[czytaj: bołdn] nazwisko
SJP.pl
Miasta w Wielkiej Brytanii:
Miasta w USA:
Wikipedia
minerał, odmiana serpentynitu, stosowany jako kamień dekoracyjny
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
spójnik przyłączający zdania, w których wyrażamy przyczynę czegoś lub w których wyjaśniamy, uzasadniamy coś
SJP.pl
spójnik
(1.1) książk. spójnik przyłączający zdanie zawierające przyczynę, wyjaśnienie, uzasadnienie, do zdania poprzedniego
Wiktionary
(1.1) Był to najdłuższy etap, jechali bowiem z małą tylko przerwą przez godzin osiemnaście.
(1.1) Nic nie odpowiedziałem marynarzowi, jeno spojrzałem na kapitana, czekając, co powie. Czułem bowiem, że marynarz spogląda na mnie podejrzliwie.
(1.1) Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, bowiem ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym
Wiktionary
IPA: ˈbɔvʲjɛ̃m, AS: bovʹi ̯ẽm
Wiktionary
(1.1) bo, dlatego że, gdyż, ponieważ, przest. albowiem, przest. jako że
Wiktionary
spójnik "bowiem" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. hist. zawadiaka, obibok i drobny złodziejaszek, postać z gdańskiego folkloru miejskiego i literatury;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) bowke
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== bówka (język kaszubski.) ==
wymowa. IPA|bufka.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopak, zawadiaka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbufka, AS: bufka
Wiktionary
(1.1) bowke
Wiktionary
[czytaj: bołling] gra w kręgle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. rodzaj kręgli
Wiktionary
Bowling (ang. ten-pin bowling) – rodzaj gry w kręgle. Jest to najpopularniejsza odmiana gry w kręgle. Została stworzona w oparciu o kręgle klasyczne.
W odmianie tej występuje dziesięć pinów ustawionych w trójkąt. Gracz ma za zadanie strącić je w jak najmniejszej liczbie rzutów. Aby strącić je wszystkie w pierwszym rzucie należy uderzyć kulą między pierwszy a trzeci pin (kręgiel) – w przypadku graczy praworęcznych. Między pierwszy a drugi pin dla osób leworęcznych.
Wikipedia
(1.1) W naszym klubie istnieje sekcja bowlingu sportowego.
Wiktionary
IPA: ˈbɔwlʲĩŋk, AS: bou̯lʹĩŋk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. rodzaj sztuki walki
Wiktionary
IPA: ˈbɔksʲĩŋk, AS: boksʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. boks mrz.
Wiktionary
samochód typu Porsche Boxster
SJP.pl
[czytaj: boj] chłopiec hotelowy; boj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. mężczyzna, chłopiec na posyłki, do drobnych posług, pracujący w hotelu lub na statku pasażerskim
Wiktionary
Boy – debiutancki album rockowej grupy U2. Wydany został 20 października 1980, przez wytwórnię Island Records. Producentem wydawnictwa był Steve Lillywhite. Płyta była nagrywana w Windmill Lane Studios w Dublinie.
W 2003 album został sklasyfikowany na 417. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone.
Wikipedia
przym. Boyowski, boyowski
przysł. boyowsko
rzecz. boyowskość ż.
Wiktionary
(1.1) garson, boj, chłopak
Wiktionary
[czytaj: boj-żeleński] Tadeusz Boy-Żeleński (1874-1941) - pisarz, poeta, tłumacz, krytyk literacki i teatralny
SJP.pl
Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński, pseudonim „Boy”, znany jako Tadeusz Boy-Żeleński (ur. 21 grudnia 1874 w Warszawie, zm. 4 lipca 1941 we Lwowie) – polski tłumacz, krytyk literacki i teatralny, poeta-satyryk, kronikarz, eseista i działacz społeczny, z wykształcenia lekarz.
Wikipedia
Osoby
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: boj] chłopiec hotelowy; boj
SJP.pl
[czytaj: bojfrend] z ang.: chłopak, partner dziewczyny
SJP.pl
Boyfriend – w języku angielskim określenie partnera, używane głównie w okresie nastoletnim; odpowiednik polskiego chłopak, rzadziej w znaczeniu przyjaciel.
Wikipedia
[czytaj: bojfrend] z ang.: chłopak, partner dziewczyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) luźne, opuszczone na biodra spodnie damskie z obniżonym krokiem, często z podwiniętymi nogawkami oraz przetarciami lub dziurami
Wiktionary
(1.1) Nie ma co ukrywać: boyfriendy skracają optycznie sylwetkę, dlatego najlepiej nosić je z modnymi w tym sezonie sandałkami na szpilce.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. znawca twórczości i zwolennik postawy społecznej Tadeusza Boya-Żeleńskiego
Wiktionary
rzecz. boyizm mrz., boyowskość ż.
:: fż. boyistka ż.
przym. Boyowski, boyowski
przysł. boyowsko
Wiktionary
ogół cech charakterystycznych dla pisarstwa Tadeusza Boya-Żeleńskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. liter. doktryna zawarta w literaturze Tadeusza Boya-Żeleńskiego
Wiktionary
rzecz. boyista mos., boyistka ż., boyowskość ż.
przym. Boyowski, boyowski
przysł. boyowsko
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
charakterystyczny dla twórczości Boya-Żeleńskiego; taki, jak w dziełach Boya-Żeleńskiego
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Tadeusza Boya-Żeleńskiego
Wiktionary
rzecz. boy mos., boyista mos., boyizm mrz., boyowskość ż.
przym. boyowski
przysł. boyowsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) liter. właściwie dla Boya-Żeleńskiego
Wiktionary
rzecz. boy mos., boyista mos., boyizm mrz., boyowskość ż.
przym. boyowski, Boyowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co boyowskie; boyowski charakter czegoś
Wiktionary
rzecz. boy mos., boyista mos., boyistka ż., boyizm mrz.
przym. boyowski, Boyowski
przysł. boyowsko
Wiktionary
[czytaj: bojsbend] grupa muzyczna, wokalna składająca się z kilku młodych, przystojnych mężczyzn, zwykle wyłonionych w drodze kastingu; boys band
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. grupa wokalna młodych mężczyzn lub nastolatków, wykonująca muzykę pop;
Wiktionary
Boys band, in. boysband (ang. boy band, boyband) – zespół wokalny muzyki pop, składający się z młodych mężczyzn. Utwory wykonywane przez boys bandy są skierowane do nastoletniej młodzieży.
Boys bandy bywają tworzone od podstaw przez producentów wybierających kandydatów spośród młodych ludzi w czasie przesłuchań. Nazwa grupy, jak i prawa autorskie do piosenek zwykle należą do producenta.
Wikipedia
(1.1) Kilka czeskich boysbandów zyskało popularność na Słowacji.
Wiktionary
IPA: ˈbɔjzbɛ̃nt, AS: boi ̯zbẽnt
Wiktionary
rzecz. boysbandowiec mos.
przym. boysbandowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. członek boysbandu
Wiktionary
rzecz. boysband m.
przym. boysbandowy
Wiktionary
[czytaj: bojz-ilian] depilowanie męskich miejsc intymnych; boyzylian, brozilian
SJP.pl
[czytaj: bojzylian] depilowanie męskich miejsc intymnych; boyzilian, brozilian
SJP.pl
Nazwa pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Bodzęta z dodaniem sufiksu -ino. W wyniku procesów językowych wtórnie została przekształcona pod wpływem nazwy osobowej Bożęta w Bożęcin, a następnie Bożacin.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Bożanka (kaszb. Bòżanka, dawniej: niem. Friedrichshuld) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Trzebielino.
Miejscowość jest siedzibą sołectwa 'Bożanka, w którego skład wchodzą również Broczyna, Czarnkowo, Dretyniec, Grądki Dolne i Popielewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
Bożanów (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Żarów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Wikipedia
w mitologii słowiańskiej: dobrotliwy duszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mitsłow. demon opiekuńczy, służący ludziom u których mieszka;
Wiktionary
rzecz. bóg mos., Bóg mos., przebóstwienie n.
Wiktionary
(1.1) bożę, ubożę, uboże
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) poznań. młody chłopak
Wiktionary
baśniowa, fantastyczna istota; duszek; bożątko; bożek
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. wyraża zdenerwowanie, zdziwienie lub przerażenie
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: Bóg
Wiktionary
(1.1) Boże! Ależ on schudł!
Wiktionary
rzecz. Bóg mos., bóg mos.
przym. boży
Wiktionary
(1.1) Boże święty, Jezu, Jezus Maria, Matko Boska, Matko święta, mój Boże, o Boże, wielki Boże
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Bożebor – staropolskie imię męskie złożone z członów Boże- ("Boga", ale pierwotnie "losu, doli, szczęścia") i -bor ("walka", "walczyć, zmagać się"). Być może oznaczało "tego, kto walczy pod opieką losu".
Bożebor imieniny obchodzi 27 kwietnia.
Wikipedia
dawniej: bożek, bóg
SJP.pl
dawne imię żeńskie
SJP.pl
Bożeciech, Bożciech – staropolskie imię męskie, złożone z członu Boż(e)- („Bóg”, ale też „bogactwo, szczęście”) oraz -ciech („uciecha, pociecha”). Może ono oznaczać „tego, który cieszy się Bogiem”, ale też „bogactwem, szczęściem”.
Bożeciech imieniny obchodzi 21 września.
Wikipedia
dawne imię żeńskie
SJP.pl
Bożeciecha – żeńska forma imienia Bożeciech. Znaczenie imienia: "ta, która jest pociechą boga".
Bożeciecha imieniny obchodzi 14 marca.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Borzęcin, Borzęcin Duży, Borzęcin Mały
Wikipedia
dawne zdrobnienie od: bożec (bożek, bóg)
SJP.pl
bóg, bóstwo, bożyszcze;
1. w religiach politeistycznych: istota lub jej wyobrażenie otaczane kultem;
2. osoba lub rzecz uwielbiana w sposób przesadny i bezkrytyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) w wierzeniach politeistycznych: istota lub jej wyobrażenie będące obiektem kultu
(1.2) bezkrytycznie uwielbiany człowiek lub przedmiot
Wiktionary
Bożek (od nazwy bóg) określenie nazewnicze zwyczajowo stosowane do:
Wikipedia
(1.1) W wierzeniach słowiańskich Pokuć to bożek domu, obejścia i własności rolniczej.
Wiktionary
IPA: ˈbɔʒɛk, AS: božek
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bożość ż., bozia ż., bóg m., Bóg m., bóstwo n., bogini ż., boskość ż., bożyszcze n., Bozia ż.
przym. boski, boży, pobożny
przysł. bosko, pobożnie
wykrz. przebóg
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Bożena – żeńskie imię pochodzenia słowiańskiego, utworzone poprzez dodanie do rdzenia boż- (od „Bóg”) przyrostka zdrabniającego -ana lub -ena. Imię to zanotowano w dawnych dokumentach w formach Bożana i Bożechna, natomiast forma Bożena była znana w języku czeskim, a w Polsce zaczęła się pojawiać regularnie dopiero w XIX wieku.
Wikipedia
(1.1) Nie znam żadnej Bożeny z IV c.
Wiktionary
IPA: bɔˈʒɛ̃na, AS: božẽna
Wiktionary
rzecz. Bożenna ż.
:: zdrobn. Bożenka ż.
przym. bożenkowski
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Bożenka
Wiktionary
dawniej: bożonarodzeniowy - związany ze świętami Bożego Narodzenia
SJP.pl
Bożenice (niem.: Bosens) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Polanów.
W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie koszalińskim. W latach 1973–76 w gminie Lejkowo.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bożeny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Bożena (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Bożena
Wiktionary
(1.1) Pani Bożenko, jaki jest program zajęć na dzisiaj?
Wiktionary
IPA: bɔˈʒɛ̃ŋka, AS: božẽŋka
Wiktionary
rzecz. Bożenkowo n., Bożena ż.
przym. bożenkowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Osielsko;
Wiktionary
Bożenkowo (za czasów II RP: Borzenkowo) – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Osielsko.
Wikipedia
(1.1) W elektrowni wodnej w Bożenkowie mają wolny etat.
Wiktionary
rzecz. Bożena ż., Bożenka ż., bożenkowianin mos., bożenkowianka ż.
przym. bożenkowski
Wiktionary
(1.1) hist. Borzenkowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bożenkowem, dotyczący Bożenkowa
Wiktionary
(1.1) W bożenkowskiej elektrowni są dwa wolne etaty.
Wiktionary
rzecz. Bożena ż., Bożenka ż., bożenkowianin mos., bożenkowianka ż., Bożenkowo n.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Bożena – żeńskie imię pochodzenia słowiańskiego, utworzone poprzez dodanie do rdzenia boż- (od „Bóg”) przyrostka zdrabniającego -ana lub -ena. Imię to zanotowano w dawnych dokumentach w formach Bożana i Bożechna, natomiast forma Bożena była znana w języku czeskim, a w Polsce zaczęła się pojawiać regularnie dopiero w XIX wieku.
Wikipedia
(1.1) Dziewczyna z drugiego piętra ma na imię Bożenna.
Wiktionary
rzecz. Bożena ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
krzyżyk, medalik lub obrazek z wizerunkiem Chrystusa lub Matki Boskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) infant. pot. Bóg
(1.2) infant. pot. święty obrazek
Wiktionary
Bozia – wieś w Rumunii, w okręgu Vaslui, w gminie Fălciu. W 2011 roku liczyła 389 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Tam w górze jest Bozia. Bozia gniewa się na niegrzeczne dzieci, a grzecznym daje bułeczki, ciasteczka.
(1.2) Mając nie całe dwa lata, zabierała ją mamusia do kościoła i wskazując na ołtarz, mówiła: „Tam przed nami jest Bozia, złóż rączki i patrz tam.”
Wiktionary
IPA: ˈbɔʑa, AS: boźa
Wiktionary
rzecz. bóg m., Bóg m., bożek m., Boziewicz m.
Wiktionary
Bożkowice (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Olszyna. Bożkowice to niewielka wieś leżąca na północnym brzegu Kwisy, tworzącej w tym miejscu Jezioro Leśniańskie. Miejscowość znajduje się w zachodniej części Wzniesień Radoniowskich, na wysokości około 280–310 m n.p.m.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
świątynia żydowska, miejsce skupiające społeczno-religijną aktywność Żydów, od średniowiecza także siedziba kahału; synagoga; bóżnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. bożnica.
Wiktionary
Synagoga, bożnica, bóżnica, szul (z stgr. συναγωγή synagoge – zgromadzenie, miejsce zebrań) – żydowski dom modlitwy; w judaizmie miejsce modlitw i zgromadzeń religijnych, również miejsce zebrań społecznych gminy żydowskiej.
Wikipedia
(1.1) Zbudowano tu także małą bóżnicę i ojciec mój zajął stanowisko nadrabina, kaznodziei i spowiednika, jako jedyny uczony w tej miejscowości.
Wiktionary
rzecz. bóg mos.
przym. boży, boski, pobożny
Wiktionary
(1.1) bożnica, bóźnica
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bożnicą, dotyczący bożnicy
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bogini ż., bożnica ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: bożnica (synagoga); bóżniczka
SJP.pl
Wikipedia
1. osoba wierząca w Boga;
2. dawniej: deista
SJP.pl
Bożnowice (niem. Berzdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ziębice.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) stpol. związany z uroczystością Bożego Ciała, dotyczący uroczystości Bożego Ciała
Wiktionary
półkrzew z rodziny bobowatych (motylkowatych)
SJP.pl
Bożodajnia (Alhagi Gagnebin) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (Fabaceae Giseke). Obejmuje co najmniej 8 gatunków występujących naturalnie na obszarze od basenu Morza Śródziemnego aż po Nepal.
Wikipedia
ozdobne drzewo parkowe z rodziny biegunecznikowatych; ailant; ajlant; chiwian; przetrwał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. rodzaj roślin z rodziny biegunecznikowatych;
Wiktionary
Bożodrzew, ajlant (Ailanthus Desf.) – rodzaj roślin z rodziny biegunecznikowatych (Simarubaceae). Obejmuje 7 gatunków występujących w tropikalnej Azji i Australii. Bożodrzew gruczołowaty jest szeroko rozpowszechniony jako gatunek sadzony na terenach zieleni i wzdłuż dróg. W wielu obszarach gatunek inwazyjny, także w Polsce.
Wikipedia
zakon założony w średniowieczu w celu strzeżenia grobu Chrystusa
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego w Jerozolimie przez Gotfryda z Bouillon
(1.2) rel. mnich z prawosławnego Zakonu Obrońców Bożego Grobu
Wiktionary
(1.1) Przy dawnym klasztorze bożogrobców otwarto jadłodajnię dla ubogich.
(1.1) Mieszkałam przy ul. Bożogrobców przez dziesięć lat.
Wiktionary
rzecz. Boży Grób mrz.
przym. bożogrobski
przysł. bożogrobsko
Wiktionary
(1.1) miechowita
Wiktionary
dotyczący zakonu założonego w średniowieczu w celu strzeżenia grobu Chrystusa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bożogrobcami, dotyczący bożogrobców
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do bożogrobców, będący ich własnością
Wiktionary
rzecz. bożogrobiec mos., Boży Grób mrz.
przysł. bożogrobsko
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób właściwy dla bożogrobców
Wiktionary
rzecz. bożogrobiec mos., Boży Grób mrz.
przym. bożogrobski
Wiktionary
cząstka elementarna posiadająca spin całkowity
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. cząstka elementarna o całkowitym spinie;
Wiktionary
Bozony (ang. boson od nazwiska fizyka Satyendra Bose) – cząstki posiadające całkowity spin (1, 2, 3...). W świecie cząstek elementarnych odgrywają one kluczową rolę, ponieważ przenoszą oddziaływania. Większość bozonów to cząstki złożone, jednakże 12 z nich (tak zwane bozony cechowania) są cząstkami elementarnymi, niezłożonymi z mniejszych cząstek (cząstki fundamentalne).
Wikipedia
(1.1) Naukowcy w CERN usilnie szukają dowodów na istnienie bozonu Higgsa.
Wiktionary
IPA: ˈbɔzɔ̃n, AS: bozõn
Wiktionary
przym. bozonowy
Wiktionary
związany ze świętami Bożego Narodzenia, odbywający się w czasie świąt Bożego Narodzenia; gwiazdkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Bożym Narodzeniem
Wiktionary
(1.1) W radio puszczają już kawałki bożonarodzeniowe.
Wiktionary
IPA: ˌbɔʒɔ̃narɔd͡zɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: božõnaroʒẽńovy
Wiktionary
rzecz. Boże Narodzenie n.
Wiktionary
(1.1) gwiazdkowy
Wiktionary
→ bozon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z bozonem, dotyczący bozonu
Wiktionary
rzecz. bozon mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest boże; cecha tych, którzy są boży
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bóg m., bożek m., bogini m., bożnica ż.
przym. boży, boski
przysł. bożo, bosko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: bóg
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bogiem/Bogiem
Wiktionary
(1.1) Nie bluźnijże, hetmanie zaporoski, na Boga i Jego najwyższą opiekę się powołując, bo zaiste gniew tylko boży i prędsze karanie na siebie ściągniesz.
Wiktionary
IPA: ˈbɔʒɨ, AS: božy
Wiktionary
rzecz. przebóstwienie n., bozia ż., bożość ż., bóżnica ż., bóźnica ż., bożnica ż., bożyc m., Bóg m., bóg m., bogini ż., bóstwo n., bożek m.
przym. boski, pobożny, zbożny
przysł. bosko
wykrz. przebóg, Boże
Wiktionary
(1.1) boski
Wiktionary
rzadko: bożyć się - przysięgać na Boga, że coś jest prawdą; zarzekać się, zaklinać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. Syn Boga
Wiktionary
(1.1) Twego dziela Krzciciela, Bożycze, // Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze!
Wiktionary
IPA: ˈbɔʒɨt͡s, AS: božyc
Wiktionary
rzecz. bogini ż., bóg mos., Bóg
przym. boży, boski, pobożny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Po nocach grał z Bożydarem w szachy.
Wiktionary
IPA: bɔˈʒɨdar, AS: božydar
Wiktionary
rzecz. Bogdar mos.
Wiktionary
Bożydar z małżonką; Bożydarowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bożydara lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
bożykwiat Meada - roślina ozdobna z rodziny pierwiosnkowatych
SJP.pl
Bożykwiat (Primula subgen. Auriculastrum, sect. Dodecatheon) – sekcja w obrębie rodzaju pierwiosnek Primula, dawniej rodzaj Dodecatheon w obrębie rodziny pierwiosnkowatych. Grupa obejmuje 17 gatunków występujących w Ameryce Północnej (na północ od północnego Meksyku) oraz na Dalekim Wschodzie w Rosji. Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne, także w Polsce, głównie bożykwiat Meada.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Borzymir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Borzy- ("walczyć", "walka") oraz -mir ("pokój"). Mogło oznaczać "ten, który walczy o pokój".
Borzymir imieniny obchodzi 9 stycznia.
Wikipedia
Bożymir z małżonką; Bożymirowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bożymira lub z nim związany
SJP.pl
idol; osoba bezgranicznie podziwiana i naśladowana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. bożek pogański i/lub jego bałwan, idol
(1.2) hist. świątynia pogańska, chram
(1.3) przen. idol, osoba uwielbiana
Wiktionary
(1.3) W tamtej odległej epoce nasz rodak stał się bożyszczem paryżan.
Wiktionary
rzecz. bóg mos., bożek mos./mzw., Bóg mos.
wykrz. przebóg
Wiktionary
(1.3) bóstwo, duchowy ojciec, guru, idol, mistrz
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Borzysław – męskie imię pochodzenia słowiańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających „ten, który zdobywa sławę w boju”. Rosyjskim odpowiednikiem tego imienia jest Borisław (Борислав).
Borzysław imieniny obchodzi 19 czerwca.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Borzysława – żeński odpowiednik imienia Borzysław, nienotowany w czasach staropolskich.
Borzysława imieniny obchodzi 2 sierpnia.
Wikipedia
[czytaj: bocceto] określenie szkicu stosowane w rzeźbie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. projekt, szkic rzeźbiarski, zwykle w małej skali lub z tanich materiałów;
Wiktionary
Bozzetto (również maquette) – trójwymiarowy szkic rzeźbiarski, powstający zazwyczaj na bazie projektu rysunkowego.
Bozzetto jest wykonywane w małej skali z wykorzystaniem miękkich i nietrwałych materiałów, takich jak glina, wosk czy gips. Często wiąże się z rozdzieleniem pracy samego artysty od pracy wykonawcy właściwej rzeźby, stąd nierzadko posiada większą wartość artystyczną od wynikowego dzieła. Jego rozwój przepadał na okres baroku.
Wikipedia
(1.1) Nierzadko bozzetta mają wielką wartość artystyczną.
Wiktionary
(1.1) maquette
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie odeskim, siedziba administracyjna rejonu bołgradzkiego, położone na północno-wschodnim brzegu jeziora Jałpuh;
Wiktionary
Bołgrad (ukr. Болград, Bołhrad) – miasto na Ukrainie, w obwodzie odeskim, siedziba administracyjna rejonu bołgradzkiego.
Bołgrad leży na północno-wschodnim brzegu jeziora Jałpuh.
Wikipedia
przym. bołgradzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim;
Wiktionary
Bołszowce, do 2012 Bolszowce (ukr. Більшівці, Bilsziwci) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie halickim. Obok wsi przebiega ukraińska droga krajowa N09. 1926 mieszkańców (2020), dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 2254.
Bołszowce leżą na ziemi halickiej, ok. 8 kilometrów na północ od Halicza, na błotnistej równinie w widłach rzeki Gniła Lipa i potoku Narajówka.
Wikipedia
przym. bołszowiecki
Wiktionary
(1.1) hist. Bułszowce, Bohuszowce
Wiktionary
nazwisko polskie
SJP.pl
skrót od: biskup [czytany jako cały wyraz]
SJP.pl
skrót
(1.1) = rel. biskup
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ks. bp Edmund Nowicki wyznaczył do tej pracy ks. Andrzeja Rurarza.
Wiktionary
IPA: ˈbʲiskup, AS: bʹiskup
Wiktionary
rzecz. biskup mos., biskupa ż.
Wiktionary
skrót od: błogosławionej pamięci
SJP.pl
skrót
(1.1) = błogosławionej pamięci
Wiktionary
skrót od: Biuro Projektów Budownictwa Miejskiego
SJP.pl
skrót od: Bank Przemysłowo-Handlowy
SJP.pl
skrót od: bardzo przepraszam, nie mogłem się powstrzymać; PNMSP
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = wojsk. eufem. biedna pierdolona (pieprzona) piechota; pejoratywne określenie na marne piesze wojsko o słabym morale
Wiktionary
(1.1) Na szczęście widok 30 ton pancerza to było zbyt wiele dla BPP, która szybko odsunęła się, dając wolny przejazd mojemu czołgowi i reszcie kompanii (…)
(1.1) Poza oryginalnym korpusem z Sachalina, do którego trafia się zapewne w drodze najwyższego wyróżnienia, na Izium popchnięto też Czernihowską Dywizję Powietrzno-Desantową. Raczej nie po to, by się gdzieś desantowała; ma uchodzić za zwykłą piechotę. BPP, jak pisał Andrzej Sapkowski (…)
Wiktionary
skrót od: bit per second - bit na sekundę
SJP.pl
Wikipedia
biskupstwo
SJP.pl
skrót
(1.1) = biskupstwo
Wiktionary
symbol bekerela, jednostki aktywności światła w układzie SI
SJP.pl
Bekerel, Bq – jednostka miary aktywności promieniotwórczej w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).
Próbka ma aktywność 1 Bq, gdy zachodzi w niej jeden rozpad promieniotwórczy na sekundę. Na przykład, jeśli jądra atomowe danego ciała emitują 1000 cząstek alfa na sekundę wskutek rozpadów alfa (i jednemu rozpadowi odpowiada emisja jednej cząstki alfa oraz nie zachodzą inne rodzaje rozpadów), to aktywność tego ciała jest równa 1000 Bq, czyli 1 kBq.
Wikipedia
symbol bromu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: bieżącego roku
SJP.pl
skrót
(1.1) = bieżącego roku
(1.2) = brat (zakonny)
Wiktionary
(1.1) Pierwszego lutego br. nastąpiła zmiana warunków ubiegania się o stypendium.
(1.2) Do udziału zgłoszono br. Ludwika z prowincji katowickiej.
Wiktionary
IPA: ˌbʲjɛʒɔ̃nˈt͡sɛɡɔ ˈrɔku, AS: bʹi ̯ežõncego roku
Wiktionary
(1.2) brat mos.
Wiktionary
(1.1) rb., r.b.
Wiktionary
kraina historyczna w zachodniej Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna obejmująca część obecnej Belgii i Holandii, w średniowieczu tworzyła niezależne księstwo;
Wiktionary
Belgia:
Niderlandy:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Koronki z Brabancji wymienione zostały w „Panu Tadeuszu”.
Wiktionary
rzecz. brabant mzw./mrz., Brabantczyk mos., Brabantka ż.
przym. brabancki
Wiktionary
przymiotnik od: Brabancja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brabancją, dotyczący Brabancji
Wiktionary
rzecz. brabant mzw./mrz., Brabancja ż., Brabantczyk mos., Brabantka ż.
Wiktionary
koń używany do prac w rolnictwie i do ciężkiego transportu; belg
SJP.pl
narodowy hymn belgijski
SJP.pl
Wikipedia
1. belgijska rasa kur;
2. tuja brabant - gatunek drzewa z rodziny cyprysowatych; żywotnik zachodni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hipol. jeźdz. koń rasy belgijskiej;
(1.2) zootechn. rasa kur;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) ogrod. bot. odmiana tui
Wiktionary
Antarktyda:
Belgia:
Wikipedia
(1.1) Zaprzągł dereszowatego brabanta i zaczął orać.
(1.2) Chłopka sypnęła ziarek swoim brabantom i znowu schowała się w chałupie.
(2.1) Ogrodnik wiedział, że walcowate brabanty nie brązowieją na zimę.
Wiktionary
rzecz. Brabancja ż., Brabantczyk mos., Brabantka ż.
przym. brabancki
Wiktionary
(1.1) belg
(1.2) brabant zagrodowy
Wiktionary
rasa małych psów belgijskich; gryfonik brabancki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brabancji
Wiktionary
Brabantczyk – rasa psów należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów belgijskich. Znajduje się w podsekcji brabantczyków. Typ dogowaty. Według FCI nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
rzecz. Brabancja ż.
:: fż. Brabantka ż.
przym. brabancki
Wiktionary
mieszkanka Brabancji (krainy historycznej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brabancji
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Brabancja ż.
:: fm. Brabantczyk mos.
przym. brabancki
Wiktionary
1. ujmować, chwytać;
2. obejmować w posiadanie;
3. zabierać coś siłą
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wziąć)
(1.1) chwytać coś ręką, unosić coś
(1.2) pot. przekraczać, mijać coś
(1.3) korzystać z czegoś
(1.4) wykorzystywać kogoś do czegoś; zobowiązywać kogoś
(1.5) zobowiązywać się do czegoś
(1.6) chwytać, łapać, zniewalać
(1.7) rozumieć, przyjmować coś
(1.8) weź, weźmy, weźcie używane jako zachęta do wykonania czynności
(1.9) pot. wziąć jako czasownik posiłkowy w trybie rozkazującym
(1.10) kierować czymś/kimś, prowadzić coś, ustawiać coś
(1.11) zażywać coś
(1.12) kupić lub wynająć coś
(1.13) posiąść kogoś w sensie seksualnym
(1.14) uważać, postrzegać
(1.15) pot. przyjmować korzyści majątkowe
(1.16) daw. środ. polit. aresztować
czasownik zwrotny niedokonany brać się (dk. wziąć się)
(2.1) rozpoczynać jakąś czynność
(2.2) chwytać siebie wzajemnie
(2.3) zmagać się z czymś
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) bractwo, grupa ludzi dobrze się znających
Wiktionary
Brač (wł. Brazza) – chorwacka górzysta wyspa przybrzeżna na Adriatyku, należąca do środkowej Dalmacji. Powierzchnia 395,44 km²; długość wybrzeża 180,61 km; ludność 14 tys. Od lądu stałego oddziela wyspę cieśnina o szerokości 5–12 km. Najwyższy punkt wyspy to Vidova Gora (778 m n.p.m.). Największa miejscowość wyspy to Supetar. Inne miejscowości: Pučišća, Sumartin, Sutivan, Selca, Škrip, Bol, Blaca, Milna. Wyspa sąsiaduje z wyspą Šolta. Dopłynąć do wyspy można promami Jadrolinija oraz Split Tours. Promy pływają z: Supetaru do Splitu, oraz z Sumartinu do Makarskiej.
Wikipedia
(1.1) Wziąłem sobie z wystawy ulotki reklamowe, długopisy i foldery.
(1.2) Kierowca wziął zakręt na pełnej szybkości.
(1.3) Literat z upodobaniem brał do swoich dzieł cytaty z Sokratesa.
(1.4) Biorę wszystkich na świadków, że jestem niewinny!
(1.5) Przekupstwo celników biorę na siebie.
(1.6) Nie brać jeńców!
(1.7) Przy niej nie można zażartować, wszystko bierze dosłownie.
(1.8) Weź, skończmy już z tym!
(1.9) Weźcie zamknijcie drzwi!
(1.10) Weźmy kurs z wiatrem.
(1.11) Panie doktorze, jestem już zdrowy i nie biorę już leków.
(1.12) Mimo niskiego standardu, zdecydowałem się brać to mieszkanie.
(1.13) Chłopaki, mówię wam, brałem tę laskę dziś dwa razy.
(1.14) Bierzesz mnie za kogoś, kim nie jestem.
(2.1) Niechętnie brał się do roboty.
(3.1) Rycerz został przyjęty do braci joannitów.
Wiktionary
IPA: brat͡ɕ, AS: brać
Wiktionary
(1) czas. brać się, dobierać / dobrać, nabierać / nabrać, pobierać / pobrać, wybierać / wybrać, zabierać / zabrać
(3.1) rzecz. brat
Wiktionary
(1.5) podejmować się
(3.1) bractwo
Wiktionary
[czytaj: braSEro] kontraktowy robotnik meksykański, pracujący zwykle w USA
SJP.pl
poufale: brat, kamrat (najczęściej w wołaczu: brachu!)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. poufale o koledze
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. lm. od: ber
Wiktionary
Brach – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Żyronda.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 188 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 7 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Brach plasuje się na 989. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 331.).
Wikipedia
(1.1) – Elo, ziomuś! – Siemasz, brachu!
(1.1) Mój brach to równy gość.
Wiktionary
IPA: brax, AS: braχ
Wiktionary
rzecz. brachol mos., bracholek mos.
wykrz. brachu
Wiktionary
(1.1) przyjaciel, kumpel, kompan, towarzysz, kolega; przest. kamrat; daw. kumoter
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nadrzewny sposób poruszania się niektórych gatunków małp
SJP.pl
Brachiacja (gr. brachíōn ‘ramię’, ‘bark’) – sposób poruszania się w koronach drzew charakterystyczny dla niektórych gatunków małp. Polega na przemieszczaniu się z gałęzi na gałąź przy pomocy rąk i nóg w pozycji zwisu. Czynność tę ułatwia wahadłowe kołysanie ciałem. Do poruszania się tym sposobem przystosowane są jedynie te małpy, które mają silnie wykształcone kończyny górne i obręcz barkową, tj.: gibbony, orangutany, a także czepiaki i bonobo.
Wikipedia
u większości ssaków: zęby o stosunkowo niskiej koronie
SJP.pl
Brachiodontyzm – w klasyfikacji uzębienia ssaków oznacza zęby o stosunkowo ograniczonym procesie wzrostu, niskiej i szerokiej koronie. Występuje u większości ssaków. Przeciwieństwem jest uzębienie hypsodontyczne.
Wikipedia
drobny morski bezkręgowiec; ramieniopław, ramienionóg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. morski bezkręgowiec, podobny z wyglądu do małży
Wiktionary
(1.1) Odkrycie nowych skamieniałości brachiopodów wzbogaciło naszą wiedzę o prehistorii.
(1.1) W muzeum jest unikatowy okaz brachiopoda.
(1.1) Współczesne brachiopody żyją głównie na dużych głębokościach.
Wiktionary
IPA: braˈxʲjɔpɔt, AS: braχʹi ̯opot
Wiktionary
(1.1) ramienionóg
Wiktionary
drobny morski bezkręgowiec; ramieniopław, ramienionóg
SJP.pl
dinozaur z grupy zauropodów, największe zwierzę żyjące kiedykolwiek na Ziemi (niemal 13 metrów wysokości i 80 ton wagi), roślinożerny gigant o ostrych zębach, długiej szyi, czworonożnym chodzie, potrzebujący ciągle jeść, aby zaopatrzyć ciało w energię (pochłaniał 300-400 kg roślin dziennie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. paleont. nazwa systematyczna|Brachiosaurus|Riggs|ref=tak., rodzaj zauropoda z rodziny brachiozaurów;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju brachiozaurów (1.1)
Wiktionary
Brachiozaur (Brachiosaurus) – rodzaj zauropoda z rodziny brachiozaurów (Brachiosauridae), o „żyrafiej” szyi i sylwetce. Jeden z największych i najbardziej znanych roślinożernych dinozaurów.
Wikipedia
(1.2) Jak inne zauropody brachiozaury żywiły się roślinami.
Wiktionary
rzecz. brachiosaurus mzw.
Wiktionary
(1.1) brachiosaurus
Wiktionary
krzywa, po której czas staczania się masy punktowej od punktu A do punktu B pod wpływem stałej siły ciężkości jest najkrótszy
SJP.pl
Brachistochrona, krzywa najkrótszego spadku (gr. βραχιστoς brachistos – „najkrótszy” + χρovoς chronos – „czas”) – krzywa, po której masa punktowa pod wpływem stałej siły (siły ciężkości) stacza się w możliwie najkrótszym czasie. Brachistochrona jest fragmentem cykloidy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) bramin
Wiktionary
IPA: ˈbraxmãn, AS: braχmãn
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Brąchnowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łubianka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 551 mieszkańców. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Łubianka.
Wikipedia
potocznie: brat; braciak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. brat
Wiktionary
(1.1) Mieszkam z bracholem i siorą.
(1.1) Każdej zimy ligaliśmy się z bracholem na ligawie za domem.
Wiktionary
IPA: ˈbraxɔl, AS: braχol
Wiktionary
rzecz. brat m., bratek mos./mrz., braciszek mos., bratowa ż.
:: zdrobn. bracholek m.
Wiktionary
poufale: brat, kamrat (najczęściej w wołaczu: brachu!)
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. forma bardzo bezpośredniego zwrócenia się do kompana, towarzysza
forma rzeczownika.
(2.1) lp. W. od brach
Wiktionary
(1.1) Nie będziemy sobie żałować, brachu!
Wiktionary
rzecz. brach mos., brachol mos., bracholek mos.
Wiktionary
(1.1) bracie
Wiktionary
człowiek odznaczający się krótkogłowością; krótkogłowiec
SJP.pl
kształt głowy ludzkiej, widzianej z góry, zbliżony do okrągłego; typowy dla ludności środkowo-wschodniej części Europy; krótkogłowość, krótkogłowie, brachykefalia
SJP.pl
Brachycefalia (pochodzi od starogreckiego βραχύς, „krótki” i κεφαλή, „głowa”) – kształt czaszki krótszej niż przeciętna u danego gatunku. Jest postrzegana jako cecha pożądana pod względem estetycznym u niektórych udomowionych ras psów i kotów, zwłaszcza u mopsów i persów.
Wikipedia
proces skracania się długości głowy ludzkiej i zmiany jej kształtu na zaokrąglony, ujawniająca się u schyłku paleolitu
SJP.pl
Brachygrafia (gr. brachýs „krótki”, grapho „pisać”) – jedna z nauk pomocniczych historii, będąca działem paleografii. Zajmuje się badaniem i rozszyfrowywaniem skrótów. Szczególnie istotna dla historyków mediewistów (w średniowiecznej łacinie i grece bardzo często używano skrótów w piśmie). W szerszym znaczeniu brachygrafię można rozumieć jako naukę o skrótach, bądź zdolność do posługiwania się skrótami w piśmie.
Wikipedia
kształt głowy ludzkiej, widzianej z góry, zbliżony do okrągłego; typowy dla ludności środkowo-wschodniej części Europy; krótkogłowość, krótkogłowie, brachycefalia
SJP.pl
wiersz składający się wyłącznie z wyrazów jednosylabowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. figura retoryczna polegająca na zwięzłym wypowiadaniu się, stosowaniu elips oraz krótkich zdań;
Wiktionary
Brachylogia (gr. βραχυλογία brakhylogía), brewilokwencja (łac. breviloquentia) – figura retoryczna polegająca na zwięzłości wypowiedzi, krótkości, treściwości, lapidarności, zwartości wyrażenia.
Przykład brachylogii we fragmencie wiersza Jerzego Jurandota:
Wikipedia
(1.1) Nadmierne stosowanie brachylogii doprowadzało do zaciemnienia sensu wypowiedzi.
Wiktionary
IPA: ˌbraxɨˈlɔɟja, AS: braχyloǵi ̯a
Wiktionary
(1.1) brewilokwencja, brevitas
Wiktionary
rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z grupy iguanodonów; kamptozaur, kumnoria
SJP.pl
Brachysynklina (Brachyfałd) (geol.) – synklina, której szerokość w przybliżeniu odpowiada długości.
Krótki fałd wygięty w dwie strony w kierunkach prostopadłych do siebie, którego szerokość jest nieco mniejsza od długości. Warstwy skalne fałdu (brachysynkliny) nachylone są w kierunku środka niecki.
Wikipedia
metoda leczenia nowotworów złośliwych, polegająca na umieszczeniu źródła promieniotwórczego (lub układu źródeł) bezpośrednio w guzie lub w jamie ciała w jego okolicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. technika leczenia w radioterapii;
Wiktionary
Brachyterapia, terapia kontaktowa, curieterapia – radioterapeutyczna technika leczenia polegająca na bezpośrednim napromienianiu zmian chorobowych, przez umieszczenie źródła promieniowania w guzie lub jego sąsiedztwie. Podstawowym zastosowaniem brachyterapii jest leczenie zmian nowotworowych, ale jest ona wykorzystywana także w terapii innych schorzeń (tocznia, bliznowca).
Wikipedia
IPA: ˌbraxɨtɛˈrapʲja, AS: braχyterapʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) terapia kontaktowa
Wiktionary
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(1.1) M. i W. lm. od: brat
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
(2.1) stpol. bracia (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
potocznie: brat; brachol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. brat stryjeczny
Wiktionary
IPA: braˈt͡ɕãnɛk, AS: braćãnek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. bratanica
Wiktionary
rzecz. bracieniec m., braciszek m., brat m., braterstwo n., bratowa ż.
przym. braterski
czas. bratać się, zbratać się
Wiktionary
(1.1) bratanica, stpol. nieściora
Wiktionary
1. męski potomek w stosunku do innych dzieci tych samych rodziców;
2. przyjaciel, ktoś bliski ze względu na wspólne przeżycia, zainteresowania;
3. zakonnik;
4. członek bractwa, ugrupowania
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) forma bardzo bezpośredniego zwrócenia się do kompana, towarzysza
forma rzeczownika.
(2.1) lp. Ms. i W. od brat
Wiktionary
(1.1) Bracie, wyduś to z siebie! Tak trzeba!
Wiktionary
rzecz. brat mos., bractwo n., bratanek mos., bratanica ż., bratanka ż., bratowa ż., braterstwo n., brać ż., bratniak mrz., bratek mrz., rozbrat mrz., pobratymstwo n., pobratymiec mos., pobratymca mos., bratczyk mos., brataniec mos., bratrzyk mos., współbrat mos., braciszek mos., bratul mos., brateńko mos., braciś mos., bratuszek mos., braciszeńko mos., bratunio mos., brachol mos., braciak mos., bracki mos.
czas. bratać ndk., zbratać dk.
przym. braterski, bratni, pobratymczy, bracki
przysł. bratersko
Wiktionary
(1.1) pot. brachu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. brat
(1.2) stpol. bratanek
Wiktionary
IPA: braˈt͡ɕɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: braćė̃ńec
Wiktionary
rzecz. bracianka m./ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: brat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: brat
(1.2) mały, niedorosły brat
(1.3) pot. poufale o bracie zakonnym
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Mikołaj z niecierpliwością czekał na swojego braciszka.
(1.3) Ubodzy podziękowali braciszkowi, który ich obdarował talerzem zupy i pajdą chleba.
Wiktionary
IPA: braˈt͡ɕiʃɛk, AS: braćišek
Wiktionary
rzecz. bracianka m./ż., brat m., braciak m., bracki m., bratowa ż., bratek m., brachol m., bractwo n., bratanek m., bratanica ż., bratanka ż., braterstwo n., brać ż., bratniak m., rozbrat m., pobratymstwo n., pobratymiec m., pobratymca m., bratczyk m., brataniec m., bratrzyk m., braciak m., bratanie n., zbratanie n.
czas. bratać ndk., zbratać dk.
przym. bracki, bratni, braterski, pobratymczy
przysł. bratnio
Wiktionary
(1.1) braciak, bracki, bratul, brateńko, braciś, bratuszek, braciszeńko, bratunio, bratek
Wiktionary
Braciszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno. We wsi dwór z przełomu XIX/XX w.
Wieś duchowna, własność kapituły katedralnej gnieźnieńskiej, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: brat
SJP.pl
Braciszów (cz. Vratišovy, niem. Bratsch) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.
Miejscowość położona jest w Górach Opawskich na pograniczu z Płaskowyżem Głubczyckim.
Miejscowość znajduje się w Obszarze Chronionego Krajobrazu Rejon Mokre – Lewice. Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).
Wikipedia
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie irkuckim, nad rzeką Angarą;
Wiktionary
Brack (ros. Братск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie irkuckim, nad rzeką Angarą.
Wikipedia
rzecz. bracczanin mos., bracczanka ż.
przym. bracki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. uchwyt do mocowania lampy błyskowej pozwalający na ustawienie lampy w innym położeniu i większej odległości w stosunku do osi obiektywu
Wiktionary
(1.1) Brackety pomagają uniknąć problemu brzydkiego cienia przy zdjęciach pionowych robionych z lampą błyskową. (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. bracketing m.
Wiktionary
[czytaj: braketing] metoda fotograficzna polegająca na kilkukrotnym naświetlaniu tego samego obrazu ze zmianą parametrów ekspozycji, stosowana w celu uzyskania optymalnego naświetlenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. technika polegająca na fotografowaniu tego samego kadru z lekko zmienionymi parametrami ekspozycji – od niedoświetlenia do prześwietlenia, czasem także z różną ostrością lub balansem bieli
Wiktionary
Autobracketing (skr. AEB od ang. Auto Exposure Bracketing) często także nazywana tylko "Bracketing" – funkcja współczesnych aparatów fotograficznych polegająca na automatycznej ekspozycji kilku sąsiednich klatek filmu z lekko zmienionymi parametrami – od lekkiego niedoświetlenia do lekkiego prześwietlenia, przy czym za parametr średni można przyjąć wskazania światłomierza lub wyczucie fotografa. Funkcja ta jest możliwa w aparatach z automatycznym przesuwem filmu, ilość zdjęć może wynosić trzy lub więcej (nawet do dziewięciu), a typowa różnica kolejnych naświetleń wynosi 1/3 stopnia EV.
Wikipedia
(1.1) Współczesne lustrzanki dysponują automatycznymi funkcjami bracketingu i potrafią wykonywać całe serie ekspozycji o czasach naświetlania dłuższych i krótszych od tego wyznaczonego automatycznie. (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. bracket mrz.
Wiktionary
przestarzałe: dotyczący bractwa, związany z bractwem
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy i relacyjny
(1.1) przest. związany z bractwem, dotyczący bractwa, należący do bractwa
(1.2) daw. związany z bratem, dotyczący brata, należący do brata
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z Brackiem, dotyczący Bracka
Wiktionary
IPA: ˈbrat͡sʲci, AS: bracʹḱi
Wiktionary
(1.1-2)
:: rzecz. brat m., braciszek mos., bratek mos./mrz.
(2.1)
:: rzecz. Brack mrz.
Wiktionary
1. krąg współtowarzyszy; kompania, towarzystwo, brać;
2. świecki związek wiernych, mający konkretne cele, np. bractwo pokutne;
3. dawniej: związek, organizacja, stowarzyszenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żart. grono znających się osób
(1.2) rel. świeckie stowarzyszenie wiernych o konkretnych celach
(1.3) daw. związek osób konkretnego zawodu lub zainteresowania
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Bractwo rycerskie z Niemiec przybyło na turniej.
Wiktionary
rzecz. brat mos., braciszek mos., bratanek mos., braterstwo n., bratowa ż., bratanie n.
czas. zbratać, bratać
przym. braterski, bratni
wykrz. bracie
Wiktionary
(1.1) towarzystwo
(1.2-3) konfraternia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. wymieniający pieniądze
Wiktionary
IPA: ˈbrat͡ʃaʃ, AS: bračaš
Wiktionary
(1.1) brakarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od brak
Wiktionary
rzecz. brak m.
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie niemirowskim, na prawym brzegu rzeki Boh;
Wiktionary
Bracław (ukr. Брацлав, jid. בראָסלעוו, broslew) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie niemirowskim, na prawym brzegu rzeki Boh. Liczy ok. 5400 mieszkańców. Ośrodek przemysłu lniarskiego, spożywczego i materiałów budowlanych.
Wikipedia
rzecz. Bracławszczyzna ż.
przym. bracławski
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
faktyczna stolica Montserratu (siedziba rządu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, faktyczna stolica Montserratu, brytyjskiego terytorium zależnego położonego w archipelagu Małych Antyli;
Wiktionary
Brades również Brades Estate – faktyczna stolica Montserratu (oficjalnie stolicą jest zniszczone przez wybuch wulkanu Soufrière Hills miasto Plymouth).
Położone jest w północno-zachodniej części wyspy.
Liczy obecnie około 1000 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|Brades.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.1) Brades n.
źródła.
== Brades (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. Brades (stolica Montserrratu)
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: bredford] miasto w Anglii
SJP.pl
Bradford – miasto (city) w Wielkiej Brytanii, w Anglii, położone w hrabstwie ceremonialnym i metropolitalnym West Yorkshire, w dystrykcie metropolitalnym City of Bradford, około 26 km na zachód od Leeds. W 2021 roku miasto liczyło 546 976 mieszkańców.
W pobliżu funkcjonuje międzynarodowy port lotniczy Leeds/Bradford.
Wikipedia
→ Bradford
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bradfordem, dotyczący Bradfordu (miasta w Wielkiej Brytanii)
Wiktionary
rzecz. Bradford mrz.
Wiktionary
[czytaj: braddżelina] potocznie: małżeństwo Brada Pitta i Angeliny Jolie, amerykańskich aktorów i celebrytów; Brangelina
SJP.pl
(r. żeński) dawniej: kobieta lubiąca łazić, włóczyć się, wałęsać się; brodiaga, bradziaga; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
dawniej: wieść hulaszczy tryb życia; bradziażyć (się)
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
spowolnienie skurczów serca poniżej 60 na minutę; rzadkoskurcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stan, kiedy częstość akcji serca wynosi poniżej pięćdziesięciu razy na minutę;
Wiktionary
Bradykardia (łac. bradycardia) – stan, kiedy częstość akcji serca wynosi poniżej 60 razy na minutę (według Konturka). Leczenia wymaga tylko bradykardia objawowa, tzn. powodująca np. omdlenia, utraty przytomności itp. Bradykardia może prowadzić do asystolii.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) bradykardia fizjologiczna • bradykardia odruchowy • bradykardia zatokowa
synonimy.
(1.1) rzadkoskurcz
antonimy.
(1.1) częstoskurcz, tachykardia
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|βραδύς. (bradýs) → powolny + etym|gr|καρδία. (kardía) → serce
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bradycardia
* hiszpański: (1.1) bradicardia ż.
* nowogrecki: (1.1) βραδυκαρδία ż.
* słowacki: (1.1) bradykardia ż.
* włoski: (1.1) bradicardia ż.
źródła.
== bradykardia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. rzadkoskurcz, bradykardia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbradɨˈkardʲja, AS: bradykardʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) rzadkoskurcz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. spowolnienie ruchowe często towarzyszące chorobom układu nerwowego, objawiające się niezdolnością do wykonywania szybkich ruchów oraz opóźnioną inicjacją ruchu;
Wiktionary
Bradykinezja (gr. βραδυκινησία; z gr.: βραδυ = powolny + κίνηση = ruchy) to inaczej spowolnienie ruchowe, objawiające się niezdolnością do wykonywania szybkich ruchów oraz opóźnioną inicjacją ruchu. Często towarzyszy chorobom układu nerwowego, np. chorobie Parkinsona (w fazie wczesnej). Bradykinezja może pogłębiać się z czasem i stopniowo przekształcać w akinezję.
Wikipedia
hormon tkankowy wydzielany przy dużym wysiłku oraz przy nadmiernym wydzielaniu innych substancji organicznych zawierających proteazę - receptor bólowy uszkodzonych tkanek, powodujący także miejscowe podwyższenie ciśnienia krwi przez rozszerzenie naczyń krwionośnych
SJP.pl
Wikipedia
powolne tempo ewolucji szczepów, np. małżów, ryb trzonopłetwych
SJP.pl
(r. żeński) dawniej: kobieta lubiąca łazić, włóczyć się, wałęsać się; bradiaga, brodiaga; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
Pieśń „Na dzikich stepach za Bajkałem” (ros. „По диким степям Забайкалья”), znana także pod nazwą „Brodiaga” (ros. „Бродяга”, w wersji spolszczonej „Bradziaga” czyli „Włóczęga”) to tradycyjna rosyjska pieśń ludowa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bradziażyć.
Wiktionary
czas. bradziażyć
Wiktionary
dawniej: włóczyć się po lokalach, spelunkach, prowadzić hulaszcze życie; łajdaczyć się
SJP.pl
czasownik
(1.1) wiecznie włóczyć się po knajpach, spelunach, żyć hulaszczo
Wiktionary
IPA: braˈd͡ʑaʒɨt͡ɕ, AS: braʒ́ažyć
Wiktionary
rzecz. bradziażenie n.
Wiktionary
związany z profesjonalnym dobieraniem biustonoszy; brafitterski
SJP.pl
specjalista w zakresie doboru biustonoszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w zakresie doboru właściwego biustonosza
Wiktionary
rzecz. brafitting mrz.
:: fż. brafitterka ż.
Wiktionary
[czytaj: brafiterka] specjalistka w zakresie doboru biustonoszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka w zakresie doboru właściwego biustonosza
Wiktionary
(1.1) Nie wyobrażam sobie w roli brafitterki kobiety, która ma trudności z nawiązywaniem kontaktów, jest introwertyczna, bardzo nieśmiała – lub przeciwnie – agresywna i zawsze przekonana o swojej racji
Wiktionary
rzecz. brafitter mos., brafitting mrz.
przym. brafitterski, brafittingowy
Wiktionary
[czytaj: brafiting] profesjonalne dobieranie biustonoszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sztuka indywidualnego dobierania biustonosza
Wiktionary
Brafitting – metodologia i technika dobierania biustonoszy oraz artykułów bieliźnianych mających konstrukcję podobną do biustonosza, np. basque, uwzględniając warunki anatomiczne oraz osobiste preferencje i aktywność klientki lub klienta.
Wikipedia
(1.1) Na adeptkę brafittingu czeka wiele „pułapek”, a więc idealnie by było, gdyby na początku mogła pracować pod okiem doświadczonej brafitterki – to jednak na razie pozostaje w sferze marzeń.
Wiktionary
rzecz. brafitterka ż., brafitter m.
przym. brafittingowy, brafitterski
Wiktionary
rasa bydła pochodząca z krzyżowania ras brahman i hereford
SJP.pl
miasto w Portugalii
SJP.pl
Braga – miasto i gmina, stolica północno-zachodniego dystryktu Braga i historycznej krainy Minho. Dystrykt Braga liczyła 201 583 mieszkańców (w 2023 r.), stanowi siódmą co do wielkości gminę w Portugalii pod względem liczby ludności.
Braga jest miastem centralnym Wielkiej Aglomeracji Minho (port. Grande Área Metropolitana do Minho), która liczy ponad 800 tys. mieszkańców. W mieście znajduje się stacja kolejowa Braga.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
ciekły produkt uboczny powstający przy produkcji spirytusu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wywar pozostały po pędzeniu wódki, służący za pokarm dla trzody i bydła
Wiktionary
Braha (ukr. Брага) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie kamienieckim. W 2001 roku liczyła 175 mieszkańców.
Miejscowość leży na prawym brzegu Dniestru, naprzeciw twierdzy chocimskiej.
Wikipedia
[czytaj: BRA-e] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rasa dużych kur pochodzących z Indii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. mit. w hinduizmie najwyżej wyniesiona pobożna żywa istota, która wraz z Wisznu i Śiwą tworzy Trójcę;
Wiktionary
Brahma (dewanagari ब्रह्मा, tamil. பிரம்மா) – w hinduizmie wraz z Wisznu i Śiwą tworzy Trimurti. W każdym z niezliczonej ilości wszechświatów, stwarzanych przez Mahawisznu Brahma jest pierwszą, śmiertelną, żywą istotą, zrodzoną z formy virat – kwiatu lotosu wyrastającego z jeziora umiejscowionego w pępku Garbhodakaśaji Wisznu, stąd bierze się jego inne imię Aja.
Wikipedia
(1.1) Brahma jest najczęściej przedstawiany z czterema głowami.
Wiktionary
IPA: ˈbrama, AS: brama
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) nie myl z: Brahman
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Brahma
* asamski: (1.1) ব্ৰহ্মা
* hindi: (1.1) ब्रह्मा m.
* khmerski: (1.1) ព្រះព្រហ្ម
* sanskryt: (1.1) ख
* słowacki: (1.1) Brahma m.
* tajski: (1.1) พระพรหม
* tamilski: (1.1) பிரம்மா
* tybetański: (1.1) ཚངས་པ
źródła.
== Brahma (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) rel. Brahma
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przestarzale: członek najwyższej kasty kapłańskiej w tradycyjnym społeczeństwie hinduskim; braman, bramin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. filoz. (w filozofii indyjskiej i hinduizmie) transcendentny, wieczny aspekt Absolutu, bezosobowa najwyższa niedwoista istność, pierwotne źródło i ostateczny cel wszystkich istnień, nie będący obiektem kultu religijnego, lecz medytacji i wiedzy
Wiktionary
Brahman (sanskryt ब्रह्मन्) – w hinduizmie to absolut, najwyższy, osobowy, posiadający cechę wieczności (sat). Upaniszady wyjaśniają szerzej pojęcie Brahmana. W Bhagawadgicie wspomniany jako najwyższa postać, zniszczalna. W wedancie określenie wskazujące na Absolutną Rzeczywistość.
Wikipedia
święte pismo indyjskie z IX-VI wieku p.n.e., poświęcone nauczaniu braminów wykonywania rytuałów wedyjskich
SJP.pl
Brahmany (dewanagari ब्राह्मण, trl. brāhmana) – obszerne komentarze prozą do Wed, przynależące do literatury śruti. Zawierają egzegezę rytuałów śrauta (ofiary wedyjskiej) oraz tekstów sanhit niezbędnych do wykonania tego rytuału.Każda brahmana odnosi się do określonej sanhity (wedy) w konkretnej redakcji.
Wikipedia
przejściowy okres w Indiach pomiędzy wedyzmem a hinduizmem (ok. X-V wiek p.n.e.), charakteryzujący się politeizmem, wzmocnieniem obrzędowości religijnej, zwłaszcza rytuałów (ofiar) sprawowanych przez kapłanów (braminów) na podstawie ksiąg zwanych brahmanami, kastowością społeczeństwa i rozwojem nauki o wędrówce dusz; bramanizm, braminizm
SJP.pl
Braminizm, brahmanizm – etap rozwoju religii indyjskiej między wedyzmem a właściwym hinduizmem. Obejmuje rozpowszechnione między X–VI w. p.n.e. formy życia religijnego, opierające się na Wedach (głównie Jadźurwedzie i Atharwawedzie), brahmanach, upaniszadach i przenikających do już późnego wedyzmu wierzeniach ludowych. Nazwa pochodzi od warstwy społecznej braminów (kapłanów), którzy odgrywali w ówczesnym społeczeństwie dominującą rolę. Termin wprowadzony w XIX wieku do religioznawstwa przez uczonych europejskich
Wikipedia
teksty napisane prozą, pierwsza warstwa Wed z komentarzami do mantr i opisami ceremonii ofiarnych
SJP.pl
Brahmany (dewanagari ब्राह्मण, trl. brāhmana) – obszerne komentarze prozą do Wed, przynależące do literatury śruti. Zawierają egzegezę rytuałów śrauta (ofiary wedyjskiej) oraz tekstów sanhit niezbędnych do wykonania tego rytuału.Każda brahmana odnosi się do określonej sanhity (wedy) w konkretnej redakcji.
Wikipedia
rzeka w Chinach, Indiach i Bangladeszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Chinach, Indiach i Bangladeszu;
Wiktionary
Brahmaputra – rzeka w Chinach, Indiach i Bangladeszu. Jej długość wynosi 2840 km, a powierzchnia dorzecza 935 tys. km². Źródłowe potoki w lodowcach masywów górskich Himalajów i Transhimalajów.
Wikipedia
IPA: ˌbraxmaˈputra, AS: braχmaputra
Wiktionary
[czytaj: bramsowski] taki jak u Brahmsa, charakterystyczny dla utworów Brahmsa
SJP.pl
[czytaj: bramsowy] przymiotnik dzierżawczy - należący do Brahmsa lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: brejl, brajl] nazwisko, np. Louis Braille (1809-1852); Francuz, twórca alfabetu dla niewidomych
SJP.pl
Alfabet Braille’a – alfabet umożliwiający zapisywanie i odczytywanie tekstów osobom niewidomym.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Braiłą, dotyczący Braiły
Wiktionary
rzecz. Braiła ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodniej części Rumunii, w okręgu Braiła (1.2), nad brzegiem Dunaju;
(1.2) geogr. okręg we wschodniej Rumunii (Wołoszczyzna);
Wiktionary
Braiła (rum. Brăila) – miasto we wschodniej części Rumunii, w okręgu Braiła, nad brzegiem Dunaju. Według danych z 2002 r. liczy 216 292 mieszkańców.
Wikipedia
przym. brailski
Wiktionary
pogardliwie: chłopiec, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, gdyż uważa się je za przejaw błędów wychowawczych rodziców; Brajan, Brajanek, brajanek, Pioter, pioter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Brajan (ang. Brian, Bryan) – imię męskie pochodzenia celtyckiego, wywodzące się najprawdopodobniej od słów bruaich „wzgórze”, brigh „wysoki”; „szlachetnie urodzony” lub bri „silny”. Do Polski trafiło z języka angielskiego i zaczęło być nadawane częściej dopiero w latach 90. XX wieku. Popularne jest w krajach anglosaskich, gdzie funkcjonuje zarówno jako samodzielne imię, jak i jako forma zdrobniała od Bernarda i Barnaby.
Wikipedia
(1.1) Przypomniałeś Brajanowi o dentyście?
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Brajanek m.
Wiktionary
pogardliwie: chłopiec, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, gdyż uważa się je za przejaw błędów wychowawczych rodziców; Brajan, brajan, Brajanek, Pioter, pioter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Brajan
Wiktionary
(1.1) Przyjechała ciocia z Gdańska razem ze swoim pięcioletnim Brajankiem.
Wiktionary
rzecz. Brajan mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. brat
Wiktionary
(1.1) brat, braciak, bratniak, braciszek, brachol
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. dawna potrawa na bazie rozgotowanych ziaren, pierwotnie prosa, później pszenicy, jęczmienia, orkiszu lub żyta z różnymi dodatkami
Wiktionary
alfabet dla niewidomych, odczytywany za pomocą dotyku
SJP.pl
Alfabet Braille’a – alfabet umożliwiający zapisywanie i odczytywanie tekstów osobom niewidomym.
Wikipedia
potocznie: używać alfabetu Braille'a
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posługiwanie się alfabetem Braille’a
Wiktionary
czas. brajlować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skórka futerkowa z niedonoszonych lub przedwcześnie urodzonych jagniąt karakułów lub innych owiec tłustoogoniastych, używana do wyrobu cennych futer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) skóra na futro z jagnięcia karakuła urodzonego przedwcześnie lub niedonoszonego
(1.2) brajtszwance → futro z brajtszwanców (1.1)
Wiktionary
IPA: ˈbrajṭʃfãnt͡s, AS: brai ̯ṭšfãnc
Wiktionary
cenne futro ze skór niedonoszonych lub przedwcześnie urodzonych jagniąt karakułów lub innych owiec tłustoogoniastych
SJP.pl
dotyczący brajtszwanca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie winnickim, położone przy ujściu rzeki Rów do Bohu;
Wiktionary
Brajłów (ukr. Браїлів, Brajiliw) – osiedle na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie żmeryńskim, w hromadzie Żmerynka, przy ujściu rzeki Riw do Bohu. W 2019 roku liczyło ok. 4,6 tys. mieszkańców.
Znajduje tu się stacja kolejowa Brajłów, położona na linii Odessa – Kijów.
Wikipedia
przym. brajłowski
Wiktionary
(1.1) hist. war. Brahiłów, Braiłów
Wiktionary
produkt z usterkami, nieodpowiadający normie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fakt nieistnienia czegoś
(1.2) defekt, wada, usterka
wyraz predykatywny
(2.1) gw-pl|okolice Krasnojarska. trzeba
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Brak bezpośrednich dowodów na potwierdzenie tej tezy.
Wiktionary
IPA: brak, AS: brak
Wiktionary
rzecz. brakowanie n., braknięcie n., wybrakowanie n., wybrakowywanie n., wybrakówka ż., niebraknięcie n., niebrakowanie n.
:: zdrobn. braczek m.
czas. braknąć, brakować ndk., wybrakować dk., wybrakowywać ndk.
ims. wybrakowany
przym. wybrakowany
Wiktionary
(1.1) niedostatek, posucha
Wiktionary
specjalistka zajmująca się oceną surowca lub wyrobów
SJP.pl
pomieszczenie w fabryce, gdzie dokonuje się przeglądu surowca lub towaru; sortownia
SJP.pl
przymiotnik od: brakarz
SJP.pl
1. profesja brakarza
2. ocena stanu jakości surowców, towarów przed produkcją czy wysyłką, w celu wyeliminowania braków
SJP.pl
pracownik kontroli technicznej w fabryce oceniający jakość gotowych wyrobów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) techn. pracownik oceniający jakość wyrobu lub surowca
(1.2) stpol. wymieniający pieniądze
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbrakaʃ, AS: brakaš
Wiktionary
rzecz. brakowanie n.
:: fż. brakarka ż.
Wiktionary
(1.2) braczarz
Wiktionary
produkt z usterkami, nieodpowiadający normie
SJP.pl
Braki – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Nowa Sucha.
W latach 1954–1959 wieś była siedzibą gromady Braki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
być w zbyt małej ilości lub liczbie; brakować
SJP.pl
czasownik niewłaściwy nieprzechodni niedokonany lub dokonany
(1.1) niedokonany od|zabraknąć.
Wiktionary
IPA: ˈbraknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: braknõńć
Wiktionary
czas. brakować ndk., wybrakować dk., zabraknąć dk.
rzecz. braknięcie n., brak
przym. wybrakowany
ims. wybrakowany
Wiktionary
(1.1) zabraknąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|braknąć.
Wiktionary
czas. braknąć
rzecz. brak mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: człowiek wykonujący niedbale swoją pracę; knociarz, patałach, fuszer, partacz
SJP.pl
dotyczący brakoróbstwa, powodujący braki
SJP.pl
produkowanie braków
SJP.pl
kontrolować jakość towarów lub wyrobów, odrzucając braki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabraknąć, przest. zabrakować)
(1.1) być w zbyt małej ilości lub liczbie, nie wystarczać
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabrakować)
(2.1) urz. kontrolować jakość towarów, wyrobów poprzez odrzucanie braków
(2.2) stpol. wybierać, przebierać w czymś
(2.3) stpol. pogardzać, odrzucać
Wiktionary
(1.1) Brakuje mi moich ulubionych butów, które zostawiłem w domu.
Wiktionary
IPA: braˈkɔvat͡ɕ, AS: brakovać
Wiktionary
(1-2) rzecz. brak
(1.1) czas. braknąć dk.; zabraknąć dk.
(2.1) rzecz. brakowanie; czas. wybrakować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brakować.
Wiktionary
Brakowanie – w chowie zwierząt: planowe usuwanie ze stada osobników niepożądanych z punktu widzenia celów hodowlanych człowieka.
Brakowanie dzieli się na:
Wikipedia
(1.1) Brakowanie dokumentacji niearchiwalnej polega na ocenie jej przydatności do celów praktycznych, wydzieleniu dokumentacji nieprzydatnej i jej zniszczeniu w sposób właściwy dla danej technologii zapisu.
Wiktionary
IPA: ˌbrakɔˈvãɲɛ, AS: brakovãńe
Wiktionary
rzecz. brak m., brakarz mos., brakarka ż.
czas. brakować ndk., wybrakować dk.
Wiktionary
gwarowo: owca przeznaczona na chów
SJP.pl
pomieszczenie, w którym ocenia się jakość surowca lub towarów; sortownia; brakarnia
SJP.pl
dawniej: mający braki, niewiele wart; brakowy, lichy, wybrakowany
SJP.pl
dawniej:
1. mający braki, niewiele wart; brakowny, lichy, wybrakowany;
2. doskonały, wyśmienity
SJP.pl
średniowieczna moneta wybita jednostronnie z cienkiej blaszki na miękkiej podkładce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) hist. numizm. cienka, jednostronnie bita w średniowieczu srebrna moneta denarowa w Europie XII-XV wieku ;
Wiktionary
Brakteat (nummus bracteatus, od łac. bractea, brattea – blaszka) – średniowieczna moneta srebrna wybijana jednostronnie z cienkiej blaszki kruszcowej na miękkim podkładzie.
W postaci brakteatów bito przede wszystkim w XII–XIV wieku w środkowej Europie niskowartościowe denary. Stempel odciśnięty wypukło na awersie pojawiał się jako wklęsły (negatyw) na rewersie. Tym sposobem przy ograniczonych możliwościach emisyjnych władcy (król, książę) spowodowanych brakiem kruszcu (srebra), wprowadzano do obiegu nawet duże ilości bezwartościowego pieniądza.
Wikipedia
(1.1) Muzeum posiada dwa brakteaty bite w czasach Mieszka III Starego.
Wiktionary
kontrolować jakość towarów lub wyrobów, odrzucając braki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Bralęcin (niem. Brallentin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, położona 6 km na północny wschód od Dolic (siedziby gminy) i 16 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu).
Wikipedia
miękki biustonosz bez fiszbin w postaci trójkątnego topu, wykonany zwykle z cienkich koronek
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Bralin, wieś gminna w województwie wielkopolskim
SJP.pl
część omasztowania, ożaglenia albo olinowania, znajdująca się bezpośrednio nad stengą masztu
SJP.pl
Bram – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Aude. Przez miejscowość przepływa rzeka Fresquel.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 2899 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 164 osoby/km² (wśród 1545 gmin Langwedocji-Roussillon Bram plasuje się na 136. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 442.).
Wikipedia
1. zamknięcie otworu wejściowego lub wjazdowego do budynku, posesji itp.; sam ten otwór
2. przejście prowadzące w obręb twierdzy wraz z murowanym obudowaniem obronnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. ruchome zamknięcie wejścia bądź wjazdu;
(1.2) hist. wojsk. ufortyfikowany wjazd lub wejście do twierdzy lub miasta
(1.3) archit. budowla wznoszona na cześć zwycięskiego wodza dla triumfalnego wjazdu wojsk
(1.4) symboliczna budowla zaznaczająca wjazd do czegoś
(1.5) archit. rel. charakterystyczna japońska budowla o symbolicznym, mistycznym znaczeniu;
(1.6) geogr. kraina stanowiąca przejście między pasmami górskimi
(1.7) książk. coś, co daje w przyszłości możliwość osiągnięcia tego, co lepsze i bardziej pożądane
(1.8) stpol. ozdoba noszona przez kobiety na ręce lub nodze
(1.9) icht. nazwa systematyczna|Brama brama|ref=tak., gatunek ryby z rodziny bramowatych;
(1.10) rzem. ozdobna futrzana obramówka sukna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Samochód-pułapka z półtonowym materiałem wybuchowym eksplodował przed bramą głównej siedziby władz koalicji.
Wiktionary
IPA: ˈbrãma, AS: brãma
Wiktionary
(1.1-7)
rzecz. bramkarz m., bramkarka ż.
:: zdrobn. bramka ż.
przym. bramowy, bramny
(1.9)
rzecz. bramowate nmos.
Wiktionary
(1.3) łuk triumfalny
(1.5) torii
(1.10) bram, bramowanie
Wiktionary
członek najwyższej kasty kapłańskiej w tradycyjnym społeczeństwie hinduskim; brahman, bramin
SJP.pl
Braman – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Kay.
Wikipedia
przejściowy okres w Indiach pomiędzy wedyzmem a hinduizmem (ok. X-V wiek p.n.e.), charakteryzujący się politeizmem, wzmocnieniem obrzędowości religijnej, zwłaszcza rytuałów (ofiar) sprawowanych przez kapłanów (braminów) na podstawie ksiąg zwanych brahmanami, kastowością społeczeństwa i rozwojem nauki o wędrówce dusz; brahmanizm, braminizm
SJP.pl
Donato Bramante, właśc. Donato di Angelo di Pascuccio (ur. 1444 w Monte Asrualdo, zm. 11 kwietnia 1514 w Rzymie) – włoski architekt i malarz.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. grub. grudka kału przylepiona do włosów przy odbycie
Wiktionary
zdrobnienie od: bramka
SJP.pl
o przejściu, otworze: szeroki
SJP.pl
członek najwyższej kasty kapłańskiej w tradycyjnym społeczeństwie hinduskim; braman, brahman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. kapłan hinduski, który posiada świętą wiedzę; najwyższy stan społeczny dawnych Indii
Wiktionary
Bramin (Dewanagari: ब्राह्मण trl. brāhmaṇa) – w hinduizmie członek najwyższej warny: klasy kapłańskiej. Przynależność do warny bramińskiej, jak i pozostałych jest dziedziczna.Według mitologii indyjskiej bramini powstali przy stworzeniu świata z ust Puruszy.
Wikipedia
(1.1) Wyróżniane są cztery warny: kapłanów (bramini), wojowników (kszatrija), chłopów (wajśja), sług (śudra).
Wiktionary
IPA: ˈbrãmʲĩn, AS: brãmʹĩn
Wiktionary
przym. bramiński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. bramiński
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|sanskr|ब्रह्म. (brahma)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) brahman
* baskijski: (1.1) brahman
* duński: (1.1) bramin w.
* francuski: (1.1) brahmane m.
* hiszpański: (1.1) brahmán m.
* sanskryt: (1.1) ब्रह्म m.
* słowacki: (1.1) brahman m.
źródła.
== bramin (język duński.) ==
wymowa. IPA3|bʁɑˈmiˀn.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) bramin
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) brahman
Wiktionary
przejściowy okres w Indiach pomiędzy wedyzmem a hinduizmem (ok. X-V wiek p.n.e.), charakteryzujący się politeizmem, wzmocnieniem obrzędowości religijnej, zwłaszcza rytuałów (ofiar) sprawowanych przez kapłanów (braminów) na podstawie ksiąg zwanych brahmanami, kastowością społeczeństwa i rozwojem nauki o wędrówce dusz; brahmanizm, bramanizm
SJP.pl
Braminizm, brahmanizm – etap rozwoju religii indyjskiej między wedyzmem a właściwym hinduizmem. Obejmuje rozpowszechnione między X–VI w. p.n.e. formy życia religijnego, opierające się na Wedach (głównie Jadźurwedzie i Atharwawedzie), brahmanach, upaniszadach i przenikających do już późnego wedyzmu wierzeniach ludowych. Nazwa pochodzi od warstwy społecznej braminów (kapłanów), którzy odgrywali w ówczesnym społeczeństwie dominującą rolę. Termin wprowadzony w XIX wieku do religioznawstwa przez uczonych europejskich
Wikipedia
odnoszący się do bramina lub braminizmu
SJP.pl
1. przejście w ogrodzeniu; furtka;
2. urządzenie składające się z dwóch pionowych słupków połączonych poprzeczką, od tyłu zwykle ograniczone siatką, używane w sportowych grach zespołowych;
3. punkt zdobyty w grach zespołowych, które polegają na wbiciu piłki do bramki;
4. dawna ozdoba kobiecej głowy; czółko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: brama
(1.2) sport. dwa słupki zakończone łączącą je poprzeczką;
(1.3) sport. punkt zdobyty poprzez umieszczenie piłki lub krążka w bramce (1.2)
(1.4) techn. element realizujący funkcję logiczną;
(1.5) sport. w narciarstwie i kajakarstwie dwa słupki między którymi należy przejechać
(1.6) pot. przejście strzeżone przed osobami niepożądanymi
(1.7) sport. w krykiecie trzy słupki wraz z leżącymi na nich poprzeczkami;
(1.8) daw. kobiece przybranie głowy w kształcie opaski diademowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zeszły z ganeczku i prędko przeszedłszy ogród wyszły przez bramkę w parkanie na ulicę.
(1.2) Kilka minut później akcja przeniosła się pod bramkę biało-czerwonych.
(1.6) Dwóch jego ludzi stało na bramce i uważnie obserwowało wchodzących.
(1.8) (…) kolce, pierścienie, kanaki, bramki, manele, alszbanty i wszystko co do stroju, białogłowskiego zwłaszcza, należało, wychodziło spod jego rąk piękne, pieściwe i tchnieniem artyzmu uduchowione.
Wiktionary
IPA: ˈbrãmka, AS: brãmka
Wiktionary
rzecz. brama ż., bramkarz m., bramkarka ż., bramkowanie n.
:: zdrobn. brameczka ż.
przym. bramkowy, podbramkowy
Wiktionary
(1.1) furtka
(1.3) gol
(1.4) bramka logiczna
(1.8) czółko
Wiktionary
1. zawodniczka broniąca bramki w wielu sportach drużynowych, czasem posiadająca pewne przywileje w stosunku do pozostałych zawodników; golkiperka;
2. potocznie: kobieta pełniąca funkcję ochroniarza przy wejściu do lokalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: bramkarz
Wiktionary
(1.1) Bramkarka wpuściła tylko dwa gole.
Wiktionary
IPA: brãmˈkarka, AS: brãmkarka
Wiktionary
rzecz. brama ż., bramka ż.
:: fm. bramkarz m.
przym. bramkarski
Wiktionary
przymiotnik od: bramkarz
SJP.pl
1. zawodnik broniący bramki w wielu sportach drużynowych, czasem posiadający pewne przywileje w stosunku do pozostałych zawodników; golkiper;
2. potocznie: ochroniarz w klubie, dyskotece, stojący przy wejściu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. sportowiec, którego głównym zadaniem podczas gry jest obrona bramki przed strzałem;
(1.2) pot. ochroniarz stojący „na bramce” przy wejściu do lokalu
Wiktionary
Bramkarz – w grach zespołowych – członek zespołu, którego zadaniem jest bezpośrednie uniemożliwienie zdobycia bramki (gola) zawodnikom drużyny przeciwnej.
W wielu grach sportowych istnieje pozycja bramkarza, który jest odpowiedzialny za bezpośrednie przeciwdziałanie zdobyciu gola przez drużynę przeciwną. Występuje m.in. w piłce nożnej, piłce ręcznej, hokeju na lodzie, hokeju na trawie, piłce wodnej i lacrosse. Bramkarz powinien występować w stroju, który odróżnia go od pozostałych zawodników i sędziego.
Wikipedia
(1.1) W drużynie piłkarskiej jeden z jedenastu graczy jest bramkarzem.
(1.2) Nie weszliśmy do klubu, bo bramkarz był bucem i nas nie wpuścił.
Wiktionary
IPA: ˈbrãmkaʃ, AS: brãmkaš
Wiktionary
rzecz. brama ż., bramka ż., brameczka ż.
:: fż. bramkarka ż.
przym. bramkarski, bramny, bramowy
Wiktionary
(1.1) golkiper
(1.2) selekcjoner, wykidajło
Wiktionary
1. przejście w ogrodzeniu; furtka;
2. urządzenie składające się z dwóch pionowych słupków połączonych poprzeczką, od tyłu zwykle ograniczone siatką, używane w sportowych grach zespołowych;
3. punkt zdobyty w grach zespołowych, które polegają na wbiciu piłki do bramki;
4. dawna ozdoba kobiecej głowy; czółko
SJP.pl
Bramki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Błonie. Ma status sołectwa. Leży ok. 35 km na zachód od centrum Warszawy, nad rzeką Korytnicą.
Wikipedia
(w sporcie, m.in. w piłce nożnej, w hokeju) zdobywający wiele bramek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bramkować.
Wiktionary
rzecz. bramka ż.
czas. bramkować
Wiktionary
→ bramka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bramki
(1.2) sport. zakończony zdobyciem bramki (gola), związany ze zdobywaniem bramek
Wiktionary
rzecz. bramka ż.
przym. podbramkowy
Wiktionary
1. związany z bramą; bramowy;
2. dom bramny - typ budowli w niektórych zamkach
SJP.pl
Domofon (również bramofon) – aparat telefoniczny o uproszczonej budowie, służący do komunikacji głosowej na małe odległości bez pośrednictwa centrali, zazwyczaj w obrębie jednego budynku lub posesji.
Najczęściej wykorzystywane w domach, mieszkaniach i innych budynkach do identyfikacji interesantów i do zdalnego otwierania drzwi. Czasami połączony z kamerą i wyświetlaczem – nazywany wtedy wideodomofonem.
Wikipedia
obszywać, lamować, stroić, ozdabiać
SJP.pl
czasownik
(1.1) otaczać brzegi lamówką
(1.2) stpol. ozdabiać
Wiktionary
IPA: brãˈmɔvat͡ɕ, AS: brãmovać
Wiktionary
rzecz. bramowanie n.
Wiktionary
1. ozdoba w kształcie pasa czegoś, przymocowanego na brzegach części ubrania;
2. dawniej: lamówka, obszywka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bramować.
Wiktionary
czas. bramować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prostytutka
Wiktionary
IPA: brãˈmufka, AS: brãmufka
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
urządzenie dźwigowe używane zwykle poza zabudowaniami; suwnica bramowa
SJP.pl
Wikipedia
1. związany z bramą; bramny;
2. suwnica bramowa - urządzenie dźwigowe używane zwykle poza zabudowaniami; bramownica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bramą, dotyczący bramy
Wiktionary
rzecz. bramkarz mos., brama ż.
Wiktionary
czwarta, licząc od pokładu, reja przymocowana do masztu, służąca do mocowania górnej części żagla rejowego
SJP.pl
Bramreja - żegl. czwarta, licząc od pokładu, reja przymocowana do bramstengi masztu, służąca do mocowania górnej części żagla rejowego. W zależności od masztu bramreja otrzymuje dodatkową nazwę, np. fokbramreja, grotbramreja itd.
Wikipedia
w żeglarstwie: prostokątny lub trapezowy żagiel podnoszony na bramrei; bramżagiel
SJP.pl
Bramsel lub bramżagiel – prostokątny żagiel rejowy podnoszony na bramrei. W zależności od tego, na którym maszcie jest podnoszony, otrzymuje dodatkową nazwę, np. fokbramsel, grotbramsel itd.
Wikipedia
trzecia od pokładu część masztu żaglowca, umocowana do stengi, stanowiąca jej przedłużenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. drugie od pokładu przedłużenie masztu żaglowca;
Wiktionary
Bramstenga – druga, licząc od pokładu, część masztu żaglowca, umocowana do stengi i stanowiąca jej przedłużenie. Bramstengę łączy ze stengą specjalne mocowanie zwane salingiem. W zależności od masztu otrzymuje dodatkową nazwę, np. fokbramstenga, grotbramstenga itd.
Wikipedia
IPA: brãmˈstɛ̃ŋɡa, AS: brãmstẽŋga
Wiktionary
w żeglarstwie: prostokątny lub trapezowy żagiel podnoszony na bramrei; bramsel
SJP.pl
związany z bramżaglem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. brama
(1.2) fiz. (w teorii strun) punkty zamocowania strun;
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. bierny ż. od: brać
Wiktionary
Brany – obiekty używane w teorii strun, M-teorii oraz jej pochodnej, kosmologii bran.
W teorii strun brany używane są jako punkty zamocowania strun. Odpowiednio 0-brana przytrzymuje jednowymiarową strunę, 1-brana – dwuwymiarową, itd.
W M-teorii p-brany (nazwa pochodząca od uogólnienia membrany) to obiekty istniejące w hiperprzestrzeni o p wymiarach. Na przykład przy p=0 są to obiekty punktowe, przy p=1 – struny, a przy p=2 – membrany. Nazywają się odpowiednio: 0-brana, 1-brana oraz 2-brana itd.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) brona
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== brana (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. wrzosiec
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbrãna, AS: brãna
Wiktionary
(1.1) brona
Wiktionary
czworonożne zwierzę kopalne z wymarłej grupy płazów pancernych
SJP.pl
Branchiosaurus (z gr. "skrzelowata jaszczurka") jest nazwą problematycznych skamieniałości płaza żyjącego w okresie od końca karbonu po początek permu (około 300 milionów lat temu). Najprawdopodobniej jest to nazwa rodzajowa zwierzęcia, które w rzeczywistości nigdy nie istniało.
Wikipedia
[czytaj: brend] produkt wyróżniający się wśród podobnych, łatwo rozpoznawany przez konsumentów dzięki zastosowaniu odpowiedniej reklamy
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Brandenburga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brandenburgii
Wiktionary
(1.1) W ramach niemieckiej świadomości narodowej mieszkańcy NRD byli zorientowani na swój region ojczysty; tzn. identyfikowali się jako Saksończycy, Brandenburczycy, Pomorzanie, Turyńczycy, Ślązacy itd.
Wiktionary
rzecz. Brandenburgia ż., Brandenburg mrz., brandenburka ż., brandenburczyk mos.
:: fż. Brandenburka ż.
przym. brandenburski
Wiktionary
1. miasto w Niemczech; Brandenburg an der Havel;
2. miasto w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. skr. Brandenburg an der Havel, miasto w Niemczech w kraju związkowym Brandenburgia, położone nad rzeką Hawelą;
Wiktionary
Luksemburg:
Niemcy:
Wikipedia
IPA: ˈbrãndɛ̃nburk, AS: brãndẽnburk
Wiktionary
rzecz. Brandenburgia ż., Brandenburczyk mos., Brandenburka ż., brandenburczyk mos., brandenburka ż.
przym. brandenburski
Wiktionary
kraj związkowy Niemiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. kraj związkowy w północno-wschodniej części Republiki Federalnej Niemiec ze stolicą w Poczdamie;
Wiktionary
Brandenburgia (niem. Brandenburg, dolnołuż. Bramborska) – jeden z 16 krajów związkowych Niemiec. Stolicą oraz największym miastem jest Poczdam. Obecny premier Brandenburgii to Dietmar Woidke (SPD).
Obszar Brandenburgii w latach 1949–1990 wchodził w skład Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Została odtworzona jako kraj związkowy po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku.
Wikipedia
(1.1) Brandenburgia graniczy z Polską.
Wiktionary
rzecz. Brandenburczyk mos., Brandenburka ż., Brandenburg mrz., brandenburczyk mos., brandenburka ż.
przym. brandenburski
Wiktionary
mieszkanka Brandenburga (miasta w Niemczech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brandenburgii
Wiktionary
rzecz. Brandenburgia ż., Brandenburg mrz., brandenburka ż., brandenburczyk mos.
:: fm. Brandenburczyk mos.
przym. brandenburski
Wiktionary
przymiotnik od: Brandenburg, Brandenburgia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Brandenburg
(1.2) od Brandenburgia
Wiktionary
IPA: ˌbrãndɛ̃nˈbursʲci, AS: brãndẽnbursʹḱi
Wiktionary
rzecz. Brandenburg, Brandenburgia, Brandenburczyk, Brandenburka, brandenburczyk, brandenburka
Wiktionary
(1.2) hist. braniborski
Wiktionary
jednostka pływająca, załadowana materiałami wybuchowymi lub łatwopalnymi, używana do podpalania mostów i nieprzyjacielskich okrętów w czasie działań wojennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mors. wojsk. jednostka pływająca wypełniona materiałami łatwopalnymi, którą po opuszczeniu przez załogę i podpaleniu puszczano w stronę okrętów nieprzyjaciela, aby wzniecić na nich pożar;
Wiktionary
Brander (z niem. brand – pożar) – jednostka pływająca wypełniona materiałami łatwopalnymi (np. drewno, smoła, żywica, oliwa itp.), którą po opuszczeniu przez załogę i podpaleniu puszczano z wiatrem lub prądem w stronę okrętów nieprzyjaciela, aby wzniecić na nich pożar.
Branderami nazywano też statki przeznaczone do zatopienia na torach wodnych w celu blokowania ich podczas działań wojennych.
Wikipedia
(1.1) Brandery były skuteczne przeciw zakotwiczonym okrętom.
Wiktionary
IPA: ˈbrãndɛr, AS: brãnder
Wiktionary
1. w marketingu: technika kreowania marki i utrwalania u konsumentów jej pozytywnego odbioru;
2. środowiskowo: technika zdobienia ciała przez wypalanie wzorów na skórze
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: ściana budynku wystająca ponad dach, ograniczająca rozprzestrzenianie się pożaru; ogniomur, ściana ogniowa
SJP.pl
1. miejscowość i gmina we Francji, w regionie Korsyka;
2. nazwisko, np. Marlon Brando (1924-2004), sławny amerykański aktor
SJP.pl
Brando (kors. Brandu) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Korsyka, w departamencie Górna Korsyka.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 1334 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 60 osób/km².
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w Wielkiej Brytanii:
Wikipedia
oznaczać określoną marką
SJP.pl
Roman Brandstaetter (ur. 3 stycznia 1906 w Tarnowie, zm. 28 września 1987 w Poznaniu) – polski pisarz, poeta, dramaturg i tłumacz. Znawca Biblii.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Brandwica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Pysznica.Położona na prawym brzegu Sanu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
[czytaj: brendy] napój alkoholowy otrzymywany przez destylację wina, zafermentowanej miazgi winogronowej lub przefermentowanego soku owocowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. napój alkoholowy powstały poprzez destylację wina;
Wiktionary
Brandy (pol. wypalanka, winiak) – napój alkoholowy (wytrawna wódka) destylowany z wina, głównie gronowego. Brandy może być destylowana również z wina owocowego, wówczas jednak powinna być odpowiednio oznaczona, np. Cherry Brandy – brandy wiśniowa itp.
Wikipedia
(1.1) (…) służba poustawiała składane krzesła płócienne, a dla starszych panów przygotowała syfony z wodą sodową i brandy.
Wiktionary
(1.1) winiak, wypalanka
Wiktionary
Wikipedia
cienka, elastyczna skóra do okładania podeszwy wewnątrz obuwia i łącząca spód obuwia z jego wierzchem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. skórzane, wewnętrzne połączenie wierzchu buta z jego spodem
Wiktionary
IPA: ˈbrãnd͡zɛl, AS: brãnʒel
Wiktionary
przym. brandzlowy
czas. branzlować
Wiktionary
brandzlować się: (pospolite)
1. przedłużać poprzez niepotrzebną zabawę, cackać się;
2. onanizować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. onanizowanie
Wiktionary
rzecz. branzlowanie n.
czas. branzlować, brandzlować się, brandzlować ndk., zbrandzlować ndk.
Wiktionary
(1.1) neutr. onanizowanie, masturbowanie
Wiktionary
wyrób ze skóry brandzlowej
SJP.pl
przymiotnik od: brandzel
SJP.pl
[czytaj: brandżelina] potocznie: małżeństwo Brada Pitta i Angeliny Jolie, amerykańskich aktorów i celebrytów; Bradgelina
SJP.pl
amerykańska rasa bydła mięsnego pochodząca z krzyżowania ras angus i brahman
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. brandenburski
Wiktionary
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. część Krakowa
SJP.pl
Wikipedia
→ Branice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Branicami, dotyczący Branic
Wiktionary
rzecz. Branice nmos.
Wiktionary
jedzenie przynęty znajdującej się na haczyku przy wędce przez rybę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brać.
(1.2) wędk. chwytanie przynęty przez rybę
(1.3) żart. powodzenie w miłości
Wiktionary
Branie – w wędkarstwie: atak ryby na przynętę, dla wędkarza sygnał do zacięcia.
Ryba po wzięciu przynęty do paszczy albo akceptuje ją jako pokarm i usiłuje połknąć, albo usiłuje wypluć. Branie sygnalizowane jest wędkarzowi wzrokowo (drganie spławika) lub dotykowo (szarpnięcie). W przypadku spinningowania branie sygnalizuje zatrzymanie ruchu przynęty. Braniem pustym określa się atak ryby na przynętę nie zakończony zacięciem lub po nieudanej próbie zacięcia.
Wikipedia
(1.1) Dawanie łapówek jest tak samo złe jak ich branie.
(1.2) Tej nocy miałem pięć brań, więc do domu wróciłem z czterema leszczami i okoniem.
(1.3) Małgośka ma już dość tego brania u facetów, nie dają jej spokoju.
Wiktionary
IPA: ˈbrãɲɛ, AS: brãńe
Wiktionary
rzecz. braniec mos., pobór mrz., pobory nmos., poborowy mos., zebranie n., pobieranie n., branka ż., pobranie n., zbieranie, zbieractwo n., biorca m.
czas. brać ndk., pobierać ndk., pobrać dk., zbierać ndk., zebrać dk.
przym. biorczy, zebraniowy, poborowy
przysł. biernie
Wiktionary
(1.1) zabieranie
Wiktionary
mężczyzna wzięty do niewoli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. osoba wzięta do niewoli w trakcie działań wojennych; jeniec
(1.2) hist. osoba wzięta przymusowo do wojska
Wiktionary
IPA: ˈbrãɲɛt͡s, AS: brãńec
Wiktionary
rzecz. branka ż., branie n., pobór m.
:: fż. branka
Wiktionary
(1.1) jeniec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Braniewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Braniewa
(1.2) osoba pochodząca z Braniewa, urodzona w Braniewie
Wiktionary
rzecz. Braniewo n.
:: fż. braniewianka ż.
przym. braniewski
Wiktionary
mieszkanka Braniewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Braniewa
(1.2) kobieta pochodząca z Braniewa, urodzona w Braniewie
Wiktionary
(1.1) Braniewianki najlepsze w województwie. Pieniężnianki trzecie!
Wiktionary
rzecz. Braniewo n.
:: fm. braniewianin m.
przym. braniewski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Braniewo (niem. Braunsberg, łac. Braunsbergus) – miasto na Warmii w województwie warmińsko-mazurskim, siedziba powiatu braniewskiego. Położone jest na Równinie Warmińskiej, nad rzeką Pasłęką w pobliżu ujścia do Zalewu Wiślanego.
Wikipedia
(1.1) W poniedziałek o godzinie 16, na placu przykoszarowym 9 Brygady Kawalerii Pancernej w Braniewie odbędzie się konkurs sprawnościowy dla młodych rowerzystów.
Wiktionary
IPA: brãˈɲɛvɔ, AS: brãńevo
Wiktionary
rzecz. braniewianin m., braniewianka ż.
przym. braniewski
Wiktionary
→ Braniewo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Braniewa, związany z Braniewem
Wiktionary
IPA: brãˈɲɛfsʲci, AS: brãńefsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Braniewo n., braniewianin m., braniewianka ż.
Wiktionary
dawniej:
1. kobieta wzięta do niewoli;
2. przymusowy pobór do wojska;
3. w czasie okupacji hitlerowskiej: zmuszanie do wyjazdu na roboty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wywożenie na przymusowe roboty
(1.2) hist. w okresie powstania styczniowego: przymusowy pobór do wojska rosyjskiego
(1.3) hist. przymusowy pobór do wojska
(1.4) kobieta wzięta do niewoli
Wiktionary
Branka – potoczna nazwa poboru do Carskiej Armii Rosyjskiej, zarządzonego w Królestwie Polskim 6 października 1862 z inicjatywy naczelnika rządu cywilnego Aleksandra Wielopolskiego, który nie chciał dopuścić do wybuchu powstania. Pobór miał objąć około 8 tysięcy rekrutów spośród osób podejrzewanych o działalność konspiracyjną, zamieszkałych w miastach, a zwłaszcza w Warszawie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński|asynt, asyntyrunek.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. branie n., pobór m.
:: fm. braniec (1.4)
czas. brać ndk.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) impressment; (1.2) impressment; (1.3) impressment; (1.4) captive
źródła.
== branka (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-branka.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) dziób
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbrãnka, AS: brãnka
Wiktionary
rzecz. branie n., pobór m.
:: fm. braniec (1.4)
czas. brać ndk.
Wiktionary
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński|asynt, asyntyrunek.
Wiktionary
kryty wagon pociągu towarowego, przeznaczony dla kierownika i obsługi pociągu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kolej. kryty wagon przeznaczony dla obsługi pociągu;
Wiktionary
Brankard (z fr. brancard, dosłownie: nosze) – wagon służbowy przystosowany do przewozu personelu kolejowego (kierownika pociągu, drużyny manewrowej i bagażowych) w pociągu towarowym. Służył do użytku wewnętrznego, przeważnie na liniach lokalnych (drugorzędnych). Przyczepiany był na końcu pociągów towarowych. W brankardzie podróżowali m.in. pracownicy kolei niezbędni do obsługi ruchu towarowego, w sytuacji, gdy na mniejszych stacjach mogło nie być personelu do tego celu. Czasem adaptowane były z wagonów bagażowych lub towarowych. W pierwszych latach po wojnie, w brakach taboru zastępowany bywał budką dobudowaną na tendrze. Wraz z rozwojem techniki kolejowej w II połowie XX wieku potrzeba stosowania brankardów zanikła.
Wikipedia
(1.1) Pożegnałem MacCormicka i umieściłem się w brankardzie razem z obsługą pociągu.
(1.1) Nie zwróciłbym na to uwagi, gdyby nie niemieccy kolejarze, którzy nic nie mówiąc zaczęli zeskakiwać z brankardu.
Wiktionary
rzecz. brankardier m.
przym. brankardowy
Wiktionary
sanitariusz w wojsku Księstwa Warszawskiego
SJP.pl
przymiotnik od: brankard
SJP.pl
[czytaj: brąl]
1. starofrancuski taniec ludowy w tempie umiarkowanym;
2. utwór muzyczny stylizowany na ten taniec
SJP.pl
Branle (fr. branler, kołysać się) – grupa dworskich tańców z XV i XVI w.
Wywodziły się z francuskiego branlera, chociaż mogły być znane od XIV w. i pochodzić od jeszcze starszej carole. Miały wiele lokalnych odmian, z których liczne należały do typu tańców „za przodkującymi”. Charakterystyczną cechą branle były ruchy kołyszące oraz towarzyszenie śpiewu.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. brunatny (o maści konia)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. koń maści brunatnej
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Brańsk – miasto i gmina we wschodniej Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie bielskim.
Brańsk jest siedziba władz wiejskiej gminy Brańsk, a także rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Brańsk uzyskał lokację miejską w 1440 roku. W latach 1969–1972 miasto było siedzibą władz gromady Brańsk. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa białostockiego.
Wikipedia
IPA: brãj̃sk, AS: brãĩ ̯sk
Wiktionary
rzecz. brańszczanin m., brańszczanka ż.
przym. brański
Wiktionary
przymiotnik od: Brańsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Brańska, związany z Brańskiem
Wiktionary
IPA: ˈbrãj̃sʲci, AS: brãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Brańsk m., brańszczanin m., brańszczanka ż.
Wiktionary
duża, masywna bransoletka, ozdoba w kształcie małej obręczy noszona zwykle na nadgarstku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ozdoba, biżuteria noszona na nadgarstku lub ramieniu
(1.2) metalowy pasek od zegarka
Wiktionary
Bransoletka (fr. bracelet), staropol. manela – kolista ozdoba noszona na nadgarstku, będąca jednym z elementów biżuterii osobistej.
Bransoletki robione są ze skóry, tkanin, metalu, silikonu, a nawet szkła. Bransoletki mogą być ozdabiane elementami z drewna, kamienia lub muszlami. Bransoletki są również używane w celach terapeutycznych, czy też dla identyfikacji, np. bransoletki antyalergiczne, bransoletki identyfikacyjne w szpitalach.
Wikipedia
(1.1) (…) jak one starannie czesały się, jakie nosiły szpilki, zausznice, pierścienie i bransolety (…)
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bransoletka ż.
przym. bransoletowy, bransoletkowy
Wiktionary
(1.1) manela
Wiktionary
1. ozdoba w kształcie małej obręczy;
2. potocznie: kajdanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ozdoba w formie opaski, noszona na nadgarstku lub (rzadziej) na nodze;
Wiktionary
Bransoletka (fr. bracelet), staropol. manela – kolista ozdoba noszona na nadgarstku, będąca jednym z elementów biżuterii osobistej.
Bransoletki robione są ze skóry, tkanin, metalu, silikonu, a nawet szkła. Bransoletki mogą być ozdabiane elementami z drewna, kamienia lub muszlami. Bransoletki są również używane w celach terapeutycznych, czy też dla identyfikacji, np. bransoletki antyalergiczne, bransoletki identyfikacyjne w szpitalach.
Wikipedia
(1.1) Ona ma bransoletkę ze srebra.
(1.1) Nie mogę nosić bransoletek, ponieważ moje nadgarstki są zbyt chude.
Wiktionary
IPA: ˌbrãw̃zɔˈlɛtka, AS: brãũ̯zoletka
Wiktionary
rzecz. bransoleta ż.
Wiktionary
1. ozdoba w kształcie małej obręczy;
2. potocznie: kajdanki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
mieszkaniec Brańska (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brańska
Wiktionary
IPA: brãj̃ʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: brãĩ ̯ščãńĩn
Wiktionary
rzecz. Brańsk m.
:: fż. brańszczanka
przym. brański
Wiktionary
mieszkanka Brańska (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brańska
Wiktionary
IPA: brãj̃ʃˈt͡ʃãnka, AS: brãĩ ̯ščãnka
Wiktionary
rzecz. Brańsk m.
:: fm. brańszczanin m.
przym. brański
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Brańszczyk – wieś w Polsce położona nad rzeką Bug w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Brańszczyk. Ma status sołectwa.
Miejscowość jest siedzibą gminy Brańszczyk.
Wikipedia
dawniej: wytop złota lub srebra
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Miejscowości:
Wikipedia
gałąź produkcji, handlu lub usług obejmująca jeden typ towaru lub działalności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gałąź produkcji, handlu lub usług obejmująca jeden typ towaru lub działalności
Wiktionary
Branża (z fr. branche – gałąź, dziedzina) – najmniejsza jednostka klasyfikacji gospodarczej.
Według Słownika języka polskiego PWN jest to gałąź gospodarki (handlu lub produkcji), która obejmuje usługi lub produkowane towary jednego rodzaju.
Wikipedia
(1.1) Firma ugruntowała swoją pozycję lidera w branży.
Wiktionary
IPA: ˈbrãw̃ʒa, AS: brãũ̯ža
Wiktionary
rzecz. branżysta m., branżystka ż., branżowość ż.
czas. przebranżowić
przym. branżowy, wewnątrzbranżowy
przysł. branżowo
Wiktionary
(1.1) gałąź, sektor, specjalizacja, specjalność
Wiktionary
slangowo: branzlować się - onanizować się; brandzlować się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zob. brandzlować.
Wiktionary
rzecz. brandzel m., brandzlowanie n., branzlowanie n., wybrandzlowanie n.
czas. brandzlować ndk., wybrandzlować dk., wybranzlować dk.
Wiktionary
(1.1) brandzlować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|branzlować.
Wiktionary
rzecz. brandzlowanie n.
czas. branzlować ndk., brandzlować ndk.
Wiktionary
(1.1) brandzlować
Wiktionary
wewnętrzna podeszwa obuwia; podpodeszwa
SJP.pl
osoba pracująca w danej branży; specjalista w danej dziedzinie
SJP.pl
potocznie: szkoła branżowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest branżowe; cecha tych, którzy są branżowi
Wiktionary
rzecz. branża ż., branżowiec m.
przym. branżowy
przysł. branżowo
Wiktionary
przymiotnik od: branża
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący (danej) branży
Wiktionary
rzecz. branża ż., branżowiec m., branżowość ż.
Wiktionary
specjalista z danej branży; branżowiec
SJP.pl
[czytaj: brak] nazwisko francuskie, m.in. Georges Braque (1882-1963) - malarz, grafik i rzeźbiarz
SJP.pl
w żeglarstwie: lina umocowana przy końcach rei, służąca do manewrowania żaglami w płaszczyźnie poziomej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. lina do obracania rei w płaszczyźnie poziomej
Wiktionary
Belgia:
Francja:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. brasować
rzecz. brasowanie n.
frazeologia.
etymologia. etym|niderl|bras.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) brace
* niemiecki: (1.1) Brasse ż.
źródła.
== bras (język bretoński.) ==
wymowa.
IPA|bʁaz., X-SAMPA|bRaz.
audio|LL-Q12107 (bre)-ThonyVezbe-bras.wav.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) duży
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bras, AS: bras
Wiktionary
czas. brasować
rzecz. brasowanie n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. brasować
rzecz. brasowanie n.
frazeologia.
etymologia. etym|niderl|bras.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) brace
* niemiecki: (1.1) Brasse ż.
źródła.
== bras (język bretoński.) ==
wymowa.
IPA|bʁaz., X-SAMPA|bRaz.
audio|LL-Q12107 (bre)-ThonyVezbe-bras.wav.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) duży
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: braZ-ILja] stolica Brazylii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Brazylii;
Wiktionary
Brasília (wym. [bɾaˈziʎɐ]) – stolica Brazylii i siedziba rządu Dystryktu Federalnego. Miasto jest położone na Wyżynie Brazylijskiej, w środkowo-zachodniej części kraju. Szacuje się, że Brasilia jest trzecim najbardziej zaludnionym miastem w Brazylii.
Wikipedia
(1.1) W Brasílii trwa karnawał.
Wiktionary
rzecz. brasilijka ż., Brazylijczyk, brasilijczyk m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. brasilijka ż., Brazylijczyk, brasilijczyk m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Brasília
* arabski: (1.1) برازيليا
* baskijski: (1.1) Brasilia
* czeski: (1.1) Brasília
* esperanto: (1.1) Braziljo
* hiszpański: (1.1) Brasilia ż.
* nowogrecki: (1.1) Μπραζίλια ż.
* portugalski: (1.1) Brasília
* słowacki: (1.1) Brazília ż.
* szwedzki: (1.1) Brasília n.
* węgierski: (1.1) Brazíliaváros, Brasília
* włoski: (1.1) Brasilia ż.
źródła.
== Brasília (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Brasília
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: brazyliana] brazyliana;
1. system gry w piłce nożnej polegający na tym, że w linii obrony i w ataku gra po czterech zawodników, a w pomocy dwóch;
2. potocznie: popis szczególnych umiejętności podczas gry w piłkę nożną
SJP.pl
Brasiliana – system gry w piłkę nożną, w którym w linii obrony gra czterech zawodników, pomocy – dwóch, a ataku – czterech, czyli 4-2-4. Mimo iż narodził się na początku lat 50. w Paragwaju, najpełniejsze zastosowanie znalazł w wykonaniu reprezentacji Brazylii podczas mundialu 1958, na którym „Canarinhos” zdobyli tytuł mistrza świata.
Wikipedia
mieszkaniec Brasilii
SJP.pl
mieszkanka Brasilii
SJP.pl
przymiotnik od: Brasilia, stolica Brazylii
SJP.pl
[czytaj: braz-ilijczyk] mieszkaniec Brasilii (stolicy Brazylii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brasílii
Wiktionary
(1.1) Wielu brasilijczyków lubi spędzać w tym parku niedzielne popołudnia.
Wiktionary
IPA: ˌbrasʲiˈlʲijt͡ʃɨk, AS: brasʹilʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Brazylijczyk mos., Brazylijka ż., Brasília ż., Brazylia ż.
:: fż. brasilijka ż.
przym. brasilijski
Wiktionary
[czytaj: braz-ilijka] mieszkanka Brasilii (stolicy Brazylii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brasílii
Wiktionary
IPA: ˌbrasʲiˈlʲijka, AS: brasʹilʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Brazylia ż., Brasília ż., Brazylijczyk mos., Brazylijka ż.
:: fm. brasilijczyk mos.
przym. brasilijski
Wiktionary
→ Brasília [czytaj: braz-ilijski]
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Brasília
Wiktionary
IPA: ˌbrasʲiˈlʲijsʲci, AS: brasʹilʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. brasilijka ż., Brazylijczyk mos., brasilijczyk mos., Brazylia ż.
Wiktionary
w żeglarstwie obracać reje za pomocą brasów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. obracanie rej w płaszczyźnie poziomej za pomocą brasów
Wiktionary
rzecz. bras m.
czas. brasować ndk.
Wiktionary
[czytaj: bras] sposób pływania na piersiach lub grzbiecie, bez wyrzucania rąk ponad powierzchnię wody
SJP.pl
[czytaj: braseRI]
1. browar; piwiarnia;
2. połączenie dużej restauracji z kawiarnią
SJP.pl
Brąswałd (niem. Braunswalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dywity.
Wieś na Warmii położona około 8 km na północ od Olsztyna, w pobliżu jeziora Mosąg oraz rzeki Łyny. Usytuowana w pagórkowatym krajobrazie polodowcowym z licznymi małymi zbiornikami wodnymi. Od wschodu rozciągają się lasy, z pozostałych stron otoczona jest gruntami rolnymi z licznymi śródpolnymi kępami zieleni. W pobliżu (około 0,5 km na zachód) znajduje się elektrownia wodna na rzece Łyna. We wsi znajduje się kościół parafialny, szkoła podstawowa (filia szkoły w Dywitach), Ochotnicza Straż Pożarna z remizą, sklepy spożywcze.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Brąszewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brąszewice.
Wieś królewska (tenuta) w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Brąszewice. Do 1953 roku miejscowość była siedzibą gminy Godynice.
Urodził się tutaj Jan Kurp, polski polityk, nauczyciel, były wojewoda podkarpacki.
Wikipedia
miasto w Rumunii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej Rumunii, w okręgu Braszów;
(1.2) geogr. adm. okręg w środkowej Rumunii;
Wiktionary
Braszów (rum. Brașov IPA: [braˈʃov], 1951–1961: (Orașul) Stalin, węg. Brassó, niem. Kronstadt, saski dialekt siedmiogrodzki Krunen) – miasto w środkowej Rumunii, na Wyżynie Transylwańskiej, w okręgu Braszów (Siedmiogród), ok. 166 km od Bukaresztu.
Wikipedia
rzecz. braszowianin mos., braszowianka ż.
przym. braszowski
Wiktionary
mieszkaniec Braszowa (miasta w Rumunii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Braszowa
Wiktionary
rzecz. Braszów mrz.
:: fż. braszowianka ż.
przym. braszowski
Wiktionary
mieszkanka Braszowa (miasta w Rumunii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Braszowa
Wiktionary
rzecz. Braszów mrz.
:: fm. braszowianin mos.
przym. braszowski
Wiktionary
Braszowice (niem. Baumgarten) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie, nad rzeką Braszówką.
Wikipedia
przymiotnik od: Braszów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Braszowem, dotyczący Braszowa
Wiktionary
rzecz. Braszów mrz., braszowianin mos., braszowianka ż.
Wiktionary
wciągarka do podnoszenia kotwic; bratszpil, winda kotwiczna
SJP.pl
miasto na Białorusi
SJP.pl
Brasław (biał. Браслаў, Brasłau; ros. Браслав, Brasław) – miasto na Białorusi, w obwodzie witebskim, siedziba rejonu brasławskiego. W 2010 roku liczyło ok. 9,5 tys. mieszkańców.
Brasław leży na Pojezierzu Brasławskim, nad jeziorem Drywiaty. Brasławska Grupa Jezior leży na obszarze Parku Narodowego „Jeziora Brasławskie”.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz materiałów budowlanych.
Wikipedia
→ Brasław
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Brasławia, związany z Brasławiem
Wiktionary
(1.1) Rejon brasławski położony jest w białoruskiej części Pojezierza Brasławskiego (rozciągającego się na Litwę i Łotwę).
Wiktionary
rzecz. Brasław m., Brasławszczyzna ż., brasławianin m., brasławianka ż.
Wiktionary
1. męski potomek w stosunku do innych dzieci tych samych rodziców;
2. przyjaciel, ktoś bliski ze względu na wspólne przeżycia, zainteresowania;
3. zakonnik;
4. członek bractwa, ugrupowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) potomek płci męskiej (w stosunku do rodzeństwa); syn tego samego ojca; syn tej samej matki;
(1.2) rel. zakonnik, mnich
(1.3) towarzysz broni, przyjaciel, brat ślubny
(1.4) członek braci szlacheckiej
Wiktionary
Brat – nazwa relacji rodzinnej dla krewnego drugiego stopnia w linii bocznej o płci męskiej, należącego do rodzeństwa. Brat może mieć z probantem tych samych oboje rodziców (brat rodzony) bądź tylko jednego wspólnego (brat przyrodni). Sensu stricto tzw. brat przybrany (syn ojczyma lub macochy z ich poprzednich związków, będący pasierbem dla rodzonego ojca lub matki) nie jest krewnym ani powinowatym. Syn brata to bratanek, a córka brata to bratanica.
Wikipedia
(1.1) Miał dwoje rodzeństwa: brata i siostrę.
(1.2) Nie wiedział, kim jest tajemniczy mnich, ten dziwny brat Jan.
(1.3) Bądź mi od dziś bratem!
(1.4) Braćmi zwano krewnych i wszelkich powinowatych, a że szlachta polska cała wywodziła swój ród z jednego pnia, bratem lub panem bratem nazywano każdego szlachcica.
Wiktionary
IPA: brat, AS: brat
Wiktionary
rzecz. bractwo n., bratanek mos., bratanica ż., bratanka ż., bratowa ż., braterstwo n., brać ż., bratniak mrz., bratek mrz., rozbrat mrz., pobratymstwo n., pobratymiec mos., pobratymca mos., bratczyk mos., brataniec mos., bratrzyk mos., współbrat mos.
:: zdrobn. braciszek mos., bratul mos., brateńko mos., braciś mos., bratuszek mos., braciszeńko mos., bratunio mos.
:: zgrub. brachol mos., braciak mos., bracki mos.
czas. bratać ndk., zbratać dk.
przym. braterski, bratni, pobratymczy, bracki
przysł. bratersko
wykrz. bracie
Wiktionary
(1.1) brachol, braciak, braciszek
(1.2) frater
(1.4) pan brat
Wiktionary
1. łączyć, jednoczyć, zespalać;
2. bratać się - zawierać przyjaźń z kimś, nawiązywać zażyłe stosunki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) łączyć, jednoczyć, zespalać
czasownik zwrotny niedokonany bratać się (dk. brak)
(2.1) nawiązywać z kimś zażyłe, przyjacielskie stosunki
Wiktionary
rzecz. brat mos., braciszek mos., bratul mos., brateńko mos., braciś mos., bratuszek mos., braciszeńko mos., bratunio mos., brachol mos., braciak mos., bracki mos., bractwo n., bratanek mos., bratanica ż., bratanka ż., bratowa ż., braterstwo n., brać ż., bratniak mos., bratek mrz., rozbrat mrz., pobratymstwo n., pobratymiec m., pobratymca m., bratczyk m., brataniec m., bratrzyk m., bratanie n., pobratanie n., rozbratanie n., zbratanie n.
czas. pobratać dk., rozbratać dk., zbratać dk.
przym. braterski, bratni, pobratymczy, bracki
przysł. bratersko
wykrz. bracie
Wiktionary
(2.1) przyjaźnić się, kolegować się; pot. kumplować się, kumać się; przest. fraternizować się; podn. spoufalać się, poufalić się; być za pan brat, trzymać sztamę
Wiktionary
syn brata; synowiec (dawniej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) syn brata
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) Mój najstarszy bratanek kończy jutro 18 lat.
Wiktionary
IPA: braˈtãnɛk, AS: bratãnek
Wiktionary
rzecz. brat m., braciszek m., braterstwo n., bractwo n.
:: fż. bratanica ż., przest. bratanka ż.
przym. braterski, bratni
czas. zbratać, bratać
wykrz. bracie
Wiktionary
(1.1) daw. synowiec
Wiktionary
córka brata; bratanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka brata
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) Za stołem ujrzałam moją bratanicę.
Wiktionary
IPA: ˌbratãˈɲit͡sa, AS: bratãńica
Wiktionary
rzecz. brat m., braciszek mos., braterstwo n., bratanek m.
:: zdrobn. brataniczka
przym. bratni, braterski
czas. zbratać, bratać
wykrz. bracie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bratać.
Wiktionary
czas. bratać ndk.
rzecz. brat m., braciszek mos., bratek mos./mrz., bractwo n., braterstwo n.
przym. bratni, braterski
Wiktionary
przestarzałe: bratanek
SJP.pl
córka brata; bratanica
SJP.pl
Grusza 'Bratanka' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Odmiana powstała w Sadowniczo-Szkółkarskim Zakładzie Doświadczalnym w Albigowej, w Polsce, w roku 1987 jako siewka z wolnego zapylenia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: brat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. ogrod. nazwa systematyczna|Viola wittrockiana|ref=tak., dwuletnia roślina ozdobna o aksamitnych, różnobarwnych kwiatach, będąca skrzyżowaniem dzikich gatunków fiołka;
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Viola tricolor|ref=tak., jednoroczna lub dwuletnia roślina polna o pięciopłatkowych, zwykle fioletowo-żółtych kwiatach
(1.3) więz. krata w więziennym oknie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. zdrobn. od: brat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do nóg ściele nam bratków aksamit, / cudownymi upaja woniami, / eksploduje pąkowia salwami, / póki wargi tulimy do warg.
Wiktionary
IPA: ˈbratɛk, AS: bratek
Wiktionary
rzecz. brat m., braciszek m., braciak m., brachol m., bratul m., brateńko m., bracki m., braciś m., bratuszek m., braciszeńko m., bratunio m., bratowa ż., bratanica ż., bratanek m., bratanka ż., pobratymstwo n., pobratymiec m., pobratymca m., bratczyk m., brataniec m., bratrzyk m., braterstwo n., bratanie n., zbratanie n., brać ż., rozbrat m., pobratanie n.
czas. bratać ndk., zbratać dk., pobratać dk.
przym. bracki, bratni, braterski, pobratymczy
przysł. bratnio, bratersko
wykrz. bracie
Wiktionary
(1.1) bratek ogrodowy, fiołek ogrodowy
(1.2) bratek polny, fiołek trójbarwny, macoszka
(2.1) braciszek, braciak, bratul, brateńko, braciś, bratuszek, braciszeńko, bratunio
(1.3) firanki
Wiktionary
1. przyjacielski, serdeczny;
2. właściwy bratu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do brata, braci
(1.2) przyjacielski, przyjazny
Wiktionary
IPA: braˈtɛrsʲci, AS: bratersʹḱi
Wiktionary
rzecz. braterstwo n., brat m., braciszek m., bratowa ż., bratanek m., bratanica ż., bratek mos./mrz.
czas. bratać się
przym. bratni
przysł. bratersko
Wiktionary
(1.2) bratni
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób braterski, solidarnie
Wiktionary
(1.1) Dlatego w roku Gierek powitał w Polsce radzieckiego geneseka niezwykle "bratersko", a jak niektórzy wówczas twierdzili - wręcz czołobitnie.
Wiktionary
IPA: braˈtɛrskɔ, AS: bratersko
Wiktionary
przym. braterski, bratni
rzecz. brat m., braterstwo n., bratek mos./mrz.
czas. zbratać, bratać
Wiktionary
(1.1) po bratersku, przyjacielsko, przyjaźnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest braterskie; cecha tych, którzy są braterscy
Wiktionary
przym. braterski
przysł. bratersko
Wiktionary
1. więzy pokrewieństwa łączące synów jednych rodziców
2. uczucia braterskie, oparte na zaufaniu, szczerości; przyjaźń, solidarność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pokrewieństwo między synami jednych rodziców
(1.2) braterskie uczucia, jak m.in. zaufanie, szczerość, solidarność, poświęcenie
rzeczownik, liczba mnoga
(2.1) brat ze swoją żoną
Wiktionary
Rodzina
Hasło
Inne:
Wikipedia
(1.2) „Wolność, równość, braterstwo” to motto rewolucji francuskiej.
Wiktionary
IPA: braˈtɛrstfɔ, AS: braterstfo
Wiktionary
rzecz. brat m., braciszek mos., bractwo n., bratanek m., bratanica ż., bratanka ż., bratowa ż., bratek mos./mrz.
przym. braterski, bratni
przysł. bratersko
Wiktionary
[czytaj: breTIAnu] nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. smażone ziemniaki
Wiktionary
Bratkartofle (z niem. braten – „piec”, „smażyć”) – prosta potrawa ziemniaczana, popularna w Niemczech, i na Górnym Śląsku oraz Warmii, Małopolsce (Galicji) i Mazurach. Przygotowana z ugotowanych wcześniej i pokrojonych na małe kawałki lub plasterki ziemniaków. Smażona na patelni z rozgrzanym tłuszczem (pierwotnie wyłącznie smalcem), spożywana najczęściej z kwaśnym mlekiem lub jajkiem sadzonym. Podawana była głównie na kolację przy wykorzystaniu ziemniaków pozostałych z obiadu lub też specjalnie ugotowanych od razu w większej ilości.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. piekarnik
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: brat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. przest. zob. bretnal.
Wiktionary
(1.1) […] W każde z makowych ziarneczek / Wbij mi takie trzy bratnale.
Wiktionary
IPA: ˈbratnal, AS: bratnal
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bratnalik m.
Wiktionary
1. związany pokrewieństwem rodzinnym lub narodowym, np. bratnia dusza;
2. przyjacielski, serdeczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) braterski
(1.2) związany pokrewieństwem, np. rodzinnym, narodowym, ideologicznym , duchowym
Wiktionary
rzecz. brat m., braciszek mos., braterstwo n., bratowa ż., bratanek m., bratanica ż., bratek mos./mrz.
przym. braterski
przysł. bratersko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zabójca własnego brata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. zabójca brata
Wiktionary
(1.1) Bóg jednak nie ukarał zbrodniarza. Dlaczego ulitował się nad bratobójcą?
Wiktionary
rzecz. bratobójstwo n.
:: fż. bratobójczyni ż.
przym. bratobójczy
przysł. bratobójczo
Wiktionary
zabijający brata lub kogoś związanego pokrewieństwem, przyjaźnią, związkami plemiennymi lub przekonaniami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bratobójcy lub bratobójstwa
Wiktionary
(1.1) Z tego samego archaicznego zasobu pojęciowego wywodzi się wciąż funkcjonujące w polszczyźnie określenie wojny domowej: "walka bratobójcza".
Wiktionary
IPA: ˌbratɔˈbujt͡ʃɨ, AS: bratobui ̯čy
Wiktionary
rzecz. bratobójca m., bratobójczyni ż., bratobójstwo n.
przysł. bratobójczo
Wiktionary
zabójczyni własnego brata
SJP.pl
zabójstwo brata albo osoby związanej pokrewieństwem, przyjaźnią itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. zabójstwo brata lub innego krewnego, także kogoś, z kim jest się związanym przyjaźnią, przynależnością do jednej grupy itp.
Wiktionary
(1.1) Z powodu twardego postępowania wobec pozostałych czeskich książąt, a może też w związku z bratobójstwem, otrzymał przydomek Okrutny.
Wiktionary
IPA: ˌbratɔˈbujstfɔ, AS: bratobui ̯stfo
Wiktionary
rzecz. bratobójca m., bratobójczyni ż.
przym. bratobójczy
przysł. bratobójczo
Wiktionary
brat z żoną
SJP.pl
Bratoszewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków.
Bratoszewice uzyskały lokację miejską przed 1458 rokiem, zdegradowane w 1661 roku. Do 1954 roku istniała gmina Bratoszewice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą gminy Bratoszewice. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w ówczesnym województwie łódzkim.
Nazwę dawnej pobliskiej wsi Carska Miłość zmieniono 6 lutego 1920 na Bratoszewice Małe.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
żona brata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona brata
Wiktionary
Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.
Wikipedia
(1.1) Byłam z bratową na zakupach, szukałyśmy prezentu dla mojego brata na czterdzieste urodziny.
Wiktionary
IPA: braˈtɔva, AS: bratova
Wiktionary
rzecz. brat m., braciszek m., bratostwo n., braterstwo n., bractwo n., bratek mos./mrz.
przym. braterski, bratni
Wiktionary
(1.1) pieszcz. bratówka; daw. gw-pl|Kraków|bratowicha.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. gw-pl|Kraków. bratowa
Wiktionary
rzecz. brat mos., braterstwo n., bratowa ż.
:: zdrobn. braciszek
przym. braterski
Wiktionary
w gwarze lwowskiej: piekarnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. piekarnik
Wiktionary
(1.1) Hyjdla wciepła kołocz do bratruły.
Wiktionary
(1.1) bratrura, blatrura, bratrula, bradruła, bradrura, rura, ruła
Wiktionary
wciągarka do podnoszenia kotwic; braszpil, winda kotwiczna
SJP.pl
Bratucice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Rzezawa.
Wieś królewska w tenucie niepołomickiej w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą gromady Bratucice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego. Integralne części miejscowości: Bródek, Łazek, Mole, Podlesie, Radziejów.
Wikipedia
poufały zwrot kierowany zwykle do bliskiego kolegi; brat; bratek
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bratumiły lub z nią związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Bratumił, Bratomił, Bratmił, (zniem.) Bretomił, Bretmił – staropolskie imię męskie, złożone z członów Bratu- ("bratu", "członkowi wspólnoty rodowej", "człowiekowi bliskiemu") i -mił ("miły"). Znaczenie imienia: "miły swoim bliskim".
Żeńskie formy: Bratumiła, Bratomiła, Bratmiła.
Bratumił imieniny obchodzi 8 września i 18 października.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Bratumiła, Bratomiła, Bratmiła – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Bratu- ("bratu", "członkowi wspólnoty rodowej", "człowiekowi bliskiemu") i -miła ("miła"). Znaczenie imienia: "miła swoim bliskim". W źródłach polskich poświadczone w XIII wieku (1265 rok).
Męskie formy: Bratumił, Bratomił, Bratmił, (zniem.) Bretomił, Bretmił.
Bratumiła imieniny obchodzi 3 czerwca i 4 grudnia.
Wikipedia
Bratumił z małżonką; Bratumiłowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bratumiła lub z nim związany
SJP.pl
pieszczotliwie: brat
SJP.pl
bratwa barwierska: roślina użytkowa z rodziny motylkowatych, dostarczająca cennego barwnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina z gatunku bratwa barwierska, nazwa systematyczna|Baptisia tinctoria|L.|ref=tak.
Wiktionary
Baptysja, bratwa (Baptisia Vent.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje 18 gatunków. Rośliny te występują we wschodniej Kanadzie oraz wschodniej i środkowej części Stanów Zjednoczonych. Rosną na obszarach pod wpływem klimatu umiarkowanego kontynentalnego i ciepłego, w prerii i widnych lasach, w miejscach wilgotnych, nad strumieniami i suchych – na piaskach i terenach skalistych.
Wikipedia
(1.1) baptysja
Wiktionary
stolica Słowacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica i największe miasto Słowacji;
Wiktionary
Bratysława (słow. i cz. Bratislava, wym. [ˈbracislaʋa]; niem. Pressburg; węg. Pozsony; pol. dawniej Pożoń, także Preszburg) – stolica oraz największe miasto Słowacji pod względem liczby ludności (478 040 mieszkańców) i powierzchni (367,5 km²). Jest jedyną stolicą na świecie, która graniczy z dwoma państwami, tj. na południu z Węgrami, a na zachodzie z Austrią.
Wikipedia
(1.1) Bratysława jest jedyną stolicą na świecie, która graniczy z dwoma państwami, tj. na południu z Węgrami, a na zachodzie z Austrią.
(1.1) Dzisiejsze terytorium Bratysławy powstało pierwotnie w wyniku łączenia osad, a następnie przyłączania miejscowości z pobliskiej okolicy.
(1.1) Zwiedziłem Bratysławę podczas wycieczki po Słowacji.
Wiktionary
IPA: ˌbratɨˈswava, AS: bratysu̯ava
Wiktionary
rzecz. bratysławianin mos., bratysławianka ż.
przym. bratysławski
Wiktionary
(1.1) hist. Pożoń, Preszburg
Wiktionary
mieszkaniec Bratysławy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bratysławy
Wiktionary
IPA: ˌbratɨswaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: bratysu̯avʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Bratysława ż.
:: fż. bratysławianka ż.
przym. bratysławski
Wiktionary
mieszkanka Bratysławy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bratysławy
Wiktionary
IPA: ˌbratɨswaˈvʲjãnka, AS: bratysu̯avʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Bratysława ż.
:: fm. bratysławianin mos.
przym. bratysławski
Wiktionary
przymiotnik od: Bratysława (stolica Słowacji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bratysławy, związany z Bratysławą
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Bratysławy lub bratysławian, mający cechy lub właściwości przypisywane Bratysławie lub bratysławianom
Wiktionary
IPA: ˌbratɨˈswafsʲci, AS: bratysu̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bratysława ż., bratysławianin mos., bratysławianka ż.
Wiktionary
produkt marki Braun
SJP.pl
Wikipedia
ręczny pistolet automatyczny; browning
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. neol. zwolennik Grzegorza Brauna
Wiktionary
(1.1) Symbolem braunistów stała się gaśnica.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. braunistka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. neol. zwolenniczka Grzegorza Brauna
Wiktionary
rzecz.
:: fm. braunista mos.
Wiktionary
krzemian magnezu, czarny minerał o metalicznym połysku, stosowany jako najważniejsza ruda manganu, głównie do produkcji żelazomanganu; pirofanit
SJP.pl
Braunit – rzadki minerał z gromady krzemianów, tlenokrzemian manganu o wzorze Mn2+Mn3+6SiO4O20 (tlenek manganu(III)). Jego nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego badacza K. Brauna.
Wikipedia
minerał odkryty przez Lorrina Thomasa Brownmillera (stąd nazwa), występujący głównie w Niemczech i w Izraelu
SJP.pl
[czytaj: brałnszwajg] miasto w Niemczech; Brunszwik
SJP.pl
Niemcy:
Republika Południowej Afryki:
Inne:
Wikipedia
minerał, dwutlenek manganu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. dwutlenek manganu występujący w przyrodzie w postaci piroluzytu
Wiktionary
Braunsztyn – najważniejsza ruda manganu zawierająca głównie tlenek manganu(IV) (MnO2). Występuje razem z rudami żelaza (wytapia się je razem, otrzymując żelazomangan). Minerały: piroluzyt, polionit, psylomelan.
Główne złoża braunsztynu występują na Uralu, w Indiach i w południowej Afryce.
Jest stosowany w przemyśle elektrochemicznym, do wyrobu i barwienia szkła, farb, utleniania kwasu solnego oraz jako depolaryzator w ogniwach galwanicznych.
Wikipedia
IPA: ˈbrawn͇ʃtɨ̃n, AS: brau̯ṇštỹn
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. prysznic
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. oranżada
Wiktionary
samochód marki Fiat Brava
SJP.pl
Brava – wyspa należąca do Wysp Zielonego Przylądka. Jest najmniejszą zamieszkaną wyspą w archipelagu Wysp Podwietrznych. Pierwsze siedliska powstały w latach 40. XVI wieku, a liczba ludności wzrosła po erupcji Mount Fogo w 1680 na sąsiedniej wyspie Fogo. Długo głównym przemysłem pozostawało wielorybnictwo, a obecnie jest nim rolnictwo.
Wikipedia
okrzyk będący wyrazem zachwytu, największego uznania; nadzwyczajnie! genialnie! wybornie! wspaniale! doskonale! bajecznie! świetnie! pięknie! cudownie! kapitalnie! bosko!
SJP.pl
czasopismo zajmujące się popkulturą
SJP.pl
Bravo – dwutygodnik dla młodzieży, pochodzący z Niemiec, ukazujący się też w wielu innych krajach Europy. W Polsce pojawił się po raz pierwszy w 1991 roku i wydawany był przez Wydawnictwo Bauer. Redaktorem naczelnym polskiej wersji czasopisma był Michał Wiśnicki. Ostatni numer polskiego wydania Bravo ukazał się w grudniu 2017.
Wikipedia
dawniej:
1. brawura na pokaz;
2. zuchwałość, przechwałki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. brawura na pokaz, zadzierzyste przechwałki, efekciarskie zuchwalstwo
Wiktionary
rzecz. brawo n.
wykrz. brawo
Wiktionary
(1.1) efekciarstwo, szpan, szpanowanie, pokazówa, zuchowatość
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brawędzić.
Wiktionary
czas. brawędzić
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. żart. lekcew. marudzić, gadać
Wiktionary
czas. pobrawędzić
rzecz. brawędzenie n.
Wiktionary
zdrobnienie od: brawo (oklaski)
SJP.pl
oklaski i okrzyki, wyrażające uznanie, podziw, zachwyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zwykle w lm. wyraz uznania; oklaski
wykrzyknik
(2.1) … pokazujący entuzjastyczną aprobatę
Wiktionary
(1.1) Publiczność głośnymi brawami nagrodziła przebojową arię tenora.
(2.1) — Ojechaliśmy ich 3:0! — Brawo, piona!
Wiktionary
IPA: ˈbravɔ, AS: bravo
Wiktionary
rzecz. brawura ż., brawada ż.
przym. brawurowy
wykrz. bravissimo
Wiktionary
(1.1) oklaski, aplauz, owacje
(2.1) wiwat, wspaniale, pięknie, świetnie
Wiktionary
popisywać się odwagą, wystawiać się niepotrzebnie na niebezpieczeństwo
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. lekceważyć
Wiktionary
IPA: braˈvɔvat͡ɕ, AS: bravovać
Wiktionary
rzecz. brawowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brawować.
Wiktionary
czas. brawować ndk.
Wiktionary
postawa lekceważąca niebezpieczeństwo, odwaga na pokaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) popisywanie się odwagą
Wiktionary
Brawura (ang. Test Pilot) – amerykański film z 1938 roku w reżyserii Victora Fleminga.
Wikipedia
(1.1) Niemniej jednak wykazał się niezwykłą brawurą podczas odwrotu Brytyjczyków.
Wiktionary
rzecz. brawurowość n., brawurowanie n., brawo n.
czas. brawurować ndk.
przym. brawurowy
przysł. brawurowo
wykrz. brawo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) popisywanie się brawurą
Wiktionary
rzecz. brawura ż., brawurowość ż.
czas. brawurować ndk.
przym. brawurowy
przysł. brawurowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób brawurowy
Wiktionary
(1.1) Damian Winiarczyk początkowo jechał brawurowo, jednak gdy mało co nie wyleciał z trasy na wirażu, kończył wyścig ostrożniej i był szósty.
Wiktionary
IPA: ˌbravuˈrɔvɔ, AS: bravurovo
Wiktionary
rzecz. brawura ż., brawurowanie n., brawurowość ż.
przym. brawurowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest brawurowe; cecha tych, którzy są brawurowi
Wiktionary
rzecz. brawura ż., brawurowanie n.
czas. brawurować ndk.
przym. brawurowy
przysł. brawurowo
Wiktionary
związany z brawurą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) popisujący się odwagą
Wiktionary
rzecz. brawurowanie n., brawo n., brawura ż., brawurowość ż.
przysł. brawurowo
wykrz. brawo
Wiktionary
(1.1) ryzykancki, zuchwały
Wiktionary
1. stop miedzi z innymi metalami (z wyjątkiem cynku i niklu);
2. kolor brązowy;
3. przedmiot wykonany z brązu;
4. brązowy medal za trzecie miejsce w zawodach;
5. pigment metaliczny do wyrobu farb i emalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hutn. stop miedzi z cyną; także stopy miedzi z innymi metalami;
(1.2) przedmiot (medal, rzeźba itp.) wykonany z brązu (1.1)
(1.3) kolor brązowy – kolor brązu (1.1)
(1.4) epoka brązu;
(1.5) sport. brązowy medal
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W muzeum zgromadzono popiersia z brązu portretujące znanych Polaków.
(1.2) Postanowiłem zorganizować wystawę własnoręcznie wykonanych brązów.
(1.3) W salonie biel ścian kontrastuje z ciepłym brązem.
(1.4) Te cenne znaleziska datuje się na wczesny brąz.
(1.5) To już piąty brąz w jego karierze sportowej.
Wiktionary
IPA: brɔ̃w̃s, AS: brõũ̯s
Wiktionary
rzecz. brązowienie n., brązownictwo n., brązownik m., brązik mrz., brązowanie n., brązosz mzw., zbrązowienie n., brązowniczka ż.
czas. brązować ndk., brązowić ndk., brązowieć ndk., zbrązowieć dk.
przym. brązowawy, brązowniczy, brązowy
przysł. brązowo
temsłow. brązowo-
Wiktionary
(1.1) spiż
Wiktionary
skrót od: brazylijski
SJP.pl
stop miedzi i aluminium; brąz aluminiowy
SJP.pl
Brązal, brąz aluminiowy – stop brązu z kilkuprocentowym dodatkiem aluminium (4–11%) oraz niewielką domieszką niklu, manganu i żelaza. Jest odporny na działania wysokiej temperatury i wody morskiej. Stosowany do wyrobu śrub okrętowych, zaworów, aparatury chemicznej.
W polskich monetach obiegowych 2 zł (pierścień tej monety) i 5 zł (rdzeń tej monety) do ich wykonania użyto brązal CuAl6Ni2 tj. o zawartości 92% miedzi, 6% aluminium, 2% niklu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
kosmetyk do ściemniania skóry; bronzer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od brąz
Wiktionary
(1.1) To nie brąz, lecz tylko mały brązik.
Wiktionary
rzecz. brąz m.
Wiktionary
rzeka w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Wikipedia
gatunek ryby z rodziny brązoszowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Oxynotus centrina|Linnaeus|ref=tak., gatunek ryb z rodziny brązoszowatych;
(1.2) icht. ryba z gatunku brązoszy (1.1)
Wiktionary
Brązosz (Oxynotus centrina) – gatunek ryby z rodziny brązoszowatych (Oxynotidae), wcześniej zaliczany był do koleniowatych (Squalidae).
Wikipedia
(1.1) Brązosze są gatunkiem jajożyworodnym.
Wiktionary
rzecz. brąz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) met. pokrywanie powierzchni czegoś warstwą brązu
(1.2) książk. przen. ocenianie kogoś lub czegoś w bezkrytyczny sposób, z nadmiernym uwypukleniem zasług lub zalet
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. brąz m., brązownictwo n., brązownik m., brązowienie n., brązowniczka ż.
czas. brązować ndk., brązowić ndk.
przym. brązowy, brązowawy, brązowniczy
Wiktionary
(1.2) brązowienie, apoteozowanie, idealizowanie, gloryfikowanie
Wiktionary
żółty o brązowawym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żółty o brązowawym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Dodaj więcej brązowego pigmentu, bo na razie wychodzi ci odcień brązowawożółty.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvavɔˈʒuwtɨ, AS: brõũ̯zovavožuu̯ty
Wiktionary
zbliżony do brązowego, nie do końca brązowy, prawie brązowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor podobny do brązowego; niezupełnie brązowy, prawie brązowy
Wiktionary
(1.1) Wtedy ziarna nabierają charakterystycznego brązowawego koloru i specyficznego dla kawy smaku i aromatu.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔˈvavɨ, AS: brõũ̯zovavy
Wiktionary
rzecz. brąz m., brązowienie n., odbrązawianie n., odbrązowienie n., brązowanie n.
czas. brązowić ndk., odbrązawiać ndk., odbrązowić dk.
przym. brązowy
przysł. brązowawo, brązowo
temsłow. brązowo-
Wiktionary
boczanka brązowianka - gatunek motyla z rodziny wachlarzykowatych
SJP.pl
zmieniać kolor na brązowy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbrązowieć)
(1.1) nabierać barwy brązowej
(1.2) odróżniać się brązową barwą od tła
Wiktionary
(1.1) Jabłka na paterze w spiżarni zaczęły już brązowieć.
Wiktionary
rzecz. brąz mrz., zbrązowienie n., brązowienie n., brązownictwo n.
czas. zbrązowieć dk.
przym. brązowy
przysł. brązowo
temsłow. brązowo-
Wiktionary
(1.2) brązowić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nabieranie barwy brązowej, stawanie się brązowym
Wiktionary
(1.1) Ulegające brązowieniu jabłka, wydawały dziwną woń.
Wiktionary
rzecz. brąz mrz., zbrązowienie n., brązowanie n.
czas. brązowieć ndk., zbrązowieć dk.
przym. brązowy, brązowawy
przysł. brązowo
Wiktionary
zdrobnienie od: brązowy
SJP.pl
gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
Brązówka (Anas rubripes) – gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
zakład, w którym wykonuje się odlewy z brązu
SJP.pl
wykonywanie przedmiotów z brązu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. dział rzemiosła zajmujący się wykonywaniem odlewów z brązu, zwłaszcza pomników oraz pokrywaniem przedmiotów brązem (brązowanie);
(1.2) przedstawianie czegoś z bezkrytycznym uwielbieniem
Wiktionary
Brązownictwo – dział rzemiosła zajmujący się wykonywaniem odlewów z brązu, zwłaszcza pomników oraz pokrywaniem przedmiotów brązem (brązowanie). W Polsce głównym ośrodkiem brązowniczym i siedzibą cechu brązowników była Warszawa.
Rozwój brązownictwa warszawskiego nastąpił w okresie Królestwa Kongresowego, gdy brązownictwo wyodrębnione z mosiężnictwa stało się w Warszawie odrębną profesją. Powstało szereg firm odlewniczych na czele z Zakładem Norblina i Łopieńskich. Źródłem wiedzy o zabytkach brązownictwa starożytnego, historii brązu w Polsce i na świecie oraz o brązownictwie warszawskim są wspomnienia Tadeusza Łopieńskiego, nestora rodu stołęcznych brązowników.
Wikipedia
rzecz. brąz mrz., brązownik mos., brązowanie n.
przym. brązowy
przysł. brązowo
czas. brązowić ndk., brązowieć ndk.
Wiktionary
1. rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych;
2. rzemieślniczka wykonująca przedmioty z brązu;
3. pejoratywnie: kobieta ukazująca kogoś lub coś w sposób wyłącznie pozytywny, pomijając wady
SJP.pl
Tuckermanopsis Gyeln. (brązowniczka) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
1. rzemieślnik wykonujący przedmioty z brązu;
2. przenośnie: krytyk literacki idealizujący opisywaną postać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący przedmioty z brązu lub zajmujący się brązowaniem
(1.2) przen. krytyk literacki lub biograf idealizujący omawiane osoby
Wiktionary
Brązownictwo – dział rzemiosła zajmujący się wykonywaniem odlewów z brązu, zwłaszcza pomników oraz pokrywaniem przedmiotów brązem (brązowanie). W Polsce głównym ośrodkiem brązowniczym i siedzibą cechu brązowników była Warszawa.
Rozwój brązownictwa warszawskiego nastąpił w okresie Królestwa Kongresowego, gdy brązownictwo wyodrębnione z mosiężnictwa stało się w Warszawie odrębną profesją. Powstało szereg firm odlewniczych na czele z Zakładem Norblina i Łopieńskich. Źródłem wiedzy o zabytkach brązownictwa starożytnego, historii brązu w Polsce i na świecie oraz o brązownictwie warszawskim są wspomnienia Tadeusza Łopieńskiego, nestora rodu stołęcznych brązowników.
Wikipedia
rzecz. brązownictwo n., brąz mrz., brązowanie n., brązowniczka ż.
przym. brązowy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem brązowej barwy, z obecnością brązu
Wiktionary
(1.1) Jadzia z Tadkiem urządzili werandę na brązowo.
Wiktionary
rzecz. brąz mrz., brązowienie n., zbrązowienie n., brązownictwo n.
czas. brązowieć ndk., zbrązowieć dk.
przym. brązowy, brązowawy
temsłow. brązowo-
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na brązowy odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia
(1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na brązową barwę jednej lub wielu części wielobarwnej całości
(1.3) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na brązową barwę tego, co nazywa drugi, rzeczownikowy człon złożenia
(1.4) pierwszy człon rzeczowników złożonych wskazujący na brązowy kolor tego, co nazywa drugi człon złożenia
Wiktionary
(1.1) brązowoczerwony • brązowoszary • brązowozłoty • brązowożółty
(1.2) brązowo-biały • brązowo-czarno-żółty • brązowo-czarny • brązowo-zielony
(1.3) brązowodzioby • brązowogłowy • brązowooki • brązowopióry
(1.4) brązowoszarość • brązowożółtość
Wiktionary
rzecz. brąz mrz., brązy lm nm.
czas. brązowić ndk., brązowić się ndk., brązowieć ndk., zbrązowieć dk.
przym. brązowy, brązowawy
przysł. brązowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: brązowy i biały
Wiktionary
(1.1) Brązowo-białe umeblowanie jest w pewnych kręgach trendy.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔ‿ˈbʲjawɨ, AS: brõũ̯zovo‿bʹi ̯au̯y
Wiktionary
złożony z trzech kolorów: brązowego, czarnego i żółtego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający trzy kolory: brązowy, czarny i żółty
Wiktionary
w części brązowy, w części czarny; czarno-brązowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) brązowy i czarny
Wiktionary
(1.1) Tak się spiekł w piekarniku, że zamiast bursztynowej skórki miał brązowo-czarną skorupę.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔ‿ˈt͡ʃarnɨ, AS: brõũ̯zovo‿čarny
Wiktionary
przym. czarnobrązowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: brązowy i rdzawy
Wiktionary
w części brązowy, w części zielony; zielono-brązowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający dwa kolory: brązowy i zielony
Wiktionary
(1.1) Te wiszące kokosy pod liśćmi palm tworzyły na tle nieba brązowo-zieloną mozaikę.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔ‿ʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: brõũ̯zovo‿źelõny
Wiktionary
(1.1) zielono-brązowy
Wiktionary
brązowy i żółty
SJP.pl
ziarnojadek brązowobrzuchy - gatunek ptaka z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
czarny o odcieniu brązowym
SJP.pl
ciemnobrązowy; czekoladowy
SJP.pl
czerwony o brązowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor czerwony o odcieniu brązowym
Wiktionary
(1.1) Pióra podgardla są brązowoczerwone.
Wiktionary
tukan brązowodzioby, nogal brązowodzioby - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma brązowy dziób
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem brązowofioletowej barwy
Wiktionary
przym. brązowofioletowy
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) fioletowy o brązowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Pióra na barkówkach bażanciaków przechodzą w barwę brązowofioletową.
Wiktionary
przysł. brązowofioletowo
Wiktionary
1. gołąb brązowogrzbiety, wodnik brązowogrzbiety, kulik brązowogrzbiety - gatunki ptaków;
2. mikrusek brązowogrzbiety - gatunek ssaka naczelnego
SJP.pl
łowiec brązowogłowy, wireonek brązowogłowy, leśniak brązowogłowy - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma brązową głowę
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈɡwɔvɨ, AS: brõũ̯zovogu̯ovy
Wiktionary
mający kolor brązowego kasztana; rudawobrązowy
SJP.pl
skalniak brązowoogonowy - gatunek kangura
SJP.pl
mający oczy koloru brązowego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający brązowe oczy
Wiktionary
(1.1) Amerykańska terapeutka podzieliła klasę na dwie grupy - niebieskookich i brązowookich.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈːci, AS: brõũ̯zov•oḱi
Wiktionary
oliwkowy o odcieniu brązowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma brązowe pióra, pierze
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈpʲjurɨ, AS: brõũ̯zovopʹi ̯ury
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor pomarańczowy o odcieniu brązowym
Wiktionary
(1.1) Sierść na grzbiecie bandika miała kolor brązowopomarańczowy.
Wiktionary
popielaty o brązowym odcieniu
SJP.pl
płowy o odcieniu brązowym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) płowy o brązowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Brązowopłowej plamaamie sawanny nie było końca.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈpwɔvɨ, AS: brõũ̯zovopu̯ovy
Wiktionary
przym. płowobrązowy
Wiktionary
rudy o brązowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rudy o brązowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Tej nocy znów widziałem tę brązoworudą lisicę przy Maciejowym kurniku.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈrudɨ, AS: brõũ̯zovorudy
Wiktionary
siny o brązowym odcieniu
SJP.pl
1. mający brązowe skrzydła;
2. piona brązowoskrzydła - gatunek ptaka z rodziny papugowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma brązowe skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈskʃɨdwɨ, AS: brõũ̯zovoskšydu̯y
Wiktionary
szary o odcieniu brązowym; bury, brunatnoszary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szary o brązowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Czym oni palą w piecu, że ten dym z komina jest tak intensywnie brązowoszary?
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈʃarɨ, AS: brõũ̯zovošary
Wiktionary
mający brązowe włosy
SJP.pl
zielony o odcieniu brązowym
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem brązowożółtej barwy
Wiktionary
przym. brązowożółty
Wiktionary
żółty o odcieniu brązowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) żółty o brązowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Skrzynka była pełna brązowożółtych bananów.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈʒuwtɨ, AS: brõũ̯zovožuu̯ty
Wiktionary
przysł. brązowożółto
Wiktionary
złocisty o brązowym odcieniu; brązowozłoty
SJP.pl
złoty o brązowym odcieniu; brązowozłocisty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor złoty o odcieniu brązowym
Wiktionary
(1.1) Ciekawe, jak Zbyszek uzyskał tę brązowozłotą barwę mieszanki.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃w̃zɔvɔˈzwɔtɨ, AS: brõũ̯zovozu̯oty
Wiktionary
1. wykonany z brązu;
2. o kolorze brązu; brunatny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z brązu, zrobiony z brązu
(1.2) mający kolor brązu;
(1.3) o sportowcach: ten, który zdobył brązowy (1.1) medal
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Hol zdobią oryginalne brązowe posążki zwierząt.
(1.2) Do tego garnituru będą pasować eleganckie brązowe buty.
(1.3) Przeprowadziłem wywiad z tegorocznym brązowym medalistą Mistrzostw Polski.
Wiktionary
IPA: brɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: brõũ̯zovy
Wiktionary
rzecz. brązowienie n., zbrązowienie n., brąz mrz., brązal mrz., brązownictwo n., brązownik mos., brązowanie n., brązownia ż.
przym. brązowawy, brązowniczy
przysł. brązowo
czas. brązować, brązowić, brązowić się, brązowieć, zbrązowieć
temsłow. brązowo-
Wiktionary
(1.1) spiżowy
Wiktionary
państwo w Ameryce Południowej; Federacyjna Republika Brazylii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej;
(1.2) rzad. geogr. Brasília, stolica Brazylii (1.1)
Wiktionary
Brazylia (port. Brasil, wymowa [bɾaˈziw]), oficjalnie Federacyjna Republika Brazylii (port. República Federativa do Brasil, wymowa) – państwo w Ameryce Południowej, położone we wschodniej części kontynentu, nad Oceanem Atlantyckim. Największe i najludniejsze państwo tego kontynentu, a jednocześnie jedno z największych i najludniejszych państw świata. Zajmuje obszar 8 515 767 km² (5. pod względem powierzchni na świecie), a zamieszkane jest przez 217 240 060 ludzi (szac. 2022, 7. na świecie). Stolicą kraju jest Brasília.
Wikipedia
(1.1) Brazylia jest krajem południowoamerykańskim.
Wiktionary
IPA: braˈzɨlʲja, AS: brazylʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Brazylijczyk mos., Brazylijka ż., brazyliana ż., brazylianit mrz., brasilijczyk mos., brasilijka ż.
przym. brazylijski, brasilijski, daw. brazylski
Wiktionary
nazwa oficjalna: Federacyjna Republika Brazylii
Wiktionary
1. system gry w piłce nożnej polegający na tym, że w linii obrony i w ataku gra po czterech zawodników, a w pomocy dwóch; brasiliana;
2. potocznie: popis szczególnych umiejętności podczas gry w piłkę nożną; brasiliana;
3. potocznie: depilacja okolic łonowych u kobiet;
4. potocznie: telenowela, której akcja koncentruje się wokół skomplikowanych wątków miłosnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warszawa. kawa
(1.2) kosmet. eufem. stan okolic łonowych po ich całkowitej depilacji
Wiktionary
Brasiliana – system gry w piłkę nożną, w którym w linii obrony gra czterech zawodników, pomocy – dwóch, a ataku – czterech, czyli 4-2-4. Mimo iż narodził się na początku lat 50. w Paragwaju, najpełniejsze zastosowanie znalazł w wykonaniu reprezentacji Brazylii podczas mundialu 1958, na którym „Canarinhos” zdobyli tytuł mistrza świata.
Wikipedia
przym. brazylijski
rzecz. Brazylia, Brazylijka, Brazylijczyk
Wiktionary
(1.1) fusy
Wiktionary
mieszkaniec Brazylii - miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał pegmatytowy;
Wiktionary
Brazylianit – przezroczysty minerał pegmatytowy. Nazwa pochodzi od miejsca gdzie go odkryto w 1945 roku - w pobliżu miejscowości Conselheria Peua w Minas Gerais (Brazylia). Wyglądem przypomina chryzoberyl i żółte odmiany berylu.
Wikipedia
IPA: ˌbrazɨˈlʲjä̃ɲit, AS: brazylʹi ̯ä̃ńit
Wiktionary
rzecz. Brazylia ż.
Wiktionary
mieszkanka Brazylii (stolicy Brazylii)
SJP.pl
mieszkaniec Brazylii - miasta
SJP.pl
obywatel Brazylii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Brazylii
Wiktionary
(1.1) Polacy nie byli faworytami starcia z Brazylijczykami.
Wiktionary
IPA: ˌbrazɨˈlʲijt͡ʃɨk, AS: brazylʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Brazylia ż., Brasília ż., brasilijczyk mos., brasilijka ż., brazyliana ż.
:: fż. Brazylijka ż.
przym. brazylijski, brasilijski
Wiktionary
obywatelka Brazylii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Brazylii
Wiktionary
(1.1) Rumunkom nie udało się pokonać Brazylijek.
Wiktionary
IPA: ˌbrazɨˈlʲijka, AS: brazylʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Brazylia ż., brazyliana ż., brasilijczyk mos.
:: fm. Brazylijczyk mos.
przym. brazylijski
Wiktionary
związany z państwem Brazylia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brazylią, dotyczący Brazylii lub Brazylijczyków, wywodzący się z Brazylii
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Brazylii i Brazylijczyków, mający cechy lub właściwości przypisywane Brazylii
Wiktionary
(1.1) Brazylijska flaga jest zielona, żółta i niebieska.
Wiktionary
IPA: ˌbrazɨˈlʲijsʲci, AS: brazylʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Brazylia ż., Brazylijczyk mos., Brazylijka ż., brazyliana ż., brazylijskość ż.
przysł. brazylijsko
Wiktionary
minerał, dwutlenek cyrkonu, odkryty przez Josepha Baddeleya; badeleit, baddeleit
SJP.pl
kamień półszlachetny
SJP.pl
[czytaj: brazaWIL] stolica Konga
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Konga;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Brazzaville|Ms=Brazzaville.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. brazzawilczyk mos., brazzawilka ż.
przym. brazzawilski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Brazzaville
* arabski: (1.1) برازافيل
* baskijski: (1.1) Brazzaville
* białoruski: (1.1) Браззавіль m.
* bułgarski: (1.1) Бразавил m.
* czeski: (1.1) Brazzaville
* koreański: (1.1) 브라자빌
* niemiecki: (1.1) Brazzaville n.
* rosyjski: (1.1) Браззавиль m.
* szwedzki: (1.1) Brazzaville n.
* ukraiński: (1.1) Браззавіль m.
* włoski: (1.1) Brazzaville ż.
źródła.
== Brazzaville (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Brazzaville.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Brazzaville
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. brazzawilczyk mos., brazzawilka ż.
przym. brazzawilski
Wiktionary
[czytaj: brazawilczyk] mieszkaniec Brazzaville
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brazzaville
Wiktionary
IPA: ˌbrazːaˈvʲilt͡ʃɨk, AS: bra•zavʹilčyk
Wiktionary
rzecz. Brazzaville n.
:: fż. brazzawilka ż.
przym. brazzawilski
Wiktionary
[czytaj: brazawilka] mieszkanka Brazzaville (stolicy Konga)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brazzaville
Wiktionary
IPA: ˌbrazːaˈvʲilka, AS: bra•zavʹilka
Wiktionary
rzecz. Brazzaville n.
:: fm. brazzawilczyk mos.
przym. brazzawilski
Wiktionary
[czytaj: brazawilski] przymiotnik od: Brazzaville
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Brazzaville
Wiktionary
IPA: ˌbrazːaˈvʲilsʲci, AS: bra•zavʹilsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Brazzaville n., brazzawilczyk mos., brazzawilka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. brauza.
Wiktionary
skrót od: Be Right Back - zaraz wracam; ZW (zw)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w północnej Bośni i Hercegowinie;
Wiktionary
Brczko (bośn., chor. Brčko, serb. Брчко) – miasto w północnej Bośni i Hercegowinie, siedziba Dystryktu Brczko. Leży przy ujściu rzeki Brki do Sawy. W 2013 roku liczyło 39 893 mieszkańców, z czego większość stanowili Serbowie.
Stanowi ośrodek przemysłu (gorzelnie) i handlu w regionie sadowniczym (śliwy).
Wikipedia
rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej Polsce, lewy dopływ Wisły;
Wiktionary
Brda – rzeka w północnej Polsce, lewy dopływ Wisły, największy w jej dolnym biegu. Dolny fragment Brdy jest fragmentem drogi wodnej Wisła-Odra, międzynarodowej drogi wodnej E70 oraz Bydgoskiego Węzła Wodnego.
Wikipedia
(1.1) Kupiliśmy działkę rekreacyjną położoną na skarpie nad pięknym rozlewiskiem Brdy.
Wiktionary
IPA: brda, AS: brda
Wiktionary
przym. brdziański
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Brdów – wieś w Polsce, administracyjnie w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Babiak. Kulturowo Brdów położony jest na pograniczu Kujaw i Wielkopolski; leży na Pojezierzu Kujawskim, na tzw. Kujawach Borowych, nad Jeziorem Brdowskim. Dawniej miasto: siedziba władz miejskich oraz wójtostwa brdowskiego. Prawa miejskie w latach 1436-1870; Miasto Królewskie Korony Królestwa Polskiego. W 1827 roku jako miasto rządowe Królestwa Kongresowego położone było w powiecie brzeskim, obwodzie kujawskim województwa mazowieckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzadko: skakać, brykać, dokazywać, zachowywać się niesfornie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) rzad. podskakiwać, zachowywać się niesfornie
Wiktionary
rzecz. brdysanie n.
Wiktionary
(1.1) skakać, brykać, dokazywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) reg. brykanie
Wiktionary
czas. brdysać
Wiktionary
(1.1) brykanie, skakanie, podskakiwanie
Wiktionary
dzielnica Bydgoszczy, w której Brda wpada do Wisły
SJP.pl
Brdyujście – osiedle w Bydgoszczy w rejonie ujścia rzeki Brdy do Wisły. Znajduje się tam tor regatowy oraz śluzy, jaz i elektrownia wodna, będące elementem Bydgoskiego Węzła Wodnego. W 1939 w Brdyujściu znajdował się port Oddziału Wydzielonego Rzeki Wisły (tzw. flotylli wiślanej).
Wikipedia
przymiotnik od: Brda
SJP.pl
skrót od: Bank Rozwoju Eksportu SA
SJP.pl
[czytaj: brejk] w boksie: komenda wypowiadana przez sędziego ringowego w sytuacji zbyt długiego przetrzymywania się przez zawodników w zwarciu, nakazująca im chwilowe zaprzestanie walki i odstąpienie o krok w tył
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) sport. komenda w boksie nakazująca przerwanie walki
rzeczownik
(2.1) sport. w snookerze: liczba punktów zdobyta przy jednym podejściu do stołu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: brɛjk, AS: brei ̯k
Wiktionary
gatunek elektronicznej muzyki tanecznej, o tempie pośrednim między hip-hopem a house'em
SJP.pl
Breakbeat – gatunek elektronicznej muzyki tanecznej, w której mocno akcentowane są instrumenty perkusyjne, często przez sample, jak również bębny i wszelkiego rodzaju instrumenty tworzące rytmiczne uderzenia (tzw. beaty).
Wikipedia
[czytaj: brejkdens, brejkdans] niezwykle dynamiczny taniec wykorzystujący wiele elementów z gimnastyki sportowej, akrobatyki itp., popularny głównie wśród młodzieży; break dance
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) choreogr. jeden ze stylów ulicznego tańca z elementami akrobacji na rękach i ewolucji w parterze; część subkultury hip hopu;
Wiktionary
Wikipedia
przym. breakdansowy, breakdance'owy
Wiktionary
(1.1) połamaniec
Wiktionary
[czytaj: brejkdenser lub brejkdanser] osoba tańcząca breakdance; b-boy
SJP.pl
[czytaj: brejking] niezwykle dynamiczny taniec wykorzystujący wiele elementów z gimnastyki sportowej, akrobatyki itp., popularny głównie wśród młodzieży; break dance, breakdance
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: brejkpojnt] break point; w tenisie: sytuacja, gdy stronie broniącej brakuje jednej piłki do wygrania gema; też ta piłka
SJP.pl
[czytaj: breAL] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bretarianizm] rzekoma zdolność człowieka do życia bez pożywienia dzięki energii pobieranej z powietrza; bretarianizm, inedia
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. ubaw, coś śmiesznego; heca, beka, polewka, zlewa, zlew, zwała;
2. łom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań. łom
Wiktionary
Łom – narzędzie mające postać stalowego drąga zaostrzonego lub spłaszczonego na końcu służące do rozbijania, kruszenia, podważania ciężarów i tym podobnych prac. W klasycznym wykonaniu jeden z końców zostaje spłaszczony a drugi zaostrzony.
Regionalnie łom nazywany jest „brechą” lub „breszką” z niemieckiego „brechstange”.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań|brechsztanga.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. brechta ż., breszka ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Brecheisen.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|łom.
źródła.
== brecha (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ˈbɾe.ʧa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziura, wyłom
odmiana.
(1.1) lp. brecha, lm. brechas
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbɾe.ʧa
Wiktionary
rzecz. brechta ż., breszka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań|brechsztanga.
Wiktionary
mówić dużo, a bez sensu; pleść
SJP.pl
kłamca, oszczerca; człowiek mówiący brednie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. posp. mówienie dużo i bez sensu
Wiktionary
czas. brechać ndk.
Wiktionary
(1.1) pot. bajtlowanie, gdakanie, klekotanie, nadawanie, nawijanie, paplanie, pytlowanie, terkotanie, trajkotanie, trajlowanie, trzepanie; kłapanie dziobem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. brednia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. reg-pl|Poznań. łom
Wiktionary
(1.1) skr. brecha
Wiktionary
Bertolt Brecht (1898-1956), niemiecki dramatopisarz, poeta, teoretyk teatru oraz reżyser
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. przest. śmiech
Wiktionary
Belgia:
Niemcy:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
czas. brechtać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. pot. głupstwo, niedorzeczność, brednia
Wiktionary
rzecz. brecha ż., brechacz mos., brechtanie n.
czas. brechtać ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. mówić dużo, a bez sensu; pleść, brechać;
2. brechtać się - śmiać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) slang. śmiać się
czasownik zwrotny niedokonany brechtać się (dk. brak)
(2.1) slang. śmiać się
(2.2) gw-pl|Poznań. taplać się
Wiktionary
(1.1) Nie mogę jakoś brechtać na „Martwicy mózgu”… zbyt jest obleśna jak dla mnie… (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈbrɛxtat͡ɕ, AS: breχtać
Wiktionary
rzecz. brecht mrz., brechtanie n., brechta ż.
Wiktionary
(1.1) rechotać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brechtać.
Wiktionary
IPA: brɛxˈtãɲɛ, AS: breχtãńe
Wiktionary
czas. brechtać
rzecz. brechta ż.
Wiktionary
taki jak u Brechta, mający styl Brechta
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. marudzić, zrzędzić
Wiktionary
(1.1) Nie bręcz mi tu, próbuję się skupić.
Wiktionary
rzecz. bręczenie, bręk, brękot
Wiktionary
miasto w Holandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Holandii;
Wiktionary
Breda – miasto w południowo-zachodniej Holandii, w prowincji Brabancja Północna, ok. 40 km na pd.-wsch. od Rotterdamu, w pobliżu granicy z Belgią.
Wikipedia
(1.1) Wybraliśmy się z ciotką Luizą do Bredy.
Wiktionary
przym. bredzki
Wiktionary
coś, co nie ma sensu lub odzwierciedlenia w rzeczywistości; niedorzeczność, bzdura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bezsens, bzdura
Wiktionary
(1.1) Nie mam ochoty słuchać tych bredni!
Wiktionary
IPA: ˈbrɛdʲɲa, AS: bredʹńa
Wiktionary
czas. bredzić
Wiktionary
(1.1) bzdura, absurd, niedorzeczność, nonsens, farmazon, tere-fere, w lm. androny, banialuki, dyrdymały, koszałki opałki, trele-morele
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bredzić.
Wiktionary
czas. bredzić
Wiktionary
1. mówić o rzeczach nie mających sensu lub odzwierciedlenia w rzeczywistości;
2. wypowiadać podczas snu lub wysokiej gorączki słowa, które najczęściej nie mają ze sobą żadnego związku; majaczyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) mówić bez sensu we śnie lub w chorobie
(1.2) mówić głupstwa
Wiktionary
(1.2) Dziewczyna duby smalone bredzi.
Wiktionary
IPA: ˈbrɛd͡ʑit͡ɕ, AS: breʒ́ić
Wiktionary
rzecz. bredzenie n., brednia ż.
przym. bredny
Wiktionary
(1.1) majaczyć; gw-pl|Górny Śląsk|bamoncić.
Wiktionary
przymiotnik od: Breda (miasto w Holandii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bredą, dotyczący Bredy, pochodzący z Bredy
Wiktionary
rzecz. Breda ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina i królestwo w średniowiecznej Irlandii
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Austrii, nad Jeziorem Bodeńskim, stolica kraju związkowego Przedarulania, siedziba powiatu;
Wiktionary
Bregencja (niem. Bregenz) – miasto w Austrii, stolica kraju związkowego Vorarlberg oraz siedziba powiatu Bregencja. Leży nad Jeziorem Bodeńskim, u ujścia Bregenzer Ach, u stóp góry Pfänder należącej do masywu Lasu Bregenckiego w Północnych Alpach Wapiennych.
Wikipedia
(1.1) Nadzór nad analizowanym obszarem sprawował ród hrabiów bregenckich (z siedzibą w Bregencji) spokrewniony z Karolem Wielkim.
Wiktionary
przym. bregencki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bregencją, dotyczący Bregencji, pochodzący z Bregencji
Wiktionary
(1.1) Nadzór nad analizowanym obszarem sprawował ród hrabiów bregenckich (z siedzibą w Bregencji) spokrewniony z Karolem Wielkim.
Wiktionary
rzecz. Bregencja ż.
Wiktionary
minerał promieniotwórczy, tlenek uranu lub toru
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Breguła – przysiółek wsi Grodzisko w Polsce położony w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Strzelce Opolskie.
Wikipedia
[czytaj: brem] nazwisko
SJP.pl
Luksemburg:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
gęsta, półpłynna masa, często o nieprzyjemnym wyglądzie; bryja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. brudna, nieprzyjemnie wyglądająca ciecz
(1.2) pot. nieapetyczne jedzenie w postaci papki
(1.3) pot. błoto zmieszane z topiącym się śniegiem
Wiktionary
(1.1) Z kranu, zamiast wody, wyleciała jakaś ohydna breja.
Wiktionary
IPA: ˈbrɛja, AS: brei ̯a
Wiktionary
rzecz. bryja ż., bryjka ż.
:: zdrobn. brejka ż.
przym. brejowaty, bryjowaty
Wiktionary
(1.1) war. bryja, żybura
Wiktionary
w snookerze: liczba punktów zdobytych przez zawodnika w danym podejściu; break
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
węglanowy minerał złożony z izomorficznych domieszek metali (manganu, żelaza lub magnezu)
SJP.pl
przypominający z wyglądu breję, nieprzyjemny, maziowaty; bryjowaty
SJP.pl
nazwisko polskie
SJP.pl
1. odkryty, czterokołowy pojazd konny na resorach
2. budka przy wagonie towarowym przeznaczona dla hamującego pociąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odkryty czterokołowy pojazd wielokonny z resorami i bocznymi ławkami;
(1.2) kolej. budka umiejscowiona na krótszej ścianie wagonu towarowego przeznaczona dla człowieka hamującego pociąg
Wiktionary
Brek (również brake oraz break) – wóz popularny na przełomie XIX i XX wieku. Nie posiadał osłon z boku, miał za to stały, miękki dach, utrzymujący się na prętach jak baldachim.
Rozwiązanie konstrukcyjne naśladowało konny brek myśliwski (tzn. powóz, do którego pasażerowie wsiadali od tyłu).
Użycie nazwy brek została później rozszerzone na samochody z „twardym” dachem – typu kombi, szczególnie we Francji, gdzie jest w użyciu do dzisiaj.
Wikipedia
(1.1) Zza węgła wyjeżdża rzeczywiście czterokonny brek i powozy.
Wiktionary
zlityfikowana skała złożona z ostrokrawędzistych ziaren, podobna do zlepieńca; druzgot; okruchowiec
SJP.pl
Brekcja (wł. breccia ‘przełom, wyłom’), in. druzgot, okruchowiec – zlityfikowana skała okruchowa składająca się z ostrokrawędzistych fragmentów innych skał i minerałów (bloków i gruzu) scementowanych ze sobą przy pomocy spoiwa krzemionkowego, wapiennego, żelazistego, ilastego lub innego.
Wikipedia
gatunek jarzębu, drzewo z rodziny różowatych; brzęk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. brzęk, jarząb
Wiktionary
Jarząb brekinia, brzęk (Sorbus torminalis (L.) Crantz lub (w zależności od ujęcia) Torminalis glaberrima (Gand.) Sennikov & Kurtto) – gatunek drzewa należący do rodziny różowatych (Rosaceae).
Wikipedia
(1.1) Posadzimy brekinie wzdłuż szosy do Kalisza.
Wiktionary
(1.1) bereka, brzęk, jarząb brekinia
Wiktionary
związany z brekiem
SJP.pl
nazwisko, m.in. Jaques Brel (1929-1978) - belgijski piosenkarz, kompozytor i poeta, aktor i reżyser filmowy
SJP.pl
Jacques Romain Georges Brel (ur. 8 kwietnia 1929 w Schaerbeek, zm. 9 października 1978 w Bobigny) – belgijski bard, kompozytor, piosenkarz i aktor.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. okulary
Wiktionary
(1.1) bryle
Wiktionary
mały brelok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: brelok
(1.2) mały wisiorek do spinania kluczy
Wiktionary
Brelok – często używana ozdoba doczepiana spinaczem lub łańcuszkiem do kluczy spiętych kółkiem lub karabińczykiem. Najczęściej wykonana z metalu, tworzywa sztucznego lub skóry.
Funkcja estetyczna wykorzystywana jest m.in. przez firmy, które często używają breloków jako gadżetów reklamowych. W takim przypadku brelok ozdobiony jest nazwą firmy, jej logo lub nawiązuje kształtem i kolorem do łatwo rozpoznawalnego produktu (np. felgi markowego samochodu czy butelki napoju) albo maskotki.
Wikipedia
(1.2) Wyprodukowano kilkadziesiąt breloczków do kluczy z podobizną prezydenta.
Wiktionary
rzecz. brelok m.
Wiktionary
ozdobny wisiorek z metalu lub na metalowym zaczepie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wisiorek, ozdoba na łańcuszku lub bransolecie
(1.2) ozdoba spinająca klucze w jeden pęk
Wiktionary
Brelok – często używana ozdoba doczepiana spinaczem lub łańcuszkiem do kluczy spiętych kółkiem lub karabińczykiem. Najczęściej wykonana z metalu, tworzywa sztucznego lub skóry.
Funkcja estetyczna wykorzystywana jest m.in. przez firmy, które często używają breloków jako gadżetów reklamowych. W takim przypadku brelok ozdobiony jest nazwą firmy, jej logo lub nawiązuje kształtem i kolorem do łatwo rozpoznawalnego produktu (np. felgi markowego samochodu czy butelki napoju) albo maskotki.
Wikipedia
(1.1) Nosił na łańcuszku brelok w kształcie owocu granatu wykonany z masy perłowej.
(1.2) Z Meksyku przywiozłam ci brelok do kluczy w kształcie sombrera.
Wiktionary
rzecz. breloczek m.
Wiktionary
(1.2) breloczek
Wiktionary
1. kraj związkowy w Niemczech; Bremen;
2. miasto nad Wezerą, stolica kraju związkowego o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnych Niemczech nad Wezerą;
(1.2) geogr. adm. kraj związkowy Niemiec, złożony z dwóch miast: Bremy (1.1) i Bremerhaven;
Wiktionary
Brema, Wolne Hanzeatyckie Miasto Brema (niem. Bremen, Freie Hansestadt Bremen) – miasto (niem. Stadtgemeinde) w północnych Niemczech, stolica najmniejszego kraju związkowego Brema, do którego należy również Bremerhaven. Leży nad rzeką Wezerą w odległości ok. 60 km od jej ujścia do Morza Północnego.
Wikipedia
(1.1) Wybraliśmy się z ciotką Helgą do Bremy.
Wiktionary
IPA: ˈbrɛ̃ma, AS: brẽma
Wiktionary
rzecz. bremeńczyk mos., bremenka ż., Bremeńczyk mos., Bremenka ż.
przym. bremeński
Wiktionary
(1.2) ofic. Wolne Hanzeatyckie Miasto Brema
Wiktionary
kraj związkowy w Niemczech; Brema
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Bremy (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bremy, kraju związkowego w Niemczech
Wiktionary
rzecz. Brema ż., bremeńczyk mos., bremenka ż.
:: fż. Bremenka ż.
przym. bremeński
Wiktionary
mieszkanka Bremy (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bremy, kraju związkowego w Niemczech
Wiktionary
rzecz. Brema ż., bremeńczyk mos., bremenka ż.
:: fm. Bremeńczyk mos.
przym. bremeński
Wiktionary
przymiotnik od: Brema
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bremy, związany z Bremą
Wiktionary
rzecz. Bremeńczyk mos., Bremenka ż., Brema ż., bremenka ż., bremeńczyk mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Bremer – polski herb szlachecki z indygenatu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dar Młodzieży właśnie wpłynął do portu w Bremerhaven.
Wiktionary
dawniej: hamulec w wagonie
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Brenda – żeńskie imię, które jest odpowiednikiem męskiego imienia Brendan. Imię popularne w kulturze amerykańskiej i angielskiej.
Brenda imieniny obchodzi: 16 maja.
Wikipedia
Brendan, Brandon – imię męskie pochodzenia celtyckiego wywodzące się z walijskiego breenhin, 'książę'.
Patronem tego imienia jest św. Brendan Żeglarz, VI-wieczny mnich i eremita irlandzki, który według legendy w poszukiwaniu odosobnienia wyruszył łodzią na ocean Atlantycki.
Brendan imieniny obchodzi 16 maja.
Żeńskim odpowiednikiem jest Brenda.
Zobacz też:
Wikipedia
amunicja myśliwska
SJP.pl
Breneka albo Brenneke – popularna nazwa ciężkich pocisków monolitycznych przystosowanych do wystrzeliwania z broni gładkolufowej zaprojektowanych w 1898. Nazwa wywodzi się od twórcy, niemieckiego konstruktora broni i amunicji Wilhelma Brenneke (1865–1951). Firma Brenneke, zarządzana przez rodzinę wynalazcy, istnieje do dziś.
Wikipedia
przymiotnik od: Brenna (wieś w Polsce, miejscowość we Włoszech lub gród słowacki nad Hawelą); brenniański, brenneński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Brennej, związany z Brenną
Wiktionary
rzecz. Brenna ż., brennianin mos., brennianka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, powiecie cieszyńskim;
(1.2) geogr. miejscowość we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Como;
(1.3) geogr. hist. prasłowiańska twierdza nad Hawelą w Brandenburgii;
Wiktionary
Brenna (dawniej Brina, Brena) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Brenna. Siedziba gminy Brenna, obejmującej również Górki Wielkie i Górki Małe.
W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie bielskim.
Wieś w 2021 r. zamieszkiwało 6451 osób.
Wikipedia
(1.1) Na zawodach w Brennej zdobyła drugie miejsce.
(1.3) W 991 w wyprawie i oblężeniu Brenny przez cesarza Ottona brał udział Mieszko I, a w 992 cesarza wsparł swoimi wojami Bolesław Chrobry.
Wiktionary
IPA: ˈbrɛ̃nːa, AS: brẽ•na
Wiktionary
rzecz. brennianin mos., brennianka ż.
przym. brenieński
Wiktionary
(1.3) hist. Branibór, Brennabor
Wiktionary
przymiotnik od: Brenna (wieś w Polsce, miejscowość we Włoszech lub gród słowacki nad Hawelą); breneński, brenniański
SJP.pl
przełęcz na granicy Austrii i Włoch
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. jedna z najważniejszych alpejskich przełęczy na granicy Austrii i Włoch;
Wiktionary
Brenner (wł. Passo del Brennero, niem. Brennerpass) – jedna z najważniejszych alpejskich przełęczy na granicy Austrii i Włoch, położona na wysokości 1374 m n.p.m. Oddziela Alpy Zillertalskie od Alp Sztubajskich w Alpach Centralnych.
Wikipedia
(1.1) Włoscy policjanci i karabinierzy starli się na przełęczy Brenner z 500 anarchistami manifestującymi przeciwko zamknięciu granicy przez Austrię.
Wiktionary
IPA: ˈbrɛ̃nɛr, AS: brẽner
Wiktionary
przym. brennerski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brennerem, dotyczący Brenneru
Wiktionary
rzecz. Brenner mrz.
Wiktionary
mieszkaniec wsi Brenna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brennej
Wiktionary
(1.1) Brennianom udało się pokonać wiślan 3 do 0.
Wiktionary
rzecz. Brenna ż.
:: fż. brennianka ż.
przym. brenieński
Wiktionary
mieszkanka Brennej (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brennej
Wiktionary
rzecz. Brenna ż.
:: fm. brennianin mos.
przym. brenieński
Wiktionary
przymiotnik od: Brenna (wieś w Polsce, miejscowość we Włoszech lub gród słowacki nad Hawelą); breneński, brenneński
SJP.pl
Brenno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Wijewo.
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. tradycyjna włoska solona wołowina, która dojrzewa przez dwa, trzy miesiące suszona na powietrzu, aż stwardnieje i zmieni kolor na ciemnoczerwony, prawie fioletowy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wołowina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|bresaola.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bresaola
* niemiecki: (1.1) Bresaola ż.
* włoski: (1.1) bresaola ż.
źródła.
== bresaola (język angielski.) ==
thumb|bresaola (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. bresaola
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) wołowina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|bresaola.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bresaola
* niemiecki: (1.1) Bresaola ż.
* włoski: (1.1) bresaola ż.
źródła.
== bresaola (język angielski.) ==
thumb|bresaola (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. bresaola
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: BRESZja] miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w północnych Włoszech, drugie pod względem wielkości miasto Lombardii; siedziba władz prowincji Brescia (1.2);
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w północnej części kraju, w Lombardii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znakomitym poziomem rzemiosła, oryginalnością i ozdobnością form wyróżniał się ośrodek rusznikarski w Brescii. Świetne lufy do tej broni wytwarzano w warsztatach w miejscowości Gardone, w dolinie Trompia, opodal Brescii, prowadzonych przez rodzinę Cominazzo. Pistolety i strzelby pochodzące z Brescii odznaczały się niezwykłą delikatnością form, lufy o nadzwyczaj cienkich ściankach oprawiano w łoża z drewna orzechowego, rytowane w subtelne ornamenty o motywach wici, ptaków i zwierząt (…)
Wiktionary
rzecz. brescianin mos., brescianka ż.
przym. bresciański
Wiktionary
(1.1) staroż. Bryksja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brescii, osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Niemcy stowarzyszeni z jedną z fakcji studentów włoskich, tak zwanymi brescianami, przygotowali kandydata i 140 zbrojnych, mających niby to zapewnić porządek, w istocie jednak odpowiedni przebieg wyborów. Polacy i druga włoska fakcja, wincentyńska, musieli działać szczególnie przezornie i ostrożnie, by przeprzeć kandydata swojego i zjednać dlań głosy innych nacji.
(1.1) Gdy tylko brescianin puszczał mnie do domu, wyruszałem w miasto w poszukiwaniu koniecznych składników.
Wiktionary
rzecz. Brescia ż.
:: fż. brescianka ż.
przym. bresciański
Wiktionary
→ Brescia [czytaj: breszJAŃski]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brescią, dotyczący Brescii
Wiktionary
(1.1) Budował instrumenty wzorując się na modelach bresciańskich i kremońskich.
(1.1) W pierwotnym Towarzystwie spotykamy dziewczęta pragnące poświęcić się Bogu pod opieką swych wychowawczyń, bogatych wdów z arystokracji bresciańskiej.
Wiktionary
rzecz. Brescia ż., brescianin mos., brescianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: breSĄ] nazwisko, m.in. Robert Bresson (1907-1999) - francuski reżyser i scenarzysta filmowy
SJP.pl
Bresson – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Isère.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 753 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 271 osób/km² (wśród 2880 gmin regionu Rodan-Alpy Bresson plasuje się na 940. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1659.).
Wikipedia
miasto we Francji, port wojenny z bazą okrętów atomowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we Francji, w regionie Bretania;
Wiktionary
Brest – miasto i gmina w północno-zachodniej Francji, w regionie Bretania, w departamencie Finistère, największe miasto Dolnej Bretanii, najdalej wysunięte na zachód duże miasto francuskie, usytuowane nad Oceanem Atlantyckim, liczące 140 993 mieszkańców (2022 r.). Największy port wojenny Francji (baza francuskich okrętów podwodnych o napędzie atomowym) oraz port handlowy. Występuje tutaj przemysł maszynowy, stoczniowy, elektroniczny, chemiczny, spożywczy oraz odzieżowy. Znajduje się tu cementownia i rafineria ropy naftowej.
Wikipedia
IPA: brɛst, AS: brest
Wiktionary
przym. bresteński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brestem, dotyczący Brestu
Wiktionary
rzecz. Brest mrz.
Wiktionary
wyłom w murze twierdzy wykonany przez oblegających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. łom
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. brecha
Wiktionary
regionalnie: mówić głupoty, pleść bzdury; bredzić
SJP.pl
region we Francji nad Oceanem Atlantyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna i region w północno-zachodniej Francji;
Wiktionary
Bretania (fr. Bretagne, bret. Breizh, gal. Bertaèyn) – kraina historyczna w północno-zachodniej Francji, położona na Półwyspie Bretońskim, nad Oceanem Atlantyckim. Obejmuje faliste i pagórkowate tereny Półwyspu Bretońskiego, z kulminacjami na wznoszących się w centrum wzgórzach d’Arrée (Toussaines, 384 m n.p.m.) i Noires (326 m n.p.m.). Wśród regionów francuskich wyróżnia się dużą odrębnością kulturową.
Wikipedia
(1.1) Bretania to francuski region, złożony z czterech departamentów.
Wiktionary
IPA: brɛˈtãɲja, AS: bretãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Bretończyk mos., Bretonka ż., breton mrz., bretoński mrz.
przym. bretoński
Wiktionary
w indyjskiej sekcie tantrycznej: osoba nieprzyjmująca pokarmów, żyjąca dzięki energii pobieranej z powietrza
SJP.pl
rzekoma zdolność człowieka do życia bez pożywienia dzięki energii pobieranej z powietrza; inedia, breatharianizm
SJP.pl
Wikipedia
długi gwóźdź żelazny z dużym łebkiem; gontal (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. gwóźdź o płaskim i dużym łebku do przybijania papy
Wiktionary
IPA: ˈbrɛtnal, AS: bretnal
Wiktionary
rzecz. bretnalówka ż.
Wiktionary
(1.1) bratnal
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żart. mocna wódka, do której wrzucano kawałek żelaza, często gwóźdź, rzekomo dla nadania większej mocy
Wiktionary
IPA: ˌbrɛtnaˈlufka, AS: bretnalufka
Wiktionary
rzecz. bretnal
Wiktionary
zwierzę należące do rasy koni zaprzęgowych, powstałej ze skrzyżowania kuców z Półwyspu Bretońskiego z końmi ras ciężkich i z norfolskimi kłusakami
SJP.pl
mieszkaniec Bretanii (regionu we Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bretanii
Wiktionary
rzecz. Bretania ż., breton mzw., bretoński mrz.
:: fż. Bretonka ż.
przym. bretoński
Wiktionary
mieszkanka Bretanii (regionu we Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bretanii
Wiktionary
Bretonka – obraz polskiej malarki Olgi Boznańskiej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Bretania ż., breton mzw.
:: fm. Bretończyk mos.
przym. bretoński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Bretończyk.
* arabski: (1.1) بريتانية ż.
* białoruski: (1.1) брэтонка ż.
* czeski: (1.1) Bretonka ż.
* francuski: (1.1) Bretonne ż.
* słowacki: (1.1) Bretónka ż.
* słoweński: (1.1) Bretonka ż.
* szwedzki: (1.1) bretonska w.
* włoski: (1.1) bretone ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Bretania ż., breton mzw.
:: fm. Bretończyk mos.
przym. bretoński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Bretania ż., breton mzw.
:: fm. Bretończyk mos.
przym. bretoński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Bretończyk.
* arabski: (1.1) بريتانية ż.
* białoruski: (1.1) брэтонка ż.
* czeski: (1.1) Bretonka ż.
* francuski: (1.1) Bretonne ż.
* słowacki: (1.1) Bretónka ż.
* słoweński: (1.1) Bretonka ż.
* szwedzki: (1.1) bretonska w.
* włoski: (1.1) bretone ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Bretania
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bretanią, dotyczący Bretanii lub Bretończyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język celtycki, którym posługują się Bretończycy;
Wiktionary
IPA: brɛˈtɔ̃j̃sʲci, AS: bretõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bretania ż., Bretończyk mos., Bretonka ż., bretońskość ż.
przym. antybretoński, probretoński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem bretońskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem bretońskim
(1.3) spisany, stworzony w języku bretońskim
Wiktionary
IPA: brɛˈtɔ̃j̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: bretõĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
dzielnica Gdańska
SJP.pl
Brętowo (kaszub. Brentowò lub też Brãtowò, niem. Brentau) – dzielnica Gdańska położona w zachodniej części miasta, na skraju Lasów Oliwskich, nad potokiem Strzyża.
Dzielnica ma głównie charakter mieszkaniowy. Na jego terenie znajduje się również Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Gdańsku Matemblewie.
Wikipedia
[czytaj: bröchel, brechel albo brojgel] nazwisko, np. Piotr (albo Peter) Breughel (ok. 1528-69), malarz niderlandzki; Bruegel
SJP.pl
[czytaj: brojglowski] taki jak u Breughla, charakterystyczny dla Breughla
SJP.pl
1. dekret papieski odnośnie mniej istotnych spraw; brewe;
2. w muzyce: utwór krótszy od standardu danej formy, np. symfonia breve, sonata breve
SJP.pl
Brewe (także breve, z łac. breve – krótkie pismo) – urzędowe pismo (dekret) papieskie dotyczące spraw mniejszej wagi. W odróżnieniu od bulli ma mniej uroczysty charakter, jest pisane zwykłą łaciną na cienkim pergaminie i opatrzone czerwoną woskową pieczęcią papieską, którą jest odciśnięty Pierścień Rybaka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający jedenastu punktom (4,1349 mm)
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== brevier (język niderlandzki.) ==
thumb|brevier (1.1)
wymowa. audio|Nl-brevier.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. brewiarz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbrɛvʲjɛr, AS: brevʹi ̯er
Wiktionary
Brewis (znak krótkości; od łac. brevis: „krótki”) – znak diakrytyczny stosowany w alfabecie rumuńskim, tureckim, wietnamskim i innych. W cyrylicy występuje w rosyjskim Й, й oraz białoruskim Ў. W transkrypcji fonetycznej służy zwykle do oznaczania samogłosek słabych, tzw. krótkich (np. w łacinie).
W Unikodzie znak brewis występuje w wersjach:
Wikipedia
z łaciny: krótko, w skrócie
SJP.pl
pasmo włosków nad oczodołem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. pasmo krótkich włosów nad oczodołem
Wiktionary
Brew (łac. supercilium) – łukowata wypukłość na kości czołowej nad oczodołem porastająca krótkimi włosami. Podstawową jej funkcją jest ochrona oka przed dostaniem się do niego potu i wody deszczowej (również krwi przy urazach głowy).
Wikipedia
(1.1) Nauczyciel podniósł brwi ze zdziwienia.
Wiktionary
IPA: brɛf, AS: bref
Wiktionary
przym. brwiowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dekret papieski odnośnie mniej istotnych spraw
SJP.pl
Brewe (także breve, z łac. breve – krótkie pismo) – urzędowe pismo (dekret) papieskie dotyczące spraw mniejszej wagi. W odróżnieniu od bulli ma mniej uroczysty charakter, jest pisane zwykłą łaciną na cienkim pergaminie i opatrzone czerwoną woskową pieczęcią papieską, którą jest odciśnięty Pierścień Rybaka.
Wikipedia
dawniej: zawadiactwo, junactwo, zadzierzystość; junakieria
SJP.pl
osoba wyprawiająca brewerie; awanturnik
SJP.pl
zachowanie zakłócające porządek, wywołujące zamieszanie; burda, kłótnia, awantura
SJP.pl
zbiór modlitw ułożony na różne części dnia, roku lub święta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. codzienna liturgiczna modlitwa Kościoła, modlitwa Liturgią godzin;
(1.2) liter. rel. księga z tekstami do odmawiania Liturgii godzin;
Wiktionary
Brewiarz (łac. breviarium = „skrót”) – w chrześcijaństwie księga liturgiczna do odprawiania liturgii godzin, czyli codziennej modlitwy Kościoła.
Wikipedia
(1.1) Wiedział, że gwardian wrócił, bo widział go rano na brewiarzu.
(1.2) Zakonnica trzymała w brewiarzu obrazek prymicyjny swojego proboszcza.
Wiktionary
przym. brewiarzowy
Wiktionary
(1.1) Liturgia godzin
(1.2) Liturgia godzin
Wiktionary
przymiotnik od: brewiarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z brewiarzem, odnoszący się do brewiarza
Wiktionary
(1.1) Na początku odmówimy hymn brewiarzowy ze strony 408.
Wiktionary
rzecz. brewiarz m.
Wiktionary
czcionka o wysokości 11 punktów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótkość i zwięzłość wypowiedzi przy zachowaniu treściwości
Wiktionary
Brachylogia (gr. βραχυλογία brakhylogía), brewilokwencja (łac. breviloquentia) – figura retoryczna polegająca na zwięzłości wypowiedzi, krótkości, treściwości, lapidarności, zwartości wyrażenia.
Przykład brachylogii we fragmencie wiersza Jerzego Jurandota:
Wikipedia
IPA: ˌbrɛvʲilɔˈkfɛ̃nt͡sʲja, AS: brevʹilokfẽncʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) brachylogia, lakonizm
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: brew;
2. jedno z dwu ciemnych, ukośnych pasm zmarszczonej kory, kryjących pod sobą zrośnięty sęk
SJP.pl
Brewka, brewki – wada drewna z grupy sęków zarośniętych. Są to symetryczne pasma ukośnych zmarszczeń kory, biegnące stycznie do okrągłej, owalnej lub trójkątnej blizny, zakrywającej zrośnięty sęk. Od kory pnia różnią się (najczęściej) ciemniejszym zabarwieniem.
Wikipedia
potocznie: wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej; brixit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. ekon. polit. wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Brexit jest realny, choć oznaczałby ogromne koszty dla UE oraz dla samych Brytyjczyków.
Wiktionary
rzecz. brexitowiec mos.
przym. brexitowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik opuszczenia Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię
Wiktionary
(1.1) Parlamentarzysta, chcąc dotrzeć do zaniepokojonych rozmiarem imigracji rodaków, paradoksalnie przysłużył się tylko brexitowcom.
Wiktionary
rzecz. brexit m.
przym. brexitowy
Wiktionary
→ brexit
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. związany z opuszczeniem Unii Europejskiej przez Wielką Brytanię
Wiktionary
(1.1) Na razie do poniedziałku May ma czas, żeby przedstawić parlamentowi poprawioną wersję umowy brexitowej.
Wiktionary
rzecz. brexit m., brexitowiec m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od brezent
Wiktionary
rzecz. brezent m.
przym. brezentowy
Wiktionary
gruba tkanina nieprzemakalna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gruba, nieprzemakalna tkanina, używana do wyrobu namiotów, plandekaandek, plecaków itp.;
Wiktionary
Brezent – gruba, mocna, wykonana z włókien naturalnych (np. bawełnianych, lnianych) tkanina impregnowana, używana do wyrobu nieprzemakalnej odzieży, namiotów, plandek, pokrowców i plecaków. Charakteryzuje się nieprzemakalnością i dużą wytrzymałością. W celu polepszenia właściwości, przy jej produkcji stosuje się impregnacje wodoodporną, ognioodporną i przeciwgnilną oraz dodatki włókien syntetycznych.
Wikipedia
(1.1) Na parking wjechała wojskowa ciężarówka kryta brezentem.
Wiktionary
IPA: ˈbrɛzɛ̃nt, AS: brezẽnt
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. brezencik mrz.
przym. brezentowy
Wiktionary
przymiotnik od: brezent
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany, zrobiony z brezentu
Wiktionary
(1.1) Urządzenia do akrobacji zostaną przykryte folią lub plandekami brezentowymi, tak, jak nakazuje instrukcja producenta.
Wiktionary
rzecz. brezent m., brezencik m.
Wiktionary
nazwisko, np. Leonid Breżniew (1906-1982), działacz komunistyczny, sekretarz Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. hist. system polityczny panujący w ZSRR gdy u władzy był Leonid Breżniew
Wiktionary
rzecz. breżniewizacja ż.
Wiktionary
taki jak u Breżniewa, charakterystyczny dla Breżniewa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z postacią radzieckiego przywódcy Leonida Breżniewa
Wiktionary
rzecz. Breżniew mos.
przym. Breżniewowski
Wiktionary
przestarzale:
1. drzewo lub pnący krzew z rodziny bobowatych; cezalpinia, brezylka;
2. drewno lub kora brezylki - drzewa
SJP.pl
podrodzina roślin obejmująca drzewa i pnące krzewy strefy tropikalnej i subtropikalnej; brezylkowate
SJP.pl
o cechach brezyliowatych (podrodzina roślin)
SJP.pl
drzewo lub pnący krzew z rodziny bobowatych; cezalpinia, brezylia
SJP.pl
Brezylka, cezalpinia (Caesalpinia L.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (podrodzina brezylkowych Caesalpinioideae). W szerokim (tradycyjnym) ujęciu zaliczano tu 140–162 gatunki, szeroko rozprzestrzenione w strefie międzyzwrotnikowej, z nielicznymi przedstawicielami sięgającymi także stref umiarkowanych. W wąskim monofiletycznym ujęciu, rodzaj zredukowany został do 10–25 gatunków występujących w Ameryce Środkowej i Południowej (w najwęższym ujęciu) lub także w Afryce i na południu Półwyspu Arabskiego. Rośliny te związane są z suchymi lasami tropikalnymi, sawannami, formacjami zaroślowymi i leśnymi związanymi z wybrzeżami, brzegami rzek oraz rozwijającymi się na suchych nizinach.
Wikipedia
podrodzina roślin obejmująca drzewa i pnące krzewy strefy tropikalnej i subtropikalnej; brezyliowate
SJP.pl
Brezylkowe (Caesalpinioideae) – podrodzina roślin (w dawniejszych systemach też jako rodzina brezylkowate) należąca do rodziny bobowatych (Fabaceae). W XX wieku zwykle jedna z trzech podrodzin w obrębie bobowatych. W miarę poznawania filogenezy bobowatych ujęcie brezylkowych ulega daleko idącym zmianom, bowiem takson okazał się być grupą polifiletyczną. W drugiej dekadzie XXI wieku włączono do tej podrodziny wyodrębniane dotąd mimozowe i w efekcie zalicza się tu 148 rodzajów z około 4,4 tysiąca gatunków.
Wikipedia
o cechach brezylkowatych (podrodzina roślin)
SJP.pl
[czytaj: brajan] obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Brajan (ang. Brian, Bryan) – imię męskie pochodzenia celtyckiego, wywodzące się najprawdopodobniej od słów bruaich „wzgórze”, brigh „wysoki”; „szlachetnie urodzony” lub bri „silny”. Do Polski trafiło z języka angielskiego i zaczęło być nadawane częściej dopiero w latach 90. XX wieku. Popularne jest w krajach anglosaskich, gdzie funkcjonuje zarówno jako samodzielne imię, jak i jako forma zdrobniała od Bernarda i Barnaby.
Wikipedia
(1.1) Stopniowo władzę Briana uznały niemal wszystkie plemięemiona iryjskie, a nawet szereg osiedli skandynawskich.
Wiktionary
[czytaj: briJĄ lub brian] nazwisko
SJP.pl
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w zachodniej części Rosji, nad Desną, stolica obwodu briańskiego;
Wiktionary
Briańsk (ros. Брянск) – miasto obwodowe w zachodniej części Rosji, nad Desną, w pobliżu granicy z Białorusią i Ukrainą. Leży na obszarze historycznej Siewierszczyzny.
Ważny węzeł kolejowy, ośrodek przemysłowy, naukowy (4 szkoły wyższe) i kulturalny (2 muzea). Według spisu powszechnego z 2010 roku miasto liczyło 415 721, a okręg miejski 435 245 mieszkańców. W 2015 roku było to odpowiednio 407 256 i 426 255 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W czasie wojny Zygmunta III z Moskwą płk Aleksander Lisowski na czele ok. tysiąca żołnierzy wkroczył na Siewierszczyznę i obległ Briańsk.
Wiktionary
rzecz. briańszczanin m., briańszczanka ż., Briańszczyzna ż.
przym. briański
Wiktionary
→ Briańsk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Briańskiem, dotyczący Briańska
Wiktionary
rzecz. Briańsk m., briańszczanin mos., briańszczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Briańska; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Briańsk mrz.
:: fż. briańszczanka ż.
przym. briański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Briańska; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Briańsk ż.
:: fm. briańszczanin mos.
przym. briański
Wiktionary
owczarek francuski briard – rasa psów pasterskich i zaganiających
SJP.pl
Owczarek francuski briard – jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Podlega próbom pracy.
Wikipedia
[czytaj: brikoLAŻ] majsterkowanie
SJP.pl
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. ekon. grupa współpracujących krajów rozwijających się: Brazylia, Rosja, Indie, Chiny i RPA;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|BRICS. < skr. od Brazil, Russia, India, China, South Africa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) BRICS
* francuski: (1.1) BRICS m. lm.
* niemiecki: (1.1) BRICS
* portugalski: (1.1) BRICS m. lm.
* rosyjski: (1.1) БРИКС m., БРЮКИ ż. lm.
źródła.
== BRICS (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = polit. ekon. Brazil, Russia, India, China, South Africa → BRICS
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: brajdoreksja] obsesyjne odchudzanie się panny młodej przed ślubem
SJP.pl
[czytaj: brajdorektyczka] kobieta obsesyjnie odchudzająca się przed ślubem
SJP.pl
[czytaj: bridż] muzyka: drugi temat chorusu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. środkowa część utworu jazzowego łącząca dwie skrajne części o podobnym charakterze
(1.2) karc. brydż
Wiktionary
Wikipedia
IPA: brʲit͡ʃ, AS: brʹič
Wiktionary
rzecz. brydżysta mos.
Wiktionary
(1.1) łącznik, middle part
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: bridżstołn] marka opon i firma
SJP.pl
Bridgestone Corporation (jap. 株式会社ブリヂストン Kabushiki-gaisha Burijisuton) – największy producent wyrobów gumowych i opon na świecie. Przedsiębiorstwo zostało założone w 1931 roku przez Shōjirō Ishibashiego w mieście Kurume w Japonii.
Wikipedia
[czytaj: bridżtałn] stolica Barbadosu
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Barbadosu;
Wiktionary
Bridgetown – stolica, główne miasto i największy port Barbadosu, nad Atlantykiem. Jedyny port wywozowy Barbadosu; leży na południowo-zachodnim krańcu wyspy, na wybrzeżu zatoki Charlisle.
Miasto zostało założone w 1628 r. przez Anglików i nosiło niegdyś nazwę Miasto Świętego Michała (Town of Saint Michael). W 1854 r. epidemia cholery pochłonęła około 20 tys. ofiar.
Wikipedia
(1.1) Podczas rejsu po Karaibach zwiedziłem Bridgetown.
Wiktionary
czteroosobowa gra w karty 52-kartową talią, gdzie gracze parami rozgrywają partie złożone z licytacji i rozgrywki; brydż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) karc. gra rozgrywana jedną talią kart przez cztery osoby, tworzące dwie pary
Wiktionary
(1.1) Kiedyś grywaliśmy w bridża w zimowe wieczory.
Wiktionary
rzecz. bridżowiec mos., bridżysta mos., bridżystka ż.
przym. bridżowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) gra
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bridżowiec mos., bridżysta mos., bridżystka ż.
przym. bridżowy
frazeologia.
etymologia. etym|ang|bridge.
uwagi.
(1.1) inna pisownia brydż
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|brydż.
* kaszubski: (1.1) bridż m.
źródła.
== bridż (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) karc. brydż, bridż
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
osoba grająca w brydża; bridżysta, brydżysta
SJP.pl
urządzenie pokazujące kibicom mistrzostw brydżowych układ kart zawodników; brydżorama
SJP.pl
rzadko: amator brydża; brydżowiec, brydżysta, bridżysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) karc. osoba grająca w bridża
Wiktionary
(1.1) Twój dziadek, zapalony bridżowiec, jeździł nawet na turnieje bridżowe.
Wiktionary
rzecz. bridż mrz., bridżysta mos., bridżystka ż.
przym. bridżowy
Wiktionary
(1.1) bridżysta
Wiktionary
związany z bridżem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) karc. dotyczący bridża, związany z bridżem
Wiktionary
(1.1) Zawodnicy z turnieju bridżowego zjedzą u nas obiad.
Wiktionary
rzecz. bridż mrz., bridżowiec mos., bridżysta mos., bridżystka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: bridż
SJP.pl
osoba grająca w brydża; brydżysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) karc. osoba grająca w brydża
Wiktionary
(1.1) Kilku bridżystów już usiadło przy stolikach.
Wiktionary
rzecz. bridż mrz., bridżowiec mos.
:: fż. bridżystka ż.
przym. bridżowy
Wiktionary
(1.1) bridżowiec
Wiktionary
kobieta grająca w brydża; brydżystka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) karc. kobieta grająca w bridża
Wiktionary
(1.1) Kolejny raz polskie bridżystki zdobyły medale na mistrzostwach świata.
Wiktionary
rzecz. bridż mrz., bridżowiec mos.
:: fm. bridżysta mos.
przym. bridżowy
Wiktionary
[czytaj: bri] miękki ser otrzymywany z mleka krowiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. francuski ser pleśniowy wytwarzany z krowiego mleka, o delikatnej woni pleśńeśni oraz dymu;
Wiktionary
Francja:
Wikipedia
(1.1) Wolę brie od camemberta.
Wiktionary
[czytaj: brif] dokument zawierający założenia twórcze oraz najważniejsze dane dotyczące kampanii reklamowej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: brifing] krótka konferencja prasowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odprawa dla dziennikarzy, rodzaj konferencji prasowej, zwykle na jeden temat
(1.2) lotn. odprawa dla pilotów przed odlotem
Wiktionary
Briefing (wym. brifing, również briefing prasowy) – krótka konferencja prasowa, zwykle poświęcona jednemu problemowi lub sytuacji. Jest to narzędzie wykorzystywane w public relations. W szczególności korzystają z niej politycy. Może ono przybierać formę szybkiej prezentacji.
Wikipedia
(1.1) Zaraz po briefingu poczęstowano dziennikarzy kanapkami.
Wiktionary
IPA: ˈbrʲifʲĩŋk, AS: brʹifʹĩŋk
Wiktionary
[czytaj: brifować] przekazywać najistotniejsze informacje na dany temat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. skrzynka pocztowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. portfel
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. teczka na akta
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Brieftasche.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|portfel.
(1.2) zobtłum|teczka.
źródła.
== briftasza (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) portfel
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Brieftasche.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|portfel.
(1.2) zobtłum|teczka.
źródła.
== briftasza (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) portfel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. listonosz
Wiktionary
(1.1) briftryger, briftriger
Wiktionary
[czytaj: brigz] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: brajton] miasto w Anglii
SJP.pl
Brighton – miasto w południowej Anglii, w hrabstwie ceremonialnym East Sussex, w dystrykcie (unitary authority) Brighton and Hove, położone nad kanałem La Manche. Tworzy zwarty organizm miejski z sąsiednim Hove; łączna liczba mieszkańców obu miast wynosi 229 700 (2011). Zespół miejski, obejmujący także sąsiednie miasta Shoreham-by-Sea, Worthing i Littlehampton, liczy 474 485 mieszkańców (2011).
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
[czytaj: briżit] obce imię żeńskie
SJP.pl
typ gaźnika w silniku spalinowym
SJP.pl
[czytaj: briJĄT] określenie wykonawcze: błyskotliwie
SJP.pl
[czytaj: brindiz-i] toast, pieśń biesiadna śpiewana w operach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe i gmina we Włoszech, w Apulii, położone na Półwyspie Salentyńskim;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w Apulii;
Wiktionary
Brindisi ([brˈindizɪ], łac. Brundisium, stgr. Βρεντέσιον, mesapijskie Brention) – miasto portowe i gmina we Włoszech, w regionie Apulia, w prowincji Brindisi.
Wikipedia
(1.1) Rozwój takich ośrodków handlowych, jak Neapol, Gaeta, Amalfi, czy nawet Bari lub Brindisi, wiązał się z ich położeniem w miejscu przecinania się trzech wielkich kręgów ekonomicznych obszaru śródziemnomorskiego: bizantyjskiego, arabskiego i zachodnioeuropejskiego.
Wiktionary
(1.1) staroż. Brundyzjum
Wiktionary
[czytaj: BRInkmanszyp] z angielskiego: balansowanie na krawędzi (wojny); w okresie zimnej wojny: stan, w którym niewielki incydent mógł doprowadzić do wybuchu konfliktu zbrojnego
SJP.pl
określenie wykonawcze: żwawo, błyskotliwie, z werwą; brioso
SJP.pl
[czytaj: brjosz] francuskie ciastko drożdżowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zob. brioszka.
Wiktionary
Brioche, brioszka – francuskie lekko słodkie pieczywo drożdżowe, pieczone z ciasta bogatego w masło i jaja, o cienkiej jak papier złocistobrązowej skórce i miękkiej, delikatnej ośródce. Maślany brioche ma cechy charakterystyczne dla ciast. Istnieją liczne odmiany brioche ze względu na formę czy dodane składniki.
Wikipedia
(1.1) Pierwsze wzmianki o brioche pojawiły się już w XV wieku, a na przestrzeni stuleci stawała się ona coraz bardziej bogata w masło i jajka, coraz bardziej popularna
Wiktionary
rzecz. brioszka ż.
Wiktionary
(1.1) brioszka
Wiktionary
zwierzę żywiące się mchem
SJP.pl
organizm żyjący w środowisku tworzonym przez skupiska mchów; organizm mcholubny
SJP.pl
roślina z rodziny gruboszowatych o kwiatach zebranych w baldachogrona; żyworódka; płodnolist
SJP.pl
Kalanchoe, żyworódka, płodnolist (Kalanchoe Adans.) – rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych. Obejmuje ok. 165 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w południowej Azji oraz w Afryce (z wyjątkiem północnej części tego kontynentu). Rozprzestrzenione zostały jednak na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej.
Wikipedia
botanik zajmujący się mszakami
SJP.pl
dział botaniki zajmujący się mszakami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. dział botaniki, nauka o mszakach
Wiktionary
Briologia (gr. bryon – mech, logos – nauka) – nauka o mszakach (czyli o glewikach, wątrobowcach i mchach), jeden z działów botaniki.
Wikipedia
rzecz. briolog
Wiktionary
(1.1) skrót briol.
Wiktionary
[czytaj: briozo] określenie wykonawcze: z werwą, z życiem; brio
SJP.pl
śniadaniowe ciasto drożdżowe z charakterystycznym czopem na wierzchu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cuk. francuskie lekko słodkie pieczywo drożdżowe, pieczone z ciasta bogatego w masło i jaja, o cienkiej jak papier, złocistobrązowej skórce i miękkiej, delikatnej ośródce;
Wiktionary
Brioche, brioszka – francuskie lekko słodkie pieczywo drożdżowe, pieczone z ciasta bogatego w masło i jaja, o cienkiej jak papier złocistobrązowej skórce i miękkiej, delikatnej ośródce. Maślany brioche ma cechy charakterystyczne dla ciast. Istnieją liczne odmiany brioche ze względu na formę czy dodane składniki.
Wikipedia
rzecz. brioche ż.
Wiktionary
(1.1) brioche
Wiktionary
Brisbane (wym. [ˈbrɪzbən]) – miasto w Australii położone nad Pacyfikiem, stolica stanu Queensland. Jest trzecim co do wielkości miastem Australii i Oceanii z liczbą ludności na poziomie 2,8 mln mieszkańców, mieszka w nim ponad 10% populacji państwa. City of Brisbane jest najludniejszym miastem i jednostką administracyjną w Australii według granic administracyjnych. Wraz z miastami satelickimi Gold Coast, Sunshine Coast i Toowoomba tworzy aglomerację i region metropolitalny South East Queensland zamieszkiwany przez 4 mln osób. Miasto leży w strefie klimatu subtropikalnego, z całorocznym okresem z letnimi temperaturami, w centrum miasta temperatury w dzień wahają się od 22 °C w lipcu do około 30 °C w styczniu.
Wikipedia
brystol;
1. biały wielowarstwowy karton wysokiej jakości, odporny na ścieranie;
2. potocznie: każdy karton do rysowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowo-zachodniej Anglii;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbrʲistɔl, AS: brʹistol
Wiktionary
rzecz. bristol mrz., brystol mrz.
przym. bristolski
Wiktionary
mieszkaniec Bristolu (miasta w Anglii)
SJP.pl
mieszkanka Bristolu (miasta w Anglii)
SJP.pl
przymiotnik od: Bristol
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bristolem, dotyczący Bristolu (miasta w Anglii)
Wiktionary
rzecz. Bristol mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) srebrzysty stop metali zawierający 92% cyny, 6% antymonu i 2% miedzi;
Wiktionary
Wikipedia
Encyklopedia Britannica (oryg. ang. Encyclopædia Britannica) – anglojęzyczna encyklopedia powszechna wydana po raz pierwszy w latach 1768–1771 w Edynburgu przez Colina Macfarquhara i Williama Smellie’a, a od 1901 wydawana w Stanach Zjednoczonych. Od 2012 wydawana tylko w wersji online.
Wikipedia
[czytaj Brytnej] obce imię żeńskie
SJP.pl
Britney – trzeci studyjny album wokalistki Britney Spears. Okazał się dużym sukcesem komercyjnym. Sprzedał się w liczbie ok. 16 milionów egzemplarzy na całym świecie. Britney promowała płytę trasą koncertową Dream Within a Dream Tour.
Wikipedia
nurt muzyczny z Wielkiej Brytanii z lat 90.; brit pop
SJP.pl
Brit pop – nurt muzyczny, który powstał i rozwinął się w latach 90. na Wyspach Brytyjskich.
Za czołowych przedstawicieli uznaje się takich artystów, jak: Blur, Oasis, Coldplay, Travis, Keane, Suede, Pulp, Supergrass, The Boo Radleys, Ian Brown, Placebo.
Grupy britpopowe czerpały wzorce głównie z brytyjskich zespołów lat 60./70. takich, jak The Beatles, The Who czy The Kinks, oraz grup punkowych i alternatywnych (The Jam, The Stone Roses, The Smiths).
Wikipedia
[czytaj: britn] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej; brexit
SJP.pl
smażona polędwica wołowa lub końska; bryzol
SJP.pl
posuwać się z trudem, często po grząskim, błotnistym terenie; wchodzić w coś coraz głębiej
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabrnąć)
(1.1) z trudem pokonywać jakiś teren (wodny, grząski, piaszczysty)
(1.2) być w niekorzystnej sytuacji, z której ciężko znaleźć wyjście
Wiktionary
(1.1) Ciężarówka mozolnie brnęła przez zaspy śnieżne.
(1.1) A my brniemy i brniemy.
Wiktionary
IPA: brnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: brnõńć
Wiktionary
rzecz. brnięcie n., wybrnięcie n., przebrnięcie n., zabrnięcie n.
czas. wybrnąć dk., przebrnąć dk., zabrnąć dk.
Wiktionary
(1.1) brodzić
Wiktionary
mieszkaniec Brna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brna
Wiktionary
rzecz. Brno n.
:: fż. brnenka ż.
przym. brneński
Wiktionary
mieszkanka Brna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brna
Wiktionary
rzecz. Brno n.
:: fm. brneńczyk mos.
przym. brneński
Wiktionary
przymiotnik od: Brno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Brna, związany z Brnem
Wiktionary
(1.1) Na cześć skutecznej obrony w 1653 roku w każdym brneńskim kościele wisi obraz Matki Bożej […]
(1.1) Brno jest pełne lokalnych patriotów, którzy dumni są z tego, że potrafią mówić brneńską hantyrką (dialektem).
Wiktionary
IPA: ˈbrnɛ̃j̃sʲci, AS: brnẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Brno n., brneńczyk mos., brnenka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brnąć.
Wiktionary
czas. brnąć
Wiktionary
miasto w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 2889;
Wiktionary
Brno (wymowa, niem. Brünn, łac. Bruna, dawna nazwa polska Berno) – miasto statutarne na Morawach w Czechach, położone w południowo-wschodniej części kraju u zbiegu rzek Svratki i Svitavy. Największe miasto Moraw, stolica kraju południowomorawskiego. Z populacją wynoszącą ponad 400 tys., Brno zajmowało w 2024 roku drugie miejsce pod względem liczby ludności wśród czeskich miast, ustępując jedynie stołecznej Pradze.
Wikipedia
(1.1) Brno jest pełne lokalnych patriotów, którzy dumni są z tego, że potrafią mówić brneńską hantyrką (dialektem).
Wiktionary
IPA: brnɔ, AS: brno
Wiktionary
rzecz. brneńczyk mos., brnenka ż.
przym. brneński
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) slang. piwo
Wiktionary
Szwajcaria:
Szwecja:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Idziesz z nami na bro?
Wiktionary
IPA: brɔ, AS: bro
Wiktionary
(1.1) bronek, bronks
Wiktionary
[czytaj: brodłej] ulica w Nowym Jorku, na której znajduje się wiele prestiżowych teatrów
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: brodłejowski] dotyczący Broadwayu, ulicy w Nowym Jorku, przy której mieszczą się główne teatry komercyjne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) liter. fantastyczna kraina olbrzymów, gdzie wszystko jest ogromne z Podróży Guliwera Jonathana Swifta
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Brobdingnag (język angielski.) ==
wymowa. IPA|ˌbrɒbdɪŋˈnæg.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) liter. Brobdingnag
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Brobdingnag (język angielski.) ==
wymowa. IPA|ˌbrɒbdɪŋˈnæg.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) liter. Brobdingnag
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: broKA] nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. żeński organ płciowy; pipa, picza, kuciapa;
2. w wyrażeniu: nie twoja brocha - to cię nie dotyczy, nie twój interes
SJP.pl
Broch (scots broch) – typ kamiennych budowli o kształcie masywnej wieży, wznoszonych w epoce żelaza i datowanych na pierwsze wieki n.e. Wszystkie budowle tego typu znajdują się na terenie Szkocji, w większości na Wyspach Szetlandzkich.
Wikipedia
potocznie:
1. żeński organ płciowy; pipa, picza, kuciapa;
2. w wyrażeniu: nie twoja brocha - to cię nie dotyczy, nie twój interes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. sprawa, interes
(1.2) pot. żeński narząd płciowy, pochwa
Wiktionary
IPA: ˈbɾo.t͡ʃa
Wiktionary
rzecz. broszka ż.
Wiktionary
(1.1) broszka
(1.2) cipa, broszka, picza, piczka
Wiktionary
minerał, zasadowy siarczan miedzi
SJP.pl
Brochantyt – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego geologa i mineraloga André Brochanta de Villiers (1772-1840).
Wikipedia
niemieckie wydawnictwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rodzaj obronnej wieży kamiennej, występującej na wybrzeżach zachodniej i północnej Szkocji, wznoszonej w epoce żelaza
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Brochów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: brokhałs] nazwisko
SJP.pl
Bibliographisches Institut & F.A. Brockhaus AG – grupa wydawnicza, która w niemieckim obszarze językowym jest powszechnie znana szczególnie z wydawnictw słowników i encyklopedii oraz leksykonów.
Wikipedia
mieszkaniec Broku (miasta w Polsce); brokowianin
SJP.pl
mieszkanka Broku (miasta w Polsce); brokowianka
SJP.pl
1. o krwi: ciec, wypływać (np. krew broczy z rany);
2. wydzielać krew (np. rana broczy krwią); krwawić
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) tracić krew, krwawić
(1.2) (o krwi) ciec
Wiktionary
rzecz. wybroczyna ż., broczenie n.
Wiktionary
(1.1) krwawić
Wiktionary
Broczyno (niem. Brotzen) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek.
Wikipedia
płytkie miejsce rzeki, jeziora lub stawu możliwe do przejścia lub przejechania na drugi brzeg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) płytkie miejsce w wodzie, zwłaszcza w rzece, umożliwiające przeprawienie się na drugi brzeg
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: broda
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie było mostu przez rzekę, więc musieli poszukać brodu.
(1.1) Tak we trzech idąc, o słońca zachodzie / Nad brzegiem rzeki u brodu stanęli.
Wiktionary
IPA: brut, AS: brut
Wiktionary
rzecz. Brody nmos., brodzenie n.
:: zdrobn. brodzik m.
czas. brodzić ndk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) płycizna
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Brody nmos., brodzenie n.
:: zdrobn. brodzik m.
czas. brodzić ndk.
frazeologia.
w bród
etymologia.
etym|prasł|*brodъ.
uwagi.
(1.1) nie mylić z|brud, brut.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ford
* baskijski: (1.1) ibi
* białoruski: (1.1) брод m.
* bułgarski: (1.1) брод m.
* esperanto: (1.1) vadejo
* fiński: (1.1) kahlaamo, kahluupaikka
* francuski: (1.1) gué m.
* hiszpański: (1.1) vado m.
* interlingua: (1.1) vado
* islandzki: (1.1) vað n.
* japoński: (1.1) 浅瀬 (あさせ)
* kazachski: (1.1) өткел
* niderlandzki: (1.1) voorde
* niemiecki: (1.1) Furt ż.
* nowogrecki: (1.1) πόρος m., πορθμείο n.
* rosyjski: (1.1) брод m.
* słowacki: (1.1) brod m.
* szwedzki: (1.1) vadställe n., vad n.
* ukraiński: (1.1) брід m.
* węgierski: (1.1) gázló
* włoski: (1.1) guado m.
źródła.
== bród (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bród (przejście przez rzekę)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. wystająca część twarzy poniżej ust;
2. zarost poniżej ust, na podbródku i na szczękach;
3. u zwierząt:
a) pęk długiej sierści pod pyskiem;
b) pęk wystających piór na podgardlu lub na piersi (u ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. przednia część żuchwy człowieka
(1.2) zarost na brodzie (1.1)
(1.3) pszcz. grono pszczół skupionych przed wlotem do ula, wyglądem przypominające brodę (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Andrzej przyszedł dziś do pracy z plasterastrem na brodzie.
(1.2) Wczoraj widziałem kobietę z brodą!
(1.3) W gorące wieczory pszczoły wylegają z gniazda tworząc na mostku charakterystyczne brody.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔda, AS: broda
Wiktionary
rzecz. brodacz m.
:: zdrobn. bródka ż.
przym. brodaty
czas. brodacieć
Wiktionary
(1.1) podbródek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brodacieć.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔdaˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: brodacẽńe
Wiktionary
czas. brodacieć
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przest. porastać brodą, zarostem na twarzy
Wiktionary
IPA: brɔˈdat͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: brodaćėć
Wiktionary
rzecz. broda ż., bródka ż., podbródek m., brodacenie n., zbrodacenie n., brodacz m., brodawka ż.
czas. zbrodacieć dk.
przym. brodaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
człowiek mający brodę, brodaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna, który nosi brodę
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) kynol. pies rasy sznaucer miniaturowy, dawniej nazywany brodaczem monachijskim
(2.2) ornit. nazwa systematyczna|Capitonidae|ref=tak., ptak z rodziny brodaczy;
Wiktionary
IPA: ˈbrɔdat͡ʃ, AS: brodač
Wiktionary
rzecz. broda ż., bródka ż.
:: fż. brodaczka ż.
przym. brodaty
czas. brodacieć
Wiktionary
krzaczkowaty porost występujący głównie na drzewach
SJP.pl
Usnea Dill. ex Adans. (brodaczka) – rodzaj grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany do grupy porostów.
Wikipedia
oplątwa brodaczkowata - roślina bezkorzeniowa, o zwisających łodygach i drobnych niepozornych kwiatach, używana w tapicerstwie lub hodowana jako roślina ozdobna
SJP.pl
przylepek brodacznik - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
ryba z rodziny wielocierniowatych, hodowana w akwariach
SJP.pl
Brodaczyk (Monocirrhus polyacanthus) – gatunek tropikalnej, słodkowodnej ryby z rodziny Polycentridae. Jedyny przedstawiciel rodzaju Monocirrhus. Bywa hodowany w akwariach.
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny tukanowatych
SJP.pl
cecha osoby lub zwierzęcia mającego brodę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest brodate; cecha tych, którzy są brodaci
Wiktionary
przym. brodaty
przysł. brodato
Wiktionary
mający zarost na dolnej części twarzy, u zwierząt: posiadający pęk sierści lub piór pod pyskiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający zarost na dolnej części twarzy
(1.2) u zwierząt: mający pęk sierści lub piór pod pyskiem
Wiktionary
(1.2) Nie wierzę w zaprzaństwo templariuszy, oddawanie przez nich czci diabłu pod postacią brodatego kozła, Bafometa, i rytualne plucie na krzyż.
Wiktionary
IPA: brɔˈdatɨ, AS: brodaty
Wiktionary
rzecz. broda ż., bródka ż., brodacz m., brodatość ż.
czas. brodacieć
Wiktionary
antonimy.
(1.1) bezbrody
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. broda ż., bródka ż., brodacz m., brodatość ż.
czas. brodacieć
frazeologia.
mądrość przychodzi z laty, acz nie każdy mądry, kto brodaty sic.
etymologia.
etymn|pol|broda|-aty.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bearded
* arabski: (1.1) ملتح
* baskijski: (1.1) bizardun
* białoruski: (1.1) барадаты
* czeski: (1.1) bradatý
* duński: (1.1) skægget
* fiński: (1.1) partainen
* francuski: (1.1) barbu
* hiszpański: (1.1) barbudo
* jidysz: (1.1) בערדיק
* niemiecki: (1.1) bärtig
* portugalski: (1.1) barbado
* rosyjski: (1.1) бородатый
* słowacki: (1.1) bradatý
* szwedzki: (1.1) skäggig
* ukraiński: (1.1) бородатий
* wilamowski: (1.1) bātiḱ
źródła.
== brodaty (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) brodaty
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od brodawczak
Wiktionary
rzecz. brodawczak m.
Wiktionary
1. niezłośliwy nowotwór nabłonkowy;
2. rasa gołębia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) med. nowotwór łagodny wywodzący się z nabłonka, tworzący brodawkowate i bulwiaste struktury
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Powszechnie wiadomo, że brodawczaki mają zwykle etiologię wirusową.
Wiktionary
IPA: brɔˈdaft͡ʃak, AS: brodafčak
Wiktionary
rzecz. brodawka ż., brodaweczka ż., brodawkowatość ż.
:: zdrobn. brodawczaczek m.
przym. brodawkowy, brodawkowaty
Wiktionary
1. narośl na skórze;
2. zgrubienie na roślinach lub owocach;
3. sutek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. prawidłowa, anatomiczna wypukłość na skórze
(1.2) med. większa, chorobowa wypukłość na skórze
Wiktionary
Brodawka (łac. verruca) – grudkowa zmiana skórna, potocznie nazywana także kurzajką, znajdująca się na szerokiej podstawie, często o nierównej, hiperkeratotycznej powierzchni wywołana zakażeniem wirusem HPV (ang. human papilloma virus). Są zwykle niebolesne, a otaczająca brodawki skóra nie ulega stanowi zapalnemu.
Wikipedia
rzecz. brodawczak m., brodawnik m., brodawczyca ż.
przym. brodawkowy, brodawkowaty
czas. brodacieć
Wiktionary
rodzaj nietoperzy z rodziny brodawkonosowatych
SJP.pl
Brodawkonos (Rhinopoma) – rodzaj ssaków z rodziny brodawkonosowatych (Rhinopomatidae).
Wikipedia
o roślinach: pokrywać się brodawkami na skutek infekcji
SJP.pl
brodawnica brodawkowana - gatunek owada z rodziny szarańczowatych
SJP.pl
1. wyglądający jak brodawka; pokryty brodawkami;
2. brzoza brodawkowata - gatunek brzozy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wyglądający jak brodawka, przypominający brodawkę, mający kształt brodawki
(1.2) pokryty brodawkami
Wiktionary
rzecz. brodawka ż., brodawczak mzw./mrz.
przym. brodawkowy
Wiktionary
1. brodawkowiec czysty - gatunek mchu;
2. rodzaj węży z rzędu łuskonośnych
SJP.pl
przymiotnik od: brodawka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z brodawką, dotyczący brodawki
Wiktionary
rzecz. brodawka ż., brodawczak mzw./mrz.
przym. brodawkowaty
Wiktionary
brodawnica brodawkowana - gatunek owada z rodziny szarańczowatych
SJP.pl
Wikipedia
roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), o liściach zebranych w przyziemną rozetę, żółtych kwiatach i owocach zaopatrzonych w puch, występująca w Eurazji; dmuchawiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Leontodon|L.|ref=tak., roślina z rodziny astrowatych;
Wiktionary
Brodawnik (Leontodon L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Do rodzaju należy 41 gatunków występujących w basenie Morza Śródziemnego i na pozostałym obszarze Europy. Na początku XXI wieku dowiedziono braku bliskiego pokrewieństwa między dwoma podrodzajami tu zaliczanymi i wyodrębniono jeden z nich jako rodzaj Scorzoneroides. W Polsce rośnie pięć gatunków z tego rodzaju w tradycyjnym, szerokim ujęciu lub trzy w wąskim ujęciu.
Wikipedia
(1.1) Z obu stron każdéj drogi, szérokim pasem bielały bujne rumianki i wyższe od nich kwiaty marchewnika, słały się po drzewach fioletowe rohule, żółtymi gwiazdkami świéciły brodawniki i kurza ślepota, liliowe skabiozy polne wyléwały ze swoich stulistnych koron miodowe wonie, chwiały się całe lasy delikatnéj mietlicy, kosmate kwiaty babki stały na swoich wysokich łodygach, rumianością zawadiacką postawą stwierdzając, nadaną im nazwę kozaków.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mech z rodziny płoniwowatych, którego dwa gatunki objęte są w Polsce ochroną
SJP.pl
Wikipedia
rzeczy zdobione haftami
SJP.pl
rzeczy zdobione haftami
SJP.pl
(r. żeński) dawniej: kobieta lubiąca łazić, włóczyć się, wałęsać się; bradiaga, bradziaga; także o mężczyźnie z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
SJP.pl
Pieśń „Na dzikich stepach za Bajkałem” (ros. „По диким степям Забайкалья”), znana także pod nazwą „Brodiaga” (ros. „Бродяга”, w wersji spolszczonej „Bradziaga” czyli „Włóczęga”) to tradycyjna rosyjska pieśń ludowa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: broda
(1.2) mizerna lub krótka broda
Wiktionary
Brodka, właśc. Monika Maria Brodka (ur. 7 lutego 1988 w Żywcu) – polska piosenkarka alternatywna, kompozytorka, autorka tekstów i gitarzystka. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV.
W 2004 zwyciężyła w finale trzeciej edycji programu telewizyjnego Idol, po czym wydała debiutancki album studyjny pt. Album, który uzyskał status złotej płyty w Polsce, sprzedając się w nakładzie 35 tys. egzemplarzy. Na koncie ma pięć albumów studyjnych oraz dziewięć Fryderyków.
Wikipedia
IPA: ˈbrutka, AS: brutka
Wiktionary
rzecz. broda ż., brodacz m.
czas. brodacieć
przym. brodaty
Wiktionary
1. → bródka;
2. kosaciec bródkowy - gatunek byliny z rodziny kosaćcowatych; kosaciec niemiecki;
3. guzowatość bródkowa - struktura kostna człowieka w miejscu połączenia trzonów żuchwy
SJP.pl
narzędzie do połowu ryb; brodnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ryb. brodnik
Wiktionary
Brodnia – wieś sołecka w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Pęczniew. Leży na wschodnim brzegu zbiornika Jeziorsko.
Wieś królewska w starostwie sieradzkim w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
(1.1) (…) na widłach i szczeblastych żerdziach kołysały się za wiatrem wystawione na sprzedaż przez gdańskich Niemców sieci rybackie na rybę morską, jeziorną i rzeczną, więcierze i włoki, podrywki i saki, drygawice, skrzydlaki, wiraszki, suwaty, kłomie, żaki, brodnie, sieci z matnią, kątówki, i bez matni, wierzchówki, wszelkiego rodzaju wędy i osęki. (S. Żeromski: Wiatr od morza)
Wiktionary
IPA: ˈbrɔdʲɲa, AS: brodʹńa
Wiktionary
(1.1) brodnik
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. wieś na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Brodnica (wymowa; niem. Strasburg in Westpreußen, Strasburg an der Drewenz) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu brodnickiego i gminy wiejskiej Brodnica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
IPA: brɔdʲˈɲit͡sa, AS: brodʹńica
Wiktionary
rzecz. brodniczanin m., brodniczanka ż.
przym. brodnicki, podbrodnicki
Wiktionary
przymiotnik od: Brodnica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Brodnicy, związany z Brodnicą
(1.2) dotyczący Brodna, związany z Brodnem
Wiktionary
IPA: brɔdʲˈɲit͡sʲci, AS: brodʹńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. brodniczanka ż., brodniczanin mos., Brodnica ż., Brodno n.
Wiktionary
mieszkaniec Brodnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brodnicy
(1.2) osoba pochodząca z Brodnicy, urodzona w Brodnicy
Wiktionary
rzecz. Brodnica ż.
:: fż. brodniczanka ż.
przym. brodnicki
Wiktionary
mieszkanka Brodnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brodnicy
(1.2) kobieta pochodząca z Brodnicy, urodzona w Brodnicy
Wiktionary
(1.1) W najbliższy wtorek wszystkie brodniczanki zapraszamy na bezpłatną mammografię.
(1.2) Ciotka Emilia z urodzenia jest brodniczanką, ale od lat mieszka w Toruniu.
Wiktionary
rzecz. Brodnica ż.
:: fm. brodniczanin m.
przym. brodnicki
Wiktionary
narzędzie do połowu ryb; brodnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ryb. narzędzie połowowe do połowów w płytkiej wodzie
Wiktionary
(1.1) Mieli mocne brodniki, a tymi znowu wygarniali piskorze (…)
Wiktionary
IPA: ˈbrɔdʲɲik, AS: brodʹńik
Wiktionary
(1.1) brodnia
Wiktionary
Brodno (niem. Breitenau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Śląska.
Wikipedia
przymiotnik od: Bródno; bródzieński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Bródna, związany z Bródnem
Wiktionary
rzecz. Bródno n.
przym. bródzieński
Wiktionary
(1.1) rzad. bródzieński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. żart. brodacz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Brodowicz - polskie nazwisko. Na początku lat 90. nosiło je ponad 900 osób.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dzielnica mieszkaniowa Sopotu
SJP.pl
Brodwino (kaszb. Brodwino) – północno-zachodnie osiedle Sopotu, otoczone z trzech stron Trójmiejskim Parkiem Krajobrazowym, od wschodu graniczy z Kamiennym Potokiem. Nazwa pochodzi od słowa „brodzić”, czyli przechodzić przez rzekę brodem w miejscu płycizny, i odwołuje się do płynącego tu Kamiennego Potoku.
Wikipedia
1. wystająca część twarzy poniżej ust;
2. zarost poniżej ust, na podbródku i na szczękach;
3. u zwierząt:
a) pęk długiej sierści pod pyskiem;
b) pęk wystających piór na podgardlu lub na piersi (u ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Polsce
(1.2) geogr. toponim, nazwa dwóch miejscowości na Ukrainie
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) Brody Duże • Brody Małe • Brody Młockie • Brody-Parcele • Kamienne Brody • Brody Pomorskie • Brody Iłżeckie • kolokacje miejscowość|D=Brodów|Ms=Brodach.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bród m., brodowianin m., brodowianka ż.
przym. brodowy, brodowski
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etymn|pol|bród. (przeprawa)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Brody (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Brody.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) forma imienia męskiego Brodie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔdɨ, AS: brody
Wiktionary
rzecz. bród m., brodowianin m., brodowianka ż.
przym. brodowy, brodowski
Wiktionary
rząd obejmujący ponad sto gatunków przeważnie dużych ptaków wodno-błotnych, o wysokich nogach, dostosowanych do swobodnego brodzenia po bagnach i płytkich wodach, oraz o długim dziobie ułatwiającym wyszukiwanie pożywienia (wyłącznie zwierzęcego) z podłoża; należą do niego między innymi: bociany, czaple, ibisy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Ciconiiformes|Bonaparte|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych, obejmuje gatunki wodno-błotne, w większości wędrowne;
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy czynny od brodzić
Wiktionary
Bocianowe, bocianowce, brodzące (Ciconiiformes) – rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Neognathae). Obejmuje gatunki kosmopolityczne, wodno-błotne, w większości wędrowne.
Wikipedia
(1.1) Część gatunków brodzących gnieździ się w koloniach.
Wiktionary
rzecz. brodzenie n., brodzik mrz., bród mrz.
czas. brodzić ndk.
Wiktionary
(1.1) bocianowce, bocianowe
Wiktionary
o cechach brodzących (rząd ptaków)
SJP.pl
biegus brodźcowaty - gatunek ptaka z rodziny bekasowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny bekasowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brodzić.
Wiktionary
IPA: brɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: broʒẽńe
Wiktionary
rzecz. bród m., brodzik m., brodzące nmos.
czas. brodzić ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Brodów (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Brodów (miasta w Polsce)
SJP.pl
chodzić po czymś podmokłym, rzadziej sypkim
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) chodzić po czymś grząskim
(1.2) chodzić w płytkiej wodzie
(1.3) przen. książk. chodzić nurzając nogi w czymś
Wiktionary
(1.1) Myśliwi brodzili po bagnach.
(1.2) Mały Jacuś zdjął buty i brodził po kałużach.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: broʒ́ić
Wiktionary
rzecz. bród m., brodzik m., brodzenie n., brodzące nmos.
Wiktionary
ptak wędrowny z rodziny bekasowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny bekasowatych rodzaju nazwa systematyczna|Tringa|ref=tak.
Wiktionary
cieki wodne w Polsce:
ptaki:
Wikipedia
IPA: ˈbrɔd͡ʑɛt͡s, AS: broʒ́ec
Wiktionary
przymiotnik od: Bródno; bródnowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. dotyczący Bródna, związany z Bródnem
Wiktionary
rzecz. Bródno n.
przym. bródnowski
Wiktionary
(1.1) bródnowski
Wiktionary
1. płytki basen dla dzieci;
2. płytki basenik pod prysznicem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naczynie pod prysznicem (płytka wanna) zbierające wodę z natrysku
(1.2) sport. płytki basen, przeznaczony dla dzieci
Wiktionary
Brodzik – płytki basen dla dzieci. Brodziki mają najczęściej głębokość od 20 do 40 cm i są przeznaczone głównie dla dzieci od 6 miesięcy do 6 lat.
W Polsce zarządzający obszarem wodnym jest zobowiązany do wydzielenia brodzika dla dzieci jeśli niecki basenowe mają łączną powierzchnię przekraczającą 100 m² i głębokość ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokość powyżej 1,2 m.
Wikipedia
(1.1) On jest zajęty zakładaniem brodzika.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔd͡ʑik, AS: broʒ́ik
Wiktionary
rzecz. bród m., brodzenie n., brodzące nmos.
czas. brodzić ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Brodziszów (niem. Dittmannsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie.
W latach 1945–1946 wieś należała i była siedzibą gminy Brodziszów, po jej likwidacji w gminie Zwrócona, po reformie administracyjnej w latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brodziszów, po jej zniesieniu w gromadzie Zwrócona. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Brodzisław, Brocsław, Barcsław, Barcław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Brodzi- ("brodzić") i -sław ("sława, chwała"). Być może znaczyło "ten, kto pławi się w chwale".
Brodzisław imieniny obchodzi: 25 stycznia, 30 maja i 1 sierpnia.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Brodzisławy lub z nią związany
SJP.pl
Brodzisław z małżonką; Brodzisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Brodzisława lub z nim związany
SJP.pl
brodziuszka wiechowata - gatunek rośliny z rodziny akantowatych
SJP.pl
przymiotnik od: Brody (jedna z wielu wsi w Polsce)
SJP.pl
Brodzki (Brodzka):
Wikipedia
ruchomy daszek na czterech słupach wbitych w ziemię, służący jako osłona dla przechowywanego siana, zboża; stóg siana, zboża ochraniany przez taki daszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. zootechn. zadaszenie na słomę lub zboże na czterech słupach
(1.2) roln. stóg nakryty dachem
(1.3) daw. bezładne nagromadzenie czegoś
Wiktionary
Bróg – ruchomy dach przesuwany na (najczęściej) czterech wkopanych w ziemię słupkach (zwanych brożynami), osłaniający składowane pod nim siano, słomę lub zboże przed opadami atmosferycznymi.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) siennica
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) fenil m.
* łaciński: (1.1) faenilia n., faenile n.
źródła.
== bróg (język irlandzki.) ==
wymowa.
audio|LL-Q9142 (gle)-Ériugena-bróg.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) but
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) siennica
Wiktionary
przymiotnik od: bróg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) buty z charakterystycznymi ażurowymi perforacjami i zwykle także rozetowym zdobieniem na nosku
Wiktionary
(1.1) Brogsy pełne mają ząbkowania wzdłuż tych krawędzi, które ozdobione są dziurkowaniem, wybity na nosku wzór, zwany medalionem, a nosek jest nakładany i ma kształt skrzydełek.
(1.1) Brogsy w wersji spectator wykonane są ze skóry w dwóch kolorach, zwykle białym i czarnym lub brązowym.
Wiktionary
rzecz. ćwierćbrogsy nmos., półbrogsy nmos.
Wiktionary
(1.1) golfy, szkoty
Wiktionary
rasa psów z grupy molosów; mastif duński
SJP.pl
Broholmer – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa, wyhodowana w średniowiecznej Danii jako psy do polowania i stróżowania, wymarła w pierwszej połowie XX wieku, następnie została zrekonstruowana przez odpowiednią hodowlę. Użytkowana jest jako pies do towarzystwa, pies stróżujący i obronny.
Wikipedia
psocić, płatać figle, bawić się, przeszkadzając; dawniej: czynić coś złego
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbroić)
(1.1) niedokonany od|zbroić.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔjit͡ɕ, AS: broi ̯ić
Wiktionary
rzecz. brojenie n.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Brojce (niem. Broitz) – wieś gminna w Polsce położona w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie gryfickim, w gminie Brojce.
Miejscowość jest siedzibą gminy Brojce. 2 września 2013 r. wieś miała 1287 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Brójc (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Brójc (wsi w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|broić.
Wiktionary
czas. broić
Wiktionary
intensywnie tuczona kura, kaczka, gęś (także indyk lub królik), przeznaczona na ubój
SJP.pl
Brojlery – młody, bardzo intensywnie tuczony (w zamknięciu) drób, przeznaczony na ubój.
Określenie to stosuje się dla drobiu (kurczęta, kaczki, indyki, gęsi) oraz królików. Brojlery osiągają szybki przyrost masy w krótkim czasie, dzięki czemu są stosunkowo tanie w produkcji i hodowane na skalę przemysłową.
Wikipedia
zakład zajmujący się hodowlą brojlerów
SJP.pl
Wikipedia
drobny śrut myśliwski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Brok – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brok.
Uzyskał lokację miejską w 1501 roku, zdegradowany w 1870 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1922 roku. Miasto rządowe Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie ostrołęckim, obwodzie ostrołęckim województwa płockiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
IPA: brɔk, AS: brok
Wiktionary
rzecz. broczanin m., broczanka ż.
przym. brocki, broczański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od brokat
Wiktionary
(1.1) To nie brokat, lecz tylko mały brokacik.
Wiktionary
rzecz. brokat m.
Wiktionary
1. świecące, drobne płatki służące do ozdoby;
2. jedwabna tkanina przetykana złotą nitką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) połyskliwe drobinki używane m.in. do zdobienia przedmiotów oraz do produkcji kosmetyków upiększających;
(1.2) włók. kraw. jedwabna tkanina z wypukłym, wzorem, przetykana złotą lub srebrną nicią;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbrɔkat, AS: brokat
Wiktionary
przym. brokatowy
rzecz. brokacik mrz.
Wiktionary
gruba tkanina jedwabna lub przetykana jedwabiem, z wypukłym wzorem z nici srebrnych lub złotych; brokat
SJP.pl
Brokatela, brukatela (fr. brocatelle, wł. brocatello) – gruba, półjedwabna, wzorzysta tkanina dekoracyjna, wielowątkowa i dwuosnowowa.
Tło brokatelli tkano zazwyczaj splotem rządkowym, a wzór atłasowym. Wzór posiadał charakterystyczny lekki relief, który otrzymywano przez zastosowanie grubego lnianego wątku podstawowego oraz przez odpowiednie naciągnięcie osnów i wątków.
Wikipedia
związany z brokatem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) włók. kraw. zrobiony z brokatu (tkaniny)
(1.2) zawierający brokat, pokryty brokatem
Wiktionary
rzecz. brokat mrz.
Wiktionary
osoba zajmująca się pośrednictwem w transakcjach handlowych lub finansowych; pośrednik, agent, makler
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) finans. osoba zajmująca się pośrednictwem w transakcjach towarowych, pieniężnych, frachtowych lub ubezpieczeniowych
Wiktionary
Broker – wieloznaczne pojęcie używane na rynku finansowym i kapitałowym w kilku kontekstach znaczeniowych. W najbardziej generalnym ujęciu brokerem jest podmiot (osoba prawna, osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej) świadczący określone usługi (z reguły pośrednictwa) działający na cudzy rachunek (w przeciwieństwie do np. dealera, czyli podmiotu działającego na własny rachunek).
Wikipedia
IPA: ˈbrɔkɛr, AS: broker
Wiktionary
rzecz. fż. brokerka ż.
przym. brokerski
Wiktionary
1. kobieta zajmująca się pośrednictwem w transakcjach handlowych lub finansowych; pośredniczka, agentka;
2. pośrednictwo handlowe lub finansowe, zajęcie brokera
SJP.pl
zajęcie brokera
SJP.pl
mieszkaniec Broku (miasta w Polsce); broczanin
SJP.pl
mieszkanka Broku (miasta w Polsce); broczanka
SJP.pl
jednoroczna roślina warzywna z rodziny krzyżowych (kapustowatych), mająca liczne zielone kwiatostany (tzw. róże), spożywane wraz z pędem i liśćmi; brokuł włoski, kapusta szparagowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub pot. męskozwierzęcy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Brassica oleracea|var=italica|L.|ref=tak., odmiana kapusty warzywnej o charakterystyczny zielonym kwiatostanie;
(1.2) spoż. kulin. jarzyna z kwiatostanów brokułu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Na obiad zjemy brokuły.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔkuw, AS: brokuu̯
Wiktionary
przym. brokułowy
Wiktionary
(1.2) kapusta szparagowa
Wiktionary
→ brokuł
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do brokułu
(1.2) kulin. zrobiony z brokułu, zawierający brokuły
Wiktionary
(1.2) Zjesz trochę zupy brokułowej?
(1.2) Tortellini w sosie brokułowym jest bardzo smaczne.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔkuˈwɔvɨ, AS: brokuu̯ovy
Wiktionary
rzecz. brokuł m., brokułek m.
Wiktionary
potrawa z jadalnych kwiatostanów i łodyg brokułu
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) turyst. namiot lub osłona przeciwdeszczowa o konstrukcji parasola
Wiktionary
Lista postaci występujących w Dragon Ball
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Br
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Br i liczbie atomowej 35;
(1.2) farm. pot. bromek potasu, środek uspokajający hamujący libido
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma brom?
(1.2) Mówi się o tym, że brom pod postacią bromku potasu wykorzystywany był w wojsku. Miał on za zadanie stłumić napięcie seksualne u żołnierzy.
Wiktionary
IPA: brɔ̃m, AS: brõm
Wiktionary
rzecz. bromek m., bromian m., bromowanie n.
czas. bromować ndk.
przym. bromowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Br
Wiktionary
oleista, bezbarwna ciecz; związek organiczny uzyskiwany w reakcji bromu z alkoholem
SJP.pl
[czytaj: bromans] bardzo bliska, nieseksualna relacja między mężczyznami; bromans
SJP.pl
Bromance – bliska, emocjonalna, nieseksualna relacja pomiędzy dwoma lub więcej mężczyznami, głębsza i bardziej intymna niż friendship (przyjaźń). Rosnąca popularność tego konceptu na początku XXI wieku postrzegana jest jako odzwierciedlenie zachodzących w społeczeństwie zmian, przede wszystkim zwiększonej otwartości na kwestie tożsamości płciowej i seksualności.
Wikipedia
bardzo bliska, nieseksualna relacja między mężczyznami; bromance
SJP.pl
minerał, bromek srebra
SJP.pl
specjalista zajmujący się żywnością (jej produkcją, przechowywaniem, przetwórstwem i obrotem)
SJP.pl
dziedzina nauki zajmująca się żywnością: produkcją, przechowywaniem, przetwórstwem i obrotem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka zajmująca się badaniem żywności;
Wiktionary
Bromatologia (gr. brὂma ‘pożywienie’, lógos ‘nauka’) – nauka zajmująca się badaniem żywności: wartością odżywczą, składem chemicznym, zawartością składników odżywczych i antyodżywczych (np. fityniany, inhibitory trypsyny), strawnością i przyswajalnością przez organizm, zanieczyszczeniami (np. zawartość pestycydów lub metali ciężkich), obecności mikroorganizmów (bakterie, wirusy, grzyby). Ponadto bromatologia zajmuje się również higieną żywności w procesach produkcyjnych, przechowywaniu, przetwórstwie i obrocie.
Wikipedia
(1.1) Dostępnych jest także kilka czasopism zajmujących się bromatologią, chociaż czasami nazywają siebie pismami o "żywieniu", "dietetyce" i nie zawsze używają słowa "bromatologia" w swoich artykułach.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃matɔˈlɔɟja, AS: brõmatoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. bromatolog m.
przym. bromatologiczny
Wiktionary
kwas bromawy - jeden z tlenowych kwasów bromu; kwas bromowy(III), hydroksydooksydobrom
SJP.pl
regionalnie: jeżyna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: odbywać stosunek płciowy; bzykać, dmuchać, rżnąć, ciupciać
SJP.pl
sól kwasu bromowodorowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek bromu jednowartościowego, sól kwasu bromowodorowego;
Wiktionary
Bromki – grupa nieorganicznych związków chemicznych, soli kwasu bromowodorowego (HBr). Brom w bromkach jest zawsze jednowartościowy (występuje w postaci anionu bromkowego Br−
), np. bromek sodu, bromek potasu, bromek magnezu, bromek żelaza(III) czy bromek srebra.
Wikipedia
(1.1) Problem szkodliwości dla zdrowia resztkowych pozostałości bromku metylu w produktach dezynsekowanych musi być rozpatrywany w dwu aspektach.
Wiktionary
rzecz. brom m., bromian m., bromin m., bromowanie n., debromowanie n.
czas. bromować ndk., debromować ndk.
przym. bromowy, bromianowy, bromkowy
temsłow. bromo-
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny ananasowatych, do którego zalicza się około pięćdziesięciu gatunków, występuje w Ameryce Południowej i Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Bromelia - rodzaj roślin z bromeliowatych o długich sztywnych liściach ustawionych w rozety
Wiktionary
Bromelia (Bromelia L.) – rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae), występujących w Ameryce Południowej i Ameryce Środkowej. Do tego rodzaju zaliczanych jest około 60 gatunków roślin.
Wikipedia
IPA: brɔ̃ˈmɛlʲja, AS: brõmelʹi ̯a
Wiktionary
rodzina roślin jednoliściennych licząca około 2000 gatunków, głównie z wilgotnych lasów Ameryki Południowej i Północnej; ananasowate, zapylcowate
SJP.pl
Bromeliowate, ananasowate, zapylcowate (Bromeliaceae Juss.) – rodzina roślin jednoliściennych. Należy tu około 1,7 tys. gatunków skupionych w 55–57 rodzajów. Niemal wszystkie, z jednym tylko wyjątkiem (Pitcairnia feliciana – endemit wyżyny Futa Dżalon w Gwinei w zachodniej Afryce), występują w Ameryce Południowej i Północnej, głównie w strefie tropikalnej. Najdalej na północy bromeliowate sięgają do Wirginii i Teksasu, najdalej na południu rosną w środkowej Argentynie i Chile.
Wikipedia
o cechach bromeliowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin jednoliściennych; ananasowiec, zapylcowiec
SJP.pl
ciało kopalne, w skład którego wchodzi brom
SJP.pl
sól kwasu bromowego
SJP.pl
sól kwasu bromowego
SJP.pl
sól kwasu bromowego, w której brom ma wartościowość III
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
sól kwasu bromowodorowego
SJP.pl
Bromki – grupa nieorganicznych związków chemicznych, soli kwasu bromowodorowego (HBr). Brom w bromkach jest zawsze jednowartościowy (występuje w postaci anionu bromkowego Br−
), np. bromek sodu, bromek potasu, bromek magnezu, bromek żelaza(III) czy bromek srebra.
Wikipedia
minerał będący izomorficzną mieszaniną węglanu baru i węglanu wapnia, krystalizujący w układzie trójskośnym; alstonit
SJP.pl
ciekły związek organiczny, stosowany jako bojowy środek trujący podczas I wojny światowej; martonit
SJP.pl
Bromoaceton – organiczny związek chemiczny, stosowany jako drażniący bojowy środek trujący z grupy lakrymatorów.
Jest cieczą o temperaturze wrzenia (z rozkładem) 409 K (136 °C). Jest mało trwały chemicznie. Polimeryzuje podczas przechowywania. Otrzymywany jest przez bromowanie acetonu.
Wikipedia
bromek fenylu, bezbarwna ciecz o charakterystycznym zapachu
SJP.pl
Bromobenzen (bromek fenylu) – organiczny związek chemiczny, bromowa pochodna benzenu. Ciecz o dużej gęstości, prawie nierozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w etanolu, eterze i większości rozpuszczalników organicznych. Bromobenzen stosowany jest jako rozpuszczalnik oraz w syntezach organicznych. Otrzymywany przez bromowanie benzenu w obecności żelaza. Posiada przyjemny charakterystyczny zapach.
Wikipedia
Bromocyjan – nieorganiczny związek chemiczny z grupy pseudohalogenów. Stosowany w czasie I wojny światowej jako bojowy środek trujący. Współcześnie używa się go jako odczynnik do sekwencjonowania peptydów poprzez selektywne zrywanie wiązań peptydowych powstałych z udziałem grup karboksylowych (C-koniec) metioniny.
Wikipedia
związek chemiczny, pochodna etanu zawierająca w cząsteczce atom bromu
SJP.pl
bezbarwna ciecz o zapachu podobnym do chloroformu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny, bromowa pochodna metanu, bezbarwna ciecz o nieprzyjemnym zapachu;
Wiktionary
Bromoform (tribromometan), CHBr3 – organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilu, bromowa pochodna metanu.
Wikipedia
przym. bromoformowy
Wiktionary
technika fotograficzna
SJP.pl
papier bromosrebrowy - papier fotograficzny o dużej czułości, pokryty emulsją zawierającą bromek srebra, przeznaczony do wykonywania odbitek powiększonych; papier bromowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. reakcja chemiczna, w której brom przyłącza się do cząsteczki związku chemicznego;
Wiktionary
Halogenowanie – reakcja chemiczna polegająca na addycji (dodaniu), substytucji (podstawieniu) lub przegrupowaniu atomów pierwiastków z grupy fluorowców (halogenów) do cząsteczek dowolnych związków chemicznych.
Wikipedia
(1.1) Reakcje bromowania benzenu i cykloheksadienu wymagają różnych warunków, aby mogły zajść.
Wiktionary
rzecz. brom mrz., bromek mrz.
czas. bromować ndk.
Wiktionary
1. nieorganiczny związek chemiczny, toksyczny gaz dobrze rozpuszczalny w wodzie;
2. zwyczajowa nazwa kwasu bromowodorowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. bezbarwny gaz, silnie dymiący na powietrzu,
Wiktionary
Bromowodór – nieorganiczny związek chemiczny, połączenie bromu i wodoru, bezbarwny gaz, mocno dymiący w powietrzu. Jest analogiem chlorowodoru. Ma właściwości redukujące.
Wikipedia
(1.1) W temperaturze 530°C bromowodór rozkłada się na pierwiastki składowe.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃mɔˈvɔdur, AS: brõmovodur
Wiktionary
przym. bromowodorowy
Wiktionary
związek bromu i wodoru, np. bromowodorek dekstrometorfanu - związek chemiczny używany jako środek hamujący kaszel
SJP.pl
związany z bromowodorem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bromowodorem, dotyczący bromowodoru
Wiktionary
rzecz. bromowodór mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: brom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. dotyczący bromu, zawierający brom
Wiktionary
rzecz. brom m., bromek mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
związek chemiczny z grupy ureidów, stosowany jako środek uspokajający i łagodnie nasenny
SJP.pl
Wikipedia
1. narzędzie walki; oręż;
2. formacja wojskowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. narzędzie walki, służące do obrony lub ataku na wroga;
(1.2) środek lub sposób walki
(1.3) formacja wojskowa
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp., rozk. od bronić
Wiktionary
Broń – zbiór rzeczy materialnych, stanowiących przedmioty do walki zbrojnej zaczepnej lub obronnej (broń wojskowa), polowania na zwierzynę (broń myśliwska), a także rywalizacji sportowej (broń sportowa). Nie jest możliwe ustalenie precyzyjnej definicji broni w tym znaczeniu.
Wikipedia
(1.1) Ta broń ma dużą siłę rażenia.
(1.2) Najlepsza broń to nagłe natarcie.
(1.3) Dywizja czołgów to najskuteczniejsza broń.
(2.1) Piesku, broń pana.
Wiktionary
IPA: brɔ̃ɲ, AS: brõń
Wiktionary
(1.1) uzbrojenie, oręż, rynsztunek
Wiktionary
1. narzędzie do spulchniania gleby;
2. drewniana krata zamykająca wejście przez bramę w murze obronnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. narzędzie w postaci żelaznej kraty z kolcami, używane do spulchniania i wyrównywania zaoranej ziemi oraz przykrywania ziarna po siewie;
(1.2) hist. archit. żelazna krata spuszczana z góry w bramach zamkowych;
(1.3) stpol. brama
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Był w szopie, gdzie z Wężem opatrywał pług, sochę i brony, motyki a inne proste ówczesne gospodarskie narzędzia…
(1.2) Podniosły się żelazne brony we wrotach, opadł most zwodzony i garść zakonników stanowiąca załogę, wystąpiła na spotkanie.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔ̃na, AS: brõna
Wiktionary
(1.1) czas. bronować, pobronować
Wiktionary
zapalenie błony śluzowej oskrzeli; nieżyt oskrzeli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zapalenie błony śluzowej oskrzeli
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Donald nigdy już się z bronchitu nie wyleczył.
Wiktionary
przym. bronchitowy
Wiktionary
(1.1) zapalenie oskrzeli
Wiktionary
dotyczący bronchitu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. odnoszący się do bronchitu, związany z bronchitem
Wiktionary
(1.1) Donald dostał ataku kaszlu bronchitowego i musiał przerwać konferencję.
Wiktionary
rzecz. bronchit mrz.
Wiktionary
Wikipedia
rentgenologiczna metoda badania oskrzeli po wprowadzeniu środka kontrastującego
SJP.pl
odoskrzelowe zapalenie płuc
SJP.pl
wziernik służący do wewnętrznego badania ścian tchawicy i oskrzeli
SJP.pl
metoda badania wewnętrznych ścian tchawicy i oskrzeli za pomocą bronchoskopu
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący bronchoskopii
SJP.pl
zabieg polegający na przecięciu tchawicy w jej części szyjnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg operacyjny polegający na przecięciu tchawicy w jej części szyjnej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) tracheotomia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|grec|βρόγχος|τέμνω. → oskrzele + tnę
Najwcześniejsze poświadczenie: 1749.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) bronchotomy
* czeski: (1.1) bronchotomie ż.
* francuski: (1.1) bronchotomie ż.
* hiszpański: (1.1) broncotomía ż.
* interlingua: (1.1) bronchotomia
* łaciński: (1.1) bronchotomia ż.
* niemiecki: (1.1) Bronchotomie ż.
* portugalski: (1.1) broncotomia ż.
* włoski: (1.1) broncotomia ż.
źródła.
== bronchotomia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. bronchotomia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃nxɔˈtɔ̃mʲja, AS: brõnχotõmʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) tracheotomia
Wiktionary
[czytaj: bronko] w zachodnich stanach USA: nie całkiem lub w ogóle nieujeżdżony koń
SJP.pl
Wikipedia
Brończyn – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.
W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brończyn, po jej zniesieniu w gromadzie Borysławice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego; wcześniej, od 1938 r. do 31 maja 1975, z przerwą na okupację niemiecką, do województwa poznańskiego i powiatu kaliskiego.
Historyczna ziemia kaliska.
Wikipedia
zdrobnienie od: Bronisław (imię męskie); Bronek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Bronisława
Wiktionary
(1.1) Miała na imię Broneczka i zaczęła u nas pracować pod koniec marca ubiegłego roku.
Wiktionary
rzecz. Bronisława ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Bronisław (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Bronisław
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Bronka
Wiktionary
(1.1) Znam Bronka od podstawówki.
(1.1) Michał, Bronek, osłaniajcie nas z tamtych krzaków!
Wiktionary
IPA: ˈbrɔ̃nɛk, AS: brõnek
Wiktionary
rzecz. Bronisław mos., Bronisława ż., Bronuś mos.
:: fż. Bronka ż.
Wiktionary
(1.1) Bronisław; zdrobn. Bronuś
Wiktionary
zdrobnienie od: Bronisława (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Bronisława
Wiktionary
(1.1) Miała na imię Bronia i śpiewała jak słowik.
(1.1) Na grobie ciotki Broni świeciły się już trzy znicze.
Wiktionary
rzecz. Bronisława ż.
Wiktionary
(1.1) Bronka, Broneczka, Bronisława
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. odpierać napaść;
2. osłaniać, chronić coś;
3. wstawiać się za kimś, być czyimś obrońcą;
4. zabraniać, nie pozwalać;
5. bronić się:
a) odpierać atak na własną osobę;
b) być własnym obrońcą;
c) chronić się, zapobiegać czemuś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) odpierać atak
(1.2) stawać w obronie kogoś lub czegoś; wstawiać się za kimś; czymś, być czyimś obrońcą
czasownik zwrotny niedokonany bronić się
(2.1) chronić siebie przed atakiem, odpierać atak na siebie
Wiktionary
(1.1) Zginął jak przystało na żołnierza, broniąc z orężem w dłoni stolicy Niemiec – Berlina.
(1.2) Górski replikował, bronił swej słuszności sprawnie i mądrze, ale zarazem atakował, obrażał i poniżał osobę przeciwnika.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔ̃ɲit͡ɕ, AS: brõńić
Wiktionary
rzecz. obrona ż., obrońca m., obrończyni ż., bronienie n.
przym. obronny, obrończy
Wiktionary
zgrubienie od: brona
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Bronisław, Bronisz (imiona męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prowadzenie obrony, odpieranie ataku
(1.2) osłanianie lub chronienie kogoś lub czegoś
(1.3) wypełnianie roli obrońcy przed sądem lub innym podobnym organem
(1.4) niepozwalanie na coś
(1.5) zdawanie egzaminu lub występowanie przed komisją w celu uzyskania jakiegoś tytułu np. magistra, doktora
Wiktionary
(1.1) Gmina tutaj tworzy państwo w państwie, rozstrzyga prawie wszystkie interesy samodzielnie, bez udziału państwa, któremu pozostawione jest, i to nie zawsze, wymierzanie sprawiedliwości oraz bronienie granic.
Wiktionary
IPA: brɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: brõńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. obrońca mos., obrończyni ż., obrona ż.
czas. bronić ndk., obronić dk.
przym. obrończy
Wiktionary
(1.2) osłanianie, chronienie
(1.3) adwokatowanie
(1.4) zabranianie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawne imię męskie
SJP.pl
Bronimir – imię męskie, złożone z członów Broni- ("bronić, strzec") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Zapisy takiego imienia nie przechowały się w dokumentach staropolskich, jednak o jego istnieniu może świadczyć przechowanie się w nazwach miejscowych – takich jak Bromierz, Bromierzyk – formy Bromir, która mogła stanowić jego formę skróconą.
Wikipedia
specjalista w zakresie nauki o broni
SJP.pl
związany ze znajomością broni
SJP.pl
nauka, wiedza o broni
SJP.pl
Bronioznawstwo – interdyscyplinarna dziedzina badań, zajmująca się uzbrojeniem jako elementem kultury materialnej i szerzej – kultury w ogóle. Choć nie funkcjonuje jako samodzielna dyscyplina akademicka, rozwija się na styku różnych nauk humanistycznych i przyrodniczych: archeologii, historii, historii sztuki, technologii i innych nauk pomocniczych historii. Uprawiają je badacze wywodzący się z różnych środowisk naukowych, którzy stosują odmienne metody badawcze i operują własnymi kategoriami analitycznymi, co z jednej strony sprzyja różnorodności ujęć, z drugiej – utrudnia formułowanie syntetycznych, wieloaspektowych ujęć tematu.
Wikipedia
1. odpierać napaść;
2. osłaniać, chronić coś;
3. wstawiać się za kimś, być czyimś obrońcą;
4. zabraniać, nie pozwalać;
5. bronić się:
a) odpierać atak na własną osobę;
b) być własnym obrońcą;
c) chronić się, zapobiegać czemuś
SJP.pl
Wikipedia
Broniszewice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Czermin, nad Prosną.
Wieś składa się z trzech odrębnych założeń urbanistycznych: zespołu folwarcznego Marianin na południu, założenia pałacowego w centralnej części oraz zespołu folwarcznego w przysiółku Polskie na północnym wschodzie.
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Broniszewice, po jej zniesieniu w gromadzie Czermin.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Bronisz z małżonką; Broniszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bronisza lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Bronisława
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój wujek nosił imię Bronisław i sumiaste wąsy.
Wiktionary
IPA: brɔ̃ˈɲiswaf, AS: brõńisu̯af
Wiktionary
rzecz. Bronisławów m.
:: zdrobn. Bronek m., Bronuś m.
:: fż. Bronisława ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Bronisław
Wiktionary
Bronisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Broni- („bronić, strzec”) i -sława („sława”). Być może znaczyło „ta, która broni sławy”. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku.
Wikipedia
(1.1) Zatrzymaliśmy się u ciotki Bronisławy w Pleszewie.
Wiktionary
IPA: ˌbrɔ̃ɲiˈswava, AS: brõńisu̯ava
Wiktionary
rzecz. Bronisław mos.
:: zdrobn. Bronia ż., Bronka ż., Broneczka ż.
Wiktionary
(1.1) Bronia, Bronka, Broneczka
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bronisławy lub z nią związany
SJP.pl
Bronisław z małżonką; Bronisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bronisława lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Broniwoj – męskie imię słowiańskie, nienotowane we wczesnych źródłach polskich, złożone jednak z członów występujących w autentycznych staropolskich imionach, tj.: Broni- ("bronić, strzec") oraz -woj ("wojownik, wojna"). Imieniny: 22 czerwca.
W 1994 roku imię Broniwoj nosiła 1 osoba w Polsce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Bronk (Broncke, Broncki, Bronnecke, Bruniken, Brunnecke) – kaszubski herb szlachecki.
Wikipedia
zdrobnienie od: Bronisława (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Bronisława
Wiktionary
Bronka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Brańsk. Leży na lewym brzegu Bronki.
Wieś duchowna, własność probostwa brańskiego, położona była w 1575 roku w powiecie brańskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Bronka i przyjechałam z Cieszyna.
(1.1) Szkoda, że ciotki Bronki nie ma już między nami.
Wiktionary
rzecz. Bronisława ż., Bronek mos.
Wiktionary
(1.1) Bronia, Broneczka, Bronisława
Wiktionary
potocznie: autobus, którym poruszał się Bronisław Komorowski w czasie kampanii prezydenckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. autobus wyborczy wykorzystywany w kampaniach polskiego polityka Bronisława Komorowskiego
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Bronka lub z nim związany
SJP.pl
potocznie: kufel piwa; browar
SJP.pl
dawniej: zabroniony
SJP.pl
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
płytko spulchniać glebę, kruszyć bryły i wyrównywać powierzchnię na polu uprawnym za pomocą brony
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) roln. spulchniać ziemię za pomocą brony
Wiktionary
(1.1) Rolnik bronował ziemię.
(1.1) Ja mu sam włożę jarzmo na wspaniałą szyję, / sam Efraima zaprzęgnę, / orać będzie Juda, / Jakub zaś będzie bronował.
Wiktionary
IPA: brɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: brõnovać
Wiktionary
rzecz. brona ż., bronka ż., bronowanie n., bronowisko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bronować.
Wiktionary
Bronowanie – zabieg uprawowy (uprawka) wykonywany broną w celu płytkiego spulchnienia roli, pokruszenia brył i skorupy glebowej, zniszczenia chwastów, przerwania parowania wody, wyrównania powierzchni pola oraz przykrycia materiału siewnego roślin.
Wikipedia
rzecz. niebronowanie n., brona ż.
czas. bronować ndk.
Wiktionary
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Lublina;
3. dzielnica Krakowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. północno-zachodnia dzielnica Krakowa, dawniej podkrakowska wieś;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. bronowiczanin m., bronowiczanka ż.
przym. bronowicki
Wiktionary
(1.1) żart. Bronx
Wiktionary
przymiotnik od: Bronowice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bronowicami, dotyczący Bronowic
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Bronowice nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
teren bronowany
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. → Bronowice; bronowicki;
2. → Bronów
SJP.pl
Bronowski:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Broński:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: BRONti] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wymarły ssak z rzędu nieparzystokopytnych
SJP.pl
Brontoterium (Brontotherium) – wymarły ssak z rzędu nieparzystokopytnych, żyjący w późnym eocenie.
Brontoteria występował w Ameryce Północnej.
Skamieniałości Embolotherium wskazują, że miały kostne wyrostki na nosie. Nie były to jednak prawdziwe rogi, ponieważ te są utworzone z keratyny. Róg brontoteriów był kostny, pokryty skórą.
Wikipedia
rodzaj dużego zauropoda z podrodziny apatozaurów
SJP.pl
Brontozaur (Brontosaurus) – duży zauropod żyjący około 150 mln lat temu w późnej jurze na terenach Ameryki Północnej. Został odkryty i opisany w 1879 przez Othniela C. Marsha. Niegdyś uważano „brontozaura” za synonim „apatozaura”, w 2015 wykazano jednak istotne różnice między tymi rodzajami. Było to jedno z największych zwierząt lądowych, jakie kiedykolwiek żyło na ziemi. Osiągał średnio około 20 m długości i mniej więcej 23 t wagi. Nazwa brontozaur oznacza z gr. „grzmiący jaszczur”.
Wikipedia
zdrobnienie od: Bronisław (imię męskie)
SJP.pl
jeden z pięciu okręgów Nowego Jorku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. okręg (potocznie określany „dzielnicą”) Nowego Jorku w USA, obejmujący północną część aglomeracji;
(1.2) geogr. adm. hrabstwo w stanie Nowy Jork w USA
(1.3) geogr. hydron. rzeka w USA przepływająca przez południowo-wschodni Nowy Jork
(1.4) geogr. gmina w USA, w hrabstwie Sublette County, w stanie Wyoming
(1.5) geogr. żart. krakowska dzielnica Bronowice
Wiktionary
Bronx – jeden z pięciu okręgów (boroughs) Nowego Jorku oraz hrabstwo (county) w stanie Nowy Jork. Bronx położony jest w północnej części miasta, głównie na stałym lądzie, choć obejmuje swoim zasięgiem także parę mniejszych wysp.
Wikipedia
1. narzędzie do spulchniania gleby;
2. drewniana krata zamykająca wejście przez bramę w murze obronnym
SJP.pl
Brony – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Krzyżanów. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Siemieniczki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
kosmetyk do ściemniania skóry; brązer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. kosmetyk nadający cerze efekt delikatnej opalenizny, zwykle zastępujący róż
Wiktionary
Bronzer (również brązer) – kosmetyk nadający cerze efekt delikatnej opalenizny. Można nim modelować kształt twarzy. Bronzer najczęściej jest nakładany na czoło, brodę i policzki. Może zastępować róż. Jego odcień powinien być dopasowany do karnacji. W zależności od karnacji, bronzery można podzielić na te do cery: ciepłej, chłodnej, neutralnej. Odpowiedni odcień bronzera można dobrać na podstawie analizy kolorystycznej.
Wikipedia
(1.1) Bronzer stosowany na całą twarz powinien być matowy lub ewentualnie satynowy (dla cery bez niedoskonałości).
Wiktionary
IPA: ˈbrɔ̃w̃zɛr, AS: brõũ̯zer
Wiktionary
(1.1) kosmetyk brązujący
Wiktionary
minerał z grupy piroksenów
SJP.pl
Bronzyt – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy piroksenów. Należy do grupy minerałów bardzo pospolitych i szeroko rozpowszechnionych.
Nazwa pochodzi od charakterystycznej barwy tego minerału.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. zob. brukit.
Wiktionary
Brookit (Brukit) – bardzo rzadki minerał z gromady tlenków, będący dwutlenkiem tytanu.
Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga i krystalografa Henry’ego Jamesa Brooke’a (1771-1857).
Wikipedia
IPA: ˈbrucit, AS: bruḱit
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brooklynu
(1.2) osoba pochodząca z Brooklynu, urodzona na Brooklynie
Wiktionary
(1.1) Ubrania brooklińczyka przywodzą na myśl kostiumy bohaterek kreskówek albo ubranka dla lalek.
Wiktionary
rzecz. Brooklyn mrz.
przym. brookliński
Wiktionary
→ Brooklyn [czytaj: brukliński]; brooklyński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Brooklynu, związany z Brooklynem
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Brooklynu, mający cechy lub właściwości przypisywane Brooklynowi
Wiktionary
(1.1) Myślisz, że jesteś bezpieczny w swoim nowym, tajnym domu, w cieniu ukochanego mostu brooklińskiego?
Wiktionary
rzecz. Brooklyn mrz., brooklińczyk mos.
Wiktionary
[czytaj: bruklyn] dzielnica Nowego Jorku położona w zachodniej części Long Island, dawniej oddzielne miasto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. dzielnica Nowego Jorku;
Wiktionary
Brooklyn – jeden z pięciu okręgów (boroughs) Nowego Jorku oraz jednocześnie hrabstwo w stanie Nowy Jork, o nazwie Kings County. W 2019 roku liczył ok. 2 559 903 mieszkańców, co daje największą populację ze wszystkich okręgów Nowego Jorku.
Wikipedia
(1.1) Nowojorski Brooklyn stanowi duże skupisko Polonii.
(1.1) Na fladze Brooklynu widnieje bogini sprawiedliwości.
Wiktionary
rzecz. brooklińczyk mos.
przym. brookliński
Wiktionary
Miejscowości w Kanadzie:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj drzewa z rodziny morwowatych
SJP.pl
Brosimum, mlekowiec (Brosimum Swartz) – rodzaj roślin z rodziny morwowatych (Moraceae). Obejmuje 15 gatunków. Są to zimozielone drzewa z sokiem mlecznym rosnące w tropikach obu kontynentów amerykańskich – od Meksyku i Kuby na północy po Boliwię, Paragwaj i południową Brazylię. Jako rośliny introdukowane przedstawiciele tego gatunku rosną także na Florydzie i w Wietnamie. Występują one głównie w wilgotnych lasach równikowych.
Wikipedia
ryba z rodziny dorszowatych
SJP.pl
Brosma (Brosme brosme) – gatunek morskiej ryby z rodziny dorszowatych (Gadidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Brosme.
Wikipedia
1. duża, ciężka broszka;
2. element rzeźbiony na przecięciu żeber sklepień gotyckich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spora, okazała broszka
(1.2) archit. rzeźbiony element znajdujący się na przecięciu żeber sklepienia gotyckiego
Wiktionary
Brosza, broszka – rodzaj biżuterii, ozdoba, współcześnie noszona niemal wyłącznie przez kobiety. Umocowana od dołu szpilka służy przyczepianiu broszki do ubrań oraz sczepianiu poszczególnych części ubrania. Broszki mają różne kształty: od prostych, owalnych do fantastycznie powyginanych. Także wielkości tych ozdób są zróżnicowane.
Wikipedia
(1.1) Obraziła się, gdy jej mąż powiedział, że jej brosza jest tylko agrafką z kamykiem.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔʃa, AS: broša
Wiktionary
rzecz. broszka ż.
Wiktionary
mała broszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: broszka
Wiktionary
IPA: brɔˈʃɛt͡ʃka, AS: brošečka
Wiktionary
ozdoba stroju kobiecego z umocowaną od spodu spinką, przypinana do sukni, szala itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element biżuterii; ozdoba przypinana do stroju kobiecego przy pomocy zapinki;
(1.2) pot. sprawa, interes
(1.3) pot. żeński narząd płciowy, pochwa
Wiktionary
Brosza, broszka – rodzaj biżuterii, ozdoba, współcześnie noszona niemal wyłącznie przez kobiety. Umocowana od dołu szpilka służy przyczepianiu broszki do ubrań oraz sczepianiu poszczególnych części ubrania. Broszki mają różne kształty: od prostych, owalnych do fantastycznie powyginanych. Także wielkości tych ozdób są zróżnicowane.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) brocha
(1.3) brocha, pochwa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. brosza ż.
:: zgrub. brocha ż.
przym. broszkowy
frazeologia. to nie moja broszka
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) brooch
* arabski: (1.1) بروش
* białoruski: (1.1) брошка ż.
* bułgarski: (1.1) брошка ż.
* duński: (1.1) broche w.
* esperanto: (1.1) broĉo
* francuski: (1.1) broche ż.
* hiszpański: (1.1) broche m.; (1.2) asunto m., negocio m.; (1.3) conejo m., higo m.
* interlingua: (1.1) broche
* kaszubski: (1.1) broszka ż.
* kazachski: (1.1) танамоншақ
* rosyjski: (1.1) брошка ż.
* słowacki: (1.1) brošňa ż.
* szwedzki: (1.1) brosch w.
źródła.
== broszka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jubil. broszka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔʃka, AS: broška
Wiktionary
rzecz. brosza ż.
:: zgrub. brocha ż.
przym. broszkowy
Wiktionary
(1.2) brocha
(1.3) brocha, pochwa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Broszków – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Kotuń. Ma status sołectwa.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Antoniego w Kotuniu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
Broszkowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Oświęcim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie rożniatowskim obwodu iwanofrankowskiego;
Wiktionary
Broszniów (ukr. Брошнів) – wieś w rejonie rożniatowskim obwodu iwanofrankiwskiego.
Wikipedia
przym. broszniowski
Wiktionary
(1.1) Brożniów, Proszniów
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) włók. technika wykonywania ornamentu na tkaninach polegająca na wprowadzeniu dodatkowego wątku deseniowego (zwykle z drogich nici) przebiegającego częściowo ponad zasadniczą tkaniną i tworzącego na niej jakby haft
Wiktionary
czas. broszować ndk.
Wiktionary
1. niewielka publikacja o treści informacyjnej, adresowana do szerokiej publiczności,
2. książka w miękkiej nietrwałej oprawie lub nieoprawiona,
3. artykuł lub rozprawka propagandowa wydana jako samodzielny druk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cienka książka, nieoprawiona lub w miękkiej oprawie;
(1.2) artykuł lub niewielka rozprawa wydana jako samodzielny druk
(1.3) niewielka publikacja o treści informacyjnej
Wiktionary
Broszura (franc. brochure od broche – brosza, z wł. brocca dzban) – wydawnictwo zwarte, wyrób poligraficzny o małej objętości, maksymalnie 3 arkusze drukarskie (do 48 stron, dawniej od 4 do 64 stron) o treści informacyjnej, biznesowej lub propagandowej, adresowany do szerokiej publiczności. Jest to rodzaj druku łączonego.
W terminologii księgarskiej i bibliotekarskiej to publikacja licząca od 4 do 48 stron. Druk poniżej 4 stron jest ulotką.
Wikipedia
(1.1) (…) na półkach umieszczonych we wnęce muru leżały stosy książek. Wybrał kilkanaście broszur i podał Murkowi.
(1.2) Na dowód tego przytaczam niektóre ustępy z moich broszur i artykułów.
(1.3) Podatnicy mieli do dyspozycji również broszury informacyjne i prezentacje multimedialne.
Wiktionary
IPA: brɔˈʃura, AS: brošura
Wiktionary
rzecz. broszurowanie n., zbroszurowanie n.
:: zdrobn. broszurka ż.
czas. broszurować ndk., zbroszurować dk.
przym. broszurowy, broszurkowy
Wiktionary
(1.3) folder, ulotka
Wiktionary
zdrobnienie od: broszura
SJP.pl
związany z broszurką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zszywanie, bindowanie lub łączenie w inny sposób kartek w celu wykonania broszury
Wiktionary
rzecz. zbroszurowanie n., broszura ż., broszurka ż.
czas. broszurować ndk., zbroszurować dk.
przym. broszurowy, broszurkowy
Wiktionary
związany z broszurą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z broszurą
Wiktionary
rzecz. broszura ż., broszurka ż., broszurowanie n.
czas. broszurować ndk., zbroszurować dk.
przym. broszurkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pojemnik na chleb
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. naczynie na chleb
Wiktionary
IPA: ˈbrɔtfas, AS: brotfas
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. wodzionka
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny psiankowatych
SJP.pl
Browalia (Browallia L.) – rodzaj z roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 24 gatunki. Występują one naturalnie od Arizony w Stanach Zjednoczonych na południe, poprzez Amerykę Środkową i Antyle po środkową część Ameryki Południowej. Rozprzestrzenione obecne są poza tym na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej. Nazwa pochodzi od nazwiska szwedzkiego botanika Johannesa Browalliusa (1707–1755). Niektóre gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne.
Wikipedia
zakład przetwórstwa spożywczego zajmujący się produkcją piwa; piwowarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zakład, w którym warzy się (produkuje) piwo;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) pot. piwo (butelka, puszka itp.)
Wiktionary
Browar – zakład produkcyjny, w którym wytwarzane jest piwo, czyli napój powstały ze słodu, wody i chmielu poddany fermentacji alkoholowej przy użyciu drożdży.
Pierwsze browary organizowano ok. 1000 roku w klasztorach. Najstarszym działającym browarem jest Weihenstephan w bawarskim Freising (od 1040). W miarę sekularyzacji od XIX wieku powstawały browary o charakterze przemysłowym, z samodzielnymi zabudowaniami fabrycznymi.
.
Wikipedia
(1.1) Uważam, że najlepsze piwo powstaje w browarach na Śląsku.
(2.1) Wypiłem trzy browary i zrobiło mi się niedobrze.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔvar, AS: brovar
Wiktionary
rzecz. browarnictwo n., browarnik m.
przym. browarniczy, browarny
Wiktionary
(2.1) browiec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: browar (zakład przetwórstwa spożywczego zajmujący się produkcją piwa)
SJP.pl
Browarek – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Kroczyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka dorzecza Pilicy, Białka.
Wikipedia
żartobliwie: spędzanie czasu na piciu piwa
SJP.pl
potocznie:
1. zakład produkujący piwo;
2. lokal serwujący produkowane na miejscu piwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozlewnia piwa
Wiktionary
wykorzystywany w procesie warzenia piwa (np. drożdże browarniane), związany w jakiś sposób z browarnictwem lub browarnikiem (np. cech browarniany); browarniczy, browarny, piwowarski
SJP.pl
dział przemysłu zajmujący się produkcją piwa
SJP.pl
Piwowarstwo albo browarnictwo – sztuka warzenia piwa (w tym piwowarstwo domowe) oraz produkcja piwa w browarach na skalę przemysłową (zob. przemysł piwowarski).
Stwarza zapotrzebowanie na produkty rolne: jęczmień browarny oraz chmiel.Produktami ubocznymi są: młóto, chmieliny, osady brzeczkowe, używane na paszę.
Wikipedia
wykorzystywany w procesie warzenia piwa (np. drożdże browarnicze), związany w jakiś sposób z browarnictwem lub browarnikiem (np. cech browarniczy); browarniany, browarny, piwowarski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący browarnictwa
Wiktionary
IPA: ˌbrɔvarʲˈɲit͡ʃɨ, AS: brovarʹńičy
Wiktionary
rzecz. browar m., browarek m., browarnictwo n., browarnik m.
przym. browarniany, browarny, browarowy
Wiktionary
osoba pracująca w browarnictwie (piwowarstwie, przemyśle spożywczym zajmującym się warzeniem piwa i jego dystrybucją na rynek); piwowar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) właściciel lub zarządca browaru
Wiktionary
Browarnik – właściciel lub osoba zarządzająca browarem. Słowo to zostało utworzone od rzeczownika browar z dodatkiem formantu -nik. Powstały wyraz może oznaczać również osobę działającą w przemyśle browarniczym, pracującą w browarze. W odróżnieniu od piwowara, który bezpośrednio zajmuje się warzeniem piwa, browarnik nie jest określeniem zawodu lub funkcji, lecz osoby związanej z przemysłem browarniczym.
Wikipedia
rzecz. browar mzw./mrz.
Wiktionary
wykorzystywany w procesie warzenia piwa (np. drożdże browarne), związany w jakiś sposób z browarnictwem lub browarnikiem (np. cech browarny); browarniany, browarniczy, piwowarski
SJP.pl
przymiotnik od: browar
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. piwowar
Wiktionary
IPA: ˈbrɔvaʃ, AS: brovaš
Wiktionary
potocznie: piwo; browar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. piwo
Wiktionary
(1.1) Idziesz na browca?
Wiktionary
IPA: ˈbrɔvʲjɛt͡s, AS: brovʹi ̯ec
Wiktionary
(1.1) piwo, pot. browar, slang. bro
Wiktionary
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: brałni] ciemnobrązowe ciasto z gorzkiej czekolady, mąki, jajek i cukru, często także z bakaliami i orzechami
SJP.pl
Brownie (wym. brauni) – ciasto czekoladowe typowe dla kuchni amerykańskiej. Nazwa pochodzi od charakterystycznego, ciemnobrązowego koloru wypieku (z ang. brown = brązowy).
Ciasto przygotowuje się z gorzkiej czekolady, jajek, cukru, masła i niewielkiej ilości mąki. Częstym dodatkiem do brownie są orzechy.
Wikipedia
[czytaj: brauning] ręczny pistolet automatyczny; brauning
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielki, płaski, poręczny pistolet szybkostrzelny, w okresie międzywojennym popularny jako broń „kieszonkowa”
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Siedział ukosem, by nie naciskać tylnej kieszeni, którą rozpychał browning.
(1.1) Na biurku, prawie niewidoczny poza żółtym kręgiem lampy, leżał mały, czarny browning.
Wiktionary
(1.1) brauning; gw-pl|Warszawa|bronek.
Wiktionary
[czytaj: brałzer] program komputerowy służący do przeglądania stron internetowych; przeglądarka internetowa
SJP.pl
Josip Broz-Tito (1892-1980) - polityk jugosłowiański
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. bruzda
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|bruzda.
źródła.
== brozda (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bruzda
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbrɔzda, AS: brozda
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|bruzda.
źródła.
== brozda (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bruzda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
niewielka sieć używana do łowienia ptaków
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: broz-ilian] depilowanie męskich miejsc intymnych; boyzylian, boyzilian
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. jezioro w Polsce
SJP.pl
Brożówka (niem. Gansenstein) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Kruklanki. Leży nad jeziorem Brożówka,
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
drąg zatknięty w brogu, stanowiący jego ośrodek
SJP.pl
Brożyna (niem. Karlsberg, 570 m n.p.m.) – góra w środkowej części Gór Ołowianych, kończąca niewielki grzbiecik odchodzący na południe od Ołowianej, w paśmie Gór Kaczawskich.
Zbudowana jest z zieleńców i łupków zieleńcowych oraz łupków kwarcowo-skaleniowych, amfibolitów, fyllitów i fyllitów grafitowych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pojemnik na chleb
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. wodzionka; zupa z chleba zalanego wrzącą wodą z dodatkiem czosnku i tłuszczu, np. smalcu
Wiktionary
Wodzianka – prosta zupa znana na Śląsku i w Polsce Środkowej. Wodzianka występuje w wielu odmianach, ale w każdej podstawą są chleb i wrzątek. Maciej E. Halbański w swoim Leksykonie sztuki kulinarnej podał następującą definicję wodzianki: zupa przyrządzona z czerstwego chleba pokrajanego w kostkę, zalanego wrzątkiem, z dodatkiem roztartego z solą czosnku i tłuszczu, najlepiej smalcu ze skwarkami
.
Wikipedia
brrr;
1. wykrzyknik wyrażający uczucie wstrętu lub obrzydzenia;
2. wykrzyknik wyrażający uczucie zimna; drr, drrr
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. dźwięk wydawany, podczas trzęsienia się (np. z zimna lub ze strachu)
(1.2) dźwięk. odgłos wyrażający odrazę, wstręt względem czegoś
Wiktionary
(1.1) Jest zimno. Pucio się trzęsie: brr!
Wiktionary
brr;
1. wykrzyknik wyrażający uczucie wstrętu lub obrzydzenia;
2. wykrzyknik wyrażający uczucie zimna; drr, drrr
SJP.pl
[czytaj: be-er-TE] (skrót od: Brutto Register Tonage) tona rejestrowa brutto - oznaczenie pojemności statku
SJP.pl
[czytaj: bru:s]
1. obce imię męskie;
2. obce nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
bakteria wywołująca brucelozę
SJP.pl
przewlekła, zakaźna, bakteryjna choroba zwierząt głównie hodowlanych mogąca przenosić się na ludzi (zoonoza); gorączka maltańska; choroba Banga; gorączka falująca; gorączka kozia; gorączka skalna; gorączka gibraltarska; gorączka Rio-grande
SJP.pl
Bruceloza (łac. Brucellosis lub Abortus epizooticus) – przewlekła i zakaźna bakteryjna choroba różnych gatunków zwierząt domowych i dzikich, jak również człowieka. Choroba ta u człowieka znana jest również pod nazwami: gorączka maltańska, choroba Banga, gorączka falująca, gorączka kozia, gorączka skalna, gorączka gibraltarska, gorączka Rio Grande.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z brucelozą, dotyczący brucelozy
Wiktionary
rzecz. bruceloza ż., brucela ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejon jaworowski;
Wiktionary
Tarnowica, Bruchnal (ukr. Терновиця, Ternowycia) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie jaworowskim, na zachód od Lwowa, nad potokiem Hnojowiec. Około 1000 mieszkańców.
Wikipedia
przym. bruchnalski
Wiktionary
(1.1) Ternowycia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: brükner] nazwisko, np. Aleksander Brückner (1856 - 1939), polski filolog i historyk
SJP.pl
Nazwisko występujące w wersji Bruckner i Brückner (z ü zapisywanym za pomocą liter używanym w języku polskim jako "ue" – w Polsce wymawiane jako Brykner) – którego źródłosłów tkwi w niemieckim rzeczowniku Brück, l.mn. Brücken "most" (wilamowskie bryk, ang. bridge, hol. brug, fryz. brêge), ale i "ulica" (stąd polskie bruk), byłoby to nazwisko odapelatywne "budowniczy mostów, nawierzchni", choć nie jest wykluczone pochodzenie odmiejscowe (w południowych Niemczech i Austrii istnieje co najmniej 9 miejscowości o nazwie Bruck lub Brück).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. męska kamizelka w stroju góralskim
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) U górali śląskich zwyczajowo pan młody zdejmował swój czerwony kawalerski bruclik i zakładał czarny, jaki nosili starsi gospodarze.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. brukselski, z Brukseli
Wiktionary
alkaloid z grupy strychniny, zawierający w cząsteczce ugrupowanie benzopirolu; substancja krystaliczna, rozpuszczalna w rozpuszczalnikach organicznych
SJP.pl
Brucyna – alkaloid indolowy występujący w nasionach kulczyby, pochodna strychniny. Substancja krystaliczna, o temperaturze topnienia 178 °C. Jest rozpuszczalna w rozpuszczalnikach organicznych.
Wykazuje silnie toksyczne działanie na organizm. Działa 50-krotnie słabiej niż strychnina. Ze względu na bardzo gorzki smak stosowana jest obecnie jako wskaźnik goryczy.
Wikipedia
minerał, wodorotlenek magnezu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady wodorotlenków magnezu, wykorzystywany m.in. do otrzymywania magnezu i produkcji materiałów ogniotrwałych;
Wiktionary
Brucyt – rzadki minerał z gromady wodorotlenków Mg(OH)2.
Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego mineraloga Archibalda Bruce’a, który po raz pierwszy opisał ten minerał (1777–1818).
Wikipedia
(1.1) W przyrodzie wodorotlenek magnezu występuje w postaci minerału brucytu.
Wiktionary
przym. brucytowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zanieczyszczenie, brak czystości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) każde zanieczyszczenie osiadłe na czymś
(1.2) przen. wina, grzech lub wyrządzone zło
Wiktionary
Brud – ogólne określenie wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń osiadłych na jakiejkolwiek powierzchni.
Brud gromadzący się na ciele człowieka zwykle jest mieszaniną sadzy, krzemionki (SiO2), soli mineralnych oraz substancji pylistych. Cząstki te zlepione są pozostałościami potu (głównie tłuszczami i białkami).
Wikipedia
(1.1) W tych szafkach jest tyle brudu, że aż mnie mdli.
(1.2) Nie ma co wyciągać starych brudów na wierzch.
Wiktionary
IPA: brut, AS: brut
Wiktionary
rzecz. brudas m., brudzenie n., zabrudzenie n., brudownik m.
przym. brudny
przysł. brudno
czas. brudzić, pobrudzić, zabrudzać/zabrudzić
Wiktionary
(1.1) nieczystość, zanieczyszczenie, pot. wulg. gnój, syf
Wiktionary
potocznie: człowiek brudny, zaniedbany, nieporządny; flejtuch, fleja, niechluj, niechluja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pot. osoba niedbająca o higienę; czasem też przedmiot będący w niechlujnym stanie
(1.2) pogard. osoba o ciemnej karnacji
(1.3) pogard. slang. osoba należąca do subkultury metalowej lub punkowej
Wiktionary
(1.1) Umyj się w końcu, brudasie.
(1.2) Ostatnio na straganach jest coraz więcej brudasów z podrabianymi towarami.
(1.3) Co weekend w parku spotykają się jakieś brudasy i chleją jabole.
Wiktionary
IPA: ˈbrudas, AS: brudas
Wiktionary
rzecz. brud m., brudownik m., brudzenie n., zabrudzenie n.
:: zdrobn. brudasek m.
:: fż. brudaska ż.
czas. ubrudzić dk., brudzić ndk.
przym. brudny
przysł. brudno
Wiktionary
(1.1) flejtuch, fleja, niechluj, kocmołuch, abnegat, syfiarz; reg. pozn. szuszwol.
(1.2) czarnuch
Wiktionary
ekspresywnie: brudas - człowiek brudny, zaniedbany, nieporządny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pieszcz. o brudnym dziecku
Wiktionary
IPA: bruˈdasɛk, AS: brudasek
Wiktionary
rzecz. brudas m., brudaska ż., brud m., brudzenie n., zabrudzenie n.
przym. brudny
przysł. brudno
czas. ubrudzić
Wiktionary
potocznie: kobieta brudna, zaniedbana, nieporządna; flejtucha, fleja, niechluja, syfiara
SJP.pl
zdrobnienie od: brud
SJP.pl
[czytaj: BRUderszaft] ceremoniał ustanawiający wzajemne mówienie sobie po imieniu i przejście "na ty"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zwyczaj poprzedzający zwracanie się do kogoś po imieniu, polegający na wspólnym wypiciu przez dwie osoby kieliszka alkoholu i pocałunku w policzek;
Wiktionary
Bruderszaft, inaczej brudzio (z niem. Bruderschaft – braterstwo) – ceremoniał poprzedzający przejście jego uczestników na ty (po imieniu), rezygnując ze zwrotów grzecznościowych Pan, Pani. Odbywa się on często przy wspólnym wypiciu kieliszka alkoholu. Czasem dodawany jest do tego pocałunek.
Wikipedia
IPA: bruˈdɛrʃaft, AS: bruderšaft
Wiktionary
(1.1) brudzio
Wiktionary
lekko brudny
SJP.pl
motyl nocny średniej wielkości, białawy lub brunatny, którego gąsienice żywią się liśćmi drzew i krzewów, wyrządzając znaczne szkody
SJP.pl
motyl nocny średniej wielkości, białawy lub brunatny, którego gąsienice żywią się liśćmi drzew i krzewów, wyrządzając znaczne szkody
SJP.pl
Brudnice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Żuromin. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego. Istnieje tu stara elektrownia wodna oraz tama.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
podrodzina motyli z rodziny mrocznicowatych; brudnice
SJP.pl
Brudnicowate, brudnice (Lymantriinae) – podrodzina motyli z rodziny mrocznicowatych. Obejmuje około 2500 gatunków. Kosmopolityczna. Samice miewają zredukowane skrzydła, a niekiedy także odnóża. Samce dobrze latają, często także w dzień. Na ciałach gąsienic występują brodawki i różnej budowy szczecinki. Liczne gatunki notowane jako szkodniki drzew i krzewów.
Wikipedia
o cechach brudnicowatych (podrodzina motyli)
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: brudno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: brudny
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) będąc pozbawionym czystości
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zabrudzenie n., brudzenie n., brudasek mzw., brud mrz., brudas mos., brudaska ż.
czas. brudzić, ubrudzić
przym. brudny
temsłow. brudno-
Wiktionary
(1.1) nieczysto
Wiktionary
biały o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru białego z odcieniem szarym
Wiktionary
(1.1) Płatki wewnątrz są przeważnie żółtawe lub brudnobiałe, a z wierzchu szarofioletowe.
Wiktionary
czerwony o brunatnym odcieniu; brunatnoczerwony
SJP.pl
niebieski o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tekst roboczy
(1.2) zeszyt do zapisywania notatek, tekstów roboczych;
Wiktionary
Brudnopis, brulion – rodzaj notesu służący do zapisywania notatek „na brudno”, czyli w sposób nieoficjalny; również tekst napisany „na brudno”.
Notatki takie są przeznaczone tylko dla piszącego, więc nie są one zbyt rozbudowane. Często charakteryzują się prostym stylem. Niekiedy brudnopis jest stosowany do zapisywania tekstów przed ich przepisaniem „na czysto”. Bywa czasem zbiorem prostych rysunków i szkiców.
Najczęściej spotyka się bruliony 60, 86 i 96-kartkowe.
Wikipedia
(1.1) Piszę tak nieczytelnie w swoim brudnopisie, że jedynie ja jestem w stanie siebie odczytać.
(1.2) Nauczyciel dyktował notatkę, a uczniowie pilnie przepisywali jego słowa do swoich brudnopisów.
Wiktionary
IPA: brudˈnɔpʲis, AS: brudnopʹis
Wiktionary
przym. brudnopisowy
Wiktionary
(1.1) szkic, konspekt, brulion
(1.2) notatnik, brulion
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z brudnopisem, dotyczący brudnopisu
Wiktionary
rzecz. brudnopis m.
Wiktionary
popielaty o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu
SJP.pl
różowoczerwony o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu
SJP.pl
różowy o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) różowy o brunatnym odcieniu
Wiktionary
szary o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu; buroszary
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru szarego z brunatnym odcieniem
Wiktionary
(1.1) Angina Plauta-Vincenta to choroba bakteryjna dotykająca głównie mężczyzn. Charakteryzuje ją brudnoszary nalot na migdałku (zwykle zaatakowany jest tylko jeden).
Wiktionary
bylina z rodziny toinowatych, o pięcioramiennych kwiatach wydzielających zapach padliny; zamszyca, stapelia
SJP.pl
zielony o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru zielonego z brunatnym lub szarym odcieniem
Wiktionary
żółty o brudnym (szarawym lub brunatnym) odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru żółtego o odcieniu „przybrudzonym” kolorem szarym lub brunatnym
Wiktionary
(1.1) Retz patrzył z szalupy na nadbudówkę śródokręcia, z której zaczęły wydobywać się chmury brudnożółtego dymu.
Wiktionary
1. pełen brudu, pokryty brudem, nieczysty;
2. odznaczający się bledszym odcieniem jakiejś barwy;
3. taki, który działa nieetycznie, nieuczciwie
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający na swojej powierzchni zanieczyszczenia, brud
(1.2) pot. naganny, niezgodny z normami etycznymi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po pracy na polu jego buty były tak brudne, że postanowił je zdjąć przed wejściem do domu.
(1.2) Marek zawsze miał tendencję do angażowania się w brudne interesy.
Wiktionary
IPA: ˈbrudnɨ, AS: brudny
Wiktionary
rzecz. brud m., brudas m., brudasek m., brudownik m., brudzenie n., zabrudzenie n.
czas. brudzić ndk., ubrudzić dk., zabrudzić dk., wybrudzić dk., nabrudzić dk.
przysł. brudno
Wiktionary
(1.1) zabrudzony, zanieczyszczony; gw-pl|Górny Śląsk|zmazany.; pot. uświniony, pot. zasyfiony; wulg. upierdolony, wulg. ujebany
(1.2) grzeszny, nieuczciwy, niemoralny, nieprzyzwoity
Wiktionary
pomieszczenie na składanie brudnej bielizny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) magazyn na brudną pościel, bieliznę itp., zwykle w szpitalu
(1.2) pomieszczenie, w którym odbywa się mycie i przechowywanie kaczek i basenów szpitalnych
Wiktionary
IPA: bruˈdɔvʲɲik, AS: brudovʹńik
Wiktionary
czas. zabrudzić, ubrudzić
rzecz. brud mrz., brudas mos., brudzenie n.
przym. brudny
Wiktionary
1. śmiecie, nieczystości;
2. zabrudzona bielizna, ubranie;
3. nieuczciwe postępowanie; nieuczciwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. brudne ubrania, brudna bielizna
(1.2) śmiecie, odpadki, nieczystości, odchody
(1.3) przen. niemoralność, nieuczciwe postępowanie, zło
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: brud
Wiktionary
(1.1) Odłóż te spodnie do brudów.
Wiktionary
IPA: ˈbrudɨ, AS: brudy
Wiktionary
o cechach brudźcowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
Brudźcowate (Rhyparochromidae) – rodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i nadrodziny Lygaeoidea. Obejmuje około 1850 opisanych gatunków. Rozprzestrzeniona jest kosmopolitycznie. Większość to fitofagi wysysające nasiona roślin, ale spotyka się też w tej rodzinie hematofagię kręgowców oraz okazjonalne drapieżnictwo na stawonogach.
Wikipedia
o cechach brudźcowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brudzić.
Wiktionary
rzecz. zabrudzenie n., brud mrz., brudasek mzw., brudownik mrz., brudas mos.
czas. ubrudzić, brudzić ndk., zabrudzić dk., nabrudzić dk., pobrudzić dk., przybrudzić dk., wybrudzić dk.
przym. brudny
przysł. brudno
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brudzewka
Wiktionary
(1.1) Kilku brudzewczan poparło pomysł sołtysa.
Wiktionary
rzecz. Brudzewek mrz.
:: fż. brudzewczanka ż.
przym. brudzewecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brudzewka
Wiktionary
(1.1) Na dyskotece Oskar poznał jedną miłą brudzewczankę o niebieskich oczach.
Wiktionary
rzecz. Brudzewek mrz.
:: fm. brudzewczanin mos.
przym. brudzewecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Brudzewka, związany z Brudzewkiem
Wiktionary
(1.1) Na brudzeweckim przystanku rozegrał się dramat.
Wiktionary
rzecz. Brudzewek mrz., brudzewczanin mos., brudzewczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Chocz;
Wiktionary
Brudzewek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Chocz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
(1.1) W piątek 13 maja w Brudzewku będzie bezpłatne badanie wzroku.
Wiktionary
rzecz. brudzewczanin mos., brudzewczanka ż.
przym. brudzewecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brudzewa
(1.2) osoba pochodząca z Brudzewa, urodzona w Brudzewie
Wiktionary
(1.1) Bez wątpienia najsłynniejszym brudzewianinem jest Wojciech z Brudzewa.
(1.2) Zygmunt, rodowity brudzewianin, mieszka teraz gdzieś pod Kętrzynem.
Wiktionary
rzecz. Brudzew m.
:: fż. brudzewianka ż.
przym. brudzewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brudzewa
(1.2) kobieta pochodząca ze Brudzewa, urodzona w Brudzewie
Wiktionary
(1.2) Dorota, rodowita brudzewianka, mieszka teraz gdzieś pod Bartoszycach.
Wiktionary
rzecz. Brudzew m.
:: fm. brudzewianin m.
przym. brudzewski
Wiktionary
Wikipedia
→ Brudzew
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Brudzewa, związany z Brudzewem
Wiktionary
rzecz. Brudzew m., brudzewianin m., brudzewianka ż.
Wiktionary
zanieczyszczać, śmiecić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pobrudzić a. ubrudzić)
(1.1) czynić brudnym, pokrywać brudem
Wiktionary
rzecz. brud m., brudas mos., brudaska ż., zabrudzenie n., brudzenie n.
czas. pobrudzić dk., ubrudzić dk., wybrudzić dk., nabrudzić dk.
przym. brudny
przysł. brudno
Wiktionary
(1.1) plamić, zanieczyszczać, walać, paskudzić, daw. brukać, daw. kalać, pot. tytłać, pot. babrać, ślabrać, ciorać
Wiktionary
brudziec sosnowy, brudziec zwyczajny - gatunki pluskwiaków z rodziny brudźcowatych
SJP.pl
Amandinea M. Choisy ex Scheid. & M. Mayrhofer (brudziec) – rodzaj grzybów z rodziny pałecznikowatych (Caliciaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potoczne, żartobliwe zdrobnienie od: bruderszaft
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. żart. bruderszaft
Wiktionary
(1.1) Na wieczorku zapoznawczym było tak miło, że wypiłam brudzia z połową turnusu.
Wiktionary
IPA: ˈbrud͡ʑɔ, AS: bruʒ́o
Wiktionary
Brudzowice – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim w powiecie będzińskim, w gminie Siewierz.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bröchel, brechel albo brojgel] nazwisko, np. Piotr (albo Peter) Bruegel (ok. 1528-69), malarz niderlandzki; Breughel
SJP.pl
Bruegel – Bruegel – to niezależny, europejski, ekonomiczny think tank z siedzibą w Brukseli, którego działalność skupia się głównie na badaniach z zakresu polityki gospodarczej i ekonomii. Bruegel funkcjonuje w oparciu o zarządzanie i finansowanie z państw członkowskich Unii Europejskiej, międzynarodowych korporacji oraz innych instytucji.
Wikipedia
[czytaj: brojglowski] taki jak u Bruegla, charakterystyczny dla Bruegla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Belgii, ośrodek administracyjny prowincji Flandria Zachodnia;
Wiktionary
Brugia (nld. Brugge, wym. [ˈbrʏɣə] ( odsłuchaj); fr. Bruges [bʁyʒ] ( odsłuchaj); niem. Brügge) – miasto w północno-zachodniej Belgii, w Regionie Flamandzkim, ośrodek administracyjny prowincji Flandria Zachodnia oraz okręgu Brugia. Powierzchnia miasta wynosi 140,99 km², a liczba mieszkańców 1 stycznia 2024 r. wynosiła 119 869. Pod względem liczby mieszkańców jest największym miastem w prowincji.
Wikipedia
(1.1) Kupiłam w Brugii srebrny naszyjnik dla Latiki.
(1.1) Zwiedzimy Brugię z miejscowym przewodnikiem, który mówi po polsku.
Wiktionary
rzecz. brugijczyk mos., brugijka ż.
przym. brugijski
Wiktionary
mieszkaniec Brugii (miasta w Belgii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brugii; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) R. Mols uważa, że J. Toussaert był zbyt oszczędny, gdy chodzi o wyliczenie łyków wina, które przeciętny brugijczyk XV wieku mógł skonsumować.
Wiktionary
rzecz. Brugia ż.
:: fż. brugijka ż.
przym. brugijski
Wiktionary
mieszkanka Brugii (miasta w Belgii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brugii; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Brugia ż.
:: fm. brugijczyk mos.
przym. brugijski
Wiktionary
przymiotnik od: Brugia (miasto w Belgii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brugią, dotyczący Brugii, pochodzący z Brugii
Wiktionary
rzecz. brugijka ż., brugijczyk mos., Brugia ż.
Wiktionary
jeden z największych dinozaurów
SJP.pl
Bruhatkajozaur (Bruhathkayosaurus) – wątpliwy rodzaj dinozaura żyjącego w późnej kredzie na terenach subkontynentu indyjskiego. Zawiera jeden gatunek - B. matleyi. Najpewniej był to teropod, przy czym do tego rodzaju przypisywane były również kości zauropoda, uznawane za należące do jednego z największych znanych dinozaurów. Wszystkie znane skamieniałości uległy zniszczeniu.
Wikipedia
[czytaj: bryl] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Brühla lub z nim związany
SJP.pl
kierunek w muzyce XX wieku, charakteryzujący się dużą dynamiką i wykorzystaniem dźwięków o charakterystyce hałasu, zwłaszcza o nieokreślonej wysokości
SJP.pl
Bruityzm (fr. bruit „hałas”) – nurt w muzyce XX w. wyrosły na gruncie futuryzmu, zapoczątkowany przez Luigiego Russolo, eksponujący dynamizm, ruch i energię, inspirowany osiągnięciami przemysłu i techniki, niekiedy muzycznie je naśladujący.
Wikipedia
nawierzchnia drogowa z kamienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nawierzchnia ulicy lub drogi wyłożona kamieniem naturalnym lub kostką;
(1.2) geol. kamienista pokrywa skorupy ziemskiej wytworzona w warstwach o składzie mieszanym na skutek wypłukania drobniejszych składników osadu
Wiktionary
Bruk – nawierzchnia ulicy, placu lub chodnika utwardzona za pomocą układania na niej warstwy przylegających do siebie ściśle kamieni, kostek kamiennych, betonowych lub ceramicznych. Nawierzchnię układa się na odpowiednio przygotowanej podbudowie z tłucznia i piasku, które służą wyrównaniu podłoża i drenażowi wody opadowej. Początkowo termin bruk dotyczył głównie nawierzchni z kamienia polnego lub nieregularnych ciosów kamiennych, z czasem zaczął być używany także dla nawierzchni z kostek kamiennych lub betonowych.
Wikipedia
(1.1) Latarnia przewróciła się i rozbiła się o bruk.
Wiktionary
IPA: bruk, AS: bruk
Wiktionary
rzecz. brukowiec mrz., brukarz mos., brukarstwo n., brukowanie n., wybrukowanie n., zabrukowanie n.
czas. brukować ndk., wybrukować dk., zabrukować dk.
przym. brukowy, brukarski
Wiktionary
(1.1) kocie łby
Wiktionary
1. nieetycznym postepowaniem przynosić ujmę czemuś nieskazitelnemu; plamić, kalać, zniesławiać;
2. czynić brudnym, brudzić, plamić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. przynoszenie ujmy komuś lub czemuś
(1.2) przest. czynienie brudnym
Wiktionary
rzecz. zbrukanie n.
czas. brukać ndk., zbrukać dk.
Wiktionary
(1.1) hańbienie, kalanie, plamienie
(1.2) brudzenie, plamienie
Wiktionary
przymiotnik od: brukarz
SJP.pl
zawód brukarza (pokrywanie, wykładanie brukiem)
SJP.pl
robotnik wykładający brukiem nawierzchnię drogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik, robotnik, który zajmuje się układaniem bruku
Wiktionary
rzecz. bruk m., brukarstwo n., brukowanie n., wybrukowanie n., brukarka ż.
czas. brukować ndk., wybrukować dk.
przym. brukarski, brukowy
Wiktionary
1. dwuletnia roślina pastewna z rodziny krzyżowych; karpiel;
2. korzeń rośliny o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina jadalna lub pastewna z gatunku nazwa systematyczna|Brassica napus|var=rapifera|L.|ref=tak.;
(1.2) kulin. jadalny korzeń brukwi (1.1)
Wiktionary
Brukiew, karpiel, kwaki (nazwa regionalna na Podbeskidziu) (Brassica napus L. var. napobrassica) – odmiana kapusty rzepak, roślina należąca do rodziny kapustowatych (krzyżowych). Nie rośnie dziko, występuje tylko w uprawie.
Wikipedia
(1.1) Moja babcia uprawiała brukiew.
(1.2) Wrzuć te brukwie do garnka.
Wiktionary
IPA: ˈbrucɛf, AS: bruḱef
Wiktionary
przym. brukwiowy
Wiktionary
(1.1) kwaki, kraków|karpiel.
Wiktionary
minerał, odmiana polimorficzna dwutlenku tytanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. bardzo rzadki minerał z gromady tlenków;
Wiktionary
Brookit (Brukit) – bardzo rzadki minerał z gromady tlenków, będący dwutlenkiem tytanu.
Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga i krystalografa Henry’ego Jamesa Brooke’a (1771-1857).
Wikipedia
IPA: ˈbrucit, AS: bruḱit
Wiktionary
(1.1) brookit
Wiktionary
czasownik
(1.1) układać bruk
(1.2) gw-pl|Warmia, Mazury. potrzebować
Wiktionary
(1.1) Wzniesiono także drugi szpital i teatr miejski, założono oświetlenie elektryczne ulic, brukowano jezdnie i chodniki.
Wiktionary
IPA: bruˈkɔvat͡ɕ, AS: brukovać
Wiktionary
rzecz. bruk m., brukarz m., brukowanie n.
czas. wybrukować
przym. brukarski, brukowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) układanie bruku
Wiktionary
Bruk – nawierzchnia ulicy, placu lub chodnika utwardzona za pomocą układania na niej warstwy przylegających do siebie ściśle kamieni, kostek kamiennych, betonowych lub ceramicznych. Nawierzchnię układa się na odpowiednio przygotowanej podbudowie z tłucznia i piasku, które służą wyrównaniu podłoża i drenażowi wody opadowej. Początkowo termin bruk dotyczył głównie nawierzchni z kamienia polnego lub nieregularnych ciosów kamiennych, z czasem zaczął być używany także dla nawierzchni z kostek kamiennych lub betonowych.
Wikipedia
IPA: ˌbrukɔˈvãɲɛ, AS: brukovãńe
Wiktionary
rzecz. bruk m., brukarstwo n., brukarz mos.
czas. brukować ndk.
przym. brukowy, brukarski
Wiktionary
bulwarówka, szmatławiec, tabloid, piśmidło; pogardliwie:
1. gazeta podająca głównie wiadomości mało ważne, sensacyjne i nie zawsze prawdziwe; gazecidło;
2. czasopismo bezwartościowe, na niskim poziomie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pejor. publ. gazeta zawierająca dużo kolorowych ilustracji i niewielką ilość treści o sensacyjnym charakterze
Wiktionary
Tabloid (bulwarówka, brukowiec) – typ gazety, przeważnie dziennika o sensacyjnej treści i dużej liczbie ilustracji.
Wikipedia
(1.1) W brukowcu ukazały się zdjęcia premiera podejrzanego na urlopie przez paparazzich.
Wiktionary
rzecz. bruk mrz.
przym. brukowy
Wiktionary
(1.1) tabloid
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest brukowe
Wiktionary
przym. brukowy
przysł. brukowo
Wiktionary
przymiotnik od: bruk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z brukiem, dotyczący bruku
(1.2) pot. mający charakter pospolity
(1.3) pot. odznaczający się wulgarnością
Wiktionary
(1.1) Marjusz wszedł do sali dolnej, zabrał beczułkę z prochem i korzystając z dymu i ciemnej mgły, zapełniającej wnętrze barykady, dotarł do brukowej nory, w którą zatkniętą była pochodnia.
(1.2) Szczegół z życia rudego Miguela wskazał prasie brukowej drogę do wyjaśnienia drażniącej zagadki.
(1.3) Nie przystoi na trybunie parlamentarnej używanie brukowego słownictwa.
Wiktionary
rzecz. bruk mrz., brukowiec mrz., brukarz mos., brukarstwo n., brukowanie n., wybrukowanie n., zabrukowanie n., brukowość ż.
czas. brukować ndk., wybrukować dk., zabrukować dk.
przym. brukarski
Wiktionary
(1.2) tandetny
(1.3) nieparlamentarny, podwórkowy, uliczny
Wiktionary
zbyt wiele miejsc pokrytych kostką brukową w przestrzeni publicznej; kostkoza
SJP.pl
stolica Belgii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Belgii;
(1.2) przen. polit. władze Unii Europejskiej
Wiktionary
Bruksela (fr. Bruxelles, Ville de Bruxelles; niderl. Brussel, Stad Brussel; niem. Brüssel, Stadt Brüssel) – stolica Belgii, miasto i gmina położone w środkowej części kraju nad rzeką Senne. Aglomeracja brukselska (w sensie geograficznym) prócz obszaru dwujęzycznego Regionu Stołecznego Brukseli, w skład którego wchodzi Okręg Stołeczny Brukseli, obejmuje także pewną liczbę gmin flamandzkich. Siedziba administracyjna Regionu Flamandzkiego. Pod względem liczby mieszkańców jest największym miastem regionu stołecznego.
Wikipedia
(1.1) Bruksela jest siedzibą wielu instytucji europejskich.
(1.1) Niech Bruksela nie robi tego, co lepiej może zrobić Rzym.
Wiktionary
IPA: bruˈksɛla, AS: bruksela
Wiktionary
rzecz. brukselczyk mos., brukselka ż., brukselizm mrz.
przym. brukselski, podbrukselski
Wiktionary
mieszkaniec Brukseli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brukseli
Wiktionary
IPA: bruˈksɛlt͡ʃɨk, AS: brukselčyk
Wiktionary
rzecz. Bruksela ż., brukselka ż., brukselizm mrz.
:: fż. brukselka ż.
przym. brukselski
Wiktionary
pejoratywnie: wyraz lub zwrot zaczerpnięty z dokumentów Unii Europejskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. naleciałość językowa rodem z dokumentów biurokracji brukselskiej; napuszony styl wypowiedzi, pełen zagmatwanych zwrotów
Wiktionary
(1.1) Jej wypowiedzi upstrzone są brukselizmami.
Wiktionary
rzecz. Bruksela ż., brukselka ż., brukselczyk m.
przym. brukselski
Wiktionary
1. dwuletnia roślina warzywna z rodziny krzyżowych; kapusta brukselska
2. mieszkanka Brukseli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. kulin. odmiana kapusty warzywnej;
(1.2) mieszkanka Brukseli
Wiktionary
Kapusta warzywna brukselska, brukselka (Brassica oleracea L. var. gemmifera (DC.) Zenker) – odmiana botaniczna kapusty warzywnej. Jest to roślina dwuletnia należąca do rodziny kapustowatych. Prawdopodobnie powstała ze skrzyżowania jarmużu i kapusty głowiastej w Belgii. Uprawiana od XVII wieku głównie w Europie Zachodniej i Północnej.
Wikipedia
(1.1) Brukselka z punktu widzenia historycznego jest względnie młoda, roślinę zaczęto hodować w pobliżu Brukseli „dopiero” w 1821 (tysiąc osiemset dwudziestym pierwszym) roku.
(1.2) Przebywając w Belgii poznał pewną sympatyczną brukselkę, która zaprosiła go i oprowadziła po stolicy.
Wiktionary
IPA: bruˈksɛlka, AS: brukselka
Wiktionary
rzecz. Bruksela ż.
:: fm. brukselczyk mos.
przym. brukselski, brukselkowy
Wiktionary
(1.1) kapusta brukselska
Wiktionary
przymiotnik od: brukselka
SJP.pl
przymiotnik od: Bruksela (stolica Belgii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Brukseli, dotyczący Brukseli, pochodzący z Brukseli
(1.2) przen. związany z ośrodkiem decyzyjnym Unii Europejskiej
Wiktionary
(1.1) W założonym tu piśmie "Równość" ogłoszono w 1879 r. pierwszy program socjalistów polskich, opracowywany jeszcze w Warszawie, a z konspiracyjnych względów nazwany "brukselskim".
Wiktionary
IPA: bruˈksɛlsʲci, AS: brukselsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bruksela ż., brukselczyk mos., brukselka ż., brukselizm mrz.
Wiktionary
mimowolne zgrzytanie zębami
SJP.pl
Bruksizm (z gr. βρυγμός, zgrzytać zębami) – patologiczne tarcie zębami żuchwy o zęby szczęki, występujące przeważnie w nocy, zaliczane do parasomnii.
Globalne występowanie bruksizmu na świecie wynosi 21%. Najwyższa częstość bruksizmu występuje w Ameryce Północnej (31%), następnie w Ameryce Południowej (23%), Europie (21%) i Azji (19%). Pacjenci mogą być nieświadomi istnienia dolegliwości.
Wikipedia
chowacz brukwiaczek - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
gęsta, pożywna zupa z brukwi
SJP.pl
związany z brukwią
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. tekst pisany na brudno; brudnopis;
2. gruby zeszyt, zazwyczaj z twardą okładką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zeszyt do robienia notatek, zwykle gruby, w sztywnej okładce
(1.2) pierwotny szkic, tekst napisany na brudno, często z poprawkami i skreśleniami
Wiktionary
zobacz też
Wikipedia
IPA: ˈbrulʲjɔ̃n, AS: brulʹi ̯õn
Wiktionary
przym. brulionowy
rzecz. brulionik mrz.
Wiktionary
(1.1) zeszyt
(1.2) brudnopis, daw. raptularz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od brulion
Wiktionary
rzecz. brulion m.
Wiktionary
związany z brulionem
SJP.pl
zakłócenie telekomunikacyjne przejawiające się jako charakterystyczne buczenie w radioodbiornikach i telewizorach podłączonych do sieci elektrycznej; przydźwięk
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. …naśladujący odgłos pracy silnika samochodu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) telekom. zakłócenie objawiające się charakterystycznym buczeniem odbiorników podłączonych do sieci
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Motorówka zrobiła "brum, brum".
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) dźwięk.
(2.1) od (1.1)
uwagi.
(1.1) zwykle powtórzony, np. „brum-brum”, „brum-brum-brum”
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) vroom
* francuski: (1.1) vroum
* niemiecki: (1.1) wrumm
źródła.
== brum (język islandzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. pąk
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) dźwięk.
(2.1) od (1.1)
uwagi.
(1.1) zwykle powtórzony, np. „brum-brum”, „brum-brum-brum”
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) vroom
* francuski: (1.1) vroum
* niemiecki: (1.1) wrumm
źródła.
== brum (język islandzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. pąk
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. strategia przetrwania zimna u niektórych gadów polegająca na dużym obniżeniu tempa metabolizmu bez zapadania w sen
Wiktionary
rzecz. brumowanie n.
czas. brumować ndk.
przym. brumacyjny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z brumacją, dotyczący brumacji
Wiktionary
rzecz. brumacja ż., brumowanie n.
czas. brumować ndk.
Wiktionary
[czytaj: brüMER] drugi miesiąc francuskiego kalendarza republikańskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa drugiego miesiąca we francuskim kalendarzu rewolucyjnym;
Wiktionary
Brumaire (z fr. brume = 'gęsta mgła') – drugi miesiąc we francuskim kalendarzu rewolucyjnym, drugi miesiąc jesienny. Zaczynał się 22, 23 lub 24 października i trwał do 20, 21 lub 22 listopada.
Po brumaire następował miesiąc frimaire.
Wikipedia
Saturnalia – doroczne święto ku czci boga rolnictwa Saturna obchodzone w starożytnym Rzymie od 17 do 23 grudnia.
Początkowo święto trwało jeden dzień – czternasty przed kalendami styczniowymi, czyli 19 grudnia. W połowie I wieku p.n.e. obchody obejmowały już tydzień (17–23 grudnia). Oktawian August nakazał skrócić je do trzech dni, aby sądy nie musiały być zamknięte zbyt długo, lecz mimo to na ogół świętowano przez tydzień.
Wikipedia
[czytaj: brambi] koń gorącokrwisty wolno żyjący w australijskich rezerwatach
SJP.pl
Brumby lub Brumbee – zdziczałe konie australijskie, które pochodzą od wielu ras i typów koni oraz kuców, sprowadzonych na ten kontynent z wielu stron świata. Zwierzęta te człowiek uwalniał lub same uciekały do buszu.
Konie pojawiły się na kontynencie australijskim w 1788; pierwsza ucieczka miała miejsce w 1804. Konie były rozmnażane ze względu na swoją przydatność w rolnictwie, transporcie, przemyśle wydobywczym, policji i sporcie. W 1850 australijska populacja koni wynosiła około 160 tysięcy. Wyłapywano konie dzikie, by sprzedawać je i użytkować. Przodkowie współczesnych Brumby służyli podczas II wojny burskiej oraz I i II wojny światowej. Po ich zakończeniu nieprzydatne już konie były często wypuszczane na wolność. Po dołączeniu do dzikich stad uszlachetniały je przez krzyżówki, co jest widoczne do dzisiaj.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. kolor lub barwnik o barwie brunatnej;
2. dawniej: materiał w brunatnym kolorze
SJP.pl
powszelatek brunatek - gatunek motyla z rodziny powszelatkowatych
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem barwy zbliżonej do brunatnej
Wiktionary
(1.1) Sąsiedzi pomalowali płot na brunatnawo.
Wiktionary
rzecz. brunatnienie n., zbrunatnienie n.
czas. brunatnieć ndk., zbrunatnieć dk.
przym. brunatnawy, brunatny
Wiktionary
zbliżony do brunatnego, nie do końca brunatny, prawie brunatny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) w kolorze podobnym do brunatnego
Wiktionary
(1.1) Miał na sobie za duży brunatnawy sweter.
Wiktionary
rzecz. brunatnienie n., zbrunatnienie n.
czas. brunatnieć ndk., zbrunatnieć dk.
przym. brunatny
przysł. brunatnawo
Wiktionary
(1.1) brązowawy
Wiktionary
1. zabarwiać na kolor brunatny;
2. brunatnić się - odcinać się brunatną plamą od tła; być brunatnym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zabarwiać na brunatno
czasownik zwrotny niedokonany brunatnić się (dk. brak)
(2.1) odróżniać się brunatną barwą od tła
Wiktionary
rzecz. brunatnienie n.
czas. brunatnieć ndk., zbrunatnieć dk.
przym. brunatny
przysł. brunatnie, brunatno
Wiktionary
(2.1) brunatnieć
Wiktionary
przedstawiciel jednego z typów glonów
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel jednego z typów glonów
SJP.pl
Brunatnice (Phaeophyta) – gromada protistów roślinopodobnych, zaliczanych do glonów.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) rzad. z użyciem barwy brunatnej
Wiktionary
rzecz. brunatnienie n.
czas. brunatnieć ndk., brunatnić ndk., zbrunatnieć dk.
przym. brunatny
przysł. brunatno
Wiktionary
1. nabierać koloru brunatnego;
2. odróżniać się od tła brunatnym kolorem; brunatnić się;
3. przenośnie: nabierać cech powiązanych z neonazizmem, skrajną prawicą itp.
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbrunatnieć)
(1.1) przybierać barwę brunatną
(1.2) odróżniać się brunatną barwą od tła
(1.3) polit. hist. przyjmować elementy ideologii faszystowskiej
Wiktionary
rzecz. brunatnienie n.
czas. brunatnić, zbrunatnieć dk.
przym. brunatny, brunatnawy
przysł. brunatnawo, brunatnie, brunatno
Wiktionary
(1.2) brunatnić się
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: brunatnie, brunatno
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: brunatny
SJP.pl
1. zabarwiać na kolor brunatny;
2. brunatnić się - odcinać się brunatną plamą od tła; być brunatnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. proces tworzenia się gleb brunatnych
(1.2) przybieranie barwy brunatnej
(1.3) zabarwianie czegoś na brunatno
(1.4) odróżnianie się brunatną barwą od tła
(1.5) polit. hist. przyjmowanie elementów ideologii faszystowskiej
Wiktionary
Brunatnienie – proces glebotwórczy polegający na biochemicznym wietrzeniu in situ materiału glebowego prowadzący do powstania pod poziomem próchnicznym w glebie brunatnego poziomu wzbogacenia.
Proces brunatnienia zachodzi zarówno w glebach powstałych z żyznych skał sypkich, takich jak gliny, lessy, pyły lessopodobne lub iły, jak i w kwaśnych zwietrzelinach piaskowców, łupków lub granitoidów. Skały te mogą zawierać węglan wapnia, mogą być z niego wyługowane lub mogą go nie posiadać od początku. Proces ten zachodzi przy współudziale lasów liściastych.
Wikipedia
czas. brunatnić ndk., brunatnić się ndk., brunatnieć ndk., zbrunatnieć dk.
przym. brunatny, brunatnawy
przysł. brunatnawo, brunatnie, brunatno
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem barwy brunatnej
Wiktionary
(1.1) W lesie zrobiło się brunatno i ponuro.
Wiktionary
rzecz. brunatnienie n.
czas. brunatnieć ndk., brunatnić ndk., zbrunatnieć dk.
przym. brunatny
przysł. brunatnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: brunatny i biały
Wiktionary
(1.1) Czy brunatno-biała para niedzwiedzi jest w ogóle możliwa?
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔ‿ˈbʲjawɨ, AS: brũnatno‿bʹi ̯au̯y
Wiktionary
w części czarny, w części brunatny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) brunatny i czarny
Wiktionary
(1.1) Brunatno-czarne kompozycje kwiatowe są rzadko spotykane.
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔ‿ˈt͡ʃarnɨ, AS: brũnatno‿čarny
Wiktionary
złożony z dwóch kolorów: brunatnego i oliwkowego
SJP.pl
złożony z trzech kolorów: brunatnego, żółtego i rdzawego
SJP.pl
biały o brunatnym odcieniu
SJP.pl
brązowy o brunatnym odcieniu
SJP.pl
ceglasty o brunatnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ceglasty z brunatnym odcieniem
Wiktionary
(1.1) Budowlańcy zostawili mnóstwo brunatnoceglastych smug na elewacji.
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔt͡sɛɡˈlastɨ, AS: brũnatnoceglasty
Wiktionary
czarny o odcieniu brunatnym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. mający kolor czarny o odcieniu brunatnym
Wiktionary
(1.1) Brunatnoczarne opary eliksiru wydobywały się z flakonu.
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔˈt͡ʃarnɨ, AS: brũnatnočarny
Wiktionary
czerwony o brunatnym odcieniu; brudnoczerwony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) czerwony z brunatnym odcieniem
Wiktionary
(1.1) Była łatwo rozpoznawalna po tej brunatnoczerwonej spince, z którą się nie rozstawała.
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: brũnatnočervõny
Wiktionary
przym. czerwonobrunatny
Wiktionary
fioletowy o odcieniu brunatnym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) koloru fioletowego o odcieniu brunatnym
Wiktionary
starzyk brunatnogłowy - amerykański ptak z rzędu wróblowych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma brunatną głowę
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔˈɡwɔvɨ, AS: brũnatnogu̯ovy
Wiktionary
kasztanowy o brunatnym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma brunatne pióra, pierze
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔˈpʲjurɨ, AS: brũnatnopʹi ̯ury
Wiktionary
brunatny o szarym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) popielaty z brunatnym odcieniem
Wiktionary
(1.1) Nie mogę zdrapać tego brunatnopopielatego osadu ze szklanki.
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔpɔpʲjɛˈlatɨ, AS: brũnatnopopʹi ̯elaty
Wiktionary
rdzawy o odcieniu brunatnym
SJP.pl
rudy o odcieniu brunatnym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rudy z brunatnym odcieniem
Wiktionary
(1.1) U starszych osobników można spotkać brunatnorude plamaamy na podgardlu.
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔˈrudɨ, AS: brũnatnorudy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma brunatne skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔˈskʃɨdwɨ, AS: brũnatnoskšydu̯y
Wiktionary
nieco szary o brunatnym odcieniu
SJP.pl
szary o odcieniu brunatnym; brązowoszary, bury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szary z brunatnym odcieniem
Wiktionary
(1.1) Po deszczu jego brunatnoszare futerko trzeba było zawsze dobrze wyczesać.
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔˈʃarɨ, AS: brũnatnošary
Wiktionary
wiśniowy o brunatnym odcieniu
SJP.pl
zielony o odcieniu brunatnym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zielony z brunatnym odcieniem
Wiktionary
żółtozielony o brunatnym odcieniu
SJP.pl
żółty o odcieniu brunatnym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) żółty z brunatnym odcieniem
Wiktionary
(1.1) Brzydzą ich brunatnożółte, wysokobiałkowe robaki, a ze smakiem zjadają spleśniałe sery.
Wiktionary
IPA: ˌbrũnatnɔˈʒuwtɨ, AS: brũnatnožuu̯ty
Wiktionary
(1.1) izabelowy
Wiktionary
mający rdzawy, rudawy kolor
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor ciemnobrązowy
(1.2) przen. nazistowski, narodowosocjalistyczny, hitlerowski, faszystowski
Wiktionary
(1.1) Wtem, gdy już był na pierwszym piętrze, otoczyło go kilku ludzi w brunatnych opończach, którymi zasłaniali kaftany w czarne i białe pasy.
(1.2) Po opanowaniu Czechosłowacji dyplomacja brunatna rozwinęła ożywioną działalność na szerokim froncie.
Wiktionary
IPA: brũˈnatnɨ, AS: brũnatny
Wiktionary
rzecz. brunatność ż., brunatnienie n., brunatnica ż.
czas. brunatnić ndk., brunatnieć ndk.
przym. brunatnawy
przysł. brunatno, brunatnawo, brunatnie
Wiktionary
[czytaj: brancz] posiłek spożywany między śniadaniem a obiadem, zwykle o posiłku podawanym gościom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. posiłek będący połączeniem śniadania i obiadu, jadany późnym rankiem lub wczesnym przedpołudniem, pierwotnie w niedzielę;
Wiktionary
Brunch (ang. breakfast + lunch) – posiłek jadany późnym rankiem lub wczesnym przedpołudniem (w godzinach od 10 do 11:30), w czasie którego spożywa się produkty zarówno typowo śniadaniowe, jak i właściwe obiadom. Wywodzi się z tradycji anglosaskiej, ma wiele cech wspólnych z drugim śniadaniem, znanym w kuchni polskiej.
Wikipedia
(1.1) Goszcząc u Jadzi w Stanach, czasem zamawialiśmy typowy brunch w pobliskiej restauracji nad zatoką.
(1.1) Czym różni się drugie śniadanie od brunchu?
Wiktionary
zdrobnienie od: brunet; szczupły brunet
SJP.pl
państwo w Azji ze stolicą w Bandar Seri Begawan; Państwo Brunei Darussalam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji;
Wiktionary
Brunei (malajski Brunei, Brunei Darussalam), oficjalnie Państwo Brunei Darussalam (malajski Negara Brunei Darussalam) – państwo położone w Azji Południowo-Wschodniej, na północnym wybrzeżu wyspy Borneo. Brunei graniczy z Malezją. Ma dostęp do Morza Południowochińskiego.
Wikipedia
(1.1) Brunei jest niewielkim państwem w północnej części wyspy Borneo.
Wiktionary
IPA: brũˈnɛji, AS: brũnei ̯i
Wiktionary
rzecz. Brunejczyk mos., Brunejka ż.
przym. brunejski
Wiktionary
(1.1) ofic. Państwo Brunei Darussalam, Sułtanat Brunei
Wiktionary
obywatel Brunei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Brunei
Wiktionary
IPA: brũˈnɛjt͡ʃɨk, AS: brũnei ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Brunei n.
:: fż. Brunejka ż.
przym. brunejski
Wiktionary
obywatelka Brunei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Brunei
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Brunei n.
:: fm. Brunejczyk mos.
przym. brunejski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Brunejczyk.
* chorwacki: (1.1) Brunejka ż.
* czeski: (1.1) Brunejka ż.
* słowacki: (1.1) Brunejčanka ż.
* słoweński: (1.1) Brunejka ż.
* włoski: (1.1) bruneiana ż.
źródła.
== Brunejka (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Brunejka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: brũˈnɛjka, AS: brũnei ̯ka
Wiktionary
rzecz. Brunei n.
:: fm. Brunejczyk mos.
przym. brunejski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Brunei n.
:: fm. Brunejczyk mos.
przym. brunejski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Brunejczyk.
* chorwacki: (1.1) Brunejka ż.
* czeski: (1.1) Brunejka ż.
* słowacki: (1.1) Brunejčanka ż.
* słoweński: (1.1) Brunejka ż.
* włoski: (1.1) bruneiana ż.
źródła.
== Brunejka (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Brunejka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z Brunei
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Brunei
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Brunejka ż., Brunejczyk mos., Brunei n.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bruneian
* baskijski: (1.1) bruneitar
* białoruski: (1.1) брунейскі
* chorwacki: (1.1) brunejski
* czeski: (1.1) brunejský
* farerski: (1.1) bruneiskur
* francuski: (1.1) brunéien
* hiszpański: (1.1) bruneano
* niemiecki: (1.1) bruneiisch
* rosyjski: (1.1) брунейский
* słowacki: (1.1) brunejský
* słoweński: (1.1) brunejski
* szwedzki: (1.1) bruneisk
* ukraiński: (1.1) брунейський
źródła.
== brunejski (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) brunejski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: brũˈnɛjsʲci, AS: brũnei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Brunejka ż., Brunejczyk mos., Brunei n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Brunejka ż., Brunejczyk mos., Brunei n.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bruneian
* baskijski: (1.1) bruneitar
* białoruski: (1.1) брунейскі
* chorwacki: (1.1) brunejski
* czeski: (1.1) brunejský
* farerski: (1.1) bruneiskur
* francuski: (1.1) brunéien
* hiszpański: (1.1) bruneano
* niemiecki: (1.1) bruneiisch
* rosyjski: (1.1) брунейский
* słowacki: (1.1) brunejský
* słoweński: (1.1) brunejski
* szwedzki: (1.1) bruneisk
* ukraiński: (1.1) брунейський
źródła.
== brunejski (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) brunejski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko, m.in.: Filippo Brunelleschi (1377-1446), architekt renesansu
SJP.pl
Brunelleschi:
Wikipedia
czerwone wino toskańskie
SJP.pl
Brunello – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Varese.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 953 osoby, 953 os./km².
Wikipedia
brunera wielkolistna - ozdobna roślina pochodząca z Syberii; brunnera
SJP.pl
Brunera (Brunnera) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Obejmuje trzy gatunki rosnące na obszarze od wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego, poprzez region Kaukazu, po zachodnią Syberię. Granica południowa zasięgu rodzaju sięga po Palestynę i zachodni Iran. Rośliny te zasiedlają lasy iglaste i dębowe, zwłaszcza na terenach skalistych, w miejscach zacienionych. Jeden gatunek – brunera wielkolistna jest popularnie uprawiana, zwłaszcza w odmianach o barwnych srebrzystych i białych liściach.
Wikipedia
mężczyzna o czarnych włosach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek o włosach czarnego koloru
Wiktionary
Brunet – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Alpy Górnej Prowansji.
Wikipedia
(1.1) Jeden z tych ludzi był Anglikiem, drugi Francuzem; obydwaj szczupli, wysokiego wzrostu, jeden brunet, jako południowiec z Prowansji, drugi rudy jak prawdziwy gentleman z Lancashire.
Wiktionary
IPA: ˈbrũnɛt, AS: brũnet
Wiktionary
rzecz. bruneteczka ż.
:: zdrobn. brunecik m.
:: fż. brunetka ż., bruneta ż.
Wiktionary
żart. brunetka (kobieta)
SJP.pl
zdrobnienie od: brunetka
SJP.pl
1. kobieta o czarnych włosach; czarnowłosa;
2. żartobliwie: pchła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta o włosach czarnego koloru
(1.2) daw. środ. polit. walizka w ciemnym kolorze służąca do transportu materiałów agitacyjnych (bibuły)
Wiktionary
Tephromela M. Choisy (brunetka) – rodzaj grzybów z rodziny Tephromelataceae. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Wikipedia
(1.1) Spotkałem się wczoraj ze śliczną brunetką.
Wiktionary
IPA: brũˈnɛtka, AS: brũnetka
Wiktionary
rzecz. bruneta ż., brunecik m.
:: fm. brunet m.
:: zdrobn. bruneteczka ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ducha Brunhildy widuje się w zamkowej wieży.
Wiktionary
brunnera wielkolistna - ozdobna roślina pochodząca z Syberii; brunera
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
brunnera wielkolistna - ozdobna roślina pochodząca z Syberii; brunera
SJP.pl
Brunera (Brunnera) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Obejmuje trzy gatunki rosnące na obszarze od wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego, poprzez region Kaukazu, po zachodnią Syberię. Granica południowa zasięgu rodzaju sięga po Palestynę i zachodni Iran. Rośliny te zasiedlają lasy iglaste i dębowe, zwłaszcza na terenach skalistych, w miejscach zacienionych. Jeden gatunek – brunera wielkolistna jest popularnie uprawiana, zwłaszcza w odmianach o barwnych srebrzystych i białych liściach.
Wikipedia
Giordano Bruno (1548-1600), włoski filozof, dominikanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bruno pojechał z Jasiem na narty.
Wiktionary
IPA: ˈbrũnɔ, AS: brũno
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Brunonik mos., Brunio mos., Brunik mos., Brunonek mos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Bruno, Brunon – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa brün oznaczającego „niedźwiedź” lub „brunatny”. Forma Brunon powstała pod wpływem łacińskim. W Polsce imię Bruno po raz pierwszy zanotowano w 1236 roku.
W 2022 roku imię Bruno nosiło 13566 obywateli Rzeczypospolitej Polskiej (138. pozycja wśród imion męskich), natomiast w wariancie Brunon 3292 (228. pozycja).
Wikipedia
(1.1) Witek z Brunonem uzbierali 3087 złotych.
(1.1) W parafii św. Brunona z Kwerfurtu rozpoczynają się rekolekcje wielkopostne.
Wiktionary
IPA: ˈbrũnɔ̃n, AS: brũnõn
Wiktionary
rzecz. Bruno m.; zdrobn. Brunonek mos.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Brunonek
Wiktionary
zdrobnienie od: Brunon (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Brunon
Wiktionary
(1.1) Brunonku, pomóż dziadziowi wnieść sprawunki.
Wiktionary
rzecz. Brunon mos., Bruno mos.
Wiktionary
Brunon z małżonką; Brunonowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Brunona lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mlecz. spoż. rodzaj norweskiego sera produkowanego z serwatki mleka krowiego i koziego, o słodkim smaku z nutą karmelu;
Wiktionary
Brunost, brązowy ser norweski – rodzaj norweskiego sera, który jest produkowany z serwatki mleka krowiego i koziego.
Brunost powstaje z serwatki, do której dodaje się mleko i następnie śmietanę, po czym mieszaninę gotuje się przez kilka godzin do odparowania wody, dzięki czemu laktoza krystalizuje się, a mieszanka gęstnieje i zamienia się w karmel, który nadaje charakterystyczny kolor, zapach i smak. Tak przygotowany produkt wlewa się do form i chłodzi. Sprzedawany jest w kostkach.
Wikipedia
przymiotnik od: Brunszwik, miasto w Niemczech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brunszwikiem, dotyczący Brunszwiku
Wiktionary
Brunszwicki (Brunświcki, Braunschweigk) – polski herb szlachecki z indygenatu.
Wikipedia
rzecz. Brunszwik m., brunszwiczanin mos., brunszwiczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Brunszwika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brunszwiku
Wiktionary
rzecz. Brunszwik mrz.
:: fż. brunszwiczanka ż.
przym. brunszwicki
Wiktionary
mieszkanka Brunszwika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Brunszwiku
Wiktionary
rzecz. Brunszwik mrz.
:: fm. brunszwiczanin mos.
przym. brunszwicki
Wiktionary
1. miasto w Niemczech; Braunschweig;
2. niemiecka kraina historyczna;
3. Nowy Brunszwik - prowincja w Kanadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowych Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. brunszwiczanin mos., brunszwiczanka ż.
przym. brunszwicki
Wiktionary
(1.1) daw. Brunświk
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Bruntal
Wiktionary
rzecz. Bruntal m.
Wiktionary
1. kamień szlifierski do ostrzenia narzędzi metalowych; toczydło, osełka
2. grube drewno budulcowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. toczydło, kamień szlifierski do ostrzenia narzędzi
Wiktionary
Polska:
Serbia:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: brus, AS: brus
Wiktionary
rzecz. bruśnik m., obrus m.
czas. bruszyć, pobruszyć
Wiktionary
(1.1) toczak
Wiktionary
[czytaj: bruskamente] określenie wykonawcze: szorstko
SJP.pl
[czytaj: brusketta] włoska grzanka posmarowana oliwą i roztartym czosnkiem, podawana z kozim serem lub sałatką pomidorową i świeżymi ziołami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. włoska przekąska w postaci grzanki posmarowanej oliwą i roztartym czosnkiem; często podawana z kozim serem lub sałatką pomidorową i świeżymi ziołami;
Wiktionary
Bruschetta [bruskétta] – rodzaj przekąski (wł. antipasto) typowej dla Włoch.
Jest to grzanka z pieczywa posmarowanego oliwą i roztartym czosnkiem. Istnieje wiele jej odmian; najczęściej podawana jest z mieszaniną świeżo pokrojonych pomidorów i bazylii, również jako dodatek do niektórych zup.
Wikipedia
(1.1) Smak bruschetty możesz dowolnie modyfikować dodatkami.
Wiktionary
IPA: brusˈkɛtːa, AS: bruske•ta
Wiktionary
mały brus
SJP.pl
Brusek (zwany również Brunek, czes. Brousek) – szczyt o wysokości 1115,9 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich w Sudetach Wschodnich.
Wikipedia
[czytaj: braszing] zabieg kosmetyczny polegający na powierzchniowym oczyszczaniu skóry twarzy
SJP.pl
mieszkaniec Brus (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Brus (miasta w Polsce)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) ostrzyć brusem
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ostrzyć
(1.3) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. dokuczać, drażnić
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. brus mrz.
:: czas. nabrusić dk.
Wiktionary
→ Brusy
SJP.pl
Osoby o nazwisku Bruski:
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. napierśnik
Wiktionary
IPA: ˈbruspwat, AS: bruspu̯at
Wiktionary
(1.1) bruzblach
Wiktionary
mała, górna kieszonka w marynarce na ozdobną chusteczkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zewnętrzna kieszonka w górnej części marynarki;
Wiktionary
Brustasza (niem. Brusttasche, brust „pierś” i tasche „kieszonka”) – mała kieszonka zewnętrzna w marynarce.
Wykorzystywana do noszenia poszetki. Często mylnie wkładany jest doń bukiecik kwiatów, który powinien znajdować się w butonierce.
Wikipedia
(1.1) Jan poprawił tylko jedwabną poszetkę w brustaszy, lekko wygładził marynarkę i był gotów do wyjścia.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. świder
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|borek, borer, brustlajsta, świyder.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. świder
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|borek, borer, brustlaja, świyder.
Wiktionary
1. kamień szlifierski do ostrzenia narzędzi metalowych; toczydło, osełka
2. grube drewno budulcowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Brusy (kaszub. Brusë, niem. Bruß, dawniej Bruski) – miasto w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brusy. Brusy są położone w Borach Tucholskich na południowych Kaszubach.
W latach 1975–1998 miejscowość należała województwa bydgoskiego.
Według danych z 30 czerwca 2024 roku Brusy liczyły 5 053 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W zeszłym roku byłem na festiwalu kaszubskim w Brusach.
Wiktionary
IPA: ˈbrusɨ, AS: brusy
Wiktionary
mieszkaniec Brus (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Brus (miasta w Polsce)
SJP.pl
Bruszczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.
Wikipedia
Bruszewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Sokoły. Leży nad rzeczką Śliną.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia NMP w Sokołach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Bruszewski/a:
Wikipedia
roślina z rodziny wrzosowatych; jagoda tej rośliny; borówka brusznica, borówka wiecznozielona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zob. borówka brusznica.
Wiktionary
Borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea L.), nazywana także borówką czerwoną – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Występuje w umiarkowanej i chłodnej strefie całej półkuli północnej. W Polsce jest pospolita zarówno na niżu, jak i w górach. W większości kraju znana potocznie jako borówka, w niektórych rejonach Polski – jako gogodze.
Wikipedia
(1.1) A tam się czerwieniły wrzosiste pagórki, strojne w brusznice jakby w koralów paciorki.
Wiktionary
IPA: bruʃʲˈɲit͡sa, AS: brušʹńica
Wiktionary
(1.1) borówka czerwona, borówka brusznica, borówka, bruśnica, borówka jesienna, barszczownik
Wiktionary
przymiotnik od: brusznica
SJP.pl
czasownik
(1.1) daw. mielić, trzeć obracając brusem (w żarnach lub kole do ostrzenia)
Wiktionary
IPA: ˈbruʃɨt͡ɕ, AS: brušyć
Wiktionary
rzecz. brus m., bruśnik m., obrus m.
czas. pobruszyć
Wiktionary
minerał, uwodniony wodorofosforan wapnia
SJP.pl
[czytaj: brit] o szampanie: bardzo wytrawny
SJP.pl
Wikipedia
człowiek brutalny, nadużywający swojej siły lub przewagi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. człowiek brutalny, agresywny, grubiański, nadużywający swojej przewagi nad słabszymi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To delikatna dziewczyna, a wyszła za mąż za takiego brutala.
Wiktionary
IPA: ˈbrutal, AS: brutal
Wiktionary
rzecz. brutalizacja ż., brutalność ż., brutalizm m., brutalizowanie n., zbrutalizowanie n.
:: fż. brutalka ż.
czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.
przym. brutalny
przysł. brutalnie
Wiktionary
(1.1) grubianin
Wiktionary
osoba postępująca jak brutal, traktująca kogoś brutalnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest brutalistyczne
Wiktionary
rzecz. brutalizm m., brutalność ż.
przym. brutalistyczny, brutalny
przysł. brutalistycznie, brutalnie
Wiktionary
nadawanie lub nabieranie cech brutalności
SJP.pl
1. skłonność do brutalizowania; brutalność;
2. oznaka brutalności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. jeden z nurtów architektury późnego modernizmu;
(1.2) książk. brutalność
(1.3) książk. przejaw brutalności
Wiktionary
Brutalizm – nurt architektury późnego modernizmu powstały w końcu lat 40. XX wieku.Przełomowym obiektem była szkoła w Hunstanton w Anglii zbudowana przez Petera i Alison Smithson w 1949. Miała ona wyeksponowaną stalową konstrukcję, nieotynkowane ceglane mury, odsłonięte belki stropowe i przewody instalacyjne.
Wikipedia
rzecz. brutalizacja ż., brutalność ż., brutal mos., brutalka ż., brutalizowanie n., zbrutalizowanie n., brutalistyczność ż., neobrutalizm m., brutalista m., brutalistka ż.
czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.
przym. brutalny, brutalski, brutalistyczny
przysł. brutalnie, brutalsko, brutalistycznie
Wiktionary
czynić coś brutalnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie czegoś brutalnym
(1.2) przest. postępowanie w brutalny sposób
Wiktionary
rzecz. brutalizacja ż., brutalizm m., brutalność ż., brutal mos., brutalka ż.
czas. brutalizować ndk.
przym. brutalny, brutalski
przysł. brutalnie, brutalsko
Wiktionary
(1.1) brutalizacja, barbaryzowanie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób brutalny, pełen przemocy
Wiktionary
(1.1) Zwyrodnialec brutalnie pobił bezbronnego człowieka, który w wyniku odniesionych obrażeń spędził w szpitalu kilka miesięcy.
Wiktionary
IPA: bruˈtalʲɲɛ, AS: brutalʹńe
Wiktionary
rzecz. brutal mos., brutalka ż., brutalność ż., brutalizm m., brutalizacja ż., brutalizowanie n., brutalistyczność ż.
czas. brutalizować ndk.
przym. brutalny, brutalski
przysł. brutalsko
Wiktionary
(1.1) przest. brutalsko
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: brutalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: brutalny
SJP.pl
brutalne postępowanie; skłonność do brutalnego zachowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cecha tego, co brutalne, agresywne, pełne przemocy
Wiktionary
IPA: bruˈtalnɔɕt͡ɕ, AS: brutalność
Wiktionary
rzecz. brutal mos., brutalka ż., brutalizm mrz., brutalskość ż., brutalizacja ż., brutalizowanie n., brutalistyczność ż.
czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.
przym. brutalny, brutalski
przysł. brutalnie, brutalsko
Wiktionary
(1.1) brutalizm
Wiktionary
bezwzględny, grubiański;
1. zachowujący się bezwzględnie, grubiańsko;
2. będący oznaką bezwzględności, grubiaństwa
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) działający za pomocą siły, agresywny
(1.2) bezwzględny, nie liczący się z odczuciami innych
(1.3) pokazujący brutalność
Wiktionary
(1.1) Brutalny faul został przeoczony przez sędziego.
(1.2) Taka jest brutalna prawda.
(1.3) To był brutalny film.
Wiktionary
IPA: bruˈtalnɨ, AS: brutalny
Wiktionary
rzecz. brutalność ż., brutalizacja ż., brutal mos., brutalka ż., brutalizm mrz., brutalizowanie n., brutalistyczność ż.
czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.
przym. brutalski
przysł. brutalnie, brutalsko
Wiktionary
(1.1-3) brutalski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warmia. narzeczona, panna młoda
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fm. brutkan
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Braut.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. fm. brutkan
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Warmia. narzeczony, pan młody
Wiktionary
rzecz. fż. brutka ż.
Wiktionary
ciężar danego towaru łącznie z opakowaniem
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) bez potrąceń
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) środ. kolej. pociąg towarowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cena liczona brutto.
(2.1) Spalinówka z ciężkim bruttem przejechała właśnie przez Bydgoszcz Główną.
Wiktionary
IPA: ˈbrutːɔ, AS: bru•to
Wiktionary
antonimy.
(1.1, 2.1) netto
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|brutto.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gross
* arabski: (1.1) إجمالي
* białoruski: (1.1) брута
* bułgarski: (1.1) бруто
* duński: (1.1) brutto, bto.
* esperanto: (1.1) brutte, malnete
* fiński: (1.1) brutto
* niemiecki: (1.1) brutto
* rosyjski: (1.1) брутто
* szwedzki: (1.1) brutto
źródła.
== brutto (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) brutto
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. Marcus Iunius Brutus; (ok. 85-42 p.n.e.), polityk rzymski;
2. Lucius Iunius Brutus; (VI/V w. p.n.e.), wg tradycji rzymskiej przywódca powstania przeciw Tarkwiniuszowi Pysznemu;
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. toponim, nazwa wsi w województwie łódzkim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) I ty, Brutusie, przeciw mnie?
(2.1) Ilu mieszkańców ma Brutus?
Wiktionary
przym. Brutusowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. napierśnik
Wiktionary
IPA: ˈbruzblax, AS: bruzblaχ
Wiktionary
(1.1) bruspłat
Wiktionary
1. rowek wykonany w ziemi narzędziem rolniczym;
2. podłużne zagłębienie na jakiejś powierzchni;
3. głęboka zmarszczka na twarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. wgłębienie powstałe po zastosowaniu pługa;
(1.2) anat. podłużne zagłębienie na powierzchni organu
(1.3) kosmet. głęboka zmarszczka
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Bruzda środkowa (…) oddziela płat czołowy półkul mózgowych od płata ciemieniowego.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bruzdka ż.
przym. bruzdowy
czas. bruzdować
Wiktionary
zdrobnienie od: bruzda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. zdrobn. od bruzda (rów wykonany pługiem)
(1.2) kosmet. zdrobn. od bruzda (zagłębienie na powierzchni)
(1.3) anat. zdrobn. od bruzda (zmarszczka na twarzy)
Wiktionary
(1.1) Przy należytym przygotowaniu roli pod buraki dobre wyniki daje siew redlicami o płaskim spodzie (…) w tym wypadku ciężka redlica ugniata dno bruzdki, a wysypujące się nasienie zostaje wgniecione w dno bruzdki.
(1.2) Rządca czerwieniał powoli, aż gdy nasiąknął krwią do bruzdek koło nosa, zakwitł prawie fioletowo
Wiktionary
rzecz. bruzdowanie n., bruzdkowanie n., bruzda ż.
czas. bruzdować
Wiktionary
pierwszy etap rozwoju zarodkowego; podział komórki jajowej na coraz mniejsze komórki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ciąg bruzdek na powierzchni czegoś
(1.2) biol. proces polegający na podziale zapłodnionej komórki jajowej człowieka lub zwierząt na szereg komórek potomnych
Wiktionary
Bruzdkowanie (ang. cleavage), segmentacja – pierwszy etap rozwoju zarodkowego zwierząt tkankowych; seria mitotycznych podziałów zapłodnionej (lub rozwijającej się partenogenetycznie) komórki jajowej na coraz mniejsze komórki — blastomery; w wyniku bruzdkowania powstaje morula, a następnie blastula. W czasie bruzdkowania ani masa, ani objętość, ani zasadniczy kształt zarodka nie ulegają zmianie. Przebieg bruzdkowania jest charakterystyczny i stały dla danej grupy zwierząt. Termin bruzdkowanie, wprowadzony 1824 przez J.L. Prévosta i J.B.A. Dumasa, pochodzi od bruzd widocznych na powierzchni dzielącego się zarodka.
Wikipedia
rzecz. bruzda ż., bruzdka ż., bruzdownica ż.
czas. bruzdkować ndk.
przym. bruzdowaty
Wiktionary
(1.1) żłobkowanie
Wiktionary
bruzdkowiec zachodni - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
przymiotnik od: bruzdka
SJP.pl
glon, najczęściej jednokomórkowy, zaliczany do królestwa protistów; dinofit
SJP.pl
glon, najczęściej jednokomórkowy, zaliczany do królestwa protistów; dinofit
SJP.pl
Bruzdnice (Dinoflagellata) – takson glonów zaliczanych niegdyś do gromady tobołków, jedna z grup Protista. Większość bruzdnic to organizmy jednokomórkowe, choć czasami można spotkać je w postaci kolonii. Bruzdnice często posiadają pancerzyk składający się z płytek celulozowych oraz dwie wici. Stąd w dziewiętnasto- i dwudziestowiecznych systemach zaliczane były do wiciowców. Duża część organizmów należących do klasy Dinoflagellata to endosymbionty koralowców, małży, meduz. Bruzdnice endosymbiotyczne pozbawione są płytek celulozowych i wici. Takie bruzdnice zwane są zooksantelami (Zooxanthellae). Poprzez proces fotosyntezy dostarczają one swojemu gospodarzowi niezbędnych związków organicznych. Te bruzdnice, które nie posiadają zdolności fotosyntezy, najczęściej pasożytują na swoim gospodarzu.
Wikipedia
1. rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych;
2. rodzaj grzybów z rodziny dzwonkówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
morski mięczak denny
SJP.pl
podgromada mięczaków z gromady bezpłytkowców; bruzdonogi
SJP.pl
Bruzdobrzuchy (Solenogastres), bruzdonogi (Neomeniomorpha) – podgromada bezpłytkowców (Aplacophora). Są to wydłużone, robakowatego kształtu mięczaki morskie o ciele obłym, z podłużną bruzdą na stronie brzusznej i słabo wyodrębnioną, szczątkową głową. Ciało dwubocznie symetryczne, zwykle od 3 do 30 mm długości. Brak muszli, a płaszcz wytwarza pokrywający całe ciało oskórek, w którym tkwią drobne igiełki wapienne (spikule). W gardzieli mają tarkę, a jelito środkowe ma seryjnie rozmieszczone wyrostki. Oddychają całą powierzchnią ciała, nie posiadają ktenidiów. Są obojnakami o parzystym gruczole płciowym. Rozmnażanie i rozwój jest słabo poznane.
Wikipedia
kormoran bruzdodzioby - gatunek ptaka z rodziny kormoranów
SJP.pl
tasiemiec pasożytujący w jelicie cienkim ssaków rybożernych
SJP.pl
podgromada mięczaków z gromady bezpłytkowców; bruzdobrzuchy
SJP.pl
Bruzdobrzuchy (Solenogastres), bruzdonogi (Neomeniomorpha) – podgromada bezpłytkowców (Aplacophora). Są to wydłużone, robakowatego kształtu mięczaki morskie o ciele obłym, z podłużną bruzdą na stronie brzusznej i słabo wyodrębnioną, szczątkową głową. Ciało dwubocznie symetryczne, zwykle od 3 do 30 mm długości. Brak muszli, a płaszcz wytwarza pokrywający całe ciało oskórek, w którym tkwią drobne igiełki wapienne (spikule). W gardzieli mają tarkę, a jelito środkowe ma seryjnie rozmieszczone wyrostki. Oddychają całą powierzchnią ciała, nie posiadają ktenidiów. Są obojnakami o parzystym gruczole płciowym. Rozmnażanie i rozwój jest słabo poznane.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zbruzdować)
(1.1) bud. wykonywać bruzdę
Wiktionary
rzecz. bruzda ż., bruzdka ż., bruzdowanie n.
Wiktionary
układ bruzd na powierzchni czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) układ bruzd na powierzchni czegoś
Wiktionary
rzecz. bruzda ż., bruzdka ż., bruzdownica ż.
czas. bruzdować ndk., bruzdkować ndk.
przym. bruzdowaty
Wiktionary
w kształcie bruzdy
SJP.pl
bruzdownica pędówka - niewielka błonkówka z rodziny pilarzowatych, szkodnik róż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. elektronarzędzie do wykonywania w murach wgłębień pod kable i rury;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bruzdownica jest przydatna przy wykonywaniu instalacji elektrycznych.
Wiktionary
IPA: ˌbruzdɔvʲˈɲit͡sa, AS: bruzdovʹńica
Wiktionary
rzecz. bruzda ż., bruzdkowanie n., bruzdowanie n.
Wiktionary
narzędzie do tworzenia bruzd
SJP.pl
związany z bruzdą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. związany z rowem podłużnym wykonanym w ziemi pługiem lub innym rolniczym narzędziem (zagłębienie między skibami, rów między zagonami)
Wiktionary
(1.1) Spotyka się u nas możliwości rozprowadzenia wody po polu systemem bruzdowym z potoków lub zbiorników wody wyżej położonych.
Wiktionary
rzecz. bruzda ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przeszkadzanie
Wiktionary
czas. bruździć, nabruździć
Wiktionary
(1.1) przeszkadzanie, zakłócanie, szkodzenie
Wiktionary
młot jednostronny o długim i wąskim ostrzu do wycinania (wykuwania) bruzd
SJP.pl
1. robić bruzdy;
2. przeszkadzać komuś, psuć szyki, wchodzić w drogę
SJP.pl
czasownik
(1.1) przeszkadzać
Wiktionary
(1.1) Wszystko byłoby dobrze, ale szef zaczął nam bruździć.
Wiktionary
rzecz. brużdżenie
czas. nabruździć
Wiktionary
(1.1) przeszkadzać, robić przeszkody, rzucać kłody pod nogi, zakłócać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ochronny element owłosienia u ssaków, przeważnie człowieka
SJP.pl
Brew (łac. supercilium) – łukowata wypukłość na kości czołowej nad oczodołem porastająca krótkimi włosami. Podstawową jej funkcją jest ochrona oka przed dostaniem się do niego potu i wody deszczowej (również krwi przy urazach głowy).
Wikipedia
Brwice (niem. Blankenfelde) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Chojna. Zamieszkuje ją 210 osób.
We wsi znajduje się XIII-wieczny, zabytkowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Antoniego (Kl.V.-0/101/56 z dnia 27 lipca 1956). Budowla prostego kształtu otoczona zabytkowym, kamiennym murem. Do rejestru zabytków wpisany został również park podworski (KL.I.5340/35/80, KL.I.5340/36/80 z dnia 12 grudnia 1980), pozostałość po dworze, na którego skraju rośnie największy w Polsce okaz mamutowca wysokości 27 m, a jego wiek w 1983 r. określono na (około) 88 lat, więc rośnie od 1895 roku. Drzewo posiada pień o obwodzie 375 cm, a pierwsze konary zaczynają się na wysokości około 10 m. Jest on pomnikiem przyrody.Brwice posiadają własną szkołę podstawową im. Przyrodników Polskich.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Brwinów (wymowa) – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brwinów, 25 km od centrum Warszawy. Miasto wchodzi w skład aglomeracji warszawskiej.
Wikipedia
(1.1) Wojciech i Józefa zawarli małżeństwo dnia 3. czerwca 1838 r. w parafii Brwinów pod Warszawą, gdzie mieszkali rodzice panny młodej.
Wiktionary
IPA: ˈbrvʲĩnuf, AS: brvʹĩnuf
Wiktionary
przym. brwinowski
Wiktionary
mieszkaniec Brwinowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Brwinowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Brwinów
SJP.pl
związany z brwią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący brwi
Wiktionary
rzecz. brew ż.
Wiktionary
[czytaj: brajan] obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) geogr. toponim, nazwa szeregu miejscowości w krajach anglojęzycznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do mojej szkoły chodzi: dwóch Brajanów, Bryan i Brian.
Wiktionary
[czytaj: brajant] nazwisko, m.in. William Cullen Bryant (1794-1878) - amerykański pisarz; Kobe Bryant (1978-2020) - amerykański koszykarz
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bryczanami, dotyczący Bryczan
Wiktionary
rzecz. Bryczany nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnej Mołdawii;
Wiktionary
Bryczany (rum. Briceni) – miasto w północnej Mołdawii; stolica rejonu Bryczany; liczy 9 tysięcy mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego.
Wikipedia
przym. bryczański
Wiktionary
lekki, odkryty powóz konny
SJP.pl
spodnie do konnej jazdy, do kolan bufiaste, poniżej obcisłe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) jeźdz. wygodne, nie krępujące ruchów spodnie służące do jazdy konnej;
Wiktionary
Bryczesy – specjalne spodnie do jazdy konnej zapewniające swobodę ruchów, nieposiadające ciasnych szwów po wewnętrznej stronie nogawek (tam, gdzie nogi przylegają do siodła lub konia). Chronią przed obtarciami, pozwalają na wygodny i prawidłowy dosiad. Mogą być obcisłe i dokładnie opinać nogi jeźdźca (zwane wtedy rajtuzami, z niem. „Reithose”), lub bufiaste w części udowej, jak na przykład bryczesy kawaleryjskie.
Wikipedia
(1.1) Chodzę w bryczesach i długich butach, bo na razie innych nie mamy.
Wiktionary
IPA: brɨˈt͡ʃɛsɨ, AS: bryčesy
Wiktionary
lekki, odkryty powóz konny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lekki powóz konny bez zadaszenia, z miękkim siedzeniem z tyłu i miejscem dla woźnicy z przodu;
(1.2) pot. mot. pieszcz. samochód, najczęściej nowoczesny, godny podziwu
Wiktionary
Bryczka – czterokołowy pojazd zaprzęgowy, lekki, odkryty, resorowany, od XVIII wieku często używany w Polsce, na wsi, w celach gospodarczych i komunikacyjnych. W Europie Zachodniej bryczka była pojazdem podróżnym.
Aktualnie bryczki używa się głównie w celach turystycznych.
Wikipedia
(1.1) Magda i Rafał zajechali do ślubu bryczką.
(1.2) Marcin kupił niezłą bryczkę.
Wiktionary
IPA: ˈbrɨt͡ʃka, AS: bryčka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bryczuszka ż.
:: zgrub. bryka ż.
przym. bryczkowy
czas. brykać
Wiktionary
przymiotnik od: bryczka
SJP.pl
zdrobnienie od: bryczka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Brygida – imię żeńskie pochodzenia celtyckiego. Pochodzi od imienia bogini celtyckiej Brigid lub od słów brigh „siła”, „męstwo”, „cnota”, briganti „wysoki”. Jego pierwotne znaczenie można objaśnić jako „wysoka”, „dostojna”, „potężna”. Imię to pojawiło się w Polsce już w średniowieczu, zapisywano je jako Brygida, Bryjida, Bryda, Bryta, Brytnia. Najstarszy zapis pochodzi z 1265 roku. W 2001 roku miało tak na imię 17456 Polek (255. miejsce wśród wszystkich imion nadanych w Polsce). Były one najczęściej urodzone w latach 50. i 60. XX wieku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
współczesna gra karciana rozgrywana 52 kartami pomiędzy dwiema parami graczy, polegająca na zdobyciu maksymalnej ilości punktów, dzieląca się na dwie odmiany: brydż towarzyski i sportowy; bridż (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. gra rozgrywana jedną talią kart przez cztery osoby, tworzące dwie pary;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znam zasady gry w brydża, ale jeszcze nie umiem licytować.
(1.1) Wypalimy po cygarze przy brydżu?
Wiktionary
IPA: brɨt͡ʃ, AS: bryč
Wiktionary
rzecz. brydżowiec mos., brydżysta mos., brydżystka ż.
:: zdrobn. brydżyk mrz.
przym. brydżowy
Wiktionary
nadmierne zainteresowanie brydżem
SJP.pl
urządzenie pokazujące kibicom mistrzostw brydżowych układ kart zawodników; bridżorama
SJP.pl
rzadko: amator brydża; bridżowiec, brydżysta, bridżysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) karc. osoba grająca w brydża
Wiktionary
rzecz. brydż mzw., brydżyk mzw., brydżysta mos., brydżystka ż.
przym. brydżowy
Wiktionary
(1.1) brydżysta
Wiktionary
przymiotnik od: brydż
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) karc. dotyczący brydża, związany z brydżem
Wiktionary
(1.1) Władze zatwierdziły nowy statut organizacji brydżowej istniejącej od 1919 roku.
Wiktionary
rzecz. brydż mzw., brydżyk mzw., brydżowiec mos., brydżysta mos., brydżystka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: brydż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. pieszcz. o brydżu
Wiktionary
(1.1) A może strzelimy partyjkę brydżyka?
Wiktionary
rzecz. brydż mzw., brydżowiec mos., brydżysta mos., brydżystka ż.
przym. brydżowy
Wiktionary
osoba grająca w brydża; bridżysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) karc. mężczyzna grający w brydża
Wiktionary
(1.1) Polscy brydżyści zdobywają medale na mistrzostwach Europy.
Wiktionary
rzecz. brydż mzw., brydżyk mrz., bridge m.
:: fż. brydżystka ż.
przym. brydżowy
przysł. brydżowo
Wiktionary
kobieta grająca w brydża; bridżystka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) karc. kobieta grająca w brydża
Wiktionary
(1.1) Kolejny raz polskie brydżystki zdobywają medal na mistrzostwach Europy.
Wiktionary
rzecz. brydż mzw., brydżyk mzw.
:: fm. brydżysta mos.
przym. brydżowy
Wiktionary
prostokątny żagiel podnoszony na przednim maszcie przy silnych wiatrach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. czworokątny żagiel przedniego masztu
Wiktionary
Bryfok – stosowany na szkunerach, stawiany z bryfokrei, żagiel rejowy fokmasztu. Jak na żagiel rejowy jest bardzo wysmukły (pionowe liki są zdecydowanie dłuższe od poziomych). Żagiel przeznaczony na pełne wiatry (nie tylko fordewindy, ale o ile żagiel jest odpowiednio skrojony, a załoga ma doświadczenie w prowadzeniu żagla rejowego, także na ostre baksztagi) o umiarkowanej i średniej sile. Jeżeli dysponujemy mniejszym, mocno uzbrojonym bryfokiem można na nim komfortowo i bezpiecznie sztormować z wiatrem, gdyż mimowolne przejście rufą linii wiatru (zwrot przez rufę) nie stanowi (przeciwnie do ożaglowania suchego) zagrożenia. Aby bryfok postawić lub sprzątnąć nie jest potrzebne (i najczęściej możliwe) wchodzenie załogi na reję, podnosi się go (czasem, choć rzadko i tylko na małych jednostkach wraz z reją) z pokładu. Jest to sposób tylko pozornie dogodniejszy, gdyż uzbrojenie (a także rozbrojenie i zwinięcie) bryfoka to czynność dość czaso i pracochłonna, przy silnym wietrze może być trudna, a nawet ryzykowna. Tradycyjny żagiel rejowy na stałe zamocowany (przyszyty) do rei można w bardzo krótkim czasie postawić jak i sprzątnąć nie dopuszczając nawet w bardzo silnym wietrze do choćby chwilowego łopotu. Trzeba jednak powiedzieć, że typowy bryfok jest zbyt wysmukły (zbyt długi), aby mógł być klarowany (sejzingowany) do rei.
Wikipedia
(1.1) Na fokmaszcie brakowało bryfoka.
Wiktionary
dawniej: listonosz; bryftrygier, pocztylion, listowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. listonosz
Wiktionary
(1.1) listonosz
Wiktionary
dawniej: listonosz; bryftreger, pocztylion, listowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. listonosz
Wiktionary
(1.1) listonosz
Wiktionary
w żeglarstwie: żaglowiec dwumasztowy z ożaglowaniem rejowym i dodatkowym żaglem gaflowym na tylnym maszcie, używany dawniej jako statek handlowy i pomocniczy okręt wojenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mors. żaglowiec mający dwa maszty; obydwa maszty niosą ożaglowanie rejowe;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do pachołka cumował bryg.
Wiktionary
IPA: brɨk, AS: bryk
Wiktionary
skrót od:
1. brygada;
2. brygadier
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = wojsk. brygada, brygady
(1.2) = brygadier
Wiktionary
(1.1) Rektorem akademii został gen. bryg. Juliusz Abrahamowicz.
(1.2) Bryg. Marcin Dulas po ponad 20 latach służby w komendzie Państwowej Straży Pożarnej w Tomaszowie Mazowieckim rozstał się z jednostką i awansował na stanowisko zastępcy komendanta.
Wiktionary
rzecz. brygada ż.
skr. nadbryg.
Wiktionary
1. związek taktyczny kilku pułków lub batalionów
2. zorganizowana grupa ludzi wykonująca jakąś pracę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. związek taktyczny złożony z kilku pułków lub batalionów, będący częścią dywizji
(1.2) wojsk. samodzielna jednostka organizacyjna marynarki wojennej, składająca się z przynajmniej dwóch dywizjonów
(1.3) zorganizowany zespół ludzi wykonujący określoną pracę albo zadanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na początku wojny każdej brygadzie podlegała bateria artyleryjska.
(1.3) W lesie brygada pracowników leśnych zajmowała się wyrębem drzew.
Wiktionary
rzecz. brygadier m., brygadzista m., brygadzistka ż.
przym. brygadowy, brygadierski
skr. bryg.
Wiktionary
brygadzista, kierownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dawny stopień wojskowy; także. oficer mający ten stopień
(1.2) piąty stopień oficerski w Państwowej Straży Pożarnej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W czasie I wojny światowej Józef Piłsudski miał stopień brygadiera.
Wiktionary
IPA: brɨˈɡadʲjɛr, AS: brygadʹi ̯er
Wiktionary
rzecz. brygada ż., brygadzista mos., brygadzistka ż.
przym. brygadierski
Wiktionary
kobieta kierująca brygadą; brygadzistka
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z brygadierem, dotyczący brygadiera
Wiktionary
rzecz. brygadier mos., brygada ż., brygadzista mos., brygadzistka ż.
Wiktionary
związany z brygadą
SJP.pl
kierownik brygady, grupy ludzi wykonującej jakąś pracę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kierownik brygady robotników
Wiktionary
Brygadzista – kierownik brygady roboczej, osoba odpowiedzialna za nadzorowanie pracy wykonywanej przez brygadę robotników. Brygadziści są zatrudniani m.in. w firmach produkcyjnych i budowlanych. Pracę wykonują na obszarze zakładu pracy oraz w terenie.
Wikipedia
rzecz. brygada ż.
:: fż. brygadzistka ż.
przym. brygadierski
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kierowniczka brygady robotników
Wiktionary
rzecz. brygada ż.
:: fm. brygadzista m.
przym. brygadierski
Wiktionary
w wielkiej rewolucji francuskiej: członek oddziałów ochotniczych, niszczących posiadłości magnackie; rozbójnik
SJP.pl
1. żaglowiec dwumasztowy, z mieszanym ożaglowaniem;
2. rodzaj zbroi w postaci skórzanej lub jedwabnej kurtki z naszytymi płytkami metalowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj pancerza używanego w okresie od XII do XV wieku; (czasem brygandyna)
(1.2) wojsk. klasa okrętów żaglowych, używanych w służbie czynnej od XVI do XIX wieku;
(1.3) żegl. typ ożaglowania, posiadający dwa maszty, niosący na przednim maszcie ożaglowanie rejowe, a na tylnym ożaglowanie skośne
(1.4) żegl. statek żaglowy z dwoma masztami: przednim z ożaglowaniem rejowym, a tylnym gaflowym;
Wiktionary
Brygantyna inaczej szkunerbryg – historyczna klasa okrętów żaglowych, używanych w służbie czynnej od XVI do XIX w. Początkowo brygantyna posiadała zarówno żagle, jak i wiosła. Ze względu na szybkość i zwrotność była ulubionym okrętem piratów śródziemnomorskich, a nazwę swą zawdzięczała włoskiemu słowu „brigantino” (zbójecki).
Wikipedia
(1.1) Brygantyny były używane w Europie i Azji.
(1.2) Po brygu brygantyna była najbardziej popularnym okrętem używanym przez korsarzy na Karaibach.
(1.3) Można powiedzieć, że brygantyna jest połączeniem brygu (tylko ożaglowanie rejowe) ze szkunerem (tylko ożaglowanie skośne).
Wiktionary
IPA: ˌbrɨɡãnˈtɨ̃na, AS: brygãntỹna
Wiktionary
(1.4) szkunerbryg
Wiktionary
dawniej: rozbójnictwo, zbójectwo
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Brygida – imię żeńskie pochodzenia celtyckiego. Pochodzi od imienia bogini celtyckiej Brigid lub od słów brigh „siła”, „męstwo”, „cnota”, briganti „wysoki”. Jego pierwotne znaczenie można objaśnić jako „wysoka”, „dostojna”, „potężna”. Imię to pojawiło się w Polsce już w średniowieczu, zapisywano je jako Brygida, Bryjida, Bryda, Bryta, Brytnia. Najstarszy zapis pochodzi z 1265 roku. W 2001 roku miało tak na imię 17456 Polek (255. miejsce wśród wszystkich imion nadanych w Polsce). Były one najczęściej urodzone w latach 50. i 60. XX wieku.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj imieniny obchodzą: Apolinary, Archelaus, Benicjusz, Brygida, Sydonia i Teonilla.
Wiktionary
IPA: brɨˈɟida, AS: bryǵida
Wiktionary
1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego "Zakon Najświętszego Zbawiciela św. Brygidy";
2. środowiskowo: postać literacka charakteryzująca się przesadną nijakością i szarością na wzór bohaterki powieści "Dzienniki Bridget Jones"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia św. Brygidy
Wiktionary
1. członkini katolickiego zakonu żeńskiego "Zakon Najświętszego Zbawiciela św. Brygidy";
2. środowiskowo: postać literacka charakteryzująca się przesadną nijakością i szarością na wzór bohaterki powieści "Dzienniki Bridget Jones"
SJP.pl
Brygidki, Zakon Świętej Brygidy, Zakon Najświętszego Zbawiciela (łac. Ordo Sanctissimi Salvatoris Sanctae Brigittae, skrót O.SS.S), zakon początkowo kontemplacyjny, następnie apostolsko-kontemplacyjny, założony w Vadstenie w Szwecji przez św. Brygidę w 1350 r.
Do soboru trydenckiego funkcjonowała także męska gałąź zakonu (brygidianie, brygidzi), działająca m.in. w Gdańsku (tzw. „podwójny” klasztor) i lubelskich Rurach.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Brygidy lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. gęsta, półpłynna masa, często o nieprzyjemnym wyglądzie; breja;
2. dawniej: zupa z rozgotowanej mąki, kaszy czy roślin strączkowych, z dodatkiem słoniny, jarzyn lub mięsa;
3. zupa obozowa, więzienna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. breja.
(1.2) środ. więzienna lub obozowa zupa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbrɨja, AS: bryi ̯a
Wiktionary
rzecz. breja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sącz. Stary Sącz
Wiktionary
(1.1) Lezę do Bryjowa na baciarkę.
Wiktionary
przypominający z wyglądu bryję, nieprzyjemny, maziowaty; brejowaty
SJP.pl
pomoc naukowa, zawierająca streszczenia lektur, gotowe wypracowania, materiał z lekcji z różnych przedmiotów itp., używana przez uczniów nielegalnie
SJP.pl
wykrzyknik w użyciu rzeczownikowym
(1.1) pot. skok, wyskok, zmiana miejsca
wykrzyknik w użyciu czasownikowym
(2.1) pot. zwinnie, szybko zmienić miejsce
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) pot. streszczenie treści, lista rozwiązań, słowniczek wydrukowany jako broszura, zazwyczaj o obniżonej jakości druku lub oprawy
(3.2) lekcew. powierzchowny skrót utworu
forma rzeczownika.
(4.1) D. lm. od: bryka
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
IPA: brɨk, AS: bryk
Wiktionary
czas. brykać ndk.
Wiktionary
(3.1) daw. ezelbryk
Wiktionary
1. dawny powóz konny, najczęściej kryty, bez resorów;
2. potocznie o samochodzie dobrej marki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża bryczka
(1.2) pot. mot. samochód
(1.3) przest. resorowany wóz konny;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: bryk
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. ter. od: brykać
Wiktionary
Bryka – rodzaj wozu podróżnego krytego płótnem. Znany w Polsce w okresie od XVI do XIX wieku, pospolity zwłaszcza na kresach wschodnich.
Wikipedia
(1.2) Mój stary jest bardzo wyluzowany i zawsze zostawia mi swą brykę.
Wiktionary
IPA: ˈbrɨka, AS: bryka
Wiktionary
rzecz. bryczka ż.
czas. brykać
Wiktionary
potocznie:
1. podskakiwać w biegu;
2. uciekać; pryskać, wiać, spadać;
3. o dziecku: bawić się, biegając i skacząc; hasać;
4. udawać się gdzieś;
5. przeciwstawiać się komuś; podskakiwać, buntować się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. bryknąć)
(1.1) pot. biegać żwawo, podskakując
(1.2) pot. uciekać skądś
Wiktionary
rzecz. bryk mrz., bryczka ż., bryczuszka ż., bryka ż., brykanie n.
czas. bryknąć dk.
wykrz. bryk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) o zwierzętach: podskakiwanie w czasie biegu
(1.2) o dzieciach: dokazywanie
(1.3) pot. uciekanie
Wiktionary
rzecz. bryknięcie n.
czas. brykać ndk., bryknąć dk.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Brykcjusz – imię męskie. Zlatynizowana forma Bricius jednego z celtyckich imion.
Odpowiedniki w innych językach:
Brykcjusz imieniny obchodzi 9 lipca i 13 listopada.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie do wyrobu brykietów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prasa do wyrobu brykietów
Wiktionary
Brykieciarka (prasa brykietowa) – maszyna technologiczna, służąca do produkcji brykietów (tzw. brykietowania).
Wikipedia
IPA: ˌbrɨcɛ̇ˈt͡ɕarka, AS: bryḱėćarka
Wiktionary
rzecz. brykiet mrz., brykietownia ż., brykieciarnia ż., brykietowanie n., zbrykietowanie n.
czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.
przym. brykietowy
Wiktionary
wytwórnia brykietów; brykietownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. brykietownia.
Wiktionary
IPA: ˌbrɨcɛ̇ˈt͡ɕarʲɲa, AS: bryḱėćarʹńa
Wiktionary
rzecz. brykiet m., brykieciarka ż., brykietownia ż., brykietowanie n., zbrykietowanie n.
czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.
przym. brykietowy
Wiktionary
(1.1) brykietownia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od brykiet
Wiktionary
rzecz. brykiet m.
Wiktionary
stalowa lub fiszbinowa listewka w gorsecie; brykla
SJP.pl
materiał opałowy wykonany jako mieszanka różnych palnych składników (np.: trocin, torfu, miału, węgla drzewnego, słomy, itp.), czasami z dodatkiem lepiszcza, sprasowanych pod bardzo dużym ciśnieniem, w kształcie odłamków o przekroju kołowym lub prostokątnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bryła sprasowanego materiału sypkiego z dodatkiem lepiszcza palnego;
(1.2) dowolna substancja lub materiał sprasowane w kostkę
Wiktionary
Brykiet, brykiety – materiał opałowy w postaci brył sprasowanego drobnoziarnistego paliwa stałego i opcjonalnie lepiszcza. Do produkcji brykietów wykorzystuje się trociny, torf, miał węgla kamiennego lub drzewnego, słomę, odpady produkcji rolnej itp. Rodzajem brykietów są też pellety.
Wikipedia
IPA: ˈbrɨcɛt, AS: bryḱet
Wiktionary
rzecz. brykietownia ż., brykieciarnia ż., brykieciarka ż., brykietowanie n., zbrykietowanie n.
:: zdrobn. brykiecik mrz.
czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.
przym. brykietowy, brykietujący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) formowanie brykietów
Wiktionary
Brykietowanie − formowanie sypkich, luźnych, drobnoziarnistych substancji, jak np. rud czy miału węglowego, w zwięzłe bryły o kształcie najczęściej prostopadłościanu lub kuli, nazywanych brykietami.
W czasie ich formowania, które odbywa się w wysokiej temperaturze i ciśnieniu w prasach nazywanych brykieciarkami, dodaje się zazwyczaj palnego lepiszcza, którym przeważnie jest smoła. W przypadku brykietowania drewna (trocin) dodawanie substancji spajających najczęściej nie jest konieczne.
Wikipedia
rzecz. brykiet m., brykietownia ż., brykieciarnia ż., brykieciarka ż., zbrykietowanie n.
czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.
przym. brykietowy
Wiktionary
wytwórnia brykietów; brykieciarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wytwórnia brykietów
Wiktionary
IPA: ˌbrɨcɛˈtɔvʲɲa, AS: bryḱetovʹńa
Wiktionary
rzecz. brykiet mrz., brykieciarka ż., brykieciarnia ż., brykietowanie n., zbrykietowanie n.
czas. brykietować ndk., zbrykietować dk.
przym. brykietowy
Wiktionary
(1.1) brykieciarnia
Wiktionary
związany z brykietem
SJP.pl
stalowa lub fiszbinowa listewka w gorsecie; brykiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) (w gorsetach) fiszbinowa lub stalowa listewka
Wiktionary
IPA: ˈbrɨkla, AS: brykla
Wiktionary
potocznie:
1. podskoczyć w biegu;
2. uciec;
3. udać się gdzieś; bryknąć się;
4. bryknąć się - spędzić jakiś czas, jadąc lub idąc
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brykać)
(1.1) pot. pobiec żwawo, podskakując
(1.2) pot. uciec skądś
Wiktionary
czas. brykać
rzecz. brykanie n.
Wiktionary
potocznie:
1. podskoczyć w biegu;
2. uciec;
3. udać się gdzieś; bryknąć się;
4. bryknąć się - spędzić jakiś czas, jadąc lub idąc
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Bryl:
Wikipedia
zdrobnienie od: brylant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od brylant
(1.2) mały brylant
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Heliodoxa|Gould|ref=tak., niewielki ptak z podrodziny paziaków, występujący w Ameryce Centralnej i Południowej;
Wiktionary
(1.1) To nie jest brylant, tylko mały brylancik.
(2.1) Spotykane w Kostaryce brylanciki budują gniazda z włókien roślinnych.
Wiktionary
rzecz. brylant mrz., brylantyna ż.
czas. brylantować ndk., wybrylantować dk.
przym. brylantowy
przysł. brylantowo
Wiktionary
1. oszlifowany diament;
2. rodzaj szlifu kamieni szlachetnych;
3. stopień czcionki równy trzem punktom typograficznym (1,128 mm)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jubil. oszlifowany diament;
(1.2) przen. ktoś lub coś bardzo wartościowego, cennego
(1.3) druk. typogr. w systemie miar typograficznych Didota stopień pisma odpowiadający trzem punktom (1,1277 mm)
Wiktionary
Brylant – fachowa nazwa diamentu o szlifie brylantowym.
W terminologii jubilerskiej brylant to diament formy okrągłej z pełnym szlifem brylantowym. Wszystkie pozostałe rodzaje szlifu należy określać, używając ich dokładnych nazw (CIBJO, 1991 r.).
Wikipedia
(1.1) Kupiłem narzeczonej pierścionek z brylantem.
(1.2) W znanym klubie sportowym grają tylko prawdziwe brylanty.
(1.3) Brylant jest za mały, lepiej napiszmy to petitem, albo nawet większym pismem.
Wiktionary
IPA: ˈbrɨlãnt, AS: brylãnt
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. brylancik m.
czas. brylantować ndk., wybrylantować dk.
przym. brylantowy
przysł. brylantowo
Wiktionary
(1.2) klejnot, as, śmietanka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest brylantowe
Wiktionary
przym. brylantowy
przysł. brylantowo
Wiktionary
przymiotnik od: brylant
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z brylantem, zawierający brylant, taki jak brylant
Wiktionary
(1.1) Trzymał ją pod szyją sznur zaczepiony o agrafy brylantowe, którymi cała delia była naszyta […]
Wiktionary
rzecz. brylancik mzw./mrz., brylant mrz., brylantowość ż., brylantyna ż.
Wiktionary
kosmetyk nabłyszczający i usztywniający włosy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmet. środek kosmetyczny do nabłyszczania włosów
Wiktionary
Pomada (fr. pommade – maść) – kosmetyk do pielęgnacji włosów dla nadania im połysku i miękkości oraz układania fryzury. Wytwarzany na bazie tłuszczu, wosku i substancji zapachowych. Pomady dzieli się na wodne, woskowe i kremowe, z których każda ma inną gęstość (kleistość) i daje inny efekt finalny.
Wikipedia
rzecz. brylant m., brylancik m., brylantynowanie n.
czas. brylantynować ndk.
przym. brylantynowy, brylantowy
Wiktionary
(1.1) pomada
Wiktionary
smarować (włosy) brylantyną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kosmet. nabłyszczanie włosów brylantyną
Wiktionary
rzecz. brylantyna ż.
czas. brylantynować
Wiktionary
(1.1) pomadowanie
Wiktionary
zbity w bryłę, składający się z brył; bryłowaty
SJP.pl
1. przestrzenna figura geometryczna;
2. nieforemny kawał czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Poznań., łódź., gw-pl|Górny Śląsk. okulary
(1.2) pot. żart. okulary z grubymi szkłami
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) C. i Ms. lp. od: bryła
Wiktionary
Bryle (kaszb. Brëłë) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Koczała.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Osadę stanowi pojedyncza zagroda położona na południowy wschód od Bielska, pośród lasu, wchodząca w skład sołectwa Bielsko obejmującego: Bielsko, Bryle, Potoki, Niedźwiady i Świerkówko.
Wikipedia
(2.1) Zastosowane detale wykończeń oraz użyte naturalne materiały, jak cegła czy drewno, dodają uroku prostej bryle domu.
Wiktionary
(1.1) okulary, patrzałki, brele
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Ernest Włodzimierz Bryll (ur. 1 marca 1935 w Warszawie, zm. 16 marca 2024 tamże) – polski pisarz, poeta, autor tekstów piosenek, dziennikarz, tłumacz i krytyk filmowy, także dyplomata.
Wikipedia
wyróżniać się czymś w otoczeniu, być w jakiejś dziedzinie szczególnie dobrym; błyszczeć, popisywać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) wyróżniać się czymś i być przedmiotem powszechnego podziwu
Wiktionary
(1.1) Tyrmand potrzebował kibiców, potrzebował tłumu, w którym mógłby brylować, uważa Sierpiński.
(1.1) Przystupa przełożyła go na talerz i podała, potem polecono jej bawić dzieci w kącie salonu, by Hyra, umościwszy się na kanapie, mogła brylować, a mąż uwijać przy wódce i kieliszkach.
Wiktionary
rzecz. brylowanie n.
Wiktionary
(1.1) błyszczeć, popisywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|brylować.
Wiktionary
czas. brylować ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Brylski (forma żeńska: Brylska; liczba mnoga: Brylsky) – polskie nazwisko.
Osoby noszące nazwisko Brylski lub Brylska:
Wikipedia
bimber, samogon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. denaturat
Wiktionary
rzecz. bryniol mos.
Wiktionary
(1.1) bryndka, brynol, denaturka, dykta, dynks, jagodzianka, jagodzianka na kościach, likier na kościach, błękit Paryża
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. zob. bręczeć.
Wiktionary
rzecz. brynkot
czas. brynkot
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. ser z mleka owczego (czasem z domieszką mleka krowiego) o ostrym smaku;
2. potocznie: bieda, nędza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. miękki, podpuszczkowy ser wyrabiany z owczego mleka;
(1.2) pot. przen. bieda, nędza
(1.3) reg. kulin. twarożek przyprawiony cebulą
Wiktionary
Bryndza – miękki podpuszczkowy ser produkowany z owczego mleka w Polsce, Słowacji, Rumunii, Austrii, Czechach, Rosji i Ukrainie.
Otrzymany z owczego mleka bundz kruszy się i pozostawia w cieple przez około 2 tygodnie (do dojrzenia pod wpływem enzymów wydzielanych przez pleśń Oidium lactis). Jest to tradycyjny sposób otrzymywania bryndzy. Obecnie w zakładach mleczarskich produkowane są także odmiany bryndzy z mieszanek mleka krowiego i owczego, z dodatkami smakowymi itp.
Wikipedia
(1.1) Mam dziś na drugie śniadanie bułkę z bryndzą i rzodkiewkami.
Wiktionary
IPA: ˈbrɨ̃nd͡za, AS: brỹnʒa
Wiktionary
przym. bryndzowy
Wiktionary
(1.2) bieda
Wiktionary
Brynek (niem. Brynnek) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Tworóg. W dawnych czasach stanowiła posiadłość Donnersmarcków.
W miejscowości znajduje się ogród botaniczny oraz Zespół Szkół Leśnych i Ekologicznych im. Stanisława Morawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa katowickiego. W okresie hitlerowskiego reżimu, w latach 1936–1945, miejscowość nosiła nazwę Brunneck. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. nazwa wielu miejscowości w Polsce;
2. nazwa kilku rzek w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) gw-pl|Poznań. maruda, zrzęda
Wiktionary
czas. brynczeć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Katowic;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy tym tramwajem dojadę do Brynowa?
(1.1) Kościół św. Michała Archanioła na Brynowie przeniesiono z Syryni w roku 1938.
(1.1) W wyborach komunalnych 1919 roku listy polskie zdobyły w Brynowie 7 z 9 mandatów.
Wiktionary
rzecz. brynowianin mos., brynowianka ż.
przym. brynowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Brynowa, związany z Brynowem
Wiktionary
(1.1) We wrześniu zakończono prace na brynowskiej pętli tramwajowej.
Wiktionary
rzecz. Brynów mrz., brynowianin mos., brynowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
roślina zielna z dyniowatych, częsta w parkach, stosowana w ziołolecznictwie; przestęp
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
bristol;
1. biały wielowarstwowy karton wysokiej jakości, odporny na ścieranie;
2. potocznie: każdy karton do rysowania
SJP.pl
Brystol (lub bristol) – rodzaj papieru. Gruby (ponad 0,006 cala, tj. 0,15 mm), sztywny (o gramaturze 150-300 g/m²) karton kreślarski lub rysunkowy, sprzedawany w arkuszach (klasyczny format 22,5"×28,5", tj. 571,5×723,9 mm, bliski tradycyjnemu anglosaskiemu formatowi elephant – 23"×28"). Najczęściej biały, wytwarzany także w wersjach kolorowych.
Wikipedia
pas tkaniny lub płótna żeglarskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. członek ludu celtyckiego zamieszkującego Brytanię przed najazdem Anglów i Sasów;
Wiktionary
Bryt – pas materiału (kiedyś płótno), z którego po zespoleniu (kiedyś zszyciu) powstają żagle. W żaglach prostokątnych bryty biegną prostopadle i równolegle do lików, w żaglach skośnych najczęściej prostopadle lub równolegle do tylnego liku.
Brytom można również nadawać specjalne kształty w celu nadania żaglom pożądanego profilu:
Wikipedia
(1.1) Tego roku Brytowie wysłali do Rzymu prośbę o pomoc przeciwko Piktom, ale nie dostali jej.
Wiktionary
rzecz. Brytania ż.
:: fż. Brytka ż.
przym. brytyjski, brytoński
Wiktionary
skrót od: brytyjski
SJP.pl
skrót
(1.1) = brytyjski
Wiktionary
silny, duży pies
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. wielki i silny pies podwórzowy
(1.2) daw. łow. pies myśliwski używany przy polowaniu na dziki, wilki
(1.3) daw. kynol. rasa psa wyhodowanego w Wielkiej Brytanii jako krzyżówka innych ras, wykorzystywana do walki z dzikimi zwierzętami (prawdop. mastiff)
(1.4) daw. kynol. osobnik rasy brytan (1.3)
Wiktionary
(1.1) Był to wielki, smoliście czarny pies, brytan, noszący na karku najeżoną kolcami obrożę.
Wiktionary
rzecz. zdrobn. bryś mzw., zgrub. brytanisko n.
Wiktionary
nazwa jednej z prowincji rzymskich istniejącej I-V w. n.e.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne określenie Wysp Brytyjskich
(1.2) geogr. hist. prowincja rzymska obejmująca dzisiejszą Wielką Brytanię, krainę zamieszkiwaną przez Brytów
(1.3) rzad. geogr. polit. określenie na Wielką Brytanię lub całe Imperium Brytyjskie
(1.4) symbol. postać kobiety symbolizująca Wielką Brytanię
Wiktionary
Brytania (łac. Britannia) – nazwa stosowana przez Rzymian w odniesieniu do Wysp Brytyjskich; także nazwa prowincji rzymskiej istniejącej w latach 43–410, obejmującej w szczytowym okresie dzisiejszą Anglię, Walię i południową część Szkocji.
Wikipedia
(1.1) Ze wszystkich wysp, jakie są Rzymianom znane, największa jest Brytania.
(1.3) Jednym z wielkich atutów Francji jest to, iż odmiennie niż w USA czy Brytanii, najlepsze szkoły są raczej państwowe niż prywatne.
Wiktionary
rzecz. brytol mzw./mos., Brytka ż., Bryt m., brytania ż., Brytyjczyk mos., Brytyjka ż.
przym. brytyjski, brytoński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. brytyjski
Wiktionary
IPA: brɨˈtãj̃sʲci, AS: brytãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
płaskie naczynie do pieczenia; mała brytfanna
SJP.pl
płaskie naczynie do pieczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. płaskie naczynie do wypieków i pieczeni, czasem o owalnym kształcie, zwykle z przykrywką
Wiktionary
(1.1) Na patelni smażyła się młoda papuga, a na brytfannie piekł się zajączek, naszpikowany słoniną.
(1.1) Pan kucharz kaczkę starannie • Piekł, jak należy, w brytfannie (…)
Wiktionary
IPA: brɨtˈfãnːa, AS: brytfã•na
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. brytfanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. przedstawicielka ludu celtyckiego zamieszkującego Brytanię przed najazdem Anglów i Sasów;
Wiktionary
rzecz. Brytania ż.
:: fm. Bryt mos.
przym. brytyjski
Wiktionary
pogardliwie: Brytyjczyk; Brytol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pogard. Brytyjczyk
Wiktionary
rzecz. Brytania ż., Brytyjczyk m., Brytyjka ż., brytyjskość ż.
:: fż. brytolka ż.
przym. brytyjski, brytolski, probrytyjski, antybrytyjski
Wiktionary
pogardliwie: Brytyjka; Brytolka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brytami, dotyczący Brytów
Wiktionary
rzecz. Bryt mos., Brytania ż., Brytyjczyk mos., Brytyjka ż.
przym. brytyjski
Wiktionary
lud celtycki zamieszkujący w starożytności Brytanię
SJP.pl
Brytowie (łac. Brittones, bryt. Pritani lub Priteni) – lud celtycki zamieszkujący Brytanię przed najazdem Anglów i Sasów.
Wikipedia
obywatel Wielkiej Brytanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Wielkiej Brytanii
Wiktionary
Brytyjczycy – obecnie przede wszystkim ogół obywateli, ewentualnie mieszkańców Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (ang. British citizens). Według spisu powszechnego z 2001 roku grupa ta obejmowała 58 789 194 osoby, z czego w Anglii zamieszkiwało 49 138 831 osób (83,6%), w Szkocji – 5 062 011 osób (8,6%),w Walii – 2 903 085 osób (4,9%), zaś w Irlandii Północnej – 1 685 267 osób (2,9%).
Wikipedia
(1.1) Unia Europejska w końcu zaakceptowała fakt, że Brytyjczycy nie zrezygnują ze swoich tradycyjnych jednostek miar.
Wiktionary
IPA: brɨˈtɨjt͡ʃɨk, AS: brytyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Brytania ż.
:: fż. Brytyjka ż.
przym. brytyjski, brytoński
Wiktionary
(1.1) lekcew. brytol
Wiktionary
1. chustka koloru czarnego i khaki;
2. potocznie: dwudziestowieczne protestanckie tłumaczenie Biblii na język polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Wielkiej Brytanii
Wiktionary
Biblia warszawska, dawniej Nowy Przekład, potocznie: „Biblia Ojców”, lub: „Brytyjka” – XX-wieczne protestanckie tłumaczenie Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu z języków oryginalnych (hebrajskiego, aramejskiego i greckiego) na język polski, opracowane przez Komisję Przekładu Pisma Świętego, z inicjatywy Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego w Warszawie. Jest to najpopularniejszy w Polsce protestancki przekład Pisma Świętego.
Wikipedia
(1.1) 67-letnia Brytyjka miała szczęście w nieszczęściu. Lecąc do USA dostała zawału serca – to przykre. Na pokładzie samolotu było jednak… 15 kardiochirurgów – to szczęśliwy traf. Oczywiście, uratowali jej życie.
Wiktionary
IPA: brɨˈtɨjka, AS: brytyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. brytol mzw./mos., Brytania ż., Brytyjczyk m.
przym. brytyjski, brytoński
Wiktionary
przymiotnik od: Wielka Brytania, Brytania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Wielkiej Brytanii jako państwa
(1.2) odnoszący się do Wielkiej Brytanii jako wyspy
Wiktionary
(1.1) Brytyjski poseł przekazał szachowi życzenia od królowej.
Wiktionary
IPA: brɨˈtɨjsʲci, AS: brytyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. brytol mzw./mos., Brytka ż., Brytyjczyk m., Brytyjka ż., Brytania ż., Bryt mos.
przym. brytoński
Wiktionary
(1.2) stpol. brytański
Wiktionary
dotyczący Wielkiej Brytanii i Polski
SJP.pl
dawniej: różnokolorowa, haftowana ozdoba stroju; garnirowanie; szamerunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. kryza
(1.2) stpol. haft
Wiktionary
IPA: brɨʃ, AS: bryš
Wiktionary
1. okresowy wiatr lokalny zmieniający kierunek dwa razy na dobę;
2. proszek marki Bryza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. lekki wiatr wiejący między lądem a morzem;
Wiktionary
Bryza (fr. brise) – wiatr wiejący na granicy dwóch obszarów. Zmiany kierunku, występujące zwykle w rytmie dobowym, wywołane są różnicami w tempie nagrzewania się tych obszarów.
Na przykład na wybrzeżu morskim w dzień ląd nagrzewa się szybciej niż woda, dlatego cieplejsze powietrze nad lądem unosi się (powodując spadek ciśnienia na powierzchni lądu), a na jego miejsce nadchodzi chłodniejsze i wilgotniejsze powietrze znad morza. Zatem bryza dzienna (morska) wieje znad morza na ląd. W nocy woda oddaje ciepło wolniej niż ląd, dlatego ciśnienie nad wodą jest niższe niż na powierzchni lądu, co powoduje zmianę kierunku wiatru. Bryza nocna (lądowa) przynosi na wodę suche powietrze znad lądu. Bryza ma typowy zasięg do 20–30 km od linii brzegowej w stronę wody. W stronę lądu zasięg jest mniejszy i uzależniony od charakteru powierzchni.
Wikipedia
(1.1) Korzystając z leciutkiej bryzy żaglówka sunęła dalej na zachód unoszona prądem.
Wiktionary
IPA: ˈbrɨza, AS: bryza
Wiktionary
przym. bryzowy
Wiktionary
(1.1) wiatr
Wiktionary
mit. gr. wg "Illiady" branka Achillesa, córka kapłana zabitego przez herosa
SJP.pl
Bryzejda (także Hippodameja, Hippodamia, gr. Βρισηίς Brisēís, Ἱπποδάμεια Ippodámeia, łac. Briseis, Hippodameia, Hippodamia) – córka kapłana Bryzesa i branka Achillesa w mitologii greckiej i Iliadzie Homera.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. ukochana branka Achillesa, córka Bryzesa
Wiktionary
Bryzejda (także Hippodameja, Hippodamia, gr. Βρισηίς Brisēís, Ἱπποδάμεια Ippodámeia, łac. Briseis, Hippodameia, Hippodamia) – córka kapłana Bryzesa i branka Achillesa w mitologii greckiej i Iliadzie Homera.
Wikipedia
(1.1) Hippodameja, Hippodamia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: rozpryskujące się krople wody lub cząstki błota; rozprysk, rozbryzg;
2. bryzg chromosferyczny - cienki, jasny strumień materii wyrzucany z dolnych warstw chromosfery słonecznej na wysokość do 10 tysięcy kilometrów; flokuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozchlapujący się strumień cieczy, błota
Wiktionary
rzecz. rozbryzg m., bryzganie n., rozbryzganie n., rozbryzgiwanie n.
czas. bryzgać ndk., rozbryzgać dk., rozbryzgiwać ndk.
przym. rozbryzgowy
Wiktionary
1. rozpryskiwać się w postaci kropel, bryzgów;
2. rozpraszać, rozrzucać coś, zwłaszcza wodę lub błoto, w postaci kropel, bryzgów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwałtowne wylatywanie kropel lub strumieni płynu
Wiktionary
rzecz. bryznięcie n., bryzg m.
czas. bryzgać ndk., bryznąć dk.
Wiktionary
(1.1) tryskanie, pryskanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowo-zachodnich Niemczech, między Renem a Schwarzwaldem;
Wiktionary
Bryzgowia (niem. Breisgau) – kraina historyczna o powierzchni ok. 4000 km², zlokalizowana w południowo-zachodnich Niemczech, między Renem (Niziną Górnoreńską) a Schwarzwaldem, obecnie w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia.
Wikipedia
przym. bryzgowijski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bryzgowią, dotyczący Bryzgowii
Wiktionary
rzecz. Bryzgowia ż.
Wiktionary
błonkówka z rodziny bryzgunowatych, szkodnik brzóz
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych, szkodniki drzew i krzewów
SJP.pl
Bryzgunowate (Cimbicidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych i podrzędu rośliniarek, obejmująca około 150 opisanych gatunków.
Należą tu błonkówki o rozmiarach od średnich do dużych, osiągające do około 30 mm długości ciała. Są silnie zbudowane i szybko latają. Ich czułki zakończone są wyraźną buławką. Przednia para skrzydeł wyposażona jest z żyłkę poprzeczną 2r. Tarcza śródplecza pozbawiona jest wyraźnego wyrostka. Odwłok zwykle ma tergity od drugiego do piątego podwinięte ponad przetchlinkami. Pierwszy tergit odwłoka zlany jest z metapleuronem. U samic wyraźnie widoczny jest podział pokładełka na położoną nasadowo drugą walwulę i położoną szczytowo trzecią walwulę.
Wikipedia
o cechach bryzgunowatych
SJP.pl
bryzgnąć;
1. rozprysnąć się w postaci kropel, bryzgów;
2. rozproszyć, rozrzucić coś, zwłaszcza wodę lub błoto, w postaci kropel, bryzgów
SJP.pl
smażona polędwica wołowa lub końska; brizol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. rodzaj smażonej bitki, najczęściej z polędwicy wołowej lub wieprzowej, lekko oprószonej mąką;
Wiktionary
Bryzol (fr. brésolles zraziki) – polędwica wołowa, wieprzowa lub końska, pokrojona w poprzek, ubita, specjalnie przyprawiona i usmażona.
Wikipedia
(1.1) – Wyobraźcie sobie, że ambasador był zachwycony – perorował Roszko. – Zjedliśmy wyborną zupę ziemniaczaną, potem był bryzol z pieczarkami, kompot, kilka butelek wina, szarlotka.
Wiktionary
rzecz. bryzolik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bryzol
Wiktionary
rzecz. bryzol m.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. ozdabiać
Wiktionary
IPA: brɨˈʒɔvat͡ɕ, AS: bryžovać
Wiktionary
rzecz. bryżowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bryżować.
Wiktionary
czas. bryżować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: bryza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bryzą, dotyczący bryzy
Wiktionary
rzecz. bryza ż.
Wiktionary
1. przestrzenna figura geometryczna;
2. nieforemny kawał czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. figura trójwymiarowa, ściślej – zbiór punktów euklidesowej przestrzeni trójwymiarowej;
(1.2) większa zwarta masa jakiejś substancji
(1.3) trójwymiarowy kształt jako cecha pewnego obiektu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bryła to trójwymiarowy odpowiednik figury geometrycznej.
(1.2) Od zbocza oderwała się wielka kamienna bryła i pomknęła w dół.
(1.3) Jaką nowatorską bryłę ma ten budynek!
Wiktionary
IPA: ˈbrɨwa, AS: bryu̯a
Wiktionary
rzecz. zbrylacz m., zbrylanie n., zbrylenie n.
:: zdrobn. bryłka ż., bryłeczka ż.
czas. zbrylać ndk., zbrylić dk.
przym. bryłowy, bryłowaty
Wiktionary
(1.1) bryła geometryczna
Wiktionary
mała bryła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: bryła
(1.2) mała bryła
Wiktionary
Bryłka – polskie nazwisko. Na początku 2023 roku w Polsce nosiły je 1 378 osoby.
Wikipedia
IPA: ˈbrɨwka, AS: bryu̯ka
Wiktionary
rzecz. bryła ż., bryłeczka ż., zbrylenie n., zbrylanie n., bryłowatość ż.
czas. zbrylać ndk., zbrylić dk.
przym. bryłowy, bryłowaty
Wiktionary
(1.1) bryłeczka ż.
(1.2) grudka
Wiktionary
w kształcie bryłki; składający się z bryłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Corynorhinus|H. Allen|ref=tak., rodzaj nietoperzy z podrodziny mroczków;
(1.2) zool. nietoperz z rodzaju bryłonosków (1.1)
Wiktionary
Bryłonosek (Corynorhinus) – rodzaj ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Wikipedia
(1.1) Żadne bryłonoski nie występują w Europie.
Wiktionary
przypominający z wyglądu bryłę; zbity w bryłę, składający się z brył
SJP.pl
związany z bryłą, dotyczący bryły
SJP.pl
Brzączowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Dobczyce, nad Zbiornikiem Dobczyckim.
W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
brzękać, brzdękać, brzdąkać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale
SJP.pl
potocznie: przedmiot metalowy wydający przerywany dźwięk przy potrącaniu; brzękadło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydawanie dźwięków podczas potrącania szkła albo metalu
Wiktionary
czas. brząkać
Wiktionary
(1.1) brzękanie
Wiktionary
brzękać, brzdękać, brzdąkać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale
SJP.pl
brzęknąć, brzdąknąć, brzdęknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie: zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale
SJP.pl
ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych, występująca w rzekach europejskich, azjatyckich i afrykańskich; barbatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych;
(1.2) gw-pl|Warszawa. dziewczyna
Wiktionary
Osoby o nazwisku Brzana:
Wikipedia
(1.1) Brzana bywa hodowana w akwariach.
Wiktionary
IPA: ˈbʒãna, AS: bžãna
Wiktionary
(1.1) brzana pospolita
Wiktionary
1. roślina z rodziny traw; tymotka
2. niewielka ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych
SJP.pl
Brzanka – nazwa zwyczajowa ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), występującej w górnych odcinkach karpackich dopływów Wisły oraz w Wiśle. Ze względu na brak znaczenia gospodarczego, niewielką liczebność oraz zajmowane siedliska, jest jednym z najsłabiej poznanych gatunków polskiej ichtiofauny.
Wikipedia
wytworzony z beru (rośliny zbożowej uprawianej głównie na Dalekim Wschodzie)
SJP.pl
światło na niebie przed wschodem słońca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pora dnia, kiedy kończy się noc i niebo stopniowo się rozjaśnia
(1.2) światło widoczne na niebie przed wschodem słońca
(1.3) książk. blask rzucany przez określone źródło światła
(1.4) książk. przen. początek jakiegoś zjawiska lub procesu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jezus natomiast udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni.
(1.1) Ale z nastaniem brzasku dnia następnego Bóg zesłał robaczka, aby uszkodził krzew, tak iż usechł.
(1.1) Wyciągnął Mojżesz rękę nad morze, które o brzasku dnia wróciło na swoje miejsce.
(1.3) Złotawe przesłony okien i obicia ścian rozsiewały wdzięczne brzaski, w których podkomorzyna jawiła się piękną jak nigdy.
Wiktionary
IPA: bʒask, AS: bžask
Wiktionary
(1.1) przedświt, zaranie
(1.2) poet. jutrzenka, zorza
(1.3) odblask, odbłysk
(1.4) początek, zaranie, świt
Wiktionary
potocznie: małe dziecko; berbeć, bobas, maluch, bąk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pieszcz. pot. małe dziecko
Wiktionary
Brzdąc (ang. The Kid) – pełnometrażowy, czarno-biały, niemy komediodramat z 1921 roku wyreżyserowany przez Charliego Chaplina. Film opowiada o przyjaźni trampa z pozostającym pod jego opieką młodym sierotą.
W 1971 Chaplin poprawił montaż filmu i dodał do niego muzykę.
Wikipedia
(1.1) W piaskownicy siedział mały brzdąc.
Wiktionary
(1.1) berbeć, dzieciak, malec, maluch, skrzat; gw-pl|Śląsk Cieszyński|pyrtek.
Wiktionary
brzdękać, brzękać, brząkać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydawanie dźwięków za pomocą strunowych instrumentów muzycznych
Wiktionary
rzecz. brzdąknięcie n.
czas. brzdąkać ndk., brzdąknąć dk.
Wiktionary
(1.1) brząkanie, brzękanie
Wiktionary
brzdęknąć, brzęknąć, brząknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie:
a) zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale;
b) upaść z hałasem
SJP.pl
brzdęknąć, brzęknąć, brząknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie:
a) zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale;
b) upaść z hałasem
SJP.pl
dźwięk wywołany brzdąkaniem
SJP.pl
brzdąkać, brzękać, brząkać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydawanie krótkich dźwięków przy użyciu instrumentów muzycznych, najczęściej strunowych
Wiktionary
rzecz. brzdęknięcie n., brzdęk m.
czas. brzdękać ndk., brzdęknąć dk.
Wiktionary
brzdąknąć, brząknąć, brzęknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie:
a) zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale;
b) upaść z hałasem
SJP.pl
brzdąknąć, brząknąć, brzęknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie:
a) zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale;
b) upaść z hałasem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) roztoczański. szczekać
Wiktionary
(1.1) Psy brzechaly, a nawet o pyskatych ludziach mawiano „brzecha jak pies”.
Wiktionary
IPA: ˈbʒɛxat͡ɕ, AS: bžeχać
Wiktionary
rzecz. brzechanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. szczekacz; kundel
Wiktionary
tylna część pocisku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lotn. tylna część bomby lotniczej lub samolotu, stabilizująca lot;
(1.2) książk. środkowa, drewniana część strzały; promień; Gloger.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Obaczcie, już nie tylko żeleźce, ale i brzechwa całkiem mu się schowała pod łopatką.
Wiktionary
IPA: ˈbʒɛxfa, AS: bžeχfa
Wiktionary
(1.1) statecznik
Wiktionary
→ brzęczeć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wydający charakterystyczny dźwięk
Wiktionary
brzęczak porzeczkowy - pospolity w Polsce niewielki owad z rzędu błonkówek, którego larwy żerują na liściach porzeczki i agrestu
SJP.pl
Nematus pavidus, brzęczak – gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) o metalowych lub szklanych przedmiotach: wydawać brzęk
(1.2) o owadach: wydawać brzęk
Wiktionary
(1.1) Talary brzęczały w sakiewce.
(1.2) Wśród kwiatów wesoło brzęczą pszczoły.
(1.2) Grały jej tedy do snu derkacze i przepiórki, migotały gwiazdy, gdy powiew poruszył gałęzie, brzęczały chrząszcze na dębowych liściach – i usnęła wreszcie.
Wiktionary
IPA: ˈbʒɛ̃n͇t͡ʃɛt͡ɕ, AS: bžẽṇčeć
Wiktionary
rzecz. brzęczek, brzęczenie, brzęczyk, brzęk, brzękadełko, brzękadło, brzękanie, brzękliwość, pobrzęk, pobrzękiwanie, zabrzęknięcie
czas. brzękać, brzęknąć, pobrzękać, pobrzękiwać, rozbrzęczeć się, wybrzękiwać, zabrzęczeć, zabrzękać
przym. brzęczykowy, brzękliwy
przysł. brzękliwie
Wiktionary
urządzenie sygnalizacyjne wytwarzające dźwięk; brzęczyk
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powtarzające się brzęki; chaotyczny zbiór różnych dźwięków
Wiktionary
(1.1) Słychać było jedynie brzęczenie much.
Wiktionary
IPA: bʒɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: bžẽṇčẽńe
Wiktionary
czas. brzęczeć, zabrzęczeć, pobrzękiwać, brzdąkać
rzecz. brzęczyk m., brzęk
Wiktionary
wodny roztwór składników wyekstrahowanych ze słodu piwowarskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Locustella luscinioides|ref=tak., drobny ptak z rzędu wróblowatych o niepozornym upierzeniu;
Wiktionary
Brzeczka (w miodosytnictwie zwana też syta) – półprodukt stosowany przy produkcji piwa lub miodu pitnego.
Wikipedia
IPA: ˈbʒɛ̃n͇t͡ʃka, AS: bžẽṇčka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. dźwięczny
Wiktionary
IPA: ˈbʒɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: bžẽṇčny
Wiktionary
urządzenie wytwarzające dźwięk ciągły dla celów sygnalizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. elektryczne urządzenie akustyczne wytwarzające charakterystyczny dźwięk (brzęczenie)
Wiktionary
Brzęczyk (lub z ang. buzzer, ew. buzer, beeper, buczek) – sterowany elektrycznie sygnalizator akustyczny.
Wikipedia
IPA: ˈbʒɛ̃n͇t͡ʃɨk, AS: bžẽṇčyk
Wiktionary
rzecz. brzęczek m., brzęczenie n.
czas. brzęczeć ndk.
przym. brzęczykowy
Wiktionary
(1.1) brzęczek
Wiktionary
przypominający dźwiękiem brzęczyk
SJP.pl
przymiotnik od: brzęczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto nad rzeką Dyją w kraju południowomorawskim w Czechach;
Wiktionary
Brzecław (czes. Břeclav, niem. Lundenburg) – miasto w Czechach, w kraju południowomorawskim, siedziba powiatu Brzecław. Leży 50 km na południowy wschód od Brna, w pobliżu granicy z Austrią i Słowacją, nad rzeką Dyją. Jego powierzchnia wynosi 87,17 km² i liczy około 26000 mieszkańców.
Wikipedia
przym. brzecławski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brzecławiem, dotyczący Brzecławia
Wiktionary
rzecz. Brzecław mrz.
Wiktionary
1. granica między lądem a wodą;
2. wszelki pas nadgraniczny, krańcowy;
3. krawędź ścian przedmiotów; * forma dopełniacza l.poj. "brzega" możliwa tylko w wyrażeniach:
a) pierwszy z brzega - jakikolwiek, pierwszy z kolei;
b) nie wiadomo, kto z brzega - nie wiadomo, kto pierwszy umrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie opolskim;
(1.2) geogr. hist. średniowieczna nazwa Brzeska
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wzięli ślub w kościele w Brzegu na Śląsku.
Wiktionary
IPA: bʒɛk, AS: bžek
Wiktionary
rzecz. brzeg m., brzeżanin m., brzeżanka ż., brzegowianin m., brzegowianka ż.
przym. brzeski, przybrzeżny
Wiktionary
(1.1) Brzeg nad Odrą
Wiktionary
frezarka stolarska służąca do wygładzania brzegów ściśniętych w pakiety arkuszy forniru przed ich spojeniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku polskich wsi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lidzia odwiedziła swoją babcię w Brzegach.
Wiktionary
rzecz. brzeg m., Brzeg m., brzegowe n.
przym. brzegowy, przybrzeżny
Wiktionary
brzegoskłon faszynowy - umocnienie z faszyny, stosowane przy budowlach ziemnych narażonych na zalanie wodą
SJP.pl
Brzegosłon – rodzaj budowli regulacyjnej, stosowanej w hydrotechnice i melioracjach, której funkcją jest umocnienie i zabezpieczenie przed erozją istniejącego brzegu cieku lub zbiornika wodnego. Taki rodzaj umocnienia zaliczany jest do biotechnicznej obudowy cieku, opartej na naturalnych materiałach. Umożliwia on szybkie pokrycie obnażonej skarpy, co ma szczególne znaczenie w przypadku gruntów luźnych i mało odpornych na niszczące działanie wody i innych czynników erozyjnych. Brzegosłony stosuje się do umacniania środkowej i górnej części skarpy, powyżej poziomu wody regulacyjnej. Poniżej linii brzegosłonu należy zastosować odpowiednie umocnienie podstawy skarpy lub pasa dolnego brzegosłonu.
Wikipedia
duży ssak z rzędu syren, roślinożerny, o wrzecionowatym ciele, kończynach przednich przekształconych w płetwy i zaokrąglonej płetwie ogonowej służącej jako środek lokomocji, żyjący stadnie w wodach przybrzeżnych Afryki i Ameryki; manat, lamantyna
SJP.pl
Brzegowce, syreny, nozdrzaki (Sirenia) – rząd dużych ssaków łożyskowych z nadrzędu afroterów (Afrotheria) prowadzących wyłącznie wodny tryb życia. Brzegowce zajmują szczególne miejsce w ekosystemie, ponieważ są jedynymi roślinożernymi ssakami wodnymi. Podobnie jak słoniowate, góralkowce i rurkozębne wywodzą się od ssaków prakopytnych. Nie jest znana przyczyna zajęcia przez nie środowiska odmiennego niż u większości innych ssaków.
Wikipedia
→ brzeg; brzeżny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. opłata za składowanie drzewa na brzegu rzek
Wiktionary
(1.1) Flisacy zapłacili już brzegowe.
Wiktionary
rzecz. brzeg m., Brzeg m., Brzegi nmos.
przym. brzegowy
Wiktionary
brzeżanin;
1. mieszkaniec Brzegu;
2. mieszkaniec Brzegu Dolnego
SJP.pl
brzeżanka;
1. mieszkanka Brzegu;
2. mieszkanka Brzegu Dolnego
SJP.pl
duży ssak z rzędu syren, roślinożerny, o wrzecionowatym ciele, kończynach przednich przekształconych w płetwy i zaokrąglonej płetwie ogonowej służącej jako środek lokomocji, żyjący stadnie w wodach przybrzeżnych Afryki i Ameryki; manat, lamantyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Calidris virgata|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych występujący na kontynencie amerykańskim;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bʒɛˈɡɔvʲjɛt͡s, AS: bžegovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. brzeg m.
przym. przybrzeżny
Wiktionary
gatunek jaskółki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Riparia riparia|ref=tak., jaskółka brzegówka, gatunek jaskółki pospolicie występujący w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bʒɛˈɡufka, AS: bžegufka
Wiktionary
rzecz. brzeg mrz.
przym. przybrzeżny
Wiktionary
(1.1) jaskółka brzegówka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest brzegowe
Wiktionary
przym. brzegowy
przysł. brzegowo
Wiktionary
→ brzeg; brzeżny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od brzeg
Wiktionary
Bierahawy (biał. Берагавы) – osiedle na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, w sielsowiecie Wiercieliszki, na prawym brzegu rzeki Niemen.
Wikipedia
(1.1) Ewolucja oceanu zachodzi powoli. Towarzyszą jej stopniowe zmiany zarysów linii brzegowej, objętości basenów oceanicznych, składu wody morskiej.
Wiktionary
rzecz. brzeg m., brzegowe n., Brzegi nmos., brzegowość ż.
przym. nadbrzeżny, przybrzeżny
Wiktionary
1. dźwięk wywołany przez uderzenie lub potrącenie przedmiotu
2. gatunek jarzębu, drzewo z rodziny różowatych; brekinia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przytłumiony, wibrujący dźwięk
(1.2) syst. dendr. nazwa systematyczna|Sorbus torminalis|L.|ref=tak., gatunek drzewa z rodziny różowatych, występującego w Europie, Azji Mniejszej, na Kaukazie i w Afryce Północnej;
(1.3) dendr. drzewo z gatunku brzęków (1.2)
Wiktionary
Jarząb brekinia, brzęk (Sorbus torminalis (L.) Crantz lub (w zależności od ujęcia) Torminalis glaberrima (Gand.) Sennikov & Kurtto) – gatunek drzewa należący do rodziny różowatych (Rosaceae).
Wikipedia
(1.1) Wyrafinowani bibliofile wsłuchują się w szelest kartek, skrzypienie oprawy, brzęk okuć.
(1.3) Zaparkował obok uschniętego brzęku na skraju lasu.
Wiktionary
rzecz. brzękadło n., brzękanie n., brzękliwość ż., brzęknięcie n.
:: zdrobn. brzękadełko n.
czas. brzęczeć ndk., brzękać ndk., brzęknąć dk.
przym. brzękliwy
przysł. brzękliwie
Wiktionary
(1.1) brzękanie, brzęknięcie, pobrzęk
(1.2) bereka, brekinia, jarząb brekinia
Wiktionary
brząkać, brzdąkać, brzdękać;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydawać krótkie dźwięki na skutek szarpania, uderzania;
2. powodować powstawanie krótkich dźwięków poprzez szarpanie, uderzanie itp.;
3. potocznie: grać na jakimś instrumencie strunowym niedbale
SJP.pl
zdrobnienie od: brzękadło; brząkadełko
SJP.pl
potocznie: przedmiot metalowy wydający przerywany dźwięk przy potrącaniu; brząkadło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wytwarzanie przez kogoś dźwięków przez potrącanie przedmiotów szklanych lub metalowych
(1.2) wydawanie charakterystycznych dźwięków przez przedmioty szklane lub metalowe
(1.3) nieudolne albo niedbałe granie na instrumencie strunowym
Wiktionary
rzecz. brzęk m., brzęknięcie n., brzękadło n., brzękadełko n., brzękawka ż., brzękliwość ż., brzękacz m.
czas. brzęczeć, brzękać ndk., brzęknąć dk.
przym. brzękliwy
przysł. brzękliwie
Wiktionary
(1.1-3) brzdąkanie
Wiktionary
brząknąć, brzdąknąć, brzdęknąć;
1. zwykle o instrumentach strunowych lub metalowych przedmiotach: wydać krótki dźwięk na skutek szarpnięcia, uderzenia;
2. spowodować powstanie krótkiego dźwięku poprzez szarpnięcie, uderzenie itp.;
3. potocznie: zagrać na jakimś instrumencie strunowym niedbale
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brzękać)
(1.1) wydać krótki, metaliczny dźwięk
(1.2) pot. zagrać niedbale na instrumencie strunowym
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. obrzęknąć, zbrzęknąć)
(2.1) powiększać swoją objętość wskutek gromadzenia płynu
Wiktionary
(1.1) Na podłogę spadł talerz i brzęknął.
Wiktionary
rzecz. brzęknięcie n., obrzęk mrz.
Wiktionary
(1.1) war. brząknąć, zabrzęczeć
(1.2) zarzępolić
(2.1) nabrzmiewać, obrzmiewać, puchnąć
Wiktionary
ciężar, kłopot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś, co jest trudne do zniesienia
(1.2) daw. ciężar dźwigany na plecyecach lub oburącz przed sobą
Wiktionary
IPA: ˈbʒɛ̃mʲjɛ, AS: bžẽmʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. brzemienna ż., brzemienność ż.
przym. brzemienny
przysł. brzemiennie
Wiktionary
(1.1) balast, ciężar, garb, jarzmo, kamień u szyi, kula u nogi, krzyż
(1.2) ciężar
Wiktionary
kobieta w ciąży; ciężarna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. kobieta w ciąży
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. brzemię n.
przym. brzemienny
Wiktionary
(1.1) ciężarna
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: brzemiennie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: brzemienny; zwykle w wyrażeniu: coś jest brzemienniejsze w skutki (w skutkach) - coś jest bardziej znamienne, obfite w konsekwencje
SJP.pl
okres noszenia płodu w łonie matki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. ciąża
(1.2) przen. znaczenie, waga, ważność
Wiktionary
IPA: bʒɛ̃ˈmʲjɛ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: bžẽmʹi ̯ẽ•ność
Wiktionary
przym. brzemienny
rzecz. brzemię n.
Wiktionary
1. o kobiecie: będąca w ciąży; ciężarny;
2. taki, jaki ma ciężarna kobieta, np. brzemienny brzuch;
3. ważący na czymś, co nastąpi w przyszłości;
4. obciążony, naładowany czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (tylko ż.) książk. o kobiecie: ciężarna
(1.2) książk. obfitujący w skutki lub możliwości, ważący na przyszłych wydarzeniach
(1.3) poet. obciążony
Wiktionary
(1.1) Nikogo nie nęciła perspektywa ożenku z brzemienną panną.
(1.2) Była to decyzja brzemienna w konsekwencje.
(1.3) Bo każda chmura inna: na przykład jesienna / Pełźnie jak żółw leniwa, ulewą brzemienna.
Wiktionary
IPA: bʒɛ̃ˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: bžẽmʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. brzemienna ż., brzemię n., brzemienność ż.
Wiktionary
(1.1) ciężarny
Wiktionary
zdrobnienie od: brzemię
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. (o krowie) z białym grzbietem i brzuchem
Wiktionary
brześć zaczyna - archaiczne określenie pory przed wschodem słońca, rozwidnienie, świtanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Białorusi, przy granicy z Polską;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica;
Wiktionary
Brześć, do 1923 Brześć Litewski, w latach 1923–1939 Brześć nad Bugiem (biał. Брэст, Берасьць, Берасьце – Brest, Bieraść, Bieraście; ros. Брест, Берестье – Brest, Bieriestje, lit. Brestas, jid. בּריסק, hebr. ברסט ליטובסק) – miasto w południowo-zachodniej części Białorusi, u ujścia Muchawca do Bugu, siedziba administracyjna obwodu brzeskiego i rejonu brzeskiego. Ośrodek przemysłowy, węzeł kolejowy i drogowy na granicy z Polską, znajdują się tu port rzeczny i port lotniczy. Znajdują się tu uniwersytet (1995) i politechnika (1989). Ośrodek kultury polskiej na Białorusi, polski konsulat generalny. W 2024 roku miasto liczyło 344,4 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W Brześciu urodziła się polska aktorka Nina Andrycz.
(1.1-2) Wyprowadziła się z Brześcia i nie zostawiła numeru telefonu.
Wiktionary
rzecz. brześcianin m., brześcianka ż., Brzeszczyzna ż.
przym. brzeski
Wiktionary
(1.1) hist. Brześć Litewski, Brześć nad Bugiem
Wiktionary
mieszkaniec Brześcia, Brześcia Kujawskiego, Brześcia nad Bugiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Brześcia
(1.2) mieszkaniec Brześcia Kujawskiego
Wiktionary
(1.1-2) Władze odmówiły brześcianom zmiany nazwy ulicy.
Wiktionary
rzecz. Brześć m.
:: fż. brześcianka ż.
przym. brzeski
Wiktionary
1. mieszkanka Brześcia;
2. mieszkanka Brześcia Kujawskiego;
3. mieszkanka Brześcia nad Bugiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka lub zawodniczka Brześcia
(1.2) mieszkanka Brześcia Kujawskiego
Wiktionary
Brześcianka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do św. Jana Teologa w Augustowie, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łubinie Kościelnym.
Wikipedia
(1.1) O ostatecznym zwycięstwie koszykarek z Mińska zadecydowała zła kondycja brześcianek.
Wiktionary
rzecz. Brześć m.
:: fm. brześcianin m.
przym. brzeski
Wiktionary
przymiotnik od:
1. Brzeg, Brzesko, Brześć, Brześć nad Bugiem;
2. Brzeg Dolny; dolnobrzeski;
3. Brzeszcze; brzeszczański;
4. Brześć Kujawski; brzeskokujawski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Brzegu, związany z Brzegiem
(1.2) odnoszący się do Brzeska, związany z Brzeskiem
(1.3) odnoszący się do Brześcia, związany z Brześciem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Powiat brzeski obejmuje historyczne części zarówno Dolnego jak i Górnego Śląska.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. brzeg m., brzeżanin m., brzeżanka ż., brzegowianin m., brzegowianka ż.
przym. przybrzeżny
(1.2)
rzecz. brzeg m., brzeszczanin m., brzeszczanka ż.
przym. przybrzeżny
(1.3)
rzecz. Brześć m., brześcianin m., brześcianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od:
1. Brzeg, Brzesko, Brześć, Brześć nad Bugiem;
2. Brzeg Dolny; dolnobrzeski;
3. Brzeszcze; brzeszczański;
4. Brześć Kujawski; brzeskokujawski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Brzesko – miasto w Polsce, w województwie małopolskim, siedziba powiatu brzeskiego i gminy miejsko-wiejskiej Brzesko. Jest położone na Podgórzu Wiśnickim, nad rzeką Uszwicą.
Brzesko uzyskało lokację miejską w 1289 roku, zdegradowane w 1317 roku, ponowne nadanie praw miejskich około 1385 roku.
Wikipedia
IPA: ˈbʒɛskɔ, AS: bžesko
Wiktionary
rzecz. brzeg m., brzeszczanin m., brzeszczanka ż.
przym. brzeski, przybrzeżny
Wiktionary
1. mieszkaniec Brzeszcz;
2. mieszkaniec Brzeska
SJP.pl
1. mieszkanka Brzeszcz;
2. mieszkanka Brzeska
SJP.pl
przymiotnik od: Brzeszcze; brzeski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Brzeszcz, związany z Brzeszczami
Wiktionary
rzecz. Brzeszcze nmos., brzeszczanin m., brzeszczanka ż.
Wiktionary
ostrze kosy i innych narzędzi tnących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) miasto w Polsce w województwie małopolskim;
Wiktionary
Brzeszcze – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, nad rzeką Wisłą. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brzeszcze. Brzeszcze zostały założone prawdopodobnie przez osadników flamandzkich w XV wieku. Rozwój Brzeszcz jest w dużej mierze związany z kopalnią, która odgrywa kluczową rolę w lokalnej gospodarce i miała wypływ na rozwój demograficzny w I połowie XX wieku.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa katowickiego.
Wikipedia
(1.1) Od Brzeszcz prowadzi serpentynowa droga (liczne stawy) przez Rajsko do Oświęcimia.
Wiktionary
IPA: ˈbʒɛʃt͡ʃɛ, AS: bžešče
Wiktionary
rzecz. brzeszczanin m., brzeszczanka ż.
przym. brzeszczański
Wiktionary
1. ostrze broni białej typu siecznego; głownia, klinga;
2. część tnąca piły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. ostrze narzędzia tnącego
Wiktionary
Głownia (z niem. klinga, staropol. żelazo, brzeszczot) – podstawowa (główna – stąd nazwa) część broni białej przeznaczona do zadawania i parowania ciosów. Zazwyczaj stanowi przeważającą większość długości i masy całej broni.
Wikipedia
(1.1) Wymieniłem brzeszczot w pilarkach, bo był stępiony.
Wiktionary
rodzaj ryb z rodziny brzeszczotkowatych
SJP.pl
rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych; brzeszczotowate, nożowce, śledziówki
SJP.pl
Brzeszczotkowate, brzeszczotowate, nożowce, śledziówki (Notopteridae) – rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych. Większość gatunków jest poławiana jako ryby konsumpcyjne, niektóre są hodowane w akwariach. W zapisie kopalnym znane są co najmniej z późnej kredy (cenoman).
Wikipedia
rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych; brzeszczotkowate, nożowce, śledziówki
SJP.pl
Brzeszczotkowate, brzeszczotowate, nożowce, śledziówki (Notopteridae) – rodzina ryb z rzędu kostnojęzykokształtnych. Większość gatunków jest poławiana jako ryby konsumpcyjne, niektóre są hodowane w akwariach. W zapisie kopalnym znane są co najmniej z późnej kredy (cenoman).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. Brzetysław I (ok. 1012-1055), z dynastii Przemyślidów, książę czeski od 1035;
2. Brzetysław II (?-1100), z dynastii Przemyślidów, książę czeski od 1092
SJP.pl
Wikipedia
brzegowianin;
1. mieszkaniec Brzegu;
2. mieszkaniec Brzegu Dolnego
SJP.pl
brzegowianka;
1. mieszkanka Brzegu;
2. mieszkanka Brzegu Dolnego
SJP.pl
Brzeżanka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, w gminie Strzyżów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Brzeżany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Brzeżanami, dotyczący Brzeżan
Wiktionary
Brzeżański – polski herb szlachecki.
Wikipedia
rzecz. Brzeżany nmos.
Wiktionary
brzegowianin;
1. mieszkaniec Brzegu;
2. mieszkaniec Brzegu Dolnego
SJP.pl
Brzeżany (ukr. Бережани, Bereżany) – miasto na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie tarnopolskim, nad Złotą Lipą, siedziba administracyjna hromady. W 2020 roku liczyło ok. 17,4 tys. mieszkańców.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. brzask
Wiktionary
zdrobnienie od: brzeg
SJP.pl
przymiotnik od: Brzezie (nazwa wielu wsi w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
Nazwa pochodzi ze staropolszczyzny i oznacza brzezinę czyli mały las brzozowy. Pierwszy zachowany zapis nazwy Brzezie na określenie brzozowego lasu pochodzi z mieszanego polsko-łacińskiego tekstu z 1417 – Pratum (...) situm retro flumen Wyrzbicza in multicorticineto al. in brzesze. Jako nazwa miejscowości notowana była już wcześniej np. nazwa wsi Brzezie leżącej w powiecie gostyńskim zanotowana została już w 1287 roku. W Polsce istnieje wiele miejscowości noszących tę nazwę.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. marzec
Wiktionary
IPA: ˈbʒɛʑɛ̇̃ɲ, AS: bžeźė̃ń
Wiktionary
przymiotnik od: Brzeźno; brzeziński
SJP.pl
1. las brzozowy;
2. drewno, cięte gałęzie brzozowe;
3. rzadko o brzozie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie mikołajowskim w obwodzie lwowskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ponoć babka Jadwiga, młynarzowa z Brzeziny, umiała nadzwyczaj pięknie haftować […]
Wiktionary
przym. brzeziński
Wiktionary
(1.1) hist. war. Brzeźnia
Wiktionary
przymiotnik od: Brzezinka; brzeziński (lokalnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od brzeziniak
Wiktionary
rzecz. brzeziniak m.
Wiktionary
lasek brzozowy; brzeźniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. las lub zagajnik brzozowy
Wiktionary
Brzeziniak – część wsi Bajdy w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Zalewo.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
W roku 1973 jako kolonia Brzeziniak należał do powiatu morąskiego, gmina i poczta Zalewo.
Wikipedia
rzecz. brzoza ż., brzózka ż., brzezina ż., brzezinka ż., Brzezinka ż., brzeźniak m., brzozowiec m., brzozowik m., brzozowate nmos., Brzozów m.
:: zdrobn. brzeziniaczek m.
przym. brzozowy, brzezinowy
Wiktionary
(1.1) brzeźniak, brzezina, brzezinka
Wiktionary
mieszkaniec Brzezin
SJP.pl
mieszkanka Brzezin
SJP.pl
mały lasek brzozowy
SJP.pl
Wikipedia
związany z brzeziną
SJP.pl
1. przymiotnik od: Brzeziny;
2. przymiotnik od: Brzeźno; brzezieński;
3. lokalnie: przymiotnik od: Brzezinka; brzezinecki
SJP.pl
Wikipedia
1. las brzozowy;
2. drewno, cięte gałęzie brzozowe;
3. rzadko o brzozie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Brzeziny – miasto w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim. Położone jest 20 km na wschód od Łodzi, w pobliżu Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich, w dolinie rzeki Mrożycy. Były miastem szlacheckim. Obecnie są siedzibą gminy Brzeziny oraz powiatu brzezińskiego. Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto zamieszkiwało 11 949 osób.
Wikipedia
(1.1) Według legendy na terenie obecnych Brzezin w czasach wczesnopiastowskich istniał gród o nazwie Krakówek. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: bʒɛˈʑĩnɨ, AS: bžeźĩny
Wiktionary
przym. brzeziński
rzecz. brzezinianin, brzezinianka
Wiktionary
1. zagajnik z młodych brzóz; brzezina;
2. dłuto kamieniarskie do obróbki miękkich gatunków kamienia
SJP.pl
Wikipedia
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie śląskim, powiecie raciborskim, gminie Rudnik;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Brzeźnicy znajdują się ruiny pałacu z 1645 roku.
Wiktionary
IPA: bʒɛʑˈɲit͡sa, AS: bžeźńica
Wiktionary
rzecz. brzeźniczanin m.
przym. brzeźnicki
Wiktionary
→ Brzeźnica, → Nowa Brzeźnica
SJP.pl
Brzeźnicki (Brzeznicki) – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Wikipedia
mieszkaniec wsi Brzeźnica
SJP.pl
mieszkanka Brzeźnicy
SJP.pl
Brzeźnica (Brzeźniczanka, też Młynówka, Iławka, niem. Girbigsbach) – rzeka dorzecza Odry, prawobrzeżny dopływ Bobru długości 37,37 km. Wypływa w miejscowości Stypułów i płynąc na zachód mija miejscowości: Chotków, Wrzesiny, Brzeźnica. W Nowogrodzie Bobrzańskim wpada do Bobru.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Brzeźnio – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Brzeźnio. Położona w środkowym obniżeniu Wysoczyzny Złoczewskiej. Liczba ludności wynosi 742 (2011 r.)
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brzeźnio. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Brzeźnio.
Wikipedia
Brzezno (pol. hist. Brzeźno) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Kaźmierz.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
bardzo rzadka roślina z rodziny babkowatych, rosnąca w jeziorach i stawach
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. brzydal
Wiktionary
zwykle o głosie: dźwięczny
SJP.pl
1. być słyszanym; rozlegać się;
2. wydawać dźwięk (zwykle o instrumentach muzycznych);
3. zawierać określoną treść;
4. mieć określoną wymowę, wydźwięk
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) być słyszanym, przejawiać się jako dźwięk
(1.2) książk. zwykle o instrumentach muzycznych: wydawać dźwięk
(1.3) książk. zawierać określoną treść, myśl, wymowę, wydźwięk
(1.4) daw. puchnąć, pęcznieć, nabrzmiewać
Wiktionary
(1.1) Gdzieś w oddali brzmi strumień. Słyszę jego szum!
(1.2) Ten Steinway brzmi niesamowicie! Nie dziwię się, dlaczego wszyscy lubią na nich grać.
(1.3) Dziwnie brzmiały w jego ustach słowa przeprosin. Ta jego korna, pełna uniżoności postawa nie pasowała do jego osobowości.
(1.3) Przepraszam, jak brzmiało pytanie?
Wiktionary
IPA: bʒmʲjɛ̇t͡ɕ, AS: bžmʹi ̯ėć
Wiktionary
czas. zabrzmieć, rozbrzmieć, wybrzmieć, przebrzmieć, nabrzmieć, współbrzmieć
rzecz. brzmienie n.
przym. brzmieniowy
Wiktionary
(1.1) dźwięczeć
Wiktionary
charakterystyka dźwiękowa stylu muzycznego, głosu lub instrumentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zespół cech dźwiękowych danego instrumentu, sprzętu lub głosu
(1.2) określona postać słowna, określona treść lub myśl zawarta w tekście
Wiktionary
(1.1) Twoja gitara ma rzeczywiście fajne brzmienie.
Wiktionary
IPA: ˈbʒmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: bžmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. brzmiącość ż., brzmieniowość ż., współbrzmienie n.
czas. rozbrzmieć, brzmieć ndk.
przym. brzmieniowy
przysł. brzmieniowo
Wiktionary
(1.1) dźwięk, odgłos, ton
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób brzmieniowy
Wiktionary
rzecz. brzmienie n.
przym. brzmieniowy
Wiktionary
przymiotnik od: brzmienie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący brzmieniem, polegający na brzmieniu
Wiktionary
(1.1) Muzyka europejska posługuje się w oktawie 12 samoistnymi jakościami brzmieniowymi, które stanowią jej materiał dźwiękowy, czyli strój muzyczny.
(1.1) Dźwięki różniące się od siebie o oktawę mają pomimo różnicy wysokości te samą jakość brzmieniową.
Wiktionary
czas. brzmieć ndk.
rzecz. brzmienie n.
przysł. brzmieniowo
Wiktionary
podrodzaj dużych, krępych pszczół
SJP.pl
Trzmielec, brzmik (Psithyrus) – podrodzaj dużych, krępych pszczół zaliczanych do rodzaju Bombus, pasożytujących na społecznościach innych gatunków swojego rodzaju. Z powodu odmiennej biologii i morfologii dawniej były klasyfikowane w randze odrębnego rodzaju.
Wikipedia
od: Brzóski Brzezińskie (wieś)
SJP.pl
→ Brzozie (wieś w Polsce)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
odmiana kapusty
SJP.pl
Kapusta właściwa polna, kapusta polna, brzoskiew – podgatunek kapusty właściwej (Brassica rapa L. subsp. campestris). Obszar rodzimego jej występowania to Afryka Północna (Algieria, Maroko, Tunezja, Libia), rozprzestrzeniła się też w Europie i Azji. W Polsce archeofit.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. drzewo owocowe z rodziny różowatych, o liściach lancetowatych, kwiatach różowych rozwijających się przed ulistnieniem i o omszonych, żółtych z czerwonym rumieńcem owocach, pochodzące z Chin; brzoskwinia zwyczajna;
2. owoc tego drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów;
Wiktionary
Brzoskwinia (Persica Mill.) – takson w zależności od ujęcia systematycznego definiowany jako rodzaj, podrodzaj lub sekcja, przy czym we współczesnych klasyfikacjach z reguły w tej ostatniej randze w ramach podrodzaju migdałowiec Amygdalus i rodzaju śliwa Prunus. Obejmuje 6–7 gatunków, z tym brzoskwinię zwyczajną (Prunus persica) – drzewo owocowe o istotnym znaczeniu ekonomicznym, szeroko rozprzestrzenione w uprawie (uprawiane także w Polsce).
Wikipedia
(1.1) Mieszkańcy Brzoskwini mają bliziutko do lotniska w Balicach.
Wiktionary
rzecz. brzoskwinia ż., brzoskwinianin mos., brzoskwinianka ż., Brzoskwinka ż., brzoskwiniarnia ż., brzoskwinka ż.
przym. brzoskwiniowy, brzoskwiniański
przysł. brzoskwiniowo
Wiktionary
skośnik brzoskwiniaczek - motyl z rodziny skośnikowatych
SJP.pl
szklarnia, w której uprawia się brzoskwinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. szklarnia z uprawą brzoskwiń
Wiktionary
(1.1) Przed wejściem do brzoskwiniarni stoją beczki z nawozem.
Wiktionary
rzecz. brzoskwinia ż., Brzoskwinia ż., brzoskwinka ż., Brzoskwinka ż., brzoskwiniowiec mrz.
przym. brzoskwiniowy
przysł. brzoskwiniowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający liście przypominające liście brzoskwini
Wiktionary
1. nalewka na brzoskwiniach;
2. destylat z wina brzoskwiniowego
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w kolorze brzoskwiniowym, w odcieniu pomarańczowego z dodatkiem kremu
(1.2) pachnąc jak brzoskwinie
Wiktionary
(1.1) Pokój pomalowałam na brzoskwiniowo.
(1.2) Babka pachniała jakoś tak brzoskwiniowo.
Wiktionary
rzecz. brzoskwinia ż., Brzoskwinia ż., brzoskwinianin mos., brzoskwinianka ż., Brzoskwinka ż., brzoskwiniarnia ż., brzoskwinka ż.
przym. brzoskwiniowy, brzoskwiniański
Wiktionary
związany z brzoskwinią
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. dotyczący brzoskwiń (drzew i owoców)
(1.2) kulin. przyrządzony z brzoskwiń, z dodatkiem brzoskwiń
przymiotnik jakościowy
(2.1) przypominający owoc brzoskwini mający powierzchnię lub kolor owocu brzoskwini, delikatny jak brzoskwinia
Wiktionary
IPA: ˌbʒɔskfʲĩˈɲɔvɨ, AS: bžoskfʹĩńovy
Wiktionary
rzecz. brzoskwiniarnia ż., Brzoskwinka ż., Brzoskwinia ż., brzoskwinia ż., brzoskwinka ż.
przysł. brzoskwiniowo
Wiktionary
zdrobnienie od: brzoskwinia; brzoskwińka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. potok w południowej Polsce, lewobrzeżny dopływ Sanki;
Wiktionary
Brzoskwinka (Sanka) – potok, lewobrzeżny dopływ Sanki o długości 8,29 km i powierzchni zlewni 19,88 km².
Potok wypływa ze źródła Brzoskwinki w centrum wsi Brzoskwinia w Dolinie Brzoskwinki w powiecie krakowskim. Przepływa przez miejscowości: Brzoskwinia, Morawica i Cholerzyn. Jego dopływem jest Aleksandrówka.
Brzoskwinka jest potokiem o III klasie czystości wody.
Wikipedia
(1.1) Wzdłuż Brzoskwinki biegnie ścieżka dydaktyczna.
Wiktionary
rzecz. brzoskwinia ż., Brzoskwinia ż., brzoskwiniarnia ż., brzoskwinka ż.
przym. brzoskwiniowy
przysł. brzoskwiniowo
Wiktionary
drzewo liściaste, gatunek wiązu; wiąz górski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Ulmus glabra|ref=tak., gatunek drzewa należący do rodziny wiązowatych;
Wiktionary
Wiąz górski, w. szorstki, brzost (Ulmus glabra Huds.) – gatunek drzewa należący do rodziny wiązowatych (Ulmaceae). Jest gatunkiem pospolitym w całej Polsce. Występuje także na Bałkanach, Krymie, Kaukazie i w Azji Mniejszej.
Wikipedia
(1.1) wiąz górski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Polsce;
Wiktionary
Brzostek – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Brzostek.
Miejscowość leży nad rzeką Wisłoką. W mieście znajduje się przedszkole, szkoła podstawowa, jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, a także kilka niewielkich zakładów przemysłowych – stanowi ono centrum usługowo-handlowe dla okolicznych wsi.
Wikipedia
IPA: ˈbʒɔstɛk, AS: bžostek
Wiktionary
mieszkaniec Brzostku (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Brzostku (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
związany z brzostem
SJP.pl
Brzostowy – nieoficjalna część wsi Byczki w Polsce w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Godzianów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Nazwa z nadanym identyfikatorem SIMC występuje w zestawieniach archiwalnych TERYT z 1999 roku.
Wikipedia
krzew lub drzewo z rodziny brzozowatych, o charakterystycznej białej lub szarej korze, występujące w wielu gatunkach głównie w strefie klimatu umiarkowanego i zimnego półkuli północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Betula|L.|ref=tak., drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych, mające białą korę;
(1.2) techn. drewno brzozowe
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ponad 43 hektary niemal 50-letnich brzóz, topoli, olch i sosen może pójść pod topór.
(1.2) Konstanty, dotrzymując słowa, przywiózł furę drewna. I to jakiego, brzoza, sosna, świerk.
Wiktionary
IPA: ˈbʒɔza, AS: bžoza
Wiktionary
rzecz. brzezina ż., brzezinka ż., brzeziniak m., brzeźniak m., brzozowiec m., brzozowik m., brzozowate nmos., Brzozów mrz.
:: zdrobn. brzózka ż.
przym. brzozowy, brzezinowy, brzózkowy
Wiktionary
(1.1) lud. brzezia
Wiktionary
krzew lub drzewo z rodziny brzozowatych, o charakterystycznej białej lub szarej korze, występujące w wielu gatunkach głównie w strefie klimatu umiarkowanego i zimnego półkuli północnej
SJP.pl
Wikipedia
mała brzoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: brzoza
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbʒuska, AS: bžuska
Wiktionary
rzecz. brzoza ż., brzezina ż., brzezinka ż., Brzezinka ż., brzeziniak m., brzeźniak m., brzozowiec m., brzozowik m., brzozowate nmos., Brzozów m.
przym. brzozowy, brzezinowy
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce w województwie podkarpackim;
(1.2) geogr. nazwa kilku wsi w Polsce
Wiktionary
Brzozów – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, siedziba gminy Brzozów. Miasto jest położone centralnie na Pogórzu Dynowskim, nad rzeką Stobnicą. Przez Brzozów przebiega droga wojewódzka nr 886 z Domaradza w kierunku Sanoka.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Gracjan i pochodzę z Brzozowa.
Wiktionary
IPA: ˈbʒɔzuf, AS: bžozuf
Wiktionary
rzecz. brzozowianin m., brzozowianka ż., brzoza ż., brzózka ż., brzezina ż., brzeziniak mrz.
przym. brzozowski, brzozowy
Wiktionary
przymiotnik od: brzoza
SJP.pl
Wikipedia
rodzina drzew i krzewów dwuliściennych o kwiatostanach w postaci kotek
SJP.pl
Wikipedia
o cechach brzozowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
mieszkaniec Brzozowa
SJP.pl
mieszkanka Brzozowej lub Brzozowa
SJP.pl
Brzozowianka – potok, prawy dopływ Dunajca o długości 12,74 km i powierzchni zlewni 43,83 km².
Najwyżej położone źródła potoku znajdują się na północnych stokach grzbietu Suchej Góry na Pogórzu Rożnowskim. Zasilany jest wieloma potokami, największym z nich jest potok Siemiechowianka. Zlewnia Brzozowianki w całości znajduje się na Pogórzu Rożnowskim i obejmuje tereny miejscowości Polichty, Brzozowa, Siemiechów, Faściszowa, Lusławice i Wróblowice. W tej ostatniej miejscowości uchodzi do Dunajca na wysokości 207 m.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Brzozowicz:
Wikipedia
1. krępak brzozowiec - motyl z rodziny miernikowcowatych;
2. ogłodek brzozowiec - chrząszcz z rodziny kornikowatych;
3. pazik brzozowiec - motyl z rodziny modraszkowatych;
4. płast brzozowiec - błonkówka z rodziny pilarzowatych;
5. przeziernik brzozowiec - motyl z rodziny przeziernikowatych;
6. tutkarz brzozowiec - wielożerny chrząszcz z rodziny tutkarzowatych
SJP.pl
Wikipedia
motyl z rodziny sówek; sówka brzozówka
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Brzozów, Brzozowa
SJP.pl
Brzozowski (forma żeńska: Brzozowska; liczba mnoga: Brzozowscy) – nazwisko polskie.
Wikipedia
przymiotnik od: brzoza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z brzóz
(1.2) wykonany z drewna lub innej części brzozy
(1.3) będący częścią brzozy
Wiktionary
(1.3) Palce powykręcane przez reumatyzm przypominały sękate brzozowe patyki.
Wiktionary
IPA: bʒɔˈzɔvɨ, AS: bžozovy
Wiktionary
rzecz. brzoza ż., brzózka ż., brzezina ż., brzezinka ż., brzeziniak m., brzeźniak m., brzozowiec m., brzozowik m., brzozowate nmos., Brzozów mrz.
przym. brzezinowy
Wiktionary
część tułowia człowieka i wyższych zwierząt, ograniczona kośćmi miednicy i przeponą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. dolna część tułowia;
(1.2) pot. brzuch (1.1), ale przy otyłości
(1.3) pot. brzuch (1.1), ale podczas ciąży
Wiktionary
Brzuch (łac. abdomen) – w anatomii człowieka dolna część tułowia pomiędzy klatką piersiową a miednicą. W osłoniętym mięśniami brzuchu znajduje się jama brzuszna (cavitas abdominalis).
Brzuch ograniczony jest:
Wikipedia
(1.1) Nieodpowiednie odżywianie wywołuje bóle brzucha.
(1.2) Dzięki odpowiednim ćwiczeniom pozbyłem się brzucha w cztery tygodnie.
(1.3) Podobno żona Adama chodzi z brzuchem już od trzech miesięcy.
Wiktionary
IPA: bʒux, AS: bžuχ
Wiktionary
rzecz. brzuchacz mos., brzuchal mos., brzusiec mrz., wybrzuszanie n., wybrzuszenie n.
:: zdrobn. brzuszek mrz., brzusio mrz.
:: zgrub. brzucho n., brzuszysko n.
czas. wybrzuszyć dk., wybrzuszać ndk.
przym. brzuszny, brzuchaty, brzuszasty
przysł. brzusznie
Wiktionary
(1.1) zdrobn. brzuszek, brzusio; zgrub. brzuszysko; daw. żywot; pot. bęben; posp. bebech, brzucho, kałdun; kraków|bandzioch.; warszawa|maciek.; gw-pl|Górny Śląsk|kalfas.; gw-pl|Mazowsze|bełk.
(1.2) żart. mięsień piwny; żart. gw-pl|Górny Śląsk|bas, kastel.
Wiktionary
człowiek o dużym brzuchu; brzuchal
SJP.pl
potocznie:
1. duży brzuch; brzuszysko, brzuszydło, kałdun, bęben;
2. mężczyzna z dużym brzuchem; brzuchacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mężczyzna z dużym brzuchem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. wielki brzuch
Wiktionary
(1.1) W pobliżu skał leżało dwóch brzuchali, opalając olbrzymie swe powierzchnie.
(2.1) Jej brzuchal zwisał znad dżinsów.
Wiktionary
rzecz. brzuch mrz., brzusiec mrz., brzusio mrz., brzuszek mrz., brzuszysko n., brzucho n.
Wiktionary
(2.1) brzuszysko
Wiktionary
1. gięta, zdobiona komoda barokowa;
2. potocznie: ciężarna kobieta
SJP.pl
1. mający duży brzuch
2. przenośnie: pękaty, baniasty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. mający duży brzuch
(1.2) przen. mający wyraźnie wypukły kształt
Wiktionary
rzecz. brzuch m., brzuszek m., brzusio m., brzucho n., brzuszysko n., brzuchacz m., wybrzuszenie n., wybrzuszanie n.
czas. wybrzuszyć dk., wybrzuszać ndk.
przym. brzuszny
Wiktionary
(1.2) baniasty, baryłkowaty, beczkowaty, beczułkowaty, bombiasty, pękaty
Wiktionary
potocznie: brzuch; bandzioch, bańdzioch, bebech, wancioch, wancioł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posp. brzuch
Wiktionary
(1.1) Ale masz brzucho!
Wiktionary
IPA: ˈbʒuxɔ, AS: bžuχo
Wiktionary
rzecz. brzuch m., brzusio mrz., brzuchal m.
przym. brzuszny, brzuchaty
Wiktionary
(1.1) brzuchal
Wiktionary
zgrubienie od: brzuch; bebzon, kałdun, bęben, bojler
SJP.pl
dawniej: brzuchomówca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba potrafiąca mówić bez poruszania ustami, przez co wydaje się, że głos pochodzi od innej osoby lub przedmiotu
Wiktionary
(1.1) Brzuchomówcy bardzo często używają rekwizytów, takich jak lalki, z którymi udają rozmowę.
(1.1) Z zapisów historycznych wynika, że pierwsi brzuchomówcy pojawili się około 2000 lat p.n.e. w Egipcie. Byli kapłanami, którzy strzegli sekretów tej sztuki przed plebsem.
Wiktionary
IPA: ˌbʒuxɔ̃ˈmuft͡sa, AS: bžuχõmufca
Wiktionary
rzecz. brzuchomówstwo n.
:: fż. brzuchomówczyni ż.
przym. brzuchomówczy
Wiktionary
kobieta, która opanowała brzuchomówstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. fż. od: brzuchomówca
Wiktionary
IPA: ˌbʒuxɔ̃mufˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: bžuχõmufčỹńi
Wiktionary
rzecz. brzuchomówstwo n.
:: fm. brzuchomówca m.
przym. brzuchomówczy
Wiktionary
dawniej: umiejętność mówienia bez otwierania ust; brzuchomówstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. zdolność mówienia bez poruszania ustami, przez co wydaje się, że głos pochodzi od innej osoby lub przedmiotu;
Wiktionary
(1.1) W starożytności tą sztuką parali się (…) kapłani greccy, którzy głosili boskie wyroki. Stali oni nieruchomo podczas wieszczenia, a słuchającym zdawało się, iż słyszą głos wydobywający się z głębi trzewi. Ponieważ ich usta pozostawały nieruchome, a wierni ulegali złudzeniu, że słyszą głos z ich brzucha, oglądane zjawisko przyjęli nazywać brzuchomówstwem, który to termin przetrwał do naszych czasów.
Wiktionary
IPA: ˌbʒuxɔ̃ˈmufstfɔ, AS: bžuχõmufstfo
Wiktionary
rzecz. brzuchomówca m., brzuchomówczyni ż.
przym. brzuchomówczy
Wiktionary
wolno pełzający mięczak o ciele pokrytym śluzem; ślimak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. przedstawiciel gromady mięczaków, poruszający się za pomocą dużej, umięśnionej stopy znajdującej się na brzusznej stronie ciała
Wiktionary
Ślimaki, brzuchonogi (Gastropoda, z gr. gaster – brzuch + pous – noga) – jedna z najliczniejszych i najbardziej zróżnicowanych gromad mięczaków, zaliczana niekiedy do podtypu muszlowce.
Ślimaki kopalne spotyka się już w warstwach wczesnokambryjskich.
Wikipedia
(1.1) ślimak
Wiktionary
wolno pełzający mięczak o ciele pokrytym śluzem; ślimak
SJP.pl
Ślimaki, brzuchonogi (Gastropoda, z gr. gaster – brzuch + pous – noga) – jedna z najliczniejszych i najbardziej zróżnicowanych gromad mięczaków, zaliczana niekiedy do podtypu muszlowce.
Ślimaki kopalne spotyka się już w warstwach wczesnokambryjskich.
Wikipedia
mający płetwy usadowione na brzuchu, z tyłu za piersiowymi
SJP.pl
mikroskopijne wodne zwierzę bezkręgowe o cechach budowy zbliżonych do wirków i obleńców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. mikroskopijne zwierzę bezkręgowe, wolno żyjące w środowisku wodnym, posiadające rzęski jedynie w części brzusznej tułowia
Wiktionary
typ mikroskopijnych wodnych zwierząt bezkręgowych, obejmująca około 700 gatunków
SJP.pl
Brzuchorzęski (Gastrotricha) – typ mikroskopijnych wodnych zwierząt bezkręgowych, dawniej klasyfikowanych jako gromada obleńców. Obejmuje około 800 gatunków trójwarstwowych, acelomatycznych zwierząt o długości od 80 μm do 3 mm.
Wikipedia
zdrobnienie od: brzuch; brzuszek, brzusio
SJP.pl
będący wypukłą częścią czegoś
SJP.pl
wybrzuszenie jakiegoś przedmiotu, narzędzia, naczynia itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. skupienie włókien mięśniowych, część kurczliwa mięśnia;
(1.2) szt. wypukła część naczynia
Wiktionary
Brzusiec, głowa (łac. venter, caput) – skupienie włókien mięśniowych, stanowiące część kurczliwą mięśnia szkieletowego. Brzusiec zwykle połączony jest z kośćcem za pomocą jednego lub kilku ścięgien. Mięsień może mieć jeden brzusiec (głowę) lub więcej, np. mięsień dwugłowy ramienia (biceps) składa się z dwóch, mięsień trójgłowy ramienia (triceps) z trzech, a mięsień czworogłowy uda (quadriceps) z czterech brzuśców.
Wikipedia
(1.1) Ile brzuśców ma mięsień zginacz długi palców stóp?
(1.2) Znaleziona waza zawierała wyryte na brzuścu sceny kamasutry.
Wiktionary
IPA: ˈbʒuɕɛt͡s, AS: bžuśec
Wiktionary
rzecz. brzuch mrz., brzusio n., brzuszek mrz., brzuchal mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) głowa mięśnia
Wiktionary
zdrobniale, pieszczotliwie o brzuchu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: brzuch
Wiktionary
(1.1) Tymonku, nie jedz już śliwek, bo cię będzie brzusio bolał.
Wiktionary
rzecz. brzuch mrz., brzusiec mrz., brzuszek mrz., wybrzuszenie n., brzuchacz mos., wybrzuszanie n.
:: zgrub. brzucho n., brzuszysko n.
czas. wybrzuszyć dk., wybrzuszać ndk.
przym. brzuszny, brzuchaty, brzuszasty
przysł. brzusznie
Wiktionary
(1.1) brzuszek
Wiktionary
przymiotnik od: Brzuze, miasto gminne w województwie kujawsko-pomorskim
SJP.pl
wieś w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim
SJP.pl
Brzuskowola – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Borowie.
Wieś szlachecka Wola Brzeska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Borowiu.
Wikipedia
zdrobnienie od: brzuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: brzuch
(1.2) łódź. surowy boczek (element mięsny)
(1.3) niewielkie uwypuklenie czegoś
(1.4) sport. zob. brzuszki.
Wiktionary
(1.1) Pod jego koszulą wyraźnie rysował się piwny brzuszek.
(1.2) Taki chudziutki brzuszek kupiłam, będzie dużo skwarków.
Wiktionary
IPA: ˈbʒuʃɛk, AS: bžušek
Wiktionary
zob. brzuch.
Wiktionary
(1.1) brzusio
Wiktionary
zdrobnienie od: brzuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) sport. ćwiczenie fizyczne mięśni brzucha polegające na podnoszeniu tułowia, leżąc na wznak
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) M., B., i W. plural|brzuszek.
Wiktionary
Brzuszki – popularna nazwa na skłony tułowia w przód z leżenia tyłem. Ćwiczenie fizyczne wykonywane w leżącej pozycji z nogami ugiętymi pod kątem 60–90°. Brzuszki wykonuje się w celu wzmocnienia mięśni brzucha i zginaczy bioder.
W celu wykonania brzuszków należy położyć się na podłodze na plecach z nogami na ziemi, ewentualnie zahaczonymi o jakiś przedmiot. Ćwiczenie wykonuje się najczęściej z rękami splecionymi na karku, unosząc plecy i robiąc skłon w przód spinając mięśnie brzucha do dotknięcia łokciami kolan. Następnie należy wrócić do pozycji wyjściowej. Schemat klasyczny obowiązujący często na egzaminach sprawności fizycznej (m.in. Sił Zbrojnych, Służby Celno-Skarbowej).
Wikipedia
(1.1) Po rozciąganiu, pompkach i brzuszkach uzupełniam swoją codzienną gimnastykę pedałowaniem przez pół godziny na rowerze stacjonarnym.
Wiktionary
leżenie niemowlaka na brzuszku
SJP.pl
przyjęcie wydawane na cześć przyszłej matki przez jej przyjaciółki i krewne; bociankowe, baby shower
SJP.pl
1. → brzuszek;
2. sesja brzuszkowa - sesja fotograficzna z udziałem kobiety w zaawansowanej ciąży
SJP.pl
przysłówek
(1.1) po stronie brzusznej
Wiktionary
(1.1) Błona bębenkowa u garbatkowatych zwrócona jest brzusznie.
Wiktionary
rzecz. brzuch mrz., brzusiec mrz., brzusio n., brzuszek mrz., brzuszenie n., brzuszność ż., brzuszyna ż., brzuszynka ż., brzuszysko n.
czas. brzuszyć się ndk.
przym. brzuszny
Wiktionary
związany z brzuchem, dotyczący brzucha
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z brzuchem, dotyczący brzucha
Wiktionary
IPA: ˈbʒuʃnɨ, AS: bžušny
Wiktionary
rzecz. brzuch m.
:: zdrobn. brzuszek m.
:: zgrub. brzucho n., brzuszysko n.
przym. brzuchaty
przysł. brzusznie
Wiktionary
(1.1) książk. abdominalny
Wiktionary
zgrubienie od: brzuch; brzuszysko
SJP.pl
zdrobniale lub lekceważąco o brzuchu
SJP.pl
zgrubienie od: brzuch; brzuszydło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. brzuch, zwłaszcza pokaźny i wystający
Wiktionary
(1.1) Jacek ma brzuszysko jak u faceta po pięćdziesiątce.
Wiktionary
IPA: bʒuˈʃɨskɔ, AS: bžušysko
Wiktionary
rzecz. brzuch m., brzusio mrz., brzuchal mos./mrz.
przym. brzuszny, brzuchaty
Wiktionary
(1.1) bebech, bęben, brzuszydło, kałdun, maciek, reg. pozn. korbol.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Brzuze – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Brzuze.
Wikipedia
w łowiectwie: wabić ptaki sypanym ziarnem
SJP.pl
potocznie: człowiek nieładny, nieurodziwy; brzydul, paskuda, pokraka, szkarada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek brzydki
(1.2) osoba robiąca brzydkie rzeczy
Wiktionary
(1.1) Patrz na tego brzydala pod płotem! Ależ mu uszy sterczą.
(1.2) Ty brzydalu! Przestań grzebać w nosie!
Wiktionary
rzecz. brzydota ż., brzydactwo n.
:: fż. brzydula ż.
czas. brzydnąć ndk.
przym. brzydki
przysł. brzydko
Wiktionary
(1.1) reg. śl. brzidok.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) raczej niezbyt ładny
Wiktionary
rzecz. brzydkość ż., brzydota ż.
przym. brzydki
przysł. brzydkawo, brzydko
Wiktionary
1. taki, który się nie podoba; nieładny;
2. niezgodny z normami, zasadami; nieprzyzwoity;
3. naganny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) subiektywnie pozbawiony piękna, wartości estetycznych
(1.2) moralnie naganny, niezgodny z przyjętymi normami
(1.3) o pogodzie: wywołujący nieprzyjemne samopoczucie
Wiktionary
(1.1) Ten obraz nie podoba mi się, bo jest po prostu brzydki i już.
(1.1) Wtedy dopiero zauważył, że nie była taka brzydka, jakby się zdawało na pierwszy rzut oka.
(1.2) W szkolnej toalecie pojawił się wczoraj brzydki napis na „H”.
(1.3) Dziś pogoda była bardzo brzydka – cały dzień padało.
Wiktionary
IPA: ˈbʒɨtʲci, AS: bžytʹḱi
Wiktionary
rzecz. brzydota ż., brzydal mos., brzydula ż., brzydactwo n., brzydnięcie n., brzydzenie n., obrzydzenie n., obrzydzanie n., obrzydlistwo n., zbrzydnięcie n., wybrzydzanie n., brzydkość ż.
czas. brzydnąć ndk., brzydzić ndk., zbrzydnąć dk., obrzydzić dk., obrzydzać ndk., wybrzydzać ndk.
przym. obrzydliwy, brzydkawy
przysł. brzydko, obrzydliwie
Wiktionary
(1.1) nieładny, nieestetyczny; gw-pl|Górny Śląsk|rzadny.
(1.2) nieładny, niegodziwy, nieprzyzwoity, nieetyczny
(1.3) niepogodny, nieładny, pochmurny, deszczowy, ponury, dżdżysty
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w brzydki sposób
(1.2) niegrzecznie, niekulturalnie
(1.3) w sposób wulgaryzujący sferę ludzkiej płciowości
(1.4) pochmurnie, deszczowo
Wiktionary
(1.1) Elżbieta zawsze przychodzi tak brzydko ubrana.
(1.2) Musisz przyznać, że Rafał brzydko się zachował, nie puszczając ich przodem.
(1.3) Proszę pani, Janek znowu brzydko pokazuje.
(1.3) Jakiś szczeniak wciąż brzydko bazgrze na murze od strony parkingu.
(1.4) Było brzydko i siedzieliśmy cały czas w domu wczasowym.
Wiktionary
rzecz. brzydota ż., brzydal mos., brzydula ż., brzydactwo n., brzydnięcie n., brzydzenie n., obrzydzenie n., obrzydzanie n., obrzydlistwo n., zbrzydnięcie n., wybrzydzanie n., brzydkość ż.
czas. brzydnąć ndk., brzydzić ndk., zbrzydnąć dk., obrzydzić dk., obrzydzać ndk., wybrzydzać ndk.
przym. brzydki, obrzydliwy, brzydkawy
przysł. obrzydliwie
Wiktionary
(1.1) strasznie
(1.2) nieładnie, niegrzecznie, nieparlamentarnie
(1.3) nieprzyzwoicie, sprośnie
(1.4) pochmurnie, dżdżysto
Wiktionary
mający brzydkie oczy
SJP.pl
dawniej: brzydota;
1. cecha kogoś lub czegoś wywołującego negatywne wrażenia estetyczne;
2. potocznie: osoba lub rzecz brzydka; brzydactwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest brzydke; cecha tych, którzy są brzydcy
Wiktionary
przym. brzydki, brzydkawy
przysł. brzydko
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) śrpol. obrzydliwy
Wiktionary
IPA: bʒɨˈdlʲivɨ, AS: bžydlʹivy
Wiktionary
1. cecha kogoś lub czegoś wywołującego negatywne wrażenia estetyczne;
2. potocznie: osoba lub rzecz brzydka; brzydactwo;
3. cecha czegoś wywołującego nieprzyjemne uczucia; szpetota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieatrakcyjność, zazwyczaj fizyczna
(1.2) pot. osoba lub rzecz brzydka, brzydactwo
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bʒɨˈdɔta, AS: bžydota
Wiktionary
rzecz. brzydactwo n., brzydal m., brzydula ż.
przym. brzydki, brzydkawy
przysł. brzydko
Wiktionary
(1.1) szpetność, szpetota, niezgrabność, nieurodziwość, szkarada, szkaradność
(1.2) reg. śl. gid., reg. śl. gizd.
Wiktionary
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: brzydki
SJP.pl
rzadko, potocznie: człowiek nieładny, nieurodziwy; brzydal, paskuda, pokraka, szkarada
SJP.pl
potocznie: kobieta brzydka, nieatrakcyjna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obraź. brzydka kobieta
Wiktionary
Brzydula (hiszp. Yo soy Betty, la fea) – kolumbijska telenowela o charakterze tragikomicznym wyreżyserowana przez Mario Ribero na podstawie scenariusza autorstwa Fernando Gaitána. Tytułową rolę zagrała Ana Maria Orozco.
Wikipedia
(1.1) Daremne są próby tej niespełna wówczas dziesięcioletniej brzyduli, zwanej Lizią, zwrócenia na siebie uwagi matki.
Wiktionary
rzecz. brzydota ż., brzydactwo n.
:: fm. brzydal
przym. brzydki
przysł. brzydko
Wiktionary
zdrobnienie od: brzydula
SJP.pl
1. budzić w kimś wstręt, niechęć do czegoś
2. brzydzić się - odczuwać wstręt do kogoś lub do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) powodować obrzydzenie
czasownik zwrotny niedokonany brzydzić się (dk. brak)
(2.1) odczuwać wstręt do czegoś
Wiktionary
(1.1) Polityka zawsze brzydziła prostych ludzi.
(2.1) Dobry człowiek brzydzi się wszelkim występkiem.
Wiktionary
rzecz. brzydzenie n.
czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.
przym. brzydki
przysł. brzydko
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: brzydko
SJP.pl
Wikipedia
→ Brzyska
SJP.pl
Brzyska (dawn. Brzyski) – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Brzyska; siedziba gminy Brzyska.
Wieś opactwa benedyktynów tynieckich w powiecie bieckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Miejscowość jest siedzibą parafii pw. św. Marii Magdaleny, należącej do dekanatu Brzostek, diecezji rzeszowskiej.
Wikipedia
→ Brzyska
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
osada w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim
SJP.pl
Brzyskorzystewko – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin. Leży w odległości 5,5 km na północ od Żnina, po zachodniej stronie drogi krajowej nr 5, na krawędzi rynny jezior żnińskich. Jest to duże osiedle mieszkaniowe pracowników Pałuckiej Hodowli Roślin.
Wieś szlachecka, położona była w XVII wieku w powiecie kcyńskim województwa kaliskiego.
Wikipedia
Brzyszów – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Mstów.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Brzyszów, po jej zniesieniu w gromadzie Mstów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: brzytwa
SJP.pl
1. ostre narzędzie, zwykle składane, służące do golenia;
2. przenośnie: człowiek surowy, stanowczy, wymagający;
3. przenośnie: człowiek o ogromnej wiedzy, znający odpowiedź na każde pytanie; chodząca encyklopedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ostry nóż do usuwania zarostu;
(1.2) pot. przen. człowiek bardzo wymagający wobec innych, surowy
(1.3) pot. przen. człowiek posiadający ogromną wiedzę z jakiejś dziedziny
(1.4) daw. gwara. więz. karta do gry
Wiktionary
Brzytwa – narzędzie używane kiedyś powszechnie (obecnie sporadycznie) do golenia. W kształcie przypomina ostrze noża, osadzone przegubowo w drewnianej lub plastikowej rączce. Ostrze wykonane było najczęściej ze stali wysokowęglowej, rzadziej ze stali nierdzewnej. Rączki mogą być ozdobne, wykonywane z rzadkich i drogich materiałów.
Wikipedia
(1.1) Adam goli się brzytwą.
Wiktionary
IPA: ˈbʒɨtfa, AS: bžytfa
Wiktionary
(1.2) piła
Wiktionary
przedstawiciel podrodziny ptaków z rodziny mewowatych, blisko spokrewniony z mewami i rybitwami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Rynchops|ref=tak.;
Wiktionary
przedstawiciel podrodziny ptaków z rodziny mewowatych, blisko spokrewniony z mewami i rybitwami
SJP.pl
Brzytwodzioby (Rynchopinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny mewowatych (Laridae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Podhale, Górny Śląsk. niski brzeg
(1.2) gw-pl|Podhale. pagórek, wszelka wyniosłość gruntu
Wiktionary
(1.1) Ano kie tak, to nie ma redy, to me jus jedz, ino zeby mi zaś nie było żol długo umierać, to se na brzyzku siednij, ozewrzyj kute, a jo skocem do tobie.
Wiktionary
(1.1) gwara. brzeżek
(1.2) pagórek, górka, gwara. brzeżek
Wiktionary
[czytaj: be-EŚ] skrót od:
1. Bank Światowy;
2. Bank Śląski
SJP.pl
skrót od: Business Software Alliance - organizacja zrzeszająca komercyjnych producentów oprogramowania komputerowego
SJP.pl
1. (skrót od: Berkeley Software Distribution) jedna z licencji zgodnych z zasadami Wolnego Oprogramowania;
2. odmiana systemu operacyjnego Unix wywodząca się ze stworzonych na Uniwersytecie Kalifornijskim Berkeley
SJP.pl
[czytaj: be-es-E] (skrót od: Bovine Spongiform Encephalopathy) choroba zakaźna wywoływana przez priony, występująca przede wszystkim u krów; encefalopatia gąbczasta bydła, choroba szalonych krów, (potocznie) choroba wściekłych krów
SJP.pl
skrót od: Bank Śląski SA (w Katowicach)
SJP.pl
skrót od: bosman; bosm.
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. mar. bosman
Wiktionary
skr. bsmt
Wiktionary
skrót
(1.1) = wojsk. bosmanmat
Wiktionary
(1.1) W tym roku wśród nowych inżynierów najlepszy okazał się bsmt pchor. Robert Anchimowicz, absolwent wydziału Mechaniczno-Elektrycznego.
Wiktionary
skr. bsm.
Wiktionary
skrót od:
1. Brygada Strzelców Polskich;
2. Brygada Strzelców Podhalańskich;
3. Bank Staropolski SA w Poznaniu;
4. Bułgarska Partia Socjalistyczna
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Biblia Tysiąclecia
Wiktionary
(1.1) Prawo Pana doskonałe – krzepi ducha (…). (Ps 19,8 BT)
Wiktionary
IPA: ˈbʲiblʲja ˌtɨɕɔ̃nt͡sˈlɛt͡ɕa, AS: bʹiblʹi ̯a tyśõncleća
Wiktionary
skrót od: Bułgarska Telegrafna Agencij - Bułgarska Agencja Telegraficzna
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Baku-Tbilisi-Erzurum (gazociąg na Kaukazie)
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== BTE (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = Baku-Tbilisi-Erzurum (gazociąg na Kaukazie)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bɛ‿tɛ‿ˈː, AS: be‿t•‿e
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== BTE (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = Baku-Tbilisi-Erzurum (gazociąg na Kaukazie)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: be-te-MOT] skrót od: Biuro Turystyki Motorowej
SJP.pl
skrót od angielskiego zwrotu: by the way - swoją drogą, przy okazji, nawiasem mówiąc; btw, ATSD
SJP.pl
Wikipedia
wyraz mający naśladować płacz lub buczenie; buu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …naśladujący niski monotonny dźwięk, np. płacz lub buczenie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: bu, AS: bu
Wiktionary
(1.1) buu
Wiktionary
zgrubienie od: bubek (potocznie o osobie zarozumiałej, niepoważnej; laluś; pyszałek)
SJP.pl
Bub (ros. Буб) – wieś (sieło) w Rosji, w Kraju Permskim, w rejonie siwińskim. W 2010 liczyła 987 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie o osobie zarozumiałej, niepoważnej; laluś, pyszałek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. pogard. niepoważny mężczyzna o wygórowanej opinii na swój temat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) karc. walet
Wiktionary
(1.1) To skończony bubek, myśli, że świat kręci się wyłącznie wokół niego.
Wiktionary
IPA: ˈbubɛk, AS: bubek
Wiktionary
rzecz. bubkowatość ż.
przym. bubkowaty
Wiktionary
(1.1) zarozumialec, pyszałek, ważniak, megaloman, pępek świata
(2.1) walet; pot. jopek, wacek; posp. dupek
Wiktionary
towar wybrakowany, bez wartości, zepsuty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. towar złej jakości, posiadający wady
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przym. bublowaty
Wiktionary
(1.1) badziewie, barachło, chłam, dziadostwo, fajans, niedoróbka, fuszerka, tandeta
Wiktionary
Buber:
Wikipedia
potocznie o osobie zarozumiałej, niepoważnej; laluś, pyszałek
SJP.pl
mający cechy bubka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
obwarzanek
SJP.pl
produkcja bubli
SJP.pl
stawać się bublowatym
SJP.pl
mający cechy bubla
SJP.pl
potocznie:
1. sklep z odzieżą używaną; ciuchland, ciucholand, lumpeks, lumpex, szmateks, szmatland;
2. sklep z tanimi towarami niskiej jakości; grajzlernia
SJP.pl
nazwisko polskie, m.in. Zdzisław Bubnicki (1938-2006) - automatyk i informatyk
SJP.pl
pyszałek, zarozumialec; bufon, nadęciak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś zarozumiały, pyszałkowaty, tępy, głupi
(1.2) wulg. niezwykle obraźliwe określenie mężczyzny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do tego buca nic nie dociera.
Wiktionary
IPA: but͡s, AS: buc
Wiktionary
(1.1) zarozumialec
Wiktionary
ceramika etruska
SJP.pl
dęty instrument muzyczny w kształcie rogu
SJP.pl
Wikipedia
narowisty, rączy koń, rumak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) hist. koń Aleksandra Wielkiego;
Wiktionary
Bucefalos (Bucefał) (gr. Βουκέφαλος Bukefalos – „byczogłowy”; łac. Bucephalus) – ulubiony ogier tesalski Aleksandra Wielkiego. W potocznym słownictwie synonim narowistego wierzchowca, ognistego rumaka.
Wikipedia
(1.1) Aleksander dosiadał Bucefała we wszystkich swych kampaniach wojennych.
Wiktionary
rzecz. bucefał mzw.
Wiktionary
potocznie: pycha, zarozumiałość, wyniosłość; nadętość
SJP.pl
wyraz naśladujący odgłos uderzenia lub wybuchu
SJP.pl
wykrzyknik onomatopeiczny
(1.1) dźwięk. odgłos mocnego uderzenia obiektów o siebie
(1.2) dźwięk. odgłos wydostającej się skądś gwałtownie pary lub dymu
wykrzyknik
(2.1) pot. …opisujący czynność wymagającą szybkiego i gwałtownego wykonywania ruchów lub przemieszczenia się
(2.2) pot. …opisujący zjawisko które stało się nagle, niespodziewanie i gwałtownie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) slang. głębokie zaciągnięcie do płuc dymu papierosowego lub oparów jakiejś substancji psychoaktywnej
(3.2) slang. ilość dymu lub oparów jednorazowo wdychana buchem (3.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(4.1) żart. gruba książka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To nie było tak, że lecimy, lecimy i nagle buch o ziemię. Musiałem wymierzyć precyzyjnie, żeby samolot bez przechyłów dotknął pasa startowego.
(1.2) Nagle — gwizd! / Nagle — świst! / Para — buch! / Koła — w ruch!.
(3.1) Staraj się robić między buchami przerwy. Daj szansę liquidowi nasączyć watę
Wiktionary
rzecz. buchanie n., wybuch mrz., buchnięcie n., niewybuch mrz.
czas. buchnąć dk., buchać ndk.
Wiktionary
(3.1-2) sztach
Wiktionary
1. rozprzestrzeniać się w sposób gwałtowny, zwracający uwagę, np. ogień bucha z pieca;
2. wydzielać coś z siebie w sposób gwałtowny;
3. rzadko: rzucać się gdzieś, uciekać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gwałtownie się rozprzestrzeniać
(1.2) wykonać nagły odskok, uderzenie, ruch
(1.3) pot. ukraść
(1.4) daw. wystrzelić, eksplodować
(1.5) gw-pl|Śląsk Cieszyński. uderzać, machać
Wiktionary
rzecz. buchanie n., wybuch mrz., buchnięcie n., niewybuch mrz., buch mzw./mrz.
czas. buchnąć dk.
wykrz. buch
Wiktionary
przestarzale: złodziej
SJP.pl
Buchacz (niem. Buchatz) – dzielnica Radzionkowa, dawna osada młyńska na gruntach Radzionkowa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Buchalikowie – nazwisko górnośląskiej rodziny o tradycjach pracy w hutnictwie. Zostali zamordowani przez hitlerowców.
Wilhelm (ur. 1897, zm. 1939) był uczestnikiem wszystkich trzech powstań śląskich, działaczem Związku Powstańców Śląskich, po wkroczeniu wojsk niemieckich do Polski został aresztowany i osadzony w więzieniu w którym zmarł.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przestarzałe: księgowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. księgowy
Wiktionary
Księgowy (buchalter) - pracownik działu księgowości, osoba zajmująca się wszelkimi czynnościami związanymi z prowadzeniem ksiąg rachunkowych podmiotów gospodarczych.
Do zadań księgowego należy m.in. ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych dla potrzeb wewnętrznych (informowanie kierownictwa jednostki o stanie firmy) oraz zewnętrznych (rozliczenia podatkowe i statystyczne) oraz obliczanie i rozliczanie zobowiązań podatkowych przedsiębiorstwa.
Wikipedia
(1.1) Wakuje wprawdzie posada buchaltera, jest miejsce technika, ale to wszystko nie dla pana: pensje małe i specjalności, które trzeba znać.
(1.1) Buchalter firmy „Mojżesz Katz” był gburem. Pan Katz wyrzucił go i przyjął nowego buchaltera. Był to anioł i wersalczyk w jednej osobie: cichy, spokojny, grzeczny, układny, słowa głośnego nie umiał powiedzieć.
Wiktionary
IPA: buˈxaltɛr, AS: buχalter
Wiktionary
rzecz. buchalteria ż.
:: fż. buchalterka ż.
przym. buchalteryjny
Wiktionary
(1.1) neutr. księgowy
Wiktionary
1. przestarzałe: rachunkowość, księgowość;
2. pogardliwie: niepotrzebne, drobiazgowe obliczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. księgowość
(1.2) pejor. nadmiernie drobiazgowe przeliczanie
Wiktionary
Księgowość (przestarzale buchalteria) – podstawowy element składowy rachunkowości. Księgowość stanowi część rejestracyjną rachunkowości.
Księgowość polega na rejestracji w ujęciu pieniężnym, a niekiedy w ujęciu ilościowym, odpowiednio udokumentowanych zdarzeń gospodarczych, które powodują zmiany w majątku jednostki gospodarującej i źródłach jego pochodzenia.
Wikipedia
rzecz. buchalter mos., buchalterka ż., buchalteryjność ż., buchalterskość ż.
przym. buchalteryjny, buchalterski
przysł. buchalteryjnie, buchaltersko
Wiktionary
pracownica prowadząca księgi rachunkowe; księgowa
SJP.pl
Osoby o nazwisku Buchanan:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|buchać.
Wiktionary
czas. buchać
rzecz. buchnięcie n., buch mzw./mrz.
wykrz. buch
Wiktionary
potocznie: wielozadaniowy i dostawczy pojazd UAZ-452
SJP.pl
nazwa kobierców tkanych przez turkmeńskie plemiona regionu Buchary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Uzbekistanie nad rzeką Zarafszan, stolica wilajetu bucharskiego;
Wiktionary
Buchara (uzb. Buxoro) – miasto w Uzbekistanie, stolica wilajetu bucharskiego, w dolinie rzeki Zarafszan.
Buchara leży w rejonie eksploatacji bogatych złóż gazu ziemnego (Gazli); przemysł m.in. futrzarski (karakuły), jedwabniczy, spożywczy (w tym winiarski), oczyszczalnie bawełny; rzemiosło artystyczne (słynne bucharskie dywany). Ośrodek turystyczny o międzynarodowym znaczeniu i naukowy (szkoły wyższe). Węzeł komunikacyjny (port lotniczy).
Wikipedia
(1.1) Hindukuskie przełęcze od zawsze były szlakiem nie tylko kupieckich karawan, ale także najeźdźczych armii, okrutnych wojowników z syberyjskich stepów, opętanych snem o podboju świata i legendą o skarbach Indii, Buchary i Chorasanu (…)
Wiktionary
rzecz. bucharczyk mos., bucharka ż., bucharski mrz.
przym. bucharski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bucharczyk mos., bucharka ż., bucharski mrz.
przym. bucharski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bukhara
* arabski: (1.1) بخارى
* aragoński: (1.1) Bukhara
* azerski: (1.1) Buxara
* baskijski: (1.1) Bukhara
* baszkirski: (1.1) Бохара
* bengalski: (1.1) বোখারা
* białoruski: (1.1) Бухара ż.
* bułgarski: (1.1) Бухара ż.
* chiński standardowy: (1.1) 布哈拉
* chorwacki: (1.1) Buhara ż.
* duński: (1.1) Bukhara
* gruziński: (1.1) ბუხარა
* hebrajski: (1.1) בוכרה
* hindi: (1.1) बुख़ारा
* japoński: (1.1) ブハラ
* kataloński: (1.1) Bukharà
* kazachski: (1.1) Бұхара
* kirgiski: (1.1) Букар
* koreański: (1.1) 부하라
* marathi: (1.1) बुखारा
* nowogrecki: (1.1) Μπουχάρα
* pendżabski: (1.1) بخارا
* perski: (1.1) بخارا
* rosyjski: (1.1) Бухара ż.
* słowacki: (1.1) Buchara ż.
* sorani: (1.1) بوخارا
* tadżycki: (1.1) Бухоро
* tamilski: (1.1) புகாரா
* turecki: (1.1) Buhara
* uzbecki: (1.1) Buxoro
* warajski: (1.1) Bukhara
źródła.
== Buchara (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Buchara
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Buchary; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Buchara ż.
:: fż. bucharka ż.
przym. bucharski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Buchary; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Buchara ż.
:: fm. bucharczyk mos.
przym. bucharski
Wiktionary
przymiotnik od: Buchara (miasto w Uzbekistanie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bucharą, dotyczący Buchary
(1.2) dotyczący języka bucharskiego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język bucharski;
Wiktionary
rzecz. bucharka ż., bucharczyk mos., Buchara ż.
Wiktionary
Buchcice (do 1965 Meszna Szlachecka) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Tuchów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
Konzentrationslager Buchenwald, Konzentrationslager Buchenwald/Post Weimar (KL Buchenwald, KZ Buchenwald), z początku nazywany Konzentrationslager Ettersberg – niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny założony w Ettersberg w pobliżu Weimaru (Turyngia, Niemcy). Funkcjonował od lipca 1937 do końca wojny.
Wikipedia
1. rozprzestrzenić się w sposób gwałtowny, zwracający uwagę;
2. wydzielić coś z siebie w sposób gwałtowny;
3. potocznie: wykonać nagły ruch, rzucić się, uderzyć;
4. potocznie: ukraść
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. buchać)
(1.1) rozprzestrzenić się w sposób gwałtowny
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(2.1) rzucić się, uderzyć, wykonać nagły ruch
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(3.1) pot. ukraść
Wiktionary
(3.1) Złodziej buchnął mi portfel.
Wiktionary
IPA: ˈbuxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: buχnõńć
Wiktionary
rzecz. wybuch m., buchnięcie n., niewybuch mrz., buch mzw./mrz.
czas. buchać
wykrz. buch
Wiktionary
1. rozprzestrzenić się w sposób gwałtowny, zwracający uwagę;
2. wydzielić coś z siebie w sposób gwałtowny;
3. potocznie: wykonać nagły ruch, rzucić się, uderzyć;
4. potocznie: ukraść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|buchnąć.
Wiktionary
rzecz. buchanie n., buch mzw./mrz.
czas. buchnąć dk., buchać ndk.
wykrz. buch
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. część instalacji wodnej
Wiktionary
Szwajcaria:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: buxs, AS: buχs
Wiktionary
1. miejsce zryte przez dziki szukające żeru; buchtowisko
2. lina zwinięta w koło
3. gwarowo: rodzaj bułki drożdżowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. zwinięta lina;
(1.2) łow. miejsce rozgrzebane przez dziki poszukujące pożywienia;
(1.3) przest. mała zatoka
(1.4) kulin. reg-pl|Kraków. gw-pl|Górny Śląsk.
(1.6) gw-pl|Poznań. przegroda dla świń
(1.7) gw-pl|Łódź. środ. piekarskie duża, poczwórna bułka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbuxta, AS: buχta
Wiktionary
rzecz. buchtowisko
czas. buchtować
Wiktionary
(1.2) buchtowisko
(1.6) bucht
Wiktionary
o dzikach: ryć ściółkę leśną w poszukiwaniu żołędzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. zwijanie liny w równy, łatwy do rozwinięcia kłębek
(1.2) łow. o dzikach: tworzenie buchtowisk, rycie ziemi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) rzecz. buchta ż.; czas. buchtować ndk.
(1.2) rzecz. buchta ż., buchtowisko n.; czas. buchtować ndk.
Wiktionary
miejsce zryte przez dziki szukające żeru; buchta
SJP.pl
Buchtowisko (także: buchta) – miejsce w lesie lub poza lasem zryte przez dziki poszukujące pożywienia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) piłka do metalu
Wiktionary
IPA: ˈbuxfɛl, AS: buχfel
Wiktionary
ekspresywnie: but; bucior
SJP.pl
dawniej: bucior - duży but
SJP.pl
zdrobnienie od: bucik
SJP.pl
zdrobnienie od: but; mały but; butek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od but
(1.2) mały but
(1.3) but o krótkiej sznurowanej lub zapinanej cholewce
Wiktionary
(1.1) Poprawiła włosy, bluzkę, wysunęła bucik w taki sposób, żeby go pan redaktor spostrzegł od razu i nie odprawił z kwitkiem.
Wiktionary
IPA: ˈbut͡ɕik, AS: bućik
Wiktionary
rzecz. but m., bucior mrz.
Wiktionary
[czytaj: buc-ina] blaszany instrument muzyczny, prototyp puzonu
SJP.pl
zgrubienie od: but (okrycie stopy); bucisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. od but
(1.2) pot. duży, ciężki but
Wiktionary
(1.1) Wlazł w buciorach na dywan i dostał burę.
Wiktionary
rzecz. bucik mrz., but mrz., butek mrz.
Wiktionary
zgrubienie od: but (okrycie stopy); bucior
SJP.pl
1. przymiotnik od: Buk;
2. przymiotnik od: Buczek; buczecki, buczkowski
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: BAkinem]
1. miasto w Anglii;
2. pałac Buckingham - pałac królewski w Londynie
SJP.pl
Buckingham – miasto i civil parish w Anglii, w hrabstwie Buckinghamshire, w dystrykcie (unitary authority) Buckinghamshire. Leży 81 km na północny zachód od centrum Londynu. W 2001 miasto liczyło 11 572 mieszkańców. W 2011 roku civil parish liczyła 12 043 mieszkańców. Buckingham zostało wspomniane w Domesday Book (1086) jako Bochingheham.
Wikipedia
Antarktyda:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: bakskin]
1. umaszczenie konia o odcieniu płowym;
2. koń o takim umaszczeniu;
3. skóra wyprawiona w specjalny sposób, używana do wyrobu butów, kurtek itp.; skóra kozłowa, skóra koźla
SJP.pl
Buckskin – dzielnica miasta Basingstoke w Anglii, w hrabstwie Hampshire, w dystrykcie Basingstoke and Deane. Leży 3 km od centrum miasta Basingstoke. W 2018 miejscowość liczyła 7203 mieszkańców.
Wikipedia
inaczej: buc
SJP.pl
potocznie: mający cechy człowieka zarozumiałego, aroganckiego; pyszałkowaty
SJP.pl
1. wydawać niski odgłos;
2. potocznie: głośno płakać; beczeć, ryczeć
SJP.pl
Bucz – sołectwo, wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Przemęt.
Znajduje się tu zabytkowy kościół z XVII wieku i pałac magnacki.
Wikipedia
bucz olszynowiec (bucz olchowiec), bucz wiązowiec, bucz dębowiec - gatunki błonkówki z rodziny trzpiennikowatych
SJP.pl
Bucza (ukr. Буча) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, siedziba rejonu buczańskiego. W 2020 roku liczyło ok. 36,3 tys. mieszkańców.
Bucza leży nad Buczą i Rokaczem, niewielkimi dopływami Irpienia. Przez miasto przebiega droga międzynarodowa M07 (Kijów-Jagodzin).
Wikipedia
przymiotnik od: Buczacz
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, nad rzeką Strypą, siedziba rejonu buczackiego;
Wiktionary
Buczacz (ukr. Бучач) – miasto w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego na Ukrainie, nad rzeką Strypą. Siedziba rejonu buczackiego w latach 1940–1941 oraz 1944–2020. Ośrodek przemysłu metalowego, spożywczego i paszowego. Leży w pobliżu drogi krajowej N18. Przez miasto przebiega droga terytorialna T2001. W mieście znajduje się stacja kolejowa.
Wikipedia
przym. buczacki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Buczak – wzgórze w południowo-zachodniej Polsce, we Wzgórzach Strzelińskich, na Przedgórzu Sudeckim.
Wikipedia
mieszkaniec Buku (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Buku (miasta w Polsce)
SJP.pl