błona wyściełająca wewnętrzną ściankę klatki piersiowej i pokrywająca płuca; opłucna
SJP.pl
Pleura (łac. pleura, l. mn. pleurae) – termin z anatomii zwierząt stosowany w różnych znaczeniach:
Wikipedia
zapalenie opłucnej
SJP.pl
rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny nodozaurów; strutiozaur
SJP.pl
organizmy roślinne (np. rzęsa wodna, hiacynt wodny) i organizmy zwierzęce (np. niektóre ślimaki, larwy owadów) unoszące się na powierzchni wody lub tuż pod powierzchnią wody, zwykle w zacisznej strefie brzegowej
SJP.pl
Pleuston – organizmy pływające na lub pod powierzchnią wody, zazwyczaj rośliny wodne (np. rzęsa, salwinia pływająca, tropikalny hiacynt wodny Eichhornia crassipes), czyli pleustofity, ale mogą to być także zwierzęta (np. pływające kolonie żeglarza portugalskiego). Nadmiar pleustonu ogranicza dostęp światła i produkcję pierwotną w zbiorniku wodnym.
Wikipedia
1. odpadek przy młóceniu i czyszczeniu dojrzałych roślin, używany jako pasza
2. inaczej: plewka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. łuska ziarna zboża, odpad pozostały po przewianiu
(1.2) bot. niewielki, łódeczkowaty liść (zielony lub bezzieleniowy) wyrastający u podstawy kłosków roślin, głównie wiechlinowatych;
(1.3) coś, co nie jest wiele warte
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. plewniak m., plewienie n., wyplewianie n., wyplewienie n., przeplewienie n., Plewnia ż., Plewnik m., Plewno n., Plewniak m., oplewianie n., oplewienie n., Plewiska nmos., plew m.
:: zdrobn. plewka ż., plewinka ż.
czas. plewić ndk., wyplewiać ndk., wyplewić dk., przeplewić dk., oplewiać ndk., oplewić dk.
przym. plewowy
Wiktionary
(1.1) otrąb, plew
Wiktionary
miasto w Bułgarii; Plewna
SJP.pl
Plewen, dawniej (obecnie rzadko) Plewna (bułg. Плевен) – miasto w północnej Bułgarii, na Nizinie Naddunajskiej, ośrodek administracyjny obwodu Plewen oraz okolicznego regionu rolniczego. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 99 342 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Plewna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Plewenem, dotyczący Plewenu
Wiktionary
(1.1) Georgi Dymitrowa znałem jeszcze ze swoich wczesnych lat młodzieńczych, z klubu lewicowych socjaldemokratów organizacji pleweńskiej (…)
Wiktionary
rzecz. Plewen mrz.
Wiktionary
maszyna rolnicza do wyrywania chwastów
SJP.pl
1. podobny do plewy;
2. zawierający plewy
SJP.pl
regionalne: pleć, pielić (oczyszczać ziemię z chwastów)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) reg. pleć
Wiktionary
czas. wyplewiać ndk., wyplewić dk.
rzecz. plewienie n., plewa ż.
Wiktionary
(1.1) pleć, pielić
Wiktionary
rodzaj łuseczkowatego listka u roślin złożonych i szczeciowatych
SJP.pl
Plewinka (łac. bracteola, ang. disk scale, chaffy bract) – łuseczka wyrastająca u podstawy kwiatów na dnie niektórych koszyczków u roślin z rodziny astrowatych. Jej morfologia ma duże znaczenie przy oznaczaniu niektórych gatunków roślin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś koło Poznania
SJP.pl
Plewiska (niem. Plewisk, Asengarten) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Komorniki. Plewiska wchodzą w skład aglomeracji poznańskiej, a sama miejscowość przylega bezpośrednio do Poznania.
W latach 1954–1998 wieś administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Większe osiedla mieszkalne: Aniołowo, Pogodne, Zielarskie.
Wikipedia
jeden z dwóch błoniastych liści przykwiatowych w kłosach traw, często zaopatrzonych na grzbiecie lub szczycie w wydłużone albo szczeciniaste ości; plewa
SJP.pl
Plewka – niewielki łuseczkowaty listek występujący głównie w kwiatach roślin z rodziny wiechlinowatych. U niektórych gatunków plewki zakończone są długą ością. Najczęściej występują dwie plewki:
Wikipedia
miasto w Bułgarii; Plewen
SJP.pl
Plewen, dawniej (obecnie rzadko) Plewna (bułg. Плевен) – miasto w północnej Bułgarii, na Nizinie Naddunajskiej, ośrodek administracyjny obwodu Plewen oraz okolicznego regionu rolniczego. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 99 342 mieszkańców.
Wikipedia
tucznik po okresie żywienia plewami
SJP.pl
Plewniak – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Leszno.
Wieś wchodzi w skład sołectwa Wilków.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
rząd roślin jednoliściennych; trawowce, wiechlinowce
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin jednoliściennych
SJP.pl
[czytaj: pleks-i] przezroczyste tworzywo sztuczne produkowane na bazie polimeru, służące m.in. do wyrobu szyb samolotowych i samochodowych; szkło akrylowe, szkło organiczne, pleksiglas, plexiglas, pleksi
SJP.pl
Szkło akrylowe, szkło organiczne, potocznie plexiglas, pleksi, metapleks, żargonowo pleksa – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest poli(metakrylan metylu) (PMMA, od ang. poly(methyl methacrylate)). Niektóre rodzaje szkła akrylowego zawierają też pewne ilości innych poliakrylowych polimerów i kopolimerów.
Wikipedia
[czytaj: pleks-iglas] przezroczyste tworzywo sztuczne produkowane na bazie polimeru, służące m.in. do wyrobu szyb samolotowych i samochodowych; szkło akrylowe, szkło organiczne, pleksi, pleksiglas
SJP.pl
Szkło akrylowe, szkło organiczne, potocznie plexiglas, pleksi, metapleks, żargonowo pleksa – przezroczyste tworzywo sztuczne, którego głównym składnikiem jest poli(metakrylan metylu) (PMMA, od ang. poly(methyl methacrylate)). Niektóre rodzaje szkła akrylowego zawierają też pewne ilości innych poliakrylowych polimerów i kopolimerów.
Wikipedia
Pleyel – francuskie przedsiębiorstwo produkujące pianina i fortepiany.
Wikipedia
południowoafrykański hominid z grupy australopiteków, opisany w 1936 roku przez Roberta Brooma
SJP.pl
przedstawiciel wymarłych gadów morskich
SJP.pl
Plezjozaur (Plesiosaurus) – rodzaj średniej wielkości plezjozaura z Plesiosauridae. Żył we wczesnej jurze (synemur) na terenach obecnych Anglii i Niemiec. Cechował się długą i smukłą szyją, krótkim, krępym tułowiem, krótkim ogonem i dwiema parami wydłużonych płetw.
Wikipedia
rząd wymarłych (około 65 milionów lat temu) wodnych gadów z nadrzędu zauropterygów; systematyka plezjozaurów jest wciąż dość niepewna
SJP.pl
Plezjozaury (Plesiosauria) – rząd wymarłych wodnych gadów z nadrzędu Sauropterygia – płetwojaszczurów. Plezjozaury występowały na Ziemi w okresie od około 240 do 65 milionów lat temu, a więc między triasem a kredą. Kości plezjozaurów oraz inne pozostałości znajdowano we wszystkich regionach świata. Pierwsze odkrycie paleontologiczne, świadczące o istnieniu tych zwierząt, nastąpiło w 1821 roku. Był to kompletny szkielet znaleziony przez Mary Anning w nadmorskim klifie południowej Anglii i opisany później jako Plesiosaurus dolichodeirus.
Wikipedia
dawne, składane krzesełko bez oparcia
SJP.pl
ozdobnik stosowany (dziś już rzadko) w notacji modalnej
SJP.pl
Plica – rodzaj jaszczurek z rodziny lawanikowatych (Tropiduridae).
Wikipedia
1. budka w tylnej części małego statku lub szkuty;
2. karta do gry o niskiej wartości
SJP.pl
Plichta – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Łukta. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Na terenie wsi znajduje się grodzisko, wpisane do rejestru zabytków.
Wikipedia
zdrobnienie od: plik
SJP.pl
dawniej w niektórych karcianych grach hazardowych:
1. równa liczba oczek u bankiera i grającego;
2. dwie karty równej wartości;
3. zagięcie rogu karty
SJP.pl
1. paczka, pęk, zwój (dokumentów, banknotów itp.);
2. w informatyce: zbiór informacji zapisanych na nośniku i traktowanych jako całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pęk papierów (dokumentów, banknotów)
(1.2) inform. zbiór danych stanowiących jedną całość;
Wiktionary
Plik danych, plik komputerowy, zwykle krótko plik – uporządkowany zbiór danych o skończonej długości, posiadający szereg atrybutów i stanowiący dla użytkownika systemu operacyjnego całość. Nazwa pliku nie jest jego częścią, lecz jest przechowywana w systemie plików.
Wikipedia
(1.1) Ten plik dokumentów to prace maturalne z języka polskiego - należy je sprawdzić na jutro.
(1.2) Kopie moich najważniejszych plików nagrałem na płytkę CD.
Wiktionary
IPA: plʲik, AS: plʹik
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pliczek m.
przym. plikowy
Wiktionary
(1.1) sterta, pęk
(1.2) dokument, dane
Wiktionary
paczka, pęk, zwój czegoś; plik
SJP.pl
Plika – wieś położona w estońskiej gminie Otepää.
Według spisu ludności z 2021 roku wieś Plika miała 25 mieszkańców.
Wikipedia
amerykańska rasa kur ogólnoużytkowych; plymouth rock
SJP.pl
amerykańska rasa kur ogólnoużytkowych; plymouth rock
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Mazury. placek ziemniaczany
Wiktionary
Plęśnica (potocznie Plinc, Lubomka, niem. Plinz-Graben) – niewielka struga w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim i raciborskim. Swoje źródło ma w Pogrzebieniu, skąd płynie najpierw na wschód, a później na południe, przepływając przez Lubomię. Następnie poprzez przepompownię wtłaczana jest na teren zbiornika Racibórz Dolny po czym niestabilnie płynie poprzez czaszę zbiornika, mijając od wschodu Stare Nieboczowy i Nowy Dwór, po czym wpływa do jednego z wielu wyrobisk pożwirowych.
Wikipedia
1. Pliniusz Młodszy - rzymski mówca i pisarz;
2. Pliniusz Starszy - wuj Pliniusza Młodszego, rzymski pisarz, polityk wojskowy i wyższy urzędnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Głównym źródłem informacji o Bitynii są listy Pliniusza Młodszego do cesarza Trajana.
Wiktionary
przym. Pliniuszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Pliniusza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Pliniusza
Wiktionary
(1.1) Tutaj za punkt wyjścia do całej narracji posłużył Pliniuszowy opis wyprawy zorganizowanej w I wieku naszej ery.
Wiktionary
rzecz. Pliniusz mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
płaska, czworoboczna płyta, umieszczona pod bazą kolumny lub filaru, albo na głowicy doryckiej; także górna część głowicy jońskiej i korynckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. mała, kwadratowa lub prostokątna płytka umieszczona pod bazą kolumny oraz na abakusie głowicy kolumny doryckiej
Wiktionary
Plinta, plintus – mała, kwadratowa lub prostokątna płytka umieszczona pod bazą kolumny oraz na abakusie głowicy kolumny doryckiej.
We współczesnej terminologii mianem plinty jest również określana górna część głowicy jońskiej, korynckiej i im pochodnych. Bywa także stosowana w cokołach i postumentach.
Wikipedia
IPA: ˈplʲĩnta, AS: plʹĩnta
Wiktionary
w architekturze: płyta podstawowa kolumny
SJP.pl
Plinta, plintus – mała, kwadratowa lub prostokątna płytka umieszczona pod bazą kolumny oraz na abakusie głowicy kolumny doryckiej.
We współczesnej terminologii mianem plinty jest również określana górna część głowicy jońskiej, korynckiej i im pochodnych. Bywa także stosowana w cokołach i postumentach.
Wikipedia
druga epoka neogenu (młodszego okresu ery kenozoicznej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. młodsza epoka neogenu
Wiktionary
Pliocen (ang. Pliocene z gr. πλεῖον ‘bardziej’ i καινός ‘nowy’)
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) neogen
meronimy.
pokrewne.
przym. plioceński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pliocene
* baskijski: (1.1) Pliozeno
* białoruski: (1.1) пліяцэн m.
* francuski: (1.1) Pliocène
* hiszpański: (1.1) Plioceno m.
* kataloński: (1.1) Pliocè m.
* niemiecki: (1.1) Pliozän n.
* nowogrecki: (1.1) πλειόκαινος ż., πλειόκαινο n.
* perski: (1.1) پلیوسن
* rosyjski: (1.1) плиоцен m.
* słowacki: (1.1) pliocén
* ukraiński: (1.1) пліоцен m.
źródła.
== pliocen (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) geol. plioceński
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈplʲjɔt͡sɛ̃n, AS: plʹi ̯ocẽn
Wiktionary
przym. plioceński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) neogen
meronimy.
pokrewne.
przym. plioceński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Pliocene
* baskijski: (1.1) Pliozeno
* białoruski: (1.1) пліяцэн m.
* francuski: (1.1) Pliocène
* hiszpański: (1.1) Plioceno m.
* kataloński: (1.1) Pliocè m.
* niemiecki: (1.1) Pliozän n.
* nowogrecki: (1.1) πλειόκαινος ż., πλειόκαινο n.
* perski: (1.1) پلیوسن
* rosyjski: (1.1) плиоцен m.
* słowacki: (1.1) pliocén
* ukraiński: (1.1) пліоцен m.
źródła.
== pliocen (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) geol. plioceński
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) geol. dotyczący pliocenu, związany z pliocenem, występujący lub powstały w pliocenie
Wiktionary
rzecz. pliocen m.
Wiktionary
naturalny kauczuk cyklizowany; termopren
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. kopalna małpa człekokształtna z okresu miocenu, bezpośredni przodek gibonów
Wiktionary
rzecz. propliopitek mzw.
Wiktionary
rodzaj drapieżnego plezjozaura
SJP.pl
Pliozaur (z gr. pleion "więcej" + sauros "jaszczur") jest rodzajem dużego drapieżnego plezjozaura. Należał do rodziny Pliosauridae, która wzięła od niego swą nazwę. Żył od końca środkowej po połowę późnej jury (kelowej-kimeryd, około 165-151 milionów lat temu).
Wikipedia
rodzina gadów z rzędu zauropterygów
SJP.pl
Wikipedia
1. zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; fałda (fałd), zapraska, zakładka;
2. pas tkaniny naszyty na suknię jako ozdoba;
3. wąski pas materiału, którym podszywa się dół sukni od spodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) regularna i trwała fałda w spódnicy
Wiktionary
Plisa – nazwa miejscowości, rzek i jezior na Białorusi.
Wikipedia
IPA: ˈplʲisa, AS: plʹisa
Wiktionary
rzecz. plisowanie n.
:: zdrobn. pliska ż.
czas. plisować ndk.
Wiktionary
zdrobniale:
1. zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; fałda (fałd), zapraska, zakładka, plisa;
2. wąski pasek materiału, którym podszywa się dół sukni od spodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. ornit. pliszka
Wiktionary
Pliska (bułg. Плиска) – niewielkie (ok. 1062 mieszkańców) miasteczko w północno-wschodniej Bułgarii, w okolicach Szumenu.
Wikipedia
rzecz. plisa ż.
Wiktionary
Plisków (daw. Pliszków) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Leśniowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Leśniowice. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 166 mieszkańców i była dziesiątą co do liczby ludności miejscowością gminy.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Rakołupach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. ornit. pliszka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odisować.
Wiktionary
czas. plisować ndk.
rzecz. plisa ż.
Wiktionary
drobny ptak śpiewający z rzędu wróblowatych, o smukłym ciele i długim ogonku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. drobny ptak z długim ogonem należący do jednego z dwóch rodzajów rodziny pliszkowateiszkowatych, nazwa systematyczna|Motacillidae|ref=tak.;
(1.2) daw. przen. wesoła dziewczyna
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈplʲiʃka, AS: plʹiška
Wiktionary
(1.1) daw. pliska, plizga, pliskwa, pluskwa, daw. lub gwara. pastuszek, pieńka, młynarka, latopierz, trzęsiogonek, trzęsidupka, kręcidupka, reg-pl|Kujawy|łysy maciek.
Wiktionary
drobny ptak śpiewający z rzędu wróblowatych, o smukłym ciele i długim ogonku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga
(1.1) daw. gra hazardowa polegająca na rzucaniu czterech brzozowych drewienek tak, by upadały jasną stroną na wierzch
(1.2) daw. zabawa chłopców, w której wykorzystywano trzy kijki
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. oraz M., B. i W. lm. od: pliszka#pliszka
Wiktionary
Pliszki – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Paprotnia. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
(1.2) klipa
Wiktionary
rodzina owadożernych ptaków z rzędu wróblowych; pliszki
SJP.pl
Pliszkowate (Motacillidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca około 70 gatunków zamieszkujących cały świat (oprócz Antarktydy). W Polsce stwierdzono 14 gatunków, choć niektóre tylko tu zalatują.
Są to ptaki owadożerne polujące na ziemi. Występują na otwartych przestrzeniach. Gniazdo wiją na ziemi, składają w nim do 6 jaj.
Wikipedia
o cechach pliszkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. płyta kuchenna
Wiktionary
Plita – dawna leśniczówka. Tereny, na których była położona leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Krzywe Sioło.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. ornit. pliszka
Wiktionary
Plizin – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie opolskim, w gminie Poniatowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo w gminie Poniatowa. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 236 mieszkańców.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = Polskie Linie Kolejowe
(1.2) = Polska Liga Koszykówki
Wiktionary
(1.1) Torami kolejowymi w Polsce zarządza PLK.
(1.2) Mistrzem PLK w sezonie 2005/2006 (= dwa tysiące pięć / dwa tysiące sześć) była drużyna z Sopotu.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ːl‿ˈka, AS: p•‿el‿ka
Wiktionary
międzynarodowe oznaczenie polskiego złotego
SJP.pl
[czytaj: pe-el-O] skrót od: Polskie Linie Oceaniczne
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = żegl. Polskie Linie Oceaniczne;
Wiktionary
(1.1) Przez dwa lata pływałem na statkach PLO.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ːl‿ˈɔ, AS: p•‿el‿o
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: osoba gadatliwa, lubiąca dużo mówić o byle czym; pleciuga, pleciuch, papla, gaduła
SJP.pl
(r. żeński) potocznie: kobieta gadatliwa, lubiąca dużo mówić o byle czym; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym; pleciucha, pleciuga, papla, gaduła
SJP.pl
przymiotnik od: Ploeszti
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ploeszti, dotyczący Ploeszti
Wiktionary
(1.1) Znał mnie jeszcze z czasów ploeszteńskich, a dowiedziawszy się, że mieszkam w Bukareszcie, zaprosił mnie kiedyś na obiad.
(1.1) W mieście ugaszono pożary; obok wielkich zbiorników ropy naftowej grupy ploeszteńskich nafciarzy. Odbudowują to, co hitlerowcy zburzyli, zdewastowali, spalili.
(1.1) Mimo zdobycia ploeszteńskiego zagłębia i mimo zabezpieczenia sobie nafty rumuńskiej potem w odrębnym rozejmie z Rumunią w Buftea w marcu 1918 r., Niemcy, wobec wzrastającej intensyfikacji wojny motorowej na zachodzie, odczuwali co raz bardziej swą niższość w zaopatrzeniu naftowym: machina wojenna mogła stanąć. Powstaje nowa gigantyczna myśl ratunku: zdobyć Baku uwsp..
(1.1) W okresie bitwy stalingradzkiej i po jej zakończeniu rumuńscy robotnicy, mimo represji, pod kierownictwem partii komunistycznej przeprowadzili szereg śmiałych strajków, jak np. 28.11.1942 r. w fabryce zbrojeniowej „Concordia” w Ploeszti i 1.5.1943 r. w ploeszteńskich zakładach „Usinelie Romanie”.
Wiktionary
rzecz. Ploeszti n.
Wiktionary
miasto w Rumunii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Rumunii;
Wiktionary
Ploeszti (rum. Ploiești, do 1960 Ploești) – miasto w południowej Rumunii, ośrodek administracyjny okręgu Prahova, na północnym krańcu Niziny Wołoskiej. W 2002 roku liczyło 232,5 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W okresie bitwy stalingradzkiej i po jej zakończeniu rumuńscy robotnicy, mimo represji, pod kierownictwem partii komunistycznej przeprowadzili szereg śmiałych strajków, jak np. 28.11.1942 r. w fabryce zbrojeniowej „Concordia” w Ploeszti i 1.5.1943 r. w ploeszteńskich zakładach „Usinelie Romanie”.
Wiktionary
przym. ploeszteński
Wiktionary
[czytaj: ploging] jogging w połączeniu ze zbieraniem śmieci
SJP.pl
ilość materiału genetycznego (DNA) w jądrze komórkowym; ploidia
SJP.pl
Ploidia (gr. -πλοος -ploos ‘wielokrotny’, ‘złożony’; ει̉δής eides, ‘podobny do’), ploidalność – ilość materiału genetycznego (DNA) znajdującego się w jądrze komórkowym, określana w odniesieniu do liczby chromosomów.
Wikipedia
ilość materiału genetycznego (DNA) znajdującego się w jądrze komórkowym; ploidalność
SJP.pl
Ploidia (gr. -πλοος -ploos ‘wielokrotny’, ‘złożony’; ει̉δής eides, ‘podobny do’), ploidalność – ilość materiału genetycznego (DNA) znajdującego się w jądrze komórkowym, określana w odniesieniu do liczby chromosomów.
Wikipedia
1. sztuczne wypełnienie ubytku w zębie;
2. nowy budynek dobudowany w przestrzeni pomiędzy istniejącymi wcześniej budynkami;
3. zabezpieczenie zakładane na towarach, drzwiach itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stomat. wypełnienie dentystyczne w zębie
(1.2) techn. mechanizm zabezpieczający zawierający znak właścicieli lub nadawców;
(1.3) archit. budynek uzupełniający lukę w zabudowie;
(1.4) dendr. wypełnienie cementowe w korze drzewa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wypadła mi plomba.
(1.2) Tak zamkniętej plombaomby nie da się ponownie otworzyć bez możliwości zniszczenia lub uszkodzenia.
Wiktionary
rzecz. plombownica ż., plombowiec m., plombowanie n., zaplombowanie n.
czas. plombować ndk., zaplombować dk.
przym. plombowy
Wiktionary
(1.1) wypełnienie
(1.3) plombowiec
Wiktionary
rodzaj lodów z dodatkiem kandyzowanych owoców; plombir
SJP.pl
rodzaj lodów z dodatkiem kandyzowanych owoców; plombiera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. rodzaj lodów mlecznych często z owocami, pierwotnie wytwarzanych z wanilii, śmietany, jajek i cukru, według receptury stosowanej w Związku Radzieckim od 1937 roku
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) lody
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ros|пломбир. < etym|francombières. < prawdop. od etym|franc|Plombières-les-Bains., nazwy miejscowości w zachodniej Francji
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) plombir
* białoruski: (1.1) пламбір m.
* rosyjski: (1.1) пломбир m.
* ukraiński: (1.1) пломбір m.
źródła.
== plombir (język angielski.) ==
thumbombir (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. plombir
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
1. uzupełniać plombą ubytki w zębach;
2. zakładać plomby na towarach lub drzwiach w celu ich zabezpieczenia;
3. wypełniać masą cementową ubytki w gruncie lub pniach drzew
SJP.pl
potocznie: nowy budynek dobudowany w przestrzeni pomiędzy istniejącymi wcześniej budynkami; plomba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. pompa
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. pompować
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|plómpować.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. pompować
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|plómpać.
Wiktionary
1. wynik uprawy (owoce, ziarno itp.); żniwo;
2. przenośnie: efekt pracy, zysk, osiągnięcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zysk z roślin uprawnych: ziaren, warzyw, owoców
(1.2) przen. konsekwencja, wynik, zysk, który jest wynikiem jakiegoś działania
(1.3) stpol. zdobycz
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
(1.1) plon + D.
kolokacje.
(1.1) zebrać / zbierać / zwozić / zwieźć plon
synonimy.
(1.1) zbiory, płody, żniwo
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. poplon m., plonowanie n.
czas. plonować
frazeologia.
czyj siew, tego plon • styczeń mrozem trzeszczeć musi, wtedy chłopa plon przydusi
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) harvest, yield
* arabski: (1.1) حصد, جنى m.; (1.2) جنى ż.
* białoruski: (1.1) ураджай m., жніво n.
* esperanto: (1.1) rikolto, rikoltaĵo; (1.2) rikolto, rikoltaĵo
* francuski: (1.2) rendement m.
* hiszpański: (1.1) cosecha ż.
* niderlandzki: (1.1) oogst m., opbrengst m.; (1.2) oogst m.
* niemiecki: (1.1) Ernte ż., Ertrag m.; (1.2) Ernte ż., Ertrag m.
* nowogrecki: (1.1) σοδειά ż.
* rosyjski: (1.1) урожай m., жатва ż., сжатые хлеба lm.; (1.2) плоды lm., результаты lm.
* szwedzki: (1.1) gröda w.
źródła.
== plon (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) smok (potwór)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: plɔ̃n, AS: plõn
Wiktionary
rzecz. poplon m., plonowanie n.
czas. plonować
Wiktionary
(1.1) zbiory, płody, żniwo
Wiktionary
mucha z rodziny niezmiarek, jej larwy są groźnymi szkodnikami owsa, żyta i pszenicy
SJP.pl
Ploniarka (Reithrodontomys) – rodzaj ssaków z podrodziny nowików (Neotominae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) środ. zwrot, którym kwituje się czyjąś wypowiedź, wyraz ignorowania internetowego trolla
Wiktionary
IPA: plɔ̃ŋk, AS: plõŋk
Wiktionary
taki, który przyczynia się do zwiększenia plonów
SJP.pl
owocować, przynosić plony
SJP.pl
1. wynik uprawy (owoce, ziarno itp.); żniwo;
2. przenośnie: efekt pracy, zysk, osiągnięcia
SJP.pl
Wikipedia
zagłębienie w dnie rzeki o spokojnej wodzie, znajdujące się między dwiema bystrzycami
SJP.pl
Ploso – zagłębienie w dnie rzeki między dwoma bystrzami o znacznie spokojniejszej wodzie – przepływ laminarny, czasem praktycznie niezauważalny. Ploso zwykle powstaje na skutek erozji u podnóża brzegu podcinanego przez meander. Może też powstać przy przeszkodzie, np. powalonym pniu drzewa. W profilu podłużnym dno jest wklęsłe. Górna część plosa, przez którą nie przechodzi nurt rzeki to zatoń.
Wikipedia
skrót
(1.1) = przeciwlotniczy
Wiktionary
(1.1) Straty polskie wyniosły 644 poległych, wzięto do niewoli 1543, zdobyto 514 karabinów oraz jedno działo plot.
Wiktionary
zgrubienie od: plotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. zob. plotka.
Wiktionary
(1.1) Gdzieś w połowie listopada jak zwykle spotkałyśmy się na plotaoty. Gadałyśmy o wszystkim: o facetach, że nic nie warci, o pieniądzach, że ich ciągle za mało i o sąsiadce z naprzeciwka, że ma białego bulteriera.
(1.1) Weszły te babcie i zaczęły się wszystkie pchać na chama do przodu. Ja nie miałam zamiaru ustąpić (…) a one chciały się wymienić najnowszymi plotami zapewne.
Wiktionary
rzecz. plotka ż., ploteczka ż.
czas. plotkować
Wiktionary
zdrobnienie od: plotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: plotka
Wiktionary
(1.1) Wracasz od cioci Marysi? Pewnie przyniosłaś jakieś ploteczkaoteczki.
Wiktionary
IPA: plɔˈtɛt͡ʃka, AS: plotečka
Wiktionary
rzecz. plotka, plota, plotkowanie, plotkara, plotkarka, plotkarstwo, plotkarz
czas. plotkować
przym. plotkarski
przysł. po plotkarsku
Wiktionary
sterowane komputerem urządzenie do rysowania (np. sporządzania wykresów) lub wycinania figur z folii; plotter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. komputerowe urządzenie peryferyjne do pracy z dużymi arkuszami;
(1.2) nawig. urządzenie nawigujące
Wiktionary
Ploter (ang. plotter) – komputerowe urządzenie peryferyjne, służące do pracy z dużymi płaskimi powierzchniami, mogące nanosić obrazy, wycinać wzory, grawerować itp.
Wikipedia
(1.1) war. rzad. plotter
Wiktionary
niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska, powodująca utratę dobrego wizerunku osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogłoska, często nieprawdziwa i szkodliwa dla czyjejś reputacji; wiadomość powtarzana z ust do ust, która traci swoje pierwsze, prawdziwe znaczenie;
Wiktionary
Plotka – niesprawdzona lub kłamliwa wiadomość, zwykle powodująca utratę dobrego wizerunku osoby, której dotyczy. Powszechnie uważa się, że plotka jest synonimem pogłoski, która jest definiowana jako rozpowszechnianie niepewnych (niepotwierdzonych) informacji.
Wikipedia
(1.1) Słyszałaś najnowszą plotkaotkę? Sąsiad z czwartego piętra podobno zdradza żonę!
(1.1) Od pewnego czasu po mieście krążą plotkaotki o tym, że zbudują drugi hotel.
Wiktionary
IPA: ˈplɔtka, AS: plotka
Wiktionary
rzecz. plotkarstwo n., plotkarz mos., plotkarka ż., plotkara ż., plotkowanie n.
:: zdrobn. ploteczka ż.
:: zgrub. plota ż.
czas. plotkować ndk.
przym. plotkarski
przysł. po plotkarsku
Wiktionary
(1.1) pogłoska, szeptanka, reg. pozn. {{lm. pierdy}}
Wiktionary
kobieta rozpowszechniająca plotki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od plotkarka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: plɔtˈkara, AS: plotkara
Wiktionary
rzecz. plotkowanie n., plotka ż., ploteczka ż., plotkarka ż., plotkareczka ż., plotkarstwo n., plotkarz m.
czas. plotkować
przym. plotkarski
przysł. po plotkarsku
Wiktionary
zdrobnienie od: plotkarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: plotkarka
Wiktionary
rzecz. plotkarstwo n., plotkarka ż., plotkara ż.
przym. plotkarski
przysł. po plotkarsku
Wiktionary
→ plotkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się plotkami, rozsiewająca plotkaotki
Wiktionary
(1.1) Marta to znana plotkarka, to ona rozpeplała wszystkim o problemach małżeńskich Jadźki.
Wiktionary
IPA: plɔtˈkarka, AS: plotkarka
Wiktionary
rzecz. plotkowanie n., plotka ż., ploteczka ż., plotkarstwo n.
:: fm. plotkarz mos.
:: zgrub. plotkara
:: zdrobn. plotkareczka
czas. plotkować ndk.
przym. plotkarski
przysł. po plotkarsku
Wiktionary
(1.1) plotkara; pot. baba z magla; pot. maglarka, maglara, pleciuch, plociuch, pleciuga; reg. pozn. pierduśnica.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.; gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; daw. plotucha
Wiktionary
dotyczący plotkarza, plotkarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z plotkarstwootkarstwem, dotyczący plotkarstwootkarstwa
Wiktionary
(1.1) Trudniła się plotkarskim fachem, wypisując brednie na forach internetowych.
Wiktionary
rzecz. plotkarstwo n., plotkarz mos., plotkara ż., plotkareczka ż., plotkarka ż., plotkowanie n., plotka ż., ploteczka ż.
czas. naplotkować dk., plotkować ndk., poplotkować dk.
przym. rozplotkowany
przysł. po plotkarsku
Wiktionary
(1.1) rozplotkowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) robienie plotkaotek
Wiktionary
(1.1) Tak szkodliwemu plotkarstwootkarstwu trzeba postawić tamę.
Wiktionary
rzecz. plotkarz mos., plotkara ż., plotkareczka ż., plotkarka ż., plotkowanie n., plotka ż., ploteczka ż.
czas. naplotkować dk., plotkować ndk., poplotkować dk.
przym. plotkarski
Wiktionary
(1.1) plotkowanie
Wiktionary
osoba rozsiewająca plotki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się plotkami
Wiktionary
(1.1) Stryj Marian to straszny plotkarz, wszystko o wszystkich musi wiedzieć.
Wiktionary
IPA: ˈplɔtkaʃ, AS: plotkaš
Wiktionary
rzecz. plotka ż., ploteczka ż., plotkarstwo n., plotkowanie n.
:: fż. plotkarka ż., zgrub. plotkara ż.
czas. plotkować ndk.
przym. plotkarski
przysł. po plotkarsku
Wiktionary
(1.1) gaduła, pierdoła, daw. plotuśnik
Wiktionary
potocznie:
1. robienie, rozpowszechnianie plotek;
2. spotkanie jakichś osób, na którym opowiada się plotki
SJP.pl
Plotka – niesprawdzona lub kłamliwa wiadomość, zwykle powodująca utratę dobrego wizerunku osoby, której dotyczy. Powszechnie uważa się, że plotka jest synonimem pogłoski, która jest definiowana jako rozpowszechnianie niepewnych (niepotwierdzonych) informacji.
Wikipedia
czasownik
(1.1) opowiadać, roznosić plotkaotki
Wiktionary
IPA: plɔtˈkɔvat͡ɕ, AS: plotkovać
Wiktionary
rzecz. plota ż., ploteczka ż., plotkowanie n., plotkara, plotkarka, plotkarz, plotka, plotkarstwo
przym. plotkarski
przysł. po plotkarsku
Wiktionary
(1.1) brać kogoś na język
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odotkować.
Wiktionary
Plotka – niesprawdzona lub kłamliwa wiadomość, zwykle powodująca utratę dobrego wizerunku osoby, której dotyczy. Powszechnie uważa się, że plotka jest synonimem pogłoski, która jest definiowana jako rozpowszechnianie niepewnych (niepotwierdzonych) informacji.
Wikipedia
IPA: ˌplɔtkɔˈvãɲɛ, AS: plotkovãńe
Wiktionary
czas. plotkować ndk.
rzecz. plotkarstwo n., plotkarz mos., plotkarka ż., ploteczka ż., plotka ż., plotkara ż.
przym. plotkarski
przysł. po plotkarsku
Wiktionary
[czytaj: ploter] sterowane komputerem urządzenie do rysowania (np. sporządzania wykresów) lub wycinania figur z folii; ploter
SJP.pl
Ploter (ang. plotter) – komputerowe urządzenie peryferyjne, służące do pracy z dużymi płaskimi powierzchniami, mogące nanosić obrazy, wycinać wzory, grawerować itp.
Wikipedia
Plotyn (gr. Πλωτῖνος Plotinos; ur. 204/205 prawdopodobnie w Lykopolis w Egipcie, zm. 270 w Kampanii) – filozof starożytny, twórca systemu filozoficznego zwanego neoplatonizmem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odożyć.
Wiktionary
czas. plożyć
Wiktionary
nagłe otwarcie drogi dla powietrza przez narządy mowy pod ciśnieniem powietrza wypływającego z płuc
SJP.pl
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Poznań. służyć, przynosić ulgę
Wiktionary
rzecz. plożenie n.
Wiktionary
1. wyrzucać z ust, np. ślinę;
2. przenośnie: wymyślać komuś, znieważać kogoś;
3. przenośnie: sypać gradem kul, strzelać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypluć)
(1.1) wyrzucać, wydalać coś z ust, najczęściej ślinę
(1.2) przen. gardzić czymś w sposób czynny
Wiktionary
IPA: plut͡ɕ, AS: pluć
Wiktionary
rzecz. plucie n., wypluwanie n., wyplucie n., plujka ż., oplucie n., opluwanie n., splunięcie n., spluwanie n., spluwa ż., zapluwanie n., zaplucie n., wypluwka ż., plwocina ż.
czas. wypluć dk., wypluwać ndk., opluwać ndk., opluć dk., splunąć dk., spluwać ndk., zapluwać ndk., zapluć dk., plwać ndk.
Wiktionary
(1.1) plwać
Wiktionary
długo utrzymująca się deszczowa pogoda, charakteryzująca się uciążliwymi opadami, chłodem i wiatrem; słota, szaruga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogoda dżdżysta, deszczowa, nieprzyjemna od wilgoci
Wiktionary
(1.1) Ni żywej duszy nie wypatrzył pod sczerniałymi od pluchauchy topolami.
(1.1) […] ćma była i plucha […]
Wiktionary
IPA: ˈpluxa, AS: pluχa
Wiktionary
czas. pluskać
Wiktionary
(1.1) słota
Wiktionary
Plucice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Gorzkowice.
W latach 1954-1957 wieś była siedzibą gromady Plucice, po jej zniesieniu w gromadzie Gorzkowice. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy oduć.
Wiktionary
IPA: ˈplut͡ɕɛ, AS: pluće
Wiktionary
czas. wypluć, pluć ndk.
rzecz. plujka ż., plwocina ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
pogardliwie o Niemcu; Szkop, prusak, fryc, helmut, szwab (Szwab)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. Niemiec
Wiktionary
rzecz. pludry nmos.
Wiktionary
(1.1) fryc, helmut, szkop, szwab; gw-pl|Śląsk Cieszyński|szwob.
Wiktionary
przestarzałe zdrobnienie od: pludry
SJP.pl
dawniej: krótkie szerokie spodnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) odzież. kraw. dawne bufiaste spodnie do kolan
(1.2) daw. spodnie sięgające kolan
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) depr. M. i W. lm. od: pluder
Wiktionary
Pludry (dodatkowa nazwa w j. niem. Pluder) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Dobrodzień.
Miejscowość jest położona przy linii kolejowej Opole – Częstochowa, na której znajduje się stacja kolejowa Pludry. Komunikacja autobusowa na trasach Dobrodzień – Lubliniec, Strzelce Opolskie – Olesno, Kędzierzyn-Koźle – Lubliniec. Szkoła podstawowa im. Marii Konopnickiej, urząd pocztowy i kościół św. Antoniego.
Wikipedia
rzecz. pluder mos., pluderki nmos.
Wiktionary
plug zmienny, plug rudonogi - gatunki chrząszczy z rodziny poświętnikowatych
SJP.pl
[czytaj: plag in] w informatyce: dodatek rozszerzający funkcjonalność aplikacji; wtyczka, plugin
SJP.pl
paskudztwo, okropnosć
SJP.pl
splugawiać;
1. okrywać hańbą, znieważać, pozbawiać godności nieprzyzwoitymi, niemoralnymi i budzącymi wstręt działaniami;
2. bezcześcić, profanować;
3. zanieczyszczać coś, powodując, że wywołuje to obrzydzenie; czynić plugawym
SJP.pl
Plugawice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Doruchów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
człowiek niemoralny, wywołujący obrzydzenie swoim zachowaniem
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: plugawo, plugawie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: plugawy
SJP.pl
obrzydliwy, budzący odrazę
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) budzący głęboki wstręt
Wiktionary
(1.1) Przypomnij sobie, cośmy widzieli, jedyna, w ten letni tak piękny poranek: u zakrętu leżała plugawyugawa padlina na ścieżce żwirem zasianej.
Wiktionary
rzecz. plugawiec mos., plugastwo n., plugawość ż., plugawienie n.
czas. plugawić ndk.
przysł. plugawo
Wiktionary
(1.1) obrzydliwy, odrażający, ohydny, ordynarny, paskudny
Wiktionary
[czytaj: plagin] w informatyce: dodatek rozszerzający funkcjonalność aplikacji; wtyczka, plug-in
SJP.pl
Wtyczka (ang. plug-in, add-on), rozszerzenie (ang. extension) – dodatkowy moduł do programu komputerowego, który rozszerza możliwości produktu wyjściowego.
Stosowanie wtyczek jest coraz częstszym zabiegiem wśród twórców programów, a zwłaszcza tych tworzących otwarte oprogramowanie. Zaletą takiego rozwiązania jest możliwość wyboru funkcjonalności, które użytkownik chce wykorzystywać w programie, a których nie potrzebuje. Poza tym odciąża to autora programu od pisania kodu nawet dla funkcji niszowych, a przerzuca to zadanie na zewnętrznych programistów. Jednak, aby możliwe było tworzenie wtyczek, programista musi od razu dla swojej aplikacji udostępnić i udokumentować API, czyli interfejs programistyczny.
Wikipedia
1. mucha, której rozwijające się w fekaliach lub rozkładającym się mięsie larwy (białe robaki), służą w wędkarstwie jako przynęta bądź zanęta;
2. gwarowo: filtr od papierosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Calliphora|ref=tak., ciemnogranatowa, połyskująca mucha składająca jaja w mięsie
(1.2) pot. kawa lub herbata z fusami, w odróżnieniu od rozpuszczalnej lub z ekspresu
(1.3) środ. inform. drukarka atramentowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Napijesz się kawy? Ale mam tylko plujkaujkę.
(1.3) Postanowiłem sprzedać plujkaujkę i kupić laserówkę.
Wiktionary
IPA: ˈplujka, AS: plui ̯ka
Wiktionary
rzecz. plwocina ż., plucie n., naplucie n., wypluwanie n., wyplucie n., opluwanie n., oplucie n., plujkowate nmos.
czas. pluć ndk., napluć dk., wypluwać ndk., wypluć dk., opluwać ndk., wypluć dk.
przym. plujkowy, plujkowaty
Wiktionary
(1.3) atramentówka
Wiktionary
rodzina licząca około 1500 gatunków owadów z rzędu muchówek, zabarwionych zielono lub niebiesko, z metalicznym połyskiem, których larwy rozwijają się w fekaliach lub rozkładającym się mięsie
SJP.pl
Wikipedia
o cechach plujkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
słowo mające oddawać dźwięk powstający w momencie wpadnięcia czegoś do wody; plums, plusk
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. wyraz naśladujący plusk czegoś wpadającego do wody
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Bohaterowie fikcyjni:
Grupy muzyczne:
Wikipedia
(1.1) Przytrzymywaliśmy lampy, podkładaliśmy świeżą słomę, a maciora niczym królowa unosiła tylko od czasu do czasu głowę, żeby sprawdzić, czy poświęcamy jej dosyć dużo uwagi, i tylko wtedy, gdy w jej nieprzyzwoitym zadku pojawiał się mały prosięcy ryjek, postękiwała trochę. Leżała sobie na boku, a prosiaczki wypadały z niej jak korki z butelki: plum, plum!
Wiktionary
IPA: plũm, AS: plũm
Wiktionary
(1.1) chlup, plask
Wiktionary
ozdoba z piór przy męskim kapeluszu
SJP.pl
afrykańskie pnącze z rodziny ołownicowatych; ołownik
SJP.pl
Ołownik, ołownica (Plumbago) – rodzaj roślin z rodziny ołownicowatych (Plumbaginaceae). Obejmuje od ok. 12 do ok. 17 gatunków. Występują na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Rosną zwykle na obszarach suchych i skalistych.
Niektóre gatunki uprawiane są jako ozdobne, szczególnie popularny jest ołownik uszkowaty, jednak na obszarach występowania przymrozków rośliny z tego rodzaju wymagają uprawy w szklarniach.
Wikipedia
minerał krystalizujący w systemie trygonalnym, uwodniony fosforan ołowiu i glinu
SJP.pl
złotobrunatny minerał, siarczan żelaza i ołowiu, odkryty w 1902 roku; krystalizuje w układzie trygonalnym
SJP.pl
minerał zawierający mikroskopowe domieszki cerusytu, stosowany jako kryształ w przyrządach optycznych, do produkcji cementu, w budownictwie, metalurgii i zdobnictwie
SJP.pl
łacińska nazwa ołowiu (pierwiastka chemicznego)
SJP.pl
środkowoamerykańska roślina z rodziny toinowatych
SJP.pl
Plumeria (Plumeria Tourn. ex L.), znana także jako Kwiat Lei – rodzaj roślin z rodziny toinowatych. Należy tu 7-8 gatunków pochodzących z Ameryki Środkowej. Nazwę nadano dla upamiętnienia francuskiego botanika Charlesa Plumiera.
Wikipedia
potocznie:
1. wydawać dźwięk powstający w momencie wpadnięcia czegoś do wody; pluskać;
2. grać na instrumencie klawiszowym;
3. w gwarze uczniowskiej:
a) podskakiwać, pyskować;
b) rzadko: odpowiadać na lekcji;
4. plumkać się - kąpać się, chlapać się w wodzie; pluskać się
SJP.pl
potocznie: zagrać (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; brzdęknąć, brzęknąć, brząknąć, brzdąknąć
SJP.pl
słowo mające oddawać dźwięk powstający w momencie wpadnięcia czegoś do wody; plum
SJP.pl
1. wyrzucić z ust (najczęściej ślinę);
2. przenośne: strzelić (np. z armaty)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pluć)
(1.1) wyrzucić z ust ślinę bądź coś, co się tam znajduje
(1.2) zlekceważyć albo pogardzić
(1.3) wyrzucić z siebie grad lub strumień czegoś (np. ognia)
Wiktionary
(1.3) Lufa plunąćunęła ogniem, pół ściany pod postacią pyłu i płatów tynku posypało się na Kiernackiego.
Wiktionary
(1.1) splunąć
Wiktionary
skrót od: pluralis (w językoznawstwie: liczba mnoga); pl.
SJP.pl
w językoznawstwie: liczba mnoga
SJP.pl
1. cecha czegoś charakteryzującego współistnienie wielu opinii i norm;
2. gwarantowanie różnym grupom społecznym i politycznym prawa wyrażania swych poglądów i uczestnictwa w życiu państwa
SJP.pl
1. wielość, różnorodność;
2. demokratyczna zasada ustrojowa gwarantująca różnym grupom społecznym i politycznym prawo wyrażania swych poglądów i uczestnictwo w życiu państwa;
3. w filozofii: teoria, w myśl której rzeczywistość składa się z różnorakich bytów, niesprowadzalnych do jednej realności
SJP.pl
W znaczeniu ogólnym różnorodność, na przykład:
Wikipedia
1. wprowadzać pluralizm w życiu społecznym;
2. pluralizować się - stawać się pluralistycznym
SJP.pl
wielokrotny
SJP.pl
1. znak matematyczny w postaci krzyżyka (+), występujący jako:
a) znak dodawania;
b) oznaczenie wartości dodatniej liczby;
2. krzyżyk (+) przy ocenie szkolnej podwyższający jej wartość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. znak w postaci krzyżyka oznaczający dodawanie lub wartość powyżej zera
(1.2) znak przy ocenie szkolnej podwyższający ją
(1.3) dodatnia cecha czegoś
przymiotnik
(2.1) dodatni
spójnik
(3.1) a oprócz tego, ponadto
(3.2) mat. dodać (spójnik łączący składniki przy dodawaniu)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tutaj, zamiast minusa, powinien być plus.
(1.2) Kasia dostała dziś czwórkę z plusem.
(1.3) Jedziecie do stolicy kraju kapitalistycznego, który to kraj ma być może nawet tam i swoje… plusy. Rozchodzi się jednak o to, żeby te plusy nie przesłoniły wam minusów.
(2.1) Matka ma czynnik Rh plus, więc nie musi się obawiać konfliktu serologicznego.
(2.1) Jest plus dwadzieścia stopni.
(3.1) Dostałam dziś dwa bukiety kwiatów plus bombonierkę.
(3.2) Dwa plus pięć równa się siedem.
Wiktionary
IPA: plus, AS: plus
Wiktionary
rzecz. zdrobn. plusik
przym. plusowy
Wiktionary
(1.3) zaleta
(3.2) dodać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) o budynku: taki, który produkuje energię w całości wystarczającą na pokrycie własnego zużycia, włącznie z ogrzewaniem, nie potrzebując jej dostaw z zewnątrz, a do tego wytwarza nadwyżkę energii, którą może przekazać do sieci, co odbywa się wskutek zastosowania grubego ocieplenia, systemu odzyskiwania ciepła i wykorzystania odnawialnych źródeł energii, m.in. baterii słonecznych i wiatraków
(1.2) o rozwoju gospodarczym i gospodarce: następujący / rozwijający się przy jednoczesnym spadku zużycia energii, co odbywa się wskutek stosowania coraz wydajniejszych technologii, wymagających mniej energii oraz dzięki jej oszczędzaniu
Wiktionary
IPA: ˌplusɛ̃nɛrɡɛˈtɨt͡ʃnɨ, AS: plusẽnergetyčny
Wiktionary
zdrobnienie od: plus
SJP.pl
1. dźwięk powstający przy uderzeniu czegoś o ciecz lub cieczy o coś; pluskot;
2. pluskanie się;
3. potocznie: ogon bobra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odgłos wydawany przy zderzeniu wody lub innej płynnej substancji (np. błota) i twardego przedmiotu
(1.2) łow. ogon bobra
(1.3) płetwa ogonowa u ryb
wykrzyknik
(2.1) wykrzyknik naśladujący plusk (1.1)
wykrzyknik w użyciu czasownikowym
(3.1) plusnąć, zrobić plusk (1.1)
Wiktionary
Plusk (ang. Splash) – amerykańska komedia romantyczna z 1984 roku w reżyserii Rona Howarda.
Wikipedia
(1.1) Kamyk wpadł z pluskiem do jeziora.
(2.1) Kaczka z całą rodziną wybrała się do kąpieli i na dalszą wycieczkę. Plusk! — i skoczyła w wodę.
(3.1) Ania przeszczęśliwa plusk w kałużę!
Wiktionary
IPA: plusk, AS: plusk
Wiktionary
czas. plusnąć, pluskać (się), wypluskać (się), napluskać
Wiktionary
(1.2) kielnia
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. plusnąć)
(1.1) o cieczy: chlapać, wydając odgłos
czasownik zwrotny niedokonany pluskać się (dk. brak)
(2.1) kąpać się w płytkiej wodzie, rozchlapując ją
Wiktionary
(1.1) Ułożyłem się na siedzeniu szofera. Rzeka szumiała i pluskaćuskała w ciemnościach, z dala dolatywał jednostajny warkot motorów wycofujących się oddziałów.
(1.1) Słychać było, jak woda pluskaćuszcząc ścieka do omszałych basenów.
(2.1) Idąc pomostem możemy obserwować baseny pełne ryb pluskaćuskających się w stale oczyszczanej i zasilanej w tlen wodzie.
(2.1) Oczyściłem pobieżnie buty i mundur, potem sam wlazłem do wody i pluskaćuskałem się parę minut, nadrabiając dwudniowe zaległości.
Wiktionary
IPA: ˈpluskat͡ɕ, AS: pluskać
Wiktionary
rzecz. pluskanie n., pluśnięcie n., pluszcz m., plucha ż., plusk m.
czas. plusnąć
wykrz. plusk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozchlapywanie wody podczas kąpania się w płytkiej wodzie
Wiktionary
czas. pluskać
Wiktionary
mały metalowy przedmiocik z okrągłą, płaską główką i szpikulcem, używany do przypinania czegoś do tektury, drewna itp; pineska; pinezka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. pluskwa
(1.2) daw. współcz. gw-pl|Kraków. pinezka
Wiktionary
Pinezka, pineska (pluskiewka) – krótki gwoździk lub szpilka (z ostrzem długości nieprzekraczającej 6, rzadziej 10 milimetrów) z dużą główką, metalową lub z tworzywa sztucznego, często płaską, umożliwiającą wciśnięcie pinezki w miękkie podłoże (np. z tektury, korka lub miękkiego drewna) bez użycia młotka, samymi palcami i – co często ważniejsze – również wyciągnięcie jej bez użycia żadnych narzędzi.
Wikipedia
rzecz. pluskwa ż.
Wiktionary
Plusknia (Dolycoris) – rodzaj pluskwiaków z rodziny tarczówkowatych.
Pluskwiaki te mają głowę oraz przód przedplecza i tarczki jasno owłosione. Czułki z czarną obrączką na drugim członie. Kształt ich ciała jest bardziej wydłużony niż u anteminii. Śródpiersie z żeberkiem między biodrami. Na pleurytach zatułowia ujścia gruczołów zapachowych położone z dala od bioder, otoczone matową, pomarszczoną i pobrużdżoną powierzchnią, opatrzone krótkim, równoszerokim kanałem wyprowadzającym. Odwłok o drugim widocznym sternicie pozbawionym skierowanego w przód wyrostka.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych
SJP.pl
Pluskolcowate (Notonectidae) – rodzina owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych. Są to drapieżne pluskwiaki wodne. Rodzina Notonectidae liczy około 340 gatunków.
Wikipedia
o cechach pluskolcowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ent. pluskwiak wodny pływający na grzbiecie;
Wiktionary
Pluskolec pospolity (Notonecta glauca) – gatunek owada, drapieżny pluskwiak wodny z rodziny pluskolcowatych. Osobniki dorosłe osiągają długość 1,5 cm.
Tak jak inne pluskolce, pływa odwrócony grzbietem do dołu. Dzięki bardzo jasnej barwie grzbietu (uzyskiwanej dzięki zgromadzonej pod skrzydłami cienkiej warstwie powietrza, transportującej światło na zasadzie światłowodu) oraz ciemnemu spodowi, jest słabo widoczny zarówno z góry (na tle dna zbiornika) jak i z dołu (na tle nieba). Dzięki wydłużonym, przystosowanym do tego celu, odnóżom tylnym, pływa krótkimi zrywami, osiągając duże prędkości (w porównaniu z większością owadów wodnych). W razie pogorszenia warunków (np. wyschnięcia zamieszkiwanego zbiornika wodnego), wchodzi na wystające ponad powierzchnię rośliny, osusza skrzydła i odlatuje w poszukiwaniu korzystniejszego siedliska.
Wikipedia
IPA: pluˈskɔlɛt͡s, AS: pluskolec
Wiktionary
(1.1) grzbietopławek
Wiktionary
dźwięk powstający przy uderzeniu czegoś o ciecz lub cieczy o coś; plusk
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Pluskota – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, w gminie Wałcz, nad rzeką Piławką. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Kłębowiec.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. mały, żywiący się krwią, żyjący w pomieszczeniach owad z gatunku pluskwa domowa, nazwa systematyczna|Cimex lectularius|ref=tak.;
(1.2) pot. małe urządzenie służące do podsłuchu;
(1.3) pot. inform. błąd uniemożliwiający poprawne działanie programu
(1.4) daw. ornit. pliszka
Wiktionary
Pluskwa domowa (Cimex lectularius) – gatunek owada należący do podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, rodziny pluskwowatych. Żywi się krwią zwierząt ciepłokrwistych, głównie człowieka. Była prawie wytępiona w krajach rozwiniętych (z użyciem DDT), ale współcześnie obserwowany jest jej powrót. Potrafi być uciążliwa w warunkach domowych, często poprzez aktywność nocą w łóżkach.
Wikipedia
(1.1) Muszę się stąd wyprowadzić. Tutaj jest mnóstwo pluskwauskiew!
(1.1) Zgniotę cię jak przysłowiową pluskwauskwę.
(1.2) Służby specjalne założyły znanemu biznesmenowi pluskwauskwę w samochodzie.
(1.3) Przejrzyj kod, może znajdziesz tę pluskwauskwę, która powoduje wysypywanie się skryptu.
Wiktionary
IPA: ˈpluskfa, AS: pluskfa
Wiktionary
rzecz. pluskwiak m., pluskwowate nmos., odpluskwianie n., odpluskwienie n., zapluskwianie n., zapluskwienie n.
:: zdrobn. pluskiewka ż.
czas. odpluskwiać ndk., odpluskwić dk., zapluskwiać ndk., zapluskwić dk.
przym. pluskwiakowaty
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. bździągwa., gw-pl|Górny Śląsk|wancka, wandzka., gw-pl|Śląsk Cieszyński|płoszczyca.
(1.2) podsłuch
(1.3) bug
Wiktionary
uskrzydlony owad posiadający narząd gębowy typu kłująco-ssącego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. uskrzydlony owad będący pasożytem roślin i zwierząt, występujący na całym świecie w wielu, zróżnicowanych morfologicznie gatunkach;
Wiktionary
IPA: ˈpluskfʲjak, AS: pluskfʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. pluskwa ż.
Wiktionary
uskrzydlony owad posiadający narząd gębowy typu kłująco-ssącego
SJP.pl
Pluskwiaki (Hemiptera) – nazwa zależnie od przyjętej systematyki rzędu lub nadrzędu owadów liczącego 50 000–80 000 gatunków.
Wikipedia
chwatosz pluskwiakowiec - błonkówka z rodziny grzebaczowatych
SJP.pl
pluskwica europejska - gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych
SJP.pl
Wikipedia
żyrytwa pluskwowata - gatunek pluskwiaka z rodziny żyrytwowatych
SJP.pl
o cieczy: przelany, wylany gwałtownie z charakterystycznym odgłosem
SJP.pl
środowiskowo: oznaczać jakąś treść internetową w celu pokazania, że przypadła nam do gustu lub że się z nią zgadzamy; dawać plusa
SJP.pl
większy od zera; dodatni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) większy od zera; będący na plusie
Wiktionary
rzecz. plus, plusik
przym. plus
Wiktionary
(1.1) dodatni
Wiktionary
[czytaj: pluskfamperfektum] w gramatyce: czas zaprzeszły; w języku polskim w formie szczątkowej, np. zrobiłem byłem
SJP.pl
Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed inną czynnością, która również miała miejsce w przeszłości.
Wikipedia
rodzaj puszystej tkaniny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. rodzaj miękkiej, puszystej tkaniny z okrywą włókienną;
Wiktionary
Plusz (z fr. peluche) – rodzaj miękkiej tkaniny z okrywą runową. Inne określenia używane zamiennie to okrywa włosowa lub okrywa włókienna. Jest kilka technik uzyskiwania okrywy włókiennej:
Wikipedia
rzecz. pluszak mzw., pluszaczek m.
przym. pluszowy
Wiktionary
zdrobnienie od: pluszak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pluszak
Wiktionary
rzecz. pluszak m., plusz mrz.
Wiktionary
potocznie: zabawka pluszowa, zwykle w postaci jakiegoś zwierzątka, np. psa, kota itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) miękka, puchata, zwykle zoomorficzna, zabawka dziecięca
Wiktionary
Maskotka (inaczej pluszak, przytulanka) – zabawka z tkaniny wypełniona miękkim materiałem, najczęściej przeznaczona dla dzieci. Maskotki mogą być wykonane przez producentów bądź własnoręcznie. Materiały z jakich są robione to najczęściej plusz, bawełna, len, dzianina, welur, polar.
Wikipedia
IPA: ˈpluʃak, AS: plušak
Wiktionary
rzecz. plusz m.
:: zdrobn. pluszaczek m.
przym. pluszowy
Wiktionary
(1.1) przytulanka
Wiktionary
ptak z rodziny o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Cinclus|Borkhausen|ref=tak., rodzaj ptaka z rodziny pluszczeuszczy, spotykany w okolicach wartkich strumieni
Wiktionary
Pluszcz (zwyczajny) (Cinclus cinclus) – gatunek małego ptaka z rodziny pluszczy (Cinclidae), zamieszkujący Eurazję i północno-zachodnią Afrykę. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
czas. pluskać
Wiktionary
ptak z rodziny o tej samej nazwie
SJP.pl
Pluszcze (Cinclidae) – monotypowa rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
jezioro na Pojezierzu Olsztyńskim
SJP.pl
modrowronka pluszogłowa - gatunek ptaka z rodziny krukowatych
SJP.pl
pluszówka agatka - gatunek ćmy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z pluszu
Wiktionary
(1.1) Ciemnoczerwony pluszowy chodnik wskazuje drogę do dużej oszklonej sali.
Wiktionary
IPA: pluˈʃɔvɨ, AS: plušovy
Wiktionary
rzecz. plusz m., pluszak m.
Wiktionary
skrót od: plutonowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. plutonowy
Wiktionary
plucha; brzydka, dżdżysta pogoda, słota, szaruga
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. filozof grecki;
(1.2) imię|polski|m.;
Wiktionary
Plutarch z Cheronei (gr. Πλούταρχος ὁ Χαιρωνεύς, Plutarchos ho Chaironeus, ur. ok. 50 n.e., zm. ok. 125 n.e.) – jeden z największych pisarzy starożytnej Grecji, historyk, filozof-moralista oraz orator.
Wikipedia
(1.1) W swym dziele Plutarch przedstawił żywot Aleksandra Wielkiego.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wikipedia
plucha; brzydka, dżdżysta pogoda, słota, szaruga
SJP.pl
Wikipedia
1. forma rządów, w której władzę sprawuje grupa ludzi najbogatszych; chryzokracja;
2. warstwa społeczna złożona z ludzi najbogatszych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. forma rządów, w której władzę sprawują najbogatsi
(1.2) książk. warstwa najbogatszych ludzi wpływających na rząd państwa
Wiktionary
Plutokracja (gr. πλουτοκρατία plutokratia „rządy bogatych”, od wyrazów πλοῦτος plutos „bogactwo” + κρατέω krateo „rządzę”) – system sprawowania rządów, w którym podstawową zasadą władzy jest bogactwo.
Wikipedia
rzecz. plutokrata m., plutokratka ż.
przym. plutokratyczny
Wiktionary
osoba należąca do warstwy społecznej złożonej z ludzi najbogatszych
SJP.pl
Plutokracja (gr. πλουτοκρατία plutokratia „rządy bogatych”, od wyrazów πλοῦτος plutos „bogactwo” + κρατέω krateo „rządzę”) – system sprawowania rządów, w którym podstawową zasadą władzy jest bogactwo.
Wikipedia
przymiotnik od: plutokracja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący plutokracjautokracji
Wiktionary
rzecz. plutokracja ż., plutokrata m., plutokratka ż.
Wiktionary
1. pierwiastek chemiczny o symbolu Pu
2. pododdział wojskowy składający się zwykle z kilkudziesięciu ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. przydomek Hadesa jako boga podziemnego bogactwa (m.in. kruszców, płodnego ziarna), plonów i urodzaju;
(1.2) mitrzym. bóg świata zmarłych, utożsamiany z greckim Hadesem;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. planeta karłowata o numerze katalogowym 134340, należąca do Pasa Kuipera, do 2006 r. zaliczana do planetaanet Układu Słonecznego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pluton stał się jednym z bóstw urodzaju, które sprawia, że ziarno rzucone na ziemię, nie marnieje, lecz rozwija się czerpiąc soki z wnętrza gleby.
(1.2) Trzydzieści lat temu uciekło z tej groty kilku niewolników skazanych za bunt na ukrzyżowanie. Rzymianie nie odnaleźli przejścia, a kapłani wyjaśnili, że porwał ich Pluton.
(2.1) Pluton porusza się w obszarze poza orbitą Neptuna.
Wiktionary
IPA: ˈplutɔ̃n, AS: plutõn
Wiktionary
rzecz. plutonik mos./mrz., pluton mrz., plutonizm mrz., plutoniczność ż., plutonowość ż., plutonit mrz., plutonek mrz., plutoid mrz., Plutos mos., plutonowy mos.
przym. Plutonowy, plutonowy, plutoniczny
Wiktionary
(1.2) Dis, Dis Pater, Pluto, Hades
(2.1) symbol. ⯓, ♇
Wiktionary
zdrobnienie od: pluton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pluton
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ezot. astrol. osoba, w której osobowości dominuje planeta Pluton
Wiktionary
(2.1) Plutonicy łączą marsowe wypatrywanie wroga z saturnowym izolowaniem się.
Wiktionary
rzecz. Pluton m., pluton m., plutonista m., plutonowy m., plutonian m.
przym. plutonowy
Wiktionary
geolog, zwolennik plutonizmu (dawnej, przeciwnej neptunizmowi teorii przypisującej magmie decydujący wpływ na zjawiska geologiczne i powstawanie skał)
SJP.pl
skała głębinowa
SJP.pl
1. procesy zachodzące w głębszych warstwach skorupy ziemskiej
2. dawna teoria przypisująca magmie decydujący wpływ na zjawiska geologiczne i powstawanie skał
SJP.pl
Plutonizm (od rzymskiego boga podziemia, Plutona) – ogół procesów geologicznych polegających na podziemnym tworzeniu, przemieszczaniu się magmy, jej zastyganiu w obrębie dolnej skorupy ziemskiej i górnego płaszcza (tzw. intruzje) oraz tworzeniu się z niej skał plutonicznych.
Wikipedia
przymiotnik od: pluton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. stopień podoficerski między starszym kapralem a sierżantem;
przymiotnik relacyjny
(2.1) wojsk. związany z plutonem (oddziałem), dotyczący tego plutonu
(2.2) chem. związany z pierwiastkiem plutonem, dotyczący tego plutonu
Wiktionary
Plutonowy – stopień podoficerski. Niższym stopniem jest starszy kapral, a wyższym sierżant.
W Wojsku Polskim wprowadzony w 1919 roku. Obecnie w Wojskach Lądowych podoficer w stopniu plutonowego pełni służbę na stanowiskach szczebla dowódcy drużyny, w specjalistycznych rodzajach wojsk (np. w wojskach łączności dowódcy radiostacji lub aparatowni, a w pododdziałach remontowych – dowódców obsług).
Wikipedia
(1.1) Oznaczeniem stopnia plutonowyutonowego są cztery poziome belki.
Wiktionary
IPA: ˌplutɔ̃ˈnɔvɨ, AS: plutõnovy
Wiktionary
rzecz. pluton m., Pluton m., plutonek m., plutino n., plutonizm m., plutoid m., plutonik mos./mrz.
przym. plutoniczny
Wiktionary
mit. gr. pierwotnie bóg zapasów ziarna, później bóg bogactwa, wyobrażany jako chłopiec z rogiem obfitości
SJP.pl
Plutos (gr. Πλοῦτος Ploûtos, łac. Plutus – bogactwo) – w mitologii greckiej bóstwo i personifikacja bogactwa.
Uważany za syna Demeter i Jazjona. Ukazywany jako dziecko lub młodzieniec z rogiem obfitości obok swej matki Demeter, w rzeźbie często przedstawiany jako niemowlę u boku bogini pokoju Ejrene lub bogini szczęśliwego przypadku Tyche. Został oślepiony przez Zeusa za zbyt hojne rozdawanie swych darów wszystkim ludziom bez wyjątku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa piątego miesiąca we francuskim kalendarzu rewolucyjnym;
Wiktionary
Pluviôse (z łac. pluviosus = 'deszczowy') – piąty miesiąc we francuskim kalendarzu rewolucyjnym, drugi miesiąc zimy. Trwał od 20 stycznia do 18 lutego.
Po pluviôse następował miesiąc ventôse.
Wikipedia
szata liturgiczna używana podczas procesji, przy pogrzebach itp.; kapa
SJP.pl
okres pluwialny - okres wzmożonych opadów atmosferycznych w historii Ziemi
SJP.pl
1. w Kościele katolickim: kapa wkładana przez księdza podczas niektórych ceremonii kościelnych;
2. okres wilgotny dla obszarów o małych szerokościach geograficznych
SJP.pl
Pluwiał – okres ze zwiększoną ilością opadów atmosferycznych, występujący w niskich szerokościach geograficznych.
Zwykle koreluje się ze zlodowaceniem w umiarkowanej strefie klimatycznej.
Wikipedia
deszczomierz mierzący ilość, czas trwania oraz natężenie opadów; ombrograf
SJP.pl
Pluwiograf – urządzenie do automatycznego ciągłego pomiaru opadów, rejestrujące ich ilość, czas trwania i natężenie. Wyróżnia się pluwiografy: pływakowy, w którym w naczyniu znajduje się pływak, wskazujący stan napełnienia oraz wywrotkowy.
Wikipedia
krzywa przebiegu opadów w ciągu doby zapisana przez pluwiograf
SJP.pl
przyrząd służący do pomiaru ilości opadów atmosferycznych; deszczomierz, ombrometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. metrol. aparat do pomiaru opadów deszczowych
Wiktionary
Deszczomierz (ombrometr, pluwiometr) – przyrząd do pomiaru ilości opadów atmosferycznych.
Najpowszechniej używane deszczomierze Hellmanna są naczyniami o ostrych krawędziach, znanej powierzchni górnego otworu (np. w Polsce stosuje się deszczomierze o powierzchni recepcyjnej/zbierającej = 200 cm²), umieszczanymi na wysokości 1 m nad gruntem w przypadku gdy przyrząd jest ustawiony do wysokości 500 m n.p.m. i 1,5 m na wysokości powyżej 500 m n.p.m. Zebraną w naczyniu wodę opadową zlewa się do menzurki wyskalowanej odpowiednio do powierzchni recepcyjnej i mierzy jej objętość, przynajmniej raz na dobę. Do automatycznych pomiarów ciągłych służą pluwiografy rejestrujące ilość, czas trwania i natężenie opadów na pasku umieszczonym na bębnie zegarowym; do zdalnego przekazywania wyników służą telepluwiografy. Obecnie wprowadzane deszczomierze automatyczne dokonują pomiaru wysokości opadu (przykładowo co 0,1 mm) i zapisują tę informację w pamięci elektronicznej, a następnie przekazują je do centrów zbierania danych.
Wikipedia
(1.1) Zakupiono nowy pluwiometr do szkolnego ogródka meteorologicznego.
Wiktionary
(1.1) deszczomierz, ombrometr
Wiktionary
przestarzałe: pluć;
1. wyrzucać z ust, np. ślinę;
2. przenośnie: wymyślać komuś, znieważać kogoś
SJP.pl
ozdobne zakończenie rynny, najczęściej w kształcie paszczy zwierzęcej lub smoczej; rzygacz, rzygulec, garłacz, gargulec
SJP.pl
Rzygacz, inaczej gargulec (łac. gargulio „gardło”), także: garłacz, pluwacz, plwacz – dekoracyjne, ozdobne, wystające poza lico muru, zakończenie rynny dachowej, z którego woda deszczowa ma swobodny odpływ wodospadowy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy odwać.
Wiktionary
czas. plwać ndk.
rzecz. plwocina ż.
Wiktionary
ślina zmieszana z produktami śluzówek dróg oddechowych; flegma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. płynna, śluzowata treść wydzielona podczas wypluwania
Wiktionary
Plwocina (łac. sputum) – wykrztuszana wydzielina dróg oddechowych, w skład której wchodzą między innymi: ślina, komórki złuszczonego nabłonka, pyły, a czasem także resztki pokarmowe. Jej zapach oraz wygląd mogą okazać się przydatne w postawieniu diagnozy. Przy niektórych chorobach (szczególnie płuc) plwocina może zawierać ropę, krew lub drobnoustroje chorobotwórcze.
.
Wikipedia
IPA: pl̥fɔˈt͡ɕĩna, AS: pl̦foćĩna
Wiktionary
rzecz. wypluwka ż., plucie n., plwanie n., wyplucie n., wypluwanie n., plujka ż.
czas. pluć ndk., plwać ndk., wypluwać ndk., wypluć dk.
Wiktionary
[czytaj: plymyf] samochód marki Plymouth
SJP.pl
Plymouth (wym. /ˈplɪməθ/, korn. Aberplymm) – miasto w południowo-zachodniej Anglii, w hrabstwie Devon, w dystrykcie (unitary authority) Plymouth, położone przy granicy z Kornwalią, nad ujściem rzek Plym i Tamar do kanału La Manche. Jeden z największych portów Wielkiej Brytanii, baza marynarki wojennej (Royal Navy). W 1967 przyłączono do miasta przedmieścia Plympton i Plymstock.
Wikipedia
symbol prometu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = kośc. Patriarchat Moskiewski
Wiktionary
Wikipedia
skrót od: Polski Monopol Loteryjny
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = med. ZNP, zespół napięcia przedmiesiączkowego
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|PMS., premenstrual syndrome
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) PMS
* francuski: (1.1) SPM
* norweski (bokmål): (1.1) PMS
źródła.
== PMS (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = med. premenstrual syndrome → zespół napięcia przedmiesiączkowego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pʲi‿ɛ̃m‿ˈɛs|pɛ‿ɛ̃m‿ˈɛs, AS: pʹi‿ẽm‿es|pe‿ẽm‿es
Wiktionary
skrót od: Polska Marynarka Wojenna
SJP.pl
Polska Norma, krajowa, dobrowolna norma techniczna
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = park narodowy
(1.2) = polit. Polska Niepodległa
(1.3) = Polska Norma
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Polska Norma PN-EN 50379 omawia wymagania dotyczące przyrządów pomiarowych przeznaczonych do mierzenia stężeń gazów i innych parametrów spalania.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ˈɛ̃n, AS: pe‿ẽn
Wiktionary
1. skrót od: poniedziałek (czytany jako cały, odmienny wyraz); pon.;
2. skrót od: północ, północny (czytany jako cały, odmienny wyraz); płn. (częściej);
3. skrót od: pod nazwą (czytany jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót
(1.1) = poniedziałek
(1.2) = północ, północny
(1.3) = pod nazwą
Wiktionary
rzecz. poniedziałek mrz.
Wiktionary
(1.1) pon.
(1.2) płn.
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = pocztowy numer adresowy
Wiktionary
(1.1) kod pocztowy
Wiktionary
piąć się -
1. posuwać się w górę, pokonując opór; wspinać, gramolić się;
2. o roślinach: rosnąć, czepiając się podpory;
3. przenośnie: pokonywać kolejne stopnie kariery;
4. przenośnie: kierować się ku górze, wznosić się
SJP.pl
dawniej, dziś tylko gwarowo: pnącze (ogólna nazwa jednej z kilkuset roślin nasiennych, których pędy pnąc się w kierunku źródła światła, obrastają w charakterystyczny sposób najbliższe płaskie powierzchnie, do których przytwierdzają się za pomocą wąsów, korzeni czepnych lub kolców)
SJP.pl
ogólna nazwa jednej z kilkuset roślin nasiennych, których pędy pnąc się w kierunku źródła światła, obrastają w charakterystyczny sposób najbliższe płaskie powierzchnie, do których przytwierdzają się za pomocą wąsów, korzeni czepnych lub rzadziej kolców; pnącz (regionalnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. ogrod. roślina o długich pędach, wijąca się ku górze;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sadzonki róży mają rozmiary od zwartych, miniaturowych róż, do pnącz osiągających 7 metrów wysokości.
(1.1) Kraina nie była pustynna: jak okiem sięgnąć, widniały w niej doliny i wzgórza, porosłe ślicznymi kępami drzew, wokół których wiły się pnącze, zwoje bluszczu i winogradu zwieszały się ze skał.
Wiktionary
czas. piąć ndk.
Wiktionary
skrót od: produkt narodowy brutto
SJP.pl
1. w filozofii stoików: pojęcie oznaczające życie i źródło wszelkich przemian we wszechświecie
2. w filozofii gnostyków: duch jako boski element w człowieku
SJP.pl
Wikipedia
1. naziemny pęd będący elementem systemu korzeniowego niektórych roślin bagiennych i tropikalnych, doprowadzający powietrze do pozostałych części tego systemu;
2. rodzaj tlenowego aparatu oddechowego;
3. wypełniony gazem pęcherz niektórych polipów rurkopławów, umożliwiający im unoszenie się przy powierzchni morza
SJP.pl
Wikipedia
odnoszący się do pneumatolizy (procesu geologicznego prowadzącego do przeobrażania się skał, wywołanego przez magmę i wydobywające się z niej gorące gazy), powstały w wyniku tego procesu (np. złoża pneumatolityczne)
SJP.pl
proces geologiczny prowadzący do przeobrażania się skał, wywołany przez magmę i wydobywające się z niej gorące gazy
SJP.pl
Procesy pneumatolityczne (Pneumatoliza) – procesy zachodzące pod wpływem gorących par i gazów w temperaturze 400 - 650 °C, mających swoje źródło w intruzjach magmowych. Uzyskują one wyraźną przewagę nad stopem krzemianowym i cechują się dużą łatwością przenikania do skał otaczających (zarówno starszych od intruzji jak i jej zakrzepniętych brzeżnej części). Procesy pneumatolityczne mogą prowadzić do wymiany składników w skałach (metasomatoza), skutkując różnymi przeobrażeniami. W wyniku tych procesów łatwo powstają nowe minerały i skały, oraz związane z nimi złoża pneumatolityczne.
Wikipedia
specjalista w zakresie teologii Ducha Świętego
SJP.pl
nauka o duchach; w szczególności, w teologii chrześcijańskiej nauka o Duchu Świętym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. dział teologii zajmujący się osobą Ducha Świętego;
(1.2) teol. nauka o wszystkich duchach oraz duszach ludzkich odłączonych od ciała;
(1.3) psych. nauka o duszy ludzkiej;
Wiktionary
Pneumatologia lub teologia Ducha Świętego (gr. pneuma – duch, logos – słowo, nauka) – dział teologii dogmatycznej, nauka o Duchu Świętym, Jego osobie, naturze i działaniu.
Bada m.in. relacje łączące Ducha Świętego z pozostałymi osobami Trójcy Świętej, problem Jego osobowości i pośrednictwa zbawczego, obecność i działanie Ducha Świętego w świecie, Kościele, kościelnym poznawaniu i przekazywaniu wiary, w otwarciu Kościoła na znaki czasu i działalności misyjnej oraz obecność i działanie w życiu Maryi, wierzących, wyznawców innych religii oraz niewierzących.
Wikipedia
(1.1) Jednym z podstawowych źródeł pneumatologii jest zmysł wiary ludu Bożego.
Wiktionary
przym. pneumatologiczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z pneumatologią
Wiktionary
(1.1) Ojciec Wit właśnie wrócił z sympozjum pneumatologicznego.
Wiktionary
rzecz. pneumatologia ż.
Wiktionary
leczenie przy użyciu nebulizatora (przyrządu do rozpylania środków miejscowo znieczulających lub innych leków stosowanych na błony śluzowe), pełniące ważną rolę w codziennej terapii chorych na mukowiscydozę
SJP.pl
poruszany, napędzany za pomocą sprężonego gazu i sprężonej cieczy (np. podnośnik pneumatyczno-hydrauliczny) lub w jakiś inny sposób związany z takim układem
SJP.pl
poruszany, napędzany za pomocą sprężonego gazu (np. broń pneumatyczna, hamulce pneumatyczne) lub w jakiś inny sposób z nim związany (np. silnik pneumatyczny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający sprężone powietrze lub poruszany za jego pomocą
Wiktionary
(1.1) Bezpośrednią przyczyną eksplozji było zagięcie przewodów pneumatycznych.
Wiktionary
IPA: ˌpnɛwmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: pneu̯matyčny
Wiktionary
rzecz. pneumatyk, pneumatyka
Wiktionary
1. list wysłany pocztą pneumatyczną
2. pneumatyczne ogumienie koła pojazdu
SJP.pl
dział automatyki mechanicznej, bazujący na wykorzystaniu pracy wykonywanej przez gaz lub pracy siły zewnętrznej wykonywanej nad gazem, głównie podczas sprężania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nauka, dział inżynierii mechanicznej;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: pneumatyk
Wiktionary
Pneumatyka (z gr. πνεῦμα pneuma ‘podmuch’) – dział inżynierii mechanicznej, zajmujący się wykorzystaniem urządzeń, w których przekazywanie energii i sterowanie realizowane jest za pomocą sprężonego powietrza (bądź innego gazu o podobnych właściwościach) jako czynnika roboczego.
Wikipedia
IPA: pnɛwˈmatɨka, AS: pneu̯matyka
Wiktionary
przym. pneumatyczny
przysł. pneumatycznie
rzecz. pneumatyk
Wiktionary
obecność lub rozwój wypełnionych powietrzem ubytków w kości
SJP.pl
z wypełnionymi powietrzem wnękami
SJP.pl
odmiana zapalenia płuc, wywoływana przez grzyba Pneumocystis jiroveci; główna przyczyna śmierci u chorych na AIDS
SJP.pl
Pneumocystoza (łac. pneumocystosis, PCP) – zapalenie płuc wywołane przez grzyba Pneumocystis jiroveci (dawna nazwa Pneumocystis carini, który był klasyfikowany jako pierwotniak), u osób z zaburzeniami odporności komórkowej. Do zakażeń dochodzi drogą wziewną, u chorych na AIDS, białaczki, chłoniaki lub leczonych immunosupresyjnie.
Wikipedia
komórka budująca nabłonek oddechowy pęcherzyków płucnych, której główną funkcją jest umożliwienie dyfuzji gazów pomiędzy światłem tych pęcherzyków a krwią naczyń włosowatych
SJP.pl
Pneumocyt – komórka nabłonka oddechowego w pęcherzykach płucnych.Wśród pneumocytów wyróżnia się:
Wikipedia
odmiana zapalenia płuc wywołana przez szczególny gatunek pasożytniczego grzyba przedostającego się do organizmu drogą wziewną; pneumocystoza
SJP.pl
zabieg diagnostyczny polegający na usunięciu części płynu mózgowo-rdzeniowego i zastąpieniu go gazem, najczęściej powietrzem lub tlenem, stosowany podczas schorzeń ośrodkowego układu nerwowego
SJP.pl
Wikipedia
aparat rejestrujący ruchy narządów oddechowych podczas oddychania
SJP.pl
bakteria wywołująca m.in. jeden z rodzajów zapalenia płuc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. med. dwoinka powodująca zapalenie płuc
Wiktionary
Dwoinka zapalenia płuc, potocznie pneumokok (Streptococcus pneumoniae, pneumococcus) – bakteria Gram-dodatnia, anaerob fakultatywny, należący do paciorkowców alfa-hemolizujących. Wykryta została przez Ludwika Pasteura wraz z Charlesem Chamberlandem oraz niezależnie przez George’a Sternberga w 1881 roku. Jest częstą przyczyną zachorowań na zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych u małych dzieci oraz zapalenie płuc u osób z osłabioną odpornością, przy czym liczba zakażeń wzrosła w pierwszych latach XXI wieku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pneumococcus
* czeski: (1.1) pneumokok m.
* hiszpański: (1.1) pneumococo m.
* niemiecki: (1.1) Pneumokokke m.
* słowacki: (1.1) pneumokok m.
* włoski: (1.1) pneumococco m.
źródła.
== pneumokok (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) med. dwoinka zapalenia płuc, pneumokok
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przeciwgruźliczy zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu zrostów płuca z opłucną i zastosowaniu plomby; pneumonoliza
SJP.pl
specjalista w zakresie chorób płuc (pneumologii); pneumonolog
SJP.pl
dział medycyny zajmujący się chorobami płuc; pneumonologia
SJP.pl
związany z pneumologią, dotyczący pneumologii (np. szpital pneumologiczny); pneumonologiczny
SJP.pl
zabieg usunięcia jednego płuca lub jego części z powodu choroby nowotworowej lub postępującej gruźlicy; pneumotomia, pulmonektomia
SJP.pl
zapalenie płuc
SJP.pl
Zapalenie płuc – stan zapalny płuc atakujący pęcherzyki płucne. Przyczyną choroby są zwykle infekcje wirusowe lub bakteryjne albo, w rzadszych przypadkach, zakażenie innymi drobnoustrojami, reakcje na leki, a także inne czynniki, na przykład choroby autoimmunologiczne.
Wikipedia
dział automatyki mechanicznej, bazujący na wykorzystaniu pracy wykonywanej przez gaz lub pracy siły zewnętrznej wykonywanej nad gazem, głównie podczas sprężania, oraz nieruchomych częściach mechanicznych
SJP.pl
przeciwgruźliczy zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu zrostów płuca z opłucną i zastosowaniu plomby; pneumoliza
SJP.pl
specjalista w zakresie chorób płuc (pneumonologii); pneumolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. zob. pulmonolog.
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka pneumonologii
Wiktionary
(1.1) Pneumonolodzy zajmują się takimi schorzeniami, jak astma oskrzelowa, gruźlica płuc, mukowiscydoza i sarkoidoza.
(2.1) Krystyna jest pneumonologiem w olsztyńskim szpitalu na ul. Jagiellońskiej.
(2.1) Moja pneumonolog skierowała mnie na prześwietlenie płuc.
Wiktionary
IPA: ˌpnɛwmɔ̃ˈnɔlɔk, AS: pneu̯mõnolok
Wiktionary
rzecz. pneumonologia ż.
przym. pneumonologiczny
przysł. pneumonologicznie
Wiktionary
(1.1) pulmonolog, lekarz chorób płuc; przest. ftyzjatra
Wiktionary
dział medycyny zajmujący się chorobami płuc; pneumologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dziedzina medycyny zajmująca się profilaktyką, rozpoznawaniem i leczeniem chorób płuc
Wiktionary
Pulmonologia, pneumonologia – dział medycyny zajmujący się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób układu oddechowego.
Wikipedia
rzecz. pneumonolog ż./mos.
Wiktionary
(1.1) pulmonologia, daw. ftyzjatria
Wiktionary
związany z pneumonologią, dotyczący pneumonologii (np. szpital, gabinet pneumonologiczny); pneumologiczny
SJP.pl
nieprawidłowości w funkcjonowaniu płuc
SJP.pl
krwotok z płuc
SJP.pl
część pletyzmografu (aparatu do badań mechaniki układu oddechowego) rejestrująca objętość przepływającego przez ustnik powietrza
SJP.pl
zabieg usunięcia jednego płuca lub jego części z powodu choroby nowotworowej lub postępującej gruźlicy; pneumonektomia, pulmonektomia
SJP.pl
zdrobnienie od: pniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pniak
Wiktionary
rzecz. pniak m., pieniek mrz., pień n./nmos./mrz.
Wiktionary
zgrubienie od: pniak
SJP.pl
1. część drzewa pozostała w ziemi po ścięciu pnia;
2. mała część pnia ściętego drzewa; pieniek;
3. w łowiectwie: górny ząb jelenia lub łani, często zachowywany przez myśliwych jako trofeum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dolna część pnia pozostająca przy ziemi po ścięciu drzewa;
(1.2) niewielka część pnia
Wiktionary
Pniak – dolna część pnia pozostająca przy karpie po ścięciu drzewa.
Wikipedia
(1.1) Siądźmy na którymś z tych pniaków.
Wiktionary
rzecz. pień m.
:: zdrobn. pieniek m., pniaczek m.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|pniok.
Wiktionary
pniakowiec piłkorożny - gatunek chrząszcza z rodziny zalęszczycowatych
SJP.pl
Pniakowiec (Calopus) – rodzaj chrząszczy z podrzędu wielożernych i rodziny zalęszczycowatych. Ma zasięg holarktyczny. Obejmuje dwa opisane gatunki. Owady dorosłe są pyłkożercami, zaś larwy saproksylofagami.
Wikipedia
1. → pniak;
2. mrówka pniakowa - gatunek owada błonkoskrzydłego z rodziny mrówkowatych
SJP.pl
gatunek niejadalnego grzyba z rzędu żagwiowców, pasożytującego na pniach martwych lub żywych drzew i powodującego ich brunatną zgniliznę
SJP.pl
Fomitopsis P. Karst. (pniarek) – rodzaj grzybów należący do rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu żagwiowców
SJP.pl
Pniarkowate (Fomitopsidaceae Jülich) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie żagwiowców (Polyporales).
Wikipedia
o cechach pniarkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
mieszkaniec Pniew (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Pniew (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Pniewy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pniewami, dotyczący Pniew
Wiktionary
rzecz. Pniewy nmos.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Pniewy (pot. Pniewy Szamotulskie, niem. Pinne) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, położone nad Jeziorem Pniewskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pniewy.
Pniewy uzyskały lokację miejską przed 1394 rokiem. Położone były w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pniak
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przen. Ślązak z dziada pradziada
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
rębacz pniowiec - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Pniowiec (niem. Pniowitz) – część miasta i dzielnica Tarnowskich Gór oddalona o około 8 km na północny zachód od centrum miasta, położona w kompleksie Lasów Lublinieckich. Do kwietnia 2003 o statusie sołectwa.
1 stycznia 1973 włączony do miasta Strzybnica. Od 1975 część Tarnowskich Gór. Według danych urzędu stanu cywilnego z 2017 roku zamieszkiwana przez niecałe 1300 mieszkańców.
Z tutejszego stawu znajdującego się na terenie Tłuczykąta wypływa struga Pniowiec, dopływ Stoły.
Wikipedia
Pniówno (ukr. Пнівно, ros. Пневно) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Wierzbica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Wierzbica. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 345 mieszkańców.
Wikipedia
zgrubienie od: pień
SJP.pl
skrót od: przepraszam, nie mogłem się powstrzymać; BPNMSP
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = med. przewlekła niewydolność nerek
Wiktionary
(1.1) Naukowcy powiązali N-tlenek trimetyloaminy (TMAO) – związek powstający podczas trawienia choliny i karnityny z jajek, czerwonego mięsa, wątróbki czy tłustego nabiału – z przewlekłą niewydolnością nerek (PNN).
Wiktionary
skrót od: Pieśń nad Pieśniami - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = rel. Pieśń nad Pieśniami / Pieśń nad pieśniami;
Wiktionary
(1.1) Niech mnie ucałuje pocałunkami swych ust! […]. (Pnp 1,2)
Wiktionary
IPA: ˈpʲjɛ̇ɕɲ̊ ˌnat‿pʲjɛ̇ɕˈɲãmʲi, AS: pʹi ̯ėśń̦ nat‿pʹi ̯ėśńãmʹi
Wiktionary
(1.1) Pieśń Salomona
Wiktionary
przyimek o wielu funkcjach w zdaniu
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = polit. Platforma Obywatelska;
(1.2) = eduk. przysposobienie obronne;
(1.3) = adm. program operacyjny
(1.4) = eduk. Politechnika Opolska;
(1.5) = szt. Pantomima Olsztyńska;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ostatnie wybory parlamentarne wygrała PO.
(1.2) Jutro ma być klasówka z PO.
(1.3) Ministerstwo zaprezentowało PO Kapitał Ludzki.
Wiktionary
IPA: pɛ‿ˈɔ, AS: pe‿o
Wiktionary
rzecz. peowiec mos.
Wiktionary
(1.2) daw. PW
Wiktionary
przyimek w funkcji tematu słowotwórczego
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych określający późniejsze zaistnienie od tego, co jest nazywane drugim członem
Wiktionary
(1.1) posowiecki, poślubny, pośniadaniowy, poświąteczny
Wiktionary
(1.1) post-
Wiktionary
peowiec; potocznie:
1. członek lub zwolennik Platformy Obywatelskiej; platformer, platformers, platformiarz;
2. nauczyciel przysposobienia obronnego
SJP.pl
występujący po zabiegu przerwania ciąży; postaborcyjny
SJP.pl
napisać adres kolejno na wielu przesyłkach, spędzić pewien czas na adresowaniu listów, wiadomości
SJP.pl
taki, który pojawił się po zaakcentowanej głosce w sylabie i jest w jakiś sposób z nią powiązany (np. sylaba poakcentowa, podbicie poakcentowe)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający miejsce, odbywający się lub obowiązujący po akcesji
Wiktionary
(1.1) Stracili natomiast producenci zbóż, których dotknął poakcesyjny spadek cen za ziarno.
(1.1) W ministerstwie został przygotowany poakcesyjny program aktywizacji terenów wiejskich.
Wiktionary
IPA: ˌpɔakt͡sɛˈsɨjnɨ, AS: poakcesyi ̯ny
Wiktionary
opis zdarzeń, które wydarzyły się po zamknięciu właściwej fabuły danego utworu, reprezentujący dalsze losy bohaterów takiego utworu
SJP.pl
Poakcja – zdarzenia relacjonowane w narracji, a rozgrywające się już poza ramą czasową opowiadanych zdarzeń. W odróżnieniu od przedakcji, występuje na końcu utworu. W wielu dziełach poakcja występuje w formie epilogu informującego czytelnika o dalszych losach bohaterów.
Wikipedia
będący pozostałością po Armii Krajowej (AK), związany w jakiś sposób z przeszłością tej organizacji (np. oddział poakowski, konspiracja poakowska)
SJP.pl
powstały po wypiciu alkoholu, wywołany spożyciem znacznych ilości alkoholu (np. poalkoholowy defekt urodzeniowy, kac poalkoholowy)
SJP.pl
spędzić pewien czas na analizowaniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. następujący po spożyciu antybiotyków
Wiktionary
o psie: aportować przez pewien czas
SJP.pl
osadzić w areszcie kolejno wiele osób lub położyć areszt na wielu rzeczach, prawach osoby zadłużonej w jakiejś instytucji
SJP.pl
towarzyszyć, asystować komuś przez dłuższy czas; potowarzyszyć
SJP.pl
spędzić pewien czas na atakowaniu
SJP.pl
stanowiący pozostałość po bombie atomowej lub urządzeniu czerpiącemu energię z rozczepienia jąder atomowych (np. mgła poatomowa, osad poatomowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po Austrii, Austriakach
Wiktionary
(1.1) Jak wynika z zachowanych sprawozdań, archiwum lwowskie w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości przejęło tak ogromne ilości akt poaustriackich, że jego zasób wzrósł siedmiokrotnie (…)
Wiktionary
poawanturować się: spędzić pewien czas na awanturowaniu się, doprowadzić do sprzeczki, wdać się w jakąś kłótnię, spór
SJP.pl
stanowiący ślad po awarii lub związany w jakiś sposób z awarią, którą usunięto (np. protokół poawaryjny, test poawaryjny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. daw. roln. nieodpłatna praca w polu w ramach pomocy sąsiedzkiej
Wiktionary
(1.1) Haniczka nam to zrobi z pobaby.
Wiktionary
rzecz. pobabnik m., pobabiorka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Zaolzie. daw. kobieta na pobabie
Wiktionary
rzecz. pobaba ż., pobabnik mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. daw. ktoś pomagający w pracach rolnych w ramach pomocy sąsiedzkiej
Wiktionary
rzecz. pobaba ż., pobabiorka ż.
Wiktionary
potocznie:
1. pobrudzić, poplamić; popaskudzić, oświnić, utytłać, umazać, pofajdać;
2. pogrzebać w czymś;
3. popsuć
SJP.pl
pobać się - spędzić pewien czas, odczuwając lęk lub niepokój
SJP.pl
spędzić pewien czas na badaniu czegoś, sprawdzać coś przez jakiś czas, najczęściej pobieżnie, bez większego zaangażowania, zainteresowania
SJP.pl
spędzić pewien czas, nie doceniając czegoś; polekceważyć
SJP.pl
rzadko: opowiedzieć wiele zmyślonych zdarzeń, historii; pobajdurzyć, pofantazjować, pobzdurzyć
SJP.pl
minąć się z prawdą w paru punktach jakichś relacji lub jakiegoś opowiadania, zwieść kogoś kilka razy podczas rozmowy; pobajdurzyć
SJP.pl
minąć się z prawdą w paru punktach jakichś relacji lub jakiegoś opowiadania, zwieść kogoś kilka razy podczas rozmowy; pobajcować
SJP.pl
spędzić pewien czas na opowiadaniu nieprawdy, przesadzaniu w opowiadaniu często w celu zaimponowania komuś
SJP.pl
1. bąkać przez pewien czas;
2. mówić o czymś niewiele, nieśmiało lub nieoficjalnie; przebąkiwać
SJP.pl
spędzić pewien czas na bawieniu się, uczestniczeniu w zabawach, przyjęciach itp.; poimprezować
SJP.pl
stanowiący przeszłość związaną z jakąś balangą (huczną imprezą, zabawą, najczęściej połączoną z dużą ilością alkoholu), będący pozostałością po takiej zabawie
SJP.pl
spędzić pewien czas na balansowaniu
SJP.pl
potocznie: zabawić się gdzieś, spędzić pewien czas na zabawie lub poświęcić większą ilość czasu na robienie czegoś, najczęściej przyjemnego, ciekawego
SJP.pl
stanowiący przeszłość związaną z jakimś balem, będący pozostałością po tego typu zabawie (np. nastrój, klimat pobalowy)
SJP.pl
pokryć balsamem; nabalsamować
SJP.pl
odnoszący się do czasów po Honoré de Balzacu (powieściopisarzu francuskim) lub jego dzieł, związany w jakiś sposób z nimi lub z ich cechami
SJP.pl
spędzić pewien czas na bandażowaniu kogoś, czegoś lub zabandażować wiele osób, najczęściej bardzo powierzchownie, niestarannie
SJP.pl
o wielu przedsiębiorstwach lub przedsiębiorcach, przemysłowcach: stać się bankrutem w niewielkich odstępach czasu, szybko ogłosić bankructwo
SJP.pl
środowiskowo: zbanować po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na baraszkowaniu, zająć sobie lub komuś czas czymś zabawnym, przyjemnym
SJP.pl
pobawić się: spędzić pewien czas na zabawie, baraszkowaniu, zająć sobie lub komuś czas czymś zabawnym, przyjemnym lub ogólniej: użyć życia
SJP.pl
potocznie: bazgrać przez pewien czas; pobazgrolić
SJP.pl
potocznie: bazgrać przez pewien czas; pobazgrać
SJP.pl
stanowiący pozostałość po działalności bazylianów (członków zakonu opartego na regule świętego Bazylego), związany w jakiś sposób z ich przeszłością
SJP.pl
zbałamucić (wprowadzić w błąd lub uwieść, skokietować) wiele osób albo zmarnować sporo czasu, nie wykorzystać nadchodzących okazji
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) rozkochać w sobie
(1.2) poflirtować przez jakiś czas
(1.3) oszukać kogoś w jakichś kwestiach
(1.4) daw. pomieszać szczegóły
czasownik zwrotny dokonany pobałamucić się
(2.1) daw. poflirtować ze sobą
(2.2) razem wesoło spędzić czas
Wiktionary
(1.1) Ci co bywają po salonach… to sobie wietrzniki, z tymi można i zawiązać coś i rozwiązać, i pobałamucić i porzucić, to wszystko wietrzniki…
(1.3) Mazurów tu dużo, trzeba ich sobie jednać, bo i tych Bolko i jego młokosy pobałamucą.
(1.4) Może on wogóle jest gdzieindziej, nie w Kole? Może coś Mosse pobałamucił?
(2.2) Dopóki towarzystwa stało i piwnicy, siedział ziewając na wsi; gdy przyszły cięższe czasy, począł do Warszawy jeździć, żeby się tam z dawnymi znajomymi rozerwać i pobałamucić.
Wiktionary
rzecz. bałamucenie n., pobałamucenie n., zbałamucenie n.
czas. bałamucić ndk., bałamucić się ndk., zbałamucić dk., zbałamucić się dk.
Wiktionary
uderzyć wielokrotnie w bęben lub podobny instrument, a także: uderzyć czymś o coś kilka razy, powodując charakterystyczny odgłos bębnienia
SJP.pl
1. o niektórych zwierzętach, głównie kozach lub owcach: zabeczeć, beknąć wiele razy;
2. popłakać, spędzić pewien czas na płakaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na bejcowaniu (marynowaniu mięsa lub kryciu jakichś powierzchni, najczęściej drewnianych, bejcą)
SJP.pl
spędzić pewien czas na bekaniu
SJP.pl
1. o niektórych zwierzętach, głównie kozach lub owcach: beczeć od czasu do czasu;
2. popłakiwać, szlochać, płakać po cichu, z przerwami
SJP.pl
1. o niektórych zwierzętach, głównie kozach lub owcach: beczeć od czasu do czasu;
2. popłakiwać, szlochać, płakać po cichu, z przerwami
SJP.pl
1. o niektórych zwierzętach, głównie kozach lub owcach: beczeć od czasu do czasu;
2. popłakiwać, szlochać, płakać po cichu, z przerwami
SJP.pl
stanowiący pozostałość po działalności benedyktynów (członków zakonu opartego na regule świętego Benedykta), związany w jakiś sposób z ich przeszłością
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który kiedyś należał do benedyktynów lub benedyktynek
Wiktionary
(1.1) Przy pobenedyktyńskim kościele rosną kasztany.
Wiktionary
rzecz. benedyktyn m., benedyktynka ż., Benedykt m., Benedykta ż.
przym. benedyktyński
Wiktionary
stanowiący pozostałość po działalności bernardynów (członków zakonu opartego na regule świętego Bernardyna), związany w jakiś sposób z ich przeszłością
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który kiedyś należał do bernardynów
Wiktionary
(1.1) W zespole pobernardyńskim zlokalizowane jest obecnie technikum rolnicze.
Wiktionary
przym. bernardyński
rzecz. bernardyn mzw./mos.
Wiktionary
pobestwić się - poznęcać się nad kimś lub nad czymś przez pewien czas, zadać wiele cierpienia komuś lub czemuś, pobić dotkliwie
SJP.pl
pozostały po betonie, np. gruz pobetonowy
SJP.pl
spędzić pewien czas na bełkotaniu
SJP.pl
potocznie: pomieszać
SJP.pl
biadać (głośno wypowiadać żale) przez pewien czas, spędzić jakąś chwilę na ubolewaniu, wyrażaniu żalu, rzadziej współczucia
SJP.pl
spędzić pewien czas na biadoleniu
SJP.pl
warstwa cyny
SJP.pl
polewa ze szlachetnej glinki używana w garncarstwie, która po wypaleniu bieli się lub przybiera kolor kości słoniowej; angoba
SJP.pl
pomalować, pokryć jakieś płaskie powierzchnie ze świeżego tynku mlekiem wapiennym (zawiesiną wodorotlenku wapnia w wodzie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po Białorusi, Białorusinach
Wiktionary
(1.1) Szacuje się, że mienie poniemieckie stanowiło ponad 34%, a poukraińskie, politewskie i pobiałoruskie prawie 12,5% ziem podzielonych podczas reformy rolnej.
Wiktionary
1. zadać wiele ciosów, uderzyć kogoś lub coś wiele razy; zwyciężyć kogoś w czymś, pokonać;
2. bijąc, uderzając, wcisnąć, umieścić coś głębiej;
3. pobić się - brać czynny udział w bójce, zadać ciosy jeden drugiemu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pobijać)
(1.1) zadać wiele ciosów, uderzyć kogoś lub coś wiele razy
(1.2) zwyciężyć kogoś
(1.3) pot. uderzając, wcisnąć, umieścić coś głębiej
czasownik zwrotny dokonany pobić się
(2.1) wziąć czynny udział w bójce, zadać ciosy jeden drugiemu
Wiktionary
IPA: ˈpɔbʲit͡ɕ, AS: pobʹić
Wiktionary
rzecz. pobicie n.
czas. bić
Wiktionary
(1.1) pot. dosolić, pot. sprać, sprawić lanie, pot. sprawić manto, pot. spuścić manto, stłuc, pot. wlać, zbić, pot. zbić na kwaśne jabłko, pot. zlać, wulg. dać wpierdol, wulg. dopierdolić
(1.2) pokonać, odnieść zwycięstwo, przest. znieść, zwyciężyć
Wiktionary
1. zadać wiele ciosów, uderzyć kogoś lub coś wiele razy; zwyciężyć kogoś w czymś, pokonać;
2. bijąc, uderzając, wcisnąć, umieścić coś głębiej;
3. pobić się - brać czynny udział w bójce, zadać ciosy jeden drugiemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobić.
Wiktionary
Pobicie (art. 158 kk) – w rozumieniu polskiego prawa karnego napaść fizyczna co najmniej dwóch osób na jedną, przy czym strona atakująca zawsze ma przewagę liczebną. Charakterystyczną cechą pobicia jest to, że strona atakowana nie dąży aktywnie do starcia, a co najwyżej broni się przed atakiem. Z uwagi na dynamiczny charakter zajścia, pobicie może przekształcić się w bójkę. Podobnie jak bójka, pobicie również zawiera poważny ładunek przemocy stwarzający niebezpieczeństwo utraty życia człowieka lub wystąpienia ciężkiego bądź średniego uszczerbku na zdrowiu.
Wikipedia
IPA: pɔˈbʲit͡ɕɛ, AS: pobʹiće
Wiktionary
czas. pobić
Wiktionary
skierować się ku czemuś, udać się dokądś biegiem, a o spojrzeniu, wzroku: spojrzeć z zaciekawieniem na coś lub na kogoś; pobiegnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) przemieścić się do przodu, biegnąc
(1.2) pot. pospiesznie udać się gdzieś lub po kogoś
(1.3) książk. (o spojrzeniu, myślach itp.) zwrócić się ku czemuś lub komuś
(1.4) (o drogach, szlakach, ulicach itp.) zostać wytyczonym w pewnym kierunku
Wiktionary
(1.1) Dzieci pobiegły przez pole, by powitać księdza.
(1.2) Pobiegnij po tatę i powiedz mu, że zepsuł się kran.
(1.3) Jego spojrzenie pobiegło w stronę zbliżającej się grupy urzędników.
(1.4) Nowa autostrada pobiegnie ku granicy z Białorusią.
Wiktionary
IPA: ˈpɔbʲjɛt͡s, AS: pobʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. pobiegnięcie n., bieganie n.
Wiktionary
(1.1) pognać, pot. polecieć, popędzić
(1.2) pognać, pot. polecieć, popędzić
(1.3) zwrócić się, skierować się
Wiktionary
1. marka samochodu;
2. marka radzieckich zegarków;
3. rosyjski pancernik z początku XX wieku;
4. najwyższy szczyt Gór Czerskiego w Jakucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. samochód radzieckiej marki GAZ M-20 Pobieda popularnej na przełomie lat 40. i 50. XX w.
Wiktionary
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
żyć przez pewien czas w biedzie, niedostatku; pogłodować, powegetować
SJP.pl
pobiedzić się - robić coś z wysiłkiem przez pewien okres czasu; pomęczyć się, poborykać się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Pobiedziska
SJP.pl
Pobiedziska (niem. Pudewitz) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie poznańskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pobiedziska. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
Według danych z 30 czerwca 2022 miasto liczyło 9850 mieszkańców.
Miasto królewskie lokowane w 1266 roku, należące do starostwa pobiedziskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Pobiedziska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pobiedziskami, dotyczący Pobiedzisk
Wiktionary
rzecz. Pobiedziska nmos.
Wiktionary
mieszkaniec Pobiedzisk (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Pobiedzisk (miasta w Polsce)
SJP.pl
spędzić jakiś czas na bieganiu, np. w celach rekreacyjnych
SJP.pl
czasownik
(1.1) biegać przez jakiś czas
Wiktionary
(1.1) Zakładam dres i idę pobiegać.
Wiktionary
IPA: pɔˈbʲjɛɡat͡ɕ, AS: pobʹi ̯egać
Wiktionary
czas. biegać
rzecz. pobieganie n., bieganie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobiegać.
Wiktionary
czas. pobiegać dk.
Wiktionary
skierować się ku czemuś, udać się dokądś biegiem, a o spojrzeniu, wzroku: spojrzeć z zaciekawieniem na coś lub na kogoś; pobiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobiec.
Wiktionary
IPA: ˌpɔbʲjɛ̇ɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: pobʹi ̯ėǵńė̃ńće
Wiktionary
czas. pobiec
Wiktionary
1. czynić białym lub bielszym, pokrywać coś czymś białym, malować coś na biało;
2. pokrywać powierzchnię metalowego przedmiotu pobiałą (warstwą cyny) w celu zabezpieczenia jej przed korozją
SJP.pl
rzemieślnik, rzadziej robotnik trudniący się pobielaniem (pokrywaniem powierzchni jakiegoś przedmiotu metalowego powłoką cyny w celu zabezpieczenia go przed korozją)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobielać.
Wiktionary
rzecz. pobielenie n., biały mos.
czas. bielić, pobielać ndk., pobielić dk.
przym. biały
Wiktionary
taki, który pobielał (stał się bielszy)
SJP.pl
poblednąć, stracić pełnię kolorów, stać się bielszym lub całkowicie białym, a o włosach także: posiwieć
SJP.pl
1. uczynić białym lub bielszym, pokryć coś czymś białym, pomalować coś na biało;
2. pokryć powierzchnię metalowego przedmiotu pobiałą (warstwą cyny) w celu zabezpieczenia jej przed korozją;
3. pobielić się - pobrudzić się czymś białym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pobrać)
(1.1) zob. pobrać.
czasownik zwrotny niedokonany pobierać się (dk. pobrać się)
(2.1) zob. pobrać się.
Wiktionary
(1.1) Ignacy pobierał nauki od siódmego roku życia.
(1.1) Zaczął pobierać plik.
(2.1) Moi znajomi pobierają się za dwa tygodnie.
Wiktionary
IPA: pɔˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: pobʹi ̯erać
Wiktionary
czas. pobrać, brać
rzecz. pobieranie n., branie n., poborowy mos., pobory nmos., pobór mrz.
przym. poborowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobierać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔbʲjɛˈrãɲɛ, AS: pobʹi ̯erãńe
Wiktionary
rzecz. branie n., pobranie n., pobieralnia ż., pobieracz m., pobieraczka ż., pobór m., poborowy m., pobory nmos.
czas. pobierać ndk., pobrać dk., brać ndk.
przym. pobraniowy, poborowy
Wiktionary
w górnictwie: wybieranie skały podnoszącej się wskutek ciśnienia górotworu ze spągu do wyrobiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Pobierowa
Wiktionary
rzecz. Pobierowo n.
:: fż. pobierowianka ż.
przym. pobierowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Pobierowa
Wiktionary
rzecz. Pobierowo n.
:: fm. pobierowianin mos.
przym. pobierowski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w północnej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Rewal;
Wiktionary
Pobierowo (do 1945 niem. Poberow) – wieś, nadmorska miejscowość wypoczynkowa z kąpieliskiem morskim w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Rewal.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. wieś miała 1102 mieszkańców. W dniu 31 grudnia 2013 roku liczba mieszkańców osiągnęła 1116. Na dzień 31.12.2022 r. liczba mieszkańców wyniosła 935.
W południowej części Pobierowa znajduje się siedziba leśnictwa.
Wikipedia
(1.1) Pobierowo jest wsią letniskową.
(1.1) Spędziliśmy w Pobierowie piękne dwa tygodnie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔbʲjɛˈrɔvɔ, AS: pobʹi ̯erovo
Wiktionary
rzecz. pobierowianin mos., pobierowianka ż.
przym. pobierowski
Wiktionary
przymiotnik od: Pobierowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Pobierowa, związany z Pobierowem
Wiktionary
(1.1) Kupiłem piłkę plażowyażową na pobierowskim deptaku.
Wiktionary
rzecz. pobierowianin mos., pobierowianka ż., Pobierowo n.
Wiktionary
spędzić jakiś czas na biesiadowaniu
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. zbezcześcić
Wiktionary
przestarzałe: udać się dokądś; pobiec, pójść
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób pobieżny
Wiktionary
przym. pobieżny
rzecz. pobieżność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pobieżnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pobieżny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pobieżne
Wiktionary
przym. pobieżny
przysł. pobieżnie
Wiktionary
wykonany pośpiesznie, bez wnikania w szczegóły; powierzchowny, zwięzły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany na szybko, bez wnikania w szczegóły, bez zgłębiania treści
Wiktionary
przysł. pobieżnie
rzecz. pobieżność ż.
Wiktionary
(1.1) powierzchowny
Wiktionary
1. uderzając w coś wtłaczać, wciskać, wpychać głębiej uderzany przedmiot;
2. zwyciężać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pobijak
Wiktionary
rzecz. pobijak m.
Wiktionary
1. rodzaj młota dwuręcznego służącego do prostowania blachy;
2. młotek do pobijania dłuta przy obróbce kamienia miękkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) młotek z dużym drewnianym obuchem w kształcie prostopadłościanu;
Wiktionary
Pobijak – młotek z dużym drewnianym obuchem. Służy do pobijania dłuta ręcznego podczas dłutowania (dłubania) w drewnie otworów, rowków, wrębów i gniazd.
Pobijak typowo rzeźbiarski (bijak) wykonany jest z jednego walcowatego kawałka drewna z wyciętym trzonkiem. Przy długotrwałym pobijaniu dłuta nie następuje obluzowywanie się trzonka.
Inne nazwy: Knypel (z niem. Knüpfel), pucka.
Wikipedia
IPA: pɔˈbʲijak, AS: pobʹii ̯ak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. pobijaczek m.
Wiktionary
(1.1) knypel, pucka
Wiktionary
potocznie: spędzić pewien czas, nic nie robiąc; polenić się, poleniuchować, poobijać się, pobyczyć się
SJP.pl
spędzić pewien czas na biwakowaniu, mieszkając w obozie zbudowanym zwykle z namiotów
SJP.pl
skrót
(1.1) pobliże
(1.2) pobliski
Wiktionary
(1.1) W sprawie: ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na: budowie sieci wodociągowej na działce nr 18/4 położonej w pobl. ul. Skowronkowej w Lublinie.
Wiktionary
IPA: pɔˈblʲiʒɛ, AS: poblʹiže
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. pobielić
Wiktionary
IPA: pɔˈblad͡ʑit͡ɕ, AS: poblaʒ́ić
Wiktionary
przym. blady
Wiktionary
taki, który pobladł (pobladnął)
SJP.pl
taki, który poblaknął - stracił intensywność barwy; poblakły, wyblakły, wyblaknięty
SJP.pl
taki, który poblakł - stracił intensywność barwy; poblaknięty, wyblakły, wyblaknięty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. roln. łagodna papryczka chili pochodząca ze stanu Puebla w Meksyku
Wiktionary
odbicie światła, odblask, refleks, poświata; blask
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. odbicie światła
Wiktionary
rzecz. blask mrz.
Wiktionary
(1.1) odblask
Wiktionary
blefować przez jakiś czas
SJP.pl
znajdujący się w pobliżu czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się w pobliżu, w niewielkiej odległości
Wiktionary
(1.1) Poszedłem na zakupy do pobliskiego sklepu.
Wiktionary
rzecz. pobliże n., zbliżenie n.
Wiktionary
(1.1) niedaleki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce położone blisko czegoś, pobliska okolica
Wiktionary
(1.1) Gdy podeszliśmy w pobliże schroniska, poczuliśmy zapach dymu.
Wiktionary
IPA: pɔˈblʲiʒɛ, AS: poblʹiže
Wiktionary
przym. pobliski
Wiktionary
(1.1) sąsiedztwo, okolica
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) rzad. pokryć bliznami
Wiktionary
(1.1) W odbiciu zobaczył mężczyznę odrobinę tylko przypominającego jego (…) Ale tamten był kompletnie łysy, śmiertelnie blady, ohydnie pobliźniony (…)
Wiktionary
rzecz. blizna ż., zabliźnienie n., zabliźnianie n.
przym. bliznowy
czas. zabliźnić dk., zabliźniać ndk.
Wiktionary
zablokować wiele czegoś; spędzić pewien czas na blokowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na bluzganiu
SJP.pl
mówić bluźnierstwa przez jakiś czas
SJP.pl
obrzeże, skraj drogi
SJP.pl
Pobocza. Kwartalnik Literacko-Artystyczny – internetowe czasopismo poświęcone kulturze krajów Europy Środkowej i Wschodniej, wydawane przez Krajeńskie Stowarzyszenie Kulturalne w Więcborku.Pismo publikuje przekłady z współczesnej literatury czeskiej, słowackiej, słoweńskiej, serbskiej, białoruskiej, rosyjskiej, niemieckiej, ukraińskiej, bośniackiej, chorwackiej i węgierskiej, a także artykuły krytyczne. Pismo posiada pełną wersję w języku czeskim, serbskim i słoweńskim. Kwartalnik organizuje Międzynarodowe Spotkania Poetyckie POBOCZA – odbywający się od 2004 festiwal poetycki, którego gośćmi są poeci i tłumacze z krajów Europy Środkowej i Wschodniej.
Wikipedia
obrzeże, skraj drogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) skraj drogi; jej część przeznaczona do ruchu pieszych, niektórych pojazdów oraz do postojów
Wiktionary
Pobocze – część drogi usytuowana przy jezdni, która może być przeznaczona do ruchu pieszych lub niektórych pojazdów, postoju pojazdów, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.
Pobocze wchodzi w skład korony drogi, ma szerokość 0,5-2,5 m (zależnie od klasy drogi).
Wikipedia
(1.1) Szosa ma dwa pobocza.
Wiktionary
IPA: pɔˈbɔt͡ʃɛ, AS: poboče
Wiktionary
rzecz. bok m., boczek m., pobocznica ż., bocznica ż.
przym. poboczny
przysł. pobocznie, bocznie
Wiktionary
Pobocznica jest w heraldyce jedną z figur zaszczytnych. Stanowi ją pas u prawego lub lewego brzegu pola tarczy o szerokości ok. ⅓ (najczęściej 2/7) szerokości tegoż pola. Pobocznicę prawą (po prawej stronie) blazonuje się po prostu jako pobocznicę, a lewą jako pobocznicę lewą.
Wikipedia
mniej istotny, drugorzędny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mniej istotny, istniejący obok czegoś zasadniczego
(1.2) przest. będący z boku czegoś
Wiktionary
rzecz. bok mrz., pobocze n., bocznica ż.
przysł. bocznie
Wiktionary
(1.1) drugoplanowy, drugorzędny, marginalny, marginesowy, peryferyczny, peryferyjny, sekundarny, uboczny, wtórny
(1.2) boczny
Wiktionary
nazwisko, np. Władysław Pobóg-Malinowski (1899-1962), historyk, publicysta
SJP.pl
taki, który pobogaciał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. pobojowisko
Wiktionary
IPA: ˈpɔbuj, AS: pobui ̯
Wiktionary
plac boju; miejsce po stoczonej bitwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. miejsce, na którym stoczono bitwę
(1.2) przen. miejsce, w którym panuje duży bałagan lub są duże zniszczenia
Wiktionary
Pobojowisko – polski film sensacyjny z 1984 roku w reżyserii Jana Budkiewicza. Film powstał na podstawie powieści Wacława Bilińskiego pt. Wrócić do siebie.
Wikipedia
(1.1) Po stoczonej bitwie zaczęto wynosić rannych z pobojowiska.
(1.2) Po imprezie pokój wyglądał jak pobojowisko.
Wiktionary
IPA: ˌpɔbɔjɔˈvʲiskɔ, AS: poboi ̯ovʹisko
Wiktionary
zob. bój.
Wiktionary
spędzić pewien czas na boksowaniu
SJP.pl
przestarzałe: spędzić jakiś czas na zamartwianiu się, smutku
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) boleć czasami, zwykle lekko
Wiktionary
rzecz. ból m., boleść ż.
czas. boleć ndk.
Wiktionary
1. powołanie do wojska
2. czerpanie ze źródła
3. ściąganie należności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czerpanie czegoś z jakiegoś źródła
(1.2) stałe pobieranie pieniędzy
(1.3) adm. wojsk. powołanie do służby wojskowej;
(1.4) hist. ekon. podatek nadzwyczajny w I Rzeczypospolitej;
(1.5) zob. pobory.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. braniec mos., poborowy m., pobranie n., branie n., pobieranie n., poborca m., poborczyni ż., pobory nmos., Poborcze nmos., Poborowo n., Poborowice nmos.
czas. brać ndk., pobrać dk., pobierać ndk.
przym. poborowy, przedpoborowy, pobraniowy, poborczy
Wiktionary
(1.3) daw. branka; gw-pl|Śląsk Cieszyński|asynt, asyntyrunek., gw-pl|Poznań|miara., gw-pl|Kraków|asenterunek.
Wiktionary
urzędnik ściągający opłaty, podatki itp. na rzecz państwa lub innego podmiotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urzędnik ściągający należności
Wiktionary
przym. poborowy
rzecz. pobór mrz., poborowy mos., pobory nmos.
Wiktionary
urzędniczka ściągająca opłaty, podatki itp.
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
mężczyzna podlegający w danym roku kalendarzowym obowiązkowi służby wojskowej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poborem, dotyczący poboru
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) adm. wojsk. mężczyzna przeznaczony do poboru, powołany do pełnienia służby wojskowej
Wiktionary
Poborowy – obywatel danego państwa podlegający obowiązkowi odbycia służby w wojsku. W Polsce, każdy mężczyzna, który ukończy 18. rok życia podlega obowiązkowi stawienia się przed komisją wojskową (lekarską), która podejmuje decyzję o przydzieleniu tzw. kategorii zdrowotnej oraz o tym, kiedy dany obywatel odbędzie służbę w siłach zbrojnych (od 2010 pobór w Polsce jest zawieszony).
Wikipedia
rzecz. pobór m., pobranie n., branie n., pobieranie n., poborca m., poborczyni ż., pobory nmos.
czas. brać ndk., pobrać dk., pobierać ndk.
przym. przedpoborowy, pobraniowy
Wiktionary
Poborszów (dodatkowa nazwa w j. niem. Poborschau) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Reńska Wieś.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Przysiółkiem wsi jest Wygon.
Wikipedia
stałe wynagrodzenie za pracę; zapłata; pensja; płaca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) stałe wynagrodzenie za pracę
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: pobór
Wiktionary
rzecz. pobór m., poborowy m., pobranie n., branie n., pobieranie n., poborca m., poborczyni ż., Poborcze nmos., Poborowo n., Poborowice nmos.
czas. brać ndk., pobrać dk., pobierać ndk.
przym. poborowy, przedpoborowy, pobraniowy, poborczy
Wiktionary
1. o zwierzętach: ugodzić kilkakrotnie rogami;
2. dawniej: pokłuć, poranić czymś ostrym;
3. pobóść się -
a) o zwierzętach: ugodzić się kilkakrotnie rogami;
b) potocznie: pobić się ze sobą
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) o zwierzęciu: kilkukrotnie uderzyć rogami
czasownik zwrotny dokonany pobóść się (ndk. brak)
(2.1) o zwierzętach: kilkukrotnie uderzyć siebie nawzajem rogami
Wiktionary
(1.1) Ogień w drewutni szczęśliwie w porę ugaszono, natomiast koza pobodła mnie dotkliwie, co matka uznała za usprawiedliwione.
(2.1) Mierzyli się wzrokiem, a brody sterczały i mieli wygląd kozłów, które się za chwilę pobodą.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób pobożny
Wiktionary
(1.1) To wystraszeni najpobożniej zanosili swoje modły.
Wiktionary
IPA: pɔˈbɔʒʲɲɛ, AS: pobožʹńe
Wiktionary
rzecz. bożek mzw./mos., pobożność ż., pobożnisiostwo n., pobożniś m., pobożnisia ż., pobożnienie n., spobożnienie n.
czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.
przym. pobożny, zbożny
wykrz. przebóg
Wiktionary
zaczynać wierzyć w Boga i żyć zgodnie z zasadami wiary
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pobożnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pobożny
SJP.pl
pogardliwie: osoba przestrzegająca przepisów religijnych, ostentacyjnie demonstrująca swoją wiarę; nabożniś, bigot, świętoszek, dewot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) iron. mężczyzna przesadnie religijny
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od pobożnisia
Wiktionary
rzecz. pobożność ż.
:: fż. pobożnisia ż.
czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.
przym. pobożny, pobożnościowy
przysł. pobożnie
Wiktionary
(1.1) bigot, nabożniś
Wiktionary
pogardliwie: kobieta przestrzegająca przepisów religijnych, ostentacyjnie demonstrująca swoją wiarę; nabożnisia, bigotka, świętoszka, dewotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) iron. kobieta przesadnie religijna
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: pobożniś
Wiktionary
rzecz. pobożność ż.
:: fm. pobożniś mos.
czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.
przym. pobożny, pobożnościowy
przysł. pobożnie
Wiktionary
(1.1) bigotka, nabożnisia
Wiktionary
religijność; odznaczanie się głęboką wiarą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pobożne lub tego, kto pobożny; religijność, oddanie wierze religijnej
Wiktionary
Pobożność – cecha osoby, która odznacza się głęboką wiarą i poświęca chętnie czas na spełnianie form kultu religijnego.
Łacińskie słowo pietas wyrażało oryginalnie wysoko cenioną rzymską cnotę. Człowiek posiadający pietas spełniał swe obowiązki wobec bogów, kraju, rodziców i krewnych. W najwęższym sensie był to rodzaj miłości syna należny wobec ojca.
Wikipedia
(1.1) Nie ukrywał swej pobożności, każdego szabatu chodząc do synagogi.
Wiktionary
IPA: pɔˈbɔʒnɔɕt͡ɕ, AS: pobožność
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bóg mos., Bóg mos., bogini ż., pobożnisiostwo n., pobożniś m., pobożnisia ż., pobożnienie n., spobożnienie n.
czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.
przym. pobożnościowy, pobożny, zbożny
przysł. pobożnie
wykrz. przebóg
Wiktionary
(1.1) książk. bogobojność, nabożność, religijność, świątobliwość
Wiktionary
przymiotnik od: pobożność
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do pobożności, związany z pobożnością
Wiktionary
(1.1) Dziełka o charakterze pobożnościowym skrzętnie ukrywano.
Wiktionary
rzecz. pobożniś mos., pobożnisia ż., pobożność ż.
przym. pobożny
przysł. pobożnie
Wiktionary
1. żyjący zgodnie z zasadami religii; religijny;
2. będący wyrazem religijności;
3. w przenośni: pobożne życzenie - marzenie, którego nie da się zrealizować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który żyje zgodnie z zasadami religii
(1.2) będący wyrazem pobożności
Wiktionary
(1.1) Pani Janeczka jest bardzo pobożna: codziennie odmawia modlitwę i chodzi do kościoła.
Wiktionary
IPA: pɔˈbɔʒnɨ, AS: pobožny
Wiktionary
rzecz. bożek mzw./mos., Bóg mos., bogini ż., bożyc mos., pobożność ż., pobożnisiostwo n., pobożniś m., pobożnisia ż., pobożnienie n., spobożnienie n.
czas. pobożnieć ndk., spobożnieć dk.
przym. boży, boski, zbożny
przysł. pobożnie
wykrz. przebóg
Wiktionary
(1.1) bogobojny, nabożny, religijny, świątobliwy, wierzący, zbożny
Wiktionary
Pobołowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Żmudź.
Wieś jest sołectwem w gminie Żmudź. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 163 mieszkańców i była siódmą co do wielkości miejscowością gminy.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Żmudzi.
Wikipedia
1. wziąć wiele czegoś z wielu miejsc, po kolei;
2. odebrać należność; wziąć coś jako zapłatę;
3. wziąć próbkę czegoś; wyciąć operacyjnie organ lub tkankę do przeszczepu;
4. pobrać się - zawrzeć związek małżeński
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pobierać)
(1.1) wejść w posiadanie czegoś
(1.2) inform. ściągnąć paczkę danych przez internet na komputer lub inne urządzenie
czasownik zwrotny dokonany pobrać się (ndk. pobierać się)
(2.1) wziąć ślub
Wiktionary
(1.2) Pobrałem plik z internetu.
(2.1) Moi znajomi pobrali się wczoraj.
Wiktionary
IPA: ˈpɔbrat͡ɕ, AS: pobrać
Wiktionary
czas. brać, pobierać
rzecz. pobieranie n., pobranie n., branie n., poborowy mos., pobory nmos., pobór mrz.
przym. poborowy
Wiktionary
(1.2) ściągnąć
Wiktionary
dawniej: spędzić pewien czas na hulankach, włóczeniu się po lokalach, spelunkach; pohulać, poszaleć
SJP.pl
potocznie: pobrandzlować się - spędzić pewien czas na brandzlowaniu się (onanizowaniu się); pomasturbować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobrać.
Wiktionary
IPA: pɔˈbrãɲɛ, AS: pobrãńe
Wiktionary
czas. pobrać
rzecz. pobieranie n., branie n., poborowy mos., pobory nmos., pobór mrz.
przym. poborowy
Wiktionary
potocznie: przesyłka pocztowa pobraniowa
SJP.pl
→ pobranie, np. przesyłka pobraniowa - przesyłka, za którą płaci się przy dostarczeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. członek tej samej grupy etnicznej
(1.2) daw. dobry przyjaciel
Wiktionary
rzecz. pobratymiec mos., pobratymstwo n.
przym. pobratymczy
przysł. pobratymczo
Wiktionary
(1.1) krajan, pobratymiec, rodak
(1.2) druh, pobratymiec, przyjaciel
Wiktionary
członek wspólnoty rodowej, plemiennej, państwowej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób pobratymczy
Wiktionary
rzecz. pobratym mos., pobratymiec mos., pobratymstwo n.
przym. pobratymczy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. związany z pobratymcem, dotyczący pobratymca
Wiktionary
(1.1) Robotnicy strajkowali również w pobratymczych krajach.
Wiktionary
rzecz. pobratym mos., pobratymiec mos., pobratymstwo n., braciszek mos., brat mos., bratek mos./mrz.
przysł. pobratymczo
czas. bratać
Wiktionary
1. człowiek z tego samego szczepu, co ktoś inny;
2. człowiek, którego łączy z kimś przyjaźń; druh, przyjaciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. członek tej samej grupy etnicznej
(1.2) dobry przyjaciel
Wiktionary
rzecz. pobratym mos., pobratymca mos., pobratymstwo n., braciszek mos., brat mos., bratek mos./mrz.
przym. pobratymczy
przysł. pobratymczo
czas. bratać
Wiktionary
(1.1) krajan, pobratymca, rodak
(1.2) druh, przyjaciel
Wiktionary
1. stosunek zachodzący między członkami jednej rodziny; posiadanie wspólnego przodka; koligacja, agnacja, spokrewnienie, powinowactwo, pokrewieństwo;
2. przenośnie: bycie podobnym do kogoś lub czegoś pod jakimś względem, pozostawianie w bliskim związku z kimś lub z czymś; koligacja, filiacja, pokrewieństwo, bliskość;
3. serdeczność, zażyłość, przyjazne stosunki; bliskość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. pokrewieństwo etniczne
(1.2) przyjazna więź między osobami
Wiktionary
Adelphopoiesis (gr. ἀδελφοποίησις od ἀδελφός „brat” i ποίησις „tworzenie”, scs. bratotvorenije, łac. ordo ad fratres faciendum) lub pobratymstwo – braterstwo duchowe lub duchowa adopcja, usankcjonowany prawnie i obrzędowo związek między osobami tej samej płci w Kościele prawosławnym i Kościele katolickim.
Wikipedia
rzecz. pobratym mos., pobratymiec mos., braciszek mos., brat mos., bratek mos./mrz.
przym. pobratymczy
przysł. pobratymczo
czas. bratać
Wiktionary
(1.1) pokrewieństwo
(1.2) braterstwo
Wiktionary
spędzić pewien czas na brechtaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na mówieniu o rzeczach niemających sensu lub odzwierciedlenia w rzeczywistości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. taki, który ma miejsce po opuszczeniu Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię
Wiktionary
(1.1) Puste półki sklepowe czy dystrybutory paliw na stacjach benzynowych to dopiero początek zmian w pobrexitowej rzeczywistości.
Wiktionary
(1.1) postbrexitowy
Wiktionary
spędzić pewien czas, brnąc gdzieś
SJP.pl
poplamić, opryskać krwią; zbroczyć, zakrwawić, pokrwawić
SJP.pl
spędzić pewien czas na brodzeniu
SJP.pl
zrobić wiele złych lub kłopotliwych rzeczy; nabroić, narozrabiać
SJP.pl
spędzić pewien czas na bronieniu
SJP.pl
nanieść brud; ubrudzić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brudzić)
(1.1) uczynić brudnym
czasownik zwrotny dokonany pobrudzić się (ndk. brudzić się)
(2.1) pobrudzić (1.1) siebie samego
(2.2) zostać pobrudzonym (1.1)
Wiktionary
rzecz. pobrudzenie n., brud mrz., brudzenie n.
czas. brudzić
Wiktionary
(1.1) ubrudzić, zabrudzić, zanieczyścić
Wiktionary
naostrzyć osełką, brusem; oszlifować
SJP.pl
dawniej: popracować, zwłaszcza przy żarnach
SJP.pl
1. porobić bruzdy;
2. pokryć zmarszczkami
SJP.pl
pokryty zmarszczkami
SJP.pl
spędzić jakiś czas na brykaniu (wesołym, beztroskim bieganiu, skakaniu lub innej czynności związanej z ruchem fizycznym)
SJP.pl
biegać, podskakiwać wesoło; brykać
SJP.pl
spędzić pewien czas na brylowaniu
SJP.pl
pobrzdąkać, pobrzękać, pobrzdękać:
1. brząkać przez pewien czas;
2. potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; poplumkać
SJP.pl
pobrzdąkiwać, pobrzękiwać, brzękać, brząkać, brzdąkać:
1. wydawać dźwięki przypominające szarpanie strun;
2. grać (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie szarpanym
SJP.pl
słaby brzask, słabe światło; blask, poblask
SJP.pl
pobrzdękać, pobrząkać, pobrzękać:
1. brzdąkać przez pewien czas;
2. potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; poplumkać
SJP.pl
pobrząkiwać, pobrzękiwać, brzękać, brząkać, brzdąkać:
1. wydawać dźwięki przypominające szarpanie strun;
2. grać (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie szarpanym
SJP.pl
pobrzdąkać, pobrząkać, pobrzękać:
1. brzdękać przez pewien czas;
2. potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; poplumkać
SJP.pl
spędzić pewien czas na brzęczeniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na brzęczeniu
SJP.pl
słaby dźwięk lub seria dźwięków, które powstają pod wpływem uderzania o siebie szklanych lub metalowych przedmiotów
SJP.pl
pobrzdąkać, pobrząkać, pobrzdękać:
1. brzękać przez pewien czas;
2. potocznie: pograć (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie muzycznym; poplumkać
SJP.pl
pobrząkiwać, pobrzdąkiwać:
1. wydawać dźwięki przypominające szarpanie strun;
2. grać (zazwyczaj niedbale, nieudolnie) na jakimś instrumencie szarpanym
SJP.pl
taki, który pobrzękł (spuchnął, nabrzmiał); spuchnięty, nabrzmiały, pobrzękły
SJP.pl
taki, który pobrzękł (spuchnął, nabrzmiał); spuchnięty, nabrzmiały
SJP.pl
1. brzeg czegoś
2. rzadziej: wybrzeże
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. ląd na brzegu morza, jeziora lub rzeki
(1.2) brzeg przedmiotu, jego krawędź
(1.3) daw. geogr. kresy, pogranicze
Wiktionary
Pobrzeże – pas lądu rozciągający się wzdłuż brzegu morskiego, rzadziej dużego jeziora czy rzeki, stanowiący krainę geograficzną o indywidualnych cechach, na którą oddziałuje (m.in. klimatycznie, komunikacyjnie) woda tego akwenu.
Sąsiedztwo morza ma duży wpływ na warunki klimatyczne, hydrologiczne, ekologiczne i inne, także na strukturę gospodarki i aktywność ludzką (rybołówstwo, porty, turystyka, rekreacja itp.).
Wikipedia
(1.1) Karwina jest strumieniem na Pobrzeżu Koszalińskim.
(1.2) Wtedy pilot zsunął się z pobrzeża łóżka.
Wiktionary
rzecz. pobrzeżność ż.
przym. pobrzeżny
Wiktionary
gatunek morskiego ślimaka
SJP.pl
taki, który pobrzmiał
SJP.pl
rzadko: zabrzmieć z cicha, od czasu do czasu
SJP.pl
o dźwięku: roznosić się w przestrzeni
SJP.pl
czynić brzydkim lub brzydszym; zbrzydzać
SJP.pl
potocznie: uczynić brzydszym; zbrzydzić
SJP.pl
spędzić jakiś czas na buczeniu
SJP.pl
1. sygnał wzywający do działania lub bycia w stanie gotowości;
2. poranne budzenie;
3. zwykle w liczbie mnogiej: to, co pobudza, skłania do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sygnał wzywający do obudzenia się, do wstawania
(1.2) poranne budzenie
(1.3) książk. zwykle w lm.: coś co skłania lub pobudza do czegoś
wykrzyknik
(2.1) hasło używane przy budzeniu
Wiktionary
Pobudka – polska organizacja konspiracyjna o charakterze narodowym działająca w latach 1939–1944.
Pobudka została utworzona pod koniec 1939 r. w Warszawie przez kilku działaczy przedwojennego Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga”. Byli to przede wszystkim inż. Samuel Kostrowicki, dr Jerzy Zański, Władysław Terlecki, dr Jerzy Hagmajer, adwokat Witold Rościszewski (komendant do aresztowania 6 kwietnia 1943, po nim tę funkcję pełnił Zański). Po pewnym czasie do organizacji przystąpili inni liderzy i ideolodzy RNR, jak Adolf Reutt, Wojciech Zaleski i Bolesław Piasecki oraz młodzi członkowie Grup Szkolnych RNR. Organem prasowym było pismo „Pobudka” (od 1939, redaktorem technicznym był Jerzy Hagmajer), „Głos Polski” (od 1942) i „Słowa Prawdy” (od 1943).
Wikipedia
(1.1) Proszę kłaść się spać. Jutro pobudka o piątej!
(2.1) Pobudka wstać, koniom wody dać.
Wiktionary
IPA: pɔˈbutka, AS: pobutka
Wiktionary
rzecz. pobudzanie n., pobudzenie n., pobudliwość ż., budzenie n., obudzenie n., budzik m.
czas. budzić ndk., pobudzać ndk., pobudzić dk.
przym. pobudliwy
Wiktionary
(1.2) budzenie
(1.3) przyczyna
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pobudliwie
SJP.pl
zdolność organizmu do reagowania na bodźce zewnętrzne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pobudliwe; cecha tych, którzy są pobudliwi
(1.2) fizj. zdolność organizmów do odpowiadania na bodźce;
Wiktionary
Pobudliwość – zdolność komórek do reakcji na bodźce.
Komórki pobudliwe czyli wyróżniające się wyjątkową pobudliwością to miocyty i neurony. Komórki mogą reagować na bodźce zmianą struktury lub fizjologii (rozpoczęciem, osłabieniem albo nasileniem czynności).
Wikipedia
rzecz. pobudka ż., pobudzanie n., pobudzenie n.
czas. budzić, pobudzać ndk., pobudzić dk.
przym. pobudliwy
wykrz. pobudka
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: pobudliwy
SJP.pl
łatwo reagujący na wszelkie bodźce zewnętrzne; wrażliwy, dotkliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który łatwo reaguje na bodźce
Wiktionary
(1.1) Czasem nadmiernie krzykliwi i pobudliwi, nigdy nie tracili wewnętrznej równowagi i pogody ducha.
Wiktionary
IPA: ˌpɔbuˈdlʲivɨ, AS: pobudlʹivy
Wiktionary
rzecz. pobudzenie n., pobudzanie n., pobudliwość ż., pobudka ż.
czas. budzić, pobudzać ndk., pobudzić dk.
wykrz. pobudka
Wiktionary
(1.1) impulsywny, wrażliwy, przewrażliwiony, przeczulony
Wiktionary
urządzenie do kalibracji mikrofonów
SJP.pl
1. wywoływać reakcję na coś, powodować nasilenie jakichś czynności, stanów uczuciowych i ich przejawów; rozbudzać, podniecać;
2. zachęcać, skłaniać do czegoś; nakłaniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pobudzić)
(1.1) zachęcać do czegoś
(1.2) wprawiać kogoś w podniecenie seksualne
czasownik zwrotny niedokonany pobudzać się (dk. pobudzić się)
(2.1) podniecać się seksualnie
Wiktionary
IPA: pɔˈbud͡zat͡ɕ, AS: pobuʒać
Wiktionary
przym. pobudliwy
rzecz. pobudzanie n., budzik m., obudzenie n., budzenie n., pobudka ż., pobudliwość ż.
czas. pobudzić, budzić
wykrz. pobudka
Wiktionary
1. w medycynie: aparat wytwarzające określone bodźce, używane do pobudzania organizmu żywego, jego narządu, tkanki, nerwu itp. (zwykle w celach badawczych, diagnostycznych lub terapeutycznych); stymulator;
2. w wojsku: określona ilość materiału kruszącego (zwykle trotylu), umieszczona pomiędzy spłonką pobudzającą a ładunkiem kruszącym zawartym wewnątrz pocisku, np. bomby
SJP.pl
taki, który wywołuje lub zwiększa reakcję na coś; podniecający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oddziaływanie na kogoś lub coś bodźcami
(1.2) zachęcanie do jakiegoś działania
Wiktionary
IPA: ˌpɔbuˈd͡zãɲɛ, AS: pobuʒãńe
Wiktionary
rzecz. pobudzenie n., pobudka ż., pobudliwość ż.
czas. budzić, pobudzać ndk., pobudzić dk.
przym. pobudliwy
wykrz. pobudka
Wiktionary
1. wywołać reakcję na coś, spowodować nasilenie jakichś czynności, stanów uczuciowych i ich przejawów; rozbudzić, podniecić;
2. zachęcić, skłonić do czegoś; nakłonić;
3. przerwać sen, obudzić po kolei wiele osób lub zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobudzić.
Wiktionary
rzecz. pobudzanie n., pobudka ż., pobudliwość ż.
przym. pobudliwy
czas. pobudzić, budzić
wykrz. pobudka
Wiktionary
1. wywołać reakcję na coś, spowodować nasilenie jakichś czynności, stanów uczuciowych i ich przejawów; rozbudzić, podniecić;
2. zachęcić, skłonić do czegoś; nakłonić;
3. przerwać sen, obudzić po kolei wiele osób lub zwierząt
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pobudzać)
(1.1) dokonany od|pobudzać.
czasownik zwrotny dokonany pobudzić się (ndk. pobudzać się)
(2.1) dokonany od|pobudzać się.
Wiktionary
czas. budzić, pobudzać ndk.
rzecz. pobudka ż., pobudliwość ż., pobudzacz mrz., pobudzanie n., pobudzenie n., obudzenie n., budzenie n., budzik mrz.
przym. pobudliwy
wykrz. pobudka
Wiktionary
przestarzale: osoba skłaniająca kogoś do działania
SJP.pl
przestarzale: kobieta skłaniająca kogoś do działania
SJP.pl
środowiskowo: stworzyć wiele bugów w programach komputerowych
SJP.pl
1. pokołysać coś przez jakiś czas; pohuśtać czymś;
2. pokłamać, pookłamywać;
3. pobiegać, polatać itp bez celu, swobodnie
SJP.pl
o płynie: bulgotać przez pewien czas
SJP.pl
spędzić pewien czas na bumelowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na buszowaniu
SJP.pl
w odniesieniu do wielu rzeczy: zbutwieć, zmurszeć, zgnić
SJP.pl
w odniesieniu do wielu rzeczy: zbutwieć, zmurszeć, zgnić
SJP.pl
pobyczyć się - potocznie: lenić się, nic nie robić przez pewien czas
SJP.pl
bycie, czas znajdowania się w pewnym miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przebywanie w jakimś miejscu, pozostawanie gdzieś
Wiktionary
(1.1) Pani ordynator twierdzi, że pobyt i leczenie na oddziale będą trwać od sześciu do ośmiu tygodni.
Wiktionary
IPA: ˈpɔbɨt, AS: pobyt
Wiktionary
rzecz. byt m., bywalec mos.
przym. pobytowy
Wiktionary
zorganizowany w sposób wycieczki objazdowej połączonej z przerwami na postój, pobyt w jakimś miejscu (np. impreza pobytowo-objazdowa)
SJP.pl
dawniej: pozostawać przez pewien czas w jakimś miejscu; przebywać
SJP.pl
opowiedzieć wiele zmyślonych zdarzeń, historii; pobajdurzyć, pofantazjować, pobajać
SJP.pl
pobzyga cebularz - gatunek muchówki z rodziny bzygowatych
SJP.pl
1. potocznie, zwykle o mężczyźnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pociupciać, podmuchać, porżnąć;
2. o owadach: bzykać przez jakiś czas;
3. potocznie: pobzykać się - odbyć stosunek seksualny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobzykiwać.
Wiktionary
rzecz. niepobzykiwanie n.
czas. pobzykiwać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobłądzić.
Wiktionary
błądzić, trwać pewien czas w poszukiwaniu drogi, rozwiązania jakiegoś problemu itd.
SJP.pl
pobłąkać się - błąkać się, chodzić bez celu przez jakiś czas
SJP.pl
być wyrozumiałym dla czyichś błędów
SJP.pl
być wyrozumiałym dla czyichś błędów
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób pobłażliwy
Wiktionary
rzecz. pobłażliwość ż., pobłażanie n.
czas. pobłażać
przym. pobłażliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pobłażliwie
SJP.pl
tolerancja; wyrozumiałość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pobłażliwe; cecha tych, którzy są pobłażliwi
Wiktionary
rzecz. pobłażanie n.
czas. pobłażać
przym. pobłażliwy
przysł. pobłażliwie
Wiktionary
(1.1) pobłażanie, wyrozumiałość, tolerancyjność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: pobłażliwy; bardziej pobłażliwy
SJP.pl
wyrozumiały, tolerancyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do pobłażania, wyrozumiały
(1.2) będący przejawem wyrozumiałości, pobłażania
Wiktionary
rzecz. pobłażliwość ż., pobłażanie n.
czas. pobłażać ndk.
przysł. pobłażliwie
Wiktionary
spędzić pewien czas na wygłupianiu się, zachowywaniu się niepoważnie; popajacować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) stać się błękitnym
(1.2) wydać się błękitnym
Wiktionary
IPA: ˌpɔbwɛ̃ŋʲˈcitʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: pobu̯ẽŋʹḱitʹńėć
Wiktionary
przym. błękitny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobłękitnieć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔbwɛ̃ŋʲcitʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: pobu̯ẽŋʹḱitʹńė̃ńe
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Pobłocie, Pobłocie Małe
SJP.pl
Pobłocki (Poblocki, Poblotzki, Poblotzky, Jeleń, Brochwicz odmienny) – kaszubski herb szlachecki. Według Przemysława Pragerta jest to odmiana herbu Brochwicz, natomiast Juliusz Karol Ostrowski traktuje ten herb jako odmianę herbu Jeleń.
Wikipedia
1. udzielić błogosławieństwa;
2. w przenośni: wyrazić zgodę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. błogosławić)
(1.1) rel. udzielić błogosławieństwa
(1.2) przest. udzielić łaski, obdarzyć czymś
(1.3) pot. zaaprobować, dać placet
Wiktionary
(1.1) Ojciec Święty pobłogosławił przybyłych pielgrzymów.
(1.2) Jahwe pobłogosławił swój lud pokojem.
(1.3) Dyrektor pobłogosławił nasz projekt.
Wiktionary
rzecz. błogosławieństwo n., błogosławiony mos., pobłogosławienie n., błogosławienie n., błogosławiona ż.
czas. błogosławić ndk.
przym. błogosławiony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. udzielenie błogosławieństwa
(1.2) udzielenie łaski, obdarzenie czymś
(1.3) pot. zaaprobowanie, danie placetu
Wiktionary
(1.1) Po pobłogosławieniu pokarmów dzieliliśmy się jajkiem.
(1.2) Boże pobłogosławienie pól deszczem zostało wyproszone na modlitwie w czasie nabożeństw majowych.
(1.3) To pani Grażynka załatwiła pobłogosławienie twojego projektu przez kierownika.
Wiktionary
rzecz. błogosławienie n., błogosławiona ż., błogosławiony mos., błogosławieństwo n.
czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.
przym. błogosławiony
Wiktionary
migotliwe światło, słaby błysk; poblask, odblask
SJP.pl
błyskać przez pewien czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pobłyskiwać.
Wiktionary
czas. pobłyskiwać ndk.
rzecz. błyskawica ż.
Wiktionary
skrót od: pociąg
SJP.pl
Pocahontas (ur. ok. 1595 na terenie stanu Wirginia, obecnie USA, zm. 21 marca 1617 w Gravesend w Anglii) – północnoamerykańska Indianka, której życie stało się kanwą dla wielu romantycznych historii.
Należała do plemienia z grupy Powatanów. W młodości nawiązała kontakt z Anglikami. Wyszła za mąż za jednego z nich, co zapewniło pokój między jej ludem a Wirginijskimi kolonistami. Następnie wyjechała do Anglii, by tam rozwijać stosunki rdzennych Amerykanów z Anglikami i tam zmarła.
Wikipedia
dotknąć ustami w jakimś celu (np. sprawienia komuś przyjemności, wyrażenia szacunku)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. całować)
(1.1) dokonany od|całować.
Wiktionary
(1.1) — Dzień dobry mamuśka — jak każdego poranka podszedł i pocałował ją w policzek.
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡saˈwɔvat͡ɕ, AS: pocau̯ovać
Wiktionary
rzecz. pocałunek m., całus m., pocałowanie n., całowanie n., całusek mzw./mrz.
czas. całować ndk.
przym. całuśny
Wiktionary
dotknąć ustami w jakimś celu (np. sprawienia komuś przyjemności, wyrażenia szacunku)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dotknięcie ustami kogoś, rzadziej czegoś
(1.2) daw. pocałunek
Wiktionary
(1.2) Najprzód w Ogrójcu wziął pocałowanie, // tam Judasz zdrajca dał był Żydom znamię: // Oto, Żydowie, mego mistrza macie, // tegoż imajcie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡sawɔˈvãɲɛ, AS: pocau̯ovãńe
Wiktionary
rzecz. całus mzw., całowanie n., pocałunek mrz.
czas. pocałować dk.
Wiktionary
pocałowanie kogoś; dotkniecie kogoś ustami; buziak, całus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) serdeczne dotknięcie ustami innej osoby
Wiktionary
Pocałunek – akt polegający na kontakcie ust z ciałem innej osoby (np. ustami, policzkiem, dłonią) lub przedmiotem.
Wikipedia
(1.1) Pocałunek dwóch piosenkarek na scenie wywołał masę spekulacji i skandal obyczajowy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡saˈwũnɛk, AS: pocau̯ũnek
Wiktionary
rzecz. całus mrz., całowanie n., pocałowanie n., scałowanie n., zacałowanie n.
czas. całować ndk., pocałować dk., scałować dk., zacałować dk.
przym. całuśny
Wiktionary
(1.1) pot. buziak, całus; gw-pl|Górny Śląsk|dzióbek, dzióbeczek., gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|pusa.
Wiktionary
spędzić pewien czas na celebrowaniu, świętowaniu; poświętować
SJP.pl
potocznie: wziąć na cel, wcelować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pocić się.
Wiktionary
Pot – wydzielina gruczołów potowych. Składa się głównie z wody (~ 98%), soli (NaCl) (0,6–0,8%), tłuszczów, mocznika, kwasu moczowego, amoniaku, kwasu mlekowego, węglowodanów, związków mineralnych (zawierających np. potas, wapń, magnez, żelazo).Jego skład zależy przede wszystkim od tego, czy jest to pot wydzielany „przerywanie” (tj. fizjologicznie bez zwiększonej regulacji ciepłoty ciała; wydzielanie periodyczne – jedne gruczoły wydzielają, podczas gdy inne pozostają nieaktywne), czy wydzielany „stale” (tzn. w okresie zwiększonej aktywności fizycznej lub zwiększonego stresu). Stężenie związków w pocie wzrasta przy wydzielaniu periodycznym, z powodu zwrotnego wchłaniania wody w kanalikach wyprowadzających. Zależy również od spożywanych pokarmów, warunków klimatycznych, czynników hormonalnych oraz współistniejących schorzeń.
Wikipedia
(1.1) Specjalista poradził jak zapobiegać nadmiernemu poceniu się pod pachami.
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: pocẽńe
Wiktionary
rzecz. pot m., potówka ż., potliwość ż.
czas. pocić się
przym. potowy, napotny, potliwy
Wiktionary
stanowiący przedtem własność cerkwi
SJP.pl
cerując naprawić wiele rzeczy; zaszyć dziury w wielu miejscach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pocerować.
Wiktionary
czas. pocerować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. podróżnik
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡sɛstnɨ, AS: pocestny
Wiktionary
domalować cętki
SJP.pl
skomplikować coś; pogmatwać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: poczatować] spędzić pewien czas na rozmowie przez Internet; poczatować
SJP.pl
zająć się przez pewien czas chałturzeniem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie, zwykle o mężczyźnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, porżnąć, pociupciać
SJP.pl
[czytaj: poSZET] dawny instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych; surdynka
SJP.pl
Surdynka – dawny instrument muzyczny z rodziny skrzypiec, wykorzystywany w epoce baroku przez nauczycieli tańca.
Wikipedia
podgromada głowonogów; płaszczoobrosłe, dwuskrzelne, wewnątrzmuszlowce
SJP.pl
Płaszczoobrosłe, pochewkowce (Coleoidea, z gr. koleos – pochwa miecza + eidos – kształt), dwuskrzelne (Dibranchia), wewnątrzmuszlowce (Endocochlia) – podgromada głowonogów (Cephalopoda) obejmująca gatunki ośmio- i dziesięcioramienne, u których muszla, w różnym stopniu zredukowana, jest całkowicie obrośnięta płaszczem. Pojawiły się w kredzie. Niektóre są uznawane za zwierzęta o wysokim stopniu inteligencji. Wiele gatunków poławia się dla celów konsumpcyjnych.
Wikipedia
śmiać się z czegoś przez pewien czas
SJP.pl
spędzić pewien czas na chichraniu
SJP.pl
[czytaj: poczilować] potocznie: spędzić pewien czas na chillowaniu (relaksowaniu się)
SJP.pl
potocznie: wypić dużą ilość alkoholu
SJP.pl
chlapiąc, poplamić czymś
SJP.pl
uderzyć mocno w coś kilka razy
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. uderzyć w wielu miejscach
(1.2) pot. okaleczyć w wielu miejscach
czasownik zwrotny pochlastać się
(2.1) okaleczyć się, poranić się, skaleczyć siebie w różnych miejsach
(2.2) podciąć sobie żyły
Wiktionary
(1.1) – Inaczej zaśpiewacie – czarodziejka wzięła się pod boki – gdy jutro smok was pochlasta, podziurawi i potrzaska piszczele.
Wiktionary
IPA: pɔˈxlastat͡ɕ, AS: poχlastać
Wiktionary
rzecz. pochlastanie n.
wykrz. chlast
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pochlastać.
Wiktionary
czas. pochlastać dk.
wykrz. chlast
Wiktionary
osoba schlebiająca komuś w celu pozyskania jego względów; podlizuch, podlizywacz, lizus, komplemenciarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek pochlebiający komu
Wiktionary
rzecz. pochlebianie n., pochlebstwo n.
:: fż. pochlebczyni ż.
czas. pochlebiać ndk., pochlebić dk.
przym. pochlebczy, pochlebny
przysł. pochlebnie
Wiktionary
(1.1) cmokier, klakier, komplemenciarz, lizus, podlizuch, podlizywacz, wazelina, wazeliniarz
Wiktionary
charakterystyczny dla osoby przesadnie grzecznej, uprzejmej, prawiącej komuś komplementy w celu zyskania przychylności, przypodobania się; lizusowski, pochlebny
SJP.pl
kobieta, która jest wobec kogoś przesadnie grzeczna, uprzejma, mówi miłe słowa w celu wywołania czyjejś przychylności, przypodobania się komuś; lizuska, klakierka
SJP.pl
1. być wobec kogoś przesadnie grzecznym, uprzejmym, prawić komplementy, mówić miłe słowa w celu wywołania czyjejś przychylności, przypodobania się komuś; schlebiać, podlizywać się, przymilać się;
2. o słowach, uczynkach, zachowaniu: wprawiać kogoś w dobry nastrój, sprawiać przyjemność; zadowalać, podobać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pochlebić)
(1.1) chwalić przesadnie
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pochlebić)
(2.1) o czynach, słowach, zachowaniu wzmacniać czyjeś dobre mniemanie; sprawiać przyjemność
(2.2) daw. być odpowiednim, zadowalającym
czasownik zwrotny niedokonany pochlebiać sobie (dk. pochlebić sobie)
(3.1) być z czegoś dumnym
(3.2) spodziewać się czego pomyślnego
czasownik zwrotny niedokonany pochlebiać się (dk. pochlebić się)
(4.1) przest. aspekt wzmocniony czasownika pochlebiać (1.1); starać się przypodobać
Wiktionary
rzecz. pochlebca mos., pochlebstwo n., pochlebianie n.
czas. pochlebić dk.
przym. pochlebczy, pochlebny
przysł. pochlebnie
Wiktionary
(1.1) nadskakiwać, podlizywać się, przymilać się
(2.2) dogadzać, odpowiadać, zadowalać
(3.2) liczyć na
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pochlebiać.
Wiktionary
rzecz. pochlebca m., pochlebstwo n.
czas. pochlebiać ndk., pochlebić dk.
przym. pochlebny
przysł. pochlebnie
Wiktionary
1. pochwalić kogoś, powiedzieć kilka miłych słów w celu wywołania czyjejś przychylności, przypodobania się komuś; schlebić, podlizać się, przymilić się;
2. o słowach, uczynkach, zachowaniu: wprawić kogoś w dobry nastrój, sprawiać przyjemność; zadowolić, spodobać się
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) dokonany od|pochlebiać.
Wiktionary
rzecz. pochlebczyni ż., pochlebianie n., pochlebstwo n., pochlebca mos.
czas. pochlebiać ndk.
przym. pochlebczy, pochlebny
przysł. pochlebnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pochlebnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pochlebny
SJP.pl
1. wyrażający uznanie, pozytywną opinię; pochwalnym przychylny, aprobujący;
2. charakterystyczny dla osoby przesadnie grzecznej, uprzejmej, prawiącej komuś komplementy w celu zyskania przychylności, przypodobania się; lizusowski, pochlebczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podn. wyrażający pozytywną opinię, uznanie
(1.2) taki, który przymila się, schlebia komuś
Wiktionary
przysł. pochlebnie
rzecz. pochlebca mos., pochlebianie n.
czas. pochlebiać, pochlebić
Wiktionary
(1.1) aprobujący, pochwalny, przychylny
(1.2) pochlebczy
Wiktionary
wypowiedź przesadnie grzeczna, uprzejma, mająca na celu wywołanie czyjejś przychylności, przypodobanie się komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadmierna lub nieszczera pochwała z celem przypodobania się
Wiktionary
rzecz. pochlebianie n., pochlebca mos.
czas. pochlebiać, pochlebić
Wiktionary
(1.1) duser, komplement, ingracjacja
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poszukać
Wiktionary
płakać niezbyt głośno przez pewien czas; popłakać, pokwilić, połkać
SJP.pl
popłakiwać niezbyt głośno; łkać, kwilić, szlochać, chlipać
SJP.pl
1. pokrywać się chmurami; ciemnieć, mrocznieć;
2. ulegać stopniowemu pogorszeniu nastroju, samopoczucia
SJP.pl
1. pokrywać się chmurami; ciemnieć, mrocznieć;
2. ulegać stopniowemu pogorszeniu nastroju, samopoczucia
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: pochmurnie, pochmurno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pochmurny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pochmurnieć.
Wiktionary
przysł. pochmurno, chmurnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób pochmurny, z dużą ilością chmur
Wiktionary
rzecz. pochmurność ż., chmurność ż., chmura ż., chmurka ż., chmurzenie n., pochmurnienie n., spochmurnienie n.
czas. chmurzyć ndk., pochmurnieć ndk., spochmurnieć dk.
przym. pochmurny, chmurny
przysł. pochmurnie, chmurnie
Wiktionary
(1.1) pochmurnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co pochmurne; cecha tych, którzy są pochmurni
Wiktionary
przym. pochmurny, bezchmurny
rzecz. chmura ż., zachmurzenie n.
przysł. pochmurno, chmurnie
Wiktionary
1. pokryty chmurami;
2. smutny, ponury, przygnębiony;
3. będący wyrazem smutku, przygnębienia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pokryty chmurami, mroczny wskutek pokrycia chmurami
(1.2) przen. książk. posępny, ponury
Wiktionary
(1.1) W ten wietrzny i pochmurny dzień, słońce tylko momentami wyglądało zza chmur.
(1.2) Z dnia na dzień stawałem się coraz pochmurniejszy, coraz skorszy do gniewów, coraz obojętniejszy na uczucia innych ludzi.
Wiktionary
IPA: pɔˈxmurnɨ, AS: poχmurny
Wiktionary
rzecz. pochmurność ż., chmura ż., zachmurzenie n., chmurność ż.
czas. chmurzyć, chmurzyć się ndk.
przym. chmurny
przysł. pochmurnie, pochmurno, chmurnie
Wiktionary
(1.1) zachmurzony, chmurny
(1.2) chmurny, minorowy, ponury, posępny, smętny, zachmurzony
Wiktionary
dawniej: pochmurny
SJP.pl
1. zorganizowany przemarsz z okazji święta, jako wyraz protestu itp.; tłum uczestniczący w tym przemarszu
2. przesuwanie się do przodu (zwykle dotyczące wojska), marsz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uroczyste, grupowe przejście, zwykle ulicami miasta
(1.2) daw. pochodzenie
Wiktionary
Demonstracja (łac. demonstratio – wskazanie, inaczej manifestacja) – wystąpienie zbiorowe, zgromadzenie, mające na celu wyrażenie protestującej przeciw czemuś lub popierającej coś części opinii publicznej. Jest to publiczne okazywanie uczuć, postawy wobec czegoś lub kogoś przez jednostkę lub grupę. W państwie demokratycznym stanowi sposób korzystania z wolności zgromadzeń. Jest jednym z przejawów protestu politycznego.
Wikipedia
IPA: ˈpɔxut, AS: poχut
Wiktionary
rzecz. pochodnia ż.
Wiktionary
1. coś, co wywodzi się z czegoś, co nie jest pierwotne, ale wtórne;
2. związek organiczny wywodzący się z innego związku organicznego, najczęściej prostszego;
3. funkcja, opisująca przebieg zmienności wartości funkcji pierwotnej, określonej na pewnym przedziale, przy zmianie jej argumentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. granica ilorazu zmiany wartości funkcji i przyrostu zmiennej niezależnej tej funkcji, gdy przyrost ten dąży do określonej wartości;
(1.2) chem. związek chemiczny pochodzący od innego związku;
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. lp. od pochodny
Wiktionary
Funkcja pochodna funkcji (w skrócie: pochodna funkcji) – nieformalnie: miara szybkości funkcji, czyli tempa zmian jej wartości względem zmian jej argumentów. Dokładna definicja pochodnej zależy od kontekstu, ponieważ pojęcie to stosuje się do funkcji różnego typu; jednak w każdym z tych przypadków pochodna to granica ilorazu różnicowego dla zerowego mianownika.
Wikipedia
(1.1) Pochodną z x² jest 2x.
(1.2) Najprostszą węglowodorową pochodną benzenu jest toluen.
Wiktionary
IPA: pɔˈxɔdna, AS: poχodna
Wiktionary
rzecz. pochodzenie n.
czas. pochodzić ndk.
przym. pochodny
Wiktionary
(1.2) derywat
Wiktionary
1. smolne łuczywo lub osadzone na szczapie skręcone pakuły nasycone smołą, używane dawniej do oświetlania;
2. zjawisko występujące na słońcu w postaci okresowo pojawiających się miejsc jaśniejszych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) smolne łuczywo lub skręcone pakuły, szmaty nasycone smołą osadzone na kawałku drewna, używane dawniej do oświetlania, obecnie raczej dla efektów świetlnych;
(1.2) astr. rozbłysk na tarczy słonecznej
Wiktionary
Pochodnia – kij lub szczapa drewniana z jednym końcem obwiniętym łatwopalnym materiałem (np. lnianymi lub bawełnianymi włóknami, skręconymi szmatami, suchym chrustem, rózgami, sitowiem nasączonymi smołą lub tłuszczem itp.). Używana jako przenośne lub stałe źródło światła.
Wikipedia
(1.1) Sędziowie zajęli siedzenia za stołem, pochodnie zatknięto w żelazne świeczniki przy słupach przybite; na stole zapalono lampy.
(1.1) Pochodnie, czyli długie sznury nasycone materiałami palnymi, były, ale nie było ognia.
(1.1) Wypaliło mu się sześć pochodni; noc musiała się już zbliżać ku końcowi.
(1.1) Jego pochodnia rozświetlała zaledwie część przestrzeni, której ogromna reszta ginęła w gęstym mroku.
(1.1) O kilka kroków za nimi szła inna grupa osób oświetlona jedną pochodnią.
Wiktionary
IPA: pɔˈxɔdʲɲa, AS: poχodʹńa
Wiktionary
rzecz. pochód m.
Wiktionary
(1.1) łuczywo, żagiew; reg. śl. fachla., reg. śl. facla., reg. śl. fachtla., reg. śl. fachula.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. przypadek gramatyczny wyrażający odchodzenie i oddzielanie się od czegoś, a w łacinie spełniający także inne role, m.in. narzędnika i miejscownika;
Wiktionary
Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Ablatyw jest charakterystyczny dla łaciny, która jako jeden z nielicznych języków europejskich zachowała ten przypadek z pierwotnego zestawu ośmioprzypadkowej deklinacji praindoeuropejskiej. Spełnia też rolę narzędnika i miejscownika na zasadzie synkretyzmu przypadków (w łacinie nie ma oddzielnego narzędnika, a miejscownik jest w zasadzie w zaniku) i poza tym ma funkcję syntaktyczną okolicznika, czyli odpowiada na cały wachlarz pytań okolicznikowych, np. ablativus qualitatis (jaki?), ablativus instrumenti (czym?), ablativus auctoris (przez kogo?), ablativus temporis (kiedy?), ablativus modi (jak?), ablativus pretii (za ile?) – dużą część tych funkcji w języku polskim pełnią: narzędnik, miejscownik, dopełniacz lub wyrażenia okolicznikowe.
Wikipedia
(1.1) ablatyw, ablativus, ablatiwus, częściowo narzędnik
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który pochodzi od czego
Wiktionary
rzecz. pochodna ż., pochodność ż., pochodzenie n.
czas. pochodzić
Wiktionary
(1.1) wtórny
Wiktionary
skrót od: pochodzenie
SJP.pl
spędzić jakiś czas na chodzeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wywodzenie się z czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jestem Polką z pochodzenia.
Wiktionary
IPA: ˌpɔxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: poχoʒẽńe
Wiktionary
rzecz. pochodna ż.
czas. pochodzić dk.
przym. pochodzeniowy, pochodny
Wiktionary
(1.1) genealogia, przyczyna, źródło, proweniencja, rodowód, geneza
Wiktionary
rzadko: związany z pochodzeniem; rodowodowy, genealogiczny
SJP.pl
mieć w czymś źródło, początki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) mieć coś za miejsce swojego pochodzenia, za źródło, przyczynę, wywodzić się skądś
czasownik nieprzechodni dokonany
(2.1) dokonany od|chadzać.
Wiktionary
(1.1) Ten obraz pochodzi z XVII (= siedemnastego) wieku.
Wiktionary
IPA: pɔˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: poχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. pochodzenie n., pochodność ż., pochodna ż.
przym. pochodzeniowy, pochodny
Wiktionary
(1.1) wywodzić się
Wiktionary
zdrobnienie od: pochód
SJP.pl
1. przestarzałe: skłonność do czegoś, zapał; pobudka do działania, impuls;
2. dawniej: posuwanie się; ruch
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób nieprzemyślany, zbyt szybko
Wiktionary
(1.1) Uważam, że podjęłaś tę decyzję nazbyt pochopnie.
Wiktionary
rzecz. pochopność ż.
przym. pochopny
Wiktionary
(1.1) pośpiesznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pochopnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pochopny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego co pochopne; cecha tego, kto pochopny
Wiktionary
przym. pochopny
przysł. pochopnie
Wiktionary
pospieszny, pośpieszny, nieprzemyślany; robiący coś bez zastanowienia, bez rozwagi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zbyt szybki, nieprzemyślany
Wiktionary
(1.1) Twój pochopny osąd wpłynął na podjęcie błędnej decyzji.
Wiktionary
rzecz. pochopność ż.
przysł. pochopnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) następujący po chorobie
Wiktionary
przym. przedchorobowy, chorobowy
Wiktionary
1. spędzić jakiś czas na chorowaniu;
2. pochorować się - zacząć chorować; rozchorować się, zachorować
SJP.pl
gwarowo: pochowanie zmarłego; pogrzeb, pochowek, pochówek
SJP.pl
Pochów (392 m n.p.m.) – wzgórze położone w zachodniej części Pogórza Wielickiego.
Wzgórze usytuowane pomiędzy odnogą Lanckorońskiej Góry a doliną Skawinki. Większa część wzgórza jest zajęta przez pola uprawne oraz zagrody wiejskie. Jedynie sam szpiczasty szczyt jest zalesiony.
Punkt widokowy znajdujący się na wzgórzu roztacza się na: Pogórze Wielickie, Beskid Średni oraz Beskid Żywiecki.
Szczyt administracyjnie znajduje się na terenie wsi Podchybie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. pochówek
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. przysz. prostego oznajm. od: pochować
Wiktionary
1. schować, ukryć wiele rzeczy naraz;
2. zakopać ciało zmarłego w ziemi; pogrzebać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pogrzebać
(1.2) schować różne przedmioty w różnych miejscach
Wiktionary
czas. chować
rzecz. pochówek m.
przym. niepochowany
Wiktionary
pogrzeb; pochówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pogrzebanie zmarłego
Wiktionary
rzecz. pochowanie n.
czas. chować, pochować dk.
przym. pochówkowy
Wiktionary
(1.1) inhumacja, pogrzeb, war. pochowek
Wiktionary
związany z pochówkiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pochówkiem, dotyczący pochówku
Wiktionary
rzecz. pochówek m.
czas. chować
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = med. przewlekła obturacyjna choroba płuc;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Używam indakaterolu na POChP.
Wiktionary
IPA: ˌpɛ‿ɔ‿xa‿ˈpɛ, AS: pe‿o‿χa‿pe
Wiktionary
rzecz. peochap m., peochapowiec m.
Wiktionary
(1.1) symbol. J44 (kod ICD-10); środ. peochap
Wiktionary
spać przez jakiś czas chrapiąc
SJP.pl
chrapać co jakiś czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pochrapywać.
Wiktionary
rzecz. niepochrapywanie n.
czas. pochrapywać ndk.
Wiktionary
1. pokryć powierzchnię metalu warstwą chromu;
2. w chemii: nasycić związkiem chromu
SJP.pl
spędzić pewien czas na chrupaniu
SJP.pl
jeść od czasu do czasu coś chrupiącego; chrupać
SJP.pl
stać się chrypliwym, nabawić się chrypki; schrypieć, ochrypnąć
SJP.pl
stać się chrypliwym, nabawić się chrypki; schrypieć, ochrypnąć
SJP.pl
o kilku osobach: zacząć mówić chrypliwym głosem; zachrypnąć
SJP.pl
taki, który pochrypł; pochrypły
SJP.pl
o kilku osobach: zacząć mówić chrypliwym głosem; zachrypnąć
SJP.pl
spędzić pewien czas na chrząkaniu
SJP.pl
wydawać co jakiś czas odgłosy chrząkania
SJP.pl
wydawać co jakiś czas odgłosy chrząkania
SJP.pl
1. potocznie: pokręcić coś, pomieszać; opowiedzieć brednie, głupstwa;
2. spartaczyć coś, zrobić źle, nieporządnie
SJP.pl
odgłos kruszenia się czegoś, łamania, ocierania itp.
SJP.pl
pnąca roślina zielna z rodziny pochrzynowatych; jams; ignam
SJP.pl
Pochrzyn, jam, ignam (Dioscorea L.) – rodzaj wieloletnich pnączy z bulwiastymi kłączami. Należy do niego ponad 600 gatunków pochodzących głównie z obszarów tropikalnych. Najwięcej pochrzynów rośnie w naturze i uprawia się w Afryce Zachodniej, szczególnie w Ghanie, Nigerii oraz w Azji Południowo-Wschodniej, w Ameryce Południowej i na Karaibach.
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu pochrzynowców
SJP.pl
Pochrzynowate (Dioscoreaceae R. Br.) – rodzina roślin z rzędu pochrzynowców (Dioscoreales). Występują na obszarach podzwrotnikowych.
Wikipedia
o cechach pochrzynowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin jednoliściennych
SJP.pl
Wikipedia
dmuchnąć mocno kilka razy
SJP.pl
stać się chudszym, szczuplejszym; schudnąć
SJP.pl
stać się chudszym, szczuplejszym; schudnąć
SJP.pl
zachowywać się przez pewien czas w sposób typowy dla chuligana
SJP.pl
przestarzale: wyrażający pożądanie seksualne; pożądliwy, lubieżny
SJP.pl
drzewo, krzew lub pnącze z rodziny pandanowatych, z klasy jednoliściennych; pandan, pandanowiec
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu pandanowców; pandanowate
SJP.pl
o cechach pochutnikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. zachęcać
Wiktionary
IPA: ˌpɔxutˈnɨvat͡ɕ, AS: poχutnyvać
Wiktionary
rzecz. pochutnywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pochutnywać.
Wiktionary
czas. pochutnywać ndk.
Wiktionary
1. żeński narząd rozrodczy człowieka i innych ssaków;
2. jedno- lub wielowarstwowa, zamknięta osłona otaczająca niektóre części roślin;
3. osłona, pokrowiec na broń sieczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. żeński narząd rozrodczy ssaków;
(1.2) futerał na broń białą;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas stosunku seksualnego do pochwy wprowadzane są plemniki.
(1.2) Schowaj miecz do pochwy.
Wiktionary
IPA: ˈpɔxfa, AS: poχfa
Wiktionary
(1.1) przym. pochwowy, dopochwowy
(1.2) rzecz. poszwa, poszewka
Wiktionary
(1.1) wagina
(1.2) saya
Wiktionary
uznawać coś za słuszne, godne pochwały
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) uznawać za dobre, słuszne, właściwe
(1.2) daw. wyrażać pochwałę, uznanie
Wiktionary
przym. chwalebny
Wiktionary
(1.1) aprobować
(1.2) chwalić
Wiktionary
wyrazić się pozytywnie o czyichś cechach, zasługach, dokonaniach
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wyrazić o kimś lub o czymś pozytywną opinię
(1.2) rel. uwielbić, uczcić
Wiktionary
(1.1) Wizytator pochwalił wszystkie dzieci.
(1.2) Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maria zawsze Dziewica.
Wiktionary
czas. chwalić ndk.
przym. pochwalny, chwalny, chwalebny
przysł. pochwalnie
rzecz. pochwalenie n., pochwała ż.
wykrz. pochwalony
Wiktionary
cecha czegoś wyrażającego lub zawierającego pochwałę
SJP.pl
zawierający pochwałę; sławiący
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z chwaleniem lub uwielbieniem, dotyczący chwalenia lub uwielbienia
Wiktionary
(1.1) Na końcu zgromadzenia zaintonowano psalm pochwalny.
Wiktionary
rzecz. pochwała ż., pochwalenie n., pochwalanie n.
czas. pochwalić dk.
przysł. pochwalnie
wykrz. pochwalony
przym. chwalebny
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) rel. katolickie pozdrowienie
Wiktionary
Laudetur Iesus Christus lub Laudetur Jesus Christus (z łaciny: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus) – tradycyjne powitanie rzymskokatolickie, używane przez członków tej wspólnoty religijnej, popularne także w Polsce.
Odpowiedzią na powitanie jest na ogół „in saecula saeculorum. Amen.“ („na wieki wieków. Amen.“) lub „Nunc et in aeternum! Amen" („teraz i zawsze! Amen“).
Wikipedia
(1.1) Gospodarz przywitał sąsiada: Pochwalony!
Wiktionary
rzecz. pochwała ż., pochwalenie n.
czas. pochwalić dk.
przysł. pochwalnie
przym. pochwalny
Wiktionary
(1.1) niech będzie pochwalony Jezus Chrystus, szczęść Boże
Wiktionary
pochwalenie kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pochwalenie kogoś lub czegoś
Wiktionary
IPA: pɔxˈfawa, AS: poχfau̯a
Wiktionary
czas. chwalić, pochwalić
wykrz. pochwalony
przym. pochwalny, chwalny
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny łuskowcowatych
SJP.pl
Volvariella Speg. (pochwiak) – rodzaj grzybów z rodziny łuskowcowatych (Pluteaceae).
Wikipedia
mający kształt pochwy
SJP.pl
bolesny skurcz mięśni okolicy sromu i krocza przy próbie stosunku płciowego lub badania ginekologicznego; waginizm
SJP.pl
Pochwica – dysfunkcja seksualna polegająca na niezależnym od woli skurczu mięśni wokół wejścia do pochwy, co może powodować zamknięcie wejścia i niemożność odbycia stosunku płciowego, gdyż powoduje silny ból przy wprowadzaniu prącia do pochwy. Podobny ból pojawia się przy próbie wprowadzenia tamponu czy palca.
Wikipedia
dawniej: chwiejący się, zataczający się
SJP.pl
owad z rzędu motyli żerujący na drzewach liściastych i iglastych; krobik
SJP.pl
ptak (2 gatunki) z rzędu siewkowych, zamieszkujący tereny antarktyczne, przypominający pokrojem gołębia, biało upierzony, u nasady nosa rogowa narośl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Chionis|ref=tak.;
Wiktionary
o cechach pochworogich (rodzina ssaków)
SJP.pl
rodzina ssaków parzystokopytnych z podrzędu przeżuwaczy; pustorożce, pustorogie, wołowate, krętorogie
SJP.pl
1. przypominający kształtem pochwę, podobny do pochwy;
2. wełnianka pochwowata - gatunek rośliny z rodziny ciborowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący pochwy
Wiktionary
rzecz. pochwa ż.
Wiktionary
(1.1) waginalny
Wiktionary
chwycić, złapać coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) chwycić szybko
(1.2) chwytając, wziąć do niewoli
(1.3) odebrać jakiś sygnał
(1.4) dojść do jakiejś myśli; wyłapać sens
Wiktionary
rzecz. pochwycenie n., schwytanie n.
Wiktionary
(1.1) chwycić, złapać
(1.2) dopaść, pojmać, schwytać, złapać
(1.3) spostrzec, usłyszeć, zauważyć
(1.4) pojąć
Wiktionary
1. poręcz schodowa
2. dawniej: pochwycenie, porwanie kogoś
SJP.pl
chwytać, łapać coś
SJP.pl
rzadko o wrażeniach zmysłowych: dający się zauważyć, usłyszeć; uchwytny, postrzegalny
SJP.pl
dawniej: błąd, uchybienie
SJP.pl
zmieniać położenie czegoś z pionowego na ukośne
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pochylić)
(1.1) zginać ku dołowi
czasownik zwrotny niedokonany pochylać się (dk. pochylić się)
(2.1) zginać samego siebie ku dołowi
(2.2) zginać siebie wzajemnie ku dołowi
(2.3) przen. z uwagą zajmować się czymś, zatroszczyć się o coś
(2.4) przest. starzeć się, być bliskim starości
(2.5) przest. gwara. (o słońcu) zniżać się na niebie
Wiktionary
(1.1) Wiał tak silny wiatr, że pochylał nawet drzewa.
(2.3) Od wielu lat pochylał się nad sprawami ubogich w swoim miasteczku.
(2.4) Rachelin istotnie przez czas nieobecności księcia znacznie się pochylił.
(2.5) Słońce już się pochylało, gdy nareszcie zaczęli schodzić z pola.
Wiktionary
IPA: pɔˈxɨlat͡ɕ, AS: poχylać
Wiktionary
rzecz. pochyłość ż., pochylnia ż., pochylanie n., pochylenie n.
przym. pochylony, pochyły
Wiktionary
(2.1) skłaniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pochylać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔxɨˈlãɲɛ, AS: poχylãńe
Wiktionary
czas. pochylać
przym. pochyły
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pochyło
SJP.pl
zmienić położenie czegoś z pionowego na ukośne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pochylić.
Wiktionary
IPA: ˌpɔxɨˈlɛ̃ɲɛ, AS: poχylẽńe
Wiktionary
czas. pochylić, chylić, pochylać
rzecz. pochyłość ż.
przym. pochyły
Wiktionary
zmienić położenie czegoś z pionowego na ukośne
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pochylać)
(1.1) dokonany od|pochylać.
czasownik zwrotny dokonany pochylić się (ndk. pochylać się)
(2.1) dokonany od|pochylać się.
Wiktionary
IPA: pɔˈxɨlʲit͡ɕ, AS: poχylʹić
Wiktionary
rzecz. pochyłość ż., pochylenie n.
przym. pochyły
czas. chylić
Wiktionary
pochyła płaszczyzna, służąca do wtaczania i staczania ciężkich przedmiotów lub ułatwiająca wjeżdżanie i zjeżdżania pojazdów
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd do pomiaru kąta nachylenia powierzchni w terenie względem poziomu; pochyłomierz, spadkomierz, eklimetr, klinometr
SJP.pl
zmienić położenie czegoś z pionowego na ukośne
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: pochylić
przymiotnik
(2.1) ustawiony pod kątem innym niż prosty lub zerowy
Wiktionary
(1.1) Henryk stał pochylony nad książką.
(2.1) Pochylone pismo nazywamy kursywą.
Wiktionary
IPA: ˌpɔxɨˈlɔ̃nɨ, AS: poχylõny
Wiktionary
rzecz. pochyłość ż.
czas. pochylać
Wiktionary
(2.1) pochyły
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. porzucić
Wiktionary
pochylenie się statku na którąś burtę
SJP.pl
przyrząd do pomiaru kąta nachylenia powierzchni w terenie względem poziomu; spadkomierz, eklimetr, klinometr, pochylnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) powierzchnia ukośna względem poziomu
Wiktionary
(1.1) I jak fala morska zaleje wybrzeże, a cofając się zostawia na piasku porosty, małże i rozmaite szczątki pokruszone w topieli, tak każda z tych szwedzkich fal odpływając zostawiała po sobie trupy rozrzucone tu i ówdzie po pochyłości.
Wiktionary
IPA: pɔˈxɨwɔɕt͡ɕ, AS: poχyu̯ość
Wiktionary
rzecz. pochył, pochylenie, pochylnia, pochylnik, pochyłomierz
czas. pochylać, pochylić, chylić
przym. pochyły, pochylniowy, pochylony
Wiktionary
(1.1) spad, nachylenie
Wiktionary
przyrząd optyczny do mierzenia kątów pionowych; klizymetr
SJP.pl
Klizymetr (pochyłościomierz) – prosty optyczny przyrząd geodezyjny stosowany w geologicznych pracach terenowych, służący do mierzenia kątów pionowych przez celowanie, w tym pomiaru kąta nachylenia stoku, do wyznaczania płaszczyzny poziomej i mogący również służyć za odległościomierz. Może być wbudowany w kompas geologiczny lub występować niezależnie.
Wikipedia
nachylony pod jakimś kątem względem poziomu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nachylony pod jakimś kątem względem poziomu
Wiktionary
IPA: pɔˈxɨwɨ, AS: poχyu̯y
Wiktionary
rzecz. pochyłość ż., pochylnia ż., pochylenie n., pochylanie n., chylenie n.
czas. pochylić dk., pochylać ndk., chylić ndk.
przysł. pochyło
Wiktionary
(1.1) pochylony
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) wchłaniać, wciągać, zasysać
(1.2) zaabsorbować czyjąś uwagę
(1.3) kosztować dużo pieniędzy lub czasu
(1.4) o żywiołach, wojnach, itp. spowodować śmierć wielu ofiar, lub inne straty
(1.5) łapczywie zjeść lub wypić
(1.6) szybko przyswoić dużo wiedzy
(1.7) szybko i dużo czytać
Wiktionary
(1.1) Czarne dziury pochłaniają pył gwiezdny.
(1.2) Czynność ta pochłania pszczoły godzinami.
(1.3) Przenoszenie magazynu bibliotecznego pochłania sporo czasu.
(1.3) Giewont pochłania rocznie kilka ofiar.
(1.5) Za nią dwaj skośnoocy mężczyźni, w identycznych garniturach i krawatach, pochłaniali ciastka z karmelową polewą.
(1.7) Na kursach szybkiego czytania nauczyłam się czytać całymi akapitami. Pochłaniałam książki jak skaner.
Wiktionary
IPA: pɔˈxwãɲät͡ɕ, AS: poχu̯ãńäć
Wiktionary
rzecz. pochłaniacz m., pochłanianie n., chłoniak mrz.
czas. chłonąć ndk., pochłonąć dk., wchłaniać ndk., wchłonąć dk.
Wiktionary
Wikipedia
cecha czegoś dającego się pochłaniać; absorpcyjność, chłonność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pochłaniać.
Wiktionary
Absorpcja (od łac. absorptio – pochłanianie) – termin używany w różnych dziedzinach i oznacza proces przyjmowania lub wchłaniania czegoś.
Wikipedia
IPA: ˌpɔxwãˈɲä̃ɲɛ, AS: poχu̯ãńä̃ńe
Wiktionary
czas. pochłaniać, pochłonąć
rzecz. chłoniak mrz.
Wiktionary
(1.1) absorpcja
Wiktionary
o zwierzętach: wypić lub zjeść coś wydając odgłosy mlaskania
SJP.pl
o zwierzętach: pić lub jeść wydając odgłosy mlaskania
SJP.pl
ulec ochłodzeniu, zmniejszeniu temperatury
SJP.pl
ulec ochłodzeniu, zmniejszeniu temperatury
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pochłaniać)
(1.1) zob. pochłaniać.
Wiktionary
IPA: pɔˈxwɔ̃nɔ̃ɲt͡ɕ, AS: poχu̯õnõńć
Wiktionary
rzecz. pochłonięcie n., pochłanianie n., chłoniak mrz.
czas. pochłaniać, chłonąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pochłonąć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔxwɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: poχu̯õńė̃ńće
Wiktionary
czas. pochłonąć
rzecz. chłoniak mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śrpol. pycha
(1.2) śrpol. powód do podziwu ze strony innych
Wiktionary
(1.2) Napisano, a pewnie nie z żadnej pochłubki, • Acz się znają, co przedsię będą dawać sznupki.
Wiktionary
1. tnąc podzielić na małe kawałki;
2. skaleczyć siebie lub kogoś;
3. o owadach: pokąsać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ciąć)
(1.1) tnąc, podzielić na części
(1.2) tnąc, wywołać uszkodzenie w wielu miejscach, spowodować skaleczenie
(1.3) poczynić bruzdy
(1.4) pot. ent. ukąsić w wielu miejscach lub ugryźć wielu osobników
czasownik zwrotny dokonany pociąć się (ndk. ciąć się)
(2.1) pociąć siebie samego
(2.2) pociąć jeden drugiego
Wiktionary
rzecz. pocięcie n.
czas. ciąć
Wiktionary
potocznie: pociąć, pokroić, porąbać coś na wiele kawałków lub w wielu miejscach
SJP.pl
1. zespół sprzęgniętych ze sobą pojazdów kolejowych poruszający się po szynach, ciągnięty przez lokomotywę;
2. skłonność do czegoś; upodobanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) transp. kolej. techn. lokomotywa z wagonami;
(1.2) pragnienie, pożądanie kogoś lub czegoś
Wiktionary
Pociąg – w pojęciu ogólnym: zestaw wagonów z lokomotywą lub wagonem silnikowym, poruszający się po szynach po wyznaczonej trasie; w transporcie kolejowym w Polsce szczegółowo określa się go jako: skład sprzęgniętych ze sobą wagonów lub innych pojazdów kolejowych (zespół trakcyjny, wagon silnikowy, lokomotywa, tabor specjalny) mających samodzielny napęd albo połączonych z co najmniej jedną czynną lokomotywą, osygnalizowany zgodnie z przepisami, odpowiednio wyposażony (obsługa, materiały eksploatacyjne), przygotowany do drogi albo będący w drodze.
Wikipedia
(1.1) O której godzinie odjeżdża pociąg do Warszawy?
(1.2) Wszyscy chłopcy czuli pociąg do Marysi.
Wiktionary
IPA: ˈpɔt͡ɕɔ̃ŋk, AS: poćõŋk
Wiktionary
(1.1) przym. pociągowy; więcej zob. ciągnąć i pociągać.
Wiktionary
(1.1) kolej; gw-pl|Śląsk Cieszyński|pocióng.; gw-pl|Poznań|bana.
(1.2) pożądanie, skłonność, pragnienie, popęd, instynkt, upodobanie
Wiktionary
1. ciągnąć, holować;
2. mieć skutki (np. "To posunięcie pociąga za sobą masę problemów.");
3. pozytywnie oddziaływać na kogoś, np. swoją urodą, sposobem bycia
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wielokrotnie ciągnąć za coś
(1.2) być dla kogoś interesującym, intrygującym, również seksualnie atrakcyjnym
(1.3) przen. pić alkohol z upodobaniem, także lubić zaglądać do kieliszka
(1.4) pot. palić (papierosy)
(1.5) pociągać za sobą → mieć jakieś konsekwencje, skutki
Wiktionary
(1.3) Wiesz, on często pociąga.
(1.5) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.
Wiktionary
rzecz. pociąganie n., obciąganie n.
czas. pociągnąć dk.
przym. pociągający, pociągowy
Wiktionary
(1.5) skutkować
Wiktionary
1. atrakcyjny, powabny;
2. miły, przyjemny, zniewalający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wzbudzający zainteresowanie
forma czasownika.
(2.1) ims. od pociągać
Wiktionary
rzecz. pociąg m., pociąganie n., pociągnięcie n.
czas. pociągać ndk., pociągnąć dk.
przysł. pociągająco
Wiktionary
(1.1) uroczy, kuszący, nęcący, ponętny, zachęcający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pociągać.
Wiktionary
przym. pociągowy, pociągający
czas. pociągać, pociągnąć
rzecz. pociągnięcie n., obciąganie n.
Wiktionary
1. ciągnąć, holować coś przez pewien czas;
2. wywołać skutki (np. "Tamto posunięcie pociągnęło za sobą masę problemów.")
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pociągać)
(1.1) dokonany od|pociągać.
czasownik zwrotny dokonany pociągnąć się (ndk. pociągać się)
(2.1) dokonany od|pociągać się.
Wiktionary
czas. ciągnąć, pociągać ndk.
rzecz. pociąg mrz., pociąganie n., pociągnięcie n., obciąganie n.
przym. pociągający, pociągowy
przysł. pociągająco
Wiktionary
1. ciągnąć, holować coś przez pewien czas;
2. wywołać skutki (np. "Tamto posunięcie pociągnęło za sobą masę problemów.")
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czyn będący kolejnym krokiem danego planu
(1.2) czynność przemieszczenia kogoś lub czegoś przez ciągnięcie
Wiktionary
czas. ciągnąć, pociągnąć dk.
rzecz. obciąganie n., ciągnięcie n., pociąganie n.
przym. pociągający, pociągowy
Wiktionary
(1.1) manewr, posunięcie
Wiktionary
jednostka odpowiadająca przebiegowi pociągu na odległość jednego kilometra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miernik pracy eksploatacyjnej, odpowiadający przejazdowi jednego pociągu na odległość jednego kilometra;
Wiktionary
Pociągokilometr – jednostka miary pracy eksploatacyjnej linii kolejowej, odpowiadająca przemieszczeniu się jednego pociągu na dystansie jednego kilometra.
Odległością braną pod uwagę jest rzeczywiście przebyta odległość, o ile jest ona dostępna, w przeciwnym przypadku, uwzględniana jest standardowa odległość sieciowa między punktem początkowym a miejscem przeznaczenia.
Wikipedia
IPA: ˌpɔt͡ɕɔ̃ŋɡɔciˈlɔ̃mɛtr̥, AS: poćõŋgoḱilõmetr̦
Wiktionary
(1.1) skr. pockm
Wiktionary
1. dotyczący pociągu, zespołu wagonów z lokomotywą;
2. o zwierzętach: zaprzęgany do pojazdów i narzędzi rolniczych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z ciągnięciem czegoś, dotyczący ciągnięcia
(1.2) związany z pociągiem, dotyczący pociągu
Wiktionary
(1.1) Mężczyzna sprawował pieczę nad zwierzętami pociągowymi - wołem lub koniem, który zresztą stanowił wyznacznik zamożności gospodarza.
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡ɕɔ̃ŋˈɡɔvɨ, AS: poćõŋgovy
Wiktionary
rzecz. pociąganie n., pociągnięcie n., pociąg m., obciąganie n.
czas. pociągać, pociągnąć, ciągnąć, ciągać
Wiktionary
mający podłużny kształt
SJP.pl
wydawać przez jakiś czas odgłosy ciamkania, mlaskania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. bocian, bocian biały
Wiktionary
(1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, busion, buśko, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.
Wiktionary
potocznie: pobrudzić, poplamić; popaskudzić, oświnić, utytłać, umazać, pofajdać
SJP.pl
pociapać; potocznie:
1. pobrudzić, poplamić czymś płynnym; oświnić, umazać, pofajdać;
2. porozdrabniać i porozgarniać jedzenie;
3. pociaprać się -
a) pobrudzić się czymś mazistym; popaprać się, uwalić się, zaciapać się;
b) pogrzebać w czymś mokrym, mazistym; pobabrać się
SJP.pl
rzadkie zdrobnienie od: pociąg
SJP.pl
pocić się:
1. wydzielać pot z powodu gorąca albo wysiłku;
2. trudzić się, ślęczeć nad czymś
SJP.pl
przestać wydawać jakiekolwiek dźwięki; ucichnąć, umilknąć
SJP.pl
taki, który pocichł
SJP.pl
popłynąć, polać się, zacząć płynąć
SJP.pl
Krasnoborowik ceglastopory, borowik ceglastopory (Neoboletus erythropus (Pers.) C. Hahn) – gatunek grzybów należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
1. pocieszanie kogoś w trudnej sytuacji;
2. to, co przynosi ukojenie lub zadowolenie;
3. pieszczotliwie o dziecku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co pociesza; pokrzepiające słowa, wsparcie
(1.2) pot. dziecko
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po stracie żony wiara była jego jedyną pociechą.
(1.2) Zwykle w sobotę zabieram swoją pociechę na spacer.
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ɕɛxa, AS: poćeχa
Wiktionary
rzecz. pocieszenie n., pocieszyciel mos., pocieszycielka ż.
czas. cieszyć ndk., ucieszyć dk., pocieszyć dk.
przym. pocieszny
Wiktionary
(1.1) pocieszenie, wsparcie, otucha
Wiktionary
pasek rzemienny, za pomocą którego szewc przytrzymuje but
SJP.pl
taki, który pocieknął (pociekł); pociekły
SJP.pl
popłynąć, polać się, zacząć płynąć
SJP.pl
stać się ciemnym; ściemnieć
SJP.pl
uczynić coś ciemnym, nadać czemuś ciemny kolor; przyciemnić
SJP.pl
stać się ciemnym; ściemnieć
SJP.pl
potocznie: czynić cienkim, cieńszym; ścieniać
SJP.pl
potocznie: uczynić cienkim, cieńszym; ścienić
SJP.pl
taki, który pocieplał
SJP.pl
stać się cieplejszym
SJP.pl
przesuwać coś po czymś, mocno naciskając
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. potrzeć)
(1.1) przesuwać z naciskiem, powodując tarcie
czasownik zwrotny niedokonany pocierać się (dk. potrzeć się)
(2.1) pocierać siebie samego
(2.2) pocierać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. pocieranie n., potarcie n., potarka ż.
czas. potrzeć, wycierać, obcierać
Wiktionary
potocznie:
1. potarka, draska - siarkowana część pudełka, o którą pociera się zapałkę, lont itp. przy zapalaniu;
2. petarda odpalana poprzez potarcie lontu
SJP.pl
Pocierniec (Spinachia spinachia) – gatunek morskiej ryby z rodziny ciernikowatych (Gasterosteidae).
Wikipedia
cierpieć przez pewien czas
SJP.pl
1. zesztywnieć, ścierpnąć, doznać mrowienia;
2. stać się cierpkim, gorzkim
SJP.pl
taki, który pocierpł (pocierpnął); pocierpły
SJP.pl
1. zesztywnieć, ścierpnąć, doznać mrowienia;
2. stać się cierpkim, gorzkim
SJP.pl
Pocierzyn – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Osięciny.
Wikipedia
mówić komuś miłe rzeczy w celu wprawienia go w lepszy nastrój
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) mówić komuś zasmuconemu miłe rzeczy w celu wprawienia go w lepszy nastrój
czasownik zwrotny niedokonany pocieszać się
(2.1) próbować znaleźć w czymś źródło lepszego samopoczucia, przestawać się martwić
(2.2) nawzajem dodawać sobie otuchy, poprawiać sobie nawzajem złe samopoczucie
Wiktionary
(1.1) – Może jednak znajdą szybko szczepionkę – pocieszał studenta.
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ɕɛʃat͡ɕ, AS: poćešać
Wiktionary
rzecz. pocieszanie n., pocieszenie n., pocieszyciel m., pocieszycielka ż.
czas. cieszyć
Wiktionary
osoba pocieszająca
SJP.pl
mówić komuś miłe rzeczy w celu wprawienia go w lepszy nastrój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pocieszać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡ɕɛˈʃãɲɛ, AS: poćešãńe
Wiktionary
czas. pocieszać
rzecz. pocieszenie n., pocieszyciel mos., pocieszycielka ż.
Wiktionary
1. wprawić kogoś w lepszy nastrój poprzez powiedzenie mu miłych słów;
2. pocieszyć się - spędzić jakiś czas na cieszeniu się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pocieszyć.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nagle lekarstwem na to staje się mgła, / a po upale rosa spadająca – pocieszeniem.
Wiktionary
rzecz. pociecha ż., cieszenie n., pocieszyciel mos., pocieszycielka ż., pocieszanie n.
czas. cieszyć ndk., ucieszyć dk., pocieszać ndk., pocieszyć dk.
przym. pocieszny
przysł. pociesznie
Wiktionary
(1.1) pociecha, ukojenie, otucha
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pociesznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pocieszny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pocieszne; cecha tych, którzy są pocieszni
Wiktionary
przym. pocieszny
przysł. pociesznie
Wiktionary
zabawny a jednocześnie słodki
SJP.pl
1. wprawić kogoś w lepszy nastrój poprzez powiedzenie mu miłych słów;
2. pocieszyć się - spędzić jakiś czas na cieszeniu się
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|pocieszać.
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ɕɛʃɨt͡ɕ, AS: poćešyć
Wiktionary
rzecz. pocieszenie n., pociecha, pocieszyciel, pocieszycielka
czas. cieszyć
Wiktionary
osoba pocieszająca, dodająca otuchy, podtrzymująca kogoś na duchu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który daje pocieszenie
Wiktionary
(1.1) Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela, da wam, aby z wami był na zawsze.
(1.1) Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?
Wiktionary
rzecz. pociecha ż., cieszenie n., pocieszanie n., pocieszenie n.
:: fż. pocieszycielka ż.
czas. pocieszać ndk., pocieszyć dk., cieszyć ndk., ucieszyć dk.
przym. pocieszny
przysł. pociesznie
Wiktionary
1. kobieta pocieszająca, dodająca otuchy, podtrzymująca kogoś na duchu;
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Pocieszycielek Najświętszego Serca Jezusowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: pocieszyciel
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡ɕɛʃɨˈt͡ɕɛlka, AS: poćešyćelka
Wiktionary
rzecz. pociecha ż., cieszenie n., pocieszanie n., pocieszenie n.
:: fm. pocieszyciel m.
czas. pocieszać ndk., pocieszyć dk., cieszyć ndk., ucieszyć dk.
przym. pocieszny
przysł. pociesznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od pot
Wiktionary
rzecz. pot m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. techn. pociąg
Wiktionary
drewniane narzędzie do wygarniania popiołu z pieca
SJP.pl
dawniej: wuj, krewny ciotki; daleki krewny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. mąż ciotki
(1.2) daw. czarownik lub czarownica
Wiktionary
(1.1) Według niektórych źródeł mąż cioty macierzystej to był naciot, a mąż cioty ojczystej – pociot.
Wiktionary
IPA: ˈpɔt͡ɕɔt, AS: poćot
Wiktionary
rzecz. ciota ż., naciot m., pociotek m., pociotka ż., ciotka ż.
Wiktionary
(1.1) daw. naciot
Wiktionary
potocznie: daleki krewny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. daleki krewny
(1.2) daw. brat cioteczny
(1.3) daw. bratanek lub siostrzeniec męża lub żony
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: pociotka
Wiktionary
(1.3) Mąż ciotki to dla ciebie pociot, ty zaś dla niego jesteś pociotkiem.
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ɕɔtɛk, AS: poćotek
Wiktionary
rzecz. ciocia ż., ciotka ż., ciota ż., cioteczka ż., ciotunia ż., ciotuchna ż., ciotczysko n.
:: fż. pociotka
przym. cioteczny, ciotczyny
Wiktionary
potocznie: daleka krewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. daleka krewna
(1.2) daw. siostra cioteczna
(1.3) daw. bratanica lub siostrzenica męża lub żony
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: pociotek
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ɕɔtka, AS: poćotka
Wiktionary
rzecz. ciocia ż. ciotka ż., ciota ż., cioteczka ż., ciotunia ż., ciotuchna ż., ciotczysko n.
:: fm. pociotek
przym. cioteczny, ciotczyny
Wiktionary
ciało wystrzeliwane z broni miotającej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedmiot miotany z broni miotającej lub wyrzutni mający razić cel lub wykonać inne zadanie, np. zadymić, oświetlić pole walki;
Wiktionary
Pocisk – przedmiot miotany na odległość (lub odpalany na dystans) przeznaczony najczęściej do rażenia określonego celu lub wykonywania innych zadań (np. zadymienia czy oświetlenia).
Wikipedia
(1.1) Pociski wylatywały z broni z dużą prędkością.
Wiktionary
IPA: ˈpɔt͡ɕisk, AS: poćisk
Wiktionary
rzecz. ciskanie n., pociskanie n., ciśnięcie n.
czas. ciskać ndk., pociskać ndk., pocisnąć dk., cisnąć ndk./dk.
przym. pociskowy
Wiktionary
(1.1) peryfr. ołów
Wiktionary
napierać na coś, przygniatać coś; przyciskać, naciskać
SJP.pl
przycisnąć coś; wywrzeć nacisk na coś; przygnieść
SJP.pl
potocznie:
1. possać powoli, z przerwami;
2. wydawać przez jakiś czas odgłosy mlaskania; pociamkać, pocmoktać, pocmokać;
3. spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pociupciać, pobzykać, podmuchać
SJP.pl
1. ponacinać, lekko uderzając czymś ostrym;
2. porąbać na drobne kawałki
SJP.pl
potocznie, zwykle o mężczyźnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, porżnąć, pochędożyć
SJP.pl
[czytaj: poket] potocznie:
1. mały przedmiot mieszczący się w kieszeni;
2. kieszeń;
3. mały motocykl
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: poket buk] książka o małym formacie, tania i wydana w dużym nakładzie; pocketbook
SJP.pl
[czytaj: poket buk] książka o małym formacie, tania i wydana w dużym nakładzie; pocket-book
SJP.pl
skrót
(1.1) = kolej. pociągokilometr
Wiktionary
pozostały po dawnym cmentarzu
SJP.pl
dawniej: uczynić coś ciemnym, mrocznym; przyciemnić, oćmić
SJP.pl
1. wydać odgłos cmoknięcia kilka razy;
2. potocznie: całować się z kimś przez jakiś czas
SJP.pl
[czytaj: poko] określenie wykonawcze: trochę, nieco; zazwyczaj w odniesieniu do tempa i dynamiki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. mało, trochę
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
poco a poco
etymologia.
etym|hiszp|poco. lub etym2|wł|poco|pòco. ← etym|łac|paucus. ← etym|prarom|*paukos. ← etym|praindoeur|*peh₂ukos. ← rdzeń etym|praindoeur|*peh₂w-.; por. etymn|franc|peu. i etymn|port|pouco.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|mało|trochę.
źródła.
== poco (język angielski.) ==
wymowa.
enPR|pō′kō.
bryt. IPA|ˈpəʊ.kəʊ., amer. IPA2|ˈpoʊ.koʊ.
homofony|POCO.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) muz. poco
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈpɔkɔ, AS: poko
Wiktionary
występujący po covidzie (chorobie)
SJP.pl
ćpać wiele razy lub przez pewien czas
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas na cudowaniu; powydziwiać
SJP.pl
dodać, dosypać cukru; pocukrzyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) przest. zob. pocukrzyć.
Wiktionary
rzecz. pocukrowanie n., pocukrzenie n., cukierek mrz., cukiernica ż., cukierniczka ż., cukiernik mos., cukierkowość ż.
czas. pocukrzyć dk.
przym. cukierkowy, cukierniczy
Wiktionary
dodać, dosypać cukru; pocukrować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. posłodzić, posypać cukrem
Wiktionary
(1.1) Śliwki po ułożeniu na cieście należy pocukrzyć.
Wiktionary
rzecz. pocukrzenie n., pocukrowanie n., cukier mrz., cukierek mrz., cukiernica ż., cukierniczka ż., cukiernik mos.
czas. pocukrować dk.
przym. cukierkowy, cukierniczy
Wiktionary
(1.1) osłodzić dk., posłodzić dk.
Wiktionary
potocznie: spędzić pewien czas na cwaniakowaniu
SJP.pl
1. pobiec cwałem; pogalopować;
2. pojechać na galopującym koniu lub w wozie ciągniętym przez galopującego konia;
3. żartobliwie: pobiec szybko, popędzić
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Poćwiardówka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim, w gminie Brzeziny, na terenie Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich.
Wieś biskupstwa włocławskiego w powiecie brzezińskim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
dawniej: poćwiartować
SJP.pl
1. wydawać odgłos cykania przez pewien czas;
2. potocznie: zrobić wiele zdjęć; popstrykać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pocykać.
Wiktionary
czas. pocykać dk.
Wiktionary
pokryć cyną metalową powierzchnię; ocynować
SJP.pl
stanowiący pozostałość po działalności cystersów
SJP.pl
zacytować wiele tekstów
SJP.pl
skrót od: początek
SJP.pl
skrót
(1.1) = początek
Wiktionary
1. zacząć coś, rozpocząć;
2. zajść w ciążę
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zacząć coś, rozpocząć
(1.2) spowodować zajście w ciążę
czasownik zwrotny począć się
(2.1) książk. zacząć się
(2.2) książk. o dziecku / płodzie: zacząć istnieć (od momentu zapłodnienia)
(2.3) książk. powstać
Wiktionary
(1.1) Naczelnik, tęgi, rudobrody Niemiec, nakazawszy im znakiem milczenie, począł następnie nasłuchiwać.
(1.2) Poczęliśmy dziecko, nie zdając sobie z tego sprawy.
(2.2) Moi rodzice powiedzieli mi, że poczęłam się w namiocie podczas wakacji.
Wiktionary
IPA: ˈpɔt͡ʃɔ̃ɲt͡ɕ, AS: počõńć
Wiktionary
rzecz. poczęcie n., poczynanie n., rozpoczęcie n., rozpoczynanie n., napoczęcie n., napoczynanie n., początek mrz.
czas. poczynać ndk., rozpocząć dk., rozpoczynać ndk., napocząć dk., napoczynać ndk.
przym. początkowy
przysł. czynnie
Wiktionary
stać się czarnym lub ciemniejszym; poczernieć, sczernieć, sczarnieć
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) następujący po katastrofie nuklearnej w Czarnobylu lub będący jej następstwem, zmieniony wskutek niej
Wiktionary
(1.1) Może ktoś z Was potrafi powiedzieć, co to za grzyb czy roślina, która wygląda jak skrzyżowanie piestrzenicy, lepiężnika ze szmaciakiem gałęzistym vel siedzuniem sosnowym? Zaznaczam, że padły już różne propozycje: a to mutant poczarnobylski czy po Fukushimie, a to jakaś krzyżówka czegoś z czymś, a to jeszcze coś innego…
Wiktionary
rzecz. Czarnobyl mrz., czarnobylit mrz.
przym. czarnobylski
Wiktionary
spędzić pewien czas na czarowaniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, od czego się coś zaczyna
Wiktionary
Początek (łac. initium, origo) – w dawnym prawie polskim okoliczność wyłączająca lub ograniczająca publiczną odpowiedzialność karną sprawcy.
Przez „początek” rozumiano zaczepkę słowną lub czynną. Jeżeli w wyniku „początku” zaczepiający został ranny lub zabity, zaczepiony był zwolniony z odpowiedzialności karnej przed państwem (władcą). Zaczepienie dotyczyło nie tylko dającego odpór, ale również jego bliskich lub poddanych. Statuty Kazimierza Wielkiego przewidywały tylko bezkarność zranienia w wyniku „początku”. Praktyka rozszerzyła jednak jego stosowanie także na zabójstwo. W przypadku zabójstwa popełnionego „z początku” zabitego niedopuszczalny był również odwet (statut zakroczymski – 1390). Bezkarność odnosiła się do kary publicznej (siedemdziesiąt, wieża, kara śmierci). Nie powodowała jednak zwolnienia z obowiązku zapłaty główszczyzny rodzinie zabitego, czy nawiązki zranionemu (kara prywatna).
Wikipedia
(1.1) Zaczął robić wszystko od początku.
(1.1) Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ʃɔ̃ntɛk, AS: počõntek
Wiktionary
przym. początkowy, początkujący
przysł. początkowo
czas. począć dk., poczynać ndk., zapoczątkować dk., zapoczątkowywać ndk.
rzecz. początkujący mos., poczęcie n., poczynanie n.
Wiktionary
(1.1) zaczątek, zalążek, źródło, inauguracja, start
Wiktionary
1. pierwsze, elementarne wiadomości z jakiejś dziedziny;
2. pierwsze objawy, symptomy lub pierwszy, początkowy okres
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na początku, wstępnie
Wiktionary
(1.1) Początkowo nie był zadowolony z przeprowadzki, ale w miarę upływu czasu bardzo polubił nowe miasto.
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡ʃɔ̃ntˈkɔvɔ, AS: počõntkovo
Wiktionary
przym. początkowy
rzecz. początek m., poczęcie n., początkowość ż.
czas. zapoczątkować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest początkowe; cecha tych, którzy są początkowi
Wiktionary
przym. początkowy
przysł. początkowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stanowiący początek czegoś, występujący lub odbywający się na początku czegoś
Wiktionary
(1.1) Pomimo początkowych niepowodzeń, odnieśliśmy sukces.
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡ʃɔ̃ntˈkɔvɨ, AS: počõntkovy
Wiktionary
rzecz. początek m., początkujący mos., poczęcie n., początkowość ż.
przysł. początkowo
czas. począć
przym. początkujący
Wiktionary
(1.1) inicjalny, pierwszy
Wiktionary
kobieta stawiająca pierwsze kroki w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
osoba stawiająca pierwsze kroki w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieposiadający dużego doświadczenia; taki, który zaczyna zdobywać doświadczenie lub wiedzę w jakiejś dziedzinie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba początkująca (1.1)
forma czasownika.
(3.1) ims. przymiotnikowy czynny od początkować
Wiktionary
rzecz. początek m.
czas. początkować ndk., zapoczątkować dk.
przym. początkowy
Wiktionary
(1.1) debiutujący, niedoświadczony, zielony
Wiktionary
spędzić pewien czas na rozmowie przez Internet; pochatować
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: urzędnik poczty
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób poczciwy
Wiktionary
rzecz. poczciwość ż.
przym. poczciwy
Wiktionary
osoba poczciwa, dobroduszna, życzliwa innym; poczciwina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dobry człowiek
Wiktionary
przym. poczciwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: poczciwie
SJP.pl
mężczyzna życzliwy, dobroduszny; poczciwota, poczciwiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) zdrobn. poczciwiec, dobry człowiek
Wiktionary
przym. poczciwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha życzliwości wobec innych
(1.2) stpol. cześć, honor
Wiktionary
przym. poczciwy
przysł. poczciwie
Wiktionary
(1.1) dobrotliwość, życzliwość
(1.2) poczliwość
Wiktionary
kobieta życzliwa, dobroduszna; poczciwina
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: poczciwy
SJP.pl
1. życzliwy wobec otoczenia lub wyrażający taką postawę;
2. wzbudzający życzliwe uczucia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) życzliwy, szczery i łagodny w stosunku do ludzi, skłonny do pomagania innym
(1.2) wzbudzający życzliwe uczucia
Wiktionary
(1.2) Poczciwsi mieszczanie obawiając się rozruchu i zemsty, wietrzą już spisek.
Wiktionary
IPA: pɔt͡ʃʲˈt͡ɕivɨ, AS: počʹćivy
Wiktionary
rzecz. cześć ż., poczciwość ż., poczciwiec m., poczciwina m.
przysł. poczciwie
wykrz. cześć
przym. czestny
Wiktionary
(1.1-2) dobroduszny
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech, stolica landu Brandenburgia;
Wiktionary
Poczdam (niem. Potsdam) – miasto we wschodnich Niemczech, położone nad Hawelą. Stolica i największe miasto kraju związkowego Brandenburgia, wchodzące w skład obszaru metropolitalnego Berlin-Brandenburg.
Miasto znane jest głównie ze swoich bardzo cennych zespołów zabytkowych, szczególnie z zespołu parkowo-pałacowego Sanssouci, wybudowanego w XVIII wieku przez Fryderyka II Wielkiego, który od 1990 znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
IPA: ˈpɔd͡ʒdãm, AS: poǯdãm
Wiktionary
rzecz. poczdamczyk mos., poczdamka ż.
przym. poczdamski
Wiktionary
mieszkaniec Poczdamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec, lub ktoś pochodzący z Poczdamu
Wiktionary
(1.1) Oto atmosfera poczdamska jest świadomie na wskroś odmienna, niż berlińska. Poczdamczycy dumni są z tego, że nie przyczepiła się do nich choroba berlińskich czułostek humanitarnych.
Wiktionary
rzecz. Poczdam mrz.
:: fż. poczdamka ż.
przym. poczdamski
Wiktionary
mieszkanka Poczdamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Poczdamu
Wiktionary
rzecz. Poczdam mrz.
:: fm. poczdamczyk mos.
przym. poczdamski
Wiktionary
przymiotnik od: Poczdam, miasto w Niemczech
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Poczdamem, dotyczący Poczdamu, pochodzący z Poczdamu
Wiktionary
IPA: pɔd͡ʒˈdãmsʲci, AS: poǯdãmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Poczdam mrz., poczdamczyk mos., poczdamka ż.
Wiktionary
1. zacząć coś, rozpocząć;
2. zajść w ciążę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. fizj. zajście kobiety w ciążę
Wiktionary
Poczęcie – pojęcie, które słownikowo lub ze względu na kontekst kulturowy stosowane jest w odniesieniu do:
Wikipedia
(1.1) Od 1983 roku aborcja jest w Turcji legalna do 10. tygodnia od poczęcia.
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ʃɛ̃ɲt͡ɕɛ, AS: počẽńće
Wiktionary
rzecz. początek m.
czas. rozpocząć, rozpoczynać, poczynać ndk., począć dk.
przym. początkowy
przysł. początkowo
Wiktionary
(1.1) daw. koncepcja
Wiktionary
1. spędzić pewien czas na czekaniu; zaczekać;
2. wstrzymać się z czymś, odłożyć coś na później
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. czekać)
(1.1) pozostać w jednym miejscu lub stanie aż do zajścia oczekiwanego wydarzenia
Wiktionary
(1.1) Poczekaj, aż się ubiorę.
(1.1) Poczekasz na mnie jeszcze? Może w następną sobotę się uda.
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ʃɛkat͡ɕ, AS: počekać
Wiktionary
rzecz. poczekalnia ż., poczekanie n., czekanie n., oczekiwanie n.
czas. oczekiwać, czekać
Wiktionary
(1.1) zaczekać, reg. śl. doczkać.
Wiktionary
pomieszczenie przeznaczone dla osób oczekujących na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce dla osób, które czekają
Wiktionary
(1.1) Podróżni zachowywali się milcząco, przyzwoicie, powściągliwie, jak w poczekalniach kolejowych pierwszej i drugiej klasy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡ʃɛˈkalʲɲa, AS: počekalʹńa
Wiktionary
rzecz. czekanie n., oczekiwanie n., poczekanie n.
czas. poczekać dk., czekać ndk.
przym. poczekalniany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spędzenie jakiś czas na oczekiwaniu
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡ʃɛˈkãɲɛ, AS: počekãńe
Wiktionary
czas. poczekać
rzecz. oczekiwanie n., poczekalnia ż.
Wiktionary
spójnik
(1.1) przest. po czym
Wiktionary
(1.1) Niewiasta jednak nie posłuchała policjanta, wobec czego ten użył siły i oporną kobietę ubrał w płaszcz, poczem odprowadził ją do 12-go komisarjatu.
Wiktionary
poczepiać się - spędzić pewien czas na czepianiu się
SJP.pl
stać się czarnym lub ciemniejszym; poczarnieć, sczernieć, sczarnieć
SJP.pl
uczynić jakąś powierzchnię czarną
SJP.pl
stać się czarnym lub ciemniejszym; poczarnieć, sczernieć, sczarnieć
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
następujący po czerwcu
SJP.pl
stać się czerwonym, np. ze wstydu
SJP.pl
stać się czerwonym, np. ze wstydu
SJP.pl
czasownik
(1.1) stać się czerwonym, nabrać czerwonego koloru
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡ʃɛrˈvʲjɛ̇̃ɲɛ̇t͡ɕ, AS: počervʹi ̯ė̃ńėć
Wiktionary
czas. czerwienić, czerwienieć
przym. czerwony
rzecz. czerwończyk mzw., czerwienica ż., czerwony mos., poczerwienienie n., czerwone n., czerwień
temsłow. czerwono-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poczerwienieć.
Wiktionary
Przesunięcie ku czerwieni, poczerwienienie, redshift – zjawisko fizyczne polegające na tym, że linie widmowe promieniowania elektromagnetycznego docierające z niektórych gwiazd lub galaktyk są przesunięte w stronę większych długości fali (mniejszych częstotliwości).
Wikipedia
(1.1) Być może jakiś czas temu niewielki, choć gęsty obłok materii międzygwiazdowej przesunął się akurat między Psią Gwiazdą a Ziemią, powodując poczerwienienie światła gwiazdy.
Wiktionary
czas. poczerwienieć
temsłow. czerwono-
Wiktionary
1. zaszczytny, ważny, wyróżniony;
2. dawniej: czysty, dziewiczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. poczęstunek
Wiktionary
Poczesna – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Poczesna, nad Wartą, na południe od Częstochowy.
Miejscowość jest siedzibą gminy Poczesna.
Wikipedia
IPA: pɔˈt͡ʃɛsna, AS: počesna
Wiktionary
przymiotnik od: Poczesna
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: pocześnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: poczesny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest poczesne; cecha tych, którzy są pocześni
Wiktionary
przym. poczesny
przysł. poczesnie
Wiktionary
1. zaszczytny, ważny, wyróżniony;
2. dawniej: czysty, dziewiczy
SJP.pl
podzielić się z kimś czymś do zjedzenia lub picia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. częstować)
(1.1) dokonany od|częstować.
czasownik zwrotny dokonany poczęstować się (ndk. częstować się)
(2.1) dokonany od|częstować się.
Wiktionary
rzecz. poczęstowanie n., poczęstunek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poczęstować.
Wiktionary
czas. poczęstować dk.
Wiktionary
1. małe, skromne przyjęcie;
2. to czym częstuje się gości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) małe, skromne przyjęcie
(1.2) rzeczy, którymi częstuje się gości
Wiktionary
(1.1) Zapraszamy na poczęstunek!
Wiktionary
IPA: ˌpɔt͡ʃɛ̃w̃ˈstũnɛk, AS: počẽũ̯stũnek
Wiktionary
czas. rozczęstować, poczęstować dk.
Wiktionary
częstowanie, przest. traktament
Wiktionary
1. zespół osób;
2. dawniej: obrachunek, rachunek, rachuba;
3. poczet sztandarowy - honorowa asysta sztandaru; dziś najczęściej w związkach frazeologicznych:
a) dać coś na poczet czegoś - dać coś jako zaliczkę;
b) zaliczyć na poczet czegoś - zaliczyć na rachunek czegoś;
c) pracować na poczet przyszłego miesiąca (roku) - wykonać wcześniej pracę zaplanowaną na przyszły miesiąc (rok)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) honorowa asysta
(1.2) galeria portretów
(1.3) zob. poczet sztandarowy.
(1.4) stpol. liczba, rachunek
Wiktionary
Poczet
Wikipedia
IPA: ˈpɔt͡ʃɛt, AS: počet
Wiktionary
rzecz. pocztowy m., pocztylion mos.
przym. pocztowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. cześć, honor
Wiktionary
(1.1) poczciwość
Wiktionary
dawniej: kierownik urzędu pocztowego; naczelnik poczty, pocztomistrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. kierownik urzędu pocztowego
Wiktionary
Poczmistrz, pocztmistrz – dawne określenie stanowiska kierownika urzędu pocztowego.
Wikipedia
IPA: ˈpɔt͡ʃmʲisṭʃ, AS: počmʹisṭš
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wprawić włosy lub sierść w stan nieładu; rozczochrać, potargać;
2. poczochrać się:
a) potargać sobie włosy;
b) o zwierzęciu: poocierać się o coś
SJP.pl
poczołgać się - posunąć się gdzieś w pozycji leżącej na brzuchu; popełznąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. cios, uderzenie
Wiktionary
przestarzale: poczet
SJP.pl
1. instytucja zajmująca się dostarczaniem korespondencji, placówka tej instytucji;
2. korespondencja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) instytucja zajmująca się przekazywaniem listów, paczek, towarów, pieniędzy itp.
(1.2) budynek lub pomieszczenie, w którym znajduje się siedziba poczty (1.1)
(1.3) korespondencja, listy
(1.4) stpol. dar czołobitny dla pana
Wiktionary
Poczta (daw. poszta, z cz. pošta, z wł. posta, od łac. statio posita) – ogólnie dostępna instytucja, przeważnie państwowa, zajmująca się obrotem przesyłek, a także wykonywaniem niektórych usług na rzecz telekomunikacji oraz usług pieniężno-bankowych. Od połowy XIX wieku usługi w zakresie łączności dzielono na pocztowe i telekomunikacyjne, a od połowy XX wieku zaczęto pocztę nazywać łącznością pocztową.
Wikipedia
(1.1) Poczta znowu podniosła ceny za listy.
(1.2) Idź na pocztę i kup znaczki.
(1.3) (Czy ty) dostałeś dziś pocztę?
Wiktionary
IPA: ˈpɔt͡ʃta, AS: počta
Wiktionary
rzecz. pocztówka ż., pocztowiec m., pocztylion m.
przym. pocztowy, pocztówkowy
Wiktionary
(1.3) korespondencja
(1.4) stpol. pokłon
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopiec, który roznosi przesyłki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczynka, która roznosi przesyłki
Wiktionary
system dostarczania ekspresowych przesyłek za pośrednictwem poczty
SJP.pl
Poczta Polska S.A. – jednoosobowa spółka Skarbu Państwa, zajmująca się świadczeniem usług pocztowych (listy i paczki), bankowo-ubezpieczeniowych – poprzez spółki z Grupy Kapitałowej Poczty Polskiej (Bank Pocztowy i Pocztowe Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie) oraz usług logistycznych. Spółka rozwija także obszar usług cyfrowych (neoznaczek, neolist, neokartka) realizowanych poprzez platformę internetową – Envelo.
Wikipedia
automat Poczty Polskiej SA do nadawania i odbierania listów oraz paczek
SJP.pl
dawniej: kierownik urzędu pocztowego; naczelnik poczty, poczmistrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. listonosz
Wiktionary
1. dawniej:
a) być przesyłanym, przekazywanym;
b) hołdować komuś;
2. gwarowo: obdarowywać kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: pocztówka
Wiktionary
rzecz. pocztówka ż.
Wiktionary
pracownik poczty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik poczty
Wiktionary
rzecz. pocztylion mos., poczta ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) karta służąca do korespondencji, zwykle z fotografią lub obrazkiem po jednej stronie, wysyłana pocztą, bez koperty;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wysłał rodzicom kolorową pocztówkę z urlopu.
Wiktionary
IPA: pɔt͡ʃˈtufka, AS: počtufka
Wiktionary
rzecz. poczta ż., pocztylion mos., pocztóweczka ż.
przym. pocztówkowy, pocztowy
Wiktionary
(1.1) karta pocztowa, kartka pocztowa, widokówka, kartka; przest. odkrytka
Wiktionary
automat do odpłatnego wykonywania pamiątkowych zdjęć, wkomponowywanych w gotowy wzór graficzny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: poczta, np: znaczek pocztowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z pocztą, dotyczący poczty
(1.2) inform. związany z pocztą elektroniczną, dotyczący poczty elektronicznej
(1.3) związany z pocztem, dotyczący pocztu
Wiktionary
Pocztowy – członek pocztu, był żołnierzem służącym w wojsku autoramentu narodowego. Służył u szlachcica-towarzysza, który był właścicielem pocztu. Liczba pocztowych w chorągwiach "poważnego znaku", takich jak husaria lub pancerni, była znacznie większa od liczby towarzyszy.
Wikipedia
(1.1) Odebrałem wczoraj przesyłkę pocztową.
(1.2) Denerwuje mnie moje konto pocztowe, przychodzi na nie bardzo dużo reklam.
Wiktionary
IPA: pɔt͡ʃˈtɔvɨ, AS: počtovy
Wiktionary
(1.1-2)
rzecz. poczta ż., pocztówka ż., pocztowiec m.
(1.3)
rzecz. poczet
Wiktionary
(1.2) e-mailowy
Wiktionary
dawniej:
1. woźnica pojazdu pocztowego;
2. listonosz; listowy, bryftreger, bryftrygier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. listonosz
(1.2) daw. kurier pocztowy
(1.3) daw. woźnica zaprzęgu pocztowego
Wiktionary
(1.1) Bądź więc litośną – i nie zostawiaj mnie dłużej w niepokoju, bo prawdziwie po roku życia mojego bym oddawał pocztylionowi za każdy list od Ciebie.
(1.3) Gdy powóz zjechał z góry, konduktor kazał pocztylionowi jechać wolno pod górę naprzeciw leżącą, dosyć stromą.
Wiktionary
IPA: pɔt͡ʃˈtɨlʲjɔ̃n, AS: počtylʹi ̯õn
Wiktionary
rzecz. poczta ż., pocztówka ż., poczet m., pocztowiec m.
:: zdrobn. pocztylionik m.
przym. pocztowy, pocztylionowy
przysł. pocztowo
Wiktionary
dotyczący pocztyliona
SJP.pl
poczubić się - pobić się wodząc za czuby, podziobać się; pobić się, posprzeczać się
SJP.pl
doświadczyć czegoś za pomocą zmysłów, doznać jakiegoś uczucia, uświadomić sobie coś
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. czuć)
(1.1) doświadczyć czegoś za pomocą zmysłów
(1.2) doznać jakiegoś uczucia
(2.2) uznać się za kogoś, nabrać przekonania o swojej przynależności do określonej grupy osób
Wiktionary
(1.1) Przypomniałem sobie o gotującym się makaronie, gdy poczułem swąd spalenizny.
(1.2) Joanno, poczułem miłość do ciebie od pierwszego wejrzenia.
(2.1) Odkąd zostałem dziadkiem, poczułem się bardzo staro.
(2.2) Dopiero po otrzymaniu indeksu, poczułem się prawdziwym studentem.
Wiktionary
IPA: ˈpɔt͡ʃut͡ɕ, AS: počuć
Wiktionary
rzecz. czucie n., odczucie n., poczucie n., przeczucie n., uczucie n., wyczucie n., czujka ż., czuwak mrz.
czas. czuć, przeczuć, przeczuwać, odczuć, odczuwać, uczuć, wyczuć, wyczuwać
Wiktionary
doświadczyć czegoś za pomocą zmysłów, doznać jakiegoś uczucia, uświadomić sobie coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) świadomość czegoś, zdawanie sobie sprawy z czegoś; zdolność odbierania, odczuwania, rozumienia czegoś
(1.2) odczasownikowy od|poczuć.
Wiktionary
(1.1) Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ʃut͡ɕɛ, AS: počuće
Wiktionary
rzecz. czuwak mrz., czucie n., uczucie n., przeczucie n., czujka ż., czułek m.
czas. czuć ndk., poczuć dk., wyczuć dk., przeczuć dk., uczuć dk.
Wiktionary
(1.1) wrażenie, czucie
Wiktionary
poczuwać się - ponosić odpowiedzialność za coś, przyznawać się
SJP.pl
brzydka, odrażająca istota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. żywa istota, postać odrażająca
(1.2) osoba wyróżniająca się spośród innych szczególną brzydotą
(1.3) pot. coś, co w opinii mówiącego jest bardzo brzydkie i szpecące
(1.4) książk. widmo kryzysu
Wiktionary
(1.1) bo oni tacy w te literki zapatrzeni[,] a tam z drugiej strony jakaś poczwara
(1.1) przen.
Wiktionary
przym. poczwarny
rzecz. przepoczwarzanie n., poczwarka ż.
Wiktionary
(1.1) zjawa, potwór, pokraka, straszydło, upiór
(1.2) brzydactwo, potwór
(1.3) brzydactwo, straszydło
(1.4) widmo
Wiktionary
etap rozwojowy owada poprzedzający formę w pełni dojrzałą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. przejściowa forma owadów w rozwoju larwalnym;
(1.2) zdrobn. od: poczwara
Wiktionary
Poczwarka, stadium spoczynkowe (łac. pupa, l.mn. pupae) – stadium rozwojowe owadów o przeobrażeniu zupełnym, poprzedzające postać dorosłą – imago.
Wikipedia
IPA: pɔt͡ʃˈfarka, AS: počfarka
Wiktionary
rzecz. przepoczwarzanie n., przepoczwarzenie n., poczwara ż.
czas. przepoczwarzać ndk., przepoczwarzyć dk.
przym. poczwarkowy
Wiktionary
1. o cechach poczwarki;
2. w brzydkiej, niedojrzałej postaci; pokraczny
SJP.pl
→ poczwarka, np. komory poczwarkowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poczwarką, dotyczący poczwarki
Wiktionary
rzecz. poczwarka ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: poczwarny
SJP.pl
brzydota, niekształtność, zniekształcenie
SJP.pl
odrażająco brzydki
SJP.pl
1. rodzaj ślimaka z rodziny poczwarówkowatych;
2. poczwarówka pagoda - gatunek lądowego ślimaka z rodziny beczułkowatych
SJP.pl
rodzina lądowych ślimaków
SJP.pl
Poczwarówkowate (Vertiginidae) – rodzina lądowych ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), obejmująca ponad 200 gatunków o holarktycznym zasięgu występowania. W malakofaunie Polski stwierdzono 17 z nich. W stanie kopalnym znane są z górnego paleocenu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zwiększanie czegoś czterokrotnie
Wiktionary
rzecz. poczwórność ż.
czas. poczwarzać ndk.
przym. poczwórny
przysł. poczwórnie
Wiktionary
bycie poczwórnym lub cecha charakterystyczna tego, co poczwórne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest poczwórne; cecha tych, którzy są poczwórni
Wiktionary
przym. poczwórny
przysł. poczwórnie
rzecz. poczwarzanie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z czterech jednostek, podobnych elementów
(1.2) powtórzony cztery razy
(1.3) cztery razy większy
(1.4) przeznaczony dla czterech osób
(1.5) dotyczącu czterech dziedzin, spraw
(1.6) daw. zaprzężony w cztery konie
Wiktionary
rzecz. czwórka ż., czwartek mrz., cztery n., poczwarzanie n., poczwórność ż.
przysł. poczwórnie
liczgł. cztery
Wiktionary
(1.1) czterokrotny, czteroskładnikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poczworzyć.
Wiktionary
czas. poczworzyć
Wiktionary
1. powiększyć, powtórzyć coś czterokrotnie;
2. poczworzyć się - ulec czterokrotnemu zwiększeniu
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. czworzyć)
(1.1) powiększyć coś, pomnożyć liczbę czegoś czterokrotnie
Wiktionary
(1.1) Pierwotnie zawierała każda falanga po 4.000 żołnierzy; Filip Macedoński podwoił tę liczbę, a Aleksander Wielki potroił i na koniec poczworzył.
Wiktionary
IPA: pɔt͡ʃˈfɔʒɨt͡ɕ, AS: počfožyć
Wiktionary
rzecz. cztery n., czworzenie n., poczworzenie n., czwartek mrz., czwórka ż., czwartak m.
czas. czworzyć ndk.
przym. czwórkowy, czwartkowy, czwartacki
licz. cztery, czwarty
Wiktionary
(1.1) pomnożyć w czwórnasób
Wiktionary
zaczynać, rozpoczynać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przest. zaczynać
(1.2) płodzić dziecko
Wiktionary
IPA: pɔˈt͡ʃɨ̃nat͡ɕ, AS: počỹnać
Wiktionary
rzecz. poczęcie n., poczynanie n., początek mrz.
czas. począć, rozpoczynać
przysł. czynnie
Wiktionary
zaczynać, rozpoczynać
SJP.pl
zaczynać, rozpoczynać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poczynać.
Wiktionary
czas. rozpoczynać, począć, poczynać ndk.
rzecz. początek mrz.
Wiktionary
dokonywać wielu czynności, robić wiele czegoś
SJP.pl
wykonać wiele jakichś czynności; porobić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. czynić)
(1.1) dokonać wielu czynności, aby osiągnąć dany cel
Wiktionary
(1.1) dokonać, porobić, uczynić
Wiktionary
1. usunąć brud z wielu rzeczy lub miejsc po kolei;
2. zająć się przez pewien czas czyszczeniem
SJP.pl
czytać coś przez jakiś czas
SJP.pl
środowiskowo: książeczka dla dzieci w formie bogato ilustrowanej broszury
SJP.pl
zdolność rozumienia motywów swojego postępowania i oceny jego efektów, zwłaszcza w kategoriach moralnych i prawnych; przytomność umysłu, normalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. możliwość rozpoznania znaczenia swego czynu lub pokierowania swoim postępowaniem
Wiktionary
Poczytalność – zdolność do rozpoznania znaczenia zarzucanego danej osobie czynu i pokierowania swoim postępowaniem.
Zachowana poczytalność jest właściwością domniemaną, tzn. jest stanem właściwym dla każdego człowieka. Sąd (bądź prokuratura) może podejrzewać niepoczytalność, na podstawie uzyskanej wiedzy w trakcie postępowania. Wiedza, która nakazuje sądowi (bądź prokuratorowi) powzięcie uzasadnionych wątpliwości co do poczytalności osoby podejrzanej, czy oskarżonej o popełnienie czynu zabronionego pochodzić może z różnego źródła: może to być sam oskarżony (podejrzany), dowolny świadek, czy też powzięcie podejrzeń co do poczytalności oskarżonego (podejrzanego) może nastąpić w wyniku obserwacji zachowania, bądź wypowiedzi oskarżonego (podejrzanego) przez sędziego (prokuratora).
Wikipedia
przym. poczytalny, niepoczytalny
Wiktionary
książkowo: znajdujący się w pełni władz umysłowych, świadomy motywów swojego postępowania i jego efektów zwłaszcza w kategoriach moralnych, prawnych; zrównoważony, opanowany, normalny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) świadomy dokonywanych przez siebie czynów
(1.2) daw. odpowiedzialny za coś
Wiktionary
rzecz. poczytalność ż.
przym. niepoczytalny
Wiktionary
(1.1) niepoczytalny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: poczytnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: poczytny
SJP.pl
popularność książki lub autora wśród czytelników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest poczytne; cecha tych, którzy są poczytni
Wiktionary
rzecz. czytelnik m., czytelniczka ż., czytelnia ż., czytelność ż., czytelnictwo n., czytnik m., nieczytelność ż., czytanie n., przeczytanie n., wyczytywanie n., wyczytanie n., odczytywanie n., odczytanie n.
czas. czytać ndk., przeczytać dk., wyczytywać ndk., wyczytać dk., odczytywać ndk., odczytać dk.
przym. czytelny, nieczytelny, czytelniczy, poczytny, niepoczytny
przysł. czytelnie, nieczytelnie, poczytnie
Wiktionary
taki, który cieszy się popularnością wśród czytelników
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wielu czytelników
Wiktionary
rzecz. poczytność ż., czytanie n., czytelnictwo n., czytelnia ż., czytelnik m., czytelniczka ż., czytanka ż., czytadło n., czytelność ż., czytnik m., odczyt m., odczytanie n., odczytywanie n., rozczytanie n., wyczytanie n., wczytywanie n., zaczytanie n., zaczytywanie n., czytywanie n., przeczytanie n.
czas. odczytać dk., odczytywać ndk., rozczytywać ndk., rozczytać dk., wyczytywać ndk., wyczytać dk., zaczytywać ndk., zaczytać dk.
przym. czytelny, czytelniczy, czytankowy, czytnikowy, oczytany
przysł. czytelnie, nieczytelnie
Wiktionary
uznawać coś, mieć swoją opinię o czymś
SJP.pl
pójść gdzieś na piechotę, wolnym krokiem; powlec się
SJP.pl
przyimek łączący się z rzeczownikami (lub wyrazami o ich funkcji) w bierniku lub narzędniku; * forma "pode" możliwa tylko w kilku tradycyjnych połączeniach (np. pode mną, pode mnie, pode drzwiami)
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = ogrod. pracowniczy ogród działkowy (ew. pracownicze ogrody działkowe lub pracownicze ogródki działkowe);
Wiktionary
przyimek w funkcji tematu słowotwórczego
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych określający zewnętrzne położenie w stosunku do tego, co jest nazywane drugim członem
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych określający niższe położenie w stosunku do tego, co jest nazywane drugim członem
(1.3) pierwszy człon wyrazów złożonych określający gorszą jakość lub wartość od tego, co jest nazywane drugim członem
Wiktionary
(1.1) podkatowicki, podleśny, podmiejski
(1.2) podgórski, podskórny, podwawelski, podwodny, podziemny
(1.3) podludzie, podgromada
Wiktionary
przyim. pod
Wiktionary
skrót
(1.1) = podolski
Wiktionary
1. dać coś komuś do rąk, ust; wręczyć;
2. o leku: zaaplikować;
3. sport: kopnąć, rzucić piłkę do partnera;
4. przekazać wiadomość, zakomunikować coś;
5. podać się:
a) ogłosić się;
b) przestarzale: wysunąć się na przód
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podawać)
(1.1) przekazać coś komuś do rąk
(1.2) przekazać informację
(1.3) kulin. postawić jedzenie na stole
(1.4) sport. przekazać piłkę innemu graczowi
czasownik zwrotny dokonany podać się (ndk. podawać się)
(2.1) przedstawić się jako ktoś
(2.2) gw-pl|Podhale, Częstochowa. przejąć czyjeś cechy, być do kogoś podobnym, wdać się w kogoś
Wiktionary
(1.1) Czy możesz podać mi młotek?
(1.2) Radio podało wyniki totolotka.
(1.3) Za chwilę podamy do stołu.
(1.4) Zawodnik podał piłkę do kolegi po drugiej stronie boiska, po czym ten strzelił bramkę.
(2.1) Ten człowiek podał się za dziennikarza i wypytywał się o ciebie.
(2.2) On podał się do ojca.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdat͡ɕ, AS: podać
Wiktionary
forma niedokonana podawać
rzecz. podanie, podawanie
czas. dać dk., dawać ndk.
Wiktionary
(1.1) przekazać, wręczyć, dać
(1.2) przekazać, oznajmić
(1.3) zaserwować
(2.2) wdać się
Wiktionary
funkcja podaddytywna - rodzaj funkcji matematycznej
SJP.pl
ból palucha lub innych stawów śródstopia spowodowany napadem dny moczanowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dna moczanowa z objawami w stopie
Wiktionary
Dna moczanowa, inaczej artretyzm, skaza moczanowa, podagra (dawniej pedogra), gdy obejmuje duże palce u stóp – choroba charakteryzująca się zwykle nawracającymi epizodami ostrego zapalenia stawów – zaczerwienionego, tkliwego, gorącego obrzęku stawu. Najczęściej (w ok. 50% przypadków) obejmuje staw śródstopno-paliczkowy mieszczący się u podstawy dużego palca stopy. Może również występować jako guzki dnawe, kamienie nerkowe czy nefropatia moczanowa. Przyczyną dny jest podwyższony poziom kwasu moczowego we krwi. Kwas ten krystalizuje się, a jego kryształki odkładają się w stawach, ścięgnach, a także otaczającej je tkance.
Wikipedia
(1.1) Wszystkim osobom cierpiącym na podagrę, nadciśnienie lub choroby wątroby zaleca się zmniejszenie spożycia mięsa.
Wiktionary
rzecz. podagryk mos., podagryczka ż.
przym. podagryczny
przysł. podagrycznie
Wiktionary
(1.1) daw. pedogra
Wiktionary
kobieta chora na podagrę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta chora na podagrę
Wiktionary
rzecz. podagra ż.
:: fm. podagryk mos.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób charakterystyczny dla osoby cierpiącej na podagrę
Wiktionary
(1.1) Ręka, którą Lionardo napełniał czary szlachetnym falernem, drżała podagrycznie, tak, że butelka ze szczękiem uderzała o metal […]
Wiktionary
rzecz. podagra ż., podagryk m., podagryczka ż., podagrycznik ż.
przym. podagryczny
Wiktionary
roślina z rodziny selerowatych
SJP.pl
Podagrycznik (Aegopodium L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Liczy 11 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje strefę umiarkowaną Eurazji na zachodzie sięgając do Włoch, Francji, Danii i Szwecji, a na wschodzie po Rosyjski Daleki Wschód, Japonię i wschodnie Chiny. Podagrycznik pospolity rośnie jako gatunek introdukowany także na Wyspach Brytyjskich i w Ameryce Północnej.
Wikipedia
dotyczący podagry (np. bóle podagryczne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z podagrą lub cierpiący na nią
Wiktionary
(1.1) W połowie sierpnia przyplątała się burza z piorunami, wiatr poprzewracał parasole, pozdzierał obrusy, powybijał szyby, a wszystkie stare „ciocie” i poważnych podagrycznych panów rozpędził na cztery strony miasta.
Wiktionary
rzecz. podagra ż., podagryk m., podagryczka ż., podagrycznik m.
przysł. podagrycznie
Wiktionary
osoba chora na podagrę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. chory na podagrę
Wiktionary
(1.1) Do gabinetu, kuśtykając, wślizgnął się otyły podagryk, krzywiąc się niemiłosiernie i posykując z bólu za każdym krokiem.
Wiktionary
rzecz. podagra ż.
:: fż. podagryczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warszawa. kelnerka
Wiktionary
rzecz. podawanie
czas. podawać
Wiktionary
(1.1) garsonka
Wiktionary
urządzenie podające
SJP.pl
Podajnik – element lub zespół mechanizmu zasilania broni, przeznaczony do podawania nabojów.
Wikipedia
przyimek
(1.1) rzad. opodal
Wiktionary
(1.1) Rojno było i gwarno wkoło miasta i na dworze, a baby godzinami stały podal grodzeń i patrzały na tych ślicznych panów, oczy im wyłaziły z ciekawości.
(1.1) Podal od piasków brzeżnych mogilnik tobie zbudował.
(1.1) Wśrzód głuchej lasu pustelnik ciemnoty miał domek podal od drogi.
Wiktionary
podzbiór algebry ogólnej
SJP.pl
Podalgebra – podzbiór algebry ogólnej, zamknięty ze względu na działania zdefiniowane w algebrze.
"Algebra", rozumiana jako struktura, często oznacza przestrzeń wektorową lub moduły wyposażone w dodatkową dwuliniową operację. Algebry w algebrze uniwersalnej są dużo bardziej ogólne: to zwykłe uogólnienie wszystkich struktur algebraicznych. Podalgebra może być podzbiorem obu przypadków.
Wikipedia
związany z terenami położonymi blisko Alp, charakterystyczny dla terenów położonych blisko Alp, leżący blisko Alp itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) położony u podnóża Alp, typowy, właściwy tym okolicom
Wiktionary
(1.1) W obu typach jezior, podalpejskim i bałtyckim, muł po wysuszeniu przybiera barwę szarą.
(1.1) Zasiej tam, zasadź bluszcze, rozchodniki, / Stulistne róże, podwójne goździki, / Niezapominajki i nieśmiertelniki, / Italskie mirty, podalpejskie dalie, / I borów naszych pamiątkę — konwalie!
Wiktionary
przym. alpejski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Amsterdamem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdãmstɛrˈdãmsʲci, AS: podãmsterdãmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Amsterdam mrz.
Wiktionary
oficjalne pismo z prośbą, najczęściej większej liczby osób, skierowane do osób na wyższym stanowisku; petycja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pismo z prośbą skierowane do władz;
(1.2) praw. adm. pismo osoby fizycznej lub prawnej (strony) powodujące wszczęcie postępowania administracyjnego lub podatkowego
(1.3) liter. opowieść o przeszłości przekazywana w ustnej formie z pokolenia na pokolenie;
(1.4) sport. przekazanie piłki w grach zespołowych
(1.5) odczasownikowy od|podać.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Złożyłam podanie do dziekana.
(1.2) Podanie powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres, również w przypadku złożenia podania w postaci elektronicznej, i żądanie oraz czynić zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych.
(1.2) Napisałem podanie o umorzenie sprawy.
(1.5) Czy mogę cię prosić o podanie cukru?
Wiktionary
IPA: pɔˈdãɲɛ, AS: podãńe
Wiktionary
czas. podawać ndk., podać dk., dawać ndk., dać dk.
przym. podaniowy
rzecz. podawanie n.
:: zdrobn. podanko n.
Wiktionary
(1.1) prośba, petycja, wniosek
(1.3) legenda
Wiktionary
Podanin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież.
Wikipedia
nadmierne pisanie pism z prośbą skierowanych do władz, zwłaszcza w błahych sprawach
SJP.pl
zdrobnienie od: podanie
SJP.pl
zdrobnienie od: podarek
SJP.pl
to, co się komuś darowuje; prezent; upominek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co się komuś daje na własność z zamiarem sprawienia mu radości, przyjemności
Wiktionary
Suplement
Wikipedia
rzecz. dar mrz., podarunek mrz.
czas. podarować dk., darować dk./ndk.
Wiktionary
(1.1) podarunek, dar, upominek
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. darowywać)
(1.1) dać jako prezent, dar
(1.2) zrezygnować z odebrania komuś czegoś
(1.3) dokonać przebaczenia
Wiktionary
czas. darować, darowywać
rzecz. podarek m., podarowanie n., podarunek m., dar mrz.
Wiktionary
(1.1) darować, przeznaczyć
(1.2) darować, odpuścić
(1.3) darować, przebaczyć, wybaczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podarować.
Wiktionary
rzecz. podarunek m.
czas. podarować dk.
przym. podarunkowy
Wiktionary
to, co się komuś darowuje; prezent; upominek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dar, prezent, to, co się komuś darowuje
Wiktionary
Dar, podarek, podarunek, upominek, prezent – coś wartościowego dane komuś w prezencie; ofiarowane. Określenie wykorzystywane w opisie kultury darów przez Marcela Maussa odnoszące się do faktu istnienia prezentów o charakterze dóbr i usług obowiązkowych i wzajemnych. Przekazywanie darów jest silnie związane z uznawanymi w danej zbiorowości wartościami i relacjami moralnymi. Jednym z motywów dzielenia się darami jest dążenie do poprawy statusu społecznego.
Wikipedia
czas. podarować dk., darowywać ndk., darować dk.
przym. podarunkowy
rzecz. dar mrz., podarowanie n., podarek mrz.
Wiktionary
(1.1) prezent, upominek, dar
Wiktionary
1. → podarunek;
2. karta podarunkowa - karta płatnicza kupowana jako prezent, za którą można zrobić bezpłatne zakupy w wybranym sklepie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) śrpol. dar, podarunek
(1.2) stpol. odszkodowanie, wynagrodzenie
Wiktionary
IPA: pɔˈdaʒɛ, AS: podaže
Wiktionary
Podarzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
pozostawać jakiś czas w złym humorze
SJP.pl
bezzwrotne, przymusowe, powszechne, nieodpłatne świadczenie o charakterze pieniężnym na rzecz państwa lub innej osoby publiczno-prawnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) powszechna obowiązkowa danina uiszczana zwykle na rzecz państwa, ale również na rzecz Kościoła, władcy;
Wiktionary
Podatek – obowiązkowe świadczenie pieniężne pobierane przez związek publicznoprawny (państwo, jednostka samorządu terytorialnego) bez konkretnego, bezpośredniego świadczenia wzajemnego. Zebrane podatki są wykorzystywane na potrzeby realizacji zadań publicznych.
Wikipedia
(1.1) W naszym kraju podatki są zbyt wysokie.
Wiktionary
IPA: pɔˈdatɛk, AS: podatek
Wiktionary
rzecz. podatnik mos., podatniczka ż., opodatkowanie n., opodatkowywanie n.
czas. opodatkować dk., opodatkowywać ndk.
przym. podatkowy, podatniczy
przysł. podatkowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Atenami
Wiktionary
IPA: ˌpɔdaˈtɛ̃j̃sʲci, AS: podatẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ateny nmos.
Wiktionary
bezzwrotne, przymusowe, powszechne, nieodpłatne świadczenie o charakterze pieniężnym na rzecz państwa lub innej osoby publiczno-prawnej
SJP.pl
Podatek – obowiązkowe świadczenie pieniężne pobierane przez związek publicznoprawny (państwo, jednostka samorządu terytorialnego) bez konkretnego, bezpośredniego świadczenia wzajemnego. Zebrane podatki są wykorzystywane na potrzeby realizacji zadań publicznych.
Wikipedia
dawniej:
1. płacić podatki;
2. narzucać podatki
SJP.pl
osoba zobowiązana do płacenia podatków; podatnik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z podatkami lub systemem poboru podatków
Wiktionary
(1.1) Nie będę sam wypełniać PIT-u, pójdę do doradcy podatkowego.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdatˈkɔvɨ, AS: podatkovy
Wiktionary
rzecz. podatek m., podatnik m., opodatkowanie n., opodatkowywanie n.
czas. opodatkować, opodatkowywać
Wiktionary
(1.1) fiskalny, skarbowy
Wiktionary
kobieta zobowiązana do płacenia podatków
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: podatnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: podatny
SJP.pl
osoba zobowiązana do płacenia podatków; podatkowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zobowiązana do płacenia podatków, osoba płacąca podatki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy francuscy podatnicy powinni płacić za szkoły, świadczenia i szkolenia, aby rodziny Romów osiągnęły minimalny poziom życia akceptowany we Francji?
Wiktionary
IPA: pɔˈdatʲɲik, AS: podatʹńik
Wiktionary
rzecz. podatek m., opodatkowanie n., opodatkowywanie n.
przym. podatkowy
czas. opodatkować, opodatkowywać
Wiktionary
→ podatny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co podatne
Wiktionary
Wikipedia
przym. podatny
Wiktionary
łatwo czemuś ulegający; mało odporny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ulegający z łatwością czemuś
(1.2) techn. łatwo podlegający obróbce, wpływowi fizycznemu
Wiktionary
(1.1) Osobie tak podatnej na środowisko należy przydzielić kuratora.
Wiktionary
rzecz. podatność n.
przysł. podatnie
Wiktionary
(1.1) nieodporny
(1.2) nieodporny, urabialny
Wiktionary
1. dawać coś komuś do rąk, ust; wręczać;
2. o leku: aplikować;
3. w sporcie:
a) w sportach zespołowych: kopać, rzucać piłkę do partnera;
b) w tenisie, siatkówce itp.: rozpoczynać grę, zagrywać, serwować;
4. przekazywać wiadomość, komunikować coś;
5. podawać się:
a) ogłaszać się;
b) przestarzale: wysuwać się na przód
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podać)
(1.1) zob. podać. (do ręki lub ust)
(1.2) zob. podać. (informację)
(1.3) zob. podać. (do stołu)
(1.4) zob. podać. (piłkę)
czasownik zwrotny niedokonany podawać się (dk. podać się)
(2.1) zob. podać się. (przedstawić się)
(2.2) gw-pl|Podhale, Częstochowa. zob. podać się. (być podobnym)
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(3.1) pot. dać coś w dużej ilości/liczbie komuś, często wielu osobom
Wiktionary
(1.1) Naucz się podawać narzędzia.
(1.2) Wszyscy uważnie słuchali, gdy radio podawało numery totolotka.
(1.3) Za chwilę podajemy do stołu.
(1.4) Zawodnicy przez parę minut podawali sobie piłkę, po czym jeden z nich strzelił bramkę.
(2.1) Ten człowiek podawał się za dziennikarza i wypytywał się o ciebie.
(2.2) Wszystkie twoje córki podają się do Ciebie.
(3.1) Podawała swój numer telefonu wszystkim kolegom z pracy i teraz wciąż wydzwaniają.
Wiktionary
IPA: pɔˈdavat͡ɕ, AS: podavać
Wiktionary
rzecz. danie n., podajka ż., podanie n., podawanie n.
czas. podać, dać dk., dawać ndk.
Wiktionary
(1.1) przekazywać, wręczać, dawać
(1.2) przekazywać, oznajmiać
(1.3) serwować
(2.2) wdawać się
Wiktionary
Podawacz – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brąszewice.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
1. urządzenie służące do automatycznego przenoszenia ciężarów, towarów; transporter;
2. kobieta pracująca w fabryce, której zadaniem jest podawanie materiałów, surowców itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynność, gdy coś się podaje
Wiktionary
Podawanie – druga operacja po donoszeniu w procesie zasilania broni.
Polega na wyłuskaniu naboju z więzów łączących go z donośnikiem magazynu amunicyjnego i przemieszczeniu na linię dosyłania. Ma zastosowanie w zmechanizowanych układach zasilania amunicją dział wozów bojowych i broni strzeleckiej, która jest przystosowana do zasilania taśmowego nabojów posiadających łuski z wystającą kryzą. Nie występuje w prostych układach zasilania.
Wikipedia
IPA: ˌpɔdaˈvãɲɛ, AS: podavãńe
Wiktionary
rzecz. danie, podajka, podanie
czas. podawać, podać, dać, dawać
Wiktionary
1. osoba składająca podanie do urzędu;
2. osoba podająca coś do wiadomości;
3. dawniej: posiadacz weksla realizujący go w banku
SJP.pl
1. petentka składająca podanie do urzędu;
2. kobieta podająca coś do wiadomości
SJP.pl
ilość towaru oferowana do sprzedaży na rynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. dostępność, oferta towarów na sprzedaż; także. ilość danego towaru znajdująca się na rynku;
Wiktionary
Podaż (ang. supply) – ilość dóbr oferowana na rynku przez producentów. Podstawowym czynnikiem wpływającym na wysokość podaży jest cena, co jest prezentowane w formie graficznej za pomocą krzywej podaży.
W ekonomii terminu podaż używa się w dwóch kontekstach:
Wikipedia
(1.1) Zwolennicy ekonomii podaży ponad krótkookresowe wahania koniunktury przedkładali długookresowy wzrost gospodarczy.
Wiktionary
rzecz. podażowiec mos.
przym. podażowy
Wiktionary
posuwać się, iść, jechać w jakimś kierunku; zdążać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) książk. iść, jechać, pośpieszać w danym kierunku
Wiktionary
(1.1) Ona się zbliża. Robię dwa kroki w tył. Ona podąża za mną. Jakby nie chciała, żeby odległość między nami się zwiększyła. Idąc wciąż tyłem, potykam się. Upadam na pryzmę śniegu. Alessia kręci głową. – Biedny John. Aż tak się mnie boisz?
Wiktionary
IPA: pɔˈdɔ̃w̃ʒat͡ɕ, AS: podõũ̯žać
Wiktionary
rzecz. podążanie n., dążenie n.
czas. dążyć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podążać.
Wiktionary
rzecz. niepodążanie n.
czas. podążać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. zwolennik ekonomii podaży
Wiktionary
(1.1) Donald Trump konsultuje swój program gospodarczy z podażowcami.
Wiktionary
rzecz. podaż ż.
przym. podażowy
Wiktionary
→ podaż, np. szok podażowy - zmniejszenie podaży spowodowane zwiększeniem kosztów produkcji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. związany z podażą, dotyczący podaży
Wiktionary
(1.1) W teorii realnego cyklu koniunkturalnego pomijane są czynniki monetarne i uznaje się, że źródła zjawiska cyklu koniunkturalnego tkwią po podażowej stronie gospodarki.
Wiktionary
rzecz. podaż ż., podażowiec mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Bagdadem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbaɡˈdat͡sʲci, AS: podbagdacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bagdad mrz.
Wiktionary
Podbaldach (łac. corymbothyrsus) – rodzaj kwiatostanu, będącego odmianą wiechy, w której kwiaty dorastają mniej więcej do tej samej wysokości. Swoim wyglądem natomiast przypomina baldachogrono lub baldach złożony.
Podbaldach należy do grupy kwiatostanów wierzchotkowych. Na końcu osi pędu głównego znajduje się kwiat, który kończy wzrost pędu.Gdy pęd główny przestaje rosnąć, zaczynają się rozwijać pędy boczne. Kwiatostany takie nazywa się zamkniętymi.
Wikipedia
1. dostarczać nieco rozrywki;
2. podbawiać się - bawić się z umiarem
SJP.pl
1. dostarczyć nieco rozrywki;
2. podbawić się - pobawić się trochę, z umiarem
SJP.pl
1. położony w pobliżu Bałtyku;
2. charakterystyczny dla okolic Bałtyku
SJP.pl
potocznie: zbuntować kogoś przeciw komuś lub czemuś; podjudzić, poduszczyć
SJP.pl
potocznie: buntować kogoś przeciw komuś lub czemuś; podjudzać, poduszczać
SJP.pl
taki, do którego dodano elementy beletrystyki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Belgradem; typowy dla terenów pod Belgradem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbɛlˈɡrat͡sʲci, AS: podbelgracʹḱi
Wiktionary
rzecz. Belgrad m.
Wiktionary
1. położony w pobliżu Berlina;
2. charakterystyczny dla okolic Berlina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Berlinem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbɛrˈlʲĩj̃sʲci, AS: podberlʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Berlin mrz.
Wiktionary
nieformalny obszar geograficzny obejmujący zachodnią część pasma Beskidów Zachodnich, obszar dawnego województwa bielskiego lub obszar metropolitalny Bielska-Białej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) pot. geogr. tereny u podnóża zachodniej części pasma Beskidów Zachodnich;
(1.2) pot. geogr. obszar dawnego województwa bielskiego
(1.3) pot. geogr. aglomeracja bielska
(1.4) pot. sport. nazwa polskiego klubu sportowego
Wiktionary
Podbeskidzie (cz. Pobeskydí, niem. Beskidenland) – określenie nieformalne używane do określenia terenów geograficznie położonych u podnóża zachodniej części pasma Beskidów Zachodnich, obszaru dawnego województwa bielskiego bądź obszaru metropolitalnego – okręgu przemysłowego Bielska-Białej. Analogicznie termin bywa używany w Czechach dla regionu wokół Frydka-Mistka u podnóży Beskidu Morawsko-Śląskiego.
Wikipedia
(1.1) Poprawia się sytuacja powodziowa na Podbeskidziu.
Wiktionary
przym. podbeskidzki
przysł. podbeskidzko
rzecz. Beskid mrz., Beskidy nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: Podbeskidzie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Podbeskidziem, dotyczący Podbeskidzia
Wiktionary
rzecz. Podbeskidzie n., Beskidek mrz., beskidnik mos., beskidzkość ż.
przym. beskidzki
przysł. podbeskidzko, beskidzko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób podbeskidzki, tak jak na Podbeskidziu
Wiktionary
rzecz. Podbeskidzie n.
przym. podbeskidzki
Wiktionary
Roślina zielna o złocistych kwiatach, stosowana w chorobach dróg oddechowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Tussilago|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny astrowatych
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Tussilago farfara|L.|ref=tak., niska bylina z rodziny astrowatych o złocistożółtych kwiatach;
Wiktionary
Podbiał pospolity (Tussilago farfara L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae), przedstawiciel monotypowego rodzaju podbiał Tussilago. Rodzimy obszar jego występowania to Europa, duża część Azji (bez jej południowych i wschodnich krańców) oraz północna Afryka. Rozprzestrzeniony został jako gatunek zawleczony m.in. w Ameryce Północnej, w Indiach i na Dalekim Wschodzie. W Polsce jest pospolity.
Wikipedia
(1.2) Liście podbiałów pokrywa od spodu srebrzysty meszek.
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|kobiór.
Wiktionary
roślina rosnąca na podmokłych łąkach i brzegach rzek, wykorzystywana w lecznictwie
SJP.pl
Podbiała (biał. Падбела, Padbieła; ros. Подбела, Podbieła) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, w sielsowiecie Nowickowicze, nad Leśną Prawą, w granicach Parku Narodowego „Puszcza Białowieska”.
Wikipedia
podbiałek alpejski - roślina z rodziny astrowatych, w Polsce występująca w Karpatach i Sudetach
SJP.pl
Podbiałek (Homogyne Cass.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje trzy gatunki. Rośliny te występują na obszarach górskich w południowej i środkowej Europie – od Hiszpanii i Francji na zachodzie po Ukrainę, Rumunię i Bułgarię na wschodzie. Północna granica zasięgu biegnie przez Niemcy i Polskę. W Polsce występuje tylko jeden gatunek – podbiałek alpejski Homogyne alpina. Roślina ta bywa uprawiana jako ozdobna.
Wikipedia
1. położony w pobliżu Białegostoku;
2. charakterystyczny dla okolic Białegostoku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się w pobliżu Białegostoku
Wiktionary
(1.1) Tłumy białostoczan oraz turystów odwiedziły podbiałostocki skansen
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbʲjawɔˈstɔt͡sʲci, AS: podbʹi ̯au̯ostocʹḱi
Wiktionary
rzecz. Białystok m.
Wiktionary
1. dokonać podboju;
2. podszyć czymś odzienie (np. futrem);
3. w grze karcianej: dołożyć do lewy przebitej atutem niższy od niego atut
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podbijać)
(1.1) dokonany od|podbijać.
Wiktionary
czas. bić, podbijać
rzecz. podbój mrz.
Wiktionary
1. górna część stopy między palcami a kostką;
2. materiał przyszyty do czegoś od spodu;
3. uderzenie piłki od dołu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podbiegać)
(1.1) zbliżyć się (do kogoś lub czegoś) biegnąc (zazwyczaj przez krótki dystans)
(1.2) nasiąknąć lub napełnić się płynem (np. wodą, krwią) od spodu
Wiktionary
(1.1) Chciałem do niego podbiec i udzielić wskazówek.
(1.2) Jego oczy podbiegły krwią.
Wiktionary
czas. war. podbiegnąć
Wiktionary
(1.2) podejść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podbiegać.
Wiktionary
czas. podbiegać ndk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. właściwy terenom polarnym lub znajdujący się na tych terenach
Wiktionary
(1.1) Otóż nic bardziej podobnego do prawdy, jak ta hypoteza, podług której krainy podbiegunowe obfitują w warstwy węgla ziemnego, czekając tylko na uderzenie młotka górników.
(1.1) Czasami można dojrzeć białego lisa podbiegunowego, tudzież pod dostatkiem białych niedźwiedzi.
Wiktionary
(1.1) biegunowy, okołobiegunowy, polarny, subarktyczny
Wiktionary
taki, który nasiąknął, wypełnił się czymś, np. podbiegłe wodą doliny
SJP.pl
1. czynić nieco bielszym;
2. dodawać do płynu trochę substancji lekko zabarwiającej na biało; zabielać
SJP.pl
nurzyk podbielały – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny alk; nurzyk zwyczajny
SJP.pl
1. uczynić nieco bielszym;
2. dodać do płynu trochę substancji lekko zabarwiającej na biało; zabielić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj sieci do połowu ryb i raków; kancerek, kacerz, kasarek, kacerek, kancer
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podbierać.
Wiktionary
rzecz. niepodbieranie n.
czas. podbierać ndk.
Wiktionary
dawniej: podbiec, podbiegnąć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podbić)
(1.1) nadawać ruch lub używać siły, uderzając od spodu
(1.2) zwyciężać i brać pod swoje panowanie
(1.3) przen. zdobywać czyjąś życzliwość, miłość lub sympatię
(1.4) mocować coś do czegoś od spodu
(1.5) oferować wyższą stawkę w licytacji
Wiktionary
(1.1) Potrafię podbijać futbolówkę przez pół godziny non stop.
(1.2) Niemcy podbijali Europę cztery lata zanim dostali łupnia.
(1.3) Nowy wnuczek zawsze podbija dziadków momentalnie.
(1.4) Na zimę podbijamy poddasze domu wełną mineralną.
Wiktionary
IPA: pɔdˈbʲijät͡ɕ, AS: podbʹii ̯äć
Wiktionary
czas. bić, dk. podbić
rzecz. podbój m., podbijanie n.
Wiktionary
(1.3) ujmować, zdobywać
Wiktionary
1. kij do podbijania piłki w grze w palanta, kwadranta; palant, piłatyk;
2. w kolejnictwie: narzędzie do ubijania podsypki pod podkładami kolejowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podbijać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbʲiˈjä̃ɲɛ, AS: podbʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. podbijać
rzecz. podbój mrz.
Wiktionary
Podbipięta – tygodnik nacjonalistyczny wydawany w latach 1936–1937 pod redakcją Jana Rembielińskiego.
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny kępkowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikol. nazwa systematyczna|Hypsizygus tessellatus., grzyb z rodziny kępkowcowatych
Wiktionary
Lyophyllum P. Karst. (kępkowiec) – rodzaj grzybów należący do rodziny kępkowcowatych (Lyophyllaceae).
Wikipedia
(1.1) Zarówno białe, jak i brązowe podblaszki są ładnymi, małymi grzybami o łagodnym, orzechowym smaku.
Wiktionary
przeznaczony do umieszczenia pod blatem
SJP.pl
zajęcie, zdobycie cudzych terenów, nowych rynków zbytu itp.; ekspansja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wkroczenie i opanowanie terenów zajmowanych przez kogoś innego
Wiktionary
Zawojowanie (łac. debellatio „zawojowanie”, od bellum „wojna”) – całkowite zajęcie terytorium państwa i przejęcie kontroli nad nim w drodze zbrojnej; pozbawienie dotychczasowego suwerena władzy zwierzchniej.
Wikipedia
IPA: ˈpɔdbuj, AS: podbui ̯
Wiktionary
rzecz. podbijanie n., podbicie n.
czas. podbijać ndk., podbić dk.
przym. podbojowy
Wiktionary
Podbolesławiec (do 28 II 1926 Bolesławice) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Bolesławiec.
Do końca września 1954 w gminie Opatów w powiecie kępińskim w woj. poznańskim. Od 1 października do 12 listopada 1954 w powieci wieluńskim w woj. łódzkim, a od 13 listopad 1954 w powiecie wieruszowskim.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
lina otaczająca dolną krawędź sieci rybackiej
SJP.pl
Wikipedia
Podborsko (niem. Kiefheide) – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. Według danych UM na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 44 stałych mieszkańców. Wchodzi w skład sołectwa Borzysław.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Bostonem; typowy dla terenów pod Bostonem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbɔˈstɔ̃j̃sʲci, AS: podbostõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. bostonka ż., Boston
Wiktionary
w sporcie: rozgrywający się pod bramką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. taki, który dzieje się pod bramką
Wiktionary
(1.1) Ruch w całym meczu stworzył dwie groźne sytuacje podbramkowe, tylko raz musiał interweniować Jojko.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbrãmˈkɔvɨ, AS: podbrãmkovy
Wiktionary
rzecz. bramka ż.
przym. bramkowy
Wiktionary
1. dolna część twarzy poniżej ust; broda;
2. mięsita część twarzy pod dolną szczęką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. dolna część twarzy poniżej warg
(1.2) anat. miękka część twarzy pod dolną szczęką
(1.3) muz. część instrumentu oparta o podbródek (1.2)
Wiktionary
Podbródek (łac. submentum) – element narządów gębowych sześcionogów, wchodzący w skład wargi dolnej.
U owadów podbródek stanowi bardziej dosiebny (nasadowy) z dwóch sklerytów obecnych na zabródku, czyli brzusznej powierzchni postlabium. Drugim, bardziej wierzchołkowym jest bródka. Podbródek służy za punkt przyczepu wszystkich mięśni zabródka, a więc musculus postmentomembranus, musculus postmentoloralis i musculus submentomentalis. Na bródce punktów przyczepów mięśni brak zupełnie z wyjątkiem m. submentomentalis. Tylna część podbródka leżeć może blisko otworu potylicznego, a jego tylne kąty blisko tylnych jamek tentorialnych, jednak często jest on od wspomnianych struktur oddalony przez wydłużone zapoliczki lub gulę. Podbródek bywa też zrośnięty z gulą tworząc gulamentum, jak ma to miejsce u wielu dorosłych chrząszczy.
Wikipedia
IPA: pɔdˈbrudɛk, AS: podbrudek
Wiktionary
czas. brodacieć
przym. podbródkowy
Wiktionary
(1.1) broda
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Brodnicą; typowy dla terenów pod Brodnicą
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbrɔdʲˈɲit͡sʲci, AS: podbrodʹńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Brodnica ż.
Wiktionary
podbródnik mokradłowy - północnoamerykański gatunek nietoperza z rodziny straszaków
SJP.pl
lekko zabrudzać; przybrudzać
SJP.pl
lekko zabrudzić; przybrudzić
SJP.pl
zabrukować miejsce przy jakimś budynku
SJP.pl
brukować miejsce przy jakimś budynku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Brukselą
Wiktionary
(1.1) Nie na długo, bo wybuchł spór o podbrukselski okręg wyborczy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbruˈksɛlsʲci, AS: podbrukselsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bruksela ż.
Wiktionary
Wikipedia
grzyb jadalny z rodziny borowikowatych, o białym, smukłym trzonie i brązowym kapeluszu dochodzącym do 20 cm średnicy, rosnący w brzezinach i na łąkach pod brzozami; babka, koźlarz babka, grzyb brzozowy
SJP.pl
1. u człowieka: część tułowia poniżej pasa;
2. u zwierząt: spodnia część tułowia;
3. w przenośni: miejsce szczególnie delikatne i wrażliwe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. u człowieka: część ciała poniżej brzucha
(1.2) anat. u zwierząt: spodnia część tułowia
Wiktionary
IPA: pɔdˈbʒuʃɛ, AS: podbžuše
Wiktionary
(1.1) łono
Wiktionary
część uprzęży stanowiąca pas zapinany pod brzuchem konia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Budapesztem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbudapɛˈʃtãj̃sʲci, AS: podbudapeštãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Budapeszt m.
Wiktionary
(1.1) podbudapeszteński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Budapesztem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbudapɛˈʃtɛ̃j̃sʲci, AS: podbudapeštẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Budapeszt m.
Wiktionary
(1.1) podbudapesztański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Bukaresztem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbukarɛˈʃtãj̃sʲci, AS: podbukareštãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bukareszt
Wiktionary
(1.1) podbukareszteński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Bukaresztem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbukarɛˈʃtɛ̃j̃sʲci, AS: podbukareštẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bukareszt m.
Wiktionary
(1.1) podbukaresztański
Wiktionary
namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegnąć, podburzyć, podjuszyć, poduszczyć, podjuszyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podbuntować.
Wiktionary
czas. podbuntować dk.
rzecz. bunt mrz.
Wiktionary
namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegać, podburzać, podjudzać, poduszczać, podjuszać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podbuntowywać.
Wiktionary
czas. podbuntowywać ndk.
Wiktionary
namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegać, podjudzać, podbuntowywać, poduszczać, podjuszać
SJP.pl
czasownik
(1.1) namawiać do buntu przeciw komuś
Wiktionary
(1.1) Standardowa aneksja przebiegała z reguły w dwóch etapach, w dwóch - jak pisał Mochnacki - epokach. W pierwszej podburzają, zakładają miny w środku sąsiedzkiego kraju, który życzą sobie opanować.
Wiktionary
IPA: pɔdˈbuʒat͡ɕ, AS: podbužać
Wiktionary
rzecz. podburzanie n., podburzenie n.
Wiktionary
(1.1) podżegać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podburzać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbuˈʒãɲɛ, AS: podbužãńe
Wiktionary
czas. podburzać
Wiktionary
namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegnąć, podjudzić, podbuntować, poduszczyć, podjuszyć
SJP.pl
związany z terenami położonymi pod Bydgoszczą, charakterystyczny dla terenów położonych pod Bydgoszczą, leżący pod Bydgoszczą itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Bydgoszczą
Wiktionary
(1.1) W sobotę dwie kilkudziesięcioosobowe grupy odwiedziły podbydgoski Kruszyn i Osówiec.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbɨdˈɡɔsʲci, AS: podbydgosʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bydgoszcz ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Bytomiem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdbɨˈtɔ̃msʲci, AS: podbytõmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bytom m., Bytomiak mos.
przym. bytomski
Wiktionary
[czytaj: podkast] internetowa publikacja audio lub wideo, zwykle odcinkowa; podcasting, podkast
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. inform. audycja dźwiękowa lub wideo dostarczana za pomocą RSS;
Wiktionary
Podcast, podcasting, spolszczone: podkast– forma internetowej publikacji dźwiękowej lub filmowej, najczęściej w postaci regularnych odcinków.
Wikipedia
(1.1) Wentylator klimatyzatora szumi tak głośno, że nagrywanie podcastu w tym pomieszczeniu mija się z celem.
Wiktionary
rzecz. podkasterka ż., podkast m., podcaster m., podcasterka ż.
przym. podcastowy, podkastowy
Wiktionary
(1.1) podkast
Wiktionary
[czytaj: podkaster] osoba prowadząca podcast
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. inform. ktoś, kto tworzy podcasty
Wiktionary
rzecz. podcast mrz., podkast mrz., podkasterka ż.
Wiktionary
(1.1) podkaster
Wiktionary
[czytaj: podkasterka] kobieta prowadząca podcast
SJP.pl
[czytaj: podkasting] w informatyce: transmisja audio lub wideo z zastosowaniem technologii RSS; podcast
SJP.pl
Podcast, podcasting, spolszczone: podkast– forma internetowej publikacji dźwiękowej lub filmowej, najczęściej w postaci regularnych odcinków.
Wikipedia
znajdujący się pod znakiem całki; wyrażenie podcałkowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. znajdujący się pod znakiem całki; taki, który ma zostać scałkowany
Wiktionary
(1.1) W inżynierii bardzo często musimy obliczyć wartości całek niewłaściwych, a więc całek, których przedział całkowania jest nieskończony lub kiedy funkcja podcałkowa jest nieograniczona.
Wiktionary
filia centrali, centrala zastępcza
SJP.pl
urządzenie do połączeń telekomunikacyjnych
SJP.pl
lekko zmienić wygląd kogoś lub czegoś
SJP.pl
dokonywać niewielkiej zmiany wyglądu
SJP.pl
przestarzałe: pochlebiać;
1. być wobec kogoś przesadnie grzecznym, uprzejmym, prawić komplementy w celu wywołania czyjejś przychylności, przypodobania się komuś; schlebiać, podlizywać się;
2. podchlebiać się - wzmocniona forma od: podchlebiać
SJP.pl
przestarzałe: pochlebić; pochwalić kogoś, powiedzieć komuś coś miłego, skomplementować, zwłaszcza w celu wywołania czyjejś przychylności; schlebić, podlizać się
SJP.pl
potocznie: wypijać nieco za dużo alkoholu, stawać się lekko pijanym; podpijać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) lekkie upicie się
Wiktionary
rzecz. podchmiel m.
czas. podchmielać ndk., podchmielić dk.
przym. podchmielony
Wiktionary
potocznie: wypić nieco za dużo alkoholu; podpić
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. lekko pijany, zwykle piwem
Wiktionary
rzecz. podchmielanie n., podchmielenie n., chmiel m., Chmielów m., Chmielek m., Chmielisko m., Chmielnik m., chmielnik m., chmielarz m., chmielarstwo n., chmielowy mrz.
czas. podchmielać się ndk., podchmielić się dk.
przym. chmielowy, chmielny, chmielarski, chmielnikowy
Wiktionary
(1.1) podpity
Wiktionary
potajemne zbliżenie się, napadanie z zasadzki; podejście
SJP.pl
potajemne zbliżenie się, napadanie z zasadzki; podejście
SJP.pl
Podchody – rodzaj prostej gry terenowej dla dzieci i młodzieży, często organizowanej na obozach harcerskich. W najmniej złożonej postaci polega na tym, że jedna grupa ucieka, zostawiając po drodze strzałki, ślady i zadania do rozwiązania (listy), a druga grupa musi ją złapać. W typach bardziej skomplikowanych to organizatorzy układają łamigłówki i zadania, mające doprowadzić do odnalezienia miejsc, do których zawodnicy mają dotrzeć.
Wikipedia
taki, który podchodzi dokądś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) zbliżać się do czegoś, zmniejszać dystans pomiędzy sobą a jakimś obiektem
(1.2) rozpoczynać coś, próbować
(1.3) smakować
Wiktionary
(1.1) Podeszła do mnie i powiedziała, że Jacek złamał rękę.
(1.2) Podejdź do tego egzaminu spokojny i pewny, że napiszesz dobrze.
(1.3) Bardzo mi podchodzi chałka maczana w gorącym mleku.
Wiktionary
IPA: pɔtˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: potχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. podchód m., podchody nmos., podchodzenie n., podejście n.
czas. podejść dk.
Wiktionary
(1.1) zbliżać się, przybliżać się
Wiktionary
skrót od: podchorąży; pchor.
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. rzad. podchorąży
Wiktionary
(1.1) Atakiem dowodzą kpt. Mieczysław Kurkowski „Mietek” i podchor. Tadeusz Zawadzki „Zośka”.
Wiktionary
skr. chor.
przym. podchorążacki
rzecz. podchorąży mos., podchorążówka ż.
Wiktionary
(1.1) pchor.
Wiktionary
uczennica szkoły oficerskiej
SJP.pl
przymiotnik od: podchorążak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z podchorążym, dotyczący podchorążego
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) taki, który należy do podchorążego, będący jego własnością
Wiktionary
(1.1) Praktykę podchorążacką odbywał na ORP „Żbik”.
Wiktionary
rzecz. podchorążówka ż., podchorąży mos.
skr. pchor., podchor.
Wiktionary
potocznie: szkoła podchorążych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wojsk. szkoła podchorążych
Wiktionary
Szkoła Podchorążych w Warszawie – wyższa szkoła wojskowa powstała 28 lipca 1815 roku w Warszawie szkoląca przyszłych oficerów. Jej siedziba mieściła się w Wielkiej Oficynie w Łazienkach Królewskich w Ujazdowie. Dzisiaj jest tam muzeum (tzw. Podchorążówka).
Wikipedia
(1.1) Pracował w biurze kreślarskim, ukończył też podchorążówkę Armii Krajowej.
Wiktionary
rzecz. podchorąży mos.
przym. podchorążacki
skr. pchor., podchor.
Wiktionary
uczeń szkoły oficerskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. uczeń szkoły oficerskiej
Wiktionary
Podchorąży – polski tytuł wojskowy kandydata na oficera zawodowego lub rezerwy (tradycyjnie tytuł ten jest używany także w innych służbach mundurowych, np. w straży pożarnej). W skrócie „pchor.”.
Wikipedia
(1.1) Ilu podchorążych nie wróciło na czas do koszar?
Wiktionary
rzecz. podchorążówka ż.
przym. podchorążacki
skr. pchor., podchor.
Wiktionary
(1.1) skr. pchor., podchor.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. przestrzeń pod emporą
Wiktionary
(1.1) Przestrzeń pod emporą nazywa się podchórzem.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Chorzowem
Wiktionary
IPA: ˌpɔtxɔˈʒɔfsʲci, AS: potχožofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Chorzów m.
Wiktionary
hodowla zwierząt do pewnego czasu (wieku)
SJP.pl
miejsce do wychowywania młodych zwierząt do czasu usamodzielnienia się
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: podchwytliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: podchwytliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający element który ma zmylić, wprawić w zakłopotanie lub oszukać
Wiktionary
(1.1) Test, mówią, był nieprzyjemny i podchwytliwy. 30 pytań, za każde jeden punkt, a na niektóre kilka dobrych odpowiedzi. Trzeba było zakreślić te dobre.
Wiktionary
czas. chwytać, podchwycać ndk., podchwycić dk.
rzecz. podchwytliwość n.
przysł. podchwytliwie
Wiktionary
(1.1) bałamutny, podstępny, przebiegły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. zob. gording.
(1.2) etn. bud. daw. belka stropowa; zob. sosrąb.
(1.3) daw. zob. jętka.
(1.4) daw. cięciwa łuku geometrycznego
(1.5) mat. ciąg utworzony z wybranych wyrazów danego ciągu bez zmiany ich kolejności
Wiktionary
Podciąg – element konstrukcyjny w postaci belki (zazwyczaj poziomej), stanowiący najczęściej podporę dla stropu, dla innych belek nośnych, ścian oraz słupów. Przenosi pochodzące od nich obciążenie i przekazuje na inne elementy nośne, np. ściany lub słupy. Spełnia taką samą funkcję, jak ściana nośna pod stropem, ma jednak zastosowanie, gdy ta ściana jest niepożądaną przegrodą.
Wikipedia
IPA: ˈpɔtʲt͡ɕɔ̃ŋk, AS: potʹćõŋk
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przesuwać w górę
czasownik zwrotny niedokonany podciągać się
(2.1) przesuwać w górę samego siebie
Wiktionary
IPA: pɔtʲˈt͡ɕɔ̃ŋɡat͡ɕ, AS: potʹćõŋgać
Wiktionary
rzecz. podciąganie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podciągać.
(1.2) pot. sport. podciąganie na drążku;
Wiktionary
Podciąganie – technika gry na instrumentach strunowych, polegająca na przesunięciu naciskanej struny w poprzek gryfu, co pozwala:
Technika podciągania sprawdza się w grze na instrumentach posiadających gryf wyposażony w progi, np. gitarze. W instrumentach bezprogowych, takich jak skrzypce, kontrabas albo wiolonczela, technika podciągania nie ma specjalnego zastosowania, gdyż identyczny efekt pozwala osiągnąć glissando, tj. przesuwanie wybrzmiewającej struny wzdłuż, a nie w poprzek gryfu.
Wikipedia
czas. podciągać ndk.
Wiktionary
ściec, spłynąć pod coś; podcieknąć
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
taki, który podciekł (podcieknął); podciekły, podcieknięty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podciekać.
Wiktionary
rzecz. podciek m., podcieknięcie n.
czas. podciekać ndk.
Wiktionary
ściec, spłynąć pod coś; podciec
SJP.pl
taki, który podciekł (podcieknął); podciekły, podcieczony
SJP.pl
taki, który podciekł (podcieknął); podcieczony, podcieknięty
SJP.pl
otwarte pomieszczenie w parterze budynku, wzdłuż jego ściany, ograniczone filarami; podcienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. półotwarta przestrzeń z kolumnadą z jednej strony, biegnąca wzdłuż lica budynku;
Wiktionary
Podcień, podcienie, podsienie – pomieszczenia w dolnej części budynków, otwarte na zewnątrz, ograniczone słupkami lub filarami wzdłuż lica muru, nieprzekraczające dwóch kondygnacji. Podcienia stosuje się ze względu na przestrzenne ukształtowanie budowli oraz ze względów użytkowych.
Wikipedia
IPA: ˈpɔtʲt͡ɕɛ̇̃ɲ, AS: potʹćė̃ń
Wiktionary
rzecz. podcienie
przym. podcieniowy
Wiktionary
(1.1) podsienie
Wiktionary
1. przyciemniać od spodu, np. podcieniać oczy;
2. budować podcienie
SJP.pl
otwarte pomieszczenie w parterze budynku, wzdłuż jego ściany, ograniczone filarami; podcień
SJP.pl
Podcień, podcienie, podsienie – pomieszczenia w dolnej części budynków, otwarte na zewnątrz, ograniczone słupkami lub filarami wzdłuż lica muru, nieprzekraczające dwóch kondygnacji. Podcienia stosuje się ze względu na przestrzenne ukształtowanie budowli oraz ze względów użytkowych.
Wikipedia
1. lekko przyciemniać rysunek;
2. cieniując, przystrzygać włosy od spodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podcierać.
Wiktionary
czas. podcierać ndk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Cieszynem
Wiktionary
(1.1) Pokazy zorganizowano w podcieszyńskich Pastwiskach.
Wiktionary
rzecz. Cieszyn m., Cieszyński m., cieszyńskość ż.
przym. cieszyński
Wiktionary
urządzenie do podcinania trawy; podkaszarka, podkaszacz, podcinarka
SJP.pl
taniec góralski w rytmie zbójnickiego
SJP.pl
urządzenie do podcinania trawy; podkaszarka, podkaszacz, podcinacz
SJP.pl
płytka z ostrymi brzegami osadzona w otworze kowadła, służąca do przecinania metalowych przedmiotów
SJP.pl
ukształtować powierzchnię bryły przez odcinanie z niej zewnętrznych warstw
SJP.pl
kształtować powierzchnię bryły przez odcinanie z niej zewnętrznych warstw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ciśnienie niższe od panującego w otoczeniu
Wiktionary
Podciśnienie – różnica między ciśnieniem atmosferycznym a ciśnieniem bezwzględnym w przypadku, gdy jest ono mniejsze od atmosferycznego.
Występuje w pompach ssawnych, pompach podciśnieniowych, dmuchawach, eżektorach, kolektorach ssących silników spalinowych, układzie wspomagania hamulców, odkurzaczach, pożarnictwie do odsysania wody itp.
Wikipedia
IPA: ˌpɔtʲt͡ɕiɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: potʹćiśńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. ciśnienie, nadciśnienie
przym. podciśnieniowy
Wiktionary
(1.1) hipotonia, niedociśnienie
Wiktionary
Podcisówek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Sztabin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
ćwicząc kogoś przez pewien czas, osiągać pewne rezultaty
SJP.pl
część cyklu, np. literackiego
SJP.pl
w czasie trwania (czegoś)
SJP.pl
przyimek
(1.1) …służący do wyrażenia zdarzenia, równolegle z którym dzieje się (lub odbyła się) czynność, a które trwało przez cały czas wykonywania czynności
przysłówek czasu
(2.1) daw. niekiedy, czasem
Wiktionary
(1.1) Podczas wyścigu doszło do kilku wypadków.
(1.1) Wirth i Zupitza zostali w knajpie, zgodnie z poleceniem radcy, który nie życzył sobie żadnych świadków podczas rozmowy z podwładnym.
Wiktionary
IPA: ˈpɔṭt͡ʃas, AS: poṭčas
Wiktionary
rzecz. czas m.
przysł. czasem, czasami, z czasem
Wiktionary
(1.1) w czasie, w trakcie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: córka podczaszego
SJP.pl
znajdujący się pod kośćmi czaszki
SJP.pl
1. w Polsce przedrozbiorowej: zastępca cześnika kosztujący napoje przed podaniem królowi;
2. tytularny urzędnik bez żadnej funkcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. nadworny urzędnik książęcy lub królewski próbujący napoje przed podaniem księciu lub królowi
(1.2) hist. tytularny urzędnik bez żadnej funkcji
Wiktionary
Wikipedia
dawniej: syn podczaszego
SJP.pl
dawniej: żona podczaszego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podczepiać.
Wiktionary
rzecz. podczepienie n.
czas. podczepiać ndk., podczepić dk.
Wiktionary
1. malować coś na czarno;
2. lekko farbować na czarno
SJP.pl
1. pomalować coś na czarno;
2. trochę pofarbować na czarno
SJP.pl
promieniowanie podczerwone; infraczerwone; niewidzialne dla ludzkiego oka promieniowanie elektromagnetyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opt. zakres promieniowania elektromagnetycznego o długości fali zawierającej się pomiędzy światłem widzialnym a falami radiowymi;
Wiktionary
Podczerwień, promieniowanie podczerwone, IR (ang. infrared) – promieniowanie elektromagnetyczne o długości fal między światłem widzialnym a falami radiowymi. Oznacza to zakres od 780 nanometrów do 1 milimetra. Energia fotonów promieniowania podczerwonego zawiera się w przedziale od 0,001 eV do 1,6 eV, a częstotliwość drgań od 300 GHz do 400 THz.
Wikipedia
(1.1) Czy ta kamera rejestruje również podczerwień?
(1.1) Termometry na podczerwień są bardzo wygodne w obsłudze.
Wiktionary
IPA: pɔṭˈt͡ʃɛrvʲjɛ̇̃ɲ, AS: poṭčervʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
przym. podczerwony
Wiktionary
o promieniowaniu: promieniowanie elektromagnetyczne o fali dłuższej niż światło czerwone
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) opt. o promieniowaniu elektromagnetycznym: mający długość fali z zakresu pomiędzy światłem widzialnym a falami radiowymi
Wiktionary
(1.1) Noktowizory zwykle wykorzystują promienie podczerwone.
Wiktionary
IPA: ˌpɔṭt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: poṭčervõny
Wiktionary
rzecz. podczerwień ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Częstochową
Wiktionary
(1.1) Na miejsce nietypowej rywalizacji wybrano podczęstochowski Mstów.
Wiktionary
IPA: ˌpɔṭt͡ʃɛ̃w̃stɔˈxɔfsʲci, AS: poṭčẽũ̯stoχofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Częstochowa ż., Częstochowskie n.
przym. częstochowski
Wiktionary
oczyścić nie do końca, niedokładnie
SJP.pl
oczyszczać nie do końca, niedokładnie
SJP.pl
w technice: urządzenie do wstępnego, częściowego oczyszczania ścieków
SJP.pl
przeczytać trochę tekstu
SJP.pl
w propagandzie hitlerowskiej: człowiek niemający aryjskich cech
SJP.pl
Untermensch (z niem. „podczłowiek”, mn. Untermenschen) – rasistowskie określenie używane w propagandzie nazistowskich Niemiec w stosunku do Żydów, Cyganów, Polaków, Serbów, Rosjan i innych narodów słowiańskich, jak i do przedstawicieli innych grup etnicznych uznawanych przez nazistów za „niearyjskie” (niegermańskie), oraz do ludzi niepełnosprawnych fizycznie, bądź umysłowo.
Wikipedia
wieś nadmorska
SJP.pl
Poddąbie (kaszb. Pòddãbié, niem. Neu Strand) – osada w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Ustka, na skraju Słowińskiego Parku Narodowego.
Wieś jest częścią składową sołectwa Machowinko. Poddąbie leży nad Morzem Bałtyckim w pobliżu Słupska (między Ustką a Rowami). Wysokie brzegi klifowe oraz lasy bukowo-sosnowe to główne atrakcje wsi i okolic. Osada ma charakter turystyczny.
Wikipedia
1. uznać kogoś lub coś za pokonanego; oddać pod czyjeś panowanie; podporządkować komuś;
2. podpowiedzieć, podsunąć;
3. zrealizować na czymś jakiś proces (np.: obróbki, uszlachetniania, oceny); wykonać na kimś lub na czymś jakieś działanie (np.: zabieg, kurację itp.)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. poddawać)
(1.1) uznać kogoś lub coś za pokonanego
(1.2) podpowiedzieć, zaproponować, podsunąć
(1.3) zrealizować na czymś lub kimś jakiś proces
czasownik zwrotny dokonany poddać się (ndk. poddawać się)
(2.1) uznać swoją porażkę
(2.2) podporządkować się czemuś, pozwolić dokonać coś na sobie
Wiktionary
(1.3) Podejrzany został poddany badaniu wykrywaczem kłamstw w celu zweryfikowania prawdziwości jego zeznań.
(2.1) Na początku praktykant mówił „do trzech razy sztuka”, potem „nie od razu Kraków zbudowano”, następnie „ćwiczenie czyni mistrza”. W końcu poddał się i zaczął pić.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdːat͡ɕ, AS: po•dać
Wiktionary
rzecz. poddany m., poddanka ż., poddaństwo n., poddawanie n., poddanie n.
przym. poddańczy
Wiktionary
(2.1) skapitulować, dać za wygraną
Wiktionary
1. w feudalizmie: podporządkowany w sensie osobistym, prawnym i majątkowym;
2. w przenośni: podporządkowany, hołdowniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poddać.
Wiktionary
Poddanie (poddanie się) – termin używany w niektórych sportach walki określający akt rezygnacji jednego z zawodników z prowadzenia dalszej walki, który skutkuje jego natychmiastową porażką. Przyczynami poddania się mogą być m.in.: założenie dźwigni, duszenie, znalezienie się w pozycji uniemożliwiającej kontynuowanie walki, wyczerpanie sił, kontuzja.
Wikipedia
IPA: pɔdˈːãɲɛ, AS: po•dãńe
Wiktionary
czas. poddać, poddawać
rzecz. poddawanie n., poddany m., poddaństwo n.
Wiktionary
poddana; chłopka pańszczyźniana
SJP.pl
1. przynależność państwowa mieszkańców monarchii;
2. w feudalizmie: zależność chłopa od właściciela ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) państwowa przynależność mieszkańców kraju rządzonego przez króla lub władcę
(1.2) hist. feudalna zależność chłopa od właściciela ziemi
Wiktionary
Poddaństwo – rodzaj zależności w społeczeństwie feudalnym. Polegało na przymusowym świadczeniu chłopa panu daniny, robocizny i innych nakazów. Było to usankcjonowane instytucjonalnie i prawnie, pociągając za sobą represje. Poddaństwo miało charakter przymusu.
Wikipedia
rzecz. poddany m., poddanie n.
czas. poddać dk., poddawać ndk.
przym. poddańczy
Wiktionary
obywatel królestwa, księstwa; podwładny
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: poddać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba urodzona lub osiadła na terenie należącym do władcy
(2.2) daw. chłop pańszczyźniany
Wiktionary
Poddany (czes. poddaný, ang. subject, niem. Untertan, szw. undersåte) – w państwach o ustroju monarchicznym oznaczał wszystkich mieszkańców danego państwa, gdyż byli poddani władzy i woli monarchy. Oczekiwano od nich (szczególnie w krajach, gdzie rządził absolutyzm, np. w Rosji) wiernopoddańczego stosunku do osoby monarchy.
Wikipedia
(1.1) Konsekwencją tego, kto ma być poddany badaniom przesiewowym, jest właściwa procedura, testy i pytania.
Wiktionary
rzecz. poddanie n., poddawanie n.
:: fż. poddana ż.
czas. poddać dk., poddawać ndk.
Wiktionary
(2.1) pejzan, podwładny
Wiktionary
dawniej: zadarty - skierowany końcem ku górze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bud. przestrzeń znajdująca się bezpośrednio pod stromym dachem, wykorzystywana jako strych lub do celów mieszkalnych
Wiktionary
Poddasze – najwyższa kondygnacja usytuowana pod dachem.
Poddasza dzielimy na użytkowe, czyli przygotowane do przebywania w nich ludzi, i nieużytkowe – takie, które nie są do tego przystosowane. Poddasze występuje pod różnymi typami dachów np. płaskimi, kopułami, spadzistymi.
Wikipedia
(1.1) Urządziliśmy sobie dwa pokoiki na poddaszu.
Wiktionary
IPA: pɔdˈːaʃɛ, AS: po•daše
Wiktionary
rzecz. dach mrz.
przym. poddaszowy
Wiktionary
(1.1) facjatka, strych, mansarda
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. poddać)
(1.1) zob. poddać.
czasownik zwrotny niedokonany poddawać się (dk. poddać się)
(2.1) zob. poddać się.
Wiktionary
IPA: pɔdˈːavat͡ɕ, AS: po•davać
Wiktionary
rzecz. poddawanie n., poddanie n., poddany m., poddaństwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poddawać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdːaˈvãɲɛ, AS: po•davãńe
Wiktionary
czas. poddawać ndk., poddać dk.
rzecz. poddanie n., poddany m.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Poddębice – miasto w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Poddębice, leżące nad Nerem.
Pod względem historycznym Poddębice położone są na dawnej ziemi łęczyckiej. Były miastem szlacheckim. W okresie II wojny światowej w Warthegau (Kraj Warty) pod nazwą Wandalenbrück.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa sieradzkiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 7374 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Poddębice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Poddębicami, dotyczący Poddębic
Wiktionary
rzecz. Poddębice nmos.
Wiktionary
mieszkaniec Poddębic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Poddębic (miasta w Polsce)
SJP.pl
Poddębowiec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.
Wikipedia
Poddenek – podściółka z gałęzi, starej słomy zbóż, rzepaczanki (słomy rzepakowej) rozkładana pod stertę oraz pod stogi z sianem, przed zwiezieniem wysuszonych na polu roślin. Poddenek miał istotne znaczenie na łąkach mokrych, z których siano mogło być zwiezione dopiero w zimie po zamarznięciu gruntu, w takich przypadkach poddenek był gruby i starannie wykonany.
Wikipedia
lekko zdenerwować; podenerwować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poddenerwować.
(1.2) nieznaczne odczucie napięcia, stresu, niepokoju
(1.3) lekkie zdenerwowanie
Wiktionary
IPA: ˌpɔdːɛ̃nɛrvɔˈvãɲɛ, AS: po•dẽnervovãńe
Wiktionary
czas. poddenerwować
przym. denerwujący
rzecz. nerwica ż.
Wiktionary
przestarzale: spodnia deska skrzyni wozu; spodniak, dennica
SJP.pl
znajdujący się pod dnem
SJP.pl
Gwara – termin określający odmiany języka odrębne od odmiany ogólnej. Określenie to jest przede wszystkim odnoszone do terytorialnych, lokalnych odmian języka, odróżniających się pod względem cech językowych od odmian sąsiadujących (mowy sąsiednich okolic) i od szerzej znanej odmiany standardowej (języka ogólnego). Tak pojmowane odrębności gwarowe widoczne są zarówno w zakresie słownictwa, jak i na innych poziomach języka (fonetycznym, fonologicznym, składniowym i morfologicznym).
Wikipedia
adres internetowy utworzony w ramach domeny głównej lub domeny wyższego poziomu; subdomena
SJP.pl
Subdomena – adres internetowy, który przynależy do domeny głównej lub domeny wyższego poziomu
System DNS zezwala maksymalnie na 127 poziomów zagnieżdżenia, 63 znaki na etykietę jednego poziomu z ograniczeniem długości całego adresu do 255 znaków.
Wikipedia
w informatyce: drzewo będące fragmentem innego drzewa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Dublinem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdːuˈblʲĩj̃sʲci, AS: po•dublʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dublin m.
Wiktionary
Poddubówek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Suwałki.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 655. Dawniej w pobliżu miejscowości znajdował się przystanek kolejowy Poddubówek relacji Suwałki-Ełk, obecnie zlikwidowany.
Wikipedia
potocznie: podstawka na siedzenie w samochodzie dla dziecka
SJP.pl
lekko dusić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podduszać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poddusić.
Wiktionary
1. pokrywać lekko sadzą; przydymiać;
2. potocznie: robić zamieszanie, prowokować do kłótni
SJP.pl
1. pokryć lekko sadzą, odymić od dołu; przykopcić, podkopcić, przydymić;
2. 2. potocznie: zrobić zamieszanie, sprowokować do kłótni
SJP.pl
dystrybutor działający na zasadzie zakupu sublicencji
SJP.pl
taki, który poddziadział
SJP.pl
potocznie: lekko zestarzeć się
SJP.pl
znajdujący się pod dziąsłami
SJP.pl
część powstała w wyniku podzielenia dziedziny (wiedzy)
SJP.pl
zastępca dziekana na uniwersytecie
SJP.pl
oddanie w dzierżawę majątku dzierżawionego; subarenda
SJP.pl
osoba biorąca w dzierżawę majątek dzierżawiony
SJP.pl
wydzierżawiać coś od dzierżawcy
SJP.pl
wydzierżawić coś od dzierżawcy
SJP.pl
dźwięk o częstotliwości poniżej zakresu słyszalnego dla ludzkiego ucha; infradźwięk
SJP.pl
Infradźwięki, poddźwięki – fale akustyczne, których częstotliwość jest za niska, aby usłyszał je człowiek. Za dolną granicę słyszalnych częstotliwości, jednocześnie górną granicę infradźwięków, przyjmuje się częstotliwość 20 Hz.
Hałas, w którego widmie występują składowe o częstotliwościach infradźwiękowych, określa się hałasem infradźwiękowym i hałasem niskoczęstotliwościowym.
Wikipedia
w fizyce: taki, którego prędkość jest mniejsza od prędkości dźwięku (rozchodzenia się fal dźwiękowych), czyli mniejsza niż 330 m/s; subsoniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający prędkość mniejszą od prędkości dźwięku w powietrzu
Wiktionary
IPA: ˌpɔdʲd͡ʑvʲjɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: podʹʒ́vʹi ̯ẽŋkovy
Wiktionary
(1.1) subsoniczny
Wiktionary
przyimek
(1.1) forma oboczna przyimka pod
Wiktionary
(1.1) Pode mną mieszkała jakaś rodzina, bo słyszałam, jak dzieci biegają.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdɛ, AS: pode
Wiktionary
1. spędzić pewien czas na dyskutowaniu, omawianiu czegoś;
2. porozmyślać, pozastanawiać się nad czym
SJP.pl
spędzić pewien czas na dedukowaniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim
SJP.pl
Podedwórze – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie parczewskim, siedziba gminy Podedwórze.
W latach 1947–1954 miejscowość była siedzibą gminy Opole, następnie od 1954 do 1973 siedzibą gromady Podedwórze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
gwarowo: podgonić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podegnać.
Wiktionary
czas. podegnać dk.
Wiktionary
w grze w karty: wyjść, umożliwiając partnerowi lub przeciwnikowi wzięcie w dalszej rozgrywce nieprzewidzianej lewy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podgrywać)
(1.1) muz. zagrać fragment utworu na instrumencie, zacząć akompaniować
(1.2) karc. umożliwić wzięcie nieprzewidzianej lewy
Wiktionary
(1.1) Organista podegrał kilka taktów i lud huknął pełnym głosem.
Wiktionary
rzecz. podegranie n., podgrywanie n., przygrywka ż.
czas. grać ndk., podgrywać ndk.
przym. growy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. zagranie fragmentu utworu na instrumencie, rozpoczęcie akompaniowania
(1.2) karc. umożliwienie wzięcia nieprzewidzianej lewy
Wiktionary
rzecz. podgrywanie n.
czas. podegrać dk., podgrywać ndk.
przym. growy
Wiktionary
nazwa kilku miejscowości i ich części w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
spędzić pewien czas na degustowaniu; pokosztować, popróbować, posmakować
SJP.pl
podnosić z ziemi, unosić w górę, chwytać, dźwigać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wziąć coś własnego (lub jego część), co znajduje się u kogoś
(1.2) przest. unieść coś
(1.3) kontynuować czyjąś czynność (również własną)
(1.4) zgadzać się na zrobienie czegoś
(1.5) wprowadzać coś w życie
(1.6) gościć
czasownik zwrotny niedokonany podejmować się (dk. podjąć się)
(2.1) wziąć na siebie jakieś zadanie, zobowiązanie; zdecydować, że będzie się coś robić
Wiktionary
(1.1) Klient podjął pieniądze z banku.
(1.2) Żebrak podjął leżący na ziemi banknot.
(1.3) Choć wodzirej ochrypł, piosenkę podjęła cała sala.
(1.4) Szuler ostatecznie nie podjął ryzyka.
(1.5) Rada podjęła decyzję o zmniejszeniu oprocentowania.
(1.6) Babcia podjęła nas herbatą.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɛjˈmɔvat͡ɕ, AS: podei ̯movać
Wiktionary
(1) rzecz. podejmowanie / niepodejmowanie, podjęcie
Wiktionary
(1.4) zobowiązać się
(1.5) przedsiębrać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podejmować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɛjmɔˈvãɲɛ, AS: podei ̯movãńe
Wiktionary
czas. podejmować
rzecz. podjęcie n.
Wiktionary
kobieta podejrzana o coś
SJP.pl
Podejrzana (tytuł oryg. Home Room) – amerykański niezależny dramat filmowy z 2002 roku, wyreżyserowany przez Paula F. Ryana (także autora scenariusza filmowego). Jego światowa premiera miała miejsce 12 kwietnia 2002 r. podczas Taos Talking Picture Festival, a 5 września 2003 r. film wypuszczono do dystrybucji kinowej. Fabuła nawiązuje do masakry w Columbine High School w 1999 r.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób podejrzany
Wiktionary
(1.1) (…) w owym czasie nawet bank prowadził podwójną rachunkowość i obracał podejrzanie bladymi banknotami.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɛjˈʒãɲɛ, AS: podei ̯žãńe
Wiktionary
rzecz. podejrzewany mos., podejrzany, podejrzana, podejrzenie, podejrzewanie
czas. podejrzewać
przym. podejrzany, podejrzewany
przysł. podejrzliwie
Wiktionary
w prawie polskim: osoba, co do której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów, albo bez wydania takiego postanowienia przystąpiono do jej przesłuchania w charakterze podejrzanego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego się o coś podejrzewa, posądzony o coś
(1.2) budzący podejrzenia; niepewnego pochodzenia, o niepewnych intencjach itp.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) praw. ktoś, kto jest posądzony o popełnienie przestępstwa, komu w wyniku śledztwa przedstawiono zarzuty
forma czasownika.
(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: podejrzeć
Wiktionary
Podejrzany – w polskim postępowaniu karnym uczestnik postępowania definiowany w art. 71 § 1 k.p.k. jako osoba, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów (art. 313 § 1 k.p.k.) albo której bez wydania takiego postanowienia postawiono zarzut w związku z rozpoczęciem przesłuchania w charakterze podejrzanego (zob. jednak art. 308 § 3 k.p.k.).
Wikipedia
(1.1) Stefan jest podejrzany o sfałszowanie podpisu w dokumentacji.
(1.2) Marek wpadł w jakieś podejrzane towarzystwo.
(2.1) Podejrzany odmówił składania zeznań.
(3.1) W brukowcu ukazały się zdjęcia premiera podejrzanego na urlopie przez paparazzich.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɛjˈʒãnɨ, AS: podei ̯žãny
Wiktionary
rzecz. podejrzenie n., podejrzewanie n., podejrzana ż., podejrzewany m.
czas. podejrzewać ndk., podejrzeć dk.
przysł. podejrzanie, podejrzliwie
przym. podejrzewany, podejrzliwy
Wiktionary
(1.2) szemrany
Wiktionary
przyjrzeć się ukradkiem, niepostrzeżenie, w chwili, gdy ktoś nie chce być widziany; podpatrzyć
SJP.pl
przyjrzeć się ukradkiem, niepostrzeżenie, w chwili, gdy ktoś nie chce być widziany; podpatrzyć
SJP.pl
przyjrzeć się ukradkiem, niepostrzeżenie, w chwili, gdy ktoś nie chce być widziany; podpatrzyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podejrzeć.
(1.2) posądzenie kogoś o coś, domniemanie czyjejś winy
(1.3) przypuszczenie istnienia, obecności czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podejrzenie jak magik wykonał sztuczkę było niemożliwe.
(1.2) Zdenerwowane ruchy dawały podstawy do podejrzeń.
(1.3) Areszt i tymczasowe zatrzymanie są zawsze dopuszczalne, jeśli zachodzi podejrzenie, że istnieje zamiar dokonania przestępstwa.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɛjˈʒɛ̃ɲɛ, AS: podei ̯žẽńe
Wiktionary
(1.1) czas. podejrzeć
(1.2-3) czas. podejrzewać, podejrzywać; rzecz. podejrzany, podejrzana, podejrzewanie, podejrzliwiec, podejrzywanie; przym. podejrzany, podejrzliwy; przysł. podejrzanie, podejrzliwie
Wiktionary
(1.2) domysł, domniemanie, przypuszczenie, supozycja
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) przypuszczać
(1.2) posądzać
czasownik zwrotny podejrzewać się
(2.1) podejrzewać (1.2) siebie nawzajem
(2.2) podejrzewać (1.2) siebie samego o coś
Wiktionary
(1.1) Przewoźnicy podejrzewali, że to szlachcic przebrany, ale nie śmieli go zatrzymać, bo słyszeli także, że książęce wojska niedaleko. (H. Sienkiewicz: Ogniem i mieczem)
(1.2) Ten bank jest podejrzewany o rażące naruszenie ustawy o praniu pieniędzy.
(2.1) Od ostatniej wpadki wciąż podejrzewali się o nielojalność.
(2.2) Wykazał się dziś taką asertywnością, o jaką się nawet nie podejrzewał.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɛjˈʒɛvat͡ɕ, AS: podei ̯ževać
Wiktionary
rzecz. podejrzewany mos., podejrzliwość ż., podejrzewanie n., podejrzany, podejrzenie
przym. podejrzany, podejrzliwy, podejrzewany
przysł. podejrzanie, podejrzliwie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podejrzewać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɛjʒɛˈvãɲɛ, AS: podei ̯ževãńe
Wiktionary
czas. podejrzewać
przym. podejrzany, podejrzewany, podejrzliwy
przysł. podejrzanie
rzecz. podejrzany mos., podejrzenie n., podejrzewany mos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, którego się o coś podejrzewa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) praw. ktoś, kogo organy śledcze wytypowały jako potencjalnego sprawcę czynu zabronionego, ale komu nie przedstawiono jeszcze zarzutów
forma czasownika.
(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: podejrzewać
Wiktionary
rzecz. podejrzenie n., podejrzewanie n., podejrzany m., podejrzana ż., podejrzewana ż.
czas. podejrzewać ndk., podejrzeć dk.
przym. podejrzany
przysł. podejrzanie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób podejrzliwy
Wiktionary
rzecz. podejrzany mos., podejrzliwość ż., podejrzenie n.
przysł. podejrzanie
przym. podejrzany, podejrzliwy
czas. podejrzewać ndk.
Wiktionary
(1.1) nieufnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: podejrzliwie
SJP.pl
brak ufności, skłonność do podejrzeń; nieufność, niedowierzanie, sceptycyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest podejrzliwy; nieufność, niedowierzanie
Wiktionary
rzecz. podejrzenie n.
czas. podejrzewać ndk.
przym. podejrzliwy
przysł. podejrzliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: podejrzliwy
SJP.pl
nieufny, wątpiący, sceptyczny;
1. taki, który nikomu nie ufa, jest skłonny do podejrzeń;
2. taki, który jest wyrazem czyjegoś braku zaufania, np. podejrzliwy wzrok
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) skłonny do podejrzeń lub zdradzający takie nastawienie
Wiktionary
rzecz. podejrzany mos., podejrzliwość ż., podejrzewanie n., podejrzenie n.
czas. podejrzewać ndk., podejrzeć dk.
przysł. podejrzliwie
przym. podejrzany
Wiktionary
zdrobnienie od: podejrzenie (domyślanie się)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podchodzić)
(1.1) dokonany od|podchodzić.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdɛjɕt͡ɕ, AS: podei ̯ść
Wiktionary
rzecz. podchód m., podchody nmos., podchodzenie n., podejście n.
czas. podchodzić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podejść.
(1.2) droga wiodąca pod górę pokonywana pieszo
(1.3) sposób traktowania kogoś lub czegoś, stosunek do kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.3) Może u ciebie w Kozich Trąbkach każda dziewczyna musi w wieku 22 lat mieć chłopaka i zaczynać przygotowania do ślubu, bo potem to już po niej, ale tu, gdzie ja mieszkam, ludzie mają nieco inne podejście do życia, a kobiety inne cele niż „zajść i wyjść”.
Wiktionary
IPA: pɔˈdɛjɕt͡ɕɛ, AS: podei ̯śće
Wiktionary
rzecz. podchód m., podchody nmos., podchodzenie n.
czas. podejść dk., podchodzić ndk.
Wiktionary
(1.3) stosunek
Wiktionary
rzadko: dotyczący zbliżenia się do czegoś, przemieszczenia się w jakimś kierunku
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny nasięźrzałowatych obejmujący 35 gatunków paproci, rosnący w miejscach wilgotnych i zacienionych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Botrychium|Sw.|ref=tak. rodzaj roślin z rodziny nasięźrzałowatych (nazwa systematyczna|Ophioglossaceae|ref=tak.);
Wiktionary
Wikipedia
taki, który się podekscytował; podniecony, ożywiony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Elblągiem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɛˈlblɔ̃w̃sʲci, AS: podelblõũ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Elbląg m.
Wiktionary
podelektować się - delektować się przez pewien czas
SJP.pl
dawniej:
1. przysunąć, przybliżyć coś szybko i niespodziewanie;
2. podemknąć się - podsunąć się, zbliżyć się, przedostać się szybko i niespodziewanie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Podemszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Horyniec-Zdrój. Przez wieś przepływa potok Świdnica, dopływ Sołotwy.
W Podemszczyźnie znajdowała się cerkiew Opieki Najświętszej Maryi Panny wybudowana na miejscu poprzedniej w 1882. Cerkiew spłonęła w 1944.
Wikipedia
pod niego
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) książk. pod niego
Wiktionary
IPA: ˈpɔdɛ̃ɲ, AS: podẽń
Wiktionary
[czytaj: podenko] podenco kanaryjski, podenco z Ibizy - rasy psów myśliwskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. grupa śródziemnomorskich ras psów dawniej wykorzystywanych do polowania na króliki
Wiktionary
1. lekko zdenerwować; poddenerwować;
2. denerwować kogoś przez pewien czas
SJP.pl
1. lekko zdenerwować; poddenerwować;
2. denerwować kogoś przez pewien czas
SJP.pl
1. lekko zdenerwować; poddenerwować;
2. denerwować kogoś przez pewien czas
SJP.pl
podengo portugalski - rasa psów myśliwskich
SJP.pl
1. pchając, wsunąć pod coś;
2. pchając, przybliżyć do czegoś
SJP.pl
wyprać niezbyt dokładnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podpierać)
(1.1) dać podporę
(1.2) potwierdzić, podając dowody
czasownik zwrotny dokonany podeprzeć się (ndk. podpierać się)
(2.1) podtrzymać się czymś, utrzymując równowagę
(2.2) użyć czegoś w celu potwierdzenia swoich racji
Wiktionary
rzecz. podparcie n.
czas. przeć
Wiktionary
(1.1) podtrzymać, wzmocnić
(1.2) uzasadnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podeptać.
Wiktionary
czas. podeptać dk.
rzecz. deptacz mos.
Wiktionary
matematyka: krzywa spodkowa danej krzywej T względem punktu A - krzywa utworzona z punktów przecięcia stycznych do krzywej i prostopadłych do nich, opuszczonych z punktu A
SJP.pl
Podera (krzywa spodkowa) – krzywa utworzona na podstawie jakiejś krzywej K oraz punktu P (zwanego spodkiem podery).
Jest to miejsce geometryczne takich punktów Q leżących na stycznej do krzywej K, że odcinek PQ jest prostopadły do tej stycznej.
Wikipedia
odbywający się po derbach
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podrywać)
(1.1) dokonany od|podrywać.
Wiktionary
IPA: pɔˈdɛrvat͡ɕ, AS: podervać
Wiktionary
rzecz. podrywaczka ż., podrywacz mos., podryw mrz., poderwanie n., podrywanie n., zrywka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|poderwać.
Wiktionary
(1.1) Poderwanie dziewczyny dla Rafała to nie problem, problemem jest zbudowanie poważnego związku.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɛrˈvãɲɛ, AS: podervãńe
Wiktionary
czas. poderwać dk., podrywać ndk.
rzecz. zrywka ż., podryw m., podrywacz m., podrywaczka ż., podrywanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podrzynać)
(1.1) dokonany od|podrzynać.
Wiktionary
czas. podrzynać, dorżnąć, przerzynać, przerżnąć, popodrzynać
rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od podest
Wiktionary
(1.1) To nie podest, lecz tylko mały podeścik.
Wiktionary
rzecz. podest m.
Wiktionary
wulgarnie: wydać kogoś, zdradzić
SJP.pl
konstrukcja umożliwiająca przebywanie na pewnej (niedużej) wysokości; podwyższenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podwyższenie dla mówcy, recytatora itp.
(1.2) pozioma płaszczyzna między kondygnacjami schodów
(1.3) szerokie schody tworzące podwyższenie na scenie teatralnej, zwykle dla chóru
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpɔdɛst, AS: podest
Wiktionary
przym. podestowy
rzecz.
:: zdrobn. podeścik mrz.
Wiktionary
(1.2) spocznik
Wiktionary
naczelnik w dawnych Włoszech
SJP.pl
Podesta (z wł. podestà [podeˈsta], potestà; władza) – w niektórych średniowiecznych włoskich republikach miejskich najwyższy urzędnik o uprawnieniach sądowniczych i wojskowych. Mianowany (dla zachowania bezstronności) spośród obcych książąt i rycerzy, niezwiązanych z miejscowymi ugrupowaniami. Urząd ustanowiony w XII wieku przez cesarza Fryderyka I Barbarossę.
Wikipedia
1. zewnętrzna część spodu butów;
2. spód stopy;
3. podstawa różnych przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obuw. dolna część buta chroniąca stopę przed różnymi urazami
(1.2) pot. spodnia część stopy
(1.3) gw-pl|Mazury, Warmia. pięta pługa
Wiktionary
Podeszwa (łac. planta, planta pedis) – dolna powierzchnia stopy ludzkiej, a także stóp innych zwierząt.
Wikipedia
(1.1) Moje buty mają podeszwy ze skóry.
(1.2) Zgrubiałą podeszwę najlepiej przetrzeć pumeksem.
Wiktionary
IPA: pɔˈdɛʃfa, AS: podešfa
Wiktionary
przym. podeszwowy
rzecz. podeszwica ż.
Wiktionary
(1.1) zelówka
Wiktionary
ryba zbliżona wyglądem do flądry; sola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. płaska ryba z oczami po prawej stronie
Wiktionary
Sola zwyczajna, sola, podeszwica (Solea solea) – gatunek ryby z rodziny solowatych (Soleidae), zaliczana do grupy płastug. Poławiana gospodarczo.
Wikipedia
(1.1) Za żadne skarby bym nie spróbował takiej podeszwicy.
Wiktionary
rzecz. podeszwa ż.
Wiktionary
(1.1) sola
Wiktionary
o wieku człowieka: późny, starczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daleko posunięty w czasie
Wiktionary
(1.1) późny, starczy, zaawansowany
Wiktionary
potocznie:
1. zjeść, pożywić się, najeść się; podjeść;
2. podgryźć, podjeść coś od spodu; nadgryźć, nadeżreć;
3. skorodować, zniszczyć coś do pewnego stopnia
SJP.pl
w informatyce: folder znajdujący się w innym folderze; podkatalog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. folder znajdujący się w innym folderze, położony niżej w strukturze katalogów
Wiktionary
(1.1) Wejdź do folderu „Moje obrazy”, a tam w podfolderze „Jadwisin” znajdziesz zdjęcia z ostatniego zlotu.
Wiktionary
IPA: pɔtˈfɔldɛr, AS: potfolder
Wiktionary
(1.1) podkatalog
Wiktionary
w informatyce: formularz wstawiony do innego formularza
SJP.pl
sól powstała przez połączenie kwasu podfosforawego (fosfinowego) z zasadą
SJP.pl
potocznie: młoda dziewczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podfruwać.
Wiktionary
rzecz. niepodfruwanie n.
czas. podfruwać ndk.
Wiktionary
z lekka układać, kręcić włosy
SJP.pl
1. przestarzale: uszczelnić coś deskami, gliną itp. od spodu;
2. gwarowo: podkarmić zwierzęta
SJP.pl
potocznie:
1. zrobić złośliwą uwagę pod czyimś adresem; przygadać;
2. nawiązać luźną rozmowę
SJP.pl
potocznie:
1. robić złośliwe uwagi pod czyimś adresem; przygadywać;
2. prowadzić luźną rozmowę; gawędzić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podgalać.
Wiktionary
rzecz. niepodgalanie n., podgolenie n., podgalarka ż., golas mos./mzw.
czas. podgalać ndk., podgolić dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: podgardle
SJP.pl
produkt garmażeryjny, kiszka z podgardla wieprzowego z dodatkiem bułki
SJP.pl
przymiotnik od: podgardle
SJP.pl
1. element uzdy końskiej; pasek przebiegający pod gardłem zwierzęcia;
2. element mięsa wieprzowego;
3. część ciała zwierzęcia znajdująca się po spodniej stronie szyi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) część ciała zwierzęcia w przedniej części szyi
Wiktionary
Wikipedia
garnąc, podsunąć pod coś lub przesunąć do góry
SJP.pl
regionalnie: podgarniać
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = biol. podgatunek
Wiktionary
jednostka systematyczna w obrębie gatunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) syst. biol. (subspecies), jednostka taksonomiczna;
Wiktionary
Podgatunek (łac. subspecies lub ssp.) – jeden z taksonów w systematyce organizmów, niższy od gatunku, a wyższy od odmiany.
Wikipedia
przymiotnik od: podgatunek
SJP.pl
potocznie: podpić, upić się trochę; podchmielić sobie
SJP.pl
1. położony w pobliżu Gdańska;
2. charakterystyczny dla okolic Gdańska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Gdańskiem
Wiktionary
IPA: pɔdˈɡdãj̃sʲci, AS: podgdãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gdańsk m.
przym. gdański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Gdynią
Wiktionary
IPA: pɔdˈɡdɨ̃j̃sʲci, AS: podgdỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gdynia ż.
Wiktionary
Podgębie (łac. hypopharynx, labiella, metastoma) – element narządów gębowych niektórych stawonogów, położony za otworem gębowym lub poniżej niego.
Wikipedia
podwinąć, podkurczyć coś do góry
SJP.pl
podwinąć, podkurczyć coś do góry
SJP.pl
podwijać, podkurczać coś do góry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podginać.
Wiktionary
czas. podginać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wizualna kontrola jakiegoś procesu, działania urządzenia
(1.2) urządzenie realizujące podgląd (1.1)
Wiktionary
Podgląd w rozmaitych algorytmach polega na wczytywaniu danych wejściowych "na zapas" przed podejmowaniem kosztownej obliczeniowo decyzji.
Podgląd jest często stosowany w analizatorach składniowych. Polega wówczas na wczytywaniu ustalonej liczby symboli terminalnych przed zadecydowaniem, której reguły parsowania użyć. Dotyczy to zwłaszcza parserów LL, LR i LALR. Często oznacza się go jawnie, dodając do nazwy algorytmu liczbę podglądanych symboli w nawiasach, np. LALR(1). Wiele języków programowania zdefiniowano w ten sposób, aby móc je analizować za pomocą parserów o ograniczonym podglądzie, zwykle równym jeden.
Wikipedia
IPA: ˈpɔdɡlɔ̃nt, AS: podglõnt
Wiktionary
rzecz. podglądanie n., podglądnięcie n., podglądacz m., podglądaczka ż., podglądactwo n.
:: zdrobn. podglądzik m.
czas. podglądać, podglądnąć
przym. podglądowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podglądnąć, podejrzeć)
(1.1) ukradkiem obserwować
czasownik zwrotny niedokonany podglądać się
(2.1) nawzajem ukradkiem obserwować
Wiktionary
(1.1) Kazimierz podgląda sąsiadkę przez judasza.
(2.1) W dzieciństwie podglądali się, aż ich babka przyłapała.
Wiktionary
rzecz. podgląd mrz., podglądanie n., podglądnięcie n., podglądacz mos., podglądaczka ż., podglądactwo n., podglądzik mrz.
czas. podglądnąć dk.
przym. podglądowy
Wiktionary
(1.1) filować, podpatrywać
Wiktionary
dewiacja seksualna charakteryzująca się skłonnością do oglądania osób uprawiających seks; oglądactwo, wojeryzm, voyeuryzm, skoptofilia, skopofilia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. seks. zaburzenie seksualne polegające na osiąganiu satysfakcji poprzez podglądanie nagości lub aktów seksualnych innych osób
(1.2) żart. skłonność do obserwowania ludzi i zwierząt z ukrycia
Wiktionary
Oglądactwo, voyeuryzm, voyeryzm, voyeurism, wojeryzm, skopofilia, skoptofilia – zaburzenie zachowania z grupy zaburzeń preferencji seksualnych charakteryzujące się skłonnością do oglądania innych ludzi podczas zachowań seksualnych.
Wikipedia
(1.1) Tego faceta z naprzeciwka nie mogli zamknąć za samo podglądactwo.
(1.2) Odkąd babka poszła na emeryturę, całymi dniami zajmuje się okiennym podglądactwem, chociaż tak tego nie nazywa.
Wiktionary
rzecz. podgląd mrz., podglądanie n., podglądacz mos., podglądaczka ż., podglądnięcie n., podglądzik mrz.
czas. podglądać ndk., podglądnąć dk.
przym. podglądowy
Wiktionary
(1.1) voyeuryzm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba obserwująca z ukrycia
(1.2) psych. seks. osoba osiągająca satysfakcję seksualną poprzez podglądania nagości lub aktów seksualnych innych osób
Wiktionary
Podglądacz (tytuł oryg. Peeping Tom; w języku angielskim określenie „peeping Tom” oznacza voyeuryzm, podglądactwo) – brytyjski film fabularny z 1960 roku, hybryda thrillera, horroru i kryminału.
Światowa premiera filmu odbyła się 7 kwietnia 1960 r. w Londynie.
Podglądacz współcześnie jest uznawany za film kultowy, między innymi przez wzgląd na swoją psychologiczną złożoność. Przyczynił się także do powstania podgatunku slasher.
Wikipedia
(1.2) Ilona złapała tego podglądacza na gorącym uczynku, bo zapomniał zgasić światło.
Wiktionary
rzecz. podgląd mrz., podglądactwo n., podglądanie n., podglądnięcie n., podglądzik mrz.
:: fż. podglądaczka ż.
czas. podglądać ndk., podglądnąć dk.
przym. podglądowy
Wiktionary
(1.1) podpatrywacz
(1.2) voyeurysta
Wiktionary
kobieta lubiąca podglądać, podpatrywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podglądać.
Wiktionary
rzecz. podglądnięcie n., podgląd mrz., podglądacz m., podglądaczka ż., podglądactwo n.
czas. podglądnąć, podglądać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podglądać)
(1.1) kraków. przyjrzeć się ukradkiem
czasownik zwrotny dokonany podglądnąć się
(2.1) kraków. przyjrzeć się nawzajem ukradkiem
Wiktionary
(1.1) Jakieś dwa miesiące temu zdarzyło mi się podglądnąć piłkarzy z Modeny we Włoszech.
Wiktionary
rzecz. podgląd mrz., podglądanie n., podglądnięcie n., podglądacz mos., podglądaczka ż., podglądactwo n., podglądzik mrz.
czas. podglądać ndk.
przym. podglądowy
Wiktionary
(1.1) podejrzeć
(2.1) podejrzeć się, podpatrzyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przyjrzenie się ukradkiem
(1.2) krótkie przyjrzenie się
Wiktionary
(1.2) Przecież podglądnięcie, jak oni to robią, zajmie ci zaledwie parę minut.
Wiktionary
rzecz. podgląd mrz., podglądanie n., podglądacz mos., podglądaczka ż., podglądactwo n., podglądzik mrz.
czas. podglądać ndk., podglądnąć dk.
przym. podglądowy
Wiktionary
dotyczący urządzeń technicznych do kontrolowania, śledzenia, podglądania
SJP.pl
1. warstwa gleby znajdująca się pod warstwą orną; grunt rodzimy;
2. źródło czegoś; podłoże
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. warstwa pomiędzy warstwą orną a warstwą skały macierzystej
(1.2) przen. podstawa, źródło czegoś
Wiktionary
(1.1) Podglebie podobnie jak warstwa orna może zatrzymywać wodę i składniki pokarmowe.
(1.2) Jeszcze jedna obserwacja z filmów przywiezionych z różnych stron świata na krakowski festiwal: wciąż trwa chaotyczna wędrówka ludów, człowiek wyrwany z korzeniami ze swego kulturowego podglebia z trudem wrasta w nowe środowisko.
Wiktionary
(1.2) podłoże
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Gliwicami
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɡlʲiˈvʲit͡sʲci, AS: podglʹivʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gliwice nmos.
przym. gliwicki
Wiktionary
częściowo zgnić; nadgnić, przygnić
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Gnieznem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdʲɟɲɛ̇ʑˈɲɛ̇̃j̃sʲci, AS: podʹǵńėźńė̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gniezno n.
Wiktionary
ulegać częściowo gniciu; nadgniwać
SJP.pl
częściowo zgnić; nadgnić, przygnić
SJP.pl
w leśnictwie: domieszka gatunków drzew szybko rosnących, wprowadzana dla pobudzenia gatunków głównych do szybkiego wzrostu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bliski gorączki, wyższy od normalnej temperatury, zwykle w wyrażeniu „stan podgorączkowy”
Wiktionary
(1.1) Nie posłałam dziś dzieciaków do szkoły, bo mają stan podgorączkowy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɡɔrɔ̃n͇t͡ʃˈkɔvɨ, AS: podgorõṇčkovy
Wiktionary
rzecz. gorączka ż.
przym. bezgorączkowy
czas. gorączkować
Wiktionary
stolica Czarnogóry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Czarnogóry;
Wiktionary
Podgorica (czarnog. cyr. Подгорица, dawniej Titograd, Ribnica) – największe miasto i stolica Czarnogóry, leżąca na wysokości 44 m n.p.m. Według danych ze spisu ludności z 2023 miasto liczyło 180 186 mieszkańców. Dobre położenie geograficzne między rzekami Ribnicą i Moračą uczyniło miasto atrakcyjnym miejscem do zasiedlenia. Miasto znajduje się blisko ośrodków narciarskich w Górach Dynarskich oraz wybrzeża Morza Adriatyckiego.
Wikipedia
IPA: ˌpɔdɡɔˈrʲit͡sa, AS: podgorʹica
Wiktionary
rzecz. podgoriczanin mos., podgoriczanka ż.
przym. podgoricki
Wiktionary
(1.1) hist. Doclea, Birziminium, Ribnica, Titograd
Wiktionary
→ Podgorica (stolica Czarnogóry)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Podgorica
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɡɔˈrʲit͡sʲci, AS: podgorʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Podgorica ż., podgoriczanin mos., podgoriczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Podgoricy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Podgoricy
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɡɔrʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: podgorʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Podgorica ż.
:: fż. podgoriczanka ż.
przym. podgoricki
Wiktionary
mieszkanka Podgoricy (stolicy Czarnogóry)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Podgoricy
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɡɔrʲiˈt͡ʃãnka, AS: podgorʹičãnka
Wiktionary
rzecz. Podgorica ż.
:: fm. podgoriczanin mos.
przym. podgoricki
Wiktionary
Wikipedia
pracownik na stanowisku zastępcy górmistrza
SJP.pl
1. leżący u podnóży gór, charakterystyczny dla terenów położonych blisko gór, pochodzący z takich terenów itp.;
2. przymiotnik od: Podgórze (dzielnica administracyjna Krakowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który znajduje się u podnóża gór
(1.2) charakterystyczny dla podgórza
(1.3) związany z Podgórzem, dotyczący Podgórza
Wiktionary
Podgórski (forma żeńska: Podgórska, liczba mnoga: Podgórscy) – polskie nazwisko notowane od 1508 roku.
Wikipedia
IPA: pɔdˈɡursʲci, AS: podgursʹḱi
Wiktionary
rzecz. podgórze n., Podgórze n., góra ż., podgórzanin m., podgórzanka ż.
przysł. góra
Wiktionary
dzielnica Torunia
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Podgórza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Podgórza
Wiktionary
(1.1) Sprawy załatwiane przez podgórzan zawsze przechodziły przez jego biurko.
Wiktionary
rzecz. Podgórze n.
:: fż. podgórzanka ż.
przym. podgórski
Wiktionary
mieszkanka Podgórza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Podgórza
Wiktionary
(1.1) Jeden z organizatorów happeningu witał przechodzące podgórzanki.
Wiktionary
rzecz. Podgórze n., pogórze n.
:: fm. podgórzanin m.
przym. podgórski
Wiktionary
gatunek kaczki o brunatnoczarnym upierzeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Aythya nyroca|ref=tak., brązowy ptak wodny zamieszkujący wyspowo Eurazję;
Wiktionary
Podgorzałka zwyczajna, podgorzałka, kaczka białooka, kaczka podgorzałka (Aythya nyroca) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Bliski zagrożenia wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
IPA: ˌpɔdɡɔˈʒawka, AS: podgožau̯ka
Wiktionary
teren u podnóża gór; teren podgórski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu dzielnic polskich miast, wsi, osad i kolonii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gertruda codziennie przyjeżdża z Podgórza pociągiem.
(1.1) Czterdzieści lat temu wzniesiono na Podgórzu osiedle mieszkaniowe.
Wiktionary
rzecz. góra ż., górka ż., podgórze n., podgórzanin m., podgórzanka ż., pogórze n., Podgórz m., wzgórze n.
przym. podgórski, górski, górzysty
przysł. górzyście
Wiktionary
ptak z rzędu blaszkodziobych, o czarno-biało-rudym upierzeniu, zakładający gniazda w norach; ohar, kaczka norowa
SJP.pl
Ohar, podgorzelec, kaczka norowa (Tadorna tadorna) – gatunek średniego, przeważnie wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
Podgórzno – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. Własność Stanisława Mińskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Kołbieli.
Wikipedia
1. położony w pobliżu Gorzowa Wielkopolskiego;
2. charakterystyczny dla okolic Gorzowa Wielkopolskiego
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Podgórzyna (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Podgórzyna (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podgotowywać.
Wiktionary
czas. podgotowywać ndk.
rzecz. gotowanie n.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się, odbywający się w pobliżu Gołdapi; związany z terenami położonymi niedaleko Gołdapi
Wiktionary
rzecz. Gołdap ż., gołdapianin m., gołdapianka ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.
przym. gołdapski
Wiktionary
(1.1) pod Gołdapią
Wiktionary
graf powstały przez usunięcie z innego grafu pewnej liczby wierzchołków lub krawędzi
SJP.pl
Podgraf danego grafu G to graf powstały przez usunięcie z grafu G pewnej liczby wierzchołków lub krawędzi (z tym zastrzeżeniem, że usuwając pewien wierzchołek usuwamy wszystkie do niego przyległe krawędzie).
W szczególności każdy graf jest swoim podgrafem.
Wikipedia
potocznie: wszcząć awanturę, zachować się nieodpowiedzialnie; zrobić burdę
SJP.pl
mieszkaniec Podgrodzia
SJP.pl
mieszkanka Podgrodzia
SJP.pl
w średniowieczu: osada zakładana tuż obok grodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. średniowieczna osada zakładana nieopodal grodu;
Wiktionary
Podgrodzie – osada zakładana obok grodu, często połączona z nim systemem obronnym. Często nieobwarowana. Zamieszkiwała tam ludność najczęściej wykonująca prace na rzecz dworu: rolnicy, rzemieślnicy i prowadzący drobny handel. W razie niebezpieczeństwa mogli oni chronić się wewnątrz grodu. Podgrodzie można uważać za historyczny poprzednik przedmieścia. Podgrodzia (oraz grody) budowano we wczesnym średniowieczu.
Wikipedia
(1.1) Miasto wyrosłe z podgrodzia, dopiero w XV i XVI w. otrzymało mury miejskie.
Wiktionary
rzecz. gród mrz.
przym. grodowy
czas. zagrodzić dk.
Wiktionary
(1.1) podzamcze, przygrodzie
Wiktionary
jednostka w systematyce roślin lub zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. syst. w systematyce takson niższy od gromady
Wiktionary
Gromada (w botanice divisio, w zoologii classis) – w polskiej terminologii nazwa stosowana na określenie dwóch różnych rangą kategorii systematycznych.
Termin classis został wprowadzony przez Karola Linneusza jako jedna z pięciu podstawowych kategorii w hierarchicznym systemie klasyfikacji biologicznej.
Wikipedia
(1.1) Do tej samej podgromady należy rozwielitka.
Wiktionary
rzecz. gromada ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Grudziądzem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɡruˈd͡ʑɔ̃nt͡sʲci, AS: podgruʒ́õncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Grudziądz m.
Wiktionary
Wikipedia
zdrobnienie od: podgrupa
SJP.pl
potocznie: ten, kto działa po cichu na czyjąś szkodę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podgryzać.
Wiktionary
rzecz. podgryzienie n., podgryzacz m.
czas. podgryzać ndk., podgryźć dk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) dokonany od|podgrzewać.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdɡʒat͡ɕ, AS: podgžać
Wiktionary
przym. grzewczy
czas. podgrzewać, grzać
rzecz. podgrzanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podgrzać.
Wiktionary
IPA: pɔdˈɡʒãɲɛ, AS: podgžãńe
Wiktionary
czas. podgrzać, podgrzewać
Wiktionary
blat umieszczony pod grzędami, ułatwiający utrzymanie porządku
SJP.pl
podgrzewanie powietrza doprowadzanego do różnego rodzaju pieców fabrycznych, hutniczych itp.
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. podgrzać)
(1.1) dostarczać czemuś ciepła, czynić coś cieplejszym
(1.2) przen. czynić coś intensywniejszym
czasownik zwrotny niedokonany podgrzewać się (dk. podgrzać się)
(2.1) zostać ogrzanym, mieć podwyższaną temperaturę
Wiktionary
IPA: pɔdˈɡʒɛvat͡ɕ, AS: podgževać
Wiktionary
rzecz. podgrzewacz m., podgrzewanie n., podgrzanie n.
czas. podgrzać dk.
przym. grzewczy
Wiktionary
urządzenie do podgrzewania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie do podgrzewania
Wiktionary
Podgrzewacz wody – element kotła parowego i kotła odzyskowego, w którym następuje podgrzanie wody od temperatury wlotowej do temperatury wrzenia. Zlokalizowany jest w konwekcyjnym ciągu kotła. Konstrukcyjnie składa się zwykle z dużej ilości rur, w których płynie woda, a które opływane są z zewnątrz gorącymi spalinami.
Wikipedia
(1.1) W łazience znajduje się przepływowy podgrzewacz wody.
Wiktionary
rzecz. grzałka ż., nagrzewnica ż.
czas. podgrzewać
Wiktionary
urządzenie w dużych kuchniach stołówkowych, służące do podgrzewania posiłków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podgrzewać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɡʒɛˈvãɲɛ, AS: podgževãńe
Wiktionary
czas. podgrzewać
Wiktionary
środowiskowo: przeznaczony do podgrzewania, ogrzewania od spodu czegoś; podgrzewający
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Imleria Vizzini (podgrzyb) – rodzaj grzybów należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
kapeluszowy grzyb jadalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikol. kulin. grzyb z rodziny borowikowatych z dawnego rodzaju Xerocomus;
Wiktionary
Xerocomus Quél. (podgrzybek) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
(1.1) W zupie pływały w zgodzie ziemniaczki, boczek i szynka, i jajko, i grzybki, ale zamiast popularnych pieczarek zdecydowanie wolę grzyby prawdziwe, no – w ostateczności podgrzybki.
Wiktionary
przym. podgrzybkowy
rzecz. grzyb mos./mrz.
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny rozetkowatych
SJP.pl
Hypomyces (Fr.) Tul. & C. Tul. (podgrzybnica) – rodzaj grzybów z klasy Sordariomycetes.
Wikipedia
pokryć gumą tkaninę od spodu
SJP.pl
1. znajdujący się pod gwiazdami;
2. przenośnie: odbywający się nocą
SJP.pl
w łowiectwie: głos wydawany przez niektóre ptaki w okresie godowym
SJP.pl
wydać krótki gwizd
SJP.pl
wydawać krótki gwizd
SJP.pl
zwiększać głośność; pogłaśniać, podgłośniać
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Głogowem
Wiktionary
(1.1) — U nas w okręgu najbardziej uciążliwy jest rejon podgłogowski.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɡwɔˈɡɔfsʲci, AS: podgu̯ogofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Głogów m.
Wiktionary
zwiększać głośność; pogłaśniać, podgłaśniać
SJP.pl
zwiększyć głośność; pogłośnić, przygłosić
SJP.pl
podpórka pod głowę w tapczanie, podwyższenie w fotelu; wezgłowie
SJP.pl
skrót od: podhalański
SJP.pl
środowiskowo: podhaczyć się - trzymać się blisko osoby wysoko postawionej w celu zbudowania swojej kariery; podczepić się
SJP.pl
1. miasto na Ukrainie;
2. wieś w Polsce;
3. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Podhajce (ukr. Підгайці, Pidhajci) – miasto na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, nad Koropcem, siedziba administracyjna rejonu podhajeckiego. Według stanu na 2024 liczyło około 2500 mieszkańców.
Wikipedia
pospolicie: mocno rozpalać w piecu lub kuchence węglowej
SJP.pl
przymiotnik od: Podhajce (miasto na Urainie lub wieś w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
żołnierz polskich oddziałów piechoty górskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz polskich oddziałów piechoty górskiej;
Wiktionary
(1.1) Współczesna korpusówka podhalańczyków ma formę kwiatu szarotki.
Wiktionary
rzecz. Podhale n., Podhalanin mos., Podhalanka ż., podhalanka ż.
przym. podhalański, podhalski
Wiktionary
mieszkaniec Podhala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Podhala;
Wiktionary
(1.1) Największym miastem Podhalan jest Nowy Targ, a drugim co do liczby mieszkańców Zakopane.
Wiktionary
rzecz. podhalanka ż., podhalańczyk mos., Podhale n.
:: fż. Podhalanka ż.
przym. podhalański, podhalski
Wiktionary
mieszkanka Podhala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Podhala
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Redakcja zaprasza Podhalanki do współpracy w tworzeniu czasopisma.
Wiktionary
rzecz. podhalanka ż., podhalańczyk mos., Podhale n.
:: fm. Podhalanin mos.
przym. podhalański, podhalski
Wiktionary
przymiotnik od: Podhale
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Podhala, związany z Podhalem, pochodzący z Podhala
Wiktionary
(1.1) W 1928 roku Helena Rojówna pisze wraz z mężem sztukę o charakterze wodewilowym, stylizowaną na folklor podhalański.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtxaˈlãj̃sʲci, AS: potχalãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. halny mrz., Podhale n., Podhalanin mos., Podhalanka ż., podhalanka ż., podhalańczyk mos.
przym. podhalski, halny
Wiktionary
(1.1) przest. podhalski
Wiktionary
rzadko: teren położony u podnóża hali (górskiego pastwiska)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) etn. geogr. region etnograficzny na południu Polski u północnego podnóża Tatr;
Wiktionary
Podhale – region kulturowy góralski w południowej Polsce u północnego podnóża Tatr, w dorzeczu górnego Dunajca z wyłączeniem obszarów leżących na prawym brzegu Białki i prawym brzegu Dunajca, poniżej ujścia Białki. Stanowi część Małopolski.
Podhale zajmuje środkową część Kotliny Podhala, na południu wkracza w Tatry.
Wikipedia
(1.1) W Tatrach i na Podhalu można również spotkać inne drapieżniki – myszołowa i sokoła pustułkę.
Wiktionary
IPA: pɔtˈxalɛ, AS: potχale
Wiktionary
przym. podhalański, podhalski
rzecz. podhalańczyk mos., podhalanka ż., halny mrz., Podhalanin, Podhalanka
przym. podhalański, halny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Halembą
Wiktionary
(1.1) W podhalembskich lasach nie uświadczysz sarny.
Wiktionary
rzecz. Halemba ż.
przym. halembski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przest. podhalański
Wiktionary
(1.1) (…) dziś dla nas h powiewne istnieje tylko na papierze, albo w zaniku u górali podhalskich.
Wiktionary
rzecz. podhalańczyk mos., podhalanka ż., halny mrz., Podhalanka ż., Podhalanin mos., Podhale
przym. podhalański, halny
Wiktionary
1. stopień instruktorski w harcerstwie, niższy od harcmistrza;
2. harcerz mający taki stopień
SJP.pl
Podharcmistrz (podharcmistrzyni) – drugi (z trzech) stopień instruktorski w harcerstwie. Oznaczany zieloną podkładką pod krzyżem harcerskim oraz zieloną lilijką noszoną na lewym rękawie munduru harcerskiego. Często zapisywany w skrócie jako phm. przed imieniem i nazwiskiem.
Wikipedia
harcerka mająca stopień instruktorski niższy od harcmistrza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Helsinkami
Wiktionary
IPA: ˌpɔtxɛlʲˈɕĩj̃sʲci, AS: potχelʹśĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Helsinki nmos.
przym. helsiński
Wiktionary
związany z terenami położonymi blisko Himalajów, charakterystyczny dla terenów położonych blisko Himalajów, leżący blisko Himalajów itp.
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce i na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący wsi Podhorce
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Podhorski – polski herb książęcy, herb własny rodziny Podhorskich.
Wikipedia
hurtownia będąca oddziałem innej hurtowni
SJP.pl
specjalista zajmujący się diagnozowaniem i leczeniem chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego; podolog
SJP.pl
dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego; podologia
SJP.pl
Podologia, podiatria – dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem (także chirurgicznym w wypadku lekarza) chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego. Zabiegi podologiczne mają różnoraki charakter i wymagają od osoby praktykującej ten zawód wiedzy z zakresu nauk medycznych, tj.: diabetologia, dermatologia, chirurgia, ortopedia, opatrywania ran, technik zaopatrzenia ortopedycznego (ortezy, wkładki ortopedyczne). Podolodzy szczególnie często zajmują się profilaktyką i leczeniem stóp sportowców. W Polsce podologia jest jeszcze dziedziną raczkującą. Brak regulacji prawnych dotyczących zakresu działania i kompetencji, które w różnych krajach różnie wyglądają.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. tylko w lm. Podiebradowie → dynastia panująca w hrabstwie kłodzkim oraz księstwach opawskim, ziębickim i oleśnickim;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. przedstawiciel dynastii Podiebradów (1.1)
Wiktionary
rzecz. Podiebrady nmos.
przym. podiebradzki
Wiktionary
(1.1) Podiebradowicz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. tylko w lm. Podiebradowicze → dynastia panująca w hrabstwie kłodzkim oraz księstwach opawskim, ziębickim i oleśnickim;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. przedstawiciel dynastii Podiebradowiczów (1.1)
Wiktionary
rzecz. Podiebrady nmos.
przym. podiebradzki
Wiktionary
(1.1) Podiebrad
Wiktionary
miasto w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach, nad Łabą w kraju środkowoczeskim;
Wiktionary
Podiebrady (cz. Poděbrady; niem. Podiebrad) – miasto uzdrowiskowe w Czechach, w kraju środkowoczeskim. Według danych z 31 grudnia 2016 powierzchnia miasta wynosiła 3370 ha, a liczba jego mieszkańców 14 025 osób.
Wikipedia
rzecz. Podiebrad mos., Podiebradowicz mos., Podiebradka ż.
przym. podiebradzki
Wiktionary
przymiotnik od: Podiebrady (miasto w Czechach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Podiebradami, dotyczący Podiebradów
Wiktionary
rzecz. Podiebrady nmos., Podiebrad mos., Podiebradowicz mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Inowrocławem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdʲĩnɔvrɔt͡sˈwafsʲci, AS: podʹĩnovrocu̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Inowrocław m.
Wiktionary
skrót od: podinspektor
SJP.pl
skrót
(1.1) = podinspektor
Wiktionary
(1.1) Jak poinformowała rzeczniczka mazowieckiej komendy policji podinsp. Katarzyna Kucharska, do porwania doszło w pierwszych dniach marca.
Wiktionary
skr. insp., nadinsp.
Wiktionary
zastępca inspektora
SJP.pl
1. trochę kogoś denerwować;
2. podirytowywać się - ulegać irytacji
SJP.pl
podwyższenie stałe lub przenośne, nad poziomem podłogi, ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podwyższenie w sali albo na świeżym powietrzu przeznaczone dla mówców, na występy artystyczne;
(1.2) sport. trzystopniowe podwyższenie, na którym dekorowani są zwycięzcy w zawodach sportowych
Wiktionary
Podium – podwyższenie stałe lub przenośne, nad poziomem podłogi, ziemi.
Rodzaje podiów:
Wikipedia
(1.1) (…) upadł tak blisko cesarskiego podium, iż obryzgał krwią nie tylko zewnętrzne ozdoby, ale i wysłane purpurą oparcie.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdʲjũm, AS: podʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. parapodium n.
Wiktionary
zawodnik, który wygrał miejsce na podium
SJP.pl
kobieta, która zajęła jedno z trzech pierwszych miejsc w zawodach sportowych
SJP.pl
potocznie: kraść, podkradać; podwędzać, podprowadzać, podpylać
SJP.pl
potocznie: ukraść; zaiwanić, podwędzić, podprowadzić
SJP.pl
1. przedsięwziąć, rozpocząć, zdecydować się na coś;
2. ugościć, częstować kogoś;
3. podnieść z ziemi, unieść, dźwignąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podejmować)
(1.1) dokonany od|podejmować.
Wiktionary
(1.1) Więzień podjął dwie próby ucieczki.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: podʹi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. podjęcie n.
Wiktionary
czasownik
(1.1) jeść ukradkiem, podbierając komuś
(1.2) dodatkowo jeść między posiłkami
Wiktionary
(1.2) W czasie diety nie wolno podjadać, bo się nie schudnie.
Wiktionary
IPA: pɔdʲˈjadat͡ɕ, AS: podʹi ̯adać
Wiktionary
rzecz. jadalnia ż., podjadanie n., podjedzenie n., podjadek m., jeść n., jadalność ż., niejadalność ż.
czas. jadać, jeść, podjeść dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podjadać.
Wiktionary
rzecz. podjedzenie n., podjadek m., jadalność ż., niejadalność ż.
czas. jeść, jadać, podjadać ndk., podjeść dk.
przym. jedzeniowy
Wiktionary
turkuć podjadek - owad z nadrodziny świerszczy
SJP.pl
potocznie:
1. podpalić;
2. podjarać się - podekscytować się; podrajcować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podjarać.
Wiktionary
czas. podjarać dk.
Wiktionary
potocznie: podniecenie, ekscytacja
SJP.pl
chodzący pod jarzmem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) droga doprowadzająca bezpośrednio do budynku lub grupy zabudowań (zwykle o charakterze mieszkalnym)
(1.2) bud. zadaszona, wysunięta część budynku przeznaczona na miejsce chwilowego postoju samochodów, dająca pasażerom schronienie podczas wsiadania i wysiadania
(1.3) odcinek drogi wiodący pod wzniesienie
(1.4) jazda pod wzniesienie
(1.5) element konstrukcyjny lub architektoniczny umożliwiający wtaczanie na wyższy poziom wszelkiego rodzaju wózków i platforma na kołachatform na kołach, w szczególności wózków inwalidzkich
(1.6) rzad. przejazd krótkiego dystansu – podjechanie
(1.7) wojsk. rodzaj zwiadu, zwykle konnego, który oprócz rozpoznania może obejmować wykonanie akcji zaczepnej lub innych działań
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czerwony kabriolet skręcił na szutrowy podjazd i po chwili stanął przed wielką białą willą.
(1.2) Samochody kolejno zatrzymywały się na podjeździe, gdzie wysiadających witał uśmiechnięty kamerdyner.
(1.3) Droga do Istebnej obfituje w strome podjazdy.
(1.4) Podjazd pod to wzniesienie na trzecim biegu może być bardzo trudny.
(1.5) Przy większości nowych budynków z wysokim parterem konstruuje się podjazdy dla wózków.
(1.6) Tramwajem dostaniesz się do centrum, a stamtąd już tylko podjazd dwa odcinki autobusem i będziesz u mnie.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdʲjast, AS: podʹi ̯ast
Wiktionary
rzecz. jazda ż., podjazdówka ż., podjeżdżanie n., podjechanie n., zajazd m.
:: zdrobn. podjaździk m.
czas. podjechać dk., podjeżdżać ndk., jechać ndk., jeździć ndk.
przym. podjazdowy
wykrz. jazda
Wiktionary
(1.5) pochylnia, rampa
Wiktionary
potocznie: podjazdy - podstępne działania na czyjąś szkodę
SJP.pl
podstępne działania na czyjąś szkodę; intryganctwo
SJP.pl
podpierdolić; wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
1. ukraść;
2. wydać kogoś, zdradzić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podjebywać)
(1.1) wulg. naskarżyć
(1.2) wulg. podkraść
Wiktionary
rzecz. podjebanie n., jebak mzw./mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podjebać.
Wiktionary
rzecz. niepodjebanie n., jebany mos.
czas. wyjebać, jebać, podjebać dk.
przym. jebany, jebnięty
Wiktionary
podpierdalać; wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
1. kraść;
2. wydawać kogoś, zdradzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podjebywać.
Wiktionary
rzecz. niepodjebywanie n.
czas. wyjebać, jebać, podjebywać ndk.
przym. jebnięty
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podjeżdżać)
(1.1) jadąc, zbliżyć się do jakiegoś miejsca
Wiktionary
(1.1) O czwartej po południu Heinz podjechał do baru na Woli.
Wiktionary
rzecz. podjazd mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przedsięwzięcie jakiegoś działania
(1.2) przyłączenie się do rozmowy, śpiewu itp.
Wiktionary
rzecz. podejmowanie n.
czas. podejmować ndk., podjąć dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Jelenią Górą
Wiktionary
IPA: ˌpɔdʲjɛlɛ̃ɲɔˈɡursʲci, AS: podʹi ̯elẽńogursʹḱi
Wiktionary
Podjenin (do 1945 niem. Unter Gennin) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Bogdaniec. Według danych z 2011 r. liczyła 115 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
rzadko: późne lato poprzedzające jesień
SJP.pl
rzadko: poprzedzający jesień; przedjesienny
SJP.pl
dawna nazwa kiepskiego konia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podjechać)
(1.1) jadąc, zbliżać się do jakiegoś miejsca
Wiktionary
(1.1) Podjeżdżamy do sklepu rowerem, po czym wstawiamy go w stojak.
Wiktionary
rzecz. podjazd mrz.
czas. przejeżdżać
Wiktionary
zdrobnienie od: podjazd
SJP.pl
namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegać, podburzać, podbuntowywać, poduszczać, podjuszać
SJP.pl
osoba namawiająca lub prowokująca do złych czynów; judziciel, podżegacz, prowokator
SJP.pl
kobieta namawiająca lub prowokująca do złych czynów; judzicielka, podżegaczka, prowokatorka
SJP.pl
namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegnąć, podburzyć, podbuntować, poduszczyć, podjuszyć
SJP.pl
przestarzale: namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podjudzać, podżegać, podburzać, podbuntowywać, poduszczać
SJP.pl
przestarzale: namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podjudzić, podżegnąć, podburzyć, podbuntować, poduszczyć
SJP.pl
skrót od: podkomisarz; podkom.
SJP.pl
potocznie: donieść na kogoś; nakablować, nakapować, zakablować, zakapować
SJP.pl
potocznie: donosić na kogoś; kablować, kapować, denuncjować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żyd. adm. kahał niższej rangi
Wiktionary
(1.1) W XVIII w. w Modrzejowie powstał podkahał, który należał do kahału będzińskiego.
Wiktionary
rzecz. kahalnik mos., kahał mrz., kahałek mrz.
:: zdrobn. podkahałek mrz.
przym. kahałowy, kahalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. zdrobn. od podkahał
(1.2) żart. (także. lekcew.) niższy rangą kahał
Wiktionary
rzecz. kahalnik mos., kahał mrz., kahałek mrz., podkahał mrz., przykahałek mrz.
przym. kahałowy, kahalny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Kaliszem
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkaˈlʲisʲci, AS: potkalʹisʹḱi
Wiktionary
przym. kaliski
Wiktionary
podkamieniak czteroplamkowy - gatunek pająka z rodziny podkamieniakowatych; wapniuch
SJP.pl
rodzina pająków
SJP.pl
Podkamieniakowate (Titanoecidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae.
Wikipedia
knap podkamiennik - gatunek dużego pająka z rodziny worczakowatych
SJP.pl
niewielki chroniony ptak z rodziny drozdów; białorzytka, opocznik
SJP.pl
Wikipedia
podkanclerzy z żoną
SJP.pl
w dawnej Polsce: pomocnik i zastępca kanclerza; podkanclerzy, wicekanclerz
SJP.pl
w dawnej Polsce: pomocnik i zastępca kanclerza; podkanclerz, wicekanclerz
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie do podkarmiania pszczół; podkarmiaczka
SJP.pl
urządzenie do podkarmiania pszczół; podkarmiacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. naczynie lub konstrukcja ulowa do podawania pszczołom pokarmu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkarmiać.
Wiktionary
czas. podkarmiać ndk.
Wiktionary
skrót
(1.1) = podkarpacki
Wiktionary
region fizycznogeograficzny na obszarze Austrii, Czech, Polski, Ukrainy i Rumunii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. kraina na południowo-wschodnim krańcu Polski
(1.2) geogr. region fizyczno-geograficzny w Europie;
Wiktionary
Podkarpacie (Podkarpacie Zewnętrzne) – region fizycznogeograficzny położony na obszarach Austrii, Czech, Polski, Ukrainy i Rumunii.
Podkarpacie leży na zewnętrznym przedpolu łuku Karpat Zachodnich i Wschodnich. Stanowi pas obniżeń, oddzielający Karpaty od Wyżyny Małopolskiej i Wyżyn Ukraińsko-Mołdawskich. W części zachodniej region ma charakter ciągu wyraźnie wyodrębnionych kotlin o różnej szerokości, w części wschodniej stanowi stosunkowo wąski pas o charakterze lekko pochylonego przedgórza. Podkarpacie charakteryzuje się stosunkowo ciepłym klimatem, o wilgotności zmniejszającej się z zachodu ku wschodowi.
Wikipedia
(1.1) Jarosław leży na Podkarpaciu.
(1.2) Podkarpacie charakteryzuje się stosunkowo ciepłym klimatem, o wilgotności zmniejszającej się z zachodu ku wschodowi.
Wiktionary
przym. podkarpacki, karpacki
rzecz. Karpaty nmos.
Wiktionary
(1.1) województwo podkarpackie
Wiktionary
przymiotnik od: Podkarpacie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Podkarpaciem, dotyczący Podkarpacia
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkarˈpat͡sʲci, AS: potkarpacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Podkarpacie n., Karpaty nmos.
przym. karpacki
Wiktionary
przymiotnik od: Podkarpacie
SJP.pl
Województwo podkarpackie – jednostka podziału administracyjnego Polski, jedno z 16 województw utworzonych w 1999 roku. Powstało poprzez scalenie ziem województw przemyskiego i rzeszowskiego, oraz części krośnieńskiego, tarnobrzeskiego i tarnowskiego. Tym samym objęło obszar podobny do dawnego województwa rzeszowskiego sprzed reformy w 1975 roku (z wyjątkiem powiatu gorlickiego). Obecnie województwo zajmuje powierzchnię 17 845,76 km² (stan na 31 grudnia 2017) i zajmuje 11. miejsce w kraju. Pod względem liczby mieszkańców (około 2,09 mln osób) znajduje się na 8. miejscu w Polsce. Jest najdalej wysuniętym na południe województwem Polski.
Wikipedia
Podkarły – gwiazdy należące do VI klasy jasności. Zwykle są to gwiazdy II populacji ciągu głównego. Na diagramie Hertzsprunga-Russella leżą pomiędzy karłami dysku galaktycznego a białymi karłami. Ich jasność jest o 1,5 – 2 magnitudo mniejsza niż gwiazd ciągu głównego o identycznym typie widmowym. Charakteryzują się niską metalicznością.
Wikipedia
potocznie: podwinąć ku górze część odzieży
SJP.pl
o cechach podkasańcowatych (rodzina nietoperzy)
SJP.pl
Podkasańcowate (Miniopteridae) – monotypowa rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera).
Wikipedia
o cechach podkasańcowatych (rodzina nietoperzy)
SJP.pl
nietoperz z rodziny mroczków, żyjący w Europie południowej, Azji, Afryce i Australii
SJP.pl
Podkasańcowate (Miniopteridae) – monotypowa rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera).
Wikipedia
1. za krótki, przykrótki;
2. o kobiecie: nosząca bardzo krótkie sukienki, spódnice itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od podkast
Wiktionary
(1.1) To nie podkast, lecz tylko mały podkaścik.
Wiktionary
rzecz. podkastowanie n., podkast m., podkasterka ż.
Wiktionary
internetowa transmisja audio lub wideo z zastosowaniem technologii RSS; podcasting, podcast
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. inform. audycja w formie radiowej umieszczona w internecie z kanałem RSS umożliwiającym subskrybowanie przez słuchaczy
forma rzeczownika.
(2.1) D. plural|podkasta.
Wiktionary
Podcast, podcasting, spolszczone: podkast– forma internetowej publikacji dźwiękowej lub filmowej, najczęściej w postaci regularnych odcinków.
Wikipedia
(1.1) Lubię słuchać podkastów.
(1.1) Z podkastów można się wiele nauczyć.
(2.1) Najbardziej rozwinięty i najbardziej złożony (ok. 3000 kast i podkast) jest usankcjonowany religijnie system kastowy w Indiach.
Wiktionary
rzecz. podcast m., podcasting m., podkasting m., podcaster m., podkaster m., podkasterka ż.
:: zdrobn. podkaścik mrz.
przym. podkastowy, podcastowy
Wiktionary
(1.1) podcast
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. inform. osoba tworząca podkasty
Wiktionary
rzecz. podkast m.; podkasting n.
:: fż. podkasterka ż.
przym. podkastowy
Wiktionary
(1.1) podcaster
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. inform. kobieta tworząca podkasty
Wiktionary
rzecz. podkast m., podcast m., podcasting m., podkasting m., podkaścik mrz.
:: fm. podcaster m., podkaster m.
przym. podkastowy, podcastowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. tworzenie i publikowanie podkastów
Wiktionary
(1.1) Podkastowanie to nowa forma masowej komunikacji dźwiękowej.
Wiktionary
rzecz. podkast mrz., podkaścik mrz.
czas. podkastować
przym. podkastowy
Wiktionary
potocznie: podwijać ku górze część odzieży
SJP.pl
kosić częściowo
SJP.pl
urządzenie do podcinania trawy; podkaszarka, podcinacz, podcinarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkaszać.
Wiktionary
rzecz. kosiarz mos., niepodkaszanie n., podkaszarka ż., kosynier mos.
czas. kosić ndk., podkaszać ndk.
Wiktionary
urządzenie do podcinania trawy; podkaszacz, podcinacz, podcinarka
SJP.pl
w informatyce: katalog znajdujący się w innym katalogu; podfolder
SJP.pl
kategoria wyodrębniona na podstawie jakichś kryteriów z szerszej kategorii
SJP.pl
Kategoria {\mathfrak {B}} jest podkategorią kategorii {\mathfrak {A}}, jeśli spełnione są następujące warunki:
Wikipedia
1. położony w pobliżu Katowic;
2. charakterystyczny dla okolic Katowic
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Katowicami
Wiktionary
(1.1) Władze lotniska chcą, aby podkatowicki port stał się centrum czarterowym dla Polski południowej.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkatɔˈvʲit͡sʲci, AS: potkatovʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Katowice nmos., katowickość ż.
przym. katowicki
przysł. katowicko
Wiktionary
związany z terenami położonymi blisko Kaukazu, charakterystyczny dla terenów położonych blisko Kaukazu, leżący blisko Kaukazu itp.
SJP.pl
region w południowej Rosji europejskiej, północna część Kaukazu; Kaukaz Północny, Przedkaukazie
SJP.pl
1. położony w pobliżu Kielc;
2. charakterystyczny dla okolic Kielc
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Kielcami
Wiktionary
(1.1) Najwięcej szkół chcą zlikwidować podkieleckie Daleszyce i Chęciny.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtʲcɛˈlɛt͡sʲci, AS: potʹḱelecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kielce nmos.
Wiktionary
związany z terenami położonymi pod Kijowem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Kijowem, leżący pod Kijowem itp.
SJP.pl
taki, który podkisnął; podkisły
SJP.pl
rzadko: przekląć cicho, pod nosem
SJP.pl
klan wchodzący w skład większego klanu
SJP.pl
jednostka w systematyce niższa od klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. kategoria systematyczna niższa od klasy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nadklasa i podklasa są kategoriami pomocniczymi dla klasy.
Wiktionary
rzecz. klasa ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się w pobliżu klasztoru
Wiktionary
(1.1) Autobus, zanim wjedzie na podklasztorny parking, musi dosłownie okrążyć masyw, wspinając się wąską drogą.
Wiktionary
rzecz. klasztor mrz., klasztorek mrz.
przym. klasztorny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podkleić)
(1.1) przyklejać coś od spodu
Wiktionary
rzadko: przeklinać cicho, pod nosem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkochiwać.
Wiktionary
czas. podkochiwać ndk.
przym. kochany
rzecz. kochany mos.
Wiktionary
roślina zielna o białych, ładnie pachnących kwiatach
SJP.pl
Podkolan (Platanthera Rich.) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Należą do niego 144 gatunki, w szerszych ujęciach ok. 200. Rośliny te występują od północno-zachodniej Afryki i Europy, poprzez umiarkowaną Azję po południowo-wschodnią jej część, gdzie rosnąc na obszarach górskich zasięg kilku gatunków sięga Archipelagu Malajskiego i Nowej Gwinei. 31 gatunki rosną także w Ameryce Północnej, nieliczne gatunki sięgają do Ameryki Centralnej. W Europie rośnie 5 gatunków, z czego w Polsce występują dwa – podkolan biały P. bifolia i podkolan zielonawy P. chlorantha.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długa skarpetka sięgająca do kolana
Wiktionary
(1.1) Zosia twierdzi, że do tej minispódniczki pasują tylko białe podkolanówki.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkɔlãˈnufka, AS: potkolãnufka
Wiktionary
rzecz. kolano n., nakolannik m., zakolanówka ż.
Wiktionary
Podkolanówki – skarpetki zakrywające stopę i nogę poniżej kolana. Dodają modnego akcentu do codziennych i klasycznych strojów, zarówno w chłodne, jak i ciepłe dni.
Są one zwykle noszone przez kobiety w wielu społeczeństwach. W przeciwieństwie do zwykłych skarpet są one zwykle wykonane z nylonu lub innych materiałów merynosowych. Istnieją również różne rodzaje i zastosowania podkolanówek damskich.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Kolonią
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkɔˈlɔ̃j̃sʲci, AS: potkolõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kolonia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkoloryzować.
Wiktionary
czas. kolorować, podkoloryzować dk.
rzecz. kolorowanie n.
Wiktionary
skrót od: podkomisarz; podk.
SJP.pl
skrót
(1.1) = podkomisarz
Wiktionary
(1.1) Zarządzeniem nr 5 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 10 lutego 2022 r. ustanowiono Medal im. podkom. Policji Andrzeja Struja wręczany tym funkcjonariuszom, którzy narazili swoje życie, pomagając innym.
Wiktionary
skr. kom., nadkom.
Wiktionary
rzadko: zastępca komendanta
SJP.pl
żołnierka pozostająca pod czyjąś komendą, dowództwem; podwładna
SJP.pl
pozostający pod czyjąś komendą, dowództwem; podwładny, podległy
SJP.pl
jednostka wydzielona z komitetu
SJP.pl
dawniej: podkomorzy z żoną; podkomorstwo
SJP.pl
urząd, godność podkomorzego (zastępcy komornika w dawnej Polsce)
SJP.pl
córka podkomorzego
SJP.pl
w dawnej Polsce: zastępca komornika, zarządzający dworem księcia oraz gospodarką w dobrach panującego; w czasach późniejszych: urzędnik ziemski rozstrzygający spory graniczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zastępca komornika, którego zadaniem było zarządzanie dworem księcia
(1.2) daw. od XIV w.: urzędnik ziemski rozstrzygający spory graniczne
Wiktionary
Wikipedia
Podkomorzyce (kaszub. Pòdkòmòrzëjce; niem. Niemietzke) – osada kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Czarna Dąbrówka, nad rzeką Łupawą, przy drodze wojewódzkiej nr . Wchodzi w skład sołectwa Czarna Dąbrówka.
W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
żona podkomorzego
SJP.pl
1. związany z terenami położonymi pod Końskimi, charakterystyczny dla terenów położonych pod Końskimi, leżący pod Końskimi itp.;
2. związany z terenami położonymi pod Koneckiem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Koneckiem, leżący pod Koneckiem itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Koninem
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkɔ̃ˈɲĩj̃sʲci, AS: potkõńĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Konin m., koninianin m., koninianka ż.
Wiktionary
1. zastępca koniuszego - zarządcy w stadninie;
2. w dawnej Polsce: urzędnik pomagający koniuszemu w zarządzaniu stajnią
SJP.pl
korytarz wykopany w ziemi lub wykuty w skale, prowadzący pod konstrukcję budowlaną w celu zniszczenia jej lub dostania się do niej albo prowadzący na drugą stronę ogrodzenia w celu pokonania go
SJP.pl
Mina − ogólne określenie broni w postaci środków rażących, najczęściej ładunków wybuchowych w specjalnej obudowie, z urządzeniem reagującym i zapalającym. Służy do niszczenia siły żywej i sprzętu bojowego przeciwnika, w przeszłości także burzenia obiektów obronnych. Nazwa „mina” (oznaczająca dawniej kopalnię) pochodzi od podkopów wykonywanych pod murami obronnymi w celu ich zawalenia. Miną nazywany jest również nieprawidłowo pocisk artyleryjski (granat) wyrzucany przez moździerz.
Wikipedia
pokryć lekko sadzą, odymić od dołu; przykopcić, przydymić, poddymić
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Kopenhagą
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkɔpɛ̃nˈxasʲci, AS: potkopẽnχasʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kopenhaga ż.
Wiktionary
1. umieścić coś nogą pod czymś;
2. lekko kopnąć coś;
3. potocznie: potajemnie zadziałać na czyjaś szkodę
SJP.pl
rząd wymarłych ssaków kopytnych o niedostatecznie wykształconych kopytach; półkopytne
SJP.pl
o cechach podkopytnych (rząd ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkopywać.
Wiktionary
rzecz. podkop m., kopacz mos./mzw.
czas. podkopywać ndk.
Wiktionary
znajdujący się pod korą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Hysterangium|Vittad.., rodzaj grzyba z rodziny podkorzeniakowatych;
(1.2) bot. grzyb z rodzaju podkorzeniak (1.1)
Wiktionary
Hysterangium Vittad. (podkorzeniak) – rodzaj grzybów z rodziny podkorzeniakowatych (Hysterangiaceae).
Wikipedia
1. skosić częściowo;
2. potocznie: ukraść; podiwanić, podwędzić, podprowadzić
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Koszalinem
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkɔʃaˈlʲĩj̃sʲci, AS: potkošalʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Koszalin m.
Wiktionary
znajdujący się pod koszem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze strefą wokół kosza lub rozgrywajacy się w niej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) zawodnik koszykówki grajacy w strefie podkoszowej (1.1)
Wiktionary
krótka męska koszulka bez rękawów noszona na gołe ciało
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krótka trykotowa lub bawełniana koszulka, noszona bezpośrednio na ciele;
Wiktionary
Podkoszulek (podkoszulka) – element odzieży zasadniczo zaliczany do bielizny. W klasycznej formie wykonywany z cienkiej białej bawełny okrywając jedynie tułów z głębokim wcięciem pod szyją i nie posiadając rękawów.
W podstawowym zastosowaniu podkoszulek noszony jest pod koszulą (stąd nazwa). W kroju przypomina nieco swym kształtem dużą literę A, przez co w krajach anglojęzycznych nazywany często A-shirt, w odróżnieniu od T-shirt. Czasem podkoszulki wykonywane są nie z jednolitej tkaniny bawełnianej, tylko np. z siatki o dość dużych oczkach. Niekiedy, szczególnie w miesiącach letnich, mężczyźni noszą podkoszulki także bez koszuli, jako jedyną górną część garderoby. Takie podkoszulki mogą być białe, kolorowe lub wielokolorowe.
Wikipedia
(1.1) Dopiero wieczorem zauważyłem, że założyłem podkoszulek na lewą stronę.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkɔˈʃulɛk, AS: potkošulek
Wiktionary
rzecz. koszula, koszulka
Wiktionary
(1.1) podkoszulka
Wiktionary
krótka koszulka noszona bezpośrednio na ciele; podkoszulek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. podkoszulek.
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: podkoszulek
Wiktionary
Podkoszulek (podkoszulka) – element odzieży zasadniczo zaliczany do bielizny. W klasycznej formie wykonywany z cienkiej białej bawełny okrywając jedynie tułów z głębokim wcięciem pod szyją i nie posiadając rękawów.
W podstawowym zastosowaniu podkoszulek noszony jest pod koszulą (stąd nazwa). W kroju przypomina nieco swym kształtem dużą literę A, przez co w krajach anglojęzycznych nazywany często A-shirt, w odróżnieniu od T-shirt. Czasem podkoszulki wykonywane są nie z jednolitej tkaniny bawełnianej, tylko np. z siatki o dość dużych oczkach. Niekiedy, szczególnie w miesiącach letnich, mężczyźni noszą podkoszulki także bez koszuli, jako jedyną górną część garderoby. Takie podkoszulki mogą być białe, kolorowe lub wielokolorowe.
Wikipedia
(1.1) Jest zimno, włóż pod spód podkoszulkę.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkɔˈʃulka, AS: potkošulka
Wiktionary
rzecz. koszulka ż., koszula ż.
Wiktionary
1. stalowa sztabka półkoliście wygięta, przybijana do końskiego kopyta;
2. coś, co ma kształt półkola lub prostokąta otwartego z jednej strony;
3. potocznie: siniec pod okiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metalowe wzmocnienie kopyt końskich;
Wiktionary
Podkowa – metalowe wzmocnienie w kształcie litery U przybijane gwoździami (zwanymi podkowiakami lub hufnalami) do kopyt końskich w celu zapobiegania ścieraniu się kopyt. Podkowy mogą być przybite jedynie do przednich kopyt lub do wszystkich czterech.
Wikipedia
(1.1) Koń powinien mieć cztery podkowy.
Wiktionary
IPA: pɔtˈkɔva, AS: potkova
Wiktionary
rzecz. podkowiak m.
:: zdrobn. podkówka ż., podkóweczka ż.
czas. podkuwać
Wiktionary
nietoperz z rodziny podkowcowatych
SJP.pl
rodzina latających ssaków z rzędu nietoperzy; podkowce
SJP.pl
Podkowcowate (Rhinolophidae) – rodzina latających ssaków z podrzędu rudawkokształtnych (Pteropodiformes) w rzędzie nietoperzy (Chiroptera), obejmująca kilkadziesiąt żyjących współcześnie gatunków.
Wikipedia
o cechach podkowcowatych (rodzina nietoperzy)
SJP.pl
zdrobnienie od: podkówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: podkówka
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkuˈvɛt͡ʃka, AS: potkuvečka
Wiktionary
rzecz. podkowa ż., podkówka ż.
Wiktionary
mały podkowiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od podkowiak
Wiktionary
rzecz. podkowiak m.
Wiktionary
gwóźdź służący do przybijania podków koniom; hufnal, ufnal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. hufnal.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔtˈkɔvʲjak, AS: potkovʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. podkowa ż.
:: zdrobn. podkowiaczek m.
czas. podkuć
Wiktionary
mieszkaniec Podkowy Leśnej (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Podkowy Leśnej (miasta w Polsce)
SJP.pl
gromada skorupiaków obejmująca 9 morskich gatunków
SJP.pl
Podkowiastogłowe (Cephalocarida) – monotypowa gromada morskich stawonogów, tradycyjnie zaliczana do skorupiaków, obejmująca tylko jeden rząd: Brachypoda z tylko jedną rodziną Hutchinsoniellidae. Należy doń 12 opisanych gatunków. Odkryta została w 1955 roku. Pierwszy przedstawiciel gromady znaleziony został u wybrzeży Ameryki Północnej.
Wikipedia
mający kształt podkowy; półkolisty
SJP.pl
nietoperz z rodziny podkowcowatych
SJP.pl
Podkowiec (Rhinolophus) – rodzaj ssaków z rodziny podkowcowatych (Rhinolophidae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mała podkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od podkowa
(1.2) portmonetka w kształcie podkowy
Wiktionary
Podkówka (lub Siginek, Zydynek, Styginek, Kopytko) – jezioro o powierzchni 6 ha i głębokości maksymalnej 6 metrów, położone w Olsztynie na terenie osiedla Redykajny.
Wikipedia
rzecz. podkowa ż., podkóweczka ż.
Wiktionary
przestarzale: młotek do przybijania podków
SJP.pl
zabawa ludowa urządzana w ostatni wtorek karnawału; beczka przykryta białym płótnem, na której stoi talerz do zbierania pieniędzy dla grajka na tej zabawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. ostatni dzień karnawału
(1.2) lud. zabawa w ostatni wtorek karnawału, urządzana za pieniądze dziewcząt
(1.3) choreogr. lud. taniec podczas podkoziołka (1.1)
(1.6) lud. figurka chłopca stawiana obok talerza na podkoziołku (1.3)
(1.7) daw. uroczystość organizowana w karczmie w Środę Popielcową na cześć młodych mężatek
Wiktionary
Podkoziołek – ludowa zabawa karnawałowa znana w zachodniej Wielkopolsce i na Kujawach.
Wikipedia
IPA: ˌpɔtkɔˈʑɔwɛk, AS: potkoźou̯ek
Wiktionary
przym. podkoziołkowy
Wiktionary
(1.6) golok
Wiktionary
regionalnie: charakterystyczny dla zabawy ludowej urządzanej w ostatni wtorek karnawału
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) typowy dla podkoziołka, w trakcie podkoziołka
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkɔʑɔwˈkɔvɨ, AS: potkoźou̯kovy
Wiktionary
rzecz. podkoziołek
Wiktionary
rzadko: łagodne, niezłośliwe kpienie z kogoś lub czegoś; podkpiwanie, kpinkowanie
SJP.pl
skrót
(1.1) = podkreślenie
Wiktionary
czasownik
(1.1) kraść komuś część czegoś, kraść coś stale w niewielkich ilościach, po trochu
Wiktionary
(1.1) Zamykał do cukierniczki muchę, żeby sprawdzić, czy nikt przypadkiem nie podkradał cukru.
Wiktionary
IPA: pɔtˈkradat͡ɕ, AS: potkradać
Wiktionary
rzecz. podkradanie n.
czas. podkraść dk.
Wiktionary
(1.1) buchać, zwijać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkradać.
Wiktionary
czas. podkraść, podkradać ndk.
Wiktionary
krojąc coś, podciąć od dołu; podkroić
SJP.pl
dawniej: pomocnik krajczego; urzędnik podległy krajczemu
SJP.pl
Podkrajewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Wiśniewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
związany z terenami położonymi pod Krakowem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Krakowem, leżący pod Krakowem itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Krakowem
przymiotnik jakościowy
(2.1) typowy dla okolic Krakowa
Wiktionary
(2.1) - Z takich jak my był Głowacki! - wykrzyknął głos Konrada z taśmy, z pięknym podkrakowskim akcentem.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkraˈkɔfsʲci, AS: potkrakofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. krakowiak mzw./mos.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podkradać)
(1.1) dokonany od|podkradać.
Wiktionary
IPA: ˈpɔtkraɕt͡ɕ, AS: potkraść
Wiktionary
rzecz. podkradanie
czas. podkradać
Wiktionary
otaczać od spodu półkolistą obwódką
SJP.pl
otoczyć od spodu półkolistą obwódką
SJP.pl
otoczyć od spodu półkolistą obwódką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkręcać.
Wiktionary
Przetaktowywanie (ang. overclocking), potocznie podkręcanie – zwiększanie szybkości pracy, a zarazem wydajności sprzętu komputerowego, poprzez podnoszenie częstotliwości zegara taktującego procesora, karty graficznej czy pamięci RAM za pomocą odpowiedniego oprogramowania lub zmiany odpowiednich ustawień BIOS-u (w przypadku CPU i RAM-u). W starszych modelach płyt głównych do przetaktowywania używano zworek lub przełączników DIP. Większość zaawansowanych overclockerów nierzadko ingeruje w elektronikę sprzętu, poddając ją skomplikowanym modyfikacjom.
Wikipedia
IPA: ˌpɔtkrɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: potkrẽncãńe
Wiktionary
czas. podkręcać
Wiktionary
1. potocznie: podekscytowanie, podniecenie;
2. lekkie naderwanie stawu
SJP.pl
1. mający lekko zakrzywiony, spiralny kształt;
2. potocznie: odczuwający silniejsze emocje lub chęć jakiegoś działania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podkreślić)
(1.1) zaznaczać tekst, rysując pod nim kreskę
(1.2) przen. kłaść w wypowiedzi nacisk na pewien fakt
Wiktionary
IPA: pɔtˈkrɛɕlat͡ɕ, AS: potkreślać
Wiktionary
rzecz. podkreślanie n., podkreślenie n., podkreślnik m., kreślarnia ż.
czas. kreślić ndk., skreślać ndk.
Wiktionary
(1.2) akcentować, kłaść nacisk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkreślać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkrɛɕˈlãɲɛ, AS: potkreślãńe
Wiktionary
czas. podkreślać ndk., podkreślić dk.
rzecz. podkreślenie n., kreślarnia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkreślić.
Wiktionary
rzecz. podkreślanie n.
czas. podkreślać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podkreślać)
(1.1) dokonany od|podkreślać.
Wiktionary
(1.1) Wodził po fotografii końcem palca, żeby podkreślić ten czy ów szczegół.
Wiktionary
IPA: pɔtˈkrɛɕlʲit͡ɕ, AS: potkreślʹić
Wiktionary
rzecz. podkreślanie n., kreślarnia ż.
Wiktionary
potocznie: znak podkreślenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. znak podkreślenia
Wiktionary
Znak podkreślenia ( _ ), potocznie podkreślnik – znak mający kod ASCII dziesiętnie 95 lub 0x5F szesnastkowo. Pojawił się po raz pierwszy na klawiaturach maszyn do pisania. Znaczenie tego znaku zmieniało się w zależności od kontekstu użycia.
Wikipedia
czas. podkreślać
rzecz. kreślarnia ż.
Wiktionary
(1.1) _, podłoga
Wiktionary
krojąc coś, podciąć od dołu; podkrajać
SJP.pl
krojąc coś, podciąć od dołu; podkrajać
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkrzesać.
Wiktionary
czas. podkrzesać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkrzesywać.
Wiktionary
czas. podkrzesywać ndk.
Wiktionary
Półkrzew, podkrzew (łac. suffrutex) – rośliny mające charakter przejściowy między krzewami a roślinami zielnymi. Tylko dolna część ich pędu jest zdrewniała, podczas gdy górna pozostaje zielna. Wraz z końcem okresu wegetacyjnego zamierają tylko części zielne. W klasyfikacji Raunkiæra półkrzewy zaliczane są do chamefitów. Ich wysokość zazwyczaj nie przekracza 1 m.
Przykładami półkrzewów są: szałwia lekarska, ruta zwyczajna, lawenda wąskolistna, psianka słodkogórz.
Wikipedia
owad z rodziny pasikonikowatych
SJP.pl
przymocować do kopyt zwierzęcia gospodarskiego lub podeszew butów elementy metalowe zabezpieczające przed ścieraniem się
SJP.pl
pomocnica w kuchni
SJP.pl
pomocnik w kuchni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kolej. płaskie miejsce na obręczy kół pojazdu szynowego, powstałe w wyniku ich zblokowania podczas silnego hamowania pociągu
Wiktionary
IPA: pɔtˈkut͡ɕɛ, AS: potkuće
Wiktionary
rzecz. kucie n., podkuwanie n., skucie n., skuwanie n., wykucie n., wykuwanie n.
czas. kuć ndk., podkuć dk., podkuwać ndk., skuć dk., skuwać ndk., wykuć dk., wykuwać ndk.
przym. kuty, podkuty, skuty, wykuty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkulać.
Wiktionary
czas. podkulać ndk.
Wiktionary
normy zwyczajowe przyjęte w jakiejś grupie, odmienne od przyjętych przez ogół społeczeństwa; subkultura
SJP.pl
posiłek jedzony przed snem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. pora, kiedy pieją koguty, przed świtem
(1.2) lud. uczta w ostatni wtorek karnawału wyprawiana przez chłopców za pieniądze zebrane podczas obwożenia po wsi koguta
(1.3) daw. postny posiłek podawany o północy między tłustym wtorkiem a Środą Popielcową
Wiktionary
Podkurek – w dawnej Polsce ostatni w danym dniu posiłek, spożywany o późnej godzinie nocnej, tuż przed snem. Nazwa „podkurek” wywodzi się od pory jedzenia „tuż przed pianiem koguta”. Na podkurek spożywano najczęściej dania uznawane wówczas za lekkie, często towarzyszył mu kieliszek alkoholu.
Wikipedia
(1.3) Po wieczerzy mięsnej w ostatni wtorek dawali około godziny dwunastej północnej mleko, jajca i śledzie, przegrawając niejako tymi potrawami następującemu postowi i niby po stopniach od mięsa przez nabiał do niego przystępując. Ta maślana kolacja zwała się podkurek; była wszędzie w używaniu tak w wielkich domach, jako też w małych.
(1.4) Posłano z rozkazem, aby nowe gąsiorki na stół przyniesiono, do których zażądali inni przekąski, tak że na nowo nakrywać i podkurek zastawiać musiała służba.
(1.4) Po kolacji jakaś partia szachów z księdzem Anastazym, jakaś partyjka winta […] godzina jedenasta, pół do dwunastej… Smutno byłoby iść spać bez jakiegoś wzmocnienia, bez leciutkiego, przedsennego posiłku. Maciejunio, drepcząc pośpiesznie, przynosi domowe serki owcze, obce, ostre, zielone – jabłka nieopisanej dobroci, jesienne delicje jakieś tam malusieńkie kieliszeczki, z czymś tam ciemnowiśniowym… Słowem, krótki i skromny „podkurek” przed śródnocnym pianiem koguta.
Wiktionary
IPA: pɔtˈkurɛk, AS: potkurek
Wiktionary
(1.1) doświtek
Wiktionary
lekko poprawić czyjś stan zdrowia; podleczyć
SJP.pl
wulgarnie: lekko denerwować; wkurwiać
SJP.pl
wulgarne: lekko zdenerwować, podkurzyć
SJP.pl
1. dymiąc, zmuszać zwierzęta lub owady do wyjścia z ukrycia;
2. potocznie: lekko denerwować;
3. potocznie: palić co jakiś czas papierosy;
4. nadawać futrom ciemniejszą barwę; przyciemniać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. przyrząd do odymiania pszczół w celu ich uspokojenia;
Wiktionary
Podkurzacz – w pszczelarstwie przyrząd do odymiania pszczół, złożony z korpusu i mieszka. Podkurzacz stosowany jest do uspokojenia podrażnionych pszczół.
W korpusie znajduje się metalowy pojemnik na paliwo (suche próchno drzew liściastych, huby rosnące na drzewach liściastych), które po podpaleniu gasi się pozostawiając żar. Pojemnik z paliwem umieszczony jest w dziurkowanej blasze lub siatce chroniąc przed oparzeniem. Górną część podkurzacza stanowi nakrywka w postaci kominka. Metalowy pojemnik posiada otwór naprzeciw wylotu powietrza z mieszka. Strumień powietrza podtrzymuje żarzenie się, wypiera produkty spalania (dym), otworem w kominku kieruje go w żądane przez pszczelarza miejsce.
Wikipedia
(1.1) Pamiętam zapach dymu z podkurzacza, bzyczenie pszczół i ból użądlenia.
Wiktionary
rzecz. podkurzanie n.
czas. podkurzać ndk., podkurzyć dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|okurz.
Wiktionary
1. dymiąc, zmusić zwierzęta lub owady do wyjścia z ukrycia;
2. potocznie: lekko zdenerwować;
3. potocznie: wypalić co jakiś czas papierosa;
4. nadać futrom ciemniejszą barwę; przyciemnić
SJP.pl
kusząc, skłaniać kogoś do zrobienia czegoś złego; pokuszać
SJP.pl
przymocować do kopyt zwierzęcia gospodarskiego lub podeszew butów elementy metalowe zabezpieczające przed ścieraniem się
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: podkuć
przymiotnik
(2.1) o koniu: mający podkowy przybite do kopyt
(2.2) o bucie: z podeszwą wzmocnioną metalem, szczególnie przy obuwiu zimowym
(2.3) o wagonie: mieć płaskie miejsca na obręczach kół, powstałe w wyniku ich zblokowania podczas silnego hamowania pociągu
Wiktionary
(2.1) Koń pociągowy powinien być podkuty.
(2.2) Kupił parę solidnych, podkutych butów, dobrych na zimę.
Wiktionary
IPA: pɔtˈkutɨ, AS: potkuty
Wiktionary
czas. kuć ndk., podkuć dk., podkuwać ndk.
rzecz. podkucie n.
Wiktionary
(2.1-2) podbity
Wiktionary
osoba zajmująca się podkuwaniem koni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik, który zajmuje się podkuwaniem koni oraz korekcją kopyt i chodu konia
Wiktionary
IPA: pɔtˈkuvat͡ʃ, AS: potkuvač
Wiktionary
rzecz. podkuwanie n.
czas. podkuwać, podkuć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkuwać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtkuˈvãɲɛ, AS: potkuvãńe
Wiktionary
rzecz. podkuwacz mos., podkucie n.
czas. podkuwać ndk., podkuć dk.
Wiktionary
dolne okucie sań
SJP.pl
Podkwiatek – liść wyrastający na szypułce kwiatowej, między kwiatem i węzłem, z którego wyrasta szypuła. Występuje u niektórych przedstawicieli roślin okrytonasiennych. Zwykle niewielki, czasem wykształca się jednak jako okazały i barwny liść, pełniąc funkcje wabiące (np. u bugenwilli Bougainvillea). U niektórych rodzajów ma duże znaczenie w identyfikacji gatunków (np. u tojadów Aconitum).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spodnia warstwa czegoś, to, co jest podłożone pod spód
(1.2) kolej. element toru szynowego w postaci belki drewnianej, stalowej lub żelbetowej, ułożonej poprzecznie pod szynami
(1.3) kosmet. puder w kremie, nakładany na twarz przed zrobieniem makijażu
(1.4) bud. pierwsza warstwa farby nałożona przed właściwym malowaniem
(1.5) med. kawałek materiału, który kładzie się na prześcieradle w celu uniknięcia jego zabrudzenia
(1.6) muz. muzyka stanowiąca tło filmu, spektaklu itp.
(1.7) muz. wersja instrumentalna utworu wykorzystywana do wykonania wokalnego
(1.8) ogrod. roślina (zazwyczaj drzewko owocowe), na której zostaje zaszczepiona lub zaoczkowana szlachetna odmiana
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈpɔtkwat, AS: potku̯at
Wiktionary
rzecz. podkładanie n., podłożenie n., podłoże n., podkładówka ż.
czas. podkładać, podłożyć
przym. podkładowy
rzecz. podkładka ż.
Wiktionary
(1.1) podłoże, podściółka
(1.3) fluid
(1.7) akompaniament
(1.8) podkładka
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podłożyć)
(1.1) kłaść, wkładać coś pod coś innego
(1.2) umieszczać potajemnie
(1.3) szt. dawać tło, ilustrację z innej dziedziny sztuki do jakiegoś utworu
(1.4) kraw. podwijać brzeg materiału i przyszywać go
czasownik zwrotny niedokonany podkładać się (dk. podłożyć się)
(2.1) stawiać się w niekorzystnej sytuacji poprzez własną nieostrożność
Wiktionary
rzecz. podkładanie n., podłożenie n., podkład m., podkładka ż.
czas. kłaść, podłożyć dk.
Wiktionary
(1.1) podstawiać
(1.2) podrzucać, podsuwać
(1.3) opatrywać
(2.1) narażać się
Wiktionary
Podkładacz – robotnik mennicy podkładający krążki mennicze pod tłok do wybicia, wymieniany w instrukcji Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego z 1816 r. przygotowanej dla mennicy warszawskiej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podkładać.
Wiktionary
rzecz. niepodkładanie n., podkład mrz.
czas. podkładać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz podłożona pod coś
(1.2) techn. element pomocniczy, płytka pomiędzy oddzielnymi materiałami, wprowadzona celem wzmocnienia, zabezpieczenia lub wyrównania konstrukcji
(1.3) pot. dowód potwierdzający lub usprawiedliwiający
(1.4) ogrod. roln. roślina, na której szczepi albo okulizuje się odmianę szlachetną
Wiktionary
Wikipedia
czas. podkładać
rzecz. podkład mrz.
Wiktionary
(1.1) podstawka, podklejka, podkład, spód, dolna warstwa, pokrycie, mata
(1.2) ochraniacz, płatek, podklejka, uszczelka
(1.3) alibi
(1.4) podkład
Wiktionary
1. dostarczyć wodę do rośliny;
2. dolać niewielką ilość płynu do potrawy
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|podlewać.
Wiktionary
(1.1) Poproszę sąsiadkę, by podlała nasze fikusy.
(1.1) Jurek chce podlać bigos winem.
Wiktionary
czas. olać, zalać
rzecz. podlewanie n.
Wiktionary
potocznie o mieszkance Podlasia; Podlasianin
SJP.pl
potocznie o mieszkańcu Podlasia; Podlasianin
SJP.pl
mieszkaniec Podlasia; Podlasiak (potocznie)
SJP.pl
Wikipedia
mieszkanka Podlasia; Podlasiaczka (potocznie)
SJP.pl
historyczna kraina Polski na Nizinie Podlaskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. kraina na wschodzie Polski;
Wiktionary
Podlasie (albo Podlasze; biał. Падляшша, Padlaszsza, Padlašša, ukr. Підляшшя, Pidlaszszia, lit. Palenkė, łac. Podlachia) – historyczna kraina Polski leżąca na Nizinie Podlaskiej. Historyczne Podlasie obejmuje centralną i południową część województwa podlaskiego, północny wschód i północ województwa lubelskiego i wschodni skrawek województwa mazowieckiego (powiat łosicki). Zamieszkana jest głównie przez Podlasian, a także w niektórych rejonach przez Podlaszuków.
Wikipedia
(1.1) Białystok leży na Podlasiu.
Wiktionary
IPA: pɔdˈlaɕɛ, AS: podlaśe
Wiktionary
rzecz. Podlasianin m., Podlasianka ż., Podlasiak mos., Podlasiaczka ż.
przym. podlaski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Podlasie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Podlasiem, dotyczący Podlasia
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Podlasie n., Podlaskie n., Podlasianin m., Podlasianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Podlasie
SJP.pl
Województwo podlaskie – jednostka podziału administracyjnego Polski, jedno z 16 województw. Położone jest w północno-wschodniej części kraju. Przez jego środek przepływa Narew. Siedzibą władz województwa jest Białystok. Na dzień 1 stycznia 2022 województwo miało około 1,1 mln mieszkańców. Obejmuje obszar 20 187,02 km².
Wikipedia
przymiotnik od: Biała Podlaska; bialski, bialskopodlaski (częściej)
SJP.pl
przymiotnik od: Bielsk Podlaski; bielski, bielskopodlaski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzadko: podlatywać;
1. lecąc na niedużej wysokości, zbliżać się do czegoś;
2. potocznie: biegnąc, zbliżać się do kogoś
SJP.pl
1. lecąc na niedużej wysokości, zbliżać się do czegoś;
2. potocznie: biegnąc, zbliżać się do kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podlatywać.
Wiktionary
rzecz. podlotek m.
czas. podlatywać ndk.
Wiktionary
postępujący nieuczciwie, zdradziecko, podstępnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. w sposób zasługujący na potępienie
(1.2) pot. nieodpowiednio, niedobrze, nie tak, jak powinno
przyimek
(2.1) przest. według, podług, zgodnie z
(2.2) przest. według, podług, obok, koło, około, blisko (wyraża bliskość czasu i miejsca)
przysłówek
(3.1) daw. obok, w sąsiedztwie, w pobliżu
Wiktionary
(1.1) Jak mogłeś się tak podle zachować?
(1.1) Postąpił podle, wyrzucając matkę z domu.
(1.2) Martwię się o nią, bardzo podle się odżywia.
(2.1) Podle tej wiedźmy winnaś używać lubczyka, by zdobyć jego serce.
(2.2) Położył się podle mnie wzdychając ciężko.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdlɛ, AS: podle
Wiktionary
(1.1-2) przym. podły
(1.1-2) rzecz. podlec, podłość
Wiktionary
(1.1) bezecnie, niecnie, nikczemnie, niegodziwie
(1.2) marnie, licho, źle
Wiktionary
potocznie: człowiek nikczemny, podły; łajdak, niegodziwiec, nikczemnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek podły, nikczemny, niegodziwy
Wiktionary
Podles (mac. Подлес) – wieś w centralnej Macedonii Północnej, terytorialnie i administracyjnie należąca do gminy Gradsko. Według stanu na 2002 rok jej liczebność wynosiła 49 mieszkańców.
Według danych ze spisu powszechnego przeprowadzonego w 2002 roku, wieś Podlec zamieszkiwało 49 osób deklarujących następującą narodowość:
Wikipedia
rzecz. podłość ż.
przym. podły
przysł. podle
Wiktionary
(1.1) pot. wredol, bydlak, drań, gad, gadzina, gnida, kanalia, łachudra, łajdak, łotr, padalec, parszywiec, skurczybyk, skurkowaniec, ścierwo, świnia; książk. kreatura, niegodziwiec, nikczemnik, plugawiec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
lekko poprawiać czyjś stan zdrowia
SJP.pl
lekko poprawić czyjś stan zdrowia; podkurować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) znajdować się w zakresie czyjejś władzy, być zależnym od kogoś
(1.2) być w zakresie oddziaływania czegoś, być zależnym od czegoś
(1.3) dawać się opanować jakimś uczuciom, emocjom, stanowi psychicznemu
Wiktionary
(1.1) Ta dział podlega innemu kierownikowi.
(1.2) Wody podskórne podlegają wpływom atmosferycznym.
Wiktionary
IPA: pɔdˈlɛɡat͡ɕ, AS: podlegać
Wiktionary
rzecz. podleganie ndk., podległość ż.
czas. podlec dk.
przym. podległy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podlegać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdlɛˈɡãɲɛ, AS: podlegãńe
Wiktionary
czas. podlegać
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Legnicą
Wiktionary
IPA: ˌpɔdlɛɟˈɲit͡sʲci, AS: podleǵńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Legnica ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zależność od kogoś lub czegoś
(1.2) pozbawienie wolności
(1.3) daw. podatność na coś
Wiktionary
czas. podlegać ndk.
przym. podległy
Wiktionary
stać się podległym, zająć niższe miejsce w hierarchii, wpaść pod czyjąś władzę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zależny od kogoś
(1.2) daw. podatny na coś
Wiktionary
(1.1) Księstwo Warszawskie było podległe Francji.
Wiktionary
IPA: pɔdˈlɛɡwɨ, AS: podlegu̯y
Wiktionary
rzecz. podległość ż.
czas. podlegać ndk.
Wiktionary
(1.1) podporządkowany, podrzędny, zależny, poddany
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: podle
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: podły; bardziej podły
SJP.pl
gatunek rośliny z rodziny marzanowatych; przytulia fałszywa
SJP.pl
przylepiać coś od spodu czegoś
SJP.pl
przylepić coś od spodu czegoś
SJP.pl
Podlepka – specjalny pasek najczęściej przeźroczystego pergaminu lub papieru służący do mocowania znaczka pocztowego w albumie. Podlepka przyklejana jest do znaczka od strony kleju (tzw. gumy) a następnie mocowana w albumie, na karcie lub w zeszycie wymiennym.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Nazwa Podlesie jest drugą po Starej Wsi najczęściej występującą nazwą miejscowości w Polsce.
Wikipedia
Podlesiec (niem. Waldowshof) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew. W najbliższej okolicy znajdują się miejscowości: Sarbinowo, Dębnik, Kępa Zagajna, Pokręt, Mierzęcin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Miejscowość położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 161. W miejscowości znajduje się stacja kolejowa przy linii kolejowej nr 351.
Wikipedia
pomocniczka leśniczego
SJP.pl
pomocnik leśniczego
SJP.pl
Podleśniczy – pracownik Służby Leśnej w Lasach Państwowych, podległy bezpośrednio leśniczemu. Obszar, za który odpowiada podleśniczy, ustala leśniczy. Może to być teren całego leśnictwa bądź też jego część. Zakres obowiązków podleśniczego określa instrukcja służbowa. Podleśniczy bywa potocznie nazywany gajowym, co jest błędne w świetle rozdzielnego traktowania tych stanowisk w wykazie stanowisk Służby Leśnej.
Wikipedia
pracownik leśnictwa, podległy leśniczemu; podleśniczy
SJP.pl
ryba z rodziny karpiowatych, o ciele z silnie spłaszczonymi bokami, grzbietem koloru ciemnobrunatnego, o brzuchu srebrzystym, występująca głównie w jeziorach, rzekach, zbiornikach zaporowych, a także w wodach przybrzeżnych zalewów i zatok morskich; krąp, krump, leszczyk, picuś
SJP.pl
warstwa, którą powleczony jest negatyw dla zmniejszenia odblasku
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podlać)
(1.1) ogrod. zasilać roślinę w wodę
(1.2) kulin. dodawać niewielką ilość płynu do potrawy podczas jej przygotowywania
Wiktionary
(1.1) Alojzy, mąż Zosi, do późnych godzin podlewał pomidory i ogórki w szklarniach, przygotowywał inspekty na sadzonki.
(1.2) Kabaczek wkładamy do naczynia żaroodpornego, podlewamy 3-4 łyżkami wody i pieczemy w piekarniku około 45 minut.
Wiktionary
IPA: pɔdˈlɛvat͡ɕ, AS: podlevać
Wiktionary
rzecz. podlewanie n., podlanie n., polewaczka ż., polewanie n., polanie n., podlew m.
czas. lać ndk., polać dk., polewać ndk., dolać dk., dolewać ndk., ulać dk., ulewać ndk., zalać dk., zalewać ndk., pozalewać dk., oblać dk., olać dk.
Wiktionary
potocznie: konewka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) konewka
Wiktionary
IPA: ˌpɔdlɛˈvat͡ʃka, AS: podlevačka
Wiktionary
rzecz. polanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podlewać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdlɛˈvãɲɛ, AS: podlevãńe
Wiktionary
czas. olać, podlewać ndk., podlać dk.
rzecz. podlew m., podlewa ż., podlanie n.
Wiktionary
wypełnienie między dwoma elementami konstrukcji przy budowie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Liburnią
Wiktionary
(1.1) Na podliburnickiej łące pasą się zające.
Wiktionary
rzecz. Liburnia ż., liburnianin mos., liburnianka ż.
przym. liburnicki
Wiktionary
czynić podłym
SJP.pl
upoważnienie do korzystania z utworu, którego udziela licencjobiorca, a nie twórca utworu; sublicencja
SJP.pl
udzielić dalszej licencji przez licencjobiorcę za zgodą licencjodawcy
SJP.pl
udzielać dalszej licencji przez licencjobiorcę za zgodą licencjodawcy
SJP.pl
sumować coś
SJP.pl
zsumować coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podliczać)
(1.1) dokonany od|podliczać.
Wiktionary
(1.1) I teraz podliczmy - firma otrzymuje za receptę z NFZ 120 zł + 1 zł od pacjenta.
Wiktionary
IPA: pɔdˈlʲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: podlʹičyć
Wiktionary
czas. liczyć
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Ligotą
Wiktionary
(1.1) W podligockich lasach nie uświadczysz borsuka.
(1.1) Tę suczkę Barbórka znalazła na podligockiej łące.
Wiktionary
rzecz. Ligota ż., ligocianin mos., ligocianka ż.
przym. ligocki
Wiktionary
funkcja podliniowa - rodzaj funkcji matematycznej
SJP.pl
w informatyce: umieścić link, oznaczyć linkiem; zlinkować, zalinkować, dolinkować
SJP.pl
w informatyce: umieszczać link, oznaczać linkiem; dolinkowywać
SJP.pl
rodzaj chrząszczy z rodziny grzybinków
SJP.pl
Podlistnik (Choleva) – rodzaj chrząszczy z rodziny grzybinków (Leiodidae), podrodziny Cholevinae. Obejmuje około 60 gatunków. Gatunek palearktyczny, o obszarze występowania obejmującym Europę z Turcją, Południowy Kaukaz, północną Afrykę, Środkowy Wschód, Azję Środkową i północne Indie.
Wikipedia
potocznie: pochlebstwo; wazeliniarstwo
SJP.pl
potocznie: podlizać się - zabiegając o czyjeś względy, pochlebić komuś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Lizboną
Wiktionary
IPA: ˌpɔdlʲizˈbɔ̃j̃sʲci, AS: podlʹizbõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Lizbona ż.
Wiktionary
potocznie: lizus, pochlebca; wazeliniarz, podlizywacz
SJP.pl
potocznie: lizus, pochlebca; wazeliniarz, podlizywacz
SJP.pl
potocznie: lizus, pochlebca; wazeliniarz, podlizuch, podnóżek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podlizywać.
Wiktionary
rzecz. podlizanie n., lizusostwo n., lizus mos.
czas. podlizywać się, podlizywać ndk., podlizać dk.
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Podlodówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ułęż.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Ułęż, które obejmuje także osadę Podlodów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 139 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Woli Gułowskiej.
Wikipedia
1. znajdujący się pod lodem;
2. związany z tym, co umieszcza się pod lodem
SJP.pl
związany z terenami położonymi pod Londynem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Londynem, leżący pod Londynem itp.
SJP.pl
wzlot do góry, podlecenie, poderwanie się do lotu
SJP.pl
Wikipedia
ironicznie o osobie młodej i niedoświadczonej; żółtodziób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. dorastająca dziewczyna, między dwunastym a szesnastym rokiem życia
Wiktionary
rzecz. lot mrz., podlatywanie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|strzap.
Wiktionary
potocznie: właściwy dorastającej dziewczynie
SJP.pl
związany z terenami położonymi pod Lublinem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Lublinem, leżący pod Lublinem itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Lublinem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdluˈbɛlsʲci, AS: podlubelsʹḱi
Wiktionary
Podlubień – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Sulejów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Lubinem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdluˈbʲĩj̃sʲci, AS: podlubʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Lubin m.
Wiktionary
nieco dolutować
SJP.pl
1. potocznie: lubieżnie dotknąć palcami czyjegoś ciała;
2. dawniej: przypadkowo wykryć, zauważyć kogoś
SJP.pl
Podmąchocice (dawn. Podmochocice) – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Górno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
dowolny układ elementów macierzy powstały przez „skreślenie” pewnej liczby wierszy i kolumn, sam tworzący macierz
SJP.pl
W matematyce macierz to układ liczb, symboli lub wyrażeń zapisanych w postaci prostokątnej tablicy.
W algebrze liniowej macierze wprowadza się często jako sposób skondensowanego zapisu układów równań liniowych, co ma na celu wyeliminowanie powtarzających się elementów standardowej notacji układów równań tego rodzaju z wieloma niewiadomymi. Macierze pozwalają również na reprezentowanie przekształceń liniowych, czy form dwuliniowych w sposób umożliwiający przeprowadzanie obliczeń. Ponieważ wiele przekształceń geometrycznych (jak na przykład obroty przestrzeni \mathbb {R} ^{n} wokół początku układu współrzędnych) są przekształceniami liniowymi, macierze znajdują zastosowanie w geometrii analitycznej i grafice komputerowej.
Wikipedia
1. potocznie: lubieżnie dotykać palcami czyjegoś ciała;
2. dawniej: przypadkowo wpadać na czyjś trop
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Madrytem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdmaˈdrɨt͡sʲci, AS: podmadrycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Madryt m.
Wiktionary
pomocnik majstra
SJP.pl
potocznie: nasiąkać wilgocią, wodą od spodu
SJP.pl
Podmaleniec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podmalować.
Wiktionary
czas. podmalować dk.
rzecz. podmalowywanie n., malarz mos.
Wiktionary
Podmalówka – wstępna, często uproszczona i monochromatyczna wersja obrazu olejnego lub temperowego stosowana w tradycyjnych warsztatach malarskich.
Podmalówkę w technice temperowej lub chudej technice olejnej malowano na zagruntowanym podobraziu z zaznaczonymi liniami szkicu ogólnej kompozycji.Najstarsze podmalówki, pod gotyckie malarstwo tablicowe, wykonywano techniką kreskową, uzyskując efekt przejścia tonalnego przy pomocy zagęszczenia krzyżujących się kresek. Podmalówki pod obrazy olejne najczęściej malowano uzyskując ten efekt miękkim pędzlem.Podmalówkę pokrytą z reguły warstwą barwnego werniksu – imprimiturą wykańczano w odpowiedniej technice, wprowadzając lokalny kolor, warstwy laserunku, detale i światła (blik).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) robienie podkładu z farby
(1.2) malowanie szkicu obrazu
(1.3) wykonywanie poprawek malarskich
(1.4) kosmet. uwypuklanie jakiegoś szczegółu w czasie wykonywania makijażu
(1.5) przen. dodawanie do opowiadania nieprawdziwych szczegółów w celu jego uatrakcyjnienia
Wiktionary
rzecz. malarz mos., podmalowanie n., podmalówka ż.
czas. podmalowywać ndk., podmalować dk.
Wiktionary
(1.5) kolorowanie, podkolorowywanie, ubarwianie, upiększanie, lukrowanie, lakierowanie
Wiktionary
lekko marszczyć
SJP.pl
lekko zmarszczyć
SJP.pl
Podmarszczyn – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Dzierzążnia.
Wieś duchowna Podmarszczyno, własność prebendalna płockiej kapituły katedralnej w 1542 roku, położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi wyszogrodzkiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
trochę zamarynować
SJP.pl
[czytaj: podmar-zać]
1. odczuwać lekkie, krótkotrwałe zimno;
2. lekko zamarzać
SJP.pl
[czytaj: podmar-znąć]
1. odczuć lekkie, krótkotrwałe zimno;
2. lekko zamarznąć
SJP.pl
[czytaj: podmar-znięty] taki, który podmarznął (trochę zmarznął); podmarzły, pomarźnięty
SJP.pl
[czytaj: podmar-zły] taki, który podmarzł (trochę zmarznął); podmarznięty, podmarźnięty
SJP.pl
dawniej: dawać łapówkę
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) dogadzać
Wiktionary
(1.1) Przestańcie im ciągle podmaślać, bo przestaną doceniać wasz wysiłek. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: pɔdˈmaɕlat͡ɕ, AS: podmaślać
Wiktionary
rzecz. masło n., maślnica ż., podmaślanie n.
przym. masłowy
Wiktionary
(1.1) dogadzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podmaślać.
Wiktionary
czas. podmaślać ndk.
rzecz. masło n., maślnica ż.
przym. masłowy
Wiktionary
mówiąc o czymś, wpływać na popełnienie jakiegoś czynu (zazwyczaj złego) przez kogoś; skłaniać, kusić, zwodzić, podpuszczać
SJP.pl
rzadko: mazać, smarować w niewielkim stopniu
SJP.pl
1. lekko zmęczyć;
2. podmęczyć się - lekko się zmęczyć
SJP.pl
[czytaj: podmeNI] menu będące częścią większego menu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. menu podrzędne w stosunku do innego
Wiktionary
nieuczciwa, dokonana niepostrzeżenie zamiana czegoś w celu oszukania kogoś; podmianka
SJP.pl
nieuczciwa zamiana czegoś, wykonana niepostrzeżenie w celu oszukania kogoś; podmiana
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. podsuwać
Wiktionary
IPA: ˌpɔdmʲjaˈtɔvat͡ɕ, AS: podmʹi ̯atovać
Wiktionary
rzecz. podmiatowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podmiatować.
Wiktionary
czas. podmiatować ndk.
Wiktionary
potocznie: środek lokomocji łączący miejscowość w pobliżu miasta z tym miastem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się na przedmieściu
Wiktionary
(1.1) Zbudował sobie rezydencję podmiejską w miejscowości Tibur (dzisiejsze Tivoli), położonej 31 kilometrów za murami.
Wiktionary
IPA: pɔdˈmʲjɛ̇jsʲci, AS: podmʹi ̯ėi ̯sʹḱi
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Miejską Górką
Wiktionary
(1.1) Długo spacerował po podmiejskogóreckich miedzach.
Wiktionary
rzecz. Miejska Górka ż., miejskogórczanin mos., miejskogórczanka ż.
przym. miejskogórecki
Wiktionary
trochę rozmięknąć z powodu wilgoci; podmoknąć
SJP.pl
rzadko: trochę rozmiękły z powodu wilgoci; grząski, podmokły, podmiękły
SJP.pl
rzadko: trochę rozmiękły z powodu wilgoci; grząski, podmokły
SJP.pl
Podmielowiec (dawn. Siekierno Podmilowiec) – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Bodzentyn.
W pobliżu wsi znajduje się niewielki głaz narzutowy o wymiarach: obwód – 2,70 m., średnica – 0,90 m., wysokość – 0,60 m., zbudowany z szarobeżowego, drobnoziarnistego granitu. W 1987 r. wpisany został do rejestru zabytków przyrody (nr WKP 134).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podmieniać.
Wiktionary
rzecz. podmienienie n., podmiana ż., podmianka ż.
czas. podmieniać ndk., podmienić dk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Mikołowem
Wiktionary
(1.1) W podmikołowskich lasach aż roi się od różnego zwierza.
(1.1) Wyry to podmikołowska wieś gminna.
Wiktionary
rzecz. Mikołów m., mikołowianin mos., mikołowianka ż., Mikołaj m., Mikołajki nmos.
przym. mikołowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podminowywać.
Wiktionary
rzecz. podminowanie n.
czas. podminowywać ndk., podminować dk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Mińskiem
Wiktionary
IPA: pɔdˈmʲĩj̃sʲci, AS: podmʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Mińsk m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od podmiot
Wiktionary
rzecz. podmiot m.
Wiktionary
nadrzędna część zdania nazywająca osobę, rzecz lub zjawisko, o którym się w zdaniu orzeka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. wyraz lub fraza określająca wykonawcę lub odbiorcę czynności;
(1.2) praw. osoba lub instytucja, która wykonuje jakąś czynność prawną, mająca prawa wobec czegoś
(1.3) filoz. człowiek, jednostka
(1.4) gram. wyraz lub fraza w związku zgody z czasownikiem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy może istnieć zdanie bez podmiotu?
(1.2) Każdy człowiek jest podmiotem prawa od urodzenia do śmierci.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdmʲjɔt, AS: podmʹi ̯ot
Wiktionary
rzecz. podmiotowość ż., upodmiotowienie n., podmiocik mrz.
czas. upodmiotowić dk.
przym. podmiotowy
przysł. podmiotowo
Wiktionary
dawniej:
1. podsufitka z piasku, wapnia i gliny;
2. ciasto do pobudzania kwaśnej fermentacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co podmiotowe
Wiktionary
Podmiotowość – poczucie bycia kimś, posiadanie tożsamości odróżniającej jednostkę od innych. W jej ramach człowiek wierzy, że własna aktywność w znacznym stopniu zależy od niego samego. Aby stać się podmiotem trzeba dokonać świadomych założeń dotyczących samego siebie i wybrać własną drogę rozwoju. Poczucie podmiotowości rozszerza możliwości edukacyjne człowieka i pozwala na rozkwit jego osobowości.
Wikipedia
rzecz. podmiot m.
przym. podmiotowy
przysł. podmiotowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) jęz. związany z podmiotem, dotyczący podmiotu
(1.2) film. liter. stworzony przez osobę stanowiącą przedmiot badań
(1.3) filoz. subiektywny, przeżywany przez osobę
(1.4) med. odczuwany przez pacjenta
(1.5) praw. dotyczący podmiotu w prawie, osoby prawnej
Wiktionary
(1.5) Kontrowersje wokół pochodzenia praw podmiotowych są pochodną sporów o istotę prawa jako źródła norm prawnych.
Wiktionary
rzecz. podmiot mrz., podmiotowość ż.
Wiktionary
nasiąkać wilgocią, wodą od spodu
SJP.pl
nasiąkać wilgocią, wodą od spodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest podmokłe
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. podmakanie n., podmoknięcie n.
czas. podmakać ndk., podmoknąć dk.
przym. podmokły
Wiktionary
o gruncie: nasiąknięty wodą
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) nasiąknięty wodą
Wiktionary
(1.1) Lasy były przeważnie podmokłe, w większości mieszane, a w miejscach suchych iglaste.
Wiktionary
IPA: pɔdˈmɔkwɨ, AS: podmoku̯y
Wiktionary
rzecz. podmokłość ż., podmakanie n., podmoknięcie n., moczenie n.
czas. podmakać ndk., podmoknąć dk., moczyć ndk., maczać ndk.
przym. mokry
Wiktionary
(1.1) bagienny, grząski
Wiktionary
montując, podłączyć
SJP.pl
montując, podłączać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) leżący pod powierzchnią morza; przeznaczony do działania pod powierzchnią morza; dziejący się pod powierzchnią morza
Wiktionary
przym. morski, nadmorski, zamorski
rzecz. morze n.
Wiktionary
1. położony w pobliżu Moskwy;
2. charakterystyczny dla okolic Moskwy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się blisko Moskwy, na przedmieściach Moskwy
Wiktionary
(1.1) W podmoskiewskim miasteczku w sztuce ataku i przetrwania szkoli się nastolatków. (z Internetu)
(1.1) Skierowano nas do pracy przy wyrębie lasów podmoskiewskich. (z Internetu)
(1.1) Krwawa wojna o podmoskiewski las. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌpɔdmɔˈsʲcɛfsʲci, AS: podmosʹḱefsʹḱi
Wiktionary
rzecz. moskiewszczyzna ż., Moskwa ż., moskwiczanin mos., moskwiczanka ż.
przym. moskiewski
Wiktionary
mówiąc o czymś, wpłynąć na popełnienie jakiegoś czynu (zazwyczaj złego) przez kogoś; skłonić, skusić, zwieść, podpuścić
SJP.pl
zamrażać nie do końca
SJP.pl
zamrozić nie do końca
SJP.pl
dawniej: znacząco mrugnąć, dając coś do zrozumienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) strumień powietrza
Wiktionary
(1.1) Zanim usłyszałem wybuch, poczułem na plecyecach podmuch.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdmux, AS: podmuχ
Wiktionary
rzecz. dmuchaniec mrz., podmuchanie n., podmuchiwanie n., dmuchawa ż.
czas. podmuchać ndk., podmuchiwać ndk.
przym. podmuchowy
Wiktionary
(1.1) powiew, wiew, tchnienie
Wiktionary
1. dmuchnąć kilkakrotnie na coś, dmuchać przez chwilę;
2. zwykle o mężczyźnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, pociupciać, podupczyć
SJP.pl
1. dmuchać kilka razy;
2. o wietrze: wiać, powiewać, dąć
SJP.pl
wytwarzający podmuch
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z podmuchem, dotyczący podmuchu
Wiktionary
rzecz. podmuch m., dmuchaniec mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. podmurówka.
(1.2) odczasownikowy od|podmurować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdmurɔˈvãɲɛ, AS: podmurovãńe
Wiktionary
rzecz. murarka ż., murarstwo n., murarz m., przedmurze n., podmurówka ż., murek m., mur mrz.
czas. murować ndk., podmurować dk., wymurować dk.
przym. murowy, murowany, murarski
Wiktionary
(1.1) podmurówka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płytki kamienny, ceglany lub betonowy fundament, na którym opiera się konstrukcja budynku
Wiktionary
Podmurówka – płytki fundament (często wykonany z cegły, kamieni lub betonu), zazwyczaj wystający niewiele nad ziemię, na którym posadawia się obiekty budowlane.
Najczęściej na podmurówce budowane są płoty lub domy.
Wikipedia
(1.1) Murarz zażądał ogromnych pieniędzy za wykonanie fundamentu i podmurówki.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdmuˈrufka, AS: podmurufka
Wiktionary
rzecz. murarka ż., murarstwo n., murarz m., przedmurze n., podmurowanie n.
:: zdrobn. murek m.
czas. murować, podmurować, wymurować
przym. murowy, murowany, murarski
Wiktionary
(1.1) podmurowanie
Wiktionary
1. o wodzie: zabrać piasek, ziemię itp. podczas podpłynięcia pod spód czegoś, naruszając to;
2. umyć narządy płciowe
SJP.pl
przejście ze zwisu do podporu za pomocą przewrotu z jednoczesnym przesunięciem nóg ku tyłowi
SJP.pl
dawniej:
1. przysuwać, przybliżać coś szybko i niespodziewanie;
2. podmykać się - podsuwać się, zbliżać się, przedostawać się szybko i niespodziewanie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Mysłowicami
Wiktionary
IPA: ˌpɔdmɨswɔˈvʲit͡sʲci, AS: podmysu̯ovʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Mysłowice nmos., mysłowiczanin mos., mysłowiczanka ż.
przym. mysłowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podmywać.
Wiktionary
rzecz. podmycie n.
czas. podmywać ndk., podmyć dk.
Wiktionary
początkowa faza fermentacyjna ciasta pszennego sporządzona z mąki, wody i drożdży
SJP.pl
skrót od: podniosły, podniośle
SJP.pl
kobieta wynajmująca od innej osoby rzecz przez nią uprzednio wynajętą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podnajmować.
Wiktionary
rzecz. niepodnajmowanie n., podnajęcie n., podnajem m., podnajemca m.
czas. podnajmować ndk., podnająć dk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) med. pod nasierdziem
Wiktionary
(1.1) Mniejsze ogniska tłuszczu są również zlokalizowane podnasierdziowo, na wolnej ścianie przedsionków i na około uszek serca.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdnaɕɛrʲˈd͡ʑɔvɔ, AS: podnaśerʹʒ́ovo
Wiktionary
przym. podnasierdziowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. znajdujący się / dokonywany / odbywający się pod nasierdziem
Wiktionary
(1.1) Zwiększonemu napięciu jednocześnie niedotlenionej ściany lewej komory towarzyszy zmniejszony podnasierdziowy przepływ krwi, a co za tym idzie zmniejszenie skracania się włókien mięśniowych w fazie skurczu serca.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdnaɕɛrʲˈd͡ʑɔvɨ, AS: podnaśerʹʒ́ovy
Wiktionary
przysł. podnasierdziowo
Wiktionary
ryba okoniokształtna z pierwszą płetwą grzbietową przekształconą w leżącą na głowie przyssawkę; remora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. ryba z rodziny podnawek (nazwa systematyczna|Echeneidae|ref=tak.) z aparatem przyssawkowym na grzbiecie, którym przyczepia się do dużych zwierząt morskich lub okrętów;
(1.2) icht. nazwa systematyczna|Echeneis naucrates|ref=tak., gatunek ryb z rodziny podnawek (nazwa systematyczna|Echeneidae|ref=tak.);
(1.3) icht. ryba z gatunku podnawka (1.2)
Wiktionary
Podnawka (Echeneis naucrates) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny podnawkowatych (Echeneidae). Jest gatunkiem kosmopolitycznym występującym w ciepłych morzach.
Wikipedia
(1.1) Innym specyficznym sposobem stosowanym przez wiele ludów jest polowanie na żółwie za pomocą podnawek, czyli niewielkich rybek przysysających się do większych ryb żółwi.
Wiktionary
rzecz. nawa ż., podnawki nmos.
Wiktionary
(1.1) remora; przest. trzymonaw, trzymonawka, ssacz, tarczygłów
(1.3) przest. trzymonaw, trzymonawka, ssacz, tarczygłów
Wiktionary
ryba okoniokształtna z pierwszą płetwą grzbietową przekształconą w leżącą na głowie przyssawkę; remora
SJP.pl
Podnawkowate, podnawki, remory (Echeneidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Sporadycznie występują w wodach słodkich i słonawych. Przedstawiciele tej rodziny mają wydłużone smukłe ciało i spłaszczoną głowę. Ich żuchwa jest wystająca. Mają one również dwie płetwy grzbietowe, z których pierwsza przekształcona jest w owalną przyssawkę mającą od 10 do 28 poprzecznych ruchomych listew (fałdów czepnych). Przyssawka kontrolowana jest przez złożoną grupę mięśni i elementy szkieletowe, których praca powoduje unoszenie i opadanie listew, dzięki czemu tworzy się ciśnienie ssące. Płetwa odbytowa i druga płetwa grzbietowa mają zazwyczaj po 18–40 miękkich promieni. Płetwa ogonowa jest lekko zaokrąglona. Łuski pokrywające ich ciało są małe, cykloidalne. Ponadto podnawkowate nie mają pęcherza pławnego. Najmniejsze osobniki mają około 17 cm, a największe około 100 cm, choć zdarzają się osobniki do 110 cm. Ubarwienie podnawkowatych jest różnorodne: może być zarówno jednolite, jak i wzorzyste. Rodzina podnawkowatych obejmuje 4 rodzaje, a wśród nich 8 gatunków. Najczęściej jednak wyróżnia się 7 rodzajów.
Wikipedia
rodzina morskich ryb okoniokształtnych; podnawki, remory
SJP.pl
Podnawkowate, podnawki, remory (Echeneidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Sporadycznie występują w wodach słodkich i słonawych. Przedstawiciele tej rodziny mają wydłużone smukłe ciało i spłaszczoną głowę. Ich żuchwa jest wystająca. Mają one również dwie płetwy grzbietowe, z których pierwsza przekształcona jest w owalną przyssawkę mającą od 10 do 28 poprzecznych ruchomych listew (fałdów czepnych). Przyssawka kontrolowana jest przez złożoną grupę mięśni i elementy szkieletowe, których praca powoduje unoszenie i opadanie listew, dzięki czemu tworzy się ciśnienie ssące. Płetwa odbytowa i druga płetwa grzbietowa mają zazwyczaj po 18–40 miękkich promieni. Płetwa ogonowa jest lekko zaokrąglona. Łuski pokrywające ich ciało są małe, cykloidalne. Ponadto podnawkowate nie mają pęcherza pławnego. Najmniejsze osobniki mają około 17 cm, a największe około 100 cm, choć zdarzają się osobniki do 110 cm. Ubarwienie podnawkowatych jest różnorodne: może być zarówno jednolite, jak i wzorzyste. Rodzina podnawkowatych obejmuje 4 rodzaje, a wśród nich 8 gatunków. Najczęściej jednak wyróżnia się 7 rodzajów.
Wikipedia
o cechach podnawkowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
znajdujący się pod nerką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. obszar powietrzny, podniebny, przestworza
(1.2) rzad. bud. wewnętrzna część sklepienia stropu
(1.3) neol. geogr. klimat
Wiktionary
(1.3) (…) ponieważ podniebie (klimat) ich jest przykrzejsze, zatem i charakter więcej ponury.
Wiktionary
1. sklepiona przegroda oddzielająca jamę ustną (u zwierząt jamę gębową) od jamy nosowej
2. przenośnie: zmysł smaku, narząd smaku
3. dolna, wewnętrzna powierzchnia sklepienia, zwłaszcza kopuły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. górna część jamy gębowej kręgowców;
(1.2) przen. smak, gust
(1.3) archit. widoczna z wnętrza pomieszczenia powierzchnia sklepienia;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɔdʲɲɛˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: podʹńebʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
przym. podniebienny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z podniebieniem, dotyczący podniebienia
Wiktionary
IPA: ˌpɔdʲɲɛˈbʲjɛ̃nːɨ, AS: podʹńebʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. podniebienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest podniebne
Wiktionary
przym. podniebny
przysł. podniebnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się bardzo wysoko ponad ziemią
Wiktionary
IPA: pɔdʲˈɲɛbnɨ, AS: podʹńebny
Wiktionary
rzecz. podniebność ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podniecić)
(1.1) wywoływać stan silnego radosnego pobudzenia nerwowego i uczuciowego
(1.2) wzmagać intensywność czegoś
(2.2) wpadać w stan silnego ożywienia
(2.3) zostawać pobudzonym seksualnie lub zmysłowo
(2.4) podniecać (1.3) wzajemnie jeden drugiego
Wiktionary
(2.1) Fizycy podniecają się teraz przepiękną teorią, według której świat wcale nie jest zbudowany z kulistych cząstek materii, ale jest symfonią drgających strun.
Wiktionary
IPA: pɔdʲˈɲɛt͡sat͡ɕ, AS: podʹńecać
Wiktionary
czas. niecić, rozniecać, podniecić dk.
rzecz. podniecenie n., podniecanie n., podnieta ż.
przym. podniecający, podniecony
przysł. podniecająco
Wiktionary
(1.1) radować, cieszyć
(1.3) stymulować
(2.1) stymulować się
(2.2) radować się, cieszyć się
(2.4) stymulować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podniecać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdʲɲɛˈt͡sãɲɛ, AS: podʹńecãńe
Wiktionary
czas. niecić, rozniecać, podniecać ndk.
rzecz. podnieta ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podniecić.
Wiktionary
Podniecenie – stan emocjonalny, połączony z fizjologiczną reakcją wzrostu ciśnienia krwi na skutek produkcji adrenaliny w organizmie.
Podniecenie seksualne w znaczeniu ogólnym jest to funkcja pobudliwości seksualnej (gotowości do reakcji seksualnej) i sytuacji zewnętrznej. Liczba, jakość i intensywność podnieceń seksualnych, związanych z określoną sytuacją zewnętrzną są warunkowane procesami uczenia się. Podniecenie może zależeć od kontekstu interpersonalnego, jeśli jest ukierunkowane na konkretnego partnera i jest wówczas synonimiczne z pożądaniem seksualnym.
Wikipedia
czas. podniecać, rozniecać, niecić
rzecz. podnieta ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podniecać)
(1.1) dokonany od|podniecać.
Wiktionary
IPA: pɔdʲˈɲɛ̇t͡ɕit͡ɕ, AS: podʹńėćić
Wiktionary
rzecz. podnieta ż.
czas. podniecać, rozniecać, niecić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) książk. będący w stanie pobudzenia emocjonalnego
(1.2) seks. taki, który jest w stanie podniecenia zmysłowego; gotowy do reakcji seksualnej
Wiktionary
czas. podniecać
rzecz. podnieta ż.
Wiktionary
(1.1) niespokojny, ożywiony, pobudzony
(1.2) napalony
Wiktionary
przymiotnik od: Podnieprze
SJP.pl
obszar obejmujący porzecze Dniepru
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podnosić)
(1.1) dokonany od|podnosić.
czasownik zwrotny dokonany podnieść się (ndk. podnosić się)
(2.1) dokonany od|podnosić się.
Wiktionary
(1.1) Ona nie wahałaby się podnieść słuchawkę.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdʲɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: podʹńėść
Wiktionary
rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podnoszenie n., podniesienie n.
czas. nieść, podnosić ndk.
przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły
przysł. podniośle
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podnieść.
(1.2) rel. kośc. część mszy, w czasie której kapłan podnosi hostię i kielich, ukazując wiernym materię sakramentu;
Wiktionary
Podniesienie – część mszy świętej, w czasie której kapłan podnosi w górę hostię i kielich, ukazując zgromadzonym wiernym materię sakramentu (chleb i wino), które w czasie modlitwy eucharystycznej zostały przemienione w ciało i krew Chrystusa. Ta przemiana jest zwana transsubstancjacją.
Wikipedia
IPA: ˌpɔdʲɲɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: podʹńėśė̃ńe
Wiktionary
rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podnoszenie n.
czas. nosić, nieść, podnosić ndk., podnieść dk.
przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły
przysł. podniośle
Wiktionary
żołnierz nadający lufie działa przeciwlotniczego odpowiedni kąt podniesienia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. to, co zachęca do czegoś; bodziec;
2. stan podniecenia; podniecenie; pobudzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyrażenie lub działanie zachęcające do wykonania określonego czynu
(1.2) pot. stan zachwytu
Wiktionary
(1.1) Doping kibiców był dla niemieckich piłkarzy zbyt słabą podnietą wobec przewagi drużyny z Mediolanu.
(1.2) Ale masz podnietę z kupna tego Rolexa! Naprawdę nie ma się czym chwalić!
(1.2) Ten film jest byle jaki, a ty masz z niego tyle podniety.
Wiktionary
IPA: pɔdʲˈɲɛta, AS: podʹńeta
Wiktionary
czas. podniecać ndk., podniecić dk.
rzecz. podniecenie n., podniecanie n.
przym. podniecony
Wiktionary
(1.1) zachęta, pobudka, bodziec
(1.2) gorączka, podniecenie, pot. podjarka, zachwyt
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: podniośle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: podniosły
SJP.pl
uroczysty charakter czegoś, nastrój pełen patosu, powagi, dostojeństwa; dostojność, patos, majestatyczność, wzniosłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co podniosłe
Wiktionary
rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podnoszenie n., podniesienie n.
czas. podnosić ndk., podnieść dk.
przym. podniosły, podnośny, podnośnikowy
przysł. podniośle
Wiktionary
(1.1) wzniosłość, patetyczność, uroczystość, koturnowość
Wiktionary
taki, który jest pełen patosu, powagi, dostojeństwa; dostojny, majestatyczny, wysublimowany, wzniosły
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) uroczysty, wzniosły, pełen dostojeństwa
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. nmos. przesz. od: podnieść
Wiktionary
IPA: pɔdʲˈɲɔswɨ, AS: podʹńosu̯y
Wiktionary
rzecz. podniosłość ż., podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podnoszenie n., podniesienie n.
czas. podnosić ndk., podnieść dk.
przym. podnośny, podnośnikowy
przysł. podniośle
Wiktionary
(1.1) patetyczny, ceremonialny, okazały, pełen patosu, pełen powagi, poważny, solenny, uroczysty, wzniosły
Wiktionary
częściowo coś niszczyć, zużywać
SJP.pl
częściowo coś zniszczyć; nadniszczyć, nadrujnować, podrujnować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podnieść)
(1.1) unieść, wziąć coś do góry
(1.2) ustawiać coś do pionu
czasownik zwrotny niedokonany podnosić się (dk. podnieść się)
(2.1) unosić się, wstawać
Wiktionary
(1.1) Na dworcu bezdomni kręcą się w pobliżu palących i podnoszą niedopałki, które ci rzucili na ziemię.
(1.1) Pies już coś wystawiał, stanął jak wryty z jedną łapą podniesioną.
(2.1) […] z góry, poprzez szczyty drzew, zaglądały błękitne i białe kawałki obłoków, jakby ciekawe spojrzeć w tę głąb cienistą, […] w której spomiędzy trawy wykwitał blady nieśmiertelnik żółty, podnosiły się dzwonki liliowe albo śród mchu pąsowiały lśniące grona żurawin.
Wiktionary
IPA: pɔdˈnɔɕit͡ɕ, AS: podnośić
Wiktionary
rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podnoszenie n., podniesienie n.
czas. przenosić, wznosić, podnieść dk.
przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły
przysł. podniośle
Wiktionary
urządzenie do podnoszenia przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do podnoszenia (bez względu na rozmiar)
Wiktionary
Dźwignik, dźwignik o ruchu prostoliniowym (pot. lewarek) – urządzenie dźwigowe do pionowego (lub zbliżonego do pionowego) przemieszczania (podnoszenia) obiektów, zwykle na niewielką wysokość. Najczęściej stosowanym dźwignikiem jest podnośnik. Wszystkie dźwigniki stosowane w warsztatach i wulkanizacjach, a mocowane na stałe do podłoża, podlegają dozorowi technicznemu UDT.
Wikipedia
IPA: pɔdˈnɔɕɲik, AS: podnośńik
Wiktionary
rzecz. podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podnoszenie n., podniesienie n.
czas. podnosić ndk., podnieść dk.
przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły
przysł. podniośle
Wiktionary
przymiotnik od: podnośnik
SJP.pl
służący do podnoszenia czegoś, do transportu na niewielką wysokość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podnosić.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdnɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: podnošẽńe
Wiktionary
rzecz. podnośnik m., podnośnica ż., podnośnia ż., podniesieniowy m., podniosłość ż., podniesienie n.
czas. wznosić, podnosić ndk., podnieść dk.
przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły
przysł. podniośle
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Nowym Jorkiem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdnɔvɔˈjɔrsʲci, AS: podnovoi ̯orsʹḱi
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Nowym Sączem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdnɔvɔsɔ̃nˈdɛt͡sʲci, AS: podnovosõndecʹḱi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce u spodu czegoś, co się wznosi
Wiktionary
(1.1) U podnóża góry rósł las.
Wiktionary
IPA: pɔdˈnuʒɛ, AS: podnuže
Wiktionary
1. stołek, ławka itp. służące jako oparcie dla nóg;
2. pogardliwie: osoba nadmiernie usłużna, uległa; służalec;
3. pozioma część stopnia schodów; stopnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mebel lub element jakiegoś układu, na którym można wygodnie oprzeć nogi, zmniejszając ich obciążenie
(1.2) górna płaszczyzna stopnia schodów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pogard. ktoś nadmiernie usłużny lub uległy wobec kogoś
Wiktionary
Podnóżek – mebel mający na celu zmniejszenie obciążenia statycznego układu kostno-mięśniowego kończyn dolnych podczas siedzenia. Mogą przyjmować formę taboretu, pufy lub specjalnej, pochylonej podstawki pod nogi.
Wikipedia
rzecz. podnóżnik m.
przym. podnóżkowy, podnóżny
Wiktionary
(2.1) pupilek
(2.3) daw. podnóżnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. podobieństwo, podobizna
Wiktionary
Podoba – część miasta Tomaszowa Mazowieckiego w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, położona na prawym brzegu Pilicy. Rozpościera się w rejonie ulic Podoba i Kolejowej.
Wikipedia
IPA: pɔˈdɔba, AS: podoba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podobać.
Wiktionary
czas. podobać ndk.
Wiktionary
dawniej: posiłek między śniadaniem a obiadem; drugie śniadanie
SJP.pl
zgodność, wspólność pewnych cech dwu albo więcej osób, przedmiotów itp.; prawie jednakowy wygląd, powinowactwo, bliskość, zbieżność, pokrewieństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgodność pewnych cech, właściwości pomiędzy osobami lub rzeczami
(1.2) mat. przekształcenie geometryczne, w którym zachowany jest stosunek odległości punktów;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɔdɔˈbʲjɛ̇̃j̃stfɔ, AS: podobʹi ̯ė̃ĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. podobizna ż., podobność ż.
przym. podobny, podobniutki
przysł. podobnie, podobno
Wiktionary
(1.1) analogia, analogiczność, zbieżność, zgodność, powinowactwo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) portret, wizerunek
Wiktionary
(1.1) Na banknocie dwustuzłotowym widnieje podobizna Zygmunta I Starego.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɔˈbʲizna, AS: podobʹizna
Wiktionary
rzecz. podobieństwo n., upodobnienie n., upodabnianie n.
czas. upodabniać ndk., upodobnić dk.
przym. podobny, podobniutki
przysł. podobno, podobnie
Wiktionary
(1.1) wyobrażenie, wizerunek, przedstawienie, ukazanie
Wiktionary
Podoblin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Maciejowice. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 801.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Maciejowicach.
Wikipedia
1. przypominający kogoś lub coś;
2. taki jak inny, o którym uprzednio była mowa
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w podobny sposób
(1.2) porównywalnie, w podobnym stopniu
Wiktionary
(1.1) Byli podobnie ubrani, różnili się tylko kolorem krawata.
(1.2) Nigdy nie widział podobnie pięknej istoty.
(1.2) Ceny w lipcu wzrosną podobnie jak w sierpniu.
Wiktionary
IPA: pɔˈdɔbʲɲɛ, AS: podobʹńe
Wiktionary
przym. podobny
rzecz. podobizna ż., podobieństwo n., podobność ż.
czas. upodabniać, upodobnić
przysł. podobno
Wiktionary
(1.1) analogicznie
(1.2) porównywalnie, równie, tak
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: podobnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: podobny; bardziej podobny
SJP.pl
1. potocznie: prawdopodobnie, podobno, ponoć;
2. przestarzale: wzmocnione "podobnie" (w znaczeniu: tak jak u innego, wcześniej wzmiankowanego)
SJP.pl
zdrobnienie od: podobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: podobny
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɔbʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: podobʹńüśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: podobniutki
SJP.pl
zdrobnienie od: podobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: podobny
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɔbʲˈɲutʲci, AS: podobʹńutʹḱi
Wiktionary
przym. podobny
rzecz. podobieństwo n., podobizna ż.
Wiktionary
prawdopodobnie, ponoć
SJP.pl
modulant[zob. uwagi]
(1.1) wyraz komunikujący, że mówiący dystansuje się od wyrażanego sądu, nie jest pewien co do jego prawdziwości; jak mówią, jak się zdaje
Wiktionary
Podobno – trzeci singel grupy Hey z albumu Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan. Był nagrywany w 2012 roku, a wydany - pod koniec września 2013 roku. Został wydany 5 miesięcy po wydaniu singla "Co tam?". Utrzymany jest w tej samej stylistyce, co utwór "Co tam?" - rockowej, chociaż trwa trochę dłużej. Zawiera także elementy elektroniki. Teledysk do utworu został zrealizowany w Wietnamie.
Wikipedia
(1.1) Podobno lubisz grać w karty?
(1.1) Woda podobno była zimna jak lód i nikt nie odważył się do niej wejść.
Wiktionary
IPA: pɔˈdɔbnɔ, AS: podobno
Wiktionary
rzecz. podobizna ż., podobieństwo n., podobność ż.
przym. podobny
przysł. podobnie
Wiktionary
(1.1) ponoć, jakoby, daw. pono; gw-pl|Górny Śląsk|bezma, snoci., gw-pl|Śląsk Cieszyński|pono.
Wiktionary
dawniej: podobno; podobnoś
SJP.pl
dawniej: podobno; podobnoć
SJP.pl
1. przypominający kogoś lub coś;
2. taki jak inny, o którym uprzednio była mowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyglądający prawie tak samo, mający zbliżony wygląd
(1.2) geom. mający swoje części w proporcji do części innej figury;
Wiktionary
Podobny – piosenka i debiutancki solowy singel zapowiadający pierwszy album Piotra Zioły, który ukazał się wiosną 2016 roku (Revolving Door). Autorką słów jest Gaba Kulka, a muzyki Piotr i Grzegorz Zioła. Teledysk do piosenki, opublikowany 27 października 2015, wyreżyserował Daniel Jaroszek, a autorem zdjęć jest Mateusz Dziekoński. Singel wydała firma Warner Music Poland.
Wikipedia
(1.1) Asia jest bardzo podobna do swojej mamy.
(1.2) Trójkąty ABC i DEF są podobne.
Wiktionary
IPA: pɔˈdɔbnɨ, AS: podobny
Wiktionary
rzecz. podobieństwo n., podobizna ż., podobność ż.
przysł. podobno, podobnie
przym.
:: zdrobn. podobniutki
Wiktionary
dolna powierzchnia obojczyka
SJP.pl
Podobrazie, podłoże malarskie – ogólna nazwa podłoża w malarstwie sztalugowym (w malarstwie ściennym i innych rodzajach malarstwa raczej tylko „podłoże malarskie”).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Ochojcem
Wiktionary
(1.1) O, zgrozo, na podochojskich łąkach ktoś urządził sobie dzikie wysypisko.
Wiktionary
rzecz. Ochojec m., ochojczanin mos., ochojczanka ż.
przym. ochojski
Wiktionary
dociągnąć wiele czegoś
SJP.pl
spędzić pewien czas na dowiadywaniu się czegoś lub wykrywaniu czegoś
SJP.pl
dotrzeć wiele czegoś
SJP.pl
dociąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
docisnąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
komórka nabłonka trzewnego kłębuszka nerkowego odpowiedzialna za filtrację osocza i powstawanie moczu pierwotnego
SJP.pl
Podocyt (inaczej: komórka podocytarna lub komórka blaszki trzewnej torebki kłębuszka nerkowego) – wysoko wyspecjalizowana komórka nabłonka trzewnego kłębuszka nerkowego, kluczowa z punktu widzenia selektywnej filtracji osocza i powstawania moczu pierwotnego.
Wikipedia
znajdujący się pod okiem
SJP.pl
1. znajdujący się pod oczodołami, np. otwór podoczodołowy;
2. nerw podoczodołowy - nerw będący przedłużeniem nerwu szczękowego
SJP.pl
część odcinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. część większej jednostki, nie mająca samodzielności gospodarczej i administracyjnej, która została wyznaczona do jakichś zadań;
Wiktionary
Pododdział – jednostka organizacyjna wojska, część większego pododdziału, oddziału lub związku taktycznego, niemająca zwykle samodzielności gospodarczej i administracyjnej.
Rozróżnia się 4 szczeble pododdziałów:
Wikipedia
IPA: pɔdˈɔdʲd͡ʑaw, AS: pododʹʒ́au̯
Wiktionary
rzecz. oddział mrz.
Wiktionary
jednostka systematyczna w zakresie odmiany
SJP.pl
żołnierz posiadający stopień podoficerski: w wojskach lądowych i lotniczych, policji, straży pożarnej: stopień od kaprala do starszego sierżanta sztabowego, w marynarce wojennej: od mata do starszego bosmana sztabowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wojsk. adm. osoba zajmująca odpowiednią pozycję w hierarchii jakiejś służby mundurowej; w Polsce: posiadająca stopień co najmniej kaprala, a niższy niż podporucznika;
Wiktionary
Podoficer – żołnierz należący do korpusu podoficerów (znajdującego się na średnim szczeblu w hierarchii wojskowej tj. pomiędzy korpusem szeregowych a oficerów), pełniący najczęściej funkcję dowódcy pododdziału niższego szczebla (np. drużyny).
Wikipedia
przym. podoficerski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z podoficerem, dotyczący podoficera
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do podoficera, będący jego własnością
przymiotnik jakościowy
(3.1) taki jak u podoficera, charakterystyczny dla podoficera
Wiktionary
rzecz. podoficer mos.
Wiktionary
żywica otrzymywana z korzeni rośliny podofilum; środek żółciopędny i przeczyszczający stosowany w weterynarii
SJP.pl
roślina z rodziny berberysowatych; stopowiec
SJP.pl
1. spędzić pewien czas na otaczaniu kogoś troskliwą opieką;
2. spędzić pewien czas na czuwaniu nad przebiegiem jakichś prac
SJP.pl
przedstawiciel rzędu pajęczaków przypominających roztocza
SJP.pl
część uprzęży końskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) część uprzęży końskiej
(1.2) część ciała zwierzęcia pod ogonem
Wiktionary
Podogonie – pas, który z jednej strony przymocowany jest do siodła, a z drugiej strony zakończony jest pętlą służącą do przewleczenia ogona konia. Pętla po przewleczeniu powinna znaleźć się pod rzepem ogona.
Podogonie zapobiega przesuwaniu się siodła do przodu, w przypadku gdy nie znajduje ono oparcia na kłębie konia. Z tego powodu najczęściej podogonie używane jest u kuców (niski kłąb to cecha charakterystyczna ich budowy). Zdarzają się również duże konie o słabo zarysowanym kłębie lub wąskiej klatce piersiowej, wymagające stosowania podogonia.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu pajęczaków przypominających roztocza
SJP.pl
dograć wiele czegoś
SJP.pl
spędzić pewien czas na dojeniu
SJP.pl
1. dojenie;
2. mleko z jednego dojenia; udój
SJP.pl
dojrzewać przez pewien czas lub dojrzeć po kolei
SJP.pl
dokończyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
znajdujący się pod okapem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podokarmiać.
Wiktionary
czas. podokarmiać dk.
Wiktionary
podokarp wielkolistny - gatunek rośliny używany w sztuce bonsai; zastrzalin
SJP.pl
wmurowana pod oknem (w pomieszczeniu lub na zewnątrz) długa, prostokątna deska lub blacha; parapet
SJP.pl
dokleić kilka pozostałych elementów
SJP.pl
dokręcić po kolei, wiele razy
SJP.pl
związany z zaawansowaną pracą naukową lub zawodową wykraczającą poza stopień doktora, np. staż podoktorski
SJP.pl
dokupić wiele czegoś; podokupywać
SJP.pl
dokupić wiele czegoś; podokupować
SJP.pl
dołożyć wiele czegoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Podola
Wiktionary
(1.1) Mnóstwo tam Wołyniaków, Ukraińców, Podolaków osiada, tworzy się towarzystwo miłe; są resursa dla młodego, jak ja, człowieka.
Wiktionary
rzecz. Podolanin mos., Podolanka ż., podole n., Podole n.
przym. podolski
Wiktionary
(1.1) Podolanin
Wiktionary
mieszkaniec Podola (regionu w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Podola
Wiktionary
rzecz. Podole n., Podolsk mrz.
:: fż. Podolanka ż.
przym. podolski
Wiktionary
(1.1) Podolak
Wiktionary
mieszkanka Podola (regionu w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Podola; kobieta z tej krainy
Wiktionary
Podolanka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Terespol.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Terespol. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 65 mieszkańców i byłą dwudziestą drugą miejscowością gminy.
Wikipedia
rzecz. Podole n., Podolsk mrz.
:: fm. Podolanin mos.
przym. podolski
Wiktionary
Podolbrzymy – gwiazdy jaśniejsze od gwiazd z ciągu głównego, ale nie tak jasne jak prawdziwe olbrzymy. Uważa się, że podolbrzymy już kończą lub właśnie skończyły spalanie wodoru w swoich jądrach i zaczynają rozrastać się aż do stadium olbrzyma.
Podolbrzymy należą do IV klasy jasności, na Diagramie Hertzsprunga-Russela leżą pomiędzy ciągiem olbrzymów a ciągiem karłów. Ich temperatury są niższe, natomiast średnice większe od typowych gwiazd ciągu głównego o zbliżonej do nich masie.
Wikipedia
region w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna na obszarze dzisiejszej zachodniej Ukrainy oraz w Republice Mołdawii na lewym brzegu Dniestru;
Wiktionary
Podole (łac. Podolia, ukr. Поділля, Podilla, ros. Подолье, Podolje, rum. Podolia, tur. Podolya) – kraina historyczna i geograficzna (Wyżyna Podolska) na terytorium Ukrainy oraz Mołdawii, zlokalizowana nad północnymi dopływami środkowego Dniestru (m.in. Zbruczem, Smotryczem, Uszycą), a także w górnym biegu rzeki Boh.
Wikipedia
(1.1) Podole położone jest nad północnymi dopływami środkowego Dniestru.
Wiktionary
IPA: pɔdˈɔlɛ, AS: podole
Wiktionary
rzecz. Podolak mos., Podolanin mos., Podolanka ż., podole n.
przym. podolski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Podolec – wieś w Chorwacji, w żupanii zagrzebskiej, w mieście Vrbovec. W 2011 roku liczyła 96 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
sprawiać ból, przykrość lub kłopot przez pewien czas
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Oleśnicą
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɔlɛɕˈɲit͡sʲci, AS: podoleśńicʹḱi
Wiktionary
Wikipedia
specjalista zajmujący się diagnozowaniem i leczeniem chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego; podiatra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. specjalista od chorób stóp i paznokci
Wiktionary
(1.1) Mam problemy z haluksem, muszę udać się do podologa.
Wiktionary
rzecz. podologia ż.
:: fż. podolożka ż.
przym. podologiczny
Wiktionary
(1.1) podiatra
Wiktionary
dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego; podiatria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny, który zajmuje się diagnozą i leczeniem chorób stóp oraz stawu skokowo-goleniowego;
Wiktionary
Podologia, podiatria – dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem (także chirurgicznym w wypadku lekarza) chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego. Zabiegi podologiczne mają różnoraki charakter i wymagają od osoby praktykującej ten zawód wiedzy z zakresu nauk medycznych, tj.: diabetologia, dermatologia, chirurgia, ortopedia, opatrywania ran, technik zaopatrzenia ortopedycznego (ortezy, wkładki ortopedyczne). Podolodzy szczególnie często zajmują się profilaktyką i leczeniem stóp sportowców. W Polsce podologia jest jeszcze dziedziną raczkującą. Brak regulacji prawnych dotyczących zakresu działania i kompetencji, które w różnych krajach różnie wyglądają.
Wikipedia
(1.1) O ile pamiętam pani Anna zajmuje się podologią.
Wiktionary
rzecz. podolog m.
przym. podologiczny
przysł. podologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ortopedia
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. podolog m.
przym. podologiczny
przysł. podologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|πούς. (D. ποδός) + etym|gr|λόγος. → stopa + słowo, przemowa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) podiatry
* baskijski: (1.1) podologia
* estoński: (1.1) podiaatria
* francuski: (1.1) podologie ż.
* hiszpański: (1.1) podología ż.
* kataloński: (1.1) podologia ż.
* niemiecki: (1.1) Podologie ż.
* portugalski: (1.1) podologia ż.
* rosyjski: (1.1) подиатрия ż.
* szwedzki: (1.1) podiatri w.
* włoski: (1.1) podologia ż.
źródła.
== podologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. podologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim;
(1.2) geogr. adm. miasto w Ukrainie, w obwodzie odeskim;
Wiktionary
Podolsk (ros. Подольск) – miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, nad Pachrą (dopływ Moskwy). Według danych z 2020 roku liczy około 308 tys. mieszkańców.
Od 2021 r. siedziba eparchii podolskiej.
Wikipedia
przym. podolski
rzecz. Podolanin mos., Podolanka ż.
Wiktionary
1. przymiotnik od: Podole, Podolsk;
2. piewik podolski - owad chroniony w Polsce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Podola, związany z Podolem, pochodzący z Podola
(1.2) związany z Podolskiem (miastem w Rosji)
Wiktionary
Osoby:
Miejsca:
Inne:
Wikipedia
IPA: pɔdˈɔlsʲci, AS: podolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Podolak mos., Podole n., Podolanin mos., Podolanka ż., Podolsk mrz., podole n.
Wiktionary
(1.1) skr. pod.
Wiktionary
1. położony w pobliżu Olsztyna;
2. charakterystyczny dla okolic Olsztyna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Olsztynem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɔlˈʃtɨ̃j̃sʲci, AS: podolštỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Olsztyn m.
Wiktionary
Podolszyn – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Lesznowola.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) taki, który kiedyś należał do dominikanów lub dominikanek
Wiktionary
(1.1) Zabudowania podominikańskie dostały się w ręce magistratu.
Wiktionary
rzecz. Dominik m., dominikanin m., dominikanka ż.
przym. dominikański
Wiktionary
luźny strój domowy, używany zazwyczaj do okrycia przed położeniem się do łóżka lub krótko po wstaniu, zakładany często na piżamę lub nocną koszulę; szlafrok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) luźny, wygodny ubiór, zazwyczaj w formie sukienki lub szlafroka, noszony w domu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja sąsiadka niezależnie od pory dnia otwiera mi drzwi w podomce.
Wiktionary
IPA: pɔˈdɔ̃mka, AS: podõmka
Wiktionary
rzecz. dom mrz., domówka ż.
Wiktionary
(1.1) szlafrok
Wiktionary
domknąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
podomyślać się -
1. domyślić się jednego po drugim;
2. o wielu: domyślić się kolejno
SJP.pl
dawniej: w tamtym czasie; wówczas, wtenczas, wtedy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pozostający pod czyjąś opieką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta znajdująca się pod opieką
Wiktionary
(1.1) Stefo, jak ma na imię ta wasza podopieczna z zespołem Hioba?
Wiktionary
rzecz. podopieczność ż.
:: fm. podopieczny mos.
przym. podopieczny
przyim. pod opieką
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co podopieczne
Wiktionary
rzecz. podopieczna ż., podopieczny mos.
przym. podopieczny
przyim. pod opieką
Wiktionary
pozostający pod czyjąś opieką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba znajdująca się pod opieką
przymiotnik
(2.1) znajdujący się pod opieką
Wiktionary
(1.1) Zygmunt, nasz podopieczny, spędzi sierpień nad Balaton.
(1.1) Trucizny było mało i nie starczyłoby jej dla wszystkich podopiecznych lekarki, a dzieci, dla których tej trucizny zabraknie, tak czy tak umrą, tyle że anonimowo w komorze gazowej obozu w Treblince.
(2.1) Wczoraj podopieczny wychowanek pani Antoniny miał zawody.
Wiktionary
rzecz. podopieczność ż.
:: fż. podopieczna ż.
przyim. pod opieką
Wiktionary
1. doprać po kolei;
2. podopierać się - zostać dopranym po kolei
SJP.pl
dopieścić po kolei, wiele razy
SJP.pl
dopić po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. dopiąć po kolei;
2. przypiąć po kolei; poprzypinać;
3. doprowadzić po kolei do końca; pozakańczać
SJP.pl
spędzić pewien czas na dopingowaniu
SJP.pl
1. położony w pobliżu Opola;
2. charakterystyczny dla okolic Opola
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Opolem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɔˈpɔlsʲci, AS: podopolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Opole n., Opolskie n.
Wiktionary
dopowiedzieć po kolei, wiele razy
SJP.pl
1. doprawić wielokrotnie;
2. dołączyć po kolei brakujące elementy
SJP.pl
dopchnąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
wykonać podorywkę
SJP.pl
udzielić wielu rad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podorać.
Wiktionary
czas. podorać dk.
Wiktionary
1. dawniej: coś w zasięgu ręki, do podręcznego użytku;
2. na podorędziu - w pobliżu, na zawołanie, gotowe w pogotowiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. coś, co służy do użytku podręcznego
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɔˈrɛ̃ɲd͡ʑɛ, AS: podorẽńʒ́e
Wiktionary
jednostka organizacyjna wydzielona z organu administracji państwowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. roln. zob. podorywka.
Wiktionary
(1.1) Doorywano podorówki, że niektóry kładł skibę ostatnią już o gęstym mroku, a wracając do dom obzierał się jeszcze za się za rolę i żegnał ją westchnieniem do wiosny.
Wiktionary
wykonywać podorywkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podorywać.
Wiktionary
rzecz. niepodorywanie n.
czas. podorywać ndk.
Wiktionary
płytka orka ścierniska wykonywana zaraz po skoszeniu zboża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. pierwsza, płytka orka wykonywana latem, bezpośrednio po zbiorze, która rozpoczyna uprawę gleby pod jakąś roślinę;
(1.2) roln. podorana ziemia; ziemia po podorywce (1.1)
Wiktionary
Podorywka – orka płytka rozpoczynająca zespół uprawek pożniwnych, wykonywana latem bezpośrednio po zbiorze roślin. Podorywka może być wykonana pługiem podorywkowym, kultywatorem podorywkowym lub broną talerzową. Podorywkę wykonuje się najczęściej do głębokości 5-10cm.
Wikipedia
przym. podorywkowy
czas. orać
Wiktionary
(1.1) reg. podorówka
Wiktionary
1. dosiąść wiele zwierząt wierzchowych;
2. podosiadać się - o wielu osobach: usiąść przy kimś
SJP.pl
jadalny grzyb kapeluszowy z rodziny borowikowatych; koźlarz czerwony
SJP.pl
doskoczyć po kolei
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Podoski może odnosić się do:
Wikipedia
aparat medyczny do diagnostyki stóp
SJP.pl
Wikipedia
badanie linii papilarnych stóp w celach identyfikacyjnych; pelmatoskopia
SJP.pl
Podoskopia, pelmatoskopia – dział techniki kryminalistycznej, pokrewny do daktyloskopii, zajmujący się badaniem linii papilarnych znajdujących się na stopach.
Wikipedia
być uciążliwym przez pewien czas
SJP.pl
Podośno – osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Ośno Lubuskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Miejscowość położona jest na drodze lokalnej Radów – Ośno Lubuskie.
Wikipedia
w odniesieniu do chorób: przebiegający bez gwałtownych objawów i trwający dłużej
SJP.pl
dosunąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na doświadczaniu czegoś
SJP.pl
doszyć po kolei, wiele razy
SJP.pl
dotknąć po kolei, wiele razy
SJP.pl
spędzić pewien czas na dowalaniu; dowalić wiele różnych rzeczy
SJP.pl
w tym czasie, o którym była poprzednio mowa
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) przest. wówczas; wtedy; w czasach, o których przedtem była mowa; w tychże czasach
Wiktionary
IPA: pɔdˈuft͡ʃas, AS: podufčas
Wiktionary
(1.1) przest. naówczas, naonczas, natenczas, wonczas, wtenczas; wtedy, wówczas, w tym czasie, w owym czasie
Wiktionary
1. poradzić sobie z czymś, sprostać czemuś;
2. dawniej, dziś gwarowo: zwyciężyć, pokonać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podoływać)
(1.1) książk. zdołać zrobić coś
Wiktionary
(1.1) sprostać, zdołać
Wiktionary
wgłębienie w fartuchu lub sukni tworzące się z wypukłości materiału podczas siadania
SJP.pl
radzić sobie z czymś, wykonywać coś, pokonując trudności
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Pabianicami
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpabʲjä̃ˈɲit͡sʲci, AS: potpabʹi ̯ä̃ńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pabianice nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpadać.
Wiktionary
młodzieżowo: podpadnięcie komuś
SJP.pl
taki, który podpadł
SJP.pl
trochę poić kogoś, zwłaszcza alkoholem
SJP.pl
znajdujący się pod środkową oponą mózgowo-rdzeniową; podpajęczynowy, podpajęczynówkowy
SJP.pl
znajdujący się pod środkową oponą mózgowo-rdzeniową; podpajęczynowy, podpajęczy
SJP.pl
znajdujący się pod środkową oponą mózgowo-rdzeniową; podpajęczy, podpajęczynówkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpakować.
Wiktionary
czas. podpakować dk.
Wiktionary
1. powodować zapalenie się czegoś;
2. celowo zniszczyć coś przez spowodowanie pożaru;
3. przyrumienić coś mocno na wierzchu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podpalić)
(1.1) podkładać ogień pod coś
(1.2) palić papierosy od czasu do czasu
czasownik zwrotny niedokonany podpalać się (dk. podpalić się)
(2.1) podkładać ogień pod samego siebie
(2.2) podkładać ogień wzajemnie pod własne mienie
Wiktionary
(1.2) Helena złapała męża na gorącym uczynku, gdy podpalał na balkonie.
Wiktionary
IPA: pɔtˈpalat͡ɕ, AS: potpalać
Wiktionary
rzecz. palenie n., podpalanie n., podpalenie n., podpalacz m., podpalaczka ż., podpałka ż., palnik mrz., palaczka ż.
czas. popodpalać, rozpalać, podpalić dk., palić ndk.
Wiktionary
ten, kto wznieca pożar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek umyślnie wzniecający pożar
Wiktionary
rzecz. podpalaczka ż., podpałka ż., podpalenie n., podpalanie n., palacz mos.
czas. rozpalać, palić, podpalać ndk., podpalić dk.
Wiktionary
kobieta, która wznieca pożar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta umyślnie wzniecająca pożar
Wiktionary
Podpalaczka (ang. Firestarter) – powieść autorstwa Stephena Kinga wydana w 1980 roku. W Polsce, podobnie jak w przypadku kilku wcześniejszych powieści Stephena Kinga, Podpalaczkę pierwszy raz wydano nakładem wydawnictwa Phantom Press International pod oryginalnym tytułem Firestarter. Wydanie to nie posiadało dedykacji (Pamięci Shirley Jackson, która nigdy nie musiała podnosić głosu.). W 1999 roku powieść wydano już pod polskim tytułem nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka.
Wikipedia
rzecz. podpalacz m., podpalanie n., podpalenie n., podpałka ż.
czas. rozpalać, palić, podpalać ndk., podpalić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpalać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpaˈlãɲɛ, AS: potpalãńe
Wiktionary
czas. podpalać, palić
rzecz. palnik mrz., palaczka ż., podpalacz m., podpalaczka ż.
Wiktionary
1. powodować zapalenie się czegoś;
2. celowo zniszczyć coś przez spowodowanie pożaru;
3. przyrumienić coś mocno na wierzchu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umyślne podłożenie ognia mające na celu wywołanie pożaru;
Wiktionary
Podpalenie – umyślne podłożenie ognia mające na celu wywołanie pożaru.
Szacuje się, że ok. 40% pożarów w Polsce to podpalenia.
Nałogowe podpalenie określane jest mianem piromanii.
Wikipedia
(1.1) Strażacy stwierdzili, że pożar lasu nie był efektem uderzenia pioruna, lecz celowego podpalenia.
(1.1) Ubezpieczenia nieobejmujące podpaleń są nielegalne.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpaˈlɛ̃ɲɛ, AS: potpalẽńe
Wiktionary
czas. podpalać, palić
rzecz. podpalaczka ż., palaczka ż., palnik mrz., podpalacz, zapalenie
Wiktionary
spowodować zapalenie się czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podpalać)
(1.1) dokonany od|podpalać.
czasownik zwrotny dokonany podpalić się (ndk. podpalać się)
(2.1) dokonany od|podpalać się.
Wiktionary
(1.1) Dwór postawiono na wzgórzu, gdzie w kościuszkowskim powstaniu patrol Kozaków buszował po pokojach, a uchodząc przed ułanami dom podpalił.
Wiktionary
IPA: pɔtˈpalʲit͡ɕ, AS: potpalʹić
Wiktionary
rzecz. podpałka ż., palnik mrz., palenie n., palaczka ż., podpalacz m., podpalaczka ż.
czas. rozpalać, podpalać, palić, popodpalać
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Panewnikami
Wiktionary
(1.1) W podpanewnickich lasach nie uświadczysz jelenia.
Wiktionary
rzecz. Panewniki nmos.
przym. panewnicki
Wiktionary
jednostka geobotaniczna w obrębie państwa roślinnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzecz, która podpiera coś, utrzymuje we właściwej pozycji
(1.2) coś lub ktoś wspomagający kogoś innego
Wiktionary
czas. podeprzeć dk., podpierać ndk.
rzecz. parcie n.
Wiktionary
(1.1) podpora
(1.2) wsparcie
Wiktionary
taki, który podparł się czymś, oparł się na czymś lub o coś; wsparty, oparty
SJP.pl
związany z terenami położonymi pod Paryżem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Paryżem, leżący pod Paryżem itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Paryżem
Wiktionary
(1.1) Później dzieła Marty pokazane zostały w Londynie oraz podczas Sezonu Polskiego w podparyskim Bourg-la-Reine.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpaˈrɨsʲci, AS: potparysʹḱi
Wiktionary
rzecz. Paryż mrz.
przym. paryski
Wiktionary
potocznie: podpasować, przypasować komuś; przypasić
SJP.pl
1. wkładka higieniczna używana przez kobiety w okresie menstruacji;
2. przestarzałe: to, co podpasuje, podwiązuje coś;
3. w rolnictwie: poprzeczna bruzda wyorana na polu w celu doprowadzenia wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hig. chłonny wkład zewnętrznie pochłaniający krew menstruacyjną
Wiktionary
Podpaska – produkt higieniczny z miękkiego chłonnego materiału, stosowany przez kobiety w czasie menstruacji. Może być również stosowana w przypadku krwawienia po porodzie, podczas rekonwalescencji po operacji ginekologicznej, po poronieniu lub aborcji, a także w każdej innej sytuacji, gdzie konieczne jest zaabsorbowanie wypływającej z pochwy krwi. Podpaska to rodzaj produktu do higieny menstruacyjnej, który stosuje się zewnętrznie, w przeciwieństwie do tamponów i kubeczków menstruacyjnych, które nosi się wewnątrz pochwy. Zalecana jest wymiana podpasek co 3-4 godziny, aby uniknąć namnażania się określonych bakterii, które mogą rozwijać się we krwi.
Wikipedia
przym. podpaskowy
Wiktionary
(1.1) podpaska higieniczna
Wiktionary
1. wkładka higieniczna używana przez kobiety w okresie menstruacji;
2. przestarzałe: to, co podpasuje, podwiązuje coś;
3. w rolnictwie: poprzeczna bruzda wyorana na polu w celu doprowadzenia wody
SJP.pl
→ podpaska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z podpaską, dotyczący podpaski
Wiktionary
rzecz. podpaska ż.
Wiktionary
przypasować; potocznie:
1. dopasować w pewnym stopniu;
2. spodobać się, spełnić czyjeś oczekiwania; podejść
SJP.pl
przypasowywać; potocznie:
1. dopasowywać;
2. podobać się, spełniać czyjeś oczekiwania
SJP.pl
1. przewiązywać paskiem, sznurem, taśmą itp.;
2. potocznie: podobać się, spełniać czyjeś oczekiwania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpatrywać.
Wiktionary
rzecz. niepodpatrywanie n.
czas. podpatrywać ndk.
Wiktionary
przyjrzeć się komuś, czemuś z ukrycia, niepostrzeżenie
SJP.pl
znajdujący się pod paznokciem
SJP.pl
1. to, co służy do rozpalania ognia; podpałka;
2. dawniej: rozniecanie ognia; pożar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś co służy do rozniecenia ognia
Wiktionary
Rozpałka lub podpałka – łatwopalny materiał, pomocny przy rozpaleniu ognia, używany do podpalenia paliw stałych o wysokiej temperaturze zapłonu, np. drewna czy węgla, których nie można zapalić z użyciem typowych urządzeń do rozpalania ognia o zbyt niskiej temperaturze płomienia.
Wikipedia
(1.1) Jak rozpalić mam grilla bez podpałki? — zapytał Janek.
Wiktionary
IPA: pɔtˈpawka, AS: potpau̯ka
Wiktionary
czas. odpalić, podpalać ndk., podpalić dk.
rzecz. podpalacz m., podpalaczka ż.
Wiktionary
(1.1) rozpałka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpędzać.
Wiktionary
czas. podpędzać ndk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Pekinem
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpɛˈcĩj̃sʲci, AS: potpeḱĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Pekin
Wiktionary
pełznąc, czołgając się zbliżać się do kogoś, do czegoś, wsuwać się pod coś
SJP.pl
pełznąc, czołgając się zbliżyć się do kogoś, do czegoś, wsunąć się pod coś
SJP.pl
taki, który gdzieś podpełznął; podpełźnięty, podpełzły
SJP.pl
pełznąc, czołgając się zbliżyć się do kogoś, do czegoś, wsunąć się pod coś
SJP.pl
potocznie: wypić nieco za dużo alkoholu; podchmielić
SJP.pl
jadalny grzyb z klasy pieczarniaków, pasożyt tworzący kępy na pniakach i korzeniach drzew, głównie iglastych; opieńka, opieniek, podpieńka
SJP.pl
jadalny grzyb z klasy pieczarniaków, pasożyt tworzący kępy na pniakach i korzeniach drzew, głównie iglastych; opieńka, opieniek, podpieńka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpieprzyć.
Wiktionary
czas. podpieprzyć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podpieprzać)
(1.1) dokonany od|podpieprzać.
Wiktionary
(1.1) Źródła dobrze poinformowane podają, że będą kręcić nowy film w skrócie pod tytułem „PiS” – „Podpieprzymy i Słońce”…
Wiktionary
IPA: pɔtˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: potpʹi ̯epšyć
Wiktionary
rzecz. podpieprzenie n., podpieprzanie n.
czas. pieprzyć, podpieprzać ndk.
przym. pieprznięty
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podeprzeć)
(1.1) dawać podparcie, aby coś nie przewróciło się, nie opadło
(1.2) służyć za podparcie
(1.3) wzmacniać jakąś tezę
czasownik przechodni niedokonany (dk. podeprać)
(2.1) rzad. prać po trochu
czasownik zwrotny podpierać się (dk. podeprzeć się)
(3.1) dawać podparcie samemu sobie
(3.2) dawać podparcie sobie wzajemnie
(3.3) przen. powoływać się na coś na poparcie swojej tezy
Wiktionary
(1.1) Od rzeźby Augusta Rodina różnił modela tylko nieodłączny papieros w podpierającym głowę ręku.
(1.1) Siedział przy łożu chorego, w zamyśleniu podpierając głowę pięściami.
(1.3) Do każdej tezy mogę znaleźć dwa podpierające ją fakty, jeden artykuł oraz trzy poufne plotkaotki.
Wiktionary
IPA: pɔtˈpʲjɛrat͡ɕ, AS: potpʹi ̯erać
Wiktionary
(1.1-3) (3.1-3)
rzecz. podpora ż., podpórka ż., podparcie n., podpieranie
czas. podeprzeć, opierać
(2.1)
rzecz. pranie n., pralka ż.
czas. prać, uprać, opierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpierać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpʲjɛˈrãɲɛ, AS: potpʹi ̯erãńe
Wiktionary
czas. podpierać, prać
rzecz. pranie n., podpórka ż.
Wiktionary
wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
1. kraść;
2. wydawać kogoś, zdradzać
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) wulg. kraść
(1.2) wulg. złośliwie donosić, skarżyć
Wiktionary
(1.1) Ktoś podpierdolił z mojego biura wszystkie ołówki.
(1.2) Karol podpierdolił mnie u szefa.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: potpʹi ̯erdalać
Wiktionary
czas. pierdolić, podpierdolić, zapierdalać
rzecz. podpierdolenie n., podpierdalanie n., pierd mrz., pierdel mrz.
Wiktionary
(1.1,2) podpieprzać, podpierniczać
(1.1) podwędzać, podbierać
(1.2) kablować
Wiktionary
wulgarnie: donosiciel, denuncjant; szpicel, konfident
SJP.pl
wulgarnie: donosicielka, denuncjantka; szpiclówka, konfidentka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpierdalać.
(1.2) wulg. dokonywanie denuncjacji
(1.3) wulg. dokonywanie niewielkich kradzieży
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpʲjɛrdaˈlãɲɛ, AS: potpʹi ̯erdalãńe
Wiktionary
rzecz. podpierdolenie n.
czas. zapierdalać ndk., pierdolić dk., podpierdalać ndk., podpierdolić dk.
Wiktionary
(1.1-3) posp. podpieprzanie; pot. podpierniczanie
(1.2) pot. kablowanie; neutr. denuncjowanie, donoszenie
(1.3) pot. podwędzanie; neutr. podbieranie
Wiktionary
podjebać; wulgaryzm, zwykle w znaczeniach:
1. ukraść;
2. wydać kogoś, zdradzić
SJP.pl
nieco wulgarnie: kraść; podwędzać, podprowadzać, jumać
SJP.pl
podpierniczyć; nieco wulgarnie:
1. ukraść; podwędzić, podprowadzić, podiwanić;
2. donieść na kogoś; podkablować, podwalić, nakapować, zakapować
SJP.pl
podpierdzielać; potocznie:
1. kraść; podwędzać, podprowadzać, podiwaniać;
2. donosić na kogoś; podkablowywać, podwalać, kapować
SJP.pl
podpierdzielić; potocznie:
1. ukraść; podwędzić, podprowadzić, podiwanić;
2. donieść na kogoś; podkablować, podwalić, nakapować, zakapować
SJP.pl
podzbiór pierścienia sam będący pierścieniem
SJP.pl
Wikipedia
rzemień w uprzęży przechodzący pod piersiami konia; podpiersień
SJP.pl
rzemień w uprzęży przechodzący pod piersiami konia; podpiersie
SJP.pl
potocznie:
1. pić po trochu lub ukradkiem;
2. wypijać nieco za dużo alkoholu, stawać się lekko pijanym; podchmielać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpijać.
Wiktionary
rzecz. podpicie n., pijak mos./mrz.
czas. podpijać ndk., podpić dk.
przym. podpity
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Piłą
Wiktionary
IPA: pɔtˈpʲilsʲci, AS: potpʹilsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Piła ż.
przym. pilski
Wiktionary
1. poszwa na kołdrę
2. ocieplające podbicie płaszczy i wiatrówek
3. rzemyczek przy hełmie lub czapce zapinany pod brodę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Piotrkowem Trybunalskim
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpʲjɔˈtr̥kɔfsʲci, AS: potpʹi ̯otr̦kofsʹḱi
Wiktionary
1. własnoręczne napisanie swojego imienia i nazwiska;
2. potwierdzenie czegoś poprzez napisanie swego nazwiska; podpisanie;
3. objaśnienia umieszczone pod jakimś rysunkiem, wykresem itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) własnoręcznie napisane imię i nazwisko (lub symbol)
(1.2) wyjaśniający tekst umieszczony pod zdjęciem, wykresem
Wiktionary
Podpis – językowy znak graficzny utrwalony w dokumencie własnoręcznie postawiony przez składającego, świadczenie wskazuje imię i nazwisko, przezwisko lub zwykły znak „X” podpisującego, który umożliwia jego identyfikację, a jeżeli jego identyfikacji można dokonać w inny sposób (np. karta wzorów podpisów) – dopuszczalna jest forma skrócona.
Wikipedia
(1.1) Umieściłem swój podpis pod kontraktem i zabrałem się do realizacji zlecenia.
(1.2) Podpis pod rysunkiem był w nieznanym mi języku, więc nie zrozumiałem przekazu.
Wiktionary
IPA: ˈpɔtpʲis, AS: potpʹis
Wiktionary
rzecz. podpisywanie n., podpisanie n.
:: zdrobn. podpisik mrz.
czas. podpisywać ndk., podpisać dk.
Wiktionary
złożyć podpis pod czymś, sygnować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podpisywać)
(1.1) dokonany od|podpisywać.
czasownik zwrotny dokonany podpisać się (ndk. podpisywać się)
(2.1) dokonany od|podpisywać się.
Wiktionary
(1.1) Kto podpisał zacytowany przed chwilą artykuł?
(2.1) Poczta apeluje: podpisuj się swoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem oraz prawidłowo adresuj listy.
Wiktionary
IPA: pɔtˈpʲisat͡ɕ, AS: potpʹisać
Wiktionary
rzecz. podpis m., podpisanie n., podpisywanie n., pisanina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpisać.
(1.2) nazwa czynności składania podpisu pod dokumentem, zwłaszcza uroczyście i publicznie
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpʲiˈsãɲɛ, AS: potpʹisãńe
Wiktionary
rzecz. podpis m., podpisywanie n., pisanina ż.
czas. podpisać, podpisywać, pisać
Wiktionary
zdrobnienie od: podpis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od podpis
Wiktionary
rzecz. podpis m., pisanina ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podpisać)
(1.1) składać swój podpis na dokumencie – np. jako akceptację, uwiarygodnienie, poświadczenie
(1.2) wypisywać w kolumnie
czasownik zwrotny niedokonany podpisywać się (dk. podpisać się)
(2.1) pisać swoje imię i nazwisko
(2.2) nadawać ważność dokumentowi poprzez napisanie na nim swojego nazwiska
Wiktionary
(1.1) Nie wiem, jakie formalności jeszcze załatwiałam, jakie papierki podpisywałam, bo przecież musieli nam wydać jakieś papierki, pieniądze.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpʲiˈsɨvat͡ɕ, AS: potpʹisyvać
Wiktionary
rzecz. podpis mrz., podpisanie n., podpisywanie n., pisanina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpisywać.
Wiktionary
rzecz. podpisanie n., podpis m., podpisek m., pisanina ż.
czas. podpisywać ndk., podpisać dk.
Wiktionary
taki, który lekko się upił; nietrzeźwy, wstawiony, podchmielony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) lekko pijany
Wiktionary
(1.1) O (…) stało się głośno, gdy przyszedł podpity na senacką debatę o ustawie antyalkoholowej.
(1.1) Bez słowa postawił telefon na kontuarze i zajął się podpitym jegomościem żądającym piwa.
Wiktionary
IPA: pɔtˈpʲitɨ, AS: potpʹity
Wiktionary
rzecz. podpicie n., podpijanie n.
czas. podpijać ndk., podpić dk.
Wiktionary
(1.1) podchmielony, wstawiony, zawiany
Wiktionary
1. niskoalkoholowy napój słodowy, zwykle domowej roboty;
2. dawniej: słabe piwo powstałe w wyniku ponownego zalania słodowej mąki wrzącą wodą; piwo wodniste
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) słabe piwo powstałe przez drugie zalanie mąki słodowej wrzątkiem
Wiktionary
Podpiwek – napój o ciemnej barwie i słodkawym smaku; zaliczany jest do grupy napojów bezalkoholowych, mimo że zawiera niewielką ilość alkoholu.
Powstaje on poprzez zalanie gorącą wodą mąki słodowej, dodanie drożdży i przechowywanie w celu fermentacji w szczelnie zamkniętym naczyniu.
Wikipedia
rzecz. piwo n.
Wiktionary
budować piwnicę pod budynkiem
SJP.pl
zbudować piwnicę pod budynkiem
SJP.pl
zbudować piwnicę pod budynkiem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podpiwniczać)
(1.1) bud. zbudować piwnicę pod budynkiem
Wiktionary
rzecz. piwnica ż., piwniczka ż., piwniczy mos., podpiwniczanie n., podpiwniczenie n.
czas. podpiwniczać ndk.
przym. piwniczny, piwniczy
Wiktionary
rzadko: podpity (trochę pijany)
SJP.pl
wewnętrzna podeszwa obuwia; branzola
SJP.pl
1. trochę upoić alkoholem;
2. dawniej: trochę napoić
SJP.pl
wnętrze kadłuba statku pod pokładem
SJP.pl
Podpolichno – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Chęciny.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
nieco dopompować
SJP.pl
trochę dopompowywać
SJP.pl
1. w ćwiczeniach gimnastycznych: podparcie ciała rękami
2. położenie ciała podpartego rękami
SJP.pl
skrót od: podporucznik; ppor. (częściej)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. wąski, wysoki element konstrukcyjny podtrzymujący np. sufit;
(1.2) przen. wsparcie
Wiktionary
Podpora – wyróżnione miejsce konstrukcji (najczęściej jej węzeł), w którym znane jest jej przemieszczenie (najczęściej zerowe), bądź też zależność pomiędzy przemieszczeniem a reakcją (podpora podatna).
Wikipedia
IPA: pɔtˈpɔra, AS: potpora
Wiktionary
czas. podpierać
przym. podporowy
Wiktionary
(1.1) filar, kolumna, słup, stempel, wspornik
Wiktionary
rzecz, na której coś stoi, opiera się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, na czym coś innego się opiera
Wiktionary
rzecz. podpieranie n.
czas. podpierać ndk.
Wiktionary
cecha czegoś przeciwdziałającego osiadaniu stropu w wyrobiskach górniczych
SJP.pl
dawniej: służący do podpierania; podporowy
SJP.pl
o kończynie: używana jako narzędzie oparcia organizmu
SJP.pl
służący jako podpora, stanowiący podporę
SJP.pl
1. stopień oficerski;
2. żołnierz w stopniu podporucznika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) najniższy stopień oficerski
(1.2) osoba posiadająca stopień podporucznika (1.1)
Wiktionary
Podporucznik (ppor.) – najniższy stopień oficerski w Wojsku Polskim, z korpusu oficerów młodszych. Niższym stopniem jest starszy chorąży sztabowy, a wyższym porucznik. Polski oficer w stopniu podporucznika na naramiennikach nosi dwie gwiazdki.
Wikipedia
(1.1) Na stopień podporucznika – jako pierwszy stopień oficerski – mianuje Prezydent RP.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpɔˈrut͡ʃʲɲik, AS: potporučʹńik
Wiktionary
rzecz. podporucznikostwo, podporucznikowa, podporucznikówna
przym. podporucznikowski
Wiktionary
(1.1-2) skr. ppor.
Wiktionary
podporucznik z żoną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. związany z osobą lub stopniem podporucznika, dotyczący podporucznika
Wiktionary
rzecz. podporucznik mos., podporucznikostwo n., podporucznikowa ż., podporucznikówna ż.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|podporządkowywać.
Wiktionary
rzecz. podporządkowanie n., podporządkowywanie n.
czas. podporządkowywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podporządkować.
(1.2) posłuszeństwo, brak sprzeciwu
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpɔʒɔ̃ntkɔˈvãɲɛ, AS: potpožõntkovãńe
Wiktionary
rzecz. podporządkowywanie n.
czas. podporządkować dk., podporządkowywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podporządkować)
(1.1) poddawać czyjejś władzy
(1.2) czynić zależnym od czegoś
czasownik zwrotny niedokonany podporządkowywać się (dk. podporządkować się)
(2.1) uznawać czyjąś władzę
(2.2) stosować się do czegoś
Wiktionary
(1.1) Sytuacja przedsiębiorstw małych i średnich stawała się coraz trudniejsza. Niektóre bankrutowały, niektóre podporządkowywali sobie lub wchłaniali bogatsi i potężniejsi konkurenci.
Wiktionary
rzecz. podporządkowywanie n., podporządkowanie n.
czas. podporządkować
Wiktionary
(1.2) uzależniać
(2.1) stosować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podporządkowywać.
Wiktionary
rzecz. porządek m., podporządkowanie n., porządkowanie n.
czas. podporządkowywać ndk., podporządkować dk.
przym. porządkowy, porządny
przysł. porządnie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) dyskretnie udzielać komuś potrzebnej informacji, której ta osoba nie pamięta lub nie wie
(1.2) dyskretnie podsuwać komuś jakiś pomysł
Wiktionary
(1.1) Rozsądek podpowiadał, że popełnia ten sam błąd, za który z tuzin razy sklął po drodze Lendę.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpɔˈvʲjadat͡ɕ, AS: potpovʹi ̯adać
Wiktionary
rzecz. podpowiadanie n., podpowiedzenie n., podpowiedź ż.
czas. powiedzieć, podpowiedzieć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpowiadać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpɔvʲjaˈdãɲɛ, AS: potpovʹi ̯adãńe
Wiktionary
rzecz. podpowiedź ż., podpowiadacz m., podpowiedzenie n.
czas. powiedzieć, podpowiedzieć dk., podpowiadać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) informacja dyskretnie przekazana osobie, która jej zapomniała lub nie wie
(1.2) dyskretne przekazanie komuś informacji, której ta osoba zapomniała lub nie wie
(1.3) wskazówka, pomysł, porada jak coś zrobić
Wiktionary
IPA: pɔtˈpɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: potpovʹi ̯ėć
Wiktionary
czas. powiedzieć, podpowiedzieć dk., podpowiadać ndk.
rzecz. podpowiadanie n. ndk., podpowiedzenie n. dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpowiedzieć.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpɔvʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: potpovʹi ̯eʒẽńe
Wiktionary
rzecz. podpowiedź ż., podpowiadacz m., podpowiadanie n.
czas. powiedzieć, podpowiedzieć dk., podpowiadać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podpowiadać)
(1.1) dokonany od|podpowiadać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpɔˈvʲjɛ̇d͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: potpovʹi ̯ėʒ́ėć
Wiktionary
rzecz. podpowiedź ż., podpowiadacz m., podpowiadanie n., podpowiedzenie n.
czas. powiedzieć, podpowiadać ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bez relacji z tym, co na powierzchni
Wiktionary
(1.1) Związane są z potokami lawy podgrzewającymi podpowierzchniowo dwutlenek siarki do temperatury krytycznej (430 K).
Wiktionary
rzecz. powierzchnia ż.
przym. podpowierzchniowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) znajdujący lub zachodzący pod powierzchnią
Wiktionary
(1.1) Przypuszcza się, że życie w układzie Jowisza jest możliwe w podpowierzchniowych oceanach, które prawdopodobnie istnieją na niektórych lodowych księżycach.
Wiktionary
rzecz. powierzchnia ż.
przym. powierzchniowy
przysł. podpowierzchniowo
Wiktionary
podpowłoka elektronowa - zbiór orbitali danego typu, należący do jednej powłoki elektronowej
SJP.pl
znajdujący się pod jakimś poziomem
SJP.pl
związany z terenami położonymi pod Poznaniem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Poznaniem, leżący pod Poznaniem itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Poznaniem
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpɔzˈnãj̃sʲci, AS: potpoznãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Poznań m., poznaniak m., poznanianka ż., poznańskość ż.
przym. poznański
Wiktionary
niedziałający, dopóki prąd nie osiągnie określonej wielkości
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Pragą (stolicą Czech)
(1.2) znajdujący się pod Pragą (dzielnicą Warszawy)
Wiktionary
IPA: pɔtˈprasʲci, AS: potprasʹḱi
Wiktionary
rzecz. Praga ż.
przym. praski
Wiktionary
coś, czym się przyprawia jakąś potrawę
SJP.pl
dodać coś do potrawy dla poprawienia jej smaku, zagęszczenia itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co podprogowe
Wiktionary
przym. podprogowy
Wiktionary
(psychologia) bodziec podprogowy - bodziec o działaniu na tyle słabym, że nie wystarcza do wywołania reakcji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się pod progiem; mający wartość/ilość/natężenie itp. niższe niż poziom będący lub uznany za granicę czegoś
Wiktionary
(1.1) Przekaz podprogowy jest manipulacją w sferze podświadomości.
(1.1) Zamówienia podprogowe stanowią co roku ok. 30% globalnej wartości polskiego rynku zamówień publicznych.
Wiktionary
(1.1) podprogowość, podproże
Wiktionary
Podprogram (inaczej funkcja lub procedura) – termin związany z programowaniem proceduralnym.Podprogram to wydzielona część programu wykonująca jakieś operacje, możliwa do wykonania podczas wykonywania programu. Podprogramy stosuje się, aby uprościć program główny i zwiększyć czytelność kodu.
Wikipedia
1. stanowisko służbowe w strukturach prokuratury niższe od wiceprokuratora;
2. osoba zajmująca to stanowisko
SJP.pl
Prokurator – organ władzy państwowej, którego zadaniem jest wykrywanie i ściganie przestępstw oraz wnoszenie i popieranie aktu oskarżenia przed sądem. Prokurator jest funkcjonariuszem publicznym prokuratury, uprawnionym do samodzielnego wykonywania czynności.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podprowadzać.
Wiktionary
czas. podprowadzać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podprowadzać)
(1.1) dokonany od|podprowadzać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtprɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: potprovaʒ́ić
Wiktionary
Podproże – element konstrukcyjny w formie belki konstrukcyjnej przenoszącej obciążenia na ścianę pod otworami w konstrukcji budowli (np. oknami, drzwiami). Stosowany rzadziej niż nadproże ze względu na mniejsze obciążenia konstrukcyjne spotykane w typowych obiektach. Często zintegrowany z wieńcem stropu lub fundamentem w przypadku parteru budynku.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Prudnikiem
Wiktionary
rzecz. Prudnik mrz., prudniczanin mos., prudniczanka ż.
przym. prudnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpruwać.
Wiktionary
rzecz. niepodpruwanie n.
czas. podpruwać ndk.
Wiktionary
w logice: sytuacja, gdy dwie wartości są podprzeciwne aksjologicznie, tzn. mogą być prawdziwe (zrealizowane), ale nie zachodzi możliwość jednoczesnej fałszywości (nierealizowalności); przeciwieństwo odwrócone
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Przemyślem
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpʃɛ̃ˈmɨsʲci, AS: potpšẽmysʹḱi
Wiktionary
rzecz. Przemyśl m.
Wiktionary
zastępca przeora w klasztorze
SJP.pl
podzbiór przestrzeni zamknięty ze względu na działania podstawowe określone w tej przestrzeni
SJP.pl
Podprzestrzeń – podzbiór danej przestrzeni, który ma tę samą co ona strukturę lub własności, np.
Wikipedia
pejoratywnie: służący przypodobaniu się ludziom; publiczkowy
SJP.pl
potocznie: podstęp, prowokacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. podstęp lub prowokacja, w wyniku których ktoś ma znaleźć się w niekorzystnej albo niezręcznej dla siebie sytuacji
Wiktionary
(1.1) Czy dzisiejsze wzrosty na giełdzie nie są zwykłą podpuchą?
Wiktionary
IPA: pɔtˈpuxa, AS: potpuχa
Wiktionary
czas. podpuszczać ndk., podpuścić dk.
Wiktionary
nieznacznie spuchnąć
SJP.pl
nieznacznie spuchnąć
SJP.pl
adnotacja dodana do punktu głównego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) (w tekstach) każda z mniejszych całości, na które podzielony został punkt zasadniczy, najczęściej oznaczona kolejno literami alfabetu
(1.2) praw. wydzielona część np. artykułu, kodeksu prawnego, paragrafu itp., która zawiera się w punkcie głównym
(1.3) komórka organizacyjna będąca podrzędną do głównej
Wiktionary
(1.2) W art. 3. pkt 1. można dopatrzyć się aż ośmiu podpunktów poruszających kwestię wojskowości państwa.
Wiktionary
rzecz. punkt mrz., punktacja ż., punktualność ż., punktowanie n., wypunktowanie n., punktor mrz., punktak mrz., punktowiec mrz.
:: zdrobn. punkcik mrz.
czas. punktować ndk., wypunktować dk.
przym. punktowy, punktowany, punktualny
przysł. punktowo, punktualnie, punkt
Wiktionary
fotelik bez oparcia, przeznaczony dla dzieci
SJP.pl
enzym w soku żołądkowym; chymozyna; rennina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. fizj. spoż. enzym trawienny wchodzący w skład soku żołądkowego, powodujący ścinanie się białka mleka, używany w mleczarstwie do produkcji serów;
Wiktionary
Podpuszczka (inaczej: rennina, chymozyna) – enzym trawienny, który znajduje się w dużych ilościach w śluzówce żołądków młodych ssaków. Jest ona wykorzystywana w mleczarstwie do produkcji serów podpuszczkowych. Istnieją także podpuszczki roślinne, znajdujące się w niektórych sokach i tkankach roślin oraz grzybów. Od czasów antycznych powszechnie znaną substancją wywołującą proces ścinania mleka jest sok figowy. Obecnie w użyciu znajdują się także podpuszczki syntetyczne.
Wikipedia
IPA: pɔtˈpuʃt͡ʃka, AS: potpuščka
Wiktionary
przym. podpuszczkowy
Wiktionary
(1.1) rennina, chymozyna
Wiktionary
zwykle o serze: otrzymany przy zastosowaniu podpuszczki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) spoż. taki, do którego produkcji użyto podpuszczki
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpuʃt͡ʃˈkɔvɨ, AS: potpuščkovy
Wiktionary
rzecz. podpuszczka ż.
Wiktionary
stopień starszego oficera; oficer w stopniu podpułkownika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. stopień oficerski, w Wojsku Polskim bezpośrednio poprzedzający pułkownika, a powyżej stopnia majora;
Wiktionary
Podpułkownik (ppłk) – wysoki stopień oficerski. W Wojsku Polskim bezpośrednio poprzedzający pułkownika, a powyżej stopnia majora. Jest zaliczany w skład korpusu oficerów starszych, natomiast w okresie międzywojennym – w skład korpusu oficerów sztabowych.
Wikipedia
(1.1) U generała zameldował się podpułkownik Szczypiorski.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtpuwˈkɔvʲɲik, AS: potpuu̯kovʹńik
Wiktionary
rzecz. pułkownik mos.
Wiktionary
1. pchając, wsuwać pod coś;
2. pchając, przybliżać do czegoś
SJP.pl
potocznie: kraść, podkradać; podwędzać, podprowadzać, podiwaniać
SJP.pl
wybadać kogoś, dowiedzieć się czegoś, nie zadając pytań wprost
SJP.pl
wybadywać kogoś, dowiadywać się czegoś, nie zadając pytań wprost
SJP.pl
potocznie: przekupywać pieniędzmi, dawać łapówkę
SJP.pl
potocznie: przekupić pieniędzmi, dać łapówkę
SJP.pl
dawniej: dodatkowa listwa przy dolnej płatwi drewnianego dachu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Płockiem
Wiktionary
IPA: pɔtˈpwɔt͡sʲci, AS: potpu̯ocʹḱi
Wiktionary
przym. płocki
Wiktionary
rodzaj placka pieczonego na węglach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj prymitywnego pieczywa w postaci małego placekacka;
Wiktionary
Podpłomyk – najstarsza forma chleba, rodzaj prymitywnego pieczywa w postaci małego placka przygotowanego z mąki i wody bez użycia drożdży oraz pieczonego na żarze.
Wikipedia
(1.1) Jeżeli chcesz złożyć w darze jako ofiarę pokarmową ciasto pieczone w piecu, będą to placekacki przaśne z najczystszej mąki zaprawionej oliwą albo przaśne podpłomyki, pomazane oliwą.
Wiktionary
IPA: pɔtˈpwɔ̃mɨk, AS: potpu̯õmyk
Wiktionary
rzecz. płomień mrz., płomyczek mrz.
przym. podpłomykowy
Wiktionary
rzadko o wodzie: płynąc, naruszyć coś od spodu; podmyć
SJP.pl
o wodzie: płynąć, naruszać, spłukiwać coś od spodu; podmywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podpłynąć.
Wiktionary
w leśnictwie: poziome, klinowate wycięcie wykonane siekierą lub piłą w odziomku ścinanego drzewa tuż nad szyją korzeniową od strony, w którą ma padać drzewo; wrąb
SJP.pl
rąbiąc, podzielić coś na kawałki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podrobić)
(1.1) wykonywać kopię czegoś mającą uchodzić za oryginał
Wiktionary
(1.1) Przyznała, że zdarzało się jej podrabiać podpis matki.
Wiktionary
rzecz. podrabiacz mos., podrabianie n., podrobienie n., podróbka ż., drobne nmos., podróba ż.
czas. robić
przym. podrobiony
Wiktionary
(1.1) fabrykować
Wiktionary
osoba, która coś podrabia, fałszuje; falsyfikator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba tworząca nielegalne kopie wartościowych przedmiotów
Wiktionary
(1.1) Bilety będą kodowane, organizatorzy zapewniają, że ewentualni podrabiacze nie mają najmniejszych szans na wprowadzenie do obiegu fałszywek.
Wiktionary
rzecz. podróba ż., podróbka ż.
czas. podrabiać ndk., podrobić dk.
Wiktionary
(1.1) fałszerz; książk. falsyfikator
Wiktionary
dający się podrobić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podrabiać.
Wiktionary
(1.1) Uczennica została zawieszona w prawach ucznia za podrabianie zwolnień i bezczelność.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: podrabʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. podrabiać ndk., podrobić dk.
rzecz. podrobienie n., podróbka ż., podróba ż.
przym. podrobiony
Wiktionary
(1.1) fałszowanie
Wiktionary
potocznie: udawacz, pozorant; przebieraniec
SJP.pl
nazwisko, np. Jerzy Podracki - polski językoznawca
SJP.pl
podgrupa drobnych skorupiaków; skorupiaki niższe, członowce
SJP.pl
Skorupiaki niższe, członowce, podraczki (Entomostraca) – wyróżniany dawniej parafiletyczny takson skorupiaków (w zależności od autora w randze działu systematycznego, gromady lub podgromady). Obejmował zwierzęta wyłącznie wodne, w większości przypadków o drobnych rozmiarach ciała. Ich ośrodkowy układ nerwowy ma mózg złożony tylko z przodomóżdża i śródmóżdża (brak tyłomożdża). Odnóża na tułowiu oraz czułki drugiej pary są najczęściej dwugałęziowe. Odwłok w większości przypadków pozbawiony jest odnóży.
Wikipedia
związany z terenami położonymi pod Radomiem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Radomiem, leżący pod Radomiem itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Radomiem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdraˈdɔ̃msʲci, AS: podradõmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Radom m.
Wiktionary
potocznie: podniecić, podekscytować
SJP.pl
potocznie: podniecić, podekscytować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. drapać)
(1.1) używszy ostrych krawędzi (np. pazurów), zostawić cienkie ślady na czymś
(1.2) będąc intensywnym lub szorstkim, podrażnić coś lub kogoś
czasownik zwrotny dokonany podrapać się (ndk. drapać się)
(2.1) podrapać siebie samego
(2.2) zostać podrapanym
Wiktionary
rzecz. podrapanie n.
czas. drapać, wdrapywać się
Wiktionary
1. w antropologii: rasa zaliczana do jakiejś grupy rasowej;
2. konkretna odmiana fikcyjnej rasy ze świata fantasy
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pot. ulepszyć, sprawić, by coś (np. samochód, mebel) było lub wyglądało na lepsze, nowsze niż jest
Wiktionary
(1.1) Zamierzam sprzedać samochód, ale muszę go najpierw trochę podrasować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdraˈsɔvat͡ɕ, AS: podrasovać
Wiktionary
rzecz. podrasowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podrasować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdrasɔˈvãɲɛ, AS: podrasovãńe
Wiktionary
czas. podrasować
Wiktionary
potocznie: przerabiać, ulepszać coś, np. silnik; rasować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podrastać.
Wiktionary
rzecz. niepodrastanie n.
czas. podrastać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina rozciągająca się nad rzeką Drawą, położona w Chorwacji i Słowenii;
Wiktionary
Podrawie (chorw. Podravina, słoweń. Podravje) – kraina geograficzna w Chorwacji i Słowenii. Rozpościera się wzdłuż biegu rzeki Drawy, zajmując powierzchnię 3400 km².
Wikipedia
przym. podrawski
rzecz. Drawa ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Podrawiem, położony na Podrawiu
Wiktionary
rzecz. Podrawie n., Drawa ż.
przym. drawski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) daw. imię|polski|ż.
Wiktionary
rzecz. raz m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. stan wywołanego czymś, przez kogoś zdenerwowania
(1.2) med. powierzchniowy stan zapalny wywołany przez czynnik drażniący
Wiktionary
czas. drażnić, podrażnić dk.
przym. podrażniony
Wiktionary
(1.1) irytacja, zdenerwowanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) psych. będący objawem podrażnienia
(1.2) med. fizj. będący rezultatem podrażnienia
Wiktionary
(1.1) Byłem pełen zazdrości, rozczarowań, podrażnionej dumy.
(1.1) Nie potrzebujesz przekonywać się — odparł trochę podrażnionym tonem pan Smolicki.
(1.1) Hanka zmusiła go podrażnionym głosem, aby jej wysłuchał.
(1.1) Dobiegł go głos człowieka, który dowodził podrażnionym tonem: — …A skąd będzie pochodził Mesjasz, nie wiemy.
(1.1) „Janek!” W tamtym pokoju odezwał się podrażniony bas babci, a za chwilę Janek ukazał się w drzwiach.
(1.2) Absolutnie niezbędna jest pielęgnacja podrażnionej skóry od razu po zakończeniu golenia.
Wiktionary
rzecz. podrażnienie n.
Wiktionary
(1.1) zirytowany
Wiktionary
spędzić pewien czas na drążeniu
SJP.pl
potocznie: szybko pójść dokądś; popędzić
SJP.pl
zbyt niska reaktywność
SJP.pl
dawniej: kobieta pomagająca w czymś, zwykle praktykująca w jakimś zawodzie
SJP.pl
książka wykorzystywana głównie do nauki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książka służąca do nauki, podająca wiedzę z jakiejś dziedziny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zaczynamy lekcję. Otwórzcie podręczniki na stronie 15 (= piętnastej).
Wiktionary
IPA: pɔdˈrɛ̃n͇t͡ʃʲɲik, AS: podrẽṇčʹńik
Wiktionary
rzecz. ręcznikowiec mrz., rączęta nmos., podręcznikarstwo n., podręcze n., ręczniczek mrz., ręcznik mrz., ręka ż.
przym. podręcznikowy, podręczny
Wiktionary
(1.1) pot. książka
Wiktionary
pisanie podręczników
SJP.pl
cecha czegoś charakterystycznego dla podręcznika
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z podręcznikami
(1.2) wzorcowy, mogący służyć za przykład
Wiktionary
(1.1) Na szczególne uznanie zasługuje dbałość autorek o to, by teksty podręcznikowe odpowiadały zainteresowaniom studentów.
(1.2) Nie dość, że pił, to jeszcze nie zapiął pasów i jechał bez włączonych świateł – to podręcznikowy przykład bezmyślności za kierownicą samochodu!
Wiktionary
IPA: ˌpɔdrɛ̃n͇t͡ʃʲɲiˈkɔvɨ, AS: podrẽṇčʹńikovy
Wiktionary
rzecz. podręcznik m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest podręczne; cecha tych, którzy są podręczni
Wiktionary
przym. podręczny
przysł. podręcznie
Wiktionary
znajdujacy się blisko, pod ręką; dający się użyć w każdej chwili
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) łatwo dostępny, możliwy do użycia w każdej chwili lub każdych okolicznościach
(1.2) zawierający najbardziej istotne rzeczy
Wiktionary
(1.1) Na szczęście Natasza już rozkładała na kocu podręczną apteczkę.
(1.2) - Hotelik skromny, ale aromat drzew cynamonowych bardzo przyjemny - rzekł Tomek wnosząc do chatki podręczne bagaże dziewcząt.
Wiktionary
IPA: pɔdˈrɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: podrẽṇčny
Wiktionary
przym. ręczny
rzecz. ręcznikowiec mrz., ręcznik mrz., rączęta nmos., ręczniczek mrz., ręka ż., ręczny mrz., podręcznik mrz., podręcze n., podręczna ż., podręczność ż.
Wiktionary
(1.1) przenośny, kieszonkowy
Wiktionary
zredagować w niewielkim stopniu
SJP.pl
Podregion (subregion, NUTS 3) – pojęcie z nomenklatury jednostek terytorialnych do celów statystycznych w Polsce, związane z klasyfikacją NUTS. Każde z województw grupuje kilka podregionów, a podregion grupuje kilka niższych jednostek tj. powiatów. Od 1 stycznia 2018 roku w Polsce wyodrębnia się 73 podregiony.
Wikipedia
związany z wyodrębniającym się z regionu ośrodkiem gospodarczym
SJP.pl
dawniej:
1. podreperować - naprawić coś częściowo, w pewnym stopniu;
2. podreperować się - poprawić stan swojego zdrowia; podkurować się, podleczyć się
SJP.pl
1. reperując, usuwać największe uszkodzenia;
2. poprawiać w części stan czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) iść drobnymi kroczkami
(1.2) przestępować z nogi na nogę w miejcu
(1.3) poczynić starań w jakiejś sprawie
Wiktionary
(1.1) Dziadunio włożył szlafmycę i podreptał do sypialni.
Wiktionary
czas. podreptywać ndk.
rzecz. podreptanie n., dreptacz mzw.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podreptać.
Wiktionary
czas. podreptać
rzecz. dreptacz mzw.
Wiktionary
drgać przez pewien czas
SJP.pl
spędzić pewien czas na driftowaniu
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas na drinkowaniu
SJP.pl
potocznie: coś podrobionego, kopiującego inną rzecz; podróbka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: podróbka
(1.2) pogardliwie o jakiejś lichej kopii czegoś
Wiktionary
IPA: pɔdˈruba, AS: podruba
Wiktionary
rzecz. podróbka ż., podrabianie n., podrobienie n., podrabiacz m., podrabiaczka ż.
czas. podrabiać ndk., podrobić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|drobić.
(1.2) dokonany od|podrabiać.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. drobienie n.
czas. drobić ndk.
(1.2)
rzecz. podrabianie n., podrobienie n., podróba ż., podróbka ż.
czas. podrabiać ndk.
Wiktionary
rzecz podrobiona; podrobienie, sfałszowanie czegoś
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) będący imitacją czegoś; niebędący oryginalnym
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od podrobić
Wiktionary
rzecz. podrabianie n., podrobienie n., podróbka ż.
czas. podrabiać ndk., podrobić dk.
Wiktionary
(1.1) sfałszowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) imitacja jakiegoś przedmiotu, która ma być uważana za oryginał
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Adam nosi podróbki ubrań znanych projektantów.
Wiktionary
IPA: pɔdˈrupka, AS: podrupka
Wiktionary
czas. podrobić dk., podrabiać ndk.
rzecz. podrabiacz mos., podrabianie n., podróba ż.
przym. podrobiony
Wiktionary
(1.1) imitacja, falsyfikat
Wiktionary
Wikipedia
narządy wewnętrzne zwierząt rzeźnych, traktowane jako surowiec kulinarny
SJP.pl
Podroby – jadalne narządy wewnętrzne i niektóre części ciała zwierząt. Stosuje się je w celach kulinarnych, ale także do wyrobów wędliniarskich.
Wikipedia
podroczyć się - spędzić jakiś czas na droczeniu się z kimś; poprzekomarzać się
SJP.pl
Rodzaj (łac. genus, l.mn. genera) – podstawowa, obowiązkowa kategoria systematyczna obejmująca gatunek lub monofiletyczną grupę gatunków wyróżnionych na podstawie jednej, lub więcej cech taksonomicznych. Nazwą rodzaj określany jest też każdy takson w randze rodzaju.
Kategoriami pomocniczymi dla rodzaju są nadrodzaj (supergenus) i podrodzaj (subgenus).
Wikipedia
jednostka klasyfikacji lub typologii w obrębie rodziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. zool. subfamilia, takson (grupa taksonomiczna) pośredni pomiędzy rodziną a rodzajem;
Wiktionary
Wikipedia
Podrost – faza rozwoju drzewostanu następująca po nalocie, obejmująca młode pokolenie drzew gatunków lasotwórczych pochodzących często z samosiewu. Do podrostu zaliczane są drzewa o wysokości powyżej 0,5 m, występujące pod okapem wyższych pięter drzewostanu, a w przyszłości mogące odgrywać rolę głównego drzewostanu.W zwartym podroście w wyniku zwierania koron i zmiany warunków świetlnych może następować obumieranie dolnych gałęzi, prowadząc do naturalnego oczyszczania się pni.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. przest. kilkunastolatek
Wiktionary
(1.1) Gardzą mną nawet podrostki, / szydzą, gdy staram się podnieść.
Wiktionary
rzecz. podrost mrz., podrośnięcie n.
czas. podrastać ndk., podrosnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. stopień wojskowy oficera kawalerii w Korpusie Polskim w Rosji w latach 1917-1918;
Wiktionary
Podrotmistrz – stopień wojskowy oficera kawalerii w I, II i III Korpusie Polskim w Rosji, w latach 1917–1918.
W grudniu 1917 Naczelny Polski Komitet Wojskowy wprowadził dla formacji polskich w Rosji nowy system oznaczeń stopni wojskowych. Celem Naczpolu było odróżnienie żołnierzy Wojska Polskiego od żołnierzy Armii Imperium Rosyjskiego. W hierarchii podrotmistrz był starszym stopniem od porucznika, a młodszym od rotmistrza (kapitana). Odpowiednikiem podrotmistrza w artylerii konnej był podkapitan.
Wikipedia
(1.1) Odpowiednikiem podrotmistrza w artylerii konnej był podkapitan.
Wiktionary
rzecz. rotmistrz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podrównać.
Wiktionary
rzecz. podrównywanie n.
czas. podrównać dk., podrównywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podrównywać.
Wiktionary
czas. podrównywać ndk.
rzecz. podrównanie n.
Wiktionary
przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długotrwałe przemieszczanie się z jednego miejsca do drugiego
Wiktionary
Podróż (ang. travel, fr. voyage) – przemieszczanie się ludzi pomiędzy odległymi geograficznie lokalizacjami. Podróż można odbyć pieszo, rowerem, samochodem, autobusem, pociągiem, statkiem, samolotem lub w inny sposób. Podróżować można z bagażem lub bez, w jedną stronę lub w obie strony. Podróż może obejmować stosunkowo krótkie pobyty w kolejnych lokalizacjach, np. w przypadku turystyki.
Wikipedia
(1.1) Odbyłyśmy męczącą podróż pociągiem do Moskwy.
(1.1) Podróże kształcą.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdruʃ, AS: podruš
Wiktionary
rzecz. droga ż., podróżowanie n., podróżny mos., podróżnik m., podróżniczka ż., podróżniczek m.
czas. podróżować ndk.
przym. podróżniczy, podróżny
Wiktionary
(1.1) droga, wojaż; przest. ekskursja, peregrynacja
Wiktionary
taki, który podrożał
SJP.pl
przedstawiciel rodziny nagich ślimaków trzonkoocznych; ślinik
SJP.pl
zdrobnienie od: podrozdział
SJP.pl
część rozdziału
SJP.pl
przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rodziny nagich ślimaków trzonkoocznych; ślinik
SJP.pl
Podkłady kolejowe – belki, najczęściej poprzeczne do biegu toru kolejowego, na których za pomocą specjalnych przytwierdzeń mocuje się szyny.
Wikipedia
podzbiór rozmaitości, który lokalnie wygląda jak hiperpłaszczyzna (hiperpowierzchnia) zanurzona w przestrzeni euklidesowej
SJP.pl
kobieta odbywająca podróż
SJP.pl
Podróżna – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Krajenka, przy trasie drogi wojewódzkiej nr 190.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
We wsi stoi zabytkowa kuźnia oraz spichlerze (jeden z nich murowany z 1911). Istnieją też pozostałości cmentarza ewangelicko-augsburskiego z połowy XIX wieku. Kaplica katolicka pod wezwaniem św. Michała Archanioła mieści się w dawnym domu mieszkalnym.
Wikipedia
ogół zagadnień związanych z podróżowaniem; odbywanie podróży
SJP.pl
niewielki ptak wędrowny z rodziny drozdowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: podróżnik
(1.2) mały, niedorosły podróżnik
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Luscinia svecica|ref=tak., mały, eurazjatycki ptak występujący na terenach wilgotnych;
(2.2) bot. nazwa systematyczna|Marasmius oreades., bladożółty, białawy jadalny grzyb europejski;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) D. lm. od: podróżniczka
Wiktionary
Podróżniczek (Luscinia svecica) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Nie jest zagrożony.
Wikipedia
(1.2) Już od dziecka byłem ciekawskim podróżniczkiem, gdy uciekałem rodzicom do sąsiedniej wioski.
(2.1) Śpiew podróżniczka jest melodyjny, jednak zupełnie inny niż ten wydawany przez inne słowiki.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdruʒʲˈɲit͡ʃɛk, AS: podružʹńiček
Wiktionary
rzecz. podróżny mos., podróż ż., podróżnik mos., podróżniczka ż., podróżowanie n.
czas. podróżować ndk.
przym. podróżniczy, podróżny
przysł. podróżniczo
Wiktionary
(2.2) twardzioszek przydrożny, przydróżka, panienka, tańcownica, zwiędlak
Wiktionary
kobieta podróżująca, odbywająca podróż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: podróżnik
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podróżniczka dotarła na dworzec w ostatniej chwili.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdruʒʲˈɲit͡ʃka, AS: podružʹńička
Wiktionary
rzecz. podróż ż., podróżniczek m., podróżny m., podróżowanie n.
:: fm. podróżnik m.
przym. podróżniczy, podróżny
czas. podróżować ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z podróżą, podróżowaniem lub/i podróżnikami
Wiktionary
rzecz. podróż ż., podróżowanie n., podróżnik m., podróżniczek mzw./mos.
czas. podróżować ndk.
Wiktionary
osoba wędrująca, zwłaszcza pieszo; turysta, wędrownik, piechur, wędrowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto podróżuje, jest w podróży (szczególnie często)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wieczorem zapraszam na spotkanie ze sławnym podróżnikiem.
Wiktionary
IPA: pɔdˈruʒʲɲik, AS: podružʹńik
Wiktionary
rzecz. podróż ż., podróżny m., podróżowanie n.
:: zdrobn. podróżniczek m.
:: fż. podróżniczka ż.
czas. podróżować ndk.
przym. podróżniczy, podróżny
Wiktionary
(1.1) globtroter, przest. wojażer, stpol. pocestny
Wiktionary
człowiek znajdujący się w podróży; podróżnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z podróżą, dotyczący podróży
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba, która podróżuje lub udaje się w podróż
Wiktionary
(1.1) Przed urlopem kupiłem sobie torbę podróżną i kapelusz plażowy.
(2.1) Uprasza się podróżnych o odsunięcie się od toru – będzie przejeżdżać lokomotywa.
Wiktionary
IPA: pɔdˈruʒnɨ, AS: podružny
Wiktionary
rzecz. podróż ż., podróżnik m., podróżniczka ż., podróżniczek m., podróżowanie n.
:: fż. podróżna ż.
czas. podróżować ndk.
przym. podróżniczy
Wiktionary
fascynacja podróżami, skłonność do podróżowania
SJP.pl
sztuka opisywania podróży
SJP.pl
podmalować różem (środkiem kosmetycznym), nieco uróżować; przyróżować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przebywać drogę w celu odwiedzenia odległego miejsca
czasownik przechodni dokonany (ndk. podróżowywać)
(2.1) pomalować lekko kolorem różowym
(2.2) przyprószyć lekko różem kosmetycznym
czasownik zwrotny dokonany podróżować się (ndk. podróżowywać się)
(3.1) przyprószyć lekko różem kosmetycznym samą / samego siebie
Wiktionary
IPA: ˌpɔdruˈʒɔvat͡ɕ, AS: podružovać
Wiktionary
(1.1)
rzecz. podróż ż., podróżny mos., podróżnik m., podróżniczka ż., podróżniczek m., podróżomania ż., podróżowanie n.
przym. podróżniczy, podróżny
przysł. podróżniczo
(2.1-2)
rzecz. róż m., róża ż., Róża ż., różowość ż.
czas. różowić, zaróżowić
przym. różowy, różowawy, różany
przysł. różowo
Wiktionary
(1.1) jeździć, wędrować, wojażować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przebywanie drogi w celu przybycia do jakiegoś miejsca
(1.2) podmalowanie czegoś różem
Wiktionary
(1.1) Marcin twierdzi, że podróżowanie bez biletu dodaje dreszczyka emocji.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdruʒɔˈvãɲɛ, AS: podružovãńe
Wiktionary
(1.1)
rzecz. podróż ż., podróżnik m., podróżny mos., podróżniczek mzw., podróżniczka ż.
czas. podróżować ndk.
przym. podróżny, podróżniczy
przysł. podróżniczo
(1.2)
czas. podróżowywać ndk.
Wiktionary
dawniej: człowiek znajdujący się w podróży; podróżnik, podróżny
SJP.pl
lekko rudy
SJP.pl
stać się lekko rudym
SJP.pl
częściowo coś zrujnować, uszkodzić; podniszczyć, nadniszczyć, nadrujnować
SJP.pl
rujnować, uszkadzać w niewielkim stopniu, doprowadzać do częściowej ruiny
SJP.pl
spędzić pewien czas na drukowaniu
SJP.pl
1. odrutować po kolei, wiele razy;
2. spędzić pewien czas na drutowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na drwieniu z kogoś lub czegoś; pokpić
SJP.pl
spędzić pewien czas na dryblowaniu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Rybnikiem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdrɨbʲˈɲit͡sʲci, AS: podrybʹńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rybnik mrz.
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Kresy. przygotować
Wiktionary
czas. narychtować
Wiktionary
1. dryfując, przemieścić się w jakimś kierunku, oddalić się;
2. spędzić pewien czas na dryfowaniu
SJP.pl
drgnięcie całego ciała podobne do zrywania się, podskoku
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas na dryganiu (podskakiwaniu, drganiu)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) wykonywać drgające ruchy; podskakiwać z lekka
(1.2) rytmicznym ruchem unosić się i opadać
(1.3) książk. świecić tak, że widzi się zmiany natężenia światła i jego ruch
Wiktionary
(1.1) (…) poczęła dreptać w miejscu, a podrygiwać, a podśpiewywać (…)
Wiktionary
czas. drgać
Wiktionary
(1.1) skakać
(1.2) skakać, podskakiwać
(1.3) drgać
Wiktionary
wykonać całym ciałem gwałtowne ruchy, podskoczyć z lekka
SJP.pl
podryj dębowiec - gatunek chrząszcza z rodziny podryjowatych
SJP.pl
rodzina chrząszczy wielożernych; podryjowate
SJP.pl
Podryjowate, podryjkowate (Attelabidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny ryjkowców.
Wikipedia
rodzina chrząszczy wielożernych; podryjkowate
SJP.pl
Podryjowate, podryjkowate (Attelabidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny ryjkowców.
Wikipedia
o cechach podryjowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
część rynku cechująca się specyficznymi prawami ekonomicznymi
SJP.pl
znajdujący się pod rynną
SJP.pl
1. działanie mające na celu zainteresowanie kogoś sobą i zdobycie czyichś względów; podrywka;
2. gwałtowne ruszenie się, podniesienie się z miejsca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. wzbudzenie czyjegoś zainteresowania w celu erotycznym
(1.2) gwałtowne podniesienie czegoś do góry
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W sferze podrywu Lechu okazuje się być dyletantem.
(1.2) Silny podryw wiatru rozwiał całą kopkę siana.
Wiktionary
rzecz. podrywacz mos., podrywaczka ż., podrywka ż., podrywanie n., poderwanie n.
czas. podrywać ndk., podrywać się ndk., poderwać dk., poderwać się dk.
przym. podrywkowy, podrywny
Wiktionary
(1.1) poderwanie, uwiedzenie, zalecanie, zaloty
(1.2) poderwanie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. poderwać)
(1.1) szybko coś/kogoś unosić
(1.2) o pilocie samolotu: szybko kierować samolot w górę
(1.3) pot. zagadywać inną osobę i starać się zainteresować ją sobą w celach romantycznych lub erotycznych; uwodzić
Wiktionary
(1.3) – Ciebie na pewno nie będę podrywał – zapewniłem sucho.
Wiktionary
IPA: pɔdˈrɨvat͡ɕ, AS: podryvać
Wiktionary
(1) rzecz. podrywanie/poderwanie; czas. rwać
(1.3) rzecz. podryw
Wiktionary
(1.1) unosić, podnosić, szarpać
(1.3) zalecać się, uwodzić, reg. pozn. kramować się.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. mężczyzna starający się uwieść kobietę
Wiktionary
(1.1) Jurek jest typem podrywacza, który nie odpuści żadnej dziewczynie.
Wiktionary
rzecz. podryw mrz., podrywka ż., podrywanie n.
:: fż. podrywaczka ż.
czas. podrywać ndk., podrywać się ndk., poderwać dk., poderwać się dk.
przym. podrywkowy, podrywny
Wiktionary
(1.1) flirciarz, kobieciarz, uwodziciel, zalotnik; przest. kokiet
Wiktionary
kobieta szukająca okazji uwodzenia mężczyzn, zaczepiająca mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. kobieta uwodząca mężczyzn
Wiktionary
(1.1) Halina, będąc wytrawną podrywaczką, selekcjonuje materiał z dużą wprawą.
Wiktionary
rzecz. podryw mrz., podrywka ż., podrywanie n.
:: fm. podrywacz mos.
czas. podrywać ndk., podrywać się ndk., poderwać dk., poderwać się dk.
przym. podrywkowy, podrywny
Wiktionary
(1.1) kokieta, kokietnica, uwodzicielka, zalotnica, zalotnisia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podrywać.
Wiktionary
(1.1) Nowym hobby Maćka stało się podrywanie dziewczyn.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdrɨˈvãɲɛ, AS: podryvãńe
Wiktionary
czas. podrywać ndk., poderwać dk.
rzecz. podryw, podrywacz/podrywaczka, poderwanie
Wiktionary
1. kwadratowa sieć rybacka rozpięta na dwóch skrzyżowanych pałąkach;
2. działanie mające na celu zainteresowanie kogoś sobą i zdobycie czyichś względów; podryw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. podrywanie kogoś
(1.2) pot. osoba, która została poderwana
(1.3) daw. środ. polit. szubienica
Wiktionary
(1.2) Jacek przyszedł do nas z aktualną podrywką.
Wiktionary
rzecz. podryw mrz., podrywacz mos., podrywaczka ż.
Wiktionary
o cechach podrywkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
o cechach podrywkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. syst. kategoria systematyczna niższa od rzędu; grupa powstała z podzielenia rzędu na niższe;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. rząd m., nadrząd m., infrarząd m., rzędówka ż., rzędna ż., podrzędność ż., nadrzędność ż.
przym. rządowy, nadrzędny, podrzędny
przysł. podrzędnie, nadrzędnie
Wiktionary
1. drąc porwać coś na kawałki; poszarpać;
2. zużyć coś (odzież, obuwie itp.) na skutek długiego noszenia; znosić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. drzeć)
(1.1) porwać na kawałki
(1.2) zniszczyć wskutek długotrwałego noszenia
czasownik zwrotny dokonany podrzeć się (ndk. drzeć się)
(2.1) ulec podarciu; zostać porwanym na strzępy
(2.2) ulec znoszeniu, zużyciu
(2.3) ulec wspólnej bijatyce lub sprzeczce
(2.4) przez pewien czas krzyczeć lub głośno płakać
(2.5) gw-pl|Kresy. pokłócić się
Wiktionary
rzecz. podarcie n., rozdarcie n., darcie n.
czas. drzeć
Wiktionary
dawniej: mieszkanie pomocnika wielkorządcy
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: podrzędnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: podrzędny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co podrzędne
Wiktionary
przym. podrzędny
przysł. podrzędnie
rzecz. podrząd mrz.
Wiktionary
1. stojący niżej w hierarchii; mniej ważny;
2. marny; niskiej jakości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zajmujący w stosunku do innych niższą pozycję
(1.2) gram. występujący w związku zależności jako element podporządkowany elementowi nadrzędnemu
Wiktionary
IPA: pɔḍˈʒɛ̃ndnɨ, AS: poḍžẽndny
Wiktionary
rzecz. podrząd mrz., podrzędność ż.
przysł. podrzędnie
Wiktionary
drzemać od czasu do czasu
SJP.pl
podrzeń żebrowiec - roślina z rodziny paprotkowatych; rośnie w cienistych lasach iglastych w Sudetach i Karpatach
SJP.pl
Wikipedia
rodzina paproci
SJP.pl
Wikipedia
1. położony w pobliżu Rzeszowa;
2. charakterystyczny dla okolic Rzeszowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Rzeszowem
Wiktionary
(1.1) Stanisław Piela z podrzeszowskiej wsi odkrył technologię pozyskiwania z kory brzozowej betuliny.
Wiktionary
IPA: ˌpɔḍʒɛˈʃɔfsʲci, AS: poḍžešofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rzeszów m.
Wiktionary
dawniej:
1. szydząc, naśladować; przedrzeźniać;
2. powtarzać coś po kimś; naśladować, małpować
SJP.pl
czasownik
(1.1) rzucać coś w górę na niezbyt dużą wysokość
(1.2) zostawiać coś komuś ukradkiem
(1.3) podwozić
Wiktionary
(1.1) Machinalnie podrzucał na dłoni duży kartofel, który podniósł ze sterty leżącej za ustawioną z desek zagrodą.
Wiktionary
IPA: pɔḍˈʒut͡sat͡ɕ, AS: poḍžucać
Wiktionary
rzecz. rzut m., podrzut m., podrzucanie n., podrzucenie n., podrzutek m.
czas. podrzucić, rzucić, rzucać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podrzucać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔḍʒuˈt͡sãɲɛ, AS: poḍžucãńe
Wiktionary
czas. podrzucać ndk., podrzucić dk.
rzecz. podrzutek mos.
Wiktionary
rzucić coś w górę
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. podrzucać)
(1.1) dokonany od|podrzucać.
Wiktionary
czas. rzucać, podrzucać
rzecz. podrzucanie n., podrzutek mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. szybki, nagły ruch, rzut czegoś lub kogoś ku górze;
2. konkurencja w podnoszeniu ciężarów polegająca na zarzucie sztangi na klatkę piersiową, a potem na wyprostowaniu rąk ze sztangą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dziecko opuszczone przez rodziców i podrzucone obcym ludziom
Wiktionary
IPA: pɔḍˈʒutɛk, AS: poḍžutek
Wiktionary
rzecz. rzut m., podrzucanie n., podrzucenie n.
czas. rzucać ndk., rzucić dk., podrzucać ndk., podrzucić dk.
Wiktionary
(1.1) znajda
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Rzymem
Wiktionary
(1.1) Rozlokowano nas w podrzymskich miejscowościach.
Wiktionary
IPA: pɔḍˈʒɨ̃msʲci, AS: poḍžỹmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rzym m.
przym. rzymski
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. poderżnąć)
(1.1) ciąć, rżnąc od spodu
Wiktionary
rzecz. podrzynanie n., dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
czas. popodrzynać, przerżnąć, przerzynać, dorżnąć, poderżnąć dk.
Wiktionary
(1.1) podcinać, przecinać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podrzynać.
Wiktionary
rzecz. niepodrzynanie n., dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
czas. przerżnąć, przerzynać, dorżnąć, podrzynać ndk.
Wiktionary
Wikipedia
kobieta pociągnięta do odpowiedzialności karnej; oskarżona
SJP.pl
Podsadnik (Splachnum Hedw.) – rodzaj mchów należący do rodziny podsadnikowatych (Splachnaceae Grev. & Arn.).
Wikipedia
rodzina mchów z rzędu podsadnikowców
SJP.pl
Podsadnikowate (Splachnaceae Grev. & Arn.) – rodzina mchów należąca do rzędu podsadnikowców (Splachnales (M. Fleisch.) Ochyra). Przedstawiciele występują niemal na całym świecie, od rejonów tropikalnych po okołobiegunowe. Rodzajem typowym jest podsadnik Splachnum Hedw..
Wikipedia
rząd mchów z klasy prątników
SJP.pl
Podsadnikowce (Splachnales (M. Fleisch.) Ochyra) – rząd mchów należący do klasy prątników (Bryopsida Rothm.).
Wikipedia
krzywoząb podsadnikowy - gatunek mchu z rzędu rokietowców
SJP.pl
człowiek, przeciwko któremu wszczęto postępowanie sądowe; oskarżony
SJP.pl
materiał, którym wypełnia się wyrobiska górnicze dla ochrony nadległych warstw przed zawałem i spękaniem
SJP.pl
Podsadzka – wypełnianie pustek poeksploatacyjnych w kopalniach podziemnych.
Materiał stosowany do podsadzania jest nazywany materiałem podsadzkowym.
Materiał podsadzkowy powinien być nietoksyczny i niepalny, jest dostarczany z powierzchni lub wyrobisk drążonych kamieniu, transportowany pojazdami górniczymi lub kanałem podsadzkowym.
Wikipedia
Orkiestron, podscenie – w operze i teatrze, zwłaszcza muzycznym, miejsce przeznaczone dla orkiestry. Inne nazwy to fosa orkiestrowa, kanał dla orkiestry.
Orkiestrony bywają różnej wielkości, zazwyczaj jednak są wystarczająco duże, by pomieścić orkiestrę lub zespół instrumentalistów.
Wikipedia
łącznotkankowa błona umiejscowiona pod błoną śluzową; błona podśluzowa
SJP.pl
Próchnica nadkładowa, ektopróchnica, podściółka, butwina, surowina – poziom organiczny pokrywający w lasach powierzchnię gleby mineralnej.
Próchnica nadkładowa zbudowana jest z resztek roślinnych w różnych stadiach mineralizacji i humifikacji. Grubość tej warstwy jest odwrotnie proporcjonalna do intensywności biologicznych procesów rozkładu (butwienia z udziałem tlenu i beztlenowego gnicia).
Wikipedia
dawniej: urzędnik sądowy, zastępca sędziego w sprawach cywilnych i czynnościach notarialnych
SJP.pl
Podsędek (łac. subiudex) – w dawnej Polsce początkowo był to urzędnik sądu dworskiego księcia, od XIV w. zastępca (ale nie podwładny) sędziego ziemskiego, wchodzący wraz z sędzią i pisarzem ziemskim w skład kompletu sądowego; w Wielkim Księstwie Litewskim urząd istniał w latach 1566–1764.
Wikipedia
część składowa sekcji
SJP.pl
zajmować czyjeś miejsce siedzące
SJP.pl
zająć czyjeś miejsce siedzące
SJP.pl
podsięk;
1. miejsce nasiąknięte wodą;
2. przemieszczanie się wody w glebie ku górze pod wpływem sił kapilarnych
SJP.pl
zdolność gleby do podnoszenia wody ku górze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsiąkać.
Wiktionary
czas. podsiąkać ndk.
Wiktionary
nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych siarki
SJP.pl
nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych siarki
SJP.pl
zająć czyjeś miejsce siedzące
SJP.pl
w górnictwie: praca na pionowym lub stromym wyrobisku, prowadzonym od góry do dołu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest podsiębierne; cecha tych, którzy są podsiębierni
Wiktionary
przym. podsiębierny
przysł. podsiębiernie
Wiktionary
o kole wodnym: takie, w którym napędzająca je woda przepływa pod spodem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który pracując bierze, nabiera coś pod siebie
Wiktionary
IPA: ˌpɔtʲɕɛ̃mˈbʲjɛrnɨ, AS: potʹśẽmbʹi ̯erny
Wiktionary
rzecz. podsiębierność ż.
Wiktionary
oddzielna, identyfikowalna część sieci komputerowej
SJP.pl
Podsieć – pojęcie z dziedziny adresacji sieci komputerowych, dotyczące urządzeń komunikujących się przy pomocy protokołu IP. Urządzenia znajdujące się w jednej (wspólnej) podsieci charakteryzują się jednakowym początkowym fragmentem binarnego zapisu adresu IP, którego długość wyznacza wartość maski podsieci.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Siedlcami
Wiktionary
IPA: ˌpɔtʲɕɛˈdlɛt͡sʲci, AS: potʹśedlecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Siedlce nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
podsiąk;
1. miejsce nasiąknięte wodą;
2. przemieszczanie się wody w glebie ku górze pod wpływem sił kapilarnych
SJP.pl
dawniej: podsienie
SJP.pl
zadaszenie wejścia do budynku, wsparte na słupach lub filarach; ganek
SJP.pl
związany z zadaszeniem wejścia do budynku, wspartym na słupach lub filarach
SJP.pl
w matematyce: liczba tzw. nieporządków zbioru skończonego
SJP.pl
Podsilnia – liczba tzw. nieporządków zbioru skończonego, gdzie „nieporządkiem” nazywa się każdą permutację bez punktów stałych wspomnianego zbioru. Po raz pierwszy wzory opisujące nieporządki pojawiają się w pracach Eulera i Bernoulliego; podsilnia z nieujemnej liczby całkowitej jest równa permanentowi macierzy z zerami na głównej przekątnej i jedynkami poza nią stopnia równego wspomnianej liczbie.
Wikipedia
uderzeniem powodować powstanie siniaka pod okiem
SJP.pl
osoba nadskakująca komuś, zwłaszcza przełożonemu, w celu przypodobania się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podskoczyć)
(1.1) wykonywać skok niezbyt wysoko
(1.2) dokonywać ruchy w górę, wyraźnie odbijając się od podłoża
(1.3) podbiegać z podskokiem do konkretnego celu
(1.4) udawać się gdzieś szybko
(1.5) pot. ostro występować przeciw komu, czemu; rzucać się
(1.6) szybko podnosić się, wykonywać drgania
(1.7) powiększać się szybko i znacznie
Wiktionary
rzecz. podskakiwanie n., podskoczenie n., podskok mrz., skocznia ż., skok mrz.
czas. podskoczyć, przeskakiwać
wykrz. nie podskakuj
Wiktionary
(1.1) brykać, hasać, podrygiwać, skakać
(1.2) skakać, trząść się
(1.3) podbiegać
(1.4) pobiec, podbiec, skakać
(1.5) buntować się, sprzeciwiać się, stawiać się
(1.6) drgać, skakać, trząść się, wzdrygać się, zrywać się
(1.7) rosnąć, wzrastać
Wiktionary
potocznie:
1. osoba gorliwie spełniająca czyjeś życzenia w celu uzyskania jakichś korzyści; lizus, podlizuch, wazeliniarz;
2. osoba niepokorna wobec ludzi, do których powinna odnosić się z szacunkiem; buntownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podskakiwać.
Wiktionary
rzecz. podskoczenie n., podskok m.
czas. podskakiwać ndk., podskoczyć dk.
przysł. podskokliwie
Wiktionary
położony pod skałą, skałami
SJP.pl
w dawnej Polsce: wysoki urzędnik zarządzający skarbem państwa lub króla oraz mennicą
SJP.pl
osoby o nazwisku Podskarbi:
Wikipedia
w dawnej Polsce: urząd, godność podskarbiego
SJP.pl
teren u podnóża skarpy
SJP.pl
rodzaj gryzoni z rodziny skoczkowatych
SJP.pl
Podskoczek (Jaculus) – rodzaj ssaków z podrodziny skoczków (Dipodinae) w obrębie rodziny skoczkowatych (Dipodidae).
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podskakiwać)
(1.1) dokonany od|podskakiwać.
Wiktionary
czas. podskakiwać, przeskakiwać, skakać, wskoczyć
rzecz. skocznia ż., skok mrz., podskakiwanie n., podskok mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wybicie się w górę, w miejscu, na niewielką wysokość
Wiktionary
IPA: ˈpɔtskɔk, AS: potskok
Wiktionary
rzecz. skok m., podskakiwanie n., skakanka ż., skocznia ż.
czas. skakać, podskoczyć, podskakiwać, wskoczyć
przym. skokowy
Wiktionary
dawniej: podskakujący co pewien czas, raz za razem
SJP.pl
tkanka występująca w korzeniu większości roślin, pełniąca funkcję ochronną; egzoderma
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób podskórny
Wiktionary
rzecz. skórowaczka ż., podskórność ż.
przym. podskórny, skórzasty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest podskórne
Wiktionary
przym. podskórny
przysł. podskórnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) umiejscowiony pod skórą
(1.2) wykonywany pod skórą
Wiktionary
rzecz. skórowaczka ż., skóra ż., podskórność ż.
przym. skórzasty, skórny
przysł. podskórnie
Wiktionary
znajdujący się pod skronią
SJP.pl
pierze miękkie złożone z piór puchowych, półpuchowych i konturowych
SJP.pl
dolna część okna (drzwi, bramy) przedzielonego ślemieniem
SJP.pl
Podsmardzewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Sochocin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsmażać.
Wiktionary
rzecz. podsmażenie n., smażenie n.
czas. smażyć ndk., podsmażać ndk., podsmażyć dk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) nadać złocisty kolor w czasie smażenia
Wiktionary
rzecz. podsmażanie n., smażenie n.
czas. smażyć
Wiktionary
podśmiać się - niezłośliwie zaśmiać się z kogoś lub z czegoś
SJP.pl
podśmiechiwać się - śmiać się drwiąco z kogoś lub z czegoś od czasu do czasu
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) potocznie: ironia, kpina, drwina; prześmieszek, prześmiech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. drwina albo kpina z kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.1) Skończ Pan z podśmiechujkami, przejdźmy już do rzeczy!
Wiktionary
rzecz. uśmiech mrz.
czas. zaśmiewać się
Wiktionary
(1.1) kpina, drwina, prześmiewka
Wiktionary
rzadko: trochę śmierdzieć
SJP.pl
1. tłusta warstwa między mlekiem a śmietaną;
2. potocznie: zsiadłe mleko
SJP.pl
niezłośliwie śmiać się z kogoś lub czegoś; podśmiewać się
SJP.pl
smrodzić do pewnego stopnia, niezupełnie
SJP.pl
1. dawniej: posiłek poprzedzający śniadanie;
2. gwarowo: drugie śniadanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawny pierwszy posiłek jadany o świcie, przed śniadaniem
Wiktionary
rzecz. śniadanie n., śniadalnia ż.
Wiktionary
dawniej: osnuwać, zasnuwać z dołu, od spodu
SJP.pl
gwarowo o koniu:
1. idący po lewej stronie w zaprzęgu;
2. mogący być siodłany; siodłowy, wierzchowy
SJP.pl
Podsokołów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Bolimów.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Sosnowcem
Wiktionary
IPA: ˌpɔtsɔsnɔˈvʲjɛt͡sʲci, AS: potsosnovʹi ̯ecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sosnowiec mrz.
Wiktionary
lekko dospawać
SJP.pl
potocznie: uczynić nieco lepszym, korzystniejszym, intensywniejszym; podkręcić
SJP.pl
potocznie: czynić nieco lepszym, korzystniejszym, intensywniejszym; podkręcać
SJP.pl
wulgarnie: wydawać kogoś, zdradzać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsrywać.
Wiktionary
czas. srać
przysł. srak
przym. sraki
Wiktionary
skrót od: podstawowy
SJP.pl
dawniej o mleku, soku, winie itp.: stać się klarownym; sklarować się, ustać się
SJP.pl
stacja podrzędna, dodatkowa
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. wprowadzić w błąd, oszukać;
2. przysunąć się do czegoś wznoszącego się, stanąć u podnóża czegoś
SJP.pl
1. dawniej: pomocnik i zastępca starosty;
2. w dawnej Polsce: pomocnik ekonoma w majątku ziemskim; karbowy
SJP.pl
Podstarości, wicestarosta (łac. vicecapitaneus) – urząd ziemski I Rzeczypospolitej w Wielkim Księstwie Litewskim.W Koronie był urzędem grodzkim.
Podstarości był zastępcą i namiestnikiem starosty, przez niego dobieranym i zaprzysięganym. Posiadał pełnię władzy starosty i mógł go zastępować w sądzie grodzkim. Jako urzędnik sądowy orzekał w niemal wszystkich sądach grodzkich. W XV w. wyjątek stanowiły sądy grodzkie z terenu Wielkopolski, gdyż tam sądowe funkcje zastępcy starosty pełnili burgrabiowie i wiceburgrabiowie. W XV w. w sądach ziemi sieradzkiej i łęczyckiej podstarości nazywany był sędzią komisarskim. Przyjmuje się, że o ile starosta mógł sam orzekać, o tyle podstarości wymagał asysty sędziego.
Wikipedia
taki, który się podstarzał, jest w podeszłym wieku; podżyły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który się podstarzał; niecałkiem stary
Wiktionary
czas. podstarzeć dk.
przym. stary
rzecz. stary mos.
Wiktionary
(1.1) starszawy
Wiktionary
1. główna zasada, podwalina czegoś;
2. część kolumny lub pomnika, na której opiera się całość;
3. w figurze geometrycznej: jeden z boków, lub ściana wielościanu niebędąca ścianą boczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, na czym coś stoi
(1.2) pewna zasada, baza teoretyczna
(1.3) pot. karetka podstawowa (bez lekarza)
(1.4) tylko w lm. podstawy → elementarna wiedza z danej dziedziny
Wiktionary
(1.1) Rzeźba stoi na marmurowej podstawie.
(1.2) Podstawą działania maszyny jest ruch obrotowy.
(1.3) Podstawy zwykle wyjeżdżają do wypadków mniej tragicznych.
(1.4) Uczeń opanowuje podstawy matematyki.
Wiktionary
IPA: pɔtˈstava, AS: potstava
Wiktionary
rzecz. podstawek m., podstawowość ż.
:: zdrobn. podstawka ż., podstaweczka ż.
przym. podstawowy
przysł. podstawowo
Wiktionary
(1.1) fundament, podparcie, podpora, podłoże
(1.3) podstawka, peka, wypadkówka
Wiktionary
przedstawiciel jednego z typów grzybów wyższych
SJP.pl
grupa systematyczna grzybów wyższych, obejmująca blisko 30000 gatunków, ujmowana w randze klasy lub podgromady; charakteryzują się skomplikowaną organizacją ciała wegetatywnego oraz wytwarzaniem mejospor (zarodników) na charakterystycznym tworze zwanym podstawką (stąd nazwa grupy)
SJP.pl
Podstawczaki lub grzyby podstawkowe (Basidiomycota R.T. Moore) – typ grzybów (Fungi).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: podstawka
Wiktionary
rzecz. podstawka ż., podstawa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. element instrumentów smyczkowych podtrzymujący struny na pewnej wysokości i przenoszący jej drgania do pudła rezonansowego
(1.2) muz. podkładka na skrzypcach pod brodę muzyka
(1.3) gw-pl|Poznań. podstawka, spodek
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: podstawka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔtˈstavɛk, AS: potstavek
Wiktionary
rzecz. podstawa ż., podstawka ż., podstawczak m.
czas. podstawiać ndk., podstawić dk.
przym. podstawkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, na czym jakiś obiekt stoi, jest osadzony lub wspiera się
(1.2) talerzyk pod szklankę lub filiżankę
(1.3) szach. nieumyślny ruch bierką narażający gracza na jej utratę
(1.4) pot. grykomp. podstawowa wersja gry komputerowej bądź planszowyanszowej, tj. bez późniejszych dodatków
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: podstawek
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Kotek pił mleko z podstawki.
(1.3) Przez dłuższy czas nie mogłem sobie wybaczyć zagrania 21… b5. W pozycji z wielkimi tendencjami remisowymi podstawka pionka w taki sposób… To boli.
(1.4) „Undead Nightmare” to rozszerzenie, które przedstawia alternatywną wersję wydarzeń poprzedzających finał podstawki.
Wiktionary
IPA: pɔtˈstafka, AS: potstafka
Wiktionary
rzecz. podstaweczka ż., podstawa ż., podstawek m., podstawówka ż., podstawczak m., podstawianie n., podstawienie n.
czas. podstawiać ndk., podstawić dk.
:: zdrobn. podstaweczka ż.
przym. podstawkowy
Wiktionary
(1.2) spodek, reg. pozn. podstawek.
Wiktionary
Podstawnik – atom lub ich grupa w miejscu atomu wodoru, zwykle przy atomie węgla, w związkach organicznych.
Podstawnikami nazywa się także grupy funkcyjne.
Wikipedia
będący podstawą czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. zgrub. od podstawówka
Wiktionary
(1.1) Do podstawówy chodziłem w Katowicach.
Wiktionary
przym. podstawowy
rzecz. podstawówka ż.
Wiktionary
(1.1) podstawówka
Wiktionary
szkoła podstawowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. szkoła podstawowa
Wiktionary
Szkoła podstawowa – pierwszy etap zorganizowanej edukacji. Zazwyczaj nauka w szkole podstawowej jest obowiązkowa. W Polsce dzieci uczęszczają do szkół znajdujących się najbliżej miejsca zamieszkania, według tzw. rejonizacji. O przydziale rejonów do szkół decydują samorządy lokalne.
Wikipedia
(1.1) Laura ukończyła podstawówkę na Mokotowie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtstaˈvufka, AS: potstavufka
Wiktionary
rzecz. podstawa ż., podstawka ż., podstawówkowicz m., podstawówkowiczka ż.
:: zgrub. podstawówa ż.
czas. podstawiać ndk., podstawić dk.
przym. podstawowy, podstawówkowy
Wiktionary
(1.1) zgrub. podstawówa; przest. szkoła powszechna, powszechniak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczeń szkoły podstawowej
Wiktionary
(1.1) Dużo podstawówkowiczów nie lubi się uczyć.
Wiktionary
rzecz. podstawówkowiec m., podstawówka ż.
:: fż. podstawówkowiczka ż.
Wiktionary
(1.1) podstawówkowiec
Wiktionary
1. będący zasadniczym elementem czegoś; zasadniczy, główny;
2. stanowiący podstawę jakiegoś przedmiotu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) główny, elementarny
Wiktionary
(1.1) Moja książka zawiera podstawowe wiadomości fizyki kwantowej.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtstaˈvɔvɨ, AS: potstavovy
Wiktionary
rzecz. podstawówa ż., podstawa ż., podstawówka ż.
Wiktionary
(1.1) zasadniczy, fundamentalny, elementarny, rudymentarny
Wiktionary
1. główna zasada, podwalina czegoś;
2. część kolumny lub pomnika, na której opiera się całość;
3. w figurze geometrycznej: jeden z boków, lub ściana wielościanu niebędąca ścianą boczną
SJP.pl
dawniej o mleku, soku, winie itp.: stać się klarownym; sklarować się, ustać się
SJP.pl
1. odcisnąć pieczątkę na dokumencie;
2. podeprzeć stemplami strop albo ścianę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podstemplować.
Wiktionary
czas. stemplować, podstemplować dk.
rzecz. stempel mrz., stemplowanie n., ostemplowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przemyślane działanie mające na celu oszukanie kogoś
Wiktionary
Podstęp – szczególna postać błędu w prawie cywilnym. Podstęp jest uznawany za podstawę uchylenia się od skutków złożonego oświadczenia woli (czynności prawnej) oraz jako jedna z jego wad. W odróżnieniu od zwykłego błędu przy podstępie mylne wyobrażenie o rzeczywistym stanie rzeczy wywołane jest nagannym działaniem innej osoby.
Wikipedia
(1.1) Mieszkający w Waszyngtonie Salomon Northup - wolny i wykształcony człowiek, ojciec dwojga dzieci, szczęśliwy mąż i szanowany obywatel - zostaje podstępem porwany i sprzedany handlarzom niewolników.
Wiktionary
IPA: ˈpɔtstɛ̃mp, AS: potstẽmp
Wiktionary
przym. podstępny
przysł. podstępnie
Wiktionary
(1.1) fortel
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób podstępny
Wiktionary
IPA: pɔtˈstɛ̃mpʲɲɛ, AS: potstẽmpʹńe
Wiktionary
przym. podstępny
rzecz. podstęp, podstępność
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: podstępnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: podstępny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przebiegłość działania, skrytość intencji, chytrość
(1.2) przebiegłość; cecha tego, co jest fortelem
Wiktionary
IPA: pɔtˈstɛ̃mpnɔɕt͡ɕ, AS: potstẽmpność
Wiktionary
przym. podstępny
przysł. podstępnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) działający przebiegle, skrycie, z chytrymi intencjami
(1.2) będący fortelem, przebiegłym działaniem
Wiktionary
IPA: pɔtˈstɛ̃mpnɨ, AS: potstẽmpny
Wiktionary
rzecz. podstęp mrz., podstępność ż.
przysł. podstępnie
Wiktionary
dawniej:
1. wprowadzać w błąd, oszukiwać;
2. przysuwać się do czegoś wznoszącego się, stawać u podnóża czegoś
SJP.pl
skłonność pojazdu do samoczynnego poszerzaniu zakrętu w stosunku do ustawienia kół
SJP.pl
Podsterowność – właściwość pojazdu podczas pokonywania zakrętu, polegająca na rozszerzaniu zakrętu w stosunku do promienia wynikającego z geometrii układu kierowniczego i jezdnego. Pojazd podsterowny ma tendencję do poszerzania zakrętu (oddalanie się od punktu środka łuku zakrętu – „wypadania” przodu auta na zewnątrz zakrętu). Nadsterowność jest cechą przeciwną.
Wikipedia
o samochodzie: skłonny do samoczynnego zwiększania promienia krzywizny toru na zakręcie
SJP.pl
skupianie się śmietany na powierzchni mleka
SJP.pl
Podstój – w mleczarstwie destabilizacja emulsji, jaką jest mleko i otrzymanie śmietany przez samoistne wydzielanie się tłuszczu mlekowego na powierzchni mleka. By mu zapobiec, stosuje się homogenizację. Podstój jest możliwy także w przypadku mleka zagęszczonego.
Wikipedia
znajdujący się u podnóża góry
SJP.pl
w dawnej Polsce: urzędnik dworski usługujący przy stole królewskim lub książęcym; zastępca stolnika
SJP.pl
Podstoli (łac. subdapifer) – staropolski urząd, do XIV wieku urzędnik nadworny usługujący przy stole królewskim lub książęcym. Z biegiem czasu urząd ten stawał się coraz bardziej niepotrzebny, przez co od XIV w. stał się samodzielnym, honorowym urzędem ziemskim.
Wikipedia
Wikipedia
środowiskowo:
1. zespół wydzielony do opracowania określonej sprawy w czasie konferencji, obrad itp.;
2. obrady, konferencja tego zespołu
SJP.pl
dawniej: żona podstolego
SJP.pl
Podstolina Hanna (Anna) Czepiersińska – postać literacka występująca w komedii Aleksandra Fredry pt. Zemsta. Trzykrotna wdowa w średnim wieku, z którą Cześnik Raptusiewicz zamierza ożenić się dla pieniędzy. Przed laty zakochana w Wacławie.
Wikipedia
przednia, zwykle pionowa powierzchnia stopnia schodów za wyjątkiem noska stopnia; przednóżek
SJP.pl
płyta stanowiąca pionowy element okładziny stopnia
SJP.pl
w informatyce: strona internetowa niższego poziomu
SJP.pl
w górnictwie: rozpora odrzwi znajdująca się tuż pod stropnicą
SJP.pl
1. znajdujący się pod stropem;
2. przeznaczony do zamontowania pod sufitem, np. klimatyzator podstropowy
SJP.pl
naostrzyć koniec ołówka, kredki lub innego przedmiotu; zatemperować, natemperować
SJP.pl
podostrzać koniec ołówka, kredki lub innego przedmiotu
SJP.pl
potocznie: narzędzie do ostrzenia ołówków i kredek; temperówka, ostrzałka, strugaczka, strugawka, zastrugaczka, ostrzynka, strugarka
SJP.pl
w instrumentach strunowych: listwa z twardego drzewa, nad którą są umieszczone struny; chwytnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. w instrumentach strunowych: listwa z twardego drewna, nad którą są umieszczone struny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podstrunnice niektórych instrumentów muzycznych posiadają progi.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtstrũɲˈːit͡sa, AS: potstrũ•ńica
Wiktionary
(1.1) podstrunnik
Wiktionary
w instrumentach strunowych: listwa z twardego drzewa, nad którą są umieszczone struny; gryf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) w instrumentach strunowych: listwa z twardego drewna, nad którą są umieszczone struny
Wiktionary
IPA: pɔtˈstrũɲːik, AS: potstrũ•ńik
Wiktionary
rzecz. struna ż.
Wiktionary
(1.1) podstrunnica
Wiktionary
położony pod strychem
SJP.pl
Podstrzesze (niem. Niederhof) – niezamieszkana osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Machliny.
Wikipedia
dawny obrządek strzyżenia włosów chłopcu w ramach inicjacji; postrzyżyny
SJP.pl
lekko obniżyć temperaturę czegoś
SJP.pl
długość rzutu odcinka stycznej do krzywej płaskiej na oś OX, zawartego między punktem styczności a punktem przecięcia się stycznej z osią OX
SJP.pl
Podstyczna krzywej K w punkcie P to odcinek pomiędzy punktem Q będącym rzutem punktu P na oś x a punktem R będącym punktem przecięcia stycznej do krzywej K w punkcie P z osią x.
Jeśli krzywa K opisana jest równaniem y=f(x) to długość podstycznej wyraża się wzorem:
Wikipedia
stylizując, nadawać czemuś jakiś charakter
SJP.pl
związany z terenami położonymi blisko Sudetów, leżący blisko Sudetów
SJP.pl
spodnia część stropu stanowiąca jego wykończenie, spełniająca rolę izolacji cieplnej, przeciwdźwiękowej i ogniochronnej
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Podsuliszka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Skaryszew. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
14 sierpnia 1944 żandarmeria niemiecka aresztowała we wsi 27 osób. Następnie przewiozła je do majątku Modrzejowice i po przesłuchaniach, następnego dnia Niemcy zaprowadzili je do pobliskiego lasu nad wcześniej wykopany dół. Józef Latała spowodował zamieszanie dzięki któremu udało się zbiec 14 osobom, reszta, wraz z Latałą, poniosła śmierć. Niemcy tego samego dnia powrócili do wioski i spalili 12 zabudowań. Po tygodniu, Niemcy ponownie pojawili się w wiosce i zamordowali kolejnych sześć osób.
Wikipedia
1. w matematyce: dodawanie części kolumn;
2. potocznie: podsumowanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) krótko, ogólnie przedstawić jakąś sprawę
Wiktionary
(1.1) Na koniec prezentacji wykładowca zwięźle podsumował temat.
Wiktionary
rzecz. podsumowanie n., suma ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsumować.
(1.2) krótkie, ogólne przedstawienie jakiejś sprawy
Wiktionary
(1.2) Raporty Pileckiego (…) były podsumowaniem działalności polskiego ruchu oporu w Auschwitz, a także pierwszym na świecie świadectwem dokumentującym holokaust.
Wiktionary
czas. podsumowywać ndk., podsumować dk., sumować ndk.
rzecz. suma ż., sumowanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podsumować)
(1.1) krótko, ogólnie przedstawiać jakąś sprawę
Wiktionary
(1.1) Dziś kończy podsumowywać hokejowy sezon selekcjoner reprezentacji Polski, nowotarżanin – Wiktor Pysz.
Wiktionary
przym. podsumowywany
rzecz. podsumowywanie n., niepodsumowywanie n., podsumowanie n., suma ż.
czas. sumować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsuszać.
Wiktionary
rzecz. suchar mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsuszyć.
Wiktionary
rzecz. suchar mos./mrz.
Wiktionary
Podsutki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sidra.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
W skorowidzach miejscowości z 1921 i 1935 roku miejscowość figuruje jako Podsudki.
Wieś w 2011 roku zamieszkiwało 65 osób.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Parafia Opatrzności Bożej w Siderce.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Suwałkami
Wiktionary
IPA: ˌpɔtsuˈvalsʲci, AS: potsuvalsʹḱi
Wiktionary
przym. suwalski
Wiktionary
rzadko: dający się pod coś podsunąć; podsuwany
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób podświadomy
Wiktionary
IPA: ˌpɔtʲɕfʲjaˈdɔ̃mʲjɛ, AS: potʹśfʹi ̯adõmʹi ̯e
Wiktionary
przym. podświadomy
rzecz. podświadomość ż.
Wiktionary
warstwa psychiki, w której tkwią treści nieuświadamiane aktualnie przez człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. element życia psychicznego, który nie jest poddawany kontroli świadomości;
Wiktionary
Podświadomość – część ludzkiej psychiki, w której zgromadzone są treści nieuświadamiane sobie – obecne poza świadomością, mimowolne, mimowiedne. Treści podświadome pojawiają się w umyśle, rozpraszając, wkraczając w przedmiot uwagi, pomimo pragnienia przeciwstawienia się nim.
Wikipedia
(1.1) (…) treść bajek bardzo mocno zapada w dziecięcą podświadomość i wpływa, niestety, na kształtowanie poglądów.
(1.1) Mój pies, biały, biegnie, spokojnie radosny wolnością przeżywaną naprawdę zapewne tylko przez podświadomość zwierząt, wyciągnięty, wolny, biegnie drogą, między zielenią, takim go zapamiętam na zawsze, mój „amicus".
Wiktionary
przym. podświadomy
przysł. podświadomie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który odbywa się bez udziału świadomości
Wiktionary
rzecz. podświadomość ż.
przysł. podświadomie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Świdnicą
Wiktionary
IPA: ˌpɔtʲɕfʲidʲˈɲit͡sʲci, AS: potʹśfʹidʹńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Świdnica ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) oświetlać coś z dołu
Wiktionary
rzecz. podświetlenie n., podświetlanie n., światło n.
przym. świetlany, światły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podświetlać.
Wiktionary
rzecz. niepodświetlanie n.
czas. podświetlać ndk.
Wiktionary
w utworach science-fiction: napęd podświetlny - rodzaj napędu statków kosmicznych umożliwiający poruszanie się w obrębie danego układu planetarnego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Świętochłowicami
Wiktionary
rzecz. Świętochłowice lm nm.
przym. świętochłowicki
Wiktionary
Warchlak, warchlę, podświnek – gwarowe określenie prosięcia odłączonego od lochy, zwykle w wieku 2—6 miesięcy, o masie 26—85 kg. W łowiectwie to młody dzik, w wieku od narodzin do 31 marca roku następnego – zgodnie z definicją z rozporządzenia ministra środowiska w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne, posiadający sierść o charakterystycznych podłużnych jasnych oraz ciemnych pasach.
Wikipedia
czynić coś bardziej intensywnym; wzmagać, intensyfikować, nasilać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podsycić)
(1.1) zwiększać intensywność czego
Wiktionary
rzecz. podsycanie n.
Wiktionary
w sposób czyniący coś bardziej intensywnym, odczuwalnym lub wyrazistszym; podniecająco, potęgująco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsycać.
Wiktionary
rzecz. podsycenie n., sycenie n., sytość ż.
czas. podsycać ndk., podsycić dk., sycić ndk.
przym. syty
przysł. syto
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podeschnąć)
(1.1) schnąć pomału, z wierzchu, częściowo
Wiktionary
rzecz. podsychanie
Wiktionary
(1.1) przesychać
Wiktionary
uczynić coś bardziej intensywnym; wzmóc, zintensyfikować, nasilić
SJP.pl
umieścić swój podpis u dołu jakiegoś pisma
SJP.pl
1. wał usypany u podnóża czegoś;
2. podsypanie, podsypywanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsypać.
Wiktionary
czas. podsypać dk.
Wiktionary
zasypiać na krótko, być w półśnie; przysypiać, drzemać
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsypywać.
Wiktionary
rzecz. podsypka ż.
czas. podsypywać ndk.
Wiktionary
umieszczony pod szafką
SJP.pl
1. osłaniać, otaczać szańcami; oszańcowywać;
2. podszańcowywać się - przysuwać się w pobliże czegoś pod osłoną szańców
SJP.pl
szarpiąc, niszczyć, drzeć w niewielkim stopniu
SJP.pl
1. położony w pobliżu Szczecina;
2. charakterystyczny dla okolic Szczecina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Szczecinem
Wiktionary
(1.1) Prądu pozbawionych zostało kilka podszczecińskich miejscowości.
Wiktionary
IPA: ˌpɔṭʃt͡ʃɛˈt͡ɕĩj̃sʲci, AS: poṭščećĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Szczecin m.
Wiktionary
szczekać od czasu do czasu
SJP.pl
podgatunek w obrębie szczepu bakterii
SJP.pl
osoba podburzająca, podjudzająca kogoś; judziciel, podżegacz, podjudzacz
SJP.pl
kobieta podburzająca, podjudzająca kogoś; judzicielka, podżegaczka, podjudzaczka
SJP.pl
potocznie: mężczyzna, który lekko, ukradkiem podskubuje kobietę, okazując jej swoje zainteresowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podszczypywać.
Wiktionary
czas. podszczypywać ndk.
rzecz. szczypce nmos.
Wiktionary
znajdujący się pod szczytem
SJP.pl
podpowiedzieć coś komuś szeptem, dać wskazówkę; podszeptać
SJP.pl
podpowiedzieć coś komuś szeptem, dać wskazówkę; podszepnąć
SJP.pl
w kynologii: warstwa okrywy włosowej przylegająca bezpośrednio do skóry psa lub kota
SJP.pl
Podszerstek – krótka, gęsta, miękka warstwa futra części ssaków pod okrywą włosową. Warstwa podszerstka i warstwa włosa okrywowego tworzą sierść. Podszerstek, który znajduje się pod włosem okrywowym, jest nieprzemakalny i stanowi ochronę termoizolacyjną oraz pełni funkcję rusztowania dla włosów warstwy okrywowej. Zależnie od pory roku, temperatury, gatunku i rasy zwierzęcia podszerstek może być mniej lub bardziej obfity.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. cienka tkanina wszyta po wewnętrznej stronie ubrania
(1.2) rzad. młode drzewa i krzewy poniżej drzewostanu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. ktoś, kto się podszywa pod kogoś innego
Wiktionary
IPA: pɔṭˈʃɛfka, AS: poṭšefka
Wiktionary
rzecz. szew mrz.
czas. podszewkować
przym. podszewkowy
Wiktionary
(1.1) podbicie
Wiktionary
zwiększać trochę czyjąś wiedzę w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
1. zwiększyć trochę swoje umiejętności lub swoją wiedzę w jakiejś dziedzinie;
2. trochę oszlifować
SJP.pl
szlifować w niewielkim stopniu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Sztokholmem
Wiktionary
IPA: ˌpɔṭʃtɔkˈxɔlm̥sʲci, AS: poṭštokχolm̦sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Sztokholm mrz.
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Mazury. podeprzeć
Wiktionary
Podszybie – zespół wyrobisk podziemnych, bezpośrednio przylegających do szybów. Jest to kompleks wyrobisk łączących wloty szybów z przekopem kierunkowym, przecznicą, lub chodnikiem podstawowym poziomu wydobywczego, dostosowanych do zadań funkcyjnych szybu (szybów). Na podszybiu zabudowane są urządzenia sygnalizacyjne, sterownicze i techniczne służące do załadunku urobku i rozładunku materiałów, wsiadania i wysiadania załogi.
Wikipedia
1. przyszyć od spodu;
2. wykończyć jakieś ubranie podszywając od spodu zagięty brzeg
SJP.pl
warstwa roślinności w lesie, która nigdy nie wyrasta ponad wysokość 4 metrów, spełnia rolę osłony gleby przed wysychaniem; podszycie
SJP.pl
Podszyt, podszycie lasu – warstwa roślinności (piętro) w ekosystemie leśnym zbudowana z krzewów i niskich drzew o wysokości do 4 m. Gatunki wyrastające w wysokopienne drzewa mogą wchodzić w skład podszytu, jeśli rozwijają się w niekorzystnych warunkach (np. z powodu ocienienia lub nieodpowiedniego siedliska) i, w efekcie, ich rozwój oraz wzrost jest zahamowany. O ile krzewy rosnące w podszycie rozwijają się zakwitając i obradzając nasionami, o tyle gatunki drzewiaste rosnące w podszycie zazwyczaj giną bezpotomnie, bądź rozmnażają się tylko wegetatywnie. W szczególnych przypadkach podszyt może zmienić się w podrost i następnie w drzewostan, jeśli dla tworzących go gatunków drzewiastych poprawie ulegną warunki świetlne.
Wikipedia
warstwa roślinności w lesie, która nigdy nie wyrasta ponad wysokość 4 metrów, spełnia rolę osłony gleby przed wysychaniem; podszycie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) warstwa niższa lasu, na którą składają się krzewy i młode drzewa
Wiktionary
Podszyt, podszycie lasu – warstwa roślinności (piętro) w ekosystemie leśnym zbudowana z krzewów i niskich drzew o wysokości do 4 m. Gatunki wyrastające w wysokopienne drzewa mogą wchodzić w skład podszytu, jeśli rozwijają się w niekorzystnych warunkach (np. z powodu ocienienia lub nieodpowiedniego siedliska) i, w efekcie, ich rozwój oraz wzrost jest zahamowany. O ile krzewy rosnące w podszycie rozwijają się zakwitając i obradzając nasionami, o tyle gatunki drzewiaste rosnące w podszycie zazwyczaj giną bezpotomnie, bądź rozmnażają się tylko wegetatywnie. W szczególnych przypadkach podszyt może zmienić się w podrost i następnie w drzewostan, jeśli dla tworzących go gatunków drzewiastych poprawie ulegną warunki świetlne.
Wikipedia
(1.1) podszycie
Wiktionary
warstwa roślinności w lesie, która nigdy nie wyrasta ponad wysokość 4 metrów, spełnia rolę osłony gleby przed wysychaniem; podszycie
SJP.pl
osoba podszywająca się pod kogoś innego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podszywać.
Wiktionary
(1.1) Podszywanie się pod sprzymierzeńca nikomu jeszcze nie wyszło na dobre.
Wiktionary
rzecz. szycie n., podszycie n.
czas. podszywać ndk., podszyć dk., szyć ndk.
Wiktionary
rzadko: podesłać (podścielić)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przechwytywanie i monitorowanie komunikacji elektronicznej, radiowej lub telefonicznej
(1.2) każda forma odbierania lub utrwalania rozlegającego się dźwięku przez osoby inne niż obecne w podsłuchiwanym miejscu lub te, do których dźwięk jest adresowany
(1.3) treść pozyskana dzięki podsłuchowi (1.1) lub (1.2)
(1.4) urządzenie, którym wykonywany jest podsłuch (1.1) lub (1.2);
Wiktionary
Pluskwa – określenie miniaturowego nadajnika radiowego połączonego z mikrofonem, zwykle instalowanego w pomieszczeniach mieszkalnych bez wiedzy i zgody ich użytkowników; niekiedy termin ten używany jest też w odniesieniu do urządzeń rejestrujących inny rodzaj sygnału (np. z kamery wideo lub z klawiatury komputera) albo transmitujących dane w inny sposób (nadajniki podczerwieni, sieci IP).
Wikipedia
(1.2) Nadajnik podsłuchowy idealnie nadający się do podsłuchu pomieszczeń.
(1.3) Dzięki opublikowanym podsłuchom opinia publiczna od podszewki poznała prawdziwą twarz politycznych elit.
Wiktionary
IPA: ˈpɔtswux, AS: potsu̯uχ
Wiktionary
rzecz. słuch mrz., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż., podsłuchiwanie n., podsłuchanie m.
czas. podsłuchiwać ndk., podsłuchać dk.
przym. podsłuchowy
Wiktionary
(1.4) pluskwa
Wiktionary
usłyszeć czyjąś rozmowę bez wiedzy tej osoby; podsłyszeć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podsłuchiwać)
(1.1) dokonany od|podsłuchiwać.
Wiktionary
IPA: pɔtˈswuxat͡ɕ, AS: potsu̯uχać
Wiktionary
rzecz. podsłuch m., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż., podsłuchiwanie n., podsłuchanie n.
czas. podsłuchiwać ndk.
przym. podsłuchowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podsłuchać.
Wiktionary
rzecz. podsłuch m., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż., podsłuchiwanie n.
czas. podsłuchać dk., podsłuchiwać ndk.
przym. podsłuchowy
Wiktionary
słuchać czyjejś rozmowy bez wiedzy tej osoby
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podsłuchać)
(1.1) słuchać czyjejś rozmowy
Wiktionary
(1.1) Mój brat podsłuchiwał bardzo ważną rozmowę.
Wiktionary
rzecz. podsłuchanie n., podsłuch mrz., podsłuchiwanie n., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż.
czas. podsłuchać, nadsłuchiwać
przym. podsłuchiwany, podsłuchowy
Wiktionary
osoba słuchająca czyjejś rozmowy bez wiedzy tej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba podsłuchująca, mająca zwyczaj podsłuchiwania
Wiktionary
(1.1) Mój kolega jest świetnym podsłuchiwaczem.
Wiktionary
rzecz. podsłuchiwanie n.
:: fż. podsłuchiwaczka ż.
czas. podsłuchać, nadsłuchiwać, podsłuchiwać
przym. podsłuchowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niedozwolone słuchanie czyjejś rozmowy, zakładanie podsłuchu
Wiktionary
czas. podsłuchać, podsłuchiwać
rzecz. podsłuchiwacz mos., podsłuchanie n., podsłuch mrz., nadsłuchiwanie
przym. podsłuchowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) osoba znajdująca się w podsłuchu
Wiktionary
(1.1) Karol jest podsłuchiwany przez Andrzeja
Wiktionary
czas. podsłuchiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadmierne wykorzystanie podsłuchu jako środka w walce z przestępczością, często stosowane w celach politycznych
Wiktionary
(1.1) Należy odizolować z życia publicznego promotorów podsłuchomanii.
(1.1) Mimo rozkręcającej się podsłuchomanii mało kto jednak dba o fachowe zacieranie śladów.
Wiktionary
IPA: pɔtˈswuxɔˈmãɲja, AS: potsu̯uχomãńi ̯a
Wiktionary
żartobliwie:
1. podsłuch;
2. nagranie zarejestrowane w wyniku przeprowadzenia podsłuchu
SJP.pl
przymiotnik od: podsłuch
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z podsłuchem, służący do podsłuchu
Wiktionary
(1.1) Urządzenia podsłuchowe odkryto niedawno w konsulacie USA w Bratysławie.
Wiktionary
rzecz. podsłuch m., podsłuchiwacz m., podsłuchiwaczka ż., podsłuchiwanie n., podsłuchanie n.
czas. podsłuchiwać ndk., podsłuchać dk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Słupskiem
Wiktionary
IPA: pɔtˈswupsʲci, AS: potsu̯upsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Słupsk mrz.
Wiktionary
usłyszeć czyjąś rozmowę bez wiedzy tej osoby; podsłuchać
SJP.pl
lekko posypać coś białym pudrem (talkiem); przytalkować
SJP.pl
rzadko: potańczyć od czasu do czasu
SJP.pl
potocznie: tańczyć od czasu do czasu, bez zaangażowania
SJP.pl
czasownik
(1.1) zalewać coś częściowo
(1.2) zalewać coś od dołu
(1.3) usiłować utopić kogoś
(1.4) podgrzewając nieco rozpuszczać
Wiktionary
IPA: pɔtˈːapʲjät͡ɕ, AS: po•tapʹi ̯äć
Wiktionary
czas. zatapiać, podtopić
rzecz. podtapianie n., podtopienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podtapiać.
Wiktionary
czas. podtopić, podtapiać ndk.
Wiktionary
będący pod tarasem - odkrytą, płaską częścią budynku
SJP.pl
związany z terenami położonymi pod Tarnowem, Tarnowem Opolskim lub Tarnowem Podgórnym, charakterystyczny dla terenów położonych pod Tarnowem, Tarnowem Opolskim lub Tarnowem Podgórnym, leżący pod Tarnowem, Tarnowem Opolskim lub Tarnowem Podgórnym itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Tarnowem
Wiktionary
(1.1) W podtarnowskich Zgłobicach wyłowiono z Dunajca ciało 57-letniej kobiety.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtːarˈnɔfsʲci, AS: po•tarnofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tarnów mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Podtatrze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Tatrami, na Podtatrzu
Wiktionary
(1.1) Wypoczywał często w podtatrzańskich kurortach.
Wiktionary
rzecz. Podtatrze n.
przym. tatrzański
Wiktionary
kraina przylegająca bezpośrednio do Tatr, obejmująca Podhale, Orawę, Liptów i Spisz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. region w południowej Polsce
Wiktionary
Podtatrze – kraina geograficzno-etnograficzna przylegająca bezpośrednio do Tatr. W skład Podtatrza wchodzą: Podhale, Orawa, Liptów i Spisz. W Polsce leży całość Podhala oraz części Spiszu i Orawy, pozostała część Podtatrza należy do Słowacji. Takie określenie Podtatrza jest jednak zbyt szerokie, obejmowałoby bowiem również niektóre sąsiednie pasma górskie, np. Magurę Orawską czy Góry Choczańskie, oraz część stoków Gorców, Niżnych Tatr, Wielkiej Fatry i Małej Fatry. Dokładnie granice Podtatrza opisuje Witold Henryk Paryski w Wielkiej encyklopedii tatrzańskiej.
Wikipedia
przym. podtatrzański
Wiktionary
potocznie o mężczyźnie w średnim wieku: wyglądający na więcej lat, niż ma; tatusiowaty
SJP.pl
potocznie: nieco się zestarzeć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek różnych pierwiastków z tlenem
Wiktionary
Podtlenki – tlenki pierwiastków chemicznych, w których stopień utlenienia pierwiastka, wyliczony na podstawie wzoru sumarycznego, jest niższy niż jego najniższy możliwy stopień utlenienia wyższy od 0. Tak niski stopień utlenienia wynika z występowania w jednym związku atomów jednego pierwiastka na różnych stopniach utlenienia.Np. w teoretycznym podtleneku pierwiastka X (zakładamy, że może on występować jedynie na 0 i II stopniu utlenienia) o wzorze sumarycznym X2O pierwiastek X przyjmuje dwa stopnie utlenienia 0 i II. Jednak ze wzoru sumarycznego będzie wynikało, że pierwiastek przyjął stopień utlenienia I.
Wikipedia
IPA: pɔtˈːlɛ̃nɛk, AS: po•tlẽnek
Wiktionary
rzecz. tlen m.
Wiktionary
Podtlenki – tlenki pierwiastków chemicznych, w których stopień utlenienia pierwiastka, wyliczony na podstawie wzoru sumarycznego, jest niższy niż jego najniższy możliwy stopień utlenienia wyższy od 0. Tak niski stopień utlenienia wynika z występowania w jednym związku atomów jednego pierwiastka na różnych stopniach utlenienia.Np. w teoretycznym podtleneku pierwiastka X (zakładamy, że może on występować jedynie na 0 i II stopniu utlenienia) o wzorze sumarycznym X2O pierwiastek X przyjmuje dwa stopnie utlenienia 0 i II. Jednak ze wzoru sumarycznego będzie wynikało, że pierwiastek przyjął stopień utlenienia I.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Tokio
Wiktionary
IPA: ˌpɔtːɔˈcijsʲci, AS: po•toḱii ̯sʹḱi
Wiktionary
przym. tokijski
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podtapiać)
(1.1) dokonany od|podtapiać.
Wiktionary
rzecz. podtapianie n., podtopienie n.
czas. zatapiać ndk., podtapiać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hydrol. częściowe zalanie obszaru lub zabudowań
Wiktionary
(1.1) Gospodarstwa w dolinie uległy podtopieniom.
(1.1) Przeprowadzono także badania otoczenia małych zbiorników wodnych, obszarów podmokłych wskutek podtopień cieków i jezior pod kątem występowania schistosomatozy.
Wiktionary
czas. podtapiać ndk., podtopić dk.
Wiktionary
znajdujący się pod torem
SJP.pl
związany z terenami położonymi pod Toruniem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Toruniem, leżący pod Toruniem itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Toruniem
Wiktionary
IPA: ˌpɔtːɔˈrũj̃sʲci, AS: po•torũĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Toruń mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kolej. budowla geotechniczna będąca nasypem lub przekopem wraz z urządzeniami ją zabezpieczającymi i odwadniającymi, na której jest ułożona nawierzchnia toru kolejowego;
Wiktionary
Podtorze – budowla geotechniczna wykonana na gruncie rodzimym jako nasyp lub przekop wraz z urządzeniami ją zabezpieczającymi i odwadniającymi, na której jest ułożona nawierzchnia toru kolejowego.
Może być ono naturalne lub sztuczne, utworzone przez wykonanie wykopu lub nasypu. W razie nadmiaru ziemi z wykopu po obu stronach toru sypie się tzw. odkłady (odwały), w razie niedoboru ziemi wykopuje się ukopy.
Wikipedia
(1.1) Górną powierzchnię podtorza nazywa się torowiskiem, a powierzchnie boczne skarpami lub stokami.
Wiktionary
rzecz. tory nmos.
Wiktionary
zażartka podtrawna - gatunek owada z rzędu pluskwiaków
SJP.pl
zatruć w niewielkim stopniu; przytruć
SJP.pl
zatruwać w niewielkim stopniu; przytruwać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) ochronić przed upadkiem poprzez trzymanie
Wiktionary
rzecz. podtrzymka ż.
czas. trzymać
Wiktionary
urządzenie należące do wyposażenia tokarki i szlifierki, stosowane do podpierania obrabianego przedmiotu w celu jego usztywnienia i zmniejszenia drgań; luneta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. mech. część szlifierki służąca do osadzania i przytrzymywania szlifowanego przedmiotu
Wiktionary
rzecz. podtrzymywanie n., podtrzymanie n.
czas. podtrzymywać ndk., podtrzymać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podtrzymać)
(1.1) trzymać kogoś lub coś, nie dać komuś, czemuś upaść, być podporą czegoś
czasownik zwrotny niedokonany podtrzymywać się (dk. podtrzymać się)
(2.1) trzymając siebie wzajemnie, uchronić się przed wypadkiem
(2.2) dodać sobie wzajemnie otuchy
Wiktionary
(1.1) Słup podtrzymuje dach.
(1.1) Stemple podtrzymywały strop chodnika.
(1.2) Katarzynę podtrzymywała nadzieja powrotu.
(1.2) W chwilach zwątpienia podtrzymywał ją na duchu.
(1.4) Wczorajszego wieczoru Andrzej długo podtrzymywał ogień.
(2.2) Koledzy podtrzymywali się wzajemnie na duchu.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtṭʃɨ̃ˈmɨvat͡ɕ, AS: potṭšỹmyvać
Wiktionary
rzecz. podtrzymywanie n., podtrzymka ż.
czas. trzymać
Wiktionary
(1.1) utrzymywać, trzymać, podpierać
(1.2) dodawać otuchy, wspierać
(1.3) popierać
(1.4) przestrzegać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podtrzymywać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔtṭʃɨ̃mɨˈvãɲɛ, AS: potṭšỹmyvãńe
Wiktionary
czas. podtrzymywać, trzymać
rzecz. podtrzymka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podtuczać.
Wiktionary
czas. podtuczać ndk.
Wiktionary
1. schować pod coś swoją zgiętą część ciała
2. tulić kogoś przez chwilę
SJP.pl
potocznie: turlając, przesunąć coś blisko czegoś lub pod coś; podtoczyć
SJP.pl
lekko przybrać na wadze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podtykać.
Wiktionary
czas. podtykać ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bud. taki, który umieszczono pod warstwą tynku
Wiktionary
rzecz. tynk mrz., tynkarz mos.
Wiktionary
jednostka klasyfikacji lub typologii niższa od typu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. syst. w systematyce takson niższy od typu
(1.2) inform. konstrukcja programistyczna;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. typ mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: podtytuł
SJP.pl
tytuł uzupełniający, dodawany po właściwym tytule dzieła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bibliot. tytuł uzupełniający, umieszczany po tytule właściwym
Wiktionary
przym. podtytułowy
Wiktionary
taki, który podtył (lekko przybrał na wadze)
SJP.pl
przybierać nieco na wadze
SJP.pl
dawniej: stać się nieco uboższym, biedniejszym
SJP.pl
dawniej: stać się nieco uboższym, biedniejszym
SJP.pl
1. duża poduszka;
2. coś przypominającego dużą poduszkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od poduszka, duża poduszka
(1.2) coś przypominającego dużą poduszkę
Wiktionary
Poduszka – małe i zwykle miękkie podparcie dla głowy, służy za podstawowy element posłania podczas snu w łóżku, albo jako podparcie/izolacja dla ciała używane na kanapie, sofie czy krześle.
Poduszka zawiera miękkie wypełnienie wykonywane z różnych materiałów (gąbka, syntetyczne wypełnienia, pióra). Tradycyjnie częstym wypełnieniem była słoma, lecz jest ona niewygodna i dzisiaj rzadko używana. Kiedyś bogaci używali piór i puchu; dzisiaj najczęściej używa się sztucznych wypełnień. Wypełnienie jest otoczone okryciem wykonanym z tkaniny, tzw. wsypą. Poduszki przechowywane są w poszewkach, cienkim pokryciu tkaninowym, które może być często i łatwo zmieniane i prane. Jednak nawet przy regularnym praniu poszewek poduszki gromadzą duże ilości brudu i znaczną liczbę mikroorganizmów na wypełnieniu i polecane jest wymienianie ich co kilka lat, zwłaszcza u alergików.
Wikipedia
(1.1) Baby powystawiały poduchy na słońce.
Wiktionary
przym. poduchowaty, poduchowy
rzecz. poduszkowiec mrz., poduszka ż., poduszeczka ż.
Wiktionary
przypominający dużą poduszkę, podobny do dużej poduszki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kształtem przypominający poduchę
Wiktionary
rzecz. poducha ż.
przym. poduchowy
Wiktionary
stanowiący przedtem własność duchowieństwa
SJP.pl
poduchowny – stanowiący przedtem własność duchowieństwa
Wikipedia
podobny do poduchy, przypominający kształtem lub właściwościami poduchę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poduchą, dotyczący poduchy
Wiktionary
rzecz. poducha ż.
przym. poduchowaty
Wiktionary
uczyć się nieco, doszkalać się
SJP.pl
nauczyć się nieco, doszkolić się
SJP.pl
wydawać stłumiony, niski odgłos przez jakiś czas
SJP.pl
część dolnej kończyny człowieka lub tylnej zwierzęcia, zawarta między kolanem a stopą; goleń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. część nogi od kostki do kolana
Wiktionary
Goleń – element anatomiczny odnóża lub kończyny położony przed stopą lub piętką, a za udem lub rzepką.
Wikipedia
przym. podudziowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z podudziem, dotyczący podudzia
Wiktionary
rzecz. podudzie n.
Wiktionary
część składowa układu
SJP.pl
będący pod ulicą miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podumać.
Wiktionary
czas. podumać dk.
Wiktionary
znajdujący się pod umywalką
SJP.pl
dawniej, rubasznie: spędzić pewien czas na zrzędzeniu, gromieniu, łajaniu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) chylić się ku upadkowi, powoli tracić na znaczeniu, marnieć
Wiktionary
rzecz. podupadanie n.
czas. podupaść dk.
Wiktionary
taki, który podupadł; podupadły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który podupadł
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. nmos. przesz. od: podupaść
Wiktionary
czas. podupaść
Wiktionary
(1.1) niezamożny, zubożały, zrujnowany, zbiedniały, zaniedbany
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podupadać)
(1.1) dokonany od|podupadać.
Wiktionary
przym. podupadły
rzecz. podupadnięcie n., niepodupadnięcie n.
czas. podupadać
Wiktionary
(1.1) zejść na psy
Wiktionary
wulgarnie: spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, pociupciać, poruchać
SJP.pl
związany z terenami położonymi blisko Uralu (góry w Rosji lub rzeka w Rosji i w Kazachstanie), charakterystyczny dla terenów położonych blisko Uralu, leżący blisko Uralu itp.
SJP.pl
rzadko: poduszczyć (podjudzić, podburzyć, podbuntować)
SJP.pl
pieszczotliwie: poduszka; poduszeczka
SJP.pl
świnka; ryba z rodziny karpiowatych o charakterystycznym ryjku
SJP.pl
w prawodawstwie: stanowiony na podstawie i w granicach ustaw
SJP.pl
namawiać do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegać, podburzać, podbuntowywać, podjudzać, podjuszać
SJP.pl
namówić do zrobienia czegoś złego, wystąpienia przeciw komuś; podżegnąć, podburzyć, podbuntować, podjudzić, podjuszyć
SJP.pl
licha, marna poduszka
SJP.pl
zdrobnienie od: poduszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od poduszka
(1.2) mała poduszka
(1.3) miniaturowa poduszka do wbijania igieł lub szpilek
(1.4) miękka podkładka z tuszem do nasączania stempli
(1.5) ent. euplantula, wypukła struktura na brzusznej powierzchni podczłonów stopy niektórych owadów;
(1.6) bot. zob. poduszeczka liściowa.
Wiktionary
Poduszeczka (łac. euplantula, l. mn. euplantulae) – poduszeczkowate struktury położone na brzusznej powierzchni podczłonów stóp niektórych owadów.
U karaczanów mniej lub bardziej rozwinięte poduszeczki występują na członach stóp innych niż ostatni. Poduszeczkowate nabrzmienia określane jako euplantulae występują także na stopach prostoskrzydłych.
Wikipedia
IPA: ˌpɔduˈʃɛt͡ʃka, AS: podušečka
Wiktionary
rzecz. poduszka ż., poduszkowiec m., poducha ż., podusia ż.
przym. poduszkowy, poduszeczkowaty, poduszeczkowy
Wiktionary
(1.1) podusia
(1.2) jasiek
(1.4) poduszka
Wiktionary
zdrobnienie od: poduszka
SJP.pl
przypominający małą poduszkę, podobny do małej poduszki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kształtem przypominający poduszeczkę
Wiktionary
rzecz. poduszeczka ż.
przym. poduszeczkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poduszeczką, dotyczący poduszeczki
Wiktionary
rzecz. poduszeczka ż., poduszka ż.
przym. poduszeczkowaty, poduszkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) worek wypełniony miękkim materiałem używany jako część pościeli lub w celach dekoracyjnych;
(1.2) umieszczony w pudełeczku kawałek materiału nasycony tuszem lub wodą, przeznaczony do zwilżania przykładanych do niego pieczątek lub palca
(1.3) spodnia, miękka część końców palców ludzi i zwierząt
(1.4) techn. podpora, na której opiera się część mostu, maszyny
(1.5) rzad. środ. pot. karo
(1.6) anat. część mózgu, największe, tylne, jądro wzgórza;
(1.7) gw-pl|Warszawa. daw. kobieta
Wiktionary
Poduszka – małe i zwykle miękkie podparcie dla głowy, służy za podstawowy element posłania podczas snu w łóżku, albo jako podparcie/izolacja dla ciała używane na kanapie, sofie czy krześle.
Poduszka zawiera miękkie wypełnienie wykonywane z różnych materiałów (gąbka, syntetyczne wypełnienia, pióra). Tradycyjnie częstym wypełnieniem była słoma, lecz jest ona niewygodna i dzisiaj rzadko używana. Kiedyś bogaci używali piór i puchu; dzisiaj najczęściej używa się sztucznych wypełnień. Wypełnienie jest otoczone okryciem wykonanym z tkaniny, tzw. wsypą. Poduszki przechowywane są w poszewkach, cienkim pokryciu tkaninowym, które może być często i łatwo zmieniane i prane. Jednak nawet przy regularnym praniu poszewek poduszki gromadzą duże ilości brudu i znaczną liczbę mikroorganizmów na wypełnieniu i polecane jest wymienianie ich co kilka lat, zwłaszcza u alergików.
Wikipedia
(1.1) Nie mogę zasnąć bez poduszki pod głową.
(1.2) Pobrudził się tuszem z poduszki.
(1.3) Pies zranił sobie poduszkę w prawej przedniej łapie.
Wiktionary
IPA: pɔˈduʃka, AS: poduška
Wiktionary
rzecz. poduszkowiec mrz.
:: zdrobn. poduszeczka ż.
:: zgrub. poducha ż.
przym. poduszkowy, poduszeczkowy
Wiktionary
(1.1) jasiek; gw-pl|Górny Śląsk|zegłowek, zogowek, zogowka, zygowek.; gwara. więz. zabaniak
(1.3) opuszka
Wiktionary
spodnia część palców
SJP.pl
przypominający poduszkę, podobny do poduszki
SJP.pl
statek powietrzny poruszający się nisko nad powierzchnią lądu lub wody; aeroślizg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojazd wodno-lądowy unoszący się nad podłożem na poduszce powietrznej;
Wiktionary
Poduszkowiec – pojazd poruszający się na poduszce powietrznej nad powierzchnią wody lub lądu na wysokości od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów.
Wikipedia
IPA: ˌpɔduˈʃkɔvʲjɛt͡s, AS: poduškovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. poduszka ż., poducha ż., poduszeczka ż.
przym. poduszkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poduszką, dotyczący poduszki
Wiktionary
rzecz. poduszkowiec mrz., poduszeczka ż., poduszka ż.
przym. poduszeczkowy
Wiktionary
w łowiectwie:
1. wabiąc, zachęcać zwierzę do zbliżenia się; przynęcać, przywabiać;
2. wykrywać legowisko zwierząt łownych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Wadowicami
Wiktionary
(1.1) W podwadowickich lasach nazbieramy borowików i kurek.
Wiktionary
rzecz. Wadowice nmos., wadowiczanin m., wadowiczanka ż.
przym. wadowicki
Wiktionary
1. powiększać, powtarzać coś dwukrotnie;
2. wydatnie zwiększać;
3. wzmagać intensywność czegoś;
4. podwajać się - ulegać dwukrotnemu zwiększeniu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podwoić)
(1.1) zwiększać dwukrotnie
czasownik zwrotny niedokonany podwajać się (dk. podwoić się)
(2.1) zwiększać się dwukrotnie
Wiktionary
rzecz. zdwajanie n., podwajanie n., podwojenie n., podwójność ż.
przysł. podwójnie
przym. podwójny
Wiktionary
(1.1) dublować, zdwajać
(2.1) dwoić się, zdwajać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zwiększanie czegoś dwukrotnie
(1.2) wzmaganie intensywności czegoś
Wiktionary
rzecz. dwa n., podwojenie n., podwajalność ż., zdwajanie n., dwójka ż., dwója ż., dwójeczka ż., dwójnia ż., dwojenie n., podwójność ż., dwojakość ż., dwoistość ż., dwójniak m., dwojak m., dwojaczek m., dwójkowanie n., dwójarz m., dwójara ż., dwójkowicz m., dwójkowiczka ż., dwojaki nmos.
czas. podwajać ndk., podwoić dk., zdwajać ndk., zdwoić dk., dwoić ndk., dwójkować ndk.
przym. podwójny, dwójkowy, dwojaki, dwoisty, drugi
przysł. podwójnie, dwójkowo, dwojako, dwoiście, w dwójnasób
licz. dwa, dwojaki
formsłow. dwu-, dwój-
temsłow. drugo-
Wiktionary
(1.1) duplikowanie, dublowanie
(1.2) wzmaganie
Wiktionary
podwalać się - potocznie: w nachalny sposób zabiegać o względy osoby płci przeciwnej
SJP.pl
dawniej: przestrzeń za wałem lub blisko wałów obronnych miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. miejsce, przestrzeń za wałem lub blisko wału obronnego
Wiktionary
Podwale – ulica w niektórych (zwłaszcza starszych) miastach. Najczęściej swą nazwę zaczerpnęła od wałów, czyli murów miejskich, wzdłuż których kiedyś biegła lub biegnie nadal. Najczęściej występuje na starówkach.
Podwale występuje m.in. w następujących miastach:
Wikipedia
potocznie: podwalić się - zalecając się, spróbować zdobyć czyjąś sympatię
SJP.pl
1. pozioma belka drewniana, stanowiąca podstawę ściany budynku;
2. przenośnie: podstawa, fundament czegoś; opoka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. najniższej położona belka na której opiera się konstrukcja ściany
(1.2) przen. podstawa, fundament
Wiktionary
Podwalina (przycieś) – najniższa (pierwsza kładziona przy budowie) belka w drewnianych konstrukcjach ścian. Opierana na fundamentach murowanych z kamienia (często z kamienia polnego) lub cegły na całej swojej długości i dodatkowo kotwiona w nim w celu uchronienia przed przesunięciem związanym z parciem i ssaniem wiatru. Izolowana od fundamentów (przede wszystkim ceglanych) warstwami papy w celu zabezpieczenia drewna przed wilgocią z gruntu (cegła jako materiał porowaty ma zdolność do kapilarnego pociągania wilgoci). W obecnie wykonywanych budynkach, zwłaszcza w konstrukcji szkieletowej, jest to często belka betonowa lub żelbetowa.
Wikipedia
(1.1) W starych chatach podwaliny leżały swobodnie na podmurówce, bądź bezpośrednio na gruncie.
Wiktionary
(1.1) przycieś
Wiktionary
1. pozioma belka drewniana, stanowiąca podstawę ściany budynku;
2. przenośnie: podstawa, fundament czegoś; opoka
SJP.pl
wariant w obrębie innego wariantu; subwariant
SJP.pl
związany z terenami położonymi pod Warszawą, charakterystyczny dla terenów położonych pod Warszawą, leżący pod Warszawą itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Warszawą
Wiktionary
(1.1) Od czasów przedwojennych pracuje w Zakładzie dla Niewidomych w podwarszawskich Laskach.
(1.1) Obaj przybysze z łapczywą ciekawością chłonęli przez okienko mizerię podwarszawskiego pejzażu.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvarˈʃafsʲci, AS: podvaršafsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Warszawa ż., warszawiak mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Waszyngtonem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvaʃɨ̃ŋkˈtɔ̃j̃sʲci, AS: podvašỹŋktõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Waszyngton m.
Wiktionary
podszywać coś watą lub watoliną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. kulin. rodzaj kiełbasy z mięsa wieprzowego
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: podwawelski
Wiktionary
(1.1) Nie lubię podwawelskiej, bardziej smakuje mi żywiecka.
Wiktionary
przym. podwawelski
Wiktionary
związany z terenami położonymi blisko Wawelu, charakterystyczny dla terenów położonych blisko Wawelu itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Wawelem
Wiktionary
(1.1) Podwawelski gród został uznany za najpiękniejsze polskie miasto w głosowaniu internautów.
Wiktionary
rzecz. podwawelska ż., Wawel mrz.
przym. wawelski
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podważyć)
(1.1) unosić coś, działając na to od spodu
(1.2) pomniejszać wagę; osłabiać znaczenie; poddawać w wątpliwość
Wiktionary
rzecz. podważanie n.
czas. wyważyć
Wiktionary
(1.2) dyskredytować, kwestionować, naruszać, umniejszać
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest podważalne
Wiktionary
przym. podważalny
przysł. podważalnie
czas. wyważyć
Wiktionary
taki, którego można podać w wątpliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podważać.
Wiktionary
rzecz. niepodważanie n., podważenie n.
czas. wyważyć, podważać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podważać)
(1.1) unieść coś, działając na to od spodu
(1.2) pomniejszyć wagę; osłabić znaczenie; podać w wątpliwość
Wiktionary
rzecz. wagowy mos., podważenie n., waga ż.
przym. wagowy
czas. wyważyć
Wiktionary
(1.2) naruszyć, umniejszyć, zakwestionować, zdyskredytować
Wiktionary
dawniej: fundament, podwalina
SJP.pl
Podwał – materiał dziennikarski (zwłaszcza artykuł) umieszczony w dolnej części kolumny, pod czołówką. W przeciwieństwie do czołówki, podwał może, ale nie musi, być ilustrowany materiałem zdjęciowym czy też graficznym.
Handlowcy mianem podwału określają reklamę na całą szerokość kolumny.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Wałbrzychem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvawˈbʒɨsʲci, AS: podvau̯bžysʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wałbrzych m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Wełnowcem
Wiktionary
(1.1) Zimą dzieci zjeżdżały na sankach z podwełnowieckich hałd.
Wiktionary
rzecz. Wełnowiec m., wełnowczanin mos., wełnowczanka ż.
przym. wełnowiecki
Wiktionary
zwykle o wietrze: wiejąc, unieść coś ku górze
SJP.pl
znajdujący się od strony wiatru; poruszający się w kierunku przeciwnym do wiatru; nawietrzny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podwiązywać)
(1.1) pot. wiążąc coś od dołu, podciągnąć do góry tak, żeby nie opadło / wypadło
(1.2) med. związać przecięte, np. podczas zabiegu, naczynia krwionośne, nasieniowody lub jajowody w celu zatamowania krwawienia lub przepływu wydzieliny
czasownik zwrotny dokonany podwiązać się (ndk. podwiązywać się)
(2.1) pot. poddać się zabiegowi podwiązania nasieniowodów lub jajowodów
Wiktionary
(2.1) Po trzeciej ciąży Gośka podwiązała się, bo nie chciała mieć więcej dzieci.
(2.1) Gdyby w Polsce wazaktomia była legalna, Marek podwiązałby się.
Wiktionary
IPA: pɔdˈvʲjɔ̃w̃zat͡ɕ, AS: podvʹi ̯õũ̯zać
Wiktionary
rzecz. podwiązanie n., podwiązywanie n., podwiązka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podwiązać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvʲjɔ̃w̃ˈzãɲɛ, AS: podvʹi ̯õũ̯zãńe
Wiktionary
czas. podwiązać
rzecz. podwiązka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opaska lub taśma elastyczna podtrzymująca pończochę, skarpetkę;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pończochy i podwiązki wyszły z powszechnego użytku po wprowadzeniu na rynek rajstop.
Wiktionary
IPA: pɔdˈvʲjɔ̃w̃ska, AS: podvʹi ̯õũ̯ska
Wiktionary
rzecz. podwiązanie n.
:: zdrobn. podwiązeczka ż.
czas. podwiązać dk., podwiązywać ndk.
przym. podwiązkowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podwiązać)
(1.1) pot. zob. podwiązać. (np. rośliny)
(1.2) med. zob. podwiązać. (np. jajowody)
czasownik zwrotny niedokonany podwiązywać się (dk. podwiązać się)
(2.1) pot. zob. podwiązać się.
Wiktionary
(1.1) Pomidory najlepiej jest podwiązywać kawałkiem materiału do palika.
(2.1) Na Zachodzie wielu ludzi podwiązuje się, aby nie mieć więcej dzieci.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvʲjɔ̃w̃ˈzɨvat͡ɕ, AS: podvʹi ̯õũ̯zyvać
Wiktionary
rzecz. podwiązywanie n., podwiązka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podwiązywać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvʲjɔ̃w̃zɨˈvãɲɛ, AS: podvʹi ̯õũ̯zyvãńe
Wiktionary
czas. podwiązywać, podwiązać
Wiktionary
Wikipedia
zdrobnienie od: podwika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. zdrobn. od: podwika
Wiktionary
IPA: pɔdˈvʲit͡ʃka, AS: podvʹička
Wiktionary
rzecz. podwika ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) posiłek między obiadem a kolacją
Wiktionary
Podwieczorek – posiłek spożywany późnym popołudniem, „pod wieczór”. Wypełnia przerwę między obiadem a kolacją. Zazwyczaj jada się lekkie przekąski, np. lody, owoce, ciastka, chipsy, a także pije się sok owocowy lub ciepłe napoje. Podwieczorek jada się w godzinach 14.30-18.00
Wikipedia
(1.1) Na podwieczorek podano ciasto z owocami.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvʲjɛˈt͡ʃɔrɛk, AS: podvʹi ̯ečorek
Wiktionary
rzecz. wieczór mrz., wieczorek mrz.
czas. podwieczorkować ndk.
przym. podwieczorkowy, podwieczorny
przysł. wieczór, pod wieczór
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|swaczyna.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. jeść podwieczorek, uczestniczyć w podwieczorku
Wiktionary
(1.1) Stary klon główną stanowił ozdobę [ogrodu], a przy nim parę kanapek darniowych, gdzieśmy nieraz w dni letnie podwieczorkowali.
Wiktionary
rzecz. podwieczorek m., podwieczorkowanie n.
przym. podwieczorkowy
Wiktionary
dziejący się pod wieczór
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się pod wieczór, związany z późnym popołudniem
Wiktionary
(1.1) Wziąłem psa na nasz podwieczorny spacer.
Wiktionary
rzecz. podwieczorek mrz.
przysł. pod wieczór
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Wiedniem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvʲjɛˈdɛ̃j̃sʲci, AS: podvʹi ̯edẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wiedeń mrz.
Wiktionary
Dzielnik – dwuznaczne pojęcie arytmetyczne:
Wikipedia
związany z terenami położonymi pod Wieluniem, charakterystyczny dla terenów położonych pod Wieluniem, leżący pod Wieluniem itp.
SJP.pl
wieszając, umieścić coś pod czymś
SJP.pl
wieszając, umieszczać coś pod czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podwieszać.
Wiktionary
rzecz. niepodwieszanie n.
czas. wieszać, podwieszać ndk.
Wiktionary
o wietrze: wiejąc, unosić coś ku górze
SJP.pl
uchwyt na jachcie do mocowania i regulacji want
SJP.pl
1. zabrać kogoś w dane miejsce własnym pojadem;
2. dostarczyć coś w określone miejsce
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podwozić)
(1.1) zabrać osobę własnym pojazdem
(1.2) dostarczyć do danego miejsca
Wiktionary
(1.1) Podwiozłabyś nas do centrum?
(1.2) Kierownik kazał podwieźć te paczki pod magazynek.
Wiktionary
rzecz. podwożenie n., podwiezienie n., podwozie n., podwóz mrz., podwózka ż., wiezienie n.
czas. podwozić ndk., wieźć ndk.
Wiktionary
(1.1) pot. podrzucić
(1.2) pot. podrzucić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zabranie osoby własnym pojazdem
(1.2) dostarczenie do danego miejsca
Wiktionary
(1.1) Po podwiezieniu Nory na uniwersytet pojechałem prosto do warsztatu.
(1.2) Ile zajmie ci podwiezienie ram do szklarza?
Wiktionary
rzecz. podwozie n., podwożenie n., podwóz mrz., podwózka ż., wiezienie n.
czas. podwieźć dk., podwozić ndk., wozić ndk.
Wiktionary
kurcząc, chować pod siebie jakąś część ciała
SJP.pl
czasownik
(1.1) zginać coś - zawijać część materiału / rzeczy do / za krawędź
Wiktionary
(1.1) Podwiń spodnie bo umoczysz je w kałuży.
(1.1) Przerażony piesek podwinął pod siebie ogon.
Wiktionary
IPA: pɔdˈvʲijät͡ɕ, AS: podvʹii ̯äć
Wiktionary
rzecz. podwijanie n.
Wiktionary
(1.1) zakasać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podwijać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvʲiˈjä̃ɲɛ, AS: podvʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. podwijać
Wiktionary
1. podwijka guniakówka - gatunek osy;
2. rodzaj kwefu; podwika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. podwika
Wiktionary
IPA: pɔdˈvʲijka, AS: podvʹii ̯ka
Wiktionary
(1.1) kwef, namitka, woal, welon, podwika
Wiktionary
1. chustka, kwef;
2. dawniej: kobieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. element stroju kobiecego, duża chusta z białego płótna, zasłaniająca szyję i boki twarzy
Wiktionary
Podwika, podwiczka, podwijka – element stroju noszony przez zamężne kobiety począwszy od wczesnego średniowiecza.
Początkowo była to duża chusta, najczęściej z białego płótna, zasłaniająca szyję, boki twarzy, podbródek i uszy. Wiązano ją na czubku głowy lub spinano na karku i przykrywano drugą chustą lub czepcem. W XIV-XV wieku podwika zaczęła w większości krajów europejskich przybierać formę wąskiego paska pod brodą i jako taka noszona była do XVI wieku(wg innego źródła w XIII-XIV wieku). Na podwikę nakładano czepek, który miał formę szerokiej opaski zasłaniającej czoło (gebende). W stroju książęcym na czepek zakładano diadem.
Wikipedia
(1.1) Po sukni znam żałobę, znam i po podwice.
(1.2) Samson miał siłę potężną, ale że mu podobno oleju w głowie brakło, że się dał podwice za nos wodzić, że nie miał siły ducha, wyższości jego i niepodległości, musiał młyny obracać Filistynom…
Wiktionary
IPA: pɔdˈvʲika, AS: podvʹika
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. podwiczka
:: stpol. podwikarz
Wiktionary
(1.1) kwef, namitka, woal, welon, podwijka
Wiktionary
Podwilczyn (kaszb. Pòdwilczëno, niem. Podewilshausen) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska, na obszarze Parku Krajobrazowego Dolina Słupi i nad jeziorem Rybiec.
Wikipedia
dotyczący okolic Wilna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Wilnem
przymiotnik jakościowy
(2.1) typowy dla terenów pod Wilnem
Wiktionary
(1.1) Ten nowy świat cuchnął spalenizną jak miasteczka podwileńskie, straszył biedą jak wsie białoruskie, zachwycał odludziem jak stare puszcze na północ od Niemna.
(1.1) Wiele wskazuje na to, że tarnowski powiat zorganizuje akcje pomocy dzieciom polskim ze szkół podwileńskich.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvʲiˈlɛ̃j̃sʲci, AS: podvʹilẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wilno n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie małopolskim, w gminie Jabłonka;
Wiktionary
Podwilk (węg. Podvilk, słow. Podvlk) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Jabłonka. W latach 1920–1925 siedziby zbiorowej gminy Podwilk.
Wikipedia
(1.1) daw. Orawka pod Wilkiem, Wilczek, Orawka Wielka, Wielkie Andrzejowskie
Wiktionary
kurcząc, schować pod siebie jakąś część ciała
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|podwijać.
Wiktionary
IPA: pɔdˈvʲĩnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: podvʹĩnõńć
Wiktionary
rzecz. podwinięcie n.
Wiktionary
potocznie: nieco podnieść lub zwiększyć
SJP.pl
potocznie: nieco podnosić lub zwiększać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podwinąć.
Wiktionary
czas. podwinąć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
uchwyt, używany w górnictwie, służący do podwieszania rury, kabla lub innej stropnicy
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Witosławiem
Wiktionary
(1.1) W podwitosławskich kniejach występują żółwie.
Wiktionary
rzecz. Witosław m., witosławianin m., witosławianka ż.
przym. witosławski, Witosławowy
Wiktionary
dawniej: wlokąc, podciągać, podsuwać
SJP.pl
dawniej:
1. wóz z zaprzęgiem dostarczany do dyspozycji organu administracji państwowej lub wojska (dawniej też dworowi) w celu podwiezienia kogoś lub czegoś;
2. obowiązek dostarczenia takiego środka transportu wraz z obsługą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. obowiązek prawny dostarczenia koni wierzchowych albo zaprzęgu konnego na rzecz administracji państwowej, wojska lub dworu;
(1.2) hist. miejsce udzielania podwodów (1.1)
Wiktionary
Podwoda (także „podwód”) – jedna z tak zwanych posług komunikacyjnych wynikających z prawa książęcego, obowiązującego w średniowiecznych monarchiach patrymonialnych (np. w Polsce pierwszych Piastów). Polegała na obowiązku dostarczenia na potrzeby władcy lub jego ludzi koni wierzchowych. W okresie późniejszym obowiązkiem tym, polegającym na dostarczeniu na żądanie dworu, władz państwowych lub wojskowych wozu z koniem i woźnicą, obciążono chłopów.
Wikipedia
IPA: pɔdˈvɔda, AS: podvoda
Wiktionary
(1.1) podwód, przewód, przewóz, powóz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żołnierz służący na łodzi podwodnej
Wiktionary
przysł. pod wodą
przym. podwodny
Wiktionary
członek załogi łodzi podwodnej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) będący pod powierzchnią wody; odbywający się pod wodą, w całkowitym zanurzeniu
Wiktionary
(1.1) Rosja, skopiowawszy z Zachodu modele samochodów i samolotów, odrzutowiec, radar, penicylinę, telewizję, bombę atomową i niemieckie łodzie podwodne, występuje teraz do wyścigu.
Wiktionary
IPA: pɔdˈvɔdnɨ, AS: podvodny
Wiktionary
rzecz. podwodzie n., podwodniak m., wodowanie n.
przym. podwodniacki
przysł. pod wodą
Wiktionary
1. część brzegu morskiego między liniami najwyższego i najniższego stanu wody;
2. podwodna część kadłuba statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. część kadłuba statku wodnego, znajdująca się poniżej lini wodnej
Wiktionary
przym. podwodny
Wiktionary
(1.1) środ. żegl. kadłub żywy
Wiktionary
1. powiększyć, powtórzyć coś dwukrotnie;
2. wydatnie zwiększyć;
3. wzmóc intensywność czegoś;
4. podwoić się - ulec dwukrotnemu zwiększeniu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. podwajać)
(1.1) zwiększyć dwukrotnie lub znacznie
czasownik zwrotny dokonany podwoić się (ndk. podwajać się)
(2.1) zwiększyć się dwukrotnie
Wiktionary
rzecz. zdwajanie n., podwojenie n., dwa n., dwojaczki nmos., podwajanie n., podwójność ż.
liczgł. dwa
przysł. podwójnie
przym. podwójny
Wiktionary
rodzaj morskich skorupiaków z rzędu równonogów
SJP.pl
Idotea – rodzaj morskich skorupiaków z rzędu równonogów, w języku polskim określany zwyczajową nazwą podwoik. Obejmuje gatunki długości do 4 cm, o ciele wydłużonym i zakończonym dużą płytką ogonową z 1 lub 3 tylnymi wyrostkami. Spłaszczone i podwinięte pod płytkę ogonową odnóża ogonowe zamykają komorę skrzelową. Ubarwienie bardzo zmienne, maskujące, zależne w dużym stopniu od koloru podłoża. Znane są zarówno podwoiki roślinożerne, jak i żywiące się także żywymi lub martwymi zwierzętami.
Wikipedia
skorupiak z rzędu równonogich; podwój wielki; wesz morska
SJP.pl
dawniej: zastępca, pomocnik wójta
SJP.pl
staropolskie określenie bramy wejściowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. wielkie, dwuskrzydłowe drzwi
Wiktionary
(1.1) Otwartymi na rozcież złoconymi podwojami buchnęło zimno wilgotne i jakby przejęte pleśńeśnią grobów.
Wiktionary
rzecz. podwój m.
Wiktionary
(1.1) wrota, wierzeje
Wiktionary
zastępca wojewody w dawnej Polsce
SJP.pl
Podwojewodzi (łac. vicepalatinus) – urząd funkcjonujący w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
W Koronie był to urzędnik podległy wojewodzie, w gestii którego leżało mianowanie na to stanowisko. W imieniu wojewody zajmował się kontrolą wag i miar, ustalaniem cen ogłaszanych w taksach wojewodzińskich, opieką i sądownictwem nad Żydami oraz chrześcijańskimi mieszkańcami jurydyk zamkowych. Sądownictwo nad ludnością żydowską powierzano podwojewodzim od XVI wieku, natomiast formalnie stało się ich obowiązkiem od czasu decyzji sejmu z 1633 roku. Wówczas to wyjęto spod ich jurysdykcji Żydów z województwa krakowskiego, gdzie sądami nad nimi zajmowali się inni urzędnicy. Nie wiadomo, kiedy ustanowiono urząd podwojewodziego, w Koronie nie był zaliczany do urzędów ziemskich.
Wikipedia
żona podwojewodziego
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) dwa razy tyle
(1.2) pod dwoma różnymi, względami, z dwóch różnych względów
Wiktionary
rzecz. dwa n., podwajanie n., zdwajanie n., podwójność ż., dwoistość ż., dwójka ż., dwojenie n., zdwajanie n., zdwojenie n., podwajanie n., podwojenie n., rozdwajanie n., rozdwojenie n.
czas. dwoić ndk., zdwajać ndk., zdwoić dk., podwajać ndk., podwoić dk., rozdwajać ndk., rozdwoić dk.
przym. podwójny, dwoisty, dwukrotny, drugi
przysł. dwa razy, w dwójnasób, dwoiście, dwojako, dwakroć
licz. dwa, drugi
temsłow. dwu-
liczgł. dwakroć
Wiktionary
(1.1) dwakroć, dwukrotnie, dwa razy, w dwójnasób, dubeltowo
(1.2) dwoiście, dwojako
Wiktionary
dawniej: podwojony podatek; dupla
SJP.pl
bycie podwójnym lub cecha charakterystyczna tego, co podwójne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest podwójne
Wiktionary
rzecz. podwajanie n., podwojenie n., zdwajanie n.
czas. podwajać ndk., podwoić dk.
przym. podwójny
przysł. podwójnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwóch jednakowych lub podobnych części
(1.2) dwa razy większy, z dwa razy większą liczbą czegoś
Wiktionary
(1.1) Kraków był otoczony podwójnym murem.
(1.2) Tamta butelka soku ma podwójną objętość, a jest niewiele droższa od tej.
(1.2) Na dodatek pozwolili mi poprowadzić swój nowy samochód i miałem z tego wyjazdu podwójną radość.
Wiktionary
IPA: pɔˈdvujnɨ, AS: podvui ̯ny
Wiktionary
rzecz. podwójność m., podwajanie n., zdwajanie n., dwa n.
czas. podwoić, podwajać
przysł. podwójnie
przedr. dwu-
licz. dwa
Wiktionary
(1.2) dubeltowy, podwojony, zdwojony
Wiktionary
zdrobnienie od: podwórko
SJP.pl
przestrzeń przydomowa ogrodzona lub otoczona zabudowaniami; podwórze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przestrzeń przydomowa ogrodzona lub otoczona zabudowaniami
Wiktionary
(1.1) Przez otwarte okno słychać było krzyki dzieci bawiących się na podwórku.
Wiktionary
IPA: pɔdˈvurkɔ, AS: podvurko
Wiktionary
rzecz. podworowe n., podwórze n.
przym. podwórkowy, podwórzowy
Wiktionary
(1.1) podwórze, obejście, kraków|pole.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z podwórkiem
Wiktionary
(1.1) Dorośli nie wtrącają się w życie podwórkowe.
Wiktionary
rzecz. podwórko n., podwórze n.
Wiktionary
dawniej: podwórzowy; podworcowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. w dawnej Polsce: podatek płacony od każdego dworu;
Wiktionary
Podworowe – w średniowiecznej Polsce danina prawa książęcego, uiszczana do XIII-XIV wieku. Było pobierane w różnych postaciach, np. miodu, zboża, barana, krowy. Zanikło wraz z upowszechnieniem się immunitetu.
Wikipedia
IPA: ˌpɔdvɔˈrɔvɛ, AS: podvorove
Wiktionary
rzecz. dworzanin m., dwór, podwórze, podwórko
Wiktionary
dawniej: podwórzowy; podworcowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przestrzeń przydomowa ogrodzona lub otoczona zabudowaniami; podwórko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) plac obok domu, najczęściej otoczony ogrodzeniem i zabudowaniami
Wiktionary
IPA: pɔdˈvuʒɛ, AS: podvuže
Wiktionary
rzecz. podwórko n., dwór m., dworzec m.
:: zdrobn. podwóreczko
przym. podwórkowy, podwórzowy, dworcowy
Wiktionary
(1.1) dziedziniec, podwórko
Wiktionary
dziedziniec, duże podwórze; podwórzec; majdan
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) dziedziniec, duże podwórze
(1.2) podwórzec
(1.3) majdan
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔdˈvɔʒɛt͡s, AS: podvožec
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z podwórzem, dotyczący podwórza
Wiktionary
rzecz. podwórze n., podwórko n.
Wiktionary
potocznie: zabranie kogoś w dane miejsce własnym pojazdem; podwózka
SJP.pl
potocznie: zabranie kogoś w dane miejsce własnym pojazdem; podwóz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zabieranie osoby własnym pojazdem
(1.2) dostarczanie do danego miejsca
Wiktionary
Carpooling, car-pooling – współdzielenie przejazdów (np: do pracy); system upodobniający i dostosowujący samochód osobowy do transportu zbiorowego. Polega na zwiększaniu liczby pasażerów w czasie przejazdu samochodem, głównie poprzez kojarzenie osób dojeżdżających do pracy lub nauki na tych samych trasach. Jest rozwijany w sytuacjach, gdy ze względu na małe natężenie ruchu nieopłacalne jest uruchamianie linii zorganizowanego transportu zbiorowego.
Wikipedia
(1.1) To dziadek zajmował się podwożeniem dzieci do przedszkola.
(1.2) Ile zajmuje Pawłowi podwożenie tych opon do warsztatu?
Wiktionary
rzecz. podwiezienie n., podwozie n., podwóz mrz., podwózka ż., wiezienie n.
czas. podwieźć dk., podwozić ndk., wozić ndk.
Wiktionary
1. zabierać kogoś w dane miejsce własnym pojadem;
2. dostarczać coś w określone miejsce
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. podwieźć)
(1.1) zabierać osobę własnym pojazdem
(1.2) dostarczać do danego miejsca
Wiktionary
(1.1) Za każdym razem podwoziliśmy Zuzię pod samą szkołę.
(1.2) Firma podwoziła plandekaandeki do dystrybutora w określone dni tygodnia.
Wiktionary
rzecz. podwiezienie n., podwozie n., podwożenie n., podwóz mrz., podwózka ż., wiezienie n.
czas. podwieźć dk., wozić ndk.
Wiktionary
potocznie: zabranie kogoś w dane miejsce własnym pojazdem; podwózka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. dolna część pojazdu z układem jezdnym i kierowniczym;
(1.2) lotn. dolna część samolotu umożliwiająca jego postój oraz toczenie się po ziemi;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔdˈvɔʑɛ, AS: podvoźe
Wiktionary
rzecz. podwożenie n., podwiezienie n., wóz m.
czas. podwozić ndk., podwieźć dk., wozić ndk., wieźć ndk.
przym. podwoziowy
Wiktionary
potocznie: zabranie kogoś w dane miejsce własnym pojazdem; podwóz
SJP.pl
zbyt niska wrażliwość
SJP.pl
1. położony w pobliżu Wrocławia;
2. charakterystyczny dla okolic Wrocławia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Wrocławiem
Wiktionary
(1.1) W Jelczu, w podwrocławskiej fabryce samochodów, malował autobusy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvrɔt͡sˈwafsʲci, AS: podvrocu̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wrocław m., wrocławiak m., wrocławianin m., wrocławianka ż., Wrocek m.
przym. wrocławski
Wiktionary
część powstała w wyniku podzielenia wydziału - części przedsiębiorstwa lub instytucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy
Wiktionary
rzecz. wykonawca m., wykon mrz.
przym. wykonawczy
Wiktionary
Outsourcing (skrót z ang. outside-resource-using) – wydzielenie ze struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa niektórych realizowanych przez nie samodzielnie funkcji i przekazanie ich do wykonania innym podmiotom.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podniesienie wysokości uposażenia
(1.2) podniesienie się ceny, kosztu
(1.3) cena, o którą zostało podwyższone uposażenie
Wiktionary
IPA: pɔdˈvɨʃka, AS: podvyška
Wiktionary
rzecz. podwyższenie n.
czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|poprawa.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podwyższyć)
(1.1) sprawiać, że coś jest wyższe, zwiększać wysokość
(1.2) osiągać powiększenie w liczbie, osiągać większe nasilenie
(1.3) zwiększyć intensywność czegoś
(1.4) muz. wydawać dźwięk wyższy od poprzedniego
(1.5) przest. nadawać wyższą godność, stopień w hierarchii
czasownik zwrotny niedokonany podwyższać się (dk. podwyższyć się)
(2.1) zwiększyć wysokość siebie samego, stawać się wyższym
(2.2) ulegać zwiększeniu pod względem wartości, liczby, wielkości itp.
(2.3) ulegać zwiększeniu pod względem intensywności
(2.4) muz. ulegać zwiększeniu pod względem wysokości dźwięku
Wiktionary
IPA: pɔdˈvɨʃːat͡ɕ, AS: podvy•šać
Wiktionary
rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., podwyższenie n., podwyżka ż., podwyższanie n.
przym. wysoki
przysł. wysoko
czas. podwyższyć
temsłow. wysoko-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podwyższać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvɨʃˈːãɲɛ, AS: podvy•šãńe
Wiktionary
czas. podwyższać, podwyższyć
przysł. wysoko
przym. wysoki
rzecz. podwyższenie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.
temsłow. wysoko-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce podwyższone
(1.2) uczynienie wyższym, większym, obfitszym, intensywniejszym
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wysokość ż., wysokościowiec mrz., podwyżka ż., podwyższanie n.
czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk.
przym. podwyższony, wysoki
przysł. wysoko
temsłow. wysoko-
Wiktionary
(1.1) estrada, katedra, mównica, podest, podium, wzniesienie
(1.2) zwiększenie, wzrost
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podwyższać)
(1.1) dokonany od|podwyższać.
Wiktionary
rzecz. wysokość ż., wysokościowiec mrz., podwyższanie n., podwyższenie n., podwyżka ż.
czas. podwyższać ndk.
przym. wysoki
przysł. wysoko
temsłow. wysoko-
Wiktionary
część mózgu kierująca bezwiednymi reakcjami organizmu
SJP.pl
Podwzgórze (łac. hypothalamus, z gr. ὑπó „pod”, θάλαμος „izba, sypialnia”) – niewielka struktura mózgu kręgowców zlokalizowana w brzusznej części międzymózgowia.
Jest to ośrodek pełniący szczególną rolę w regulacji procesów fizjologicznych składających się na homeostazę organizmu, będąc końcowym elementem drogi efektorowego układu endokrynomotorycznego.
Wikipedia
będący pod czyjąś władzą, zwierzchnictwem, kierownictwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest podwładne; cecha tych, którzy są podwładni
Wiktionary
przym. podwładny
przysł. podwładnie
rzecz. podwładny mos.
Wiktionary
będący pod czyjąś władzą, zwierzchnictwem, kierownictwem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podlegający komuś, pozostający pod czyjąś władzą
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba podległa komuś, czyjś pracownik
(2.2) osoba, która urodziła się lub osiadła na obszarze władzy danego władcy
Wiktionary
Przełożony (inaczej zwierzchnik) – ktoś, kto ma władzę zwierzchnią, wydaje polecenia. Występuje prawie we wszystkich sferach życia społecznego i zawodowego.
Wikipedia
(2.1) Major rozkazał sierżantowi zebrać podwładnych na apel.
Wiktionary
IPA: pɔdˈvwadnɨ, AS: podvu̯adny
Wiktionary
rzecz. podwładna, podwładność
Wiktionary
(1.1) podkomendny, podległy
(2.1) podkomendny
(2.2) poddany
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się lub odbywający się pod Włocławkiem
Wiktionary
(1.1) Z naszych trzech kujawskich kurortów jako pierwszy wystawiono do sprzedaży podwłocławski Wieniec.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdvwɔt͡sˈwafsʲci, AS: podvu̯ocu̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Włocławek m.
Wiktionary
dawniej: pelerynka zakładana podczas czesania i pudrowania lub strzyżenia włosów
SJP.pl
Podwłośnik – ochronne okrycie z białej, lekkiej tkaniny używane w XVIII wieku do osłaniania ubioru podczas czesania i pudrowania włosów.
Zazwyczaj miał postać pelerynki wykonanej z białej, lekkiej tkaniny, czasem ozdobionej falbankami, koronkami i wstążkami.
W XVIII wieku podczas toalety podwłośnik nakładały zarówno kobiety jak i mężczyźni.
Wikipedia
dygotać przez pewien czas
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dyktować)
(1.1) odczytać lub powiedzieć tekst osobie, która ma go zapisać
(1.2) zmuszać kogoś do przyjęcia czegoś
(1.3) o stanach umysłowych: kierować postępowaniem
Wiktionary
rzecz. podyktowanie n., dyktando n., dyktator mos.
czas. dyktować
Wiktionary
(1.2) nakazać, narzucić, zarządzić, zlecić
(1.3) podsuwać, radzić, wskazywać
Wiktionary
występujący po dyluwium
SJP.pl
potocznie:
1. spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, porżnąć, pociupciać;
2. szybko pójść lub pojechać dokądś; popędzić
SJP.pl
potocznie:
1. spędzić trochę czasu na współżyciu seksualnym; pobzykać, podmuchać, porżnąć, pociupciać;
2. szybko pójść lub pojechać dokądś; popędzić
SJP.pl
podymić się;
1. powydzielać dym, powypuszczać kłęby dymu przez pewien czas; pokopcić;
2. powydzielać parę przez pewien czas
SJP.pl
danina prawa książęcego, występująca w średniowieczu głównie na Mazowszu i Kujawach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. w dawnej Polsce: podatek płacony od budynku mieszkalnego;
Wiktionary
Podymne, także podworowe – stała danina (podatek) pobierana od każdego domu mieszkalnego.
Wikipedia
IPA: pɔˈdɨ̃mnɛ, AS: podỹmne
Wiktionary
podatek podymny - podatek od każdego domu mieszkalnego; podymne
SJP.pl
potocznie: studia podyplomowe
SJP.pl
następujący po otrzymaniu dyplomu (wyższej uczelni)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się po uzyskaniu dyplomu
Wiktionary
(1.1) - Taa, teraz wszystko rozciągnięte w czasie, szkoły pierwsze, szkoły drugie, szkoły trzecie, studia i kursy podyplomowe, w życie dorosłe wchodzisz nie wcześniej jak po trzydziestce.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdɨplɔ̃ˈmɔvɨ, AS: podyplõmovy
Wiktionary
środowiskowo: zabawić sięna zabawie tanecznej, zwłaszcza na dyskotece; pohulać, poimprezować, pobalować
SJP.pl
spędzić jakiś czas na dyskutowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spędzenie jakiegoś czasu na dyskusji
Wiktionary
czas. podyskutować dk.
rzecz. przedyskutowanie n., dyskutant mos., dyskutowanie n., dyskutantka ż.
przym. dyskusyjny
Wiktionary
spędzić pewien czas na dywagacjach
SJP.pl
spędzić pewien czas na dyżurowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podyżurować.
Wiktionary
rzecz. dyżur m., dyżurny m., dyżurna ż., dyżurowanie n., dyżurka ż.
czas. podyżurować dk., dyżurować ndk.
przym. dyżurny, dyżurowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Zabrzem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdzaˈbʒãj̃sʲci, AS: podzabžãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zabrze n.
Wiktionary
Podzakrzówek dawniej też Tczów-Podzakrzówek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie zwoleńskim, w gminie Tczów. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Tczowie.
Wikipedia
[czytaj: pod-zamcze] teren w pobliżu zamku, zwykle zamieszkały przez ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. teren blisko zamku
(1.2) hist. osada na terenie podzamcza (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na dawnym podzamczu rozsiadły się szpecące budy targowiska, a monumentalną fasadę frontu pałacu zdobią ohydne kontenery na odpady. I zamiast oddechu historii panuje wokół niesamowity odór rozkładających się odpadów z targowiska.
Wiktionary
rzecz. zamek mrz., zamkowy mos.
przym. zamkowy, przyzamkowy
Wiktionary
(1.2) przygrodzie, podgrodzie
Wiktionary
1. znajdujący się pod zamkiem;
2. znajdujący się w pobliżu zamku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Zamościem
Wiktionary
IPA: ˌpɔdzãˈmɔjsʲci, AS: podzãmoi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zamość mrz.
Wiktionary
[czytaj: pod-zapytanie] w bazach danych - zapytanie znajdujące się wewnątrz innego zapytania
SJP.pl
[czytaj: pod-żartować] potocznie: delikatnie zakpić sobie z kogoś
SJP.pl
[czytaj: pod-żartowywać] potocznie: delikatnie okazywać komuś lekceważenie bądź swój dobry humor, kpić z kogoś lub z czegoś w sposób łagodny; podśmiewać się, kpinkować, podrwiwać
SJP.pl
[czytaj: pod-zastaw]
1. rzecz oddana w zastaw przez kogoś, kto wcześniej wziął ją w zastaw;
2. oddanie rzeczy w zastaw przez kogoś, kto wcześniej wziął ją w zastaw
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Załężem
Wiktionary
(1.1) O, zgrozo, na podzałęskich łąkach ktoś urządził sobie dzikie wysypisko.
Wiktionary
rzecz. Załęże n., załężanin mos., załężanka ż.
przym. załęski
Wiktionary
[czytaj: pod-zbiór] w matematyce: zbiór będący częścią jakiegoś zbioru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. zbiór zawarty w innym zbiorze; zbiór którego wszystkie elementy należą do innego zbioru
Wiktionary
Podzbiór – pewna „część” danego zbioru, czyli dla danego zbioru, nazywanego nadzbiorem, zbiór składający się z pewnej liczby jego elementów, np. żadnego, jednego, wszystkich. Pierwszy przypadek nazywa się podzbiorem pustym, drugi – podzbiorem jednoelementowym lub singletonem, trzeci – podzbiorem niewłaściwym.
Wikipedia
rzecz. zbiór mrz., zbiórka ż.
Wiktionary
[czytaj: pod-zbiornik] dodatkowy zbiornik
SJP.pl
Podzborów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Ceków-Kolonia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
[czytaj: pod-żebrowy] taki, który dotyczy obszaru pod żebrem, znajduje się pod żebrem - jednej z kości lub chrząstek tworzących szkielet klatki piersiowej, np. tętnica podżebrowa
SJP.pl
[czytaj: pod-żebrze] w anatomii: część jamy brzusznej znajdująca się pod łukiem żebrowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. część jamy brzusznej pod żebrami
Wiktionary
rzecz. żebro n., żeberko n., żeberka nmos.
przym. żebrowy
Wiktionary
[czytaj: pod-żec] podżegnąć; dawniej:
1. podłożyć ogień; podpalić;
2. potocznie: rozbudzić w kimś wrogie nastawienie wobec kogoś lub czegoś, namówić do czegoś złego, zwłaszcza przestępstwa; podjudzić, podburzyć, poduszczyć
SJP.pl
[czytaj: pod-żegać]
1. namawiać do zrobienia czegoś złego, do wystąpienia przeciw komuś; podburzać, podjudzać, poduszczać, podbuntowywać;
2. przestarzale: podpalać, wzniecać ogień
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wzniecać negatywne uczucie lub czyny wobec kogo lub czego
(1.2) przest. wzniecać, podsycać ogień
Wiktionary
rzecz. podżegacz mos., podżegaczka ż., podżeganie n., żegadło n.
Wiktionary
(1.1) agitować, judzić, napuszczać, podbechtywać, podjudzać, podszczuwać, poduszczać, szczuć
Wiktionary
[czytaj: pod-żegacz] osoba namawiająca do złego; podjudzacz, wichrzyciel, judziciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która nakłania lub pobudza kogoś do zrobienia czegoś złego
Wiktionary
(1.1) W poniedziałek nakazał wzmocnienie policji w „trudnych” miejscowościach i skierowanie tam funkcjonariuszy w cywilu, aby zidentyfikowali podżegaczy do zamieszek.
Wiktionary
rzecz. podżeganie n.
:: fż. podżegaczka ż.
czas. podżegać ndk.
Wiktionary
(1.1) pejor. judziciel, podjudzacz
Wiktionary
[czytaj: pod-żegaczka] kobieta namawiająca, podjudzająca przeciwko komuś lub czemuś; wichrzycielka, judzicielka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wzniecanie negatywnych uczuć lub czynów wobec kogo lub czego;
(1.2) przest. wzniecanie, podsycanie ognia
Wiktionary
Podżeganie – jedna z form popełnienia przestępstwa (forma zjawiskowa). Podżeganie polega na nakłanianiu innej osoby do dokonania czynu zabronionego (art. 18 § 2 kk. Podżeganie jest zawsze zachowaniem umyślnym, popełnić je można jedynie w zamiarze bezpośrednim, w formie działania (niemożliwe jest podżeganie w formie zaniechania).
Wikipedia
czas. podżegać ndk.
rzecz. żegadło n., podżegacz m.
Wiktionary
[czytaj: pod-żegnąć] podżec; dawniej:
1. podłożyć ogień; podpalić;
2. potocznie: rozbudzić w kimś wrogie nastawienie wobec kogoś lub czegoś, namówić do czegoś złego, zwłaszcza przestępstwa; podjudzić, podburzyć, poduszczyć
SJP.pl
[czytaj: pod-zelować] przymocować zelówki lub podeszwy do butów
SJP.pl
[czytaj: pod-zelowywać] przymocowywać zelówki lub podeszwy do butów; zelować
SJP.pl
[czytaj: pod-żerać] potocznie:
1. jeść po trochu, ale często;
2. jeść ukradkiem, podkradając jedzenie;
3. podgryzać, podjadać coś od spodu; nadgryzać, nadżerać;
4. korodować, niszczyć coś do pewnego stopnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podżerać.
Wiktionary
czas. podżerać ndk.
Wiktionary
[czytaj: pod-zespół]
1. zespół ludzi będących częścią innego zespołu;
2. zespół części zmontowanych ze sobą, wchodzący w skład jakiegoś urządzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. części zmontowane ze sobą
(1.2) podgrupa
Wiktionary
przym. podzespołowy
Wiktionary
(1.1) mat. podzbiór, podzestaw, blok, moduł, pot. kość
Wiktionary
pokaleczyć lub pozabijać, uderzając, godząc w kogoś czymś ostrym, kłującym, pokłuć; pożgać; poźgać
SJP.pl
potocznie:
1. dźgnąć wielokrotnie nożem;
2. pokąsać, pogryźć;
3. wytatuować dużą powierzchnię ciała; podziarać;
4. rozdrobnić czymś ostrym; pociapać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podziabać.
Wiktionary
czas. podziabać dk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. podziewać)
(1.1) zob. podziewać.
czasownik zwrotny dokonany podziać się (ndk. podziewać się)
(2.1) zob. podziewać się.
Wiktionary
IPA: ˈpɔd͡ʑät͡ɕ, AS: poʒ́äć
Wiktionary
czas. podziewać
rzecz. podzianie n., zapodzianie n., zapodziewanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podziać.
Wiktionary
rzecz. podziewanie n., zapodzianie n., zapodziewanie n.
czas. podziać dk., podziewać ndk.
Wiktionary
potocznie: wytatuować dużą powierzchnię ciała; podziabać
SJP.pl
[czytaj: pod-ziarno] w mineralogii: ziarno o wielkości mniejszej niż dolna wielkość graniczna ziaren produktu
SJP.pl
Podziarno (przesiew) – część kruszywa w analizie sitowej (przesiewaniu) przechodząca przez najmniejsze z sit, czyli część kruszywa o wielkości ziaren mniejszej od badanej frakcji lub grupy frakcji.
Podziarnem można również określić część ładunku, która przeszła przez oczka określonego sita.
Podziarno występuje w produkcie dolnym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podzielenie czegoś na dwie lub więcej części
(1.2) istnienie dwóch lub więcej różnych grup, stref czegoś w obrębie czegoś
(1.3) biol. jeden ze sposobów rozmnażania bezpłciowego, w którym komórka macierzysta dzieli się na dwie lub więcej komórek potomnych;
forma czasownika.
(2.1) 3. os. m. lp. przesz. od: podziać
Wiktionary
Podział (ang. The Split) – amerykański film kryminalny z 1968 roku napisany przez Roberta Sabaroffa i wyreżyserowany przez Gordona Flemynga, powstały na podstawie powieści Donalda Edwina Westlake’a The Seventh. Wyprodukowany przez Metro-Goldwyn-Mayer i Spectrum.
Premiera filmu miała miejsce 4 listopada 1968 roku w Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
(1.1) Spotkałem się z moją eks, żeby omówić kwestię podziału majątku.
(1.2) …jednym z kryteriów podziału (bakterii) jest wykorzystywanie lub niewykorzystywanie tlenu, co daje podział na bakterie tlenowe i beztlenowe.
Wiktionary
IPA: ˈpɔd͡ʑaw, AS: poʒ́au̯
Wiktionary
rzecz. dzielnica ż., podzielenie n., podzielnik m., podzielna ż., podziałka ż., podzielność ż., podzielanie n., działka ż., podzielnica ż.
czas. dzielić, podzielać, podzielić dk.
przym. podziałowy, podzielony, podzielny, działkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: podziałka
Wiktionary
rzecz. podziałka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metrol. sposób oznakowania skali urządzenia lub przyrządu pomiarowego
(1.2) kartogr. ułamek opisujący skalę mapy
(1.3) techn. pewna stała odległość między powtarzającymi się elementami urządzenia technicznego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. podział mrz., podziałeczka ż., podzielanie n., podzielnica ż.
przym. podzielony
czas. podzielić
Wiktionary
czasownik
(1.1) gwara więzienna podzielić
Wiktionary
IPA: ˌpɔd͡ʑawˈkɔvat͡ɕ, AS: poʒ́au̯kovać
Wiktionary
rzecz. podziałkowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podziałkować.
Wiktionary
czas. podziałkować dk.
Wiktionary
część urządzenia, na której jest podziałka; podzielnia
SJP.pl
[czytaj: pod-ziębić]
1. lekko przeziębiać;
2. podziębiać się - lekko się przeziębiać
SJP.pl
[czytaj: pod-ziębić]
1. lekko przeziębić;
2. podziębić się - lekko się przeziębić
SJP.pl
[czytaj: pod-ziębić]
1. lekko przeziębić;
2. podziębić się - lekko się przeziębić
SJP.pl
podziękowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podn. podziękowanie
Wiktionary
rzecz. dziękowanie n., podziękowanie n.
czas. dziękować ndk.
Wiktionary
(1.1) podziękowanie
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) wyrazić wdzięczność za coś, co się otrzymało
(1.2) iron. uprzejmie komuś odmówić
Wiktionary
(1.1) Szczególnie gorąco podziękowałem za pomoc finansową dla strajkujących, która wzięła się z dobrowolnych datków.
(1.2) – Mieliśmy propozycję wejścia w ten układ, ale jak przeczytaliśmy deklarację programową, która wychwala przemiany ostatnich 15 lat, podziękowaliśmy za współpracę
Wiktionary
czas. dziękować
rzecz. podziękowanie n., dziękówa ż., dziękówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podziękować.
(1.2) fakt bądź materialny dowód złożenia wyrazów wdzięczności
Wiktionary
(1.1) Podziękowanie mu kosztowało mnie wiele.
(1.2) Dostałem pisemne podziękowanie.
Wiktionary
IPA: ˌpɔd͡ʑɛ̃ŋkɔˈvãɲɛ, AS: poʒ́ẽŋkovãńe
Wiktionary
czas. dziękować, podziękować
rzecz. podzięka ż., dziękówa ż., dziękówka ż.
Wiktionary
zwrot grzecznościowy
(1.1) przest. dziękuję
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. przesz. od: podziękować
Wiktionary
(1.1) – Wszystkiego najlepszego! – Podziękował!
(2.1) Podczas sesji Rady Miasta podziękował za współpracę.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. podzielić)
(1.1) wyrażać te same przekonania
(1.2) przeżywać wspólnie; brać wspólnie w czymś udział
(1.3) daw. rozbijać na części
czasownik zwrotny niedokonany podzielać się (dk. podzielić się)
(2.1) daw. dzielić się z kimś
Wiktionary
rzecz. podział mrz., podzielanie n., podzielnica ż.
przym. podzielony
Wiktionary
(1.1) zgadzać się
(1.2) dzielić
(1.3) dzielić
(2.1) dzielić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podzielać.
Wiktionary
rzecz. podział m., podzielenie n., podziałka ż., dzielenie n., dzielna ż., dzielnik m., podzielność ż., niepodzielanie n., podzielnica ż.
czas. podzielać ndk., podzielić dk., dzielić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podzielić.
Wiktionary
IPA: ˌpɔd͡ʑɛˈlɛ̃ɲɛ, AS: poʒ́elẽńe
Wiktionary
czas. podzielić, rozdzielić
rzecz. rozdzielacz mrz., dzielnica ż., podział mrz., dzielenie n., działka ż., podzielanie n., podzielnica ż.
przym. działkowy, podzielny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gram. dokonany od|dzielić.
(1.2) dokonać podziału, wyróżnić część z jednej całości
(1.3) mat. wyznaczyć iloraz, stosunek dwóch wielkości, funkcji itp.
Wiktionary
(1.2) Szef sprawiedliwie podzielił dodatkowe pieniądze między pracowników.
(1.3) Czy umiesz podzielić 10 (= dziesięć) przez 2 (= dwa)? To wychodzi 5 (= pięć).
Wiktionary
IPA: pɔˈd͡ʑɛlʲit͡ɕ, AS: poʒ́elʹić
Wiktionary
rzecz. rozdzielacz mrz., działka ż., dzielnica ż., podział m., podziałka ż., podzielenie n., podzielanie n., podzielność ż., podzielnik m., podzielnica ż., podzielnia ż.
czas. rozdzielić, dzielić ndk.
przym. podziałowy, podzielny, działkowy, podzielony
Wiktionary
część urządzenia, na której umieszczona jest podziałka; podziałówka
SJP.pl
Podzielnia – część narzędzia pomiarowego na którą naniesiona jest skala. Podzielnia może mieć postać tarczy, listwy lub walca, na którym naniesiono wskazy podziałki kreskowej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. masz. przyrząd umożliwiający podział kąta pełnego lub okręgu koła na dowolną liczbę części równych części i obrót przedmiotu o pewien określony kąt; stosowany przy skrawaniu metali;
Wiktionary
Podzielnica – przyrząd służący do podziału obwodu koła na części.
Podzielnica jest na wyposażeniu obrabiarek skrawających (frezarka, tokarka), używa się jej głównie przy nacinaniu uzębień kół zębatych, przy nacinaniu ostrzy na frezach i rowków na wiertłach.
Wikipedia
rzecz. rozdzielacz mrz., podział m., podziałka ż., podzielenie n., podzielanie n., podzielność ż., podzielnik m., podzielnia ż., dział mrz., oddział mrz., przedział mrz., przydział mrz., rozdział mrz., udział mrz., wydział mrz., dzielenie n., nadzielenie n., nadzielanie n., obdzielenie n., obdzielanie n., oddzielenie n., oddzielanie n., poprzedzielanie n., poprzydzielanie n., porozdzielanie n., powydzielanie n., przedzielenie n., przedzielanie n., przydzielenie n., przydzielanie n., rozdzielenie n., rozdzielanie n., udzielenie n., udzielanie n., współdzielenie n., wydzielenie n., wydzielanie n., zdzielenie n.
czas. podzielić dk., podzielać ndk., dzielić ndk., nadzielić dk., nadzielać ndk., obdzielić dk., obdzielać ndk., oddzielić dk., oddzielać ndk., poprzedzielać dk., poprzydzielać dk., porozdzielać dk., powydzielać dk., przedzielić dk., przedzielać ndk., przydzielić dk., przydzielać ndk., rozdzielić dk., rozdzielać ndk., udzielić dk., udzielać ndk., współdzielić dk., wydzielić dk., wydzielać ndk., zdzielić dk.
przym. podziałowy, podzielny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: podzielny
SJP.pl
cos co dzieli
SJP.pl
Dzielnik – dwuznaczne pojęcie arytmetyczne:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dający się podzielić
(1.2) mat. taki, który daje się podzielić bez reszty przez konkretną liczbę
(1.3) potrafiący się skupić na wielu sprawach jednocześnie
Wiktionary
czas. podzielić dk.
rzecz. podzielenie n., podzielność ż., działka ż., podział mrz., podzielnica ż.
przym. podzielony
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się Zieloną Górą
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, na którym dokonano podziału, rozbito na kilka części
Wiktionary
(1.1) Włochy są podzielone na dwadzieścia regionów administracyjnych.
Wiktionary
IPA: ˌpɔd͡ʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: poʒ́elõny
Wiktionary
rzecz. podział m., podziałka ż.
czas. podzielić, podzielać
przym. podzielny
Wiktionary
(1.1) różnorodny, wieloczęściowy
Wiktionary
Podziemia (oryg. Underworld) – powieść Dona DeLillo opublikowana w 1997 roku. Jest złożonym portretem Ameryki z czasów zimnej wojny i późniejszych. W sposób dla siebie charakterystyczny DeLillo przeplata wątki postaci całkowicie fikcyjnych z wątkami dotyczącymi postaci historycznych (Frank Sinatra, J. Edgar Hoover, Lenny Bruce i inne). Stworzony na ponad ośmiuset stronach pejzaż nie daje się łatwo streścić, łatwiej jednak pokusić się o wyszczególnienie pewnych powtarzających się wątków – są pośród nich: kryzys religii, odpady (w całym spektrum znaczeń), funkcjonowanie demokracji i państwowości amerykańskiej oraz wszechobecna (także zimnowojenna) paranoja.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) część budowli z pomieszczeniami znajdującymi się poniżej poziomu gruntu
(1.2) przen. zbrojna lub polityczna organizacja działająca w ukryciu, przeciw urzędującej władzy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔdʲˈʑɛ̃mʲjɛ, AS: podʹźẽmʹi ̯e
Wiktionary
przym. podziemny
Wiktionary
(1.2) konspiracja, konspira
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. koniec jesieni, późna jesień
Wiktionary
(1.1) Nastał podziemiec i nikomu już w głowie długie spacery wokół jeziora.
Wiktionary
podziemnica zwyczajna - gatunek mrówki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się pod powierzchnią ziemi
(1.2) przen. konspiracyjny, nieoficjalny, tajny
Wiktionary
(1.1) Ukończono budowę podziemnego akweduktu o długości około czterdziestu kilometrów.
(1.2) Wzrastające trudności gospodarcze wywoływały niezadowolenie społeczeństwa, objawiane falą strajków i rozwijaniem opozycyjnej działalności podziemnej.
Wiktionary
IPA: pɔdʲˈʑɛ̃mnɨ, AS: podʹźẽmny
Wiktionary
rzecz. podziemie n.
Wiktionary
(1.2) konspiracyjny, tajny, nieoficjalny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podziać)
(1.1) zostawić coś nie pamiętając w jakim miejscu; zgubić coś
czasownik zwrotny niedokonany podziewać się (dk. podziać się)
(2.1) być w nieznanym innym miejscu; pójść nie wiadomo dokąd
(2.2) zgubić się
Wiktionary
(1.1) Gdzie ja podziałem te okulary?
(2.1) Gdzie ty się podziewałaś? Tak długo szukałem!
Wiktionary
IPA: pɔˈd͡ʑɛvat͡ɕ, AS: poʒ́evać
Wiktionary
czas. podziać dk.
rzecz. podziewanie n., podzianie n., zapodzianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podziewać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔd͡ʑɛˈvãɲɛ, AS: poʒ́evãńe
Wiktionary
czas. podziewać
rzecz. podzianie n., zapodzianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. koniec jesieni, późna jesień
Wiktionary
(1.1) Nastał podzimiec i nikomu już w głowie długie spacery wokół jeziora.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podziobać.
Wiktionary
czas. podziobać dk.
rzecz. dzióbek mos./mrz.
Wiktionary
[czytaj: pod-ziomek] istota baśniowa (np. skrzat, chowaniec) mieszkająca pod ziemią lub pod podłogą
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas na dziubdzianiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podziurkować.
Wiktionary
czas. podziurkować dk.
rzecz. dziursko n., dziurkacz mrz., dziurka ż.
Wiktionary
uczucie uznania, zachwycenia się czymś lub kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdumienie połączone z uznaniem, zachwytem
Wiktionary
IPA: ˈpɔd͡ʑif, AS: poʒ́if
Wiktionary
rzecz. podziwianie n., dziwaczek mos./mrz.
czas. podziwiać ndk.
Wiktionary
(1.1) zachwyt; pot. ochy i achy
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. patrzeć
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) darzyć podziwem
(1.2) oglądać z aprobatą, zachwytem
Wiktionary
(1.1) On skakał po górach, a my podziwialiśmy jego zwinność.
Wiktionary
IPA: pɔˈd͡ʑivʲjät͡ɕ, AS: poʒ́ivʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. podziw m., podziwianie n., dziwaczek mos./mrz.
czas. zdziwić
Wiktionary
(1.1) zachwycać się, unosić się nad czymś, przest. admirować, chylić czoła, wielbić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podziwiać.
Wiktionary
IPA: ˌpɔd͡ʑiˈvʲjä̃ɲɛ, AS: poʒ́ivʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. podziwiać, zdziwić
rzecz. podziw m., dziwaczek mos./mrz.
Wiktionary
podziwić się - spędzić pewien czas w zdziwieniu
SJP.pl
[czytaj: pod-zlecać] zlecać coś podwykonawcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podzlecać.
Wiktionary
czas. podzlecać ndk.
Wiktionary
[czytaj: pod-zlecić] zlecić coś podwykonawcy
SJP.pl
[czytaj: pod-zlewowy] umieszczony pod zlewem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) montowany pod zlewozmywakiem
Wiktionary
[czytaj: pod-żorski] nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) umiejscowiony z pod żołądkiem
Wiktionary
[czytaj: pod-żuchwowy] znajdujący się pod żuchwą - dolną szczęką; podszczękowy
SJP.pl
1. podnieść z wysiłkiem w górę coś dużego, ciężkiego;
2. odbudować, wznieść coś na nowo;
3. odrodzić, podnieść z upadku;
4. dać radę czemuś, wytrzymać, znieść coś
SJP.pl
1. podnieść z wysiłkiem w górę coś dużego, ciężkiego;
2. odbudować, wznieść coś na nowo;
3. odrodzić, podnieść z upadku;
4. dać radę czemuś, wytrzymać, znieść coś
SJP.pl
1. przenośnie: wspomnienie o czymś, co minęło, w tonie hołdu lub żalu;
2. przestarzale: bicie w kościelne dzwony w czasie pogrzebu jako hołd składany zmarłemu;
3. opłata za to dzwonienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bicie w kościelne dzwony na pogrzebie
(1.2) kośc. ekon. opłata pobierana za podzwonne (1.1)
(1.3) przen. hołd pamięci, wspomnienie o czymś, co przeszłe
Wiktionary
rzecz. dzwonnik mzw./mos., dzwon mrz., dzwonek mrz., dzwonnica ż.
Wiktionary
(1.1) dzwonne
Wiktionary
[czytaj: pod-zwrotnikowy] znajdujący się w okolicach zwrotnika; półtropikalny, subtropikalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) leżący w pobliżu zwrotnika, właściwy dla strefy zwrotnika
Wiktionary
(1.1) Męczennica olbrzymia występuje w strefie podzwrotnikowej.
Wiktionary
rzecz. zwrotnik mrz.
Wiktionary
(1.1) subtropikalny
Wiktionary
[czytaj: pod-żyrować] poręczyć zapłatę sumy wekslowej; zażyrować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podżyrować.
Wiktionary
czas. podżyrować dk.
Wiktionary
[czytaj: pod-żyrowywać] poręczać zapłatę sumy wekslowej
SJP.pl
[czytaj: pod-żyły] przestarzałe: będący w podeszłym wieku, mający wiele lat; podstarzały
SJP.pl
czasownik
(1.1) uruchamiać urządzenie łącząc instalację, np. elektryczną, gazową
Wiktionary
(1.1) Zajmuję miejsce w ciasnej kabinie, zapinam pasy, podłączam (tuż pod kolanem lewej nogi) przewód systemu przeciwprzeciążeniowego do kombinezonu.
Wiktionary
rzecz. podłączenie n., podłączanie n.
czas. przyłączyć, podłączyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podłączać.
Wiktionary
czas. podłączyć, przyłączyć, podłączać ndk.
rzecz. podłączenie n.
Wiktionary
Wikipedia
urządzenie lub instalacja służące łączeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podłączyć.
(1.2) urządzenie lub instalacja, która służy łączeniu
(1.3) metoda lub sposób łączenia
Wiktionary
IPA: ˌpɔdwɔ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: podu̯õṇčẽńe
Wiktionary
rzecz. podłączanie n., łącze n.
czas. przyłączyć, podłączać ndk., podłączyć dk., łączyć ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|podłączać.
Wiktionary
rzecz. podłączanie n., podłączenie n.
czas. przyłączyć, podłączać ndk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się, odbywający się pod Łagiewnikami
Wiktionary
(1.1) Pielgrzymi rozsiedli się na podłagiewnickich łąkach.
Wiktionary
rzecz. Łagiewniki nmos., łagiewniczanin m., łagiewniczanka ż.
przym. łagiewnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|podłapywać.
Wiktionary
czas. podłapywać ndk.
Wiktionary
potocznie: podłasić się - zabiegając o czyjeś względy, pochlebić komuś; podlizać się
SJP.pl
owad z rodziny pasikonikowatych
SJP.pl
Metrioptera – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Gatunki z tego rodzaju są określane w języku polskim zwyczajową nazwą podłatczyn. Rodzaj obejmuje kilkanaście gatunków występujących w Europie i w Azji. Gatunkiem typowym jest Gryllus brachypterus (=Metrioptera brachyptera).
Wikipedia
1. trochę podły;
2. potocznie: na niskim poziomie, w złym gatunku; lichy, marny
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podleźć)
(1.1) pot. dostawać się w pobliże czegoś poprzez powolny czy nieostrożny ruch
(1.2) pot. przemieszczając się wolno, wsuwać się pod coś
Wiktionary
(1.1) Ja będę podłaziła pod ich wóz, a ty musisz gnojków jakoś zagadać.
(1.2) Patrz, jak te stworzonka podłażą pod korzeń dębu!
Wiktionary
rzecz. podłażenie n.
Wiktionary
(1.1) podchodzić
(1.2) wczołgiwać się
Wiktionary
czubek jodły, świerka lub gałąź sosnowa wieszane pod sufitem jako ozdoba w czasie świąt Bożego Narodzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lud. czubek jodły, świerka lub gałąź sosnowa wieszane pod sufitem jako ozdoba w czasie Bożego Narodzenia;
Wiktionary
Podłaźniczka – polska i słowacka ozdoba świąteczna. Na ogół podłaźniczkę robiono z wierzchołka choinki odwróconego do góry nogami, który następnie zostawał przyozdabiany bibułą, cukierkami, jabłkami, orzechami, czy typowo polskimi światami, lub ze słomy. Taką ozdobę wieszano następnie nad stołem wigilijnym, lub w kącie. Podłaźniczka miała zapewniać domownikom szczęście i dobrobyt. Podłaźniczka wywodzi się z tradycji podłazów.
Wikipedia
(1.1) podłaźnik
Wiktionary
w tradycjach słowiańskich: pierwszy gość, który przychodzi do domu na Boże Narodzenie lub między dniem św. Dymitra a świętem Trzech Króli; gość obrzędowy, boski gość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba odwiedzająca chałupe w okresie po Bożym Narodzeniu
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
Podłężyce – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Sieradz. Leży na wschodnim brzegu Warty.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
dolna, wodoszczelna część kadłuba wodnopłata
SJP.pl
1. położony w pobliżu Łodzi;
2. charakterystyczny dla okolic Łodzi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) znajdujący się pod Łodzią
Wiktionary
IPA: pɔdˈwut͡sʲci, AS: podu̯ucʹḱi
Wiktionary
rzecz. Łódź ż., łodziak mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. bud. pozioma powierzchnia w budynku, po której chodzą ludzie, wykonana z drewna, kamienia itp.; podłoże
(1.2) mat. popularna nazwa funkcji matematycznej, przyporządkowującej liczbie rzeczywistej x największą liczbę całkowitą nie większą od x;
(1.3) daw. podłoże, ziemia, grunt
(1.4) pot. podkreślnik
Wiktionary
Podłoga – element wykańczający górną część stropu; posadzka jest elementem składowym podłogi. Zapewnia izolację termiczną, akustyczną i przeciwwilgociową, przenosi obciążenia równomiernie rozłożone i skupione, jest płaska i przystosowana do tego, aby mógł się po niej odbywać ruch.
Wikipedia
(1.1) Kelnerka upuściła na podłogę tacę z przystawkami.
Wiktionary
IPA: pɔdˈwɔɡa, AS: podu̯oga
Wiktionary
rzecz. podłogówka ż., podłoże n.
przym. podłogowy, przypodłogowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|ziym., gw-pl|Górny Śląsk|zola.
(1.2) mat. cecha, entier, część całkowita
Wiktionary
potocznie: ogrzewanie podłogowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. bud. ogrzewanie podłogowe
Wiktionary
(1.1) W łazience mamy podłogówkę, więc można chodzić na boso.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdwɔˈɡufka, AS: podu̯ogufka
Wiktionary
rzecz. podłoga ż.
przym. podłogowy
Wiktionary
→ podłoga
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się w podłodze, na podłodze; przeznaczony na podłogę
Wiktionary
(1.1) Kupiliśmy nową wykładzinę podłogową do przedpokoju.
Wiktionary
IPA: ˌpɔdwɔˈɡɔvɨ, AS: podu̯ogovy
Wiktionary
rzecz. podłoga ż., podłogówka ż.
Wiktionary
poręcz krzesła, oparcie boczne fotela, na którym opiera się łokieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. oparcie pod łokcie, np. u fotela;
Wiktionary
Podłokietniki – boczne poręcza mebla do siedzenia, służące do opierania łokci. Podłokietniki bywają tapicerowane, połączone są często z siedziskiem mebla i oparciem.
Rodzaje mebli z podłokietnikami: fotel, sofa, szezlong.
Wikipedia
rzecz. łokieć mrz.
Wiktionary
znajdujący się pod łonem
SJP.pl
1. bycie podłym; nikczemność;
2. podły czyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co podłe; cecha tych, którzy są podli
(1.2) podły czyn, niegodziwy postępek
Wiktionary
IPA: ˈpɔdwɔɕt͡ɕ, AS: podu̯ość
Wiktionary
rzecz. podlec m., upadlanie n., upodlenie n.
czas. upadlać ndk., upodlić dk.
przym. podły
przysł. podle
Wiktionary
(1.2) niegodziwość, nikczemność, haniebność; przest. bezecność, bezeceństwo, niecność; pot. świństwo, draństwo; wulg. skurwysyństwo
Wiktionary
błahy, lecz podły postępek; świństewko
SJP.pl
pomocnik łowczego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spodnia warstwa
(1.2) roln. ogrod. wierzchnia warstwa ziemi pod uprawę
(1.3) mikrobiol. pożywka dla bakterii;
(1.4) przyczyna
Wiktionary
Wikipedia
IPA: pɔdˈwɔʒɛ, AS: podu̯ože
Wiktionary
czas. podłożyć dk.
rzecz. podkład mrz., podłoga ż.
Wiktionary
(1.2) gleba, grunt, ziemia
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. podkładać)
(1.1) umieścić pod czymś
(1.2) umieścić ukradkiem
(1.3) szt. muz. film. teatr. dać ilustrację, tło z innej dziedziny sztuki jakiemuś utworowi, dziełu
(1.4) kraw. szyjąc, podwinąć brzeg materiału
czasownik zwrotny dokonany podłożyć się (ndk. podkładać się)
(2.1) postawić się w niekorzystnej sytuacji poprzez własną nieostrożność
Wiktionary
rzecz. podłożenie n., podkład mrz., podłoże n.
czas. podkładać
Wiktionary
(1.1) podstawić, podsunąć
(1.2) podrzucić
Wiktionary
przestarzale: według
SJP.pl
przyimek
(1.1) przest. według (zgodnie z instrukcjami, planem)
(1.2) przest. według (zgodnie z tym, co ktoś mówi)
Wiktionary
(1.1) wedle, według, zgodnie z
(1.2) wedle, według
Wiktionary
podługowaty i okrągły
SJP.pl
nieco wydłużony
SJP.pl
zrobić coś dłuższym
SJP.pl
robić coś dłuższym
SJP.pl
chodnik w złożu poprowadzony w kierunku jego rozciągłości
SJP.pl
młot kowalski z rąbem podłużnym; podłużnik
SJP.pl
belka podłużna, wzmacniająca lub podtrzymująca coś; wzdłużnica
SJP.pl
Podłużnica – podłużna część konstrukcji nadwozia samochodu. Element ramy lub nadwozia samonośnego w samochodzie. Nazwa wzięła się od kierunku przebiegu elementu, który biegnie wzdłuż pojazdu. Konstrukcja ramy pojazdu składa się z podłużnic, poprzecznic i elementów wzmacniających.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób podłużny
Wiktionary
przym. podłużny
Wiktionary
1. kawałek odpowiedniej tkaniny złożony podłużnie, służący do opatrunku;
2. gatunek pająka z rodziny ślizgunowatych;
3. młot kowalski z rąbem podłużnym; podłużniak
SJP.pl
Wikipedia
w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichokefalia, dolichocefalia, długogłowie, długogłowość, podłużnogłowość
SJP.pl
w antropologii: człowiek o kształcie głowy wydłużonym ku tyłowi, typowym np. dla rdzennych Australijczyków; długogłowiec
SJP.pl
w antropologii: kształt ludzkiej głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; dolichokefalia, dolichocefalia, długogłowie, długogłowość, podłużnogłowie
SJP.pl
o człowieku: mający kształt głowy wydłużony ku tyłowi, typowy np. dla rdzennych Australijczyków; długogłowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wąski, o wydłużonym kształcie
(1.2) ciągnący się wzdłuż czegoś
Wiktionary
IPA: pɔdˈwuʒnɨ, AS: podu̯užny
Wiktionary
przysł. podłużnie
rzecz. długość ż.
Wiktionary
(1.1) wydłużony, podługowaty
(1.2) wzdłużny
Wiktionary
zrobić coś dłuższym
SJP.pl
postępujący nieuczciwie, zdradziecko, podstępnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pozbawiony skrupułów, postępujący nieuczciwie w sposób świadomy, celowy, popełniający czyny haniebne, zasługujący na potępienie i pogardę
(1.2) wynikający z czyjejś niegodziwości
(1.3) pot. w złym gatunku, kiepskiej jakości, w złym stanie
Wiktionary
(1.1) To podły człowiek, cieszy się nieszczęściem innych.
(1.2) Nie przypuszczałam, że dopuścisz się takich podłych intryg.
(1.3) Na koloniach byłoby fajnie, gdyby nie to podłe jedzenie.
Wiktionary
IPA: ˈpɔdwɨ, AS: podu̯y
Wiktionary
rzecz. podlec m., podłość ż., upodlenie n.
czas. upadlać ndk., upodlić dk., upodlać ndk.
przysł. podle
Wiktionary
(1.1) nikczemny, niegodziwy
(1.2) bezecny, drański, łajdacki
(1.3) lichy, marny, kiepski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. technologia przesyłu energii elektrycznej do urządzeń peryferyjnych będących elementami sieci, za pomocą skrętki ethernet;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|PoE. < etym|ang|power|over|ethernet.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) PoE
źródła.
== PoE (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = inform. elektron. power over Ethernet → zasilanie przez Ethernet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|PoE. < etym|ang|power|over|ethernet.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) PoE
źródła.
== PoE (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = inform. elektron. power over Ethernet → zasilanie przez Ethernet
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. poeta
Wiktionary
(r. męski) lekceważąco: marny poeta
SJP.pl
spędzić pewien czas na edukowaniu
SJP.pl
spędzić pewien czas na edytowaniu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dziejący się po egzaminie, powstały po egzaminie, nawiązujący do egzaminu
Wiktionary
IPA: ˌpɔɛɡzãmʲĩnaˈt͡sɨjnɨ, AS: poegzãmʹĩnacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. egzamen mrz., egzamin mrz., egzaminator mos., egzaminatorka ż., egzaminatorskość ż., egzaminowanie n., przeegzaminowanie n., przeegzaminowywanie n.
czas. egzaminować ndk., przeegzaminować dk., przeegzaminowywać ndk.
przym. egzaminatorski, egzaminowy, przedegzaminowy, poegzaminowy, egzaminacyjny, przedegzaminacyjny
przysł. egzaminacyjnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dziejący się po egzaminie, powstały po egzaminie, nawiązujący do egzaminu
Wiktionary
rzecz. egzamen mrz., egzamin mrz., egzaminator mos., egzaminatorka ż., egzaminatorskość ż., egzaminowanie n., przeegzaminowanie n., przeegzaminowywanie n.
czas. egzaminować ndk., przeegzaminować dk., przeegzaminowywać ndk.
przym. egzaminacyjny, egzaminatorski, egzaminowy, poegzaminacyjny, przedegzaminacyjny, przedegzaminowy
przysł. egzaminacyjnie
Wiktionary
(1.1) poegzaminacyjny
Wiktionary
egzystować przez pewien czas; pobyć, poprzebywać
SJP.pl
1. rzadko: pobudzić, podnieć, podekscytować;
2. poekscytować się - spędzić pewien czas na wprowadzaniu się w stan podniecenia, pobudzenia emocjonalnego
SJP.pl
1. eksperymentować przez jakiś czas;
2. wykonać wiele eksperymentów
SJP.pl
pozostały po ekspozycji, następujący po ekspozycji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. liter. dłuższy utwór pisany wierszem opisujący ciąg wątków lub refleksji
Wiktionary
Poema – tango napisane około 1935 roku; międzynarodowy szlagier tego okresu. Muzyka Eduardo Bianco (1892-1959) i Mario Melfi, słowa Mario Melfi i Eduardo Bianco.
Poema była pierwszy raz grana w Hamburgu przez orkiestrę Bianco. Melodia jest zapożyczona z innych, anonimowych, źródeł; według innej wersji melodia Poemy została napisana przez grupę muzyków w czasie podróży pociągiem. Wersja nagrana przez Francisco Canaro jest jedną z najbardziej znanych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) poemat
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== poema (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. wiersz (utwór poetycki)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: pɔˈɛ̃ma, AS: poẽma
Wiktionary
(1.1) poemat
Wiktionary
zdrobnienie od: poemat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krótki poemat
Wiktionary
(1.1) To nie jest poemat, lecz tylko mały poemacik.
Wiktionary
rzecz. poemat mrz.
Wiktionary
(1.1) daw. środ. poemko
Wiktionary
utwór literacki o uroczystym nastroju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. dłuższy utwór pisany wierszem opisujący ciąg wątków lub refleksji
(1.2) muz. utwór muzyczny oparty na motywie literackim, przeznaczony na orkiestrę symfoniczną
(1.3) pot. doskonała rzecz
(1.4) pot. dość długa pisemna forma wypowiedzi, np. list
Wiktionary
Poemat – dłuższy utwór wierszowany obejmujący ciąg wydarzeń tworzących fabułę lub grupę refleksji, opisów.
Niektóre gatunki poematów:
Wikipedia
(1.1) Podarowałem jej antologię poematów Ritsosa.
(1.3) To nie jest list, to poemat.
Wiktionary
czas. poematyzować
rzecz. zdrobn. poemacik m.
przym. poematyczny, poematowy
Wiktionary
(1.1) daw. poema
(1.3) arcydzieło, dzieło, majstersztyk
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poematem, dotyczący poematu
Wiktionary
rzecz. poemat m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. środ. krótki poemat
Wiktionary
(1.1) poemacik
Wiktionary
poemocjonować się - spędzić pewien czas na emocjonowaniu się czymś
SJP.pl
w nomenklaturze prawniczej (przestarzale): kara wymierzana przestępcy; zwykle cielesna, czasami w postaci grzywny
SJP.pl
skrót od: poetyzm, poetyczny, poetycki, poetycko (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = poetycko
Wiktionary
przysł. poetycko
Wiktionary
człowiek o artystycznej duszy, piszący wiersze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) literat piszący wiersze, tworzący poezję
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój przyjaciel jest poetą i wydał właśnie swój pierwszy tomik wierszy.
Wiktionary
IPA: pɔˈɛta, AS: poeta
Wiktionary
rzecz. poezja ż., poezyjka ż., poetyka ż., poetyk m., poetyckość ż., poetyczność ż., poecina m.
:: fż. poetka ż.
przym. poetycki, poetyczny, poezyjny
przysł. poetycko, poetycznie
Wiktionary
(1.1) bard; żart. wierszokleta
Wiktionary
przestarzale: poetka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. poetka
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) poetka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. poetycki
frazeologia.
etymologia. etym|franc|poétesse.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|poetka.
źródła.
== poetessa (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) poetka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɛˈtɛsːa, AS: poete•sa
Wiktionary
przym. poetycki
Wiktionary
(1.1) poetka
Wiktionary
autorka utworów poetyckich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. kobieta, która pisze wiersze
Wiktionary
Liryka (gr. λυρικóς lyrikós „odnoszący się do liry”) – jeden z trzech rodzajów literackich, obok dramatu i epiki.
Obejmuje utwory, których głównym przedmiotem przedstawienia są przeżycia wewnętrzne, przekazywane za pośrednictwem wypowiedzi monologicznej (rzadziej dialogu), odznaczającej się subiektywizmem, podporządkowanej funkcji ekspresywnej oraz funkcji poetyckiej języka. Centralnym elementem utworu lirycznego jest tzw. podmiot liryczny. Niezależnie od gatunku język liryki oznacza się (w porównaniu z dramatem i epiką) wysokim zmetaforyzowaniem.
Wikipedia
(1.1) Kilka tomików poetki rozlosujemy jako nagrodę.
(1.1) Uczniowie sami wybrali poetkę na patronkę liceum.
Wiktionary
IPA: pɔˈɛtka, AS: poetka
Wiktionary
rzecz. poetyckość ż.
:: fm. poeta mos.
przym. poetycki
przysł. poetycko
Wiktionary
(1.1) daw. poetessa
Wiktionary
odnoszący się do poety lub poezji, właściwy poezji, pisany wierszem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z poezją
przymiotnik jakościowy
(2.1) o charakterze, uroku właściwym poezji
Wiktionary
IPA: ˌpɔɛˈtɨt͡sʲci, AS: poetycʹḱi
Wiktionary
rzecz. poetyckość ż., poezja ż., poezyjka ż., poeta mos., poetka ż., poetessa ż., poetyka ż., poetyzm mrz., poetyzowanie n.
czas. poetyzować ndk.
przym. poetyczny, poezyjny
przysł. poetycko
Wiktionary
(2.1) poetyczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) właściwie dla poezji, w sposób poetycki
Wiktionary
(1.1) Wyraża się poetycko.
(1.1) Uważam, że architektura włoskiego renesansu jest poetycko piękna.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɛˈtɨt͡skɔ, AS: poetycko
Wiktionary
rzecz. poetyckość ż., poezja ż., poeta mos., poetka ż.
czas. poetyzować ndk.
przym. poetycki, poetyczny
skr. poet.
Wiktionary
(1.1) górnolotnie, lirycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co poetyckie
Wiktionary
IPA: ˌpɔɛˈtɨt͡skɔɕt͡ɕ, AS: poetyckość
Wiktionary
rzecz. poezja ż., poeta m., poetka ż., poetyzm m., poetyzacja ż.
czas. poetyzować ndk.
przym. poetycki
przysł. poetycko
Wiktionary
(1.1) liryczność
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób poetyczny, poetycko
Wiktionary
rzecz. poeta mos., poetyczność ż.
przym. poetyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: poetycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: poetyczny; bardziej poetyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co poetyczne
Wiktionary
rzecz. poeta mos., poetyka ż.
przym. poetyczny
przysł. poetycznie
Wiktionary
pełen poezji, przepojony poezją; poetycki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się poetycznością
(1.2) liter. teatr. zawierający utwory poetyckie
(1.3) liter. obrazujący wewnętrzne przeżycia i emocje podmiotu
(1.4) wrażliwy i uzewnętrzniający uczucia
(1.5) bardzo nastrojowy
Wiktionary
rzecz. poeta mos., poetyka ż., poetyczność ż.
przysł. poetycznie, poetycko
przym. poetycki
Wiktionary
(1.1) poetycki
(1.2) poetycki
(1.3) poetycki
(1.4) romantyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. znawca teorii poezji
Wiktionary
rzecz. poeta mos., poetyka ż.
Wiktionary
1. zespół środków charakterystycznych dla twórczości pisarza, szkoły poetyckiej, kierunku literackiego;
2. dział teorii literatury zajmujący się analizą organizacji tekstu literackiego
SJP.pl
Poetyka – dziedzina nauki o literaturze, a ściślej teorii literatury, rozpatrująca przede wszystkim sposób istnienia dzieła literackiego jako tworu językowego o swoistym charakterze, określanym przez potrzeby funkcji estetycznej. Przedmiotem zainteresowania poetyki są ogólne reguły organizacji tekstu literackiego.
Wikipedia
1. wprowadzenie do tekstów elementów poezji;
2. przedstawianie kogoś lub czegoś jako doskonałych, dużo lepszych lub piękniejszych niż są w rzeczywistości
SJP.pl
1. słowo lub konstrukcja charakterystyczne dla poezji;
2. poetyckość utworu lub wypowiedzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) słowo lub konstrukcja charakterystyczne dla poezji;
(1.2) poetyckość utworu lub wypowiedzi
(1.3) literacki kierunek awangardowy powstały w Czechach w latach dwudziestych XX wieku;
Wiktionary
Poetyzm (cz. poetismus) – czeski literacki kierunek awangardowy z trzeciej dekady XX wieku.
Wikipedia
IPA: pɔˈɛtɨsm̥, AS: poetysm̦
Wiktionary
rzecz. poetyzacja ż., poezja ż., poetyckość ż.
czas. poetyzować
przym. poetycki
Wiktionary
(1.2) poetyckość, poetyczność
Wiktionary
o budynku, świątyni: taki, który wcześniej służył wspólnocie ewangelików
SJP.pl
wieloznaczny termin, współcześnie stanowiący przede wszystkim określenie dzieł literackich nienapisanych prozą lub synonim liryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. działalność literacka obejmująca wiersze, twórczość poetycką
(1.2) przen. coś wyjątkowego, godnego uwagi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mity o poezji tłumaczą jej powstanie interwencją bogów.
(1.2) Skoki z trampoliny w jego wykonaniu są czystą poezją.
Wiktionary
IPA: pɔˈɛzʲja, AS: poezʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. poetyzm mrz., poetyckość ż., poeta mos., poezje lm nm., poezjomania ż., poezyjka ż., poezyjność ż.
przym. poezyjny, poetycki
przysł. poetycko
Wiktionary
(1.1) liryka, wiersz, literatura
Wiktionary
wieloznaczny termin, współcześnie stanowiący przede wszystkim określenie dzieł literackich nienapisanych prozą lub synonim liryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) liter. liryki autorstwa jednego poety
Wiktionary
(1.1) Szereg jej poezji opublikowano w podziemiu.
Wiktionary
rzecz. poezyjność ż., poezja ż., poezyjka ż.
przym. poezyjny
Wiktionary
przesadna skłonność do pisania wierszy właściwa komuś pozbawionemu talentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. pasja osoby nieutalentowanej do pisania wierszy
Wiktionary
rzecz. poezja ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: poezja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótki liryk
Wiktionary
(1.1) Na pierwszej stronie wydania wydawcy periodyku zamieścili krótką poezyjkę napisaną blisko sto lat temu przez naszego wieszcza.
Wiktionary
rzecz. poezyjność ż., poeta mos., poezja ż., poezje lm nm.
przym. poezyjny, poetycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest poezyjne
Wiktionary
rzecz. poezja ż., poezje lm nm., poezyjka ż.
przym. poezyjny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przest. poetycki
Wiktionary
rzecz. poezyjność ż., poezje nmos., poezyjka ż., poeta mos., poezja ż.
przym. poetycki
Wiktionary
stanowiący przedtem własność fabryki
SJP.pl
potocznie: pobrudzić, poplamić; popaskudzić, oświnić, utytłać, umazać, pociapać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający kształt fali na powierzchni
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. farbować)
(1.1) nadać określoną barwę, używając jakich substancji
(1.2) pot. tracąc kolor w rezultacie wydzielania z siebie barwnika, zabrudzić inne rzeczy
czasownik zwrotny dokonany pofarbować się (ndk. farbować się)
(2.1) pokryć się kolorami
(2.2) pot. nadać określoną barwę swoim włosom, używając jakich substancji
(2.3) pot. pod wpływem kontaktu z jaką substancją przyjąć określony kolor
Wiktionary
(1.1) Haylie, która naturalnie jest brunetką na jakiś czas pofarbowała swoje włosy na blond, ale potem powróciła do naturalnego koloru.
(1.2) Nowa sukienka pofarbowała mi białą kanapę i kremowe krzesła z ekoskóry. Plam nie da się doczyścić wieloma środkami.
(2.2) Moja koleżanka była ciemną blondynką o niebieskich oczach i pofarbowała się na brąz, wygląda bardzo ładnie.
(2.2) Prawdziwe krucze brunetki za to nie wyglądają dobrze, jeśli się pofarbują na blond, wystarczy popatrzeć na Cyganki.
(2.3) Moje nowe świetne spodenki BIAŁE pofarbowały się w praniu na żółto.
Wiktionary
ims. przym. przesz. pofarbowany
Wiktionary
(1.1) ufarbować, pomalować, wyfarbować, zafarbować
(1.2) zafarbować
(2.2) ufarbować się, wyfarbować się, zafarbować się
(2.3) ufarbować się, zafarbować się
Wiktionary
potocznie: pofarcić się - poszczęścić się, powieść się; przyfarcić, sfarcić się
SJP.pl
1. zmęczyć, znużyć, sfatygować wiele osób jedną po drugiej;
2. skłonić kogoś do przyjścia, narażając na fatygę;
3. pofatygować się - pójść, udać się dokądś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. fatygować)
(1.1) skłonić kogoś do przybycia, narażając na fatygę
czasownik zwrotny dokonany pofatygować się (ndk. fatygować się)
(2.1) zadać sobie trud dotarcia gdzieś lub zrobienia czegoś
Wiktionary
(2.1) Wczoraj pofatygowałem się na koncert słynnego kontratenora.
Wiktionary
IPA: ˌpɔfatɨˈɡɔvat͡ɕ, AS: pofatygovać
Wiktionary
rzecz. pofatygowanie n., fatyga
przym. sfatygowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pofatygować.
Wiktionary
IPA: ˌpɔfatɨɡɔˈvãɲɛ, AS: pofatygovãńe
Wiktionary
czas. pofatygować
Wiktionary
1. sfałszować wiele czegoś; popodrabiać;
2. grać lub śpiewać nieumiejętnie przez pewien czas
SJP.pl
następujący po festiwalu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się po festiwalu, powstały po festiwalu, nawiązujący do festiwalu
Wiktionary
(1.1) Jest on także wydawcą pofestiwalowych almanachów, w których zamieszczane są literackie próbki uczestników imprezy.
Wiktionary
IPA: ˌpɔfɛstʲivaˈlɔvɨ, AS: pofestʹivalovy
Wiktionary
następujący po okresie dominowania feudalizmu; postfeudalny
SJP.pl
spędzić pewien czas na filmowaniu
SJP.pl
1. potocznie: popatrzeć lub pozaglądać gdzieś ukradkiem;
2. o lampie naftowej, świecy, knocie itp.: pokopcić przez pewien czas;
3. w grach karcianych: powoli rozsunąć i zobaczyć karty w celu wywołania napięcia
SJP.pl
ulżyć (najczęściej sobie), pozwolić komuś na coś (z reguły niedozwolonego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pofolgować.
Wiktionary
czas. pofolgować dk.
Wiktionary
pozostały po folwarku, należący dawniej do folwarku
SJP.pl
pozostały po dawnej fortyfikacji
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) daw. poszczęścić
Wiktionary
rzecz. fortunny mrz., fortuna ż., fortunka ż., fortunat mos., fortunatka ż., Fortunat mos., Fortunata ż., Fortuna ż.
czas. fortunić ndk.
przym. fortunny
przysł. fortunnie
Wiktionary
sfotografować po kolei, wiele razy
SJP.pl
podzielić całość na odrębne części; pokawałkować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pofragmentować.
Wiktionary
czas. pofragmentować dk.
rzecz. fragment mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który kiedyś należał do franciszkanów lub franciszkanek
Wiktionary
(1.1) Miasto doinwestowało remont kościoła pofranciszkańskiego.
(1.1) Po kasacie klasztoru, zabudowania pofranciszkańskie zostały sprzedane gminie żydowskiej (…)
Wiktionary
IPA: pɔˈfrãɲˈt͡ɕiʃkaɨ̃j̃sʲci, AS: pofrãńćiškaĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. franciszkanin mos., franciszkanka ż., Franciszek mos., franciszkanizm mrz., Franciszka ż.
przym. franciszkański, Franciszkowy
przysł. franciszkańsko
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który pozostał po Francji, Francuzach
Wiktionary
(1.1) (…) Waszyngton otrzymał propozycję budowy w emiracie instalacji wojskowych, w tym dostęp do dużej pofrancuskiej bazy Al-Udajd koło Dohy (…)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. rodzaj małej bułeczki z ciasta drożdżowego, podawanej na słodko lub słono w zależności od dodatków
Wiktionary
spędzić pewien czas na gadaniu, rozmowie, porozmawiać przez chwilę, omówić coś, przemyśleć, porozważać coś z kimś
SJP.pl
wykład na jakiś temat; rozmowa
SJP.pl
Pogadanka – metoda nauczania, w której nauczyciel podejmuje rozmowę z uczniami. W przeciwieństwie do zwykłej rozmowy, nauczyciel zna zawczasu odpowiedzi uczniów, ewentualnie na nie naprowadzając.
Wikipedia
potocznie, żartobliwie o pogawędce, rozmowie, zazwyczaj krótkiej i na błahy, nieistotny temat; pogaduszka
SJP.pl
potocznie, żartobliwie o pogawędce, rozmowie, zazwyczaj krótkiej i na błahy, nieistotny temat; pogaducha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rozmowa o błahych sprawach; luźna konwersacja
Wiktionary
(1.1) Przy pogaduszce milej czas płynie. Czemu tedy nie pogadać?
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. pogaducha ż.
Wiktionary
(1.1) pot. pogawędka, gadka; książk. gawęda, gawędka, pogwarka; przest. pogawęda; rozmówka
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny łużnikowatych
SJP.pl
Poganek (Peganum) – rodzaj roślin z rodziny łużnikowatych (Nitrariaceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego cztery do sześciu gatunków. Rośliny te rosną w zachodniej i środkowej Azji. Zasięg jednego gatunku (P. harmala) obejmuje południową Europę i północną Afrykę. Jeden gatunek (P. mexicanum) występuje w Teksasie i Nowym Meksyku w Ameryce Północnej. Rośliny te rosną w miejscach suchych, często na siedliskach silnie zgryzanych.
Wikipedia
potocznie: spędzić pewien czas na ganianiu; przeganiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pogonić)
(1.1) zmuszać do szybkiego udania się w określonym kierunku
(1.2) zmuszać do rychłego wykonania czegoś
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pogonić)
(2.1) udawać się prędko dokądś
(2.2) próbując dogonić, biec szybko za kimś lub za czymś
Wiktionary
rzecz. poganianie n., goniec mzw./mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) popędzać
(1.2) ponaglać, przynaglać
(2.1) gnać, pędzić, popędzać
Wiktionary
osoba poganiająca zwierzęta pastwiskowe, a rzadziej także: wypasająca je i pilnująca podczas pasienia się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zaw. osoba poganiająca zwierzęta pociągowe i juczne w celach zarobkowych, także opiekun tych zwierząt;
Wiktionary
Poganiacz – zawód, osoba poganiająca zwierzęta pociągowe i juczne w celach zarobkowych, także opiekun tych zwierząt, np:
Urządzenie do poganiania zwierząt
Wikipedia
Poganica – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Sidra.
Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Sokolanach.
Wikipedia
Poganice (kaszb. Pògóńce, niem. Poganitz) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Potęgowo nad Łupawą przy drodze krajowej nr 6 (E28). Wieś jest częścią składową sołectwa Żochowo.
Nazwa patronimiczna pochodzi od imienia własnego Pogacn. Współczesna nazwa jest resubstytucją z niemieckiego Poganitz (czyt. Poganic).
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spoganieć)
(1.1) rel. wracać do pogaństwa, stawać się poganinem
(1.2) rel. zatracać religijny charakter
(1.3) rzad. przen. stawać się nikczemnym
Wiktionary
(1.2) Prowincja nie poganieje tak szybko jak stolica.
Wiktionary
rzecz. poganin mos., poganka ż., pogaństwo n.
czas. spoganieć dk.
przym. pogański
przysł. pogańsko
Wiktionary
(1.3) demoralizować się, nikczemnieć
Wiktionary
1. dla chrześcijan: wyznawca religii niechrześcijańskiej, szczególnie politeistycznej;
2. człowiek nieochrzczony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. osoba wyznająca religię inną niż jedna z monoteistycznych, abrahamowych (jak chrześcijaństwo, islam, judaizm)
(1.2) pejor. rel. niewierzący lub nieochrzczony
(1.3) daw. rel. muzułmanin
Wiktionary
Poganie – deprecjonujące określenie używane przez chrześcijan wobec wyznawców religii niechrześcijańskich, głównie niemonoteistycznych, politeistycznych i animalistycznych, w Polsce od XII wieku określeniem „poganin” posługiwano się jako formą zniewagi. Słowo poganin może mieć charakter deprecjonujący, jednak wielu wyznawców religii przedchrześcijańskich używa tego określenia bez negatywnego wydźwięku.
Wikipedia
(1.1) Kraina ta była zamieszkiwana przez słowiańskich pogan.
(1.2) W pierwszych wiekach istnienia Kościoła (…) chrześcijanie korzystali z tych samych zasad, co poganie, aby zawrzeć małżeństwo.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡãɲĩn, AS: pogãńĩn
Wiktionary
rzecz. pogaństwo n.
:: fż. poganka ż.
przym. pogański
przysł. pogańsko
czas. spoganieć, poganieć, poganizować
Wiktionary
(1.1) bałwochwalca
(1.3) pohaniec
Wiktionary
dawniej: pogaństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zob. pogaństwo.
Wiktionary
Poganie – deprecjonujące określenie używane przez chrześcijan wobec wyznawców religii niechrześcijańskich, głównie niemonoteistycznych, politeistycznych i animalistycznych, w Polsce od XII wieku określeniem „poganin” posługiwano się jako formą zniewagi. Słowo poganin może mieć charakter deprecjonujący, jednak wielu wyznawców religii przedchrześcijańskich używa tego określenia bez negatywnego wydźwięku.
Wikipedia
rzecz. poganizowanie n., spoganizowanie n., pogaństwo n., poganin m., poganka ż.
przym. pogański
czas. poganizować
Wiktionary
dawniej:
1. nadawać cechy pogańskie, czynić pogańskim;
2. poganizować się - nabierać cech pogańskich, stawać się pogańskim
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. spoganizować)
(1.1) czynić pogańskim
(1.2) rel. czynić pozbawionym chrześcijańskiego charakter
czasownik zwrotny niedokonany poganizować się (dk. spoganizować się)
(2.1) stawać się pogańskim
(2.2) rel. wyzbywać się chrześcijańskiego charakteru
Wiktionary
(2.2) Stolica coraz bardziej się poganizuje.
Wiktionary
rzecz. poganin mos., poganizm mrz., poganizowanie n., spoganizowanie n.
czas. spoganizować dk.
przym. pogański
przysł. pogańsko
Wiktionary
(1.2) dechrystianizować
(2.2) dechrystianizować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie pogańskim
(1.2) rel. tracenie chrześcijańskiego charakteru
Wiktionary
rzecz. poganizm mrz., spoganizowanie n.
czas. poganizować ndk., poganizować się ndk., spoganizować dk., spoganizować się dk.
przym. pogański
przysł. pogańsko
Wiktionary
(1.2) dechrystianizowanie
Wiktionary
kobieta wyznająca religię niechrześcijańską lub niewierząca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta wyznająca religię inną niż jedna z dużych, monoteistycznych (jak chrześcijaństwo, islam, judaizm)
(1.2) pogard. używane głównie przez katolików: niewierząca lub nieochrzczona
(1.3) bot. lud. gryka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyszła, upadła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡãnka, AS: pogãnka
Wiktionary
rzecz. poganin m., pogaństwo n., poganizm mrz.
przym. pogański
czas. spoganieć, poganieć
przysł. pogańsko
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. poganin m., pogaństwo n., poganizm mrz.
przym. pogański
czas. spoganieć, poganieć
przysł. pogańsko
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1-2) zobtłum rodz|poganin.
(1.3) zobtłum|gryka.
* arabski: (1.1) وثنية ż.
* czeski: (1.1) pohanka ż.
* esperanto: (1.1) paganino
* francuski: (1.1) païenne ż.
* niemiecki: (1.1) Heidin ż.
* rosyjski: (1.1) язычница ż.
* słowacki: (1.1) pohanka ż.
* słoweński: (1.1) poganka ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
o cechach pogankowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach pogankowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
dotyczący pogan, pogaństwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z pogaństwem
Wiktionary
(1.1) Gdy Teodozjusz Wielki ogłosił chrześcijaństwo religią panującą, dawne kulty zaczęto systematycznie zwalczać, a całą pogańską kulturę i budownictwo sakralne niszczyć.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡãj̃sʲci, AS: pogãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. poganizowanie n., spoganizowanie n., pogaństwo n., poganin m., poganka ż., poganizm mrz.
czas. spoganieć, poganieć, poganizować
przysł. pogańsko
Wiktionary
(1.1) przest. bałwański, bałwochwalczy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) rel. sposobem pogańskim, tak jak czynią poganie
Wiktionary
(1.1) Odszczepieńcy tańczyli pogańsko wokół ognia do bladego świtu.
Wiktionary
rzecz. poganizowanie n., spoganizowanie n., poganin mos., poganka ż., pogaństwo n.
czas. poganizować ndk., poganieć ndk., spoganieć dk.
przym. pogański
Wiktionary
określenie zazwyczaj używane przez wyznawców religii monoteistycznych w stosunku do wyznawców innych religii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) często pejor. określenie zazwyczaj używane przez wyznawców religii monoteistycznych (judaizmu, chrześcijaństwa i islamu) na określenie wyznawania religii niechrześcijańskich, głównie politeistycznych lub animalistycznych
(1.2) ogół pogan
Wiktionary
Poganie – deprecjonujące określenie używane przez chrześcijan wobec wyznawców religii niechrześcijańskich, głównie niemonoteistycznych, politeistycznych i animalistycznych, w Polsce od XII wieku określeniem „poganin” posługiwano się jako formą zniewagi. Słowo poganin może mieć charakter deprecjonujący, jednak wielu wyznawców religii przedchrześcijańskich używa tego określenia bez negatywnego wydźwięku.
Wikipedia
(1.1) Jakie skutki odniosła polityka religijna Juliana? Źródła chrześcijańskie stwierdzają, że powróciła wtedy do pogaństwa moc ludzi, zwłaszcza żołnierzy. Wśród odstępców znaleźli się nawet biskupi i kapłani.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡãj̃stfɔ, AS: pogãĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. poganin mos., poganka ż., poganizm mrz.
czas. poganieć, spoganieć dk.
przym. pogański
przysł. pogańsko
Wiktionary
(1.1) poganizm
Wiktionary
potocznie: pogapić się - przypatrywać się czemuś lub komuś przez chwilę; spędzić pewien czas na gapieniu się
SJP.pl
taki, który pogarbaciał
SJP.pl
skrót od: pogardliwy, pogardliwie
SJP.pl
stan uczuciowy będący mieszaniną braku szacunku i niechęci oraz poczuciu wyższości w stosunku do kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczucie niechęci, poczucie wyższości wobec kogoś lub czegoś
Wiktionary
Pogarda – uczucie bardzo silnej niechęci wobec czegoś lub kogoś, zwykle połączona z poczuciem wyższości. Również stan bycia pogardzanym.
Wikipedia
(1.1) Policjant stracił pracę za odnoszenie się z pogardą do imigrantów.
(1.1) Tacy jak ty mogą mi co najwyżej buty czyścić – powiedział z pogardą do proponującego mu wspólny interes lokalnego biznesmena.
(1.1) Na szczególnie surowy wyrok dla przestępców wpłynął ich brak skruchy i pogarda dla prawa.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡarda, AS: pogarda
Wiktionary
rzecz. pogardzenie n., pogardzanie n.
czas. gardzić ndk., pogardzać ndk., pogardzić dk.
przym. pogardliwy
przysł. pogardliwie
Wiktionary
(1.1) wzgarda
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób pogardliwy; z pogardą, bez szacunku
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡarˈdlʲivʲjɛ, AS: pogardlʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. pogardzanie n., pogarda
przym. pogardliwy
czas. pogardzać, pogardzić
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pogardliwie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający pogardę
Wiktionary
(1.1) Szef ma pogardliwy stosunek do swoich pracowników.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡarˈdlʲivɨ, AS: pogardlʹivy
Wiktionary
rzecz. pogardzanie n., pogarda ż.
przysł. pogardliwie
czas. gardzić ndk., pogardzać ndk., pogardzić dk.
Wiktionary
(1.1) lekceważący
Wiktionary
gardzić;
1. świadomie traktować kogoś lub coś bez szacunku, nisko kogoś lub coś cenić; lekceważyć;
2. nie przywiązywać wagi do czegoś, uznawać coś za błahostkę; lekceważyć, bagatelizować;
3. wyrzekać się czegoś, rezygnować z czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pogardzić)
(1.1) traktować kogoś lub coś z pogardą
(1.2) uznawać coś za błahostkę, lekceważyć coś
(1.3) odrzucać coś z pogardą
Wiktionary
(1.1) Kościół głosząc ogólnoludzkie braterstwo, zrehabilitował zarazem pracę fizyczną, którą pogardzali Grecy.
Wiktionary
rzecz. pogarda ż., pogardliwość ż., wzgardliwość ż., gardzenie n., pogardzenie n., pogardzanie n., wzgardzenie n., wzgardzanie n.
czas. gardzić ndk., pogardzić dk., wzgardzić dk., wzgardzać ndk.
przym. pogardliwy
przysł. pogardliwie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogardzać.
Wiktionary
rzecz. pogarda ż., pogardliwość ż., pogardzenie n.
czas. pogardzać ndk., pogardzić dk.
przym. pogardliwy
przysł. pogardliwie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) traktowanie kogoś lub czegoś z pogardą
(1.2) uznawanie czegoś za błahostkę, lekceważyć coś
(1.3) odrzucanie czegoś z pogardą
Wiktionary
rzecz. pogardzanie n., pogarda ż.
czas. pogardzać, pogardzić
Wiktionary
1. świadomie potraktować kogoś lub coś bez szacunku, nisko kogoś lub coś ocenić; zlekceważyć;
2. nie przywiązać wagi do czegoś, uznać coś za błahostkę; zlekceważyć, zbagatelizować;
3. wyrzec się czegoś, zrezygnować z czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. pogardzać)
(1.1) dokonany od|pogardzać.
Wiktionary
rzecz. pogarda ż., pogardliwość ż., wzgardliwość ż., gardzenie n., pogardzenie n., pogardzanie n., wzgardzenie n., wzgardzanie n.
czas. gardzić ndk., pogardzać ndk., wzgardzić dk., wzgardzać ndk.
przym. pogardliwy
przysł. pogardliwie
Wiktionary
regionalnie, potocznie: pospać, poleniuchować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pogorszyć)
(1.1) sprawiać, że coś staje się gorsze
czasownik zwrotny niedokonany pogarszać się (dk. pogorszyć się)
(2.1) stawać się gorszym
Wiktionary
(1.1) Zamiast polepszać swe położenie, pogarszasz je tylko.
(1.1) Jaskra może powodować ostre bóle i pogarszać widzenie.
Wiktionary
rzecz. pogarszanie n., pogorszenie n.
przym. gorszy
Wiktionary
taki, który pogasł
SJP.pl
swobodna, towarzyska rozmowa; gawęda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótka, lekka rozmowa
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡaˈvɛ̃ntka, AS: pogavẽntka
Wiktionary
rzecz. gawęda ż.
czas. gawędzić
Wiktionary
(1.1) rozmówka, pogaduszka
Wiktionary
smoła pogazowa - produkt suchej destylacji węgla, służący do produkcji leków, barwników itp.
SJP.pl
spędzić pewien czas na gdybaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. bicie po twarzy
Wiktionary
IPA: pɔˈɡɛ̃mbɛk, AS: pogẽmbek
Wiktionary
stać się gęstym po kolei lub stopniowo w wielu miejscach
SJP.pl
stać się gęstym po kolei lub stopniowo w wielu miejscach
SJP.pl
terytorium między jeziorem Drużno a górną Łyną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w Prusach wywodząca się od obszaru zajętego przez plemię Pogezanów;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Pogezanin mos., Pogezanka ż.
przym. pogezański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pogezanią lub Pogezanie, dotyczący Pogezanii lub Pogezan
Wiktionary
rzecz. Pogezania ż., Pogezanin mos.
Wiktionary
określenie wykonawcze: przeciągając (nutę), podkreślając
SJP.pl
pokrzywić wiele rzeczy lub jedną w wielu miejscach
SJP.pl
potocznie: pogibać się - spędzić pewien czas na gibaniu się; pokiwać się
SJP.pl
powykrzywiany
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas na delikatnym dotykaniu wrażliwych miejsc na czyimś ciele; połaskotać, pogilgotać, posmyrać
SJP.pl
dotykając, lekko podrażnić; połechtać, połaskotać
SJP.pl
pogimnastykować się:
1. przez pewien czas wykonywać odpowiednie ćwiczenia ruchowe, przez pewien czas się gimnastykować; poćwiczyć, potrenować;
2. przenośnie: przez jakiś czas zastanawiać się nad jakimś trudnym problemem, zadaniem; pogłowić się, pogłówkować, pokombinować
SJP.pl
związany z okresem po nauce w gimnazjum
SJP.pl
następujący po okresie lodowcowym, właściwy temu okresowi; polodowcowy, postglacjalny
SJP.pl
wyobrażenie na jakiś temat; sąd o czymś; opinia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opinia na określony temat
Wiktionary
(1.1) Myślę, że ma dziwne poglądy polityczne.
Wiktionary
IPA: ˈpɔɡlɔ̃nt, AS: poglõnt
Wiktionary
rzecz. poglądowość ż., poglądówka ż.
przym. poglądowy
przysł. poglądowo
Wiktionary
(1.1) punkt widzenia, opinia, przekonanie, sąd, twierdzenie
Wiktionary
polegający na obserwacji wzrokowej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polegający na bezpośredniej obserwacji, taki który odwołuje się do niej
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡlɔ̃nˈdɔvɨ, AS: poglõndovy
Wiktionary
rzecz. pogląd m., poglądowość ż.
przysł. poglądowo
Wiktionary
wyobrażenie na jakiś temat; sąd o czymś; opinia
SJP.pl
zdrobnienie od: pogląd
SJP.pl
1. pokrywać glazurą;
2. polać wyroby cukiernicze, piekarskie itp. słodkim płynem
SJP.pl
ględzić przez pewien czas
SJP.pl
1. przenieść się bardzo szybko z miejsca na miejsce, popędzić, pobiec;
2. popędzić, zmusić do pójścia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. gnać)
(1.1) przemieścić się szybko
(1.2) pobiec szybko za kimś lub za czymś
czasownik przechodni dokonany (ndk. gnać)
(2.1) pospieszając, zmusić do pójscia w określonym kierunku
(2.2) pot. zmusić do szybkiego wykonania czegoś
Wiktionary
rzecz. pognanie n.
Wiktionary
(1.1-2.2) pogonić, popędzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pognać.
Wiktionary
czas. pognać dk.
Wiktionary
ulec kolejno rozkładowi, w dużej ilości; popsuć się; zgnić
SJP.pl
będący w niezgodzie z kimś; poróżniony, powaśniony
SJP.pl
książkowo: przesiąknięty wilgocią i będący w stanie rozkładu; zgniły
SJP.pl
nawóz z roślin motylkowych
SJP.pl
grupowy taniec charakterystyczny dla subkultury punków
SJP.pl
Pogo – grupowy taniec, charakterystyczny dla kultur punków oraz metalowców. Zaobserwować można go na sporej części koncertów rockowych, punkowych, emo oraz metalowych.
Pogo wywodzi się z subkultury punk, w Polsce rozpowszechnione zostało w latach osiemdziesiątych na Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie. Punkowcy tańczyli tam pogo podczas każdego koncertu, co urosło wśród nich do rangi niezbędnego rytuału. W archiwalnych dokumentach SB, dotyczących jarocińskich subkultur, można przeczytać: „Rytualny taniec pogo, utwardzający ducha i mięśnie”. Było to swoiste ćwiczenie w odporności na ból, a zarazem „wyładowanie agresji i negatywnych emocji”.
Wikipedia
1. zjawiska atmosferyczne występujące nad jakimś obszarem w danej chwili lub w pewnym okresie;
2. przebieg zjawisk atmosferycznych w tym okresie;
3. słoneczna, ciepła pora;
4. równowaga ducha, spokój wewnętrzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chwilowy stan atmosfery;
(1.2) ładna pogoda (1.1)
(1.3) przyjemny, radosny stan psychiki
(1.4) stpol. zgoda
(1.5) stpol. okazja
Wiktionary
Pogoda – stan atmosfery w danym miejscu i czasie; w szerszym ujęciu – warunki meteorologiczne na danym obszarze. Ogół zjawisk pogodowych na danym obszarze w okresie wieloletnim (przynajmniej 30 lat) określany jest jako klimat. O ile nie jest podane inaczej termin pogoda jest rozumiany jako pogoda na Ziemi.
Wikipedia
(1.1) Sprawdź jaka pogoda będzie jutro.
(1.2) Wczoraj nie było pogody.
(1.3) Pogoda ducha nigdy go nie opuszczała.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡɔda, AS: pogoda
Wiktionary
rzecz. pogodność ż., pogodynka ż., pogodynek m., gody m., godzina ż.
czas. pogodnieć, rozpogodzić, wypogodzić, pogodzić, godzić
przym. pogodny, pogodowy, godny
przysł. pogodnie, pogodowo
Wiktionary
zdrobnienie od: pogoda
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bez chmur
(1.2) z uśmiechem, radośnie
Wiktionary
(1.1) W pozostałej części kraju będzie dzisiaj pogodnie.
(1.2) Waldek od samego rana spoglądał na nią pogodnie i słał ukłony.
Wiktionary
przym. pogodny
rzecz. pogoda ż., pogodynka ż., pogodność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: pogodnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: pogodny
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest pogodne; cecha tych, którzy są pogodni
Wiktionary
przym. pogodny
przysł. pogodnie
rzecz. pogoda ż.
Wiktionary
1. charakteryzujący się piękną pogodą; bezchmurny, słoneczny;
2. pełen spokoju, pogody ducha; miły, wesoły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się ładną pogodą, brakiem opadów
(1.2) książk. pełen spokoju, wesoły, odznaczający się pogodą ducha
(1.3) książk. wyrażający takie cechy; wesoły, sympatyczny
Wiktionary
(1.1) Dlaczego w taki pogodny dzień siedzisz w domu? Wyszedłbyś na dwór.
(1.2) Damian jest bardzo pogodnym człowiekiem.
(1.3) Miło widzieć u ciebie wreszcie pogodną twarz.
Wiktionary
IPA: pɔˈɡɔdnɨ, AS: pogodny
Wiktionary
rzecz. pogoda ż., pogodność ż., pogodynka ż.
czas. pogodnieć ndk., rozpogodzić się dk., rozpogadzać się ndk.
przym. pogodowy
przysł. pogodnie
Wiktionary
(1.2-3) wesoły, radosny, promienny, słoneczny, beztroski
Wiktionary
mający wpływ na pogodę
SJP.pl
statek służący do badań meteorologicznych i hydrologicznych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) z punktu widzenia pogody
Wiktionary
(1.1) Cały dzień siedziałem przy komputerze i w końcu zacząłem szukać wymówki, żeby wyjść na dwór, tym bardziej że tu, w Michigan, idealnych pogodowo dni wcale nie ma tak dużo – zima jest długa, a potem szybko robi się strasznie gorąco.
Wiktionary
rzecz. pogoda ż.
przym. pogodowy
Wiktionary
1. wynikający ze stanu pogody; atmosferyczny;
2. dotyczący prognozy pogody; synoptyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący pogody
Wiktionary
rzecz. pogoda ż.
przym. pogodny
przysł. pogodowo
Wiktionary
badacz pogody i kształtujących ją czynników
SJP.pl
badaczka pogody i kształtujących ją czynników
SJP.pl
dział meteorologii badający pogodę oraz kształtujące ją czynniki
SJP.pl
kobieta przedstawiająca prognozę pogody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. prezenter telewizyjny przedstawiający prognozę pogody
Wiktionary
(1.1) Pogodynek w TVN zapowiedział długotrwałą suszę.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡɔˈdɨ̃nɛk, AS: pogodỹnek
Wiktionary
rzecz. pogoda ż.
:: forma żeńska pogodynka ż.
Wiktionary
(1.1) żart. pan Wicherek
Wiktionary
kobieta przedstawiająca prognozę pogody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. prezenterka telewizyjna przedstawiająca prognozę pogody
(1.2) pot. automatyczna usługa telefoniczna podająca pogodę
Wiktionary
Pogodynka – kolumna meteorologiczna we Wrocławiu przy ulicy Świdnickiej, po jej wschodniej stronie, na jej przecięciu z Promenadą Staromiejską, w pobliżu budynku dawnego Odwachu; wzniesiona w latach 80. XIX wieku. Jej lokalizacja w miejscu przecięcia głównej ulicy handlowej oraz staromiejskiego parku i forma małej architektury, odzwierciedlała XIX wieczne kompozycje uzdrowiskowe. Budowla poddana została gruntownej konserwacji w latach 1984–1985.
Wikipedia
(1.1) Pogodynka w Polsacie zapowiedziała na jutro słotę.
(1.2) Przed wyjazdem w długą trasę, zawsze dzwonię na pogodynkę.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡɔˈdɨ̃nka, AS: pogodỹnka
Wiktionary
rzecz. pogoda ż.
:: fm. pogodynek m.
przym. pogodny
przysł. pogodnie
Wiktionary
(1.1) żart. pani Chmurka
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. godzić)
(1.1) doprowadzić do zgody
Wiktionary
rzecz. pogodzenie n., pogoda ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. spowodować wygojenie się ran; wygoić;
2. pogoić się - przestać się jątrzyć; zabliźnić się
SJP.pl
1. końcowa frakcja przechodząca w procesie destylacji po głównym składniku;
2. dawniej: gonitwa, bieg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podążanie za czymś/kimś w celu schwytania tego obiektu; pościg
(1.2) grupa ludzi prowadzący pogoń (1.1)
(1.3) przen. wytężone dążenie do osiągnięcia czegoś
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: pogonić
Wiktionary
Ciecz wyczerpana (pogon) – ciecz pozostała po procesie destylacji lub rektyfikacji, w której znajdują się frakcje cięższe niż główny produkt destylacji.
Wikipedia
(1.3) Sylwester za pasem, już teraz jak grzyby po deszczu wyrastają sklepy i stragany z petardami, w pogoni za zyskiem handlowcy zapominają o obowiązującym zakazie sprzedaży artykułów pirotechnicznych nieletnim […]
Wiktionary
IPA: ˈpɔɡɔ̃ɲ, AS: pogõń
Wiktionary
rzecz. goniec m., pogonia ż.
czas. pogonić
Wiktionary
gonitwa
Wiktionary
dawniej: żołnierz przenoszący rozkazy, meldunki; łącznik, goniec
SJP.pl
rodzina pająków występujących wszystkich strefach klimatycznych, obejmująca ponad 2000 gatunków; pogońce
SJP.pl
Pogońcowate (Lycosidae) – rodzina pająków obejmująca około 2400 gatunków podzielonych na 120 rodzajów.
Występują we wszystkich strefach klimatycznych. Są pająkami polującymi aktywnie, nie budują więc sieci łownych. Zamiast tego zdane są na swój świetny wzrok. Ich atutem jest duża ruchliwość i szybkość; mogą również polować z zasadzki. Zazwyczaj budują podziemne nory lub tunele, które zmieniają z każdą kolejną wylinką. Ich ofiary są często o wiele większe od nich. W Polsce występuje ok. 60 gatunków pogońcowatych, w tym: krzeczek naziemnik, wałęsak zwyczajny, wymyk szarawy (zobacz: pogońcowate Polski).
Wikipedia
o cechach pogońcowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
okrążel pogońcowiec - błonkówka z rodziny nastecznikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pościg
Wiktionary
Pogonia – polski herb szlachecki. Według najczęściej cytowanej w dawnych publikacjach opinii Jana Długosza herb ten pochodzi z nadania królewskiego.
Najbardziej znane rody, pieczętujące się herbem Pogonia to między innymi: Pleszkowscy i Poczobutowie.
Wikipedia
IPA: pɔˈɡɔ̃ɲa, AS: pogõńa
Wiktionary
rzecz. gonitwa, pogoń
czas. gonić, pogonić, przegonić, wygonić
przym. gończy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. poganiać)
(1.1) zmusić do szybkiego udania się w określonym kierunku
(1.2) zmusić do rychłego działania
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. poganiać)
(2.1) udać się prędko dokądś
(2.2) próbując dogonić, pobiec szybko za kimś lub za czymś
Wiktionary
rzecz. goniec mzw./mos./mrz., pogonienie n., pogoń ż.
Wiktionary
(1.1-2.2) pognać, popędzić
(1.2) przynaglić
Wiktionary
pająk żyjący w ściółce leśnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. lęk przed zarostem, brodą
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) pogonofilia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) pogonofobia ż.
* portugalski: (1.1) pogonofobia ż.
źródła.
== pogonofobia (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. pogonofobia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
(1.1) pogonofilia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) pogonofobia ż.
* portugalski: (1.1) pogonofobia ż.
źródła.
== pogonofobia (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. pogonofobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
typ bezkręgowca morskiego, żyjącego w oazach gorących źródeł na dnie oceanicznym
SJP.pl
1. końcowa frakcja przechodząca w procesie destylacji po głównym składniku;
2. dawniej: gonitwa, bieg
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: poguglać] potocznie: spędzić pewien czas na szukaniu informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; poguglować, pogooglować
SJP.pl
[czytaj: poguglować] potocznie: spędzić pewien czas na szukaniu informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; poguglować, pogooglać
SJP.pl
pogorączkować się - denerwować się lub niecierpliwić się przez pewien czas
SJP.pl
taki, który się pogorączkował
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|pogorszyć.
(1.2) zmiana stanu zdrowia na gorszy
Wiktionary
czas. pogarszać, pogorszyć dk.
Wiktionary
Pogorszewo (kaszb. Pògòrzewò lub też Pògòrszewò, niem. Puggerschow) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Nowa Wieś Lęborska w pobliżu linii kolejowej Lębork-Łeba i przy drodze wojewódzkiej nr 214. Wieś jest częścią składową sołectwa Garczegorze.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. pogarszać)
(1.1) zmienić na gorsze
czasownik zwrotny dokonany pogorszyć się (ndk. pogarszać się)
(2.1) ulec zmianie na gorsze
Wiktionary
rzecz. pogorszenie n.
Wiktionary
ludność zamieszkująca we wsiach między Dunajcem a Sanem
SJP.pl
Pogórzanie – duża polska grupa etnograficzna zamieszkująca Pogórze (Ciężkowickie, Jasielskie, Dynowskie, Bukowskie, Strzyżowskie) oraz zachodnią część Dołów Jasielsko-Sanockich. Grupa została wyodrębniona po II wojnie światowej dla celów klasyfikacji etnograficznej przez Franciszka Kotulę oraz Romana Reinfussa. We wcześniejszych opracowaniach posługiwano się m.in. terminem Głuchoniemcy dla enklaw w obrębie Pogórza. Nazwę grupy Pogórzan wprowadził w 1935 roku Adam Wójcik zapożyczając ja z nomenklatury geograficznej.
Wikipedia
przedstawiciel grupy etnograficznej zamieszkującej Pogórze
SJP.pl
Wikipedia
obszar niewielkich wzniesień poprzedzający właściwe góry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. pagórkowaty obszar u podnóża pasma górskiego;
Wiktionary
Pogórze – teren górzysty lub pagórkowaty, porozcinany dolinami rzecznymi, czasami o wierzchowinie znajdującej się na jednym poziomie. Może ono być pozostałością dawnej powierzchni zrównanej przez denudację.
Pogórze może być porośnięte przez roślinność piętra pogórza lub regla dolnego.
Wikipedia
IPA: pɔˈɡuʒɛ, AS: poguže
Wiktionary
rzecz. góra ż., górowanie n., podgórze n., Podgórze n., podgórzanin m., podgórzanka ż.
czas. górować ndk.
przym. górny
przysł. góra
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. pogorzelisko
(1.2) przest. pożar, pożoga
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zaparkowaliśmy na Sportowej obok pogorzeli po domu Geremków.
(1.2) Od pogorzeli na dachu tancbudy zajęły się sąsiednie budynki.
Wiktionary
rzecz. pogorzelisko n., Pogorzelica ż.
czas. pogorzeć dk.
przym. pogorzały
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Pogorzela (niem. Brandenstein) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pogorzela.
Według danych z 31 grudnia 2017 r. miasto liczyło 2098 mieszkańców. W latach 2002–2017 liczba mieszkańców wzrosła o 6,8%.
Pogorzela uzyskała lokację miejską przed 1458 rokiem.
Wikipedia
mieszkaniec Pogorzeli (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Pogorzeli (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
człowiek, który stracił swój dom i mienie w pożarze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który stracił mieszkanie i mienie na skutek pożaru
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. gorąco n., pogorzelisko n., Pogorzała ż., gorzelnia ż., gorzałka ż., zgorzel ż., gorzenie n., zgorzenie n., Pogorzelec m., Pogorzelica ż., Pogorzel ż., Pogorzela ż., Pogorzelce nmos., Pogorzałki nmos., zgorzelina ż., Zgorzelec m., ogorzałość ż., gorąc m., zagorzenie n., zagorzałość ż.
czas. gorzeć ndk., zgorzeć dk., zagorzeć dk.
przym. pogorzelczy, pogorzeliskowy, gorzelniany, gorzałkowy, gorzelny, zgorzelowy, ogorzały, gorący, zagorzały
przysł. gorąco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. osada w gminie Żerków;
(1.2) geogr. wieś w gminie Karnice;
(1.3) geogr. wieś w gminie Rewal;
(1.4) geogr. wieś w gminie Radowo Małe;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Pogorzelica jest nadmorską miejscowością wypoczynkową.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡɔʒɛˈlʲit͡sa, AS: pogoželʹica
Wiktionary
przym. pogorzelicki
rzecz. pogorzel, pogorzelisko, pogorzeliczanin/pogorzeliczanka
Wiktionary
(1.2) Pogorzelica II
Wiktionary
miejsce po ognisku lub pożarze; zgliszcze, pożarzysko, popielisko, spalenisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szczątki pozostałe po pożarze
(1.2) miejsce po pożarze
(1.3) przen. resztki, pozostałości po czymś
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌpɔɡɔʒɛˈlʲiskɔ, AS: pogoželʹisko
Wiktionary
rzecz. pogorzelec m., pogorzel ż., Pogorzelica ż.
Wiktionary
(1.1) zgliszcze
(1.3) ruiny, zgliszcze
Wiktionary
przymiotnik od: Pogorzel, Pogorzel Mała, Pogorzel Wielka, Pogorzela
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Pogorzelą, dotyczący Pogorzeli
Wiktionary
rzecz. Pogorzela ż.
Wiktionary
spędzić pewien czas na gotowaniu; popichcić
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gotować przez krótki odcinek czasu
Wiktionary
(1.1) Mocne pragnienie najlepiej ukoisz następującym napojem: garść jęczmienia pogotuj z kwartą wody, przecedź, dolej cztery łyżki octu i dwie łyżki praśnego miodu.
Wiktionary
czas. gotować
Wiktionary
1. stan wzmożonej czujności, gotowość do natychmiastowego działania;
2. instytucja świadcząca doraźną pomoc, zwłaszcza medyczną;
3. budynek, w którym mieści się ta instytucja;
4. specjalny samochód wyposażony w środki doraźnej pomocy medycznej, przystosowany do transportu chorych; karetka pogotowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) instytucja pomagająca w krytycznej sytuacji
(1.2) pot. karetka
(1.3) alarm
przysłówek
(2.1) stpol. szybko
(2.2) stpol. łatwo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lekarze pracują nie tylko w szpitalach, ale także w przychodniach i pogotowiu ratunkowym.
(1.3) Ogólne pogotowie to praca na statku, w której jednocześnie bierze udział cała załoga lub jej znacząca część.
Wiktionary
IPA: ˌpɔɡɔˈtɔvʲjɛ, AS: pogotovʹi ̯e
Wiktionary
(1.1) pogotowie ratunkowe
Wiktionary
środowiskowo: tańczyć pogo - grupowy taniec charakterystyczny dla subkultury punków i metalowców
SJP.pl