrównać
rzecz. równina ż., wyrównanie
Wiktionary
wyrozmawiać się - zmęczyć się, znużyć się długą rozmową
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyróżnić)
(1.1) zwracać na kogoś lub coś specjalną uwagę, wybierać spośród innych; dawać komuś, czemuś pierwszeństwo
(1.2) czynić coś wyrazistym
czasownik zwrotny niedokonany wyróżniać się (dk. wyróżnić się)
(2.1) wyodrębniać się z otoczenia
Wiktionary
(1.1) Komisja będzie wyróżniać trzy prace spośród nadesłanych na konkurs.
(1.2) Strój wyróżniał go spośród obecnych.
(2.1) W szkole lepiej wyróżniać się wiedzą niż strojem.
Wiktionary
IPA: vɨˈruʒʲɲät͡ɕ, AS: vyružʹńäć
Wiktionary
rzecz. różnica ż., wyróżnik m., wyróżnianie n., wyróżnienie n., odróżnienie n., odróżnianie n., poróżnienie n., poróżnianie n., zróżnicowanie n.
czas. różnić ndk., wyróżnić dk., odróżnić dk., odróżniać ndk., poróżnić dk., poróżniać ndk., zróżnicować dk.
przym. różny, różnicowy, wyróżnialny
Wiktionary
(1.1-2) uwydatniać, wyodrębniać
Wiktionary
możliwość wyróżnienia, wyodrębnienia czegoś
SJP.pl
dający się wyróżnić, wyodrębnić
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który jest możliwy do wyróżnienia, wyodrębnienia
Wiktionary
(1.1) Na przykład fotografowanie ludzi oraz przedmiotów martwych jest diametralnie odmienne od fotografowania krajobrazu. Wynika to z faktu, że krajobraz stanowi większą całość, natomiast sylwetki osób czy przedmioty są charakterystyczne i wyróżnialne z otoczenia.
Wiktionary
rzecz. wyróżnialność ż., wyróżnienie n.
czas. wyróżniać ndk., wyróżnić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyróżniać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨruʒʲˈɲä̃ɲɛ, AS: vyružʹńä̃ńe
Wiktionary
czas. wyróżniać
rzecz. wyróżnienie n., wyróżnik mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyróżniać)
(1.1) dokonany od|wyróżniać.
Wiktionary
IPA: vɨˈruʒʲɲit͡ɕ, AS: vyružʹńić
Wiktionary
czas. wyróżniać, różnić
rzecz. wyróżnik mrz., wyróżnienie n., zróżnicowanie
przym. wyróżnialny
Wiktionary
rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki
(1.1) uhonorowanie za szczególne osiągnięcie
(1.2) zwrócenie na kogoś uwagi
(1.3) wyodrębnienie czegoś istotnego
Wiktionary
Nagroda:
Wikipedia
rzecz. wyróżnik mrz., wyróżnianie
czas. wyróżniać, wyróżnić
przym. wyróżnialny
Wiktionary
(1.1) dyplom, nagroda, uhonorowanie, zaszczyt
(1.2) faworyzowanie
(1.3) odróżnienie, podkreślenie, wyodrębnienie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cecha, właściwość odróżniająca coś od czegoś
(1.2) mat. liczba określająca charakter i wartości liczbowe rozwiązań danego równania
(1.3) techn. liczba określająca pewną wielkość charakterystyczną maszyny lub urządzenia
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. różnica ż., wyróżnienie n., wyróżnianie n., odróżnienie n., odróżnianie n., poróżnienie n., poróżnianie n., zróżnicowanie n.
czas. różnić ndk., wyróżnić dk., wyróżniać ndk., odróżnić dk., odróżniać ndk., poróżnić dk., poróżniać ndk., zróżnicować dk.
przym. różny, różnicowy
Wiktionary
kobieta, którą wyróżniono spośród innych
SJP.pl
osoba, którą wyróżniono spośród innych
SJP.pl
ryba z rodziny karpiowatych, gatunek płoci; występuje w basenie Morza Czarnego i Azowskiego
SJP.pl
Wyrozub (Rutilus frisii) – gatunek ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), największa z rodzaju Rutilus.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: wyrozumiale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wyrozumiały
SJP.pl
pobłażliwość; skłonność do wybaczania czyichś błędów, niepowodzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest wyrozumiały, cecha tego, co jest wyrozumiałe
Wiktionary
przym. wyrozumiały
Wiktionary
(1.1) zrozumienie, łagodność, pobłażliwość, tolerancyjność
Wiktionary
pobłażliwy; cechujący się zrozumieniem dla czyichś błędów i chęcią do ich wybaczania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podchodzący ze zrozumieniem do czyjegoś niewłaściwego postępowania i skłonny wybaczać
Wiktionary
rzecz. wyrozumiałość ż., wyrozumienie n.
czas. wyrozumieć
przysł. wyrozumiale
Wiktionary
(1.1) pobłażliwy, tolerancyjny
Wiktionary
dawniej:
1. zrozumieć, pojąć coś;
2. wyciągnąć z czegoś wniosek; zrozumieć;
3. okazać wyrozumiałość
SJP.pl
dawniej:
1. rozumieć, pojmować coś;
2. wyciągać z czegoś wniosek; rozumieć;
3. okazywać wyrozumiałość
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Jerzy Lesław Wyrozumski (ur. 7 marca 1930 w Trembowli, zm. 2 listopada 2018 w Krakowie) – polski historyk mediewista, profesor nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1981–1986 dziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1987–1990 prorektor UJ. Organizator, członek i w latach 1994–2015 sekretarz generalny odrodzonej Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1980–2015 prezes Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.
Wikipedia
wulgarnie: odbyć stosunek seksualny; zerżnąć, zruchać, wygrzmocić
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wykarczować
Wiktionary
(1.1) Gospodarzu, zasłyszałem gdzieś po drodze, że wasz pan chciałby ten kawał lasu na pole wyrudować.
Wiktionary
1. wysiedlić, wydziedziczyć;
2. wyprzeć, zmienić na coś innego
SJP.pl
1. usuwać kogoś z miejsca, w którym mieszkał; wysiedlać;
2. wypierać, zmieniać na coś innego
SJP.pl
dawniej: ukarbować, ufryzować przy pomocy rurek
SJP.pl
udawać się w trasę dokądś, rozpoczynać podróż, wędrówkę; opuszczać jakieś miejsce w celu odbycia podróży, wędrówki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyruszyć)
(1.1) ruszać w drogę
Wiktionary
(1.1) Nowy bułgarski kontyngent wyrusza do Iraku.
Wiktionary
IPA: vɨˈruʃat͡ɕ, AS: vyrušać
Wiktionary
rzecz. wyruszenie n., wyruszanie n., ruch m.
czas. wyruszyć dk., ruszać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyruszać.
Wiktionary
czas. wyruszać ndk.
Wiktionary
udać się w trasę dokądś, rozpocząć podróż, wędrówkę; opuścić jakieś miejsce w celu odbycia podróży, wędrówki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyruszać)
(1.1) dokonany od|wyruszać.
Wiktionary
(1.1) Wtedy okazało się, że wrócił do miejsca, z którego wyruszył - w sam środek wielkiego lasu.
Wiktionary
IPA: vɨˈruʃɨt͡ɕ, AS: vyrušyć
Wiktionary
rzecz. ruch
czas. ruszać, wyruszać
Wiktionary
1. dziura, otwór powstałe w wyniku działania czegoś niszczącego;
2. przenośnie: luka, brak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka przepływająca przez obszar Polski i Ukrainy, prawy dopływ Wiaru;
Wiktionary
4 cieki wodne:
Wikipedia
1. rwąc wyciągnąć coś, wydobyć siłą; wyszarpnąć;
2. odebrać przemocą; wydrzeć;
3. wyrwać się - a). uwolnić się, wydostać się; b). wybrać się dokądś porzucając obowiązki; wymknąć się; c). wystąpić z czymś nie w porę, niepotrzebnie
SJP.pl
czasownik
(1.1) wyciągnąć na siłę; wyszarpać
(1.2) przen. niespodziewanie przerwać jakiś stan
(1.3) przen. pot. zdobyć partnera, partnerkę, sympatię
Wiktionary
(1.1) Poślinił palec, tarł papier, odwrócił stronę i ujrzał brzydką dziurę. Wyrwał kartkę, zeszyt się rozsypał, na bibule została plama.
Wiktionary
IPA: ˈvɨrvat͡ɕ, AS: vyrvać
Wiktionary
rzecz. zrywka ż., wyrwanie n., wyrywanie n., wyrwa ż.
czas. wyrywać ndk.
Wiktionary
(1.1) wyszarpać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrwać.
Wiktionary
IPA: vɨrˈvãɲɛ, AS: vyrvãńe
Wiktionary
czas. wyrwać, wyrywać
rzecz. zrywka ż., wyrwa ż.
Wiktionary
ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrywas, wyrywaniec, wyrywany, wyrwany
SJP.pl
ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrywas, wyrwaniec, wyrywaniec, wyrywany
SJP.pl
1. ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrywas, wyrwaniec, wyrywaniec, wyrywany, wyrwany;
2. przyśpiewka podczas tańczenia wyrywanego; wyrywas
SJP.pl
Wyrwas – kolonia w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Rząśnia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
1. postać z bajek, olbrzym o wielkiej, nadludzkiej sile; Wyrwidąb;
2. żartobliwie: człowiek odznaczający się taką siłą
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) złodziej kieszonkowy
(1.2) przen. naciągacz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. środ. rodzaj wyciągu narciarskiego ze stalową liną i specjalnym kluczem lub „połówką orczyka”; wyciąg bezpodporowy;
Wiktionary
Wyciąg bezpodporowy – wyciąg narciarski służący do wciągania narciarzy (rzadziej także snowboardzistów) do góry wzdłuż stoku. Spotyka się też określenia wyrwirączka lub wyrwiłapka.
Składa się on z długiej liny ciągniętej przez koło napędzane silnikiem elektrycznym. Podobne koło występuje na końcu wyciągu, jednak nie jest ono napędzane.Istnieje kilka odmian tego rodzaju wyciągów w zależności od sposobu, w jaki narciarz się do niego wczepia:
Wikipedia
(1.1) Ktoś jeszcze pamięta wyrwirączkę? To był wyciąg tylko dla odważnych.
Wiktionary
(1.1) wyrwiłapka
Wiktionary
żartobliwie: dentysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. żart. dentysta
Wiktionary
IPA: vɨrˈvʲizɔ̃mp, AS: vyrvʹizõmp
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wyry (niem. Wyrow) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie mikołowskim, w gminie Wyry, której jest siedzibą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
pozbawiać ryb (np. staw, rzekę)
SJP.pl
pozbawić ryb (np. staw, rzekę)
SJP.pl
1. zrobić wgłębienie, rozgrzebać;
2. wyrzeźbić, wyciąć ornamenty
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|ryć. – ryjąc, zrobić w czymś wgłębienie, napis, rysunek itd.
Wiktionary
rzecz. rycie n., wyrycie n.
czas. ryć ndk.
Wiktionary
przygotować do czegoś; naprawić coś, uporządkować
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. starannie przygotować, zwykle ubrać
Wiktionary
(1.1) Myśmy w szkole zrobili wigilię dla dzieci, a on znowu nam dużo pomógł. Wsparli flisacy, strażacy, no i pomału rodziła się izba, aż ją wyrychtowaliśmy.
Wiktionary
czas. rychtować, narychtować
rzecz. wyrychtowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrychtować.
Wiktionary
czas. wyrychtować dk.
Wiktionary
potocznie: przygotowywać coś z wielką dokładnością
SJP.pl
przymiotnik od: Wyryki
SJP.pl
gmina wiejska w Polsce
SJP.pl
gatunek chrząszcza, który drąży chodniki w drewnie drzew liściastych i hoduje w nich grzybnie - pożywienie dla larw; szkodnik
SJP.pl
o cechach wyrynnikowatych (podrodzina chrząszczy)
SJP.pl
o cechach wyrynnikowatych (podrodzina chrząszczy)
SJP.pl
środowiskowo: wędrówka, wycieczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wędrówka, wycieczka
Wiktionary
wyrys mapy - ręczna kopia fragmentu mapy
SJP.pl
wyłom w kamieniołomie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrwać)
(1.1) siłą wyciągnąć, wydobyć coś z czegoś
(1.2) gwałtownie ruszyć się z miejsca
(1.3) slang. uwodzić kogoś, podrywać kogoś
Wiktionary
(1.1) Wyrywałeś, wyszarpywałeś z maszyny kartki, na których widniały pracowicie wystukane słowa, nie te, o które ci chodziło, nie takie.
(1.3) Powiedzcie, ale tak bez bicia: kiedy ostatnio coś przeczytaliście? I nie chodzi tu o komiks albo instrukcję obsługi pralki. Nie chodzi też o blogi i portale internetowe, ani nawet o lektury branżowe, które czytacie, żeby klepać hajs, wyrywać laski na software developera, czy (ewentualnie) rozwijać się w swojej dziedzinie.
Wiktionary
rzecz. zrywka ż., wyrywanie n., wyrwanie n., rwanie n., wyrwa ż.
czas. wyrwać dk., rwać dk.
Wiktionary
(1.1) wyszarpywać, wydzierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrywać.
Wiktionary
czas. wyrwać, wyrywać ndk.
rzecz. zrywka ż., wyrwa ż.
Wiktionary
ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrywas, wyrwaniec, wyrywany, wyrwany
SJP.pl
ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrywas, wyrwaniec, wyrywaniec, wyrwany
SJP.pl
1. ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrwaniec, wyrywaniec, wyrywany, wyrwany;
2. przyśpiewka podczas tańczenia wyrywanego; wyrwas;
3. dawniej: dowcip, żart
SJP.pl
archaicznie: wyrwanie, wyrywanie; dziś tylko w zwrocie: na wyrywki - nie w jednym ciągu, nie po kolei
SJP.pl
archaicznie: wyrwanie, wyrywanie; dziś tylko w zwrocie: na wyrywki - nie w jednym ciągu, nie po kolei
SJP.pl
przysłówek
(1.1) uwzględniając tylko niektóre, przypadkowo wybrane części pewnej całości
Wiktionary
(1.1) Zagadnieniem istotnym, ale rzadko i wyrywkowo poruszanym w piśmiennictwie psychiatrycznym, zwłaszcza polskim, jest historia melancholii.
Wiktionary
rzecz. wyrywka ż., wyrywkowość ż.
przym. wyrywkowy
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wyrywny
SJP.pl
przesadny zapał, nadgorliwość
SJP.pl
wyrywający się, chętny, pochopny
SJP.pl
czasownik
(1.1) dopuszczać się czegoś złego w stosunku do kogoś; popełniać coś
Wiktionary
(1.1) Czuła, że jest jej dobrze, a jednocześnie widziała, jak wielką przykrość wyrządza swojej rodzinie.
(1.1) Hoover tu i ówdzie robił gesty pojednawcze, naprawiając różne krzywdy, które w poprzednich latach wyrządzano w akcji prześladowania działaczy robotniczych i postępowych.
Wiktionary
IPA: vɨˈʒɔ̃nd͡zat͡ɕ, AS: vyžõnʒać
Wiktionary
czas. wyrządzić dk.
rzecz. wyrządzanie n., wyrządzenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrządzać.
Wiktionary
czas. wyrządzać ndk.
rzecz. wyrządzenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrządzić.
Wiktionary
IPA: ˌvɨʒɔ̃nˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vyžõnʒẽńe
Wiktionary
czas. wyrządzić dk., wyrządzać ndk.
rzecz. wyrządzanie n.
Wiktionary
zrobić coś złego, nagannego, np. wyrządzić krzywdę, szkody, przykrość
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrządzać)
(1.1) dokonany od|wyrządzać.
Wiktionary
(1.1) Jeżeli wykroczeniem została wyrządzona szkoda w mieniu, warunkowe zawieszenie wykonania kary może być orzeczone tylko wtedy, gdy szkoda została w całości naprawiona.
Wiktionary
IPA: vɨˈʒɔ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: vyžõńʒ́ić
Wiktionary
czas. rządzić, wyrządzać
rzecz. wyrządzenie n.
Wiktionary
1. wyrazić coś w mowie; wypowiedzieć; wymówić;
2. wyrzec się - zrezygnować z czegoś; zrzec się czegoś; zerwać z kimś stosunki
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) daw. rzec, powiedzieć, wyrazić coś słowami
czasownik zwrotny wyrzec się
(2.1) wyprzeć się czegoś lub kogoś
(2.2) zrezygnować z czegoś
Wiktionary
(1.1) Żydzi w Polsce pod względem wiary nie są jednolici. Dzielą się na wiele sekt, tak, że trudno jest wyrzec którzy są właściwie ortodoxami.
Wiktionary
rzecz. wyrzeczenie n.
czas. rzec
Wiktionary
książkowo: rezygnacja z czegoś w imię wyższych celów; poświęcenie, ustępstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rezygnacja z wygód lub przyzwyczajeń
Wiktionary
czas. wyrzec, wyrzec się dk., wyrzekać się ndk.
rzecz. wyrzekanie n.
Wiktionary
(1.1) poświęcenie
Wiktionary
1. przestarzałe: narzekać na kogoś, na coś, przedstawiać swe skargi, mówić o kimś, czymś z niezadowoleniem; biadać, utyskiwać;
2. wyrzekać się - rezygnować z czegoś; zrzekać się czegoś; zrywać z kimś stosunki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyrzec)
(1.1) przest. wyrażać niezadowolenie
(1.2) reg. skarżyć się głośno
(1.3) daw. wyrażać słowami
czasownik zwrotny niedokonany wyrzekać się (dk. wyrzec się)
(2.1) nie przyznawać się do związku z kimś lub czymś
(2.2) ulegać rezygnacji z czegoś
Wiktionary
rzecz. wyrzekanie n.
Wiktionary
(1.1-2) biadać, biadolić, narzekać, utyskiwać, żalić się
(1.3) wymawiać, wypowiadać
(2.1) wypierać się, zapierać się
(2.2) rezygnować, zrzekać się, odejmować sobie od ust, odmawiać sobie
Wiktionary
potocznie: zachowanie wyrażające czyjeś niezadowolenie; kaprysy, grymasy, wydziwiania
SJP.pl
wyrzeknąć się - dawniej: wyrzec się;
1. wyprzeć się kogoś lub czegoś;
2. zrezygnować z czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) przest. współcz. książk. wykonać rzeźbę, wyryć ornament
(1.2) daw. pozbawić życia wielu osobom lub zwierzętom
czasownik zwrotny dokonany wyrzezać się (ndk. brak)
(2.1) daw. wyrzezać (1.2), wymordować wzajemnie jeden drugiego
Wiktionary
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., zarzezać dk.
Wiktionary
(2.1) wyrżnąć się, wyciąć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. współcz. książk. wykonanie rzeźby, wyrycie ornamentu
(1.2) daw. pozbawienie życia wielu osobom lub zwierzętom
Wiktionary
Okaleczanie żeńskich narządów płciowych (ang. female genital mutilation, FGM), potocznie obrzezanie kobiet lub wyrzezanie – rytualne nacinanie lub usuwanie niektórych lub wszystkich części zewnętrznych żeńskich narządów płciowych. Praktyka ta spotykana jest w Afryce, Azji i na Bliskim Wschodzie. UNICEF oszacował w 2016 roku, że 200 milionów kobiet żyjących obecnie w 30 krajach – 27 państw afrykańskich, Indonezji, irackiego Kurdystanu i Jemenu – zostało poddanych temu rytuałowi.
Wikipedia
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., zarzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
Wiktionary
1. wykonywać rzeźbę;
2. nadawać czemuś określony kształt
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rzeźbić)
(1.1) dokonany od|rzeźbić.
Wiktionary
rzecz. rzeźba ż., rzeźbiarka ż., rzeźbiarstwo n., rzeźbiarz mos., rzeźbienie n.
czas. narzeźbić dk., porzeźbić ndk., rzeźbić ndk.
przym. rzeźbiarski
przysł. rzeźbiarsko
Wiktionary
charcząc, wypowiedzieć coś z trudem; wycharczeć
SJP.pl
1. wycinać coś, np. z kamienia;
2. dawniej: wymordowywać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrzynać)
(1.1) wyciąć coś (np. wzór, napis) w jakimś twardym materiale
(1.2) pot. uderzyć kogoś mocno
(1.3) pot. zabić wiele osób albo zwierząt
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyrzynać)
(2.1) pot. upaść, uderzając w coś
czasownik zwrotny dokonany wyrżnąć się (ndk. wyrzynać się)
(3.1) pot. uderzyć mocno samego siebie
(3.2) pot. pozabijać siebie wzajemnie
(3.3) o zębie: wyrastając, przebić dziąsło
Wiktionary
(1.2) Ty głupia babo, bo zaraz zdejmę pasek i wyrżnę cię w tyłek, ale nie skórą, tylko tą sprzączką.
(3.3) Joasi wyrżnął się wreszcie ostatni ząb mądrości.
Wiktionary
IPA: ˈvɨrʒnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vyržnõńć
Wiktionary
rzecz. wyrzynanie n., wyrzynarka ż., wyrżnięcie n., dorżnięcie n.
czas. przerżnąć, przerzynać, dorżnąć, rżnąć, powyrzynać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrżnąć.
Wiktionary
IPA: vɨˈrʒʲɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vyržʹńė̃ńće
Wiktionary
czas. wyrżnąć, rżnąć, dorżnąć, przerzynać, przerżnąć
rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrzucić)
(1.1) pozbywać się czegoś
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) książk. robić komuś wyrzuty
Wiktionary
(1.1) Nie należy wyrzucać śmieci do lasu.
Wiktionary
IPA: vɨˈʒut͡sat͡ɕ, AS: vyžucać
Wiktionary
rzecz. wyrzucanie n., wyrzucenie n., wyrzutek m., wyrzutnia ż., wyrzut m., rzut m.
czas. rzucać ndk., rzucić dk., wyrzucić dk.
przym. rzutki
Wiktionary
(1.1) odkładać, eliminować, usuwać
(2.1) wytykać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrzucać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨʒuˈt͡sãɲɛ, AS: vyžucãńe
Wiktionary
czas. wyrzucać, wyrzucić
rzecz. wyrzut mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrzucić.
Wiktionary
czas. wyrzucać, wyrzucić
rzecz. wyrzut mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrzucać)
(1.1) pozbyć się czegoś
(1.2) spowodować, że ktoś wbrew swojej woli opuszcza dane miejsce lub instytucję
(1.3) gwałtownie nadać czemuś ruch do zewnątrz
Wiktionary
(1.1) Wyrzuć to, nie będzie już potrzebne.
(1.2) Pawełek został wyrzucony z klasy z powodu swojej bezczelnej postawy.
(1.3) W momencie katastrofy siła odśrodkowa wyrzuciła z kabiny pasażerkę i część bagaży.
Wiktionary
IPA: vɨˈʒut͡ɕit͡ɕ, AS: vyžućić
Wiktionary
aspekt niedokonany wyrzucać
czas. rzucać, rzucić
rzecz. wyrzucanie n., wyrzucenie n., wyrzutek m., wyrzutnia ż., wyrzut mrz.
Wiktionary
1. pretensja o coś; karcąca uwaga; wymówka;
2. silny, gwałtowny ruch czymś; machnięcie; wyrzucenie;
3. rzucenie czegoś na odległość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwałtowne rzucenie lub wyciągnięcie
(1.2) pretensja lub żal wyraźnie pokazywane
(1.3) zewnętrzny sposób wyrażania wyrzutu (1.2)
(1.4) med. przest. zmiana na skórze lub śluzówce
Wiktionary
Wyrzut – gwałtowne rozprzestrzenienie się ognia spowodowane zagotowaniem się wody na dnie zbiornika wysokowrzącej płonącej cieczy o niejednorodnym składzie, zwykle ropy naftowej.
Wikipedia
rzecz. wyrzucanie n., wyrzucenie n., wyrzutek mos., wyrzutnia ż., rzut m.
czas. rzucać, wyrzucać ndk., wyrzucić dk.
Wiktionary
(1.1) machnięcie, rzut, wyciągnięcie
(1.2) pretensja, skarga, wymówka, zarzut, żal
(1.3) wyraz, zmartwienie
(1.4) wykwit, krosta, pryszcz
Wiktionary
osoba, która skompromitowała własne środowisko swoim zachowaniem, postępowaniem, jest przez nie nieakceptowana, potępiana itp.; wyrodek, zakała, czarna owca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osobnik represyjnie wykluczony z danej społeczności
Wiktionary
Wyrzutek (ang. An Outcast of the Islands) – druga powieść Josepha Conrada, wydana w 1896 w Londynie w wydawnictwie „T. Fisher Unwin”. Utwór ma wiele wspólnego z pierwszą powieścią Conrada, Szaleństwo Almayera, opisuje niektóre znane z poprzedniego utworu postaci i wydarzenia, choć akcja rozgrywa się kilkanaście lat wcześniej.
Wikipedia
(1.1) Nie utrzymuj kontaktów z tym wyrzutkiem, przynajmniej nie publicznie!
Wiktionary
czas. wyrzucić, wyrzucać
rzecz. wyrzut m.
Wiktionary
(1.1) parias, czarna owca
Wiktionary
osoba, która skompromitowała własne środowisko swoim zachowaniem, postępowaniem, jest przez nie nieakceptowana, potępiana itp.; wyrodek, zakała, czarna owca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. wojsk. urządzenie do wyrzucania, wystrzeliwania czego
(1.2) liter. pominięcie w wyrażeniu wyrazu albo wyrazów domyślnych w szerszym kontekście
(1.3) jęz. zanik samogłoski wygłosowej lub końcowej zgłoski wyrazu przed samogłoską nagłosową kolejnego wyrazu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wyrzut mrz., rzut mrz.
czas. wyrzucać ndk., wyrzucić dk.
Wiktionary
(1.1) katapulta
(1.2) elipsa
(1.3) elizja
Wiktionary
urządzenie stosowane do wypychania przedmiotów, które trudno wyjąć, np. na taśmach produkcyjnych
SJP.pl
Wyrzutnik – element lub mechanizm broni lufowej wyrzucający z broni łuskę wyciągniętą przez wyciąg (w broni strzeleckiej) lub wyciągający łuskę z komory nabojowej i wyrzucający ją poza broń (w broni artyleryjskiej).
Wyrzutnik może być częścią zamka lub być przymocowany do szkieletu lub wnętrza komory zamkowej. Wyrzutniki mogą być sztywne, odchylne (wyrzucają łuskę uderzając w jej dno), dźwigniowe i dźwigniowo-krzywkowe (wyrzucają łuskę uderzając w jej tułowie).
Wikipedia
przymiotnik od: wyrzut
SJP.pl
wysryw; wulgarnie:
1. nic niewarty tekst, utwór, wypowiedź;
2. wysyp, urodzaj
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyrzygiwać)
(1.1) posp. zwymiotować
Wiktionary
IPA: vɨˈʒɨɡat͡ɕ, AS: vyžygać
Wiktionary
rzecz. rzygi nmos., rzygowiny nmos., rzyganie n., rzygnięcie n., rzygacz m., wyrzyganie n.
czas. porzygiwać, rzygać ndk., rzygnąć dk., wyrzygiwać ndk., obrzygać dk., narzygać dk., zarzygać dk., urzygać dk., zrzygać się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrzygać.
Wiktionary
czas. wyrzygać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrzygać)
(1.1) posp. wymiotować
Wiktionary
IPA: ˌvɨʒɨˈɟivat͡ɕ, AS: vyžyǵivać
Wiktionary
rzecz. rzygi nmos., rzygowiny nmos., rzyganie n., rzygnięcie n., rzygacz m., wyrzygiwanie n.
czas. rzygać ndk., rzygnąć dk., wyrzygać dk., obrzygać dk., narzygać dk., zarzygać dk., urzygać dk., zrzygać się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrzygiwać.
Wiktionary
czas. wyrzygiwać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. wycinać coś w twardym materiale lub z twardego materiału;
2. potocznie: zabijać wielu ludzi, wiele zwierząt;
3. potocznie: uderzać kogoś z całej siły;
4. potocznie: rzucać czymś z rozmachem;
5. potocznie: uderzać o coś mocno;
6. potocznie: robić coś z zapałem;
7. potocznie: przewracać się, upadać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrżnąć)
(1.1) niedokonany od|wyrżnąć.
Wiktionary
IPA: vɨˈʒɨ̃nat͡ɕ, AS: vyžỹnać
Wiktionary
rzecz. wyrzynanie n., dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
czas. rżnąć, dorżnąć, przerzynać, przerżnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyrzynać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨʒɨ̃ˈnãɲɛ, AS: vyžỹnãńe
Wiktionary
czas. wyrzynać, wyrżnąć, rżnąć, dorżnąć, przerzynać, przerżnąć
rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wyrzynarka
Wiktionary
rzecz. wyrzynarka ż., dorżnięcie n.
czas. dorżnąć, przerzynać, przerżnąć
Wiktionary
cienka piłka służąca do wyrzynania otworów i wykrojów w drewnie; laubzega; włośnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. elektronarzędzie służące do cięcia drewna, metali i tworzyw sztucznych;
Wiktionary
Wyrzynarka – elektronarzędzie o posuwisto-zwrotnym ruchu brzeszczota służące przede wszystkim do cięcia drewna, ale również miękkich metali i tworzyw sztucznych. W zależności od przecinanego materiału konieczny jest dobór odpowiednich brzeszczotów. Wyrzynarki mogą być wykonane jako narzędzia ręczne lub stacjonarne.
Wikipedia
(1.1) Wyrzynarka jest dosyć uniwersalnym elektronarzędziem warsztatowym.
Wiktionary
IPA: ˌvɨʒɨ̃ˈnarka, AS: vyžỹnarka
Wiktionary
rzecz. dorznięcie n., dorżnięcie n., dorzynanie n., naderznięcie n., naderżnięcie n., nadrzynanie n., narznięcie n., narżnięcie n., narzynacz mrz., narzynaczka ż., narzynanie n., naurzynanie n., nawyrzynanie n., oberznięcie n., oberżnięcie n., obrzyn mrz., obrzynanie n., obrzynarka ż., obrzynek mrz., oderznięcie n., oderżnięcie n., odrzynanie n., odrzynek mrz., orznięcie n., orżnięcie n., orzynanie n., poderznięcie n., poderżnięcie n., podrzynacz mrz., podrzynaczka ż., podrzynanie n., poobrzynanie n., poprzerzynanie n., porozrzynanie n., porznięcie n., porżnięcie n., pourzynanie n., powyrzynanie n., pozarzynanie n., pozrzynanie n., przerznięcie n., przerżnięcie n., przerzynanie n., przerzynarka ż., przerzynka ż., przyrznięcie n., przyrżnięcie n., przyrzynanie n., przyrzynarka ż., rozerznięcie n., rozerżnięcie n., rozrzynanie n., rznięcie n., rżnięcie n., urznięcie n., urżnięcie n., urzyn mrz., urzynanie n., urzynek mrz., werznięcie n., werżnięcie n., wrzynanie n., wyrznięcie n., wyrżnięcie n., wyrzynaczka ż., wyrzynanie n., wyrzynek mrz., wyrzynka ż., zarznięcie n., zarżnięcie n., zarzynadło n., zarzynanie n., zerznięcie n., zerżnięcie n., zrzyn mrz., zrzynanie n., zrzynek mrz.
:: fż. wyrzynareczka ż.
czas. dorznąć dk., dorzynać ndk., dorżnąć dk., naderznąć dk., naderżnąć dk., nadrzynać ndk., narznąć dk., narzynać ndk., narżnąć dk., naurzynać ndk., nawyrzynać ndk., oberznąć dk., oberżnąć dk., obrzynać ndk., oderznąć dk., oderżnąć dk., odrzynać ndk., orznąć dk., orzynać ndk., orżnąć dk., poderznąć dk., poderżnąć dk., podrzynać ndk., poobrzynać ndk., poprzerzynać ndk., porozrzynać ndk., porznąć dk., porżnąć dk., pourzynać ndk., powyrzynać ndk., pozarzynać ndk., pozrzynać ndk., przerzynać ndk., przerznąć dk., przerżnąć dk., przyrznąć dk., przyrzynać ndk., przyrżnąć dk., rozerznąć dk., rozerżnąć dk., rozrzynać ndk., rznąć ndk., rżnąć ndk., urznąć dk., urzynać ndk., urżnąć dk., werznąć dk., werżnąć dk., wrzynać ndk., wyrznąć dk., wyrzynać ndk., wyrżnąć dk., zarznąć dk., zarzynać ndk., zarżnąć dk., zerznąć dk., zerżnąć dk., zrzynać ndk.
przym. rżnięty
Wiktionary
przerzynanie dłużyc na kłody
SJP.pl
Wyrzynek – sortyment drewna, grubizna o długości od 0,5 m do 2,6 m.
Wikipedia
przerzynanie dłużyc na kłody
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wyrzysk (niem. Wirsitz) – miasto nad Łobżonką w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wyrzysk. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. pilskiego. Leży w historycznej Krajnie.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto liczyło 5232 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈvɨʒɨsk, AS: vyžysk
Wiktionary
przym. wyrzyski
Wiktionary
przymiotnik od: Wyrzysk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wyrzyskiem, dotyczący Wyrzysku
Wiktionary
rzecz. Wyrzysk m.
Wiktionary
mieszkaniec Wyrzyska (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wyrzyska (miasta w Polsce)
SJP.pl
skrót od: wysokość (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = wysokość
Wiktionary
(1.1) Za drzewko o wys. 150-180 cm trzeba zapłacić 49.99 zł.
Wiktionary
pokropka wysączka - pomarańczowa biedronka o szesnastu plamkach
SJP.pl
odprowadzić drenami nadmiar wydzielin z organizmu; wydrenować
SJP.pl
struktura tektoniczna powstała wskutek przebicia się plastycznego jądra antykliny przez młodsze, sztywniejsze skały nadkładu; diapir
SJP.pl
Wysad, egzemat – forma występowania złoża. Jest to złoże powstałe pod wpływem ruchów tektonicznych przez wciśnięcie skał starszych w leżące nad nimi młodsze utwory.
Wysady tworzą wyłącznie skały, które pod wpływem wysokich ciśnień stają się plastyczne, przeważnie jest to sól lub ił. Wysady noszą nazwę słupów, diapirów. Często górna partia wysadów przykryta jest czapą, powstałą w wyniku wyługowania rozpuszczalnych związków.
Wikipedia
dawniej:
1. aleja wysadzana drzewami;
2. to, co jest wysunięte; front;
3. przesada, afektacja
SJP.pl
Wysadek – korzeń roślin okopowych przeznaczony do reprodukcji w drugim roku wegetacji. Uprawa wybranych roślin na nasiona może zostać przeprowadzona metodą wysadkową (tradycyjną) lub bezwysadkową.
Metoda wysadkowa polega na wyprodukowaniu wysadków w pierwszym roku ich wykopaniu, przechowaniu przez zimę i wysadzeniu w drugim roku. Jest to metoda powszechnie stosowana w klimacie polski pomimo tego, że jest bardzo pracochłonna.
Wikipedia
przymiotnik od: wysadka
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wysadzić)
(1.1) zatrzymawszy środek lokomocji, umożliwiać komuś wyjście z niego lub wymuszać to
(1.2) niszczyć poprzez wybuch
(1.3) ogrod. roln. przenosić do gruntu
(1.4) ogrod. roln. sadzić wzdłuż
(1.5) wysuwać coś przez coś
(1.6) powodować gwałtowne wysunięcie
(1.7) szt. jubil. ozdabiać drogimi kamieniami czy kruszcem
czasownik zwrotny niedokonany wysadzać się (dk. wysadzić się)
(2.1) zabijać się poprzez wybuch
(2.2) przygotowywać znacznym nakładem kosztów, aby zaimponować
Wiktionary
rzecz. wysadzanie n., wysadzenie n.
Wiktionary
(1.1) wyrzucać
(1.2) detonować
(1.4) obsadzać
(1.5) wystawiać
(1.6) wyważać
(1.7) inkrustować, pokrywać, zdobić
(2.2) zdobywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysadzać.
Wiktionary
rzecz. niewysadzanie n., wysadzenie n.
czas. wysadzać ndk.
Wiktionary
1. porośnięty, obsadzony roślinami;
2. pokryty, ozdobiony kamieniami, zwykle szlachetnymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umożliwienie pasażerowi opuszczenia pojazdu
(1.2) żegl. umożliwienie pasażerowi opuszczenia statku
(1.3) zniszczenie czegoś przy użyciu materiałów wybuchowych
(1.4) ozdobienie czegoś poprzez osadzenie kamieni szlachetnych
(1.5) ogrod. przeniesienie sadzonek ze szklarni do gruntu
(1.6) ogrod. obsadzenie roślinami czegoś dookoła lub wzdłuż
Wiktionary
(1.1) Starszy pan poprosił kierowcę o wysadzenie go na światłach obok przychodni.
(1.2) Kapitan pozwolił na wysadzenie emigrantów na wyspie.
(1.3) Po wysadzeniu lodu na rzece saperzy spotkali się z uczniami miejscowej szkoły.
(1.4) Dziadek zaplanował wysadzenie ryngrafu pięcioma czerwonymi kamieniami.
(1.5) Kierownik prosił, byś zajrzała do niego przed wysadzeniem nowych rozsad.
(1.6) Już jesienią rozmawiali o wysadzeniu kilku rabat trawą pampasową.
Wiktionary
rzecz. wysadzanie n., wysadzenie się n.
czas. wysadzać ndk., wysadzić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysadzać)
(1.1) dokonany od|wysadzać.
Wiktionary
(1.1) Göring kazał przenieść ją do ocynkowanej trumny i pochować w lesie, a mauzoleum wysadzić w powietrze.
Wiktionary
IPA: vɨˈsad͡ʑit͡ɕ, AS: vysaʒ́ić
Wiktionary
czas. sadzić
rzecz. wysadzenie n.
Wiktionary
miejscowe podniesienie terenu wywołane pęcznieniem podmokłego gruntu lub zamarzaniem przepojonych wodą, niżej leżących skał
SJP.pl
Wikipedia
wysadzina;
1. zjawisko miejscowego podniesienia terenu, np. z powodu zamarzania namokniętych, niżej leżących warstw;
2. uszkodzenie dróg lub torów kolejowych spowodowane tym zjawiskiem
SJP.pl
w terminologii chemicznej: strącać białka z roztworów poprzez dodanie stężonego roztworu soli
SJP.pl
wyschlik grzebykorożny - gatunek chrząszcza z rodziny kołatkowatych
SJP.pl
stać się suchym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odprzymiotnikowy od|wyschnąć.
Wiktionary
czas. wysychać ndk., wyschnąć dk.
rzecz. wysychanie n.
Wiktionary
wyschły;
1. taki, który stracił wilgoć, suchy;
2. o zbiorniku dowolnej cieczy: taki, który stał się pusty;
3. bardzo chudy; wychudzony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony wody
Wiktionary
wyschnięty;
1. taki, który stracił wilgoć, suchy;
2. o zbiorniku dowolnej cieczy: taki, który stał się pusty;
3. bardzo chudy; wychudzony
SJP.pl
potocznie: wysuwać, wystawiać jakąś część ciała na zewnątrz; wyściubiać, wychylać
SJP.pl
potocznie: wysunąć, wystawić jakąś część ciała na zewnątrz; wyściubić, wychylić
SJP.pl
potocznie: zaimek osobowy "wy" połączony z końcówką czasownikową drugiej osoby "-ście" (np. "Gdzie wyście byli?")
SJP.pl
wyściełać;
1. wykładać lub pokrywać czymś miękkim wnętrze lub powierzchnię czegoś; mościć;
2. być miękkim pokryciem czegoś
SJP.pl
wyścielać;
1. wykładać lub pokrywać czymś miękkim wnętrze lub powierzchnię czegoś; mościć;
2. być miękkim pokryciem czegoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) wykładać czymś miękkim wnętrze lub powierzchnię czegoś
Wiktionary
(1.1) Bór wyściełał skaliste boki i piętrzył się jeszcze na brzegach (…)
(1.1) (…) upadł tak blisko cesarskiego podium, iż obryzgał krwią nie tylko zewnętrzne ozdoby, ale i wysłane purpurą oparcie.
Wiktionary
IPA: vɨˈɕt͡ɕɛwat͡ɕ, AS: vyśćeu̯ać
Wiktionary
rzecz. wyściółka ż., wyściełanie n., wyściółczak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyściełać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕt͡ɕɛˈwãɲɛ, AS: vyśćeu̯ãńe
Wiktionary
czas. wyściełać
rzecz. wyściółczak m.
Wiktionary
wyścielać;
1. wykładać lub pokrywać czymś miękkim wnętrze lub powierzchnię czegoś; mościć;
2. być miękkim pokryciem czegoś
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wyściełać
przymiotnik
(2.1) mający warstwę włosia, miękkiej tkaniny, darni, gąbki, itp.; (o meblach) mający miękkie oparcie
Wiktionary
(2.1) Jedna poręcz wyściełanej otomany, kupionej za gruby pieniądz, wkrótce okryta została jakimś szczególnym tłuszczem […]
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕt͡ɕɛˈwãnɨ, AS: vyśćeu̯ãny
Wiktionary
szybkościowa konkurencja sportowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. zawody, w których usiłuje się wyprzedzić pozostałych zawodników, stara się być szybszym od nich;
(1.2) przen. staranie się być lepszym od innych w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
Wyścig – szybkościowa konkurencja sportowa, w której, według ustalonych zasad, trzeba zwykle pokonać określoną trasę w jak najkrótszym czasie, bądź w określonym czasie jak największy dystans (np. wyścig 24h Le Mans).
Podstawową formą wyścigów są biegi, ale często jest tak, że do wyścigów używa się pojazdów (np. łodzi, samochodów, statków powietrznych) bądź zwierząt (np. koni).
Wikipedia
IPA: ˈvɨɕt͡ɕik, AS: vyśćik
Wiktionary
rzecz. wyścigowiec m., wyścigówka ż., wyścigi nmos.
przym. wyścigowy
czas. ścigać
Wiktionary
szybkościowa konkurencja sportowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy
(1.1) współzawodnictwo polegające na przebyciu określonego toru w jak najkrótszym czasie
Wiktionary
Wyścig – szybkościowa konkurencja sportowa, w której, według ustalonych zasad, trzeba zwykle pokonać określoną trasę w jak najkrótszym czasie, bądź w określonym czasie jak największy dystans (np. wyścig 24h Le Mans).
Podstawową formą wyścigów są biegi, ale często jest tak, że do wyścigów używa się pojazdów (np. łodzi, samochodów, statków powietrznych) bądź zwierząt (np. koni).
Wikipedia
(1.1) Wyścigi Formuły 1 rozpoczęły się na torze w Monako.
Wiktionary
IPA: vɨˈɕt͡ɕiɟi, AS: vyśćiǵi
Wiktionary
rzecz. wyścig m., wyścigówka ż., ściganie n.
czas. ścigać ndk.
Wiktionary
(1.1) współzawodnictwo, rywalizacja, zawody
Wiktionary
1. potocznie: przewyższyć w czymś, zostawić w tyle; prześcignąć;
2. dawniej:
a) ścigając się, wyprzedzić kogoś;
b) wypędzić
SJP.pl
potocznie: pojazd używany do wyścigów sportowych; wyścigówka
SJP.pl
przestarzałe: zawodnik biorący udział w wyścigach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kierowca rajdowy
(1.2) pot. przen. ktoś, kto preferuje szybką jazdę
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) koń wyścigowy
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕt͡ɕiˈɡɔvʲjɛt͡s, AS: vyśćigovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. wyścig m., wyścigówka ż., wyścigowanie n.
czas. wyścigować się
przym. wyścigowy
przysł. wyścigowo
Wiktionary
potocznie:
1. pojazd używany do wyścigów sportowych; wyścigówa;
2. łyżwa używana w zawodach łyżwiarskich;
3. wyścigowy rower;
4. zabawka w postaci samochodu wyścigowego;
5. komputerowa gra wyścigowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wyścigowy rower
(1.2) pot. samochód startujący w wyścigach
(1.3) pot. zabawka w postaci samochodu wyścigowego
(1.4) pot. łyżwa używana w zawodach łyżwiarskich
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕt͡ɕiˈɡufka, AS: vyśćigufka
Wiktionary
rzecz. wyścig m., wyścigi nmos., wyścigowiec m.
przym. wyścigowy
Wiktionary
(1.1) kolarka, kolarzówka
(1.2) bolid, pot. ścigałka
(1.3) resorak
(1.4) panczena
Wiktionary
przymiotnik od: wyścig
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o koniu, pojeździe: taki, który uczestniczy w wyścigu
(1.2) związany z wyścigiem, dotyczący wyścigu
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕt͡ɕiˈɡɔvɨ, AS: vyśćigovy
Wiktionary
rzecz. wyścigówka ż., wyścig m., ściganie n., ścignięcie n., wyścigowanie n., doścignięcie n., wyścigowiec mos./mzw.
czas. wyścigować się ndk., ścigać ndk., ścignąć dk., doścignąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wyściółczak
Wiktionary
rzecz. wyściółczak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. nowotwór ośrodkowego układu nerwowego wywodzący się z komórek wyściółki
Wiktionary
Wyściółczak – nowotwór glejowy ośrodkowego układu nerwowego, wywodzący się z tkanki wyścielającej światło komór mózgu i kanału środkowego rdzenia kręgowego (ependymy). Po raz pierwszy został opisany przez Percivala Baileya w 1924 roku.
Wikipedia
(1.1) Wyściółczaki zwykle odrastają po zabiegu, dlatego po operacji stosuje się naświetlanie.
Wiktionary
IPA: vɨˈɕt͡ɕuwt͡ʃak, AS: vyśćuu̯čak
Wiktionary
rzecz. wyściółka ż., ściółka ż., wyściełanie n., wyścielenie n., ścielenie n., pościelenie n., pościel ż., pościelówa ż.
:: zdrobn. wyściółczaczek m.
czas. wyściełać ndk., wyścielić dk., ścielić ndk., pościelić dk.
przym. pościelowy, ściółkowy
Wiktionary
warstwa wyściełająca
SJP.pl
Wyściółka (łac. ependyma, ang. ependyma) – jednowarstwowy szereg komórek sześciennych wyściełających jamy ośrodkowego układu nerwowego: komór mózgu i wodociągu mózgu, a także kanału środkowego rdzenia kręgowego. Wywodzi się z nabłonka cewy nerwowej. Komórki wyściółki, inaczej ependymocyty, są typem komórek glejowych, posiadają liczne mikrokosmki na powierzchni zwróconej do światła komór. Na powierzchni podstawnej ependymocytów znajdują się liczne wgłobienia i wypustki, za pomocą których komórki te łączą się z astrocytami.
Wikipedia
okryć ściółką (trocinami, słomą, torfem itp.)
SJP.pl
ściskać kogoś mocno i wiele razy
SJP.pl
potocznie: wysuwać, wystawiać jakąś część ciała na zewnątrz; wyścibiać, wychylać
SJP.pl
potocznie: wysunąć, wystawić jakąś część ciała na zewnątrz; wyścibić, wychylić
SJP.pl
segregując, wybierać, dobierać kogoś lub coś
SJP.pl
taki, który został wybrany w wyniku selekcji
SJP.pl
potocznie: wyłudzać, wyżebrywać coś
SJP.pl
wyłudzić coś, zazwyczaj drobną sumę pieniężną, stosując natrętną prośbę
SJP.pl
zdrobnienie od: wyspa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wyspa
(1.2) mała wyspa
(1.3) fragment gruntu pomiędzy pasami dróg
Wiktionary
Wysepka – rodzaj niewielkiej wyspy. Może być piaskowa lub skalista i ma wymiary kilkudziesięciu metrów. Szczególną odmianą wysepki jest szkier.
Wikipedia
IPA: vɨˈsɛpka, AS: vysepka
Wiktionary
rzecz. wyspa ż., wyspiarz m., wyspiarka ż.
przym. wysepkowy, wyspowy, wyspiarski
Wiktionary
→ wysepka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wysepką, dotyczący wysepki
Wiktionary
rzecz. wyspiarz mos., wyspiarka ż., wysepka ż.
przym. wyspowy
Wiktionary
wydać jakieś danie; zaserwować
SJP.pl
wysferzać się: zyskując wyższą pozycję społeczną, zrywać z dotychczasowym środowiskiem
SJP.pl
taki, który się wysferzył
SJP.pl
wysferzyć się: zyskując wyższą pozycję społeczną, zerwać z dotychczasowym środowiskiem
SJP.pl
wysunąć, wyprowadzić na prowadzenie (zwykle konia)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysforowywać)
(1.1) rzad. (wychodzące z użycia) wysunąć naprzód (zazwyczaj konia) przed inne
czasownik zwrotny dokonany wysforować się (ndk. wysforowywać się)
(2.1) wyjść, lub wyjechać naprzód, zostawiając innych w tyle
Wiktionary
(1.1) (…) na początku, najwyraźniej nie przyzwyczajony do siodła (austriackie?) i jeźdźca, zabawiał się w cyrkowe popisy. Po pierwszej pół godzinie jazdy zmęczył mnie nieprawdopodobnie i wysforował daleko przed kompanię.
(2.1) (…) Karol miał na czele swej świty wysforować się przed trabantów jego ochrony.
(2.1) Kiedy spotkałem komputerowców z Lucasfilmu, zrozumiałem, że wysforowali się daleko przed innych w dziedzinie łączenia sztuki z technologią, co zawsze mnie interesowało.
Wiktionary
rzecz. wysforowanie n., wysforowywanie n., sforowanie n., sfora ż., sforność ż., niesforność ż.
czas. wysforowywać ndk., sforować ndk.
przym. sforny, niesforny
przysł. sfornie, niesfornie
Wiktionary
1. rozsypać na glebę (np. nasiona, nawozy);
2. zużyć wszystkie nasiona podczas siania;
3. rozprowadzić bakterie na pożywce;
4. wysiać się - rozmnożyć się samodzielnie (o roślinach; pojawić się w organizmie (np. o bakteriach); pojawić się na skórze (np. o wysypkach)
SJP.pl
wychodzić ze środka lokomocji
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wysiąść)
(1.1) opuszczać pojazd, łódź lub samolot
(1.2) pot. przestawać działać
(1.3) przen. osiągać kres zmęczenia
Wiktionary
(1.1) Wynajęliśmy pracownika, który stał na parterze i pilnował, żeby każdy, kto wchodzi do budynku, najpierw zjeżdżał windą do piwnicy, wjeżdżał na parter i wysiadał.
(1.1) Teraz spokojnie trzeba siedzieć i czekać na „dworzec kolejowy" z napisem Drygały (tam właśnie mieliśmy wysiadać).
Wiktionary
IPA: vɨˈɕadat͡ɕ, AS: vyśadać
Wiktionary
rzecz. wysiadanie n., wysiadka ż., siadanie n., siedzenie n., wysiadywanie n., wysiedzenie n., siad mrz.
czas. wsiadać, wysiąść dk., siadać ndk., siąść dk., wysiadywać ndk., wysiedzieć dk.
wykrz. siad
Wiktionary
(1.2) siadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysiadać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕaˈdãɲɛ, AS: vyśadãńe
Wiktionary
rzecz. wysiadka ż., wysiadywanie n., siad mrz.
czas. wsiadać, siadać, wysiadać ndk., wysiąść dk., wysiadywać ndk., wysiedzieć dk.
wykrz. siad
Wiktionary
przymiotnik od: wysiadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odwiedziny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wysiedzieć)
(1.1) zool. ogrzewać jaja przed wylęgiem
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) siedzieć gdzieś przez dłuższy czas
Wiktionary
(2.1) Przed egzaminami chodziłem do biblioteki i wysiadywałem godzinami nad podręcznikami anatomii.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕaˈdɨvat͡ɕ, AS: vyśadyvać
Wiktionary
rzecz. wysiadywanie n., wysiedzenie n., siedzenie n., siadanie n., wysiadanie n., siad mrz.
czas. wysiadać, wysiedzieć dk., siadać ndk., siedzieć ndk.
wykrz. siad
Wiktionary
(1.1) inkubować, siedzieć na jajach
(2.1) przesiadywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysiadywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕadɨˈvãɲɛ, AS: vyśadyvãńe
Wiktionary
czas. wysiadywać, siedzieć, wysiadać, siadać
rzecz. wysiadanie n., siad mrz.
wykrz. siad
Wiktionary
Wysiadłów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Wilczyce.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Wysiadłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
W roku 2021 w miejscowości mieszkało 231 osób, z czego 50,2% mieszkańców stanowiły kobiety, a 49,8% mężczyźni.
Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 79 z Warszawy do Sandomierza.
Wikipedia
potocznie: oczyścić nos z wydzieliny, wydmuchując ją; wysiąknąć, wysmarkać
SJP.pl
potocznie: oczyszczać nos z wydzieliny, wydmuchując ją; wysmarkiwać
SJP.pl
potocznie: oczyścić nos z wydzieliny, wydmuchując ją; wysiąkać, wysmarkać
SJP.pl
potocznie: oczyścić nos z wydzieliny, wydmuchując ją; wysiąkać, wysmarkać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysiać.
Wiktionary
czas. wysiać dk.
rzecz. siemię n., siewca mos.
Wiktionary
wyjść ze środka lokomocji
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wysiadać)
(1.1) dokonany od|wysiadać.
Wiktionary
(1.1) Potem wysiadł przy szkole żeby złożyć meldunek osobiście.
(1.1) Jarzęcki mógł gdzieś wysiąść po drodze, na przykład w Krakowie.
Wiktionary
IPA: ˈvɨɕɔ̃w̃ɕt͡ɕ, AS: vyśõũ̯ść
Wiktionary
rzecz. wysiadanie n., siad mrz.
czas. wysiadać, siadać, wsiadać
wykrz. siad
Wiktionary
wysiekać;
1. zabić wszystkich; wybić, wyciąć;
2. wychłostać, wysmagać; zesmagać, zsiec;
3. wyciąć wszystkie rośliny na pewnym obszarze;
4. wysiec się - pozabijać się wzajemnie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. zmuszać do opuszczenia miejsca zamieszkania: domu, miasta, kraju;
2. rzadko: wysiedlać się - opuszczać miejsce stałego zamieszkania, emigrować
SJP.pl
czasownik
(1.1) zmuszać kogoś do opuczenia miejsca zamieszkania
Wiktionary
→ wysiedlenie, → wysiedleniec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wysiedleniem, dotyczący wysiedlenia
Wiktionary
(1.1) Pierwszy transport z getta warszawskiego odjechał z Warszawy do Treblinki 22 lipca, pierwszego dnia tzw. wielkiej akcji wysiedleńczej.
Wiktionary
rzecz. wysiedlanie n., wysiedlenie n., wysiedleniec mrz., wysiedleńczość ż., wysiedlona ż., wysiedlony mos.
czas. osiedlić, osiedlać, wysiedlać ndk., wysiedlić dk.
Wiktionary
przymusowa migracja zarządzona i zorganizowana przez władze w celu przemieszczenia grupy ludzi z ich stałego miejsca zamieszkania w inne miejsce (do innego kraju, regionu)
SJP.pl
osoba zmuszona do opuszczenia swojego miejsca zamieszkania: domu, miasta, kraju; wysiedlony, wygnaniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zmuszona do opuszczenia miejsca zamieszkania
Wiktionary
1. zmusić do opuszczenia miejsca zamieszkania: domu, miasta, kraju; wygnać;
2. rzadko: wysiedlić się - opuścić miejsce stałego zamieszkania, wyemigrować
SJP.pl
czasownik
(1.1) zmusić do zmiany miejsca zamieszkania
Wiktionary
czas. osiedlać, osiedlić
przym. wysiedleńczy
Wiktionary
kobieta, która została zmuszona do opuszczenia miejsca zamieszkania
SJP.pl
ktoś, kto został zmuszony do opuszczenia miejsca zamieszkania; wysiedleniec
SJP.pl
odległość od osi pionowej podpory do końca wysięgnika lub wysięgnicy
SJP.pl
dźwigar wspornikowy o stałym wysięgu, wystający poza podpory dźwignicy
SJP.pl
długie, ruchome ramię, połączone obrotowo z pozostałą częścią konstrukcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. integralnie wbudowane lub zamocowane urządzenie z ruchomym ramieniem
Wiktionary
(1.1) Samochód jedzie z opuszczonym wysięgnikiem.
Wiktionary
czas. sięgać
Wiktionary
przymiotnik od: wysięgnik
SJP.pl
przymiotnik od: wysięg
SJP.pl
płyn powstający w przebiegu zapaleń w wyniku przenikania przez ściany naczyń krwionośnych płynnych składników osocza i zbierający się w jamach ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. płyn surowiczy w jamach surowiczych i w tkankach w przebiegu zapalenia surowiczego;
Wiktionary
Wikipedia
czas. wysiąkać dk./ndk., wysiąkiwać ndk., wysiąknąć dk.
przym. wysiękowy
Wiktionary
wysiec;
1. zabić wszystkich; wybić, wyciąć;
2. wychłostać, wysmagać; zesmagać, zsiec;
3. wyciąć wszystkie rośliny na pewnym obszarze;
4. wysiekać się - pozabijać się wzajemnie
SJP.pl
wypłynąć cienką strużką na zewnątrz ciała lub do tkanek i jam ciała
SJP.pl
przymiotnik od: wysięk
SJP.pl
wysiepać się - rzadko: wystrzępić się
SJP.pl
rzadko:
1. wyrywać, wyszarpywać, wydzierać;
2. wyskubywać
SJP.pl
wysiewanie, wysianie nawozów lub też nasion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysiewać.
Wiktionary
rzecz. wysiew m., siewca mos.
czas. wysiewać ndk.
Wiktionary
kruszywo drogowe, mieszanina piasku i żwiru, wydobywana z rzek lub w piaskarni; pospółka
SJP.pl
kruszywo drogowe, mieszanina piasku i żwiru, wydobywana z rzek lub w piaskarni; pospółka
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. wydalić z organizmu razem z moczem
czasownik zwrotny dokonany wysikać się
(2.1) pot. oddać mocz
Wiktionary
(1.1) pot. Joachim nad ranem wysikał kamień i jest obolały.
(2.1) pot. Muszę się jeszcze wysikać i możemy ruszać.
Wiktionary
rzecz. siku n., siki nmos., wysikanie n., sikalnia ż.
czas. obsikiwać, sikać ndk.
Wiktionary
(1.1) pot. wysiusiać; wulg. wyszczać
(2.1) pot. wysiusiać się, odlać się; wulg. wyszczać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. oddanie moczu
(1.2) pot. wydalenie czegoś z moczem
Wiktionary
(1.1) pot. Maluszek poprosił wychowawczynię o pozwolenie na wysikanie.
(1.2) pot. Joachim powiedział, że wysikanie kamienia było bardzo bolesne.
Wiktionary
czas. sikać, wysikać dk.
rzecz. siki nmos.
Wiktionary
(1.1) pot. wysiusianie; wulg. wyszczanie
(1.2) pot. wysiusianie; wulg. wyszczanie
Wiktionary
potocznie:
1. wydalać razem z moczem;
2. wysikiwać się - oddawać mocz; odsikiwać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysilać.
Wiktionary
rzecz. siła ż., siłownia ż., siłka ż., siłacz m., siłaczka ż., wysilenie n., siłowanie n., silenie n., silnia ż., usiłowanie n.
czas. wysilać ndk., wysilić dk., siłować ndk., silić ndk., usiłować ndk.
przym. silny, siłowy, siłaczy, usilny, wysiłkowy
przysł. silnie, siłowo, usilnie
licz. siła
Wiktionary
potocznie: wypijać głośno małymi łykami; wychlipywać, wychłeptywać
SJP.pl
skupisko gospodarstw wiejskich położonych z dala od wsi właściwej, ale należących do niej administracyjnie; przysiołek; przysiółek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przysiółek powstały wskutek przeniesienia się kilku gospodarstw poza zwartą zabudowę wsi
Wiktionary
IPA: vɨˈɕuwɛk, AS: vyśuu̯ek
Wiktionary
potocznie: wyrzucić, pozbyć się kogoś, czegoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. usunąć kogoś za pomocą siły lub podstępu
Wiktionary
(1.1) Młodszy kandydat wysiudał panią profesor z listy.
Wiktionary
potocznie:
1. wydalić razem z moczem; wysikać, wysiusiać;
2. wysiurać się - oddać mocz; wysikać się, wysiusiać się
SJP.pl
[czytaj: łyz-iłyg lub wysiwyg] skrót z angielskiego: What You See Is What You Get - To Co Widzisz Jest Tym Co Otrzymasz; w informatyce: sposób działania aplikacji użytkowych (np. edytory tekstu, grafiki) polegający na tym, że użytkownik w trakcie pracy jednocześnie widzi na ekranie przybliżony efekt końcowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wytężenie sił lub dołożenie starań w celu zdobycia, osiągnięcia czegoś
Wiktionary
(1.1) Podniesiemy go z ruin wspólnym, narodowym wysiłkiem.
Wiktionary
IPA: vɨˈɕiwɛk, AS: vyśiu̯ek
Wiktionary
przym. wysiłkowy
czas. wysilać się
rzecz. siła ż., siłownia ż.
licz. siła
Wiktionary
(1.1) fatyga, trud
Wiktionary
przymiotnik od: wysiłek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wysiłkiem, dotyczący wysiłku
Wiktionary
rzecz. siła ż., wysiłek m., wysilanie n., wysilenie n., siłownia ż.
czas. wysilać ndk., wysilić dk.
przysł. wysiłkowo
licz. siła
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. wyskoczyć)
(1.1) wykonując skok lub gwałtowny ruch wydobywając się skądś
(1.2) pot. wyjść lub wyjeżdżać gdzieś na krótko
(1.3) pot. wypadać (np. pociąg z szyn lub korek z butelki)
(1.4) pot. pojawiać się nagle
(1.5) pot. pojawiać się na skórze
(1.6) pot. wyrwać się z niespodziewaną uwagą
(1.7) pot. przydarzyć się nagle
Wiktionary
IPA: ˌvɨskaˈcivat͡ɕ, AS: vyskaḱivać
Wiktionary
rzecz. wyskok m., skok m., wyskoczenie n., wyskakiwanie n., skocznia ż.
czas. wyskoczyć dk., skakać ndk., skoczyć dk., wskoczyć dk.
przym. wyskokowy, skoczny, skokowy
przysł. wyskokowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyskakiwać.
Wiktionary
czas. wyskakiwać ndk.
rzecz. skocznia ż., skok mrz., wyskok n.
przym. wyskokowy
Wiktionary
rzadko: wyskarżać się - wypowiadać skargi, żale; uskarżać się, wyżalać się
SJP.pl
1. element walcowato wysklepiony, występujący w machikułach, trompach itp.;
2. w sklepieniu kryształowym: małe pole sklepienia będące pod kątem w stosunku do pobliskich powierzchni
SJP.pl
Wikipedia
wznosić nad czymś sklepienie
SJP.pl
wznieść nad czymś sklepienie
SJP.pl
wznieść nad czymś sklepienie
SJP.pl
roślina z rodziny parzeplinowatych charakterystyczna dla podmokłych terenów południowej Brazylii; parzeplin, liść mamuci
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) dokonany od|wyskakiwać.
Wiktionary
(1.1) W końcu jednak przemogłam się i wyskoczyłam, upadając na kolana i ręce.
(1.1) Pod koniec września wyskoczymy w Tatry.
Wiktionary
IPA: vɨˈskɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyskočyć
Wiktionary
rzecz. wyskok mrz., wyskoczenie n., skok mrz., skoczek mos./mzw./mrz., skocznia ż.
czas. wyskakiwać ndk., skakać ndk., skoczyć dk.
Wiktionary
1. postępowanie odbiegające od przyjętych norm zachowania się; eksces; wybryk;
2. skok w górę;
3. potocznie: wyjazd lub pójśćie dokądś na krótko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) skok w górę
(1.2) przen. czyjś wygłup, naganne zachowanie
(1.3) przen. krótki wyjazd, wizyta
(1.4) daw. chem. zob. etanol.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Profesjonalny łyżwiarz figurowy potrafi podczas wyskoku wykonać cztery obroty.
(1.2) Jacek jest grzecznym chłopcem, ale czasem miewa wyskoki, a to psuje mu opinię.
(1.3) W listopadzie, w trzy osoby robimy jednodniowy wyskok do Paryża.
Wiktionary
IPA: ˈvɨskɔk, AS: vyskok
Wiktionary
rzecz. wyskakiwanie n., skok m., skoczek m., skocznia ż.
czas. wyskakiwać, wyskoczyć, skakać, wskoczyć
przym. wyskokowy, skokowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. wyskakiwanie n., skok m., skoczek m., skocznia ż.
czas. wyskakiwać, wyskoczyć, skakać, wskoczyć
przym. wyskokowy, skokowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) výskok m.
źródła.
== wyskok (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) most
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie:
1. wspaniały, nadzwyczajny; wystrzałowy;
2. alkoholowy, spirytusowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. związany ze spirytusem, zawierający spirytus; związany z alkoholem, zawierający alkohol
Wiktionary
(1.1) Cieszą się, że złapali okazję na tani napój wyskokowy.
Wiktionary
rzecz. wyskok n., wyskakiwanie n.
czas. ndk. wyskakiwać, dk. wyskoczyć
Wiktionary
(1.1) alkoholowy, spirytusowy, procentowy
Wiktionary
wyskór złocisty - gatunek owada z rzędu jętek, występujący w niemal całej Europie i znacznej części Azji
SJP.pl
potocznie: osoba słabo rozwinięta fizycznie; niedorostek, pokraka
SJP.pl
resztki jedzenia
SJP.pl
potocznie: powiedzieć coś piskliwym, przykro brzmiącym głosem
SJP.pl
dawniej: wyskrzydlać się - dostawać skrzydeł
SJP.pl
zwyczaj wspólnego skubania pierza dla jakiejś rodziny przez kobiety i dziewczyny, zakończony zabawą z muzyką; darcie pierza, piórnik, szkubek
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) reg. zwyczaj wspólnego darcia pierza przez dziewczęta i kobiety zakończonego zabawą
(1.2) reg. czasem sama zabawa kończąca skubanie pierza
Wiktionary
(1.1) Zdarzało się, iż przebierańcy odwiedzali różne domy, w których odbywały się wyskubki (pierzajki, szkubki) i prządki.
(1.2) Co to był wyskubek? Było to ściśle związane z pierzawką przyjęcie organizowane przez gospodynię wieczoru, beneficjentkę sąsiedzkiej pomocy.
Wiktionary
czas. wyskubywać ndk., wyskubać dk., wyskubnąć dk.
rzecz. wyskubanie n., wyskubywanie n.
Wiktionary
(1.1) wydzirki, wyszkubki, pierzajki, pierzoki, pierzawka, pirzawka, pierzorki, piórnik, pierzok, pierzaczki, szkubki, reg. śl. szkubanie., froncka
(1.2) reg. wielkop. tłuka, reg. śl. federbal, fyjderbal, nołwara.
Wiktionary
śledząc, wykrywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyśledzić)
(1.1) rzad. znajdować kogoś lub coś albo uzyskiwać informacje o kimś lub czymś, uważnie i potajemnie to obserwując
Wiktionary
(1.1) Nuż oczy Tadeusza, jako chytre szpiegi, / Odkrywszy jedną zdradę, poczną w kolej zwiedzać / Resztę wdzięków i wszędzie jakiś fałsz wyśledzać: […]
Wiktionary
czas. powyśledzać dk., wyśledzić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. rzad. wyśledzać)
(1.1) znaleźć kogoś lub coś albo uzyskać informacje o kimś lub czymś, uważnie i potajemnie to obserwując
Wiktionary
(1.1) Zuchwały napad postawił na nogi cały Urząd Śledczy, który dwoił się i troił, by wyśledzić sprawcę kradzieży.
Wiktionary
czas. śledzić, powyśledzać dk., wyśledzać ndk.
przym. śledczy
rzecz. śledczy mos., śledztwo n.
Wiktionary
wyślepek żółtonogi, wyślepek czwórpasy - gatunki muchówki z rodziny wyślepkowatych
SJP.pl
potocznie:
1. wytężać wzrok;
2. wyślepiać się -
a) patrzeć na coś bezmyślnie; gapić się, ślepić (się), wgapiać się;
b) patrzeć uporczywie i z wysiłkiem; ślęczeć, ślepiać
SJP.pl
potocznie:
1. zobaczyć coś mało widocznego; dojrzeć, dostrzec, doślepić;
2. wyślepić się - wpatrzyć się; wgapić się
SJP.pl
o cechach wyślepkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
o cechach wyślepkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
1. całkowicie brudzić swoją śliną;
2. wyśliniać się - wydzielać bardzo dużą ilość śliny
SJP.pl
1. całkowicie pobrudzić swoją śliną;
2. wyślinić się -
a) wydzielić bardzo dużą ilość śliny;
b) całkowicie pobrudzić się swoją śliną;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś; naślinić się, poślinić się, oślinić się, obślinić się, uślinić się
SJP.pl
wyciągnąć jacht, łódkę z wody
SJP.pl
1. boczny ruch w górę samolotu lub szybowca powstały na skutek zbyt małego przechylenia w czasie zakrętu;
2. środowiskowo: wysunięcie ryby na brzeg lub pokład łodzi po złowieniu jej wędką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyślizgiwać.
Wiktionary
czas. wyślizgiwać ndk.
Wiktionary
osmagać;
1. pobić dotkliwie batem, biczem, rzemieniem itp.; zesmagać, posmagać, wychłostać, wysiec, wysiekać, zsiec;
2. o wietrze: owiać silnymi podmuchami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysmarowywać)
(1.1) pokryć powierzchnię warstwą substancji
(1.2) pobrudzić lepką substancją
(1.3) zużyć substancję używaną do smarowania
(1.4) pot. lekcew. napisać niedbale lub z trudem
czasownik zwrotny dokonany wysmarować się (ndk. wysmarowywać się)
(2.1) rozprowadzić substancję na powierzchni swojego ciała
(2.2) pobrudzić się lepką substancją
Wiktionary
(1.4) Nie darował swego i mimo iż Arefiew miał w okolicy wielkie wpływy, pojechał do Samary i wysmarował oficjalny pozew do sądu.
Wiktionary
rzecz. obsmarowanie n., posmarowanie n., smarowanie n., smarowidło n., wysmarowanie n.
czas. smarować
Wiktionary
(1.1) natrzeć
(1.2) wymazać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysmarować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsmarɔˈvãɲɛ, AS: vysmarovãńe
Wiktionary
czas. wysmarować dk., wysmarowywać ndk., posmarować dk., smarować ndk., obsmarowywać ndk., obsmarować dk.
rzecz. smar m., smarowidło n.
Wiktionary
dobrze usmażyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysmażać)
(1.1) dokonany od|wysmażać.
Wiktionary
IPA: vɨˈsmaʒɨt͡ɕ, AS: vysmažyć
Wiktionary
rzecz. smażenie
czas. smażyć
przym. smażony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyśmiewać)
(1.1) dokonany od|wyśmiewać.
Wiktionary
(1.1) Wiedzieli, że się nie poskarży, bo mąż i synowie ją wyśmieją.
(1.1) Wzniosłość człowieczeństwa ulega zniweczeniu, a jego patos zostaje wyśmiany.
Wiktionary
IPA: ˈvɨɕmʲjät͡ɕ, AS: vyśmʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. wyśmianie n., wyśmiewanie n., uśmiech m.
czas. wyśmiewać ndk., śmiać się ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyśmiać.
Wiktionary
czas. wyśmiać dk.
rzecz. uśmiech mrz., wyśmiewanie n.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wyśmienity
Wiktionary
(1.1) Aleksander Klima był wtedy we wspaniałej formie biegowej i wyśmienicie strzelał.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕmʲjɛ̇̃ˈɲit͡ɕɛ, AS: vyśmʹi ̯ė̃ńiće
Wiktionary
przym. wyśmienity
Wiktionary
(1.1) świetnie, wspaniale, doskonale, pierwszorzędnie, znakomicie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wyśmienicie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wyśmienite
Wiktionary
przym. wyśmienity
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wyśmienity
SJP.pl
wyjątkowo dobry, wyborny, znakomity, doskonały (zwykle o jedzeniu, piciu, kuchni)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. wyjątkowo dobry, doskonały, znakomity
Wiktionary
(1.1) Dzisiejsza kolacja była wyśmienita.
Wiktionary
przysł. wyśmienicie
rzecz. wyśmienitość ż.
Wiktionary
(1.1) wyborny, doskonały, znakomity, świetny
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wyśmierzyce – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, położone w Dolinie Białobrzeskiej na prawym brzegu Pilicy.
Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Wyśmierzyce oraz parafii rzymskokatolickiej św. Teresy z Ávili.
Wikipedia
IPA: ˌvɨɕmʲjɛˈʒɨt͡sɛ, AS: vyśmʹi ̯ežyce
Wiktionary
przymiotnik od: Wyśmierzyce
SJP.pl
mieszkaniec Wyśmierzyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wyśmierzyc (miasta w Polsce)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyśmiać)
(1.1) ośmieszać, wytykając braki, słabości, wady
czasownik zwrotny wyśmiewać się
(2.1) wystawiać na pośmiewisko
Wiktionary
czas. wyśmiać, zaśmiewać się
rzecz. uśmiech mrz., wyśmiewanie n.
Wiktionary
(1.1) ośmieszać, wykpiwać, wyszydzać
(2.1) drwić, kpić, nabijać się, naigrawać się, szydzić
Wiktionary
1. wystrzeliwać w górę;
2. rzadko: wydobywać coś skądś szybkim ruchem
SJP.pl
wycałować
SJP.pl
potocznie: wybrudzić; wypaprać, wybabrać, wyświnić
SJP.pl
posmarować lub nasycić smołą; nasmołować, osmołować, zasmołować
SJP.pl
owad z nadrodziny żądłówek
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wysmukło
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wysmukły
SJP.pl
rodzaj mrówki z podrodziny Myrmicinae
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wysmukłe; cecha tych, którzy są wysmukli
Wiktionary
przym. wysmukły
przysł. wysmukle
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) długi, wysoki oraz cienki, szczupły
Wiktionary
(1.1) Wysmukła wieża ze złotym kurkiem na kilkumetrowym żelaznym krzyżu górowała nad niskimi domkami w małych ogródkach i ciasnymi uliczkami śródmieścia.
(1.1) Siostrzeniec hrabiego, wysmukły chłopak o bladej, zalanej krwią twarzy, o ustach drżących ze wzruszenia i trwogi, stał bez hełmu i tarczy w grupie jeźdźców, w których wprawne oko Bertrama po strojach i herbach w mig poznało Tureńczyków.
Wiktionary
rzecz. wysmukłość ż.
przysł. wysmukło
przym. smukły
Wiktionary
(1.1) smukły
Wiktionary
1. zobaczyć coś w marzeniach sennych;
2. wymarzyć, urzeczywistnić coś, co zdawało się być nieosiągalnym marzeniem
SJP.pl
czasownik
(1.1) urzeczywistnić coś ze snu
Wiktionary
rzecz. śnienie n., wyśnienie n.
przysł. sennie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyśnić.
Wiktionary
czas. wyśnić
Wiktionary
1. o pająkach: utworzyć pajęczynę;
2. wywnioskować;
3. wyciągnąć nić z tkaniny
SJP.pl
bardzo; niezmiernie; w znacznym stopniu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w bardzo dużym stopniu
(1.2) daw. char. wysoko
Wiktionary
rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż.
przym. wysoki, wysokościowy
przysł. wysoko
temsłow. wysoko-
Wiktionary
(1.1) bardzo, niezmiernie, wielce
Wiktionary
Wysocice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Gołcza.
Przez wieś przepływa rzeka Dłubnia.Po raz pierwszy nazwa Wysocice jest wymieniana w dokumencie Bolesława Wstydliwego z roku 1262 jako „Wissenesice”.
Wikipedia
przymiotnik od: Wysoka, Wysokie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miejscowością Wysocko, dotyczący miejscowości Wysocko
(1.2) związany z miejscowością Wysock, dotyczący miejscowości Wysock
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Wysocko n., Wysock m., Wysoka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Wysoka, Wysokie
SJP.pl
Wikipedia
1. mieszkaniec Wysokiego Mazowieckiego (miasta w Polsce);
2. mieszkaniec Wysokiej (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka Wysokiego Mazowieckiego (miasta w Polsce);
2. mieszkanka Wysokiej (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wysoczanka (ukr. Височанка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie halickim.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie stanisławowskim województwa stanisławowskiego.
W lipcu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 20 Polaków, paląc i grabiąc ich gospodarstwa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. rozległe, niewysokie wzniesienie otoczone przeważnie pradolinami lub rynnami jeziornymi;
Wiktionary
Wysoczyzna – rozległe, niewysokie wzniesienie zbudowane z materiału morenowego, otoczone przeważnie pradolinami, np. Wysoczyzna Białostocka, Wysoczyzna Ciechanowska, Wysoczyzna Elbląska, Wysoczyzna Kaliska, Wysoczyzna Płońska, Wysoczyzna Wysokomazowiecka.
Wikipedia
(1.1) W rejonie od Rewala po zachodni fragment Niechorza znajduje się wysoczyzna moreny dennej podcięta od północy abrazyjną krawędzią wybrzeża klifowego.
Wiktionary
rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż.
przym. wysoki
przysł. wysoko
temsłow. wysoko-
Wiktionary
Wysogotówek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Kotlin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
Wysogotowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
We wsi znajduje się radar meteorologiczny.
W Wysogotowie urodził się Józef Zawal (1895–1962), działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Wikipedia
1. rozciągły w pionie, okazałego wzrostu;
2. znajdujący się na dużej wysokości;
3. dostojny, ważny, hierarchicznie leżący powyżej;
4. o głosie: mający dużą częstotliwość drgań, cienki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vɨˈsɔka, AS: vysoka
Wiktionary
rzecz. wysoczanin mos.
przym. wysocki
Wiktionary
potocznie: dość wysoki
SJP.pl
1. rozciągły w pionie, okazałego wzrostu;
2. znajdujący się na dużej wysokości;
3. dostojny, ważny, hierarchicznie leżący powyżej;
4. o głosie: mający dużą częstotliwość drgań, cienki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający duży wymiar pionowy
(1.2) mający duże znaczenie, cieszący się szacunkiem; używane również jako tytuł honorowy
(1.3) znajdujący się na dużej wysokości (wysoko)
(1.4) o dźwięku: mający dużą częstotliwość
(1.5) mający dużą zawartość czegoś (zwykle domyślnej cechy)
(1.6) zawierający się w górnym przedziale określonego zakresu
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Mój chłopak jest wysoki, wyższy nawet od naszego nauczyciela historii.
(1.2) W dawnych kulturach świątynią opiekował się Najwyższy Kapłan.
(1.3) Na niebie było widać wysokie chmury.
(1.4) Sopran jest wyższym głosem niż alt.
(1.5) W Afryce panuje wysoka temperatura.
(1.6) Oczekuje w tym roku wzrostu przychodów Grupy w przedziale od wysokich nastu procent do niskich dwudziestu procent, co przewyższy wzrost rynku e-commerce we wszystkich regionach.
Wiktionary
IPA: vɨˈsɔci, AS: vysoḱi
Wiktionary
rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., wysoczyzna ż., wyż m., zwyżka ż., podwyższanie n., podwyższenie n., przewyższanie n., przewyższenie n.
czas. zawyżyć, podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk.
przym. wysokościowy, wyżowy, wyżynny, zwyżkowy, wyższy
przysł. wysoko, wysoce
temsłow. wysoko-
Wiktionary
(1.1) duży, wielki
(1.2) wielki, ważny, wspaniały
Wiktionary
1. rozciągły w pionie, okazałego wzrostu;
2. znajdujący się na dużej wysokości;
3. dostojny, ważny, hierarchicznie leżący powyżej;
4. o głosie: mający dużą częstotliwość drgań, cienki
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek sposobu lub miejsca
(1.1) odprzym. → wysoki
Wiktionary
(1.1) Rośnij kwiecie wysoko jak pan leży głęboko.
Wiktionary
IPA: vɨˈsɔkɔ, AS: vysoko
Wiktionary
rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., wysoczyzna ż., podwyższenie n., podwyższanie n., przewyższenie n., przewyższanie n., wyż m., wyżyna ż.
czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk.
przym. wysoki, wyżynny, wysokościowy, wyżowy, wyżny, wyższy
temsłow. wysoko-
przysł. wysoce
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na dużą wysokość, dużą wartość, na znaczną zawartość czegoś lub znaczne natężenie cechy tego, co określa drugi człon złożenia
Wiktionary
IPA: vɨˈsɔkɔ, AS: vysoko
Wiktionary
rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., wysoczyzna ż., wyż m., zwyżka ż., podwyższanie n., podwyższenie n., przewyższanie n., przewyższenie n.
czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk.
przym. wysoki, wysokościowy, wyżowy, wyżynny, zwyżkowy
przysł. wysoko, wysoce
Wiktionary
zawierający duży procent białka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający duży procent zawartości białka, dostarczający organizmowi dużo białka
Wiktionary
(1.1) Do głównych surowców wysokobiałkowych pochodzenia roślinnego zaliczamy rzepak i strączkowe gruboziarniste: bobik, łubin, groch.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔbʲjawˈkɔvɨ, AS: vysokobʹi ̯au̯kovy
Wiktionary
wymagający dużych nakładów finansowych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, na który przeznaczono duży budżet lub taki, który jego wymaga
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔbuḍʒɛˈtɔvɨ, AS: vysokobuḍžetovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) spoż. o wysokiej zawartości błonnika pokarmowego
Wiktionary
(1.1) Dieta wysokobłonnikowa pomaga zwalczać negatywne skutki palenia.
Wiktionary
o samicy zwierząt żyworodnych: będąca w ostatnim stadium ciąży
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. wytwarzający wysokie ciśnienie
(1.2) techn. przeznaczony, przystosowany do wysokiego ciśnienia
(1.3) techn. działający w wyniku wysokiego ciśnienia
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔt͡ɕiɕɲɛ̇̃ˈɲɔvɨ, AS: vysokoćiśńė̃ńovy
Wiktionary
zawierający dużo cukru
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. dotyczący wysokich częstotliwości
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔt͡ʃɛ̃w̃stɔtlʲivɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: vysokočẽũ̯stotlʹivośćovy
Wiktionary
o błonach i materiałach fotograficznych: taki, w którym zmiany chemiczne emulsji zachodzą w bardzo krótkim czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wysokoemisyjne
Wiktionary
przym. wysokoemisyjny
przysł. wysokoemisyjnie
Wiktionary
cechujący się wysoką emisją szkodliwych lub niepożądanych substancji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powodujący emisję stosunkowo dużej ilości dwutlenku węgla i/lub innych szkodliwych gazów
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔɛ̃mʲiˈsɨjnɨ, AS: vysokoẽmʹisyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. wysokoemisyjność ż.
Wiktionary
dostarczający znacznych ilości energii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o wysokiej frekwencji
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dobrej jakości
Wiktionary
(1.1) Babcia Krysia zrobiła mi skarpety z wysokogatunkowej wełny.
Wiktionary
rzecz. gatunek mrz.
Wiktionary
(1.1) gatunkowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do wysokich gór, charakterystyczny dla wysokich gór
(1.2) mający związek ze wspinaczką w wysokich górach, dotyczący turystyki uprawianej w wysokich górach
Wiktionary
(1.1) …dzisiaj Jędrzej Marusarz już nie żyje. Góral z dziada pradziada, którego bujna natura wyżywała się w szlachetnej walce z surową przyrodą wysokogórską.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔˈɡursʲci, AS: vysokogursʹḱi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) będący wysokiej jakości, cechujący się wysoką jakością
Wiktionary
(1.1) Wnętrze, w którym dominują wysokojakościowe materiały i tworzywa, wprost zaprasza do szybkiej jazdy.
(1.1) Rewolucję edytorską zaś przyniosły niższe obecnie koszty komputerowego składu i wysokojakościowego druku kolorowego.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔjakɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: vysokoi ̯akośćovy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wysokokaloryczne
Wiktionary
przym. wysokokaloryczny
przysł. wysokokalorycznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający, dostarczający dużą ilość kalorii
Wiktionary
(1.1) Dziewczęta najchętniej spożywają produkty wysokokaloryczne, bogate w tłuszcze i węglowodany.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔkalɔˈrɨt͡ʃnɨ, AS: vysokokaloryčny
Wiktionary
rzecz. wysokokaloryczność ż.
przysł. wysokokalorycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. bot. popularna dawniej odmiana pszenicy – plennyenna, o wysokiej słomie, dużym owalnym ziarnie i małych wymaganiach glebowych
Wiktionary
rzecz. Wysokie Litewskie n., Wysoka Litwa ż.
przym. wysokolitewski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. ornit. latający wysoko
(1.2) przen. dumny, wyniosły
Wiktionary
(1.1) Tytuł – zwycięzca rasy – zdobył gołąb gdański wysokolotny, którego hodowcą jest Czesław Traugutt z Poznania.
Wiktionary
mający wysoką marżę
SJP.pl
przymiotnik od: Wysokie Mazowieckie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o gazie ziemnym: zawierający przynajmniej 85% metanu
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔ̃mɛtãˈnɔvɨ, AS: vysokõmetãnovy
Wiktionary
zwykle o krowie: dająca dużo mleka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) druk. wydawany w wysokim nakładzie
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔ̃nakwaˈdɔvɨ, AS: vysokõnaku̯adovy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektr. odnoszący się do wysokiego napięcia; wytwarzający lub przewodzący wysokie napięcie, wytrzymujący wysokie napięcie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) nasycony czymś w dużym stopniu
Wiktionary
(1.1) Wody niskonasycone to te, w których zawartość wzór chemiczny|CO2. wynosi do 1500 mg/l, średnie nasycenie wynosi od 1500 do 4000 mg/l, natomiast o wodzie wysokonasyconej wzór chemiczny|CO2. mówimy, gdy jej zawartość jest większa niż 4000 mg/l.
Wiktionary
język wysokoniemiecki - zespół dialektów niemieckich w południowych i środkowych Niemczech, stanowiących podstawę niemieckiego języka literackiego
SJP.pl
Język wysokoniemiecki (niem. hochdeutsche Sprache, neuhochdeutsche Sprache, Hochdeutsch, Neuhochdeutsch) – standardowy język niemiecki (Standardsprache, Hochsprache).
W węższym znaczeniu termin Hochdeutsch odnosi się do samego standardu literackiego, do niemieckiego języka standardowego (język ten opisany jest w haśle język niemiecki). W szerszym znaczeniu jest to zespół dialektów, przeciwstawny dialektom dolnoniemieckim (Niederdeutsch), które obecnie są uznawane za odrębny język. Zespół ten jest bardzo zróżnicowany regionalnie i niektóre dialekty – takie jak dialekt używany w niemieckojęzycznej części Szwajcarii(schweizerdeutsch lub schwyzertüütsch, po polsku zwany też językiem alemańskim) – są czasem klasyfikowane jako osobne języki.
Wikipedia
mający długie, wysokie nogi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. pracujący na wysokich obrotach
Wiktionary
mający dużą odporność na coś; wysoko odporny
SJP.pl
1. zawierający wysoki procent oktanu;
2. przenośnie: pobudzający, energiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o roślinie, drzewach: taki, który osiąga dużą wysokość, mający wysoki pień; też: składający się z takich roślin, drzew
Wiktionary
(1.1) I zna mnie już dąbrowa, i zna mnie bukowina, / I bór wysokopienny dla mnie swój cień rozpina, / I taka cisza we mnie… Cisza co trwa i nuży, / I jeszcze tak daleko, daleko mi do burzy[https://sjp.pwn.pl/korpus/zrodlo/wysokopienny;58;26123.html KJP PWN].
(1.1) Mój duch wysokopienny w małość popadł — / A nie masz wyjścia z małości; / Za lasem się rozlega jazgot łopat, / Co kopią grób dla mych kości.
(1.1) Powyżej górnej granicy lasu rozpościera się obszar górski zarosły roślinnością nie wysokopienną, lecz krzewiastą, płożącą się.
(1.1) Nieruchomy, wysokopienny las stał w mroźnym, przeczystym powietrzu, z falisto wzdymającymi się puchami śniegu na dnie, z blado błękitną kopułą nieba u góry.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) roln. dający wysokie, obfite plony
Wiktionary
(1.1) Zielona rewolucja, z którą wiązało się m.in. wprowadzenie do krajów Trzeciego Świata wysokoplennych odmian roślin, prócz poprawy bytu tysięcy ludzi, miała także swoje negatywne następstwo — niszczenie gleb przez nadużywanie nawozów sztucznych i pestycydów.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔˈplɛ̃nːɨ, AS: vysokoplẽ•ny
Wiktionary
włosy wysokoporowate - włosy suche i zniszczone, wymagające odpowiedniej pielęgnacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający znaczną ilość porów i mający szorstką powierzchnię
Wiktionary
(1.1) Prawdziwe „włosomaniaczki” suszą włosy nie gorącym, lecz zimnym nawiewem. Zabieg ten działa zbawiennie na kosmyki wysokoporowate, ponieważ wzmacnia ich kondycję i umożliwia domknięcie się łusek włosowych.
Wiktionary
rzecz. wysokoporowatość ż.
Wiktionary
o wysokim poziomie, np. wysokopoziomowy język programowania
SJP.pl
produkt drogi w porównaniu z produktami tego rodzaju
SJP.pl
drogi w porównaniu z innymi produktami tego rodzaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wysokoprężne
Wiktionary
przym. wysokoprężny
Wiktionary
o wysokiej zawartości czynnika w roztworze lub mieszaninie; bliski stanu nasycenia, stężony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zawierający wysoki odsetek jakiejś substancji, zwłaszcza alkoholu
(1.2) ekon. wysoko oprocentowany
Wiktionary
zawierający dużo protein
SJP.pl
o żywności: poddany obróbce przemysłowej w zakładach przemysłu spożywczego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) spoż. o żywności: taki, którego poddano zaawansowanej obróbce technologicznej, zawierający zwykle duże ilości cukru, soli i tłuszczu oraz dodatki do żywności
Wiktionary
(1.1) W ostatnich latach zaczyna u nas dominować uboga w składniki odżywcze, wysokoprzetworzona żywność.
Wiktionary
dobrze opłacany, zyskowny, rentowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wymiar pionowy czegoś lub kogoś
(1.2) odległość od pewnego odnośnika, np. gruntu
(1.3) wymiar wielkości w określonych jednostkach
(1.4) częstotliwość dźwięku;
(1.5) pot. określona lokalizacja wzdłuż ulicy lub drogi poruszania się
(1.6) ranga w określonej hierarchii
(1.7) cecha charakterystyczna tego, co jest wysokie, który jest wysoki
(1.8) geom. w trójkącie, trapezie, graniastosłupie, ostrosłupie, walcu: odległość prostej (dla brył: płaszczyzny) zawierającej podstawę od najdalszego punktu figury lub bryły
(1.9) geom. w trójkącie: odcinek łączący wierzchołek z prostą zawierającą przeciwległy bok i prostopadły do niej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten stół ma wysokość 74 cm.
(1.2) Samolot leciał na wysokości 8 km.
(1.3) Musi pan wnieść opłatę w wysokości 20 zł.
(1.4) Zwróć uwagę na wysokość dźwięku.
(1.5) Na ulicy Nadbrzeżnej, na wysokości kościoła utworzył się korek.
(1.9) Wysokości trójkąta przecinają się w jednym punkcie.
Wiktionary
IPA: vɨˈsɔkɔɕt͡ɕ, AS: vysokość
Wiktionary
rzecz. wysokościowiec m., wysoczyzna ż., wyż mrz., wyżyna ż., podwyższanie n., podwyższenie n., przewyższanie n., przewyższenie n., wywyższanie n., wywyższenie n., zwyżkowanie n., zawyżenie n., zawyżanie n., wysokościówka ż., wyżynność ż., wyższość ż., Wysokie n.
czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk., wywyższać ndk., wywyższyć dk., zwyżkować ndk., zawyżać ndk., zawyżyć dk.
przym. wysokościowy, wysoki, wyżynny, wyżowy, wyższościowy, wyższy
przysł. wysoko, wysoce
temsłow. wysoko-
Wiktionary
1. przyrząd do mierzenia wysokości czegoś;
2. w samolotach: urządzenie pokładowe wskazujące wysokość lotu
SJP.pl
Wysokościomierz – przyrząd pokładowy stosowany na praktycznie wszystkich rodzajach statków powietrznych, a także w sportach uprawianych w urozmaiconym terenie. Jest to czuły barometr wskazujący wysokość dzięki pomiarowi ciśnienia powietrza i wyskalowany w metrach, stopach lub kilometrach. Ciśnienie odniesienia może być podane w hPa (QNH) w większości krajów świata, calach słupka rtęci (inHg) w Ameryce Północnej, zaś w krajach byłego ZSRR w mmHg.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. bardzo wysoki budynek;
Wiktionary
Wysokościowiec – wysoki lub bardzo wysoki budynek. Istnieje wiele definicji tego terminu, znacznie odbiegające od siebie.
Wikipedia
rzecz. wysokość ż., wysoczyzna ż., wyż mrz., wyżyna ż., podwyższanie n., podwyższenie n., przewyższanie n., przewyższenie n., wywyższanie n., wywyższenie n., zwyżkowanie n., zawyżenie n., zawyżanie n., wysokościówka ż., wyżynność ż., wyższość ż., Wysokie n.
czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk., wywyższać ndk., wywyższyć dk., zwyżkować ndk., zawyżać ndk., zawyżyć dk.
przym. wysokościowy, wysoki, wyżynny, wyżowy, wyższościowy
przysł. wysoko, wysoce
temsłow. wysoko-
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wysokością, dotyczący wysokości, stosowany na dużych wysokościach
Wiktionary
rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., wyższość ż., wyżyna ż., przewyższanie n., przewyższenie n.
czas. przewyższać ndk., przewyższyć dk.
przym. wysoki, wyższy
przysł. wysoko, wysoce
temsłow. wysoko-
Wiktionary
związany z wysokim stopniem specjalizacji
SJP.pl
o urządzeniach: cechujący się wysoką sprawnością działania
SJP.pl
zawierający dużą ilość cukru
SJP.pl
wytwarzający wysoką temperaturę; zachodzący przy wysokiej temperaturze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od wysoka temperatura; przystosowany do używania w wysokich temperaturach, wytrzymujący wysokie temperatury
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔtɛ̃mpɛratuˈrɔvɨ, AS: vysokotẽmperaturovy
Wiktionary
zawierający dużo tłuszczów; bogatotłuszczowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wysoką wartość, zawierający wartościowe składniki
Wiktionary
(1.1) Fasola jest dobrym źródłem wysokowartościowego białka roślinnego.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔvartɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: vysokovartośćovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) o wysokiej zawartości węglowodanów
Wiktionary
zawierający wysoki procent węgla
SJP.pl
odznaczający się wysoką wydajnością; wysoko wydajny
SJP.pl
mający duży stopień zaawansowania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wysoki stopień zaawansowania
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɔkɔzaːvãw̃sɔˈvãnɨ, AS: vysokoz•avãũ̯sovãny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający wysoką zakaźność
Wiktionary
nasycony składnikami mineralnymi powyżej 1500 mg/l
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) charakteryzujący się wysoką mineralizacją
Wiktionary
(1.1) Przy okazji warto obalić wciąż pokutujący mit, że twarda, wysokozmineralizowana woda, może przyczynić się do powstania piasku w nerkach, a nawet kamicy. Nic podobnego, wręcz przeciwnie taka woda usprawnia funkcjonowanie nerek i wypłukuje zalegające złogi.
Wiktionary
w chemii: strącić białko z roztworu poprzez dodanie stężonego roztworu soli
SJP.pl
towar gorszej jakości, pozostały po przesortowaniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim
SJP.pl
Wysowa-Zdrój ( łem. Висова, do 2003 Wysowa) – wieś uzdrowiskowa w południowej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Uście Gorlickie. Miejscowość znana jest z leczniczych wód mineralnych.W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie nowosądeckim. Do miejscowości należy również przysiółek Huta Wysowska.
Wikipedia
substancja otrzymywana w trakcie wysalania masy mydlanej w procesie produkcji mydła
SJP.pl
teren ograniczony ze wszystkich stron wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. ląd otoczony ze wszystkich stron wodami morza, jeziora lub rzeki;
(1.2) przen. miejsce znacznie odróżniające się od całego otoczenia na dużym obszarze
(1.3) anat. struktura w ludzkim mózgu zaliczana do kresomózgowia parzystego;
(1.4) zob. wyspa kuchenna.
(1.5) gw-pl|Bukowina. ospa wietrzna
Wiktionary
Wyspa – trwały fragment lądowej powierzchni Ziemi, który jest otoczony ze wszystkich stron wodą. Wyspy istnieją na rzekach, jeziorach, stawach, morzach i oceanach. Za wyspy nie uznaje się ruchomych ławic piaszczystych ani obszarów lądu zalewanych podczas przypływów.
Wikipedia
(1.1) Po dwóch godzinach prom dotarł do wyspy.
Wiktionary
IPA: ˈvɨspa, AS: vyspa
Wiktionary
rzecz. wyspiarz m., wyspiarka ż.
:: zdrobn. wysepka ż.
przym. wyspowy, wyspiarski
przysł. wyspowo
Wiktionary
(1.2) enklawa
(1.5) gw-pl|Bukowina. osypka
Wiktionary
wyspać się - śpiąc dostateczną ilość czasu, poczuć się wypoczętym; przestać odczuwać potrzebę dalszego snu
SJP.pl
potocznie:
1. spacerując, opuścić jakieś miejsce;
2. spacerując, osiągnąć jakiś pozytywny efekt;
3. zmęczyć spacerem;
4. spacerując, przejść daną trasę; przespacerować;
5. wyspacerować się - spędzić wystarczającą ilość czasu na spacerze
SJP.pl
potocznie:
1. spacerując, opuszczać jakieś miejsce;
2. spacerując, osiągać jakiś pozytywny efekt;
3. męczyć spacerem;
4. spacerując, przechodzić daną trasę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyspać.
Wiktionary
czas. wyspać się, wyspać dk.
przym. wyspany
Wiktionary
taki, który się wyspał; wypoczęty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który spał wystarczająco długo i jest wypoczęty
Wiktionary
(1.1) Policja radzi, aby siadający za kierownicą byli dobrze wyspani.
Wiktionary
rzecz. wyspanie n., śpiący mos.
czas. wyspać się dk., wysypiać się ndk.
przym. śpiący
Wiktionary
wykonać coś przez spawanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. specjalizować)
(1.1) uczynić z kogoś profesjonalistę w danej dziedzinie
czasownik zwrotny dokonany wyspecjalizować się (ndk. specjalizować się)
(2.1) zostać znawcą, profesjonalistą, ekspertem w danej dziedzinie
Wiktionary
(2.1) Oni wyspecjalizowali się w doradztwie astrologicznym i nieźle na tym zarabiają.
Wiktionary
rzecz. specjalizacja ż., specjalista m., specjalistka ż., specjalność ż.
czas. specjalizować ndk.
przym. specjalistyczny, specjalizacyjny
przysł. specjalistycznie
Wiktionary
taki, który wyspecjalizował się w czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ukierunkowany w danej specjalności; o określonym profilu działalności
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od wyspecjalizować
Wiktionary
(1.1) profilowy, sprofilowany, ukierunkowany
Wiktionary
dokładnie coś określić, przedstawić; wyszczególnić
SJP.pl
dokładnie coś określić, przedstawić; wyszczególnić
SJP.pl
1. uzyskiwać coś, dokonując spekulacji (operacji handlowych);
2. wymyślać coś na podstawie spekulacji, w oderwaniu od faktów
SJP.pl
zwykle łagodny nowotwór mający postać guza, wytwarzający w nadmiarze insulinę
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
to, co charakterystyczne w twórczości Stefana Wyspiańskiego, w jego stylu, postawie i ideach
SJP.pl
mieszkanka wyspy
SJP.pl
mieszkanka wyspy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka wyspy
Wiktionary
IPA: vɨsˈpʲjarka, AS: vyspʹi ̯arka
Wiktionary
rzecz. wyspa ż., wysepka ż., wyspiarskość ż., półwysep m., Wyspowo n., wyspiak m., wyspiarek m.
:: fm. wyspiarz m.
przym. wyspiarski, wyspowy, wysepkowy
przysł. wyspowo, wyspiarsko, wysepkowo
Wiktionary
dotyczący wyspy lub wyspiarzy; właściwy wyspie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. charakterystyczny dla wyspy lub wysp, odnoszący się do wyspy lub wyspiarzy, mieszkający na wyspie
Wiktionary
(1.1) Podnoszący się poziom mórz zagraża również krajom wyspiarskim, takim jak Malediwy.
Wiktionary
IPA: vɨsˈpʲjarsʲci, AS: vyspʹi ̯arsʹḱi
Wiktionary
rzecz. wyspa ż., wysepka ż., wyspiarz m., wyspiarka ż.
przym. wyspowy
Wiktionary
mieszkaniec wyspy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec wyspy
Wiktionary
IPA: ˈvɨspʲjaʃ, AS: vyspʹi ̯aš
Wiktionary
rzecz. wyspa ż., wysepka ż., wyspiarka ż.
przym. wysepkowy, wyspowy, wyspiarski
Wiktionary
mieszkaniec wyspy
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wyśpiewywać.
Wiktionary
IPA: vɨˈɕpʲjɛvat͡ɕ, AS: vyśpʹi ̯evać
Wiktionary
czas. wyśpiewywać, śpiewać
rzecz. śpiewak mzw./mos., śpiewnik mrz., śpiewanie n., śpiew mrz., śpiewność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyśpiewać.
Wiktionary
rzecz. śpiewak mzw./mos., śpiewanie n., śpiew mrz., śpiewność ż.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) wykonywać utwór muzyczny
(1.2) śpiewać z zaangażowaniem, z zapałem
(1.3) o ptakach: śpiewać melodyjnie
(1.4) przen. wyrażać coś w słowach pieśni, utworu literackiego
(1.5) pot. mówić coś wyuczonego, recytować zadaną lekcję
(1.6) pod przymusem mówić, co się wie na jakiś temat
Wiktionary
(1.1) – No pięknieś pan nam to wszystko wyśpiewał, panie Cwynar. – Ja wam zawsze wszystko wyśpiewam. (S. Bareja: Miś)
(1.6) A jeśli przy okoliczności wyśpiewa, co wie? Za każdą cenę trzeba go wydobyć z więzienia – gorączkował się w obawie o sprzysiężenie. (W. Reymont: Rok 1794)
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕpʲjɛˈvɨvat͡ɕ, AS: vyśpʹi ̯evyvać
Wiktionary
czas. wyśpiewać dk.
rzecz. wyśpiewywanie n., śpiew mrz., śpiewność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyśpiewywać.
Wiktionary
czas. wyśpiewywać ndk.
rzecz. śpiew mrz., śpiewność ż.
Wiktionary
wyspinać się - potocznie: wejść lub wjechać z trudem na górę lub na coś wysokiego; wdrapać się, wspiąć się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) świadczący o sprawności fizycznej dzięki uprawianiu sportu
Wiktionary
(1.1) Wysoki, wysportowany blondyn miał na sobie ubranie khaki, ciężkie buty i plecak.
(1.1) Była wysportowaną kobietą i wiele czasu poświęciła w swoim życiu, by być w formie.
Wiktionary
rzecz. sport mzw./mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. spowiadać)
(1.1) rel. o duchownym: wysłuchać wyznania penitenta w sakramencie spowiedzi
(1.2) pot. wypytać o wyjaśnienia
czasownik zwrotny dokonany wyspowiadać się (ndk. spowiadać się)
(2.1) rel. wyznać grzechy w spowiedzi
(2.2) przen. opowiedzieć o osobistych sprawach wybranej osobie
Wiktionary
(1.1) Wyspowiadawszy ostatniego penitenta, kanonik poczłapał do zakrystii.
(2.1) Więzień wyspowiadał się i jest gotowy do ostatniej drogi.
Wiktionary
rzecz. wyspowiadanie n., wyspowiadanie się n., spowiadanie n., spowiednik mos., spowiedź ż.
czas. powiedzieć, spowiadać ndk., spowiadać się ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyspowiadać.
Wiktionary
czas. powiedzieć, wyspowiadać dk.
rzecz. spowiednik mos.
Wiktionary
przymiotnik od: wyspa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wyspą, dotyczący wyspy
(1.2) przen. znajdujący się lub występujący w izolacji od tego co stanowi całość
Wiktionary
(1.1) Rekin ten przebywa zwykle w wodach o głębokości nie przekraczającej 30 m (choć może schodzić nawet na głębokość 64 metrów), w pobliżu górnych półek kontynentalnych i wyspowych szelfów.
Wiktionary
rzecz. wyspa ż., wysepka ż., wyspiarz mos., wyspiarka ż.
przym. wyspiarski, wysepkowy
przysł. wyspowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysprzątać.
Wiktionary
1. wyłożyć swoje racje, sprzeczając się;
2. wysprzeczać się - zmęczyć się ciągłym sprzeczaniem; nasprzeczać się
SJP.pl
rzadko: wyprzedaż;
1. sprzedaż czegoś po obniżonych cenach;
2. całkowite wyprzedawanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. sprzedawanie towarów po obniżonej cenie po to, by się ich pozbyć
Wiktionary
(1.1) Może wysprzedaż „Sonetów” pójdzie dobrze i będę w stanie zapłacić.
Wiktionary
rzecz. wyprzedaż ż.
Wiktionary
(1.1) wyprzedaż
Wiktionary
wciskać sprzęgło podwójnie, przy przechodzeniu z dolnej na górną skrzynię biegów w ciężarówce
SJP.pl
wcisnąć sprzęgło podwójnie, przy przechodzeniu z dolnej na górną skrzynię biegów w ciężarówce
SJP.pl
siłownik hydrauliczny sprzęgła
SJP.pl
wulgarnie:
1. wydalić poprzez odbyt;
2. wysrać się - wypróżnić się, oddać kał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysrać.
Wiktionary
rzecz. sracz mrz., sraczyk mrz.
przym. sraczkowaty, sraki, szaraczkowy
czas. srać
przysł. srak
Wiktionary
nadawać czemuś srebrzysty kolor, połysk
SJP.pl
uczynić coś zbyt wygórowanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. podniesienie jakiejś wartości do granic możliwości, często trudnej do osiągnięcia lub utrzymania
Wiktionary
(1.1) Firma pochwaliła się wyśrubowaniem swojej oferty do poziomu, którego konkurencja już nie była w stanie przebić.
(1.1) Po dwóch miesiącach od wyśrubowania standardów technologicznych firma zyskała certyfikat jakości.
Wiktionary
czas. wyśrubować dk.
rzecz. śrubowiec mzw./mrz., śrubowce nmos., śruba ż., śrubka ż.
przym. śrubowy
Wiktionary
wyrzyg; wulgarnie:
1. nic niewarty tekst, utwór, wypowiedź;
2. wysyp, urodzaj
SJP.pl
wulgarnie:
1. wydalać poprzez odbyt;
2. wysrywać się - wypróżniać się
SJP.pl
ssąc wyciągnąć z czegoś substancję płynną; opróżnić naczynie ssąc
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysysać)
(1.1) wydobyć lub opróżnić poprzez ssanie
Wiktionary
(1.1) Cielak po tym, jak wyssał ostatnią kroplę mleka, szybko legł koło matki i zasnął.
Wiktionary
IPA: ˈvɨsːat͡ɕ, AS: vy•sać
Wiktionary
rzecz. wyssanie n.
czas. ssać ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|wycyckać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyssać.
Wiktionary
czas. wyssać dk.
Wiktionary
1. stojąc wytrwać do pewnego czasu; doczekać do końca czegoś; dostać;
2. stojąc uzyskać coś, wyjednać;
3. wystać się - spędzić wiele czasu na staniu
SJP.pl
zestandaryzować, ustandaryzować;
1. dostosować do jakieś normy, wprowadzić normy w jakiejś dziedzinie; ujednolicić, unormować, znormalizować;
2. uczynić przeciętnym, typowym;
3. zestandaryzować się -
a) ujednolicić się, unormować się, znormalizować się;
b) stać się przeciętnym, typowym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. występować)
(1.1) dokonany od|występować.
Wiktionary
IPA: vɨˈstɔ̃mpʲit͡ɕ, AS: vystõmpʹić
Wiktionary
rzecz. wystąpienie n., występ mrz., występca mos., występność ż.
przysł. występnie
przym. występny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystąpić.
(1.2) wygłoszenie przemówienia przed jakimś audytorium
(1.3) pojawienie się jakiegoś zjawiska
Wiktionary
(1.2) Czy masz świadomość, ile problemów spowodowało twoje wystąpienie?
(1.3) Wystąpienie kilkunastu przypadków grypy, nie musi oznaczać epidemii.
Wiktionary
IPA: ˌvɨstɔ̃mˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: vystõmpʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. występ m., występca mos., występność ż.
czas. wystąpić, występować
przysł. występnie
przym. występny
Wiktionary
(1.2) występ
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wystarczyć)
(1.1) niedokonany od|wystarczyć. (nie brakować)
(1.2) niedokonany od|wystarczyć. (być dostatecznym powodem); zob. warunek wystarczający.
(1.3) niedokonany od|wystarczyć. (zastępować kogoś)
Wiktionary
(1.1) W porannym autobusie nigdy nie wystarczało dla wszystkich miejsc.
(1.1) Miałam wystarczające powody, by się obrazić.
(1.2) Czasem wystarcza, że się uśmiechasz, a wszyscy milej na ciebie patrzą.
(1.3) Odkąd Ania chodzi z Rafałem, on wystarcza jej za wszystkie koleżanki.
Wiktionary
IPA: vɨˈstart͡ʃat͡ɕ, AS: vystarčać
Wiktionary
rzecz. wystarczalność ż., wystarczanie n.
czas. wystarczyć dk.
przym. wystarczający, wystarczalny
przysł. wystarczająco, niewystarczająco
Wiktionary
(1.1) starczać
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wystarczający; dostatecznie, odpowiednio
Wiktionary
(1.1) Wybrał więc mazurską pustkę, uznając ją za wystarczająco bezpieczny azyl.
Wiktionary
IPA: ˌvɨstart͡ʃaˈjɔ̃nt͡sɔ, AS: vystarčai ̯õnco
Wiktionary
czas. wystarczać ndk., wystarczyć dk.
przym. wystarczający
rzecz. wystarczanie n.
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: wystarczać
przymiotnik
(2.1) dostateczny, odpowiadający określonym wymaganiom
Wiktionary
(1.1) Dieta z wystarczającą zawartością witaminy D i wapnia zmniejsza ryzyko złamań osteoporotycznych u osób w wieku powyżej 60 lat.
(1.1) Czerwona dzielnica bowiem słynie z gościnności, szczególnie jeśli kto ma w kieszeni wystarczającą ilość dolarów.
Wiktionary
czas. wystarczać ndk., wystarczyć dk.
rzecz. wystarczenie n., wystarczanie n.
przysł. wystarczająco
przym. wystarczalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wystarczalne; cecha tych, którzy są wystarczalni
Wiktionary
przym. wystarczalny
przysł. wystarczalnie
czas. wystarczyć, wystarczać
rzecz. wystarczanie n.
Wiktionary
taki, który wystarcza; wystarczający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wystarcza lub może wystarczyć
Wiktionary
(1.1) Ta ilość pieniędzy jest wystarczalna na pokrycie wszystkich wydatków.
Wiktionary
IPA: ˌvɨstarˈt͡ʃalnɨ, AS: vystarčalny
Wiktionary
rzecz. wystarczanie n., wystarczalność ż.
czas. wystarczać, wystarczyć
przym. wystarczający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystarczać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨstarˈt͡ʃãɲɛ, AS: vystarčãńe
Wiktionary
rzecz. wystarczalność ż.
czas. wystarczać ndk., wystarczyć dk.
przym. wystarczalny, wystarczający
przysł. wystarczająco, niewystarczająco
Wiktionary
być w dostatecznej liczbie lub ilości, pozwalającej na zaspokojenie bieżących potrzeb; starczyć
SJP.pl
Wystarczy – ostatni tom poetycki Wisławy Szymborskiej wydany (pośmiertnie) w 2012 w Krakowie przez Wydawnictwo a5.
Tom zawiera trzynaście utworów.
Uroczysta premiera tomu odbyła się w Teatrze Ateneum w Warszawie. Wiersze poetki czytali Piotr Fronczewski i Agata Kulesza.
Wikipedia
być w dostatecznej liczbie lub ilości, pozwalającej na zaspokojenie bieżących potrzeb; starczyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wystarczać)
(1.1) być w odpowiedniej ilości lub liczbie do wykonania jakiejś czynności, nie zabraknąć
(1.2) stać się dostatecznym powodem czegoś (zob. warunek wystarczający.)
(1.3) zastąpić kogoś lub coś, spełnić czyjąś rolę
Wiktionary
(1.1) Miejsc w autokarze wystarczyło dla wszystkich – każdy mógł usiąść.
(1.2) Wystarczy, że się uśmiechniesz, a wszyscy milej na ciebie patrzą.
(1.2) Wystarczyło półtora roku temu ze mną porozmawiać zamiast się głupkowato bawić w ciuciubabkę.
(1.3) Kiedy Ania chodziła z Rafałem, wystarczył jej za wszystkie koleżanki.
Wiktionary
IPA: vɨˈstart͡ʃɨt͡ɕ, AS: vystarčyć
Wiktionary
rzecz. wystarczanie n., wystarczalność ż.
czas. wystarczać ndk.
przym. wystarczalny, wystarczający
przysł. wystarczająco, niewystarczająco
Wiktionary
(1.1) starczyć; gw-pl|Śląsk Cieszyński|styknyć.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. startować)
(1.1) rozpocząć czynność; ruszyć do działania
(1.2) rozpocząć udział w czymś
Wiktionary
(1.1) Samolot wystartował z lotniska o czasie.
(1.2) Heniek wystartował w maratonie po raz pierwszy.
Wiktionary
rzecz. wystartowanie n., start mrz.
czas. startować
Wiktionary
(1.1-2) rozpocząć
Wiktionary
1. miejsce, gdzie eksponuje się jakieś zbiory; witryna, gablota;
2. zbiór przedmiotów wystawionych na pokaz; ekspozycja;
3. duże okno sklepowe z wyłożonymi na pokaz towarami;
4. położenie czegoś w stosunku do stron świata; ekspozycja;
5. w siatkówce: podanie piłki graczowi z tej samej drużyny tak, aby mógł ją zbić na pole przeciwnika; wystawienie piłki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce prezentowania towarów w sklepie
(1.2) zbiór eksponatów, przedmioty ustawione na pokaz
(1.3) szt. miejsce wystawiania zbiorów eksponatów
(1.4) kierunek, w którym otwarta jest dana powierzchnia lub przestrzeń
Wiktionary
Wystawa
Części miast:
Wikipedia
(1.1) Agnieszka kupiła sobie wczoraj to futro z wystawy.
(1.2) Często chodzę na wystawy malarskie.
(1.4) Południowa wystawa zapewnia roślinom dużą ilość ciepła, ze względu na najlepsze nasłonecznienie.
Wiktionary
IPA: vɨˈstava, AS: vystava
Wiktionary
rzecz. wystawca m., wystawiennictwo n., wystawiennik m., wystawność ż., wystawianie n., wystawienie n.
:: zdrobn. wystawka ż.
czas. stawiać, wystawiać ndk., wystawić dk., wystawować ndk.
przym. wystawowy, wystawienniczy, wystawny
przysł. wystawnie
Wiktionary
(1.1) witryna
(1.2) ekspozycja, pokaz
(1.3) galeria
Wiktionary
czasownik
(1.1) być częściowo widocznym spoza lub z wnętrza czegoś
(1.2) stać w jakimś miejscu zbyt długo lub zbyt często
Wiktionary
IPA: vɨˈstavat͡ɕ, AS: vystavać
Wiktionary
rzecz. wystawanie
czas. postawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystawać.
Wiktionary
czas. postawić, wystawać ndk.
Wiktionary
1. osoba wystawiająca jakiś dokument
2. osoba posyłająca swoje eksponaty na wystawę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto dostarcza eksponatów na wystawę, właściciel eksponatów na wystawie
(1.2) ten, kto wystawia jakiś dokument (zwykle rachunek, czek)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pamiętajmy też, że nasze nastroje bardzo udzielają się psu i trudno marzyć by zdenerwowany, wplątujący się w smycz i własne nogi wystawca mógł pomóc psu w pokazie. Tabletka relanium albo mały kieliszek koniaku dla właściciela powinny załatwić sprawę. Bardzo ważną sprawą jest właściwy ubiór wystawcy.
(1.1) Kilkudziesięciu innych wystawców otrzymało bądź medale srebrne, bądź brązowe, bądź listy pochwalne.
(1.1) Władysław Łoziński urządzał [na wystawie] pawilon sztuki, który był wcale bogaty, ale obrazy powieszono na mokrych jeszcze murach i wielu wystawców niepowetowane poniosło szkody.
(1.1) Wśród gości byli również wystawcy rękodzieła ludowego, którzy prezentowali swoje prace.
(1.1) Oświadczenie w tej sprawie przesłaliśmy wszystkim związkom twórczym[,] deklarując naszą solidarność i gotowość działania w] obronie praw twórców i wystawców sztuki.
(1.1) Organizatorzy spodziewają się, że do Berlina przyjedzie ok. 7–8 tys. wystawców z blisko 200 państw świata, samych odwiedzających może być ok. 100 tys.
(1.1) Podczas tworzenia tej ekspozycji odrzucono prace nastoletnich artystów. Im zdaniem M. W. Szpaka na razie trzeba zaproponować jakieś koło plastycznyastyczne, gdzie będą doskonalić swój warsztat. „Salon” stanowi nagrodę dla twórcy dojrzałego, który poważnie traktuje to, co robi. Stąd najmłodszy wystawca ma 21 lat.
(1.1) Przeszło osiemdziesięciu wystawców, związanych ze środowiskiem Linuksa, utworzyło wewnątrz targów własny, wyraźnie wyodrębniony segment, pod nazwą Linux Business Expo.
(1.2) Zgodnie z istotą czeku, który jest poleceniem wypłaty pochodzącym od wystawcy, a skierowanym do bankiera, za zapłatę czeku odpowiada przede wszystkim wystawca.
(1.2) Nieprawda — zgodnie z zapisami Kodeksu cywilnego gwarant (czyli wystawca gwarancji) powinien ww. koszty pokryć z własnej kieszeni.
(1.2) Wystawca takiego dokumentu, zwany gwarantem, przyjmuje na siebie odpowiedzialność usunięcia wady fizycznej rzeczy lub dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady ujawnią się w czasie trwania gwarancji.
(1.2) Sprzedawcy nie wiedzą, że banki gwarantują wypłatę pieniędzy z czeku do pewnej kwoty (najczęściej jest to 300–600 zł), niezależnie od tego, czy wystawca czeku ma pieniądze na koncie czy nie.
(1.2) Polskie prawo pozwala na przyjmowanie faktur bez podpisu wystawców, bo jest to zgodne z wymogami unijnymi.
Wiktionary
rzecz. wystawka ż., wystawienie n., wystawa ż., wystawczyni ż.
Wiktionary
(1.1) eksponent
Wiktionary
1. kobieta dostarczająca eksponatów na wystawę;
2. kobieta wystawiająca dokument, np. czek, rachunek
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) kłaść coś na widoku, pokazywać
(1.2) umieszczać na zewnątrz
(1.3) teatr. o sztuce: grać przed publicznością
(1.4) łow. o psie: wskazywać ciałem zwierzynę
(1.5) sport. podawać piłkę (na strzał)
(1.6) inform. pot. generować i udostępniać dane
(1.7) tworzyć i udostępniać dokumenty
(1.8) udostępniać do sprzedaży
(1.9) oceniać
Wiktionary
(1.1) Żebrak wystawiał ręce po pieniądze, jednak nikt nie chciał mu ich dać.
(1.2) Zawsze w lecie wystawiam swoje drzewko cytrynowe na taras, by ładnie rosło.
(1.3) W tym tygodniu przyjeżdżają do nas aktorzy z Tatarstanu i wystawiają w naszym teatrze pantomimę.
(1.3) To dziwne, że w jednym sezonie w tym mieście oba teatry muzyczne wystawiały dwie różne adaptacje „Skrzypka na dachu”.
(1.4) Pies już coś wystawiał, stanął jak wryty z jedną łapą podniesioną. (A. Dygasiński: Zając)
(1.5) Piotrek wystawia piłkę tak precyzyjnie, że każdy mógłby bez problemu strzelić bramkę.
(1.6) Co miesiąc wystawiany jest nowy mart.
(1.7) Urzędnik wystawiał lewe zaświadczenia.
(1.8) Co się opłaca wystawiać w sklepie internetowym?
(1.9) Uważam, że ten belfer wystawia wyjątkowo niesprawiedliwe oceny.
Wiktionary
IPA: vɨˈstavʲjät͡ɕ, AS: vystavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. wystawa ż., wystawka ż., wystawiennictwo n., wystawiennik m., wystawność ż., wystawienie n., wystawianie n.
czas. stawiać, postawić, wystawić dk., wystawować ndk.
przym. wystawowy, wystawienniczy, wystawny, wystawiony, wystawiany
przysł. wystawnie
Wiktionary
(1.1-8) przest. wystawować
(1.9) oceniać, dawać
Wiktionary
w siatkówce: gracz wystawiający współzawodnikowi piłkę do ścięcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystawiać.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvɨstaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: vystavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. wystawiać, postawić
rzecz. wystawa ż., wystawka ż., wystawienie n.
przym. wystawowy, wystawiony, wystawiany
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wystawiać
przymiotnik
(2.1) wyjmowany na zewnątrz albo pokazywany
Wiktionary
(2.1) Nie wszystkie wystawiane w witrynie klejnoty są na sprzedaż.
Wiktionary
rzecz. wystawianie n., wystawienie n.
czas. wystawiać ndk., wystawić dk.
ims. wystawiony
przym. wystawiony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wystawiać)
(1.1) dokonany od|wystawiać.
(1.2) pot. zdradzić kogoś, postawić kogoś w niedobrej sytuacji
(1.3) daw. gwara. więz. uciec
Wiktionary
(1.1) Usiadłem na ławeczce pod ścianą, twarz wystawiłem do słońca, rozprostowałem nogi.
Wiktionary
IPA: vɨˈstavʲit͡ɕ, AS: vystavʹić
Wiktionary
rzecz. wystawienie n., wystawa ż., wystawka ż.
czas. wystawiać, postawić
przym. wystawowy, wystawiony, wystawiany
Wiktionary
(1.3) zwiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) położenie lub skierowanie na zewnątrz, poddając jakiemuś oddziaływaniu
(1.2) przedstawienie czegoś osobom potencjalnie zainteresowanym
(1.3) kara w formie długotrwałego stania bez ruchu
Wiktionary
IPA: ˌvɨstaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: vystavʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. stawianie n., wystawa ż., wystawka ż., wystawca m., wystawiennictwo n., wystawiennik m., wystawność ż., wystawianie n.
czas. stać, stawiać, postawić, odstawiać, ustawić, ustawiać, wystawiać ndk., wystawić dk., wystawować ndk.
przym. wystawowy, wystawienniczy, wystawny, wystawiony, wystawiany
przysł. wystawnie
Wiktionary
(1.1-2) ekspozycja
(1.2) prezentacja
(1.3) stójka
Wiktionary
organizowanie wystaw
SJP.pl
Wystawiennictwo – architektura wystaw, termin z dziedziny architektury wnętrz i sztuk plastycznych, który określa sztukę prezentowania (eksponowania) dzieł sztuki, przedmiotów, towarów, dokumentów, zjawisk, idei.
Artysta–wystawiennik reżyseruje obecność zwiedzającego w przestrzeni wystawowej, prowadzi go, buduje narrację, tworzy sytuację szczególnego kontaktu publiczności z prezentowanymi wartościami. Nadaje dodatkowe znaczenie, porządkuje, tłumaczy, komentuje, dowartościowuje. Pobudza do interpretacji i żywego odbioru.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wystawiennictwem, dotyczący wystawiennictwa
Wiktionary
rzecz. wystawka ż., wystawiennictwo n., wystawienie n., wystawa ż.
czas. wystawiać
Wiktionary
środowiskowo: osoba urządzająca wystawy, ekspozycje
SJP.pl
Wystawiennictwo – architektura wystaw, termin z dziedziny architektury wnętrz i sztuk plastycznych, który określa sztukę prezentowania (eksponowania) dzieł sztuki, przedmiotów, towarów, dokumentów, zjawisk, idei.
Artysta–wystawiennik reżyseruje obecność zwiedzającego w przestrzeni wystawowej, prowadzi go, buduje narrację, tworzy sytuację szczególnego kontaktu publiczności z prezentowanymi wartościami. Nadaje dodatkowe znaczenie, porządkuje, tłumaczy, komentuje, dowartościowuje. Pobudza do interpretacji i żywego odbioru.
Wikipedia
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wystawić
przymiotnik
(2.1) wyjęty na zewnątrz albo pokazany
Wiktionary
(2.1) Wszyscy trwali w skupieniu przed wystawionym Najświętszym Sakramentem.
(2.1) Celina napaliła się na wystawioną w gablotce bransoletkę z błyskotkami.
Wiktionary
rzecz. wystawianie n., wystawienie n.
czas. wystawiać ndk., wystawić dk.
ims. wystawiany
przym. wystawiany
Wiktionary
1. zdrobnienie od: wystawa;
2. potocznie: podanie piłki lub krążka graczowi z tej samej drużyny tak, aby umożliwić zdobycie punktu; wystawienie piłki;
3. element konstrukcji chałupy, wsparty na słupach, będący przedłużeniem górnej kondygnacji nad dolną;
4. przedmiot z wgłębieniami, w którym umieszcza się przedmioty określonego rodzaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wystawa
(1.2) niepotrzebne rzeczy i sprzęty wystawione przed dom do zabrania
(1.3) archit. wykusz
Wiktionary
IPA: vɨˈstafka, AS: vystafka
Wiktionary
rzecz. wystawa ż., wystawienie n., wystawianie n., wystawca m., wystawczyni ż., wystawiennictwo n., stawianie n., wystawienie n., wystawność ż.
czas. stawiać ndk., wystawiać ndk., wystawić dk.
przym. wystawowy, wystawienniczy, wystawkowy, wystawny
przysł. wystawnie
Wiktionary
przymiotnik od: wystawka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób wystawny
Wiktionary
(1.1) Gospodyni, chcąc podjąć zacnych gości jak najwystawniej, zaprosiła ich na zupę poziomkową.
(1.1) Wyglądało to niezwykle wystawnie, choć nieco jak na zaduszkowym cmentarzu.
Wiktionary
IPA: vɨˈstavʲɲɛ, AS: vystavʹńe
Wiktionary
rzecz. wystawka ż., wystawienie n., wystawa ż., wystawność
przym. wystawny
czas. wystawiać
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wystawnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wystawny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest wystawne
Wiktionary
przym. wystawny, niewystawny
przysł. wystawnie, niewystawnie
rzecz. wystawka ż., wystawa ż., wystawienie n.
czas. wystawiać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) okazale urządzony lub zorganizowany, świadczący o zamożności
Wiktionary
(1.1) Dostatnie i wystawne życie wśród kanoników benewenckich czy neapolitańskich coraz mniej podobało się Benedyktowi, w miarę jak dorastał, i coraz boleśniej odczuwał rozdźwięk między ewangelią a życiem.
Wiktionary
IPA: vɨˈstavnɨ, AS: vystavny
Wiktionary
rzecz. wystawka ż., wystawność ż., wystawa ż., wystawienie n.
przysł. wystawnie
czas. wystawiać
Wiktionary
przymiotnik od: wystawa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wystawy
Wiktionary
rzecz. wystawa ż., wystawianie n., wystawienie n., wystawka ż.
czas. wystawiać ndk., wystawić dk.
Wiktionary
o płynie: taki, który się wystał (stał dostatecznie długo i nabrał pewnych właściwości)
SJP.pl
1. wystąpienie artysty przed publicznością;
2. wzięcie udziału w jakichś zawodach, rozgrywkach itp.;
3. wystająca część czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publiczne odgrywanie roli przez aktora, muzyka lub innego artystę; udział w przedstawieniu, koncercie
(1.2) to, co wystaje, sterczy poza obręb czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wspaniały występ solowy znanego aktora wzbudził owację publiczności.
(1.2) Występ muru przy kanapie obłożono okładziną imitującą piaskowiec. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈvɨstɛ̃mp, AS: vystẽmp
Wiktionary
czas. wystąpić, występować
rzecz. występność ż., występca mos., wystąpienie
przysł. występnie
przym. występny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba popełniająca występki
Wiktionary
(1.1) Starosta, któryby temu dosyć nie czynił, niechajby starostwa zbył, a za występcę przeciwko rzeczypospolitej mian był.
Wiktionary
rzecz. występ mrz., występek mrz., wystąpienie n., występność ż., występowanie n.
czas. wystąpić dk., występować ndk.
przym. występny
przysł. występnie
Wiktionary
(1.1) winowajca, przestępca, grzesznik, zbrodniarz
Wiktionary
niegodne postępowanie przynoszące ogólne potępienie, czyn będący przekroczeniem norm etycznych i moralnych oraz praw obowiązujących w pewnej społeczności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. czyn niewłaściwy moralnie, niezgodny z normami społecznymi
(1.2) praw. czyn zabroniony zagrożony karą nie surowszą niż miesiąc pozbawienia wolności;
Wiktionary
Występek – czyn zabroniony zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych albo powyżej 5000 złotych, karą ograniczenia wolności przekraczającą miesiąc albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc (art. 7 § 3 Kodeksu karnego).
Wikipedia
IPA: vɨˈstɛ̃mpɛk, AS: vystẽmpek
Wiktionary
rzecz. występca mos., występność ż.
przym. występny
przysł. występnie
Wiktionary
(1.1) sprawka
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w występny sposób
Wiktionary
(1.1) Zgrzeszyliśmy, wraz z naszymi przodkami, / popełniliśmy nieprawość, żyliśmy występnie.
Wiktionary
rzecz. występ mrz., występca mos., występek mrz., występność ż., wystąpienie n., występowanie n.
czas. wystąpić dk., występować ndk.
przym. występny
Wiktionary
(1.1) karygodnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: występnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: występny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. bycie występnym
Wiktionary
(1.1) Lubo w wstępnym boju udziału nie brał, chłostał występność, choć czasem zdaje się ją łechtać.
Wiktionary
rzecz. występ mrz., występca mos., występek mrz., wystąpienie n., występowanie n.
czas. wystąpić dk., występować ndk.
przym. występny
przysł. występnie
Wiktionary
1. popełniający występki;
2. będący występkiem lub pełen występków
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. popełniający występki
(1.2) książk. stanowiący występek, pełen występków
Wiktionary
(1.1) Obłożysz klątwą tych występnych Amalekitów, będziesz z nimi walczył, aż ich zniszczysz.
Wiktionary
rzecz. występ mrz., występca mos., występek mrz., występność ż., wystąpienie n., występowanie n.
czas. wystąpić dk., występować ndk.
przysł. występnie
Wiktionary
(1.1) niedobry, nikczemny, podły, zły
(1.2) niedopuszczalny, nikczemny, zły
Wiktionary
1. brać udział, np. w przedstawieniu lub w filmie;
2. wypowiadać się publicznie w jakiejś sprawie;
3. wchodzić w skład czegoś;
4. rosnąć, żyć na jakimś obszarze
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wystąpić)
(1.1) odgrywać rolę (w teatrze, filmie)
(1.2) opuszczać jakąś organizację, partię
(1.3) o gatunkach: zamieszkiwać dany obszar
(1.4) przesuwać się przed szereg
(1.5) przemawiać przed jakimś audytorium
(1.6) wypływać poza brzeg
Wiktionary
(1.1) Ten młody aktor występuje często u Spielberga.
(1.2) W 1980 Jan Nowak występuje z partii i przechodzi do opozycji.
(1.3) Ten rzadki gatunek ptaka występuje tylko na jednej wyspie.
(1.5) Obaj panowie „szerzą miłość” między ludźmi, myślą, że chwycili Pana Boga za nogi, bo występują w mediach i opowiadają niestworzone rzeczy, a naiwny słuchacz czy widz we wszystko uwierzy.
(1.6) Wody zalewu niespodziewanie zaczęły występować z brzegów.
Wiktionary
IPA: ˌvɨstɛ̃mˈpɔvat͡ɕ, AS: vystẽmpovać
Wiktionary
rzecz. występ mrz., wystąpienie mrz., występowanie mrz., występca mos., występność ż.
czas. stąpać ndk.
przysł. występnie
przym. występny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|występować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨstɛ̃mpɔˈvãɲɛ, AS: vystẽmpovãńe
Wiktionary
czas. występować
rzecz. występca mos., występność ż.
przysł. występnie
przym. występny
Wiktionary
1. wystąpienie artysty przed publicznością;
2. wzięcie udziału w jakichś zawodach, rozgrywkach itp.;
3. wystająca część czegoś
SJP.pl
Występy – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Krasocin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
dawniej, rzadko: wystawać ponad powierzchnię czegoś, być widocznym spoza czegoś; sterczeć; wysterczać; wysterkiwać
SJP.pl
regulując przyrząd, powodować jego prawidłowe funkcjonowanie; wyregulowywać
SJP.pl
1. posegregować, zhierarchizować;
2. we fryzjerstwie: wycieniować
SJP.pl
potocznie: zwolnić, ograniczyć, powściągnąć
SJP.pl
usunąć lub poprawić błąd w zapisach księgowych, dokonując zapisu po przeciwnej stronie konta
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wystosowywać)
(1.1) zwrócić się z oficjalnym pismem
Wiktionary
(1.1) Posłanka wystosowała interpelację w sprawie awarii w oczyszczalni ścieków.
Wiktionary
rzecz. wystosowanie n.
czas. stosować ndk., wystosowywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) ubrać kogoś lub coś efektownie, okazale
czasownik zwrotny dokonany wystroić się
(2.1) ubrać siebie efektownie, okazale
Wiktionary
(1.1) Synowie Bilhy i Zilpy mieli na głowie troskę o bydło i całymi dniami przebywali na pastwiskach, tymczasem Józef paradował w domu wystrojony i ulizany jak gładysz.
Wiktionary
IPA: vɨˈstrɔjit͡ɕ, AS: vystroi ̯ić
Wiktionary
rzecz. strojenie n., strój m., wystrój m., ustrój m., strojność ż., strojniś m., strojnisia ż., wystrojenie n.
czas. stroić, ustroić, ustrajać, wystrajać
przym. strojny
Wiktionary
wystrój wężowiaczek - motyl z rodziny wystrojowatych, występujący w Europie i Afryce; niebezpieczny szkodnik drzew, zwłaszcza owocowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. całokształt elementów zdobiących obiekt na zewnątrz lub wewnątrz
(1.2) ent. motyl z rodziny wystrojowatych
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: wystroić
Wiktionary
rzecz. strojenie n.
czas. wystroić dk., stroić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystroić.
Wiktionary
czas. wystroić
rzecz. strój mrz.
Wiktionary
o cechach wystrojowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
o cechach wystrojowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Czerniachowsk (obecnie egzonim wariantowy tego miasta);
(1.2) geogr. hist. Instrucz (rzeka w Prusach)
Wiktionary
Wikipedia
przym. wystrucki
Wiktionary
wytworzyć przedmiot z drewna metodą ścinania nożem cienkich wiórów
SJP.pl
przestarzale: wykierować na kogoś, dziś tylko w zw. frazeologicznym: wystrychnąć kogoś na dudka, czyli zakpić z kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystrząsać.
Wiktionary
czas. wystrząsać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) efekt wyrzucenia pocisku z broni miotającej lub broni palnej
(1.2) żegl. niemal poziomy maszt wystający na rufie żaglowca;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. strzał mrz., strzelec mos., strzelanina ż.
czas. strzelać, wystrzeliwać
przym. strzelecki, wystrzałowy
przysł. wystrzałowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wystrzałowy, rewelacyjnie
Wiktionary
rzecz. wystrzał m., strzał m., strzelec mos.
przym. wystrzałowy
Wiktionary
(1.1) świetnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wystrzału
przymiotnik jakościowy
(2.1) rewelacyjny, wzbudzający zachwyt
Wiktionary
rzecz. strzelec mos., wystrzał mrz., strzał mrz., strzelanina ż.
czas. wystrzelić, strzelać, wystrzeliwać
przysł. wystrzałowo
Wiktionary
wystrzec się - postarać się uniknąć kogoś lub czegoś
SJP.pl
1. książkowo: zostawać wyrzuconym w górę, wznosić się; wystrzeliwać;
2. przenośnie: sięgać wysoko ponad coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystrzelać.
Wiktionary
czas. wystrzelać dk.
rzecz. strzelec mos., strzelanina ż.
przym. strzelecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystrzelić.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsṭʃɛˈlɛ̃ɲɛ, AS: vysṭšelẽńe
Wiktionary
czas. wystrzelić, wystrzeliwać
rzecz. strzelec mos., strzelanina ż.
Wiktionary
1. spowodować strzał (np. z broni palnej, łuku);
2. o broni palnej: strzelić;
3. spowodować start pojazdu kosmicznego;
4. książkowo: zostać wyrzuconym w górę, wznieść się;
5. przenośnie: sięgać wysoko (ponad coś)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wystrzeliwać)
(1.1) dokonany od|wystrzeliwać.
Wiktionary
IPA: vɨˈsṭʃɛlʲit͡ɕ, AS: vysṭšelʹić
Wiktionary
rzecz. strzelanina ż., strzelnica ż., strzelec mos., wystrzelenie n., strzał
czas. strzelać, wystrzeliwać
przym. strzelecki, strzelnicowy, wystrzałowy
Wiktionary
1. potocznie: zabijać wiele osób lub zwierząt, strzelając z broni palnej;
2. potocznie: strzelając z broni palnej, zużywać jakąś ilość amunicji, prochu;
3. wystrzeliwać się - potocznie, o wielu osobach: zabijać się, strzelając z broni palnej;
4. powodować strzał (np. z broni palnej, łuku);
5. o broni palnej: strzelać;
6. powodować start pojazdu kosmicznego;
7. książkowo: zostawać wyrzuconym w górę, wznosić się; wystrzelać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wystrzelić)
(1.1) powodować lot pocisku – kuli karabinowej, rakiety, strzały itp.
(1.2) nagle zrywać się do biegu, zwykle bardzo szybko i gwałtownie
Wiktionary
(1.1) Strzały wystrzeliwane są z łuku.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsṭʃɛˈlʲivat͡ɕ, AS: vysṭšelʹivać
Wiktionary
rzecz. wystrzał m., wystrzelenie n., wystrzeliwanie n., strzelanina ż.
czas. wystrzelić dk., strzelić dk.
przym. wystrzałowy, strzelniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystrzeliwać.
Wiktionary
czas. wystrzeliwać ndk.
rzecz. strzelanina ż.
Wiktionary
taki, który wystygnął; wystygły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wystylizować.
Wiktionary
czas. wystylizować dk.
przym. stylistyczny
Wiktionary
nadać czemuś szlachetniejszy lub wznioślejszy charakter
SJP.pl
czasownik
(1.1) nadać czemuś głębszy charakter, wyższą wartość
Wiktionary
IPA: ˌvɨsublʲĩˈmɔvat͡ɕ, AS: vysublʹĩmovać
Wiktionary
ims. wysublimowany
rzecz. wysublimowanie
czas. sublimować
Wiktionary
(1.1) uszlachetniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysublimować.
Wiktionary
czas. wysublimować dk.
Wiktionary
nadać czemuś szlachetniejszy lub wznioślejszy charakter
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysuwać)
(1.1) dokonany od|wysuwać.
Wiktionary
(1.1) Odwlekał ten moment jak najdłużej, ale wreszcie z powrotem wysunął głowę ponad krawędź koca i podniósł powieki.
Wiktionary
IPA: vɨˈsũnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vysũnõńć
Wiktionary
czas. sunąć, zasuwać
rzecz. wysunięcie n., wysuwanie n., suw mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysunąć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsũˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vysũńė̃ńće
Wiktionary
czas. wysunąć, zasuwać
rzecz. wysuwanie n., suw mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysupływać)
(1.1) wyjąć coś z czegoś, zwłaszcza z tego, co było uprzednio związane w supeł
(1.2) wydostać coś lub kogoś z plątaninaątaniny albo głębi czegoś
Wiktionary
(1.3) Ogórki kupowało się po 1,50 zł, teraz trzeba wysupłać 2,50 zł.
Wiktionary
rzecz. supeł mrz., wysupłanie n., wysupływanie n., supełkowanie n., rozsupłowanie n., rozsupłanie n.
:: zdrobn. supełek mrz.
czas. ndk. wysupływać, dk. rozsupłać, ndk. rozsupływać, ndk. supełkować
przym. supełkowy
Wiktionary
(1.1) rozwiązać, wyplątać
(1.2) wyciągnąć, wydostać, wyplątać
(1.3) zarobić
(2.1) wywikłać się, wyplątać się
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. wysuszyć)
(1.1) niedokonany od|wysuszyć.
czasownik zwrotny niedokonany wysuszać się (dk. wysuszyć się)
(2.1) rzad. niedokonany od|wysuszyć się.
Wiktionary
rzecz. suszak mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawienie, że coś jest suche
(1.2) stan całkowitej suchości, bycie suchym
Wiktionary
(1.1) W obu typach jezior, podalpejskim i bałtyckim, muł po wysuszeniu przybiera barwę szarą.
Wiktionary
rzecz. suchar mos./mrz.
Wiktionary
potocznie o ludziach, rzadziej o zwierzętach: chudy, wynędzniały; suchy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. suszyć)
(1.1) dokonany od|suszyć.
czasownik zwrotny dokonany wysuszyć się (ndk. suszyć się)
(2.1) dokonany od|suszyć się.
Wiktionary
czas. osuszyć, suszyć, ususzyć, zasuszyć
rzecz. suchość ż., suchoty nmos., susz mrz., suszak mrz., suszarka ż., suszarnia ż., suszenie n., wysuszenie n., suchar mos./mrz.
przym. suchy, suszony
przysł. sucho
Wiktionary
w technice: wysuwanie, wysunięcie czegoś
SJP.pl
1. przesuwając coś, umieszczać to tak, aby wystawało poza linię czegoś i było widoczne;
2. wydobywać coś na zewnątrz;
3. występować z czymś oficjalnie lub przedstawiać, proponować coś komuś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wysunąć)
(1.1) umieszczać coś lub tego część na zewnątrz, poza jakąś granicę
(1.2) przedstawiać innym pewne myśli, poglądy
czasownik zwrotny niedokonany wysuwać się (dk. wysunąć się)
(2.1) przemieszczać się na zewnątrz, poza obręb
(2.2) wychodzić niepostrzeżenie, ukradkiem
Wiktionary
czas. sunąć, zasuwać
rzecz. wysuwanie n., suw mrz.
Wiktionary
(1.1) wyciągać, wyjmować, wykładać, wynosić
(1.2) głosić, pokazywać, przedstawiać, upubliczniać, wygłaszać
(2.1) wychodzić, wyłazić, wydostawać się
(2.2) wymykać się
Wiktionary
dający się wysunąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysuwać.
Wiktionary
rzecz. wysunięcie n., suw mrz.
czas. zasuwać, wysuwać ndk., wysunąć dk.
Wiktionary
możliwy do wysunięcia, np. sprzęgło wysuwne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyswatać.
Wiktionary
czas. wyswatać dk.
rzecz. swatanie n.
Wiktionary
1. świecąc, zużywać;
2. powodować długim noszeniem wytarcie ubrania;
3. czynić świecącym, błyszczącym; polerować, glansować;
4. dawniej:
a) wypędzać kogoś skądś;
b) tłumaczyć, wyjaśniać;
5. wyświecać się -
a) wycierać się i zaczynać błyszczeć;
b) dawniej: wyjaśniać się, rozjaśniać się;
c) dawniej: stawać się widocznym, ujawniać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) rel. udzielać święceń biskupich albo kapłańskich
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyświęcać.
Wiktionary
rzecz. Świętowit mos., święto n., święty m., święta ż., wyświęcenie n., święcenie n.
czas. wyświęcać ndk., wyświęcić dk., święcić ndk.
przym. święty
przysł. święcie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. włączenie w sferę sacrum osób lub przedmiotów
(1.2) kośc. udzielenie święceń
Wiktionary
(1.2) Władze udzieliły pozwolenia na wyświęcenie trzech nowych kapłanów.
Wiktionary
czas. wyświęcać ndk., wyświęcić dk.
rzecz. wyświęcanie n.
Wiktionary
pozbawić wartości, znaczenia z powodu zbyt częstego powtarzania lub użytku; podniszczyć, zeszmacić, znosić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. o tkaninie: zużyć przez noszenie
(1.2) pot. utracić wartość przez używanie, powtarzanie się
czasownik zwrotny dokonany wyświechtać się
(2.1) pot. zniszczyć się przez częste użycie
(2.2) pot. utracić wartość na skutek powtarzania się
Wiktionary
(1.1) Jak ten chłopak zdołał wyświechtać nowiutkie sztruksy?
(2.2) Myślę, że żarty Fryderyka wyświechtały się już lata temu.
Wiktionary
rzecz. wyświechtanie n.
przym. wyświechtany
ims. wyświechtany
Wiktionary
(1.1) zniszczyć, zużyć
(2.2) zniszczyć się, zużyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyświechtać.
Wiktionary
rzecz. niewyświechtanie n.
czas. wyświechtać dk.
przym. wyświechtany
Wiktionary
pozbawić wartości, znaczenia z powodu zbyt częstego powtarzania lub użytku; podniszczyć, zeszmacić, znosić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. powtarzający się, tracący swoją wartość
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wyświechtać
Wiktionary
(1.1) Na początku zamieścił jakiś wyświechtany cytat, myśląc, że będzie szykowniej.
Wiktionary
rzecz. wyświechtanie n.
czas. wyświechtać dk., wyświechtać się dk.
Wiktionary
1. uczynić świecącym, błyszczącym; wypolerować, wyglansować;
2. spowodować długim noszeniem wytarcie ubrania;
3. świecąc, zużyć;
4. dawniej: wypędzić kogoś skądś;
5. wyświecić się - wytrzeć się i zacząć błyszczeć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyświęcać)
(1.1) kośc. konsekrować na prezbitera
(1.2) daw. pasować na rycerza
(1.3) rel. włączyć w sferę sakralną, poświęcić
Wiktionary
(1.1) W Wielkiej Brytanii w ordynariacie dla byłych anglikanów po raz pierwszy zostanie wyświęcony na kapłana żonaty mężczyzna, który wcześniej nie był pastorem.
(1.3) Po upadku reżimu wyświęcono prowizoryczne świątynie dla katolików.
Wiktionary
rzecz. wyświęcenie n., wyświęcanie n., świątynia ż.
czas. świętować, wyświęcać ndk.
Wiktionary
usunąć wosk z ucha przy pomocy zapalonej świecy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyświetlić)
(1.1) prezentować, pokazywać coś na ekranie
(1.2) wyjaśniać, objaśniać coś
Wiktionary
(1.1) Profesor wyświetlał na lekcji zdjęcia prezydentów Polski.
Wiktionary
IPA: vɨˈɕfʲjɛtlat͡ɕ, AS: vyśfʹi ̯etlać
Wiktionary
rzecz. wyświetlanie n., wyświetlacz mrz.
czas. wyświetlić
Wiktionary
(1.1) pokazywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tablica informacyjna lub moduł urządzenia elektronicznego, który świecąc podaje informacje
Wiktionary
Wyświetlacz – urządzenie elektroniczne w formie powierzchni służące do wyświetlania informacji
Wśród wyświetlaczy wyróżnia się:
Wikipedia
(1.1) W tym filmie czarnoskóry aktor pokazuje pewien napis na wyświetlaczu telefonu, ale tego nie ma w zwiastunie.
Wiktionary
IPA: vɨˈɕfʲjɛtlat͡ʃ, AS: vyśfʹi ̯etlač
Wiktionary
rzecz. wyświetlanie n., wyświetlenie n., świecenie n., światło n., świetlówka ż.
czas. wyświetlać ndk., wyświetlić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyświetlać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨɕfʲjɛˈtlãɲɛ, AS: vyśfʹi ̯etlãńe
Wiktionary
czas. wyświetlać, wyświetlić
rzecz. wyświetlacz mrz.
Wiktionary
pomieszczenie, w którym znajdują się urządzenia do wyświetlania kopii planów i rysunków technicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyświetlić.
Wiktionary
rzecz. wyświetlacz mrz.
czas. wyświetlić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyświetlać)
(1.1) dokonany od|wyświetlać.
czasownik zwrotny dokonany wyświetlić się (ndk. wyświetlać się)
(2.1) dokonany od|wyświetlać się.
Wiktionary
(1.1) Na ekranie wyświetlił się groźnie brzmiący komunikat ostrzegawczy.
Wiktionary
rzecz. wyświetlanie n., wyświetlenie n., wyświetlacz m., światło n.
czas. wyświetlać ndk.
Wiktionary
1. nadawać czemuś świeży, czysty wygląd;
2. ubierać w świeże, czyste ubranie
SJP.pl
1. nadać czemuś świeży, czysty wygląd;
2. ubrać w świeże, czyste ubranie
SJP.pl
potocznie: bardzo zabrudzać
SJP.pl
potocznie: bardzo ubrudzić
SJP.pl
1. wypuścić nosem silny strumień powietrza; wydmuchać;
2. świszcząc, powiedzieć coś z trudem;
3. gwiżdżąc lub dmuchając w instrument, wykonać melodię; wygwizdać;
4. wywróżyć przez wydanie określonej liczby świstów;
5. potocznie: wyrazić dezaprobatę gwizdaniem; wygwizdać;
6. potocznie: pozbyć się
SJP.pl
1. w chemii: prowadzać do danego związku chemicznego pewną ilość par lub gazów, które w odpowiednich warunkach ciśnienia i temperatury i przy katalizatorze powodują zamianę danej substancji w inną;
2. w chemii: wprowadzać do danej objętości ciała stałego, płynnego lub lotnego pewną ilość jakiejś substancji, którą dane ciało może wchłonąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysycać.
Wiktionary
czas. wysycać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyschnąć)
(1.1) stawać się suchym
(1.2) o roślinie: schnąć, tracić wigor
(1.3) o cieczy: znikać w wyniku schnięcia lub wsiąkania
(1.4) o akwenie: stawać się pustym na skutek parowania lub niedoboru
(1.5) wyczerpywać się, zanikać
(1.6) pot. bardzo chudnąć
Wiktionary
(1.4) Morze Martwe wysycha na skutek wzmożonego parowania.
Wiktionary
rzecz. wysychanie n., wyschnięcie n.
czas. wyschnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odprzymiotnikowy od|wysychać.
Wiktionary
czas. wysychać ndk., wyschnąć dk.
rzecz. wyschnięcie n.
Wiktionary
1. w chemii: prowadzić do danego związku chemicznego pewną ilość par lub gazów, które w odpowiednich warunkach ciśnienia i temperatury i przy katalizatorze spowodują zamianę danej substancji w inną;
2. w chemii: wprowadzić do danej objętości ciała stałego, płynnego lub lotnego pewną ilość jakiejś substancji, którą dane ciało może wchłonąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) powiedzieć ze złością, z pasją, przez zaciśnięte zęby
Wiktionary
(1.1) – Przepiszesz to osiemdziesiąt razy – jadowicie wysyczała nauczycielka.
Wiktionary
potocznie: powodować wystąpienie pryszczy, krost; obsyfiać, osyfiać
SJP.pl
potocznie:
1. spowodować wystąpienie pryszczy, krost; obsyfić, osyfić;
2. wybrudzić; wyświnić, wypaprać
SJP.pl
pojawienie się czegoś w dużej liczbie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okres najintensywniejszego dojrzewania owoców
(1.2) pot. nagłe pojawienie się ludzi w dużej liczbie
(1.3) pot. nagłe pojawienie się trądziku, krost w dużej liczbie
Wiktionary
(1.1) Na pastwisku sąsiada jest wysyp pieczarek.
(1.2) Nad jeziorem wystąpił prawdziwy wysyp plażowiczów. Nie ma gdzie się położyć z kocem — wszystkie miejsca są zajęte.
(1.3) Ona ma wysyp na dekolcie.
Wiktionary
IPA: ˈvɨsɨp, AS: vysyp
Wiktionary
czas. wysypać dk., wysypywać ndk.
rzecz. wysypisko n., wysypka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysypać.
Wiktionary
czas. wysypywać, wysypać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysypiać.
Wiktionary
czas. wyspać się, wysypiać ndk.
Wiktionary
miejsce, w którym się coś wysypuje, zwłaszcza śmieci lub odpadki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce masowego wyrzucania i składowania odpadów
Wiktionary
Składowisko odpadów – zlokalizowany i urządzony zgodnie z przepisami obiekt zorganizowanego deponowania odpadów. Pojęcie składowisko obejmuje również wylewisko odpadów ciekłych, wysypisko odpadów komunalnych, a także zwałowiska mas ziemnych. Składowanie odpadów może odbywać się wyłącznie w miejscu do tego wyznaczonym. Niekiedy w tym samym miejscu prowadzi się też selekcję i częściowy odzysk surowców wtórnych. Właścicielem składowiska jest zazwyczaj miejscowy samorząd terytorialny.
Wikipedia
(1.1) Szperaczka bardzo się ucieszyła, kiedy na wysypisku śmieci w Rokitnie znalazła całkiem nowy aparat telefoniczny.
Wiktionary
czas. wysypać, wysypywać
rzecz. wysypka ż., wysyp mrz.
przym. wysypiskowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wykwity skórne lub na błonach śluzowych będące objawem jakiejś choroby;
Wiktionary
Wysypka (łac. exanthema), osutka – wykwity na skórze lub błonach śluzowych powstałe w wyniku: reakcji alergicznej, kontaktu z substancją chemiczną (np. jodem), szczepienia ochronnego, zatrucia lekami, bądź jako objaw choroby zakaźnej (np. odry, ospy, różyczki). W zależności od przyczyny występowania może być ona zlokalizowana w jednym miejscu ciała (np. półpasiec) lub dotknąć całą powierzchnię skóry. Wysypki występują w postaci: plam, pęcherzy, pęcherzyków, bąbli, krost lub grudek, a ich wygląd często ułatwia postawienie diagnozy.
Wikipedia
rzecz. wysyp mrz., wysypisko n.
czas. wysypać, wysypywać
przym. wysypkowy
Wiktionary
(1.1) liszaj, osutka
Wiktionary
przymiotnik od: wysypka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z wysypką, objawiający się wysypką
Wiktionary
rzecz. wysypka ż.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) opróżniać coś z czegoś sypkiego
(1.2) pot. przen. o trądziku, krostach: pojawiać się w dużej ilości
czasownik zwrotny niedokonany wysypywać się
(2.1) inform. o programie lub o systemie operacyjnym: przestawać działać
Wiktionary
(1.2) Zwykle wysypywało mnie na wysokości szczęki, po obydwu stronach.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɨˈpɨvat͡ɕ, AS: vysypyvać
Wiktionary
rzecz. wysypisko n., wsyp m., wysyp m., wysypanie n., wysypywanie n., wysypka ż., wsypywanie n.
czas. wysypać dk., wsypać dk., wsypywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysypywać.
Wiktionary
czas. wysypywać ndk.
Wiktionary
wyciągać pod wpływem różnicy ciśnień
SJP.pl
urządzenie do usuwania wody z zalanych pomieszczeń
SJP.pl
urządzenie do wysysania czegoś, np. oleju
SJP.pl
o cechach wysysowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
Wysysowate (Rhopalidae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków i podrzędu różnoskrzydłych. Kosmopolityczna. Obejmuje ponad 220 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w 30 rodzajach. Wszystkie są fitofagami ssącymi.
Wikipedia
o cechach wysysowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
czasownik
(1.1) przekazywać komuś coś za pośrednictwem innych osób lub urządzeń technicznych
(1.2) polecać komuś udanie się dokądś w jakimś celu
(1.3) nadawać, wydawać z siebie; emitować
Wiktionary
(1.1) Dziś wysłałam pocztą list do Alka.
(1.2) Mama wysłała mnie do sklepu po pietruszkę.
(1.3) Radioteleskop nie wysyła, a odbiera sygnały z kosmosu.
Wiktionary
IPA: vɨˈsɨwat͡ɕ, AS: vysyu̯ać
Wiktionary
rzecz. wysyłka ż., wysyłanie n. ndk., wysłanie n. dk., wysłannik
czas. słać, przesyłać, wysłać dk.
przym. wysyłkowy
Wiktionary
(1.1) nadawać
(1.2) słać, posyłać, wyprawić
(1.3) dawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysyłać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɨˈwãɲɛ, AS: vysyu̯ãńe
Wiktionary
czas. wysyłać ndk., wysłać dk.
rzecz. wysłannik mos., wysyłka ż., wysłanie n.
przym. wysyłkowy
Wiktionary
1. wysłanie czegoś;
2. to, co się wysyła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wysłanie, wysyłanie czegoś
(1.2) to, co jest wysyłane
Wiktionary
(1.1) Zapłaciłam stówę za książki i 15 złotych za wysyłkę.
(1.2) Zadzwoń do firmy kurierskiej, bo wtorkowa wysyłka jeszcze nie dotarła do klienta.
Wiktionary
czas. wysyłać ndk., wysłać dk.
rzecz. wysłanie n., wysyłanie n., wysłannik mos.
przym. wysyłkowy
Wiktionary
(1.2) przesyłka
Wiktionary
dział instytucji, w którym organizuje się wysyłanie czegoś
SJP.pl
przymiotnik od: wysyłka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wysyłką, zajmujący się wysyłką
Wiktionary
(1.1) Nasz sklep prowadzi także sprzedaż wysyłkową.
Wiktionary
IPA: ˌvɨsɨwˈkɔvɨ, AS: vysyu̯kovy
Wiktionary
czas. wysyłać ndk., wysłać dk.
rzecz. wysyłka ż., wysyłanie n., wysłanie n., wysłannik mos.
Wiktionary
1. bezprawnie przywłaszczyć sobie porzucone mienie
2. wysypać szabrem
SJP.pl
określać wartość lub koszt czegoś
SJP.pl
Wyszakowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Zaniemyśl.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
wyszaleć się - potocznie: szalejąc, wyładować swoją energię; naszaleć się, wyszumieć się, naszumieć się
SJP.pl
wyszaleć się - potocznie: szalejąc, wyładować swoją energię; naszaleć się, wyszumieć się, naszumieć się
SJP.pl
rzadko:
1. szamocząc, wyrywać, wydobywać;
2. wyszamotywać się - szamocząc, wydostawać się skądś
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Wyszanowo
Wikipedia
Wyszanowo (niem. Wischen) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz, na pograniczu Pojezierza Lubuskiego i Bruzdy Zbąszyńskiej.
Wieś duchowna, własność opata cystersów w Paradyżu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
środowiskowo: zmieniać kolor części interfejsu na szary, uniemożliwiając interakcję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. wyszarzałość (tkaniny, ubrania)
przysłówek
(2.1) przest. ubogo, szaro, niepokaźnie
Wiktionary
(1.1) Agnieszka wolała małą, kiedyś babciną kanapkę, której wyszarzanie i dziury obciągnęła kretonem drukowanym w bukiety róż.
(2.1) Vis-à-vis moje wyglądało do tego stopnia niepocześnie i wyszarzanie, że je brałem za jakiegoś zwykłego skribę sic. […]
Wiktionary
środowiskowo: zmieniać kolor części interfejsu na szary, uniemożliwiając interakcję
SJP.pl
środowiskowo: zmieniać kolor części interfejsu na szary, uniemożliwiając interakcję
SJP.pl
środowiskowo: zmienić kolor części interfejsu na szary, uniemożliwiając interakcję
SJP.pl
dawniej: roztrwonić, przepuścić; wytrwonić
SJP.pl
wulgarnie:
1. wydalić coś z moczem;
2. wyszczać się - oddać mocz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyszczać.
Wiktionary
rzecz. szczaw mrz., szczyl mzw.
czas. szczać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyszczególnić)
(1.1) wykazywać szczegółowo
Wiktionary
rzecz. wyszczególnianie n., szczegół mrz.
przysł. szczególnie
Wiktionary
(1.1) wchodzić w szczegóły
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyszczególniać)
(1.1) wykazać szczegółowo
Wiktionary
IPA: ˌvɨʃt͡ʃɛˈɡulʲɲit͡ɕ, AS: vyščegulʹńić
Wiktionary
rzecz. szczegół m., wyszczególnienie n.
Wiktionary
(1.1) przytoczyć, wyliczyć, wymienić, wypunktować, wyróżnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyszczególnić.
Wiktionary
czas. wyszczególnić
Wiktionary
1. potocznie: wyjawić jakiś sekret;
2. potocznie: powiedzieć coś krótko i agresywnie;
3. zakomunikować coś poprzez szczekanie
SJP.pl
1. potocznie: wyjawić jakiś sekret;
2. potocznie: powiedzieć coś krótko i agresywnie;
3. zakomunikować coś poprzez szczekanie
SJP.pl
1. wypowiadać coś w sposób niegrzeczny;
2. wyjawiać, zdradzać jakiś sekret
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zaszczepiać wiele ludzi lub zwierząt
SJP.pl
procentowość zaszczepienia populacji przeciwko danej chorobie
SJP.pl
zaszczepić wiele ludzi lub zwierząt
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyszczepiać)
(1.1) med. zaszczepić podaną część populacji
Wiktionary
(1.1) Gdybyśmy wyszczepili wszystkie dziewczynki to dziś nie byłoby raka szyjki macicy.
Wiktionary
rzecz. wyszczepienie n., antyszczep mzw., szczep mrz.
czas. wyszczepiać ndk., szczepić ndk., zaszczepić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyszczerbiać.
Wiktionary
czas. wyszczerbiać ndk.
Wiktionary
gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
Wyszczerek (Notiophilus) – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych i podrodziny leszowych, jedyny z monotypowego plemienia wyszczerków (Notiophilini).
Wikipedia
1. pokazywać zęby, kły odsłaniając wargi;
2. potocznie: wyszczerzać się:
a) szeroko się uśmiechać, pokazując zęby;
b) zalotnie się uśmiechać, umizgiwać się, zalecać się;
c) przestarzałe: wyłaniać się, ukazywać się na zewnątrz
SJP.pl
1. pokazać zęby, kły, odsłaniając wargi;
2. potocznie: wyszczerzyć się:
a) szeroko się uśmiechnąć, pokazując zęby;
b) zalotnie się uśmiechnąć; umizgnąć się, przymilić się;
c) przestarzałe: wyłonić się, ukazać się na zewnątrz
SJP.pl
uczynić kogoś lub coś szczuplejszym
SJP.pl
wulgarnie:
1. wydalać coś z moczem;
2. wyszczywać się - oddawać mocz
SJP.pl
Wyszecino (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Wëszecëno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Luzino, przy drodze powiatowej 1451G.
Wieś szlachecka Wyszecino położona była w II połowie XVI wieku w powiecie mirachowskim województwa pomorskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Wyszki; wyszkowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Wyszehrad.
Wiktionary
Wyszehrad, także Wyszegrad (węg. Visegrád, cz. oraz słow. Vyšehrad, niem. Plintenburg) – historyczne miasto w północnych Węgrzech, 35 km na północ od Budapesztu, w Zakolu Dunaju (naprzeciwko miasta Nagymaros). Powierzchnia – 33,27 km²; ludność 1859 mieszkańców (styczeń 2011). Późnośredniowieczna stolica Królestwa Węgier.
Wikipedia
(1.1) Premierzy Polski, Czech, Słowacji i Węgier spotkają się w Wyszegradzie na wiosnę przyszłego roku.
Wiktionary
przym. wyszegradzki
Wiktionary
(1.1) Wyszehrad
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wyszegradem, dotyczący Wyszegradu
Wiktionary
rzecz. Wyszegrad mrz.
Wiktionary
(1.1) wyszehradzki
Wiktionary
miejscowość na Węgrzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnych Węgrzech, dawna rezydencja królów węgierskich;
Wiktionary
Wyszehrad, także Wyszegrad (węg. Visegrád, cz. oraz słow. Vyšehrad, niem. Plintenburg) – historyczne miasto w północnych Węgrzech, 35 km na północ od Budapesztu, w Zakolu Dunaju (naprzeciwko miasta Nagymaros). Powierzchnia – 33,27 km²; ludność 1859 mieszkańców (styczeń 2011). Późnośredniowieczna stolica Królestwa Węgier.
Wikipedia
(1.1) Dalsza granica Słowaczyzny, od Ostrzyhomia na wschód, jest w kronice węgiersko-polskiej również w przybliżeniu określona. Wiodła ona w kierunku miasta Jagier: to znaczy prawdopodobnie naprzeciw Wyszehradu, opuszczając Dunaj, zwracała na północ (…) i okrążając Nowohrad zwracała się znów na wschód (…), omijając gród Jagier.
Wiktionary
przym. wyszehradzki
Wiktionary
(1.1) Wyszegrad
Wiktionary
dotyczący Wyszehradu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Wyszehradu, związany z Wyszehradem
Wiktionary
(1.1) Od czasu zjazdu wyszehradzkiego w 1335 roku Kazimierz był uznawany w obliczu prawa za w pełni prawowitego króla Polski.
Wiktionary
rzecz. Wyszehrad mrz.
Wiktionary
(1.1) wyszegradzki
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Wyszemir – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Wysze- („wyższy, ceniony ponad wszystko, stawiany ponad innymi”) i -mir („pokój”). Może więc oznaczać „ten, który ceni pokój ponad wszystko”.
W XXI wieku jest to imię rzadkie. W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 2 mężczyzn o imieniu Wyszemir nadanym jako imię pierwsze.
Wyszemir imieniny obchodzi 12 czerwca.
Wikipedia
dawne imię żeńskie
SJP.pl
Wyszeniega – imię żeńskie pochodzenia staropolskiego, złożone z dwóch członów: Wysze- („wyższa, ceniona ponad wszystko, stawiana ponad innymi”) i -niega („rozkosz”).
Wyszeniega imieniny obchodzi 21 lutego.
Wikipedia
dawniej: mówić coś, wymawiając wadliwie spółgłoski; wyseplenić
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. wyszeptywać)
(1.1) powiedzieć szeptem
Wiktionary
IPA: vɨˈʃɛptat͡ɕ, AS: vyšeptać
Wiktionary
rzecz. szeptanka ż., szeptunka ż., szeptun mos., wyszeptanie n., szept m., szeptanie n., szeptucha ż., szepty
czas. szeptać, wyszepnąć, wyszeptywać
Wiktionary
(1.1) wyszepnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyszeptać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨʃɛpˈtãɲɛ, AS: vyšeptãńe
Wiktionary
czas. wyszeptać
rzecz. szeptucha ż., szeptun mos., szeptunka ż., szeptanka ż.
Wiktionary
środowiskowo: udostępnić określoną treść w internecie; zszerować
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Wyszesław – słowiańskie/staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Wysze- od psł. *vyšьjь "wyższy", neutrum *vyše (zobacz: Wyszehrad), stpl. wyszy → wyższy, wyszyć → wyższyć "stawiać ponad innymi" ("wyższy, ceniony ponad wszystko, stawiany ponad innymi") i -sław ("sława"). Może więc oznaczać "ceniący sławę ponad wszystko". Imię to bywało skracane do formy Wysław.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Wyszesława, Wysława – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Wy(sze)- („wyższa, ceniona ponad wszystko, stawiana ponad innymi”) i -sława („sława”). Może więc oznaczać „ceniąca sławę ponad wszystko”.
Wyszesława imieniny obchodzi 11 lipca.
Znane osoby noszące imię Wyszesława:
Wikipedia
Wyszewo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Manowo.
Przez miejscowość przepływa potok Wyszewka. Około 1 km na północny zachód znajduje się Żółta Góra. Około 0,3 km na zachód znajduje się Jezioro Żabie, a za nim Jezioro Ludzkie.
W latach 1950–1957, 1957–1975 i 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.
Wikipedia
rzadko: kształcić kogoś w określonej dziedzinie, nauczać, najczęściej w trybie skróconym, podczas kilku wykładów, spotkań w formie kursu; wyszkolać
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: nakreślać, malować coś w głównych zarysach
SJP.pl
1. nadać szklisty połysk; wygładzić, wypolerować;
2. potocznie: wybić szybę;
3. dawniej: powstawiać szyby; poszklić
SJP.pl
rzadko: kształcić kogoś w określonej dziedzinie, nauczać, najczęściej w trybie skróconym, podczas kilku wykładów, spotkań w formie kursu; wyszkalać
SJP.pl
wykształcić kogoś w określonej dziedzinie, najczęściej w trybie skróconym, na kursach itp.
SJP.pl
wykształcić kogoś w określonej dziedzinie, najczęściej w trybie skróconym, na kursach itp.
SJP.pl
miasto w województwie mazowieckim, liczące około 25 tysięcy mieszkańców, położone nad Bugiem, upamiętnione w piosence Elektycznych Gitar "Wyszków tonie"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wyszków – miasto w Polsce w województwie mazowieckim. Siedziba powiatu wyszkowskiego i gminy miejsko-wiejskiej Wyszków. Był miastem duchownym.
Prywatne miasto duchowne Wyszkowo położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
IPA: ˈvɨʃkuf, AS: vyškuf
Wiktionary
rzecz. wyszkowianin m., wyszkowianka ż.
przym. wyszkowski
Wiktionary
mieszkaniec Wyszkowa
SJP.pl
mieszkanka Wyszkowa
SJP.pl
Wyszkowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Domaniów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: Wyszki; wyszecki;
2. przymiotnik od: Wyszków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wyszkowem, dotyczący z Wyszkowa
(1.2) związany z Wyszkami, dotyczący Wyszek
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Wyszków m., wyszkowianin m., wyszkowianka ż., Wyszki nmos.
Wiktionary
(1.2) wyszecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. nakrochmalony
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zużyty
Wiktionary
szlochając, wypowiadać coś
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. miasto na Ukrainie;
3. nazwa dwóch wsi w Polsce;
4. dzielnica Bydgoszczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
(1.2) geogr. miasto na Ukrainie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vɨˈʃɔɡrut, AS: vyšogrut
Wiktionary
mieszkaniec Wyszogrodu
SJP.pl
mieszkanka Wyszogrodu
SJP.pl
przymiotnik od: Wyszogród
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wyszomir, Wyszymir – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Wysze- ("wyższy, ceniony ponad wszystko, stawiany ponad innymi") i -mir ("pokój"). Może więc oznaczać "ten, który ceni pokój ponad wszystko".
Wyszomir, Wyszymir imieniny obchodzi 28 sierpnia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wyszonowice (niem. Ruppersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Wiązów.
Wikipedia
potocznie: wyszpachlować się - nałożyć na siebie zbyt dużo makijażu
SJP.pl
czasownik
(1.1) wyszukać szperając
Wiktionary
(1.1) Dopiero gdy leżał ranny w szpitalu, oko Trzeciego Oddziału wyszperało, że ten dzielny żołnierz - to wróg ludu.
Wiktionary
IPA: vɨˈʃpɛrat͡ɕ, AS: vyšperać
Wiktionary
rzecz. wyszperanie n., szperacz, szperaczka, szperactwo, szperanina, szperanie
czas. szperać
przym. szperacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyszperać.
Wiktionary
czas. wyszperać dk.
Wiktionary
obrobić kamień, wykruszając go przy pomocy specjalnej dyszy oraz wody pod wysokim ciśnienie; naszpicować
SJP.pl
wytłoczyć płyn lub masę ze szprycy
SJP.pl
wysztafirować się - potocznie: ubrać się, umalować i uczesać z przesadną elegancją; odsztafirować się, odpicować się, wypicować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. iron. wystroić ozdobnie
czasownik zwrotny dokonany wysztafirować się
(2.1) pot. iron. wystroić siebie samego bardzo ozdobnie
(2.2) gw-pl|Kresy. pogard. ubrać się wyzywająco
Wiktionary
(1.1) Za starego reżimu to miało jakiś sens. Oficerkowie chodzili wysztafirowani jak panny szukające kawalerów, ale wtedy ranga i związane z nią przywileje i obowiązki miały inny wymiar.
Wiktionary
IPA: ˌvɨʃtafʲiˈrɔvat͡ɕ, AS: vyštafʹirovać
Wiktionary
rzecz. wysztafirowanie
Wiktionary
(2.1) wyfiokować się, wyfioczyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysztafirować.
Wiktionary
IPA: ˌvɨʃtafʲirɔˈvãɲɛ, AS: vyštafʹirovãńe
Wiktionary
czas. wysztafirować
Wiktionary
potocznie: ubrany, umalowany i uczesany z przesadną elegancją; odsztafirowany, odpicowany, wypicowany
SJP.pl
wyciąć lub wytłoczyć wzór przy użyciu sztancy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wystrojony
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: wysztiglować
Wiktionary
czas. wysztiglować dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wymyślić, wykombinować
Wiktionary
1. odnaleźć kogoś lub coś;
2. wyszukać się - znaleźć siebie nawzajem; trafić na siebie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyszukiwać)
(1.1) szukając z zapałem, znaleźć coś lub kogoś
czasownik zwrotny dokonany wyszukać się (ndk. wyszukiwać się)
(2.1) wyszukać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. wyszukanie n., wyszukiwanie n., wyszukiwarka ż.
czas. szukać
Wiktionary
1. odnaleźć kogoś lub coś;
2. wyszukać się - znaleźć siebie nawzajem; trafić na siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyszukać.
Wiktionary
czas. szukać, wyszukać dk.
rzecz. wyszukiwanie n.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wyszukanie
SJP.pl
cecha charakteryzująca coś niezwykłego, niepospolitego, świadcząca o elegancji kogoś lub czegoś; wykwintność, wymyślność, elegancja, wyszukanie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wyszukany
SJP.pl
książkowo: mający oryginalne, niepospolite cechy; elegancki, wykwintny, wymyślny, niezwykły
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) mający szczególne cechy, rzadko spotykany
Wiktionary
(1.1) dystyngowany, elegancki, niezwykły, rzadki, szykowny, wyborny, wymyślny, wyrafinowany, wytworny, znakomity
Wiktionary
1. odnajdować kogoś lub coś;
2. wyszukiwać się - znajdować siebie nawzajem; trafiać na siebie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyszukać)
(1.1) szukając z zapałem, wynajdywać coś lub kogoś
czasownik zwrotny niedokonany wyszukiwać się (dk. wyszukać się)
(2.1) wyszukiwać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. wyszukiwanie n., wyszukiwarka ż.
czas. szukać
Wiktionary
1. program komputerowy do wyszukiwania określonych informacji; wyszukiwarka;
2. rzadko: osoba specjalizująca się w wyszukiwaniu kogoś lub czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który daje się wyszukać; możliwy do odnalezienia
Wiktionary
(1.1) Podstawową funkcjonalnością aplikacji Scan Extention Kit jest skanowanie z OCR do wyszukiwalnego i uniwersalnego pliku PDF.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyszukiwać.
Wiktionary
(1.1) Przeglądanie słownika Edward rozpoczął od wyszukiwania wulgaryzmów.
Wiktionary
IPA: ˌvɨʃuciˈvãɲɛ, AS: vyšuḱivãńe
Wiktionary
rzecz. wyszukiwarka ż., wyszukanie n.
czas. szukać, wyszukiwać ndk., wyszukać dk.
Wiktionary
zabawa, w której dziecko musi coś wyszukiwać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wyszukiwarka
Wiktionary
rzecz. wyszukiwarka ż.
Wiktionary
program komputerowy do wyszukiwania określonych informacji; wyszukiwacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. narzędzie służące do wyszukiwania informacji w sieci www;
Wiktionary
Wyszukiwarka internetowa – program komputerowy lub strona internetowa odnajdująca w internecie informacje według podanych przez użytkownika słów kluczowych lub wyrażeń sformułowanych w języku naturalnym.
Umożliwia użytkownikom wyszukiwanie – co do zasady – wszystkich stron internetowych lub stron internetowych w danym języku za pomocą zapytania na jakikolwiek temat przez podanie słowa kluczowego, wyrażenia lub innej wartości wejściowej. W wyniku przedstawia odnośniki, pod którymi można znaleźć informacje związane z zadanym zapytaniem.
Wikipedia
IPA: ˌvɨʃuciˈvarka, AS: vyšuḱivarka
Wiktionary
czas. wyszukiwać ndk., wyszukać dk.
rzecz. wyszukiwanie n., wyszukiwareczka ż.
przym. wyszukiwarkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wyszukiwarką, dotyczący wyszukiwarki
Wiktionary
rzecz. wyszukiwarka ż.
Wiktionary
mający na celu wyszukiwanie
SJP.pl
zebrać szumowiny z gotowanych płynów lub potraw
SJP.pl
indywidualnie: szurając, wystukać (takt)
SJP.pl
dawniej:
1. natrzeć buty szuwaksem (czarną pastą); naszuwaksować, poszuwaksować, naszwarcować, wyszwarcować, poszwarcować;
2. wetrzeć w wąsy lub we włosy szuwaks (czarną farbę); naszuwaksować
SJP.pl
dawniej: natrzeć buty szwarcem (czarną pastą); naszuwaksować, wyszuwaksować, poszuwaksować, naszwarcować, poszwarcować
SJP.pl
1. wytworzyć ubranie przy pomocy szydełka; odszydełkować, uszydłować, uszydełkować, wyszydłować;
2. środowiskowo: zapleść dredy od włosów przy pomocy szydełka fryzjerskiego; uszydłować, uszydełkować, wyszydłować
SJP.pl
wytwarzać ubranie przy pomocy szydełka; szydłować, szydełkować
SJP.pl
drwiąc, ośmieszać; wydrwiwać, wykpiwać, wyśmiewać
SJP.pl
drwiąc, ośmieszyć; wykpić, wydrwić, wyśmiać
SJP.pl
1. wytworzyć ubranie przy pomocy szydełka; odszydełkować, uszydłować, uszydełkować, wyszydełkować;
2. środowiskowo: zapleść dredy od włosów przy pomocy szydełka fryzjerskiego; uszydłować, uszydełkować, wyszydełkować
SJP.pl
potocznie:
1. przygotowany do czegoś;
2. ubrany starannie; wystrojony
SJP.pl
przyszykowywać, szykować;
1. przygotowywać kogoś do wykonania czegoś;
2. przygotowywać coś do użycia, działania itp., przewidując, że będzie to potrzebne; naszykowywać;
3. wyszykowywać się - przygotowywać się do podjęcia jakichś działań; gotować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m., także. Wyszomir
Wiktionary
Wyszomir, Wyszymir – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Wysze- ("wyższy, ceniony ponad wszystko, stawiany ponad innymi") i -mir ("pokój"). Może więc oznaczać "ten, który ceni pokój ponad wszystko".
Wyszomir, Wyszymir imieniny obchodzi 28 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Wyszomir
Wiktionary
sprzedaż napojów alkoholowych wypijanych na miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce sprzedaży i degustacji napojów alkoholowych;
(1.2) sprzedaż napojów alkoholowych
Wiktionary
Wyszynk – miejsce (karczma, gospoda, restauracja, bar itp.), gdzie sprzedaje się napoje alkoholowe, które wypijane są w miejscu ich zakupu.
Nazwa pochodzi od niemieckiego słowa Alkoholausschank, które oznacza sprzedaż alkoholu w lokalu gastronomicznym.
Wikipedia
(1.1) Maciej całe godziny spędzał w wyszynku na skraju wsi.
Wiktionary
czas. wyszynkować dk.
Wiktionary
nazwisko, np. Stefan Wyszyński (1901-1981), polski kardynał, w latach 1948-1981 prymas Polski
SJP.pl
Wikipedia
wzór wyhaftowany kolorowymi nićmi albo z koralików
SJP.pl
Wyszywanka (ukr. вишиванка, biał. вышыванка) – tradycyjna odzież Ukraińców i Białorusinów, bogato zdobiona haftami koszula. Ma wspólne pochodzenie z haftowanymi koszulami innych narodów słowiańskich Europy Wschodniej i Europy Środkowej.
Wikipedia
wzór wyhaftowany kolorowymi nićmi albo z koralików
SJP.pl
taki, który wyszedł, np. wyszły z użyciu, wyszły nakładem
SJP.pl
rozłożyć coś na jakiejś powierzchni, wyłożyć czymś wnętrze czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|wysyłać.
(1.2) dokonany od|wyściełać.
Wiktionary
(1.1) Postanowiono więc wysłać naprzód poselstwo, któremu przewodniczył Pinchas, syn arcykapłana Eleazara.
Wiktionary
IPA: ˈvɨswat͡ɕ, AS: vysu̯ać
Wiktionary
rzecz. wysyłanie n., wysłanie n., wysłannik mos., wysyłka ż.
przym. wysyłkowy
czas. wysyłać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysłać.
Wiktionary
IPA: vɨˈswãɲɛ, AS: vysu̯ãńe
Wiktionary
czas. wysłać dk., wysyłać ndk.
rzecz. wysyłka ż., wysłannik mos., wysyłanie ndk.
przym. wysyłkowy
Wiktionary
osoba wysłana dokądś w określonym celu; wysłannik, posłaniec
SJP.pl
rzadko: wysłanniczka; wysłannica
SJP.pl
misja wysłannika
SJP.pl
osoba wysłana dokądś w określonym celu; wysłaniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba wysłana dokądś w określonym celu
Wiktionary
(1.1) Specjalny wysłannik rządu USA przybył w sobotę do Kabulu.
Wiktionary
IPA: vɨˈswãɲːik, AS: vysu̯ã•ńik
Wiktionary
rzecz. wysłaniec m., wysłannictwo n., wysyłka ż., wysyłkownia ż., wysyłanie n., wysłanie n.
:: fż. wysłanniczka ż., wysłannica ż.
czas. posłać, posyłać, usłać, wysyłać ndk., wysłać dk.
przym. wysyłkowy
Wiktionary
(1.1) posłaniec, poseł; przest. wysłaniec, ablegat
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wysławić)
(1.1) podn. głosić czyjąś sławę; wyrażać wielkie uznanie
(1.2) podn. czynić sławnym; okrywać sławą
czasownik przechodni niedokonany (dk. wysłowić)
(2.1) wyrażać słowami
czasownik zwrotny niedokonany wysławiać się (dk. wysławić się)
(3.1) wyrażać się o sobie z uznaniem
(3.2) być wysławianym
czasownik zwrotny niedokonany wysławiać się (dk. wysłowić się)
(4.1) wyrażać słowami swoje myśli lub odczucia
Wiktionary
rzecz. wysławianie n., słowo n.
czas. wysłowić
Wiktionary
(1.1) opiewać, wychwalać
(1.2) rozsławiać
(2.1) wypowiadać, wyrażać
(4.1) wypowiadać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysławiać.
Wiktionary
czas. wysłowić, wysławiać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wypić
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wyduldać.
Wiktionary
wysuszony, kiełkujący jęczmień, zawierający enzym zamieniający skrobię w cukier, używany do produkcji alkoholu
SJP.pl
produkt odpadkowy w cukrownictwie, używany jako pasza
SJP.pl
Wysłodki buraczane – produkt uboczny powstający podczas produkcji cukru spożywczego z buraków cukrowych. Wykorzystywane są najczęściej jako pasza dla zwierząt. Wysłodki buraczane mogą być też wykorzystane do produkcji metanu lub na kiszonkę.
Wysłodki mokre zawierają: sucha masa 11,74%, popiół surowy 0,66%, białko surowe 1,16%, tłuszcz surowy 0,15%, włókno surowe 2,16%, bezazotowe związki wyciągowe 7,61%. Zawierają również sole mineralne (g/kg suchej masy) Ca 9,7; P 1,0; Na 1,8; K 3,5; Mg 3,1. Wartość pokarmowa przedstawia się następująco: 0,588 NEL MJ, 0,10 JPM, 0,10 JPŻ, 5,66 g BTJN i 3,70 g BTJE.
Wikipedia
przymiotnik od: wysłodki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wysłodkami, dotyczący wysłodków
Wiktionary
rzecz. wysłodki nmos.
przym. słodziaśny
Wiktionary
wysuszony, kiełkujący jęczmień, zawierający enzym zamieniający skrobię w cukier, używany do produkcji alkoholu
SJP.pl
Młóto, inaczej wysłodziny – nierozpuszczalne składniki zacieru w postaci osadu z łusek, kiełków i drobin słodu powstające w kadzi filtracyjnej.
W piwowarstwie tradycyjnym lub domowym młóto po opadnięciu na dno tworzy naturalną warstwę filtrującą. Przez taki filtr przepuszczany jest zacier, który już jako czysta brzeczka przednia spływa do kotła warzelnego i razem z chmielem poddawana jest gotowaniu. Młóto natomiast przepłukuje się gorącą wodą, by rozpuścić całkowicie znajdujący się w nim cukier i wykorzystać go w dalszej produkcji piwa.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysławiać)
(1.1) dokonany od|wysławiać.
czasownik zwrotny dokonany wysłowić się (ndk. wysławiać się)
(2.1) dokonany od|wysławiać się.
Wiktionary
IPA: vɨˈswɔvʲit͡ɕ, AS: vysu̯ovʹić
Wiktionary
rzecz. wysłowienie n., wysławianie n., słownictwo n., słowo n.
czas. wysławiać ndk.
Wiktionary
(2.1) wyjęzyczyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. jęz. sylaba
Wiktionary
(1.1) zgłoska
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wysłuchiwać)
(1.1) dokonany od|wysłuchiwać.
Wiktionary
IPA: vɨˈswuxat͡ɕ, AS: vysu̯uχać
Wiktionary
rzecz. wysłuchanie n.
czas. wysłuchiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wysłuchać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨswuˈxãɲɛ, AS: vysu̯uχãńe
Wiktionary
czas. wysłuchać dk., wysłuchiwać ndk.
rzecz. wysłuchiwanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wysłuchać)
(1.1) słuchać do końca
(1.2) spełniać czyjeś prośby lub żądania
Wiktionary
(1.2) Bo Pan wysłuchuje biednych / i swoimi więźniami nie gardzi.
Wiktionary
rzecz. wysłuchanie n., wysłuchiwanie n.
czas. wysłuchać dk.
Wiktionary
taki, który był długo w użyciu; zniszczony długim używaniem
SJP.pl
usłyszeć mimo trudności
SJP.pl
potocznie: wynosić, wyciągać z trudem coś ciężkiego
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wytoczyć)
(1.1) wyciągać coś z określonego miejsca, tocząc to
(1.2) formować okrągły przedmiot na tokarce lub kole garncarskim
czasownik zwrotny niedokonany wytaczać się (dk. wytoczyć się)
(2.1) samodzielnie wyjeżdżać z określonego miejsca
(2.2) wychodzić skądś po pijanemu zataczając się
Wiktionary
IPA: vɨˈtat͡ʃat͡ɕ, AS: vytačać
Wiktionary
rzecz. wytaczanie n., wytoczenie n., tokarz m., tokarka ż., wytaczak mrz.
czas. wytoczyć, toczyć, otaczać
Wiktionary
robotnik obsługujący wytaczarkę, pracujący przy wytaczaniu otworów; wytaczarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wytaczak
Wiktionary
rzecz. wytaczak m.
Wiktionary
narzędzie do wytaczania, wydrążania otworów
SJP.pl
Wytaczadło – narzędzie skrawające do wytaczania głębokich otworów (przelotowych lub nieprzelotowych). W swej typowej postaci składa się z trzpienia z osadzonym na nim co najmniej jednym specjalnym nożem tokarskim (wytaczakiem).
Wytaczadeł używa się na wiertarkofrezarkach, wiertarkach, wytaczarkach, tokarkach rewolwerowych, obrabiarkach zespołowych.
Wikipedia
nóż tokarski do wytaczania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. typ noża tokarskiego do wykonywania otworów i rowków;
Wiktionary
Wytaczak – nóż tokarski służący do wykonywania w materiale otworów, a także rowków, przez toczenie.
Charakterystycznymi cechami wytaczaków są:
Wikipedia
(1.1) Tokarka ma na wyposażeniu wytaczaki.
Wiktionary
IPA: vɨˈtat͡ʃak, AS: vytačak
Wiktionary
rzecz. wytaczanie n.
:: zdrobn. wytaczaczek m.
czas. wytaczać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytaczać.
Wiktionary
rzecz. niewytaczanie n., wytoczenie n., wytaczarka ż., wytatacz m., wytaczarz m., wytaczak m., wytaczadło n., tokarka ż.
czas. wytaczać ndk., wytoczyć dk.
przym. wytoczysty
Wiktionary
obrabiarka przeznaczona do obróbki dokładnych otworów o dużych średnicach i ich płaszczyzn czołowych za pomocą wytaczadeł
SJP.pl
Wytaczarka – rodzaj obrabiarki skrawającej służącej do wytaczania otworów o średnicy powyżej 40 mm i dużej precyzji wymiarowej. Wytaczarki stosowane są do wiercenia, rozwiercania, wytaczania z wrzeciona, wytaczania przy użyciu tarczy do planowania, wytaczania z podtrzymką oraz toczenia, gwintowania, frezowania i planowania.
Wikipedia
robotnik obsługujący wytaczarkę, pracujący przy wytaczaniu otworów; wytaczacz
SJP.pl
1. zwęzić ubranie w talii; staliować;
2. zrobić zwężenie w narcie lub desce snowboardowej
SJP.pl
dokładnie posypać coś białym pudrem (talkiem); zatalkować
SJP.pl
potocznie: wytańcować się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, otańcować się, stańczyć się, stańcować się
SJP.pl
wytańczyć;
1. żartobliwie: uzyskać, zdobyć coś tańcząc, przez tańczenie;
2. dawniej: odtańczyć, przetańczyć
SJP.pl
potocznie:
1. uzyskiwać coś przez taniec, urządzanie zabawy tanecznej; wytańczać;
2. tańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańczać, obtańcowywać;
3. wykonywać do końca jakiś taniec; odtańcowywać, odtańczać, przetańcowywać, przetańczać;
4. wytańcowywać się - zaspokajać chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczać się, otańczać się, otańcowywać się
SJP.pl
1. tańcząc, uzyskiwać coś; wytańcowywać;
2. tańcząc, przedstawiać coś;
3. wytańczać się - spędzać wystarczającą ilość czasu na tańczeniu
SJP.pl
1. tańcząc, uzyskać coś; wytańcować;
2. tańcząc, przedstawić coś;
3. dawniej: odtańczyć, przetańczyć;
4. wytańczyć się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, otańcować się, stańczyć się, stańcować się
SJP.pl
1. tańcząc, uzyskać coś; wytańcować;
2. tańcząc, przedstawić coś;
3. dawniej: odtańczyć, przetańczyć;
4. wytańczyć się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, otańcować się, stańczyć się, stańcować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytapetować.
Wiktionary
czas. wytapetować dk.
Wiktionary
wykwalifikowany pracownik, zwykle huty lub odlewni, zajmujący się obsługą pieca hutniczego, nadzorujący wytapianie metali; stalownik
SJP.pl
w technice: zakład przemysłowy lub jego część, w której przetapia się metal, tłuszcze itp.; topialnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytapiać.
Wiktionary
czas. wytapiać ndk.
Wiktionary
wysłać określonym materiałem meble, ściany, drzwi lub elementy wyposażenia samochodów
SJP.pl
potocznie: wytarzać, wynurzać w wodzie, błocie itp.
SJP.pl
wytargnąć;
1. szarpnąć wiele razy; wyszarpać, wytarmosić;
2. dźwigając wynieść coś skądś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytargać.
Wiktionary
rzecz. targanie n., potarganie n., starganie n., wtarganie n.
czas. wytargać dk., targać ndk., potargać dk., stargać dk., wtargać dk.
Wiktionary
potocznie: wyciągać, wyszarpywać coś skądś
SJP.pl
wytargać; rzadko:
1. szarpnąć wiele razy; wyszarpać, wytarmosić;
2. dźwigając wynieść coś skądś
SJP.pl
potocznie:
1. mocno i wiele razy szarpać, tarmosić kogoś lub coś, wytargać;
2. zniszczyć coś wskutek takiego postępowania;
3. wytarmosić się:
a) wiele razy szarpnąć samego siebie za jakąś część ciała lub odzieży;
b) mocno i wiele razy szarpać, tarmosić jeden drugiego; wytargać się
SJP.pl
1. zniszczony ciągłym używaniem; wyszarzały;
2. pozbawiony ekspresji, znaczenia, wartości przez częste używanie;
3. o rybach: taki, który odbył tarło
SJP.pl
potocznie: wynieść, wyciągnąć z trudem; wytaszczyć
SJP.pl
potocznie: wynosić, wyciągać z trudem; wytaszczać
SJP.pl
bardzo dokładnie przetasować
SJP.pl
potocznie: wynosić, wyciągać z trudem; wytaskiwać
SJP.pl
potocznie: wynieść, wyciągnąć z trudem; wytaskać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytatuować.
Wiktionary
czas. wytatuować dk., tatuować ndk.
rzecz. tatuaż m., tatuażysta m., tatuażystka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) krótka przerwa w codziennych obowiązkach celem nabrania sił
Wiktionary
Wytchnienie – obraz olejny autorstwa Jacka Malczewskiego, namalowany w roku 1899. Obecnie dzieło znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.
Wikipedia
czas. wytchnąć dk.
Wiktionary
(1.1) odetchnienie, odpoczynek
Wiktionary
żartobliwie: wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem wy-, np. wykombinować, wykręcić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. tentegować)
(1.1) pot. zrobić coś, czego nie umie się sprecyzować
Wiktionary
IPA: ˌvɨtɛ̃ntɛˈɡɔvat͡ɕ, AS: vytẽntegovać
Wiktionary
rzecz. wytentegowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytentegować.
Wiktionary
czas. wytentegować dk.
Wiktionary
dojść do jakichś wniosków na podstawie teoretycznego rozumowania; steoretyzować
SJP.pl
rzadko:
1. zgładzać wielu lub wszystkich;
2. usuwać, likwidować coś całkowicie
SJP.pl
1. zgładzić wielu lub wszystkich;
2. usunąć, zlikwidować coś całkowicie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wytępiać, tępić)
(1.1) pozbawić życia wiele lub wszystkie istoty
(1.2) spowodować całkowity koniec czegoś
(1.3) rzad. uczynić tępym
czasownik zwrotny dokonany wytępić się (ndk. wytępiać się, tępić się)
(2.1) wytępić siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. wytępienie n.
Wiktionary
(1.1) pozabijać, wybić, wymordować, wymorzyć, wytrzebić, zlikwidować
(1.2) usunąć, wykorzenić, zlikwidować
(1.3) stępić
(2.1) unicestwić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgładzenie kogoś lub czegoś, zlikwidowanie
Wiktionary
czas. wytępić dk.
Wiktionary
zdobyć, osiągnąć coś wytęsknionego; wymarzyć
SJP.pl
zdobyć, osiągnąć coś wytęsknionego; wymarzyć
SJP.pl
bardzo dokładnie przetestować
SJP.pl
bardzo dokładnie przetestować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytężyć)
(1.1) zmusić mięśnie, umysł lub zmysły do bardzo dużego wysiłku
czasownik zwrotny niedokonany wytężać się (dk. wytężyć się)
(2.1) skupiać na czymś wszystkie siły
Wiktionary
(1.1) Musiałem wytężać wzrok, żeby cokolwiek zobaczyć.
(2.1) Lecz choćby przyszło tysiąc atletów […] i każdy nie wiem jak się wytężał, to nie udźwigną, taki to ciężar.
Wiktionary
rzecz. wytężanie n., wytężenie n.
czas. wytężyć, powytężać
przym. wytężony, wytężany, wytężający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytężyć.
Wiktionary
Wytężenie materiału – stan materiału elementu obciążonego siłami zewnętrznymi i wewnętrznymi, w którym istnieje niebezpieczeństwo osiągnięcia granicy plastyczności materiału, stanu krytycznego lub utraty spójności materiału.
Wytężenie materiału określa się poprzez opisanie złożonego stanu naprężenia pewną skalarną miarą. Miara ta przybiera postać naprężenia zredukowanego (zastępczego, umownego) \sigma _{red} i jest obliczana na podstawie przyjętej hipotezy wytężeniowej. Naprężenie zredukowane jest więc wielkością umowną, która może przybierać różne wartości zależne od aktualnie zastosowanej hipotezy. Tak otrzymana wartość naprężenia zredukowanego może być użyta do oceny wytrzymałości poprzez porównanie jej z własnościami wytrzymałościowymi materiału, na przykład wytrzymałością na rozciąganie R_{m} lub naprężeniem zrywającym R_{u}, które uzyskuje się w czasie statycznej próby rozciągania.
Wikipedia
IPA: ˌvɨtɛ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vytẽũ̯žẽńe
Wiktionary
czas. wytężać, wytężyć dk., wytężanie ndk.
rzecz. wytężanie n.
Wiktionary
związany z bardzo dużym wysiłkiem
SJP.pl
taki, w który włożono lub w którego się wkłada wiele wysiłku; intensywny, forsowny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wytężać)
(1.1) dokonany od|wytężać.
czasownik zwrotny dokonany wytężyć się (ndk. wytężać się)
(2.1) dokonany od|wytężać się.
Wiktionary
IPA: vɨˈtɛ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: vytẽũ̯žyć
Wiktionary
rzecz. wytężenie n., wytężanie n.
czas. wytężać ndk.
Wiktionary
tkając, wykonać, zrobić coś, często wypełnić czymś dziury, szpary w celu zabezpieczenia przed przedostaniem się czegoś; utkać (częściej)
SJP.pl
1. wystawić, wychylić coś na zewnątrz;
2. uczynić komuś zarzuty z czegoś, wypomnieć
3. określić (sobie lub komuś) jakiś cel i sposób jego osiągania;
4. przestarzałe: określić, wytyczyć jakąś linię: drogę, trasę itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wytykać)
(1.1) wystawić, wychylić coś na zewnątrz
(1.2) uczynić komuś zarzuty z czegoś, wypomnieć coś
(1.3) określić (sobie lub komuś) jakiś cel i sposób jego osiągania
(1.4) przest. określić, wytyczyć jakąś linię: drogę, trasę itp.
Wiktionary
rzecz. styk mrz., zestyk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., przetykacz mrz., tknięcie n., tykanie n., zetknięcie n., stykanie n., wytknięcie n., wytykanie n., przetknięcie n., przetkanie n., przetykanie n., natknięcie n., natykanie n., potykanie n., potknięcie n.
czas. tknąć dk., tykać ndk., stykać ndk., zetknąć dk., wytykać ndk., przetknąć dk., przetkać dk., przetykać ndk., natknąć dk., natykać ndk., potykać się ndk., potknąć się dk.
przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy
Wiktionary
wytlić się;
1. skończyć się tlić; wypalić się;
2. tlejąc, zużyć się
SJP.pl
wytlić się;
1. skończyć się tlić; wypalić się;
2. tlejąc, zużyć się
SJP.pl
przeprowadzać odgazowywanie i rozkład węgla w temperaturze 500-600 stopni Celsjusza
SJP.pl
dział przemysłu chemicznego zajmujący się wytlewaniem węgla
SJP.pl
1. dawniej: żarząc, wypalić, wygasić;
2. wytlić się -
a) skończyć się tlić; wypalić się, wytleć;
b) tlejąc, zużyć się; wytleć
SJP.pl
1. dawniej: żarząc, wypalić, wygasić;
2. wytlić się -
a) skończyć się tlić; wypalić się, wytleć;
b) tlejąc, zużyć się; wytleć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wytaczać)
(1.1) dokonany od|wytaczać.
Wiktionary
czas. otaczać, wytaczać ndk.
rzecz. toczek mrz., tokarka ż., tokarz mos., wytaczanie n.
Wiktionary
pomocnicza część rzędu końskiego (wodze pomocnicze), składająca się z rzemieni piersiowego i szyjnego oraz dwóch pierścieni, przez które przechodzą wodze
SJP.pl
Wikipedia
1. proces otrzymywania metali przez ogrzewanie w wysokiej temperaturze;
2. materiał powstały w procesie wytapiania
SJP.pl
otrzymać coś przez oddzielenie od innych składników przy zastosowaniu wysokiej temperatury, powodującej przejście ciała stałego w płynne
SJP.pl
otrzymać coś przez oddzielenie od innych składników przy zastosowaniu wysokiej temperatury, powodującej przejście ciała stałego w płynne
SJP.pl
zagłębienie utworzone wskutek roztopienia się brył lodowych pozostałych po lodowcu
SJP.pl
Wytopisko – zagłębienie powstałe wskutek wytopienia się bryły lodu tkwiącej w osadach polodowcowych lub lodowcoworzecznych. Małe wytopiska noszą nazwę oczek wytopiskowych. Często bywają zajęte przez jeziorka - oczka (jeziora wytopiskowe).
Wikipedia
pozostałość po wytopieniu wosku z plastrów pszczelich
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: wypić szybko dużą ilość czegoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. wypić coś (szybko lub w dużych ilościach)
Wiktionary
(1.1) Chciałeś tylko łyka, a wytrąbiłeś całą butelkę!
(1.1) Wytrąbiłem karton mleka.
Wiktionary
IPA: vɨˈtrɔ̃mbʲit͡ɕ, AS: vytrõmbʹić
Wiktionary
rzecz. trąba ż., wytrąbienie n.
czas. trąbić
Wiktionary
(1.1) wychlać, wyżłopać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrąbić.
Wiktionary
czas. wytrąbić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrącać.
Wiktionary
Strącanie, wytrącanie, precypitacja – wydzielanie z roztworu substancji chemicznej w postaci stałej w wyniku osiągnięcia stężenia większego od maksymalnej rozpuszczalności w danych warunkach. Strącenie następuje w wyniku reakcji chemicznej lub poprzez zmianę składu rozpuszczalnika (na przykład precypitacja DNA przez dodanie alkoholu do roztworu wodnego).
Wikipedia
rzecz. niewytrącanie n.
czas. wytrącać ndk.
Wiktionary
przenieść zawodnika z jednego klubu do innego w zamian za wynegocjowaną kwotę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytransferować.
Wiktionary
rzecz. transfer m., transferowanie n., przetransferowanie n.
czas. transferować ndk., wytransferować dk., przetransferować dk.
przym. transferowy
Wiktionary
wywozić lub wysyłać dokądś ludzi lub towar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrasować.
Wiktionary
rzecz. trasowanie n.
czas. wytrasować dk., trasować ndk.
Wiktionary
enzymatyczny preparat stosowany do wyprawiania skóry
SJP.pl
pomieszczenie w fabryce służące do wytrawiania wyrobów metalowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrawiać.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. niewytrawianie n.
czas. wytrawiać ndk.
przym. wytrawny
Wiktionary
1. podziałać na metal, kryształ, szkło pewnymi odczynnikami w celu otrzymania pożądanych wgłębień, wklęsłości, rys;
2. usunąć niepożądane warstwy tlenkowe z powierzchni metali metodą chemiczną, elektromechaniczną lub mechaniczną;
3. oczyścić wełnę z domieszek roślinnych przy użyciu roztworu kwasu siarkowego;
4. w farbiarstwie: usunąć miejscami barwnik z tkaniny, przy użyciu odpowiednich chemikaliów, w celu otrzymania białego wzoru na barwnym tle
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wytrawnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wytrawny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wytrawne
Wiktionary
przym. wytrawny
Wiktionary
1. doświadczony, biegły w czymś;
2. o napojach alkoholowych: niesłodki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) kulin. o napojach alkoholowych, rzadziej o potrawach: niesłodki
(1.2) szczególnie doświadczony, biegły w czymś
Wiktionary
(1.2) Jako wytrawna i uzdolniona jasnowidzka Stella oferuje także telefoniczne stawianie tarota.
Wiktionary
rzecz. wytrawność ż., wytrawianie n., wytrawienie n.
czas. wytrawiać ndk., wytrawić dk.
przysł. wytrawnie
Wiktionary
(1.2) wprawny, wyrobiony, doświadczony, otrzaskany
Wiktionary
Wytrębowice – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 355 mieszkańców. Jest dziewiątą co do wielkości miejscowością gminy Łysomice. W Wytrębowicach funkcjonuje firma Stex (zał. IX 1990 r.), która produkuje opakowania wszelkiego rodzaju.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrenować.
Wiktionary
czas. wytrenować dk.
rzecz. trener mrz./mos.
Wiktionary
trując, doprowadzić do śmierci określoną populację zwierząt lub ludzi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytruć)
(1.1) zabijać przy pomocy trucizny wiele osób lub innych stworzeń
czasownik zwrotny niedokonany wytruwać się (dk. wytruć się)
(2.1) zabijać się wzajemnie przy pomocy trucizny
(2.2) o wielu osobach lub stworzeniach: umierać, zostawszy otrutymi
Wiktionary
(1.1) Rosjanie w odwrocie palili za sobą zboża, zabijali bydło, wytruwali drób.
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., truciciel m., trucicielka ż., trucicielstwo n., trucizna ż.
czas. dotruć dk., dotruwać ndk., odtruć dk., odtruwać ndk., otruć dk., potruć dk., powytruwać dk., pozatruwać dk., truć ndk., wytruć dk., zatruć dk., zatruwać ndk.
przym. trucicielski, trujący
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) dotrwać do końca, do określonego czasu w danych warunkach
Wiktionary
rzecz. utrwalacz mos./mrz., wytrwałość ż., wytrwanie n., trwała ż.
przym. wytrwały, trwały
przysł. wytrwale
czas. trwać
Wiktionary
(1.1) dotrwać, wytrzymać
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wytrwały, nie poddając się
Wiktionary
rzecz. wytrwałość ż.
czas. wytrwać dk.
przym. wytrwały, trwały
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wytrwale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wytrwały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) konsekwencja, upór, zdecydowanie w działaniu lub dążeniu do czegoś
Wiktionary
IPA: vɨˈtr̥fawɔɕt͡ɕ, AS: vytr̦fau̯ość
Wiktionary
czas. wytrwać
przym. wytrwały
przysł. wytrwale
Wiktionary
(1.1) uporczywość, metodyczność, konsekwencja, upór, wytrzymałość
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) cierpliwie bądź uparcie dążący do celu
(1.2) będący wyrazem wytrwałości
Wiktionary
rzecz. wytrwałość ż., wytrwanie n., trwała ż.
czas. wytrwać dk.
przym. trwały
przysł. wytrwale
Wiktionary
dawniej: strwonić wiele czegoś; wyszastać
SJP.pl
1. zakrzywiony pręt lub kawałek drutu używany do otwierania zamków bez pomocy klucza;
2. potocznie: coś (słowo, zachowanie itp.), co pozwala wybrnąć z każdego kłopotu, załatwić każdą sprawę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. zakrzywiony pręt zastępujący klucze, którym otwiera się zamki;
(1.2) przen. słowo, wyrażenie albo metoda umożliwiająca uniknięcie kłopotów, niepomyślnych sytuacji
Wiktionary
Wytrych – narzędzie służące do otwierania lub odblokowania zamków (w drzwiach, do samochodu, w szafkach itp.), używany w przypadku braku klucza przez ślusarza.
Wytrych pomaga kolejno ustawić poszczególne zapadki lub piny blokujące cylinder w odpowiednich pozycjach, po wcześniejszym napięciu cylinderka napinaczem, tak, aby piny już ustawione nie wracały do pozycji wyjściowej. Pozwala to na odblokowanie mechanizmu zamka.
Wikipedia
(1.1) Bez wytrycha nie próbował nawet mierzyć się z zatrzaśniętymi na głucho drzwiami.
(1.2) Słowo „kontrrewolucja”, pełniące w realnym socjalizmie rolę wytrychu otwierającego bramy wszelkim gwałtom ze strony władz, wprost wisiało w powietrzu.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szperhok, szpyrhok.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wytrymować;
1. usunąć martwy włos z sierści niektórych psów;
2. przyciąć zbędne ludzkie owłosienie
SJP.pl
wytrymerować;
1. usunąć martwy włos z sierści niektórych psów;
2. przyciąć zbędne ludzkie owłosienie
SJP.pl
1. gwałtowne wytryśnięcie cieczy
2. ciecz wytryskająca skądś
3. wypłynięcie nasienia, zwykle podczas stosunku płciowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. wyrzucenie ejakulatu z prącia
(1.2) strumień, nagłe tryśnięcie, wytryśnięcie jakiegoś płynu na zewnątrz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wytryskowi spermy (ejakulacji) towarzyszy szczytowanie, czyli orgazm.
(1.2) W połowie lipca kompania zdołała umieścić szczelną kopułę na szybie, po 12 tygodniach tamując wytrysk ropy.
Wiktionary
IPA: ˈvɨtrɨsk, AS: vytrysk
Wiktionary
rzecz. wytryśnięcie n., wtrysk m., wyprysk m., wtryskarka ż., wtryskiwacz m.
czas. wytrysnąć dk., wytryskać ndk., wytryskiwać ndk., pryskać ndk., wtryskiwać ndk., wtrysnąć dk., tryskać ndk., trysnąć dk.
przym. wytryskowy
Wiktionary
(1.1) ejakulacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytryskiwać.
Wiktionary
czas. wytryskiwać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: wytrysk
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wytryskać)
(1.1) dokonany od|wytryskać.
Wiktionary
rzecz. wytryskanie n., wytrysk m., wytryśnięcie n., tryśnięcie n.
czas. wytryskać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nagłe wylecenie skądś z impetem
(1.2) nagłe uzewnętrznienie się przeżywanych emocji
Wiktionary
(1.1) Kopista pomyślał o tych milionach istot, żyjących w każdej kropelce wody, i o tym, że dla nich takie wytryśnięcie w górę było tym, czym dla nas lot ponad chmury.
Wiktionary
rzecz. wytrysk mrz., tryśnięcie n., trysk mrz., tryskacz mrz., tryskanie n., tryskawa ż., tryskawiec mrz., tryskawka ż.
czas. tryskać ndk., trysnąć dk., wytryskać ndk., wytryskiwać ndk., wytrysnąć dk.
Wiktionary
(1.1) tryśnięcie
Wiktionary
regionalnie: wytrząsać; wytrząchiwać
SJP.pl
regionalnie: wytrząsać; wytrząchać
SJP.pl
regionalnie: wytrząsnąć
SJP.pl
wytrząsanie czegoś; to, co zostało wytrząśnięte
SJP.pl
część młocarni lub kombajnu zbożowego służąca do oddzielania ziarna i plew od słomy
SJP.pl
urządzenie dźwigniowe, zapewniające możliwość szybkiego zamknięcia zaworów w turbinach cieplnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrzaskać.
Wiktionary
czas. wytrzaskać dk.
Wiktionary
potocznie: zdobywać coś nie wiadomo skąd
SJP.pl
1. karczować rośliny, zwłaszcza drzewa;
2. pozbawiać częściowo jakiś teren roślinności;
3. zabijać wszystkich ludzi lub wszystkie zwierzęta na jakimś terenie;
4. wycinać gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz
SJP.pl
1. wykarczować rośliny, zwłaszcza drzewa;
2. pozbawić częściowo jakiś teren roślinności;
3. pozabijać wszystkich ludzi lub wszystkie zwierzęta na jakimś terenie;
4. wyciąć gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz
SJP.pl
czasownik
(1.1) wykarczować, usunąć roślinność
(1.2) całkowicie coś zniszczyć
(1.3) zabić wszystkich ludzi / zwierzęta na danym terenie
(1.4) wet. usunąć samcowi gruczoły płciowe
Wiktionary
IPA: vɨˈṭʃɛbʲit͡ɕ, AS: vyṭšebʹić
Wiktionary
rzecz. wytrzebienie n., przetrzebienie n., trzebienie ż., trzebież ż.
czas. przetrzebić dk., trzebić ndk.
Wiktionary
(1.3) wyczyścić, wykastrować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykarczowanie, usunięcie roslinności
(1.2) całkowite zniszczenie czegoś
(1.3) zabicie wszystkich ludzi / zwierząt na danym terenie
(1.4) wet. usunięcie samcowi gruczołów płciowych
Wiktionary
Kastracja, zwana też wytrzebieniem – jedna z metod ubezpłodnienia, polegająca na chirurgicznej amputacji w obrębie zazwyczaj pierwszorzędnych (usunięcie gonad), też łącznie z drugorzędnymi cech płciowych zazwyczaj osobników męskich zwierząt (zarówno domowych, hodowlanych, jak i dzikich) i ludzi. Termin jest też niewłaściwie stosowany w przypadku kuracji farmakologicznej obniżania popędu płciowego u mężczyzn nazywanej kastracją chemiczną. Kastracja powoduje niepłodność, a także zaburzenie funkcjonowania układu hormonalnego. Współcześnie kastracja ludzi jest stosowana w przypadkach onkologicznych (np. rak jądra, rak jajnika). Kastracja była skutecznym sposobem hamowania wzrostu raka prostaty, jednak obecnie leki z grupy analogów gonadoliberyny wyparły kastrację chirurgiczną w tych przypadkach. Kastruje się także osoby poddające się operacji korekty płci.
Wikipedia
rzecz. trzebież ż., trzebienie n., przetrzebienie n.
czas. wytrzebić dk., trzebić ndk., przetrzebić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wycierać)
(1.1) dokonany od|wycierać.
czasownik zwrotny dokonany (ndk. wycierać się)
(2.1) dokonany od|wycierać się.
Wiktionary
IPA: ˈvɨṭʃɛt͡ɕ, AS: vyṭšeć
Wiktionary
rzecz. tarło n., wycieraczka n., wycierak m., wycieruch m., wyciruch m., wycierus m., wycirus m., wycieruchy nmos., wycierka ż., wytarcie n., wycieranie n.
czas. wycierać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrzepać.
Wiktionary
czas. wytrzepać dk.
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrzepywać.
Wiktionary
czas. wytrzepywać ndk.
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
1. nadmierne wysunięcie się do przodu gałek ocznych
2. (zwykle w liczbie mnogiej) w gwarze łowieckiej: oko zająca lub królika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nadmierne, chorobliwe wysunięcie gałek ocznych;
Wiktionary
Wytrzeszcz (łac. exophthalmus) – wysadzenie gałki ocznej ku przodowi wskutek zmniejszenia pojemności oczodołu lub zwiększenia jego zawartości. Może występować jedno- lub dwustronnie.
Najczęstszą jego przyczyną jest choroba Gravesa-Basedowa. Innymi przyczynami są: guz (chłoniak, naczyniak, anomalie naczyniowe), stan zapalny tkanek oczodołu, zakrzep zatoki jamistej, powiększenie gałki ocznej (np. w jaskrze wrodzonej). Nagły jednostronny wytrzeszcz najczęściej spowodowany jest krwawieniem pozagałkowym po zabiegu operacyjnym, urazie lub iniekcji pozagałkowej. Wytrzeszcz trwający 2-3 tygodnie może być spowodowany przewlekłym procesem zapalnym. Powolne narastanie objawów sugeruje wystąpienie guza oczodołu. Może przebiegać jako wytrzeszcz tętniący (łac. e. pulsans) – z tętnieniem w okolicy gałki ocznej w przypadku uszkodzenia zatoki jamistej lub przetoki naczyniowej.
Wikipedia
IPA: ˈvɨṭʃɛʃt͡ʃ, AS: vyṭšešč
Wiktionary
rzecz. wytrzeszczanie n., wytrzeszczenie n.
czas. wytrzeszczać ndk., wytrzeszczyć dk.
Wiktionary
(1.1) rzad. egzoftalmia
Wiktionary
potocznie: otwierać szeroko oczy; wybałuszać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrzeszczać.
Wiktionary
rzecz. wytrzeszcz m.
czas. wytrzeszczać ndk.
Wiktionary
wytrzeszczka tarczówkowa - gatunek błonkówki
SJP.pl
potocznie: otworzyć szeroko oczy; wybałuszyć
SJP.pl
Wytrzewienie (łac. gastroschisis, ang. gastroschisis) – wada rozwojowa, zazwyczaj izolowana, polegająca na wrodzonym rozszczepie powłok brzusznych.
Wikipedia
potocznie: izba wytrzeźwień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. izba wytrzeźwień
Wiktionary
(1.1) A klientów wytrzeźwiałki jest coraz więcej, tłumaczy naszemu reporterowi pracownik izby w Katowicach.
Wiktionary
IPA: ˌvɨṭʃɛʑˈvʲjawka, AS: vyṭšeźvʹi ̯au̯ka
Wiktionary
rzecz. wytrzeźwienie n.
czas. wytrzeźwieć dk.
przysł. trzeźwo
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wytrzymywać)
(1.1) pozostać w pewnym trudnym, uciążliwym stanie
(1.2) zmuszać kogoś do czekania na coś (np. decyzję lub siebie)
Wiktionary
(1.1) Piesek nie wytrzymał rosnącego podniecenia i posiusiał się.
Wiktionary
IPA: vɨˈṭʃɨ̃mat͡ɕ, AS: vyṭšỹmać
Wiktionary
rzecz. wytrzymałość ż., wytrzymanie n.
czas. wytrzymywać ndk., trzymać ndk.
przym. wytrzymały
Wiktionary
(1.1) obstawać, trwać, wytrwać, przecierpieć, przetrwać, przetrzymać, pot. przeżyć, ścierpieć, wytrwać, znieść, przest. zdzierżyć; gw-pl|Śląsk Cieszyński|obstoć, wydzierżeć., gw-pl|Górny Śląsk|szczimać.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wytrzymale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wytrzymały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrzymać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨṭʃɨ̃ˈmãɲɛ, AS: vyṭšỹmãńe
Wiktionary
czas. wytrzymać, trzymać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umiejętność zniesienia wielu problemów
(1.2) techn. odporność materiałów i konstrukcji na działanie czynników fizycznych
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvɨṭʃɨ̃ˈmawɔɕt͡ɕ, AS: vyṭšỹmau̯ość
Wiktionary
czas. wytrzymać dk., wytrzymywać ndk.
przym. wytrzymały, wytrzymałościowy
Wiktionary
(1.1) odporność, siła, twardość, wytrwałość, opór, hart
(1.2) odporność, trwałość
Wiktionary
przyrząd do badania wytrzymałości materiałów technicznych
SJP.pl
sportowiec, którego najmocniejszą stroną jest wytrzymałość
SJP.pl
potocznie: trening wytrzymałościowy
SJP.pl
dotyczący wytrzymałości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wytrzymałości, odporności
(1.2) sprawdzający wytrzymałość fizyczną lub udoskonalający czyjąś kondycję
Wiktionary
rzecz. wytrzymałość ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który jest w stanie dużo wytrzymać; wytrwały
Wiktionary
(1.1) Armia rosyjska posiadała jeden wielki walor, miała żołnierza mężnego i wytrzymałego na trudy.
Wiktionary
IPA: ˌvɨṭʃɨ̃ˈmawɨ, AS: vyṭšỹmau̯y
Wiktionary
czas. wytrzymać dk., wytrzymać ndk.
rzecz. wytrzymałość ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytrzymać)
(1.1) nie poddawać się działaniu pewnych sił
(1.2) rzad. trzymać kogoś przez pewien czas w jakimś położeniu
Wiktionary
czas. wytrzymać, trzymać
rzecz. wytrzymałość ż.
Wiktionary
(1.1) być odpornym, przetrzymywać, tolerować, znosić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytrzymywać.
Wiktionary
czas. trzymać
Wiktionary
potocznie: przytulić mocno i wiele razy; wyściskać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytupać)
(1.1) tupiąc, wybijać rytm, np. melodii
(1.2) tupiąc, oczyszczać buty, np. ze śniegu
(1.3) tupiąc, okazywać dezaprobatę i wyganiać
(1.4) odczekiwać coś uciążliwego, np. kolejkę
Wiktionary
(1.1) Sam zaś legł w słońcu na polanie i sparty na łokciu, wygwizdywać sobie począł, a kerpcem wytupywać jakąś melodię. sic.
(1.2) Przed wejściem do sklepu proszę wytupywać buty.
(1.3) Wielu twórcom kultury – nie mówiąc już o jej konsumentach, którym zdarzało się wytupywać aktorów czy imuzyków o odmiennych opcjach politycznych – zabrakło też kultury osobistej (…)
(1.4) Leczenie się wymaga czasu – wytupuję już trzecią kolejkę do specjalisty,
Wiktionary
IPA: ˌvɨtuˈpɨvat͡ɕ, AS: vytupyvać
Wiktionary
rzecz. wytupywanie n., wytupanie n., tupanie n., tuptuś m., tupnięcie n., tuptanie n.
czas. wytupać dk., tupać ndk., tupnąć dk., tuptać ndk.
wykrz. tup tup
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytupywać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨtupɨˈvãɲɛ, AS: vytupyvãńe
Wiktionary
czas. wytupywać
rzecz. tuptuś mzw.
Wiktionary
1. turlając, wyciągnąć skądś; wytoczyć;
2. turlając, ubrudzić czymś; wytarzać
SJP.pl
pokryć kosmetykiem do barwienia rzęs i brwi
SJP.pl
czasownik
(1.1) produkować na większą skalę, wydawać
(1.2) sprawiać, powodować
czasownik zwrotny wytwarzać się
(2.1) formować się, kształtować się
Wiktionary
IPA: vɨˈtfaʒat͡ɕ, AS: vytfažać
Wiktionary
czas. dk. wytworzyć
rzecz. wytwórnia ż., tworzywo n., wytwarzanie ndk., wytworzenie dk., wytwórca, wytwór
Wiktionary
(1.1) produkować, wykonywać, wydawać, wydzielać
(1.2) powodować
Wiktionary
rzadko: zakład, przedsiębiorstwo zajmujące się wytwarzaniem pewnych produktów; wytwórnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytwarzać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨtfaˈʒãɲɛ, AS: vytfažãńe
Wiktionary
czas. dk. wytworzyć, ndk. wytwarzać
rzecz. wytwórnia ż., wytworzenie dk., wytwórca, wytwór
przym. wytwórczy
Wiktionary
1. produkt, dzieło, efekt procesu wytwarzania;
2. coś niematerialnego, powstałego w ludzkim umyśle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) efekt aktywności człowieka lub natury
Wiktionary
(1.1) Ten koszmar był wytworem wyobraźni.
Wiktionary
IPA: ˈvɨtfur, AS: vytfur
Wiktionary
rzecz. wytwarzanie, wytworzenie
czas. wytwarzać
Wiktionary
ten, kto coś wytwarza, produkuje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto coś wytwarza, produkuje
Wiktionary
(1.1) Wszyscy wytwórcy odpadów mają obowiązek składania sprawozdań rocznych.
Wiktionary
IPA: vɨˈtfurt͡sa, AS: vytfurca
Wiktionary
rzecz. tworzywo n., wytwarzanie n., wytwórnia ż.
czas. wytwarzać ndk., wytworzyć dk.
Wiktionary
(1.1) producent
Wiktionary
dotyczący wytwarzania, związany z wytwórczością
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wytwarzaniem, dotyczący wytwarzania czegoś
(1.2) med. dotyczący procesów prowadzących do tworzenia nowych struktur w organizmie, np. tkanek, nowotworów, wydzielin, rozrostów itd.
Wiktionary
rzecz. wytwórca m., wytwórczyni ż., wytwórstwo n., wytwarzanie n., wytworzenie n., tworzenie n., twórca m., twórczyni ż., odtwórca m., przetwórca m., stwórca m., stworzyciel m., tworzywo n., wytwór m., twór m.
czas. wytwarzać ndk., wytworzyć dk., tworzyć ndk., stwarzać ndk., stworzyć dk.
przym. twórczy, przetwórczy, odtwórczy
przysł. twórczo, przetwórczo, odtwórczo, wytwórczo
Wiktionary
(1.1) produkcyjny
Wiktionary
mała wytwórnia
SJP.pl
zakład, przedsiębiorstwo zajmujące się wytwarzaniem pewnych produktów; wytwarzalnia (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedsiębiorstwo lub zakład zajmujące się wytwarzaniem pewnych produktów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vɨˈtfurʲɲa, AS: vytfurʹńa
Wiktionary
rzecz. wytwórca m., wytwarzanie n.
czas. wytwarzać, wytworzyć
Wiktionary
mężczyzna przesadnie elegancki; wytworniś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób wytworny
Wiktionary
rzecz. wytworność ż.
przym. wytworny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wytwornie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wytworny; bardziej wytworny
SJP.pl
urządzenie do emisji gazów
SJP.pl
przymiotnik od: wytwórnia
SJP.pl
mężczyzna przesadnie elegancki; wytworniak
SJP.pl
mężczyzna przesadnie elegancki; wytworniak
SJP.pl
wytworność; szyk; wdzięk; wykwintność; ozdobność; dobry smak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wytworne; cecha tych, którzy są wytworni
Wiktionary
przym. wytworny
przysł. wytwornie
Wiktionary
1. elegancki, wykwintny, wyszukany;
2. ubierający się, zachowujący się z wyszukaną elegancją;
3. świadczący o takiej elegancji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen elegancji
Wiktionary
rzecz. wytworność ż.
przysł. wytwornie
Wiktionary
(1.1) elegancki, stylowy, szykowny, wyszukany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytworzyć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨtfɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vytfožẽńe
Wiktionary
czas. wytworzyć, wytwarzać
rzecz. wytwarzanie, wytwór
przym. wytwórczy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wytwarzać)
(1.1) dokonany od|wytwarzać.
Wiktionary
IPA: vɨˈtfɔʒɨt͡ɕ, AS: vytfožyć
Wiktionary
czas. wytwarzać
rzecz. tworzywo n., wytwórca mos., wytwarzanie n., wytworzenie n., wytwórnia ż.
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. wytyczyć)
(1.1) ustalać sposób wykonania czegoś
(1.2) wyznaczać na mapie lub w terenie linie trasy, przebiegu ulic, granice działek itp.
Wiktionary
IPA: vɨˈtɨt͡ʃat͡ɕ, AS: vytyčać
Wiktionary
rzecz. wytyczanie, wytyczenie, wytyczna
czas. wytyczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytyczać.
Wiktionary
czas. wytyczać ndk.
rzecz. wytyczenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytyczyć.
Wiktionary
(1.1) Bezpośrednią przyczyną braku pełnej normalizacji stosunków jest spór terytorialny o południową część Wysp Kurylskich (cztery wyspy, w tym dwie niezamieszkane) oraz kwestia wytyczenia granic obszarów morskich wokół Sachalinu.
Wiktionary
rzecz. wytyczanie n.
czas. wytyczyć dk., wytyczać ndk.
Wiktionary
wskazówka do działania, najczęściej ze strony zwierzchnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) założenie określające kierunek i sposób działania
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej nowelizacja zakładała zakaz handlu tymi specyfikami, które zawierały benzylopiperazynę, substancję działającą podobnie do amfetaminy, lecz od niej słabszą.
Wiktionary
czas. wytyczać
Wiktionary
(1.1) dyrektywa, wskazówka
Wiktionary
wskazówka do działania, najczęściej ze strony zwierzchnika
SJP.pl
Wytyczno – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Urszulin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminy Urszulin. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 533 mieszkańców.
Wikipedia
belka przymocowana prostopadle do burty statku
SJP.pl
Wytyk – ruchome drzewce pomocnicze na jednostce żaglowej pełniące różne funkcje w zależności od miejsca zamontowania oraz konstrukcji.
Zastosowania wytyków:
Wikipedia
1. wystawiać, wychylać coś na zewnątrz;
2. czynić komuś zarzuty z czegoś, wypominać;
3. określać (sobie lub komuś) jakiś cel i sposób jego osiągania;
4. przestarzałe: określać, wytyczać np. jakąś drogę, trasę itp.;
5. wytykać kogoś palcami - publicznie piętnować, wyszydzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wytknąć)
(1.1) niedokonany od|wytknąć. (wystawiać, wychylać coś na zewnątrz)
(1.2) niedokonany od|wytknąć. (czynić komuś zarzuty z czegoś, wypominać coś)
(1.3) niedokonany od|wytknąć. (określać (sobie lub komuś) jakiś cel i sposób jego osiągania)
(1.4) niedokonany od|wytknąć. (przest. określać, wytyczać jakąś linię: drogę, trasę itp.)
Wiktionary
rzecz. styk mrz., zestyk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., przetykacz mrz., tknięcie n., tykanie n., zetknięcie n., stykanie n., wytknięcie n., wytykanie n., przetknięcie n., przetkanie n., przetykanie n., natknięcie n., natykanie n., potykanie n., potknięcie n.
czas. tknąć dk., tykać ndk., stykać ndk., zetknąć dk., wytknąć dk., przetknąć dk., przetkać dk., przetykać ndk., natknąć dk., natykać ndk., potykać się ndk., potknąć się dk.
przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytynkować.
Wiktionary
czas. wytynkować dk.
rzecz. tynk mrz., tynkarz mos.
Wiktionary
1. wybrać z jakiejś grupy kogoś lub coś najbardziej odpowiedniego do jakiejś funkcji;
2. wysunąć kogoś na jakieś stanowisko, zgłosić czyjąś kandydaturę;
3. wyznaczyć według typu, określić typ czegoś;
4. przewidzieć wynik jakichś zawodów
SJP.pl
rzadko: typować;
1. wybierać z jakiejś grupy kogoś lub coś najbardziej odpowiedniego do jakiejś funkcji; selekcjonować;
2. wysuwać kogoś na jakieś stanowisko, zgłaszać czyjąś kandydaturę; desygnować
3. wyznaczać według typu, określać typ czegoś;
4. przewidywać wynik jakichś zawodów
SJP.pl
urządzenie do wytłaczania, wchodzące w skład prasy
SJP.pl
tekturowy pojemnik na jajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalne opakowanie do transportu i przechowywania jajek, najczęściej wykonane z masy papierowej;
Wiktionary
Wytłaczanka (regionalnie matles od fr. matelassé – wytłaczany) – opakowanie do transportu i przechowywania jajek, najczęściej z masy papierowej.
Typowa wytłaczanka posiada specjalne wgłębienia, po jednym na każde jajko. Takie ułożenie jaj zapobiega ich stłuczeniu podczas transportu. Oprócz tektury do produkcji wytłaczanek stosuje się czasem także inne materiały, na przykład styropian lub papier-mâché. Standardowa wytłaczanka może pomieścić tuzin jaj, choć można też spotkać wersje mieszczące od 3 do nawet 30 sztuk.
Wikipedia
(1.1) Typowa wytłaczanka posiada specjalne wgłębienia, po jednym na każde jajko. Takie ułożenie jaj zapobiega ich stłuczeniu podczas transportu.
Wiktionary
(1.1) reg. matles
Wiktionary
Wytłaczanie – w inżynierii chemicznej proces wytwarzania długich elementów z tworzyw sztucznych. Polega na uplastycznianiu tworzywa w układzie uplastyczniającym i przepychaniu go przez kanały o odpowiednim profilu. Wytłaczanie jest metodą przetwórstwa fizyczno-chemicznego II rodzaju (PEC II).
Wikipedia
dział fabryki, w którym wytłacza się różnego typu przedmioty
SJP.pl
potocznie: wygnieść, zmiąć, wymiętosić
SJP.pl
potocznie: wygnieść, zmiąć, wymiętosić
SJP.pl
Forma twarda – narzędzie służące do produkcji różnych przedmiotów odzwierciedlonych poprzez formę, która jest negatywem w stosunku do gotowego produktu.
Twarda forma wykonana jest z żywicy poliestrowej lub epoksydowej. Przed użyciem musi być natłuszczana (waksowana), aby nie doszło do przyklejenia się surowca, z którego produkujemy element do samej formy.
Wikipedia
pozostałość różnych części roślin po wyciśnięciu z nich soku, oleju itp.; wytłok
SJP.pl
pozostałość różnych części roślin po wyciśnięciu z nich soku, oleju itp.; wytłoczyna
SJP.pl
Wytłoki − pozostałość nasion, owoców, warzyw po wyciśnięciu soku, oleju itp. Nadają się na paszę dla bydła lub do dalszego przerobu.
Zastosowanie wytłoków:
Wikipedia
pozostałość różnych części roślin po wyciśnięciu z nich soku, oleju itp.; wytłoczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pozostałość nasion, owoców, warzyw po wyciśnięciu soku, oleju, oliwy itd.
Wiktionary
Wytłoki − pozostałość nasion, owoców, warzyw po wyciśnięciu soku, oleju itp. Nadają się na paszę dla bydła lub do dalszego przerobu.
Zastosowanie wytłoków:
Wikipedia
IPA: vɨˈtwɔci, AS: vytu̯oḱi
Wiktionary
rzecz. wytłoczyny lm., wytłoczenie n., wytłaczanie n.
czas. wytłoczyć dk., wytłaczać ndk.
Wiktionary
(1.1) wytłoczyny
Wiktionary
dawniej:
1. wyjaśniać, objaśniać;
2. tłumacząc, usprawiedliwiać kogoś przed kimś;
3. przekładać na inny język
SJP.pl
przestarzale: wytłumaczyć (się)
SJP.pl
1. stłuc wszystkie przedmioty z jakiegoś zbioru;
2. pozabijać
SJP.pl
dający się wytłumaczyć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się wytłumaczyć
Wiktionary
rzecz. wytłumaczenie n.
czas. wytłumaczyć dk.
Wiktionary
czynienie czegoś zrozumiałym dla innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wytłumaczyć.
Wiktionary
czas. wytłumaczyć
rzecz. tłumaczenie n.
przym. wytłumaczalny
Wiktionary
1. wyjaśnić, objaśnić coś
2. tłumacząc usprawiedliwić kogoś przed kimś
3. wytłumaczyć się - usprawiedliwić się
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) wyjaśnić jakieś zagadnienie
(1.2) usprawiedliwić czyjeś postępowanie
czasownik zwrotny
(2.1) wytłumaczyć się → usprawiedliwić, wyjaśnić swoje postępowanie
Wiktionary
(1.1) Nauczycielka zadała pracę domową i nie wytłumaczyła o co w niej chodzi.
(1.2) Ona wytłumaczyła go przed szefem.
Wiktionary
IPA: ˌvɨtwũˈmat͡ʃɨt͡ɕ, AS: vytu̯ũmačyć
Wiktionary
rzecz. tłumaczenie n., wytłumaczenie
przym. wytłumaczalny
czas. tłumaczyć
Wiktionary
(1.1) wyjaśnić, objaśnić
Wiktionary
taki, który się wytłuścił
SJP.pl
dający się wyuczyć
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, którego można wyuczyć
Wiktionary
rzecz. wyuczanie n., wyuczenie m., uczenie m., uczelnia ż., uczeń m., uczennica ż., nauczyciel m., nauczycielka ż., nauczenie n., uczony m., uczona ż.
czas. wyuczać ndk., wyuczyć dk., nauczyć dk., uczyć ndk.
przym. uczony
przysł. uczenie
Wiktionary
nadużywanie swobody seksualnej, rozwiązłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadużywanie swobody seksualnej
Wiktionary
IPA: ˌvɨwuzˈdãɲɛ, AS: vyu̯uzdãńe
Wiktionary
przym. wyuzdany
Wiktionary
(1.1) rozwiązłość
Wiktionary
przesadnie niemoralny w sferze seksualnej
SJP.pl
zniszczenie środkiem chemicznym barwnika lub zaprawy obecnych na włóknie
SJP.pl
1. skłaniać do wyjścia z ukrycia;
2. usuwać plamy
SJP.pl
środek służący do wywabiania plam, farby itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. środek służący do wywabiania jakichś substancji np. farby
Wiktionary
(1.1) Ta farba nie zejdzie, musisz użyć wywabiacza.
Wiktionary
IPA: vɨˈvabʲjat͡ʃ, AS: vyvabʹi ̯ač
Wiktionary
czas. wywabiać ndk., wywabić dk.
rzecz. wywabianie n., wywabienie n.
Wiktionary
1. wyrzucać; wysypywać; przewracać;
2. wystawiać; wysadzać na zewnątrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywalać.
Wiktionary
rzecz. niewywalanie n., wywalenie n.
czas. wywalać ndk., wywalić dk.
Wiktionary
(1.1) wyrzucanie
Wiktionary
walcując, ugniatać, sprasowywać do określonych rozmiarów
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) walcząc, zdobyć lub osiągnąć coś
Wiktionary
rzecz. walka ż., walczenie n., wywalczenie n.
czas. walczyć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywalić.
Wiktionary
czas. wywalić
rzecz. wywalanie n.
Wiktionary
wyrzucić, wysypać, usunąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. wyrzucić
(1.2) pot. pozbawić stanowiska, zwolnić
(1.3) pot. wyrwać, wyłamać uderzeniem
czasownik zwrotny dokonany wywalić się
(2.1) pot. przewrócić się
Wiktionary
IPA: vɨˈvalʲit͡ɕ, AS: vyvalʹić
Wiktionary
rzecz. wywalanie n., wywalenie n.
czas. wywalać ndk.
Wiktionary
1. płyn uzyskany wskutek gotowania substancji organicznych w wodzie; odwar
2. w gorzelnictwie: pozostałość po oddestylowaniu alkoholu z przefermentowanego zacieru, używany jako pasza dla bydła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. ciecz powstała po ugotowaniu warzyw, mięsa lub ryb
Wiktionary
Wywar – płyn otrzymany przez gotowanie w wodzie składników pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego (mięso, kości). W kuchni wywary stosuje się głównie jako bazę do zup. Używa się wywarów mięsnych (z mięsa i kości z dodatkiem warzyw i przypraw), rybnych, warzywnych i grzybowych.
W ziołolecznictwie wywar (zwany też odwarem lub, z łac., decoctum) otrzymuje się przez gotowanie rozdrobnionego surowca zielarskiego
Wikipedia
rzecz. wywarki nmos., wywarzanie n., wywarzenie n.
czas. wywarzać ndk., wywarzyć dk.
przym. wywarowy
Wiktionary
zdrobnienie od: wywar
SJP.pl
uzyskiwać coś przez wygotowanie; wygotowywać
SJP.pl
Wyważarka – urządzenie do wyważania obracających się elementów maszyn takich jak wirniki, wały, koła samochodowe i motocyklowe.
W wyważarce do kół samochodowych i motocyklowych równoważenie rozkładu masy koła względem jego osi obrotu uzyskuje się za pomocą ciężarków wyważających. Ciężarki umieszcza się na obwodzie obręczy, w punktach wskazanych przez maszynę jako miejsca, które należy dociążyć, by uzyskać poprawny rozkład masy w kole. Niewyważone lub źle wyważone koła powodują powstawanie wibracji podczas jazdy, które przekładają się na nieprzyjemne drganie kierownicy i obciążanie elementów zawieszenia.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) taki, który charakteryzuje się równowagą, umiarkowaniem lub starannie zachowanymi proporcjami
Wiktionary
(1.1) Karolina jest osobą wyważoną, nie działa pochopnie.
Wiktionary
czas. wyważyć dk.
Wiktionary
1. podważywszy, wyrwać lub wypchnąć coś umocowanego;
2. ważąc, określić ciężar czegoś;
3. dobrać dokładnie, starannie;
4. zrównoważyć siły spowodowane niesymetrycznym rozmieszczeniem mas w wirujących elementach maszyny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyważać)
(1.1) podważywszy, wyrwać lub wypchnąć coś umocowanego
(1.2) ważąc, określić ciężar czegoś
(1.3) dobrać dokładnie, starannie
(1.4) zrównoważyć siły spowodowane niesymetrycznym rozmieszczeniem mas w wirujących elementach maszyny
Wiktionary
(1.1) – Komornik! Proszę otworzyć, bo wyważymy drzwi!
Wiktionary
rzecz. wyważenie n., wyważanie n., wyważarka ż., waga ż., Waga ż., dowaga ż., naważka ż., odwaga ż., odważalnia ż., odważka ż., odważniak mos., odważnik m., powaga ż., poważność ż., podważalność ż., przewaga ż., rozwaga ż., rozważalnia ż., rozważność ż., ważenie n., doważenie n., doważanie n., naważenie n., odważenie n., odważanie n., poważenie n. podważenie n., podważanie n., przeważenie n., przeważanie n., rozważenie n., rozważanie n., zważenie n., zważanie n., zważnienie n., wagowy mos.
czas. wyważać ndk., ważyć ndk., doważyć dk., doważać ndk., naważyć dk., odważyć dk., odważać ndk., poważyć dk., poważać ndk., podważyć dk., podważać ndk., przeważyć dk., przeważać ndk., rozważyć dk., rozważać ndk., zważyć dk., zważać ndk., zważnieć dk.
przym. ważny, wagowy, ważki, odważnikowy, odważny, poważny, podważalny, przeważający, rozważny, zważalny, zważniały
przysł. wagowo, ważnie, ważko, przeważnie
wykrz. odwagi
partyk. powaga
Wiktionary
1. wałkując, rozpłaszczyć; rozwałkować;
2. potocznie: zająć się jakimś tematem tak szczegółowo, że został wyczerpany; przewałkować
SJP.pl
wałkując, rozpłaszczać; rozwałkowywać
SJP.pl
dawniej: krótki odpoczynek, wypoczynek; wyraj, spoczynek
SJP.pl
przestarzale: wakacje, urlop wypoczynkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) żart. wyjazdowy odpoczynek urlopowy
Wiktionary
czas. wywczasować
Wiktionary
(1.1) urlop, wakacje, wczasy
Wiktionary
dawniej:
1. wysuszać wędzeniem;
2. nadawać czemuś mizerny wygląd; wymizerowywać;
3. wyławiać wędką
SJP.pl
mityczne stworzenie podobne do smoka, dwunożny gad z parą błoniastych skrzydeł, długą szyją i ogonem, często zakończonym jadowitym grotem; wiwerna, wiwern
SJP.pl
Wiwern (wiwerna lub wywerna) – mityczny gad ze średniowiecznego bestiariusza, często utożsamiany ze smokiem.
Nazwa „wiwern” pochodzi z języka angielskiego (wyvern). W Wielkiej Brytanii wiwerny są szczególnie popularne, można je spotkać w ikonografii, legendach oraz w heraldyce. Wizerunki dwunogiego smoka przyniosły na Wyspy Brytyjskie, prawdopodobnie jako godła wojskowe rzymskie legiony, które z kolei przejęły ten symbol od Daków.
Wikipedia
1. o zwierzętach: wykrywać węchem obecność kogoś lub czegoś; zwąchiwać, zwęszać;
2. potocznie: wykrywać coś ukrytego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. węszyć)
(1.1) znaleźć coś, wyczuwając to węchem
Wiktionary
(1.1) Mój pies ciebie wywęszył.
Wiktionary
(1.1) zwęszyć, zwietrzyć, wywąchać, pot. wyniuchać
Wiktionary
1. wiejąc usunąć coś, wydmuchać;
2. potocznie: uciec
SJP.pl
1. rozmowa dziennikarska, ze znaną osobą; publikacja tej rozmowy w prasie, radiu lub telewizji;
2. rozmowa lekarza z chorym w celu zebrania informacji o warunkach i problemach chorego;
3. działalność mająca na celu zbieranie informacji dotyczących obcych państw; instytucja prowadząca taką działalność; ludzie zajmujący się taką działalnością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozmowa prowadzona przez dziennikarza z osobą lub grupą osób, mająca na celu przybliżenie poglądów lub działań tych osób odbiorcom
(1.2) pot. tekst wywiadu (1.1)
(1.3) instytucja państwowa mająca na celu zbieranie tajnych informacji na temat innych państw;
(1.4) med. psych. zbieranie informacji o chorym, jego stanie zdrowia;
(1.5) socjol. metoda badawcza stosowana do zbierania informacji o opiniach i poglądach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziennikarz przeprowadził wywiad z dyrektorem cyrku.
(1.2) Muszę przesłać wywiad do redakcji mojej gazety.
(1.3) W Stanach Zjednoczonych funkcję wywiadu pełni CIA.
(1.4) Lekarz przeprowadził wywiad z chorym o jego chorobie i zdecydował się na operację.
Wiktionary
IPA: ˈvɨvʲjat, AS: vyvʹi ̯at
Wiktionary
rzecz. wywiadowca m., wywiadowczyni ż., wywiadówka ż., wywiadownia ż.
:: zdrobn. wywiadzik m.
czas. wywiadywać się ndk., wywiedzieć się dk.
przym. wywiadowczy, wywiadowy
Wiktionary
(1.1) interview
(1.4) anamneza
Wiktionary
1. potocznie: przeprowadzać z kimś wywiad;
2. dawniej: prowadzić działalność wywiadowczą, zbierać informację o kimś lub o czymś; wywiadować się, wywiadywać się, wypytywać się
SJP.pl
1. funkcjonariusz służby śledczej;
2. agent tajnego wywiadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) funkcjonariusz wywiadu
Wiktionary
Wywiadowca − drugi męski stopień harcerski w ZHP, ZHR i SH. Pierwszy w SHK Zawisza. W ZHP przeznaczony dla harcerzy 10-13 letnich. Oznaczeniem stopnia są dwie belki na pagonie (ZHP) i srebrna lilijka na krzyżu harcerskim (ZHR, kiedyś również w ZHP).
Wikipedia
rzecz. wywiad mrz., wywiadówka ż.
przym. wywiadowczy
Wiktionary
związany z wywiadem, dotyczący wywiadu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wywiadu (tajnej instytucji)
Wiktionary
IPA: ˌvɨvʲjaˈdɔft͡ʃɨ, AS: vyvʹi ̯adofčy
Wiktionary
rzecz. wywiad m., wywiadownia ż., wywiadowca m., wywiadowczyni ż., wywiadówka ż.
Wiktionary
pracownica wywiadu; agentka
SJP.pl
potocznie: zebranie rodziców uczniów (zwykle jednej klasy), organizowane okresowo przez szkołę w celu powiadomienia o postępach w nauce i zachowaniu się ich dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. eduk. zebranie rodziców organizowane przez szkołę w celu poinformowania ich o wynikach w nauce i zachowaniu się ich dzieci
Wiktionary
(1.1) Jutro wywiadówka, aż się boję, co mama powie na te trzy lufy z matmy.
(1.1) W tym tygodniu odbywa się wiele wywiadówek.
Wiktionary
IPA: ˌvɨvʲjaˈdufka, AS: vyvʹi ̯adufka
Wiktionary
rzecz. wywiad m., wywiadowca m.
czas. wywiadywać się ndk., wywiedzieć się dk.
przym. wywiadowczy
Wiktionary
Wywiadownia gospodarcza – wyspecjalizowany podmiot zajmujący się odpłatnie pozyskiwaniem informacji dotyczących sytuacji gospodarczej przedsiębiorstw.
Wywiadownie przygotowują na rzecz swoich klientów raporty handlowe (gospodarcze), których celem jest zminimalizowanie ryzyka związanego ze współpracą z innym podmiotem. Zdobywają informacje stosując tzw. biały wywiad. Najważniejszymi źródłami danych dla wywiadowni gospodarczych są dokumenty składane do Krajowego Rejestru Sądowego (m.in. sprawozdania finansowe), prasa, publikacje branżowe, Internet, biura informacji gospodarczej, klienci, dostawcy, a także sami przedsiębiorcy.
Wikipedia
przymiotnik od: wywiad
SJP.pl
wywiadywać się - zbierać informacje o kimś lub o czymś; wypytywać się, rozpytywać się, dowiadywać się
SJP.pl
zdrobnienie od: wywiad
SJP.pl
przestarzałe, żartobliwie: przeznaczyć posag, wiano dla kogoś; wyposażyć
SJP.pl
wyplątać z zawiązania, usunąć związanie, więzy
SJP.pl
wyplątywać z zawiązania, usuwać związanie, więzy
SJP.pl
nadwyrężyć staw przez niewłaściwy ruch, niewłaściwe stąpnięcie
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) med. nadwyrężyć lub uszkodzić staw przez nagłe nieprawidłowe przemieszczenie jego kości
Wiktionary
(1.1) ''Magazynierka oparła się o regał tak nieszczęśliwie, że kompletnie wywichnęła sobie mały palec u prawej dłoni.
Wiktionary
(1.1) zwichnąć
Wiktionary
wywiedzieć się - zebrać informacje o kimś lub o czymś; wypytać się, popytać się, dowiedzieć się
SJP.pl
wywiedzieć się - zebrać informacje o kimś lub o czymś; wypytać się, popytać się, dowiedzieć się
SJP.pl
dawniej: wychwalić, wynieść pod niebiosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. i gw-pl|Poznań. ornit. wilga
Wiktionary
(1.1) Złota wywielga, śpiewna boguwola, przekorna zofija jednako się ponad Wisłą i ponad Odrą, i ponad Bugiem jego lśniącej zbroi dziwuje […]
Wiktionary
IPA: vɨˈvʲjɛlɡa, AS: vyvʹi ̯elga
Wiktionary
(1.1) zofia, boguwola, gw-pl|Poznań|wiewiołga.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) oddziaływać na kogoś lub na coś w jakiś sposób albo z określonym skutkiem
(1.2) działać na coś z pewną siłą
(1.3) wywoływać określone myśli i odczucia
Wiktionary
(1.1) Jakie skutki wywiera przepływ prądu przez organizm ludzki?
(1.2) Ciśnienie atmosferyczne jest to nacisk, jaki powietrze wywiera na powierzchnię Ziemi.
(1.3) Film przez całe dwie godziny wywiera na widzach piorunujące wrażenie.
Wiktionary
IPA: vɨˈvʲjɛrat͡ɕ, AS: vyvʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. wywieranie n., wywarcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywierać.
Wiktionary
czas. wywierać ndk., wywrzeć dk.
rzecz. wywarcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywiercić.
Wiktionary
czas. wywiercić
rzecz. wiertło n., rozwiertak mrz., wiertareczka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wywiercać)
(1.1) wykonać otwór przy użyciu wiertła lub innego obracającego się narzędzia
Wiktionary
(1.1) Wywierciłem otwór w rurze.
Wiktionary
IPA: vɨˈvʲjɛrʲt͡ɕit͡ɕ, AS: vyvʹi ̯erʹćić
Wiktionary
rzecz. rozwiertak mrz., wywiercenie n., wiertło n., wiertarka ż., odwiert m., wiercenie n., wiertareczka ż.
czas. wiercić ndk., przewiercać ndk., przewiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić się dk., wwiercać się ndk.
przym. wiertniczy
Wiktionary
1. wykonywanie otworu za pomocą świdra;
2. otwór wykonany za pomocą świdra;
3. pobranie z pnia próbki drewna za pomocą specjalnego świdra;
4. próbka drewna pobrana z pnia za pomocą specjalnego świdra; wywiertek, wywiertka
SJP.pl
próbka drewna pobrana z pnia za pomocą specjalnego świdra; wywiertek, wywiert
SJP.pl
próbka drewna pobrana z pnia za pomocą specjalnego świdra; wywiertek, wywiert
SJP.pl
przestarzale: ostro zakończony przyrząd medyczny do wiercenia
SJP.pl
1. obfite źródło krasowe wypływające pod ciśnieniem; otwór w skale, skąd to źródło wypływa;
2. dawniej: wzgórek, wydma
SJP.pl
Wywierzysko, reokren – typ bardzo wydajnego źródła krasowego. Najczęściej występuje w regionach górskich. Jest to przeważnie źródło typu wokluzyjskiego (od nazwy francuskiej miejscowości – Fontaine-de-Vaucluse) – nazwa źródła, w którym wypływają na powierzchnię wody podziemne na obszarach krasowych. Wydajność takiego źródła może być znaczna; jeśli jest mniejsza od ilości wody wpływającej do ponoru (wchłonu), wówczas mówimy o ujemnym bilansie zlewni.
Wikipedia
1. prowadząc kogoś, wyjść z nim skądś lub na jakieś miejsce;
2. o drodze, ścieżce: umożliwić wyjście skądś;
3. uznać coś za źródło lub początek czegoś;
4. wyprowadzić z czegoś wniosek
5. opowiedzieć coś, tłumacząc, wyjaśniając
SJP.pl
powiesić dużo czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wywieszać)
(1.1) umieścić przedmiot (zwykle o płaskim kształcie) nad podłożem na zewnątrz czegoś
Wiktionary
(1.1) Po zakończeniu prania należy wywiesić mokre ubrania na balkonie.
(1.1) Radziecki żołnierz wywiesił czerwoną flagę na dachu Reichstagu.
(1.1) Dzieci wywiesiły ogłoszenie o zaginionym szczeniaku na całym osiedlu.
Wiktionary
rzecz. wywieszenie n., wywieszanie n.
czas. wisieć, wywieszać ndk.
Wiktionary
przestarzale: powiesić kolejno wszystkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywieszać.
Wiktionary
rzecz. niewywieszanie n., wywieszenie n.
czas. wywiesić, wywieszać ndk.
Wiktionary
element wspomagający ciąg kominowy, montowany na dachach; wywietrznik
SJP.pl
taki, który wywietrzał
SJP.pl
1. urządzenie usuwające zużyte powietrze z pomieszczenia; wentylator;
2. niewielka część okna, dająca się oddzielnie otwierać; wietrznik; lufcik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) otwór, który służy do wietrzenia
Wiktionary
IPA: vɨˈvʲjɛṭʃʲɲik, AS: vyvʹi ̯eṭšʹńik
Wiktionary
rzecz. wietrzenie n., wywietrzenie n., wiatr m.
czas. wywietrzyć dk., wietrzyć ndk.
przym. wywietrznikowy, wietrzeniowy
Wiktionary
usuwanie zużytego powietrza z pomieszczenia
SJP.pl
Wywiew – jaskinia w Dzielnicy VIII Dębniki w Krakowie. Znajduje się na południowo-zachodnim obrzeżu wzniesienia Krzemionek Zakrzowskich.
Wikipedia
o wietrze: wiejąc, usuwać coś skądś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wywozić)
(1.1) wioząc, zabierać skądś kogoś lub coś
(1.2) przewożąc gdzie indziej, usuwać skądś coś
Wiktionary
rzecz. wywiezienie n., wywóz mrz.
czas. wywozić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywieźć.
Wiktionary
czas. wywozić ndk., wywieźć dk.
rzecz. wywóz mrz.
Wiktionary
machać lub kręcić czymś w powietrzu
SJP.pl
tłocznik służący do wywijania na prasach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywijać. (odchylać)
(1.2) odczasownikowy od|wywijać. (wymachiwać)
(1.3) odczasownikowy od|wywijać. (tańczyć)
Wiktionary
IPA: ˌvɨvʲiˈjä̃ɲɛ, AS: vyvʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. wywijać ndk., wywinąć dk.
rzecz. wywinięcie n., wywijas mos.
Wiktionary
(1.2) wymachiwanie
Wiktionary
wygięta linia; zakrętas; zawijas; wykrętas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań. rozrabiacz, awanturnik
(1.2) gw-pl|Poznań. spryciarz
Wiktionary
(1.1) Ona przecież wiedziała, że jej Zenuś to może i jest wywijas i juchciarz, ale za mokrą robotę w życiu by się nie zabrał.
(1.2) Wychowany tak jak on w starej części Poznania, na pierwszy rzut oka robił wrażenie podwórkowego wywijasa.
Wiktionary
rzecz. wywijanie n., wywinięcie n.
czas. wywijać ndk., wywinąć dk.
Wiktionary
(1.1) łobuz, grandziarz, rozrabiaka
(1.2) cwaniak, miglanc, skubaniec, wydrwigrosz
Wiktionary
wygięta linia; zakrętas; zawijas; wykrętas
SJP.pl
gatunek drobnej muchówki, której larwy żyją w fermentujących produktach roślinnych lub w gniazdach pszczół
SJP.pl
rodzina niewielkich owadów z rzędu muchówek; wywilżnowate
SJP.pl
Wywilżnowate, wywilżankowate (Drosophilidae) – rodzina niewielkich owadów z rzędu muchówek pospolita w wielu częściach świata.
Wikipedia
o cechach wywilżankowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
muchówka z rodziny wywilżnowatych
SJP.pl
rodzina niewielkich owadów z rzędu muchówek; wywilżankowate
SJP.pl
Wywilżnowate, wywilżankowate (Drosophilidae) – rodzina niewielkich owadów z rzędu muchówek pospolita w wielu częściach świata.
Wikipedia
o cechach wywilżnowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
machnąć lub zakręcić czymś w powietrzu
SJP.pl
1. podnieść lub zaciągnąć kogoś lub coś na górę, na wierzch czegoś;
2. bardzo podwyższyć coś w górę;
3. pomóc komuś zrobić karierę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywindować.
Wiktionary
czas. wywindować dk.
przym. windowy
rzecz. windziarka ż.
Wiktionary
windować; potocznie:
1. znacznie zwiększać ilość, jakość lub wartość czegoś;
2. powodować, że ktoś lub coś znajduje się dużo wyżej niż poprzednio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wiewiórka
Wiktionary
wydzielić, oddzielić coś od czegoś przez wirowanie; odwirować
SJP.pl
dawniej: obładowywać ciężarami, nakładać juki; objuczać, ujuczać
SJP.pl
potocznie:
1. wyciągnąć coś na zewnątrz, zwykle z trudem;
2. wyprowadzić kogoś skądś siłą, wlekąc go;
3. przenośnie: ujawnić lub przypomnieć coś przykrego;
4. wywlec się - z trudem lub niechętnie wyjść skądś, opuścić jakieś miejsce
SJP.pl
potocznie:
1. wyciągać coś na zewnątrz, zwykle z trudem;
2. wyprowadzać kogoś skądś siłą, wlekąc go;
3. przenośnie: ujawniać lub przypominać coś przykrego;
4. wywlekać się - z trudem lub niechętnie wychodzić skądś, opuszczać jakieś miejsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywlekać.
Wiktionary
rzecz. wywleczenie n., wywłok m., wywłoka ż.
czas. wywlekać ndk., wywlec dk.
Wiktionary
(1.1) wyciąganie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywlekiwać.
Wiktionary
rzecz. niewywlekiwanie n.
czas. wywlekiwać ndk.
Wiktionary
wywnętrzać się - potocznie: wyjawiać komuś swoje myśli, tajemnice; zwierzać się
SJP.pl
wywnętrzyć się - potocznie: wyjawić komuś swoje myśli, tajemnice; zwierzyć się
SJP.pl
dojść do wniosków; wydedukować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wnioskować)
(1.1) dokonany od|wnioskować.
Wiktionary
czas. wnioskować
Wiktionary
1. przemówienie przedstawiające jakieś wiadomości, uzasadnienia, argumenty;
2. śledzenie źródła; geneza;
3. pobogosławnie matki po urodzeniu dziecka, wprowadzonej do kościoła katolickiego ;
4. tłumaczenie, wyjaśnienie; uzasadnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dowodzenie czego poparte rozumowymi argumentami; argumentacja
(1.2) wykrywanie początku, nawiązywanie do początku, źródła czego, także. dzieło lub dokument temu poświęcony
(1.3) hist. stwierdzenie szlacheckiego pochodzenia, dokument stwierdzający to pochodzenie; rodowód
(1.4) kult. w Kościele katolickim: pobłogosławienie matki po urodzeniu dziecka, połączone z uroczystym wprowadzeniem jej do kościoła
(1.5) kult. błogosławieństwo mężatki po ślubie
(1.6) praw. umotywowanie, uzasadnienie danego wniosku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wygłosił dłuższy wywód, skierowany przeciw sztuce abstrakcyjnej.
(1.2) Rękopisy najdawniejsze, jakie dotąd wykryć zdołaliśmy, rozpoczynają wywód piśmiennictwa polskiego, aż do pierwszej połowy XVII wieku.
(1.3) Ten, któremu sądownie zarzucono nieprawne używanie szlachectwa, zawieszany był w prerogatywach stanu rycerskiego dopóty, dopóki nie uczynił wywodu.
(1.4) Zobaczył idącą z dzieckiem na ręku (…) dookoła ołtarza, jak tego wymaga obrzęd wywodu.
(1.6) Wywód apelacji składa się w sądzie, który wydał wyrok bądź na piśmie, bądź ustnie do protokołu sekretarza sądowego.
Wiktionary
IPA: ˈvɨvut, AS: vyvut
Wiktionary
czas. wywieść dk., wywodzić ndk., wodzić ndk.
rzecz. wywodzenie n.
Wiktionary
(1.1) argumentacja
Wiktionary
rzadko: możliwy do wyprowadzenia z jakiegoś źródła; wyprowadzalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywodzić.
Wiktionary
IPA: ˌvɨvɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vyvoʒẽńe
Wiktionary
czas. wywodzić
rzecz. wywód mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. wodząc kogoś wychodzić z nim skądś, wyprowadzać
(1.2) książk. o drodze: umożliwiać wyjście skądś, wyprowadzać
(1.3) dochodzić do czegoś przez rozumowanie, wysnuwać wnioski
(1.4) książk. wyjaśniać, tłumaczyć coś, dowodzić czegoś
(1.5) stpol. stworzyć
czasownik zwrotny niedokonany
(2.1) pochodzić z jakiegoś miejsca
(2.2) mieć początek w czymś, w jakimś miejscu
Wiktionary
(1.1) Wszyscy też poszli za nim w podwórze, on zaś z Pietrkiem wywodził z chlewu opierającego się silnie wieprzka.
(1.2) Droga wywiodła ich za miasto.
(1.3) (…) opowiadał o domowych w kraju wypadkach, stąd wywodził wnioski, układał zamiary, a opowiadał żywo, bo wszystko, jak igłę magnesową do północy, do własnych kierował korzyści.
(1.4) Potem długo wywodził, jaki to z tego będzie profit, jakie to dobrodziejstwo oświata, jak to urzędy jeno myślą dzień i noc, bych tylko narodowi przyjść z pomocą (…)
(2.2) Laura wywodzi się z rodziny inteligenckiej.
(2.2) Kawa espresso wywodzi się z Mediolanu.
Wiktionary
IPA: vɨˈvɔd͡ʑit͡ɕ, AS: vyvoʒ́ić
Wiktionary
czas. wodzić
rzecz. wywodzenie n., wywód mrz.
Wiktionary
nacierać, pokrywać coś woskiem
SJP.pl
wywiezienie czegoś, rzadziej kogoś, skądś; wywózka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wywożenie lub wywiezienie czegoś lub kogoś skądś
(1.2) ekon. wywożenie (w celach handlowych) towarów za granicę
Wiktionary
Wywóz – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Gielniów. Wieś ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii bł. Władysława z Gielniowa w Gielniowie.
Wikipedia
(1.1) Firma „Kozłowscy” prowadzi wywóz śmieci i szamba.
Wiktionary
IPA: ˈvɨvus, AS: vyvus
Wiktionary
rzecz. wywózka ż., wywożenie n., wywiezienie n.
czas. wywozić ndk., wywieźć dk.
Wiktionary
(1.1) wywózka
(1.2) eksport
Wiktionary
potocznie: zawieźć kogoś w wiele miejsc
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wywieźć)
(1.1) przewozić kogoś lub coś skądś lub w inne miejsce
(1.2) zabierać ze sobą dobre wspomnienia, uczucia
Wiktionary
(1.1) Wywozisz te szpargały już drugi tydzień.
(1.1) Ruscy wywozili Polaków już podczas powstania.
(1.2) Mam nadzieję, że wywozicie ze sobą same dobre wspomnienia.
Wiktionary
czas. wozić ndk., wywieźć dk.
rzecz. wywiezienie n., wywożenie n., wywóz n.
Wiktionary
wywiezienie czegoś, rzadziej kogoś, skądś; wywóz
SJP.pl
osoba zajmująca się wywozem odpadów
SJP.pl
przymiotnik od: wywóz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wywoływać)
(1.1) zob. wywoływać. (spowodować)
(1.2) zob. wywoływać. (skłonić do wyjścia)
(1.3) zob. wywoływać. (przypomnieć)
(1.4) fot. zob. wywoływać. (zdjęcia)
Wiktionary
(1.1) Te leki wywołały u mnie wysypkę.
(1.2) Krzysiek wywołał mnie z konferencji.
(1.3) Piosenka wywołała wspomnienia z lat młodości.
(1.4) Poszliśmy do fotografa, aby wywołać zdjęcia z wakacji.
Wiktionary
IPA: vɨˈvɔwat͡ɕ, AS: vyvou̯ać
Wiktionary
zob. wywoływać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywołać.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvɨvɔˈwãɲɛ, AS: vyvou̯ãńe
Wiktionary
czas. wywołać, wywoływać
Wiktionary
dawniej: wygnaniec, banita; egzulant, eksulant, egzul
SJP.pl
Wywołaniec (niem. Zippel-Berg, 543 m n.p.m.) – rozległe wzniesienie w centralnej części Północnego Grzbietu Gór Kaczawskich, w Sudetach Zachodnich, stanowiące zachodnie zakończenie masywu Okola, między Leśniakiem a Rogatką, nad Chrośnicą i Rząśnikiem.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. wywołać)
(1.1) powodować
(1.2) skłaniać do wyjścia poprzez wołanie
(1.3) wracać pamięcią (do czegoś), przypominać sobie
(1.4) fot. oddziaływać w sposób chemiczny na materiał światłoczuły w celu uwidocznienia obrazu
Wiktionary
(1.1) Niektóre leki w połączeniu z innymi lekami wywołują efekty uboczne.
(1.1) Ta piosenka zawsze wywoływała w nim wspomnienia z lat młodości.
(1.2) Marcin wywoływał mnie kilka razy z rodzinnej imprezy.
(1.3) Wywoływałam z pamięci jej twarz, ale nie mogłam sobie przypomnieć.
(1.4) Tadek zawsze sam wywoływał zdjęcia z wakacji.
Wiktionary
IPA: ˌvɨvɔˈwɨvat͡ɕ, AS: vyvou̯yvać
Wiktionary
aspekt dokonany wywołać
rzecz. wywoływanie n., wywołanie n., wywoływacz m.
Wiktionary
(1.1) powodować, prowokować
(1.2) przywoływać, przyzywać, wzywać
(1.3) wspominać
Wiktionary
1. odczynnik, pod którego działaniem obrazy na naświetlonym materiale fotograficznym stają się widoczne;
2. dawniej: obwoływacz, woźny
SJP.pl
Wywoływacz fotograficzny – mieszanina związków chemicznych, służąca do przekształcenia obrazu utajonego na naświetlonym materiale światłoczułym w obraz powstały z przetworzonej substancji światłoczułej. Proces ten nazywamy wywoływaniem i zachodzi on najczęściej w kąpieli fotograficznej sporządzonej jako roztwór wywoływacza. Istnieje wiele różnych wywoływaczy, służących do wywoływania różnorodnych materiałów światłoczułych, a także do uzyskiwania zróżnicowanych efektów w obrębie jednego materiału (np. określonego stopnia kontrastowości, ziarnistości lub akutancji).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywoływać.
Wiktionary
Wywoływanie materiałów fotograficznych (błon i papierów) – proces fotograficzny, którego zasadniczym etapem jest reakcja chemiczna, w wyniku której przetwarzane są naświetlone obszary substancji światłoczułej. W ten sposób obraz utajony przekształca się w negatywowy obraz jawny. Wywoływanie przeprowadza się najczęściej przy użyciu kąpieli w roztworze wywoływacza. Większość materiałów fotograficznych musi być następnie poddanych utrwalaniu.
Wikipedia
(1.1) W trakcie wywoływania trzeba mieszać roztwór w koreksie poprzez jego delikatne, ale częste wytrząsanie.
Wiktionary
IPA: ˌvɨvɔwɨˈvãɲɛ, AS: vyvou̯yvãńe
Wiktionary
zob. wywoływać.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wywrócić)
(1.1) wywoływać czyjś upadek
(1.2) zmieniać stronę czegoś na opak
(1.3) zmieniać ustalony ład
czasownik zwrotny niedokonany wywracać się (dk. wywrócić się)
(2.1) ulegać upadkom
(2.2) ulegać zmianom strony na niepożądaną
Wiktionary
rzecz. wywrót mrz., wywracanie n., wywrotka ż.
czas. wracać
przym. wywrotowy
Wiktionary
(1.1) obalać, przewracać
(1.2) odwracać
(2.1) przewracać się
(2.2) odwracać się, przewracać się
Wiktionary
przewrócić coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wywracać)
(1.1) wywołać czyjś upadek
(1.2) zmienić stronę czegoś na opak
(1.3) zmienić ustalony ład
czasownik zwrotny dokonany wywrócić się (ndk. wywracać się)
(2.1) ulec upadkowi
(2.2) ulec zmianie strony na niepożądaną
Wiktionary
rzecz. wywrót mrz., wywrotka ż.
przym. wywrotowy
Wiktionary
(1.2) wykręcić
Wiktionary
1. urządzenie do opróżniania wozów kopalnianych;
2. drzewo wywrócone z korzeniami przez wiatr; wykrot;
3. figura akrobacji lotniczej;
4. dawniej: wywrócenie się; nagła zmiana;
5. na wywrót - na lewą stronę; na odwrót; opacznie; przeciwnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. drzewo obalone lub naderwane u korzeni przez wiatr, okiść lub deszcz;
(1.2) lotn. akrobacja samolotowa polegająca na zmianie kierunku lotu o 180 stopni z jednoczesną utratą wysokości i przyrostem prędkości postępowej;
Wiktionary
Wywrót – figura pilotażu polegająca na wykonaniu półbeczki, tj. odwrócenie samolotu na plecy i wprowadzeniu go półpętlą w dół do lotu normalnego. Wykonanie figury powoduje utratę wysokości i zmianę kierunku lotu o 180°.
Zależnie od rodzaju półbeczki rozróżnia się wywrót:
Wikipedia
IPA: ˈvɨvrut, AS: vyvrut
Wiktionary
rzecz. wywrotka ż., wywracanie n., wywrócenie n., wywrotnica ż., wywrotek m.
czas. wywracać, wywrócić, powywracać, przewrócić, przewracać
Wiktionary
(1.1) wykrot
Wiktionary
zwykle w liczbie mnogiej: obuwie szyte po lewej stronie, a potem wywracane na prawą; wywrotka
SJP.pl
Wywrotek, wywrotki, wywracanka, wywrotka - obuwie szyte na lewą stronę, a następnie wywracane na prawą. Charakterystyczne zwłaszcza dla dawnego obuwia wykonywanego ręcznie.
Wikipedia
1. wagon albo samochód ze skrzynią mogącą się przechylać, co umożliwia szybkie i łatwe opróżnianie zawartości tej skrzyni;
2. wywrócenie się, np. łódki albo zawodnika w czasie zawodów;
3. rzadko: wywrotek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) efekt wywrócenia się
(1.2) bud. ciężarówka z nadwoziem w formie ruchomej skrzyni umożliwiającej wysypywanie ładunku
Wiktionary
Wywrotka – pojazd: samochód ciężarowy, wózek, wagonik z przechylaną do tyłu lub na bok skrzynią ładunkową, co umożliwia samoczynny rozładunek.
Wywrotki stosowane są do transportu materiałów płynnych, sypkich lub kawałkowych.
Rodzaje wywrotek:
Wikipedia
IPA: vɨˈvrɔtka, AS: vyvrotka
Wiktionary
rzecz. wywracanie n., wywrócenie n., wywrotowiec m., wywrót m.
czas. wywrócić dk., wywracać ndk.
przym. wywrotkowy, wywrotowy
Wiktionary
1. wagon albo samochód ze skrzynią mogącą się przechylać, co umożliwia szybkie i łatwe opróżnianie zawartości tej skrzyni;
2. wywrócenie się, np. łódki albo zawodnika w czasie zawodów;
3. rzadko: wywrotek
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: wywrotny
SJP.pl
człowiek dążący do przewrotu społecznego, zwolennik przewrotu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający na celu obalenie istniejącego ustroju lub władzy
Wiktionary
czas. wywracać ndk., wywrócić dk.
rzecz. wywrotowiec mos., wywrotka ż.
Wiktionary
(1.1) burzycielski
Wiktionary
wróżyć;
1. przepowiadać przyszłość, analizując jakiś układ, np. kart, fusów, gwiazd;
2. przewidywać w oparciu o znane sobie fakty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wywierać)
(1.1) podziałać na coś z pewną siłą
(1.2) wykazać oddziaływanie, zmienić coś lub kogoś w jakiś sposób
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wrzeć)
(2.1) daw. wrząc, wygotować się
Wiktionary
(1.1) rzecz. wywarcie n.
(2.1) rzecz. wywrzenie n.
Wiktionary
1. nadawać komuś lub czemuś większe znaczenie;
2. wywyższać się - czuć się i pokazywać, że jest się lepszym od innych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wywyższyć)
(1.1) nadawać większą wagę
(1.2) daw. wynosić na wyższy urząd
(1.3) daw. podwyższać, umieszczać wyżej
czasownik zwrotny niedokonany wywyższać się (dk. wywyższyć się)
(2.1) pysznić się, wynosić się
(2.2) przest. zdobywać lepszą pozycję
Wiktionary
(1.1) Z grobu wstałeś i dziś nieba Królem jesteś Ty / Chcę wywyższać Imię Twe.
Wiktionary
rzecz. wywyższanie n., wywyższenie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.
czas. wywyższyć dk.
Wiktionary
(2.2) wybić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wywyższać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨvɨʃˈːãɲɛ, AS: vyvy•šãńe
Wiktionary
czas. wywyższać
rzecz. wywyższenie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadanie większej wagi
(1.2) daw. wyniesienie na wyższy urząd
(1.3) daw. podwyższenie, uniesienie wyżej
Wiktionary
(1.1) A gdy potem wracała, modliła się do Pana, Boga Izraela, aby pokierował jej drogą ku wywyższeniu synów swojego ludu.
Wiktionary
rzecz. wywyższanie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.
czas. wywyższać ndk., wywyższyć dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wywyższać)
(1.1) nadać większą wagę
(1.2) daw. wynieść na wyższy urząd
(1.3) daw. podwyższyć, umieścić wyżej
czasownik zwrotny dokonany wywyższyć się (ndk. wywyższać się)
(2.1) przest. zdobyć lepszą pozycję
Wiktionary
(1.1) Bóg tego ludu izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej i wyprowadził go z niej mocnym ramieniem.
Wiktionary
rzecz. wywyższenie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.
czas. wywyższać ndk.
Wiktionary
1. wzdychając, wybłagać, wyprosić;
2. wzdychając, uwolnić się od złych emocji;
3. wywzdychać się - wzdychając długo i wiele razy, dać wyraz silnym emocjom; nawzdychać się
SJP.pl
ustalić wartość miary przyrządu pomiarowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawienie, że coś przestaje być czyjąś własnością
(1.2) praw. pozbawienie kogoś prawa własności na mocy ustawy, przeważnie za odszkodowaniem
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvɨvwaʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vyvu̯aščẽńe
Wiktionary
rzecz. wywłaszczyciel m., wywłaszczanie n.
czas. wywłaszczyć ndk., wywłaszczać ndk.
przym. wywłaszczeniowy
Wiktionary
(1.1-2) ekspropriacja, konfiskata
Wiktionary
→ wywłaszczenie, np. ustawa wywłaszczeniowa, podatek wywłaszczeniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wywłaszczenia
Wiktionary