1. skrót od: porucznik (czytany jako cały, odmienny wyraz);
2. skrót od: porównaj (czytany jako cały wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = porównaj
(1.2) = wojsk. porucznik
Wiktionary
(1.1) Monday - od Moon's day - „dzień księżyca”; por. łac. (= porównaj łacińskie) dies lunae (Wikisłownik)
(1.1) (Mt 16,18; por. Ap 21,14) – odniesienie do cytatów z Biblii (Wikipedia)
(1.2) kmdr por. (= komandor porucznik) Stanisław Hryniewiecki (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: pɔˈruvnaj, AS: poruvnai ̯
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.2) zobacz też: ppor.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cf.
* duński: (1.1) sml., cf., jf.
* esperanto: (1.1) kp.
* estoński: (1.1) vrdl; (1.2) ltn
* francuski: (1.1) cf.
* hiszpański: (1.1) cf., cfr., cónf., cónfr., cp.; (1.2) Tte.
* japoński: (1.1) 参照 (さんしょう, sanshō)
* jidysz: (1.1) פֿ״גל
* niemiecki: (1.1) vgl., cf.
* rosyjski: (1.1) ср.
* słowacki: (1.1) porov.; (1.2) por.
* turecki: (1.1) krş.
źródła.
== por. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) wojsk. = poručík → porucznik, por.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.2) zobacz też: ppor.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cf.
* duński: (1.1) sml., cf., jf.
* esperanto: (1.1) kp.
* estoński: (1.1) vrdl; (1.2) ltn
* francuski: (1.1) cf.
* hiszpański: (1.1) cf., cfr., cónf., cónfr., cp.; (1.2) Tte.
* japoński: (1.1) 参照 (さんしょう, sanshō)
* jidysz: (1.1) פֿ״גל
* niemiecki: (1.1) vgl., cf.
* rosyjski: (1.1) ср.
* słowacki: (1.1) porov.; (1.2) por.
* turecki: (1.1) krş.
źródła.
== por. (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) wojsk. = poručík → porucznik, por.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. pewien okres, czas trwania czegoś;
2. stosowny moment, właściwa chwila; termin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pewien okres, czas trwania czegoś
(1.2) stosowny moment, właściwa chwila na jakąś czynność
(1.3) reg-pl|Poznań. por
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) D. i B. lp. od: por
Wiktionary
(1.1) O tej porze roku dni przeważnie są słoneczne.
(1.2) Już pora załatwić stare porachunki.
(1.2) Pora na dobranoc, bo już księżyc świeci.
(2.1) Do rosołu warto dodać pora i cebulę.
Wiktionary
IPA: ˈpɔra, AS: pora
Wiktionary
dawniej:
1. karb, cios, cięcie;
2. obszar w lesie, z którego wycięto drzewa; poręba, wyręba
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. rąbać)
(1.1) pociąć, przerąbać na kawałki
Wiktionary
(1.1) Edyta chciała napalić w piecu, ale wtedy okazało się, że skończyły się zapasy węgla. Bez namysłu porąbała taboret, na którym stała miednica.
Wiktionary
rzecz. rąbanka ż., Poręba ż., zarąbanie n., przerębla ż., przerębel mrz., porąbanie n., porąb mrz., poręba ż.
czas. odrąbać, rozrąbać, rąbać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porąbać.
(1.2) bycie porąbanym
Wiktionary
czas. porąbać dk.
rzecz. zarąbanie n., rąbanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Porąbki (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Porąbki (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. nazwa wielu wsi w Polsce;
2. część Łodzi;
3. część Nowej Rudy;
4. część Sosnowca
SJP.pl
Wikipedia
porać się - męczyć się z czymś, trudzić
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. pruć
Wiktionary
IPA: ˈpɔrat͡ɕ, AS: porać
Wiktionary
rzecz. poranie n.
Wiktionary
1. dokonać obliczeń: policzyć
2. porachować komuś kości - zbić mocno
3. porachować się:
a) rozliczyć się wzajemnie
b) zemścić się, ukarać za wyrządzoną krzywdę
SJP.pl
1. dawniej: obliczenie, rachunek;
2. rewanż za krzywdę, stratę
SJP.pl
1. dawniej: obliczenie, rachunek;
2. rewanż za krzywdę, stratę
SJP.pl
Wikipedia
spędzić pewien czas na raczkowaniu
SJP.pl
udzielenie komuś rady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wskazówka, zalecenie komuś czegoś
(1.2) konsultacja u specjalisty (np. lekarza, prawnika)
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
IPA: pɔˈrada, AS: porada
Wiktionary
rzecz. rada ż., poradzenie n., poradnik m., poradnictwo n., poradnia ż., radzenie n., odradzanie n., odradzenie n.
czas. poradzić dk., radzić ndk., odradzać ndk., odradzić dk.
przym. poradniany, poradnikowy, poradniczy, radziecki
Wiktionary
(1.1) podpowiedź, rada, wskazówka, wytyczna
(1.2) konsultacja
Wiktionary
przeorać glebę radłem (regionalnie: redłem); poredlić (regionalnie)
SJP.pl
podatek poradlny - dawny podatek gruntowy; poradlne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. w dawnej Polsce: podatek od rozmiarów ziemi uprawnej;
Wiktionary
Poradlne, podatek poradlny – w dawnej Polsce danina prawa książęcego zależna od rozmiarów ziemi uprawnej, od XIV wieku łanowe, a od 1629 coraz częściej zastępowana przez podymne.
Stały podatek od dóbr ziemskich wprowadzony przez Kazimierza Wielkiego, w wysokości 12 groszy w dobrach rycerskich oraz 24 groszy w dobrach klasztornych.
Wikipedia
IPA: pɔˈradlnɛ, AS: poradlne
Wiktionary
przym. poradlny
Wiktionary
podatek poradlny - dawny podatek gruntowy; poradlne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) instytucja wyspecjalizowana w udzielaniu porad z określonej dziedziny
Wiktionary
(1.1) Przebadano go w poradni i stwierdzono, że ma dysleksję.
Wiktionary
IPA: pɔˈradʲɲa, AS: poradʹńa
Wiktionary
rzecz. porada, poradnik, poradnictwo, poradzenie
czas. poradzić się
przym. poradniany, poradniczy, poradnikowy
Wiktionary
działalność polegająca na udzielaniu porad w jakimś zakresie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zorganizowana działalność związana z udzielaniem porad w jakimś zakresie; działalność poradni;
Wiktionary
Poradnictwo – działanie, którego celem jest tworzenie warunków do podjęcia przez klienta samodzielnej próby rozwiązania swojego problemu.
Działalność poradnicza obejmuje udzielanie wskazówek, przedstawianie różnych opcji wyboru i postępowania. Poradnictwo może być realizowane dyrektywnie, przedstawiając klientowi systemu wsparcia konkretne rozwiązania i wytyczne do wykonania. Inny model opiera się na wspieraniu klienta w samodzielnym decydowaniu oraz poszukiwania rozwiązania jego problemu, gdzie osoba udzielająca poradnictwa ogranicza się do wspierania w poszukiwaniu rozwiązania danego problemu.
Wikipedia
(1.1) Zapraszamy organizacje pozarządowe do korzystania z bezpłatnego telefonicznego poradnictwa księgowego i prawnego.
Wiktionary
rzecz. poradnia ż., porada ż.
Wiktionary
publikacja zawierająca porady z jakiejś dziedziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publikacja zawierająca wskazówki lub informacje na temat określonej dziedziny
Wiktionary
(1.1) Oprócz prasy i poradników ojciec nie brał książek do ręki, ale odnosił się przyjaźnie do zadrukowanego papieru.
Wiktionary
rzecz. porada ż., poradnia ż.
czas. poradzić dk.
przym. poradny
Wiktionary
(1.1) przewodnik, vademecum
Wiktionary
przestarzałe: umiejący sobie dobrze radzić; rozumny; zaradny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poradzić.
Wiktionary
IPA: ˌpɔraˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: poraʒẽńe
Wiktionary
czas. poradzić
rzecz. porada ż., poradnia ż., radca mos.
przym. radziecki, radcowski
Wiktionary
1. udzielić komuś rady;
2. pokonać trudności, rozwiązać problemy;
3. poradzić się - zasięgnąć czyjejś rady
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. radzić)
(1.1) udzielić komuś rady, wskazówki
czasownik zwrotny dokonany poradzić sobie (ndk. radzić sobie)
(2.1) pokonać trudności, rozwiązać problemy
czasownik zwrotny dokonany poradzić się (ndk. radzić się)
(3.1) zasięgnąć czyjejś rady
Wiktionary
(1.1) Dziękuję, żeś mi poradził, ale nie wszystko jest takie proste na ciągu narkotykowym, gdy wszyscy się od ciebie odwracają i nie masz z kim porozmawiać.
(2.1) Gdyby nie ten wentyl bezpieczeństwa, to nie poradziłbym sobie z ciśnieniem wewnętrznym aparatury.
Wiktionary
IPA: pɔˈrad͡ʑit͡ɕ, AS: poraʒ́ić
Wiktionary
rzecz. poradnik mrz., radna ż., porada ż., poradzenie n., radca mos.
czas. radzić
przym. radziecki, radcowski
Wiktionary
(1.1) doradzić
Wiktionary
powstały po rozpadzie Związku Radzieckiego, charakterystyczny dla tego okresu; postradziecki, postsowiecki, posowiecki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po Związku Radzieckim
Wiktionary
(1.1) Prezydent Rosji (…) zadeklarował, że będzie współpracował z każdym, kto zostanie wybrany na prezydenta Ukrainy. Ostrzegł przed zagraniczną ingerencją na Ukrainie i w innych republikach poradzieckich.
Wiktionary
rzecz. poradzieckość ż.
przym. radziecki
Wiktionary
(1.1) posowiecki, postsowiecki
Wiktionary
porać się - męczyć się z czymś, trudzić
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: spędzić pewien czas na rozprawianiu o czymś z ożywieniem
SJP.pl
mieszkaniec jednej z miejscowości o nazwie Poraj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. zagłada Cyganów – Romów, Kełderaszy i Sinti – dokonana przez III Rzeszę podczas II wojny światowej;
Wiktionary
Porajmos (z romskiego „pochłonięcie”, również Samudaripen, Kali Traš) – eksterminacja Romów i Sinti przez III Rzeszę. Miała ona podobnie masowy i bezwzględny charakter, jak planowe mordowanie Żydów, nazwane Holokaustem.
Wikipedia
wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim
SJP.pl
Porajów (niem. Poritsch) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Bogatynia.
1920-1945 część miasta Żytawa (niem. Zittau), 1959-1972 część osiedla Sieniawka.
Wikipedia
przymiotnik od: Poraj (nazwa kilku wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porajzować.
Wiktionary
czas. porajzować dk.
Wiktionary
spędzić pewien czas na randkowaniu
SJP.pl
1. początek, wczesna pora dnia; ranek, świt
2. impreza kulturalna, rozrywkowa odbywająca się w godzinach przedpołudniowych, np. poranek filmowy, muzyczny itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pora dnia następująca po nocy
(1.2) przedpołudniowy seans kinowy dla dzieci
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Biegnę na autobus prawie każdego poranka.
(1.2) W dzieciństwie, co niedzielę tato zabierał mnie i brata na poranki do kina „Brylant”.
Wiktionary
IPA: pɔˈrãnɛk, AS: porãnek
Wiktionary
rzecz. ranek m., porannik m., rano n., raniuszek mzw.
przym. poranny, porankowy, ranny
przysł. rano
Wiktionary
(1.1) rano, ranek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porać.
Wiktionary
czas. porać ndk.
Wiktionary
kobieta ranna
SJP.pl
mający rany, pokryty ranami
SJP.pl
szlafrok, podomka
SJP.pl
mający miejsce rano, wiążący się z porankiem; ranny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma miejsce o poranku
Wiktionary
(1.1) Pojemność dyfuzyjna płuc zmniejsza się w ciągu dnia od godzin porannych do późnych wieczornych.
(1.1) Resztę dnia spędziłem na pracowitym zapominaniu o porannych klęskach.
Wiktionary
IPA: pɔˈrãnːɨ, AS: porã•ny
Wiktionary
rzecz. raniuszek mzw., rano, ranek, poranek
przym. ranny
przysł. rano
Wiktionary
spędzić pewien czas na rapowaniu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) rosnąc, pokrywać coś
Wiktionary
IPA: pɔˈrastat͡ɕ, AS: porastać
Wiktionary
rzecz. porost m., porastanie n., porośnięcie n.
czas. porosnąć dk., rosnąć ndk.
przym. porostowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porastać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔraˈstãɲɛ, AS: porastãńe
Wiktionary
czas. porastać
rzecz. porost mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. ratować)
(1.1) wyciągnąć kogoś z kłopotów, tarapatów, przyjść komuś z pomocą
(1.2) grzecz. dać komuś jałmużnę
Wiktionary
(1.2) Panie Kierowniku, poratuje Pan złotówką?
Wiktionary
IPA: pɔraˈtɔvat͡ɕ, AS: poratovać
Wiktionary
czas. uratować dk., odratować dk., ratować ndk.
rzecz. poratowanie n., ratownik m., ratowniczka ż., ratunek m., uratowanie n., odratowanie n., poratowanie n.
przym. ratunkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poratować.
Wiktionary
rzecz. ratunek m., ratowanie n., ratownictwo n., uratowanie n., wyratowanie n., odratowanie n., ratownik m., ratowniczka ż.
czas. ratować ndk., uratować dk., poratować dk., wyratować dk., odratować dk.
przym. ratowniczy, ratunkowy
przysł. ratunkowo, ratowniczo
wykrz. ratunku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. klęska, porażka, pogrom
Wiktionary
Poraza – osada leśna w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Brześć Kujawski.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa włocławskiego.
Wikipedia
IPA: pɔˈraza, AS: poraza
Wiktionary
rzecz. porażka ż.
czas. porazić dk., razić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. całkowita utrata funkcji ruchowej
(1.2) med. zaburzenie pracy układu nerwowego dające liczne objawy ubytkowe
(1.3) odczasownikowy od|porazić.
Wiktionary
Porażenie, paraliż (łac. plegia) – stan charakteryzujący się całkowitą niemożnością wykonywania ruchu, na skutek braku dopływu bodźców nerwowych do mięśni.
Wyróżnia się:
Wikipedia
(1.3) Chłopiec zdjął izolację i doznał porażenia prądem elektrycznym.
Wiktionary
rzecz. porażanie n.
czas. razić, porażać ndk., porazić dk.
przym. porażający
Wiktionary
(1.1) bezwład, paraliż
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. przegrana bitwa; klęska;
2. poważne niepowodzenie; przegrana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przegrana bitwa
(1.2) poważne niepowodzenie
Wiktionary
(1.1) Pierwsze derby sezonu zakończyły się porażką 3:0.
(1.2) To kolejna porażka, bo znowu muszę odwołać mój sobotni wyjazd.
Wiktionary
IPA: pɔˈraʃka, AS: poraška
Wiktionary
rzecz. poraza ż.
Wiktionary
(1.2) pot. fiasko, pot. klapa, klęska, niepowodzenie, plajta, przegrana, strata
Wiktionary
drżączka poraźna - choroba centralnego układu nerwowego, objawiająca się m.in. drżeniem kończyn i pochyleniem sylwetki; choroba Parkinsona
SJP.pl
[czytaj: PORselen] rasa psów gończych pochodząca z Francji
SJP.pl
Porcelaine – rasa psa, należąca do grupy psów gończych, i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy.
Wikipedia
ceramiczna masa z mieszaniny kwarcu, kaolinu i skalenia, wypalana w wysokiej temperaturze, zwykle pokrywana szkliwem, stosowana do produkcji delikatnych naczyń stołowych, izolatorów elektrycznych, sprzętu laboratoryjnego; wyroby z tej masy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) materiał ceramiczny służący do wyrobu delikatnych naczyń stołowych lub ozdób;
(1.2) wyroby z porcelany (1.1) w ogólności
(1.3) med. materiał stomatologiczny do wypełniania ubytków i wykonywania protez zębów
Wiktionary
Porcelana – rodzaj białej, przeświecającej ceramiki wysokiej jakości, wynaleziona w Chinach w VII wieku. Porcelana jest wytwarzana z mieszanki glinki kaolinowej ze skaleniem i kwarcem poprzez wypalanie uformowanych wyrobów w temperaturze od 920–980 °C (wyroby nieszkliwione, tzw. biskwit) aż do 1280–1460 °C (wyroby szkliwione). Charakteryzuje się niską nasiąkliwością, bardzo dobrymi właściwościami dielektrycznymi, dużą wytrzymałością mechaniczną, wysoką odpornością na działanie czynników chemicznych i nieprzepuszczalnością dla cieczy i gazów.
Wikipedia
(1.1) W prezencie ślubnym dostaliśmy serwis obiadowy z porcelany.
(1.2) Stół był zastawiony porcelaną.
(1.2) Powinieneś obchodzić się delikatnie z tą porcelaną, gdyż jest bardzo stara i cenna.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrt͡sɛˈlãna, AS: porcelãna
Wiktionary
rzecz. porcelit m., porcelarnia ż., porcelanki nmos., porcelanowiec m., porcelannik m., porcelanówka ż.
:: zdrobn. porcelanka ż.
przym. porcelanowy, porcelitowy, porcelankowy
Wiktionary
ślimak żyjący w ciepłych wodach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: porcelana
(1.2) zool. nazwa systematyczna|Cypraeidae|ref=tak., ślimak morski z rodziny porcelanek;
(1.3) nagrobna fotografia wykonana na porcelanowej płytce
(1.4) bot. zob. porcelanka Menziesa.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɔrt͡sɛˈlãnka, AS: porcelãnka
Wiktionary
rzecz. porcelana ż., porcelit m., porcelanki nmos.
przym. porcelanowy
Wiktionary
ślimak żyjący w ciepłych wodach
SJP.pl
Porcelanki (Cypraeidae) (ang. cowrie, cowry) (hindi kauri) (sanskryt koparda) – rodzina ślimaków morskich z rzędu Littorinimorpha. Liczy ponad 250 żyjących gatunków, opisano też ponad 350 gatunków kopalnych. Dawniej wszystkie gatunki z tej rodziny zaliczano do jednego rodzaju Cypraea.
Wikipedia
rodzina ślimaków morskich; porcelanki
SJP.pl
o cechach porcelankowatych (rodzina ślimaków)
SJP.pl
cecha porcelanowej cery (gładkiej jak porcelana)
SJP.pl
zrobiony z porcelany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z porcelany
(1.2) o cerze: gładki, biały, jasny; blady, lecz w atrakcyjny sposób
Wiktionary
(1.1) Tymczasem na stołach ostały się jeno porcelanowe talerze i kute z olkuskiego srebra sztućce.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrt͡sɛlãˈnɔvɨ, AS: porcelãnovy
Wiktionary
rzecz. porcelana ż., porcelanka ż.
Wiktionary
(1.2) alabastrowy
Wiktionary
masa ceramiczna w typie fajansu, służąca głównie do wyrobu trwałych naczyń kuchennych; półporcelana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) materiał ceramiczny wytwarzany jak porcelana, lecz zwykle z surowców o gorszej jakości – kaolinu, skalenia, kwarcu;
Wiktionary
Porcelit – rodzaj białej do kremowej, szkliwionej, nieprześwitującej ceramiki, wytwarzany podobnie jak porcelana, lecz najczęściej z surowców (kaolin, skaleń, kwarc) o gorszej jakości. Uformowane wyroby poddaje się wypalaniu w temp. ~1325 °C w celu osiągnięcia zamierzonej nieprzesiąkliwości, wytrzymałości i twardości.
W technice używany jako materiał do produkcji m.in. sanitariatów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. porcelanka ż., porcelana ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|ceramika|porcelana|porcelit|fajans|majolika|kamionka|glina|cermet|keramzyt|klinkier|terakota.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) porcelit m.
źródła.
== porcelit (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) ceram. porcelit, półporcelana
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. porcelanka ż., porcelana ż.
Wiktionary
potocznie: zniszczone, liche spodnie; portczęta
SJP.pl
zdrobnienie od: port
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od port
Wiktionary
(1.1) To nie port, lecz tylko mały porcik.
Wiktionary
rzecz. port m.
przym. portowy
Wiktionary
1. ilość płynu, pokarmu, żywności lub leku przeznaczona dla jednej osoby do spożycia jednorazowo lub w określonym czasie;
2. określona ilość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) określona ilość (płynu, pokarmu, leku) przeznaczona np. do spożycia, użycia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ułatwiało to życie roznoszącym chleb kalifaktorom, bo tak przygotowane porcje nie rozlatywały się na drobne kawałki, a i nikt z więźniów nie mógł mieć pretensji, że dostał mniej skibek od innego.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrt͡sʲja, AS: porcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. porcyjka
przym. porcjowany, porcjowy
czas. porcjować
Wiktionary
(1.1) racja, działka
Wiktionary
1. ilość płynu, pokarmu, żywności lub leku przeznaczona dla jednej osoby do spożycia jednorazowo lub w określonym czasie;
2. określona ilość czegoś
SJP.pl
1. łyżka do nabierania lodów; gałkownica;
2. element blachy do podziału wypieków na równe porcje
SJP.pl
dzielić coś na porcje
SJP.pl
czasownik
(1.1) dzielić coś na porcje
Wiktionary
(1.1) Karma porcjowana jest na poszczególne klatki (lub na klatki w jednym poziomie) za pomocą komputera.
Wiktionary
IPA: pɔˈrt͡sʲjɔvat͡ɕ, AS: porcʹi ̯ovać
Wiktionary
rzecz. porcja ż., porcyjka ż., porcjowanie n.
przym. porcjowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porcjować.
Wiktionary
czas. porcjować ndk.
Wiktionary
dzielić coś na porcje
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podzielony na porcje
Wiktionary
rzecz. porcja ż.
czas. porcjować
Wiktionary
zdrobnienie od: porcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: porcja
(1.2) mała porcja
Wiktionary
rzecz. porcja ż.
czas. porcjować ndk.
Wiktionary
rzadko: stanowiący jedną porcję, mający wagę jednej porcji; porcjowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Kresy. porcelana
Wiktionary
(1.1) Śliczna fajka. Czy pan wie, ile ona kosztuje? Czysta porcynela, zagraniczny kawałek towaru.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pordenowo (niem. Pordenau) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie malborskim, w gminie Lichnowy, na obszarze Wielkich Żuław Malborskich.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
We wsi był przystanek kolei wąskotorowej Pordenowo.
Według rejestru zabytków NID na listę zabytków wpisany jest dom podcieniowy nr 36, 1811, k. XIX, nr rej.: A-1571 z 13.11.1995.
Wikipedia
rodzaj roztocza z rodziny szpecielowatych
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) pokryć się rdzą
Wiktionary
rzecz. rdza ż.
czas. rdzewieć, zardzewieć dk.
Wiktionary
pozostały po reakcji chemicznej
SJP.pl
obszar w lesie, z którego wycięto drzewa; wyręba
SJP.pl
Części wsi w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Żmudź
Wikipedia
obszar w lesie, z którego wycięto drzewa; wyręba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu miejscowości i ich części w Polsce;
(1.3) geogr. potok w Polsce, w Gorcach
(1.4) geogr. strumień w Polsce, na Dolnym Śląsku
(1.5) geogr. szczyt w Polsce, w Górach Kaczawskich;
Wiktionary
Poręba – miasto w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, nad Czarną Przemszą. Pomimo administracyjnej przynależności do województwa śląskiego od 1999 r., kulturowo, historycznie i geograficznie jest częścią Małopolski i dawnej ziemi krakowskiej.
Wikipedia
(1.1) Wyjeżdżając z Poręby, wpadniemy do ciotki Krystyny.
(1.2) Urodziłam się w Porębie w 1932 roku.
(1.3) Posiedzimy z kolonistami nad Porębą.
(1.5) Wejście na Porębę zajmie wam około godziny.
(1.5) Na szczycie Poręby stoi radar meteorologiczny IMGW.
Wiktionary
rzecz. poręba ż., porębianin mos., porębianka ż., zarąbanie n., przerębel mrz., przerębla ż.
czas. porąbać dk.
przym. porębski
Wiktionary
mieszkaniec Poręby (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Poręby
Wiktionary
(1.1) W sobotę jaworznianie pokonali porębian 3:0.
Wiktionary
rzecz. Poręba ż.
:: fż. porębianka ż.
przym. porębski
Wiktionary
mieszkanka Poręby (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Poręby
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W niedzielę porębianki powalczą z cieszyniankami.
Wiktionary
rzecz. Poręba ż.
:: fm. porębianin mos.
przym. porębski
Wiktionary
przymiotnik od: Poręba
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Porębą, dotyczący Poręby
Wiktionary
Znane postacie noszące nazwisko „Porębski”:
Wikipedia
rzecz. Poręba ż., porębianin mos., porębianka ż.
Wiktionary
spędzić pewien czas na rechotaniu
SJP.pl
1. część balustrady stosowana m.in. dla bezpieczeństwa;
2. oparcie boczne krzesła, fotela itp.;
3. przyrząd gimnastyczny zbudowany z dwóch równoległych, ustawionych poziomo drążków opartych na słupkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uchwyt biegnący wzdłuż schodów
(1.2) balustrada balkonu
(1.3) boczny uchwyt ławki, niekiedy krzesła lub fotela
(1.4) poręcze sport. przyrząd gimnastyczny z dwóch równoległych żerdzi;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od poręczyć
Wiktionary
Poręcz – pochwyt przyścienny. Podstawowa funkcja, jaką powinny spełniać poręcze, to ułatwienie poruszania się po schodach, a także ochrona przed upadkiem z wysokości.
Poręcze powinny zapewniać wygodę użytkowania oraz być w solidny sposób zamocowane do balustrady lub ściany.
Wikipedia
(1.1) Trzymaj się poręczy, bo na schodach jest ślisko.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrɛ̃n͇t͡ʃ, AS: porẽṇč
Wiktionary
rzecz. poręczność ż., poręczówka ż., poręczenie n., poręczanie n., ręczny m., ręka ż., poręka ż.
czas. poręczyć dk., poręczać ndk.
przym. poręczny, ręczny, poręczeniowy, poręczowy
przysł. poręcznie, ręcznie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. poręczyć)
(1.1) dawać urzędowe potwierdzenie czyjejś wypłacalności
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. poręczyć)
(2.1) brać na siebie odpowiedzialność za kogoś lub za coś
Wiktionary
rzecz. rączęta nmos., ręka ż., poręka ż., poręcz ż., poręczanie n., poręczyciel mos., poręczycielka ż.
przym. poręczny
czas. ręczyć
Wiktionary
(1.1) gwarantować, żyrować
(2.1) ręczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poręczać.
Wiktionary
rzecz. poręka ż., poręcz ż., poręczyciel mos.
czas. poręczać
Wiktionary
1. pisemne zobowiązanie wobec wierzyciela do wykonania zobowiązania dłużnika, w przypadku gdyby ten go nie wykonał;
2. poręczenie majątkowe - pieniądze, papiery wartościowe itp., złożone jako gwarancja, że oskarżony, pozostający na wolności, stawi się na każde wezwanie sądu i nie będzie utrudniał postępowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poręczyć.
Wiktionary
Umowa poręczenia – umowa cywilnoprawna, przez którą jedna strona – poręczyciel – zobowiązuje się wobec wierzyciela, że wykona zobowiązanie dłużnika, gdyby ten ostatni sam go nie wykonał (art. 876 § 1 k.c.).
Wikipedia
rzecz. rączęta nmos., poręka ż., ręczniczek mrz., poręcz ż., rączka ż., ręka ż., poręczyciel mos., poręczycielka ż.
przym. poręczny
przysł. ręcznie
czas. poręczyć
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób poręczny
Wiktionary
przym. poręczny
rzecz. poręczność ż., poręcz ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: poręcznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: poręczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest poręczne
Wiktionary
przym. poręczny
przysł. poręcznie
rzecz. poręcz ż.
Wiktionary
1. wygodny w użyciu;
2. dostosowany do kształtu ręki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dostosowany do kształtu ręki i wygodny w użyciu
Wiktionary
IPA: pɔˈrɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: porẽṇčny
Wiktionary
rzecz. rączęta nmos., poręcz ż., poręczenie n., poręczność ż., poręczówka ż., poręczyciel m., poręka ż., ręka ż., ręczny mrz.
przym. poręczowy, ręczny
przysł. poręcznie
czas. poręczać, poręczyć
Wiktionary
(1.1) wygodny, funkcjonalny
Wiktionary
Poręczowanie – jeden z elementów wykonywanych podczas zdobywania szczytu taktyką oblężniczą (wyprawową), głównie gór najwyższych. Polega na zabezpieczaniu trudniejszych odcinków prowadzonej drogi przy użyciu lin (głównie 7–9 mm) w celu ułatwienia dalszych transportów żywności, sprzętu itp. Były przypadki używania także lin stalowych.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. poręczać)
(1.1) dać urzędowe potwierdzenie czyjejś wypłacalności
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. poręczać)
(2.1) wziąć na siebie odpowiedzialność za kogoś lub za coś
Wiktionary
rzecz. ręczniczek mrz., rączka ż., poręka ż., poręczycielka ż., poręczyciel mos., poręczenie n., poręcz ż.
przym. poręczny
przysł. ręcznie
czas. ręczyć
Wiktionary
osoba poręczająca za kogoś; żyrant; gwarant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. ktoś, kto poręcza czyjeś wierzytelności
Wiktionary
Umowa poręczenia – umowa cywilnoprawna, przez którą jedna strona – poręczyciel – zobowiązuje się wobec wierzyciela, że wykona zobowiązanie dłużnika, gdyby ten ostatni sam go nie wykonał (art. 876 § 1 k.c.).
Wikipedia
rzecz. poręczanie n., poręczenie n., poręczycielka ż., poręczycielstwo n., poręka ż.
czas. ręczyć, poręczać ndk., poręczyć dk.
przym. poręczny
Wiktionary
(1.1) gwarant, żyrant
Wiktionary
kobieta poręczająca za kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. kobieta, która poręcza czyjeś wierzytelności
Wiktionary
rzecz. poręczenie n., poręka ż., poręczycielstwo n.
:: fm. poręczyciel
czas. poręczać ndk., poręczyć dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: poradlić - przeorać glebę radłem (regionalnie: redłem)
SJP.pl
spędzić pewien czas na regulowaniu
SJP.pl
zarejestrować po kolei, wiele razy
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych; białoporek
SJP.pl
Piptoporus P. Karst. (białoporek) – rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).
Wikipedia
poręczenie lub zapewnienie; rękojmia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poręczenie; zapewnienie
Wiktionary
rzecz. rączęta nmos., poręcz ż., poręczycielka ż., poręczyciel mos., poręczenie n., poręczanie n., ręka ż.
czas. poręczyć dk., poręczać ndk.
przym. poręczny
Wiktionary
dawniej: podarunek darowany przez nabywcę żonie lub innemu członkowi rodziny sprzedającego
SJP.pl
porelaksować się - spędzić pewien czas na relaksowaniu się; poodpoczywać
SJP.pl
porembica stalnica - gatunek pluskwiaka z rodziny tarczówkowatych, występujący w Europie Środkowej
SJP.pl
Porembica (Zicrona) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.
Pluskwiaki o ciele długości poniżej 10 mm. Ich przedplecze ma gładkie, pozbawione ząbków i kolców krawędzie boczne oraz niewystające poza nasady półpokryw kąty boczne (rogi). Przednia para odnóża ma uda pozbawione zębów.
Wikipedia
spędzić pewien czas na remontowaniu
SJP.pl
bóstwo słowiańskie
SJP.pl
Porenut (łac. Porenutius, Poremicius) – bóg o nieznanych funkcjach wymieniony tylko w dwóch źródłach: Gesta Danorum oraz w Knýtlinga sadze. Jedyną informacją historyczną na temat tego boga jest opis posągu go przedstawiającego, który posiadał cztery twarze na głowie, oraz piątą na piersiach, która była podtrzymywana za brodę prawą ręką, a za czoło lewą ręką.
Wikipedia
dawniej: poreperować - naprawić w wielu miejscach lub wiele czegoś
SJP.pl
naprawić w wielu miejscach lub wiele czegoś
SJP.pl
bóstwo słowiańskie
SJP.pl
Porewit lub Borewit (łac. Poreuit, Perevithus, Poreuith, Porevithum, Poreuithũ, Borveit) – bóg o nieznanych funkcjach wymieniony tylko w dwóch źródłach: Gesta Danorum oraz w Knýtlinga sadze. Jedyną informacją historyczną na temat tego boga jest opis posągu go przedstawiającego, który posiadał pięć twarzy i nie posiadał broni.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) następujący po rewolucji; dziejący się po rewolucji
Wiktionary
rzecz. rewolucja ż.
Wiktionary
barwnik pirolowy o skomplikowanej budowie, część składowa hemoglobiny i bilirubiny
SJP.pl
Porfina – makrocykliczny związek chemiczny stanowiący szkielet porfiryn. Jest heterocyklicznym związkiem aromatycznym. Zbudowana jest z czterech pierścieni pirolowych połączonych grupami metinowymi (=CH−).
Wikipedia
magmowa skała wylewna lub żyłowa, w której tkwią kryształy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. wulkaniczna lub żyłowa skała magmowa zawierająca prakryształy;
Wiktionary
Porfir (stgr. πορφύρα, „purpura”) – potoczna nazwa stosowana do określania magmowych skał wulkanicznych lub żyłowych, posiadających strukturę porfirową. Wewnętrzna struktura tych skał składa się z kwarcu i skaleni.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. porfirowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|porphyre., etym|wł|porfiro. < etym|gr|πορφύρα.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) porphyry
* esperanto: (1.1) porfiro
* hiszpański: (1.1) pórfido m.
źródła.
== porfir (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) porfir
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrfʲir, AS: porfʹir
Wiktionary
przym. porfirowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. porfirowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|porphyre., etym|wł|porfiro. < etym|gr|πορφύρα.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) porphyry
* esperanto: (1.1) porfiro
* hiszpański: (1.1) pórfido m.
źródła.
== porfir (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) porfir
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
glon morski z typu krasnorostów; szkarłatnica
SJP.pl
choroba dziedziczna, charakteryzująca się zaburzeniami neurologicznymi i autonomicznymi
SJP.pl
Porfirie – grupa wrodzonych lub nabytych schorzeń wynikających z zaburzenia działania enzymów w szlaku syntezy hemu, zwanym również szlakiem porfiryn.
Klasyfikuje się je jako porfirie wątrobowe, porfirie erytropoetyczne lub porfirie skórne, w zależności od tego, gdzie występuje nadprodukcja i nadmierna akumulacja porfiryn (lub ich chemicznych prekursorów).
Wikipedia
Porfirion - imię męskie pochodzenia greckiego.
Porfirion imieniny obchodzi: 16 lutego, 10 marca.
W literaturze polskiej imię to zostało spopularyzowane przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w powieści Porfirion Osiełek (1929) i w „Teatrzyku Zielona Gęś” (gdzie jedną z głównych postaci był Porfirion Osiełek).
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Osoby o imieniu Porfiriusz:
Wikipedia
zdrobnienie od: Porfiriusz (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Porfiriuszka lub z nim związany
SJP.pl
Porfiriusz z żoną; Porfiriuszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Porfiriusza lub z nim związany
SJP.pl
Porfiroblast – jest to minerał lub agregat mineralny powstały w wyniku blastezy.
Wikipedia
przydomek nadawany władcy bizantyjskiemu urodzonemu po wstąpieniu jego ojca na tron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dziecko, syn urodzony po wstąpieniu swojego ojca na tron (dosł. „urodzony w purpurze”)
Wiktionary
Porfirogeneta (gr. Πορφυρογέννητος, dosłownie zrodzony w purpurze) – tytuł nadawany niektórym synom lub córkom panującego cesarza wschodniorzymskiego (bizantyńskiego). Istniały ściśle określone warunki, który musiały zaistnieć, zanim można było się nim posługiwać. Kluczowe było urodzenie dziecka w Porfirowej Komnacie Wielkiego Pałacu w Konstantynopolu.
Wikipedia
IPA: ˌpɔrfʲirɔɡɛ̃ˈnɛta, AS: porfʹirogẽneta
Wiktionary
tytuł córki cesarza wschodniorzymskiego (bizantyńskiego)
SJP.pl
Porfiroid – ogólne określenie skał metamorficznych o wyraźnej teksturze łupkowatej, które powstały ze skał wylewnych takich jak: ryolity, dacyty, czy trachity.
Podczas przeobrażenia dochodziło do granulacji fenokryształów oraz wyprasowania i ukierunkowania tła skalnego.
Wyróżnia się liczne odmiany w zależności od minerału tworzącego porfiroblasty, np. porfiroidy: kwarcowe, ortoklazowe, lub od minerału dominującego, np. porfiroid promienisty, serycytowy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. med. osoba chorująca na porfirię
Wiktionary
organiczny, aromatyczny związek chemiczny zawierający pierścień porfirynowy
SJP.pl
Wikipedia
skała wulkaniczna używana w kamieniarstwie dekoracyjnym i do budowy dróg
SJP.pl
miasto w Finlandii
SJP.pl
Pori (szw. Björneborg) – miasto położone w południowo-zachodniej Finlandii, u ujścia rzeki Kokemäenjoki do Zatoki Botnickiej. Położone w prowincji Finlandia Zachodnia. Główne miasto regionu Satakunta. Port morski. Miejsce corocznego międzynarodowego festiwalu jazzowego Pori Jazz.
Wikipedia
patologiczny popęd do wędrowania; dromomania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. popęd do włóczęgi i podróży, często przy ograniczonej świadomości swoich czynów;
Wiktionary
Poriomania (dromomania) – popęd do włóczęgi i bezustannej podróży. Takie zachowanie może być spowodowane chęcią uniknięcia konfliktów służbowych lub prywatnych.
Wystąpienie poriomanii może być spowodowane zaburzeniami nerwicowymi, depresyjnymi, schizofrenią lub innymi zaburzeniami psychicznymi jak na przykład otępienie. Częste przypadki poriomanii stwierdzono także u dzieci oraz młodzieży w okresie dojrzewania i może to prowadzić do ucieczek z domu bez żadnego szczególnego powodu. Szczególnie znane są przypadki tego zaburzenia u osób cierpiących na chorobę Alzheimera.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) dromomania
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) poriomania
* niemiecki: (1.1) Poriomanie ż.
źródła.
== poriomania (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) psych. poriomania
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) dromomania
Wiktionary
1. potocznie: film pornograficzny lub wydawnictwo pornograficzne; pornol, pornos, pornus, pornuch;
2. dawniej: rodzaj wonnej żywicy, używanej do kadzenia
SJP.pl
potocznie:
1. pornografia;
2. pornograficzny;
3. film, magazyn, powieść itp. o charakterze pornograficznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pornografia
(1.2) pot. materiał pornograficzny
przymiotnik
(2.1) pot. pornograficzny
Wiktionary
Pornografia, potocznie porno (od gr. γραφός, graphos „piszący”; πόρνη, porne „nierządnica”; pornográphos „piszący o nierządnicach”) – wizerunek osób lub przedmiotów o cechach jednoznacznie seksualnych utworzony z zamiarem wywołania pobudzenia seksualnego lub podniecenia u osób oglądających. Pokazy emitowane na żywo np. w internecie, również stanowią formę pornografii.
Wikipedia
IPA: ˈpɔrnɔ, AS: porno
Wiktionary
rzecz. pornografia ż., pornol m., pornograf m., postporno n., pornograficzność ż.
przym. pornolski, pornograficzny
przysł. pornograficznie
temsłow. porno-
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający ich związek z pornografią
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) pornobiznes • pornokaseta • pornozdjęcie
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. porno m., pornol m., pornografia ż.
przym. porno
frazeologia.
etymologia.
skr. od etymn|pol|pornografia.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) порно-
* słowacki: (1.1) porno-
* włoski: (1.1) porno-
źródła.
== porno- (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) porno-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrnɔ, AS: porno
Wiktionary
rzecz. porno m., pornol m., pornografia ż.
przym. porno
Wiktionary
wszystkie komercyjne działania związane z produkcją i sprzedażą filmów, magazynów i gadżetów o charakterze pornograficznym; pornobiznes, porno biznes, seksbiznes, seksprzemysł
SJP.pl
dyskietka z materiałami o treści pornograficznej; porno dyskietka, pornodyskietka
SJP.pl
film o treści erotycznej; porno film, pornofilm
SJP.pl
[czytaj: porno szop] sklep z artykułami urozmaicającymi życie seksualne; sex-shop, sex shop, seks-shop, porno shop
SJP.pl
wszystkie komercyjne działania związane z produkcją i sprzedażą filmów, magazynów i gadżetów o charakterze pornograficznym; porno biznes, porno-biznes, seksbiznes, seksprzemysł
SJP.pl
dyskietka z materiałami o treści pornograficznej; porno-dyskietka, porno dyskietka
SJP.pl
film o treści erotycznej; porno-film, porno film
SJP.pl
amator pornografii
SJP.pl
Wikipedia
zdjęcia, filmy, pokazy itp. przedstawiające sceny kopulacji ludzi, mające wywoływać podniecenie seksualne u odbiorcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wizerunek osób lub przedmiotów, wywołujący podniecenie seksualne;
Wiktionary
Pornografia, potocznie porno (od gr. γραφός, graphos „piszący”; πόρνη, porne „nierządnica”; pornográphos „piszący o nierządnicach”) – wizerunek osób lub przedmiotów o cechach jednoznacznie seksualnych utworzony z zamiarem wywołania pobudzenia seksualnego lub podniecenia u osób oglądających. Pokazy emitowane na żywo np. w internecie, również stanowią formę pornografii.
Wikipedia
(1.1) W internecie bardzo łatwo znaleźć pornografię.
(1.1) Dzisiejsza kinematografia pełna jest obscenicznych scen, przepełnionych pornografią i wulgaryzmami.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrnɔˈɡrafʲja, AS: pornografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pornol mrz., pornograficzność ż., pornograf m., porno n., pornos m.
przym. pornograficzny, porno
przysł. pornograficznie
temsłow. porno-
Wiktionary
(1.1) porno
Wiktionary
związany z pornografią
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pornografią, dotyczący pornografii
Wiktionary
(1.1) Zaczęłam pisać, dla zysku, po francusku, opowieści pornograficzne.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrnɔɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: pornografʹičny
Wiktionary
rzecz. pornol mrz., porno n., pornografia ż., pornograf m.
przysł. pornograficznie
przym. porno
Wiktionary
pot. kaseta wideo z filmem, filmami pornograficznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. polit. określenie czasów, w których kobiety rozpustne, kurtyzany wywierały znaczny wpływ na sprawy publiczne;
Wiktionary
Pornokracja (gr. porne ‘prostytutka’ i kratein ‘rządzić’), zwane także saeculum obscurum – neologizm określający sposób sprawowania władzy, w którym duży wpływ na osobę rządzącego mają prostytutki. Historycznie określenie to dotyczy okresu w pierwszej połowie X wieku, który rozpoczął się od pontyfikatu papieża Sergiusza III (od 904), a skończył się wraz ze śmiercią papieża Jana XII (w 964), w którym silny wpływ na papiestwo miała rodzina Teofilaktów, a szczególnie Teodora i jej córka Marozja.
Wikipedia
rzecz. pornokrata ż., pornokratka ż.
przym. pornokratyczny
Wiktionary
potocznie: film pornograficzny lub wydawnictwo pornograficzne; pornos, pornus, pornuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. film pornograficzny
Wiktionary
(1.1) Rafał, czy ty znowu walisz sobie konia przy pornolu? Znajdź sobie lepiej dziewczynę!
Wiktionary
rzecz. pornografia ż., pornograf m., porno n., postporno n., pornograficzność ż.
przym. pornolski, pornograficzny, porno
przysł. pornograficznie
temsłow. porno-
Wiktionary
(1.1) pornos
Wiktionary
pot.
1. czasopismo przedstawiające materiały o charakterze pornograficznym;
2. magazyn będący miejscem nagrywania filmów porno
SJP.pl
potocznie: film pornograficzny lub wydawnictwo pornograficzne; pornus, pornol, pornuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. film pornograficzny
Wiktionary
Pornografia, potocznie porno (od gr. γραφός, graphos „piszący”; πόρνη, porne „nierządnica”; pornográphos „piszący o nierządnicach”) – wizerunek osób lub przedmiotów o cechach jednoznacznie seksualnych utworzony z zamiarem wywołania pobudzenia seksualnego lub podniecenia u osób oglądających. Pokazy emitowane na żywo np. w internecie, również stanowią formę pornografii.
Wikipedia
(1.1) (…) wiele osób zbyt często wypchniętych z łóżka w imię czystości kieruje się ku masturbacji, pornosom lub odlatuje w świat fantazji.
(1.1) Rafał, czy ty znowu walisz sobie konia przy pornosie? Znajdź sobie lepiej dziewczynę!
Wiktionary
IPA: ˈpɔrnɔs, AS: pornos
Wiktionary
rzecz. pornografia ż.
Wiktionary
(1.1) pornol
Wiktionary
zdrobnienie od: pornos
SJP.pl
[czytaj: pornoszop] sklep z artykułami urozmaicającymi życie seksualne; sex-shop, sex shop, seks-shop, porno shop, porno-shop
SJP.pl
potocznie: strona internetowa z materiałami pornograficznymi
SJP.pl
zdjęcie przedstawiające scenę o charakterze pornograficznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozpowszechniane intymnych zdjęć lub filmów bez zgody osoby, którą przedstawiają, zwykle, aby ukarać ją za nieudany związek
Wiktionary
(1.1) W ciągu ostatnich kilku lat świat obiegło kilka głośnych przypadków samobójstw młodych kobiet spowodowanych pornozemstą.
Wiktionary
potocznie: film pornograficzny lub wydawnictwo pornograficzne; pornos, pornol, pornus
SJP.pl
potocznie: film pornograficzny lub wydawnictwo pornograficzne; pornos, pornol, pornuch
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Phylloporus Quél. (poroblaszek) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae). Należy do niego ponad 70 gatunków. W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
porobnica włochatka - gatunek pszczoły z rodziny porobnicowatych; porobnica miodunkowa
SJP.pl
rodzina pszczół
SJP.pl
o cechach porobnicowatych (rodzina pszczół)
SJP.pl
rozwiązłość seksualna; porubstwo
SJP.pl
choroba pasożytnicza wywoływana przez wrzęchę z rodzaju Porocephalus; wrzęchowica
SJP.pl
komórka zewnętrznej warstwy gąbek, z kanalikiem prowadzącym do jamy ciała
SJP.pl
wydalenie dojrzałego płodu z organizmu matki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. gin. zakończenie ciąży, wydanie dojrzałego płodu z organizmu matki;
Wiktionary
Poród (również rozwiązanie, narodziny) – u samic ssaków łożyskowych oraz torbaczy wydalenie płodu i łożyska z macicy samicy kończące ciążę.
Wikipedia
(1.1) Mąż Anny koniecznie chciał być obecny przy porodzie.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrut, AS: porut
Wiktionary
rzecz. ród mrz., porodówka ż., porodzenie n.
czas. rodzić ndk., porodzić dk.
przym. porodowy, okołoporodowy
Wiktionary
(1.1) urodzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. med. szpitalny oddział położniczy lub izba porodowa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɔrɔˈdufka, AS: porodufka
Wiktionary
rzecz. poród m., porodzenie n., rodzenie n., urodzenie n.
czas. rodzić ndk., porodzić dk., urodzić dk.
przym. porodowy, poporodowy, przedporodowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od poród
Wiktionary
IPA: ˌpɔrɔˈdɔvɨ, AS: porodovy
Wiktionary
rzecz. poród, porodówka
czas. porodzić
Wiktionary
środek porotwórczy; w wyższej temperaturze porofor rozkłada się z wydzieleniem gazu powodującego powstawanie porów w mieszance gumowej lub innym tworzywie, podczas ich przeróbki
SJP.pl
Porofor – substancja służąca do wytwarzania płynnych lub stałych pian. Stosowane są zarówno do wytwarzania spienionych tworzyw sztucznych i gum, jak i produktów spożywczych (np. chleb i ciasta – produkowane z użyciem proszku do pieczenia – lub bita śmietana).
Wikipedia
próg skalny w łożysku, korycie rzeki, powstały wskutek różnej odporności skał na erozję, utrudniający spływ i powodujący nagły spadek wód; katarakta
SJP.pl
Próg rzeczny (inne spotykane nazwy: poroh, sula, szum, szypot) – stopień skalny położony poprzecznie w korycie rzeki powstały w wyniku różnic w erozji skał, przez które przepływa rzeka. Utworzony jest ze skał o większej odporności na erozję. Rzadziej pochodzenia tektonicznego. Jest rodzajem progu skalnego.
Próg rzeczny w istotny sposób wpływa na bieg wody w rzece, w przypadku wysokich progów tworzy się wodospad, a przy mniejszych – kaskady lub bystrza.
Wikipedia
rzadko o gruncie: taki, który kiedyś był uprawiany
SJP.pl
występujący po epoce romantyzmu
SJP.pl
przyrząd do pomiaru objętości wolnych przestworów w ciałach porowatych
SJP.pl
regionalnie: poroniński (przymiotnik od: Poronin)
SJP.pl
urodzić przedwcześnie niedostatecznie ukształtowany lub martwy płód
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ronić)
(1.1) med. urodzić przedwcześnie martwy płód
Wiktionary
rzecz. poronienie n.
czas. ronić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mitsłow. złośliwy i wrogi ludziom demon wywodzący się z duszy poronionego dziecka lub spędzonego płodu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wierzenia rosyjskie wskazują na to, że nieochrzczone dziecko może zamienić się w domownika albo kikimorę, w Polsce mówiło się natomiast o porońcach.
Wiktionary
urodzić przedwcześnie niedostatecznie ukształtowany lub martwy płód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fizj. przedwczesne zakończenie ciąży wskutek wydalenia obumarłego zarodka lub płodu;
Wiktionary
Poronienie (łac. abortus) – wydalenie jaja płodowego przed 22. tygodniem ciąży (od 23. tyg. mówi się o porodzie przedwczesnym) wskutek wydalenia obumarłego zarodka lub płodu.
Wikipedia
(1.1) Po trzecim poronieniu Agata całkowicie straciła nadzieję na donoszenie ciąży.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: porõńė̃ńe
Wiktionary
czas. poronić dk., ronić ndk.
przym. poronny, poroniony
Wiktionary
(1.1) abort
Wiktionary
wieś podhalańska w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim;
Wiktionary
Poronin – wieś podhalańska w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, w gminie Poronin, położona 7 km od Zakopanego. Przez miejscowość przechodzi łącząca Kraków z Zakopanem droga krajowa nr 47, będąca częścią zakopianki.
Wikipedia
(1.1) Poronin leży przy linii kolejowej i szosie Kraków-Zakopane.
(1.1) Już w początkach XIX w. Poronin był letniskiem, znanym bardziej niż Zakopane.
Wiktionary
rzecz. Poroniec m., poroninianin mos., poroninianka ż.
przym. poroniński
Wiktionary
mieszkaniec Poronina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Poronina
Wiktionary
(1.1) Do dyskusji włączyli się poroninianie.
Wiktionary
rzecz. Poronin mrz.
:: fż. poroninianka ż.
przym. poroniński
Wiktionary
mieszkanka Poronina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Poronina
Wiktionary
(1.1) Jedna z poroninianek zabrała głos.
Wiktionary
rzecz. Poronin mrz.
:: fm. poroninianin mos.
przym. poroniński
Wiktionary
przymiotnik od: Poronin; poroniański (regionalnie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Poronina, związany z Poroninem
Wiktionary
(1.1) Zbyszek pracuje przy poronińskim wyciągu narciarskim.
Wiktionary
rzecz. Poronin mrz., poroninianin mos., poroninianka ż.
Wiktionary
urodzić przedwcześnie niedostatecznie ukształtowany lub martwy płód
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. o pomyśle nieprzemyślany, bezsensowny, nieudany, niewydarzony
Wiktionary
rzecz. poronienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest poronne
Wiktionary
przym. poronny
przysł. poronnie
Wiktionary
poronna postać choroby - postać choroby przebiegająca bez wystąpienia niektórych objawów lub z objawami słabszymi niż przeciętne
SJP.pl
tworzywo sztuczne o strukturze zawierającej liczne pory, zamknięte lub otwarte; tworzywo porowate
SJP.pl
porosnąć
SJP.pl
dział daktyloskopii, metoda ustalania tożsamości człowieka na podstawie drobnych porów skóry znajdujących się w obrębie linii papilarnych
SJP.pl
dawniej: zarośnięte miejsce
SJP.pl
Okolica szlachecka w której znajdują się wsie:
a także
Wikipedia
samożywna roślina żyjąca na ciele innej rośliny; epifit
SJP.pl
samożywna roślina żyjąca na ciele innej rośliny; epifit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. zob. epifit.
Wiktionary
Porośle (biał. Пораслі, Porasli; ros. Поросли, Porosli) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Trzeciakowce.
Wieś z trzech stron otoczona jest przez Dokudowski Rezerwat Biologiczny.
Wikipedia
rzecz. półporośle n.
Wiktionary
(1.1) epifit
Wiktionary
1. pokryć się warstwą czegoś rosnącego; obrosnąć, zarosnąć;
2. o nasionach, zwłaszcza o zbożu: skiełkować przed wysianiem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. porastać)
(1.1) pokryć się czymś rosnącym
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. porastać)
(2.1) rosnąc, pokryć coś
(2.2) stać się wyższym, dojrzalszym
Wiktionary
rzecz. porośnięcie n., porost mrz.
czas. porastać, rosnąć
Wiktionary
(1.1) war. poróść
(2.1) wykiełkować; war. poróść
Wiktionary
porosnąć
SJP.pl
1. rodzaj grzyba żyjącego w symbiozie z bakteriami lub sinicami, porastającego korę drzew, kamienie, ubogie gleby;
2. wzmożenie wzrostu (najczęściej o włosach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. biol. symbiotyczny organizm składający się z grzyba i zielenicy lub cyjanobakterii;
(1.2) zjawisko rośnięcia, porastania czegoś
Wiktionary
Porost – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice.
Wieś leży na Pojezierzu Drawskim, nad południowym brzegiem jeziora Chlewo (kąpielisko). Przez miejscowość biegnie droga krajowa nr 25.
Stara osada pomorska, zachowało się wczesnośredniowieczne grodzisko wyżynne.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Porost, po jej zniesieniu w gromadzie Bobolice.
Wikipedia
(1.1) Bujne porosty na korze drzew świadczą o czystym powietrzu w okolicy.
(1.2) Uważam, że żadna maść na porost włosów nie jest naprawdę skuteczna.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrɔst, AS: porost
Wiktionary
rzecz. porastanie n.
czas. porastać ndk., porosnąć dk., rosnąć ndk.
przym. porostowy
przysł. porostowo
Wiktionary
(1.2) porastanie
Wiktionary
roślina z klasy wątrobowców
SJP.pl
Wikipedia
o cechach porostnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach porostnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd mszaków z klasy wątrobowców
SJP.pl
Porostnicowce (Marchantiales) – rząd w obrębie klasy wątrobowców.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu mszaków z klasy wątrobowców
SJP.pl
fałdówka porostówka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
1. rodzaj grzyba żyjącego w symbiozie z bakteriami lub sinicami, porastającego korę drzew, kamienie, ubogie gleby;
2. wzmożenie wzrostu (najczęściej o włosach)
SJP.pl
Porosty, grzyby zlichenizowane (łac. Lichenes z gr. λειχήνα, leichena) – tradycyjna nazwa organizmów składających się z grzybów (Fungi) tworzących obligatoryjne symbiozy, głównie z prokariotycznymi cyjanobakteriami (Cyanobacteria) lub eukariotycznymi zielenicami (Chlorophyta). Jako samodzielna jednostka taksonomiczna przestała istnieć w 1981 roku w wyniku zmian wprowadzonych przez Międzynarodowy kodeks nomenklatury botanicznej. Pojęcie to ujmowane jest obecnie w kategoriach ekologicznych (podobnie jak grzyby mykoryzowe), a nie systematycznych. Systematyka i nomenklatura porostów dotyczy ich dominującego komponentu grzybowego. Systematyka porostów stanowi integralną część systemu klasyfikacyjnego grzybów i nazwa mykobionta jest nazwą gatunkową porostu, który tworzy, natomiast komponent autotroficzny (fotobiont) klasyfikowany jest niezależnie.
Wikipedia
stanowiący pozostałość po dawnej Rosji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po Rosji, Rosjanach
Wiktionary
(1.1) Pamiętam doskonale porosyjski styl koszarowy tych ponurych budynków.
(1.1) Pierwsze mundury jednostek Schutzmannschaften były mundurami porosyjskimi.
Wiktionary
przym. rosyjski
rzecz. rosyjski mrz.
Wiktionary
Wikipedia
1. obrośnięty, pokryty warstwą czegoś rosnącego; obrośnięty, porośnięty;
2. porośnięte nasiona - nasiona, które skiełkowały przed wysianiem, zwłaszcza zboże
SJP.pl
Porosły – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Choroszcz.
Wikipedia
stawać się porowatym
SJP.pl
wyrażony w procentach stosunek całkowitej, sumarycznej objętości próżni w skale (lub luźnym osadzie) do całkowitej objętości tej skały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest porowate, co ma pory
Wiktionary
Porowatość materiału – właściwość ciał stałych określająca wielkość i ilość pustych przestrzeni wewnątrz materiału. Puste przestrzenie są obszarami, w których nie ma materiału stałego, ewentualnie tylko płyn – najczęściej woda lub powietrze. Porowatość określa się liczbowo jako stosunek sumarycznej objętości tych pustych przestrzeni V_{i} (porów) do objętości całego ciała V
Wikipedia
rzecz. por m.
przym. porowaty
Wiktionary
1. posiadający liczne pory i szczeliny, o nieścisłej, gąbczastej strukturze i szorstkiej powierzchni;
2. o skórze, cerze: mający powiększone, widoczne pory
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający małe otwory (pory) na powierzchni
(1.2) o ciele stałym mający pory wewnątrz swojej struktury
Wiktionary
(1.1) Sromotnik bezwstydny ma wysokość od 10 do 30 cm, jest walcowaty, górą wąski, porowaty, łamliwy i pusty w środku; wydziela nieprzyjemny, przypominający padlinę zapach.
(1.1) Do wystroju użyto różnokolorowych marmurów, porowatego trawertynu i betonu o zróżnicowanej fakturze, kawiarnię ozdobiła abstrakcyjna mozaika.
Wiktionary
rzecz. porowatość ż., por m.
Wiktionary
(1.2) gąbczasty
Wiktionary
znaleźć różnice i cechy wspólne dwóch lub więcej rzeczy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. porównywać)
(1.1) dokonany od|porównywać.
(1.2) stpol. ułagodzić
Wiktionary
(1.1) Zamówiłem katalogi sprzętu komputerowego i porównałem ceny dwóch firm.
Wiktionary
IPA: pɔˈruvnat͡ɕ, AS: poruvnać
Wiktionary
rzecz. porównywarka ż., porównanie n., porównywanie n.
czas. równać, porównywać ndk.
przym. porównawczy, porównywalny, nieporównywalny
Wiktionary
znaleźć różnice i cechy wspólne dwóch lub więcej rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porównać.
(1.2) konstrukcja semantyczna i figura retoryczna, w której cechy jednego przedmiotu zestawione są z cechami innego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Skompromitowany przez Gabrysię przed całą żeńską drużyną koszykarską, której uczestniczki – jak się okazało – wszystkie miały okazję słuchać tych samych komplementów i romantycznych porównań do kwiatu jabłoni, mówi jej, że jest prozaiczna jak kalafior.
Wiktionary
IPA: ˌpɔruvˈnãɲɛ, AS: poruvnãńe
Wiktionary
rzecz. porównywanie n., nieporównanie n.
czas. porównać ndk., porównywać dk.
przym. porównawczy, porównywalny, nieporównywalny
przysł. nieporównanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) opierający się na porównaniu
(1.2) służący do porównywania
Wiktionary
(1.1) Profesor Jensen rozpoczął swoją karierę akademicką na Uniwersytecie w Aalborgu, gdzie studiował języki nordyckie, a później wykładał językoznawstwo porównawcze.
(1.1) Z porównawczego punktu widzenia fakt, że płód ssaka jest zaopatrywany przez krew mieszaną, wydaje się całkiem naturalny.
Wiktionary
rzecz. porównanie n., porównywanie n.
czas. porównać dk., porównywać ndk.
przym. porównywalny
przysł. porównawczo
Wiktionary
(1.1) komparatywny, komparatystyczny, kontrastywny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. porównać)
(1.1) zestawiać ze sobą rzeczy lub osoby w celu znalezienia ich cech wspólnych lub różnic
Wiktionary
(1.1) Nie można porównywać jabłek i bananów.
Wiktionary
IPA: ˌpɔruvˈnɨvat͡ɕ, AS: poruvnyvać
Wiktionary
rzecz. porównywarka ż., porównywanie ndk., porównanie dk.
czas. równać, porównać dk.
przym. porównawczy, porównywalny, nieporównywalny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) na tyle podobny do czegoś, że można go z tym porównać, zestawić
Wiktionary
(1.1) […] w Argentynie nie działa jak dotąd system zabezpieczenia społecznego porównywalny z tymi, jakie funkcjonują w Europie […]
(1.1) Niestety ma ona sporo konkurencji, gdyż pojawiły się znacznie tańsze firmy dalekowschodnie, które oferują towar o porównywalnej jakości wykonania.
Wiktionary
rzecz. porównywalność ż., porównanie n.
przysł. porównywalnie
przym. porównawczy
czas. porównać, porównywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porównywać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔruvnɨˈvãɲɛ, AS: poruvnyvãńe
Wiktionary
czas. porównywać, porównać
rzecz. porównanie n.
przym. porównawczy, nieporównywalny
Wiktionary
serwis internetowy lub program umożliwiający porównywanie produktów, usług i ich cen
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. mający smak, zapach pora;
2. o potrawie: zrobiony z porów
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony z porów, zawierający pory
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z porami, odnoszący się do porów
Wiktionary
(1.1) Zupkę porową można skropić śmietanką i posypać szczypiorkiem.
Wiktionary
rzecz. por mzw./mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) zdjąć ubranie z wielu osób
(1.2) rozłożyć wiele rzeczy na części
(1.3) pozbyć się wielu urządzeń lub konstrukcji, usuwając części jedna po drugiej
czasownik zwrotny dokonany porozbierać się (ndk. brak)
(2.1) o wielu osobach: zdjąć z siebie ubranie
(2.2) zdjąć z siebie wiele ubrań
Wiktionary
(1.2) Auta niemieckiego koncernu porozbierano co do śrubki, sprawdzając zalety i wady niemieckich wozów, badając jak i gdzie można udoskonalić niemieckie patenty.
(1.3) Ludzie pobudowali na rzece nielegalnie mostki, które teraz blokują przepływ. Dlaczego gmina nie każe tych mostków porozbierać?
Wiktionary
mający miejsce po rozbiorach lub rozbiorze Polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. mający miejsce po rozbiorach Polski, pochodzący z tego okresu
Wiktionary
(1.1) "W ten sposób pogłębiliśmy znajomość historii porozbiorowej, którą oficjalny program gimnazjów austriackich albo pomijał, albo przekręcał" - wspominał po latach w "Niepodległości".
Wiktionary
IPA: ˌpɔrɔzbʲjɔˈrɔvɨ, AS: porozbʹi ̯orovy
Wiktionary
o cieczach: taki, który rozprysnął się na wszystkie strony
SJP.pl
taki, który porozchodził się w różne strony
SJP.pl
rozchylić po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. rozczulić wiele osób;
2. porozczulać się - spędzić pewien czas na rozczulaniu się
SJP.pl
rozgałęzione rogi występujące u samców ssaków z rodziny jeleniowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łow. oba rogi samca jeleniowatych
Wiktionary
Poroże (rosochy, wieniec, tyki) – twardy, kostny twór wyrastający z kości czołowej możdżeni na głowie samców jeleniowatych. Wyjątkiem jest renifer, u którego poroże wyrasta również u samic oraz jelonek błotny, u którego poroże nie występuje. Poroże zrzucane i nakładane jest corocznie. Stanowi ono oręż niezbędny bykowi do obrony i w walce o samice podczas godów. Jest trofeum myśliwskim i cenionym surowcem w zdobnictwie i meblarstwie.
Wikipedia
rzecz. narożnik mrz., rożek mrz., róg mrz., różek mrz.
przym. rogowy
Wiktionary
(1.1) wieniec
Wiktionary
taki, który się porozgałęział
SJP.pl
rozgnieść po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) gryząć, zmiażdżyć zębami i rozciąć na części wiele rzeczy lub jedną w wielu miejscach
Wiktionary
(1.1) Zaledwie chłopiec spojrzał w głąb łodzi, rzucił się, jak oszalały z radości, na leżącego i nie szukając noża, porozgryzał zębami więzy.
Wiktionary
spędzić pewien czas na rozkminianiu
SJP.pl
porozkoszować się - spędzić pewien czas na rozkoszowaniu się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porozkradać.
Wiktionary
rzecz. rozkradanie n.
czas. porozkradać dk.
Wiktionary
rozkroić po kolei, wiele razy
SJP.pl
rozkruszyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
nalepić wiele czegoś w wielu miejscach
SJP.pl
1. rozliczyć wiele osób;
2. porozliczać się - spędzić pewien czas na rozliczaniu się
SJP.pl
rozluźnić po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) przeprowadzić rozmowę
Wiktionary
(1.1) Chciałbym porozmawiać z pana synem.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrɔzˈmavʲjät͡ɕ, AS: porozmavʹi ̯äć
Wiktionary
czas. rozmawiać
rzecz. rozmowy nmos., rozmównica ż., rozmowność ż., porozmawianie n., rozmówka ż., rozmowa
przym. rozmowny
Wiktionary
(1.1) pogadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porozmawiać.
Wiktionary
czas. porozmawiać dk.
rzecz. rozmowy nmos., rozmównica ż., rozmowa ż.
przym. rozmowny
Wiktionary
rozmnożyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. wywołać nieporozumienie między kimś a kimś, doprowadzić do niezgody; skłócić;
2. poróżnić się - pokłócić się, zwaśnić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rzad. poróżniać)
(1.1) przywieść do niezgody, wywołać między kimś nieporozumienie
czasownik zwrotny dokonany poróżnić się (ndk. brak)
(2.1) pokłócić się, powaśnić się
Wiktionary
czas. różnić, wyróżniać
przym. różny
rzecz. wyróżnik mrz.
Wiktionary
(1.1) pokłócić, powaśnić, skłócić, zantagonizować; przest. dziś książk. zwaśnić; daw. powadzić
Wiktionary
1. wywołać nieporozumienie między kimś a kimś, doprowadzić do niezgody; skłócić;
2. poróżnić się - pokłócić się, zwaśnić się
SJP.pl
1. stać się różowym; zróżowieć, zróżowić się, zaróżowić się, zaróżowieć;
2. dostać lekkich rumieńców
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) z odcieniem różu
Wiktionary
czas. poróżowieć
rzecz. poróżowienie n.
Wiktionary
(1.1) zaróżowiony
Wiktionary
1. stać się różowym; zróżowieć, zróżowić się, zaróżowić się, zaróżowieć;
2. dostać lekkich rumieńców
SJP.pl
spędzić pewien czas na rozpaczaniu
SJP.pl
wulgaryzm, zwykle w znaczeniu: porozwalać (coś), poniszczyć
SJP.pl
1. rozpieszczać przez pewien czas;
2. rozpieścić po kolei, wiele razy
SJP.pl
porozpościerać się - rozciągnąć się na dużej przestrzeni; poroztaczać się, porozciągać się
SJP.pl
rozepchnąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na rozrabianiu; popsocić
SJP.pl
taki, który się porozrastał
SJP.pl
o grupie ludzi: zająć miejsce do siedzenia
SJP.pl
rozstroić po kolei, wiele razy
SJP.pl
pozabijać z broni palnej
SJP.pl
1. rozświecić po kolei, wiele razy; pozapalać, pozaświecać;
2. porozświecać się - zacząć intensywnie świecić po kolei, wiele razy
SJP.pl
rozszarpać po kolei, wiele razy
SJP.pl
rozszerzyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
poroztaczać się - rozciągnąć się na dużej przestrzeni; porozpościerać się, porozciągać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uzgodnienie, zgoda
(1.2) dokument potwierdzający uzgodnione warunki
(1.3) wzajemne zrozumienie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) I co, udało wam się osiągnąć porozumienie?
(1.2) To porozumienie otwiera nową erę w stosunkach między naszymi narodami.
(1.3) Porozumienie się z nim jest trudne.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrɔzũˈmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: porozũmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. porozumieć się, porozumieć się
przym. porozumiewawczy, porozumieniowy
przysł. porozumiewawczo
Wiktionary
(1.1) zgoda, uzgodnienie, kompromis, ustępstwo
(1.2) układ, umowa, uzgodnienie, traktat
(1.3) zrozumienie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający na celu coś zasugerować
(1.2) służący porozumieniu się w danej kwestii
Wiktionary
(1.1) Tereska przesłała mi porozumiewawczy uśmiech i obie panie odeszły do wdowy.
Wiktionary
rzecz. porozumienie n.
czas. porozumieć się dk., porozumiewać się ndk.
przym. porozumieniowy
przysł. porozumiewawczo
Wiktionary
(1.1) wymowny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porozwalać.
Wiktionary
czas. porozwalać dk.
Wiktionary
rozważyć wiele możliwości
SJP.pl
rozwiercić po kolei, wiele razy
SJP.pl
rozwiesić wiele rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porozwieszać.
Wiktionary
czas. porozwieszać dk.
Wiktionary
o wietrze: wiejąc, porozrzucać coś na wszystkie strony
SJP.pl
dotyczący życia, okresu po rozwodzie
SJP.pl
porozwodzić się - spędzić pewien czas na rozwodzeniu się nad czymś
SJP.pl
rozłączyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
rozłamać po kolei, wiele razy
SJP.pl
taki, który się porozłaził
SJP.pl
minerał, stop rodzimy złota z palladem
SJP.pl
wyrób sanitarny porcelitowy
SJP.pl
[czytaj: porsze] samochód marki Porsche
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. marka samochodu
Wiktionary
Dr.Ing. h. c. F. Porsche AG (wym. posłuchaj) – niemieckie przedsiębiorstwo produkujące obecnie samochody sportowe oraz luksusowe samochody osobowe, założone w 1931 roku przez Ferdinanda Porsche. Właścicielem spółki jest koncern Volkswagen AG. Siedziba przedsiębiorstwa znajduje się w Stuttgarcie-Zuffenhausen.
Wikipedia
(1.1) Panicz lubił samochody marki Porsche.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrʃɛ, AS: porše
Wiktionary
rzecz. porsche n.
Wiktionary
Porszewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim, w gminie Pabianice.
Wikipedia
1. miejsce postoju i obsługi statków;
2. miasto portowe;
3. złącze umożliwiające podłączenie do komputera innego urządzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. wyznaczone miejsce, wyposażone w odpowiednią infrastrukturę, umożliwiające załadunek i wyładunek statków wodnych;
(1.2) port lotniczy: port (1.1) przeznaczony dla samolotów, helikopterów i innych statków powietrznych
(1.3) pot. miasto z portem (1.1)
(1.4) inform. miejsce w urządzeniu do podłączenia innych urządzeń;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zanim statek wpłynie do portu, musi otrzymać zgodę.
(1.3) Do jakiego portu płyniecie? Do Gdańska.
Wiktionary
IPA: pɔrt, AS: port
Wiktionary
rzecz. portowiec mos., przedporcie mrz.
:: zdrobn. porcik mrz.
przym. portowy, wewnątrzportowy, wokółportowy, przedportowy, przyportowy
Wiktionary
(1.1) przystań, nadbrzeże
(1.2) lotnisko
(1.4) złącze
Wiktionary
stolica i główny port Haiti
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Haiti;
Wiktionary
[czytaj: port-of-spejn] stolica Trynidadu i Tobago; Port of Spain
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Trynidadu i Tobago
Wiktionary
skrót od: portugalski
SJP.pl
skrót
(1.1) = portugalski
Wiktionary
Język portugalski (port. língua portuguesa, português) – język z grupy romańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 250 mln osób (jako ojczystym, zaś w ogóle po portugalsku mówi ponad 270 mln osób), zamieszkujących Portugalię oraz byłe kolonie portugalskie: Brazylię, Mozambik, Angolę, Gwineę Bissau, Gwineę Równikową, Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą, Republikę Zielonego Przylądka, Timor Wschodni oraz Makau. We wszystkich tych krajach objęty jest statusem języka urzędowego.
Wikipedia
1. dawniej: brama, wrota;
2. żeglarstwo:
a) duże drzwi w kadłubie statku umożliwiające załadunek towarów, paliwa, pasażerów;
b) porta sztormowa - duży otwór w nadburciu umożliwiający spływanie wody z pokładu, zabezpieczony stalową kratą i pokrywą; sztormszpigat
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) inform. o programie: przeznaczony dla przenośnych pamięci masowych, nie wymagający instalowania
Wiktionary
Przenośność (ang. portability) może być związana z:
Wikipedia
(1.1) Wiele instalowanych aplikacji ma swoje wersje portable.
Wiktionary
1. ozdobne obramowanie otworu wejściowego jakiejś budowli;
2. wejście, brama mające takie obramienie;
3. część budowli, urządzenia przypominająca bramę; wlot;
4. serwis internetowy udostępniający usługi lub treści o różnej tematyce;
5. przejście do innego wymiaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. ozdobne obramowanie otworu drzwiowego;
(1.2) inform. rozbudowany internetowy serwis informacyjny – ogólny lub poświęcony wąskiej tematyce;
(1.3) sf. fant. ezot. bezpośrednie przejście do innego świata, rzeczywistości, wymiaru lub miejsca
Wiktionary
Portal – ozdobne architektoniczne obramienie drzwi wejściowych (czasami też wewnętrznych) w kościołach, pałacach, ratuszach, bogatszych kamienicach.
Ozdoba ta zróżnicowana była pod względem architektonicznym, w zależności od epoki. W starożytnej Grecji była to opaska, w starożytnym Rzymie natomiast fryz, niekiedy portyk. W czasach romańskich portal stanowiła półkolista archiwolta z kilkoma rzędami łuków cofających się w głąb ściany i zamknięta tympanonem nad wejściem. Łuki były zazwyczaj pełne rzeźbiarskich ozdób. Podparcie łuków formowano w kształcie filarów, kolumn lub pilastrów. W okresie gotyku został zmieniony kształt archiwolty z półkolistego na ostrołukowy. Renesans i barok cechuje powrót do rozwiązań antycznych, często wzbogaconych o rzeźby kariatyd, atlantów, herm. Po połączeniu z balkonem znajdującym się nad wejściem utworzono nową kompozycję dwukondygnacyjną. We wnętrzach elementy dekoracyjne wykonywane były najczęściej w tynku, stiuku lub drewnie (przy połączeniu z boazerią).
Wikipedia
IPA: ˈpɔrtal, AS: portal
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. portalik m.
przym. portalowy
Wiktionary
(1.2) portal internetowy
Wiktionary
zdrobnienie od: portal
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
płynne przechodzenie z jednego dźwięku w dźwięk o innej wysokości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. płynne przejście z jednego dźwięku na inny (w śpiewie, grze na gitarze hawajskiej, puzonie lub instrumentach smyczkowych)
Wiktionary
Portamento (di voce), wł. przenosząc (głos), skrót używany w partyturach: port. – technika wykonawcza, polegająca na połączeniu odległych dźwięków za pomocą bardzo dyskretnego glissando. Jest to ozdobnik, który właściwie użyty i nienadużywany jest pełnym ekspresji środkiem wykonawczym.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|wł|portamento. (od czasownika portare)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== portamento (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|pɔːtəˈmɛntəʊ.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. portamento
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtãˈmɛ̃ntɔ, AS: portãmẽnto
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|wł|portamento. (od czasownika portare)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== portamento (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|pɔːtəˈmɛntəʊ.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. portamento
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
żartobliwie: spodnie; portasy
SJP.pl
żartobliwie: spodnie; portaski
SJP.pl
artykulacja muzyczna polegająca na wyraźnym, lecz nieostrym oddzielaniu kolejnych dźwięków
SJP.pl
Portato – sposób artykulacji dźwięku muzycznego. Pośredni między legato a staccato, polegający na oddzielnym, wyraźnym, lecz nie ostrym wykonywaniu kolejnych dźwięków. Nazwa pochodząca z włoskiego portato (przenoszony) oddaje sposób artykulacji (zwłaszcza na instrumentach klawiszowych) polegający na przenoszeniu palca z klawisza na klawisz. Oznacza się łącznie kropkami (jak staccato) i łukiem (jak legato) nad / pod nutami lub za pomocą wyrazu portato.
Wikipedia
1. mały przenośny ołtarzyk, najczęściej z metalu lub kości słoniowej;
2. kwadratowa płytka kamienna z wydrążeniem na relikwie, na której podczas mszy ustawiano kielich, jeśli stół ołtarzowy nie miał kamiennej mensy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. przenośny ołtarzyk tablicowy;
Wiktionary
Portatyl, ołtarzyk tablicowy (łac. altare portatile) – wykonywane od VII wieku małe, przenośne ołtarzyki, głównie metalowe lub z kości słoniowej, używane w czasie podróży.
Ołtarze tego typu upowszechniły się za czasów króla Franków i cesarza rzymskiego Karola Wielkiego i posiadali je w swoich skarbach praktycznie wszyscy książęta. Używano ich nie tylko w podróżach, ale także na wojnę i na polowania, często wraz z kaplicami przenośnymi. Ołtarz taki zwykle nazywano "kamieniem świętym" i służył w czasie podróży do sprawowania liturgii mszalnej. W późniejszym okresie ołtarz ten zastąpił zestaw miniaturowych sprzętów mszalnych wykorzystywanych przez kapelanów wojskowych lub duchownych przynoszących sakrament chorych tzw. wiatyk. Prawdopodobnie używany także przez pierwszych Piastów w Polsce, w związku ze stosunkowo rzadką siecią kościołów. Od XIII wieku portatylami dysponowali głównie duchowni, a posiadanie ich przez osoby świeckie wymagało specjalnego przywileju.
Wikipedia
niewielkie przenośne organy
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) książk. daw. przenośny
Wiktionary
(1.1) — Ja rozumiem — powiada Tata — że chcesz suwenir od lubego mieć dzień i noc przy sobie, ale czy nie mogłabyś napisać o coś portatywniejszego?
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtaˈtɨvnɨ, AS: portatyvny
Wiktionary
rzecz. portatyw
Wiktionary
przestarzale: papierośnica; portcygarnica; cygarnica
SJP.pl
przestarzale: papierośnica; portcygar; cygarnica
SJP.pl
potocznie, rzadko: zniszczone, liche spodnie; porcięta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. wysokie okno (od poziomu podłogi), zabezpieczone od zewnątrz balustradą;
Wiktionary
(1.1) Porte-fenêtre zapewnia dobre doświetlenie wnętrza.
Wiktionary
(1.1) portfenetr, okno francuskie
Wiktionary
[czytaj: portpaROL] z francuskiego:
1. osoba przemawiająca z czyjegoś upoważnienia, w imieniu innych;
2. w utworach literackich: narrator lub postać wyrażająca osobiste poglądy autora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) liter. w utworach literackich: narrator lub postać, która wyraża punkt widzenia autora;
(1.2) książk. osoba przemawiająca w imieniu innych
Wiktionary
(1.1) Oczywiście, miło się dowiedzieć, że Michał Witkowski – lub porte-parole Michała Witkowskiego – rzuca dartami w portret Jelinek, niemniej – skoro zależy Panu głównie na tym, by sprzedać jak najwięcej egzemplarzy, nie boi się Pan, że Polacy nie będą mieli ochoty czytać o, nawet zmyślonych, przygodach kryminalno-erotycznych Michała Witkowskiego?
Wiktionary
1. gatunek mocnego, ciemnego piwa;
2. porcja tego piwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. styl piwa charakteryzujący się ciemną barwą i wysoką zawartością ekstraktu oraz alkoholu;
(1.2) porcja, butelka porteru (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Porter angielski jest słabszy od porteru bałtyckiego
(1.2) Poproszę cztery małe portery.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrtɛr, AS: porter
Wiktionary
rzecz. porterówka ż.
przym. porterowy
Wiktionary
mały porter
SJP.pl
słodka wódka gatunkowa zaprawiana porterem
SJP.pl
dotyczący porteru
SJP.pl
1. kieszonkowa torebka z przegródkami, służąca do przechowywania pieniędzy i dokumentów; pulares; pugilares;
2. ogół papierów wartościowych i innych aktywów inwestora; portfolio;
3. część pieniędzy przeznaczona w budżecie na określony cel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) najczęściej skórzany przedmiot o spłaszczonym kształcie służący do przechowywania pieniędzy, kart płatniczych, biletów i innych dokumentów (jak np. dowód osobisty, legitymacja)
(1.2) przen. finanse osobiste
(1.3) finans. ogół papierów wartościowych i innych aktywów posiadanych przez daną osobę fizyczną lub prawną
(1.4) inform. program przechowujący klucz prywatny kryptowaluty
Wiktionary
Portfel (przest. pugilares) – rodzaj pojemnika na pieniądze, najczęściej skórzanego, tekstylnego lub z innego podobnego materiału.
Portfele służą przede wszystkim do przechowywania banknotów, mogą posiadać również kieszonkę na monety. Współcześnie portfel wykorzystywany jest także do przechowywania dokumentów tożsamości (dowód osobisty, prawo jazdy) oraz kart płatniczych.
Wikipedia
(1.1) Złodziej ukradł jej portfel i dokumenty.
(1.2) Gdy zabolą cię zęby, wkrótce zaboli cię też portfel.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrtfɛl, AS: portfel
Wiktionary
przym. portfelowy
rzecz. zdrobn. portfelik
Wiktionary
(1.1) portmonetka, przest. pugilares, pulares, gw-pl|Górny Śląsk|bojtlik, briftasza, potmanyj, portmanyj.
Wiktionary
zdrobnienie od: portfel
SJP.pl
okno sięgające do podłogi, zabezpieczone zewnętrzną balustradą lub niską kratą, charakterystyczne dla architektury pałacowej
SJP.pl
Balkon francuski, znany również jako balustrada francuska lub portfenetr (również porte-fenêtre od fr. fr. porte - drzwi, fenêtre - okno) – to element architektoniczny występujący pierwotnie w pałacach z okresu XVII-XIX wieku. Jest to wysokie okno sięgające od podłogi do sufitu, zabezpieczone zewnętrzną balustradą. Różni się od klasycznego balkonu brakiem płyty balkonowej. Cała konstrukcja ogranicza się do okna lub drzwi, a balustrada zapewnia niezbędne bezpieczeństwo. Nie można na niego wyjść, otwierając drzwi na oścież, a często traktowany jest jako element dekoracyjny elewacji. Obecnie wykorzystywany jest jako zamiennik balkonu, szczególnie w wysokich budynkach oraz tam, gdzie z założenia elewacja budynku ma być płaska. Można stosować nie wyżej niż 25 m nad terenem.
Wikipedia
1. dość duży zbiór zdjęć z przezroczystymi kieszonkami, koszulkami na fotografie, wycinkami z czasopism itp., dokumentujący pracę modelki, projektanta, fotografa;
2. w ekonomii: zestaw papierów wartościowych danego inwestora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. teczka z dokumentacją działalności artystycznej
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) To już druga komercyjna skórka blogowa w moim portfolio.
Wiktionary
osoba pełniąca służbę przy wejściu do jakiejś instytucji, hotelu, urzędu itp.; odźwierny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) urz. osoba pełniąca służbę przy wejściu do budynku (instytucji, hotelu, itp.)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Portier otworzył nam drzwi do hotelu.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrtʲjɛr, AS: portʹi ̯er
Wiktionary
rzecz. portiernia ż.
:: fż. portierka
Wiktionary
(1.1) przest. odźwierny, przest. szwajcar, konsjerż
Wiktionary
gruba, ciężka zasłona uszyta z grubej tkaniny, zazwyczaj nieprzepuszczającej światła; kotara, kurtyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zasłona u drzwi lub okna z grubego, ciężkiego materiału
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: portier
Wiktionary
IPA: pɔrˈtʲjɛra, AS: portʹi ̯era
Wiktionary
rzecz. portier mos., portierka ż., portiernia ż.
Wiktionary
(1.1) kotara
Wiktionary
1. kobieta pełniąca służbę przy wejściu do jakiejś instytucji, hotelu, urzędu itp.; odźwierna;
2. potocznie: pomieszczenie przy wejściu do jakiejś instytucji, służące do sprawowania nadzoru nad tym wejściem; portiernia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta stróżująca u wejścia
(1.2) pot. portiernia
(1.3) zdrobn. od: portiera
Wiktionary
(1.1) Zostawię klucze u pani portierki.
(1.2) Klucze niech zostawią w portierce.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. portier mos., portiernia ż.
Wiktionary
(1.2) portiernia
Wiktionary
pomieszczenie lub mały budynek przy wejściu do jakiejś instytucji, służące do sprawowania nadzoru nad tym wejściem; portierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce pracy portiera
Wiktionary
rzecz. portier mos., portiera ż.
Wiktionary
dotyczący portiera, związany z portierem - osobą, która nadzoruje wejście do jakiejś instytucji
SJP.pl
nadzorowanie wejścia do jakiejś instytucji, np. szkoły, szpitala, przedsiębiorstwa itp.
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: spodnie;
2. określenie stosowane w kynologii na oznaczenie dłuższej sierści na tylnych łapach psa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. spodnie, szczególnie zniszczone lub kiepskiej jakości
(1.2) kynol. wydłużone owłosienie tylnych kończyn u psów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ubieraj portki i wyłaź stąd w końcu!
Wiktionary
IPA: ˈpɔrtʲci, AS: portʹḱi
Wiktionary
rzecz. pory nmos., zdrobn. porteczki
Wiktionary
(1.1) spodnie, gacie
Wiktionary
1. potocznie: służący do wyrobu spodni roboczych;
2. o mięsie: pochodzące z nisko umięśnionego podudzia świni
SJP.pl
[czytaj: portlend]
1. nazwa wielu miast i gmin w USA;
2. miasto w Australii;
3. półwysep w Wielkiej Brytanii;
4. region Jamajki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto stanu Oregon w Stanach Zjednoczonych;
(1.2) geogr. niewielki półwysep przyrostkowy u południowych wybrzeży Wielkiej Brytanii znany z wydobywanego tam wapienia portlandzkiego;
Wiktionary
Miejscowości w Australii:
Jamajka:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1) Wyrastałam w Portlandzie w Oregonie i zakładałam, że spędzę tam resztę życia.
(1.2) Wynalazcą cementu portlandzkiego był w r. 1824 mularz Aspdin z półwyspu Portland w Dorsetshire (…)
Wiktionary
przym. portlandzki
Wiktionary
minerał, wodorotlenek wapnia
SJP.pl
przymiotnik od: Portland
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. portfel
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bojtlik, briftasza, potmanyj.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała, kieszonkowa, zamykana torebka na bilon
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przechodzień wyjął z portmonetki kilka monet.
Wiktionary
rzecz. monetyzacja ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pularyszka.
Wiktionary
1. mocne, deserowe wino portugalskie; portwein; portwajn
2. dawna opłata za przesyłki pocztowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Portugalii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Latem w Porto nie ma czym oddychać.
Wiktionary
[czytaj: porto franko]
1. port, w którym nie ma opłat celnych od posiadanych towarów;
2. warunki nadania listu lub przesyłki bez opłacenia kosztów pocztowych przez odbiorcę
SJP.pl
1. warunki nadania przesyłki lub listu bez opłacenia kosztów pocztowych przez adresata;
2. klauzula handlowa, gdzie w części dotyczącej ceny stwierdza się, że koszt dostawy do ustalonego miejsca i ryzyko transportu ponosi sprzedający;
3. port lub wolnocłowa strefa ekonomiczna, gdzie nie są pobierane opłaty celne od przeładowywanych lub składowanych towarów
SJP.pl
miasto w Republice Zielonego Przylądka
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Beninu;
Wiktionary
Porto-Novo – miasto w południowo-wschodnim Beninie, konstytucyjna stolica tego państwa oraz ośrodek administracyjny departamentu Ouémé. Położone jest nad laguną Porto-Novo przy Zatoce Gwinejskiej, około 20 km na północny wschód od Kotonu, największego miasta kraju. W spisie ludności z 11 maja 2013 roku liczyło 264 320 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Porto-Novo|Ms=Porto-Novo.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Porto-Novo
* arabski: (1.1) بورتو نوفو
* baskijski: (1.1) Porto Novo
* czeski: (1.1) Porto Novo
* hiszpański: (1.1) Porto Novo m.
* koreański: (1.1) korpłd|포르토노보., korpłn|뽀르또노보.
* łaciński: (1.1) Portus Novus
* słowacki: (1.1) Porto-Novo n.
* szwedzki: (1.1) Porto-Novo
* ukraiński: (1.1) Порто-Ново
* włoski: (1.1) Porto-Novo ż.
źródła.
== Porto-Novo (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Porto-Novo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
gatunek pieczarki (nazwa handlowo-gastronomiczna); pieczarka dwuzarodnikowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. określenie dużej pieczarki dwuzarodnikowej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) pieczarka portobello
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|portobello., prawdopodobnie jako handlowe określenie dojrzałej pieczarki dwuzarodnikowej
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) portobello mushroom
źródła.
== portobello (język angielski.) ==
thumb|portobello (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. portobello
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|portobello., prawdopodobnie jako handlowe określenie dojrzałej pieczarki dwuzarodnikowej
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) portobello mushroom
źródła.
== portobello (język angielski.) ==
thumb|portobello (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. portobello
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miejscowość we Włoszech
SJP.pl
Portofino – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Liguria, w mieście metropolitalnym Genua, około 25 km na południowy wschód od centrum Genui. Jedna z najbardziej ekskluzywnych małych miejscowości wypoczynkowych we Włoszech. W miasteczku znajduje się niewielki port jachtowy, a przy nim butiki słynnych domów mody. Duża popularność wśród celebrytów sprawiła, że tutejsze hotele i restauracje należą do najdroższych na Riwierze Włoskiej.
Wikipedia
rodzaj mapy tworzonej dla żeglarzy, opisującej wybrzeże, wzdłuż którego płynęło się do danego celu
SJP.pl
Portolan, ew. mapa portolanowa (wł. portolano z łac. portus – port) – rodzaj mapy morskiej, używanej w żegludze w okresie 1300–1700.
Wikipedia
dawniej: porto (dawna opłata za przesyłki pocztowe)
SJP.pl
obywatel Portoryko (Puerto Rico); Portorykanin, Puertorykańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Portoryka
Wiktionary
rzecz. Portoryko n.
:: fż. Portorykanka ż.
przym. portorykański, antyportorykański
Wiktionary
obywatel Portoryko (Puerto Rico); Portorykańczyk, Puertorykańczyk
SJP.pl
obywatelka Portoryko (Puerto Rico); Puertorykanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Portoryka
Wiktionary
rzecz. Portoryko n.
:: fm. Portorykańczyk mos.
przym. portorykański
Wiktionary
przymiotnik od: Portoryko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Portorykiem (państwem lub wyspą) albo Portorykańczykami
Wiktionary
rzecz. Portoryko n., Portorykańczyk mos., Portorykanka ż.
przym. proportorykański, antyportorykański
Wiktionary
państwo w Ameryce Środkowej, stowarzyszone ze Stanami Zjednoczonymi; Puerto Rico; Porto Rico; Stowarzyszone Wolne Państwo Portoryko; Wspólnota Portoryka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Oceanie Atlantyckim w archipelagu Wielkich Antyli
(1.2) geogr. polit. terytorium nieinkorporowane Stanów Zjednoczonych Ameryki w Ameryce Środkowej ze stolicą w San Juan, położone na wyspie Portoryko (1.1) i kilku sąsiednich;
Wiktionary
Portoryko (hiszp. i ang. Puerto Rico – w j. pol. „bogaty port”), oficjalnie Wspólnota Portoryka, Wolne Stowarzyszone Państwo Portoryko (hiszp. Estado Libre Asociado de Puerto Rico, ang. Commonwealth of Puerto Rico) – terytorium zorganizowane nieinkorporowane Stanów Zjednoczonych o statusie „wspólnoty” (ang. commonwealth), leżące na wyspie o tej samej nazwie i kilku mniejszych w Ameryce Środkowej, na Morzu Karaibskim.
Wikipedia
(1.1) Średnia roczna temperatura na Portoryko wynosi 26°C.
(1.2) Portoryko znajduje się pod zwierzchnictwem Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtɔˈrɨkɔ, AS: portoryko
Wiktionary
rzecz. Portorykańczyk m., Portorykanka ż.
przym. portorykański
Wiktionary
(1.2) Wspólnota Portoryka, Wolne Stowarzyszone Państwo Portoryko
Wiktionary
Wikipedia
opłata uiszczana przy wejściu statku do portu
SJP.pl
1. specjalista w zakresie spraw dotyczących portu;
2. pracownik portowy; doker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie pracy portu
(1.2) zaw. pracownik portu
Wiktionary
Portowiec – wrak statku żaglowego pochodzący z XIX w. znaleziony w pobliżu wejścia do Portu Gdańskiego.
Wikipedia
rzecz. port mrz.
przym. portowy
Wiktionary
→ port
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z portem, dotyczący portu
Wiktionary
(1.1) Jego dziekanem jest tradycyjnie biskup Ostii, miasteczka portowego, które stanowi dziś de facto dzielnicę Rzymu.
Wiktionary
IPA: pɔrˈtɔvɨ, AS: portovy
Wiktionary
rzecz. port mrz., porcik mrz., portowiec mos., przedporcie n.
przym. przedportowy, przyportowy
Wiktionary
1. wykonywanie portretów;
2. zawód portrecisty
SJP.pl
artysta malujący, rzeźbiący lub fotografujący przedstawienia twarzy lub całej sylwetki człowieka; portrecista
SJP.pl
zdrobnienie od: portrecik
SJP.pl
zdrobnienie od: portret
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od portret
Wiktionary
(1.1) To nie portret, lecz tylko mały portrecik.
Wiktionary
rzecz. portret m., portrecista mos., portretowanie n.
czas. portretować
przym. portretowy
Wiktionary
artysta malujący, rzeźbiący lub fotografujący przedstawienia twarzy lub całej sylwetki człowieka; portreciarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) artysta (malarz, rysownik, fotografik) wykonujący portrety
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtrɛˈt͡ɕista, AS: portrećista
Wiktionary
rzecz. portret m., portrecik m., portreciarstwo n., portreciarz m., portretówka ż., portretowanie n., sportretowanie n.
:: fż. portrecistka ż.
czas. portretować ndk., sportretować dk.
przym. portretowy, portreciarski
przysł. portretowo
Wiktionary
(1.1) pot. środ. portreciarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. dzieło plastycznyastyczne przedstawiające konkretną osobę lub grupę osób
(1.2) przen. charakterystyka postaci (zwłaszcza literackiej)
Wiktionary
Portret, podobizna, konterfekt (fr. portrait, łac. protrahere – wydobyć na światło dzienne, wyjawiać, pokazać, contrafacere – naśladować) – artystyczny wizerunek (malarski, rzeźbiarski, graficzny, rysunkowy) konkretnej osoby lub grupy osób, ukazujący zewnętrzne podobieństwo oraz niekiedy cechy charakteru portretowanych.
Wikipedia
(1.1) Na swojej ostatniej wystawie Jan pokazał portrety mieszkańców afrykańskiej wioski.
(1.2) Książka zawiera szczegółowy portret przeciętnego pracownika fabryki z początku XX wieku.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrtrɛt, AS: portret
Wiktionary
rzecz. portreciarstwo n., portrecista m., portrecistka ż., portretówka ż., portretowanie n., sportretowanie n.
:: zdrobn. portrecik m.
czas. portretować ndk., sportretować dk.
przym. portretowy, portreciarski
przysł. portretowo
Wiktionary
(1.1) podobizna, wizerunek
(1.2) charakterystyka, opis
Wiktionary
1. przesadna skłonność do wykonywania portretów;
2. przesadna skłonność do kolekcjonowania portretów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) sporządzać portret (plastyczny lub literacki) osoby lub grupy osób
czasownik zwrotny niedokonany portretować się
(2.1) pozować do portretu
Wiktionary
(1.1) Malarz portretował zamożne Toskanki w czepcach.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtrɛˈtɔvat͡ɕ, AS: portretovać
Wiktionary
rzecz. portret m., portrecik m., portreciarstwo n., portrecista m., portrecistka ż., portretowanie n.
czas. sportretować dk.
przym. portretowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonywanie portretu
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtrɛtɔˈvãɲɛ, AS: portretovãńe
Wiktionary
rzecz. portret m., portrecik m., portretówka ż., portrecista m., portrecistka ż., portreciarstwo n., sportretowanie n.
czas. portretować ndk., sportretować dk.
przym. portretowy, portreciarski
przysł. portretowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący portretu
Wiktionary
rzecz. portret m., portrecik m., portrecista m., portrecistka ż., portretowanie n.
czas. portretować ndk.
Wiktionary
[czytaj: portsmyf]
1. nazwa kilku miast w USA;
2. miasto w Wielkiej Brytanii;
3. miasto portowe na Dominice
SJP.pl
Portsmouth – miasto i dystrykt (unitary authority) na południowym wybrzeżu Anglii w hrabstwie ceremonialnym Hampshire. Portsmouth znajduje się w odległości 103 km na południowy zachód od Londynu oraz 31 km na wschód od miasta Southampton. W 2021 roku miasto liczyło 223 305 mieszkańców.
Wikipedia
złota moneta wartości 10 lub 5 dukatów, bita w XVI i XVII wieku w północnej i środkowej Europie, na wzór złotych monet portugalskich; portugał
SJP.pl
Osoby o nazwisku Portugal:
Inne:
Wikipedia
obywatel Portugalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości portugalskiej, obywatel Portugalii, mieszkaniec Portugalii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Portugalczycy nie są największą nacją mówiącą po portugalsku.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtuˈɡalt͡ʃɨk, AS: portugalčyk
Wiktionary
rzecz. portugalski m., Portugalia ż.
:: fż. Portugalka ż.
przym. portugalski
przysł. po portugalsku
Wiktionary
państwo w Europie ze stolicą w Lizbonie; Republika Portugalska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie, w zachodniej części Półwyspu Iberyjskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stolicą Portugalii jest Lizbona.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtuˈɡalʲja, AS: portugalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Portugalczyk m., Portugalka ż., portugalski m.
przym. portugalski
przysł. portugalsko, po portugalsku
Wiktionary
obywatelka Portugalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta narodowości portugalskiej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. portugalski m., Portugalia ż.
:: fm. Portugalczyk m.
przym. portugalski
przysł. po portugalsku
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Portugalczyk.
* arabski: (1.1) برتغالية ż.
* białoruski: (1.1) партугалька ż.
* bułgarski: (1.1) португалка ż.
* chorwacki: (1.1) Portugalka ż.
* czeski: (1.1) Portugalka ż.
* esperanto: (1.1) portugalino
* francuski: (1.1) Portugaise ż.
* hiszpański: (1.1) portuguesa ż.
* litewski: (1.1) portugalė ż.
* łotewski: (1.1) portugāliete ż.
* niemiecki: (1.1) Portugiesin ż.
* nowogrecki: (1.1) Πορτογαλίδα ż.
* rosyjski: (1.1) португалка ż.
* słowacki: (1.1) Portugalka ż., Portugalčanka ż.
* ukraiński: (1.1) португалка ż.
* włoski: (1.1) portoghese ż.
źródła.
== Portugalka (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Portugalka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtuˈɡalka, AS: portugalka
Wiktionary
rzecz. portugalski m., Portugalia ż.
:: fm. Portugalczyk m.
przym. portugalski
przysł. po portugalsku
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. portugalski m., Portugalia ż.
:: fm. Portugalczyk m.
przym. portugalski
przysł. po portugalsku
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Portugalczyk.
* arabski: (1.1) برتغالية ż.
* białoruski: (1.1) партугалька ż.
* bułgarski: (1.1) португалка ż.
* chorwacki: (1.1) Portugalka ż.
* czeski: (1.1) Portugalka ż.
* esperanto: (1.1) portugalino
* francuski: (1.1) Portugaise ż.
* hiszpański: (1.1) portuguesa ż.
* litewski: (1.1) portugalė ż.
* łotewski: (1.1) portugāliete ż.
* niemiecki: (1.1) Portugiesin ż.
* nowogrecki: (1.1) Πορτογαλίδα ż.
* rosyjski: (1.1) португалка ż.
* słowacki: (1.1) Portugalka ż., Portugalčanka ż.
* ukraiński: (1.1) португалка ż.
* włoski: (1.1) portoghese ż.
źródła.
== Portugalka (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Portugalka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z Portugalią, dotyczący Portugalii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Portugalia, wywodzący się z Portugalii, związany z Portugalią
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Portugalii;
Wiktionary
Język portugalski (port. língua portuguesa, português) – język z grupy romańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 250 mln osób (jako ojczystym, zaś w ogóle po portugalsku mówi ponad 270 mln osób), zamieszkujących Portugalię oraz byłe kolonie portugalskie: Brazylię, Mozambik, Angolę, Gwineę Bissau, Gwineę Równikową, Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą, Republikę Zielonego Przylądka, Timor Wschodni oraz Makau. We wszystkich tych krajach objęty jest statusem języka urzędowego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) antyportugalski
hiperonimy.
(2.1) romański
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. portugalskość ż., Portugalia ż., Portugalczyk mos., Portugalka ż., portugalszczyzna ż.
przysł. portugalsko, po portugalsku
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|Portugalia|-ski.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Portuguese; (2.1) Portuguese
* arabski: (1.1) برتغالي (burtuḡālī)
* baskijski: (1.1) portugaldar, portuges; (2.1) portugalera, portuges
* białoruski: (1.1) партугальскі; (2.1) партугальская ż.
* bośniacki: (1.1) portugalski
* bułgarski: (1.1) португалски; (2.1) португалски m.
* chorwacki: (1.1) portugalski
* czeski: (1.1) portugalský; (2.1) portugalština ż.
* duński: (1.1) portugisisk
* esperanto: (1.1) portugala
* farerski: (1.1) portugisiskur
* fiński: (1.1) portugalilainen; (2.1) portugali
* francuski: (1.1) portugais; (2.1) portugais m.
* hiszpański: (1.1) portugués; (2.1) portugués m.
* interlingua: (1.1) portugese
* japoński: (2.1) ポルトガル語 (porutogarugo)
* jidysz: (1.1) פּאָרטוגייזיש (portugejzisz)
* koreański: (2.1) 포르투갈어 (po.reu.tu.gal.eo)
* litewski: (1.1) portugališkas; (2.1) portugalų kalba ż.
* lombardzki: (1.1) portughees
* łotewski: (1.1) portugāļu, portugālisks; (2.1) portugāļu valoda ż.
* niderlandzki: (1.1) Portugees; (2.1) Portugees n.
* niemiecki: (1.1) portugiesisch; (2.1) Portugiesisch
* norweski (bokmål): (1.1) portugisisk
* nowogrecki: (1.1) πορτογαλικός
* ormiański: (1.1) պորտուգալական (po'rtugalakan); (2.1) պորտուգալերեն (po'rtugaleren)
* portugalski: (1.1) português; (2.1) português m.
* rosyjski: (1.1) португа́льский; (2.1) португа́льский
* słowacki: (1.1) portugalský; (2.1) portugalčina ż.
* słoweński: (1.1) portugalski; (2.1) portugalščina ż.
* szwedzki: (1.1) portugisisk; (2.1) portugisiska w.
* turecki: (2.1) Portekizce
* ukraiński: (1.1) португальський; (2.1) португальський
* węgierski: (1.1) portugál; (2.1) portugál
* włoski: (1.1) portoghese; (2.1) portoghese m.
źródła.
== portugalski (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) portugalski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtuˈɡalsʲci, AS: portugalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. portugalskość ż., Portugalia ż., Portugalczyk mos., Portugalka ż., portugalszczyzna ż.
przysł. portugalsko, po portugalsku
Wiktionary
antonimy.
(1.1) antyportugalski
hiperonimy.
(2.1) romański
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. portugalskość ż., Portugalia ż., Portugalczyk mos., Portugalka ż., portugalszczyzna ż.
przysł. portugalsko, po portugalsku
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|Portugalia|-ski.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Portuguese; (2.1) Portuguese
* arabski: (1.1) برتغالي (burtuḡālī)
* baskijski: (1.1) portugaldar, portuges; (2.1) portugalera, portuges
* białoruski: (1.1) партугальскі; (2.1) партугальская ż.
* bośniacki: (1.1) portugalski
* bułgarski: (1.1) португалски; (2.1) португалски m.
* chorwacki: (1.1) portugalski
* czeski: (1.1) portugalský; (2.1) portugalština ż.
* duński: (1.1) portugisisk
* esperanto: (1.1) portugala
* farerski: (1.1) portugisiskur
* fiński: (1.1) portugalilainen; (2.1) portugali
* francuski: (1.1) portugais; (2.1) portugais m.
* hiszpański: (1.1) portugués; (2.1) portugués m.
* interlingua: (1.1) portugese
* japoński: (2.1) ポルトガル語 (porutogarugo)
* jidysz: (1.1) פּאָרטוגייזיש (portugejzisz)
* koreański: (2.1) 포르투갈어 (po.reu.tu.gal.eo)
* litewski: (1.1) portugališkas; (2.1) portugalų kalba ż.
* lombardzki: (1.1) portughees
* łotewski: (1.1) portugāļu, portugālisks; (2.1) portugāļu valoda ż.
* niderlandzki: (1.1) Portugees; (2.1) Portugees n.
* niemiecki: (1.1) portugiesisch; (2.1) Portugiesisch
* norweski (bokmål): (1.1) portugisisk
* nowogrecki: (1.1) πορτογαλικός
* ormiański: (1.1) պորտուգալական (po'rtugalakan); (2.1) պորտուգալերեն (po'rtugaleren)
* portugalski: (1.1) português; (2.1) português m.
* rosyjski: (1.1) португа́льский; (2.1) португа́льский
* słowacki: (1.1) portugalský; (2.1) portugalčina ż.
* słoweński: (1.1) portugalski; (2.1) portugalščina ż.
* szwedzki: (1.1) portugisisk; (2.1) portugisiska w.
* turecki: (2.1) Portekizce
* ukraiński: (1.1) португальський; (2.1) португальський
* węgierski: (1.1) portugál; (2.1) portugál
* włoski: (1.1) portoghese; (2.1) portoghese m.
źródła.
== portugalski (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) portugalski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób portugalski, po portugalsku
Wiktionary
(1.1) Spiker wymienił portugalsko brzmiący tytuł.
Wiktionary
przym. portugalski
rzecz. Portugalia ż., portugalski mrz., portugalskość ż.
Wiktionary
dotyczący Portugalii i Polski
SJP.pl
1. posługujący się językiem portugalskim;
2. napisany w języku portugalskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem portugalskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem portugalskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem portugalskim
(1.3) spisany, stworzony w języku portugalskim
Wiktionary
IPA: ˌpɔrtuˈɡalskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: portugalskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) typowo portugalski charakter czegoś, kogoś
Wiktionary
(1.1) O portugalskości wyspy świadczą portugalskie nazwy wiosek.
Wiktionary
przym. portugalski
przysł. portugalsko
rzecz. portugalski mrz., portugalszczyzna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język portugalski
(1.2) to, co portugalskie
Wiktionary
przym. portugalski
rzecz. portugalski mrz., portugalskość ż.
Wiktionary
złota moneta wartości 10 lub 5 dukatów, bita w XVI i XVII wieku w północnej i środkowej Europie, na wzór złotych monet portugalskich; portugal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. numizm. potoczna nazwa złotej monety wielodukatowej, używanej w handlu europejskim w XVI-XVII wieku, bitej na wzór monet portugalskich także w Polsce;
Wiktionary
Portugał (port. portuguez, niem. Portugalöser) – potoczna nazwa złotej monety wielodukatowej, obiegającej w Europie w XVI i XVII wieku.
Wikipedia
(1.1) Przecież tam masz… leżące złoto, osobno holenderskie, osobno portugały…
(1.1) Podczaszy wydobył sakwę spod poły, wysunął z niej dwa świecące, ogromne portugały i położył je przed nim.
Wiktionary
roślina warzywna
SJP.pl
Wikipedia
o cechach portulakowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach portulakowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
mocne, deserowe wino portugalskie; portwein; porto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) enol. wzmacniane wino portugalskie wytwarzane w dolinie rzeki Douro
(1.2) enol. tanie amerykańskie wino wzmacniane destylatem
Wiktionary
(1.2) Mock nie miał jednak apetytu i nie było to spowodowane portwajnem, który naruszył wczoraj w dużym stopniu równowagę płynów w jego żołądku, lecz obecnością dyrektora kryminalnego Mühlhausa.
Wiktionary
(1.1) porto
Wiktionary
[czytaj: portwajn] mocne, deserowe wino portugalskie; porto, portwajn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: portyk
(1.2) mały portyk
Wiktionary
(1.2) W elewacji frontowej pałacu znajduje się portyczek filarowy o odcinkowych arkadach z tarasem.
Wiktionary
rzecz. portyk mrz.
przym. portykowy
Wiktionary
1. frontowa część budowli przed głównym wejściem, zwykle wysunięta ku przodowi, z rzędem kolumn
2. w starożytnej architekturze greckiej: osobny budynek przed głównym wejściem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. przednia część budowli przed wejściem głównym, z rzędem kolumn;
Wiktionary
Portyk (łac. porticus „kolumnada, kryte przejście”) – część budynku na planie prostokąta z jednym lub kilkoma rzędami kolumn, które wspierają dach, otwarta co najmniej z jednej strony, najczęściej jedno- lub dwukondygnacyjna, czasami zwieńczony frontonem.
Wikipedia
(1.1) Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. portyczek mrz.
przym. portykowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z portykiem, dotyczący portyku
Wiktionary
(1.1) Perystyl portykowy odrestaurowaliśmy na podstawie rycin.
Wiktionary
rzecz. portyk mrz., portyczek mrz.
Wiktionary
rozwiązłość seksualna; poróbstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. rozwiązłość seksualna
Wiktionary
wulgarnie, zwykle o mężczyźnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, pociupciać, podupczyć
SJP.pl
1. powierzać komuś w zaufaniu jakąś sprawę;
2. dawniej: oddawać kogoś pod czyjąś opiekę lub władzę
SJP.pl
1. powierzyć komuś w zaufaniu jakąś sprawę;
2. dawniej: oddać kogoś pod czyjąś opiekę lub władzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poruczyć.
Wiktionary
czas. poruczyć
Wiktionary
kobieta w stopniu porucznika
SJP.pl
lekceważąco: porucznik
SJP.pl
1. stopień oficerski;
2. żołnierz w stopniu porucznika;
3. dawniej oficer w chorągwi autoramentu polskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. jeden z oficerskich stopni wojskowych;
(1.2) wojsk. oficer mający stopień wojskowy porucznika (1.1)
Wiktionary
Porucznik (por.) – oficerski stopień wojskowy występujący w większości armii świata. W Wojsku Polskim zaliczany jest do korpusu oficerów młodszych. Niższym stopniem jest podporucznik, a wyższym kapitan. Polski oficer w stopniu porucznika na naramiennikach nosi trzy gwiazdki.
Wikipedia
IPA: pɔˈrut͡ʃʲɲik, AS: poručʹńik
Wiktionary
czas. poruczyć
przym. porucznikowski
Wiktionary
porucznik z żoną
SJP.pl
1. powierzyć komuś w zaufaniu jakąś sprawę;
2. dawniej: oddać kogoś pod czyjąś opiekę lub władzę
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. poruczać)
(1.1) powierzyć, polecić, oddać z zaufaniem komuś swoje sprawy lub cenną rzecz
Wiktionary
(1.1) Co usłyszałeś ode mnie, porucz to innym.
Wiktionary
IPA: pɔˈrut͡ʃɨt͡ɕ, AS: poručyć
Wiktionary
rzecz. poruczenie n., porucznik m.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. poruszyć)
(1.1) wprawiać coś w ruch
(1.2) przen. wzruszać
(1.3) przen. mówić, omawiać
czasownik zwrotny poruszać się
(2.1) zmieniać miejsce przebywania, przenosić się z jednego miejsca na drugie
Wiktionary
(1.1) Frezując musimy trzymać frezarkę pewnie i poruszać ją zdecydowanie (…).
(1.1) Porusz anteną, znowu obraz śnieży!
(1.2) Filmy o holokauście zawsze bardzo mnie poruszały.
(1.3) Tydzień temu poruszaliśmy tematy związane z polską polityką.
(2.1) Poruszał się za pomocą wózka inwalidzkiego.
Wiktionary
IPA: pɔˈruʃat͡ɕ, AS: porušać
Wiktionary
przym. poruszony
rzecz. ruch mrz., poruszanie, poruszenie
czas. poruszyć dk., ruszać ndk., ruszyć dk.
Wiktionary
(2.1) przemieszczać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poruszać.
Wiktionary
(1.1) Poruszanie takich tematów przy dzieciach musiało się źle skończyć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔruˈʃãɲɛ, AS: porušãńe
Wiktionary
czas. poruszać ndk., poruszyć dk.
rzecz. poruszenie n.
przym. poruszony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poruszyć.
(1.2) książk. stan wzburzenia spowodowany jakimiś wydarzeniami, informacją itp.
Wiktionary
(1.1) Na tym zdjęciu widoczne jest poruszenie.
(1.2) Wiadomość o ciąży mamy wywołała poruszenie w całej rodzinie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔruˈʃɛ̃ɲɛ, AS: porušẽńe
Wiktionary
czas. ruszać, poruszyć dk., poruszać ndk.
rzecz. nieporuszenie n., poruszanie
przym. poruszony
przysł. nieporuszenie
Wiktionary
(1.2) sensacja, emocje
Wiktionary
taki, który bardzo się czymś przejął, wzruszył; niespokojny
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) odczuwający uniesienie emocjonalne
forma czasownika.
(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: poruszyć
Wiktionary
rzecz. poruszenie n., poruszanie n.
czas. poruszać, poruszyć dk.
Wiktionary
(1.1) przejęty, wzruszony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. poruszać)
(1.1) dokonany od|poruszać.
Wiktionary
(1.1) Skoro jesteśmy przy Sarze, poruszmy jeszcze zabawną sprawę jej urody.
Wiktionary
IPA: pɔˈruʃɨt͡ɕ, AS: porušyć
Wiktionary
rzecz. poruszanie n., poruszenie n., ruch mrz.
czas. poruszać, ruszać
przym. poruszony
Wiktionary
1. potocznie: wstyd, kompromitacja;
2. potocznie: nieprzyjemna, przykra sytuacja, w której następiły nieprzewidziane komplikacje; kłopot;
3. w gwarze złodziejskiej:
a) hałas wszczęty wokół jakiejś sprawy;
b) ujawnienie się, wykrycie przestępstwa; wsypa, wpadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wstyd, kompromitacja
(1.2) pot. skandal, awantura
(1.3) gwara. przestępcza podejrzenie, poszlaki
(1.4) daw. gwara. więz. wpadnięcie w ręce policji
Wiktionary
(1.1) Wtedy to była kompletna poruta, orkiestra była niezgrana, ja nie byłem zgrany z orkiestrą i do tego nie znałem tekstu. (Kazik)
(1.2) …no i podobno jakaś tabliczka została rozjebana, no i dzisiaj poruta: kto rozjebał tabliczkę? (z Internetu)
Wiktionary
IPA: pɔˈruta, AS: poruta
Wiktionary
(1.1) wstyd, kompromitacja, hańba, pot. obciach
(1.2) skandal, awantura
Wiktionary
1. uprowadzić siłą;
2. złapać coś szybko, gwałtownie;
3. porozrywać na drobne części; podrzeć;
4. porwać się - zająć się nagle czymś; zerwać się, ruszyć nagle; rzucić się, napaść
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|porywać.
(1.2) dokonany od|rwać.
Wiktionary
IPA: ˈpɔrvat͡ɕ, AS: porvać
Wiktionary
rzecz. porwanie n., porywacz m., porywaczka ż.
przym. porywczy, porywisty
Wiktionary
1. fragment obcej skały występujący w obrębie skały magmowej; ksenolit
2. blok skalny oderwany od podłoża i przesunięty przez nasuwającą się płaszczowinę
SJP.pl
Porwak – fragment skalny odrębny od skał, wśród których się znajduje, pochodzący z innego kompleksu skalnego.
Wikipedia
1. uprowadzić siłą;
2. złapać coś szybko, gwałtownie;
3. porozrywać na drobne części; podrzeć;
4. porwać się - zająć się nagle czymś; zerwać się, ruszyć nagle; rzucić się, napaść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) działanie podjęte w celu uprowadzenia kogoś lub czegoś; wywiezienie kogoś lub czegoś, a następnie przetrzymywanie (często w ukryciu)
(1.2) odczasownikowy od|porwać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Postawiono mu wiele zarzutów, m.in. porwanie dla okupu.
Wiktionary
IPA: pɔˈrvãɲɛ, AS: porvãńe
Wiktionary
czas. porwać dk., porywać ndk.
rzecz. porywacz m., porywaczka ż., porywanie n.
przym. porywczy
Wiktionary
(1.1) uprowadzenie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. pewien okres, czas trwania czegoś;
2. stosowny moment, właściwa chwila; termin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zgrub. od portki
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) plural|por.
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) D. lp. od pora
Wiktionary
Skróty:
Wikipedia
rzecz. portki nmos., porcięta nmos., porteczki nmos.
Wiktionary
rodzaj roślin z gromady widłaków
SJP.pl
Poryblin (Isoëtes L.) – rodzaj roślin należący do monotypowej rodziny poryblinowatych Isoëtaceae z klasy widłaków. Obejmuje 187, 192 lub ok. 250 gatunków. Są to rośliny niemal kosmopolityczne, brak ich tylko na wyspach w zachodniej części Pacyfiku i na Antarktydzie. W Europie występuje 11 gatunków, a do flory Polski należą dwa: poryblin jeziorny I. lacustris i kolczasty I. echinospora. Rośliny te są trudne do rozróżnienia – często dla ich identyfikacji niezbędna jest analiza mikroskopowej budowy zarodników. Poza tym tworzą liczne mieszańce, w tym alloploidy, których przykładem (jako dekaploid) jest poryblin jeziorny.
Wikipedia
o cechach poryblinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Porybliny, poryblinowce (Isoetales Prantl) – monotypowy rząd roślin z klasy widłaków różnozarodnikowych, zawierający jedną rodzinę współcześnie występujących roślin – poryblinowate Isoetaceae z jednym rodzajem współczesnym – poryblinem Isoetes. W zależności od ujęcia należy tu od ok. 190 do ok. 250 gatunków. Formy wymarłe zaliczane są do kilku rodzajów klasyfikowanych do poryblinowatych i trzech innych rodzin wymarłych.
Wikipedia
o cechach poryblinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin z klasy widłaków różnozarodnikowych
SJP.pl
Porybliny, poryblinowce (Isoetales Prantl) – monotypowy rząd roślin z klasy widłaków różnozarodnikowych, zawierający jedną rodzinę współcześnie występujących roślin – poryblinowate Isoetaceae z jednym rodzajem współczesnym – poryblinem Isoetes. W zależności od ujęcia należy tu od ok. 190 do ok. 250 gatunków. Formy wymarłe zaliczane są do kilku rodzajów klasyfikowanych do poryblinowatych i trzech innych rodzin wymarłych.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin z klasy widłaków różnozarodnikowych
SJP.pl
1. ryjąc porobić bruzdy, otwory w wielu miejscach;
2. spędzić pewien czas ryjąc
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w gwarze łowieckiej: jednorazowy, donośny ryk byka jelenia
SJP.pl
Poryk (ukr. Порик) – wieś na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie chmielnickim, w hromadzie Chmielnik, nad Bohem. W 2022 roku liczyła 843 mieszkańców.
Wikipedia
w gwarze łowieckiej: jednorazowy, donośny ryk byka jelenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porykiwać.
Wiktionary
czas. ryczeć, porykiwać ndk.
rzecz. ryk mrz.
Wiktionary
mający miejsce, następujący po rykowisku
SJP.pl
spędzić pewien czas na rymowaniu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. rysować)
(1.1) dokonany od|rysować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrɨˈsɔvat͡ɕ, AS: porysovać
Wiktionary
czas. rysować
rzecz. porysowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porysować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrɨsɔˈvãɲɛ, AS: porysovãńe
Wiktionary
czas. porysować, rysować
Wiktionary
jeden z głównych koralowców tworzących dzisiejsze rafy koralowe
SJP.pl
1. gwałtowny podmuch wiatru, zamieci;
2. nagłe, gwałtowne uczucie, bez zastanowienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nagły, mocny ruch czy uderzenie siły natury
(1.2) gwałtowne uczucie lub zapał
(1.3) pot. niespodziewana, krótka sytuacja
Wiktionary
(1.2) impuls, przypływ, spazm, wybuch
Wiktionary
uprowadzać kogoś lub coś wbrew czyjejś woli
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. porwać)
(1.1) uprowadzać kogoś lub coś wbrew czyjejś woli
Wiktionary
IPA: pɔˈrɨvat͡ɕ, AS: poryvać
Wiktionary
rzecz. porwanie n., porywanie n., porywacz mos.
przym. porywczy, porywisty
Wiktionary
(1.1) uprowadzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który dokonał porwania, uprowadził (porwał) kogoś
(1.2) człowiek, który uprowadził środek transportu z pasażerami
Wiktionary
IPA: pɔˈrɨvat͡ʃ, AS: poryvač
Wiktionary
rzecz. porywanie n., porwanie n., porywczość ż.
:: fż. porywaczka ż.
czas. porywać ndk., porwać dk.
przym. porywczy
Wiktionary
wzbudzający zachwyt, entuzjazm; zachwycający, wspaniały
SJP.pl
rywalizować z kimś przez pewien czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porywać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔrɨˈvãɲɛ, AS: poryvãńe
Wiktionary
czas. porywać
rzecz. porwanie n., porywacz m.
przym. porywisty
Wiktionary
→ porywczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto jest porywczy
Wiktionary
rzecz. porywacz mos.
przym. porywczy
Wiktionary
łatwo unoszący się gniewem, skłonny do gwałtownych reakcji; popędliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego reakcje lub zachowanie jest gwałtowne
Wiktionary
(1.1) Masz naturę ambitną, porywczą, a ja jestem w stanie dać ci wszystko, co zechcesz.
Wiktionary
IPA: pɔˈrɨft͡ʃɨ, AS: poryfčy
Wiktionary
rzecz. porywacz m., porywaczka ż., porwanie n., porywczość ż.
czas. porywać ndk., porwać dk.
przysł. porywczo
Wiktionary
(1.1) gwałtowny, impulsywny, popędliwy; gw-pl|Śląsk Cieszyński|strzelóny.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: porywiście, porywisto
SJP.pl
cecha wiatru, wskazująca na występowanie porywów
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: porywisty; bardziej porywisty
SJP.pl
1. o wietrze: nasilający się w porywach, raptownie przybierający na sile;
2. odbywający się lub wykonywany w bardzo szybkim tempie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o wietrze silny
Wiktionary
(1.1) Altana padła łupem porywistego wiatru.
Wiktionary
czas. porywać ndk., porwać dk.
rzecz. porywanie n.
Wiktionary
powyrzynać ostrym narzędziem motywy zdobnicze; porzeźbić
SJP.pl
zdrobnienie od: porządek
SJP.pl
1. ład, regularny układ;
2. następowanie czegoś po sobie w ustalonej kolejności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan, w którym jest czysto, coś jest ułożone według jakiegoś planu
(1.2) czynność sprzątania, porządkowania
(1.3) kolejność czegoś
(1.4) mat. uogólnienie pojęć „mniejszy-większy” na zbiory niekoniecznie złożone z liczb;
(1.5) archit. wywodzący się z antyku styl konstrukcyjny i kompozycyjny budowli;
Wiktionary
Porządek (gr. táksis, łac. ordo, nowołac. ordinatio) – wieloznaczny termin stosowany jako termin specjalny w logice, matematyce, metafizyce i w filozofii przyrody. Jako termin niespecjalny posiada funkcje wartościujące i ekspresywne.
Wikipedia
(1.1) Dobrze, że w twoim pokoju jest porządek.
(1.2) Przed Świętami zawsze robimy porządki w domu.
(1.3) Wszystkie nazwiska na tej liście są w porządku alfabetycznym.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɔ̃ndɛk, AS: požõndek
Wiktionary
rzecz. porządki nmos., porządność ż., podporządkowywanie n., porządkowy mos., uporządkowanie n.
:: zdrobn. porządeczek m.
czas. uporządkowywać, porządkować ndk., uporządkować dk.
przym. porządny, porządkowy
przysł. porządnie, porządkowo, za porządkiem
Wiktionary
(1.1) ład, czystość, schludność
(1.2) porządkowanie, sprzątanie
(1.3) kolejność, ustawienie
Wiktionary
sprzątanie domu, mieszkania itp.; robienie porządku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) sprzątanie
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: porządek
Wiktionary
(1.1) Cały ranek robiłam porządki w altanie i szopie.
(1.1) Nie miałeś przypadkiem zrobić porządków na strychu?
Wiktionary
czas. uporządkowywać, porządkować ndk., uporządkować dk.
przym. porządkowy
rzecz. porządek mrz., porządkowy mos.
Wiktionary
(1.1) sprzątanie
Wiktionary
kobieta wyznaczona do pilnowania porządku; dyżurna
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. uporządkować)
(1.1) doprowadzać do ładu
(1.2) układać według określonego planu, np. w określonej kolejności
Wiktionary
(1.2) Magda porządkowała wczoraj książki według autora.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɔ̃ntˈkɔvat͡ɕ, AS: požõntkovać
Wiktionary
rzecz. porządki nmos., porządność ż., porządkowanie n., porządek mrz., porządkowy
przym. porządkowy, porządny
czas. uporządkować, uporządkowywać
przysł. porządnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porządkować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɔ̃ntkɔˈvãɲɛ, AS: požõntkovãńe
Wiktionary
czas. porządkować, uporządkowywać
przysł. porządnie
rzecz. podporządkowywanie n., porządność ż.
Wiktionary
osoba wyznaczona do pilnowania porządku; dyżurny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący robienia lub zaprowadzania porządku
(1.2) znajdujący się w jakimś porządku, kolejności
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba, która zajmuje się zaprowadzaniem porządku
Wiktionary
Porządkowy (marshal) – przeszkolona osoba z obsługi toru, pomaga kierowcom wyjść z samochodu i ewentualnie gasi niewielkie pożary.
Wikipedia
(1.1) Organizatorzy nie zadbali o odpowiednią liczbę służb porządkowych i doszło do tragedii.
(1.2) Liczba porządkowa.
(2.1) Pijanego kibica wyprowadziło dwóch porządkowych.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɔ̃ntˈkɔvɨ, AS: požõntkovy
Wiktionary
rzecz. porządek, porządeczek
:: fż. porządkowa
czas. porządkować, uporządkowywać
przym. porządny
przysł. porządnie
Wiktionary
kobieta mająca zamiłowanie do porządku; pedantka
SJP.pl
człowiek mający zamiłowanie do porządku
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób porządny, przyzwoity
(1.2) bardzo, mocno, silnie
(1.3) dokładnie, należycie, starannie
Wiktionary
(1.3) Elisabeth Pflüger rozbierała się powoli, układając porządnie na krześle garderobę.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɔ̃ndʲɲɛ, AS: požõndʹńe
Wiktionary
rzecz. porządek mrz., porządność ż., porządkowanie n., uporządkowanie n., sporządnienie n., porządkowy mos., podporządkowywanie n.
czas. uporządkowywać, porządkować ndk., uporządkować dk., sporządnieć dk.
przym. porządny, porządkowy
Wiktionary
(1.1-3) przyzwoicie
(1.3) akuratnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: porządnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: porządny
SJP.pl
człowiek mający zamiłowanie do porządku; porządnicki
SJP.pl
kobieta mająca zamiłowanie do porządku; porządnicka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest porządne; cecha tych, którzy są porządni
Wiktionary
rzecz. porządek m., porządeczek m., porządkowanie n., uporządkowanie n.
czas. uporządkowywać, porządkować ndk., uporządkować dk.
przym. porządny, porządkowy
przysł. porządnie, porządkowo
Wiktionary
1. schludny, zadbany;
2. uczciwy, sprawiedliwy;
3. silny, trwały, dobrej jakości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dobrze urządzony, wykonany; solidny
(1.2) uczciwy, dobry, szlachetny, prawy, czysty
(1.3) mocny, duży, intensywny
(1.4) lubiący porządek
Wiktionary
(1.1) Tym razem kup jakieś porządne radio; poprzednie zepsuło się po miesiącu.
(1.2) Marzę o porządnej dziewczynie, która nigdy mnie nie zawiedzie.
(1.3) Spuścili mu porządne manto.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɔ̃ndnɨ, AS: požõndny
Wiktionary
rzecz. porządkowy mos., porządek mrz., porządność ż., podporządkowywanie n.
przym. porządkowy
przysł. porządnie
czas. uporządkowywać, porządkować ndk., uporządkować dk.
Wiktionary
tylko w wyrażeniu: w porząsiu - potocznie: w porządku, dobrze (w znaczeniu zgody na coś, przyzwolenia)
SJP.pl
obszar zalewowy rzeki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) teren położony nad rzeką
Wiktionary
W Polsce
Wikipedia
rzecz. rzeka ż., porzeczka ż.
Wiktionary
1. krzew o jadalnych owocach zebranych w grona; rosnący dziko lub uprawiany w ogrodach;
2. owoc takiego krzewu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ribes|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny agrestowatych;
(1.2) spoż. owoc porzeczki (1.1)
(1.3) tylko w lm. uczn. grono pedagogiczne
Wiktionary
Porzeczka (Ribes L.) – rodzaj krzewów z monotypowej rodziny agrestowatych Grossulariaceae. Należy tu co najmniej 191 gatunków. Występują one na obszarach o klimacie umiarkowanym i subpolarnym na półkuli północnej oraz w strefie międzyzwrotnikowej na obszarach górskich. W Polsce rośnie dziko 6 gatunków. Porzeczki to krzewy rosnące w różnych siedliskach – od mokradeł poprzez lasy różnego typu i tereny skaliste na obszarach o suchym klimacie i w górach. Rzadko rosną też jako epifity.
Wikipedia
(1.1) W ogrodzie rosło kilka krzewów porzeczek.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɛt͡ʃka, AS: požečka
Wiktionary
rzecz. porzecze n.
przym. porzeczkowy
Wiktionary
(1.2) reg. pozn. kujawy|świętojanka.
(1.3) winogron
Wiktionary
krzew będący krzyżówką agrestu i porzeczki czarnej
SJP.pl
1. ciasto z porzeczkami;
2. przeziernik porzeczkowiec - gatunek motyla, szkodnik porzeczek
SJP.pl
knieżyca porzeczkówka - gatunek pluskwiaka z rodziny puklicowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący porzeczek, ich wzrostu, uprawy, zbioru
(1.2) zrobiony z porzeczek, z dodatkiem porzeczek, mający ich smak
Wiktionary
(1.1) Tam to, niżej, obok ścieżki wysadzonej agrestowymi i porzeczkowymi krzewy, których tylko najwyższe czubki wyglądały ku słońcu, tuliły się pomiędzy sobą i gile, i szczygły, mocno cienkimi łapkami obejmując zimne pręty. (S. Żeromski: Wszystko i nic)
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɛt͡ʃˈkɔvɨ, AS: požečkovy
Wiktionary
rzecz. porzeczka ż.
Wiktionary
napój alkoholowy uzyskiwany przez fermentację miodu pszczelego rozcieńczonego wodą z dodatkiem soku porzeczkowego
SJP.pl
utarte powiedzenie; rodzaj przysłowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) utarte powiedzenie, powiedzonko
Wiktionary
Porzekadło – krótkie i utrwalone wyrażenie językowe, zawierające myśl ogólną o charakterze wskazówki, ostrzeżenia lub komentarza w odniesieniu do danej sytuacji. Porzekadło jest zaliczane do paremii. Pokrewne znaczeniowo i czasem utożsamiane terminy to m.in. „przysłowie” i „powiedzenie”.
Wikipedia
czas. rzec dk.
Wiktionary
Porzewnica – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Mrozy, nad Witówką.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha w Jeruzalu.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) daw. porżnąć, pozarzynać
Wiktionary
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. porżnięcie, pozarzynanie
Wiktionary
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
Wiktionary
Porzowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Gzy. Ma status sołectwa.
Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego. W 1785 roku Porzewo wchodziło w skład klucza czarnostowskiego biskupstwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. porzucić)
(1.1) opuszczać kogoś lub coś; zostawiać, odchodzić od kogoś lub czegoś
(1.2) przestawać coś wykonywać, przestawać zajmować się czymś
Wiktionary
(1.1) Wlokąc ciężary po bruku, zgięci, oglądali się z obawą na boki, porzucali towar pod murem i biegli z powrotem.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒut͡sat͡ɕ, AS: požucać
Wiktionary
czas. porzucić dk.
rzecz. porzucanie n., porzucenie
ims. porzucony
Wiktionary
(1.1) zostawiać, opuszczać, odchodzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porzucać.
Wiktionary
czas. porzucać ndk.
rzecz. porzucenie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zrezygnowanie z czegoś
(1.2) rozstanie się z czymś lub kimś
(1.3) zaprzestanie robienia czegoś
Wiktionary
Porzucenie – przestępstwo polegające na pozostawieniu własnemu losowi małoletniego poniżej lat 15, albo innej osoby nieporadnej ze względu na swój stan psychiczny lub fizyczny wbrew obowiązkowi troszczenia się o nią.
Porzuceniem jest tylko takie zachowanie, które polega na niezajmowaniu się osobą podopiecznego i zaprzestaniu troszczenia się o nią w okolicznościach wskazujących na to, że nie może ona uzyskać wsparcia ze strony innych osób. Dla bytu przestępstwa nie ma znaczenia, czy wskutek zbiegu okoliczności osoba porzucona tę pomoc jednak otrzymała.
Wikipedia
czas. porzucić dk., porzucać ndk.
rzecz. porzucanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. porzucać)
(1.1) dokonany od|porzucać.
Wiktionary
(1.1) Chociaż był dobrym uczniem, porzucił szkołę w wieku trzynastu lat.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒut͡ɕit͡ɕ, AS: požućić
Wiktionary
czas. porzucać
rzecz. porzucenie n.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. zaniechać.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zwymiotować, zwrócić zjedzony uprzednio pokarm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porzygać.
Wiktionary
czas. porzygać dk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) wymiotować przez jakiś okres lub kilkukrotnie
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɨˈɟivat͡ɕ, AS: požyǵivać
Wiktionary
rzecz. rzygi nmos., rzygowiny nmos., rzyganie n., rzygnięcie n., rzygacz m., porzygiwanie n.
czas. rzygać dk., rzygnąć ndk., wyrzygać dk., obrzygać dk., orzygać dk., narzygać dk., zarzygać dk., urzygać dk., zrzygać się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|porzygiwać.
Wiktionary
czas. porzygiwać ndk.
Wiktionary
Holandia:
Wikipedia
skrót od: poseł (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = poseł
Wiktionary
(1.1) Po posiedzeniu komisji pos. Byrka udał się do marszałka sejmu Daszyńskiego, któremu przedstawił uchwały komisji budżetowej.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
spędzić pewien czas na sączeniu czegoś, np. drinka
SJP.pl
1. zajęcie w jakiejś instytucji; stałe zatrudnienie;
2. dawniej: podstawa czegoś, fundament
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce pracy dające stały dochód
(1.2) rodzaj osady służebnej w dawnej Rusi,
(1.3) daw. fundament, podstawa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po ukończeniu studiów objął posadę nauczyciela.
Wiktionary
IPA: pɔˈsada, AS: posada
Wiktionary
rzecz. zdrobn. posadka
Wiktionary
(1.1) stanowisko, zajęcie
Wiktionary
usadawiać;
1. umieszczać, sadzać kogoś wygodnie; usadzać;
2. umieszczać, umiejscawiać coś gdzieś;
3. umieszczać kogoś na wysokim stanowisku w firmie
SJP.pl
zdrobnienie od: posada
SJP.pl
Posadowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Bierutów.
Wikipedia
Fundament (posadowienie) – budowlany element konstrukcyjny przekazujący na podłoże gruntowe całość obciążeń budowli lub maszyn (w przypadku fundamentu pod maszynę lub urządzenie), wykonany z betonu, żelbetu, murowany z cegieł lub kamieni, rzadziej z drewna (budowle lekkie). Pod wpływem przekazywanych obciążeń dochodzi do odkształceń gruntu, co z kolei powoduje osiadanie budowli. W związku z tym dobór odpowiedniego rozwiązania fundamentu (sposobu posadowienia budynku) ma zapewnić:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Posadówka – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kobiele Wielkie.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
1. zajęcie w jakiejś instytucji; stałe zatrudnienie;
2. dawniej: podstawa czegoś, fundament
SJP.pl
Posady – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Pieniężno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
czasownik
(1.1) zarzucać komuś coś, obwiniać kogoś
Wiktionary
(1.1) Nikogo z przemawiających na ekranie podczas tej kampanii nie posądzam bowiem o to, ze smaruje chleb z obu stron margaryną.
Wiktionary
IPA: pɔˈsɔ̃nd͡zat͡ɕ, AS: posõnʒać
Wiktionary
rzecz. posądzenie n., posądzanie n., neosędzia mos.
czas. sądzić, posądzić dk.
Wiktionary
(1.1) podejrzewać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posądzać.
Wiktionary
czas. sądzić, posądzać ndk.
rzecz. neosędzia mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posadzić.
Wiktionary
czas. posadzić
rzecz. sad mrz., sadownik mos./mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) umieścić sadzonki w ziemi
(1.2) umiejscowić na czymś
Wiktionary
(1.1) Kiedy posadziłeś te krzaki?
(1.2) Posadźcie swoje zadki na tamtych taboretach!
Wiktionary
IPA: pɔˈsad͡ʑit͡ɕ, AS: posaʒ́ić
Wiktionary
rzecz. sadownik mos./mrz., sadzonka ż., sadzoneczka ż., posadzka ż., sad mrz., posadzenie n.
czas. sadzić
Wiktionary
(1.1) zasadzić
(1.2) umiejscowić, umieścić, usadowić
Wiktionary
wierzchnia warstwa podłogi, zwykle betonowa lub kamienna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wierzchnia warstwa podłogi;
(1.2) niepokryta niczym betonowa lub kamienna podłoga
(1.3) stpol. płyta do wykładania podłogi lub ściany
Wiktionary
Posadzka – zewnętrzna, wierzchnia, ostatnia warstwa podłogi, będąca jej wykończeniem, często o charakterze dekoracyjnym.
Wikipedia
(1.1) Kto wpadł na pomysł, by przy wejściu kłaść śliską posadzkę? Przecież w zimę tu jest lodowisko!
Wiktionary
IPA: pɔˈsat͡ska, AS: posacka
Wiktionary
rzecz. daw. posadzkarstwo n., posadzkarz m., posadzkarka ż., posadzkowanie n.
przym. posadzkowy, posadzkarski
czas. daw. posadzkować ndk., stpol. posadzić dk.
Wiktionary
(1.1,3) gwara. posiadzka
Wiktionary
przymiotnik od: posadzkarz
SJP.pl
przymiotnik od: posadzka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z posadzką, dotyczący posadzki
Wiktionary
rzecz. posadzka ż.
Wiktionary
wiano, majątek wnoszony przez pannę młodą do małżeńskiej wspólnoty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. rzeźba przedstawiająca człowieka lub zwierzę
Wiktionary
Posag – kapitał, majątek wnoszony mężowi przez żonę przy zawieraniu małżeństwa.
Wikipedia
IPA: ˈpɔsɔ̃ŋk, AS: posõŋk
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. posążek m.
przym. posągowy
przysł. posągowo
Wiktionary
(1.1) figura, statua
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób majestatyczny, niczym posąg
(1.2) stojąc mocno jak posąg
Wiktionary
rzecz. posąg mrz., posągowość ż.
:: zdrobn. posążek mrz.
przym. posągowy
Wiktionary
(1.1) dostojnie, majestatycznie, wspaniale, wyniośle
(1.2) nieruchomo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. obszar na północ od dolnego biegu Sanu;
Wiktionary
(1.1) Mieszkańców Posania stanowili w większości grekokatolicy.
Wiktionary
(1.1) Nadsanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina położona w dolinie rzeki Sawy, na obszarze Słowenii, Chorwacji, Bośni i Serbii
Wiktionary
Posawie (boś., chorw., serb., słoweń. Posavina) – kraina geograficzna w Bośni i Hercegowinie, Chorwacji, Serbii i Słowenii. Rozpościera się wzdłuż środkowego i dolnego biegu rzeki Sawa na długości ok. 400 km, zajmując powierzchnię 10 000 km².
Wikipedia
przym. posawski, sawski
rzecz. Sawa mos./ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Posawiem, położony na Posawiu
Wiktionary
rzecz. Posawie n., Sawa ż.
przym. sawski
Wiktionary
zdrobnienie od: posag
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: posąg
(1.2) mały posąg, rzeźba
Wiktionary
IPA: pɔˈsɔ̃w̃ʒɛk, AS: posõũ̯žek
Wiktionary
rzecz. posąg m.
przym. posągowy
przysł. posągowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: posażnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: posażny
SJP.pl
1. o kobiecie niezamężnej: mająca duży posag;
2. dawniej: dotyczący posagu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o kobiecie niezamężnej: mająca duży posag
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący posagu
Wiktionary
rzecz. posag mrz., doposażenie n., doposażanie n., powyposażanie n., uposażenie n., uposażanie n., wyposażenie n., wyposażanie n.
czas. doposażyć dk., doposażać ndk., powyposażać dk., uposażyć dk., uposażać ndk., wyposażyć dk., wyposażać ndk.
przym. posagowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. hist. rodzaj lemoniady z octu winnego, wody i miodu przyprawionego kolendrą; pospolity, codzienny napój w starożytnym Rzymie
Wiktionary
scalić po kolei, wiele razy
SJP.pl
taki, który zwiądł, usechł; poschły
SJP.pl
taki, który zwiądł, usechł; poschnięty
SJP.pl
1. ograniczać ilość spożywanego pokarmu, np. z przyczyn zdrowotnych;
2. zachowywać post z przyczyn religijnych
SJP.pl
czasownik
(1.1) przestrzegać postu nakazanego przez religię
Wiktionary
IPA: ˈpɔɕt͡ɕit͡ɕ, AS: pośćić
Wiktionary
rzecz. post m., poszczenie n., postnik mos.
przym. postny
Wiktionary
ułożyć pościel, przygotować łóżko do spania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyposażenie łóżka rozkładane do spania – poduszki, prześcieradło, przykrycie
(1.2) prześcieradło i powłoczki na pościel (1.1), które można zdejmować i prać
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od pościelić
Wiktionary
Posłanie − przedmioty umożliwiające wypoczynek i sen w łóżku. Termin posłanie używany jest współcześnie naprzemiennie z terminem pościel, choć mianem pościeli oznaczało się zazwyczaj wierzchnie elementy posłania − w tym dawniej pierzyny (rodzaj kołdry).Obecnie rozdzielono nazwy kołdra i pościel, aby łatwiej rozróżniać przedmioty.
Wikipedia
(1.1) Od babci Ani mam komplet puchowej pościeli.
(1.2) W internacie pościel wymienia się raz na dwa tygodnie.
(2.1) Jacku, pościel sobie łóżko zanim pójdziesz kąpać się.
Wiktionary
IPA: ˈpɔɕt͡ɕɛl, AS: pośćel
Wiktionary
rzecz. pościelówka ż., ściółka ż., pościelenie n., ścielenie n., pościelówa ż., wyściółczak m.
czas. pościelić dk., ścielić ndk.
przym. pościelowy, ściółkowy
Wiktionary
(1.1) bety
Wiktionary
1. ułożyć pościel, przygotować miejsce do spania; posłać;
2. dawniej: rozpostrzeć coś; rozciągnąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ścielić)
(1.1) przygotować pościel do spania
(1.2) daw. doprowadzić do rozłożenia, położenia czegoś lub kogoś na jakiejś części terenu
Wiktionary
rzecz. wyściółczak m., pościel ż., pościelenie n., pościelisko n., pościelowość ż., pościelówa ż., pościelówka ż.
przym. pościelony, pościelowy
czas. ścielić
Wiktionary
(1.1) posłać
(1.2) położyć, rozciągnąć, rozłożyć, rozpostrzeć
Wiktionary
potocznie: nastrojowy utwór muzyczny, nadający się do spokojnego tańca w parze, tworzący nastrój intymności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) romantyczny, nastrojowy utwór muzyczny, rzekomo dobry w pościeli, w intymnej sytuacji
Wiktionary
(1.1) Nie gram na fortepianie, ani nie potrafię śpiewać, ale lubię słuchać pościelów.
Wiktionary
rzecz. pościel ż., pościelówka ż., ściółka ż., pościelenie n., ścielenie n., wyściółczak m.
czas. pościelić dk., ścielić ndk.
przym. pościelowy, ściółkowy
Wiktionary
(1.1) muzyka pościelowa
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pościelą, dotyczący pościeli
Wiktionary
rzecz. pościel ż., pościelówka ż., ściółka ż., pościelenie n., ścielenie n., pościelówa ż., wyściółczak m.
czas. pościelić dk., ścielić ndk.
przym. ściółkowy
Wiktionary
potocznie: ściemniać (kłamać) przez pewien czas
SJP.pl
gonienie, ściganie kogoś; pogoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ściganie kogo lub czego
(1.2) przen. przesadne staranie się, by coś zdobyć
(1.3) grupa osób biorąca udział w gonitwie
Wiktionary
Pościg (ang. pursuit) – to natarcie na wycofującego się przeciwnika; ta forma natarcia ma na celu uchwycenie terenu, odcięcie lub pokonanie wycofujących się wojsk przeciwnika. Może on być efektem pomyślnego rozwijania powodzenia, gdy przeciwnik utracił zdolność skutecznego stawiania oporu.
Wikipedia
przym. pościgowy
Wiktionary
(1.1) gonitwa, pogoń, ściganie
(1.2) dążenie, zabieganie, gonitwa, pogoń
(1.3) pogoń
Wiktionary
1. spędzić pewien czas na ściganiu;
2. pościgać się:
a) pościgać jeden drugiego;
b) porywalizować z kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od post
Wiktionary
(1.1) To nie post, lecz tylko mały pościk.
Wiktionary
rzecz. post m.
Wiktionary
gwarowo: posłanie, legowisko; pościel
SJP.pl
[czytaj: poskrolować] spędzić pewien czas na przewijaniu wyświetlanej zawartości na urządzeniu elektronicznym
SJP.pl
spędzić pewien czas na sędziowaniu
SJP.pl
podzielić coś na elementy składowe
SJP.pl
podzielić coś na segmenty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podzielenie czegoś na grupy według przyjętego kryterium
Wiktionary
rzecz. segregacja ż., segregator m., segregacjonizm m., segregacjonista m., segregowanie n.
czas. posegregować dk., segregować ndk.
przym. segregacjonistyczny
Wiktionary
mit. gr. bóg morza, opiekun żeglarzy i rybaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg mórz, trzęsień ziemi, żeglarzy, rybaków i koni, utożsamiany z rzymskim Neptunem;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Posejdon uchodził za syna Kronosa i Rei oraz męża Amfitryty.
(1.1) Atrybutem Posejdona był trójząb, którym wzburzał morze i wstrząsał ziemią.
(1.1) Posejdonowi podlegały razem z morzem wyspy, nadbrzeża, przystanie.
(1.1) Posejdonowi poświęcona była bajeczna wyspa Atlantyda, którą władali jego potomkowie.
Wiktionary
IPA: pɔˈsɛjdɔ̃n, AS: posei ̯dõn
Wiktionary
przym. Posejdonowy
rzecz. Posydończyk mos.
Wiktionary
(1.1) Neptun
Wiktionary
taki jak u Posejdona, charakterystyczny dla Posejdona
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Posejdona
Wiktionary
(1.1) Grecy czcili Posejdonowy ołtarz.
Wiktionary
rzecz. Posejdon mos., Posydończyk mos.
Wiktionary
potocznie: poseksić się - spędzić pewien czas na uprawianiu seksu; pobzykać się, pociupciać się, podmuchać się
SJP.pl
spędzić pewien czas na selekcjonowaniu; powybierać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący posłów
Wiktionary
(1.1) Opinie o immunitecie poselskim są jasne. Z ostatnich badań CBOS-u wynika, że 57% ankietowanych opowiada się za jego zniesieniem w myśl zasady, że nie ma równych i równiejszych.
Wiktionary
rzecz. poselstwo n., poseł m., posłanka ż., Poseł mos./ż.
czas. posłować ndk.
Wiktionary
misja, posłannictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) misja dyplomatyczna
(1.2) siedziba misji dyplomatycznej
(1.3) urząd posła
(1.4) sprawowanie urzędu posła
(1.5) misja powierzona posłowi lub grupie posłów
(1.6) daw. ogół posłów w sejmie
Wiktionary
Poseł – przedstawiciel dyplomatyczny reprezentujący swoje państwo w obcym państwie lub wobec obcego monarchy. We współczesnej praktyce dyplomatycznej bardzo rzadko używany tytuł. Zgodnie z Konwencją wiedeńską o stosunkach dyplomatycznych, poseł jest szefem misji dyplomatycznej w tzw. drugiej klasie. Poseł jest akredytowany przy głowie państwa przyjmującego, wypełnia takie same funkcje dyplomatyczne, jak szefowie misji w pierwszej klasie (ambasadorzy, nuncjusze apostolscy) i przysługują mu takie same przywileje i immunitety dyplomatyczne. Według zasad precedencji protokołu dyplomatycznego ustępuje jednak pierwszeństwa wszystkim szefom misji w pierwszej klasie.
Wikipedia
(1.1) Obecność młodego kniazia nadała królewskiemu poselstwu cechę nadzwyczaj uroczystą, wbrew życzeniom Zbigniewa.
Wiktionary
przym. poselski
przysł. poselsko
rzecz. posłaniec mos., posłanka ż., poseł mos., posyłka ż.
Wiktionary
rzadko, gwarowo: melancholia, żal, smutek
SJP.pl
przysłówek
(1.1) smutno, przygnębiająco
Wiktionary
(1.1) Od śmierci babci, dziadek wygląda raczej posępnie.
Wiktionary
czas. posępnieć ndk.
przym. posępny
rzecz. posępność ż.
Wiktionary
(1.1) ponuro
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: posępnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: posępny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto posępny; cecha tego, co posępne
Wiktionary
rzecz. posępnienie n., sposępnienie n.
czas. posępnieć ndk., sposępnieć dk.
przym. posępny
przysł. posępnie
Wiktionary
(1.1) ponurość
Wiktionary
1. okazujący swoim wyglądem i zachowaniem przygnębienie i smutek;
2. budzący przykre uczucia lub smutny nastrój
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) okazujący smutek lub przygnębienie
(1.2) wywołujący przykre uczucia: smutek, przybicie, itp.
Wiktionary
czas. posępnieć, zasępić się
rzecz. posępność ż.
przysł. posępnie
Wiktionary
(1.1) pochmurny, ponury, poważny, przygnębiony, smutny
(1.2) przygnębiający, grobowy, odpychający, srogi
Wiktionary
spędzić pewien czas na serfowaniu; posurfować
SJP.pl
taki, który był naprawiany w serwisie
SJP.pl
1. wydzielony teren, nieruchomość;
2. dawniej: dzierżawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teren stanowiący czyjąś własność
(1.2) daw. dzierżawa
(1.3) daw. posiadanie czegoś
Wiktionary
(1.1) Proszę nie parkować przed moją posesją.
Wiktionary
rzecz. posesor mos.
Wiktionary
(1.1) działka
Wiktionary
dawniej: właściciel posiadłości ziemskiej lub nieruchomości miejskiej
SJP.pl
Posesjonat (z łac. possessio, posiadanie) – w dawnym prawie polskim posiadacz (domyślnie: nieruchomego majątku).
Określenie to dotyczyło szlachciców posiadających dobra ziemskie oraz mieszczan posiadających nieruchomość na terenie miasta. Prawo nadane mieszczanom w Konstytucji 3 maja (w ustawie Prawo o miastach) umożliwiało im także nabycie prawa własności na dobrach ziemskich.
Wikipedia
1. dawniej: posiadacz; właściciel;
2. dzierżawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. właściciel, posiadacz
(1.2) daw. dzierżawca
Wiktionary
Dzierżawa (dawniej też: arenda, harenda) – jeden z typów umów prawa cywilnego. Reguluje ją Kodeks cywilny w art. 693-709, przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o najmie (art. 659-692). Dzierżawa należy do umów nazwanych, dwustronnie zobowiązujących, wzajemnych i konsensualnych (tzn. dochodzących do skutku przez zgodne oświadczenie woli stron). Polega na udostępnieniu innej osobie prawa lub rzeczy, natomiast (w odróżnieniu np. od pożyczki) nie przenosi własności. Przedmiotem dzierżawy może być tylko rzecz lub prawo przynoszące pożytki.
Wikipedia
IPA: pɔˈsɛsɔr, AS: posesor
Wiktionary
rzecz. posesja, posesjonat, posesywność
przym. posesorski, posesywny
Wiktionary
dawniej: posiadaczka, właścicielka
SJP.pl
dotyczący posiadania (np. nieruchomości)
SJP.pl
zdrobnienie od: posesja
SJP.pl
następujący, odbywający się po sesji (egzaminacyjnej itp.)
SJP.pl
dzierżawczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. dzierżawczy
Wiktionary
IPA: ˌpɔsɛˈsɨvnɨ, AS: posesyvny
Wiktionary
rzecz. posesywność, posesor
przym. posesorski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. dotyczący okresu po klęsce Cesarstwa Rosyjskiego w wojnie krymskiej
Wiktionary
(1.1) Wziął też z miejsca czynny udział w życiu politycznym tamtych burzliwych lat wiosny posewastopolskiej i manifestacji patriotycznych.
Wiktionary
1. deputowany, członek parlamentu bądź jego niższej izby;
2. dyplomata reprezentujący państwo, wysyłany w misji stałej lub specjalnej;
3. pot. osoba wysłana celem załatwienia jakiejś sprawy, oznajmienia czegoś itp.; wysłannik, posłaniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. członek Sejmu lub innego parlamentu;
(1.2) osoba wysłana dokądś w określonym celu
(1.3) adm. urz. dyplomata wysłany do innego państwa z oficjalną misją
(1.4) hist. wojsk. żołnierz wysłany do wojska przeciwnika mający ustalić warunki bitwy lub jej zakończenia
Wiktionary
Poseł (także: posłanka w odniesieniu do kobiet) – osoba będąca członkiem parlamentu.
W Polsce poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej jest członkiem niższej izby parlamentu.
Wikipedia
(1.1) Szybko piął się w górę po nowej drabinie partyjnej, został znanym działaczem lokalnym - i posłem RP. Zamierza być nim do emerytury. - To świetny zawód - przekonuje.
(1.3) Czy przybył już poseł z Lechistanu?
Wiktionary
IPA: ˈpɔsɛw, AS: poseu̯
Wiktionary
rzecz. poselstwo n., posyłka ż.
:: fż. posłanka ż.
czas. posłować ndk., posłać dk., posyłać ndk.
przym. poselski
Wiktionary
(1.2) posłaniec, wysłannik
(1.3) emisariusz
Wiktionary
umieścić nasiona w ziemi
SJP.pl
1. wspólne spędzanie czasu w większej grupie, zwykle na imprezie związanej z góralską kulturą ludową;
2. dawniej: wizyta, odwiedzenie
SJP.pl
książkowo:
1. być właścicielem czegoś;
2. charakteryzować się czymś;
3. mieć jakąś wiedzę, umiejętności;
4. dysponować czymś;
5. być w coś wyposażonym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. posiąść)
(1.1) książk. o człowieku: być właścicielem czegoś o dużej wartości
(1.2) opanować jakąś umiejętność, wiedzę w jakiejś dziedzinie
czasownik nieprzechodni dokonany
(2.1) dokonany od|siadać., tylko w lm.
czasownik zwrotny dokonany posiadać się
(3.1) tylko we fraz.
Wiktionary
(1.1) W swoim księgozbiorze posiadam wiele starych książek.
(1.2) Ona posiada ogromną wiedzę na temat sztuki gotyku.
(1.2) Nasza firma posiada doświadczenie w przygotowywaniu projektów budowlanych i wykonawczych.
(2.1) Ptaki odleciały, ale niedaleko posiadały na bliskich drzewach, jakby oczekując, kiedy będę łaskaw się wynieść, ażeby mogły wrócić.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕadat͡ɕ, AS: pośadać
Wiktionary
rzecz. posiadacz m., posiadaczka ż., posiadanie n., posiadłość ż., siad mrz.
czas. siadać, posiąść dk.
wykrz. siad
Wiktionary
(1.1) mieć, dysponować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto coś ma, posiada
Wiktionary
Pojęcia z zakresu prawa rzeczowego:
Wikipedia
IPA: pɔˈɕadat͡ʃ, AS: pośadač
Wiktionary
rzecz. posiadanie n.
:: fż. posiadaczka ż.
czas. posiadać ndk., posiąść dk.
Wiktionary
(1.1) właściciel, posesor
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która coś ma, posiada
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕaˈdat͡ʃka, AS: pośadačka
Wiktionary
rzecz. posiadacz m., posiadanie n., posiadłość ż.
czas. posiadać
Wiktionary
książkowo:
1. być właścicielem czegoś;
2. charakteryzować się czymś;
3. mieć jakąś wiedzę, umiejętności;
4. dysponować czymś;
5. być w coś wyposażonym
SJP.pl
o grupie osób: usiąść kolejno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posiadać.
(1.2) praw. faktyczne władztwo nad rzeczą;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Posiadanie jednego kota prowadzi do posiadania następnego.
(1.2) Posiadanie podlega ochronie prawnej.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕaˈdãɲɛ, AS: pośadãńe
Wiktionary
rzecz. posiadacz mos., posiadaczka ż., posiadłość ż., siad mrz.
czas. siadać, posiadać ndk.
wykrz. siad
Wiktionary
potocznie: spotkanie towarzyskie, na którym zwykle pije się dużo alkoholu; popijacha, popijawa, posiadówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. spotkanie towarzyskie, na którym zwykle pije się dużo alkoholu
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. posiadówka ż.
Wiktionary
(1.1) popijawa, posiadówka
Wiktionary
potocznie: spotkanie towarzyskie, na którym zwykle pije się dużo alkoholu; popijacha, popijawa, posiadówa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od posiadówa
Wiktionary
rzecz. posiadówa ż.
Wiktionary
(1.1) popijawa, posiadówa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teren i zabudowania należące do kogoś
(1.2) daw. posiadanie czegoś
Wiktionary
(1.1) Posiadłość mojego pradziadka obejmowała dworek i 100 hektarów lasu.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕadwɔɕt͡ɕ, AS: pośadu̯ość
Wiktionary
rzecz. posiadanie n., posiadaczka ż., posiadłości
czas. posiadać
Wiktionary
(1.1) nieruchomość, posesja, majątek
Wiktionary
książkowo: tereny należące do jakiegoś państwa
SJP.pl
1. nabyć jakąś wiedzę lub umiejętności;
2. zdobyć coś wartościowego i dysponować tym;
3. odbyć stosunek seksualny
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) książk. stać się właścicielem czegoś o dużej wartości
(1.2) książk. opanować jakąś umiejętność, wiedzę w jakiejś dziedzinie
(1.3) książk. odbyć stosunek seksualny
Wiktionary
czas. siadać, posiadać ndk.
rzecz. posiądnięcie n., nieposiądnięcie n., posiadacz mos., siad mrz.
wykrz. siad
Wiktionary
1. poranić lub zabić, machając energicznie (np. batem, szablą);
2. pokosić; pociąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posiedzieć.
(1.2) zebranie jakiegoś gremium
Wiktionary
(1.2) Ojciec opowiadał, że mówił po włosku wyśmienicie. Ale w różnych okolicznościach, po przedłużających się ceremoniach czy przeciągających się posiedzeniach naukowych, akcent jego włoszczyzny twardniał.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: pośeʒẽńe
Wiktionary
rzecz. posiedziciel m., posiedzicielka ż., posiadywanie n.
:: zdrobn. posiedzonko n.
czas. siedzieć, siadać, posiadywać ndk.
przym. posiedzeniowy
wykrz. siad
Wiktionary
zdrobnienie od: posiedzenie
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonany od|siekać.
Wiktionary
(1.1) Maryla posiekała cebulę i wrzuciła ją do zupy.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕɛkat͡ɕ, AS: pośekać
Wiktionary
rzecz. posiekanie n., sieczka ż., siekacz mrz.
czas. siekać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posiekać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕɛˈkãɲɛ, AS: pośekãńe
Wiktionary
czas. posiekać, siekać
rzecz. sieczka ż., siekacz mrz.
Wiktionary
przenoszenie na pożywki określonych drobnoustrojów w celach naukowych lub diagnostycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. med. rodzaj badania mikrobiologicznego;
(1.2) biol. med. substancja poddawana badaniu mikrobiologicznemu
(1.3) roln. wysianie nasion
(1.4) roln. wysiane ziarna
(1.5) książk. propagowanie idei
(1.6) książk. rezultat, owoce propagowania idei
Wiktionary
Posiew, badanie mikrobiologiczne – podstawowa metoda diagnostyki mikrobiologicznej polegająca na przeniesieniu pobranego materiału biologicznego (od pacjenta, ze środowiska z przedmiotu) na odpowiednie podłoże hodowlane umożliwiające wzrost drobnoustrojów w taki sposób, aby ostatecznie uzyskać pojedyncze, odizolowane kolonie bakterii lub grzybów. Posiew jest podstawą do identyfikacji drobnoustrojów, określenia ich ilości w wyjściowej zawiesinie oraz lekooporności (antybiogram, mykogram).
Wikipedia
(1.1) Pobieranie krwi na posiew musi odbywać się zawsze z nowego nakłucia, nigdy zaś ze stale założonych cewników.
Wiktionary
rzecz. posiewanie n., siemię n., siewca mos., siewnik mrz.
czas. posiać dk., posiewać ndk.
Wiktionary
(1.3) obsiew, siew, wysiew, zasiew
(1.4) zasiew
Wiktionary
rzadko:
1. rzucać nasiona roślin w ziemię dla otrzymania plonów;
2. wywoływać coś negatywnego;
3. potocznie: gubić coś;
4. w biologii: umieszczać bakterie na pożywce w celu przeprowadzenia badań naukowych;
5. posiewać się - zostać posianym; zasiewać się
SJP.pl
duży ptak wodny z rodziny kaczkowatych, rzędu blaszkodziobych, o upierzeniu szarobrązowym, występujący w północno-wschodniej Eurazji, Grenlandii i Islandii, w Polsce sporadycznie (na przelotach); gęś zbożowa, zbożówka
SJP.pl
Gęś zbożowa, posiewnica (Anser fabalis) – gatunek dużego wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zamieszkuje tundrę, lasotundrę i tajgę Eurazji. Zimuje plamowo w pasie od zachodniej Europy po Japonię. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
1. oddając mocz, zmoczyć coś;
2. wypuszczając z czegoś (np. z węża gumowego, sikawki) strumień wody lub jakiegoś płynu, oblać kogoś lub coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posilać.
Wiktionary
rzecz. posiłek m., posilenie n., posiłki nmos.
czas. posilać ndk., posilić dk.
przym. posiłkowy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: posilnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: posilny
SJP.pl
dodający sił; pożywny
SJP.pl
zupa z psiego mięsa - tradycyjne danie kuchni koreańskiej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty siniakami (zwykle po upadku albo pobiciu)
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) uderzyć, pobić kogoś do wystąpienia siniaków
Wiktionary
rzecz. siniak m., posiniaczenie n.
przym. siny
Wiktionary
rzadko: uczynić sinym, pomalować na sino; zasinić
SJP.pl
spędzić pewien czas na siorbaniu
SJP.pl
nazwa jednego z manuałów w organach
SJP.pl
Positif – francuskie czasopismo o tematyce filmowej założone w Lyonie w 1952 roku przez Bernarda Chardère’a. Jest to drugi najstarszy filmowy periodyk francuskojęzyczny po „Cahiers du cinéma”.
W 1954 roku siedzibę redakcji miesięcznika przeniesiono do Paryża. Przez lata zespół redakcyjny zachował swoją autonomię i jest jedynym niezależnym finansowo czasopismem kinowym we Francji. Martin Scorsese stwierdził, że „Positif” to najlepsze kinowe czasopismo na świecie.
Wikipedia
książkowo:
1. pożywienie jedzone dla zaspokojenia głodu, posilenia się;
2. jedzenie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. coś do zjedzenia, pożywienia się
(1.2) czynność jedzenia czegoś
(1.3) zob. posiłki.
Wiktionary
Posiłek – zestaw potraw lub produktów żywnościowych spożywanych stosownie do określonej pory dnia.
Główne posiłki w Polsce to: śniadanie, obiad, podwieczorek i kolacja. W innych strefach kulturowych może to być np. lunch, brunch lub iftar. Uroczystą formą posiłku jest przyjęcie.
Wikipedia
(1.1) Śniadanie to najważniejszy posiłek w ciągu dnia.
(1.1) Wydawaniem posiłków rządziła klika najsilniejszych pacjentów.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕiwɛk, AS: pośiu̯ek
Wiktionary
rzecz. posilanie n.
Wiktionary
(1.1) strawa
Wiktionary
grupa ludzi (zwykle wojska) przysłana dla pomocy komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) wojsk. wsparcie
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: posiłek
Wiktionary
(1.1) Posiłki przysłano za późno, armia dawno już została pokonana.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕiwʲci, AS: pośiu̯ʹḱi
Wiktionary
rzecz. posilanie n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. zasilać
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕiwˈkɔvat͡ɕ, AS: pośiu̯kovać
Wiktionary
rzecz. posiłkowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posiłkować.
Wiktionary
czas. posiłkować ndk.
Wiktionary
posiłować się - spędzić pewien czas na siłowaniu się
SJP.pl
porozmawiać za pośrednictwem Skype'a (komunikatora internetowego)
SJP.pl
wykonywać podskoki co pewien czas
SJP.pl
zeskanować wiele czegoś, jedno po drugim
SJP.pl
rzadko: skąpić;
1. nie dawać komuś czego lub dać za mało;
2. obdarzać czymś w ograniczonym stopniu;
3. żałować czegoś sobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielenie nikłego wsparcia
Wiktionary
czas. poskąpić dk., poskąpić się dk.
Wiktionary
(1.1) pot. pożydzenie
Wiktionary
rodzaj ryb z rzędu flądrokształtnych o spłaszczonym, asymetrycznym ciele
SJP.pl
skazać wiele osób
SJP.pl
poskocz krasny - pająk z rodziny poskoczowatych, prowadzący podziemny tryb życia
SJP.pl
Poskocz (Eresus) – rodzaj pająków z rodziny poskoczowatych. Obejmuje 21 opisanych gatunków. Zamieszkują krainę palearktyczną.
Wikipedia
ryba akwariowa z rzędu okoniokształtnych, która większą część życia spędza na lądzie, zagrzebana w mule; za pomocą płetw piersiowych potrafi wspinać się po pochyłych konarach drzew; skoczek mułowy
SJP.pl
rodzina ryb z rzędu okoniokształtnych; poskoczki mułowe, skoczki mułowe
SJP.pl
o cechach poskoczkowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rodzina pająków
SJP.pl
Poskoczowate (Eresidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae. Obejmuje 9 rodzajów i ponad 100 opisanych gatunków. Większość z nich występuje w Afryce, ale niektóre spotykane są w Europie, Azji i Ameryce Południowej.
Wikipedia
o cechach poskoczowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
stały odstęp (mierzony liczbą żłobków lub wycinków komutatora) między bokami tej samej zwojnicy w uzwojeniu maszyny elektrycznej
SJP.pl
poskradać się - spędzić pewien czas na skradaniu się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poskromić)
(1.1) czynić uległym, łagodnym, pohamowanym
(1.2) ograniczać lub wytłumiać nadmierne odczucia albo uczucia
Wiktionary
rzecz. poskramiacz mos., poskramianie n., poskromiciel mos., poskromienie n.
czas. poskromić dk.
przysł. poskramiająco
Wiktionary
(1.1) kiełzać, kiełznać, okiełznywać, tresować, ujarzmiać
(1.2) kiełzać, kiełznać, okiełznywać, opanowywać, powściągać, ujarzmiać
Wiktionary
1. treser dzikich zwierząt; poskromiciel, pogromca;
2. w fantastyce: osoba potrafiąca zabić lub unieszkodliwić potężne, magiczne stworzenie;
3. osoba lub rzecz powściągająca czyjeś działania, uczucia itp. uważane za szkodliwe
SJP.pl
1. zwyciężczyni, pogromczyni;
2. kobieta tresująca dzikie zwierzęta; treserka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poskramiać.
Wiktionary
rzecz. poskromienie n.
czas. poskramiać ndk., poskromić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poskręcać.
Wiktionary
czas. poskręcać dk.
Wiktionary
urządzenie w lecznicy weterynaryjnej do unieruchamiania zwierzęcia w czasie zabiegu
SJP.pl
Poskrom – urządzenie zbudowane z materiału o dużej wytrzymałości, dawniej z drewna, a współcześnie z kształtowników metalowych, zwykle wyposażone w uchwyty i pasy umożliwiające skrępowanie oraz unieruchomienie dużego zwierzęcia w celu wykonania zabiegu weterynaryjnego lub operacji.
Wikipedia
1. uczynić uległym dzikie zwierzę;
2. zmusić kogoś do posłuszeństwa;
3. powstrzymać, powściągnąć czyjeś pragnienia, dążenia itp. uważane za szkodliwe; pohamować, okiełznać, ujarzmić
SJP.pl
dawniej: treser dzikich zwierząt; poskramiacz, pogromca
SJP.pl
kobieta poskramiająca dzikie zwierzęta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie posłusznym dzikiego zwierzęcia
(1.2) przymuszenie osoby do posłuszeństwa
(1.3) powściągnięcie uczuć lub dążeń
Wiktionary
(1.2) Margrabiowie brandenburscy dla poskromienia buty polskiej zamordowali w niem skrytobójczo króla polskiego Przemysława, który od nich odzyskał Pomorze dla Polski.
Wiktionary
rzecz. poskramianie n.
czas. poskramiać ndk., poskromić dk.
Wiktionary
(1.1) okiełznanie, ujarzmienie
Wiktionary
niewielki chrząszcz z rodziny stonkowatych
SJP.pl
zgromadzić jedno po drugim, w wielu miejscach
SJP.pl
skupić wiele rzeczy, od wielu osób
SJP.pl
skuć po kolei, wiele razy
SJP.pl
środowiskowo: spędzić pewien czas na uprawianiu sportu polegającego na chodzeniu po taśmie napiętej pomiędzy dwoma punktami, głównie drzewami
SJP.pl
odpad z młócki zbożowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. pośladek
Wiktionary
jedna z dwóch silnie umięśnionych części ciała między plecami a udami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. jeden z dwóch umięśnionych obszarów z tyłu ciała między kręgosłupem a udami;
(1.2) zdrobn. od: poślad
Wiktionary
Pośladek – parzysta, topograficzna część ciała człowieka. Okolicę pośladkową (łac. regio glutaea) stanowią przede wszystkim mięśnie, głównie mięsień pośladkowy wielki (poza tym mięsień pośladkowy średni i mięsień pośladkowy mały).
Pośladek ograniczony jest od góry w części przyśrodkowej grzebieniem biodrowym (łac. crista iliaca), a następnie linią łączącą szczyt kości krzyżowej i kolec biodrowy górny przedni. Z boku widoczną linię graniczną stanowi boczna krawędź brzuśca mięśnia wielkiego, a na dole bruzda pośladkowa (łac. sulcus glutealis). W części przyśrodkowej granicą jest karb odbytu (łac. crena ani). Od góry pośladek graniczy z okolicą lędźwiową (łac. regio lumbalis) (tylko w najwyższym punkcie) i okolicą biodrową (łac. regio coxae), na boku z okolicą krętarzową (łac. regio trocheantica). Od dołu graniczy on z okolicą udową tylną (łac. regio femoralis posterior), a w najniższym (bocznym) punkcie z okolicą udową boczną (łac. regio femoralis lateralis). Między prawym a lewym pośladkiem znajduje się u góry okolica krzyżowa (łac. regio sacralis) a pod nią okolica odbytowa (łac. regio analis).
Wikipedia
(1.1) Co chwilę gibon jakiś lub magot, z ohydnie gołym, czerwonym pośladkiem, wyciągał przez kratę rękę kosmatą […] (J. Żuławski: Stara Ziemia)
Wiktionary
IPA: pɔˈɕladɛk, AS: pośladek
Wiktionary
(1.1)
przym. pośladkowy, pośledni
Wiktionary
(1.1) pot. półdupek; dla lm.: pupa, tyłek, rzyć, siedzenie, zad, zadek; wulg. dupa
Wiktionary
→ pośladek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący pośladków
Wiktionary
(1.1) (…) w maksymalnym zgięciu biodra mięsień pośladkowy średni traci swoją mechaniczną przewagę, a grupa tylna mięśni uda zaczyna dominować w prostowaniu stawu biodrowego.
Wiktionary
rzecz. pośladek m.
Wiktionary
gorszy, mniej ceniony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gorszy od innych
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ostatni
Wiktionary
(1.1) W montowaniu i rozwijaniu akcji powieściowej zadawalał się Żeromski chwytami natury nieraz dość pośledniej, jakby żywcem przyjętymi z wzorów literatury popularnej.
(1.1) Gnostycy twierdzili, że świat został stworzony przez bóstwo poślednie, mniejszej rangi, istotę nieudolną, i co więcej – okrutną.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕlɛdʲɲi, AS: pośledʹńi
Wiktionary
rzecz. pośladek m.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: pośledni
SJP.pl
oślinić, obślinić;
1. pokryć z wierzchu śliną;
2. poślinić się -
a) pobrudzić się własną śliną;
b) pobrudzić się wzajemnie swoimi ślinami;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś; naślinić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ruch posuwisty po śliskiej powierzchni
(1.2) zdolność ślizgania się
(1.3) pot. trwanie w wykonywaniu czego ponad zaplanowany czas
Wiktionary
Poślizg – w technice termin odnosi się do odchylenia prędkości przemieszczających elementów mechanicznych lub płynów w wyniku przenoszenia obciążeń stycznych.
W budowie maszyn zjawisko występujące, gdy dwie stykające się powierzchnie poruszają się względem siebie. Poślizg może być pożądany (np. w sprzęgłach poślizgowych, hamulcach ciernych) lub szkodliwy (np. w przekładniach pasowych). Szczególnym przypadkiem poślizgu jest poślizg toczonego koła.
Wikipedia
rzecz. ślizgawka ż., ślizganie n., poślizgnięcie n., poślizgnięcie się n., śliskość ż.
czas. ślizgać się, poślizgać się dk., poślizgiwać się ndk., poślizgnąć się dk.
przym. poślizgowy
przysł. poślizgiem
Wiktionary
(1.2) śliskość
(1.3) opóźnienie
Wiktionary
zachwiać się lub stracić równowagę, idąc po czymś śliskim
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu pluskwiaków
SJP.pl
Poślizgowate (Hydrometridae) – rodzina pluskwiaków różnoskrzydłych z infrarzędu półwodnych i nadrodziny Hydrometroidea.
Wikipedia
o cechach poślizgowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) utracenie równowagi na śliskiej powierzchni
Wiktionary
(1.1) By uniknąć pośliźnięcia, idź po wysypanym żużlu!
Wiktionary
czas. pośliznąć się dk.
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. poślubić)
(1.1) brać z kimś ślub, żenić się lub wychodzić za mąż
Wiktionary
(1.1) Anora, młoda prostytutka z Brooklynu, dostaje szansę na historię o Kopciuszku, kiedy poznaje syna oligarchy i pod wpływem impulsu poślubia go.
Wiktionary
rzecz. ślub m., ślubny m., ślubna ż., ślubowanie n., zaślubiny nmos. lm., poślubienie n., poślubianie n.
przym. ślubny
czas. poślubić dk., ślubować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poślubiać.
Wiktionary
czas. poślubić, poślubiać ndk.
rzecz. poślubienie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. poślubiać)
(1.1) wziąć z kimś ślub, ożenić się lub wyjść za mąż
Wiktionary
IPA: pɔˈɕlubʲit͡ɕ, AS: poślubʹić
Wiktionary
rzecz. ślub m., ślubny m., ślubna ż., ślubowanie n., zaślubiny nmos. lm., poślubienie n., poślubianie n.
przym. ślubny
czas. poślubiać ndk., ślubować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wziąć z kimś ślub
Wiktionary
(1.1) Poślubienie Emilki to moje wielkie marzenie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕluˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: poślubʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. ślub m., ślubny m., ślubna ż., poślubianie ndk.
czas. poślubić dk., poślubiać ndk.
przym. poślubny, ślubny
Wiktionary
rodzaj krzewów i roślin zielnych z rodziny ślazowatych; ketmia, hibiskus, proświrnik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) następujący po ślubie
Wiktionary
(1.1) A teraz przyjeżdża na pomoc jej narzeczonemu, aby przygotować im gniazdko na życie poślubne.
(1.1) Z ustawy (…) mogło nie tylko potomstwo poślubne ale i przedślubne stać się prawem potomstwem (…).
Wiktionary
rzecz. poślubienie n., ślubna ż., ślubny mos.
przym. ślubny
Wiktionary
posmacz indyjski - gatunek drzewa z rodziny nanerczowatych; mango indyjskie, mangusodrzew
SJP.pl
zdrobnienie od: posmak
SJP.pl
pouderzać batem, biczem, rzemieniem itp.; zesmagać, osmagać, wysmagać
SJP.pl
1. utrzymujący się dłużej w ustach nieprzyjemny smak po danej potrawie, napoju;
2. zabarwienie lub charakter czegoś, odczuwane wrażenie, np. posmak skandalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mało intensywny smak czegoś
(1.2) wrażenie dziwności smaku pokarmu lub napoju
(1.3) charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) Generalna zasada mówi, że im dłużej palone są ziarna, tym kawa staje się mocniejsza i ma coraz bardziej gorzkawy posmak.
(1.2) Ten tort ma posmak wędliny.
Wiktionary
rzecz. smak mrz.
:: zdrobn. posmaczek mrz.
czas. posmakować ndk.
przysł. smakowicie, smakowo
Wiktionary
1. skosztować;
2. spróbować czegoś i stwierdzić że sprawia przyjemność
SJP.pl
czasownik
(1.1) dk. smarować - pokrywać czymś powierzchnię
(1.2) dk. smarować - przekupić
Wiktionary
(1.1) Posmarowała bułkę dżemem.
(1.1) Chleb posmarowany czekoladą jest zapewne kaloryczny, ale o poranku stawia na nogi.
(1.2) Trzeba jeszcze tylko posmarować opozycji. (Trzeba jeszcze tylko przekupić opozycję)
Wiktionary
IPA: ˌpɔsmaˈrɔvat͡ɕ, AS: posmarovać
Wiktionary
rzecz. obsmarowanie n., posmarowanie n., smarowanie n., wysmarowanie n., smarowidło n.
czas. smarować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posmarować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔsmarɔˈvãɲɛ, AS: posmarovãńe
Wiktionary
czas. posmarować dk., smarować ndk., wysmarować dk.
rzecz. smar m., smarowidło n.
Wiktionary
spędzić pewien czas na smażeniu
SJP.pl
stać się smutnym, melancholijnym
SJP.pl
stać się smutnym, melancholijnym
SJP.pl
niewielki ptak osiadły z rodziny skowronków, o szaroziemistym upierzeniu, z charakterystycznym, szczeciniastym czubkiem na głowie, występujący w Eurazji oraz w północnej Afryce (w Polsce objęty ochroną); dzierlatka; śmieciuszka
SJP.pl
Dzierlatka (zwyczajna), śmieciuszka, pośmieciuszka (Galerida cristata) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae).
Wikipedia
powydzielać nieprzyjemny zapach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pośmierdywać.
Wiktionary
rzecz. niepośmierdywanie n.
czas. pośmierdywać ndk.
Wiktionary
śmierdzieć przez pewien czas
SJP.pl
przysłówek
(1.1) po śmierci
Wiktionary
(1.1) W 2013 roku Aleksandrze Śląskiej przyznana została pośmiertnie Nagroda Heroiny Polskiego Kina.
Wiktionary
przym. pośmiertny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) zrobiony po czyjejś śmierci; zachodzący po śmierci
Wiktionary
(1.1) Generał Eugeniusz Kuszko w imieniu naczelnego dowódcy WP odczytał rozkaz o odznaczeniu pośmiertnym czołowych bohaterów powstania w getcie.
Wiktionary
przysł. pośmiertnie
Wiktionary
potocznie: spędzić pewien czas na naśmiewaniu się z kogoś lub czegoś
SJP.pl
1. osoba lub rzecz będąca obiektem kpin i wyśmiewania się;
2. wyśmiewanie się, kpiny, szyderstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) drwiny i szyderstwa z kogoś
(1.2) obiekt kpin i szyderstw
Wiktionary
(1.2) Przywdziałem wór jako szatę / i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych.
Wiktionary
czas. pośmiewać ndk.
przym. śmieszny
Wiktionary
(1.1) drwienie, kpienie, wyśmianie, wyśmiewanie
Wiktionary
odnoszący się do czasów po tragedii w Smoleńsku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: spędzić pewien czas na delikatnym dotykaniu wrażliwych miejsc na czyimś ciele; połaskotać, pogilgotać, pogilgać
SJP.pl
1. zasnąć;
2. pozdychać (np. o rybach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) druk. księg. wydawnictwa związane z Poznaniem
Wiktionary
(1.1) Liczne posnaniana udostępnia książnica przy ul. Święty Marcin.
Wiktionary
rzecz. Poznań ż., poznaniak mos., poznanianka ż., Poznański mos., Poznańska ż.
przym. poznański
Wiktionary
środowiskowo: korzystać przez pewien czas z aplikacji mobilnej Snapchat
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Posner – niemieckie nazwisko od miejscowości Posen.
Wikipedia
przestarzale: zjeść śniadanie
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) daw. zjeść śniadanie
Wiktionary
(1.1) Pośniadaj lepiej po raz ostatni, jak człowiek; zaraz ci wyjmę jadło z pieca.
Wiktionary
czas. śniadać ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który występuje bądź zostaje po śniadaniu
Wiktionary
pokryć się śniedzią; ośniedzieć
SJP.pl
pokryć się śniedzią; ośniedzieć
SJP.pl
mały owad drapieżny z rodziny pośnieżkowatych
SJP.pl
o cechach pośnieżkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
Pośnieżkowate (Boreidae) – rodzina małych owadów z rzędu wojsiłek (Mecoptera) obejmująca 23 gatunki o zasięgu holarktycznym.
Są to ciemno ubarwione owady o długości 2–7 mm, głowie wydłużonej w kształcie ryjka, dużych oczach i szeroko rozstawionych przyoczkach. Samice pośnieżek są większe od samców.Żyją w leśnych mchach i nimi się żywią. Nazwa rodziny nawiązuje do ich zimowej aktywności – owady te są aktywne przez cały rok, latem mniej, natomiast zimą, zwłaszcza podczas odwilży, spotyka się je skaczące po śniegu.
Wikipedia
o cechach pośnieżkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
posnuć się - pochodzić bez wyraźnego celu
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo: postny; pośny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. - zob. posowa.
Wiktionary
rezystor załączany szeregowo z odbiornikiem energii elektrycznej; stosowany głównie do rozszerzania zakresu pomiarowego woltomierza; rezystor szeregowy
SJP.pl
Posobnik (opornik dodatkowy) – przetwornik napięcia na prąd. Jest to bardzo dokładny rezystor. Włączony szeregowo z miernikiem, którego wskazania są funkcją prądu, służy do rozszerzenia napięciowego zakresu pomiarowego takiego miernika.
Wikipedia
występujący w szeregu
SJP.pl
mający miejsce po zakończeniu soboru; dotyczący okresu po soborze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kośc. odnoszący się do Kościoła katolickiego i sytuacji w nim po soborze watykańskim II
Wiktionary
rzecz. sobór mrz., soborność ż.
przym. soborowy
Wiktionary
dawniej:
1. laska z zakrzywioną rękojeścią, zwłaszcza biskupia; pastorał;
2. berło dawnych książąt ruskich, mające kształt długiej laski z krzyżykiem
SJP.pl
powstały po upadku socjalizmu, charakterystyczny dla tego okresu
SJP.pl
ostre zakażenie organizmu wywołane obecnością drobnoustrojów we krwi; sepsis, sepsa, endotoksemia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ciężka choroba bakteryjna z obecnością bakterii i ich toksyn we krwi,
Wiktionary
Sepsa, posocznica, endotoksemia (łac. sepsis) – specyficzna reakcja organizmu na zakażenie. Sepsa nie jest samodzielną jednostką chorobową, a obecnie definiuje się ją jako zagrażającą życiu dysfunkcję narządową spowodowaną zaburzoną regulacją odpowiedzi ustroju na zakażenie.
Wikipedia
rzecz. posoka ż.
przym. posoczniczy
Wiktionary
mający niektóre właściwości posocznicy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z posocznicą, dotyczący posocznicy
Wiktionary
rzecz. posocznica ż.
Wiktionary
(1.1) septyczny
Wiktionary
o rannym zwierzęciu, rzadziej człowieku: brodzić krwią, krwawić
SJP.pl
krew rannej, grubej zwierzyny; jucha; farba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. krew w posocznicy
(1.2) łow. krew rannego zwierzęcia
(1.3) przest. krew
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. posocznica ż.
Wiktionary
(1.2) jucha, farba, barwa
Wiktionary
o zapaleniu, wysięku, wycieku: taki, przy którym gromadzi się w ranach posoka
SJP.pl
pies myśliwski z grupy psów gończych, który dzięki doskonałemu zmysłowi węchu, wyczulonemu na zapach krwi zwierzęcej zwanej posoką, potrafi tropić postrzeloną zwierzynę i doprowadzić do niej myśliwego
SJP.pl
Posokowiec – wyspecjalizowany pies myśliwski z grupy psów gończych, który dzięki zmysłowi węchu, wyczulonemu na zapach krwi zwierzęcej zwanej posoką, potrafi tropić postrzeloną zwierzynę i doprowadzić do niej myśliwego (ma nie dopuścić do ucieczki ranionego np. dzika czy jelenia).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posolić.
Wiktionary
IPA: ˌpɔsɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: posolẽńe
Wiktionary
czas. posolić, solić, przesalać
przym. solny, solankowy
rzecz. solanka ż., sól ż.
Wiktionary
dodać sól do danej potrawy
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) dodać soli do potrawy, najczęściej posypując
Wiktionary
(1.1) Posól trochę zupę, bo ma słaby smak.
(1.1) I prawdziwek został uroczyście pokrojony na plasterekasterki, podsmażony na złoto na maśle i lekko posolony zgodnie ze wszystkimi zasadami sztuki kulinarnej. Smakował naprawdę królewsko.
Wiktionary
IPA: pɔˈsɔlʲit͡ɕ, AS: posolʹić
Wiktionary
rzecz. solanka ż., sól ż., solniczka ż., posolenie
czas. przesalać, ndk. solić
przym. solny, solankowy
przysł. słono
Wiktionary
(1.1) osolić
Wiktionary
w recyklingu: urządzenie, na które podawane są odrzuty z turboseparatorów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. i gw-pl|poznań. sufit
Wiktionary
(1.1) Drugiego dnia wlazł na poddasze i zrobiwszy wprzód dziurę w posowie, chciał się przekonać, co się w izbie dziać będzie.
Wiktionary
(1.1) posoba
Wiktionary
powstały, pozostały po rozpadzie Związku Sowieckiego, wchodzący w skład byłego Związku Sowieckiego; posowiecki, poradziecki, postradziecki, postsowiecki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. hist. następujący po epoce sowieckiej
Wiktionary
(1.1) Po II wojnie światowej rozpoczęła się sowiecka okupacja Estonii, na tereny tego kraju przywieziono wtedy wielu Rosjan, Ukraińców i Białorusinów którzy, w większości, pozostali tam do dziś. (…) Podobny problem z posowiecką mniejszością rosyjską występuje także na Łotwie oraz Litwie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔsɔˈvʲjɛt͡sʲci, AS: posovʹi ̯ecʹḱi
Wiktionary
(1.1) postradziecki, poradziecki, postsowiecki
Wiktionary
skrót od: pospolity, pospolicie (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = pospolity
Wiktionary
spędzić pewien czas śpiąc; zażyć trochę snu;
2. pospać się - o pewnej liczbie ludzi lub zwierząt: zapaść w sen, pogrążyć się we śnie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) spać przez pewien czas, zażyć trochę snu
Wiktionary
(1.1) Pośpij jeszcze, dziś sobota.
Wiktionary
IPA: ˈpɔspat͡ɕ, AS: pospać
Wiktionary
rzecz. pospanie n., śpiący mos.
czas. spać
ims. śpiący
przym. śpiący
Wiktionary
spędzić pewien czas na spacerowaniu; poprzechadzać się
SJP.pl
1. spalić po kolei, wiele razy; popalić;
2. przemienić po kolei części zjedzonego pokarmu na energię i ciepło
SJP.pl
wywołany przez spaliny
SJP.pl
spędzić pewien czas na spamowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pospać.
Wiktionary
czas. pospać dk.
Wiktionary
spędzić pewien czas na spekulowaniu
SJP.pl
spełnić wiele czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spieszenie się, robienie czegoś szybko
Wiktionary
(1.1) Wyszliśmy w pośpiechu, by nie spóźnić się na pociąg.
Wiktionary
IPA: ˈpɔɕpʲjɛx, AS: pośpʹi ̯eχ
Wiktionary
przym. pospieszny
przysł. pospiesznie
czas. pośpieszyć (się)/pospieszyć (się), pośpieszać/pospieszać
rzecz. pośpieszenie/pospieszenie
Wiktionary
(1.1) stpol. kwapienie
Wiktionary
1. sprać z czegoś wiele plam;
2. pospierać się:
a) pokłócić się z kimś;
b) zniknąć lub wyblaknąć na skutek prania;
c) spędzić pewien czas na kłóceniu się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) udawać się dokądś z pośpiechem
(1.2) zabierać się do czegoś bezzwłocznie
(1.3) kazać komuś robić coś szybciej
Wiktionary
(1.1) Ujrzał ją na peronie i pośpieszył w jej kierunku.
(1.2) Kiedy zobaczył szefa pośpieszył z wyjaśnieniem, dlaczego nie był na wczorajszym szkoleniu.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕpʲjɛʃat͡ɕ, AS: pośpʹi ̯ešać
Wiktionary
rzecz. pośpiech
czas. śpieszyć, dk. pośpieszyć (pospieszyć), pospieszać
przym. pośpieszny (pospieszny)
przysł. pośpiesznie (pospiesznie)
Wiktionary
w sposób nakłaniający do pośpiechu; pośpieszająco, ponaglająco, przynaglająco
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pospieszalski (forma żeńska: Pospieszalska, liczba mnoga: Pospieszalscy) – polskie nazwisko.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pośpieszać.
Wiktionary
rzecz. pospieszny m.
czas. pośpieszać, śpieszyć
przym. pospieszny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pośpieszyć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕpʲjɛˈʃɛ̃ɲɛ, AS: pośpʹi ̯ešẽńe
Wiktionary
rzecz. pośpiech
czas. pośpieszyć, śpieszyć
Wiktionary
potocznie o pospiesznym autobusie, tramwaju lub pociągu; pośpieszniak
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w pośpiechu, z pośpiechem
Wiktionary
(1.1) Pośpiesznie załatałem mu spodnie topornym ściegiem.
(1.1) Zapłaciłam rachunek i wyszłyśmy pośpiesznie.
Wiktionary
rzecz. pośpiech mrz.
czas. pośpieszyć
Wiktionary
(1.1) naprędce, prędko, prędziutko, szybko, szybciutko, śpiesznie / spiesznie, jak mucha w ukropie, na chybcika, war. pospiesznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pospiesznie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: pośpieszny; bardziej pośpieszny
SJP.pl
wykonywanie czegoś w pośpiechu; pośpieszność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pospieszne
Wiktionary
Czynnik Lorentza – wyrażenie pojawiające się często we wzorach przy transformacji wielkości między układami odniesienia w szczególnej teorii względności.
Czynnik ten jest równy:
Wikipedia
przym. pospieszny
przysł. pospiesznie
rzecz. pospieszny mrz.
Wiktionary
pośpieszny;
1. dziejący się lub wykonywany w pośpiechu; żwawy, szybki;
2. poruszający się lub działający szybciej od innych;
3. podejmowany zbyt szybko lub nieprzemyślany; gorączkowy, pochopny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. pospieszny.
Wiktionary
czas. śpieszyć
Wiktionary
(1.1) pospieszny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. pośpieszać)
(1.1) zob. pośpieszać.
czasownik zwrotny dokonany pośpieszyć się (ndk. brak)
(2.1) zrobić coś szybciej
(2.2) żart. iron. zrobić coś przedwcześnie, nietrafnie przewidując rozwój sytuacji
Wiktionary
(2.1) Pośpiesz się z tym sprzątaniem, bo zaraz przychodzą goście.
(2.2) Obawiam się, że pośpieszyłeś się z oblewaniem tego awansu, podobno na to stanowisko mają przyjąć kogoś zupełnie nowego.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕpʲjɛʃɨt͡ɕ, AS: pośpʹi ̯ešyć
Wiktionary
rzecz. pośpiech, pośpieszenie
czas. pośpieszać, pospieszać, pospieszyć, śpieszyć
przym. pośpieszny (pospieszny)
przysł. pośpiesznie (pospiesznie)
Wiktionary
1. melodyjne dźwięki wydawane przez ptaki; zaśpiew;
2. śpiewna intonacja w mowie; zaśpiew;
3. cichy, przerywany śpiew; pośpiewywanie
SJP.pl
śpiewać przez pewien czas
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) śpiewać przez jakiś czas
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) daw. nadążać
Wiktionary
(1.1) Przy ognisku pośpiewaliśmy sobie pieśni harcerskich i szant.
Wiktionary
czas. śpiewać ndk.
Wiktionary
spić po kolei, wiele razy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) powszechnie, ogólnie
(1.2) zwyczajnie, zwykle
(1.3) rzad. prostacko, gminnie
Wiktionary
(1.1) Słowa tego używa się pospolicie.
Wiktionary
rzecz. pospolitość ż., pospolitak m., niepospolitość ż.
czas. pospolicieć ndk.
przym. pospolity
Wiktionary
stawać się pospolitym, zwyczajnym; powszednieć
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pospolicie
SJP.pl
1. żołnierz pospolitego ruszenia w dawnym wojsku polskim;
2. dawniej:
a) osoba prosta, nieokrzesana; prostak;
b) osoba z pospólstwa, gminu; plebejusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. żołnierz pospolitego ruszenia w dawnym wojsku polskim
(1.2) przest. człowiek prosty, nieokrzesany; dawniej również człowiek z pospólstwa
Wiktionary
przym. pospolity
przysł. pospolicie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pospolite
Wiktionary
przym. pospolity
przysł. pospolicie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: pospolity; bardziej pospolity
SJP.pl
1. często się zdarzający, powszechnie występujący;
2. dostępny dla wszystkich, bez cech ekskluzywności;
3. prostacki, chamski, wulgarny;
4. dawniej: wchodzący w skład ogółu lub służący wszystkim; publiczny, wspólny;
5. część nazw systematycznych wielu roślin i zwierząt, np. krwawnik pospolity, foka pospolita;
6. rzeczownik pospolity - rzeczownik, który nie jest imieniem własnym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wszędzie lub powszechnie spotykany, często się zdarzający, powszechnie znany
(1.2) jeden z wielu, zwyczajny
(1.3) cechujący się odrobiną wulgarności, ordynarności
(1.4) książk. będący częścią ogółu, stanowiący ogół
(1.6) gw-pl|Warmia. wspólny
Wiktionary
(1.1) Jednym z najpospolitszych ptaków w Polsce jest wróbel zwyczajny.
Wiktionary
IPA: ˌpɔspɔˈlʲitɨ, AS: pospolʹity
Wiktionary
przym. pospolitacki, pospolitowanie
czas. pospolicieć, przest. pospolicić, stpol. pospolito
Wiktionary
(1.1-4) przest. pospólny
(1.1-2) powszechny, powszedni, zwykły, zwyczajny, normalny
(1.2) przeciętny, szablonowy, tuzinkowy, banalny, prosty, potoczny, utarty, oklepany, konwencjonalny, płaski
(1.3) trywialny, prostacki, ordynarny, wulgarny, niewybredny, niewykwintny
Wiktionary
przestarzałe: należący do ogółu, przeznaczony dla wszystkich; wspólny, powszechny
SJP.pl
1. ubogie mieszczaństwo; plebs;
2. dawniej: pogardliwie o tłumie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ludzie prości, biedni, bez przywilejów
(1.2) pogard. ludzie ciemni, zachowujący się ordynarnie
Wiktionary
Pospólstwo – warstwa społeczna zamieszkująca miasta w okresie średniowiecza, średniozamożni rzemieślnicy, drobni kupcy i kramarze. Pospólstwo posiadało prawo miejskie, jednak patrycjat nie dopuszczał go do piastowania urzędów w mieście. Pospólstwo walczyło o wpływy w radach miejskich i w XV–XVI wieku w niektórych miastach uzyskało reprezentacje.
Wikipedia
przym. pospolity
Wiktionary
(1.1) gmin, plebs, lud
(1.2) hołota, motłoch, tłuszcza
Wiktionary
krzew z rodziny pospornicowatych, mający skórzaste liście i kwiaty oraz zapach pomarańczy
SJP.pl
Pospornica, skorzec (Pittosporum) – rodzaj roślin z rodziny pospornicowatych. Obejmuje 226 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje środkową i południową Afrykę, wyspy na Oceanie Indyjskim (Madagaskar, Seszele, Maskareny), południową i wschodnią Azję, Australię, Nową Zelandię i wyspy na Pacyfiku. Jeden izolowany gatunek P. coriaceum rośnie na Maderze i jednym stanowisku na Teneryfie. Niektóre gatunki rozprzestrzenione zostały poza naturalnym zasięgiem. Pospornica falista P. undulatum jest bardzo problematycznym gatunkiem inwazyjnym w Ameryce Środkowej, na Azorach, w południowej Afryce, Australii, Nowej Zelandii i na Hawajach. Rośliny te zasiedlają lasy różnych typów, często rosną na terenach skalistych i na wybrzeżach. Ich zwykle wonne kwiaty zapylane są przez owady.
Wikipedia
o cechach pospornicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach pospornicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
dawniej: wspólnie, razem, wespół; pospołu
SJP.pl
materiał sypki lub kawałkowy niesortowany (np. węgiel, kruszywo budowlane)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. geol. sypkie lub kawałkowe, niesortowane kruszywo kopalne lub rzeczne (np. materiał budowlany, węgiel itp.);
(1.2) daw. spoż. cienka słonina poprzerastana mięsem
(1.3) daw. hist. wspólnota
Wiktionary
Pospółka – materiał sypki lub kawałkowy niesortowany (np. węgiel, kruszywo budowlane). Pospółka to jednocześnie grunt rodzimy mineralny zbliżony do piasku i żwiru.
Materiał ten określony jest normą PN-B-02480:1986 i charakteryzuje się zawartością sumy frakcji żwirowej i kamienistej pomiędzy 10 a 50%( 50 % ≥ fk+fż > 10 % ). W przypadku występowania frakcji iłowej w ilości ponad 2% (fi > 2 %), określa się taki materiał jako pospółkę gliniastą. Uziarnienie graniczne pospółki od 0,075 mm do 63 mm.
Wikipedia
(1.1) Na skalę lokalnych potrzeb eksploatowane są występujące tu pokłady piasku, żwiru i pospółki, a także granitu.
(1.3) Spoistość patriarchalnego ustroju umacniały nadto rolnicze pospółki siabrowskie o udziałowym sposobie gospodarowania przez członków związanych pokrewieństwem zarówno naturalnym, jak i sztucznym.
Wiktionary
IPA: pɔˈspuwka, AS: pospuu̯ka
Wiktionary
rzecz. spółka ż., spóła ż.
przym. pospólny, wspólny
przysł. społem, pospołu
Wiktionary
dawniej: wspólnie, razem, wespół; pospołem
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. razem, wspólnie
Wiktionary
(1.1) Rzymianie nigdy nie zaliczali Greków do barbarzyńców, lecz uważali siebie pospołu z Grekami za przeciwieństwo barbarzyńców.
Wiktionary
rzecz. pospółka ż., zespół mrz.
przym. pospolity
Wiktionary
(1.1) razem, wspólnie, wespół, wraz, społem
Wiktionary
sprowadzić po kolei, wiele razy
SJP.pl
spryskać po kolei, wiele razy
SJP.pl
uporządkować, wyczyścić
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|sprzątać.
Wiktionary
(1.1) Przyjeżdżała do jego domu na przedmieściu raz w miesiącu, żeby posprzątać, uprać i ugotować.
Wiktionary
IPA: pɔˈspʃɔ̃ntat͡ɕ, AS: pospšõntać
Wiktionary
rzecz. posprzątanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posprzątać.
Wiktionary
czas. posprzątać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posprzeczać.
Wiktionary
czas. posprzeczać dk.
Wiktionary
świadczenie wsparcia po sprzedaży czegoś, np. samochodu
SJP.pl
związany z usługą świadczoną po sprzedaży czegoś
SJP.pl
pchając, zrzucić wiele osób lub rzeczy
SJP.pl
posrać się - wulgarnie:
1. wypróżnić się mimowolnie; zesrać się;
2. zepsuć się; schrzanić się, skopać się
SJP.pl
wulgarnie:
1. taki, który się posrał (ubrudził się kałem);
2. nienormalny, odbiegający od normy; pojebany, porąbany, popieprzony
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pokrywać coś warstwą srebra
(1.2) sprawiać, że coś nabiera srebrnego koloru lub połysku
czasownik zwrotny niedokonany posrebrzać się
(2.1) zostawać pokrytym warstwą srebra
(2.2) nabierać srebrnego koloru lub połysku
(2.3) przen. siwieć
Wiktionary
IPA: pɔˈsrɛbʒat͡ɕ, AS: posrebžać
Wiktionary
czas. posrebrzyć dk.
rzecz. posrebrzenie n., posrebrzanie n., srebro n.
przym. srebrzysty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posrebrzać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔsrɛˈbʒãɲɛ, AS: posrebžãńe
Wiktionary
czas. posrebrzać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie odnoszący się do czegoś wprost; nie dotyczący czegoś bezpośrednio
(1.2) znajdujący się między dwoma stanami lub dwiema wartościami
Wiktionary
(1.1) Między aktem wiary a aktem niewiary istnieje stan pośredni: nie-niewiary.
(1.2) Tradycyjnie rozróżniano lodowce typu górskiego (alpejskiego) i wielkie lądolody oraz zwykle także różne typy pośrednie.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕrɛdʲɲi, AS: pośredʹńi
Wiktionary
rzecz. pośrednik m., pośredniczka ż., pośrednictwo n., pośredniak m., pośredniczenie n., pośredniość ż.
przysł. pośrednio, pośrodku, bezpośrednio
czas. pośredniczyć ndk.
przym. średni
Wiktionary
potocznie: biuro pośrednictwa pracy
SJP.pl
Urząd pracy – instytucja zajmująca się badaniem i analizowaniem rynku pracy, udzielaniem informacji osobom bezrobotnym oraz zajmująca się pośrednictwem zawodowym dla osób poszukujących pracy.
Wikipedia
1. działalność polegająca na kojarzeniu kontrahentów w transakcjach handlowych;
2. działalność osoby trzeciej mająca na celu doprowadzenie do porozumienia się lub załatwienia jakichś spraw między stronami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) działalność strony trzeciej, która ma na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakiejś sprawy dotyczącej obu stron
Wiktionary
Pośrednictwo – umowa, często odpłatna, w której jedna strona zobowiązuje się wobec drugiej doprowadzić do sposobności zawarcia umowy lub pośredniczyć przy zawarciu takiej umowy. Obecnie najpopularniejszą formą pośrednictwa są agencje zatrudnienia, pośrednictwa finansowego oraz agencje pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.
Wikipedia
rzecz. pośredniczenie n., zapośredniczenie n., pośredniak m., pośrednik m.
czas. pośredniczyć ndk., zapośredniczyć dk.
przym. pośredni, średni
przysł. pośrednio
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. (w neurologii, o neuronie) przekazujący impulsy nerwowe pomiędzy neuronami czuciowymi, a ruchowymi
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. czynny od: pośredniczyć
Wiktionary
czas. pośredniczyć ndk.
rzecz. pośredniczenie n.
Wiktionary
(1.1) kojarzeniowy
Wiktionary
1. kobieta załatwiająca jakieś sprawy pomiędzy dwoma stronami;
2. kobieta pośrednicząca w nawiązywaniu kontaktów w transakcjach handlowych lub na rynku pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: pośrednik
Wiktionary
Pośredniczka (ang. The Mediator) – seria książek dla nastolatek autorstwa amerykańskiej pisarki Meg Cabot. Seria składa się z ośmiu tomów. Pierwsze cztery tomy Cabot opublikowała pierwotnie w wydawnictwie Simon and Schuster, pod pseudonimem Jenny Carroll. Pozostałe tomy wydane zostały przez wydawnictwo HarperCollins Christian Publishing pod prawdziwym nazwiskiem autorki. W Polsce seria opublikowało wydawnictwo Amber, ale tylko tomy od pierwszego do szóstego.
Wikipedia
IPA: ˌpɔɕrɛdʲˈɲit͡ʃka, AS: pośredʹńička
Wiktionary
rzecz. pośrednik
czas. pośredniczyć
przym. pośredni
Wiktionary
czasownik
(1.1) dążyć do porozumienia stron, działać jako rozjemca
(1.2) ekon. załatwiać transakcje handlowe
Wiktionary
rzecz. pośredniak mrz., pośrednictwo n., pośredniczenie n., pośredniczka ż., pośrednik mos.
przym. pośredni, pośredniczący
przysł. pośrednio
przyim. pośród
Wiktionary
(1.1) mediować, interweniować
Wiktionary
1. osoba załatwiająca jakieś sprawy pomiędzy dwoma stronami;
2. osoba pośrednicząca w nawiązywaniu kontaktów w transakcjach handlowych lub na rynku pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pośrednicząca, załatwiająca sprawy między jakimiś osobami
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. pośrednictwo n., pośredniak m., pośredniość ż., zapośredniczenie n., pośredniczenie n.
:: fż. pośredniczka ż.
czas. pośredniczyć ndk.
przym. pośredni, pośredniczy, średni
przysł. pośrednio
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób pośredni
Wiktionary
rzecz. pośrednik m., pośredniak m., pośrednictwo n., zapośredniczenie n., zapośredniczanie n., pośredniczenie n., pośredniość ż.
czas. pośredniczyć ndk., zapośredniczyć dk.
przym. pośredni
przysł. pośrodku
Wiktionary
typ człowieka o kształcie głowy pośrednim pomiędzy formą długogłową a krótkogłową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pośrednie; cecha tych, którzy są pośredni
Wiktionary
przym. pośredni
przysł. pośrednio
rzecz. pośrednik mos.
Wiktionary
rzadziej, książkowo: wśród, śród, wpośród;
1. przyimek komunikujący, że ktoś lub coś jest otoczone jakimiś osobami, przedmiotami (np. Wśród drzew stał on.); pomiędzy;
2. spójnik komunikujący, że ktoś lub coś, o czym mowa, należy do określonego zbioru (np. Wśród tłumu była Ewa.); pomiędzy;
3. spójnik komunikujący, że to, o czym mowa, dotyczy danej grupy czy całości (np. Wśród nas cieszy się zaufaniem.);
4. przyimek komunikujący o zjawiskach towarzyszących danemu zdarzeniu; podczas
SJP.pl
przyimek
(1.1) zob. wśród.
Wiktionary
IPA: ˈpɔɕrut, AS: pośrut
Wiktionary
czas. pośredniczyć
Wiktionary
nerw pośrodkowy - nerw w ręce
SJP.pl
książkowo: w środkowym punkcie czegoś; w środku, na środku
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na środku, w środkowym punkcie
Wiktionary
(1.1) Pośrodku izby dymiło palenisko.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕrɔtku, AS: pośrotku
Wiktionary
rzecz. środek, daw. pośrodek
przym. pośredni
przysł. pośrednio
Wiktionary
wulgarnie: posrywać się - wypróżniać się mimowolnie; zesrywać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. spotkać
Wiktionary
IPA: ˈpɔɕʃɛɕt͡ɕ, AS: pośšeść
Wiktionary
lekki, wesoły utwór sceniczny; farsa, krotochwila
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. daw. lekki utwór sceniczny o błahej treści
Wiktionary
(1.1) farsa, krotochwila
Wiktionary
ssać przez jakiś czas
SJP.pl
[czytaj: posit]
1. dawniej: napój z mleka, podgrzanego i zakwaszonego np. winem;
2. deser na bazie śmietanki kremówki z dodatkiem cukru i soku z owoców cytrusowych
SJP.pl
określenie wykonawcze: możliwie; występuje razem z innymi określeniami tempa i charakteru utworu, np. pianissimo possibile
SJP.pl
1. praktyka pokutna polegająca na powstrzymywaniu się od spożywania pewnych potraw, najczęściej mięsa;
2. okres, w którym wierni poszczą; dzień bezmięsny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. dobrowolna rezygnacja ze spożywania niektórych lub wszystkich pokarmów i z rozrywek;
(1.2) czas obowiązywania postu (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) inform. wiadomość w grupie dyskusyjnej, blogu lub na forum internetowym
Wiktionary
Post – dobrowolne całkowite powstrzymanie się od jedzenia lub od spożywania pewnych rodzajów pokarmów (np. mięsa) przez określony czas. Pości się przede wszystkim z przyczyn religijnych.
Wikipedia
(1.1) Trapiłem siebie postem, / a spotkały mnie za to zniewagi.
(1.1) Podczas ramadanu muzułmanów obowiązuje post.
(1.2) Okres adwentu nie jest czasem postu.
(2.1) Twój post ma bardzo dużo błędów ortograficznych.
Wiktionary
IPA: pɔst, AS: post
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. postnik m., poszczenie n., postnica ż., postność ż., wyposzczenie n.
czas. pościć ndk., wypościć dk.
przym. postny
(2.1)
rzecz. poczta ż., poster m., postowanie n., repostowanie n.
czas. postować ndk., repostować ndk.
przym. postowy
Wiktionary
(2.1) wypowiedź, wiadomość
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający występowanie po czymś lub bycie późniejszą formą czegoś
Wiktionary
(1.1) postmodernizm, postnicejski, postsynchronizacja, postdatować
Wiktionary
IPA: pɔst, AS: post
Wiktionary
(1.1) po-
Wiktionary
[czytaj: postdok] środowiskowo: staż podoktorski; postdoc, postdok
SJP.pl
[czytaj: post grandż] wersja stylu muzycznego grunge, która pojawiła się w latach 90. XX wieku, charakteryzująca się łagodniejszym brzmieniem niż typowy grunge
SJP.pl
skrót od:
1. posterunkowy;
2. postanowienie
SJP.pl
skrót
(1.1) = posterunkowy
Wiktionary
(1.1) St. sierż. Wiktor Szmorłowski i post. Katarzyna Krawczyk musieli dostać się do wnętrza pojazdu, ponieważ kobieta nie reagowała na sygnały.
Wiktionary
występujący po zabiegu przerwania ciąży; poaborcyjny
SJP.pl
1. osoba, osobistość;
2. bohater utworu literackiego; kreacja;
3. figura, sylwetka, wygląd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zewnętrzna forma, kształt czegoś
(1.2) określenie istoty, wyglądu, sylwetki
(1.3) bohater utworu literackiego, filmu
(1.4) mat. sposób zapisu jakiegoś wyrażenia, funkcji lub liczby, spełniający zadane warunki
czasownik nieprzechodni dokonany
(2.1) stojąc być gdzieś przez pewien czas
(2.2) o budowlach: przetrwać jakiś czas
(2.3) o roślinach: nie zwiędnąć przez jakiś czas
Wiktionary
Postać literacka (porte parole, bohater literacki) – postać fikcyjna ukazana w świecie przedstawionym dzieła literackiego. Może być tożsama z podmiotem mówiącym dzieła (liryka, narratorzy pamiętników itp.), ale najczęściej jest od niego różna (epika, dramat). Jest uwidoczniana w tekście przez opis – cech wyglądu i charakteru oraz działań, a także może wyrażać w tekście swoje myśli i odczucia. Natomiast jej sposób zaistnienia w świecie przedstawionym jest uzależniony od motywacji i charakterystyki.
Wikipedia
(1.1) Diament to węgiel w postaci krystalicznej.
(1.2) Wciąż noszę w pamięci młodą postać mojej matki.
(1.3) Bohater powieści to postać nieszczęśliwa.
(2.1) Postałem trochę w tej kolejce, ale zrezygnowałem zanim doszedłem do kasy.
(2.1) Kolega musiał postać pięć godzin, żeby kupić bilety na koncert.
(2.2) Ta rudera postoi może jeszcze z dziesięć lat.
(2.3) Wstaw kwiaty do świeżej wody, a postoją jeszcze kilka dni.
Wiktionary
IPA: ˈpɔstat͡ɕ, AS: postać
Wiktionary
rzecz. postój mrz., postanie n.
czas. postawić
Wiktionary
(1.1) kształt, stan, szata zewnętrzna
(1.2) sylwetka, człowiek, osoba
(1.3) bohater literacki, kreacja
(2.1) odstać, wyczekać, wystać
Wiktionary
[czytaj: postejtsowy lub postejcsowy] taki, w którym zwalczono AIDS
SJP.pl
czasownik
(1.1) decydować, planować coś, podejmować konkretny plan, postanowienie; zdecydować się na coś (zadecydować o czymś)
Wiktionary
(1.1) Postanowił zmienić swoje nastawienie do sąsiadów.
(1.1) Postanowił przemeblować pokój.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstãˈnavʲjät͡ɕ, AS: postãnavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. postanowienie n., stanowczość ż., postanawianie n.
czas. postanowić dk.
Wiktionary
(1.1) planować, chcieć zmienić, decydować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|postanawiać.
Wiktionary
czas. postanawiać
rzecz. postanowienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|postać.
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. przysz. od: postać
Wiktionary
(2.1) Moja noga nigdy tam nie postanie.
Wiktionary
czas. postawić, postać dk.
rzecz. postać ż., postój mrz.
Wiktionary
odnoszący się do czasów po Stanisławie Auguście Poniatowskim
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. postanawiać)
(1.1) dokonany od|postanawiać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstãˈnɔvʲit͡ɕ, AS: postãnovʹić
Wiktionary
rzecz. postanowienie n.
przym. stanowczy
czas. postanawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś, co zostało postanowione; decyzja, konkretny zamiar
(1.2) praw. orzeczenie proceduralne wydawane przez sądy lub organy administracji, które nie rozstrzyga sprawy co do istoty;
Wiktionary
Postanowienie – w obecnym systemie prawnym Rzeczypospolitej Polskiej orzeczenie sądowe wydawane przez sąd, Trybunał Stanu, Trybunał Konstytucyjny lub akt prokuratora, innego organu postępowania przygotowawczego, komornika bądź akt administracyjny podjęty przez organ administracji publicznej w sprawach dotyczących poszczególnych kwestii wynikających w toku konkretnego postępowania (postępowanie administracyjne, cywilne, karne) oraz Prezydenta RP, Marszałka Sejmu RP i Marszałka Senatu RP.
Wikipedia
(1.2) Kiedy w decyzji administracyjnej zostanie zrobiona literówka, to organ wydaje postanowienie o sprostowaniu oczywistego błędu pisarskiego.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstãnɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: postãnovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. postanawianie n.
czas. stanowić, postanowić dk., postanawiać ndk.
Wiktionary
(1.1) rezolucja, uchwała, zamiar, plan
Wiktionary
stopić po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. postępować)
(1.1) dokonany od|postępować.
Wiktionary
rzecz. postęp mrz., postępek mrz., postępowanie n., postępowość ż.
czas. postępować
przym. postępowy
Wiktionary
[czytaj: post-apo] fantastyka postapokaliptyczna; postapokalipsa
SJP.pl
Fantastyka postapokaliptyczna (postapokalipsa, postapo) – podgatunek fantastyki naukowej traktujący o wydarzeniach bezpośrednio po kataklizmie, apokalipsie. Ze względu na niewielkie różnice, związane głównie z odstępem czasowym od katastrofy, co rzutuje na przenikanie się wątków, gatunek jest ściśle – a w niektórych utworach nierozerwalnie – powiązany z fantastyką apokaliptyczną.
Wikipedia
[czytaj: post-apokalipsa] fantastyka postapokaliptyczna; postapo
SJP.pl
Fantastyka postapokaliptyczna (postapokalipsa, postapo) – podgatunek fantastyki naukowej traktujący o wydarzeniach bezpośrednio po kataklizmie, apokalipsie. Ze względu na niewielkie różnice, związane głównie z odstępem czasowym od katastrofy, co rzutuje na przenikanie się wątków, gatunek jest ściśle – a w niektórych utworach nierozerwalnie – powiązany z fantastyką apokaliptyczną.
Wikipedia
[czytaj: post-apokaliptyczny] dotyczący wydarzeń bezpośrednio po kataklizmie, apokalipsie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nastąpił po apokalipsie, wydarzeniu katastroficznym
Wiktionary
rzecz. postapokalipsa ż.
Wiktionary
gatunek literacki, filmowy, komiksowy itp. ukazujący świat po globalnym kataklizmie
SJP.pl
wystartować kilka razy w zawodach
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. postarzyć)
(1.1) nadawać starszego wyglądu
(1.2) dodawać komuś wieku
czasownik zwrotny niedokonany postarzać się (dk. postarzyć się)
(2.1) nadawać sobie starszego wyglądu
(2.2) dodawać sobie wieku
Wiktionary
(1.1) Ta zmiana fryzury postarza Monikę o kilka lat.
Wiktionary
rzecz. postarzanie n., staroć mrz./ż.
czas. postarzeć
przysł. staro
Wiktionary
postarzeć (się) -
1. stać się starym lub starszym;
2. stracić nieco jędrność, sprawność, sprężystość;
3. stracić nieco wartość użytkową; podstarzeć się;
4. stać się nieco nieaktualnym; podstarzeć się
SJP.pl
postarzeć (się) -
1. stać się starym lub starszym;
2. stracić nieco jędrność, sprawność, sprężystość;
3. stracić nieco wartość użytkową; podstarzeć się;
4. stać się nieco nieaktualnym; podstarzeć się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) stać się starym
Wiktionary
IPA: pɔˈstaʒɛt͡ɕ, AS: postažeć
Wiktionary
czas. postarzać ndk.
przym. postarzały
rzecz. postarzenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|postarzeć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: postažẽńe
Wiktionary
czas. postarzeć
rzecz. staroć ż./mrz.
Wiktionary
1. nadać wygląd kogoś lub czegoś starszego;
2. dodać komuś dni, miesięcy, lat;
3. postarzyć się -
a) sprawić, że się wygląda starzej;
b) dodać sobie dni, miesięcy, lat
SJP.pl
dawna jednostka miary tkanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. jednostka miary sukna
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) D. lm. zob. postawa.
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. zob. postawić.
Wiktionary
Postaw – staropolska jednostka miary tkanin, głównie sukna.
W różnych regionach postaw miała różną wielkość – długość wahała się od 27 do 62 łokci. W XIX wieku – nawet od 12 do 64 łokci, średnio 32. Szerokość postawu zależała od techniki lub organizacji produkcji danego materiału (w danym regionie), a także od jego przeznaczenia i jakości (im wyższa jakość materiału, tym większe były rozmiary postawu). Bela sukna często liczyła 10–12 postawów.
Wikipedia
IPA: ˈpɔstaf, AS: postaf
Wiktionary
1. układ, budowa ciała;
2. poglądy człowieka na pewne zjawiska, zdarzenia lub inne osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czyjaś budowa ciała
(1.2) każda pozycja ciała
(1.3) odruchowo przyjmowana pozycja stojąca;
(1.4) typowy dla danego człowieka stosunek do czegoś;
(1.5) sposób zachowania
Wiktionary
Postawa – uwewnętrzniona przez jednostkę, wyuczona skłonność (akt woli przejawiający się w czynach) do reagowania w społecznie określony sposób, szczególnie przez podejmowanie określonych działań w odpowiedzi na oczekiwania społeczne.
Źródłem postaw jest przyjęty światopogląd, rozumiany jako zbiór subiektywnych doświadczeń intelektualnych oraz emocjonalnych, określających relację osoby do rzeczywistości. Postawa ma bezpośrednie odniesienie do władz intelektualnych (świadomość czynu) oraz woli (dobrowolność).
Wikipedia
(1.1) Co ja tu państwu mogę najlepszego powiedzieć, pokazać, objawić? Nieuczony, niepiękny, niedomyty, postawy mizernej.
(1.2) Prawidłowa postawa strzelecka charakteryzuje się takim ułożeniem ciała i broni, aby nie występowało zbędne napinanie mięśni.
(1.3) We wrześniu w ramach profilaktyki badaniami postawy ciała objęci zostali uczniowie klas szóstych.
(1.4) Postawa wobec leczenia odgrywa ważną rolę w przebiegu choroby psychicznej.
(1.5) Gracze tak ŁKS, jak i Widzewa swoją mizerną postawą rozczarowali sponsorów i kibiców.
Wiktionary
IPA: pɔˈstava, AS: postava
Wiktionary
rzecz. postawność ż.
czas. stawiać, postawić dk.
przym. postawny
Wiktionary
(1.1) postura, sylwetka
(1.2) poza
(1.4) nastawienie, podejście
Wiktionary
ogół tendencji w sztuce występujących po okresie awangardy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) stawiając, umieścić coś lub kogoś na czymś
(1.2) podnieść do góry, przywrócić lub nadać komuś lub czemuś postawę stojącą
(2.2) zachować się zuchwale względem kogoś
(2.3) zrobić coś na pokaz, w sposób dostojny, okazały; popisać się
(2.4) pot. postawić (1.3) sobie dom
(2.5) daw. stanąć, ustawić się
(2.6) daw. stać się kimś, znaleźć sobie miejsce w jakimś środowisku, wśród kogoś
(2.7) daw. stawić się, zgłosić się
Wiktionary
(1.1) Dżentelmen czekał cierpliwie przy wejściu do trezoru, aż pracownica banku powoli wyciągnie z jednej ze skrzynek pudełko i postawi ostrożnie na stole. Otworzył je dopiero, gdy był już zupełnie sam.
(1.3) Postawili przekaźnik radiowy na ziemi Marka.
(1.5) Zatrzymywano go kilkakrotnie, ale nigdy nie postawiono mu konkretnych zarzutów.
(1.6) Chcę postawić na jedenastkę.
(1.7) Czy mogę postawić ci piwo?
(1.18) Marynarze postawili żagle i odpłynęli.
(1.19) Mój syn postawił swe pierwsze kroki w (wieku) roku.
Wiktionary
IPA: pɔˈstavʲit͡ɕ, AS: postavʹić
Wiktionary
rzecz. dorastanie n., dostanie n., dostawanie n., dostawianie n., dostawienie n., nadostawanie n., nadstawianie n., nadstawienie n., nastanie n., nastawanie n., nastawianie n., nastawienie n., naustawianie n., obstanie n., obstawanie n., obstawianie n., obstawienie n., odstanie n., odstawanie n., odstawianie n., odstawienie n., ostanie n., ostawanie n., ostawianie n., ostawienie n., podostawanie n., podostawianie n., podstanie n., podstawianie n., podstawienie n., ponastawianie n., poobstawianie n., popostawianie n., popowstawanie n., popozostawianie n., poprzedstawianie n., poprzestawanie n., poprzestawianie n., poprzystawianie n., porozstawianie n., postanie n., postawianie n., poustawianie n., powstanie n., powstawanie n., powstawianie n., powydostawanie n., powystawianie n., pozastawianie n., pozestawianie n., pozostanie n., pozostawanie n., pozostawianie n., pozostawienie n., przeciwstawianie n., przeciwstawienie n., przedostanie n., przedostawanie n., przedstawianie n., przedstawienie n., przestanie n., przestawanie n., przestawianie n., przestawienie n., przystanie n., przystawanie n., przystawianie n., przystawienie n., przyzostanie n., rozstanie n., rozstawanie n., rozstawianie n., rozstawienie n., stanie n., stawanie n., stawianie n., stawienie n., ustanie n., ustawanie n., ustawianie n., ustawienie n., wstanie n., wstawanie n., wstawianie n., wstawienie n., wydostanie n., wydostawanie n., wystanie n., wystawanie n., wystawianie n., wystawienie n., zaprzestanie n., zaprzestawanie n., zastanie n., zastawanie n., zastawianie n., zastawienie n., zestawianie n., zestawienie n., zostanie n., zostawanie n., zostawianie n., zostawienie n.
czas. dorastać ndk., dostać dk., dostawać ndk., dostawiać ndk., dostawić dk., nadostawać dk., nadstawiać ndk., nadstawić dk., nastać dk., nastawać ndk., nastawiać ndk., nastawić dk., naustawiać dk., obstać dk., obstawać ndk., obstawiać ndk., obstawić dk., odstać dk., odstawać ndk., odstawiać ndk., odstawić dk., ostać dk., ostawać ndk., ostawiać ndk., ostawić dk., podostawać dk., podostawiać dk., podstać dk., podstawiać ndk., podstawić dk., ponastawiać dk., poobstawiać dk., popostawiać dk., popowstawać dk., popozostawiać dk., poprzedstawiać dk., poprzestawać dk., poprzestawiać dk., poprzystawiać dk., porozstawiać dk., postać dk., postawiać dk./ndk., poustawiać dk., powstać dk., powstawać dk., powstawiać dk., powydostawać dk., powystawiać dk., pozastawiać dk., pozestawiać dk., pozostać dk., pozostawać ndk., pozostawiać dk./ndk., pozostawić dk., przeciwstawiać ndk., przeciwstawić dk., przedostać dk., przedostawać ndk., przedstawiać ndk., przedstawić dk., przestać dk./ndk., przestawać ndk., przestawiać ndk., przestawić dk., przystać dk., przystawać ndk., przystawiać ndk., przystawić dk., przyzostać dk., rozstać dk., rozstawać ndk., rozstawiać ndk., rozstawić dk., stać ndk., stawać ndk., stawiać ndk., stawić dk./ndk., ustać dk., ustawać ndk., ustawiać ndk., ustawić dk., wstać dk., wstawać ndk., wstawiać ndk., wstawić dk., wydostać dk., wydostawać ndk., wystać dk., wystawać ndk., wystawiać ndk., wystawić dk., zaprzestać dk., zaprzestawać ndk., zastać dk., zastawać ndk., zastawiać ndk., zastawić dk., zestawiać ndk., zestawić dk., zostać dk., zostawać ndk., zostawiać ndk., zostawić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|postawić.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: postavʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. postawić dk., stawiać ndk., zastawiać ndk., zastawić dk.
rzecz. stawianie, zastawienie, zastawianie
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przysłówka: postawnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: postawny
SJP.pl
wysoki i o kształtnej sylwetce, dobrze zbudowany; przystojny, dorodny, rosły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muskularny i wysoki, budzący respekt posturą
Wiktionary
(1.1) U wejścia właściciel dyskoteki stawia postawnych facetów, żeby pilnowali.
Wiktionary
rzecz. postawa ż., postawność ż.
przysł. postawnie
Wiktionary
(1.1) na schwał, mężny, okazały, rosły, słusznej postury, dobrze zbudowany
Wiktionary
cecha czegoś wpływającego na tworzenie się sposobów zachowania i myślenia
SJP.pl
wpływający na tworzenie się sposobów zachowania i myślenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z okresem po powstaniu Biblii
Wiktionary
(1.1) Świadectwa te pochodzą z czasów postbiblijnych.
Wiktionary
przym. biblijny
Wiktionary
preparat zawierający nieżywe mikroorganizmy lub substancje przez nie produkowane, mające pozytywny wpływ na zdrowie konsumenta
SJP.pl
Postbiotyk – związki uwalniane ze składników żywności lub składników mikroorganizmów, które podawane w odpowiednich ilościach promują zdrowie i dobre samopoczucie gospodarza; metabolity szczepów probiotycznych.
Postbiotyki stymulują mikrobiom jelitowy i zawierają cząsteczki sygnałowe, które wykazują działanie przeciwzapalne i immunomodulujące, przeciwhipertensyjne, antyproliferacyjne, przeciwutleniające i przeciwhipercholesterolemiczne.
Wikipedia
mający bolszewicki rodowód
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. taki, który ma miejsce po opuszczeniu Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię
Wiktionary
(1.1) Bez dokładnego dopracowania wszystkich procedur i załatania wszelkich luk informacyjnych i prawnych miasta portowe w Wielkiej Brytanii czeka postbrexitowy chaos, który wzmocni jeszcze problemy gospodarcze wynikające z epidemii koronawirusa, z jakimi boryka się kraj.
Wiktionary
(1.1) pobrexitowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany okresem po pandemii koronawirusa, dotyczący okresu po pandemii koronawirusa
Wiktionary
(1.1) Jaki będzie postcovidowy rynek pracy?.
Wiktionary
przym. covidowy
Wiktionary
[czytaj: postdok] środowiskowo: staż podoktorski; post-doc, postdok
SJP.pl
środowiskowo: staż podoktorski; postdoc, post-doc
SJP.pl
wzajemne przenikanie się kierunków badań i modeli teoretycznych w obrębie humanistyki
SJP.pl
związany z wzajemnym przenikaniem się kierunków badań i modeli teoretycznych w obrębie humanistyki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Postękalice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Bełchatów. Według stanu z 28 lipca 2011 roku wieś zamieszkiwało 441 osób.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. obozowa: linia posterunków straży, która otaczała obóz lub miejsce pracy
Wiktionary
(1.1) postenkieta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. obozowa: linia posterunków straży, która otaczała obóz lub miejsce pracy
Wiktionary
IPA: ˌpɔstɛ̃ŋʲˈcɛta, AS: postẽŋʹḱeta
Wiktionary
(1.1) postenketta
Wiktionary
1. zmiany zmierzające do polepszenia stanu; rozwój;
2. osiągnięcie kolejnego stopnia w rozwoju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozwój, osiągnięcie kolejnego etapu
Wiktionary
Postęp – rozwój, udoskonalenie, przejście od niższego do wyższego etapu. Pojęcie postępu pochodzi z filozofii. Wiara w postęp była jedną z podstawowych zasad światopoglądu encyklopedystów francuskich, myślicieli oświecenia oraz XIX-wiecznych pozytywistów.
Wikipedia
(1.1) Jeśli przez całe stulecia zmaganie człowieka z przyrodą oznaczało postęp cywilizacji, to współcześnie potrzebny jest ogromny wysiłek dla ratowania zniekształconego środowiska cywilizowanego człowieka.
Wiktionary
IPA: ˈpɔstɛ̃mp, AS: postẽmp
Wiktionary
rzecz. postępek m., postępy nmos., postępowość ż., postępowiec m., postępowanie n., postępactwo n., postępak mos.
czas. postępować ndk., postąpić dk.
przym. postępowy
przysł. postępowo
Wiktionary
(1.1) progres, progresja
Wiktionary
ironicznie: postępowość
SJP.pl
ironicznie: postępowiec
SJP.pl
zachowanie się, postąpienie w jakiś sposób; czyn; uczynek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pejor. czyn pociągający za sobą negatywne konsekwencje
Wiktionary
(1.1) Ten postępek zaważył na jego dalszych losach.
Wiktionary
IPA: pɔˈstɛ̃mpɛk, AS: postẽmpek
Wiktionary
rzecz. postęp m., postępy nmos., postępowość ż., postępowiec m., postępowanie n., postąpienie n.
czas. postępować ndk., postąpić dk.
przym. postępowy
przysł. postępowo
Wiktionary
potocznie, ironicznie: kobieta postępowa
SJP.pl
potańczyć, uderzając rytmicznie podkutymi obcasami i czubkami butów o podłogę
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. postąpić)
(1.1) działać, czynić coś; wykonywać postępowanie
(1.2) dokonywać postępu
(1.3) zachowywać się
(1.4) obchodzić się z kimś w jakiś sposób
(1.5) pójść w jakimś kierunek, albo za kimś
(1.6) jeźdz. pojeździć stępem
Wiktionary
(1.1) Podczas instalacji oprogramowania postępowałem zgodnie z instrukcjami pojawiającymi się na ekranie.
(1.2) Jego choroba postępuje. Jest coraz gorzej.
(1.3) Postąpię jak mi poradzi lekarz.
(1.4) Proszę ostrożnie postępować ze skondensowanym roztworem chlorowodoru — jego opary są niebezpieczne.
(1.6) Postępujcie trochę, żeby konie się rozgrzały, a potem zaczynamy skoki.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstɛ̃mˈpɔvat͡ɕ, AS: postẽmpovać
Wiktionary
rzecz. postęp m., postępek m., postępy nmos., postępowość ż., postępowiec m., postępowanie n., postąpienie
czas. postąpić dk.
przym. postępowy
przysł. postępowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) określony prawem uporządkowany ciąg czynności urzędowych organu wykonującego zadania publiczne (sądu, administracji, prawodawcy)
(1.2) odczasownikowy od|postępować.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sąd przyjął w postępowaniu za dowód testament zmarłego.
(1.1) Burmistrz wszczął postępowanie administracyjne w zakresie ustalenia warunków zabudowy.
(1.2) Jego postępowanie jest karygodne.
(1.2) Postępowanie dyrektora wobec mnie było niesprawiedliwe. Nie powinien dawać mi nagany za krytykę przełożonego.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstɛ̃mpɔˈvãɲɛ, AS: postẽmpovãńe
Wiktionary
rzecz. postęp m., postępek m., postępy nmos., postępowość ż., postępowiec m., postąpienie n.
czas. postępować ndk., postąpić dk.
przym. postępowy
przysł. postępowo
Wiktionary
(1.1) procedura, proces
Wiktionary
potocznie: osoba mające progresywne poglądy, zwolennik postępu; postępowiec, progresista, progresywista
SJP.pl
potocznie: osoba mające progresywne poglądy, zwolennik postępu; postępowicz, progresista, progresywista
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób postępowy
Wiktionary
rzecz. postęp m., postępowanie n., postępek m., postępowość ż.
czas. postępować
przym. postępowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co postępowe; cecha tych, którzy są postępowi
Wiktionary
rzecz. postęp m., postępek m., postępy nmos., postępowiec m., postępowanie n., postąpienie n.
czas. postępować ndk., postąpić dk.
przym. postępowy
przysł. postępowo
Wiktionary
(1.1) progresizm, progresywizm, progresywność
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: postępowy; bardziej postępowy
SJP.pl
1. o kimś: opowiadający się za nowoczesnymi sposobami myślenia i działania, będący zwolennikiem postępu;
2. o czymś: związany z dążeniem do rozwoju, wyrażający postęp;
3. rzadko: stopniowo wzrastający, nasilający się;
4. w fizyce: ruch postępowy - ruch ciała, podczas którego wszystkie jego punkty przemieszczają się w ten sam sposób;
5. paraliż postępowy - porażenie układu nerwowego występujące w zaawansowanej kile; porażenie postępujące
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający postęp; też: będący zwolennikiem postępu
(1.2) postępujący, narastający
Wiktionary
IPA: ˌpɔstɛ̃mˈpɔvɨ, AS: postẽmpovy
Wiktionary
rzecz. postęp m., postępek m., postępy nmos., postępowość ż., postępowiec m., postępowanie n., postąpienie n.
czas. postępować ndk., postąpić dk.
przysł. postępowo
Wiktionary
(1.1) awangardowy, innowacyjny, modernistyczny, nowoczesny, prekursorski, progresywny
Wiktionary
1. zmiany zmierzające do polepszenia stanu; rozwój;
2. osiągnięcie kolejnego stopnia w rozwoju
SJP.pl
plakat reklamowy posiadający walory artystyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) plakat, afisz, zwłaszcza reklamowy lub muzyczny
Wiktionary
Plakat naukowy (żargonowo poster) – forma prezentacji naukowej, dla odróżnienia od plakatu reklamowego, zachowuje w kręgach naukowych żargonową nazwę wywodzącą się z języka angielskiego – poster. Forma prezentacji graficznej powstała w II połowie XX w. Spopularyzowała się na dużych konferencjach naukowych. Obecnie jedna z popularniejszych form prezentowania wyników badań w trakcie konferencji naukowych.
Wikipedia
IPA: ˈpɔstɛr, AS: poster
Wiktionary
przym. posterowy
Wiktionary
(1.1) plakat, afisz
Wiktionary
sterczeć przez pewien czas
SJP.pl
spędzić pewien czas na sterowaniu
SJP.pl
1. żołnierz lub grupa żołnierzy pełniący wartę;
2. miejsce, stanowisko, w którym żołnierz pełni wartę;
3. siedziba jednostki policji, żandarmerii itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce pełnienia straży lub służby
(1.2) siedziba policji lub żandarmerii
Wiktionary
(1.1) Kapral zabronił im opuszczania posterunku.
(1.2) Milicja zabrała Zbycha na posterunek.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstɛˈrũnɛk, AS: posterũnek
Wiktionary
przym. posterunkowy
rzecz. posterunkowy mos.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) policjant mający najniższy rangą stopień w policji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) najniższy stopień w policji
przymiotnik relacyjny
(3.1) rzad. związany z posterunkiem
Wiktionary
Posterunkowy (post.) – najniższy stopień w polskiej Policji. Odpowiednik szeregowego w Wojsku Polskim i strażaka w Państwowej Straży Pożarnej. Wyższy stopień to starszy posterunkowy.
Stopień posterunkowego nadawany jest rozkazem personalnym z dniem przyjęcia policjanta do służby. Na stopień ten mianuje komendant wojewódzki Policji. Nie można mówić o odmiennych obowiązkach funkcjonariuszy Policji zależnych od stopnia. Można bowiem mieć niższy stopień zaś ważniejszą funkcję.
Wikipedia
(1.1) Posterunkowe stłukli Jaśka, tak że kilka tygodni nie mógł z chałupy wychodzić.
Wiktionary
rzecz. posterunek mrz.
Wiktionary
zanik przestrzeni kolorów w grafice komputerowej
SJP.pl
Posteryzacja – zjawisko występowania niewystarczającej liczby kolorów dostępnych w obrazie grafiki komputerowej, które uniemożliwia zachowanie ciągłości tonalnej. W efekcie może to prowadzić do zjawiska bandingu, czyli utraty płynnych przejść tonalnych i powstania fałszywych konturów.
Wikipedia
członek lub sympatyk ugrupowań nawiązujących programowo do idei faszyzmu
SJP.pl
ruchy i ugrupowania polityczne nawiązujące programowo do faszyzmu
SJP.pl
Postfeminizm (przedstawiany również jako post-feminizm) – termin używany do opisania reakcji na sprzeczności w feminizmie, zwłaszcza feminizmie drugiej i trzeciej fali. Termin postfeminizm jest czasem mylony z kolejnymi feminizmami, takimi jak feminizm czwartej fali i „kolorowy feminizm” (ang. women of color feminism) (np. haki, 1996; Spivak, 1999).
Wikipedia
następujący po okresie dominowania feudalizmu; pofeudalny
SJP.pl
rodzaj afiksu występujący po rdzeniu wyrazowym, mogący być sufiksem słowotwórczym lub końcówką fleksyjną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) afiks występujący po wyrazie;
Wiktionary
Postfiks (łac. post „po” i fixus „umocowany”) – rodzaj afiksu występujący po rdzeniu wyrazowym. Postfiksy mogą być sufiksami słowotwórczymi lub końcówkami fleksyjnymi. Np. w formie pracownikom po rdzeniu prac- wyróżniamy postfiksy -ow-, -nik- oraz -om, z których dwa pierwsze to sufiksy słowotwórcze, a ostatni to końcówka fleksyjna.
Wikipedia
(1.1) W języku polskim postfiksem jest wyraz „się”.
Wiktionary
IPA: ˈpɔstfʲiks, AS: postfʹiks
Wiktionary
rzecz. afiksacja ż., fiksacja ż., fiksat m., fiksum n., fiks mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. system organizacji wytwarzania dóbr polegający na produkowaniu wyrobów w krótkich seriach przeznaczanych dla konkretnych odbiorców;
Wiktionary
Postfordyzm – w historii ekonomii, system produkcji, konsumpcji i innych zjawisk społeczno-ekonomicznych, który cechował się elastyczną specjalizacją, w której łatwo jest uzyskać zróżnicowanie produktu po tym, jak okazało się, że w społeczeństwach zamożnych seryjna produkcja nie jest ani wystarczająca ani satysfakcjonująca.
Wikipedia
IPA: pɔˈstfɔrdɨsm̥, AS: postfordysm̦
Wiktionary
(1.1) elastyczna specjalizacja
Wiktionary
następujący po okresie lodowcowym, właściwy temu okresowi; polodowcowy, poglacjalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) istniejący/dziejący się po nastaniu epoki lodowcowej lub pochodzący z tego okresu
Wiktionary
IPA: ˌpɔzdɡlaˈt͡sʲjalnɨ, AS: pozdglacʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. postglacjał
Wiktionary
(1.1) polodowcowy
Wiktionary
okres następujący po zlodowaceniu; okres polodowcowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okres, który nastąpił po epoce lodowcowej, okres polodowcowy
Wiktionary
Postglacjał - okres po zlodowaceniu. Termin ten używany jest głównie w odniesieniu do ostatniego zlodowacenia. Niektóre słowniki specjalistyczne synonimizują go z holocenem.
Wikipedia
IPA: pɔˈzdɡlat͡sʲjaw, AS: pozdglacʹi ̯au̯
Wiktionary
przym. postglacjalny
Wiktionary
włoski uczony w dziedzinie prawa, zajmujący się dostosowaniem zasad prawa rzymskiego do potrzeb współczesnej praktyki, działający w XIII wieku
SJP.pl
powstały po wygaśnięciu ruchów hipisowskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. artysta czerpiący z dokonań impresjonizmu, który jednak wypracował indywidualne style w malarstwie końca XIX wieku
Wiktionary
rzecz. postimpresjonistyczność ż.
przym. postimpresjonistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co postimpresjonistyczne
Wiktionary
rzecz. postimpresjonizm m., postimpresjonista m., postimpresjonistka ż.
przym. postimpresjonistyczny
przysł. postimpresjonistycznie
Wiktionary
Postimpresjonizm (tzn. sztuka po impresjonizmie) – terminem tym określa się różne zjawiska w sztuce francuskiej na przełomie XIX i XX wieku, wywodzące się z impresjonizmu, ale w dużej mierze odrzucające go. Ramy czasowe określa się też bardziej precyzyjnie jako czas od ostatniej wystawy impresjonistów w 1886 roku do pierwszej wystawy fowistów w 1905 roku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest postindustrialne
Wiktionary
przym. postindustrialny, industrialny
przysł. postindustrialnie
Wiktionary
dotyczący wydarzeń po erze przemysłowej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do epoki/czasów/społeczeństwa następującego po epoce przemysłowej
Wiktionary
IPA: ˌpɔstʲĩnduˈstrʲjalnɨ, AS: postʹĩndustrʹi ̯alny
Wiktionary
przym. industrialny
rzecz. postindustrialność ż.
Wiktionary
(1.1) poprzemysłowy
Wiktionary
[czytaj: połsting] w informatyce: wysyłanie wiadomości na grupie dyskusyjnej lub forum; wysyłanie postów
SJP.pl
skrót od: Powiatowy Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku
SJP.pl
powstały, pozostały po rozpadzie Jugosławii; pojugosławiański
SJP.pl
Wikipedia
nurt w Kościele dążący do pomniejszenia dotychczasowej pozycji kleru
SJP.pl
osoba wyrażająca przekonanie o konieczności pomniejszenia dotychczasowej pozycji kleru w Kościele
SJP.pl
dotyczący czasu po stosunku seksualnym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) po stosunku seksualnym
Wiktionary
(1.1) Szczególnym przykładem tej autentycznej kobiecej jouissance jest w powieści Madame Riccoboni słynny list postkoitalny, wyznanie miłości tuż po akcie, złożone sobie jednocześnie przez obydwoje kochanków.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstkɔjiˈtalnɨ, AS: postkoi ̯italny
Wiktionary
Post-kolonializm (także studia post-kolonialne, teoria post-kolonialna, postkolonializm) to dyscyplina naukowa opierająca się na intelektualnym dyskursie, który służy do analizowania i wyjaśniania zarówno kulturowych pozostałości kolonializmu i imperializmu, jak i badania konsekwencji kontrolowania kraju i zasiedlania go w celu ekonomicznej eksploatacji ludności tubylczej i jej ziemi. Wywodzące się ze szkoły postmodernistycznej studia post-kolonialne analizują politykę wiedzy (jej wytwarzanie, kontrolę i dystrybucję) poprzez badanie funkcjonalnych relacji między społeczną i polityczną władzą, która podtrzymuje kolonializm i neo-kolonializm. Zadają w ten sposób pytanie, jak imperialny reżim wytwarza obraz (społeczny, polityczny, kulturowy) kolonizatora i kolonizowanego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest postkolonialne; cecha tych, którzy są postkolonialni
Wiktionary
rzecz. postkolonializm m.
przym. postkolonialny, kolonialny
Wiktionary
występujący po okresie kolonialnym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z postkolonializmem, dotyczący postkolonializmu
Wiktionary
rzecz. postkolonializm m., kolonializm m., kolonia ż., kolonista m., postkolonialność ż.
przym. kolonialny, kolonizacyjny, kolonialistyczny
Wiktionary
pogardliwie: postkomunista
SJP.pl
1. postkomunizm;
2. zbiorowo o postkomunistach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. postkomunizm.
(1.2) pot. ogół postkomunistów lub ugrupowań postkomunistycznych
Wiktionary
Postkomunizm – okres transformacji politycznej i gospodarczej w byłych państwach komunistycznych po upadku bloku wschodniego, w których nowe rządy dążyły do demokratyzacji, stworzenia społeczeństwa obywatelskiego i odbudowy wolnego rynku (zob. Jesień Ludów, rozpad ZSRR, transformacja systemowa w Polsce).
Wikipedia
(1.2) Trzeba tylko dać sobie szansę - wykorzenić raz na zawsze postkomunę.
Wiktionary
rzecz. postkomunizm m.
przym. postkomunistyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. dotyczący postkomunizmu, okresu po upadku komunizmu w danym państwie
Wiktionary
(1.1) Z perspektywy kategoryzacji trzeba więc podkreślić, że mentalność postkomunistyczna wpływa na większy segment społeczeństwa, niż „tylko" na sferę gospodarki.
Wiktionary
rzecz. postkomunizm m., postkomuna ż., postkomunista m., postkomunistka ż.
przysł. postkomunistycznie
Wiktionary
(1.1) pokomunistyczny
Wiktionary
1. ideologia będąca zmodyfikowaną formą komunizmu;
2. okres po upadku komunizmu w byłych państwach komunistycznych; postkomuna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. okres po upadku komunizmu w państwach bloku komunistycznego;
(1.2) polit. ideologia stanowiąca zmodyfikowaną formę komunizmu
Wiktionary
Postkomunizm – okres transformacji politycznej i gospodarczej w byłych państwach komunistycznych po upadku bloku wschodniego, w których nowe rządy dążyły do demokratyzacji, stworzenia społeczeństwa obywatelskiego i odbudowy wolnego rynku (zob. Jesień Ludów, rozpad ZSRR, transformacja systemowa w Polsce).
Wikipedia
(1.1) Postkomunizm w tym rozumieniu jest hybrydą, w której są równi i równiejsi, skomplikowane, często sprzeczne, szybko zmieniające się przepisy służą poszczególnym grupom interesów, a klientelizm, nepotyzm, konformizm i korupcja są na porządku dziennym.
Wiktionary
rzecz. postkomuna ż., postkomunista m., postkomunistka ż.
przym. postkomunistyczny
przysł. postkomunistycznie
Wiktionary
(1.1) postkomuna
Wiktionary
Postludium – utwór odgrywany po zakończeniu nabożeństwa, zwykle organowy i improwizowany.
W suicie fortepianowej Ludus tonalis Paula Hindemitha z 1942, zawierającej 12 fug i 11 interludiów ostatnia część została nazwana postludium.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba związana z postmodernizmem, działająca w nurcie postmodernizmu; współtwórca postmodernizmu
Wiktionary
(1.1) Baudrillard woli, aby nie nazywać go postmodernistą, to jednak przynajmniej w części nim jest .
Wiktionary
IPA: ˌpɔstmɔdɛrʲˈɲista, AS: postmoderʹńista
Wiktionary
rzecz. postmodernizm m.
:: fż. postmodernistka ż.
przym. postmodernistyczny
przysł. postmodernistycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest postmodernistyczne
Wiktionary
rzecz. postmodernizm m., postmodernista m., postmodernistka ż.
przym. postmodernistyczny
przysł. postmodernistycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z postmodernizmem, dotyczący postmodernizmu
Wiktionary
(1.1) Przedmiotem rozprawy jest dyskurs filozofii postmodernistycznej.
Wiktionary
rzecz. postmodernistyczność ż., postmodernizm mrz., postmodernista mos.
Wiktionary
1. nurt w sztuce odrzucający XX-wieczny modernizm i awangardę, nawiązujący do technik i stylów historycznych; transawangarda; neoekspresjonizm;
2. w filozofii: prąd myślowy odwołujący się do poczucia końca wielkich narracji i historii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. filoz. hist. XX-wieczny ruch artystyczny, kulturowy i filozoficzny odrzucający modernistyczny sposób myślenia;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Postmodernizm to kierunek artystyczny, który stawia pod znakiem zapytania podstawowe zasady i idee modernizmu.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstmɔˈdɛrʲɲism̥, AS: postmoderʹńism̦
Wiktionary
rzecz. postmodernistyczność ż., postmodernista m., postmodernistka ż.
przym. postmodernistyczny
Wiktionary
(1.1) ponowoczesność
Wiktionary
dotyczący okresu po urodzeniu się dziecka; poporodowy, pourodzeniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. rel. dotyczący okresu po soborze nicejskim
(1.2) polit. dotyczący okresu po zawarciu traktatu nicejskiego
Wiktionary
rzecz. Nicea ż., nicejczyk mos., nicejka ż.
przym. nicejski
Wiktionary
(1.1) ponicejski
Wiktionary
dawniej: postne danie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. osoba, która przestrzega postu
Wiktionary
Postnik (bułg. Постник) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Kyrdżali, w gminie Momcziłgrad. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 grudnia 2018 roku miejscowość liczyła 214 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈpɔstʲɲik, AS: postʹńik
Wiktionary
rzecz. poszczenie n., post
czas. pościć
przym. postny
Wiktionary
ponowoczesność;
1. okres w dziejach, który nastąpił po nowoczesności;
2. prąd filozoficzny powstały w drugiej połowie XX wieku; postmodernizm
SJP.pl
1. związany z postem - nakazem religijnym;
2. niezawierający mięsa ani tłuszczów zwierzęcych;
3. charakteryzujący się ograniczeniem elementów określonego rodzaju
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z postem
(1.2) niezawierający mięsa
(1.3) przen. smutny
Wiktionary
(1.2) Jedzenie było postne, mniej lub bardziej obfite, ale nie mogło zabraknąć takich potraw, jak kutia czy kompot z suszonych owoców.
Wiktionary
rzecz. post m., poszczenie n., postnik mos.
czas. pościć ndk.
Wiktionary
1. przerwa w podróży, zatrzymanie się na pewien czas;
2. miejsce, gdzie stale zatrzymują się określone pojazdy; przystanek; stacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przerwa podczas jazdy, podróży
(1.2) wyznaczone miejsce, gdzie mogą zatrzymywać się pojazdy
(1.3) praw. unieruchomienie pojazdu nie wynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, które trwa ponad jedną minutę;
forma czasownika.
(2.1) rozk. 2. os. lp. od: postać
Wiktionary
Postój pojazdu – unieruchomienie pojazdu niewynikające z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę.
Postój na drodze dla pieszych jest możliwy kołami jednego boku lub przednią osią pojazdu o masie do 2,5 tony pod warunkiem, że:
Wikipedia
(1.1) Każdy kierowca powinien robić dłuższy postój co cztery godziny.
(1.2) Czekam na postoju taksówek już kwadrans i nie ma żadnej.
(1.3) Całkowity zakaz zatrzymywania i postoju obowiązuje na mostach i wiaduktach.
(2.1) Ty sobie tu postój, a my tymczasem pójdziemy do sklepu.
Wiktionary
IPA: ˈpɔstuj, AS: postui ̯
Wiktionary
rzecz. postojówka ż., postojowe n., postanie n., stanie n., postać ż., stojanka ż., stójka ż.
czas. stać ndk., postać dk.
przym. postojowy
Wiktionary
(1.1) przerwa
(1.2) przystanek, stacja
(1.3) postój pojazdu
Wiktionary
postojak wiesiołkowiec - gatunek motyla z rodziny zawisakowatych
SJP.pl
1. jaskinia krasowa w Słowenii;
2. miasto w Słowenii
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Postojna, miasto lub jaskinia krasowa w Słowenii
SJP.pl
potocznie: światło postojowe
SJP.pl
dotyczący rzeczywistości społeczno-politycznej w Polsce po obradach okrągłego stołu w 1989 r.
SJP.pl
Postolice (niem. Poselwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Wądroże Wielkie.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Postomino (niem. Pustamin) – wieś w północnej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Postomino przy drodze wojewódzkiej nr 203.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Postomino. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Postomino
SJP.pl
spędzić pewien czas na stosowaniu
SJP.pl
potocznie: pisać posty w internecie
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) neol. zamieszczać post w Internecie
Wiktionary
(1.1) Cierpieli bez netu, dopalaczy i innych rzeczy, i trudno było im wytrzymać, nie mogli już brać, pić, tłitować, postować i robić tego, co się stało sensem ich życia.
(1.1) Zamiast postować zdjęcia zasranych bobasów, lepiej zastanówcie się czy warto się rozmnażać. Serio.
Wiktionary
rzecz. postowanie n., post m.
Wiktionary
but noszony przez wieśniaków nadbużańskich; łapeć z kory, łyka lub skóry, wiązany sznurkiem
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
2 miejscowości na Białorusi:
Wikipedia
pamięć potomków generacji, która doznała ciężkich przeżyć; pamięć drugiego pokolenia
SJP.pl
Postpamięć – termin odnoszący się do tej formy pamięci, która nie powstała w wyniku własnego doświadczenia, a została zaczerpnięta od poprzednich pokoleń.
Wikipedia
związany z pamięcią potomków generacji, która doznała ciężkich przeżyć
SJP.pl
występujący po pandemii
SJP.pl
taki, który nastąpił (miał miejsce) po upadku PRL-u
SJP.pl
okazywać brak szacunku, lekceważyć; pomiatać, pogardzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) okazywać brak szacunku, traktować z góry, wzgardliwie, z lekceważeniem, mieć za nic
Wiktionary
IPA: ˌpɔstpɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: postpõnovać
Wiktionary
rzecz. postponowanie n.
Wiktionary
(1.1) lekceważyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|postponować.
Wiktionary
czas. postponować ndk.
Wiktionary
okazywać brak szacunku, lekceważyć; pomiatać, pogardzać
SJP.pl
Przyimek (łac. praepositio) – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.
Na przykład rzeczownik stół tworzy z przyimkami wiele zestawień: na stole, o stole, za stołem, obok stołu, po stole, pod stołem, zza stołu, koło stołu, przy stole, ponad stołem, od stołu, ku stołowi itp.
Wikipedia
dotyczący postpozycji
SJP.pl
1. interpretacja świata oparta na myśleniu życzeniowym i skrajnych emocjach;
2. w polityce: sytuacja, gdzie manipulacja opinią publiczną jest bardziej istotna niż fakty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. polit. sytuacja, zjawisko społeczne, w którym fakty są mniej istotne w kształtowaniu opinii publicznej niż odwołania do emocji i osobistych przekonań;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. prawda ż., prawdziwość ż.
przym. prawdziwy
przysł. prawdziwie
formsłow. prawdo-
wykrz. prawda
Wiktionary
w filmoznawstwie: czynności po zakończeniu zdjęć, mające na celu przygotowanie kopii ekranowej filmu kinowego lub wersji emisyjnej programu telewizyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. etap produkcji filmu między filmowaniem, a premierą, w którym przetwarza się surowy materiał filmowy dodając efekty komputerowe, ścieżkę dźwiękową, napisy itp.
Wiktionary
Postprodukcja – końcowy etap prac nad realizacją utworu audiowizualnego (np. filmu, programu telewizyjnego), następujący po etapie produkcji, a poprzedzający etap dystrybucji. Jest to zazwyczaj najdłuższy etap prac nad filmem. Głównymi pracami wykonywanymi w okresie postprodukcji są: montaż obrazu, praca nad efektami specjalnymi, korekcja barwna, tworzenie muzyki oraz udźwiękowienie.
Wikipedia
(1.1) Jednakże wygląd postaci był wielokrotnie zmieniany, nawet po zakończeniu zdjęć i na etapie postprodukcji - niektórzy z twórców rozważali uczynienie z niej kobiety.
Wiktionary
przym. produkcyjny
Wiktionary
całość awangardowych zjawisk kulturowych i artystycznych powszechnych pod koniex XX wieku, odwołujących się do punku
SJP.pl
Post-punk – styl w obrębie muzyki rockowej, wywodzący się z muzyki punk, będący skutkiem poszukiwań artystycznych zespołów z tego kręgu; efektem tego stało się wyjście poza dość wąskie ramy gatunku.
Zespoły punkowe (w szczególności brytyjskie) wczesnego okresu, takie jak Sex Pistols, Ramones czy The Damned, zakładały dużą prostotę, wręcz prymitywność wykonywanej muzyki. Z czasem formuła taka zaczęła się jednak wyczerpywać, niektóre zespoły rozpoczęły wzbogacanie stylistyki punk o elementy zaczerpnięte z krautrocka, dubu, reggae, funku, muzyki eksperymentalnej, etnicznej i innych gatunków muzycznych. Czerpano również z muzyki zespołów protopunkowych i amerykańskich pionierów punk rocka, takich jak Television czy Suicide.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stan ogarniającego strachu, wzbudzanego przez kontakt z czymś lub kimś nieprzyjemnym lub niosącym zagrożenie
(1.2) obiekt lub zjawisko budzące strach
Wiktionary
czas. postrachać dk.
Wiktionary
(1.1) groza
(1.2) straszak, widmo
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) stracić pewną niematerialną własność
Wiktionary
(1.1) Od tego dnia rozpoczęła się ich działalność podziemna, za którą w każdej chwili mogli postradać życie.
Wiktionary
(1.1) stracić, utracić, zagubić
Wiktionary
powstały po rozpadzie Związku Radzieckiego, charakterystyczny dla tego okresu; poradziecki, postsowiecki, posowiecki
SJP.pl
spędzić pewien czas na strajkowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|postraszyć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstraˈʃɛ̃ɲɛ, AS: postrašẽńe
Wiktionary
czas. postraszyć
rzecz. strach mrz./mzw.
Wiktionary
(1.1) nastraszenie, pogrożenie
Wiktionary
[czytaj: postrimować] spędzić jakiś czas na streamowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na stresowaniu
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. umocnić
Wiktionary
IPA: pɔˈstrɔbʲit͡ɕ, AS: postrobʹić
Wiktionary
występujący po epoce romantyzmu, nawiązujący do romantyzmu
SJP.pl
zdrobnienie od: postronek
SJP.pl
mocny, grubo skręcony sznur; powróz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mocny, grubo skręcony sznur
(1.2) daw. środ. polit. szubienica
Wiktionary
IPA: pɔˈstrɔ̃nɛk, AS: postrõnek
Wiktionary
rzecz. postronkowe n.
przym. postronkowy
Wiktionary
(1.1) powróz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest postronne; cecha tych, którzy są postronni
Wiktionary
przym. postronny
przysł. postronnie
Wiktionary
1. nienależący do jakiegoś grona, obcy dla danego środowiska;
2. niezaangażowany w coś, niezwiązany z którąś ze stron; zewnętrzny;
3. poboczny, znajdujący się obok, sąsiadujący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezależny od jakiejś grupy osób i niezaangażowany w jej sprawy; także. niebiorący w czymś bezpośredniego udziału
Wiktionary
(1.1) Jak mógł twierdzić, że on, osoba postronna, lepiej od niej wie, jak było naprawdę!
Wiktionary
IPA: pɔˈstrɔ̃nːɨ, AS: postrõ•ny
Wiktionary
rzecz. strona ż., postronność ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. taki, który należał kiedyś do Rosji
Wiktionary
(1.1) Postrosyjski kapitał nie płynie na GPW
Wiktionary
spędzić pewien czas na struganiu
SJP.pl
1. postrzelenie kogoś lub czegoś
2. rana od postrzelenia
3. silny ból w okolicy lędźwiowej; heksenszus, lumbago
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) trafienie kogoś kulą lub strzałą
(1.2) rana od kuli lub od strzały
(1.3) lumbago
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. strzelnica ż., strzelec mos., postrzelenie n., strzał m., strzelanie n., strzelanina ż.
rzecz. postrzelić dk., strzelić dk.
przym. postrzałowy, strzelecki, strzelnicowy
czas. strzelić, postrzelić, strzelać
Wiktionary
w łowiectwie: zwierzę zranione przez postrzelenie
SJP.pl
w łowiectwie: zwierzę zranione przez postrzelenie
SJP.pl
Postrzałka (Pedetes) – rodzaj ssaków z rodziny postrzałkowatych (Pedetidae).
Wikipedia
w łowiectwie: zwierzę zranione przez postrzelenie
SJP.pl
Postrzałkowate, postrzałki (Pedetidae) – rodzina ssaków z infrarzędu wiewiórolotkowych (Anomaluromorphi) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia).
Wikipedia
czasownik
(1.1) widzieć coś w dany sposób, mieć na jakiś temat określone zdanie
Wiktionary
(1.1) Zastanawiałeś się kiedyś jak Niemcy postrzegają Europę?
Wiktionary
IPA: pɔˈsṭʃɛɡat͡ɕ, AS: posṭšegać
Wiktionary
rzecz. postrzeganie n., spostrzeżenie n., postrzeżenie n.
czas. spostrzec
przym. postrzeżeniowy
Wiktionary
(1.1) widzieć, uważać
Wiktionary
mogący zostać postrzeżonym za pomocą zmysłów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|postrzegać.
Wiktionary
Postrzeganie, spostrzeganie, percepcja – odbieranie bodźców wzrokowych, słuchowych, czy czuciowych, które poddawane są obróbce i syntezie w poszczególnych częściach mózgu. Jest pierwszym etapem przetwarzania informacji, które odbierane są przez narządy zmysłów. Proces postrzegania rozpoczyna akt spostrzegania.
Wikipedia
czas. postrzegać ndk.
rzecz. spostrzeżenie n., postrzeżenie n.
przym. postrzeżeniowy
Wiktionary
potocznie: człowiek postrzelony; narwaniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek nieobliczalny, porywczy, zbyt spontaniczny
Wiktionary
IPA: ˌpɔsṭʃɛˈlɛ̃ɲɛt͡s, AS: posṭšelẽńec
Wiktionary
przym. postrzelony, strzelnicowy
rzecz. strzelanie n., strzelec mos., strzelnica ż., strzelanina ż.
czas. postrzelić
Wiktionary
(1.1) narwaniec, wariat, pędziwiatr
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) zranić, strzelając z broni palnej
czasownik zwrotny dokonany postrzelić się (ndk. brak)
(2.1) zranić siebie samego pociskiem z broni palnej
(2.2) o dwóch lub więcej osobach: zranić siebie nawzajem strzałem z broni palnej
Wiktionary
rzecz. strzelnica ż., strzelec mos., postrzał m., postrzeleniec m., strzał mrz., strzelanie n., strzelanina ż.
przym. postrzelony, strzelecki, strzelnicowy
czas. strzelać
Wiktionary
potocznie: postępujący w sposób niezrównoważony, porywczy; niepoczytalny, zbzikowany
SJP.pl
złożony proces poznawczy, który prowadzi do odebrania przez człowieka jakichś zjawisk lub procesów, zachodzący wskutek działania określonych bodźców na narządy zmysłowe; percepcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uświadomienie sobie wrażenia wywołanego działaniem bodźca zewnętrznego na zmysły
Wiktionary
Postrzeżenie – bezpośrednie odbicie przedmiotów, zjawisk realnego świata, które oddziałuje na nasze narządy zmysłowe. Podstawę do postrzeżenia stanowi obiektywne i niezależne od świadomości i postrzegania ludzkiego, istnienie przedmiotów. W przeciwieństwie do wrażenia, które odzwierciedla poszczególne własności, jakości przedmiotu. Rolą postrzeżenia jest odbijanie przedmiotu jego cech i przymiotów.
Wikipedia
rzecz. spostrzeżenie n., postrzeganie n.
czas. postrzec dk., postrzegać ndk.
przym. postrzeżeniowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący postrzeżenia
Wiktionary
rzecz. spostrzeżenie n., postrzeganie n., postrzeżenie n.
czas. postrzec dk., postrzegać ndk.
Wiktionary
1. mężczyzna strzygący owce;
2. rzemieślnik postrzygający sukno;
3. dawniej: mężczyzna strzygący włosy podczas postrzyżyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik strzygący owce
Wiktionary
kobieta zatrudniona przy strzyżeniu owiec
SJP.pl
1. dział fabryki włókienniczej, gdzie odbywa się strzyżenie tkanin (usuwanie meszku);
2. dawniej: warsztat, w którym strzyżono sukno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. miejsce postrzygania
Wiktionary
Postrzygalnia – urządzenie do wykańczania sukna, używane od późnego średniowiecza. Z tego urządzenia musieli korzystać wszyscy producenci sukna. Miasto, które posiadało postrzygalnie, czerpało duże zyski. Na budowę postrzygalni musiał zgodzić się król, nadając miastu odpowiedni przywilej.
Wikipedia
IPA: ˌpɔsṭʃɨˈɡalʲɲa, AS: posṭšygalʹńa
Wiktionary
rzecz. postrzyganie
czas. postrzygać
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z postrzyżynami, dotyczący postrzyżyn
Wiktionary
rzecz. postrzyżyny nmos.
czas. strzyc
Wiktionary
dawny obrządek strzyżenia włosów chłopcu w ramach inicjacji; podstrzyżyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rel. obrzęd starosłowiański uznania chłopca za mężczyznę poprzez przycięcie jego włosów i nadanie nowego imienia;
Wiktionary
Postrzyżyny – w kulturze dawnych Słowian obrzęd polegający na rytualnym obcięciu włosów dziecku płci męskiej, zazwyczaj kończącemu 7 lat, połączony z nadaniem imienia. Rytuału postrzyżyn dokonywał ojciec lub osoba obca, wchodząca w ten sposób w sztuczne pokrewieństwo z dzieckiem. Od obcięcia włosów syn stawał się pełnoprawnym członkiem rodziny i przechodził spod opieki matki pod zwierzchnictwo ojca.
Wikipedia
(1.1) Do postrzyżyn przystępowali zwykle siedmioletni chłopcy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔsṭʃɨˈʒɨ̃nɨ, AS: posṭšyžỹny
Wiktionary
czas. strzyc/ostrzyc
Wiktionary
(1.1) por. barmicwa, bierzmowanie
Wiktionary
język opisu strony drukowanego dokumentu, pozwalający na otrzymanie druku wysokiej jakości; PostScript
SJP.pl
PostScript – uniwersalny język opisu strony opracowany przez firmę Adobe Systems, będący obecnie standardem w zastosowaniach poligraficznych.
Jest to równocześnie kompletny język programowania, oparty na architekturze stosu oraz notacji postfixowej – odwrotnej notacji polskiej (RPN). Pozwala on więc nie tylko opisać precyzyjnie wygląd strony, ale także wykonywać złożone operacje na dostarczonych danych (np. wykonywanie separacji kolorów czy też wyliczenie zbioru Mandelbrota).
Wikipedia
[czytaj: post-skriptum] dopisek do listu, artykułu itp., umieszczany na końcu po podpisie autora (skrót: PS, rzadziej P.S.)
SJP.pl
Postscriptum, PS (łac. post scriptum, P.S.) – dopisek do listu, artykułu itp., umieszczony na końcu, po podpisie autora.
Oznaczany jest skrótowcem „PS”, przy którym w języku polskim (w przeciwieństwie do języka łacińskiego) nie stawia się kropek. Zwyczajowo po dopisku umieszcza się inicjał imienia lub nazwiska.Przy wielokrotnym użyciu postscriptum powtarza się początkową literę „P”. I tak drugi dopisek to PPS (post postscriptum), trzeci to PPPS, itd.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. dziedzina filozofii, która zajmuje się badaniem relacji między religią a nowoczesną filozofią, kulturą i społeczeństwem;
Wiktionary
Postsekularyzm – dziedzina zajmująca się badaniem relacji między religią a nowoczesną filozofią, kulturą i społeczeństwem.
Myśl postsekularna jest multidyscyplinarna, znajduje się na pograniczu wielu dziedzin takich jak filozofia, kulturoznawstwo, politologia, religioznawstwo, socjologia, teologia czy nawet teoria literatury.
Wikipedia
przym. postsekularny
Wiktionary
odnoszący się do czasów po Sokratesie
SJP.pl
polityk wywodzący się z "Solidarności"
SJP.pl
wywodzący się ze związku zawodowego "Solidarność"
SJP.pl
powstały, pozostały po rozpadzie Związku Sowieckiego, wchodzący w skład byłego Związku Sowieckiego; posowiecki, poradziecki, postradziecki, posowiecki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący okresu po upadku stalinizmu
(1.2) właściwy ideologii będącej modyfikacją stalinizmu
Wiktionary
(1.2) Komunizm leninowski, stalinowski i poststalinowski zawsze składał hołd Marksowi i Engelsowi.
Wiktionary
IPA: ˌpɔststalʲĩˈnɔfsʲci, AS: poststalʹĩnofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. poststalinizm m.
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: połstsynk] synchronizacja dźwięku z obrazem w przypadku, gdy dźwięk nie został nagrany na planie zdjęciowym; postsynchronizacja
SJP.pl
podłożenie dźwięku pod uprzednio nakręcony obraz filmowy
SJP.pl
synchronizacja dźwięku z obrazem w przypadku, gdy dźwięk nie został nagrany na planie zdjęciowym; postsync
SJP.pl
Postsynchronizacja – technika polegająca na dogrywaniu ścieżki dźwiękowej (dialogów, efektów dźwiękowych, muzyki) do nagranego uprzednio materiału filmowego. Stosowana wtedy, gdy z przyczyn technicznych nie jest możliwe jednoczesne nagranie materiału filmowego i dźwięku, np. w sytuacji gdy przeszkadza szum wiatru czy odgłos samochodów. Szczególnym rodzajem postsynchronizacji jest dubbing.
Wikipedia
dotyczący postsynchronizacji
SJP.pl
charakteryzujący się odejściem od formy przedstawienia teatralnego
SJP.pl
pomiar wyników eksperymentu realizowany po poddaniu osoby określonemu bodźcowi eksperymentalnemu
SJP.pl
taki, który nastąpił po upadku ustroju totalitarnego
SJP.pl
następujący po studniówce
SJP.pl
popukać;
1. stukać wiele razy lub przez pewien czas;
2. postukać się -
a) stuknąć się w coś wiele razy;
b) potocznie: odbyć stosunek płciowy kilkakrotnie
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) ukończyć stukanie
Wiktionary
1. stulić po kolei, wiele razy; potulić;
2. o wielu: stulić coś; potulić;
3. postulać się - o wielu kwiatach: zbliżyć do siebie płatki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od postulat
Wiktionary
(1.1) To nie postulat, lecz tylko mały postulacik.
Wiktionary
rzecz. postulat m.
Wiktionary
kandydat do zakonu w okresie postulatu, przed rozpoczęciem nowicjatu, mogący opuścić zakon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. kandydat do zakonu, odbywający w nim okres próbny
Wiktionary
Postulat (łac. postulare – żądać, wymagać) – pierwszy okres życia we wspólnocie zakonnej, poprzedzający nowicjat. Postulat może trwać od kilku tygodni do 2 lat. Służy postulantom do poznania zakonu i wciągnięcia się do życia zakonnego. W związku z tym, że postulant lub postulantka nie składają żadnych przyrzeczeń, mogą w każdej chwili przerwać postulat i opuścić wspólnotę bez żadnych konsekwencji. Bezpośrednio po postulacie rozpoczyna się nowicjat.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. postulat mrz.
:: fż. postulantka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|postulans.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) postulant
źródła.
== postulant (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|ˈpɒstjʊlənt.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-postulant.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. postulat (w zakonie)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɔˈstulãnt, AS: postulãnt
Wiktionary
rzecz. postulat mrz.
:: fż. postulantka ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kandydatka do zakonu, odbywająca w nim okres próbny
Wiktionary
Postulat (łac. postulare – żądać, wymagać) – pierwszy okres życia we wspólnocie zakonnej, poprzedzający nowicjat. Postulat może trwać od kilku tygodni do 2 lat. Służy postulantom do poznania zakonu i wciągnięcia się do życia zakonnego. W związku z tym, że postulant lub postulantka nie składają żadnych przyrzeczeń, mogą w każdej chwili przerwać postulat i opuścić wspólnotę bez żadnych konsekwencji. Bezpośrednio po postulacie rozpoczyna się nowicjat.
Wikipedia
IPA: ˌpɔstuˈlãntka, AS: postulãntka
Wiktionary
rzecz. postulat mrz.
:: fm. postulant mos.
Wiktionary
1. żądanie wysunięte przez jakąś grupę ludzi; dezyderat
2. w filozofii: teza, która nie wymaga dowodu, przyjmowana jako aksjomat;
3. okres życia w zakonie przed złożeniem przyrzeczeń, poprzedzający nowicjat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ofic. żądanie, wniosek, propozycja, życzenie
(1.2) log. mat. teza, która nie wymaga udowodnienia i stanowi podstawę w dalszym wnioskowaniu;
(1.3) rel. poprzedzający nowicjat okres próbny w zakonach służący do poznania zakonu i wciągnięcia się do życia zakonnego;
(1.4) wypowiedź, która wyraża jakąś normę postępowania, zapewniając zachowanie określonych wartości etycznych
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔˈstulat, AS: postulat
Wiktionary
rzecz. postulowanie n., postulant mos., postulantka ż.
:: zdrobn. postulacik mrz.
czas. postulować
przym. postulatowy
Wiktionary
(1.1) dezyderat
(1.2) aksjomat
Wiktionary
duchowny postulujący uznanie kogoś za błogosławionego lub świętego w procesie beatyfikacyjnym lub kanonizacyjnym
SJP.pl
Postulator – osoba odpowiedzialna za przygotowanie i prowadzenie procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego. Według prawa kanonicznego,postulatora ustanawia właściwy biskup diecezjalny, jednocześnie udzielając koniecznego pełnomocnictwa.
Głównym zadaniem postulatora jest zebranie informacji o życiu Sługi Bożego i opinii o jego świętości.
Wikipedia
postawa polegająca na formułowaniu wniosków, postulatów
SJP.pl
domagać się czegoś, proponować coś, wysuwać coś jako postulat
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) proponować lub domagać się czegoś
Wiktionary
(1.1) Istotne zmiany, jakie widzimy w tym zakresie, lub jakie są postulowane, wywodzą się często z bardzo słusznych przesłanek.
Wiktionary
IPA: ˌpɔstuˈlɔvat͡ɕ, AS: postulovać
Wiktionary
rzecz. postulat m., postulowanie n.
Wiktionary
(1.1) zgłaszać, żądać, stypulować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|postulować.
Wiktionary
czas. postulować ndk.
rzecz. postulat mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: postument
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od postument
Wiktionary
(1.1) To nie postument, lecz tylko mały postumencik.
Wiktionary
rzecz. postument m.
Wiktionary
podstawa rzeźby lub pomnika; cokół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podstawa pod niewielkie elementy architektoniczne, dekoracyjne lub użytkowe;
Wiktionary
Postument – piedestał, podstawa, element małej formy architektonicznej, służący do umieszczenia na nim innego (właściwego) elementu dekoracyjnego. Postument często mylony jest z cokołem, który ma szersze znaczenie pojęciowe.
W porządkach architektonicznych architektury klasycznej jego proporcje były ściśle określone, składał się z własnego cokołu, korpusu i gzymsu.
Wikipedia
IPA: pɔˈstũmɛ̃nt, AS: postũmẽnt
Wiktionary
rzecz. postumencik mrz.
Wiktionary
wygląd zewnętrzny, kształt, sylwetka człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wygląd zewnętrzny
(1.2) daw. przyjęta poza
Wiktionary
(1.1) Na klatce stał mężczyzna o raczej rachitycznej posturze i palił.
Wiktionary
(1.1) figura, postawa, prezencja, sylwetka
Wiktionary
związany z posturą (sylwetką) człowieka
SJP.pl
zdrobnienie od: postura
SJP.pl
stworzyć po kolei, wiele razy; potworzyć
SJP.pl
wynikły z powstania styczniowego
SJP.pl
zbiór kazań tłumaczących fragmenty z Biblii
SJP.pl
Postylla – komentarz do Pisma Św. o charakterze egzegezy, a od połowy XIV wieku także termin oznaczający zbiór kazań w przystępny sposób komentujący fragmenty Biblii. Postylle szczególnie rozpowszechnione były w czasach reformacji. Pisali je zarówno autorzy protestanccy (np. Marcin Luter – Postylla Domowa, Mikołaj Rej – Postylla, Postylla Toruńska), jak i rzymskokatoliccy (np. Jakub Wujek – Postylla katoliczna, Postylla mniejsza).
Wikipedia
spędzić pewien czas na stymulowaniu
SJP.pl
taki, który nastąpił po okresie zimnej wojny; pozimnowojenny
SJP.pl
1. długotrwały brak deszczu i utrzymujące się przez dłuższy czas upały; susza
2. przenośnie: brak kogoś lub czegoś; zastój
SJP.pl
Posucice (cz. Posutice, Posnice, niem. Poßnitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice.
Wikipedia
1. przenieść coś do przodu przez sunięcie
2. przenośnie: spotęgować jakieś uczucie, stan psychiczny
3. posunąć się:
a) przejść, przejechać jakąś drogę
b) przenośnie: ośmielić się coś zrobić
c) zrobić miejsce
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. posuwać)
(1.1) dokonany od|posuwać.
czasownik zwrotny dokonany posunąć się (ndk. posuwać się)
(2.1) dokonany od|posuwać się.
(2.2) wykonać działanie skutkujące postępem jakiegoś procesu
Wiktionary
(2.2) Pokazać wam, jak daleko się posunę?
Wiktionary
rzecz. posunięcie n., posuw mrz., posuwadło n., posuwanie n., posuwanko n., posuwka ż., suw mrz.
czas. posuwać, sunąć
Wiktionary
1. w niektórych grach: ruch figurą, pionkiem itp. zgodny z regułami gry
2. czyn; krok (taktyczny lub dyplomatyczny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posunąć.
(1.2) czyn, zachowanie, akt
(1.3) szach. ruch bierką, pionem, figurą w szachach, warcabach i innych grach planszowych
Wiktionary
(1.2) Japonia potraktowała embargo na dostawę ropy jako bardzo wrogie posunięcie Stanów Zjednoczonych.
(1.3) Dobry szachista nie liczy dziesięciu posunięć do przodu, wystarczy, że przewiduje o jedno posunięcie więcej niż przeciwnik.
Wiktionary
IPA: ˌpɔsũˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: posũńė̃ńće
Wiktionary
czas. posunąć dk.
rzecz. posuwadło n., posuwanie n., posuwanko n., posuwka ż., posuw mrz., suw mrz.
Wiktionary
(1.3) ruch
Wiktionary
[czytaj: poserfować] spędzić pewien czas na surfowaniu; poserfować
SJP.pl
obumarłe drzewo w lesie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. martwe lub obumierające drzewa stojące;
Wiktionary
Posusz – martwe lub obumierające drzewa stojące.
Wikipedia
1. wysuszyć wiele czegoś; wysuszyć coś jedno po drugim
2. spędzić pewien czas na suszeniu czegoś
SJP.pl
w technice: przesuwanie się części maszyny, urządzenia w pewnym określonym kierunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. masz. w maszynach, urządzeniach technicznych itp.: przesuwanie się poszczególnych części danej maszyny lub urządzenia mechanicznego w pewnym określonym kierunku
Wiktionary
(1.1) Strugarka (…) wyposażona jest w posuw mechaniczny realizowany za pomocą napędu łańcuchowego.
Wiktionary
rzecz. posuwanie n., posunięcie n., posuwanko n., posuwadło n., posuwka ż.
czas. posuwać ndk., posunąć dk.
przym. posuwisty
Wiktionary
1. sunąc, przenosić coś do przodu
2. przenośnie: potęgować jakieś uczucie, stan psychiczny
3. posuwać się:
a) przechodzić, przejeżdżać jakąś drogę
b) przenośnie: ośmielać się coś robić
c) robić miejsce
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. posunąć)
(1.1) przemieszczać coś do przodu sunąc to
(1.2) znacznie zwiększać nasilenie jakiegoś stanu lub czynu
(1.3) daw. awansować, przenosić kogoś na wyższy status, poziom
(1.4) wulg. odbywać stosunek seksualny jako osobnik aktywny
(1.5) środ. szybko jechać lub iść posuwistym krokiem
czasownik zwrotny niedokonany posuwać się (dk. posunąć się)
(2.1) zmieniać wolno swoje położenie
(2.2) odsuwać się, aby zrobić miejsce komu
(2.3) osiągać wyższy poziom
(2.4) stawać się śmiałym, by coś zrobić
(2.5) ulegać starości w stopniu zauważalnym
(2.6) wulg. uprawiać aktywnie seks ze sobą nawzajem
Wiktionary
(1.3) Za powstańcze zasługi włościanin ten został posunięty na stopień oficera.
Wiktionary
rzecz. posuw mrz., posuwanko n., posuwistość ż., posuwadło n., posuwanie n., posuwka ż., suw mrz.
czas. sunąć, posunąć dk.
przym. posuwisty
przysł. posuwiście
Wiktionary
(1.1) popychać, przemieszczać, przesuwać
(1.2) potęgować, rozwijać
(1.4) bzykać, chędożyć, dymać, pieprzyć, pierdolić, ruchać
(2.1) przeciskać się, przemieszczać się, przesuwać się
(2.2) przesuwać się
(2.3) rozwijać się
(2.4) ośmielać się
(2.5) starzeć się
(2.6) bzykać się, chędożyć się, pieprzyć się, pierdolić się, ruchać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. wulg. puszczalska kobieta
Wiktionary
IPA: ˌpɔsuˈvadwɔ, AS: posuvadu̯o
Wiktionary
czas. posuwać ndk., posunąć dk.
rzecz. posuw mrz., posuwanie ndk., posunięcie dk., posuwka, posuwanko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posuwać.
(1.2) wulg. o mężczyźnie uprawianie seksu
Wiktionary
IPA: ˌpɔsuˈvãɲɛ, AS: posuvãńe
Wiktionary
czas. posuwać ndk., posunąć dk.
rzecz. posunięcie n., posuwadło n., posuwanko n., posuwka ż., posuw mrz., suw mrz.
przym. posuwisty
przysł. posuwiście
Wiktionary
(1.1) przesuwanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. wulg. stosunek płciowy
Wiktionary
IPA: ˌpɔsuˈvãŋkɔ, AS: posuvãŋko
Wiktionary
rzecz. posuwanie n., posunięcie n., posuwadło n., posuwka ż., posuw mrz.
czas. posuwać ndk., posunąć dk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: posuwisto, posuwiście
SJP.pl
1. o chodzie, tańcu: polegający na płynnym posuwaniu się dużymi krokami
2. w technice: posuwający się; również służący do posuwania czegoś; posuwowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. stosunek płciowy
Wiktionary
Posuwki, nóżki odwłokowe – mięsiste, nieczłonowane wyrostki lokomocyjne na odwłoku gąsienicowatych larw motyli, niektórych błonkówek (rośliniarek i owadziarek) oraz pewnych linii ewolucyjnych muchówek.
Wyrostki te występują w liczbie od 2 do 8 par, przy czym u gąsienic motyli jest ich najwyżej 5 par. U larw motyli typowo występują na segmentach odwłoka od trzeciego do szóstego oraz na dziesiątym. Układ ten może być jednak inny, np. u miernikowcowatych posuwki występują tylko na segmencie szóstym i dziesiątym. Posuwki motyli mogą być również zredukowane, a u gatunków minujących całkiem zanikłe.
Wikipedia
IPA: pɔˈsufka, AS: posufka
Wiktionary
czas. posuwać ndk., posunąć dk.
rzecz. posuw mrz., posuwanie ndk., posunięcie dk., posuwadło, posuwanko
Wiktionary
duży młot używany w górnictwie do rozbijania brył soli
SJP.pl
Posułt – drewniany młot górniczy. Wykorzystywany przez wielickich górników do wbijania klinów w celu oderwania od ściany (calizny) bloku solnego.
Współcześnie posułt jest elementem herbu Wieliczki oraz logo Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka i Kopalni soli „Wieliczka”.
Wikipedia
dawniej: kłótnia, sprzeczka, spór; poswarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. sprzeczka, kłótnia, spór
Wiktionary
(1.1) Często przychodziło między nimi do różnych poswarek, a nawet czasami poszturchali się nawzajem.
Wiktionary
pobawić się beztrosko, radośnie; popsocić, pofiglować, powygłupiać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poświadczyć)
(1.1) potwierdzać prawdziwość, tożsamość, wiarygodność kogoś albo czegoś
Wiktionary
(1.1) W dokumencie wówczas wydanym nakazywał król aby posesorzy na nadchodzącym sejmie przedstawili listy i przywileje poświadczające, że królewszczyzny trzymane są zgodnie z prawem.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕfʲjaṭt͡ʃat͡ɕ, AS: pośfʹi ̯aṭčać
Wiktionary
rzecz. poświadczanie n.
Wiktionary
(1.1) potwierdzać, zaświadczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poświadczać.
Wiktionary
czas. poświadczać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) potwierdzenie prawdziwości, wiarygodności, tożsamości
(1.2) dokument poświadczający coś
Wiktionary
czas. poświadczyć dk.
Wiktionary
(1.1-2) potwierdzenie, zaświadczenie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. poświadczać)
(1.1) potwierdzić prawdziwość, tożsamość, wiarygodność kogoś albo czegoś
Wiktionary
rzecz. poświadczenie n.
Wiktionary
(1.1) potwierdzić, zaświadczyć
Wiktionary
blade, słabe światło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) słabe, emanujące skądś światło
(1.2) daw. oświecenie, pouczenie
Wiktionary
(1.1) Próbka polonu emanuje niebieską poświatą – jest to efekt wzbudzenia otaczającego ją powietrza.
(1.1) Jej sylwetka była słabo widoczna w poświecie księżyca.
Wiktionary
rzecz. poświat mrz., poświecenie n.
czas. poświecić dk.
Wiktionary
(1.1) łuna, poblask, żar
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przypadający na okres tuż po święcie, następujący po święcie
Wiktionary
(1.1) Utrudnienia potrwają kilka tygodni. - Roboty teoretycznie można było przełożyć na okres poświąteczny, tylko jaki sens miałaby ta decyzja.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕfʲjɔ̃nˈtɛt͡ʃnɨ, AS: pośfʹi ̯õntečny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) książk. oddawać coś w ofierze; wyrzekać się czegoś dla czyjegoś dobra
(1.2) oddawać czemuś uwagę, kierować uwagę na coś, wyrażać zainteresowanie
(1.3) rel. dokonywać poświęcenia; pokropić coś wodą święconą
czasownik zwrotny poświęcać się
(2.1) rezygnować z czegoś dla czyjegoś dobra, dla jakiejś sprawy, dla kogoś
(2.2) zajmować się czymś, zwłaszcza zawodowo, oddawać swój czas jakiemuś celowi
Wiktionary
(1.1) Jestem w stanie poświęcić wiele dla twojego szczęścia.
(1.2) Poświęcono tej sprawie dużo uwagi, jednak jej przyczyny pozostają niewyjaśnione.
(1.2) Ostatnie rozdziały książki są poświęcone tematyce filozoficznej.
(1.3) Ksiądz poświęcił nowo wybudowaną kaplicę.
(2.1) Nie chcę ciągle poświęcać się dla młodszego brata.
(2.2) Po studiach medycznych postanowił poświęcić się pracy naukowej.
(2.2) Maria poświęciła się wychowywaniu dzieci.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕfʲjɛ̃nt͡sat͡ɕ, AS: pośfʹi ̯ẽncać
Wiktionary
rzecz. świątynia ż., poświęcanie, poświęcenie n.
czas. święcić, poświęcić dk.
Wiktionary
(1.2) dedykować
(2.1) służyć
(2.2) zajmować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poświęcać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕfʲjɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: pośfʹi ̯ẽncãńe
Wiktionary
czas. poświęcać ndk., poświęcić dk.
rzecz. poświęcenie n.
Wiktionary
pełen bohaterstwa czyn; ofiara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. pełen bohaterstwa czyn; ofiara
(1.2) książk. oddawanie czegoś w ofierze; wyrzeczenie się czegoś dla czyjegoś dobra
(1.3) skierowanie na coś uwagi, wyrażenie zainteresowania czymś
(1.4) rel. dokonanie obrzędu święcenia poprzez pokropienie czegoś wodą święconą i wypowiedzenie odpowiednich formuł religijnych
(1.5) szach. celowe posunięcie, którego konsekwencją jest utrata bierki w celu uzyskania innych korzyści, np. inicjatywy, forsownego wariantu wiodącego do mata itd.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dla miłości była skłonna do największych poświęceń.
(1.2) Nikt nie musiał go namawiać do poświęcenia życia za Ojczyznę.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɕfʲjɛ̃nˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: pośfʹi ̯ẽncẽńe
Wiktionary
rzecz. świątek mzw./mrz., święcenie n., poświęcanie n., poświętnik m., święconka ż.
czas. poświęcać ndk., poświęcić dk.
Wiktionary
(1.1) oddanie, wyrzeczenie, ofiara
(1.5) ofiara
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. poświęcać)
(1.1) dokonany od|poświęcać.
czasownik zwrotny dokonany poświęcić się (ndk. poświęcać się)
(2.1) dokonany od|poświęcać się.
Wiktionary
(1.1) Tren pojawił się w literaturze polskiej za sprawą Jana Kochanowskiego, który poświęcił im cały cykl.
(1.1) Poświęcił swoje życie nauce.
Wiktionary
IPA: pɔˈɕfʲjɛ̇̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: pośfʹi ̯ė̃ńćić
Wiktionary
rzecz. poświęcenie n., poświęcanie n., świątynia ż., świątek mrz./mzw.
czas. poświęcać
przym. świąteczny
Wiktionary
przymiotnik od: Poświętne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. pełen poświęcenia, samozaparcia
Wiktionary
(1.1) — Jak się pani podoba — odparł lodowatym tonem pan Zgierski, ale czarne oczki jeszcze głębiej przysłonił rzęsami. — Pan Solski — dodał — o jednym nie powinien wątpić: że ma we mnie poświęconego człowieka, który, choć nieznany, będzie czuwał nad jego interesami i doniesie o każdej intrydze.
(1.1) Nie mogłem się pogodzić z myślą, aby ten, którego miałem za przyjaciela, za towarzysza, za poświęconego patriotę, był tak okropnie nikczemnym, tak podłym zdrajcą.
Wiktionary
(1.1) oddany
Wiktionary
poświergotać;
1. o ptakach: powydawać krótkie, wysokie dźwięku; poćwierkać, poświergolić;
2. przenośnie o dzieciach albo młodych kobietach: pomówić wesoło, radośnie, piskliwie, pieszczotliwie; poszczebiotać, potrajlować, pokwilić
SJP.pl
poświegotać;
1. o ptakach: powydawać krótkie, wysokie dźwięku; poćwierkać, poświergolić;
2. przenośnie o dzieciach albo młodych kobietach: pomówić wesoło, radośnie, piskliwie, pieszczotliwie; poszczebiotać, potrajlować, pokwilić
SJP.pl
ptak zamieszkujący obszary półkuli północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Calcarius lapponicus|ref=tak., ptak z rodziny trznadlowatych, gnieżdżący się na dalekiej północy Europy i Syberii;
Wiktionary
Poświerka (zwyczajna), poświerka szponiasta (Calcarius lapponicus) – gatunek małego wędrownego ptaka z rodziny poświerek (Calcariidae), wcześniej zaliczany do trznadlowatych (Emberizidae). Występuje w Eurazji i Ameryce Północnej, w sezonie lęgowym w strefie tundry. W Polsce nieliczny ptak przelotny i zimujący. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: pɔˈɕfʲjɛrka, AS: pośfʹi ̯erka
Wiktionary
(1.1) poświerka szponiasta, poświerka zwyczajna
Wiktionary
potocznie: okres następujący bezpośrednio po świętach
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
czarny chrząszcz o czarnym, połyskującym ciele, żywiący się nawozem; skarabeusz
SJP.pl
rodzina chrząszczy o około 19 tysiącach gatunków (w Polsce około 200), żyjących prawie na całej kuli ziemskiej (zwłaszcza w strefie tropikalnej); żukowate
SJP.pl
Poświętnikowate, żukowate (Scarabaeidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych. Największa rodzina nadrodziny żukokształtnych.
Wikipedia
o cechach poświętnikowatych (żukowatych); żukowaty
SJP.pl
Poświętno (pol. hist. Poświątne, Małe Popówko) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Przemęt.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. pokropiony wodą święconą
Wiktionary
(1.1) poświęcony
Wiktionary
spędzić pewien czas na świętowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na swingowaniu
SJP.pl
potocznie: pobrudzić, poplamić; pofajdać, zapaskudzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spędzenie czasu na świntuszeniu
Wiktionary
czas. poświntuszyć dk.
rzecz. świntuch mos., świnia ż.
przym. świński
Wiktionary
świntuszyć przez jakiś czas; poświńtuszyć
SJP.pl
spędzić pewien czas na świrowaniu
SJP.pl
1. krótki świst lub echo świstu;
2. głos podobny do świstu wydawany przez niektóre ptaki
SJP.pl
Poświst – krótki świst lub echo świstu.
Także:
Inne znaczenia:
Zobacz też: świst, gwizd
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. lekkoduch
Wiktionary
IPA: pɔˈɕfʲistak, AS: pośfʹistak
Wiktionary
poetycko: światło, blask, poświata
SJP.pl
1. kierunek w ruchu robotniczym na przełomie XIX i XX w. zakładający dążenie do tego, co w danych warunkach jest możliwe do osiągnięcia;
2. posybilizm geograficzny - pogląd filozoficzno-naukowy zakładający równowagę i wzajemną zależność między człowiekiem a środowiskiem przyrodniczym
SJP.pl
syczeć przez pewien czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. mężczyzna lub chłopiec z greckiego ludu zamieszkującego starożytną grecką kolonię w Italii w miejscu współczesnego miasta Paestum
Wiktionary
(1.1) Mowę grecką Posydończycy zatracili po tylu wiekach mieszania się z Tyrreńczykami, z Latynami i innymi cudzoziemcami.
Wiktionary
rzecz. posydonia ż., Posejdon m., Posejdonia ż., Posejdończyk m.
przym. posydoński, posejdoński, Posejdonowy
Wiktionary
(1.1) Posejdończyk
Wiktionary
rodzaj roślin z monotypowej rodziny posydoniowatych, obejmujący 9 gatunków
SJP.pl
Posydonia (Posidonia K.D. Koenig) – jedyny rodzaj roślin w obrębie monotypowej rodziny posydoniowatych (Posidoniaceae) z rzędu żabieńcowców (Alismatales). Do rodzaju należy 9 gatunków. Jeden z nich – P. oceanica występuje w Morzu Śródziemnym, a pozostałe na wybrzeżu Hongkongu oraz wzdłuż południowych i zachodnich wybrzeży Australii. Rośliny te zaliczane są do tzw. traw morskich. Poszczególne osobniki rozrastając się klonalnie osiągają wielkie rozmiary (do tego rodzaju należy największa roślina na Ziemi z gatunku P. australis, rozciągająca się na długości 180 km).
Wikipedia
o cechach posydoniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach posydoniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
mający miejsce po sylwestrze, pozostały po sylwestrze itp.
SJP.pl
spędzić pewien czas na symulowaniu
SJP.pl
występujący po synodzie
SJP.pl
1. pokryć coś czymś sypkim; osypać;
2. nasypać, sypnąć czegoś;
3. posypać się:
a) o czymś sypkim, drobnym: pospadać, rozsypać się;
b) przenośnie: pojawić się w dużej ilości;
c) nie udać się
SJP.pl
Wikipedia
1. pokryć coś czymś sypkim; osypać;
2. nasypać, sypnąć czegoś;
3. posypać się:
a) o czymś sypkim, drobnym: pospadać, rozsypać się;
b) przenośnie: pojawić się w dużej ilości;
c) nie udać się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. posypywać)
(1.1) dokonany od|posypywać.
Wiktionary
IPA: pɔˈsɨpat͡ɕ, AS: posypać
Wiktionary
czas. posypywać
rzecz. posypanie n., posypka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posypać.
Wiktionary
czas. posypać dk.
rzecz. posypka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, czym się coś posypuje
Wiktionary
rzecz. sypanie n., posypanie n., posypywanie n.
czas. posypywać ndk., posypać dk.
Wiktionary
1. pokrywać coś czymś sypkim; osypywać
2. nasypywać, sypać czymś
SJP.pl
czasownik
(1.1) rzucając nakładać na coś warstwę czegoś sypkiego, miałkiego
Wiktionary
(1.1) Do ugotowanego pęczaku dodajemy ugotowaną soczewicę oraz pieczarki z cebulą. Wszystko mieszamy i posypujemy natką pietruszki albo kiełkami.
Wiktionary
IPA: ˌpɔsɨˈpɨvat͡ɕ, AS: posypyvać
Wiktionary
rzecz. posypywanie n., posypka ż.
czas. sypać, posypać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posypywać.
Wiktionary
czas. posypywać ndk.
rzecz. posypka ż.
Wiktionary
1. ssać od czasu do czasu;
2. młodzieżowo: być kiepskim, nie nadawać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. posłać)
(1.1) polecać komuś udanie się gdzieś dla załatwienia czegoś
(1.2) przekazywać za pośrednictwem
(1.3) kierować coś dokądś szybkim ruchem
Wiktionary
rzecz. posłaniec mos., posłanie n., posyłanie n., posyłka ż., poseł mos., posłanka ż., wysłannik mos.
czas. posłać
Wiktionary
(1.1) wyprawiać, wysyłać
(1.2) przekazywać, słać, wysyłać
(1.3) kopać, rzucać, strzelać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. przesyłka, paczka
Wiktionary
rzecz. poselstwo n., poseł mos., posłaniec mos., posłanka ż.
czas. posyłać
Wiktionary
taki, który poszalał (stracił panowanie nad sobą)
SJP.pl
potocznie: zjeść dużo i łapczywie; wsunąć, wtranżolić, spałaszować, wpałaszować, wszamać
SJP.pl
1. przestarzale: uszanować;
2. dawniej: utrzymać w porządku
SJP.pl
szacunek; także: nienaruszanie czegoś przez szacunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szacunek skierowany do kogoś lub czegoś; poważanie
Wiktionary
(1.1) Mam poszanowanie u moich uczniów.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʃãnɔˈvãɲɛ, AS: pošãnovãńe
Wiktionary
rzecz. szacunek
czas. szanować, poszanować
Wiktionary
(1.1) respekt, poważanie
Wiktionary
szantażować przez pewien czas
SJP.pl
podrzeć, rozerwać coś w wielu miejscach
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. poszarpywać)
(1.1) uszkodzić przez rozdzieranie w wielu miejscach
(1.2) szarpać kilka razy
czasownik zwrotny dokonany poszarpać się (ndk. poszarpywać się)
(2.1) ulec rozdarciu w wielu miejscach
(2.2) pot. stoczyć bójkę między sobą
Wiktionary
(1.1) Heniek poszarpał swoją koszulę.
Wiktionary
rzecz. poszarpanie n.
Wiktionary
(2.2) pobić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poszarzać.
Wiktionary
czas. poszarzać ndk.
Wiktionary
pokryty czymś szarym, pomalowany na szaro
SJP.pl
spędzić pewien czas na szarżowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poszatkować.
Wiktionary
czas. poszatkować dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) postrzegany indywidualnie (a nie jako członek swojej grupy)
Wiktionary
(1.1) Poszczególni żołnierze wcale nie musieli czuć nienawiści do wroga, jednak musieli wykonywać rozkazy.
(1.1) W czasie rajdu zawodnicy zaliczają poszczególne próby czasowe.
Wiktionary
rzecz. szczegół mrz.
przym. szczególny
przysł. szczególnie
Wiktionary
dawniej: poszczególny
SJP.pl
dawniej: szczękanie, poszczękiwanie; szczęk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poszczekiwać.
Wiktionary
rzecz. nieposzczekiwanie n.
czas. poszczekiwać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pościć.
Wiktionary
czas. pościć ndk.
rzecz. post m., postnik m.
przym. postny
Wiktionary
zaszczepić po kolei, wiele razy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z okresem po zaszczepieniu
Wiktionary
(1.1) Łagodny niepożądany odczyn poszczepienny nie ma szczególnego nasilenia i związany jest z miejscowym obrzękiem kończyny, silnym miejscowym zaczerwienieniem i gorączką.
Wiktionary
przym. szczepienny, szczepionkowy
rzecz. szczep mrz., szczepionka ż.
Wiktionary
szczerzyć przez pewien czas
SJP.pl
spędzić pewien czas na szczotkowaniu
SJP.pl
czynić szczupłym lub szczuplejszym; wyszczuplać, wysmuklać
SJP.pl
czynić szczupłym lub szczuplejszym; wyszczuplać, wysmuklać
SJP.pl
uczynić szczupłym lub szczuplejszym; wyszczuplić, wysmuklić
SJP.pl
1. udać się gdzieś
2. skierować się w jakąś stronę, idąc
3. rozpocząć naukę gdzieś lub na jakimś etapie
4. potocznie:
a) udać się
b) zostać wykorzystanym na coś
c) zgodzić się na coś
d) zepsuć się
e) zostać sprzedanym
SJP.pl
taki, który poszerszeniał
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poszerzyć)
(1.1) robić coś szerszym, obszerniejszym
(1.2) przen. zwiększać zakres czegoś, uzupełniać o coś lub kogoś
czasownik zwrotny niedokonany poszerzać się (dk. poszerzyć się)
(2.1) robić się szerszym samemu
(2.2) rozprzestrzeniać się
(2.3) uzupełniać swój skład
Wiktionary
(1.2) Posiadanie własnego terytorium poszerza i potwierdza osobowość, usuwa potrzebę czujności, wyzwala poczucie niezagrożenia.
Wiktionary
IPA: pɔˈʃɛʒat͡ɕ, AS: pošežać
Wiktionary
rzecz. szerokość ż., poszerzanie n., poszerzenie n.
czas. szerzyć ndk.
przym. szeroki
przysł. szeroko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poszerzać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʃɛˈʒãɲɛ, AS: pošežãńe
Wiktionary
czas. poszerzać ndk., poszerzyć dk.
rzecz. poszerzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poszerzyć.
Wiktionary
Amplifikacja lub powiększenie (stgr. αὔξησις, łac. amplificatio), niekiedy wyolbrzymienie, poszerzenie lub rozszerzenie – środek stylistyczny poszerzający ilościowo lub jakościowo wypowiedź w celu powiększenia lub pomniejszenia faktów, osób lub pojęć. Teorią amplifikacji zajmuje się retoryka.
Wikipedia
IPA: ˌpɔʃɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: pošežẽńe
Wiktionary
czas. poszerzać ndk., poszerzyć dk.
rzecz. poszerzanie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. poszerzać)
(1.1) dokonany od|poszerzać.
Wiktionary
rzecz. poszerzanie n., poszerzenie n., szerokość ż.
czas. szerzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim;
Wiktionary
Poszeszupie – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Rutka-Tartak.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
przym. poszeszupski
Wiktionary
ozdobna chusteczka noszona w górnej kieszonce marynarki (brustaszy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chustka wkładana do górnej kieszeni marynarki (brustaszy);
Wiktionary
Poszetka (fr. pochette) – ozdobna chusteczka wkładana do górnej kieszonki w marynarce (brustaszy), zwykle o wymiarach 35×35cm.
Wikipedia
IPA: pɔˈʃɛtka, AS: pošetka
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) kulin. podgrzewać bez doprowadzania do wrzenia, tak by białko mięsa lub jajek nie ścięło się do końca
Wiktionary
(1.1) Ja najpierw przygotowuję sos, a dopiero pod koniec gotowania poszetuję w nim piersi kurczaka.
Wiktionary
rzecz. poszetowanie n.
Wiktionary
zdrobnienie od: poszewka; jasiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: poszewka
Wiktionary
IPA: ˌpɔʃɛˈvɛt͡ʃka, AS: poševečka
Wiktionary
rzecz. poszwa, poszewka
przym. poszewkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. wymienialne pokrycie na pościel
Wiktionary
Poszewka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Miedzna, nad rzeką Miedzanką. Ma status sołectwa.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą gromady Poszewka, po jej likwidacji w gromadzie Miedzna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Miedznie.
Wikipedia
rzecz. poszeweczka ż., poszwa ż.
przym. poszewkowy
Wiktionary
(1.1) powłoczka
Wiktionary
spędzić pewien czas na szkalowaniu
SJP.pl
1. źle załatwić, pokpić (sprawę);
2. poszkapić się - pomylić się, zrobić głupstwo
SJP.pl
taki, który się poszkapił (pomylił się)
SJP.pl
spędzić pewien czas na szkicowaniu
SJP.pl
rzadko: powstawiać szyby; wyszklić
SJP.pl
człowiek poszkodowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która ucierpiała w wyniku wypadku lub innego nieszczęśliwego zdarzenia
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: poszkodować
Wiktionary
(1.1) Poszkodowany w wypadku otrzymał wysokie odszkodowanie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʃkɔdɔˈvãnɨ, AS: poškodovãny
Wiktionary
rzecz. poszkodowanie n., szkoda ż.
:: fż. poszkodowana ż.
czas. szkoda, poszkodować dk.
wykrz. szkoda
przysł. szkoda
Wiktionary
spędzić pewien czas na szkoleniu kogoś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. wcześniej będący własnością szlachty lub w jej władaniu
(1.2) hist. powstały wskutek zaniku szlachty
Wiktionary
rzecz. szlachta ż., szlacheckość ż.
przym. szlachecki
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Kresy, Galicja. poobrażać
Wiktionary
(1.1) — Oto frajla (panna) — mówi jeden z tych ulicznych rycerzy, — poszlagowała ludzi, a teraz myśli, że będziemy z nią kunirować…
— Feca jedna! — dodaje drugi, szarpiąc odzież Kaśki.
Wiktionary
1. fakt, przemawiający za interpretacją jakiejś sytuacji w określony sposób;
2. niebezpośredni dowód winy, okoliczność przemawiająca na niekorzyść oskarżonego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fakt nieudowodniony, który jednak przemawia za określoną interpretacją czegoś
(1.2) niebezpośredni dowód na uwikłanie, winę, itp.
Wiktionary
Poszlaka (ang. Get a Clue) – amerykański film należący do kategorii Disney Channel Original Movies.
Wikipedia
(1.1) Po obu stronach szeregu domów stały garaże, więc do ogrodów można się było dostać tylko przez domy. To jeszcze nie był dowód, ale silna poszlaka.
(1.1) Tak też uważał Sąd Apelacyjny, do którego odwołał się mecenas Paschalski. Uznano, że poszlaki były wątłe i niepewne, zwłaszcza podobieństwo papieru i sznurka.
Wiktionary
IPA: pɔˈʃlaka, AS: pošlaka
Wiktionary
przym. poszlakowy
Wiktionary
(1.1) przesłanka, ślad, objaw, oznaka, przejaw, symptom
Wiktionary
dawniej:
1. obwinić, posądzić;
2. dojść do czegoś po śladach, znakach; odkryć, wykryć
SJP.pl
cecha czegoś opartego na poszlakach
SJP.pl
oparty na poszlakach, bez dowodów
SJP.pl
spędzić pewien czas na szlifowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na szlochaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na szpachlowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poszpanować.
Wiktionary
czas. poszpanować dk.
Wiktionary
spędzić pewien czas na szpiegowaniu
SJP.pl
1. następujący po okresie pobytu w szpitalu;
2. pozostały po dawnym szpitalu
SJP.pl
potocznie: mówić przez jakiś czas po niemiecku; poszwargolić, poszwargotać
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zatrzymać
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. zacerować, pocerować
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. poszukiwać)
(1.1) dokonany od|poszukiwać.
Wiktionary
(1.1) Akurat wygasał kontrakt i Waits musiał poszukać innego mecenasa.
Wiktionary
IPA: pɔˈʃukat͡ɕ, AS: pošukać
Wiktionary
rzecz. poszukiwacz mos., poszukiwany mos., poszukiwana ż.
czas. szukać
przym. poszukiwany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poszukać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʃuˈkãɲɛ, AS: pošukãńe
Wiktionary
rzecz. poszukiwacz mos., poszukiwany mos.
czas. szukać
przym. poszukiwany
Wiktionary
1. prowadzić działania w celu odnaleźienia lub pozyskać kogoś lub czegoś;
2. prowadzić badania w celu odkrycia lub odnalezienia czegoś nieznanego lub ukrytego;
3. starać się zdobyć jakieś informacje
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poszukać)
(1.1) starać się znaleźć coś ukrytego lub zgubionego
(1.2) starać się coś osiągnąć, zdobyć
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) prowadzić badania w celu poznania czegoś, odkrycia
Wiktionary
(1.1) Słyszałam, że policja poszukiwała kiedyś ojca Marcina.
(1.2) Wybrałem odosobnienie, by poszukiwać sensu życia.
(2.1) Naukowcy od wielu lat poszukują bozonu Higgsa.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʃuˈcivat͡ɕ, AS: pošuḱivać
Wiktionary
przym. poszukiwany
rzecz. poszukiwana ż., poszukiwany mos., poszukiwania nmos., poszukiwanie n., poszukiwacz m., poszukiwaczka ż.
czas. szukać
Wiktionary
(1) szukać
Wiktionary
1. osoba prowadząca działania w celu odnalezienia lub pozyskania kogoś lub czegoś;
2. naukowiec prowadzący badania w celu odkrycia lub odnalezienia czegoś nieznanego lub ukrytego;
3. osoba starająca się zdobyć jakieś informacje;
4. osoba prowadząca burzliwe życie, awanturnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która czegoś poszukuje
Wiktionary
Gothic II – fabularna gra akcji, kontynuacja gry Gothic stworzona przez studio Piranha Bytes w 2002 roku. Gra została wydana przez JoWooD Entertainment, a polskim dystrybutorem gry została firma CD Projekt.
Wikipedia
(1.1) Zagraniczni poszukiwacze żon wolą dziewczyny mające wyższe wykształcenie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʃuˈcivat͡ʃ, AS: pošuḱivač
Wiktionary
rzecz. poszukiwanie n., poszukanie n., szukanie n., poszukiwany mos., poszukiwana ż., poszukiwania lm nm., przeszukiwanie n., przeszukanie n., szukacz mos./mrz., szukaczka ż.
:: fż. poszukiwaczka ż.
czas. poszukiwać ndk., poszukać dk., szukać ndk., przeszukać dk., przeszukiwać ndk.
przym. poszukiwawczy
Wiktionary
(1.1) eksplorator; gw-pl|Górny Śląsk|sznupok.
Wiktionary
1. kobieta prowadząca działania w celu odnalezienia lub pozyskania kogoś lub czegoś;
2. kobieta - naukowiec prowadząca badania w celu odkrycia lub odnalezienia czegoś nieznanego lub ukrytego;
3. kobieta starająca się zdobyć jakieś informacje;
4. kobieta prowadząca burzliwe życie, awanturnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: poszukiwacz
Wiktionary
IPA: ˌpɔʃuciˈvat͡ʃka, AS: pošuḱivačka
Wiktionary
czas. szukać, poszukiwać ndk.
rzecz. poszukiwanie n., poszukiwacz m., poszukiwania nmos., poszukiwany mos.
przym. poszukiwany
Wiktionary
1. prowadzić działania w celu odnaleźienia lub pozyskać kogoś lub czegoś;
2. prowadzić badania w celu odkrycia lub odnalezienia czegoś nieznanego lub ukrytego;
3. starać się zdobyć jakieś informacje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, której szuka policja
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: poszukiwany
forma czasownika.
(3.1) forma żeńska ims. przymiotnikowego biernego od: poszukiwać
Wiktionary
(1.1) Nie zdołano ująć poszukiwanej, która zapewne czmychnęła na drugą stronę Alp.
Wiktionary
rzecz. poszukiwania lm nm., poszukiwanie n.
:: fm. poszukiwany mos.
czas. szukać, poszukać dk., poszukiwać ndk.
przym. poszukujący, poszukiwany
ims. poszukujący
Wiktionary
1. prowadzić działania w celu odnaleźienia lub pozyskać kogoś lub czegoś;
2. prowadzić badania w celu odkrycia lub odnalezienia czegoś nieznanego lub ukrytego;
3. starać się zdobyć jakieś informacje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) działania prowadzące do odnalezienia osób lub rzeczy
(1.2) działania prowadzące do odkrycia lub wynalezienia
(1.3) szt. nowatorskie działania artystyczne
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: poszukiwanie
Wiktionary
Poszukiwania (oryg. The Search) – amerykański film wojenny z 1948 roku w reżyserii Freda Zinnemanna. W rolach głównych wystąpili Montgomery Clift, Ivan Jandl, Jarmila Novotná i Aline MacMahon.
Zdjęcia do filmu zostały nakręcone w niemieckich miastach zniszczonych przez wojnę: Ingolstadt, Norymberga i Würzburg.
Wikipedia
(1.1) W godzinach wieczornych przerwano poszukiwania na terenie cegielni.
(1.2) Przedsiębiorstwo nie zaprzestało poszukiwań złóż w Afryce.
(1.3) Inspirację do swych artystycznych poszukiwań czerpał przede wszystkim z Biblii.
Wiktionary
rzecz. poszukiwana ż., poszukiwany mos., poszukiwacz mos., poszukiwaczka ż., poszukiwanie n.
czas. poszukiwać ndk.
przym. poszukiwany
Wiktionary
1. prowadzić działania w celu odnaleźienia lub pozyskać kogoś lub czegoś;
2. prowadzić badania w celu odkrycia lub odnalezienia czegoś nieznanego lub ukrytego;
3. starać się zdobyć jakieś informacje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poszukiwać.
Wiktionary
Krucjata – cykl książek Jerry’ego Aherna.
Wikipedia
(1.1) Każdej nocy włóczęga błąkał się ulicami w poszukiwaniu schronienia.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʃuciˈvãɲɛ, AS: pošuḱivãńe
Wiktionary
czas. poszukiwać, szukać
rzecz. poszukiwana ż., poszukiwany mos., poszukiwania nmos., szukanie n., poszukiwacz mos., poszukiwaczka ż.
przym. poszukiwany
Wiktionary
człowiek poszukiwany (zwykle przez policję)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, której poszukuje policja
przymiotnik
(2.1) cieszący się dużym popytem
(2.2) mający dobrą opinię
forma czasownika.
(3.1) ims. przymiotnikowy bierny od: poszukiwać
Wiktionary
Poszukiwany (ang. Most Wanted) – amerykański thriller z 1997 roku napisany przez Keenena Ivory'ego Wayansa oraz wyreżyserowany przez Davida Hogana. Wyprodukowany przez New Line Cinema.
Premiera filmu miała miejsce 10 października 1997 roku w Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
(1.1) Udało nam się ująć poszukiwanego w hoteliku w Nowym Targu.
(2.1) Banany w czasach PRL-u należały do poszukiwanych towarów.
(2.2) Jeździł z grupami do Ziemi Świętej, będąc poszukiwanym przewodnikiem.
Wiktionary
rzecz. poszukiwana ż., poszukiwaczka ż., poszukiwacz mos., poszukanie n., poszukiwania lm nm., poszukiwanie n.
czas. szukać, poszukać dk., poszukiwać ndk.
przym. poszukujący
ims. poszukujący
Wiktionary
(2.2) wzięty
Wiktionary
1. prowadzić działania w celu odnaleźienia lub pozyskać kogoś lub czegoś;
2. prowadzić badania w celu odkrycia lub odnalezienia czegoś nieznanego lub ukrytego;
3. starać się zdobyć jakieś informacje
SJP.pl
przytłumiony, jednostajny szum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. stały, cichy szum
Wiktionary
czas. zaszumić
Wiktionary
(1.1) szelest
Wiktionary
podwodna część budowli wodnej, piętrzącej lub upustowej, położona poniżej progu wodnego, chroniąca dno cieku wodnego przed rozmywaniem
SJP.pl
Poszur – część budowli hydrotechnicznej, obejmujące konstrukcję stanowiącą ubezpieczenie dna cieku na pewnym określonym odcinku, poniżej wypadu danej budowli. Poszur stosuje się w celu zabezpieczenia dna cieku przed rozmyciem i erozją denną. Jest także elementem budowli, który uczestniczy w rozpraszaniu energii wody – można tu wyróżnić strefę pasywną, dla której wymagane jest umocnienie ciężkie poszuru i strefę tłumienia, dla której wystarczające może być umocnienie lekkie poszuru. Poszur może zostać wykonany jako płaszczyzna o orientacji poziomej (powierzchnia płaska), bądź zostać ukształtowana w odpowiednio dobrany sposób, tak aby stanowił tzw. wybój przygotowany. Poszur stosowany jest więc w tych budowlach, w których występują urządzenia upustowe; dotyczy to przede wszystkim budowli piętrzących, analogiczne umocnienie dna występuje w niektórych innych budowlach, np. w progu, będącym rodzajem budowli regulacyjnej.
Wikipedia
dawniej: natrzeć buty szuwaksem (czarną pastą); naszuwaksować, wyszuwaksować, naszwarcować, wyszwarcować, poszwarcować
SJP.pl
duża poszewka, np. na poduszkę czy kołdrę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. element pościeli, którym powleka się pierzynę, kołdrę lub poduszkę
Wiktionary
IPA: ˈpɔʃfa, AS: pošfa
Wiktionary
rzecz. pochwa ż.
:: zdrobn. poszewka ż., poszeweczka ż.
czas. poszyć dk.
przym. poszewkowy
Wiktionary
potocznie: mówić przez jakiś czas po niemiecku; poszprechać, poszwargotać
SJP.pl
1. mówić przez jakiś czas w niezrozumiałym języku;
2. mówić przez jakiś czas po niemiecku; poszwargolić, poszprechać
SJP.pl
1. szyć przez jakiś czas;
2. uszyć wiele rzeczy;
3. pokryć, wykonać wierzchnią warstwę czegoś;
4. założyć szwy w wielu miejscach; pozszywać;
5. środowiskowo: pokryć dach słomą;
6. pokryć materiałem szkielet konstrukcyjny pojazdu;
7. o roślinach: rosnąc, pokryć jakąś powierzchnię
SJP.pl
1. szyć przez jakiś czas;
2. uszyć wiele rzeczy;
3. pokryć, wykonać wierzchnią warstwę czegoś;
4. założyć szwy w wielu miejscach; pozszywać;
5. środowiskowo: pokryć dach słomą;
6. pokryć materiałem szkielet konstrukcyjny pojazdu;
7. o roślinach: rosnąc, pokryć jakąś powierzchnię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. zewnętrzna okładzina rozpięta na szkieletowej konstrukcji, np. statku, samolotu, dachu, namiotu itp.;
Wiktionary
Podobne
Wikipedia
przym. poszyty
czas. szyć
Wiktionary
1. spędzić pewien czas na wytwarzaniu ubrania przy pomocy szydełka; poszydłować;
2. środowiskowo: poprawić wygląd dredów przy pomocy szydełka fryzjerskiego
SJP.pl
spędzić pewien czas na wytwarzaniu ubrania przy pomocy szydełka; poszydełkować
SJP.pl
rzeczownik, liczba mnoga
(1.1) śrpol. bicie w kark i szyję
Wiktionary
(1.1) Plwali i poszyjki ciężkiemi bili jego naśliczniejsze oblicze. → Pluli i mocnymi ciosami w kark bili go (jego najśliczniejsze oblicze).
Wiktionary
IPA: pɔˈʃɨjci, AS: pošyi ̯ḱi
Wiktionary
(1.1) współcz. środ. karczycho
Wiktionary
dawniej: zszyte i oprawione w okładkę arkusze papieru
SJP.pl
Poszyt (libell, libellus, volumen, wolumen) - grupa składek, bifoliów lub kart, zszyta i oprawna zazwyczaj w półsztywny karton, stanowiąca najczęściej jednostkę inwentarzową lub jej część.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) pszcz. zasklepiony, zamknięty w komórkach plasterastra woskowym wieczkiem (plaster miodu)
Wiktionary
rzecz. poszycie n.
czas. poszyć
Wiktionary
skrót od: posłowie (używany w opisach bibliograficznych książek)
SJP.pl
skrót
(1.1) = posłowie
Wiktionary
ułożyć pościel, przygotować łóżko do spania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|posyłać. (np. paczkę)
(1.2) dokonany od|słać. (łóżko)
Wiktionary
IPA: ˈpɔswat͡ɕ, AS: posu̯ać
Wiktionary
rzecz. posłaniec m., wysłannik mos., poseł mos., posłanka ż., posłanko n.
czas. posyłać, słać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: posłanka
Wiktionary
rzecz. posłanka ż.
Wiktionary
1. miejsce do spania z rozesłaną pościelą;
2. nauka płynąca z dzieła sztuki;
3. uroczyste pismo, skierowane do kogoś przez wybitną osobistość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|posłać. (pościelić)
(1.2) odczasownikowy od|posłać. (wysyłać)
(1.3) miejsce do spania z przygotowaną pościelą
(1.4) nauka, przekaz ideowy zawarty w dziele sztuki
(1.5) uroczysty tekst zawierający podniosły przekaz
Wiktionary
Posłanie − przedmioty umożliwiające wypoczynek i sen w łóżku. Termin posłanie używany jest współcześnie naprzemiennie z terminem pościel, choć mianem pościeli oznaczało się zazwyczaj wierzchnie elementy posłania − w tym dawniej pierzyny (rodzaj kołdry).Obecnie rozdzielono nazwy kołdra i pościel, aby łatwiej rozróżniać przedmioty.
Wikipedia
rzecz. posłanko n., wysłannik mos., posłaniec mos.
czas. posyłać, słać
Wiktionary
(1.1) pościelenie, rozesłanie, wyścielenie
(1.2) wysyłanie, posyłka
(1.4) przesłanie
(1.5) przesłanie
Wiktionary
1. człowiek posłany w celu załatwienia jakiegoś polecenia, dostarczenia czegoś;
2. człowiek zawodowo zajmujący się dostarczaniem przesyłek; goniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. albo podn. osoba posłana przez kogoś w celu przekazania wiadomości albo wykonania jakiejś misji
(1.2) urz. pracownik, który ma powierzony obowiązek doręczania dokumentów i przesyłek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hermes był posłańcem bogów.
Wiktionary
IPA: pɔˈswãɲɛt͡s, AS: posu̯ãńec
Wiktionary
rzecz. poseł m., posłanka ż., poselstwo n., posłannictwo n., posyłka ż., posyłanie n., posłanie n.
czas. posyłać ndk., posłać dk.
przym. poselski
Wiktionary
(1.1) wysłannik, poseł
(1.2) kurier; przest. umyślny
Wiktionary
1. członkini parlamentu;
2. przedstawicielka dyplomatyczna państwa wysłana w jakiejś misji;
3. kobieta wysłana w celu załatwienia jakiejś sprawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. członkini izby niższej parlamentu
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. i B., W. lm. od: posłanko
Wiktionary
Poseł (także: posłanka w odniesieniu do kobiet) – osoba będąca członkiem parlamentu.
W Polsce poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej jest członkiem niższej izby parlamentu.
Wikipedia
IPA: pɔˈswãnka, AS: posu̯ãnka
Wiktionary
rzecz. posłaniec mos., posłaneczka ż., poseł, poselstwo, posyłka
przym. poselski
czas. posłować, posłać, posyłać
Wiktionary
(1.1) posełka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: posłanie
(1.2) małe posłanie
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: posłanka
Wiktionary
rzecz. posłanie n.
czas. posłać dk.
przym. posłaniowy
Wiktionary
misja, ważne zadanie podejmowane dla dobra innych
SJP.pl
Posłannictwo – starokatolickie pismo (organ) wydawane przez Polski Narodowy Kościół Katolicki, który od 1951 roku nosi nazwę: Kościół Polskokatolicki, w którym prezentowane były artykuły, reportaże i wiadomości z życia tegoż Kościoła.
Wikipedia
dawniej: kobieta posłana w celu załatwienia jakiegoś polecenia, dostarczenia czegoś, przekazania informacji; wysłanniczka
SJP.pl
dawniej: człowiek posłany w celu załatwienia jakiegoś polecenia, dostarczenia czegoś, przekazania informacji; posłaniec, wysłannik
SJP.pl
czasownik
(1.1) dodać cukru do pożywienia
Wiktionary
rzecz. słodzenie n., słodzik mrz.
przym. słodziaśny
czas. słodzić
Wiktionary
wynikający z działania słońca
SJP.pl
krzew, krzewinka lub roślina zielna z rodziny posłonkowatych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach posłonkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach posłonkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. być posłem w parlamencie;
2. zostać wysłanym w celu załatwienia jakiejś sprawy
SJP.pl
uwagi wydawcy lub autora umieszczane na końcu książki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uwagi od wydawcy lub autora umieszczane na końcu książki;
forma rzeczownika.
(2.1) M. i W. lm. od: poseł
Wiktionary
Posłowie – krótki tekst zamieszczany czasami na końcu większego dzieła literackiego, niezależnie od jego charakteru (zarówno literatura piękna, jak i faktu, popularnonaukowa, naukowa itd.), umieszczony przez autora, redaktora lub wydawcę, wyjaśniający zagadnienia niezwiązane bezpośrednio z treścią książki, ale nawiązujące do jej treści lub okoliczności powstania dzieła. Posłowie jest tekstem celowo umieszczonym na końcu, aby nie wpłynął on na czytelnika poznającego treść książki po raz pierwszy.
Wikipedia
(1.1) Motywy wydania swojej książki, autor zawarł w posłowiu.
(2.1) W spotkaniu przedwyborczym wzięli udział dwaj posłowie i trzy posłanki.
Wiktionary
IPA: pɔˈswɔvʲjɛ, AS: posu̯ovʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. słowo n., przysłowie n.
Wiktionary
(1.1) skr. posł.
Wiktionary
podporządkowanie się dyscyplinie, subordynacja, karność, uległość, posłuszeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poddawanie się czyimś wymaganiom
(1.2) uznawanie czyjego autorytetu
Wiktionary
rzecz. posłuchanie n., posłuszeństwo n.
czas. posłuchać
przym. posłuchalny
przysł. posłusznie
Wiktionary
(1.1) posłuszeństwo
(1.2) podległość
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. słuchać)
(1.1) słuchać czegoś przez pewien czas
(1.2) poddać się czyjejś decyzji; wypełnić czyjeś polecenie
czasownik zwrotny dokonany posłuchać się (ndk. słuchać się)
(2.1) poddać się czyjejś decyzji; wypełnić czyjeś polecenie
Wiktionary
rzecz. słuchanka ż., posłuch mrz., posłuchalność ż., posłuchanie n.
czas. słuchać ndk.
przym. posłuchalny
Wiktionary
(1.2) posłuchać się
(2.1) posłuchać
Wiktionary
zwrot używany w celu podkreślenia tego, co chce się powiedzieć; słuchaj
SJP.pl
dawniej:
1. audiencja;
2. uznawanie czyjegoś autorytetu; posłuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odebranie dźwięku za pośrednictwem narządu słuchu
(1.2) przyjęcie kogoś (zwykle niższego stopniem) w celu wysłuchania jego próśb, życzeń itp.
(1.3) wykonanie prośby lub rozkazu
Wiktionary
(1.1) Zanim został wynaleziony gramofon, jedyną możliwością posłuchania muzyki było chodzenie na koncerty.
(1.2) Obaj inżynierowie wyjechali nazajutrz na noc do Kairu, gdzie mieli odwiedzić rezydenta angielskiego i być na posłuchaniu u wicekróla.
Wiktionary
rzecz. posłuch mrz.
czas. posłuchać
Wiktionary
(1.1) audiencja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wykonanie jakiejś czynności w służbie dla kogoś, okazanie pomocy, obsłużenie kogoś
(1.2) daw. osoba usłużna, pomocna komuś dla jakiegoś dzieła
(1.3) daw. zrobienie czegoś wartościowego dla sprawy, dla idei
(1.4) kośc. w Kościele urząd powierzany wiernemu świeckiemu dla wypełnienia określonych zadań, przede wszystkim podczas liturgii lub w związku z nią;
Wiktionary
Posługa (łac. ministerium; dawniej święcenia niższe, w tradycji wschodniej chirotesja, gr. χειροθεσία) – w chrześcijaństwie jest to urząd powierzany przez biskupa (rzadziej też przez prezbitera) wiernemu, który ma pełnić określone zadania w Kościele (w liturgii i poza nią).
Wikipedia
(1.1) Przeznaczali ją do najgorszych posług, ale się nie poddawała.
(1.2) Wnuczka stała się jej niezbędną posługą, robiła sprawunki i przynosiła węgiel.
(1.3) Siedząc w młodości nad książkami, oddał posługę swoim obecnym pacjentom.
(1.4) Klerycy przyjęli posługę akolitatu z rąk prowincjała.
Wiktionary
czas. posługiwać ndk., posłużyć dk.
rzecz. posługiwanie n., posługacz m.
Wiktionary
(1.1) pomoc
(1.3) przysługa
Wiktionary
dawniej: osoba wykonująca ciężkie prace pomocnicze; posługujący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna, którego zadaniem jest wykonywanie cięższych prace pomocniczych, np. w szpitalu lub pensjonacie
Wiktionary
rzecz. posługa ż., posługiwacz m., posługiwaczka ż., posługiwanie n., posłużenie n.
:: fż. posługaczka
czas. posługiwać ndk., posłużyć dk.
przym. posłużny
Wiktionary
(1.1) posługiwacz
Wiktionary
dawniej: kobieta wykonująca ciężkie prace pomocnicze; posługująca
SJP.pl
czasownik
(1.1) wykonywać za kogoś pracę
czasownik zwrotny
(2.1) książk. używać czegoś przy wykonywaniu jakiejś czynności lub do osiągania jakiegoś celu
Wiktionary
(1.1) [...] Sługa to człowiek, który chce posługiwać swojemu Panu i uznaje to za zaszczyt, bez względu na trudności zewnętrzne i wewnętrzne, których doznaje. [...]
(2.1) „Kobieta doskonale opanowała milczenie, może dlatego, że tym właśnie językiem posługuje się precyzyjnie od wieków.”
(2.1) Członkowie tego zespołu posługują się różnymi pseudonimami.
Wiktionary
IPA: ˌpɔswuˈɟivat͡ɕ, AS: posu̯uǵivać
Wiktionary
rzecz. posługa ż., posługiwanie n., służka ż./mos.
Wiktionary
(1.1) służyć, usługiwać
(2.1) stosować, używać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyręczanie kogoś w pracach, zwłaszcza domowych
(1.2) sprawowanie posługi duszpasterskiej
Wiktionary
IPA: ˌpɔswuɟiˈvãɲɛ, AS: posu̯uǵivãńe
Wiktionary
rzecz. posługa ż., służąca ż., posługacz mos.
czas. posługiwać ndk.
Wiktionary
Posługowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Janowiec Wielkopolski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 187 mieszkańców. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Janowiec Wielkopolski.
Wikipedia
dawniej: kobieta wykonująca ciężkie prace pomocnicze; posługaczka
SJP.pl
dawniej: osoba wykonująca ciężkie prace pomocnicze; posługacz
SJP.pl
taki, który posłupiał; osłupiały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) postawa zgody na wykonywanie cudzych poleceń, rozkazów
Wiktionary
Posłuszeństwo – w ludzkim zachowaniu, forma społecznego wpływu, w której osoba podporządkowuje się wyraźnym wskazówkom czy poleceniom od osoby obdarzonej władzą czy autorytetem.
Wikipedia
rzecz. posłuch m., posłuszność ż.
przym. posłuszny
przysł. posłusznie
Wiktionary
(1.1) posłuch; przest. powolność
Wiktionary
dawniej: kobieta wykonująca prace pomocnicze w klasztorze prawosławnym
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób posłuszny
Wiktionary
rzecz. posłuszeństwo n., posłuszność ż., posłuch m.
przym. posłuszny
Wiktionary
(1.1) ulegle
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: posłusznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: posłuszny
SJP.pl
dawniej: osoba wykonująca prace pomocnicze w klasztorze prawosławnym
SJP.pl
Posłusznik (nowicjusz) – osoba przygotowująca się do życia monastycznego. Przebywa on w monasterze razem z innymi braćmi, ale nie jest jeszcze mnichem.
Okres nowicjatu (cs. posłuszanije) trwa trzy lata. Po tym czasie posłusznik (odpowiednik żeński: posłusznica) podejmuje decyzję w sprawie dalszego życia monastycznego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co posłuszne; cecha tych, którzy są posłuszni
Wiktionary
rzecz. posłuszeństwo n., posłusznik m., posłusznica ż.
przym. posłuszny
przysł. posłusznie
Wiktionary
(1.1) uległość
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) spełniający bez protestu polecenia
(1.2) poddający się działaniom lub woli innej osoby
Wiktionary
(1.2) I wtedy Gierek, człowiek układny, z natury posłuszny, po raz pierwszy stanowczo powiedział "nie" centrali warszawskiej.
Wiktionary
IPA: pɔˈswuʃnɨ, AS: posu̯ušny
Wiktionary
rzecz. posłuszeństwo n., posłuszność ż.
przysł. posłusznie
Wiktionary
1. wydzielina gruczołu potowego,
2. książkowe określenie trudu, wysiłku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. wydzielina gruczołów potowych;
Wiktionary
Pot – wydzielina gruczołów potowych. Składa się głównie z wody (~ 98%), soli (NaCl) (0,6–0,8%), tłuszczów, mocznika, kwasu moczowego, amoniaku, kwasu mlekowego, węglowodanów, związków mineralnych (zawierających np. potas, wapń, magnez, żelazo).Jego skład zależy przede wszystkim od tego, czy jest to pot wydzielany „przerywanie” (tj. fizjologicznie bez zwiększonej regulacji ciepłoty ciała; wydzielanie periodyczne – jedne gruczoły wydzielają, podczas gdy inne pozostają nieaktywne), czy wydzielany „stale” (tzn. w okresie zwiększonej aktywności fizycznej lub zwiększonego stresu). Stężenie związków w pocie wzrasta przy wydzielaniu periodycznym, z powodu zwrotnego wchłaniania wody w kanalikach wyprowadzających. Zależy również od spożywanych pokarmów, warunków klimatycznych, czynników hormonalnych oraz współistniejących schorzeń.
Wikipedia
(1.1) W ten upał pot lał się ze mnie strumieniami.
Wiktionary
IPA: pɔt, AS: pot
Wiktionary
czas. potnieć, pocić się ndk., spocić się dk., wypocić dk.
rzecz. pocenie n., potówka ż., wypocenie n., spocenie n., potliwość ż., pocik mrz.
przym. potny, potowy, napotny, przeciwpotowy, potliwy
przysł. potowo
Wiktionary
(1.1) daw. znój
Wiktionary
skrót od: potoczny, potocznie (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót w funkcji rzeczownika
(1.1) = geogr. potok
skrót w funkcji przymiotnika
(2.1) = jęz. potoczny
skrót w funkcji przysłówka
(3.1) = jęz. potocznie
Wiktionary
Styl potoczny (język potoczny, rejestr potoczny) – styl funkcjonalny języka znany całej społeczności jego użytkowników i najczęściej przez nich używany. Pod względem swoich cech może być przeciwstawiany różnym stylom językowym: specjalistycznemu, publicystycznemu lub artystycznemu.
Wikipedia
(1.1) Po 5 min. asfalt kończy się, a droga łukiem w prawo obniża się do pot. Lipnik.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. do danego miejsca; dotąd;
2. przestarzałe: do danej chwili, do dziś; dopóty
SJP.pl
oznaczyć tagami
SJP.pl
przysłówek
(1.1) ukrywając coś przed kimś, bez wiedzy innych, w tajemnicy
Wiktionary
IPA: ˌpɔtaˈjɛ̃mʲɲɛ, AS: potai ̯ẽmʹńe
Wiktionary
rzecz. tajemnica ż., tajność ż.
przym. potajemny, tajemniczy
przysł. tajemniczo
Wiktionary
(1.1) ukradkiem
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: potajemnie
SJP.pl
cecha czegoś utrzymywanego w tajemnicy; poufność, tajność, ukradkowość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trzymany bądź wykonywany w tajemnicy
Wiktionary
(1.1) […] była na tropie potajemnych, więc tym samym zakazanych stosunków najmłodszej siostry z panem Albinem […]
Wiktionary
IPA: ˌpɔtaˈjɛ̃mnɨ, AS: potai ̯ẽmny
Wiktionary
przysł. potajemnie, tajemniczo
rzecz. tajemnica ż., tajność ż.
przym. tajemniczy
Wiktionary
(1.1) skryty, ukradkowy, sekretny
Wiktionary
osoba, która stale przyznaje komuś rację, niemająca własnego zdania; przytakiwacz, przytakiewicz, potakiwacz
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zgadzać się gestem albo słowem
Wiktionary
rzecz. tak n., potakiwacz mos., potakiwanie n., przytakiwacz mos., przytakiwaczka ż.
czas. przytaknąć
przysł. tak
partyk. tak
wykrz. tak
Wiktionary
osoba, która stale przyznaje komuś rację, niemająca własnego zdania; przytakiwacz, przytakiewicz, potakiewicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekcew. o kimś, kto nie wychyla się z własnym zdaniem i wszystkim potakuje
Wiktionary
Kiwon (także: kiwaczek, potakiwacz) – chińskie figurki wykonane zwykle z porcelany lub gliny z ruchomą głową (a często także i z innymi ruchomymi częściami ciała umieszczonymi na mechanizmach sprężynowych), które po wprawieniu w ruch mają zdolność długookresowego kiwania się, sprawiającego wrażenie aprobującego potakiwania głową.
Wikipedia
(1.1) Nie bądź takim potakiwaczem, postaw się czasem.
(1.1) Nawet jeśli pomysł szefa jest głupi, to grono potakiwaczy uzna go za rewelacyjny.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtaˈcivat͡ʃ, AS: potaḱivač
Wiktionary
czas. potakiwać, przytaknąć
przysł. tak
partyk. tak
rzecz. przytakiwacz mos., przytakiwaczka ż.
Wiktionary
(1.1) potakiewicz, konformista, oportunista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od| potakiwać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtaciˈvãɲɛ, AS: potaḱivãńe
Wiktionary
czas. przytaknąć, potakiwać ndk.
przysł. tak
partyk. tak
rzecz. przytakiwacz mos., przytakiwaczka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Potakówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Tarnowiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowcu, w dekanacie Jasło Wschód, diecezji rzeszowskiej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
posypać coś białym pudrem (talkiem); natalkować
SJP.pl
specjalista w zakresie potamologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. geogr. hydrol. nauka o rzekach, strumieniach i potokach;
Wiktionary
Potamologia (z gr. пοταμός, potamós – rzeka), hydrologia rzek – dział geografii, konkretniej hydrologii, badający rzeki. Dzieli się na następujące nauki:
Wikipedia
IPA: ˌpɔtãmɔˈlɔɟja, AS: potãmoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. potamolog m.
przym. potamologiczny
Wiktionary
plankton rzeczny składający się z organizmów roślinnych i drobnych organizmów zwierzęcych, głównie z gromady wrotków i okrzemek
SJP.pl
Potamoplankton (z gr. potamós=rzeka+ planktós= błąkający się) – plankton wód bieżących, plankton rzeczny.
Jest on uboższy od planktonu jeziornego. Przeważają w nim drobne organizmy, takie jak bakterie, okrzemki czy wrotki. Potamoplankton jest nietrwałym zgrupowaniem, może jednak pełnić dużą rolę w sieci troficznej całego ekosystemu rzecznego. Wielkość potamoplanktonu jest wprost proporcjonalna do długości rzeki i odwrotnie proporcjonalna do szybkości prądu.
Wikipedia
żartobliwie: potańcówka - zabawa taneczna
SJP.pl
zgrubienie od: potańcówka
SJP.pl
spędzić pewien czas na tańcowaniu; potańczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potańcować.
Wiktionary
czas. potańcować dk.
Wiktionary
potocznie: zebranie towarzyskie z tańcami; wieczorek taneczny, tańce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zebranie towarzyskie z tańcami, wieczorek taneczny
Wiktionary
(1.1) 16 kwietnia odbyła się pożegnalna potańcówka dla pilotów, na którą zaproszono dziewczęta z pobliskiej jednostki łączności.
Wiktionary
czas. potańczyć dk.
rzecz. potańc mrz., taniec mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|muzyka.
Wiktionary
przestarzale: spędzać pewien czas na tańczeniu
SJP.pl
obniżać cenę lub koszt czegoś
SJP.pl
stać się tańszym
SJP.pl
obniżyć cenę lub koszt czegoś
SJP.pl
stać się tańszym
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przesunięcie po powierzchni z naciskiem
(1.2) zetknięcie się z powierzchnią w czasie ruchu
(1.3) rozdrobnienie na tarce
(1.4) porozcinanie za pomocą piły na mniejsze fragmenty
Wiktionary
(1.1) Dżin reagował na potarcie lampy ręką.
(1.2) Dała się słyszeć klątwa, potarcie zapałki i w pracowni zabłysło żółte światło.
(1.3) Mogę cię prosić o potarcie kilku jabłek do surówki?
Wiktionary
rzecz. pocieranie n., potarka ż.
czas. pocierać ndk., pocierać się ndk., potrzeć dk., potrzeć się dk.
Wiktionary
(1.1) przetarcie
(1.2) otarcie się
(1.3) starcie, utarcie
Wiktionary
1. zburzyć, zwichrzyć komuś włosy na głowie; poczochrać, zmierzwić;
2. splątać coś, skołtunić;
3. podrzeć, porozrywać, wymiętosić, sponiewierać;
4. zakłócić ład, zaburzyć spójność, wprowadzić nieporządek;
5. ponieść coś ciężkiego, ciągnąc lub dźwigając z trudem;
6. targać, szarpać przez jakiś czas;
7. potargać się:
a) zostać poplątanym; skołtunionym;
b) zwichrzyć sobie włosy, zburzyć fryzurę; poczochrać;
c) zburzyć sobie włosy nawzajem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. targać)
(1.1) uczynić coś splątanym, zwichrzonym
(1.2) spowodować rozpad na części, nadwyrężenie albo zniszczenie czegoś poprzez rwanie lub szarpanie
(1.3) ponieść z trudem coś ciężkiego
(1.4) targać przez pewien czas
czasownik zwrotny dokonany potargać się (ndk. targać się)
(2.1) zostać potarganym
Wiktionary
rzecz. potarganie n., potarganiec mos., wytarganie n., starganie n.
przym. potargany
Wiktionary
(1.1) poczochrać, pokudłać, rozczochrać, rozmierzwić, roztargać, rozwichrzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potargać.
Wiktionary
czas. potargać dk.
rzecz. starganie n., wytarganie n.
Wiktionary
potocznie: człowiek o rozczochranych, potarganych włosach; rozczochraniec
SJP.pl
siarkowana część pudełka, o którą pociera się zapałkę, lont itp. przy zapalaniu; draska, pocierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pokryty warstwą fosforową bok pudełka zapałek, o który pociera się zapałką, żeby ją zapalić
Wiktionary
Zapałka – służący do rozpalania ognia, specjalnie w tym celu przygotowany patyczek z drewna (rzadziej – pasków tektury), dodatkowo nasączony w całości lub części substancją ułatwiającą spalanie i na jednym końcu pokryty masą ulegającą zapłonowi wskutek tarcia; końcówka taka nazywana jest główką (lub łebkiem) zapałki.
Wikipedia
(1.1) Zapalaj, pocierając łebkiem o potarkę, zawsze w kierunku od siebie.
Wiktionary
czas. potrzeć dk., pocierać ndk.
rzecz. potarcie n.
Wiktionary
(1.1) draska
Wiktionary
potocznie: poszarpać kogoś lub siebie nawzajem
SJP.pl
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu K
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu K i liczbie atomowej 19;
Wiktionary
Potas (K, łac. kalium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali alkalicznych o liczbie atomowej 19.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma potas?
Wiktionary
IPA: ˈpɔtas, AS: potas
Wiktionary
rzecz. potasowiec mrz., potaż
przym. potasowy
Wiktionary
(1.1) symbol. K
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) karc. odczasownikowy od|potasować.
(1.2) chem. odczasownikowy od|potasować.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. tas m.
czas. potasować dk., tasować ndk.
(1.2)
rzecz. potas m.
czas. potasować ndk.
Wiktionary
grupa pierwiastków chemicznych z 1 grupy układu okresowego oprócz oprócz litu i sodu (potas, rubid, cez, frans), lekkie, miękkie, białe lub srebrzystobiałe metale, bardzo aktywne chemicznie, w przyrodzie występujące w związkach
SJP.pl
Litowce (metale alkaliczne, potasowce) – grupa pierwiastków 1 (daw. IA lub I głównej) grupy układu okresowego (bez wodoru) o silnych własnościach metalicznych, tworzących z wodą silnie zasadowe (alkaliczne) wodorotlenki. Do metali alkalicznych zalicza się lit, sód, potas, rubid, cez i frans.
Wszystkie litowce mają jeden elektron walencyjny znajdujący się na zewnętrznym orbitalu s. Łatwo ulegają jonizacji do kationów M+
.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek należący do pierwszej grupy głównej układu okresowego pierwiastków
Wiktionary
rzecz. potas mrz.
przym. potasowy
Wiktionary
(1.1) litowiec, metal alkaliczny
Wiktionary
przymiotnik od: potas
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący potasu
Wiktionary
rzecz. potas m., potasowiec mrz.
Wiktionary
węglan potasu, bezbarwna substancja krystaliczna używana m.in. przy wyrobie szkła, mydła i farb; potaż
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Potaszniki – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Górzno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Górznie.
Wikipedia
węglan potasu, bezbarwna substancja krystaliczna używana m.in. przy wyrobie szkła, mydła i farb; potasz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. węglan potasu, (K2CO3);
(1.2) gw-pl|Bukowina. soda oczyszczona
Wiktionary
Potaż (regionalna, historyczna, rzadsza pisownia: potasz) – zanieczyszczona postać węglanu potasu K2CO3, rozpuszczalna w wodzie część popiołu pochodzącego ze spalania węgla drzewnego, zawierająca również zmienne ilości innych związków potasu.
Nazwa potaż bywa używana na określenie dowolnego minerału zawierającego potas, zwłaszcza w krajach anglojęzycznych (ang. potash).
Wikipedia
(1.1) Z potażu uzyskiwano potas, stąd nazwa tego pierwiastka.
Wiktionary
IPA: ˈpɔtaʃ, AS: potaš
Wiktionary
rzecz. potas
przym. potażowy
Wiktionary
dawniej: wytwórnia potażu otrzymywanego z popiołu drzewnego
SJP.pl
Potaż (regionalna, historyczna, rzadsza pisownia: potasz) – zanieczyszczona postać węglanu potasu K2CO3, rozpuszczalna w wodzie część popiołu pochodzącego ze spalania węgla drzewnego, zawierająca również zmienne ilości innych związków potasu.
Nazwa potaż bywa używana na określenie dowolnego minerału zawierającego potas, zwłaszcza w krajach anglojęzycznych (ang. potash).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. siła i skuteczność oddziaływania na coś;
2. coś potężnego;
3. wynik pomnożenia danej liczby przez siebie wskazaną liczbę razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeważająca siła i skuteczność
(1.2) coś potężnego
(1.3) mat. wynik potęgowania;
Wiktionary
Potęgowanie – typ funkcji dwóch zmiennych, różnie definiowanych w różnych kontekstach; w najprostszych przypadkach – kiedy drugim argumentem tej funkcji jest liczba naturalna – potęgowanie to wielokrotne mnożenie elementu przez siebie. Podstawowe pojęcia związane z tą operacją to:
Wikipedia
(1.1) Ich potęga militarna zmiażdżyła opór przeciwnika.
(1.2) W tym kamiennym grobowcu drzemią złowrogie siły zdolne obalać potęgi tego świata.
(1.3) Drugą potęgę nazywamy kwadratem, a trzecią sześcianem.
Wiktionary
IPA: pɔˈtɛ̃ŋɡa, AS: potẽŋga
Wiktionary
czas. potęgować
rzecz. potęgowanie
przym. potężny
przysł. potężnie
Wiktionary
1. w matematyce: podnosić do potęgi, mnożyć liczbę przez samą siebie;
2. wzmagać coś, zwiększać intensywność lub wyrazistość; nasilać, intensyfikować;
3. potęgować się - nabierać intensywności; narastać, wzmagać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) wzmacniać, wzmagać
(1.2) mat. podnosić do potęgi;
czasownik zwrotny potęgować się
(2.1) nabierać intensywności
Wiktionary
(1.1) Cały krajobraz, o barwach żółtych i białych, miał charakter strasznej martwoty, którą potęgowały gorąco i cisza.
(2.1) Wraz z wiekiem potęguje się nieruchomość stawów.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtɛ̃ŋˈɡɔvat͡ɕ, AS: potẽŋgovać
Wiktionary
rzecz. potęga ż., potęgowanie n.
czas. spotęgować dk.
przysł. potężnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. działanie dwuargumentowe x^y\;, które dla y\; będącego liczbą naturalną, jest równoważne pomnożeniu y\; liczb (elementów) x\; przez siebie;
Wiktionary
Potęgowanie – typ funkcji dwóch zmiennych, różnie definiowanych w różnych kontekstach; w najprostszych przypadkach – kiedy drugim argumentem tej funkcji jest liczba naturalna – potęgowanie to wielokrotne mnożenie elementu przez siebie. Podstawowe pojęcia związane z tą operacją to:
Wikipedia
(1.1) Potęgowanie jest działaniem niełącznym, nieprzemiennym.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtɛ̃ŋɡɔˈvãɲɛ, AS: potẽŋgovãńe
Wiktionary
rzecz. potęga ż.
czas. potęgować
przysł. potężnie
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Potęgowo
SJP.pl
w sposób czyniący coś bardziej intensywnym, odczuwalnym lub wyrazistszym; podniecająco, podsycająco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ojciec chrzestny
Wiktionary
rzecz. potka ż.
Wiktionary
1. potrząść;
2. potelepać się - spędzić pewien czas na telepaniu się
SJP.pl
w chwili następującej po czymś, o czym była mowa; po jakimś czasie, później, następnie
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) później, w chwili następnej
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) N. lp. od pot
Wiktionary
(1.1) Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości.
Wiktionary
IPA: ˈpɔtɛ̃m, AS: potẽm
Wiktionary
(1.1) później, po, następnie, wówczas, wtedy, dalej, od tego miejsca
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. siła umożliwiająca działanie, zdolność do działania, zwłaszcza do odbycia stosunku płciowego;
2. w filozofii Arystotelesa: to, co możliwe, możliwość zaistnienia lub przemiany;
3. dawniej: potęga, siła, mocarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność do uczynienia czegoś
(1.2) filoz. to, co jest potencjalnie możliwe
(1.3) seks. możność odbycia stosunku płciowego przez mężczyznę
(1.4) fizj. płodność mężczyzny
(1.5) daw. moc, potęga
(1.6) przest. przen. mocarstwo, potężny kraj
(1.7) przest. przen. siła wojsk mocarstwa
(1.8) przest. przen. osoba sprawująca władzę, władca
Wiktionary
Wikipedia
przym. potencjalny
przysł. potencjalnie
rzecz. potencjalizacja ż., potencjalność ż., potencjał mrz.
Wiktionary
(1.1) kreatywność
(1.3) męskość
Wiktionary
Wikipedia
w językoznawstwie: wyraz możliwy do skonstruowania z punktu widzenia systemu leksykalnego i derywacyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. słowo, którego istnienie nie jest znane leksykografii, ale z punktu widzenia systemu leksykalnego i derywacyjnego jest możliwe do skonstruowania
Wiktionary
rzecz. potencjalność ż.
przym. potencjalny
przysł. potencjalnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób potencjalny, mogąc wystąpić lub pojawić się w określonych warunkach
Wiktionary
(1.1) Wśród duńskich norek wykryto szczególną mutację koronawirusa, co potencjalnie może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego na całym świecie.
Wiktionary
rzecz. potencjał mrz., potencjalizm mrz., potencjalność ż., potencja ż.
przym. potencjalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co potencjalne
Wiktionary
Potencja (gr. dýnamis, δύναμις; łac. potentia − zdolność, możność) - w filozofii Arystotelesa, obok pojęcia aktu (łac. actus), składnik każdego bytu. Każdy byt składa się z możności i aktu. Możność jest elementem biernym, aktualizowanym (konkretyzowanym) przez akt. Analiza potencji i aktu zawarta jest w Księdze Θ Metafizyki
Wikipedia
rzecz. potencjalizm m., potencja ż.
przym. potencjalny
przysł. potencjalnie
Wiktionary
1. mogący zdarzyć się w odpowiednich warunkach, jest możliwy, przewidywany; przypuszczalny, teoretyczny, hipotetyczny, potencjonalny;
2. energia potencjalna - energia układu mechanicznego, która zależy od wzajemnego rozmieszczenia części układu oraz od ich położenia w zewnętrznym polu sił
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) możliwy do zrealizowania, osiągnięcia
Wiktionary
(1.1) Mogę być potencjalnym dawcą organów.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtɛ̃nˈt͡sʲjalnɨ, AS: potẽncʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. potencjalizm mrz., potencja, potencjał, potencjalność
przysł. potencjalnie
Wiktionary
(1.1) możliwy, ewentualny, niewykluczony, prawdopodobny
Wiktionary
1. tkwiący w kimś lub czymś zasób możliwości, zdolności;
2. ogół elementów, środków ekonomicznych, pozostających do wykorzystania w jakimś celu;
3. w fizyce: wielkość charakteryzująca stan pola elektrycznego, magnetycznego lub grawitacyjnego w danym punkcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tkwiący w kimś lub czymś zasób możliwości
(1.2) fiz. miara energii potrzebnej do przeniesienia jednostkowego ładunku (np. ładunku elektrycznego lub masy) z nieskończoności do danego punktu
Wiktionary
Potencjał (łac. potentia ‘zdolność, możność’) – pole skalarne określające pewne pole wektorowe.
W wypadku pola sił, które jest polem wektorowym, potencjał nazywa się energią potencjalną. Dla wielu sił rozpatrywanych w fizyce da się wprowadzić pojęcie energii potencjalnej, np. dla pola sił grawitacyjnych, elektrostatycznych czy sił sprężystych. Potencjału nie ma jednak np. pole magnetyczne. Istotnym warunkiem możliwości znalezienia potencjału jest brak wirowości pola wektorowego (rysunek obok). Matematycznie oznacza to, że rotacja (wirowość) pola zeruje się w każdym punkcie (dokładniej omówiono to niżej).
Wikipedia
IPA: pɔˈtɛ̃nt͡sʲjaw, AS: potẽncʹi ̯au̯
Wiktionary
przym. potencjalny
rzecz. potencja ż.
przysł. potencjalnie
Wiktionary
(1.1) możliwości, zdolność
Wiktionary
dzielnik napięcia elektrycznego, służący do utrzymania płynności napięcia w obwodzie elektrycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. opornik z możliwością zmiany (poprzez zmianę położenia styku na ścieżce oporowej) rezystancji przez użytkownika;
Wiktionary
Potencjometr, rezystor nastawny – występujący w postaci pojedynczego elementu, regulowany dzielnik napięcia. Potencjometr posiada trzy wyprowadzenia, odpowiadające wyprowadzeniom dzielnika napięcia. Dwa z nich połączone są ścieżką o stałym oporze. Trzeci połączony jest ze ślizgaczem, którego położenie na ścieżce można regulować. Ścieżkę oporową wykonuje się z węgla, cermetu, tworzyw sztucznych lub zwojów drutu oporowego.
Wikipedia
(1.1) Uszkodziłam w gramofonie potencjometr i płyt mogę słuchać tylko bardzo głośno.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtɛ̃nˈt͡sʲjɔ̃mɛtr̥, AS: potẽncʹi ̯õmetr̦
Wiktionary
rzecz. potencjometria ż.
przym. potencjometryczny
przysł. potencjometrycznie
Wiktionary
(1.1) pot. regulator, gałka, pokrętło; reg. śl. karpyntel.
Wiktionary
dział elektrochemii zajmujący się pomiarami siły elektromotorycznej ogniw elektrycznych i potencjałów elektrod
SJP.pl
Potencjometria – zespół pomiarowych metod elektrochemicznych, polegających na wyznaczaniu wartości potencjału elektrody wskaźnikowej (roboczej) względem elektrody porównawczej (odniesienia) w funkcji logarytmu stężenia jonów elektroaktywnych. Pomiary są wykonywane w warunkach bezprądowych (w stanie równowagi), dzięki czemu może być stosowane równanie Nernsta:
Wikipedia
rzadko: mogący zdarzyć się w odpowiednich warunkach, jest możliwy, przewidywany; przypuszczalny, teoretyczny, hipotetyczny, potencjalny
SJP.pl
1. książkowo: osoba na wysokim stanowisku, mająca duży wpływ na coś lub wyłączność na produkcję czegoś;
2. dawniej: możny, majętny pan, posiadacz ziemski; magnat, arystokrata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. osoba lub instytucja o wysokiej pozycji i znaczeniu
(1.2) daw. możny pan
Wiktionary
(1.1) Fabryczkę kupił austriacki potentat stalowy.
Wiktionary
(1.1) magnat
(1.2) możnowładca, oligarcha, magnat
Wiktionary
[czytaj: potenca] miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w Apeninie Lukańskim, stolica regionu Basilicata i prowincji Potenza (1.2);
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Basilicata
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Potenza jest brzydkim miastem. Ciekawe, że we Włoszech miasta średniej wielkości są albo bardzo piękne, albo bardzo brzydkie, jak gdyby natura włoskiej urody uznawała tylko ekstrema.
Wiktionary
(1.1) staroż. Potencja
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Potępa (niem. Potempa) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Krupski Młyn.
Wikipedia
czasownik
(1.1) nie pochwalać, ganić kogoś, uznawać kogoś winnym
(1.2) rel. skazywać na potępienie, skazywać na piekło
Wiktionary
(1.1) Społeczność międzynarodowa potępia wszelkie formy interwencji z wyjątkiem działań podjętych pod auspicjami ONZ przeciwko państwu ustawicznie łamiącemu prawo międzynarodowe i naruszającemu zasady pokojowego współistnienia.
Wiktionary
IPA: pɔˈtɛ̃mpʲjät͡ɕ, AS: potẽmpʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. potępienie n., potępianie n.
czas. potępić
przym. potępieńczy
Wiktionary
(1.1) odrzucać
(1.2) skazywać
Wiktionary
dawniej: ten, co ocenia negatywnie, gani, piętnuje; krytykant, potępiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potępiać.
Wiktionary
czas. potępiać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. potępiać)
(1.1) dokonany od|potępiać.
Wiktionary
(1.1) Litwini wznosili groźne okrzyki i wymachiwali transparentami z napisem: "Papieżu! Przywróć nam Dziady!" Chodziło, jak wyjaśniła dziewczyna, o pradawny pogański obrzęd wywoływania duchów, potępiony przez głowę katolickiego kościoła i ścigany przez Święte Oficjum.
Wiktionary
IPA: pɔˈtɛ̃mpʲit͡ɕ, AS: potẽmpʹić
Wiktionary
czas. potępiać
rzecz. potępienie n.
przym. potępieńczy
Wiktionary
dawniej: ten, co ocenia negatywnie, gani, piętnuje; krytykant, potępiacz
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. przywodzący na myśl skazanych na wieczne cierpienie w piekle
Wiktionary
(1.1) Podobno służba po jego śmierci słyszała potępieńcze wycie dobiegające z pałacowych piwnic i z pustelni.
Wiktionary
rzecz. potępienie n., potępieniec m.
czas. potępiać ndk., potępić dk.
przysł. potępieńczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potępić.
(1.2) wyrok potępiający, wyrażenie silnej dezaprobaty, ostra krytyka
(1.3) rel. w chrześcijaństwie: utrata zbawienia
Wiktionary
Potępienie – według religii chrześcijańskich okres pośmiertny, antagonistyczny do zbawienia. Potępienie jest uważane za wieczną karę dla tych, którzy złamią przykazania nadane przez Boga i zejdą na drogę zła. Lecz gdy w chwili śmierci osoba umierająca będzie żałować za swoje grzechy, zostanie zbawiona, ale żal musi być szczery.
Większość religii chrześcijańskich poprzez potępienie rozumie zesłanie duszy ludzkiej do piekła, gdzie ma przebywać na wieki cierpiąc ogromne męki.
Wikipedia
czas. potępić dk., potępiać ndk.
rzecz. potępieniec m.
przym. potępieńczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. grzesznik skazany na wieczne potępienie
Wiktionary
Potępieniec (tytuł oryginalny The Informer) – amerykański film fabularny (dramat) z 1935 roku w reżyserii Johna Forda.
Wikipedia
(1.1) Zauważyła na moim palcu złotą obrączkę, unikalną wśród nas potępieńców.
(1.1) Cierpiałem jak potępieniec w siódmym kręgu piekła. Cierpiałem i nie rozumiałem, dlaczego tak bardzo cierpię.
Wiktionary
rzecz. potępienie n.
przym. potępieńczy
Wiktionary
(1.1) potępiony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dusza kobiety cierpiąca w piekle, skazana na wieczne potępienie
forma przymiotnika.
(2.1) ż. M. lub W. lp. od potępiony
Wiktionary
skazany na potępienie; grzeszny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skazany na piekło
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) potępieniec, człowiek cierpiący w piekle, skazany na wieczne potępienie
(2.2) daw. skazaniec
Wiktionary
(2.1) Jakby za danym hasłem potępieni / Zaczęli z tajnych wychodzić kryjówek.
(2.1) O, bodaj został wyklęty, / Kto staje pośród biesiady, / Jak potępionego mara, / I do spólnego puchara / Własnych łez przylewa jady!
(2.2) [...] królowi została tylko władza ułaskawiania potępionych.
Wiktionary
(2.1-2) potępiona ż.
Wiktionary
rodzaj podziemnego przejścia w dawnych twierdzach i fortach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. podziemny chodnik komunikacyjny w twierdzy
Wiktionary
Poterna (potajnik) – podziemne przejście umożliwiające komunikację wewnątrz twierdzy bądź fortu pomiędzy poszczególnymi stanowiskami bojowymi na wałach lub w rowach fortecznych, schronami, koszarami itp. bez narażenia się na bezpośredni ostrzał.
Wikipedia
spędzić pewien czas na testowaniu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób potężny
Wiktionary
(1.1) Na pokładzie zagranicznego statku, w mocnej klatce, spoczywał ów zwierz nieznany. Wyglądał groźnie i pięknie. Miał ogromną, płową grzywę, a ryk jego brzmiał potężnie jak grzmot.
Wiktionary
rzecz. potęga ż., potęgowanie n.
czas. potężnieć ndk., potęgować ndk.
przym. potężny
Wiktionary
(1.1) mocno, silnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: potężnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: potężny
SJP.pl
1. okazały pod względem rozmiarów; ogromny, masywny;
2. mający dużą przewagę nad innymi;
3. świadczący o dużej sile fizycznej;
4. bardzo intensywny, silnie działający;
5. bardzo donośny, głośny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o wielkiej mocy
(1.2) znacznych rozmiarów
Wiktionary
(1.1) W tamtych czasach Persja była potężnym państwem.
(1.1) To potężna siła, która może zniszczyć Europę.
Wiktionary
IPA: pɔˈtɛ̃w̃ʒnɨ, AS: potẽũ̯žny
Wiktionary
rzecz. potęga ż.
przysł. potężnie
czas. potężnieć ndk.
Wiktionary
(1.1) mocarny, możny, silny
(1.2) bardzo duży, gigantyczny, masywny, ogromny, wielki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. portowe miasto w Gruzji, w regionie Megrelia-Górna Swanetia;
Wiktionary
Poti (gruz. ფოთი, dawniej gr. Fasis) – miasto w Gruzji, w regionie Megrelia-Górna Swanetia.
Położone jest nad Morzem Czarnym, przy ujściu rzeki Rioni, na Nizinie Kolchidzkiej. Obok Batumi, port w Poti jest najważniejszym portem morskim Gruzji.
Na wschód od miasta znajduje się Kolchidzki Park Narodowy.
W Poti znajduje się siedziba gruzińskiej Straży Przybrzeżnej.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, metalowy, spożywczy oraz stoczniowy.
Wikipedia
przym. potijski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Poti, dotyczący Poti
Wiktionary
(1.1) Podstawowym dla potijskich umów było „Tymczasowe porozumienie o ustanowieniu między Niemcami i Gruzją preliminaryjnych stosunków wzajemnych", oznaczające uznanie de facto republiki przez Berlin.
Wiktionary
rzecz. Poti n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
sztuczny, propagandowy, maskujący rzeczywistą sytuację
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z Grigorijem Potiomkinem
Wiktionary
w liturgii prawosławnej: naczynie w kształcie kielicha do udzielania komunii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. matka chrzestna
(1.2) stpol. potyczka
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. potek mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|matka chrzestna.
(1.2) zobtłum|potyczka.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɔtka, AS: potka
Wiktionary
rzecz. potek mos.
Wiktionary
1. spędzić jakiś czas na tkaniu;
2. tkając, utkać kolejno jedną rzecz po drugiej;
3. wetknąć gdzieś wiele czegoś; powtykać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ceremonia niektórych plemion indiańskich w Ameryce Północnej, w której uczestnicy niszczyli lub oddawali swoje mienie, by podnieść lub zachować swój status społeczny
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co potliwe; cecha tych, którzy są potliwi
Wiktionary
rzecz. pot m., pocenie n.
czas. pocić się
przym. potliwy, potowy
Wiktionary
skłonny do nadmiernego pocenia się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający skłonność do nadmiernego pocenia się
Wiktionary
(1.1) Nadmiernie potliwe w lecie stopy traktujemy podczas kąpieli szczoteczką.
Wiktionary
rzecz. potliwość ż., pot m., pocenie n.
czas. pocić się, spocić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. portfel
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bajtlik, bojtlik, briftasza.
Wiktionary
choroba skóry
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spotnieć)
(1.1) fizj. wydzielać pot, pokrywać się potem
(1.2) fiz. pokrywać się parą na powierzchni, skroploną na skutek różnicy temperatur
Wiktionary
rzecz. pot mrz., potnienie n.
czas. pocić się
Wiktionary
(1.1) pocić się
(1.2) pocić się, zaparowywać
Wiktionary
podkład pod siodło zakładany w celu ochrony skóry konia przed odparzeniami
SJP.pl
przymiotnik od: pot
SJP.pl
przymiotnik od: Potok Górny, Potok Wielki
SJP.pl
Wikipedia
o języku - stawanie się coraz bardziej potocznym; upotocznianie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nasilenie potoczności, sankcjonowanie form potocznych w języku oficjalnym
Wiktionary
(1.1) W mediach w ostatnich latach następuje potocyzacja języka.
(1.1) Właśnie tę nieprawdopodobnie postępującą potocyzację języka w prasie, w radiu, w telewizji wykazują liczne prace habilitacyjne i doktorskie. (J. Miodek)
Wiktionary
IPA: ˌpɔtɔt͡sɨˈzat͡sʲja, AS: potocyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. potoczność, upotocznianie, upotocznienie
przym. potoczny
przysł. potocznie
czas. upotoczniać ndk., upotocznić dk.
Wiktionary
(1.1) upotocznianie, upotocznienie
Wiktionary
wyraz lub wyrażenie potoczne, używane tylko w swobodnej rozmowie; kolokwializm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. słowo potoczne
Wiktionary
Kolokwializm (z łac. colloquium „rozmowa” od colloqui „rozmawiać”, col- „współ-” i loqui „mówić”), potocyzm – wyraz, wyrażenie lub forma składni – stosowane wyłącznie w języku potocznym, zwykle w mowie, w życiu codziennym, a jednocześnie w sytuacji, gdy nie ma wymogu dbałości o zgodność przekazu z wyższymi rejestrami języka (językiem starannym czy wyspecjalizowanym).
Wikipedia
rzecz. potoczność ż.
przym. potoczny
przysł. potocznie
Wiktionary
(1.1) kolokwializm
Wiktionary
zdrobnienie od: potok
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) jęz. w sposób codzienny, powszechny, nieformalny, swobodny
(1.2) książk. w sposób codzienny, popularny, obiegowy, niefachowy
Wiktionary
Styl potoczny (język potoczny, rejestr potoczny) – styl funkcjonalny języka znany całej społeczności jego użytkowników i najczęściej przez nich używany. Pod względem swoich cech może być przeciwstawiany różnym stylom językowym: specjalistycznemu, publicystycznemu lub artystycznemu.
Wikipedia
(1.1) Bezpieczniki instalacji elektrycznej w mieszkaniu potocznie nazywa się korkami.
Wiktionary
IPA: pɔˈtɔt͡ʃʲɲɛ, AS: potočʹńe
Wiktionary
przym. potoczny
rzecz. potocyzacja ż., potoczność ż., potocyzm mrz.
Wiktionary
(1.1) prosto, pospolicie, gwarowo, w sposób codzienny, powszechny / nieformalny / swobodny, skrót pot.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: potocznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: potoczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co potoczne
Wiktionary
Styl potoczny (język potoczny, rejestr potoczny) – styl funkcjonalny języka znany całej społeczności jego użytkowników i najczęściej przez nich używany. Pod względem swoich cech może być przeciwstawiany różnym stylom językowym: specjalistycznemu, publicystycznemu lub artystycznemu.
Wikipedia
rzecz. potok m., potoczek m., potoczystość ż., potoczenie n., potocyzacja ż., potocyzm mrz.
czas. potoczyć dk.
przym. potoczny, potoczysty
przysł. potocznie, potoczyście
Wiktionary
(1.1) kolokwialność, kolokwializm
Wiktionary
używany powszechnie, na co dzień
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) jęz. liter. taki, którego używa się na co dzień, w zwykłej rozmowie;
(1.2) książk. zwykły, codzienny, pospolity, powszechny, popularny
Wiktionary
(1.1) Jej język jest wykwintny, zdania mają zapach minionej epoki, przesiane wyrazami już dziś zapomnianymi w potocznym języku.
Wiktionary
IPA: pɔˈtɔt͡ʃnɨ, AS: potočny
Wiktionary
rzecz. potocyzm mrz., potoczność, potocyzacja, upotocznianie, upotocznienie
czas. upotoczniać ndk., upotocznić dk.
przysł. potocznie
Wiktionary
(1) skr. pot.
(1.1) kolokwialny, nieliteracki, nieoficjalny, nieformalny, swobodny
(1.2) obiegowy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: potoczysto, potoczyście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. cecha tego, co potoczyste
Wiktionary
rzecz. potok m., potoczność ż.
przym. potoczysty
przysł. potoczyście
Wiktionary
(1.1) płynność
Wiktionary
1. o stylu mowy lub tekstu: gładki, barwny, płynny;
2. o rzece, nurcie itp.: płynący szybko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Potoczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Mońki.
Wieś królewska w starostwie knyszyńskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Brata Alberta Chmielowskiego w Mońkach.
Wikipedia
niewielki ciek wodny o wartkim nurcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. hydrol. ciek wodny o wartkim nurcie, płynący skalnym lub kamienistym korytem o dużym spadku;
(1.2) duża ilość szybko płynącej cieczy
(1.3) duża ilość czegoś w ruchu
(1.4) inform. sposób połączenia procesów, tak że wyjście jednego jest wejściem drugiego;
(1.5) daw. środ. więz. wóz jadący na jarmark
(1.6) techn. metoda pracy zespołowej, zachowywanie ścisłej kolejności i rytmu zadań
Wiktionary
Potok (ritral, rhitral) – niewielki ciek o wartkim nurcie, płynący w terenie o znacznych deniwelacjach. Należy do wód płynących w korycie, które zwykle wyerodowało w skałach. W Polsce potokami nazywa się przeważnie cieki płynące na terenach gór i wyżyn. Na terenach nizinnych i pojeziernych w odniesieniu do niewielkich cieków stosuje się raczej termin strumień.
Wikipedia
(1.1) Aszszur przybył z gór, od północy, przyszedł z miriadami swoich sił zbrojnych, mnóstwo ich obsadziło potoki, a konnica ich okryła wzgórza.
(1.4) Jeżeli w potoku nie ma tyle informacji, ile chce odczytać proces-odbiorca, to jest on wstrzymywany.
Wiktionary
IPA: ˈpɔtɔk, AS: potok
Wiktionary
rzecz. potokowość ż., potoczystość ż.
:: zdrobn. potoczek mrz.
przym. potokowy, potoczysty
przysł. potokowo, potoczyście
Wiktionary
Potoka (biał. Патока) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Michałowo.
Wieś jest siedzibą sołectwa Potoka w skład którego wchodzą: Potoka, Hoźna i Krukowszczyzna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
regionalizm mazowiecki: opłukać, przepłukać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący potoku, związany z potokiem
(1.2) ciągły, szeregowy
Wiktionary
(1.2) 30 sierpnia 1972 w FSM rozpoczęto systemem potokowym montaż i produkcję tego typu samochodu.
Wiktionary
rzecz. potok mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Stanach Zjednoczonych przepływająca przez Waszyngton;
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1) Siedzieliśmy nad Potomakiem, wspominając dawne dzieje.
Wiktionary
rzecz. Potomak mrz.
Wiktionary
(1.1) war. Potomak
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Potomakiem, dotyczący Potomaku
Wiktionary
(1.1) Kompania Potomacka — jak nazwano to przedsięwzięcie — miała ujednolicić cło, handel i walutę.
(1.1) Skręcamy w lewo, czas jakiś jedziemy wzdłuż kanału, który wymija potomackie porohy, potem dajemy nura pod most, paręset metrów straszliwej gruntowej drogi i otośmy na miejscu.
Wiktionary
rzecz. Potomak mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w USA przepływająca przez Waszyngton;
Wiktionary
Potomak (ang. Potomac River) – rzeka we wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Długość 665 km, powierzchnia dorzecza 38 tys. km². Uchodzi do zatoki Chesapeake.
Nad rzeką leży Dystrykt Kolumbii i miasto Waszyngton. Przepływa też przez stany Wirginia i Wirginia Zachodnia. Chociaż Potomak oddziela stany Maryland i Wirginia, to granica między nimi leży nie pośrodku rzeki, ale na zachodnim jej brzegu. W ten sposób na tym odcinku Potomak leży całkowicie w obrębie stanu Maryland.
Wikipedia
(1.1) Czy w Potomaku występują raki?
Wiktionary
rzecz. Potomac mrz.
przym. potomacki
Wiktionary
(1.1) war. Potomac
Wiktionary
dziecko w stosunku do swoich rodziców, następca w linii prostej w stosunku do swojego przodka; zstępny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. dziecko (w stosunku do rodziców), także dalszy następca (wnuk, prawnuk)
Wiktionary
Zstępny – każdy kolejny potomek tej samej osoby: dziecko, wnuk, prawnuk, praprawnuk itd. Stosunek faktyczny pomiędzy czyimś zstępnym a daną osobą polega na tym, że ten pierwszy pochodzi od tej drugiej. Osoby te są spokrewnione ze sobą w linii prostej. Wspólni zstępni to zstępni tej samej pary, pochodzący z tego samego związku kobiety i mężczyzny (nie tylko z małżeństwa).
Wikipedia
(1.1) Król martwił się brakiem męskiego potomka.
Wiktionary
IPA: pɔˈtɔ̃mɛk, AS: potõmek
Wiktionary
rzecz. potomstwo n., potomność ż.
:: fż. potomkini ż.
przym. potomny
Wiktionary
(1.1) żart. ablegierek, praw. zstępny, descendent
Wiktionary
urządzenie do pomiaru transpiracji - służy do pomiaru objętości wody jaką roślina może odparować w danym czasie badawczym
SJP.pl
żeński potomek
SJP.pl
1. w biologii: pochodzący z organizmu macierzystego, powstały z niego
2. przestarzałe: taki, który nastąpił lub w przyszłości nastąpi po kimś lub po czymś
SJP.pl
przyszłe pokolenia; potomni, potomkowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest potomne; cecha tych, którzy są potomni
(1.2) ogół potomków
Wiktionary
rzecz. potomek m., potomstwo n.
przym. potomny
przysł. potomnie
Wiktionary
1. w biologii: pochodzący z organizmu macierzystego, powstały z niego
2. przestarzałe: taki, który nastąpił lub w przyszłości nastąpi po kimś lub po czymś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest potomkiem
Wiktionary
rzecz. potomek m., potomność ż., potomstwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. dzieci w stosunku do rodziców
(1.2) książk. młode osobniki u zwierząt
Wiktionary
Potomstwo - są to organizmy, które posiadają część materiału genetycznego swoich rodziców.
Wikipedia
(1.2) Czy zebra i osioł lub zebra i koń mogą się sparować i uzyskać potomstwo?
Wiktionary
IPA: pɔˈtɔ̃mstfɔ, AS: potõmstfo
Wiktionary
rzecz. potomek ż., potomność ż.
przym. potomny
Wiktionary
(1.1) progenitura, przychówek, dzieci, przest. dziatki
(1.2) młode
Wiktionary
powódź obejmująca bardzo wielki obszar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. wielka powódź opisana w Starym Testamencie (Rdz 6–8), jako kara zesłana przez Boga;
(1.2) hydrol. powódź powstała na rozległych terenach
(1.3) przen. duże ilości czegoś
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: potopić
Wiktionary
Potop – występująca w wielu dawno powstałych wierzeniach wielka powódź zesłana przez Boga lub bogów i obejmująca całą Ziemię. Najbardziej znana w Europie opowieść o potopie pochodzi z Biblii. Istnieje wiele podań o potopie znajdujących się w tradycji ludów ze wszystkich stale zamieszkanych kontynentów. Opowieści te niejednokrotnie różnią się od siebie w opisie kataklizmu, ale mają i elementy wspólne.
Wikipedia
(1.1) Noe miał sześćset lat, gdy nastał potop na ziemi.
(1.2) Nad ranem kilka wsi ogarnął potop.
(1.3) Usypiam pod skrzydłami ciszy i ciemnoty; / Wtém budzą mię rażące meteoru błyski, / Niebo, ziemię i góry oblał potop złoty!
(1.3) Mieliśmy nad ranem w łazience istny potop!
Wiktionary
IPA: ˈpɔtɔp, AS: potop
Wiktionary
rzecz. potopienie n.
czas. potopić dk., potopić się dk.
przym. potopowy
Wiktionary
(1.2-3) powódź
(1.3) morze, powódź, zalew
Wiktionary
wykop powstały na obszarze torfowiska w wyniku niewłaściwej eksploatacji torfu
SJP.pl
Potorfie – wyrobisko powstałe w wyniku wydobywania torfu wraz ze zdegradowaną przy tym glebą. Rekultywacja potorfia polega na przekształceniu go w zbiornik wodny lub łąkę.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) reg. pogard. ofiara losu, życiowy niedojda; istota niewydarzona, zaniedbana, godna politowania
Wiktionary
(1.1) Zośka wykrzywia się jak potorocze.
Wiktionary
(1.1) nieudacznik, niemota, niedorajda, popapraniec
Wiktionary
spędzić pewien czas na torturowaniu
SJP.pl
rodzaj drzew z rodziny rutowatych
SJP.pl
towarzyszyć komuś przez jakiś czas; poasystować
SJP.pl
zwykle w liczbie mnogiej - zmiana skórna powstająca na skutek przegrzania lub nadmiernego pocenia się, zwłaszcza u dzieci
SJP.pl
Potówki (łac. miliaria) – schorzenie gruczołów potowych powstające pod wpływem dużej wilgotności i wysokiej temperatury otoczenia. Wyróżnia się potówki zwykłe (miliaria crystallina), które są wykwitami pęcherzykowymi bez cech zapalenia i czerwone (miliaria rubra), będące grudkami z cechami zapalnymi.
Wikipedia
przymiotnik od: pot, np. gruczoł potowy, wełna potowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fizj. dotyczący potu
Wiktionary
rzecz. pot m., potówka ż., potliwość ż., pocenie n.
czas. pocić się ndk., spocić się dk.
przym. napotny
przysł. napotnie
Wiktionary
Potołówek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Bytoń
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie włocławskim.
Wikipedia
wiązanka instrumentalna z różnych melodii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kompozycja zapachowa z suchych i aromatycznych kwiatów, nasion, liści umieszczana w specjalnym ażurowym pojemniczku
(1.2) muz. wiązanka znanych melodii, kompozycja muzyczna z fragmentów popularnych utworów
Wiktionary
Wikipedia
spędzić pewien czas na trąbieniu
SJP.pl
możliwość odliczania pewnych kwot od jakichś należności
SJP.pl
dający się odliczyć od jakiejś należności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potrącać.
Wiktionary
rzecz. potrącenie n.
czas. potrącać ndk., potrącić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) finans. część odjęta od należności
(1.2) dotknięcie lub lekkie uderzenie zwykle przez nieostrożność
(1.3) mot. krym. uderzenie kogoś lub czegoś w czasie jazdy
Wiktionary
Potrącenie (łac. compensatio; kompensacja, kompensata) – w prawie cywilnym umorzenie dwóch przeciwstawnych sobie wierzytelności poprzez złożenie oświadczenia woli przez jednego wierzyciela drugiemu wierzycielowi lub w drodze dwustronnej umowy.
Wikipedia
czas. potrącić dk.
rzecz. trącenie n., potrącanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|potrącać.
Wiktionary
(1.1) Nietrzeźwa działdowianka potrąciła policjanta na służbie
Wiktionary
czas. trącać
rzecz. potrącanie n., potrącenie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztuchnonć.
Wiktionary
występujący po trądziku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. powstały w miejsce trądziku
(1.2) med. kosmet. przeznaczony do stosowania po ustąpieniu trądziku
Wiktionary
1. zdołać (być w stanie) zrobić coś, dokonać czegoś; umieć;
2. posunąć się (posuwać się) do pewnych granic w swoim postępowaniu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) umieć coś zrobić, wiedzieć, jak coś zrobić
Wiktionary
(1.1) Nie potrafił nawet naprawić cieknącego kranu.
(1.1) Ty po prostu nie potrafisz kłamać.
Wiktionary
IPA: pɔˈtrafʲit͡ɕ, AS: potrafʹić
Wiktionary
(1.1) umieć
Wiktionary
1. powiększać, powtarzać coś trzykrotnie;
2. potrajać się - ulegać trzykrotnemu zwiększeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zwiększanie czegoś trzykrotnie
Wiktionary
rzecz. trzeci mos./mrz., trzy n., potrojenie n., trojenie n., trójca ż., trójka ż., trójeczka ż., trojka ż., trójniak m., Trójnia ż.
czas. potrajać ndk., potroić dk., troić ndk.
przym. potrójny, trzeci
przysł. potrójnie, w trójnasób
licz. trzy
formsłow. trój-
temsłow. trzecio-
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|traktować.
Wiktionary
(1.1) Carski urzędnik potraktował nas okropnie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtrakˈtɔvat͡ɕ, AS: potraktovać
Wiktionary
czas. traktować dk.
rzecz. potraktowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potraktować.
Wiktionary
rzecz. traktowanie n.
czas. potraktować dk., traktować ndk.
Wiktionary
taki, który przeszedł transformację, mający miejsce po transformacji, pozostały po transformacji itp.
SJP.pl
potrapić się - spędzić pewien czas, odczuwając niepokój; pomartwić się, pognębić się
SJP.pl
otawa; trawa odrastająca po skoszeniu, drugi lub kolejny pokos danego roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) trawa wyrastająca powtórnie po skoszeniu
(1.2) pokos trawy powtórnie wyrosłej
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: potrawa
Wiktionary
Potraw, otawa – odrost trawy na łące po wcześniejszym skoszeniu lub też ostatni (zwykle drugi) pokos siana pozyskiwany na początku jesieni.
Wikipedia
(1.1) Zbiór siana i potrawów, lubo w tym roku nie największy, jednak (…) żyzny dla koni i bydła pokarm przyniesie.
Wiktionary
rzecz. trawa
Wiktionary
(1.1) otawa, obojętka
Wiktionary
danie;
1. odpowiednio przyrządzone pożywienie, stanowiące samodzielny składnik posiłków;
2. jedna z części obiadu, kolacji itp. podawana kolejno na stół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posiłek stworzony z jadalnych składników
Wiktionary
Potrawa – jedzenie (żywność, pokarm) przyrządzone w określony sposób, gotowe do spożycia i stanowiące zwykle składnik posiłku.
Wikipedia
(1.1) W tej restauracji serwuje się potrawy dla wegetarian.
Wiktionary
IPA: pɔˈtrava, AS: potrava
Wiktionary
rzecz. strawa ż.
:: zdrobn. potrawka ż.
czas. trawić ndk.
Wiktionary
(1.1) danie, posiłek, jedzenie
Wiktionary
gotowane mięso, podawane we własnym sosie, przyprawionym i zabielonym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: potrawa
(1.2) kulin. pokrojone i ugotowane w sosie mięso
Wiktionary
Potrawka – danie z mięsa ugotowanego w niewielkiej ilości wody z dodatkiem warzyw i podanego w tym wywarze, czasem podprawionym zasmażką i śmietaną lub żółtkiem z odrobiną soku z cytryny. Znacznie rzadziej terminu „potrawka” używa się na określenie samego sosu powstałego podczas gotowania mięsa z warzywami. Dania potrawkowe to: potrawka z królika, z kurczaka, potrawka cielęca i kura w potrawce.
Zbliżonymi daniami są gulasz, ragoût, jjigae czy brytyjski stew.
Wikipedia
(1.1) Może weźmiemy tę potrawkę z kurczaka z surówkami?
Wiktionary
rzecz. trawa ż., potrawa ż.
Wiktionary
grać od czasu do czasu na trąbie; lekko, niegłośno trąbić
SJP.pl
środowiskowo: suplement diety brany po wysiłku fizycznym w celu przyspieszenia regeneracji organizmu
SJP.pl
odbywający się po treningu
SJP.pl
1. powiększyć, powtórzyć coś trzykrotnie;
2. potroić się - ulec trzykrotnemu zwiększeniu
SJP.pl
bycie potrójnym lub cecha charakterystyczna tego, co potrójne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co potrójne
Wiktionary
przym. potrójny
przysł. potrójnie
licz. trzy
rzecz. trzy n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z trzech jednakowych lub podobnych części
(1.2) powtórzony trzy razy
(1.3) większy trzy razy
Wiktionary
IPA: pɔˈtrujnɨ, AS: potrui ̯ny
Wiktionary
rzecz. trzeci mos./mrz., trzy n., trojak mrz., trójka ż., potrojenie n., potrajanie n., trójeczka ż., trojenie n., potrójność ż., trojaczki nmos.
czas. potroić dk., potrajać ndk.
przym. trzeci
licz. trzy, troje
przysł. potrójnie
temsłow. trój-, trzecio-
Wiktionary
[czytaj: potrolować] spędzić pewien czas na prowokowaniu, podpuszczaniu i denerwowaniu kogoś w internecie
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Potrostek alpejski (Chamorchis alpina (L.) Rich) – gatunek rośliny z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Reprezentuje monotypowy rodzaj potrostek (Chamorchis). Występuje w północnej Europie, w Karpatach i Alpach. W Polsce rośnie tylko w Tatrzańskim Parku Narodowym i ma status gatunku zagrożonego.
Wikipedia
otruć wiele osób lub zwierząt
SJP.pl
spędzić pewien czas na trwonieniu czegoś
SJP.pl
dotyczący okresu po soborze trydenckim (odbywającego się w latach 1545-1563), czyli okresu kontrreformacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kościoła katolickiego i sytuacji w nim po soborze trydenckim
Wiktionary
rzecz. Trydent mrz.
przym. trydencki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Potrzanowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Skoki.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. potrząsnąć)
(1.1) wstrząsać czymś wiele razy, poruszać gwałtownie
Wiktionary
(1.1) Anna potrząsnęła głową i roześmiała się.
Wiktionary
rzecz. potrząsanie n.
czas. potrząsnąć dk.
Wiktionary
(1.1) trząść; gw-pl|Górny Śląsk|szelontać.
Wiktionary
1. taki, którym można potrząsać;
2. rynna potrząsalna - urządzenie do transportu urobku; przenośnik wstrząsowy
SJP.pl
1. pułapka do chwytania zwierząt w postaci automatycznie zatrzaskujących się szczęk; paść;
2. w przenośni: sytuacja lub miejsce bez wyjścia; pułapka, matnia, zasadzka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łow. rodzaj pułapki kłusowniczej na zwierzęta w formie ostrych i silnych szczęk zatrzaskujących się po nadepnięciu;
(1.2) wojsk. być okrążonym przez nieprzyjaciela
(1.3) książk. przen. być w sytuacji bez wyjścia
(1.4) daw. gwara. więz. więzienie
Wiktionary
Potrzask, samotrzask – przenośna, samozatrzaskująca się pułapka kłusownicza lub traperska służąca do chwytania zwierząt.
Do najczęściej używanych należą:
Używanie w Polsce potrzasków, sideł (wnyków) jest zabronione.
Wikipedia
(1.3) Niech stół ich stanie się dla nich pułapką, / potrzaskiem – ich biesiada ofiarna.
Wiktionary
IPA: ˈpɔṭʃask, AS: poṭšask
Wiktionary
rzecz. potrzaskanie n., trzask mrz.
czas. trzaskać ndk., potrzaskać dk.
przym. potrzaskowy, trzaśnięty
Wiktionary
(1.1) samotrzask
(1.3) matnia, pułapka, sak
(1.4) młyn, mykwa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potrzaskać.
Wiktionary
czas. potrzaskać dk.
rzecz. potrzask mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. potrząsać)
(1.1) dokonany od|potrząsać.
Wiktionary
(1.1) Gdy puszka pęcznieje, należy złapać ją i w sekundzie, zanim zacznie parzyć, potrząsnąć mieszając zawartość.
Wiktionary
IPA: pɔˈṭʃɔ̃w̃snɔ̃ɲt͡ɕ, AS: poṭšõũ̯snõńć
Wiktionary
rzecz. potrząśnięcie n.
czas. potrząsać ndk., potrząść dk., trząść ndk.
Wiktionary
1. stan przeżywany przez człowieka, odznaczający się niespełnieniem określonych warunków; subiektywne odczuwanie braku
2. trudna sytuacja materialna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczucie konieczności wykonania lub zrobienia czegoś
(1.2) cel jakiegoś działania
(1.3) stpol. bitwa
(1.4) stpol. wojna
czasownik
(2.1) tylko jako orzecznik wymagać czegoś, potrzebować czegoś
partykuła
(3.1) = trzeba
Wiktionary
Potrzeba psychiczna, motyw – stan osoby doznającej poczucia niespełnienia (napięcie motywacyjne), czyli frustracji potrzeb, działając jako czynnik skłaniający jednostkę do podejmowania aktywności, które mogą tę potrzebę zaspokoić. Inaczej jest to odczuwalny brak czegoś, który powoduje, że podejmuje się działania zmierzające do likwidacji tego braku.
Pojęcie potrzeba jest wyrażeniem mylnie używanym zamiennie z pojęciami popęd bądź instynkt.
Wikipedia
(1.1) Czuję potrzebę redagowania Wikisłownika.
(1.2) Nie ma potrzeby tego robić.
(2.1) Nie potrzeba nam tego robić.
Wiktionary
IPA: pɔˈṭʃɛba, AS: poṭšeba
Wiktionary
(1-2) czas. potrzebować; przym. potrzebny
(3.1) partykuła trzeba
Wiktionary
(1.1) imperatyw
(3.1) trzeba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. potrzeba
Wiktionary
IPA: ˌpɔṭʃɛˈbʲizna, AS: poṭšebʹizna
Wiktionary
czasownik niewłaściwy
(1.1) stpol. …tworzący wyrażenia wskazujące na jakąś konieczność lub wymaganie; trzeba
Wiktionary
(1.1) Ktorykole chce zbawion być, przede wszym potrzebizno jest, aby dzierżał krześcijańską wierę.
Wiktionary
żartobliwie: kobieta będąca w potrzebie, mająca wiele potrzeb; potrzebowska
SJP.pl
człowiek będący w potrzebie, mający wiele potrzeb; potrzebowski
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: potrzebnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: potrzebny
SJP.pl
rzadko: konieczność istnienia czegoś; przydatność, bycie potrzebnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co potrzebne; cecha tych, którzy są potrzebni
Wiktionary
przym. potrzebny
Wiktionary
brakujący, pożądany, niezbędny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, bez którego trudno jest się obyć, niezbędny lub przydatny
(1.2) stpol. taki, który jest w potrzebie
Wiktionary
(1.1) Klimatyzację włączam tylko wtedy, gdy jest potrzebna.
(1.1) Żeby rozwiązać to zadanie, potrzebna jest znajomość rachunku całkowego.
(1.1) Czy słowniki papierowe są jeszcze potrzebne?
(1.1) Potrzebny mi ktoś, komu mogę zaufać.
Wiktionary
IPA: pɔˈṭʃɛbnɨ, AS: poṭšebny
Wiktionary
rzecz. potrzeba ż., potrzebność ż.
czas. potrzebować, trzeba
partyk. trzeba
Wiktionary
(1.1) konieczny, niezbędny, nieodzowny, niezastąpiony
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) mieć potrzebę/pragnienie posiadania/zrobienia czegoś; pragnąć kogoś w jakimś celu
(1.2) stpol. żądać
Wiktionary
(1.1) Potrzebuję cię, aby ukończyć tę pracę.
(1.1) W miarę, jak go ktoś potrzebował, w miarę gdy trzeba było coś załatwić, brali go do roboty.
Wiktionary
IPA: ˌpɔṭʃɛˈbɔvat͡ɕ, AS: poṭšebovać
Wiktionary
rzecz. potrzebowanie n., potrzeba ż., potrzebujący mos.
przym. potrzebny
partyk. trzeba
czas. trzeba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potrzebować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔṭʃɛbɔˈvãɲɛ, AS: poṭšebovãńe
Wiktionary
czas. potrzebować, trzeba
partyk. trzeba
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce
Wikipedia
żartobliwie: kobieta będąca w potrzebie, mająca wiele potrzeb; potrzebnicka
SJP.pl
człowiek będący w potrzebie, mający wiele potrzeb; potrzebnicki
SJP.pl
Wikipedia
kobieta będąca w potrzebie
SJP.pl
człowiek będący w potrzebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek potrzebujący pomocy, będący w potrzebie, żyjący w niedostatku
Wiktionary
czas. potrzebować
Wiktionary
1. stan przeżywany przez człowieka, odznaczający się niespełnieniem określonych warunków; subiektywne odczuwanie braku
2. trudna sytuacja materialna
SJP.pl
Potrzeba psychiczna, motyw – stan osoby doznającej poczucia niespełnienia (napięcie motywacyjne), czyli frustracji potrzeb, działając jako czynnik skłaniający jednostkę do podejmowania aktywności, które mogą tę potrzebę zaspokoić. Inaczej jest to odczuwalny brak czegoś, który powoduje, że podejmuje się działania zmierzające do likwidacji tego braku.
Pojęcie potrzeba jest wyrażeniem mylnie używanym zamiennie z pojęciami popęd bądź instynkt.
Wikipedia
naciskając pociągnąć czymś po czymś, powodując tarcie
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|pocierać.
Wiktionary
(1.1) Zmieszał się i potarł dłonią kark.
Wiktionary
rzecz. potracie n., pocieranie n., tarcie n., potarcie n., potarka ż.
czas. wycierać, pocierać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potrzepać.
Wiktionary
czas. potrzepać dk.
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potrzepywać.
Wiktionary
czas. potrzepywać ndk.
rzecz. trzepacz mos./mrz.
Wiktionary
ptak z rodziny łuszczaków, chroniony w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Emberiza calandra|ref=tak., mały ptak z rodziny trznadlowatych o niepozornym szarym upierzeniu;
Wiktionary
Potrzeszcz (Emberiza calandra) – gatunek małego ptaka z rodziny trznadli (Emberizidae).
Wikipedia
IPA: ˈpɔṭʃɛʃt͡ʃ, AS: poṭšešč
Wiktionary
trzeszczeć przez pewien czas
SJP.pl
ptak z rodziny łuszczaków, w Polsce chroniony; wróbel trzcinowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Emberiza schoeniclus|ref=tak., ptak z rodziny trznadlowatych;
Wiktionary
Potrzos (zwyczajny) (Schoeniclus schoeniclus) – gatunek małego ptaka z rodziny trznadli (Emberizidae), zamieszkujący Europę i większą część środkowej i północnej Azji. W Polsce liczny ptak lęgowy niżu, lokalnie bardzo liczny. Gatunek wędrowny (przeloty III–IV i IX–XI), choć dość często zimuje, zwłaszcza na zachodzie Polski. Populacje południowoeuropejskie raczej osiadłe.
Wikipedia
Potrzymowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Niechanowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
popularne nazwisko angielskie, m.in.: Beatrix Potter, ilustratorka i pisarka książek dla dzieci
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: poteroMAniak] miłośnik serii powieści, filmów i gier komputerowych o Harrym Potterze
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
postulać;
1. stulić po kolei, wiele razy;
2. o wielu: stulić coś
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Potulice
SJP.pl
Wikipedia
Potulin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Gołańcz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Zobacz też: Potuliniec
Wikipedia
przysłówek
(1.1) łagodnie, grzecznie
Wiktionary
przym. potulny
czas. potulnieć ndk., spotulnieć dk.
rzecz. potulność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: potulnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: potulny
SJP.pl
potocznie: osoba potulna, łagodna, zgodna; grzeczniś, grzeczniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co potulne; cecha tych, którzy są potulni
Wiktionary
rzecz. potulniś m., potulnienie n., spotulnienie n.
czas. potulnieć ndk., spotulnieć dk.
przym. potulny
przysł. potulnie
Wiktionary
(1.1) uległość, miękkość, pokora, spolegliwość, uniżoność, ustępliwość
Wiktionary
grzeczny, ułożony, dostosowujący się do innych i ich wymagań
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) łagodny, ustępliwy
Wiktionary
(1.1) Stara nauczycielka wyszukiwała potulne ofiary wśród swoich uczniów.
Wiktionary
rzecz. potulność ż.
przysł. potulnie
Wiktionary
(1.1) uległy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
spędzić pewien czas na tupaniu
SJP.pl
młodzieżowo: dyskoteka
SJP.pl
potocznie: podreptać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potupywać.
Wiktionary
rzecz. potupanie n., potupajka ż.
czas. potupywać ndk., potupać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poturczyć.
(1.2) hist. uczynienie kogoś Turkiem, zmuszenie do przyjęcia islamu
Wiktionary
(1.2) To nie poturczenie Czajkowskiego wywołało jego niechęć do Koscioła rzymskiego, lecz przekonanie o destrukcyjnej roli tego Koscioła w dziejach Rzeczypospolitej ułatwiło poturczenie.
Wiktionary
rzecz. turecki mrz., Turek m., Turczynka ż., turas m., tureckość ż., sturczenie n., turkizacja ż., poturczeniec m.
czas. poturczyć, turczyć
przym. turecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. człowiek, który przeszedł na wiarę mahometańską, człowiek sturczony
Wiktionary
rzecz. poturczenie n., Turcja ż., Turek mos.
czas. turczyć ndk.
Wiktionary
taki, który stał się Turkiem, przyjął wiarę mahometańską
SJP.pl
1. skłonić kogoś do przyjęcia islamu (zrobić go Turkiem); sturczyć wielu; sturczyć;
2. poturczyć się - stać się Turkiem, przyjąć wiarę mahometańską; sturczyć się, sturczeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) turkocząc, udać się w jakieś miejsce
Wiktionary
(1.1) Obok dwóch kolejarzy ciągnęło za zakończony rozdwojonym uchwytem dyszel małej platformaatformy, z którą poturkotali do wagonu pocztowego.
Wiktionary
rzecz. turkot m.
czas. doturkotać dk., odturkotać dk., rozturkotać dk., turkotać ndk., zaturkotać dk.
przym. turkotliwy
Wiktionary
Poturzyn – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 852 Józefówka - Nowosiółki - Witków.
Wieś tenuty poturzyńskiej w XVIII wieku. Do 1954 istniała gmina Poturzyn. W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie zamojskim.
Wikipedia
pomalować tuszem; utuszować
SJP.pl
największy z wielorybów należący do podrzędu waleni zębowców; kaszalot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Physeter macrocephalus|Linnaeus|ref=tak., duży morski ssak z rodziny kaszalotowatych;
Wiktionary
Kaszalot spermacetowy, kaszalot, potwal (Physeter macrocephalus) – gatunek ssaka morskiego z rodziny kaszalotowatych (Physeteridae).
Wikipedia
(1.1) Jest rzeczą ogólnie wiadomą, że zabity potwal nie tonie.
(1.1) Morze wyrzuciło na brzeg dużego potwala.
Wiktionary
(1.1) kaszalot, kaszalot spermacetowy
Wiktionary
oszczerca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba rzucająca oszczerstwa
Wiktionary
(1.1) Potwarca ubliża sobie samemu / i znienawidzą go sąsiedzi.
Wiktionary
rzecz. potwarz ż.
:: fż. potwarczyni ż.
czas. potwarzać ndk., potwarzyć ndk.
przym. potwarczy
przysł. potwarczo
Wiktionary
(1.1) oszczerca
Wiktionary
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób potwarczy
Wiktionary
rzecz. potwarca mos., potwarczyni ż., potwarz ż.
czas. potwarzać ndk., potwarzyć ndk.
przym. potwarczy
Wiktionary
(1.1) oszczerczo
Wiktionary
będący potwarzą, pomówieniem, zniesławieniem; oszczerczy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. stanowiący potwarz lub zawierający potwarze
Wiktionary
(1.1) Opublikował potwarczy artykuł, myśląc, że ujdzie mu to na sucho.
Wiktionary
rzecz. potwarca mos., potwarczyni ż., potwarz ż.
czas. potwarzać ndk., potwarzyć ndk.
przysł. potwarczo
Wiktionary
(1.1) oszczerczy
Wiktionary
→ potwarca; oszczerczyni, insynuatorka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. kobieta rzucająca oszczerstwa
Wiktionary
rzecz. potwarz ż.
:: fm. potwarca mos.
czas. potwarzać ndk., potwarzyć ndk.
przym. potwarczy
przysł. potwarczo
Wiktionary
(1.1) oszczerczyni
Wiktionary
dawniej: oszczerczy; potwarczy
SJP.pl
oszczerstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oszczerstwo
Wiktionary
rzecz. potwarczyni ż., potwarca mos., twarz ż.
przym. potwarczy, potwarliwy, twarzowy
przysł. potwarczo
Wiktionary
dawniej: spotwarzać, szkalować, obmawiać
SJP.pl
dawniej: spotwarzyć, oszkalować, obmówić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. potwierdzić)
(1.1) niedokonany od|potwierdzić.
Wiktionary
(1.1) To wyjątek, który potwierdza regułę.
Wiktionary
IPA: pɔˈtfʲjɛrd͡zat͡ɕ, AS: potfʹi ̯erʒać
Wiktionary
aspekt dokonany potwierdzić
rzecz. potwierdzanie n., potwierdzenie n., potwierdzalność ż.
Wiktionary
(1.1) świadczyć, poświadczać, konfirmować
Wiktionary
uznający, aprobujący coś; pozytywny, afirmatywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co potwierdzalne, możliwe do potwierdzenia
Wiktionary
rzecz. potwierdzanie n., potwierdzenie n.
czas. potwierdzać ndk., potwierdzić dk.
przym. potwierdzalny
przysł. potwierdzalnie
Wiktionary
(1.1) weryfikowalność
Wiktionary
dający się potwierdzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potwierdzać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtfʲjɛrˈd͡zãɲɛ, AS: potfʹi ̯erʒãńe
Wiktionary
czas. potwierdzać ndk., potwierdzić dk.
rzecz. potwierdzenie n., potwierdzalność ż.
przym. potwierdzalny
przysł. potwierdzalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potwierdzić.
(1.2) pismo, wypowiedź lub podpis, które coś potwierdzają
Wiktionary
IPA: ˌpɔtfʲjɛrˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: potfʹi ̯erʒẽńe
Wiktionary
rzecz. potwierdzanie n., potwierdzalność ż.
czas. potwierdzać ndk., potwierdzić dk.
przym. potwierdzalny, potwierdzeniowy
przysł. potwierdzalnie
Wiktionary
(1.2) zgoda, afirmacja, legitymacja
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z potwierdzeniem, dotyczący potwierdzenia
Wiktionary
rzecz. potwierdzenie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. potwierdzać)
(1.1) stwierdzić prawdziwość (autentyczność, istnienie) czegoś, dać potwierdzenie
(1.2) przytaknąć komuś; zgodzić się z kimś, przyznając mu rację
Wiktionary
IPA: pɔˈtfʲjɛrʲd͡ʑit͡ɕ, AS: potfʹi ̯erʹʒ́ić
Wiktionary
rzecz. potwierdzenie n., potwierdzanie n., potwierdzalność ż.
czas. potwierdzać ndk.
przym. potwierdzalny
przysł. potwierdzalnie
Wiktionary
(1.1) poświadczyć
Wiktionary
1. istota brzydka, o kształtach odmiennych od powszechnie spotykanych w naturze, odrażająca; monstrum; straszydło;
2. człowiek pozbawiony ludzkich uczuć; okrutnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) straszny stwór
(1.2) przen. dręczyciel
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: potwora
Wiktionary
Potwór, monstrum, bestia (łac. zły omen, cud) – określenie szerokiej grupy fikcyjnych stworzeń występujących w mitologii, legendach, wierzeniach ludowych oraz literaturze grozy. Stworzenia takie zwykle cechują się przerażającym wyglądem, a także agresywnym zachowaniem, często utożsamianym z wcieleniem zła.
Wikipedia
(1.1) Mamusiu! Potwór do mnie przyszedł!
(1.2) Zawsze wiedziałem, że on jest potworem dla swoich bliskich.
Wiktionary
IPA: ˈpɔtfur, AS: potfur
Wiktionary
rzecz. potworność ż., potworniak m., potwora ż., Potworów mrz.
:: zdrobn. potworek m.
czas. potwornieć ndk., spotwornieć dk.
przym. potworny, potworowaty, potworowski
przysł. potwornie
Wiktionary
(1.1) maszkara, stwór, bestia, monstrum, pokraka; żart. paskuda
(1.2) zwierzę
Wiktionary
1. istota brzydka, o kształtach odmiennych od powszechnie spotykanych w naturze, odrażająca; monstrum; straszydło;
2. człowiek pozbawiony ludzkich uczuć; okrutnik
SJP.pl
Potwora (Stauropus) – rodzaj motyli z rodziny garbatkowatych.
Motyle o krępym ciele. W ich ubarwieniu dominuje kolor brązowoszary, szary lub oliwkowy. Głowa jest zaopatrzona w łyse oczy złożone, uwstecznioną ssawkę i krótkie głaszczki, natomiast pozbawiona jest przyoczek. Czułki nie przekraczają połowy długości przedniego skrzydła, u samca są obustronnie grzebykowane, zaś u samicy cienkie i ząbkowane. Owłosienie głowy, tułowia i odwłoka jest gęste i wełniste, najobfitsze na spodniej stronie. Skrzydła przedniej pary są długie, duże i mają ukośnie ściętą krawędź zewnętrzną. Tylne skrzydła są małe i okrągłe. Tylne odnóża mają jedną parę ostróg na goleniach. Długi i równomiernie ku tyłowi zwężony odwłok wieńczą kępki popielatych włosków.
Wikipedia
zdrobnienie od: potwór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od potwór
(1.2) pot. żart. niewielki stwór o zadziwiającym wyglądzie
(1.3) pot. iron. coś budzącego dezaprobatę ze względu na formę
Wiktionary
(1.1) Ale się mój potworek umorusał!
(1.2) Gra polegała na trafianiu do potworków wystawiających pyszczki z otworów.
(1.3) Doskonałymi przykładami potworków językowych są najróżniejsze feminatywy.
Wiktionary
rzecz. potwór mzw./mrz., potworność ż., potworniak mrz., potwora ż., Potworów mrz.
czas. potwornieć ndk., spotwornieć dk.
przym. potworny, potworowaty, potworowski
przysł. potwornie
Wiktionary
(1.3) koszmarek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co potworkowate, nienormalne, dziwaczne lub odrażające
Wiktionary
rzecz. potwór m., potworek m., potwora ż., potworność ż., potworniak m., potworniactwo n., potwornienie n., spotwornienie n.
czas. potwornieć ndk.
przym. potworkowaty, potworowaty, potworny
przysł. potwornie
Wiktionary
mający nienormalny, dziwaczny kształt
SJP.pl
nowotwór przeważnie w postaci torbieli, zbudowany z bezładnie ułożonych tkanek i fragmentów narządów; teratoma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. nowotwór zawierający elementy tkanek z różnych narządów;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. potworkowatość ż., potwór m., potworek m., potworność ż.
przym. potworny
przysł. potwornie
Wiktionary
(1.1) teratoma
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób budzący przerażenie
(1.2) w sposób wywołujący odrazę
(1.3) niezwykle intensywnie
Wiktionary
rzecz. potworniak mrz., potworek mzw., potworność ż., potwór mzw., potworkowatość ż.
przym. potworkowaty, potworny
Wiktionary
(1.1) koszmarnie, okrutnie, przerażająco, strasznie
(1.2) koszmarnie, odrażająco, okropnie, paskudnie, wstrętnie
(1.3) bardzo, horrendalnie, mocno, nienormalnie, ogromnie, strasznie, straszliwie, znacznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: potwornie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: potworny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha bycia potwornym
(1.2) rzecz odrażająca, przerażające zjawisko
Wiktionary
rzecz. potworek mzw., potworniak mrz., potwór mzw., potworkowatość ż.
przym. potworny
przysł. potwornie
Wiktionary
(1.1) ohyda, okropność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który budzi przerażenie, strach
(1.2) bardzo brzydki
(1.3) o negatywnym zjawisku: występujący w dużym nasileniu
Wiktionary
(1.1) Potem trzeci szereg — bud zielonych, czerwonych i żółtych, gdzie przy wejściu jaśniały potworne malowidła, a na dachu ukazywali się jaskrawo odziani pajace, albo olbrzymie lalki.
Wiktionary
rzecz. potwór m., potworek m., potwora ż., potworność ż., potworniak m., Potworowski m., Potworów m., potworkowatość ż.
czas. potwornieć ndk., spotwornieć dk.
przym. potworowaty
przysł. potwornie
Wiktionary
(1.2) odrażający, okropny
Wiktionary
1. istota brzydka, o kształtach odmiennych od powszechnie spotykanych w naturze, odrażająca; monstrum; straszydło;
2. człowiek pozbawiony ludzkich uczuć; okrutnik
SJP.pl
Wikipedia
przypominający potwora, podobny do potwora
SJP.pl
przymiotnik od: Potworów
SJP.pl
zgrubienie od: potwór
SJP.pl
1. wydzielina gruczołu potowego,
2. książkowe określenie trudu, wysiłku
SJP.pl
spójnik
(1.1) książk. w wyrażeniu póty… aż… komunikuje, że część zdania przed „aż” jest ograniczona od strony przyszłości przez zdarzenie opisane po „aż”
(1.2) książk. w wyrażeniu póty… póki (dopóki) komunikuje, że część zdania przed „póki” („dopóki”) jest ograniczona przez zakończenie czynności opisanej po „póki” („dopóki”)
Wiktionary
Pot – wydzielina gruczołów potowych. Składa się głównie z wody (~ 98%), soli (NaCl) (0,6–0,8%), tłuszczów, mocznika, kwasu moczowego, amoniaku, kwasu mlekowego, węglowodanów, związków mineralnych (zawierających np. potas, wapń, magnez, żelazo).Jego skład zależy przede wszystkim od tego, czy jest to pot wydzielany „przerywanie” (tj. fizjologicznie bez zwiększonej regulacji ciepłoty ciała; wydzielanie periodyczne – jedne gruczoły wydzielają, podczas gdy inne pozostają nieaktywne), czy wydzielany „stale” (tzn. w okresie zwiększonej aktywności fizycznej lub zwiększonego stresu). Stężenie związków w pocie wzrasta przy wydzielaniu periodycznym, z powodu zwrotnego wchłaniania wody w kanalikach wyprowadzających. Zależy również od spożywanych pokarmów, warunków klimatycznych, czynników hormonalnych oraz współistniejących schorzeń.
Wikipedia
(1.1) Wyruszyli wtedy na Azmeję i póty jej słońce białe promieniomiotami bombardowali i drażnili, aż zażegli w nim pożogę jądrową.
(1.2) Póty pracował, póki mu na to zdrowie pozwalało.
Wiktionary
IPA: ˈputɨ, AS: puty
Wiktionary
(1.1) do tego czasu, dopóty, dotąd
(1.2) do tego czasu, dopóty, dotąd
Wiktionary
1. zbrojne starcie małych oddziałów wojskowych;
2. sprzeczka, spór, kłótnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielkie starcie, walka drobnych oddziałów zbrojnych
(1.2) spór, sprzeczka, utarczka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔˈtɨt͡ʃka, AS: potyčka
Wiktionary
rzecz. potknięcie n.
czas. potykać się ndk., potknąć się dk.
Wiktionary
(1.1) starcie, pojedynek
(1.2) utarczka
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) stpol. raczyć (kogoś czymś)
czasownik zwrotny niedokonany potykać się (dk. potknąć się)
(2.1) zaczepiać o coś nogą i tracić równowagę lub przewracać się
(2.2) przen. popełniać błąd, postępować niesłusznie
(2.3) daw. walczyć, pojedynkować się
Wiktionary
(2.3) (…) wydało się przed ludźmi dopiero po przyjeździe Krzyżaka Rotgiera, z którym Zbyszko, pozwawszy go na sąd Boży, potykał się wobec całego mazowieckiego dworu.
Wiktionary
IPA: pɔˈtɨkat͡ɕ, AS: potykać
Wiktionary
(2.1-2) rzecz. potykanie n., potknięcie n.
(2.3) rzecz. potyczka ż.
Wiktionary
(2.2) pomylić się
Wiktionary
dwustronna tablica reklamowa w formie stojaka ustawiana na chodnikach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stojak reklamowy w kształcie litery A
(1.2) drut umieszczony tuż nad ziemią
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|potykać.
Wiktionary
czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać, potykać ndk.
rzecz. tknięcie n., przetykacz mrz., zestyk mrz.
Wiktionary
tylna, dolna część czaszki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. kość potyliczna, kość czaszki, w której znajduje się otwór łączący jamę mózgoczaszki z kanałem kręgowym kręgosłupa;
Wiktionary
Potylica (łac. occiput) – tylna część głowy różnych zwierząt.
Wikipedia
IPA: ˌpɔtɨˈlʲit͡sa, AS: potylʹica
Wiktionary
przym. potyliczny, potylicowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. dotyczący potylicy
Wiktionary
rzecz. potylica ż.
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) przest. potem
Wiktionary
(1.1) Potym wszędy rozlicżne kwiecia rozsadzono, • Wszytko równiucżko rostąc pięknie przystroiono. • Nuż ony Rozmaryny, ony Maierany, • Drugie ieszcze wonnyejsze co ich tu nie znamy. sic.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. popracować ciężko, z trudem;
2. zmęczyć ciężką pracą; przetyrać
SJP.pl
potocznie:
1. popracować ciężko, z trudem;
2. zmęczyć ciężką pracą; przetyrać
SJP.pl
1. zniszczyć coś kruchego na skutek uderzenia tym o twardą powierzchnię; rozbić na kawałki;
2. spowodować obrażenia ciała przez bicie, upadek, itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. tłuc)
(1.1) rozbić na kawałek albo uszkodzić w licznych miejscach
(1.2) wyrządzić obrażenia swojego ciała w wyniku upadku lub uderzenia o coś
(1.3) pot. pobić kogoś
czasownik zwrotny dokonany potłuc się (ndk. tłuc się)
(2.1) rozlecieć się na kawałki
(2.2) ulec obrażeniom wskutek upadku lub uderzenia o coś
(2.3) pobić się nawzajem
Wiktionary
rzecz. potłuczenie n., tłuczenie n., tłuczeń mrz., stłuczka ż.
czas. tłuc
Wiktionary
1. zniszczyć coś kruchego na skutek uderzenia tym o twardą powierzchnię; rozbić na kawałki;
2. spowodować obrażenia ciała przez bicie, upadek, itp.
SJP.pl
1. zniszczyć coś kruchego na skutek uderzenia tym o twardą powierzchnię; rozbić na kawałki;
2. spowodować obrażenia ciała przez bicie, upadek, itp.
SJP.pl
stać się tłustym lub tłustszym; otłuścieć, stłuścieć
SJP.pl
stać się tłustym lub tłustszym; otłuścieć, stłuścieć
SJP.pl
ubić wiele czegoś
SJP.pl
spędzić pewien czas na ubliżaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na ubolewaniu
SJP.pl
ucisnąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik
(1.1) dawać komuś pouczenie, informować kogoś jak należy się zachowywać (jak postępować)
Wiktionary
(1.1) Jeszcze ciekawszy jest zbiór pouczających sentencji egipskiego mędrca Amenemope, pochodzący z XVI w. p.n.e.
Wiktionary
IPA: pɔˈwut͡ʃat͡ɕ, AS: pou̯učać
Wiktionary
rzecz. pouczenie n., pouczanie n.
czas. pouczyć, nauczać
przym. pouczający
Wiktionary
(1.1) upominać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mogący być wzorem; taki, który kształtuje zachowania
(1.2) pejor. chcący na siłę być wzorem
Wiktionary
rzecz. pouczanie n., pouczenie n.
czas. pouczać ndk., pouczyć dk.
przysł. pouczająco
Wiktionary
(1.1) budujący, dydaktyczny, informatywny, instruktywny, kształcący, umoralniający
(1.2) moralizatorski, upominający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pouczać.
Wiktionary
czas. pouczać ndk., pouczyć dk.
przym. pouczający
Wiktionary
spędzić pewien czas na uczestniczeniu w czymś
SJP.pl
powstały wskutek udaru
SJP.pl
uderzyć po kolei, wiele razy; spędzić pewien czas na uderzaniu
SJP.pl
udostępnić po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wielokrotnie wykazać prawdziwość czegoś lub wykazać prawdziwość wielu rzeczy, za każdym razem przedstawiając na nią dowody
Wiktionary
(1.1) Dlaczego Marek tyle pracuje? […] Może czuje, że jak jeszcze trochę poudowadnia swoją przydatność, to mu dadzą awans.
Wiktionary
czas. udowadniać ndk., udowodnić dk.
Wiktionary
udrożnić po kolei, wiele razy; poudrożniać
SJP.pl
udrożnić po kolei, wiele razy; poudrażniać
SJP.pl
udusić wiele osób lub wiele czegoś
SJP.pl
1. udzielić wiele czegoś;
2. poudzielać się - udzielać się przez pewien czas
SJP.pl
skrót od: poufały, poufale
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób poufały
Wiktionary
rzecz. poufalec mos., poufałość ż.
przym. poufały, spoufalony
czas. poufalić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. człowiek spoufalony z kimś, posiadający czyjeś zaufanie
Wiktionary
rzecz. poufałość ż., poufalenie n., spoufalenie n., spoufalanie n.
czas. poufalić ndk., spoufalić dk., spoufalać ndk.
przym. poufały, spoufalony
przysł. poufale
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: poufale
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) rzad. czynić kogoś poufałym, ośmielać kogoś do poufałości względem siebie
czasownik zwrotny niedokonany poufalić się (dk. brak)
(2.1) stawać się poufałym, pozwalać sobie na poufałość względem kogoś
Wiktionary
rzecz. poufałość ż., poufalec mos., poufalenie n., spoufalenie n., spoufalanie n.
czas. spoufalić dk., spoufalać ndk.
przym. poufały, spoufalony
przysł. poufale
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: poufały
SJP.pl
zażyłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo bliskie stosunki między ludźmi
(1.2) poufałe słowo, gest
Wiktionary
Zażyłość (także: poufałość, komitywa, bliskość, intymność, konfidencjalność) – zwykle pozytywne relacje międzyludzkie, charakteryzujące się ciepłym i życzliwym wzajemnym odnoszeniem się do siebie, zaufaniem i skłonnością do wzajemnych zwierzeń. W warstwie językowej typowe jest używanie języka potocznego, zdrobnień, wyrażeń pieszczotliwych, czasem także wulgaryzmów i slangu. Przy dużej zażyłości dochodzi także do przekroczenia bariery fizycznej, a wtedy emocje mogą być wyrażane przez obejmowanie, poklepywanie, przytulanie, chwytanie za ręce i ramiona, głaskanie, całowanie itp. Zażyłość powstaje między osobami, które się dobrze znają, a zwłaszcza członkami rodziny lub członkami grupy pozostającej w częstych kontaktach towarzyskich, np. w grupie przyjaciół, dobrych znajomych lub bliskich sąsiadów, prawie zawsze towarzyszy odwzajemnionej miłości.
Wikipedia
rzecz. poufalec mos., poufalenie n., spoufalenie n., spoufalanie n.
czas. poufalić ndk., spoufalić dk., spoufalać ndk.
przym. poufały, spoufalony
przysł. poufale
Wiktionary
1. zbyt bezpośredni, zbyt śmiały;
2. będący wyrazem zażyłości, komitywy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który jest wyrazem zażyłości, bliskich stosunków
Wiktionary
rzecz. poufałość ż., poufalec mos., poufalenie n., spoufalenie n., spoufalanie n.
czas. poufalić ndk., spoufalić dk., spoufalać ndk.
przym. spoufalony
przysł. poufale
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób poufny
Wiktionary
przym. poufny
rzecz. poufność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: poufnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: poufny
SJP.pl
1. wyraz zażyłości;
2. dyskrecja, udostępnianie czegoś tylko niewielu osobom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co poufne; cecha tych, którzy są poufni
Wiktionary
Poufność (ang. confidentiality) – funkcja bezpieczeństwa wskazująca obszar, w którym dane nie powinny być udostępniane lub ujawniane nieuprawnionym osobom, procesom lub innym podmiotom.
W bezpieczeństwie teleinformatycznym poufność realizowana jest zwykle przy pomocy szyfrowania oraz kontroli dostępu. W praktyce funkcji poufności towarzyszy niemal zawsze funkcja integralności.
Wikipedia
przym. poufny
przysł. poufnie
Wiktionary
(1.1) tajność, konfidencjonalność
Wiktionary
tajny, powierzony w sekrecie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) tajny, powierzony w sekrecie
Wiktionary
(1.1) Bardzo mi przykro, ale to jest poufna informacja, więc nie mogę nic powiedzieć na ten temat.
(1.1) Jednocześnie na poufnej naradzie z szefami partii królewskiej ambasador żąda od króla, aby odłączył się ze swym obozem od konfederacji sejmowej i zawiązał konfederację odrębną.
Wiktionary
IPA: pɔˈwufnɨ, AS: pou̯ufny
Wiktionary
rzecz. poufność ż.
przysł. poufnie
Wiktionary
(1.1) konfidencjonalny, niejawny, potajemny, prywatny, sekretny, tajny, ukryty
Wiktionary
pouganiać się - spędzić pewien czas na uganianiu się
SJP.pl
ugiąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
ugnieść po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. ujeść po kolei, wiele razy;
2. o psie: spędzić pewien czas na głośnym i zajadłym szczekaniu;
3. potocznie: spędzić pewien czas na kłóceniu się;
4. potocznie: spędzić pewien czas na złośliwym, napastliwym krytykowaniu
SJP.pl
ujawnić po kolei, wiele razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po Ukrainie, Ukraińcach
Wiktionary
(1.1) Władze starały się zagospodarować tereny poukraińskie przez osadnictwo polskie. Zamierzano na gospodarstwach poukraińskich osiedlić około 10 tys. rodzin.
Wiktionary
1. poskładać porządnie po kolei; uporządkować
2. rzad. skomponować wiele czegoś; potworzyć
3. poukładać się:
a) o wielu: ułożyć się, położyć się
b) wejść w układy z wieloma osobami
SJP.pl
ulepszyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
ulać po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na umartwianiu się
SJP.pl
umożliwić po kolei, wiele razy
SJP.pl
[czytaj: pałnd] funt;
1. jednostka wagi, używana powszechnie w Europie (także w Polsce) do XIX wieku, w różnym czasie i na różnych obszarach równa wadze od 350 do 560 gramów, obecnie używana w krajach anglosaskich, o wadze 453 gramów (skrót: lb.);
2. jednostka monetarna niektórych państw, m.in. Wielkiej Brytanii i Egiptu
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
unieważnić po kolei, wiele razy
SJP.pl
upalić po kolei, wiele razy
SJP.pl
upomnieć po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na uprawianiu
SJP.pl
upchnąć po kolei, wiele razy; naupychać
SJP.pl
o wielu: kolejno urosnąć
SJP.pl
powstały wskutek urazu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. powstały wskutek urazu
Wiktionary
(1.1) Obrażenia spowodowały u niego szok pourazowy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔwuraˈzɔvɨ, AS: pou̯urazovy
Wiktionary
rzecz. uraza ż., uraz
Wiktionary
dotyczący okresu po urodzeniu się dziecka; poporodowy, postnatalny
SJP.pl
urozmaicić po kolei, wiele razy
SJP.pl
[czytaj: purpłę] obcisły kaftan męski do bioder, noszony w XV i XVI wieku
SJP.pl
uruchomić po kolei, wiele razy
SJP.pl
posiadać, nasiadać;
1. pozajmować miejsca siedzące;
2. o ptakach lub owadach: zatrzymać się gdzieś, zaprzestając lotu
SJP.pl
uśmiercić po kolei, wiele razy
SJP.pl
[czytaj: puSĘ] nazwisko
SJP.pl
ustanowić po kolei, wiele razy
SJP.pl
usypać po kolei, wiele razy
SJP.pl
uszczelnić po kolei, wiele razy
SJP.pl
uszczuplić po kolei, wiele razy
SJP.pl
uszkodzić po kolei, wiele razy
SJP.pl
[czytaj: putin] kanadyjskie danie z frytek i sosu pieczeniowego
SJP.pl
Poutine – kanadyjska przekąska z prowincji Quebec. Składa się z frytek, charakterystycznego rodzaju sera (ang. cheese curds, powstaje m.in. przy wytwarzaniu sera typu cheddar) i sosu pieczeniowego. Spożywana jest głównie w prowincji, choć coraz częściej spotyka się ją za granicą.
Wikipedia
spędzić pewien czas na stwarzaniu komuś przeszkód
SJP.pl
utrwalić po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na uskarżaniu się, użalaniu się
SJP.pl
uwolnić po kolei, wiele razy
SJP.pl
potocznie: pouwijać się - pokończyć szybko jakieś czynności, prace
SJP.pl
poużalać się -
1. użalać się przez pewien czas;
2. litować się przez pewien czas
SJP.pl
potocznie: poużerać się - spędzić pewien czas na użeraniu się z czymś lub z kimś
SJP.pl
uzupełnić po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik
(1.1) uzupełniając uczynić obiekt kompletnym w wielu aspektach
(1.2) uzupełniając uczynić wiele obiektów kompletnymi
czasownik zwrotny pouzupełniać się
(2.1) uzupełniając się uczynić się kompletnym lub kompletnymi w wielu aspektach
Wiktionary
spędzić pewien czas na użytkowaniu czegoś
SJP.pl
1. o substancjach, materiałach i urządzeniach: nienadający się do dalszej eksploatacji i zakwalifikowany do odpadów;
2. dotyczący gospodarowania substancjami, materiałami i urządzeniami po okresie ich użytkowania
SJP.pl
z włoskiego: biedaczyna; tak sam siebie nazwał św. Franciszek w "Testamencie" z 1226 roku
SJP.pl
Polska Organizacja Wojskowa, tajna organizacja wojskowa powstała z inicjatywy Józefa Piłsudskiego X 1914 w Warszawie
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj żeński
(1.1) = hist. Polska Organizacja Wojskowa
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. peowiak m.
przym. peowiacki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== POW (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = wojsk. prisoner of war → jeniec wojenny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ɔ‿ˈvu, AS: pe‿o‿vu
Wiktionary
rzecz. peowiak m.
przym. peowiacki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. peowiak m.
przym. peowiacki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== POW (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = wojsk. prisoner of war → jeniec wojenny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: powierzchnia (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = powiat
(1.2) = powierzchnia
Wiktionary
(1.1) Nieustąpienie pierwszeństwa przejazdu było najczęstszą przyczyną wypadków drogowych na terenie pow. mławskiego w roku 2019.
(1.2) Kupię dom o pow. do 100 m kw.
Wiktionary
1. ogół cech sprawiających miłe wrażenie; urok, czar, nadobność;
2. dawniej:
a) dodatkowa robocizna pańszczyźniana w Polsce przedrozbiorowej; powaba;
b) pociąg, skłonność do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogół cech wywołujący miłe wrażenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyszedłem do jej sadu i ujrzałem cały powab tych japońskich drzewek.
Wiktionary
IPA: ˈpɔvap, AS: povap
Wiktionary
rzecz. powabność ż., powabnica ż., powabnia ż.
czas. wabić ndk., zwabić dk.
przym. powabny
przysł. powabnie
Wiktionary
(1.1) czar, urok, wdzięk
Wiktionary
dawniej: dodatkowa robocizna pańszczyźniana w Polsce przedrozbiorowej; powab
SJP.pl
Powaba – zwana także gwałtami, tłokami – dodatkowa forma pańszczyzny w dawnej Polsce; dodatkowa robocizna chłopów poddanych od XV wieku do pierwszej połowy XIX wieku.
Nie była wliczana do zasadniczego wymiaru pańszczyzny. Chłop świadczył ją na wezwanie dworu, zazwyczaj w wymiarze od 5 do 10 dni w roku na wiosnę – powaba wiosenna i na zimę – powaba zimowa.
Wikipedia
zapach i barwne części kwiatów wabiące owady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. powabnica piaskowa.
(1.2) przest. ta, która powabia
Wiktionary
rzecz. powab m., powabność ż., powaba ż., powabianie n., powabienie n., powabiciel m.
:: zdrobn. powabniczka ż.
:: fm. powabnik m.
czas. powabiać ndk., powabić dk.
przym. powabny
przysł. powabnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: powabnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: powabny
SJP.pl
ponętność, urokliwość, seksowność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powabne; cecha tych, którzy są powabni
Wiktionary
rzecz. powab m., powabnia ż., powabnica ż.
przym. powabny
przysł. powabnie
czas. zwabić
Wiktionary
(1.1) ponętność
Wiktionary
czarujący, pociągający, ponętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) czarujący, pociągający, ponętny
Wiktionary
(1.1) Marynarze, zwabiani przez powabne dziewczęta, pojeni byli w spelunkach mieszankami preparowanymi z samogonu i soku tytoniowego, a następnie ograbiani przez rzezimieszków.
Wiktionary
IPA: pɔˈvabnɨ, AS: povabny
Wiktionary
rzecz. powabność ż., powabnica ż., powabnia ż., powab mrz.
czas. zwabić dk., wabić ndk.
przysł. powabnie
Wiktionary
(1.1) kuszący, nadobny, nęcący, pociągający, ponętny, ujmujący, uroczy, urodziwy, seksowny, sexy
Wiktionary
wciągnąć nosem zapach czegoś; rozpoznać zapach węchem
SJP.pl
pokłócić się z kimś lub skłócić kogoś
SJP.pl
1. opanowany, zrównoważony sposób bycia;
2. dostojny, poważny wygląd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zrównoważony, opanowany sposób bycia, nieuleganie emocjom
(1.2) znaczenie, ważność jakichś spraw lub wydarzeń
(1.3) autorytet, poważanie, prestiż
(1.4) osoba ciesząca się poważaniem, uznaniem, autorytetem
partykuła
(2.1) pot. …potwierdzająca, że coś jest zgodne z prawdą, z rzeczywistością
Wiktionary
(2.1) – Widziałeś UFO?! – Powaga, tak jak ciebie teraz widzę.
Wiktionary
IPA: pɔˈvaɡa, AS: povaga
Wiktionary
rzecz. poważność ż., poważanie n., poważnienie n., spoważnienie n.
czas. wyważyć, poważać ndk., poważnieć ndk., spoważnieć dk., poważnić dk.
przym. poważny, spoważniały
przysł. poważnie
Wiktionary
(2.1) poważnie, naprawdę
Wiktionary
potocznie: okres następujący bezpośrednio po wakacjach
SJP.pl
mający miejsce po wakacjach
SJP.pl
czasownik
(1.1) przewracać kogoś lub coś na ziemię
(1.2) przen. pot. być świetnym, imponującym lub rozbrajającym; zob. powalać z nóg.
(1.3) przest. zabrudzić czymś coś lub kogoś, umazać czymś, poplamić
Wiktionary
(1.3) Moglibyście piękną salopę waszą powalać w tej brudnej, ubogiej izdebce… tu nie miejsce dla was…
Wiktionary
IPA: pɔˈvalat͡ɕ, AS: povalać
Wiktionary
czas. powalić
rzecz. powalenie n., powalanie n.
Wiktionary
(1.2) rozbrajać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powalać.
Wiktionary
czas. powalić, powalać ndk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) wziąć udział w zawodach
Wiktionary
(1.1) Świetne informacje dla Huberta Hurkacza. W środę polski tenisista powalczy o półfinał Australian Open z rozstawionym z numerem trzy Daniiłem Miedwiediewem, jednak już teraz może być pewny jednej rzeczy.
Wiktionary
rzecz. walka ż.
Wiktionary
potocznie: spędzić pewien czas na mieszkaniu bez meldunku w domu akademickim
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|powalać.
Wiktionary
rzecz. powalanie n., powalenie n.
czas. powalać ndk.
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
sklepienie nad sceną teatralną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powarkiwać.
Wiktionary
rzecz. niepowarkiwanie n.
czas. powarkiwać ndk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rzeką Wagiem, dotyczący rzeki Wag
Wiktionary
rzecz. Poważe n., Wag m.
przym. waski, dolnowaski
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) przest. dziś książk. pokłócić, poróżnić kogoś z kimś
czasownik zwrotny dokonany powaśnić się (ndk. brak)
(2.1) pokłócić się z kimś, znaleźć się w stanie waśni
Wiktionary
rzecz. waśń ż., waśnienie n., zwaśnienie n.
czas. waśnić ndk., zwaśnić dk.
przym. waśniwy
Wiktionary
(1.1) pokłócić, poróżnić, skłócić, zantagonizować; przest. dziś książk. zwaśnić; daw. powadzić
Wiktionary
1. w informatyce:
a) powiązać wiadomości w wątki - grupy dyskusyjne; zwątkować;
b) utworzyć wątki - części wykonywane współbieżnie w obrębie jednego procesu; zwątkować;
2. środowiskowo:
a) popisać na forum internetowym w ramach jednego wątku - grupy dyskusyjnej;
b) popisać z kimś naprzemienne na blogu lub forum krótkie historie dziejące się w wybranym świecie przedstawionym
SJP.pl
nie dowierzać czemuś
SJP.pl
czasownik
(1.1) mieć drobne wątpliwości, nie dowierzać czemuś
Wiktionary
(1.1) Nie spytałam, w czyją żelazną konsekwencję powątpiewa, moją czy polityków.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvɔ̃ntˈpʲjɛvat͡ɕ, AS: povõntpʹi ̯evać
Wiktionary
czas. wątpić, zwątpić
rzecz. wątpliwość ż., wątpienie, powątpiewanie
przym. wątpliwy
Wiktionary
krytycznie ustosunkowujący się do czegoś, nie dowierzający; sceptyczny
SJP.pl
rzadko: budzący podejrzenia co do prawdziwości; wątpliwy
SJP.pl
1. wątpliwość, niedowierzanie;
2. słowa wyrażające niedowierzanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powątpiewać.
Wiktionary
Wikipedia
czas. powątpiewać ndk.
rzecz. wątpliwość ż.
Wiktionary
mieć wielkie uznanie dla kogoś
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) darzyć szacunkiem, uznaniem
czasownik zwrotny niedokonany poważać się (dk. poważyć się)
(2.1) wzajemnie darzyć się szacunkiem, uznaniem
Wiktionary
(1.1) W odrodzonej Polsce był poważanym senatorem i działaczem społecznym.
Wiktionary
IPA: pɔˈvaʒat͡ɕ, AS: považać
Wiktionary
rzecz. poważność ż., powaga ż., poważanie n., poważnienie n., spoważnienie n.
czas. wyważyć, poważnieć ndk., spoważnieć dk., poważnić dk.
przym. poważny, spoważniały
przysł. poważnie
partyk. powaga
Wiktionary
(1.1) szanować
(1.1) szanować się
Wiktionary
mieć wielkie uznanie dla kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poszanowanie, szacunek, uznanie, którym darzy się kogoś lub coś
Wiktionary
IPA: ˌpɔvaˈʒãɲɛ, AS: považãńe
Wiktionary
rzecz. powaga ż., poważność ż.
czas. poważać ndk.
przym. poważny
przysł. poważnie
partyk. powaga
Wiktionary
(1.1) respekt, szacunek, poszanowanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kawałek płótna do cedzenia mleka
Wiktionary
IPA: pɔˈvɔ̃w̃ska, AS: povõũ̯ska
Wiktionary
1. część Warszawy;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Powązki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób poważny
Wiktionary
(1.1) Żądam od Kościoła, by zaczął nas traktować na poważnie, by spojrzał nam w oczy, jak czynił z każdym człowiekiem Pan Jezus.
Wiktionary
IPA: pɔˈvaʒʲɲɛ, AS: považʹńe
Wiktionary
rzecz. poważność ż., powaga ż., poważanie n., poważnienie n., spoważnienie n.
czas. poważać ndk., poważnieć ndk., spoważnieć dk., poważnić dk.
przym. poważny, spoważniały
partyk. powaga
Wiktionary
(1.1) na serio; gw-pl|Śląsk Cieszyński|słósznie.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: poważnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: poważny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co poważne; cecha tych, którzy są poważni
Wiktionary
rzecz. upoważnienie n., powaga ż., poważanie n., poważnienie n., spoważnienie n.
czas. wyważyć, poważać ndk., poważnieć ndk., spoważnieć dk., poważnić dk.
przym. poważny, spoważniały
przysł. poważnie
partyk. powaga
Wiktionary
(1.1) powaga
Wiktionary
1. pełen powagi; dostojny, majestatyczny;
2. świadczący o czyjejś powadze;
3. mający autorytet, uznanie; wybitny, szanowany;
4. mający duże znaczenie; istotny, znaczny, ważny;
5. groźny dla życia, obarczony ryzykiem; niebezpieczny, ciężki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku, sytuacji, opinii itp.: charakteryzujący się powagą
(1.2) odpowiedzialny, godny zaufania
(1.3) mający uznanie u innych osób
(1.4) budzący obawy, groźny dla życia; także. skomplikowany, obarczony dużym ryzykiem
(1.5) mający zasadnicze znaczenie
(1.6) o literaturze, filmie poruszający trudny temat
Wiktionary
(1.1) Anastazja jest zbyt poważna jak na swój młody wiek.
(1.1) Sprawa jest poważna, bo dotyczy ponad pięciuset pracowników, klientów firm oraz mieszkańców.
(1.2) Tomasz jest poważnym kandydatem na to stanowisko.
(1.4) Nadwaga może wywoływać poważne konsekwencje zdrowotne.
(1.5) Czeka mnie bardzo poważna rozmowa z moją żoną o przyszłości naszych dzieci.
Wiktionary
IPA: pɔˈvaʒnɨ, AS: považny
Wiktionary
rzecz. powaga ż., poważanie n., poważność ż.
czas. wyważyć, poważać ndk., poważnieć
przysł. poważnie
partyk. powaga
Wiktionary
(1.1) godny, na serio, patetyczny, podniosły, stateczny, stosowny
(1.2) autorytatywny, miarodajny, wiarygodny
(1.3) poważany, szanowany
(1.4) ciężki, groźny, krytyczny, niebezpieczny
(1.5) doniosły, istotny, kluczowy, newralgiczny, nie byle jaki, niebagatelny, ważny, ważki, węzłowy, zasadniczy, żywotny
Wiktionary
1. zważyć wiele osób, zwierząt, rzeczy jedno po drugim;
2. poważyć się - odważyć się, ośmielić się
SJP.pl
1. zwalone drzewo w lesie lub cały stos powalonych drzew;
2. wywrócenie się drzew w lesie
SJP.pl
drewniany strop; pułap; sufit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drewniany sufit
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. powałka ż.
Wiktionary
Powałczyn (dawniej Powalczin, w latach 1938–1945 Schönhöhe) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Świętajno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. wewnętrzny daszek w ulu
Wiktionary
rzecz. powała ż.
Wiktionary
wchłonąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na wcieraniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na wędzeniu
SJP.pl
żyć przez pewien czas w biedzie, niedostatku; pogłodować, pobiedować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po Węgrzech, Węgrach
Wiktionary
(1.1) Układ ten przydzielał poaustriackie bądź też powęgierskie terytoria wymienionym czterem państwom sukcesyjnym, ale także wyznaczał pewien obszar osobny pod nazwą Galicja Wschodnia.
Wiktionary
[czytaj: pałel] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
minerał, molibdenian wapnia
SJP.pl
Powellit – minerał z gromady molibdenianów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, spotykany w niektórych rejonach ziemi.
Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego geologa Johna Wesleya Powella (1834-1902).
Wikipedia
[czytaj: pałer] potocznie: energia, siła, witalność
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Hrabstwa w USA:
W muzyce:
Wikipedia
[czytaj: pałerbank] przenośne urządzenie do przechowywania energii i ładowania telefonów komórkowych, tabletów itp.; bank energii, power bank
SJP.pl
Powerbank (inaczej: bank energii, mobilna ładowarka, zewnętrzna bateria) – przenośne urządzenie do ładowania urządzeń mobilnych za pomocą portu USB lub bezprzewodowo. Są wyposażone w baterie litowo-jonowe lub litowo-polimerowe, które można wielokrotnie ładować. Posiadają one bardzo dobre parametry magazynowania energii i trwałości ogniw.
Wikipedia
[czytaj: pałerbuk] linia laptopów firmy Apple, produkowanych w latach 1991-2006
SJP.pl
gwarowo: drąg do noszenia wiader na ramionach; nosidło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. rzad. drąg tragarski
(1.2) gwara. drążek do noszenia wiader na ramionach
Wiktionary
(1.1) W małych drzwiach wybitych w bocznej ścianie domostwa ukazywała się czasem służba w barwie książęcej – i z wiadrami lub cebrami na powerkach biegła po wodę do studzien.
Wiktionary
IPA: pɔˈvɛrɛk, AS: poverek
Wiktionary
(1.2) nosidła, gwara. powyrek, gwara. powyrko, gwara. powyrka, gwara. siudy, gwara. sządy
Wiktionary
[czytaj: pałerkajting] wykonywanie skoków i ewolucji przy wykorzystaniu siły nośnej latawca
SJP.pl
komercyjny program komputerowy do tworzenia, wyświetlania prezentacji
SJP.pl
W USA:
Wikipedia
będący następstwem ustaleń konferencji w Wersalu w 1919 roku
SJP.pl
stać się wesołym lub weselszym
SJP.pl
stać się wesołym lub weselszym
SJP.pl
następujący po weselu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wynagrodzić sobie poniesione krzywdy, straty
SJP.pl
mający zgrubienia, odciski na kształt węzłów
SJP.pl
wgiąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
wgrać po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. o powietrzu: poruszyć się; zawiać, zadąć;
2. o powietrzu: wiać przez jakiś okres czasu;
3. o chłodzie, zapachu itp.: rozprzestrzenić się;
4. książkowo, przenośnie o jakimś zjawisku, nastroju, uczuciu: dać się odczuć, np. "Powiało grozą.";
5. bardzo rzadko: poruszyć się pod wpływem ruchów powietrza, np. "Chorągiew powiała na wietrze.";
6. bardzo rzadko: machnąć, potrząsnąć, poruszyć czymś, np. "Powiać ręką, ogonem."
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. powiewać)
(1.1) dokonany od|powiewać.
Wiktionary
IPA: ˈpɔvʲjät͡ɕ, AS: povʹi ̯äć
Wiktionary
czas. wiać, powiewać ndk.
rzecz. powiew m., powiewność ż., powiewanie n., powianie n., wiew mrz.
przym. powiewny
przysł. powiewnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od powiat
Wiktionary
(1.1) Polska powinna pójść za tym przykładem i nie dzielić swojego terytorium na maleńkie powiaciki.
(1.1) Od początku wiadomo, że powiatów w Polsce jest za wiele, a szczególnie tych małych, zabiedzonych, rolniczych powiacików.
Wiktionary
rzecz. powiat m.
Wiktionary
mówić, oznajmiać coś, informować o czymś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. powiedzieć)
(1.1) liter. mówić; mówiąc informować, oznajmiać; opowiadać
Wiktionary
czas. opowiadać, powiedzieć, spowiadać
rzecz. powiedzenie n., powiadanie n.
Wiktionary
(1.1) prawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. przypowiastka, przysłowie
Wiktionary
dawać komuś o czymś znać, przekazywać wiadomości
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. powiadomić)
(1.1) dawać komuś o czymś znać, przekazywać wiadomości
Wiktionary
rzecz. powiadamianie n., powiadomienie n.
czas. powiadomić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawanie komuś znać o czymś, przekazywanie wiadomości, przekazywanie do informacji
Wiktionary
rzecz. powiadomienie n., wiadomość ż., zawiadomienie n., zawiadamianie n.
czas. powiadomić dk., powiadamiać ndk., wiadomo, zawiadomić dk., zawiadamiać ndk.
Wiktionary
(1.1) informowanie, zawiadamianie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powiadać.
Wiktionary
czas. powiedzieć, powiadać ndk.
Wiktionary
dać komuś o czymś znać, przekazać wiadomości
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. powiadamiać)
(1.1) dokonany od|powiadamiać.
Wiktionary
(1.1) – Gdybyś dowiedział się czegoś, co ma znaczenie dla sprawy, oczywiście mnie powiadomisz – usiłował zobowiązać mnie do współpracy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲjaˈdɔ̃mʲit͡ɕ, AS: povʹi ̯adõmʹić
Wiktionary
czas. powiadamiać
rzecz. powiadomienie n., powiadamianie n.
Wiktionary
dać komuś o czymś znać, przekazać wiadomości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) danie komuś znać o czymś, przekazanie wiadomości, przekazanie do informacji
Wiktionary
rzecz. powiadamianie n., wiadomość ż., zawiadomienie n., zawiadamianie n.
czas. powiadomić dk., powiadamiać ndk., wiadomo, zawiadomić dk., zawiadamiać ndk.
Wiktionary
(1.1) poinformowanie, zawiadomienie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powiać.
Wiktionary
czas. powiewać, powiać ndk.
rzecz. powiew mrz., powiewanie n., powiewność ż., wiew mrz.
Wiktionary
krótkie opowiadanie o treści moralistycznej; opowiastka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótkie opowiadanie, historyjka, nowelka (zwykle zawierająca morał)
Wiktionary
rzecz. powieść ż.
czas. powieść
Wiktionary
jednostka administracyjna samorządu terytorialnego w Rzeczpospolitej Polskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) adm. jednostka podziału administracyjnego w Polsce, wchodząca w skład województwa;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten powiat jest bardzo duży.
Wiktionary
IPA: ˈpɔvʲjat, AS: povʹi ̯at
Wiktionary
przym. powiatowy, wewnątrzpowiatowy
rzecz. powiacik mrz.
Wiktionary
związany z powiatem, dotyczący powiatu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z powiatem, dotyczący powiatu
Wiktionary
(1.1) Powiatowy urząd pracy organizuje zajęcia aktywizacyjne dla osób bezrobotnych i poszukujących pracy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲjaˈtɔvɨ, AS: povʹi ̯atovy
Wiktionary
rzecz. powiat m.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wiązać)
(1.1) połączyć jedno z drugim za pomocą węzła
(1.2) połączyć wiele elementów, faktów w całość
(1.3) związać pętami poszczególne jednostki
(1.4) wprowadzić więź
Wiktionary
rzecz. powiązanie n., wiązanie n., wiązar m., wiązalnia ż., wiązacz m., wiązaczka ż.
czas. wiązać ndk.
przym. powiązany, niepowiązany
Wiktionary
(1.1) połączyć, spiąć, złączyć, związać
(1.2) połączyć, skojarzyć, zespolić, złączyć
(1.3) połączyć, przymocować, skrępować, spętać, spiąć, spleść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powiązać.
Wiktionary
czas. powiązać dk., wiązać ndk.
przym. powiązany, niepowiązany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający związek z czymś; zależny od czegoś
(1.2) mający związek z kimś; będący w kontakcie z kimś; zależny od kogoś
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od powiązać
Wiktionary
(1.1) Celem spółki było inwestowanie w nieruchomości i inna powiązana z tym działalność.
(1.1) Wszystkie akty przemocy są ze sobą powiązane.
Wiktionary
rzecz. powiązanie n., wiązanie n.
czas. powiązać dk.
przym. niepowiązany, wiążący
Wiktionary
urodzić dziecko
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) książk. przest. wydać potomka na świat
(1.2) daw. okręcić czym
czasownik zwrotny dokonany powić się
(2.1) książk. przest. zostać wydanym na świat
(2.2) daw. posunąć się wijąc się
Wiktionary
rzecz. powicie n.
Wiktionary
(1.1) narodzić, urodzić
(1.2) owinąć, spowić
(2.1) narodzić się, urodzić się
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: to, w co spowijano niemowlę; powijaki
SJP.pl
Powicie (biał. Павіцце, Pawiccie) – wieś (do 2011 roku była agromiasteczkiem) na Białorusi, w rejonie kobryńskim obwodu brzeskiego. Miejscowość wchodzi w skład sielsowietu Powicie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. szeroki, emaliowany ganek z grubym dnem i pokrywą przeznaczony do smażenia powideł
(1.2) cuk. ciasto w formie placekacka przekładane powidłami
Wiktionary
rzecz. powidła nmos., powidełka nmos., powidło n.
przym. powidłowy
Wiktionary
powidlnik indyjski - gatunek tropikalnego drzewa z rodziny bobowatych; tamarynd indyjski, tamaryndowiec indyjski
SJP.pl
wrażenie wzrokowe trwające jakiś czas po zakończeniu działania bodźca zewnętrznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kontrast następczy, wrażenie wzrokowe utrzymujące się po ustaniu bodźca (np. po patrzeniu na słońce)
Wiktionary
Kontrast następczy (również powidok, obraz następczy) – zjawisko optyczne polegające na tym, że po wpatrywaniu się w jakiś kształt, a następnie odwróceniu wzroku, w oczach pojawia się na chwilę ten sam, zamazany kształt w barwie dopełniającej, np. czerwone zachodzące słońce pozostawi w oczach swój okrąg w barwie zielono-niebieskiej.
Wikipedia
rzecz. widok mrz.
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Powidz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Powidza, związany z Powidzem
Wiktionary
rzecz. Powidz m., powidzanin m., powidzanka ż.
Wiktionary
gęsta masa z owoców, zwłaszcza śliwek, długo smażonych z dodatkiem cukru; powidło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) spoż. przetwór robiony głównie ze smażonych owoców, głównie śliwek z dodatkiem cukru;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: powidło
Wiktionary
Powidła – przetwór owocowy zwykle wykonywany ze śliwek. Tradycyjnie na powidła używa się węgierek prażonych w kotłach przez wiele dni aż do uzyskania koloru od bordowego do brązowego. Prażenie powoduje odparowanie wody, co zwiększa gęstość, poprawia smak powideł oraz przedłuża okres przechowywania. Obecnie częściej produkuje się je z pulp owocowych, gdzie także przez obróbkę termiczną zagęszcza się produkt.
Wikipedia
IPA: pɔˈvʲidwa, AS: povʹidu̯a
Wiktionary
rzecz. powidlak mrz., powidło n.
:: zdrobn. powidełka nmos.
przym. powidłowy
Wiktionary
gęsta masa z owoców, zwłaszcza śliwek, długo smażonych z dodatkiem cukru; powidła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. lub gwara. powidła
Wiktionary
Powidła – przetwór owocowy zwykle wykonywany ze śliwek. Tradycyjnie na powidła używa się węgierek prażonych w kotłach przez wiele dni aż do uzyskania koloru od bordowego do brązowego. Prażenie powoduje odparowanie wody, co zwiększa gęstość, poprawia smak powideł oraz przedłuża okres przechowywania. Obecnie częściej produkuje się je z pulp owocowych, gdzie także przez obróbkę termiczną zagęszcza się produkt.
Wikipedia
(1.1) Tu i ówdzie robią powidło ze śliwek, którego używają do chleba.
Wiktionary
rzecz. powidlak m., powidła nmos., powidełka nmos.
przym. powidłowy
Wiktionary
(1.1) powidła
Wiktionary
dawniej, dziś gwarowo: zjeść wieczerzę (kolację); powieczerzować
SJP.pl
żartobliwie: zjeść wieczerzę (kolację); powieczerzać
SJP.pl
zdrobnienie od: powieka
SJP.pl
czasownik
(1.1) daw. powiadać
(1.2) daw. reg-pl|Kresy. kłócić się
Wiktionary
(1.1) A tu jak raz przychodzi mój koleżka niejaki Pikulski Antoni, któren zawsze był bezrobotny i powieda, że posadę dostał.
Wiktionary
czas. spowiadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powiedzieć.
(1.2) przysłowie, maksyma, popularne zdanie
Wiktionary
Aforyzm (łac. aphorismus, gr. aphorismós), złota myśl, sentencja, maksyma, gnoma, apoftegmat – zwięzła, lapidarna, przeważnie jednozdaniowa wypowiedź, wyrażająca ogólną prawdę filozoficzną lub moralną, w sposób zaskakujący i błyskotliwy.
Wikipedia
(1.1) Powiedzenie mu tego nie było dobrym pomysłem.
(1.2) Powiedzenie leśników mówi, że starych drzew się nie przesadza.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: povʹi ̯eʒẽńe
Wiktionary
czas. powiedzieć dk., powiadać ndk.
rzecz. zdrobn. powiedzonko n.
Wiktionary
(1.2) powiedzonko, proverbium
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. powiadać)
(1.1) wyrazić coś słowami, oznajmić
(1.2) wyrazić w jakikolwiek sposób komunikatywny
Wiktionary
(1.1) Powiedziałem ci, że to nie ma sensu.
(1.2) Co chcesz przez to powiedzieć?
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛ̇d͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: povʹi ̯ėʒ́ėć
Wiktionary
rzecz. powiedzonko n., powiedzenie n., opowieść ż., opowiastka ż., podpowiedź ż., przepowiednia ż., spowiedź ż., wypowiedź ż., zapowiedź ż., dopowiedzenie n., dopowiadanie n., naopowiadanie n., odpowiedzenie n., odpowiadanie n., opowiedzenie n., opowiadanie n., podpowiedzenie n., podpowiadanie n., ponaopowiadanie n., poopowiadanie n., porozpowiadanie n., powiadanie n., powypowiadanie n., pozapowiadanie n., przepowiedzenie n., przepowiadanie n., rozpowiedzenie n., rozpowiadanie n., spowiadanie n., wypowiedzenie n., wypowiadanie n., wyspowiadanie n., zapowiedzenie n., zapowiadanie n.
czas. dopowiedzieć dk., dopowiadać ndk., naopowiadać dk., odpowiedzieć dk., odpowiadać ndk., opowiedzieć dk., opowiadać ndk., podpowiedzieć dk., podpowiadać ndk., ponaopowiadać dk., poopowiadać dk., porozpowiadać dk., powiadać ndk., powypowiadać dk., pozapowiadać dk., przepowiedzieć dk., przepowiadać ndk., rozpowiedzieć dk., rozpowiadać ndk., spowiadać ndk., wypowiedzieć dk., wypowiadać ndk., wyspowiadać dk., zapowiedzieć dk., zapowiadać ndk.
Wiktionary
(1.1) oświadczyć, orzec, oznajmić, rzec, stwierdzić, skonstatować, wyrazić przekonanie, przedstawić, sformułować, reg. śl. pedzieć.
(1.2) reg. śl. prawić.
Wiktionary
1. dajmy na to, na przykład, przykładowo (np. "Zadzwonię, powiedzmy o dziewiątej.");
2. umówmy się (np. "Jego intencje nie zawsze, powiedzmy, są czyste.")
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) rozk. 1. os. lm. od powiedzieć
wykrzyknik
(2.1) wyrażenie względnej aprobaty lub zgody z rozmówcą
partykuła
(3.1) wyrażenie wprowadzające do wypowiedzi jakieś założenie
Wiktionary
(2.1) Czy jeśli zrobię porządek w pokoju, to będę mógł iść na dwór? // Powiedzmy…
(3.1) Powiedzmy, że masz rację… W takim razie kto zjadł ten tort?
Wiktionary
krótkie powiedzenie o treści najczęściej aforystycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: powiedzenie
Wiktionary
rzecz. powiedzenie n.
czas. powiedzieć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. kosmet. kawałek skóry zakrywający oko;
Wiktionary
Powieka (łac. palpebra) – występujący u kręgowców ruchomy, umięśniony fałd skórny okrywający i chroniący oko.
Do powieki górnej przyczepia się ścięgno mięśnia dźwigacza powieki górnej, który odpowiada za jej ruchy.
Wikipedia
(1.1) Na bal sylwestrowy Agata pomalowała powieki na fioletowo.
(1.1) Ciążą mi powieki.
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛka, AS: povʹi ̯eka
Wiktionary
przym. powiekowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. powiększyć)
(1.1) powodować, że coś staje się większe pod względem rozmiarów, ilości
(1.2) powodować, że obraz czegoś staje się większy pod względem rozmiarów
czasownik zwrotny niedokonany powiększać się (dk. powiększyć się)
(2.1) stawać się większym pod względem rozmiarów, ilości, intensyfikować się
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛ̃ŋkʃat͡ɕ, AS: povʹi ̯ẽŋkšać
Wiktionary
rzecz. powiększanie n., powiększenie n., powiększalnik m., większość ż.
czas. zwiększać ndk., powiększyć dk.
przym. powiększalnikowy, wielgachny, wielki
Wiktionary
urządzenie do wykonywania odbitek fotograficznych
SJP.pl
Powiększalnik – przyrząd optyczny służący do rzutowania obrazu (zazwyczaj negatywowego) na materiał światłoczuły (najczęściej papier fotograficzny) w celu otrzymania odbitki. Najczęściej służy do rzutowania obrazów w powiększonej skali (i regulowanym stopniu), aczkolwiek może służyć również do rzutowania obrazów pomniejszonych oraz jako samo źródło światła do naświetlania stykowego (1:1).
Wikipedia
przymiotnik od: powiększalnik
SJP.pl
cecha czegoś dającego się powiększać; skalowalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powiększalne
Wiktionary
przym. powiększalny
Wiktionary
dający się powiększać; skalowalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powiększać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲjɛ̃ŋˈkʃãɲɛ, AS: povʹi ̯ẽŋkšãńe
Wiktionary
rzecz. powiększenie n., powiększalnik m.
czas. powiększać ndk., powiększyć dk.
przym. powiększalnikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powiększyć.
(1.2) fot. opt. odczasownikowy od|powiększyć.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɔvʲjɛ̃ŋˈkʃɛ̃ɲɛ, AS: povʹi ̯ẽŋkšẽńe
Wiktionary
czas. powiększyć, powiększać, zwiększać
przym. wielki
rzecz. powiększanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. powiększać)
(1.1) zob. powiększać.
czasownik zwrotny dokonany powiększyć się (ndk. powiększać się)
(2.1) zob. powiększać się.
Wiktionary
(2.1) Wysoki Sądzie, na swoją obronę mam tylko to, że rodzina się powiększyła, a mieszkanie wręcz przeciwnie.
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛ̃ŋkʃɨt͡ɕ, AS: povʹi ̯ẽŋkšyć
Wiktionary
rzecz. powiększanie n., powiększenie n., powiększalnik m., większość ż.
czas. powiększać ndk.
przym. powiększalnikowy, wielgachny, wielki
Wiktionary
1. wykonywać kopie tekstów lub rysunków w wielu egzemplarzach;
2. powtarzać lub wykonywać coś zgodnie z jakimiś wzorcami
SJP.pl
techn. urządzenie do powielania maszynopisów, rękopisów, rysunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poligr. dawne proste urządzenie drukarskie do wykonywania wielokrotnych kopii;
(1.2) techn. urządzenie które zwielokrotnia coś
Wiktionary
Powielacz – urządzenie do kopiowania dokumentów, używane od XIX wieku do końca lat osiemdziesiątych XX wieku. Obecnie wyparte już niemal całkowicie przez wygodniejsze urządzenia wykorzystujące skanery i drukarki laserowe, bądź przez kserokopiarki.
Wikipedia
IPA: pɔˈvʲjɛlat͡ʃ, AS: povʹi ̯elač
Wiktionary
rzecz. powielanie n., powielenie n., powielarka ż., powielarnia ż., powielator m., powielatorka ż.
czas. powielać ndk., powielić dk.
przym. powielaczowy
przysł. wielce
Wiktionary
(1.1) powielarka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. mechaniczne i najczęściej masowe tworzenie odbitek, kopii itp.
(1.2) przen. kopiowanie, powtarzanie czegoś według jakiegoś wzorca
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲjɛˈlãɲɛ, AS: povʹi ̯elãńe
Wiktionary
rzecz. powielenie n., powielacz m., powielarka ż., powielarnia ż., powielator m., powielatorka ż.
czas. powielać ndk., powielić dk.
przym. powielaczowy
przysł. wielce
Wiktionary
(1.1) odbijanie
Wiktionary
pomieszczenie z urządzeniami do powielania
SJP.pl
wiele razy, wielokrotnie; wielekroć, wielokroć, po wielekroć, po wielokroć, powielokroć
SJP.pl
1. wykonać kopie tekstów lub rysunków w wielu egzemplarzach;
2. powtórzyć lub wykonać coś zgodnie z jakimiś wzorcami
SJP.pl
Powielin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
wiele razy, wielokrotnie; wielekroć, wielokroć, po wielekroć, po wielokroć, powielekroć
SJP.pl
dawniej: wielokrotny, wielorazowy
SJP.pl
1. spędzić pewien czas na wierceniu;
2. powiercić się - spędzić pewien czas na wierceniu się
SJP.pl
1. kobieta zaufana, przyjaciółka;
2. w prawie: kobieta upoważniona przez kogoś do reprezentowania jego interesów
SJP.pl
1. powierzenie majątku lub prowadzenia spraw osobie lub instytucji;
2. nadzór sprawowany prze jakieś państwo nad pewnym terytorium, ustanowiony poprzez umowy międzynarodowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przekazanie nadzoru nad czymś innej osobie lub instytucji
Wiktionary
rzecz. powiernik mos.
czas. powierzyć
Wiktionary
1. osoba zaufana, przyjaciółka;
2. kobieta upoważniona przez kogoś do reprezentowania jej interesów
SJP.pl
1. taki, który został powierzony komuś w zarządzanie;
2. terytorium powiernicze - niesuwerenne terytorium zarządzane przez obce państwo lub międzynarodową organizację na mocy umów;
3. fundusz powierniczy - fundusz zbiorowego inwestowania, instytucja finansowa zarządzająca majątkiem wielu osób poprzez lokowanie go w ustalone rodzaje aktywów; fundusz inwestycyjny
SJP.pl
1. osoba zaufana, przyjaciel;
2. w prawie: osoba upoważniona przez kogoś do reprezentowania jej interesów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zaufany, któremu ktoś się zwierza ze swoich spraw osobistych czy tajemnic
(1.2) osoba upoważniona przez kogoś do reprezentowania go w sprawach prawnych, sądowych, urzędowych itd.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔˈvʲjɛrʲɲik, AS: povʹi ̯erʹńik
Wiktionary
rzecz. powiernictwo n., powierzanie n., powierzenie n.
:: fż. powiernica ż., powierniczka ż.
czas. powierzać ndk., powierzyć dk.
przym. powierniczy, powierny
Wiktionary
(1.1) zausznik
Wiktionary
1. zlecać komuś wykonanie czegoś;
2. zlecać komuś objęcie jakiejś funkcji, władzy, jakiegoś stanowiska; nominować, desygnować, obwoływać, powoływać;
3. oddawać kogoś lub coś pod czyjąś opiekę; zawierzać, przekazywać;
4. wyznawać komuś jakąś tajemnicę, licząc na dyskrecję; zdradzać sekret, przekazywać tajemnicę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. powierzyć)
(1.1) zlecać komu sprawowanie określonej funkcji lub zrobienie czegoś
(1.2) poddawać czyjejś opiece
(1.3) wyznawać komuś coś w zaufaniu
czasownik zwrotny niedokonany powierzać się (dk. powierzyć się)
(2.1) podn. poddawać się komuś lub czemuś z ufnością
Wiktionary
(1.1) Pewnego dnia podczas przesłuchania aktorów poznaje urodziwego młodzieńca, któremu powierza jedną z głównych ról.
Wiktionary
rzecz. powierzanie n., powierzenie n., powiernik mos.
czas. powierzyć
Wiktionary
(1.1) zlecać
(1.2) poddawać, zawierzać
(1.3) wyznawać
(2.1) ofiarować się, zdawać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zewnętrzna strona
(1.2) określony obszar, o ograniczonych rozmiarach
(1.3) wierzchnia warstwa masy jakiejkolwiek substancji, cieczy
(1.4) geom. dwuwymiarowy odpowiednik krzywej
(1.5) pot. miara wielkości zbioru na płaszczyźnie, pole powierzchni
(1.6) daw. powierzchowność, wygląd zewnętrzny
forma przymiotnika.
(2.1) ż. M. lp. od: powierzchni
Wiktionary
Powierzchnia – zbiór punktów (miejsce geometryczne) o tej własności, iż można wokół każdego jej punktu zbudować (niewielką) sferę, która w przecięciu z tym zbiorem daje jedynie obiekty jednowymiarowe (krzywe). Jest to trójwymiarowy odpowiednik pojęcia krzywej. Powierzchnia jest także potocznym określeniem pola powierzchni.
Wikipedia
(1.1) Górna powierzchnia dachu jest falista.
(1.2) Jaka jest powierzchnia tego mieszkania?
(1.3) Korek pływa na powierzchni wody.
(1.4) Sfera to powierzchnia kuli.
(1.5) Powierzchnia kwadratu o boku a wyraża się wzorem a².
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛʃxʲɲa, AS: povʹi ̯ešχʹńa
Wiktionary
rzecz. powierzchowność ż.
przym. powierzchniowy, powierzchowny, powierzchni, podpowierzchniowy
przysł. powierzchniowo, powierzchownie, podpowierzchniowo
Wiktionary
(1.2) pole powierzchni
(1.6) powierzchowność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pojawiający się/występujący na powierzchni
Wiktionary
(1.1) Wyniki badań naukowych dowodzą, że fermy przemysłowe mają niszczący wpływ na środowisko i zasoby naturalne (wody powierzchniowe i podziemne), ekonomię lokalną obszarów wiejskich i jakość życia ich mieszkańców.
Wiktionary
rzecz. powierzchnia ż., powierzchowność ż.
przym. powierzchowny, podpowierzchniowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób powierzchowny
Wiktionary
(1.1) W rezultacie duchowość tekstów mszalnych jest zaznaczona w cyklu dość powierzchownie, zaledwie formalnie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲjɛʃˈxɔvʲɲɛ, AS: povʹi ̯ešχovʹńe
Wiktionary
przym. powierzchowny
rzecz. powierzchnia ż., powierzchowność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: powierzchownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: powierzchowny
SJP.pl
1. zewnętrzny wygląd czegoś;
2. pobieżne, płytkie traktowanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powierzchowne; cecha tych, którzy są powierzchowni
(1.2) wygląd zewnętrzny człowieka
Wiktionary
(1.2) Prawda, że my obydwa tylko z teorji znamy kobiety, przecież ja zacząłem nie ufać tym wszystkim powierzchownościom, któremi ta panienka potrafi obudzać i utrzymać pasją. sic.
Wiktionary
rzecz. powierzchnia ż.
przym. powierzchowny, powierzchniowy
przysł. powierzchownie
Wiktionary
(1.1) pobieżność, zdawkowość, niedokładność
(1.2) aparycja, prezencja, wygląd
Wiktionary
1. mało dokładny, niegruntowny; pobieżny;
2. znajdujący się na powierzchni lub tuż pod powierzchnią;
3. mało wnikliwy, poprzestający na obserwacjach zewnętrznych, traktujący wszystko lekko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który opiera się na płytkiej, pobieżnej obserwacji, który nie wnika w istotę rzeczy
(1.2) o uszkodzeniu: który znajduje się na powierzchni
Wiktionary
przysł. powierzchownie
przym. powierzchniowy
rzecz. powierzchowność ż., powierzchnia ż.
Wiktionary
(1.1) pobieżny, płaski, płytki
Wiktionary
pofikać, pobrykać; potocznie:
1. pomachać gwałtownie nogami;
2. o zwierzęciu: spędzić pewien czas na wyrzucaniu do tyłu obu tylnych nóg podczas biegu
SJP.pl
1. zlecić komuś wykonanie czegoś;
2. zlecić komuś objęcie jakiejś funkcji, władzy, jakiegoś stanowiska; nominować, desygnować, obwołać, powołać;
3. oddać kogoś lub coś pod czyjąś opiekę; zawierzyć, przekazać;
4. wyznać komuś jakąś tajemnicę, licząc na dyskrecję; zdradzić sekret, przekazać tajemnicę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. powierzać)
(1.1) dokonany od|powierzać.
czasownik zwrotny dokonany powierzyć się (ndk. powierzać się)
(2.1) dokonany od|powierzać się.
Wiktionary
rzecz. powiernik m., powiernica ż., powierniczka ż., powierzyciel m., powierzycielka ż., powiernictwo n., powierzanie n., powierzenie n.
czas. powierzać ndk.
przym. powierniczy, powierny
Wiktionary
dłuższy utwór epicki pisany prozą, o wielowątkowej fabule
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. długi utwór narracyjny opisujący rozbudowany ciąg zdarzeń; zwykle udostępniany w formie książki;
(1.2) stpol. przypowieść
(1.3) stpol. przysłowie
czasownik
(2.1) poprowadzić (kogoś)
(2.2) przemieścić, przesunąć (coś)
Wiktionary
Powieść – gatunek literatury pięknej, utwór narracyjny, opisujący zwykle rozbudowany ciąg zdarzeń.
Podstawowymi elementami powieści są: wielowątkowa fabuła, obejmująca historie licznych bohaterów i środowisk społecznych, a także świat przedstawiony zgodny z wiedzą autora. Powieść jest najczęściej pisana prozą, a styl narracji jest zależny od autora tekstu. Często spotykanymi formami wypowiedzi w powieściach są m.in. dialogi i mowa zależna, a najpowszechniejszymi sposobami narracji są trzecioosobowa lub pierwszoosobowa. Ważną cechą powieści jest swobodna oraz elastyczna kompozycja, która nie narzuca formy podstawowej.
Wikipedia
(1.1) Cały nakład nowej powieści o nastoletnim czarodzieju sprzedał się w dwa tygodnie po premierze.
(2.1) Powiodłabym cię i wprowadziła / w dom matki mej, która mię wychowała; / napoiłabym cię winem korzennym, / moszczem z granatów.
Wiktionary
IPA: ˈpɔvʲjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: povʹi ̯ėść
Wiktionary
rzecz. powiastka ż.
:: zgrub. powieścidło n.
przym. powieściowy
przysł. powieściowo
Wiktionary
przepowiedzieć, zapowiedzieć, wyprorokować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. pogard. płytka powieść, bez wartości artystycznej
(1.2) zgrub. żart. wielotomowa czy obszerna powieść
(1.3) zgrub. pieszcz. ulubiona powieść
Wiktionary
rzecz. powieściopisarstwo n., powieść ż., powieściowość ż.
przym. powieściowy
czas. powieść
Wiktionary
(1.1) kicz literacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. kobieta, która pisze powieści
Wiktionary
(1.1) Z fryzury powieściopisarki żartowano w noworocznej szopce telewizyjnej.
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛ̇ɕt͡ɕɔpʲiˈsarka, AS: povʹi ̯ėśćopʹisarka
Wiktionary
rzecz. powieściopisarstwo n.
:: fm. powieściopisarz mos.
przym. powieściopisarski
Wiktionary
dotyczący powieściopisarza, powieściopisarstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pisaniem powieści, dotyczący pisania powieści
Wiktionary
(1.1) Jego talent powieściopisarski odkryto dopiero na emigracji.
Wiktionary
rzecz. powieściopisarstwo n., powieściopisarz mos., powieściopisarka ż.
Wiktionary
1. sztuka pisania powieści;
2. ogół powieści danego pisarza, danej epoki itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pisanie powieści
Wiktionary
(1.1) Zakład prowadzi badania nad powieściopisarstwem powojennych literatów związanych z przemysłowym Śląskiem.
Wiktionary
rzecz. powieścidło n., powieściopisarz mos., powieściopisarka ż.
przym. powieściopisarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. autor powieści
Wiktionary
(1.1) Na egzaminie ustnym musiałem wymienić pięciu powieściopisarzy epoki pozytywizmu.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲjɛ̇ɕt͡ɕɔˈpʲisaʃ, AS: povʹi ̯ėśćopʹisaš
Wiktionary
rzecz. powieściopisarstwo n.
:: fż. powieściopisarka ż.
przym. powieściopisarski
Wiktionary
przysłówek
(1.1) tak jak w powieści
Wiktionary
rzecz. powieść ż., powieściowość ż.
przym. powieściowy
czas. powieść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powieściowe
Wiktionary
rzecz. powieść ż., powieścidło n.
przym. powieściowy
przysł. powieściowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z powieścią, dotyczący powieści, występujący w powieści
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla powieści
Wiktionary
rzecz. powieść ż., powieścidło n., powieściowość ż.
czas. opowiadać ndk., opowiedzieć dk., powieść dk.
przysł. powieściowo
Wiktionary
stracić poprzez powieszenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wieszać)
(1.1) umieścić coś zawieszając
(1.2) uśmiercić kogoś wieszając na stryczek
czasownik zwrotny dokonany powiesić się (ndk. wieszać się)
(2.1) zadać sobie śmierć wieszając się
Wiktionary
(1.1) Wieszak w przedpokoju stoi po to, abyś mógł powiesić sobie płaszcz i kapelusz.
(1.2) W Polsce nie wykonuje się już kary śmierci, a ostatni raz kat powiesił skazanego w 1988 roku.
(2.1) Sąsiad Tomka powiesił się w ubiegłym roku.
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛ̇ɕit͡ɕ, AS: povʹi ̯ėśić
Wiktionary
rzecz. powieszony m., powieszona ż., zawieszka ż., wieszak m., wisielec m., powieszenie n.
czas. wieszać ndk., zawiesić dk., zawieszać ndk., wisieć ndk., zwisać ndk., odwieszać ndk., odwiesić dk., zwieszać ndk., zwiesić dk.
Wiktionary
(2.1) rzucić się na sznur
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Białystok, Wilno, Warszawa. wezwanie urzędowe
Wiktionary
stracić wiele osób przez powieszenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jeden ze sposobów wykonywania kary śmierci;
(1.2) odczasownikowy od|powiesić.
Wiktionary
Powieszenie (łac. suspensio) – kara śmierci wykonywana poprzez uśmiercenie skazańca pętlą zawiązaną na jego szyi, która zaciska się pod jego własnym ciężarem, podczas zwisania z wysokości. Jedna z najstarszych metod egzekucji, wykonywana najczęściej na szubienicy.
Wikipedia
(1.1) Kara śmierci przez powieszenie polega na założeniu skazanemu na szyję specjalnej pętli zaciskającej się pod ciężarem ciała.
(1.2) Czy mogę cię prosić o powieszenie płaszcza?
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲjɛˈʃɛ̃ɲɛ, AS: povʹi ̯ešẽńe
Wiktionary
rzecz. wisielec m., wieszak mrz.
czas. wieszać, powiesić dk.
przym. wisielczy
Wiktionary
(1.1) przen. szubienica, przen. stryczek
Wiktionary
dawniej: czasownik "powiedzieć" w formie osobowej połączony z partykułą pytającą "-li" (= czy); czy powiesz
SJP.pl
stracić poprzez powieszenie
SJP.pl
stracić poprzez powieszenie
SJP.pl
1. mieszanina gazów tworząca atmosferę;
2. dawniej: zaraza, epidemia; morowe powietrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mieszanina gazów, z której składa się atmosfera Ziemi;
(1.2) w związkach z przyimkami miejsce ponad ziemią
(1.3) przest. zaraza, zobacz. morowe powietrze
Wiktionary
Powietrze (łac. aer) – mieszanina gazów i aerozoli składająca się na atmosferę ziemską. Pojęcie jest stosowane przede wszystkim w odniesieniu do tej części powłoki gazowej, której chemiczny skład jest wyrównany wskutek cyrkulacji gazów w troposferze (zob. homosfera, warstwa o grubości do 100 km), bywa jednak odnoszone również do wszystkich sfer ziemskiej atmosfery, o różnym składzie chemicznym i właściwościach fizycznych.
Wikipedia
(1.1) Otwórz okno i wpuść trochę świeżego powietrza.
(1.1) Powietrze składa się głównie z azotu.
(1.2) Helikopter uniósł się w powietrze.
(1.3) Od powietrza, głodu, ognia i wojny zachowaj nas, Panie. (modlitwa)
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛṭʃɛ, AS: povʹi ̯eṭše
Wiktionary
czas. zapowietrzać ndk., odpowietrzać ndk.
przym. powietrzny
Wiktionary
(1.1) atmosfera
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. związany z desantem z powietrza, dotyczący desantu z powietrza
Wiktionary
(1.1) Aktualnie jednostka stacjonuje w garnizonie Bielsko-Biała i wchodzi w skład 6. Brygady Powietrznodesantowej im. gen. Stanisława Sosabowskiego.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powietrzne
Wiktionary
przym. powietrzny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z powietrzem, dotyczący powietrza
(1.2) taki, który odbywa się w powietrzu, na pewnej wysokości
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛṭʃnɨ, AS: povʹi ̯eṭšny
Wiktionary
rzecz. powietrze n., powietrznik m., powietrzność ż.
Wiktionary
spędzić pewien czas na wietrzeniu czegoś, np. pokoju
SJP.pl
wiew, podmuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łagodny ruch powietrza;
(1.2) przen. objaw zmian w (na ogół pozytywnym) kierunku
Wiktionary
Powiew - bardzo słaby wiatr. Jego prędkość nie przekracza 2 m/s, powoduje on zmarszczki na wodzie, jest on słabo odczuwalny, dymy z kominów lekko się przechylają pod jego podmuchem. Na morzu powoduje maksymalnie 10 cm fale. Jest on traktowany jako pierwszy stopień w skali Beauforta.
Wikipedia
(1.1) Na twarzy poczułem lekki powiew wiatru.
Wiktionary
IPA: ˈpɔvʲjɛf, AS: povʹi ̯ef
Wiktionary
rzecz. powiewność ż., powiewanie n., powianie n., wiew mrz.
czas. powiewać ndk., powiać dk.
przym. powiewny
przysł. powiewnie
Wiktionary
1. o powietrzu: poruszać się; zawiewać;
2. o chłodzie, zapachu itp.: rozprzestrzeniać się;
3. książkowo, przenośnie o jakimś zjawisku, nastroju, uczuciu: dawać się odczuć;
4. poruszać się pod wpływem ruchów powietrza, np. "Chorągiew powiewała na wietrze.";
5. machać, potrząsać, poruszać czymś, np. "Powiewać ręką, ogonem."
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. powiać)
(1.1) poruszać się na wietrze, falować
Wiktionary
(1.1) Na maszcie powiewały biało-czerwono-niebieskie flagi Francji i Czech.
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲjɛvat͡ɕ, AS: povʹi ̯evać
Wiktionary
rzecz. powiew m., powiewność ż., powiewanie n., powianie n., wiew mrz.
czas. wiać, powiać dk.
przym. powiewny
przysł. powiewnie
Wiktionary
(1.1) łopotać, trzepotać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan łagodnego ruchu powietrza
(1.2) poruszanie się przedmiotu pod wpływem wiatru
Wiktionary
rzecz. wianie n., powiew m., powiewność ż., powianie n., wiew mrz.
czas. powiewać ndk., powiać dk.
przym. powiewny
przysł. powiewnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: powiewnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: powiewny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powiewne, lekkie i delikatne
Wiktionary
rzecz. powiew m., powiewanie n., powianie n.
czas. powiewać ndk., powiać dk.
przym. powiewny
przysł. powiewnie
Wiktionary
(1.1) zwiewność
Wiktionary
poruszający się w powietrzu za lada powiewem
SJP.pl
1. mocna, elastyczna błona zbudowana z tkanki łącznej, otaczająca poszczególne mięśnie szkieletowe, grupy mięśni oraz całą mięśniówkę ciała; rozcięgno
2. przestarzale: więź, pęto, wiązka
SJP.pl
Powięź (łac. fascia) – błona zbudowana z tkanki łącznej włóknistej zbitej, której zadaniem jest zewnętrzna osłona poszczególnych mięśni, grup mięśniowych i całej warstwy. Powięzi utrzymują w jedności całe ciało tworząc sieć otulającą i napinającą poszczególne jego elementy. Powięzi to wszystkie włókna kolagenowe tkanki łącznej, szczególnie torebki stawowe czy torebki organów, rozcięgna (podeszwowe), przegrody grup mięśniowych, ścięgna i więzadła.
Wikipedia
1. mocna, elastyczna błona zbudowana z tkanki łącznej, otaczająca poszczególne mięśnie szkieletowe, grupy mięśni oraz całą mięśniówkę ciała; rozcięgno
2. przestarzale: więź, pęto, wiązka
SJP.pl
mający miejsce po Wigilii, pozostały po Wigilii itp.
SJP.pl
dawniej:
1. owijać, zawijać, otulać;
2. wywijać, machać
SJP.pl
zdrobnienie od: powijak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od powijak
Wiktionary
rzecz. powijak m.
Wiktionary
dawniej: wąski pas płótna używany do owijania niemowląt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pas płócienny do owijania niemowlęcia
Wiktionary
rzecz. powijacz m.
:: zdrobn. powijaczek m.
czas. powijać ndk.
Wiktionary
(1.1) pielucha, powicie; reg. śl. facz.
Wiktionary
dawniej: wąski pas płótna używany do owijania niemowląt
SJP.pl
Powikłanie – schorzenie, które powstaje wskutek innej choroby lub operacji.
Przykładem może być grupa powikłań pooperacyjnych, których przyczyną objawów klinicznych jest przebyta operacja. W tym przypadku powikłania mogą mieć charakter miejscowy (m.in. krwawienie z rany, zakażenie, ropnie, przetoki wewnętrzne lub zewnętrzne) lub ogólny (m.in. zawał serca, niewydolność krążenia, zakażenia układów i narządów, niewydolność oddechowa). Dzielą się one na wczesne (do 30 dni po operacji) i późne (powyżej 30 dni do kilkunastu lat). Do grupy powikłań pooperacyjnych należy m.in. zespół poresekcyjny, który występuje po chirurgicznym leczeniu żołądka. Charakteryzują go takie objawy jak: ból brzucha, zawroty głowy, omdlenia, wymioty i biegunka.
Wikipedia
zawile, niejasno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. schorzenie stanowiące następstwo jakiejś innej choroby, operacji lub sytuacji wymagającej interwencji medycznej
(1.2) skomplikowany splot określonych rzeczy, spraw
Wiktionary
Powikłanie – schorzenie, które powstaje wskutek innej choroby lub operacji.
Przykładem może być grupa powikłań pooperacyjnych, których przyczyną objawów klinicznych jest przebyta operacja. W tym przypadku powikłania mogą mieć charakter miejscowy (m.in. krwawienie z rany, zakażenie, ropnie, przetoki wewnętrzne lub zewnętrzne) lub ogólny (m.in. zawał serca, niewydolność krążenia, zakażenia układów i narządów, niewydolność oddechowa). Dzielą się one na wczesne (do 30 dni po operacji) i późne (powyżej 30 dni do kilkunastu lat). Do grupy powikłań pooperacyjnych należy m.in. zespół poresekcyjny, który występuje po chirurgicznym leczeniu żołądka. Charakteryzują go takie objawy jak: ból brzucha, zawroty głowy, omdlenia, wymioty i biegunka.
Wikipedia
(1.1) Częstość występowania cukrzycy ciężarnych rośnie na całym świecie i jest to najczęściej spotykane powikłanie ciąży.
(1.1) Powikłania przeszczepu kostnego nieunaczynionego są podobne do opisywanych w przypadku dekompresji kości.
Wiktionary
czas. powikłać dk.
przym. powikłany
Wiktionary
zawiły, niejasny, pogmatwany
SJP.pl
w wyrażeniu: powinęła się komuś noga - coś komuś nie wyszło
SJP.pl
1. znacznie zwiększyć ilość, jakość lub wartość czegoś;
2. zwiększyć się pod względem ilości, jakości lub wartości;
3. zostać umieszczonym wyżej niż poprzednio;
4. znaleźć się wyżej w rankingu lub jakiejś hierarchii
SJP.pl
czasownik modalny występujący w zdaniach wyłącznie w użyciu orzeczeniowym i tylko w połączeniu z bezokolicznikiem;
1. jest pożądane, żeby ktoś coś zrobił, wykonał, np.: Powinien zapłacić czynsz.;
2. jest spodziewane, że coś się wydarzy, np. Niedługo powinno się rozjaśnić.;
3. jest wskazane, żeby ktoś lub coś spełniało określone warunki, np.: Uczeń powinien być grzeczny.
SJP.pl
czasownik modalny, ułomny, nieprzechodni
(1.1) wyrażający coś, co warto, żeby podmiot zrobił
(1.2) musieć
(1.3) wyrażający coś, czego mówiący spodziewa się po podmiocie
Wiktionary
(1.1) Jeśli chcesz zdążyć na pociąg, to powinieneś już wyjść.
(1.1) Powinien ci to jutro powiedzieć.
(1.1) Powinien ci to teraz powiedzieć.
(1.1) Powinien ci to wczoraj powiedzieć.
(1.1) Powinien był ci to wczoraj powiedzieć.
(1.2) Każdy powinien płacić podatki.
(1.3) Jutro nie powinno padać.
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲĩɲɛ̃n, AS: povʹĩńẽn
Wiktionary
rzecz. powinność
Wiktionary
(1.1) warto, żeby…; musieć; należy
(1.2) musieć, należy
(1.3) być
Wiktionary
czasownik modalny
(1.1) zob. powinien.
Wiktionary
(1.1) Między nami mówiąc, powinno się udać
Wiktionary
IPA: pɔˈvʲĩnːɔ, AS: povʹĩ•no
Wiktionary
1. świadomy obowiązek wynikający z pełnionej funkcji lub z poczucia odpowiedzialności moralnej; konieczność, obowiązek;
2. w dawniej Polsce: zobowiązania ekonomiczne poddanych wobec rządzących; danina, opłata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obowiązek wynikający z pełnionej funkcji lub z nakazu moralnego
Wiktionary
Powinność – nakaz, obowiązek, konieczność natury moralnej. Występuje także jak: powinność obywatelska, powinność obrony ojczyzny (samoobrona powszechna), powinność moralna, powinność zawodowa.
Etyka, jako filozoficzno-normatywna teoria ma za przedmiot "powinność moralną" ludzkiego działania. Karpiński pisze: "Etyka jest to dział filozofii zajmujący się problemami moralności […] Określa istotę powinności moralnej człowieka i ostatecznie faktu moralnego działania".
Wikipedia
IPA: pɔˈvʲĩnːɔɕt͡ɕ, AS: povʹĩ•ność
Wiktionary
czas. powinien
Wiktionary
(1.1) obowiązek
Wiktionary
1. stosunek rodzinny między małżonkiem a krewnym współmałżonka;
2. przenośnie: zgodność, wspólność pewnych cech dwu albo więcej osób, przedmiotów itp.; prawie jednakowy wygląd, podobieństwo, bliskość, zbieżność;
3. w chemii: skłonność jednych pierwiastków do wchodzenia w reakcje z innymi pierwiastkami; tendencja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. stosunek rodzinny, który zachodzi między jednym z małżonków a krewnymi drugiego małżonka
(1.2) pot. podobieństwo
(1.3) fiz. chem. zdolność pierwiastków do wchodzenia ze sobą w reakcje
Wiktionary
powinowactwo, afiniczność (łac. affinis „powinowaty”)
Wikipedia
(1.1) Między dziewierzem a bratową zachodzi stosunek powinowactwa.
(1.3) Powinowactwo elektronowe to wielkość charakteryzująca zdolność atomu do przyłączania elektronu i tworzenia anionu.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲĩnɔˈvat͡stfɔ, AS: povʹĩnovactfo
Wiktionary
rzecz. powinowaty m., powinowata ż.
czas. spowinowacać ndk., spowinowacić dk.
przym. powinowaty
Wiktionary
kobieta będąca w stosunku rodzinnym z krewnymi współmałżonka, ale niepowiązana z nimi więzami krwi
SJP.pl
taki, który jest w stosunku powinowactwa, czyli jest krewnym współmałżonka; spowinowacony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w stosunku rodzinnym łączącym z krewnymi
Wiktionary
Powinowactwo (łac. affinitas) – stosunek prawnorodzinny łączący jednego małżonka z krewnymi drugiego. Jest wyłącznie więzią prawną, w odróżnieniu od pokrewieństwa, które jest więzią biologiczno-prawną.
Wikipedia
rzecz. powinowactwo n., powinowata ż.
przysł. powinowato
czas. spowinowacać ndk., spowinowacić dk.
Wiktionary
1. złożyć komuś okolicznościowe życzenia; pożyczyć;
2. złożyć komuś gratulacje; pogratulować
SJP.pl
1. złożyć komuś okolicznościowe życzenia; pożyczyć;
2. złożyć komuś gratulacje; pogratulować
SJP.pl
1. złożyć komuś okolicznościowe życzenia; pożyczyć;
2. złożyć komuś gratulacje; pogratulować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powinszować.
Wiktionary
czas. powinszować dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: powinszowanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który występuje bądź zostaje po wiośnie
Wiktionary
wisieć przez pewien czas
SJP.pl
dotyczący powiślaka, właściwy powiślakowi
SJP.pl
mieszkaniec Powiśla (dzielnicy Warszawy)
SJP.pl
mieszkanka Powiśla (dzielnicy Warszawy)
SJP.pl
przymiotnik od: Powiśle, dzielnica Warszawy
SJP.pl
nisko położony teren wiejski lub miejski, który stanowi pobrzeże Wisły
SJP.pl
Regiony:
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|witać.
czasownik zwrotny dokonany powitać się
(2.1) dokonany od|witać się.
wykrzyknik
(3.1) wyraz używany w formie lekkiego lub żartobliwego powitania kogo
Wiktionary
rzecz. powitanie n., witacz mrz., witaczka ż.
przym. powitalny
przysł. powitalnie
wykrz. witaj, witam
Wiktionary
(1.1) przywitać
(3.1) witaj, witajcie
Wiktionary
wyrażający powitanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący powitania, składający się na powitanie
Wiktionary
rzecz. powitanie n., witanie n., witacz mrz., witaczka ż.
czas. powitać dk., witać ndk.
przysł. powitalnie
wykrz. powitać, witam
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) forma zwrotu grzecznościowego lub gest wykonywany podczas witania się z inną osobą;
(1.2) ceremonia związana z witaniem gości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Powitanie wyszło bardzo niezręcznie, gdyż zapomniałam imienia gościa.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvʲiˈtãɲɛ, AS: povʹitãńe
Wiktionary
czas. witać ndk., powitać (się) dk.
przym. powitalny
przysł. powitalnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odbytą wizytacją, dotyczący odbytej wizytacji
Wiktionary
(1.1) W sprawozdaniu powizytacyjnym nie wspomniano o sprawie ani jednym słowem.
Wiktionary
rzecz. wizytacja ż.
przym. wizytacyjny, wizytatorski
Wiktionary
wulgarnie: spędzić pewien czas na wkurwianiu
SJP.pl
wkurzyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. wkuć po kolei, wiele razy;
2. spędzić pewien czas na wkuwaniu
SJP.pl
1. wlokąc pociągnąć coś; poprowadzić kogoś lub coś;
2. pokryć coś warstwą czegoś;
3. naciągnąć bieliznę pościelową na poduszki, kołdry, koce;
4. powlec się - ciężko, z trudem udać się gdzieś; pójść gdzieś wlokąc się; zasnuć się, pokryć się czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. powlekać lub wlec)
(1.1) dokonany od|powlekać.
(1.2) dokonany od|wlec.
czasownik zwrotny dokonany powlec się (ndk. powlekać się lub wlec się)
(2.1) dokonany od|powlekać się.
(2.2) dokonany od|wlec się.
Wiktionary
rzecz. powlekanie n., powłoka ż.
Wiktionary
1. wlokąc pociągnąć coś; poprowadzić kogoś lub coś;
2. pokryć coś warstwą czegoś;
3. naciągnąć bieliznę pościelową na poduszki, kołdry, koce;
4. powlec się - ciężko, z trudem udać się gdzieś; pójść gdzieś wlokąc się; zasnuć się, pokryć się czymś
SJP.pl
poszewka na poduszkę lub pierzynę
SJP.pl
Vuilleminia Maire (powleczka) – rodzaj grzybów z rzędu powłocznikowców (Corticiales).
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. powlec)
(1.1) nakładać powłokę
(1.2) nakładać poszwy, poszewki na pościel
czasownik zwrotny niedokonany powlekać się (dk. powlec się)
(2.1) okrywać się czym
Wiktionary
rzecz. powleczenie n., powlekanie n., powłoka ż.
:: zdrobn. powłoczka ż.
Wiktionary
(1.1) pociągać, pokrywać, wykładać, zaciągać
(1.2) oblekać, powłóczyć
(2.1) pokrywać się, zachodzić, zaciągać się, zasnuwać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powlekać.
Wiktionary
czas. powlekać ndk., powlec dk.
rzecz. powleczenie n., powleczka ż.
Wiktionary
wlepić po kolei, wiele razy
SJP.pl
wlać po kolei, wiele razy
SJP.pl
wmówić wiele różnych rzeczy
SJP.pl
spędzić pewien czas na wnerwianiu
SJP.pl
strona pokrzywdzona w postępowaniu cywilnym; osoba dochodząca roszczeń przed sądem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś, co uzasadnia podjęcie jakiegoś działania lub zmianę stanu emocjonalnego
(1.2) jeźdz. rzemień lub sznur przymocowany do tręzli, służący do prowadzenia konia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) praw. ten, kto wnosi sprawę cywilną, kto oczekuje skutków prawnych;
Wiktionary
Powód (rodzaj żeński powódka; łac. actor) – jedna ze stron w postępowaniu cywilnym (w Polsce przed 1 lipca 2015 r. także w postępowaniu karnym jako powód cywilny) z powództwem w poszukiwaniu ochrony prawnej.
Powodem może być osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej.
Wikipedia
(1.1) Lekarz zapewniał, że nie ma powodu do niepokoju.
(1.1) Zagrożenie powodzią jest powodem budowania wałów wzdłuż rzeki.
(1.1) Powodem zawalenia się budynku były wady konstrukcyjne.
(2.1) Ponieważ powód przedstawił zaświadczenie lekarskie, rozprawa została przełożona.
Wiktionary
IPA: ˈpɔvut, AS: povut
Wiktionary
rzecz. powództwo n., powodowanie n., spowodowanie n.
:: fż. powódka ż.
czas. powodować ndk., spowodować dk.
przym. powodowy
Wiktionary
(1.1) przyczyna, pobudka
(1.2) wodza
(2.1) pozywający
Wiktionary
kobieta wnosząca sprawę do sądu
SJP.pl
Powód (rodzaj żeński powódka; łac. actor) – jedna ze stron w postępowaniu cywilnym (w Polsce przed 1 lipca 2015 r. także w postępowaniu karnym jako powód cywilny) z powództwem w poszukiwaniu ochrony prawnej.
Powodem może być osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej.
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) być powodem czegoś, przyczyną
(1.2) przest. kierować kimś
czasownik zwrotny niedokonany powodować się
(2.1) książk. kierować się czymś w podejmowaniu decyzji, w swoim postępowaniu
Wiktionary
(1.1) Pijany kierowca często powodował wypadki.
(1.2) Dowódcą rzadko powoduje dbałość o swoich podwładnych.
(2.1) Kupując dom, powodował się dawnymi sentymentami.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvɔˈdɔvat͡ɕ, AS: povodovać
Wiktionary
aspekt dokonany spowodować
rzecz. powodowanie n., powód m.
przym. powodowany
Wiktionary
(1.1) sprawiać, wywoływać, rodzić, prowokować, wzniecać
(1.1) wpływać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powodować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvɔdɔˈvãɲɛ, AS: povodovãńe
Wiktionary
czas. powodować
rzecz. powód mos./mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przejściowe zjawisko hydrologiczne polegające na wezbraniu wód rzecznych lub morskich w ciekach wodnych, zbiornikach lub na morzu powodujące po przekroczeniu przez wodę stanu brzegowego zatopienie znacznych obszarów lądu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. hydrol. zalanie wodą pewnego obszaru;
(1.2) przen. potok (np. słów), mnogość
Wiktionary
Powódź – przejściowe zjawisko hydrologiczne polegające na wezbraniu wód rzecznych lub morskich w ciekach, zbiornikach lub na morzu powodujące po przekroczeniu przez wodę stanu brzegowego zatopienie znacznych obszarów lądu – dolin rzecznych, terenów nadbrzeżnych lub depresyjnych, doprowadzające do wymiernych strat społecznych i materialnych. Jest jedną z najbardziej groźnych i niszczycielskich w skutkach klęsk żywiołowych. Walka z nią jest stale aktualnym problemem ogólnoświatowym. Poważny wpływ na występowanie powodzi mają istniejący układ rzek oraz występująca w poszczególnych okresach roku sytuacja hydrologiczno-meteorologiczna.
Wikipedia
(1.1) Tego lata powódź nawiedziła południowe tereny Polski.
(1.2) Po wykładzie został zalany powodzią pytań.
Wiktionary
IPA: ˈpɔvut͡ɕ, AS: povuć
Wiktionary
rzecz. powodzianin m., powodzianka ż., powodziowość ż.
przym. powodziowy
Wiktionary
(1.1) potop
(1.2) mnogość, potok
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) wyraża życzenie udanej pracy, szczęścia
Wiktionary
(1.1) Dziś masz test z matematyki? W takim razie powodzenia!
Wiktionary
IPA: ˌpɔvɔˈd͡zɛ̃ɲa, AS: povoʒẽńa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powodzić.
(1.2) sukces
(1.3) atrakcyjność w oczach innych
Wiktionary
(1.2) Polska reprezentacja od lat z powodzeniem uczestniczy w mistrzostwach świata w siatkówce.
(1.2) Uczę się gruzińskiego bez powodzenia od roku.
(1.2) Jego/jej największą aspiracją jest mieć powodzenie w życiu.
(1.3) Franek miał powodzenie u kobiet.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: povoʒẽńe
Wiktionary
czas. powodzić się, powodzić
Wiktionary
ofiara powodzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto został poszkodowany podczas powodzi
Wiktionary
rzecz. powódź
:: fż. powodzianka
przym. powodziowy
Wiktionary
kobieta dotknięta klęską powodzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która została poszkodowana podczas powodzi
Wiktionary
Powodzianka – pomnik autorstwa wrocławskiego rzeźbiarza Stanisława Wysockiego upamiętnia wysiłek wrocławian w walce z powodzią tysiąclecia w lipcu 1997. Przedstawia kobietę dźwigającą książki. Został odsłonięty w pierwszą rocznicę powodzi.
Pomnik oddaje hołd wszystkim bezimiennym wolontariuszom, którzy przez wiele dziesiątków godzin zabezpieczali miasto, jego zabytki i dorobek przed katastrofalną falą powodziową – tak jak osoby ratujące przed zalaniem zasoby biblioteczne Uniwersytetu Wrocławskiego, zagrożone płynącą tuż obok rzeką. Wysiłek ten okazał się skuteczny – mimo niemałych szkód materialnych najcenniejsze zasoby miasta nie zostały stracone.
Wikipedia
rzecz. powódź ż.
:: fm. powodzianin mos.
przym. powodziowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) daw. poprowadzić jakieś zwierzę za wodze
czasownik zwrotny niedokonany powodzić się (dk. powieść się)
(2.1) w formie bezosobowej: być w dobrej sytuacji materialnej, finansowej; być zamożnym, cieszyć się pomyślnością
Wiktionary
(1.1) I swoie konie lub woły powodzić maią. sic.
(2.1) Jankowi nieźle się powodzi, ostatnio kupił nową willę z basenem.
Wiktionary
IPA: pɔˈvɔd͡ʑit͡ɕ, AS: povoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. powodzenie n.
czas. wodzić ndk.
Wiktionary
(1.1) wodzić
Wiktionary
rzadkie zdrobnienie od: powód
SJP.pl
potocznie: pomoc finansowa dla powodzian
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z powodzią
Wiktionary
(1.1) Około godziny 13:00 przewidywane jest nadejście fali powodziowej na rzece Odrze. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌpɔvɔˈd͡ʑɔvɨ, AS: povoʒ́ovy
Wiktionary
rzecz. powodzianka ż., powódź ż., powodzianin mos.
Wiktionary
potocznie: powodzenia (życzenie odniesienia sukcesu)
SJP.pl
wniesienie do sądu wniosku o przeprowadzenie postępowania w jakiejś sprawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. wniosek wniesiony do sądu o rozpoczęcie postępowania w jakiejś sprawie; wniesienie sprawy do sądu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. powód mos., pozew mrz.
Wiktionary
(1.1) pozew
Wiktionary
gatunek rośliny pnącej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Convolvulus|ref=tak., liczący około 250 gatunków rodzaj roślin z rodziny powojowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju powój (1.1)
Wiktionary
Powój (Convolvulus L.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny powojowatych. Obejmuje ok. 200–250 gatunków. Występuje w strefach umiarkowanych i podzwrotnikowych, głównie w Eurazji. W Europie rosną 23 gatunki (w tym jeden gatunek dziko rosnący w Polsce – powój polny C. arvensis), w Turcji 32, w Pakistanie 21, w Chinach 8. Nieliczne gatunki rosną na obu kontynentach amerykańskich, w Afryce Północnej i Południowej, Australii i na Nowej Zelandii. Niektóre gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne (zwłaszcza C. sabatius i C. tricolor), niektóre gatunki są ciężkimi do zwalczenia chwastami upraw.
Wikipedia
IPA: ˈpɔvuj, AS: povui ̯
Wiktionary
rzecz. powojowate lm. nmos.
przym. powojowaty
Wiktionary
(1.1) pot. kielisznik, wilec
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który dzieje się po wojnie
Wiktionary
rzecz. powojnie n.
czas. wojować
przym. wojowniczy
Wiktionary
roślina pnąca z rodziny jaskrowatych, o drewniejących łodygach i dużych, barwnych kwiatach, dorastająca do 8 metrów długości; klematis, clematis
SJP.pl
Powojnik (Clematis L.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Obejmuje ok. 500 gatunków. Występują na całym świecie w strefie klimatu umiarkowanego i ciepłego. Nieliczne gatunki rosną także w klimacie okołobiegunowym i w strefie międzyzwrotnikowej (przedstawicieli rodzaju brak tylko w Ameryce Południowej). Największe zróżnicowanie gatunkowe występuje w Azji wschodniej. Tylko w Chinach rośnie co najmniej 147 gatunków, z czego 93 to endemity. Rośliny te zajmują zróżnicowane siedliska – od lasów deszczowych po półpustynie.
Wikipedia
o cechach powojowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Powojowate (Convolvulaceae Juss.) – rodzina roślin z rzędu psiankowców obejmująca ponad 1880 gatunków w 59 rodzajach. Powojowate spotykane są na wszystkich kontynentach z wyjątkiem obszarów okołobiegunowych. Największe zróżnicowanie osiągają na obszarach tropikalnych i subtropikalnych. W strefie umiarkowanej i na suchszych obszarach strefy międzyzwrotnikowej są to na ogół nisko rosnące byliny i krzewy, w tropikach to głównie zielne pnącza i drewniejące liany, w tym sięgające ponad 35 m wysokości. Charakterystyczne dla rodziny są zwykle efektowne kwiaty o koronie promienistej, zrosłopłatkowej z ciemniejszym paskiem pośrodku płatków.
Wikipedia
o cechach powojowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. mający cechy powoju
Wiktionary
rzecz. powój, powojowate
Wiktionary
zawisak powojowiec - motyl z rodziny zawisakowatych
SJP.pl
pozostały po stacjonowaniu wojska, np. tereny powojskowe
SJP.pl
1. flegmatycznie, wolno;
2. stopniowo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) wolno, z małą prędkością
Wiktionary
(1.1) Najpierw powoli, jak żółw ociężale, ruszyła maszyna po szynach ospale.
Wiktionary
IPA: pɔˈvɔlʲi, AS: povolʹi
Wiktionary
przysł. wolno
:: zdrobn. powolutku, powoluteńku
rzecz. powolniak mzw./mos., powolność ż.
Wiktionary
(1.1) pomału, wolno (nieco szybciej), powolutku (żart.); gw-pl|Górny Śląsk|poleku.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) ktoś posądzany o to, że wszystko wykonuje powoli
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) choreogr. etn. taniec ludowy z rejonu Kurpi
Wiktionary
Powolniak – polski taniec ludowy należący do tańców regionalnych kurpiowskich.
Wikipedia
(2.1) Ten najlepiej tańczy powolniaka, kto podczas tańca potrafi utrzymać na głowie szklankę z wodą.
Wiktionary
rzecz. wolność ż., powolność ż., spowalnianie n., spowolnienie n., zwalnianie n., zwolnienie n.
czas. wolno, spowaniać ndk., spowolnić dk., zwalniać ndk., zwolnić dk.
przym. wolny, wolniutki, wolniuteńki, powolny, powolniutki, powolusieński
przysł. powoli, powolnie, wolno
Wiktionary
(1.1) guzdrała, grzebała, guzdrała, lelum polelum, maruder, ślamazara, grzebuła, maruda
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób powolny, wolno
Wiktionary
(1.1) Jaskra jest schorzeniem podstępnym, przebiegającym powolnie, ale w sposób absolutnie nieodwracalny.
(1.1) - Dziękuję pani za ratunek - poszukałem jej dłoni, lecz ona powolnie, ale stanowczo cofnęła rękę.
Wiktionary
rzecz. powolniak mzw./mos., powolność ż.
przym. powolny
przysł. powoli, powolutko, powoluteńko
Wiktionary
(1.1) ociężale, leniwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: powolnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: powolny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha bycia powolnym; właściwość rozwijania się nieśpiesznie
Wiktionary
Powolność – powieść Milana Kundery, po raz pierwszy opublikowana w 1993 roku (pierwsze polskie wydanie: 1995). Została napisana w języku francuskim. W tym utworze Kundera łączy wiele elementów fabuły, postaci i tematów na około 150 stronach. Narrator (którego można utożsamić z autorem) przedstawia swój punkt widzenia na nowoczesność, technologię, pamięć i zmysłowość.
Wikipedia
(1.1) W powolności Eli można było przyuważyć pierwiastek poczucia humoru.
Wiktionary
przym. powolniutki, powolny
przysł. powoli, powolnie, powolutku
rzecz. powolniak mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) ociężałość, ospałość
Wiktionary
1. przebiegający, wykonywany wolno, stopniowo;
2. o człowieku: poruszający się bardzo wolno; ociężały, opieszały;
3. przestarzale: posłuszny, uległy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się, wykonywany lub przebiegający powoli
(1.2) ociężały w ruchach, mało ruchliwy, denerwująco wolny
(1.3) przest. uległy, posłuszny, dający sobą kierować
Wiktionary
(1.1) Za ogrodem rozległ się powolny turkot bryczki po bitej drodze i - ciężki stęp koni.
(1.3) Za służbą idąc nie mogę być rozkazom jego mości pana powolny.
Wiktionary
IPA: pɔˈvɔlnɨ, AS: povolny
Wiktionary
rzecz. powolniak mzw./mos., powolność ż.
przysł. wolno, powolnie, wolniutko
Wiktionary
(1.1) wolny
(1.2) rozlazły, ociężały, niemrawy
(1.3) posłuszny, uległy
Wiktionary
zdrobnienie od: powoli; powolutku, powoluśku, powolusiu, powolusieńku, powoluteńku, powoluteńko
SJP.pl
zdrobnienie od: powoli; powolutku, powoluśku, powolusiu, powoluteńku, powolusieńko, powoluteńko
SJP.pl
zdrobnienie od: powoli; powolutku, powoluśku, powolusieńku, powoluteńku, powolusieńko, powoluteńko
SJP.pl
zdrobnienie od: powoli; powolutku, powolusiu, powolusieńku, powoluteńku, powolusieńko, powoluteńko
SJP.pl
zdrobnienie od: powoli; powolutku, powoluśku, powolusiu, powolusieńku, powoluteńku, powolusieńko
SJP.pl
zdrobnienie od: powoli; powolutku, powoluśku, powolusiu, powolusieńku, powolusieńko, powoluteńko
SJP.pl
zdrobnienie od: powoli; powolusiu, powoluśku, powolusieńku, powoluteńku, powolusieńko, powoluteńko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) węch, zmysł pozwalający czuć zapachy
Wiktionary
Węch, powonienie – jeden z dwóch – obok smaku – zmysłów chemicznych. Działanie węchu polega na wykrywaniu zapachów (ich detekcji) i rozpoznawaniu bodźców, jakimi są cząsteczki określonych związków chemicznych lub ich mieszaniny (odoranty).
Wikipedia
IPA: ˌpɔvɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: povõńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. woń ż., wonność ż.
przym. wonny
czas. wonieć
Wiktionary
(1.1) węch
Wiktionary
czterokołowy pojazd ciągnięty przez konie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czterokołowy pojazd ciągnięty przez konie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpɔvus, AS: povus
Wiktionary
rzecz. wóz m., powozownia ż.
:: zdrobn. powozik m.
czas. powozić dk./ndk.
przym. powozowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powozić.
Wiktionary
Powożenie – jedna z najstarszych konkurencji jeździeckich, obecnie jest jedną z 7 dyscyplin wspieranych przez Międzynarodową Federację Jeździecką (FEI). W dyscyplinie tej powożący siedzi w pojeździe zaprzęgowym i kieruje koniem, parą lub czwórką koni.
Wikipedia
czas. powozić
przym. wózkowy
rzecz. wózkowy mos.
Wiktionary
czasownik
(1.1) kierować zaprzęgiem
(1.2) wozić kogoś lub coś jakiś czas
Wiktionary
(1.1) Chłopczyk w słonecznie żółtej tunice powoził, machając do tłumu zieloną gałązką.
Wiktionary
IPA: pɔˈvɔʑit͡ɕ, AS: povoźić
Wiktionary
rzecz. powoźnik mos., powóz m., woźnica m., powożenie n., powozownia ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: powóz
SJP.pl
produkcja powozów
SJP.pl
dawniej:
1. woźnica;
2. wytwórca powozów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. wytwórca powozów
(1.2) daw. woźnica
Wiktionary
rzecz. powoźnictwo n., powóz mrz.
czas. powozić ndk.
Wiktionary
budynek, w którym przechowywane są powozy; wozownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. budynek przeznaczony do przechowywania pojazdów zaprzęgowych;
Wiktionary
Wozownia – budynek wykorzystywany na przechowywanie powozów, karet, konnych wozów strażackich, artyleryjskich oraz innych pojazdów wraz z ich wyposażeniem.
Dawniej znajdowały się w zespołach pałacowych, na zamku, kamienicy, w karczmie, w zajeździe, w willi, na dworach szlacheckich – tam, gdzie była ich potrzeba przechowywania lub gdzie mieszkał właściciel pojazdu. Drewniane o prostej konstrukcji lub ceglane o często bogatych zdobieniach. Zdarzało się, że łączono ze stajnią lub innymi budynkami folwarcznymi.
Wikipedia
(1.1) W łańcuckiej powozowni widzieliśmy piękną kolebkę.
Wiktionary
rzecz. powóz m.
czas. powozić dk./ndk.
Wiktionary
(1.1) wozownia
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. powoływać)
(1.1) dokonany od|powoływać.
czasownik zwrotny dokonany powołać się (ndk. powoływać się)
(2.1) dokonany od|powoływać się.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. powołanie n.
czas. powoływać
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum aspekt|powoływać.
* dolnołużycki: (1.1) pówołaś
* górnołużycki: (1.1) powołać
źródła.
== powołać (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) dokonany od|powołować.; polskie powołać
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɔˈvɔwat͡ɕ, AS: povou̯ać
Wiktionary
rzecz. powołanie n.
czas. powoływać
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. powołanie n.
czas. powoływać
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum aspekt|powoływać.
* dolnołużycki: (1.1) pówołaś
* górnołużycki: (1.1) powołać
źródła.
== powołać (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) dokonany od|powołować.; polskie powołać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. zdolność i zamiłowanie do robienia czegoś pożytecznego;
2. przeświadczenie o tym, że wybrany zawód, droga życiowa są dla niej najwłaściwsze;
3. wezwanie do służby wojskowej; karta powołania;
4. powołanie kapłańskie, zakonne - przyjęcie święceń kapłańskich, wstąpienie do zakonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powołać.
(1.2) zamiłowanie, uwielbienie czegoś
Wiktionary
Powołanie – potocznie: posiadanie określonego daru do wykonywania danej czynności przez większą część życia. Czynność tę wykonuje się bardziej z pobudek altruistycznych niż finansowych, choć te drugie mogą mieć również znaczenie.Można również mieć powołanie do pracy, którą się wykonuje.
Słowo „powołanie” nabiera dodatkowego znaczenia w religii.
Wikipedia
(1.2) Ona ma powołanie do zawodu księgowej.
Wiktionary
IPA: ˌpɔvɔˈwãɲɛ, AS: povou̯ãńe
Wiktionary
czas. powołać dk., powoływać ndk.
przym. powołaniowy
Wiktionary
środowiskowo: rekolekcje, podczas których wierni poznają zasady funkcjonowania określonego zgromadzenia i są zachęcani do wstąpienia do zakonu; rekolekcje powołaniowe
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do powołania, związany z powołaniem
Wiktionary
(1.1) Klerycy pojechali na kongres powołaniowy do Katowic.
Wiktionary
rzecz. powołanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. danina w postaci wołu lub równowartości pieniężnej składana na rzecz pana od gospodarstwa chłopskiego
(1.2) daw. przen. pieniądze za sprzedane bydło
Wiktionary
(1.2) Bierze kozły, barany i co się nawinie: bierze bydło rogate, bierze karmne świnie (…) Na targu nieznajomym towaru odbywa; ceni na poły darmo, a wziąwszy iściznę, mknie precz, przelichmaniwszy swą powołowczyznę.
Wiktionary
we wczesnym średniowieczu danina prawa książęcego
SJP.pl
Powołowe – danina pobierana na ziemiach polskich przez władcę od chłopów w naturze. Był to główny podatek składany przez ludność wsi. Na wysokość powołowego wpływ miała ilość sprzężaju przypadającego na gospodarstwo. A ponieważ siłą pociągową były wówczas głównie woły – stąd nazwa daniny. Od XIII w. zamiast powołowego było pobierane poradlne.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. powołać)
(1.1) wyznaczać do roli, stanowiska
(1.2) przyczyniać się do powstania, początku czego
(1.3) wzywać do służby
czasownik zwrotny niedokonany powoływać się (dk. powołać się)
(2.1) wskazywać na autorytety lub zdarzenia celem przekonania do własnej wypowiedzi
Wiktionary
(2.1) Tak bardzo lubiliście powoływać się na ten akt prawny.
Wiktionary
rzecz. powoływanie n., powołanie n.
czas. powołać dk.
Wiktionary
(1.1) desygnować, mianować, nominować
(1.2) organizować, ustanawiać, tworzyć, zakładać
(1.3) mobilizować
(2.1) odwoływać się
Wiktionary
przymiotnik od: Powołże
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Powołżem, dotyczący Powołża
Wiktionary
rzecz. Powołże n.
Wiktionary
obszar wzdłuż Wołgi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna we wschodniej części Rosji europejskiej, rozciągająca się po obu stronach Wołgi w jej środkowym i dolnym biegu;
Wiktionary
Powołże (ros. Поволжье) – kraina historyczna we wschodniej części Rosji europejskiej.
Powołże rozciąga się po obu stronach Wołgi w jej środkowym i dolnym biegu. Dzieli się na część prawobrzeżną – Wyżynę Nadwołżańską oraz lewobrzeżną – Zawołże, składające się z wyżynnego Wysokiego Zawołża i nizinnego Niskiego Zawołża.
Powołże częściowo pokrywa się z krainą Idel-Ural. Administracyjnie należy do Nadwołżańskiego Okręgu Federalnego.
Wikipedia
rzecz. Wołga ż.
przym. powołżański
Wiktionary
powpatrywać się - spędzić pewien czas na wpatrywaniu się
SJP.pl
wpędzić po kolei, wiele razy
SJP.pl
wpisać wiele czegoś
SJP.pl
nawpychać;
1. wepchnąć po kolei, wiele razy;
2. powpychać się - o wielu: wejść dokądś siłą
SJP.pl
wpłacić po kolei, wiele razy
SJP.pl
wrobić po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. powrócić)
(1.1) książk. wracać
Wiktionary
(1.1) Gdy powracaliśmy z seminarium, Adam złamał nogę.
Wiktionary
IPA: pɔˈvrat͡sat͡ɕ, AS: povracać
Wiktionary
rzecz. powrót mrz., powracanie n.
czas. wracać
przym. powrotny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powracać.
Wiktionary
czas. powracać ndk.
rzecz. powrót mrz.
przym. powrotny
Wiktionary
taki, który powrastał
SJP.pl
wręczyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. powracać)
(1.1) dokonany od|powracać.
Wiktionary
IPA: pɔˈvrut͡ɕit͡ɕ, AS: povrućić
Wiktionary
rzecz. powrót mrz.
przym. powrotny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od powrot
Wiktionary
rzecz. powrot m.
Wiktionary
pasmo słomy rozdzielone na dwie części i skręcone kłosami, służące zwykle do przewiązywania snopków zboża; przewiąsło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. rodzaj powrozu z wiązki źdźbeł zżętego zboża albo słomy, także kory wiklinowej itp., służący do związania snopów zboża lub innych luźnych, podłużnych elementów
Wiktionary
Powrósło (przewiąsło) – wiązka skręconych źdźbeł trawy lub zboża (wraz z kłosami, ewentualnie słomy), służący do związania snopów zboża lub luźnych, podłużnych przedmiotów (np. polana drewna, chrust). Do przewiązywania chrustu powrósło wyrabiano z kory, najczęściej wikliny.
Powrósła ze słomy żytniej wyrabiano przez skręcenie wiązki źdźbeł, z niższych roślin takich jak pszenica, pasmo słomy rozdzielano na dwie części i skręcono kłosami, otrzymując dłuższe niż pojedyncze powrósło.
Wikipedia
(1.1) Powrósła z pszenicy skręcano kłosami, a wiązkę źdźbeł rozdzielano na dwie części.
Wiktionary
IPA: pɔˈvruswɔ, AS: povrusu̯o
Wiktionary
rzecz. powrósełko n., powróz mrz., powrózek mrz.
Wiktionary
przybycie do miejsca, w którym się już kiedyś było
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ponowne przybycie do tego samego miejsca
(1.2) ponowne osiągnięcie tego samego stanu, sytuacji
(1.3) wznowienie wykonywania czegoś po przerwie
(1.4) droga powrotna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stęsknieni czekaliśmy na jej powrót do domu.
Wiktionary
IPA: ˈpɔvrut, AS: povrut
Wiktionary
rzecz. powrotnik m., powracanie n., powrócenie n.
czas. powracać ndk., powrócić dk.
przym. powrotny
przysł. powrotnie
Wiktionary
(1.1-3) powrócenie
Wiktionary
taki, który jest przeznaczony na powrót
SJP.pl
1. dawniej: osoba, która powraca skądś;
2. według wierzeń ludowych: upiór, nieboszczyk powracający na ziemię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto powrócił lub powraca
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) mit. etn. upiór powracający z zaświatów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) wojsk. element broni palnej zapewniający po strzale powrót mechanizmu do pozycji wyjściowej;
Wiktionary
Powrotnik – zespół oporopowrotnika służący do spowodowania powrotu broni do położenia wyjściowego i utrzymania go w tym położeniu przy różnych kątach podniesienia lufy.
Powrotnik uczestniczy również w hamowaniu odrzutu gromadząc energię, która po zakończeniu odrzutu wykorzystywana jest do przesunięcia zespołu odrzutowego w położenie wyjściowe. Biorąc pod uwagę rodzaj czynnika roboczego gromadzącego energię wyróżnia się powrotniki sprężynowe i pneumatyczne.
Wikipedia
rzecz. powracanie n., powrócenie n., powrót m., wracanie n., wrócenie n., zwracanie n., zwrócenie n., zwrotnik m., zwrot m., zwrotka ż., zwrotnica ż., zwrotnicowy m.
:: (1.1) fż. powrotniczka ż.
czas. powracać ndk., powrócić dk., wracać ndk., wrócić dk., zwracać ndk., zwrócić dk.
przym. powrotny, wrotny, powrotowy, zwrotowy, zwrotnikowy, podzwrotnikowy, zwrotny, powrotnikowy, zwrotnicowy, bezpowrotny
przysł. powrotnie, zwrotnie, bezpowrotnie
Wiktionary
taki, który jest przeznaczony na powrót
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący powrotu, związany z powrotem
(1.2) taki, któremu towarzyszą nawroty czegoś, związany z powrotem do poprzedniego stanu
Wiktionary
(1.1) Czy kupiłeś bilet powrotny?
Wiktionary
rzecz. powrót m., powracanie n., powrócenie n.
czas. powracać ndk., powrócić dk.
Wiktionary
mocny, grubo skręcony sznur; postronek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gruby, mocny sznur z plecionyecionego włókna
(1.2) daw. środ. polit. szubienica
Wiktionary
Lina – elastyczne cięgno mogące przenosić głównie siły rozciągające. W niektórych przypadkach przenosi również siły poprzeczne (np. jako prowadnica w górniczych wyciągach szybowych).
Elementami liny są skręcone (zawite) śrubowo druty (włókna) lub żyły ze skręconych uprzednio drutów (włókien), albo liniska ze skręconych uprzednio żył. Przeważnie wewnątrz znajduje się rdzeń. Lina może być też splatana lub zszywana, z linisk lub żył.Lina połączona swoimi końcami (np. poprzez splecenie) tworzy linę bez końca mającą zastosowanie np. w transporcie linowym.
Wikipedia
rzecz. powrósło n., powrózek mrz., powroźnik mos.
Wiktionary
(1.1) postronek
Wiktionary
zdrobnienie od: powróz; powrózek, powrozik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cienki powróz
Wiktionary
rzecz. powrósło n., powróz mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: powróz; powrozek, powrózek
SJP.pl
zdrobnienie od: powróz; powrozek, powrozik
SJP.pl
przypominający powrózek, podobny do powrózka
SJP.pl
wyrób sznurów i lin włókiennych
SJP.pl
Powroźnictwo – rzemiosło wykonywane przez powroźnika, polegające na produkcji lin i powrozów poprzez splatanie lub skręcanie kilku oddzielnych sznurów; najczęściej z pasów skóry lub włókien konopi, sizalu, manili, juty i innych.
Wikipedia
dotyczący powroźnictwa albo powrozu
SJP.pl
rzemieślnik wyrabiający powrozy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wytwarzający liny i powrozy
Wiktionary
Powroźnik (j. łemkowski Поворозник) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Muszyna.
Leży pomiędzy Krynicą-Zdrojem a Muszyną. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
rzecz. powróz mrz., powroźnictwo n.
Wiktionary
1. wstrzymywać bieg konia poprzez ściągnięcie cugli;
2. powstrzymywać, hamować kogoś przed czymś, nie dopuszczać do czegoś;
3. powściągać się - hamować się, nie pozwalać sobie na coś
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: powściągliwie
SJP.pl
powstrzymywanie się od jakiegoś działania lub okazywania uczuć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umiejętność panowania nad sobą
(1.2) stonowanie, umiarkowanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chyba po raz pierwszy Anglicy wyzbyli się snobistycznej powściągliwości i oto pokazywali Londyn nowoczesny, pogodny, barwny, hej, niemalże parysko roześmiany.
Wiktionary
IPA: ˌpɔfʲɕt͡ɕɔ̃ŋɡˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: pofʹśćõŋglʹivość
Wiktionary
przym. powściągliwy
przysł. powściągliwie
czas. powściągnąć dk., powściągać ndk.
Wiktionary
(1.1) ascetyzm, wstrzemięźliwość, samokontrola, stoickość
(1.2) rezerwa, spokój, umiar
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: powściągliwy
SJP.pl
panujący nad swoimi emocjami i zachowaniami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) potrafiący zachować opanowanie, mający umiar
(1.2) świadczący o powściągliwości, dokonany z rozwagą
Wiktionary
czas. powściągać, powściągnąć
rzecz. powściągliwość
przysł. powściągliwie
Wiktionary
(1.1) dyplomatyczny, oględny, opanowany, ostrożny, rozważny, wstrzemięźliwy, wyważony
(1.2) dyplomatyczny, ostrożny, skromny, stonowany, umiarkowany, wyważony
Wiktionary
1. wstrzymać bieg konia poprzez ściągnięcie lejcy;
2. powstrzymać, pohamować kogoś od czegoś, nie dopuścić do czegoś;
3. powściągnąć się - pohamować się, nie pozwolić sobie na coś
SJP.pl
powściekać się - spędzić pewien czas na wściekaniu się
SJP.pl
o grupie ludzi: zająć miejsce w środku lokomocji
SJP.pl
wsiać po kolei, wiele razy
SJP.pl
osiedle w Warszawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. osiedle w Warszawie, znajdujące się w administracyjnych granicach dzielnicy Wilanów około 4 km na południe od właściwego Wilanowa;
Wiktionary
Powsin – obszar Miejskiego Systemu Informacji i osiedle w dzielnicy Wilanów w Warszawie.
Wikipedia
potocznie: kobieta lubiąca się włóczyć; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym); łazęga, włóczęga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskozwierzęcy
(1.1) ktoś, kto nie lubi przebywać w domu
Wiktionary
rzecz. wieśniaczka ż.
Wiktionary
(1.1) latawiec, łapikura, biegus
Wiktionary
przymiotnik od: Powsin
SJP.pl
powspinać się - spędzić pewien czas na wspinaniu się
SJP.pl
współczuć komuś przez pewien czas
SJP.pl
spędzić pewien czas na współpracy z kimś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. powstawać)
(1.1) dokonany od|powstawać.
Wiktionary
IPA: ˈpɔfstat͡ɕ, AS: pofstać
Wiktionary
rzecz. powstanie n., powstaniec m., powstawanie n.
czas. powstawać, postawić
przym. powstańczy, powstały
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z powstaniem, dotyczący powstania
(1.2) związany z powstańcami, dotyczący powstańców
Wiktionary
rzecz. powstanie n., powstawanie n., powstaniec mos.
czas. powstać dk., powstawać ndk.
przym. powstaniowy
Wiktionary
(1.1) powstaniowy, insurekcyjny
Wiktionary
uczestniczka powstania; powstanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbrojne wystąpienie ludności państwa, miasta lub pewnego obszaru, skierowane przeciw dotychczasowej władzy, najczęściej okupacyjnej;
(1.2) odczasownikowy od|powstać.
Wiktionary
Powstanie, rebelia (dawniej insurekcja) – zbrojne wystąpienie dużej grupy ludności państwa, miasta lub pewnego obszaru, toczone w celu uzyskania lub obronienia wolności, z reguły skierowane przeciw władzy zaborczej lub okupacyjnej.
Powstania często dążyły do uzyskania niepodległości państwa, autonomii obszaru lub przyłączenia obszaru do innego państwa.
Wikipedia
(1.1) Najbardziej interesują go dzieła poświęcone polskim powstaniom.
(1.1) Według niemieckiego raportu w powstaniu w getcie warszawskim ginęła cywilna ludność getta.
(1.2) Powstanie wszechświata to bardzo interesujące zagadnienie.
Wiktionary
IPA: pɔˈfstãɲɛ, AS: pofstãńe
Wiktionary
rzecz. powstaniec m., powstawanie n.
czas. postawić, powstawać ndk., powstać dk.
przym. powstaniowy, powstańczy, powstały
Wiktionary
(1.1) insurekcja, rebelia
Wiktionary
uczestnik powstania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik powstania zbrojnego, insurekcji
(1.2) daw. gwara więz. chłopiec-żebrak
(1.3) daw. gwara więz. nowicjusz w rzemiośle złodziejskim
Wiktionary
Powstanie, rebelia (dawniej insurekcja) – zbrojne wystąpienie dużej grupy ludności państwa, miasta lub pewnego obszaru, toczone w celu uzyskania lub obronienia wolności, z reguły skierowane przeciw władzy zaborczej lub okupacyjnej.
Powstania często dążyły do uzyskania niepodległości państwa, autonomii obszaru lub przyłączenia obszaru do innego państwa.
Wikipedia
(1.1) Pomnik „Mały powstaniec” to symbol udziału dzieci i młodzieży walczących w powstaniu warszawskim.
(1.1) Był powstańcem styczniowym i w ramach represji odebrano mu majątek i zesłano na Syberię.
Wiktionary
IPA: pɔˈfstãɲɛt͡s, AS: pofstãńec
Wiktionary
rzecz. powstanie n., powstawanie n.
czas. powstawać ndk., powstać dk.
przym. powstańczy, powstaniowy
Wiktionary
(1.1) insurgent
(1.2) pętak
(1.3) pętak
Wiktionary
uczestniczka powstania; powstańczyni
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. powstać)
(1.1) zaczynać istnieć, być utworzonym, rozpoczętym
(1.2) wzniecać powstanie, rozpoczynać walkę zbrojną
(1.3) wstawać, podnosić się, stawać na nogi
(1.4) wynikać z czegoś, być konsekwencją
Wiktionary
(1.1) Już dziś jest pełna jachtów, a przecież żeglarstwo w Japonii dopiero powstaje.
(1.2) Potem znów trach - osiemnasty rok - Niemcy rozbite, Polska powstaje!
Wiktionary
IPA: pɔˈfstavat͡ɕ, AS: pofstavać
Wiktionary
czas. powstać, postawić
rzecz. powstanie n., powstawanie n., powstaniec m.
przym. powstańczy, powstały
Wiktionary
(1.1) tworzyć się, formować się
(1.4) wynikać, pojawiać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powstawać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔfstaˈvãɲɛ, AS: pofstavãńe
Wiktionary
czas. postawić, powstawać ndk., powstać dk.
rzecz. powstanie n., powstaniec m.
przym. powstańczy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który zaczął istnieć
(1.2) taki, który zmienił pozycję na stojącą
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od powstać
Wiktionary
(1.1) Bardzo ciekawym przykładem miasta powstałego na podłożu przypuszczalnej osady targowej jest, leżący nad Prosną, Bolesławiec.
(1.2) Nie wierzyła w opowieści o powstałych z grobu, na wpół zgniłych nieboszczykach, przychodzących nie wiadomo dlaczego o dwunastej w nocy, żeby straszyć śpiących.
Wiktionary
rzecz. powstanie n.
czas. powstać dk., powstawać ndk.
Wiktionary
wstrząsnąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. powstrzymywać)
(1.1) dokonany od|powstrzymywać.
czasownik zwrotny dokonany powstrzymać się (ndk. powstrzymywać się)
(2.1) dokonany od|powstrzymywać się.
Wiktionary
czas. powstrzymywać, trzymać
rzecz. powstrzymanie n., powstrzymywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powstrzymać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔfsṭʃɨ̃ˈmãɲɛ, AS: pofsṭšỹmãńe
Wiktionary
czas. powstrzymać, powstrzymywać, trzymać
rzecz. powstrzymywanie n.
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. powstrzymać)
(1.1) zatrzymywać coś lub kogoś w miejscu
(1.2) pohamowywać kogoś lub coś zapobiegając czemuś
(1.3) przerywać jakieś działanie
czasownik zwrotny niedokonany powstrzymywać się (dk. powstrzymać się)
(2.1) rezygnować ze zrobienia czegoś, nie pozwalać sobie na coś
Wiktionary
(1.2) Często bywa tak, że jakiś drobiazg może stać się tą kroplą, która przepełnia czarę i powstrzymywane przez kogoś uczucia dają swój wyraz w sposób wybuchowy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔfsṭʃɨ̃ˈmɨvat͡ɕ, AS: pofsṭšỹmyvać
Wiktionary
rzecz. powstrzymanie, powstrzymywanie
czas. powstrzymać, trzymać
Wiktionary
(1.1) zatrzymywać, wstrzymywać, hamować, blokować
(1.2) zapobiegać, tłumić, dusić, dławić
(1.3) wstrzymywać
(2.1) pohamowywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powstrzymywać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔfsṭʃɨ̃mɨˈvãɲɛ, AS: pofsṭšỹmyvãńe
Wiktionary
czas. powstrzymać, powstrzymywać, trzymać
rzecz. powstrzymanie n.
Wiktionary
wsunąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
potocznie: szkoła podstawowa
SJP.pl
miniarka powszechnianka - gatunek muchówki z rodziny miniarkowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób powszechny
Wiktionary
(1.1) […] wdychany przez użytkowników e-papierosów aerozol nie jest, jak się powszechnie uważa, całkowicie neutralny dla zdrowia – może zawierać szkodliwe, rakotwórcze związki.
Wiktionary
IPA: pɔˈfʃɛxʲɲɛ, AS: pofšeχʹńe
Wiktionary
rzecz. powszechność ż., powszechniak m., powszechnik m., powszechnia ż., powszechnienie n.
czas. powszechnieć
przym. powszechny
Wiktionary
(1.1) generalnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: powszechnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: powszechny
SJP.pl
"uniwersale", to, do czego odnosi się dana nazwa ogólna lub dane pojęcie ogólne
SJP.pl
Powszechnik (łac. universale, l.mn. universalia) – w metafizyce to, co jest (realnie lub w jakimś możliwym świecie) posiadane przez wiele różnych jednostkowych rzeczy. Uniwersalia podzielić można na rodzaje/gatunki (np. ssak, człowiek), cechy (np. czerwony, krótki) i relacje (np. znajdowanie się obok, bycie dłuższym).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powszechne
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. powszechniak m., powszechnik m., powszechnia ż., powszechnienie n.
czas. powszechnieć
przym. powszechny
przysł. powszechnie
Wiktionary
(1.1) uniwersalność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący większości osób, spraw; publiczny, ogólny
(1.2) ogólnie stosowany, często używany; codzienny
Wiktionary
(1.2) W powszechnym użyciu były krosna, a przędzalnictwo i tkactwo osiągnęły taki poziom, że gobeliny i ubiory, jakie oglądali hiszpańscy przybysze, przewyższały wszystko, co można było wówczas zobaczyć w Europie.
Wiktionary
IPA: pɔˈfʃɛxnɨ, AS: pofšeχny
Wiktionary
rzecz. powszechność ż., powszechniak m., powszechnik m., powszechnia ż., powszechnienie n.
czas. powszechnieć
przysł. powszechnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) codzienny, pospolity, zwykły
Wiktionary
(1.1) Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. (modlitwa Ojcze Nasz)
Wiktionary
IPA: pɔˈfʃɛdʲɲi, AS: pofšedʹńi
Wiktionary
rzecz. powszedniość ż.
przysł. powszednio
Wiktionary
(1.1) codzienny, pospolity, zwykły
Wiktionary
stawać się zwykłym, codziennym; pospolicieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powszednie
Wiktionary
przym. powszedni
przysł. powszednie
Wiktionary
rodzaj motyla dziennego z rodziny powszelatkowatych
SJP.pl
rodzina motyli dziennych; warcabnikowate, karłątkowate
SJP.pl
Powszelatkowate, warcabnikowate, karłątkowate (Hesperiidae) – rodzina owadów z rzędu motyli.
Wikipedia
o cechach powszelatkowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
wszyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
skrót od: powtórka
SJP.pl
wtajemniczyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. powtórzyć)
(1.1) mówić lub robić coś kolejny raz; wykonywać czynność, którą już ktoś zrobił
(1.2) dziać się, zdarzać się po raz kolejny
(1.3) ponownie przyswajać jakiś materiał, wiedzę; uczyć się do sprawdzianu, testu, egzaminu
(1.4) mówić to samo, co przed chwilą się usłyszało
czasownik zwrotny powtarzać się
(2.1) mówić lub robić po raz kolejny to samo
Wiktionary
(1.1) Możesz powtórzyć? Nie zrozumiałam co powiedziałeś.
(1.1) Ile razy mam ci powtarzać, żebyś mył ręce przed jedzeniem?
(1.4) Kochanie, po prostu powtarzaj po mnie: "Moja żona jest wspaniała!"
Wiktionary
IPA: pɔˈftaʒat͡ɕ, AS: poftažać
Wiktionary
rzecz. powtórzenie n., powtarzanie n., powtórka ż., powtarzalność ż.
czas. powtórzyć dk.
przym. powtarzalny, powtórzeniowy
Wiktionary
(1.1) repetować, ponawiać
Wiktionary
Sygnalizator powtarzający, pot. powtarzacz – kolejowe urządzenie sygnalizacyjne informujące o tym, jaki sygnał jest wyświetlany przez następny semafor.
Powtarzacze stosuje się tam, gdzie sam sygnał semafora mógłby być niewidoczny z wymaganej odległości – na szlaku najczęściej z powodu łuku przed semaforem, na stacji natomiast głównie ze względu na zasłonięcie semafora przez wiatę peronową (na przykład na stacjach Kraków Główny i Piła Główna), lub z powodu długiego łuku przed semaforem wyjazdowym (np. na stacjach Zaklików i Rzeczyca). Jeden semafor może mieć od jednego do trzech powtarzaczy. Powtarzacze są umieszczane po tej samej stronie toru co właściwy semafor. Sygnalizatorów powtarzających nie stosuje się na szlakach wyposażonych w SBL.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powtarzalne
Wiktionary
rzecz. powtórka ż., powtarzanie n., powtórzenie n.
czas. powtarzać ndk., powtórzyć dk.
przym. powtarzalny, powtórny, powtórkowy
przysł. powtórnie, powtarzalnie
Wiktionary
mogący być powtórzonym; powtarzający się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który się powtarza
Wiktionary
rzecz. powtarzalność ż., powtórka ż., powtarzanie n., powtórzenie n.
czas. powtarzać ndk., powtórzyć dk.
przym. powtórny, powtórkowy
przysł. powtórnie, powtarzalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ponowne wykonywanie czegoś
Wiktionary
rzecz. powtórzenie n., powtórka ż., powtarzalność n.
czas. powtarzać ndk., powtórzyć dk.
przym. powtórny, powtórkowy, powtarzalny, powtórzeniowy
przysł. powtórnie, powtarzalnie
Wiktionary
(1.1) ponawianie, dublowanie
Wiktionary
1. ponowne pokazanie lub wykonanie czegoś;
2. przypomnienie sobie materiału już przerobionego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ponowne wykonanie lub wydarzenie się czegoś
(1.2) pot. eduk. przypomnienie sobie materiału edukacyjnego już przerobionego
Wiktionary
Powtórka – zbiór dzieł Stanisława Lema. Po raz pierwszy wydany nakładem wydawnictwa „Iskry” w roku 1979 w ramach serii „Fantastyka-Przygoda”.
Wikipedia
przym. powtórkowy, powtarzalny, powtórzeniowy
rzecz. powtarzalność ż., powtarzanie n., powtórzenie n.
czas. powtarzać, powtórzyć
Wiktionary
(1.1) nawrót, powtórzenie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) ponownie, znowu
Wiktionary
rzecz. wtórnik mrz., wtórność ż., powtarzalność ż., powtarzanie n., powtórzenie n.
czas. powtórzyć
przym. powtórny, wtórny, powtarzalny, wtóry
przysł. wtórnie
licz. wtóry
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) będący lub zrobiony po raz drugi
Wiktionary
przysł. powtórnie
rzecz. wtórnik mrz., powtórzenie n., powtarzanie n., powtarzalność ż.
przym. powtarzalny, wtóry
czas. powtórzyć
Wiktionary
(1.1) ponowny, powtórzony
Wiktionary
zrobić lub powiedzieć coś ponownie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonanie czegoś powtórnie
(1.2) program telewizyjny, audycja radiowa lub film emitowane po raz drugi
(1.3) powtarzający się fragment tekstu, wypowiedzi
(1.4) liter. figura retoryczna, zabieg stylistyczny polegający na dwu- lub wielokrotnym użyciu tego samego elementu językowego (wyrazu, grupy wyrazów, wersów lub strof) w celu nadania wypowiedzi mocniejszego zabarwienia emocjonalnego, podkreślenia znaczenia jakiegoś motywu, uzyskania rytmizacji
(1.5) ponowne przejrzenie materiału do nauki
(1.6) wypowiedzenie tego samego tekstu, który się właśnie usłyszało
Wiktionary
Powtórzenie (łac. repetitio) – figura retoryczna, zabieg stylistyczny polegający na wielokrotnym użyciu tego samego elementu językowego (wyrazu, zespołu wyrazów, wersów lub zwrotek) celem uzyskania rytmizacji, podkreślenia znaczenia, zwiększenia ekspresji.
Wikipedia
(1.1) Sąd nakazał powtórzenie wyborów w części gminy Olsztyn.
(1.2) W wakacje w telewizji są same powtórzenia.
(1.3) Przmówienie trwało 10 minut, ale tylko dlatego, że było w nim mnóstwo powtórzeń.
Wiktionary
rzecz. powtarzanie n., powtarzalność ż., powtórka ż.
czas. powtarzać ndk., powtórzyć dk.
przym. powtórny, powtórkowy, powtarzalny, powtórzeniowy
przysł. powtórnie, powtarzalnie
Wiktionary
(1.2) powtórka
(1.3) powtórka, reduplikacja
(1.4) repetycja
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który jest powtórzeniem czegoś lub umożliwia powtórzenie czegoś
Wiktionary
rzecz. powtórka ż., powtórzenie n., powtarzanie n.
czas. powtarzać ndk., powtórzyć dk.
Wiktionary
zrobić lub powiedzieć coś ponownie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. powtarzać)
(1.1) dokonany od|powtarzać.
Wiktionary
IPA: pɔˈftuʒɨt͡ɕ, AS: poftužyć
Wiktionary
rzecz. powtórzenie n., powtarzanie n., powtarzalność ż., powtórka ż.
czas. powtarzać ndk.
przym. powtórny, powtórkowy, powtarzalny, powtórzeniowy
przysł. powtórnie, powtarzalnie
Wiktionary
wtłoczyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powybierać.
Wiktionary
czas. powybierać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powybijać.
Wiktionary
czas. powybijać dk.
Wiktionary
dotyczący okresu po wyborach, odbywający się po wyborach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się, odbywający się po wyborach
Wiktionary
(1.1) Kiedy umiarkowani politycy Prawa i Sprawiedliwości, którzy odpowiadali za kampanię prezydencką Jarosława Kaczyńskiego, zobaczyli powyborczy wywiad swojego szefa dla „Gazety Polskiej”, byli załamani. (Onet.pl)
Wiktionary
IPA: ˌpɔvɨˈbɔrt͡ʃɨ, AS: povyborčy
Wiktionary
odnoszący się do okresu po wybuchu, mający miejsce po wybuchu
SJP.pl
1. wyć przez pewien czas;
2. potocznie: płakać przez pewien czas; poryczeć
SJP.pl
wychwycić po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. tnąc porobić cięcia lub otwory;
2. wykroić lub pousuwać jakieś elementy
SJP.pl
wyciosać po kolei, wiele razy
SJP.pl
wyciszyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
wydalić po kolei, wiele razy
SJP.pl
powydurniać się - spędzić pewien czas na wydurnianiu się
SJP.pl
spędzić pewien czas na wyglądaniu (spoglądaniu zza czegoś)
SJP.pl
sporządzony po wykonaniu, wyprodukowaniu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powykręcać.
Wiktionary
czas. powykręcać dk.
Wiktionary
wykupić wiele czegoś kolejno, jedno po drugim; powykupywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powykładać.
Wiktionary
czas. powykładać dk.
Wiktionary
taki, który się powylęgał
SJP.pl
1. pospłaszczać coś przez długie leżenie na czymś;
2. powylegiwać się - spędzić pewien czas na wylegiwaniu się
SJP.pl
wylepić po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powylewać.
Wiktionary
czas. lać, olać, powylewać dk.
Wiktionary
spędzić pewien czas na wymachiwaniu
SJP.pl
porobić wgłębienia
SJP.pl
wulgarnie: wypieprzyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powypinać.
Wiktionary
czas. powypinać dk.
Wiktionary
spędzić pewien czas na wypoczywaniu
SJP.pl
wypomnieć wiele razy
SJP.pl
1. wyrazić po kolei, wiele razy;
2. powyrażać się - wyrazić się jeden po drugim
SJP.pl
wyrysować po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powyrywać.
Wiktionary
czas. powyrywać dk.
Wiktionary
1. tnąc porobić cięcia lub otwory;
2. wykroić lub pousuwać jakieś elementy;
3. potocznie: pozbawić życia wiele osób lub zwierząt
SJP.pl
o grupie osób: opuścić miejsce zajmowane w środku lokomocji
SJP.pl
wysiać po kolei, wiele razy
SJP.pl
powysilać się - wysilać się przez pewien czas
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) rzad. znaleźć wiele kogoś lub czegoś albo uzyskać informacje o wielu ludziach, zwierzętach, zjawiskach itp., uważnie i potajemnie obserwując
Wiktionary
(1.1) O! raczéj pchnij się tam w odległe światy, / Tam ujrzysz słońca, przemierzysz ich jazdę, / Tam nocnych tajni powyśledzasz czaty, / Tam promyk światła każdą wyda gwiazdę!
Wiktionary
czas. wyśledzać ndk., wyśledzić dk.
Wiktionary
spędzić pewien czas na wyśmiewaniu; ponaśmiewać się, ponabijać się
SJP.pl
pozostały po wystawie, następujący po wystawie
SJP.pl
1. wyszczerbić w wielu miejscach lub wiele czegoś;
2. powyszczerbiać się - wyszczerbić się w wielu miejscach lub wielokrotnie
SJP.pl
spędzić pewien czas na wyszywaniu
SJP.pl
potocznie: powytłukać się - zabić się wzajemnie w czasie walki; wytłuc się, powytłukiwać się
SJP.pl
1. wytłuc, wybić po kolei, wiele razy;
2. powytłukiwać się - zabić się wzajemnie w czasie walki; wytłuc się, powytłukać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powywalać.
Wiktionary
czas. powywalać dk.
Wiktionary
wieszając, poumieszczać wiele czegoś na zewnątrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|powywieszać.
Wiktionary
czas. powywieszać dk.
Wiktionary
wywinąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
dawniej: powywlekać
SJP.pl
przyimek
(1.1) znajdujący się wyżej czegoś, umieszczony nad czymś
(1.2) więcej niż określona wartość liczbowa
Wiktionary
(1.1) Zadziwiający przypadek braku kompetencji miał miejsce w Hiszpanii, gdzie budowniczowie 47-piętrowego drapacza chmur zapomnieli zaprojektować windy działające powyżej dolnych 20 pięter.
(1.2) Dieta z wystarczającą zawartością witaminy D i wapnia zmniejsza ryzyko złamań osteoporotycznych u osób w wieku powyżej 60 lat.
Wiktionary
IPA: pɔˈvɨʒɛj, AS: povyžei ̯
Wiktionary
(1.1) ponad
Wiktionary
to, o czym dopiero co mówiono lub pisano
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podn. dopiero co wskazany; wcześniej przytoczony
(1.2) znajdujący się wyżej
Wiktionary
(1.1) Jednak dzieci przychodzące do przedszkola często różnią się pod względem dojrzałości przedszkolnej, co wynika z systemu wychowawczego w rodzinie. Dlatego też do realizacji powyższych wymagań i kształtowania umiejętności konieczna jest ścisła współpraca pomiędzy środowiskiem rodzinnym i przedszkolnym.
Wiktionary
wyzwać po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wyłamać wiele czegoś lub wyłamać coś w wielu miejscach
czasownik zwrotny dokonany powyłamywać się (ndk. brak)
(2.1) wyłamać się bądź powypadać, wyłamawszy się
Wiktionary
(1.1) Pod koniec kwietnia wandale powyłamywali barierki chroniące wchodzących na schody ludzi przed upadkiem z wysokiej skarpy.
Wiktionary
spędzić pewien czas na wyławianiu; wyłowić dużo czegoś
SJP.pl
zdecydować o czymś
SJP.pl
powzorować się - brać kogoś, coś za wzór przez pewien czas
SJP.pl
wezwać po kolei, wiele razy
SJP.pl
włączyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. wyrównać pole uprawne włóką;
2. potocznie: poprowadzić kogoś w wiele miejsc; pociągać;
3. powłóczyć się - potocznie: spędzić pewien czas na włóczeniu się; powałęsać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co powłóczyste
Wiktionary
rzecz. powłóczenie n.
czas. powłóczyć się
przym. powłóczysty
przysł. powłóczyście, powłóczysto
Wiktionary
1. taki długi, że ciągnie się po ziemi;
2. o ruchach: powolny, miękki, posuwisty
SJP.pl
1. to, co okrywa, powleka jakiś przedmiot, np. powłoka balonu;
2. warstwa tkanek między powierzchnią ciała a narządami wewnętrznymi, np. powłoka brzuszna;
3. powłoka elektronowa - przynależne do atomu elektrony krążące dokoła jądra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co okrywa, powleka jakiś przedmiot
(1.2) anat. warstwa tkanek między powierzchnią ciała a narządami wewnętrznymi
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔˈvwɔka, AS: povu̯oka
Wiktionary
rzecz. zdrobn. powłoczka
czas. powlekać, powlec
Wiktionary
(1.1) osłonka, skórka, warstewka
Wiktionary
sprzyjający powstawaniu powłoki na powierzchni emalii, lakierów lub innych rodzajów farb; błonkotwórczy
SJP.pl
skrót od pozycja, pozycje
SJP.pl
skrót
(1.1) = poznański
(1.2) = pozycja
Wiktionary
1. postawa, układ postaci, ułożenie ciała;
2. sztuczne zachowanie, przesada w zachowaniu, maniera, nienaturalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) postawa, stan ciała w danej chwili
(1.2) przen. stanowisko lub zachowanie w danej sytuacji, zwykle mające na celu demonstracyjne okazanie niechęci lub niezadowolenia
przyimek
(2.1) oznaczający, że coś nie znajduje się w jakimś pomieszczeniu, na zewnątrz
(2.2) zob. oprócz.
Wiktionary
(1.1) Czemu przy jedzeniu zawsze przyjmujesz takie dziwne pozy?
(1.2) Premiera zaskoczyła butna poza lidera opozycji.
(2.1) Dziś zjem obiad poza domem.
(2.2) Wszystkie dzieci odrobiły pracę domową, poza Markiem i Dorotą.
Wiktionary
IPA: ˈpɔza, AS: poza
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. pozycja ż., pozycjonowanie n., wypozycjonowanie n., pozer m., pozerka ż.
czas. pozować ndk., upozować dk., pozycjonować ndk., wypozycjonować dk.
przym. pozerski, pozycyjny
przysł. pozersko, pozycyjnie
(2.1-2)
formsłow. poza-
Wiktionary
(1.1) postawa, sylwetka, wygląd
(1.2) postawa, zachowanie
(2.1) na zewnątrz
(2.2) oprócz, prócz daw. krom
Wiktionary
wykraczający poza granice abstrakcji, daleki od abstrakcji, także: abstrakcyjnego myślenia, pojęć odległych od rzeczywistości (np. byt pozaabstrakcyjny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do obszarów poza Afryką
Wiktionary
(1.1) Badania porównawcze DNA sugerują, że wszystkie pozaafrykańskie populacje człowieka to potomkowie jednej grupy, która opuściła Czarny Ląd.
Wiktionary
przym. afrykański
Wiktionary
nieobjęty działaniami akademii (szczególnie w znaczeniu uczelni wyższej), lecz związany z nią w jakiś sposób, nieprowadzony przez żaden z organów akademickich (np. oddział pozaakademicki)
SJP.pl
taki, do którego nie stosują się jakiekolwiek kryteria artystyczne, inny, odmienny od pojęć związanych ze sztuką, tworzeniem
SJP.pl
wykraczający poza atmosferę lub związany w jakiś sposób z przestrzenią znajdującą się nad górną powłoką atmosfery (np. czynnik pozaatmosferyczny)
SJP.pl
malarstwo pozaawangardowe - ekspresjonistyczne malarstwo w latach 70. i 80. XX wieku, odrzucające eksperymentatorskie postawy w sztuce i korzystające z tradycji kulturowej; transawangarda
SJP.pl
odbywający się poza systemem bankowym, niedotyczący systemu bankowego
SJP.pl
spędzić pewien czas na zabawianiu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) zabić wielu ludzi lub wiele zwierząt
(1.2) zabić (np. deskami i gwoździami) wiele otworów
czasownik zwrotny dokonany pozabijać się (ndk. brak)
(2.1) pot. o grupie osób: zabić siebie nawzajem
(2.2) pot. o grupie osób: zginąć lub odebrać sobie życie
Wiktionary
(1.1) Podczas domowej awantury groził domownikom, że ich pozabija.
(1.2) Okna ktoś pozabijał deskami i musiał zapalić zapałkę.
(2.1) Najlepiej byłoby dla nas, gdyby pozabijali się wzajemnie.
(2.2) O ile drogowcy nie wezmą się natychmiast do roboty, kolarze pozabijają się zanim dojadą do mety.
Wiktionary
ims. zabity
rzecz. zabity mos., zabójczyni ż.
Wiktionary
odnotowany poza bilansem, nieumieszczony w zestawieniu pasywów i aktywów
SJP.pl
odbywający się poza zajęciami biurowymi, niewchodzący w zakres zajęć biurowych; ekstrabiurowy
SJP.pl
dotyczący spraw niezwiązanych z biznesem
SJP.pl
spędzić pewien czas na żęciu (ścinaniu zboża lub trawy), a także: naścinać większych ilości zbóż lub trawy, niekoniecznie w większym przedziale czasu
SJP.pl
spędzić pewien czas na zachwalaniu
SJP.pl
taki, który pozaciekał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozacierać.
Wiktionary
czas. pozacierać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pozaczasowe
Wiktionary
przym. pozaczasowy
Wiktionary
znajdujący się poza czaszką
SJP.pl
1. bardzo czegoś pragnąć
2. czuć fizyczny pociąg w stosunku do kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) bardzo silnie czegoś pragnąć, chcieć
(1.2) czuć silny pociąg fizyczny do kogoś; czuć pożądanie
Wiktionary
(1.1) Kobieta miała zachwyt w twarzy, musiała tej ozdoby od dawna pożądać.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɔ̃ndat͡ɕ, AS: požõndać
Wiktionary
rzecz. pożądliwość ż., pożądanie
przym. pożądliwy, pożądany
ims. pożądany
Wiktionary
(1.1-2) pragnąć
Wiktionary
1. bardzo czegoś pragnąć
2. czuć fizyczny pociąg w stosunku do kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pociąg fizyczny; pragnienie obcowania seksualnego z kimś
Wiktionary
Pożądanie – silne pragnienie czegoś lub fizyczny pociąg do kogoś (np. pożądać snu, spokoju, osoby).
Pożądanie jest emocją związaną z działaniem układu dopaminergicznego (zob. mezolimbiczny szlak dopaminergiczny). Najbardziej wnikliwe naukowe badania neurochemii tej emocji dotyczyły narkomanii i związanych z nią zaburzeń wydzielania dopaminy (zob. też układ nagrody). Podobne do głodu narkotycznego objawy pożądania występują również w przypadkach innych uzależnień, np. od hazardu.
Wikipedia
IPA: ˌpɔʒɔ̃nˈdãɲɛ, AS: požõndãńe
Wiktionary
rzecz. żądanie n., pożądliwość ż., pożądaność ż.
czas. pożądać ndk.
przym. pożądliwy, pożądany
przysł. pożądliwie
Wiktionary
(1.1) żądza, chuć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pożądane; cecha tych, którzy są pożądani
Wiktionary
przym. pożądany
przysł. pożądanie
rzecz. pożądanie n.
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przymiotnika: pożądany; bardziej pożądany
SJP.pl
oficjalnie: mile widziany, odpowiadający wymaganiom
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika pożądać
przymiotnik
(2.1) taki, jakiego ktoś oczekuje
(2.2) taki, którego komuś sprawia przyjemność
(2.3) taki, do którego ktoś odczuwa pociąg seksualny
Wiktionary
(2.1) Zbyt liczna rodzina nie należy do rzeczy pożądanych.
(2.2) Przywitawszy więc z należytym uszanowaniem pożądanego gościa, podałem na kolej zdrowie jaśnie wielmożnego wuja (…).
(2.3) Anielka była spokojna, tylko za każdym błyskiem wydawała mi się bardziej pożądana.
Wiktionary
rzecz. pożądanie n., pożądaność ż.
czas. pożądać ndk.
przym. pożądliwy
przysł. pożądliwie
Wiktionary
(2.1) oczekiwany, stpol. żaducy
Wiktionary
dotyczący pożądania, odnoszący się do pożądania
SJP.pl
o samicach niektórych błonkówek: użądlić wiele razy, parokrotnie zaatakować przy użyciu żądła
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pożądliwie
SJP.pl
ogół cech wyrażających pożądanie, silne pragnienie kogoś lub czegoś, a dawniej także: zachłanność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pożądliwe; cecha tych, którzy są pożądliwi
Wiktionary
(1.1) Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.
Wiktionary
rzecz. pożądanie n.
czas. pożądać
przym. pożądliwy
przysł. pożądliwie
Wiktionary
(1.1) chuć, rozwiązłość; przest. chutliwość
Wiktionary
będący wyrazem pożądania, silnego pragnienia czegoś lub pociągu fizycznego do kogoś (np. pożądliwy uśmiech), a dawniej także: zachłanny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący wyrazem pożądania
(1.2) pejor. pełen pożądania czegoś
Wiktionary
rzecz. pożądanie n., pożądliwość ż., żądanie n.
czas. pożądać ndk.
przysł. pożądliwie
przym. pożądany
Wiktionary
(1.2) chciwy, zachłanny
Wiktionary
przymiotnik od: poza dyplomacją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozadzierać.
Wiktionary
czas. pozadzierać dk.
Wiktionary
przymiotnik od: poza dźwiękiem
SJP.pl
1. niewchodzący w zakres estetyki jako nauki;
2. niepodlegający kryteriom estetycznym
SJP.pl
niewchodzący w zakres etyki, niebiorący pod uwagę zasad etyki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do obszarów lub państw poza Europą, leżący poza Europą
Wiktionary
(1.1) Podział na starożytność, średniowiecze i nowożytność znajduje zastosowanie przede wszystkim w historii Europy, choć jest wykorzystywany także w badaniach nad krajami pozaeuropejskimi, szczególnie w opracowaniach syntetycznych.
(1.1) Cesarz zamierza odwiedzić szereg krajów pozaeuropejskich.
Wiktionary
przym. europejski
Wiktionary
niezwiązany z finansami lub wynagrodzeniem
SJP.pl
przestarzałe: nadfioletowy, ultrafioletowy
SJP.pl
niezwiązany ze skarbem państwa; nieskarbowy, niepodatkowy
SJP.pl
środowiskowo: mający nietypowe wymiary, nietypowy rozmiar; pozawymiarowy
SJP.pl
taki, który znajduje się poza galaktyką; ekstragalaktyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) astr. pochodzący z / położony poza galaktyką lub w innej galaktyce
Wiktionary
rzecz. pozagalaktyczność
Wiktionary
(1.1) ekstragalaktyczny
Wiktionary
będący, odbywający się poza giełdą, niedotyczący giełdy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) finans. odbywający się bez pośrednictwa giełdy
Wiktionary
(1.1) Eksperci OECD postulują rozszerzanie możliwości pozagiełdowego obrotu akcjami firm, co ułatwi szybszą koncentrację własności i pojawienie się nowych inwestorów.
Wiktionary
taki, który nie dotyczy gimnazjum, ma miejsce poza gimnazjum
SJP.pl
taki, który znajduje się poza granicami państwa
SJP.pl
zagwoździć wiele czegoś; pozagwożdżać, pozatykać
SJP.pl
zagwoździć wiele czegoś; pozagważdżać, pozatykać
SJP.pl
potocznie: pozajączkować się - pomieszać się, pomylić się, pogmatwać się; pokiełbasić się, pokręcić się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. taki, który pomija jelita, zachodzi poza nimi
Wiktionary
(1.1) parenteralny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) jęz. taki, który nie dotyczy języka, istnieje poza nim
Wiktionary
(1.1) W mediach pojawiają się formy perswazyjne, które przekształcają się w manipulację, zniekształcającą obraz prawdy o rzeczywistości pozajęzykowej.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzajɛ̃w̃zɨˈkɔvɨ, AS: pozai ̯ẽũ̯zykovy
Wiktionary
dawniej: pojutrze (następnego dnia po dniu jutrzejszym)
SJP.pl
zakończyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
taki, który jest sprzedawany poza systemem reglamentacji
SJP.pl
spędzić pewien czas na zaklinaniu
SJP.pl
dotyczący spraw nieobjętych przez kodeks
SJP.pl
znajdujący się poza obrębem komórki
SJP.pl
niezależny od koniunktury; nonkonformistyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się poza konkursem
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który kiedyś należał do zakonników lub zakonnic
Wiktionary
(1.1) Za rzeką zobaczyliśmy zabudowania pozakonne i kilka starych drzew.
Wiktionary
rzecz. zakon m., zakonnik m., zakonnica ż., zakonność ż.
przym. zakonny
Wiktionary
dotyczący spraw nieobjętych przez konstytucję
SJP.pl
umiejscowiony poza kością
SJP.pl
niezwiązany z kredytem i jego spłatą
SJP.pl
taki, który nie jest wpisany do księgi rachunkowej, nie istnieje w dokumentacji księgowej
SJP.pl
dziejący się po zakupie
SJP.pl
zakwitnąć w większej liczbie, w wielu miejscach
SJP.pl
1. zalecić po kolei, wiele razy;
2. pozalecać się - spędzić jakiś czas na zalecaniu się
SJP.pl
zalec po kolei, w wielu miejscach
SJP.pl
taki, który pozalęgał
SJP.pl
niedotyczący lekarzy, wykraczający poza obowiązki lekarzy
SJP.pl
zalepić wiele czegoś lub zalepić coś w wielu miejscach
SJP.pl
pożalić się: poskarżyć się, wypowiedzieć swój żal, smutek, szukając pocieszenia, a dawniej także: ulitować się nad kimś lub nad czymś, pożałować
SJP.pl
leżący, znajdujący się poza linią
SJP.pl
inny niż literacki, niewchodzący w zakres literatury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. dziejący się/mający miejsce poza macicą
Wiktionary
IPA: ˌpɔzãmaˈt͡ɕit͡ʃnɨ, AS: pozãmaćičny
Wiktionary
pozamartwiać się - spędzić pewien czas na zamartwianiu się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) na skutek mrozu stwardnieć w dużej ilości lub w wielu miejscach
(1.2) o wielu ludziach lub zwierzętach: umrzeć z powodu wychłodzenia organizmu
Wiktionary
(1.1) W bruzdach woda pozamarzała, ale kiedy się po nich stąpało, nogi grzęzły w lodowatej mazi.
(1.2) Na palcach wylicza kolegów, którzy pozamarzali zeszłej zimy, większość z nich była pod wpływem alkoholu.
Wiktionary
czas. zamarzać ndk., zamarznąć ndk.
przym. pozamarzany, zamarznięty
Wiktionary
1. będący poza sferą dóbr materialnych;
2. będący poza materią; duchowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się poza związkiem małżeńskim danej osoby, także. będący rezultatem takiego działania
Wiktionary
(1.1) Główną składową Przejścia była przemiana wzorca płodności (spadek liczby dzieci, szczególnie drugiej i następnych kolejności, opóźnienie momentu posiadania dzieci i wzrost przeciętnego wieku macierzyństwa oraz przesunięcie dominanty wieku rodzenia dzieci ku starszym rocznikom, zwiększenie częstości występowania intencjonalnej bezdzietności) oraz przekształcenia w procesie tworzenia i rozpadu rodzin (malejąca skłonność do zawierania małżeństw i pojawianie się nowego typu związków, takich jak kohabitacja, radykalny wzrost odsetka urodzeń pozamałżeńskich, rosnąca częstość rozwodów).
Wiktionary
IPA: ˌpɔzãmawˈʒɛ̃j̃sʲci, AS: pozãmau̯žẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
zamęczyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozamiatać.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się poza miastem, wywodzący się spoza miasta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozamieniać.
Wiktionary
czas. pozamieniać dk.
Wiktionary
zamieścić po kolei, wiele razy
SJP.pl
o wielu: zacząć gdzieś mieszkać kolejno, jeden po drugim
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zamknąć wiele otwartych rzeczy
(1.2) zamknąć, zagrodzić wiele przejść, ulic
(1.3) zamknąć wiele osób (np. w więzieniu)
(1.4) przerwać działalność wielu placówkaacówek
(1.5) wyłączyć dopływ z wielu źródeł (jak gaz, woda, itp.)
(1.6) inform. zakończyć pracę wielu programów
czasownik zwrotny
(2.1) pozamykać się → zamknąć się na wiele zamków
(2.2) pozamykać się → o wielu osobach: zamknąć się gdzieś
(2.3) pozamykać się → o wielu rzeczach: stać się zamkniętymi, zatrzaśniętymi, złożonymi
Wiktionary
(1.1) Pozamykaj wszystkie okna i jedziemy do cioci na grilla.
(1.3) Szeryf ogłosił, że pozamyka wszystkich bandytów na Dzikim Zachodzie.
(1.4) W roku 1939 okupanci natychmiast pozamykali polskie szkoły wyższe, w tym także Uniwersytet Poznański.
(1.6) Przed wyjściem pozamykał wszystkie programy i wyłączył komputer.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzãˈmɨkat͡ɕ, AS: pozãmykać
Wiktionary
rzecz. pozamykanie n., zamek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozamykać.
Wiktionary
czas. pozamykać dk.
rzecz. zamek mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odbywający się, dokonywany poza NATO
Wiktionary
IPA: ˌpɔzãnaˈtɔfsʲci, AS: pozãnatofsʹḱi
Wiktionary
skr. NATO
Wiktionary
zaniżyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
nieobejmujący odsetek, dotyczący innych form opłat lub zysków
SJP.pl
niemający oficjalnego charakteru
SJP.pl
orząc, poprzewracać warstwy ziemi na drugą stronę
SJP.pl
będący następstwem zapalenia
SJP.pl
istniejący, działający poza parlamentem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. dziejący się, działający poza parlamentem
Wiktionary
1. poopierać coś o coś i silnie nacisnąć;
2. pozapierać się -
a) poodpychać się od jakiegoś punktu oparcia;
b) wielokrotnie nie przyznać się do czegoś
SJP.pl
wulgarnie: spędzić pewien czas na zapierdalaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozapinać.
Wiktionary
czas. pozapinać dk.
Wiktionary
wykraczający poza plan; nadplanowy
SJP.pl
niezwiązany z polityką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozapominać.
Wiktionary
czas. pozapominać dk.
Wiktionary
taki, który nie został ujęty w programie, odbywający się poza programem; nadobowiązkowy, fakultatywny, pozaplanowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. pochodzący spoza przyrody, istniejący poza nią
Wiktionary
(1.1) Zdający formułuje problemy wynikające z eksploatowania zasobów odnawialnych i nieodnawialnych; potrafi przewidzieć przyrodnicze i pozaprzyrodnicze przyczyny i skutki zakłóceń równowagi ekologicznej.
Wiktionary
przym. przyrodniczy
rzecz. przyroda ż.
Wiktionary
niekontrolowane, samoczynne rozprzestrzenianie się ognia, stwarzające zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niekontrolowane rozprzestrzenianie się ognia;
(1.2) gwałtowne uczucie miłości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pięć osób zginęło we wczorajszym pożarze w Łodzi.
(1.1) Polacy gaszą pożary na południu Turcji.
Wiktionary
IPA: ˈpɔʒar, AS: požar
Wiktionary
rzecz. pożarnictwo n., pożarnik mos., pożarowość ż.
:: zdrobn. pożarek mrz.
czas. żarzyć ndk., żec ndk.
przym. pożarny, pożarowy, pożarniczy, przeciwpożarowy
Wiktionary
(1.1) ogień
(1.2) ogień
Wiktionary
niedający się racjonalnie uzasadnić
SJP.pl
1. zarazić wiele osób lub zwierząt; zarazić jednego po drugim;
2. wywołać u wielu osób poglądy, zainteresowania itp. podobne do własnych
SJP.pl
niedotyczący redakcji, znajdujący się poza obrębem redakcji itp.
SJP.pl
niewielki, niegroźny pożar
SJP.pl
działalność związana z gaszeniem pożarów i zabezpieczeniami przeciwpożarowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) działalność związana z zabezpieczaniem się przed pożarami
Wiktionary
Pożarnictwo – ogół działań mających na celu zapobiegania pożarom i bezpośrednią walkę z nimi.
Najstarsze ślady takiej działalności sięgają roku 2000 p.n.e. Spotykamy je zapisane na egipskich papirusach. Dzisiaj pojęcie pożarnictwo ma jednak dużo szersze znaczenie.
Wikipedia
(1.1) W swojej kolekcji posiadam wiele eksponatów związanych z pożarnictwem.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒarʲˈɲit͡stfɔ, AS: požarʹńictfo
Wiktionary
rzecz. pożar m.
przym. pożarniczy, pożarny
Wiktionary
używany do gaszenia pożaru (głównie przez straż pożarną), np. sprzęt pożarniczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) używany przez straż pożarną, używany przy gaszeniu pożarów
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒarʲˈɲit͡ʃɨ, AS: požarʹńičy
Wiktionary
rzecz. pożar m., pożarzysko n., pożarnictwo n., pożarnik m., pożarowość ż., pożarność ż.
przym. pożarny
Wiktionary
(1.1) przeciwpożarowy
Wiktionary
1. przestarzale: strażak;
2. dawniej: podpalacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. strażak
(1.2) daw. podpalacz
Wiktionary
rzecz. pożar m.
przym. pożarniczy, pożarny
Wiktionary
dawniej: związany z pożarem, odnoszący się w jakiś sposób do pożaru lub pożarnictwa, dziś tylko w wyrażeniu: straż pożarna (organizacja państwowa, komunalna lub społeczna, powołana do wykonywania zadań z zakresu ochrony przeciwpożarowej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z pożarem lub pożarnictwem
Wiktionary
rzecz. pożar m., pożarek m., pożarnictwo n., pożarnik m., pożarowość ż.
czas. żarzyć, żec
przym. pożarowy, pożarniczy
Wiktionary
nieobejmujący czasu pracy; wolny, nieroboczy
SJP.pl
niemający związku z rolnictwem
SJP.pl
dotyczący pożaru (np. ryzyko pożarowe, czujnik pożarowy)
SJP.pl
Pożarowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Wronki.
Wikipedia
rzadko: ogół właściwości jakiegoś przedmiotu lub otoczenia, sprzyjających powstawaniu pożarów i ich rozprzestrzenianiu się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pożarowe
Wiktionary
przym. pożarowy, pożarniczy, pożarny
rzecz. pożar mrz.
Wiktionary
dotyczący pożaru (np. ryzyko pożarowe, czujnik pożarowy)
SJP.pl
nieoparty na rozumie, irracjonalny, intuicyjny
SJP.pl
kotlet pożarski - kotlet z mięsa drobiowego lub mieszanego kurzego i cielęcego
SJP.pl
Wikipedia
żartować przez chwilę, przeznaczyć pewien czas na żarty, także w znaczeniu postępowania będącego oznaką lekceważenia kogoś lub czegoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozarywać.
Wiktionary
czas. pozarywać dk.
Wiktionary
potocznie: organizacja pozarządowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) działający poza rządem
Wiktionary
(1.1) Przyjęto założenie, że sektor niezależny - organizacje pozarządowe (NGO = Non-Governmental Organization) będzie prowadził w Brazylii niezależną konferencję.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzaʒɔ̃nˈdɔvɨ, AS: pozažõndovy
Wiktionary
(1.1) społeczny
Wiktionary
Pożarzyce (niem. Poseritz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Jordanów Śląski.
Wikipedia
Pozarzyn – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Wyszogród.
Wieś szlachecka Pożarzyno położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi wyszogrodzkiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozarzynać.
Wiktionary
czas. przerżnąć, przerzynać, dorżnąć, pozarzynać dk.
rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
Wiktionary
miejsce po ognisku lub pożarze; pogorzelisko, zgliszcze, popielisko, spalenisko
SJP.pl
Pożarzysko – wieś w Polsce położona na wzniesieniu należącym do Przedgórza Sudeckiego w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Żarów.
Wikipedia
bez udziału sądu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odbywający się bez udziału sądu
Wiktionary
(1.1) Możliwość żądania świadczenia od wybranego przez siebie dłużnika przysługuje wierzycielowi zarówno w toku postępowania pozasądowego jak i sądowego, nie wyłączając etapu egzekucji.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) istniejący, mający miejsce lub pracujący poza Sejmem
Wiktionary
(1.1) Przyglądając się pozasejmowej aktywności posłów można dostrzec kilka prawidłowości.
Wiktionary
o grupie osób: usiąść kolejno, jeden po drugim
SJP.pl
spowodować zabliźnienie wielu ran
SJP.pl
pozastanawiać się - spędzić pewien czas na zastanawianiu się
SJP.pl
taki, który pozastygał
SJP.pl
taki, który pozasychał
SJP.pl
odbywający się poza jakimś systemem, niedotyczący jakiegoś systemu
SJP.pl
dotyczący czasu poza szczytem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się poza szkołą
(1.2) odbywający się nie w ramach nauki szkolnej
Wiktionary
rzecz. szkoła ż.
przym. szkolny
czas. przeszkalać, przeszkolić
Wiktionary
znajdujący się poza Układem Słonecznym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) astr. znajdujący się poza Układem Słonecznym
Wiktionary
(1.1) Trzynaście lat temu prof. Aleksander Wolszczan znalazł pierwszy pozasłoneczny układ planetarny.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) psych. wyrażony innymi środkami niż słowa
Wiktionary
rzecz. słownikarz mos.
Wiktionary
(1.1) niewerbalny
Wiktionary
1. odbywający się poza teatrem, wykraczający poza działania teatru;
2. niezwiązany z teatrem - formą działalności artystycznej
SJP.pl
znajdujący się poza układem, np. jednostka pozaukładowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który funkcjonuje poza standardowym układem jednostek, miar
(1.2) taki, który istnieje na zewnątrz określonego układu
Wiktionary
przysłówek
(1.1) kresy. zob. pozawczoraj.
Wiktionary
dawniej: przedwczoraj, onegdaj
SJP.pl
przysłówek
(1.1) daw. dziś kresy. przedwczoraj
rzeczownik
(2.1) daw. dzień przedwczorajszy
Wiktionary
IPA: ˌpɔzafˈt͡ʃɔraj, AS: pozafčorai ̯
Wiktionary
przym. pozawczorajszy
Wiktionary
(2.1) reg. pozawczorzu
Wiktionary
wyrażony za pomocą innych środków niż słowo
SJP.pl
zawiesić wiele czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozawieszać.
Wiktionary
czas. pozawieszać dk.
Wiktionary
o wietrze: wiejąc, pokryć czymś wiele czegoś lub coś w wielu miejscach
SJP.pl
istniejący poza rzeczywistością wirtualną
SJP.pl
środowiskowo: mający nietypowe wymiary, nietypowy rozmiar; pozagabarytowy
SJP.pl
zawyżyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
niezwiązany z zawodem
SJP.pl
niewchodzący w zakres zdania
SJP.pl
poczuć zazdrość
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący spoza Ziemi
Wiktionary
(1.1) Naukowcy wciąż nie wiedzą, czy istnieją pozaziemskie cywilizacje.
Wiktionary
rzecz. Ziemianin mos.
Wiktionary
(1.1) kosmiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pozazmysłowe
Wiktionary
przym. pozazmysłowy
przysł. pozazmysłowo
Wiktionary
niedający się poznać zmysłami; nadzmysłowy, ponadzmysłowy
SJP.pl
1. okazać komuś współczucie, ulitować się nad kimś
2. poczuć żal za czymś lub za kimś
3. poskąpić komuś czegoś
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. poskarżyć
Wiktionary
rzecz. żal mrz.
wykrz. żal
czas. żałować
Wiktionary
regionalnie:
1. dopaść, dorwać się do czegoś;
2. pojąć, zrozumieć;
3. stracić do kogoś szacunek
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zabierać, odbierać coś
Wiktionary
(1.1) Rozmowa z profesorem pozbawiła Adama pewności siebie.
(1.1) Krach na giełdzie pozbawił go wszystkich oszczędności.
(1.1) Z rynku wycofano zabawki pozbawione atestów.
(1.1) Pustynia to obszar pozbawiony roślinności.
Wiktionary
IPA: pɔˈzbavʲjät͡ɕ, AS: pozbavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. pozbawienie dk., pozbawianie ndk.
czas. pozbawić dk.
Wiktionary
(1.1) odbierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozbawiać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzbaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: pozbavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. pozbawienie dk.
czas. pozbawić dk., pozbawiać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. pozbawiać)
(1.1) sprawić, że ktoś lub coś nie posiada danej rzeczy
Wiktionary
IPA: pɔˈzbavʲit͡ɕ, AS: pozbavʹić
Wiktionary
rzecz. pozbawienie dk., pozbawianie ndk.
czas. pozbawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sprawienie, że ktoś lub coś nie posiada danej rzeczy
Wiktionary
(1.1) Nowotarżanin aresztowany za stalking, groźby i pozbawienie wolności kobiety
Wiktionary
IPA: ˌpɔzbaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: pozbavʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. pozbawianie n.
czas. pozbawić dk., pozbawiać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) zgromadzić znaczne ilości czegoś, zbierając z wielu miejsc, jedno po drugim
(1.2) usunąć skądś pewne przedmioty
Wiktionary
czas. zbierać ndk.
rzecz. zbieractwo n.
Wiktionary
potocznie o człowieku: uporządkowany, zorganizowany
SJP.pl
pozbyć się - uwolnić się od czegoś; wyzbyć się czegoś, opuścić to, oddać itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pozbywać)
(1.1) (daw.) dokonany od|pozbywać.
czasownik zwrotny dokonany pozbyć się (ndk. pozbywać się)
(2.1) dokonany od|pozbywać się.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. odczasownikowy od|pozbyć.; zob. pozbycie się.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. pozbyć)
(1.1) daw. uwalniać się od czego lub kogo (współcześnie stosowane w formie zwrotnej)
(1.2) daw. być pozbawionym
czasownik zwrotny pozbywać się (dk. pozbyć się)
(2.1) odsuwać od siebie
Wiktionary
rzecz. pozbywanie n.
Wiktionary
(1.1) pozbywać się
(2.1) gubić, rozstawać się, usuwać, uwalniać się, wyzwalać się, wyzbywać się, daw. pozbywać
Wiktionary
taki, którego można się pozbyć
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spodziewać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. pozdrowić)
(1.1) witać
(1.2) przesyłać wyrazy szacunku, życzenia
Wiktionary
(1.2) Muszę również wspomnieć, że nasz pluton składał się jeszcze z pokoju 101, którego skład na łamach tej strony pozdrawiam.
Wiktionary
IPA: pɔˈzdravʲjät͡ɕ, AS: pozdravʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. pozdrowienie n., pozdrawianie n.
Wiktionary
forma grzecznościowa używana na zakończenie listu lub w celu uhonorowania czyjejś obecności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozdrawiać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzdraˈvʲjä̃ɲɛ, AS: pozdravʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. pozdrawiać
rzecz. pozdrowienie n.
Wiktionary
młodzieżowo: pozdrowienia, pozdrawiam
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pozdrawiać)
(1.1) dokonany od|pozdrawiać.
Wiktionary
IPA: pɔˈzdrɔvʲit͡ɕ, AS: pozdrovʹić
Wiktionary
wykrz. zdrówko
rzecz. pozdrowienie n.
Wiktionary
formułka lub gest podczas powitania lub żegnania kogoś
SJP.pl
formułka lub gest podczas powitania lub żegnania kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) słowa, gesty wymawiane na powitanie lub pożegnanie
(1.2) odczasownikowy od|pozdrowić.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzdrɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: pozdrovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. pozdrawianie n.
czas. pozdrawiać ndk., pozdrowić dk.
przym. pozdrowieniowy
Wiktionary
zdrobnienie od: pozdrowienia
SJP.pl
potoczne zdrobnienie od: pozdrowienie
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zajrzeć
Wiktionary
Pożdżenice – wieś położona w gminie Zelów, w powiecie bełchatowskim, w województwie łódzkim, w Polsce.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozdzierać.
Wiktionary
czas. pozdzierać dk.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sfastrygować
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. niestarannie zeszyć
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pomarszczyć
Wiktionary
utrzymywać się z jałmużny przez jakiś czas, prosić o jałmużnę, a także: usilnie, pokornie prosić o coś, błagać
SJP.pl
spędzić pewien czas na żeglowaniu, żeglując oddalić się do jakiegoś miejsca, popłynąć gdzieś
SJP.pl
pożegnać (się): wykonać gest pożegnania, rozstając się z kimś ukłonić się, podać rękę lub wypowiedzieć formułę grzecznościową
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. żegnać)
(1.1) dokonany od|żegnać.
Wiktionary
(1.1) Jak co roku jeleniogórzanie zebrali się na Placu Ratuszowym, by pożegnać stary rok, tym razem pożegnali również województwo.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɛɡnat͡ɕ, AS: požegnać
Wiktionary
czas. żegnać
przym. pożegnalny
wykrz. żegnam
Wiktionary
wypowiadany, odprawiany, dawany w chwili pożegnania (np. list pożegnalny, spotkanie pożegnalne) lub w jakiś inny sposób związany z tą chwilą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący chwili pożegnania
Wiktionary
(1.1) Paktofonikę zamknęliśmy w 2003 roku, kiedy to w Spodku zagraliśmy pożegnalny koncert i definitywnie rozwiązaliśmy zespół - wspomina Rahim
Wiktionary
rzecz. pożegnanie n.
czas. żegnać, pożegnać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. błogosławieństwo
Wiktionary
gest pożegnalny lub formuła grzecznościowa wypowiadana w chwili rozstania, a niekiedy także: sama chwila rozstania, rozstanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pożegnać.
Wiktionary
Wikipedia
czas. żegnać
przym. pożegnalny
wykrz. żegnam
Wiktionary
1. zeswatać, doprowadzić do małżeństwa wielu mężczyzn;
2. pożenić się: o wielu mężczyznach: ożenić się, zawrzeć związek małżeński, pobrać się
SJP.pl
człowiek pozujący na kogoś, chcący wydawać się innym niż jest; efekciarz, kabotyn, komediant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. ktoś nieudolnie charakteryzujący się na coś lub kogoś; imitator wzbudzający zażenowanie
Wiktionary
(1.1) Ten pozer udający gangstera nic ci nie zrobi, nigdy nikogo nie obrabował.
Wiktionary
IPA: ˈpɔzɛr, AS: pozer
Wiktionary
rzecz. pozerstwo n., poza ż., pozowanie n.
:: fż. pozerka ż.
czas. pozować
przym. pozerski
Wiktionary
(1.1) aktor, imitator, zgrywus, efekciarz, komediant
Wiktionary
1. o zwierzętach, także z pogardą lub żartobliwie o ludziach: zjadać coś łapczywie, żreć, a o niektórych przedmiotach: pochłaniać olbrzymie ilości czegoś;
2. pożerać się: o zwierzętach: pożerać wzajemnie jedno drugie
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. o zwierzętach drapieżnych: zjadać coś
(1.2) pot. o ludziach: jeść łapczywie
(1.3) pot. zużywać dużą ilość czegoś, pochłaniać
(1.4) przen. być pochłanianym przez coś
Wiktionary
(1.1) Lwy często pożerają antylopy.
(1.2) Pożerał ogromne ilości bigosu.
(1.3) Jego pomysły pożerały dużo pieniędzy.
(1.4) Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera / i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɛrat͡ɕ, AS: požerać
Wiktionary
rzecz. pożeranie n., pożeracz mos./mzw., żer n.
czas. pożreć dk.
Wiktionary
1. zwierzę jedzące coś w dużych ilościach;
2. coś, co pochłania olbrzymie zasoby czegoś;
3. pożeracz czarny - gatunek morskiej ryby głębinowej; okoń głębinowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto pożera
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) coś, co pożera
Wiktionary
(2.1) Telewizja jest okropnym pożeraczem czasu.
Wiktionary
czas. pożerać ndk., pożreć dk.
Wiktionary
(2.1) pochłaniacz
Wiktionary
żartobliwie:
1. kobieta jedząca dużo i łapczywie;
2. pożeraczka książek - kobieta czytająca dużo książek; bibliomanka;
3. pożeraczka męskich serc - uwodzicielka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pożerać.
Wiktionary
czas. pożerać ndk.
Wiktionary
pejoratywnie:
1. kobieta udająca kogoś innego, niż jest w rzeczywistości;
2. udawanie kogoś innego, niż się jest w rzeczywistości
SJP.pl
o zwierzętach: spędzić pewien czas na żerowaniu, zdobyć trochę pożywienia, a o ludziach: powykorzystywać kogoś lub sytuację, w jakiej ktoś się znalazł
SJP.pl
udawanie kogoś innego niż się jest w rzeczywistości; sztuczność w sposobie bycia
SJP.pl
zestalić po kolei, wiele razy
SJP.pl
zestrzelić po kolei, wiele razy
SJP.pl
pismo procesowe wszczynające procew cywilny zawierające skonkretyzowane żądanie określonego zachowania wysunięte przez składającego - powoda przeciwko określonej osobie - pozwanemu (Wikipedia)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. pismo procesowe wszczynające proces cywilny, zawierające żądanie oraz uzasadnienie przytaczające okoliczności faktyczne na poparcie powództwa;
Wiktionary
Pozew – pismo procesowe wszczynające proces cywilny, zawierające powództwo (skonkretyzowane żądanie określonego zachowania wysunięte przez składającego – powoda przeciwko określonej osobie – pozwanemu) oraz uzasadnienie przytaczające okoliczności faktyczne na poparcie powództwa. Pozew nie musi zawierać podstawy prawnej przyszłego rozstrzygnięcia.
Wikipedia
(1.1) Sąd odrzucił pozew bez rozprawy, ponieważ uznał, że droga sądowa jest niedopuszczalna.
Wiktionary
IPA: ˈpɔzɛf, AS: pozef
Wiktionary
rzecz. pozwanie dk., pozywanie ndk., pozwany m., pozwana ż., powództwo n., pozewne n.
czas. nazywać, pozywać ndk., pozwać dk.
Wiktionary
przymiotnik od: Pozezdrze (wieś); pozezdyrski
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. jezioro w Polsce
SJP.pl
Pozezdrze (niem. Possessern, w latach 1938–1945 Großgarten) – wieś w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Pozezdrze. Pozezdrze z przysiółkiem Zofiówka położone jest przy drodze krajowej numer 63 (Perły – Sławatycze – Domaczewo) i jest siedzibą gminy Pozezdrze.
W pobliżu wsi jest jezioro Pozezdrze.
Wikipedia
przymiotnik od: Pozezdrze (wieś); pozezdrski
SJP.pl
pokaleczyć lub pozabijać, uderzając, godząc w kogoś czymś ostrym, kłującym, pokłuć; podźgać; pożgać
SJP.pl
spędzić pewien czas na zgadywaniu
SJP.pl
zgrać po kolei, wiele razy
SJP.pl
zgrzać (połączyć termicznie) wiele czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zielenieć)
(1.1) nabrać zielonej barwy
(1.2) o produktach spożywczych: zepsuć się, nabierając zielonkawego odcienia
(1.3) o ludziach: bardzo zblednąć, aż do zielonkawego odcienia
Wiktionary
(1.1) Pozieleniał bruk na placu wokół fontanny i piski zabytkowy ratusz.
(1.3) Wszyscy pozielenieją z zazdrości na sam zapach tych placekacków!
Wiktionary
IPA: ˌpɔʑɛˈlɛ̃ɲɛ̇t͡ɕ, AS: poźelẽńėć
Wiktionary
rzecz. zielone nmos./n., ziele n., zielsko n., zioło n., zieleń ż., zieleniec mrz., zielonka ż., zielenica ż., zielenina ż., zielenizna ż., zieleniatka ż., zieleniak m., zieloność ż., zielnik ż., Zieleniec m., Zielona ż., Zielone, Zielonki nmos., Zieloni nmos., zielarz mos., zielarka ż., zieleniarstwo n., zielnictwo n., zielenienie n., zazielenienie n., zzielenienie n.
czas. zielenić ndk., zazielenić dk., zielenieć ndk., zazielenieć dk., zzielenieć dk.
przym. zielony, zielonawy, zielonkawy, zielenisty, zielny, zieloniutki, zieloniuchny, zieleniutki, zieleniuchny
przysł. zielono, zielonkawo, zieleniście
temsłow. zielono-
Wiktionary
(1.1) zzielenieć
(1.2) zzielenieć
(1.3) zzielenieć
Wiktionary
roślina o białych kwiatach, rosnąca w przydrożnych zaroślach
SJP.pl
Poziewnik (Galeopsis L.) – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych. Obejmuje 10 gatunków. Rośliny te występują w strefie umiarkowanej Eurazji – w niemal całej Europie, bez jej południowych i północnych krańców, oraz w środkowej, północnej i wschodniej Azji po Japonię na wschodzie i Himalaje na południu. Centrum zróżnicowania stanowi Europa, w której rośnie 9 gatunków. W Polsce występują cztery gatunki rodzime: poziewnik dwudzielny G. bifida, miękkowłosy G. pubescens, pstry G. speciosa i szorstki G. tetrahit, dwa są introdukowane i zadomowione (poziewnik wąskolistny G. angustifolia i polny G. ladanum), a jeden przejściowo dziczejący (poziewnik piaskowy G. segetum), aczkolwiek ostatni bywa też uznawany za lokalnie już zadomowionego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak poziewnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. i gwara. wiosna, początek wiosny
Wiktionary
taki, który nastąpił po okresie zimnej wojny; postzimnowojenny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który dzieje się po zimnej wojnie
Wiktionary
(1.1) Napisał książkę o pozimnowojennych relacjach amerykańsko-rosyjskich.
Wiktionary
przym. zimnowojenny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który występuje bądź zostaje po zimie
Wiktionary
(1.1) W Elblągu trwa pozimowe oczyszczanie ulic i chodników z piasku.
Wiktionary
rzecz. zima ż.
przym. zimowy
przysł. zimą, zimowo
Wiktionary
1. położenie płaszczyzny prostopadłej w stosunku do pionu;
2. stopień czegoś, faza rozwoju;
3. kondygnacja, piętro;
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) położenie, układ czegoś względem jakiejś płaszczyzny
(1.2) stan zaawansowania czegoś, faza rozwoju
(1.3) stopień wykształcenia osoby, stan czyjejś kultury, wiedzy
(1.4) wartość jakiejś mierzalnej wielkości
(1.5) kondygnacja budynku
(1.6) etap gry komputerowej
Wiktionary
Poziom (płaszczyzna pozioma) – płaszczyzna prostopadła do kierunku działania siły ciężkości na powierzchni ciała niebieskiego lub w jej pobliżu.
W geofizyce rozróżnia się poziom jako płaszczyznę, a powierzchnia prostopadłą do kierunku pola grawitacyjnego Ziemi nazywa się geoidą.
Wikipedia
(1.3) Człowiek na poziomie nigdy nie da odczuć prostaczkowi swojej przewagi intelektualnej.
(1.4) Według ekonomistów złoty może do końca tygodnia zejść poniżej poziomu 3,86 za euro.
(1.6) Gracz musi doprowadzić bohatera do końca poziomu.
Wiktionary
IPA: ˈpɔʑɔ̃m, AS: poźõm
Wiktionary
rzecz. poziomica ż., poziomnica ż., poziomowanie n., wypoziomowanie n.
czas. poziomować ndk., wypoziomować dk.
przym. poziomy
przysł. poziomo
Wiktionary
(1.1) stopień
(1.5) kondygnacja, piętro
(1.6) etap
Wiktionary
plusknia poziomczak - gatunek pluskwiaka z rodziny tarczówkowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: poziomka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: poziomka
Wiktionary
IPA: ˌpɔʑɔ̃ˈmɛt͡ʃka, AS: poźõmečka
Wiktionary
rzecz. poziomka
przym. poziomkowy
Wiktionary
1. linia na mapie łącząca punkty o jednakowej wysokości względem przyjętego poziomu odniesienia; izohipsa, warstwica
2. przyrząd wyznaczający poziome położenie płaszczyzn; poziomnica, libella, waserwaga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. przyrząd do wyznaczania poziomu lub pionu;
(1.2) kartogr. linia na mapie łącząca punkty znajdujące się na tym samym poziomie;
Wiktionary
Poziomica (również poziomnica, waserwaga) utożsamiana czasem niezbyt precyzyjnie z libellą – przyrząd pomiarowy z wbudowanymi jedną lub wieloma (wtedy pod różnymi kątami) libellami rurkowymi, wykorzystujący siłę grawitacji ziemskiej do wyznaczania (z niewielką dokładnością) poziomości lub pionowości płaszczyzn w budownictwie.
Wikipedia
IPA: ˌpɔʑɔ̃ˈmʲit͡sa, AS: poźõmʹica
Wiktionary
rzecz. poziom m., poziomowanie n., wypoziomowanie n., poziomość ż., poziomnica ż.
czas. poziomować ndk., wypoziomować dk.
przym. poziomy, poziomowy
przysł. poziomo
Wiktionary
(1.1) libella, łata; gw-pl|Górny Śląsk|waserwoga, waserwaśka., reg. pozn. waserwaga, mądre drzewo.
(1.2) warstwica, izohipsa
Wiktionary
roślina z rodziny różowatych występująca w kilku gatunkach o jadalnych, czerwonych owocach; owoc tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Fragaria|ref=tak., roślina o jadalnych, czerwonych owocach podobnych do truskawek, tylko mniejszych, rosnąca dziko, przeważnie w lasach, także uprawiana w ogrodach;
(1.2) spoż. kulin. owoc poziomki (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Wiem, pamiętam, ty lubiłeś poziomki. / Pełną garścią wybierałeś z koszyka. / W tamtym lesie, gdzie gałęzie się plączą, / gdzie się drzewo z drugim drzewem dotyka.
Wiktionary
IPA: pɔˈʑɔ̃mka, AS: poźõmka
Wiktionary
rzecz. poziomkówka ż.
:: zdrobn. poziomeczka ż.
przym. poziomkowy, poziomkówkowy
Wiktionary
(1.1) lud. czerwona jagoda, podziemka
(1.2) reg-pl|Poznań|czerwone jagody.
Wiktionary
Chruścina jagodna, chróścina jagodna, poziomkowiec, poziomkowe drzewo, drzewo truskawkowe (Arbutus unedo L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Rośnie w regionie śródziemnomorskim, w zachodniej Europie i Azji.
Wikipedia
krasopani poziomkówka - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący poziomek (krzaków i owoców)
(1.2) przyrządzony z poziomek, z dodatkiem poziomek
(1.3) mający kolor dojrzałego owocu poziomki, czerwony
Wiktionary
IPA: ˌpɔʑɔ̃mˈkɔvɨ, AS: poźõmkovy
Wiktionary
rzecz. poziomka ż., poziomeczka ż.
Wiktionary
przyrząd wyznaczający poziome położenie płaszczyzn; poziomica, libella, waserwaga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. poziomica.
Wiktionary
Poziomica (również poziomnica, waserwaga) utożsamiana czasem niezbyt precyzyjnie z libellą – przyrząd pomiarowy z wbudowanymi jedną lub wieloma (wtedy pod różnymi kątami) libellami rurkowymi, wykorzystujący siłę grawitacji ziemskiej do wyznaczania (z niewielką dokładnością) poziomości lub pionowości płaszczyzn w budownictwie.
Wikipedia
IPA: ˌpɔʑɔ̃mʲˈɲit͡sa, AS: poźõmʹńica
Wiktionary
rzecz. poziomica ż., poziom mrz.
przysł. poziomo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) równolegle do podłoża
(1.2) przen. bez polotu
Wiktionary
(1.1) Napisy zostały umieszczone poziomo na tle błękitnego nieba.
Wiktionary
rzecz. poziom mrz., poziomica ż., poziomnica ż., poziomomierz mrz., poziomość ż., poziomowanie n., poziomowskaz mrz., wypoziomowanie n.
czas. poziomować ndk., wypoziomować dk.
przym. poziomy, poziomowy
Wiktionary
(1.1) książk. horyzontalnie
(1.2) pospolicie
Wiktionary
miernik poziomu z urządzeniem do samoczynnego zapisu poziomu w funkcji częstotliwości; hipsograf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co poziome
Wiktionary
przym. poziomy
rzecz. poziomica ż.
przysł. poziomo
Wiktionary
ustawiać coś poziomo, wyznaczać poziom czegoś
SJP.pl
Poziomowskaz – urządzenie pomiarowe przeznaczone do ciągłego pomiaru lub monitorowania poziomu cieczy lub materiałów sypkich. Spotykanych jest kilkadziesiąt typów rozwiązań poziomowskazów wykorzystujących wiele zjawisk fizycznych jako zasadę działania. Najpopularniejsze metody pomiaru lub sygnalizacji poziomu to:
Wikipedia
1. równoległy do podstawy;
2. przestarzale: przeciętny, pospolity, przyziemny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) prostopadły do kierunku siły grawitacji
Wiktionary
(1.1) Gdyby podłoga była pozioma, to śrubokręt nie wtoczyłby się pod szafę.
Wiktionary
IPA: pɔˈʑɔ̃mɨ, AS: poźõmy
Wiktionary
rzecz. poziom mrz., poziomica ż., poziomość ż.
czas. poziomować ndk., wypoziomować dk.
przysł. poziomo
Wiktionary
(1.1) horyzontalny
Wiktionary
występujący po zjednoczeniu, wywołany przez zjednoczenie
SJP.pl
zlepić wiele rzeczy lub zlepić coś w wielu miejscach
SJP.pl
wykonać sumowanie
SJP.pl
pozmagać się - powalczyć z jakimiś przeciwnościami
SJP.pl
1. zmarznąć jeden po drugim;
2. pozamieniać się w lód
SJP.pl
skrót od: poznański
SJP.pl
skrót
(1.1) = poznański
Wiktionary
rzecz. Poznań mrz.
przysł. poznańsko
przym. poznański
Wiktionary
1. zdobyć wiadomości o czymś;
2. doświadczyć czegoś, przekonać się o czymś;
3. rozpoznać kogoś, coś po indywidualnych cechach;
4. zawrzeć znajomość z kimś; przedstawić kogoś komuś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. poznawać)
(1.1) zdobyć wiedzę o czymś zwłaszcza poprzez bezpośrednie doświadczenie
(1.2) nawiązać znajomość z kimś
(1.3) rozpoznać kogoś lub coś
(1.4) domyślić się czegoś, przejrzeć kogoś
(1.5) zapoznać kogoś z kimś
czasownik zwrotny dokonany poznać się (ndk. poznawać się)
(2.1) zawrzeć znajomość
(2.2) dojść do dogłębnej wzajemnej znajomości
(2.3) właściwie kogoś lub coś ocenić
(2.4) rozpoznać się wzajemnie
Wiktionary
(2.3) — Co mnie jednak dziwi najmocniej, — prawiła — to okoliczność, że na podobnych lalkach nie poznają się mężczyźni. Dla żadnej kobiety, począwszy od Wąsowskiej, kończąc na mojej pokojówce, nie jest to sekret, że w Ewelinie nie zbudził się jeszcze ani rozum, ani serce; wszystko w niej śpi…
Wiktionary
IPA: ˈpɔznat͡ɕ, AS: poznać
Wiktionary
czas. znać, rozpoznawać, zaznajomić
rzecz. poznanie n., znajomość ż., znawstwo n., zapoznanie n.
przysł. poznawczo
przym. poznawczy
Wiktionary
1. dawniej: znak, objaw, oznaka;
2. w związku frazeologicznym: zmienić się nie do poznaki - zmienić się całkowicie, zmienić się tak, że trudno coś czy kogoś poznać
SJP.pl
1. zdobyć wiadomości o czymś;
2. doświadczyć czegoś, przekonać się o czymś;
3. rozpoznać kogoś, coś po indywidualnych cechach;
4. zawrzeć znajomość z kimś; przedstawić kogoś komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, stolica Wielkopolski;
Wiktionary
Poznań (niem. Posen, łac. Posnania) – miasto na prawach powiatu w zachodniej Polsce, położone na Pojezierzu Wielkopolskim, nad rzeką Wartą, u ujścia Cybiny. Historyczna stolica Wielkopolski, od 1999 r. siedziba władz województwa wielkopolskiego i powiatu poznańskiego.
Wikipedia
(1.1) Dwa lata temu przeprowadziłem się z Warszawy do Poznania.
Wiktionary
IPA: ˈpɔznãɲ, AS: poznãń
Wiktionary
rzecz. Poznanianin mos., Poznaniak mos., Poznański mos., poznaniak m., poznanianin mos., poznanianka ż., poznańczyk mos., Poznańskie n., poznańskość ż., posnaniana nmos.
przym. poznański, podpoznański
skr. pozn.
przysł. poznańsko
Wiktionary
(1.1) peryfr. gród Przemysła
Wiktionary
potocznie o poznanianinie (mieszkańcu Poznania); poznaniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. mieszkaniec Poznania
Wiktionary
Pociąg Pancerny „Poznańczyk” (Nr 11 od 1918 do 1921, Nr 9 od 1921 do 1939, Nr 12 w 1939) – polski pociąg pancerny z okresu powstania wielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej, a po ponownej mobilizacji, II wojny światowej.
Wikipedia
IPA: pɔˈznãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: poznãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Poznanianin mos., Poznaniak mos., poznanianin m., poznanianka ż., poznaniak m., poznaniaczka ż., Poznań m., poznańskość ż.
przym. poznański
Wiktionary
(1.1) poznanianin; pot. poznaniak, pyra
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od poznaniak
Wiktionary
rzecz. poznaniak m.
Wiktionary
potocznie o poznanianinie (mieszkańcu Poznania); poznańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Poznańskiego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔˈznãɲak, AS: poznãńak
Wiktionary
rzecz. Poznań m., Poznańskie n., poznanianin m., poznanianka ż., poznańczyk m., poznaniak m., Poznanianin m., Poznanianka ż., poznańskość ż.
przym. poznański
Wiktionary
(1.1) Poznanianin
Wiktionary
mieszkaniec Poznania; potocznie: poznaniak, poznańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Poznańskiego
Wiktionary
IPA: ˌpɔznãˈɲä̃ɲĩn, AS: poznãńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Poznań m., Poznańskie n., poznanianin m., poznanianka ż., poznańczyk mos., poznaniak mos., Poznaniak m., poznańskość ż.
:: fż. Poznanianka ż.
przym. poznański
Wiktionary
(1.1) Poznaniak
Wiktionary
mieszkanka Poznania; poznanka (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Poznania
(1.2) kobieta pochodząca z Poznania, urodzona w Poznaniu
Wiktionary
IPA: ˌpɔznãˈɲãnka, AS: poznãńãnka
Wiktionary
rzecz. Poznań m., Poznaniak m., poznaniak m., Poznanianin m., Poznanianka m., poznańczyk m., Poznańskie n., posnaniana nmos., poznańskość ż.
:: fm. poznanianin m.
przym. poznański, podpoznański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poznać.
Wiktionary
Poznanie – termin filozoficzny oznaczający odkrywanie (przedmiotu czy zagadnienia). Poznanie najczęściej dotyczy bytu, zjawiska lub konkretnych zagadnień filozoficznych. Teoria poznania jako zagadnienie filozoficzne jest dziś rozwijana przez teologów i filozofów w ramach działu filozofii o nazwie epistemologia.
Wikipedia
czas. poznać
rzecz. znawstwo n., zapoznanie n.
przysł. poznawczo
przym. poznawczy
Wiktionary
potocznie o mieszkance Poznania; poznanianka
SJP.pl
przymiotnik od: Poznań, Poznańskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Poznaniem, dotyczący Poznania
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Poznania lub poznaniaków, mający cechy lub właściwości przypisywane Poznaniowi lub poznaniakom
Wiktionary
osoby o nazwisku Poznański:
Wikipedia
(1.1) Kornel przywiózł poznańskie smakołyki.
Wiktionary
IPA: pɔˈznãj̃sʲci, AS: poznãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Poznanianin mos., Poznaniak mos., poznańskość ż., poznaniak m., poznanianka ż., poznanianin m., poznańczyk m., Poznań m., Poznańskie n., posnaniana nmos.
przym. podpoznański
przysł. poznańsko
skr. pozn.
Wiktionary
(1.1) skr. pozn.
(2.1) skr. pozn.
Wiktionary
przymiotnik od: Poznań, Poznańskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) województwo poznańskie, region poznański
Wiktionary
Poznańskie – region etnograficzny w zachodniej Polsce, na Pojezierzu Wielkopolskim i Nizinie Południowowielkopolskiej, w dorzeczu środkowej i dolnej Warty; zachodnia część Wielkopolski właściwej, na wschodzie granicząca z Kaliskiem.
Wikipedia
(1.1) Nasi rozbili w Poznańskiem sto czołgów, siedemdziesiąt samolotów strącono.
Wiktionary
IPA: pɔˈznãj̃sʲcɛ, AS: poznãĩ ̯sʹḱe
Wiktionary
rzecz. poznanianin mos., poznaniak mos., poznańskość ż., poznanianka ż., Poznań mrz., Poznanianin mos., Poznanianka ż., Poznaniak mos., Poznańczyk mos., Poznański mos., Poznańska ż.
przym. poznański
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób poznański, po poznańsku
Wiktionary
(1.1) Zaszlochała na widok poznańsko wyglądających dachów kamieniczek.
Wiktionary
rzecz. Poznań mrz.
przym. poznański
skr. pozn.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół cech charakterystycznych dla Poznania i poznaniaków
Wiktionary
IPA: pɔˈznãj̃skɔɕt͡ɕ, AS: poznãĩ ̯skość
Wiktionary
rzecz. Poznań, Poznaniak, poznaniak, Poznanianin, poznanianin, Poznanianka, poznanianka, poznańczyk, Poznańskie
przym. poznański, podpoznański
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) dowiadywać się w wyniku doświadczenia lub obserwacji
(1.2) przekonywać się o czymś lub doświadczać czegoś
(1.3) nauczyć się czegoś
(1.4) domyślać się lub zauważać coś
(1.5) rozpoznawać coś po konkretnych cechach lub właściwościach
(1.6) rozpoczynać z kimś znajomość
(1.7) umożliwiać komuś znajomość z kimś drugim
Wiktionary
(1.1) W lipcu adepci taternictwa poznawali rozmaite warianty wejść na Świnicę.
(1.2) Poznawali, czym są jej humory, spędzając z nią odrobinę czasu każdego dnia.
(1.3) Poznawałem grę na akordeonie, gdy miałem osiem lat.
(1.4) Poznawał jej pragnienia, bo uwidoczniały się one na jej obolałej twarzy.
(1.5) Poznawała go zawsze po tym jego charakterystycznym stąpaniu.
(1.6) Morderca poznawał swoje ofiary przypadkowo.
(1.7) Będę poznawał cię z nimi jeden po drugim, gdy tylko zaczną przychodzić.
Wiktionary
czas. uznawać, znać, rozpoznawać, zaznajomić
rzecz. znajomość ż., poznawanie n., znawstwo n., zapoznanie n.
przysł. poznawczo
przym. poznawczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) możliwość zrozumienia, poznania czegoś lub kogoś
Wiktionary
dający się poznać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poznawać.
Wiktionary
czas. poznawać ndk.
rzecz. znawstwo n.
przysł. poznawczo
przym. poznawczy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób poznawczy
Wiktionary
rzecz. poznanie n., poznawanie n.
czas. poznać dk., poznawać ndk.
przym. poznawczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co poznawcze
Wiktionary
przym. poznawczy
Wiktionary
związany ze zdobywaniem wiadomości o czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący poznania, zdobywania wiedzy o czymś
Wiktionary
(1.1) Geografia poznawcza próbuje odpowiedzieć na pytania typu: Dlaczego Kopenhaga jest postrzegana jako centrum, skoro miasto jest fizycznie i geograficznie położone na peryferiach?
Wiktionary
rzecz. poznanie n., poznawanie n., poznawczość ż. dysonans poznawczy (n)
czas. poznać dk., poznawać ndk.
przysł. poznawczo
Wiktionary
(1.1) kognitywny
Wiktionary
potocznie: dosyć późny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. dziecko urodzone po terminie prawidłowego rozwiązania ciąży
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) łow. młody cietrzew
Wiktionary
Poźniak – nazwisko rozpowszechnione w Polsce i na Białorusi (według polskiej transkrypcji z języka białoruskiego: Pazniak lub Paźniak, z języka rosyjskiego: Pozniak).
Także herb szlachecki.
Wikipedia
rzecz. spóźnianie n., spóźnienie n., spóźnialski m., spóźnialska ż., późność ż., opóźnianie n., opóźnienie n.
czas. spóźniać ndk., spóźnić dk., spaźniać ndk., opóźniać ndk., opóźnić dk.
przym. późny
przysł. późno
Wiktionary
o zegarku: spóźniać się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: późno
SJP.pl
przysłówek
(1.1) stopień wyższy od późno
(1.2) potem, następnie
Wiktionary
(1.1) Często robimy lub mówimy rzeczy, których później żałujemy.
Wiktionary
IPA: ˈpuʑɲɛ̇j, AS: puźńėi ̯
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: późny
SJP.pl
poniknąć; o wielu osobach, rzeczach:
1. stać się niewidocznym, przestać istnieć;
2. podziać się nie wiadomo gdzie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
taki, który następuje zaraz po żniwach, stanowi następstwo żniw (np. okres pożniwny) lub pozostaje po żniwach (np. uprawy pożniwne); pożniwowy
SJP.pl
taki, który następuje zaraz po żniwach, stanowi następstwo żniw (np. okres pożniwowy) lub pozostaje po żniwach (np. uprawy pożniwowe); pożniwny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) pod koniec jakiegoś czasu lub okresu
(1.2) po upływie czasu dłuższego niż zwykle lub niż oczekiwano
(1.3) wieczorem lub w nocy
(1.4) będąc w stosunkowo zaawansowanym wieku
Wiktionary
(1.1) Zabrałeś się do tego zbyt późno. Już nie zdążysz oddać tego na czas.
(1.2) Napiszę później.
Wiktionary
IPA: ˈpuʑnɔ, AS: puźno
Wiktionary
rzecz. późniak mzw./mos., późność ż., spóźnienie n., opóźnienie n.
czas. opóźnić dk., opóźniać ndk.
przym. późny, opóźniony
temsłow. późno-
Wiktionary
(1.3) nocą
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na późną, końcową fazę okresu nazwanego drugim członem złożenia
Wiktionary
(1.1) Cennym zabytkiem kościoła jest późnorenesansowy ołtarz wykonany z marmuru.
Wiktionary
IPA: ˈpuʑnɔ, AS: puźno
Wiktionary
rzecz. późność ż., spóźnienie n., opóźnienie n.
czas. późnić się
przym. późny, opóźniony
przysł. późno
Wiktionary
należący do okresu późnego antyku, pochodzący z okresu późnego antyku
SJP.pl
należący do okresu późnego gotyku, pochodzący z okresu późnego gotyku (od XV do początku XVI wieku)
SJP.pl
odnoszący się do późnego klasycyzmu
SJP.pl
związany z późnym latem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. paleont. związany z późnym mezozoikiem, występujący w późnym mezozoiku lub pochodzący z tego okresu
Wiktionary
(1.1) Geologia badanego obszaru charakteryzuje się występowaniem późnomezozoicznych skał wulkanicznych.
(1.1) Z tej głębokości, pod naciskiem warstw nadległych, dyslokacjami późnomezozoicznymi lub trzeciorzędowymi sól przedziera się w wielu miejscach ku górze w postaci wielkich pni lub słupów o mocno skomplikowanej budowie.
Wiktionary
IPA: ˌpuʑnɔ̃mɛzɔzɔˈjit͡ʃnɨ, AS: puźnõmezozoi ̯ičny
Wiktionary
dotyczący późnego popołudnia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z późnym popołudniem, charakterystyczny dla późnego popołudnia
Wiktionary
(1.1) Pan Oliwier potwierdził nasz późnopopołudniowy wypad do Katowic.
(1.1) Imprezy późnopopołudniowe cieszą się największą popularnością.
Wiktionary
należący do okresu późnego renesansu, pochodzący z okresu późnego renesansu
SJP.pl
odnoszący się do późnego romantyzmu
SJP.pl
osoba, której talent ujawnia się później niż u innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co późne; cecha tych, którzy są późni
Wiktionary
przym. późny
przysł. późno
temsłow. późno-
rzecz. późniak mzw./mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący z późnego średniowiecza, związany z późnym średniowieczem, dotyczący późnego średniowiecza
Wiktionary
(1.1) Na fresku w pałacu papieskim widniała późnośredniowieczna mapa świata.
Wiktionary
przym. średniowieczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący z późnej starożytności, związany z późną starożytnością, dotyczący późnej starożytności
Wiktionary
(1.1) Przede wszystkim zaś późnostarożytne pojęcie filozofa wytworzyło się pod wpływem cyników. "Prawdziwy filozof" miał ich rysy; był ubogi, a szczęśliwy.
Wiktionary
przym. starożytny
Wiktionary
(1.1) późnoantyczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. pochodzący z końcowego okresu osadnictwa słowiańskiego
Wiktionary
przym. słowiański, pansłowiański
Wiktionary
1. o porach dnia, roku, życia: końcowy
2. tyle co: spóźniony
3. będący kimś lub czymś w przyszłości
4. występujący potem
5. o roślinach: powoli rosnący, dojrzewający; późno siany, sadzony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w końcowej fazie, w jednym z ostatnich stadiów
(1.2) następujący po relatywnie dłuższym czasie niż to zwykle bywa
(1.3) przeszły, ale najmniej oddalony od teraźniejszości
(1.4) o kwiatach, warzywach, owocach późno dojrzewający, kwitnący
(1.5) o roślinach późno siany, sadzony
(1.6) zrealizowany przez osobę lub osoby w zaawansowanym wieku
(1.7) (tylko w stopniu wyższym: późniejszy) będący w przyszłości innym, niż poprzednio; przyszły
(1.8) (tylko w stopniu wyższym: późniejszy) następujący po czymś, co miało miejsce wcześniej; dalszy
Wiktionary
(1.1) Była późna noc, a on jeszcze ciągle siedział przy komputerze.
(1.2) Często podczas grupowych wycieczek jada się późny obiad, nazywany obiadokolacją, czyli obiad jedzony w porze kolacji.
(1.6) Późne macierzyństwo to dzisiaj codzienność. Ciągle się słyszy w telewizji, że kobiety po sześćdziesiątce rodzą zdrowe dzieci.
(1.8) Palcowanie, napisane w nutach, jest najczęściej elementem późniejszym, dopisanym przez redaktora.
Wiktionary
IPA: ˈpuʑnɨ, AS: puźny
Wiktionary
rzecz. późniak mzw./mos., późność ż., spóźnienie n., opóźnienie n.
czas. późnić się
przym. opóźniony
przysł. późno
temsłow. późno-
Wiktionary
(1.7) przyszły, in spe
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. poubierać
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. poubierać buty
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nakarmić wszystkie zwierzęta
Wiktionary
1. wielki ogień, wielki pożar;
2. przenośnie: dramatyczne wydarzenia, zwykle działania wojenne, niosące wielkie zniszczenia i cierpienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wielki ogień szerzący się na znacznej przestrzeni, wielki pożar
Wiktionary
Wikipedia
czas. żec
Wiktionary
zewnętrzny, mylący wygląd czegoś, powierzchowne, łudzące wrażenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co jest widoczne na zewnątrz, nierzadko udane
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. uwaga
(1.3) stpol. wygląd
Wiktionary
(1.1) Kaśka wydaje się być radosna, ale to tylko pozory. Śmierć przyjaciela bardzo ją przybiła.
(1.2) Dej se pozór. → Uważaj.
Wiktionary
IPA: ˈpɔzur, AS: pozur
Wiktionary
rzecz. pozornik mzw., pozorność ż., pozoracja ż., pozoranctwo n., pozorant m., pozorantka ż., pozorowanie n., upozorowanie n.
czas. pozorować ndk., upozorować dk.
przym. pozorny, pozoracyjny
przysł. pozornie, pozoracyjnie
Wiktionary
(1.1) symulacja, udawanie, płaszczyk, pretekst, mina
Wiktionary
stwarzanie złudzenia, pozorów czegoś
SJP.pl
dotyczący pozoracji
SJP.pl
człowiek, który udaje, symuluje; symulant, udawacz, pozer
SJP.pl
przysłówek
(1.1) sprawiając wrażenie prawdziwego
Wiktionary
rzecz. pozornik mzw., pozoranctwo n., pozorant mos., pozorantka ż., pozorowanie n., pozór mrz., upozorowanie n.
czas. pozorować ndk., upozorować dk.
przym. pozorancki, pozorny
Wiktionary
(1.1) na pierwszy rzut oka, na pozór, niby, niczym, podobno, ponoć, rzekomo, widać, z pozoru
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pozornie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Trachys|Fabricius|ref=tak., chrząszcz z rodziny bogatkowatych
Wiktionary
Pozornik (Trachys) – rodzaj chrząszczy z rodziny bogatkowatych i podrodziny Agrilinae. Obejmuje około 640 opisanych gatunków.
Wikipedia
(1.1) Spod liścia wygramolił się błyszczący pozornik i zaczął czyścić swe czułki.
Wiktionary
rzecz. pozór mrz., pozorność ż., pozorowanie n.
czas. pozorować ndk., upozorować dk., zapozorować dk.
przym. pozorny
przysł. pozornie
Wiktionary
cecha czegoś sprawiającego wrażenie prawdziwego; złudność, iluzoryczność, ułudność
SJP.pl
niebędący tym, czym się wydaje
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieprawdziwy, ale sprawiający wrażenie prawdziwego
(1.2) stpol. okazały
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ostrożny
Wiktionary
(1.1) Jako specjalista w zakresie pozornych przeżyć idol zachęca innych do utożsamienia się z życiem pozornym i płytkim.
Wiktionary
IPA: pɔˈzɔrnɨ, AS: pozorny
Wiktionary
rzecz. pozornik mzw., pozór m., pozorność ż., pozoracja ż., pozoranctwo n., pozorant m., pozorantka ż., pozorowanie n., upozorowanie n.
czas. pozorować ndk., upozorować dk.
przym. pozoracyjny
przysł. pozornie, pozoracyjnie
Wiktionary
(1.1) fałszywy, iluzoryczny, nierealny, nierzeczywisty, rzekomy, sztuczny, trefny, złudny
Wiktionary
tworzyć pozory czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozorować.
Wiktionary
rzecz. pozornik mzw., upozorowanie n., pozór m., pozorność ż., pozoracja ż., pozoranctwo n., pozorant m., pozorantka ż.
czas. pozorować ndk., upozorować dk.
przym. pozorny, pozoracyjny
przysł. pozornie, pozoracyjnie
Wiktionary
(1.1) markowanie, fingowanie
Wiktionary
tworzyć pozory czegoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zewnętrzny, mylący wygląd czegoś, powierzchowne, łudzące wrażenie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. pozostawać)
(1.1) dokonany od|pozostawać.
Wiktionary
IPA: pɔˈzɔstat͡ɕ, AS: pozostać
Wiktionary
rzecz. pozostanie n., pozostałość
przym. pozostały
czas. postawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozostać.
Wiktionary
czas. postawić, pozostać dk.
przym. pozostały
rzecz. pozostałość ż.
Wiktionary
o wielu osobach: zostać w jakimś miejscu
SJP.pl
czasownik (dk. pozostać)
(1.1) zostać w jakimś miejscu, nie ruszać się skądś
(1.2) być dalej takim samym, bez zmian; nie zmieniać się
(1.3) być częścią czegoś; pozostałością, resztą po czymś lub kimś
Wiktionary
(1.1) Jeśli na ciało nie działa żadna siła lub siły działające równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzɔˈstavat͡ɕ, AS: pozostavać
Wiktionary
rzecz. pozostawanie n., pozostałość
czas. zostawać, postawić
przym. pozostały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozostawać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzɔstaˈvãɲɛ, AS: pozostavãńe
Wiktionary
rzecz. pozostałość
czas. postawić, pozostawać ndk.
przym. pozostały
Wiktionary
zostawić wiele czegoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) zostawiać tak jak jest; nie zmieniać
Wiktionary
(1.1) Po godzinie prowadzimy bezapelacyjnie, pozostawiając konkurentów poza rufą.
(1.1) Gdziekolwiek ów człowiek szedł, pozostawiał podwójne ślady stóp.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzɔˈstavʲjät͡ɕ, AS: pozostavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. pozostawianie n., pozostawienie
czas. pozostawić, zostawiać, postawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozostawiać.
Wiktionary
czas. postawić, pozostawić, pozostawiać ndk.
rzecz. pozostawienie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. pozostawiać)
(1.1) zob. pozostawiać.
Wiktionary
rzecz. pozostawianie n., pozostawienie n.
czas. postawić, pozostawiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, co zostało w danym miejscu po czymś
Wiktionary
(1.1) Pomimo dysponowania najnowocześniejszymi przyrządami, przez dłuższy czas nie mogli znaleźć pozostałości po wraku.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzɔˈstawɔɕt͡ɕ, AS: pozostau̯ość
Wiktionary
rzecz. pozostawanie n., pozostanie n., pozostałek m., pozostałka ż.
czas. pozostawać ndk., pozostać dk.
przym. pozostały, pozostałościowy
Wiktionary
(1.1) resztka
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) ims. od pozostać; taki, który pozostał
przymiotnik relacyjny
(2.1) taki, który nie należy do grupy; stanowiący resztę
Wiktionary
(2.1) Ten mały egoista sam zjadł wszystkie ciastka nie myśląc o pozostałych dzieciach.
(2.1) Okolicę dworca oświetlała wieczorem tylko jedna latarnia, wszystkie pozostałe były zepsute.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzɔˈstawɨ, AS: pozostau̯y
Wiktionary
rzecz. pozostałość ż., pozostałek m., pozostałka ż., pozostanie n., pozostawanie n.
czas. pozostać dk., pozostawać ndk.
przym. pozostałościowy
Wiktionary
(2.1) inny
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pootwierać
Wiktionary
1. słuzyć jako model malarzowi, fotografowi, rzeźbiarzowi itp.;
2. udawać kogoś, coś, zachowywać się sztucznie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przyjmować nieruchomą pozycję do zdjęcia lub obrazu
(1.2) udawać kogoś, kim się nie jest
Wiktionary
IPA: pɔˈzɔvat͡ɕ, AS: pozovać
Wiktionary
rzecz. pozowanie n., pozer m., pozerka ż., pozerstwo n., poza ż.
czas. upozować dk.
przym. pozerski, pozowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzɔˈvãɲɛ, AS: pozovãńe
Wiktionary
czas. pozować
rzecz. pozer mos.
Wiktionary
zdjęcie pozowane, fotografia pozowana - zdjęcie, fotografia, do których ktoś przybrał odpowiednią pozę
SJP.pl
Wikipedia
taki, który pożółciał
SJP.pl
nabrać żółtego koloru; zżółknąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) nabrać żółtego koloru
Wiktionary
(1.1) Wszystkie ściany wyklejono dużymi kserograficznymi powiększeniami kartek ze starej encyklopedii Larousse'a. Większość już pożółkła, ale znakomicie komponuje się z czarnym jak smoła sufitem i drewnianym rusztowaniem.
Wiktionary
przym. pożółkły, żółciuchny, żółtawy, żółty
czas. żółknąć
temsłow. żółto-
rzecz. żółty n.
Wiktionary
(1.1) zżółknąć; daw. pożółcieć
Wiktionary
rzadko: taki, który nabrał żółtego koloru; zżółkły, pożółkły, zżółknięty
SJP.pl
taki, który nabrał żółtego koloru; zżółkły, zżółknięty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który nabrał żółtego koloru
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od pożółknąć
Wiktionary
(1.1) Znany był z tego, że pali nieustannie, jego nieduża, ciemna głowa zawsze była spowita chmurką dymu, palce miał pożółkłe od nikotyny, cerę bladą, głos często zachrypnięty.
(1.1) Niełatwo odczytać pożółkły rękopis, zwłaszcza w tych miejscach, gdzie autor pośpiesznie kreślił zdania.
Wiktionary
czas. pożółknąć dk.
Wiktionary
(1.1) zżółkły, zżółknięty
Wiktionary
stanowiący pozostałość po żołnierzach, szczególnie po ośrodkach wojskowych (np. strzelnica pożołnierska) lub działaniach zbrojnych
SJP.pl
1. taki, który się pozrastał;
2. łysostopek pozrastany - gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
zrosić po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. o zwierzętach, także z pogardą lub żartobliwie o ludziach: zjeść coś łapczywie, a o niektórych przedmiotach: pochłonąć olbrzymie ilości czegoś;
2. pożreć się: o zwierzętach: pożreć wzajemnie jedno drugie, a o ludziach: pokłócić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pożerać)
(1.1) dokonany od|pożerać.
Wiktionary
rzecz. pożarcie n., żarcie n., pożeracz mzw./mos.
czas. pożerać ndk.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zrobić kilka rzeczy
Wiktionary
o grupie osób: zejść z konia, motoru lub innego pojazdu
SJP.pl
1. żując, rozdrobnić; zżuć, przeżuć;
2. żuć przez pewien czas
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. o wielu ludziach poumierać
Wiktionary
(1.1) Ci starzi pozumiyrali, a młodzi tego nie pamiyntajóm. → Starzy poumierali, a młodzi nie pamiętają.
Wiktionary
zużyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. wezwać kogoś do stawienia się na procesie w charakterze oskarżonego lub świadka;
2. wnieść do sądu skargę przeciwko komuś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pozywać)
(1.1) zob. pozywać.
czasownik przechodni dokonany
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zaprosić
Wiktionary
(1.1) Uznała, że zaniżyli jej wyniki z matury i pozwała komisję.
Wiktionary
IPA: ˈpɔzvat͡ɕ, AS: pozvać
Wiktionary
rzecz. pozwany m., pozew mrz., pozwanie n., pozywanie n.
czas. pozywać ndk., przypozwać dk., przypozywać ndk., dopozwać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. pozwolić)
(1.1) zgadzać się, aby ktoś mógł coś zrobić
(1.2) umożliwiać, sprawiać, że coś staje się możliwe, wykonalne
Wiktionary
(1.1) Mama nie pozwala mi wracać tak późno.
(1.2) Ten kurs pozwala nabrać biegłości w obsłudze komputera.
Wiktionary
IPA: pɔˈzvalat͡ɕ, AS: pozvalać
Wiktionary
rzecz. pozwolenie n., pozwalanie n.
Wiktionary
(1.1) zezwalać, przyzwalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozwalać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzvaˈlãɲɛ, AS: pozvalãńe
Wiktionary
czas. pozwalać ndk., pozwolić dk.
rzecz. pozwolenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozwalniać.
Wiktionary
czas. pozwalniać dk.
temsłow. wolno-
przym. wolny
Wiktionary
1. wezwać kogoś do stawienia się na procesie w charakterze oskarżonego lub świadka;
2. wnieść do sądu skargę przeciwko komuś
SJP.pl
1. wezwać kogoś do stawienia się na procesie w charakterze oskarżonego lub świadka;
2. wnieść do sądu skargę przeciwko komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozwać.
Wiktionary
rzecz. pozywanie n., pozew m., pozwany m., pozewne n.
czas. pozwać dk., pozywać ndk.
Wiktionary
1. wezwać kogoś do stawienia się na procesie w charakterze oskarżonego lub świadka;
2. wnieść do sądu skargę przeciwko komuś
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: pozwać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) praw. osoba, przeciw której wniesiono pozew lub wytoczono powództwo
Wiktionary
Pozwany (łac. reus) — strona bierna procesu cywilnego, przeciwko której skierowane zostało powództwo.
Wikipedia
(2.1) Pozwany zeznał, że powódka umyślnie go sprowokowała.
Wiktionary
IPA: pɔˈzvãnɨ, AS: pozvãny
Wiktionary
rzecz. pozew mrz.
:: fż. pozwana ż.
czas. pozwać dk., pozywać ndk.
Wiktionary
pozwierzać się - poopowiadać komuś swoje tajemnice
SJP.pl
poopuszczać ku dołowi
SJP.pl
1. zwiać po kolei, wiele razy;
2. potocznie: szybko uciekać przez pewien czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgoda na coś lub uprawnienie dotyczące jakiejś czynności lub rzeczy
Wiktionary
Pozwolenie w sensie prawnym zwane niekiedy również zezwoleniem to możliwość indywidualnego uchylenia generalnego zakazu podejmowania danej działalności. Uznaje się bowiem, że pewne działalności nie mogą być, z różnych względów, powszechnie dostępne dla wszystkich podmiotów, wymagają one reglamentowania przez państwo (np. pozwolenie na budowę, pozwolenie na broń).
Wikipedia
(1.1) Otrzymałem pozwolenie na broń.
Wiktionary
IPA: ˌpɔzvɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: pozvolẽńe
Wiktionary
czas. pozwalać ndk., zezwalać ndk.
rzecz. pozwalanie n.
Wiktionary
(1.1) zezwolenie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. pozwalać)
(1.1) zob. pozwalać.
Wiktionary
(1.1) - Nie możemy pozwolić na dalszą sowietyzację - oświadczyła któregoś dnia.
Wiktionary
IPA: pɔˈzvɔlʲit͡ɕ, AS: pozvolʹić
Wiktionary
rzecz. pozwalanie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|niechać.
Wiktionary
1. przeżyć pewien czas, pokonując trudności; pociągnąć, poegzystować;
2. spędzić pewien czas, żyjąc w określony sposób;
3. potocznie: funkcjonować przez pewien czas
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) pobyć przy życiu, pozostać przy nim przez pewien czas
(1.2) przeżyć z kimś, pobyć gdzieś, spędzić jakiś okres życia w pewien sposób
(1.3) pot. przeżyć życie szczęśliwie, dostatnio, wykorzystać je ciesząc się jego urokami
(2.2) daw. spożyć coś, zjeść, posilić się
(2.3) daw. użyć czegoś, skorzystać z czegoś; doznać czegoś
Wiktionary
(2.1) Choć liczbą znacznie go przemagali, hetman w jednej bitwie ich pożył i od granic precz przepędził.
(2.1) Ubogi w radę, chociaż strojny w złoto, / Pożywszy drugich, i sam siebie pożył.
(2.2) Skoro pożył już co mu w kuchni dano, tylko nisko skłonił się i bez słowa ich opuścił.
Wiktionary
rzecz. pożywanie n.
czas. pożywić dk.
przym. pożywny
Wiktionary
(2.1) złamać, zniszczyć
(2.2) skonsumować
Wiktionary
1. przeżyć pewien czas, pokonując trudności; pociągnąć, poegzystować;
2. spędzić pewien czas, żyjąc w określony sposób;
3. potocznie: funkcjonować przez pewien czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wspólne życie z kimś
(1.2) obcowanie cielesne dwojga ludzi
(1.3) przest. rodzaj, tryb życia
Wiktionary
Pożycie – wspólnota osób mająca wymiar cielesny, emocjonalny i gospodarczy o charakterze trwałym.
Cielesność pożycia wyraża się w zachowaniach seksualnych, emocjonalność w szczególnym, silnym i pozytywnym zaangażowaniu emocjonalnym do osoby pozostającej we wspólnocie, a gospodarczość we wspólnym dysponowaniu majątkiem partnerów (np. prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego).
W znaczeniu węższym pożycie odnosi się jedynie do sfery cielesnej.
Wikipedia
(1.1) W bliższym pożyciu z ludźmi, których szanował i lubił, był on zawsze pełen prostoty, swobody i naturalności.
(1.2) Nie wyobrażała sobie pożycia dwojga ludzi, gdy już nic ich nie łączy.
(1.3) Z dobrze wychowanego, towarzyskiemu pożyciu oddanego człowieka przemienił się w rozpustnika.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɨt͡ɕɛ, AS: požyće
Wiktionary
(1.1) mieszkanie
(1.2) seks, współżycie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) konkretne ułożenie ludzkiego ciała
(1.2) położenie kogoś lub czegoś w przestrzeni określane za pomocą współrzędnych lub odległości od innych obiektów
(1.3) o urządzeniu: odpowiednie ustawienie działania, tryb działania
(1.4) miejsce w jakimś spisie
(1.5) sport. miejsce zawodnika
(1.6) ranga kogoś w stosunku do innych osób w grupie
(1.7) pot. film, książka
(1.8) ekon. stanowisko kupującego/sprzedającego wobec przewidywanego przez niego przyszłego kursu instrumentu pochodnego wyrażone przez kupno bądź sprzedaż nieposiadanych kontraktów terminowych
(1.9) w warcabach i szach. ułożenie bierek na szachownicy w danym momencie gry
Wiktionary
Pozycja – termin może odnosić się do jednego z następujących pojęć:
Wikipedia
(1.1) Siedzenie w pozycji wyprostowanej pozwala nam swobodniej oddychać.
(1.2) Radar pokazuje pozycję samolotu względem lotniska.
(1.3) To urządzenie musi pracować w pozycji poziomej lub pod kątem maksymalnie 5° (= pięć stopni) do poziomu.
(1.3) Przed włączeniem urządzenia należy sprawdzić, czy włącznik jest w pozycji „0” (= zero).
(1.4) Twoje nazwisko jest na pierwszej pozycji.
(1.4) Niektóre pozycje w tym wykazie są błędne.
(1.5) Ten piłkarz gra na pozycji obrońcy.
(1.5) Jeden z zawodników grający na pozycji skrzydłowego ma ponad 210 cm (= centymetrów) wzrostu.
(1.6) Umacniamy na rynku naszą pozycję lidera.
(1.6) Tomek zastąpi Krzysztofa na pozycji kierownika naszej firmy.
(1.7) Internetowy katalog naszej biblioteki zawiera ponad 10 000 pozycji.
(1.8) Inwestor przeczuwając spadki na jutrzejszej sesji zajął krótką pozycję.
Wiktionary
IPA: pɔˈzɨt͡sʲja, AS: pozycʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. pozycjonowanie n., opozycja ż.
czas. pozycjonować ndk.
przym. pozycyjny
Wiktionary
(1.1) poza, postawa
(1.2) usytuowanie, umiejscowienie, położenie, ustawienie
(1.6) ranga, znaczenie, status
Wiktionary
dobra pozycjonalne - produkty lub usługi, których wartość jest oceniana w stosunku do innych
SJP.pl
1. urządzenie do ułożenia kogoś lub czegoś we właściwej pozycji;
2. nadajnik w pojeździe monitorujący jego pozycję
SJP.pl
Ustawnik pozycyjny (pozycjoner) – urządzenie sterujące stosowane w siłowniku (pneumatycznym, elektrycznym, hydraulicznym).
Wikipedia
1. w informatyce: poprawiać pozycję strony internetowej w wynikach wyszukiwania;
2. w informatyce: rozmieszczać elementy graficzne na stronie internetowej;
3. określać miejsce, w którym znajduje się jakiś obiekt;
4. ustawiać w określonej pozycji;
5. ustalać pozycję firmy lub towaru na rynku w stosunku do konkurencji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) środ. inform. poprawiać pozycję strony internetowej na listach wyników wyszukiwarek internetowych
Wiktionary
rzecz. opozycja ż., pozycjonowanie n., wypozycjonowanie n., pozycja ż.
czas. wypozycjonować dk.
przym. pozycyjny
Wiktionary
pozycjonowanie produktu - działania mające na celu wytworzenie u konsumentów pożądanego przez przedsiębiorstwo wizerunku produktu; plasowanie produktu
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pozycyjne
Wiktionary
przym. pozycyjny
Wiktionary
przymiotnik od: pozycja
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pożyczyć)
(1.1) dawać coś komuś na pewien czas
(1.2) brać coś od kogoś na pewien czas za jego zgodą
(1.3) eufem. ukraść coś komuś, często bez jego wiedzy
Wiktionary
(1.1) Ciągle muszę pożyczać ci temperówkę!
(1.2) Nie mam, sam właśnie pożyczyłem temperówkę od kolegi.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɨt͡ʃat͡ɕ, AS: požyčać
Wiktionary
rzecz. pożyczka ż., pożyczanie n., pożyczenie n.
czas. pożyczyć dk., wypożyczać ndk., wypożyczyć dk.
przym. pożyczkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pożyczać.
Wiktionary
(1.1) Denerwuje mnie to twoje ciągłe pożyczanie pieniędzy od znajomych. Czy nie możesz lepiej gospodarować tym, co masz?
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɨˈt͡ʃãɲɛ, AS: požyčãńe
Wiktionary
rzecz. pożyczka ż.
czas. pożyczać, pożyczyć
przym. pożyczkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pożyczyć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɨˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: požyčẽńe
Wiktionary
czas. pożyczyć, pożyczać
rzecz. pożyczka ż.
Wiktionary
1. danie komuś albo wzięcie od kogoś pieniędzy lub jakichś rzeczy na pewien czas, z zastrzeżeniem zwrotu w określonym terminie;
2. to, co zostało pożyczone;
3. pasmo włosów zaczesane z boku głowy na łysinę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) danie albo wzięcie na pewien czas pieniędzy lub innych dóbr pod warunkiem ich zwrotu w określonym terminie; także. to, co zostało pożyczone;
(1.2) pot. żart. pasmo włosów zaczesane z jednego z boków na część głowy objętej łysiną
(1.3) jęz. wyraz, związek wyrazowy lub struktura składniowa przejęte z innego języka lub wzorowane na nim
Wiktionary
Pożyczka – potocznie operacja polegająca na udzieleniu przez osobę fizyczną lub instytucję określonej kwoty środków pieniężnych lub określonych przedmiotów do dyspozycji pożyczkobiorcy, na czas oznaczony lub nieoznaczony.
Wikipedia
(1.1) Bank udzielił mi pożyczki przy bardzo wysokich odsetkach.
(1.1) Marian wziął tysiąc złotych pożyczki na nowy telefon.
(1.1) Zenek w dwa dni przepuścił całą pożyczkę, z której miał opłacić remont dachu.
(1.2) Mały wąsik pod kulfoniastym nosem poruszył się na boki, a ręka poprawiła błyskawicznie monokl i wygładziła siwiejące baki. Szczupaczyńska dostrzegła, że łysinę zasłaniała pożyczka, finezyjna wprawdzie, lecz dalece niewystarczająca.
(1.3) Słowo „szwagier” to pożyczka z niemieckiego (od słowa „Schwager”).
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɨt͡ʃka, AS: požyčka
Wiktionary
rzecz. pożyczanie n., pożyczenie n., zapożyczenie n.
czas. pożyczyć dk., pożyczać ndk., wypożyczyć dk., wypożyczać ndk., zapożyczyć dk., zapożyczać ndk.
przym. pożyczkowy
Wiktionary
(1.2) zaczeska
(1.3) zapożyczenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. kobieta biorąca pożyczkę
(1.2) praw. bank. kobieta, która wzięła pożyczkę; kobieta, której udzielono pożyczki
Wiktionary
rzecz.
:: fm. pożyczkobiorca m.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. kobieta udzielająca pożyczki
Wiktionary
rzecz.
:: fm. pożyczkodawca m.
Wiktionary
automat umożliwiający wzięcie małej pożyczki na podstawie dowodu osobistego; gotówkomat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pożyczką, dotyczący pożyczki
Wiktionary
rzecz. zapożyczenie n., pożyczanie n., pożyczka ż.
czas. pożyczać, pożyczyć
Wiktionary
1. dać coś komuś na określony czas, zobowiązując go do zwrotu; pozwolić komuś na używanie czegoś;
2. wziąć coś od kogoś, deklarując zwrot w określonym terminie; zaciągnąć pożyczkę;
3. złożyć życzenia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pożyczać)
(1.1) dać coś komuś na pewien czas
(1.2) wziąć coś od kogoś na pewien czas za jego zgodą
(1.3) eufem. ukraść
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) rzad. złożyć życzenia
Wiktionary
(1.2) Ale teraz, zwracając pożyczone książki, spotykałem się z niezwykłą życzliwością.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɨt͡ʃɨt͡ɕ, AS: požyčyć
Wiktionary
rzecz. pożyczka ż., pożyczanie n., pożyczenie n.
czas. pożyczać ndk., wypożyczać ndk., wypożyczyć dk.
przym. pożyczkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|pojczoć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. udzielenie nikłego wsparcia
Wiktionary
rzecz. zżydzenie n., żyd mos., Żyd mos., żydowszczyzna ż., żydzenie n.
czas. pożydzić dk., żydzić ndk., żydzieć ndk., zażydzić dk., zżydzieć dk.
Wiktionary
(1.1) poskąpienie
Wiktionary
potocznie: poskąpić, pożałować czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. żydzić)
(1.1) pot. udzielić słabego wsparcia
Wiktionary
rzecz. pożydzenie n., zażydzenie n., zażydzanie n., zżydzenie n., żyd mos., Żyd mos., żydowszczyzna ż., żydzenie n.
czas. zażydzać, żydzić ndk., żydzieć ndk., zażydzić dk., zżydzieć dk.
Wiktionary
(1.1) poskąpić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. pozyskiwać)
(1.1) dokonany od|pozyskiwać.
Wiktionary
(1.1) Dniami i nocami głowiła się, jak odwrócić nieszczęście i pokierować sprawą w ten sposób, by pozyskać dla Jakuba prawo pierworództwa.
(1.1) Możesz radzić się, konsultować lub pozyskać informacje i wyjaśnienia, które ułatwią Ci twórcze rozwiązanie problemu.
Wiktionary
IPA: pɔˈzɨskat͡ɕ, AS: pozyskać
Wiktionary
rzecz. pozyskanie n., zysk
czas. pozyskiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozyskać.
Wiktionary
czas. pozyskiwać, pozyskać dk.
Wiktionary
związany z pozyskaniem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pozyskać)
(1.1) przekonywać do siebie
(1.2) stawać się posiadaczem czego
Wiktionary
(1.2) Nasz organizm nie jest w stanie samodzielnie wytwarzać aminokwasów egzogennych, dlatego ważne jest, abyśmy pozyskiwali je poprzez dietę lub suplementy diety takie jak odżywka białkowa.
Wiktionary
rzecz. pozyskanie n., pozyskiwanie n.
czas. pozyskać dk.
Wiktionary
(1.1) zjednywać, werbować
(1.2) zdobywać, uzyskiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozyskiwać.
Wiktionary
(1.1) Mój wujek i ciocia uważają, że pozyskiwanie wełny z owiec to prymitywne barbarzyństwo; dlatego noszą wyłącznie ubrania z bawełny.
Wiktionary
czas. pozyskiwać ndk.
Wiktionary
rezystor półprzewodnikowy, którego rezystencja wzrasta wraz ze wzrostem temperatury
SJP.pl
Pozystor – rodzaj termistora, który zwiększa swą rezystancję (oporność) pod wpływem wzrostu temperatury; termistor typu PTC (Positive Temperature Coefficient).
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób pożyteczny
Wiktionary
(1.1) Dzieci mogły w ten sposób przyjemnie i pożytecznie spędzić pierwszy dzień wiosny zwany też dniem wagarowicza.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɨˈtɛt͡ʃʲɲɛ, AS: požytečʹńe
Wiktionary
przym. pożyteczny
rzecz. pożytek m., pożyteczność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pożytecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pożyteczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przynoszący pożytek lub przydatny do czegoś
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɨˈtɛt͡ʃnɨ, AS: požytečny
Wiktionary
rzecz. pożytek m., pożyteczność ż.
czas. pożytkować ndk.; spożytkować dk.
przysł. pożytecznie
Wiktionary
(1.1) użyteczny, przydatny, potrzebny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) korzyść
(1.2) pszcz. nektar, pyłek lub spadź zbierane przez pszczoły
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Internet to duży pożytek dla ludzkości.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɨtɛk, AS: požytek
Wiktionary
czas. spożytkować dk.
przym. pożyteczny, pożytkowy
przysł. pożytecznie
Wiktionary
(1.1) korzyść, zysk, profit; gw-pl|Śląsk Cieszyński|osóg.
Wiktionary
krótko trwająca cząstka elementarna, elektron o ładunku elektrycznym dodatnim; antyelektron; pozytron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. cząstka elementarna będąca antycząstką elektronu;
Wiktionary
Pozyton, antyelektron (nazywany też pozytronem wskutek kalkowania ang. nazwy positron) – elementarna cząstka antymaterii oznaczana symbolem e+, będąca antycząstką elektronu. Należy do grupy leptonów.
Jej ładunek elektryczny jest równy +1 (jednostce ładunku elementarnego), masa jest równa masie elektronu. Spin pozytonu jest połówkowy.
Wikipedia
(1.1) antyelektron
Wiktionary
Pozytonium (pozyt, pozytronium, symbol Ps) – quasi-stabilny atom egzotyczny złożony z elektronu e⁻ i jego antycząstki – pozytonu e+. Orbity obu cząstek i dostępne poziomy energetyczne są podobne jak dla atomu wodoru (czyli elektronu i protonu).
Wikipedia
krótko trwająca cząstka elementarna, elektron o ładunku elektrycznym dodatnim; antyelektron; pozyton
SJP.pl
Pozyton, antyelektron (nazywany też pozytronem wskutek kalkowania ang. nazwy positron) – elementarna cząstka antymaterii oznaczana symbolem e+, będąca antycząstką elektronu. Należy do grupy leptonów.
Jej ładunek elektryczny jest równy +1 (jednostce ładunku elementarnego), masa jest równa masie elektronu. Spin pozytonu jest połówkowy.
Wikipedia
przestarzałe: postawa, poza
SJP.pl
1. dodatnia strona czegoś;
2. odbitka fotograficzna otrzymywana z negatywu;
3. dawny rodzaj małych organów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. otrzymywany z negatywu obraz fotograficzny, na którym rozkład ciemnych i jasnych miejsc oraz barw jest taki jak fotografowanego obiektu
(1.2) poligr. w rotograwiurze i offsecie: nie odwrócona kopia obrazu służąca do dalszej reprodukcji
(1.3) poligr. w autotypii: kopia uzyskana na płycie metalowej przez naświetlanie negatywu
Wiktionary
Pozytyw – odwrotność negatywu. W filmie, pozytywowa kopia pokazowa filmu na błonie fotograficznej do wyświetlania w kinie.
W fotografii, pozytyw jest obrazem fotograficznym odwzorowującym prawidłowo (zgodnie z rzeczywistością) obraz istniejący w naturze, a mówiąc dokładniej: odzwierciedla wprost proporcjonalnie różnice pomiędzy jasnością i barwą poszczególnych miejsc w fotografowanym obrazie.
Wikipedia
rzecz. pozytywność ż., pozytywka ż.
przym. pozytywny, pozytywowy, pozytywkowy
przysł. pozytywnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) artysta tworzący dzieła oparte na filozofii pozytywizmu
(1.2) zwolennik pozytywizmu
Wiktionary
Pozytywizm – kierunek w filozofii i literaturze zainicjowany przez Augusta Comte'a w drugiej połowie XIX wieku (Kurs filozofii pozytywnej). Został rozwinięty przez J.S. Milla oraz H. Spencera. Był kontynuowany w XIX w. jako empiriokrytycyzm (II fala) i w XX w. jako pozytywizm logiczny (III fala). Podstawowa teza pozytywizmu głosi, że jedyną pewną wiedzą jest wiedza naukowa. Ta może być zdobyta tylko dzięki pozytywnej weryfikacji teorii za pomocą empirycznej metody naukowej. Pozytywizm podkreśla znaczenie wiedzy empirycznej i naukowości, a wzorem są w nim nauki przyrodnicze. Odrzuca przez to teologię oraz klasyczną metafizykę jako nieuprawnione spekulacje (ale nie zawsze ontologię jako ogólną naukę o bytach). Elementami pozytywizmu jest/są naturalizm, często też fizykalizm i ateizm, rzadziej materializm. Pozytywizm przeważnie odrzuca istniejące religie jako zabobony oparte na fikcjach, choć sam Comte proponował zastąpienie ich przez humanistyczną religię ludzkości. Prekursorem pozytywizmu był brytyjski empirysta i sceptyk David Hume.
Wikipedia
(1.2) Romantycy za źródło odrodzenia uważali uczucie, a pozytywiści rozum i wiedzę.
Wiktionary
przym. pozytywistyczny
rzecz. pozytywizm mrz., pozytywność ż.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pozytywizmem, właściwy pozytywizmowi
Wiktionary
rzecz. pozytywizm m., pozytywista m., pozytywistka ż., pozytywność ż.
Wiktionary
nurt literacki występujący w okresie od powstania styczniowego do lat dziewiećdziesiątych XIX w , głoszący wiarę w postęp, zdobycze nauki, postulujący kulturalną i gospodarczą odbudowę państwa przez pracę u podstaw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. kierunek filozoficzny powstały we Francji w XIX wieku, rozumiejący naukę jako badanie faktów, a odrzucający wszelką metafizykę z myślenia naukowego
(1.2) liter. socjol. prąd umysłowy, literacki i społeczny w Polsce w latach 1863–1890, krytykujący romantyzm, propagujący zdobycze nauki i kult pracy
Wiktionary
Pozytywizm – kierunek w filozofii i literaturze zainicjowany przez Augusta Comte'a w drugiej połowie XIX wieku (Kurs filozofii pozytywnej). Został rozwinięty przez J.S. Milla oraz H. Spencera. Był kontynuowany w XIX w. jako empiriokrytycyzm (II fala) i w XX w. jako pozytywizm logiczny (III fala). Podstawowa teza pozytywizmu głosi, że jedyną pewną wiedzą jest wiedza naukowa. Ta może być zdobyta tylko dzięki pozytywnej weryfikacji teorii za pomocą empirycznej metody naukowej. Pozytywizm podkreśla znaczenie wiedzy empirycznej i naukowości, a wzorem są w nim nauki przyrodnicze. Odrzuca przez to teologię oraz klasyczną metafizykę jako nieuprawnione spekulacje (ale nie zawsze ontologię jako ogólną naukę o bytach). Elementami pozytywizmu jest/są naturalizm, często też fizykalizm i ateizm, rzadziej materializm. Pozytywizm przeważnie odrzuca istniejące religie jako zabobony oparte na fikcjach, choć sam Comte proponował zastąpienie ich przez humanistyczną religię ludzkości. Prekursorem pozytywizmu był brytyjski empirysta i sceptyk David Hume.
Wikipedia
rzecz. pozytywność ż., pozytywista mos., pozytywistka
przym. pozytywistyczny, pozytywny
Wiktionary
urządzenie mechaniczne grające po nakręceniu jakąś melodię, umieszczane w zegarach, puzderkach, zabawkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. pudełko lub skrzynka z nakręcanym, mechanicznym instrumentem muzycznym odtwarzającym dźwięki dzięki wypustkom na obrotowym elemencie szarpiącym o zęby metalowego grzebienia;
Wiktionary
Pozytywka – mechaniczny instrument muzyczny, z grupy idiofonów wydający dźwięki wskutek zaczepiania metalowymi wypustkami umieszczonymi na obrotowym wałku o zęby odpowiednio nastrojonego metalowego grzebienia. Wałek, który mógł być wymienny, wprowadzano w ruch głównie za pomocą sprężynowego mechanizmu napędowego. Układ wypustek definiuje melodię.
Wikipedia
rzecz. pozytyw m., pozytywność ż.
przym. pozytywkowy, pozytywowy, pozytywny
przysł. pozytywnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pozytywką, dotyczący pozytywki
Wiktionary
rzecz. pozytyw mrz., pozytywka ż.
Wiktionary
środowiskowo: człowiek zasługujący na pozytywną opinię; człowiek pozytywny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób pozytywny
Wiktionary
rzecz. pozytywka ż., pozytyw m., pozytywność ż.
przym. pozytywny
Wiktionary
(1.1) dobrze
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pozytywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pozytywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pozytywne; cecha tych, którzy są pozytywni
Wiktionary
rzecz. pozytywka ż., pozytyw m., pozytywista ż., pozytywistka ż., pozytywistyczność ż., pozytywizm m.
przym. pozytywny, pozytywistyczny
przysł. pozytywnie, pozytywistycznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przynoszący korzyści
(1.2) przychylnie nastawiony
(1.3) kierujący się wartościami budzącymi szacunek; o wysokich walorach
(1.4) z potwierdzoną obecnością w badaniu
Wiktionary
Pozytywny – utwór zespołu IRA pochodzący z szóstej płyty Ogrody. Piosenka została zamieszczona na dziewiątym miejscu na krążku, trwa 4 minuty i 36 sekund i należy do jednego z dłuższych utworów znajdujących się na płycie.
Tekst utworu opowiada o przezwyciężeniu strachu. Autorem tekstu, jak i kompozytorem utworu jest gitarzysta Piotr Łukaszewski.
Wikipedia
(1.1) Kraje Ameryki Środkowej zdały sobie sprawę, że program rozwoju zielonej turystyki w Świecie Majów przyniesie pozytywne skutki i korzyści.
(1.2) Na podstawie pozytywnej opinii KSUS gen. bryg. T. Kasprzycki 29.04.1935 r. zatwierdził aparat centralny typu PZO-Lev dla artylerii przeciwlotniczej (załącznik 4).
Wiktionary
IPA: ˌpɔzɨˈtɨvnɨ, AS: pozytyvny
Wiktionary
rzecz. pozytywka ż., pozytywność ż., pozytyw m., pozytywizm m.
przysł. pozytywnie
Wiktionary
(1.1) dobry, konstruktywny, korzystny, owocny
(1.2) aprobujący, optymistyczny, przychylny
(1.3) chwalebny, godny pochwały, godny polecenia, przykładny, wartościowy, wzorowy
(1.4) dodatni
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pozytywem, dotyczący pozytywu
Wiktionary
rzecz. pozytyw m., pozytywka ż.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) wzywać kogoś do stawienia się na procesie jako oskarżony lub świadek
(1.2) wnosić przeciwko komuś skargę do sądu
(1.3) daw. wołać, przyzywać, wzywać
Wiktionary
(1.2) Asia wbiła wzrok w podłogę i usłyszała tym razem już wyraźnie: Twój ojciec i twój wujek tego nie darują, pozywamy, kurde!
Wiktionary
rzecz. pozwany m., pozew m., pozwanie n., pozywanie n.
czas. nazywać, pozwać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozywać.
Wiktionary
rzecz. pozwanie n., pozew m., pozwany m., pozewne n.
czas. pozywać ndk., pozwać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. pożywić)
(1.1) dawać jeść komuś
czasownik zwrotny niedokonany pożywiać się (dk. pożywić się)
(2.1) jeść coś
Wiktionary
(2.1) Na dworcu zaś nie chciałem się pożywiać, gdyż są to miejsca, w które – z różnych powodów – wkracza często policja.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɨvʲjät͡ɕ, AS: požyvʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. pożywienie n., pożywianie n., pożywność ż.
czas. pożywić, spożywać ndk., spożyć dk.
przym. pożywny
Wiktionary
(1.1) karmić, posilać
(2.1) spożywać, jeść, posilać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pożywiać.
Wiktionary
czas. pożywiać, pożywić
rzecz. pożywność ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. pożywiać)
(1.1) dokonany od|pożywiać.
Wiktionary
rzecz. pożywianie n., pożywienie n., pożywność ż., żywność ż.
czas. pożyć, pożywiać ndk.
przym. pożywny
Wiktionary
to, czym się żywią organizmy żywe; pokarm, żywność, jedzenie, jadło, strawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jedzenie, pokarm, strawa
Wiktionary
Pokarm – pożywka dostarczająca substancji chemicznych ważnych dla zachowania zdrowia i rozwoju organizmu. Są to tzw. składniki odżywcze spełniające wiele funkcji w organizmie:
Wikipedia
(1.1) Szkliwo to wysoce zmineralizowana substancja chroniąca nasze zęby. Działa jak bariera ochronna. Może ulec degradacji pod wpływem kwasów obecnych w pożywieniach i napojach.
Wiktionary
IPA: ˌpɔʒɨˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: požyvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. pożywić się, żywić, pożywiać, pożywić
rzecz. pożywka ż., spożywanie n., żywność ż., pożywność ż.
przym. pożywny
Wiktionary
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: pożywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pożywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pożywne
Wiktionary
rzecz. pożywienie n., pożywianie n., żywienie n.
czas. pożywiać ndk., pożywić dk.
przym. pożywny
Wiktionary
(1.1) sytność
Wiktionary
wzmacniający, posilny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posilny, wzmacniający, sycący
Wiktionary
(1.1) Soczewica jest bardzo pożywna i jak podają źródła (…) strawniejsza od mięsa, dlatego w krajach chrześcijańskich często była jadana w dni postne.
(1.1) Zjedli pożywne śniadanie. Kawa i przekąski miały ich wzmocnić w ciągu dnia.
Wiktionary
IPA: pɔˈʒɨvnɨ, AS: požyvny
Wiktionary
czas. pożyć, spożywać ndk., pożywiać ndk., spożyć dk., pożywić dk.
rzecz. pożywienie n., żywienie n., żywność ż., pożywność ż.
Wiktionary
(1.1) sycący, posilny, odżywczy, treściwy
Wiktionary
zzuć po kolei, wiele razy
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pokrywać warstwą złota lub malować na złoty kolor
Wiktionary
(1.1) Nie patrzyłem na cenę i kupiłem miedziane kubki z misami, wszystko pozłacane i rzeźbione.
Wiktionary
czas. złocić, pozłocić dk.
rzecz. złoto n., pozłacanie n., złoty mzw., złocień mrz., pozłotnik mos.
przysł. złoto
przym. złoty, pozłacany, złotówkowy
wykrz. złociutka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pozłacać.
Wiktionary
Złocenie (pozłacanie) – pokrywanie powierzchni przedmiotu cienką warstwą złota. W przypadku podłoży metalicznych złocenie jest procesem elektrolitycznym lub chemicznym.
Chemiczne osadzanie złota zachodzi poprzez reakcje wymiany, na drodze kontaktowej, na drodze katalitycznej. Wykonuje się także złocenie tamponowe (technika selektywnego pokrycia).
Wikipedia
rzecz. pozłota ż., pozłotka ż., pozłotek m., pozłotko n., pozłocistość ż., pozłotnictwo n., pozłotnik m., złoto n., złoty mzw., złocień mrz.
czas. pozłacać ndk., pozłocić dk.
przym. pozłocisty, złoty, złotówkowy
przysł. pozłocisto, złoto
wykrz. złociutka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który został pokryty warstwą złota
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: pozłacać
Wiktionary
(1.1) Nad obu orszakami: tym, którego wozy i konie stały jak w ziemię wryte, i tym, który, w barwistych strojach, jak łan ściętych kwiatów na pozłacanej ziemi leżał, świeciło w górze, jasne, ale łagodne słońce i z woniami ambry, sandału, cynamonu, piżma, aloesu, przeciągały obłoki kadzidłowego dymu.
(1.1) Moja siostra nosi pozłacany naszyjnik.
Wiktionary
czas. pozłacać ndk., pozłocić dk.
Wiktionary
porobić wgłębienia w jakiejś powierzchni, przesuwając się po niej lub spadając bezpośrednio na nią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pozłociste
Wiktionary
przym. pozłocisty
rzecz. pozłacanie n.
Wiktionary
poetycko: złoty, złocisty, pozłacany
SJP.pl
spędzić pewien czas na żłopaniu, głośnym, bardzo niechlujnym piciu, popić większych ilości czegoś, napić się
SJP.pl
1. warstewka złota, którą powleka się inny materiał;
2. pozorna świetność;
3. dawniej:
a) pozłacanie, pozłocenie;
b) w kulinariach: żółte oczka tłuszczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warstwa żółtego tłuszczu (np. w rosole)
Wiktionary
rzecz. pozłacanie n., pozłotnik mos.
Wiktionary
1. cienka folia pokryta warstewką metalu w kolorze złota lub srebra, używana głównie do pakowania artykułów spożywczych; pazłotko, pozłotko, sreberko, cynfolia, staniol;
2. rodzaj roślin z rodziny makowatych; eszolcja, maczek
SJP.pl
Wikipedia
cienka folia pokryta warstewką metalu w kolorze złota lub srebra, używana głównie do pakowania artykułów spożywczych; pozłotka, pazłotko, sreberko, cynfolia, staniol
SJP.pl
Pozłotnictwo – rzemiosło artystyczne zajmujące się pokrywaniem podłoża metalami, zwykle szlachetnymi.
Do pozłotnictwa nie zalicza się technik stosowanych w jubilerstwie i metaloplastyce, np. złocenia ogniowego, galwanicznego czy platerowania. Również stosowane współcześnie złote farby w sprayu i w płynie nie zaliczają się do klasycznego pozłotnictwa.
Wikipedia
rzemieślnik zajmujący się pozłacaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik pokrywający przedmioty metalami szlachetnymi
Wiktionary
Pozłotnictwo – rzemiosło artystyczne zajmujące się pokrywaniem podłoża metalami, zwykle szlachetnymi.
Do pozłotnictwa nie zalicza się technik stosowanych w jubilerstwie i metaloplastyce, np. złocenia ogniowego, galwanicznego czy platerowania. Również stosowane współcześnie złote farby w sprayu i w płynie nie zaliczają się do klasycznego pozłotnictwa.
Wikipedia
rzecz. pozłacanie n., pozłotnictwo n., pozłota ż., złoto n., złotnik mos.
czas. pozłacać ndk., pozłocić dk.
Wiktionary
połowa
SJP.pl
liczebnik ułamkowy
(1.1) jedna z dwóch równych części całości
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: poła
Wiktionary
Ułamek – wyrażenie arytmetyczne lub algebraiczne postaci {\tfrac {a}{b}}, gdzie a i b są dowolnymi wyrażeniami tego typu. Wielkość a jest znana jako licznik, b jako mianownik, a oddzielająca je linia jako kreska ułamkowa. Wartością ułamka jest iloraz licznika przez mianownik, dlatego wartość ta istnieje tylko dla mianowników różnych od zera – dzielenie {\tfrac {a}{0}} nie jest określone.
Wikipedia
(1.1) Potrzebuję pół szklanki cukru.
(1.1) Rozmowa trwała ponad pół godziny.
Wiktionary
IPA: puw, AS: puu̯
Wiktionary
rzecz. poła ż., połowinki nmos., połowa ż., połówka ż., połóweczka ż., połowica ż.
przym. połówkowy
przysł. wpół
licz. półtora, półtorej
temsłow. pół-
Wiktionary
(1.1) połowa, połówka; daw. połowica
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) …pierwszy człon wyrazów złożonych wnoszący znaczenie niecałkowitości lub połowiczności tego, co wyraża drugi człon złożenia
Wiktionary
licz. pół
zaim. pół
Wiktionary
osoba, której matka albo ojciec jest Amerykaninem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Beduinem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Cyganem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Eskimosem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Francuzem
SJP.pl
kobieta, której matka albo ojciec jest Francuzem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Meksykaninem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Mulatem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Murzynem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Niemcem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Polakiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek, którego polskość budzi wątpliwości; połowiczny Polak
Wiktionary
(1.1) On mówi z takim śmiesznym akcentem, uważam go za pół-Polaka.
Wiktionary
IPA: puw‿ˈpɔlak, AS: puu̯‿polak
Wiktionary
fż. pół-Polka
rzecz. Polak mos., pół Polak, pół Polka
Wiktionary
kobieta, której matka albo ojciec jest Polakiem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Rosjaninem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Słowianinem
SJP.pl
osoba, której matka albo ojciec jest Żydem
SJP.pl
skrót od: połowa
SJP.pl
skrót
(1.1) = połowa
Wiktionary
dolna część jednej połowy ubioru rozpinającego się z przodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północno-zachodniej Rosji europejskiej, w obwodach twerskim i nowogrodzkim, uchodzi do jeziora Ilmen
Wiktionary
Phowa, phoła (tyb. འཕོ་བ་གྲོང་འཇུག, Wylie: ’pho ba grong ’jug, ZWPY: Powa Chongjug), Joga Przeniesienia Świadomości – jedna z praktyk buddyzmu Diamentowej Drogi. Przynależy do zbioru Sześciu Jog Naropy. Ma pozwolić praktykującemu po śmierci odrodzić się w Czystej Krainie Buddy Nieograniczonego Światła, gdzie zapewniane są wszystkie warunki do dalszego rozwoju. Znakiem powodzenia jest niewielki fizyczny otwór na czubku głowy, często też kropelka krwi, powstała w wyniku praktyki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje rzeka|D=Poły|N=Połą.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) Пола ż.
źródła.
== Poła (język wilamowski.) ==
ortografie.
Pöła • Pȫła
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) Polak (obywatel Polski)
(1.2) etn. Polak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) Пола ż.
źródła.
== Poła (język wilamowski.) ==
ortografie.
Pöła • Pȫła
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) Polak (obywatel Polski)
(1.2) etn. Polak
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkaniec Połabia
SJP.pl
mieszkanka Połabia
SJP.pl
teren pomiędzy rzekami Łabą i Odrą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna położona pomiędzy rzekami Łabą i Soławą na zachodzie, Odrą na wschodzie, Morzem Bałtyckim na północy i Rudawami na południu;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Połabianin mos., Połabianka ż., połabszczyzna ż., Łaba ż., połabski mrz.
przym. połabski
Wiktionary
przymiotnik od: Połabie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Połabiem i Połabianami, dotyczący Połabia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język połabski;
Wiktionary
rzecz. Łaba ż., Połabie n., Połabian mos., Połabianka ż.
przym. nadłabski, łabski
Wiktionary
(2.1) skr. połab.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem połabskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem połabskim
(1.3) spisany, stworzony w języku połabskim
Wiktionary
IPA: pɔˈwapskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: pou̯apskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
Wikipedia
część jakiegoś obszaru, jakiejś przestrzeni; szmat, płat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. duża część jakiegoś obszaru lub jakiejś przestrzeni
(1.2) bud. archit. część dachu stanowiąca jedną płaszczyznę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znaczne połacie lasu zaatakowały korniki.
Wiktionary
IPA: ˈpɔwat͡ɕ, AS: pou̯ać
Wiktionary
rzecz. połaciówka ż., połeć m.
przym. połaciowy
Wiktionary
organiczny związek chemiczny powstający w wyniku działania alkoholi na aldehydy lub ketony; hemiacetal
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący atomu węgla w konfiguracjach stereoizomerycznych, przy którym znajdują się grupy hydroksylowe i alkoksylowe; hemiacetalowy
SJP.pl
regionalnie: połaskotać
SJP.pl
połacica leszczynówka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
dawniej:
1. łączyć, zespalać, jednoczyć;
2. połączać się - łączyć się; być łączonym
SJP.pl
dający się połączyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|połączyć.
(1.2) zestawienie przedmiotów, pojęć lub zjawisk w pewną całość
(1.3) techn. fragment konstrukcji, w którym poszczególne części zespolone są ze sobą mechanicznie
(1.4) łączność pomiędzy jakimiś miejscami utrzymywana za pomocą publicznych środków lokomocji
(1.5) elektr. zestawienie przewodników elektrycznych, które umożliwia przepływ prądu
(1.6) ekon. zespolenie przedsiębiorstw w jedno
(1.7) możliwość rozmowy telefonicznej lub sama rozmowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Połączenie terapii i pigułek antydepresyjnych może wyleczyć do jednej trzeciej tych, którzy wmawiają sobie, że są chorzy.
(1.4) Z naszych szacunków wynika, że lotniczym połączeniem między Warszawą a Zieloną Górą może być zainteresowanych co najwyżej 10 tys. osób rocznie.
(1.7) Nie pozwolono mi korzystać z telefonu komórkowego, nie pozwolono mi odebrać tego telefonu, który dzwonił non stop. Jak się później okazało, było to 55 nieodebranych połączeń ze strony mamy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔwɔ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: pou̯õṇčẽńe
Wiktionary
rzecz. złączanie n., łącze n., łączność ż., łącznik m., łączówka ż., złącze n., łączenie n., złączenie n.
czas. przyłączyć, łączyć ndk., połączyć dk., złączyć dk.
przym. połączeniowy, łącznikowy, połączony
Wiktionary
(1.6) fuzja
Wiktionary
Połącznik (ang. two-position switching device) – łącznik elektryczny przeznaczony do załączania lub wyłączania torów prądowych w jednym jednobiegunowym lub wielobiegunowym obwodzie.
Wikipedia
forma czasownika.
(1.1) ims. przym. bierny od połączyć
przymiotnik
(2.1) będący na łączach
Wiktionary
rzecz. połączenie n.
czas. połączyć dk.
przym. połączeniowy
Wiktionary
(1.1) scalony, zespolony, złączony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. łączyć)
(1.1) dokonać połączenia kilku elementów, przymocować je do siebie, zespolić lub zjednoczyć
czasownik zwrotny dokonany połączyć się (ndk. łączyć się)
(2.1) dokonać wzajemnego połączenia
Wiktionary
IPA: pɔˈwɔ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: pou̯õṇčyć
Wiktionary
rzecz. łączność, łącze, złącze, łącznik, łączniczka, połączenie, łączenie, przyłącze, złączka
czas. łączyć, dołączać, przełączać, przyłączać, włączać, wyłączać, złączyć, przyłączyć
przysł. łącznie
przym. połączony, łącznikowy
Wiktionary
(2.1) zjednoczyć się
Wiktionary
spędzić pewien czas na ładowaniu
SJP.pl
miasto na Litwie
SJP.pl
Połąga (lit. Palanga wymowa, żmudz. Palonga, łot. Palanga, niem. Polangen) – miasto w zachodniej części Litwy, nad Morzem Bałtyckim. Największy i najbardziej znany litewski kurort.
Wikipedia
łajanie; wymyślanie komuś; obelżywy zwrot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obraza, obelga, obraźliwy zwrot, uwaga
Wiktionary
(1.1) Czy muszę pokutować za cudze grzechy i słuchać tych połajanek?
Wiktionary
IPA: ˌpɔwaˈjãnka, AS: pou̯ai ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. połajanie n., łajanie n.
czas. łajać ndk., połajać dk.
Wiktionary
(1.1) bura, reprymenda; przest. admonicja, paternoster; eufem. pot. opeer; pot. ochrzan, opieprz, wygawor; wulg. opierdol
Wiktionary
połajdaczyć się - spędzić pewien czas na łajdaczeniu się
SJP.pl
Połajewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Połajewo.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie pilskim.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 178.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Połajewo
SJP.pl
niepełny akord, współbrzmienie dwóch dźwięków o różnej wysokości i nazwie, najczęściej w obrębie jednej gamy, stanowiące przejściówkę pomiędzy pełnymi akordami
SJP.pl
rzeźba lub obraz przedstawiający połowę nagiej postaci ludzkiej
SJP.pl
potocznie: człowiek kaleki, wykrzywiony chorobą; człowiek o połamanych kończynach
SJP.pl
osoba czytająca, ale nie umiejąca pisać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek dorosły, który słabo czyta i pisze
(1.2) osoba, która umie czytać, ale nie potrafi pisać
(1.3) pogard. nieuk, ignorant
Wiktionary
(1.3) Osoby, które czerpią wiedzę o świecie wyłącznie z telewizji, mimo woli stają się półanalfabetami.
Wiktionary
IPA: ˌpuwãnalfaˈbɛta, AS: puu̯ãnalfabeta
Wiktionary
rzecz. półanalfabetyzm m.
:: fż. półanalfabetka ż.
Wiktionary
(1.2) niepiśmienny, niegramotny
(1.3) ciemniak, laik, niekumaty, nieczytaty i niepisaty, profan
Wiktionary
kobieta czytająca, ale nie umiejąca pisać
SJP.pl
mieszkaniec Połańca (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Połańca (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Połaniec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Połaniec
Wiktionary
(1.1) Na miejsce łowiska wybrali okolice Turska, nieopodal połanieckiej elektrowni.
Wiktionary
IPA: ˌpɔwãˈɲɛt͡sʲci, AS: pou̯ãńecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Połaniec
Wiktionary
1. połapać się - potocznie: zrozumieć;
2. spędzić czas na łapaniu czegoś
SJP.pl
Połapin – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Kiwity.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.
Wikipedia
o cechach połapkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach połapkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl