raik

zdrobnienie od: raj


SJP.pl


rainer

[czytaj: rajner]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl


rainier

  • Mount Rainier – wulkan w USA
  • Mount Rainier – format zapisu dla dysków optycznych

Miejscowości w USA:

  • Rainier – miasto w stanie Oregon, w hrabstwie Columbia
  • Rainier – miejscowość w stanie Waszyngton, w hrabstwie Thurston

Wikipedia


raisa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Raisa – rosyjskie imię żeńskie, występujące także w Polsce, przede wszystkim na obszarze, na którym zamieszkują mniejszości wyznające prawosławie (ponad 60% Rais mieszka w Białostockiem), którego etymologia nie jest jasna. Podaje się różne warianty pochodzenia imienia: od greckiego radia – „lekka”; od gr. reistos, radios – „lekkomyślna, beztroska, niefrasobliwa” lub też przypisuje się jej znaczenie „wypoczęta”. Istnieją również przesłanki do utożsamienia tego imienia z imieniem Iraida (pod imieniem Raisa (Iraida) wymieniana jest ważna święta prawosławna), którego greckim wariantem jest Irais – por. Izis i Izyda. Ros. Iraida pochodzi zaś od gr. hērōis, w dop. hērōidos – „heroina” (tj. „bohaterka”). Sposób utworzenia Raisy od heroiny byłby zatem analogiczny do przekształcenia, w wyniku którego z imienia Herodion powstał rosyjski wariant Rodion.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* łotewski: (1.1) Raisa ż.

* rosyjski: (1.1) Раиса ż.

źródła.

== Raisa (język łotewski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|łotewski|ż. Raisa

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈjisa, AS: rai ̯isa

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* łotewski: (1.1) Raisa ż.

* rosyjski: (1.1) Раиса ż.

źródła.

== Raisa (język łotewski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|łotewski|ż. Raisa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


raissa

imię żeńskie


SJP.pl


raj

1. biblijne miejsce pobytu pierwszych ludzi na ziemi; eden,
2. przenośnie: miejsce piękne, wspaniałe,
3. miejsce pobytu dusz po śmierci; niebo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. miejsce wiecznej szczęśliwości, które istniało na początku ludzkości, które czeka również po śmierci;

 (1.2) przen. piękne miejsce, gdzie ludzie są szczęśliwi

 (1.3) przen. miejsce szczególnie sprzyjające jakiemuś rodzajowi aktywności

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: raić

Wiktionary

Wierzenia

  • Raj – biblijny ogród (Eden)
  • Raj – kraina zmarłych (Niebo), w wielu religiach (patrz odmiany tamże)

Miejscowości w Polsce i ich integralne części

  • Raj – część miasta Bobowa
  • Raj – część miasta Szubin
  • Raj – część wsi Chomęciska Duże w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Stary Zamość
  • Raj – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Oporów
  • Raj – część wsi Czarnożyły w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Czarnożyły
  • Raj – część wsi Kraszkowice w woj. łódzkim, w pow. wieluńskim, w gminie Wierzchlas
  • Raj – część wsi Dzietrzkowice w woj. łódzkim, w pow. wieruszowskim, w gminie Łubnice
  • Raj – część wsi Kowalówka w woj. łódzkim, w pow. wieruszowskim, w gminie Wieruszów
  • Raj – część wsi Łapczyca w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Bochnia
  • Raj – część wsi Rzepiennik Suchy w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Rzepiennik Strzyżewski
  • Raj – wieś w woj. mazowieckim, w pow. lipskim, w gminie Solec nad Wisłą
  • Raj – część wsi Trześń w woj. podkarpackim, w pow. tarnobrzeskim, w gminie Gorzyce
  • Raj – część wsi Staniszewo w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Kartuzy
  • Raj – część wsi Górki Wielkie w woj. śląskim, w pow. cieszyński, w gminie Brenna
  • Raj – część wsi Wierzbica w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Pilica
  • Raj – przysiółek wsi Pawłów w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Nowy Korczyn
  • Raj – część wsi Trzciniec w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Nagłowice
  • Raj – kolonia wsi Krzcięcice w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Sędziszów
  • Raj – część wsi Wymysłów w woj. świętokrzyskim, w pow. kazimierskim, w gminie Kazimierza Wielka
  • Raj – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ostródzkim, w gminie Morąg

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Adam i Ewa, pierwsi ludzie, zostali wygnani z raju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raj, AS: rai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Raj m.

 przym. rajski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Eden, Rajski Ogród, niebo

 (1.2) arkadia, eden, eldorado, raj na ziemi, kraina szczęśliwości, ziemia obiecana, kraina mlekiem i miodem płynąca

Wiktionary


raja

1. w krajach muzułmańskich: poddany płacący najwyższą daninę, szczególnie w Turcji osmańskiej;
2. od XVII wieku: pogardliwie o chłopie mieszkającym w posiadłości tureckiej na Bałkanach, płacącym wysokie podatki i nieposiadającym żadnych praw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. zob. płaszczka.

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. rząd

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) hist. w imperium osmańskim ludność wysoko opodatkowana;

Wiktionary

Raja – obraźliwe określenie używane przez Turków i sturczonych miejscowych wobec chrześcijańskich poddanych w okresie imperium osmańskiego (od XVII wieku).

Termin wywodzi się z języka arabskiego, rozpowszechnił się jednak w krajach pod panowaniem tureckim, zwłaszcza na Bałkanach. Oznacza chrześcijańską zbiorowość zależną od muzułmańskich władców – pod tureckim panowaniem chrześcijanie mieli mniejsze prawa niż wyznawcy islamu, np. płacili wyższe podatki. Tłumaczy się jako motłoch, tłuszcza lub nawet bydło.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) płaszczka

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|ray.

 (2.1) arab. ra'ijjāh (poddani)

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|płaszczka.

 (1.2) zobtłum|rząd.

źródła.

== raja (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUS|En-us-raja.oga.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hist. radża

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈraja, AS: rai ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płaszczka

Wiktionary


rajbany

potocznie: okulary marki Ray-Ban; rejbany


SJP.pl


rajberka

w gwarze poznańskiej: narzędzie murarskie, packa do rozcierania, wygładzania tynku


SJP.pl


rajbetka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. paca tynkarska

Wiktionary


rajbówka

narzędzie murarskie, packa do wygładzania tynku


SJP.pl


rajca

radny;
1. w dawnej Polsce: członek rady miejskiej;
2. żartobliwie lub podniośle: członek rady - organu władzy terenowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. adm. członek rady miejskiej

 (1.2) daw. środ. wysłannik starającego się o pannę

Wiktionary

  • Rajca – staropolska nazwa członka rady, czyli radnego
  • Rajca – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim w rejonie korelickim

Wikipedia

Powiązane:

 przym. radziecki

 rzecz. radźca mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) radny

 (1.2) swat, dziewosłąb

Wiktionary


rajch

gwarowo o rzeszy niemieckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Niemcy

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. daw. RFN

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) reg. śl. Ef.

Wiktionary


rajcować

1. rozmawiać o czymś z ożywieniem; gadać, paplać; spędzać czas na gadaninie;
2. podniecać, wywoływać zainteresowanie;
3. rajcować się - ekscytować


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) posp. rozprawiać, dyskutować

 (1.2) przen. robić hałas jak przy głośnej dyskusji

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) pot. wywoływać podniecenie, zainteresowanie

czasownik zwrotny niedokonany rajcować się (dk. brak)

 (3.1) pot. ekscytować się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przekupki od rana rajcują, aż tu je słychać.

 (1.2) Stadko wróbli głośno rajcuje we wnętrzu korony cisu.

 (2.1) Wielokrotnie przekonał się, że rajcują go te jej umizgi i nadąsania.

 (2.1) Dlaczego cię to tak rajcuje?

 (3.1) Rysiu rajcował się swoimi wakacyjnymi wejściami na tatrzańskie szczyty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajcowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) podniecać

 (3.1) podniecać się

Wiktionary


rajcowny

potocznie: ekscytujący, emocjonujący, podniecający


SJP.pl


rajcza

wieś w Polsce


SJP.pl

Rajcza – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Rajcza.

Geograficznie położona jest w Beskidzie Żywieckim, w Małopolsce (Żywiecczyzna), w górnym biegu Soły na trasie linii kolejowej Żywiec-Zwardoń. W bezpośrednim sąsiedztwie Rajczy znajduje się Żywiecki Park Krajobrazowy. Miejscowość jest siedzibą gminy Rajcza.

Wikipedia


rajczak

nazwisko


SJP.pl


rajczakowski

nazwisko


SJP.pl


rajczanin

mieszkaniec Rajczy


SJP.pl


rajczanka

mieszkanka Rajczy


SJP.pl


rajczański

przymiotnik od: Rajcza


SJP.pl


rajczyk

nazwisko


SJP.pl


rajczyn

Rajczyn (niem. Rayschen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

W pobliżu wsi, choć formalnie na terenie Gryżyce był przystanek kolejowy Rajczyn.

Wikipedia


rajczyni

radna;
1. w dawnej Polsce: członkini rady miejskiej;
2. żartobliwie lub podniośle: członkini rady - organu władzy terenowej


SJP.pl


rajd

1. wyścig sportowy, np. samochodów;
2. wyprawa turystyczna;
3. wypad wojsk w głąb terytorium wroga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. kilkuetapowy wyścig;

 (1.2) turyst. kilkuetapowa, zbiorowa wyprawa turystyczna

 (1.3) wojsk. wypad w głąb terenu nieprzyjaciela;

 (1.4) sport. w piłce nożnej: wypad z piłką na połowę przeciwnika

Wiktionary

Rajd – zawody sportowe polegające na przebyciu określonej trasy w wyznaczonym czasie przy ustalonych warunkach regulaminu. Rozróżniamy:

  • Rajd pieszy
    • Rajd krajoznawczy
    • Impreza na orientację
  • Rajd samochodowy
    • Rajd terenowy
  • Rajd konny
  • Rajd przygodowy


Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rajdowiec m., rajder m., rajdowanie n., rajdówka ż.

:: zdrobn. rajdzik m.

 czas. rajdować ndk.

 przym. rajdowy

 przysł. rajdowo

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|raid.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) rally (1.2) expedition, excursion

* baskijski: (1.1) rally

* francuski: (1.1) rallye m. (1.2) randonnée ż., excursion ż.

* hiszpański: (1.1) rali m.

* nowogrecki: (1.1) ράλι n.

* rosyjski: (1.1) гонка ż.

źródła.

== rajd (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) jeździć konno

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rajt, AS: rai ̯t

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajdowiec m., rajder m., rajdowanie n., rajdówka ż.

:: zdrobn. rajdzik m.

 czas. rajdować ndk.

 przym. rajdowy

 przysł. rajdowo

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rajdowiec m., rajder m., rajdowanie n., rajdówka ż.

:: zdrobn. rajdzik m.

 czas. rajdować ndk.

 przym. rajdowy

 przysł. rajdowo

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|raid.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) rally (1.2) expedition, excursion

* baskijski: (1.1) rally

* francuski: (1.1) rallye m. (1.2) randonnée ż., excursion ż.

* hiszpański: (1.1) rali m.

* nowogrecki: (1.1) ράλι n.

* rosyjski: (1.1) гонка ż.

źródła.

== rajd (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) jeździć konno

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rajda

nazwisko


SJP.pl


rajdować

brać udział w rajdzie


SJP.pl


rajdowczyni

rajdowiec


SJP.pl

Patrz:

rajdowiec

rajdowicz

uczestnik rajdu; rajdowiec


SJP.pl


rajdowiec

uczestnik rajdu; rajdowicz


SJP.pl


rajdówka

potocznie: samochód rajdowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. sport. mot. samochód specjalnie przystosowany do ścigania się w rajdach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Samochód odebraliśmy dopiero przed kilkoma dniami więc nie zdążyliśmy przejechać jeszcze wielu kilometrów. Jednak pierwsze wrażenia były znakomite – to bardzo szybka rajdówka, a jednocześnie stabilna i dająca poczucie bezpieczeństwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajd mrz., rajdowiec mos.

 przym. rajdowy

Wiktionary


rajdowy

przymiotnik od: rajd


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sport. związany z rajdem (zawody sportowe)

 (1.2) wojsk. związany z rajdem rozumianym jako wysoce manewrowe działania bojowe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajd mrz., rajdowanie n., rajdowiec mos., rajdowość ż., rajdówka ż.

 czas. rajdować ndk.

 przysł. rajdowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyścigowy

Wiktionary


rajecki

nazwisko


SJP.pl


rajer

czaple pióro ozdabiające kapelusze i fryzury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czaple pióro używane jako dekoracja kapeluszy i fryzur

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marta (…) wyjęła ze złoconej torebki lusterko i grzebyk i uważnie poprawiła loczki nad czołem, wysunięte spod kapelusza, najeżonego lasem rajerów.

Wiktionary


rajewicz

nazwisko


SJP.pl


rajewski

nazwisko


SJP.pl

Rajewski (ros. Раевский) – wieś w Rosji, w Baszkortostanie, stolica rejonu alszejewskiego, 100 km na południowy zachód od Ufy.

Wikipedia


rajfle

potocznie: markowe spodnie dżinsowe firmy Rifle


SJP.pl


rajfur

człowiek czerpiący zyski z cudzego nierządu; alfons, kupler, sutener


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. stręczyciel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajfura m./ż.

:: fż. rajfurka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kupler, stręczyciel, sutener, alfons

Wiktionary


rajfura

człowiek czerpiący zyski z cudzego nierządu; alfons, kupler, sutener


SJP.pl


rajfurka

stręczycielka, kobieta prowadząca dom publiczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta prowadząca dom publiczny, bajzelmama, stręczycielka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajfur mos.

Wiktionary


rajfurstwo

stręczycielstwo


SJP.pl


rajfurzyć

czerpać zyski z cudzego nierządu, stręczyć


SJP.pl


rajgras

1. rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych; żyźnica;
2. rajgras wyniosły - gatunek trawy luźnokępowej; owsik wyniosły, rajgras francuski, żyźnica wyniosła, owies pastewny


SJP.pl

Rajgras (Arrhenatherum P.Beauv.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Należy do niego 7 gatunków. Zasięg obejmuje obszar śródziemnomorski, Azję południowo-zachodnią oraz Europę. W Polsce rośnie jeden gatunek – rajgras wyniosły A. elatius.

Mianem rajgrasu określane były też niektóre gatunki z rodzaju Lolium (życica) m.in.: życica trwała ("rajgras angielski") czy życica wielokwiatowa ("rajgras włoski").

Wikipedia


rajgrasowy

przymiotnik od: rajgras


SJP.pl


rajgród

1. miasto w Polsce;
2. osada w Polsce


SJP.pl

Rajgród – miasto w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, położone nad Jeziorem Rajgrodzkim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Rajgród.

Początkowo Rajgród stanowił część Jaćwieży, następnie zaś należał do ziemi wiskiej, stanowiącej część Mazowsza, po czym został włączony do Podlasia jako część ziemi bielskiej. Miasto królewskie starostwa rajgrodzkiego w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. łomżyńskiego. W Rajgrodzie działa Ochotnicza Straż Pożarna.

Wikipedia


rajgrodzianin

mieszkaniec Rajgrodu


SJP.pl


rajgrodzianka

mieszkanka Rajgrodu


SJP.pl


rajgrodzki

przymiotnik od: Rajgród


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rajgrodem, dotyczący Rajgrodu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rajgród mrz.

Wiktionary


rajka

1. plenna odmiana jabłoni dająca drobne owoce, z których sporządza się głównie konfitury i ozdoby cukiernicze; rajska jabłoń;
2. regionalnie: rowek między rzędami roślin


SJP.pl

Rajka (niem. Ragendorf) – wieś i gmina w północno-zachodniej części Węgier, w pobliżu miasta Mosonmagyaróvár. Gmina liczy 2550 mieszkańców (styczeń 2011) i zajmuje obszar 52,63 km².

Wikipedia


rajkiewicz

nazwisko


SJP.pl


rajkot

Rajkot (hindi राजकोट = Radźkot, gudźarati: રાજકોટ) – miasto w zachodnich Indiach, w stanie Gudźarat, w środkowej części półwyspu Kathijawar. Około 1,34 mln mieszkańców.

W mieście jest stacja kolejowa Rajkot.

Wikipedia


rajkowo

Rajkowo (do 1945 niem. Klein Reinkendorf Gut) – osada w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo, przy południowo-zachodniej granicy administracyjnej Szczecina. Znajduje się na Wzniesieniach Szczecińskich. W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


rajkowski

nazwisko


SJP.pl


rajmund

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Rajmund – imię męskie pochodzenia germańskiego. Znaczy „ten, który jest pod osłoną losu”.

Forma żeńska: Rajmunda

Odpowiedniki w innych językach:

  • łacina – Raymundus
  • język angielski – Raymond
  • język niemiecki – Raimund
  • język francuski – Raymond
  • język hiszpański – Ramón
  • język niderlandzki – Ramon, Ramondy
  • język włoski – Raimondo
  • język litewski – Rajmundas

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój szwagier Rajmund i jego żona Magda (architektka) po nieoczekiwanym spadku rozpoczęli ostatnio budowę domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrajmũnt, AS: rai ̯mũnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rajmundowa ż.

:: zdrobn. Rajmundek m., Mundek m.

:: fż. Rajmunda ż.

 przym. Rajmundowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Rajmundowa ż.

:: zdrobn. Rajmundek m., Mundek m.

:: fż. Rajmunda ż.

 przym. Rajmundowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|germ.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Raymond

* baskijski: (1.1) Erraimun

* francuski: (1.1) Raymond m.

* hiszpański: (1.1) Raimundo m., Ramón m.

* litewski: (1.1) Rajmundas m.

* łaciński: (1.1) Raymundus m.

* łotewski: (1.1) Raimonds m.

* niemiecki: (1.1) Raimund m.

* serbski: (1.1) Рајмунд m.

* słoweński: (1.1) Rajmund m.

* starofrancuski: (1.1) Raimunt m.

* węgierski: (1.1) Rajmund

* włoski: (1.1) Raimondo m.

źródła.

== Rajmund (język węgierski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|węgierski|m. Rajmund

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rajmunda

imię żeńskie


SJP.pl

Rajmunda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Zostało ono utworzone jako żeński odpowiednik męskiego imienia Rajmund, składającego się z elementów znaczących pierwotnie „rada, zebranie” oraz „opieka, ochrona”.

Rajmunda pozostaje imieniem rzadkim. W 2001 roku nosiło je 195 Polek, przy czym od lat 70. XX wieku imię to nie było nadawane. W styczniu 2024 w rejestrze PESEL odnotowano 98 kobiet o imieniu Rajmunda nadanym jako pierwsze i 55 kobiet z imieniem nadanym jako drugie.

Wikipedia


rajmundek

zdrobnienie od: Rajmund (imię męskie)


SJP.pl


rajmundostwo

Rajmund z małżonką; Rajmundowie


SJP.pl


rajmundowie

Rajmund z małżonką; Rajmundostwo


SJP.pl


rajmundowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Rajmunda lub z nim związany


SJP.pl


rajmundzik

zdrobnienie od: Rajmund (imię męskie)


SJP.pl


rajmundziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Rajmundy lub z nią związany


SJP.pl


rajner

imię męskie


SJP.pl

Rajner – imię męskie pochodzenia germańskiego (Ragnar), znane w Polsce od średniowiecza. Istnieją liczni święci o tym imieniu.

Rajner imieniny obchodzi 14 stycznia, 11 kwietnia, 4 sierpnia, 1 listopada i 30 grudnia.

Znane osoby noszące imię Rajner:

  • Raniero Cantalamessa – włoski teolog katolicki
  • Rainer Schüttler – niemiecki tenisista
  • Rainier III Grimaldi – 13. książę Monako (1949-2005)
  • Rajner Ferdynand Habsburg (1827-1913) – premier Austrii
  • Rajner Józef Habsburg (1783-1853) – wicekról lombardzko-wenecki
  • Rajner Sycylijski (1883-1973) – książę Obojga Sycylii, książę Castro
  • Reiner Knizia – niemiecki projektant gier planszowych

Wikipedia


rajnold

imię męskie


SJP.pl

Reginald – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze słów oznaczających „ten, który panuje ze zrządzenia losu”. W XVI wieku wystąpiły formy Rejnold, Reinhold, Ronald. Innymi wariantami są imiona Rajnhold, Rajnold, Ronnie.

Wikipedia


rajok

ludowy wiersz rosyjski, odznaczający się swobodą sylabiczną i akcentową


SJP.pl

Wikipedia


rajokształtne

rząd ryb chrzęstnoszkieletowych


SJP.pl

Rajokształtne (Rajiformes) – rząd ryb z gromady ryb chrzęstnoszkieletowych (Elasmobranchii) o ciele silnie spłaszczonym grzbietobrzusznie, kształtu tarczowatego lub romboidalnego, przystosowanym do życia przy dnie. Oczy położone są po stronie grzbietowej, a otwory gębowy i skrzelowe leżą po stronie brzusznej. Ogon silnie wydłużony. Płetwy grzbietowe 0–2. Jajorodne, z jajami otoczonymi rogowymi kapsułkami z czterema długimi końcówkami.

Wikipedia


rajonistyczny

rajonizm


SJP.pl

Patrz:

rajonizm

rajonizm

nurt w malarstwie abstrakcyjnym; łuczyzm


SJP.pl

Rajonizm, rayonizm, rayism, łuczyzm – efemeryczny kierunek awangardowy, pierwszy kierunek artystyczny o rosyjskich początkach oparty na realizacji założeń programowych. Powołany do życia około 1911 przez Michaiła Łarionowa we współpracy z jego żoną Natalią Gonczarową. Nazwa kierunku pochodzi od słowa „promień”, śledzenie odblasków i promieni świetlnych było inspiracją malarza-rajonisty.

Wikipedia


rajowate

rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu rajokształtnych; płaszczkowate, płaszczki właściwe


SJP.pl

Rajowate, płaszczkowate, płaszczki właściwe (Rajidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu rajokształtnych (Rajiformes). Niektóre gatunki są poławiane w celach konsumpcyjnych.

Wikipedia


rajowaty

o cechach rajowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


rajsbret

deska z miękkiego drzewa, do której mocuje się papier rysunkowy; rysownica, rajzbret


SJP.pl


rajscwek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pinezka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|cwek.

Wiktionary


rajski

1. odnoszący się do raju biblijnego lub pochodzący z raju;
2. niezwykły, nieziemski, niebiański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do raju

 (1.2) przen. taki, który zachwyca; stanowiący lub przedstawiający sobą coś niezwykłego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raj mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niebieski

 (1.2) bajeczny, błogi, cudowny, piękny, rozkoszny, sielankowy, wspaniały, zachwycający, zaczarowany

Wiktionary


rajskość

rajski; rajski charakter, niebiańskość


SJP.pl


rajstopa

rzadko: pończocha stanowiąca całość z majtkami


SJP.pl

Rajstopy (przestarzałe rajtuzy) – rodzaj garderoby noszonej – głównie przez kobiety – na nogach i dolnej części tułowia. Tym różnią się od pończoch, które okrywają tylko część nogi (zwykle do górnej części uda). Podobnie jak pończochy, mogą być produkowane z nylonu lub podobnych włókien sztucznych (w przypadku rajstop cienkich) lub materiałów naturalnych, jak np. bawełna. W rajstopach zwykle zawarty jest elastan, który nadaje im rozciągliwości. Współczesną wersję rajstop wynaleziono około 1960 roku.

Wikipedia


rajstopy

1. element garderoby będący połączeniem pończoch z majtkami;
2. rajstopy w sprayu - kosmetyk do rozsmarowywania na nogach, imitujący rajstopy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) rodzaj damskiej garderoby noszonej na nogach i dolnej części tułowia;

Wiktionary

Rajstopy (przestarzałe rajtuzy) – rodzaj garderoby noszonej – głównie przez kobiety – na nogach i dolnej części tułowia. Tym różnią się od pończoch, które okrywają tylko część nogi (zwykle do górnej części uda). Podobnie jak pończochy, mogą być produkowane z nylonu lub podobnych włókien sztucznych (w przypadku rajstop cienkich) lub materiałów naturalnych, jak np. bawełna. W rajstopach zwykle zawarty jest elastan, który nadaje im rozciągliwości. Współczesną wersję rajstop wynaleziono około 1960 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przebierając w rajstopach, pończochach i leginsach, nie czułam upływu czasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rajˈstɔpɨ, AS: rai ̯stopy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. rajstopki nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rajtuzy

Wiktionary


rajszyna

drewniany przyrząd kreślarski przykładany przy rysowaniu do krawędzi rysownicy; przykładnica


SJP.pl


rajtar

żołnierz rajtarii


SJP.pl

  • Rajtar – obraz Piotra Michałowskiego
  • Rajtar na białym koniu – obraz Aleksandra Orłowskiego
  • rajtaria – kawaleria, używająca w walce pistoletów

Wikipedia


rajtaria

lekka jazda cudzoziemskiego autoramentu w Polsce w XVI-XVII wieku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1)  typ kawalerii używającej broni bialej i palnej

Wiktionary

Rajtarzy, rajtaria (od niem. Reiter – jeździec) – typ XVI-XVIII wiecznej ciężkiej jazdy uzbrojonej w rapiery i pistolety.

Wikipedia


rajtarski

dotyczący rajtara, rajtarii


SJP.pl


rajtfrak

dawniej: frak do konnej jazdy


SJP.pl


rajtki

potocznie: rajtuzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. rajtuzy

 (1.2) hist. męskie rajtuzy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pułkownik woził żonom moskiewskich kacyków polskie rajtki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajtuzki lm nm., rajtuzy lm nm.

Wiktionary


rajtrok

surdut z rozciętymi połami, używany dawniej do jazdy konnej


SJP.pl


rajtszula

przestarzale: szkoła jazdy konnej


SJP.pl

Ujeżdżalnia (maneż z wł. maneggio, rajtszula z niem. Reitschule) – ogrodzony teren (ujeżdżalnia otwarta) lub pomieszczenie zadaszone (ujeżdżalnia kryta) przeznaczone do nauki jazdy konnej lub trenowania ujeżdżenia czy skoków przez przeszkody. Ujeżdżalnie zazwyczaj pokryte są sypkim piaskiem (podłoże).

Wikipedia


rajtuzki

zdrobnienie od: rajtuzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) zdrobn. od: rajtuzy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W przedszkolu nosił chłopięce rajtuzki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajtki lm nm., rajtuzy lm nm.

Wiktionary


rajtuzy

1. element garderoby będący połączeniem pończoch z majtkami;
2. wełniane lub bawełniane rajstopy dziecięce;
3. dawniej: długie, wąskie spodnie do konnej jazdy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) rajstopy

 (1.2) daw. spodnie do konnej jazdy

Wiktionary

  • Rajtuzy – rajstopy bez stóp.
  • Rajtuzy – w znaczeniu historycznym długie spodnie kawaleryjskie, często podszyte skórą, niekiedy zapinane na guziki na całej długości wzdłuż zewnętrznych szwów na nogawkach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stała na progu w czarnej peruce, bordowej sukience z cekinami, w rajtuzach i szpilkach.

 (1.2) Bo gdy sypną się guzy, to pogubisz rajtuzy zmykając!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rajˈtuzɨ, AS: rai ̯tuzy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajtki lm nm.

:: zdrobn. rajtuzki lm nm.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rajstopy

Wiktionary


rajty

potocznie: rajtuzy; rajtki


SJP.pl


rajza

potocznie: włóczenie się, częsta zmiana miejsca pobytu; rajzerka, włóczęga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. podróż, wycieczka

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 czas. rajzować

 rzecz. rajzer mos.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Reise. etym|średnio-wysoko-niemiecki|reise., reis etym|staro-wysoko-niemiecki|reisa.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|podróż|wycieczka.

źródła.

== rajza (język wilamowski.) ==

ortografie.

 raes • rǡs • rȧz

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podróż

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rajzować

 rzecz. rajzer mos.

Wiktionary


rajzbret

deska z miękkiego drzewa, do której mocuje się papier rysunkowy; rysownica, rajsbret


SJP.pl

Deska kreślarska (inne nazwy to: blatka, pulman, kulman, rajzbret) – przyrząd kreślarski stosowany przy wykonywaniu rysunków technicznych, architektonicznych i animacji metodami tradycyjnymi. Używany także do wykonywania szkiców czy do czytania wielkoformatowych map czy rysunków.

Wikipedia


rajzefiber

zdenerwowanie przed podróżą; reisefieber


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) pot. gorączka przed podróżą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie mów, że masz rajzefiber, przecież leciałaś już samolotem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrajzɛˈfʲibɛr, AS: rai ̯zefʹiber

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reisefieber mrz., rajzyfiber mrz.

Wiktionary


rajzer

potocznie: osoba często zmieniająca miejsce pobytu, włócząca się; włóczęga, łazęga, włóczykij


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. ktoś, kto często zmienia miejsce pobytu

 (1.2) daw. wędrowny piekarz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrajzɛr, AS: rai ̯zer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajza ż., rajzowanie n.

:: fż. rajzerka ż.

 czas. rajzować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) włóczęga, łazik, łazęga, włóczykij, powsinoga, kresy|badzinia., kresy|bradziaga.

Wiktionary


rajzerka

potocznie:
1. kobieta albo dziewczyna, która ciągle zmienia miejsce pobytu, włóczy się; łazęga;
2. włóczenie się, częsta zmiana miejsca pobytu; rajza, włóczęga


SJP.pl


rajzować

potocznie: wędrować z miejsca na miejsce; włóczyć się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) pot. dużo podróżować, wędrować, włóczyć się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajzowanie n., rajza ż., rajzer m.

Wiktionary


rajzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rajzować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rajzować ndk.

 rzecz. rajzer mos.

Wiktionary


rajzyfiber

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. rajzefiber.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajzefiber mrz., reisefieber n./mrz.

Wiktionary


rak

1. przedstawiciel skorupiaków;
2. choroba nowotworowa;
3. przenośnie: negatywne zjawisko lub niszczący proces;
4. element stroju bramkarskiego w hokeju na lodzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór równikowy, w Polsce widoczny zimą;

 (1.2) astr. astrol. czwarty znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 21 (22) czerwca do 22 lipca;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Raka (1.2)

Wiktionary

W medycynie

  • rak – nowotwór złośliwy wywodzący się z tkanki nabłonkowej
  • rak wodny – wrzodziejąco-martwicze zapalenie jamy ustnej

W zoologii

  • skorupiak z rodziny rakowatych
    • rak błotny (rak stawowy)
    • rak pręgowaty (rak amerykański)
    • rak sygnałowy (rak szwedzki)
    • rak szlachetny (rak rzeczny)
    • „rak” pustelnik

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Rak bywa w legendach identyfikowany z rakiem, który na polecenie Hery zaatakował Heraklesa.

     (1.1) Gwiazdozbiór Raka jest mały i nie zawiera jasnych gwiazd.

     (1.1) Konstelacja Raka góruje o północy w lutym.

     (1.1) W Raku leży jedna z najjaśniejszych gromad gwiazd – Żłóbek.

     (1.2) Rak to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Bliźniętach, a przed Lwem.

     (1.2) Pod koniec czerwca Słońce wchodzi w znak Raka.

     (1.2) Wejściu Słońca w znak Raka (20 lub 21 VI) towarzyszy przesilenie letnie.

     (1.2) Rakiem, jednym z letnich, wodnych i kardynalnych znaków zodiaku, rządzi Księżyc.

     (2.1) Ona zachowuje się jak typowy Rak.

     (2.1) Mój tata jest zodiakalnym Rakiem, a mama – zodiakalnym Wodnikiem.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: rak, AS: rak

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. rak m., raczek m., raczysko n., raki nmos., rakowatość ż., rakowacenie n., zrakowacenie n., Raków m.

     czas. rakowacieć ndk., zrakowacieć dk.

     przym. rakowy, rakowaty, raczy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) skr. Cnc

     (1.2) symbol.

    Wiktionary


rakama

gatunek padlinożernego ptaka z rodziny jastrzębiowatych; palmojad


SJP.pl


rakarski

rakarz; hyclowski


SJP.pl


rakarz

hycel;
1. osoba zawodowo łapiąca bezpańskie psy;
2. dawniej: hultaj, łobuz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która łapie bezpańskie psy;

Wiktionary

Rakarz (potocznie hycel) – osoba zawodowo zajmująca się wyłapywaniem, dawniej też zabijaniem, bezpańskich psów.

W Polsce zawód rakarza przez pewien czas nie istniał. W 1997 obowiązkiem gminy stało się wyłapywanie bezdomnych zwierząt (i opieka nad nimi).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrakaʃ, AS: rakaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rakarnia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hycel

Wiktionary


rąkczyn

Rąkczyn – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Poddębice.

Wieś Rąkczyno własność opactwa cystersów w Sulejowie położona była w końcu XVI wieku w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego.

Wikipedia


raki

1. wierszowany utwór możliwy do odczytania wspak;
2. metalowe ramki z kolcami przymocowywane do butów


SJP.pl

  • raki – rodzina skorupiaków
  • raki – kolce do butów, będące rodzajem sprzętu wspinaczkowego
  • raki – rodzaj utworu
  • Raki – fraszka Jana Kochanowskiego
  • rakı (zapisywane też jako „raki”) – turecki napój alkoholowy

Wikipedia


rakieciarstwo

konstruowanie rakiet


SJP.pl


rakiel

rakla;
1. stalowa listwa z ostrym brzegiem do zgarniania farby w procesie drukowania; przecierak, ścierak;
2. narzędzie do dociskania naklejanej na coś folii lub innego podobnego materiału


SJP.pl

Rakiel, rakla (z niem. rakel, przecierak) – narzędzie do zgarniania farby z elementów niedrukujących w rotograwiurze i wałka rastrowego we fleksografii, usuwania nadmiaru farby z płyty wzorcowej w tampondruku oraz do przeciskania farby przez oczka formy drukowej w sitodruku.

Wikipedia


rakiem

1. przedstawiciel skorupiaków;
2. choroba nowotworowa;
3. przenośnie: negatywne zjawisko lub niszczący proces;
4. element stroju bramkarskiego w hokeju na lodzie


SJP.pl


rakieta

1. obiekt latający silnikiem odrzutowym ;
2. przedmiot służący do odbijania piłki, np. w tenisie lub badmintonie; paletka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pojazd latający lub pocisk napędzany silnikiem rakietowym;

 (1.2) wojsk. pocisk zbudowany z głowicy bojowej i urządzenia napędowego z silnikiem rakietowym

 (1.3) pocisk świetlny służący do sygnalizacji lub oświetlenia

 (1.4) sport. narzędzie służące do gry, odbijania piłki tenisowej

 (1.5) zob. rakieta śnieżna.

Wiktionary

Rakieta – pojazd latający lub pocisk, napędzany silnikiem rakietowym. Obiekt ten uzyskuje siłę ciągu dzięki materii wyrzucanej z dużą prędkością. Na ogół są to gazy powstałe przy spalaniu paliwa. Czasem są to sprężone gazy lub przegrzana para. Siła działająca na rakietę (ciąg silnika rakietowego) jest wynikiem trzeciej zasady dynamiki Newtona. Często pojęcie rakiety jest używane w znaczeniu silnika rakietowego lub pocisku rakietowego. Rakiety służą między innymi do przenoszenia ładunku, np. statku kosmicznego, głowic bojowych, sztucznych satelitów w warunkach przestrzeni kosmicznej, gdzie nie ma żadnej zewnętrznej substancji, której pojazd mógłby użyć jako elementu napędzającego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Pierwsza islandzka rakieta została wystrzelona w powietrze.

 (1.4) Po nieudanym zagraniu uderzył rakietą o ziemię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈcɛta, AS: raḱeta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rakietnica ż., rakietówka ż.

:: zdrobn. rakietka ż.

 przym. rakietowy

 przysł. rakietowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) raca, flara

 (1.5) rakieta śnieżna

Wiktionary


rakietnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. specjalny pistolet strzelający racami lub flarami, który służy do przekazywania sygnałów świetlnych na stosunkowo duże odległości;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Krzyczeliśmy, strzelaliśmy z rakietnicy - odpowiadał nam tylko jeden głos i tylko jedna postać dawała znaki ręką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rakieta ż., rakietka ż., rakietówka ż.

 przym. rakietowy

 przysł. rakietowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pistolet sygnałowy

Wiktionary


rakietnictwo

dział modelarstwa zajmujący się modelami rakiet


SJP.pl


rakietnik

żołnierz obsługujący działo do wystrzeliwania rakiet


SJP.pl


rakietoplan

potocznie: samolot z silnikiem rakietowym


SJP.pl


rakietotorpeda

Rakietotorpeda – system uzbrojenia okrętów służący do zwalczania okrętów podwodnych. W jego skład wchodzi rakieta przenosząca torpedę.

Po wystrzeleniu z okrętu, rakietotorpeda napędzana silnikiem rakietowym leci na żądaną odległość, gdzie wpada do wody i uwalnia torpedę. Torpeda następnie poszukuje okrętu podwodnego i samonaprowadza się na niego. Zależnie od typu, rakietotorpeda po wystrzeleniu leci torem balistycznym (np. ASROC) lub jako pocisk skrzydlaty (np. Ikara, Malafon). Część rakietotorped zamiast torpedy może przenosić atomową bombę głębinową.

Wikipedia


rakietowiec

potocznie: specjalista w zakresie techniki rakietowej


SJP.pl


rakietowy

przymiotnik od: rakieta


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rakietą (pociskiem lub pojazdem)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A trzeba przyznać, że pocisków rakietowych do naprowadzania jest dużo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌracɛˈtɔvɨ, AS: raḱetovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rakieta ż., rakietka ż., rakietnica ż.

Wiktionary


rakija

wódka podobna do brandy, wytwarzana ze sfermentowanych owoców, najczęściej ze śliwek, popularna na Bałkanach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. ciężki napój alkoholowy otrzymywany przez destylację przefermentowanych owoców;

Wiktionary

Rakija (bułg. ракия, bośn. rakija, chorw. rakija, gr. ρακί, maced. ракија, serb. pакија, węg. pálinka, alb. raki, rum. rachiu (pot. răchie), słoweń. žganje, słow. pálenka, tur. rakı) – mocny napój alkoholowy zbliżony do brandy lub bimbru, otrzymywany poprzez destylację przefermentowanych owoców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jest wiele rodzajów rakii, w zależności od owoców z jakich została wytworzona.

Wiktionary


rakla

rakla;
1. stalowa listwa z ostrym brzegiem do zgarniania farby w procesie drukowania; przecierak, ścierak;
2. narzędzie do dociskania naklejanej na coś folii lub innego podobnego materiału


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. bud. narzędzie w formie elastycznej płytki do kładzenia tapet, przylepiania folii – wygładzania, rozprowadzania kleju i usuwania bąbli powietrza

 (1.2) techn. poligr. narzędzie w formie elastycznej płytki do rozprowadzania i usuwania nadmiaru farby drukarskiej, szczególnie w technice sitodruku

Wiktionary

Rakiel, rakla (z niem. rakel, przecierak) – narzędzie do zgarniania farby z elementów niedrukujących w rotograwiurze i wałka rastrowego we fleksografii, usuwania nadmiaru farby z płyty wzorcowej w tampondruku oraz do przeciskania farby przez oczka formy drukowej w sitodruku.

Wikipedia


raklet

raclette;
1. gatunek szwajcarskiego twardego sera;
2. potrawa w postaci plastra stopionego sera jadanego z marynatami i pieczonymi lub gotowanymi ziemniakami


SJP.pl


rakoczy

nazwisko, np. Franciszek II Rakoczy, węgierski bohater narodowy


SJP.pl

Rakoczowie (węg. Rákóczi) – dynastia książąt Siedmiogrodu w XVII w., wywodząca się ze starej szlachty węgierskiej.

Podwaliny znaczenia rodu Rakoczych położył w XVII wieku Zygmunt Rakoczy, który znacznie powiększył majątek rodziny. Wspierał on księcia Siedmiogrodzkiego Stefana Bocskaya, a po jego śmierci został w 1607 roku pierwszym z rodu (choć na krótko) księciem Siedmiogrodu. Po tron ten sięgali potem jego syn Jerzy I, a następnie wnuk Jerzy II. Obaj związani z kalwinizmem, popierali religie protestanckie w Siedmiogrodzie i prowadzili aktywną politykę międzynarodową, wykorzystując ówczesną słabość Turcji. Związani byli z ruchem antyhabsburskim, czego efektem był udział Jerzego I w wojnie trzydziestoletniej oraz współpraca Jerzego II ze Szwedami podczas potopu szwedzkiego. Najbardziej znanym z Rakoczych był wnuk Jerzego II, Franciszek II, który zmuszony został do opuszczenia Siedmiogrodu przez Turków, powrócił tu jednak po pokoju karłowickim i wzniecił powstanie antyhabsburskie (1703–1711). Po upadku powstania wyemigrował; ród wygasł w 1756 roku.

Wikipedia


rakogenny

powodujący chorobę nowotworową; rakotwórczy, kancerogenny


SJP.pl


rakojad

gatunek dużego ptaka z rodziny czaplowatych


SJP.pl

Rakojad (Cochlearius cochlearius) – gatunek dużego ptaka brodzącego z podrodziny rakojadów (Cochleariinae) w obrębie rodziny czaplowatych (Ardeidae), zamieszkujący Meksyk, Amerykę Środkową i Południową po Boliwię, Paragwaj i skrajnie północno-wschodnią Argentynę.

Wikipedia


rakoniewice

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. osada leśna w Polsce


SJP.pl

Rakoniewice (niem. Rakwitz) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie grodziskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Rakoniewice.

Według danych GUS z 30 czerwca 2021 miasto liczyło 3613 mieszkańców.

Wikipedia


rakoniewicki

przymiotnik od: Rakoniewice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rakoniewicami, dotyczący Rakoniewic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rakoniewice n.

Wiktionary


rakoniewiczanin

mieszkaniec Rakoniewic (miasta w Polsce)


SJP.pl


rakoniewiczanka

mieszkanka Rakoniewic (miasta w Polsce)


SJP.pl


rakoodporność

rakoodporny


SJP.pl

Patrz:

rakoodporny

rakoodporny

odporny na zachorowanie na raka


SJP.pl


rakoszyn

Rakoszyn – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Nagłowice. Leży na północ od Wzgórza Świętego Floriana.

W latach 1954-1959 wieś była siedzibą gromady Rakoszyn, po jej zniesieniu w gromadzie Nagłowice W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


rakotwórczo

przysłówek

 (1.1) w sposób rakotwórczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rakotwórczość ż.

 przym. rakotwórczy

Wiktionary


rakotwórczość

zdolność do wywoływania nowotworów; kancerogenność, karcinogenność, karcynogenność, onkogenność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. przyczynianie się do zachorowania na raka

Wiktionary

Czynnik rakotwórczy, czynnik rakogenny, czynnik onkogenny, karcynogen, kancerogen – czynnik przyczyniający się, przez mutację materiału genetycznego, do rozwoju choroby nowotworowej.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. rakotwórczy

 przysł. rakotwórczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kancerogenność, karcynogenność

Wiktionary


rakotwórczy

powodujący powstawanie nowotworów; kancerogenny, karcinogenny, karcynogenny, onkogenny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) med. przyczyniający się do powstawania raka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) wdychany przez użytkowników e-papierosów aerozol nie jest, jak się powszechnie uważa, całkowicie neutralny dla zdrowia – może zawierać szkodliwe, rakotwórcze związki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rakotwórczość ż.

 przysł. rakotwórczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kancerogenny

Wiktionary


raków

1. wierszowany utwór możliwy do odczytania wspak;
2. metalowe ramki z kolcami przymocowywane do butów


SJP.pl

W Polsce

  • Raków – część miasta Częstochowa
  • Raków – część miasta Piotrków Trybunalski
  • Raków – część miasta Warszawa, w dzielnicy Włochy
  • Raków – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. polkowickim, w gminie Chocianów
  • Raków – kolonia wsi Raków w woj. dolnośląskim, w pow. polkowickim, w gminie Chocianów
  • Raków – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Oborniki Śląskie
  • Raków – osada w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Wisznia Mała
  • Raków – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Długołęka
  • Raków – wieś w woj. lubuskim, w pow. świebodzińskim, w gminie Świebodzin
  • Raków – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Moszczenica
  • Raków – wieś w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Pacyna
  • Raków – wieś w woj. opolskim, w pow. głubczyckim, w gminie Baborów
  • Raków – część wsi Chmielarze w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, w gminie Kłomnice
  • Raków – część wsi Ostrowy nad Okszą w woj. śląskim, w pow. kłobuckim, w gminie Miedźno
  • Raków – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów
  • Raków – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Raków
  • Raków – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kępińskim, w gminie Łęka Opatowska

Wikipedia


rakowacieć

o tkankach: być zaatakowanym przez nowotwór


SJP.pl


rakowate

nowotworowy;
1. wywołany przez raka (chorobę);
2. zmieniony pod wpływem raka (choroby)


SJP.pl

Rakowate (Astacidae) – rodzina skorupiaków z rzędu dziesięcionogów.

Skorupiaki te mają karapaks o regionie kardialnym i tylnym regionie gastrycznym pozbawionych listewki czy szwu środkowo-grzbietowego. Telson jest u nich zazwyczaj przynajmniej częściowo podzielony szwem poprzecznym. Czułki drugiej pary mają zwykle po 2 kępki estet na niektórych członach bocznej gałązki (u Cambaroides po jednej). Trzy pierwsze pary pereiopodów mają podobranchia opatrzone dwupłatowymi blaszkami, niezróżnicowane na część skrzelową i epipoditową. Wzór szkrzelowy to 18 + 2r + ep lub 18 + 3r + ep. U samców ischiopodity pereiopodów pozbawione są haków, a pereiopody pierwszej pary są w częściach odsiebnych walcowato zwinięta z końcówkami w formie rurki lub dwóch łyżeczkowatych płatów. U samic brak annulus ventralis.

Wikipedia


rakowaty

nowotworowy;
1. wywołany przez raka (chorobę);
2. zmieniony pod wpływem raka (choroby)


SJP.pl


rakowce

infrarząd skorupiaków z rzędu dziesięcionogów


SJP.pl

Rakowce, długoodwłokowce (Astacidea) – infrarząd skorupiaków z gromady pancerzowców i rzędu dziesięcionogów.

Duże skorupiaki o wydłużonym, grzbietobrzusznie spłaszczonym ciele, pokrytym silnie zesklerotyzowanym pancerzem. Mają szczypce na trzech pierwszych parach pereiopodiów, przy czym pierwsza ich para jest wyraźnie większa niż pozostałe. Skrzela są nitkowate. Odwłok z pleopodiami i płetwą ogonową, zbudowaną z telsonu i pary uropodiów.

Wikipedia


rakówek

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Rakówek – wieś w woj. podlaskim, w pow. suwalskim, w gminie Przerośl
  • Rakówek – kolonia wsi Raków w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów
  • Rakówek – kolonia wsi Wolica w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów
  • Rakówek – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. gołdapskim, w gminie Dubeninki

Wikipedia


rakowiak

rodzaj nowotworu wywodzącego się z komórek wewnątrzwydzielniczych


SJP.pl

Wikipedia


rakowianin

mieszkaniec Rakowa


SJP.pl


rakowianka

mieszkanka Rakowa


SJP.pl


rakowice

1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Krakowa


SJP.pl

Miejscowości w Polsce i ich części
  • Rakowice – część miasta Krakowa, w delegaturze Kraków-Śródmieście
  • Rakowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. bolesławieckim, w gminie Bolesławiec
  • Rakowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. strzelińskim, w gminie Kondratowice
  • Rakowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie
  • Rakowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Wróblew
  • Rakowice – część wsi Łyszkowice, w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Koniusza
  • Rakowice – wieś w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn
  • Rakowice – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. iławskim, w gminie Lubawa

Wikipedia


rakowicki

Rakowice


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rakowicami, dotyczący Rakowic

Wiktionary

Patrz:

Rakowice

Powiązane:

 rzecz. Rakowice nmos.

Wiktionary


rakowicz

nazwisko


SJP.pl

Rakowicz:

  • Jan Rakowicz
  • Mateusz Rakowicz

Wikipedia


rakowiec

przedstawiciel infrarzędu skorupiaków z rzędu dziesięcionogów


SJP.pl

W Polsce

  • Rakowiec – część miasta Malbork
  • Rakowiec – część miasta Warszawa
  • Rakowiec – część miasta Wrocław
  • Rakowiec – część wsi Łukowa w woj. lubelskim, w pow. biłgorajskim, w gminie Łukowa
  • Rakowiec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Pacyna
  • Rakowiec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. siedleckim, w gminie Siedlce
  • Rakowiec – wieś w woj. pomorskim, w pow. kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn
  • Rakowiec – wieś w woj. pomorskim, w pow. tczewskim, w gminie Gniew
  • Rakowiec – część wsi Zamarski w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie Hażlach
  • Rakowiec – część wsi Rudyszwałd w woj. śląskim, w pow. raciborskim, w gminie Krzyżanowice
  • Rakowiec – część wsi Nadzież w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Lisków
  • Rakowiec – dawna nazwa wsi Rakówiec w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Dobre

Wikipedia


rakowiecki

Rakowiec


SJP.pl

Patrz:

Rakowiec

rakowo

W Polsce
  • Rakowo – część miasta Elbląg
  • Rakowo – część miasta Złocieniec
  • Rakowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. rypińskim, w gminie Rypin
  • Rakowo – osada w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna
  • Rakowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Wyszogród
  • Rakowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płońskim, w gminie Dzierzążnia
  • Rakowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. grajewskim, w gminie Szczuczyn
  • Rakowo – osada w woj. pomorskim, w pow. nowodworskim, w gminie Nowy Dwór Gdański
  • Rakowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. piskim, w gminie Pisz
  • Rakowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Czerniejewo
  • Rakowo – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. gnieźnieńskim, w gminie Czerniejewo
  • Rakowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Skulsk
  • Rakowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Damasławek
  • Rakowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Krzęcin
  • Rakowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo

Wikipedia


rakowski

nazwisko, np. Mieczysław Rakowski (1926-2008), polski polityk i działacz komunistyczny, w latach 1989-1990 I sekretarz KC PZPR


SJP.pl

  • Rakowski – herb szlachecki
W Bułgarii
  • Rakowski – miasto
  • Rakowski – wieś, w obwodzie Dobricz
  • Rakowski – wieś, w obwodzie Razgrad
  • Rakowski – gmina, w obwodzie Płowdiw

Osoby o nazwisku Rakowski:

  • Adam Rakowski (XVIII w.) – szambelan królewski
  • Adrian Rakowski (ur. 1990) – polski piłkarz
  • Ambroży Rakowski (XVIII w.) – szambelan królewski
  • Andrzej Rakowski (1931–2018) – polski muzykolog
  • Bronisław Rakowski (1895–1950) – polski generał
  • Chrystian Rakowski (1873–1941) – sowiecki działacz komunistyczny
  • Georgi Rakowski (1821–1867) – bułgarski poeta i działacz rewolucyjny
  • Gustaw Rakowski (ujednoznacznienie)
  • Jakub Rakowski (ur. 1750) – polski poseł
  • Jan Rakowski (zm. ok. 1659) – biskup chełmiński
  • Jan Michał Rakowski (1859–1939) – polski pisarz, dziennikarz, działacz społeczny
  • Jan Nepomucen Rakowski (1898–1962) – polski altowiolista
  • Jerzy Rakowski (1893–1915) – polski żołnierz
  • Jerzy Rakowski (1932–2015) – polski generał
  • Kazimierz Rakowski (1874–1952) – polski historyk, polityk
  • Leszek Rakowski (ur. 1972) – polski basista
  • Ludwik Rakowski (ur. 1975) – polski polityk
  • Marek Rakowski (1890–1982) – krytyk literacki
  • Marek Rakowski (ur. 1962) – polski duchowny adwentystyczny
  • Mécislas De Rakowski (1882–1947) – polski malarz tworzący w Belgii
  • Mieczysław Rakowski (1926–2008) – polski dziennikarz, polityk
  • Piotr Rakowski (ur. 1973) – polski prawnik, urzędnik, dyplomata
  • Rafał Rakowski (XVIII w.) – polski rotmistrz
  • Roman Rakowski, ps. „Grab”, „Długi” (ur. 1924) – komandor Marynarki Wojennej RP, działacz spółdzielczy i kombatancki, prawnik; w okresie II wojny światowej harcerz Szarych Szeregów, oficer Kedywu ZWZ-AK, uczestnik akcji „Burza” we Lwowie, Kawaler Orderu Virtuti Militari
  • Walenty Rakowski (1902–1980) – polski kapitan
  • Wiesław Andrzej Rakowski (ur.1947) – polski profesor

Wikipedia


rakowy

rak; raczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rakami, dotyczący raków; przyrządzony z raka

 (1.2) związany z rakiem (chorobą nowotworową)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rak m., raczek m., Rak m., raczysko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) nowotworowy

Wiktionary


raks

metalowy pierścień służący do umocowywania trójkątnych żagli do sztagów; raksa


SJP.pl


raksa

metalowy pierścień służący do umocowywania trójkątnych żagli do sztagów; raks


SJP.pl

Rakša – wieś i gmina (obec) w powiecie Turčianske Teplice, kraju żylińskim, w północno-centralnej Słowacji. Znajduje się w Kotlinie Turczańskiej u południowo-zachodnich podnóży Wielkiej Fatry, a jej zabudowania rozłożyły się nad brzegami potoku Rakša. Wieś po raz pierwszy wzmiankowana w roku 1277 pod nazwą Roxa.

Wikipedia


rakslot

drewniana kulka z otworami nanizana na drucik albo nitkę, zamykająca szponę gafla wokół masztu statku i ułatwiająca przesuwanie się gafla wzdłuż masztu; koralik


SJP.pl


rakszas

w mitologii indyjskiej: demon będący przeciwnikiem świata bogów; rakszasa


SJP.pl

Wikipedia


rakszasa

w mitologii indyjskiej: demon będący przeciwnikiem świata bogów; rakszas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mitind. złośliwy, zły demon w kulturze hinduskiej;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: raˈkʃasa, AS: rakšasa

Wiktionary


rakszawa

wieś w Polsce


SJP.pl

Rakszawa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, siedziba gminy Rakszawa. Rakszawa leży w dolinie potoku Młynówka dopływu Wisłoka, przy drodze wojewódzkiej 877 Łańcut – Leżajsk w okolicy sporych wzniesień i wałów morenowych Płaskowyżu Kolbuszowskiego.

Na terenie wsi utworzono trzy sołectwa: Rakszawa Górna, Rakszawa Dolna i Rakszawa Kąty.

Wikipedia


rakszawski

Rakszawa (wieś w Polsce)


SJP.pl


rakuski

przymiotnik od: Rakuzy (dawna nazwa Austrii)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. austriacki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈkusʲci, AS: rakusʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rakusy nmos., Rakuszanin mos., Rakuszanka ż.

Wiktionary


rakusy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) geogr. wieś i gmina w powiecie Kežmarok w kraju preszowskim, we wschodniej Słowacji

 (1.2) daw. Austria

Wiktionary

Rakusy (słow. Rakúsy, niem. Roks, Rox, węg. Rókus, Rókusz) – wieś (obec) w północnej Słowacji leżąca w powiecie Kieżmark, w kraju preszowskim.

Jest położona na wysokości 704 m n.p.m., na Spiszu, u podnóża Tatr, pomiędzy Kieżmarkiem a Tatrzańską Kotliną. Pierwsze wzmianki o Rakusach pochodzą z roku 1288. Należała dawniej do Kieżmarku, osiedlali się tutaj spiscy Niemcy. Przed I wojną światową w Rakusach mieszkali także Polacy z Zamagurza Spiskiego. Po II wojnie światowej Niemcy zostali wysiedleni, na ich miejsce przybyli osadnicy ze Zdziaru, Lendaku oraz z Polski.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rakusy leżą na Spiszu, niedaleko Tatr.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rakuszanin mos., Rakuszanka ż.

 przym. rakuski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Austria, war. Rakuzy

Wiktionary


rakuszanin

średniowieczne określenie Austriaka


SJP.pl


rakuszanka

średniowieczne określenie Austriaczki


SJP.pl

Rakuszanka – po staropolsku Austriaczka (jak podaje Zygmunt Gloger w Encyklopedii staropolskiej, nazwą Rakusy określano w dawnej Polsce Austrię. Porównaj czeskie: Horní Rakousy – Górna Austria, Dolní Rakousy – Dolna Austria, czy współczesną nazwę państwa Rakousko – Austria).

Wikipedia


rakutowo

Rakutowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Kowal.

Wieś królewska, położona w II połowie XVI wieku w powiecie kowalskim województwa brzeskokujawskiego, należała do starostwa kowalskiego W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 494 mieszkańców. Jest największą miejscowością gminy Kowal.

Wikipedia


rakuz

dawna nazwa Austrii


SJP.pl


rakuzy

dawna nazwa Austrii


SJP.pl


rakłowice

Rakłowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Cieszków.

Wikipedia


raleigh

[czytaj: roli] stolica stanu Karolina Północna w USA


SJP.pl

Raleigh – miasto we wschodniej części USA, stolica stanu Karolina Północna. Jest częścią obszaru metropolitalnego Raleigh–Cary liczącego 1,5 mln mieszkańców (2022). Aglomeracja jest jedną z najszybciej rozwijających się w USA. Raleigh jest znane jako „Miasto Dębów” ze względu na liczne dęby, które rosną wzdłuż ulic w samym sercu miasta.

W mieście rozwinął się przemysł elektroniczny, włókienniczy, spożywczy oraz chemiczny.

Wikipedia


ralewice

Ralewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Zadzim.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ralewice, po jej zniesieniu w gromadzie Zadzim, zmieniając też powiat z sieradzkiego na poddębicki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


ralf

Rudolf – imię męskie pochodzenia germańskiego. Utworzone ze słów „hrod” - sława, chwała i „wolf” - wilk. Imię to zapisywano w Polsce od XII wieku, m.in. w formach Rodulfus, Rudolfus, Rudolf i Rudulf. Często występowało w rodach panujących Austrii i Niemiec. Jego żeńskimi odpowiednikami są Rudolfa i Rudolfina.

Wikipedia


rallentando

określenie wykonawcze: stopniowo zwalniając tempo; rilasciando


SJP.pl

Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.

Wikipedia


rally

[czytaj: reli] długodystansowe wyścigi samochodowe; rallye


SJP.pl

Rajd samochodowy – forma sportu samochodowego, w której rywalizacja odbywa się na drogach publicznych. Trasa rajdu składa się z zamkniętych dla ruchu odcinków specjalnych oraz otwartych dla ruchu odcinków drogowych, łączących kolejne odcinki specjalne. Celem zawodów jest jak najszybsze pokonanie odcinków specjalnych oraz przejechanie całej trasy rajdu w czasie określonym przez organizatora. Podstawą kwalifikacji jest suma czasów uzyskanych na odcinkach specjalnych, powiększona o kary czasowe nałożone przez sędziów.

Wikipedia


rallye

[czytaj: reli] długodystansowe wyścigi samochodowe; rally


SJP.pl


raloksifen

Raloksyfen, raloksifen – organiczny związek chemiczny, selektywny modulator receptora estrogenowego, lek działający agonistycznie na kości i metabolizm cholesterolu oraz antagonistycznie na gruczoł mlekowy i macicę.

Wikipedia


ralph

[czytaj: ralf] obce imię męskie


SJP.pl


ram

1. obramowanie o kształcie np. prostokąta, służące jako oprawa czegoś, np. zdjęcia;
2. przyrząd do napinania, mocowania czegoś; element jakiegoś urządzenia o takim zastosowaniu;
3. część podwozia pojazdu, na której opierają się inne części


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego

 (1.1) elektron. pamięć o dostępie swobodnym, pamięć, do której urządzenie może zapisywać dane i je odczytywać;

Wiktionary

  • RAM (ang. random-access memory) – pamięć o dostępie swobodnym
  • Ram – amerykańska marka pickupów i samochodów dostawczych
  • RAM – holenderski DJ i producent muzyki elektronicznej
  • RAM Racing – zespół wyścigowy startujący w wyścigach Formuły w latach 1976–1985
  • Ram – jedno z najpopularniejszych nazwisk w Indiach
  • Ram – album Paula McCartneya
  • Ram – kanadyjski czołg
  • Ram – indyjski aktor
  • maszyna RAM (ang. Random Access Machine) – abstrakcyjny model obliczeń z nieograniczoną pamięcią
  • Radio RAM – program miejski Radia Wrocław
  • RAM Café – kompilacja płyt wydawanych przez Radio RAM i Magnetic Records
  • RIM-116 Rolling Airframe Missile – amerykański pocisk close-in woda-powietrze
  • .ram – rozszerzeń plików RealAudio
  • RAM – marokańskie linie lotnicze
  • Ram – wieś w Serbii, w okręgu braniczewskim, w gminie Veliko Gradište
  • Ram – japoński superbohater z komiksów DC

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój komputer ma 4 GB RAM.

 (1.1) Ile RAM-u ma twój smartfon?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rãm, AS: rãm

Wiktionary


ram-pam-pam

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca rytmiczne i głośne dźwięki muzyki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ram-tam-tam

Wiktionary


ram-tam-tam

wykrzyknik

 (1.1) onomatopeja imitująca rytmiczne i głośne dźwięki muzyki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ram-pam-pam

Wiktionary


rama

1. obramowanie o kształcie np. prostokąta, służące jako oprawa czegoś, np. zdjęcia;
2. przyrząd do napinania, mocowania czegoś; element jakiegoś urządzenia o takim zastosowaniu;
3. część podwozia pojazdu, na której opierają się inne części


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. jedno z wcieleń hinduskiego boga Wisznu;

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (2.1) geogr. hydron. rzeka w Bośni i Hercegowinie;

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (3.1) geogr. bibl. starożytne miasto izraelickie w Kanaanie;

 (3.2) geogr. adm. samorząd lokalny w Dystrykcie Północnym, w Izraelu;

Wiktionary

  • Rama (bóg)
  • rama (mechanika budowli)
  • rama do obrazu
  • rama rowerowa
  • rama samochodu
  • Rama (miasto biblijne)
  • Rama (Izrael)
  • Rama (margaryna)
  • Rama – rzeka w Bośni i Hercegowinie
  • Rama – indyjski jogin, swami, autor wielu książek
  • Rama – rodzaj ryb z rodziny bagrowatych (Bagridae)
  • Rama – seria książek Arthur C. Clarke’a i Gentry’ego Lee

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Narodziny Ramy upamiętnia jedno z hinduskich świąt.

 (2.1) Wakacje spędziliśmy nad Ramą w Hercegowinie.

 (3.1) I mieszkała pod palmą Debora między Rama i między Betel na górze Efraim, i chodzili do niej synowie Izraelscy na sąd.

Wiktionary


ramadan

ramazan;
1. dziewiąty miesiąc w kalendarzu muzułmańskim, w którym wiernych obowiązuje ścisły post;
2. post obowiązujący muzułmanów przez cały ten miesiąc, zakończony bajramem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dziewiąty miesiąc kalendarza muzułmańskiego;

 (1.2) rel. w islamie: ścisły post obowiązujący muzułmanów od świtu do nocy w miesiącu ramadan (1.1)

Wiktionary

Ramadan (arab. ‏رمضان‎, ramaḍān; per., paszto, czecz. ramzan; tur. ramazan; beng. রমজান, ramajāna) – dziewiąty miesiąc kalendarza muzułmańskiego. Dla muzułmanów jest święty, gdyż w tym miesiącu rozpoczęło się objawianie Koranu – archanioł Gabriel (arab. Dżibril) ukazał się Mahometowi, przekazując kilka wersów przyszłej świętej księgi islamu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) ramazan

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ramazan m.

 przym. ramadanowy, ramazanowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-2) etym|arab|رمضان. (ramaḍān)

uwagi.

 (1.1) zoblistę|muharram al-haram|safar|rabi al-awwal|rabi al-achar|dżumada al-ula|dżumada al-achira|radżab|szaban|ramadan|szawwal|zu al-kada|zu al-hidżdża.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Ramadan; (1.2) Ramadan

* arabski: (1.1-2) رمضان

* azerski: (1.1) Ramazan; (1.2) Ramazan

* bułgarski: (1.1) рамазан; (1.2) рамазан

* duński: (1.1) ramadan w.; (1.2) ramadan w.

* francuski: (1.1) ramadan, ramadhan; (1.2) ramadan, ramadhan

* hiszpański: (1.1) ramadán m.; (1.2) ramadán m.

* indonezyjski: (1.1) Ramadan; (1.2) Ramadan

* japoński: (1.1) ラマダーン; (1.2) ラマダーン

* kazachski: (1.1) рамазан; (1.2) рамазан

* norweski (bokmål): (1.2) ramadan m.

* norweski (nynorsk): (1.2) ramadan m.

* nowogrecki: (1.1) ραμαζάνι n.

* perski: (1.1-2) رمضان

* portugalski: (1.1) Ramadão, brazport|Ramadã.; (1.2) Ramadão, brazport|Ramadã.

* rosyjski: (1.1) Рамада́н m., Рамаза́н m.; (1.2) Рамада́н m., Рамаза́н m.

* sorani: (1.1-2) ڕەمەزان

* szwedzki: (1.2) ramadan w.

* turecki: (1.1) Ramazan; (1.2) Ramazan

* ukraiński: (1.1) рамада́н m., рамаза́н m.

* węgierski: (1.2) ramadán

* wolof: (1.1) koor

źródła.

== ramadan (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. ramadan

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rãˈmadãn, AS: rãmadãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ramazan m.

 przym. ramadanowy, ramazanowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ramazan

Wiktionary


ramadanowy

przymiotnik od: ramadan


SJP.pl


ramajana

indyjski poemat epicki w sanskrycie


SJP.pl

Ramajana (sanskryt: रामायण, trl. rāmāyana, Dzieje Ramy) – epos sanskrycki, który kształtował się na przestrzeni II wiek p.n.e. – II wiek n.e. Składa się z ok. 24 tysięcy strof (dwuwierszy), pogrupowanych w 7 ksiąg (kanda). Autorstwo Ramajany przypisuje się legendarnemu wieszczowi, Walmikiemu (lecz Ramajana powstała dzięki wysiłkowi wielu kompilatorów). Większość strof napisano w metrum anusztubh (tzw. śloka).

Wikipedia


ramakrishna

Ramakryszna Paramahansa, śri Ramakryszna Paramahansa (dewanagari रामकृष्ण परमहंस, bn. রামকৃষ্ণ পরমহংস Ramkrishno Pôromôhongsho, ang. Sri Ramakrishna Paramahamsa, ur. 18 lutego 1836 w Kamarpukur, zm. 16 sierpnia 1886 w Kalkucie) – jeden z najważniejszych indyjskich świętych hinduizmu. Był ważną postacią renesansu bengalskiego. Nauczał jedności wszystkich religii, jedności istnienia, oddania Bogu, oraz że moksza to ostateczny cel istnienia.

Wikipedia


ramallah

Ramallah (arab. ‏رام الله‎, Rām Allah) – miasto w środkowej Palestynie, ok. 15 km na północ od Jerozolimy. Jedno z największych miast na Zachodnim Brzegu Jordanu i de facto stolica Palestyny – siedziba władz Autonomii Palestyńskiej. Według danych szacunkowych Palestyńskiego Centralnego Biura Statystycznego w 2016 roku miejscowość liczyła 35 140 mieszkańców.

Wikipedia


ramanowski

spektroskopia ramanowska - technika polegająca na pomiarze promieniowania rozproszenia Ramana; spektroskopia Ramana


SJP.pl


ramapitek

kopalna małpa człekokształtna


SJP.pl

Siwapitek (Sivapithecus) – rodzaj kopalnych małp człekokształtnych żyjących w epoce miocenu (ok. 12,5-8,5 mln lat temu) na terenie współczesnych północnych Indii, Pakistanu i Nepalu.

Siwapiteki charakteryzowały się pionową postawą ciała, miały stosunkowo zręczne ręce. Czaszki miały typowo małpie, ale zauważalna była redukcja wielkości zębów. Miały silnie umięśnione żuchwy. Szczątki siwapiteków odkryto w Indiach, Nepalu i Pakistanie. Przypuszczano, że siwapiteki mogły być przodkami australopiteków i innych hominidów, ale obecnie uważa się, że są one bliżej spokrewnione z orangutanami i uchodzą za przodków tych ostatnich. Obecnie wraz z orangutanami zaliczane są do podrodziny Ponginae.

Wikipedia


ramazan

ramadan;
1. dziewiąty miesiąc w kalendarzu muzułmańskim, w którym wiernych obowiązuje ścisły post;
2. post obowiązujący muzułmanów przez cały ten miesiąc, zakończony bajramem


SJP.pl

Ramadan (arab. ‏رمضان‎, ramaḍān; per., paszto, czecz. ramzan; tur. ramazan; beng. রমজান, ramajāna) – dziewiąty miesiąc kalendarza muzułmańskiego. Dla muzułmanów jest święty, gdyż w tym miesiącu rozpoczęło się objawianie Koranu – archanioł Gabriel (arab. Dżibril) ukazał się Mahometowi, przekazując kilka wersów przyszłej świętej księgi islamu.

Wikipedia


ramazanowy

przymiotnik od: ramazan


SJP.pl


ramazzotti

Nazwisko

  • Angelo Ramazzotti (1858-1861) Kardynał
  • Eros Ramazzotti
  • Gianluca Ramazzotti
  • Micaela Ramazzotti (ur. 17 stycznia 1979) – włoska aktorka filmowa i telewizyjna

Inne

  • Ramazzotti (likier) – marka alkoholi

Wikipedia


rambla

we włoskich miastach: piękna, szeroka aleja wysadzana drzewami, będąca miejscem spacerów i przejażdżek


SJP.pl


rambo

potocznie, ironicznie o nieustraszonym wojowniku, dokonującym nadludzkich czynów


SJP.pl

  • Osoby:
    • John Rambo – fikcyjna postać z serii powieści i filmów Rambo;
    • John Rambo (1943–2022) – amerykański lekkoatleta;
    • Rambo (1986–2011) – brazylijski piłkarz.
  • Seria powieści Davida Morrella:
    • Rambo: Pierwsza krew (1972, First Blood);
    • Rambo: Pierwsza krew: Tom 2 (1985, Rambo: First Blood Part II);
    • Rambo: Pierwsza krew: Tom 3 (1988, Rambo: First Blood Part III).

    Wikipedia


rambouillet

[czytaj: rambuJE] francuska rasa owiec; rambujet


SJP.pl

Rambouillet – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Yvelines.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 24 343 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 692 osób/km² (wśród 1287 gmin regionu Île-de-France Rambouillet plasuje się na 114. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 11.).

Wikipedia


rambujet

niewielka owca o gęstej wełnie; rambouillet


SJP.pl


rambujety

niewielka owca o gęstej wełnie; rambouillet


SJP.pl


rambutan

drzewo owocowe z rodziny mydleńcowatych, uprawiane w Indonezji i Ameryce Środkowej; jagodzian


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Nephelium lappaceum|ref=tak., drzewo owocowe o owłosionych owocach;

 (1.2) owoc rambutanu (1.1)

Wiktionary

Jagodzian rambutan, rambutan (Nephelium lappaceum L.) – gatunek rośliny z rodziny mydleńcowatych. Występuje głównie w Malezji, Chinach i Indonezji, ale też w innych krajach tropikalnej części Azji. Nazwa rambutan pochodzi od malajskiego słowa „rambutan”, który oznacza „owłosiony”.  W Wietnamie, jagodzian rambutan nazywany jest „chôm chôm”, co w tłumaczeniu oznacza „niechlujne włosy”, ze względu na kolce, znajdujące się na skórce owocu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rãmˈbutãn, AS: rãmbutãn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) jagodzian

Wiktionary


rameau

Osoby

  • Rameau – francuska rodzina muzyków XVII i XVIII wieku:
    • Jean-Philippe Rameau (1683–1764) – najsłynniejszy z rodziny
    • Claude Rameau (1690–1761)
    • Lazare Rameau (1757–1794)
  • Jean-François Rameau (1716–1777) (bohater powiastki Diderota Kuzynek mistrza Rameau)
  • Jean-Claude Rameau (1943–2005) – botanik francuski
  • Pierre Rameau (1674–1748) – francuski nauczyciel tańca na dworze hiszpańskim

Wikipedia


rameczka

zdrobnienie od: ramka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: ramka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rãˈmɛt͡ʃka, AS: rãmečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rama, ramka

Wiktionary


ramekin

niewielkie naczynie do zapiekania i podawania przystawek; kokilka, kokila


SJP.pl


ramen

japoński rosół na bazie wieprzowiny, z makaronem i różnymi składnikami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. japoński bulion z makaronem i dodatkami przyrządzany na wiele sposobów;

Wiktionary

Rāmen (jap. 拉麺 bądź ラーメン) – danie kuchni japońskiej oraz kuchni chińskiej, składające się z makaronu, bulionu (wywaru, sūpu, dashi-jiru) i innych składników.

Rāmen trafił do Japonii w XIX wieku z Chin. Po II wojnie światowej stał się jedną z najpopularniejszych, niedrogich i powszechnie dostępnych potraw. Restauracje z rāmenem (rāmen-ya) są w całym kraju, serwując niezliczone regionalne odmiany.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ramenownia ż.

Wiktionary


ramenownia

punkt gastronomiczny, w którym serwuje się głównie ramen


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gastr. pot. lokal gastronomiczny, w którym serwuje się ramen

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ramen n.

Wiktionary


ramenowy

ramen


SJP.pl

Patrz:

ramen

ramfocefal

rodzaj gada naczelnego z podgromady diapsydów


SJP.pl

Ramfocefal (Rhamphocephalus) – archozaur żyjący w środkowej jurze (baton); jego szczątki znaleziono w Anglii w osadach formacji Taynton Limestone i Chipping Norton. Początkowo klasyfikowany jako pterozaur; z późniejszych badań wynika jednak jego przynależność do krokodylomorfów.

Wikipedia


ramforynch

przedstawiciel podrzędu latających gadów z rzędu pterozaurów; ramforynchus


SJP.pl

Ramforynch (Rhamphorhynchus) – rodzaj niewielkiego pterozaura z rodziny Rhamphorhynchidae.

Wikipedia


ramforynchus

przedstawiciel podrzędu latających gadów z rzędu pterozaurów; ramforynch


SJP.pl


ramforynchusy

przedstawiciel podrzędu latających gadów z rzędu pterozaurów; ramforynch


SJP.pl


rami

bylina podzwrotnikowa uprawiana ze względu na łodygi dostarczające włókna; szczmiel biały, ramia


SJP.pl

Szczmiel biały, rami, ramia indyjska (Boehmeria nivea (L.) Gaudich.) – gatunek byliny z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae). Pochodzi z umiarkowanych stref klimatycznych Chin, Japonii, z Malezji i Australii. W Afryce spotkać go można w Algierii, Egipcie i Kamerunie. Uprawiany w Indonezji, byłym ZSRR, USA i Brazylii. Posiada najdłuższe komórki ze wszystkich organizmów należących do królestwa roślin, osiągające do 50 cm długości.

Wikipedia


ramia

1. podzwrotnikowa bylina z rodziny pokrzywowatych; rami, szczmiel biały;
2. włókno z łodyg rami; tkanina z tego włókna


SJP.pl

Szczmiel biały, rami, ramia indyjska (Boehmeria nivea (L.) Gaudich.) – gatunek byliny z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae). Pochodzi z umiarkowanych stref klimatycznych Chin, Japonii, z Malezji i Australii. W Afryce spotkać go można w Algierii, Egipcie i Kamerunie. Uprawiany w Indonezji, byłym ZSRR, USA i Brazylii. Posiada najdłuższe komórki ze wszystkich organizmów należących do królestwa roślin, osiągające do 50 cm długości.

Wikipedia


ramiączko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kraw. pasek tkaniny podtrzymujący na ramionach część garderoby, np. bluzkę, stanik;

 (1.2) wieszak do ubrań w formie trójkątnej ramki z haczykiem

Wiktionary

Ramiączko – element górnej części niektórych rodzajów odzieży, wąski pasek służący podtrzymaniu ubioru na ramionach, stosowany w przypadku odzieży bez rękawów. Używane w ubiorach damskich (sukienki, bluzki, biustonosze), rzadziej męskich (podkoszulki bez rękawów).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rãˈmʲjɔ̃n͇t͡ʃkɔ, AS: rãmʹi ̯õṇčko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ramię n.

 przym. ramienny

Wiktionary


ramiak

w stolarstwie: płaszczyzna otoczona wypukłą listwą; filung; płycina


SJP.pl

Ramiak – element konstrukcyjny skrzydła okiennego lub drzwiowego.

Skrzydło składa się z dwóch ramiaków poziomych i dwóch ramiaków pionowych. Obok ramiaków skrajnych zastosowane mogą być także ramiaki środkowe.

Wikipedia


ramiakowy

ramiak


SJP.pl

Patrz:

ramiak

ramiarski

ramiarz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z ramami i obramowaniem

Wiktionary

Patrz:

ramiarz

ramiarstwo

wykonywanie ram i opraw obrazów, luster itp.; rzemiosło ramiarza


SJP.pl


ramiarz

osoba oprawiająca obrazy lub lustra w ramy, również odnawiająca ramy


SJP.pl

Ramiarz – osoba, która zajmuje się oprawą obrazów, plakatów, przedmiotów oraz luster. Zlecenia wykonuje na zamówienie osób prywatnych, instytucji oraz firm.

Wikipedia


ramię

1. pierwsza część ręki, od łopatki do łokcia, składająca się z kości ramiennej, mięśnia dwu- i trójgłowego ramienia;
2. staw łączący łopatkę z barkiem;
3. cała ręka;
4. odnoga, rozgałęzienie czegoś;
5. element przedmiotu lub urządzenia, wysięgnik;
6. ramię kamerowe: kamera umieszczona na wysięgniku z zestawem przeciwwag po drugiej stronie; kran kamerowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. część kończyny górnej pomiędzy stawami: barkowym a łokciowym

 (1.2) anat. część ciała od szyi do stawu barkowego

 (1.3) kraw. część ubrania od szyi do stawu barkowego

 (1.4) w przyrodzie, technice – wszystko o kształcie przypominającym wyciągniętą rękę

 (1.5) pot. cała kończyna górna

 (1.6) geom. bok trójkąta lub trapezu inny niż podstawa

Wiktionary

Ramię (łac. brachium) – w anatomii człowieka część kończyny górnej, znajdująca się między obręczą barkową a przedramieniem.

Część kostną ramienia stanowi kość ramienna, łącząca się ze stawem ramiennym i stawem łokciowym. Mięśniami ramienia są trzy mięśnie grupy przedniej, będące zginaczami (mięsień dwugłowy ramienia, mięsień ramienny, mięsień kruczo-ramienny) i jeden mięsień grupy tylnej – prostownik (mięsień trójgłowy ramienia). Do unaczynienia ramienia zalicza się tętnica ramienna z jej odgałęzieniami oraz żyły: odłokciowa, odpromieniowa i żyły ramienne. Ramię unerwione jest przez nerw mięśniowo-skórny i nerw promieniowy. Nerw pośrodkowy i łokciowy również przebiegają przez ramię, ale tylko w małym stopniu uczestniczą w jego unerwieniu, oddając na nim małe gałązki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Twoje prawe ramię jest bardziej opalone od lewego.

 (1.3) Musimy zwęzić twoją marynarkę w ramionach.

 (1.4) Prawe ramię tego drogowskazu wskazuje nam drogę do domu.

 (1.5) Niech cię wezmę w ramiona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãmʲjɛ, AS: rãmʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. naramiennik m., ramiączko n.

:: zdrobn. ramionko n.

 przym. ramieniowy, ramienny, naramienny, podramienny, równoramienny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bark

Wiktionary


ramienica

glon słodkowodny z rzędu ramienic; chara


SJP.pl

Wikipedia


ramienice

rząd glonów występujących najczęściej w wodach słodkich


SJP.pl

Charophyta – takson glonów w randze gromady wyróżniany niekiedy jako równorzędny wobec gromady Chlorophyta, czyli zielenic. Współczesne ujęcie tego taksonu zaproponował Thomas Cavalier-Smith, choć nazwa ta funkcjonowała już wcześniej w nieco węższym znaczeniu. Również włączanie nowych grup do taksonu, którego nazwa pochodzi od rodzaju Chara, miało miejsce już wcześniej, w pracy Karla R. Mattoxa i Kennetha D. Stewarta z roku 1984, jednak używano wówczas nazwy Charophyceae. W polskiej literaturze nazwie Charophyta najczęściej odpowiada nazwa ramienice, choć jest ona niejednoznaczna, gdyż może odpowiadać również taksonom niższych rang, aż do rodzaju, nie obejmując z kolei niektórych grup obecnie zaliczanych do Charophyta, np. sprzężnic.

Wikipedia


ramienicowate

rząd glonów z gromady ramienic


SJP.pl

Wikipedia


ramienicowce

rząd glonów z gromady ramienic


SJP.pl

Wikipedia


ramienicowiec

przedstawiciel rzędu glonów z gromady ramienic


SJP.pl


ramienionóg

drobny morski bezkręgowiec; ramieniopław, brachiopod


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Brachiopoda|Duméril|ref=tak., żyjący na dnie morza bezkręgowiec o muszli złożonej z dwóch skorupek, grzbietowej i brzusznej;

Wiktionary

Ramienionogi (Brachiopoda) – typ drobnych morskich bezkręgowców, których ciało okryte jest muszlą, złożoną z dwóch skorupek, co z pozoru upodabnia je do małży. W dzisiejszej faunie jest to grupa reliktowa z około 100 rodzajami i 400 gatunkami. W dawnych epokach geologicznych były znacznie powszechniejsze: ramienionogów kopalnych opisano ponad 4200 rodzajów. W zapisie kopalnym znane są od wczesnego kambru.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spadek znaczenia ramienionogów w końcu paleozoiku był zapewne spowodowany konkurencją ze strony również filtrujących wodę osiadłych małżów.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brachiopod

Wiktionary


ramienionogi

typ drobnych morskich bezkręgowców; ramieniopławy, brachiopody


SJP.pl

Ramienionogi (Brachiopoda) – typ drobnych morskich bezkręgowców, których ciało okryte jest muszlą, złożoną z dwóch skorupek, co z pozoru upodabnia je do małży. W dzisiejszej faunie jest to grupa reliktowa z około 100 rodzajami i 400 gatunkami. W dawnych epokach geologicznych były znacznie powszechniejsze: ramienionogów kopalnych opisano ponad 4200 rodzajów. W zapisie kopalnym znane są od wczesnego kambru.

Wikipedia


ramieniopław

drobny morski bezkręgowiec; ramienionóg, brachiopod


SJP.pl


ramieniopławy

drobny morski bezkręgowiec; ramienionóg, brachiopod


SJP.pl


ramieniopłetwe

podgromada ryb kostnych obejmująca około 10 gatunków występujących współcześnie wyłącznie w wodach słodkich tropikalnej części Afryki; wielopłetwe


SJP.pl

Ramieniopłetwe, wielopłetwe (Brachiopterygii) – w tradycyjnej klasyfikacji biologicznej podgromada ryb kostnych (Osteichthyes) obejmująca rząd wielopłetwcokształtnych (Polypteriformes) z kilkunastoma gatunkami słodkowodnymi. W zapisie kopalnym znane są szczątki tych ryb pochodzące ze środkowej kredy Afryki i późnej kredy Ameryki Południowej. Ramieniopłetwe uważane były dawniej za relikty linii ewolucyjnej prowadzącej do ryb kostnochrzęstnych (Chondrostei). Obecnie hipoteza ta nie jest już akceptowana – wielopłetwcokształtne zaliczane są do ryb promieniopłetwych (Actinopterygii).

Wikipedia


ramieniopłetwy

o cechach ramieniopłetwych (podgromada ryb)


SJP.pl


ramieniowy

przymiotnik od: ramię


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ramieniem, dotyczący ramienia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ramię n., przedramię n.

 przym. ramienny

Wiktionary


ramienny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ramieniem, dotyczący ramienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za odpływ krwi żylnej odpowiadają żyły ramienne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ramiączko n., ramię n., ramionko n.

 przym. ramieniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ramieniowy

Wiktionary


ramifikacja

przestarzale: rozdzielenie głównej linii na wiele pomniejszych; rozgałęzienie


SJP.pl


ramifloria

rozwój kwiatów z pąków śpiących, występujących na zdrewniałych pędach


SJP.pl

Kaulifloria (gr. kaulos – łodyga, flos, floris – kwiat) – wyrastanie kwiatów z pąków śpiących (spoczynkowych) z pni i gałęzi. Termin bywa też wąsko ujmowany jako wyrastanie kwiatów tylko z pni, podczas gdy wyrastanie ich z gałęzi określane jest odrębnie jako ramifloria. Zjawisko jest nierzadkie zwłaszcza w strefie tropikalnej, gdzie jest wynikiem adaptacji do zapylania kwiatów przez zwierzęta, które mają utrudniony dostęp do nich jeśli rozwijają się ukryte w gęstwinie liści w koronie drzewa. Dotyczy to zwłaszcza kwiatów zapylanych przez ptaki (ornitogamia), nietoperze (chiropterogamia), ale też odwiedzanych przez drobne zwierzęta wędrujące po pniach i konarach (np. gryzonie). Mające miejsce w następstwie rozwijanie się owoców na pniach zwane jest kaulikarpią i także skutkuje ułatwieniem dostępu do nich niektórych zwierząt (np. małp).

Wikipedia


ramionko

zdrobnienie od: ramię


SJP.pl


ramiszów

Ramiszów (niem. Ramischau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.

We wsi jest przystanek kolejowy Ramiszów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Wikipedia


ramka

1. przedmiot, w którym umieszczana jest fotografia lub obrazek, posiada element służący do postawienia lub zawieszenia jej
2. element kodu html używany przy tworzeniu stron www


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mała rama, obramowanie np. z listewek

 (1.2) obramowanie w tekście

 (1.3) pot. środ. paczka papierosów

 (1.4) telekom. jednostka informacji transmitowanej przez sieć telekomunikacyjną;

 (1.5) telew. pojedynczy obraz wyświetlany na ekranie;

 (1.6) pszcz. drewniana konstrukcja zawieszana w ulu, wewnątrz której pszczoły tworzą plaster z wosku

 (1.7) zob. ramka stosu.

Wiktionary

  • ramka (telekomunikacja) – pakiet danych
  • ramka (telewizja) – odpowiednik pełnej klatki filmowej
  • ramka cyfrowa – urządzenie mobilne
  • ramka – obudowa plastra pszczelego w ulu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na biurku stała ramka ze zdjęciem.

 (1.2) Ciekawe jest to ogłoszenie w czerwonej ramce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãmka, AS: rãmka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rama, rameczka

 przysł. ramowo

 przym. ramowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) datagram, pakiet

Wiktionary


ramkowy

1. ramka;
2. celownik ramkowy - najprostszy rodzaj celownika, składający się z niewielkiego otworka (okularu) umieszczonego blisko oka obserwatora oraz z ramki ograniczającej pole widzenia


SJP.pl


ramlewo

wieś w województwie zachodniopomorskim


SJP.pl

Ramlewo – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Gościno.

Według danych z 30.06.2014 wieś miała 258 mieszkańców.

W skład Sołectwa Ramlewo wchodzą 2 miejscowości: Ramlewo i Sikorzyce. Mieszkańcy sołectwa wybierają 1 z 15 radnych do Rady Gminy w Gościnie.

Miejscowość posiada własną jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej.

We wsi był przystanek kolej wąskotorowej Ramlewo.

Wikipedia


rammstein

[czytaj: ramsztajn] założony w 1994 roku niemiecki zespół grający rock industrialny (według niektórych: heavy metal)


SJP.pl

Rammstein (często zapisywane skrótowo jako R+) – niemiecki zespół industrial metalowy, nurtu Neue Deutsche Härte, powstały w 1994 roku.

Członkami zespołu od początku jego istnienia są: Till Lindemann (wokal), Richard Z. Kruspe (gitara), Paul Landers (gitara), Oliver Riedel (gitara basowa), Christoph Schneider (perkusja) oraz Christian Lorenz (instrumenty klawiszowe).Zespół wielokrotnie przyznawał się do czerpania inspiracji zespołem Laibach, pod którego wpływem powstało logo zespołu – krzyż autorstwa Kazimierza Malewicza (będący również logiem Laibacha) z literą „R”. Oba elementy tworzą skrót zespołu („R+”).

Wikipedia


ramnoza

deoksycukier powstały po odłączeniu od cząsteczki mannozy jednego atomu tlenu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. cukier metylopentozowy pochodzenia naturalnego, wykorzystywany m.in. jako substancja słodząca i w kosmetologii

Wiktionary

Ramnoza (właśc. L-ramnoza) – organiczny związek chemiczny z grupy deoksycukrów, 6-deoksy-L-mannoza. Występuje w wielu roślinach w stanie wolnym oraz jako składnik glikozydów.

Wikipedia


ramol

stary, niedołężny człowiek; pierdziel, tetryk, pryk, piernik


SJP.pl


ramolcio

ironicznie: ramol (stary, niedołężny człowiek)


SJP.pl


ramoleć

potocznie: starzeć się, niedołężnieć; grzybieć, kapcanieć


SJP.pl


ramolowaty

pogardliwie: przypominający starego, niedołężnego mężczyznę


SJP.pl


ramon

imię


SJP.pl

Ludzie o imieniu Ramon/Ramón

  • Ramón Osni Moreira Lage – brazylijski piłkarz
  • Ramón del Castillo Palop – hiszpański wokalista

Wikipedia


ramoneska

czarna, krótka, dopasowana kurtka skórzana zapinana na zamki błyskawiczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) krótka czarna kurtka skórzana zapinana na zamki błyskawiczne;

Wiktionary

Ramoneska – potoczna polska nazwa motocyklowej kurtki Perfecto, zaprojektowanej w 1928 roku przez Irvinga Schotta.

Najpierw była stosowana tylko jako ubiór motocyklistów, potem na przełomie lat 60. i 70. stawała się powoli swoistą ikoną osób powiązanych z różnymi odmianami muzyki rockowej, zwłaszcza heavymetalowej, za sprawą zespołów takich, jak Black Sabbath. Istotny wpływ na jej popularyzację miało użycie modelu Perfecto 618 przez Marlona Brando w filmie Dziki (1954).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłem wczoraj fajną ramoneskę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrãmɔ̃ˈnɛska, AS: rãmõneska

Wiktionary


ramot

1. utwór literacki o małej wartości artystycznej
2. humoreska, niewielki utwór satyryczno-humorystyczny
3. dawniej: pismo urzędowe


SJP.pl

  • Ramot – biblijne miasto ucieczki
  • Ramot – osiedle w Jerozolimie
  • Ramot – moszaw w samorządzie regionu Golan
  • Ramot ha-Szawim – moszaw w samorządzie regionu Derom ha-Szaron
  • Ramot Me’ir – moszaw w samorządzie regionu Gezer
  • Ramot Menasze – kibuc w samorządzie regionu Megiddo
  • Ramot Naftali – moszaw w samorządzie regionu Mewo’ot ha-Chermon
  • Ramot Cahala – osiedle w Tel Awiw-Jafa

Wikipedia


ramota

1. utwór literacki o małej wartości artystycznej
2. humoreska, niewielki utwór satyryczno-humorystyczny
3. dawniej: pismo urzędowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. iron. kiepski utwór literacki, pozbawiony wartości artystycznej

 (1.2) liter. krótki utwór narracyjny, utrzymany w tonie żartobliwej gawędy, z elementami dydaktyzmu

 (1.3) daw. pismo urzędowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Może współcześni odczuwali jakiś żywszy nurt w tej bezkrwistej ramocie, której jedynym konceptem pozostał tytuł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rãˈmɔta, AS: rãmota

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. ramotka

 przym. ramotowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szmira

 (1.2) ramotka

Wiktionary


ramotka

zdrobnienie od: ramota


SJP.pl


ramotowaty

przestarzały, pozbawiony wartości; tandetny


SJP.pl


ramotowski

nazwisko


SJP.pl

Ramotowski – polskie nazwisko.

Wikipedia


ramówka

ogólny schemat programu radiowego lub telewizyjnego, wyznaczający stałe pory nadawania programów cyklicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) układ programu radiowego lub telewizyjnego, zestaw audycji radiowych i programów telewizyjnych nadawanych o określonych porach;

Wiktionary

Ramówka, program ramowy – popularne określenie układu programu radiowego albo telewizyjnego, ogólny schemat programu, zbiór regularnie nadawanych audycji radiowych i programów telewizyjnych.

Ramówka wyznacza plan emisji programowej stacji radiowych albo telewizyjnych w różnych przedziałach czasu.Wyróżnić należy: ramówki sezonowe, ramówki tygodniowe, ramówki dzienne oraz ramówki okazjonalne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odkąd zmienili ramówkę na jedynce, nie zdążam na mój ulubiony serial.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rama ż.

 przym. ramowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) program ramowy

Wiktionary


ramówkowy

ramówka


SJP.pl

Patrz:

ramówka

ramownia

dział zakładu montażowego zajmujący się wytwarzaniem lub naprawą ram pojazdów samochodowych


SJP.pl


ramownica

Rama, ramownica – prętowy układ konstrukcyjny, płaski lub przestrzenny, obciążony siłami skupionymi, momentami lub obciążeniem rozłożonym (równomiernie bądź też nierównomiernie). Ramy, w zależności od sposobu podparcia lub też schematu konstrukcji, mogą stanowić układy statycznie wyznaczalne lub statycznie niewyznaczalne (przesztywnione). Ramy występują m.in. jako elementy konstrukcji budynku lub budowli, np. w konstrukcjach takich jak hale przemysłowe.

Wikipedia


ramowo

przysłówek

 (1.1) w sposób ogólny, ulegający jeszcze modyfikacjom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Określcie przynajmniej ramowo skalę potrzeb.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rama ż., ramka ż., ramowość ż.

 przym. ramowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ogólnie, ogólnikowo, szkicowo, wstępnie

Wiktionary


ramowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ramowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ramowy

 przysł. ramowo

 rzecz. rama ż.

Wiktionary


ramowy

przymiotnik od: rama


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kształt ramy, umieszczony w ramie

 (1.2) ogólnie zarysowany

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W Japonii nie istnieje ogólnonarodowy, sztywny program nauczania, a jedynie ramowy, w oparciu o który każda szkoła opracowuje swój własny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ramówka ż., rama ż., ramka ż., ramowość ż.

 przysł. ramowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) szkicowy

Wiktionary


rampa

1. pomost do przeładunku, np. w kopalni;
2. przednie oświetlenie sceny teatralnej złożone z dwóch rzędów, jednego wzdłuż dolnej linii portalu scenicznego i drugiego wzdłuż górnej;
3. ruchoma zapora przy przejeździe kolejowym; szlaban


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podwyższenie, rodzaj podestu, np. wzdłuż ściany budynku, ułatwiającego załadunek i wyładunek towarów z pojazdów;

 (1.2) pochylnia, która ułatwia pokonanie różnicy poziomów przy transportowaniu czegoś;

 (1.3) konstrukcja z pochyłą powierzchnią, służąca do wykonywania ewolucji na deskorolce;

 (1.4) teatr. rząd lamp odpowiednio osłoniętych wzdłuż górnej i dolnej linii sceny

 (1.5) ruchoma bariera do otwierania i zamykania drogi

Wiktionary

  • rampa – budownictwo
  • rampa – logistyka
  • rampa – teatr
  • rampa w sportach ekstremalnych
  • Teatr Rampa – teatr muzyczny w Warszawie
  • rampa – bariera drogowa, szlaban

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrãmpa, AS: rãmpa

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rampowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pomost

 (1.5) szlaban

Wiktionary


rampers

jednoczęściowe ubranko niemowlęce w postaci body z krótkimi nogawkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rodzaj ubranka dla niemowląt w postaci body, ale z krótkimi nogawkami, na ramiączkach lub z rękawkiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rampers jest z krótkim rękawkiem, na ramieniu zapinany na dwie napki, rozpinany w kroku, co ułatwia zmianę pieluszki. (z Internetu)

 (1.1) Rampers, czyli letni pajacyk z krótkimi rękawkami i krótkimi nogawkami to doskonały element garderoby na ciepłe dni. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãmpɛrs, AS: rãmpers

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. rampersik

Wiktionary


rampersik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: rampers

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rampersik jest bardzo ładnie uszyty, z dbałością o każdy szczegół. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rãmˈpɛrʲɕik, AS: rãmperʹśik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rampers mrz.

Wiktionary


rampowy

rampa


SJP.pl

Patrz:

rampa

rams

nazwisko


SJP.pl

Belgia:

  • Rams-Capelle – francuski synonim miejscowości Ramskapelle

Osoby:

  • Adam Rams – polski samorządowiec
  • Marcin Rams – polski aktor
  • Wolfgang Rams – niemiecki naukowiec

Inne:

  • Rams Park – stadion w Turcji

Zobacz też:

  • Ar-Rams
  • Los Angeles Rams

Wikipedia


ramsowo

Ramsowo (niem. Gross Ramsau) – wieś warmińska w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Barczewo.

Wieś położona jest wśród dużych kompleksów leśnych, między największym na tym obszarze jeziorem Dadaj i jeziorem Dobrąg.

Wikipedia


ramsz

gra w karty podobna do mariasza, w której przegrywa ten, kto ma więcej oczek


SJP.pl


ramtil

jednoroczna roślina oleista z rodziny astrowatych; uprawiana w Afryce Wschodniej i Indiach; olejarka abisyńska


SJP.pl


ramutówko

Ramutówko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Bodzanów.

Do 1925 roku istniała gmina Ramutówko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


ramutowo

Ramutowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Słupno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wieś zamieszkuje niewielka diaspora Kościoła Katolickiego Mariawitów, którą opiekuje się parafia w Felicjanowie. Wierni z Ramutowa odprawiają adorację ubłagania 12. dnia każdego miesiąca.

Wikipedia


ramułtowice

miasto w województwie dolnośląskim


SJP.pl

Ramułtowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, w gminie Kostomłoty.

Wikipedia


ramy

zakres, zasięg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. zakres, zasięg, ograniczenie czegoś

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: rama

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãmɨ, AS: rãmy

Wiktionary


ramzan

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary


ramzes

imię egipskich królów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. imię kilkunastu faraonów;

Wiktionary

Ramzes, Ramesses to starożytne egipskie imię, oznaczające zrodził go Ra.

Imię to nosiło jedenastu faraonów Egiptu.

XIX dynastia:

  • Ramzes I
  • Ramzes II

XX dynastia:

  • Ramzes III
  • Ramzes IV
  • Ramzes V
  • Ramzes VI
  • Ramzes VII
  • Ramzes VIII
  • Ramzes IX
  • Ramzes X
  • Ramzes XI

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Książę Ramzes wsparł obie ręce o krawędź wozu i z wysokości pagórka patrzył na Libijczyków i swoje wojsko jak żółtogłowy orzeł na pstre kuropatwy.

 (1.1) Niech żyje wiecznie pan nasz, Ramzes XIII, opiekun uciśnionych!

Wiktionary


rana

uszkodzenie ciała związane z przerwaniem tkanek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. gmina w okręgu Nordland w Norwegii

Wiktionary

Rana (łac. vulnus) – przerwanie anatomicznej ciągłości tkanek lub ich uszkodzenie pod wpływem czynnika uszkadzającego. Czynnikiem powodującym powstanie rany może być różnego typu uraz lub proces chorobowy, w tym niedokrwienie tętnicze, niewydolność żylna, zakażenia, zmiany troficzne (odleżyna).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* norweski (bokmål): (1.1) Rana n.

* norweski (nynorsk): (1.1) Rana n.

* norweski (riksmål): (1.1) Rana n.

źródła.

== Rana (język norweski (bokmål).) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. Rana (norweska gmina)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* norweski (bokmål): (1.1) Rana n.

* norweski (nynorsk): (1.1) Rana n.

* norweski (riksmål): (1.1) Rana n.

źródła.

== Rana (język norweski (bokmål).) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. Rana (norweska gmina)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


ranchero

właściciel rancza; ranczer


SJP.pl


rancho

farma, gospodarstwo rolne z hodowlą bydła lub koni w Ameryce; ranczo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zob. ranczo.

Wiktionary

Brazylia:

  • Rancho Alegre – miasto
  • Rancho Alegre d’Oeste – miasto
  • Rancho Queimado – miasto

Holandia:

  • Rancho – dzielnica (wijk) Willemstadu
  • Rancho – miejscowość (plaats) w strefie Madiki/Rancho, w regionie Oranjestad-West, w kraju autonomicznym Aruba

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ranczo n., ranczer m., ranchero m.

 przym. ranczerski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|ranczo.

źródła.

== rancho (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ranczo

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãn͇t͡ʃɔ, AS: rãṇčo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ranczo n., ranczer m., ranchero m.

 przym. ranczerski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. ranczo n., ranczer m., ranchero m.

 przym. ranczerski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|ranczo.

źródła.

== rancho (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ranczo

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rancik

zdrobnienie od: rant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od rant

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie rant, lecz tylko mały rancik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rant m.

Wiktionary


ranczer

właściciel rancza; ranchero


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba prowadząca ranczo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Argentyńską stolicę od kilku dni spowija dym z pastwisk wypalanych przez ranczerów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ranczo n., rancho n.

 przym. ranczerski

Wiktionary


ranczerka

ranczer; farmerka


SJP.pl


ranczo

farma, gospodarstwo rolne z hodowlą bydła lub koni w Ameryce; rancho


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) etn. w Ameryce Łacińskiej: gospodarstwo wiejskie specjalizujące się w hodowli bydła lub owiec

 (1.2) etn. w Ameryce Północnej, szczególnie w USA: gospodarstwo wiejskie o charakterze rolnym, warzywniczym lub sadowniczym

Wiktionary

Ranczo a. rancho (hiszp. rancho) – wielkie gospodarstwo rolne, zwykle hodowlane, w Ameryce Północnej i Środkowej. Na ranchach hoduje się głównie bydło na wołowinę.


Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrãn͇t͡ʃɔ, AS: rãṇčo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rancho, ranczer, ranchero

 przym. ranczerski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) farma

Wiktionary


rand

jednostka monetarna Republiki Południowej Afryki (1 rand = 100 centów)


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) monet. waluta Południowej Afryki;

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Ayn Rand (1905-1982) – powieściopisarka, filozof, twórczyni obiektywizmu
  • John Rand (1889-1940) – amerykański aktor
  • Josh Rand (ur. 1974) – gitarzysta hardrockowy
  • Mary Rand (ur. 1940) – brytyjska lekkoatletka
  • Nisan Rand (1930-2008) – izraelski brydżysta
  • Paul Rand (1914-1996) – amerykański grafik

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rãnt, AS: rãnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. randowy

Wiktionary


randall

  • Randall – pseudonim Jacka Piekary.
  • Randall – producent wzmacniaczy gitarowych.

Miejscowości w USA:

  • Randall – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Hamilton
  • Randall – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Jewell
  • Randall – miasto w stanie Minnesota, w hrabstwie Morrison
  • Randall – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Kenosha

Wikipedia


randka

umówione spotkanie dwóch osób, które się sobie podobają


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) umówione, najczęściej romantyczne spotkanie dwóch zainteresowanych sobą osób, w celu bliższego poznania się lub spędzenia razem czasu;

Wiktionary

Randka (z fr. rendez-vous (d'amour) „umówione spotkanie (miłosne)”) – spotkanie dwóch osób mające na celu nawiązanie lub rozwinięcie znajomości, inicjowane z zamiarem stworzenia lub umocnienia relacji emocjonalnych, seksualnych lub małżeńskich pomiędzy uczestniczącymi w randce osobami. W szerszym znaczeniu randką będzie także każde spotkanie osób, które łączą tego rodzaju relacje.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chciałem umówić się z nią na randkę, ale gdy w końcu ją spytałem – odmówiła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãntka, AS: rãntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. randkowanie n., randkowicz m., randkowiczka ż.

 czas. randkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spotkanie, rendez-vous, schadzka

Wiktionary


randkować

potocznie: chodzić na randki


SJP.pl


randkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|randkować.; chodzenie na randki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Musiała przyznać, że on także zwrócił jej uwagę i bardzo go lubiła, nie miała jednak czasu na związki i randkowanie. Nastawiona na realizację zadań na studiach i pracę, nie chciała się rozpraszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. randka ż., randkowicz mos., randkowiczka ż.

 czas. randkować ndk.

Wiktionary


randkowicz

potocznie: osoba często chodząca na randki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto chodzi na randki (randkuje)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. randka ż., randkowanie n.

:: fż. randkowiczka ż.

 czas. randkować ndk.

Wiktionary


randkowiczka

randkowicz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ta, która chodzi na randki (randkuje)

Wiktionary

Patrz:

randkowicz

Powiązane:

 rzecz. randka ż., randkowanie n.

:: fż. randkowicz ż.

 czas. randkować ndk.

Wiktionary


randkowy

randka, np. portal randkowy


SJP.pl


randoald

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Święty Randoald działał w Szwajcarii.

Wiktionary


random

jednostka monetarna Republiki Południowej Afryki (1 rand = 100 centów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) slang. przypadkowy człowiek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. randomowy

Wiktionary


randomizacja

1. losowy przydział pacjentów lub obiektów do grup w badaniu kontrolowanym;
2. w informatyce: generowanie losowych próbek danych


SJP.pl

Randomizacja (ang. randomization) – losowy rozdział badanych obiektów do grup porównawczych.

Randomizacja jest jednym z zabiegów metodologicznych stosowanych w celu zniwelowania wpływu niekontrolowanych zmiennych na wyniki eksperymentu (na zmienną objaśnianą).

Wikipedia


randomizacyjny

randomizacja


SJP.pl

Patrz:

randomizacja

randomka

potocznie: przypadkowa, losowo wybrana kobieta


SJP.pl


randomowy

potocznie: losowy, przypadkowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) neol. losowy, przypadkowy

 (1.2) slang. pierwszy lepszy, przypadkowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stan randomowy (stan losowy) – w każdym miejscu mieszaniny prawdopodobieństwo znalezienia określonej cząstki jest jednakowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrãndɔ̃ˈmɔvɨ, AS: rãndõmovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. random mzw., randomowość ż.

 przysł. randomowo

Wiktionary


ranek

początek dnia rozpoczynający się wraz ze wschodem słońca; poranek, świt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wczesna pora dnia

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jutro muszę wstać wczesnym rankiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãnɛk, AS: rãnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poranek m., rano n.

 przym. poranny, ranny

 przysł. rano

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poranek

Wiktionary


ranga

1. w hierarchii wojskowej (dawniej także urzędniczej, dworskiej): stopień służbowy;
2. znaczenie czegoś, wartość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stopień wojskowy, dawniej także urzędniczy lub dworski

 (1.2) znaczenie, ważność czegoś bądź kogoś

 (1.3) stat. w najprostszej wersji numer kolejny obserwacji statystycznej w próbie po uporządkowaniu obserwacji według wartości jednej ze zmiennych

 (1.4) mat. własność grupy Liego

Wiktionary

  • ranga – stopień wojskowy
  • ranga – w statystyce
  • ranga – (w matematyce) własność grupy abelowej
    • ranga – własność grupy abelowej wolnej
  • ranga – własność grupy Liego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pułkownik jest starszy rangą niż kapitan.

 (1.2) Nie muszę ci chyba przypominać, że udział w wydarzeniu tej rangi jest w dzisiejszych czasach obowiązkowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãŋɡa, AS: rãŋga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rangowanie n.

 przym. rangowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stopień, stopień wojskowy

 (1.2) doniosłość, ważność, znaczenie

Wiktionary


ranger

1. reprezentant władzy wykonawczej, policjant;
2. pracownik parku narodowego, leśniczy, gajowy;
3. członek formacji wojskowej, żołnierz


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Ranger – miejscowość w stanie Georgia, w hrabstwie Gordon
  • Ranger – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Eastland

Inne

  • Ranger – marka samochodów sprzedawanych w Południowej Afryce, Belgii i Szwajcarii
  • Ranger – model samochodu klasy wyższej opracowany przez General Motors
  • Ranger – seria amerykańskich sond kosmicznych
  • Ranger – lotniskowiec amerykański
  • Ranger – Superkompurter
  • Ranger – elitarna formacja lekkiej piechoty Armii Stanów Zjednoczonych
  • Texas Ranger – elitarna formacja policyjna w Teksasie
  • Park Ranger – stanowisko osób zatrudnionych w USA, Kanadzie i niektórych krajach anglosaskich przez władze krajowe w celu ochrony parków – zabytków

Wikipedia


rangers

[czytaj: rendżers] osoba trudniąca się organizacją turystyki na terenach ekologicznie chronionych


SJP.pl

  • United States Army Rangers – elitarna formacja wojsk lądowych Stanów Zjednoczonych

Kluby sportowe:

  • Rangers F.C. – szkocki klub piłkarski z Glasgow
  • FC Rànger's – andorski klub piłkarski
  • Texas Rangers – amerykańska drużyna baseballowa z Arlington
  • New York Rangers – amerykański klub hokejowy z Nowego Jorku

Wikipedia


rangersy

rodzaj krótszych glanów


SJP.pl


rangowy

przymiotnik od: ranga


SJP.pl


rangun

stolica Birmy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) geogr. dawna stolica Mjanmy (Birmy);

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po śmierci żony osiadł w Rangunie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãŋɡũn, AS: rãŋgũn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ranguńczyk mos., rangunka ż.

 przym. ranguński

Wiktionary


ranguńczyk

mieszkaniec Rangunu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Rangunu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rangun mrz.

:: fż. rangunka ż.

 przym. ranguński

Wiktionary


rangunka

mieszkanka Rangunu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Rangunu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rangun mrz.

:: fm. ranguńczyk mos.

 przym. ranguński

Wiktionary


ranguński

przymiotnik od: Rangun


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rangunem, dotyczący Rangunu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ranguńczyk mos., Rangun mrz., rangunka ż.

Wiktionary


rani

1. tytuł żony radży;
2. królowa lub księżniczka hinduska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żona radży

Wiktionary

  • rani – żona radży
  • Rani – belgijska seria komiksowa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obok radży siedziała rani z zasłoniętą twarzą.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ranee, rani

* hiszpański: (1.1) raní ż.

* portugalski: (1.1) rani ż.

źródła.

== rani (język rohingya.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) królowa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) ranee, rani

* hiszpański: (1.1) raní ż.

* portugalski: (1.1) rani ż.

źródła.

== rani (język rohingya.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) królowa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


raniąco

w sposób urażający czyjeś uczucia


SJP.pl


ranić

powodować, spowodować kaleczenie (np. Odłamki szyby raniły pasażerów auta.); skaleczyć, kaleczyć


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zranić)

 (1.1) zadać ranę

 (1.2) powodować kaleczenie

 (2.2) ulegać kaleczeniu

 (2.3) przen. sprawiać przykrość sobie wzajemnie

 (2.4) zadać rany sobie wzajemnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oskarżony odpowiada przed sądem za to, że w afekcie ranił sąsiada sztychówką.

 (1.3) Twoje niesprawiedliwe traktowanie rani mnie mocno.

 (2.2) Przeciskając się przez chaszcze, mój pies lekko ranił się w łapę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãɲit͡ɕ, AS: rãńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rana ż., ranka ż., ranny m., ranna ż., ranienie n.

 czas. poranić, zranić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kaleczyć

 (2.1) kaleczyć się

Wiktionary


ranicki

nazwisko


SJP.pl


raniec

1. dawniej: tornister;
2. potocznie: ranek


SJP.pl


raniej

rzadki stopień wyższy od przysłówka: rano


SJP.pl


ranienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ranić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rãˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: rãńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ranić

Wiktionary


raniewo

Raniewo – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Prabuty przy drodze wojewódzkiej nr 521.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia


raniowski

nazwisko


SJP.pl


raniszewski

nazwisko


SJP.pl

Raniszewski (forma żeńska: Raniszewska, liczba mnoga: Raniszewscy) – polskie nazwisko. W latach 90 XX wieku nosiło je 1071 osób.

Rodzina wywodząca się z zamożnej szlachty, zamieszkiwała tereny Mazowsza w czasie I Rzeczypospolitej. Obecnie liczy wielu członków głównie zamieszkujących Polskę, ale również i inne kraje Europy.

Wikipedia


raniuchny

zdrobnienie od: rany (ranny, poranny); raniutki, raniuśki


SJP.pl


raniusieńko

przysłówek

 (1.1) bardzo wcześnie rano

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Martynka raniusieńko pobiegła na grzyby do lasu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. raniusieńki, raniuśki

 przysł. raniuśko, raniutko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raniuśko, raniuteńko, raniutko

Wiktionary


raniuśki

zdrobnienie od: rany (ranny, poranny); raniuchny, raniutki


SJP.pl


raniuśko

przysłówek

 (1.1) bardzo wcześnie rano

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gospodarze raniuśko poszli do obory.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. raniuśki

 przysł. raniusieńko, raniuteńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raniusieńko, raniuteńko, raniutko

Wiktionary


raniuszek

maleńki ptak częściowo osiadły z rodziny raniuszkowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. raniuszek zwyczajny nazwa systematyczna|Aegithalos caudatus|ref=tak., mały ptak o puszystej sylwetce z czarnym wierzchem i białoróżowawym spodzie oraz długim schodkowatym ogonem;

 (1.2) ornit. ptak z rodziny raniuszków (nazwa systematyczna|Aegithalidae|ref=tak.)

Wiktionary

Raniuszek (zwyczajny) (Aegithalos caudatus) – gatunek małego ptaka z rodziny raniuszków (Aegithalidae), zamieszkujący Eurazję. Nie jest zagrożony. W Polsce objęty jest ścisłą ochroną gatunkową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Raniuszek rozmnaża się w lasach liściastych i mieszanych, najlepiej z bogatym runem, woli jednak zarośla na obszarach bagiennych lub krzewy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rãˈɲuʃɛk, AS: rãńušek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. poranek m., raniuszki nmos., raniuszczyk m., rano n.

 przym. ranny, poranny

 przysł. rano, raniutko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raniuszek zwyczajny

Wiktionary


raniuteńko

przysłówek

 (1.1) bardzo wcześnie rano

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karol zerwał się raniuteńko, by wyprowadzić psa.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. raniusieńki, raniuśki, raniuteńki

 przysł. raniuśko, raniutko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raniusieńko, raniuśko, raniutko

Wiktionary


raniutki

zdrobnienie od: rany (ranny, poranny); raniuchny, raniuśki


SJP.pl


raniutko

przysłówek

 (1.1) bardzo wcześnie rano

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kładźcie się, bo raniutko wyruszamy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. raniutki

 przysł. raniusieńko, raniuteńko

 rzecz. raniuszek mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raniuśko, raniuteńko, raniusieńko

Wiktionary


raniżów

wieś w Polsce


SJP.pl

Raniżów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w gminie Raniżów. Siedziba gminy Raniżów, rzymskokatolickiego dekanatu Raniżów i parafii Najświętszej Maryi Panny.

Wikipedia


raniżowski

przymiotnik od: Raniżów


SJP.pl


ranka

drobna rana; nieduże skaleczenie, zadraśnięcie, ukłucie itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: rana

 (1.2) drobna rana

 (1.3) gw-pl|Mazury. ręka

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: ranek

Wiktionary

Spinefarm Records – fińska wytwórnia płytowa z siedzibą w Helsinkach, która skupia się głównie na zespołach heavymetalowych. W 1999 roku została utworzona, przez Samiego Tenetza lidera blackmetalowego zespołu Thy Serpent. Od 2002 roku Spinefarm jest częścią Universal Music Group, ale działa jako podmiot niezależny. Wytwórnia prowadzi szereg pododdziałów ukierunkowanych na różne gatunki, takie jak: Freeride, Hawaii Sounds, Odor, Ranch, Ranka Recordings, Spikefarm Records oraz Spinefarm Records U.K.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Mimo że to była naprawdę mała ranka, zagoiła się dopiero po tygodniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãnka, AS: rãnka

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

 rzecz. rana ż., ranny m., ranienie n., zranienie n.

 czas. ranić ndk., zranić dk., poranić dk.

 przym. ranny

Wiktionary


ranked

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) środ. w grach komputerowych typu multiplayer: tryb gry, w którym wyniki rozegranych meczów wpływają na ranking gracza

Wiktionary


ranker

typ płytkiej, kamienistej, słabo ukształtowanej gleby


SJP.pl

Rankery - płytkie, kamieniste, słabo ukształtowane gleby bezwęglanowe powstałe ze zwietrzeliny skał masywnych.

Wikipedia


ranket

dawny dęty instrument muzyczny o kształcie puszki, z obojowym ustnikiem podwójnym, wykonywany z drewna albo kości słoniowej; raket


SJP.pl


rankiem

początek dnia rozpoczynający się wraz ze wschodem słońca; poranek, świt


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) wcześnie rano

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Julia rankiem wybrała się nad rzekę.

Wiktionary


ranking

klasyfikacja osób, rzeczy, firm itp. według określonych kryteriów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kolejność osób, instytucji, rzeczy utworzona według przyjętych kryteriów;

Wiktionary

Ranking – klasyfikacja w kolejności wartości liczbowych, przyporządkowanych według określonych kryteriów. Rankingi sportowe dotyczą zawodników, drużyn, krajów w różnych dyscyplinach sportowych i są sporządzane na podstawie osiągnięć w zawodach, zazwyczaj w określonym okresie. W niektórych dyscyplinach sportowych rankingi poza wartością czysto informacyjną odgrywają również istotną rolę przy kwalifikowaniu zawodników i drużyn do zawodów sportowych lub ustalaniu początkowej kolejności w zawodach, w których taka kolejność ma znaczenie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tworząc ten ranking przyjąłem pewne założenie - pomijam te marki, które już kiedyś coś otrzymały, najczęściej film (np. Tomb Raider).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãŋʲcĩŋk, AS: rãŋʹḱĩŋk

Wiktionary


rankingować

ustawiać coś według jakiejś klasyfikacji; rankować


SJP.pl


rankingowy

ranking


SJP.pl

Patrz:

ranking

rankingoza

pejoratywnie: nadmierne tworzenie list rankingowych szkół


SJP.pl


rankor

dawniej:
a) gniew, złość, uraza
b) chęć, zapał, entuzjazm


SJP.pl


rankować

ustawiać coś według jakiejś klasyfikacji; rankingować


SJP.pl


ranna

kobieta, która odniosła rany


SJP.pl

1 miejscowość w Estonii:

  • Ranna – wieś w prowincji Jõgevamaa, w gminie Pala

1 miejscowość w Polsce:

  • Ranna – część wsi Dębicz w woj. wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Kramsk
  • Ranna – rzeka w Niemczech
  • Ranna – indyjski poeta z X w.

Wikipedia


ranniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: ranny (wczesny)


SJP.pl


rannik

roślina z rodziny jaskrowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Eranthis|ref=tak., rodzaj bylin z rodziny jaskrowatych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ranniki zakwitają już w lutym.

 (1.1) Rannik jest rośliną trującą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãɲːik, AS: rã•ńik

Wiktionary


ranny

1. taki, który odniósł rany, został zraniony;
2. odbywający się rano, właściwy ranu; poranny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma ranę

 (1.2) mający miejsce o poranku; taki, który występuje na początku dnia

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) ten, kto jest ranny (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rannego kierowcę przeniesiono do sali operacyjnej.

 (1.2) Kiedy ranne wstają zorze, czas opuszczać swoje łoże.

 (2.1) Zamach przeciw obcym wojskom w Afganistanie pozostawił kilku zabitych i dziesięcioro rannych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãnːɨ, AS: rã•ny

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. rana ż., ranka ż., ranna ż., ranienie n., poranienie n., zranienie n.

:: czas. ranić ndk., zranić dk., poranić dk.

 (2.1)

:: rzecz. rano n., ranek m., poranek m.

:: przym. poranny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poraniony, zraniony

 (1.2) poranny

Wiktionary


rano

wczesna pora dnia, mniej więcej od wschodu słońca do południa


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) wcześnie w ciągu dnia

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) wczesna pora dnia

forma rzeczownika.

 (3.1) W. lp. od: rana

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj wstałem wcześnie rano.

 (2.1) Rano to wspaniała pora na sport.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrãnɔ, AS: rãno

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ranny, poranny

 rzecz. ranek m., poranek m., raniuszek mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) o poranku, o świcie, o brzasku, wcześnie

 (2.1) ranek, poranek

Wiktionary


ranowy

rana


SJP.pl

Patrz:

rana

rańsk

Wikipedia


ransomware

[czytaj: ransomłer] szkodliwe oprogramowanie blokujące dostęp do systemu komputerowego i żądające zapłaty za przywrócenie stanu pierwotnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. rodzaj szkodliwego oprogramowania, które blokuje system komputerowy lub szyfruje zapisane w nim dane, a następnie żąda od ofiary okupu za przywrócenie dostępu;

Wiktionary

Ransomware (zbitka słów ang. ransom „okup” i software „oprogramowanie”) – oprogramowanie, które blokuje dostęp do systemu komputerowego lub uniemożliwia odczyt zapisanych w nim danych (często poprzez techniki szyfrujące), a następnie żąda od ofiary okupu za przywrócenie stanu pierwotnego. Programy typu ransomware należą do tzw. złośliwego oprogramowania (malware).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. ransomware'owy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oprogramowanie szantażujące

Wiktionary


rańszy

dawniej, dziś tylko gwarowo: ranny, poranny


SJP.pl


rant

ostry brzeg, krawędź; kant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wąski brzeg rzeczy, np. monety;

Wiktionary

Rant (od niem. Rand – brzeg, kant, krawędź), obrzeże – strona boczna przedmiotu, np. monety lub medalu.

Obrzeże może być gładkie, karbowane prostopadle lub skośnie, ornamentowe (zdobione specjalnie) albo napisowe (z legendą) – przy czym motyw zdobniczy względnie legenda mogą być tłoczone wklęsło bądź wypukło.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rãnt, AS: rãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rantowanie n., rancik mrz.

 czas. rantować ndk.

 przym. rantowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krawędź, brzeg

Wiktionary


rańtuch

dawny rodzaj szala z płótna samodziałowego; rąbek


SJP.pl

Rańtuch – kobiece nakrycie głowy, używane w Polsce od XVI do XVIII wieku.

Występowało w formie sporych rozmiarów chusty prostokątnej z białego płótna. Chustę nakładało się na głowę, najpierw złożywszy ją na pół. Okrywała ona głowę, część twarzy, ramiona i plecy, sięgała nawet do ziemi. Rańtuch zakładano zarówno bezpośrednio na włosy i przykrywano czepkiem lub kołpakiem jak i na płócienne czepki, a kołpak zakładano na wierzch. W czasie zimy na rańtuchy nakładano futrzane czapy.

Wikipedia


ranwers

dawniej: wywinięty wyłóg w żakiecie lub w bluzce damskiej


SJP.pl

Ranwers (w polskim nazewnictwie przewrót) – figura średniego pilotażu, polegająca na szybkiej zmianie kierunku lotu. Samolot gwałtownie wznosi się ku górze i na określonej wysokości wykonuje zakręt o 180° połączony ze ślizgiem na skrzydło i przechodzi do lotu stromego w kierunku przeciwnym do poprzedniego.

Wikipedia


rany

wykrzyknik

 (1.1) …wyrażający zaskoczenie, zdziwienie lub przestrach

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. i M., B., W. lm. od: rana

przymiotnik

 (3.1) stpol. poranny

Wiktionary

Rany – utwór polskiej piosenkarki Dody. Czwarty singel promujący jej pierwszy solowy album studyjny, Diamond Bitch. Utwór został wykorzystany w filmie Serce na dłoni.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrãnɨ, AS: rãny

Wiktionary


rap

1. muzyka młodzieżowa oparta na regularnym i bardzo wyraźnym rytmie;
2. rytmiczne wypowiadanie tekstu do muzyki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Leuciscus aspius|ref=tak., gatunek ryby z rodziny karpiowatych

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) muz. styl w muzyce;

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od: rapa

Wiktionary

Rap (rapowanie) – gatunek muzyki, polegający na recytowaniu najczęściej rymowanego tekstu z podkładem muzycznym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za płetwami brzusznymi rapa biegnie pozbawiony łusek kil.

 (2.1) Nie lubię rapu, wolę rock.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rap, AS: rap

Wiktionary

Powiązane:

 (2.1)

 przym. raperski, rapperski, rapowy

 rzecz. raper m., rapper m., raperka ż., rapperka ż.

 czas. rapować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) boleń pospolity, boleń, chwat, rapa

Wiktionary


rapa

ryba drapieżna z rodziny karpiowatych; boleń, rap


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Leuciscus aspius|ref=tak., gatunek ryby z rodziny karpiowatych

 (1.2) icht. osobnik z gatunku rapa (1.1)

 (1.3) kulin. spoż. mięso lub potrawa z rapy (1.2)

 (1.4) reg-pl|Podkarpacie. noga zwierzęcia

Wiktionary

Rapa (niem. Angerapp, 1938–1945 Kleinangerapp) – niewielka mazurska wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim, w gminie Banie Mazurskie. Leży 1,5 kilometra od granicy z Rosją (obwód królewiecki).

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.

Wieś liczy około 140 mieszkańców. Znana przede wszystkim z piramidy – grobowca niemieckiego arystokraty z 1811 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Mięso rapy nie posiada większych walorów smakowych.

 (1.2) Rybak wyciągnął z sieci pięć rap.

 (1.3) Usmażyłam rapę z cebulą i ziemniakami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrapa, AS: rapa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) boleń pospolity, boleń, chwat, rap

Wiktionary


rapacholin

lek roślinny zawierający m.in. wyciąg z korzenia rzodkwi czarnej, stosowany w chorobach pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych i w zaparciach; raphacholin


SJP.pl


rapacki

nazwisko


SJP.pl


rapacz

nazwisko


SJP.pl


rapaczyński

nazwisko


SJP.pl


rapak

nazwisko


SJP.pl


rapakiwi

typ skały granitowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geol. magmowa skała głębinowa, odmiana granitu, podatna na wietrzenie, nietrwała;

Wiktionary

Granit rapakiwi (fiń. rapakivi – zgniły kamień) – regionalna nazwa dla granitoidów pochodzących z Finlandii. Skała magmowa głębinowa, barwy czerwono-brunatnej, o teksturze nierównoziarnistej, jawnokrystalicznej niekiedy zbliżonej do porfirowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrapaˈcivʲi, AS: rapaḱivʹi

Wiktionary


rapalleński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z Rapallem, dotyczący Rapalla (miasta albo traktatów)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W świetle tamtego, złowrogiego rapalleńskiego 16 kwietnia jakże inaczej prezentuje się dzisiaj ateński 16 kwietnia 2003 r., oznaczający trwałe wejście Polski do Europy wolnych i demokratycznych państw i narodów.

 (1.1) (…) Tuchaczewski musiał włączyć się do rozwiniętej już współpracy z Niemcami. Z uwagi na silną germanofobię, wyniesioną przede wszystkim z niewoli, przyszło mu to z pewnością niezbyt łatwo, niemniej rozumiał, iż polityka rapalleńska stanowi jedyną szansę szybkiego uzyskania nowoczesnego uzbrojenia, zaś zbliżenie z Republiką Weimarską - dobrą asekurację strategiczną ZSRS.

 (1.1) To zbliżenie do Francji i Wielkiej Brytanii pogłębiło w Moskwie wątpliwości co do polityki Berlina. Dodatkowo umocniła je lektura gazet niemieckich rozpisujących się o „końcu polityki rapalleńskiej”.

 (1.1) W Poznańskiem, znajdującym się pod wpływami Narodowej Demokracji, zaczął potęgować się bowiem niebezpieczny separatyzm, konsekwencją zaś rapalleńskiego sojuszu łacno mogło być podjęcie przez jego sygnatariuszy zbrojnej interwencji na obydwu granicach państwa polskiego.

 (1.1) – Według powszechnej oceny, Tuchaczewski nie lubi Niemców, aczkolwiek wiele wskazuje na to, że żywi podziw dla ich dokonań i może łatwo pozbyć się uprzedzeń, jeżeli Niemcy zdecydują się ożywić współpracę z Rosjanami, którą prowadzili w okresie rapalleńskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rapallo n.

 przym. rapallski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rapallski

Wiktionary


rapallo

miejscowość i gmina we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miejscowość i gmina we Włoszech, w Ligurii; ośrodek turystyczno-wypoczynkowy położony na Riwierze Włoskiej;

 (1.2) hist. pot. umowa międzynarodowa zawarta 16 kwietnia 1922 roku pomiędzy Rzeszą Niemiecką a RFSRR w mieście Rapallo (1.1);

Wiktionary

Rapallo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Liguria, w prowincji Genua.

Miasto Rapallo jest znanym ośrodkiem turystyczno-wypoczynkowym nad Morzem Liguryjskim. Jest tu duże i znane kąpielisko morskie na Riwierze Włoskiej. Miasto jest połączone autostradą z Genuą. Rozwija się w nim rzemiosło artystyczne. W historii znane jest z traktatów w Rapallo w 1920 i 1922 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) We Włoszech byłem z Hanią, byliśmy w Wenecji, Mediolanie, Genui – i parę dni nad morzem w Rapallo.

 (1.1) (…) w trakcie genueńskiej konferencji dwudziestu dziewięciu państw podpisany został w Rapallo 16 kwietnia układ radziecko-niemiecki.

 (1.2) Ambicje imperialne sowiecki dyktator ujawnił dopiero w 1934 r. na zjeździe kompartii, proponując reanimację polityki Rapalla. Sugestii tej w Berlinie wówczas nie podjęto.

 (1.2) Rozumiem wszystkich tych, którzy chcieliby nas widzieć znów w głębokiej — jak nasze dzieje — kadzi nieufności do swoich sąsiadów i chcieliby podgrzewać tę kadź „Rapallem 1922”, „Berlinem 1926” i „Berlinem 1939”.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rapallski, rapalleński

Wiktionary


rapallski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rapallem, dotyczący Rapalla

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Współpraca między Niemcami i ZSRR miała długą tradycję w postaci tzw. polityki rapallskiej w latach 1922—1933. Późniejsze fluktuacje w stosunkach tych krajów były wynikiem wyłącznie postawy Hitlera.

 (1.1) Polska jako pomost na drodze do Niemiec traciła na znaczeniu, choć nadal odgrywała ważną rolę przedmiotową; jako katalizator współpracy rapallskiej, państwo równie wrogo traktowane przez Moskwę jak i Berlin.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rapallo n.

 przym. rapalleński

Wiktionary


rapamycyna

organiczny związek chemiczny używany w transplantologii jako środek immunosupresyjny; sirolimus


SJP.pl

Wikipedia


rapaport

tkanina z wełny czesankowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. rodzaj tkaniny z wełny czesankowej, wykorzystywanej na ubrania męskie

Wiktionary

Rapaport – dawniej produkowana w Polsce tkanina używana do szycia męskiej garderoby, w szczególności garniturów. Tkanina ta, wykonana z wełny czesankowej, była bardzo wytrzymała.

Wikipedia


rąpała

nazwisko


SJP.pl


rapciak

nazwisko


SJP.pl


rapcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. wojsk. część oporządzenia, zwisające od pasa rzemienie do zawieszania białej broni bocznej;

 (1.2) łow. racice dzika

Wiktionary

Rapcie – system troków łączących pochwę bocznej broni białej z pasem głównym. Mogą również stanowić samodzielny, niezależny od pasa system do noszenia broni. Rapcie stabilizują położenie pochwy (umożliwiając wygodne przenoszenie i dobywanie broni) oraz umożliwiają jej odpięcie bez potrzeby zdejmowania pasa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeżeli niedobrze radzę, niechże mnie Szwed za rapcie w jasyr poprowadzi.

Wiktionary


rapcore

[czytaj: rapkor] nurt muzyczny łączący rap z hardcore'em


SJP.pl

Rapcore – nurt muzyczny łączący rap z hardcore (stąd nazwa, która pierwotnie i poprawnie odnosi się do mieszanki hardcore punk z hip-hopem).

Istnieją podobne style bazujące na fuzji rapu z: funk rock bądź nowoczesnym hard rock (tzw. rap rock), metal (tzw. rap metal). Często spotykane są hybrydy nu metal/rapcore i rapcore/rap metal.

Wikipedia


rapcorowy

rapcore [czytaj: rapkorowy]


SJP.pl


rapeć

1. rzemienie podtrzymujące szablę przy pasie
2. racica dzika


SJP.pl


rapen

drobna moneta równa 1/100 franka szwajcarskiego


SJP.pl


raper

wykonawca rapowy; rapper (rzadko), rapowiec (rzadko), rapman (bardzo rzadko)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. wykonawca muzyki rap

 (1.2) muz. twórca związany z nurtem rap

Wiktionary

Raper – muzyk wykonujący muzykę rap. Muzyka ta jest elementem kultury hip-hop. Pierwsi raperzy zaczęli pojawiać się już w latach siedemdziesiątych w Nowym Jorku, USA. Pionierem gatunku jest DJ pochodzący z Jamajki Clive Campbell, znany też jako Kool Herc.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) rapper, mc

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rap mrz., rapowanie n., rapper mos., zarapowanie n.

:: fż. raperka ż., rapperka ż.

 czas. rapować ndk., zarapować dk.

 przym. raperski, rapperski, rapowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) rapper

* esperanto: (1.1) repisto

* francuski: (1.1) rappeur m., rapeur m.

* hiszpański: (1.1) rapero m.

* islandzki: (1.1) rappari m.

* niemiecki: (1.1) Rapper m.

* nowogrecki: (1.1) ράπερ m.

* rosyjski: (1.1) рэпер m., рэппер m.

* słowacki: (1.1) raper m., reper m.

źródła.

== raper (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|reɪpər.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) gwałciciel

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrapɛr, AS: raper

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rap mrz., rapowanie n., rapper mos., zarapowanie n.

:: fż. raperka ż., rapperka ż.

 czas. rapować ndk., zarapować dk.

 przym. raperski, rapperski, rapowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rapper, mc

Wiktionary


raperka

wykonawczyni rapu (muzyki młodzieżowej)


SJP.pl

Raper – muzyk wykonujący muzykę rap. Muzyka ta jest elementem kultury hip-hop. Pierwsi raperzy zaczęli pojawiać się już w latach siedemdziesiątych w Nowym Jorku, USA. Pionierem gatunku jest DJ pochodzący z Jamajki Clive Campbell, znany też jako Kool Herc.

Wikipedia


raperski

rap; rapowy


SJP.pl


raperswil

część miasta Rapperswil-Jona w Szwajcarii; Rapperswil


SJP.pl


raperswilski

przymiotnik od: Raperswil (miasto w Szwajcarii; Rapperswil); rapperswilski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Rapperswilu, związany z Rapperswilem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rapperswil mrz.

Wiktionary


rapeta

w łowiectwie: noga dzika


SJP.pl

Rapeta – pierwszy album węgierskiego zespołu Rapülők, wydany w 1993 roku przez BMG na MC i CD.

Album został sprzedany w ponad pół milionie egzemplarzy, zajął także pierwsze miejsce na węgierskiej liście przebojów.

Wikipedia


raphacholin

lek roślinny zawierający m.in. wyciąg z korzenia rzodkwi czarnej, stosowany w chorobach pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych i w zaparciach; rapacholin


SJP.pl


raphanus

roślina zielna z rodziny krzyżowych; rzodkiew


SJP.pl

Wikipedia


rąpice

Rąpice (niem. Rampitz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, w gminie Cybinka.

Miejscowość położona jest na drodze lokalnej Cybinka – Rąpice – Maszewo, w pobliżu rzeki Odra.

W miejscowości działał klub piłkarski Ludowy Klub Sportowy „Odra” Rąpice, który wycofał się z rozgrywek B-klasy na półmetku sezonu 2021/2022.

Wikipedia


rapidograf

rodzaj flamastra; pisak do rysowania projektów technicznych


SJP.pl

Rapidograf (nazywany czasami niepoprawnie rapitograf) – pisak kreślarski w postaci pióra, który pozwala na rysowanie tuszem linii o stałej grubości. Służy do wykreślania rysunków i ich opisywania na papierze (brystolu) lub kalce technicznej. Popularne jest też użycie rapidografu do zdobień paznokci.

Wikipedia


rapidyna

maszyna elektryczna prądu stałego do wzmacniania mocy


SJP.pl


rapier

rodzaj broni białej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) długa, prosta i obosieczna broń biała z koszem osłaniającym dłoń;

Wiktionary

Rapier – jednoręczna, sieczno-kolna lub kolna broń biała o długiej, prostej obosiecznej głowni. Charakterystyczną cechą rapiera jest występowanie w nim podkrzyża (ricasso) oraz rozbudowana oprawa rękojeści, wyposażona w liczne osłony (np. ośla podkowa, obłęki).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy fechtuję rapierem, staram się przyjmować bardziej wyprostowaną pozycję.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrapʲjɛr, AS: rapʹi ̯er

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rapir

Wiktionary


rąpin

Rąpin – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Drezdenko. W pobliżu wsi znajdują się jeziora Lubowo oraz Rąpino.

Wikipedia


rapir

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. rapier.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Daj no mi rapir, chłopcze. (W. Shakespeare: Romeo i Julia. Akt pierwszy)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrapʲir, AS: rapʹir

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|rapier.

źródła.

== rapir (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) rapier

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rapman

bardzo rzadko: wykonawca rapowy; raper (częściej), rapper (rzadko), rapowiec (rzadko)


SJP.pl


rapmanka

wykonawczyni rapu (muzyki młodzieżowej), raperka


SJP.pl


raporcik

zdrobnienie od: raport


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od raport

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie raport, lecz tylko mały raporcik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raport m.

Wiktionary


raport

ustne lub pisemne sprawozdanie, doniesienie o czymś zwierzchnikowi, instytucji nadrzędnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szczegółowe sprawozdanie

 (1.2) włók. okres periodycznego układu nitek lub oczek

 (1.3) szt. periodyczny motyw ozdobny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Muszę koniecznie sporządzić raport w sprawie tej afery.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrapɔrt, AS: raport

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raportówka ż., raportowanie n.

:: zdrobn. raporcik m.

 czas. raportować ndk.

 przym. raportowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprawozdanie, meldunek, relacja

Wiktionary


raporter

autor raportu


SJP.pl


raportować

czasownik

 (1.1) składać raport

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1940 roku zarejestrowano w Warszawie, jak raportował gubernator warszawski, Ludwig Fischer, 1412 muzyków, kompozytorów i śpiewaków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrapɔrˈtɔvat͡ɕ, AS: raportovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raportowanie n., raport

Wiktionary


raportowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|raportować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. raportować ndk.

 rzecz. raport mrz.

Wiktionary


raportowy

przymiotnik od: raport


SJP.pl


rapować

śpiewać w stylu rap


SJP.pl


rapowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rapować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raper mos.

Wiktionary


rapowiec

1. miłośnik rapu (stylu muzycznego);
2. rzadko: wykonawca rapowy; raper (częściej), rapper (rzadko), rapman (bardzo rzadko)


SJP.pl


rapówka

surowy tynk


SJP.pl

Rapówka (tzw. tynk surowy jednowarstwowy) – tynk zatarty na ścianie fundamentowej lub ścianie zewnętrznej, który za główne zadanie ma uszczelniać pory fug między bloczkami betonowymi bądź cegłą i zabezpieczać przed przedostawaniem się do murów wody i wilgoci. W przypadku ściany fundamentowej rapówka stanowi podkład pod izolację przeciwwilgociową pionową. Do obrzutki, czyli rapówki stosuje się zaprawę o rzadkiej konsystencji, rzuca się ją kielnią i zaciera wyrównując powierzchnię; grubość warstwy jaką się w ten sposób uzyskuje wynosi około kilku mm.

Wikipedia


rapowy

dotyczący rapu, stylu muzycznego (np. płyta rapowa); rap


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rapem, dotyczący rapu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rap mrz., raper mos., raperka ż.

 czas. rapować ndk., zarapować dk.

 przym. raperski

Wiktionary


rapp

moneta szwajcarska, 1/100 franka


SJP.pl

  • Rapp (niem.) – 1/100 franka szwajcarskiego
  • Rapp – nazwisko
  • Jean Rapp – (1771-1821) francuski generał
  • RAPP − rosyjska organizacja
  • Występowanie tekstu hasła ze słowem „Rapp” w tytule

Wikipedia


rapper

[czytaj: raper] wykonawca rapowy; raper (częściej), rapowiec (rzadko), rapman (bardzo rzadko)


SJP.pl

Raper – muzyk wykonujący muzykę rap. Muzyka ta jest elementem kultury hip-hop. Pierwsi raperzy zaczęli pojawiać się już w latach siedemdziesiątych w Nowym Jorku, USA. Pionierem gatunku jest DJ pochodzący z Jamajki Clive Campbell, znany też jako Kool Herc.

Wikipedia


rapperswil

część miasta Rapperswil-Jona w Szwajcarii; Raperswil


SJP.pl

Rapperswil – dawne miasto (obecnie część Rapperswil-Jona) w gminie Rapperswil-Jona we wschodniej Szwajcarii, w kantonie St. Gallen, w okręgu See-Gaster, zlokalizowane na północnym brzegu Jeziora Zuryskiego z zamkiem z XIII wieku. Do 31 grudnia 2006 samodzielna gmina. 1 lipca 2022 liczyła 10 420 mieszkańców.

Wikipedia


rapperswilski

przymiotnik od: Rapperswil (miasto w Szwajcarii; Raperswil); raperswilski


SJP.pl


rapping

[czytaj: raping] wykonywanie muzyki rap; rapowanie


SJP.pl


raps

regionalnie, rzadko: rzepak


SJP.pl

Osoby:

  • August Raps – niemiecki fizyk
  • Ralf Raps – niemiecki piłkarz

Inne:

  • RAPS – urządzenie dla żołnierzy

Zobacz też:

  • Raabs

Wikipedia


rapsod

w starożytnej Grecji: wędrowny śpiewak-deklamator


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. podniosły, żałobny poemat;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. hist. wędrowny śpiewak recytujący poematy epickie

Wiktionary

  • rapsod – fragment epopei lub samodzielny utwór epicki o patetycznym charakterze
  • rapsodowie – w starożytnej Grecji wędrowni śpiewacy recytujący poematy epickie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wojtyła wyrecytował z pamięci smutny rapsod.

 (2.1) Na schodach pod światynią siedział skulony rapsod.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rapsodyczny

Wiktionary


rapsodia

utwór instrumentalny oparty na tematach pieśni ludowych lub narodowych


SJP.pl

Rapsodia – forma muzyczna.

  1. rodzaj pieśni wywodzący się z tradycji antycznej Grecji. Pochodzi od słów rapto i ode i może być przetłumaczone jako "tkana muzyka". Greccy śpiewacy prezentowali te pieśni na publicznych zgromadzeniach.
  2. miniatura na instrument solowy lub orkiestrowa, tworzona od końca XVIII wieku. Posiada swobodną, improwizowaną formę opartą na motywach muzyki ludowej. Forma jej jest swobodniejsza niż w wariacjach.
  3. nazwa rapsodia pochodzi od starożytnych greckich recytatorów, zwanych rapsodami. Jest to utwór instrumentalny o rozmaitej budowie. Składa się zwykle z kilku segmentów z kontrastującymi ze sobą tematami. W niektórych rapsodiach wykorzystane zostały tematy ludowe.

Wikipedia


rapsodyczny

1. mający charakter rapsodu, właściwy rapsodowi;
2. niełączący się z całością, odrębny, urywkowy


SJP.pl


rapt

dawniej:
1. uprowadzenie kobiety;
2. najazd, napad


SJP.pl

Rapt (łac. raptus) – w dawnej Rzeczypospolitej porwanie panny spod opieki rodziców lub prawnych opiekunów celem zawarcia małżeństwa. Kobiety same często się na to godziły, widząc, że rodzina stara się ją wydać za mąż za nieodpowiadającego jej kandydata, na przykład dużo od niej starszego, lub że zamierza wysłać ją do klasztoru, żeby podzielić między siebie przypadającą jej część majątku.

Wikipedia


raptem

potocznie:
1. przysłówek sygnalizujący, że coś zostało wykonane w sposób nagły, niespodziewanie; znienacka, naraz, nagle, wtem;
2. partykuła sygnalizująca, że wielkość, liczba, zasięg czasowy lub przestrzenny czegoś są mniejsze od oczekiwanych; ledwo, ledwie, zaledwie


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) pot. nagle, znienacka

 (1.2) pot. nie więcej niż

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już otwierałem usta, chcąc go nazwać dwugarbnym wielbłądem, gdy raptem zastanowiła mnie jego wyciągnięta ręka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈraptɛ̃m, AS: raptẽm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rapt mrz., raptus mos., raptowność ż.

 przym. raptowny, raptusowy

 przysł. raptownie, raptusowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szybko, nagle, raptownie

 (1.2) zaledwie, ledwie, tylko, wszystkiego

Wiktionary


raptor

potocznie: dromeozaur


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. porywacz panny celem ożenku

Wiktionary

  • raptory (wł. dromeozaury) – rodzina teropodów
  • Lockheed F-22 Raptor – amerykański samolot myśliwski
  • Raptor – silnik rakietowy
  • Raptor – stalowa kolejka górska w parku Gardaland we Włoszech

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) ukarać raptora

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) porywacz

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rapt mrz.

frazeologia.

etymologia. etym|łac|raptor.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|porywacz.

źródła.

== raptor (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-raptor.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ptak drapieżny

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈraptɔr, AS: raptor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rapt mrz.

Wiktionary


raptować

dawniej:
1. porywać, uprowadzać panny, kobiety;
2. napadać, najeżdżać


SJP.pl


raptownie

przysłówek

 (1.1) w sposób raptowny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. raptowny

 przysł. raptem

 rzecz. raptus mos.

Wiktionary


raptowniej

stopień wyższy od przysłówka: raptownie


SJP.pl


raptowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: raptowny


SJP.pl


raptowność

gwałtowność;
1. cecha osoby reagującej gwałtownie, pod wpływem impulsu;
2. cecha czegoś pojawiającego się szybko i niespodziewanie; nagłość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co raptowne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raptus m.

 przym. raptowny, raptem

 przysł. raptem

Wiktionary


raptowny

1. zdarzający się, powstały znienacka; nagły, gwałtowny, niespodziewany;
2. o człowieku: niepanujący nad swoimi odruchami; porywczy, popędliwy, impulsywny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. pojawiający się znienacka; gwałtownie powstały

 (1.2) książk. nieumiejący panować nad sobą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raptowność ż., raptus mos.

 przysł. raptownie, raptem

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwałtowny, nagły

 (1.2) gwałtowny, impulsywny, porywczy, wybuchowy

Wiktionary


raptularz

w dawnej Polsce:
1. księga do odręcznego notowania wydarzeń, spostrzeżeń, dowcipów, anegdot itp.;
2. zbiór notatek


SJP.pl

Raptularz (łac. raptularius, od raptus – porwanie, gwałtowne zabranie czegoś) – rodzaj brudnopisu czy notatnika, który dawniej służył do zapisywania różnych bieżących spraw, np. domowych, finansowych, urzędowych. Określeniem tym nazywano także spis myśli, wierszy czy zasłyszanych anegdot.

Wikipedia


raptularzowy

przymiotnik od: raptularz


SJP.pl


raptularzyk

zdrobnienie od: raptularz


SJP.pl


raptus

przestarzale: osoba porywcza, wybuchowa, gwałtowna, działająca pod wpływem impulsu; impetyk, choleryk, gwałtownik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. człowiek gwałtowny, porywczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Iga, będąc strasznym raptusem, nie poczekała na koleżanki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈraptus, AS: raptus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rapt mrz., raptularz mrz., raptularzyk mrz., raptowność ż.

 przym. raptowny, raptusowy

 przysł. raptownie, raptem, raptusowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) choleryk, furiat, gwałtownik, impetyk, narwaniec, postrzeleniec, postrzelony

Wiktionary


raptusiewicz

nazwisko


SJP.pl


raptuska

raptus; nerwuska, choleryczka, gwałtownica, impetyczka


SJP.pl


raptusowo

raptusowy


SJP.pl

Patrz:

raptusowy

raptusowy

dawniej: raptowny, porywczy, popędliwy


SJP.pl


rapunkuł

roślina z rodziny dzwonkowatych, chwast, w niektórych okolicach uprawiany jako jarzyna o własnościach zbliżonych do marchwi


SJP.pl

Roszpunka warzywna, roszponka warzywna (Valerianella locusta (L.) Latter. em. Betcke), roszpunka jadalna – gatunek rośliny należący do rodziny kozłkowatych. Jej ojczyzną jest Europa, Azja Mniejsza i Afryka Północna. W Polsce jest rośliną uprawną, ale zdziczałe formy występują również na siedliskach naturalnych (archeofit). Rośnie na obszarze prawie całego kraju (z wyjątkiem części północno-wschodniej).

Wikipedia


rar

RAR (od ang. Roshal archive) – format bezstratnej kompresji danych, stworzony przez Rosjanina Jewgienija Roszała. Używa odmiany kompresji LZSS.

Format zapewnia tworzenie i obsługę archiwów ciągłych, danych i woluminów naprawczych, ochronę spójności danych poprzez sumę kontrolną opartą na kryptograficznej funkcji hashującej BLAKE2 oraz szyfrowanie algorytmem AES-256 w trybie CBC dla formatu RAR 5.0 i AES-128 dla formatu RAR 4.x.

Wikipedia


rara

z łaciny: rzadkie okazy, unikaty; napis spotykany zwykle na cennych książkach


SJP.pl

Rara – gaun wikas samiti w zachodniej części Nepalu w strefie Karnali w dystrykcie Mugu. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2011 roku liczył on 242 gospodarstwa domowe i 1399 mieszkańców (677 kobiet i 722 mężczyzn).

Wikipedia


raróg

ptak drapieżny z rodziny sokołów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z gatunku raróg zwyczajny, nazwa systematyczna|Falco cherrug|ref=tak.

 (1.2) mit. słowiański demoniczny duch ognia, występujący m.in. jako drapieżny ptak;

Wiktionary

  • Raróg (Falco cherrug) – gatunek ptaka z rodziny sokołowatych
  • Raróg górski (Falco biarmicus) – gatunek ptaka z rodziny sokołowatych
  • Raróg – sokół z mitologii słowiańskiej
  • Raróg – wzniesienie w Sudetach Środkowych, w Górach Suchych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈraruk, AS: raruk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raróg zwyczajny

Wiktionary


rarwino

  • Rarwino – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. białogardzkim, w gm. Białogard
  • Rarwino – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gm. Kamień Pomorski
  • Rarwino – zlikwidowany przystanek kolei wąskotorowej w Rarwinie, w gminie Białogard

Wikipedia


rarytas

książkowo:
1. coś bardzo rzadkiego, osobliwego, niezwykle cennego; rzadkość, osobliwość;
2. coś bardzo smacznego; pychota, pyszota, przysmak, smakołyk, specjał, delikates


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzecz rzadko spotykana, osobliwa

 (1.2) kulin. spoż. rzecz bardzo smaczna, przysmak

 (1.3) bot. ogrod. odmiana grochu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tę starą monetę z rybakiem uznał za numizmatyczny rarytas.

 (1.1) Ty byś chciał jeść same rarytasy, a chleba z pasztetem to nie łaska?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈrɨtas, AS: rarytas

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rarytasowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzadkość

 (1.2) smakołyk, przysmak, łakoć

Wiktionary


rarytasik

zdrobnienie od: rarytas


SJP.pl


rarytasowy

przymiotnik od: rarytas


SJP.pl


ras

1. tytuł najwyższych dostojników etiopskich;
2. osoba nosząca ten tytuł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) tytuł najwyższych dostojników w cesarskiej Etiopii

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od rasa

Wiktionary

Ras (w języku amharskim głowa) – jeden z najwyższych tytułów arystokratycznych w cesarskiej Etiopii, utworzony najprawdopodobniej podczas reformy wojskowej w czasie wojen z Graniem XVI w., pierwotnie najwyższy tytuł w hierarchii wojskowej, przyznawany zwykle – wyłącznie przez cesarza (negusa) – zarządcom wielkich prowincji. Prawo do posługiwania się tytułem rasa mieli także zwierzchnicy kościoła etiopskiego. Częściej tytuł rasa zaczęto przyznawać w XIX w. jako tytuł arystokratyczny, przy czym zachowywano zasadę, że człowiek, noszący ten tytuł powinien wywodzić się z feudalnego rodu arystokratycznego lub rodziny cesarskiej (odpowiednik księcia).Cesarz Menelik II (1844–1911) miał prawo przyznawać tytuł rasa zarządcom 20 prowincji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ras, AS: ras

Wiktionary


rasa

1. grupa ludzi wyróżniających się określonym zespołem cech dziedzicznych, np. kolorem skóry;
2. w systematyce zoologicznej jednostka niższa od gatunku, odznaczająca się zespołem cech dziedzicznych, ukształtowanych przez hodowce lub naturę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. dawna kategoria systematyczna zwierząt zajmująca niższy poziom niż gatunek;

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: ras

Wiktionary

Rasa – dostatecznie liczna grupa organizmów w obrębie jednego gatunku, zdolna do rozmnażania w warunkach naturalnych, o wspólnym pochodzeniu i wspólnych cechach istotnych dla odróżnienia jej od innych organizmów tego gatunku. Rasa wykształca się samorzutnie lub zostaje wyhodowana przez człowieka w wyniku stosowanych metod hodowlanych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Białą rasę człowieka można podzielić na odmianę nordycką, środkowoeuropejską i śródziemnomorską.

 (1.1) Angloarab to rasa koni, pochodząca od konia angielskiego skrzyżowanego z koniem arabskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrasa, AS: rasa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rasowiec m., rasizm m., rasista m., rasistka ż.

 przym. rasowy, wewnątrzrasowy, rasistowski

Wiktionary


rasam

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kulin. zupa południowoindyjska o kwaskowatym smaku, na bazie soku z owoców tamaryndowca;

Wiktionary

Rasam (tamilski: ரச‌ம், rasam; kannada: saru; telugu: ćaru) – danie kuchni południowoindyjskiej, rodzaj rzadkiej zupy o kwaskowatym smaku, na bazie soku z owoców tamaryndowca (w istocie tamilskie słowo „rasam” znaczy dosłownie „sok”) z dodatkiem soczewicy i przypraw. W zależności od tradycji rodzinnych składniki – a zatem i smak – mogą się znacznie różnić.

Wikipedia


rasała

nazwisko


SJP.pl


rashguard

[czytaj: RASZgard] przylegająca do ciała koszulka sportowa, chroniąca przed otarciami i utrzymująca odpowiednią temperaturę mięśni


SJP.pl


rąsia

zdrobnienie od: ręka; rączka, rączusia, rączuchna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żart. zdrobn. od: ręka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rączęta nmos., ręka ż.

Wiktionary


rasiak

nazwisko, m.in. Grzegorz Rasiak - polski piłkarz


SJP.pl


rasiński

nazwisko


SJP.pl


rasista

osoba, która wyznaje pogląd rzekomej wyższości jednych ras człowieka nad innymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zwolennik rasizmu

Wiktionary

Rasizm, dyskryminacja rasowa (z fr. racisme od race „ród, rasa, grupa spokrewnionych”) – zespół poglądów opartych na wyższości jednych ras nad drugimi. Przetrwanie tych „wyższych” ras staje się wartością nadrzędną i z racji swej wyższości dążą do dominowania nad rasami „niższymi”. Rasizm opiera się na przekonaniu, że różnice w wyglądzie ludzi niosą za sobą niezbywalne różnice osobowościowe i intelektualne (ten pogląd określany jest w języku angielskim jako racialism).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: raˈɕista, AS: raśista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rasizm m., rasa ż.

:: fż. rasistka ż.

 przym. rasistowski, rasowy

Wiktionary


rasistka

rasista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwolenniczka rasizmu

Wiktionary

Patrz:

rasista

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rasizm m., rasa ż., rasowość ż., rasistowskość ż.

:: fm. rasista m.

 przym. rasistowski, rasowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|rasista|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|rasista.

* białoruski: (1.1) расістка ż.

* bułgarski: (1.1) расистка ż.

* hiszpański: (1.1) racista ż.

* niemiecki: (1.1) Rassistin ż.

* nowogrecki: (1.1) ρατσίστρια ż.

* rosyjski: (1.1) расистка ż.

* słowacki: (1.1) rasistka ż.

* włoski: (1.1) razzista ż.

źródła.

== rasistka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rasistka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈɕistka, AS: raśistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rasizm m., rasa ż., rasowość ż., rasistowskość ż.

:: fm. rasista m.

 przym. rasistowski, rasowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rasizm m., rasa ż., rasowość ż., rasistowskość ż.

:: fm. rasista m.

 przym. rasistowski, rasowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|rasista|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|rasista.

* białoruski: (1.1) расістка ż.

* bułgarski: (1.1) расистка ż.

* hiszpański: (1.1) racista ż.

* niemiecki: (1.1) Rassistin ż.

* nowogrecki: (1.1) ρατσίστρια ż.

* rosyjski: (1.1) расистка ż.

* słowacki: (1.1) rasistka ż.

* włoski: (1.1) razzista ż.

źródła.

== rasistka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rasistka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rasistowski

przymiotnik

 (1.1) związany z rasistą lub rasizmem; mający treść nawiązującą do rasizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ciągu ostatniego roku ponad dwadzieścia tysięcy uczniów poniżej 11 roku życia zostało zgłoszonych za rasistowskie lub homofobiczne uwagi – z notatką o wykroczeniu zachowaną w aktach.

 (1.1) Ta partia prowadziła rasistowską politykę i została zdelegalizowana.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌraɕiˈstɔfsʲci, AS: raśistofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rasa ż., rasizm m., rasista m., rasistka ż.

 przym. rasowy

Wiktionary


rasizm

pogląd, ideologia oraz związane z nimi zachowania wynikające z rzekomej wyższości jednych ras człowieka nad innymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. społ. ideologia oraz wypływające z niej zachowania przyjmujące założenie wyższości niektórych ras ludzi nad innymi;

Wiktionary

Rasizm, dyskryminacja rasowa (z fr. racisme od race „ród, rasa, grupa spokrewnionych”) – zespół poglądów opartych na wyższości jednych ras nad drugimi. Przetrwanie tych „wyższych” ras staje się wartością nadrzędną i z racji swej wyższości dążą do dominowania nad rasami „niższymi”. Rasizm opiera się na przekonaniu, że różnice w wyglądzie ludzi niosą za sobą niezbywalne różnice osobowościowe i intelektualne (ten pogląd określany jest w języku angielskim jako racialism).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) eufem. separatyzm rasowy

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) nietolerancja

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rasista mos., rasistka ż., rasa ż., rasowość ż., rasistowskość ż.

 przym. rasistowski, rasowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|razzismo. < etym|wł|razza|-ismo.

uwagi.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) rassisme

* albański: (1.1) racizëm

* angielski: (1.1) racism, racialism

* arabski: (1.1) التمييز العرقي, عنصرية

* azerski: (1.1) irqçilik, rasizm

* baskijski: (1.1) arrazismo, arrazakeria

* białoruski: (1.1) расізм m.

* bułgarski: (1.1) расизъм m.

* chiński standardowy: (1.1) pupr|种族主义. / ptrad|種族主義. (zhǒngzú zhǔyì)

* chorwacki: (1.1) rasizam m.

* czeski: (1.1) rasismus m., rasizmus m.

* duński: (1.1) racisme w.

* esperanto: (1.1) rasismo

* estoński: (1.1) rassism

* fiński: (1.1) rasismi

* francuski: (1.1) racisme

* galicyjski: (1.1) racismo m.

* gruziński: (1.1) რასიზმი

* hebrajski: (1.1) גזענות ż.

* hindi: (1.1) जातिवाद (jaativaad)

* hiszpański: (1.1) racismo m.

* ido: (1.1) rasismo

* indonezyjski: (1.1) rasisme

* interlingua: (1.1) racismo

* islandzki: (1.1) rasismi m.

* japoński: (1.1) 人種差別 (じんしゅさべつ, jinshu sabetsu), レイシズム (reishizumu)

* jèrriais: (1.1) racisme m.

* jidysz: (1.1) ראַסיזם m. (rasizm)

* joruba: (1.1) ẹlẹyamẹya

* kantoński: (1.1) ptrad|種族主義. (zung2 zuk6 zyu2 ji6)

* kaszubski: (1.1) rasëźna ż., ôrtnota ż.

* kataloński: (1.1) racisme m.

* kazachski: (1.1) нәсілшілдік

* koreański: (1.1) 민족적 우월감 (minjokchŏk uwŏlgam)

* litewski: (1.1) rasizmas m.

* łotewski: (1.1) rasisms m.

* macedoński: (1.1) расизам m.

* maltański: (1.1) razziżmu

* niderlandzki: (1.1) racisme n.

* niemiecki: (1.1) Rassismus m.

* norweski (bokmål): (1.1) rasisme m.

* norweski (nynorsk): (1.1) rasisme m.

* nowogrecki: (1.1) ρατσισμός m., φυλετισμός m.

* ormiański: (1.1) ռասիզմ

* perski: (1.1) نژادپرستی

* portugalski: (1.1) racismo m.

* rosyjski: (1.1) расизм m.

* rumuński: (1.1) rasism n.

* serbski: (1.1) расизам m.

* serbsko-chorwacki: (1.1) rasizam m.

* slovio: (1.1) rasizm (расизм)

* słowacki: (1.1) rasizmus m.

* słoweński: (1.1) rasizem m.

* suahili: (1.1) ubaguzi wa rangi

* szwedzki: (1.1) rasism w.

* tadżycki: (1.1) нажодпарастӣ (naƶodparastī)

* tajski: (1.1) เผ่าพันธุ์นิยม

* turecki: (1.1) ırkçılık, anasoyculuk

* turkmeński: (1.1) jynsparazlyk

* ukraiński: (1.1) расизм m.

* urdu: (1.1) نسل پرستی

* węgierski: (1.1) rasszizmus

* wietnamski: (1.1) kỳ thị chủng tộc

* włoski: (1.1) razzismo m.

źródła.

== rasizm (slovio.) ==

ortografie. расизм

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rasizm

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈraɕism̥, AS: raśism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rasista mos., rasistka ż., rasa ż., rasowość ż., rasistowskość ż.

 przym. rasistowski, rasowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eufem. separatyzm rasowy

Wiktionary


raskolniczka

raskolnik; starowierka


SJP.pl


raskolnik

sekciarz rosyjski należący do odłamu nieuznającego reformy liturgicznej patriarchy moskiewskiego Nikona z 1667 roku; starowier, starowierca, staroobrzędowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. rel. staroobrzędowiec, starowierca

Wiktionary

Staroobrzędowcy, starowierzy, starowiercy (ros. старообрядчество) – wyznanie chrześcijańskie powstałe wskutek rozłamu (cs. raskoł) w Rosyjskim Kościele Prawosławnym. Staroobrzędowcy nie uznali reformy liturgicznej patriarchy Nikona z lat 1652–1656, upodabniającej obrzędy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego do greckich. W ich ocenie wszelkie zmiany typowo ruskich tradycji liturgicznych były herezją i wyrzeczeniem się jedynej prawdziwej wiary. Przywódcami staroobrzędowców byli protopop Awwakum Pietrow, diakon Fiodor i mnisi Monasteru Sołowieckiego.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ros|раскольник. → innowierca, rozłamowiec < etym|ros|раскол. → rozłam

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== raskolnik (język francuski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) rel. staroobrzędowiec, starowierca

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ros|раскольник. → innowierca, rozłamowiec < etym|ros|раскол. → rozłam

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== raskolnik (język francuski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) rel. staroobrzędowiec, starowierca

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


raskolnikow

1. Fiodor F. Raskolnikow (właśc. F.F. Ilin) (1892-1939), rosyjski oficer i dyplomata;
2. Rodion Raskolnikow, główny bohater "Zbrodni i kary" Fiodora Dostojewskiego


SJP.pl


raskoł

rozłam w Rosyjskim Kościele Prawosławnym wskutek nieuznania reformy liturgicznej patriarchy Nikona z lat 1652-1656


SJP.pl

Staroobrzędowcy, starowierzy, starowiercy (ros. старообрядчество) – wyznanie chrześcijańskie powstałe wskutek rozłamu (cs. raskoł) w Rosyjskim Kościele Prawosławnym. Staroobrzędowcy nie uznali reformy liturgicznej patriarchy Nikona z lat 1652–1656, upodabniającej obrzędy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego do greckich. W ich ocenie wszelkie zmiany typowo ruskich tradycji liturgicznych były herezją i wyrzeczeniem się jedynej prawdziwej wiary. Przywódcami staroobrzędowców byli protopop Awwakum Pietrow, diakon Fiodor i mnisi Monasteru Sołowieckiego.

Wikipedia


rasmussen

Rasmussen – patronimiczne nazwisko duńskie (9 miejsce) i norweskie (41 miejsce) , oznacza syna Rasmusa. W Danii w 1940 powstał film Sørensen og Rasmussen, gdzie Sørensen jest 8 nazwiskiem w tym kraju.

  • Alex Rasmussen (ur. 1984) – duński kolarz
  • Allan Stig Rasmussen (ur. 1983) – duński szachista
  • Anders Fogh Rasmussen (ur. 1953) – sekretarz generalny NATO
  • Bent Rasmussen (ur. 1957) – duński żużlowiec
  • Bodil Rasmussen (ur. 1957) – duńska wioślarka
  • Flemming Rasmussen (ur. 1968) – duński trójboista siłowy i strongman
  • Jens Rasmussen (ur. 1959) – duński żużlowiec
  • Johanna Rasmussen (ur. 1983) – duńska piłkarka
  • Jørgen Rasmussen (ujednoznacznienie)
  • Karsten Rasmussen (ur. 1965) – duński szachista
  • Knud Rasmussen (1879-1933) – duński podróżnik
  • Lars Løkke Rasmussen (ur. 1964) – duński polityk
  • Michael Rasmussen (ur. 1974) – duński kolarz
  • Morten Rasmussen (ujednoznacznienie)
  • Ole Rasmussen (ur. 1952) – piłkarz duński
  • Peter Rasmussen (ur. 1967) – duński piłkarz
  • Poul Nyrup Rasmussen (ur. 1943) – duński polityk, premier Danii w latach 1993–2001
  • Rie Rasmussen (ur. 1976) – duńska modelka
  • Troels Rasmussen (ur. 1961) – piłkarz duński
  • Alis A. Rasmussen znana jako Kate Elliott

Wikipedia


rasogeneza

Rasogeneza – ewolucyjny proces wydzielania się ras, polegający na tworzeniu różnic genetycznych między populacjami jednego gatunku.

Do rasogenezy dochodzi w wyniku odizolowania grup osobników jednego gatunku i działania selekcji naturalnej w odmiennych warunkach środowiskowych. Proces ten wynika z biologicznego dostosowania danej populacji do odmiennych warunków środowiskowych. Wskutek zróżnicowania genetycznego (mikroewolucja) powstają różnice w fenotypie.

Wikipedia


rasować

modernizować sprzęt techniczny lub pojazdy; podrasowywać


SJP.pl


rasowiec

potocznie: zwierzę rasowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. posp. pies rasowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rasowcami są tylko psy z rodowodami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈsɔvʲjɛt͡s, AS: rasovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rasa ż.

 przym. rasowy

Wiktionary


rasowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co rasowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rasowy

 rzecz. rasistka ż., rasizm mrz.

Wiktionary


rasowszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: rasowy


SJP.pl


rasowy

przymiotnik od: rasa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący ras, rasy

 (1.2) o zwierzęciu należący do danej rasy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Czy jest coś takiego jak pies rasowy bez rodowodu?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈsɔvɨ, AS: rasovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rasa ż., rasowość ż., rasowiec m., rasista m., rasistka ż., rasizm mrz.

 przysł. rasowo

 przym. rasistowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) rodowodowy

Wiktionary


rasputin

nazwisko, np. Grigorij Jefimowicz Rasputin (1869-1916), rosyjski chłop i mnich, faworyt rodziny carskiej


SJP.pl

Wikipedia


rasta

środowiskowo:
1. rastafarianin; rastaman;
2. dotyczący rastafarianizmu lub rastafarian; rastafariański


SJP.pl

  • Rasta – zespół deathmetalowy
  • Ruch Rastafari

Wikipedia


rastafari

rastafarianin, rastaman;
1. przedstawiciel ruchu społeczno-religijnego, powstałego na Jamajce jako protest przeciwko rasizmowi i dyskryminacji;
2. członek polskiej subkultury młodzieżowej, nawiązującej do idei rastafarianizmu i pacyfizmu


SJP.pl

Ruch Rastafari – millenarystyczno-mesjanistyczny synkretyczny ruch religijny powstały w chrześcijańskich kręgach kulturowych na Jamajce w latach 30. XX wieku i zapoczątkowany przez Marcusa Garveya. Łączy w sobie protestantyzm, mistycyzm i panafrykanizm.

Wikipedia


rastafarianin

rastaman, rastafari;
1. przedstawiciel ruchu społeczno-religijnego, powstałego na Jamajce jako protest przeciwko rasizmowi i dyskryminacji;
2. członek polskiej subkultury młodzieżowej, nawiązującej do idei rastafarianizmu i pacyfizmu


SJP.pl

Ruch Rastafari – millenarystyczno-mesjanistyczny synkretyczny ruch religijny powstały w chrześcijańskich kręgach kulturowych na Jamajce w latach 30. XX wieku i zapoczątkowany przez Marcusa Garveya. Łączy w sobie protestantyzm, mistycyzm i panafrykanizm.

Wikipedia


rastafarianizm

ruch społeczno-religijny, powstały w XX wieku na Jamajce jako protest przeciwko rasizmowi i dyskryminacji


SJP.pl

Ruch Rastafari – millenarystyczno-mesjanistyczny synkretyczny ruch religijny powstały w chrześcijańskich kręgach kulturowych na Jamajce w latach 30. XX wieku i zapoczątkowany przez Marcusa Garveya. Łączy w sobie protestantyzm, mistycyzm i panafrykanizm.

Wikipedia


rastafarianka

rastafarianin


SJP.pl

Patrz:

rastafarianin

rastaman

rastafarianin, rastafari;
1. przedstawiciel ruchu społeczno-religijnego, powstałego na Jamajce jako protest przeciwko rasizmowi i dyskryminacji;
2. członek polskiej subkultury młodzieżowej, nawiązującej do idei rastafarianizmu i pacyfizmu


SJP.pl

Ruch Rastafari – millenarystyczno-mesjanistyczny synkretyczny ruch religijny powstały w chrześcijańskich kręgach kulturowych na Jamajce w latach 30. XX wieku i zapoczątkowany przez Marcusa Garveya. Łączy w sobie protestantyzm, mistycyzm i panafrykanizm.

Wikipedia


rastamanka

rastaman


SJP.pl

Patrz:

rastaman

rastamański

rastaman


SJP.pl

Patrz:

rastaman

rastawiecki

nazwisko


SJP.pl


raster

1. płytka szklana pokryta drobną siatką powodującą rozłożenie obrazu fotograficznego na punkty;
2. siatka utworzona na ekranie lampy obrazowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stosowane głównie w grafice użytkowej rozbicie zróżnicowanego tonalnie obrazu na zagęszczone kropki, linie itp.;

Wiktionary

grafika komputerowa:

  • grafika rastrowa
  • rasteryzacja

inne:

  • raster – pojęcie stosowane w poligrafii
  • raster – oświetlenie rastrowe
  • „Raster” – galeria sztuki w Warszawie

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. war. rastr mrz.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|raster.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) raster

* duński: (1.1) raster w./n.

* niemiecki: (1.1) Raster n.

źródła.

== raster (język angielski.) ==

wymowa.

 amer. IPA|ˈræstɚ.

 audio|LL-Q1860 (eng)-TurtleMedicine-raster.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fot. raster

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. war. rastr mrz.

Wiktionary


rasteryzacja

Rasteryzacja – działanie polegające na jak najwierniejszym przedstawieniu płaskiej figury geometrycznej na urządzeniu rastrowym, dysponującym skończoną rozdzielczością. Działaniem odwrotnym do rasteryzacji jest wektoryzacja.

Rasteryzacji mogą podlegać krzywe: odcinki, okręgi, elipsy, łuki eliptyczne, krzywe sześcienne, krzywe sklejane (np. Béziera), przekroje stożkowe oraz powierzchnie wielokątów, kół, powierzchnie zdefiniowane krzywymi sklejanymi (np. płaty Béziera) itp.

Wikipedia


rastislav

obce imię męskie


SJP.pl


rastman

środowiskowo: narkoman; szprycer


SJP.pl


rastr

raster


SJP.pl


rastral

1. instrument strunowy z podłożonym pod struny systemem nutowym
2. pióro z blachy mosiężnej do kreślenia pięciolinii na papierze nutowym


SJP.pl


rastrować

rozbijać obraz na punkty lub linie celem wykonania odbitek przy wykorzystaniu rastra


SJP.pl


rastrowy

przymiotnik od: raster, rastr


SJP.pl


rastry

raster


SJP.pl


raszczyce

Raszczyce – (niem. Raschütz, daw. Rassisitzo) wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie rybnickim, w gminie Lyski, 8 km na zachód od Lysek, przy drodze do Raciborza przez Markowice. Jedna z najstarszych miejscowości śląskich, założona przed 1274.

Wikipedia


raszeja

nazwisko polskie


SJP.pl


raszewski

nazwisko


SJP.pl

Raszewski, Raszewska – polskie nazwisko, pierwsza wzm. w 1394, od nazw miejscowych Raszewo, Raszewy, Raszów (kilka wsi). Herbarze wymieniają kilka rodów szlacheckich o tym nazwisku, byli to Raszewscy herbu: Grabie, Grzymała II, Ostoja i Wąż. Nazwisko to nosi w Polsce przez ponad 2100 osób.

Wikipedia


raszka

ptak z rodziny drozdowatych; rudzik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. kraina historyczna w południowo-zachodniej Serbii, Kosowie i Czarnogórze

 (1.2) hist. średniowieczne państwo serbskie;

Wiktionary

  • raszka – gatunek ptaka z rodziny muchołówek
  • Raszka – średniowieczne państwo
  • Raška (cyr. Рашка) – miasto w Serbii, w okręgu raskim, siedziba gminy Raška.

Osoby o nazwisku Raszka

  • Helena Raszka
  • Jan Raszka (1871–1945) – polski malarz, rzeźbiarz i medalier
  • Jan Raszka (1928–2007) – polski narciarz
  • Ondřej Raszka
  • Tomáš Raszka

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Stara Raszka

Wiktionary


raszkiewicz

nazwisko


SJP.pl


raszków

miasto w województwie wielkopolskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. duża wieś w Mołdawii, w północnej części Naddniestrza, między Rybnicą a Kamionką, w Polsce przedrozbiorowej siedziba gminy;

Wiktionary

Raszków – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, siedziba gminy Raszków, na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Ołobokiem, w Kaliskiem, w aglomeracji kalisko-ostrowskiej, ok. 11 km na północ od Ostrowa Wielkopolskiego, ok. 30 km na zachód od Kalisza.

1 stycznia 2019 roku miasto liczyło 2099 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. raszkowianin mos., raszkowianka ż.

 przym. raszkowski

Wiktionary


raszkowianin

mieszkaniec Raszkowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


raszkowianka

mieszkanka Raszkowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


raszkowski

przymiotnik od: Raszków


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Raszkowem, dotyczący Raszkowa

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Ilja Raszkowski – rosyjski pianista
  • Jakub Raszkowski – polski futsalista
  • Kazimierz Raszkowski – polski ślusarz, poseł na Sejm
  • Nuchim Raszkowski – rosyjski szachista

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Raszków mrz.

Wiktionary


raszówek

Raszówek – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Słaboszów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


raszowice

Raszowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w gminie Prusice.

Według danych z 2021 roku miejscowość zamieszkiwało 190 osób.

Wikipedia


raszpel

w technice: pilnik ślusarski o grubych nacięciach, używany do obróbki miękkich metali, drewna, mas plastycznych itp.; zdzierak, raszpla, tarnik


SJP.pl

Tarnik (pot. raszpel, raszpla od niem. Raspel) - narzędzie stolarskie, rodzaj pilnika z trójkątnymi zębami do obróbki drewna, rogów zwierzęcych i innych miękkich materiałów.

Tarnik usuwa większą ilość zbędnej materii kształtowanego przedmiotu niż inne pilniki z racji większych nacięć, jakie posiada.

Wikipedia


raszpla

1. w technice: pilnik ślusarski o grubych nacięciach, używany do obróbki miękkich metali, drewna, mas plastycznych itp.; tarnik, raszpel, zdzierak;
2. żyworodny rekin z rodziny raszplowatych, żyjący w ciepłych i umiarkowanych strefach Atlantyku i Pacyfiku; ryna, skwat, anioł morski;
3. obraźliwie o brzydkiej kobiecie; maszkara, megiera, hetera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Squatina squatina|Linnaeus|ref=tak., gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny raszplowatych; rekin o spłaszczonym ciele i dużych parzystych płetwach;

 (1.2) rzem. stalowy pilnik o grubych nacięciach

 (1.3) pot. posp. obraźliwie o kobiecie, najczęściej brzydkiej, źle zbudowanej lub starszej

Wiktionary

  • raszpla – ryba z rodziny raszplowatych:
    • raszpla ciernista (Squatina aculeata)
    • raszpla kalifornijska (Squatina californica)
    • raszpla plamista (Squatina oculata)
    • raszpla zwyczajna (Squatina squatina), inaczej skwat, anioł morski lub ryna
  • raszpla – potoczne określenie tarnika

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Samice raszpli rodzą jednorazowo 9–20 młodych.

 (1.3) Wyszedłem wcześniej z przyjęcia, bo tam były same zrzędliwe raszple.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈraʃpla, AS: rašpla

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raszplowanie n., raszplowate lm nm.

 czas. raszplować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raszpla zwyczajna, anioł morski, anioł, skwat, ryna

 (1.2) tarnik

 (1.3) babsko, babsztyl

Wiktionary


raszplować

piłować, trzeć raszplą


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) obrabiać materiał raszplą (tarnikiem)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raʃˈplɔvat͡ɕ, AS: rašplovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raszplowanie n., raszpla ż.

Wiktionary


raszplowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|raszplować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌraʃplɔˈvãɲɛ, AS: rašplovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. raszplować

 rzecz. raszpla ż.

Wiktionary


raszplowate

monotypowa rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych; skwatowate, aniołowate


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Squatinidae|Bonaparte|ref=tak., monotypowa rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z podgromady spodoustych;

Wiktionary

Raszplowate, skwatowate, aniołowate (Squatinidae) – rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu raszplokształtych (Squatiniformes).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bezsprzecznie raszplowate prowadzą przydenny tryb życia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raszpla ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. skwatowate, aniołowate

Wiktionary


raszplowaty

o cechach raszplowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


raszt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w północnym Iranie, w pobliżu ujścia rzeki Safidrud do Morza Kaspijskiego;

Wiktionary

Raszt (pers. ‏رشت‎) – miasto w północnym Iranie, w pobliżu ujścia rzeki Safidrud do Morza Kaspijskiego, ośrodek administracyjny ostanu Gilan. Około 560,1 tys. mieszkańców. Przemysł jedwabniczy, rzemiosło, uniwersytet.

Wikipedia


rasztów

Rasztów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w gminie Klembów. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka Rasztowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1783-84 Rasztów należał do gen. Jakuba Młockiego, w 1850-51 był własnością Michała Komierowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.

Wikipedia


raszyn

wieś w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Raszyn – część miasta Poznań, w delegaturze Poznań-Grunwald
  • Raszyn – wieś w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Lubsko
  • Raszyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pruszkowskim, w gminie Raszyn
  • Raszyn – dawna gromada
  • Raszyn – przystanek kolejowy
Na Ukrainie
  • Raszyn – nieistniejąca wieś w obwodzie lwowskim

Wikipedia


raszynianin

mieszkaniec Raszyna


SJP.pl


raszynianka

mieszkanka Raszyna


SJP.pl


raszyński

przymiotnik od: Raszyn


SJP.pl


raszysta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pejor. pogardliwe określenie na rosyjskiego okupanta na Ukrainie, organizatora, zwolennika lub uczestnika wojny z Ukrainą, postrzeganego jako rosyjski faszysta (nacjonalista)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raszyzm m.

:: fż. raszystka ż.

 przym. raszystowski

Wiktionary


raszystka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pejor. pogardliwe określenie na rosyjską okupantkę na Ukrainie, organizatorkę, zwolenniczkę lub uczestniczkę wojny z Ukrainą, postrzeganą jako rosyjską faszystkę (nacjonalistkę)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raszyzm mrz.

:: fm. raszysta mos.

 przym. raszystowski

Wiktionary


raszystowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z raszyzmem, dotyczący raszyzmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raszyzm m., raszysta m., raszystka ż.

Wiktionary


raszyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pogard. polit. ideologia i system polityczny Federacji Rosyjskiej, rosyjska wojna na Ukrainie i rosyjska okupacja Ukrainy, postrzegane jako przejaw faszyzmu

Wiktionary

Faszyzm rosyjski (również raszyzm) – według niektórych badaczy, ideologia polityczna i praktyka społeczna rządzącego reżimu Federacji Rosyjskiej w XXI wieku. Jest to również termin używany w Ukrainie w celu określenia obecnego rosyjskiego reżimu politycznego i zwolenników rosyjskiej agresji militarnej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. raszysta mos., raszystka ż.

 przym. raszystowski

 przysł. raszystowsko

Wiktionary


rasław

imię męskie


SJP.pl

Racsław, Racław, Ratsław, Recsław, Recław, Retsław, Resław, Rasław – staropolskie formy skrócone od imion męskich Radosław lub Racisław.

Żeńskie odpowiedniki: Racsława, Racława, Ratsława, Recsława, Recława, Retsława, Rasława.

Wikipedia


rasława

imię żeńskie


SJP.pl

Racsława, Racława, Ratsława, Recsława, Recława, Retsława, Rasława – staropolskie formy skrócone od imion żeńskich Radosława lub Racisława (to ostatnie nienotowane w tej formie w czasach staropolskich). Imię Rasława jest poświadczone w źródłach polskich od XIII wieku.

Wikipedia


rasławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Rasławy lub z nią związany


SJP.pl


rasławostwo

Rasław z małżonką; Rasławowie


SJP.pl


rasławowie

Rasław z małżonką; Rasławostwo


SJP.pl


rasławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Rasława lub z nim związany


SJP.pl


rata

część spłaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) finans. część długu, którą trzeba zapłacić w określonym terminie

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tę ratę trzeba zapłacić przed końcem miesiąca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrata, AS: rata

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. ratka ż.

 przym. ratalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. abcalong.

Wiktionary


ratafia

owocowy napój alkoholowy, niekiedy doprawiany korzeniami


SJP.pl

Ratafia (wł. ratafià, rataffia) – słodka wódka wieloowocowa wytwarzana z niedestylowanych nalewek na sokach owocowych.

Przyjęta w wielu językach nazwa pochodzi od toastu wygłaszanego przez Kreolów pochodzenia francuskiego podczas zawierania umów, wyrażanego łacińskimi słowami „Rata fiat [conventio]” (Niech będzie zawarta [umowa]). Ze względu na różnorodność wykorzystanych owoców ratafia często bywa potocznie określana jako „tutti frutti”.

Wikipedia


rataj

ekonom, rządca, rolnik, chłop


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. (w średniowiecznej Polsce) wolny chłop zobowiązany do pracy na roli właściciela ziemskiego w zamian za pożyczkę i pozwolenie na założenie gospodarstwa na jego ziemi

 (1.2) hist. zaw. najemny pracownik w folwarku, pracujący głównie na roli

 (1.3) gwara. ktoś udzielający rady, pomocy

Wiktionary

  • Rataj – sezonowy wyrobnik wiejski w XIV-XVII wieku
  • Franciszek Rataj – żołnierz, uczestnik powstania wielkopolskiego, wojny polsko-bolszewickiej 1920 i III powstania śląskiego
  • Jan Rataj – polski prawnik, senator II Rzeczypospolitej
  • Julian Rataj – działacz ZSL i ZBoWiD
  • Maciej Rataj – polski polityk, marszałek Sejmu Rzeczypospolitej w latach 1922-1928
  • Rataje – rejon Poznania
  • Rataj Poduchowny – wieś w Polsce w woj. lubelskim, gm. Godziszów
  • Rataj Ordynacki – wieś w Polsce w woj. lubelskim, gm. Godziszów

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrataj, AS: ratai ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ratajczak ż./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kmieć

 (1.2) oracz

Wiktionary


ratajczak

nazwisko


SJP.pl

  • Antoni Ratajczak – polityk, działacz ruchu robotniczego
  • Dariusz Ratajczak – historyk
  • Elżbieta Ratajczak – polska polityk i posłanka na Sejm
  • Franciszek Ratajczak – powstaniec wielkopolski
  • Hanna Okońska-Ratajczak – śpiewaczka operowa
  • Henryk Ratajczak – polski chemik teoretyczny
  • Janusz Ratajczak – lekkoatleta
  • Janusz Ratajczak – śpiewak operowy
  • Józef Grzegorz Ratajczak – poeta i prozaik
  • Łukasz Ratajczak – koszykarz
  • Łukasz Ratajczak – śpiewak operowy
  • Malwina Ratajczak – Miss Polonia 2005
  • Małgorzata Ratajczak – śpiewaczka operowa
  • Mariusz Ratajczak – profesor medycyny
  • Milena Ratajczak – astronomka
  • Stanisław Antonowicz Ratajczak – polityk radziecki
  • Stanisław Nepomucen Ratajczak – powstaniec welikopolski
  • Teofil Ratajczak – duchowny

Wikipedia


ratajczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Eugeniusz Ratajczyk – profesor nauk technicznych
  • Florian Ratajczyk – polski inżynier optyk
  • Jacek Ratajczyk – polski perkusista jazzowy i rockowy
  • Jerzy Ratajczyk – polski pedagog
  • Krzysztof Ratajczyk – polski piłkarz
  • Leonard Ratajczyk – polski historyk i wojskowy
  • Rafał Ratajczyk – polski kolarz torowy
  • Petrus Thomas Ratajczyk – wokalista amerykańskiej grupy Type O Negative

Wikipedia


rataje

ekonom, rządca, rolnik, chłop


SJP.pl

W Polsce
  • Rataje – część miasta Brzeg
  • Rataje – część miasta Gostynin
  • Rataje – część miasta Mszana Dolna
  • Rataje – część miasta Oleśnica
  • Rataje – część miasta Poznań
  • Rataje – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wołowskim, w gminie Wołów
  • Rataje – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Olszewo-Borki
  • Rataje – część wsi Rataje Karskie w woj. świętokrzyskim, w pow. buskim, w gminie Pacanów
  • Rataje – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. starachowickim, w gminie Wąchock
  • Rataje – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. chodzieskim, w gminie Chodzież
  • Rataje – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Rakoniewice
  • Rataje – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim, w gminie Łobżenica
  • Rataje – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Pyzdry
  • Rataje – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Nowogródek Pomorski

Wikipedia


ratajewski

nazwisko


SJP.pl


ratajno

Ratajno (niem. Panthenau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, w gminie Łagiewniki.

Wikipedia


ratajski

nazwisko


SJP.pl

  • Cyryl Ratajski (1875-1942) – polityk
  • Krzysztof Ratajski (ur. 1977) – darter
  • Lech Ratajski (1921-1977) – kartograf
  • Sławomir Ratajski (ur. 1955) – artysta grafik i malarz, dyplomata

Wikipedia


ratajszczak

nazwisko


SJP.pl


ratalka

potocznie: kredyt ratalny


SJP.pl


ratalny

płacony w ratach, sprzedawany na raty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ekon. odnoszący się do rat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1938 r. wprowadziła sprzedaż ratalną, zdobywając tym licznych nabywców nowoczesnego sprzętu radiowego firm zachodnich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rata ż.

Wiktionary


ratan

roślina z rodziny palm, używana głównie w plecionkarstwie; palma rotangowa, rotang, rattan


SJP.pl


ratanowy

przymiotnik od: ratan


SJP.pl


ratatouille

[czytaj: ratatuj] potrawa z pomidorów, kabaczków, cukinii, bakłażanów, cebuli i papryki, smażonych na oliwie, z czosnkiem i ziołami, podawana na ciepło lub jako sałatka; ratatuja, ratatuj


SJP.pl

Ratatouille (IPA/ ratatụj) – wywodząca się z Nicei potrawa jarska. Danie to opiera się na składnikach warzywnych, przede wszystkim na bakłażanach, cukinii, cebuli, pomidorach i papryce (czasem z dodatkiem mięsa).

Podobne potrawy znane są w całym basenie Morza Śródziemnego, są to np. caponata i peperonata (Włochy), pisto (Andaluzja), briam (Grecja), bohemienne (Prowansja), samfaina (Katalonia), tumbet (Majorka) i kapunata (Malta).

Wikipedia


ratatuj

potrawa z pomidorów, kabaczków, cukinii, bakłażanów, cebuli i papryki, smażonych na oliwie, z czosnkiem i ziołami, podawana na ciepło lub jako sałatka; ratatuja, ratatouille


SJP.pl

Ratatuj (ang. Ratatouille, 2007) – amerykański film animowany w reżyserii Brada Birda, wyprodukowany przez wytwórnie: Pixar i Walt Disney Pictures w technice trójwymiarowej. Film otrzymał pięć nominacji do Oscara za rok 2007, z czego zwyciężył w kategorii „najlepszy pełnometrażowy film animowany”.

Wikipedia


ratatuja

potrawa z pomidorów, kabaczków, cukinii, bakłażanów, cebuli i papryki, smażonych na oliwie, z czosnkiem i ziołami, podawana na ciepło lub jako sałatka; ratatuj, ratatouille


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. nicejska potrawa z duszonych warzyw, głównie pomidorów, kabaczków, bakłażanów, papryki (czasem z mięsem);

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przywiozłam dużo warzyw z działki, zrobię ratatuję.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ratatouille, ratatuj

Wiktionary


ratel

ssak drapieżny zaliczany do rodziny łasicowatych, zamieszkujący lasy, zarośla, stepy i sawanny; miodożer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Mellivora|Storr|ref=tak., rodzaj drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych

 (1.2) zool. drapieżnik z rodzaju ratel (1.1)

 (1.3) mot. południowoafrykański kołowy wóz bojowy;

Wiktionary

Ratel (Mellivora) – rodzaj ssaków z podrodziny Mellivorinae w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pomimo stosunkowo dużej liczebności na zamieszkanym przez siebie obszarze ratel jest stosunkowo mało znanym gatunkiem, rzadko prezentowanym również w ogrodach zoologicznych.

 (1.2) Na sawannie widzieliśmy dwa ratele z młodymi.

 (1.3) Oprócz armii RPA ratli używają armie Jordanii i Maroka.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ratel miodożerny

Wiktionary


ratha

[czytaj: rata albo ratha]
1. wóz procesyjny do przewożenia posągów bóstw w Indiach;
2. monolitowa świątynia hinduistyczna nawiązująca formą do wozu procesyjnego;
3. uskokowy występ w ścianie świątyni


SJP.pl

Ratha, od sanskryckiego ratha, „wóz” – forma architektoniczna w Indiach. Wywodzi się prawdopodobnie od starożytnego dwukołowego rydwanu z baldachimem, jako termin architektoniczny bardziej w znaczeniu „wieża”. Istnieją świątynie wyraźnie nawiązujące do formy wozu, osadzone na platformach z kołami, nazywane „ratha”. Najsławniejsze z nich to świątynia Słońca w Konarku oraz świątynia w Mahabalipuram.

Wikipedia


rating

[czytaj: rejting]
1. ocena wiarygodności kredytowej podmiotu gospodarczego lub państwa;
2. metoda klasyfikacji papierów wartościowych według stopnia ryzyka;
3. ocena popularności, określana na podstawie badań ankietowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. finans. dokonana przez wyspecjalizowaną instytucję ocena wiarygodności kredytowej podmiotu gospodarczego lub państwa i ryzyka inwestycyjnego związanego z określonymi jego papierami wartościowymi bądź jego zdolnością do spłaty swoich zobowiązań w terminie;

Wiktionary

  • rating (ekonomia)
  • rating (żeglarstwo)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Amerykańska agencja ratingowa Standard & Poor's obniżyła w sierpniu 2011 rating rządu USA z maksymalnej oceny AAA do AA+.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛjtʲĩŋk, AS: rei ̯tʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ratingowy

Wiktionary


ratingowy

przymiotnik od: rating


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od rating

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛjtʲĩŋˈɡɔvɨ, AS: rei ̯tʹĩŋgovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rating

Wiktionary


ratio

[czytaj: ratjo lub racjo] rzadko: czynnik uzasadniający postępowanie lub osąd czegoś


SJP.pl

BitTorrent – protokół wymiany i dystrybucji plików przez Internet, którego celem jest odciążenie łączy serwera udostępniającego pliki. Jego największą zaletą w porównaniu do protokołu HTTP jest podział pasma pomiędzy osoby, które w tym samym czasie pobierają dany plik. Oznacza to, że użytkownik w czasie pobierania wysyła fragmenty pliku innym użytkownikom.

Wikipedia


ratka

część nóg parzystokopytnych zwierząt domowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od racica

 (1.2) zdrobn. od rata

Wiktionary

Ratka (węg. Rátkapuszta) – wieś (obec) na Słowacji położona w kraju bańskobystrzyckim, w powiecie Łuczeniec. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1955.

Według danych z dnia 31 grudnia 2012, wieś zamieszkiwało 330 osób, w tym 169 kobiet i 161 mężczyzn.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O, zobacz, widać ratki na śniegu.

 (1.2) Wziąłem na ten telewizor pożyczkę na 36 miesięcy, ratka wynosi 100 złotych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rać ż., rata ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raciczka

Wiktionary


ratkiewicz

nazwisko


SJP.pl


ratkowski

nazwisko


SJP.pl


ratl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) miar. (około 445 g) pochodząca z czasów przedmuzułmańskiego

Wiktionary


ratler

rasa psa domowego, niewielkich rozmiarów, o krótkiej, gładkiej sierści czarnej lub brązowej, zwykle podpalanej; pinczer karłowaty; pinczer miniaturowy


SJP.pl

Pinczer miniaturowy (Zwergpinscher) – rasa psa zaliczana do grupy pinczerów, wyhodowana w Niemczech, użytkowana jako pies stróżujący i pies towarzyszący. Jest jedną z najmniejszych ras psa domowego. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia


ratlerek

mały piesek domowy o krótkiej, gładkiej sierści czarnej lub brązowej, zwykle podpalanej


SJP.pl

Pinczer miniaturowy (Zwergpinscher) – rasa psa zaliczana do grupy pinczerów, wyhodowana w Niemczech, użytkowana jako pies stróżujący i pies towarzyszący. Jest jedną z najmniejszych ras psa domowego. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia


ratlerka

mały piesek domowy o krótkiej, gładkiej sierści czarnej lub brązowej, zwykle podpalanej


SJP.pl


ratnowice

Ratnowice (niem. Rathmannsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Otmuchów.

Wikipedia


ratoszyn

Ratoszyn – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Radzanów. Leży w północno-zachodniej części Równiny Radomskiej, nad rzeką Pierzchnią (dopływ Pilicy).

Wieś jest częścią parafii św. Marcina z Tours w Radzanowie w diecezji radomskiej.

Średni ośrodek zagłębia paprykowego.

Wikipedia


ratować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wyciągać kogoś z kłopotów, tarapatów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyruszyliśmy, by ratować naszych przyjaciół.

 (1.1) Podejmij jakieś działania, jeśli chcesz ratować firmę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈtɔvat͡ɕ, AS: ratovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. uratować, odratować dk., poratować dk.

 rzecz. ratowanie n., ratownik m., ratowniczka ż., ratunek m., uratowanie n., odratowanie n., poratowanie n., ratownictwo n.

 przym. ratowniczy, ratunkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ocalać, przest. salwować

Wiktionary


ratowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ratować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌratɔˈvãɲɛ, AS: ratovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ratować

 rzecz. ratownik mos., ratowniczka ż., ratunek mrz., odratowanie n., poratowanie n., ratownictwo n.

 przym. ratowniczy, ratunkowy

Wiktionary


ratowice

2 miejscowości w Polsce:

  • Ratowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Czernica
  • Ratowice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. leszczyńskim, w gminie Lipno

Wikipedia


ratownictwo

służby ratunkowe; niesienie pomocy i ratowanie życia ludzkiego w warunkach zagrożenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) środki i metody ratowania ludzi i niesienia pomocy w sytuacji zagrożenia

 (1.2) służby ratunkowe

Wiktionary

Działania poszukiwawczo-ratownicze, poszukiwanie i ratownictwo lub po prostu ratownictwo sensu stricto (ang. search and rescue, SAR) – działania polegające na odnalezieniu ludzi w niebezpieczeństwie, zapewnieniu im pomocy i dostarczeniu ich w bezpieczne miejsce.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ratunek m., ratownik m., ratowanie n., uratowanie n., odratowanie n., poratowanie n., ratowniczka ż.

 czas. ratować ndk., uratować dk.

 przym. ratunkowy, ratowniczy

Wiktionary


ratowniczka

1. kobieta niosąca pomoc w nagłym wypadku;
2. członkini ekipy ratowniczej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: ratownik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌratɔvʲˈɲit͡ʃka, AS: ratovʹńička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratunek m., ratowanie n., ratownictwo n.

:: fm. ratownik m.

 czas. ratować, uratować, poratować, wyratować, odratować

 przym. ratowniczy, ratunkowy

 przysł. ratunkowo, ratowniczo

Wiktionary


ratowniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) służący ratownictwu, wykorzystywany w ratownictwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Akcję ratunkową przeprowadzono z wykorzystaniem ratowniczego śmigłowca z Popradu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratunek m., ratowanie n., uratowanie n., odratowanie n., wyratowanie n., ratownictwo n., ratownik m., ratowniczka ż., poratowanie n.

 czas. ratować ndk., uratować dk., odratować dk., wyratować dk.

 przym. ratunkowy

 wykrz. ratunku

Wiktionary


ratownik

członek ekipy ratowniczej; człowiek niosący pomoc w nagłym wypadku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba niosąca pomoc w nagłej sytuacji

 (1.2) med. osoba uprawniona do udzielania pierwszej pomocy

 (1.3) osoba pilnująca bezpieczeństwa na kąpielisku

Wiktionary

  • ratownik medyczny
  • ratownik chemiczny
  • ratownik górniczy
  • ratownik górski
  • ratownik morski
  • ratownik wodny
    • ratownik wodny pływalni
    • ratownik wodny śródlądowy
    • ratownik wodny morski
  • Ratownik – manga autorstwa Jirō Taniguchiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ze schroniska nad Morskim Okiem wyruszył ratownik dyżurny, z centrali wyjechała dziesięcioosobowa grupa ratowników.

 (1.2) Właśnie Pomorskie Stowarzyszenie Przewoźników Drogowych wystartowało ze szkoleniem na kat. C lub D dla ratowników medycznych i ratowników KPP.

 (1.3) Ratownik uratował turystę, który tonął w głębszej sekcji basenu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈtɔvʲɲik, AS: ratovʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratunek m., ratowanie n., ratownictwo n., uratowanie n., poratowanie n., wyratowanie n., odratowanie n.

:: fż. ratowniczka ż.

 czas. ratować ndk., uratować dk., poratować dk., wyratować dk., odratować dk.

 przym. ratowniczy, ratunkowy

 przysł. ratunkowo, ratowniczo

 wykrz. ratunku

Wiktionary


ratraczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od ratrak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratrak m.

Wiktionary


ratrak

specjalny pojazd gąsienicowy do ubijania świeżego śniegu w górach na trasach narciarskich; śniegołaz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mot. pojazd gąsienicowy wykorzystywany do ubijania śniegu na trasach narciarskich

Wiktionary

Ratrak – przyjęta w Polsce, Bułgarii i Rosji (rzadziej na Słowacji) nazwa pojazdu gąsienicowego służącego do przygotowywania tras narciarskich. Nazwa pochodzi od marki pierwszych maszyn sprowadzanych do Polski na początku lat 80 XX wieku, natomiast nie jest używana w Austrii ani we Francji (w języku angielskim snowgroomer/snowgrooming tractor lub Snowcat).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈratrak, AS: ratrak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratrakowanie n.

:: zdrobn. ratraczek m.

 czas. ratrakować ndk.

Wiktionary


ratrakować

ubijać świeży śnieg ratrakiem


SJP.pl


ratrakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ratrakować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieratrakowanie n., ratrak mrz.

 czas. ratrakować ndk.

Wiktionary


rattan

roślina z rodziny palm, używana głównie w plecionkarstwie; palma rotangowa, rotang, ratan


SJP.pl

  • Rattan – miejscowość w USA, w Oklahomie
  • rotang (ratan) – ogólne określenie wielu gatunków palm pnących

Wikipedia


rattanowy

przymiotnik od: rattan


SJP.pl


rattenando

określenie wykonawcze: wstrzymując, powstrzymując; rattenuto


SJP.pl


rattenuto

określenie wykonawcze: wstrzymując, powstrzymując; rattenando


SJP.pl


ratunek

1. pomoc w niebezpieczeństwie, trudnej sytuacji;
2. ocalenie od zniszczenia, śmierci itp.; sposób uniknięcia nieszczęścia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pomoc w niebezpieczeństwie

 (1.2) uniknięcie niebezpieczeństwa

Wiktionary

Ratunek – część wsi Walentynów w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Lipsko.

W latach 1975–1998 Ratunek administracyjnie należał do województwa radomskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wreszcie nadszedł długo oczekiwany ratunek.

 (1.2) Nie będąc w stanie walczyć, szukał ratunku w ucieczce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈtũnɛk, AS: ratũnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratownik m., ratowniczka ż., ratownictwo n., ratowanie n., uratowanie n., odratowanie n., poratowanie n.

 czas. ratować ndk., uratować dk., odratować dk., poratować dk.

 przym. ratunkowy, ratowniczy

 przysł. ratunkowo, ratowniczo

 wykrz. ratunku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ratowanie, pomoc

 (1.2) ocalenie, wybawienie

Wiktionary


ratunkowy

przymiotnik od: ratunek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z ratunkiem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratunek m., ratownik m., ratowniczka ż., ratowanie n., uratowanie n., wyratowanie n., poratowanie n., odratowanie n., ratownictwo n.

 czas. ratować ndk., uratować dk., wyratować dk., poratować dk.

 przym. ratowniczy

 przysł. ratowniczo

Wiktionary


ratunku

okrzyk wydawany w niebezpiecznej sytuacji przez kogoś oczekującego pomocy; pomocy


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) wołanie o pomoc w sytuacji zagrożenia

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. ratunek

 (2.2) Ms. lp. ratunek

 (2.3) W. lp. ratunek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaczęła z całych sił uderzać pięściami w drzwi i wołać: / — Panie Janku, ja tu jestem, ratunku, ratunku!!!

 (2.1) Jest ratunek i nie ma ratunku.

 (2.2) Myślę o ratunku.

 (2.3) Mój drogi ratunku!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈtũnku, AS: ratũnku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratunek mrz., odratowanie n., poratowanie n., ratownik mos.

 przym. ratowniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pomocy!, na pomoc!; pot. gwałtu, rety!

Wiktionary


ratusz

siedziba miejskich władz, wznoszona zwykle w centrum miasta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. budynek, w którym swoją siedzibę mają władze miasta;

 (1.2) przen. władze miasta

 (1.3) adm. instytucja mająca siedzibę w ratuszu (1.1)

Wiktionary

Ratusz (niem. Rathaus, „dom rady”) – reprezentacyjny budynek użyteczności publicznej, zwykle tradycyjna siedziba samorządowych władz miejskich. Budowany był najczęściej na planie prostokąta i nadawano mu formę monumentalną.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈratuʃ, AS: ratuš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ratuszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) magistrat

Wiktionary


ratuszniak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Maciej Ratuszniak – polski zawodowy gracz e-sportowy
  • Marek Ratuszniak – polski samorządowiec, polityk i przedsiębiorca
  • Serhij Ratuszniak – ukraiński inżynier i polityk, przedsiębiorca i samorządowiec

Wikipedia


ratuszowy

przymiotnik od: ratusz


SJP.pl


ratyczów

Ratyczów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Łaszczów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Łaszczów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 229 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Łaszczowie.

Wikipedia


ratyfikacja

zatwierdzenie umowy międzynarodowej przez upoważniony do tego organ


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. zatwierdzenie umowy międzynarodowej przez uprawniony do tego organ państwowy

Wiktionary

Ratyfikacja (fr. ratification) – jeden ze sposobów wyrażenia ostatecznej zgody na związanie się umową międzynarodową przez upoważniony do tego organ państwowy. Jest formą najuroczystszą (co różni ją od „zatwierdzenia”), z reguły dokonywaną przez głowę państwa (prezydenta, monarchę). Dowodem dokonania ratyfikacji jest dokument ratyfikacyjny, który składa się u depozytariusza (w przypadku umów wielostronnych) lub wzajemnie wymienia z drugim układającym się państwem (w przypadku umów dwustronnych).

Wikipedia

Powiązane:

 czas. ratyfikować

 przym. ratyfikacyjny

 rzecz. ratyfikowanie n.

Wiktionary


ratyfikacyjny

związany z ratyfikacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) praw. związany z ratyfikacją, dotyczący ratyfikacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratyfikacja ż., ratyfikowanie ndk.

 czas. ratyfikować

Wiktionary


ratyfikować

zatwierdzić, zatwierdzać umowę międzynarodową przez upoważniony do tego organ


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) praw. zatwierdzać umowę międzynarodową przez organ państwowy

czasownik przechodni dokonany

 (2.1) praw. zatwierdzić umowę międzynarodową przez organ państwowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratyfikacja ż., ratyfikowanie n.

 przym. ratyfikacyjny

Wiktionary


ratyfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ratyfikować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ratyfikacja ż.

 czas. ratyfikować ndk.

 przym. ratyfikacyjny

Wiktionary


ratyna

rodzaj flauszu o kędzierzawionej okrywie włókiennej


SJP.pl


ratyniec

Ratyniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie lipskim, w gminie Lipsko.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krępie Kościelnej.

Wikipedia


ratyński

nazwisko


SJP.pl


ratyszcze

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. spisa, włócznia, pika

Wiktionary

Ratyszcze (ukr. Ратищі) – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim należącym do obwodu tarnopolskiego.

Do 2020 w rejonie zborowskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z pomocą pospieszył mu Samson Miodek, gromiąc swym ratyszczem. Olbrzym nie uląkł się napierającego nań rycerza z toporem, walnął jego rumaka w chroniący łeb żelazny naczółek z taką siłą, że ratyszcze pękło z trzaskiem.

 (1.1) Siódme poty, mówię waszmościom, ze mnie poszły, nimem za ratyszcze uchwycił.

Wiktionary


ratyzbona

miasto w Niemczech; Regensburg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowych Niemczech, w Bawarii, położone nad Dunajem;

Wiktionary

Ratyzbona (niem. Regensburg, baw. Rengschburg, cz. Řezno) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, siedziba rejencji Górny Palatynat, regionu Ratyzbona oraz powiatu Ratyzbona. Leży nad Dunajem. Polska nazwa miasta wywodzi się z pradawnej nazwy celtyckiej Radasbona poprzez łacińską nazwę Ratisbona.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ratyzbończyk mos., ratyzbonka ż.

 przym. ratyzboński

Wiktionary


ratyzbończyk

mieszkaniec Ratyzbony (miasta w Niemczech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Ratyzbony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) wzmianek na temat zwrotu pieniędzy (…) jest bardzo niewiele. Najwięcej wiąże się dostarczaniem pieprzu i zapłatą przez radę miejską Wrocławia ratyzbończykom oraz Thomasowi Purkenerowi z Pasawy (…). Ratyzbończycy mieli otrzymać od rady miejskiej 542 grzywny i 16 groszy, natomiast w przypadku Purkenera sytuacja jest nieco zawiła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ratyzbona ż.

:: fż. ratyzbonka ż.

 przym. ratyzboński

Wiktionary


ratyzbonka

mieszkanka Ratyzbony (miasta w Niemczech)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Ratyzbony

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ratyzbona ż.

:: fm. ratyzbończyk mos.

 przym. ratyzboński

Wiktionary


ratyzboński

przymiotnik od: Ratyzbona (Regensburg; miasto w Niemczech); regensburski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ratyzboną, dotyczący Ratyzbony

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ratyzbona ż., ratyzbończyk mos., ratyzbonka ż.

Wiktionary


ratzinger

nazwisko obce


SJP.pl

Niemieckie nazwisko pochodzenia odmiejscowego, wywodzące się prawdopodobnie od miejscowości Ratzing w bawarskiej gminie Ampfing.

  • Georg Ratzinger – ksiądz i dyrygent, brat papieża Benedykta XVI
  • Georg Ratzinger – XIX-wieczny bawarski duchowny katolicki
  • Joseph Ratzinger – papież Benedykt XVI

Wikipedia


raubritter

[czytaj: rałbriter] w XIII-XV wieku: rycerz nieprzestrzegający praw rycerskich, bogacący się dzięki napaściom i rozbojom


SJP.pl

Raubritter (z niem. rycerz rozbójnik) – określenie raubritter, które pojawiło się dopiero w XVIII-wiecznych niemieckich romansach rycerskich, oznacza rycerzy lub osoby z rycerskiego rodu, trudniące się napadami, szczególnie na przejeżdżających w pobliżu ich zamku kupców i podróżnych. W Polsce przyjęło się na równi z polską nazwą rycerz-rozbójnik wskutek powszechnej opinii, że zwłaszcza średniowieczne Niemcy dotknięte były tą plagą.

Wikipedia


raubritterka

raubritter [czytaj: rałbriterka]


SJP.pl


rauch

nazwisko


SJP.pl


raucik

zdrobnienie od: raut (element dekoracyjny)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od raut

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie raut, lecz tylko mały raucik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raut m.

Wiktionary


rauda

litewska elegia, duma, pieśń pogrzebowa


SJP.pl

Niemcy:

  • Rauda – gmina w kraju związkowym Turyngia, w powiecie Saale-Holzland

Osoby:

  • Christian Rauda – autor
  • Fritz Rauda – architekt
  • Wolfgang Rauda – architekt

Wikipedia


raufaza

rodzaj grubej, dwu- lub trzywarstwowej tapety ściennej


SJP.pl


raul

hiszpańskie imię męskie


SJP.pl

Przydomek Raul nosiło lub nosi kilku piłkarzy, m.in. :

  • Raul Plassman – piłkarz brazylijski, grający na pozycji bramkarza; zdobywca m.in. Pucharu Interkontynentalnego i dwóch Copa Libertadores.
  • Raúl – piłkarz hiszpański grający na pozycji napastnika; wielokrotny reprezentant i kapitan Hiszpanii.

Wikipedia


raupasil

handlowa nazwa leku hipotensyjnego, w którym substancją czynną jest rezerpina, alkaloid rauwolfii żmijastej


SJP.pl


raus

nazwisko


SJP.pl


rausz

lekkie odurzenie alkoholem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. stan odurzenia, oszołomienia u osoby będącej pod wpływem alkoholu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lubię taki lekki rausz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rawʃ, AS: rau̯š

Wiktionary


raut

1. mały szlifowany diament;
2. odpadki diamentu;
3. motyw dekoracyjny w kształcie romboidalnie oszlifowanego diamentu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spotkanie towarzyskie bez tańców

 (1.2) jubil. diament z jednej strony szlifowany, z drugiej płaski

 (1.3) archit. szt. ornament w kształcie oszlifowanego diamentu

Wiktionary

  • raut – większe, uroczyste przyjęcie wieczorowe bez tańców
  • Raut – szczyt w Alpach Karnickich
  • Raut – album grupy Łąki Łan
  • Răut – rzeka w środkowej Mołdawii
  • raut – motyw dekoracyjny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie chcę być celebrytą i na rautach machać do kamery.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rawt, AS: rau̯t

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. raucik mrz.; przym. rautowy

Wiktionary


rautować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. bywać często na rautach

Wiktionary


rautowy

przymiotnik od: raut


SJP.pl


rauwolfia

podkrzew z rodziny toinowatych, występujący w Azji, uprawiany jako roślina lecznicza; zgrzyn


SJP.pl


rave

[czytaj: rejw]
1. odmiana muzyki techno;
2. masowej impreza z udziałem tej muzyki, popularna pod koniec lat 80. i na początku 90.


SJP.pl

Rave – całonocna impreza, podczas której DJ-e i inni artyści wykonują muzykę elektroniczną. W latach 60. slangowego określenia rave używali pochodzący z Karaibów mieszkańcy Londynu jako określenie imprezy. W późnych latach 80. termin ten zaczął funkcjonować jako określenie subkultury, która wyrosła z ruchu acid house w Chicago i Nowym Jorku, po czym rozwinęła się na scenie klubowej w Wielkiej Brytanii.

Wikipedia


rave'owy

rave [czytaj: rejwowy]


SJP.pl


ravel

[czytaj: raWEL] nazwisko, m.in. Maurice Ravel (1875-1937) - kompozytor francuski


SJP.pl

Ravel – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Puy-de-Dôme.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 597 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 60 osób/km² (wśród 1310 gmin Owernii Ravel plasuje się na 352. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 810).

Wikipedia


ravenna

1. miasto we Włoszech; Rawenna;
2. nazwa kilku miast i gmin w USA


SJP.pl

Rawenna (wł. Ravenna) – miasto w północnych Włoszech

  • Ravenna – stacja kolejowa w Rawennie, we Włoszech

Miejscowości w USA:

  • Ravenna – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Estill
  • Ravenna – wieś w stanie Michigan, w hrabstwie Muskegon
  • Ravenna – miasto w stanie Nebraska, w hrabstwie Buffalo
  • Ravenna – miasto w stanie Ohio, w hrabstwie Portage
  • Ravenna – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Fannin

Wikipedia


ravensbrück

[czytaj: RAwensbrük albo RAwensbrik] hitlerowski obóz koncentracyjny


SJP.pl

Wikipedia


ravensburg

powiat i miasto w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia


SJP.pl

Ravensburg – miasto powiatowe w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w rejencji Tybinga, siedziba regionu Bodensee-Oberschwaben, powiatu Ravensburg, oraz związku gmin Mittleres Schussental. Leży w krainie Górna Szwabia. W mieście ma swoją siedzibę firma wydawnicza, producent gier planszowych – Ravensburger. Znajduje się tam również fabryka wierteł udarowych SDS-plus i SDS-max "Hawera", która oprócz produktów marki Hawera produkuje również m.in. produkty marki Bosch.

Wikipedia


ravigote

[czytaj: rawiGOT] zimny, pikantny sos ziołowy na bazie majonezu, podawany najczęściej do białego mięsa i ryb


SJP.pl


ravioli

małe pierożki nadziewane farszem mięsnym, serowym lub warzywnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. rodzaj małych włoskich pierogów;

Wiktionary

Ravioli – potrawa kuchni włoskiej.

Są to nieduże pierożki. Nadziewa się je zazwyczaj serem ricotta, mięsem lub warzywami – najczęściej szpinakiem.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zjadłbym talerz ravioli, popijając go dobrym winem.

 (1.1) Mojej żonie bardzo smakują ravioli ze szpinakiem.

Wiktionary


ravvivando

przymiotnik

 (1.1) muz. ożywiając, przyspieszając

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|włoski.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== ravvivando (język niemiecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

przysłówek

 (1.1) muz. ravvivando

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary


raw

format rejestracji zdjęć w fotografii cyfrowej, pozwalający na zachowanie najwyższej jakości obrazu oferowanej przez aparat, dając możliwość dokładnej obróbki pliku na komputerze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) fot. inform. format rejestracji zdjęć w fotografii cyfrowej, pozwalający na zachowanie oryginalnej jakości obrazu oferowanej przez aparat, umożliwiający dokładną obróbkę pliku na komputerze;

 (1.2) inform. format rejestracji dźwięku, pozwalający na zachowanie oryginalnej jakości

 (1.3) pot. obraz lub dźwięk zapisany w formacie RAW (1.1-2)

Wiktionary

Raw (ang. raw, surowy; często błędnie zapisywane jako "RAW") – ogólne określenie formatów zapisu plików zawierających nieprzetworzonych (surowych) danych. Zazwyczaj pliki raw są kontenerami i zawierają również dodatkowe dane.

Wikipedia


rawa

1. wieś w Polsce;
2. rzeka w Polsce;
3. herb szlachecki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. potok w dorzeczu Wisły, dopływ Brynicy;

 (1.2) geogr. toponim, składnik nazw kilku miejscowości w Polsce i na Ukrainie; por|Rawa Mazowiecka|Rawa Ruska|Stara Rawa.

 (1.3) herald. nazwa dwóch różnych herbów szlacheckich; oraz

Wiktionary

  • Rawa − potok, dopływ Brynicy
  • Rawa – struga, dopływ Gubra
  • Rawa − herb szlachecki
  • Rawa − język
  • Rawa − wieś
  • Rawa Ruska
  • Stara Rawa
  • Rawa Mazowiecka − gmina wiejska
  • Rawa Mazowiecka − miasto, gmina miejska
  • Rawa Katowice − klub baseballowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od kilku dni katowiczanie mogą oglądać odkrytą Rawę w centrum.

 (1.2) Żydzi z Rawy bardzo szanowali swojego charyzmatycznego cadyka.

 (1.3) Herb Rawa przedstawia w różnych wariantach pannę i niedźwiedzia.

Wiktionary


rawalpindi

miasto w Pakistanie


SJP.pl

Rawalpindi (urdu راولپنڈی, Rāvalpinḍī) – miasto w północnym Pakistanie, w prowincji Pendżab, 14 km na południe od stolicy kraju Islamabad, z którą tworzy jedną, bicentryczną aglomerację miejską, zamieszkałą przez ponad 4,1 miliona ludzi.

Wikipedia


rawanahasta

dawny indyjski instrument smyczkowy, wywodzący się z Indii i Sri Lanki; rawanastron


SJP.pl


rawanastron

dawny indyjski instrument smyczkowy, wywodzący się z Indii i Sri Lanki; rawanahasta


SJP.pl

Rawanastron (in. ravanhatta, ravanahatha, ravana hasta veena) – dawny instrument smyczkowy wywodzący się z Indii i Sri Lanki. Wykonany z długiej i cienkiej trzciny bambusowej połączonej z mniejszym, grubszym rezonatorem. Posiadał on kilka strun, na których grano przy pomocy bambusowego smyczka. W niektórych częściach Azji znany jest podobny instrument o nazwie ometri.

Wikipedia


rawczyk

nazwisko


SJP.pl


rawelin

okop wysunięty przed główną linię umocnień; przedszaniec


SJP.pl

Rawelin (z łac. ravelere – oddzielać), dwuramiennik – ziemne lub murowane dzieło fortyfikacyjne na planie trójkąta wznoszone przed linią obronną twierdzy o narysie bastionowym (dla osłony kurtyn oraz wsparcia bastionów) lub poligonalnym (dla osłony komunikacji pomiędzy poszczególnymi elementami fortyfikacji lub zamaskowania rozmieszczenia kojców). Rawelin był umieszczany w fosie twierdzy.

Wikipedia


raweńczyk

mieszkaniec Rawenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Rawenny; osoba z tego miasta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do surowej, eremickiej tradycji wielkiego raweńczyka nawiązują szczególnie dwie kongregacje, rozwijające się w XI wieku wokół dwóch eremów założonych jeszcze przez Romualda (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rawenna ż.

:: fż. rawenka ż.

 przym. raweński

Wiktionary


rawenka

mieszkanka Rawenny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Rawenny; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rawenna ż.

:: fm. raweńczyk mos.

 przym. raweński

Wiktionary


rawenna

miasto we Włoszech; Ravenna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, stolica prowincji Rawenna (1.2);

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Emilia-Romania;

Wiktionary

Rawenna (wł. Ravenna) – miasto i gmina w północnych Włoszech w regionie Emilia-Romania, stolica prowincji Rawenna. Według danych na rok 2007 gminę zamieszkiwało 151 055 osób, 228 os./km².

Miasto leży na równinie u zbiegu rzek Ronco i Montone, w odległości 10 km od Morza Adriatyckiego, z którym połączone jest żeglownym kanałem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rawenna położona jest w regionie Emilia-Romania, w północnych Włoszech.

 (1.1) Latem 1945 roku, ledwie skończyła się kampania włoska, odwołano mnie z postoju między Bolonią a Rawenną i skierowano do naszej misji wojskowej w Mediolanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raweńczyk mos., rawenka ż.

 przym. raweński, rawennacki

Wiktionary


rawennacki

przymiotnik

 (1.1) raweński, dotyczący Rawenny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tak np. w północnych Włoszech wyróżniają się w VII i VIII w. kursywy rawennacka, werońska, longobardzka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rawenna ż.

Wiktionary


raweński

przymiotnik od: Rawenna, miasto we Włoszech


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Rawenny, związany z Rawenną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zdjęcie tej mozaiki pochodzi z jednego z raweńskich kościołów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rawenna ż., raweńczyk mos., rawenka ż.

Wiktionary


rawianin

mieszkaniec Rawy Mazowieckiej


SJP.pl


rawianka

mieszkanka Rawy Mazowieckiej


SJP.pl


rawica

Rawica – historyczna wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie zwoleńskim, w gminie Tczów.

Wieś królewska, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego.

Dnia 1 stycznia 2006 roku nazwa Rawica została na wniosek Rady Gminy Tczów zlikwidowana przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Wikipedia


rawicki

przymiotnik od: Rawicz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rawiczem, dotyczący Rawicza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rawicz mrz., rawiczanin m., rawiczanka ż.

Wiktionary


rawicz

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. osada leśna w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto powiatowe na południowym krańcu województwa wielkopolskiego;

 (1.2) geogr. wieś w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim;

 (1.3) herald. herb szlachecki;

Wiktionary

Rawicz (niem. Rawitsch) – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim (siedziba władz powiatu), siedziba gminy miejsko-wiejskiej Rawicz.

W okresie II Rzeczypospolitej oraz w latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego, a od 1975 do 1998 do województwa leszczyńskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rozwój Rawicza przerwała jednak wojna Napoleona z Rosją.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. rawiczanin m., rawiczanka ż.

 przym. rawicki

 (1.3)

 rzecz. Rawa ż., Rawka ż.

 przym. rawski

Wiktionary


rawiczanin

mieszkaniec Rawicza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Rawicza

 (1.2) osoba pochodząca z Rawicza, urodzona w Rawiczu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rawicz mrz.

:: fż. rawiczanka ż.

 przym. rawicki

Wiktionary


rawiczanka

mieszkanka Rawicza


SJP.pl


rawiczów

Rawiczów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Nowy Kawęczyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


rawka

rawka błazen - gatunek ciepłolubnego skorupiaka z rzędu ustonogów


SJP.pl

  • rawka – obręcz rowerowa
  • rawka błazen – skorupiak
  • Rawka – dopływ Bzury
  • Rawka – dzielnica Skierniewic
  • Rawka – wieś w województwie świętokrzyskim, w gminie Słupia
  • Rawka – dawny parowóz

Wikipedia


rawski

przymiotnik od: Rawa Mazowiecka


SJP.pl


ray

imię oraz nazwisko, m.in.: Ray Charles lub Man Ray


SJP.pl

Miejsca

Jednostki osadnicze

  • Ray – jednostka osadnicza w stanie Alabama, w hrabstwie Coosa
  • Ray – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Williams
  • Ray (ang. Ray Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Franklin
  • Ray (ang. Ray Township) – gmina w stanie Indiana, w hrabstwie Morgan
  • Ray (ang. Ray Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Macomb
  • Ray (ang. Ray Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie LaMoure
  • hrabstwo Ray (ang. Ray County) – w stanie Missouri

Wikipedia


ray-ban

[czytaj: rejban] marka okularów


SJP.pl

Ray-Ban – marka okularów (głównie przeciwsłonecznych, ale także korekcyjnych), założona w 1937 roku przez firmę Bausch & Lomb. Jedna z najbardziej innowacyjnych i rozpoznawalnych marek w świecie okularów.

Wikipedia


ray-bany

[czytaj: rejbany] okulary marki Ray-Ban


SJP.pl


rayleigh

[czytaj: REJli] nazwisko


SJP.pl

Rayleigh – miasto i civil parish w Anglii, w hrabstwie Essex, w dystrykcie Rochford. Leży 19 km na południowy wschód od miasta Chelmsford i 52 km na wschód od Londynu. W 2011 roku civil parish liczyła 32 150 mieszkańców. Rayleigh jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Ragewneia/Rageweleia.

Wikipedia


rayman

popularna gra komputerowa


SJP.pl

Rayman – seria platformowych gier komputerowych, stworzona przez Michela Ancela i wydana przez francuskie studio Ubisoft. Głównym bohaterem serii jest tytułowy stworek Rayman, a wszystkie jego przygody dzieją się w miejscu zwanym Rozdroże Marzeń (lub Kraina Snów).

Wikipedia


raymond

  • angielska wersja imienia Rajmund

Osoby o nazwisku Raymond:

  • Eric Steven Raymond – jedna z wiodących postaci ruchu Otwartego Oprogramowania
  • Michel Raymond – francuski polityk
  • Lisa Raymond – amerykańska tenisistka
  • Fred Raymond (właśc. Friedrich Vesely) – austriacki twórca piosenek i kompozytor operetkowy
  • Fulgence Raymond – francuski neurolog
  • Mathias Raymond – monakijski wioślarz
  • Jade Raymond – kanadyjska producentka gier wideo
  • Michael Raymond-James – amerykański aktor

Wikipedia


rayogram

[czytaj: rejogram] rodzaj fotografii otrzymywanej przez działanie światła na światłoczuły papier, bez pośrednictwa kliszy


SJP.pl


rayon

[czytaj: rejon] sztuczny jedwab


SJP.pl


rayonnant

[czytaj: rejonant] styl w sztuce gotyckiej w latach 1240-1350; gotyk promienisty, styl promienisty


SJP.pl

Styl promienisty (fr. rayonnant) lub gotyk promienisty – pojęcie określające fazę gotyku dojrzałego we Francji. Zjawisko to miało miejsce w latach około 1240-1350 i objęło przede wszystkim architekturę (zwłaszcza katedr), niemniej cechy charakterystyczne dla rayonnant są obecne także w malarstwie i rzemiośle artystycznym XIII i XIV w. Styl promienisty jest kulminacją dojrzałego gotyku.

Wikipedia


raz

1. kiedyś, w pewnej chwili; nareszcie, w końcu; ostatecznie
2. w użyciu liczebnikowym: jeden, pierwszy (przy liczeniu); po pierwsze; komenda nadająca tempo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północnym Iranie, w ostanie Chorasan Północny; stolica gminy miejskiej

Wiktionary

  • Raz, Dwa, Trzy – zespół

Płyty

  • Drugi raz
  • Czwarty raz

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ras, AS: ras

Wiktionary


razą

dawny człon frazeologizmów o charakterze przysłówka, np. inną razą (innym razem), tą razą (tym razem), za drugą razą (za drugim razem) itp.


SJP.pl


rażąco

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób rażący

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kapitał edukacyjny już w tej chwili jest rażąco niewystarczający, a polskie uczelnie przestają go odnawiać, nie mówiąc o powiększaniu.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. razić

 przym. rażący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jaskrawo, oślepiająco, dobitnie, karygodnie

Wiktionary


rażący

1. nieprzyjemny, zwłaszcza dla oczu;
2. o cechach ujemnych: wyraźny, bardzo duży


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) drażniący wzrok; rzucający się w oczy

 (1.2) bardzo intensywny, wyraźny w swojej złej cesze; rzucający się w oczy

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: razić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najbardziej rażące i łatwe do zauważenia są zawieszki w tekstach reklamowych.

 (1.2) Bank jest podejrzany o rażące naruszenie ustawy o praniu pieniędzy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rażenie n.

 czas. razić ndk.

 przysł. rażąco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jaskrawy, oślepiający

 (1.2) dobitny, karygodny

Wiktionary


razbora

rodzaj ryb z rodziny karpiowatych


SJP.pl

Razbora – nazwa zwyczajowa wielu gatunków ryb z rodziny karpiowatych, klasyfikowanych w kilku rodzajach, m.in.: Boraras, Rasbora i Trigonostigma:

  • razbora borneańska (Boraras brigittae)
  • razbora brylantowa (Rasbora einthovenii)
  • razbora chińska (Rasbora steineri)
  • razbora czerwonopłetwa (Rasbora borapetensis)
  • razbora czerwonopręga (Rasbora pauciperforata)
  • razbora dwupasa (Rasbora cephalotaenia)
  • razbora Hengela (Trigonostigma hengeli)
  • razbora karłowata (Boraras maculatus lub Boraras urophthalmoides)
  • razbora klinowa (Trigonostigma heteromorpha)
  • razbora Meinkena (Rasbora meinkeni)
  • razbora ogonopręga (Rasbora caudimaculata)
  • razbora perłowa (Rasboroides vaterifloris)
  • razbora piękna (Rasbora elegans)
  • razbora pięknopłetwa (Rasbora kalochroma)
  • razbora plamista (Boraras maculatus)
  • razbora pospolita (Rasbora rasbora)
  • razbora siatkowata (Rasbora reticulata)
  • razbora smukła (Rasbora daniconius)
  • razbora srebrzysta (Rasbora argyrotaenia)
  • razbora sumatrzańska (Rasbora dorsiocellata)
  • razbora szklista (Rasbora trilineata)
  • razbora wielkoplama (Rasbora kalochroma)

Wikipedia


razdziawa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. gapa, niezdara

Wiktionary


razem

inaczej wspólnie


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) (o wielu elementach, osobach itp.) łącznie, równocześnie, wszyscy / wszystkie

 (1.2) stpol. od razu

 (1.3) stpol. zarazem

Wiktionary

Polityka

  • Partia Razem (w latach 2019–2024 jako Lewica Razem) – polska lewicowa partia polityczna
  • Razem (węg. Együtt) – węgierska partia polityczna działająca w latach 2013–2018

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ania i ja chodzimy razem do szkoły.

 (1.1) Zapakowałem te książki wszystkie razem do jednego kartonu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrazɛ̃m, AS: razẽm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raz m.

 liczgł. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łącznie, wraz, wspólnie

Wiktionary


razemek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. lekcew. polit. członek lub zwolennik lewicowej partii Razem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ekonomista zgodził się ze słowami profilu „Libertarianin”, który napisał na Twitterze: „Panie Tusk i PO, w razemków się bawicie? […]”

Wiktionary


razemowiec

członek partii Razem


SJP.pl


rażenie

książkowo:
1. powodować, spowodować unieruchomienie;
2. uderzać, uderzyć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|razić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. razić

 rzecz. uraza ż.

 przym. rażący

Wiktionary


razić

1. wywoływać niemiłe uczucie, zrażać;
2. o świetle, promieniowaniu itp.: porażać, oślepiać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) o świetle: drażnić oczy nadmierną jasnością, jaskrawością

 (1.2) atakować za pomocą jakiejś broni

 (1.3) wzbudzać nieprzyjemne uczucie, powodować negatywne odczucia

 (1.4) wywoływać porażenie

 (1.5) przen. rzucać się w oczy, być przesadnie wyraźnym (np. o kolorach)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tuż nad ranem potrafił przysłuchiwać się oddechowi miasta z butelką piwa w ręku, na piętrze u Freda, gapiąc się na rażące neony z naprzeciwka, skąpo oświetloną Norderstraat i tramwaje zmierzające do pętli.

 (1.3) Razi mnie twój brak poszanowania tradycji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈraʑit͡ɕ, AS: raźić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rażenie n., porażenie n., raz m., poraza ż.

 czas. zrazić dk., wrazić dk.

 przysł. rażąco

 ims. rażący

 przym. rażący

 liczgł. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) oślepiać

 (1.3) zrażać, gorszyć

Wiktionary


razin

nazwisko


SJP.pl

  • Andriej Razin – rosyjski hokeista
  • Hennadij Razin – ukraiński hokeista
  • Stieńka Razin – kozak doński, przywódca powstania kozaków i chłopów rosyjskich przeciwko carskiemu samodzierżawiu w 1665 roku

Wikipedia


razkreślny

oktawa razkreślna - jedna z oktaw (dźwięki oznaczane małymi literami z jedynką arabską w górnym indeksie); oktawa jednokreślna (rzadziej)


SJP.pl


raźliwy

przymiotnik

 (1.1) stpol. przeraźliwy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raʑˈlʲivɨ, AS: raźlʹivy

Wiktionary


raźnia

1. roślina z rodziny raźniowatych, przypominająca oset; raźnia długolistna;
2. rzadko: świat przedstawiany samemu sobie


SJP.pl

Wikipedia


raźniak

nazwisko


SJP.pl


raźniej

stopień wyższy od przysłówków: raźnie, raźno


SJP.pl


raźniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: raźny


SJP.pl


raźniewo

Wikipedia


raźniewski

nazwisko


SJP.pl


raznoczyniec

przedstawiciel postępowej inteligencji rosyjskiej w drugiej połowie XIX wieku


SJP.pl


raźny

żwawy, ruchliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ruchliwy

 (1.2) rześki

 (1.3) żwawy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. doraźny

 rzecz. raz mrz.

 licz. raz

Wiktionary


razowiaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od razowiak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. razowiak m.

Wiktionary


razowiak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. kulin. chleb razowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. razowiaczek m.

 przym. razowy

Wiktionary


razowiec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. chleb z mąki razowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie ma to jak pajda razowca grubo posmarowana masłem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈzɔvʲjɛt͡s, AS: razovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 przym. razowy

 rzecz. raz mrz.

 liczgł. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chleb razowy

Wiktionary


razówka

gruba, nieodsiewana mąka z otrębami; mąka razowa


SJP.pl

  • Razówka – rodzaj mąki
  • Razówka – rodzaj pieczywa
  • Razówka – rodzaj zabiegu uprawowego
  • Razówka – jałówka przeznaczona na rzeź

Wikipedia


razowski

nazwisko


SJP.pl


razowy

o mące: gruby, nieodsiewany, zawierający otręby, raz mielony; o pieczywie: upieczony z mąki razowej


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) o mące: gruby, raz mielony, nieodsiewany, zawierający otręby

 (1.2) o pieczywie, makaronie itp.: zrobiony z mąki razowej (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mąka razowa zawiera więcej błonnika niż biała.

 (1.2) Jestem na diecie i preferuję razowe pieczywo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈzɔvɨ, AS: razovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. razowiec m., raz m., razowiak m.

 licz. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pełnoziarnisty

 (1.2) czarny, ciemny, pełnoziarnisty

Wiktionary


razumnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Razumnik to nietypowe imię dla dziecka.

Wiktionary


razura

1. wyraz wyskrobany w tekście;
2. dawniej o salonie fryzjerskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. zakład fryzjerski

Wiktionary

Wymowa:

IPA: raˈzura, AS: razura

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) golarnia

Wiktionary


razy

1. w połączeniu z liczebnikiem oznacza zwielokrotnienie, powtarzanie się czegoś
2. moment, w którym miało miejsce jakieś zdarzenie
3. któreś z kolei wykonanie danej czynności, doświadczenie czegoś


SJP.pl

forma rzeczownika.

 (1.1) M., B. i W. lm. od: raz

spójnik

 (2.1) spójnik stawiany między mnożonymi czynnikami

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Dwa razy sześć równa się dwanaście.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrazɨ, AS: razy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raz mrz., uraza ż.

 liczgł. raz

Wiktionary


rb

symbol rubidu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

Rubid (Rb, łac. rubidium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali alkalicznych układu okresowego.

Wikipedia


rb.

skrót od: roku bieżącego


SJP.pl

skrót

 (1.1) = daw. roku bieżącego

 (1.2) = daw. rubel

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Kazimierz Żukotyński z Kiryłówki wydawał rocznie na prenumeratę gazet i czasopism od 50 do 60 rb., następne 10 rb. pochłaniały książki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɔku ˌbʲjɛʒɔ̃nˈt͡sɛɡɔ, AS: roku bʹi ̯ežõncego

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) r.b., br.

 (1.2) rub., symbol. ₽, RUB

Wiktionary


rbn

skrót od: Rada Bezpieczeństwa Narodowego


SJP.pl


rc

skrót od: Republika Czeska, Red Cross (Czerwony Krzyż)


SJP.pl


rca

skrót od: Radio Corporation of America - radio amerykańskie


SJP.pl


rcb

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = adm. Rządowe Centrum Bezpieczeństwa;

Wiktionary


rce

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ekon. rynkowa cena energii

Wiktionary


rcp

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = rejestracja czasu pracy;

Wiktionary

rcp (ang. remote copy) – program do transferu plików na zdalny host używany w systemach z rodziny UNIX. Program do komunikacji wykorzystuje port 469 protokołu TCP oraz plik .rhosts do uwierzytelniania, choć niektóre implementacje dopuszczają też uwierzytelnianie z wykorzystaniem protokołu Kerberos.

Wikipedia


rdc

skrót od: Radio dla Ciebie - regionalna rozgłośnia radiowa Polskiego Radia


SJP.pl


rdęca

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Polsce, prawostronny dopływ Orli;

Wiktionary

Radęca (potocznie Rdęca, dawniej Rzedziąca) – rzeka w zachodniej Polsce, prawostronny dopływ Orli, do której uchodzi w 43,7 km jej biegu, w okolicach Jutrosina. Obszar źródłowy Rdęcy znajduje się na zachód od Koźmina, w okolicy miejscowości Borzęciczki. Przepływa przez miasto Kobylin i przez wsie Małgów, Wziąchów czy Kromolice. Długość 29,7 km, powierzchnia dorzecza 183,5 km².

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy jeszcze będą łapać raki w Rdęcy za naszego życia?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Radęca, daw. Rzedziąca

Wiktionary


rdest

niepozorna roślina zielna o bladoróżowych kwiatach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Polygonum|L.|ref=tak., roślina o drobnych kwiatach z rodziny rdestowatych;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rdestowate nmos., rdestnica ż., rdestowiec m., rdestówka ż., rdestniczka ż.

 przym. rdestowy, rdestowaty, rdestnicowy, rdestowcowy, rdestówkowy, rdestniczkowy

Wiktionary


rdestniak

walgina rdestniak - motyl z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl


rdestnica

roślina wodna z rodziny rdestnicowatych


SJP.pl

Rdestnica (Potamogeton L.) – rodzaj roślin wodnych z rodziny rdestnicowatych (Potamogetonaceae). Należy do niego 90 gatunków i co najmniej 70 mieszańców. Rodzaj jest kosmopolityczny, przy czym najbardziej zróżnicowany jest w strefie umiarkowanej na półkuli północnej. W Polsce występuje 18 gatunków i liczne mieszańce. Są to rośliny wód słodkich i słabo zasolonych, odgrywające ważną rolę w ekosystemach wodnych.

Wikipedia


rdestnicowate

rodzina kosmopolitycznych roślin wodnych z klasy jednoliściennych, o promienistych kwiatach zebranych w kłosowate kwiatostany wystające ponad powierzchnię wody


SJP.pl

Wikipedia


rdestnicowaty

o cechach rdestnicowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


rdestnicowce

rząd roślin okrytonasiennych


SJP.pl

Rdestnicowce (Potamogetonales) – rząd roślin wyróżniany w niektórych systemach klasyfikacyjnych roślin okrytonasiennych. Obejmuje rośliny wodne.

Wikipedia


rdestnicowy

1. jeziornica rdestnicowa - gatunek chrząszcza;
2. rdestnica


SJP.pl

Patrz:

rdestnica

rdestniczka

rodzaj roślin z rzędu żabieńcowców


SJP.pl

Rdestniczka gęsta, rdestnica gęsta, grenlandia gęsta (Groenlandia densa Fourr.) – gatunek rośliny wodnej z monotypowego rodzaju rdestniczka (Groenlandia). Występuje w Europie zachodniej, rzadko w środkowej i południowej oraz miejscami w Azji Mniejszej i Afryce północno-zachodniej. W Polsce notowana w minionych kilkudziesięciu latach na pojedynczych stanowiskach na Pomorzu.

Wikipedia


rdestowate

o cechach rdestowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Polygonaceae|Juss.|ref=tak., rodzina roślin okrytonasiennych z grupy dwuliściennych właściwych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rdestowate występują głównie w strefie klimatu umiarkowanego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rdest mrz.

Wiktionary


rdestowaty

o cechach rdestowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


rdestowce

rząd roślin zielnych z podklasy goździkowych


SJP.pl

Rdestowce (Polygonales Dumort.) - rząd roślin zielnych należący do podklasy goździkowych (Caryophyllidae Takht.). Liczy ok. 900 gatunków.

Wikipedia


rdestowiec

przedstawiciel rzędu roślin zielnych z podklasy goździkowych


SJP.pl

Wikipedia


rdestówka

1. pnącze z rodziny rdestowatych;
2. kałdunica rdestówka - gatunek stonki


SJP.pl

Rdestówka (Fallopia) – rodzaj roślin z rodziny rdestowatych. Obejmuje 12 gatunków. Zasięg ich występowania obejmuje obszary o umiarkowanym klimacie na półkuli północnej. W Polsce rodzimym gatunkiem jest rdestówka zaroślowa F. dumetorum, zadomowionym przybyszem jest rdestówka powojowata F. convolvulus. Uprawiane jako rośliny ozdobne są rdestówka Auberta F. aubertii i rdestówka bucharska F. baldschuanica.

Wikipedia


rdestowy

1. rdest;
2. susówka rdestowa - gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych


SJP.pl


rdr

Ruch dla Rzeczypospolitej


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) Rada Delegatów Robotniczych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Doświadczenie RDR miało duże znaczenie dla dalszej walki klasy robotniczej (…).

 (1.1) RDR w Lublinie wydała dekret o 8-godzinnym dniu pracy i utworzyła Milicję Ludową.

Wiktionary


rds

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) rad. informacja tekstowa przekazywana z sygnałem radiowym na falach ultrakrótkich, dekodowana przez odbiornik i pojawiająca się na wyświetlaczu odbiornika;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jest także nowinka techniczna – zaczęliśmy nadawać w RDS-ie […].

 (1.1) Seryjna klimatyzacja umili jazdę, podobnie jak dobry zestaw audio (szkoda, że bez RDS-u).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛr‿dɛ‿ˈːs, AS: er‿d•‿es

Wiktionary


rdt

skrót od: Rejonowy Dozór Techniczny


SJP.pl


rdutów

Rdutów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Chodów.

Rdułtów (Rdutów) był wsią arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. Do 1953 roku istniała gmina Rdutów.

Wikipedia


rdz

skrót od: Księga Rodzaju - pierwsza księga Pisma Świętego, należąca do Starego Testamentu, zaliczana do Pięcioksięgu


SJP.pl

skrót

 (1.1) = bibl. Księga Rodzaju

Wiktionary

Księga Rodzaju [Rdz], Pierwsza Księga Mojżeszowa [1 Mojż] (hebr. בראשית Bereszit (od pierwszych słów Na początku), gr. Γένεσις Genesis) – pierwsza księga Biblii, należąca do Starego Testamentu, zaliczana do Pięcioksięgu (Tory).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rdz 1:12

 (1.1) Rdz 1,12

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa rɔˈd͡zaju, AS: ḱśŋga roʒai ̯u

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) 1 Mojż.

Wiktionary


rdza

1. mieszanina wodorotlenków żelaza powstająca na przedmiotach z żelaza pod wpływem wilgotnego powietrza;
2. grzyb pasożytniczy atakujący rośliny;
3. choroba roślin; rdzawe plamy na liściach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) warstwa na powierzchni metalu lub stopu (zwykle żelaza i stali) złożona z tlenku tego metalu;

 (1.2) Puccinia, grzyb powodujący plamaamy na roślinach

 (1.3) choroba powodowana przez rdzę (1.2)

Wiktionary

Rdza – niejednolita warstwa produktów utleniania żelaza i jego stopów (np. stali) w wodzie, wilgotnej atmosferze lub gruncie, zawierająca głównie tlenki i wodorotlenki żelaza. Taki proces niszczenia powierzchni metali jest zwany korozją. Potocznie termin „rdza” bywa też stosowany do określenia innych warstw produktów utleniania metali, w tym utleniania żelaza w gazach suchych lub utleniania stopów metali nieżelaznych (np. zgorzelina, śniedź, warstwy pasywujące). Przy wystarczającej ilości czasu, tlenu i wody, każda masa żelaza ostatecznie przekształca się w całości w rdzę i rozpada się.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wuj Bogusław nie dbał o pamiątkowy miecz i teraz ta rodzinna pamiątka jest cała w rdzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rd͡za, AS: rʒa

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) czas. rdzewieć, zardzewieć, pordzewieć; przym. zardzewiały, rdzawy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) patyna, śniedź

Wiktionary


rdzanek

nazwisko


SJP.pl


rdzawić

1. powodować pokrycie się rdzą;
2. rdzawić się - mieć, przybierać kolor rdzy


SJP.pl


rdzawiec

ryba z rodziny dorszowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Pollachius pollachius|ref=tak., gatunek ryby morskiej z rodziny dorszowatych;

 (1.2) kulin. spoż. ryba z gatunku rdzawiec (1.1)

Wiktionary

Rdzawiec (Pollachius pollachius) – gatunek morskiej ryby dorszokształtnej z rodziny dorszowatych (Gadidae).

Wikipedia


rdzawka

  • Rdzawka – dolina w Beskidzie Małym we wsi Ponikiew
  • Rdzawka – potok, dopływ Gajduszowca
  • Rdzawka – potok, dopływ Poniczanki
  • Rdzawka – potok, dopływ Ponikiewki
  • Rdzawka – potok, dopływ Przeginii
  • Rdzawka – struga, dopływ Kanału Gliwickiego
  • Rdzawka – wieś w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Rabka-Zdrój

Wikipedia


rdzawnik

skupienie zarodników pasożytujących grzybów z rzędu rdzawnikowych


SJP.pl


rdzawnikowate

o cechach rdzawnikowatych (rząd grzybów)


SJP.pl


rdzawnikowaty

o cechach rdzawnikowatych (rząd grzybów)


SJP.pl


rdzawnikowce

klasa grzybów z typu podstawczaków; rdze


SJP.pl

Wikipedia


rdzawnikowe

rząd pasożytujących grzybów z podgromady podstawczaków, należy tu m.in. rdza zbożowa; rdzawnikowate


SJP.pl


rdzawnikowiec

przedstawiciel klasy grzybów z typu podstawczaków; rdza


SJP.pl


rdzawnikowy

1. rdzawnik;
2. o cechach rdzawnikowych (rząd grzybów)


SJP.pl


rdzawo-biały

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: rdzawy i biały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wybrałeś złą farbę, skoro ławka zamiast białej jest rdzawo-biała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrd͡zavɔ‿ˈbʲjawɨ, AS: rʒavo‿bʹi ̯au̯y

Wiktionary


rdzawobiały

biały o rdzawym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) biały o odcieniu rdzawym

Wiktionary


rdzawoboczny

frankolin rdzawoboczny, drozd rdzawoboczny - gatunki ptaków


SJP.pl


rdzawobrązowy

brązowy o odcieniu rdzawym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor brązowy o odcieniu rdzawym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trzeba odmalować płot, bo zrobił się rdzawobrązowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrd͡zavɔbrɔ̃w̃ˈzɔvɨ, AS: rʒavobrõũ̯zovy

Wiktionary


rdzawobrewy

sokół rdzawobrewy, wróbel rdzawobrewy - gatunki ptaków


SJP.pl


rdzawobrunatny

brunatny o odcieniu rdzawym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor brunatny o odcieniu rdzawym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pobrudziłaś się czymś rdzawobrunatnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrd͡zavɔbrũˈnatnɨ, AS: rʒavobrũnatny

Wiktionary


rdzawobrzuch

gatunek drapieżnego ptaka z rodziny jastrzębiowatych


SJP.pl

Rdzawobrzuch (Lophotriorchis kienerii) – gatunek drapieżnego ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), występujący w zalesionych regionach tropikalnej Azji. Bliski zagrożenia wyginięciem. Stosunkowo niewielki w porównaniu do orłów i kontrastowo ubarwiony podobnie jak sokół, był klasyfikowany w rodzaju Hieraaetus, a czasami Aquila, ale uznano, że jest na tyle odrębny, by należeć do osobnego rodzaju.

Wikipedia


rdzawobrzuchy

1. wiewiórczak rdzawobrzuchy - gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych;
2. sokół rdzawobrzuchy, przepiór rdzawobrzuchy, dzioborożec rdzawobrzuchy - gatunki ptaków


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający brunatnoceglastą spodnią stronę tułowia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na parapecie przysiadł rdzawobrzuchy ptaszek.

Wiktionary


rdzawoczarny

czarny o rdzawym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) czarny o odcieniu rdzawym

Wiktionary


rdzawoczerwony

czerwony o odcieniu rdzawym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor czerwony o odcieniu rdzawym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie opieraj się! Będziesz mieć rdzawoczerwone ślady od rdzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrd͡zavɔt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: rʒavočervõny

Wiktionary


rdzawoczuby

dzięcioł rdzawoczuby - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych


SJP.pl


rdzawoczułka

kruszynka rdzawoczułka - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych


SJP.pl


rdzawogardlisty

świergotek rdzawogardlisty - gatunek małego ptaka z rodziny pliszkowatych; świergotek rdzawogardły


SJP.pl


rdzawogardły

1. świergotek rdzawogardły - gatunek małego ptaka z rodziny pliszkowatych; świergotek rdzawogardlisty;
2. miękkoster rdzawogardły - gatunek małego ptaka z rodziny garncarzowatych;
3. pustelnik rdzawogardły - gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych;
4. pluszcz rdzawogardły - gatunek małego ptaka z rodziny pluszczy


SJP.pl


rdzawogrzbiety

1. kukang rdzawogrzbiety, sajmiri rdzawogrzbieta - gatunki ssaków;
2. dzierzba rdzawogrzbieta, trznadel rdzawogrzbiety - gatunki ptaków


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający brunatnoceglastą wierzchnią stronę tułowia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Irgę obsiadły rdzawogrzbiete ptaszki.

Wiktionary


rdzawogłowy

kaczka rdzawogłowa - kaczka nurkująca; głowienka


SJP.pl


rdzawokarkowy

obrożnik rdzawokarkowy - gatunek ptaka z rodziny obrożników


SJP.pl


rdzawolicy

1. grubogonik rdzawolicy - gatunek ssaka z rodziny niełazowatych;
2. sikora rdzawolica, frankolin rdzawolicy, nogal rdzawolicy - gatunki ptaków


SJP.pl


rdzawoniebieski

niebieski o rdzawym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) niebieski o odcieniu rdzawym

Wiktionary


rdzawonogi

smuklik rdzawonogi - gatunek błonkówki z rodziny smuklikowatych


SJP.pl


rdzawoodwłokowy

trzmiel rdzawoodwłokowy - gatunek trzmiela


SJP.pl


rdzawopierśny

cykadojad rdzawopierśny, muszarka rdzawopierśna - gatunki ptaków


SJP.pl


rdzawopióry

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma pióra w rdzawym kolorze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdzieś na lanckorońskiej górze gra pobudkę rdzawopióry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrd͡zavɔˈpʲjurɨ, AS: rʒavopʹi ̯ury

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rudopióry, rdzawo upierzony

Wiktionary


rdzawoplamisty

grzybówka rdzawoplamista - gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych


SJP.pl


rdzaworożny

klecanka rdzaworożna - gatunek błonkówki z rodziny osowatych


SJP.pl


rdzaworudawy

nieco rudy o rdzawym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) rudawy o odcieniu rdzawym

Wiktionary


rdzaworzytny

kacykowiec rdzaworzytny, czakalaka rdzaworzytna - gatunki ptaków


SJP.pl


rdzawość

rdzawy


SJP.pl

Patrz:

rdzawy

rdzawoskrzydły

1. mający rdzawe skrzydła;
2. drozd rdzawoskrzydły - gatunek ptaka wędrownego z rodziny drozdowatych;
3. myszołów rdzawoskrzydły - gatunek drapieżnego ptaka z rodziny jastrzębiowatych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma rdzawe skrzydła

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Afrykański myszołów rdzawoskrzydły poluje także na zwierzęta wypłaszane przez pożary.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrd͡zavɔˈskʃɨdwɨ, AS: rʒavoskšydu̯y

Wiktionary


rdzawosterny

1. myszołów rdzawosterny - gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych;
2. dzierzba rdzawosterna - gatunek małego ptaka z rodziny dzierzb;
3. kolorzyk rdzawosterny - gatunek małego ptaka z rodziny pekińczyków;
4. synogarlica rdzawosterna - gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych


SJP.pl


rdzawoszary

szary o rdzawym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) szary o odcieniu rdzawym

Wiktionary


rdzawoszyi

1. kangur rdzawoszyi - gatunek torbacza z rodziny kangurowatych; kangur Bennetta;
2. perkoz rdzawoszyi - gatunek wędrownego ptaka wodnego z rodziny perkozowych;
3. nur rdzawoszyi - gatunek wędrownego ptaka wodnego z rodziny nurów;
4. miodopijek rdzawoszyi - gatunek barwnego ptaka z rodziny miodojadów;
5. lelek rdzawoszyi - gatunek ptaka z rodziny lelkowatych;
6. biegus rdzawoszyi - gatunek wędrownego ptaka z rodziny bekasowatych;
7. krogulec rdzawoszyi - gatunek drapieżnego ptaka z rodziny jastrzębiowatych;
8. sójkowiec rdzawoszyi - gatunek ptaka z rodziny pekińczyków


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma rdzawą szyję

Wiktionary


rdzawozielono

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem rdzawozielonej barwy; w rdzawozielonym kolorze, odcieniu

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rdzawozielony

Wiktionary


rdzawozielony

zielony o rdzawym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zielony o odcieniu rdzawym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skórka gruszy jest twarda, rdzawozielona, wraz z dojrzewaniem brązowieje.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. rdzawozielono

Wiktionary


rdzawożółto

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem rdzawożółtej barwy; w rdzawożółtym kolorze, odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rdzawożółto zabarwione powierzchnie szczelin są gładkie i nierówne.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rdzawożółty

Wiktionary


rdzawożółty

żółty o rdzawym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) żółty o odcieniu rdzawym

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. rdzawożółto

Wiktionary


rdzawozłoty

złoty o odcieniu rdzawym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) złoty o rdzawym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Końcówki piór były rdzawozłote, co jest o tyle dziwne, że reszta była zielonkawa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrd͡zavɔˈzwɔtɨ, AS: rʒavozu̯oty

Wiktionary


rdzawy

mający kolor rdzy; rudawy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) brunatnoceglasty, rudawy, mający kolor rdzy

 (1.2) pokryty rdzą, zawierający rdzę

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W zasobniku na dnie chlupotało trochę rdzawej wody.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrd͡zavɨ, AS: rʒavy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rdzawość ż., rdza ż., rdzewienie n., zardzewienie n.

 czas. rdzewieć ndk., zardzewieć dk.

 przysł. rdzawo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zardzewiały

Wiktionary


rdze

1. mieszanina wodorotlenków żelaza powstająca na przedmiotach z żelaza pod wpływem wilgotnego powietrza;
2. grzyb pasożytniczy atakujący rośliny;
3. choroba roślin; rdzawe plamy na liściach


SJP.pl

Rdze (Pucciniomycetes R. Bauer, Begerow, J.P. Samp., M. Weiss & Oberw.) – klasa grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota). Takson ten jest odpowiednikiem wcześniejszej podklasy Urediniomycetidae Swann et al.

Wikipedia


rdzeń

1. środek czegoś, stanowiący możliwą do wydzielenia całość;
2. ważny element, sedno


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) istota czegoś

 (1.2) biol. tkanka miękiszowa, która wypełnia pień lub łodygę rośliny;

 (1.3) jęz. główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów;

 (1.4) najważniejszy element reaktora atomowego, w którym umieszczone są pręty paliwowe;

 (1.5) inform. fizyczna część procesora odpowiedzialna za realizację operacji obliczeniowych;

Wiktionary

Przyroda:

  • rdzeń kręgowy – część ośrodkowego układu nerwowego
  • rdzeń nadnerczy – środkowa część nadnercza
  • rdzeń przedłużony – część mózgu
  • rdzeń pnia – fizjologiczna oś pnia drewna
  • rdzeń wulkaniczny
  • rdzeń lodowy
  • rdzeń wiertniczy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rd͡zɛ̃ɲ, AS: rʒẽń

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rdzeniowy, rdzenny, rdzeniasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) pierwiastek

Wiktionary


rdzeniak

w medycynie: nowotwór ośrodkowego układu nerwowego


SJP.pl

Rdzeniak zarodkowy (łac. medulloblastoma, ang. medulloblastoma) – pierwotny nowotwór złośliwy ośrodkowego układu nerwowego, najczęściej rozwijający się w móżdżku. Należy do grupy prymitywnych guzów neuroektodermalnych (PNET). Rdzeniakowi przypisuje się najwyższy, IV° złośliwości histologicznej według WHO.

Wikipedia


rdzeniakowy

rdzeniak


SJP.pl

Patrz:

rdzeniak

rdzeniarnia

dział odlewni żeliwa


SJP.pl


rdzeniarski

dotyczący rdzeniarza, rdzeniarki


SJP.pl


rdzeniasty

przymiotnik

 (1.1) mający kształt rdzenia, podobny do rdzenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rak rdzeniasty ma dobre rokowanie jeśli ogranicza się do gruczołu tarczowego, a jeśli pojawią się przerzuty poza gruczołem tarczowym, to rokowanie jest gorsze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rdzeń mrz.

 przym. rdzeniowy

Wiktionary


rdzeniomózgowie

część tyłomózgowia w której umiejscowiony jest rdzeń przedłużony


SJP.pl

Rdzeniomózgowie (łac. myelencephalon) – w anatomii człowieka część mózgowia utworzona przez rdzeń przedłużony, który ku górze łączy się z mostem, a ku dołowi przechodzi w rdzeń kręgowy. Granicą jest płaszczyzna przechodząca tuż powyżej miejsc wyjść z rdzenia kręgowego korzeni pierwszego nerwu rdzeniowego szyjnego lub inaczej płaszczyzna przechodząca przez dolny brzeg skrzyżowania piramid.

Wikipedia


rdzeniowy

rdzeń


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący rdzenia

 (1.2) bot. dotyczący rdzenia, tkanki miękiszowej w łodydze

Wiktionary

Patrz:

rdzeń

Wymowa:

IPA: rd͡zɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: rʒẽńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rdzeń m.

 przym. rdzeniasty

Wiktionary


rdzennica

część kompletu modelowego służąca do wykonywania rdzeni


SJP.pl

Rdzennica – skrzynka dzielona na pół, służąca do wykonywania rdzeni odlewniczych. Skrzynka ma kształt wewnętrzny odpowiadający kształtowi rdzenia, umożliwiając nadanie rdzeniowi odlewniczemu żądanego kształtu, podział skrzynki umożliwia wyjęcie rdzenia poprzez rozdzielenie jej części.

Wikipedia


rdzenniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: rdzenny; bardziej rdzenny


SJP.pl


rdzennik

1. w odlewnictwie: część rdzenia nieodtwarzająca kształtu odlewu, a tylko ustalająca położenie rdzenia w formie
2. w górnictwie: część stojaka ciernego składająca się z rdzenia i głowicy


SJP.pl


rdzenność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest rdzenne; cecha tych, którzy są rdzenni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rdzenny

 przysł. rdzennie

Wiktionary


rdzenny

związany z rdzeniem - częścią rośliny, częścią wyrazu, z rdzeniem kręgowym;
2. podstawowy, właściwy, pierwotny, np. rdzenna ludność (ludność tubylcza)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieobjęty zewnętrznym wpływem

 (1.2) dotyczący rdzenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rdzeń m., rdzenność ż.

 przysł. rdzennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) autochtoniczny, rodowity, tubylczy

Wiktionary


rdzewieć

1. pokrywać się rdzą;
2. przybierać kolor rdzy


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) techn. o metalu: niszczeć poprzez utlenianie się

 (1.2) przen. tracić formę i moc, słabnąć, zanikać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Używany bywa do powlekania powierzchni blach lub naczyń z blachy żelaznej, aby nie rdzewiały, i do stosów galwanicznych, które w ostatnich czasach są stosowane w przyrządach telegraficznych.

 (1.2) Co z tego, że masz te wszystkie materiały, książki, linki, skoro z nich nie korzystasz systematycznie, a w konsekwencji Twój niemiecki rdzewieje?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrd͡zɛvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: rʒevʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rdzewienie n., odrdzewianie n., odrdzewienie n., nadrdzewienie n., podrdzewienie n., pordzewienie n., przerdzewienie n., przyrdzewienie n., rdza ż., rdzawienie n., rdzawość ż., zardzewienie n., zerdzewienie n.

 czas. odrdzewiać ndk., odrdzewić dk., nadrdzewieć dk., podrdzewieć dk., pordzewieć dk., przerdzewieć dk., przyrdzewieć dk., rdzawić się ndk., zardzewieć dk., zerdzewieć dk.

 przym. rdzawy, rdzewny, zardzewiały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korodować; gw-pl|Górny Śląsk|rościeć, róścieć.

Wiktionary


rdzewienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nazwa czynności lub procesu określonego czasownikiem „rdzewieć”

Wiktionary

Korozja (łac. corrosio – zżeranie) – proces stopniowego niszczenia materiałów, zachodzący między ich powierzchnią i otaczającym środowiskiem. Zależnie od rodzaju materiału dominujące procesy mają charakter reakcji chemicznych, procesów elektrochemicznych, mikrobiologicznych lub fizycznych (np. topnienie i inne przemiany fazowe, uszkodzenia przez promieniowanie).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rd͡zɛˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: rʒevʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rdza ż., zardzewienie n., rdzawość ż.

 czas. rdzewieć ndk., zardzewieć dk.

 przym. rdzawy

 przysł. rdzawo

Wiktionary


rdzewność

rdzewny


SJP.pl

Patrz:

rdzewny

rdzewny

taki, który podlega procesowi powstawania rdzy; rdzewiejący, korodujący


SJP.pl


rdzoodporny

odporny na rdzewienie; nierdzewny


SJP.pl


rdzów

Rdzów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Potworów. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego. W Rdzowie stał dwór Dziedzica, po którym nie ma już śladu. Był to duży dwór w powiecie przysuskim (wcześniej w województwie radomskim). Wieś Rdzów prawdopodobnie wcześniej była w skupieniu, teraz jest podzielona na dzielnice. Gdy wybuchła II wojna światowa, domy oraz dwór zostały spalone zostało tylko kilka domów, a ludność Rdzowa została wywieziona do pracy do Niemiec. Po II wojnie światowej ludność wróciła i odbudowała domy, ale dwór nie został odbudowany, który zajęli Niemcy a następnie spalili. Niedaleko dworku ludność postawiła figurę Św. Jana, która stoi do dziś. W Rdzowie jest wiele kapliczek – najstarsza pochodzi z roku 1847.

Wikipedia


rdzowate

rodzina grzybów z podgromady podstawczaków; bezwzględne pasożyty różnych roślin naczyniowych


SJP.pl

Rdzowate (Pucciniaceae Chevall.) – rodzina grzybów z rzędu rdzowców (Pucciniales).

Wikipedia


rdzowaty

o cechach rdzowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


rdzowce

przedstawiciel rzędu grzybów z typu podstawczaków


SJP.pl

Rdzowce (Pucciniales Clem. & Shear) – rząd grzybów należący do klasy rdzy (Pucciniomycetes).

Wikipedia


rdzowiec

przedstawiciel rzędu grzybów z typu podstawczaków


SJP.pl


rdzuchów

Rdzuchów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Potworów. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka Rzuchów, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sadach-Kolonii.

Wikipedia


re

1. solmizacyjna nazwa dźwięku d, des, dis oraz ich enharmonicznych równoważności
2. wyraz naśladujący głos żaby (re, re, kum, kum)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. nazwa solmizacyjna jednego z dźwięków;

Wiktionary

Norwegia:

  • Re – gmina w regionie Vestfold
  • Re – miejscowość w gminie Gloppen

Włochy:

  • Re – miejscowość i gmina

Osoby:

  • Giovanni Battista Re – włoski duchowny

Inne:

  • Re (Ra) – bóg egipski
  • Re – część rzeczywista liczby zespolonej w postaci algebraicznej
  • Re – znak japońskich sylabariuszy
  • Re – symbol chemiczny pierwiastka ren
  • Re – Liczba Reynoldsa, liczba kryterialna określająca przepływ
  • Re – symbol górnej granicy plastyczności
  • RE – Rada Europy – organizacja międzynarodowa
  • RE – Rada Europejska – organ Unii Europejskiej
  • RE – Odnówmy Europę (ang. Renew Europe) – europejska partia polityczna
  • RE – kod przypisany Reunion według standardu ISO 3166-1 alfa-2
  • RE – RegionalExpress, RegioExpress lub REGIOekspres – rodzaje pociągów w Niemczech, Szwajcarii i Polsce
  • RE – Realencyclopädie der Classischen Altertumswissenschaft

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) D

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|re.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|do|re|mi|fa|sol|la|si|do.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) ре n.

* hawajski: (1.1) kō

* nowogrecki: (1.1) ρε n.

* węgierski: (1.1) ré

źródła.

== re (język albański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chmura

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ, AS: re

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) D

Wiktionary


re-

przedrostek

 (1.1) znowu, ponownie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) reaktywacja, reanimacja, remanent, rezurekcja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ, AS: re

Wiktionary


rea

nandu;
1. monotypowy rząd (Rheiformes) i rodzina (Rheidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych; strusie amerykańskie, strusie pampasowe;
2. rodzaj ptaków z rodziny Rheidae, obejmujący 2 gatunki nielotnych ptaków: nandu szare oraz nandu plamiste


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. w mitologii greckiej bóstwo pogańskie, tytanida, bogini płodności;

 (1.2) mitrzym. w mitologii rzymskiej jedna z westalek, matka Romulusa i Remusa;

 (1.3) astr. drugi co do wielkości księżyc Saturna;

 (1.4) geogr. miasto w Stanach Zjednoczonych

 (1.5) geogr. miejscowość we Włoszech;

 (1.6) geogr. adm. gmina we Włoszech;

Wiktionary

  • Rea (Rhea) – księżyc Saturna
  • Rea – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missouri, w hrabstwie Andrew
  • Rea – miejscowość i gmina we Włoszech
  • Rea – rzeka w Anglii, w Birmingham
  • Rea – rzeka w Anglii, w hrabstwach Shropshire i Worcestershire
  • Rea – rzeka w Nowej Zelandii, na Wyspie Południowej
  • rea (nandu, Rhea) – rodzaj ptaków z rzędu nandu
  • Rea (Reja, gr. Rheia, łac. Rhea) – w mitologii greckiej jedna z tytanid, córka Uranosa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najczęściej spotykanymi symbolami Rei są księżyc i łabędź.

 (1.3) Atmosfera Rei jest około 5 bilionów razy mniej gęsta od atmosfery Ziemi.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Reja

 (1.2) Ilia

Wiktionary


reabsorpcja

powrotne wchłonięcie; wchłanianie zwrotne


SJP.pl


reach

Osoby

  • Adam Reach – angielski piłkarz

Muzyka

  • Reach – album grupy Eyes Set to Kill z 2008 roku
  • Reach – album grupy Survivor z 2006 roku
  • Reach – singel grupy Eyes Set to Kill z 2008 roku

Wikipedia


readaptacja

Readaptacja – ponowne przystosowanie człowieka chorego lub niepełnosprawnego do czynnego, samodzielnego życia w społeczeństwie i do pracy zawodowej (readaptacja społeczna i readaptacja zawodowa). O readaptacji społecznej (środowiskowej) mówimy również w znaczeniu powrotu do życia społecznego osób okresowo wyizolowanych z naturalnego życia społecznego.

Wikipedia


readaptacyjny

związany z readaptacją


SJP.pl


reading

[czytaj: REdin]
1. miasto w Wielkiej Brytanii;
2. miasto w USA


SJP.pl

Reading (wym. /ˈrɛdɪŋ/) – miasto w Wielkiej Brytanii (Anglia), dawny ośrodek administracyjny hrabstwa Berkshire, w dystrykcie (unitary authority) Reading, nad Tamizą. W 2021 roku miasto liczyło 203 795 mieszkańców.

Wikipedia


readme

[czytaj: ridmi] w informatyce: plik, dokument zawierający istotne informacje dla użytkownika programu, z którymi powinien zapoznać się przed rozpoczęciem korzystania z niego


SJP.pl

Readme – plik tekstowy, dołączany zazwyczaj do programu komputerowego.

Zawiera on zwykle dokumentację programu, licencję, prawa autorskie lub informacje techniczne takie jak: wymagania sprzętowe czy opis obsługi programu (np. klawiszologia w grach komputerowych lub skróty klawiaturowe). Zazwyczaj w formacie zwykłego tekstu niesformatowanego (*.txt), czasem w formacie RTF. Często występuje w języku angielskim.

Wikipedia


readmisja

odmowa władz udzielenia jakiejś osobie azylu i odesłanie jej do państwa, z którego bezpośrednio przybyła


SJP.pl

  • Readmisja – pojęcie z dziedziny medycyny
  • Readmisja – pojęcie z dziedziny prawa

Wikipedia


readmisyjny

readmisja


SJP.pl

Patrz:

readmisja

ready-made

[czytaj: redi mejd] w sztuce: gotowy przedmiot użytkowy, używany przez malarza do instalacji lub rzeźby artystycznej; ready made


SJP.pl


ready-mades

[czytaj: redi mejd] w sztuce: gotowy przedmiot użytkowy, używany przez malarza do instalacji lub rzeźby artystycznej; ready made


SJP.pl


ready-to-wear

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ubrania dostępne w sklepach, pochodzące z produkcji seryjnej, a nie szyte na zamówienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ready-to-wear ma być przeciwieństwem haute couture, gdzie liczy się ekstrawagancja i fakt, że z reguły są to pojedyncze egzemplarze. (z Internetu)

 (1.1) Pokazy ready-to-wear są jedynie preludium do prawdziwej uczty dla oka – niezwykłego show, jakim jest haute couture.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prêt-à-porter

Wiktionary


reagan

[czytaj: regan] nazwisko, m.in. Ronald Reagan (1911-2004) - polityk amerykański, prezydent


SJP.pl

  • Hrabstwo Reagan – hrabstwo w Stanach Zjednoczonych, w Teksasie
  • Reagan – nazwisko

Wikipedia


reaganizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. styl konserwatywno-liberalnej polityki realizowanej przez administrację amerykańskiego prezydenta Ronalda Reagana lub ją przypominającej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1993 r. konserwatyści przeszli w Kongresie do opozycji; do tego czasu zdążyli odejść nie tylko od reaganizmu, ale do pewnego stopnia i od samej polityki zagranicznej.

Wiktionary


reaganomika

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. polityka gospodarcza prowadzona w USA za prezydentury Ronalda Reagana, cechująca się obniżaniem podatków, zmniejszaniem wydatków budżetowych, ograniczaniem ingerencji państwa w gospodarkę i ograniczaniem inflacji przez kontrolę ilości pieniędzy w obiegu;

Wiktionary

Reaganomika (z ang. reaganomics – zlepek słów Reagan i economics) – ekonomia podażowa, która była prowadzona w latach osiemdziesiątych XX wieku w Stanach Zjednoczonych za prezydentury Ronalda Reagana, cechująca się obniżaniem podatków, zmniejszaniem wydatków budżetowych, ograniczaniem ingerencji państwa w gospodarkę i ograniczaniem inflacji przez kontrolę ilości pieniędzy w obiegu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡãnɔ̃ˈmʲika, AS: regãnõmʹika

Wiktionary


reagent

substancja podlegająca przemianom chemicznym; substancja reagująca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. każda substancja biorąca udział w reakcji chemicznej;

 (1.2) chem. odczynnik

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W stanie równowagi chemicznej stężenia reagentów nie zmieniają się w czasie.

 (1.2) Reagentów o wysokiej czystości stosuje się w analizie chemicznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈaɡɛ̃nt, AS: reagẽnt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odczynnik

Wiktionary


reagina

immunoglobulina należąca do klasy typu E, występująca u osób uczulonych m.in.: na pyłki kwiatów i traw; immunoglobulina E, IgE


SJP.pl

Immunoglobuliny E, IgE – przeciwciała zawierające łańcuch ε, składający się z domen VH + CH1 + CH2 + CH3 + CH4 i niemający rejonu zawiasowego. Wcześniej określano je jako przeciwciała reaginowe.

Immunoglobulina E jest białkiem o masie 190 kilodaltonów, krążącym w surowicy w postaci monomeru, nie przenikając przez łożysko. Jest elementem swoistej odporności humoralnej, jedną z pięciu klas immunoglobulin występujących u człowieka. IgE stanowi poniżej 0.001% stężenia wszystkich pozostałych klas immunoglobulin. W przeciwieństwie do innych immunoglobulin nie jest opsoniną i nie aktywuje dopełniacza na drodze klasycznej. Przeciwciała IgE są termolabilne, co powoduje ich inaktywację w temperaturze 56oC. Surowicze stężenie IgE wynosi 0,4–80 jm./ml (1 jm. odpowiada 2,4 ng przeciwciała), co stanowi 0,004% wszystkich immunoglobulin w surowicy. Czas półtrwania IgE w surowicy jest krótki i wynosi 1–5 dni.

Wikipedia


reagować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zareagować)

 (1.1) odpowiadać jakimś zachowaniem na daną sytuację

 (1.2) chem. wchodzić w reakcje chemiczne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naucz się reagować spokojnie.

 (1.1) Nie reaguj na te głupie uwagi.

 (1.2) Pierwiastek ten jest słabo reaktywny i nie reaguje nawet z tlenem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛaˈɡɔvat͡ɕ, AS: reagovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reagowanie n., reaktor m., reakcja

 przym. reakcyjny, reaktywny

 czas. zareagować

Wiktionary


reagowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|reagować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. reagować ndk.

 rzecz. reaktor mrz.

Wiktionary


reakcja

1. zajęcie jakiegoś stanowiska, działanie będące odpowiedzią na coś;
2. przemiana chemiczna;
3. dążenie do przywrócenia poprzedniego stanu, zmienionego przez rewolucję; opór przeciwko zmianom ustrojowym;
4. odpowiedź żywego organizmu na bodziec zewnętrzny lub wewnętrzny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odpowiedź na coś w formie działania lub postawy

 (1.2) zachowanie organizmów żywych w odpowiedzi na bodźce

 (1.3) chem. zob. reakcja chemiczna.

 (1.4) fiz. proces, przemiana

 (1.5) fiz. jedna z sił wywieranych przez ciała zgodnie z trzecią zasadą dynamiki

 (1.6) polit. ekon. opór wobec zmian

 (1.7) polit. ugrupowanie dążące do powrotu do poprzedniego stanu

Wiktionary

  • z dziedziny biologii
    • reakcja fizjologiczna
    • reakcja GvH (reakcja przeszczep przeciw gospodarzowi)
  • z dziedziny chemii
    • reakcja analizy
    • reakcja addycji
    • reakcja analityczna
    • reakcja autokatalityczna
    • reakcja biuretowa
    • reakcja Cannizzara
    • reakcja charakterystyczna
    • reakcja chemiczna
    • reakcja Dielsa-Aldera
    • reakcja egzoenergetyczna
    • reakcja endoenergetyczna
    • reakcja egzotermiczna
    • reakcja elementarna
    • reakcja eliminacji
    • reakcja endotermiczna
    • reakcja Fittiga
    • reakcja fotochemiczna
    • reakcja Friedla-Craftsa
    • reakcja Grignarda
    • reakcja haloformowa
    • reakcja hydratacji
    • reakcja jonowa
    • reakcja ksantoproteinowa
    • reakcja łańcuchowa polimerazy
    • reakcja Mąkoszy
    • reakcja oderwania (reakcja eliminacji)
    • reakcja oksydacyjno-redukcyjna
    • reakcja podstawiania (reakcja substytucji)
    • reakcja połówkowa
    • reakcja przyłączania (reakcja addycji)
    • reakcja redoks
    • reakcja rozkładu (reakcja analizy)
    • reakcja syntezy (reakcja tworzenia)
    • reakcja Williamsona
    • reakcja wymiany
    • reakcja zobojętniania

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Zjawia się ona jako reakcja przeciwko zachłanności państwa, jako konieczna obrona samorodnych instytucji, zorganizowanych interesów ekonomicznych i kulturalnych ludu przeciw biurokracji.

     (1.5) Na ciało spoczywające na fundamencie, działa reakcja podpory.

     (1.7) Nigdy już nie dopuścimy reakcji do władzy.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: rɛˈakt͡sʲja, AS: reakcʹi ̯a

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. przedakcja ż., reakcjonista m., reakcjonizm m., reakcyjność ż., reaktor m.

     czas. reagować ndk.

     przym. reakcyjny

    Wiktionary


reakcjonista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pejor. przeciwnik jakichkolwiek zmian społecznych i politycznych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛakt͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: reakcʹi ̯o̊̃ńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reakcjonizm m., reakcja ż.

:: fż. reakcjonistka ż.

 przym. reakcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wstecznik, obskurant, konserwatysta, tradycjonalista; pot. zacofaniec

Wiktionary


reakcjonistka

reakcjonista


SJP.pl

Patrz:

reakcjonista

reakcjonizm

doktryna nawołująca do przywrócenia starego, tradycyjnego porządku społeczno-politycznego


SJP.pl

Reakcjonizm – doktryna nawołująca do przywrócenia starego, tradycyjnego porządku społeczno-politycznego. Należy do doktryny konserwatywnej.

Wikipedia


reakcyjniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: reakcyjny


SJP.pl


reakcyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest reakcyjne; cecha tych, którzy są reakcyjni

Wiktionary

Reakcyjność stopnia – dowolnej maszyny przepływowej mówi o przemianach energetycznych i termodynamicznych zachodzących w wieńcu wirnikowym i w wieńcu kierowniczym (w stopniu maszyny przepływowej).

W stopniu turbiny – jest to stosunek spadku entalpii w wieńcu wirnikowym do spadku entalpii w całym stopniu, w przypadku rozprężania czynnika według adiabaty odwracalnej (czyli beztarciowo).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. reakcyjny

 przysł. reakcyjnie

 rzecz. reakcja ż.

Wiktionary


reakcyjny

1. mający wrogi stosunek do wszystkiego, co postępowe; wsteczny;
2. przymiotnik od: reakcja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chem. fiz. związany z reakcjami

 (1.2) pejor. sprzeciwiający się wszelkim zmianom, przeciwny postępowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Na terenie szkoły wytworzyła się klika, która wytwarza w szkole atmosferę reakcyjną, nacjonalistyczną, wrogą Polsce Ludowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przedakcja ż., reakcjonista mos., reakcja ż., reakcyjność ż.

 przysł. reakcyjnie

 czas. reagować

Wiktionary


reaktancja

opór elektryczny bierny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. wkład do oporności układu elektrycznego pojawiający się przy przepływie prądów zmiennych, związany z obecnością w tym układzie indukcyjności i pojemności; część urojona impedancji;

 (1.2) psych. stan napięcia związany z ograniczeniem jednostce możliwości wyboru;

Wiktionary

  • reaktancja (elektryczność)
  • reaktancja (psychologia)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛakˈtãnt͡sʲja, AS: reaktãncʹi ̯a

Wiktionary


reaktancyjny

reaktancja


SJP.pl

Patrz:

reaktancja

reaktor

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. zbiornik, w którym zachodzi reakcja chemiczna;

 (1.2) fiz. urządzenie do wyzwalania energii jądrowej;

Wiktionary

Reaktor – zbiornik lub urządzenie, w którym przebiega proces. Może to być reakcja chemiczna, jądrowa lub proces biologiczny.

Rodzaje reaktorów:

  • reaktor katalityczny
  • reaktor chemiczny
  • reaktor jądrowy
  • bioreaktor – reaktor służący do procesów biologicznych
  • fotobiorekator – bioreaktor, do którego wnętrza dociera światło


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wydajność tego reaktora jest bardzo duża.

 (1.2) Jednym ze źródeł energii elektrycznej jest reaktor jądrowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈaktɔr, AS: reaktor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reakcja, reagowanie

 czas. reagować

 przym. reaktorowy

Wiktionary


reaktorowy

przymiotnik od: reaktor


SJP.pl


reaktymetr

miernik reaktywności reaktora jądrowego


SJP.pl

Reaktymetr – urządzenie pomiarowe dokonujące ciągłego określania reaktywności reaktora jądrowego. Reaktywność reaktora jądrowego jest bardzo ważnym parametrem jego pracy, nie można jej określić bezpośrednio na podstawie gęstości strumienia neutronów w reaktorze.

Wikipedia


reaktywacja

1. przywrócenie oficera w stan służby czynnej;
2. odpowiednie ćwiczenia pozwalające osobom niepełnosprawnym możliwość swobodnego ruchu i zdobycie nowego zawodu;
3. wznowienie funkcjonowania, powrót do dawnej działalności (np. zespołu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. umożliwienie inwalidom powrót do sprawności fizycznej i podjęcia pracy poprzez ćwiczenia korekcyjne

 (1.2) chem. fiz. ponowienie działania jakiegoś procesu, mechanizmu, organizmu

 (1.3) pot. muz. powrót artysty na scenę po długim okresie nieobecności w branży

 (1.4) wznowienie jakiejś działalności

Wiktionary

Reaktywacja

  1. przywrócenie oficera przeniesionego w stan spoczynku (emerytowanego) do służby czynnej;
  2. stosowanie koordynacyjnych ćwiczeń gimnastycznych, umożliwiające inwalidom swobodne poruszanie się i wyuczenie nowego zawodu, zob. rehabilitacja i niepełnosprawność;
  3. wznowienie funkcjonowania, powrót do dawnej działalności (np. zespołu).

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Do reaktywacji duetu doszło w jednej z warszawskich kawiarni.

 (1.4) Z kolei górnicy pracujący przy reaktywacji kopalń i pokładów powinni być ostrożni..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reaktywowanie n., reaktywator m.

 czas. reaktywować ndk.

 przym. reaktywacyjny

Wiktionary


reaktywacyjny

reaktywacja


SJP.pl

Patrz:

reaktywacja

reaktywizacyjny

związany z reaktywizacją


SJP.pl


reaktywnie

reaktywny


SJP.pl

Patrz:

reaktywny

reaktywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest reaktywne; cecha tych, którzy są reaktywni

Wiktionary

Reaktywność

  • reaktywność chemiczna – w chemii: zdolność pierwiastka lub związku chemicznego do udziału w reakcjach chemicznych
    • reaktywność (chemiczna) względna – określona w odniesieniu do związku modelowego
  • w technologii jądrowej (energetyce jądrowej): charakterystyka określająca odchylenie stanu reaktora jądrowego od stanu krytycznego
  • w cybernetyce: określenie wielkości reakcji system w stosunku do bodźca
  • reaktywność emocjonalna – w psychologii: tendencja do intensywnego reagowania na bodźce.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. reaktywny

 przysł. reaktywnie

Wiktionary


reaktywny

1. zdolny do brania udziału w reakcjach chemicznych;
2. będący reakcją na bodźce zewnętrzne


SJP.pl


reaktywować

wznawiać (wznowić) działalność czegoś, przywracać (przywrócić) istnienie czegoś, ponownie uaktywniać (uaktywnić)


SJP.pl

czasownik przechodni dwuaspektowy

 (1.1) sprawiać, że ktoś lub coś staje się ponownie aktywne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1994 roku reaktywowano w Tarnopolu Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reaktywacja ż., reaktywator mrz., reaktywowanie n.

Wiktionary


reaktywowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|reaktywować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reaktywacja ż.

 czas. reaktywować dk.

Wiktionary


real

1. jednostka monetarna Brazylii, dzieli się na 100 centavos;
2. moneta bita w XIV-XIX wieku w Hiszpanii i Portugalii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) monet. brazylijska waluta;

 (1.2) hist. monet. dawna moneta, bita głównie ze srebra od XIV wieku w Hiszpanii, następnie w Portugalii;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) slang. rzeczywistość fizyczna w opozycji do wirtualnej, cybernetycznej

Wiktionary

  • real – moneta
  • Real brazylijski (waluta)
  • real – typ liczby rzeczywistej w języku programowania Pascal
  • Real – sieć hipermarketów
  • Real – manga autorstwa Takehiko Inoue
  • REAL – zrewidowana europejsko-amerykańska klasyfikacja chłoniaków nieziarniczych
  • Real – hiszpańska galera z XVI wieku
  • Real – album grupy L’Arc-en-Ciel

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛal, AS: real

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

:: rzecz. realówka ż.

:: przym. realowy

 (2.1)

:: rzecz. realność ż., realista m., realistka ż., realizacja ż., nierealność ż., realizowanie n., zrealizowanie n., urealnianie n., urealnienie n.

:: czas. realizować ndk., zrealizować dk., urealniać ndk., urealnik dk.

:: przym. realny, realistyczny, nierealny

:: przysł. realnie, nierealnie

Wiktionary


realgar

pomarańczowoczerwony minerał; siarczek arsenu, rubin arsenowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. rzadki minerał z grupy siarczków, zbudowany z czterosiarczku czteroarsenu;

Wiktionary

Realgar – minerał z gromady siarczków. Należy do grupy minerałów rzadkich. Zbudowany jest z tetrasiarczku tetraarsenu, As4S4.

Nazwa pochodzi od arab. رهج الغار rahdż al-ghar – „pył (proszek) kopalniany”.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. realgarowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|arab|رَهْج اَلْغَار. → piach kopalny

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) realgar

* czeski: (1.1) realgár

* francuski: (1.1) réalgar ż.

* hiszpański: (1.1) rejalgar m.

* kataloński: (1.1) realgar

* litewski: (1.1) realgaras

* niderlandzki: (1.1) realgaar

* niemiecki: (1.1) Realgar, Rubinschwefel

* rosyjski: (1.1) реальгар

* rumuński: (1.1) realgar

* słowacki: (1.1) realgár

* słoweński: (1.1) realgar

* szwedzki: (1.1) realgar

* ukraiński: (1.1) реальгар, реальґар

* włoski: (1.1) realgar

źródła.

== realgar (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) miner. realgar

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. realgarowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. realgarowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|arab|رَهْج اَلْغَار. → piach kopalny

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) realgar

* czeski: (1.1) realgár

* francuski: (1.1) réalgar ż.

* hiszpański: (1.1) rejalgar m.

* kataloński: (1.1) realgar

* litewski: (1.1) realgaras

* niderlandzki: (1.1) realgaar

* niemiecki: (1.1) Realgar, Rubinschwefel

* rosyjski: (1.1) реальгар

* rumuński: (1.1) realgar

* słowacki: (1.1) realgár

* słoweński: (1.1) realgar

* szwedzki: (1.1) realgar

* ukraiński: (1.1) реальгар, реальґар

* włoski: (1.1) realgar

źródła.

== realgar (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) miner. realgar

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


realia

1. rzeczy realne, konkretne, rzeczywistość, aktualna sytuacja;
2. w dziele literackim, filmie itp.: elementy tworzące tło historyczne, społeczne, obyczajowe itp.


SJP.pl


realista

1. człowiek bezstronnie oceniający rzeczywistość i fakty w oparciu o doświadczenie i rozumowanie, trzeźwo patrzący na świat;
2. artysta wiernie odtwarzający rzeczywistość w dziele;
3. zwolennik takiego kierunku w sztuce i literaturze


SJP.pl


realistka

1. kobieta licząca się w swoich poglądach, zamierzeniach i działaniu z konkretną rzeczywistością, z faktami;
2. zwolenniczka, przedstawicielka realizmu w sztuce, w literaturze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: realista

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. realizm m.

:: fm. realista m.

 przym. realistyczny

 przysł. realistycznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 zobtłum rodz|realista.

* białoruski: (1.1) рэалістка ż.

* hiszpański: (1.1) realista m. ż.

* rosyjski: (1.1) реалистка ż.

* słoweński: (1.1) realistka ż.

* ukraiński: (1.1) реалістка ż.

* włoski: (1.1) realista m. ż.

źródła.

== realistka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) realistka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛaˈlʲistka, AS: realʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. realizm m.

:: fm. realista m.

 przym. realistyczny

 przysł. realistycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. realizm m.

:: fm. realista m.

 przym. realistyczny

 przysł. realistycznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 zobtłum rodz|realista.

* białoruski: (1.1) рэалістка ż.

* hiszpański: (1.1) realista m. ż.

* rosyjski: (1.1) реалистка ż.

* słoweński: (1.1) realistka ż.

* ukraiński: (1.1) реалістка ż.

* włoski: (1.1) realista m. ż.

źródła.

== realistka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) realistka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


realistycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób realistyczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Happenig zorganizowano bardzo realistycznie, z dbałością o detale.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛalʲiˈstɨt͡ʃʲɲɛ, AS: realʹistyčʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. realistyczny

 rzecz. realista, realistka, realizm

Wiktionary


realistyczniej

stopień wyższy od przysłówka: realistycznie


SJP.pl


realistyczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: realistyczny; bardziej realistyczny


SJP.pl


realistyczny

1. dotyczący realizmu;
2. liczący się w poglądach, zamierzeniach, działaniu z faktami, oparty na trzeźwym sądzie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) oparty na trzeźwym patrzeniu na świat

 (1.2) liter. szt. odnoszący się do realizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. real mrz., realia nmos., realista mos., realistka ż., realizacja ż., realizator mos., realizatorka ż., realizm mrz., realność ż.

 czas. realizować ndk., zrealizować dk.

 przym. realizacyjny, realizatorski, realny

 przysł. realistycznie, realnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) możliwy

Wiktionary


realizacja

1. wprowadzenie czegoś w życie, zastosowanie w praktyce;
2. film, przedstawienie teatralne itp. powstałe jako efekt czyjejś pracy;
3. zamiana papierów wartościowych, majątku itp. na pieniądze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) doprowadzenie do wykonania czegoś

 (1.2) wykonany utwór, film lub przedstawienie

 (1.3) spieniężenie papierów wartościowych lub innych dóbr

 (1.4) spełnienie planów lub nadziei

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po otrzymaniu i weryfikacji zgłoszenia – przystąpimy do jego realizacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛalʲiˈzat͡sʲja, AS: realʹizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. realizować

 przym. realizacyjny, realny, realistyczny

 przysł. realizacyjnie

 rzecz. realizator mrz., zrealizowanie n., realność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) urzeczywistnienie, wykonanie

Wiktionary


realizacyjny

związany z realizacją


SJP.pl


realizator

osoba realizująca jakieś przedsięwzięcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ten, kto coś realizuje lub zrealizował

Wiktionary

  • realizator dźwięku – tytuł zawodowy
  • realizator filmu wideo (wideofilmowiec) – tytuł zawodowy
  • realizator programów radiowych
  • realizator rekonstrukcji dźwięku – tytuł zawodowy
  • realizator światła – tytuł zawodowy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. realizacja ż., realizowanie n., zrealizowanie n., realistyczność ż., realizm m.

:: fż. realizatorka ż.

 przym. realizować ndk., zrealizować dk.

 przym. realistyczny

 czas. realizować, zrealizować

Wiktionary


realizatorka

kobieta realizująca jakieś przedsięwzięcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: realizator

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛalʲizaˈtɔrka, AS: realʹizatorka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. realizator m.

 przym. realizatorski, realistyczny

Wiktionary


realizm

1. umiejętność liczenia się w poglądach, zamierzeniach, działaniu z rzeczywistością;
2. w sztuce:
a) dążenie do wiernego odzwierciedlania rzeczywistości;
b) kierunek powstały w XIX wieku we Francji, zakładający zgodność opisu z rzeczywistością;
c) realizm socjalistyczny - kierunek związany z doktryną stalinizmu, głoszący zaangażowanie polityczne i ideowe sztuki; socrealizm;
3. w filozofii: pogląd uznający istnienie jedynie rzeczywistości obiektywnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) postawa opierająca się na trzeźwej ocenie rzeczywistości

 (1.2) szt. liter. wierne odtwarzanie rzeczywistości w utworze literackim lub dziele sztuki; także. kierunek literacki i artystyczny wiernie odtwarzający rzeczywistość oraz cechujący się tym kierunek rozwinięty w XIX wieku;

Wiktionary

Realizm w filozofii

  • Realizm atomistyczny – pogląd, według którego istnieją tylko poszczególne, jednostkowe byty, które ludzie mają tendencje łączyć w pewne wspólne pojęcia, a następnie przypisywać tym pojęciom istnienie realne, zapominając, że są to wytworzone przez nich samych konstrukcje.
  • Realizm bezpośredni (teoria percepcji)
  • Realizm krytyczny – jeden z odłamów neokantyzmu.
  • Realizm metafizyczny – stanowisko uznające istnienie rzeczywistości obiektywnej.
  • Realizm epistemologiczny – pogląd, zgodnie z którym przedmioty dane w doświadczeniu istnieją niezależnie od podmiotu poznania.
  • Realizm skrajny (naiwny) – pogląd, zgodnie z którym przedmioty poznania są dokładnie takie, jak jawią się zmysłom.
  • Realizm pojęciowy – pogląd uznający, że pojęciom przysługuje istnienie realne.
    • Umiarkowany realizm pojęciowy

    Wikipedia

    Przykłady

    składnia.

    kolokacje.

     (1.2) fotorealizm

    synonimy.

     (1.1) racjonalizm, pragmatyzm

    antonimy.

     (1.1) idealizm

     (1.2) antyrealizm

    hiperonimy.

     (1.2) kierunek

    hiponimy.

     (1.1) materializm, utylitaryzm

     (1.2) naturalizm

    holonimy.

    meronimy.

    pokrewne.

     rzecz. realizator mrz., realista m., realistka ż., realistyczność ż., realność ż.

     przym. realistyczny, realny

     przysł. realistycznie, realnie

    frazeologia.

    etymologia.

     etym|franc|réalisme.

    uwagi.

     Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

    tłumaczenia.

    * angielski: (1.1) realism

    * arabski: (1.1) واقعية ż.

    * białoruski: (1.1) рэалізм m.; (1.2) рэалізм m.

    * czeski: (1.1) realismus m.

    * estoński: (1.1) realism

    * fiński: (1.1) realismi

    * francuski: (1.1) réalisme m.; (1.2) réalisme m.

    * gruziński: (1.1) რეალიზმი

    * hebrajski: (1.1) מציאיות ż.

    * hiszpański: (1.1) realismo m.

    * irlandzki: (1.1) réalachas m.

    * jidysz: (1.1) רעאַליזם m.

    * kataloński: (1.1) realisme m.; (1.2) realisme m.

    * krymskotatarski: (1.1) realizm

    * kurmandżi: (1.1) realîzm

    * łotewski: (1.1) reālisms m.

    * niemiecki: (1.1) Realismus m.; (1.2) Realismus m.

    * ormiański: (1.1) իրատեսություն

    * portugalski: (1.1) realismo m.; (1.2) realismo m.

    * rosyjski: (1.1) реализм m.; (1.2) реализм m.

    * rumuński: (1.1) realism

    * serbsko-chorwacki: (1.1) realizam m.

    * szwedzki: (1.1) realism w.

    * ukraiński: (1.1) реалізм m.; (1.2) реалізм m.

    * węgierski: (1.1) realizmus

    źródła.

    == realizm (język krymskotatarski.) ==

    ortografie.

    wymowa.

    znaczenia.

    rzeczownik

     (1.1) realizm

    odmiana.

    przykłady.

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. realizator mrz., realista m., realistka ż., realistyczność ż., realność ż.

     przym. realistyczny, realny

     przysł. realistycznie, realnie

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) racjonalizm, pragmatyzm

    Wiktionary


realizować

czasownik

 (1.1) wcielać w życie, urzeczywistniać coś

 (1.2) ekon. zamieniać papiery wartościowe na pieniądze

czasownik zwrotny realizować się

 (2.1) stawać się rzeczywistością

 (2.2) osiągać dobre wyniki w czymś; spełniać swoje pragnienia, dążenia, ambicje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Większość postulatów strajkowych rząd zobowiązał się realizować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛalʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: realʹizovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. realizator mrz., realizacja ż., zrealizowanie n., realizowanie n., realność ż.

 czas. zrealizować

 przym. realizacyjny, realny, realistyczny

 przysł. realizacyjnie, realnie

Wiktionary


realizowalność

realizowalny


SJP.pl

Patrz:

realizowalny

realizowalny

dający się zrealizować


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) możliwy do zrealizowania, urzeczywistnienia, uskutecznienia

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) urzeczywistnialny

Wiktionary


realizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|realizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. realizować ndk.

 rzecz. realizator mrz., realność ż.

 przysł. realnie

Wiktionary


realnie

przysłówek

 (1.1) w sposób realny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. realizm m., realność ż., realizowanie n.

 czas. realizować ndk.

 przym. realny, realistyczny

Wiktionary


realnieć

stawać się realnym, faktycznym, rzeczywistym


SJP.pl


realniej

stopień wyższy od przysłówka: realnie


SJP.pl


realniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: realny


SJP.pl


realność

1. rzeczywistość; coś rzeczywiście istniejącego, prawdziwego;
2. zgodność ze stanem faktycznym, prawdziwość; możność urzeczywistnienia czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest realne; cecha tych, którzy są realni

 (1.2) przest. majątek nieruchomy, budynek lub grunt mający konkretnego właściciela

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. realistyczność ż., nierealność ż., real m., urealnienie n., urealnianie n., realista m., realistka ż., realizm m., surrealizm m., hiperrealizm m., realizacja ż., surrealistyczność ż., hiperrealistyczność ż., realizowanie n., zrealizowanie n., realia nmos., real m.

 czas. realizować ndk., zrealizować dk., urealniać ndk., urealnić dk.

 przym. realny, realistyczny, surrealistyczny, hiperrealistyczni, nierealny, nierealistyczny

 przysł. realnie, nierealnie, surrealistycznie, hiperrealistycznie, nierealnie, nierealistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) faktyczność, rzeczywistość, fizyczność

 (1.2) nieruchomość, posiadłość, posesja

Wiktionary


realny

1. rzeczywisty, prawdziwy, faktyczny;
2. możliwy do zrealizowania; osiągalny;
3. liczący się z faktami, rozsądny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rzeczywisty, możliwy do wykonania

 (1.2) ekon. odniesiony do wzrostu cen

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy rząd ma realny plan naprawy budżetu państwa?

 (1.2) GUS podaje, że w ubiegłym roku realne płace wzrosły o 2,5%, nominalne o 3,4%.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈalnɨ, AS: realny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. realizm m., realista m., realność ż., realia nmos., real m., realizacja ż.

 czas. realizować ndk., zrealizować dk., urealniać ndk., urealnić dk.

 przym. realistyczny

 przysł. realnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prawdziwy, możliwy

Wiktionary


realowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z realem (walutą), dotyczący reala

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. real m.

Wiktionary


realplayer

RealPlayer – odtwarzacz plików multimedialnych opracowany przez RealNetworks, odtwarzający m.in. formaty RealAudio, RealVideo oraz MP3, MPEG-4, QuickTime itd.

Pierwsza wersja RealPlayer ukazała się w kwietniu 1995. Był to odtwarzacz RealAudio, jeden z pierwszych obsługujących media strumieniowe przez Internet. Do wersji 8 program ten dostępny był jako RealPlayer Plus (komercyjny) lub RealPlayer Basic (darmowy). Kolejna wersja została nazwana RealOne Player. Z czasem powrócono do poprzedniego podziału.

Wikipedia


realpolitik

[czytaj: realpoliTIK] polityka realna, opierająca się tylko na rzeczywistych możliwościach; Realpolitik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. polityka oparta na kalkulacji siły i narodowych interesów, odrzucająca czynniki moralne i etyczne jako zakłócające realistyczne podejście do danej sprawy;

Wiktionary

Realpolitik (z niem. polityka realistyczna) – polityka oparta na kalkulacji siły i interesów narodowych, odrzucająca wpływ czynników ideowych i moralnych na politykę.

Pojęcie Realpolitik wprowadził w 1853 r. do niemieckiej myśli politycznej August Ludwig von Rochau (1810–1873). Było ono niejako nierozerwalnie związane z pojęciem siły jako głównego narzędzia rozwiązywania konfliktów w stosunkach międzynarodowych. Rochau wskazywał, że siła nie stanowi ideologii, lecz w pewnym stopniu jest jej antynomią, gdyż w sytuacjach krytycznych ideologia zawsze musi ustąpić pod jej naporem. W tym ujęciu wojna stawała się nie tylko jednym z wielu możliwych, ale wręcz podstawowych narzędzi realizacji polityki państwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziś Watykan uprawia prawdziwą Realpolitik w stosunkach zewnętrznych. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛalpɔlʲiˈtʲik, AS: realpolʹitʹik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polityka realna

Wiktionary


reambulacja

wprowadzenie na przestarzałą mapę zmian, jakich wymagają zmiany zaszłe w terenie; unacześnienie mapy


SJP.pl


reaneksja

ponowne przyłączenie przez państwo części lub całości innego państwa; powtórna aneksja


SJP.pl


reanimacja

1. w medycynie: przywracanie do życia osoby znajdującej się w stanie śmierci klinicznej; ożywianie;
2. przenośnie: przywracanie czegoś do dawnego stanu; odnawianie, odbudowywanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. przywrócenie do życia kogoś znajdującego się w stanie śmierci klinicznej poprzez zastosowanie zabiegów pobudzających czynność serca, układu krążenia i oddychania

Wiktionary

Reanimacja (z łac. reanimatio – przywrócenie życia) – zespół czynności ratowniczych stosowanych u chorych, u których nastąpiło nagłe zatrzymanie krążenia. Celem reanimacji jest przywrócenie krążenia, oddychania (resuscytacja krążeniowo-oddechowa) oraz czynności ośrodkowego układu nerwowego.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. reanimować ndk.

 rzecz. reanimowanie n.

Wiktionary


reanimacyjny

związany z reanimacją


SJP.pl


reanimator

lekarz, specjalista w zakresie reanimacji


SJP.pl

Reanimator – czarna komedia z roku 1985 w reżyserii Stuarta Gordona, oparta na powieści Howarda Phillipsa Lovecrafta pt. Herbert West – Reanimator.

Wikipedia


reanimatorka

lekarka dokonująca reanimacji, specjalistka w zakresie reanimacji


SJP.pl


reanimować

1. w medycynie: przywracać, przywrócić do życia osoby znajdujące się w stanie śmierci klinicznej; ożywiać (ożywić);
2. przenośnie: przywracać, przywrócić coś do dawnego stanu; odnawiać (odnowić), odbudowywać (odbudować)


SJP.pl

czasownik

 (1.1) med. przeprowadzać reanimację

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reanimacja ż.

Wiktionary


reanimowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. przeprowadzanie reanimacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reanimacja ż.

 przym. reanimacyjny

Wiktionary


reasekuracja

ubezpieczenie firmy ubezpieczeniowej w innej takiej firmie w celu rozproszenia podjętego ryzyka; ubezpieczenie wtórne


SJP.pl

Reasekuracja – odstąpienie całości lub części ubezpieczonego ryzyka bądź grupy ryzyk wraz z odpowiednią częścią składek innemu zakładowi ubezpieczeń (reasekuratorowi) w zamian za partycypację w wypłacie potencjalnych świadczeń. Jest to tzw. „ubezpieczenie ubezpieczycieli”, co oznacza cesję (przekazanie) części lub całości (w takim przypadku nazywanej frontingiem) ryzyka wraz z częścią (lub całością) składek innemu ubezpieczycielowi (czyli reasekuratorowi). W zamian reasekurator zobowiązuje się do wypłaty odszkodowania w przypadku zaistnienia zdarzenia losowego, za które odpowiedzialny jest cedent ryzyka.

Wikipedia


reasekuracyjny

związany z reasekuracją


SJP.pl


reasekurować

ubezpieczać firmę ubezpieczeniową


SJP.pl


reasekurowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|reasekurować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niereasekurowanie n.

 czas. reasekurować ndk.

Wiktionary


reasumować

1. streścić, streszczać coś, powtórzyć, powtarzać w zwięźlejszej formie; podsumować (podsumowywać), zrekapitulować (rekapitulować), resumować;
2. poddać, poddawać uchwałę ponownemu rozważeniu


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) powtarzać jakąś wypowiedź w zwięźlejszej formie, przytaczając jej najważniejsze fragmenty

 (1.2) praw. poddawać, poddać uchwałę już powziętą ponownemu rozważaniu, jednocześnie unieważniając ją w jej brzmieniu poprzednim

 (1.3) przest. wznawiać; powoływać, zwoływać na nowo

czasownik zwrotny niedokonany reasumować się

 (2.1) przest. być wznawianym, zostać wznowionym, przywróconym, powołanym na nowo

 (2.2) przest. być zniesionym, anulowanym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛasũˈmɔvat͡ɕ, AS: reasũmovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zreasumować dk.

 rzecz. reasumowanie n., zreasumowanie n., reasumpcja ż.

 przym. reasumpcyjny

Wiktionary


reasumpcja

1. powtórne rozpatrzenie jakiejś sprawy, ponowna ocena;
2. w prawodawstwie: ponowne rozpatrzenie podjętej uchwały z jednoczesnym anulowaniem jej dawnego brzmienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ponowne rozpatrzenie czegoś, wyciągnięcie nowych wniosków

 (1.2) praw. ponowne przegłosowanie podjętej już uchwały z jednoczesnym unieważnieniem jej w brzmieniu poprzednim

Wiktionary

Reasumpcja (z łac. reasumptio) – ponowne rozpatrzenie sprawy przez ten sam organ połączone z równoczesnym uchyleniem skutków uprzedniego rozstrzygnięcia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Politycy opozycji informują, że Marek Suski zbierał podpisy pod wnioskiem o reasumpcję głosowania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛaˈsũmpt͡sʲja, AS: reasũmpcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. reasumować ndk., zreasumować dk.

Wiktionary


réaumur

Réaumur – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Kraj Loary, w departamencie Wandea.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 736 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 33 osoby/km² (wśród 1504 gmin Kraju Loary Réaumur plasuje się na 704. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 473.).

Wikipedia


reb

tytuł grzecznościowy u Żydów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) tytuł grzecznościowy używany przez Żydów w stosunku do mężczyzny, odpowiednik polskiej formy pan;

Wiktionary

Reb (z jid. ‏רב‎) – zwrot grzecznościowy, za pomocą którego zwraca się do szanowanych członków gminy żydowskiej i starszych mężczyzn. Zwykle poprzedza imię i nazwisko.

W języku jidysz wyraz ten stosowany jest do każdego dorosłego Żyda. Poprzedza zawsze albo samo imię (np. reb Chaim), albo imię i nazwisko (reb Chaim Goldman).


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wtedy reb Icie powiedział: „A więc czy ja, reb Icchok Kohen, mogę zabronić człowiekowi, aby nadstawiał głowę za drugiego człowieka?”

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rabin mos., rebe mos.

 przym. rabinacki

Wiktionary


rebab

trzystrunowy instrument smyczkowy, używany w Afryce i Azji; rabab


SJP.pl

Rebab, rubab (arab. ‏رباب‎ „smyczkowy (instrument)”; hindi रुबाब rubab, tur. rebap; uzb. rubob) – odmiana instrumentu strunowego, która rozprzestrzeniła się wraz z kupcami muzułmańskimi od północnej Afryki po Indonezję.

Wikipedia


rębacz

1. górnik urabiający skałę na przodku w kopalni;
2. pracownik obsługujący rębak do rozdrabniania surowców;
3. dawniej: drwal;
4. dawniej: mężczyzna umiejący dobrze władać szablą, chętnie biorący udział w walkach; rębajło


SJP.pl


rębajło

dawniej: mężczyzna dobrze i chętnie bijący się, zwłaszcza na szable


SJP.pl


rębak

urządzenie do rozdrabniania metodą uderzania, np. pozostałości pozrębowych (gałęzi) na zrębki (małe kawałki drewna)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) maszyna do rozdrabniania drewna

Wiktionary

Rębak – maszyna służąca do rozdrabniania kawałków drewna lub gałęzi. Posiada obracającą się tarczę z nożami, która rozdrabnia wkładany materiał przerabiając go na zrębki. Rębak rozdrabniania ten materiał w stosunku 6:1. Uzyskany z rębaka materiał wykorzystywany jest do produkcji papieru, może być też przeznaczony na ściółkę lub opał.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rąbanka ż.

Wiktionary


rebant

wąski pas naszyty na żagiel dla wzmocnienia płótna w miejscu, gdzie znajdują się otwory na przeprowadzenie lin; refbant, rabant


SJP.pl


rebaptyzacja

ponowny chrzest człowieka w niektórych nurtach religijnych


SJP.pl

Rebaptyzacja – akt religijny polegający na ponownym chrzcie człowieka. W przypadku uznania poprzedniego chrztu za nieważny lub niewłaściwy nie można mówić o rebaptyzacji, gdyż sakrament wcześniej nie zaistniał. Rebaptyzacja jest praktykowana zwłaszcza przez ewangelikalnych, którzy odrzucają chrzest dzieci i chrzczą ponownie konwertytów z bardziej tradycyjnych wspólnot chrześcijańskich.

Wikipedia


rebe

tytuł, jakim wyznawcy chasydyzmu zwracali się do cadyka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. rabin, cadyk

 (1.2) gwara. złodziejska sędzia

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chasydzki rebe miał w środowisku gminy pozycję dominującą.

 (1.1) Późno wieczorem rebe zawołał do siebie szamesa i kazał sobie powtórzyć nowiny. Wiadomości były okropne. W ciągu dnia zmarło jeszcze stu trzydziestu Żydów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reb mos., rabin mos.

 przym. rabinacki

Wiktionary


rebek

smyczkowy instrument muzyczny, wywodzący się z rebabu (rababu), rozpowszechniony w Europie od wczesnego średniowiecza do XVIII wieku; rubeba, rubella


SJP.pl


rebeka

smyczkowy instrument muzyczny, wywodzący się z rebabu (rababu), rozpowszechniony w Europie od wczesnego średniowiecza do XVIII wieku; rubeba, rubella


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) bibl. postać biblijna, żona patriarchy Izaaka;

 (1.2) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Rebeka, także jako Ryfka – biblijne imię żeńskie z hebr. riwqah, ribhkah o niejasnym znaczeniu. W Kościele katolickim istnieją święte i błogosławione o tym imieniu.

Rebeka imieniny obchodzi 9 marca, 23 marca i 30 sierpnia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wziąwszy Rebekę za żonę, Izaak miłował ją, bo była mu pociechą po matce.

 (1.2) W sierpniu skoczymy z Marzeną i Rebeką w Beskidy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈbɛka, AS: rebeka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Ryfka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zdrobn. Ryfka

Wiktionary


rebelia

dawniej: bunt, powstanie zbrojne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zbrojny bunt przeciwko istniejącej władzy

Wiktionary

Powstanie, rebelia (dawniej insurekcja) – zbrojne wystąpienie dużej grupy ludności państwa, miasta lub pewnego obszaru, toczone w celu uzyskania lub obronienia wolności, z reguły skierowane przeciw władzy zaborczej lub okupacyjnej.

Powstania często dążyły do uzyskania niepodległości państwa, autonomii obszaru lub przyłączenia obszaru do innego państwa.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈbɛlʲja, AS: rebelʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rebeliant m., rebeliantka ż.

 przym. rebeliancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) insurekcja, powstanie, rokosz, rewolta

Wiktionary


rebeliancki

dotyczący rebelii, rebeliantów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący rebelii lub rebeliantów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛbɛˈlʲjãnt͡sʲci, AS: rebelʹi ̯ãncʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rebelia ż., rebeliant mos., rebeliantka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buntowniczy, wywrotowy

Wiktionary


rebelianctwo

dawniej: buntowniczość, postawa rebelianta


SJP.pl


rebeliant

uczestnik rebelii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uzbrojony bojownik buntujący się przeciwko istniejącej władzy;

Wiktionary

Rebeliant – partyzant, powstaniec, członek oddziałów paramilitarnych, osoba występująca zbrojnie przeciwko zastanemu porządkowi.

W historii wiele różnych grup było nazywanych rebeliantami, zwłaszcza podczas wojen.Różnica między rebeliantem a terrorystą jest subiektywna. Podczas gdy rebeliant może mieć pozytywne konotacje, terrorysta jest postrzegany wyłącznie destrukcyjnie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Większość rebeliantów w Syrii to najemnicy.

 (1.1) Rebeliantami w Donbasie dowodzą oficerowie, skazani wcześniej za nadużycie władzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈbɛlʲjãnt, AS: rebelʹi ̯ãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rebelia ż.

:: fż. rebeliantka ż.

 przym. rebeliancki

Wiktionary


rebeliantka

uczestniczka rebelii


SJP.pl


rebelizant

przestarzałe: rebeliant, buntownik


SJP.pl


rebetiko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. etn. gatunek tradycyjnej wokalnej muzyki greckiej, z buzuki jako instrumentem wiodącym, a będącej miksem muzyki bizantyjskiej, zachodniej i orientalnej, zapoczątkowanej w XIX w. przez ludzi z biedoty miejskiej i marginesu społecznego;

 (1.2) muz. utwór muzyczny z gatunku rebetiko (1.1)

Wiktionary

Rebetiko lub rembetiko – grecka muzyka ulicy miasta.

Zapoczątkowana pod koniec XIX wieku w kilku miastach greckich. Początki rebetiko są podobne do tanga argentyńskiego lub portugalskiego fado.

W 2017 roku rebetiko zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rebetiko to pieśni greckie, zatem w sposób całkiem naturalny bliskie Jorgosowi Skoliasowi i to słychać w każdym utworze na płycie.

 (1.2) Wypatrywał, gdzie siedzą półpijani „Metaxą" Amerykanie otoczeni folderami, mapami i kolorowymi widokówkami, podchodził i zdejmując z plecyeców małe, piskliwie zawodzące baglamas, grał im rebetika — greckie, smutne, więzienne bluesy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rembetiko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rembetiko

Wiktionary


rebid

w brydżu: odzywka otwierającego lub odpowiadającego w drugim okrążeniu licytacji


SJP.pl


rębiechów

Rębiechów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, w gminie Kobylin.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815–1848) miejscowość wzmiankowana jako Rembichów należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej. Rembichów należał do okręgu kobylińskiego tego powiatu i stanowił część majątku Kobylin Stary, którego właścicielem był wówczas Aleksander Mielżyński. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 152 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 12 dymów (domostw).

Wikipedia


rębiechowo

  • Rębiechowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Żukowo
    • Rębiechowo (przystanek kolejowy) tamże
  • Rębiechowo – osiedle w Gdańsku, w dzielnicy Matarnia
    • Gdańsk Rębiechowo – przystanek kolejowy tamże
  • Rębiechowo – potoczna nazwa portu lotniczego Gdańsk im. Lecha Wałęsy

Wikipedia


rebirthing

Wikipedia


rebis

  • Rebis (symbol) – symbol w alchemii
  • Dom Wydawniczy „Rebis” – polskie wydawnictwo

Wikipedia


rębisz

nazwisko


SJP.pl


rębkowo

Rębkowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica. Ma status sołectwa.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi zakroczymskiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


reblino

Reblino (kaszb. Reblëno, niem. Reblin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kobylnica przy trasie linii kolejowej Stargard-Słupsk-Gdańsk, z przystankiem Reblino.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


rębnia

system użytkowania i odnawiania lasu polegający na zupełnym lub częściowym wycinaniu drzew na określonej powierzchni


SJP.pl

Rębnia – system użytkowania i odnawiania lasu. Określa zespół zasad i czynności z zakresu użytkowania lasu, mających na celu stworzenie najkorzystniejszych warunków dla odnowienia lasu o właściwym, z punktu widzenia gospodarki leśnej, składzie gatunkowym drzew i uzyskania pożądanej budowy drzewostanu.

Wikipedia


rębny

w leśnictwie: dojrzały do wyrębu, wyznaczony do wycięcia; rębowy (np. las rębny)


SJP.pl


reboot

[czytaj: ribut]
1. produkcja filmowa lub gra komputerowa podejmująca tematykę wcześniejszej produkcji filmowej lub gry komputerowej, ale niebędąca jej sequelem ani prequelem;
2. środowiskowo: ponowne uruchomienie komputera; restart


SJP.pl

  • reboot – restart, reset, ponowne uruchomienie
  • reboot – film podejmujący tematykę wcześniejszego bądź wcześniejszych filmów z serii, niebędący jednak ich bezpośrednią kontynuacją ani prequelem
  • ReBoot – kanadyjski serial animowany
  • Reboot – singel TVXQ
  • Reboot – album Treasure

Wikipedia


ręboszewo

Ręboszewo (kaszub. Rãbòszewò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Kartuzy, na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego przy drodze wojewódzkiej nr 228. Wieś leżąca obecnie na trasie Drogi Kaszubskiej i szlaku wodnego „Kółko Raduńskie” została umiejscowiona pomiędzy jeziorami Małym Brodnem i Wielkim Brodnem. Ręboszewo jest siedzibą sołectwa, w którego skład wchodzą również Legard i Przybród. Na przełomie czerwca i lipca w okolicach Ręboszewa, u podnóża Złotej Góry, odbywa się tu coroczny festyn kaszubski – Truskawkobranie. Przez miejscowość prowadzi czerwony turystyczny, szlak Kaszubski. Na szczycie wzgórza Sobótka (300 m na pn.-wsch. od mostu na Raduni) znajduje się kawiarnia i punkt widokowy.

Wikipedia


rębowy

w leśnictwie: dojrzały do wyrębu, wyznaczony do wycięcia; rębny (np. las rębowy)


SJP.pl


rebozo

[czytaj: reboso] damski szal lub mantyla, noszone w Ameryce Łacińskiej


SJP.pl


rebranding

przekształcanie wszystkich elementów marki, wiążące się z wdrożeniem nowej strategii firmy


SJP.pl

Rebranding – proces transformacji wszystkich elementów marki, takich jak oferowane produkty i usługi, jakość obsługi oraz sposób komunikacji, w tym wygląd logo, by osiągnąć lepszą pozycję marki na rynku. Samej zmiany wyglądu logo nie można nazwać rebrandingiem, jest to bowiem jedynie zmiana identyfikacji wizualnej, od niewielkiego liftingu po całkowitą zmianę symboli graficznych marki. Natomiast proces rebrandingu strategicznego, wiążącego się z wdrożeniem nowej strategii przedsiębiorstwa, nie musi wiązać się ze zmianą nazwy czy całkowitą wymianą logo.

Wikipedia


rebrandingowy

rebranding


SJP.pl

Patrz:

rebranding

rebrandować

przekształcać wszystkie elementy marki handlowej


SJP.pl


rebucha

w gwarze krakowskiej: łapówka


SJP.pl


rebucja

gatunek kaktusa o delikatnych cierniach, pochodzący z Argentyny; uprawiany jako roślina ozdobna


SJP.pl

Rebucja (Rebutia K.Schum.) – rodzaj roślin z rodziny kaktusowatych. Przedstawiciele występują w Boliwii, Peru i Argentynie. Nazwę rodzajowi nadał w 1895 Karl Moritz Schumann. Pochodzi ona od nazwiska Pierre'a Rebuta, francuskiego winiarza i hodowcy kaktusów z Lyonu. Gatunkiem typowym jest R. minuscula K. Schumann.

Wikipedia


rebus

ilustrowana zagadka składająca się z liter i rysunków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zagadka przedstawiona za pomocą rysunków oraz pojedynczych liter tworzących zaszyfrowane hasło;

Wiktionary

Rebusłamigłówka pokrewna szaradzie, składająca się z odpowiednio ułożonych rysunków, napisów i znaków. Rozwiązanie rebusu polega na odczytaniu zaszyfrowanego hasła. Podane w rebusie treści są zwykle niejednoznaczne, mające jedynie naprowadzić rozwiązującego na właściwe znaczenie. Duże i skomplikowane rebusy wymagają od rozwiązującego szerokiego zakresu wiedzy, często z wielu niezwiązanych ze sobą dziedzin. Dla ułatwienia zwykle podane są pierwsze litery wyrazów składających się na rozwiązanie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez cały wieczór siedział w swoim pokoju, a nie mając nic do roboty rozwiązywał rebusy z wszystkich starych numerów tygodnika filmowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛbus, AS: rebus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. rebusik m.

 przym. rebusowy

Wiktionary


rebusik

zdrobnienie od: rebus


SJP.pl


rebusowy

przymiotnik od: rebus


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rebusem, dotyczący rebusa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rebus m.

Wiktionary


rec.

skrót od: recenzja


SJP.pl


recenzencki

związany z recenzentem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą recenzenta, dotyczący recenzenta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recenzent mrz., recenzentka ż., recenzja ż., recenzowanie n.

 czas. recenzować ndk., zrecenzować dk.

 przym. recenzyjny

Wiktionary


recenzent

autor recenzji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba dokonująca recenzji, także zawodowo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dla mnie jako dla recenzenta bardziej interesujący wydaje się spór niźli pochwały, tym bardziej, że jest się o co spierać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recenzja ż., recenzyjka ż., recenzowanie n.

:: fż. recenzentka ż.

 przym. recenzencki, recenzyjny

 czas. recenzować

Wiktionary


recenzentka

recenzent


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: recenzent

Wiktionary

Patrz:

recenzent

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. recenzja ż., recenzyjka ż., recenzowanie n.

:: fm. recenzent m.

 przym. recenzencki, recenzyjny

 czas. recenzować

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|recenzent.

* bułgarski: (1.1) рецензентка ż.

* esperanto: (1.1) recenzantino

* słowacki: (1.1) recenzentka ż.

* słoweński: (1.1) recenzentka ż.

* ukraiński: (1.1) рецензентка ż.

źródła.

== recenzentka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) recenzentka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛt͡sɛ̃w̃ˈzɛ̃ntka, AS: recẽũ̯zntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recenzja ż., recenzyjka ż., recenzowanie n.

:: fm. recenzent m.

 przym. recenzencki, recenzyjny

 czas. recenzować

Wiktionary


recenzja

fachowe, krytyczne omówienie i ocena np. dzieła literackiego, spektaklu teatralnego, filmu itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) film. muz. liter. ocena wraz z krótkim omówieniem publikacji książkowej, filmu, albumu muzycznego, koncertu, imprezy artystycznej w prasie lub w innych środkach przekazu

Wiktionary

Recenzja (z łacińskiego recensio oznaczającego spis ludności, przegląd, w języku polskim za pośrednictwem niemieckiego Rezension) – analiza i ocena dzieła artystycznego, publikacji naukowej, projektu, przewodnika, poradnika, wystawy, przedstawienia teatralnego, publikacji multimedialnej, filmu, gry komputerowej itp. Pełni funkcję informacyjną, wartościującą i postulatywną, nakłaniającą lub zniechęcającą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten film ma dobrą recenzję.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈt͡sɛ̃w̃zʲja, AS: recũ̯zʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recenzent m., recenzentka ż., recenzowanie n.

:: zdrobn. recenzyjka ż.

 czas. recenzować ndk.

 przym. recenzencki, recenzyjny

Wiktionary


recenzować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) poddawać coś recenzji, oceniać coś by podzielić się opinią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recenzja ż., recenzent m., recenzentka ż., recenzowanie n., zrecenzowanie n.

 czas. zrecenzować dk.

 przym. recenzencki, recenzyjny

Wiktionary


recenzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|recenzować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recenzent m., recenzentka ż., recenzja ż.

 czas. recenzować ndk.

 przym. recenzencki, recenzyjny

Wiktionary


recenzyjka

zdrobnienie od: recenzja


SJP.pl


recenzyjny

przymiotnik od: recenzja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z recenzją, dotyczący recenzji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recenzent mrz., recenzentka ż., recenzja ż., recenzowanie n.

 czas. recenzować ndk., zrecenzować dk.

 przym. recenzencki

Wiktionary


recepcja

1. przyjmowanie gości w hotelach i biurach podróży; też: miejsce w hotelu, pensjonacie itp., w którym odbywa się przyjmowanie gości;
2. przyjmowanie lub przyswajanie sobie czegoś (zwykle: od kogoś);
3. przestarzale: oficjalne, galowe przyjęcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hotel. biuro przy wejściu, które obsługuje osoby wchodzące

 (1.2) przyjmowanie gości w recepcji (1.1)

 (1.3) proces przyswajania czegoś

 (1.4) odbieranie bodźców przez zmysły

 (1.5) książk. szt. liter. film. muz. odbiór, przyjęcie dzieła, utworu, kierunku w sztuce

 (1.6) daw. galowe przyjęcie

 (1.7) daw. zaaprobowanie, przyjęcie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈt͡sɛpt͡sʲja, AS: recepcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recepcjonista m., recepcjonistka ż.

 przym. recepcyjny, recepcjonalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) portiernia

Wiktionary


recepcjonista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba pracująca w recepcji, np. hotelu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recepcja ż.

:: fż. recepcjonistka ż.

 przym. recepcyjny

Wiktionary


recepcjonistka

recepcjonista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która pracuje w recepcji

Wiktionary

Patrz:

recepcjonista

Przykłady

 (1.1) Żeby dorobić, pracowała jako m.in. recepcjonistka, kelnerka i sprzątaczka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛt͡sɛpt͡sʲjɔ̇̃ˈɲistka, AS: recepcʹi ̯o̊̃ńistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recepcja ż.

:: fm. recepcjonista m.

 przym. recepcyjny

Wiktionary


recepcyjny

związany z recepcją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z recepcją, dotyczący recepcji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recepcja ż., recepcjonista mos., recepcjonistka ż.

Wiktionary


recepis

przestarzałe: pokwitowanie odbioru lub nadania przesyłki, listu itp.


SJP.pl


recepta

1. pisemne polecenie lekarskie sporządzenia lekarstwa lub wydania gotowego leku przez aptekę;
2. przepis określający sposób wykonania i otrzymania czegoś, np. potrawy;
3. sprawdzony, skuteczny, niezawodny sposób na coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. pisemne zlecenie wydania leku

 (1.2) przen. niezawodna metoda, sprawdzony sposób postępowania

Wiktionary

Recepta – pisemne zlecenie lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii, pielęgniarki, położnej, felczera lub farmaceuty dla farmaceuty lub technika farmaceutycznego, a także (w mniejszym stopniu) dla chorego, dotyczące leków, które mają zostać użyte w leczeniu. W Polsce recepty wypisuje się stosując zarówno język polski jak i łaciński.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zdrowe odżywianie to recepta na zdrowe życie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈt͡sɛpta, AS: recepta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. receptura ż.

 przym. receptowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przepis

Wiktionary


receptariusz

bloczek do wypisywania recept lekarskich


SJP.pl


receptomat

serwis internetowy umożliwiający uzyskanie recepty


SJP.pl


receptor

zakończenie włókien nerwowych lub wyspecjalizowana komórka zmysłowa, które odbierają określony rodzaj bodźców zewnętrznych albo wewnętrznych i przekazują je w formie impulsów do ośrodków nerwowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. wyspecjalizowana komórka lub jej część odbierająca informacje (bodźce) albo substancje z otoczenia;

Wiktionary

Receptory – wyspecjalizowane komórki (lub grupy komórek) odbierające informacje ze środowiska zewnętrznego oraz wewnętrznego, a następnie przekazujące je za pośrednictwem układu nerwowego do odpowiednich ośrodków w celu umożliwienia organizmowi dostosowania się do zachodzących zmian oraz reagowania na nie. Przekształcają one różne rodzaje energii (np. świetlną, mechaniczną) na impulsy nerwowe, przy czym prawie każdy receptor reaguje wyłącznie na jeden rodzaj bodźca, w dodatku zwykle w ograniczonym zakresie (np. ludzkie oko reaguje na światło widzialne).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. receptorowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sensory receptor

* bułgarski: (1.1) рецептор m.

* kaszubski: (1.1) receptor m.

* niemiecki: (1.1) Rezeptor m.

* rosyjski: (1.1) рецептор m.

* słoweński: (1.1) receptor m.

źródła.

== receptor (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|ɹɪˈsɛptə.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vininn126-receptor.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biol. receptor

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈt͡sɛptɔr, AS: receptor

Wiktionary

Powiązane:

 przym. receptorowy

Wiktionary


receptorowy

receptor; receptoryczny


SJP.pl


receptoryczny

receptor; receptorowy


SJP.pl


receptowy

przymiotnik od: recepta


SJP.pl


receptura

1. nauka o postaciach leku oraz ich sporządzaniu;
2. wzór, przepis normujący ilościowy zestaw składników w celu wytworzenia określonego materiału lub produktu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. wykaz składników, wzór, formuła lub przepis, normujący zestaw składników określonego produktu;

 (1.2) farm. nauka o przyrządzaniu leków (na podstawie recepty); dział farmacji

Wiktionary

Farmacja

  • receptura – leki przygotowywane w aptece na podstawie recepty lekarskiej
  • receptura – dział farmacji, nauka o przyrządzaniu leków (na podstawie recepty)
  • receptura – wykaz składników, przepis uzyskania pożądanego produktu

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛt͡sɛpˈtura, AS: receptura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recepta ż.

 przym. recepturowy

Wiktionary


recepturka

cienka gumka przytrzymująca recepty, np. na butelkach, słoikach, pudełkach


SJP.pl


recepturowy

przymiotnik od: receptura


SJP.pl


receptywny

przyswajany, przyjmowany z zewnątrz, podlegający wpływom zewnętrznym


SJP.pl


reces

ugoda spadkobierców, podział; ew. cofnięcie się (z łaciny recessus)


SJP.pl


recesja

1. cofanie się, ustępowanie czegoś;
2. okres stagnacji w koniunkturze gospodarczej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. okres zahamowania i spadku rozwoju gospodarczego

 (1.2) cofanie się czegoś

Wiktionary

  • recesja – zjawisko w ekonomii
  • recesja w stomatologii – odsłonięcie korzenia zęba spowodowane mechanicznym obniżeniem brzegu dziąsła lub będące skutkiem postępującej choroby przyzębia
  • recesja lodowca – zjawisko w dziedzinach nauki o Ziemi

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) Recesja wywołuje gniew, napisał noblista Paul Krugman. Ostrzegał, że wrogie nastroje znane z czasu przedwojennego mogą powrócić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈt͡sɛsʲja, AS: recesʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. recesyjny

Wiktionary


recesyjny

przymiotnik

 (1.1) przym. od recesja (gospodarcza)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛt͡sɛˈsɨjnɨ, AS: recesyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recesja

Wiktionary


recesywność

1. ogół zjawisk towarzyszących recesji;
2. w genetyce: określenie charakteryzujące taki układ alleli genu, który ujawnia się tylko w przypadku braku allelu dominującego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co recesywne

Wiktionary

Recesywność – niemożliwość zaobserwowania u danego osobnika obecności jednego z pary genów (alleli) z powodu znacznego wpływu lub dominacji genu allelu dominującego. Pomimo iż allel warunkujący cechę recesywną jest obecny w genotypie, to cecha ta nie ujawni się w fenotypie. Recesywne względem danej cechy są zarówno organizmy, które mają oba allele genu warunkującego cechę recesywną, jak i te, u których allel recesywny może być maskowany przez inny allel tego samego genu.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. recesywny

Wiktionary


recesywny

ustępujący, cofający się


SJP.pl


rechabici

odłam Izraelitów, gorliwych wyznawców Jahwe; rekabici


SJP.pl

Rechabici (hebr. רֵכָבִים) – wspomniana w Starym Testamencie konserwatywna grupa czcicieli Jahwe.

Należący do plemienia Kenitów Rechabici wywodzili swój ród od Jehonadaba, syna Rechaba (1Krn 2,55; 2Krl 10,15-17). Zachowywali surowe prawo, które zabraniało im spożywania wina i uprawy ziemi. Nie budowali stałych domostw, mieszkając całe życie w namiotach. Żyjąc pośród Izraelitów, byli także gorliwymi wyznawcami jahwizmu. Prorok Jeremiasz przeciwstawił zachowujących praktyki religijne Rechabitów bezbożnym mieszkańcom Judy i Izraela (Jr 35).

Wikipedia


rechabita

przedstawiciel odłamu Izraelitów, gorliwy wyznawca Jahwe; rekabita


SJP.pl


rechocik

zdrobnienie od: rechot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od rechot

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie rechot, lecz tylko mały rechocik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rechot m.

Wiktionary


rechot

1. głos wydawany przez żaby; rechotanie;
2. złośliwy, głośny śmiech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) skrzekliwy odgłos wydawany przez żaby lub ropuchy

 (1.2) chrapliwy śmiech, często bezmyślny, z głupiego powodu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛxɔt, AS: reχot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rechotanie n., rechocik mrz.

 czas. rechotać

 przym. rechotliwy

 przysł. rechotliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. rajkot

Wiktionary


rechotać

1. o żabach: wydawać głos;
2. potocznie: śmiać się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) o żabie: wydawać charakterystyczny głos

 (1.2) pot. śmiać się chrapliwie lub bezmyślnie

czasownik zwrotny rechotać się

 (2.1) pot. śmiać się chrapliwie lub bezmyślnie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈxɔtat͡ɕ, AS: reχotać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rechotanie n., rechot m.

 czas. zarechotać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) rżeć

Wiktionary


rechotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wydawanie przez żaby charakterystycznego dźwięku

 (1.2) pot. śmianie się w sposób niski i chrapliwy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rechot m.

 przym. rechotliwy

 przysł. rechotliwie

 czas. rechotać, zarechotać

Wiktionary


rechotliwiej

stopień wyższy od przysłówka: rechotliwie


SJP.pl


rechotliwy

przypominający rechot


SJP.pl


rechowicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Gabriel Rechowicz – polski artysta grafik, dekorator wnętrz, autor grafik i ilustracji
  • Henryk Rechowicz – polski historyk, nauczyciel akademicki
  • Marian Rechowicz – rzymskokatolicki duchowny

Wikipedia


rechrystianizacja

ponowne wprowadzanie religii, pojęć i obyczajów chrześcijańskich


SJP.pl


rechtać

wydawać głosy jak świnia lub dzik


SJP.pl


recife

(dawniej Pernambuco) miasto w Brazylii


SJP.pl

Wikipedia


recipe

napis na receptach oznaczający: przyjmij, weź (w skrócie Rp)


SJP.pl


recital

[czytaj: REczital albo reCZItal] koncert jednego muzyka lub piosenkarza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. występ artysty muzycznego stanowiący cały program koncertu;

Wiktionary

Recital – koncert z udziałem solisty (ewentualnie duetu, w przypadku recitalu kameralnego, np. skrzypka i towarzyszącego mu pianisty).Słowo pochodzi z języka angielskiego recital i pierwszy raz zostało użyte przez Ferenca Liszta w 1840 w związku z jego występami pianistycznymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Spotkaliśmy się na recitalu Mariana Opani.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. recitalowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. recitalowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|recital. < etym|wł.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) recital

* baskijski: (1.1) errezital

* bułgarski: (1.1) рецитал m.

* hiszpański: (1.1) recital m.

* niemiecki: (1.1) Recital n.

* nowogrecki: (1.1) ρεσιτάλ n.

źródła.

== recital (język angielski.) ==

wymowa. audioUS|En-us-recital.ogg.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. recital

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


recitalowy

przymiotnik od: recital


SJP.pl


recitando

[czytaj: reczitando] określenie wykonawcze: deklamując, opowiadając


SJP.pl


recitativo

recytatyw;
1. rodzaj śpiewu przypominającego pod względem rytmicznym i melodycznym deklamację, wykorzystywanego w celu prezentacji akcji w utworach dramatycznych;
2. część utworu instrumentalnego o takich cechach


SJP.pl

Recytatyw (wł. recitativo) – solowa forma wokalna podobna do deklamacji, powstała około 1600. Recytatyw służy przede wszystkim do prezentacji akcji. Pierwsze opery były w całości oparte na recytatywach. Występuje jako elementy większej formy muzycznej takiej jak kantata, oratorium, opera czy pasja.

Wikipedia


recja

dawna prowincja rzymska


SJP.pl

Recja (łac. Raetia lub Rhaetia) – dawna prowincja rzymska utworzona po podboju Retów, obejmująca obecne tereny wschodniej Szwajcarii, Liechtensteinu, zachodniej Austrii (kraje Vorarlberg i Tyrol) oraz południowych Niemiec (część krajów Bawaria i Badenia-Wirtembergia). Głównymi miastami prowincji były Augusta Vindelicorum (dzisiejszy Augsburg) oraz Castra Regina (Ratyzbona).

Wikipedia


recka

przymiotnik od: Recz (miasto w Polsce); redecki


SJP.pl


recki

przymiotnik od: Recz (miasto w Polsce); redecki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Reczem, dotyczący Recza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Recz mrz.

Wiktionary


recklinghausen

Recklinghausen – miasto powiatowe w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Münster, siedziba powiatu Recklinghausen. Leży w północnej części Zagłębia Ruhry.

Główny dworzec kolejowy w Recklinghausen to Recklinghausen Hauptbahnhof.

Wikipedia


recommandé

[czytaj: rekomąDE] napis umieszczany na przesyłkach pocztowych: polecony


SJP.pl


reconquista

zbrojna walka prowadzona na Półwyspie Iberyjskim w wiekach VIII-XV przez państwa chrześcijańskie dążące do odzyskania ziem zdobytych przez Arabów w wieku VIII; rekonkwista


SJP.pl

Rekonkwista (hiszp., port. reconquista, „ponowne zdobycie”) – walka chrześcijan (Kastylijczyków, Aragończyków i Portugalczyków) o wyparcie Arabów (Maurów) z Półwyspu Iberyjskiego, trwająca od VIII do XV wieku.

Wikipedia


recte

[czytaj: rekte] właściwie, słusznie, poprawnie


SJP.pl

spójnik

 (1.1) książk. właściwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na sali obok recenzentów i przedstawicieli rady naukowej (recte: rady wydziału) zjawiają się jedynie z kurtuazji krewni oraz przyjaciele i znajomi autora.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛktɛ, AS: rekte

Wiktionary


recto

[czytaj: rekto] w rękopisach średniowiecznych: pierwsza strona, znajdująca się po prawej stronie czytającego; strona nieparzysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) typogr. pierwsza (prawa) strona karty;

Wiktionary

Recto (łac. „prosto”) i verso (łac. „odwracam”) – określenia dwóch stron kartki papieru, pergaminu, papirusu itp. W rękopisach foliowanych pierwszą stronę określa się mianem recto, a tylną – verso. W otwartej książce recto znajduje się po prawej stronie i z reguły numerowana jest nieparzyście, verso z kolei znajduje się po lewej i jest parzysta.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Strony recto oznaczane są numerami nieparzystymi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛktɔ, AS: rekto

Wiktionary


recycler

[czytaj: risajkler] osoba trudniąca się utylizacją śmieci; recykler


SJP.pl

Recycler – dziesiąty album studyjny amerykańskiej grupy bluesrockowej ZZ Top wydany w 1990 roku. Na albumie można zauważyć zmianę stylu wypracowanego na poprzednich płytach. Całkowicie zrezygnowano z syntezatorów na rzecz powrotu do wcześniejszego bardziej bluesrockowego/rockowego brzmienia. Mimo to Recycler nie sprzedawał się tak dobrze jak poprzednie dwie płyty i nie osiągnął statusu albumu multiplatynowego. Był to zarazem ostatni album nagrany pod skrzydłami wytwórni Warner Bros. Records. W Polsce ukazało się edycja licencyjna wydana przez Polskie Nagrania „Muza”.

Wikipedia


recycling

[czytaj: risajkling] proces odzyskiwania z odpadów substancji, które mogą być powtórnie wykorzystane jako surowce (dotyczy to głównie papieru, szkła, metalu i niektórych tworzyw sztucznych); recykling, recyklizacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. odzyskiwanie surowców wtórnych i wykorzystywanie ich do produkcji;

Wiktionary

Recykling (recyklizacja, recyrkulacja) – proces przetwarzania odpadów (przemysłowych lub domowych) z produktów wycofanych z eksploatacji, w celu ponownego wprowadzenia do obiegu niektórych materiałów i użycia ich do produkcji nowych produktów. Materiały, które nadają się do ponownego wykorzystania, bywają opatrzone symbolem recyklingu. Recykling jest metodą ochrony środowiska naturalnego poprzez ograniczenie zużycia surowców pierwotnych oraz zmniejszenie ilości odpadów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polscy eksperci przeszkolili mieszkańców obozów z zakresu gospodarowania odpadami i recyclingu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rʲiˈsajklʲĩŋk, AS: rʹisai ̯klʹĩŋk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) recyklizacja

Wiktionary


recyclingowy

recycling [czytaj: risajklingowy]; recyklingowy


SJP.pl


recydywa

1. popełnienie przestępstwa przez osobę wcześniej karaną;
2. potocznie: grupa recydywistów;
3. ponowne wystąpienie objawów choroby;
4. powtórzenie się negatywnego zjawiska lbu przyzwyczajenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. powrócenie do wsześniejszego procederu przez skazanego;

 (1.2) pot. ogół recydywistów

 (1.3) przen. ponowne wystąpienie negatywnego zjawiska

 (1.4) med. nawrót objawów chorobowych

Wiktionary

Recydywa (z łac. recidivus „powrotny, powtórny”, od recidere „popadać w coś na nowo, wracać”) – powrót do przestępstwa.

Termin ten jest wieloznaczny, bywa używany w różnych zakresach i aspektach oraz dla różnych celów naukowych czy praktycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według ustawodawcy nie każdy przypadek recydywy wymaga surowej represji karnej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recydywista mos., recydywistka ż.

 czas. recydywować dk./ndk.

Wiktionary


recydywista

osoba ponownie popełniająca przestępstwo; przestępca, który dostawał wyrok wielokrotnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) praw. przestępca powracający do ponownego popełniania wykroczenia

 (1.2) przen. osoba lub zwierzę robiące wciąż coś niepożądanego

Wiktionary

Recydywa (z łac. recidivus „powrotny, powtórny”, od recidere „popadać w coś na nowo, wracać”) – powrót do przestępstwa.

Termin ten jest wieloznaczny, bywa używany w różnych zakresach i aspektach oraz dla różnych celów naukowych czy praktycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ważnym czynnikiem kryminogennym są częste u recydywistów zaburzenia osobowości i daleko posunięte nieprzystosowanie społeczne, które potęguje długie pobyty w zakładach karnych.

 (1.2) Niedźwiedź recydywista kilkakrotnie niszczył nasze ule.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. multirecydywista mos., recydywa ż.

:: fż. recydywistka ż.

 czas. recydywować dk./ndk.

Wiktionary


recydywistka

kobieta już karana, która powtórnie popełnia przestępstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. przestępczyni powracająca do ponownego popełniania wykroczenia

 (1.2) przen. kobieta lub zwierzę robiące wciąż coś niepożądanego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jako recydywistce grozi jej dziś nawet do 20 lat pozbawienia wolności.

 (1.2) Udało nam się zrobić zdjęcie recydywistce, która wciąż zakradała się do naszego kurnika.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recydywa ż.

:: fm. recydywista mos.

 czas. recydywować dk./ndk.

Wiktionary


recyklat

surowiec pozyskany z odpadów poddanych recyklingowi


SJP.pl


recykler

osoba trudniąca się utylizacją śmieci; recycler


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie do ponownego przetwarzania odpadów

Wiktionary

Powiązane:

 przym. recyklingowalny

Wiktionary


recyklerka

recykler


SJP.pl

Patrz:

recykler

recykling

proces odzyskiwania z odpadów substancji, które mogą być powtórnie wykorzystane jako surowce (dotyczy to głównie papieru, szkła, metalu i niektórych tworzyw sztucznych); recycling, recyklizacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wykorzystanie odpadów technologicznych i surowców wtórnych w przemyśle;

Wiktionary

Recykling (recyklizacja, recyrkulacja) – proces przetwarzania odpadów (przemysłowych lub domowych) z produktów wycofanych z eksploatacji, w celu ponownego wprowadzenia do obiegu niektórych materiałów i użycia ich do produkcji nowych produktów. Materiały, które nadają się do ponownego wykorzystania, bywają opatrzone symbolem recyklingu. Recykling jest metodą ochrony środowiska naturalnego poprzez ograniczenie zużycia surowców pierwotnych oraz zmniejszenie ilości odpadów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. recyklingowanie n., upcykling mrz.

 czas. recyklingować ndk., recyklingować się ndk., zrecyklingować dk.

 przym. recyklingowy, recyklingowalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) recyklizacja

Wiktionary


recyklingować

wykorzystywać odpady technologiczne i surowce wtórne w przemyśle; recyklować


SJP.pl


recyklingowalny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekol. taki, który można poddać recyklingowi; możliwy do wtórnego wykorzystania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak uczynić recyklingowalnymi opakowania z tworzyw sztucznych?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recykling m., recyklingowanie n., zrecyklingowanie n., recykler m.

 czas. recyklingować ndk., zrecyklingować dk.

 przym. recyklingowy, nierecyklingowalny

Wiktionary


recyklingowy

recykling; recyclingowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z recyklingiem, dotyczący recyklingu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recykling mrz., recyklingowanie n., upcykling mrz.

 czas. recyklingować ndk., recyklingować się ndk., zrecyklingować dk.

 przym. recyklingowalny

Wiktionary


recyklizacja

proces odzyskiwania z odpadów substancji, które mogą być powtórnie wykorzystane jako surowce (dotyczy to głównie papieru, szkła, metalu i niektórych tworzyw sztucznych); recycling, recykling


SJP.pl

Recykling (recyklizacja, recyrkulacja) – proces przetwarzania odpadów (przemysłowych lub domowych) z produktów wycofanych z eksploatacji, w celu ponownego wprowadzenia do obiegu niektórych materiałów i użycia ich do produkcji nowych produktów. Materiały, które nadają się do ponownego wykorzystania, bywają opatrzone symbolem recyklingu. Recykling jest metodą ochrony środowiska naturalnego poprzez ograniczenie zużycia surowców pierwotnych oraz zmniejszenie ilości odpadów.

Wikipedia


recyklomat

automat recyklikngowy


SJP.pl


recyklować

wykorzystywać odpady technologiczne i surowce wtórne w przemyśle; recyklingować


SJP.pl


recypować

przyswoić lub przyswajać sobie coś


SJP.pl


recyrkulacyjny

recyrkulacja


SJP.pl

Patrz:

recyrkulacja

recytacja

artystyczne wygłaszanie utworu literackiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wydeklamowanie utworu literackiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jurorzy konkursu recytatorskiego wysłuchali już połowę przygotowanych przez licealistów recytacji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recytator m., recytatorka ż., wyrecytowanie n., recytowanie n.

 czas. recytować ndk., wyrecytować dk.

 przym. recytacyjny, recytatorski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) deklamacja

Wiktionary


recytacyjny

związany z recytacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z recytacją, recytowaniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recytacja ż., recytowanie n.

 czas. recytować ndk., wyrecytować dk.

Wiktionary


recytator

osoba recytująca, wygłaszająca utwory literackie; deklamator


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba deklamująca utwór literacki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszyscy recytatorzy nagrodzeni zostali gromkimi brawami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recytacja ż.

:: fż. recytatorka ż.

 czas. recytować ndk., wyrecytować dk.

 przym. recytatorski

Wiktionary


recytatorka

kobieta recytująca, wygłaszająca utwory literackie; deklamatorka


SJP.pl


recytatorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący recytatora lub recytacji, związany z recytatorem lub recytacją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zuza wygrała w zeszłym roku konkurs recytatorski w Katowicach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. recytacja ż., recytator m., recytatorka ż., recytowanie n.

 czas. recytować ndk.

 przysł. recytatorsko

Wiktionary


recytatyw

recitativo;
1. rodzaj śpiewu przypominającego pod względem rytmicznym i melodycznym deklamację, wykorzystywanego w celu prezentacji akcji w utworach dramatycznych;
2. część utworu instrumentalnego o takich cechach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) deklamacyjna część opery, oratorium, itp., przypominająca mowę

Wiktionary

Recytatyw (wł. recitativo) – solowa forma wokalna podobna do deklamacji, powstała około 1600. Recytatyw służy przede wszystkim do prezentacji akcji. Pierwsze opery były w całości oparte na recytatywach. Występuje jako elementy większej formy muzycznej takiej jak kantata, oratorium, opera czy pasja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sopranistka zaśpiewała recytatyw i arię z pierwszego aktu opery.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛt͡sɨˈtatɨf, AS: recytatyf

Wiktionary

Powiązane:

 czas. recytować

Wiktionary


recytować

mówić coś z pamięci


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrecytować)

 (1.1) wygłaszać z pamięci utwór literacki

 (1.2) pot. mówić coś płynnie, jakby jednym tchem

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrecytować, zarecytować

 rzecz. recytacja ż., recytator m., recytatorka ż., recytatyw m., recytowanie n.

 przym. recytacyjny, recytatorski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) deklamować

 (1.2) wyliczać

Wiktionary


recytowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|recytować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. recytować ndk., wyrecytować dk.

 rzecz. recytacja ż., wyrecytowanie n.

 przym. recytatorski, recytacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) recytacja

Wiktionary


recz

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Recz (niem. Reetz) – miasto w woj. zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, położone nad rzeką Iną. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Recz.

Według danych z 31 grudnia 2009 roku miasto miało 2971 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Recz jest średniowiecznym miastem.

 (1.1) W Reczu znajduje się zabytkowy kościół pod wezwaniem Chrystusa Króla.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛt͡ʃ, AS: reč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reczanin m., reczanka ż.

 przym. recki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Recz Pomorski

Wiktionary


reczanin

mieszkaniec Recza


SJP.pl


reczanka

mieszkanka Recza


SJP.pl


reczek

nazwisko


SJP.pl


ręczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ręczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: rẽṇčńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ręczyć

 rzecz. ręczniczek mrz., rączka ż.

 przysł. ręcznie

Wiktionary


ręczeński

przymiotnik od: Ręczno


SJP.pl


ręczna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zob. piłka ręczna.

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp.zob. ręczny.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kaśka gra w ręczną i co drugi dzień chodzi na treningi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃n͇t͡ʃna, AS: rṇčna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rączęta nmos., ręka, ręczny

 przym. ręczny

Wiktionary


ręczniak

potocznie: człowiek handlujący towarem trzymanym na ręku


SJP.pl


ręczniczek

zdrobnienie od: ręcznik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od ręcznik

 (1.2) mały ręcznik

Wiktionary

Ręczniczek – w liturgii katolickiej złożony kawałek białego lnianego sukna, który ministrant podaje prezbiterowi lub biskupowi do otarcia rąk w czasie tzw. lavabo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Skrywając męskość mą / w ręczniczek szczupły ciut / i w garści mydła ćwierć / hołubiąc ile sił. / Następny! Następny!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ręcznikowiec mrz., ręczny mrz., ręcznik mrz., ręka ż., rękaw m., podręcznik m., poręczenie n., ręczenie n., zaręczyny nmos.

 czas. ręczyć ndk., poręczyć dk., zaręczać ndk., zaręczyć dk.

 przym. ręcznikowy, ręczny, podręczny

 przysł. ręcznie

Wiktionary


ręcznie

przysłówek sposobu

 (1.1) o wykonywaniu jakiejś pracy, czynności przez człowieka: bez użycia maszyn, automatów; czasem bez użycia narzędzi; za pomocą własnych sił

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trzeba ręcznie uruchomić silnik, gdyż nie uruchomi go żaden automat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃n͇t͡ʃʲɲɛ, AS: rṇčʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rączęta nmos., ręczniczek mrz., ręka ż., ręczny m., ręczenie n., poręczenie n., poręcz ż.

 czas. ręczyć ndk., poręczyć dk.

 przym. ręczny

 przysł. odręcznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) manualnie

Wiktionary


ręcznik

1. kawałek materiału do wycierania ciała;
2. pejoratywnie: turban


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gruby kawałek tkaniny przeznaczony do wycierania ciała

Wiktionary

Ręcznik – wyrób z materiału chłonącego wodę: tkaniny (trwały) lub papieru (jednorazowego). Służy przede wszystkim do wycierania ludzkiego ciała po umyciu, czasem także do np. doraźnego okrycia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pokojówka nie wymieniła gościowi hotelu brudnych ręczników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃n͇t͡ʃʲɲik, AS: rṇčʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ręka ż., rączka ż., podręcznik m., ręcznikowiec m.

:: zdrobn. ręczniczek m.

 przym. ręcznikowy, ręczny, podręczny

Wiktionary


ręcznikowiec

grzejnik łazienkowy umożliwiający wieszanie i osuszanie wilgotnych ręczników


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. łazienkowy grzejnik do suszenia ręczników

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ręczny mrz., ręka ż., rączka ż., rękaw m., rękawek m., ręcznik m., ręczniczek m., podręcznik m.

 przym. ręczny, ręcznikowy, podręczny

Wiktionary


ręcznikowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z ręcznikiem, dotyczący ręcznika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ręcznik m., ręczniczek m., ręcznikowiec mrz.

Wiktionary


ręczno

wieś w Polsce


SJP.pl

  • Ręczno – wieś w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Ręczno
  • Ręczno – osada leśna w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Ręczno
  • Ręczno – gmina
  • Ręczno – dawna gromada

Wikipedia


ręczny

1. wykonywany lub obsługiwany ręką;
2. przystosowany do noszenia w ręku


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonany ręką, rękami; powstały z pracy rąk (bez użycia maszyn)

 (1.2) o narzędziach, przyrządach: uruchamiany za pomocą rąk, nieautomatyczny

 (1.3) dostosowany do noszenia w rękach

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) pot. mot. hamulec ręczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wypadki z narzędziami ręcznymi często kończą się poważnymi obrażeniami palców i dłoni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: rṇčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ręcznikowiec mrz., rączęta nmos., ręczniczek mrz., ręka ż., rączka ż., ręczna ż., rękaw m., ręcznik m., poręcz ż.

 przym. podręczny, poręczny

 przysł. ręcznie

Wiktionary


ręczyć

1. brać na siebie odpowiedzialność za kogoś, za coś;
2. potocznie: być pewnym czegoś, zapewniać o czymś;
3. nie ręczyć za siebie - obawiać się, że się straci panowanie nad sobą


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) odpowiadać za coś lub za kogoś

 (1.2) być czegoś pewnym

 (1.3) stpol. zabierać czyjeś mienie jako zapłatę za długi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za jego uczciwość mogę ręczyć, czym tylko chcesz.

 (1.2) Jeden leśniczy w leśnej dziczy / (nazwisko, adres się nie liczy) / każdego roku (mniejsza z datą) / na trzeźwo (choć nie ręczę za to), / jak jeleń na polanie ryczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: rṇčyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rączęta nmos., ręczniczek mrz., ręczenie n., rączka ż., rękojmia, poręczyciel, ręka

 czas. dk. poręczyć

 czas. zaręczać, poręczać

 przysł. ręcznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) dawać gwarancję, gwarantować, poręczać, oświadczać, potwierdzać, twierdzić

Wiktionary


reczyce

2 miejscowości w Polsce:

  • Reczyce – wieś w woj. łódzkim, w pow. łowickim, w gminie Domaniewice
  • Reczyce – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Boleszkowice

Wikipedia


ręczyciel

osoba poręczająca za kogoś; poręczyciel


SJP.pl


ręczycielka

ręczyciel


SJP.pl

Patrz:

ręczyciel

reczyn

Reczyn – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Bodzanów.

W skład sołectwa Reczyn i Nowy Reczyn wchodzi także wieś Nowy Reczyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


ręczyniec

dziesięcionogi skorupiak krótkoodwłokowy


SJP.pl


red

specjalnie wyodrębniony obszar wodny przed wejściem do portu, o niewielkiej głębokości, osłonięty od silnych wiatrów i prądów, przeznaczony do kotwiczenia statków oczekujących na wprowadzenie do portu; przedporcie, przedmorze, przedport, awanport, kotwicowisko


SJP.pl

  • Red – jezioro w USA
  • Red – rzeka w USA, prawy dopływ Atchafalaya
  • Red – raper
  • Red – zespół muzyczny
  • Red – album Black Uhuru
  • Red – album i utwór King Crimson
  • Red – album The Communards
  • Red – album Taylor Swift
  • R.E.D. – album Ne-Yo
  • Red – singel zespołu B’z
  • Red. – czasopismo
  • Red – film
  • Red (Taylor’s Version) – album Taylor Swift

Wikipedia


red.

skrót od: redakcja, redaktor (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = redakcja

 (1.2) = redaktor, redaktorka

Wiktionary

Red. – polski kwartalnik literacki, powstały w roku 2006 w Brzegu. Zawieszony w roku 2013. Redaktorem naczelnym pisma jest Radosław Wiśniewski, zastępcą Sławomir Kuźnicki, a wydawcą Klub Integracji Twórczych „Stowarzyszenie Żywych Poetów”. Jednym z założycieli pisma był Grzegorz Hetman, którym w latach 2006-2008 zajmował się w redakcji działem poetyckim i prowadził działalność krytycznoliteracką.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tom ukazał się w Bibliotece Poetyckiej Wydawnictwa a5 pod red. Ryszarda Krynickiego jako 119 z serii.

 (1.2) Nie zgadzamy się z wnioskami, do których red. Żakowski doszedł po lekturze wywiadu Agnieszki Wiśniewskiej z Tomaszem Lisem w „Krytyce Politycznej”.

Wiktionary


reda

specjalnie wyodrębniony obszar wodny przed wejściem do portu, o niewielkiej głębokości, osłonięty od silnych wiatrów i prądów, przeznaczony do kotwiczenia statków oczekujących na wprowadzenie do portu; przedporcie, przedmorze, przedport, awanport, kotwicowisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

 (1.2) geogr. rzeka przepływająca przez Redę (1.1);

Wiktionary

  • Reda – miasto w województwie pomorskim
  • Reda – rzeka w województwie pomorskim
  • reda – akwen
  • Reda – stacja kolejowa w Redzie
  • Reda – dawna gromada
Zobacz też
  • Dekanat Reda, Reda Pieleszewo, Reda Rekowo, Osiedle Reda

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy do Redy dojeżdża SKM?

 (1.2) Reda ma 45 km (= czterdzieści pięć kilometrów) długości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛda, AS: reda

Wiktionary

Powiązane:

 przym. redzki

Wiktionary


redagować

1. opracowywać coś, np. utwór, książkę, artykuł itp., pod względem merytorycznym, stylistycznym i językowym w celu nadania mu ostatecznego, optymalnego kształtu, np. redagować artykuł, tekst depeszy, uchwały, zarządzenia;
2. sprawdzać i poprawiać tekst, przygotowując go do druku;
3. w szkole: pisać coś, tworzyć tekst według ustalonych reguł, np. redagować charakterystykę, opis, list, rozprawkę itp.;
4. kierować redakcją pisma, audycji itp., ponosząc odpowiedzialność za ich treść i formę


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zredagować)

 (1.1) opracowywać dany tekst pod względem treści i stylu, na ogół w celu zamieszczenia w druku

 (1.2) kierować redakcją czasopisma, dzieła zbiorowego, decydując ostatecznie o jego treści i formie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redagowanie n., redakcja ż., redaktor mos., redaktorka ż.

 przym. redakcyjny, redaktorski

 przysł. redakcyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opracowywać

Wiktionary


redak

nazwisko


SJP.pl


redakcja

1. instytucja zajmująca się wydawaniem publikacji, redagowaniem tekstów lub opracowywaniem audycji radiowych i telewizyjnych;
2. opracowanie przygotowanego tekstu pod względem merytorycznym i stylistycznym; redagowanie;
3. wersja tekstu po opracowaniu redakcyjnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) czynność poprawiania, korygowania tekstu pod względem merytorycznym i stylistycznym

 (1.2) instytucja lub jej dział, który zajmuje się opracowywaniem publikacji, np. czasopism lub książek

 (1.3) wersja tekstu po redakcji (1.1)

 (1.4) zmiana w tekście po redakcji (1.1)

 (1.5) praca osoby kierującej zespołem, który opracowuje i wydaje czasopismo, dzieło zbiorowe

 (1.6) miejsce w którym pracują dziennikarze, redaktorzy

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Ten artykuł został przyjęty przez redakcję do druku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redaktor m., redaktorka ż., redaktorek m., redagowanie n., zredagowanie n., przeredagowywanie n., przeredagowanie n., współredagowanie n., redaktorstwo n.

 czas. redagować ndk., zredagować dk., przeredagowywać ndk., przeredagować dk., współredagować ndk.

 przym. redakcyjny, redaktorski

 przysł. redakcyjnie, redaktorsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) redagowanie

Wiktionary


redakcyjny

związany z redakcją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z redakcją i/lub redaktorami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redaktorka ż., redakcja ż., redagowanie n., redaktor mos.

 czas. redagować ndk.

Wiktionary


redaktor

1. pracownik redakcji wydawniczej, telewizyjnej lub radiowej, zajmujący się przygotowaniem materiału redakcyjnego lub opracowaniem audycji;
2. osoba redagująca, przygotowująca tekst


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik redakcji, który zajmuje się redagowaniem tekstów, opracowywaniem audycji radiowych lub programów telewizyjnych

 (1.2) zwrot grzecznościowy wobec dziennikarza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) pracownica redakcji, która zajmuje się redagowaniem tekstów, opracowywaniem audycji radiowych lub programów telewizyjnych

Wiktionary

Redaktor – osoba dokonująca redakcji tekstu (książki, artykułów w czasopismach, encyklopediach i na stronach WWW, jak również w programach radiowych i telewizyjnych). Często ma znaczny wpływ na ostateczną postać publikacji – a czasami decyduje też o tym, czy daną publikację odrzucić, czy przyjąć do druku. Najważniejszą pozycję wśród redaktorów zajmuje redaktor naczelny, podejmujący strategiczne decyzje w sprawach danego pisma.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈdaktɔr, AS: redaktor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redakcja ż., redaktorskość ż., redaktorowanie n., doredagowanie n., doredagowywanie n., odredagowanie n., podredagowanie n., przeredagowanie n., przeredagowywanie n., redagowanie n., współredagowanie n., wyredagowanie n., wyredagowywanie n., zredagowanie n.

:: zdrobn. redaktorek mos., redaktorunio mos.

:: zgrub. redaktorzyna mos.

:: fż. redaktorka ż.

 czas. redaktorować ndk., doredagować dk., doredagowywać ndk., odredagować dk., podredagować dk., przeredagować dk., przeredagowywać ndk., redagować ndk., współredagować ndk., wyredagować dk., wyredagowywać ndk., zredagować dk.

 przym. redaktorski, redakcyjny

 przysł. redaktorsko, redakcyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) redaktorka

Wiktionary


redaktorek

1. pracowniczka redakcji wydawniczej, telewizyjnej lub radiowej, zajmująca się przygotowaniem materiału redakcyjnego lub opracowaniem audycji;
2. kobieta redagująca, przygotowująca tekst


SJP.pl


redaktorka

1. pracowniczka redakcji wydawniczej, telewizyjnej lub radiowej, zajmująca się przygotowaniem materiału redakcyjnego lub opracowaniem audycji;
2. kobieta redagująca, przygotowująca tekst


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta redaktor

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. redakcja ż., redagowanie n.

:: fm. redaktor mos.

 przym. redaktorski, redakcyjny

 czas. redagować

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|redaktor|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== redaktorka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) redaktorka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redakcja ż., redagowanie n.

:: fm. redaktor mos.

 przym. redaktorski, redakcyjny

 czas. redagować

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. redakcja ż., redagowanie n.

:: fm. redaktor mos.

 przym. redaktorski, redakcyjny

 czas. redagować

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|redaktor|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== redaktorka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) redaktorka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


redaktorować

być redaktorem naczelnym, zarządzać wydawnictwem czasopisma, gazety; redagować, kierować


SJP.pl


redaktorski

przymiotnik

 (1.1) dotyczący redaktora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redakcja ż., redaktor mos., redaktorka ż., redaktorstwo n.

 czas. redagować

Wiktionary


redaktorstwo

rzadko: zawód, stanowisko, praca redaktora


SJP.pl


redaktorunio

pogardliwie lub ironicznie: marny redaktor - osoba pracująca w redakcji prasowej, radiowej lub telewizyjnej; redaktorzyna, redaktorek, dziennikarzyna


SJP.pl


redaktorzyna

lekceważąco: marny redaktor


SJP.pl


redan

poprzeczny próg w dnie ślizgacza


SJP.pl

Redan – poprzeczny uskok na dolnej powierzchni kadłuba ślizgacza, pływaka wodnosamolotu lub kadłuba łodzi latającej ułatwiający oderwanie się strug wody i umożliwiający osiągnięcie większej prędkości przy ślizganiu się po wodzie, a w przypadku wodnosamolotów - ułatwiający start.

Przez podobieństwo wyglądu, układem redanowym samolotu odrzutowego nazywano układ z dyszą silnika odrzutowego pod ogonową częścią kadłuba (np. Jak-23, PZL TS-11 Iskra).

Wikipedia


redarowie

plemię słowiańskie


SJP.pl

Redarowie – średniowieczne plemię słowiańskie z grupy plemion lechickich, należące do wieleckiej grupy plemion – Związku wieleckiego – często w nim dominowali. Uznane przez kronikarzy germańskich za najbardziej wojownicze spośród plemion wieleckich.

Wikipedia


redczyce

Redczyce – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 91 mieszkańców. Jest 37. co do wielkości miejscowością gminy Żnin.

Wikipedia


reddit

Reddit – serwis internetowy przedstawiający linki do różnorodnych informacji, które ukazały się w Internecie. Serwis jest głównie anglojęzyczny, chociaż jego interfejs został przetłumaczony na wiele języków (w tym polski).

Reddit ma około 174 miliony zarejestrowanych użytkowników i zajmował, na dzień 2 marca 2020, 18. pozycję w rankingu Alexa Internet.

Wikipedia


redditowy

Reddit [czytaj: reditowy]


SJP.pl


redebiutować

rzadko: debiutować ponownie, występować (wystąpić) gdzieś po raz drugi, najczęściej po dłuższej przerwie


SJP.pl


redecki

przymiotnik od: Recz (miasto w Polsce); recki


SJP.pl


redefinicja

rzadko: określenie czegoś na nowo, nadanie czemuś nowego znaczenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) określenie, zdefiniowanie czegoś na nowo, nadanie nowego znaczenia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛdɛfʲĩˈɲit͡sʲja, AS: redefʹĩńicʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. redefiniować ndk.

Wiktionary


redefiniować

rzadko: określać coś na nowo, nadać czemuś nowego znaczenia; definiować na nowo


SJP.pl


redemptoryści

członek Congregatio Sanctissimi Redemptoris (Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela) - katolickiego zakonu założonego w 1732 roku przez świętego Alfonsa Marię Liguoriego w celu głoszenia Ewangelii, zwłaszcza biednym i duchowo opuszczonym


SJP.pl

Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (łac. Congregatio Sanctissimi Redemptoris, siglum: CSsR, pot. redemptoryści) – katolickie zgromadzenie zakonne założone przez świętego Alfonsa Marię Liguoriego 9 listopada 1732 roku. Głównym charyzmatem redemptorystów jest podążanie za przykładem Jezusa Chrystusa w ramach życia apostolskiego, które łączy równocześnie głębokie oddanie się Bogu oraz głoszenie Ewangelii, szczególnie ubogim oraz najbardziej opuszczonym. Ewangelizacja odbywa się szczególnie poprzez prowadzenie rekolekcji, misji ludowych oraz zaangażowanie w misyjną działalność Kościoła na całym świecie. Według danych z 2021 roku redemptoryści posługują w 82 krajach na sześciu kontynentach (Europa, Afryka, Azja, Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Australia i Oceania).

Wikipedia


redemptorysta

członek Congregatio Sanctissimi Redemptoris (Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela) - katolickiego zakonu założonego w 1732 roku przez świętego Alfonsa Marię Liguoriego w celu głoszenia Ewangelii, zwłaszcza biednym i duchowo opuszczonym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez św. Alfonsa Marię Liguoriego;

Wiktionary

Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (łac. Congregatio Sanctissimi Redemptoris, siglum: CSsR, pot. redemptoryści) – katolickie zgromadzenie zakonne założone przez świętego Alfonsa Marię Liguoriego 9 listopada 1732 roku. Głównym charyzmatem redemptorystów jest podążanie za przykładem Jezusa Chrystusa w ramach życia apostolskiego, które łączy równocześnie głębokie oddanie się Bogu oraz głoszenie Ewangelii, szczególnie ubogim oraz najbardziej opuszczonym. Ewangelizacja odbywa się szczególnie poprzez prowadzenie rekolekcji, misji ludowych oraz zaangażowanie w misyjną działalność Kościoła na całym świecie. Według danych z 2021 roku redemptoryści posługują w 82 krajach na sześciu kontynentach (Europa, Afryka, Azja, Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Australia i Oceania).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1787 redemptoryści pojawili się w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. redemptorystka ż.

 przym. redemptorystowski

Wiktionary


redemptorystka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zakon Najświętszego Odkupiciela


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zakonnica z żeńskiej gałęzi zgromadzenia założonego przez św. Alfonsa Marię Liguoriego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do Polski siostry redemptorystki przybyły w 1989 r.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redemptorysta m.

 przym. redemptorystowski

Wiktionary


redemptorystowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z redemptorystami, dotyczący redemptorystów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Myśli do homilii znajduję na portalu redemptorystowskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redemptorysta m., redemptorystka ż.

Wiktionary


reden

środowiskowo: najgrubszy pokład węgla kamiennego w Dąbrowie Górniczej


SJP.pl

  • Reden – dzielnica Dąbrowy Górniczej
  • Reden – osiedle w Schiffweiler w Saarze
  • Reden – dzielnica Pattensen w Dolnej Saksonii
  • Reden – nieoficjalna część miasta Radlin
  • Reden – kopalnia węgla kamiennego w Dąbrowie Górniczej
  • Reden – szyb kopalni Reden (o tej samej nazwie) w Radlinie, miejsce zbrodni nazistowskiej
  • Reden – kopalnia węgla kamiennego w Radlinie
  • Reden – niemiecka rodzina arystokratyczna, m.in.:
    • Friederike Karoline von Reden
    • Friedrich Wilhelm von Reden

    Wikipedia


redesign

[czytaj: redizajn] zmiana designu


SJP.pl


redestylacja

w chemii: proces ponownego destylowania cieczy, wykonywany w celu uzyskania większej czystości destylatu


SJP.pl


redford

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Redford – jednostka osadnicza w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Clinton
  • Redford – jednostka osadnicza w stanie Teksas, w hrabstwie Presidio

Gminy w USA:

  • Redford (ang. Redford Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Wayne
  • Robert Redford – amerykański aktor, reżyser i producent filmowy

Wikipedia


redgrave

Redgrave – wieś w Anglii, w hrabstwie Suffolk, w dystrykcie Mid Suffolk. Leży 36 km na północ od miasta Ipswich i 123 km na północny wschód od Londynu.

Wikipedia


redia

larwa przywry


SJP.pl

Redia – jedna z larw przywr wnętrzniaków. Żyje w organizmie żywiciela pośredniego. Powstaje w wyniku partenogenetycznego rozmnażania się sporocysty lub poprzedniego pokolenia redii, a czasem z miracidium. Rozmnaża się, podobnie jak sporocysta, dzieworodnie i daje początek kolejnemu pokoleniu redii lub cerkariom. Posiada otwór gębowy, gardziel i zawiązek jelita, a także otwór, przez który potomstwo opuszcza jej organizm.

Wikipedia


redingot

[czytaj: redęGOT] redingote;
1. długi płaszcz męski z wysokim kołnierzem i pelerynką, używany dawniej do jazdy konnej lub w czasie podróży;
2. płaszcz damski o podobnym kroju


SJP.pl


redingote

[czytaj: redęGOT] redingot;
1. długi płaszcz męski z wysokim kołnierzem i pelerynką, używany dawniej do jazdy konnej lub w czasie podróży;
2. płaszcz damski o podobnym kroju


SJP.pl


redis

rodzaj stalówki do pisania i rysowania tuszem kreślarskim; redisówka


SJP.pl

Redis

  • odmiana stalówki
  • Redis (baza danych)

Wikipedia


redisówka

rodzaj stalówki do pisania i rysowania tuszem kreślarskim; redis


SJP.pl


redivivus

z łaciny: zmartwychwstały, odrodzony


SJP.pl


redkowice

Redkowice (kaszb. Redkòjce lub też Redkòwice, niem. Rettkewitz) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Nowa Wieś Lęborska.

W latach 1954-1957 wieś była siedzibą gromady Redkowice, po jej zniesieniu w gromadzie Nowa Wieś Lęborska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


redlarski

nazwisko


SJP.pl


redler

przenośnik łańcuchowy do zboża


SJP.pl

Redler:

  • Izydor Redler
  • Jan Chryzostom Redler

Wikipedia


redlić

regionalnie: radlić - obsypywać rośliny okopowe za pomocą radła (regionalnie: redła)


SJP.pl


redlica

radlica;
1. robocza część radła
2. robocza część siewnika, żłobiąca bruzdy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. część siewnika, która wykonuje bruzdę dla nasion

Wiktionary

  • redlica – część siewnika
  • Redlica – miejscowość w woj. zachodniopomorskim
  • Redlica – stacja kolejowa w Redlicy

Wikipedia


redlich

nazwisko


SJP.pl


redlicki

nazwisko


SJP.pl


redlina

regionalnie: niewysoki wał ziemi między dwiema bruzdami, usypany przez radlenie; radlina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. nasyp ziemi małej wielkości, znajdujący się między dwiema bruzdami;

Wiktionary

Redlina, radlina – nieduży wał ziemi pomiędzy dwiema bruzdami, ukształtowany sadzarką lub obsypnikiem, np. w uprawie ziemniaka. Dawniej redliny formowano za pomocą radła podczas radlenia (redlenia).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Redlina obok redliny biegły przed siebie, niknąc gdzieś pod lodem. Z kamienistej gleby nie sterczały co prawda żadne pędy, ale miało się wrażenie, że wraz z letnim ociepleniem ziemniaki wzejdą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. radło n., redło n., radełko n., radlenie n., radlina ż., radlica ż., radlaczka ż., radlanka ż., radlonka ż., redlanka ż., redlonka ż.

 czas. radlić ndk., redlić ndk., obradlać ndk., obradlić dk., obredlać ndk., obredlić dk.

 przym. radlny, radłowy, radlony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. radlina

Wiktionary


redlinowy

przymiotnik od: redlina


SJP.pl


redliński

nazwisko


SJP.pl


redmond

miasto w USA, gdzie m.in. mieści się siedziba firmy Microsoft


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Redmond – miasto w stanie Oregon, w hrabstwie Deschutes
  • Redmond – miejscowość w stanie Utah, w hrabstwie Sevier
  • Redmond (siedziba Microsoftu i Nintendo) – miasto w stanie Waszyngton, w hrabstwie King

Gminy w USA:

  • Redmond (ang. Redmond Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Mountrail

Wikipedia


rednacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. redaktor naczelny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wywiad z rednaczem Arcanów, którego trzeba wysłuchać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛdnat͡ʃ, AS: rednač

Wiktionary


rędocin

Rędocin – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, powiecie skarżyskim, w gminie Bliżyn.

W 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez Rędocin przechodzi niebieski szlak turystyczny z Pogorzałego do Kuźniaków.

Wikipedia


redoks

rodzaj reakcji chemicznej polegającej na zmianie stopnia utlenienia dwóch lub więcej pierwiastków


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z utlenianiem-redukcją

Wiktionary

Reakcja redoks – każda reakcja chemiczna, w której dochodzi zarówno do redukcji, jak i oksydacji (utleniania); termin jest zbitką wyrazową wspomnianych reakcji.

W praktyce każda rzeczywista reakcja, w której następuje zmiana stopnia utlenienia atomów lub ich grup, jest reakcją redoks, gdyż każdej reakcji redukcji musi towarzyszyć reakcja utleniania i na odwrót.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kierunek przenoszenia elektronów między dwoma układami redoks zależy od ich potencjałów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redoksometria ż., redoksymetria ż.

 przym. redoksometryczny, redoksymetryczny

Wiktionary


redonda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wyspa wulkaniczna na Morzu Karaibskim, należąca do państwa Antigua i Barbuda;

Wiktionary

Redonda – wyspa leżąca na Morzu Karaibskim, 56,2 km na południowy zachód od Antigui, należąca do państwa Antigua i Barbuda. Znajduje się na niej wygasły wulkan.

Wikipedia


redostowo

Redostowo (do 1945 Retztow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Osina, na Równinie Nowogardzkiej, nad rzeką Stepnicą, otoczona lasami wschodnich krańców Puszczy Goleniowskiej, przy drodze krajowej nr 6.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.

Wikipedia


redowa

czeski taniec towarzyski w tempie umiarkowanie szybkim


SJP.pl

Redowa – taniec czeski, przypominający mazurka i polkę.

Termin redowa pochodzi z literatury niemieckojęzycznej, w której rozpowszechnił się w latach 40. i 50. XIX wieku, po przeniknięciu tańca poza terytorium Czech.

Redowa składa się z dwóch części. Od 1829, kiedy po raz pierwszy została wprowadzona jako taniec salonowy w Pradze, były one opisywana dwoma terminami: rejdovák (umiarkowane tempo w metrum 3/4 lub 3/8) i rejdovačka (szybkie tempo w metrum 2/4 lub 4/8).

Wikipedia


redowy

przymiotnik od: reda


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z redą, dotyczący redy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kapitanat zatrzymał statek w obszarze redowym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reda ż.

Wiktionary


redp

skrót od: Rejon Eksploatacji Dróg Publicznych


SJP.pl


redpillowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. środ. ktoś przekonany o swoim wyzwoleniu się z opresji, w której tkwią mężczyźni zdominowani przez kobiety

Wiktionary


redresja

zabieg medyczny stosowany celem zwiększenia zakresu ruchów stawu lub zmniejszenia jego przykurczów


SJP.pl


redresujący

w medycynie: mogący spowodować redresję - znieść przykurcz stawu lub zwiększyć zakres jego ruchów; redresyjny


SJP.pl


redresyjny

w medycynie: mogący spowodować redresję - znieść przykurcz stawu lub zwiększyć zakres jego ruchów; redresujący


SJP.pl


reducent

organizm cudzożywny; destruent


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ekol. organizm heterotroficzny, który rozkładając i redukując substancje organiczne powoduje ich mineralizację

Wiktionary

Reducenci (łac. redūcō – zmniejszam, niszczę), destruenci (łac. dēstruō – burzę) – organizmy stanowiące końcowy etap łańcucha pokarmowego. Odżywiają się szczątkami innych organizmów i rozkładają złożone związki organiczne na prostsze związki, także nieorganiczne. Do destruentów zalicza się: saprofity, detrytusofagi (detrytusożercy), saprobionty, saproby, nekrofagi.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) destruent

Wiktionary


reduchów

Reduchów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Szadek.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


reducin

Reducin – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Górzno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Górznie.

Wikipedia


redukat

ciężki olej otrzymywany po oddestylowaniu olejów lekkich


SJP.pl


redukcja

1. sprowadzenie czegoś do mniejszych rozmiarów; zmniejszenie;
2. zmniejszenie składu personelu instytucji lub zakładu pracy poprzez zwolnienie pracowników;
3. reakcja chemiczna polegająca na odłączeniu tlenu lub przyłączeniu wodoru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sprowadzenie czegoś do mniejszych rozmiarów

 (1.2) zmniejszenie składu personelu instytucji lub zakładu pracy poprzez zwolnienie pracowników

 (1.3) chem. proces przejścia atomu z wyższego na niższy stopień utlenienia;

 (1.4) techn. w hydraulice: kształtka pozwalająca zmienić średnicę kolejnej rury;

Wiktionary

  • redukcja (chemia)
  • redukcja (hydraulika)
  • redukcja (matematyka)
    • redukcja wyrazów podobnych
  • redukcja (logika)
  • redukcja (analiza składniowa)
  • redukcja (teoria złożoności)
  • redukcja misyjna

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈdukt͡sʲja, AS: redukcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reduktor m., redukowanie n.

 czas. redukować, zredukować

 przym. redukcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmniejszenie

 (1.2) deetatyzacja

 (1.3) elektronacja

 (1.4) przejściówka

Wiktionary


redukcjonista

zwolennik redukcjonizmu


SJP.pl


redukcjonistka

redukcjonista


SJP.pl

Patrz:

redukcjonista

redukcjonistyczny

redukcjonizm


SJP.pl

Patrz:

redukcjonizm

redukcjonizm

pogląd, według którego zjawiska i procesy złożone dadzą się wyjaśniać przez sprowadzenie do zjawisk i procesów prostszych i odpowiadających im praw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. pogląd mówiący, że zrozumienie większego zjawiska można osiągnąć poprzez badanie mniejszej jego części

Wiktionary

Redukcjonizm – pogląd w filozofii nauki, stanowisko metodologiczne przyjmujące, że możliwe i właściwe jest wyjaśnienie i opis własności złożonego układu poprzez opis i wyjaśnienie zachowania jego części. Poglądami alternatywnymi są holizm i emergentyzm.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. redukowanie n.

Wiktionary


redukcyjny

związany z redukcją


SJP.pl


redukować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zredukować)

 (1.1) powodować zmniejszenie czego

 (1.2) likwidować etaty pracownicze

 (1.3) chem. wprowadzać pierwiastek do mniejszej wartościowości wskutek przyłączania elektronów, poprzez odbieranie tlenu lub wprowadzanie wodoru

czasownik zwrotny redukować się (dk. zredukować się)

 (2.1) stawać się mniejszym lub mniej licznym

 (2.2) chem. oddawać tlen lub przyjmować wodór

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redukcja ż., redukowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obniżać, ograniczać, pomniejszać, skracać, usuwać, uszczuplać, zmniejszać

 (1.2) zwalniać, wywalać

 (1.3) odtleniać

 (2.1) ograniczać się, zmniejszać się

Wiktionary


redukowalność

redukowalny


SJP.pl

Patrz:

redukowalny

redukowalny

taki, którego można zredukować


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) możliwy do zredukowania, dający się zredukować

Wiktionary


redukowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zmniejszanie rozmiarów, liczby lub ilości czegoś

 (1.2) kulin. zmniejszenie objętości potrawy i zwiększenie jej gęstości przez dłuższe gotowanie na małym ogniu

Wiktionary

Redukowanie – technika obróbki kulinarnej polegająca na zagęszczaniu potrawy przez odparowanie wody lub innych płynów na małym ogniu. Stosowana w odniesieniu do sosów, konfitur lub dżemów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. zredukowanie n., redukcja ż., redukcjonizm m., redukcjonista m., redukcjonistka ż., reduktor m.

 czas. redukować ndk., zredukować dk.

 przym. redukcyjny, redukcjonistyczny

Wiktionary


reduktor

w chemii: substancja oddająca elektrony innym atomom, jonom lub cząsteczkom, redukująca te substancje i sama ulegająca przy tym utlenieniu


SJP.pl

  • Reduktor mechaniczny
  • Reduktor ciśnienia
  • Reduktor szlifów
  • Reduktor (chemia)

Wikipedia


redukująco

redukować


SJP.pl

Patrz:

redukować

redundancja

nadmiar w stosunku do tego, co niezbędne; cecha komunikatu zawierającego więcej informacji, niż minimum niezbędne do przekazania treści


SJP.pl

Redundancja (łac. redundantio „powódź, nadmiar, zbytek”) – nadmiarowość w stosunku do tego, co konieczne lub zwykłe. Określenie może odnosić się zarówno do nadmiaru zbędnego lub szkodliwego, niecelowo zużywającego zasoby, jak i do pożądanego zabezpieczenia na wypadek uszkodzenia części systemu.

Wikipedia


redundancyjny

związany z redundacją


SJP.pl


redundantny

taki, bez którego można się obejść; nadmiarowy, dodatkowy, zapasowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nadmiarowy, niepotrzebny, zbędny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. redundancja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadmiarowy, niepotrzebny, zbędny, zbyteczny; pot. potrzebny jak umarłemu kadzidło, potrzebny jak dziura w moście, potrzebny jak piąte koło u wozu

Wiktionary


reduplikacja

powtórzenie danych, zjawisk lub procesów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) powtórzenie

 (1.2) jęz. słowotwórcze lub fleksyjne podwojenie rdzenia;

Wiktionary

Reduplikacja (łac. reduplicatio „podwojenie”) – powtórzenie całego wyrazu bądź jego części. W językach pełni funkcję fleksyjną bądź słowotwórczą, jest również środkiem stylistycznym.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛduplʲiˈkat͡sʲja, AS: reduplʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podwojenie

Wiktionary


reduplikować

podwajać (podwoić), powtarzać (powtórzyć) coś


SJP.pl


reduta

1. dawne ziemne umocnienie polowe z wałem i fosą, rodzaj szańca;
2. stanowisko obronne;
3. przenośnie: pomysł, działanie wymagające obrony;
4. dawniej: publiczny bal maskowy


SJP.pl

Reduta (wł. ridotta, fr. redoute, ang. redoubt) – rodzaj szańca. Zamknięte, samodzielne dzieło fortyfikacyjne polowe lub półstałe na narysie koła, kwadratu lub innego wieloboku, przeznaczone do samodzielnie prowadzonej obrony. Miała kształt lunety z zamkniętą szyją. Reduty budowano od XVI wieku do początku I wojny światowej. Umiejscawiano je przed linią umocnień obronnych, otaczając wałem ziemnym lub fosą.

Wikipedia


redutowiec

środowiskowo: członek Reduty - stowarzyszenia teatralnego, założonego w 1919 roku przez Juliusza Osterwę, działającego do 1939 roku, obejmującego teatr i szkołę aktorską


SJP.pl


redutowy

przymiotnik od: reduta


SJP.pl


redyk

wyprowadzanie owiec na wypas w góry (r. wiosenny) i sprowadzanie z hali (r. jesienny), zwykle w postaci uroczystego przemarszu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) etn. wyprowadzanie wiosną owiec na hale oraz ich jesienny powrót;

Wiktionary

Redyk – uroczyste wyjście pasterzy ze stadami owiec na wypas na górskich halach (redyk wiosenny), a także ich powrót z wypasu (redyk jesienny).

Redyk jesienny zwany jest gwarowo uosod, co wywodzi się od słowa uosadzić (ôsadzić), osadzić owce z powrotem do poszczególnych gospodarstw. Istnieje również teoria, że wywodzi się ono od słowa uozchod (ôzchod), czyli rozchód, rozejście się owiec pojedynczych gazdōwek (gospodarstw). Mógł w tym słowie zajść całkowity zanik w wymowie ch, które w gwarze podhalańskiej w tego typu pozycjach wymawialne jest jako słabo słyszalne h (tzw. dźwięczne h), podobnie, jak w słowie schować, które po góralsku wymawiane jest jak sować.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jesienny redyk wedle tradycji powinien zakończyć się w dniu św. Michała (29 września).

Wiktionary


redykować

gwarowo: redykować się - przenosić się z owcami na inne pastwiska


SJP.pl


redykołka

ser produkowany z resztek sera, które nie wystarczyły do wytworzenia oscypka, głównie na Podhalu i w Beskidzie Śląskim


SJP.pl

Redykołka (redykawka) – rodzaj sera wytwarzanego głównie na Podhalu i w Beskidzie Śląskim. W obu tych miejscach pierwsi wytwarzali ją tamtejsi pasterze wołoscy. Redykołka często mylona jest z oscypkiem. Podobieństwo wynika z faktu, że produkowana jest z resztek sera, które nie wystarczyły do wytworzenia oscypka, czyli z resztek przetworzonego bundzu. Redykołka charakteryzuje się zapachem i posmakiem wędzenia oraz pikantnym, lekko słonym smakiem będącym wynikiem moczenia sera w solance.

Wikipedia


redyska

w gwarze poznańskiej: rzodkiewka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. kulin. gw-pl|Poznań. rzodkiewka

Wiktionary


redyskont

wtórna sprzedaż weksli zdyskontowanych przed terminem ich płatności


SJP.pl


redyskonto

wtórna sprzedaż weksli zdyskontowanych przed terminem ich płatności


SJP.pl

Redyskonto – przyjęcie przez bank centralny wierzytelności, takich jak weksle, od banków komercyjnych. Banki komercyjne, zastawiając papiery wartościowe, mogą zaciągać kredyty redyskontowe. Bank centralny, ustalając kwotę kredytu, odlicza od wartości nominalnej zdyskontowanych papierów wartościowych ich odsetki, określone przez stopę redyskontową ustaloną właśnie przez ten bank.

Wikipedia


redyskontowy

przymiotnik od: redyskonto


SJP.pl


redystrybucja

1. ponowna dystrybucja, wtórny podział czegoś, zwykle dóbr materialnych;
2. redystrybucja dochodów - podział przez państwo dochodów obywateli, pobranych od nich w postaci podatków


SJP.pl

Wikipedia


redystrybucyjny

związany z redystrybucją


SJP.pl


redystrybutor

podmiot zajmujący się ponownym podziałem dóbr lub usług


SJP.pl


redziak

nazwisko


SJP.pl


redzianin

mieszkaniec Redy


SJP.pl


redzianka

mieszkanka Redy


SJP.pl


redzikowo

  • Redzikowo – gmina w Polsce
  • Redzikowo – wieś w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Słupsk przy drodze krajowej nr 6
  • Redzikowo – osada w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Słupsk przy drodze krajowej nr 6

Wikipedia


redzimski

nazwisko


SJP.pl


rędzina

gleba powstała ze zwietrzenia skał węglanowych i siarczanowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. płytka gleba powstająca na skałach wapiennych;

Wiktionary

Rędzina – (również gleby darniowe-węglanowe) płytka międzystrefowa gleba kalcymorficzna powstała na skałach wapiennych. Rędziny są na ogół glebami żyznymi, jednakże z powodu trudności w uprawianiu są zakwalifikowane jako gleby klas od IIIa do V. W niektórych systemach klasyfikacji gleb (FAO, WRB) rędziny odpowiadają niektórym typom leptosoli i kambisoli.

Wikipedia


rędziński

związany z Rędzinami, dotyczący Rędzin


SJP.pl


rędziny

gleba powstała ze zwietrzenia skał węglanowych i siarczanowych


SJP.pl

W Polsce

Miejscowości podstawowe:

  • Rędziny – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kamiennogórskim, w gminie Kamienna Góra
  • Rędziny – wieś w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Żytno
  • Rędziny – kolonia w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Żytno
  • Rędziny – osada w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Wolbrom
  • Rędziny – wieś w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, siedziba gminy Rędziny
  • Rędziny – wieś w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Szczekociny
  • Rędziny – kolonia w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Słupia

Wikipedia


redźka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. rzodkiewka

Wiktionary


redzki

przymiotnik od: Reda


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Redą, dotyczący Redy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reda ż.

Wiktionary


redło

narzędzie rolnicze służące do robienia bruzd pomiędzy rzędami upraw roślin okopowych i do ich obsypywania; radło


SJP.pl

W Polsce
  • Redło – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Osina
  • Redło – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój
  • Redło – dawna gromada
  • Redło – nieczynny przystanek kolejowy w Redle, w powiecie świdwińskim

Wikipedia


redłowo

dzielnica Gdyni


SJP.pl

Redłowo (kaszub. Redłowò) – nadmorska dzielnica mieszkalna Gdyni, granicząca z następującymi dzielnicami tegoż miasta: Wzgórze Św. Maksymiliana(od północy), Działki Leśne, Mały Kack (obie od zachodu), Orłowo (od południa), a od wschodu także z Morzem Bałtyckim.

Nad morzem wyznaczono letnie kąpielisko Gdynia Redłowo o łącznej długości linii brzegowej 200 metrów.

Wieś królewska w powiecie gdańskim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku.

Wikipedia


redłowski

Redłowo


SJP.pl

Patrz:

Redłowo

reebok

[czytaj: ribok] produkt marki Reebok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. wyrób firmy Reebok

Wiktionary

Reebok International Limited – amerykańskie przedsiębiorstwo branży odzieżowej, zajmujące się produkcją obuwia, odzieży i akcesoriów sportowych. Jest częścią amerykańskiej Authentic Brands Group.Jego nazwa pochodzi od gatunku południowoafrykańskiej antylopy – ridboka szarego (afr. Vaalribbok, ang. Grey Rhebok).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Widziałeś? Marek miał na treningu nowe reeboki.

Wiktionary


reed

Miejscowości w USA:

  • Reed – miejscowość w stanie Arkansas, w hrabstwie Desha

Gminy w USA:

  • Reed (ang. Reed Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Washington
  • Reed (ang. Reed Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Will
  • Reed (ang. Reed Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Cass
  • Reed (ang. Reed Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Seneca
  • Reed (ang. Reed Township) – gmina w stanie Pensylwania, w hrabstwie Dauphin

Wikipedia


reedukacja

1. ponowne przekazywanie komuś wiedzy lub uczenie umiejętności w przypadku braków w wykształceniu lub utraty wcześniej zdobytych doświadczeń;
2. działania zmierzające do nauczenia osób o zachwianym systemie wartości (głównie dotyczy to osób skazanych) życia zgodnie z zasadami i normami obowiązującymi w jakimś społeczeństwie


SJP.pl

Wikipedia


reedukacyjny

związany z reedukacją


SJP.pl


reedukator

1. osoba, która zawodowo zajmuje się reedukacją - uczeniem kogoś, kto ma braki w wykształceniu;
2. osoba, która zawodowo zajmuje się reedukacją - przywracaniem choremu sprawności fizycznej;
3. pracownik więzienia, zakładu poprawczego, ośrodku leczenia uzależnień itp., niosąca pomoc przestępcom lub osobom uzależnionym, ucząca ich poprawnego zachowania, reguł życia w społeczeństwie itp.


SJP.pl


reedukatorka

reedukator


SJP.pl

Patrz:

reedukator

reedycja

ponowne wydanie książki, filmu, gry itp.


SJP.pl

  • reedycja – ponowne wydanie (wznowienie) jakiejś publikacji: książki, albumu muzycznego, gry komputerowej itp.
  • Reedycja – album Moniki Brodki

Wikipedia


reeksport

powtórny eksport, wywóz towaru pochodzenia zagranicznego za granicę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. powrotny eksport, wywóz towaru pochodzenia zagranicznego za granicę;

Wiktionary

Reeksport – powrotny eksport, wywóz towaru importowanego za granicę. W transakcjach tych bierze udział najmniej trzech partnerów z różnych krajów: sprzedawca, pośrednik i nabywca. Rozróżnia się reeksport pośredni (zwany też importem równoległym) i bezpośredni.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈːkspɔrt, AS: r•eksport

Wiktionary

Powiązane:

 czas. reeksportować

 rzecz. reeksportowanie

Wiktionary


reeksportować

eksportować (wyeksportować) towary sprowadzone z zagranicy


SJP.pl


reelekcja

powtórny wybór tej samej osoby na określone stanowisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. ponowny wybór kogoś na stanowisko wybieralne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prezydent, znany z głębokiej wiary, zawdzięcza swą reelekcję w znacznej mierze głosom religijnych konserwatystów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. elekcja ż.

Wiktionary


reelekcyjny

reelekcja


SJP.pl

Patrz:

reelekcja

reemigracja

książkowo: powrót do kraju ojczystego; remigracja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) powrót z emigracji do ojczyzny (kraju swego pochodzenia)

Wiktionary

Migracja ludności – zmiana miejsca zamieszkania lub czasowego pobytu, czasem także rozumiana jako zmiana społeczności, w której funkcjonuje dana osoba.

Migracje ludności (a także zwierząt) są procesem naturalnym, który miał miejsce od początku istnienia gatunku ludzkiego. Przemieszczanie się ludności bywa też często sztucznie wywoływane w ramach konfliktów militarnych. Występowało we wszystkich czasach. Migrację wywołują kryzysy gospodarcze (migracje ekonomiczne), polityczne (migracje polityczne) lub są wywoływane militarnie w ramach „broni demograficznej”.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛɛ̃mʲiˈɡrat͡sʲja, AS: reẽmʹigracʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reemigrant m., reemigrantka ż., reemigrowanie n.

 czas. reemigrować ndk.

 przym. reemigracyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) repatriacja

Wiktionary


reemigracyjny

związany z reemigracją


SJP.pl


reemigrant

emigrant, który powrócił do ojczystego kraju


SJP.pl


reemigrantka

reemigrant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta powracająca do kraju na stałe po okresie emigracji

Wiktionary

Patrz:

reemigrant

reemisja

ponowna emisja;
1. w ekonomii: ponowne puszczenie w obieg pieniędzy, papierów wartościowych, znaczków pocztowych;
2. ponowne nadanie programu radiowego lub telewizyjnego


SJP.pl


reengineering

[czytaj: re-indżinirin(g)] metoda radykalnego przeprojektowania procesów w przedsiębiorstwie, w celu usprawnienia jego funkcjonowania, przewidująca m.in. rewolucyjne zmiany w kulturze organizacyjnej


SJP.pl

Reengineering (ang. re-engineering lub business process re-engineering) – koncepcja biznesowa polegająca na wprowadzaniu radykalnych zmian w procesach biznesowych. Celem zmian jest osiągnięcie maksymalnej efektywności organizacji oraz redukcja kosztów.

Wikipedia


reese

Reese – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Michigan, w hrabstwie Tuscola.

Wikipedia


reeskontować

dawniej: redyskontować


SJP.pl


reetatyzacja

rzadko: przywrócenie kontroli państwa we wszystkich dziedzinach życia społecznego; ponowne upaństwowienie


SJP.pl


reeves

  • Reeves – miejscowość w Irlandii, w hrabstwie Kildare
  • Reeves – obszar niemunicypalny w USA, w stanie Georgia, w hrabstwie Gordon
  • Reeves – wieś w USA, w stanie Luizjana, w parafii Allen
  • hrabstwo Reeves (ang. Reeves County) – w stanie Teksas

Wikipedia


ref

dolna część żagla


SJP.pl

Refowanie – zmniejszanie powierzchni ożaglowania stosowane podczas żeglugi w trudnych warunkach wiatrowych w celu zmniejszenia siły aerodynamicznej wytwarzanej na żaglach, obniżenia środka ożaglowania, zmniejszenia przechyłu, a także wywołania nawietrzności lub zawietrzności.

Wikipedia


ref.

skrót od: referat (dział instytucji), czytany jako cały odmienny wyraz


SJP.pl


refabrykacja

odnawianie sprzętu elektronicznego


SJP.pl

Refabrykacja – działanie polegające na przywróceniu właściwości użytkowych częściom używanym, aby wyglądały one jak nowe.

Może ona mieć charakter obróbki kompleksowej, w wyniku której przywraca się częściom wymagany kształt, wymiary, parametry i właściwości niezbędne do dalszej pracy. To odnowa jakiegoś przedmiotu w celu dalszego użytkowania. Najczęściej spotykanym przykładem refabrykacji są tonery drukarkowe oraz telefony komórkowe.

Wikipedia


refabrykować

odnawiać sprzęt elektroniczny


SJP.pl


refakcja

1. opust ceny za towar uszkodzony, zareklamowany przez nabywcę;
2. dawniej: obniżka taryfy przy wysyłce dużych ilości towaru


SJP.pl


refaktura

odsprzedaż osobie trzeciej usług, które wcześniej przedsiębiorca sam nabył


SJP.pl


refakturować

ponownie fakturować (zafakturować) bez powiększenia wartości sprzedaży o własną marżę, przenosić (przenieść) koszty na osobę trzecią, która faktycznie korzysta z usługi


SJP.pl


refbant

rabant; wąski pas naszyty na żagiel dla wzmocnienia płótna w miejscu, gdzie znajdują się otwory na przeprowadzenie lin


SJP.pl


refbanta

wzmocniony pas żagla; refbant


SJP.pl

Refbanta – wzmocniony pas żagla umożliwiający, dzięki remizkom z przewleczonymi przez nie refsejzingami, refowanie żagla. W zrefowanym żaglu zastępuje lik, napinana jest przez refhals i refszkentlę.

Wikipedia


refektarski

charakterystyczny dla refektarza, mieszczący się w refektarzu - sali jadalnej w klasztorze lub seminarium duchowym; refektarzowy


SJP.pl


refektarz

jadalnia w klasztorze lub seminarium duchownym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. pomieszczenie klasztorne przeznaczone do spożywania posiłków;

Wiktionary

Refektarz (łac. refectorium od reficere – odnawiać) – w budynkach klasztornych, seminariach duchownych i dawnych zamkach zakonów rycerskich duże pomieszczenie służące jako jadalnia, charakterystyczne zwłaszcza dla klasztorów średniowiecznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po modlitwie wszyscy mnisi zbierali się w refektarzu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈfɛktaʃ, AS: refektaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refektarzowy mos.

 przym. refektarzowy

Wiktionary


refektarzowy

charakterystyczny dla refektarza, mieszczący się w refektarzu - sali jadalnej w klasztorze lub seminarium duchowym; refektarski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rel. związany z refektarzem

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) rel. zakonnik odpowiedzialny za refektarz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W hipermarkecie zakonnice dokupiły do serwisu refektarzowego piętnaście filiżanek.

 (2.1) Ludmiła przyniosła świeże kwiaty, które refektarzowy postawił przed figurą Matki Bożej w refektarzu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refektarz m.

:: fż. refektarzowa ż.

Wiktionary


refektarzyk

zdrobnienie od: refektarz (jadalnia w klasztorze lub seminarium duchowym)


SJP.pl


referacik

zdrobnienie od: referat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od referat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie referat, lecz tylko mały referacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. referat m., referowanie n., zreferowanie n.

 przym. referatowy

 czas. referować

Wiktionary


referat

1. omówienie jakiegoś problemu mające formę pisemną lub przeznaczone do wygłoszenia;
2. grupa pracowników jakiegoś urzędu, instytucji, którzy zajmują się określonym rodzajem spraw; dział tej instytucji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pisemne lub ustne opracowanie danego zagadnienia, często wygłaszane w gronie zainteresowanych osób

 (1.2) dział instytucji, który zajmuje się określonymi sprawami

Wiktionary

Referat (łac. referre ‘odnosić: przedstawiać coś, referować’) – forma wypowiedzi, literacka lub literacko-naukowa, prezentująca dane zagadnienie. Wypowiedź pisemna przygotowana do wygłoszenia w kręgu zainteresowanych osób. Może poruszać różnorodną tematykę, jego głównym celem jest przekazanie wiedzy na jakiś temat; nie jest obowiązkowe zachowanie w nim całkowitego obiektywizmu – może zawierać krytyczne uwagi autora.

Osoba wygłaszająca referat to referent.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) wygłaszać referat

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. referent m., referentka ż., referencje nmos., referencja ż., referowanie n., zreferowanie n.

:: zdrobn. referacik m.

 czas. referować

 przym. referatowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 wikicytaty.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) report; (1.2) office

* bułgarski: (1.1) реферат m.

* esperanto: (1.1) referaĵo

* niemiecki: (1.1) Referat n.

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|referat.}}

* rosyjski: (1.1) реферат m.

* ukraiński: (1.1) реферат m.

źródła.

== referat (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) raport

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈfɛrat, AS: referat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. referent m., referentka ż., referencje nmos., referencja ż., referowanie n., zreferowanie n.

:: zdrobn. referacik m.

 czas. referować

 przym. referatowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. referent m., referentka ż., referencje nmos., referencja ż., referowanie n., zreferowanie n.

:: zdrobn. referacik m.

 czas. referować

 przym. referatowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 wikicytaty.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) report; (1.2) office

* bułgarski: (1.1) реферат m.

* esperanto: (1.1) referaĵo

* niemiecki: (1.1) Referat n.

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|referat.}}

* rosyjski: (1.1) реферат m.

* ukraiński: (1.1) реферат m.

źródła.

== referat (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) raport

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


referatowy

przymiotnik od: referat


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z referatem, dotyczący referatów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. referat mrz., referacik mrz., referent mos., referentka ż., referencje nmos., referencja ż., referowanie n., zreferowanie n.

 czas. referować ndk., zreferować dk.

Wiktionary


referencja

1. odesłanie w tekście do innego źródła informacji lub publikacji;
2. w filozofii i semantyce: znaczenie uzupełniające ogólny sens; odniesienie
3. w informatyce: argument funkcji będący wskaźnikiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inform. wartość, zawierająca informację o położeniu innej wartości w pamięci lub nośniku danych;

 (1.2) filoz. znaczenie, które uzupełnia ogólny sens czegoś

Wiktionary

  • Referencja w informatyce
  • Referencja w filozofii
  • Referencje (listy polecające)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛfɛˈrɛ̃nt͡sʲja, AS: referncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. referencje nmos., referent m., referentka ż., referat m., referowanie n., zreferowanie n.

 czas. referować ndk., zreferować dk.

 przym. referencyjny, referatowy

 przysł. referencyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odniesienie

Wiktionary


referencjalny

referencyjny;
1. referencja;
2. taki, który jest ustalonym punktem odniesienia; wzorcowy;
3. taki, który jest skutkiem podziału na różne kategorie


SJP.pl


referencje

pisemna opinia wystawiana osobie ubiegającej się o pracę; list polecający


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pisemna opinia wystawiana osobie starającej się o pracę;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: referencja

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W referencjach tej firmy znajduje się Narodowe Centrum Kultury.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛfɛˈrɛ̃nt͡sʲjɛ, AS: referncʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. referencja ż., referent m., referentka ż., referat m., referowanie n., zreferowanie n.

 czas. referować ndk., zreferować dk.

 przym. referencyjny, referatowy

 przysł. referencyjnie

Wiktionary


referencyjność

referencyjny


SJP.pl

Patrz:

referencyjny

referencyjny

związany z referencją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest ustalony z góry, i który stanowi punkt odniesienia

 (1.2) taki, który wynika z podziału na poszczególne kategorie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. referencje nmos., referencja ż.

 czas. referować

Wiktionary


referendalny

dotyczący referendum, charakterystyczny dla referendum - wyrażenia swojej opinii w drodze powszechnego głosowania; referendowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z referendum, dotyczący referendum

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. referendum n.

Wiktionary


referendarka

referendarz; referentka


SJP.pl


referendarski

przymiotnik od: referendarz


SJP.pl


referendarz

1. stanowisko urzędnicze w administracji;
2. dawniej: urzędnik, który przesłuchiwał strony w sprawach cywilnych i referował sprawy w kancelarii królewskiej


SJP.pl

  • Referendarz (historia)
  • Referendarz (administracja)
  • Referendarz sądowy

Wikipedia


referendowy

dotyczący referendum, charakterystyczny dla referendum - wyrażenia swojej opinii w drodze powszechnego głosowania; referendalny


SJP.pl


referendum

głosowanie w określonej sprawie, w którym biorą udział wszyscy uprawnieni obywatele


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. głosowanie, którego celem jest rozstrzygnięcie jakiejś kwestii przez ogół obywateli kraju, regionu lub gminy;

Wiktionary

Referendum (głosowanie ludowe) – forma głosowania o charakterze powszechnym, najbliższa ideałowi demokracji bezpośredniej, w której udział mogą brać wszyscy obywatele uprawnieni do głosowania (tj. mający czynne prawo wyborcze). W czasie referendum obywatele całego państwa lub jego części wyrażają swoją opinię w kwestii poddawanej głosowaniu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prezydent ogłosił referendum w sprawie przyjęcia konstytucji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛfɛˈrɛ̃ndũm, AS: referndũm

Wiktionary

Powiązane:

 przym. referendalny, referendowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) plebiscyt

Wiktionary


referent

1. osoba, która pisze lub wygłasza referat albo przedstawia szerszemu gronu jakąś sprawę;
2. urzędnik kierujący referatem w instytucji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się prowadzeniem określonego referatu w danej instytucji i załatwiająca sprawy z tym związane

 (1.2) osoba opracowująca i wygłaszająca referat na dany temat większej grupie osób

Wiktionary

Referent (prowadzący sprawę) – w polskim porządku prawnym osoba (urzędnik) upoważniona do merytorycznego załatwienia danej sprawy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈfɛrɛ̃nt, AS: referẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. referentka ż., referat m., referencja ż., referencje nmos., referowanie n., zreferowanie n.

 przym. referatowy

Wiktionary


referentka

1. kobieta referent;
2. pieczęć metalowa odciskana w miękkim materiale (np. plastelinie) przy plombowaniu szaf lub pomieszczeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: referent

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 zob. referent.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|referent.

* esperanto: (1.1) referantino

* słoweński: (1.1) referentka ż.

źródła.

== referentka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) referentka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛfɛˈrɛ̃ntka, AS: referntka

Wiktionary

Powiązane:

 zob. referent.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 zob. referent.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|referent.

* esperanto: (1.1) referantino

* słoweński: (1.1) referentka ż.

źródła.

== referentka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) referentka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


refermentacja

wtórna fermentacja w piwowarstwie


SJP.pl

Refermentacja – termin używany w piwowarstwie oznaczający wtórną fermentację w butelkach. Do sklarowanego i przefiltrowanego piwa dolewa się brzeczki nastawnej i rozlewa do butelek, w których cukier zawarty w brzeczce rozkłada się i zamienia w alkohol oraz dwutlenek węgla. Refermentacja wpływa na zwiększenie stężenia ekstraktu piwa, zwiększenie zawartości dwutlenku węgla i osadów drożdżowych, zmienia również wartość pH piwa. Piwo poddane refermentacji jest bardziej mętne i treściwsze w smaku.

Wikipedia


refermentować

ponownie fermentować


SJP.pl


referować

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) zdawać raport, relację z czegoś; przedstawiać coś w formie referatu, sprawozdania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛfɛˈrɔvat͡ɕ, AS: referovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. koreferat mrz., referacik mrz., referat mrz., referencja ż., referencje nmos., referowanie n., zreferowanie n.

 czas. koreferować ndk., zreferować dk.

 przym. referatowy, referencjalny, referencyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) relacjonować

Wiktionary


referowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|referować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zreferowanie n., referat m., referacik m., referent m., referentka ż., referencja ż., referencje nmos.

 czas. referować ndk., zreferować dk.

 przym. referatowy

Wiktionary


refhals

lina lub wielokrążek do ściągnięcia i umocowania żagla podczas refowania


SJP.pl


refinansować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zrefinansować)

 (1.1) finans. pozyskiwać nowe finansowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refinansowanie n.

 czas. zrefinansować dk.

Wiktionary


reflacja

wzrost cen następujący po okresie, w którym kształtowały się one poniżej kosztów produkcji


SJP.pl

Reflacja – zwiększanie skali inflacji będące reakcją na kształtowanie się cen poniżej kosztów produkcji.

Wikipedia


reflacyjny

reflacja


SJP.pl

Patrz:

reflacja

reflagging

zmiana bandery statku


SJP.pl


refleks

1. zdolność szybkiej reakcji na bodźce z otoczenia;
2. reakcja organizmu na jakiś bodziec;
3. odblask, odbicie światła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. rozbłysk odbitego światła

 (1.2) zdolność do szybkiej reakcji

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. refleksyjność ż., reflektor m.

 czas. zreflektować się, reflektować

 przym. refleksyjny, refleksowy

 przysł. refleksyjnie

frazeologia. refleks szachisty

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) рефлекс m.

źródła.

== refleks (język turecki.) ==

wymowa. IPA3|ɾef'lecs.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) refleks

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛflɛks, AS: refleks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refleksyjność ż., reflektor m.

 czas. zreflektować się, reflektować

 przym. refleksyjny, refleksowy

 przysł. refleksyjnie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. refleksyjność ż., reflektor m.

 czas. zreflektować się, reflektować

 przym. refleksyjny, refleksowy

 przysł. refleksyjnie

frazeologia. refleks szachisty

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) рефлекс m.

źródła.

== refleks (język turecki.) ==

wymowa. IPA3|ɾef'lecs.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) refleks

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


refleksivum

w językoznawstwie: zaimek zwrotny; reflexivum, refleksiwum


SJP.pl


refleksiwum

w językoznawstwie: zaimek zwrotny; reflexivum, refleksivum


SJP.pl


refleksja

głębsze przemyślenia wywołane silnym przeżyciem; wypowiedź, będąca wynikiem takiego zastanowienia się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. głębsze zastanowienie się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refleksyjność ż.

 przym. refleksyjny

 przysł. refleksyjnie

Wiktionary


refleksol

rodzaj rolety, osłona przeciwsłoneczna niezasłaniająca całkowicie widoku


SJP.pl


refleksola

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) półprzezroczysta roleta zewnętrzna ograniczająca ilość promieni słonecznych

Wiktionary


refleksolog

osoba usiłująca wyjaśnić wszystkie procesy psychiczne działaniem odruchów fizjologicznych


SJP.pl


refleksologia

  • refleksologia (nauka)
  • refleksologia (pseudonauka)

Wikipedia


refleksologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) psych. związany z refleksologią, dotyczący refleksologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refleksologia ż.

Wiktionary


refleksolożka

refleksolog


SJP.pl

Patrz:

refleksolog

refleksomierz

przyrząd do pomiaru czasu reakcji


SJP.pl


refleksoterapia

terapia uciskowa, w której stymulowane są punkty odpowiadające poszczególnym narządom i układom ludzkiego ciała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. alternatywna metoda terapii, mająca pobudzać organizm do samoleczenia poprzez uciskaniu określonych punktów na ciele

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refleksoterapeuta m., refleksoterapeutka ż.

 przym. refleksoterapeutyczny

Wiktionary


refleksowy

przymiotnik od: refleks


SJP.pl


refleksy

1. zdolność szybkiej reakcji na bodźce z otoczenia;
2. reakcja organizmu na jakiś bodziec;
3. odblask, odbicie światła


SJP.pl

Refleksy – polski film animowany z 1979 w reżyserii Jerzego Kuci. Film ukazuje walkę o przetrwanie nowo narodzonego owada, który ledwo wydobywa się z kokonu i zostaje zaatakowany przez innego osobnika. W trakcie walki przeciwnicy wpadają do kałuży, znacząc na wodzie kręgi refleksów. Przez kałużę przechodzi mężczyzna i miażdży splecione w śmiertelnym uścisku owady. Tematem Refleksów jest kruchość istnienia wszelkich bytów ziemskich.

Wikipedia


refleksyjność

zdolność do refleksji, głębszych przemyśleń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest refleksyjne; cecha tych, którzy są refleksyjni

Wiktionary

  • refleksyjność światła – stosunek natężenia fali odbitej do natężenia fali padającej
  • mechanizm refleksji – pojęcie z dziedziny informatyki
  • antropologia refleksyjna – jeden z nurtów antropologii

Wikipedia

Powiązane:

 przym. refleksyjny

 przysł. refleksyjnie

 rzecz. refleks mrz., refleksja ż.

Wiktionary


refleksyjny

dający do myślenia, prowokujący wysiłek intelektualny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) podn. skłonny do głębszych rozważań

 (1.2) podn. skłaniający do przemyśleń, pełen refleksji

 (1.3) fiz. odbijający fale

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refleksja ż., refleks mrz., refleksyjność ż.

 przysł. refleksyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) myślący

 (1.2) filozoficzny, kontemplacyjny, medytacyjny

Wiktionary


refleksywny

zwrotny, np. czasownik refleksywny


SJP.pl


reflektant

osoba, która reflektuje na coś, ubiega się o coś


SJP.pl


reflektantka

reflektant


SJP.pl

Patrz:

reflektant

reflektometr

Reflektometr – elektroniczny przyrząd pomiarowy służący głównie do pomiarów długości i tłumienności przewodów miedzianych, a także włókien światłowodowych, stosowanych w torach telekomunikacyjnych.

Reflektometry można podzielić na:

  • reflektometry do torów przewodów miedzianych, zwane TDR (od ang. time-domain reflectometer)
  • reflektometry optyczne (do torów światłowodowych), zwane OTDR (od ang. optical time-domain reflectometer).

Wikipedia


reflektor

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) opt. zwierciadło wklęsłe;

 (1.2) techn. lampa z reflektorem (1.1) dająca kierunkowy strumień światła

 (1.3) astr. teleskop astronomiczny z reflektorem (1.1)

 (1.4) fiz. warstwa materiału wokół rdzenia reaktora atomowego, która odbija neutrony;

 (1.5) zob. reflektor radarowy.

 (1.6) środ. więz. zwykle w lm. oko

Wiktionary

Reflektor – zwierciadło optyczne wklęsłe, służące do sprowadzenia padającej na nie wiązki energii o charakterze falowym (np. promieniowanie elektromagnetyczne, fala akustyczna) do wiązki równoległej lub wąskiego kąta bryłowego.

Reflektor zwiększa gęstość energii danej fali; działa jak soczewka skupiająca. Służy do ułatwienia obserwacji danego zjawiska falowego lub wysłania fal w określonym kierunku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Oślepił mnie blask reflektorów samochodu z przeciwka.

 (1.2) Kiedy słyszę tę muzykę, przed oczami mam ferię jaskrawożółtych reflektorów na koncercie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛfˈlɛktɔr, AS: reflektor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reflektometr m., refleks m.

:: zdrobn. reflektorek m.

 przym. reflektorowy

Wiktionary


reflektorowy

przymiotnik od: reflektor


SJP.pl


reflektować

1. wyrażać ochotę na coś;
2. reflektować się - zwracać na coś uwagę, spostrzegać coś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) książk. mieć na coś ochotę, starać się o coś

 (1.2) przest. przywoływać kogoś do opamiętania się i rozwagi, nakłaniać do zastanowienia się

czasownik zwrotny reflektować się

 (2.1) książk. opamiętać się, zachowywać rozwagę

 (2.2) książk. orientować się, zauważać coś, spostrzegać coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) "Czy Pani Przewodnicząca reflektuje na herbatę?" spytała ją słodko Doktorka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛflɛkˈtɔvat͡ɕ, AS: reflektovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refleks mrz., reflektowanie, reflektant, reflektantka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) mitygować

 (2.1) mitygować się

Wiktionary


reflektowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|reflektować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛflɛktɔˈvãɲɛ, AS: reflektovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. reflektować ndk.

Wiktionary


reflexivum

w językoznawstwie: zaimek zwrotny; refleksivum, refleksiwum


SJP.pl


reflina

lina zamocowana do tylnego liku żagla


SJP.pl


reflink

link promocyjny, który po kliknięciu przynosi dochód promującej go osobie, firmie; link referencyjny


SJP.pl


reflinka

linka zamocowana do żagla, służąca do obwiązywania zrefowanej części żagla; refsejzing


SJP.pl

Reflinka, refsejzing – krótka lina w olinowaniu ruchomym na jachtach i żaglowcach, głównie z ożaglowaniem skośnym. Reflinki mocowane są w refbancie, wzmocnionym pasie żagla. Służą do zmniejszania powierzchni żagla poprzez skrócenie jego długości czyli refowanie.

W przypadku refowania żagli w ożaglowaniu skośnym, wraz z refsejzingami stosuje się, jako ostatnią w szeregu tych linek mocowanych do bomu, refszkentlę – linkę nie tylko skracającą żagiel, ale i napinającą jego koniec.

Wikipedia


refluks

medycyna: cofanie się treści pokarmowej z żołądka do przełyku, z dwunastnicy do żołądka; cofanie się moczu z pęcherza do moczowodu


SJP.pl

Medycyna
  • refluks żołądkowo-przełykowy
  • refluks dwunastniczo-żołądkowy (refluks żółciowy, refluks niekwaśny) – refluks żółci do żołądka i przełyku
  • refluks pęcherzowo-moczowodowy – odpływ pęcherzowo-moczowodowy
Chemia
  • refluks – orosienie

Wikipedia


refluksja

schorzenie polegające na cofaniu się treści żołądka do przełyku


SJP.pl


refluksowy

refluks


SJP.pl

Patrz:

refluks

refmaszynka

urządzenie do obracania bomu przy nawijaniu nań żagla podczas refowania


SJP.pl


reforma

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zmiana lub szereg zmian mająca na celu ulepszenie dziedziny, której dotyczy;

Wiktionary

Reforma (łac. reformatio – przekształcenie) – proces ewolucyjnego, stopniowego i zwykle długotrwałego mający na celu wprowadzenie zmian. Reformy stanowią przeciwwagę i uzupełnienie zmian rewolucyjnych.

Wprowadzana jest przez uchwalenie lub wydanie jednego lub kilku aktów prawnych (z reguły jest to ustawa parlamentu i rozporządzenia do niej), a następnie przez działania organów władzy wykonawczej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1999 roku w Polsce miały miejsce dwie reformy – zarówno podziału administracyjnego, jak i systemu oświaty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈfɔrma, AS: reforma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reformowalność ż., reformatorstwo n., reformator m., reformatorka ż., reformizm m., reformista m., reformistka ż., reformacja ż., reformowanie n., zreformowanie n.

 czas. reformować ndk., zreformować dk.

 przym. reformowalny, reformatorski, reformistyczny, reformacyjny, reformowy, formatywny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) uwstecznienie, antyreforma

hiperonimy.

 (1.1) poprawa

hiponimy.

 (1.1) restrukturyzacja, pieriestrojka / pierestrojka

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. reformowalność ż., reformatorstwo n., reformator m., reformatorka ż., reformizm m., reformista m., reformistka ż., reformacja ż., reformowanie n., zreformowanie n.

 czas. reformować ndk., zreformować dk.

 przym. reformowalny, reformatorski, reformistyczny, reformacyjny, reformowy, formatywny

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|réforme. < etym|łac|reformatio. < etym2|łac|reformo|reformare. → reformować

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) reform

* bułgarski: (1.1) реформа ż.

* chorwacki: (1.1) reforma

* czeski: (1.1) reforma

* duński: (1.1) reform w.

* esperanto: (1.1) reformo, reformado

* niemiecki: (1.1) Reform ż.

* norweski (bokmål): (1.1) reform m.

* norweski (nynorsk): (1.1) reform m.

* rosyjski: (1.1) реформа

* słowacki: (1.1) reforma ż.

* szwedzki: (1.1) reform w.

źródła.

== reforma (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reforma

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


reformaci

rzadko: członek katolickiego zakonu żebrzącego, utworzonego we Włoszech w XVI wieku; reformata


SJP.pl

Wikipedia


reformacja

ruch religijno-społeczny zapoczątkowany w XVI wieku w Niemczech przez Marcina Lutra, który dążył do reformy i odbudowy Kościoła katolickiego; doprowadził do rozłamu w chrześcijaństwie i utworzenia nowych wyznań, zwanych protestanckimi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. kult. ruch religijno-polityczno-społeczny w XVI wieku zapoczątkowany w Niemczech przez Marcina Lutra, dążący do wprowadzenia reform w Kościele katolickim;

 (1.2) daw. wprowadzanie reformy, reform, reformowanie

 (1.3) daw. zabezpieczenie majątkowe żony, w postaci zapisania podwójnej zazwyczaj wartości jej posagu, wiana na części dóbr męża ; po jego śmierci spadkobiercy zwracali wiano wdowie; prawne ubezpieczenie, opatrzenie

Wiktionary

Reformacja – ruch religijno-polityczno-społeczny zapoczątkowany przez Marcina Lutra w XVI wieku, mający na celu odnowę chrześcijaństwa. Był reakcją na negatywne zjawiska, które miały miejsce w katolickiej hierarchii kościelnej, a także stanowił opozycję do katolickiej doktryny dogmatycznej. Podwaliny pod wystąpienie Marcina Lutra położyła działalność Jana Husa na początku XV wieku – ruch husycki (husyci) odegrał ważną rolę w rozwoju reformacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reformacja w Kościele katolickim została zapoczątkowana przez Marcina Lutra w XVI wieku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛfɔrˈmat͡sʲja, AS: reformacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reforma ż., reformowalność ż., reformatorstwo n., reformator mos., reformatorka ż., reformizm mrz., reformista mos., reformistka ż., reformowanie n., zreformowanie n.

 czas. reformować ndk., zreformować dk.

 przym. reformacyjny, reformowalny, reformatorski, reformistyczny, formacyjny, formatywny

 przysł. reformacyjnie

Wiktionary


reformacki

dotyczący reformata


SJP.pl


reformacyjny

związany z reformacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z reformacją, dotyczący reformacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reforma ż., reformatorka ż., reformator mos., reformowanie n., reformacja ż.

 przym. formatywny, reformowalny, reformatorski

 czas. reformować

Wiktionary


reformat

rzadko: członek katolickiego zakonu żebrzącego, utworzonego we Włoszech w XVI wieku; reformata


SJP.pl


reformata

rzadko: członek katolickiego zakonu żebrzącego, utworzonego we Włoszech w XVI wieku; reformata


SJP.pl


reformator

1. osoba przeprowadzająca jakąś reformę, reformująca coś;
2. działacz reformacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto reformuje, dokonuje reformy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Król był wielkim reformatorem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛfɔrˈmatɔr, AS: reformator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reforma ż., reformatorstwo n., reformizm m., reformista m., reformistka ż., reformowalność ż., reformacja ż., reformowanie n., zreformowanie n.

:: fż. reformatorka ż.

 czas. reformować ndk., zreformować dk.

 przym. reformatorski, reformowalny, reformistyczny, reformacyjny, formacyjny, formatywny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. reforma ż., reformatorstwo n., reformizm m., reformista m., reformistka ż., reformowalność ż., reformacja ż., reformowanie n., zreformowanie n.

:: fż. reformatorka ż.

 czas. reformować ndk., zreformować dk.

 przym. reformatorski, reformowalny, reformistyczny, reformacyjny, formacyjny, formatywny

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|reformować.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) reformer

* bułgarski: (1.1) реформатор m.

* francuski: (1.1) réformateur m.

* interlingua: (1.1) reformator

* niemiecki: (1.1) Reformer m.

* rosyjski: (1.1) реформатор m.

źródła.

== reformator (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) reformator

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


reformatorka

1. kobieta przeprowadzająca jakąś reformę, reformująca coś;
2. działaczka reformacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: reformator

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na zachodzie Europy Katarzyna II uważana była za reformatorkę i monarchinię oświeconą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛfɔrmaˈtɔrka, AS: reformatorka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reforma ż., reformowalność ż., reformatorstwo n., reformizm m., reformista m., reformistka ż., reformacja ż., reformowanie n., zreformowanie n.

:: fm. reformator m.

 czas. reformować ndk., zreformować dk.

 przym. reformowalny, reformatorski, reformistyczny, reformacyjny, formacyjny, formatywny

Wiktionary


reformatorski

związany z wprowadzaniem reform


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) podn. dotyczący reformowania albo reformatora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reformowanie n., reformowalność ż., reforma ż., reformacja ż., reformator mos., reformatorka ż.

 czas. reformować

 przym. reformacyjny, reformowalny

 przysł. reformacyjnie, reformatorsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) innowacyjny

Wiktionary


reformatorskość

reformatorski


SJP.pl

Patrz:

reformatorski

reformer

przyrząd treningowy do pilatesu


SJP.pl


reforming

wysokotemperaturowe ogrzewanie ropy naftowej pod zwiększonym ciśnieniem w celu otrzymania paliw o dobrych właściwościach lub węglowodorów aromatycznych


SJP.pl

Reforming (reforming katalityczny, reformowanie benzyny) – proces stosowany wobec lekkich frakcji ropy naftowej lub produktów krakingu w celu otrzymania paliw o wysokiej liczbie oktanowej, w czasie którego zachodzą reakcje izomeryzacji, odwodornienia, cyklizacji, hydrokrakingu i aromatyzacji.

Wikipedia


reformistka

reformista


SJP.pl

Patrz:

reformista

reformistyczny

reformizm


SJP.pl

Patrz:

reformizm

reformizm

1. dążenie do wprowadzenia reform w dotychczasową formę działania jakiejś instytucji, organizacji;
2. kierunek w ruchu robotniczym, powstały w Anglii pod koniec XIX wieku, dominujący w II Międzynarodówce, odrzucający rewolucyjne metody walki o socjalizm na rzecz reform ustroju kapitalistycznego


SJP.pl

Reformizm (łac. reformare „przekształcać”) – nurt opowiadający się za reformą istniejącego systemu lub instytucji – często politycznej lub religijnej – w przeciwieństwie do jej zniesienia i zastąpienia poprzez rewolucję.

W ruchu socjalistycznym reformizm jest poglądem, że stopniowe zmiany poprzez istniejące instytucje mogą ostatecznie doprowadzić do fundamentalnych zmian w politycznych i ekonomicznych systemach społeczeństwa. Reformizm jako tendencja polityczna i hipoteza zmiany społecznej wywodzi się z opozycji wobec socjalizmu rewolucyjnego, który twierdzi, że rewolucyjne przewroty są koniecznym warunkiem wstępnym dla strukturalnych zmian niezbędnych do przekształcenia kapitalistycznego systemu w jakościowo odmienny system socjalistyczny. W odpowiedzi na pejoratywne pojmowanie reformizmu jako nietransformacyjnego, filozof André Gorz w 1987 roku stworzył koncepcję reformy niererformistycznej, która kładzie nacisk na potrzeby ludzkie nad potrzebami kapitalistycznymi.

Wikipedia


reformować

1. wprowadzać zmiany, ulepszenia; dokonywać reformy, przekształcać, reorganizować;
2. reformować się - być reorganizowanym, przekształcanym; przekształcać się, reorganizować się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zreformować)

 (1.1) dokonywać reformy

czasownik zwrotny niedokonany reformować się (dk. zreformować się)

 (2.1) podlegać reformie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reformowalność ż., reforma ż., reformacja ż., reformator mos., reformatorka ż., reformista mos., reformizm mrz., reformowanie n., reformy nmos.

 czas. zreformować dk.

 przym. reformacyjny, reformatorski, reformistyczny, reformowalny, reformowany, formacyjny, formatywny

Wiktionary


reformowalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co reformowalne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reforma ż., reformatorstwo n., reformator m., reformatorka ż., reformizm m., reformista m., reformistka ż., reformowanie n., zreformowanie n., reformacja ż.

 czas. reformować ndk., zreformować dk.

 przym. reformowalny, reformatorski, reformistyczny, formatywny

Wiktionary


reformowalny

dający się reformować


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dający się reformować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reformowalność ż., reforma m., reformator m., reformatorka ż., reformatorstwo n., reformacja ż., reformowanie n.

 czas. reformować ndk.

 przym. reformatorski, reformacyjny, formatywny

Wiktionary


reformowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|reformować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mazowiecki dał wolną rękę Balcerowiczowi w reformowaniu gospodarki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reforma ż., reformizm m., reformista m., reformistka ż., reformatorstwo n., reformator m., reformatorka ż., reformacja ż., reformowalność ż., zreformowanie n.

 czas. reformować ndk., zreformować dk.

 przym. reformistyczny, reformatorski, reformacyjny, reformowalny, formacyjny, formatywny

Wiktionary


reformowany

1. wprowadzać zmiany, ulepszenia; dokonywać reformy, przekształcać, reorganizować;
2. reformować się - być reorganizowanym, przekształcanym; przekształcać się, reorganizować się


SJP.pl


reformowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z reformą, dotyczący reformy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reforma ż.

 przym. formatywny

Wiktionary


reformujący

1. wprowadzać zmiany, ulepszenia; dokonywać reformy, przekształcać, reorganizować;
2. reformować się - być reorganizowanym, przekształcanym; przekształcać się, reorganizować się


SJP.pl

Patrz:

reformować

reformy

majtki damskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kobiece szerokie majtki z nogawkami

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) plural|reforma.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. formacyjny

 czas. reformować

Wiktionary


refować

zmniejszać powierzchnię żagla za pomocą linek - refów


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) żegl. zmniejszać powierzchnię ożaglowania bez użycia dodatkowych żagli przez częściowe zwijanie lub składanie dolnej części żagla i umocowanie jej za pomocą linek

 (1.2) środ. wstawiać przypis

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sztorm idzie, refować żagle!

 (1.2) Nie refujemy z tytułów sekcji, a przypis wstawiamy przed kropką bez spacji. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈfɔvat͡ɕ, AS: refovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refowanie

 czas. orefować dk.

Wiktionary


refowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|refować.

Wiktionary

Refowanie – zmniejszanie powierzchni ożaglowania stosowane podczas żeglugi w trudnych warunkach wiatrowych w celu zmniejszenia siły aerodynamicznej wytwarzanej na żaglach, obniżenia środka ożaglowania, zmniejszenia przechyłu, a także wywołania nawietrzności lub zawietrzności.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛfɔˈvãɲɛ, AS: refovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. refować

Wiktionary


refowy

przymiotnik od: ref


SJP.pl


refrakcja

załamanie promieni świetlnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. odchylenie kierunku rozchodzenia się fali związana ze zmianą jej prędkości przy przejściu do innego ośrodka;

 (1.2) fizj. okresowa niewrażliwość na bodźce komórek pobudliwych (a także błon komórkowych wypustek tych komórek) po przejściu potencjału czynnościowego;

 (1.3) zob. refrakcja molowa.;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛfˈrakt͡sʲja, AS: refrakcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refraktor m., frakcja ż.

 przym. refrakcyjny, frakcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) załamanie, załamanie fali

Wiktionary


refrakcjonista

optyk, specjalista od doboru szkieł korekcyjnych


SJP.pl


refrakcjonistka

refrakcjonista


SJP.pl

Patrz:

refrakcjonista

refrakcyjny

związany z refrakcją


SJP.pl


refraktometr

przyrząd optyczny do mierzenia współczynnika załamania światła


SJP.pl

Wikipedia


refraktometria

dział fizyki obejmujący metody pomiaru współczynnika załamania światła za pomocą refraktometru


SJP.pl

Refraktometria – metoda badania własności fizykochemicznych substancji na podstawie pomiarów ich współczynników załamania. Służą temu refraktometry, np. refraktometr Abbego.

Wikipedia


refraktor

teleskop, w którym elementem skupiającym światło jest soczewka lub układ soczewek


SJP.pl

Teleskop optyczny (gr. teleskopes – dalekopatrzący) – jeden z rodzajów teleskopów; przyrząd optyczny złożony z dwóch elementów optycznych: obiektywu i okularu (teleskop soczewkowy) lub z okularu i zwierciadła (teleskop zwierciadlany), połączonych tubusem. Służy do powiększania odległych obrazów. Zarówno teleskop soczewkowy, jak i teleskop zwierciadlany dają obraz rzeczywisty powiększony, odwrócony lub prosty.

Wikipedia


refren

w pieśni lub piosence powtarzająca się melodia i związany z nią tekst, występujący zwykle po zakończeniu zwrotki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. w utworze śpiewanym jest to powtarzająca się melodia i tekst

Wiktionary

Refren – w pieśni lub piosence jest to powtarzająca się melodia i związany z nią tekst, występujący zwykle po zakończeniu zwrotki. W jazzie często ma zadanie oddzielenia poszczególnych części solowych i grany jest przez cały zespół.Refren jest częścią zwrotki, która składa się z tzw. canta (kanta) i refrenu.Refren zwykle zawiera w pełni rozbudowaną melodię, niekiedy jednak sprowadzony jest do jednego, krótkiego motywu. Na przykład w pieśniach religijnych może się sprowadzać do wyśpiewywanego przez zgromadzenie słowa Amen lub prośby Módl się za nami/Zmiłuj się nad nami (w litaniach) w odpowiedzi na śpiew kantora. Podobną rolę w hiszpańskich piosenkach ludowych odgrywa refren Ole!.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uwielbiam refren tej piosenki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛfrɛ̃n, AS: refrẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. refrenik

 przym. refrenowy

Wiktionary


refrenik

zdrobnienie od: refren


SJP.pl


refrenistka

refrenista


SJP.pl

Patrz:

refrenista

refrenowy

przymiotnik od: refren


SJP.pl


refrigerium

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. w starożytnym Rzymie i średniowieczu, uczta na grobie zmarłego urządzana ku jego czci

 (1.2) rel. w teologii francuskiej XII w. miejsce „ochłody i pocieszenia”, odpoczynku i radosnego oczekiwania dusz na spotkanie z Bogiem; przez niektórych identyfikowane z miejscem, w którym ci, którzy nie zmarli jako męczennicy, czekają na Sąd Ostateczny

Wiktionary


refsejzing

linka zamocowana do żagla, służąca do obwiązywania zrefowanej części żagla; reflinka


SJP.pl

Reflinka, refsejzing – krótka lina w olinowaniu ruchomym na jachtach i żaglowcach, głównie z ożaglowaniem skośnym. Reflinki mocowane są w refbancie, wzmocnionym pasie żagla. Służą do zmniejszania powierzchni żagla poprzez skrócenie jego długości czyli refowanie.

W przypadku refowania żagli w ożaglowaniu skośnym, wraz z refsejzingami stosuje się, jako ostatnią w szeregu tych linek mocowanych do bomu, refszkentlę – linkę nie tylko skracającą żagiel, ale i napinającą jego koniec.

Wikipedia


refugialny

refugium


SJP.pl

Patrz:

refugium

refugium

Ostoja (refugium) – w ekologii i ochronie przyrody jest to obszar wyróżniający się pod względem przyrodniczym, na którym występują rzadkie, ginące, zagrożone gatunki roślin lub zwierząt czy zanikające typy ekosystemów. Przykładowo, refugiami dlaleśnych gatunków roślin w krajobrazie rolniczym mogą być zarośla śródpolne, wyspy leśne itp.

Wikipedia


refulacja

usypywanie plaży, wzmacnianie wybrzeża itp. przy pomocy piasku pozyskanego z dna morskiego


SJP.pl

Refulacja – prace mające na celu poszerzanie oraz ochronę plaży, terenów brzegowych, wysp, portów i torów podejściowych itp. Polegają na przetransportowaniu (przepompowaniu) m.in. z pogłębiarki rurami lub szalandą piasku z dna morza (akwenu) na plażę i rozgarnięciu go przez maszyny budowlane.

Wikipedia


refulacyjny

refulacja


SJP.pl

Patrz:

refulacja

refuler

urządzenie do wydobywania piasku, ziemi, mułu z dna, m.in. w celu pogłębienia dna zbiornika, rzeki


SJP.pl

Refuler – nazwa potoczna pogłębiarki ssącej. Służy do wydobywania piasku i żwiru z obszaru żwirowni lub do pogłębiania szlaków żeglugowych. Refuler jest jednostką pływającą, która zasysa z dna zbiornika wodnego (żwirowni) kruszywo.Dostarczenie urobku na brzeg odbywa się za pomocą systemu rur na pływakach gdzie poddawane jest dalszej obróbce - odwodnieniu i frakcjonowaniu.

Wikipedia


refundacja

zwrot części lub całości poniesionych przez kogoś kosztów


SJP.pl


refundacyjny

związany z refundacją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od: refundacja

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Nowe zasady pozwolą zaoszczędzić około 1 mld złotych - cieszył się szef resortu zdrowia, tuż po podpisaniu zmienionych list refundacyjnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛfũndaˈt͡sɨjnɨ, AS: refũndacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refundacja ż.

 czas. refundować

Wiktionary


refundować

pokrywać (pokryć) koszty poniesione przez kogoś innego


SJP.pl


refuseniczka

refusenik


SJP.pl

Patrz:

refusenik

refusenik

obywatel radziecki narodowości żydowskiej, któremu odmówiono prawa do emigracji


SJP.pl


refutacja

obalenie argumentów strony przeciwnej, odparcie czyichś zarzutów; pismo o takiej treści


SJP.pl


refutacyjny

przymiotnik od: refutacja


SJP.pl


refutować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) książk. odpierać za pomocą dowodów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. refutacja ż.

 przym. refutacyjny

Wiktionary


reg.

skrót od: regionalizm, regionalny


SJP.pl


rega

rzeka w północno-zachodniej Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w województwie zachodniopomorskim;

Wiktionary

Rega – rzeka w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, płynąca przez Pojezierze Zachodniopomorskie i Pobrzeże Szczecińskie, o długości według różnych publikacji od 167,8 km do 199 km.

Jest dwudziestą czwartą pod względem długości rzeką w Polsce. Rega jest jedną z największych rzek przymorza i drugą rzeką woj. zachodniopomorskiego pod względem przepływów. Średnioroczny przepływ w 1997 roku w przekroju ujścia Regi wynosił 21,80 m³/s. Wody rzeki zostały ocenione w latach 2006–2007 na III i IV klasy jakości.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rega jest czwartą rzeką w Polsce wpadającą do Morza Bałtyckiego.

 (1.1) Ujście Regi znajduje się w Mrzeżynie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛɡa, AS: rega

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Resko n.

 przym. reski

Wiktionary


regal

prawo, przywilej przysługujące wyłącznie panującemu


SJP.pl

Regal – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Minnesota, w hrabstwie Kandiyohi.

Wikipedia


regalia

1. oznaki, symbole godności królewskiej, np. korona, berło, jabłko; insygnia;
2. w średniowieczu: prawa, przywileje przysługujące wyłącznie panującemu; regale


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hist. insygnia królewskie, symbolizujące władzę królewską

 (1.2) hist. prawa i przywileje przysługujące monarsze

Wiktionary

Regalia (łac. regalis = królewski) – oznaki i symbole władzy monarszej, królewskiej, jak: korona, berło, jabłko itp.

Przykłady regaliów:

  • regalia cesarskie
  • japońskie regalia cesarskie
  • polskie insygnia koronacyjne

Także określenie na specjalny ubiór, szczególnie strojny, ozdobny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈɡalʲja, AS: regalʹi ̯a

Wiktionary


regalik

zdrobnienie od: regał


SJP.pl


regalista

zwolennik ustroju monarchicznego, stronnik króla; rojalista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w dawnej Polsce: zwolennik większej władzy króla w czasach demokracji szlacheckiej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡaˈlʲista, AS: regalʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regalistka ż.

 przym. regalistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) monarchista, rojalista

Wiktionary


regalistka

regalista


SJP.pl

Patrz:

regalista

regalistyczny

dawniej: rojalistyczny


SJP.pl


regata

samochód typu Fiat Regata


SJP.pl


regatowiec

zawodnik biorący udział w regatach


SJP.pl


regatowy

przymiotnik od: regaty


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z regatami, dotyczący regat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regaty nmos.

Wiktionary


regaty

zawody, wyścigi jachtów, łodzi wiosłowych, motorowych, kajaków i kanadyjek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) żegl. wyścig łodzi lub statków;

Wiktionary

Regaty – zawody sportowe prowadzone na wodzie lub lodzie.

Z regat rozgrywanych na wodzie można wyróżnić:

  • regaty motorowodne
  • regaty wioślarskie
  • regaty windsurfingowe
  • regaty żeglarskie.

Na powierzchni lodu rozgrywa się pewną odmianę regat żeglarskich w postaci zawodów bojerów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈɡatɨ, AS: regaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regatówka ż., regatowiec m.

 przym. regatowy

Wiktionary


regazyfikacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. proces zamiany LNG z postaci skroplonej na gazową poprzez ogrzewanie;

Wiktionary

Regazyfikacja - proces przemysłowy polegający na zamianie gazu ziemnego LNG w postaci skroplonej na postać gazową poprzez ogrzewanie skroplonej substancji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡazɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: regazyfʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regazyfikator

 przym. regazyfikacyjny

Wiktionary


regazyfikacyjny

regazyfikacja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od regazyfikacja

Wiktionary

Patrz:

regazyfikacja

Przykłady

 (1.1) Terminal regazyfikacyjny w Świnoujściu ma być otwarty w 2014 roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡazɨfʲikaˈt͡sɨjnɨ, AS: regazyfʹikacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regazyfikacja, regazyfikator

Wiktionary


regał

mebel z półkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mebel z półkami

 (1.2) muz. rodzaj małych organów

Wiktionary

Regał – mebel biblioteczny służący do przechowywania książek.

Współcześnie regały i pozostałe sprzęty biblioteczne tworzą systemy zintegrowane, czyli zespoły sprzętów zharmonizowanych ze sobą pod względem wymiarów, konstrukcji i formy zewnętrznej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛɡaw, AS: regau̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. regalik

 przym. regałowy

Wiktionary


regałek

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) muz. pot. utwór reggae

Wiktionary


regałowy

przymiotnik od: regał


SJP.pl


regelacja

powtórne zamarzania wody powstałej ze stopionego wskutek podwyższonego ciśnienia lodu, jedna z przyczyn przesuwania się lodowców


SJP.pl

Regelacja, przymarzanie lodu – zjawisko topienia lodu pod wpływem zwiększonego ciśnienia i powtórnego zamarznięcia powstałej wody przy obniżeniu ciśnienia do pierwotnej wartości. Powodowane jest ono zmniejszaniem się temperatury topnienia lodu przy zwiększonym ciśnieniu.

Wikipedia


regencja

1. rządy jednej lub kilku osób (regentów), ustanowione na okres małoletności lub nieobecności prawowitego władcy; rejencja;
2. okres trwania takich rządów; rejencja;
3. w państwie pruskim oraz na ziemiach polskich zaboru pruskiego: jednostka administracyjna pośrednia między powiatem a prowincją; rejencja;
4. urząd administrujący tą jednostką; rejencja;
5. w dawnej Polsce: urząd, stanowisko regenta - urzędnika dokonującego wpisów i wypisów z ksiąg sądowych, kierującego kancelarią królewską i archiwum; regentura, rejentura, rejencja;
6. styl w sztuce zapoczątkowany we Francji (1715-1723), odnoszący się szczególnie do wnętrz, mający cechy pośrednie między barokiem a rokokiem;
7. styl w sztuce angielskiej, rozwijający się w latach 1800-1830 w czasach panowania Jerzego, księcia Walii, charakteryzujący się przenikaniem tendencji neogotyckich, neoklasycystycznych i orientalnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. polit. władza sprawowana przez regenta, regentkę

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. regent m., regentka ż.

 przym. regencyjny

Wiktionary


regencki

przymiotnik od: regent


SJP.pl


regencyjny

związany z regencją


SJP.pl


regeneracja

1. odbudowa utraconych części w żywym organizmie;
2. odzyskiwanie sprawności fizycznej, zdrowia;
3. reperacja, odnawianie zużytych maszyn, narzędzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. odzyskiwanie zdrowia, sprawności, równowagi psychicznej itp.

 (1.2) med. odtwarzanie uszkodzonych części ciała, narządów, tkanek albo komórek organizmów żywych

 (1.3) techn. odnawianie i naprawianie uszkodzonych lub wyeksploatowanych maszyn lub ich części

 (1.4) techn. odzyskiwanie w procesach technologicznych wartościowych substancji, energii; także. przywracanie zużytym substancjom ich oryginalnych własności

Wiktionary

  • regeneracja (biologia)
  • regeneracja części – niezawodność
  • regeneracja ciepła – termodynamika, energetyka

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Regeneracja fizjologiczna jest ściśle związana z warunkami życia zwierzęcia czy człowieka. Najprostszym przykładem tej regeneracji jest odnowa naskórka pokrywającego całą powierzchnię ciała ludzkiego.

 (1.2) Karczochy nie tylko korzystnie wpływają na pracę naszej wątroby, ale pomagają też w regeneracji jej komórek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regenerowanie n., zregenerowanie n.

 czas. regenerować ndk., zregenerować dk.

 przym. regeneracyjny, regeneratywny

Wiktionary


regeneracyjny

związany z regeneracją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) uruchamiający lub wspomagający proces regeneracji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡɛ̃nɛraˈt͡sɨjnɨ, AS: regẽneracyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regeneracja ż., regenerowanie n., zregenerowanie n.

 czas. regenerować się, regenerować

 przym. regeneratywny

Wiktionary


regenerat

Regenerat — plastyczny produkt otrzymywany przez depolimeryzację zwulkanizowanych odpadów gumowych, zużytych wyrobów gumowych (opony, dętki, węże gumowe, obuwie itp.).W mieszankach gumowych może on zastąpić część kauczuku. Dodany w ograniczonej ilości wpływa korzystnie na dalsze procesy technologiczne, a ponadto przyczynia się do potanienia wyrobu gumowego.Nadmierny udział regeneratu w gumie powoduje znaczne obniżenie jej własności wytrzymałościowych.

Wikipedia


regenerator

Regenerator sygnału, wzmacniak, wtórnik, powtarzacz, repeater – urządzenie stosowane w telekomunikacji do regeneracji sygnału.

Zasięg transmisji sygnałów jest ograniczony na skutek zniekształceń, zakłóceń i pochłaniania energii w mediach transmisyjnych. Regeneracja przesyłanych sygnałów w torze transmisyjnym pozwala ten zasięg zwiększyć. Regeneratory działają w warstwie fizycznej sygnałów (pierwsza warstwa modelu OSI) i nie próbują interpretować transmitowanych przezeń danych pod kątem ich poprawności (spójności).

Wikipedia


regeneratywny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) sprzyjający regeneracji, prowadzący do regeneracji czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regeneracja ż., regenerator m., regenerant Pm., regenerowanie n., zregenerowanie n., generator m., generowanie n., wygenerowanie n., regeneratywność ż., degeneracja ż., degenerat m., degeneratka ż., degenerowanie n., zdegenerowanie n.

 czas. regenerować ndk., zregenerować dk., generować ndk., wygenerować dk.

 przym. regeneracyjny, degeneracyjny, degeneratywny

 przysł. regeneratywnie, regeneracyjnie, degeneracyjnie

Wiktionary


regenerować

czasownik niedokonany (dk. zregenerować)

 (1.1) odnawiać, odświeżać, odtwarzać

czasownik zwrotny niedokonany (dk. zregenerować się)

 (2.1) wracać do pełnego zdrowia i sprawności fizycznej

 (2.2) o częściach organizmów żywych: odnawiać się

Wiktionary

Przykłady

 (2.2) Leczenie objawowe jest często jedynym postępowaniem, ponieważ w 90% epizodów krwawienia ustaje ono samoistnie, a błona śluzowa regeneruje się w ciągu 72 godzin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡɛ̃nɛˈrɔvat͡ɕ‿ɕɛ, AS: regẽnerovać‿śe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regeneracja ż., regenerowanie n., zregenerowanie

 czas. zregenerować dk.

 przym. regeneracyjny, regeneratywny

 przysł. regeneracyjnie

Wiktionary


regenerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dokonywanie regeneracji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zregenerowanie n., regeneracja ż.

 czas. regenerować ndk., zregenerować dk.

 przym. regeneracyjny, regeneratywny

Wiktionary


regenerowany

odnowiony przez odpowiednie zabiegi mechaniczne albo chemiczne, np. opona regenerowana


SJP.pl


regenerujący

mający działanie odnawiające


SJP.pl


regens

dawniej: przełożony duchownego zakładu naukowego; zarządzający kancelarią konsystorską


SJP.pl


regensburg

[czytaj: REgensburk] miasto w Niemczech; Ratyzbona


SJP.pl

Niemcy:

  • Regensburg (pol. Ratyzbona) – miasto na prawach powiatu w kraju związkowym Bawaria
  • Regensburg – powiat w kraju związkowym Bawaria
  • Regensburg – region w kraju związkowym Bawaria

Osoby:

  • Mirja Regensburg – niemiecka aktorka

Wikipedia


regensburski

przymiotnik od: Regensburg (Ratyzbona; miasto w Niemczech); ratyzboński


SJP.pl


regent

1. osoba sprawująca rządy w okresie małoletniości, choroby lub dłuższej nieobecności panującego;
2. w dawnej Polsce: urzędnik dokonujący wpisów i wypisów z ksiąg sądowych, kierujący kancelarią królewską i archiwum; rejent, notariusz;
3. w dawnej Polsce: sekretarz kanclerza i podkanclerza; rejent, notariusz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. polit. ktoś, kto sprawuje władzę za nieobecnego lub młodocianego monarchę;

 (1.2) przest. rejent, notariusz

Wiktionary

Regent – uprawniona osoba, sprawująca władzę w imieniu monarchy, gdy ten nie może wykonywać swoich obowiązków, np. z powodu małoletniości, bezkrólewia, nieobecności w kraju lub poważnej choroby. Okres władzy regenta oraz sama władza regenta to regencja. Regent może być także powołany na okres, w którym tron pozostaje nieobsadzony (np. adm. Miklós Horthy na Węgrzech, Francisco Franco w Hiszpanii, Rada Regencyjna w Polsce).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛɡɛ̃nt, AS: regẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regencja ż.

:: fż. regentka ż.

 przym. regencyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) interrex

Wiktionary


regentka

kobieta sprawująca rządy w okresie małoletniości, choroby lub dłuższej nieobecności panującego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. polit. kobieta, która pełni funkcję regenta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regencja ż., regent m.

 przym. regencyjny

Wiktionary


regentura

w dawnej Polsce: urząd, stanowisko regenta - urzędnika dokonującego wpisów i wypisów z ksiąg sądowych, kierującego kancelarią królewską i archiwum; rejentura, rejencja, regencja


SJP.pl


reger

nazwisko


SJP.pl

Osoby

  • Max Reger
  • Tadeusz Reger

Inne

  • (4347) Reger – planetoida

Wikipedia


regest

regesta; dawniej:
1. streszczenie dokumentu lub listu;
2. chronologiczny spis dokumentów ze zwięzłym opisem ich treści i podaniem miejsca ich przechowywania


SJP.pl

Regest – średniowieczne określenie rejestru, z (łac. regestum – księga do zapisywania).

  • Chronologiczny spis czyli rejestr ewidencyjny dokumentów z podaniem treści i miejsca ich przechowywania.
  • Krótkie streszczenie dokumentu lub listu, zwykle z określeniem wystawcy i odbiorcy.
  • Spis tematyczny pojęć, osób, nazw lub miejsc występujących w książce, umieszczany zwykle w jej zakończeniu.

Wikipedia


regesta

regesta; dawniej:
1. streszczenie dokumentu lub listu;
2. chronologiczny spis dokumentów ze zwięzłym opisem ich treści i podaniem miejsca ich przechowywania


SJP.pl

Regest – średniowieczne określenie rejestru, z (łac. regestum – księga do zapisywania).

  • Chronologiczny spis czyli rejestr ewidencyjny dokumentów z podaniem treści i miejsca ich przechowywania.
  • Krótkie streszczenie dokumentu lub listu, zwykle z określeniem wystawcy i odbiorcy.
  • Spis tematyczny pojęć, osób, nazw lub miejsc występujących w książce, umieszczany zwykle w jej zakończeniu.

Wikipedia


regestr

dawniej:
1. część skali dźwiękowej instrumentu lub głosu; rejestr;
2. spis, lista; rejestr


SJP.pl


regestratura

registratura;
1. kancelaria gdzie dokonuje się rejestracji, przechowuje dokumenty;
2. zbiór dokumentów bieżących jakiegoś urzędu;
3. spisywanie czegoś


SJP.pl


regestrowy

przymiotnik od: regestr


SJP.pl


reggae

[czytaj: rege] muzyka o charakterystycznym, regularnym rytmie, pochodząca z Jamajki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. rodzaj muzyki;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reggae wywodzi się z Jamajki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛɡɛ, AS: rege

Wiktionary


reggaeowy

reggae [czytaj: regeowy]


SJP.pl


reggaeton

[czytaj: regeton] gatunek muzyczny, połączenie reggae i rapu


SJP.pl

Reggaeton – gatunek muzyczny, będący połączeniem muzyki reggae z muzyką hip-hop i rap, powstały w Portoryko pod koniec lat 90. XX wieku. Jednocześnie o ile w hip-hopie i rapie podkład muzyczny stanowi tło do słów, w reggaetonie jest równie ważny co tekst. Elementem charakterystycznym reggaetonu jest syntezowany perkusyjny rytm, zwany Dem Bow, od utworu Shabba Ranks o tym samym tytule. Utwory są zwykle śpiewane lub rapowane po hiszpańsku.

Wikipedia


reggaetonowy

reggaeton [czytaj: regeton]


SJP.pl


regiel

w Tatrach: stroma, zalesiona partia gór o wysokości 1000-1500 m; również tatrzański las pokrywający tę partię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. ekol. zalesione partie Tatr na wysokości 1000–1500 m

 (1.2) geogr. jedno z lesistych wzniesień położonych po północnej stronie Tatr, poniżej górnej granicy lasu;

Wiktionary

Regiel, regle – określenie wywodzące się z gwary społeczności góralskiej, gdzie oznacza „las rosnący na stromym stoku”. Mimo swojej ludowej genezy sformułowanie przeniknęło szeroko do słownictwa geograficznego, tworząc zestaw różnych pojęć i nazw związanych z górami, głównie z Tatrami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Ważniejsze regle w polskich Tatrach to m.in. Gęsia Szyja, Kopy Sołtysie, Wielki Kopieniec, Nosal, Krokiew, Sarnia Skała, Łysanki, Hruby Regiel, Kościeliskie Kopki.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reglowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) piętro reglowe

 (1.2) wzniesienie reglowe

Wiktionary


regielnica

Regielnica (niem. Regelnhof) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Przez wieś przebiega linia EKW.

Miejscowość jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej, należącej do dekanatu Ełk - Matki Bożej Fatimskiej, diecezji ełckiej.

Wikipedia


regiewicz

nazwisko


SJP.pl


regifting

przekazanie otrzymanego prezentu osobie trzeciej


SJP.pl

Regifting – przekazanie otrzymanego prezentu innej osobie, często w roli kolejnego prezentu. Jest to coraz częściej stosowana metoda pozbywania się niechcianych podarunków. W 2005 roku prezenty poddane regiftingowi mogły stanowić nawet jedną piątą wszystkich otrzymanych prezentów, podczas gdy w roku 2004 dotyczyło to tylko co dziesiątego prezentu.

Termin regifting został zapożyczony z kultury amerykańskiej, po raz pierwszy wystąpił w sitcomie Seinfeld telewizji NBC.

Wikipedia


regimencik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od regiment

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie regiment, lecz tylko mały regimencik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regiment m.

Wiktionary


regiment

1. w historii wojskowości: pułk piechoty lub jazdy np. dragonów, rajtarów cudzoziemskiego autoramentu w wojsku polskim w XVII i XVIII wieku;
2. krótka walcowata laska bez głowicy, będąca oznaką wyższych dowódców na zachodzie Europy, w Polsce używana w wojskach cudzoziemskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. wojsk. pułk cudzoziemskiego zaciągu w wojsku polskim

 (1.2) wojsk. odpowiednik polskiego pułku w strukturze sił zbrojnych niektórych krajów

 (1.3) hist. wojsk. krótka laska będąca w armiach europejskich XIV-XVIII wieku oznaką naczelnego dowódcy; odpowiednik polskiej buławy

Wiktionary

Regiment (z łac. regimentum „dowództwo”, „kierownictwo” od regere „prostować”; „kierować”) – termin z zakresu wojskowości, używany często wymiennie z terminem pułk, jednak nie zawsze z nim tożsamy.

Jednostka dowodzona przez obersztera w zależności od okresu i armii liczyła od 200 do 2000 żołnierzy. Regiment składał się ze sztabu oraz kilku lub kilkunastu (rzadko dwudziestu kilku) kompanii.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛˈɟĩmɛ̃nt, AS: reǵĩmẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regimentarz m., regimentarstwo n., regimentarzowanie n., regimencik mrz.

 czas. regimentarzować ndk.

 przym. regimentowy, regimentarski, reżymowy

Wiktionary


regimentarski

dotyczący regimentarza, regimentarstwa


SJP.pl


regimentarz

1. zastępca hetmana w dawnym wojsku polskim;
2. dowódca pospolitego ruszenia podczas nieobecności właściwego kasztelana lub wojewody


SJP.pl

Regimentarz (łac. regimen – kierowanie, rządzenie od regere – kierować) – w Rzeczypospolitej XVII–XVIII w. zastępca hetmana lub mianowany przez hetmana, króla albo sejm dowódca wydzielonej grupy wojsk, sprawujący swe funkcje okresowo, kiedy hetmani nie mogli wykonywać swoich obowiązków. W XVII w. regimentarzem nazywano także dowódcę pospolitego ruszenia podczas nieobecności właściwego kasztelana czy wojewody. Dowódców wojsk konfederackich nazywano regimentarzami generalnymi.

Wikipedia


regimentowy

przymiotnik od: regiment


SJP.pl


regimin

wieś w Polsce


SJP.pl

Regimin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Regimin. Leży nad rzeką Łydynia.

W latach 1954-1972 wieś była siedzibą gromady Regimin, później gminy Regimin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

We wsi był przystanek kolejowy Regimin.

Wikipedia


regimiński

związany z Regiminem, dotyczący Regimina


SJP.pl


regina

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) geogr. jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Meksyk

 (1.3) geogr. miasto w Kanadzie;

 (1.4) bot. odmiana uprawna poziomki pospolitej;

Wiktionary

  • Regina – imię żeńskie
  • Regina – jednostka osadnicza w USA, w stanie Nowy Meksyk
  • Regina – miasto w Kanadzie, stolica prowincji Saskatchewan
  • Regina – interpreter
  • Regina – odmiana poziomki
  • Regina – polski serial telewizyjny
  • Regina – bośniacki zespół rockowy
  • Regina – fiński zespół indie pop
  • Regina – słoweńska piosenkarka
  • Projekt „Regina” – projekt polskiego wozu bojowego XXI w.
  • Regina – rodzaj węży z podrodziny zaskrońcowatych w rodzinie połozowatych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Właśnie wracamy od Reginy.

 (1.2) Przybysze w XVII wieku osiedli w Reginie.

 (1.3) Banany dostaniemy w sklepie w Reginie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈɟĩna, AS: reǵĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reginka ż.

Wiktionary


reginów

Reginów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Rokiciny.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


regiolekt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. dialekt o zasięgu regionalnym;

 (1.2) jęz. odmiana językowa będąca formą przejściową między językiem standardowym a gwarą;

Wiktionary

Regiolekt, interdialekt – postdialektalna odmiana językowa, zajmująca pozycję pośrednią między mową miejscową (gwarą) a językiem standardowym. Od standardu odróżnia się naleciałościami gwarowymi, zwykle nieuświadamianymi lub trudno usuwalnymi. Regiolektem posługuje się duża grupa przedstawicieli grupy etnicznej, ponieważ jego terytorium obejmuje obszar szeregu sąsiednich dialektów, w tym nie tylko wsie, ale także miasta i osady typu miejskiego.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) narzecze, dialekt regionalny, dialekt terytorialny

 (1.2) intergwara, supragwara, interdialekt, supradialekt, subdialekt, interdialekt

Wiktionary


regiomontanus

Wikipedia


region

1. umownie wydzielony obszar, względnie jednorodny, różniący się od terenów sąsiednich cechami naturalnymi bądź nabytymi na przestrzeni dziejów;
2. jednostka podziału administracyjnego w niektórych krajach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. wydzielony, stosunkowo jednorodny obszar odróżniający się od terenów przyległych określonymi cechami naturalnymi lub nabytymi

 (1.2) urz. jednostka podziału administracyjnego najwyższego stopnia, mająca zazwyczaj dużą samodzielność zbliżoną do autonomii

Wiktionary

  • region – region w geografii
    • region DVD – podział geograficzno-ekonomiczny
  • region węzłowy – w ekonomii
  • Region – w Unii Europejskiej
  • region – jednostka podziału administracyjnego niektórych państw świata:
    • region – w Anglii,
    • region – w Badenii-Wirtembergii w Niemczech
    • region – w Belgii,
    • region – w Burkina Faso,
    • region – w Chile,
    • region – na Filipinach,
    • region – we Francji,
    • region – w Ghanie,
    • regiony – w Grecji,
    • region – w Gwinei Bissau,
    • region – na Jamajce,
    • region – w Japonii,
    • region – w Liechtensteinie,
    • region – w Mali,
    • region – w Nigrze,
    • region – w Omanie,
    • region – w Senegalu,
    • region – w Serbii,
    • region – na Singapurze,
    • region – w Szwecji,
    • region – we Włoszech.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Maliniak kraśnicki zwany również wódką malinówką przygotowywany jest z owoców pochodzących tylko z tego regionu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛɟɔ̃n, AS: reǵõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regionalizm m., regionalizacja ż., regionalność ż.

 przym. regionalny, wewnątrzregionalny

 przysł. regionalnie

 skrót reg.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rejon, obszar, dzielnica, obwód, kraina

 (1.2) jednostka administracyjna

Wiktionary


regionalia

materiały, dokumenty oraz dzieła dotyczące danego regionu


SJP.pl


regionalistka

regionalista


SJP.pl

Patrz:

regionalista

regionalistyczny

regionalistyka


SJP.pl

Patrz:

regionalistyka

regionalizacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urz. podział na regiony

Wiktionary

Regionalizacja – proces wydzielania regionów, forma klasyfikacji, w której występuje dodatkowe kryterium sąsiedztwa przestrzennego. Dokonując regionalizacji wydzielamy większe terytoria złożone z mniejszych obszarów o podobnych, badanych cechach (region strefowy) lub skupione wokół jakiegoś ośrodka (region węzłowy). Procesy międzynarodowej integracji gospodarczej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛɟɔ̃nalʲiˈzat͡sʲja, AS: reǵõnalʹizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. regionalny

 rzecz. region m., regionalizm m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) regionizacja

Wiktionary


regionalizm

1. ruch społeczno-kulturalny dbający o zachowanie tożsamości danego regionu, jego odnowę;
2. zespół cech charakterystycznych dla danego regionu;
3.w językoznawstwie: cecha wymowy, forma gramatyczna, wyraz lub konstrukcja składniowa charakterystyczne dla mowy danego regionu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. element mowy charakterystyczny dla danego regionu, niefunkcjonujący na całym obszarze występowania języka;

 (1.2) polit. tendencja rozwoju politycznego współczesnego państwa, która polega na dekoncentracji i decentralizacji władzy państwowej na niższe poziomy systemu politycznego;

 (1.3) polit. forma współpracy państw w regionie;

Wiktionary

  • regionalizm (polityka) − decentralizacja władzy państwowej
  • regionalizm (stosunki międzynarodowe) − forma współpracy państw w regionie
  • regionalizm (językoznawstwo) − element językowy charakterystyczny dla danego regionu

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛɟɔ̃ˈnalʲism̥, AS: reǵõnalʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. region m., regionalizacja ż., regionalność ż.

 przym. regionalny

 przysł. regionalnie

 skr. reg.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prowincjonalizm

Wiktionary


regionalizować

1. nadawać cechy regionalne, wiązać z regionem;
2. dzielić na regiony


SJP.pl


regionalnie

przysłówek

 (1.1) w sposób regionalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. region m., regionalizm mrz.

 przym. regionalny

Wiktionary


regionalny

przymiotnik od: region


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od region

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Regionalne interesy zaczęły dominować nad interesami republiki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɟɔ̃ˈnalnɨ, AS: reǵõnalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. region m., regionalizacja ż., regionalizm m., regionalność ż.

 przysł. regionalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lokalny, miejscowy, tubylczy

Wiktionary


regiopedia

encyklopedia internetowa zawierająca informacje na temat geografii i historii Polski


SJP.pl

Regiopedia – encyklopedia internetowa redagowana przez internautów. Regiopedia miała za zadanie zebrać wiedzę na temat geografii i historii Polski. Oprócz tekstów można było dodawać zdjęcia oraz pliki filmowe. Kierownikiem projektu był Krzysztof Zyzik.

Dnia 5 grudnia 2012 roku encyklopedia zawierała 46 610 haseł.

Wikipedia


regiopedysta

internauta tworzący i edytujący Regiopedię


SJP.pl


regips

płyta z kartonu i gipsu stosowana w budownictwie; gips-karton, karton-gips, kartongips, rigips, płyta regipsowa, suchy tynk


SJP.pl


regipsowy

płyta regipsowa - płyta kartonowo-gipsowa stosowana w budownictwie; rigips, regips


SJP.pl


register

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. rozmieszczenie na tej samej wysokości linii tekstu w sąsiednich kolumnach na arkuszu;

 (1.2) muz. przełączniki lub cięgła służące do załączania i wyłączania głosów i połączeń organowych;

Wiktionary

Register – cecha estetyczna złamanego tekstu polegająca na takim rozmieszczeniu łamów w kolumnach, aby wiersze w sąsiednich łamach były położone na jednakowej wysokości. Dotyczy to m.in. łamów znajdujących się:

  • na tej samej kolumnie,
  • na sąsiednich kolumnach na rozwarciu,
  • po przeciwnych stronach tego samego arkusza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przestrzeganie registru należy do dobrych zwyczajów typograficznych. (z Wikipedii)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈɟistɛr, AS: reǵister

Wiktionary


registracja

dawniej: rejestracja


SJP.pl


registratorka

registrator


SJP.pl

Patrz:

registrator

registratura

regestratura;
1. kancelaria gdzie dokonuje się rejestracji, przechowuje dokumenty;
2. zbiór dokumentów bieżących jakiegoś urzędu;
3. spisywanie czegoś


SJP.pl

Wikipedia


regium

miasto w południowych Włoszech


SJP.pl

Reggio di Calabria (potocznie Reggio Calabria, wym. [ˈrɛʤʤo kaˈlabrja], daw. Region, Rhegium, Rhegion) – miasto i gmina w południowych Włoszech, nad Cieśniną Mesyńską, stolica prowincji Reggio Calabria. Zamieszkiwana w 2023 roku przez 170 951 osób.

Wikipedia


reglament

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. regulamin

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛɡˈlãmɛ̃nt, AS: reglãmẽnt

Wiktionary


reglamentacja

ograniczenie wprowadzone przez państwo w zakresie niektórych swobód, np. w dostępie do dóbr materialnych, możliwości wyjazdów zagranicznych, pełnieniu jakichś funkcji


SJP.pl

Reglamentacja – wprowadzone czasowo lub na stałe ograniczenie wolnego obrotu pewnymi dobrami lub towarami, spowodowane przeważnie niedostatkiem tych dóbr lub towarów i koniecznością ich racjonowania; zjawisko typowe dla gospodarki okresu wojennego i tuż po wojnie, a także, w różnych formach, dla gospodarek państw socjalistycznych.

Wikipedia


reglamentacyjny

związany z reglamentacją


SJP.pl


reglamentować

podporządkowywać jakąś działalność określonym przepisom prawnym


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zreglamentować)

 (1.1) ograniczać produkcję lub sprzedaż pewnych artykułów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za komuny to nawet szklanki reglamentowali.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reglamentacja ż.

Wiktionary


reglan

krój płaszcza, sukni lub bluzki; raglan


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzem. krój sukienki, bluzki, płaszcza itp., w którym zwykle szeroki rękaw stanowi jedną część z częścią ramieniową i sięga aż do szyi

 (1.2) pot. ubranie (np. płaszcz, sweter) o takim kroju

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛɡlãn, AS: reglãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raglan

 przym. raglanowy, reglanowy

Wiktionary


reglanowy

przymiotnik od: reglan


SJP.pl


regler

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. regulator prędkości obrotowej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛɡlɛr, AS: regler

Wiktionary


regleta

płytka metalowa lub deseczka drewniana używana przy składaniu tekstu do regulowania odstępów między wierszami


SJP.pl


regliński

nazwisko


SJP.pl


regloń

regloń płowy - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych


SJP.pl


reglowy

przymiotnik od: regiel


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. biol. odnoszący się do regla, mający związek z reglem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regiel mrz.

Wiktionary


regnant

dawniej: panujący, władca, monarcha


SJP.pl


regnów

wieś w Polsce


SJP.pl

Regnów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Regnów.

Od XIII w. Regnów jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Nawiedzenia NMP.

Wieś królewska w dzierżawie Regnów w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku. W latach 1954-1972 wieś była siedzibą gromady Regnów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


regnowski

Regnów


SJP.pl

Patrz:

Regnów

regolit

zwietrzała i rozdrobniona wierzchnia warstwa skały; glina zwietrzelinowa


SJP.pl

Regolit – warstwa luźnej, zwietrzałej skały pokrywająca Ziemię i inne planety skaliste. Regolit powstaje, gdy lita skała zostaje wyeksponowana na powierzchni planety i poddana długotrwałym procesom fizycznym i chemicznym zmieniającym jej strukturę i skład chemiczny. Można powiedzieć, że pojęcie to obejmuje wszystko to, co znajduje się „między świeżą skałą a świeżym powietrzem”; gleba jest więc częścią ziemskiego regolitu.

Wikipedia


regon

numer statystyczny w systemie informatycznym Głównego Urzędu Statystycznego służący do identyfikacji i rejestracji jednostek administracyjnych gospodarki narodowej; REGON


SJP.pl

skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = adm. krajowy REjestr urzędowy podmiotów GOspodarki Narodowej;

 (1.2) pot. numer w systemie REGON (1.1)

Wiktionary


regosol

rodzaj prymitywnej gleby; gleba inicjalna luźna


SJP.pl


regotycyzacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przywracanie czemuś, najczęściej budowli, gotyckiego stylu;

Wiktionary

Regotycyzacja (regotyzacja) – termin odnoszący się do działań o charakterze konserwatorskim, przeprowadzanych na budowlach (najczęściej kościołach) pierwotnie gotyckich, przebudowanych w późniejszym okresie (najczęściej w baroku - patrz barokizacja). Stosowana od XIX w., w zamierzeniu mająca przywrócić budowli czystość stylistyczną. Czasami zabiegi te powodowały zniszczenie późniejszych elementów wystroju architektonicznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Daleko posunięta regotycyzacja prezbiterium doprowadziła do usunięcia rokokowych ołtarzy i stalli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gocki mrz., gotycyzacja ż., regotyzacja ż., gotyzacja ż., gotyk m., gotyckość ż., gotyzacja ż., Got m., Gotka ż., regotycyzowanie n., regotyzowanie n., gotycyzowanie n., gotyzowanie n.

 czas. regotycyzować ndk., regotyzować ndk., gotycyzować ndk., gotyzować ndk.

 przym. gotycki, gocki

 przysł. gotycko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) regotyzacja

Wiktionary


regotyzacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przywracanie czemuś, najczęściej budowli, gotyckiego stylu

Wiktionary

Regotycyzacja (regotyzacja) – termin odnoszący się do działań o charakterze konserwatorskim, przeprowadzanych na budowlach (najczęściej kościołach) pierwotnie gotyckich, przebudowanych w późniejszym okresie (najczęściej w baroku - patrz barokizacja). Stosowana od XIX w., w zamierzeniu mająca przywrócić budowli czystość stylistyczną. Czasami zabiegi te powodowały zniszczenie późniejszych elementów wystroju architektonicznego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wraz z nastaniem mody na średniowiecze, właściciele dokonali regotyzacji zamku, przy okazji otaczając założenie murem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gotycyzacja ż., regotycyzacja ż.

 czas. regotycyzować ndk., regotyzować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) regotycyzacja

Wiktionary


regradacja

Regradacja to przywracanie zdegradowanym glebom ich poprzedniej sprawności poprzez usuwanie negatywnych skutków degradacji gleby. Regradacja to odnowienie wysokiej produkcyjności gleby poprzez zwiększenie jej żyzności dzięki odbudowaniu warstwy próchnicznej – dotyczy nie tylko gleb zdegradowanych, także słabszych z natury gleb piaszczystych lub bagiennych.

Wikipedia


regranulat

substancja stała w postaci granulek, otrzymana w wyniku przetworzenia odpadów technologicznych


SJP.pl


regres

cofanie się, przeciwieństwo rozwoju i postępu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. powrót do wcześniejszego etapu rozwoju czegoś, wiążący się z pogorszeniem jego stanu

 (1.2) praw. żądanie zwrotu pieniędzy od osoby przez kogoś, kto wypłacił za nią pewną sumę dłużnikowi;

Wiktionary

  • Regres demograficzny
  • Regres (brydż)
  • Regres (prawo)
    • Regres ubezpieczeniowy
  • Regres (grupa muzyczna)
  • Regresja (psychologia)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zniszczenia przedmieść (…) spowodowały całkowity regres we wszystkich dziedzinach życia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regresywność ż., regresja ż.

 przym. regresowy, regresyjny, regresywny

 przysł. regresywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) regresja

Wiktionary


regresing

technika terapeutyczna polegająca na cofnięciu pacjenta przy pomocy hipnozy w przeszłość poprzedzającą jego narodzenie, używana w celu uwolnienia pacjenta od negatywnych wzorców w umyśle, mających swe źródło w przeszłości; regressing


SJP.pl


regresja

1. cofanie się, przeciwieństwo rozwoju i postępu; regres;
2. w psychologii: jeden z mechanizmów obronnych osobowości, polegający na powrocie do wcześniejszych, mniej dojrzałych form zachowania się jednostki;
3. w biologii: zmiany zachodzące w rozwoju jakiegoś organizmu, polegające na redukcji narządów i ograniczeniu jego funkcji w zmieniających się warunkach życia;
4. cofanie się morza z zalanych lądów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cofanie się w rozwoju

 (1.2) psych. cofanie się do zachowania charakterystycznego dla wcześniejszego okresu rozwojowego;

 (1.3) stat. zmniejszenie liczby wymiarów danych; w szczególności modelowanie zbioru danych za pomocą funkcji;

 (1.4) geogr. wycofanie się morza, pustyni lub lodowca z poprzednio zajętych terenów;

 (1.5) inform. błąd powstały na skutek wprowadzenia zmiany w pozornie niezwiązanej części kodu;

Wiktionary

  • regresja w psychologii
    • regresja hipnotyczna
  • regresja w czytaniu
  • regresja w statystyce
    • regresja liniowa
    • regresja logistyczna
  • regresja morza
  • regresja w informatyce

Wikipedia

Powiązane:

 przym. regresyjny, regresywny

 przysł. regresyjnie

 rzecz. regres mrz., regresywność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) regres

Wiktionary


regresowy

związany z regresem, regresją, wsteczny, cofający się; regresyjny; regresywny


SJP.pl


regressing

[czytaj: regresing] technika terapeutyczna polegająca na cofnięciu pacjenta przy pomocy hipnozy w przeszłość poprzedzającą jego narodzenie, używana w celu uwolnienia pacjenta od negatywnych wzorców w umyśle, mających swe źródło w przeszłości; regresing


SJP.pl


regresyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co regresyjne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. regresyjny

 rzecz. regresywność ż.

Wiktionary


regresyjny

związany z regresem, regresją, wsteczny, cofający się; regresowy; regresywny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z regresją, charakteryzujący się regresją

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regresywność ż., regresyjność ż., regresja ż., regres mrz.

 przym. regresywny

Wiktionary


regresywność

regresywny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co regresywne

Wiktionary

Patrz:

regresywny

Powiązane:

 rzecz. regresja ż., regres m., regresyjność ż.

 przym. regresywny, regresowy, regresyjny

 przysł. regresywnie

Wiktionary


regresywny

związany z regresem, regresją, wsteczny, cofający się; regresyjny; regresowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający tendencję do cofania się, wsteczny, niepostępowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡrɛˈsɨvnɨ, AS: regresyvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regresywność ż., regresja ż., regres m.

 przym. regresyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) regresyjny

Wiktionary


regulacja

1. ustawienie przyrządu, mechanizmu, urządzenia itp. tak, aby prawidłowo działało;
2. wprowadzenie przepisów, norm; porządkowanie, unormowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. obejmowanie czego przepisami prawa, normami

 (1.2) podejmowanie działań w celu poprawy funkcjonowania lub przywrócenia czegoś

 (1.3) sterowanie zmianą danej wielkości

 (1.4) działania podejmowane nad korytem cieku wodnego celem poprawienia warunków żeglugowych albo przeciwpowodziowych

 (1.5) jęz. sprawowanie pieczy nad pewnym standardem językowym;

Wiktionary

  • regulacja – utrzymywanie czegoś w prawidłowym stanie, ujmowanie czegoś w pewne przepisy i normy
  • przepisy prawne
  • regulacja językowa
  • regulacja rzeki
  • regulacja cen
  • regulacja cieplna
  • regulacja homeometryczna
  • regulacja autokrynowa
  • regulacja kaskadowa
  • regulacja allosteryczna
  • homeostaza, samoregulacja (biologia)

Wikipedia

Powiązane:

 czas. regulować ndk., uregulować dk.

 przym. regulacyjny

 rzecz. rozregulowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) unormowanie

Wiktionary


regulacyjność

1. fakt obejmowania czegoś zasadami, normami, przepisami itp.; regulatywność;
2. cecha czegoś decydującego o wartości jakiegoś parametru


SJP.pl


regulacyjny

związany z regulacją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący regulacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozregulowanie n., regularność ż., regulacja ż., regulowanie n., regulator m.

 czas. regulować ndk.

Wiktionary


regulamin

zbiór przepisów i rozporządzeń obowiązujących np. pracowników jakiejś instytucji, członków organizacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) adm. zbiór przepisów obowiązujących w danym miejscu, wśród członków jakiejś grupy

Wiktionary

Regulamin – zbiór przepisów normujących zasady postępowania lub prac organu państwowego, instytucji, zakładu lub urządzenia wydany przez organ do tego uprawniony.

Regulaminy określają wewnętrzne zasady postępowania i życia organizacji, instytucji lub grup osobowych. Do najbardziej znanych należą regulaminy wojskowe i regulaminy wewnętrzne instytucji państwowych i samorządowych.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. regulaminowy

 przysł. regulaminowo

 rzecz. reguła ż.

Wiktionary


regulaminowy

przymiotnik od: regulamin


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący regulaminu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regulamin mrz.

 przym. mandatowo-regulaminowy

 przysł. regulaminowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przepisowy

Wiktionary


regularnie

przysłówek

 (1.1) w sposób regularny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Regularnie robię ćwiczenia na mięśnie brzucha, żeby nie przytyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡuˈlarʲɲɛ, AS: regularʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. regulować

 rzecz. reguła, regularność

 przym. regularny

Wiktionary


regularniej

stopień wyższy od przysłówka: regularnie


SJP.pl


regularniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: regularny


SJP.pl


regularność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co regularne

Wiktionary

Element regularny półgrupy – element półgrupy (S,\cdot ), mający uogólnioną odwrotność, tj. taki element x\in S, że dla pewnego y\in S zachodzi warunek

xyx=x.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jako krytyk nie widzę w tej chaotycznej kompozycji żadnych regularności.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regulowanie n.

 przym. regularny, regulacyjny

 przysł. regularnie

 czas. regulować

Wiktionary


regularny

1. osadzony na pewnych zasadach, regułach, zgodny z nimi, wykonywany według nich; prawidłowy;
2. mający kształty podobne do figur geometrycznych lub ich części; kształtny;
3. odbywający się, powtarzający w jednakowych odstępach czasu; miarowy, jednostajny, systematyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) powtarzający się w stałych odstępach czasu lub przestrzeni

 (1.2) gram. posiadający typową odmianę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Regularne odrabianie zadań domowych to obowiązek ucznia.

 (1.2) Ten czasownik jest regularny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡuˈlarnɨ, AS: regularny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. regulować

 rzecz. reguła, regularność

 przysł. regularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stały, notoryczny

Wiktionary


regulars

potocznie:
1. gracz regularnie występujący w turniejach;
2. żołnierz wojska regularnego


SJP.pl


regularyzacja

wprowadzenie dodatkowej informacji do rozwiązywanego zagadnienia źle postawionego, w celu polepszenia jakości rozwiązania


SJP.pl

Regularyzacja – wprowadzenie dodatkowej informacji do rozwiązywanego zagadnienia źle postawionego w celu polepszenia jakości rozwiązania. Regularyzacja jest często wykorzystywana przy rozwiązywaniu problemów odwrotnych. Spośród opracowanych metod regularyzacji można wyliczyć:

  • regularyzację Tichonowa
  • regularyzację poprzez rozkład według wartości osobliwych
  • iteracyjne metody regularyzacji
  • regularyzację poprzez dyskretyzację
  • regularyzację poprzez filtrowanie

Wikipedia


regularyzacyjny

regularyzacja


SJP.pl

Patrz:

regularyzacja

regulator

1. czynnik normujący coś;
2. automatyczne urządzenie znajdujdujące się w maszynach, przyrządach, regulujące ich pracę, różne procesy w nich zachodzące


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) czynnik regulujący

 (1.2) techn. urządzenie służące do regulowania przebiegu różnych procesów;

 (1.3) ekon. instytucja powołana przez państwo do sprawowania nadzoru nad określonym rynkiem;

Wiktionary

Regulator (ang. controller) − element układu regulacji. Regulator na podstawie sygnałów sterujących i nastaw wewnętrznych generuje sygnały, które sterują obiektem, tak by zachowywał się w pożądany sposób.

Regulator służy do doprowadzenia obiektu do żądanego stanu (Układ regulacji stałowartościowej), podążania za zadanym stanem (Układ regulacji nadążnej) lub poprawy niekorzystnych właściwości obiektu regulowanego. Regulator może przykładowo poprawić dynamikę regulowanego obiektu (np. silnik będzie osiągał żądaną prędkość, przy tym nie przekraczając innych parametrów). Przykładem regulatora poprawiającego dynamikę obiektu (przez mitygowanie opóźnienia czasowego) jest Predyktor Smitha.

Wikipedia

Powiązane:

 przysł. regulacyjnie

 przym. regulacyjny

 czas. regulować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) regulator rynku

Wiktionary


regulatorka

kobieta sprawująca nad czymś nadzór w przedsiębiorstwie


SJP.pl


regulatorowy

przymiotnik od: regulator


SJP.pl


regulatywność

fakt obejmowania czegoś zasadami, normami, przepisami itp.; regulacyjność


SJP.pl


ręgulec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. wałek do ciasta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ŋˈɡulɛt͡s, AS: rẽŋgulec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wałek; reg. śl. nudelkula.

Wiktionary


regulice

W Polsce
  • Regulice – wieś w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Alwernia
  • Regulice – wieś w woj. opolskim, w pow. nyskim, w gminie Nysa
  • Regulice – dawna gromada
  • Regulice – nieczynny przystanek kolejowy w Regulicach, w województwie małopolskim

Wikipedia


regulować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) dozować ilość, moc czegoś

 (1.2) kierować ruchem, obrotem czegoś

 (1.3) ustalać reguły, zasady

 (1.4) techn. nastawiać przyrząd, mechanizm, urządzenie tak, aby działały w pożądany sposób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Potencjometrem regulujemy siłę głosu odbiornika radiowego.

 (1.2) Gdy zepsuje się sygnalizacja świetlna, ruch reguluje policjant.

 (1.3) Tryb odwołania od decyzji urzędnika reguluje kodeks postępowania administracyjnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡuˈlɔvat͡ɕ, AS: regulovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regulator mrz., reguła ż., regularność ż., regulowanie n., doregulowanie n., wyregulowanie n., wyregulowywanie n., rozregulowanie n., rozregulowywanie n., podregulowanie n., podregulowywanie n., uregulowanie n., regulacja ż.

 czas. doregulować dk., wyregulować dk., wyregulowywać ndk., rozregulować dk., rozregulowywać ndk., podregulować dk., podregulowywać ndk., uregulować dk.

 przym. regularny, regulacyjny, regulowany, uregulowany

 przysł. regularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) sterować

 (1.3) decydować

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk|sztalować.

Wiktionary


regulowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|regulować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛɡulɔˈvãɲɛ, AS: regulovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. regulować

 rzecz. rozregulowanie n., regularność ż., uregulowanie n.

 przym. regulacyjny

Wiktionary


regulowany

określony przepisami; normowany


SJP.pl


regulówka

głębokie przekopanie ziemi szpadlem w celu jej spulchnienia, zwykle z przerzuceniem warstw wierzchnich na spód


SJP.pl


regulski

nazwisko


SJP.pl

Regulski (forma żeńska: Regulska; liczba mnoga: Regulscy) – polskie nazwisko.

Wikipedia


regulująco

regulować


SJP.pl

Patrz:

regulować

reguła

pewna zasada określająca sposób postępowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zasada, według której należy postępować

 (1.2) rel. zbiór zasad obowiązujących w danym zakonie;

Wiktionary

  • reguła – dające się ująć w sposób sformalizowany działanie, mające zastosowanie w określonej dziedzinie
  • w logice i matematyce:
    • reguła dowodzenia
    • twierdzenie matematyczne
  • w naukach przyrodniczych:
    • prawa fizyczne
  • w językoznawstwie i normatywistyce:
    • reguła językowa
  • inne
    • reguła zakonna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tej grze musisz postępować według pewnych reguł.

 (1.2) W pierwszej fazie swojego istnienia zakon krzyżacki jako zakon szpitalny w Jerozolimie kierował się regułą joannitów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛɡuwa, AS: reguu̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. regulamin m.

:: zdrobn. regułka ż.

 czas. regulować

 przym. regułowy, regularny

 przysł. regularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) norma, zasada

Wiktionary


regułka

zdrobnienie od: reguła


SJP.pl

Regułka – ciek w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, prawy dopływ Utraty. Ciek nie jest wymieniany w oficjalnym wykazie wód płynących (Hydronimy cz. 1 ↓), ale jest zaznaczony na mapach Targeo czy UMP.

Wikipedia


regułowy

reguła


SJP.pl

Patrz:

reguła

rehabilitacja

1. w prawie: uniewinnienie skazanej uprzednio osoby wskutek ujawnienia nieprawidłowości w procesie;
2. przywrócenie utraconych praw i zatarcie skutków skazania;
3. przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osób, które utraciły sprawność fizyczną lub psychiczną bądź mają wady wrodzone; rewalidacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. unieważnienie wyroku i przywrócenie osobie skazanej niesłusznie utraconych przez nią praw;

 (1.2) książk. przywrócenie dobrego imienia, dobrej opinii, oczyszczenie z zarzutów

 (1.3) med. przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej oraz przystosowanie go do zmienionych warunków życia;

Wiktionary

  • Rehabilitacja medyczna – usprawnianie osób niepełnosprawnych
    • Rehabilitacja społeczna
    • Rehabilitacja osób z uszkodzonym słuchem
    • Rehabilitacja pulmonologiczna
    • Rehabilitacja psychiatryczna
  • Rehabilitacja w Praktyce – dwumiesięcznik
  • Wirtualna rehabilitacja – innowacyjna metoda rehabilitacji z wykorzystaniem technologii komputerowych
  • Rehabilitacja prawna – przywrócenie praw, które zostały utracone na mocy wyroku sądowego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1992 roku odbyła się oficjalna rehabilitacja Galileusza.

 (1.3) Po rehabilitacji Jan wraca do zdrowia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛxabʲilʲiˈtat͡sʲja, AS: reχabʹilʹitacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rehabilitant m., rehabilitantka ż.

 czas. rehabilitować ndk., zrehabilitować dk.

 przym. rehabilitacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) uniewinnienie, oczyszczenie

 (1.3) rewalidacja

Wiktionary


rehabilitacyjność

cecha czegoś służącego do rehabilitacji (terapii)


SJP.pl


rehabilitacyjny

rehabilitacja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) praw. związany z rehabilitacją, dotyczący rehabilitacji

 (1.2) med. związany z rehabilitacją, dotyczący rehabilitacji

Wiktionary

Patrz:

rehabilitacja

Powiązane:

 rzecz. rehabilitacja ż.

 czas. rehabilitować ndk., zrehabilitować dk.

Wiktionary


rehabilitant

specjalista prowadzący zajęcia mające na celu przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osoby, które stały się inwalidami; rehabilitator, rewalidant, rewalidator


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) specjalista w zakresie rehabilitacji

Wiktionary

Rehabilitacja medyczna (rehabilitacja lecznicza) – kompleksowe i zespołowe działanie na rzecz osoby niepełnosprawnej fizycznie lub psychicznie (lub z deficytem w ww. obszarach), które ma na celu przywrócenie tej osobie pełnej lub maksymalnej do osiągnięcia sprawności fizycznej lub psychicznej, a także zdolności do pracy oraz do brania czynnego udziału w życiu społecznym. Rehabilitacja jest integralną częścią procesu terapeutycznego, na równi z innymi metodami leczenia, współdecydującą o jego ostatecznej efektywności. Ze względu na zróżnicowanie oddziaływań rehabilitacja (szczególnie rehabilitacja neurologiczna – neurorehabilitacja) jest często prowadzona przez interdyscyplinarny zespół terapeutyczny składający się z lekarzy różnych specjalności, fizjoterapeutów, terapeutów zajęciowych, pielęgniarek, logopedów, psychologów, muzykoterapeutów itp.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rehabilitacja ż.

 czas. rehabilitować

Wiktionary


rehabilitantka

rehabilitant


SJP.pl

Patrz:

rehabilitant

rehabilitator

specjalista prowadzący zajęcia mające na celu przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osoby, które stały się inwalidami; rehabilitant, rewalidant, rewalidator


SJP.pl


rehabilitować

1. przywracać (przywrócić) komuś lub czemuś dobrą opinię, uznanie;
2. przystosowywać (przystosować) do życia społecznego osobę, która doznała utraty zdrowia i stała się na stałe lub jakiś czas inwalidą;
3. rehabilitować się -
a) swymi czynami, postępowaniem odzyskiwać (odzyskać) dobre imię, szacunek, uznanie;
b) być rehabilitowanym przez specjalistę - terapeutę


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zrehabilitować)

 (1.1) przywracać utracone prawa i dobre imię; przywracać do czczi

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrehabilitować)

 (2.1) med. przywracać sprawność

czasownik zwrotny niedokonany rehabilitować się (dk. zrehabilitować się)

 (3.1) swoim postępowaniem odzyskiwać dobre imię

czasownik zwrotny niedokonany rehabilitować się (dk. wyrehabilitować się)

 (4.1) med. odzyskiwać sprawność dzięki szeregowi zabiegów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rehabilitacja ż., rehabilitant mos., rehabilitantka ż., rehabilitowanie n.

 przym. rehabilitacyjny

Wiktionary


reich

[czytaj: rajch] potocznie o państwie niemieckim; Reich, Rajch, rajch


SJP.pl

Niemieckojęzyczny odpowiednik słowa „Rzesza”

Wikipedia


reichenau

wyspa na Jeziorze Bodeńskim


SJP.pl

Austria
  • Reichenau – gmina w kraju związkowym Karyntia, w powiecie Feldkirchen
  • Reichenau an der Rax – gmina targowa w kraju związkowym Dolna Austria, w powiecie Neunkirchen
  • Reichenau im Mühlkreis – gmina targowa w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Urfahr-Umgebung
Czechy

Wikipedia


reichenbach

Osoby

  • Ludwig Reichenbach, niemiecki lekarz i botanik

Miejscowości

Austria

  • Reichenbach – gmina katastralna w gminie Litschau, w Dolnej Austrii
  • Reichenbach – gmina katastralna w gminie Rappottenstein w Dolnej Austrii

Wikipedia


reicher

[czytaj: rajsier] nazwisko


SJP.pl

Reicher, Rajcher:

  • Frank Reicher
  • Gustaw Reicher (Rajcher)
  • Kazimierz Reicher
  • Michał Reicher(-Sosnowski)
  • Stanisław Reicher
  • Synagoga Reicherów w Łodzi, pochodzi od nazwiska Wolf Reicher i Edward Reicher

Wikipedia


reichsrat

1. parlament austro-węgierski w latach 1867-1918;
2. wyższa izba Reichstagu (Niemcy) w latach 1919-1934


SJP.pl

  • Rada Państwa (Austria) – parlament austriacki w latach 1861–1918
  • Reichsrat (Niemcy) – izba wyższa parlamentu Republiki Weimarskiej w latach 1919–1933
  • Reichsrat (Bawaria) – izba niższa parlamentu Królestwa Bawarii w latach 1806–1918

Wikipedia


reichstag

[czytaj: rajchstag]
1. przedstawicielstwo stanów w I Rzeszy Niemieckiej złożone z urzędników i lenników cesarstwa;
2. jednoizbowy parlament w Niemczech w latach 1871-1945


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) hist. adm. sejm rzeski, sejm rzeszowy, parlament, zgromadzenie przedstawicielskie w kolejnych formach państwowości Niemiec od XV w. do 1945 r.;

 (1.2) hist. budynek Reichstagu (1.1) w Berlinie;

Wiktionary

Reichstag w języku niemieckim ma kilka znaczeń:

  • historycznie oznaczał zgromadzenie przedstawicieli w Niemczech (ale także w innych krajach):
    • 1495 do 1806: Sejm Rzeszy – zgromadzenie wasali cesarskich Świętego Cesarstwa Rzymskiego (I Rzeszy lub Starej Rzeszy), stanowiące do pewnego stopnia w ustroju feudalnym przeciwwagę do centralnej władzy cesarza,
    • 1867 do 1871: zgromadzenie przedstawicielskie w Związku Północnoniemieckim,
    • 1871 do 1918: parlament Cesarstwa Niemieckiego (II Rzeszy),
    • 1919 do 1945: parlament Republiki Weimarskiej i III Rzeszy.

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.2) Radziecki żołnierz wywiesił czerwoną flagę na dachu Reichstagu.

    Wiktionary


reichswehra

Reichswehra (niem. Reichswehr) – siły zbrojne Republiki Weimarskiej i III Rzeszy, istniejące w latach 1921–1935.

Wikipedia


reid

Australia:

  • Reid – dzielnica Canberry

Belgia:

  • La Reid – dzielnica (section) gminy Theux w Regionie Walońskim, w prowincji Liège, w okręgu Verviers

Luksemburg:

  • Réid – luksemburska nazwa wsi Roedt

Wikipedia


reifikacja

traktowanie czegoś nie będącego rzeczą jako rzecz; uprzedmiotowienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. nadanie istocie żywej lub abstrakcji cech rzeczy

Wiktionary

Reifikacja – proces, w wyniku którego jednostka społeczna postrzega zjawiska i procesy społeczne tak, jakby były one pozaspołeczne, niezależne od działań społecznych. Przykładowo normy prawne mogą być postrzegane jakby nie były wytworem społecznym, lecz upatruje się w nich ingerencji sił wyższych, Boga, bogów lub innych sił.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. reifikowanie n.

 czas. reifikować ndk., reifikować się ndk.

 przym. reifikowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uprzedmiotowienie, urzeczowienie

Wiktionary


reifikować

traktować istotę żywą lub ideę jako rzecz; urzeczawiać, urzeczowiać


SJP.pl


reiki

[czytaj: rejki] w medycynie alternatywnej:
1. uniwersalna energia życiowa;
2. japoński system uzdrawiania za pomocą energii o tej samej nazwie


SJP.pl

Reiki (jap. 霊気 reiki) – pseudonaukowa metoda bioenergoterapii oparta na przeświadczeniu, że osoba lecząca może ukierunkować leczącą moc przez swoje ręce do organizmu pacjenta. Słowo reiki pochodzi od chińskiego lingqi (chiń. upr. 灵气; chiń. trad. 靈氣). Pojęcie to oznacza duchowy wpływ.

Wikipedia


reiko

Reiko (jap. れいこ, レイコ) – żeńskie imię japońskie.

Wikipedia


reimport

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. wwóz własnego, przedtem wyeksportowanego towaru z zagranicy;

Wiktionary

Reimport – powrotny przywóz własnego, przedtem wyeksportowanego towaru z zagranicy.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

 (1.1) reeksport

hiperonimy.

 (1.1) import, wwóz

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. reimportowanie n.

 czas. reimportować ndk.

 przym. reimportowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) réimportation ż.

* hiszpański: (1.1) reimportación ż.

* niemiecki: (1.1) Reimport m.

* nowogrecki: (1.1) επανεισαγωγή ż.

* słowacki: (1.1) reimport m.

źródła.

== reimport (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

 (1.1) ekon. reimport

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈjĩmpɔrt, AS: rei ̯ĩmport

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reimportowanie n.

 czas. reimportować ndk.

 przym. reimportowy

Wiktionary


reimportowy

przymiotnik od: reimport


SJP.pl


reimprimatur

formuła zezwolenia władzy i cenzury kościelnej na ponowny przedruk książki o treści religijnej


SJP.pl


reims

[czytaj: ręs] miasto we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej części Francji w regionie administracyjnym Grand Est, w departamencie Marna;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W nawach strasburskich jest obecny impuls reimski, jednak idący nie bezpośrednio z Reims, ale z Paryża z pierwszej fazy stylu dworskiego, gdy z impulsu reimskiego wyprowadzono już formy rayonnant.

 (1.1) Obiad zjedliśmy w Reims, gdzie podano nam dobre wino.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ʁɛ̃s

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rejmski, reimski

Wiktionary


reimski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Reims, dotyczący Reims

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W nawach strasburskich jest obecny impuls reimski, jednak idący nie bezpośrednio z Reims, ale z Paryża z pierwszej fazy stylu dworskiego, gdy z impulsu reimskiego wyprowadzono już formy rayonnant.

 (1.1) Czasów Jarosława Mądrego i Kijowa sięga słowiański Ewangeliarz z Reims, występujący również pod nazwą Ewangeliarz reimski (…).

 (1.1) Wspomniane dwie osoby to Gerbert z Aurillac, niefortunny arcybiskup reimski i Wojciech, niefortunny biskup praski.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reims n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rejmski

Wiktionary


reindustrializacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ponowny wzmożony rozwój przemysłu w regionie o malejącym uprzemysłowieniu;

Wiktionary

Reindustrializacja – stopniowe przechodzenie w strukturze gałęziowej przemysłu od gałęzi kapitałochłonnych (tzn. o dużym zapotrzebowaniu na surowce, energię i siłę roboczą) do gałęzi „intelektualnie intensywnych”, wymagających dużego zaangażowania nauki i wysoko wykwalifikowanej kadry pracowników.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polska stała się liderem reindustrializacji Europy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. industrializacja ż.

Wiktionary


reinert

[czytaj: rajnert] nazwisko


SJP.pl


reinfekcja

Reinfekcja – ponowne zakażenie tym samym zarazkiem, świadczące o braku odporności swoistej na ten patogen.

Wikipedia


reinfekcyjny

związany z reinfekcją


SJP.pl


reinhardt

[czytaj: rajnhart] nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Johannes Theodor Reinhardt (1816–1882) – duński zoolog i herpetolog
  • Max Reinhardt (1873–1943) – austriacki reżyser teatralny i aktor
  • Georg-Hans Reinhardt (1887–1963) – niemiecki generał, zbrodniarz wojenny
  • Django Reinhardt (1910–1953) – francuski gitarzysta i kompozytor
  • Ad Reinhardt (1913–1967) – amerykański malarz, pisarz, krytyk sztuki, wykładowca uniwersytecki
  • Wolfgang Reinhardt (1943–2011) – niemiecki lekkoatleta
  • Sybille Reinhardt (ur. 1957) – niemiecka wioślarka, mistrzyni olimpijska
  • Alois Reinhardt (ur. 1961) – niemiecki piłkarz
  • Knut Reinhardt (ur. 1968) – niemiecki piłkarz
  • Bastian Reinhardt (ur. 1975) – niemiecki piłkarz
  • Dominik Reinhardt (ur. 1984) – niemiecki piłkarz
  • Doug Reinhardt (ur. 1985) – amerykański bejsbolista, agent sportowy i celebryta
  • Nicole Reinhardt (ur. 1986) – niemiecka kajakarka, mistrzyni olimpijska

Wikipedia


reinhold

nazwisko


SJP.pl

Reginald – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze słów oznaczających „ten, który panuje ze zrządzenia losu”. W XVI wieku wystąpiły formy Rejnold, Reinhold, Ronald. Innymi wariantami są imiona Rajnhold, Rajnold, Ronnie.

Wikipedia


reinkarnacja

w niektórych religiach: wiara we wcielanie się duszy człowieka po jego śmierci w ciało innej istoty żywej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. pogląd, według którego dusza po śmierci wciela się w nowy byt fizyczny;

Wiktionary

Reinkarnacja (również: metempsychoza, transmigracja; łac. re+in+caro, carnis „ponowne wcielenie”) – pogląd, według którego dusza (bądź świadomość) po śmierci ciała może wcielić się w nowy byt fizyczny. Np. dusza jednego człowieka może przejść w ciało nowo narodzonego dziecka lub zwierzęcia czy nawet według niektórych poglądów rośliny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛjĩŋkarˈnat͡sʲja, AS: rei ̯ĩŋkarnacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. karnizm mrz., reinkarnacjonizm m., karnacja ż.

 przym. reinkarnacyjny

 przysł. reinkarnacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) metempsychoza, transmigracja

Wiktionary


reinkarnacjonistyczny

reinkarnacjonizm


SJP.pl

Patrz:

reinkarnacjonizm

reinkarnacyjny

reinkarnacja


SJP.pl

Patrz:

reinkarnacja

reinkarnować

przechodzić reinkarnację (wędrówkę dusz)


SJP.pl


reinkarnowany

taki, który przeszedł reinkarnację; zreinkarnowany


SJP.pl


reinowski

nazwisko


SJP.pl


reinstalacja

w informatyce: ponowna instalacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ponowna instalacja

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyłączenie usług kluczowych dla działania systemu operacyjnego może spowodować uszkodzenie systemu. W takiej sytuacji pozostaje reinstalacja systemu lub skorzystanie z konsoli naprawczej.

Wiktionary


reinstalować

w informatyce: ponownie instalować


SJP.pl


reintegracja

ponowne połączenie w jedną całość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ponowna integracja

Wiktionary

Reintegracja (z łac. re- 'ponownie' i integratio 'odnowienie' od integrare 'odnawiać, odtwarzać' z integer 'nietknięty, cały') – odzyskanie obywatelstwa utraconego wskutek zawarcia małżeństwa z cudzoziemcem lub w związku z zawarciem takiego małżeństwa.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. reintegracyjny

Wiktionary


reintegracyjny

związany z reintegracją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący reintegracji, związany z reintegracją

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reintegracja ż.

Wiktionary


reintegrować

1. ponownie łączyć (połączyć) ze sobą, zacieśniając więzi międzyludzkie;
2. ponownie łączyć (połączyć) w jedną całość


SJP.pl


reinterpretacyjny

związany z reinterpretacją


SJP.pl


reintrodukcja

ponowne wprowadzenie na jakiś teren gatunku zwierząt lub roślin; reintrodukowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. ponowne wprowadzenie gatunku do ekosystemu

Wiktionary

Reintrodukcja – w biologii: ponowne wprowadzenie na stare miejsca bytowania rodzimych gatunków zwierząt i roślin, kiedyś tam żyjących, lecz wcześniej wytępionych. Reintrodukcja jest środkiem do restytucji gatunku, tj. odbudowania jego populacji.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. reintrodukowanie n.

 czas. reintrodukować

Wiktionary


reintrodukować

ponownie wprowadzać (wprowadzić) na jakiś teren gatunek zwierząt lub roślin


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) biol. ponownie wprowadzać wymarłe lub wytrzebione gatunki

czasownik zwrotny niedokonany reintrodukować się (dk. umyć się)

 (2.1) biol. ponownie wprowadzać wymarłe lub wytrzebione gatunki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwierzęta wyginęły, ale udało się je jednak reintrodukować, czyli wprowadzić tam na nowo.

 (2.1) W Polsce gatunki te reintrodukowało się już przed II wojna światową.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reintrodukcja ż., reintrodukowanie n.

 czas. introdukować ndk., introdukować się ndk.

Wiktionary


reintrodukowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biol. ponowne wprowadzanie wymarłego lub wytrzebionego gatunku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aktywna działalność MTOŻ, w tym również polskiego oddziału, zaowocowała odsunięciem zagrożenia wyginięcia żubra, a po latach możliwe było reintrodukowanie żubra do środowiska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reintrodukcja ż.

 czas. reintrodukować ndk., reintrodukować się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reintrodukcja

Wiktionary


reinwardtia

Reinwardtia – rodzaj roślin z rodziny lnowatych (Linaceae). Obejmuje trzy gatunki. Rośliny te występują w południowej i południowo-wschodniej Azji. Najszerzej rozprzestrzeniony gatunek Reinwardtia indica introdukowany rośnie także w Japonii. Jest on uprawiany jako roślina ozdobna.

Wikipedia


reinwestycja

ponowna inwestycja


SJP.pl


reisefieber

[czytaj: rajzefiber] zdenerwowanie przed podróżą; rajzefiber


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) pot. gorączka przed podróżą

Wiktionary

  • reisefieber, rajzefiber – stan zdenerwowania przed podróżą
  • Reisefieber – powieść Mikołaja Łozińskiego
  • Reisefieber – singel Die Toten Hosen

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie mów, że masz reisefieber, przecież leciałaś już samolotem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rajzefiber mrz., rajzyfiber mrz.

Wiktionary


reishi

[czytaj: rejszi lub rejsi] gatunek grzybów z rodziny żagwiowatych; lakownica żółtawa


SJP.pl

Lakownica żółtawa (Ganoderma lucidum (Curtis) P. Karst.) – gatunek grzybów należący do rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).

Wikipedia


reiss

Znajdziesz tu listę herbów szlacheckich. Jeśli poszukujesz informacji ogólnych o herbach, zobacz artykuł: herb szlachecki.

Wikipedia


reista

zwolennik reizmu


SJP.pl


reistka

zwolennieczka reizmu


SJP.pl


reistyczny

przymiotnik od: reizm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z reizmem, dotyczący reizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reizm mrz., reista mos., reistka ż.

Wiktionary


reiter

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Reiter – polski judoka, olimpijczyk
  • Christian Reiter – austriacki skoczek narciarski
  • Claude Reiter – luksemburski piłkarz
  • Ernst Reiter – niemiecki biathlonista
  • Hans Reiter – niemiecki lekarz, bakteriolog i higienista
  • Janusz Reiter – polski dyplomata i publicysta
  • Josef Reiter – austriacki judoka
  • Justin Reiter – amerykański snowboardzista
  • Ľubomír Reiter – słowacki piłkarz
  • Ludwik Reiter – polski konstruktor, specjalista w dziedzinie transportu pionowego w kopalniach węgla i soli
  • Mario Reiter – austriacki narciarz alpejski, olimpijczyk
  • Thomas Reiter – niemiecki pilot wojskowy i astronauta

Wikipedia


reizm

pogląd filozoficzny głoszący, że istnieją tylko rzeczy, konkrety, które można w jakiś sposób poczuć, zobaczyć oraz negujący samodzielne istnienie zdarzeń, stosunków; konkretyzm, pansomatyzm


SJP.pl

Reizm (łac. res – rzecz), konkretyzm – odmiana nominalizmu; rozróżnia się jego dwie odmiany:

  • reizm ontologiczny mówi, że istnieją tylko rzeczy rozumiane czasoprzestrzennie, czyli zlokalizowalne w czasie i przestrzeni; odrzuca istnienie bytów abstrakcyjnych jak cechy, własności, relacje, zbiory, liczby, zdarzenia itp.;
  • reizm metodologiczny postuluje taką konstrukcję języka, w której każde sensowne wyrażenie odnosi się do rzeczy, np. Szczecin leży nad Odrą.

Wikipedia


rej

dawniej: szereg, rząd, łańcuch, sznur; dziś tylko w związku frazeologicznym: wieść, wodzić rej - górować, mieć przewagę w jakiejś dziedzinie; wieść, wodzić prym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. szereg

 (1.2) stpol. przód

Wiktionary

<

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛj, AS: rei ̯

Wiktionary


reja

poziome drzewce omasztowania, do którego mocuje się górną krawędź żagla prostokątnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. poziome drzewce żaglowca;

Wiktionary

Reja (od niem. Rah, Raa lub Rahe) – poziome drzewce na jednostce żaglowej przytwierdzone do masztu, do której przymocowany jest górny lik prostokątnego żagla rejowego. Współcześnie spotykane rzadko, w większości na żaglowcach szkoleniowych (np. STS Dar Młodzieży, STS Pogoria). W miejscu łączenia rei i masztu występuje okucie zwane rakiem, które umożliwia obracanie (brasowanie) rei wokół masztu w celu ustawienia żagla do optymalnej pracy zgodnie z kursem względem wiatru. Reja może być opuszczana lub podnoszona przy pomocy bejwutu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas wykonywania czynności na rejach każdy załogant przypięty jest pasem ratunkowym do lajfliny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. rejka ż.

 przym. rejowy

Wiktionary


rejbak

1. kluska z tartych surowych ziemniaków, mąki i gotowanych ziemniaków;
2. babka pieczona z utartych ziemniaków z mąką, cebulą, usmażonymi kawałkami boczku i innymi dodatkami; bugaj, nagus


SJP.pl

Babka ziemniaczana (babka kartoflana) – babka z utartych surowych ziemniaków wymieszanych ze skwarkami ze świeżo stopionego boczku lub słoniny, pikantnie przyprawionych i zapieczonych w piecu lub piekarniku na złocisto-brązowy kolor. Jest tradycyjną potrawą kuchni białoruskiej.

Wikipedia


rejbany

potocznie: okulary marki Ray-Ban; rajbany


SJP.pl


rejczak

nazwisko


SJP.pl


rejd

dawniej: reda


SJP.pl


rejek

krótkie drzewce zawieszone w skosie na maszcie, pełniące rolę gafla


SJP.pl


rejencja

dawniej: regencja;
1. rządy jednej lub kilku osób (regentów), ustanowione na okres małoletności lub nieobecności prawowitego władcy;
2. okres trwania takich rządów;
3. w państwie pruskim oraz na ziemiach polskich zaboru pruskiego: jednostka administracyjna pośrednia między powiatem a prowincją;
4. urząd administrujący tą jednostką;
5. w dawnej Polsce: urząd, stanowisko rejenta - urzędnika dokonującego wpisów i wypisów z ksiąg sądowych, kierującego kancelarią królewską i archiwum; regentura, rejentura, regencja


SJP.pl

Rejencja (okręg administracyjny, regencja, niem. Regierungsbezirk) – jednostka administracyjna w kilku krajach związkowych Niemiec, podległa rządowi krajowemu. Na czele rejencji stoi prezydent rejencji (Regierungspräsident).

Wikipedia


rejencyjny

rejencja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rejencją, dotyczący rejencji

Wiktionary

Patrz:

rejencja

Powiązane:

 rzecz. rejencja ż., rejent m.

Wiktionary


rejent

notariusz;
1. przestarzałe: urzędnik legitymujący się wykształceniem prawniczym, powołany do sporządzania aktów prawnych, np. umów kupna-sprzedaży, darowizn, uwierzytelniania i poświadczania dokumentów, sporządzania testamentów, przyjmowania dokumentów na przechowanie itp.;
2. w dawnej Polsce: urzędnik dokonujący wpisów i wypisów z ksiąg sądowych, kierujący kancelarią królewską i archiwum; regent;
3. w dawnej Polsce: sekretarz kanclerza i podkanclerza; regent


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. praw. notariusz

Wiktionary

  • Rejent (czasopismo) – czasopismo wydawane przez Stowarzyszenie Notariuszy Rzeczypospolitej Polskiej
  • Rejent – dawne określenie notariusza
  • Rejent Milczek – postać literacka z Zemsty Aleksandra Fredry
  • Rejent Bolesta – bohater Pana Tadeusza Adama Mickiewicza

Wikipedia

Powiązane:

 przym. rejencyjny

Wiktionary


rejentka

rejent; notariuszka


SJP.pl


rejentostwo

przestarzale: urząd, zawód, zajęcie rejenta


SJP.pl


rejentowa

rejent (dawniej); rejentowski


SJP.pl


rejentówna

dawniej: córka rejenta


SJP.pl


rejentowski

rejent; rejentowy (dawniej)


SJP.pl


rejentowy

rejent (dawniej); rejentowski


SJP.pl


rejentura

1. przestarzałe: urząd, stanowisko rejenta - urzędnika legitymującego się wykształceniem prawniczym, powołanego do sporządzania aktów prawnych, np. umów kupna-sprzedaży, darowizn, uwierzytelniania i poświadczania dokumentów, sporządzania testamentów, przyjmowania dokumentów na przechowanie itp.; notariat;
2. w dawnej Polsce: urząd, stanowisko rejenta - urzędnika dokonującego wpisów i wypisów z ksiąg sądowych, kierującego kancelarią królewską i archiwum; regentura, rejencja, regencja


SJP.pl


rejestr

1. spis, lista;
2. układ w maszynach cyfrowych do zbierania danych;
3. hist. poczet, stan, liczba czegoś;
4. część skali dźwiękowej instrumentu lub głosu;
5. urządzenie w organach do zmieniania głosów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spis danych, wykaz, lista

 (1.2) wet. wgłębienie w szkliwie na powierzchni tnącej siekacza konia;

 (1.3) hist. poczet

 (1.4) jęz. forma języka zarezerwowana dla pewnych celów funkcjonalnych lub pewnej sytuacji komunikatywnej;

Wiktionary

  • rejestr (elektronika)
  • rejestr (weterynaria) – lejki zęba u konia
  • rejestr (muzyka)
  • rejestr procesora
  • rejestr publiczny
  • rejestr (Windows) – baza danych konfiguracyjnych w systemie operacyjnym Windows
  • rejestr (językoznawstwo)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znajduje się w rejestrze roślin uprawnych Unii Europejskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛjɛstr̥, AS: rei ̯estr̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestratorka ż., rejestracja ż., rejestrowanie n., rejestrator m., registratura ż., regest m., wyrejestrowanie n., wyrejestrowywanie n., zarejestrowanie n.

 czas. zarejestrować dk., rejestrować ndk.

 przym. rejestrowy, rejestracyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) styl (językowy), styl funkcjonalny, styl użytkowy

Wiktionary


rejestracja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wpisywanie kogoś lub czegoś do rejestru

 (1.2) miejsce dokonywania rejestracji (1.1)

 (1.3) pot. tabliczka na samochodzie lub innym pojeździe, z numerem identyfikacyjnym; tablica rejestracyjna

 (1.4) techn. zapisywanie sygnału (np. audio lub wideo) za pomocą urządzeń technicznych

 (1.5) muz. operowanie rejestrami w niektórych instrumentach muzycznych

Wiktionary

  • Rejestracje samochodowe (zob. też polskie tablice rejestracyjne)
  • Rejestracja czasu pracy
  • Rejestracja obrazów – proces nakładania na siebie kilku obrazów
  • Rejestracja – polski zespół punkrockowy
  • Rejestracja samolotów – znak rejestracyjny statków powietrznych

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛjɛˈstrat͡sʲja, AS: rei ̯estracʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestr m., rejestrowanie n., rejestratorka ż., rejestrator mrz./mos., rejestratornia ż.

 czas. rejestrować, zarejestrować, wyrejestrować

 przym. rejestracyjny, rejestrowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rejestrowanie, ewidencjonowanie

 (1.2) rejestratornia

Wiktionary


rejestracyjny

związany z rejestracją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący rejestracji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestrator mos./mrz., rejestr mrz., rejestracja ż.

Wiktionary


rejestrator

osoba rejestrująca, spisująca coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) urz. osoba prowadząca rejestr, spis czegoś, rejestrująca coś lub kogoś

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) techn. urządzenie pomiarowe zapisujące przebieg zmian jednej lub kilku wartości fizycznych

Wiktionary

Rejestrator, rejestrator przemysłowy – urządzenie służące do zapisu (archiwizacji) i prezentacji (wizualizacji) informacji o przebiegu parametrów kontrolowanych procesów technologicznych w czasie (np. temperatura, ciśnienie) oraz ewentualnie warunków, w których te procesy są realizowane (np. temperatura otoczenia, wilgotność, zapylenie).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛjɛˈstratɔr, AS: rei ̯estrator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestr m., rejestrowanie n., rejestracja ż.

:: fż. rejestratorka ż.

 czas. rejestrować ndk., zarejestrować dk., wyrejestrować dk.

 przym. rejestratorski, rejestracyjny, rejestrowy

Wiktionary


rejestratorka

kobieta rejestrująca, spisująca coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urz. kobieta prowadząca rejestr, spis czegoś, rejestrująca coś lub kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rejestratorka powiedziała, że laryngolog już nie przyjmuje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛjɛstraˈtɔrka, AS: rei ̯estratorka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestracja ż., rejestr m., rejestrowanie n.

:: fm. rejestrator

 czas. rejestrować ndk., zarejestrować dk., wyrejestrować dk.

 przym. rejestratorski, rejestracyjny, rejestrowy

Wiktionary


rejestrować

1. wpisywać do rejestru;
2. utrwalać na nośniku lub w pamięci;
3. w kategorii zmysłów (wzrok, słuch): odbierać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zarejestrować)

 (1.1) wprowadzać do rejestru, wpisywać na listę

 (1.2) techn. utrwalać w pamięci urządzenia

 (1.3) zapisywać pomiary

czasownik zwrotny niedokonany rejestrować się (dk. zarejestrować się)

 (2.1) zgłaszać się do rejestru, spisu, na listę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestr m., rejestracja ż., rejestrator m., rejestratorka ż., rejestrowanie n., wyrejestrowanie n., wyrejestrowywanie n., zarejestrowanie n.

 przym. rejestracyjny, rejestrowy

 czas. zarejestrować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spisywać, wpisywać, zapisywać, zgłaszać

 (1.2) nagrywać, zapisywać, wychwytywać

 (1.3) notować

Wiktionary


rejestrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rejestrować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestr m., rejestracja ż., rejestrator m., rejestratorka ż., wyrejestrowywanie n., wyrejestrowanie n., zarejestrowanie n.

 czas. rejestrować ndk., zarejestrować dk., wyrejestrowywać ndk., wyrejestrować dk.

 przym. rejestrowy

Wiktionary


rejestrowy

przymiotnik od: rejestr


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rejestrem, dotyczący rejestru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestr m., rejestrator m., rejestratorka ż., rejestracja ż., rejestrowanie n., zarejestrowanie n., wyrejestrowywanie n., wyrejestrowanie n., przerejestrowywanie n., przerejestrowanie n., rejestratura ż.

 czas. rejestrować ndk., zarejestrować dk., wyrejestrowywać ndk., wyrejestrować dk., przerejestrowywać ndk., przerejestrować dk.

 przym. rejestracyjny, rejestratorowy, rejestratorski, rejestrowalny

Wiktionary


rejestrzyk

zdrobnienie od: rejestr


SJP.pl


rejewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Józef Rejewski (1935−2018) − polski chirurg i samorządowiec
  • Marian Rejewski (1905−1980) − polski matematyk i kryptolog
  • Marian Rejewski (1937−2012) − polski biolog

Wikipedia


rejka

krótkie drzewce zawieszone w skosie na maszcie, pełniące rolę gafla


SJP.pl

Rejka – lekka reja zawieszona na maszcie ukośnie lub równolegle do niego (pionowo). W zależności od typu ożaglowania może być elementem nośnym głównego żagla lub żagla pomocniczego. Rejki są podnoszone z pokładu, w odróżnieniu od rei, które przeważnie wiszą na masztach na stałe (wyjątkiem jest bryfokreja).

Wikipedia


rejkiawicki

Rejkiawik; reykjavicki


SJP.pl


rejkiawiczanin

mieszkaniec Rejkiawiku


SJP.pl


rejkiawiczanka

mieszkanka Rejkiawiku


SJP.pl


rejkiawik

stolica Islandii; Reykjavík


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. Reykjavík

Wiktionary

Reykjavík (dawny polski egzonim: Rejkiawik) – stolica oraz największe miasto Islandii, położone w jej południowo-zachodniej części nad Zatoką Faxa, najbardziej wysunięta na północ stolica świata. Na północ od Reykjavíku w odległości 10 km góruje masyw Esja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wynajęcie pokoju w Rejkiawiku to koszt 25 tys. koron islandzkich miesięcznie (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛjˈcavʲik, AS: rei ̯ḱavʹik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Reykjavík

Wiktionary


rejkowy

dotyczący krótkiego drzewca zawieszonego w skosie na maszcie, pełniącego rolę gafla


SJP.pl


rejmak

nazwisko


SJP.pl


rejman

nazwisko


SJP.pl


rejniak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Leopold Rejniak – polski naukowiec, lekarz, profesor nauk medycznych
  • Tadeusz Rejniak – polski pilot, pierwszy prezes Aeroklubu Polskiego po II wojnie światowej
  • Zuzanna Rejniak – polska szachistka

Wikipedia


rejon

1. książkowo: obszar wyróżniający się geograficznie, etnograficznie lub gospodarczo; okolica, dzielnica, okręg, region;
2. okręg wyznaczony administracyjnie dla celów zarządzania określonym działem gospodarki lub usług;
3. przenośnie: ograniczony fragment przestrzeni, np. rejony mózgu; okolica, obszar;
4. potocznie: przychodnia rejonowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obszar, strefa, określona część

 (1.2) adm. jednostka podziału administracyjnego w ZSRR, a po jego rozpadzie w byłych republikach Rosji, Ukrainie, Białorusi, Azerbejdżanie, Gruzji, Łotwie, Litwie i Mołdawii;

 (1.3) daw. reg. wyznaczona przestrzeń w lesie

Wiktionary

Rejon (ros. i ukr. райо́н, wymawiane [rajon]; azer. rayon; biał. раён; gruz. რაიონი, raioni; łot. rajons; lit. rajonas; rum. raion) – typ jednostki administracyjnej niektórych poradzieckich państw. Określenie pochodzi od francuskiego słowa rayon – plaster miodu, dział, dystrykt. Rejon jest zwykle jednostką dwa szczeble poniżej szczebla państwowego.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) Obszar Chronionego Krajobrazu Rejon Mokre-Lewice

 (1.2) rejon mukaczewski

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rejonizacja ż.

 przym. rejonowy

frazeologia.

etymologia.

 etymn|franc|rayon. < etymn|starofranc|rai. z etymn|łac|radius.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) area; (1.2) raion

* arabski: (1.1) منطقة

* czeski: (1.1) rajón m.; (1.2) rajón m.

* duński: (1.1) område n.

* esperanto: (1.1) regiono, areo; (1.2) rajon

* estoński: (1.1) piirkond, ala; (1.2) rajoon

* kaszubski: (1.1) òkòlé n., òbéńda ż.

* łaciński: (1.1) area

* niemiecki: (1.1) Umgebung ż., Gebiet n.; (1.2) Rajon m., Bezirk m.

* rosyjski: (1.1) райо́н m.; (1.2) райо́н m.

* ukraiński: (1.1) райо́н m.; (1.2) райо́н m.

źródła.

== rejon (język wenecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) region

odmiana.

 (1.1) lp. rejon; lm. rejoni

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛjɔ̃n, AS: rei ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejonizacja ż.

 przym. rejonowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rejonizacja ż.

 przym. rejonowy

frazeologia.

etymologia.

 etymn|franc|rayon. < etymn|starofranc|rai. z etymn|łac|radius.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) area; (1.2) raion

* arabski: (1.1) منطقة

* czeski: (1.1) rajón m.; (1.2) rajón m.

* duński: (1.1) område n.

* esperanto: (1.1) regiono, areo; (1.2) rajon

* estoński: (1.1) piirkond, ala; (1.2) rajoon

* kaszubski: (1.1) òkòlé n., òbéńda ż.

* łaciński: (1.1) area

* niemiecki: (1.1) Umgebung ż., Gebiet n.; (1.2) Rajon m., Bezirk m.

* rosyjski: (1.1) райо́н m.; (1.2) райо́н m.

* ukraiński: (1.1) райо́н m.; (1.2) райо́н m.

źródła.

== rejon (język wenecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) region

odmiana.

 (1.1) lp. rejon; lm. rejoni

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rejonówka

potocznie: jednostka, placówka rejonowa, np. szkoła, komenda rejonowa, sąd, szpital rejonowy itp.


SJP.pl


rejonowy

związany z rejonem (okręgiem administracyjnym), działający w pewnym rejonie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z rejonem, obowiązujący w pewnym rejonie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ks. Adam był rejonowym moderatorem Ruchu Światło-Życie.

 (1.1) W naszej szkole odbyły się rejonowe rozgrywki unihokeja dziewcząt i chłopców.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rejon m., rejonizacja ż.

Wiktionary


rejowczanin

mieszkaniec Rejowca lub Rejowca Fabrycznego (miast w Polsce)


SJP.pl


rejowczanka

mieszkanka Rejowca lub Rejowca Fabrycznego (miast w Polsce)


SJP.pl


rejowiec

statek z omasztowaniem rejowym


SJP.pl

Rejowiec – miasto w Polsce, położone w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Rejowiec.

Leży w historycznej ziemi chełmskiej. Od 1547 do 12 stycznia 1870 Rejowiec był miastem; odzyskał status miasta 1 stycznia 2017. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 Rejowiec liczył 2068 mieszkańców. Obok miejscowości przepływa struga Rejka, dopływ Wieprza.

Rejowiec jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Jozafata Kuncewicza w Rejowcu.

Wikipedia


rejowiecki

przymiotnik od: Rejowiec Fabryczny, Rejowiec


SJP.pl


rejowski

taki jak u Reja, właściwy Rejowi, nawiązujący do twórczości Reja itp.


SJP.pl


rejowy

przymiotnik od: reja, np. ożaglowanie rejowe


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) żegl. związany z reją, dotyczący rei

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reja ż., rejka ż.

Wiktionary


rejs

podróż statkiem po określonej trasie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mors. podróż statku na danej trasie, od portu początkowego do końcowego

 (1.2) lotn. podróż samolotu na danej trasie, od portu początkowego do końcowego

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) monet. dawna jednostka monetarna brazylijska i portugalska

Wiktionary

  • rejs – podróż morska, lotnicza, autobusowa, kosmiczna itd.
  • Rejs – polski film fabularny w reżyserii Marka Piwowskiego
  • Kino Rejs – kino w Warszawie
  • Rejs – polski zespół muzyczny tworzący i wykonujący muzykę acid-jazz
  • Rejs – Ośrodek Akademicki w Szczecinie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas rejsu ćwiczebnego na pokładzie żaglowca „Dar Pomorza” często myślałem o Krysi.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

 przym. rejsowy

Wiktionary


rejsik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od rejs

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie rejs, lecz tylko mały rejsik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejs m.

Wiktionary


rejsowicz

uczestnik podróży odbywanej statkiem


SJP.pl


rejsowiczka

uczestniczka podróży odbywanej statkiem


SJP.pl


rejsowy

przymiotnik od: rejs


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rejsem, dotyczący rejsu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejs m.

Wiktionary


rejtan

  • Rejtan – herb szlachecki
  • Rejtan – obraz Jana Matejki

Wikipedia


rejterada

1. ucieczka, wycofanie się, rezygnacja;
2. dawniej: odwrót, cofanie się wojska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. cofanie się wojska

 (1.2) ucieczka albo rezygnacja, wycofanie się z jakichś działań lub zamierzeń

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛjtɛˈrada, AS: rei ̯terada

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejterowanie n., zrejterowanie n.

 czas. rejterować ndk., zrejterować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1) ewakuacja

 (1.1) odwrót

 (1.2) ucieczka, dezercja

Wiktionary


rejterować

przestarzałe:
1. uciekać tchórzliwie np. z pola walki; salwować się ucieczką;
2. o wojsku: wycofywać się;
3. żartobliwie: rezygnować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) uciekać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejterowanie n., rejterada ż.

Wiktionary


rejterowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rejterować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejterada ż., zrejterowanie n., Rejterada m./ż.

 czas. rejterować ndk., zrejterować dk.

Wiktionary


rejterówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Rejterówka – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Łubnice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Wikipedia


rejtować

czasownik

 (1.1) gw-pl|Mazury. jechać

Wiktionary


rejwach

potocznie: gwar, zamieszanie, rozgardiasz


SJP.pl


rejza

wyprawa łupieżcza, np. krzyżacka


SJP.pl

Rejza – zbrojna wyprawa o charakterze łupieżczym, której celem nie był trwały podbój danego terytorium, lecz przede wszystkim grabież i zdobycie niewolników. Krzyżacy byli organizatorami rejz na Mazowsze, Wielkopolskę, na tereny należące do Prusów oraz na Żmudź i Litwę. Rejzy Krzyżaków przeciwko Litwie nabrały intensywności po opanowaniu przez Zakon Pomorza Gdańskiego i sukcesie, jakim było podpisanie z Królestwem Polskim Pokoju w Kaliszu w 1343 roku. Do czasu „wielkiej wojny” (1409–1411), gdy nasilono fiskalizm, rejzy stanowiły główne źródło dochodów państwa zakonnego.

Wikipedia


rek

drążek do ćwiczeń gimnastycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. podtrzymywany przez słupki lub zawieszony na linach poziomy drążek przeznaczony do wykonywania ćwiczeń gimnastycznych

Wiktionary

Rek (Reck, Recka, Recken, Reka, Reken) – kaszubski herb szlachecki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛk, AS: rek

Wiktionary


ręka

kończyna górna człowieka i naczelnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. część kończyny górnej człowieka lub małpy człekokształtnej od nadgarstka do końca palców;

 (1.2) pot. cała kończyna górna człowieka lub małpy człekokształtnej od barku po palce

 (1.3) karc. wszystkie karty, które gracz trzyma w ręce (1.1)

 (1.4) sport. w piłce nożnej: niedozwolone zagranie ręką (1.1)

Wiktionary

Ręka (łac. manus) – obwodowa, dystalna część kończyny piersiowej kręgowców, w węższym znaczeniu naczelnych, autopodium, składająca się z trzech, licząc od części proksymalnej, odcinków:

  • nadgarstek (carpus)
  • śródręcze (metacarpus)
  • palce (digiti, od łac. digitus – palec)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) audio|Pl-podaliśmy sobie ręce.ogg. Podaliśmy sobie ręce.

 (1.2) audio|Pl-moim najbardziej niemiłym doświadczeniem było otwarte złamanie ręki w zeszłym roku.ogg. Moim najbardziej niemiłym doświadczeniem było otwarte złamanie ręki w zeszłym roku.

 (1.3) audio|Pl-w ręce miałem dwa asy króla pik i damę kier.ogg. W ręce miałem dwa asy, króla pik i damę kier.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃ŋka, AS: rŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ręczny mrz., podręcznik m., ręcznik m., rękaw m., rękawica ż., rękawiczka ż., rękojmia ż., poręczenie n., poręka ż., zaręczyny, zrękowiny, ręczna ż.

:: zdrobn. rączka ż., rąsia ż.

 czas. ręczyć ndk., poręczać ndk., wręczać ndk., wyręczać ndk., zaręczać ndk., zaręczać się ndk.

 przym. odręczny, podręczny, poręczny, ręczny, zaręczynowy

 przysł. ręcznie, odręcznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) garść; pot. łapa, łapka, łapsko, graba; gw-pl|Poznań|pazura.

Wiktionary


rekabici

odłam Izraelitów, gorliwych wyznawców Jahwe; rechabici


SJP.pl

Rechabici (hebr. רֵכָבִים) – wspomniana w Starym Testamencie konserwatywna grupa czcicieli Jahwe.

Należący do plemienia Kenitów Rechabici wywodzili swój ród od Jehonadaba, syna Rechaba (1Krn 2,55; 2Krl 10,15-17). Zachowywali surowe prawo, które zabraniało im spożywania wina i uprawy ziemi. Nie budowali stałych domostw, mieszkając całe życie w namiotach. Żyjąc pośród Izraelitów, byli także gorliwymi wyznawcami jahwizmu. Prorok Jeremiasz przeciwstawił zachowujących praktyki religijne Rechabitów bezbożnym mieszkańcom Judy i Izraela (Jr 35).

Wikipedia


rekabita

przedstawiciel odłamu Izraelitów, gorliwy wyznawca Jahwe; rechabita


SJP.pl


rekalescencja

Rekalescencja – w metalurgii zjawisko samorzutnego i chwilowego rozżarzania się ciemniejącej w miarę stygnięcia stali, gdy w wyniku przemiany perlitycznej temperatura stygnięcia osiąga ok. 720°C. Przemiana taka zachodzi w wyniku zmian budowy wewnętrznych zachodzących w stali wraz z połączonym wydzielaniem się ciepła.

Wikipedia


rekalkulacja

ponowne przeliczenie, np. składki ubezpieczeniowej


SJP.pl


rekamiera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mebl. rodzaj szezlongu z dwoma oparciami wzdłuż krótszych boków, charakterystyczny dla meblarstwa empirowego;

Wiktionary

Rekamiera lub recamiera – szezlong z dwoma wysokimi oparciami wzdłuż krótszych boków, charakterystyczny dla meblarstwa okresu empire'u.

Nazwa pochodzi od nazwiska przedstawionej na portrecie J.L. Davida pani J.F. Récamier, spoczywającej na takim właśnie meblu.

Wikipedia


rekapitulacja

streszczenie


SJP.pl


rekapitulować

podsumowywać dłuższy wywód


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zrekapitulować)

 (1.1) książk. czynić coś krótszym i zwięźlejszym; streszczać coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rekapitulując, omawiana książka rozczarowuje, mimo niewątpliwie interesujących materiałów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekapitulacja ż., rekapitulowanie n.

 czas. zrekapitulować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reasumować, podsumowywać

Wiktionary


rękas

nazwisko


SJP.pl

  • Bogusław Rękas (ur. 1932) – polski dyplomata
  • Joanna Rękas – polska literaturoznawczyni, doktor habilitowana nauk filologicznych
  • Konrad Rękas (ur. 1975) – polski dziennikarz, polityk, samorządowiec, były radny i przewodniczący sejmiku lubelskiego
  • Marek Rękas (ur. 1967) – polski okulista wojskowy, pułkownik, profesor nauk medycznych
  • Michał Rękas (polityk) (1903–1955) – polski działacz ruchu ludowego, polityk, pedagog, poseł do Krajowej Rady Narodowej oraz na Sejm Ustawodawczy
  • Michał Rękas (duchowny) (1895–1964) − polski ksiądz katolicki, działacz społeczny
  • Mieczysław Rękas – polski profesor nauk chemicznych
  • Tadeusz Rękas – poseł do Sejmu Krajowego Galicji II kadencji (1867–1869), włościanin z Sokolnik

Wikipedia


rekatolicyzacja

przywracanie na jakimś terenie wiary katolickiej; rekatolizacja


SJP.pl

Rekatolicyzacja, rekatolizacja – ruch religijno-społeczny podejmowany w celu ponownego wprowadzanie wyznania katolickiego wśród społeczności innowierczej na terenach, gdzie wcześniej obowiązywał katolicyzm.

Termin ten ma także znaczenie ideologiczne i historyczne, oznaczające zwrot lub odebranie pod przymusem władzy na rzecz Kościoła katolickiego majątku, kościołów oraz innych obiektów życia religijnego i wyjęcie ich spod władzy i kontroli innego wyznania.

Wikipedia


rekatolizacja

przywracanie na jakimś terenie wiary katolickiej; rekatolicyzacja


SJP.pl


rękaw

1. część ubioru okrywająca rękę;
2. rozsuwany korytarz, łączący budynek portu lotniczego bezpośrednio z samolotem;
3. potocznie: długi, wąski tunel umożliwiający bezpieczne przejście;
4. przewód łączący wnętrze powłoki balonu z otaczającym powietrzem;
5. stożkowaty worek z lekkiej tkaniny służący jako wskaźnik kierunku wiatru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. element odzieży przykrywający ręce

 (1.2) lotn. ruchomy tunel łączący samolot z terminalem lotniczym

 (1.3) lekka, płócienna rura przywiązana jednym końcem do wysokiego masztu, służąca jako wskaźnik wiatru

 (1.4) tunel z tkaniny łączący dwa zbiorniki, służący do przesypywania materiałów sypkich, śmieci itp.

 (1.5) kulin. rura z cienkiej folii służąca do pieczenia potraw w piekarniku bez utraty wilgoci; piekarnik foliowy

 (1.6) wojsk. cel do ćwiczeń strzelania artylerii przeciwlotniczej ciągniony na długiej linie za samolotem

Wiktionary

  • rękaw (ubiór) – element ubioru
  • rękaw (tatuaż) – element tatuażu
  • rękaw (wojsko) – cel do ćwiczeń strzelania artylerii przeciwlotniczej ciągniony na długiej linie za samolotem
  • rękaw lotniczy – połączenie pomiędzy samolotem i budynkiem lotniska
  • rękaw (wskaźnik wiatru) – urządzenie pokazujące kierunek i prędkość wiatru (skarpeta - wskaźnik wiatru)
  • rękaw cukierniczy – narzędzie kuchenne
  • Rękaw (osada) – dawna osada na Podlasiu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektóre koszulki mają krótkie rękawy, a niektóre długie.

 (1.2) Do następnego samolotu wchodziliśmy rękawem.

 (1.3) Rękaw pokazywał południowy wiatr.

 (1.4) Ziarno przesypywano rękawem do pojemników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃ŋkaf, AS: rŋkaf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ręczniczek mrz., ręka ż., ręczny mrz.

:: zdrobn. rękawek mrz.

 przym. ręczny, rękawowy

Wiktionary


rękawczyn

Miejscowości i ich części w Polsce
  • Rękawczyn – część miasta Nowa Ruda położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim
  • Rękawczyn – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Gozdowo
  • Rękawczyn – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Orchowo

Wikipedia


rękawek

krakowski festyn ludowy, organizowany w pierwszy dzień po Wielkanocy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: rękaw

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ŋˈkavɛk, AS: rẽŋkavek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rękaw mrz., ręcznikowiec mrz.

Wiktionary


rękawica

część ubioru chroniąca dłoń, np. przed zimnem lub wysoką temperaturą; rękawiczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odzież wykonana z materiału lub gumy, nakładana na dłoń, żeby ją chronić od zimna, skaleczeń itp.

Wiktionary

  • rękawica (rękawiczki) – element odzieży
  • rękawica – część zbroi
  • rękawica – sprzęt używany przez pięściarzy
  • Rękawica – skała w Ojcowskim Parku Narodowym
  • Rękawica – turnia w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach
  • Rękawica – radziecki krótkometrażowy animowany film z 1967 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pamiętaj, żeby przed rozpoczęciem pracy założyć rękawice i okulary ochronne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ŋkaˈvʲit͡sa, AS: rŋkavʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ręka ż., rękaw mrz.

:: zdrobn. rękawiczka ż.

 przym. odręczny, rękawiczniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rękawiczka

Wiktionary


rękawiczarz

rzemieślnik zajmujący się wyrobem rękawiczek


SJP.pl


rękawiczka

część ubioru chroniąca dłoń, np. przed zimnem lub wysoką temperaturą; rękawica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. rękawica

Wiktionary

Rękawiczki – zaliczane do galanterii okrycie dłoni, z różnej długości mankietem zakrywającym przedramię, noszone dla ozdoby, ochrony przed chłodem, brudzącymi lub szkodliwymi substancjami.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ŋkaˈvʲit͡ʃka, AS: rŋkavʹička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rączęta nmos., rękawicznik mos., ręka ż., rękawica ż.

 przym. rękawiczniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rękawica

Wiktionary


rękawicznictwo

wyrób rękawiczek


SJP.pl


rękawiczniczka

rzemieślniczka wyrabiająca rękawiczki


SJP.pl


rękawiczniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rękawicznictwem, dotyczący rękawiczników lub rękawicznictwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rękawicznictwo n., rękawicznik m., rękawiczarka ż., rękawiczka ż., rękawica ż.

 przym. rękawiczkowy

Wiktionary


rękawicznik

rzemieślnik produkujący rękawiczki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący rękawiczki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rękawicznictwo n., rękawica ż., rękawiczka ż.

:: fż. rękawiczarka ż.

 przym. rękawiczniczy

Wiktionary


rękawiec

Rękawiec – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Budziszewice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


rękawka

krakowski festyn ludowy, organizowany w pierwszy dzień po Wielkanocy


SJP.pl

Rękawka – krakowskie święto, obchodzone na Wzgórzu Lasoty po pierwszej wiosennej pełni (obecnie najczęściej we Wtorek Wielkanocny), nawiązujące do słowiańskiej tradycji wiosennego święta zmarłych. Do tradycji Rękawki należy m.in. rzucanie oraz toczenie jaj, symbolu nowego życia.

Wikipedia


rękawnik

deska do prasowania rękawów


SJP.pl


rękawowy

rękaw


SJP.pl

Patrz:

rękaw

rekcja

związek wyrazowy, w którym wyraz podrzędny przybiera przypadek, jakiego wymaga wyraz nadrzędny; np. rekcja czasownika


SJP.pl

Związek rządu (rekcja) – relacja między powiązanymi elementami zdania, w której jeden musi mieć pewną z góry ustaloną formę, niezależnie od formy drugiego. Związek rządu typowy jest dla endocentryzmu – element centralny narzuca formę pozostałym elementom. Jest to zdolność łączenia elementów nominalnych z określonym przypadkiem.

Wikipedia


rekcyjny

rekcja


SJP.pl

Patrz:

rekcja

reket

potocznie: wymuszanie okupu wobec osób handlujących czymś, zwłaszcza od cudzoziemców podróżujących przez jakiś kraj; rekiet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. wymuszanie haraczu od osób handlujących czymś, zwłaszcza od cudzoziemców podróżujących przez jakiś kraj

Wiktionary


reketier

osoba wymuszająca haracz od właścicieli sklepów i lokali; rekietier


SJP.pl


rekiet

potocznie: wymuszanie okupu wobec osób handlujących czymś, zwłaszcza od cudzoziemców podróżujących przez jakiś kraj; reket


SJP.pl


rekieter

osoba wymuszająca haracz od właścicieli sklepów i lokali; reketier


SJP.pl


rekietier

1. członek rosyjskiej mafii, czyli rekietu;
2. potocznie: gangster wymuszający okup; reketier


SJP.pl


rekin

1. drapieżna ryba morska;
2. osoba rozporządzająca dużymi środkami materialnymi;
3. przenośne urządzenie doprowadzające powietrze do pomieszczeń znajdujących się wewnątrz statku wodnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) icht. drapieżna ryba chrzęstnoszkieletowa żyjąca w ciepłych morzach i oceanach;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przen. potentat finansowy bezwzględny w interesach

 (2.2) przen. osoba lub firma mająca bardzo silną pozycję i duże wpływy

Wiktionary

Rekiny (fr. requin) – ogólna nazwa grupy gatunków, rodzajów, a nawet rodzin drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych z podgromady spodoustych, charakteryzujących się opływowym, wrzecionowatym tułowiem, heterocerkalną płetwą ogonową, 5–7 otworami skrzelowymi umiejscowionymi tuż za głową.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rekiny nie mają pęcherza pławnego i gdyby przestały pływać, opadłyby na dno.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛcĩn, AS: reḱĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekinarium n., rekinowate nmos.

:: zdrobn. rekinek m.

 przym. rekini, rekinowaty

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (2.1) płotka

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1) długoszpar, raszpla, karcharodon

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rekinarium n., rekinowate nmos.

:: zdrobn. rekinek m.

 przym. rekini, rekinowaty

frazeologia.

 rekin biznesu • rekin finansjery • łykać jak młody rekin

etymologia.

 (1.1) etym|franc|requin.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby

 wikicytaty|rekin.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) peshkaqen m.

* angielski: (1.1) shark; (2.1) shark; (2.2) shark

* arabski: (1.1) قرش m. (qirš)

* baskijski: (1.1) marrazo

* białoruski: (1.1) акула ż.; (2.1) акула ż.

* bośniacki: (1.1) ajkula ż., morski pas m.

* bułgarski: (1.1) акула (akula) ż.

* cebuano: (1.1) iho

* chiński standardowy: (1.1) pupr|鲨鱼. / ptrad|鯊魚. (shāyú)

* chorwacki: (1.1) morski pas m.

* czeski: (1.1) žralok m.

* duński: (1.1) haj w.; (2.1) haj w.

* esperanto: (1.1) ŝarko

* estoński: (1.1) hai

* fidżyjski: (1.1) qio

* fiński: (1.1) hai

* francuski: (1.1) requin m.

* hawajski: (1.1) manō

* hebrajski: (1.1) כריש (karîś) m.

* hiszpański: (1.1) tiburón m.

* ido: (1.1) sharko

* indonezyjski: (1.1) hiu

* islandzki: (1.1) hákarl m.

* japoński: (1.1) 鮫 (サメ, same)

* jidysz: (1.1) הײַפֿיש m. (hajfisz)

* kaszubski: (1.1) rekin m.

* kataloński: (1.1) tauró m.

* koreański: (1.1) 상어 (sangŏ)

* luksemburski: (1.1) hai

* łaciński: (1.1) squalus

* łotewski: (1.1) haizivs ż.

* maltański: (1.1) kelb il-baħar m., xark m.

* maoryski: (1.1) mangō

* niderlandzki: (1.1) haai m.

* niemiecki: (1.1) Hai m., Haifisch m.

* norweski (bokmål): (1.1) hai m.

* norweski (nynorsk): (1.1) hai m.; (2.1) hai m.

* nowogrecki: (1.1) καρχαρίας m., σκυλόψαρο n., σκύλος m.

* nowopruski: (1.1) ājs m.

* portugalski: (1.1) tubarão m.

* rosyjski: (1.1) акула (akula) ż.; (2.1) акула (akula) ż.

* rumuński: (1.1) rechin m.

* serbski: (1.1) ајкула (ajkula) ż.

* słowacki: (1.1) žralok m.

* słoweński: (1.1) morski pes m.

* starogrecki: (1.1) καρχαρίας (karcharijas) m.

* suahili: (1.1) papa

* szwedzki: (1.1) haj w.

* turecki: (1.1) köpek balığı

* tuvalu: (1.1) lokea

* ujgurski: (1.1) ئاكۇلا

* ukraiński: (1.1) акула (akula) ż.

* walijski: (1.1) siarc m.

* węgierski: (1.1) cápa

* włoski: (1.1) squalo m., pescecane m.

źródła.

== rekin (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) icht. rekin

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rekinarium

akwarium do hodowli i obserwacji życia rekinów


SJP.pl

Rekinarium – część obiektu akwarium, w którym hodowane i demonstrowane są rekiny. Jeszcze niedawno uważano, że organizmy ze strefy bentonicznej (np. rekinkowate) nie są zdolne do przetrwania w sztucznych warunkach akwarium. W 2004 w Monterey Bay Aquarium przetrzymywano rekina przez 198 dni, po czym go wypuszczono na wolność.

Wikipedia


rekinek

niewielka ryba morska z rzędu rekinów, żyjąca w wodach przybrzeżnych


SJP.pl

Rekinek psi, rekinek (Scyliorhinus canicula) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny rekinkowatych (Scyliorhinidae), spotykana również pod nazwą mały rekinek koci. Poławiany jako ryba konsumpcyjna. Wystawiany w akwariach publicznych. Nie stanowi zagrożenia dla człowieka.

Wikipedia


rekini

1. rekin; rekinowy;
2. sum rekini, wielkook rekini - słodkowodna ryba hodowana w celach konsumpcyjnych, w Polsce często sprzedawana jako panga


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z rekinem; taki jak u rekina

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekin mzw./mos.

Wiktionary


rekinkowate

rodzina drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych; rekinowate


SJP.pl

Rekinkowate, rekinowate (Scyliorhinidae) – rodzina drapieżnych, choć niewielkich i mało ruchliwych ryb chrzęstnoszkieletowych, najstarsza rodzina w obrębie rzędu żarłaczokształtnych (Carcharhiniformes).

Wikipedia


rekinkowaty

o cechach rekinkowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


rekinokształtne

grupa drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych o wrzecionowatym kształcie ciała z dwiema płetwami grzbietowymi


SJP.pl

Wikipedia


rekinokształtny

o cechach rekinokształtnych (grupa ryb)


SJP.pl


rekinowate

rodzina drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych; rekinkowate


SJP.pl

Rekinkowate, rekinowate (Scyliorhinidae) – rodzina drapieżnych, choć niewielkich i mało ruchliwych ryb chrzęstnoszkieletowych, najstarsza rodzina w obrębie rzędu żarłaczokształtnych (Carcharhiniformes).

Wikipedia


rekinowaty

o cechach rekinowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


rekinowy

rekin; rekini


SJP.pl


rekiny

1. drapieżna ryba morska;
2. osoba rozporządzająca dużymi środkami materialnymi;
3. przenośne urządzenie doprowadzające powietrze do pomieszczeń znajdujących się wewnątrz statku wodnego


SJP.pl

Rekiny (fr. requin) – ogólna nazwa grupy gatunków, rodzajów, a nawet rodzin drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych z podgromady spodoustych, charakteryzujących się opływowym, wrzecionowatym tułowiem, heterocerkalną płetwą ogonową, 5–7 otworami skrzelowymi umiejscowionymi tuż za głową.

Wikipedia


rekista

akrobata wykonujący ćwiczenia na reku


SJP.pl


rekistka

akrobatka wykonująca ćwiczenia na reku


SJP.pl


rekl.

skrót od: reklamowy


SJP.pl


reklama

1. działanie zachęcające potencjalnych klientów do korzystania z usług lub zakupu towarów;
2. ogłoszenie, film, plakat itp. służące zachęcaniu potencjalnych klientów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) informacja połączona z komunikatem perswazyjnym, mająca zachęcić do kupienia produktu lub skorzystania z usługi;

 (1.2) konkretna postać reklamy (1.1), np. plakat

Wiktionary

Reklama (z łac. reclamo, reclamare ‘odzew’; re 'w tył, znów, naprzeciw’ i clamo, clamare ‘wołać’) – informacja połączona z komunikatem perswazyjnym. Zazwyczaj ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei (np. promowanie marki).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie cierpię, gdy mój ulubiony serial w telewizji jest przerywany reklamami pasty do zębów i proszków do prania.

 (1.2) Silny wiatr zerwał reklamę z sąsiedniego budynku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛkˈlãma, AS: reklãma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozreklamowanie n., reklamowanie n., reklamiarstwo n., reklamiarz m., reklamodawca m., reklamówka ż.,

 czas. reklamować ndk., zareklamować dk., przereklamować dk.

 przym. reklamowy, reklamiarski

 przysł. reklamowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) anons, ogłoszenie, inserat

Wiktionary


reklamacja

zgłoszenie do dostawcy, producenta, wykonawcy usługi lub towaru skargi, zażalenia na złą jakosć nabytego towaru, wykonanej usługi itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. zgłoszenie się ze skargą do producenta, wykonawcy usługi; zwrócenie się w celu przedstawienia wad towaru, usługi;

 (1.2) książk. zwolnienie od obowiązku służby wojskowej

Wiktionary

Reklamacja (łac. reclamatio „wołanie, sprzeciw” od reclamare „głośno protestować, odbrzmiewać”; re „w tył, znów, naprzeciw” i clamare „wołać”)” – w znaczeniu potocznym żądanie klienta kierowane do sprzedawcy lub wykonawcy usługi, pozostające w związku z niezadowalającą jakością towaru lub nienależytym wykonaniem usługi – przede wszystkim żądanie wymiany, naprawy towaru lub ponownego wykonania, ewentualnie „poprawienia”, usługi, jak również żądanie zwrotu całości lub części kwoty uiszczonej tytułem ceny/wynagrodzenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po odejściu od kasy reklamacji nie uwzględnia się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛklãˈmat͡sʲja, AS: reklãmacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. reklamować ndk.

 przym. reklamacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zażalenie

Wiktionary


reklamacyjny

związany z reklamacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) praw. związany z reklamacją, dotyczący reklamacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reklamacja ż.

 czas. reklamować ndk.

Wiktionary


reklamant

w dawnych drukach i rękopisach: pierwsze słowo lub pierwsza sylaba z następnej strony umieszczane na końcu każdej strony, jako wskazówka ułatwiająca zachowanie kolejności kart; przenośnik


SJP.pl

Wikipedia


reklamiarski

stosujący przesadną reklamę lub autoreklamę


SJP.pl


reklamodawca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zlecający opublikowanie lub wyemitowanie reklamy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reklama ż.

Wiktionary


reklamodawczyni

reklamodawca


SJP.pl

Patrz:

reklamodawca

reklamować

1. zachwalać towar, uczestniczyć w reklamie;
2. zgłaszać reklamacje;
3. odwoływać się od decyzji sądowej lub administracyjnej


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) informować o towarach lub usługach, zachwalać je i sugerować ich kupno

 (1.2) żądać naprawy, wymiany lub refundacji wadliwego towaru lub źle wykonanej usługi, często w ramach gwarancji lub rękojmi

czasownik zwrotny reklamować się

 (2.1) zachwalać własne towary, usługi, sugerując ich kupno

 (2.2) chwalić samego siebie powszechnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To skandal, że w telewizji reklamują odzież produkowaną w niewolniczych warunkach!

 (1.2) Nie będę nawet reklamować tego nieświeżego serka, znów skończy się to scysją w sklepie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛklãˈmɔvat͡ɕ, AS: reklãmovać

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. reklama, reklamowanie; przym. reklamowy

 (1.2) rzecz. reklamacja, reklamowanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zgłaszać reklamację

Wiktionary


reklamowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|reklamować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niereklamowanie n., reklama ż., reklamówka ż., rozreklamowanie n.

 czas. reklamować ndk.

 przym. reklamowy

Wiktionary


reklamóweczka

zdrobnienie od: reklamówka


SJP.pl


reklamowiec

specjalista w dziedzinie reklamy


SJP.pl


reklamówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. plastikowyastikowa torba z nadrukiem reklamowym

 (1.2) pot. dowolny materiał reklamowy, np. broszura, kalendarzyk, długopis itp.

Wiktionary

Torba foliowa, potocznie reklamówka, foliówka, jednorazówka, siatka lub zrywka – cienka torba wykonana z folii z tworzywa sztucznego. Popularna nazwa wywodzi się z faktu, że znajduje się na niej kolorowy reklamowy nadruk, np. z nazwą sklepu lub inną reklamą. Pod koniec lat 70. i w latach 80. powszechne w krajach Europy Zachodniej i dodawane tam do zakupów bezpłatnie, do Polski natomiast trafiały drogą indywidualnego transportu, często sprzedawane potem na targowiskach i ulicach. Użyteczność toreb „reklamówek” była ograniczona, nadawały się jednak do wielokrotnego użytku tak, że zastępowały powoli mniej wygodne i mniej estetyczne siatki na zakupy. Później także polskie sklepy i polscy producenci zaczęli wytwarzać własne reklamówki, przez co import ich z Zachodu w sposób naturalny wygasł.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reklamówki są nieekologiczne, powinno się używać papierowych toreb.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛklãˈmufka, AS: reklãmufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reklama ż., reklamowiec m., reklamowanie n.

 czas. reklamować

 przym. reklamowy

Wiktionary


reklamowo

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób dotyczący reklamy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reklama ż.

 przym. reklamowy

 czas. reklamować ndk.

Wiktionary


reklamowy

przymiotnik od: reklama


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z reklamą, dotyczący reklamy; będący reklamą; służący reklamie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Słup reklamowy jest słupem, na którym znajdują się reklamy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛklãˈmɔvɨ, AS: reklãmovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reklama ż., reklamówka ż., reklamowanie n., zareklamowanie n.

 czas. reklamować ndk., zareklamować dk.

 przysł. reklamowo

Wiktionary


reklamoza

pogardliwie: wypełnianie miejsc publicznych wszelkiego rodzaju reklamami, np. bilbordami, szyldami reklamowymi itp.; szyldoza


SJP.pl


reklamożerca

miłośnik reklam telewizyjnych


SJP.pl


reklamy

1. działanie zachęcające potencjalnych klientów do korzystania z usług lub zakupu towarów;
2. ogłoszenie, film, plakat itp. służące zachęcaniu potencjalnych klientów


SJP.pl


reklasyfikacja

powtórna klasyfikacja


SJP.pl


reklin

Reklin (pol. hist. Reklino) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec.

Wikipedia


reklinek

Reklinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec. Dawniej osada olęderska.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Reklin Olendry należała do wsi większych w ówczesnym powiecie babimojskim rejencji poznańskiej. Reklin Olendry należał do tuchorskiego okręgu policyjnego tego powiatu i stanowił część majątku Karna, który należał wówczas do Jana Bnińskiego. Według spisu urzędowego z 1837 roku Reklin Olendry liczył 143 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 24 dymów (domostw).

Wikipedia


rekluz

zakonnica zobowiązująca się do nieopuszczania własnej celi i niekontaktowania się z innymi zakonnicami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. osoba konsekrowana żyjąca na stałe we własnej celi zakonnej;

Wiktionary

Rekluz, rekluza – zakonnik lub zakonnica zobowiązujący się do nieopuszczania własnej celi i niekontaktowania się z innymi zakonnikami. Skrajnym rodzajem rekluzji było zamurowanie w celi aż do śmierci.

W monastycyzmie prawosławnym analogiczna forma umartwienia się nosi nazwę zatworniczestwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie wiem, czy po soborze watykańskim II istnieją jeszcze w katolicyzmie rekluzi, to takie niewspólnotowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekluzorium n.

:: fż. rekluza ż.

Wiktionary


rekluza

zakonnica zobowiązująca się do nieopuszczania własnej celi i niekontaktowania się z innymi zakonnicami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. daw. zakonnica żyjąca na stałe we własnej celi zakonnej;

Wiktionary

Rekluz, rekluza – zakonnik lub zakonnica zobowiązujący się do nieopuszczania własnej celi i niekontaktowania się z innymi zakonnikami. Skrajnym rodzajem rekluzji było zamurowanie w celi aż do śmierci.

W monastycyzmie prawosławnym analogiczna forma umartwienia się nosi nazwę zatworniczestwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jedna z rekluz codziennie modliła się o powodzenie wyprawy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekluzorium n.

:: fm. rekluz m.

Wiktionary


rekluzorium

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kośc. daw. miejsce przebywania rekluza lub rekluzy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wejście do rekluzorium zamurowywano.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekluz m., rekluza ż.

Wiktionary


rękoczyn

1. uderzenie kogoś, pobicie;
2. dawniej: praca ręczna; rękodzieło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) uderzenie kogoś, pobicie

 (1.2) przest. praca wykonywana ręcznie

 (1.3) pot. żart. masturbacja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ŋˈkɔt͡ʃɨ̃n, AS: rẽŋkočỹn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rękoczynny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mordobicie

 (1.2) rękodzieło

Wiktionary


rękodajny

taki, który został do czegoś zobowiązany przez podanie ręki, jako potwierdzenia umowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. taki, który daje porękę; zaangażowany poprzez rękojmię; zobowiązany przez podanie ręki

 (1.2) daw. zabezpieczony rękojmią; wynikający z zobowiązania

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. dworzanin dla celów reprezentacyjnych

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) dworzanin rękodajny

Wiktionary


rękodzielnictwo

ręczny wyrób przedmiotów użytkowych lub artystycznych; rękodzieło, rzemiosło, manufaktura


SJP.pl

Rękodzieło – forma drobnej produkcji opartej na pracy ręcznej, posiadająca jednocześnie walory artystyczne.

Wikipedia


rękodzielniczka

kobieta tworząca wyroby artystyczne, zwykle wykonywane ręcznie


SJP.pl


rękodzielniczy

dotyczący rękodzielnictwa, rękodzielnika


SJP.pl


rękodzielnik

twórca wyrobów artystycznych zwykle wykonywanych ręcznie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która wytwarza ręcznie jakieś przedmioty, uprawia rękodzielnictwo

Wiktionary

Rękodzielnik – dwutygodnik wydawany we Lwowie od ok. 1912 do wybuchu I wojny światowej przez organ instytutu lwowskiej Izby Handlowej i Przemysłowej i Izby Stowarzyszeń Rękodzielniczych we Lwowie. Rękodzielnik wychodził 1 i 15 każdego miesiąca.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ŋkɔˈd͡ʑɛlʲɲik, AS: rŋkoʒ́elʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rękodzieło n., rękodzielnictwo n.

:: fż. rękodzielniczka ż.

 przym. rękodzielniczy

 przysł. rękodzielniczo

Wiktionary


rękodzieło

1. wyrób wykonany ręcznie przez artystę ludowego;
2. zbiór takich przedmiotów;
3. ręczny wyrób przedmiotów użytkowych lub artystycznych; rękodzielnictwo, rzemiosło, manufaktura


SJP.pl

Rękodzieło – forma drobnej produkcji opartej na pracy ręcznej, posiadająca jednocześnie walory artystyczne.

Wikipedia


rekognicja

dawniej:
1. uznanie tożsamości rzeczy lub osoby;
2. uznanie, potwierdzenie prawdziwości dokumentu;
3. badanie, rozpoznanie czegoś, zwłaszcza dla celów wojskowych; zwiad


SJP.pl


rekognoskować

dawniej:
1. prowadzić zwiad, badać okolicę, zwłaszcza w celach wojskowych; rozpoznawać;
2. stwierdzać tożsamość, prawdziwość czegoś; identyfikować


SJP.pl


rękojeść

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) część jakiegoś narzędzia, przyrządu lub broni służąca do trzymania;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hełm umieścili u boku, pęknięty róg, a także rękojeść i szczątki strzaskanego miecza na piersi.

 (1.1) Firma handlowała rękojeściami, sprowadzając je z Chin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ŋˈkɔjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: rẽŋkoi ̯ėść

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uchwyt, trzonek, rączka

Wiktionary


rękojmia

poręka
1. poręczenie, zagwarantowanie, przyrzeczenie czegoś;
2. odpowiedzialność majątkowa sprzedawcy lub wykonawcy za wady rzeczy stanowiącej przedmiot transakcji;
3. kwota pieniężna składana przez osobę przystępującą do przetargu; wadium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poręczenie, gwarancja

 (1.2) zapewnienie

 (1.3) hand. odpowiedzialność (za wady)

Wiktionary

Rękojmia – ustawowa, czasami obligatoryjna odpowiedzialność sprzedawcy względem kupującego za wady fizyczne oraz prawne rzeczy sprzedanej. Stosowana przy umowie sprzedaży, ma również odpowiednie zastosowanie do innych stosunków prawnych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rączęta nmos., ręka ż.

 czas. ręczyć

Wiktionary


rekolekcja

dawniej: praktyka religijna polegająca na odosobnieniu się od świata i refleksjach w celu odnowy moralnej; skupienie ducha


SJP.pl


rekolekcje

dawniej: praktyka religijna polegająca na odosobnieniu się od świata i refleksjach w celu odnowy moralnej; skupienie ducha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) rel. w katolicyzmie nauki połączone z eucharystią, mające na celu umocnienie wiary i odnowę moralną;

Wiktionary

Rekolekcje (łac. recolligerezbierać na nowo, powtórnie) – w katolicyzmie kilkudniowy okres poświęcony odnowie duchowej poprzez modlitwę, konferencje oraz spowiedź.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Byłem na rekolekcjach w Medziugorie.

 (1.1) Rozpoczęły się rekolekcje dla kapłanów, które w dniach 21-26 lipca 2014 poprowadzi O. John Bashobora, charyzmatyczny kapłan z Ugandy.

 (1.1) Jurek co roku spędzał dwa tygodnie pod Tatrami, biorąc udział w rekolekcjach oazowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekolekcjonista mos., rekolektant mos., rekolektantka ż.

 przym. rekolekcyjny

Wiktionary


rekolekcjonista

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. w katolicyzmie: głoszący rekolekcje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ks. Stolarczyk jest dobrym rekolekcjonistą.

 (1.1) Wszyscy ojcowie rekolekcjoniści spotkali się w klasztorze w Panewnikach.

 (1.1) Kościelny odwiózł rekolekcjonistę na stację do Rawicza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekolekcje lm nm., rekolektant m., rekolektantka ż.

 przym. rekolekcyjny

Wiktionary


rekolekcyjny

rekolekcje


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z rekolekcjami

Wiktionary

Patrz:

rekolekcje

Przykłady

 (1.1) Zatrzymały się w domu rekolekcyjnym archidiecezji katowickiej.

 (1.1) Następnego dnia panował już rygor rekolekcyjny.

 (1.1) Teksty Jutrzni, Nieszporów i Komplety znajdziemy w naszych rekolekcyjnych śpiewnikach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekolekcje lm nm., rekolekcjonista m., rekolektant m., rekolektantka ż.

Wiktionary


rekolektant

osoba odprawiająca rekolekcje - czynności religijne mające na celu osiągnięcie skupienia wewnętrznego i pogłębienie wiary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. uczestnik rekolekcji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Każdy rekolektant znalazł na stoliku nocnym ramowy program rekolekcji.

 (1.1) Panie kucharki zgotowały rekolektantom nie lada niespodziankę.

 (1.1) Rekolektantom bardzo podobały się ojca homilie i konferencje ascetyczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekolekcje nmos., rekolekcjonista m.

:: fż. rekolektantka ż.

 przym. rekolekcyjny

Wiktionary


rekolektantka

kobieta odprawiająca rekolekcje - czynności religijne mające na celu osiągnięcie skupienia wewnętrznego i pogłębienie wiary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) uczestniczka rekolekcji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Każda rekolektantka znalazła na stoliku nocnym ramowy plan rekolekcji.

 (1.1) Panewnickie kucharki zgotowały rekolektantkom nie lada niespodziankę.

 (1.1) Rekolektantkom bardzo podobały się ojca homilie i konferencje ascetyczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekolekcje lm nm., rekolekcjonista m.

:: fm. rekolektant m.

 przym. rekolekcyjny

Wiktionary


rekolonizacja

ponowne zajęcie danego siedliska przez osobniki danego gatunku


SJP.pl


rekombinacja

1. występowanie u potomstwa innych kombinacji genów niż u pary rodzicielskiej, a w rezultacie innych zespołów cech;
2. proces łączenia się cząstek o przeciwnym ładunku elektrycznym w obiekty elektrycznie obojętne


SJP.pl

  • rekombinacja (fizyka)
  • rekombinacja (genetyka)

Wikipedia


rekombinacyjny

rekombinacja, np. genotyp rekombinacyjny


SJP.pl


rekombinant

Rekombinacja genetyczna – proces wymiany materiału genetycznego, w wyniku którego powstają nowe genotypy. Rekombinacja nie zwiększa puli genowej gatunku.

Osobnik (lub pojedyncza komórka) powstały w wyniku rekombinacji to rekombinant.

Wikipedia


rekomendacja

1. pisemna lub ustna, pozytywna opinia wydana o kimś lub o czymś; polecenie, zalecenie, wstawiennictwo;
2. ocena wartości papieru wartościowego wydana przez doradcę giełdowego; wytyczna, wskazówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. pozytywna opinia o kimś, pisemna bądź ustna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyjąłem tego pracownika z jego rekomendacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkɔ̃mɛ̃nˈdat͡sʲja, AS: rekõmẽndacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rekomendować ndk., zarekomendować dk.

 przym. rekomendacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) polecenie

Wiktionary


rekomendacyjny

rekomendacja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący rekomendacji

Wiktionary

Patrz:

rekomendacja

Powiązane:

 rzecz. rekomendacja ż., rekomendowanie n.

 czas. rekomendować ndk.

Wiktionary


rekomendator

osoba wystawiająca rekomendacje


SJP.pl


rekomendować

polecać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) dawać pozytywne świadectwo, ocenę; polecać coś komuś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) - Miałbym doskonałego kandydata, ale niestety nie mogę go rekomendować - powiedział po chwili - bo jest on bratem mojej żony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkɔ̃mɛ̃nˈdɔvat͡ɕ, AS: rekõmẽndovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekomendowanie n., rekomendacja ż.

 przym. rekomendacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zalecać, zachwalać, doradzać

Wiktionary


rekomendowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rekomendować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rekomendować ndk.

 przym. rekomendacyjny

Wiktionary


rekompensacja

wyrównanie strat, szkód, wszelkich braków zarówno w sferze materialnej, jak i moralnej; kompensata, kompensacja, rekompensata, zadośćuczynienie


SJP.pl


rekompensacyjny

1. związany z materialnym zadośćuczynieniem za poniesione straty; rekompensatowy, wyrównawczy, odszkodowawczy, kompensacyjny;
2. stanowiący moralne zadośćuczynienie za doznane krzywdy


SJP.pl


rekompensata

wyrównanie strat, szkód, wszelkich braków zarówno w sferze materialnej, jak i moralnej; kompensata, kompensacja, rekompensacja, zadośćuczynienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyrównanie poniesionych strat czy szkód

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ramach rekompensaty zabiorę was do akwaparku.

 (1.1) Tysiące górników zostało z pracy zwolnionych, za co zresztą otrzymali sowite rekompensaty.

 (1.1) Polska będzie ubiegać się o rekompensatę od Unii Europejskiej za czołgi, które zamierza przekazać w ramach pomocy Ukrainie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rekompensować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odszkodowanie, wynagrodzenie, wyrównanie, zadośćuczynienie

Wiktionary


rekompensatowy

związany z materialnym zadośćuczynieniem za poniesione straty; rekompensacyjny


SJP.pl


rekompensować

wyrównywać braki, należności zarówno w sferze materialnej, jak i moralnej; kompensować, wynagradzać, równoważyć


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) wynagradzać krzywdę, dawać zadośćuczynienie

 (1.2) wyrównywać straty, dawać odszkodowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekompensata ż., rekompensowanie n.

 przym. rekompensacyjny

Wiktionary


rekompensowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rekompensować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rekompensować

Wiktionary


rekompozycja

zmiana wyglądu sylwetki ciała polegająca na równoczesnym zwiększaniu masy mięśniowej i redukcji tkanki tłuszczowej


SJP.pl


rekomunizacyjny

związany z rekomunizacją


SJP.pl


rekon

najmniejszy odcinek genu, który może być wymieniony między allelami jednego genu w trakcie procesu crossing-over


SJP.pl

Rekon – jednostka rekombinacji genetycznej, najkrótszy odcinek genu (jedna para nukleotydów), który jest wymieniany między allelami w procesie crossing-over, ale sam jest w tym procesie niepodzielny.

Wikipedia


rekoncentrować

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) ponownie gromadzić coś w jednym miejscu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Doszło do nadmiernego rozproszenia środków i być może dzisiaj trzeba myśleć o tym, jak w ramach większych podmiotów wtórnie je rekoncentrować, tworząc sieci naukowe i konsorcja, porozumienia i związki uczelni.

Wiktionary


rekoncyliacja

1. liturgiczny obrzęd przywracający sakralny charakter sprofanowanym kościołom;
2. dawniej: pojednanie się, zwłaszcza pojednanie się grzesznika z Kościołem po odbyciu pokuty


SJP.pl

Rekoncyliacja (łac. reconciliatio – przywrócenie, od reconciliare – przywrócić, pozyskać na nowo).

  • w religioznawstwie: obrzęd liturgiczny przywracający charakter sakralny zdewastowanym bądź sprofanowanym miejscom, takim jak kościoły, cmentarze i tym podobne;
  • dawniej: pojednanie się ze skłóconą osobą lub instytucją, również w kontekście religijnym jako pojednanie się grzeszników z Kościołem katolickim po odbyciu właściwej pokuty.

Wikipedia


rekonesans

1. sprawdzenie, wstępne rozeznanie;
2. rozpoznanie stanowisk i sił nieprzyjaciela na jakimś terenie;
3. podjazd wojskowy, oddział wysłany na zwiad


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. wstępne rozeznanie w czymś

 (1.2) wojsk. rozpoznanie stanowisk i sił nieprzyjaciela na jakimś terenie

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. rekonesansik mrz.

 przym. rekonesansowy

 przysł. rekonesansowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozpoznanie

 (1.2) zwiad

 (1.3) zwiad

Wiktionary


rekonesansik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od rekonesans

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie rekonesans, lecz tylko mały rekonesansik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekonesans m.

Wiktionary


rekonesansowy

przymiotnik od: rekonesans


SJP.pl


rekonfederacja

konfederacja utworzona w celu przeciwstawienia się zorganizowanej wcześniej konfederacji i jej celom


SJP.pl


rekonfigurować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zrekonfigurować)

 (1.1) ponownie nadawać czemuś układ, formować

 (1.2) ponownie coś przystosowywać do pożądanej pracy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Kliknij przycisk Edytuj, aby rekonfigurować połączenie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. konfigurować ndk., skonfigurować dk.

 rzecz. rekonfiguracja ż., konfiguracja ż.

Wiktionary


rekonkwista

zbrojna walka prowadzona na Półwyspie Iberyjskim w wiekach VIII-XV przez państwa chrześcijańskie dążące do odzyskania ziem zdobytych przez Arabów w wieku VIII; reconquista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. trwający od VIII do XV wieku proces odbierania ziem Półwyspu Iberyjskiego spod władania muzułmanów;

Wiktionary

Rekonkwista (hiszp., port. reconquista, „ponowne zdobycie”) – walka chrześcijan (Kastylijczyków, Aragończyków i Portugalczyków) o wyparcie Arabów (Maurów) z Półwyspu Iberyjskiego, trwająca od VIII do XV wieku.

Wikipedia


rekonstrukcja

1. odtworzenie czegoś nieistniejącego lub odnowienie czegoś zniszczonego, zwłaszcza budowli, dzieła sztuki, malowidła itp.;
2. rzecz odtworzona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odtworzenie czegoś opierając się o zachowane fragmenty, informacje, szczątki, przekazy itd.; także. rzecz, która została odtworzona/zrekonstruowana

Wiktionary

  • rekonstrukcja – pojęcie z zakresu architektury
  • rekonstrukcja – pojęcie z zakresu medycyny
  • rekonstrukcja – odtwarzanie wydarzeń historycznych
  • Rekonstrukcja (ang. Reconstruction) – historyczna dla Stanów Zjednoczonych nazwa okresu odbudowy państwa w latach 1865–1877
  • Rekonstrukcja (oryg. Rikonstruksioni) – film produkcji albańskiej z 1988 roku
  • Rekonstrukcja (oryg. Reconstruction) – film produkcji duńskiej z 2003 roku
  • Rekonstrukcja – polski zespół muzyczny
  • Rekonstrukcja – rumuński komediodramat z 1968 roku w reżyserii Luciana Pintilie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Biblijne teksty dotyczące „historii” Izraela są odwzorowaniem wyobraźni historycznej i mitologicznej autorów biblijnych, a nie wierną rekonstrukcją przeszłości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konstruowanie n., konstrukcja ż., rekonstruowanie n., zrekonstruowanie n., rekonstruktor m., rekonstruktorka ż., rekonstruowalność ż.

 czas. konstruować, rekonstruować ndk., zrekonstruować dk.

 przym. rekonstrukcyjny, rekonstruowalny, konstrukcyjny

Wiktionary


rekonstrukcyjnie

rekonstrukcyjny


SJP.pl

Patrz:

rekonstrukcyjny

rekonstrukcyjny

1. rekonstrukcja;
2. grupa rekonstrukcyjna - grupa ludzi próbujących odtworzyć wydarzenia historyczne


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący rekonstrukcji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. konstruktor mos./mrz., rekonstrukcja ż., rekonstruktor mos., rekonstruowanie n.

 czas. rekonstruować ndk.

Wiktionary


rekonstruktorka

kobieta występująca w przedstawieniu będącym rekonstrukcją wydarzeń historycznych


SJP.pl


rekonstruowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odtwarzanie pierwotnego wyglądu, kształtu, postaci czegoś

 (1.2) odtwarzanie czegoś dawnego na podstawie zachowanych informacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zrekonstruowanie n., rekonstrukcja ż., rekonstruktor m., rekonstruktorka ż., konstruktor mos.

 czas. rekonstruować ndk., zrekonstruować dk.

 przym. rekonstrukcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) odtwarzanie

Wiktionary


rekonstytucja

czynność mająca na celu powrót do stanu pierwotnego


SJP.pl


rekonstytucyjny

związany z rekonstytucją


SJP.pl


rekontra

w brydżu: odpowiedź na kontrę przeciwnika pociągająca za sobą podwojenie wygranej lub przegranej w stosunku do już podwojonej stawki przez kontrę


SJP.pl

Rekontra – jedna z zapowiedzi w licytacji w grach karcianych. W podstawowym znaczeniu oznacza, że gracz zobowiązuje się wygrać zapowiedziany kontrakt mimo kontry przeciwnika.

Wikipedia


rekontrować

w grze w brydża: odpowiadać rekontrą na kontrę przeciwnika


SJP.pl


rekontrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rekontrować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rekontrować ndk.

Wiktionary


rekonwalescencja

1. powrót do zdrowia po przebytej ciężkiej, gorączkowej chorobie, zabiegu chirurgicznym lub ciężkim urazie; zdrowienie;
2. okres między właściwą chorobą a zupełnym wyzdrowieniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) powrót do zdrowia po przebytej chorobie

 (1.2) okres, w którym chory powraca do zdrowia

Wiktionary

Rekonwalescencja – okres powrotu do zdrowia i sił po przebytej ciężkiej chorobie, zabiegu chirurgicznym, ciężkim urazie lub wypadku.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rekonwalescent mos., rekonwalescentka ż.

 przym. rekonwalescencyjny, rekonwalescencki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. konwalescencja

Wiktionary


rekonwalescencki

przymiotnik od: rekonwalescent


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rekonwalescentem, dotyczący rekonwalescenta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkɔ̃nvalɛˈst͡sɛ̃nt͡sʲci, AS: rekõnvalescncʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekonwalescencja ż., rekonwalescent mos., rekonwalescentka ż.

 przym. rekonwalescencyjny

Wiktionary


rekonwalescencyjny

związany z rekonwalescencją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z rekonwalescencją, dotyczący rekonwalescencji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkɔ̃nvalɛst͡sɛ̃nˈt͡sɨjnɨ, AS: rekõnvalescẽncyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekonwalescencja ż., rekonwalescent mos., rekonwalescentka ż.

 przym. rekonwalescencki

Wiktionary


rekonwalescent

osoba powracająca do zdrowia; ozdrowieniec, uzdrowieniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. pacjent powracający do zdrowia po przebytej chorobie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Michał jest na specjalnej diecie dla rekonwalescentów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkɔ̃nvaˈlɛst͡sɛ̃nt, AS: rekõnvalescẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekonwalescencja ż.

:: fż. rekonwalescentka ż.

 przym. rekonwalescencyjny, rekonwalescencki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książk. ozdrowieniec

Wiktionary


rekonwalescentka

kobieta lub dziewczyna odzyskująca zdrowie po przebytej chorobie, zabiegu chirurgicznym lub ciężkim urazie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: rekonwalescent

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pani Joanna po zakończeniu minionych rozgrywek poddała się skomplikowanej operacji kolana i teraz jest rekonwalescentką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkɔ̃nvalɛˈst͡sɛ̃ntka, AS: rekõnvalescntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekonwalescencja ż.

:: fm. rekonwalescent mos.

 przym. rekonwalescencyjny, rekonwalescencki

Wiktionary


rekonwersja

Wikipedia


rekonwersyjny

rekonwersja


SJP.pl

Patrz:

rekonwersja

rękopis

1. tekst lub zapis nutowy pisany ręcznie; manuskrypt;
2. maszynopis autorski przed wydrukowaniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. tekst utworu (lub inny tekst) pisany ręcznie;

 (1.2) książk. maszynopis autorski przed publikacją

Wiktionary

Rękopis, in. manuskrypt (z łac. manuscriptum ‘rękopis’, od manus ‘ręka’ i scriptum ‘rzecz napisana’, od scribere ‘rysować, pisać’) – zapisany odręcznie tekst, w odróżnieniu od powielanego mechanicznie. Termin stosowany zwykle w odniesieniu do zabytkowych książek lub dokumentów pochodzących z okresu przed upowszechnieniem się druku. W takim rozumieniu każdy rękopis jest dziełem niepowtarzalnym o indywidualnych cechach. W szerszym znaczeniu, rękopis to każdy tekst zapisywany ręcznie za pomocą np. ołówka, atramentu, tuszu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛ̃ŋˈkɔpʲis, AS: rẽŋkopʹis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rękopiśmiennictwo n.

 przym. rękopiśmienny, rękopiśmienniczy, rękopisowy

Wiktionary

Synonimy:

 skr. rkps lub rkp

 (1.1) manuskrypt, autograf

Wiktionary


rękopiśmienny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) pisany ręcznie

 (1.2) składający się z rękopisów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Liczne zdania w języku polskim zachowały się w rękopiśmiennych księgach sądowych notujących treść procesów, zeznań oraz rot sądowych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rękopiśmienniczy

 rzecz. rękopis mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rękopiśmienniczy, odręczny

 (1.2) manuskryptowy, rękopiśmienniczy

Wiktionary


rękopisoznawca

specjalista badający zabytki rękopiśmienne, utrwalone na miękkim materiale


SJP.pl


rękopisoznawczy

związany z dyscypliną badającą zabytki rękopiśmienne, utrwalone na miękkim materiale


SJP.pl


rękopisoznawczyni

specjalistka badająca zabytki rękopiśmienne, utrwalone na miękkim materiale


SJP.pl


rękopisoznawstwo

dyscyplina badająca zabytki rękopiśmienne, utrwalone na miękkim materiale


SJP.pl

Wikipedia


rękorajski

nazwisko


SJP.pl


rekord

1. najlepszy wynik; największe osiągnięcie w jakiejś dziedzinie;
2. w bazach danych: pojedynczy wpis do bazy;
3. w sportach walki: zestawienie wszystkich wyników danego zawodnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) najlepszy wynik;

 (1.2) inform. fragment bazy danych

Wiktionary

Rekord – ekstremalny wynik, najtrudniejszy do osiągnięcia, potwierdzony pomiarem. Zwykle jest to najlepszy wynik osiągnięty w jakiejś dziedzinie (na przykład przebiegnięcie określonego dystansu w najkrótszym, a nie w najdłuższym czasie).

Rekord może zostać osiągnięty na podstawie różnych kryteriów, np. wielkość (największy, najmniejszy), szybkość, czas trwania, odległość itd., często przy wybranych jednocześnie innych kryteriach (na przykład rekord w podnoszeniu ciężarów określoną techniką, w określonej kategorii wagowej zawodnika wśród mężczyzn narodowości polskiej – daje w sumie cztery kryteria dodatkowe).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wkrótce jednak dzieła poświęcone zakazanej dotąd historii zaczęły ustępować miejsca książkom sensacyjnym oraz literaturze brukowej. Rekordy poczytności należały do Rodziewiczówny, Mniszkówny, Forsytha i MacLeana.

 (1.2) Skoro umiemy już tworzyć bazy danych, zakładać w nich tabele i zarządzać rekordami, nauczmy się teraz manipulować uprawnieniami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛkɔrt, AS: rekort

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekordzista m., rekordzistka ż.

 przym. rekordowy

 przysł. rekordowo

Wiktionary


rekordomania

potocznie: mania na punkcie bicia rekordów


SJP.pl


rekordowo

przysłówek

 (1.1) w sposób stanowiący rekord; bijąc rekord

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekord m., rekordzista m., rekordzistka ż.

 przym. rekordowy

Wiktionary


rekordowy

przymiotnik od: rekord


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stanowiący rekord, o najwyższym wyniku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Paryżanie przeżyli wczoraj rekordowe zanieczyszczenie powietrza. Meteorolodzy twierdzą, że czekają ich kolejne takie dni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekord m., rekordzista m., rekordzistka ż.

 przysł. rekordowo

Wiktionary


rekordzistka

rekordzista


SJP.pl

Patrz:

rekordzista

rękoskrzydłe

rząd ssaków łożyskowych, obejmujący około 1100 gatunków; nietoperze


SJP.pl


rękoskrzydły

o cechach rękoskrzydłych (rząd ssaków)


SJP.pl


rekowa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w województwie zachodniopomorskim;

Wiktionary

Rekowa – rzeka w północno-zachodniej Polsce, prawobrzeżny dopływ Regi o długości 22,01 km. Powierzchnia zlewni Rekowej wynosi 110,4 km².

Rzeka bierze źródło pomiędzy wsią Gardzin a przysiółkiem Gozdno, skąd płynie na zachód. W pobliżu wsi Łabuń Mały skręca w kierunku jeziora Łabuń, do którego wpada od południowego brzegu. Wypływa z jeziora od zachodniego brzegu i płynie na północ. Płynie małym spadkiem 0,2–0,3‰ przez duże powierzchnie łęgów zabagnionych. Pomiędzy osadą Porąbka a wsią Iglice do Rekowej wpada struga Łabunia. Na południe od wsi Wicimice rzeka zakręca dużym łukiem, a następnie odbiera wody ze strugi Wicimicy od prawego brzegu i płynie w kierunku południowo-zachodnim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Rekowej pływają pstrągi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈkɔva, AS: rekova

Wiktionary


rękowice

Rękowice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim, w gminie Magnuszew.

Wieś szlachecka Rakowice położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie wareckim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Rocha w Mniszewie.

Wikipedia


rekownica

  • Rekownica – struga, dopływ Omulwii
  • Rekownica – wieś w woj. pomorskim, w pow. kościerskim, w gminie Nowa Karczma
  • Rekownica – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. szczycieńskim, w gminie Jedwabno

Wikipedia


rekowo

  • Rekowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Zawidz
  • Rekowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Bytów
  • Rekowo – część wsi Chmielno w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Chmielno
  • Rekowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski
  • Rekowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Wolin
  • Rekowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Polanów
  • Rekowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Kobylanka
  • Rekowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Radowo Małe
  • Rekowo – jezioro na Pojezierzu Kaszubskim w powiecie kartuskim
  • Rekowo – dawna gromada w powiecie bytowskim
  • Rekowo – dawna gromada w powiecie łobeskim

Wikipedia


rekowski

nazwisko


SJP.pl

Rekowski (Wantoch-Rekowski, Wotoch-Rekowski, Wantoch, Wentoch, Wotoch, Woytoch, Vandoch, Warnia odmienny) – herb szlachecki, według Przemysława Pragerta niesłusznie uznawany za odmianę herbu Warnia.

Wikipedia


rekreacja

różnorodne formy aktywności podejmowane poza obowiązkami codziennego życia dla odpoczynku, rozrywki i rozwoju własnych zainteresowań


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odnawianie sił poprzez aktywny wypoczynek lub za pomocą różnych form aktywności fizycznej lub psychicznej

Wiktionary

Rekreacja, aktywny wypoczynek (łac. recreo – odnowić, ożywić) – forma aktywności fizycznej (czasami tylko umysłowej) podejmowana poza obowiązkami zawodowymi, społecznymi, domowymi i nauką. Stosowana w celu odpoczynku i rozrywki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W moim mieście są promowane różne formy rekreacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkrɛˈat͡sʲja, AS: rekreacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rekreacyjny

 przysł. rekreacyjnie

Wiktionary


rekreacyjny

wolny od zajęć, przeznaczony na odpoczynek, rozrywkę po nauce, po pracy.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący rekreacji, aktywnego wypoczynku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekreacja ż.

 przysł. rekreacyjnie

Wiktionary


rekrucki

związany z rekrutem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący rekruta, związany z rekrutem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sztabowy rozpocznie szkolenie rekruckie o godz. 10.00.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekrut mos., rekrutka ż., rekrutowanie n., rekrutacja ż., derekrutacja ż.

 czas. rekrutować ndk.

 przym. rekrutacyjny

Wiktionary


rekrut

żołnierz nowo wcielony do wojska, przed złożeniem przysięgi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. nowy żołnierz, świeżo powołany do wojska;

Wiktionary

Rekrut – żołnierz bezpośrednio po wcieleniu do wojska, jeszcze przed złożeniem przysięgi wojskowej. Rekruci podlegają w pierwszym okresie służby szczególnie intensywnemu procesowi przystosowania do zasad życia w koszarach, ćwiczą głównie musztrę wojskową i przechodzą wstępne szkolenie ogólnowojskowe, w tym pierwsze strzelanie z broni osobistej. Każdy rekrut ma stopień wojskowy szeregowego, z tym że studenci uczelni wojskowych oraz odbywający przeszkolenie podczas lub po studiach cywilnych posługują się dodatkowo tytułem podchorążego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jako rekruta ostrzygli go na zero.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛkrut, AS: rekrut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekrutacja ż.

:: fż. rekrutka ż.

 czas. rekrutować ndk.

 przym. rekrucki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) slang. kot

Wiktionary


rekrutacja

1. nabór kandydatów do pracy lub szkoły;
2. zaciąg do wojska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przyjmowanie pracowników do zakładów pracy, kandydatów na wyższe uczelnie, kandydatów do szkół itp.;

 (1.2) wojsk. nabór żołnierzy do służby wojskowej

Wiktionary

Rekrutacja – w potocznym rozumieniu element procesu zarządzania zasobami ludzkimi, sformalizowany proces naboru osób do organizacji, np. do pracy na wakujące stanowisko lub na studia. Nauki o zarządzaniu definiują rekrutację jako jeden z elementów procesu zatrudnienia, który polega na zachęceniu odpowiednio dużej liczby kandydatów do złożenia aplikacji tj. ubieganiu się o wolne stanowisko pracy. Tak rozumiana rekrutacja umożliwia selekcję (kolejny etap procesu zatrudnienia).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aktualnie prowadzimy rekrutację na stanowisko głównej księgowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkruˈtat͡sʲja, AS: rekrutacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekrut mos., rekrutka ż., rekrutowanie n., derekrutacja ż.

 czas. rekrutować ndk.

 przym. rekrutacyjny, rekrucki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rekrutowanie, nabór, werbowanie

 (1.2) pobór, werbunek

Wiktionary


rekrutacyjny

związany z rekrutacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący rekrutacji, związany z rekrutacją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza firma zakończyła okres rekrutacyjny.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rekrucki

 rzecz. rekrutowanie n., rekrutacja ż., derekrutacja ż.

 czas. rekrutować ndk.

Wiktionary


rekruter

osoba odpowiedzialna za nabór kandydatów do pracy


SJP.pl


rekruterka

rekruter


SJP.pl

Patrz:

rekruter

rekruterski

rekruter


SJP.pl

Patrz:

rekruter

rekrutka

1. rekrut;
2. dawniej: kobieta, której męża zabrano do wojska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta powołana do służby mundurowej

 (1.2) daw. żona rekruta

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W siedzibie policji przygotowano osobne pomieszczenia dla rekrutek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekrutacja ż.

:: fm. rekrut mos.

 czas. rekrutować ndk.

 przym. rekrucki

Wiktionary


rekrutować

1. powoływać, zaciągać do wojska; werbować;
2. przyjmować kandydatów do pracy lub na uczelnię na podstawie ustalonej wcześniej procedury


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) prowadzić nabór, zaciąg do wojska; brać rekruta

 (1.2) werbować, przyjmować do pracy, na uczelnię

czasownik zwrotny niedokonany rekrutować się

 (2.1) wywodzić się, pochodzić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wojsko rekrutuje poborowych.

 (2.1) Członkowie rady rekrutowali się z mieszczaństwa i ziemiaństwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkruˈtɔvat͡ɕ, AS: rekrutovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekrutacja ż., rekrut mos., rekrutka ż., rekrutowanie n.

 przym. rekrutacyjny, rekrucki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) werbować

 (2.1) pochodzić

Wiktionary


rekrutowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rekrutować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rekrutować ndk.

 rzecz. rekrutacja ż.

 przym. rekrucki, rekrutacyjny

Wiktionary


rekryminacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wystąpienie z zarzutami przeciw komuś; wzajemne obwinianie się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkrɨ̃mʲĩˈnat͡sʲja, AS: rekrỹmʹĩnacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. inkryminacja

Wiktionary


rekrystalizacja

1. w chemii: powtórna krystalizacja w celu dalszego oczyszczenia substancji;
2. w geologii: wtórna krystalizacja minerałów w skale lub osadzie;
3. powstawanie z kryształów zgniecionych nowych kryształów w metalach i ich stopach, poddanych wcześniej obróbce plastycznej na zimno


SJP.pl

  • Rekrystalizacja (geologia)
  • Rekrystalizacja (inżynieria chemiczna)
  • Rekrystalizacja (metaloznawstwo)

Wikipedia


rekrystalizacyjny

związany z rekrystalizacją


SJP.pl


reks

rex;
1. krój pisma drukarskiego o wąskim rysunku liter;
2. rasa królika o brązowej sierści i stojących uszach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) zoonim, popularne imię dla psa

Wiktionary

Reks, właściwie Corey Isiah Christie (ur. 24 sierpnia 1977) – amerykański raper związany z podziemną sceną stanu Massachusetts. Zadebiutował w 2001 roku wydając album Along Came The Chosen. W sumie wydał 11 solowych albumów. Raper kilkukrotnie grał koncerty w Polsce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reks tak bardzo cierpiał, że musieli go uśpić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Reksio m.

Wiktionary


rekser

w technice: urządzenie tapicerskie do przymocowywania materiału do ram mebli; zszywacz tapicerski


SJP.pl


reksio

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) zoonim, popularne imię dla psa

Wiktionary

  • Reksio – polski serial animowany
  • Reksio – postać fikcyjna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nasz wierny pies wabi się Reksio.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛcɕɔ, AS: reḱśo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Reks m.

:: fż. Reksia ż.

 przym. reksiowy

Wiktionary


rększowice

Rększowice – wieś sołecka o charakterze ulicówki w gminie Konopiska w powiecie częstochowskim w województwie śląskim.

Do 1952 roku istniała gmina Rększowice. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie częstochowskim.

Wikipedia


rektalny

doodbytniczy


SJP.pl


rektascencja

odległość kątowa danego punktu na niebie mierzona wzdłuż równika niebieskiego od punktu równonocy wiosennej (łącznie z deklinacją określa położenie ciała niebieskiego na sferze niebieskiej); rektascensja


SJP.pl

Rektascensja, α (łac. recta ascensio – „wznoszenie proste”) – jedna ze współrzędnych astronomicznych, określających położenie ciała niebieskiego na sferze niebieskiej w układzie współrzędnych astronomicznych zwanym układem równikowym równonocnym.

Wikipedia


rektascensja

odległość kątowa danego punktu na niebie mierzona wzdłuż równika niebieskiego od punktu równonocy wiosennej (łącznie z deklinacją określa położenie ciała niebieskiego na sferze niebieskiej); rektascencja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. jedna ze współrzędnych w układzie współrzędnych równikowych równonocnych;

Wiktionary

Rektascensja, α (łac. recta ascensio – „wznoszenie proste”) – jedna ze współrzędnych astronomicznych, określających położenie ciała niebieskiego na sferze niebieskiej w układzie współrzędnych astronomicznych zwanym układem równikowym równonocnym.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛktaˈst͡sɛ̃w̃sʲja, AS: rektascũ̯sʹi ̯a

Wiktionary


rektor

1. osoba zarządzająca uczelnią akademicką;
2. ksiądz w kościele katolickim, zarządzający kościołem nieparafialnym;
3. przełożony domu zakonnego;
4. przełożony seminarium duchownego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) eduk. osoba zarządzająca uczelnią akademicką

Wiktionary

Rektor – godność osoby zarządzającej uczelnią. Najczęściej jest to jeden z profesorów tej uczelni.

Wyraz pochodzi od łac. rector – „władca”, „zarządca”; od łac. regere – „rządzić”. Za cesarstwa rzymskiego oznaczał namiestnika podwładnego prefektom, czyli egzarchom. Na przełomie XIX i XX wieku tytuł ten oznaczał zwierzchników niektórych zgromadzeń zakonnych i kościołów oraz przełożonych uniwersytetów, gimnazjów i zakładów naukowych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛktɔr, AS: rektor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rektorat m.

 przym. rektorski

Wiktionary


rektorat

1. stanowisko, godność rektora;
2. kadencja rektora;
3. biuro, kancelaria rektora


SJP.pl


rektorka

kobieta zarządzająca uczelnią akademicką


SJP.pl


rektorować

potocznie:
1. sprawować władzę rektora - przełożonego szkoły wyższej; zarządzać uczelnią wyższą;
2. sprawować władzę rektora - zwierzchnika seminarium duchownego, a także niektórych domów zakonnych, wspólnot wiernych;
3. sprawować władzę rektora - księdza rezydującego przy kościele nieparafialnym


SJP.pl


rektorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub urzędem rektora, dotyczący rektora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rektor mos., rektorat mrz.

Wiktionary


rektoskop

optyczny przyrząd lekarski służący do badania (wziernikowania) odbytnicy


SJP.pl


rektoskopia

diagnostyczne badanie lekarskie odbytnicy za pomocą optycznego wziernika - rektoskopu; wziernikowanie odbytnicy


SJP.pl

Rektoskopia (anoskopia, proktoskopia) należy do badań wziernikowych (endoskopowych) końcowego odcinka przewodu pokarmowego wykonywanych sztywnymi wziernikami.

Zależnie od zakresu wziernikowania dolnego odcinka przewodu pokarmowego i zastosowanego sprzętu rozróżnia się następujące badania endoskopowe:

  • anoskopia – wziernikowanie kanału odbytu i końcowego odcinka odbytnicy
  • rektoskopia – wziernikowanie całej odbytnicy
  • rektoromanoskopia – rektoskopia rozszerzona o badanie końcowego odcinka esicy
  • sigmoidoskopia – wziernikowanie końcowego odcinka jelita grubego z esicą włącznie
  • rektosigmoidoskopia – wziernikowanie odbytnicy i końcowego odcinka esicy
  • kolonoskopia – wziernikowanie całego jelita grubego.

Wikipedia


rektoskopowy

przymiotnik od: rektoskop


SJP.pl


rektyfikacja

1. proces rozdzielania mieszanin ciekłych, których składniki mają zbliżone temperatury wrzenia
2. obliczanie długości łuku krzywej
3. dawniej: wyjaśnienie, sprostowanie


SJP.pl

Rektyfikacja – termin oznaczający „prostowanie” lub „wzorcowanie” może odnosić się do jednego z następujących pojęć:

  • rektyfikacja w chemii
  • rektyfikacja w górnictwie
  • rektyfikacja w kartografii
  • rektyfikacja w matematyce
  • rektyfikacja w metrologii
  • rektyfikacja w postępowaniu administracyjnym

Wikipedia


rektyfikacyjny

związany z rektyfikacją


SJP.pl


rektyfikat

ciecz surowa uzyskana w procesie rektyfikacji jako produkt końcowy lub pośredni, przez skroplenie wytworzonych par


SJP.pl

  • rektyfikat – ciecz uzyskiwana w procesie rektyfikacji, rodzaj destylatu
    • rektyfikat – potocznie: spirytus rektyfikowany
  • rektyfikat – dawniej: zbiór dokumentów dotyczących jednej sprawy, akta zestawione rzeczowo według treści, dossier

Wikipedia


rektyfikator

aparat destylacyjny służący do rektyfikacji


SJP.pl


rektyfikować

poddawać rektyfikacji


SJP.pl


rekultywacja

przywracanie terenom zniszczonym przez człowieka ich naturalnego, pierwotnego charakteru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nadawanie gruntowi walorów użyteczności

Wiktionary

Rekultywacja – przywracanie wartości użytkowych lub przyrodniczych terenom zniszczonym przez działalność człowieka.

Podział metod rekultywacji:

  • in situ
  • ex situ.

Wybrane metody rekultywacji gruntów:

  • zalesianie
  • zalewanie
  • zasypywanie terenów kopalnianych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rekultywator m.

 czas. rekultywować ndk., zrekultywować dk.

Wiktionary


rekultywacyjny

związany z rekultywacją


SJP.pl


rekuperacja

1. wykorzystywania ciepła gazów odlotowych w przemyśle do celów ogrzewczych;
2. dawniej: ponowne nabycie, odzyskanie czegoś


SJP.pl

Rekuperacja (z łac. recuperatio) – odzyskiwanie energii:

Wikipedia


rekuperacyjny

związany z rekuperacją


SJP.pl


rekuperator

przeponowy wymiennik ciepła stosowany do odzyskiwania ciepła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. rodzaj wymiennika ciepła, w którym jest wykorzystywane ciepło odprowadzanych gazów

Wiktionary

Rekuperator – urządzenie stosowane w systemach wentylacyjnych, które umożliwia rekuperację (odzyskiwanie) ciepła z powietrza wywiewanego z budynku lub instalacji przemysłowej.

Rekuperator jest wymiennikiem ciepła. Do przekazania ciepła z wydmuchiwanego powietrza do nadmuchiwanego stosuje się różne konstrukcje rekuperatorów:

  • z czynnikiem pośrednim (np. glikol albo freon):
    • z obiegiem samoczynnym w tym rurka ciepła,
    • z obiegiem wymuszonym także pompy ciepła
  • rekuperatory przekazujące ciepło przez przegrodę płytową:
    • krzyżowe – Powietrze przepływa przez ustawione do siebie prostopadle kanały. W jednym przepływa ciepłe powietrze wywiewane z wewnątrz ogrzewając rząd kanałów z powietrzem z zewnętrza. Sprawność tego typu rekuperatora waha się od 50–70% odzysku ciepła, stosując jednak dwa wymienniki – szeregowo osiągnąć można sprawność do 90%
    • przeciwprądowe – Kanały powietrza ustawione są równolegle przez co strumień powietrza zimnego skierowany jest w przeciwnym kierunku do ciepłego. Sprawność tego typu rekuperatorów sięga nawet do 95% odzysku ciepła (przy stosowaniu wymienników przeciwprądowych o spiralnym kształcie kanałów)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛkupɛˈratɔr, AS: rekuperator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekuperacja ż.

 przym. rekuperacyjny

 czas. rekuperować ndk.

Wiktionary


rekuperowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|rekuperować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekuperacja ż.

 czas. rekuperować ndk.

 przym. rekuperacyjny

Wiktionary


rekurencja

w logice, matematyce, programowaniu: procedura pozwalająca obliczyć coś za pomocą wielkości uprzednio znanych; rekursja


SJP.pl

Rekurencja, rekursja (z łac. recurrere, przybiec z powrotem) – odwoływanie się funkcji lub definicji do samej siebie.

W logice wnioskowanie rekurencyjne opiera się na założeniu istnienia pewnego stanu początkowego oraz zdania (lub zdań) stanowiącego podstawę wnioskowania (przy czym, aby cały dowód był poprawny, zarówno reguła, jak i stan początkowy muszą być prawdziwe). Istotą rekurencji jest tożsamość dziedziny i przeciwdziedziny reguły wnioskowania, wskutek czego wynik wnioskowania może podlegać tej samej regule zastosowanej ponownie.

Wikipedia


rekurencyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest rekurencyjne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rekurencyjny

 przysł. rekurencyjnie

Wiktionary


rekurencyjny

1. w matematyce, logice, programowaniu: dający się obliczyć, wyrazić za pomocą wielkości uprzednio znanych;
2. w matematyce: wzór rekurencyjny - wzór pozwalający obliczyć wyrazy ciągu na podstawie jednego lub kilku wyrazów poprzedzających


SJP.pl


rekurs

1. przestarzałe: odwołanie się do wyższej instancji; apelacja;
2. przestarzałe: prawo poszukiwania swej należności wekslowej na żyrancie


SJP.pl


rekursja

w logice, matematyce, programowaniu: procedura pozwalająca obliczyć coś za pomocą wielkości uprzednio znanych; rekurencja


SJP.pl

Rekurencja, rekursja (z łac. recurrere, przybiec z powrotem) – odwoływanie się funkcji lub definicji do samej siebie.

W logice wnioskowanie rekurencyjne opiera się na założeniu istnienia pewnego stanu początkowego oraz zdania (lub zdań) stanowiącego podstawę wnioskowania (przy czym, aby cały dowód był poprawny, zarówno reguła, jak i stan początkowy muszą być prawdziwe). Istotą rekurencji jest tożsamość dziedziny i przeciwdziedziny reguły wnioskowania, wskutek czego wynik wnioskowania może podlegać tej samej regule zastosowanej ponownie.

Wikipedia


rekursywność

rekursywny


SJP.pl

Patrz:

rekursywny

rekursywny

powtarzający się; powtarzalny


SJP.pl


rekuza

1. odmowa udzielona mężczyźnie starającemu się o rękę kobiety;
2. żartobliwie: odmowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. odrzucenie propozycji małżeństwa przez kobietę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od rekuzy się nie powieszę, nie pierwszyzna mi, a uraz nie zwykłem chować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rekuzować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. odkosz, odprawa

Wiktionary


rekuzować

dawniej:
1. odmawiać, nie przychylać się do czyjejś prośby;
2. o kobiecie: odrzucać propozycję małżeństwa


SJP.pl


rekwialny

1. związany z rekwiem - muzycznym utworem żałobnym;
2. msza rekwialna - msza za zmarłych; rekwiem


SJP.pl


rekwiem

requiem;
1. kościelna pieśń żałobna;
2. msza za zmarłych


SJP.pl

Requiem (łac. „odpoczynek”, wym.: rekwiem), skrót od Missa requiem, Missa pro defunctis, Msza za zmarłych, msza żałobna – kompozycja mszalna wykonywana w dzień zaduszny, jak również podczas uroczystości żałobnych. Należy do typu tzw. mszy wotywnych, czyli takich, które, w związku z teologią katolicką, były zamawiane przez wiernych w intencji ulżenia cierpienia duszom w czyśćcu.

Wikipedia


rekwizycik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od rekwizyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekwizyt m.

Wiktionary


rekwizycja

zabranie czegoś przez władze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. zabranie przez władze żywności lub innych przedmiotów, zazwyczaj na potrzeby wojska;

Wiktionary

Rekwizycja (z łac. requisitio 'badanie' od requirere 'potrzebować, szukać, pytać o coś') – termin prawniczy oznaczający:

  • zajęcie środków żywności lub innych przedmiotów lub nakładanie świadczeń w naturze, zwykle na potrzeby wojska, za odszkodowaniem;
  • wezwanie skierowane przez organ władzy lub administracji do innego organu z żądaniem udzielenia pomocy lub poparcia;
  • zwrócenie się jednego sądu do innego o wykonanie określonych czynności sądowych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rekwirowanie n.

 czas. rekwirować

 przym. rekwizycyjny

Wiktionary


rekwizycyjny

związany z rekwizycją


SJP.pl


rekwizyt

1. przedmiot potrzebny w danym przedstawieniu teatralnym lub filmie, związany z akcją sztuki albo filmu;
2. przestarzale: przedmiot niezbędny do wykonywania określonej czynności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teatr. przedmiot sceniczny używany podczas przedstawienia teatralnego lub filmu, którym aktor manipuluje w czasie gry;

Wiktionary

Rekwizyt – element przedmiotowy, który niezależnie od związanej z właściwym mu systemem elementarnym funkcji ilustracyjnej, pełni jeszcze instrumentalną, swoistą dlań rolę.

Rekwizyt to przedmiot, sprzęt niezbędny do wystawienia sztuki teatralnej. Rekwizyty funkcjonują również w filmie i literaturze. Są odpowiedzialne za kreowanie rzeczywistości, warunkują właściwy odbiór sztuki, filmu, książki, nadają klimat. Pomagają w tworzeniu relacji bohater-otoczenie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szyfman odstąpił im jedną z dwóch maleńkich garderób na pierwszym piętrze, a sam przeniósł się do drugiej, którą zajmowała jego żona. W obu pokoikach piętrzyły się stosy rekwizytów i trudno się było poruszać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈkfʲizɨt, AS: rekfʹizyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekwizytor mos., rekwizytorka ż., rekwizytornia ż.

:: zdrobn. rekwizycik mrz.

 przym. rekwizytowy

Wiktionary


rekwizytor

osoba odpowiedzialna za rekwizyty w teatrze, wytwórni filmowej itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) teatr. film. osoba odpowiedzialna za rekwizyty, opiekująca się, dysponująca nimi;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do zadań rekwizytora w szczególności należy: obsługa prób i przedstawień – przygotowanie rekwizytów przed próbą lub przedstawieniem. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkfʲiˈzɨtɔr, AS: rekfʹizytor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekwizyt m., rekwizytornia ż.

:: fż. rekwizytorka ż.

 przym. rekwizytowy

Wiktionary


rekwizytorka

kobieta odpowiedzialna za rekwizyty w teatrze, wytwórni filmowej itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: rekwizytor

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rekwizytorka odpowiada materialnie za powierzone rekwizyty. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛkfʲizɨˈtɔrka, AS: rekfʹizytorka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rekwizyt m., rekwizytornia ż.

:: fm. rekwizytor m.

Wiktionary


rekwizytornia

pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rekwizytów


SJP.pl


rekwizytorski

rekwizytor


SJP.pl

Patrz:

rekwizytor

rekwizytowy

przymiotnik od: rekwizyt


SJP.pl


rel

wykrzyknik

 (1.1) slang. wyrażenie poczucia utożsamienia, zgody, potwierdzenia we własnym doświadczeniu

Wiktionary

Rel – amerykański serial telewizyjny (sitcom) wyprodukowany przez Broken Good Productions, Industrial Brothers, Morningside Entertainment oraz 20th Century Fox Television, którego twórcami są Lil Rel Howery, Kevin Barnett i Josh Rabinowitz. Serial był emitowany od 9 września 2018 roku do 13 stycznia 2019 roku przez FOX.

18 kwietnia 2019 roku, stacja FOX anulowała serial po jednym sezonie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie znoszę chemii! — Rel, trauma po całości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛl, AS: rel

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|relatable.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) relatable, rel

źródła.

== rel (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) szyna

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rel.

skrót od: religia, religijny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


rela

w gwarze uczniowskiej: religia (przedmiot szkolny)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. uczn. eduk. religia (przedmiot)

 (1.2) pot. uczn. eduk. religia (lekcja)

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Nie lubię chodzić na relę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛla, AS: rela

Wiktionary


relacja

1. książkowo: opowiadanie o jakimś wydarzeniu, zwłaszcza bez zajmowania wobec niego własnego stanowiska; opis, raport;
2. książkowo: zdanie, zdawanie komuś sprawy z przebiegu czegoś; sprawozdanie, referowanie, relacjonowanie;
3. w komunikacji: trasa pociągu lub autobusu, wytyczona od stacji początkowej do końcowej; linia, połączenie;
4. zależność między dwoma lub większą liczbą przedmiotów, pojęć, wielkości itp. danego rodzaju, typu; związek;
5. w psychologii: wzajemne związki, które zachodzą między ludźmi lub grupami społecznymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zależność między dwoma bądź większą liczbą elementów

 (1.2) opis zdarzenia, wydarzenia, sytuacji

 (1.3) stosunek emocjonalny pomiędzy co najmniej dwiema osobami

 (1.4) nazwa lub rodzaj pokrewieństwa, powinowactwa

 (1.5) mat. podzbiór iloczynu kartezjańskiego zbiorów, związek pomiędzy elementami tych zbiorów

 (1.6) inform. struktura danych w bazach

 (1.7) transp. trasa, szlak który pokonuje środek transportu, miejsca które ten środek łączy

Wiktionary

Relacja – odzwierciedlenie oddziaływania między dwoma bądź większą liczbą podmiotów, przedmiotów, cech, obiektów matematycznych, itp.

  • relacja w matematyce – jedno z podstawowych pojęć matematyki, w szczególności: relacja zwrotna, relacja symetryczna, relacja antysymetryczna, relacja przeciwsymetryczna, relacja równoważności, relacja sprzężenia, relacja przechodnia, relacja dobrze ufundowana, relacja słabo konfluentna, relacja silnie konfluentna, relacja spójna, relacja pusta, relacja pełna, relacja rozmyta, relacja równości, relacja częściowego porządku, relacja dobrego porządku, symbol relacyjny, funkcja
  • w informatyce:
    • Model relacyjny i relacyjna baza danych
    • w modelu relacyjnym baz danych "relacja" to formalne określenie tabeli
    • rachunek relacyjny
    • system relacyjny

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.2) Przez korek nie zdążyłem na relację z meczu reprezentacji.

     (1.7) Ostatni pociąg relacji Wrocław - Warszawa odjeżdża przed północą.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: rɛˈlat͡sʲja, AS: relacʹi ̯a

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. relacjonowanie n., relacjonizm, relacyjność

     czas. relacjonować, zrelacjonować

     przym. relacyjny, relatywny

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) stosunek, związek

     (1.2) transmisja

    Wiktionary


relacjonistyczny

relacjonizm


SJP.pl

Patrz:

relacjonizm

relacjonować

przekazywać komuś jakieś informacje na piśmie lub w mowie, zwykle bez zajmowania wobec tego własnego stanowiska; prezentować, przedstawiać, składać relację


SJP.pl

czasownik

 (1.1) dokonywać relacji o zdarzeniu, opowiadać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tam oczywiście powstawały pisane tuszem na jedwabiu kwieciste sprawozdania, które relacjonowały o jeszcze jednym zwycięstwie nad barbarzyńcami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relacjonowanie n., relacja ż.

Wiktionary


relacjonowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|relacjonować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zrelacjonowanie n., relacja ż.

 czas. relacjonować ndk., zrelacjonować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprawozdawanie

Wiktionary


relacyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest relacyjne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relacja ż.

 przym. relacyjny

 przysł. relacyjnie

Wiktionary


relacyjny

związany z relacją


SJP.pl


relaks

1. odpoczynek, również w formie rozrywki;
2. odprężenie fizyczne lub psychiczne po ustąpieniu czynników stresujących


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wypoczynek, oderwanie się od codziennych obowiązków

Wiktionary

Relaks, odprężenie, odpoczynek, – stan fizycznego i psychicznego odprężenia. Może być osiągany w procesie relaksacji.

Stan relaksu charakteryzuje się zmniejszeniem napięcia mięśniowego (tonusu), tempa pracy serca i ciśnienia krwi, spowolnieniem oddechu. W stanie relaksu zmienia się aktywność elektryczna mózgu – pojawia się rytm fal alfa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ciężko ostatnio pracowałeś, przyda ci się chwila relaksu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛlaks, AS: relaks

Wiktionary

Powiązane:

 przym. relaksowy

 przysł. relaksowo

 rzecz. relaksik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpoczynek, wypoczynek, odprężenie, wytchnienie

Wiktionary


relaksacja

1. w biologii: zwiotczenie tkanek spowodowane brakiem działania bodźca wywołującego w nich stan napięcia;
2. w technice: powolne zmniejszanie się naprężeń w materiale poddanym stałemu długotrwałemu odkształceniu


SJP.pl

  • relaksacja (prawo)
  • relaksacja (psychologia)
  • relaksacja (reologia)
  • relaksacja bezpromienista
  • relaksacja dielektryczna
    • relaksacja Debye’a
    • relaksacja Havriliaka-Negamiego

Wikipedia


relaksacyjny

związany z relaksacją


SJP.pl


relaksik

zdrobnienie od: relaks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od relaks

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie relaks, lecz tylko mały relaksik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relaks m.

Wiktionary


relaksometr

urządzenie służące do badania stopnia odprężenia organizmu


SJP.pl


relaksować

1. działać na kogoś lub na coś odprężająco, umożliwiać odpoczynek;
2. dawniej: zwalniać, osłabiać, łagodzić;
3. relaksować się odpoczywać, odprężać się, zażywać relaksu;


SJP.pl


relaksowy

przymiotnik od: relaks


SJP.pl


relaksujący

1. działać na kogoś lub na coś odprężająco, umożliwiać odpoczynek;
2. dawniej: zwalniać, osłabiać, łagodzić;
3. relaksować się odpoczywać, odprężać się, zażywać relaksu;


SJP.pl


relanium

nazwa leku anksjolitycznego i przeciwpadaczkowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) farm. zob. diazepam.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dostałam zastrzyk z relanium, potem jeszcze jakiś inny, krople, kilkakrotnie podłączano mnie do EKG, zrobiono badania.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) diazepam, valium; środ. rolki

Wiktionary


relator

Relator, konektor – nieodmienna część mowy w przypadku gdy pochodzi od przysłówków i odmienna gdy pochodzi od rzeczowników, przymiotników i liczebników. Jest wskaźnikiem zespolenia (relacji) w zdaniach złożonych względnych, tzn. spaja zdanie podrzędne z jednym ze składników zdania bezpośrednio nadrzędnego, nie wchodzi w związki składniowe.

Relator wprowadza części zdania lub określa relacje między nimi.

Wikipedia


relatywista

zwolennik, przedstawiciel relatywizmu


SJP.pl


relatywistka

zwolenniczka, przedstawicielka relatywizmu


SJP.pl


relatywistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest relatywistyczne; cecha tych, którzy są relatywistyczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. relatywistyczny

 przysł. relatywistycznie

 rzecz. relatywizacja ż.

Wiktionary


relatywistyczny

1. w filozofii: odnoszący się do relatywizmu, oparty na relatywizmie;
2. w fizyce: zgodny z teorią względności Einsteina, oparty na tej teorii


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) filoz. oparty na relatywizmie

 (1.2) fiz. związany z teorią względności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relatywistyczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) względnościowy

Wiktionary


relatywizacja

w filozofii: określenie jakiegoś przedmiotu (lub zjawiska) w stosunku, relacji do innych przedmiotów (lub zjawisk), ujmowanie, traktowanie czegoś jako rzeczy względne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. traktowanie czegoś jako rzeczy względnej, czynienie czegoś relatywnym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten rodzaj myślenia miałby bowiem ułatwiać poruszanie się w świecie relacji społecznych dzięki relatywizacji logiki, dokonującej się przez uwzględnianie kontekstu występowania danych treści.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relatywność ż., relatywistyczność ż., relatywizm mrz., relatywista mos., relatywizowanie n.

 czas. relatywizować ndk., zrelatywizować dk.

 przym. relatywny

 przysł. relatywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) relatywizowanie

Wiktionary


relatywizm

1. względność zjawisk;
2. w filozofii: pogląd, według którego wartości oraz normy i oceny z nimi związane zależą od okoliczności;
3. relatywizm moralny - odwoływanie się do tych zasad, które sprzyjają realizacji chwilowych oczekiwań lub interesów;
4. relatywizm teoriopoznawczy - przeświadczenie o względnym charakterze wiedzy ludzkiej


SJP.pl

Relatywizm – pogląd filozoficzny, wedle którego prawdziwość wypowiedzi można oceniać wyłącznie w kontekście systemu, w którym są one wypowiadane. Tym samym relatywizm stwierdza, że nie istnieją zdania niosące absolutną treść, których ocena byłaby identyczna i niezależna od jej kontekstu. Prawdziwość dowolnego sądu zależy od przyjętych założeń, poglądów czy podstaw kulturowych.

Relatywizm przeciwstawiany jest absolutyzmowi.

Wikipedia


relatywizować

czynić względnym, relatywnym, nieścisłym


SJP.pl


relatywnie

przysłówek

 (1.1) względnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Relatywnie bardziej przedsiębiorczy jest Hieronim i choć ma na razie umiarkowaną liczbę osiągnięć, to sprawniej do nich doszedł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛlaˈtɨvʲɲɛ, AS: relatyvʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relatywizacja ż., relatywność

 przym. relatywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stosunkowo

Wiktionary


relatywność

względność, warunkowość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest relatywne; cecha tych, którzy są relatywni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. relatywny

 przysł. relatywnie

 rzecz. relatywizacja ż.

Wiktionary


relatywny

względny; warunkowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. względny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relatywizacja ż., relacja ż., relatywność ż.

 przysł. relatywnie

Wiktionary


relax

  • Relax – polonijny tygodnik wydawany w Chicago
  • Relax – polski magazyn komiksowy
  • Relax – nieistniejące kino w Warszawie
  • „Relax” – singel zespołu Frankie Goes to Hollywood z 1983 roku
  • „Relax” – utwór Alana Walkera z 2013 roku
  • Relax – była hiszpańska zawodowa grupa kolarska

Wikipedia


relay

1. termin brydżowy: odzywka przejściowa, pytająca partnera o układ;
2. rodzaj przekaźnika


SJP.pl

Poniżej przedstawiono terminologię specyficzną dla brydża:

Wikipedia


relayowy

przymiotnik od: relay


SJP.pl


relegacja

usunięcie, wydalenie ze szkoły lub uczelni


SJP.pl

Relegacja (od łac. relegatio) – usunięcie, wydalenie, określenie używane zwłaszcza w odniesieniu do wydalenia ucznia ze szkoły lub studenta z uczelni.

W starożytnym Rzymie, za czasów republiki, było to administracyjne wysłanie z kraju obywatela, który mógł się okazać niebezpiecznym i szkodliwym dla państwa.

Wikipedia


relegalizacja

powtórna legalizacja, ponowne uznanie mocy prawnej, wiarygodności czegoś


SJP.pl


relegalizować

ponownie legalizować coś


SJP.pl


relegować

usunąć, usuwać kogoś karnie, np. ucznia ze szkoły


SJP.pl

czasownik przechodni dwuaspektowy

 (1.1) książk. usuwać z jakiegoś miejsca, zwłaszcza ucznia ze szkoły lub studenta z uczelni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasz ojciec po zakończeniu szkoły dostał się na Politechnikę Warszawską, z której został relegowany już podczas drugiego semestru — za odmowę posługiwania się w kancelarii uczelni językiem rosyjskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relegacja ż.

Wiktionary


relewancja

1. ważność; istotnośc;
2. trafność, zgodność odpowiedzi z postawionym zapytaniem


SJP.pl

Relewancja (ang. relevance z łac. relevantis – popierający) – dorzeczność: związek logiczny z rzeczą, do której zdanie się odnosi. Argument relewantny to taki, który rzeczywiście odnosi się do argumentowanej tezy.

Relewancja to również zasada postulująca wyodrębnienie w opisie języka elementów i cech istotnych w komunikacji językowej.

Wikipedia


relewantność

trafność, zgodność odpowiedzi z postawionym zapytaniem


SJP.pl


relewantny

ważny, istotny z pewnego punktu widzenia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ważny z czyjegoś punktu widzenia lub istotny w jakiejś sprawie

 (1.2) jęz. istotny dla funkcji komunikatywnej języka

 (1.3) praw. mający znaczenie prawne, niosący skutki prawne

Wiktionary

Relewancja (ang. relevance z łac. relevantis – popierający) – dorzeczność: związek logiczny z rzeczą, do której zdanie się odnosi. Argument relewantny to taki, który rzeczywiście odnosi się do argumentowanej tezy.

Relewancja to również zasada postulująca wyodrębnienie w opisie języka elementów i cech istotnych w komunikacji językowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) W uzasadnieniu wyroku sędzia Sądu Rejonowego w Jarosławiu (…) stwierdził, że zaświadczenia wymagane przez bank są relewantne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛlɛˈvãntnɨ, AS: relevãntny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relewantność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) istotny

Wiktionary


relief

1. przestrzenne opracowanie płaszczyzny którąś z technik rzeźbiarskich;
2. ukształtowanie terenu wraz z jego wypukłościami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) płaskorzeźba;

 (1.2) rzeźba terenu

Wiktionary

Relief (płaskorzeźba) – kompozycja rzeźbiarska wykonana na płycie kamiennej, metalowej lub drewnianej z pozostawieniem na niej tła. Dzieło uzyskuje się poprzez rzeźbienie, kucie lub odlewanie. Pomimo że płaskorzeźby powstawały jako dekoracja architektoniczna, to często stanowią odrębne, pełnowartościowe dzieło sztuki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛlʲjɛf, AS: relʹi ̯ef

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reliefowy

 przysł. reliefowo

Wiktionary


reliefowy

przymiotnik od: relief


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z reliefem, dotyczący reliefu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relief mrz.

 przysł. reliefowo

Wiktionary


religa

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poznań. łamaga

Wiktionary

Osoby o nazwisku Religa:

  • Zbigniew Religa – polski kardiochirurg, senator, minister zdrowia
  • Jan Religa – polski polityk, samorządowiec, specjalista od chemii energetycznej

Wikipedia


religia

zespół wierzeń w siły nadprzyrodzone oraz związanych z nimi obrzędów (praktyk), zasad moralnych i form organizacji społecznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. system wierzeń i praktyk, określający relację jednostki do różnie pojmowanej sfery sacrum, czyli świętości i sfery boskiej;

 (1.2) eduk. przedmiot nauczany w szkole, wpajający uczniom podstawy określonej wiary

Wiktionary

Religia – system wierzeń i praktyk określający relację między różnie pojmowaną sferą sacrum (świętością) i sferą boską a społeczeństwem, grupą lub jednostką. Manifestuje się ona:

  • w wymiarze doktrynalnym (doktryna, wierzenia),
  • w czynnościach religijnych (np. kult, rytuały),
  • w sferze społeczno-organizacyjnej (wspólnota religijna, np. Kościół),
  • w sferze duchowości indywidualnej (m.in. mistyka).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Religia jest arcydziełem sztuki tresowania zwierząt, bo szkoli ludzi, jak mają myśleć. (Artur Schopenhauer)

 (1.2) W pierwszym roku swojego prezbiteratu uczył dzieci religii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈlʲiɟja, AS: relʹiǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. antyreligia ż., religijność m., religianctwo n., religiant m., religiantka ż.

 przym. religijny, pseudoreligijny, wewnątrzreligijny, religiancki

 przysł. religijnie

Wiktionary


religiancki

1. nawiązujący do religii, sprowadzający różnego rodzaju zagadnienia do spraw religijnych;
2. przesadnie gorliwy w praktykach religijnych; bigoteryjny; dewocyjny


SJP.pl


religianctwo

przesadna, zewnętrzna gorliwość w przestrzeganiu przepisów i praktyk religijnych, sprowadzanie róznego rodzaju zagadnień do spraw religii; bigoteria, dewocja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. pejor. uzasadnianie różnych (i zróżnicowanych) zagadnień względami, zasadami religijnymi; zbyt częste odwoływanie się do religii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛlʲiˈɟãnt͡stfɔ, AS: relʹiǵãnctfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. religiant m., religia ż., religijność ż.

 przym. religiancki, religijny

 przysł. religijnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bigoteria, dewocja, świętoszkowatość

Wiktionary


religiant

człowiek przesadnie gorliwy w praktykach religijnych, odwołujący się we wszystkim do religii; bigot, dewot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. pogard. człowiek przesadnie pobożny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈlʲiɟjãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. religianctwo n., religiantyzm m., religia ż.

:: fż. religiantka ż.

 przym. religiancki, religijny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dewot; iron. nabożniś, pobożniś, świętoszek; książk. bigot, zelota

Wiktionary


religiantka

religiant


SJP.pl

Patrz:

religiant

religijnie

przysłówek

 (1.1) w sposób religijny; zgodnie z zasadami religii, religijności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od dobrej koegzystencji tak licznych i odmiennych religijnie, językowo, obyczajowo i prawnie społeczności zależało powodzenie w funkcjonowaniu państwa.

 (1.1) Odkąd sięga historyczna pamięć, niemal cała ludzkość żyje religijnie — tego dowodu prawdy i wagi religii nie wolno ignorować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛlʲiˈɟijɲɛ, AS: relʹiǵii ̯ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. religia ż., religijność ż., religianctwo n.

 przym. religijny, religiancki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobożnie

Wiktionary


religijniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: religijny


SJP.pl


religijność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) życie zgodnie z zasadami religii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Religijność chłopska jest ceremonialna, liturgiczna, stanowi bardziej element obyczaju niż światopoglądu.

 (1.1) Inne są dziś formy religijności i inaczej sprawowany jest kult świętych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛlʲiˈɟijnɔɕt͡ɕ, AS: relʹiǵii ̯ność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. religia ż., religianctwo n., religiant m., religiantka ż.

 przym. religijny, religiancki

 przysł. religijnie, religiancko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobożność

Wiktionary


religijny

1. odnoszący się do religii, dotyczący religii, związany z religią;
2. odznaczajacy się pobożnością; pobożny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący religii, opisujący religię

 (1.2) postępujący zgodnie z zasadami religii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) On maluje obrazy religijne.

 (1.1) Z powodów religijnych nie wolno mi się golić.

 (1.2) Rozwój wiedzy został jednak gwałtownie zahamowany w XIV wieku, kiedy religijni fundamentaliści przekonali władców, że należy zdławić naukę i filozofię w całym islamskim imperium, ponieważ nowe odkrycia podważają boską wszechwiedzę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛlʲiˈɟijnɨ, AS: relʹiǵii ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. religia ż., religijność ż., religianctwo n., religiant m.

 przym. religiancki

 przysł. religijnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duchowy, konfesyjny, wyznaniowy

 (1.2) bogobojny, nabożny, pobożny, zbożny

Wiktionary


religiofobia

niechęć wobec religii


SJP.pl


religiolog

znawca, badacz religii; religioznawca


SJP.pl


religiologia

nauka o religiach; religioznawstwo


SJP.pl

Religioznawstwo – zespół nauk o religii, których podejście – w odróżnieniu od teologii i od filozofii religii – charakteryzuje się empirycznym (antropologicznym, socjologicznym, historycznym, ekonomicznym) stosunkiem do przedmiotu badań. Często stosowana jest perspektywa porównawcza (fenomenologia religii).

Wikipedia


religiologiczny

związany z nauką o religiach; religioznawczy


SJP.pl


religiozn.

skrót od: religioznawstwo


SJP.pl


religioznawca

znawca, badacz religii; religiolog


SJP.pl

Religioznawstwo – zespół nauk o religii, których podejście – w odróżnieniu od teologii i od filozofii religii – charakteryzuje się empirycznym (antropologicznym, socjologicznym, historycznym, ekonomicznym) stosunkiem do przedmiotu badań. Często stosowana jest perspektywa porównawcza (fenomenologia religii).

Wikipedia


religioznawczy

związany z nauką o religiach; religiologiczny


SJP.pl


religioznawczyni

znawczyni, badaczka religii


SJP.pl


religioznawstwo

nauka o religiach; religiologia


SJP.pl

Religioznawstwo – zespół nauk o religii, których podejście – w odróżnieniu od teologii i od filozofii religii – charakteryzuje się empirycznym (antropologicznym, socjologicznym, historycznym, ekonomicznym) stosunkiem do przedmiotu badań. Często stosowana jest perspektywa porównawcza (fenomenologia religii).

Wikipedia


relikowski

nazwisko


SJP.pl


relikt

termin biogeograficzny służący na określenie współczesnych organizmów, zarówno roślinnych jak i zwierzęcych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pozostałość, szczątek z minionych epok

 (1.2) biol. gatunek występujący dawniej powszechnie na danym terenie;

Wiktionary

Relikt (od łac. relictum „pozostałość, przeżytek”) – termin biogeograficzny używany na określenie współczesnych organizmów (zarówno roślinnych, jak i zwierzęcych), mających w przeszłości szerszy zasięg geograficzny, lecz obecnie żyjących na terenie znacznie mniejszym (bądź na specjalnie wydzielonych terenach, jak rezerwaty czy parki narodowe). Zmniejszenie zasięgu może świadczyć o tendencji gatunku do wymierania.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zając bielak jest reliktem glacjalnym w faunie Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛlʲikt, AS: relʹikt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. reliktowy

 rzecz. reliktowce lm nm., reliktowiec mzw.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. reliktowy

 rzecz. reliktowce lm nm., reliktowiec mzw.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|relictus. → zostawiony; etym|łac|relictum. → pozostałość

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) relict, holdover, throwback

* białoruski: (1.1) рэлікт m.

* duński: (1.1) relikt w./n.; (1.2) relikt w./n.

* kaszubski: (1.1) relikt m.; (1.2) relikt m.

* niemiecki: (1.1) Relikt n., Überbleibsel n.

* slovio: (1.1) relikt

* szwedzki: (1.1) relikt w.

źródła.

== relikt (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) relikt

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


reliktowy

przymiotnik od: relikt


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szczątkowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do lat 90. XX wieku reliktowe stanowisko kosodrzewiny znajdowało się w Beskidzie Niskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relikt mrz., reliktowce lm nm., reliktowiec mzw.

Wiktionary


relikwat

dawniej w księgowości: pozostałość z rozliczenia, różnica między dochodem a rozchodem; saldo


SJP.pl


relikwia

1. fragment szczątków osoby uważanej za świętą, przedmiot z nią związany;
2. droga pamiątka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. kawałki ciała lub płyny ustrojowe osoby uznawanej za świętą, rzadziej fragmenty rzeczy związane z tą osobą, którym jakaś religia przypisuje nadprzyrodzoną moc;

 (1.2) książk. przen. rzecz, która ma dla kogoś dużą wartość sentymentalną

Wiktionary

Relikwie (łac. reliquiae „pozostałości, resztki”) – szczątki ciał osób świętych lub przedmioty, z którymi te osoby miały związek w czasie życia, stanowiące przedmioty czci w wielu religiach (np. drewno lub drzazgi z krzyża, na którym umarł Jezus). Są one szczególnie rozpowszechnione w katolicyzmie i prawosławiu, natomiast protestantyzm neguje kult relikwii.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. relikwiarz m.

Wiktionary


relikwiarz

sprzęt kościelny do przechowywania szczątków świętych (relikwii) lub przedmiotów kultu; lipsanoteka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. przedmiot kultu służący do przechowywania relikwii, zazwyczaj bogato zdobiony;

Wiktionary

Relikwiarz – naczynie kultu religijnego w kształcie krzyża, monstrancji, puszki lub skrzynki do przechowywania doczesnych szczątków – relikwii. Wykonany zazwyczaj z metalu szlachetnego lub kości słoniowej, często zdobiony drogimi kamieniami lub malowidłami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na ołtarzu wystawiono relikwiarz św. Antoniego z Padwy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛˈlʲikfʲjaʃ, AS: relʹikfʹi ̯aš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relikwia ż., relikwiarstwo n.

:: zdrobn. relikwiarzyk mrz.

 przym. relikwiowy, relikwiarski

Wiktionary


relikwiarzowy

relikwiarz


SJP.pl

Patrz:

relikwiarz

relikwiarzyk

zdrobnienie od: relikwiarz


SJP.pl


relikwijny

relikwia; relikwiowy


SJP.pl


relikwiowy

relikwia; relikwijny


SJP.pl


reling

barierka wokół pokładu statku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. barierka, która biegnie wokół pokładu statku;

 (1.2) żegl. niewysoka listwa lub linka zabezpieczająca na krawędzi pokładu jachtu

Wiktionary

Reling – listwa biegnąca wzdłuż krawędzi pokładu jachtu i wystająca na kilka centymetrów ponad pokład. Ułatwia załodze pracę na pokładzie, poprzez możliwość wsparcia czy też zatrzymania na tej listwie stopy ześlizgującej się po gładkim pokładzie przy głębokim przechyle. Zabezpiecza też drobne przedmioty przed spadaniem za burtę. Listwa ta może mieć również otwory, do których można przywiązywać najsłabiej pracujące liny. Relingiem możemy nazwać także wspartą na sztycach stalową linkę, która dodatkowo służy czasami jako tzw. lajflina - czyli marynarz może przypiąć się do niej specjalnymi szelkami, które zapobiegają wypadnięciu za burtę.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) nadburcie

Wiktionary


relingowy

reling


SJP.pl

Patrz:

reling

relisz

gęsty sos z drobno posiekanymi warzywami lub owocami, np. chutney


SJP.pl


relokacja

przemieszczenie, zmiana miejsca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. przemieszczenie, przeniesienie, zmiana miejsca, np. przebywania, pobytu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kolejną fazą będzie więc relokacja i kierowanie inwestycji w stronę nowych gałęzi, które dadzą impuls do dalszego rozwoju.

 (1.1) Po masowej akcji osiedlania w połowie 1949 roku na relokację czekało 175 tys. osób.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. relokacyjny

 czas. relokować

Wiktionary


relokacyjny

relokacja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący relokacji

Wiktionary

Patrz:

relokacja

Powiązane:

 rzecz. relokacja ż.

Wiktionary


relokować

przenosić (przenieść) kogoś w inne miejsce pobytu, zamieszkania


SJP.pl

czasownik przechodni dwuaspektowy

 (1.1) sprawić lub sprawiać, że coś lub ktoś zajmuje inne miejsce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pierwsze prawa miejskie Słupsk uzyskał w roku 1265, natomiast w roku 1310 miasto relokowano na prawie magdeburskim i dlatego Niemcy tę datę uznawali za istotniejszą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. relokacja ż.

Wiktionary


rels

dawniej: szyna kolejowa


SJP.pl


reluktancja

wielkość równa stosunkowi siły magnetomotorycznej do strumienia magnetycznego; opór magnetyczny


SJP.pl

Reluktancja, rezystancja magnetyczna, opór magnetyczny obwodu magnetycznego – opór stawiany strumieniowi magnetycznemu na drodze przepływu.

Pojęcie reluktancji jest analogiczne do rezystancji w obwodach elektrycznych. Reluktancja jest skalarem. Całkowita reluktancja jest stosunkiem siły magnetomotorycznej w pasywnym obwodzie magnetycznym do całkowitego strumienia magnetycznego w tym obwodzie. Jednostką reluktancji w układzie SI jest henr−1. Z definicji może być wyrażona:

{\mathcal {R}}={\frac {\mathcal {F}}{\Phi }},

Wikipedia


reluktancyjny

reluktancja


SJP.pl

Patrz:

reluktancja

relutum

środowiskowo: strawne (pieniądze)


SJP.pl


rem

jednostka pochłoniętej przez organizm dawki promieniowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. jednostka pochłoniętej przez organizm dawki promieniowania jonizującego;

Wiktionary

Nazwy

  • Rem − bóg w starożytnym Egipcie
  • Rem − jednostka równoważnika promieniowania jonizującego
  • Rem – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie borysowskim, w sielsowiecie Msciż

Skróty "REM"

  • REM − Rapid Eye Movement (inaczej faza REM) − faza snu
  • REM − Rada Etyki Mediów
  • R.E.M. − amerykańska grupa rockowa
  • REM − Ruch Wspierania Inicjatyw Na Rzecz Edukacji Międzynarodowej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dawkę promieniowania wyrażamy w remach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃m, AS: rẽm

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|rem. - skrót od wyrażenia: roentgen equivalent in man

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) rem

* baskijski: (1.1) rem

źródła.

== rem (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) fiz. rem

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


remake

[czytaj: riMEJK] film lub gra komputerowa stworzone na nowo, z różnym stopniem zmian


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) film. nowa wersja filmu nakręconego przed laty;

Wiktionary

Remake (wym. 'riːmɛɪk, ang. wytwarzać coś ponownie) – termin odnoszący się do filmów i gier komputerowych, które zostały nakręcone bądź stworzone na nowo, z różnym stopniem zmian. Remakiem nie jest zazwyczaj nazywana ponowna adaptacja tego samego materiału źródłowego, np. sztuki, książki, opowiadania, a jedynie utwór stworzony ponownie, na podstawie tego samego, bądź do pewnego stopnia zmienionego scenariusza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 2006 roku nakręcono remake filmu „Posejdon”.

Wiktionary


remanencik

zdrobnienie od: remanent


SJP.pl


remanent

spis towarów i materiałów znajdujących się w danej chwili w przedsiębiorstwie lub sklepie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spis dóbr w przedsiębiorstwie

Wiktionary

Remanent – spis faktycznego stanu składników majątkowych.

Ma na celu najpierw zbadanie faktycznej ilości towarów posiadanych przez przedsiębiorstwo, a następnie uzgodnienie tego stanu z ilością wynikającą z odpowiednich dokumentów, takich jak faktury, PZ-ki, raporty kasowe, oraz ze stanami w komputerowym programie handlowo-magazynowym.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) inventura ż.

źródła.

== remanent (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-remanent.wav.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) rzad. pozostały

rzeczownik

 (2.1) rzad. pozostałość

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


remanentowy

przymiotnik od: remanent


SJP.pl


remanenty

spis towarów i materiałów znajdujących się w danej chwili w przedsiębiorstwie lub sklepie


SJP.pl


remarque

[czytaj: remark] nazwisko, m.in. Erich Maria Remarque (1898-1970) - pisarz niemiecki


SJP.pl


remaster

odnowiona wersja gry komputerowej


SJP.pl


remastering

komputerowe opracowanie starego nagrania, filmu lub starej gry komputerowej w celu polepszenia jakości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. cyfrowa korekcja i oczyszczenie dźwięku z szumów i trzasków

Wiktionary

Mastering – końcowy etap procesu realizacji produkcji muzycznej, podczas którego wydobywa się niuanse brzmieniowe realizowanego materiału. Ma to na celu ujednolicenie brzmienia wszystkich utworów (zwłaszcza, gdy materiał nagrywany był w różnych studiach) oraz dostosowanie brzmienia materiału do obowiązujących standardów. Podstawą dla masteringu jest poprzednio przeprowadzone, poprawnie brzmiące miksowanie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃maˈstɛrʲĩŋk, AS: rmasterʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 czas. remasterować

Wiktionary


remasterowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|remasterować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieremasterowanie n.

 czas. remasterować ndk.

Wiktionary


remat

w językoznawstwie: człon rozwijający wskazujący na to, co się w zdaniu mówi o jakimś wyróżnionym przedmiocie


SJP.pl

Temat–remat – opozycja między tym, czego dotyczy wypowiedź (tematem), a tym, co o temacie jest powiedziane (rematem).

Temat jest znaną, określoną wcześniej częścią wypowiedzi (informacją wyjściową), zaś remat wprowadza nowe informacje. Podział zdania na temat i remat nazywa się aktualnym rozczłonkowaniem zdania. Opozycja temat–remat nie musi mieć bezpośredniego przełożenia na opozycje między częściami zdania ani częściami mowy.

Wikipedia


rematyczny

remat


SJP.pl

Patrz:

remat

rembacz

nazwisko


SJP.pl

  • Magdalena Rembacz (1976-), aktorka
  • Michał Rembacz (1854-1931), nauczyciel

Wikipedia


rembelski

nazwisko


SJP.pl


rembelszczyzna

wieś w Polsce


SJP.pl

Rembelszczyzna – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Nieporęt.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Według stanu na dzień 29 października 2008 roku sołectwo posiadało 235 ha powierzchni i 483 mieszkańców.

Wikipedia


rembertów

1. dzielnica Warszawy;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

Rembertów – dzielnica Warszawy położona w prawobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.

Jest najmniejszą dzielnicą Warszawy pod względem liczby ludności.

Wikipedia


rembertowianin

mieszkaniec Rembertowa


SJP.pl


rembertowianka

mieszkanka Rembertowa


SJP.pl


rembertowski

przymiotnik od: Rembertów


SJP.pl


rembielin

W Polsce
  • Rembielin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Brudzeń Duży
  • Rembielin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przasnyskim, w gminie Chorzele
  • Rembielin – dawna gromada

Wikipedia


rembieliński

nazwisko


SJP.pl


rembieszów

Rembieszów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Zapolice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wieś o metryce późnośredniowiecznej, będąca gniazdem rodzinnym Rembieskich, a później znajdująca się w rękach m.in. Walewskich i Pstrokońskich. Pierwsza pisana wzmianka o wsi pochodzi z 1391 r. Przetrwała wiadomość o modrzewiowym dworze wzniesionym tu w 1618 r. (i rzekomo stojącym do 1805 r.), znanym z opisu z 1790 r. Następnie stał tu parterowy dwór z przełomu XVIII/XIX w. Został jednak rozebrany po zakończeniu II wojny św.

Wikipedia


rembisz

nazwisko


SJP.pl


rembów

W Polsce
  • Rembów – wieś w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Łask
  • Rembów – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Brzeźnio
  • Rembów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Raków
  • Rembów – dawna gmina
  • Rembów – dawna gromada
Zobacz też
Rembowo

Wikipedia


rembówko

Rembówko – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Opinogóra Górna.

Wieś szlachecka Rębówko położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie ciechanowskim ziemi ciechanowskiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


rembowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Rembowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowskim, w gminie Opinogóra Górna
  • Rembowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nidzickim, w gminie Janowo

Zobacz też: Rembów

Wikipedia


rembowski

nazwisko


SJP.pl

Rembowski (Jelita Pruskie, Oszczepy Rembowskich, Rembowski Ia) – polski herb szlachecki, według Alfreda Znamierowskiego odmiana herbu Bełty. Herb używany był w Prusach Królewskich, oraz, być może na Kaszubach.

Wikipedia


rembrandt

[czytaj: rembrant] właściwie Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606-69) - holenderski malarz, rysownik i grafik


SJP.pl

Rembrandt Harmenszoon van Rijn (ur. 15 lipca 1606 w Lejdzie, zm. 4 października 1669 w Amsterdamie) – holenderski malarz, rysownik i grafik. Uważany powszechnie za jednego z największych artystów europejskich i światowych.

Wikipedia


rembrandtowski

[czytaj: rembrantowski] właściwy Rembrandtowi, taki jak w twórczości Rembrandta


SJP.pl


rembridge

[czytaj: rembridż] żartobliwie: Rembertów (dzielnica Warszawy); Rembridż


SJP.pl


rembridż

żartobliwie: Rembertów (dzielnica Warszawy); Rembridge


SJP.pl


remburs

rodzaj kredytu w handlu zagranicznym, polegający na przyjęciu przez bank weksla sprzedawcy (eksportera), wystawionego na nabywcę (importera), jako zapłaty za towar znajdujący się w drodze, pod warunkiem złożenia dokumentów spedycyjnych


SJP.pl


rembursowy

związany z rembursem - rodzajem kredytu w handlu zagranicznym


SJP.pl


remediacja

proces oczyszczania środowiska w celu przywrócenia mu wcześniejszych wartości użytkowych


SJP.pl

Remediacja (od łac. remedium – środek zaradczy) – działania zmierzające do usunięcia lub zmniejszenia ilości zanieczyszczeń powierzchni ziemi, wprowadzonych do niej w wyniku działalności człowieka. Celem remediacji jest przywrócenie środowisku – glebie, leżącej pod nią ziemi i wodom gruntowym – jego wcześniejszych wartości użytkowych. Remediacja jest pojęciem węższym od rekultywacji.

Wikipedia


remediacyjny

remediacja


SJP.pl

Patrz:

remediacja

remedium

1. lek, lekarstwo;
2. to, co służy do poprawienia złej sytuacji;
3. środek zaradczy;
4. dopuszczalne odchylenie od przepisowych wymiarów i ciężarów monety obiegowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. lek na schorzenie

 (1.2) książk. sposób na polepszenie sytuacji

 (1.3) ekon. akceptowalne odchylenie od dopuszczalnych wymiarów monety

Wiktionary

  • remedium (język łaciński) – lekarstwo, środek zaradczy
  • Remedium – album Szymona Wydry i Carpe Diem, wydany w 2007 roku.
  • Remedium – album polskiego rapera Tau, wydany w 2014 roku.
  • Remedium Pyskowice – śląski klub futsalowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szeptucha szybko znalazła remedium na moją zgagę.

 (1.2) Piosenka będzie najlepszym remedium na nudę codzienności.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. medium n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lek, lekarstwo

 (1.2) lek, lekarstwo

Wiktionary


remi

rodzaj gry karcianej z dwiema taliami kart i dżokerami; remik, remibrydż


SJP.pl

  • inaczej remik, gra karciana
  • Zenon Adam Remi (1873-1924), polski architekt działający w Nowym Sączu

Wikipedia


remibrydż

rodzaj gry karcianej z dwiema taliami kart i dżokerami; remik, remi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) karc. gra karciana pomiędzy dowolną liczbą uczestników, której celem jest wyłożenie swoich kart na stół; stosuje się starszeństwo koloru takie samo jak w brydżu

Wiktionary

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) remi, remik, żolik

Wiktionary


remiecha

regionalnie: dobry rzemieślnik, mistrz w swoim fachu; fachman, fachowiec, spec, znawca


SJP.pl


remigia

imię żeńskie


SJP.pl

Remigia - imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik imienia Remigiusz. Wywodzi się od łacińskiego rzeczownika remigium, oznaczającego "wiosło". Znaczenie imienia to "wytwórca wioseł".

Remigia imieniny obchodzi 13 stycznia, 20 lipca i 18 października.

Wikipedia


remigiusz

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Remigiusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od łacińskiego rzeczownika remigium, oznaczającego „wiosło”. Znaczenie imienia to: „wioślarz” lub „wytwórca wioseł”. W Polsce występuje od XIV wieku. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Remigiusz w 2017 roku zajmował 101. miejsce w grupie imion męskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Remigiusz i ja byliśmy razem na plażaaży w Ustce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ˈmʲiɟuʃ, AS: rẽmʹiǵuš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Remik m.

Wiktionary


remigiuszostwo

Remigiusz z małżonką; Remigiuszowie


SJP.pl


remigiuszowie

Remigiusz z małżonką; Remigiuszostwo


SJP.pl


remigiuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Remigiusza lub z nim związany


SJP.pl


remigracja

książkowo: powrót do kraju ojczystego; reemigracja


SJP.pl


remik

potocznie: rodzaj gry karcianej z dwiema taliami kart i dżokerami; remi, remibrydż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) karc. jedna z gier karcianych dla wielu osób;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mogliśmy zagrać w brydża, tysiąca, makao albo w remika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃mʲik, AS: rmʹik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) remibrydż

Wiktionary


remiks

remix;
1. elektroniczna przeróbka utworu muzycznego;
2. kompozycja muzyczna oparta na kilku utworach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektronicznie przerobiony utwór muzyczny w celu uzyskania nowej wersji;

Wiktionary

Remiks – dzieło powstałe w wyniku przerobienia (zremiksowania), polegającego na dodawaniu/usuwaniu lub zmianie elementów oryginału. Remiks zachowuje ślady dzieła pierwotnego – przyswaja jego rozpoznawalne elementy, by stworzyć nową jakość, ale komunikuje swe źródło, np. poprzez tytuły.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃mʲiks, AS: rmʹiks

Wiktionary

Powiązane:

 czas. remiksować

Wiktionary


remikser

osoba opracowująca nową wersję jakiegoś utworu muzycznego


SJP.pl


remiksować

opracowywać nową wersję jakiegoś utworu muzycznego


SJP.pl


remiksowy

remiks


SJP.pl

Patrz:

remiks

remilitaryzacja

ponowne uzbrajanie państwa rozbrojonego (w którym na mocy umów międzynarodowych zbrojenia zostały ograniczone lub zakazane), powrót do polityki zbrojeń i przygotowań wojennych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. ponowne uzbrajanie się państwa, w którym wcześniej zakazano zbrojeń

Wiktionary

Remilitaryzacja − proces odwrotny do demilitaryzacji, polegający na powtórnym wprowadzeniu wojsk, oraz budowy budynków i maszyn o charakterze wojennym, na obszarze wcześniej poddanym rozbrojeniu, lub powrót do polityki i przygotowań wojennych. Przykładem jest remilitaryzacja Nadrenii w 1936 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃mʲilʲitarɨˈzat͡sʲja, AS: rmʹilʹitaryzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. militaryzacja, demilitaryzacja

 czas. remilitaryzować

 przym. remilitaryzacyjny

Wiktionary


remineralizacja

w stomatologii: odbudowa mikroubytków, od których rozpoczynają się zmiany próchnicowe


SJP.pl


remineralizować

odbudowywać mikroskopijne ubytki w zębach


SJP.pl


remington

potocznie:
1. typ karabinu odtylcowego;
2. typ maszyny do pisania;
3. typ maszyny do szycia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pistolet lub karabin marki Remington Arms

 (1.2) maszyna do pisania marki Remington Rand

Wiktionary

Przedsiębiorstwa:

  • Remington Arms – amerykański producent broni strzeleckiej
  • Remington Rand – amerykański producent sprzętu biurowego i informatycznego

Ludzie:

  • Fredric S. Remington – amerykański malarz

Miejscowości w USA:

  • Remington – miejscowość w stanie Indiana, w hrabstwie Jasper
  • Remington – jednostka osadnicza w stanie Ohio, w hrabstwie Hamilton
  • Remington – miejscowość w stanie Wirginia, w hrabstwie Fauquier
  • Remington – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie Wood

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na wyciągniętym do przodu lewym ramieniu oparłem lufę mojego remingtona.

 (1.2) Oglądam niewolnicę pod cieniem kolumny. • Murzynkę uśmiechniętą, co na remingtonie • Przepisuje mój sonet o wyblakłym tonie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ˈmʲĩŋktɔ̃n, AS: rẽmʹĩŋktõn

Wiktionary


reminiscencja

wspomnienie (np. przeszłości, rzeczy i spraw minionych oraz wszelkie refleksje z nimi związane)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wspomnienie rzeczy, minionej sprawy i refleksje z nimi związane

 (1.2) książk. motyw lub scena, które nawiązuje do motywów lub scen już istniejących w innych dziełach

Wiktionary

Reminiscencja (łac. reminisci „wspominać”) – w psychologii nieświadome wspomnienie, refleksja; paradoksalny efekt poprawy pamięci po upływie pewnego czasu od ostatniej próby zapamiętania. Istota tego zjawiska polega na tym, że ludzie po przekroczeniu pięćdziesiątego roku życia lepiej (w porównaniu z ogólnym przebiegiem krzywej zapominania) pamiętają zjawiska z okresu, kiedy mieli od 10 do 30 lat.

Wikipedia


reminiscencyjny

dotyczący reminiscencji


SJP.pl


remis

stan, w którym nikt nie jest zwycięzcą ani przegranym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wynik jakiejś rywalizacji (np. gry, rozgrywki sportowej), w której żadna ze stron nie została pokonana; także gra nierozstrzygnięta

 (1.2) odłożenie sprawy do innego sądu lub na inne jego posiedzenie

 (1.3) hand. dozwolone przedłużenie terminu wypłaty, zwolnienie z długu

Wiktionary

Remis – sytuacja w grach sportowych lub w innych sportach, w której żadna ze stron nie odniosła zwycięstwa.

W niektórych grach remis zdarza się częściej (np. w szachach), w innych rzadziej (np. w meczach żużlowych), w niektórych możliwy po regulaminowym czasie gry, ale niedopuszczalny przez regulamin (np. w koszykówce), w niektórych w ogóle nie jest możliwy (np. w siatkówce).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aby przejść do następnej rundy, muszą wywalczyć w tym meczu przynajmniej remis.

 (1.1) Mecz zakończył się niewygodnym dla obu stron remisem 1:1.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃mʲis, AS: rmʹis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. remisja ż., remisowanie n., zremisowanie n., remitent m., remitowanie n.

 czas. ndk. remisować, dk. zremisować, remitować ndk.

 przym. remisowy, remisyjny

 przysł. remisowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) przest. remisja

Wiktionary


remisja

w medycynie:
1. chwilowe zahamowanie lub ustąpienie objawów choroby;
2. okres, w którym stwierdzono zahamowanie lub ustąpienie objawów choroby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. ustąpienie lub zahamowanie objawów choroby, niekiedy czasowe;

 (1.2) med. okres, w którym stwierdzono osłabienie objawów choroby

 (1.3) praw. odesłanie sprawy przez sędziego do sądu niższej instancji

Wiktionary

Remisja (łac. remissio) – okres schorzenia, który charakteryzuje się brakiem objawów chorobowych. Określenie to jest stosowane w odniesieniu do chorób przewlekłych o przebiegu nawracającym (np. hematologia, onkologia, psychiatria, laryngologia, urologia, dermatologia). Używanie pojęcia remisja jest konieczne w przypadku chorób i zaburzeń, w których nie można zdefiniować wprost co oznacza „wyleczenie”, co jest wskaźnikiem „braku choroby”.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. remitowanie n., remitent m., remiza ż., remis m., remisowanie n., zremisowanie n.

 czas. remitować ndk., remisować ndk.

 przym. remisyjny, remisowy

 przysł. remisowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cofnięcie się, osłabienie

 (1.2) faza chorobowa

 (1.3) oddalenie

Wiktionary


remisjer

w ekonomii: powiernik zarządzający papierami wartościowymi lub portfelami giełdowymi, działający na rachunek ich właścicieli


SJP.pl


remisować

rozgrywać grę, której wynikiem jest remis


SJP.pl


remisowy

przymiotnik od: remis


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z remisem, dotyczący remisu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. remis m., remisja ż.

Wiktionary


remisyjny

remisja


SJP.pl

Patrz:

remisja

remisz

nazwisko


SJP.pl


remiszewice

Remiszewice (dawniej: Romiszewice, Romiszowice) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Będków.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


remiszewski

nazwisko


SJP.pl

Remiszewski (żeńska forma Remiszewska; liczba mnoga: Remiszewscy) – polskie nazwisko, staropolscy herbowni Jelita oraz Pobóg. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 1820 osób. Podobne nazwiska: Romiszowski, Romiszewski, Remiszowski, Romaszewski, Romuszewski.

Wikipedia


remisław

imię męskie


SJP.pl


remisławostwo

Remisław z małżonką; Remisławowie


SJP.pl


remisławowie

Remisław z małżonką; Remisławostwo


SJP.pl


remisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Remisława lub z nim związany


SJP.pl


remitenda

książki wzięte w komis, niesprzedane i zwrócone nakładcy


SJP.pl


remitent

osoba na rzecz której ma być wypłacone zobowiązanie z weksla lub czeku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) finans. pierwszy właściciel weksla

 (1.2) finans. osoba na rzecz, której ma być wypłacone zobowiązanie z weksla lub z czeku

Wiktionary

Remitent (z łac. remittens dpn. remittentis imiesłów od czasownika remittere 'odsyłać; uwolnić') − osoba, na rzecz której ma być wypłacone zobowiązanie z weksla.

Jest to osoba fizyczna lub prawna, na której zlecenie lub na której rzecz weksel ma być płatny. Kilku remitentów może działać wspólnie lub oddzielnie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jestem remitentem tego weksla, ale go odprzedałem.

 (1.2) W wekslu na okaziciela remitent jest nieokreślony.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ˈmʲitɛ̃nt, AS: rẽmʹitẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. remis mrz., remisja ż.

Wiktionary


remitentka

remitent


SJP.pl

Patrz:

remitent

remitować

wskazywać na wekslu osobę, której ma być wypłacona suma wekslowa


SJP.pl


remix

remiks;
1. elektroniczna przeróbka utworu muzycznego;
2. kompozycja muzyczna oparta na kilku utworach


SJP.pl

Remiks – dzieło powstałe w wyniku przerobienia (zremiksowania), polegającego na dodawaniu/usuwaniu lub zmianie elementów oryginału. Remiks zachowuje ślady dzieła pierwotnego – przyswaja jego rozpoznawalne elementy, by stworzyć nową jakość, ale komunikuje swe źródło, np. poprzez tytuły.

Wikipedia


remixer

maszyna do remontu nawierzchni dróg asfaltowych; remikser


SJP.pl


remiz

niewielki ptak wędrowny z rodziny remizów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. mały ptak budujący zwisające gniazda;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. zob. remiza.

Wiktionary

Remiz – rodzaj ptaków z rodziny remizów (Remizidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃mʲis, AS: rmʹis

Wiktionary

Powiązane:

 (1-2) przym. remizowy

Wiktionary


remiza

1. zajezdnia
2. wydzielony teren stanowiący schronienie dla zwierząt w okresie zimowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) budynek straży pożarnej, magazyn sprzętu przeciwpożarowego;

 (1.2) pot. remiza (1.1) jako miejsce zabaw

 (1.3) zajezdnia tramwajowa, trolejbusowa, autobusowa, itp.

 (1.4) łow. miejsce na polu lub łące stanowiące schronienie dla zwierzyny (zwłaszcza zimą) ze względu na obecność drzew i krzewów

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. zob. remiz.

Wiktionary

  • Remiza strażacka
  • Remiza – łowiectwo
  • Remiza – Zajezdnia
  • Remiza. Zawsze w akcji! – polski serial telewizyjny

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛ̃ˈmʲiza, AS: rẽmʹiza

Wiktionary

Powiązane:

 przym. remizowy

 rzecz. remisja ż.

Wiktionary


remizka

1. otwór w żaglu, przez który przewleka się linkę mocującą
2. zdrobnienie od: remiza


SJP.pl

Luwers, Remizka – element stanowiący wzmocnienie brzegu otworu w żaglu, przymocowany do żagla za pomocą obszycia.

Najczęściej luwersem jest obrączka z drutu, przez którą przełożone są fragmenty żagla pochodzące z otworu i przyszyte do reszty żagla. Dodatkowo taki luwers może być wzmocniony remizką. Luwers to także sam otwór wzmocniony za pomocą obszycia. Może być również wykonany poprzez naszycie wokół otworu kawałka mocnej skóry.

Wikipedia


remizoświetlica

miejsce do przechowywania pojazdów (strażackich, tramwajowych itp.), pełniące jednocześnie funkcję świetlicy


SJP.pl


remoncik

zdrobnienie od: remont


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od remont

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie remont, lecz tylko mały remoncik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. remont m.

 przym. remontowy

Wiktionary


remonstracja

1. w niektórych państwach: środek prawny w postępowaniu administracyjnym zmierzający do zmiany lub uchylenia decyzji;
2. przestarzałe: przedstawienie (zwykle władzy, zwierzchnikowi) odmiennego punktu widzenia, przedstawienie swego zdania


SJP.pl


remonstranci

członek protestanckiej grupy wyznaniowej, odłamu kalwinizmu w Holandii; arminianin


SJP.pl

Wikipedia


remonstrant

członek protestanckiej grupy wyznaniowej, odłamu kalwinizmu w Holandii; arminianin


SJP.pl


remonstrantka

remonstrant


SJP.pl

Patrz:

remonstrant

remonstrantyzm

remonstrantyzm sekta kalwińska odrzucająca predystynację i uzależniająca zbawienie człowieka od jego dobrych uczynków; arminianizm


SJP.pl


remonstrować

przestarzałe:
1. przekładać, przedstawiać, tłumaczyć, perswadować;
2. przeciwstawiać się czemuś, przeczyć, odwoływać się


SJP.pl


remont

przywrócenie wartości użytkowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) doprowadzenie do stanu użyteczności

Wiktionary

Remont – przywrócenie wartości użytkowej obiektu (maszyny, urządzenia, budynku).

Należy odróżnić remont i naprawę (remont nieplanowy), która również polega na przywróceniu wartości użytkowej, ale – obiektu uszkodzonego. Racjonalna gospodarka remontowa ma za zadanie nie dopuszczać do uszkodzenia obiektu poprzez stosowanie systemu remontów planowo-zapobiegawczych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bez remontu nie będziemy w stanie tutaj mieszkać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃mɔ̃nt, AS: rmõnt

Wiktionary

Powiązane:

 czas. remontować ndk., wyremontować dk., odremontować dk.

 rzecz. remontowanie n., wyremontowanie n., odremontowanie n., remoncik mrz.

 przym. remontowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naprawa, odrestaurowanie, renowacja, restauracja

Wiktionary


remonta

dawniej: uzupełnienie liczby koni w wojsku


SJP.pl


remontada

w piłce nożnej: nieprawdopodobne odrobienie strat bramkowych; comeback


SJP.pl


remontant

roślina ozdobna bądź jagodowa, kwitnąca co najmniej dwa razy do roku


SJP.pl


remontantka

odmiana róży, kwitnącej kilka razy w ciągu roku


SJP.pl


remontować

przeprowadzać remont; naprawiać, reperować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) przeprowadzać remont

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃mɔ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: rmõntovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyremontować

 rzecz. remontowanie n., montaż mrz., remont

 przym. remontowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naprawiać, reperować

Wiktionary


remontowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|remontować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. remontować ndk.

 rzecz. remont mrz.

 przym. remontowy

Wiktionary


remontowiec

pracownik zatrudniany przy remoncie jakichś obiektów


SJP.pl


remontownia

pomieszczenie wyposażone do przeprowadzania remontu różnego rodzaju maszyn, pojazdów itp.


SJP.pl


remontowo-budowlany

w budownictwie: dotyczący remontowych prac budowlanych


SJP.pl


remontowy

1. przymiotnik od: remont;
2. koń remontowy - młody koń (w wieku 3-4 lat) wcielany jako remonta, to jest uzupełnienie stanu koni w wojsku


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z remontem, dotyczący remontu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. remont m., remoncik m., remontówka ż., remontowiec m., remontowanie n., wyremontowanie n.

 czas. remontować ndk., wyremontować dk.

Wiktionary


remora

ryba okoniokształtna z pierwszą płetwą grzbietową przekształconą w leżącą na głowie przyssawkę; podnawka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. ryba z rodziny nazwa systematyczna|Echeneidae|ref=tak.

Wiktionary

Remora – rodzaj ryb okoniokształtnych z rodziny podnawkowatych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛ̃ˈmɔra, AS: rẽmora

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podnawka; przest. trzymonaw, trzymonawka, ssacz, tarczygłów

Wiktionary


remory

ryba okoniokształtna z pierwszą płetwą grzbietową przekształconą w leżącą na głowie przyssawkę; podnawka


SJP.pl

Podnawkowate, podnawki, remory (Echeneidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych. Sporadycznie występują w wodach słodkich i słonawych. Przedstawiciele tej rodziny mają wydłużone smukłe ciało i spłaszczoną głowę. Ich żuchwa jest wystająca. Mają one również dwie płetwy grzbietowe, z których pierwsza przekształcona jest w owalną przyssawkę mającą od 10 do 28 poprzecznych ruchomych listew (fałdów czepnych). Przyssawka kontrolowana jest przez złożoną grupę mięśni i elementy szkieletowe, których praca powoduje unoszenie i opadanie listew, dzięki czemu tworzy się ciśnienie ssące. Płetwa odbytowa i druga płetwa grzbietowa mają zazwyczaj po 18–40 miękkich promieni. Płetwa ogonowa jest lekko zaokrąglona. Łuski pokrywające ich ciało są małe, cykloidalne. Ponadto podnawkowate nie mają pęcherza pławnego. Najmniejsze osobniki mają około 17 cm, a największe około 100 cm, choć zdarzają się osobniki do 110 cm. Ubarwienie podnawkowatych jest różnorodne: może być zarówno jednolite, jak i wzorzyste. Rodzina podnawkowatych obejmuje 4 rodzaje, a wśród nich 8 gatunków. Najczęściej jednak wyróżnia się 7 rodzajów.

Wikipedia


remoulade

[czytaj: remuLAD] rodzaj sosu na bazie majonezu lub oliwy; remulada


SJP.pl

Remulada (fr. rémoulade), sos duński – zimny sos francuski podawany do wędlin i zimnych mięs. Przyrządzany na bazie majonezu z dodatkiem musztardy, drobno posiekanych jaj na twardo i czosnku roztartego z solą.

Według przepisu podanego w dawnej książce kucharskiej Marty Norkowskiej, do masy majonezowo-musztardowej zaleca się też dodawać siekany szczypiorek z koperkiem (a przy jej nadmiernym zgęstnieniu – rozcieńczenie octem) oraz serwowanie tego sosu także do dań rybnych z rusztu. Międzywojenny przepis Elżbiety Kiewnarskiej rekomendował „utłuczenie w moździerzu na masę” posiekanego szczypiorku, koperku, pietruszki i estragonu wraz z trzema jajami gotowanymi na twardo, a po doprawieniu solą i białym pieprzem, rozprowadzenie całości majonezem do odpowiedniej gęstości. W tradycyjnym przepisie kuchni francuskiej dodatkowymi składnikami tego sosu oprócz estragonu, trybuli i natki pietruszki są ponadto drobno posiekane korniszony, osączone z zalewy kapary i odrobina esencji z sardeli.

Wikipedia


rempała

nazwisko


SJP.pl


rempin

Rempin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Gozdowo. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


remski

nazwisko


SJP.pl


remulada

rodzaj sosu na bazie majonezu lub oliwy; remoulade


SJP.pl

Remulada (fr. rémoulade), sos duński – zimny sos francuski podawany do wędlin i zimnych mięs. Przyrządzany na bazie majonezu z dodatkiem musztardy, drobno posiekanych jaj na twardo i czosnku roztartego z solą.

Według przepisu podanego w dawnej książce kucharskiej Marty Norkowskiej, do masy majonezowo-musztardowej zaleca się też dodawać siekany szczypiorek z koperkiem (a przy jej nadmiernym zgęstnieniu – rozcieńczenie octem) oraz serwowanie tego sosu także do dań rybnych z rusztu. Międzywojenny przepis Elżbiety Kiewnarskiej rekomendował „utłuczenie w moździerzu na masę” posiekanego szczypiorku, koperku, pietruszki i estragonu wraz z trzema jajami gotowanymi na twardo, a po doprawieniu solą i białym pieprzem, rozprowadzenie całości majonezem do odpowiedniej gęstości. W tradycyjnym przepisie kuchni francuskiej dodatkowymi składnikami tego sosu oprócz estragonu, trybuli i natki pietruszki są ponadto drobno posiekane korniszony, osączone z zalewy kapary i odrobina esencji z sardeli.

Wikipedia


remuneracja

dawniej: jednorazowa zapłata wyrównawcza; odszkodowanie, rekompensacja, rekompensata


SJP.pl


remus

mit. rzym. bliźni brat Romulusa, zabity przez niego w sporze przy zakładaniu Rzymu


SJP.pl

  • Remus – mityczny założyciel Rzymu
  • Remus – imię męskie
  • Remus – nazwisko
  • Remus – kaszubski wędrownik
  • Remus – księżyc planetoidy (87) Sylvia
  • Remus – marka piwa produkowanego w Gdańsku
  • Remus – rzeka w Meksyku

Wikipedia


remuszko

nazwisko


SJP.pl


remy

jednostka pochłoniętej przez organizm dawki promieniowania


SJP.pl

Francja:

  • Remy – gmina

Stany Zjednoczone:

  • Remy – miejscowość

Osoby:

  • Christian Remy – francuski skoczek narciarski

Inne:

  • Remy Zero – amerykański zespół muzyczny

Zobacz też:

  • Kalwi & Remi
  • Rémy
  • Saint-Remy

Wikipedia


ren

zwierzę z rodziny jeleniowatych; renifer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. jedna z najdłuższych rzek w Europie przepływająca przez Niemcy oraz Szwajcarię; rzeka graniczna między Szwajcarią a Liechtensteinem;

Wiktionary

Ren (fr. Rhin, niem. Rhein, niderl. Rijn, ret. Rein, łac. Rhenus) – jedna z najdłuższych rzek w Europie, licząca 1232,7 km. Wypływa z Alp szwajcarskich, płynie przez Jezioro Bodeńskie, dalej na północ, tworząc granicę między Francją a Niemcami. Uchodzi do Morza Północnego na zachód od Rotterdamu w Holandii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ren jest najdłuższą rzeką Niemiec.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃n, AS: rẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nadreńczyk mos., Nadrenka ż., reński mrz., Nadrenia ż.

 przym. reński, nadreński

Wiktionary


rena

zwierzę z rodziny jeleniowatych; renifer


SJP.pl

  • Rena – miasto we wschodniej Norwegii
    • Rena – stacja kolejowa w ww. mieście
  • Rena – gmina w Hiszpanii, w prowincji Badajoz
  • Rena – rodzaj węży z podrodziny Epictinae w rodzinie węży nitkowatych
  • Rena – polska raperka
  • Rena – polski film dramatyczny z 1938 roku

Wikipedia


renaciny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Renaty lub z nią związany


SJP.pl


renacjonalizacja

Renacjonalizacja – powtórna nacjonalizacja, czyli ponowne przejmowanie na rzecz państwa mienia, które kiedyś zostało sprywatyzowane.

Wikipedia


renacjonalizacyjny

renacjonalizacja


SJP.pl

Patrz:

renacjonalizacja

renacjonalizować

zmieniać własność sprywatyzowaną na państwową


SJP.pl


renan

  • Renan – imię

Szwajcaria:

  • Renan – gmina w kantonie Berno, w okręgu Berner Jura

Osoby:

  • Renan Barão – brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki
  • Renan Bressan – białoruski piłkarz
  • Renan Brito Soares – brazylijski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza
  • Renan Buiatti – brazylijski siatkarz
  • Renan Couoh – meksykański trener piłkarski
  • Renan Dal Zotto – brazylijski piłkarz
  • Renan Oliveira – brazylijski piłkarz
  • Renan Lodi – brazylijski piłkarz
  • Renan Luce – francuski piosenkarz
  • Renan Soares Reuter – brazylijski piłkarz
  • Carlos Renan – brazylijski piłkarz
  • Ernest Renan – francuski pisarz, historyk, filolog i filozof
  • Renan (Renan Victor da Silva, ur. 2002) – brazylijski piłkarz

Wikipedia


renat

imię żeńskie


SJP.pl

Renat – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „odrodzony na chrzcie”, „urodzony na nowo”.

W Polsce imię rzadkie. W styczniu 2024 w rejestrze PESEL było 665 mężczyzn o imieniu Renat nadanym jako imię pierwsze.

Renat imieniny obchodzi 12 listopada.

Żeński odpowiednik: Renata.

Wikipedia


renata

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.

 (2.1) D. i B. lp. od: Renat

Wiktionary

Renata – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Oznacza odrodzona. Imię pojawiło się w Polsce w XVII wieku pod wpływami francuskimi.

Zdrobnienia: Rena, Renatka, Renia. Męski odpowiednik: Renat.

Renata imieniny obchodzi 28 marca, jako wspomnienie bł. Renaty Marii Feillatreau, i 12 listopada, jako wspomnienie św. Renata, biskupa Angers.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy pani Renata zajmuje się slawistyką, czy digitalizacją w bibliotece cyfrowej?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ˈnata, AS: rẽnata

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Renia ż., Reńka ż., Renatka ż.

:: fm. Renat m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Renia

Wiktionary


renate

Renate – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Monza i Brianza.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkuje 3731 osób, 1865,5 os./km².

Urodził się tutaj włoski duchowny rzymskokatolicki ks. kardynał Dionigi Tettamanzi.

Wikipedia


renatka

zdrobnienie od: Renata (imię żeńskie)


SJP.pl


renaturalizacja

Wikipedia


renaturyzacja

Renaturyzacja – proces przywrócenia środowisku stanu naturalnego, możliwie bliskiego stanowi pierwotnemu sprzed wprowadzenia w nim zmian przez człowieka, np. przywrócenie rzece naturalnego, meandrującego koryta. Wymaga realizacji działań technicznych i dlatego dotyczy przedsięwzięć inżynieryjnych (z reguły z zakresu melioracji i hydrotechniki). Może stanowić część rekultywacji.

Wikipedia


renaturyzacyjny

renaturyzacja


SJP.pl

Patrz:

renaturyzacja

renaud

Renaud, właśc. Renaud Séchan (ur. 11 maja 1952 w Paryżu) – francuski artysta piosenki autorskiej, twórca piosenek zaangażowanych społecznie i politycznie, aktor.

Wikipedia


renault

[czytaj: reNO, w odmianie - renaulta czytaj: reNOlta] samochód marki Renault


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mot. marka samochodu

Wiktionary

Renault – francuski producent samochodów założony w 1899 roku, będący zarazem jednym z najstarszych przedsiębiorstw samochodowych. Lider pod względem globalnej sprzedaży aut oraz drugi na świecie producent samochodów. Koncern zatrudnia 130 tys. pracowników na całym świecie, z czego 63 tys. we Francji, jednak jedynie około 20% produkcji realizuje we Francji. Odsetek ten jest nieco wyższy w przypadku silników (29%).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Firma posiadała trzy samochody marki Renault.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renault n./mzw.

Wiktionary


rencina

ekspresywnie: renta


SJP.pl


rencista

osoba otrzymująca rentę, najczęściej z tytułu inwalidztwa; rentobiorca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba pobierająca rentę, najczęściej z powodu niezdolności do pracy

Wiktionary

Renta (z niem. Rente „dochód” od łac. reddere „oddawać”)

  • Stałe lub okresowe świadczenie pieniężne wypłacane regularnie w ramach zabezpieczenia społecznego przez organ rentowy z tytułu m.in. śmierci lub długotrwałej albo trwałej niezdolności do pracy lub służby zawodowej:
    • podział ze względu na rodzaj świadczenia:
      • renta z tytułu niezdolności do pracy (w systemach: powszechnym i rolniczym) albo renta inwalidzka (w systemach mundurowych)
      • renta inwalidy wojennego albo wojskowego,
      • renta rodzinna – świadczenie pieniężne uzyskiwane przez członków rodziny w związku ze śmiercią bliskiego członka rodziny, przysługujące zarówno dzieciom, jak i współmałżonkowi zmarłego,
      • renta socjalna,
      • renta specjalna,
      • renta strukturalna
    • podział ze względu na system rentowy:
      • renta z systemu powszechnego,
      • renta rolnicza,
      • renta wojskowa,
      • renta policyjna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: rɛ̃ɲˈt͡ɕista, AS: rẽńćista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renta ż., rentier m., rentierka ż.

:: fż. rencistka ż.

 przym. rentowy, rentierski, rentowny

Wiktionary


rencistka

rencista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta pobierająca rentę

Wiktionary

Patrz:

rencista

Powiązane:

 rzecz. renta ż.

:: fm. rencista m.

 przym. rentowny

Wiktionary


rendang

ostry gulasz z kokosem, potrawa kuchni indonezyjskiej, malezyjskiej i singapurskiej


SJP.pl

Rendang – ostra potrawa mięsna (rodzaj gulaszu wołowego z kokosem) charakterystyczna dla kuchni indonezyjskiej, malezyjskiej i singapurskiej, wywodząca się z tradycji kulinarnych indonezyjskiego ludu Minangkabau (zachodnia Sumatra). W Indonezji jest daniem narodowym.

Wikipedia


rendant

dawniej:
1. księgowy, poborca;
2. urzędnik pilnujący materiałów piśmiennych w dawnej komisji skarbu w Warszawie


SJP.pl


render

nazwisko


SJP.pl


rendering

w informatyce: proces komputerowego tworzenia trójwymiarowych obrazów


SJP.pl

Renderowanie (ang. rendering) – graficzne przedstawienie treści zapisanej cyfrowo w formie właściwej dla danego środowiska (np. wyświetlenie w oknie przeglądarki strony WWW zapisanej w kodzie HTML). Część programu komputerowego odpowiedzialna za renderowanie nazywana jest mechanizmem renderującym, silnikiem renderującym lub rendererem.

Wikipedia


renderka

rodzaj maszyny do szycia; renderówka, kapówka


SJP.pl


renderowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|renderować.

Wiktionary

Renderowanie (ang. rendering) – graficzne przedstawienie treści zapisanej cyfrowo w formie właściwej dla danego środowiska (np. wyświetlenie w oknie przeglądarki strony WWW zapisanej w kodzie HTML). Część programu komputerowego odpowiedzialna za renderowanie nazywana jest mechanizmem renderującym, silnikiem renderującym lub rendererem.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rendering m.

 czas. renderować ndk.

Wiktionary


renderówka

rodzaj maszyny do szycia; renderka, kapówka


SJP.pl


rendez-vous

[czytaj: randeWU] z francuskiego, przestarzałe: spotkanie się z kimś w umówionym czasie i miejscu; randka, schadzka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. przest. spotkanie dwojga sympatyzujących ze sobą osób

 (1.2) przen. żart. dowolne spotkanie

Wiktionary

  • Rendez-Vous – fiński zespół muzyczny
  • Rendez-Vous – francuski zespół muzyczny
  • Rendez-Vous – polski zespół muzyczny
  • Rendez-Vous – debiutancki album włoskiej piosenkarki In-Grid
  • Rendez-Vous – album francuskiego kompozytora Jeana-Michela Jarre'a
  • Rendez-Vous – album polskiej grupy Rendez-Vous
Zobacz też
  • Randka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aśka się wystroiła, pewnie ma dziś rendez-vous.

 (1.1) Przyszłość, jak przystało na damę, która ma rendez-vous w hotelu, była zawoalowana. Nie rozpoznałem jej, ale spędziłem z nią noc.

 (1.2) Sprawdzam aktualne dane na temat rendez-vous planetoidaanetoid z Madeleine. Wciąż nic pewnego.

 (1.2) Sądzę, panie ministrze, że te sic. nasze rendez-vous zmierza ku końcowi i może to właściwy moment, by zadać najprostsze z możliwych do pomyślenia pytań, tak proste, że aż naiwne.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) randka

Wiktionary


rené

francuskie imię męskie


SJP.pl

Francja:

  • René – miejscowość

Osoby:

  • René I Andegaweński – książę Lotaryngii i Andegawenii, zm. 1480
  • René II Lotaryński – książę Lotaryngii, zm. 1508
  • Jean Gaspard Pascal René – francuski generał

Inne:

  • René – francuski odpowiednik imienia Renat
  • René – powieść François-René de Chateaubrianda

Zobacz też:

  • Rene

Wikipedia


renegacki

dotyczący renegata


SJP.pl


renegat

przeniewierca, odstępca, zdrajca, odszczepieniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. człowiek porzucający swoje przekonania, zdradzający dawnych sojuszników

Wiktionary

Renegat (również zaprzaniec) – porzucający swoje przekonania, zdradzający dawnych sojuszników.

Określenie pochodzi od łacińskiego czasownika renegare, oznaczającego „zaprzeczyć”, „odrzucić”, „wyprzeć się” lub „wyrzec się”.

W wielu słownikach „renegat” określany jest również jako przeniewierca, odstępca, zdrajca, odszczepieniec.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) odstępca, zdrajca, judasz

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. renegactwo n.

:: fż. renegatka ż.

 przym. renegacki

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) renegate

* białoruski: (1.1) рэнегат m.

* bułgarski: (1.1) ренегат m.

* esperanto: (1.1) renegato

* rosyjski: (1.1) ренегат m.

* słoweński: (1.1) renegat

* ukraiński: (1.1) ренегат m.

źródła.

== renegat (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) renegat

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renegactwo n.

:: fż. renegatka ż.

 przym. renegacki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odstępca, zdrajca, judasz

Wiktionary


renegatka

renegat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: renegat

Wiktionary

Patrz:

renegat

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) zdrajczyni

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) odstępczyni

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. renegactwo n.

:: fm. renegat m.

 przym. renegacki

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|renegat|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|renegat.

* białoruski: (1.1) рэнегатка ż.

* bułgarski: (1.1) ренегатка ż.

* esperanto: (1.1) renegatino

* rosyjski: (1.1) ренегатка ż.

* słoweński: (1.1) renegatka ż.

* ukraiński: (1.1) ренегатка ż.

źródła.

== renegatka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) renegatka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renegactwo n.

:: fm. renegat m.

 przym. renegacki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrajczyni

Wiktionary


renegocjacja

(zwykle w liczbie mnogiej) powtórne ustalanie wypracowanych wcześniej stanowisk, układów itp.; ponowna negocjacja


SJP.pl


renegocjacyjny

dotyczący renegocjacji


SJP.pl


renegocjować

książkowo: ułożyć się, układać się powtórnie w sprawach, co do których osiągnięto już wcześniej porozumienie; ponownie negocjować


SJP.pl


reneński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rennes, dotyczący Rennes

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rennes mrz.

 przym. renneński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. renneński, daw. redoński

Wiktionary


rener

lina zakończona hakiem służąca do przenoszenia ładunku na statek


SJP.pl


renes.

skrót od:
1. renesans;
2. renesansowy


SJP.pl

skrót w funkcji rzeczownika

 (1.1) = kult. renesans

skrót w funkcji przymiotnika

 (2.1) = renesansowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renesans mrz., Renesans mrz., renesansowość ż., renesansyzm mrz.

 przym. renesansowy

 przysł. renesansowo

Wiktionary


renesans

1. okres w historii kultury europejskiej, trwający od XIV do XVI wieku;
2. styl w sztukach plastycznych i architekturze;
3. odrodzenie się czegoś; odnowienie, rozkwit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) kult. szt. archit. główny kierunek w kulturze środkowo- i zachodnioeuropejskiej, który datuje się na przełom wieku XV i XVI;

Wiktionary

Renesans, odrodzenie (fr. renaissance „odrodzenie”) – epoka w historii kultury europejskiej, obejmująca przede wszystkim XVI wiek, określany często jako „odrodzenie sztuk i nauk” oraz koncepcja historiozoficzna odnosząca się do historii kultury włoskiej od Dantego do roku 1520.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za kolebkę Renesansu historycy sztuki uznają Toskanię.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renesans mrz., renesansowość ż., renesansyzm mrz.

 przym. renesansowy

 przysł. renesansowo

 skr. renes.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrodzenie

Wiktionary


renesansowo

przysłówek

 (1.1) szt. archit. charakterystycznie dla renesansu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najbardziej renesansowo brzmią pieśni wykonywane przez naszych solistów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renesans mrz., Renesans mrz., renesansowość ż., renesansyzm mrz.

 przym. renesansowy

 skr. renes.

Wiktionary


renesansowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest renesansowe; cecha tych, którzy są renesansowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. renesansowy

 przysł. renesansowie, renesansowo

 rzecz. renesans mrz., Renesans mrz., renesansyzm mrz.

 skr. renes.

Wiktionary


renesansowy

przymiotnik od: renesans


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kult. szt. archit. dotyczący renesansu, występujący w epoce renesansu; będący w takim stylu

 (1.2) mający rozległe zainteresowania i działający na różnych polach, także. świadczący o czyichś szerokich zainteresowaniach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zapisy kronikarskie świadczą, że część mieszkalna zamku miała charakter budowli renesansowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃nɛsãw̃ˈsɔvɨ, AS: rnesãũ̯sovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Renesans mrz., renesans m., renesansowość ż., renesansyzm m.

 skr. renes.

 przysł. renesansowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wszechstronny

Wiktionary


renesansyzm

rzadko: zespół cech charakterystycznych dla sztuki renesansu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szt. archit. zespół cech charakterystycznych dla Renesansu w architekturze i sztuce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renesans mrz., Renesans mrz., renesansowość ż.

 przym. renesansowy

 przysł. renesansowo

 skr. renes.

Wiktionary


reneta

odmiana jabłoni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. ogrod. grupa późnych odmian uprawnych jabłoni domowej dających owoce o charakterystycznym winno-kwaskowatym smaku i soczystym miąższu;

 (1.2) ogrod. spoż. kulin. cuk. jabłko o charakterystycznym winno-kwaskowatym smaku i soczystym miąższu, owoc renety (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W sadzie rośnie dorodna reneta. Dojrzewa bardzo późno, ale warto czekać na jej owoce.

 (1.2) Renety nadają się doskonale na szarlotkę.

 (1.2) Księże, nie masz nadziei, że będziemy jedli czerwone renety z mojej szkółki — a spodziewasz się owoców na spróchniałym drzewie!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renetka ż.

Wiktionary


renga

japoński utwór poetycki


SJP.pl

Renga (jap. 連歌 ‘pieśni łączone’ lub ‘wiązane’) – gatunek japońskiej poezji opierający się na łączeniu strof wierszy tanka układanych przez różnych poetów.

Kompozycja rengi opiera się na przemiennym układaniu strof wiersza tanka, przy czym jedna osoba tworzy tzw. strofę górną (5 + 7 + 5 sylab) zaś druga dolną (7 + 7). Renga obejmuje „krótką pieśń łączoną” (tanrenga), uprawianą głównie w okresie Heian (IX–XII w.) oraz „długą pieśń łączoną” (chōrenga), inaczej zwaną „łańcuchową pieśnią łączoną” (kusari renga), w której układaniu mogła uczestniczyć dowolna liczba autorów, uprawianą w okresie Kamakura do początku Edo (XII–XVII w.).

Wikipedia


renia

zdrobnienie od: Renata (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż. zdrobn. od: Renata

 (1.2) imię|polski|ż. zdrobn. od: Teresa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta dziewczyna miała na imię Renia i dobrze śpiewała.

 (1.2) Jego koleżanka ma na imię Renia i całkiem nieźle tańczy.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) 

:: rzecz. Renata ż., Renat mos., Reńka ż., Renatka ż.

 (1.2)

:: rzecz. Teresa ż., Terenia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Reńka

 (1.2) Terenia

Wiktionary


renice

Renice (niem. Rehnitz) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz, nad Jeziorem Renickim.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Wikipedia


renifer

zwierzę z rodziny jeleniowatych, żyjące w krajach północnych Europy, Azji i Ameryki; ren


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Rangifer tarandus|Linnaeus|ref=tak., ssak z rodziny jeleniowatych, zamieszkujący arktyczną tundrę i lasotundrę;

Wiktionary

Renifer tundrowy, ren, karibu (Rangifer tarandus) – gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych (Cervidae), zamieszkujący arktyczną tundrę i lasotundrę w Eurazji i Ameryce Północnej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas wędrówki po Laponii natknęliśmy się na stado reniferów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ˈɲifɛr, AS: rẽńifer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. reniferzątko n.

:: zdrobn. reniferek m.

 przym. reniferowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ren; gw-pl|Górny Śląsk|rynifer.

Wiktionary


reniferek

zdrobnienie od: renifer


SJP.pl


reniferowy

przymiotnik od: renifer


SJP.pl


reniferzyca

rzadko: samica renifera - ssaka z rodziny jeleniowatych


SJP.pl


renilla

renilla piórówka - koralowiec należący do piórówek, występujący u wybrzeży Stanów Zjednoczonych, charakteryzujący się tworzeniem osobnych kolonii osobników żeńskich i męskich


SJP.pl


renina

enzym i hormon zwierzęcy wydzielany przez korę nerek w stanie niedokrwienia


SJP.pl

Renina (angiotensynogenaza; EC 3.4.23.15) – proteolityczny enzym i hormon zwierzęcy wytwarzany przez aparat przykłębuszkowy. Jej działanie skutkuje podniesieniem ciśnienia krwi. Renina jest glikoproteiną.

Wikipedia


reninowy

renina


SJP.pl

Patrz:

renina

renio

dawniej, żartobliwie:
1. złoty reński;
2. gulden


SJP.pl


renitencja

1. w dawnej Polsce: odmowa powinności, zwykle daniny lub opłaty pieniężnej, ze strony chłopów;
2. dawniej: upór, zacięcie się


SJP.pl


renju

[czytaj: rendziu] odmiana gomoku o nieco bardziej skomplikowanych zasadach dotyczących rozpoczęcia gry oraz sytuacji, w których zwycięzcą zostaje gracz, który nie rozpoczyna gry


SJP.pl


renkloda

odmiana śliwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. ogrod. gatunek śliwy o okrągłych, zielonożółtych, słodkich owocach

 (1.2) kulin. spoż. odmiana śliwki, owoc renklody (1.1)

Wiktionary

Wikipedia


renklodowy

przymiotnik od: renkloda


SJP.pl


renmin

imię


SJP.pl


renminbi

oficjalna nazwa waluty Chin


SJP.pl

Renminbi, w skrócie RMB (chiń. upr. 人民币; chiń. trad. 人民幣; pinyin rénmínbì; dosł. „waluta ludowa”) – oficjalna waluta Chińskiej Republiki Ludowej.

Wikipedia


renneński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Rennes, dotyczący Rennes

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Rennes mrz.

 przym. reneński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. reneński, daw. redoński

Wiktionary


rennes

[czytaj: ren] miasto we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miejscowość i gmina we Francji, w regionie Bretania;

Wiktionary

Rennes (wymowa, bret. Roazhon, gallo Resnn) – miasto i gmina w północno-zachodniej Francji, stolica regionu administracyjnego Bretania oraz departamentu Ille-et-Vilaine, położone nad rzeką Vilaine, przy ujściu Ille

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Album został nagrany dwa lata po bombowym występie Daft Punk w Rennes.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. renneński, reneński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Redon

Wiktionary


rennina

enzym w soku żołądkowym; podpuszczka; chymozyna


SJP.pl

Podpuszczka (inaczej: rennina, chymozyna) – enzym trawienny, który znajduje się w dużych ilościach w śluzówce żołądków młodych ssaków. Jest ona wykorzystywana w mleczarstwie do produkcji serów podpuszczkowych. Istnieją także podpuszczki roślinne, znajdujące się w niektórych sokach i tkankach roślin oraz grzybów. Od czasów antycznych powszechnie znaną substancją wywołującą proces ścinania mleka jest sok figowy. Obecnie w użyciu znajdują się także podpuszczki syntetyczne.

Wikipedia


reno

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Reno – miasto w stanie Nevada, w hrabstwie Washoe
  • Reno – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Lamar
  • Reno – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Parker
  • Reno – jednostka osadnicza w stanie Ohio, w hrabstwie Washington

Wikipedia


renografia

renografia izotopowa - radioizotopowa metoda oceny czynności nerek


SJP.pl


renoir

[czytaj: renŁAR] nazwisko francuskie, m.in. Auguste Renoir (1841-1919) - malarz; Jean Renoir (1894-1979) - reżyser filmowy


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku

  • Pierre Auguste Renoir (1841–1919) – malarz francuski
  • Pierre Renoir (1885–1952) – aktor, syn Auguste’a
  • Jean Renoir (1894–1979) – reżyser filmowy, syn Auguste’a
  • Claude „Coco” Renoir (1901–1969) – producent filmowy, syn Auguste’a
  • Claude Renoir (1914–1993) – operator filmowy, syn Pierre’a, wnuk Auguste’a

Wikipedia


renoirowski

[czytaj: renłarowski] taki jak u Renoira, właściwy Renoirowi, nawiązujący do twórczości Renoira itp.


SJP.pl


renoma

sława; rozgłos; opinia; ranga


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sława, dobra opinia o kimś lub o czymś

Wiktionary

Dom Handlowy Renoma, dawniej: Powszechny Dom Towarowy, znany pod skrótem PDT (PeDeT) (niem.: Warenhaus Wertheim, Dom Towarowy Wertheim) – zabytkowy dom towarowy we Wrocławiu, położony przy ulicy Świdnickiej 40. 25 kwietnia 2009 otwarty ponownie po gruntownej przebudowie i rozbudowie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pan Kowalski cieszył się renomą dobrego artysty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: rɛ̃ˈnɔ̃ma, AS: rẽnõma

Wiktionary

Powiązane:

 przym. renomowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prestiż, wziętość, sława, popularność, rozgłos

Wiktionary


renomować

dawniej: wyrażać opinię, wyrokować, osądzać, zachwalać


SJP.pl


renomowany

solidny, w dobrym gatunku, cieszący się dobrą opinią


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający renomę, szeroko rozpowszechnioną dobrą opinię, cieszący się uznaniem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renoma ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znany, ceniony, uznany

Wiktionary


renons

w grach karcianych:
1. nieposiadanie przez gracza kart w jednym z czterech kolorów;
2. karty przeznaczone przez gracza do licytacji lub usunięte na bok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) karc. brak kart w danym kolorze

 (1.2) karc. karty nie biorące udziału ani w licytacji ani w grze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy trzech kartach w kolorze uzgadnianym liczy się 1 punkt za dubleton, 2 punkty za singla i 3 punkty za renons w każdym z pozostałych kolorów.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. renonsować ndk.

Wiktionary


renonsować

1. w grze w karty: wyzbywać się jakiegoś koloru;
2. dawniej: wyrzekać się, zrzekać się czegoś


SJP.pl


renowacja

odnawianie, odświeżanie czegoś; restauracja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odnowienie, odświeżenie, restauracja

Wiktionary

Renowacja – odświeżenie, odnowienie. W przypadku budownictwa może dotyczyć elewacji budynku, dachu lub innego elementu. Czasem wyrażenie renowacja używane jest w odniesieniu do restauracji.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃nɔˈvat͡sʲja, AS: rnovacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renowator m., nów mrz., Nowak mrz.

 czas. renowować ndk.

 przym. renowacyjny, nowiowy

Wiktionary


renowacyjny

przymiotnik od: renowacja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od renowacja

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃nɔvaˈt͡sɨjnɨ, AS: rnovacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nowak mrz., nów mrz., renowacja, renowator

 przym. nowiowy

Wiktionary


renowator

osoba zawodowo przywracająca czemuś pierwotny wygląd, stan; konserwator


SJP.pl


renowatorka

renowator; restauratorka, konserwatorka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która zajmuje się renowacją, np. zabytków

Wiktionary

Powiązane:

 przym. nowiowy

 rzecz. nów mrz., Nowak mrz.

Wiktionary


renowatorski

renowator


SJP.pl

Patrz:

renowator

renówka

potocznie: samochód marki Renault


SJP.pl


renowować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) rzad. odnawiać, odświeżać, wznawiać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Motyw pracy i umiejętności, dzięki którym prostaczek zdobywa rękę posażnej panny, występuje w wątkach ludowych często, lecz w bajce o małym Słowaku, który do Krakowa przybył „z Słowacczyzny — z górnej, chmurnej… Ojczyzny”, być może znalazł wyraz sentyment dla „sławetnych”, a nie „urodzonych” przodków, którzy przybyli do Krakowa renowować kościół Mariacki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. renowacja ż.

Wiktionary


renowy

ren (pierwiastek chemiczny)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący renu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ren m.

Wiktionary


reński

1. Ren (rzeka);
2. Reńska Wieś (wieś w Polsce); reńskowiejski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Renem, dotyczący Renu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) numizm. skrótowo złoty reński;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pili wino reńskie i jedli żółte sery.

 (2.1) Zapłacił za wszystko cztery reńskie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Nadreńczyk mos., Nadrenka ż., Ren m., Nadrenia ż.

 przym. nadreński

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) floren, gulden; gw-pl|Śląsk Cieszyński|ryński, ryńszczok.

Wiktionary


reńskie

potocznie: wino reńskie


SJP.pl


reńskowiejski

Reńska Wieś; reński


SJP.pl


renta

1. okresowe lub dożywotnie świadczenia pieniężne niezdolnym do pracy;
2. regularnie otrzymywany dochód z kapitału, majątku, niewymagający wkładu pracy, np. renta gruntowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) długoterminowe świadczenie z ubezpieczeń społecznych

Wiktionary

Renta (z niem. Rente „dochód” od łac. reddere „oddawać”)

  • Stałe lub okresowe świadczenie pieniężne wypłacane regularnie w ramach zabezpieczenia społecznego przez organ rentowy z tytułu m.in. śmierci lub długotrwałej albo trwałej niezdolności do pracy lub służby zawodowej:
    • podział ze względu na rodzaj świadczenia:
      • renta z tytułu niezdolności do pracy (w systemach: powszechnym i rolniczym) albo renta inwalidzka (w systemach mundurowych)
      • renta inwalidy wojennego albo wojskowego,
      • renta rodzinna – świadczenie pieniężne uzyskiwane przez członków rodziny w związku ze śmiercią bliskiego członka rodziny, przysługujące zarówno dzieciom, jak i współmałżonkowi zmarłego,
      • renta socjalna,
      • renta specjalna,
      • renta strukturalna
    • podział ze względu na system rentowy:
      • renta z systemu powszechnego,
      • renta rolnicza,
      • renta wojskowa,
      • renta policyjna.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) renta rodzinna

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rentowność ż., rencista mos., rencistka ż.

 przym. rentowny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) معاش m.

* białoruski: (1.1) пенсія ż.

* jidysz: (1.1) יאָרגעלט n.

* niemiecki: (1.1) Rente ż.

* nowogrecki: (1.1) σύνταξη ż.

* portugalski: (1.1) renda ż.

* ukraiński: (1.1) пенсія ż.

* węgierski: (1.1) járadék, nyugdíj

* wilamowski: (1.1) rynta ż.

źródła.

== renta (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) emerytura (pieniądze)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃nta, AS: rnta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentowność ż., rencista mos., rencistka ż.

 przym. rentowny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. rentowność ż., rencista mos., rencistka ż.

 przym. rentowny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) معاش m.

* białoruski: (1.1) пенсія ż.

* jidysz: (1.1) יאָרגעלט n.

* niemiecki: (1.1) Rente ż.

* nowogrecki: (1.1) σύνταξη ż.

* portugalski: (1.1) renda ż.

* ukraiński: (1.1) пенсія ż.

* węgierski: (1.1) járadék, nyugdíj

* wilamowski: (1.1) rynta ż.

źródła.

== renta (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) emerytura (pieniądze)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


rentgen

1. jednostka dawki promieniowania gamma lub X;
2. potocznie:
a) prześwietlenie promieniami rentgenowskimi;
b) aparat rentgenowski;
c) rentgenogram


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. jednostka dawki promieniowania jonizującego;

 (1.2) med. pot. badanie rentgenowskie

 (1.3) med. pot. zdjęcie rentgenowskie

 (1.4) med. pot. pracownia badań rentgenowskich

 (1.5) med. pot. aparatura rentgenowska

 (1.6) środ. więz. przesłuchanie

Wiktionary

  • rentgen – potoczne określenie technik i urządzeń wykorzystujących promieniowanie rentgenowskie, np. zdjęcie rentgenowskie, lampa rentgenowska
  • rentgen – jednostka dawki promieniowania jonizującego
  • roentgen – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych (symbol Rg, łac. roentgenium; spotyka się również nazwę „rentgen”)
  • Rentgen 2.0 – program telewizyjny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rentgen nie jest jednostką należącą do układu SI.

 (1.2) Na jutro jestem umówiony na rentgen nogi.

 (1.3) Przed zabiegiem należy wykonać rentgen panoramiczny zębów.

 (1.4) Na drugim piętrze mieści się rentgen oraz pracownia USG.

 (1.5) Nowy rentgen służy przede wszystkim do wykonywania zdjęć podczas zabiegów operacyjnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃ndɡɛ̃n, AS: rndgẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. roentgen mrz., rentgenizacja ż., rentgenizowanie n.

 czas. rentgenizować ndk.

 przym. rentgenowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. R

 (1.3) rentgenogram, zdjęcie rentgenowskie; skr. RTG, rtg.; pot. prześwietlenie

 (1.6) prześwietlenie

Wiktionary


rentgenizacja

prześwietlanie, naświetlanie promieniami Roentgena


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. prześwietlanie promieniami rentgenowskimi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgen mrz., roentgen mrz., rentgenizowanie n.

 czas. rentgenizować ndk.

 przym. rentgenowski

Wiktionary


rentgenizować

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) med. prześwietlać promieniami rentgenowskimi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈrɛ̃ndɡɛ̃ɲiˈzɔvat͡ɕ, AS: rndgẽńizovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgen mrz., roentgen mrz., rentgenizacja ż., rentgenizowanie n.

 przym. rentgenowski

Wiktionary


rentgenizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. prześwietlanie promieniami rentgenowskimi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgen mrz., roentgen mrz., rentgenizacja ż.

 czas. rentgenizować ndk.

 przym. rentgenowski

Wiktionary


rentgenoanatomia

opis budowy narządów wewnętrznych, kości i stawów na podstawie badań rentgenograficznych; anatomia rentgenowska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. opis budowy kości, stawów i narządów sporządzony na podstawie rentgenogramu

Wiktionary


rentgenodiagnostyczny

rentgenodiagnostyka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rentgenodiagnostyką, dotyczący rentgenodiagnostyki

Wiktionary

Patrz:

rentgenodiagnostyka

Powiązane:

 rzecz. rentgenodiagnostyka ż.

Wiktionary


rentgenodiagnostyka

rozpoznawanie choroby na podstawie obrazu z prześwietlenia lub zdjęcia rentgenowskiego sulfamid


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dział radiologii wykorzystujący promienie rentgenowskie do badań diagnostycznych w medycynie i weterynarii

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rentgenodiagnostyczny

Wiktionary


rentgenofluorografia

badanie rentgenowskie polegające na fotografowaniu obrazu powstającego na ekranie fluorescencyjnym podczas prześwietlania; fluorografia, fluororadiografia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. fotografowanie obrazu powstającego na ekranie fluorescencyjnym podczas prześwietlenia

Wiktionary


rentgenofluoroskopia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. techn. obraz rentgenowski powstały w wyniku naświetlania na ekranie fluoryzującym

Wiktionary


rentgenografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. med. wykonywanie zdjęć narządów wewnętrznych i części ciała za pomocą promieni rentgenowskich

 (1.2) techn. metoda wykrywania wewnętrznych wad lub wewnętrznej struktury przedmiotów za pomocą promieni rentgenowskich

Wiktionary

  • rentgenografia medyczna − technika obrazowania medycznego wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie
  • rentgenografia strukturalna − technika badawcza wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie, stosowana w krystalografii
  • defektoskopia rentgenowska - nieniszczące wykrywanie wad materiałowych

Wikipedia

Powiązane:

 przym. rentgenograficzny

Wiktionary


rentgenograficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rentgenografią, dotyczący rentgenografii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenografia ż.

Wiktionary


rentgenogram

obraz fotograficzny otrzymany w wyniku działania promieni rentgenowskich; zdjęcie rentgenowskie, rentgen


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. techn. zdjęcie fotograficzne otrzymane na skutek działania promieni rentgenowskich

Wiktionary

Zdjęcie rentgenowskie, rentgenogram, potocznie rentgen, prześwietlenie, w skrócie RTG, rtg. – dwuwymiarowy obraz rejestrowany podczas prześwietlania wiązką promieniowania rentgenowskiego organów osoby poddanej rentgenografii, będącej jedną z podstawowych technik diagnostycznych w medycynie.

Pierwsze zdjęcie rentgenowskie całego ciała ludzkiego wykonał 1 lipca 1934 roku Arthur Fuchs z amerykańskiej firmy Kodak.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) zdjęcie rentgenowskie; skr. RTG, rtg.; pot. rentgen, prześwietlenie

Wiktionary


rentgenokimograf

urządzenie do wykonywania rentgenokimografii (diagnostycznej metody rentgenowskiej); kimograf rentgenowski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. urządzenie do wykonywania rentgenokimografii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenokimografia ż.

Wiktionary


rentgenokimografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. diagnostyczna metoda rentgenowska, pozwalająca utrwalić na jednym obrazie zarys badanego narządu w różnych fazach jego akcji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenokimograf mrz.

Wiktionary


rentgenokinematografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. rentgenowska metoda diagnostyczna polegająca na wykonywaniu na taśmie filmowej zdjęć narządów wewnętrznych za pomocą promieni rentgenowskich

Wiktionary

Powiązane:

 przym. rentgenokinematograficzny

Wiktionary


rentgenokinematograficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z rentgenokinematografią, dotyczący rentgenokinematografii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenokinematografia ż.

Wiktionary


rentgenolog

specjalista w zakresie rentgenologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. specjalista w zakresie rentgenologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenologia ż.

 przym. rentgenologiczny

 przysł. rentgenologicznie

Wiktionary


rentgenologia

dział radiologii, nauka o wytwarzaniu promieni rentgenowskich i ich właściwościach oraz zastosowaniu w różnych dziedzinach dla celów badawczych, zwłaszcza w medycynie i technice


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o wytwarzaniu promieni rentgenowskich, ich właściwościach i zastosowaniu do celów badawczych, leczniczych i diagnostycznych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenolog mos.

 przym. rentgenologiczny

 przysł. rentgenologicznie

Wiktionary


rentgenologicznie

przysłówek

 (1.1) od: rentgenologiczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔlɔˈɟit͡ʃʲɲɛ, AS: rndgẽnoloǵičʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenologia ż., rentgenolog mos.

 przym. rentgenologiczny

Wiktionary


rentgenologiczny

rentgenologia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z rentgenologią, dotyczący rentgenologii

Wiktionary

Patrz:

rentgenologia

Przykłady

 (1.1) Na podstawie badania rentgenologicznego lekarz stwierdził powikłane złamanie prawego nadgarstka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: rndgẽnoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rentgenologia ż., rentgenolog mos.

 przysł. rentgenologicznie

Wiktionary


rentgenolożka

rentgenolog


SJP.pl

Patrz:

rentgenolog