buczański

1. Bucza (miasto na Ukrainie);
2. Buk (miasto w Polsce); bucki;
3. rejon buczański - jednostka administracyjna obwodu kijowskiego Ukrainy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Buczy, związany z Buczą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buzca ż., buzcanin mos., buzcanka ż.

Wiktionary


buczeć

1. wydawać niski odgłos;
2. potocznie: głośno płakać; beczeć, ryczeć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabuczeć)

 (1.1) wydawać niski, jednostajny dźwięk

 (1.2) pot. głośno płakać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wybuczeć)

 (2.1) pot. okazywać komuś dezaprobatę poprzez wydawanie niskich, przeciągłych dźwięków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buczenie n.

Wiktionary


buczecki

przymiotnik od: Buczek; bucki, buczkowski


SJP.pl


buczek

1. syrena, gwizdek fabryczny;
2. sygnał dźwiękowy;
3. młody buk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dendr. zdrobn. mały buk

 (1.2) dendr. kij bukowy

 (1.4) techn. gwizdek fabryczny, syrena

 (1.5) telekom. silny sygnał dźwiękowy w urządzeniach telefonii automatycznej, alarmujący abonenta, który pomyłkowo nie odłożył słuchawki

Wiktionary

  • buczek – sygnalizator wytwarzający buczący dźwięk, rodzaj brzęczyka

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbut͡ʃɛk, AS: buček

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

:: rzecz. buk m., buczyna ż.

:: przym. bukowy

 (1.2-5)

:: rzecz. buczenie n.

:: czas. buczeć ndk., zabuczeć dk.

Wiktionary


buczkowice

wieś w Polsce


SJP.pl

Buczkowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Buczkowice, której jest siedzibą od 1991 r. Poprzednio cały obszar gminy Buczkowice, należał administracyjnie do gminy Szczyrk. Powierzchnia sołectwa wynosi 653 ha, a liczba ludności 4102, co daje gęstość zaludnienia równą 628,2 os./km².

Wikipedia


buczkowicki

Buczkowice (wieś w Polsce)


SJP.pl


buczkowski

Buczek; bucki, buczecki


SJP.pl

  • Grzegorz Buczkowski (zm. 1425) – duchowny
  • Jan Buczkowski (ur. 1939) – menedżer, wiceminister skarbu
  • Jan Buczkowski (ur. 1961) – malarz
  • Krzysztof Buczkowski (ur. 1986) – żużlowiec
  • Leonard Buczkowski (1900–1967) – reżyser filmowy
  • Leopold Buczkowski (1905–1989) – prozaik, malarz
  • Marian Ruth Buczkowski (1910–1989) – pisarz
  • Mieczysław Buczkowski (1923–2025) – polski lekarz, uczestnik powstania warszawskiego
  • Piotr Buczkowski (1950–2003) – polityk
  • Włado Buczkowski (ur. 1962) – premier Macedonii
  • Zbigniew Buczkowski (ur. 1951) – aktor

Wikipedia


buczliwy

dawniej: jękliwy, żałosny


SJP.pl


buczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest buczne; cecha tych, którzy są buczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. buczny

 przysł. bucznie

Wiktionary


buczyna

potocznie:
1. las lub zagajnik, w którym liczebnie przeważają drzewa bukowe;
2. drewno z drzewa bukowego; buk;
3. owoce drzewa bukowego; bukiew


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) las bukowy

 (1.2) owoce buku

 (1.3) drewno bukowe

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. buk m., bukiew m., buczek m.

 przym. bukowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bukiew, orzeszek bukowy

Wiktionary


buczynka

zdrobnienie od: buczyna


SJP.pl

  • Buczynka – wieś w woj. dolnośląskim, powiecie lubińskim

Obiekty geograficzne:

  • Buczynka – potok, dopływ Gajduszowca
  • Buczynka – potok, dopływ Glinnej
  • Buczynka (Góra Hunców, 1205 m) – szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywiecko-Orawskim
  • Buczynka (Szlakówka, 1092 m) – szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywiecko-Orawskim
  • Buczynka – rzeka, dopływ Bugu

Wikipedia


buczynówka

potwora buczynówka - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych


SJP.pl


buczynowy

związany z buczyną


SJP.pl


buczyński

nazwisko


SJP.pl

  • Bonawentura Buczyński (1800-1872) – franciszkanin
  • Franciszek Buczyński (zm. 1939) – lekkoatleta
  • Henryk Buczyński (1901-1945) – działacz PPS-lewicy
  • Józef Buczyński (ur. 1949) – generał
  • Krzysztof Buczyński (ur. 1958) – żeglarz, taternik
  • Ładysław Buczyński (1919-1943) – dowódca oddziału GL
  • Marian Buczyński (ujednoznacznienie)
  • Paweł Buczyński (1953-2015) – kompozytor
  • Stanisław Buczyński (1912-1982) – poeta
  • Wacław Buczyński (1898-1969) – działacz komunistyczny
  • Wincenty Buczyński (1789-1853) – jezuita

Wikipedia


bud.

skrót od: budownictwo, budowniczy (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = budynek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Centrum Informacji i Biznesu działa na naszej uczelni od listopada 2021 r., a swoją siedzibę ma w bud. L-3.

Wiktionary


buda

1. niewielki, sklecony z byle czego budynek, pomieszczenie dla zwierząt lub sprzętów;
2. potocznie: zakład pracy lub szkoła;
3. ruchome nakrycie pojazdu;
4. w czasie okupacji hitlerowskiej: kryty policyjny samochód niemiecki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. dawne miasto, dziś dzielnica Budapesztu;

Wiktionary

  • buda – szopa będąca schronieniem dla psa
  • buda – dawniej nazwa zakładu przetwarzającego surowce leśne

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) Budapeszt

synonimy.

 (1.1) stpol. Budzyń

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. budzki, budański

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* słowacki: (1.1) Budín m.

* węgierski: (1.1) Buda

źródła.

== Buda (język słoweński.) ==

thumb|Buda (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) hist. Budda

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuda, AS: buda

Wiktionary

Powiązane:

 przym. budzki, budański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. Budzyń

Wiktionary


budański

Buda (część Budapesztu); budziański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Budą, dotyczący Budy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buda ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budzki

Wiktionary


budapeszt

stolica Węgier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. urz. stolica Węgier;

Wiktionary

Budapeszt (węg. Budapest) – stolica i największe miasto Węgier, położone w północnej części kraju, nad Dunajem. Formalnie stworzony został w latach 1872–1873 z trzech połączonych ze sobą miast: Budy i Óbudy na prawym brzegu Dunaju (geograficznie – Średniogórze Zadunajskie) oraz Pesztu – na lewym (geograficznie – Średniogórze Północnowęgierskie i Wielka Nizina Węgierska).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy się urodziłem, stolica kraju, Budapeszt, właśnie pospiesznie się madziaryzowała, węgierskość błyszczała na niej jak jaskrawy kwiat, jak farba na świeżo malowanym domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈdapɛʃt, AS: budapešt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budapeszteńczyk mos., budapesztenka ż.

 przym. budapesztański, podbudapesztański, budapeszteński, podbudapeszteński

Wiktionary


budapesztańczyk

mieszkaniec Budapesztu; budapeszteńczyk


SJP.pl


budapesztanka

mieszkanka Budapesztu; budapesztenka


SJP.pl


budapesztański

dotyczący Budapesztu, związany z Budapesztem; budapeszteński


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Budapesztu (stolicy Węgier)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W trakcie pobytu w budapesztańskich przedszkolach zwróciłyśmy uwagę na wysoki poziom umiejętności artystycznych dzieci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbudapɛˈʃtãj̃sʲci, AS: budapeštãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budapeszteńczyk m., budapesztenka ż., Budapeszt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budapeszteński

Wiktionary


budapeszteńczyk

mieszkaniec Budapesztu; budapesztańczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Budapesztu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbudapɛˈʃtɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: budapeštĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budapeszt mrz.

:: fż. budapesztenka ż.

 przym. budapesztański, budapeszteński

Wiktionary


budapesztenka

mieszkanka Budapesztu; budapesztanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Budapesztu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbudapɛˈʃtɛ̃nka, AS: budapeštnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budapeszt mrz.

:: fm. budapeszteńczyk mos.

 przym. budapesztański, budapeszteński

Wiktionary


budapeszteński

dotyczący Budapesztu, związany z Budapesztem; budapesztański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Budapesztu (stolicy Węgier)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rethly jest dyrektorem budapeszteńskiego parku, gdzie zgromadzono pomniki z czasów komunizmu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbudapɛˈʃtɛ̃j̃sʲci, AS: budapeštĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budapeszt mrz., budapeszteńczyk mos., budapesztenka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budapesztański

Wiktionary


budda

w buddyzmie: osoba oświecona, człowiek posiadający najwyższą mądrość, wykraczający poza cierpienie ludzkiej egzystencji, osiągający po śmierci stan nirwany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. hist. założyciel buddyzmu;

Wiktionary

Budda (sanskr. Buddha „oświecony”, „przebudzony”, „nieuśpiony”), właśc. Siddhartha Gautama urodzony jako książę około 560 p.n.e. we wsi Lumbini na terenie współczesnego Nepalu. Pierwszą część swojego życia spędził na doświadczaniu przyjemności, otoczony zbytkiem i luksusem. Znudzony dotychczasowymi doświadczeniami wyszedł z pałacu i za jego murami zobaczył wiele cierpienia. To skłoniło go do tego, aby podjąć decyzję o porzuceniu dotychczasowego życia i staniu się wędrownym mnichem. Pewnego dnia pod drzewem Bodhi oddał się kilkudniowej medytacji, w trakcie której osiągnął oświecenie. Resztę życia poświęcił podróżom po Indiach i nauczaniu ludzi. Nadrzędnym celem nauk Buddy była pomoc ludzkości w uwolnieniu się z cierpienia. Budda określa oświeceniem uwolnienie się od permanentnego cyklu odradzania i śmierci (samsary) oraz od cierpienia, które jest immanentną cechą ludzkiej natury.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Posągi Buddy w odróżnieniu od bodhisattwów i innych postaci panteonu buddyjskiego rzeźbiono w prostych szatach, bez żadnych ozdób i klejnotów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbudːa, AS: bu•da

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budda m., buddysta m., buddystka ż., buddyjskość ż.

 przym. buddyjski, buddystyczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. budda m., buddysta m., buddystka ż., buddyjskość ż.

 przym. buddyjski, buddystyczny

frazeologia.

 ręka Buddy

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Buddha

* duński: (1.1) Buddha w.

* francuski: (1.1) Bouddha m.

* hiszpański: (1.1) Buda m.

* japoński: (1.1) 仏陀 (butsuda)

* mandżurski: (1.1) ᡶᡠᠴᡳᡥᡳ

* niemiecki: (1.1) Buddha m.

* pali: (1.1) Buddha m.

* rosyjski: (1.1) Бу́дда m.

* sanskryt: (1.1) बुद्ध m.

* ukraiński: (1.1) Бу́дда m.

* węgierski: (1.1) Buddha

źródła.

== Budda (język bawarski.) ==

thumb|Budda (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) spoż. masło

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


buddaistyczny

związany z buddyzmem, Buddą; buddyjski


SJP.pl


buddaizm

buddyzm


SJP.pl


buddenbrookowie

Buddenbrookowie. Dzieje upadku rodziny (niem. Buddenbrooks: Verfall einer Familie) – powieść Thomasa Manna, opublikowana w 1901 roku. Autor miał wtedy 26 lat. W 1903 roku ukazało się drugie wydanie powieści, które potwierdziło jej literacki sukces w Niemczech.

Wikipedia


buddyjka

wyznawczyni buddyzmu; buddystka


SJP.pl


buddyjski

związany z buddyzmem, Buddą; buddaistyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) filoz. rel. związany z buddyzmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój przyjaciel, który jest buddystą, medytował kiedyś w prawdziwej świątyni buddyjskiej w Indiach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: budˈːɨjsʲci, AS: bu•dyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budda mos., buddysta mos., buddystka ż., buddyzm m.

Wiktionary


buddyjskość

buddyjski


SJP.pl

Patrz:

buddyjski

buddysta

wyznawca buddyzmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. wyznawca buddyzmu

Wiktionary

Buddyzm (inna nazwa to: sanskr. Buddha Dharma; pāli. Buddha Dhamma lub Buddha Sasana – „Nauka Przebudzonego”) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, którego założycielem i twórcą jego podstawowych założeń był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z miast-państw w północnych Indiach. Buddyzm jest zaliczany do religii dharmicznych oraz do religii nieteistycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Buddyści i hinduiści wierzą w reinkarnację.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: budˈːɨsta, AS: bu•dysta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buddyzm m., Budda m.

:: fż. buddystka ż., buddyjka ż.

 przym. buddyjski

 przysł. buddyjsko

Wiktionary


buddystka

wyznawczyni buddyzmu; buddyjka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. kobieta, która wyznaje buddyzm

Wiktionary

Wymowa:

IPA: budˈːɨstka, AS: bu•dystka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buddyzm m., buddyjka ż.

:: fm. buddysta mos.

 przym. buddyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buddyjka

Wiktionary


buddyzm

jedna z wielkich religii, która rozwinęła się z systemu etyczno-soteriologicznego, stworzonego przez Buddę w V w. p.n.e.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. system filozoficzno-etyczny, którego założycielem był Siddhārtha Gautama;

Wiktionary

Buddyzm (inna nazwa to: sanskr. Buddha Dharma; pāli. Buddha Dhamma lub Buddha Sasana – „Nauka Przebudzonego”) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, którego założycielem i twórcą jego podstawowych założeń był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z miast-państw w północnych Indiach. Buddyzm jest zaliczany do religii dharmicznych oraz do religii nieteistycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moda na buddyzm kwitnie w Europie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbudːɨsm̥, AS: bu•dysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buddysta m., buddystka ż.

 przym. buddyjski

Wiktionary


budek

1. mała buda;
2. nieduże pomieszczenie lub część większego, przeznaczone do specjalnych zadań;
3. damski kapelusz popularny w XIX w.;
4. kiosk uliczny;
5. przestarzałe: futrzany kołnierz kobiecy wysoko zachodzący na szyję


SJP.pl


buderski

Budry (wieś w Polsce); budrski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Budrami, dotyczący Budr

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Buderski samorząd ufundował stypendia dla najzdolniejszych uczniów gminy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budry nmos., budrzanin m., budrzanka ż.

Wiktionary


budimex

Budimex SA – polskie przedsiębiorstwo budowlane, którego większość akcji od 2000 roku należy do hiszpańskiej firmy Ferrovial. Siedzibą Budimex SA jest Warszawa.

Wikipedia


budionnówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odzież. hist. wojsk. spiczasta czapka używana w Armii Czerwonej w okresie międzywojennym;

Wiktionary

Budionnówka (budionówka, z ros. будёновка) – spiczasta czapka używana w Armii Czerwonej w okresie międzywojennym.

Regulaminowe nakrycie głowy przypominające wyglądem średniowieczne szyszaki ruskich wojów. Jako dostosowane również na okres zimowy wyposażone było w znane z innych rosyjskich czapek odwijane nauszniki. Czapka była wykonywana z bawełnianego drelichu w kolorze khaki, z płóciennymi podszewkami.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. budionówka ż., Budionnowsk m.

 przym. budionnowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budionówka, bogatyrka, frunzetka

Wiktionary


budionnowski

dotyczący Siemiona Budionnego, marszałka ZSRR od 1935 roku


SJP.pl


budionny

nazwisko, m. in.: Siemion Budionny (1883-1973), współtwórca kawalerii bolszewickiej, marszałek ZSRR


SJP.pl

Wikipedia


budka

1. mała buda;
2. nieduże pomieszczenie lub część większego, przeznaczone do specjalnych zadań;
3. damski kapelusz popularny w XIX w.;
4. kiosk uliczny;
5. przestarzałe: futrzany kołnierz kobiecy wysoko zachodzący na szyję


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: buda

 (1.2) mała, wolnostojąca budowla

 (1.3) skrzynka lęgowa dla ptaków;

 (1.4) kiosk handlowy

 (1.5) kraw. rodzaj damskiego kapelusza zdobionego pasmanterią, używanego w XVIII-XIX wieku;

Wiktionary

Budka, kapotka – odmiana damskiego kapelusza używanego od XVIII wieku do lat 60. XX wieku.

W XVIII stuleciu był to rodzaj kapelusza noszonego podczas jazdy otwartym powozem konnym. Podczas podróży stwarzał pewne poczucie prywatności, osłaniał przed wiatrem, a także chronił przed środowiskowo niestosowną (kojarzoną ze wsią) opalenizną.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.2) budka telefoniczna

synonimy.

 (1.3) budka lęgowa, skrzynka lęgowa, domek dla ptaków

 (1.5) kapotka

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. budnik mos., buda ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* włoski: (1.4) baracchino m.

źródła.

== budka (slovio.) ==

ortografie. будка

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) budka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbutka, AS: butka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budnik mos., buda ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) budka lęgowa, skrzynka lęgowa, domek dla ptaków

 (1.5) kapotka

Wiktionary


budkarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. kramarz, kupiec, handlarz miejski

 (1.2) ktoś, kto mieszka w budzie, np. stróż przy lesie lub kolei

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbutkaʃ, AS: butkaš

Wiktionary


budkiewicz

nazwisko


SJP.pl

Budkiewicz

  • Andrzej Budkiewicz – polski specjalista w zakresie protetyki stomatologicznej
  • Bronisław Budkiewicz – polski inżynier, działacz niepodległościowy, społeczny i spółdzielczy
  • Jan Budkiewicz – polski publicysta, krytyk filmowy, scenarzysta i reżyser
  • Józef Budkiewicz – polski inżynier
  • Konstanty Budkiewicz – polski ksiądz katolicki
  • Stanisław Budkiewicz – radziecki komunista polskiego pochodzenia, żołnierz Armii Czerwonej

Wikipedia


budkowski

nazwisko


SJP.pl


budkowy

przymiotnik od: budka


SJP.pl


budleja

roślina zielna, krzew lub niskie drzewo o fioletowych kwiatach; omżyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Buddleja|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny trędownikowatych;

Wiktionary

Wikipedia


budner

nazwisko


SJP.pl


budniak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Józef Budniak – rzymskokatolicki duchowny
  • Piotr Budniak – polski perkusista i kompozytor
  • Paweł Budniak – polski futsalista

Wikipedia


budnicki

nazwisko


SJP.pl


budniczy

przymiotnik

 (1.1) związany z budnikiem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budnik mos.

Wiktionary


budnik

1. ptak z rzędu wróblowych;
2. dawniej: budzik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. kramarz, właściciel „budy” kramarskiej

 (1.2) daw. strażnik kolejowy mieszkający w budce

Wiktionary

  • budnik (Prionodura newtoniana) – ptak z rzędu wróblowych
  • Budnik – tytuł powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego, wydanej po raz pierwszy w 1848
  • budnicy – wolni ludzie zajmujący się wyrębem lasu, żyjący w budach – kurnych chatach-ziemiankach
  • ludzie:
    • Jarosław Budnik (ur. 16 lutego 1973 w Świętochłowicach) – polski aktor filmowy, telewizyjny, oraz teatralny.
    • Jerzy Budnik (ur. 30 maja 1951 w Wejherowie) – polski polityk i działacz samorządowy, poseł na Sejm III, IV, V i VI kadencji.
    • Jowita Budnik de domo Miondlikowska (ur. 28 listopada 1973 w Warszawie), - polska aktorka telewizyjna i filmowa.
    • Krzysztof Budnik (ur. 28 sierpnia 1960 we Wrocławiu) – prawnik, polityk.

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˈbudʲɲik, AS: budʹńik

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. buda ż., budka ż.

     przym. budniczy

    Wiktionary


budnikowski

nazwisko


SJP.pl


budno

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Budno – wieś w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Janów
  • Budno – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Goleniów

Wikipedia


budny

przymiotnik

 (1.1) daw. także gw-pl|Lwów, Kresy. powszedni, zwykły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lecz w dzień budny w polu głośno / I hukanie grzmi donośno (…)

Wiktionary


budo

zbiór metod walk stosowanych w okresie feudalizmu japońskiego


SJP.pl

Budō (jap. 武道 budō) – droga walki, sztuka wojenna.

Termin budō jest bliski dwu innym: bujutsu (technika, sztuka walki) i bugei (ćwiczenie umysłu i ciała poprzez uprawianie sztuk walki).

Wikipedia


budowa

1. budowanie, tworzenie czegoś;
2. miejsce, na którym odbywają się prace budowlane


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu

 (1.2) miejsce wykonywania obiektu budowlanego, plac budowy (1.1)

 (1.3) odbudowa, rozbudowa i nadbudowa obiektu budowlanego

 (1.4) wzajemne powiązania i rozmieszczenie części składowych pełnej całości, struktura, kształt, proporcje przedmiotu, ciała, anatomia

 (1.5) tworzenie i organizowanie czegoś

Wiktionary

Budowa – wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także jego odbudowa, rozbudowa i nadbudowa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy ta budowa kiedyś się skończy? Nie, na tej budowie nikt się nie spieszy.

 (1.2) Ale na tej budowie mają bałagan.

 (1.3) Budowa tego stadionu zajęła im pięć lat.

 (1.4) Anatomia człowieka opisuje budowę ludzkiego ciała.

 (1.5) Oni nie mogą być razem, budowa wzajemnych relacji między nimi to kompletne fiasko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈdɔva, AS: budova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowniczy m., budowlaniec m., budowlanka ż., budulec m., zabudowa ż., rozbudowa ż., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., zabudowanie n., odbudowa ż.

 przym. budowlany, budujący, budowniczy

 czas. budować, wybudować, zbudować

 przysł. budująco

Wiktionary


budować

tworzyć, wznosić budynki


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) tworzyć, wznosić budynki albo inne konstrukcje

 (1.2) ogólnie: tworzyć, kreować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) składać się na coś; być budulcem, składnikiem czegoś

czasownik zwrotny niedokonany budować się (dk. brak)

 (3.1) być budowanym (1.1)

 (3.2) pot. wznosić sobie dom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na razie mieszkam w bloku, ale – gdy zarobię dość pieniędzy – mam zamiar wybudować własny dom.

 (1.2) Już na pierwszych etapach wyścigu lider zaczął budować dużą przewagę nad rywalami.

 (1.2) Przyznając ten order liczę, że będzie pan w dalszym ciągu budował pokój i porozumienie pomiędzy naszymi narodami.

 (2.1) Białka budują w organizmie człowieka mięśnie, włosy i paznokcie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈdɔvat͡ɕ, AS: budovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zabudowa ż., budowa ż., budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowlanka ż., budowlaniec m., budowniczy m., budulec m., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., zabudowanie n., odbudowa ż.

 czas. zbudować dk., wybudować dk., nadbudować dk., rozbudować dk., przebudować dk., odbudować dk.

 przym. budujący, budowlany, budulcowy, budowniczy

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wznosić, konstruować, stawiać, dźwigać, erygować

 (1.2) stwarzać

Wiktionary


budowalny

dający się budować


SJP.pl


budowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|budować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza firma zajmuje się budowaniem szerokiej gamy obiektów budowlanych. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbudɔˈvãɲɛ, AS: budovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowlanka ż., zbudowanie n., wybudowanie ż., budowa ż., budowla ż., budulec m., budownictwo n., budowlany m., budowniczy m., budowlaniec m., zabudowanie n., odbudowa ż.

 czas. budować ndk., zbudować dk., wybudować dk.

 przym. budowlany, budulcowy, budujący, budowniczy

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budowa

Wiktionary


budowla

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. coś, co zostało zbudowane

 (1.2) praw. obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury

 (1.3) łódź. budowa

Wiktionary

Budowla – obiekt, który został wybudowany.

Polska ustawa dotycząca prawa budowlanego z zakresu obiektów zwanych budowlami wyłącza budynki.

Budowlami są m.in.:

  • wszelkiego rodzaju budynki
  • lotnisko
    • budowla (wybudowana płyta lotniska),
    • zespół budowli (płyta lotniska, wieża lotniska, terminal itp.),
    • miejsce (np. łąka) wyznaczone do lądowania maszyn latających.

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Była to budowla długa na pięćdziesiąt kroków, wysoka na trzy piętra, mająca z boku niby pięciopiętrową wieżę niezwykłej formy.

     (1.2) Czy cmentarz jest budowlą w rozumieniu prawa budowlanego?

     (1.3) On pracuje na budowli.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: buˈdɔvla, AS: budovla

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. budowa ż., budynek m., budownictwo n., budulec m., budowlany mos., budowniczy m., budowlaniec mos., budowlanka ż., budowanie n., zabudowanie n., zbudowanie n., wybudowanie n.

     czas. budować ndk., wybudować dk., zbudować dk.

     przym. budowlowy, budowlany, budowniczy, budulcowy, budujący

     przysł. budująco

    Wiktionary


budowlaniec

osoba pracująca w branży budowlanej; budowlany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pracownik budowlany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowa ż., budowla ż., budowlanka ż., budownictwo n., wybudowanie n., budowlany mos., zabudowanie n., zbudowanie n., budowanie n., budowniczy mos., budynek mrz.

 czas. zbudować, wybudować, budować ndk.

 przym. budowlany, budowniczy, budujący, budulcowy

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) robotnik budowlany

Wiktionary


budowlanka

potocznie o średniej szkole zawodowej o profilu budowlanym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. bud. ogół prac budowlanych

 (1.2) pot. eduk. szkoła zawodowa kształcąca robotników budowlanych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Janek jest po samochodówce, ale się przekwalifikował i od lat pracuje w budowlance.

 (1.2) Grzesiek skończył budowlankę, a nie potrafi zrobić zwykłej gipsówki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowla ż., budowa ż., budowlany mos., budownictwo n., budowniczy mos., budowlaniec mos., budowanie n., zbudowanie n., wybudowanie n.

 czas. budować ndk., zbudować dk., wybudować dk.

 przym. budowlany, budujący, budowlankowy, budowniczy

 przysł. budująco

Wiktionary


budowlany

dotyczący budowli lub budowy; służący do budowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający związek z budowaniem

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) robotnik pracujący w budownictwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza firma posiada doświadczenie w przygotowywaniu projektów budowlanych i wykonawczych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbudɔvˈlãnɨ, AS: budovlãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowa ż., budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowlanka ż., budulec m., budowniczy m., wybudowanie n., zbudowanie n., budowlaniec mos., przebudowanie n.

 czas. zbudować, wybudować, budować ndk.

 przym. budujący, budulcowy, budowniczy

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) budowlaniec, budowniczy

Wiktionary


budowlowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z budowlą lub budowaniem, dotyczący budowli lub budowania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowla ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budowlany

Wiktionary


budownictwo

1. dział gospodarki zajmujący się budową domów i innych obiektów;
2. architektura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dział inżynierii zajmujący się wznoszeniem obiektów budowlanych

 (1.2) ogół zabudowań według ustalonego projektu, formy

Wiktionary

Budownictwo – dziedzina działalności związanej ze wznoszeniem obiektów budowlanych. Jej podstawą jest wiedza teoretyczna z zakresu inżynierii lądowej. Jest to jednak również gałąź wiedzy praktycznej, techniki stosowanej przy budowaniu.

Głównym zadaniem budownictwa jest wznoszenie nowych obiektów budowlanych. Zajmuje się ono również przebudową, odbudową, modernizacją i konserwacją obiektów już istniejących. Ze względu na umiejscowienie tych obiektów wyróżnia się:

  • budownictwo wodne
  • budownictwo lądowe

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W budownictwie labradorytu używa się w celach dekoracyjnych.

 (1.2) Gdy Teodozjusz Wielki ogłosił chrześcijaństwo religią panującą, dawne kulty zaczęto systematycznie zwalczać, a całą pogańską kulturę i budownictwo sakralne niszczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowlany mos., zbudowanie n., wybudowanie n., budowa ż., budowanie n., budowla ż., budowlaniec mos., budowlanka ż., budowniczy mos., budujący m., budulec m.

 czas. budować, wybudować, zbudować

 przym. budowlany, budulcowy, budujący, budowniczy

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) architektura

 (1.2) budynki, zabudowa, architektonika, konstrukcja

Wiktionary


budowniczowski

budowniczy


SJP.pl

Patrz:

budowniczy

budowniczy

1. człowiek budujący budowlę, twórca budowli;
2. technik budowlany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która zajmuje się budowaniem, wznoszeniem budynków, budowli, infrastruktury

 (1.2) osoba, która powoduje powstawanie czegoś

przymiotnik relacyjny

 (2.1) związany z budownictwem, dotyczący budownictwa

Wiktionary

  • Budowniczy – urząd ziemski Wielkiego Księstwa Litewskiego
  • Budowniczy – kreacyjny wzorzec projektowy, którego celem jest rozdzielenie sposobu tworzenia obiektów od ich reprezentacji

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Florian Kowalewski był budowniczym, który pracował przy montażu mostów, m.in.: w Wilnie przez Wilię, Grodnie przez Niemen, Warszawie przez Wisłę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbudɔvʲˈɲit͡ʃɨ, AS: budovʹńičy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowlaniec m., budowanie n., budowa ż., budowla ż., budowlany m., wybudowanie n., zbudowanie n., budownictwo n., przebudowywanie n., przebudowanie n., budowlanka ż., budynek m.

 czas. budować ndk., wybudować dk., zbudować dk., przebudowywać ndk., przebudować dk.

 przym. budowlany, budujący

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budowlaniec

Wiktionary


budownik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. budowniczy

Wiktionary

Budaunik (biał. Будаўнік, ros. Будовник, Budownik) – wieś na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie chojnickim, w sielsowiecie Sudkowo. W 1921 roku w miejscu, gdzie dziś znajduje się wieś, nie było żadnych zabudowań. Obecnie miejscowość jest niezamieszkana, choć jeszcze w 2009 roku mieszkały w niej 2 osoby.

Wikipedia


budowny

przymiotnik

 (1.1) stpol. dobrze budowany

 (1.2) stpol. kształtny

 (1.3) stpol. ozdobny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈdɔvnɨ, AS: budovny

Wiktionary


budrewicz

nazwisko


SJP.pl


budrowski

nazwisko


SJP.pl


budrski

Budry (wieś w Polsce); buderski


SJP.pl


budry

wieś w Polsce


SJP.pl

Budry (niem. Buddern) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Budry.

Wieś posiada kolonię (Kolonia Budry).

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Budry. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Budry.

Wikipedia


budryk

nazwisko


SJP.pl


budrys

żartobliwie o Litwinie


SJP.pl


budrysówka

długa kurtka w stylu sportowym, z kapturem na głowę


SJP.pl

Budrysówka (oryginalnie duffle coat) – krótki, męski płaszcz (najczęściej przed kolana) uszyty z grubej, wełnianej tkaniny, posiadający kaptur. Jest strojem półformalnym. Zwykle występuje w beżu i granacie. Swój rodowód wywodzi z brytyjskiej marynarki wojennej.

Wikipedia


budrzanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Budr

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwycięzcą ostatniego turnieju szachowego w Pozedrzu został budrzanin Janusz Kowalczyk.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budry nmos.

:: fż. budrzanka ż.

 przym. buderski

Wiktionary


budrzanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Budr

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Konkurs na najlepsze stoisko dożynkowe wygrały budrzanki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budry nmos.

:: fm. budrzanin m.

 przym. buderski

Wiktionary


buduar

dawniej: wykwintny pokoik pani domu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. wytwornie urządzony pokój kobiecy;

 (1.2) kulin. podłużny biszkopt pokryty skrystalizowanym cukrem

Wiktionary

Buduar (fr. boudoir) – wytwornie umeblowany i wykwintnie ozdobiony, niewielki pokój zajmowany przez panią domu.

Był to pokój niewielkich rozmiarów, którego umeblowanie stanowiły fotele, sofy, stoliki, biureczka. Umieszczony był zazwyczaj między salonem a sypialnią. Pełnił rolę gotowalni, miejsca wypoczynku pani domu, prywatnych spotkań, pisania listów i innych zajęć. Był odpowiednikiem gabinetu męskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poza hallem, jadalnią i gabinetem miało jednak dwie ogromne sypialnie z łazienką przy każdej, połączone rodzajem buduaru.

 (1.2) Podłużny biszkopt pokryty skrystalizowanym cukrem to tzw. „buduar”, ten typ stosuje się np. do włoskiego deseru tiramisu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buduarek m., buduarzyk m.

 przym. buduarowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) koci języczek

Wiktionary


buduarek

mały buduar


SJP.pl


buduarowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest buduarowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. buduarowy

 przysł. buduarowo

Wiktionary


buduarowy

związany z buduarem


SJP.pl


buduchyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Buduchami, dotyczący Buduchów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język buduchyjski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buduchowie lm m.

Wiktionary


budująco

przysłówek

 (1.1) w sposób budujący

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbuduˈjɔ̃nt͡sɔ, AS: budui ̯õnco

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zabudowa ż., budowa ż., budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowlanka ż., budowlaniec m., budowniczy m., budulec m., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., zabudowanie n.

 czas. budować ndk., zbudować dk., wybudować dk., nadbudować dk., rozbudować dk., przebudować dk., odbudować dk.

 przym. budujący, budowlany, budulcowy, budowniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) konstruktywnie

Wiktionary


budujący

wywołujący u kogoś uczucie podziwu, wpływający dodatnio na kogoś; dobry, pozytywny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) będący składnikiem, częścią czegoś

 (1.2) pozytywny, cieszący

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: budować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Materiałem budującym Tatry jest głównie granit.

 (1.2) To bardzo budujące, że również młodzi ludzie przyłączyli się do zbiórki na pomoc ofiarom katastrofy.

 (2.1) Podziwiam ludzi budujących ten most w takim wielkim upale.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbuduˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: budui ̯õncy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zabudowa ż., budowa ż., budowla ż., budowanie n., budynek m., budownictwo n., budowlanka ż., budowlaniec m., budowniczy m., budulec m., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., zabudowanie n.

 czas. budować ndk., zbudować dk., wybudować dk., nadbudować dk., rozbudować dk., przebudować dk., odbudować dk.

 przym. budowlany, budulcowy, budowniczy

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tworzący

 (1.2) podnoszący na duchu

Wiktionary


budulcowy

przymiotnik od: budulec


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) z użyciem którego coś się buduje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To także ważny składnik budulcowy - wpływa na prawidłowy rozwój i mineralizację układu kostnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbudulˈt͡sɔvɨ, AS: budulcovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowanie n., budowla ż., budynek m., budowlaniec m., budulec m., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., budownictwo n.

 czas. budować, wybudować, przebudować, dobudować, zbudować

 przym. budowlany, budujący

 przysł. budująco

Wiktionary


budulec

1. materiał budowlany;
2. to, z czego coś powstaje; tworzywo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. materiał budowlany (szczególnie drewno)

 (1.2) książk. istotny element czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Leszczyna stanowi mierny budulec, gdyż jest miękka i łatwo ją zgiąć.

 (1.2) Białka są podstawowym budulcem organizmu człowieka.

 (1.2) Dzieci i młodzież w przyszłości będą stanowić budulec naszego społeczeństwa, dlatego w sposób szczególny należy się troszczyć o ich rozwój intelektualny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈdulɛt͡s, AS: budulec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowla ż., budowa ż., budowanie n., budowlany mos., wybudowanie n., zbudowanie n., budownictwo n.

 czas. budować, wybudować, zbudować

 przym. budulcowy, budowlany, budujący

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) składnik

Wiktionary


budweiser

[czytaj: budwajzer lub BADłajzer] piwo marki Budweiser


SJP.pl

Budweiser – marka piwa produkowanego przez kilka odrębnych browarów

  • Budweiser Budvar – piwo czeskie produkowane przez Budějovický Budvar
  • Budweiser Bier – piwo czeskie produkowane dawniej przez Budějovický měšťanský pivovar. Obecnie nawiązuje do niego piwo 1795 produkowane przez Browar Samson.
  • Budweiser – piwo amerykańskie, znane także jako Bud, produkowane przez Anheuser-Busch (część koncernu AB InBev)

Wikipedia


budwig

nazwisko


SJP.pl


budyń

rodzaj gęstego deseru robionego na bazie mleka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. kisiel mleczny, deser sporządzany z mąki ziemniaczanej, cukru, mleka i innych dodatków;

 (1.2) hand. spoż. gotowa mieszanka składników służących do przygotowania budyniu (1.1)

 (1.3) hand. gastr. porcja budyniu (1.1) lub paczka budyniu (1.2)

 (1.4) kulin. gotowana na parze lekkostrawna potrawa przyrządzana na podstawie żółtek jaj utartych z cukrem lub masłem oraz piany ubitej z białek;

Wiktionary

Sztuka kulinarna

  • budyń – lekkostrawna potrawa przyrządzana na parze, spulchniona pianą z białek
  • budyń – kisiel mleczny

Inne znaczenia

  • Budyń – polska wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Bukowiec
  • Jacek „Budyń” Szymkiewicz – polski wokalista
  • Budyń – żargonowa nazwa polskiej lokomotywy elektrycznej EU07

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbudɨ̃ɲ, AS: budỹń

Wiktionary

Powiązane:

 przym. budyniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) techn. gastr. kisiel mleczny

Wiktionary


budyneczek

zdrobnienie od: budynek


SJP.pl


budynek

obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród, posiadający fundamenty i dach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. budowla naziemna o funkcji mieszkalnej lub użytkowej

Wiktionary

Budynek (także gmach) – rodzaj budowli lub jej część, w zakresie której wydzielono poprzez przegrody budowlane, takie jak ściany zewnętrzne i dach lub stropodach, przestrzeń użytkowaną przez człowieka w rozmaity sposób (funkcja mieszkalna, magazynowa, techniczna, produkcyjna, przechowywania zwierząt, przechowywania dzieł sztuki itp.). Przestrzeń ta może być wewnętrznie dzielona poprzez elementy budynku takie jak ściany stropy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten budynek jest bardzo wysoki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈdɨ̃nɛk, AS: budnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowla ż., budowlaniec m., budowa ż., budowlany m., zabudowanie n., budowniczy mos.

 czas. budować ndk.

 przym. budulcowy, budowlany, budujący, budowniczy

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gmach, dom

Wiktionary


budyniowaty

podobny do budyniu


SJP.pl


budyniowy

związany z budyniem


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający smak, zapach, kolor lub konsystencję budyniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ogrodzie naszej babci rosły maciejki o budyniowym zapachu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budyń m., budyniek m.

Wiktionary


budynkowy

budynek


SJP.pl

Patrz:

budynek

budyłów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w rejonie kozowskim obwodu tarnopolskiego;

Wiktionary

  • Budyłów (obwód iwanofrankiwski)
  • Budyłów (obwód tarnopolski)
    • Budyłów (gmina)

Wikipedia

Powiązane:

 przym. budyłowski

Wiktionary


budzący

1. przerywać czyjś sen;
2. wywoływać jakieś uczucia, np. niesmak, zazdrość; wzbudzać;
3. przenośnie: ożywiać;
4. budzić się:
a) przestawać spać;
b) o stanach uczuciowych: powstawać;
c) przenośnie: ożywiać się


SJP.pl


budzanów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś, a dawniej miasto, w rejonie trembowelskim obwodu tarnopolskiego Ukrainy, położona nad rzeką Seret;

Wiktionary

Budzanów (ukr. Буданів, Budaniw, ros. Буданов, Budanow) – wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim obwodu tarnopolskiego, w hromadzie Białobożnica, leżąca nad rzeką Seret w czworoboku pomiędzy Czortkowem, Buczaczem, Trembowlą a Kopyczyńcami. Ludność: 1634 osoby (2005).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. budzanowski

Wiktionary


budzenie

1. przerywać czyjś sen;
2. wywoływać jakieś uczucia, np. niesmak, zazdrość; wzbudzać;
3. przenośnie: ożywiać;
4. budzić się:
a) przestawać spać;
b) o stanach uczuciowych: powstawać;
c) przenośnie: ożywiać się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przerywanie komuś snu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Budzenie mojego dziecka do szkoły wymaga ogromnej cierpliwości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: buʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zbudzenie n., obudzenie n., budzik m., pobudka ż.

 czas. budzić ndk., zbudzić dk., obudzić dk., pobudzać ndk., pobudzić dk.

 wykrz. pobudka

Wiktionary


budżet

[czytaj: bud-żet] plan przychodu i wydatków na jakiś okres, zwykle na następny rok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. plan dochodów i wydatków na jakiś okres, zwykle na następny rok;

Wiktionary

Budżet (z ang. budget, ze stfr. bougette) – zestawienie planowanych wpływów (cash flow in +) i wydatków (cash flow out -). Pojęć wpływy i wydatki, które są pojęciami finansowymi nie należy mylić z pojęciami przychody i koszty, które są pojęciami księgowymi, bowiem pojęcia finansowe oznaczają rzeczywiste przepływy pieniężne, które odbywają się przez kasę i rachunek bankowy, a pojęcia księgowe oznaczają tylko zapisy na kontach księgowych, które niekoniecznie muszą się pokrywać z rzeczywistymi przepływami pieniężnymi np. odpisy amortyzacyjne itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szanowni ełczanie! Zapraszamy do głosowania w sprawie wyboru projektów w ramach budżetu obywatelskiego.

 (1.1) Budżet szpitala nie pozwala na zakup antybiotyków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuḍʒɛt, AS: buḍžet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budżetowanie n., budżetówka ż., budżetowiec m.

 czas. budżetować ndk.

 przym. budżetowy

 przysł. budżetowo

Wiktionary


budżetowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ekon. planowanie, tworzenie i zatwierdzanie budżetu, a także jego późniejsze monitorowanie i kontrolowanie;

Wiktionary

Budżetowanie – jest jednym z instrumentów rachunkowości zarządczej, wspomagającym osiąganie celów przedsiębiorstw. Jest to proces obejmujący projektowanie, tworzenie i zatwierdzanie budżetu, a także jego późniejszą kontrolę. Budżetowanie jest wynikiem planowania zamierzeń rozwojowych przedsiębiorstwa, wskazującego cele i kierunki jego działania oraz sposób wykorzystania zasobów. Budżetowanie jest kwantyfikowaniem założeń przyjętych w planach, ich uszczegółowieniem i ma za zadanie przypisanie konkretnych środków i działań do miejsc i czasu ich wykonania oraz osób odpowiedzialnych, jak również ich kontrolę. Pomiędzy planowaniem, budżetowaniem a kontrolą istnieje związek dwukierunkowy. Wzajemna relacja powoduje potrzebę regularnego rewidowania przyjętych założeń.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. budżet m., budżetówka ż., budżetowiec m.

 czas. budżetować ndk.

 przym. budżetowy

 przysł. budżetowo

Wiktionary


budżetowiec

[czytaj: bud-żetowiec]
1. potocznie: osoba otrzymująca wynagrodzenie z budżetu państwa;
2. środowiskowo: specjalista od budżetu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba zatrudniona w budżetówce

 (1.2) środ. specjalista w sprawach budżetowych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budżet mrz., budżetowanie n., budżetówka ż.

 czas. budżetować ndk.

 przym. budżetowy

 przysł. budżetowo

Wiktionary


budżetówka

[czytaj: bud-żetówka] potocznie: jednostki finansowane z kasy państwowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zakłady i firmy finansowane z budżetu państwa

Wiktionary

Państwowa sfera budżetowa (pot. budżetówka) – państwowe jednostki budżetowe, które prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sejm uchwalił w piątek tzw. ustawę okołobudżetową, która przewiduje m.in. zamrożenie płac w budżetówce, dofinansowanie staży lekarskich środkami z Funduszu Pracy i podwyżkę akcyzy na wyroby tytoniowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budżet mrz., budżetowanie n., budżetowiec mos., budżetowość ż.

 czas. budżetować ndk.

 przym. budżetowy

 przysł. budżetowo

Wiktionary


budżetowo

przysłówek

 (1.1) w sposób budżetowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budżet mrz., budżetowanie n., budżetówka ż., budżetowiec mos.

 czas. budżetować ndk.

 przym. budżetowy

Wiktionary


budżetowy

[czytaj: bud-żetowy]
1. budżet;
2. tani, niedrogi; niskokosztowy, lowcostowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z budżetem, dotyczący budżetu

 (1.2) pot. tani

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szczególnie kontrowersyjna jest kwestia wysokości deficytu budżetowego, który nie może przekroczyć 3 procent Produktu Krajowego Brutto.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbuḍʒɛˈtɔvɨ, AS: buḍžetovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budżet mrz., budżetowanie n., budżetówka ż., budżetowiec mos.

 czas. budżetować ndk.

 przym. okołobudżetowy

 przysł. budżetowo

Wiktionary


budziacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Budziakiem, dotyczący Budziaku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budziak mrz.

Wiktionary


budziak

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. kraina historyczna będąca częścią Besarabii, podzielona między Ukrainę a Mołdawię, rozciągająca się wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego między Prutem , Dniestrem i dolnym Dunajem;

Wiktionary

Budziak (ukr. Буджак, rum. Bugeac, gag./tur. Bucak, cyr. Буӂак) – kraina historyczna będąca częścią historycznej Mołdawii, obecnie znajdująca się w granicach obwodu odeskiego Ukrainy oraz południowej Mołdawii.

Rozciąga się wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego (na południowym wschodzie), między Prutem (na zachodzie), Dniestrem (na wschodzie) i dolnym Dunajem (na południu). Ma powierzchnię ok. 12 400 km². Północna granica Budziaku przebiega wzdłuż tzw. „górnego wału Trajana” – w przybliżeniu jest to linia łącząca miasto Leova nad Prutem z ujściem rzeki Botna do Dniestru (poniżej miasta Bendery, pomiędzy miejscowościami Merenești a Chițcani, na obszarze Naddniestrza). Tak więc w granicach Budziaku znajduje się również Terytorium Autonomiczne Gagauzja.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tatarzy krymscy przekraczali Dniestr poniżej Tehinii i z Budziaku podążali pomiędzy Prutem i Dniestrem przez Mołdawię (…)

Wiktionary

Powiązane:

 przym. budziacki

Wiktionary


budzianowski

nazwisko


SJP.pl


budziański

Buda (część Budapesztu); budański


SJP.pl


budziaszek

nazwisko


SJP.pl


budzić

1. przerywać czyjś sen;
2. wywoływać jakieś uczucia, np. niesmak, zazdrość; wzbudzać;
3. przenośnie: ożywiać;
4. budzić się:
a) przestawać spać;
b) o stanach uczuciowych: powstawać;
c) przenośnie: ożywiać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. obudzić)

 (1.1) przerywać czyjś sen

 (1.2) wywoływać jakieś uczucia

czasownik zwrotny niedokonany budzić się (dk. brak)

 (2.1) przestawać spać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mama budzi mnie rano do szkoły.

 (1.2) Ta sprawa budzi moje wątpliwości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbud͡ʑit͡ɕ, AS: buʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budzenie n., budziciel mos., budzicielka ż., budzik mrz., dobudzanie n., dobudzenie n., obudzanie n., obudzenie n., pobudka ż., pobudliwość ż., pobudzacz mrz., pobudzanie n., pobudzenie n., poprzebudzanie n., przebudzanie n., przebudzenie n., rozbudzanie n., rozbudzenie n., wybudzanie n., wybudzenie n., wzbudnica ż., wzbudnik mrz., wzbudność ż., wzbudzalnik mrz., wzbudzanie n., wzbudzenie n., zbudzanie n., zbudzenie n.

 czas. dobudzać ndk., dobudzić dk., obudzać ndk., obudzić dk., pobudzać ndk., pobudzić dk., poprzebudzać dk., przebudzać ndk., przebudzić dk., rozbudzać ndk., rozbudzić dk., wybudzać ndk., wybudzić dk., wzbudzać ndk., wzbudzić dk., zbudzać ndk., zbudzić dk.

 przym. pobudliwy, pobudzający, pobudzeniowy

 wykrz. pobudka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wzbudzać, wywoływać

Wiktionary


budziciel

ten, który budzi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, który budzi (dosłownie i w przenośni)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budzik mrz.

 czas. budzić

Wiktionary


budzicielka

kobieta, która budzi


SJP.pl


budziejowice

wieś w województwie małopolskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Koniusza;

Wiktionary

  • Budziejowice – wieś w województwie małopolskim
  • Czeskie Budziejowice – miasto w Czechach

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed 1998 rokiem Budziejowice administracyjnie należały do województwa krakowskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budziejowiczanin mos., budziejowiczanka ż.

 przym. budziejowicki

Wiktionary


budziejowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z miastem Czeskie Budziejowice, dotyczący Czeskich Budziejowic

 (1.2) związany z miastem Morawskie Budziejowice, dotyczący Morawskich Budziejowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budziejowiczanin m., budziejowiczanka ż., Budziejowice nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czeskobudziejowicki

 (1.2) morawskobudziejowicki

Wiktionary


budziejowiczanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Budziejowic

 (1.2) osoba pochodząca z Budziejowic, urodzona w Budziejowicach

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Rodzice Baśki są budziejowiczanami z dziada pradziada.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budziejowice mrz.

:: fż. budziejowiczanka ż.

 przym. budziejowicki

Wiktionary


budziejowiczanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Budziejowic

 (1.2) kobieta pochodząca z Budziejowic, urodzona w Budziejowicach

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Matka Haliny była budziejowiczanką z krwi i kości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budziejowice mrz.

:: fm. budziejowiczanin mos.

 przym. budziejowicki

Wiktionary


budzigniew

imię męskie


SJP.pl

Budzigniew – imię męskie utworzone na wzór staropolskich, nienotowane w dawnych dokumentach.

Budzigniew imieniny obchodzi 15 września.

Wikipedia


budzik

a) zegar zaopatrzony w mechanizm wytwarzający sygnał dźwiękowy o godzinie, na którą był wcześniej nastawiony;
b) mechanizm wytwarzający taki sygnał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zegar, który dzwonkiem lub innym sygnałem dźwiękowym wskazuje nadejście określonej godziny, pory;

Wiktionary

Budzik – zegar zaprojektowany tak, aby o określonej przez użytkownika porze wydawał dźwięk.

Pomysł zegara sygnalizującego (zazwyczaj akustycznie) żądaną godzinę pochodzi ze starożytności. Według legendy, twórcą pierwszego budzika – zegara wodnego wyposażonego w gwizdek (uchodziło przezeń wypierane o określonej porze z wewnętrznego zbiornika powietrze) – miał być Platon (ok. 400 p.n.e.). W średniowiecznych Chinach stosowano zegary ogniowe z budzikiem – przepalenie nici powodowało upadek ciężarków na metalową tacę. Nowoczesne mechaniczne budziki domowe rozpowszechniły się szeroko w XIX w.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Muszę nastawić budzik na piątą, bo mam pociąg o szóstej.

 (1.1) […] obudzony dzwonkiem budzika, […] Sołomin konstatował z goryczą: jeszcze nie […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbud͡ʑik, AS: buʒ́ik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budzenie n., budziciel m., pobudka ż., obudzenie n.

:: zdrobn. budziczek mrz.

 czas. budzić ndk., obudzić dk., pobudzać ndk., pobudzić dk.

 wykrz. pobudka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. ekscytarz

Wiktionary


budzikowy

budzik


SJP.pl

Patrz:

budzik

budzimir

imię męskie


SJP.pl

Budzimir – imię męskie utworzone na wzór staropolskich, nienotowane w dawnych dokumentach.

Budzimir imieniny obchodzi 16 marca i 16 czerwca.

Wikipedia


budzinowski

nazwisko


SJP.pl


budziński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Henryk Budziński – polski wioślarz
  • Krzysztof Budziński – polski działacz harcerski
  • Marcin Budziński – polski piłkarz
  • Tadeusz Budziński – polski fotograf

Inne:

  • Przywilej budziński – przywilej nadany polskiej szlachcie

Wikipedia


budzisk

Budzisk – mała osada leśna w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Czarna Białostocka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wikipedia


budzisko

wieś w Polsce w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Budzisko – osada leśna w woj. podlaskim, w pow. sejneńskim, w gminie Krasnopol
  • Budzisko – wieś w woj. podlaskim, w pow. suwalskim, w gminie Szypliszki

Wikipedia


budzistowo

Budzistowo (do 1948 niem. Altstadt) – wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg, nad rzeką Parsętą, 4 km od jej ujścia do morza.

Tereny nad Parsętą oraz przyległe do północnej części wsi zostały objęte obszarem ochrony siedlisk „Dorzecze Parsęty”.

Wikipedia


budzisz

1. przerywać czyjś sen;
2. wywoływać jakieś uczucia, np. niesmak, zazdrość; wzbudzać;
3. przenośnie: ożywiać;
4. budzić się:
a) przestawać spać;
b) o stanach uczuciowych: powstawać;
c) przenośnie: ożywiać się


SJP.pl

Geograficzne

  • Budzisz – wieś w woj. pomorskim, w pow. sztumskim, w gminie Dzierzgoń
  • Budzisz – część wsi Moderówka w woj. podkarpackim, w pow. krośnieńskim, w gminie Jedlicze
  • Budzisz – część wsi Nawsie w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Wielopole Skrzyńskie

Wikipedia


budziszewice

W Polsce
  • Budziszewice – wieś w woj. łódzkim, w pow. tomaszowskim, w gminie Budziszewice
  • Budziszewice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Skoki
  • Budziszewice – gromada

Wikipedia


budziszewicki

Budziszewice


SJP.pl


budziszewski

nazwisko


SJP.pl


budziszyn

miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto we wschodnich Niemczech;

Wiktionary

Budziszyn (niem. Bautzen [ˈbaʊ̯t͡sən], górnołuż. Budyšin [ˈbudɨʃin], dolnołuż. Budyšyn [ˈbudɨʃɨn]) – miasto powiatowe w Niemczech, we wschodniej części kraju związkowego Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Budziszyn, nad rzeką Sprewą, liczy 38 690 mieszkańców (2019). Nazwa miasta pochodzi od n. os. Budzisz.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Król Bolesław Chrobry zawarł z Niemcami pokój w Budziszynie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈd͡ʑiʃɨ̃n, AS: buʒ́išỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budziszynianin mos., budziszynianka ż.

 przym. budziszyński

Wiktionary


budziszynianin

mieszkaniec Budziszyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Budziszyna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budziszyn mrz.

:: fż. budziszynianka ż.

 przym. budziszyński

Wiktionary


budziszynianka

mieszkanka Budziszyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Budziszyna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Budziszyn mrz.

:: fm. budziszynianin mos.

 przym. budziszyński

Wiktionary


budziszyński

związany z Budziszynem, dotyczący Budziszyna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Budziszynem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbud͡ʑiˈʃɨ̃j̃sʲci, AS: buʒ́išĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budziszynianka ż., budziszynianin mos., Budziszyn

Wiktionary


budzisław

imię żeńskie


SJP.pl

  • Budzisław – imię męskie
W Polsce
Województwo kujawsko-pomorskie
  • Budzisław – wieś w powiecie radziejowskim, w gminie Bytoń
    • Budzisław – gromada
  • Budzisław – wieś w powiecie żnińskim, w gminie Rogowo

Wikipedia


budzisława

imię żeńskie


SJP.pl

Budzisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Budzi- ("budzić") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "ta, która zyskuje sławę". Staropolskie zdrobnienie: Buchna. W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1362 rok).

Forma żeńska imienia Budzisław.

Budzisława imieniny obchodzi 20 października i 2 grudnia.

Wikipedia


budziwoj

imię męskie


SJP.pl

Budziwoj, Budźwoj – staropolskie imię męskie, złożone z członów Budzi-, Budź- ("budzić") i -woj ("wojownik"). Oznacza "tego, który budzi wojowników, wzywa do walki".

Wikipedia


budziwojów

imię męskie


SJP.pl

Budziwojów (do 1945 niem. Baudmannsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Chojnów.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa legnickiego.

W miejscowości był przystanek kolejowy Budziwojów.

Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946.

Wikipedia


budzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Budą, dotyczący Budy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buda ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budański

Wiktionary


budzów

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Budzów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. ząbkowickim, w gminie Stoszowice
  • Budzów – wieś w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Żytno
  • Budzów – wieś w woj. małopolskim, w pow. suskim, w gminie Budzów
  • Budzów – część wsi Murzasichle w woj. małopolskim, w pow. tatrzańskim, w gminie Poronin
  • Budzów – wieś w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Gorzów Śląski

Wikipedia


budzowski

przymiotnik od: Budzów


SJP.pl


budzyk

nazwisko


SJP.pl


budzyń

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

Budzyń (niem. Budsin) – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w miejsko-wiejskiej gminie Budzyń. Siedziba gminy Budzyń.

Prawa miejskie uzyskał przed rokiem 1458. Pod koniec XVI wieku jako miasto królewskie należące do starostwa rogozińskiego leżało w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. 13 czerwca 1934 stracił prawa miejskie. Budzyń odzyskał status miasta 1 stycznia 2021 roku.

Wikipedia


budzynianin

mieszkaniec Budzynia (miasta lub wsi w Polsce)


SJP.pl


budzynianka

mieszkanka Budzynia (miasta lub wsi w Polsce)


SJP.pl


budzyński

Budzyń


SJP.pl

  • Bronisław Budzyński (1888-1951) – działacz polonijny
  • Czesław Budzyński (1932-2010) – poeta, powieściopisarz, dyplomata
  • Gustaw Budzyński (1921-2018) – akustyk, żołnierz AK i WiN
  • Tomasz Budzyński (ur. 1962) – wokalista zespołu Armia, malarz i poeta
  • Marek Budzyński (ur. 1939) – architekt i urbanista
  • Michał Budzyński (1811-1864) – poeta
  • Wacław Budzyński (1891-1939) – polski polityk, legionista
  • Wiktor Budzyński (1906-1972) – radiowiec i dramatopisarz
  • Wiktor Budzyński (1888-1976) – działacz polonijny na Litwie
  • Wiktor Budzyński (1921-2007) – filmowiec
  • Wincenty Budzyński (1815-1846) – pisarz i działacz polityczny
  • Wojciech Budzyński (ur. 1940) – polski polityk

Wikipedia

Patrz:

Budzyń

buerger

Leo Buerger, lekarz, który opisał zakrzepowo-zrostowe zapalenie naczyń krwionośnych, nazwane potem chorobą Buergera


SJP.pl


buergeryt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. turmalin żelazowy, minerał z gromady krzemianów;

Wiktionary

Buergeryt (burgeryt) – turmalin żelazowy, minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy turmalinów.

Nazwa pochodzi od nazwiska krystalografa Martina Juliana Buergera (1903-1986). Jest minerałem bardzo rzadkim.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) burgeryt

Wiktionary


bufa

wypukłość utworzona z pasa tkaniny; bufka


SJP.pl


bufeciarka

kobieta obsługująca klientów przy bufecie; bufetowa


SJP.pl


bufeciarz

potocznie: osoba obsługująca przy bufecie; bufetowy


SJP.pl


bufecik

zdrobnienie od: bufet


SJP.pl


bufet

1. miejsce sprzedaży przekąsek, napojów itp. przy instytucjach lub przedsiębiorstwach;
2. lada w restauracji, barze;
3. stół zastawiony przekąskami i napojami na przyjęciu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miejsce sprzedaży gotowych przekąsek, słodyczy i napojów, np. w teatrze, w budynku biurowym, na dworcu

 (1.2) lada w lokalu gastronomicznym, czasem też w sklepie

 (1.3) na przyjęciu: stół zastawiony przekąskami i napojami; również pomieszczenie z takim stołem

 (1.4) niski, długi kredens; również szafki kuchenne ze wspólnym blatem

 (1.5) pot. żart. duży biust

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Był to pokój obszerny (…), w końcu jego dębowy rzeźbiony bufet zajmował ścianę całą, w nim były stare srebra.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbufɛt, AS: bufet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bufetowa ż., bufetowy m.

:: zdrobn. bufecik m.

 przym. bufetowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. bufetowa ż., bufetowy m.

:: zdrobn. bufecik m.

 przym. bufetowy

frazeologia.

 angielski bufet • sprawa oparła się o bufet • szwedzki bufet

etymologia.

 (1.1-4) etym|franc|buffet.

 (1.5) od (1.2)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) caffeteria, buffet; (1.2) bar counter, przy bufecie: at the bar; (1.3) buffet table

* arabski: (1.2) بوفيه (1.3) ;بوفيه

* białoruski: (1.1) буфет m.; (1.2) буфет m.; (1.3) буфет m.; (1.4) буфет m.

* francuski: (1.1) buffet m.

* hiszpański: (1.1) bufé m.; (1.3) bufé m.

* niemiecki: (1.1) Kantine ż., Imbiss m.; (1.2) Theke ż., Ladentisch m., Tresen m., Büfett n., Schanktisch m.; (1.3) Anrichtetisch m., Büfett n.

* nowogrecki: (1.1) μπουφές m.

* słowacki: (1.1) bufet m.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bufetowa

kobieta obsługująca bufet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pracownica bufetu

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. od: bufetowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bufet m., bufecik m.

:: fm. bufetowy m.

 przym. bufetowy

Wiktionary


bufetowy

związany z bufetem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bufetem, dotyczący bufetu

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) ktoś sprzedający w bufecie

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Wieczorem, w granatowym cieniu, wysoki bufetowy w nicianych rękawiczkach wynosi na werandę lampę z jedwabnym abażurem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bufet mrz., bufet mrz.,

:: fż. bufetowa ż.

Wiktionary


buffalo

[czytaj: bafeloł] miasto w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

Buffalo – miasto w Stanach Zjednoczonych, w zachodniej części stanu Nowy Jork, ośrodek administracyjny hrabstwa Erie, położone nad wschodnim krańcem jeziora Erie i wypływającą z niego rzeką Niagara, przy granicy z Kanadą. Jest to drugie pod względem wielkości miasto stanu, w 2020 roku zamieszkane przez 278 349 osób; obszar metropolitalny Buffalo–Cheektowaga liczył 1 166 902 mieszkańców.

Wikipedia


buffet

Osoby o tym nazwisku:

  • Bernard Buffet – francuski malarz i grafik
  • Louis Buffet – francuski polityk
  • Marie-George Buffet – francuska polityk
  • Robin Buffet – francuski narciarz alpejski

Wikipedia


buffeting

Buffeting (ang. buffeting ‘trzepotanie’) – zjawisko aeroelastyczne związane z przekroczeniem prędkości dopuszczalnej, w wyniku którego dochodzi do wymuszonych drgań części statku powietrznego, zwykle sterów.

Wikipedia


buffett

Osoby o tym nazwisku:

  • David Buffett – australijski polityk
  • Howard Buffett – amerykański polityk
  • Peter Buffett – amerykański muzyk, kompozytor i producent
  • Warren Buffett – amerykański ekonomista, inwestor giełdowy, przedsiębiorca i filantrop

Wikipedia


buffi

nazwisko


SJP.pl


buffo

1. określenie męskich ról komicznych w teatrze operowym (np. tenor buffo);
2. błazeński, komiczny (np. scena buffo)


SJP.pl


buffon

[czytaj: biFĄ] nazwisko


SJP.pl

  • Buffon, miejscowość we Francji
  • Georges-Louis Leclerc, hrabia de Buffon, francuski przyrodnik i filozof
  • Gianluigi Buffon, włoski bramkarz

Wikipedia


buffować

czasownik

 (1.1) stpol. rozśmieszać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bufˈːɔvat͡ɕ, AS: bu•fovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buffowanie n.

Wiktionary


buffowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|buffować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. buffować ndk.

Wiktionary


bufiastość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bufiaste

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bufiasty

 przysł. bufiasto

Wiktionary


bufiasty

mający bufę lub bufy; tworzący bufę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający bufy lub kształt bufy, szeroki, obszerny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Co dzień inny kubraczek: krótki, długi, wcięty, puszczony wolno, bufiasty, porozpruwany…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈfʲjastɨ, AS: bufʹi ̯asty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bufa ż., bufiastość ż.

 przysł. bufiasto

Wiktionary


bufiaty

regionalnie: bufiasty - mający bufy


SJP.pl


bufka

wypukłość utworzona z pasa tkaniny; bufa


SJP.pl

Muminki (szw. Mumintrollen) – fikcyjne istoty o antropomorficznej budowie ciała (nieco podobne do hipopotamów, ale dwunożne), zamieszkujące pewną dolinę gdzieś w Finlandii, bohaterowie cyklu dziewięciu książek i dwudziestu dwóch komiksów fińskiej (piszącej po szwedzku) autorki Tove Jansson, oraz pięćdziesięciu dwóch komiksów brata Tove, Larsa Janssona. Pierwsza książka o Muminkach, Małe trolle i duża powódź, została opublikowana przez Tove Jansson w 1945 (pierwsza wersja powstała już zimą 1939 roku), a pierwszy komiks Mumintrollet och jordens undergång zaczął ukazywać się w częściach w 1947 roku w szwedzkojęzycznym lewicowym czasopiśmie „Ny Tid”.

Wikipedia


bufon

pyszałek, zarozumialec; buc, nadęciak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek zarozumiały, pyszny, pretensjonalny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Może on jest dobrym aktorem, ale to okropny bufon.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbufɔ̃n, AS: bufõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bufonada

 przym. bufoński, bufonowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fanfaron, pyszałek, samochwała, zarozumialec

Wiktionary


bufonada

popisywanie się, efekciarstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrywanie się, pozowanie na kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie zniosę kolejnej bufonady z jego strony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bufon mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) efekciarstwo, pozerstwo, samochwalstwo, fanfaronada

Wiktionary


bufoneria

dawniej: bufonada - popisywanie się, efekciarstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrywanie się, pozowanie na kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te jego bufonerie grają mi już na nerwach.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) efekciarstwo, pozerstwo, samochwalstwo

Wiktionary


bufoniasty

zachowujący się jak bufon, nadęty; bufonowaty


SJP.pl


bufonka

bufon


SJP.pl

Patrz:

bufon

bufonowaty

ważniakowaty, pyszałkowaty;
1. uważający się za osobę ważniejszą i lepszą od innych;
2. świadczący o takich cechach, np. bufonowaty wyraz twarzy


SJP.pl


bufoński

bufon; pretensjonalny; afektowany


SJP.pl


bufor

1. część pamięci komputera lub urządzenia peryferyjnego służąca do czasowego przechowywania danych;
2. urządzenie osłabiające siły uderzenia lub wstrząsu przy zderzeniu pojazdów szynowych; zderzak;
3. chemia: roztwór buforowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kolej. urządzenie służące do łagodzenia siły uderzenia lub wzajemnego nacisku pojazdów szynowych

 (1.2) chem. roztwór zdolny do utrzymywania względnie stałego pH innego roztworu mieszanego z nim

 (1.3) inform. obszar pamięci, gdzie tymczasowo przechowuje się dane przesyłane pomiędzy dwoma urządzeniami lub między urządzeniem a aplikacją

 (1.4) przen. coś lub ktoś łagodzący konflikt

Wiktionary

  • roztwór buforowy
  • zderzak w pociągu
  • strefa buforowa (historia, polityka)
  • bufor hemoglobinowy
  • Bufor (album) – Jan-Rapowanie

W informatyce:

  • bufor (programowanie) (obszar pamięci)
  • bufor cykliczny (struktura danych)
  • bufor klawiatury (część pamięci komputera)
  • bufor Z (grafika komputerowa)
  • bufor ramki (część RAM-u)
    • linuksowy bufor ramki (podsystem Linuksa)

    Wikipedia

    Powiązane:

     rzecz. buforowanie n.

     czas. buforować ndk., zbuforować dk.

     przym. buforowy

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) zderzak

    Wiktionary


buforować

1. informatyka: stosować bufory sprzętowe lub organizowane programowo;
2. łagodzić, stabilizować;
3. chemia: zmieniać roztwór w buforowy


SJP.pl


buforowanie

1. informatyka: stosować bufory sprzętowe lub organizowane programowo;
2. łagodzić, stabilizować;
3. chemia: zmieniać roztwór w buforowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zmniejszanie impetu czegoś, pochłanianie nadmiaru

 (1.2) inform. wyrównywanie różnic prędkości przesyłania danych między różnymi urządzeniami;

Wiktionary

Buforowanie – technologia polegająca na stosowaniu buforów programowych lub sprzętowych, wykorzystywana najczęściej w celu wyrównania różnic prędkości przesyłania danych między różnymi urządzeniami. Działa on zazwyczaj wykorzystując zasadę FIFO.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jak sprytnie obejść problem z buforowaniem się filmów?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bufor m., bufory nmos.

 czas. buforować

 przym. buforowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) amortyzowanie, stabilizowanie, łagodzenie

Wiktionary


buforowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest buforowe; cecha tych, którzy są buforowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. buforowy

 przysł. buforowo

Wiktionary


buforowy

przymiotnik od: bufor


SJP.pl


bufory

żartobliwie: duży biust; melony, balony


SJP.pl

  • roztwór buforowy
  • zderzak w pociągu
  • strefa buforowa (historia, polityka)
  • bufor hemoglobinowy
  • Bufor (album) – Jan-Rapowanie

W informatyce:

  • bufor (programowanie) (obszar pamięci)
  • bufor cykliczny (struktura danych)
  • bufor klawiatury (część pamięci komputera)
  • bufor Z (grafika komputerowa)
  • bufor ramki (część RAM-u)
    • linuksowy bufor ramki (podsystem Linuksa)

    Wikipedia


bug

[czytaj: bag] błąd w programie komputerowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka płynąca przez terytorium Polski, Ukrainy i Białorusi;

Wiktionary

Bug (biał. Заходні Буг, Zachodni Buh; ukr. Західний Буг, Zachidnyj Buh) – czwarta pod względem długości rzeka w Polsce, będąca dopływem Narwi, przepływająca przez zachodnią Ukrainę, zachodnią Białoruś i wschodnią Polskę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rodzina jego od pradziada, który przywędrował zza Buga, wrosła w krajobraz tutejszości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buk, AS: buk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Zabużanin m., Zabużanka ż., bużysko n.

 przym. nadbużański, zabużański, bużański

Wiktionary


bugaj

1. babka pieczona z utartych ziemniaków z mąką, cebulą, usmażonymi kawałkami boczku i innymi dodatkami; rejbak, nagus;
2. dawniej: skupisko krzewów lub młodych drzew


SJP.pl

Miejscowości w Polsce i ich integralne części

Nazwisko

  • Artur Bugaj
  • Dariusz Bugaj
  • Ewa Bugaj
  • Jan Bugaj
  • Leszek Bugaj
  • Roman Bugaj (ur. 1922, zm. 2009)
  • Roman Bugaj (ur. 1973)
  • Ryszard Bugaj
  • Tomasz Bugaj

Wikipedia


bugajczyk

nazwisko


SJP.pl


bugajewski

nazwisko


SJP.pl


bugajski

nazwisko


SJP.pl


bugalski

nazwisko


SJP.pl

  • Bugalski – polskie nazwisko

Osoby noszące nazwisko Bugalski:

  • Dariusz Bugalski (ur. 1961) – polski poeta, dziennikarz oraz prezenter radiowo-telewizyjny;
  • Philippe Bugalski (1963 – 2012) – francuski kierowca rajdowy;
  • Stanisław Bugalski (1931 – 1991) – polski kolarz szosowy.

Wikipedia


bugatti

samochód marki Bugatti


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mot. marka samochodu

Wiktionary

Automobiles Ettore Bugatti – dawny niemiecki, a następnie francuski producent samochodów sportowych i wyścigowych z siedzibą w Molsheim działający w latach 1909–1963.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Firma kupiła samochody marki Bugatti.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bugatti n.

Wiktionary


bugała

nazwisko


SJP.pl


bugenwilla

roślina z rodziny dziwaczkowatych; kącicierń


SJP.pl

Bugenwilla, kącicierń (Bougainvillea Comm. ex Juss.) – rodzaj roślin z rodziny nocnicowatych. Należy do niego 16 gatunków. Rośliny te naturalnie występują w Ameryce Południowej, ale introdukowane zostały w różne miejsca w strefie międzyzwrotnikowej. Rośliny uprawiane są jako ozdobne zwłaszcza bugenwilla okazała i gładka (także mieszańce między nimi), w ciepłym klimacie jako pnącza ogrodowe, w klimacie umiarkowanym tylko w szklarniach i doniczkach.

Wikipedia


buggy

[czytaj: bagi] otwarte nadwozie samochodu osobowego przystosowanego do jazdy terenowej


SJP.pl

Buggy – typ lekkiego samochodu rekreacyjnego wyposażonego w duże koła z grubymi oponami, wytrzymałe zawieszenie, otwarte nadwozie oraz odsłonięty silnik, umieszczony najczęściej z tyłu.

Wikipedia


buggykiting

[czytaj: bagikajting] sport ekstremalny polegający na poruszaniu się po lądzie specjalnym wózkiem z dołączonym latawcem


SJP.pl

Buggykiting (także kitesailing lub buggying) – sport ekstremalny, odmiana żeglarstwa lądowego polegająca na poruszaniu się po lądzie lub piasku przy pomocy specjalnego wózka, do którego dołączony jest latawiec pełniący rolę napędu wiatrowego. Według klasyfikacji International Federation of Sand and Land Yachting buggykiting jest VIII klasą. Klasy I-VII stanowią klasyczne jachty lądowe napędzane tradycyjnymi żaglami.

Wikipedia


bugijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bugijczykami, dotyczący Bugijczyków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język bugijski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bugijczyk mos.

Wiktionary


bugla

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Bugla:

  • Krzysztof Bugla (ur. 1959) – polski prawnik i samorządowiec
  • Gabriela Bugla-Płoskońska – polska mikrobiolożka

Inne:

  • Ośrodek Rekreacyjno-Wypoczynkowy „Bugla” w Katowicach

Wikipedia


buglehorn

instrument dęty blaszany


SJP.pl


bugować

[czytaj: bagować] w informatyce: tworzyć wiele błędów w programie komputerowym


SJP.pl


bugulma

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w europejskiej części Rosji, w Tatarstanie;

Wiktionary

Bugulma (ros. Бугульма) – miasto w europejskiej części Rosji, w Tatarstanie, położone 333 km od Kazania.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bugulmijski

Wiktionary


bugulmijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bugulmą, dotyczący Bugulmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bugulma ż.

Wiktionary


buhaj

samiec rozpłodowy bydła domowego; stadnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zootechn. byk rozpłodowy;

 (1.2) przen. pot. mężczyzna o dużej sprawności i potrzebach seksualnych

Wiktionary

Buhaj (stadnik lub potocznie byk) – przeznaczony do rozpłodu samiec bydła domowego oraz żubra, tura, bawołów i innych gatunków z rodziny wołowatych. Wybierany do rozpłodu z linii, która wykazywała największą przydatność użytkową (mleczność, dobre przyrosty i wysoki procent tłuszczu w mleku). W punktach kopulacyjnych oraz stacjach unasieniania buhaje użytkuje się do ukończenia przez nie 5 lat, choć zachowują płodność dłużej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nasz buhaj został brązowym medalistą na ostatniej wystawie rolniczej w Piotrkowie Trybunalskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuxaj, AS: buχai ̯

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kozak, ogier, wulg. obraź. jebak, wulg. obraź. ruchacz

Wiktionary


buhajek

zdrobnienie od: buhaj


SJP.pl


buhund

buhund norweski - rasa psów pochodząca z Norwegii


SJP.pl


buhurt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. popis kawaleryjski, rodzaj parady oraz turnieju rycerskiego;

Wiktionary

Buhurt (łac. bagordia, fr. behourt) - zaczerpnięta z języka niemieckiego nazwa oznaczająca popis kawaleryjski. Niekiedy ograniczał się on wyłącznie do konnej parady rycerzy, choć chętnie uzupełniano go o starcia na tępą broń. Zawodnicy walczyli indywidualnie, parami lub w grupach, godzili w przeciwników kopiami zaopatrzonymi w tępe groty, zadawali ciosy stępionymi lub drewnianymi mieczami lub maczugami. Buhurty rozgrywano od XIII do XVI wieku.

Wikipedia


buick

[czytaj: bjuik] samochód marki Buick


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mot. samochód marki Buick

Wiktionary

Buick – amerykański producent samochodów osobowych, SUV-ów i samochodów sportowych z siedzibą w Warren działający od 1903 roku. Należy do amerykańskiego koncernu General Motors.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drogi na Sycylii były jeszcze bardzo złe i bałem się, że mój buick, choć solidny, ale stary, tych dróg nie wytrzyma.

 (1.1) Ze stojącego przed wejściem czarnego buicka z amerykańską flagą na masce wysiadł szofer i otworzył drzwi przed panią Arendt.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲjujik, AS: bʹi ̯ui ̯ik

Wiktionary


bujać

1. kołysać, huśtać (się)
2. o roślinach: rosnąć
3. latać, unosić się w powietrzu


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) kołysać, huśtać

 (1.2) unosić się w powietrzu

 (1.3) korzystać ze swobody, biegać swobodnie

 (1.4) bujnie wysoko rosnąć

 (1.5) slang. oszukiwać, opowiadać niestworzone historie

 (1.6) gwara więzienna oszukiwać

czasownik zwrotny niedokonany bujać się

 (2.1) poruszać się w tył i w przód

 (2.2) pot. podkochiwać się

 (2.3) slang. iść, odchodzić, pot. spadać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zgasił światło, położył się i patrząc na firanki, którymi bujał wiatr wpadający przez otwarte okno, zasnął jak kamień.

 (1.3) (…) jeździec stracił równowagę, pochylił się i upadł, a wolny rumak bujał już daleko po polu.

 (2.1) Dziecko buja się na huśtawce.

 (2.2) Adam buja się w Agnieszce od podstawówki.

 (2.3) Bujaj się! – nie pożyczę ci pieniędzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbujät͡ɕ, AS: bui ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bujanie n., bujak m.

 czas. zabujać, wybujać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kołysać, huśtać

 (1.2) fruwać, latać

 (1.5) kłamać

Wiktionary


bujacz

ktoś, kto zmyśla, buja; blagier


SJP.pl


bujaczek

bujany fotelik lub leżaczek dla dzieci; bujaczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bujak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bujak m.

Wiktionary


bujaczka

bujany fotelik lub leżaczek dla dzieci; bujaczka


SJP.pl


bujak

bujawka, kiwak;
1. fotel na biegunach;
2. sprężyna z siedziskiem, na której można się huśtać


SJP.pl

  • Bujak – grzęda w słowackich Tatrach Bielskich
  • Bujak – wieś w województwie mazowieckim
  • bujak sprężynowy – urządzenie-zabawka

Osoby o nazwisku Bujak

  • Adam Bujak – fotografik
  • Bogdan Bujak – polityk
  • Emanuel Bujak – nauczyciel
  • Franciszek Bujak – sędzia, poseł do austriackiej Rady Państwa
  • Franciszek Bujak – historyk
  • Franciszek Bujak – narciarz
  • Marian Bujak – muzyk ludowy
  • Walery Bujak – (Polonia), mistrz walk z Białorusi, jasnowidz, dziennikarz
  • Zbigniew Bujak – polityk, działacz Solidarności

Wikipedia


bujakiewicz

nazwisko


SJP.pl


bujakowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jeremy Bujakowski – indyjski narciarz alpejski, olimpijczyk
  • Kazimierz Bujakowski – polski inżynier, nauczyciel akademicki
  • Witold Bujakowski – polski archeolog

Wikipedia


bujalski

nazwisko


SJP.pl


bujanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bujać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozpieściliście dziecko tym ciągłym bujaniem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈjä̃ɲɛ, AS: bui ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bujać ndk.

 rzecz. bujak m., bujda ż.

Wiktionary


bujanka

owad z rodziny muchówek


SJP.pl

  • bujanka – ogólne określenie muchówki z rodziny bujankowatych oraz człon rodzajowy polskich nazw zwyczajowych niektórych gatunków z plemienia Bombyliini:
    • bujanka czarna (Bombylella atra)
    • bujanka kędzierzawa (Anastoechus nitidulus)
    • bujanka plamoskrzydła (Bombylius discolor)
    • bujanka puszysta (Bombylius posticus)
    • bujanka mniejsza (Bombylius minor)
    • bujanka śmigłówka (Systoechus ctenopterus)
    • bujanka średnia (Bombylius medius)
    • bujanka większa (Bombylius major)

    Wikipedia


bujankowate

o cechach bujankowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl

Bujankowate (Bombyliidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek licząca około 3000 gatunków. Owady z tej rodziny mają od 1 do 25 mm długości, krępe, pokryte włoskami ciało. Imagines żywią się nektarem pobieranym za pomocą ssawki, larwy są pasożytami innych owadów.

Wikipedia


bujankowaty

o cechach bujankowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


bujankowiec

fruczak bujankowiec - motyl z rodziny zawisakowatych


SJP.pl


bujanowski

nazwisko


SJP.pl


bujarski

nazwisko


SJP.pl


bujas

nazwisko


SJP.pl


bujawka

bujak, kiwak;
1. wiszący fotel do bujania;
2. sprężyna z siedziskiem, na której można się huśtać


SJP.pl


bujda

fałsz, przekręt, coś mało sensownego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś zmyślonego, nieprawdziwego; bajka, kłamstwo

Wiktionary

Bujda (zapis stylizowany: BUJDA) – drugi minialbum polskiej piosenkarki Sanah. Wydawnictwo ukazało się 23 października 2020 nakładem wytwórni muzycznej Magic Records w dystrybucji Universal Music Polska.

Materiał zgromadzony na płycie składa się z ośmiu polskojęzycznych utworów. Na minialbumie pojawiły się wydane wcześniej single promocyjne: „Projekt nieznajomy nie kłamie” (medley utworów Dawida Podsiadły) i „Róże” (demo nagrane w domu podczas pandemii COVID-19). Wydawnictwo ukazało się na winylu i kasecie magnetofonowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbujda, AS: bui ̯da

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bujanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmyślenie, bzdura, blaga; gw-pl|Górny Śląsk|bera.

Wiktionary


bujnąć

rozkołysać, rozhuśtać


SJP.pl


bujnicki

nazwisko


SJP.pl


bujnie

przysłówek

 (1.1) w sposób bujny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bujność ż.

 przym. bujny

Wiktionary


bujnięcie

rozkołysać, rozhuśtać


SJP.pl


bujniej

stopień wyższy od przysłówków: bujnie, bujno


SJP.pl


bujniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bujny


SJP.pl


bujnogrzywy

mający bujną grzywę


SJP.pl


bujnokłosy

mający bujne, dorodne kłosy


SJP.pl


bujność

bujny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bujne; cecha tych, którzy są bujni

Wiktionary

Patrz:

bujny

Powiązane:

 przym. bujny

 przysł. bujnie

Wiktionary


bujnowicz

nazwisko


SJP.pl


bujnowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Eduard Bujnowski – radziecki wojskowy i kosmonauta
  • Józef Bujnowski – polski poeta, eseista, historyk literatury
  • Kristen Bujnowski – kanadyjska bobsleistka
  • Rafał Bujnowski – polski malarz, grafik
  • Zygmunt Bujnowski – polski malarz

Wikipedia


bujnowłosy

mający bujne włosy


SJP.pl


bujny

1. taki, który obficie się rozrasta;
2. taki, który odznacza się rozmachem lub charakteryzuje się niezwykłymi wydarzeniami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który się obficie rozrasta

 (1.2) z rozmachem

 (1.3) stpol. zuchwały

Wiktionary

2 miejscowości w Polsce:

  • Bujny – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Wola Krzysztoporska
  • Bujny – wieś w woj. podlaskim, w pow. wysokomazowieckim, w gminie Sokoły

Zobacz też: Bujny Księże, Bujny Szlacheckie, Bujny-Biszewo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ogromny podwójny krzyż na złotym łańcuchu kołysał się obiecująco między jej bujnymi, doskonale krągłymi piersiami, które niemal wyskakiwały z mocno wyciętego dekoltu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbujnɨ, AS: bui ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bujność ż., bujnia ż.

 przysł. bujnie, bujno

 czas. bujnieć

Wiktionary


bujok

nazwisko


SJP.pl

  • Bujok – nazwisko

Wikipedia


bujowisko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wzburzone morze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiele baśni przepływa pod checzy niskimi powały o burzy nad niezgłębionym bujowiskiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbujɔˈvʲiskɔ, AS: bui ̯ovʹisko

Wiktionary


bujrep

linka łącząca rzuconą na dno kotwicę z bojką wskazującą położenie rzuconej kotwicy; bojrep


SJP.pl


bujumbura

stolica Burundi; Bużumbura


SJP.pl

Wikipedia


bujwid

nazwisko


SJP.pl


buk

wysokie drzewo liściaste z rodziny bukowatych, o gładkiej, srebrzystej korze i twardym drewnie, rosnące w lasach strefy umiarkowanej półkuli północnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Buk (Fagus L.) – rodzaj drzew z rodziny bukowatych. Wyróżnianych jest w jego obrębie zwykle 10–11 gatunków. Występują one głównie w strefie umiarkowanej na półkuli północnej, najdalej na południe sięgając do Meksyku i Wietnamu. W Ameryce Północnej rośnie jeden gatunek – buk wielkolistny, w Europie obecne są dwa – buk zwyczajny i wschodni (w Polsce występuje w stanie naturalnym tylko ten pierwszy), pozostałe gatunki rosną w Azji Wschodniej. Są to ważne drzewa leśne w strefie umiarkowanej, w strefie międzyzwrotnikowej ograniczające się do występowania w lasach górskich.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: buk, AS: buk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukowianin m., bukowianka ż.

 przym. bukowski

Wiktionary


buka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wyspa na Pacyfiku należąca do Papui-Nowej Gwinei, w archipelagu Wysp Salomona;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w gminie Debrzno;

 (1.3) liter. fantastyczna postać z serii książek dla dzieci o perypetiach Muminków;

Wiktionary

Miejsca:

  • Buka – wyspa należąca do Papui-Nowej Gwinei
  • Buka – miasto na wyspie Buka
  • Buka – cieśnina oddzielająca wyspę Buka od wyspy Bougainville
  • Buka – miasto we wschodnim Uzbekistanie
  • Buka – wieś w województwie pomorskim

Wikipedia


bukaciarnia

budynek przystosowany do hodowli bukatów (typ bydła rzeźnego)


SJP.pl


bukal

dawny rodzaj pucharu


SJP.pl


bukalski

nazwisko


SJP.pl


bukan

drzewo lub krzew z rodziny bukowatych; notofagus


SJP.pl

Wikipedia


bukanier

1. XVII-wieczny pirat pływający na Morzu Karaibskim;
2. korsarz wynajęty przez rządy Anglii, Francji i Holandii do walki z Hiszpanami w XVII wieku


SJP.pl

Bukanier – członek społeczności piratów i myśliwych, składającej się ze zbiegów pochodzenia angielskiego, francuskiego i holenderskiego, osiedlających się od początku XVII wieku na Wielkich Antylach, będących wówczas posiadłością Hiszpanii.

Ich nazwa pochodzi od francuskiego słowa boucan (zapożyczonego z języka mieszkańców Wielkich Antyli), oznaczającego rodzaj grilla, za pomocą którego wędzono mięso upolowanych zwierząt, którym handlowano. Używane zamiennie określenie filibustier (lub flibustier) wywodzi się z francuskiego przekształcenia holenderskiego wyrazu vrijbueter, czyli wolny łowca łupów (z tego samego źródłosłowu pochodzi angielskie słowo freebooter, synonim pirata).

Wikipedia


bukareszt

stolica Rumunii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Rumunii;

Wiktionary

Bukareszt (rum. București) (Miasto Bukareszt, Municipiul București) – stolica i największe miasto Rumunii oraz centrum przemysłowo-usługowe położone w południowo-wschodniej części kraju, nad rzeką Dymbowicą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bukareszt stał się Rumunii w tysiąc osiemset sześćdziesiątym drugim roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈkarɛʃt, AS: bukarešt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukareszteńczyk mos., bukaresztenka ż.

 przym. bukareszteński, podbukareszteński, bukaresztański, podbukaresztański

Wiktionary


bukaresztańczyk

mieszkaniec Bukaresztu; bukareszteńczyk


SJP.pl


bukaresztanka

mieszkanka Bukaresztu; bukaresztenka


SJP.pl


bukaresztański

dotyczący Bukaresztu, związany z Bukaresztem; bukareszteński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Bukareszt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbukarɛˈʃtãj̃sʲci, AS: bukareštãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukareszteńczyk mos., bukaresztenka ż., Bukareszt mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bukareszteński

Wiktionary


bukareszteńczyk

mieszkaniec Bukaresztu; bukaresztańczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bukaresztu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbukarɛˈʃtɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: bukareštĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bukareszt mrz.

:: fż. bukaresztenka ż.

 przym. bukareszteński, bukaresztański

Wiktionary


bukaresztenka

mieszkanka Bukaresztu; bukaresztanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bukaresztu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbukarɛˈʃtɛ̃nka, AS: bukareštnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bukareszt mrz.

:: fm. bukareszteńczyk mos.

 przym. bukareszteński, bukaresztański

Wiktionary


bukareszteński

dotyczący Bukaresztu, związany z Bukaresztem; bukaresztański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Bukaresztu (stolicy Rumunii)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W bukareszteńskim zespole do 58. minuty grał polski obrońca Paweł Golański.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbukarɛˈʃtɛ̃j̃sʲci, AS: bukareštĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukareszteńczyk mos., bukaresztenka ż., Bukareszt mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bukaresztański

Wiktionary


bukat

sztuka bydła rzeźniczego


SJP.pl


bukatowy

związany z bukatem


SJP.pl


bukała

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aniela Bukała – polski polityk, socjolog, posłanka na Sejm
  • Grzegorz Bukała – polski wokalista, kompozytor i autor tekstów
  • Sławomir Bukała – polski artysta plastyk

Wikipedia


buker

osoba zajmująca się wyznaczaniem terminów sesji, występów dla piosenkarzy, modelek itp.; booker


SJP.pl


bukieciarka

kobieta układająca bukiety, ozdoby z kwiatów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzem. ogrod. kobieta układająca wiązanki kwiatów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukiet

:: fm. bukieciarz

 przym. bukieciarski

 przysł. bukieciarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) florystka

Wiktionary


bukieciarski

przymiotnik od: bukieciarz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bukieciarstwem, dotyczący bukieciarstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jako materiał bukieciarski wykorzystywane są suche pałki wodne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukieciarstwo n., bukieciarka ż., bukieciarz mos., bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietnica ż.

 przysł. bukieciarsko

Wiktionary


bukieciarsko

przysłówek

 (1.1) na sposób bukieciarski

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukieciarstwo n., bukieciarka ż., bukieciarz mos., bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietnica ż.

 przym. bukieciarski

Wiktionary


bukieciarstwo

sztuka układania bukietów; zawód bukieciarza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ogrod. sztuka układania kwiatów w kompozycje

Wiktionary

Bukieciarstwo, florystyka – sztuka układania kwiatów i innych elementów roślinnych w różnorodne kompozycje (bukiety, wiązanki, wieńce, girlandy, stroiki itp.). Tradycyjnie sztuka ta określana była mianem bukieciarstwa, a specjalistę układającym kompozycje roślinne zwano bukieciarzem. Współcześnie coraz częściej stosowane są określenia „florystyka” i „florysta”, preferowane ze względu na międzynarodową terminologię zawodową. Kompozycje kwiatowe mają różne przeznaczenie, zmieniają się wraz z modą, przyjmowanymi zasadami kompozycji, dostępnością materiałów i upodobaniami odbiorców. Łączą je walory artystyczne, oddziaływanie na estetykę otoczenia i psychikę odbiorców, czasem też symbolika (np. tzw. język kwiatów).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektóre gatunki ziół stosuje się w bukieciarstwie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukieciarka ż., bukieciarz mos., bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietnica ż.

 przym. bukieciarski

 przysł. bukieciarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) florystyka

Wiktionary


bukieciarz

osoba zajmująca się układaniem bukietów, ozdób z kwiatów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzem. ogrod. osoba układająca kwiaty w bukiety

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na konkurs bukieciarzy ogrodnictwo dostarczyło kilka tysięcy róż, gerberów i frezji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietnica ż.

:: fż. bukieciarka ż.

 przym. bukieciarski

 przysł. bukieciarsko

Wiktionary


bukiecik

zdrobnienie od: bukiet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: bukiet

 (1.2) mały bukiet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukietnica ż., bukiet m., bukieciarz m., bukieciarka ż., bukieciarstwo n., bukietowanie n.

 czas. bukietować ndk.

 przym. bukietowy, bukieciarski

 przysł. bukieciarsko

Wiktionary


bukiel

nazwisko


SJP.pl


bukiet

1. wiązanka kwiatów;
2. aromat wina;
3. ogon sarny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wiązanka, pęk kwiatów;

 (1.2) cechy wina zawarte w jego zapachu i smaku;

 (1.3) łow. ogon sarny

 (1.4) gwara. więz. choroba weneryczna

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) uczn. ktoś głupi

Wiktionary

  • Bukiet (aromat) – określenie zapachu
  • Bukiet (dekoracja) – dekoracja kwiatowa
  • Bukiet (topologia) – w matematyce, w szczególności w topologii, przestrzeń topologiczna powstała poprzez sklejenie dwóch innych przestrzeni w jednym punkcie
  • bukiet (cytologia) – specyficzna dla profazy I mejozy struktura w której telomery połączone są z błoną jądrową.
  • kwiatowy bukiet jubilerski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podarowałem jej bukiet czerwonych goździków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbucɛt, AS: buḱet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukietnica ż., bukieciarz mos., bukieciarstwo n., bukiecik mrz., bukieciarka ż.

 przym. bukietowy, bukieciarski

 przysł. bukieciarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiązanka

Wiktionary


bukietnica

pasożytnicza roślina z rejonów tropikalnych Azji; raflezja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. bezzieleniowa roślina zielna, wyspecjalizowany endopasożyt roślin

 (1.2) daw. kobieta sprzedająca bukiety

Wiktionary

Bukietnica (Rafflesia) – rodzaj roślin z rodziny bukietnicowatych. Obejmuje 40 gatunków występujących w południowo-wschodniej Azji – w Tajlandii, Malezji, Filipinach i Indonezji. Nazwa naukowa rodzaju upamiętnia Sir Thomasa Stamforda Rafflesa – fundatora brytyjskiej kolonii w Singapurze. Bukietnica Arnolda (Rafflesia arnoldii) znana jest jako roślina o największych kwiatach na Ziemi, przez co stanowi atrakcję dla ekoturystów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bukieciarka ż., bukieciarstwo n., bukieciarz mos., bukiecik mrz., bukiet mrz.

 przym. bukieciarski

 przysł. bukieciarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) raflezja

Wiktionary


bukietnicowate

o cechach bukietnicowatych (rodzina roślin)


SJP.pl

Wikipedia


bukietnicowaty

o cechach bukietnicowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


bukietnicowce

rząd roślin okrytonasiennych z podklasy pieprzowych; Rafflesiales


SJP.pl


bukietnicowiec

przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z podklasy pieprzowych


SJP.pl


bukietowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bukietowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bukietowy

 przysł. bukietowo

Wiktionary


bukietowy

przymiotnik od: bukiet


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bukietu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukiecik mrz., bukiet mrz., bukietowość ż.

Wiktionary


bukiew

w botanice: owoce buka; buczyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. owoc/owoce buka;

 (1.2) bot. lud. buk pospolity

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z norki wysunęła się mała leśna myszka i pochwyciła leżącą na ziemi bukiew. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbucɛf, AS: buḱef

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buk mrz., buczyna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buczyna, orzeszek bukowy, orzeszek buczynowy

 (1.2) buk, buk pospolity, lud. buczyna

Wiktionary


bukiewicz

nazwisko


SJP.pl


buking

booking;
1. działalność polegająca na rezerwowaniu, zamawianiu usług lub towarów;
2. dział hotelu, linii lotniczej itp. zajmujący się przyjmowaniem rezerwacji


SJP.pl


bukingowy

w prawie: umowa bukingowa - pisemna umowa o przewóz ładunku statkiem morskim


SJP.pl


bukinista

człowiek handlujący starymi książkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uliczny sprzedawca starych książek, rycin i gazet, zwłaszcza we Francji;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbucĩˈɲista, AS: buḱĩńista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukinistyka ż.

:: fż. bukinistka ż.

 przym. bukinistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) antykwariusz uliczny

Wiktionary


bukinistka

bukinista


SJP.pl

Patrz:

bukinista

bukinistyczny

bukinista


SJP.pl

Patrz:

bukinista

bukkake

praktyka seksualna polegająca na ejakulacji grupy mężczyzn na ciało innej osoby, zazwyczaj na twarz


SJP.pl

Bukkake (jap. ブッカケ) – praktyka seksualna, polegająca na ejakulacji grupy mężczyzn na leżącą, siedzącą bądź klęczącą osobę, zazwyczaj na twarz bądź do ust. Praktyka ta może zawierać elementy seksualnego upokorzenia.

Wikipedia


bukla

rodzaj tkaniny z przędzy pętelkowej; bouclé


SJP.pl


buklowy

bukla


SJP.pl

Patrz:

bukla

bukmacher

osoba przyjmująca zakłady; bookmacher, bookmaker (rzadko)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba lub instytucja, która przyjmuje zakłady

Wiktionary

Wikipedia


bukmacherka

bukmacher


SJP.pl

Patrz:

bukmacher

bukmacherski

bukmacher


SJP.pl

Patrz:

bukmacher

bukmacherstwo

działalność bukmachera


SJP.pl


bukoliczny

mający cechy bukoliki (sielanki); idylliczny, sielankowy, sielski, pasterski


SJP.pl


bukolika

utwór poetycki, zwykle o charakterze lirycznym przedstawiający w sposób wyidealizowany uroki życia wiejskiego; sielanka; idylla; pastorałka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. niewielki utwór liryczno-epiczny nawiązujący do życia pasterzy;

Wiktionary

Sielanka (bukolika, idylla, ekloga, skotopaska, pasterka) – gatunek literacki, utwór poetycki, przedstawiający w sposób wyidealizowany uroki życia wiejskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Utwór ten pominięto w wyborze jego bukolik, opublikowanym po raz pierwszy w 1975.

 (1.1) Rozczytywała się w bukolikach Wergiliusza.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bukoliczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sielanka, ekloga, idylla, skotopaska

Wiktionary


bukować

1. o owcach, łosiach i jeleniach: zaspokajać popęd płciowy;
2. rezerwować miejsce w pociągu, samolocie, hotelu itp. lub potwierdzać zamówienie; bookować


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) pot. rezerwować miejsce w samolocie, pociągu, hotelu itp.

 (1.2) środ. łow. o łosiach, jeleniach i owcach: odbywać okres godów, rui

 (1.3) o owcach: doprowadzać im barany w celach prokreacyjnych

 (1.4) roln. wyciskać nasiona koniczyny z główek lub oddzielać nasiona jęczmienia od wąsów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈkɔvat͡ɕ, AS: bukovać

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. bukowanie n.

:: czas. zabukować dk.

 (1.2)

:: rzecz. bukowanie n., bukowisko n.

 (1.3)

:: rzecz. bukowanie n., bukownik m., reg. bukowiec

 (1.4)

:: rzecz. bukowanie n., bukownik m., reg. bukowiec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rezerwować, zamawiać

Wiktionary


bukowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bukować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbukɔˈvãɲɛ, AS: bukovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bukować ndk., zabukować dk.

 rzecz. bukowisko n.

Wiktionary


bukowate

rodzina drzew dwuliściennych obejmująca ponad 400 gatunków, występujących w strefie umiarkowanej i tropikalnej


SJP.pl

Wikipedia


bukowaty

o cechach bukowatych (rodzina drzew)


SJP.pl


bukowce

1. kozioróg bukowiec - chrząszcz z rodziny kózkowatych, objęty ścisłą ochroną gatunkową;
2. przedstawiciel rzędu roślin drzewiastych i krzewiastych, prawie wyłącznie wiatropylnych i jednopiennych


SJP.pl

Bukowce (Fagales Engl.) – grupa roślin okrytonasiennych stanowiąca klad wyróżniany w randze rzędu w różnych systemach klasyfikacyjnych. Rząd roślin drzewiastych i krzewiastych, prawie wyłącznie wiatropylnych i jednopiennych. Do tego rzędu należą najważniejsze drzewa liściaste strefy umiarkowanej.

Wikipedia


bukowianin

mieszkaniec Bukowiny Tatrzańskiej


SJP.pl


bukowianka

mieszkanka Bukowiny Tatrzańskiej


SJP.pl


bukowiański

przymiotnik od: Bukowina Tatrzańska


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Bukowiny Tatrzańskiej, związany z Bukowiną Tatrzańską, pochodzący z Bukowiny Tatrzańskiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do dyskusji zostaną zaproszeni radni, a także przedsiębiorcy, zainteresowani inwestycjami na terenie bukowiańskiej gminy.

Wiktionary


bukowice

W Polsce
  • Bukowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. milickim, w gminie Krośnice
  • Bukowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wołowskim, w gminie Brzeg Dolny
  • Bukowice – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Leśna Podlaska
  • Bukowice – gromada
Zobacz też
  • Bukowice-Kolonia
  • Bučovice
  • Bukowa, Bukowie, Bukowiec, Bukowina, Bukowno, Bukowo, Bukowskie

Wikipedia


bukowiec

1. kozioróg bukowiec - chrząszcz z rodziny kózkowatych, objęty ścisłą ochroną gatunkową;
2. przedstawiciel rzędu roślin drzewiastych i krzewiastych, prawie wyłącznie wiatropylnych i jednopiennych


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Inne

  • Bukowiec – gmina w województwie kujawsko-pomorskim
  • Bukowiec – gromada w powiecie bartoszyckim
  • Bukowiec – gromada w powiecie brodnickim
  • Bukowiec – gromada w powiecie chodzieskim
  • Bukowiec – gromada w powiecie międzyrzeckim
  • Bukowiec – gromada w powiecie nowotomyskim
  • Bukowiec – gromada w powiecie pilskim
  • Bukowiec – gromada w powiecie rawskim
  • Bukowiec – gromada w powiecie świeckim

Wikipedia


bukowiecki

przymiotnik od: Bukowiec


SJP.pl


bukowieński

przymiotnik od: Bukowno; bukowiński


SJP.pl


bukowina

przestarzale: las bukowy; buczyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna położona pomiędzy Karpatami Wschodnimi a środkowym Dniestrem, obecnie podzielona między Ukrainę a Rumunię;

Wiktionary

Historyczne
  • Bukowina (kraina historyczna) – kraina historyczna dzieląca się dziś na:
    • Bukowinę północną, zwaną również Bukowiną Ukraińską, leżąca dziś na terytorium Ukrainy
    • Bukowinę południową, zwaną również Bukowiną Rumuńską, leżącą dziś na terytorium Rumunii

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Celina uwiodła Krzysia na wyjeździe w Bukowinie.

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. bukowina ż., Bukowinianin mos., Bukowińczyk mos., Bukowinianka ż., Bukowinka ż.

     przym. bukowiński

    Wiktionary


bukowińczyk

mieszkaniec Bukowiny (krainy); Bukowinianin


SJP.pl


bukowinianin

mieszkaniec Bukowiny (krainy); Bukowińczyk


SJP.pl


bukowinianka

mieszkanka Bukowiny (krainy); Bukowinka


SJP.pl


bukowinka

mieszkanka Bukowiny (krainy); Bukowinianka


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Według TERYT jest ich 3, w tym 1 podstawowa
  • Bukowinka – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Twardogóra
  • Bukowinka – część wsi Hrebenne w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Lubycza Królewska
  • Bukowinka – część wsi Ochotnica Górna w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna

Wikipedia


bukowiński

1. przymiotnik od: Bukowina (kraina);
2. przymiotnik od: Bukowno; bukowieński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bukowiną, dotyczący Bukowiny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bukowina ż.

Wiktionary


bukowisko

1. okres godowy jeleni i łosi; bukowanie;
2. miejsce, gdzie zbierają się łosie w okresie godowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) łow. okres godowy łosi i jeleni;

 (1.2) łow. obszar, na którym odbywa się bukowisko (1.1)

Wiktionary

Bukowisko – okres godowy łosi, a także obszar, na którym przebywają łosie w tym okresie. Gody łosi rozpoczynają się we wrześniu i trwają do połowy października. Byki przebywają kilka dni z jedną klępą, która wykazuje objawy rui, po jej pokryciu odchodzą w poszukiwaniu kolejnej samicy. Byki nie staczają zaciętych walk o samice zwane klępami, nie tworzą również haremów samic, jak ma to miejsce u jeleni. W tym czasie łosie-byki wydają głos zwany stękaniem, buczeniem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbukɔˈvʲiskɔ, AS: bukovʹisko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukowanie n.

 czas. bukować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bukowanie

Wiktionary


bukówka

1. odmiana jabłoni;
2. motyl z rodziny sówek


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce
  • Bukówka – część miasta Kielce
  • Bukówka – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kamiennogórskim, w gminie Lubawka
  • Bukówka – część wsi Szczawa w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Kamienica
  • Bukówka – osada w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Redzikowo
  • Bukówka – osada leśna w woj. śląskim, w pow. częstochowskim, w gminie Janów
  • Bukówka – kolonia w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Klimontów
  • Bukówka – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. starachowickim, w gminie Pawłów

Wikipedia


bukownianin

mieszkaniec Bukowna (miasta w Polsce)


SJP.pl


bukownianka

mieszkanka Bukowna (miasta w Polsce)


SJP.pl


bukownik

1. młocarnia do koniczyny;
2. baran; tryk


SJP.pl

Bukownik – maszyna rolnicza przeznaczona do wyłuskiwania ziaren koniczyny, prosa i lucerny. Ma cylindryczny kształt. Klepisko wykonane jest ze stalowej siatki. Cepy mają kształt spiralnej listwy.

Wrzucone do cylindra bukownika główki koniczyny cepy przecierają przez sito klepiska. Następnie należy wytarte nasiona oczyścić.

Bukownik napędzany był dawniej ręczną korbą, obecnie silnikiem elektrycznym.

Wikipedia


bukowno

1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Bukowno (do 1962 Bukowno-Osiedle) – miasto i gmina miejska w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim.

Wieś biskupstwa krakowskiego w powiecie proszowickim w województwie krakowskim w końcu XVI wieku. Do 1975 r. miasto administracyjnie należało do województwa krakowskiego, a w latach 1975–1998 do katowickiego. W latach 1977–1991 miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Bukowno.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: buˈkɔvnɔ, AS: bukovno

Wiktionary


bukowo

1. jezioro w Polsce;
2. wieś w Polsce położona w woj. zachodniopomorskim


SJP.pl

W Polsce
  • Bukowo – część miasta Szczecin
  • Bukowo – wieś w woj. opolskim, w pow. opolskim, w gminie Murów
  • Bukowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. grajewskim, w gminie Rajgród
  • Bukowo – kolonia w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Lipnica
  • Bukowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Człuchów
  • Bukowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Sierakowice
  • Bukowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. sztumskim, w gminie Stary Targ
  • Bukowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. bartoszyckim, w gminie Bartoszyce
  • Bukowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. białogardzkim, w gminie Tychowo
  • Bukowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. kołobrzeskim, w gminie Rymań
  • Bukowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Polanów
  • Bukowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Człopa

Wikipedia


bukowogórski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dosł. związany z Górami Bukowymi, dotyczący Gór Bukowych

 (1.2) archeol. związany z kulturą bukowogórską;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Góry Bukowe nmos.

Wiktionary


bukowski

przymiotnik od: Bukowo, Bukowsko


SJP.pl

Ludzie

  • Andrzej Bukowski – polski polonista
  • Antoni Bukowski – stolnik sanocki
  • Bronisław Bukowski – polski inżynier
  • Charles Bukowski – amerykański pisarz
  • Gejza Bukowski von Stolzenburg – polski geolog-kartograf i paleontolog
  • Henryk Bukowski – powstaniec styczniowy
  • Ignacy Bukowski – fligieladiutant królewski
  • Ignacy Stanisław Bukowski (1904–1984) – pułkownik dyplomowany Wojska Polska, kawaler Virtuti Militari, ofiara represji stalinowskich
  • Jacek Bukowski – polski poeta
  • Jan Bukowski – polski artysta
  • Jan Bukowski – stolnik sanocki
  • Janusz Bukowski – polski aktor teatralny
  • Jerzy Bukowski – polski samorządowiec
  • Jerzy Bukowski – kasztelan sanocki
  • Jerzy Bukowski – polski konstruktor
  • Józef Bukowski (zm. 1744) – chorąży sanocki
  • Jerzy II darłowsko-bukowski – książę na Darłowie i Bukowie
  • Jędrzej Bukowski (ur. 1935) – polski romanista
  • Kazimierz Bukowski – polski ksiądz katolicki
  • Krzysztof Bukowski – polski reżyser dokumentalista
  • Ludwik Bukowski – polski generał
  • Marcin Bukowski – polski architekt
  • Marek Bukowski – polski aktor
  • Marek Bukowski – polski pisarz
  • Marian Bukowski – polski inżynier-hydrotechnik
  • Michał Bukowski – polski aktor
  • Paweł Bukowski – polski poeta
  • Romuald Bukowski – polski polityk
  • Rudolf Bukowski – polski prawnik
  • Ryszard Bukowski – polski kompozytor
  • Stanisław Bukowski – polski inżynier
  • Stanisław Bukowski – polski narciarz
  • Stanisław Bukowski – burmistrz Bydgoszczy w okresie 1807–1812
  • Stanisław Bukowski – polski dziennikarz i działacz chadecki
  • Stefan Bukowski (1878-1929) – polski malarz
  • Szczepan Bukowski – polski lekkoatleta
  • Tadeusz Bukowski – polski śpiewak operowy, żołnierz
  • Tadeusz Bukowski – polski fotograf
  • Władimir Bukowski – rosyjski dysydent
  • Zbigniew Bukowski – polski prawnik

Wikipedia


bukowsko

przymiotnik od: Bukowo, Bukowsko


SJP.pl

Bukowsko – wieś (w latach 1748–1934 miasto), siedziba gminy Bukowsko w powiecie sanockim województwa podkarpackiego. Ma status sołectwa.

Wieś leży nad potokiem Bukowiec oraz Sanoczek w dorzeczu Sanu, 16 km na południowy zachód od Sanoka, na Pogórzu Bukowskim.

Wikipedia


bukowy

związany z bukiem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z buka

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części buka

 (1.3) będący częścią buka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈkɔvɨ, AS: bukovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buk, buczyna, buczek

Wiktionary


bukram

grube płótno introligatorskie


SJP.pl

Bukram – płótno introligatorskie, bawełniane lub lniane, nasączone środkiem klejącym, takim jak pasta ze skrobi pszennej, klejem (takim jak klej PVA) lub piroksyliną, a następnie suszone. Po zwilżeniu lub ogrzaniu można je na nowo ukształtować, aby stworzyć wytrzymałą, twardą tkaninę na okładki książek (do opraw nakładowych, a czasem także bibliotecznych), kapelusze i elementy odzieży.

Wikipedia


bukranion

architektoniczny element dekoracyjny w kształcie głowy lub czaszki byka, używany w sztuce antycznej na fryzach, metopach itp., spotykany również w sztuce renesansowej i klasycystycznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) archit. szt. motyw dekoracyjny w formie głowy lub czaszki byka

Wiktionary

Bukranion (βουκράνιον, dosł. „czaszka byka”, z gr. boús – byk, kraníon – czaszka) – reliefowy motyw dekoracyjny w postaci byczej głowy lub czaszki, najczęściej dodatkowo zdobiony girlandami i wstęgami zawieszonymi na rogach zwierzęcia.

Wikipedia


buks

przestarzale: panewka, w której obraca się koło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cwaniak

Wiktionary


buksa

1. lina używana do holowania statku
2. przestarzale: buks


SJP.pl

Buksa – staw w Rykach (województwo lubelskie), na Wysoczyznie Żelechowskiej, w obrębie Starego Miasta.

Wikipedia


buksiak

zegarek z mechanizmem bezkamieniowym


SJP.pl


buksiński

nazwisko


SJP.pl


buksować

1. o kołach pojazdu lub maszyn: obracać się w miejscu;
2. w żeglarstwie: holować statek


SJP.pl

czasownik

 (1.1) mot. o kołach: kręcić się w miejscu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈksɔvat͡ɕ, AS: buksovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buksowanie n.

Wiktionary


buksowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|buksować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. buksować ndk.

Wiktionary


bukszpan

wiecznie zielony krzew z rodziny bukszpanowatych; rośnie w płd. i środk. Europie, płn. Afryce, Azji Mniejszej, na Kaukazie i w Himalajach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. głównie żywopłotowy krzew ozdobny o drobnych, odpornych na zimę liściach;

Wiktionary

Bukszpan (Buxus L.) – rodzaj zimozielonych drzew i krzewów z rodziny bukszpanowatych. W obrębie rodzaju wyróżnia się od ok. 90 do 100 gatunków. Na różnice wpływa m.in. włączanie tu lub wyodrębnianie kilku gatunków afrykańskich (rodzaj Notobuxus). Rodzaj ma dwa centra zróżnicowania – Antyle (ok. 50 gatunków, z czego na Kubie 34) i Azja Wschodnia w strefie klimatu umiarkowanego (ok. 40 gatunków). Poza tym gatunki z tego rodzaju występują w Ameryce Centralnej, na Madagaskarze i w Afryce Subsaharyjskiej, w zachodniej i południowej Europie oraz w basenie Morza Śródziemnego. Są to krzewy i niewielkie drzewa rosnące zwykle w podszycie suchych lasów na glebach przepuszczalnych. Zawierają alkaloidy o silnym działaniu przeczyszczającym.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbukʃpãn, AS: bukšpãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukszpanowate nmos., bukszpanowce nmos., bukszpanowate nmos.

 przym. bukszpanowy, bukszpanowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Poznań|gryczpan.

Wiktionary


bukszpanolistny

przymiotnik

 (1.1) bot. mający liście jak bukszpan

Wiktionary


bukszpanowate

rodzina drzew i krzewów dwuliściennych o zimnotrwalych liściach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Buxaceae|Dumort.|ref=tak., rodzina roślin z monotypowego rzędu bukszpanowców;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Generalnie wśród bukszpanowatych dominują rośliny jednopienne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukszpan mrz., bukszpanowce lm. nmos.

Wiktionary


bukszpanowaty

o cechach bukszpanowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


bukszpanowce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Buxales|ref=tak., rząd roślin należący do klasy okrytonasiennych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Runiankę japońską zaliczamy do bukszpanowców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukszpan mrz., bukszpanowate lm. nmos.

Wiktionary


bukszpanowy

przymiotnik od: bukszpan


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) bot. dotyczący bukszpanu, bukszpanów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na jednej ze ścian i w miejscu widnym wisiał Kościuszko, wyobrażony czarną farbą i otoczony wieńcem z bukszpanowych gałązek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukszpan mrz.

Wiktionary


bukszpir

przedłużenie bukszprytu, przednia nastawa bukszprytu; bomstenga; kliwerbom; dziobak drugi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. zob. bomstenga.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bomstenga, kliwerbom

Wiktionary


bukszpryt

drewniana lub metalowa belka umocowana do dziobnicy żaglowca, służąca do rozpinania lin i żagli; dziobak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żegl. niemal poziomy maszt wystający na dziobie żaglowca;

Wiktionary

Bukszpryt (dziobak) – drzewce wystające do przodu z dziobu jednostki żaglowej, wyjątkowo mechanicznej (pancernik Potiomkin). Bukszpryt zorientowany jest poziomo, lub lekko wznosząco, najczęściej w linii wzniosu pokładu. Jego wynalezienie datuje się na XV w. a od XVII w. zaczęto go przedłużać stengą (nazywaną bomstengą lub bukszpirem) oraz bramstengą.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbukʃprɨt, AS: bukšpryt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bukszprytowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziobak

Wiktionary


buksztel

1. inaczej: krążyna
2. wieża na kołach lub walcach używana dawniej podczas walk oblężniczych do robienia wyłomów w murach obronnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) konstrukcja wspierająca łukowe sklepienie podczas budowy

 (1.2) daw. oblężnicza wieża na kołach lub walcach

Wiktionary

Buksztel – dawna osada śródleśna obecnie w obrębie Czarnej Białostockiej (województwo podlaskie). Położona przy drodze krajowej numer 19 (ulica Białostocka).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbukʃtɛl, AS: bukštel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buksztelunek m.

Wiktionary


buksztelunek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) konstrukcja powstała z połączenia kilku buksztelów legarem i łatami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbukʃtɛˈlũnɛk, AS: bukštelũnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buksztel m.

Wiktionary


buktyrmański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Buktyrmą, dotyczący Buktyrmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buktyrma ż.

Wiktionary


bukwa

inaczej: litera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) litera cyrylicy

 (1.2) litera głagolicy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbukfa, AS: bukfa

Wiktionary


bukwałd

Bukwałd (niem. Groß Buchwalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dywity.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bukwałd, po jej zniesieniu w gromadzie Jonkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


bukwica

bylina z rodziny wargowych


SJP.pl

  • bukwica – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych

2 miejscowości w Polsce:

  • Bukwica – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. głogowskim, w gminie Żukowice
  • Bukwica – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Pełczyce

Wikipedia


bukłaczek

zdrobnienie od: bukłak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bukłak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukłak m.

Wiktionary


bukłak

naczynie do przechowywania płynów; łagiew


SJP.pl

Bukłak (tat. bokłak) – pojemnik wykonany ze skóry w formie zamykanego worka, przeznaczony do przewożenia płynów.

Bukłaki były pierwotnie powszechnie wykorzystywane przez ludy stepowe. W formie niewielkiego pojemnika pełniły funkcję analogiczną do manierki, zapewniając zapas napoju dla podróżnego. Na większą skalę wykorzystywano je również w transporcie handlowym do przewożenia takich towarów jak np. wino czy mleko.

Wikipedia


bukłakowaty

przymiotnik

 (1.1) przypominający bukłak, w kształcie bukłaka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bukłak

Wiktionary


bul

wyraz naśladujący odgłos gotującego się płynu lub zanurzania się kogoś, czegoś w wodzie


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) zob. bul bul.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== bul (język afrykanerski.) ==

thumb|bul (1.1)

wymowa.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-bul.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) zool. byk

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


bula

1. metalowa kula do gry w petankę;
2. wybrzuszenie jakiejś powierzchni;
3. w slangu młodzieżowym: wagary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. forma ukształtowania terenu;

 (1.2) sport. element skoczni narciarskiej

 (1.3) sport. kula do petanki;

Wiktionary

Bula (fr. la boule „kula”) – kula używana do gry w pétanque i w dyscyplinach pokrewnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Płaski wierzchołek Buli pod Rysami jest dogodnym lądowiskiem dla śmigłowców TOPR, wykorzystywanym podczas akcji ratunkowych w okolicy.

 (1.3) Z geometrycznego punktu widzenia bula do gry w pétanque jest bardziej sferą niż kulą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbula, AS: bula

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) wybrzuszenie

 (1.2) wybrzuszenie

 (1.3) kula

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.3) etym|franc|boule. → kula

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bulge; (1.2) curve; (1.3) boule

* francuski: (1.3) boule ż.

* włoski: (1.3) boccia ż.

źródła.

== bula (język buruszaski.) ==

wymowa.

 IPA3|bula.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ornit. kuropatwa

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bulaj

okrągłe okienko w kajucie statku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Rumunii, na Bukowinie, w okręgu Suczawa

Wiktionary

Bulaj (z ang. bull’s eyeoko byka) – rodzaj iluminatora na jachcie, statku lub innej jednostce pływającej. To małe, okrągłe okienko umieszczone w burcie (często bardzo blisko linii wodnej) lub w ścianie (szocie) pokładówki lub nadbudówki. Bulaj może być otwierany lub stały. Powinien być nie tylko całkowicie wodoszczelny, ale także odporny mechanicznie na uderzenia nawet największych fal. Szkło bulaja, najczęściej przezroczyste, jest mocne a jego grubość może dochodzić do 30 mm. Bulaje są niewielkie, do 45 cm średnicy, osadzone w bardzo masywnych ramach. Te umieszczone bliżej wody mają dodatkowo możliwość szczelnego zamykania ich klapami (pokrywami sztormowymi, tzw. blindklapami) zakręcanymi na śruby, co stosuje się nie tylko w przypadku uszkodzenia szyby, ale także jako środek zapobiegawczy przed spodziewanymi silnymi sztormami.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bulajski

Wiktionary


bulak

nazwisko


SJP.pl

Bulak (arab: بولاق = Būlāq) – dzielnica Kairu w Egipcie, położona na północ od centrum. Nazwa pochodzi od koptyjskiego słowa oznaczającego bagna.

Zmieniające się koryto Nilu utworzyło piaszczystą mieliznę, która zamieniła się w wyspę, a po zamuleniu kanału połączyła się ze wschodnim brzegiem. W poł. XIV w. Bulak stał się portem przeładunkowym dla statków eksportujących przyprawy. W latach 20. XIX w. powstały tkalnie, stocznie, odlewnie i liczne inne manufaktury. Turcy osmańccy zakazali wolnego handlu, co doprowadziło do ich upadku.

Wikipedia


bulanda

nazwisko


SJP.pl

Bulanda, właśc. Tomasz Chlipała (ur. ok. 1830 w Szczawie, zm. 1912/1913 w Lubomierzu) – polski góral, słynny baca gorczański. Autentyczna postać z drugiej połowy XIX wieku, popularna w kulturze odnoszącej się do Gorców oraz w folklorze zagórzańskim.

Wikipedia


bulanżeryt

minerał, siarczek ołowiu i antymonu


SJP.pl


bulasty

przymiotnik powstały od określenia: skała bulasta, np. wapień bulasty


SJP.pl


bulba

regionalnie: bulwa ziemniaka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kresy. lwów. ziemniak

Wiktionary


bulbkil

długa płetwa jachtowa z obciążeniem na końcu


SJP.pl

Bulbkil – stała, smukła płetwa balastowa wystająca głęboko w głąb wody z dna jachtu i obciążona na końcu dużym balastem o charakterystycznym kształcie.

Zadaniem bulbkilu jest zwiększenie stateczności jednostki (poprzez balast), oraz sterowności (poprzez zwiększenie oporu bocznego części podwodnej).

Wikipedia


bulbkilowy

bulbkil


SJP.pl

Patrz:

bulbkil

bulbofylum

Bulbofylum, bulwolist (Bulbophyllum) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Należy do niego co najmniej 1884 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych. Są to epifity występujące w strefie równikowej głównie Starego Świata, w mniejszej liczbie rodzajów w Nowym Świecie. Kwiaty są silnie pachnące, czasem odrażająco.

Wikipedia


bulbulator

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żart. pot. nieistniejące urządzenie wymyślone na potrzebę absurdalnych dowcipów, mające rzekomo sprawić, że woda bulgoce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bez bulbulatora niemożliwa jest poprawna praca cycykatora do nabulgotnicy.

Wiktionary

Powiązane:

 wykrz. bul bul

Wiktionary


bulczak

nazwisko


SJP.pl


buldeneż

ozdobny krzew parkowy, odmiana kaliny koralowej (odmiana "buldeneżów" przestarzała)


SJP.pl

Kalina koralowa (Viburnum opulus L.) – gatunek krzewu należący do rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), czasem zaliczany do monotypowej rodziny kalinowatych (Viburnaceae), dawniej także do przewiertniowatych (Caprifoliaceae).

Wikipedia


bulder

konkretny problem w odmianie wspinania - bulderingu; określona droga do przejścia (w skałach bądź na panelu), czasem po wyznaczonych chwytach, często ekstremalnych trudności


SJP.pl


buldering

wspinaczka bez liny po wolno stojących, kilkumetrowych blokach skalnych; bouldering


SJP.pl

Bouldering (z ang. boulder „głaz”) – wspinaczka po zazwyczaj wolnostojących, kilkumetrowych blokach skalnych bez użycia asekuracji liną.

Bouldering, prowadzenie oraz wspinaczka na czas są konkurencjami sportowymi dyscypliny sportu, wspinaczki sportowej. Zawodnicy w trakcie zawodów sportowych wspinają się na szczyt ściany, której wysokość wynosi około 4,0 m. Sportowy charakter boulderingu wiąże się z częstymi, zazwyczaj niekontrolowanymi odpadnięciami od skały, stąd też podstawową metodą asekuracji jest stosowanie tzw. crashpadów, czyli przenośnych materaców oraz pomoc tzw. spottera, czyli partnera, który pomaga w kontrolowaniu lotu, zabezpieczając górną część ciała przed bezpośrednim uderzeniem o ziemię.

Wikipedia


bulderingowy

związany z bulderingiem


SJP.pl


bulderowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. uprawianie boulderingu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bulderować ndk.

Wiktionary


bulderowiec

osoba wspinająca się bez liny po wolno stojących, kilkumetrowych blokach skalnych; boulderowiec


SJP.pl


bulderowy

przymiotnik od: bulder


SJP.pl


buldog

przedstawiciel rasy psów domowych znanej już w średniowiecznej Anglii; zwierzę o budowie krępej, wys. do 40 cm, waga ok. 24 kg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. typ psa mocnej budowy, z krótką kufą pierwotnie wykorzystywanego do walk z bykami, obecnie jako pies stróżujący lub do towarzystwa;

Wiktionary

Buldog (ang. bulldog) – ogólne określenie rasy psa, przeznaczonej za czasów historycznych do walk z bykami (ang. bull – byk) lub innymi zwierzętami, oraz do chwytania i trzymania zwierząt i ludzi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyobraź sobie, czytelniku, buldoga ubranego w strój ludzki, a będziesz miał obraz owego człowieka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuldɔk, AS: buldok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. buldożek m.

 przym. buldogowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cwajnos

Wiktionary


buldogowaty

podobny z wyglądu do buldoga


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) podobny do buldoga, mający cechy buldoga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do okienka podszedł klient o wyglądzie dosyć buldogowatym i wycelował w kasjerkę ogromnego gnata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buldog mzw., buldożek mzw.

Wiktionary


buldożek

zdrobnienie od: buldog


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: buldog

 (1.2) kynol. mały buldog

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pan Zdzisław był inżynierem architektem, ale jego życiem całkowicie zawładnęły buldożki francuskie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buldog m.

 przym. buldogowaty

Wiktionary


buldozer

dawniej: ruchomy pług na podwoziu gąsienicowym, służący do zgarniania ziemi, piasku, gruzu itp.; buldożer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. masz. pojazd z lemieszem, używany do równania terenu oraz niszczenia budynków;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buldożerysta m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spychacz, spycharka, spychak; pot. spych

Wiktionary


buldoży

należący do buldoga; charakterystyczny dla buldoga


SJP.pl


bule

1. gra towarzyska z elementami zręcznościowymi, rozgrywana za pomocą metalowych bul na płaskim, nietrawiastym terenie; petanka, petanque, pétanque;
2. rada ustawodawcza w starożytnej Grecji


SJP.pl

  • bula
  • Rada Pięciuset w starożytnej Grecji (gr. Bule – βουλή)
  • bule (określenie)

Wikipedia


bulenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bulić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bulić

Wiktionary


buleuterion

w starożytnej Grecji: budynek będący miejscem zgromadzeń bule


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. archit. budowla w starożytnej Grecji, miejsce zebrań rady miejskiej;

Wiktionary

Buleuterion (gr. βουλευτήριον) – budowla w starożytnej Grecji (od VI wieku p.n.e.) oparta na planie prostokąta, poprzedzona dziedzińcem z kolumnowymi gankami oraz portalem wejściowym, w której odbywały się zebrania rady (bule). Miał on układ amfiteatralny, a jego dach dwuspadowy opierał się (najczęściej na czterech) kolumnach. Wewnątrz pod trzema ścianami stały ławy dla obradujących, później spiętrzone kamienne siedzenia. Na środku stał ołtarz i zapewne mównica.

Wikipedia


bulgański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bulganem, dotyczący Bulganu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bulgan mrz.

Wiktionary


bulgogi

danie z kuchni koreańskiej, smażona wołowina z warzywami


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) kulin. spoż. koreańskie danie składające się ze smażonej wołowiny z dodatkami;

Wiktionary

Bulgogi (kor. 불고기) – popularne danie kuchni koreańskiej.

Przyrządzane jest z cienko pokrojonej w paski wołowiny, marynowanej przez minimum 2 godziny w sosie sojowym z dodatkiem czosnku, soli, cukru, oleju sezamowego, cebuli oraz sezamu. Opcjonalnie dodaje się czasami mirin oraz marchew. Tak przyrządzone mięso piecze się następnie na grillu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|kor|불고기.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bulgogi

* koreański: (1.1) 불고기

źródła.

== bulgogi (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. bulgogi

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|kor|불고기.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bulgogi

* koreański: (1.1) 불고기

źródła.

== bulgogi (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. bulgogi

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bulgot

1. odgłos, który wydaje lejący się bądź gotujący się płyn;
2. odgłos wydawany przez indyki;
3. w łowiectwie: głos wydawany przez tokującego cietrzewia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dźwięk bąbli powietrza wydostających się na powierzchnię wody

Wiktionary


bulgotać

1. o płynach: wydawać dźwięki towarzyszące przelewaniu się lub gotowaniu;
2. potocznie: mówić coś niezrozumiale; bełkotać;
3. o cietrzewiach: wydawać charakterystyczny głos podczas toków


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabulgotać)

 (1.1) o płynach: wydawać dźwięki przy przelewaniu się lub gotowaniu

 (1.2) pot. mówić coś niezrozumiale niskim głosem

 (1.3) łow. o cietrzewiach: wydawać charakterystyczny głos w czasie toków

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bulˈɡɔtat͡ɕ, AS: bulgotać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulgotanie n., zabulgotanie n., bulgot m.

 czas. zabulgotać dk.

Wiktionary


bulgotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bulgotać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zabulgotanie n., bulgot m.

 czas. bulgotać ndk., zabulgotać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gulgotanie

Wiktionary


bulgotliwy

wydający dźwięk podobny do bulgotu


SJP.pl


bulgur

rodzaj kaszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. produkt spożywczy produkowany z pszenicy, rodzaj kaszy stosowanej w kuchni tureckiej i bliskowschodniej;

 (1.2) kulin. potrawa z bulguru (1.1)

Wiktionary

Bulgur (tur. bulgur; arab. ‏برغل‎, burghul) – rodzaj kaszy z ziaren pszenicy, najczęściej pszenicy twardej, sporządzony z gotowanych i następnie wysuszonych ziaren zboża, często używany w kuchni tureckiej i bliskowschodniej. Z powodzeniem może zastępować kuskus lub ryż. Przez namoczenie w mleku i pokrycie mąką uzyskuje się z niego tradycyjny turecki kuskus.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tureccy dietetycy twierdzą, że bulgur jest dużo zdrowszy od ryżu.

 (1.2) Mój codzienny obiad to warzywa z rosołku, który zjadły dzieci, i do tego bulgur lub czerwona quinoa.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bulgurowy

Wiktionary


bulić

dużo płacić za coś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) pot. płacić dużą sumę pieniędzy

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. płacić

Wiktionary

Bulić – wieś w Chorwacji, w żupanii zadarskiej, w mieście Benkovac. W 2011 roku liczyła 147 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bulimy za te usługi ogromne pieniądze!

 (1.2) Wiela musza bulić za tyn heft? → Ile muszę płacić za ten zeszyt?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbulʲit͡ɕ, AS: bulʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulenie n.

 czas. wybulić dk., zabulić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) słono płacić, wykosztowywać się

Wiktionary


bulier

dawniej: bojler


SJP.pl


bulik

punkt na lodowisku, w którym następuje wznowienie gry w meczu hokejowym


SJP.pl

Wznowienie w hokeju na lodzie ma miejsce po każdej przerwie w grze oraz przy rozpoczynaniu wszystkich trzech tercji. Wznowienie przeprowadza się na jednym z dziewięciu punktów wznowień, tzw. bulików (o tym, w którym punkcie będzie miało miejsce wznowienie decyduje to, co spowodowało tę przerwę). We wznowieniu bierze udział dwóch zawodników przeciwnej drużyny, którzy stoją zwróceni do siebie twarzami i walczą o krążek rzucony przez sędziego.


Wikipedia


bulikowy

związany z bulikiem


SJP.pl


bulimia

choroba, która objawia się poprzez powtarzające i niekontrolowane spożywanie dużych ilości pokarmu, aż do pojawienia się nudności; wilczy głód


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zaburzenie odżywiania objawiające się chorobliwym uczuciem głodu;

Wiktionary

Bulimia (żarłoczność psychiczna; stgr. βουλῑμια, łac. būlīmia nervosa) – zaburzenie odżywiania charakteryzujące się napadami objadania się, po których występują zachowania kompensacyjne. Do najczęstszych zachowań należą: wywoływanie wymiotów, głodówki, użycie diuretyków, środków przeczyszczających, wykonywanie lewatyw, nadmierne ćwiczenia fizyczne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na pierwszy rzut oka symptomy bulimii mogą być niedostrzegalne, chora utrzymuje bowiem prawidłową wagę lub ma nieco nadwagi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈlʲĩmʲja, AS: bulʹĩmʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulimik m., bulimiczka ż.

 przym. bulimiczny

 przysł. bulimicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wilczy głód

Wiktionary


bulimiczka

kobieta cierpiąca na bulimię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta cierpiąca na bulimię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bulimiczka też żyje pod presją norm. Jedzenie jest dla niej formą słabości i ulegania. Jej choroba jest kompromisem między pragnieniem przyjemności („jedzenie jest takie dobre"), a obroną przed nim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulimia ż., bulimik m.

 przym. bulimiczny

 przysł. bulimicznie

Wiktionary


bulimicznie

przysłówek

 (1.1) w sposób bulimiczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulimiczność ż., bulimia ż., bulimik m., bulimiczka ż.

 przym. bulimiczny

Wiktionary


bulimiczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bulimiczne; cecha tych, którzy są bulimiczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bulimiczny

 przysł. bulimicznie

Wiktionary


bulimiczny

bulimia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący bulimii lub bulimików, właściwy bulimii lub bulimikom

Wiktionary

Patrz:

bulimia

Przykłady

 (1.1) Sam atak bulimiczny może być wynikiem stresu, głodu czy nudy, może również nastąpić o dowolnej porze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulimia ż., bulimiczka ż., bulimik m., bulimiczność ż.

 przysł. bulimicznie

Wiktionary


bulimik

osoba cierpiąca na bulimię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna cierpiący na bulimię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zazwyczaj w wyniku terapii osoba uzależniona od jedzenia jest cyklicznie i bulimikiem, i anorektykiem. Także inne uzależnienia – od jedzenia, ćwiczeń, zakupów lub pracy każą poszukiwać innych przyczyn nałogu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulimia ż.

:: fż. bulimiczka ż.

 przym. bulimiczny

 przysł. bulimicznie

Wiktionary


bulina

rodzaj liny do napinania żagli; odciąg


SJP.pl

Bulina (obciągarka) – lina pomocnicza stosowana w żeglarstwie do dodatkowego napinania żagli w sytuacjach, gdy podstawowe liny napinające pracują pod wyraźnie innym kątem niż powinny w danych warunkach wiatrowych, lub też nie można nimi nadać wymaganego kształtu żaglom.

Wikipedia


buliński

nazwisko


SJP.pl


bulion

pożywny rosół z mięsa i jarzyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. wywar z mięsa i jarzyn

 (1.2) spoż. koncentrat żywnościowy, służący do przygotowania rosołu

 (1.3) przest. zwisająca ozdoba, drobny frędzel, sznureczek, na ogół złoty lub srebrny; częste obszycie oficerskich epoletów

Wiktionary

  • bulion – esencjonalna zupa w postaci sklarowanego i odtłuszczonego wywaru mięsno-warzywnego;
  • bulion – wywar z kości, mięsa lub warzyw, służący do przygotowania zup, potraw duszonych i in.;
  • bulion – koncentrat wywaru mięsno-warzywnego, służący do przygotowywania zup lub innych potraw.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbulʲjɔ̃n, AS: bulʹi ̯õn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulionizm m., bulionówka ż., bulionik mrz.

 przym. bulionowy

Wiktionary


bulioner

inwestor w monety z metalu szlachetnego bite na cele inwestycyjne


SJP.pl


bulionetka

zamknięty bulion o żelowej konsystencji, zastępujący kostki warzywne


SJP.pl


bulionik

zdrobnienie od: bulion


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od bulion

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulion m.

Wiktionary


bulionizm

wczesny merkantylizm; doktryna ekonomiczna dostrzegająca źródło bogactwa państwa w nadwyżce zasobów kruszców szlachetnych w kraju, skupiająca się na jak najszybszych sposobach akumulacji kapitału pieniężnego


SJP.pl

Bulionizm – pochodzący od francuskiego słowa bullion (złoto lub srebro w sztabach) termin określający wczesny etap merkantylizmu powstałego w Europie XV i XVI w., propagowany w większości krajów europejskich.

Jego główną zasadą było utożsamianie bogactwa z gromadzeniem w kraju szlachetnych kruszców, przede wszystkim złota i srebra. Wierzono, że posiadanie tych kruszców ułatwia rozwój handlu i zwiększa dochody pieniężne państwa, toteż zakazywano ich wywozu poza granice kraju.

Wikipedia


bulionówka

filiżanka z dwoma uszkami, używana do bulionu


SJP.pl

Bulionówka – filiżanka z dwoma uszkami przeznaczona do serwowania zup.

Teoretycznie w bulionówkach podaje się wyłącznie zupy czyste i zupy kremy, a także niektóre chłodniki. Zupy czyste i kremy stygną szybciej niż inne zupy. Głębokie filiżanki lepiej zatrzymują ciepło potrawy w porównaniu do talerzy ale też lepiej utrzymują temperaturę zup zimnych. Zupy czyste podaje się w porcjach ok. 200 ml, w filiżankach o pojemności ok. 250 ml. Buliony typu consommé i zupy kremy natomiast w porcjach 150–200 ml. Jeśli zupa krem ma stanowić obfite danie główne, to podaje się ją w dużej bulionówce.

Wikipedia


bulionowy

1. bulion;
2. moneta bulionowa - moneta z metalu szlachetnego bite na cele inwestycyjne; moneta lokacyjna, moneta inwestycyjna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kulin. dotyczący bulionu

 (1.2) numizm. o monetach: bite ze szlachetnego kruszcu na cele inwestycyjne

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. bulion

 (1.2)

:: rzecz. bulionizm

Wiktionary


bulka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. bańka płynu wydęta powietrzem

 (1.2) rzad. kulka

 (1.3) reg-pl|Kresy. kropla wody

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pęcherzyk, banieczka, bąbelek

 (1.2) kulka, kuleczka

Wiktionary


bulkowo

Bulkowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Bulkowo.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bulkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Bulkowo oraz parafii pw. Świętej Trójcy.

Wikipedia


bulkowski

Bulkowo


SJP.pl

Patrz:

Bulkowo

bulla

1. urzędowe pismo papieskie po łacinie, dotyczące spraw wielkiej wagi,
2. pierwotnie okrągła, metalowa pieczęć, dołączona do ważnych dokumentów, potem dokument opatrzony taką pieczęcią


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) oficjalny dokument papieski;

 (1.2) hist. okrągła metalowa pieczęć przytwierdzana niegdyś do bulli (1.1)

 (1.3) hist. w starożytnym Rzymie medal noszony na szyi przez dzieci i dorastającą młodzież, także przez triumfatorów, dostojne kobiety;

Wiktionary

Bulla – list lub dokument papieski.

Od XV wieku mianem tym określano ważniejsze dokumenty papieskie, a więc np. decyzje kanonizacyjne i dyspensy. Decyzje o mniejszej wadze zamieszczano w tak zwanym papieskim brewe. Postać bulli przybierają na ogół konstytucje apostolskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bulle papieskie były w użyciu co najmniej od szóstego stulecia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbulːa, AS: bu•la

Wiktionary


bullarium

zbiór bulli lub innych podobnych dokumentów


SJP.pl


bullmastiff

[czytaj: bulmastif] bulmastif, bulmastyf, bull mastiff;
1. rasa psów obronnych z grupy dogów;
2. pies tej rasy


SJP.pl

Bulmastif (oryginalna nazwa bullmastiff) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza.

Wikipedia


bullock

  • Alan Bullock
  • Anna Mae Bullock - Tina Turner
  • Jim J. Bullock
  • Louis Bullock
  • Sandra Bullock
  • Seth Bullock
  • William Bullock

Wikipedia


bullshit

[czytaj: BULszit] bulszit; potocznie:
1. kłamstwo, nieprawda;
2. wypowiedź pozbawiona sensu; bzdura


SJP.pl


bullterier

pies obronny o krótkiej sierści białej lub pręgowanej, należący do grupy terierów; bulterier, bullterrier, bull terrier


SJP.pl

Bulterier (ang. bull terrier) – rasa psa, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do terierów w typie bull. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia


bullterierka

[czytaj: bulterierka] samica bullteriera (bulteriera); bulterierka


SJP.pl


bullterrier

pies obronny o krótkiej sierści białej lub pręgowanej, należący do grupy terierów; bullterier, bulterier, bull terrier


SJP.pl

Bulterier (ang. bull terrier) – rasa psa, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do terierów w typie bull. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia


bullying

[czytaj: buling] psychiczne i fizyczne znęcanie się nad uczniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. socjol. powtarzalne zachowania o charakterze agresywnym jednego lub grupy sprawców wobec ofiary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sprawcami bullyingu zwykle są osoby impulsywne, dominujące, bez empatii, postrzegające pozytywnie przemoc, łaknące społecznego prestiżu, z wysoką samooceną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbulʲi.iŋk, AS: bulʹiiŋk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przemoc rówieśnicza, dręczenie, tyranizowanie, znęcanie się

Wiktionary


bulmastif

bullmastiff, bull mastiff, bulmastyf;
1. rasa psów obronnych z grupy dogów;
2. pies tej rasy


SJP.pl

Bulmastif (oryginalna nazwa bullmastiff) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza.

Wikipedia


bulmastyf

bullmastiff, bull mastiff, bulmastif;
1. rasa psów obronnych z grupy dogów;
2. pies tej rasy


SJP.pl

Bulmastif (oryginalna nazwa bullmastiff) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza.

Wikipedia


bulodrom

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. urb. placyk albo ich kompleks do gry, w której wykorzystuje się bule, np. w petankę, bocce lub w grę prowansalską;

Wiktionary

Bulodrom (fr. boulodrome) – boisko lub zespół boisk do gry w pétanque, grę prowansalską lub w inne gry związane z bulami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gra jest niby spokojna, ale na bulodromie wybuchają często kłótnie o dokładność pomiaru.

Wiktionary


buloński

1. przymiotnik od: Las Buloński (park w Paryżu);
2. koń buloński - rasa zimnokrwistych koni z północnej Francji


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Boulogne (współcz. ofic. Boulogne-Billancourt) (miejscowością we Francji)

 (1.2) związany z Boulogne (współcz. ofic. Boulogne-sur-Mer) (miejscowością we Francji)

Wiktionary


bulowice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce;

Wiktionary

Bulowice – wieś sołecka o układzie łańcuchowym, położona wzdłuż drogi krajowej nr 52 biegnącej z Bielska-Białej w kierunku Krakowa, w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Kęty.

Znajduje się na obszarze Pogórza Śląskiego, u podnóży Beskidu Małego, w dolinie potoku Bulówka. Sołectwo Bulowice zajmuje 18,55 km² powierzchni.

Wikipedia


bulski

nazwisko


SJP.pl


bulszit

bullshit; potocznie:
1. kłamstwo, nieprawda;
2. wypowiedź pozbawiona sensu; bzdura


SJP.pl


bulterier

pies obronny o krótkiej sierści białej lub pręgowanej, należący do grupy terierów; bullterier, bullterrier, bull terrier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) kynol. rasa mocno zbudowanych i umięśnionych psów z grupy terierów;

Wiktionary

Bulterier (ang. bull terrier) – rasa psa, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do terierów w typie bull. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bulˈtɛrʲjɛr, AS: bulterʹi ̯er

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bulterier angielski

Wiktionary


bulterierka

samica bulteriera (bullteriera); bullterierka


SJP.pl


bulwa

1. silnie zgrubiała, mięsista łodyga podziemna niektórych roślin
2. roślina wieloletnia z rodziny astrowatych; topinambur; słonecznik bulwiasty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zgrubiała część korzenia lub pędu;

 (1.2) białystok. reg-pl|Kresy. ziemniak

 (1.3) bot. pot. słonecznik bulwiasty;

 (1.4) pot. zgrubienie, wypukłość

wykrzyknik

 (2.1) uczn. eufem. kurwa

Wiktionary

  • bulwa – zgrubiała część korzenia lub pędu, pełniąca w roślinie funkcję spichrzową
  • bulwa – zgrubiała część trzonu grzybów
  • bulwa, bulwy – słonecznik bulwiasty
  • Bulwa – skała w grupie Rogożowej Skały w miejscowości Przeginia, w województwie małopolskim
  • Agata Bulwa – polska łuczniczka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Batat jest gatunkiem wilca z dużymi bulwami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbulva, AS: bulva

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulwica ż., bulwiastość ż., bulwowanie n.

:: zdrobn. bulwka ż.

 czas. bulwować ndk.

 przym. bulwowy, bulwiasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ziemniak, kartofel

 (1.3) słonecznik bulwiasty, topinambur

 (1.4) guz, zgrubienie, wypukłość

Wiktionary


bulwar

pierwotnie portowe nabrzeże, również wytworna ulica nad brzegiem rzeki, jeziora lub morza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. szeroka, zadrzewiona ulica miejska o charakterze spacerowym lub komunikacyjnym

 (1.2) obmurowanie zabezpieczające brzeg rzeki lub morza lub ulica nadbrzeżna koło tego obmurowania

 (1.3) hist. element fortyfikacji stałej w postaci wysuniętej budowli ziemnej o kształcie pięciokątnym, wykorzystywanej jako stanowisko artylerii

Wiktionary

Bulwar – szeroka, zadrzewiona ulica nad brzegiem rzeki, jeziora lub morza.Termin używany również na określenie wielkich arterii komunikacyjnych (bulwary paryskie); nazwę Bulwar Peryferyjny Paryża nosi obwodnica miasta.

Dawniej słowo bulwar (fr. boulevard, z niderl. bulwerke „bastion”) oznaczało fortyfikacje w Paryżu, na których pobudowano w XIX wieku w czasie wielkiej przebudowy nowe drogi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Musi Pan skręcić w lewo na bulwarze Montparnasse.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbulvar, AS: bulvar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulwarowicz m., bulwarówka ż.

 przym. bulwarowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) bastion

Wiktionary


bulwarówka

potocznie:
1. sztuka w stylu lekkiej komedii lub farsy;
2. brukowiec, szmatławiec


SJP.pl

Tabloid (bulwarówka, brukowiec) – typ gazety, przeważnie dziennika o sensacyjnej treści i dużej liczbie ilustracji.

Wikipedia


bulwarowy

1. przymiotnik od: bulwar;
2. pozbawiony większej wartości, brukowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z bulwarem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulwar m., bulwarówka ż.

Wiktionary


bulwers

potocznie: stan złości, oburzenia; bulwersacja, oburz


SJP.pl


bulwersacja

potocznie: stan złości, oburzenia; bulwers, oburz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. stan złości, oburzenia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbulvɛrˈsat͡sʲja, AS: bulversacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bulwersować (się), zbulwersować

 przym. bulwersujący

 przysł. bulwersująco

Wiktionary


bulwersować

wzbudzać gwałtowne, nieprzychylne emocje; wzburzać, gorszyć


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) oburzać, poruszać, wywoływać złość, niesmak

czasownik zwrotny niedokonany bulwersować się

 (2.1) oburzać się, odczuwać złość, niesmak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jednak kilka z nich do dzisiaj bulwersuje opinię publiczną i jest tematem wielu plotkaotek i domysłów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbulvɛrˈsɔvat͡ɕ, AS: bulversovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zbulwersować

 rzecz. bulwersowanie n., bulwersacja

 przym. bulwersujący

 przysł. bulwersująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oburzać, poruszać, podniecać, zdumiewać, zaskakiwać, złościć, wkurzać, szokować, denerwować, irytować

 (2.1) oburzać się, zżymać się, denerwować się, złościć się, wkurzać się, irytować się

Wiktionary


bulwersowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bulwersować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bulwersować ndk.

Wiktionary


bulwersujący

poruszający, denerwujący, oburzający


SJP.pl


bulwiastość

bulwiasty


SJP.pl

Patrz:

bulwiasty

bulwiasty

1. przypominający bulwę;
2. mający bulwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający bulwy, składający się z bulw

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bulwa ż.

 wykrz. bulwa

Wiktionary


bulwka

1. zdrobnienie od: bulwa;
2. niewielka narośl na łodydze, korzeniu roślin


SJP.pl

Bulwka (łac. bulbillus, ang. bulbil) – u roślin cebulkowate rozmnóżki służące do rozmnażania wegetatywnego. Powstają z pąków. Zwykle mają postać niewielkich zgrubień na łodydze, zazwyczaj w kącie liści lub w obrębie rozgałęzień kwiatostanu. Po dojrzeniu bulwki odpadają od rośliny macierzystej i mogą się w sprzyjających warunkach ukorzenić.

Wikipedia


bulwkowaty

przypominający kształtem małą bulwę


SJP.pl


bulwkowy

bulwka


SJP.pl

Patrz:

bulwka

bulwocebula

Wikipedia


bulwowaty

przypominający kształtem bulwę


SJP.pl


bulwowy

przymiotnik od: bulwa


SJP.pl


bulza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. śrpol. torba do podróży zrobiona ze skóry; Gloger.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy na Moskwę jedziecie, miejcie te potrzeby: namiot, pancerz, tarcz, drzewce, w bulzach sery, chleby.

Wiktionary


bum

nagły wzrost koniunktury, szybki, ale nietrwały rozkwit życia gospodarczego; boom


SJP.pl

wykrzyknik onomatopeiczny

 (1.1) dźwięk. odgłos uderzenia, upadku, wybuchu

Wiktionary

Bum – rosyjski zespół muzyczny grający dance, disco i pop. Składa się z trójki wykonawców.

Wylansował utwór Kanikuły (ros. Каникулы), który został hitem lata 2007 w wielu krajach Europy, w tym również i w Polsce. Decyzją słuchaczy radia Eska piosenka zajęła ósme miejsce w zestawieniu Gorąca 100 radia Eska. Utwór doczekał się również licznych przeróbek w wykonaniu m.in. Boys, Mega Dance, Code Red, Cliver oraz C-Bool.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiatr przewrócił to drzewo zeszłej nocy. Bum! Śmiertelnie mnie przestraszył.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũm, AS: bũm

Wiktionary


bum-cyk-cyk

nieokreślony znaczeniowo wykrzyknik, występujący najczęściej w dziecięcych piosenkach i wyliczankach


SJP.pl


buma

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. mot. BMW

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdyby nie to że mam bumę, to prawdopodobnie bym się nawet mocniej uśmiechnął niż teraz

 (1.1) […] też nie przepadałem za bumami, do czasu aż dane mi było ten sprzęt wypróbować. Żaden przednionapędowy dupowóz nie ma porównania. sic.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbũma, AS: bũma

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beemka, bawarka

Wiktionary


bumaga

żartobliwie: papier urzędowy, dokument


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. dokument, pismo urzędowe, papier urzędowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nigdy nie widział prawdziwej legitymacji, więc nie miał pojęcia, czy ten dokument naprawdę tak wygląda. Stwierdził jednak, że bez większych problemów mógłby wyprodukować taką bumagę ze swoim imieniem i nazwiskiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. bumażka ż.

Wiktionary


bumar

nazwisko


SJP.pl

Polski Holding Obronny sp. z o.o. (d. Bumar) – polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością należąca do branży obronnej.

PHO sp. z o.o. jest spółką handlową z ponad 45-letnim doświadczeniem w obrocie specjalnym, organizacji produkcji oraz prowadzeniu skomplikowanych wieloletnich programów strategicznych z zakresu modernizacji lub dostaw systemów uzbrojenia dla polskiej armii oraz na eksport. Jest największym polskim eksporterem sprzętu wojskowego.

Wikipedia


bumażka

zdrobnienie od: bumaga (papier urzędowy, dokument)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. dokument, pismo urzędowe, papier urzędowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyniósł zrolowaną bumażkę i rzucił mi ją na środek biurka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bumaga ż.

Wiktionary


bumblerka

potocznie: hulaszczy tryb życia; bomblerka, hulanka, pijatyka


SJP.pl


bumblować

bomblować, bumlować; potocznie:
1. spędzać czas bezczynnie;
2. spędzać czas na pijatykach i hulankach; hulać, lumpować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) przest. hulać zob. bomblować.

 (1.2) pot. leniuchować, próżnować

 (1.3) daw. gw-pl|Galicja, Kresy. włóczyć się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũmˈblɔvat͡ɕ, AS: bũmblovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bumblowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zob. próżnować.

Wiktionary


bumblowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bumblować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bumblować ndk.

Wiktionary


bumelancki

bumelant


SJP.pl

Patrz:

bumelant

bumelanctwo

unikanie pracy; nieróbstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wymigiwanie się od pracy, opuszczając ją bądź zaniedbując poprzez marnowanie na inne rzeczy czasu na nią przeznaczonego

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbũmɛˈlãnt͡stfɔ, AS: bũmelãnctfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bumelka ż., bumelowanie n., bumelant m., bumelantka ż.

 czas. bumelować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bumelka, lenistwo, leserstwo, leserka, nieróbstwo, nygusostwo, próżniactwo

Wiktionary


bumelant

człowiek unikający pracy, obibok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik zaniedbujący pracę poprzez nieprzychodzenie do niej lub marnowanie czasu w pracy na pozapracowe czynności

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bumelant to dezerter z frontu walki o pokój i silną Polskę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũˈmɛlãnt, AS: bũmelãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bumelanctwo n., bumelka ż., bumelowanie n.

:: fż. bumelantka ż.

 czas. bumelować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obibok, wałkoń, próżniak, leń

Wiktionary


bumelantka

bumelant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pracownica zaniedbująca pracę poprzez nieprzychodzenie do niej lub marnowanie czasu w pracy na pozapracowe czynności

Wiktionary

Patrz:

bumelant

Wymowa:

IPA: ˌbũmɛˈlãntka, AS: bũmelãntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bumelanctwo n., bumelka ż., bumelowanie n.

:: fm. bumelant m.

 czas. bumelować

Wiktionary


bumelka

wymigiwanie się od pracy, lekceważenie obowiązków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. wymigiwanie się od pracy, opuszczając ją bądź zaniedbując poprzez marnowanie na inne rzeczy czasu na nią przeznaczonego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũˈmɛlka, AS: bũmelka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bumelanctwo n., bumelowanie n., bumelant m., bumelantka ż.

 czas. bumelować

Wiktionary


bumelować

potocznie: unikać pracy, pracować niedbale


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. wykonywać obowiązki niedbale lub nie wykonywać ich wcale

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trochę bumeluje, trochę pracuje na boku nosząc kontenery z rybami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbũmɛˈlɔvat͡ɕ, AS: bũmelovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bumelanctwo n., bumelka ż., bumelowanie n., bumelant m., bumelantka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. próżnować.

Wiktionary


bumelowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bumelować.; wymigiwanie się od pracy, opuszczając ją bądź zaniedbując poprzez marnowanie na inne rzeczy czasu na nią przeznaczonego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbũmɛlɔˈvãɲɛ, AS: bũmelovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bumelanctwo n., bumelka ż., bumelant m., bumelantka ż.

 czas. bumelować

Wiktionary


bumerang

zakrzywiony kij, który po rzuceniu wraca do rzucającego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) płaski, zakrzywiony przedmiot przeznaczony do rzucania, czerpiący siłę nośną z ruchu obrotowego wokół osi prostopadłej do kierunku rzutu, dawniej używany jako broń, dziś już tylko sportowo;

Wiktionary

Bumerang – rodzaj ręcznie miotanego pocisku, stosowanego do polowań lub do walki, obecnie służącego także do rywalizacji i sportowej rozrywki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bũˈmɛrãŋk, AS: bũmerãŋk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bumerangowy

Wiktionary


bumerangowy

przymiotnik od: bumerang


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bumerangiem, dotyczący bumerangu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bumerang mrz.

Wiktionary


bumlować

bomblować, bumblować; potocznie:
1. spędzać czas bezczynnie;
2. spędzać czas na pijatykach i hulankach; hulać, lumpować


SJP.pl


bumlowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. spędzanie czasu w sposób bezczynny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bumlować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bałamucenie, bomblowanie, bumelowanie, próżnowanie

Wiktionary


bums

wykrzyknik wyrażający nagły ruch lub nagłą zmianę sytuacji


SJP.pl


bumsy

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) poznań. cukierki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W antrejce na ryczce stały bumsy w tytce.

Wiktionary


bumsztak

w żeglarstwie: dług drąg do manewrowania statkiem na płytkich wodach poprzez odpychanie się od dna


SJP.pl

Bumsztak (wspieracz) – długi, ok. pięciometrowy drąg o grubości ok. 18 cm, z jednej strony zakończony rączką, służący do tzw. „bumsztakowania”, czyli manewrowania statkiem na płytkich wodach poprzez odpychanie się od dna. Wykorzystuje się go również podczas postoju statku, jeździe w górę rzeki przy płytkiej wodzie i odpychania się od brzegu.

Wikipedia


buna

kauczuk syntetyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. krótka rzeka w północnej Albanii i w południowej Czarnogórze, stanowiąca połączenie Jeziora Szkoderskiego z Morzem Adriatyckim;

Wiktionary

  • Buna – rzeka w Albanii
  • Buna – rzeka w Bośni i Hercegowinie
  • Buna – wieś w Bośni i Hercegowinie
  • Buna – wieś w Papui-Nowej Gwinei
  • Buna – jednostka osadnicza w Teksasie, USA
  • Buna – niemiecki kauczuk syntetyczny
  • Buna-Werke (Buna-Werke GmbH Schkopau) – zlikwidowane zakłady chemiczne zajmujące się produkowaniem polimerowych tworzyw sztucznych w Schkopau
  • Auschwitz III – Monowitz („Buna-Werke”) – podobóz Auschwitz-Birkenau

Wikipedia


bunc

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. bundz.

Wiktionary

Bundz, bunc, ser klagany – ser z mleka owczego, produkowany głównie na Podhalu, w Gorcach, Beskidzie Sądeckim i w zachodniej części Podbeskidzia i Beskidzie Śląskim.

Proces produkcji bundzu w pierwszej fazie wygląda tak samo jak wytwarzanie oscypków. Zlane do „puciery” mleko „klaguje” się, czyli doprowadza do ścięcia białka przez enzymy zawarte w podpuszczce (klagu), wyodrębnionej z żołądków cieląt. Powstały skrzep serowy parzy się następnie przez kilka minut w temperaturze około 70 °C. Ser odcedza się na płótnie w postaci dużych brył. Otrzymuje się ser o łagodnym smaku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bũnt͡s, AS: bũnc

Wiktionary


buncik

zdrobnienie od: bunt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: bunt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bunt mrz.

Wiktionary


bunclok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamionkowy garnek do kiszenia kapusty, żuru lub ogórków

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kamionka

Wiktionary


buńczuczniej

stopień wyższy od przysłówka: buńczucznie


SJP.pl


buńczuczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: buńczuczny


SJP.pl


buńczuczność

pewność siebie, hardość, zuchwałość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest buńczuczne; cecha tych, którzy są buńczuczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. buńczuczny

 przysł. buńczucznie

Wiktionary


bunczuczny

dawniej: buńczuczny;
1. zbytnio pewny siebie, zuchwały, pełen werwy; świadczący o takim usposobieniu; czupurny, zawadiacki, zaczepny, junacki;
2. dawniej: związany z buńczukiem


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wyzywający, zaczepny, czupurny, zawadiacki, nadmiernie pewny siebie

 (1.2) daw. wojsk. epitet dostojnika lub dowódcy mającego prawo używania buńczuka jako oznaki godności i władzy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mowa Hitlera w monachijskiej Löwenbraükeller jest buńczucznym, przeplatanym wulgarną ironią, usprawiedliwianiem się.

 (1.1) Nawet dyplomacja pruska tak buńczuczna, zajmowała wobec Wielkiej Brytanii stanowisko niezmiernie ostrożne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũj̃n͇ˈt͡ʃut͡ʃnɨ, AS: bũĩ ̯ṇčučny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buńczuk mrz., buńczuczność ż.

 przysł. buńczucznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wojowniczy, zadziorny, zadzierzysty, chwacki, junacki; war. buńdziuczny

Wiktionary


buńczuczyć

buńczuczyć się - zachowywać się buńczucznie; pysznić się, srożyć się


SJP.pl


buńczuk

1. dawniej: drzewce zakończone końskim włosiem będące symbolem władzy wojskowej na terenach ukraińskich;
2. pęk włosia doczepiany do zbroi rycerskiej lub końskiej;
3. rodzaj instrumentu perkusyjnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. drzewce zakończone kulą lub grotem, ozdobione końskim włosiem, stanowiły symbol władzy na dawnych kresach wschodnich;

 (1.2) hist. pęk włosów, przyłączany do rycerskiego szyszaka bądź do uszu lub piersi konia

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbũj̃n͇t͡ʃuk, AS: bũĩ ̯ṇčuk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. buńczuczny

Wiktionary


bund

wierzchnie okrycie męskie, rodzaj długiego płaszcza z grubego sukna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) hist. polit. skrótowa nazwa Powszechnego Żydowskiego Związku Robotniczego na Litwie, w Polsce i Rosji;

Wiktionary

  • Bund – żydowska partia lewicowa
  • Bund – nadbrzeżna promenada Szanghaju
  • Galicyjski Bund – potoczna nazwa Żydowskiej Partii Socjaldemokratycznej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po zakończeniu pierwszej wojny światowej w związku z rozpadem wielonarodowego Imperium Rosyjskiego i powstaniem odrodzonego państwa polskiego, Bund zmuszony był dostosować się do nowej rzeczywistości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũnt, AS: bũnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bundowiec m.

 przym. bundowski

Wiktionary


bunda

wierzchnie okrycie męskie, rodzaj długiego płaszcza z grubego sukna


SJP.pl

Bunda – miasto w północnej Tanzanii w regionie Mara, w pobliżu Jeziora Wiktorii.

Wikipedia


bundesbank

Niemiecki Bank Federalny (niem. Deutsche Bundesbank, potocznie Buba od Bundesbank) – bank centralny Republiki Federalnej Niemiec. Siedzibę swoją ma we Frankfurcie nad Menem i jest częścią Europejskiego Systemu Banków Centralnych.

Wikipedia


bundesliga

  • Hokej na lodzie
    • Bundesliga mężczyzn – dawna najwyższa niemiecka klasa rozgrywkowa mężczyzn
    • 2. Bundesliga mężczyzn – dawna druga niemiecka klasa rozgrywkowa mężczyzn
  • Koszykówka
    • Bundesliga mężczyzn – najwyższa niemiecka klasa rozgrywkowa mężczyzn

    Wikipedia


bundesrat

[czytaj: BUNdesrat];
1. wyższa izba parlamentu w RFN i w obecnych Niemczech;
2. izba wyższa parlamentu Austrii;
3. 1871-1918 organ Rzeszy Niemieckiej reprezentujący rządy krajowe;
4. rząd (Rada Związkowa) Szwajcarii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) izba wyższa parlamentu Niemiec;

 (1.2) izba wyższa parlamentu Austrii;

 (1.3) najwyższy organ wykonawczy w Szwajcarii

Wiktionary

  • Bundesrat – izba wyższa parlamentu w Austrii
  • Bundesrat – izba wyższa parlamentu w Niemczech
  • Bundesrat – rząd Szwajcarii

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bũnˈdɛsrat, AS: bũndesrat

Wiktionary


bundestag

[czytaj: BUNdestag] niższa izba parlamentu w RFN i w obecnych Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) polit. sejm federalny, sejm związkowy, izba niższa parlamentu Niemiec;

Wiktionary

Bundestag (pełna nazwa Deutscher Bundestag) – druga obok Bundesratu (Rady Federalnej) izba parlamentu Niemiec. Jest najwyższym organem konstytucyjnym Republiki Federalnej Niemiec i jedynym organem państwowym wybieranym bezpośrednio przez obywateli. Na płaszczyźnie federalnej jedynie on tworzy prawo, które obowiązuje na obszarze całego państwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas oficjalnej konsultacji w Bundestagu eksperci nalegali na kompromis w sprawie ustawy imigracyjnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũnˈdɛstak, AS: bũndestak

Wiktionary


bundeswehra

[czytaj: bundeswera] siły zbrojne Niemiec; bundeswera, Bundeswehra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) wojsk. ogólnie niemieckie siły zbrojne;

Wiktionary

Bundeswehra (niem. Bundeswehr; wym. MAF: [ˈbʊndəsˌveːɐ̯], posłuchaj) – siły zbrojne Republiki Federalnej Niemiec. Za datę utworzenia Bundeswehry uznaje się 5 maja 1955 roku. Bundeswehra wchodzi w skład sił zbrojnych NATO, uczestniczy więc w NATO-wskich akcjach (np. IFOR, SFOR, potem EUFOR w Bośni i Hercegowinie, KFOR w Kosowie i in.), a także w akcjach humanitarnych ONZ (np. UNOSOM w Somalii).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W końcu zdecydowano się amunicję rozbroić i złomować, gdyż ze względu na parametry i normy bezpieczeństwa nie nadawała się do wykorzystania w Bundeswehrze.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bundeswehrowski

Wiktionary


bundeswehrowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bundeswehrą, dotyczący Bundeswehry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bundeswehra ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. bundeswerowski

Wiktionary


bundeswera

siły zbrojne Niemiec; Bundeswehra, bundeswehra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. Bundeswehra.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbũndɛzˈvɛra, AS: bũndezvera

Wiktionary


bundeswerka

rodzaj kurtki, model ten pochodzi z Niemczech


SJP.pl


bundowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. polit. członek organizacji Bund

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obecność bundowców widoczna była właściwie na terenie całej guberni, najsilniej jednak organizacja działała w sąsiedztwie ośrodka białostockiego, silny punkt znajdował się także w Grajewie, trochę słabszy w Ostrowi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bund mrz., bundysta mos., bundystka ż., bundyzm mrz.

 przym. bundowski

Wiktionary


bundowski

Bund (partia)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. polit. związany z lewicowym, antysyjonistycznym stronnictwem żydowskim Bund

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bund mrz., bundowiec mos.

Wiktionary


bundz

masa serowa z mleka owczego przerabiana na bryndzę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rodzaj sera z owczego mleka przypominający twaróg;

Wiktionary

Bundz, bunc, ser klagany – ser z mleka owczego, produkowany głównie na Podhalu, w Gorcach, Beskidzie Sądeckim i w zachodniej części Podbeskidzia i Beskidzie Śląskim.

Proces produkcji bundzu w pierwszej fazie wygląda tak samo jak wytwarzanie oscypków. Zlane do „puciery” mleko „klaguje” się, czyli doprowadza do ścięcia białka przez enzymy zawarte w podpuszczce (klagu), wyodrębnionej z żołądków cieląt. Powstały skrzep serowy parzy się następnie przez kilka minut w temperaturze około 70 °C. Ser odcedza się na płótnie w postaci dużych brył. Otrzymuje się ser o łagodnym smaku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bũnt͡s, AS: bũnc

Wiktionary


buńdziuczny

regionalnie: buńczuczny


SJP.pl


bunga-bunga

impreza dla bogatych mężczyzn z udziałem atrakcyjnych kobiet świadczących usługi seksualne; bunga bunga


SJP.pl


bungalow

parterowy budynek mieszkalny z werandami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski lub nijaki

 (1.1) bud. jednokondygnacyjny, podmiejski dom mieszkalny, z werandami;

Wiktionary

Bungalow (hind. bangla) – jednokondygnacyjny, podmiejski dom mieszkalny, z werandami.

Wykonany najczęściej z drewna, o lekkiej konstrukcji. Budynek typowy dla budownictwa kolonialnego, szczególnie w Indiach i Indonezji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z dumą pokazywał grubym palcem długą listę atrakcji, jakie czekały na gości, którzy mieli szczęście znaleźć miejsce w jego bungalowach.

 (1.1) Idą w stronę bungalowu, przed którym na werandzie buja się w hamaku Eryk.

 (1.1) Tego dnia szczególnie źle się czuł i nawet godziny, które zwykle poświęcał na wędrówkę w głąb puszczy – od jedenastej do trzeciej – po raz pierwszy spędził w bungalowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũŋˈɡalɔf, AS: bũŋgalof

Wiktionary


bungee

[czytaj: bandżi] skakanie z dużej wysokości na długiej, elastycznej linie; lina używana podczas takich skoków; bungie; bandżi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) skok na elastycznej linie;

 (1.2) elastyczna lina do skoków

Wiktionary

Bungee jumping (skok na bungee) to skakanie z dużej wysokości na długiej elastycznej linie wykonanej zwykle z około tysiąca gumowych włókien.

Pierwszymi skoczkami byli rdzenni mieszkańcy wysp Pentecost (Nowe Hebrydy) na Pacyfiku. Młodzi mężczyźni skakali z bambusowych wież, zabezpieczeni lianami przywiązanymi do kostek, żeby udowodnić swoją męskość oraz, według wierzeń, zapewnić plemieniu urodzaj.

Wikipedia


bungie

[czytaj: bandżi] skakanie z dużej wysokości na długiej, elastycznej linie; lina używana podczas takich skoków; bungee; bandżi


SJP.pl

Bungie – amerykański producent gier komputerowych. Firma została założona w maju 1991 roku przez Alexa Seropiana, do którego później dołączył Jason Jones. Firma, która pierwotnie miała siedzibę w Chicago w stanie Illinois, pierwotnie koncentrowała się na produkowaniu gier na komputery Macintosh i stworzyła dwie odnoszące sukcesy serie gier wideo o nazwie Marathon i Myth.

Wikipedia


bunia

pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej kobiecie; bunieczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zoonim, imię dla psa

 (1.2) geogr. adm. miasto w północno-wschodniej Demokratycznej Republice Konga;

Wiktionary

Bunia – miasto w Demokratycznej Republice Konga, stolica prowincji Ituri, na północ od góry Hoyo i na zachód od Jeziora Alberta.

Miasto stało się teatrem walk pomiędzy grupami etnicznymi Lendu i Hema. W celu zaprowadzenia porządku, do miasta skierowano siły międzynarodowe (Operacja Artemida).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wziąłbym Bunię na spacer nad Prosnę.

Wiktionary


bunieczek

pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej kobiecie; bunia


SJP.pl


bunieczka

pieszczotliwie o ukochanej lub atrakcyjnej kobiecie; bunia


SJP.pl


bunikowski

nazwisko


SJP.pl


bunin

nazwisko


SJP.pl


bunio

pieszczotliwie o ukochanym lub atrakcyjnym mężczyźnie; bunieczek


SJP.pl


bunker

rodzaj węgla opałowego przeznaczonego do opalania kotłów okrętowych


SJP.pl

Bunker – miasto w Stanach Zjednoczonych, w południowo-wschodniej części stanu Missouri.

Liczba mieszkańców w 2000 roku wynosiła 427.

Wikipedia


bunkier

1. schron bojowy;
2. więzienna cela piwniczna w hitlerowskich obozach koncentracyjnych;
3. pomieszczenie na statku na paliwo stałe lub płynne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. archit. schron, zwykle żelbetowy

 (1.2) hist. piwniczna cela w hitlerowskich obozach koncentracyjnych

 (1.3) hist. budowla z ziemi, drewna i kamieni stanowiąca schronienie członków UPA

 (1.4) mors. na statku pomieszczenie na paliwo;

 (1.5) mors. paliwo statku na własny użytek (niebędące transportowanym ładunkiem)

 (1.6) sport. na polu golfowym: piaszczysty obszar lub zagłębienie wypełnione piaskiem

 (1.7) zbiornik do krótkiego przechowywania materiałów sypkich lub kruszywa

Wiktionary

pomieszczenie, zasobnia

  • bunkier (żegluga)
    • (zasobnia) – na statku lub okręcie pomieszczenie z paliwem stałym sąsiadujące z kotłownią
    • woda i paliwo znajdujące się na statku, przeznaczone na własny użytek
  • schron – obiekt fortyfikacyjny typu zakrytego („bunkier” jest nazwą potoczną, nieużywaną w fachowej terminologii fortyfikacyjnej)
  • zbiornik przeznaczony do tymczasowego przechowywania materiałów sypkich
  • piwniczna cela, karcer, w hitlerowskich obozach zagłady

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Samolot zrzucił bomby na bunkier wroga.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbũŋʲcɛr, AS: bũŋʹḱer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bunkrowanie n., bunkrowiec m., bunkierka ż.

 czas. bunkrować ndk., zabunkrować dk.

 przym. bunkrowaty, bunkrowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) schron

 (1.3) zasobnia

Wiktionary


bunkierka

statek wodny o niewielkim tonażu przystosowany do zaopatrywania innych statków w paliwo; bunkrowiec


SJP.pl

Bunkierka – niewielki zbiornikowiec lub barka zaopatrująca statki (okręty) w paliwo ciekłe, rzadziej wodę kotłową. Wyposażony jest w urządzenia do przeładunku cieczy: pompy, węże o dużych przekrojach na specjalnych wysięgnikach pozwalające na podanie paliwa na jednostkę zaopatrywaną. Swoje zadania realizuje na redzie w portach oraz na pełnym morzu.

Wikipedia


bunkropodobny

podobny do bunkra


SJP.pl


bunkrować

przyjmować na statek płynne lub stałe paliwo


SJP.pl


bunkrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mors. dostarczanie na statek paliwa stałego lub płynnego

Wiktionary

Bunkier (zasobnia) – na dawnych parowcach: położone blisko kotłowni pomieszczenie na węgiel używany do palenia pod kotłami okrętowymi. Węgiel z bunkra zsypywał się do kotłowni przez małe otwory początkowo pod własnym ciężarem, a następnie był przerzucany przez trymera przed palenisko. Węgiel do paleniska wrzucał palacz.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. bunkrować

 rzecz. bunkier m.

Wiktionary


bunkrowaty

wyglądający jak bunkier


SJP.pl


bunkrowiec

statek wodny o niewielkim tonażu przystosowany do zaopatrywania innych statków w paliwo; bunkierka


SJP.pl

Bunkrowiec – portowy statek o niewielkiej pojemności zaopatrujący parowce w paliwo (węgiel kamienny) i wodę kotłową. Zadania swoje wykonywał zazwyczaj na redzie lub w porcie z dala od nabrzeża. Wyposażony był w specjalne urządzenia przeładunkowe dźwigi z chwytakami, taśmociągi. Nazwą tą potem określano i większe jednostki spełniające te same zadania na pełnym morzu.

Wikipedia


bunkrownia

pomieszczenie na zasobniki z materiałami sypkimi


SJP.pl


bunkrowy

przymiotnik od bunkier


SJP.pl


bunkrzysko

zgrubienie od: bunkier


SJP.pl


bunraku

japońskie widowiska marionetkowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) teatr lalek wywodzący się z japońskiego teatru epickiego;

Wiktionary

Bunraku (jap. 文楽), używana także pierwotna nazwa ningyō-jōruri (人形浄瑠璃) – japoński teatr lalkowy, w którym narracji i dialogowi towarzyszy akompaniament shamisenu (okazyjnie innych instrumentów, jak np. taiko). Nazwa bunraku pojawiła się w XIX wieku.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. od nazwiska lalkarza Bunrakuken Uemura

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bunraku puppet show

* japoński: (1.1) furi|文楽|ぶんらく., furi|人形浄瑠璃|にんぎょうじょうるり.

* rosyjski: (1.1) бунраку n.

źródła.

== bunraku (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szt. bunraku

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũnˈraku, AS: bũnraku

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. od nazwiska lalkarza Bunrakuken Uemura

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) bunraku puppet show

* japoński: (1.1) furi|文楽|ぶんらく., furi|人形浄瑠璃|にんぎょうじょうるり.

* rosyjski: (1.1) бунраку n.

źródła.

== bunraku (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szt. bunraku

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bunsch

  • Alojzy Bunsch (1859-1916) – rzeźbiarz, ojciec Karola i Adama
  • Adam Bunsch (1896-1969) – malarz, dramatopisarz, pedagog, ojciec Alego i Franciszka
  • Karol Bunsch (1898-1987) – pisarz historyczny, publicysta i tłumacz literatury
  • Ali Bunsch, właśc. Alojzy Bunsch (1925-1985) – malarz, grafik, scenograf
  • Franciszek Bunsch (ur. 1926) – malarz i grafik
  • Jacek Bunsch (ur. 1954) – reżyser i dyrektor teatrów, syn Franciszka

Wikipedia


bunsen

[czytaj: bunzen] nazwisko


SJP.pl


bunt

wystąpienie przeciwko władzy; sprzeciw, protest, opór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wystąpienie przeciwko władzy lub autorytetowi np. państwa, innych ludzi

 (1.2) sprzeciw, opór, protest

 (1.3) daw. sojusz

Wiktionary

Bunt – zachowanie dewiacyjne wobec konformizmu.

W koncepcji Roberta Mertona oznacza sposób przystosowania jednostki poprzez odrzucenie zarówno celów społecznych grupy (wartości), jak i społecznie uznawanych środków realizacji tych celów (norm) oraz zastąpienie ich własnymi wartościami i normami. Zachowania tego typu pojawiać mogą się pod wpływem frustracji i niezadowolenia, ale bunt niesie w sobie propozycję alternatywy, jak przypadku odrzucania kultury dominującej i zastępowania jej kontrkulturą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Marynarze podnieśli bunt na statku i zażądali powrotu do portu.

 (1.2) Dorastanie to okres buntu przeciwko światu dorosłych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũnt, AS: bũnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buntowniczość ż., buntownictwo n., buntownik m., buntowniczka ż., buntowanie n., zbuntowanie n., podbuntowanie n.

:: zdrobn. buncik m.

 czas. buntować ndk., zbuntować dk.

 przym. buntowniczy, buntowny

 przysł. buntowniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) protest, sprzeciw, opór

Wiktionary


buntarski

buntowny; dawniej: buntowniczy;
1. skłonny do buntowania się;
2. będący wyrazem buntu


SJP.pl


buntować

sprzeciwiać się czemuś, walczyć o swoje racje


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) zachęcać do buntu

 (1.2) gw-pl|Bukowina. krzyczeć

czasownik zwrotny niedokonany buntować się

 (2.1) przeciwstawiać się czemuś

 (2.2) śrpol. sprzymierzać się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bũnˈtɔvat͡ɕ, AS: bũntovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bunt m., buntownik m., buntowniczka ż., buntowniczość ż., buntownictwo n., buntowanie n.

 czas. zbuntować dk.

 przym. buntowniczy, buntowny

 przysł. buntowniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) powstawać

Wiktionary


buntowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|buntować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bunt m., buntowniczość ż., buntownictwo n., buntownik m., buntowniczka ż.

 czas. buntować ndk., zbuntować dk.

 przym. buntowniczy, buntowny

 przysł. buntowniczo

Wiktionary


buntowniczka

kobieta występująca przeciwko jakiejś władzy, sprzeciwiająca się, stawiająca opór


SJP.pl


buntowniczo

przysłówek

 (1.1) w sposób buntowniczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bunt m., buntownik m., buntowanie n., buntowniczość ż.

 czas. buntować ndk., zbuntować dk.

 przym. buntowniczy

Wiktionary


buntowniczość

buntowniczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha lub postawa charakteryzująca się oporem wobec autorytetów, norm społecznych lub tradycji

Wiktionary

Patrz:

buntowniczy

Przykłady

 (1.1) W pewnych sytuacjach buntowniczość prowadzi do zmian społecznych lub przełamywania opresji, a w innych – do chaosu lub destrukcji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buntowanie n., bunt mrz., buntowniczka ż., buntownik mos.

 przym. buntowniczy

 przysł. buntowniczo

 czas. buntować

Wiktionary


buntowniczy

skory do buntu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) skłonny do buntu

 (1.2) będący wyrazem buntu, sprzeciwu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Papież ekskomunikował buntowniczego króla i zwolnił jego poddanych ze złożonej mu przysięgi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bunt mrz., buntowniczość ż., buntownictwo n., buntownik mos., buntowniczka ż., buntowanie n.

 czas. buntować ndk.

 przym. buntowny

 przysł. buntowniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. buntowny

Wiktionary


buntownik

osoba występująca przeciwko jakiejś władzy, sprzeciwiająca się, stawiająca opór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba buntująca się, uczestnicząca w buncie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Okrzyknięto mnie oszczercą, trucicielem, buntownikiem, zdrajcą, łotrem wszelkiego rodzaju i ostatecznie stałem się przestępcą winnym każdej odkrytej zbrodni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bunt m., buntowanie n.

:: fż. buntowniczka ż.

 czas. buntować ndk., zbuntować dk.

 przym. buntowniczy

 przysł. buntowniczo

Wiktionary


buntowny

buntarski; dawniej: buntowniczy;
1. skłonny do buntowania się;
2. będący wyrazem buntu


SJP.pl


buonarroti

Michelangelo Buonarroti [czytaj: mikelANdżelo błonaroti]:
1. (1475-1564), włoski artysta: rzeźbiarz, malarz, architekt, poeta; Michał Anioł;
2. bratanek Michała Anioła, zwany Młodszym (1568-1646), pisarz włoski


SJP.pl

Osoby:

  • Michał Anioł (wł. Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni) – włoski malarz, rzeźbiarz, poeta i architekt epoki Odrodzenia
  • Filippo Buonarroti – włoski badacz sztuki etruskiej
  • John Buonarotti Papworth – brytyjski architekt
  • Philippe Buonarroti – włoski utopijny socjalista, pisarz i wolnomularz działający we Francji

Inne:

  • Buonarroti – stacja metra w Mediolanie

Wikipedia


bupirymat

nazwa zwyczajowa fungicydu z grupy pirymidyn


SJP.pl


bupiwakaina

środek znieczulenia miejscowego z grupy amidów


SJP.pl

Bupiwakaina (łac. Bupivacainum) – organiczny związek chemiczny, środek znieczulenia miejscowego z grupy amidów.

Siła i czas działania są 4x większe niż w przypadku lidokainy. Dodanie adrenaliny niewiele wydłuża czas jego działania. Bupiwakaina stosowana jest we wszystkich rodzajach znieczuleń miejscowych. Maksymalna bezpieczna dawka jednorazowa bez dodatku adrenaliny wynosi 150 mg, a z adrenaliną 300 mg.

Wikipedia


bupropion

organiczny związek chemiczny stosowany jako lek antydepresyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. lek z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny i dopaminy o wzorze sumarycznym wzór chemiczny|C13H18ClNO., stosowany w leczeniu depresji i uzależnienia od nikotyny;

Wiktionary

Bupropion – organiczny związek chemiczny z grupy katynonów. Lek powszechnie stosowany jako atypowy lek przeciwdepresyjny zarówno osobno, jak i w kombinacji do wspomagania leków z grup inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny, jako jedyny lek przeciw depresji sezonowej, a także do redukcji głodu nikotynowego i objawów ADHD, przy czym, jako nieliczny, nie powoduje przyrostu masy ciała ani dysfunkcji seksualnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prof. Michael Fiore z University of Wisconsin twierdzi, że połączenie plasterastrów nikotynowych z zażywaniem bupropionu pomaga ponad połowie nałogowców.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nervosol

Wiktionary


buqsha

[czytaj: buksza] czterdziesta część riala jemeńskiego; bugsha, bugshah


SJP.pl


bur

potocznie: nagana, napomnienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. potomek kolonistów, głównie holenderskich, osiadłych w południowej Afryce;

 (1.2) hist. etn. członek germańskiego plemięemienia mieszkającego w starożytności na terenie Czech lub Polski

Wiktionary

Dania:

  • Bur – miejscowość

Iran:

  • Bur – wieś

Jemen:

  • Bur – wieś

Luksemburg:

  • Bur – luksemburska nazwa lieu-dit Born

Zobacz też:

  • Bour
  • Buer
  • Burr

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) U źródeł Wisły Klaudiusz Ptolemeusz umieszcza Burów, których uznaje za jedno z plemięemion lugijskich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bur, AS: bur

Wiktionary

Powiązane:

 przym. burski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Afrykaner

Wiktionary


bura

potocznie: nagana, napomnienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. ostra uwaga, napomnienie, nagana

forma przymiotnika.

 (2.1) M. ż. lp. od: bury

Wiktionary

  • Bura – polskie nazwisko
  • Bura – miasto w Kenii, w hrabstwie Tana River
  • Bura – miasto w Kenii, w hrabstwie Garissa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nauczyciel dał burę chłopcu za złe zachowanie podczas lekcji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbura, AS: bura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burka ż.

 czas. burować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nagana, napomnienie, uwaga, wymówki, wyrzuty, łajanie

Wiktionary


buracki

potocznie: mający cechy człowieka niekulturalnego, prymitywnego


SJP.pl


buracko

przysłówek

 (1.1) w sposób prostacki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buractwo n.

Wiktionary


buractwo

potocznie: bycie burakiem (osobą niekulturalną, pochodzącą ze wsi)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pogard. osoby zachowujące się prostacko

 (1.2) pogard. prostackie zachowanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wcale nie chodzi o jakichś troglodytów, dresiarzy czy karki. Współczesne buraki są salonowe. Buractwo nie jest zatem postchamskie, lecz raczej postinteligenckie. Współczesne buractwo jest uznawane za nowy rodzaj posłannictwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burak m.

 przym. buracki, buraczany, buraczkowy, burakowaty

 przysł. buracko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiocha, wsiowi, wsioki, buraki, chamstwo

 (1.2) chamstwo, obciach, siara, prostactwo

Wiktionary


buraczak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. ciasto deserowe z buraka cukrowego; specjalność kuchni na Lubelszczyźnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burak m., buraczek m.

 przym. buraczany, buraczkowy

Wiktionary


buraczanka

wódka pędzona z buraków


SJP.pl


buraczaność

buraczany


SJP.pl

Patrz:

buraczany

buraczany

przymiotnik od: burak; burakowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z burakami, dotyczący buraków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Test wykazał szkodliwość mleka krowiego i cukru buraczanego, ale wynik testu z cukrem trzcinowym był ujemny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burak m., buraczek m., buractwo n., buraczak mrz.

 przym. burakowy, buraczkowy, burakowaty

 przysł. buraczkowo

Wiktionary


buraczarnia

1. magazyn buraków;
2. dział w cukrowni, gdzie odbywa się mycie i czyszczenie buraków


SJP.pl


buraczarz

środowiskowo:
1. hodowca buraków;
2. specjalista w zakresie przetwórstwa buraków


SJP.pl


buraczek

zdrobnienie od: burak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od burak

 (1.2) mały burak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dorzuć do barszczu jeszcze ze dwa buraczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈrat͡ʃɛk, AS: buraček

Wiktionary

Powiązane:

 zob. burak.

Wiktionary


buraczewski

nazwisko


SJP.pl


buraczka

zdrobnienie od: burak


SJP.pl


buraczki

potrawa z buraków ćwikłowych; buraki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. dodatek w postaci tartych buraków ćwikłowych

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: buraczek

Wiktionary

Zajelnia (biał. Заельня; ros. Заельня) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Hrycewicze, przy drodze republikańskiej .

Obecna miejscowość obejmuje również dawną wieś Buraczki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na obiad były mielone z buraczkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈrat͡ʃʲci, AS: buračʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 zob. burak.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) buraki

Wiktionary


buraczkowaty

w kolorze lub odcieniu buraczkowym


SJP.pl


buraczkowy

związany z buraczkiem


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) ciemny czerwony z fioletowym odcieniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ogromne biczysko, zdobne w buraczkowe pompony, insygnium fachu furmańskiego, groziło chłopcom zza Jaskuli dotkliwymi plagami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburat͡ʃˈkɔvɨ, AS: buračkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burak m., buraczek m., buractwo n., buraczak mrz.

 przym. buraczany

 przysł. buraczkowo

Wiktionary


buraczyński

nazwisko


SJP.pl


buraczysko

pole zasadzone burakami; pole buraczane


SJP.pl

Pole – obszar ziemi przeznaczony pod uprawę roślin, najczęściej obsiany lub obsadzony jedną rośliną, np. żytem, kukurydzą, ziemniakami. Pole jest sztucznym agroekosystemem kształtującym krajobraz rolniczy. Pole w płodozmianie przeznaczone pod jakąkolwiek roślinę nazywa się stanowiskiem.

Wikipedia


burak

1. roślina dwuletnia, jadalna
2. korzeń tej rośliny
3. jarzyna z tej rośliny
4. potocznie o kimś bez taktu i kultury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Beta|L.|ref=Beta (Betoideae)., rodzaj roślin z rodziny komosowatych;

 (1.2) bot. roln. ogrod. roślina z rodzaju buraków (1.1)

 (1.3) spoż. kulin. jarzyna z uprawnej odmiany buraka (1.2)

 (1.4) pot. wino owocowe kiepskiej marki

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pogard. obraź. człowiek niepotrafiący się odpowiednio zachować, często kompromitujący się, nieobyty, prymitywny, często niedouczony

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Buraki są pracochłonne w uprawie.

 (1.3) Jacek kupił na bazarze buraki i młode ziemniaki na obiad.

 (2.1) Nie gadaj z tym burakiem, i tak nie zrozumie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburak, AS: burak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buraczki nmos., buraki nmos., buraczysko n., buraczarnia ż., buractwo n.

:: zdrobn. buraczek m.

 przym. buraczany, buraczkowy, burakowaty, burakowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) lud. włóczęga

 (2.1) prymityw, nieogar, cham

Wiktionary


buraki

1. roślina dwuletnia, jadalna
2. korzeń tej rośliny
3. jarzyna z tej rośliny
4. potocznie o kimś bez taktu i kultury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. zob. buraczki.

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: burak

Wiktionary

Buraki (dodatkowa nazwa w j. litewskim Burokai) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Puńsk. Leży nad granicą z Litwą.

Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: buˈraci, AS: buraḱi

Wiktionary

Powiązane:

 zob. burak.

Wiktionary


burakowato

burakowaty


SJP.pl

Patrz:

burakowaty

burakowaty

1. przypominający bulwę buraka;
2. mający kolor ciemnoczerwony; buraczany;
3. potocznie: odznaczający się w pewnym stopniu prymitywnością i brakiem kultury


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bot. przypominający burak

 (1.2) chamski, prostacki

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Strasznie jest burakowaty, nie mogę się z nim pokazać w towarzystwie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buractwo, burak

 przym. buraczany, burakowy

 przysł. burakowato

Wiktionary


burakowiec

ryjosz burakowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


burakowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Burakowski – polski historyk, politolog, publicysta i dyplomata
  • Bolesław Burakowski – polski entomolog
  • Leszek Burakowski – polski urzędnik państwowy i samorządowy
  • Tadeusz Burakowski – polski inżynier

Wikipedia


burakowy

przymiotnik od: burak; buraczany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący buraka (roślin i jadalnych korzeni)

 (1.2) przyrządzony z buraka, z dodatkiem buraka

 (1.3) mający kolor dojrzałego korzenia buraka ćwikłowego; zob. buraczkowy.

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Nastawić wodę z włoszczyzną, wlać rosołu burakowego, włożyć mięso, posolić i gotować szumując.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburaˈkɔvɨ, AS: burakovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burak m., buraczek m.

 przym. buraczany, burakowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) buraczany

Wiktionary


buran

zimny wiatr syberyjski


SJP.pl

  • buran – zamieć śnieżna z bardzo porywistym wiatrem
  • Buran – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie ługańskim
  • Buran – program rosyjskich wahadłowców
  • Buran 1.01 – pierwszy wahadłowiec programu Buran
  • Buran – księżniczka perska

Wikipedia


buras

1. potocznie: coś burego lub ktoś bury
2. w gwarze środowiskowej: banknot pięćsetzłotowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. pot. dawny banknot pięćsetzłotowy

Wiktionary

Buras – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Luizjana, w parafii Plaquemines, nad Zatoką Meksykańską.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|bury|-as.od koloru szaro-brązowego

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== buras (tetum.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) bujny

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburas, AS: buras

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|bury|-as.od koloru szaro-brązowego

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== buras (tetum.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) bujny

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|bury|-as.od koloru szaro-brązowego

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== buras (tetum.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) bujny

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


burawy

zbliżony do burego, nie do końca bury, prawie bury


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma bury odcień

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bury

 rzecz. bury mos.

Wiktionary


burbank

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Burbank – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Los Angeles
  • Burbank – jednostka osadnicza w stanie Kalifornia, w hrabstwie Santa Clara
  • Burbank – miasto w stanie Illinois, w hrabstwie Cook
  • Burbank – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Wayne
  • Burbank – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Osage
  • Burbank – jednostka osadnicza w stanie Waszyngton, w hrabstwie Walla Walla

Wikipedia


burberry

[czytaj: BERbery lub BARbery]
1. impregnowana, nieprzemakalna tkanina wełniana;
2. płaszcz z tej tkaniny


SJP.pl

Burberry Group PLC – ekskluzywny brytyjski dom mody, założony w 1856 roku przez Thomasa Burberry’ego, zajmujący się produkcją oraz sprzedażą odzieży, perfum i akcesoriów mody męskiej oraz damskiej.

Charakterystyczny wzór Burberry, jakim jest wielokolorowa kratka (tzw. haymarket check), jest najszerzej kopiowanym znakiem towarowym na świecie.

Wikipedia


burbon

amerykańska whiskey wyrabiana z kukurydzy z dodatkiem słodu żytniego i jęczmienia; bourbon


SJP.pl

Burbon albo bourbon – whiskey amerykańska, produkowana z kukurydzy i innych zbóż (żyto, słodowany jęczmień). Zawartość kukurydzy wynosi min. 51% (najczęściej ok. 70%). Burbon jest leżakowany w świeżych beczkach dębowych, co nadaje mu charakterystyczny smak. Produkowany jest od XVIII wieku.

Wikipedia


burbonia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna położona na terenie obecnych departamentów Aller i Cher;

Wiktionary

Burbonia (fr. Bourbonnais, oks. Borbonés lub Barbonés) – region historyczny położony na terenie obecnych departamentów Allier i Cher. Za stolicę krainy uznaje się miasto Moulins.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Burbon mos., Burbończyk mos., Burbonka ż.

 przym. burboński

Wiktionary


burbonowie

dynastia francuska


SJP.pl

Burbonowie (fr. Bourbon, hiszp. Borbón) – dynastia królewska wywodząca się z Francji, boczna linia Kapetyngów.

Przedstawiciele rodu sprawują obecnie władzę w królestwie Hiszpanii i wielkim księstwie Luksemburga, dawniej również we Francji i na terenach dzisiejszych Włoch. Panowanie we Francji przypada na lata 1589–1830, z przerwą w okresie rewolucji francuskiej i napoleońskim. Główna francuska linia Burbonów wygasła, a istnieją dalej młodsze linie – hiszpańska linia Burbonów i Burbonów-Orleańskich.

Wikipedia


burboński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Burbonią, dotyczący Burbonii (krainy we Francji)

 (1.2) związany z Burbonami (dynastią)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burbonia ż.

Wiktionary


burbułka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. etn. kulista grzechotka na trzonku wyrabiana dawniej dla dzieci na pograniczu polsko-białoruskim

 (1.2) gwara. bańka powietrza wypływająca na powierzchnię wody

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. barbul m., barbulowanie n.

 czas. barbulować ndk.

Wiktionary


burchard

imię męskie


SJP.pl

Burchard – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów burg znaczącego "ochronę" i hard oznaczającego "dzielny".

Burchard imieniny obchodzi 11 października i 14 października.

Znane osoby noszące imię Burchard:

  • Burkhard Christoph Münnich − inżynier, rosyjski generał-feldmarszałek w 1732 roku, z pochodzenia Niemiec
  • Burchard z góry Syjon − średniowieczny, niemiecki mnich, dominikanin
  • Burchard (biskup Aosty) − średniowieczny biskup Aosty, arcybiskup Lyonu i opat opactwa Saint-Maurice

Wikipedia


burchel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) białystok. pęcherz

Wiktionary


burczak

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w Polsce
  • Burczak – wieś w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Czarna Białostocka
  • Burczak – osada leśna w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Wasilków
Inne
  • Burczak – rodzaj wina
  • Burczak – wieś na Ukrainie, w obwodzie zaporoskim, w rejonie wasylowskim, w hromadzie Mychajliwka

Wikipedia


burczało

plujka burczało - muchówka z rodziny plujkowatych


SJP.pl


burczeć

czasownik przechodni niedokonany (dk. burknąć)

 (1.1) niedokonany od|burknąć.

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) marudzić, zrzędzić

 (2.2) o brzuchu, jelitach: wydawać specyficzny dźwięk

 (2.3) wydawać jednostajny, terkoczący odgłos

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burczenie n., burknięcie n., burkot mrz., naburczenie n., oburknięcie n., odburczenie n., odburknięcie n., poburczenie n., wyburczenie n., zaburczenie n., zburczenie n., burkliwość ż.

 czas. burknąć dk., naburczeć dk., oburknąć dk., odburczeć dk., odburknąć dk., poburczeć dk., wyburczeć dk., zaburczeć dk., zburczeć dk.

Wiktionary


burczybas

drewniana beczułka z przeciągniętym przez denko ogonem z końskiego włosia


SJP.pl

Wikipedia


burczyk

nazwisko


SJP.pl


burczymucha

żartobliwie: gderliwy, zrzędliwy mężczyzna; zrzęda, maruda


SJP.pl


burczyński

nazwisko


SJP.pl


burda

1. kłótnia, awantura, bijatyka;
2. dawniej: turniej rycerski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) głośna, wulgarna awantura, często z bijatyką

Wiktionary

Burda (słow. Sedlo Burda, 1006 m n.p.m.) – wyraźna przełęcz w głównym grzbiecie Łańcucha Rudaw Słowackich, w Wewnętrznych Karpatach Zachodnich na Słowacji.

Przełęcz znajduje się w głównym grzbiecie wododziałowym łańcucha Rudaw, rozdzielającym w tym miejscu zlewisko Hronu (na północy) od zlewiska Rimavy (na południu). Stanowi granicę między Rudawami Weporskimi (a konkretnie masywem Fabowej Hali) na zachodzie, a Rudawami Gemerskimi (a konkretnie Krasem Murańskim) na wschodzie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Młodzi bisurmanili się, urządzali psie figle, starsi pili alkohol, urządzali burdy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburda, AS: burda

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) awantura, chryja, draka, granda

Wiktionary


burdalon

dawniej: złote obramowanie, galon


SJP.pl


burdegalski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. związany z Burdegalą, dotyczący Burdegali (współcz. Bordeaux)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burdegala ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. bordoski

Wiktionary


burdel

1. wulgarnie: dom publiczny;
2. potocznie: miejsce, w którym panuje bałagan, nieporządek;
3. przenośnie: bałagan, nieporządek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) posp. dom publiczny

 (1.2) posp. grub. brak porządku

Wiktionary

  • burdel – potoczne określenie domu publicznego
  • burdel – określenie niektórych polan górskich w Karpatach
  • Burdel – osiedle na Olczy w Zakopanem

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym burdelu są najtańsze dziwki.

 (1.2) Masz posprzątać ten burdel w swoim pokoju!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburdɛl, AS: burdel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burdelówka ż.

:: zdrobn. burdelik m.

 przym. burdelowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. burdelchata, jebankowo, jebodrom, jebalnia, jebadełkowo; pot. bajzel; iron. przybytek miłości; eufem. dom uciech, agencja towarzyska, salon masażu; przest. dom rozpusty, dom schadzek, lupanar, zamtuz

 (1.2) bałagan, bajzel, śmietnik, nieporządek

Wiktionary


burdelchata

potocznie: dom publiczny; burdel, burdelówa, burdelówka, bajzel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. dom publiczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburdɛlˈxata, AS: burdelχata

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. burdel, jebankowo, jebodrom, jebalnia, jebadełkowo; pot. bajzel; iron. przybytek miłości; eufem. dom uciech, agencja towarzyska, salon masażu; przest. dom rozpusty, dom schadzek, lupanar, zamtuz

Wiktionary


burdelik

zdrobnienie od: burdel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od burdel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burdel m.

Wiktionary


burdelmama

kobieta prowadząca dom publiczny; bajzelmama


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posp. właścicielka lub szefowa burdelu, domu publicznego

 (1.2) grub. uczn. wychowawczynifakt.

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Burdelmama jest chora, więc wracamy do domu wcześniej.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bajzelmama, rajfurka, kuplerka

Wiktionary


burdelówa

zgrubienie od: burdelówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. prostytutka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburdɛˈluva, AS: burdeluva

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. prostytutka.

Wiktionary


burdelówka

środowiskowo:
1. prostytutka z domu publicznego;
2. dom publiczny; burdel, burdelówa, burdelchata, bajzel;
3. duża, sztywna czapka o charakterystycznym fasonie z daszkiem;
4. damskie pończochy czarnego koloru;
5. lampa lub żarówka dająca czerwone światło


SJP.pl


burdelowy

burdel (dom publiczny)


SJP.pl


burdeltata

bajzeltata;
1. alfons, sutener, stręczyciel;
2. właściciel domu publicznego


SJP.pl


burderz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. sztylet

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburdɛʃ, AS: burdeš

Wiktionary


burdesz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. sztylet

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburdɛʃ, AS: burdeš

Wiktionary


burdon

bordun;
1. niski, długo brzmiący dźwięk, towarzyszący głównej melodii;
2. struna instrumentu z gryfem lub piszczałka organowa, na której można uzyskać taki dźwięk


SJP.pl

Burdon (fr. bourdon, wł. bordone) – stały, najczęściej basowy dźwięk, pełniący rolę prymitywnego akompaniamentu. Może występować również jako dwudźwięk.

Burdon oznacza także część instrumentu muzycznego, która wydaje stały, zazwyczaj niski dźwięk, np. jedna lub więcej piszczałek burdonowych w dudach i musette, oraz struna burdonowa w chordofonach szyjkowych – nieskracalna, rezonująca, poprowadzona obok podstrunnicy lub pod nią (lira korbowa, lira da braccio, lira da gamba, langspil, teorban, arcylutnie, setar, hardingfele).

Wikipedia


burdonowy

przymiotnik od: burdon


SJP.pl


burdynek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stpol. pojedynek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: burˈdɨ̃nɛk, AS: burdnek

Wiktionary


burdziarz

osoba wszczynająca burdy; awanturnik, prowokator, złośnik


SJP.pl


burdziński

nazwisko


SJP.pl


burdziuk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) śrpol. skórzane naczynie średniego rozmiaru, w którym noszono wino lub wodę

Wiktionary


burdzy

nazwisko


SJP.pl


bureja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, dopływ Amuru;

Wiktionary

Bureja (ros. Бурея) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, dopływ Amuru. Jest szóstym pod względem długości dopływem Amuru.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. burejski

Wiktionary


burejski

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Burei (rzeki w azjatyckiej części Rosji)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bureja ż.

Wiktionary


burek

potocznie: kundel, nierasowy pies podwórzowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) zoonim, popularne imię dla psa

Wiktionary

Burek (także jako: byrek, börek, boereg, piroq) – rodzaj nadziewanego placka wykonanego z ciasta filo bądź yufka, rzadziej z ciasta francuskiego popularny w krajach śródziemnomorskich i arabskich. Nazwa pochodzi od tureckiego czasownika bur-, oznaczającego: zawijać, zakręcać. Sposób wyrabiania burka nawiązuje do znanej w starożytnym Rzymie placenty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brał ze sobą naszego Burka, wbijał kołek w ziemię i przywiązywał zwierzaka, żeby go pilnował przed handlarzami dusz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburɛk, AS: burek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burek mzw./mrz., burość ż.

 przym. burkowy, bury

 przysł. buro

Wiktionary


burel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) włók. ciężka tkanina z portugalskiej wełny tkanej ręcznie z runa owiec lokalnej rasy hodowanej w Serra da Estrel

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Baju to kobiecy ludowy kaftan uszyty z burelu.

Wiktionary


bureta

nieregularna przędza jedwabna


SJP.pl

Bureta – gmina w Hiszpanii, w prowincji Saragossa, w Aragonii, o powierzchni 11,91 km². W 2011 roku gmina liczyła 268 mieszkańców.

Wikipedia


buretowy

związany z buretą


SJP.pl


burewicz

nazwisko


SJP.pl


burg

dawniej:
1. zamek warowny;
2. miasto, miasteczko


SJP.pl

Miejscowości

Austria

  • Burg – miejscowość w Austrii, w kraju związkowym Karyntia.

Belgia

  • Burg – plac w Brugii
  • Burg-Reuland – gmina w Regionie Walońskim, w prowincji Liège, w okręgu Verviers

Wikipedia


burgać

czasownik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. gruchać (o gołębiach)

Wiktionary


burgas

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Bułgarii nad Morzem Czarnym;

Wiktionary

Burgas (bułg. Бургас) – miasto w południowo-wschodniej Bułgarii, nad Zatoką Burgaską Morza Czarnego. Jest ośrodkiem administracyjnym obwodu Burgas i gminy Burgas.

Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 210 027 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wczoraj przyszła kartka Honoraty z Burgas.

 (1.1) W Burgas stoi pomnik Adama Mickiewicza.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. burgaski

Wiktionary


burgaski

przymiotnik od: Burgas (miasto w Bułgarii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Burgas, związany z Burgas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spotkaliśmy się na burgaskiej plażaaży.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burgas m.

Wiktionary


burgasyjczyk

mieszkaniec Burgasu


SJP.pl


burgasyjka

mieszkanka Burgasu


SJP.pl


burgenland

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. najbardziej wysunięty na wschód kraj związkowy Austrii;

Wiktionary

Burgenland (węg. Őrvidék, burg.-chorw. Gradišće) – najbardziej wysunięty na wschód i najmłodszy kraj związkowy Austrii.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: burˈɡɛ̃nlãnt, AS: burgnlãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burgenlandczyk mos., Burgenlandka ż.

 przym. burgenlandzki

Wiktionary


burgenlandzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Burgenlandem, dotyczący Burgenlandu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burgenland mrz.

Wiktionary


burger

1. płaski kotlet mięsny (rzadziej warzywny lub z mielonej ryby) smażony lub grillowany, podawany w bułce;
2. skrótowo: hamburger


SJP.pl


burgerek

zdrobnienie od: burger


SJP.pl


burgerować

potocznie:
1. przygotowywać lub podawać burgery;
2. jeść burgery


SJP.pl


burgerownia

punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się burgery


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. lokal gastronomiczny, w którym serwuje się głównie hamburgery

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) 10 czerwca zamykamy się na zawsze — powiadomili prowadzący burgerownię.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burger m.

 przym. burgerowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hamburgerownia

Wiktionary


burgerowy

burger


SJP.pl

Patrz:

burger

burgess

[czytaj: berDŻYS] nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Burgess – wieś w stanie Missouri, w hrabstwie Barton
  • Burgess – miejscowość w stanie Karolina Południowa

Gminy w USA:

  • Burgess (ang. Burgess Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Bond

Geologia:

  • Łupki z Burgess – środkowokambryjskie stanowisko paleontologiczne

Wikipedia


burgoński

przymiotnik

 (1.1) daw. burgundzki

Wiktionary


burgos

czcionka drukarska dziewięciopunktowa; borgis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poligr. rodzaj czcionki drukarskiej

Wiktionary

Burgos – miasto w północnej Hiszpanii, położone na skraju Mesety Iberyjskiej nad rzeką Arlanzón, w regionie Kastylia i León, ośrodek administracyjny prowincji Burgos. Z liczbą 178 966 mieszkańców jest 37. miastem Hiszpanii i drugim (po Valladolid) miastem regionu Kastylia i León pod względem ludności.

Wikipedia


burgrabia

1. średniowieczny urzędnik niemiecki sprawujący funkcje wojskowe i sądownicze;
2. w Polsce w XIV w.: zastępca starosty lub kasztelana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. urzędnik wojskowy lub sądowy średniowiecznych Niemiec

 (1.2) hist. zarządca zamku lub zastępca starosty w Polsce;

 (1.3) hist. namiestnik króla w Prusach Królewskich

Wiktionary

  • Burgrabia – tytuł w Cesarstwie Rzymskim Narodu Niemieckiego
  • Burgrabia starościński – urząd grodzki w I Rzeczypospolitej
  • Burgrabia ziemski – urząd w I Rzeczypospolitej
  • Burgrabia zamkowy – urząd w I Rzeczypospolitej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: burˈɡrabʲja, AS: burgrabʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burgrabina ż., burgrabiostwo n.

 przym. burgrabiowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) murgrabia, burgraf

 (1.2) murgrabia, burgraf

 (1.3) murgrabia, burgraf

Wiktionary


burgrabice

Burgrabice (daw. Borkowice, niem. Borkendorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Głuchołazy. Historycznie leży na Dolnym Śląsku, na ziemi nyskiej. Położona jest na terenie Przedgórza Paczkowskiego, będącego częścią Przedgórza Sudeckiego. Przepływa przez nią rzeka Mora.

Wikipedia


burgrabina

żona burgrabiego


SJP.pl


burgrabiowski

burgrabia; burgrabski


SJP.pl


burgrabski

burgrabia; burgrabiowski


SJP.pl


burgraf

inna nazwa burgrabiego (ale odnosząca się tylko do urzędu niemieckiego)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. burgrabia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburɡraf, AS: burgraf

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) burgrabia, murgrabia

Wiktionary


burgtheater

teatr w Wiedniu


SJP.pl

Burgtheater (tłum. Teatr Zamkowy; początkowo k.k. Theater nächst der Burg, później do 1920 k.u.k. Hofburgtheater) – budynek teatru w Wiedniu usytuowany przy Ringu. Został oficjalnie otwarty 14 marca 1741 roku.

Pierwotny gmach, wzniesiony za panowania Marii Teresy, zastąpiono pod koniec XIX wieku istniejącym do dziś budynkiem, w stylu włoskiego renesansu według projektu Karla von Hasenauera i Gottfrieda Sempera.

Wikipedia


burgund

gatunek francuskiego wina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. członek germańskiego plemięemienia Burgundów;

 (1.2) rzad. mieszkaniec Burgundii

Wiktionary

  • Kornelius Burgund
  • Burgundia (region winiarski)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jego wergeld (=główszczyzna) wynosił 160 solidów, nie był on zatem ani Rzymianinem z Burgundii (wergeld 100 solidów), ani tamtejszym Frankiem (wergeld 200 solidów). Był Burgundem.

 (1.1) Prawo Gundobada całkowicie zrównywało Rzymian i Burgundów, stwierdzając dobitnie, że „Burgund lub Rzymianin mają być traktowani jednakowo"(…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburɡũnt, AS: burgũnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burgundia ż., Burgundczyk mos., burgund mrz./mzw.

:: fż. Burgundka ż.

 przym. burgundzki, burgundowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Burgundczyk

Wiktionary


burgundczyk

mieszkaniec Burgundii; Burgund (rzadziej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Burgundii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burgundia ż., Burgund mos., burgund mrz./mzw.

:: fż. Burgundka ż.

 przym. burgundzki, burgundowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Burgund

Wiktionary


burgundia

region i kraina historyczna we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. kraina historyczna i region administracyjny położony w centralnej Francji;

Wiktionary

Burgundia (fr. Bourgogne, wymowa) – kraina historyczna w centralnej Francji. W przeszłości prowincja i region administracyjny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Region Burgundii słynie z produkcji win.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: burˈɡũndʲja, AS: burgũndʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burgund mos., burgund m., Burgundczyk m., Burgundka ż.

 przym. burgundzki, burgundowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Burgund mos., burgund m., Burgundczyk m., Burgundka ż.

 przym. burgundzki, burgundowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|franc|Bourgogne.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Burgundy

* baskijski: (1.1) Borgoina

* białoruski: (1.1) Бургундыя ż.

* bułgarski: (1.1) Бургундия ż.

* czeski: (1.1) Burgundsko n.

* esperanto: (1.1) Burgundujo, Burgundio

* francuski: (1.1) Bourgogne

* hiszpański: (1.1) Borgoña ż.

* łotewski: (1.1) Burgundija ż.

* nowogrecki: (1.1) Βουργουνδία ż.

* rosyjski: (1.1) Бургундия ż.

* rumuński: (1.1) Burgogne ż.

* słowacki: (1.1) Burgundsko n.

* ukraiński: (1.1) Бургундія ż.

* włoski: (1.1) Borgogna ż.

źródła.

== Burgundia (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) Burgundia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


burgundia-franche-comté

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. region administracyjny Francji w środkowo-wschodniej części kraju, graniczący ze Szwajcarią;

Wiktionary

Burgundia-Franche-Comté (fr. Bourgogne-Franche-Comté, wymowa) – region administracyjny Francji. Stolicą administracyjną jest Dijon, siedziba rady regionalnej mieści się w Besançon.

Wikipedia


burgundka

mieszkanka Burgundii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. członkini germańskiego plemięemienia Burgundów;

 (1.2) mieszkanka Burgundii

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Burgundia ż., burgund mrz.

:: fm. Burgundczyk mos., Burgund mos.

 przym. burgundzki, burgundowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Burgund.

 (1.2) zobtłum rodz|Burgundczyk.

* czeski: (1.2) Burgunďanka ż., Burgundka ż.

* esperanto: (1.2) burgundino

* francuski: (1.1) Burgonde ż.; (1.2) Bourguignonne ż.

* niemiecki: (1.1) Burgundin ż., Burgunderin ż.; (1.2) Burgunderin ż.

* rosyjski: (1.2) бургундка ż.

* słowacki: (1.2) Burgunďanka ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burgundia ż., burgund mrz.

:: fm. Burgundczyk mos., Burgund mos.

 przym. burgundzki, burgundowy

Wiktionary


burgundowy

burgund


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kolor czerwonego wina, wiśni lub bakłażana

Wiktionary

Patrz:

burgund

Powiązane:

 rzecz. Burgundia ż., Burgund m., burgund m., Burgundczyk m., Burgundka ż.

 przym. burgundzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czerwień burgundzka

Wiktionary


burgundzki

przymiotnik od: Burgundia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Burgundią lub Burgundczykami, dotyczący Burgundii

 (1.2) hist. związany z Księstwem Burgundii i jego dynastią panującą

 (1.3) hist. w XV wieku, we Francji: związany ze stronnictwem Burgundczyków

 (1.4) hist. związany z germańskim plemięemieniem Burgundów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burgundia ż., Burgundczyk mos., Burgundka ż., Burgund mos., burgund mzw./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. burgoński

Wiktionary


buriacja

terytorium autonomiczne w Rosji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. autonomiczna republika, wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej;

Wiktionary

Buriacja (buriacki Буряад Улас, ros. Республика Бурятия) – republika autonomiczna wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej.

Buriacja wchodzi w skład Dalekowschodniego Okręgu Federalnego, znajduje się w Syberii Wschodniej (Zabajkale). Od południa graniczy z Mongolią, od zachodu z obwodem irkuckim, a od wschodu z Krajem Zabajkalskim.

Najważniejsze miasta to Ułan Ude, Babuszkin, Gusinooziorsk, Zakamiensk, Kiachta i Siewierobajkalsk.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Buriacja jest jedną z dwudziestu jeden republik, które tworzą osiemdziesiąt trzy podmioty federalne Rosji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buriacki mrz., Buriat, Buriatka

 przym. buriacki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. Republika Buriacji

Wiktionary


buriacki

przymiotnik od: Buriat (przedstawiciel ludu mongolskiego)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Buriacją albo Buriatami

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język buriacki;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buriacja ż., Buriat mos., Buriatka ż.

Wiktionary


buriat

mieszkaniec Buriacji (terytorium autonomicznego w Rosji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Buriacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buriacja ż.

:: fż. Buriatka ż.

 przym. buriacki

Wiktionary


buriatka

mieszkanka Buriacji (terytorium autonomicznego w Rosji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Buriacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buriacja ż.

:: fm. Buriat mos.

 przym. buriacki

Wiktionary


buriewiestnik

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zwiastun burzy (zbliżającej się rewolucji)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburʲjɛˈvʲjɛstʲɲik, AS: burʹi ̯evʹi ̯estʹńik

Wiktionary


burito

pikantny naleśnik meksykański; burrito


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. potrawa meksykańska, pszenna tortilla z farszem na bazie fasoli

Wiktionary

  • burrito – potrawa
  • Igor Burnyszew – wokalista zespołu Burito

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poproszę dwa burito i coca-colę bez cukru.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burrito n.

Wiktionary


burka

długie, obszerne okrycie wierzchnie w formie peleryny z kapturem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odzież. etn. rel. wywodzący się z Afganistanu element stroju noszonego przez niektóre muzułmanki, zasłaniający całą głowę oprócz niewielkiego obszaru wokół oczu (czasem z siatką w tym miejscu) lub całe ciało;

 (1.2) odzież. hist. długie okrycie wierzchnie z grubego, ciemnego sukna lub filcu, mające postać peleryny z kapturem, używane podczas podróży;

 (1.3) odzież. etn. tradycyjna zimowa plisowanyisowana spódnica wykonana z wełny z domieszką lnu

Wiktionary

Burka (arab. برقع, burquʿ) – rodzaj nieprzezroczystego przykrycia głowy, noszonego dodatkowo oprócz chusty przez muzułmanki przestrzegające purdah oraz niektóre żydówki. Podobnie do nikabu, burka zasłania całą głowę oprócz małego obszaru wokół oczu. Tak zwana pełna burka lub burka afgańska to strój zakrywający całe ciało, w tym również oczy, które są zakryte siatką umożliwiającą widzenie. W czasie rządów talibów w Afganistanie, burka jest obowiązkowym strojem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas rządów talibów w Afganistanie burka była obowiązkowym strojem kobiet.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburka, AS: burka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bura ż.

Wiktionary


burkatela

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. brokat

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburkaˈtɛla, AS: burkatela

Wiktionary


burkatów

Burkatów (niem. Burkersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Świdnica nad Bystrzycą.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego. Wieś położona na północnym krańcu Gór Sowich.

Wikipedia


burke

Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:

  • Burke – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Franklin
  • Burke – wieś w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Franklin
  • Burke – miasto w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Gregory
  • Burke – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Angelina
  • Burke – miejscowość spisowa w stanie Wirginia, w hrabstwie Fairfax
  • Burke – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Dane
  • Burke – miasto w stanie Vermont, w hrabstwie Caledonia

Wikipedia


burkiewicz

nazwisko


SJP.pl


burkińczyk

obywatel Burkina Faso


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Burkiny Faso

Wiktionary

Wymowa:

IPA: burʲˈcĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: burʹḱĩĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burkina Faso ż./n.

:: fż. Burkinka ż.

 przym. burkiński

Wiktionary


burkini

strój kąpielowy okrywający większość ciała, noszony przez muzułmanki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) strój kąpielowy dla kobiet, które nie chcą lub ze względów religijnych nie mogą nadmiernie odsłaniać ciała;

Wiktionary

Burkini (Burqini) – kostium kąpielowy przeznaczony dla muzułmanek i kobiet z innych kultur, których religia zabrania odsłaniania wielu części ciała. Kontaminacja rzeczowników burka i bikini.

Pomysł Ahedy Zanetti, Libanki mieszkającej w Australii. Na plażach Libanu można spotkać ratowniczki w burkini. Odsłonięte są tylko dłonie, stopy i twarz. Nie przylega zbyt mocno do ciała w wielu miejscach, dlatego opór wody jest większy niż w przypadku tradycyjnych kostiumów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: burʲˈcĩɲi, AS: burʹḱĩńi

Wiktionary


burkinka

obywatelka Burkina Faso


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Burkiny Faso

Wiktionary

Wymowa:

IPA: burʲˈcĩŋka, AS: burʹḱĩŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burkina Faso ż./n.

:: fm. Burkińczyk mos.

 przym. burkiński

Wiktionary


burkiński

przymiotnik od: Burkina Faso


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Burkiny Faso, państwa w Afryce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Burkińska flaga jest czerwona, żółta i zielona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: burʲˈcĩj̃sʲci, AS: burʹḱĩĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burkińczyk mos., Burkinka ż.

Wiktionary


burkliwiej

stopień wyższy od przysłówka: burkliwie


SJP.pl


burkliwość

burkliwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest burkliwe; cecha tych, którzy są burkliwi

Wiktionary

Patrz:

burkliwy

Powiązane:

 rzecz. burczenie n.

 czas. burczeć ndk.

 przym. burkliwy

 przysł. burkliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) małomówność, milczkowatość, milkliwość, mrukliwość, mrukowatość

Wiktionary


burkliwy

odzywający się lub wypowiadany opryskliwie, niezbyt chętnie


SJP.pl


burknąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. burczeć)

 (1.1) powiedzieć coś opryskliwie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burczenie n., burknięcie n., burkot mrz., naburczenie n., oburknięcie n., odburczenie n., odburknięcie n., poburczenie n., wyburczenie n., zaburczenie n., zburczenie n.

 czas. burczeć ndk., naburczeć dk., oburknąć dk., odburczeć dk., odburknąć dk., poburczeć dk., wyburczeć dk., zaburczeć dk., zburczeć dk.

Wiktionary


burkot

w łowiectwie: odgłos wydawany lotkami przez niektóre ptaki


SJP.pl


burkowy

przymiotnik

 (1.1) stpol. brukowy

 (1.2) stpol. miejski

Wiktionary

Wymowa:

IPA: burˈkɔvɨ, AS: burkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burek ż./mos./mzw.

Wiktionary


burla

rzadko o burlesce (1. utworze komicznym, w którym ulegają zderzeniu wzniosłość z wulgarnością, wykorzystującym środki karykatury, groteski, parodii, trawestacji;
2. gatunku filmowym o cechach z punktu
1.;
3. krótkim utworze instrumentalnym o żartobliwym charakterze)


SJP.pl

W Rumunii
  • Burla – gmina w okręgu Suczawa
  • Burla – wieś w okręgu Botoszany, w gminie Unțeni
  • Burla – wieś w okręgu Suczawa, w gminie Burla

Wikipedia


burleska

1. utwór o żartobliwym i satyrycznym charakterze, zwykle operujący mało wyrafinowanym humorem;
2. burleska filmowa - gatunek filmowy o komicznym i satyrycznym charakterze, posługujący się slapstickiem, karykaturą, parodią i trawestacją; film slapstickowy


SJP.pl

Burleska – forma teatralna używająca w ograniczonym zakresie muzyki – głównie recitativo i pieśni, obecnie również muzyki nowoczesnej. Powstała w XVIII wieku jako parodia poważnych tematów, często dzieł operowych lub operetkowych. Słowo burleska wywodzi się od włoskiego burlesco, które z kolei wywodzi się od włoskiego burla – żart, kpina lub krotochwila. Jednym z najbardziej znanych klasycznych programów komediowych w stylu burleski jest Kto jest pierwszy? autorstwa Buda Abbotta i Lou Costello.

Wikipedia


burleskowy

burleska


SJP.pl

Patrz:

burleska

burlikowski

nazwisko


SJP.pl


burma

dawniej: Birma (państwo w Azji)


SJP.pl

Wikipedia


burmański

kot burmański - rasa kota pochodząca z klasztorów i pałaców starożytnej Burmy; kot burmski


SJP.pl


burmilla

rasa kota; kot azjatycki srebrzysty


SJP.pl

Burmilla – rasa kota z grupy azjatyckiej (ang. Asian Group). Nazywany jest również kotem azjatyckim cieniowanym (srebrzystym) (ang. Asian Shaded). Końcówki włosów kotów tej rasy, ok. 1/8 długości włosa, mają ciemniejsze zabarwienie, powodując złudzenie aureoli dookoła sylwetki.

Wikipedia


burmistrz

najwyższy urzędnik samorządu miejskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) adm. urzędnik na czele samorządu gminy miejskiej lub miejsko-wiejskiej;

 (1.2) hist. urzędnik, który przewodniczył radzie miejskiej i był przez nią wybierany

Wiktionary

Burmistrz (śrwniem. burc-meister lub burger-meister „zwierzchnik gminy miejskiej lub wiejskiej”) – w wielu krajach najwyższy rangą urzędnik władz lokalnych, np. miasta lub gminy.

Na całym świecie istnieje duża rozbieżność lokalnych przepisów i zwyczajów dotyczących uprawnień i obowiązków burmistrza, a także procedur, zgodnie z którymi jest wybierany bądź nominowany. W zależności od systemu burmistrz może być zwierzchnikiem władz miejskich, przewodniczyć wieloosobowemu organowi zarządzającemu z niewielką lub żadną niezależną władzą albo też odgrywać wyłącznie funkcję reprezentacyjną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Burmistrz nie uzyskał absolutorium od Rady Miasta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburmʲisṭʃ, AS: burmʹisṭš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzówna ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.

:: fż. burmistrzyni ż.

 czas. burmistrzować ndk.

 przym. burmistrzowski

Wiktionary


burmistrzanka

dawniej: córka burmistrza; burmistrzówna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) córka burmistrza

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburmʲiˈsṭʃãnka, AS: burmʹisṭšãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burmistrz m., burmistrzyni ż., burmistrzyna ż., burmistrzowa ż., burmistrzówna ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.

 przym. burmistrzowski

 czas. burmistrzować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) burmistrzówna

Wiktionary


burmistrzostwo

urząd, godność burmistrza


SJP.pl


burmistrzowa

żona burmistrza


SJP.pl


burmistrzować

pełnić obowiązki burmistrza


SJP.pl


burmistrzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pełnienie urzędu burmistrza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burmistrz m., burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzówna ż., burmistrzyni ż., burmistrzostwo n.

 czas. burmistrzować

 przym. burmistrzowski

Wiktionary


burmistrzówna

córka burmistrza; burmistrzanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) córka burmistrza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na balu pojawiła się też burmistrzówna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burmistrz m., burmistrzyni ż., burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.

 czas. burmistrzować ndk.

 przym. burmistrzowski

Wiktionary


burmistrzowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub urzędem burmistrza, dotyczący burmistrza

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do burmistrza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burmistrz mos., burmistrzyni ż., burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzówna ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.

 czas. burmistrzować ndk.

Wiktionary


burmistrzowy

burmistrz (dawniej); burmistrzowski


SJP.pl


burmistrzyni

kobieta stojąca na czele władz miasta lub gminy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urzędniczka stojąca na czele samorządu gminy miejskiej lub miejsko-wiejskiej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burmistrzowa ż., burmistrzyna ż., burmistrzanka ż., burmistrzówna ż., burmistrzostwo n., burmistrzowanie n.

:: fm. burmistrz

 czas. burmistrzować ndk.

 przym. burmistrzowski

Wiktionary


burmski

kot burmski - rasa kota pochodząca z klasztorów i pałaców starożytnej Burmy; kot burmański


SJP.pl


burmuszyć

potocznie: burmuszyć się - wyrażać swoje niezadowolenie, zły nastrój


SJP.pl


burnat

nazwisko


SJP.pl

  • Arkadiusz Burnat – hokeista
  • Bogusław Burnat – naukowiec, inżynier górnictwa, ratownik górniczy, wynalazca
  • Kazimierz Burnat – poeta, publicysta i dziennikarz
  • Leon Burnat – specjalista i konstruktor obrabiarek, profesor Politechniki Łódzkiej

Wikipedia


burnetko

nazwisko


SJP.pl


burnett

[czytaj: BERnet] nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Burnett

  • Derek Burnett – irlandzki strzelec, olimpijczyk
  • Frances Hodgson Burnett – pisarka
  • Jamie Burnett
  • Sonny Burnett - pseudonim bohatera serialu Policjanci z Miami

Rzeki:

  • Burnett – rzeka w Australii

Wikipedia


burniak

nazwisko


SJP.pl


burniszki

Burniszki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Wiżajny, nad jeziorem Wiżajny.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

W okresie międzywojennym stacjonowała tu strażnica Korpusu Ochrony Pogranicza.

Wikipedia


burnonit

minerał, siarczek ołowiu, miedzi i antymonu; bournonit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. zob. bournonit.

Wiktionary


burnout

[czytaj: bernałt] określenie człowieka, któremu nie zależy na osiągnięciu sukcesu, wyczerpanego i zobojętniałego emocjonalnie


SJP.pl

  • Burnout – poczucie braku satysfakcji, zatrzymanie rozwoju zawodowego, uczucie przepracowania i niezadowolenia z wykonywanego zajęcia, które niegdyś sprawiało przyjemność.
  • Burnout – seria gier komputerowych
    • Burnout – gra komputerowa

Wikipedia


burns

[czytaj: bernz] nazwisko


SJP.pl

Miejsca

Miejscowości w USA

  • Burns – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Marion
  • Burns – miasto w stanie Oregon, w hrabstwie Harney
  • Burns – miejscowość w stanie Tennessee, w hrabstwie Dickson
  • Burns – miejscowość w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Allegany
  • Burns – miejscowość w stanie Wyoming, w hrabstwie Laramie
  • Burns – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie La Crosse

Wikipedia


burnus

długie, obszerne okrycie z kapturem, bez rękawów, zwykle z grubej białej wełny, noszone przez Arabów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rodzaj długiego, wierzchniego arabskiego okrycia wełnianego, rodzaj rozszerzonej peleryny z kapturem

 (1.2) książk. płaszcz o kroju przypominającym burnus (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Okryty był sfatygowanym dziurawym burnusem, który ledwie osłaniał przed słońcem jego zbrązowiałe ciało.

 (1.1) W środku na czele lecieli dwaj Beduini machając jak opętańcy rękoma i burnusami.

 (1.2) Za okrycie zimowe służyły góralom również kurtki zwane „burkami” i „burnusami” , które na przełomie XIX/XX wieku zastąpiły gunie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburnus, AS: burnus

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) peleryna

Wiktionary


burnuska

kurtka z kapturem na wzór burnusa


SJP.pl


burnusowy

przymiotnik od: burnus


SJP.pl


burobrązowy

brązowy o odcieniu burym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru brązowego o burym odcieniu

Wiktionary


burofioletowy

fioletowy o odcieniu burym


SJP.pl


burogranatowy

granatowy o odcieniu burym


SJP.pl


buroniebieski

niebieski o odcieniu burym


SJP.pl


burość

cecha, właściwość przedmiotów mających barwę ciemnoszarą z odcieniem brunatnym


SJP.pl


buroszary

szary o burym odcieniu; brudnoszary


SJP.pl


burow

1. Karl August von Burow (1809-1874), lekarz niemiecki;
2. woda (albo płyn) Burowa - roztwór zasadowego octanu glinu, substancja wykorzystywana jako lek, m.in. przy robieniu okładów na rany


SJP.pl

Burow – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Mecklenburgische Seenplatte, wchodząca w skład Związku Gmin Treptower Tollensewinkel.

Dzielnice:

  • Burow
  • Mühlenhagen
  • Weltzin

Wikipedia


burowie

nazwisko polskie


SJP.pl

Burowie (także Boerowie; w języku niderlandzkim boer, wym. [bur], oznacza chłopa, rolnika, farmera) – potomkowie głównie holenderskich, flamandzkich i fryzyjskich kalwinistów, niemieckich luteran i francuskich hugenotów, którzy osiedlali się w Afryce Południowej w XVII i XVIII wieku. W mniejszej liczbie mają korzenie skandynawskie, polskie, portugalskie, włoskie, hiszpańskie, szkockie, angielskie, irlandzkie i walijskie.

Wikipedia


burozielonobrązowy

zielonobrązowy o burym odcieniu


SJP.pl


burozielony

zielony o odcieniu burym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru zielonego o odcieniu burym

Wiktionary


buroziem

mało żyzny, stepowy rodzaj gleby


SJP.pl

Buroziemy (bure gleby półpustynne) – suche, zasadowe gleby półpustynne powstałe w suchej strefie klimatu umiarkowanego ciepłego.

Powstają one w obszarze klimatu kontynentalnego o rocznych sumach opadów ok. 150-200 mm, z maksimum opadów przypadającym późną wiosną. Porasta je bylicowo-ostnicowa roślinność półpustynna o niepełnym zwarciu.Buroziemy powstają na różnym podłożu, najczęściej na pyłach lessopodobnych, czasem na piaskach lub zwietrzelinie wapieni i łupków ilastych.

Wikipedia


burpee

[czytaj: BERpi lub BARpi] ćwiczenie polegające na wykonaniu bez przerwy przysiadu, deski, pompki i wyskoku


SJP.pl


burrata

włoski ser z mleka krowiego, wytwarzany z mozzarelli i śmietany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. tradycyjny włoski ser z mleka krowiego lub bawolego, wytwarzany z mozzarelli i śmietany;

Wiktionary

Burrata (wym. burˈrata) – włoski ser z mleka krowiego (czasem z mleka bawolego) wytwarzany z mozzarelli i śmietany, produkt typowy dla regionu Apulii.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) biały ser

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) kuchnia włoska

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|burrata.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) burrata

* włoski: (1.1) burrata ż.

źródła.

== burrata (język angielski.) ==

thumb|burrata (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) spoż. burrata

odmiana.

 (1.1) lp. burrata; lm. burratas

przykłady.

Wiktionary


burrito

pikantny naleśnik meksykański; burito


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. potrawa meksykańska, pszenna tortilla z farszem na bazie fasoli;

Wiktionary

Burrito lub taco de harina – potrawa pochodząca z Meksyku i kuchni Tex-Mex. Składa się z pszennej tortilli (w odróżnieniu od tortilli do tacos robionych z mąki kukurydzianej), która jest zawinięta wokół farszu. Tortilla zwykle jest lekko zgrillowana lub podgrzana na parze w celu jej zmiękczenia i uelastycznienia. W Meksyku jedynym wypełnieniem jest zazwyczaj fasola, meksykański ryż lub mięso i tortilla jest mniejsza. W Stanach Zjednoczonych nadzienie zawiera bogatszą kombinację składników, takich jak meksykański ryż, fasola, sałata, salsa, mięso, guacamole, ser i śmietana, a rozmiary tortilli są różne, niektóre burritos są znacznie większe niż ich odpowiedniki meksykańskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poproszę dwa burrito i coca-colę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burito n.

Wiktionary


bursa

1. dawniej: internat (zakład zapewniający mieszkanie i wyżywienie młodzieży uczącej się poza miejscem zamieszkania);
2. w liturgii katolickiej: płaska torebka na korporał (chustę pod naczynia mszalne);
3. dawniej: giełda;
4. dawniej: woreczek, sakiewka;
5. potocznie: miejsce internowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) internat;

 (1.2) przest. giełda

 (1.3) daw. sakiewka;

 (1.5) daw. gwara. składkowa zabawa zapustna;

Wiktionary

  • Bursa – miasto w północno-zachodniej Turcji
  • Bursa – prowincja w północno-zachodniej Turcji
  • bursa – budynek mieszkalny dla studentów i profesorów
  • bursa – góralska zabawa zapustna
  • bursa – przedmiot liturgiczny
  • Andrzej Bursa – polski poeta i prozaik

Zobacz też:

  • Bursa Ubogich w Krakowie
  • Bursa Jerozolimska w Krakowie

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbursa, AS: bursa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursianin

Wiktionary


bursalny

przymiotnik od: bursa


SJP.pl


bursarz

potocznie: mieszkaniec bursy; bursiarz, bursiak, bursista


SJP.pl


bursche

Bursche – rodzina ewangelików polskich, potomkowie tkacza Joachima Gotthelfa Bursche z Oppach w Saksonii, zamieszkałego w Turku.

  • Ernest Wilhelm Bursche (1831–1904), duchowny, wikariusz w Zgierzu, syn Joachima Gotthelfa
  • Juliusz Bursche (1862–1942), duchowny, biskup, syn Ernesta Wilhelma i Matyldy Müller, mąż Amalii Heleny z domu Krusche
  • Emil Bursche (1872–1934), lekarz, dyrektor szpitala ewangelickiego, syn Ernesta Wilhelma i Matyldy Müller
  • Edmund Bursche (1881–1940), duchowny, pastor, syn Ernesta Wilhelma i Marii Matyldy Harmel, mąż Janiny z domu Scheller
  • Alfred Bursche (1883–1942), prawnik, syn Ernesta Wilhelma i Marii Matyldy Harmel
  • Henryk Bursche (1885–1942), inżynier chemik, syn Ernesta Wilhelma i Marii Matyldy Harmel
  • Helena Bursche (1886–1975), dyrektorka gimnazjum im. Anny Wazówny w Warszawie, córka Juliusza i Amalii Heleny z domu Krusche
  • Teodor Bursche (1893–1965), architekt, syn Ernesta Wilhelma i Marii Matyldy Harmel
  • Stefan Bursche (1887–1940), inżynier mechanik, syn Juliusza i Amalii Heleny z domu Krusche
  • Zofia Bursche (ur. 1915), córka Edmunda, żona prof. Edwarda Marczewskiego we Wrocławiu
  • Danuta Bursche (1922–1996), córka Edmunda, żona Huberta Reckerata
  • Anna Bursche (1922–2002), mistrzyni Polski w łyżwiarstwie figurowym, córka Alfreda, żona aktora Sławomira Lindnera
  • Aleksander Bursche (ur. 1956), archeolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego

Wikipedia


bursiak

potocznie: mieszkaniec bursy; bursarz, bursiarz, bursista


SJP.pl


bursianin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. uczestnik bursy, zabawy zapustnej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursa ż.

Wiktionary


bursiarz

potocznie: mieszkaniec bursy; bursarz, bursiak, bursista


SJP.pl


bursista

potocznie: mieszkaniec bursy; bursarz, bursiarz, bursiak


SJP.pl


bursistka

bursista


SJP.pl

Patrz:

bursista

burski

przymiotnik od: Bur


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Burów, związany z Burami

Wiktionary

Osoby noszące nazwisko Burski/Burska:

  • Adam Burski (ok. 1560–1611) – polski logik i filozof
  • Aleksander Burski (1904–1991) – polski tkacz, działacz związkowy i polityk
  • Andrzej Burski (1939–2020) – polski polityk
  • Barbara Burska (ur. 1947) – polska aktorka
  • Bogna Burska (ur. 1974) – polska artystka wizualna
  • Bolesław Burski (1905–1984) – legionista, harcerz, żołnierz AK, członek PPS, pisarz
  • Czesław Burski (1919–1976) – polski rolnik i polityk
  • Jadwiga Burska (1926–2011) – polska psychopedagog i harcerka
  • Janina Burska-Toborowicz (1917–2001) – polska harcerka, sanitariuszka w powstaniu warszawskim
  • Jerzy Burski (1914–1979) – polski polityk
  • Juliusz Burski (1933–1990) – polski reżyser
  • Justyna Burska (1995–2024) – polska pływaczka
  • Ksawery Burski (ur. 1938) – polski sinolog i dyplomata
  • Maria Burska-Przybora (1910–2009) – polska śpiewaczka
  • Ryszard Burski (ur. 1954) – polski polityk
  • Tomasz Burski (1959–2001) – polski dziennikarz i działacz opozycji w PRL

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Druga wojna burska rozpoczęła się w 1899 r.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbursʲci, AS: bursʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bur m.

Wiktionary


bursowy

dotyczący bursy


SJP.pl


burst

krótkotrwała, ale niezwykle intensywna kampania reklamowa, mająca bardzo szeroki zasięg; kampania uderzeniowa


SJP.pl

Belgia:

  • Burst – dzielnica (deelgemeente) gminy Erpe-Mere w Regionie Flamandzkim, w prowincji Flandria Wschodnia, w okręgu Aalst

Inne:

  • burst – krótka, efektowna forma reklamowa
  • Burst – szwedzki zespół muzyczny

Wikipedia


burstein

[czytaj: bursztajn] nazwisko


SJP.pl


bursz

student uniwersytetu niemieckiego należący do korporacji studenckiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. niemiecki student

 (1.2) daw. gw-pl|Poznań. służący oficerski

Wiktionary

Bursz (niem. Bursch) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Działdowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: burʃ, AS: burš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burszowanie n.

 czas. burszować

 przym. burszowski

Wiktionary


burszenszaft

korporacja studentów niemieckich o charakterze politycznym


SJP.pl

Burschenschaft (niem.) – stowarzyszenie studentów niemieckich o charakterze samokształceniowym i politycznym.

Wikipedia


burszostwo

1. ogół burszów, studentów uniwersytetów niemieckich należących do korporacji studenckiej;
2. zawadiacki, beztroski, łobuzerski sposób bycia właściwy burszom


SJP.pl


burszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. prowadzenie hulaszczego życia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursz m.

 czas. burszować

 przym. burszowski

Wiktionary


burszowski

charakterystyczny dla bursza; beztroski, zawadiacki, łobuzerski


SJP.pl


bursztyn

kopalna żywica drzew iglastych z trzeciorzędu; jantar, sukcynit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto wydzielone z rejonu na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, położone nad rzeką Gniłą Lipą;

Wiktionary

Bursztyn, jantar, amber (łac. sucinum, czasem także elektrum z gr. ἤλεκτρονelektron) – kopalna żywica drzew iglastych, a w rzadszych przypadkach żywicujących liściastych drzew z rzędu bobowców czy rodziny dwuskrzydłowatych.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bursztyński

 rzecz. bursztyniarz mos., bursztynnik mos., bursztyn mrz.

Wiktionary


bursztynek

drobny ślimak płucodyszny, szkodnik roślin motylkowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: bursztyn

 (1.2) niewielki bursztyn

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jola znalazła na plażaaży bursztynek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztynnik mos., bursztyn m., bursztyniarstwo n., bursztyniarnia ż., bursztyniarz m., bursztynka ż.

 przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynny

 przysł. bursztynowo

Wiktionary


bursztynian

zjonizowana forma kwasu bursztynowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. sól lub ester kwasu bursztynowego

Wiktionary

Kwas bursztynowy, kwas butanodiowy – związek organiczny z grupy kwasów dikarboksylowych. Jest rozpuszczalny w wodzie, etanolu i eterze. Dość powszechnie występuje w przyrodzie, jest obecny w większości owoców i warzyw. Stanowi produkt pośredni w cyklu Krebsa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Inny produkt degradacji poliamin, pirolina, może być dalej metabolizowana do bursztynianu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztyn mrz., bursztyniarz mos., bursztynnik mos.

 przym. bursztynny, bursztynowy

Wiktionary


bursztynianowy

bursztynian


SJP.pl

Patrz:

bursztynian

bursztyniarka

potocznie: kobieta trudniąca się zawodowo poszukiwaniem i zbieraniem bursztynu


SJP.pl


bursztyniarnia

1. zakład produkujący przedmioty z bursztynu;
2. miejsce wydobycia bursztynu; kopalnia bursztynu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce wydobycia bursztynu

 (1.2) warsztat obróbki bursztynu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dwóch moich synów pracuje w bursztyniarni przy obróbce bursztynów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztynnik mos., bursztyn mrz., bursztyniarstwo n., bursztyniarz mos., bursztynka ż., bursztynek m.

 przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynny

 przysł. bursztynowo

Wiktionary


bursztyniarski

przymiotnik od: bursztyniarz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bursztyniarstwem albo bursztyniarzem, dotyczący bursztyniarstwa lub bursztyniarza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztynnictwo n., bursztyniarz mrz., bursztyn m., bursztyniarz m., bursztynnik mos., bursztyniarstwo n., bursztynek mrz., bursztyniarnia ż.

 przym. bursztyni, bursztynowy, bursztynny

Wiktionary


bursztyniarstwo

wyrabianie ozdób i przedmiotów z bursztynu; bursztynnictwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. rzemiosło związane z obróbką bursztynu

Wiktionary

Bursztyniarstwo (albo bursztynnictwo) – dział rzemiosła obejmujący wyrabianie ozdób z bursztynu.

Rzemieślnik zajmujący się bursztyniarstwem to bursztynnik.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdzie twój ojciec uczył się bursztyniarstwa?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburʃtɨ̃ˈɲarstfɔ, AS: burštỹńarstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztynnictwo n., bursztyn m., bursztyniarz m., bursztynnik mos., bursztynek mrz., bursztyniarnia ż.

 przym. bursztyniarski, bursztynowy, bursztynny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bursztynnictwo

Wiktionary


bursztyniarz

1. osoba zajmująca się wyrabianiem ozdób z bursztynu; bursztynnik;
2. potocznie: osoba trudniąca się zawodowo poszukiwaniem i zbieraniem bursztynu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto zajmuje się poszukiwaniem i wykopywaniem bursztynów z ziemi

 (1.2) zob. bursztynnik.

Wiktionary

Bursztynnik – rzemieślnik zajmujący się bursztyniarstwem, czyli wyrobem przedmiotów z bursztynu. Zawód ten nie występuje w oficjalnym wykazie rzemiosł. Uprawiany był na południowym wybrzeżu Bałtyku już od początków ludzkiego osadnictwa. Osoby zajmujące się obróbką bursztynu powołały Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników, które przyznaje tytuły Bursztynnika Roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: burˈʃtɨ̃ɲaʃ, AS: burštńaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztyn m., bursztynek m., bursztyniarstwo n., bursztynnik m., bursztyniarnia ż., bursztynnictwo n., bursztynka ż., bursztynkowate nmos., bursztynian m., Bursztyn m.

 przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynniczy, bursztynny

 przysł. bursztynowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bursztynnik

Wiktionary


bursztynka

drobny ślimak płucodyszny, szkodnik roślin motylkowych


SJP.pl

  • Bursztynka (ptak)
  • Bursztynka (ślimak)

Wikipedia


bursztynkowate

rodzina ślimaków z rzędu trzonkoocznych


SJP.pl

Bursztynkowate (Succineidae) – rodzina wszystkożernych ślimaków płucodysznych z rzędu trzonkoocznych (Stylommatophora), o niemal kosmopolitycznym zasięgu występowania. Charakteryzują się dość dużym ciałem, którego nie mogą w całości ukryć w muszli, oraz obecnością 2 par czułków. Ich muszla ma najczęściej barwę bursztynu, a ciało jest żółtawo-szare lub prawie czarne. Występują w środowiskach bardzo wilgotnych, rzadko w suchych. Wśród przedstawicieli tej rodziny znane są przypadki kanibalizmu.

Wikipedia


bursztynnictwo

wyrabianie ozdób i przedmiotów z bursztynu; bursztyniarstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. rzemiosło związane z obróbką bursztynu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdzie twój wuj uczył się bursztyniarstwa?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztyn m., bursztyniarz m., bursztynnik mos., bursztyniarstwo n.

 przym. bursztyniarski, bursztynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bursztyniarstwo

Wiktionary


bursztynniczka

bursztynnik


SJP.pl

Patrz:

bursztynnik

bursztynnik

osoba zajmująca się wyrabianiem ozdób z bursztynu; bursztyniarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzemieślnik, który obrabia bursztyny;

Wiktionary

Bursztynnik – rzemieślnik zajmujący się bursztyniarstwem, czyli wyrobem przedmiotów z bursztynu. Zawód ten nie występuje w oficjalnym wykazie rzemiosł. Uprawiany był na południowym wybrzeżu Bałtyku już od początków ludzkiego osadnictwa. Osoby zajmujące się obróbką bursztynu powołały Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników, które przyznaje tytuły Bursztynnika Roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: burˈʃtɨ̃ɲːik, AS: buršt•ńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztyn m., bursztynek m., bursztyniarstwo n., bursztyniarz m., bursztyniarnia ż., bursztynnictwo n., bursztynówka ż., bursztynka ż., bursztynkowate nmos., bursztynian m., Bursztyn m.

 przym. bursztynowy, bursztyniarski, bursztynniczy, bursztynny

 przysł. bursztynowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bursztyniarz

Wiktionary


bursztynny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. związany z bursztynem, dotyczący bursztynu

 (1.2) daw. zawierający bursztyn albo wykonany z bursztynu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztyn mrz., bursztynek mrz., bursztyniarstwo n., bursztyniarnia ż., bursztyniarz mos., bursztynnik mos., bursztyniarka ż., bursztynowość ż., bursztynność ż., bursztyniarskość ż., bursztynian m., bursztynowiec mzw./mrz., bursztynka ż., bursztynkowate nmos.

 przym. bursztynowy, bursztyni, bursztyniarski

 przysł. bursztynowo, bursztyniarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) współcz. bursztynowy

Wiktionary


bursztynodajny

dostarczający bursztynu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stanowiący bogate źródło bursztynu

Wiktionary


bursztynonośny

obfitujący w bursztyn, dostarczający bursztynu


SJP.pl


bursztynowicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Bursztynowicz:

  • Barbara Bursztynowicz (ur. 1954) – polska aktorka
  • Jacek Bursztynowicz (ur. 1952) – polski aktor
  • Tadeusz Bursztynowicz (1920–1985) – polski reżyser

Wikipedia


bursztynowiec

drzewo z rodziny oczarowatych o wonnej żywicy używanej do wyrobu perfum i kadzideł; ambrowiec


SJP.pl


bursztynowo

związany z bursztynem


SJP.pl

W Polsce
  • Bursztynowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. grudziądzkim, w gminie Świecie nad Osą
  • Bursztynowo – leśniczówka w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Warlubie
  • Bursztynowo – gromada
  • Bursztynowo– przystanek kolejowy w Bursztynowie, w gminie Świecie nad Osą, w powiecie grudziądzkim, w województwie kujawsko-pomorskim

Wikipedia


bursztynowożółty

żółty o bursztynowym odcieniu


SJP.pl


bursztynowy

związany z bursztynem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jubil. miner. dotyczący bursztynu, związany z bursztynem, wykonany z bursztynu, zawierający domieszkę bursztynu

 (1.2) chem. farm. dotyczący kwasu bursztynowego lub jego pochodnych

przymiotnik jakościowy

 (2.1) mający kolor złocistożółty, taki jak kolor bursztynu lub przypominający kolor bursztynu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Gdańsku kupiłam sobie bursztynową biżuterię.

 (1.1) Smukłą szyję kobiety zdobił sznur bursztynowych korali.

 (2.1) Muszle bursztynek są cienkie, przezroczyste i najczęściej bursztynowego koloru.

 (2.1) Na stole lśniły ametystowe kieliszki i bursztynowa karafka.

 (2.1) Wpatrywał się ukradkiem w jego oblicze, w wielkie bursztynowe oczy i gęste czarne włosy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburʃtɨ̃ˈnɔvɨ, AS: burštỹnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bursztyn mrz., bursztynek mrz., bursztyniarstwo n., bursztyniarnia ż., bursztyniarz mos., bursztynnik mos., bursztyniarka ż., bursztynowość ż., bursztynność ż., bursztyniarskość ż., bursztynian m., bursztynowiec mzw./mrz., bursztynka ż., bursztynkowate nmos.

 przym. bursztynny, bursztyni, bursztyniarski

 przysł. bursztynowo, bursztyniarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. bursztynny; książk. jantarowy

 (2.1) złocistożółty

Wiktionary


burt

1. w żeglarstwie: boczna ściana kadłuba statku; burt;
2. w lotnictwie: bok samolotu;
3. duży, prostopadłościenny kamień okładzinowy, który stanowi brzeg chodników i ścieżek; przybrucze;
4. krawędź rowu, kanału, nasypu itp.;
5. dolna warstwa soli w kopalni;
6. rodzaj dźwigu na samochodzie dostawczym;
7. buda nakrywająca koło wodne; burtnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. żegl. bok statku

 (1.2) daw. kraw. obszywka

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od: burta

Wiktionary

  • Burt – miejscowość w Irlandii w hrabstwie Donegal

Miejscowości w USA:

  • Burt – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Kossuth
  • Burt – jednostka osadnicza w stanie Michigan, w hrabstwie Saginaw

Gminy w USA:

  • Burt (ang. Burt Township) – gmina w stanie Iowa, w hrabstwie Kossuth
  • Burt (ang. Burt Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Alger
  • Burt (ang. Burt Township) – gmina w stanie Michigan, w hrabstwie Cheboygan
  • Burt (ang. Burt Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Ward

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Łódź stała zwrócona przodem do baryłki, a prawym burtem do matni.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) burta

 (1.2) borta, naszywka, lamówka

Wiktionary


burta

1. w żeglarstwie: boczna ściana kadłuba statku; burt;
2. w lotnictwie: bok samolotu;
3. duży, prostopadłościenny kamień okładzinowy, który stanowi brzeg chodników i ścieżek; przybrucze;
4. krawędź rowu, kanału, nasypu itp.;
5. dolna warstwa soli w kopalni;
6. rodzaj dźwigu na samochodzie dostawczym;
7. buda nakrywająca koło wodne; burtnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. bok statku;

 (1.2) lotn. bok samolotu

 (1.3) mot. bok skrzyni ciężarówki

 (1.4) daw. pionowy brzeg kanału wodnego

 (1.5) daw. wykończony lamówką brzeg materiału

 (1.6) daw. czary

Wiktionary

Burta – jedna z połówek statku wodnego, a także statku powietrznego, posiadającego symetrię kadłuba (np. samolot lub sterowiec, ale już nie balon). Pojęciem tym, w zależności od potrzeb, określa się bądź całą połowę kadłuba, bądź też tylko jego poszycie. Termin stosowany także w szeregu innych określeń, np. jako strona skrzyni ładunkowej w lądowym pojeździe transportowym, pionowy brzeg kanału wodnego, połowa śluzy wodnej itd.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Majtkowie przywdziali nowe kaftany; jedni myli pokład, inni czyścili mosiężne spojenia burt i okien, na maszcie wywieszono jedną chorągiew, a na tyle statku drugą, większą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburta, AS: burta

Wiktionary

Powiązane:

 przym. burtowy, zaburtowy

Wiktionary


burtnica

1. w żeglarstwie: pionowa lub półpionowa deska, którą zakończone są wewnętrzne brzegi pokładu i półpokładu jachtu, chroniąca częściowo łódź przed zalaniem przez fale; futrówka;
2. w żeglarstwie: ławka przeznaczona dla wioślarzy;
3. buda nakrywająca koło wodne; burta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. ława okrętowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: burtʲˈɲit͡sa, AS: burtʹńica

Wiktionary


burton

Miejscowości w USA:

  • Burton – miasto w stanie Michigan, w hrabstwie Genesee
  • Burton – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Keya Paha
  • Burton – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Geauga
  • Burton – jednostka osadnicza w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Beaufort
  • Burton – miejscowość w stanie Teksas, w hrabstwie Washington

Wikipedia


burtowy

przymiotnik od: burta


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z burtą, dotyczący burty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burta ż.

 przym. zaburtowy

Wiktionary


burundi

państwo w Afryce ze stolicą w Bużumburze; Republika Burundi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;

Wiktionary

Burundi (wym. [buˈɾundi]), oficjalnie Republika Burundi (rundi Republika y’Uburundi; fr. République du Burundi) – państwo śródlądowe położone w Afryce Wschodniej. Graniczy z Rwandą od północy, Tanzanią od wschodu i południa, oraz z Demokratyczną Republiką Konga od zachodu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 1 lipca 1962 r. Burundi zostało ogłoszone niezależnym państwem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈrũndʲi, AS: burũndʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burundyjczyk mos., Burundyjka ż.

 przym. burundyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Burundi

Wiktionary


burunduk

gryzoń z rodziny wiewiórek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Tamias sibiricus|ref=tak., gatunek wiewiórki, występujący w syberyjskiej tajdze;

Wiktionary

Burunduk syberyjski (Eutamias sibiricus) – gatunek ssaka z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w rodzinie wiewiórkowatych (Sciuridae), jedyny przedstawiciel rodzaju burunduk (Eutamias).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: buˈrũnduk, AS: burũnduk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) syberyjski burunduk

Wiktionary


burundyjczyk

obywatel Burundi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Burundi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburũnˈdɨjt͡ʃɨk, AS: burũndyi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burundi n.

:: fż. Burundyjka ż.

 przym. burundyjski

Wiktionary


burundyjka

obywatelka Burundi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Burundi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburũnˈdɨjka, AS: burũndyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burundi n.

:: fm. Burundyjczyk mos.

 przym. burundyjski

Wiktionary


burundyjski

związany z Burundi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Burundi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ponad 140 osób zginęło w ub. tygodniu podczas bitwy między armią burundyjską i antyrządowymi partyzantami w miasteczku Rumonge położonym nad jeziorem Tanganika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburũnˈdɨjsʲci, AS: burũndyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burundi, Burundyjczyk, Burundyjka

Wiktionary


burusz

członek ludu zamieszkującego górskie regiony północno-zachodniego Pakistanu oraz przyległe tereny Indii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek grupy etnicznej zamieszkującej dolinę rzeki Hunza;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zobaczyli czterech Buruszów pasących kozy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. buruszaski

 rzecz. buruszaski mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Hunza, Hunzu, Buruszaski

Wiktionary


buruszaski

język buruszaski - język należący do grupy języków izolowanych, używany w dolinach północno-zachodnich Indii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z językiem używanym w północnym Pakistanie, niewykazującym bezspornego pokrewieństwa z jakimkolwiek innym językiem świata

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język buruszaski (1.1);

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Burusz mos.

Wiktionary


buruszowie

członek ludu zamieszkującego górskie regiony północno-zachodniego Pakistanu oraz przyległe tereny Indii


SJP.pl

Buruszowie – grupa etniczna, której językiem jest buruszaski, zamieszkująca głównie środkową część doliny rzeki Hunzy, dolinę Yasin i dolinę rzeki Nagir (dopływu rzeki Hunzy), w autonomicznym rejonie administracyjnym Gilgit-Baltistan (do 2009 r. Obszary Północne) w północnym Pakistanie. Według danych z 1991 r. grupa ta liczyła niewiele ponad 90 tys. osób. Buruszowie, którzy opuścili Hunzę, mieszkają i/lub pracują w Gilgicie, Śrinagarze, Karaczi; wielu Buruszów pracuje za granicą, głównie w krajach Półwyspu Arabskiego, Afganistanie, Europie i w Ameryce Północnej, i studiuje w Chinach. Na temat przynależności genealogicznej języka Buruszów nie ma wśród językoznawców zgody, przeważnie uważany jest wciąż za język izolowany. Także pochodzenie jego użytkowników jest przedmiotem dociekań naukowych, przy czym podkreśla się brak podobieństw genetycznych między Buruszami a ludami zamieszkującymi w bezpośrednim sąsiedztwie. Na pochodzenie zarówno języka buruszaski, jak i jego użytkowników rzucają światło badania J.H. Holsta, wedle których buruszaski jest spokrewniony z południowo-gruzińskimi językami kartwelskimi, i tam prawdopodobnie należy szukać rdzennych ziem Buruszów. Udokumentowane jest istnienie niezawisłych księstw (państewek) zamieszkałych przez Buruszów: Hunza, Nagir i Yasin od co najmniej XV w. do 1891 r., kiedy to ich tereny weszły w skład Imperium Brytyjskiego, zachowując jednak wewnętrzną niezależność. Wraz z podziałem Indii Brytyjskich w 1947 r. księstwa Buruszów znalazły się w granicach Pakistanu; księstwa Hunzy i Nagiru pozostały samorządne aż do ich likwidacji w 1974 i 1972 r. Buruszowie zamieszkiwali płaskie dna wysoko położonych i trudno dostępnych dolin rzek (Hunzy i jej dopływów), gdzie warunki terenowe, gleby i klimat sprzyjały rolnictwu i pasterstwu; przez stulecia prac irygacyjnych i budowy tarasów na najniższych partiach zboczy górskich powiększali teren upraw i zasiedlenia. Do tradycyjnych zajęć w dalszym ciągu zaliczają się pasterstwo (głównie owce, kozy, jaki i bydło), sadownictwo (głównie jabłka, czereśnie, orzechy włoskie i morele) oraz w mniejszym zakresie uprawa pasz i zbóż. Tradycyjny model życia zmienia się stopniowo, szczególnie w konsekwencji budowy przez Dolinę Hunzy szosy Karakoram Highway (ukończonej w 1978 r.), emigracji zarobkowej i rozwoju turystyki. Od XVI w. Buruszowie wyznają islam: na terenie dystryktów Hunzy i Yasin są to przeważnie izmailici, w dystrykcie Nagir szyici.

Wikipedia


bury

ciemnoszary o brązowym i brudnym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ciemnoszary, mający brunatny odcień

 (1.2) ciemnoszary z plamami

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. gwara. więz. stójkowy, policjant

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lp. oraz M., B. i W. lm. od: bura

Wiktionary

Miejscowości

Belgia

  • Bury – dzielnica Péruwelz

Francja

  • Bury – miejscowość i gmina

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na błękitnym niebie zaczęły się pojawiać bure chmury, zapowiadające złą pogodę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburɨ, AS: bury

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burek m., Burek mzw.

 przym. burawy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) salceson, śledź

Wiktionary


burylszczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kresy. wiertniczy

Wiktionary


burza

intensywne opady deszczu lub deszczu i gradu, któremu towarzyszą wyładowania elektryczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) meteorol. intensywne opady deszczu lub deszczu i gradu, któremu towarzyszą wyładowania elektryczne w atmosferze (błyskawice i grzmoty);

 (1.2) przen. czynność, zjawisko o dużej intensywności lub o gwałtownym przebiegu (np. wydarzenie historyczne, wojna, rewolucja, bunt, także gwałtowna reakcja na coś, awantura)

 (1.3) przen. namiętność, niepokój

 (1.4) bezład, chaos

Wiktionary

Burza – zjawisko meteorologiczne związane z intensywnym rozwojem chmur o strukturze pionowej Cumulonimbus. Charakterystyczny dla burz jest intensywny opad deszczu, śniegu lub gradu, którym towarzyszą wyładowania elektryczne w atmosferze – najczęściej pioruny, dające charakterystyczne efekty świetlne (błyskawice) i dźwiękowe (grzmoty). Wyróżnia się błyskawice płaskie, liniowe, wstęgowe, paciorkowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jacek, wracaj natychmiast do domu, bo zanosi się na burzę!

 (1.2) Głowę Jacka okala burza długich, falujących włosów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuʒa, AS: buža

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burzliwość ż., burzowiec m.

 przym. burzowy, burzliwy, przedburzowy

 przysł. burzliwie

Wiktionary


burzan

chwast stepowy tworzący bujną gęstwinę zarośli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zwarte zbiorowisko wysokiej roślinności stepowej, najczęściej łopianów i ostów;

 (1.2) przen. zarośla, gąszcze

Wiktionary

Burzan (ukr. Бур'ян – burján) – wysokie, bujne zarośla roślin zielnych, złożone przede wszystkim z chwastów: ostów i łopianów, występujące dawniej na stepach ukraińskich.

O burzanie pisał Adam Mickiewicz w sonecie Stepy Akermańskie:

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najbystrzejszy wzrok nie mógłby odkryć jednej żywej duszy ani nawet żadnego ruchu w ciemnych, zeschniętych i zwiędłych burzanach.

 (1.2) Już pilnuje cieląt, które szukają zielonej trawy w burzanach dzikiego bzu za wsią rosnących (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burzanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) chaszcze

Wiktionary


burzanka

roślina z rodziny dyniowatych, uprawiana w strefie śródziemnomorskiej dla owoców mających zastosowanie w lecznictwie jako środek przeczyszczający; kolokwinta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. bot. arbuz kolokwinta, nazwa systematyczna|Citrullus colocynthis|ref=tak.

Wiktionary

Burzanka – struga, na Żuławach Wiślanych w gminach Milejewo i Elbląg.

Długość Burzanki wynosi 13,8 km. Struga wypływa w okolicy Wilkowa na wysokości 150 m n.p.m. Dalej płynie na południe przez Sierpin, Przezmark, Czechowo i na południe od Gronowa Górnego uchodzi do jeziora Druzno.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. burzan m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kolokwinta, kolocynta, arbuz kolokwinta, kawon kolokwinta

Wiktionary


burzawa

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Dawid Burzawa – polski piłkarz plażowy i futsalista
  • Zenon Burzawa – polski piłkarz i trener

Wikipedia


burzec

nazwisko


SJP.pl

Burzec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Wojcieszków.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi stężyckiej.

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Burzec, po jej zniesieniu w gromadzie Wojcieszków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa siedleckiego.

Wikipedia


burzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|burzyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈʒɛ̃ɲɛ, AS: bužńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burzycielstwo n., burzyciel m., burzycielka ż., zburzenie n., wzburzenie n.

 czas. burzyć ndk., zburzyć dk.

 przym. burzycielski

Wiktionary


burzenin

wieś w Polsce


SJP.pl

Burzenin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Burzenin.

Siedziba gminy Burzenin. Dawniej miasto – uzyskał lokację miejską przed 1378 rokiem, zdegradowany w 1870 roku. Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sieradzkim województwa sieradzkiego. Do II rozbioru Polski w granicach województwa sieradzkiego. W 1827 roku jako miasto prywatne Królestwa Kongresowego, położone było w powiecie sieradzkim, obwodzie sieradzkim województwa kaliskiego.

Wikipedia


burzeninianin

mieszkaniec wsi Burzenin


SJP.pl


burzeninianka

mieszkanka Burzenina (wsi w Polsce)


SJP.pl


burzeniński

przymiotnik od: Burzenin, wieś gminna w województwie łódzkim


SJP.pl


burzliwie

przysłówek

 (1.1) w sposób burzliwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) 15 sierpnia w Towarzystwie Patriotycznym Polskim dyskutowano burzliwie nad sytuacją.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burzliwość ż., burza ż.

 przym. burzliwy

Wiktionary


burzliwiec

przestarzałe: czlowiek o burzliwym charakterze albo prowadzący burzliwy, niespokojny, awanturniczy tryb życia; awanturnik


SJP.pl


burzliwiej

stopień wyższy od przysłówka: burzliwie


SJP.pl


burzliwość

burzliwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest burzliwe; cecha tego, kto jest burzliwy

Wiktionary

Patrz:

burzliwy

Powiązane:

 rzecz. burza ż.

 przym. burzliwy

 przysł. burzliwie

 czas. burzyć ndk.

Wiktionary


burzliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: burzliwy


SJP.pl


burzliwy

1. charakteryzujący się burzami atmosferycznymi;
2. pełen niepokoju i niezwykłych wydarzeń;
3. wzburzony, zdolny do gwałtownych reakcji;
4. o gwałtownym przebiegu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się burzami atmosferycznymi

 (1.2) przen. pełen niepokoju i niezwykłych wydarzeń

 (1.3) wzburzony, zdolny do gwałtownych reakcji

 (1.4) o gwałtownym przebiegu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wypłynęliśmy w morze, bo pogoda była zbyt burzliwa.

 (1.2) Żyjemy w burzliwych czasach, nawet kolega może być wrogiem.

 (1.2) Zdiagnozowano u niej stwardnienie rozsiane. Po długiej rozmowie z Becky nie mogłem powstrzymać się od wniosku, że jej choroba była po części powiązana z jej emocjonalnie burzliwym życiem.

 (1.3) Był on burzliwym człowiekiem, wściekał się o cokolwiek.

 (1.4) Narady były bardzo burzliwe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buʒˈlʲivɨ, AS: bužlʹivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burzliwość ż., burza ż., burzowiec mrz.

 przym. burzowy

 przysł. burzliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwałtowny, intensywny, obfity, rzęsisty

 (1.2) pamiętny, pełen wydarzeń

 (1.3) gorący, gwałtowny, namiętny, nieopanowany, pot. wybuchowy

 (1.4) gwałtowny, rozgorączkowany, zaciekły, zażarty

Wiktionary


burzowiec

kanał odprowadzający z sieci kanalizacyjnej nadmiar wód opadowych; kanał burzowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. bud. kanał burzowy

Wiktionary

  • burzowiec – kolektor burzowy, kanalizacja burzowa

3 cieki w Polsce:

  • Burzowiec – kanał wodny, dopływ Dłubni
  • Burzowiec – potok, dopływ Jagielnicy
  • Burzowiec – rów wodny, dopływ Plewki

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Absolutną koniecznością jest skierowanie do oczyszczania wody z tzw. burzowców.

 (1.1) W burzowcach leżą opony, podkłady kolejowe, a nawet części samochodów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burza ż.

 przym. burzliwy

Wiktionary


burzowiny

rzeczownik

 (1.1) gw-pl|Poznań. piana, coś burzącego się

Wiktionary

Powiązane:

 czas. burzyć

Wiktionary


burzówka

kanalizacja służąca do odprowadzania wód opadowych i roztopowych; kanalizacja burzowa, burzowiec


SJP.pl


burzowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest burzowe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. burzowy

 przysł. burzowo

Wiktionary


burzowy

związany z burzą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący burzy, związany z burzą, zwiastujący burzę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pogoda kwietniowa, zmieniająca się zdecydowanie, niepewna, wietrzna, burzowa, zapowiadająca ocieplenie.

 (1.1) W ten pamiętny dla wielu wtorek, około godz. 15.00 pojawiła się chmura burzowa, która pozostawiła po sobie 12 ofiar śmiertelnych i wielkie spustoszenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈʒɔvɨ, AS: bužovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burza ż., burzowość ż.

 przym. burzliwy, przedburzowy

Wiktionary


burżua

bourgeois; burżuj:
1. przedstawiciel burżuazji; kapitalista;
2. potocznie: z niechęcią lub podziwem o bogatym człowieku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzad. członek burżuazji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burżujka ż., burżuj mos., bourgeois mos., burżuazja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) burżuj

Wiktionary


burżuazja

górna, najzamożniejsza warstwa mieszczaństwa, składająca się z właścicieli przedsiębiorstw handlowych lub produkcyjnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogół przedsiębiorców i osób zamożnych od XV wieku;

 (1.2) pot. rzecz luksusowa

Wiktionary

Burżuazja (z fr. bourgeoisie „mieszczaństwo”) – pierwotnie synonim mieszczaństwa, następnie ogółu przedsiębiorców i osób zamożnych. Od końca XV wieku jest to określenie górnych, zamożnych warstw mieszczaństwa, odróżniających się od szlachty, a także ludu żyjącego z pracy swoich rąk. Obecnie oznacza ogół ludzi posiadających kapitały i odpowiednio wysoką pozycję społeczną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Towarzysze i towarzyszki, amerykańska burżuazja knuje podstępy przeciw ludowi pracującemu!

 (1.2) Chyba pozwolę sobie dziś na odrobinę burżuazji i zjem sushi zamiast schabowego z ryżem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌburʒuˈwazʲja, AS: buržuazʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burżujstwo n., burżuj m., burżujka ż., burżua m., burżuazyjność ż.

 przym. burżuazyjny, burżujski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mieszczaństwo, burżujstwo

Wiktionary


burżuazyjnieć

stawać się burżuazyjnym, przesiąkać wpływami burżuazji


SJP.pl


burżuazyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest burżuazyjne; cecha tych, którzy są burżuazyjni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burżuazja ż., burżuj m., burżujka ż.

 przym. burżuazyjny

 przysł. burżuazyjnie

Wiktionary


burżuazyjny

dotyczący burżuazji, związany z burżuazją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) hist. związany z burżuazją, dotyczący burżuazji

 (1.2) w komunistycznej nowomowie związany z panowaniem burżuazji, z kapitalizmem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burżuj m., burżujka ż., burżuazja ż., burżuazyjność ż.

 przysł. burżuazyjnie

Wiktionary


burżui

burżuj (rzadko); burżujski


SJP.pl


burżuj

bourgeois; burżua:
1. przedstawiciel burżuazji; kapitalista;
2. potocznie: z niechęcią lub podziwem o bogatym człowieku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pogard. człowiek należący do burżuazji

 (1.2) przen. pogard. bogacz

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Patrz, jaki burżuj się z niego zrobił: co miesiąc nową komórkę do szkoły przynosi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈburʒuj, AS: buržui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burżujstwo n., burżuazja ż., burżua m.

:: fż. burżujka ż.

 przym. burżuazyjny, burżujski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kapitalista

Wiktionary


burżujka

pogardliwie o człowieku bardzo bogatym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pogard. kobieta należąca do burżuazji

 (1.2) przen. pogard. bogaczka

 (1.3) pot. mały, żelazny piecyk opalany drewnem lub węglem, koza

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Ta burżujka znowu przyszła w nowych butach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burżujstwo n., burżuazja ż., burżua m.

:: fm. burżuj mos.

 przym. burżuazyjny, burżujski

Wiktionary


burżujski

burżuj; burżui


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) pogard. związany z burżujem, dotyczący burżuja

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jesteś głupia, burżujska świnia! Otumanili was kapitaliści i księża swoją faszystowską propagandą i zrobili z was dzikusów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burżuazja ż., burżuj mos., burżujka ż.

Wiktionary


burżujstwo

1. ogół burżujów;
2. styl życia właściwy burżujom


SJP.pl


burzyć

1. powodować zniszczenie, rozpadanie się czegoś; niszczyć;
2. przenośnie: niszczyć jakiś ład;
3. powodować mieszanie się, mącenie;
4. burzyć się:
a) przenośnie: denerwować się;
b) buntować się;
c) musować;
d) wichrzyć się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zburzyć)

 (1.1) powodować rozpad czegoś budowanego

czasownik przechodni niedokonany (dk. wzburzyć)

 (2.1) powodować, że coś kłębi się, pieni się

 (2.2) wprowadzać niepokój; tracić spokój

 (2.3) gw-pl|Górny Śląsk. dobijać się, stukać, uderzać

czasownik zwrotny niedokonany (dk. zburzyć się)

 (3.1) ulegać niszczeniu

 (3.2) biol. chem. kulin. ulegać fermentacji, intensywnie wydzielając pianę

czasownik zwrotny niedokonany (dk. wzburzyć się)

 (4.1) pienić się, kłębić się gwałtownie

 (4.2) tracić równowagę, gotować się w zdenerwowaniu

 (4.3) nie zgadzać się na co

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przypomnij, Panie, / synom Edomu, / dzień Jeruzalem, / kiedy oni mówili: «Burzcie, burzcie - / aż do jej fundamentów!».

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuʒɨt͡ɕ, AS: bužyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burzliwość ż., burzycielstwo n., burzyciel m., burzycielka ż., zburzenie n., wzburzenie n., burzenie n., reg. pozn. burzowiny. nmos.

 czas. zburzyć dk.

 przym. burzycielski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) demolować, niszczyć, roznosić, rozpirzać, rozwalać, rujnować, wyburzać

 (2.1) targać, wzburzać

 (2.2) naruszać, wzburzać

 (3.1) niszczyć się

 (3.2) fermentować, musować

 (4.1) kipieć, kotłować się, wrzeć, wzburzać się

 (4.2) gotować się, kipieć, wrzeć, wzburzać się

 (4.3) buntować się

Wiktionary


burzyciel

ten, który burzy coś, niszczy


SJP.pl


burzycielka

kobieta wprowadzająca zniszczenie, zamęt, naruszająca jakieś zasady


SJP.pl


burzycielski

burzyciel


SJP.pl

Patrz:

burzyciel

burzycielstwo

skłonność do burzenia, niszczenia czegoś


SJP.pl


burzyk

ptak z rodziny burzyków, podobny do mewy; nawałnik


SJP.pl


burzykowate

rodzina ptaków z rzędu rurkonosych; petrelowate


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Procellariidae|Leach|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu rurkonosych;

Wiktionary

Burzykowate, petrelowate (Procellariidae) – rodzina ptaków z rzędu rurkonosych (Procellariiformes).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Rogowa pochwa dzioba burzykowatych składa się z płytek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. burzyk mzw.

Wiktionary


burzykowaty

o cechach burzykowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


burzyn

W Polsce
  • Burzyn – wieś w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Tuchów
  • Burzyn – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Jedwabne
  • Burzyn – gromada

Wikipedia


burzyński

nazwisko


SJP.pl

Burzyński (forma żeńska: Burzyńska; liczba mnoga: Burzyńscy) – polskie nazwisko. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 9583 osób.

Mężczyźni o tym nazwisku:

  • Adam Burzyński (ur. 3 czerwca 1969) – polski gitarzysta. Współtworzył zespoły Kazik na Żywo, Kobranocka
  • Adam Prosper Burzyński (ur. 1755, zm. 9 września 1830) – biskup sandomierski, misjonarz
  • Ignacy Burzyński – poseł brasławski na sejm 1786 roku
  • Jakub Burzyński – dyrygent, śpiewak i teoretyk muzyki
  • Jan Burzyński, powstaniec kościuszkowski
  • Jan Burzyński (1837-1932), powstaniec styczniowy
  • Leszek Burzyński – wojewoda leszczyński (1997–1998), wiceminister spraw wewnętrznych i administracji (1999–2000)
  • Mieczysław Burzyński (zm. 1 marca 1924) – poseł na Sejm Krajowy Galicji X kadencji
  • Piotr Burzyński (ur. 14 października 1819, zm. 19 kwietnia 1879) – prawnik polski, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego
  • Roman Burzyński (ur. 1907, zm. 1988) – artysta fotografik
  • Stanisław Antoni Burzyński (ur. 1701, zm. 1775) – kasztelan brzeskolitewski i smoleński, jezuita
  • Stanisław Rajmund Burzyński (ur. 1943) – biochemik i lekarz
  • Stanisław Ryszard Burzyński (ur. 19 października 1948, zm. 5 listopada 1991) – polski piłkarz, bramkarz reprezentacji Polski
  • Stanisław Burzyński (ur. 13 listopada 1892, zm. 1937) – polski działacz polityczny, członek Biura Politycznego KC Komunistycznej Partii Polski
  • Tadeusz Burzyński (ur. ok. 1730, zm. 1773) – polski senator i dyplomata czasów stanisławowskich, kasztelan smoleński
  • Tadeusz Burzyński (ur. 8 października 1914, zm. 1 sierpnia 1944) – polski duchowny poległy w powstaniu warszawskim
  • Tomasz Burzyński (ur. 6 grudnia 1834, zm. 24 maja 1904) – powstaniec styczniowy, zesłaniec syberyjski
  • Włodzimierz Burzyński (ur. 29 kwietnia 1900, zm. 17 lipca 1970) – polski inżynier teoretyk budownictwa, profesor Politechniki Lwowskiej oraz Śląskiej
  • Zbigniew Burzyński (ur. 31 marca 1902, zm. 30 grudnia 1971) – kapitan Wojska Polskiego, pilot i konstruktor balonów
  • Zbigniew Paweł Burzyński (ur. 1 lutego 1952, zm. 19 maja 2025) – polski działacz samorządowy, były prezydent Kutna

Wikipedia


burłacki

burłak


SJP.pl

Patrz:

burłak

burłaczyć

przenosić sprzęt pływający w miejscach, gdzie przepłynięcie jest niemożliwe


SJP.pl


burłak

robotnik rzeczny w dawnej Rosji


SJP.pl

Burłak (ros. бурлак) – robotnik transportu rzecznego w Rosji, pracujący przy wiosłach lub holowaniu statków na linie. Burłacy, znani od XVI wieku, utrzymali się do początku XX stulecia. Rekrutowali się z wiejskiej biedoty, włóczęgów i polskich zesłańców.

Wikipedia


bus

potocznie: autobus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) mot. samochód półciężarowy do przewozu osób, mały autobus

Wiktionary

Czechy:

  • Buš – gmina

Francja:

  • Bus – miejscowość
  • Bus-la-Mésière – miejscowość
  • Bus-lès-Artois – miejscowość
  • Bus-Saint-Rémy – miejscowość

Osoby:

  • César de Bus – francuski błogosławiony
  • Erhard Bus – niemiecki historyk
  • Kati Bus – węgierska aktorka
  • Schelte Bus – amerykański astronom
  • Yohann Bus – gwadelupski piłkarz

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bus, AS: bus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. busik mrz.

 przyr. -bus

Wiktionary


busak

nazwisko


SJP.pl

Busak (cyr. Бусак) – wieś w Czarnogórze, w gminie Nikšić. W 2011 roku liczyła 11 mieszkańców.

Wikipedia


buscopan

złożony preparat farmaceutyczny rozkurczający mięśnie gładkie; stosowany głównie w kolce wątrobowej i nerkowej oraz w chorobie wrzodowej


SJP.pl


busczanin

mieszkaniec Buska Zdroju; buszczanin; buskowianin


SJP.pl


busczanka

mieszkanka Buska Zdroju; buszczanka; buskowianka


SJP.pl


bush

[czytaj: busz] nazwisko wielu wybitnych amerykańskich i kanadyjskich postaci, np. George Bush - prezydent USA


SJP.pl

Muzyka:

  • Bush – brytyjski zespół rockowy
  • Bush – album amerykańskiego rapera Snoop Dogga

Osoby o nazwisku Bush:

  • Alan Bush – brytyjski kompozytor
  • Barbara Bush – żona George’a H.W., była pierwsza dama USA
  • Christy Bush – amerykańska fotografik związana z Bespoke Gallery w Chelsea w Nowym Jorku
  • George H.W. Bush – 41. prezydent USA (1989-1993)
  • George P. Bush – amerykański przedsiębiorca i polityk Partii Republikańskiej, syn Jeba Busha
  • George W. Bush – 43. prezydent USA (2001-2009), syn George’a H.W. Busha
  • Jeb Bush – były gubernator Florydy, syn George’a H.W., brat George’a W. Busha
  • John Bush – amerykański wokalista
  • Kate Bush – piosenkarka brytyjska, niezwiązana z rodziną polityczną w USA
  • Laura Bush – żona G. W. Busha, była pierwsza dama USA
  • Lesley Bush – amerykańska skoczkini do wody, mistrzyni olimpijska z Tokio (1964)
  • Marvin P. Bush – amerykański przedsiębiorca, młodszy syn George’a H.W. Busha
  • Prescott Bush – senator z Connecticut, ojciec George’a H.W. Busha
  • Vannevar Bush – amerykański inżynier, wynalazca, teoretyk wczesnego okresu informatyki, organizator życia naukowego w USA.

Wikipedia


bushcraft

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) technika aktywnego wypoczynku polegającego na bytowaniu w naturalnych warunkach, z dala od cywilizacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bushcraftowiec m.

 przym. bushcraftowy

Wiktionary


bushi

w feudalnej Japonii: członek szlacheckiej warstwy rycerskiej; samuraj


SJP.pl

Bushi (jap. 武士) – w Japonii z okresu przed restauracją Meiji termin ten oznaczał wszystkich ludzi zajmujących się wojaczką. Od określenia bushi pochodzi nazwa kodeksu moralnego japońskich wojowników – Bushidō.

Często mylnie używa się określenia bushi jako synonimu samuraja. Tymczasem bushi było terminem szerszym.

Wikipedia


bushido

[czytaj: busido lub buszido] w dawnej Japonii: kodeks honorowy samurajów; busido


SJP.pl

  • Bushidō – kodeks etyczny
  • Bushido – niemiecki raper

Wikipedia


busiarka

busiarz


SJP.pl

Patrz:

busiarz

busiarz

potocznie: kierowca busa


SJP.pl


busido

w dawnej Japonii: kodeks honorowy samurajów; bushido


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. kodeks honorowy samurajów w feudalnej Japonii;

Wiktionary

Bushidō (武士道) – ideologia, stanowiąca fundament etycznych, moralnych i wartościowych norm klasy samurajów w feudalnym społeczeństwie Japonii od czasów nowożytnych. Odnosi się to do ogólnego, charakterystycznego dla Japonii, sposobu myślenia.

Jednak nie ma jednoznacznej definicji, a interpretacja bushidō znacznie się różni w zależności od okresu historycznego, statusu społecznego i regionu. Istnieją również ideałowe, estetyczne i religijne aspekty, które mogą znacznie odbiegać od rzeczywistego praktykowania bushidō.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Surowe wskazania busido, żądające od Japończyków hartu ducha wobec katastrof żywiołowych, są chyba najcenniejszą puścizną, jaką dawna Japonia przekazała nowej.

Wiktionary


busiek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gwara. bocian, bocian biały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, buśko, busion, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.

Wiktionary


busik

zdrobnienie od: bus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: bus

 (1.2) mały bus lub autobus

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuɕik, AS: buśik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bus m., autobus m., autobusik m., autobusiarz m.

 przym. busowy, autobusowy

Wiktionary


business

[czytaj: biznes] interes, przedsięwzięcie, handel; biznes


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bank. ekon. interes, przedsięwzięcie przynoszące zysk

Wiktionary

  • Biznes (ang. business) – anglicyzm oznaczający działalność gospodarczą.
  • Business – singel amerykańskiego rapera Eminema
  • The Business – angielski zespół Oi!/punkowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Otworzymy mały business, może jakoś się ułoży.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. businessman mos., businesswoman ż., show-business mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. interes

Wiktionary


businessman

[czytaj: BIznesmen lub bizNEsmen] biznesmen;
1. człowiek prowadzący interesy; przedsiębiorca, handlowiec, przemysłowiec;
2. właściciel firmy produkcyjnej, handlowej lub usługowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba prowadząca interesy

Wiktionary

Przedsiębiorca (fr. entrepreneur) – w potocznym ujęciu to osoba podejmująca się przedsięwzięcia dla celów zarobkowych.

W polskim systemie prawa nie ma jednolitej definicji przedsiębiorcy. Funkcjonujące definicje sprowadza się do tego, że przedsiębiorcą jest podmiot prawa, który prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą (lub zawodową). W rozumieniu prawnym „przedsiębiorca” najczęściej nie jest synonimem przedsiębiorstwa, ani firmy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do Żanety zaczął dostawiać się jakiś businessman i Waldek mu lutnął.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. business mrz.

:: fż. businesswoman ż.

Wiktionary


businessmanka

[czytaj: biznesmenka] kobieta prowadząca interesy; przedsiębiorczyni, businesswoman, biznesmenka


SJP.pl


businessowy

przymiotnik od: business; biznesowy


SJP.pl


businesswoman

[czytaj: biznesłomen] kobieta prowadząca interesy; przedsiębiorczyni, biznesmenka, businessmanka


SJP.pl


busing

[czytaj: bas-ing] przewożenie dzieci do i ze szkół, położonych daleko od miejsca zamieszkania uczniów, specjalnymi autobusami (zwłaszcza w USA)


SJP.pl


busion

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gwara. bocian, bocian biały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, buśko, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.

Wiktionary


busk

miasto na Ukrainie


SJP.pl

Busk (ukr. Буськ, Buśk) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejonie złoczowskim, nad Bugiem, do 17 lipca 2020 r. siedziba administracyjna rejonu buskiego. 8,3 tys. mieszkańców (2006). W Busku rzeka Bug łączy się z rzeką Pełtwią, ze względu na dużą liczbę odnóg Bugu i mostów miasto było nazywane galicyjską Wenecją.

Wikipedia


buśka

nazwisko


SJP.pl


busker

ktoś, kto zabawia przechodniów, zbierając pieniądze do kapelusza; kuglarz; mim; muzyk; clown


SJP.pl

Występy uliczne, pot. z ang. busking – występy różnego rodzaju artystów (busker): kuglarzy, grajków, aktorów, klaunów, muzyków, brzuchomówców, kataryniarzy, tancerzy, żonglerów, iluzjonistów itd. Występy są zwykle połączone ze zbieraniem datków od przechodniów.

Wikipedia


buski

1. Busko-Zdrój;
2. Busk


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przym. od: Busko-Zdrój

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Feliks Buski – polski powstaniec
  • Zbigniew Buski – polski prawnik i publicysta

Zobacz też:

  • powiat buski – powiat w Polsce
  • rejon buski – jednostka administracyjna Ukrainy

Wikipedia

Patrz:

Busko-Zdrój;
2. Busk

Przykłady

 (1.1) Niedzielny protest piłkarzy AKS jest szeroko komentowany w buskim światku piłkarskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbusʲci, AS: busʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buszczanin mos., buszczanka ż.

Wiktionary


buśkiewicz

nazwisko


SJP.pl


busko

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gwara. bocian, bocian biały

Wiktionary

Busko-Zdrój – miasto uzdrowiskowe w Polsce, w województwie świętokrzyskim, stolica powiatu buskiego, siedziba gminy Busko-Zdrój. Znane już w XII w. jako Bużsk, w XIII w. Busk. Pod względem liczby mieszkańców 7. w województwie świętokrzyskim. W latach 1975–1998 w województwie kieleckim.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, busion, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, mocian, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.

Wiktionary


busko-zdrój

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim;

Wiktionary

Busko-Zdrój – miasto uzdrowiskowe w Polsce, w województwie świętokrzyskim, stolica powiatu buskiego, siedziba gminy Busko-Zdrój. Znane już w XII w. jako Bużsk, w XIII w. Busk. Pod względem liczby mieszkańców 7. w województwie świętokrzyskim. W latach 1975–1998 w województwie kieleckim.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: buˈskɔ‿zdruj, AS: busko‿zdrui ̯

Wiktionary


buskowianin

mieszkaniec Buska Zdroju; busczanin; buszczanin


SJP.pl


buskowianka

mieszkanka Buska Zdroju; busczanka; buszczanka


SJP.pl

Buskowianka - uzdrowiskowa woda mineralna wytwarzana w Busku-Zdroju od 1960 r. w dwóch rodzajach: Buskowianka Zdrój i Buskowianka. W 2002 r. Buskowianka została wybrana w drodze przetargu i jest dostarczana na posiedzenia Rady Ministrów.

Wikipedia


busola

1. przyrząd do wyznaczania kursu samolotu lub statku;
2. przestarzale: kompas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kompas służący do wskazywania stron świata

Wiktionary

Busola magnetyczna – urządzenie nawigacyjne służące do wyznaczania kierunku bieguna magnetycznego. Busola, podobnie jak kompas, jest wyposażona w igłę magnetyczną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oni jako pierwsi z Włochów mieli używać busoli, jakkolwiek przyrząd ten chyba zapożyczyli od Arabów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈsɔla, AS: busola

Wiktionary

Powiązane:

 przym. busolowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. busolowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|bussola. z etym|łac|buxida. od etym|łac|buxis.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) compass

* arabski: (1.1) بوصلة

* białoruski: (1.1) бусоль ż.

* chorwacki: (1.1) busola ż.

* francuski: (1.1) boussole ż.

* hiszpański: (1.1) brújula ż.

* interlingua: (1.1) bussola

* niemiecki: (1.1) Bussole ż.

* rosyjski: (1.1) буссоль ż.

* ukraiński: (1.1) бусоль ż.

* włoski: (1.1) bussola ż.

źródła.

== busola (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) busola, kompas

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kompas

Wiktionary


busolka

zdrobnienie od: busola


SJP.pl


busolowy

związany z busolą


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z busolą, dotyczący busoli

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. busola ż.

Wiktionary


busowy

bus


SJP.pl

Patrz:

bus

buspas

pas ruchu dla autobusów, rzadziej dla prywatnych busów i taksówek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pas ruchu dla autobusów

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbuspas, AS: buspas

Wiktionary


bust

[czytaj: bast]
1. w grze w oczko: zdobycie liczby punktów większej niż 21; fura;
2. środowiskowo: kryzys finansowy


SJP.pl

  • Bust – historyczna nazwa afgańskiego miasta Laszkar Gah
  • Bust – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Alzacja, w departamencie Bas-Rhin

Wikipedia


buster

urządzenie zwiększające efekt działania maszyny, zwłaszcza w momencie wzrostu obciążenia; booster


SJP.pl

  • Buster – film z 1988
  • buster – rodzaj urządzenia
  • Buster – soundtrack z filmu Buster.
  • Buster – manekin z programu Pogromcy mitów
  • buster – rodzaj żagla

Zobacz też:

  • booster

Wikipedia


bustrofedon

pisanie kolejnych linijek tekstu na przemian od lewej ku prawej i od prawej ku lewej stronie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sposób pisania w kolejnych wierszach tekstu na przemian: raz od prawej do lewej, raz od lewej do prawej przy odwracaniu również samych liter;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbustrɔˈfɛdɔ̃n, AS: bustrofedõn

Wiktionary


busz

zarośla charakterystyczne dla suchych podzwrotnikowych obszarów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gęste zarośla, charakterystyczne dla suchych obszarów podzwrotnikowych, głównie południowej Afryki, Australii, w mniejszej skali wschodniej Afryki i Ameryki Południowej, składające się z kolczastych krzewów;

Wiktionary

Busz – formacja roślinna, charakterystyczna dla suchych obszarów podrównikowych, głównie Afryki południowej, Australii (lokalne określenie scrub), w mniejszej skali Afryki wschodniej i Ameryki Południowej. Przeważają w nim krzewy, często kolczaste, zrzucające liście na okres suszy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zabłądził i przez trzy dni błąkał się po buszu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buʃ, AS: buš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. buszowy

Wiktionary


busza

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie jampolskim, obwodu winnickiego, przy ujściu rzeki Buszy do Morachwy;

Wiktionary

Busza (ukr. Буша́́) – wieś na Ukrainie w rejonie jampolskim, obwodu winnickiego, przy ujściu rzeki Buszy do Morachwy, na Podolu.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. buszecki

Wiktionary


buszbok

antylopa afrykańska zamieszkująca lasy na południe od Sahary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) grupa gatunków i podgatunków ssaków z rodziny krętorogich

Wiktionary

Buszbok subsaharyjski(Tragelaphus scriptus) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych (Bovidae). Obejmuje osiem podgatunków.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbuʒbɔk, AS: bužbok

Wiktionary


buszczanin

mieszkaniec Buska Zdroju; busczanin; buskowianin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Buska-Zdroju

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: buščãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buszczanka ż.

 przym. buski

Wiktionary


buszczanka

mieszkanka Buska Zdroju; busczanka; buskowianka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Buska-Zdroju

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buʃˈt͡ʃãnka, AS: buščãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buszczanin m.

 przym. buski

Wiktionary


buszehr

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowo-zachodnim Iranie, nad Zatoką Perską;

Wiktionary

Buszehr (perski: بوشهر, dawniej również Abu Szahr ابو شهر) – miasto w południowo-zachodnim Iranie, nad Zatoką Perską. Jest stolicą ostanu Buszehr.

Miasto założono w 1736. W mieście znajduje się port lotniczy Buszehr.

Wikipedia


buszek

nazwisko


SJP.pl

  • Antoni Buszek (1883-1954), artysta plastyk, malarz, ceramik, technolog farbiarstwa
  • Jan Buszek (1906-1985), kierownik Domu Studenckiego "Żaczek" UJ
  • Michał Buszek, poseł do Sejmu Ustawodawczego z 1848
  • Rafał Buszek (1987-), siatkarz
  • Władysław Buszek (1888-), legionista, oficer Wojska Polskiego, rzeźbiarz, grawer

Wikipedia


buszel

jednostka objętości ciał sypkich w krajach anglosaskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miar. jednostka objętości, a także masy materiałów sypkich, stosowana zwłaszcza w krajach anglosaskich;

Wiktionary

Buszel (ang. bushel; skrót bu) – jednostka objętości materiałów sypkich stosowana w krajach anglosaskich.

  • Buszel angielski (oznaczenie: bu(UK)) = 8 galonów angielskich = 36,36872… litra; wycofany jako oficjalna miara brytyjska w 1970 r.
  • Buszel amerykański (oznaczenie: bu(US)) = 35,23907… litra.
1 bu(US) = 0,96894… bu(UK)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według obliczeń Pimentela sprzed mniej więcej 10 lat, z jednego buszla kukurydzy (buszel to w przybliżeniu 1/40 tony) wyprodukować można 2,5 galona etanolu (prawie 10 l).

 (1.1) też tak pomyślałem, ale na buszle mierzy się rzeczy sypkie jak ziarno albo cukier. Na pewno nie tuczniki.

Wiktionary


buszewicz

nazwisko


SJP.pl


buszewski

nazwisko


SJP.pl


buszka

nazwisko


SJP.pl


buszkiewicz

nazwisko


SJP.pl


buszkowo

W Polsce
  • Buszkowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Koronowo
  • Buszkowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. żnińskim, w gminie Łabiszyn
  • Buszkowo – osada w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Debrzno
  • Buszkowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Skulsk
  • Buszkowo – gromada
  • Buszkowo – nieczynny przystanek kolejowy a dawniej stacja w Buszkowie

Wikipedia


buszman

członek ludu afrykańskiego, zamieszkującego pustynię Namib i kotlinę Kalahari; Buszmen


SJP.pl


buszmanka

członkini ludu afrykańskiego, zamieszkującego pustynię Namib i kotlinę Kalahari; Buszmenka


SJP.pl


buszmański

Buszman


SJP.pl

Patrz:

Buszman

buszmen

członek ludu afrykańskiego, zamieszkującego pustynię Namib i kotlinę Kalahari; Buszman


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) antrop. członek ludu afrykańskiego zamieszkującego kotlinę Kalahari i pustynię Namib;

Wiktionary

  • Buszmen z Banyoles – kontrowersyjny eksponat ciała afrykańskiego Buszmena
  • Buszmeni – afrykański lud

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbuʃmɛ̃n, AS: bušmẽn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. buszmeński

 rzecz. Buszmenka ż.

Wiktionary


buszmeni

lud afrykański


SJP.pl

Buszmeni, zwani też San – lud negroidalny, wykazujący też pewne cechy rasy żółtej.

Uchodzi za jeden z najstarszych ludów świata. Niewykluczone, że jego przedstawiciele w epoce neolitu zamieszkiwali również tereny Europy.

Obecnie liczą około 82 tys. osób, zamieszkując tereny Kalahari i regiony sąsiednie w Namibii, Angoli, Zimbabwe i Botswanie. Jeszcze w XVIII w. zamieszkiwali całą Południową Afrykę, ale wyparci zostali przez Burów i ludy Bantu. Przypuszczalnie wcześniej Buszmeni przed ekspansją Bantu zamieszkiwali obszary wschodniej Afryki do Somalii, nieliczne obecnie tam ludy buszmeńskie to Sandawe i Kindiga (Hadza) w południowej Tanzanii, Dorobo (Wandorobo) w górach Kenii i Boni (Waboni) w Somalii.

Wikipedia


buszmenka

członkini ludu afrykańskiego, zamieszkującego pustynię Namib i kotlinę Kalahari; Buszmanka


SJP.pl


buszmeński

1. Buszmen, Buszmeni;
2. język buszmeński - język używany przez Buszmenów, należący do języków khoisan


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Buszmenami, dotyczący Buszmenów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buszmen mos., Buszmenka ż.

Wiktionary


buszować

grasować, plądrować, rozbijać się, szperać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przebierać w jakichś rzeczach, poruszać się, przeszukując coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Basia często z upodobaniem buszuje w second handach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈʃɔvat͡ɕ, AS: bušovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buszowanie n.

Wiktionary


buszowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|buszować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbuʃɔˈvãɲɛ, AS: bušovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. buszować

Wiktionary


buszowiec

rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny błędnikowatych


SJP.pl


buszówka

rodzaj ptaków z rodziny buszówkowatych


SJP.pl


buszówkowate

o cechach buszówkowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl

Buszówkowate (Acanthizidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).

Wikipedia


buszówkowaty

o cechach buszówkowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


buszta

nazwisko


SJP.pl


buszyzm

1. doktryna George'a Busha;
2. nieskładne wypowiedzi George'a Busha


SJP.pl

Wikipedia


but

1. okrycie stopy lub dolnej części nogi z mocną częścią spodnią
2. element podpory podtrzymującej statek w czasie budowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) część ubrania, noszona na stopie, chroniąca stopy człowieka, rzadko zwierzęcia;

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od buta

Wiktionary

But – okrycie stopy, kończyny. Jeden z najbardziej istotnych elementów ubioru ludzkiego, czasem zwierzęcego (końskie buty, tzw. klumpy).

Zwyczajowo buty mają podeszwy i mogą mieć cholewki osłaniające łydki. Jeżeli cholewki sięgają maksymalnie tylko do kostek lub brak jest cholewki, to takie buty określa się mianem półbuty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Emilian wrócił do domu w zabłoconych butach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: but, AS: but

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butowanie n., zbutowanie n.

:: zdrobn. bucik m., butek m.

:: zgrub. bucior m.

 czas. butować ndk., zbutować dk.

 przym. buciany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bucior, bucik, butek; reg. pozn. papeć, papuć.; gw-pl|Górny Śląsk|szczewik.

Wiktionary


but.

skrót

 (1.1) = butelka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mąkę Szymanowską w 2-kilogramowym opakowaniu można kupić za 5,99 zł, zaś oliwę z oliwek [...] za 34,99 zł/but.

Wiktionary


buta

zbytnia śmiałość, pewność siebie; arogancja, zuchwalstwo, tupet, wyniosłość, pycha, bezczelność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. zbytnia pewność siebie, pycha

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od but

Wiktionary

Buta – miasto w Demokratycznej Republice Konga, stolica prowincji Dolne Uele. Przez miasto przepływa rzeka Itimbiri. W mieście znajduje się także lokalne lotnisko oraz przebiega linia kolejowa łącząca Bumba z Isiro. Miasto jest zamieszkiwane przez 125 428 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbuta, AS: buta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butność ż.

 czas. bucić się ndk.

 przym. butny

 przysł. butnie

Wiktionary


butada

ekstrawagancki żart, figlarny paradoks


SJP.pl


butadien

związek chemiczny, pochodna butanu o dwóch wiązaniach podwójnych w cząsteczce


SJP.pl

  • 1,2-butadien (buta-1,2-dien)
  • 1,3-butadien (buta-1,3-dien)

Wikipedia


butadienowy

przymiotnik od: butadien


SJP.pl


butaforia

rekwizyty używane w przedstawieniach teatralnych, będące imitacją przedmiotów


SJP.pl


butaforyjny

przymiotnik od: butaforia


SJP.pl


butan

czwarty w kolei związek chemiczny w szeregu homologicznym alkanów, gaz używany np. w zapalniczkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. związek organiczny z grupy alkanów, bezbarwny i bezwonny gaz, jego mieszanina z propanem znana jest jako LPG;

Wiktionary

Butan, C
4
H
10
– organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nasyconych, czwarty homolog w szeregu homologicznym alkanów. Jego izomerem jest izobutan.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Butan występuje w dwóch formach izomerycznych: liniowej i rozgałęzionej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbutãn, AS: butãn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. butanowy

Wiktionary


butanol

alkohol butylowy (C4H9OH)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. alkohol alifatyczny o wzorze sumarycznym C4H9OH, używany głównie jako rozpuszczalnik oraz jako surowiec chemiczny;

Wiktionary

Butanol, alkohol butylowy, C
4
H
9
OH
– organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi. Jest używany głównie jako rozpuszczalnik oraz produkt przejściowy w reakcjach chemicznych, rozważa się jego stosowanie jako paliwa.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) alkohol butylowy

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* słowacki: (1.1) butanol m.

* szwedzki: (1.1) butanol w.

źródła.

== butanol (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) chem. butanol

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈtãnɔl, AS: butãnol

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) alkohol butylowy

Wiktionary


butanowy

związany z butanem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) chem. związany z butanem, dotyczący butanu; zawierający butan

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butan mrz.

Wiktionary


butapirazol

handlowa nazwa leku przeciwzapalnego, fenylobutazonu


SJP.pl

Fenylobutazon (łac. phenylbutazonum) – organiczny związek chemiczny, lek o bardzo silnym działaniu przeciwzapalnym, umiarkowanie przeciwbólowym i słabo przeciwgorączkowym oraz antyagregacyjnym, pochodna butylopirazolidyny, należąca do niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).

Wikipedia


butapren

rodzaj mocnego kleju syntetycznego


SJP.pl

Butapren – nazwa handlowa kleju rozpuszczalnikowego, którego głównym składnikiem sklejającym jest kauczuk chloroprenowy.

Wikipedia


butaprenowy

przymiotnik od: butapren


SJP.pl


butch

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. LGBT homoseksualna kobieta o męskiej ekspresji

Wiktionary


butek

mały but; bucik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: but

 (1.2) mały but

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bucior mrz., but mrz.

Wiktionary


butel

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. pachołek

 (1.2) stpol. oprawca

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) budel, butyr

 (1.2) butyr

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. butelkowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== butel (język wenecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) dziecko

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbutɛl, AS: butel

Wiktionary

Powiązane:

 przym. butelkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budel, butyr

 (1.2) butyr

Wiktionary


butelczyna

potocznie, żartobliwie o butelce, głównie w kontekście spożywania napojów alkoholowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. lub pogard. butelka (zwykle z trunkiem)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widziałam go pod sklepem, z butelczyną w dłoni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbutɛlˈt͡ʃɨ̃na, AS: butelčna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butelka ż., butla ż., buteleczka ż., butelkowiec m., butelkownica ż., butelkowanie n., zabutelkowanie n.

 czas. zabutelkować dk., butelkować ndk.

 przym. butelkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flacha

Wiktionary


buteleczka

zdrobnienie od: butelka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pieszcz. zdrobn. od butelka

 (1.2) mała butelka

 (1.3) pieszcz. zawartość buteleczki (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Heniuś przyniósł litrową buteleczkę wódeczki; napijmy się.

 (1.2) W apteczce stała buteleczka z jakimiś kroplami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbutɛˈlɛt͡ʃka, AS: butelečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butelka ż., butla ż., butelczyna ż., butelkowiec m., butelkownica ż., butelkowanie n., zabutelkowanie n.

 czas. zabutelkować dk., butelkować ndk.

 przym. butelkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flaszeczka

Wiktionary


buteleczkowaty

podobny do małej butelki


SJP.pl


butelka

a) naczynie z wąską szyjką i małym otworem do przechowywania płynów;
b) zawartość tego naczynia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szklany, plastikowy, ceramiczny lub metalowy pojemnik na wodę i inne płyny w kształcie walca o zwężającym się jednym z końców

Wiktionary

Butelka – rodzaj naczynia, szklanego lub z tworzywa sztucznego, rzadziej metalowego czy ceramicznego. Ma kształt walca zamkniętego u dołu, a u góry stożkowato zwężającego się tak, że otwarty wylot butelki - szyjka - ma znacznie mniejszą średnicę, niż średnica walca. Służy najczęściej do przechowywania różnego rodzaju płynów - napojów: wody, mleka, napojów alkoholowych itp. Butelki zatykane są metalowym kapslem, zakrętką lub korkiem, zapobiegającym wylewaniu się płynu z butelki podczas transportu, a także zabezpieczającym płyn przed kontaktem z powietrzem, który w większości przypadków wpływać może negatywnie na przechowywaną zawartość.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pani dyrektor zauważyła grupę uczniów z papierosami i butelkami piwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈtɛlka, AS: butelka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butelkowiec m., butelkownica ż., butelkowanie n., zabutelkowanie n.

:: zdrobn. butelczyna ż., buteleczka ż.

:: zgrub. butla ż.

 czas. butelkować ndk., zabutelkować dk.

 przym. butelkowy, butelkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) butla, flaszka

Wiktionary


butelkomat

automat do skupu zużytych butelek lub puszek


SJP.pl

Maszyna do skupu butelek, kaucjomat – urządzenie akceptujące puste opakowanie szklane bądź plastikowe w zamian za kwotę pieniężną w postaci bonu lub paragonu. Pierwszy patent dla tego typu urządzenia został zarejestrowany w 1920 w USA. Maszyna ta jest popularna w krajach, w których obowiązkowy jest recykling opakowań np. Norwegii, Niemczech czy Austrii.

Wikipedia


butelkonosy

1. delfin butelkonosy - ssak z rzędu waleni, z rodziny delfinowatych, o wydłużonym pysku przypominającym kształtem butelkę, zamieszkujący wody przybrzeżne wszystkich oceanów; butlonos;
2. wal butelkonosy - ssak zaliczany do podrzędu zębowców, mający szczęki wyciągnięte w charakterystyczny dziób, zamieszkujący Morze Arktyczne i północną część Oceanu Atlantyckiego; wal butelkonosy północny, dogling


SJP.pl


butelkować

rozlewać płyn do butelek


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zabutelkować)

 (1.1) rozlewać płyn z większego naczynia do butelek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wino nie znosi podróży, ważne jest więc, żeby było butelkowane w kraju, w którym powstało.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butla ż., butelkowanie n., butelka ż., buteleczka ż., zabutelkowanie n., butelczyna ż.

 przym. butelkowy

Wiktionary


butelkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nalewanie płynu do butelek, najczęściej przemysłowo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zabutelkowanie n., butelkownica ż., butelka ż., buteleczka ż., butla ż., butelczyna ż., butelkowiec m.

 czas. butelkować ndk., zabutelkować dk.

 przym. butelkowy

Wiktionary


butelkowaty

przypominający kształtem butelkę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający kształtem butelkę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do gry w kręgle używa się butelkowatych ciężkich pionów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butelka ż., butla ż.

 przym. butelkowy

Wiktionary


butelkowe

związany z butelką


SJP.pl


butelkowiec

środowiskowo: powstaniec rzucający butelki z benzyną na czołgi niemieckie w okresie powstania warszawskiego


SJP.pl


butelkownia

miejsce zakładu produkcyjnego, w którym butelki są napełniane płynem


SJP.pl


butelkowozielony

ciemnozielony


SJP.pl


butelkowy

związany z butelką


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący butelki, związany z butelką

 (1.2) mający kolor ciemnozielony, taki jak kolor szklanej butelki

 (1.3) przypominający kształtem butelkę

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jesień świetnie wygląda w ciepłych zieleniach, od groszkowej, przez oliwkową, do butelkowej.

 (1.3) Zdołał nawet wypatrzeć w pobliżu toru kolejowego sławne drzewo butelkowe o wypukłym pniu w kształcie flaszki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbutɛlˈkɔvɨ, AS: butelkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butel mrz., butla ż., butelka ż., buteleczka ż., butelczyna ż., butelkowiec mos., butelkownica ż., butelkowość ż., butelkowatość ż., buteleczkowatość ż., butelkowe n., butelkownia ż., butelkowanie n., zabutelkowanie n.

 czas. butelkować ndk., zabutelkować dk.

 przym. butelkowaty, buteleczkowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) flaszowy

Wiktionary


buten

alken mający 4 atomy węgla w cząsteczce; butylen


SJP.pl

Buten (butylen) – węglowodór nienasycony z grupy alkenów (z jednym wiązaniem podwójnym) o wzorze sumarycznym C4H8. Występuje naturalnie w gazach otrzymywanych z przeróbki ropy naftowej. Jest stosowany do otrzymywania butadienu oraz tworzyw sztucznych. Najważniejsze zastosowanie w przemyśle ma metylopropen (do produkcji polimerów i kopolimerów poliizobutylenu).

Wikipedia


butenko

nazwisko


SJP.pl

  • Anatolij Butenko (1925–2005) – radziecki filozof
  • Bohdan Butenko (1931–2019) – polski rysownik
  • Grigorij Butenko (1904–1977) – radziecki działacz partyjny
  • Roman Butenko
  • Siergiej Butenko
  • Wiktor Butenko

Wikipedia


buterbluma

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kaczeniec

Wiktionary


butersznit

dawniej: kanapka z masłem i plasterkiem mięsa lub sera; butersznyt


SJP.pl


butersznyt

dawniej: kanapka z masłem i plasterkiem mięsa lub sera; butersznit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. obłożona serem lub wędliną kromka lub bułka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈtɛrʃnɨt, AS: buteršnyt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kanapka

Wiktionary


butik

mały sklep detaliczny, przeważnie z odzieżą oraz galanterią; boutique


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. mały sklep z odzieżą, galanterią, także z kosmetykami

Wiktionary

Butik (z franc. boutique) – niewielki sklep stacjonarny lub internetowy z modną lub ekskluzywną odzieżą bądź galanterią. Często sprzedający produkty jednej marki, w szczególności jednego projektanta.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tę sukienkę kupiłam w tamtym butiku obok kina.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbutʲik, AS: butʹik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. butikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sklepik

Wiktionary


butikowy

przymiotnik od: butik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z butikiem, dotyczący butiku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butik mrz.

Wiktionary


butkiewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Butkiewicz (1955-2008) – działacz opozycji
  • Bohdan Butkiewicz (ur. 1939) – inżynier
  • Henryk Butkiewicz (1889-1962) – dziennikarz
  • Jacek Butkiewicz (ur. 1969) – lekkoatleta
  • Karol Butkiewicz (1868-1940) – generał
  • Leslie Butkiewicz (ur. 1982) – tenisistka belgijska
  • Łukasz Butkiewicz (ur. 1988) – szachista
  • Michał Butkiewicz (harcerz) (????) – harcmistrz
  • Michał Butkiewicz (polityk) (1886-1974) – polityk
  • Michał Butkiewicz (szermierz) (ur. 1942) – szermierz
  • Piotr Butkiewicz (ur. 1966) – rzeźbiarz, malarz
  • Tadeusz Butkiewicz (1881-1972) – chirurg
  • Zygmunt Butkiewicz (1872-1935) – wiolonczelista

Wikipedia


butla

1. duża butelka, gąsior;
2. naczynie ze stali służące do przechowywania oraz transportu gazów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie turczańskim;

Wiktionary

  • Butla – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie turczańskim
  • butla – duża butelka, ale również pojemnik np:
    • butla gazowa
    • butla Woulfe’a
    • butla tlenowa we wspinaczce
    • butla nurkowa
    • gąsior

Wikipedia

Powiązane:

 przym. butelecki

Wiktionary


butleg

nielegalnie nagrana płyta muzyczna; bootleg


SJP.pl

Bootleg, butleg – nagranie muzyczne rozpowszechniane zazwyczaj bez zgody autora; nagranie pirackie. Istnieją także oficjalne bootlegi, czyli nagrania koncertowe autoryzowane przez artystę lub grupę i będące w normalnej sprzedaży.

Do określenia nielegalnych nagrań z koncertów używa się także terminu ROIO (ang. recordings of indeterminate origin, czyli nagrania o nieokreślonym pochodzeniu).

Wikipedia


butleger

bootlegger, bootleger;
1. nielegalny producent lub przemytnik alkoholu w Ameryce Północnej w czasach prohibicji;
2. potocznie: szmugler, przemytnik, kontrabandzista


SJP.pl


butler

kamerdyner; lokaj; służący


SJP.pl

Herb szlachecki:

  • Butler

Miejscowości w USA:

  • Butler – miasto w stanie Alabama, w hrabstwie Choctaw
  • Butler – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Taylor
  • Butler – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Montgomery
  • Butler – miasto w stanie Indiana, w hrabstwie DeKalb
  • Butler – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Pendleton
  • Butler – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Bates
  • Butler – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Wayne
  • Butler – miasto w stanie New Jersey, w hrabstwie Morris
  • Butler – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Richland
  • Butler – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Custer
  • Butler – jednostka osadnicza w stanie Oklahoma, w hrabstwie Delaware
  • Butler – miasto w stanie Pensylwania, w hrabstwie Butler
  • Butler – miejscowość w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Day
  • Butler – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie Clark
  • Butler – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie Waukesha

Wikipedia


butliwy

przymiotnik jakościowy

 (1.1) śrpol. butny, pyszny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈtlʲivɨ, AS: butlʹivy

Wiktionary


butlogłów

rodzaj walenia z rodziny zyfiowatych


SJP.pl

Butlogłów (Hyperoodon) – rodzaj ssaków morskich z rodziny zyfiowatych (Ziphiidae).

Wikipedia


butlonos

ssak z rzędu waleni, z rodziny delfinowatych, o wydłużonym pysku przypominającym kształtem butelkę, zamieszkujący wody przybrzeżne wszystkich oceanów; delfin butelkonosy


SJP.pl

Butlonos (Tursiops) – rodzaj wodnych ssaków z podrodziny Delphininae w obrębie rodziny delfinowatych (Delphinidae).

Wikipedia


butlowy

butla


SJP.pl

Patrz:

butla

butniej

stopień wyższy od przysłówka: butnie


SJP.pl


butniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: butny


SJP.pl


butno

dawniej: butnie


SJP.pl


butność

zbytnia pewność siebie, hardość, pycha, buta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest butne; cecha tych, którzy są butni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buta ż.

 przym. butny

 przysł. butnie

Wiktionary


butny

hardy, bezczelnie stawiający na swoim


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) książk. hardy, bezczelnie stawiający na swoim

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Matka mówi o tym ze łzami w oczach, że traciła kontakt z córką, z którą do niedawna jeszcze miała całkiem dobre relacje. Pyskowała, stawała się butna, arogancka, kłamała, była opryskliwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbutnɨ, AS: butny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buta ż., butność ż.

 czas. bucić się

 przysł. butnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dumny, hardy, wyniosły, bezczelny, arogancki, zuchwały, książk. nonszalancki, impertynencki

Wiktionary


butoh

rodzaj praktyki artystycznej i przedstawień łączących japońskie tradycje powiązane z duchowością buddyzmu zen oraz ekspresjonistyczny taniec zachodnioeuropejski


SJP.pl

Butō (jap. 暗黒舞踏 ankoku-butō; dosł. taniec mroku, ciemności, poza Japonią także pisownia butoh) – zbiorcza nazwa określająca różne rodzaje aktywności i technik tańca, inspirowanych przez ruch Ankoku-Buyō.

Wikipedia


butoholiczka

kobieta nałogowo kupująca buty


SJP.pl


butoholiczny

butoholizm


SJP.pl

Patrz:

butoholizm

butoholik

osoba uzależniona od kupowania butów


SJP.pl


butoholizm

uzależnienie od kupowania butów


SJP.pl


buton

dawniej: duży kolczyk z brylantem lub ozdobny guzik


SJP.pl

Buton, także: Butung, Butuni – wyspa w Indonezji na morzu Banda u południowo-wschodniego wybrzeża Celebes; powierzchnia 4408 km², ok. 448 tys. mieszkańców (2010).

Na zachód od Buton leży wyspa Muna, na południowy wschód wyspy Tukangbesi, na północ wyspa Wowoni.

Wikipedia


butonierka

1. mały flakonik na kwiatki przypinany do sukni balowej w XVIII i XIX w.;
2. dziura od guzika w klapie marynarki, żakietu, będąca miejscem wkładania kwiatu, miniaturki orderu itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraw. niewielki otwór na guzik w lewej klapie marynarki lub żakietu na wysokości obojczyka;

 (1.2) kraw. niewielka, płytka kieszeń, umieszczona na wysokości piersi w marynarce lub żakiecie

 (1.3) daw. niewielki flakonik na kwiaty, który przypinano do sukni balowej

Wiktionary

Butonierka (fr. boutonnière) – niewielki otwór na guzik w lewej klapie marynarki lub żakietu na wysokości obojczyka.

Dawniej zwany butonierą, służył do zapinania najwyższego guzika. Służył on zapinaniu pod szyję klap marynarki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W dzisiejszych czasach butonierka nie pełni tej samej roli, co kiedyś.

 (1.2) A w butonierkę wetknij sobie ozdobną chusteczkę.

 (1.3) Dawniej kobiety nosiły butonierki przy eleganckich sukniach.

Wiktionary

Wymowa:

AS: butońerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butoniera ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) brustasza

Wiktionary


butonierkowy

1. butonierka;
2. uniemożliwiający całkowite wyprostowanie palca


SJP.pl


butor

Butor (ros. Бутор) – wieś w Mołdawii (Naddniestrzu), w rejonie Grigoriopol, siedziba gminy o tej samej nazwie. W 2004 roku liczyła 3042 mieszkańców.

Wikipedia


butorolka

but z kółkami wbudowanymi w podeszwę


SJP.pl


butować

1. żargonowo: uruchamiać komputer lub system operacyjny;
2. w gwarze uczniowskiej: kopać nogami


SJP.pl


butowski

nazwisko


SJP.pl


butowy

but, np. zakupy butowe


SJP.pl


butros

imię męskie


SJP.pl


butrymowicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Butrymowicz:

  • Adrian Butrymowicz (zm. 1802), duchowny greckokatolicki
  • Bogusław Butrymowicz (1872–1965), polski poeta okresu Młodej Polski, tłumacz i historyk literatury
  • Mateusz Antoni Butrymowicz (1745–1814), sędzia grodzki piński

Wikipedia


butryn

nazwisko


SJP.pl

  • Karol Butryn
  • Piotr Butryn
  • Renata Butryn

Wikipedia


buttler

1. [czytaj: butler] polski herb hrabiowski;
2. [czytaj: batler] nazwisko


SJP.pl


button

[czytaj: baTN] rodzaj bannera zamieszczanego na stronach internetowym, po kliknięciu w obszar którego użytkownik zostaje przeniesiony na stronę reklamodawcy


SJP.pl


butut

jednostka monetarna Gambii; 100 bututów = 1 dalasi


SJP.pl

Dalasi (kod ISO 4217: GMD) – jednostka monetarna Gambii. Dzieli się na 100 bututów.

W 1971 dalasi zastąpiło funta gambijskiego jako oficjalną walutę Gambii. Kursie wymiany ustalony został na poziomie: 1 GMD = 0,4 funta = 4 szylingi. Obecnie w obiegu znajdują się monety o nominale 25 i 50 bututów oraz 1 dalasi. Banknoty: 5, 10, 20, 25, 50, 100, 200 GMD.

Wikipedia


butwiak

butwiak owłosiony - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych


SJP.pl


butwieć

o substancjach organicznych: ulegać rozkładowi pod wpływem bakterii i grzybów; gnić, murszeć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zbutwieć)

 (1.1) podlegać rozkładowi pod wpływem wilgoci i mikroorganizmów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. butwiec m., butwielina ż., butwienie n., zbutwienie n.

 czas. zbutwieć dk.

Wiktionary


butwiel

1. rzadko: rozkład, zgnilizna;
2. dawniej: rodzaj grzybka


SJP.pl


butwienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rozkładanie się pod wpływem wilgoci i mikroorganizmów

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 czas. butwieć

Wiktionary


butwina

próchnica


SJP.pl

Próchnica nadkładowa, ektopróchnica, podściółka, butwina, surowina – poziom organiczny pokrywający w lasach powierzchnię gleby mineralnej.

Próchnica nadkładowa zbudowana jest z resztek roślinnych w różnych stadiach mineralizacji i humifikacji. Grubość tej warstwy jest odwrotnie proporcjonalna do intensywności biologicznych procesów rozkładu (butwienia z udziałem tlenu i beztlenowego gnicia).

Wikipedia


butyl

1. jednowartościowy rodnik alkilowy wywodzący się od butanu;
2. bardzo odporny i wytrzymały rodzaj kauczuku syntetycznego do wyrobu kabli, izolacji i dętek


SJP.pl

Grupa butylowa (–CH2CH2CH2CH3 lub –C4H9) – alkilowa grupa funkcyjna pochodząca od butanu (C4H10), powstała wskutek oderwania od niego jednego atomu wodoru. Grupa butylowa oznaczana jest symbolem Bu.

Wyróżnia się cztery izomeryczne rodniki grupy butylowej:

Wikipedia


butylen

alken mający 4 atomy węgla w cząsteczce; buten


SJP.pl


butylowy

związany z butylem


SJP.pl


butyn

alkin mający 4 atomy węgla w cząsteczce


SJP.pl

  • 1-butyn (etyloacetylen)
  • 2-butyn (dimetyloacetylen)

Wikipedia


butyr

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. pachołek

 (1.2) stpol. oprawca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbutɨr, AS: butyr

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) butel

Wiktionary


butyrometr

przyrząd do oznaczania zawartości tłuszczu w mleku i produktach mlecznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd służący do pomiaru zawartości tłuszczu w produktach mlecznych;

Wiktionary

Butyrometr (tłuszczomierz) – przyrząd służący do pomiaru zawartości tłuszczu w mleku oraz mięsie oraz w przetworach mlecznych i mięsnych.

Z uwagi na przeznaczenie wyróżnia się:

  • butyrometr Gerbera – do oznaczania mleka pełnego, spożywczego, serwatki, maślanki i innych napojów mlecznych (podziałka zwykle od 0 do 6% z dokładnością do 0,1%),
  • butyrometr Siegfelda (tzw. podwójny) – do oznaczania mleka odtłuszczonego, maślanki i serwatki (podziałka zwykle od 0 do 0,5% z dokładnością do 0,01%)
  • butyrometr Teicherta – do oznaczania mleka w proszku (podziałka zwykle od 0 do 40% z dokładnością do 0,5%)
  • butyrometr Koehlera ze skalą odwróconą w stosunku do pozostałych – do oznaczania śmietany (podziałka zwykle od 0 do 40% z dokładnością do 1%)
  • butyrometr van Gulika (otwarty po obydwu stronach, z naczyniem do odważania próbki) – do oznaczania serów i twarogów (podziałka zwykle od 0 do 35% z dokładnością do 0,5%).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbutɨˈrɔ̃mɛtr̥, AS: butyrõmetr̦

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tłuszczomierz

Wiktionary


butyrski

pułk butyrski - pułk piechoty okresu Imperium Rosyjskiego


SJP.pl


buu

wyraz mający naśladować płacz lub buczenie; bu


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) …naśladujący niski monotonny dźwięk, np. płacz lub buczenie

Wiktionary

Lista postaci występujących w Dragon Ball

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) bu

Wiktionary


buw

Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = eduk. Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie

Wiktionary


buw-owski

BUW (Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego); buwowski


SJP.pl


buwowski

przymiotnik od: BUW (Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego); BUW-owski


SJP.pl


buxtehude

Buxtehude – miasto w Niemczech w kraju związkowym Dolna Saksonia w powiecie Stade. Liczy około 39,5 tys. mieszkańców. Nazywane miastem bajek. Tutaj rozgrywa się akcja baśni Jeż i zając (niem. Der Hase und der Igel), znanej także w wersji Braci Grimm, chociaż oryginalna baśń dotyczyła jednak miejscowości Bexhövede.

Wikipedia


buza

napój orzeźwiający sporządzany z mąki owsianej lub prosa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. napój z lekko sfermentowanej kaszy jaglanej z dodatkiem rodzynek, cytryny i cukru; specjał regionalny Podlasia;

Wiktionary

  • Buza – kolonia w województwie lubelskim
  • buza – musujący napój
  • Buza – gmina w Rumunii, w okręgu Kluż
  • Buza – wieś w Rumunii, w okręgu Kluż, w gminie Buza
  • Buzan – osiedle w Rosji, w obwodzie astrachańskim, w rejonie krasnojarskim

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) napój

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 war. boza

tłumaczenia.

źródła.

== -buza (język zulu.) ==

wymowa. IPA|ˈɓuːza.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) pytać, pytać się, zapytać, zadać / zadawać pytania

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) napój

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 war. boza

tłumaczenia.

źródła.

== -buza (język zulu.) ==

wymowa. IPA|ˈɓuːza.

znaczenia.

czasownik

 (1.1) pytać, pytać się, zapytać, zadać / zadawać pytania

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


bużanin

członek plemienia słowiańskiego zamieszkującego Wołyń i ziemię nad Bugiem


SJP.pl


bużański

przymiotnik od: Bug


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bugiem, dotyczący rzeki Bug

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bug mrz., bużysko n., Zabużanin mos., Zabużanka ż., zabużanin mos., zabużanka ż.

 przym. nadbużański, zabużański

Wiktionary


buzała

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. używana najczęściej w warunkach polowych improwizowana grzałka złożona z metalowych elementów, zwykle żyletek, podłączonych do źródła prądu;

Wiktionary

Buzała (od buzować, gdyż jej działanie objawia się natychmiastowym bulgotaniem wody) – improwizowana grzałka, wykonana najczęściej z dwóch żyletek, oddzielonych zapałkami i podłączonych przewodami do źródła napięcia. Jest ona używana głównie w więzieniach, wojsku lub w warunkach polowych, gdy nie ma innego narzędzia do zagotowania wody.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z braku sprzętu aresztanci gotują za pomocą aparatury własnej produkcji, zwanej buzałą, a to jest nielegalne i niebezpieczne.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. buzować ndk.

Wiktionary


buzdygan

1. broń obuchowa, w Polsce używana do celów reprezentacyjnych
2. oznaka stopnia pułkownika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. wojsk. wschodnia broń obuchowa o stalowej głowicy;

Wiktionary

Buzdygan (węg. bozdogan - pałka, tur. – maczuga) – jednoręczna broń obuchowa pochodzenia wschodniego, składająca się ze styliska zakończonego głowicą wyposażoną w szereg wypustek - tzw. piór.

Metalowa głowica buzdyganu osadzona była na trzonku (stylisku) o długości ok. 60 cm. Trzonek wykonywany był z drewna, okuty blachą bądź całkowicie metalowy (w niektórych przypadkach z ukrytym wewnątrz sztyletem - odmiana perska). Metalowa głowica wyposażona była w pióra (najczęściej od 6 do 8, rzadziej w większej ilości) promieniście rozchodzące się od drzewca. Pióra w jej formie bojowej miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. W wersji paradnej pióra bywały zaokrąglone, obite srebrną lub złotą blachą, niekiedy wysadzane klejnotami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W jednym z czółen stał pan Skrzetuski, wyższy nad innych, dumny, spokojny, z porucznikowskim buzdyganem w ręku i z gołą głową, bo mu strzała tatarska zerwała czapkę.

Wiktionary


buzdyganek

roślina zielna rosnąca w Afryce, Azji i Europie południowej; wrzęciołek


SJP.pl

Buzdyganek (Tribulus L.) – rodzaj rośliny z rodziny parolistowatych. Obejmuje 30 gatunków. Rośliny te występują naturalnie niemal w całym Starym Świecie oraz w Australii (brak ich w północnej Europie i Azji). Najbardziej zróżnicowane gatunkowo są na suchych obszarach w Afryce. Buzdyganek naziemny T. terrestris został szeroko rozprzestrzeniony poza swym pierwotnym zasięgiem i spotykany jest na obu kontynentach amerykańskich. We florze Polski rodzaj jest reprezentowany tylko przez ten przejściowo zawlekany gatunek (ma status efemerofita). Rośliny z tego rodzaju przeprowadzają fotosyntezę C4; rozprzestrzeniają się za pomocą owoców zaopatrzonych w ostre kolce, wbijające się w kończyny zwierząt (i raniące je).

Wikipedia


buzek

nazwisko


SJP.pl

Buzek (forma żeńska: Buzek/Buzkowa/Buzkówna; liczba mnoga: Buzkowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 206 osób.

Wikipedia


buzer

środowiskowo, pogardliwie: homoseksualista; homoś, pedał, pedzio, cieć, pedalarz, pedalista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) pot. środ. pijak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) środ. uderzenie bili kijem trzymanym za plecyecami

wykrzyknik

 (3.1) …wyrażający podziw

Wiktionary


buzerant

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk. homoseksualista

Wiktionary


buzerować

środowiskowo: odbywać stosunek homoseksualny; cwelić


SJP.pl


buzerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. uprawianie seksu homoseksualnego

Wiktionary

Powiązane:

 czas. buzerować

Wiktionary


buzi

zdrobniale o twarzy lub ustach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. pocałunek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na pożegnanie dała mi buzi w policzek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuʑi, AS: buźi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buzia ż., buźka ż., buziak m., buziaczek m.

 wykrz. buźka

Wiktionary


buzia

zdrobniale o twarzy lub ustach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. usta

 (1.2) pot. twarz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stojąc tam z rozdziawioną buzią, wyglądał jak dureń.

 (1.2) Naprawdę masz śliczną trójkątną buzię ze spiczastym noskiem i rzeczywiście trochę przypominasz zaaferowaną myszkę. Cudowną myszkę, z ciekawymi świata ślepkami. Poza tym masz oryginalne, rudawe włosy i zupełnie przyzwoite, wcale nie mysie nóżki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuʑa, AS: buźa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buziak m.

:: zdrobn. buźka ż., buziuchna ż., buziulka ż., buziunia ż., buzieńka ż.

 wykrz. buźka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pysio, usteczka

 (1.2) twarzyczka

Wiktionary


buziaczek

zdrobnienie od: buziak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od buziak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buziak m., buzi n.

Wiktionary


buziak

1. pocałunek, cmoknięcie;
2. twarz dziecięca lub dziewczęca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. pocałunek, całus

Wiktionary

Pocałunek – akt polegający na kontakcie ust z ciałem innej osoby (np. ustami, policzkiem, dłonią) lub przedmiotem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ukochana dała mi buziaka na pożegnanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuʑak, AS: buźak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buzia ż., buzi n.

:: zdrobn. buziaczek m.

 wykrz. buźka

Wiktionary


buzieczka

pieszczotliwie o buzi; buziulka, buziunia, buziuchna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: buźka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈʑɛt͡ʃka, AS: buźečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buzia ż., buźka ż., buziak m.

 wykrz. buźka

Wiktionary


buziol

buziak, całus


SJP.pl


buziuchna

pieszczotliwie o buzi; buziulka, buziunia, buzieczka


SJP.pl


buziulka

pieszczotliwie o buzi; buziunia, buziuchna, buzieczka


SJP.pl


buziunia

pieszczotliwie o buzi; buziulka, buziuchna, buzieczka


SJP.pl


buźka

pieszczotliwie o twarzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: buzia

wykrzyknik

 (2.1) używane jako pozdrowienie lub pożegnanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czerwoną kredką narysowała uśmiechnięte usteczka i buźka była gotowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buzieczka ż., buzia ż., buziak mrz., buzi n.

Wiktionary


buzować

potocznie: palić się dużym płomieniem


SJP.pl


buzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gwałtowne palenie się

Wiktionary

Powiązane:

 czas. buzować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hajcowanie

Wiktionary


buzuki

grecki instrument muzyczny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. grecki instrument strunowy szarpany

 (1.2) muz. irlandzki instrument strunowy szarpany

 (1.3) choreogr. grecki taniec

Wiktionary

Buzuki, bouzouki – instrument muzyczny z grupy strunowych szarpanych wywodzący się z Azji Środkowej, popularny również w muzyce celtyckiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Krzysztof umie grać na buzuki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈzuci, AS: buzuḱi

Wiktionary


bużumbura

stolica Burundi; Bujumbura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. największe miasto Burundi, dawniej stolica tego państwa;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbuʒũmˈbura, AS: bužũmbura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bużumburczyk mos., bużumburka ż.

 przym. bużumburski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bujumbura

Wiktionary


bużumburczyk

mieszkaniec Bużumbury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bużumbury

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbuʒũmˈburt͡ʃɨk, AS: bužũmburčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bużumbura ż.

:: fż. bużumburka ż.

 przym. bużumburski

Wiktionary


bużumburka

mieszkanka Bużumbury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bużumbury

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbuʒũmˈburka, AS: bužũmburka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bużumbura ż.

:: fm. bużumburczyk mos.

 przym. bużumburski

Wiktionary


bużumburski

przymiotnik od: Bużumbura (stolica Burundi)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Bużumbura

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbuʒũmˈbursʲci, AS: bužũmbursʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bużumbura ż., bużumburka ż., bużumburczyk mos.

Wiktionary


buzułucki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Buzułukiem, dotyczący Buzułuka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Buzułuk mrz.

Wiktionary


buzułuk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie wołgogradzkim Rosji, lewy dopływ Chopra

 (1.2) geogr. hydron. rzeka w obwodzie orenburskim Rosji, lewy dopływ Samary

 (1.3) geogr. adm. miasto w europejskiej części Rosji, w obwodzie orenburskim, położone nad rzeką Samarą;

Wiktionary

  • Buzułuk (miasto)
  • Buzułuk (rzeka)

Wikipedia

Powiązane:

 przym. buzułucki

Wiktionary


bużysko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) starorzecze, dawne koryto Bugu

Wiktionary

4 jeziora w Polsce:

  • Bużysko – jezioro w woj. lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Janów Podlaski
  • Bużysko – jezioro w woj. lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Włodawa
  • Bużysko – jezioro w woj. mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Małkinia Górna
  • Bużysko – jezioro w woj. mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Sadowne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To bużysko pełne jest ryb.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈʒɨskɔ, AS: bužysko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bug m., zabużanin m., zabużanka ż.

 przym. bużański, zabużański

Wiktionary


buła

1. zgrubienie od: bułka;
2. potocznie: biceps; bicek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od: bułka

 (1.2) geol. kulista lub bochenkowata forma występowania niektórych skał w postaci okrągławych brył;

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. guz lub opuchlizna

 (1.4) pot. pejor. epitet wobec człowieka niezgrabnego, otyłego, gapiowatego

 (1.5) pot. kulista bryła czegoś albo zgrubienie

 (1.6) slang. wspinaczkowy mięsień, siła mięśni

 (1.7) stpol. bulla

forma czasownika.

 (2.1) gw-pl|Mazury. 3. os. lp. cz. przeszłego, r. żeński od być

Wiktionary

Buła – nazwa kulistych lub bochenkowatych konkrecji, zazwyczaj dużych, tkwiących w skałach osadowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na drugie śniadanie do szkoły dostałem ogromną bułę z żółtym serem.

 (1.2) W formie buły występują często krzemienie i fosforyty.

 (1.3) Jo mom buła.

 (1.4) Jacek, ale z ciebie buła!

 (1.5) Na poboczu porobiły się wielkie buły zmarzniętego błota śniegowego.

 (1.6) Bularz to łojant, u którego nastąpił ucisk buły na przysadkę mózgową.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bułczanka, bułczarka, bułczak, bułkarz, bułkowanie, bułka, bułeczka, męczybuła

 czas. bułkować

 przym. bułczany, bułkowy, bułeczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bułka, weka

 (1.3) gula, gała, guz, bula

 (1.4) gamoń, niezguła, niedorajda, gryncbuła

 (1.5) bryła, gruda, kula, gała

 (1.6) mięsień, muskuł, pot. muł

Wiktionary


bułaków

Bułaków – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pogorzela.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej. Bułaków należał do okręgu borkowskiego tego powiatu i stanowił część majątku Borzęciczki, którego właścicielem był wówczas Juliusz Radoliński. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 305 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 30 dymów (domostw).

Wikipedia


bułan

koń maści bułanej; bułanek, bułany


SJP.pl


bułana

o koniu: mający maść płową, żółtobrązową, czarną grzywę i czarny ogon


SJP.pl


bułanek

potocznie koń bułany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. koń maści bułanej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Myślałem przez chwilę, że nas z bułankiem wichura pogrzebie!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. bułanka ż.

 przym. bułany

Wiktionary


bułanka

bułana klacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. klacz maści bułanej

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: bułanek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wojak odjechał na bułance w stronę boru.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. bułanek m.

 przym. bułany

Wiktionary


bułany

o koniu: mający maść płową, żółtobrązową, czarną grzywę i czarny ogon


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o koniu płowy, żółtawobrązowy, z czarną grzywą i ogonem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Biegnie konik bułany przez łąki i przez łany, przez kurze i przez kwiaty — w nieznane biegnie światy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bułanek m., bułanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) izabelowy

Wiktionary


bułat

1. miecz perski albo szabla turecka z szeroką głownią;
2. znakomita stal polerowana, z której na Wschodzie wyrabiano szable


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • bułat – rodzaj broni białej
  • bułat – rosyjska nazwa stali damasceńskiej
  • Bułat – męskie imię pochodzenia gruzińskiego
  • Bułat – nazwisko, m.in.:
    • Andrzej Bułat (1948-2020) – polski dziennikarz
    • Boris Bułat (1912-1984) – radziecki wojskowy, dowódca partyzancki
    • Iwan Bułat (1896-1938) – radziecki działacz państwowy i partyjny
    • Jakub Bułat (ur. 1956) – polski etnograf i księgarz, działacz opozycji demokratycznej w PRL
    • Jarosław Bułat (1904-1999) – urzędnik państwowy II Rzeczypospolitej i sektora górnictwa w PRL
    • Józef Bułat (zm. 1940) – major 6. pułku Legionów, lekarz, zamordowany w Charkowie
    • Karolina Bułat (ur. 1975) – polska tenisistka
    • Władimir Bułat (1922-2008) – radziecki wojskowy, sierżant, Bohater Związku Radzieckiego
    • Wojciech Bułat (1931-2020) – polski historyk

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Niestety, Bułat nie uczył się baszkirskiego w szkole podstawowej.

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. bułat m.

     przym. bułatowy, bułatny

    Wiktionary


bułatowicz

nazwisko


SJP.pl


bułatowy

bułat


SJP.pl

Patrz:

bułat

buława

oznaka władzy hetmana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) krótka laska zakończona ozdobną gałką, będąca dawniej symbolem władzy hetmańskiej, obecnie oznaką władzy marszałkowskiej

 (1.2) urząd, godność, władza, których zewnętrzną oznaką jest buława (1.1)

 (1.3) wojsk. broń obuchowa składająca się z trzonu zakończonego ciężką gałką;

Wiktionary

Buława (od st.rus. bulava, ‘pałka z głowicą’) – jednoręczna broń obuchowa, składająca się ze styliska zakończonego kulistą lub gruszkowatą głowicą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za oznakę rangi dano mu dubeltowy haft jeneralski, a na szlifach dwie buławy hetmańskie złożone na krzyż.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈwava, AS: buu̯ava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. buławka ż.

Wiktionary


buławik

rodzaj ryb z rzędu dorszokształtnych


SJP.pl


buławinka

buławinka czerwona - grzyb z klasy workowców


SJP.pl


buławinkowate

o cechach buławinkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl

Buławinkowate (Clavicipitaceae (Lindau) O.E. Erikss.) – rodzina grzybów z rzędu rozetkowców (Hypocreales).

Wikipedia


buławinkowaty

o cechach buławinkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


buławinkowiec

przedstawiciel rzędu workowców z podklasy jądrzaków


SJP.pl


buławka

1. zdrobnienie od: buława;
2. mała buława; coś małego w kształcie buławy;
3. grzyb z rodziny buławkowatych, o maczugowatym kształcie i zielonkawym miąższu;
4. buławka włosa - mieszek włosowy


SJP.pl

  • buławka (clava) – część czułków niektórych owadów
  • buławka (Clavariadelphus) – rodzaj grzybów

Wikipedia


buławkowate

1. podobny do małej buławy;
2. mułek buławkowaty - gatunek owada z rodziny szarańczowatych;
3. o cechach buławkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl

Buławkowate (Clavariadelphaceae Corner) – rodzina grzybów należąca do rzędu siatkolistkowców (Gomphales).

Wikipedia


buławkowaty

1. podobny do małej buławy;
2. mułek buławkowaty - gatunek owada z rodziny szarańczowatych;
3. o cechach buławkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


buławnik

roślina z rodziny storczykowatych


SJP.pl

Buławnik (Cephalanthera Rich.) – rodzaj roślin należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje 19 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje Eurazję, północno-zachodnią Afrykę i zachodnią Amerykę Północną. W Polsce występują trzy gatunki. Rośliny te zasiedlają zwykle żyzne lasy liściaste, rzadziej rosną na łąkach, preferują gleby wapienne.

Wikipedia


buławowy

buława


SJP.pl

Patrz:

buława

bułczak

gatunek huby o drzewiastym kapeluszu, pasożytujący przeważnie na drzewach


SJP.pl


bułczanka

tradycyjna wędlina z miąższu bułki, krwi oraz podrobów w osłonce z jelita, przypominająca wyglądem kiełbasę, a konsystencją kaszankę; żymlok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. spoż. rodzaj wędliny; odpowiednik kaszanki, w której zamiast kaszy, jako nadzienie zastosowano bułkę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie jadłeś jeszcze bułczanki zrobionej przez pana Pawła.

 (1.1) Lubię dobrze przyprawiona bułczankę z kiszoną kapustą i ziemniakami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buwˈt͡ʃãŋka, AS: buu̯čãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buła ż., bułka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|żymlok, żemlok.

Wiktionary


bułczany

bułka; bułczasty, bułkowy


SJP.pl


bułczarka

1. urządzenie dzielące i zaokrąglające ciasta na bułki;
2. regionalnie: sprzedawczyni bułek


SJP.pl


bułczasty

1. bułka; bułkowy, bułczany;
2. mający kształt bułki


SJP.pl


bułczyna

ekspresywnie: bułka


SJP.pl


bułeczka

zdrobnienie od: bułka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: bułka

 (1.2) mała bułka

 (1.3) pot. eufem. srom

Wiktionary

Bułeczka – powieść dla dzieci autorstwa Jadwigi Korczakowskiej. Po raz pierwszy wydana w 1957 roku przez Naszą Księgarnię. W roku 1973 została zekranizowana.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zjedz trochę bułeczki z marmoladką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buˈwɛt͡ʃka, AS: buu̯ečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buła ż., bułka ż.

Wiktionary


bułeczkowatość

potocznie: cecha kogoś łagodnego


SJP.pl


bułeczkowaty

1. przypominający kształtem lub smakiem bułeczkę;
2. o sierści konia lub krowy: żółtawo-jasnobrązowy


SJP.pl


bułeczkowy

1. bułeczka;
2. ścieg bułeczkowy - ozdobny ścieg zwiększający wytrzymałość szwów


SJP.pl


bułg.

skrót od: bułgarski


SJP.pl

skrót

 (1.1) = bułgarski

Wiktionary

Język bułgarski (bułg. български език, bylgarski ezik [ˈbɤ̞lɡɐrski ɛˈzik]) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej. Posługuje się nim ok. 9 mln ludzi, głównie w Bułgarii, gdzie jest językiem urzędowym, ale także w Grecji, Kanadzie, Macedonii Północnej, Mołdawii, Rumunii, Serbii, USA, Turcji i Ukrainie.

Wikipedia

Powiązane:

 zob. bułgarski.

Wiktionary


bułgakow

nazwisko


SJP.pl

Nazwisko Bułgakow (ros. Булгаков) nosili:

  • Siergiej Bułgakow (1871-1944), rosyjski teolog
  • Michaił Bułgakow (przyjęta w Polsce forma nazwiska: Bułhakow), rosyjski pisarz
  • Afanasij Bułgakow, ojciec Michaiła, teolog
  • Makary, metropolita moskiewski - imię świeckie: Michaił Bułgakow

Wikipedia


bułgar

obywatel Bułgarii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek narodowości bułgarskiej, obywatel Bułgarii, mieszkaniec Bułgarii

 (1.2) hist. członek plemięemienia pochodzenia huńskiego znad Morza Czarnego

 (1.3) geogr. zob. Bułgar Wielki.

Wiktionary

Bułgarzy – naród z grupy południowych Słowian, zamieszkujący głównie Bułgarię, w mniejszej liczbie także Macedonię Północną, Grecję, Ukrainę i Mołdawię.

Etnos bułgarski ukształtował się w południowo-wschodnim zakątku Półwyspu Bałkańskiego, w Dobrudży, Mezji, Tracji i Macedonii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy Bułgarzy potrząsają głową, to wtedy oznacza to "tak".

 (1.2) Bo Stlawowie z Hunnami a Scyta z Bułgarem, • A z drugiej strony Med znów ze Scytą zmówiony…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuwɡar, AS: buu̯gar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bułgarski mrz., Bułgaria ż., bułgarskość ż.

:: fż. Bułgarka ż.

 przym. bułgarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Protobułgar, Prabułgar

Wiktionary


bułgaria

państwo w Europie ze stolicą w Sofii; Republika Bułgarii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w południowej Europie ze stolicą w Sofii;

Wiktionary

Bułgaria, Republika Bułgarii (bułg. България, Република България) – państwo położone w południowo-wschodniej Europie, na Bałkanach. Graniczy z Serbią oraz Macedonią Północną od zachodu, Grecją i Turcją od południa, Morzem Czarnym od wschodu i Rumunią od północy.

Bułgaria jest członkiem: Organizacji Narodów Zjednoczonych (od 1955), Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego – NATO (od 2004) oraz Unii Europejskiej (od 2007).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bułgaria jest krajem europejskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buwˈɡarʲja, AS: buu̯garʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bułgarski mrz., Bułgar mos./mrz., Bułgarka ż., bułgarskość ż., bułgaryzacja ż., bułgaryzowanie n., bułgarystyka ż., bułgarysta mos., bułgarystka ż., Protobułgarzy lm., protobułgarski m.

 czas. bułgaryzować ndk.

 przym. bułgarski, protobułgarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nazwa oficjalna: Republika Bułgarii

Wiktionary


bułgarka

obywatelka Bułgarii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości bułgarskiej, obywatelka Bułgarii, mieszkanka Bułgarii

Wiktionary

Bułgarka – opowiadanie Iwana Wazowa, wydane pierwotnie na łamach czasopisma Byłgarska sbirka w listopadzie 1899 r. pod tytułem Czełopeszkata gora i zamieszczone następnie, już pod nowym tytułem, w tomie opowiadań Pystyr swjat (1902).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: buwˈɡarka, AS: buu̯garka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bułgaria ż., bułgarski mrz., bułgarskość ż., bułgaryzacja ż., bułgaryzowanie n., bułgarystyka ż., bułgarysta m., bułgarystka ż., Protobułgarzy lm., protobułgarski m.

:: fm. Bułgar mos.

 czas. bułgaryzować ndk.

 przym. bułgarski, protobułgarski

Wiktionary


bułgarski

związany z Bułgarią


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Bułgarią lub Bułgarami

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język urzędowy Bułgarii;

Wiktionary

Język bułgarski (bułg. български език, bylgarski ezik [ˈbɤ̞lɡɐrski ɛˈzik]) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej. Posługuje się nim ok. 9 mln ludzi, głównie w Bułgarii, gdzie jest językiem urzędowym, ale także w Grecji, Kanadzie, Macedonii Północnej, Mołdawii, Rumunii, Serbii, USA, Turcji i Ukrainie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sozopol jest pięknym kurortem na bułgarskim wybrzeżu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buwˈɡarsʲci, AS: buu̯garsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bułgaria ż., Bułgar m., Bułgarka ż., bułgarszczyzna ż., bułgaryzowanie n.

Wiktionary


bułgarsko-polski

dotyczący Bułgarii i Polski


SJP.pl


bułgarskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) posługujący się językiem bułgarskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem bułgarskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku bułgarskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: buwˈɡarskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: buu̯garskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


bułgarskość

bułgarski


SJP.pl

Patrz:

bułgarski

bułgarszczyzna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. język bułgarski

 (1.2) to, co bułgarskie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bułgarski

 rzecz. bułgarski mrz.

Wiktionary


bułgarysta

znawca języka, kultury i literatury bułgarskiej


SJP.pl


bułgarystka

bułgarysta


SJP.pl

Patrz:

bułgarysta

bułgarystyczny

bułgarystyka


SJP.pl

Patrz:

bułgarystyka

bułgarystyka

1. nauka zajmująca się badaniem języków, literatur, kultur i historii narodów bułgarskich;
2. wydział na uniwersytecie obejmujący tego typu studia


SJP.pl

Wikipedia


bułgaryzacja

poddawanie wpływom bułgarskim, nadawanie czemuś cech typowo bułgarskich


SJP.pl

Bułgaryzacja (bułgarski: побългаряване) – termin oznaczający proces przyswajania języka bułgarskiego oraz kultury bułgarskiej przez jednostki lub grupy społeczne funkcjonujące wcześniej w ramach innych kultur. Bułgaryzacja może odbywać się zarówno dobrowolnie jak i pod przymusem.

W czasach współczesnych mianem tym określano próby asymilacji Turków zamieszkujących Bułgarię, podejmowane przez tamtejszy reżim komunistyczny.

Wikipedia


bułgaryzm

wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na języku bułgarskim albo z niego przejęte


SJP.pl


bułgaryzować

poddawać wpływom bułgarskim, rozszerzać wpływy bułgarskie, nadawać czemuś cechy typowo bułgarskie


SJP.pl


bułgaryzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) narzucanie komuś języka, kultury i obyczajów bułgarskich

 (1.2) nadawanie czemuś bułgarskiego charakteru

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bułgaryzacja ż., Bułgaria ż., Bułgar m., Bułgarka ż., bułgarski mrz.

 czas. bułgaryzować

 przym. bułgarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) bułgaryzacja

Wiktionary


bułhak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Bułhak:

  • Barbara Flerow-Bułhak − polska szachistka
  • Emanuel Bułhak − polski arystokrata, filozof i religioznawca
  • Ewa Konstancja Bułhak − polska aktorka teatralna, filmowa, telewizyjna, dubbingowa i radiowa
  • Henryk Bułhak − polski historyk
  • Jan Bułhak − polski fotograf
  • Janusz Bułhak − polski kompozytor i fotografik
  • Jerzy Bułhak − duchowny greckokatolicki
  • Jozafat Bułhak − duchowny greckokatolicki
  • Władysław Bułhak − polski historyk

Wikipedia


bułhakow

nazwisko, np. Michaił Afanasjewicz Bułhakow (1891-1940), rosyjski dramatopisarz i prozaik, z zawodu lekarz


SJP.pl

Nazwisko Bułgakow (ros. Булгаков) nosili:

  • Siergiej Bułgakow (1871-1944), rosyjski teolog
  • Michaił Bułgakow (przyjęta w Polsce forma nazwiska: Bułhakow), rosyjski pisarz
  • Afanasij Bułgakow, ojciec Michaiła, teolog
  • Makary, metropolita moskiewski - imię świeckie: Michaił Bułgakow

Wikipedia


bułhakowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) liter. związany z twórczością Michaiła Bułhakowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bułhakow mos.

Wiktionary


bułka

białe pieczywo pszenne, okrągłe lub podłużne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wypiek o niewielkich rozmiarach;

 (1.2) pot. daw. białe pieczywo pszenne, ciasto

 (1.3) pot. fałda skóry wystająca spod biustonosza pod pachą

 (1.4) slang. wspinaczkowy mięsień, siła mięśni

Wiktionary

Bułka – odmiana delikatnego pieczywa, najczęściej pszennego, żytniego lub kukurydzianego. Czasem bułka może być posypana mąką, makiem, sezamem, innymi ziarnami lub kruszonką. Może też zawierać słodkie nadzienie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poszedłem do sklepu kupić bułki na śniadanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbuw.ka, AS: buu̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bułczanka ż., bułczarka ż., bułczak m., bułkarz m., bułkowanie n.

:: zdrobn. bułeczka ż.

:: zgrub. buła ż.

 czas. bułkować ndk.

 przym. bułczany, bułkowy, bułeczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|żymła.

 (1.4) mięsień, muskuł, pot. muł

Wiktionary


bułkować

potocznie:
1. obtaczać w panierce produkt przeznaczony do smażenia;
2. o biuście: wypychać się poza niedobrany biustonosz; bułkować się


SJP.pl


bułkowaty

przypominający kształtem lub smakiem bułkę


SJP.pl


bułkowy

bułka; bułczasty, bułczany


SJP.pl


bułowaciej

stopień wyższy od przysłówka: bułowato


SJP.pl


bułowaty

przypominający kształtem lub smakiem dużą bułkę


SJP.pl


bw

skrót od: Bank Wschodni


SJP.pl


bwa

skrót od: Biuro Wystaw Artystycznych


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) = szt. Biuro Wystaw Artystycznych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam zaproszenie do BWA na wernisaż.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɛ‿vu‿ˈa, AS: be‿vu‿a

Wiktionary

Powiązane:

 skrótowiec CBWA

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) BeWuA, bewua

Wiktionary


bwe

skrót od: Bank Współpracy Europejskiej


SJP.pl


bwp

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = wojsk. bojowy wóz piechoty;

Wiktionary


bwr

(skrót od: Boiling Water Reactor) - reaktor z wrzącą wodą, rodzaj reaktora wodnego


SJP.pl


bwz

skrót od: Biuro Współpracy z Zagranicą


SJP.pl


by

cząstka składowa form trybu warunkowego; spójnik (w znaczeniu: żeby, aby)


SJP.pl

spójnik

 (1.1) …używany w zdaniach podrzędnych określających, w jakim celu (po co) wykonywana jest czynność

partykuła

 (2.1) …tworząca tryb przypuszczający, pisana jako oddzielne słowo w formach bezosobowych

Wiktionary

By – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Doubs.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 65 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 9 osób/km² (wśród 1786 gmin Franche-Comté By plasuje się na 678. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 623.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłem sobie butelkę wody, by potem nie być spragnionym.

 (2.1) Trzeba by coś z tym zrobić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨ, AS: by

Wiktionary

Powiązane:

 przyr. -by

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aby, żeby

Wiktionary


by-pass

[czytaj: bajpas] bajpas, bypass;
1. operacja chirurgiczna polegająca na wszczepieniu rurki z tworzywa sztucznego i skierowaniu przez nią biegu krwi w celu ominięcia niedrożnej tętnicy;
2. element wszczepiony w czasie tej operacji


SJP.pl


byblijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Byblosem, dotyczący Byblosu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Byblos mrz.

Wiktionary


byblos

miasto w Libanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowym Libanie na wybrzeżu Morza Śródziemnego, centrum administracyjne dystryktu Dżubajl;

Wiktionary

Byblos (arab. جبيل, Dżubajl, dialekt libański: Dżbejl; fen. Gebal; asyr. Gubla) – miasto w środkowym Libanie na wybrzeżu Morza Śródziemnego, centrum administracyjne dystryktu Kada Dżubajl.

Liczy około 21 tys. mieszkańców (2006), głównie maronitów, istnieje też mniejszość szyicka.

Stałe osadnictwo istnieje tu od 8000 lat, co czyni Byblos jednym z najdłużej nieprzerwanie zamieszkałych miast na świecie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. byblijski

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|Byblos. < etym|gr|Βύβλος. < etym|fen.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Byblos

* arabski: (1.1) جبيل, بيبلوس

* baskijski: (1.1) Biblos

* francuski: (1.1) Byblos, Jbeil

* hiszpański: (1.1) Biblos

* łaciński: (1.1) Byblos ż., Gibalium

* starogrecki: (1.1) Βύβλος ż.

* włoski: (1.1) Biblo

źródła.

== Byblos (język łaciński.) ==

thumb|Byblos (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. hist. Byblos

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. byblijski

Wiktionary


być

1. istnieć, żyć;
2. przebywać, znajdować się gdzieś;
3. trwać przez pewien czas, mieć miejsce, zdarzać się, odbywać się;
4. brać w czymś udział, uczestniczyć;
5. uczęszczać gdzieś, korzystać z czegoś, uczyć się;
6. sięgać, dostawać do jakiejś wysokości;
7. znajdować się w jakimś stanie, doznawać czegoś


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) istnieć; trwać

 (1.2) znajdować się w jakimś miejscu

 (1.3) charakteryzować się jakąś cechą

 (1.4) pracować jako ktoś, wykonywać jakiś zawód; zajmować się czymś z zainteresowań

 (1.5) uczestniczyć w czymś

 (1.6) należeć do jakiejś organizacji

czasownik posiłkowy używany do tworzenia…

 (2.1) …form strony biernej

 (2.2) będę, będziesz itd. …czasu przyszłego czasowników niedokonanych

 (2.3) -m, -ś, -śmy, -ście …form 1. i 2. os. obu liczb czasu przeszłego i trybu przypuszczającego

 (2.4) przest. byłem, byłeś itd. …czasu zaprzeszłego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jutro będzie piątek.

 (1.1) Od roku jestem na diecie.

 (1.1) Obiad zaraz będzie gotowy.

 (1.2) Cześć, kochanie! Już jestem w domu!

 (1.2) Gdzie jest klucz od bramy?

 (1.2) Byłem kiedyś w Chinach.

 (1.3) Karol jest bardzo wysoki.

 (1.4) Czy to pan jest sprzedawcą?

 (1.5) Byłeś wczoraj na spotkaniu z tym reżyserem?

 (1.6) Jerzy nigdy nie był w wojsku.

 (2.1) Telewizor jest zepsuty.

 (2.2) Jutro będę jechał do Warszawy; mam nadzieję, że dojadę.

 (2.4) Jerzy kupił był już samochód, kiedy odkrył, że ma on niesprawny alternator.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨt͡ɕ, AS: być

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. byt

 (1.2) czas. pobyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) istnieć

 (1.2) znajdować się

Wiktionary


bychawa

1. miasto w Polsce;
2. polski herb szlachecki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Bychawa – miasto w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bychawa. Położona na Wyżynie Lubelskiej, 30 km na południe od Lublina nad rzekami Gałęzówką i Kosarzewką. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Bychawa liczyła 4855 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɨˈxava, AS: byχava

Wiktionary


bychawianin

mieszkaniec Bychawy


SJP.pl


bychawianka

mieszkanka Bychawy


SJP.pl


bychawski

przymiotnik od: Bychawa


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bartłomiej Bychawski – polski hokeista
  • Marek Bychawski – polski kompozytor, trębacz
  • Wojciech Bychawski – polski geodeta
  • Wojciech Bychawski – polski koszykarz

Zobacz też:

  • Powiat bychawski – dawny powiat w woj. lubelskim

Wikipedia


bychom

spójnik

 (1.1) stpol. abyśmy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨxɔ̃m, AS: byχõm

Wiktionary


bychowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Bychowo – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Żmigród
  • Bychowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Gniewino

Miejscowości na Białorusi

  • Bychowo – dawna osada w obwodzie mińskim, w rejonie wilejskim, w sielsowiecie Kurzeniec.

Wikipedia


bychowski

nazwisko


SJP.pl

Nazwisko Bychowski lub Bychowska nosiły m.in. następujące osoby:

  • Anatolij Bychowski (ur. 1988) – izraelski szachista
  • Bernard Bychowski (1898–1980) – rosyjski filozof
  • Boris Bychowski (1908–1974) – rosyjski zoolog, parazytolog
  • Helena Bychowska (1909–1959) – polska pisarka i tłumaczka
  • Gustaw Bychowski (1895–1972) – polski lekarz psychiatra i psychoanalityk
  • Zygmunt Bychowski (1865–1934) – polski lekarz neurolog

Wikipedia


byci

czasownik

 (1.1) stpol. być

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨt͡ɕi, AS: byći

Wiktionary


bycie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) istnienie

 (1.2) znajdowanie się w jakimś miejscu

 (1.3) charakteryzowanie się jakąś cechą

 (1.4) wykonywanie jakiegoś zawodu

 (1.5) uczestniczenie w czymś

 (1.6) należenie do jakiejś organizacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Masz oczy marzące, i styl bycia luźny. / Na pozór łagodny, okrutny jesteś i próżny.

 (1.3) Rzekomo bycie uczciwym popłaca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨt͡ɕɛ, AS: byće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obycie n., byt m., pobytówka ż., niebyt m., bywalec m.

 czas. być / bywać, pobyć, ubyć / ubywać, odbyć / odbywać, zbyć / zbywać, nabyć / nabywać, wybyć / wybywać, przybyć / przybywać, obyć się, wyzbyć / wyzbywać

 przym. bytowy, pobytowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bytność

Wiktionary


bycina

wieś w Polsce


SJP.pl

Bycina (niem. Bitschin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Rudziniec.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Wikipedia


byczek

zdrobnienie od: byk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od byk

 (1.2) pot. młody byk

 (1.3) pot. icht. nazwa systematyczna|Ameiurus nebulosus|Lesueur|ref=tak., sumik karłowaty

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) iron. młody, silny mężczyzna

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) kraszanka

 (3.2) zob. byczki.

Wiktionary

Byczek – jezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. giżyckim, w południowej części gminy Miłki, we wsi Wyszowate, leżące na terenie Krainy Wielkich Jezior Mazurskich.

Według urzędowego spisu opracowanego przez Komisję Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych (KNMiOF) nazwa tego jeziora to Byczek. W różnych publikacjach i na mapach topograficznych jezioro to występuje pod nazwą Bycek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Byczki z tej hodowli są bardzo cenione na wszystkich arenach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨt͡ʃɛk, AS: byček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. byk m., bykowiec m., byczenie n., byczuś m., bykowe n., Byk mos./mzw., wybyczenie n.

 czas. byczyć się ndk., wybyczyć się dk.

 przym. byczy

 przysł. byczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) byczuś

Wiktionary


byczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. okładanie bykowcem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. byczek m., byk m.

 czas. byczyć

 przym. byczy

 przysł. byczo

Wiktionary


byczewski

nazwisko


SJP.pl


byczki

konserwa z drobnych ryb słodkowodnych w ostrej zalewie pomidorowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) przest. spoż. rodzaj konserwy rybnej w ostrej zalewie pomidorowej, sporządzonej z drobnych ryb słodkowodnych

Wiktionary

Byczki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Godzianów.

Wieś Byczki powstała w 1345 roku i była własnością Ziemowita III.

Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kupiłam chleb, masło i byczki, więc z głodu nie umrzemy.

 (1.1) Byczki sporządza się głównie z płoci, wzdręgi, okonia i jazgarza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨt͡ʃʲci, AS: byčʹḱi

Wiktionary


byczkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Dawid Byczkowski – rosyjski duchowny prawosławny
  • Lucjan Byczkowski – polski handlowiec i działacz gospodarczy oraz duński urzędnik konsularny
  • Mikołaj Byczkowski – polski wojskowy
  • Mikołaj (Byczkowski) – rosyjski duchowny prawosławny
  • Stanisław Byczkowski – polski farmaceuta i toksykolog
  • Wiesław Byczkowski – polski prawnik i samorządowiec

Wikipedia


byczkowy

przymiotnik od: byczek


SJP.pl


bycznik

chrząszcz z rodziny gnojarzowatych


SJP.pl

Bycznik (Typhaeus typhoeus) – gatunek chrząszcza z rodziny gnojarzowatych. Zamieszkuje Europę od Półwyspu Iberyjskiego po część środkowo-wschodnią oraz Afrykę Północną. Zarówno larwy, jak i postacie dorosłe są koprofagami, żerującymi na odchodach zwierząt roślinożernych. Postacie dorosłe aktywne są jesienią i wiosną, a często też zimą. Budują dochodzące do półtora metra głębokości gniazda, w których rozwijają się larwy.

Wikipedia


byczo

przysłówek

 (1.1) posp. wspaniale

 (1.2) pot. ekon. wzrostowo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) posp. Kaśka wygląda byczo w tej nowej kiecce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. byczek m., byczenie n., byk m., bykowiec mrz.

 czas. byczyć ndk., byczyć się ndk.

 przym. byczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czadersko, ekstra, kapitalnie, super

Wiktionary


byczogłowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma głowę przypominającą byczą

 (1.2) taki, który ma znamię w kształcie głowy byka

Wiktionary


byczość

potocznie: stan zadowolenia, beztroski, doskonałości


SJP.pl


byczy

1. dotyczący byka;
2. potocznie: wielki, potężny;
3. potocznie: wspaniały, wyśmienity; superancki


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) charakterystyczny dla byka; dotyczący, odnoszący się do byka

przymiotnik relacyjny

 (2.1) pot. duży

 (2.2) wywołujący wrażenie, budzący podziw

forma czasownika.

 (3.1) 3. os. lp. ter. od: byczyć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨt͡ʃɨ, AS: byčy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. byczek mzw., byk mzw., Byk mos./mzw.

 przysł. byczo

Wiktionary


byczyć

potocznie: byczyć się - próżnować, nic nie robić; leniuchować, lenić się, obijać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) daw. bić bykowcem

czasownik zwrotny niedokonany byczyć się (dk. brak)

 (2.1) pot. próżnować

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) pot. Zbyszek byczył się cały ranek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. byczek m., byczenie n., byk m.

 przym. byczy

 przysł. byczo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) lenić się, leniuchować, obijać się, próżnować, wałkonić się

Wiktionary


byczyna

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. dzielnica Jaworzna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Byczyna (niem. Pitschen) – miasto w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Byczyna.

Pod względem historycznym Byczyna położona jest na Dolnym Śląsku jako część dawnego księstwa brzeskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego woj. opolskiego.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 3353 mieszkańców.

Gminą partnerską jest gmina związkowa Deidesheim w Niemczech.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bɨˈt͡ʃɨ̃na, AS: byčna

Wiktionary


byczynianin

mieszkaniec Byczyny


SJP.pl


byczynianka

mieszkanka Byczyny


SJP.pl


byczyński

przymiotnik od: Byczyna


SJP.pl


byczysko

1. zgrubienie od: byk;
2. potocznie: młody, zdrowy, dobrze zbudowany mężczyzna


SJP.pl


bydełko

zdrobnienie od: bydło


SJP.pl


bydgoski

przymiotnik od: Bydgoszcz, Bydgoskie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący Bydgoszczy, związany z Bydgoszczą, pochodzący z Bydgoszczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed laty Gopło administracyjnie należało do województwa bydgoskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨdˈɡɔsʲci, AS: bydgosʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bydgoszczanka ż., bydgoszczanin m., Bydgoszcz ż.

Wiktionary


bydgoskie

przymiotnik od: Bydgoszcz, Bydgoskie


SJP.pl


bydgoskość

bydgoski


SJP.pl

Patrz:

bydgoski

bydgoszcz

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. duże miasto w Polsce, stolica województwa kujawsko-pomorskiego;

 (1.2) geogr. osada w Polsce, w województwie pomorskim, w gminie Lipnica;

Wiktionary

Bydgoszcz (łac. Bidgostia, niem. Bromberg) – miasto na prawach powiatu w północnej Polsce, siedziba wojewody i jednostek mu podporządkowanych oraz największe miasto województwa kujawsko-pomorskiego.

Stolica Księstwa bydgosko-wyszogrodzkiego, Obwodu Nadnoteckiego, Departamentu, Rejencji oraz województw: pomorskiego, bydgoskiego i ponownie bydgoskiego. Położone na styku czterech makroregionów Pojezierzy Południowobałtyckich, nad rzeką Brdą, Kanałem Bydgoskim i Wisłą, która poprzez Przełom Fordoński zwraca się ku Morzu Bałtyckiemu. Miasto położone jest częściowo w pradolinie rzeki Brdy. Ciągnie się od Łąk Nadnoteckich aż po Wisłę, gdzie Brda ma swoje ujście. Od strony południowej i północnej usytuowane są pasma wysoczyzn.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez Bydgoszcz przepływa Brda.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨdɡɔʃt͡ʃ, AS: bydgošč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bydgoszczanin m., bydgoszczanka ż., bydgoszczak m., Bydgoskie n.

 przym. bydgoski, podbydgoski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. Bydzia; skr. BDG

 (1.1) peryfr. miasto nad Brdą, gród nad Brdą, mały Berlin

Wiktionary


bydgoszczanin

mieszkaniec Bydgoszczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bydgoszczy

 (1.2) osoba pochodząca z Bydgoszczy, urodzona w Bydgoszczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jestem bydgoszczaninem i wiadomo, że chciałbym skończyć karierę w tym mieście.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɨdɡɔʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: bydgoščãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bydgoszcz ż.

:: fż. bydgoszczanka ż.

 przym. bydgoski

Wiktionary


bydgoszczanka

mieszkanka Bydgoszczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bydgoszczy

 (1.2) kobieta pochodząca z Bydgoszczy, urodzona w Bydgoszczy

Wiktionary

Bydgoszczanka – polski szybowiec amatorski, zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbɨdɡɔʃˈt͡ʃãnka, AS: bydgoščãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bydgoszcz ż.

:: fm. bydgoszczanin m.

 przym. bydgoski

Wiktionary


bydlaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od bydlak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bydlak m.

Wiktionary


bydlak

1. potocznie: bydlę (rogate, przeżuwające zwierzę hodowane przez ludzi; rzadziej: w ogóle zwierzę);
2. obelżywie: osoba o niskiej wartości moralnej, bezmyślna itp.; bydlę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. rogate zwierzę hodowlane

 (1.2) pot. wyjątkowo duże zwierzę

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. pejor. o mężczyźnie, implikując jego prymitywność, podłość, brak kultury

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨdlak, AS: bydlak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bydło n., bydlę n., bydlaczek m., bydełko n., bydlęctwo n., zbydlęcenie n.

:: zdrobn. bydlaczek m.

 przym. bydlęcy, bydlacki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bydlę, bydlątko

 (1.2) bydlę, potwór

 (2.1) bydlę, cham

Wiktionary


bydlakowaty

potocznie:
1. postępujący nieetycznie; draniowaty, łachudrowaty, łajdakowaty;
2. duży, wielki


SJP.pl


bydlanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) reg. piosenka ludowa, którą śpiewa się przy pasaniu bydła

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bydło, bydlarz

Wiktionary


bydlątko

pieszczotliwe zdrobnienie od: bydlę


SJP.pl


bydlątkowaty

kojarzący się z bydlątkiem


SJP.pl


bydlę

1. rogate, przeżuwające zwierzę hodowane przez ludzi (np. krowa, wół);
2. potocznie: zwierzę;
3. przenośnie, obelżywie: osoba o niskiej wartości moralnej, bezmyślna itp.; bydlak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. rogate hodowlane zwierzę

 (1.2) pot. duże zwierzę

 (1.3) pot. pogardliwie o nikczemnym człowieku

 (1.4) stpol. dobytek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨdlɛ, AS: bydle

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bydlęcy

 rzecz. bydlak mos./mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wół, krowa

 (1.2) bestia

 (1.3) bydlak

 (1.4) wardęga

Wiktionary


bydlęcić

czynić podobnym do bydlęcia; demoralizować


SJP.pl


bydlęcieć

stawać się podobnym do bydlęcia; zatracać godność ludzką; demoralizować się


SJP.pl


bydlęco

przysłówek

 (1.1) jak u bydła, po bydlęcemu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W szczelinie zobaczył bydlęco wyglądający ogon.

 (1.1) I szkoda zwać człowiekiem, kto bydlęco żyje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bydlę n., bydlęcość ż., bydło n.

 przym. bydlęcy

Wiktionary


bydlęcość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bydlęce

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bydlęcy

 przysł. bydlęco

Wiktionary


bydlęcy

przymiotnik od: bydlę


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od bydlę

 (1.2) niegodny człowieka, byle jaki, bezwartościowy moralnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Efektywność produkcji bydlęcej określa nadwyżkę uzyskanej wartości produkcji nad całkowitymi kosztami jej wytwarzania.

 (1.2) Ja i mama załadowane byłyśmy do "bydlęcego", odkrytego wagonu, który po wielu godzinach doczepiono do innych; z łoskotem zasunięto drzwi i zablokowano żelaznymi sztabami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨˈdlɛ̃nt͡sɨ, AS: bydlncy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bydlę n., bydło n., bydlak mos./mzw.

Wiktionary


bydleń

duży, owłosiony owad z rzędu muchówek; giez bydlęcy


SJP.pl

Giez bydlęcy duży, giez bydlęcy, bydleń (Hypoderma bovis) – owad z rodziny gzowatych.

Długość 12–15 mm, ciało barwy ciemnożółtej, gęsto owłosione. Posiada szeroką głowę, ciemniejszą w porównaniu z resztą ciała. Narządy gębowe uległy całkowitemu uwstecznieniu. Na głowie krótkie trójczłonowe czułki. Skrzydła przezroczyste, przydymione na brązowo, delikatne, szerokie. Krótkie nogi zakończone przylgami i pazurkami. Odwłok pięcioczłonowy, krótki, zaokrąglony u samca. Pokładełko stosunkowo krótkie, barwy czarnej.

Wikipedia


bydlenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. byt

 (1.2) stpol. postępowanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨˈdlɛ̃ɲɛ, AS: bydlńe

Wiktionary


bydli

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wołowy

Wiktionary


bydlić

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) stpol. śrpol. przebywać, żyć

 (1.2) stpol. postępować, żyć wedle praw

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨdlʲit͡ɕ, AS: bydlʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bydło n., bydlątko n.

 przym. bydlęcy

Wiktionary


bydlin

Bydlin – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Klucze.

Wikipedia


bydło

ssaki pochodzące od tura, hodowane jako zwierzęta domowe dla mięsa, mleka, skór i siły pociągowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zootechn. ogólne określenie zwierząt hodowlanych wywodzących się od tura lub innych dzikich przedstawicieli rodziny krętorogich;

 (1.2) zool. w polskiej systematyce biologicznej: udomowieni potomkowie tura

 (1.3) przen. obraź. określenie ludzi zachowujących się w sposób przywodzący na myśl zachowanie stada bydła (1.1)

 (1.4) stpol. mienie

 (1.5) stpol. żywot, byt, istnienie

Wiktionary

Bydło, rogacizna – ogólna nazwa zwierząt hodowlanych z podrodziny bawołów hodowanych celem uzyskania mleka, mięsa, tłuszczu, skóry oraz wykorzystania ich siły pociągowej. Bydło zalicza się do przeżuwaczy, a co za tym idzie posiada charakterystyczną dla tej grupy zwierząt budowę i fizjologię układu pokarmowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Te ubogie pola z trudem żywiły niewielkie stadko bydła.

 (1.2) Bydło domowe wywodzi się od tura Bos taurus.

 (1.3) To bydło, nie ludzie… Tłocząc się przy wejściu, o mało nie stratowali się nawzajem…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨdwɔ, AS: bydu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bydlak mos.

:: zdrobn. bydełko n.

 przym. bydlęcy

 czas. bydlić

 przysł. bydlęco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rogacizna, krowy

 (1.2) bydło domowe

 (1.3) tłuszcza, tłum, dzicz

Wiktionary


byfyj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) reg-pl|Górny Śląsk. zob. bifyj.

Wiktionary


byk

1. samiec bydła domowego; dorosły samiec wielkich przeżuwaczy (np. jaka);
2. potocznie: osoba silnie zbudowana;
3. potocznie: pomyłka, błąd;
4. potocznie: uderzenie głową;
5. dawny statek rzeczny, żaglowo-wiosłowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór nieba północnego, w Polsce widoczny jesienią i zimą;

 (1.2) astr. astrol. drugi znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 20 (21) kwietnia do 20 (21) maja

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Byka (1.2)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (3.1) geogr. rzeka w środkowej Mołdawii, prawy dopływ Dniestru;

Wiktionary

  • Byk – samiec bydła, jeleniowatych (wyjątek: samiec sarny to rogacz lub kozioł) i innych parzystokopytnych. W języku potocznym słowo byk oznacza najczęściej samca bydła domowego.
  • Byki – grupa ssaków krętorogich określana w systematyce zwierząt jako plemię Bovini
  • Byk – gwiazdozbiór
  • Byk – jeden z astrologicznych znaków zodiaku
  • Byk – wieś na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim (obecnie Jasne)
  • Byk – rzeka w Mołdawii
  • Byk – rzeka w obwodzie donieckim na Ukrainie, dopływ Samary
  • Byk - typ dawnego drewnianego statku rzecznego
  • Byk – potocznie błąd językowy
  • Byk – giełd., w języku potocznym oznacza inwestora-optymistę
  • ET22 – potoczne określenie lokomotywy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Byk bywa w legendach identyfikowany z bykiem, który porwał Europę na Kretę.

 (1.1) Najjaśniejszą gwiazdą w gwiazdozbiorze Byka jest Aldebaran, zwany też Okiem Byka.

 (1.1) Konstelacja Byka góruje o północy w listopadzie.

 (1.1) W Byku leżą dwie z najjaśniejszych gromad gwiazd – Plejady i Hiady.

 (1.2) Byk to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Baranie, a przed Bliźniętami.

 (1.2) Pod koniec kwietnia Słońce wchodzi w znak Byka.

 (1.2) Bykiem, jednym z wiosennych, ziemskich i stałych znaków zodiaku, rządzi planeta Wenus.

 (2.1) Ona zachowuje się jak typowy Byk.

 (2.1) Mój tata jest zodiakalnym Bykiem, a mama – zodiakalną Rybą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨk, AS: byk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. byk mos./mzw., byczek mzw., byczysko n., bykowiec mzw., bykowe n., bykowość ż., bykowanie n.

 czas. bykować ndk.

 przym. byczy, bykowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. Tau

 (1.2) symbol.

Wiktionary


bykiem

1. samiec bydła domowego; dorosły samiec wielkich przeżuwaczy (np. jaka);
2. potocznie: osoba silnie zbudowana;
3. potocznie: pomyłka, błąd;
4. potocznie: uderzenie głową;
5. dawny statek rzeczny, żaglowo-wiosłowy


SJP.pl


bykować

płacić bykowe


SJP.pl


bykowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) płacenie podatku od osób bezdzietnych, nieżonatych i niezamężnych (tzw. bykowego)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bykowe n., Byk mos./mzw.

 czas. bykować

Wiktionary


bykowaty

potocznie o mężczyźnie: dobrze zbudowany


SJP.pl


bykowe

podatek od mężczyzn niemających urzędowo zarejestrowanego małżeństwa; podatek bykowy


SJP.pl

Bykowe – określenie należności lub podatku, mające w różnych okresach historycznych odmienne znaczenie.

W XVI wieku bykowym nazywano opłatę wnoszoną właścicielowi byka za krycie krów. W ten sposób w XVI i XVII wieku określano także karę za spłodzenie nieślubnego dziecka. Na początku XX wieku słowniki odnotowują także bykowe w znaczeniu „datek pasterzowi za odchowanie krowy” oraz „opłata muzykantom na weselu, uiszczana przez tego, kto chce tańczyć z panną młodą”.

Wikipedia


bykowiec

bicz rzemienny; także cios zadany tym biczem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. bicz wykonany z rzemienia

 (1.2) przest. cios zadany bykowcem (1.1)

 (1.3) przest. wysuszony penis byka służący jako pejcz

 (1.4) łow. kwiecień

Wiktionary

  • bykowiec – dawniej: bicz rzemienny
W Polsce
  • Bykowiec – część wsi Prądzew w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Rusiec
  • Bykowiec – część wsi Dalewice w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Koniusza
Na Białorusi
  • Bykowiec – dawna wieś na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie wieteckim
Zobacz też
  • Bykowce

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dostał przez plecy bykowcem.

 (1.2) Za karę otrzymał 20 (= dwadzieścia) bykowców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨˈkɔvʲjɛt͡s, AS: bykovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. byk m., byczek m., Byk mos./mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) korbacz

 (1.3) byczak

Wiktionary


bykownia

dawna wieś na Ukrainie


SJP.pl

Bykownia (ukr. Биківня, ros. Быковня) – dawna wieś na Ukrainie, od 1923 roku w granicach Kijowa.

Wikipedia


bykowski

nazwisko


SJP.pl


bykowy

podatek bykowy - podatek od mężczyzn niemających urzędowo zarejestrowanego małżeństwa; bykowe


SJP.pl


byle

aby tylko


SJP.pl

spójnik

 (1.1) …wyrażający warunek wykonania tego, o czym mówi zdanie podrzędne

 (1.2) …wyrażający życzenie wykonania tego, o czym mówi zdanie podrzędne

 (1.3) …wyrażający cel, którego minimalnym warunkiem osiągnięcia jest to, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym

partykuła

 (2.1) …występująca razem z rzeczownikiem, przysłówkiem lub zaimkiem, oznaczająca niską wartość omawianego przedmiotu, osoby czy zjawiska

 (2.2) …wyrażająca życzenie mówiącego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możesz gotować ryż parę minut dłużej, byle nie był rozgotowany.

 (1.1) Chciałbym tam pracować, byle tylko było trochę czasu na odpoczynek.

 (1.2) Byle doczekać do soboty!

 (2.1) Podobał ci się ten film? Moim zdaniem był zupełnie byle jaki.

 (2.1) Martwię się o mojego syna; spotyka się z byle kim i łazi po nocy byle gdzie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨlɛ, AS: byle

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bylejakość ż.

 partyk. byleby

 sp. byleby

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aby, oby, aby tylko, żeby tylko

 (2.1) jakikolwiek, ktokolwiek, gdziekolwiek, cokolwiek, lada

Wiktionary


byleby

spójnik łączący zdania lub ich części wyrażające cel lub skutek czynności ze zdania nadrzędnego


SJP.pl

zaimek

 (1.1) zob. byle.

partykuła

 (2.1) zob. byle.

Wiktionary

Powiązane:

 partyk. byle

 sp. byle

Wiktionary


byleco

potocznie: ktoś lub coś o niskiej wartości (np. Jakieś takie byleco z tego ich syna.)


SJP.pl


bylejakość

potocznie:
1. brak jakiejkolwiek wartości; lichość, lipność, niesolidność;
2. robienie czegoś byle jak, niedbale


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) brak staranności, niechlujność, robienie czegoś jakkolwiek, bez zwracania uwagi na jakość

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɨlɛˈjakɔɕt͡ɕ, AS: bylei ̯akość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. byle jaki, byle jaki

 partyk. byle

 zaim. jaki

 przysł. byle jak

Wiktionary


bylgja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mit. córka olbrzyma Aegira i bogini Ran

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* farerski: (1.1) Bylgja ż.

* islandzki: (1.1) Bylgja ż.

źródła.

== Bylgja (język farerski.) ==

wymowa.

 IPA|ˈbɪldʒa.

:: homofony|bylgja.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|farerski|ż.

 (1.2) mit. Bylgja

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨlʲɟja, AS: bylʹǵi ̯a

Wiktionary


bylica

roślina zielna lub krzew z rodziny złożonych; bielica pospolita; bylnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Artemisia|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodzaju astrowatych;

Wiktionary

Bylica (Artemisia L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje od ok. 300 do 500 gatunków w zależności od ujęcia taksonomicznego (ujmowania taksonów w randze gatunków lub podgatunków). Według bazy Plants of the World online do rodzaju należy 475 gatunków. Rośliny te występują w większości na półkuli północnej – w Europie, Azji i Ameryce Północnej, ale mniej liczne lub introdukowane gatunki spotykane są niemal wszędzie poza Antarktydą. Niektóre gatunki dominują na stepach lub półpustyniach, tworząc tzw. pustynie bylicowe. W Polsce rodzimych jest 5 gatunków, jako antropofity zadomowione występuje 6, a przejściowo dziczejących są 4. Liczne gatunki są uprawiane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy masz uczulenie na bylicę?

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) belica, bielica

Wiktionary


bylicki

nazwisko


SJP.pl


bylicolistny

ambrozja bylicolistna - gatunek rośliny z rodziny astrowatych


SJP.pl


bylicowy

1. bylica;
2. susłogon bylicowy - gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych


SJP.pl


bylina

1. wieloletnia, trwała roślina zielna;
2. stara rosyjska ludowa pieśń epicka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. wieloletnia roślina zielna o zimujących pąkach

Wiktionary

  • bylina – zielna roślina wieloletnia
  • Bylina – osada w województwie pomorskim, powiecie bytowskim, gminie Parchowo
  • Bylina – rzeka w Polsce, stanowiąca dopływ Wieprza
  • bylina – tradycyjna ruska lub rosyjska opowieść epicka
  • Michał Bylina (1904–1982) – polski malarz batalista
  • Stanisław Bylina (1936–2017) – polski historyk mediewista, profesor nauk humanistycznych
  • Janka Bylina – pseudonim literacki księdza Jana Siemaszkiewicza, białoruskiego działacza społecznego i poety
  • RB-109A Bylina – rosyjski system walki elektronicznej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z reguły nasiona drzew, krzewów i niektórych bylin są większe niż nasiona gatunków jednorocznych.

Wiktionary


byliniak

byliniak rudawy, byliniak glinik - gatunki pluskwiaków z rodziny wysysowatych


SJP.pl


byliniarnia

Wikipedia


bylinowy

związany z byliną


SJP.pl


byliński

nazwisko


SJP.pl

Byliński (Łabędź Odmienny III) – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Łabędź.

Wikipedia


bynajmniej

1. partykuła wzmacniająca przeczenie w wypowiedzi, np.: Nie jest to problem bynajmniej prosty.; wcale, zupełnie, ani trochę;
2. wykrzyknienie będące przeczącą odpowiedzią na pytanie; ależ skąd, w żadnym razie, gdzie tam


SJP.pl

partykuła

 (1.1) … wzmacniająca przeczenie: wcale, w najmniejszym stopniu, w żadnym razie

wykrzyknik

 (2.1) … stanowiący przeczącą odpowiedź na pytanie: wcale nie, ani trochę, w ogóle, wręcz przeciwnie

Wiktionary

Bynajmniej – czwarty singel polskiej piosenkarki Margaret z jej piątego solowego albumu studyjnego, zatytułowanego Siniaki i cekiny. Singel został wydany 22 września 2023.

Kompozycja znalazła się na 8. miejscu listy OLiA, najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. Nagranie otrzymało w Polsce status złotego singla, przekraczając liczbę 25 tysięcy sprzedanych kopii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ona chciałaby mnie usidlić, ale ja bynajmniej nie mam zamiaru się żenić.

 (2.1) Dostałeś podwyżkę? – Bynajmniej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨ̃ˈnajmʲɲɛ̇j, AS: bỹnai ̯mʹńėi ̯

Wiktionary


byńdzin

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Będzin

Wiktionary


bynek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Benon

Wiktionary


bypass

[czytaj: bajpas] bajpas, by-pass;
1. operacja chirurgiczna polegająca na wszczepieniu rurki z tworzywa sztucznego i skierowaniu przez nią biegu krwi w celu ominięcia niedrożnej tętnicy;
2. element wszczepiony w czasie tej operacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) med. by-pass

Wiktionary

Pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG – ang. coronary artery bypass grafting) – kardiochirurgiczna operacja wszczepienia pomostów naczyniowych (tzw. bajpasów) omijających miejsce zwężenia lub zamknięcia w tętnicy wieńcowej, które nie nadaje się do angioplastyki ze stentowaniem, stosowana w niektórych przypadkach zawału serca i zaawansowanej chorobie wieńcowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbajpas, AS: bai ̯pas

Wiktionary


byra

nazwisko


SJP.pl


byrd

[czytaj: bert] nazwisko


SJP.pl

Gminy w USA:

  • Byrd (ang. Byrd Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Cape Girardeau
  • Byrd (ang. Byrd Township) – gmina w stanie Ohio, w hrabstwie Brown

Ludzie:

  • William Byrd – kompozytor epoki elżbietańskiej
  • Harry F. Byrd – senator z Wirginii
  • Harry F. Byrd Jr. – senator z Wirginii, syn Harry'ego
  • Robert Byrd – senator z Wirginii Zachodniej, najdłużej zasiadający senator w historii USA
  • Joe Byrd – muzyk
  • Richard Byrd – admirał, odkrywca polarny, pilot, brat senatora Harry'ego Byrda seniora
  • Chris Byrd – amerykański bokser wagi ciężkiej

Wikipedia


byrna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. żarówka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiela trza chopa, co by wkręcili byrna?

Wiktionary


byron

nazwisko, m.in. George Gordon Byron [czytaj: dżordż gordon bajron], lord, poeta angielski (1788-1824)


SJP.pl

  • Byron – przylądek w Australii

Osoby:

  • Kari Byron – rzeźbiarka i prezenterka, członkini Pogromców Mitów
  • Babbitt Milton Byron – kompozytor
  • George Gordon Byron (lord Byron) – poeta i dramaturg
  • Tom Byron – amerykański aktor

Wikipedia


byroniczny

[czytaj: bajroniczny] rzadko: tajemniczy, romantyczny, samotniczy; bajronowski (byronowski), bajroński (byroński), bajronistyczny, bajroniczny


SJP.pl


byronizm

[czytaj: bajronizm] bajronizm;
1. postawa życiowa wzorująca się na bohaterach Byrona (poety angielskiego) - samotnych buntownikach skłóconych ze światem;
2. prąd literacki powstały pod wpływem twórczości Byrona (poety angielskiego)


SJP.pl

Bajronizm – termin użyty po raz pierwszy przez XIX-wieczną krytykę literacką na określenie kilku charakterystycznych cech wczesnej twórczości angielskiego poety, George’a Gordona Byrona.

Pojęcie to odnosi się głównie do literatury i związane jest ze stworzonym przez G.G. Byrona modelem bohatera romantycznego.

Wikipedia


byronowski

[czytaj: bajronowski] rzadko: tajemniczy, romantyczny, samotniczy; bajronowski, bajroński (byroński), bajronistyczny, bajroniczny (byroniczny)


SJP.pl


byronowy

[czytaj: bajronowy] przymiotnik dzierżawczy - należący do Byrona lub z nim związany; Bajronowy, Bajronowski, Byronowski


SJP.pl


byroński

[czytaj: bajroński] rzadko: tajemniczy, romantyczny, samotniczy; bajronowski (byronowski), bajroński, bajronistyczny, bajroniczny (byroniczny)


SJP.pl


byrski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Maria Krzysztof Byrski – polski orientalista, nauczyciel akademicki, ambasador
  • Tadeusz Byrski – polski reżyser teatralny
  • Wincenty Byrski – polski poeta i tłumacz poezji niemieckiej, działacz polityczny
  • Wojciech Byrski – polski autor tekstów piosenek, kompozytor, producent muzyczny

Wikipedia


byś

spójnik, forma fleksyjna

 (1.1) 2. os. lp. od: by

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz – / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨɕ, AS: byś

Wiktionary


bysiek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od byk

 (1.2) etn. noworoczne kurpiowskie pieczywo obrzędowe w formie figurki, przygotowywane z mąki żytniej chlebowej i gorącej wody;

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) byczek, bysio, byczuś

Wiktionary


bysio

potocznie: duży, zwalisty mężczyzna; bysior, osiłek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od byk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. umięśniony i silny fizycznie mężczyzna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy przyszedł sąsiad, wszystko poszło błyskawicznie. Po chwili na ściółce leżał śliczny, brązowo-biały byczek. Ludzie dostali zakaz wstępu do chlewni. Siedziałem i patrzyłem, jak bysio próbuje stawiać pierwsze kroki, jak sam z siebie zaczyna ssać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zgrub. bysior mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) byczek, bysiek, byczuś

 (2.1) bysior

Wiktionary


bysior

potocznie: duży, zwalisty mężczyzna; bysio, osiłek


SJP.pl


byss

cienka, kosztowna tkanina lniana lub bawełniana, stosowana w starożytności jako materiał na szaty dla wysoko postawionych osób


SJP.pl

Poniższa lista przedstawia fikcyjne ciała niebieskie ze świata Gwiezdnych wojen.


Wikipedia


bystra

1. inteligentny, spostrzegawczy;
2. poruszający się szybko i zwinnie;
3. płynący szybko


SJP.pl

W Polsce
  • Bystra – część miasta Szczytna
  • Bystra – wieś w woj. małopolskim, w pow. gorlickim, w gminie Gorlice
  • Bystra – wieś w woj. pomorskim, w pow. gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański
  • Bystra – wieś w woj. śląskim, w pow. bielskim, w gminie Wilkowice (dawniej dwie odrębne wsie: Bystra Krakowska i Bystra Śląska)
  • Bystra – przysiółek wsi Koszarawa w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Koszarawa
  • Bystra – wieś w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Radziechowy-Wieprz
  • Bystra – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Goleniów

Wikipedia


bystre

1. inteligentny, spostrzegawczy;
2. poruszający się szybko i zwinnie;
3. płynący szybko


SJP.pl

W Polsce
  • Bystre – część miasta Zakopane
  • Bystre – osada w woj. dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Oleśnica
  • Bystre – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Oleśnica
  • Bystre – wieś w woj. podkarpackim, w pow. bieszczadzkim, w gminie Czarna
  • Bystre – wieś w woj. podkarpackim, w pow. niżańskim, w gminie Krzeszów
  • Bystre – wieś w woj. podkarpackim, w pow. leskim, w gminie Baligród
  • Bystre – wieś w woj. podlaskim, w pow. bielskim, w gminie Boćki

Wikipedia


bystrek

nazwisko


SJP.pl

Bystrek – część wsi Kamień w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Ceków-Kolonia. Wchodzi w skład sołectwa Kamień.

W latach 1975–1998 Bystrek należał administracyjnie do województwa kaliskiego.

Wikipedia


bystroń

Bystroń – polskie i czeskie (Czeski: Bystroň) nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 588 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 619 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa bystry i jest najbardziej rozpowszechnione w północnej środkowej i południowej środkowej Polsce.

Wikipedia


bystronogi

szybko i lekko biegający; chyży


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rzad. poruszający się szybko

Wiktionary

Bystronogi (org. Chołstomier) – opowiadanie Lwa Tołstoja, opublikowane po raz pierwszy w 1885 r.

Pomysł na opowiadanie Tołstoj zaczerpnął od pisarza Michała Stachowicza. Stachowicz sam zamierzał napisać opowiadanie z perspektywy konia wyścigowego, jednak zmarł, nim zdołał pomysł zrealizować. W 1863 r. Tołstoj zrealizował jego zamiar. Tekst wydał dopiero 1885 r. w zbiorze swoich dzieł.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dosiadł bystronogiego rumaka i pomknął w stronę Rawy.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rączy; poet. chyży

Wiktionary


bystrooki

mający dobry, przenikliwy wzrok


SJP.pl


bystrość

1. prędkość, szybkość;
2. szybkość orientacji, żywość umysłu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) prędkość, szybkość

 (1.2) szybkość orientacji, inteligencja, żywość umysłu

 (1.3) czułość wzroku lub (rzadziej) słuchu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) miał wielką bystrość w chwytaniu i demaskowaniu podłości, kryjącej się pod maską filantropii, patryotyzmu, religii (…)

 (1.2) Zaufawszy swojej znakomitej bystrości, pogardził radami przyjaciół i omal nie przypłacił tego życiem (…)

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bystry

 przysł. bystro

 rzecz. bystrzak mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prędkość, szybkość

 (1.2) inteligencja

Wiktionary


bystrotok

odcinek kanału, sztolni wodnej lub rurociągu o dużym spadku dna; bystrze


SJP.pl


bystry

1. inteligentny, spostrzegawczy;
2. poruszający się szybko i zwinnie;
3. płynący szybko


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) o osobie: mądry, inteligentny, taki, który szybko coś zrozumie

 (1.2) o rzece, potoku: szybko płynący

 (1.3) stpol. ostry

 (1.4) stpol. niepohamowany

 (1.5) gw-pl|Łowicz. o kolorze: żywy

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 2, w tym 1 podstawowa
  • Bystry – część wsi Istebna w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie Istebna
  • Bystry – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. giżyckim, w gminie Giżycko

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten chłopak jest naprawdę bystry, myślę, że daleko zajdzie.

 (1.2) Nurt rzeki jest w tym miejscu bystry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨstrɨ, AS: bystry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bystrość ż., bystrze n., bystrzak m.

 przysł. bystro

Wiktionary


bystrzacha

potocznie: osoba bystra, rozgarnięta, błyskotliwa


SJP.pl


bystrzaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od bystrzak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bystrzak m.

Wiktionary


bystrzaczka

bystrzak


SJP.pl


bystrzak

potocznie: bystra, zmyślna osoba; spryciarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. człowiek bystry, szybko orientujący się w sytuacji

 (1.2) środ. młodz. iron. człowiek głupi lub wolno myślący, wolno orientujący się w sytuacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bystrość ż., bystrzacha m., bystrze n.

:: zdrobn. bystrzaczek m.

 przym. bystry

 przysł. bystrze

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spryciarz

Wiktionary


bystrzański

Bystra Podhalańska (wieś w Polsce)


SJP.pl


bystrze

1. płycizna rzeki o stosunkowo szybkim prądzie; szypot
2. odcinek kanału, sztolni wodnej lub rurociągu o dużym spadku dna; bystrotok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hydrol. odcinek rzeki różniący się od sąsiednich szybszym prądem i mniejszą głębokością;

Wiktionary

Bystrze, także: bystrzyca, bystrzyna, szypot – miejsce na rzece, gdzie występuje lokalne przyspieszenie przepływu wody, mniejsze jednak niż w rafie.

Naturalne bystrza powstają w wypłyconej części koryta o zauważalnym, choć mniejszym niż w przypadku rafy, spadku podłużnym oraz prędkości wody. Ponieważ w skali lokalnej prędkość przepływu wzrasta, staje się on turbulentny. Nurt jest rwący i określany jako bulgoczący. Ze względu na występowanie krótkich fal, mogą one sprawiać wrażenie nieruchomych. Mają szklisty grzbiet. Dno w bystrzu zawiera wypukłości, zbudowane jest ze żwiru i niewielkich kamieni.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbɨsṭʃɛ, AS: bysṭše

Wiktionary

Powiązane:

 przym. bystry

 rzecz. bystrzak mos.

Wiktionary


bystrzej

stopień wyższy od przysłówka: bystro


SJP.pl


bystrzejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bystry


SJP.pl


bystrzyca

miejsce bystrego, szybkiego prądu na rzece lub potoku; bystrzyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rumunii, położone w północno-wschodnim Siedmiogrodzie;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce, na Śląsku Cieszyńskim i na Ukrainie;

 (1.3) geogr. rzeka na Ukrainie, w Karpatach Wschodnich, prawy dopływ Dniestru;

Wiktionary

  • bystrzyca – miejsce na rzece, gdzie następuje lokalne przyspieszenie przepływu wody

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bystrzyca m., bystrzyczanin m., bystrzyczanka ż.

 przym. bystrzycki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bystrzyca Siedmiogrodzka

Wiktionary


bystrzycki

przymiotnik od: Bystrzyca, Bystrzyca Kłodzka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący toponimu Bystrzyca lub Bystrzyca Kłodzka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bystrzyca ż., bystrzyczanin m., bystrzyczanka ż.

Wiktionary


bystrzyczanin

mieszkaniec Bystrzycy Kłodzkiej (miasta w Polsce)


SJP.pl


bystrzyczanka

mieszkanka Bystrzycy Kłodzkiej (miasta w Polsce)


SJP.pl


bystrzyk

ryba akwariowa


SJP.pl

Biologia

  • bystrzyk (Rugilus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych
  • bystrzyk – człon rodzajowy polskich nazw zwyczajowych niektórych ryb z rodziny kąsaczowatych

Geografia

  • Bystrzyk – wieś na Ukrainie
  • Bystrzyk – szczyt Małych Pienin
  • Bystrzyk – struga, dopływ Dęby
  • Bystrzyk – potok, dopływ Kwisy
  • Bystrzyk – potok, dopływ Łomnicy

Wikipedia


bystrzyna

miejsce bystrego, szybkiego prądu na rzece lub potoku; bystrzyca


SJP.pl

  • Bystrzyna – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Świdwin

2 cieki w Polsce:

  • Bystrzyna – potok, dopływ Budkowiczanki
  • Bystrzyna – potok, dopływ Łącznika

Wikipedia


byszewo

W Polsce
  • Byszewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Koronowo
  • Byszewo – osada leśna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Koronowo
  • Byszewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. radziejowskim, w gminie Piotrków Kujawski
  • Byszewo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. makowskim, w gminie Karniewo
  • Byszewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kołobrzeskim, w gminie Siemyśl
  • Byszewo – przysiółek osady Grabowo, w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Łobez
  • Byszewo – gromada

Wikipedia


byszewski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Arnold Anastazy Byszewski (1740–1800) – polski oficer, adiutant króla Stanisława Augusta
  • Czesław Byszewski (1915–1997) – polski aktor, lektor radiowy, aktor dubbingowy
  • Franciszek Byszewski (XVIII w.) – archidiakon sądecki
  • Józef Byszewski (ujednoznacznienie)
  • Jan Lech Byszewski (1893–1968) – polski prawnik i dyplomata
  • Ludwik Byszewski (XX–XXI w.) – polski matematyk
  • Michał Byszewski (1883–1936) – polski urzędnik i działacz społeczny
  • Przemysław Byszewski (XX–XXI w.) – polski fizyk
  • Stanisław Byszewski (XVIII w.) – polski oficer
  • Tomasz Byszewski (XVIII–XIX w.) – polski urzędnik i poseł na Sejm
  • Władysław Byszewski (1922–2019) – polski hodowca koni, trener, sędzia sportowy
  • Zbigniew Byszewski (1929–) – polski dyplomata

Wikipedia


bysztek

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sztućce

Wiktionary


byszwałd

Byszwałd (niem. Bischwalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Lubawa w zachodniej części Garbu Lubawskiego.

Na przełomie XVI i XVII wieku należał do dóbr stołowych biskupów chełmińskich.

Wikipedia


byszyce

Byszyce – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Wieliczka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Wikipedia


byszyno

Byszyno (niem. Boissin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Białogard. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 204 mieszkańców.

Osada wchodząca w skład sołectwa: Przegonia.

Wikipedia


byt

1. warunki materialne;
2. wszystko to, co istnieje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) istnienie, całokształt życia

 (1.2) warunki materialne

 (1.3) to, co istnieje (w jakikolwiek sposób)

Wiktionary

Byt (gr. το ον to on lub ουσια ousia; łac. ens) – podstawowe pojęcie filozoficzne z dziedziny ontologii i metafizyki, mające na celu określenie stanu istnienia rzeczy jako elementu życia i wszechświata. Byt rozumiany był przez filozofów w historii na wiele różnych sposobów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Rodzice zawsze starają się zapewnić jak najlepszy byt swoim dzieciom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨt, AS: byt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bywalec mos., bytowość ż., bycie n., bytowanie n., niebyt m., pobyt m., pobytówka ż., bytność ż.

 czas. bytować, być, bywać, pobyć, przybyć, odbyć

 przym. bytowy, pobytowy

 przysł. bytowo

Wiktionary


bytków

Bytków (niem. Bittkow) – dzielnica Siemianowic Śląskich, położona około 2 kilometry na południowy zachód od centrum, która graniczy z dzielnicą Michałkowice oraz miastami: Chorzowem i Katowicami.

Wikipedia


bytkowo

Bytkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Rokietnica.

W Bytkowie znajdowało się pole golfowe.

Wikipedia


bytnica

wieś w Polsce


SJP.pl

Bytnica (niem. Beutnitz) – wieś gminna w powiecie krośnieńskim, w województwie lubuskim. Siedziba gminy Bytnica.

Leży pomiędzy jeziorami Kokno i Bytnickim ok. 12 km od Krosna Odrzańskiego, przy lokalnej drodze Krosno Odrzańskie – Świebodzin, około 2,5 km. od centrum wsi przystanek kolejowy Bytnica na linii Wrocław – Kostrzyn – Szczecin. W latach 1550–1627 miejscowość posiadała prawa miejskie.

Wikipedia


bytnicki

przymiotnik od: Bytnica


SJP.pl


bytniczanin

mieszkaniec wsi Bytnica


SJP.pl


bytniczanka

mieszkanka Bytnicy (wsi w Polsce)


SJP.pl


bytniewski

nazwisko


SJP.pl


bytność

znajdowanie się, czasowe przebywanie gdzieś; pobyt, bycie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. czasowe bycie gdzieś

 (1.2) przest. egzystencja

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziękujemy panu profesorowi, że zaszczycił nas swoją bytnością.

 (1.1) Podczas bytności na Madagaskarze nabawił się syfilisu.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bytować, być ndk.

 rzecz. bycie n., byt mrz., bytowość ż.

 przysł. bytowo

 przym. bytowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobyt, przebywanie

 (1.2) bycie, istnienie

Wiktionary


bytom

1. warunki materialne;
2. wszystko to, co istnieje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowej Polsce, na Górnym Śląsku;

 (1.2) geogr. zob. Bytom Odrzański.

 (1.3) geogr. zob. Nowy Bytom.

Wiktionary

Bytom (niem. Beuthen, śl. Bytōm, Bytōń) – miasto w Polsce na prawach powiatu, położone w województwie śląskim, na Wyżynie Śląskiej, w centrum Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii.

Bytom to jedno z najstarszych miast historycznego Górnego Śląska. Był siedzibą książąt piastowskich Księstwa Bytomskiego. 7 kwietnia 1348 Bytom wraz z całym Śląskiem został formalnie włączony do I Rzeszy Niemieckiej, której częścią był do 1806 roku. Od 1526 r. własność dynastii Hohenzollernów, a od 1623 r. – rodu Donnersmarcków jako Wolne Państwo Stanowe. W latach 1742–1945 miasto znajdowało się w granicach Prus oraz Niemiec, pełniąc istotną rolę jako ośrodek gospodarczy i administracyjny lokalnego zagłębia przemysłowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak z Bytomia do Raciborza, tak z Raciborza do Opola okolica jest czysto polską.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨtɔ̃m, AS: bytõm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bytomiak mos., bytomianin mos., bytomianka ż.

 przym. bytomski, podbytomski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Bytóń.

Wiktionary


bytomiak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. etn. członek historycznej grupy etnicznej zamieszkującej Bytom i okolice;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po II wojnie światowej obszar zamieszkiwany przez Bytomiaków zasiedlili przybysze z Lwowszczyzny i innych terenów Polski, przybywający na górniczy Górny Śląsk w poszukiwaniu zatrudnienia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bytom mrz., bytomianin mos., bytomianka ż.

 przym. bytomski, podbytomski

Wiktionary


bytomianin

1. mieszkaniec Bytomia;
2. mieszkaniec Bytomia Odrzańskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bytomia lub Bytomia Odrzańskiego

 (1.2) osoba pochodząca z Bytomia lub Bytomia Odrzańskiego, urodzona w Bytomiu lub Bytomiu Odrzańskim

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Rafał urodził się w Bytomiu Odrzańskim, jest zatem rodowitym bytomianinem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɨtɔ̃ˈmʲjä̃ɲĩn, AS: bytõmʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bytom m.

:: fż. bytomianka ż.

 przym. bytomski

Wiktionary


bytomianka

1. mieszkanka Bytomia;
2. mieszkanka Bytomia Odrzańskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bytomia lub Bytomia Odrzańskiego

 (1.2) kobieta pochodząca z Bytomia lub Bytomia Odrzańskiego, urodzona w Bytomiu lub Bytomiu Odrzańskim

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Mira urodziła się w Bytomiu Odrzańskim, jest więc rodowitą bytomianką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɨtɔ̃ˈmʲjãnka, AS: bytõmʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bytom m.

:: fm. bytomianin m.

 przym. bytomski

Wiktionary


bytomkowiec

bielinek bytomkowiec - motyl z rodziny bielinkowatych


SJP.pl


bytomski

przymiotnik od: Bytom, Bytom Odrzański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Bytomia

 (1.2) dotyczący Bytomia Odrzańskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poznali się w bytomskim magistracie.

 (1.2) Dostarczał świeże ryby do bytomskich restauracji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨˈtɔ̃msʲci, AS: bytõmsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bytomiak mos., Bytom m., bytomianin m., bytomianka ż.

 przym. podbytomski

Wiktionary


bytomsko

przymiotnik od: Bytom, Bytom Odrzański


SJP.pl

Bytomsko – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Żegocina.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Wikipedia


bytoń

wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Bytom

Wiktionary

Bytoń – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Bytoń.

Wikipedia


bytoński

Bytoń (wieś w Polsce)


SJP.pl


bytów

1. warunki materialne;
2. wszystko to, co istnieje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie pomorskim;

Wiktionary

Bytów (kaszub. Bëtowò; niem. Bütow) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bytów, położone na Pojezierzu Bytowskim, nad rzekami Borują oraz Bytową i jeziorem Jeleń. Miasto stanowi lokalny węzeł drogowy (DK20, DW209, DW212, DW228).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbɨtuf, AS: bytuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bytowianin m., bytowianka ż.

 przym. bytowski

Wiktionary


bytować

1. żyć, być, trwać;
2. przebywać, mieszkać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) książk. żyć w konkretnych warunkach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przeminął chyba bezpowrotnie statyczny okres dziejów, kiedy na rozległych i wolnych terenach mógł człowiek bytować niezależnie od technik i więzów organizacji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bycie n., byt mrz., bytność ż., bytowanie n., bytowość ż.

 przym. bytowy

 przysł. bytowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) egzystować, istnieć, żyć

Wiktionary


bytowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zob. egzystowanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. byt m., bytowość ż.

 czas. bytować ndk.

 przym. bytowy

 przysł. bytowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) życie, egzystowanie

Wiktionary


bytowianin

mieszkaniec Bytowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Bytowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɨtɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: bytovʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bytów m.

:: fż. bytowianka ż.

 przym. bytowski

Wiktionary


bytowianka

mieszkanka Bytowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Bytowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɨtɔˈvʲjãnka, AS: bytovʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bytów, bytowianin

 przym. bytowski

Wiktionary


bytownit

minerał z grupy plagioklazów


SJP.pl

Bytownit – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy plagioklazów. Należy do grupy minerałów pospolitych. Nazwa pochodzi od miasta Bytown (dawna nazwa Ottawy) w Kanadzie, gdzie w 1835 roku, po raz pierwszy go opisano.

Wikipedia


bytowo

przysłówek

 (1.1) dotycząc bytowania

Wiktionary

W Polsce
  • Bytowo – leśniczówka w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Recz
  • Bytowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Dobrzany
  • Bytowo – gmina

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pisarz powinien kochać swój zawód obyczajowo, powinien być zainteresowany tem wszystkiem, co bytowo zrośnięte jest z jego sposobem życia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bycie n., byt mrz., bytność ż., bytowanie n., bytowość ż.

 czas. bytować ndk.

 przym. bytowy

Wiktionary


bytowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. zdolność istnienia będąca cechą bytu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bycie n., byt mrz., bytność ż., bytowanie n.

 czas. bytować ndk.

 przym. bytowy

 przysł. bytowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) egzystencjalność

Wiktionary


bytowski

Bytów (miasto w Polsce)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Bytowa, związany z Bytowem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨˈtɔfsʲci, AS: bytofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bytów m., bytowianin m., bytowianka ż.

Wiktionary


bytowy

byt


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do bytu lub bytowania, mający związek z bytem lub bytowaniem

Wiktionary

Patrz:

byt

Przykłady

 (1.1) Naród jest związkiem psychiki z bytem: bytowe znaczenie jej jest w nim, z niego wyrasta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bywalec mos., bycie n., byt mrz., bytność ż., bytowanie n., bytowość ż.

 czas. bytować ndk.

 przysł. bytowo

Wiktionary


bytyń

W Polsce
  • Bytyń – część miasta Złocieniec
  • Bytyń – wieś w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Wola Uhruska
    • Bytyń – dawna gmina
  • Bytyń – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Kaźmierz
    • Bytyń – dawna gromada

    Wikipedia


bytyński

Bytyń


SJP.pl

Patrz:

Bytyń

bywać

1. przebywać, znajdować się w jakimś miejscu;
2. znajdować się często w jakimś miejscu;
3. odwiedzać kogoś regularnie, co jakiś czas


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) książk. być często w jakimś miejscu, przebywać gdzieś, brać udział w czymś

 (1.2) książk. znajdować się co jakiś czas w jakiejś sytuacji, w jakimś stanie

 (1.3) książk. utrzymywać z kimś kontakty towarzyskie, odwiedzać go

 (1.4) książk. zdarzać się

czasownik w funkcji niesamodzielnej

 (2.1) książk. czasownik posiłkowy do tworzenia częstotliwej strony biernej (w czasie teraźniejszym i przeszłym)

 (2.2) książk. łącznik w orzeczeniu imiennym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Maria bywała w kościele średnio raz w miesiącu.

 (1.1) Odkąd zmieniłem pracę, często bywam w stolicy.

 (1.2) Nieraz bywałem w kłopotach, ale przyjaciele zawsze mi pomogli.

 (1.3) Bywamy u siebie kilka razy w roku.

 (1.4) W czasie studiów bywało, że chodziłem spać nad ranem.

 (1.4) Bywają tacy zapaleńcy, co kąpią się zimą w morzu.

 (2.1) Często bywał namawiany do drobnych przekrętów, ale zawsze okazywał się uczciwy.

 (2.2) Dzieci bywają nieznośne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨvat͡ɕ, AS: byvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bywalec m., bywalczyni ż., bywanie n., bycie n., byt m.

 przym. bywały

Wiktionary


bywaj

1. przebywać, znajdować się w jakimś miejscu;
2. znajdować się często w jakimś miejscu;
3. odwiedzać kogoś regularnie, co jakiś czas


SJP.pl


bywalczyni

książkowo:
1. kobieta często bywający w danym miejscu, stały gość jakiegoś lokalu, teatru itp.; stały gość;
2. kobieta, która zwiedziła kawał świata, dużo widziała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: bywalec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Typowa bikejka jest zwykle stałą klientką solariów oraz bywalczynią dyskotek. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbɨvalˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: byvalčńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bywanie n.

:: fm. bywalec m.

 czas. bywać ndk.

Wiktionary


bywalec

1. osoba często bywająca w danym miejscu, stały gość jakiegoś lokalu, teatru itp.; stały gość;
2. osoba, która zwiedziła kawał świata, dużo widziała; światowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. człowiek, który często pojawia się, bywa w danym miejscu, lokalu, instytucji kulturalnej itp.

 (1.2) książk. człowiek, który dużo podróżuje po świecie, dużo zwiedził

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Służbowo czy prywatnie, porucznik był bywalcem warszawskich lokali. (z Internetu)

 (1.2) Nie wiem, jak się pali sziszę. Spytaj Romka, on jest bywalcem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨˈvalɛt͡s, AS: byvalec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bywanie n., bycie n., ubywanie n., ubycie n., zbywanie n., zbycie n., przybywanie n., przybycie n., tubylec m., tambylec m., odbywanie n., odbycie n., byt m., niebyt m., pobyt m., pobytówka ż., ubytek m., nabytek m.

:: fż. bywalczyni ż.

 czas. być ndk., bywać ndk., ubywać ndk., ubyć dk., zbywać ndk., zbyć dk., przybywać ndk., przybyć dk., odbywać ndk., odbyć dk.

 przym. bywszy, bytowy, tubylczy, bywały, niebywały

Wiktionary


bywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bywać

 rzecz. bywalec mos., bywalczyni ż.

Wiktionary


bywałość

bywały


SJP.pl

Patrz:

bywały

bywały

1. taki, który dużo podróżował, przebywał w jakimś miejscu;
2. taki, który zna się na wielu rzeczach; doświadczony, obyty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) doświadczony, obyty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨˈvawɨ, AS: byvau̯y

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bywać

 rzecz. bywalec mos.

Wiktionary


bywszy

gwarowo: były


SJP.pl


byzdra

nazwisko


SJP.pl


byziówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) prostytutka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bɨˈʑufka, AS: byźufka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. prostytutka.

Wiktionary


byznes

dawniej: biznes


SJP.pl


byznesmen

dawniej: biznesmen


SJP.pl


byzuch

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odwiedziny

Wiktionary


była

dawna partnerka życiowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta lub dziewczyna, z którą zakończyło się związek na poziomie małżeństwa lub narzeczeństwa

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ż. przesz. czasownika być

forma przymiotnika.

 (3.1) M. i W. ż. lp. od były

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) fm. były

Wiktionary


było

partykuła

 (1.1) stpol. …podkreślająca, że czynność, o której mowa w zdaniu, odbyła się w przeszłości

spójnik

 (2.1) stpol. albo

forma czasownika.

 (3.1) 3. os. lp. n. przesz. czasownika być

Wiktionary


były

o kimś, kto był (np. były uczeń) lub o czymś, co było (np. była dyskoteka)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który był i przestał istnieć lub przestał pełnić jakąś funkcję, występować w jakiejś roli

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. były (1.1) mąż, chłopak, narzeczony

forma czasownika.

 (3.1) 3. os. lm. nmos. przesz. czasownika być

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedynym w tym roku filmem, który poświęcony jest w całości wojnom na terenie byłej Jugosławii, jest chorwacki film „Świadkowie”.

 (2.1) Dzwonił do mnie mój były, chce się spotkać.

 (2.1) Jego były chłopak uprawiał capoeirę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbɨwɨ, AS: byu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 (2.1) fż. była

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eks-

 (2.1) eks

Wiktionary


byłże

"był" wzmocnione partykułą "-że", słowo występujące w zdaniach o formie pytającej (np. "Nie byłże on twoim kolegą?")


SJP.pl


byłżeby

tryb przypuszczający czasownika "być" w czasie przeszłym z dołączoną partykułą "-że"


SJP.pl


bz

Bank Zachodni


SJP.pl


bzdęgolić

potocznie: źle grać lub śpiewać; fałszować


SJP.pl


bzdet

z dezaprobatą, lekceważeniem o czymś mało wartościowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. sprawa o niewielkim znaczeniu, nic ważnego

 (1.2) pot. rzecz o małej wartości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie przejmuj się takimi bzdetami!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bzdɛt, AS: bzdet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bździna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drobiazg

Wiktionary


bzdetny

potocznie: nieistotny, błahy, nieważny


SJP.pl


bzdręgolić

potocznie: grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie; dyndolić, dryndolić, brząkać, pitolić, rzępolić


SJP.pl


bzdura

1. coś, co nie ma sensu;
2. niepoważna sprawa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś nieprawdziwego, niedorzecznego

 (1.2) niepoważna rzecz lub sprawa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To kompletna bzdura, że w nocy jeżdżę pijany po mieście. Przecież nie mam samochodu.

 (1.2) Ania od godziny paple jakieś bzdury przez telefon.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbzdura, AS: bzdura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzdurnik m., bzdurność ż., bzdurstwo n.

:: zdrobn. bzdurka ż.

 czas. ubzdurać, bzdurzyć

 przym. bzdurny

 przysł. bzdurnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brednia, nonsens, niedorzeczność, absurd, kłamstwo, bzdurstwo, herezja, bujda, blaga, baja, bajka, zmyślenie

 (1.2) błahostka, głupstwo, banialuka

Wiktionary


bzdurka

zdrobniale o bzdurze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od bzdura

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] chociaż bazgrolenie tych wszystkich bzdurek jest równie przyjemne co wypełnianie wniosku wizowego na wyjazd do Ameryki, to mam świadomość, że ta praca zadecyduje, jak moja muzyka zabrzmi ze sceny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzdura ż., bzdurność ż., bzdurstwo n.

 czas. bzdurzyć ndk., ubzdurać dk., ubzdurzyć dk.

 przym. bzdurny

 przysł. bzdurnie

Wiktionary


bzdurniej

stopień wyższy od przysłówka: bzdurnie


SJP.pl


bzdurniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: bzdurny


SJP.pl


bzdurność

bzdurny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest bzdurne; cecha tych, którzy są bzdurni

Wiktionary

Patrz:

bzdurny

Powiązane:

 przym. bzdurny

 przysł. bzdurnie

 rzecz. bzdurstwo n., bzdurka ż., bzdura ż.

Wiktionary


bzdurny

niepoważny, bez sensu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) pot. taki, który nie ma sensu

 (1.2) pot. taki, który nie jest ważny, którym nie warto się przejmować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przeczytałem w Polsce wiele, najczęściej kompletnie bzdurnych, wypowiedzi o postmodernizmie.

 (1.2) Cieszę się z takiego finału, ale jestem jednocześnie zbulwersowany, że sąd ponad rok musiał się zajmować tak bzdurną sprawą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzdura ż., bzdurka ż., bzdurność ż., bzdurstwo n.

 czas. bzdurzyć ndk., ubzdurać dk., ubzdurzyć dk.

 przysł. bzdurnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) absurdalny, bezsensowny, niedorzeczny, nonsensowny

 (1.2) błahy, głupi, nieistotny, nieważny; posp. duperelny; książk. bagatelny, płochy

Wiktionary


bzdurstwo

dawniej: bzdura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pozbawione sensu stwierdzenie lub pomysł

 (1.2) nieistotna rzecz lub sprawa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prasa angielska, oczekując śmierci Hindenburga, wypisywała różne bzdurstwa, że prezydentem Rzeszy zostanie książę Brunszwicki, zięć Wilhelma II i bliski krewny brytyjskiej rodziny panującej.

 (1.2) Przekonany o bluźnierstwo przed sądem biskupim zostaje zaraz żywcem spalony. Za liche bzdurstwo w tym rodzaju Cuthbert Simpson niedawno temu został pocięty na ćwierci i w koło wpleciony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzdura ż., bzdurka ż., bzdurność ż., bzdurzenie n., ubzduranie n., ubzdurzenie n.

 czas. bzdurzyć ndk., ubzdurać dk., ubzdurzyć dk.

 przym. bzdurny

 przysł. bzdurnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzdura, brednia, nonsens, niedorzeczność, absurd, kłamstwo, herezja, bujda, blaga, baja, bajka, zmyślenie

 (1.2) bzdura, błahostka, głupstwo, banialuka

Wiktionary


bzdurzyć

bredzić, bajać, paplać; potocznie:
1. mówić bzdury, głupstwa;
2. opowiadać o rzeczach nieistotnych


SJP.pl


bzdyk

rzeczownik

 (1.1) stpol. dziad

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bzdɨk, AS: bzdyk

Wiktionary


bździągwa

1. regionalnie: pluskwa;
2. pospolicie, obraźliwie o kobiecie, dziewczynie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pieszczotliwie, obraźliwie, lub z irytacją o kobiecie, zwłaszcza młodej

 (1.2) gw-pl|Poznań. pluskwa

 (1.3) gw-pl|Poznań. mała rzecz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbʲʑd͡ʑɔ̃ŋɡva, AS: bʹźʒ́õŋgva

Wiktionary


bździągwiasty

potocznie: oceniany negatywnie, budzący negatywne uczucia; parchaty


SJP.pl


bździak

pogardliwie o chłopaku; smarkacz, gnojek


SJP.pl


bździć

1. potocznie: wydalać gazy trawienne; smrodzić, puszczać bąka;
2. potocznie: mówić głupstwa; chrzanić, pieprzyć;
3. regionalnie: słabo świecić


SJP.pl


bździdło

potocznie: rzecz o małej wartości, błahostka; drobnostka, drobiazg, bździna, bzdet


SJP.pl


bździna

potocznie:
1. gazy wypuszczane przez odbyt; bąk, pierd, bździoch, gaz;
2. rzecz o małej wartości, błahostka; drobnostka, drobiazg, bździdło, bzdet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) śmierdzący, gazowy efekt przemiany materii, odchodzący z tyłu z hałasem

Wiktionary

Szum (również: Bździna, dawniej: Strużka) – rzeka, prawy (północny) dopływ Tanwi o długości 22,29 km.

Szum płynie z północy na południe przez Roztocze Środkowe i Równinę Biłgorajską. Głównym dopływem (lewym) jest struga Niepryszka. Źródła Szumu znajdują się w lasach Puszczy Solskiej, na terenie uroczyska Międzyrzeki w Roztoczańskim Parku Narodowym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uważaj, żeby ci się z przeciwnego końca bździna nie wypsnęła, gdy ci portki z dupy ściągniemy i śpiewać wniebogłosy każemy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzdet m., bżdżenie n., nabżdżenie n., bździoch m., bździucha ż., bździak m.

:: zdrobn. bździnka ż.

 czas. bździć ndk., bździeć ndk., nabździć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pierd, bąk, pierdoła, bździoch, bździucha, bździak

Wiktionary


bździnka

zdrobnienie od: bździna (rzecz o małej wartości)


SJP.pl


bździoch

potocznie: gazy wypuszczane przez odbyt; bąk, pierd, bździna, gaz


SJP.pl


bździocha

potocznie: gazy wypuszczane przez odbyt; bąk, pierd, bździna, gaz


SJP.pl


bździuch

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kresy. osoba, od której czuć smród

 (1.2) pot. osoba, która puszcza bąki

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bździć ndk., nabździć dk.

Wiktionary


bziak

rzadko: krzak bzu


SJP.pl


bzianka

1. wieś w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim;
2. wieś w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim


SJP.pl

  • Bzianka – część Rzeszowa
  • Bzianka – osiedle w Rzeszowie
  • Bzianka – wieś w woj. podkarpackim, w pow. krośnieńskim, w gminie Rymanów

2 cieki wodne w Polsce:

  • Bzianka – potok, dopływ Pielgrzymówki
  • Bzianka – struga, dopływ Ściegnicy

Wikipedia


bzie

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. sołectwo w granicach miasta Jastrzębie-Zdrój;

 (1.2) geogr. zob. Bzie Dolne.

 (1.3) geogr. zob. Bzie Górne.

 (1.4) geogr. zob. Bzie Zameckie.

Wiktionary

Bzie (niem. Goldmannsdorf) – sołectwo miasta Jastrzębie-Zdrój. Stanowi wschodni obszar miasta, graniczący z gminą Pawłowice. W 2015 r. sołectwo miało 3937 mieszkańców i zajmowało obszar o powierzchni 1728,73 ha, co stanowi 19% powierzchni miasta. Bzie położone jest nad potokiem Bzianką.

Wikipedia


bzieński

Bzianka


SJP.pl

Patrz:

Bzianka

bzik

1. potocznie: lekki obłęd, mania; fiś, hyś, hyź, fiks;
2. przestarzale: dziwak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. żart. mania, lekkie szaleństwo, dziwactwo

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przest. dziwak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piotr ma bzika na punkcie znaczków pocztowych. Bez przerwy chodzi do sklepu filatelistycznego i zna chyba na pamięć katalog znaczków pocztowych.

 (1.1) Każdy ma jakiegoś bzika, każdy jakieś hobby ma, / a ja w domu mam chomika, kota, rybki oraz psa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bʲʑik, AS: bʹźik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzikostwo n., bzikowanie n., zbzikowanie n., bzowina ż.

 czas. bzikować ndk., zbzikować dk.

 przym. bzikowaty, zbzikowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fioł, pot. fiksum, świr; wulg. pierdolec

Wiktionary


bzikować

potocznie: dostawać bzika


SJP.pl


bzikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. popadanie w obłęd, tracenie równowagi psychicznej

 (1.2) pot. zachowywanie się w sposób niepoważny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zbzikowanie n., bzik m., bzikostwo n.

 czas. bzikować ndk., zbzikować dk.

 przym. bzikowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) wariowanie

Wiktionary


bzikowaty

dziwaczny, mający bzika


SJP.pl


bzina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. drzewo bzowe, krzak bzowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bez m., bzowina ż., bzówka ż.

 przym. bzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzowina

Wiktionary


bzionek

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) mitsłow. duch opiekuńczy broniący obejścia przed złymi czarami, mający postać małego człowieczka, żyjącego pod krzakiem bzu.

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbʲʑɔ̃nɛk, AS: bʹźõnek

Wiktionary


bzowiak

bodzieniec bzowiak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl


bzowina

potocznie:
1. bez czarny;
2. sok brzozowy; oskoła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) drzewo bzowe, krzak bzowy

Wiktionary

  • bzowina – zwyczajowa nazwa bzu czarnego
  • bzowina – zwyczajowa nazwa oskoły (soku z brzozy)

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. bez m., bzina ż., bzówka ż., bzik m.

 przym. bzowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzina

Wiktionary


bzówka

szewnica bzówka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. jagoda bzu czarnego

 (1.2) gwara. polewka z jagód bzu czarnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bez m., bzowina ż., bzina ż.

 przym. bzowy

Wiktionary


bzowo

W Polsce
  • Bzowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Warlubie
  • Bzowo – osada leśna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Warlubie
  • Bzowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Kobylnica
  • Bzowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Lubasz
  • Bzowo – gromada

Wikipedia


bzowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Bzowski:

  • Abraham Bzowski (1567–1637) – dominikanin, przedstawiciel nurtu kontrreformacji, historyk Kościoła, hagiograf i kaznodzieja
  • Baltazar Bzowski (1514–1574) – właściciel dóbr ziemskich w Bzowie, podstarości jaworowski
  • Elisabeth von Janota Bzowski (1912–2012) – niemiecka malarka, graficzka, projektantka znaczków pocztowych
  • Jacek Bzowski (zm. 1808) – skarbnik krakowski w 1785 roku, burgrabia krakowski w latach 1775-1785
  • Jan Bzowski (zm. przed 1802) – burgrabia krakowski w 1785 roku
  • Kazimierz Bzowski (1861–1945) – ziemianin, poseł na Sejm Krajowy Galicji X kadencji
  • Kazimierz Janota-Bzowski (1792–1862) – polski szlachcic, oficer wojsk Księstwa Warszawskiego, ziemianin galicyjski
  • Leon Bzowski (1901–1966) – polski ksiądz katolicki, uczestnik wojny polsko–radzieckiej i II wojny światowej, jeden z „księży patriotów”
  • Władysław Bzowski (1885–1945) – polski wojskowy
  • Włodzimierz Bzowski (1881–1942) – polski działacz chłopski i polityk

Wikipedia


bzowy

przymiotnik od: bez (w znaczeniu: lilak)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od: bez

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lubo sposób robienia powideł bzowych wcale nie jest trudnym, wielkiej przecież potrzebuje uwagi, żeby w przechowaniu prędkiemu nie uległy zepsuciu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bez m., bzowina ż., bzina ż., bzówka ż.

Wiktionary


bzt

skrótowiec

 (1.1) = ekol. biochemiczne zapotrzebowanie na tlen;

Wiktionary


bzura

rzeka w Polsce


SJP.pl

Bzura – rzeka na Nizinach Środkowopolskich, lewy dopływ Wisły o długości 166 km. Większa część biegu prowadzi wzdłuż północnego skraju Równiny Łowicko-Błońskiej. Maksymalna rozpiętość wahań stanów wody w dolnym biegu wynosi 4,5 m. Źródła znajdują się na wysokości 238 m n.p.m. w granicach Łodzi, a ujście do Wisły na wysokości 60 m n.p.m. Jest to typowa rzeka nizinna.

Wikipedia


bzurski

Bzura; bzurzański


SJP.pl


bzurzański

Bzura; bzurski


SJP.pl


bzybzać

czasownik

 (1.1) gw-pl|Poznań. kroić, ciąć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ubzybzać

 rzecz. bzybzanie n.

Wiktionary


bzybzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bzybzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bzybzać ndk.

Wiktionary


bzyczeć

o niektórych owadach (np. musze), urządzeniach, lecących kulach: wydawać bzyk; bzykać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) o lecących owadach: wydawać przeciągły bzyk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ni stąd, ni zowąd pojawiły się komary i złowróżbnie zaczęły bzyczeć nam nad głowami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbzɨt͡ʃɛt͡ɕ, AS: bzyčeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzyczenie n., bzykanie n., bzyknięcie n.

Wiktionary


bzyczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|bzyczeć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bzyczeć

 wykrz. bzz

Wiktionary


bzyg

owad z rzędu muchówek, podobny do pszczoły; bzygi - rodzina tych owadów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zool. podobny z wyglądu do osy owad z rzędu muchówek;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bzɨk, AS: bzyk

Wiktionary


bzygowate

rodzina dość dużych, rozpowszechnionych na całym świecie owadów z rzędu muchówek, z wyglądu podobnych do pszczołowatych, odgrywających ważną rolę w zapylaniu kwiatów; bzygi


SJP.pl

Bzygowate, bzygi (Syrphidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek z wyglądu podobnych często do os lub pszczół (mimikra). Odgrywają ważną rolę w zapylaniu kwiatów. Dorosłe osobniki występują licznie, zwłaszcza na nasłonecznionych leśnych polanach.

Wikipedia


bzygowaty

o cechach bzygowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


bzygówka

bzygówka wiosenna - gatunek błonkówki z rodziny bzygowatych


SJP.pl


bzyk

dźwięk wydawany przez lecącego owada, kulę itp.; bzykot, bzyczenie, bzykanie


SJP.pl


bzykać

1. o niektórych owadach (np. musze), urządzeniach, lecących kulach: wydawać bzyk; bzyczeć;
2. bzykać się - (pospolite) odbywać stosunek płciowy


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. bzyknąć)

 (1.1) o owadzie: wydawać charakterystyczny dźwięk

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) wulg. pot. o mężczyźnie: odbywać stosunek seksualny

czasownik zwrotny niedokonany bzykać się (dk. brak)

 (3.1) wulg. pot. uprawiać z kimś seks, odbywać stosunek seksualny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod wieczór na turystę, który chce się rozkoszować widokiem zachodzącego słońca, napadają miliony bzykających, złośliwych i krwiożerczych owadów.

 (1.1) Zapada zamachał ogromnymi rękami, jakby chciał odgonić chmurę bzykających komarów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbzɨkat͡ɕ, AS: bzykać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzyknięcie n., bzykanie n., bzykanko n.

 czas. pobzykać dk., bzyknąć dk.

 wykrz. bzz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzyczeć, brzęczeć

 (2.1) posuwać

 (3.1) kochać się, kopulować, uprawiać seks, wulg. ruchać, chędożyć, posuwać, pieprzyć, pierdolić

Wiktionary


bzykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dźwięk wydawany przez owady, np. pszczoły

 (1.2) pot. grub. odbywanie stosunku płciowego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bzɨˈkãɲɛ, AS: bzykãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzyk m., bzyknięcie n., bzykanko n.

 czas. bzykać, bzykać się, bzyczeć, pobzykiwać, bzyknąć

 wykrz. bzz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) brzęczenie

Wiktionary


bzykanko

potocznie: seks; ruchanko, dymanko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. stosunek płciowy, współżycie seksualne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Że nie wspomnę już o nieziemskiej pokusie na bzykanko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzykanie n., bzyknięcie n.

 czas. bzykać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzykanie, dymanko, dupczenie, ruchanie, ruchanko, dymanie

Wiktionary


bzykliwy

wydający bzyk; bzyczący


SJP.pl


bzyknąć

1. o niektórych owadach (np. musze), urządzeniach, lecących kulach: wydać bzyk;
2. bzyknąć (kogoś) - (pospolite) odbyć stosunek płciowy (z kimś)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. bzykać)

 (1.1) dokonany od|bzykać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbiegli z nasypu, raz po raz targnęło powietrzem, ale w ciemności kule tylko bzyknęły mu gdzieś nad głową.

 (1.1) Bzyknij ją to się lepiej poczujesz, obstawiam, że jej pierwszy „kochanek” był cienkim zawodnikiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbzɨknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: bzyknõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzykanie n., bzyknięcie n.

 czas. bzykać

 wykrz. bzz

Wiktionary


bzyknięcie

1. o niektórych owadach (np. musze), urządzeniach, lecących kulach: wydać bzyk;
2. bzyknąć (kogoś) - (pospolite) odbyć stosunek płciowy (z kimś)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pojedynczy dźwięk wydany przez owada, np. pszczołę

 (1.2) pot. grub. odbycie stosunku płciowego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bzɨcˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: bzyḱńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzykanie n., bzyk m., bzykanko n.

 czas. bzyknąć dk., bzykać ndk., bzyczeć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bzykanko

Wiktionary


bzykot

dźwięk wydawany przez lecącego owada, kulę itp.; bzyk, bzyczenie, bzykanie


SJP.pl


bzymek

nazwisko


SJP.pl


bzyp

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. najdłuższa rzeka w Abchazji, uchodzi do Morza Czarnego;

Wiktionary

Bzyp (abchaski Бзыҧ, Bzyp; ros. Бзып, Bzyp; Бзыбь, Bzyb´; gruz. ბზიფი, Bzipi) – najdłuższa rzeka w Abchazji, mająca 110 km długości. Uchodzi do Morza Czarnego, a jej dorzecze zajmuje powierzchnię 1510 km².

Wikipedia

Powiązane:

 przym. bzypijski

Wiktionary


bzypijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Bzypem, dotyczący Bzypu (rzeką w Gruzji)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bzyp mrz.

Wiktionary


bzz

wyraz naśladujący odgłos bzyczenia; bz, bzzz


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) dźwięk. odgłos wydawany przez niektóre owady

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bzz, bzz, bzz- nad i pod i w. / Lata, lata, lata pszczoła / I zatacza wielkie koła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bzyk, bzykanie, bzyczenie

 czas. bzykać, bzyknąć

Wiktionary


bzzz

wyraz naśladujący odgłos bzyczenia; bz, bzz


SJP.pl


bł.

skrót od: błogosławiony


SJP.pl

skrót

 (1.1) = błogosławiony

 (1.2) = błogosławiona

Wiktionary


błach

nazwisko


SJP.pl

Błach – nazwisko polskie.

Formy żeńskie: Błachowa, Błachówna. Liczba mnoga: Błachowie.

Wikipedia


błachnio

nazwisko


SJP.pl


błachowiak

nazwisko


SJP.pl


błachowicz

nazwisko


SJP.pl


błachut

nazwisko


SJP.pl


błąd

1. niezgodność z obowiązującymi normami; pomyłka,
2. złe, niewłaściwe postępowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niezgodność z zasadami, założeniami

 (1.2) działanie, które przynosi złe skutki

 (1.3) metrol. różnica między wynikiem pomiaru a wielkością mierzoną

 (1.4) mat. w teorii estymacji różnica między wartością estymatora a wielkością estymowaną

 (1.5) mat. we wnioskowaniu statystycznym odrzucenie hipotezy prawdziwej, bądź przyjęcie fałszywej

 (1.6) stpol. złudzenie

 (1.7) stpol. szaleństwo

wykrzyknik

 (2.1) powiadomienie kogoś, że nie ma racji

Wiktionary

  • nieumyślne działanie, które jest niezgodne z zasadami lub założeniami
  • różnica między wynikiem pomiaru a wielkością mierzoną
  • fałszywy wniosek z niepoprawnie przeprowadzonego rozumowania

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Publikacja roiła się od błędów.

 (1.2) Nie zaprosiłem szefa na urodziny. To był błąd.

 (2.1) Błąd! Byłem tam w czerwcu, a nie w maju!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwɔ̃nt, AS: bu̯õnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błądzenie n.

 czas. błądzić ndk., zabłądzić dk., pobłądzić dk.

 przym. błędny

 przysł. błędnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) byk, pomyłka, omyłka, reg. śl. abfal.

 (1.3) niepewność

Wiktionary


błądek

nazwisko


SJP.pl


błądkowo

Błądkowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Dobra.

Przez wieś przepływa struga Dobra. Przysiółkiem wsi jest Kościelnik.

W latach 1945–1954 istniała gmina Błądkowo.

Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś liczyła 164 mieszkańców.

Wikipedia


błądzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błądzić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błąd mrz.

 przym. błędny

Wiktionary


błądzić

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) poruszać się szukając właściwej drogi

 (1.2) poruszać się bez celu

 (1.3) postępować, myśleć mylnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Staszek nie błądzi, odnajduje mnie prawie zaraz, chyba nawet nie dotyka bieli rajstop.

 (1.2) Ręka powoli opada, głowa przechyla się w tył, wzrok błądzi po ścianie, wreszcie Vilbert przeciąga się i mówi dopełniając ironią półuśmiech do uśmiechu.

 (1.3) Autor bowiem uważa niegodziwych za głupców, którzy błądzą, narażając się na zgubę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błąd mrz.

 przysł. błędnie

 przym. błędny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) błąkać się

Wiktionary


błądzikowo

Błądzikowo (kaszb. Błądzëkòwò, niem. Blansekow) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck.

Wieś klasztoru kartuzów w Kartuzach w powiecie puckim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


błagać

usilnie prosić o coś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) żarliwie, usilnie prosić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sandra, udając ciężko przestraszoną, od razu zaczęła przepraszać Stasia błagając, aby wszystko jej wybaczył.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwaɡat͡ɕ, AS: bu̯agać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błaganie n., przebłaganie n., przebłagiwanie n., wybłaganie n., wybłagiwanie n., ubłaganie n., ubłagiwanie n.

 przym. błagający, błagany, błagalny

 czas. przebłagać dk., przebłagiwać ndk., ubłagać dk., ubłagiwać ndk., wybłagać dk., wybłagiwać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) upraszać, nalegać

Wiktionary


błagająco

w sposób wyrażający błaganie; błagalnie


SJP.pl


błagalnica

dawniej: kobieta, która o coś błaga, zanosi modły


SJP.pl


błagalnik

dawniej: ten, kto błaga, zanosi modły


SJP.pl


błagalny

wyrażający błaganie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyrażający pokorną prośbę

 (1.2) daw. miłosierny, skłonny do przebaczenia lub ofiarowania czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pokorny ludek wznosi swe błagalne pienia.

 (1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz – / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść.

 (1.2) Nasz dziedzic błagalny, przebaczy jak nic.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błaganie n., błagalnik m.

 czas. błagać ndk.

 przysł. błagalnie, błagająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błagający, proszalny, przebłagalny

Wiktionary


błaganie

usilnie prosić o coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błagać.

 (1.2) usilna prośba

Wiktionary

Deprecatio (łac. deprecatio, deprekacja) – figura retoryczna stanowiąca pokorne błaganie o odwrócenie zła.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Błagania matki skłoniły go do powrotu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwaˈɡãɲɛ, AS: bu̯agãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. błagać ndk.

 przym. błagalny

Wiktionary


błagojewgrad

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i uzdrowisko w południowo-zachodniej Bułgarii;

Wiktionary

Błagojewgrad (bułg. Благоевград – Błagoewgrad, do 1950 Gorna Dżumaja) – miasto i uzdrowisko w południowo-zachodniej Bułgarii, w regionie historyczno-geograficznym Macedonii. Ośrodek administracyjny obwodu Błagojewgrad i gminy Błagojewgrad, nad rzeką Strumą u podnóża gór Riła. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 72 677 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. błagojewgradzki

Wiktionary


błagojewgradzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Błagojewgradem, dotyczący Błagojewgradu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Błagojewgrad mrz.

Wiktionary


błagowieszczeńsk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, nad Amurem;

 (1.2) geogr. miasto w Rosji, w Baszkirii;

Wiktionary

Błagowieszczeńsk (ros. Благовещенск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, ośrodek administracyjny obwodu amurskiego, nad Amurem. Miasto leży naprzeciwko chińskiego miasta Heihe.

W mieście znajduje się port lotniczy i rzeczny. Ośrodek kulturalny (muzeum) i naukowy (cztery uczelnie).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. błagowieszczeński

Wiktionary


błagowieszczeński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Błagowieszczeńskiem, dotyczący Błagowieszczeńska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Błagowieszczeńsk mrz.

Wiktionary


błahość

małe znaczenie, nieistotność; nieważność, nieważkość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest błahe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błahostka ż.

 przym. błahy

 przysł. błaho

Wiktionary


błahostka

1. rzecz o małej wartości, drobnostka, drobiazg;
2. sprawa lub rzecz błaha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzecz błaha, mało istotna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pokłóciliśmy/łyśmy się o błahostkę.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. błahy

 rzecz. błahość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. pikuś

Wiktionary


błahszy

stopień wyższy od przymiotnika: błahy


SJP.pl


błahy

bez większego znaczenia, niegodny uwagi; nieistotny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nieistotny, nieznaczący, niemający dużej wartości, niegodny większej uwagi

 (1.2) stpol. lichy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Urządziliście awanturę z tak błahego powodu?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwaxɨ, AS: bu̯aχy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błahostka ż., błahość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagatelny, banalny, drobny, mało znaczący, nic nieznaczący, nieistotny, niepoważny; pot. bzdurny, głupi; posp. duperelny

Wiktionary


błąkać

chodzić po różnych miejscach, nie mogąc znaleźć drogi; chodzić bez celu, wałęsać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) daw. wprowadzać w błąd

czasownik zwrotny niedokonany błąkać się

 (2.1) chodzić bez celu

 (2.2) chodzić tu i tam, nie mogąc odnaleźć drogi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błąkanie n., obłąkany mos.

 przym. obłąkany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) omamiać, oszukiwać, zwodzić

 (2.1) błądzić, wałęsać się, włóczyć się

 (2.2) błądzić

Wiktionary


błąkanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błąkać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niebłąkanie n.

 czas. błąkać ndk.

Wiktionary


błąkanina

błąkanie się; chodzenie bez celu; włóczęga


SJP.pl


błam

brzegami zszyte kawałki skóry, służące do podszycia ubioru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) materiał kuśnierski ze zszytych brzegami skór futerkowych, służący m.in. do podszycia płaszcza lub uszycia futra; również sztuka futra pewnej miary

 (1.2) przen. płat, płachta czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A kiedy się wystrychnie w usarskim ubierze, / Po kołnierzu go poznasz, bo błam futra bierze.

 (1.1) Na wór dla zagrzania ślicznych nóżek Wci serca mego posyłam wilczych ogonów samych błam, w których włożyłoby się sto takich nóżek, jako u Wci serca mego.

 (1.2) Rozłożyła wiosna spódnicę zieloną, / Przykryła błota bury błam. / Pachnie ziemia ciałem młodym / Póki wiosna, póki trwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwãm, AS: bu̯ãm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błamowanie

 czas. błamować

Wiktionary


błamowy

błam


SJP.pl

Patrz:

błam

błancza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. guz

Wiktionary


błasiak

nazwisko


SJP.pl


błasik

nazwisko


SJP.pl


błaszak

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Błaszak:

  • Danuta Błaszak (ur. 1961) – polska poetka
  • Czesław Błaszak − polski zoolog, akaralog
  • Eugeniusz Błaszak (yr. 1954) – polski żużlowiec
  • Genowefa Nowaczyk-Błaszak (ur. 1957) – polska lekkoatletka, biegaczka
  • Marcin Błaszak (ur. 1980) – polski aktor

Wikipedia


błaszczak

nazwisko


SJP.pl

  • Czesław Błaszczak (1907–1985) – szachista i działacz szachowy
  • Jan Błaszczak (1880–1957) – rolnik, sołtys Broniszewic, poseł na Sejm RP
  • Janina Błaszczak (1924–2010) – podpułkownik WP
  • Joanna Błaszczak (1971–2021) – polska językoznawczyni
  • Józef Błaszczak (1926–1986) – polski inżynier i działacz państwowy, wiceminister
  • Łukasz Błaszczak (ur. 1977) – polski prawnik, naukowiec
  • Mariusz Błaszczak (ur. 1969) – polityk, samorządowiec
  • Mirosława Błaszczak-Wacławik (1951–2022) – polska historyczka filozofii, działaczka opozycji w okresie PRL
  • Patryk Błaszczak (XX–XXI w.) – polski dyplomata
  • Stanisław Błaszczak (1901–1983) – oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej
  • Zbigniew Błaszczak (1926–2019) – lekarz weterynarii, urzędnik państwowy i polityk, senator

Wikipedia


błaszczuk

nazwisko


SJP.pl


błaszczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Błaszczyk:

Wikipedia


błaszczykiewicz

nazwisko


SJP.pl


błaszczykowski

nazwisko


SJP.pl

  • Błaszczykowski – polskie nazwisko; na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 272 osoby.

Osoby noszące nazwisko Błaszczykowski:

  • Jakub Błaszczykowski – piłkarz
  • Józef Błaszczykowski – kolejarz

Wikipedia


błaszczyński

nazwisko


SJP.pl


błaszczyszyn

nazwisko


SJP.pl


błaszki

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Błaszki (niem. Schwarzau) – miasto w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błaszki. Przez miasto przepływa rzeka Trojanówka. Błaszki uzyskały lokację miejską przed 1722.

Według danych GUS z 31 grudnia 2023 r. miasto liczyło 1987 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed II wojną światową prawie połowę mieszkańców Błaszek stanowili Żydzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwaʃʲci, AS: bu̯ašʹḱi

Wiktionary


błaszkiewicz

nazwisko


SJP.pl

Błaszkiewicz:

  • Fabian Błaszkiewicz (ur. 1973) – jezuita
  • Feliks Błaszkiewicz
  • Jan Antoni Błaszkiewicz
  • Tadeusz Błaszkiewicz
  • Wanda Rutkiewicz-Błaszkiewicz

Wikipedia


błaszkowianin

mieszkaniec Błaszek (miasta w Polsce)


SJP.pl


błaszkowianka

mieszkanka Błaszek (miasta w Polsce)


SJP.pl


błaszkowski

przymiotnik od: Błaszki


SJP.pl

Błaszkowski (Błażkowski), Błaszkowska:

  • Henryk Błaszkowski
  • Iwona Błaszkowska
  • Leon Błaszkowski
  • Łukasz Błaszkowski

Wikipedia


błaszyk

nazwisko


SJP.pl


błaut

nazwisko


SJP.pl


bławat

dawna, kosztowna tkanina jedwabna, zwykle koloru błękitnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. zob. chaber.

 (1.2) rodzaj jedwabnej tkaniny

Wiktionary

Bławat – kosztowna, błękitna tkanina jedwabna używana w średniowieczu.

Później nazywano tak każdą tkaninę jedwabną.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbwavat, AS: bu̯avat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bławatnik mos./mzw., bławatek mrz./mzw.

 przym. bławatny, bławatowy, bławy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bławatek, chaber, modrak

Wiktionary


bławatek

chaber bławatek - jednoroczna roślina z rodziny złożonych występująca w Europie jako pospolity chwast pól uprawnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Centaurea cyanus|L.|ref=tak., gatunek rośliny zielnej z rodziny astrowatych;

 (1.2) bot. roślina z gatunku bławatków (1.1)

Wiktionary

Chaber bławatek, bławatek (Centaurea cyanus L., w niektórych ujęciach systematycznych Cyanus segetum Hill) – gatunek rośliny zielnej z rodziny astrowatych. Nazwy ludowe: białasy, głowacz, jasieniec, kardy, kwiatek wołoszek, macoszka, modrak, modrzeńczyk, samosiejka, wasilek, wawer. Występuje w Europie oraz na Syberii Zachodniej. W Polsce pospolity chwast polny, archeofit.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Nazrywałam na łące bławatków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bławatnik mzw./mos.

 przym. bławatkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chaber, chaber bławatek

 (1.2) chaber, chaber bławatek, gw-pl|Poznań|modrak.

Wiktionary


bławatkowy

1. bławatek;
2. niebieskofioletowy; chabrowy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) odnoszący się do bławatka

 (1.2) koloru niebieskiego, chabrowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bławatek m., bławatnik mos./mzw.

 przym. bławatny

Wiktionary


bławatnik

przedstawiciel podrodziny małych ptaków z rzędu wróblowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. kupiec handlujący bławatami, właściciel sklepu, w którym sprzedaje się bławaty

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. niewielki ptak o barwnym upierzeniu;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwaˈvatʲɲik, AS: bu̯avatʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bławat m., bławatek m.

 przym. bławatny, bławatowy, bławatkowy

Wiktionary


bławatniki

właściciel sklepu bławatnego; kupiec handlujący bławatami


SJP.pl

Bławatniki (Cotinginae) – podrodzina ptaków z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae).

Wikipedia


bławatnikowate

rodzina ptaków z rzędu wróblowych


SJP.pl

Bławatnikowate (Cotingidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad 60 gatunków. Występują w Ameryce Południowej i Centralnej oraz w Meksyku.

Długość ciała bławatników waha się od 8 do 50 cm, masa zaś wynosi 6–400 g. Upierzenie bardzo zróżnicowane, występuje wyraźny dymorfizm płciowy; u samców występują barwy czerwone, fioletowe i błękitne. W piórach pochodzących od 25 gatunków, ze wszystkich linii rozwojowych w rodzice, stwierdzono występowanie 16 różnych karotenoidów. Występują również ozdoby w postaci wyrostków skórnych, brodawek lub fragmentów nagiej skóry.

Wikipedia


bławatnikowaty

o cechach bławatnikowatych (rodzina ptaków)


SJP.pl


bławatny

1. dawniej: wykonany z kosztownej, jedwabnej tkaniny, przeważnie koloru błękitnego;
2. koloru bławatka; modry, chabrowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z bławatem, dotyczący bławatu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bławat m., bławatek m., bławatnik mos./mzw.

 przym. bławatkowy

Wiktionary


bławy

bladoniebieski, modrawy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jasnoniebieski, bladoniebieski, modrawy

 (1.2) blady, mdły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Płowe włosy Marty zalśniły na słońcu, jej bławe oczy i rozchylone usta stały się dziecięce, naiwne i cudne….

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bławat mrz., bławatek mrz.

Wiktionary


błażej

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Błażej – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa „blaesus” oznaczającego „seplenić”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój kolega ze szkolnej ławy ma na imię Błażej.

 (1.1) Błażej Lipowski, pisarz wojskowy, uchodził za autora pierwszego w języku polskim regulaminu piechoty.

 (1.1) W Kościele katolickim na 3 lutego przypada wspomnienie św. Błażeja z Sebasty, patrona mówców, śpiewaków, gręplarzy i kamieniarzy oraz chroniącego od chorób gardła.

 (1.1) Błażejowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 3 lutego, a także 29 listopada.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwaʒɛj, AS: bu̯ažei ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Błażejowa ż., Błażejówna ż., Błażejostwo lm m., błażejka ż., Błażejki nmos., Błażejowice nmos., Błażejów mrz.

:: zdrobn. Błażejek mos., Błażek mos.

:: fż. Błażeja ż.

 przym. Błażejowy, Błażejkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Błażejek, Błażek

Wiktionary


błażeja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Błażej

Wiktionary

Błażeja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "seplenić". Żeński odpowiednik imienia Błażej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na liście brakowało Błażei i jej brata.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Błażejowa ż., Błażejówna ż., Błażejostwo lm m., błażejka ż., Błażejki nmos., Błażejowice nmos., Błażejów mrz.

:: zdrobn. Błażejek mos., Błażek mos.

:: fm. Błażej mos.

 przym. Błażejowy, Błażejkowy

Wiktionary


błażejak

nazwisko


SJP.pl


błażejczak

nazwisko


SJP.pl


błażejczyk

nazwisko


SJP.pl

  • Henryk Błażejczyk (1937–2019) – polski aktor
  • Krzysztof Błażejczyk (ur. 1950) – polski klimatolog, profesor Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk
  • Krzysztof Błażejczyk (ur. 1962) – polski dziennikarz i polityk, poseł na Sejm RP I kadencji
  • Danuta Błażejczyk (ur. 1953) – polska piosenkarka.

Wikipedia


błażejewicz

nazwisko


SJP.pl


błażejewko

Błażejewko (niem. Weißensee) – część wsi Błażejewo w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kórnik, nad Jeziorem Bnińskim, 6 km na południe od Kórnika.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa poznańskiego.

Wikipedia


błażejewo

Miejscowości w Polsce
  • Błażejewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Kórnik
  • Błażejewo – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. poznańskim, w gminie Kórnik
  • Błażejewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. śremskim, w gminie Dolsk
  • Błażejewo – zniesiona osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. gołdapskim, w gminie Gołdap

Wikipedia


błażejewski

nazwisko


SJP.pl


błażejostwo

Błażej z małżonką; Błażejowie


SJP.pl


błażejowice

W Polsce
  • Błażejowice – wieś w woj. opolskim, w pow. brzeskim, w gminie Lewin Brzeski
  • Błażejowice – wieś w woj. opolskim, w pow. kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Cisek
  • Błażejowice – wieś w woj. śląskim, w pow. gliwickim, w gminie Wielowieś
  • Błażejowice – gromada
Zobacz też
  • Błażejowice Dolne

Wikipedia


błażejowie

imię męskie


SJP.pl


błażejowski

nazwisko


SJP.pl


błażejowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Błażeja lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który odnosi się, należy do Błażeja; taki, którego właścicielem, autorem, twórcą jest Błażej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed Błażejowym domem rosną rosochate kasztany.

 (1.1) Sad sąsiadował z Błażejową zagrodą z jednej strony i z Maciejowym polem z drugiej.

 (1.1) Błażejowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.

 (1.1) Gdy przeszukiwałem wczoraj strych, wpadły mi w ręce Błażejowe limeryki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Błażej m., Błażeja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Błażeja (D. lp.po rzecz.)

Wiktionary


błażek

zdrobnienie od: Błażej (imię męskie)


SJP.pl

Błażek – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Batorz.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Błażek, po jej zniesieniu w gromadzie Batorz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 703 mieszkańców i była drugą co do wielkości miejscowością gminy Batorz. Wieś jest sołectwem.

Wikipedia


błazen

1. artysta cyrkowy występujący w roli komicznej;
2. człowiek ośmieszający się;
3. na dworach królewskich i wielkopańskich: osoba mająca zabawiać, rozweselać


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) hist. zawodowy nadworny żartowniś i prześmiewca zabawiający króla;

 (1.2) przen. ktoś, kto jest przesadnie wesoły lub nadmiernie dowcipkuje

Wiktionary

Błazen – nazwa rodzaju klauna, zwykle kojarzona ze średniowieczem. W Polsce zwany też wesołkiem. Charakterystycznym elementem stroju błazna była czapka o trzech rogach zakończonych dzwoneczkami – trzy rogi symbolizowały ośle uszy i ogon, przyczepiane przez błaznów we wcześniejszym okresie. Oprócz tego błaźni charakteryzowali się kolorowym strojem i specjalnym berłem z wyrzeźbioną głową na końcu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tylko błaznowi wolno żartować z króla.

 (1.2) Jacek to klasowy błazen i kawalarz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwazɛ̃n, AS: bu̯azẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błazenada ż., błazeństwo n., błaznowanie n., błazno m., błazeniec m., błażen m.

:: zdrobn. błazenek m.

:: zgrub. błaźnisko n.

:: fż. błaźnica ż.

 czas. zbłaźnić się, błaznować ndk., błaźnieć ndk., błaźnić ndk., zbłaźnić dk.; przest. błazenkować ndk.

 przym. błazeński; przest. błaźniwy

 przysł. błazeńsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) trefniś, wesołek, krotochwilnik; stpol. gąska; stpol. błazno, błazeniec, błażen; reg. śl. august.

 (1.2) wesołek, klaun, pajac

Wiktionary


błazenada

zachowanie niepoważne; błazeństwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niedorzeczne zachowanie się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Skończ już z tymi błazenadami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błazen mos., błaznowanie n.

 czas. błaźnić, błaznować ndk.

 przym. błazeński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błazeństwo, błaznowanie

Wiktionary


błazenek

niewielka, egzotyczna ryba morska; amfiprion


SJP.pl

Amfiprion, ryba ukwiałowa, błazenek (Amphiprion percula) – gatunek morskiej ryby z rodziny garbikowatych (Pomacentridae).

Wikipedia


błazeński

taki, który przypomina pajaca, błazna lub taki, który zachowuje się jak pajac; pajacowaty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) podobny do błazna, charakterystyczny dla błazna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwaˈzɛ̃j̃sʲci, AS: bu̯azĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błazeństwo n., błazen m., błaznowanie n., błazenada ż.

 czas. błaznować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śmieszny, komiczny, groteskowy

Wiktionary


błazeństwo

wygłupianie się, zachowywanie się jak błazen; błazenada; błaznowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) niedorzeczne zachowanie się

Wiktionary

Taktowny dowcip (gr. εὐτραπελία, eutrapelia) – w etyce Arystotelesa cnota stanowiąca złoty środek między błazeństwem a nieokrzesaniem. Wydaje się, że współcześnie taktowny dowcip, błazeństwo i nieokrzesanie uznaje się najczęściej za fakty pozaetyczne. Pojęcie taktownego dowcipu wywarło znaczny wpływ na średniowieczne i wczesnonowożytne pojęcie dworności, z którym było też w owych czasach utożsamiane.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Te jego błazeństwa już mnie nie bawią.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błazen mos., błaznowanie n.

 czas. błaźnić, błaznować ndk.

 przym. błazeński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błazenada, błaznowanie

Wiktionary


błażewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andriej Błażewicz – radziecki funkcjonariusz służb specjalnych
  • Jacek Błażewicz – polski inżynier informatyk

Wikipedia


błaziak

nazwisko


SJP.pl


błażków

zdrobnienie od: Błażej (imię męskie)


SJP.pl

Błażków – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Wola Mysłowska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wieś stanowi sołectwo w gminie Wola Mysłowska. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 57 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Wilczyskach.

Wikipedia


błażkowie

zdrobnienie od: Błażej (imię męskie)


SJP.pl


błażkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Błażka lub z nim związany


SJP.pl


błaźnić

1. ośmieszać, kompromitować kogoś;
2. błaźnić się - ośmieszać się, kompromitować się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) stpol. oszukiwać

 (1.2) stpol. wygłupiać się

czasownik zwrotny niedokonany błaźnić się

 (2.1) ośmieszać się, kompromitować się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwaʑɲit͡ɕ, AS: bu̯aźńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błaźnienie n., błazen, błazeństwo, błazenada, błaznowanie

 czas. błaznować

Wiktionary


błaźnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błaźnić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. błaźnić

Wiktionary


błaźnisko

zgrubienie od: błazen


SJP.pl


błaznować

zachowywać się niepoważnie, wygłupiać się; pajacować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) książk. wygłupiać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przestań wreszcie błaznować, to jest już irytujące!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwazˈnɔvat͡ɕ, AS: bu̯aznovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błazen m., błazeństwo n., błaznowanie n., błazenada ż.

 przym. błazeński

 czas. błaźnić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pajacować, świrować

Wiktionary


błaznowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wygłupianie się, zachowywanie się w sposób niepoważny, błazeński

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błazen m., błazeństwo n., błazenada ż.

 czas. błaźnić, błaznować ndk.

 przym. błazeński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pajacowanie

Wiktionary


błażów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na zachodniej Ukrainie, w rejonie samborskim obwodu lwowskiego;

Wiktionary

Błażów – wieś w rejonie samborskim obwodu lwowskiego, założona w 1441 W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Błażów. Miejscowość liczy 862 mieszkańców.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. błażowski

Wiktionary


błażowa

miasto w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Błażowa – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błażowa, na Pogórzu Dynowskim, nad rzeką Ryjak (dopływ Strugu). Lokalny ośrodek handlowo-usługowy i drobnego przemysłu.

Błażowa położona jest w ziemi sanockiej. Uzyskała lokację miejską przed 1770.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bwaˈʒɔva, AS: bu̯ažova

Wiktionary


błażowianin

mieszkaniec Błażowej (miasta w Polsce)


SJP.pl


błażowianka

mieszkanka Błażowej (miasta w Polsce)


SJP.pl


błażowski

przymiotnik od: Błażowa


SJP.pl

  • Błażowski – nazwisko polskie
  • Błażowski – herb baronowski

Osoby o nazwisku Błażowski:

  • Edward Błażowski
  • Julian Błażowski
  • Leopold Błażowski
  • Marjan Błażowski
  • Stanisław Kostka Piotr Błażowski – kanonik lwowski, proboszcz w Jazłowcu
  • Wiktor Błażowski – burmistrz Drohobycza
  • Włodzimierz Błażowski – doktor prawa, zastępca burmistrza w Przemyślu

Wikipedia


błażusiak

nazwisko


SJP.pl


błecha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pchła

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Błecha bajsła Azora.Pchła ugryzła Azora.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skoczka, wandzka, wancka

Wiktionary


błędnica

1. błędnica trzaska - gatunek motyla;
2. w wierzeniach ludowych zjawa mamiąca ludzi zwłaszcza uwodząca podróżnych


SJP.pl

  • Błędnica – wieś w Polsce, w województwie mazowieckim
  • błędnica (Xylena) – rodzaj motyli z rodziny sówkowatych

Wikipedia


błędnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób błędny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zachował się protokół z 8 i 9 stycznia 1941 r. (błędnie datowany w maszynopisie na rok 1940).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɛ̃ndʲɲɛ, AS: bu̯ndʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błąd mrz., błędność ż.

 czas. błądzić ndk.

 przym. błędny

Wiktionary


błędniej

stopień wyższy od przysłówka: błędnie


SJP.pl


błędniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: błędny; zwykle w wyrażeniu: nic błędniejszego - nic bardziej mylnego


SJP.pl


błędnik

labirynt;
1. część ucha środkowego mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi;
2. w ogrodnictwie: układ krętych ścieżek okolonych żywopłotem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. część wewnętrzna ucha mieszcząca receptory zmysłu słuchu i równowagi;

Wiktionary

  • Błędnik (anatomia) – część ucha wewnętrznego
  • Błędnik (Gdańsk) – historyczny obszar w Gdańsku i wiadukt o tej samej nazwie
  • Błędnik (wiadukt) – wiadukt w Szynkielewie
  • błędnik to również polska nazwa labiryntu

Wikipedia


błędnikowate

rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych; labiryntowate, łaźcowate


SJP.pl

Błędnikowate, łaźcowate, labiryntowate (Anabantidae) – rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych zaliczana do błędnikowców. Ze względu na atrakcyjne ubarwienie i ciekawą biologię często spotykane w akwarystyce.

Wikipedia


błędnikowce

podrząd okoniokształtnych ryb słodkowodnych, mających narząd skrzelowy służący do oddychania powietrzem atmosferycznym; labiryntowce; łaźcowate


SJP.pl

Błędnikowce (Anabantoidei) – podrząd słodkowodnych ryb okoniokształtnych wyposażonych w narząd błędnikowy zwany labiryntem.

Zaliczane są do nich m.in. łaźce, wielkopłetwy, skrzeczyki, gurami, bojowniki, prętniki, sandelie, buszowce i beloncje. Ze względu na ubarwienie, biologię rozrodu oraz zachowanie są często hodowane w akwariach.

Wikipedia


błędnikowiec

przedstawiciel podrzędu ryb słodkowodnych z rzędu okoniokształtnych; labiryntowiec


SJP.pl


błędnikowy

przymiotnik od: błędnik


SJP.pl


błędnodruk

znaczek pocztowy z błędem drukarskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) znaczek pocztowy z błędem drukarskim;

Wiktionary

Błędnodruk – nazwa znaczka lub całostki z błędem drukarskim, powstałym w wyniku nieprawidłowo wykonanej czynności w czasie produkcji, nie wykrytym przez kontrolę i wprowadzonego do sprzedaży. Najczęściej są to przesunięcia całości lub części nadruków i napisów. Zdarzają się też odwrócone rysunki lub napisy, a także błędy w: kolorystyce, rodzaju użytego papieru, perforacji i gumowaniu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie mam w moich zbiorach żadnego błędnodruku.

Wiktionary


błędność

błędny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest błędne; cecha tych, którzy są błędni

Wiktionary

Patrz:

błędny

Powiązane:

 przym. błędny

 przysł. błędnie

Wiktionary


błędny

1. niepoprawny, nieprawdziwy, zawierający błąd;
2. dawniej: błąkający się


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zawierający błąd, niewłaściwy, niepoprawny

 (1.2) nieprzytomny, zdezorientowany

 (1.3) stpol. zmienny

 (1.4) stpol. grzeszny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mylisz się, twoje rozumowanie jest błędne.

 (1.2) Patrzył na mnie błędnym wzrokiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɛ̃ndnɨ, AS: bu̯ndny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błąd m., błądzenie n., błędność ż.

 czas. błądzić ndk., pobłądzić dk.

 przysł. błędnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepoprawny, niewłaściwy

Wiktionary


błędów

1. niezgodność z obowiązującymi normami; pomyłka,
2. złe, niewłaściwe postępowanie


SJP.pl

  • Błędów – część miasta Dąbrowa Górnicza
  • Błędów – część miasta Szczecin
  • Błędów – wieś w woj. łódzkim, w pow. łowickim, w gminie Chąśno
  • Błędów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Błędów
  • Błędów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Wierzbica
  • Błędów – nieoficjalna nazwa części wsi i ulica w Chełmie Śląskim, dawniej osada w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim w gminie Chełm Śląski
  • Błędów – część wsi Krzewata, w woj. wielkopolskim, w pow. kolskim, w gminie Olszówka
  • Błędów – gromada w powiecie będzińskim
  • Błędów – gromada w powiecie grójeckim

Wikipedia


błędowianin

mieszkaniec Błędowa


SJP.pl


błędowianka

mieszkanka Błędowa


SJP.pl


błędowice

część Hawierzowa (miasta w Czechach)


SJP.pl

Błędowice (czes. Bludovice, niem. Bludowitz) – część miasta Hawierzowa w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Karwina w Czechach, nad rzeką Łucyną. Wraz z Podlesiem i Żywocicami współtworzy gminę katastralną Bludovice. W 2009 r. liczba mieszkańców wynosiła 2566, zaś w 2010 odnotowano 850 adresów.

Wikipedia


błędowicki

przymiotnik od: Błędowice; błędowski


SJP.pl


błędowo

W Polsce
  • Błędowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. wąbrzeskim, w gminie Płużnica
  • Błędowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Lubień Kujawski
  • Błędowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. nowodworskim, w gminie Pomiechówek
  • Błędowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Baranowo
  • Błędowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Barciany
  • Błędowo – gromada
  • Błędowo – dawna gmina

Wikipedia


błędowski

1. przymiotnik od: Błędowice; błędowicki
2. przymiotnik od: Błędów


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksander Błędowski – polski oficer
  • Franciszek Błędowski – polski oficer
  • Jan Błędowski – polski skrzypek, kompozytor
  • Piotr Błędowski – polski ekonomista

Wikipedia


błękicik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od błękit

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie błękit, lecz tylko blady błękicik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błękit m.

Wiktionary


błękit

1. niebieska barwa;
2. barwnik niebieskiego koloru;
3. przenośnie: niebo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kolor błękitny

 (1.2) chem. błękitny lub niebieski barwnik, pigment; błękitna lub niebieska farba

 (1.3) przen. zob. niebo.

Wiktionary

Błękit, lazur – kolor o odcieniu pomiędzy niebieskim a cyjanem, odpowiadający barwie czystego nieba w słoneczny dzień.

Błękit miał wiele znaczeń zmieniających się przez wieki. Symbolizował wierność, stałość uczuć, czystość i trwałość.

Słowo lazur jest pochodzenia francuskiego i często stosowane jest we Francji w odniesieniu do Morza Śródziemnego (także – Lazurowe Wybrzeże).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Błękit nieba o świcie jest magicznie piękny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɛ̃ŋʲcit, AS: bu̯ŋʹḱit

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błękitnienie n., błękitność ż., błękitek m., zbłękitnienie n., błękicik mrz.

 czas. błękitnieć ndk., zbłękitnieć dk.

 przym. błękitny, błękitnawy

:: zdrobn. błękitniutki

 przysł. błękitnie, błękitno, błękitnawo

 temsłow. błękitno-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lazur

 (1.3) niebo

Wiktionary


błękitek

atlantycka ryba podobna do śledzia i dorsza


SJP.pl

  • błękitek (Micromesistius poutassou) – gatunek ryby z rodziny dorszowatych.
  • Błękitek – potoczna nazwa wieżowca w Krakowie
  • Błękitek (Kabluey) – amerykański film komediowy z 2008 roku

Wikipedia


błękitnawy

zbliżony do błękitnego, nie do końca błękitny, prawie błękitny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor podobny do błękitnego; niezupełnie błękitny, prawie błękitny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na koniec z lodu firnowego powstaje właściwy, twardy, błękitnawy, prawie pozbawiony powietrza lód lodowcowy, w którym poszczególne kryształy osiągają średnicę do 10 cm.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitˈnavɨ, AS: bu̯ŋʹḱitnavy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błękit mrz., błękitność ż., błękitnienie n., błękitek m.

 przym. błękitny

:: zdrobn. błękitniutki

 przysł. błękitnawo, błękitnie

 czas. błękitnieć

 temsłow. błękitno-

Wiktionary


błękitniczek

rodzaj ptaków z rodziny tanagrowatych


SJP.pl


błękitnidło

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. kosmetyk, błękitny barwnik do oznaczania delikatnych żyłek na skroniach

Wiktionary


błękitnieć

zmieniać kolor na błękitny


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) stawać się błękitnym

 (1.2) wydawać się błękitnym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwɛ̃ŋʲˈcitʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: bu̯ẽŋʹḱitʹńėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błękit m., błękitnienie n.

 przym. błękitny, błękitnawy

 przysł. błękitnie, błękitno, błękitnawo

Wiktionary


błękitniej

stopień wyższy od przysłówków: błękitnie, błękitno


SJP.pl


błękitniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: błękitny


SJP.pl


błękitnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nabieranie barwy błękitnej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: bu̯ŋʹḱitʹńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błękit m., błękitek m.

 czas. błękitnieć

 przym. błękitny, błękitnawy

 przysł. błękitnie, błękitno, błękitnawo

Wiktionary


błękitnik

rodzaj ptaków z rodziny drozdowatych


SJP.pl


błękitniutki

zdrobnienie od: błękitny


SJP.pl


błękitno-biały

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: błękitny i biały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Patrząc pod słońce, błękitno-biała powierzchnia oceanu była zachwycająca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔ‿ˈbʲjawɨ, AS: bu̯ŋʹḱitno‿bʹi ̯au̯y

Wiktionary


błękitno-różowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) jednocześnie błękitny i różowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) różowo-błękitny

Wiktionary


błękitno-złoty

błękitny i złoty


SJP.pl


błękitnobiały

biały o odcieniu błękitnym


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) biały o błękitnym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Błękitnobiałych kolanówek nigdy nie założę, więc nie proś mnie o to więcej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈbʲjawɨ, AS: bu̯ŋʹḱitnobʹi ̯au̯y

Wiktionary


błękitnogłowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma błękitną głowę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈɡwɔvɨ, AS: bu̯ŋʹḱitnogu̯ovy

Wiktionary


błękitnooki

mający błękitne oczy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma błękitne oczy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈːci, AS: bu̯ŋʹḱitn•oḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niebieskooki

Wiktionary


błękitnopióry

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma błękitne pióra, pierze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈpʲjurɨ, AS: bu̯ŋʹḱitnopʹi ̯ury

Wiktionary


błękitnopurpurowy

1. purpurowy o odcieniu błękitnym;
2. groch błękitnopurpurowy - jednoroczna roślina z rodziny bobowatych (motylkowatych), o czerwonofioletowych kwiatach i pierzastych liściach, uprawiana na paszę i zielony nawóz; groch polny, peluszka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) purpurowy o błękitnym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod krwawiącym renem śnieg zrobił się błękitnopurpurowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔpurpuˈrɔvɨ, AS: bu̯ŋʹḱitnopurpurovy

Wiktionary


błękitność

błękitny


SJP.pl

Patrz:

błękitny

błękitnoskrzydły

mający błękitne skrzydła


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma błękitne skrzydła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈskʃɨdwɨ, AS: bu̯ŋʹḱitnoskšydu̯y

Wiktionary


błękitnoszary

szary o odcieniu błękitnym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szary o błękitnym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy te swetry są błękitnoszare czy szarobłękitne?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔˈʃarɨ, AS: bu̯ŋʹḱitnošary

Wiktionary


błękitnozielonkawy

nieco zielony o błękitnym odcieniu


SJP.pl


błękitnozielony

zielony o odcieniu błękitnym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zielony o błękitnym odcieniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie spotkałam się jeszcze z błękitnozielonymi lakierami do paznokci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɛ̃ŋʲcitnɔʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: bu̯ŋʹḱitnoźelõny

Wiktionary


błękitnozłoty

złoty o błękitnym odcieniu


SJP.pl


błękitny

mający kolor nieba; niebieski


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający kolor intensywnie niebieski

Wiktionary

Błękit, lazur – kolor o odcieniu pomiędzy niebieskim a cyjanem, odpowiadający barwie czystego nieba w słoneczny dzień.

Błękit miał wiele znaczeń zmieniających się przez wieki. Symbolizował wierność, stałość uczuć, czystość i trwałość.

Słowo lazur jest pochodzenia francuskiego i często stosowane jest we Francji w odniesieniu do Morza Śródziemnego (także – Lazurowe Wybrzeże).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niebo jest błękitne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwɛ̃ŋʲˈcitnɨ, AS: bu̯ẽŋʹḱitny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błękit mrz., błękitnienie n.

 przysł. błękitnie, błękitno, błękitnawo

 przym. błękitnawy

:: zdrobn. błękitniutki

 czas. błękitnieć ndk., pobłękitnieć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. błękitniutki; lazurowy

Wiktionary


błękity

1. niebieska barwa;
2. barwnik niebieskiego koloru;
3. przenośnie: niebo


SJP.pl


błeszczyński

nazwisko


SJP.pl

Błeszczyński – polski herb szlachecki znany z jedynego wizerunku pieczętnego, odmiana herbu Suchekomnaty.

Wikipedia


błeszka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. gw-pl|Śląsk Cieszyński. pchła

Wiktionary


błeszno

  • Błeszno – jezioro we wsi Bronków, gmina Bobrowice
  • Błeszno – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Radzanów
  • Błeszno – dzielnica Częstochowy
  • Błeszno – wzgórze w Częstochowie, w Obniżeniu Górnej Warty

Wikipedia


błeszyński

nazwisko


SJP.pl

Błeszyński – polski herb szlachecki, odmiana herbu Suchekomnaty.

Wikipedia


błoch

nazwisko


SJP.pl


błochowiak

nazwisko


SJP.pl


błocić

zostawiać ślady błota na podłodze


SJP.pl


błocisko

ekspresywnie: błoto; błotnisko


SJP.pl


błociszewo

Błociszewo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Śrem.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wieś położona była w 1580 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.

Wikipedia


błocko

potocznie: błoto


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgrub. od błoto

Wiktionary

Błocko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Wolsztyn.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈbwɔt͡skɔ, AS: bu̯ocko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błotnik m., błoto n.

 przym. błotnisty, błotny

Wiktionary


błogi

dający przyjemność; miły, rozkoszny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) sprawiający zadowolenie lub przyjemność, świadczący o zadowoleniu lub przyjemności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błogość ż.

 przysł. błogo

Wiktionary


błogo

przysłówek

 (1.1) w sposób błogi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błogość ż.

 przym. błogi

Wiktionary


błogocice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. dzielnica Cieszyna;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w gminie Radziemice;

 (1.3) geogr. przysiółek wsi Ścinawka Górna, w gminie Radków, w województwie dolnośląskim;

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 1 podstawowa
  • Błogocice – część miasta Cieszyn
  • Błogocice – przysiółek wsi Ścinawka Górna w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Radków.
  • Błogocice – wieś w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Radziemice

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zatwierdzono plan dla terenów Błogocic.

 (1.2) W Błogocicach przyszła na świat jej babka.

 (1.3) Z domu w Błogocicach został nam tylko ten stary kredens.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błogociczanin mos., błogociczanka ż.

 przym. błogocicki, błogocki

Wiktionary


błogocki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Błogocic, związany z Błogocicami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obecnie błogocki dwór stanowi własność prywatną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Błogocice nmos.

Wiktionary


błogość

stan spokoju i zadowolenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przyjemny stan zadowolenia, spokoju

Wiktionary

Powiązane:

 przym. błogi

 przysł. błogo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błogostan

Wiktionary


błogostan

książkowo: stan błogości, szczęśliwości, zadowolenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stan błogości, szczęśliwości, zadowolenia

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. błogostanik m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błogość, euforia, rozkosz, szczęśliwość, uniesienie, upojenie, zadowolenie

Wiktionary


błogostanik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od błogostan

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błogostan m.

Wiktionary


błogosława

gatunek banana uprawiany powszechnie w krajach tropikalnych; banan zwyczajny, banan właściwy, banan zaostrzony, figa rajska, pizang


SJP.pl


błogosławiący

1. w religii: udzielać błogosławieństwa;
2. wyrażać zadowolenie z czegoś, wdzięczność za coś;
3. życzyć komuś w czymś szczęścia, aprobować coś; pochwalać


SJP.pl

Patrz:

błogosławić

błogosławić

1. w religii: udzielać błogosławieństwa;
2. wyrażać zadowolenie z czegoś, wdzięczność za coś;
3. życzyć komuś w czymś szczęścia, aprobować coś; pochwalać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pobłogosławić)

 (1.1) rel. udzielać błogosławieństwa

 (1.2) książk. dziękować, wyrażać wdzięczność

 (1.3) książk. dawać błogosławieństwo czemuś, akceptować coś

 (1.4) przen. życzyć komuś szczęścia, pomyślności

 (1.5) rel. sprzyjać komuś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na koniec mszy ksiądz błogosławi wiernych.

 (1.5) Niech Bóg mu błogosławi w jego poczynaniach!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błogosławieństwo n., błogosławiony mos., błogosławiona ż., błogosławienie n., pobłogosławienie n.

 czas. pobłogosławić dk.

 przym. błogosławiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dziękować, wychwalać

 (1.3) akceptować

Wiktionary


błogosławienie

błogosławieństwo;
1. obrzęd polegający na przeżegnaniu kogoś krzyżem lub znakiem krzyża;
2. życzenie przychylności losu;
3. pomyślność, przychylność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) udzielanie błogosławieństwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błogosławiona ż., błogosławiony mos., błogosławieństwo n., pobłogosławienie n.

 czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.

 przym. błogosławiony

Wiktionary


błogosławieństwo

1. w chrześcijaństwie: obrzęd powierzenia kogoś, czegoś boskiej opiece
2. sprzyjanie, przychylność, pomyślność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. obrzęd, gest powierzenia kogoś, czegoś boskiej opiece

 (1.2) podn. życzenie pomyślności, przychylności losu

 (1.3) sprzyjanie, przychylność, pomyślność

Wiktionary

Błogosławieństwo w Biblii – termin religijny oznaczający formułę lub gest wyrażenia życzenia udzielenia łaski przez Boga.Słowo błogosławieństwo pochodzi od łacińskiego bene-dictio (gr. eu-logein) – mówić dobrze, życzyć czegoś dobrego. Swymi korzeniami sięga do hebrajskiego źródłosłowu brk. Ten jeden rdzeń służy do określenia różnych form błogosławieństwa: beraka – błogosławieństwo; barek – błogosławić; baruk – błogosławiony.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo / ludy całej ziemi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɔɡɔswaˈvʲjɛ̇̃j̃stfɔ, AS: bu̯ogosu̯avʹi ̯ė̃ĩ ̯stfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pobłogosławienie n., błogosławiona ż., błogosławiony mos., błogosławienie n.

 czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.

 przym. błogosławiony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błogosławienie

Wiktionary


błogosławiona

kobieta zmarła, beatyfikowana przez papieża w Kościele katolickim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zmarła kobieta lub dziewczyna uznana przez kościół lub społeczność za godną kultu

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. lp. od: błogosławiony

forma czasownika.

 (3.1) forma żeńska ims. przymiotnikowego biernego od: błogosławić

Wiktionary

Błogosławiony – w Kościele katolickim osoba zmarła, która za życia odznaczała się szczególnymi cnotami inspirowanymi doświadczeniem religijnym lub też która z powodu swojej religii poniosła śmierć męczeńską.

Kościół w akcie beatyfikacji zezwala na publiczny kult takiej osoby w skali lokalnej np. diecezji lub ograniczonej do pewnej grupy wiernych, np. zakonu czy zgromadzenia zakonnego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. błogosławieństwo n., błogosławienie n., pobłogosławienie n., błogosławieniec m.

:: fm. błogosławiony m.

 czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.

 przym. błogosławny, błogosławiony

Wiktionary


błogosławiony

w kościele katolickim: człowiek zmarły, będący przedmiotem oficjalnego kultu lokalnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. ktoś zmarły uznany przez kościół lub społeczność za godnego kultu;

przymiotnik

 (2.1) pot. przen. szczęśliwy

forma czasownika.

 (3.1) ims. przymiotnikowy bierny od: błogosławić

Wiktionary

Błogosławiony – w Kościele katolickim osoba zmarła, która za życia odznaczała się szczególnymi cnotami inspirowanymi doświadczeniem religijnym lub też która z powodu swojej religii poniosła śmierć męczeńską.

Kościół w akcie beatyfikacji zezwala na publiczny kult takiej osoby w skali lokalnej np. diecezji lub ograniczonej do pewnej grupy wiernych, np. zakonu czy zgromadzenia zakonnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Błogosławiony Edmund Bojanowski założył żeńskie zgromadzenie zakonne.

 (1.1) Leksykon zawiera hagiografie wszystkich świętych i błogosławionych.

 (2.1) Kazik siedzi jak błogosławiony między dwiema niewiastami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błogosławieństwo n., błogosławienie n., pobłogosławienie n., błogosławieniec m.

:: fż. błogosławiona ż.

 czas. błogosławić ndk., pobłogosławić dk.

 przym. błogosławny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) beatyfikowany; skr. bł.

 (2.1) szczęśliwy

 (3.1) przest. błogosławion

Wiktionary


błok

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksandr Błok – rosyjski poeta, dramaturg
  • Dawid Błok – radziecki kompozytor

Wikipedia


błoń

przestarzałe: błonie


SJP.pl

Błoń (błr. i ros. Блонь) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie puchowickim obwodu mińskiego, około 58 km na południowy wschód od Mińska, nad rzeką Citewką (dopływem Świsłoczy).

Wikipedia


błona

1. cienka, zwykle elastyczna tkanka, spełniająca różne funkcje w organizmach żywych, np. okrywająca narządy;
2. cienka, elastyczna taśma z materiału sztucznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienka, elastyczna powłoka lub taśma

 (1.2) biol. cienka, zwykle elastyczna tkanka, spełniająca różne funkcje w organizmach żywych

 (1.3) hist. daw. półprzejrzysty materiał pochodzenia zwierzęcego do wypełniania ram okiennych do XVII wieku;

Wiktionary

Biologia

  • Błony mikroskopowe
    • błona biologiczna – membrana otaczająca lub rozdzielająca odrębne przedziały, zwykle w komórkach.
    • błona komórkowa – półprzepuszczalna błona biologiczna oddzielająca wnętrze komórki od świata zewnętrznego.
    • błona jądrowa – podwójna błona białkowo-lipidowa odgraniczająca wnętrze jądra komórkowego od cytoplazmy.
    • błona podstawna – wyspecjalizowana struktura, występująca pomiędzy przypodstawną częścią plazmalemmy komórek miąższowych a tkanką podporową.
    • błona surowicza – gładka błona, która składa się z cienkiej warstwy komórek wydzielających płyn surowiczy.
  • Błony makroskopowe
    • błona dziewicza – cienki fałd błony śluzowej u wejścia do pochwy.
    • błona bębenkowa – błona oddzielająca przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego.
    • blaszka graniczna przednia rogówki – część oka
    • blaszka graniczna tylna rogówki – część oka
    • błona naczyniowa – część oka
    • błona odblaskowa – odbijająca światło warstwa w oku
    • błona maziowa – wewnętrzna warstwa torebki stawowej
    • błona mięśniowa – grupa mięśni
    • błona podstawowa – błona znajdująca się w ślimaku ucha.
    • błona pławna – skórzasta struktura rozpięta między palcami, występująca u niektórych kręgowców w celu ułatwienia poruszania się w środowisku wodnym.
    • błony płodowe – błony otaczające zarodek gadów, ptaków, ssaków w tym człowieka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odkryłem na strychu pudełko starych błon negatywów fotograficznych mojego dziadka.

 (1.2) Wydrze w pływaniu pomaga błona między palcami.

 (1.3) Błona w oknie błękitniała, para nad garnkiem buchała, rdzawa od ognia, sina od świtu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɔ̃na, AS: bu̯õna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nabłonek m., błonkówka ż.

:: zdrobn. błonka ż., błoneczka ż.

 przym. błoniasty

Wiktionary


błonczatka

bylina cebulowa z rodziny amarylkowatych; ismena


SJP.pl

Błonczatka (Hymenocallis) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Obejmuje ok. 50 do co najmniej 64 gatunków w wąskim ujęciu taksonomicznym (w przypadku włączenia tu roślin z rodzaju ismena Ismene jest ich kilkanaście więcej). Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Ameryce Środkowej, zwłaszcza w Meksyku. Na północy jego zasięg obejmuje południowo-wschodnią i południowo-centralną część Stanów Zjednoczonych (do tamtejszej flory należy 15 gatunków błonczatek), Antyle i północną część Ameryki Południowej, po Peru i Brazylię na południu (w Ameryce Południowej rosną tylko trzy gatunki). Jako rośliny introdukowane przedstawiciele rodzaju występują także w Afryce równikowej, na Półwyspie Indyjskim, w Azji Południowo-Wschodniej, w Australii i na wyspach Oceanii.

Wikipedia


błoneczka

bardzo cienka błonka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: błona

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te części każda z nich iest osobną błoneczką otulona: a każda błoneczka iest niby nitką do wierzchołka żołtka przymocowana. sic.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwɔ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: bu̯õnečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błona ż., błonka ż., nabłonek m., błonkówka ż.

 przym. błoniasty

Wiktionary


błonia

duża przestrzeń pokryta trawą, duże pastwisko, łąka


SJP.pl

Błonia (niem. Bürgerwiesen) – osiedle w Gdańsku, w dzielnicy Rudniki.

Wikipedia


błonianin

mieszkaniec Błonia


SJP.pl


błonianka

mieszkanka Błonia


SJP.pl


błoniasto-szklisty

błoniasty i szklisty


SJP.pl


błoniasty

mający cechy błony; zrobiony z błony


SJP.pl


błonica

1. ostra choroba zakaźna wywołana zarazkiem maczugowca; dyfteria; dyfteryt;
2. glon morski z gromady zielenic, o plesze dochodzącej niejednokrotnie do 1 m długości, przytwierdzony do podłoża; ulwa, watka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. ostra choroba zakaźna, której objawami są zapalenie błon śluzowych gardła i szarawe, włókniste naloty;

 (1.2) bot. glon morski, o dużych, płaskich liściowatych plechach

Wiktionary

Błonica – choroba zakaźna, najczęściej występująca u dzieci, wywoływana przez maczugowiec błonicy. Głównym czynnikiem chorobotwórczym jest wytwarzany przez niektóre szczepy tych bakterii jad: toksyna błonicza.

W Polsce wprowadzono obowiązkowe szczepienia ochronne (w postaci szczepionki Di-Per-Te, DPT/DTP).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bwɔ̃ˈɲit͡sa, AS: bu̯õńica

Wiktionary

Powiązane:

 przym. błoniczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dyfteryt

 (1.2) ulwa

Wiktionary


błonicowy

związany z błonicą


SJP.pl


błoniczy

błonica; błonicowy


SJP.pl


błonie

duża przestrzeń pokryta trawą, duże pastwisko, łąka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Błonie (jid. ‏בלוינא‎ Bloyna, hebr. ‏בלוניה‎ Blonye) – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim (dawniej powiat błoński), siedziba gminy miejsko-wiejskiej Błonie. Miasto położone jest na Równinie Łowicko-Błońskiej nad rzeką Rokitnicą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwsze wzmianki o Błoniu pochodzą z XIII (= trzynastego) wieku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɔ̃ɲɛ, AS: bu̯õńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błonie n.

Wiktionary


błonka

delikatna przezroczysta skórka


SJP.pl

  • błonka (Athelia) – rodzaj grzybów z rodziny Atheliaceae
  • błonka (łac. membrana) – część półpokryw pluskwiaków różnoskrzydłych

Wikipedia


błonkoskrzydłe

rząd owadów, mających dwie pary błoniastych skrzydeł, występują w około dwustu osiemdziesięciu tysiącach gatunków; błonkówki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, liczba mnoga

 (1.1) ent. rząd owadów obejmujący ponad 110 tysięcy gatunków występujących na całym świecie, oprócz rejonów polarnych;

Wiktionary

Błonkoskrzydłe, błonkówki (Hymenoptera) – rząd owadów obejmujący ponad 153 tys. opisanych gatunków występujących na całym świecie, z wyjątkiem rejonów polarnych. Najwięcej gatunków spotyka się w krajach tropikalnych. Do błonkówek należą m.in. pszczoły, osy, mrówki, pilarzowate, gąsieniczniki, bleskotki i trzpiennikowate.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌbwɔ̃ŋkɔˈskʃɨdwɛ, AS: bu̯õŋkoskšydu̯e

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błonkówki

Wiktionary


błonkoskrzydły

przedstawiciel jednego z rzędów owadów


SJP.pl


błonkotwórczy

mający zdolność tworzenia błonki


SJP.pl


błonkowaty

przypominający wyglądem błonkę


SJP.pl


błonkówka

owad liczący na świecie około 280 tysięcy gatunków


SJP.pl


błonkówki

rząd owadów, mających dwie pary błoniastych skrzydeł, występują w około dwustu osiemdziesięciu tysiącach gatunków; błonkoskrzydłe


SJP.pl

Błonkoskrzydłe, błonkówki (Hymenoptera) – rząd owadów obejmujący ponad 153 tys. opisanych gatunków występujących na całym świecie, z wyjątkiem rejonów polarnych. Najwięcej gatunków spotyka się w krajach tropikalnych. Do błonkówek należą m.in. pszczoły, osy, mrówki, pilarzowate, gąsieniczniki, bleskotki i trzpiennikowate.

Wikipedia


błonkowy

przymiotnik od: błonka


SJP.pl


błonnik

chem. związek organiczny należący do wielocukrów, główny składnik błon komórkowych roślin; celuloza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. biochem. odgrywający ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu przewodu pokarmowego kompleks substancji pochodzenia roślinnego nieulegający trawieniu przez enzymy przewodu pokarmowego człowieka i zwierząt monogastrycznych;

 (1.2) chem. związek organiczny z grupy polisacharydów

Wiktionary

Błonnik (błonnik pokarmowy, włókno pokarmowe) – różnorodne substancje, zazwyczaj pochodzenia roślinnego nieulegające trawieniu przez enzymy przewodu pokarmowego człowieka oraz zwierząt monogastrycznych. Jest to mieszanina substancji o charakterze polisacharydowym (celuloza, hemicelulozy, pektyny, gumy, śluzy) i niepolisacharydowym (ligniny, kutyny). Spożycie błonnika ma znaczenie dla funkcjonowania przewodu pokarmowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Osoby stosujące dietę wegetariańską spożywają więcej węglowodanów złożonych, a co za tym idzie więcej błonnika pokarmowego niż osoby odżywiające się w sposób tradycyjny. Spożywanie zalecanej ilości błonnika zmniejsza ryzyko powstania przewlekłych zaparć, uchyłkowatości jelit, raka jelita grubego i hemoroidów.

 (1.1) Mąka razowa zawiera więcej błonnika niż biała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɔ̃ɲːik, AS: bu̯õ•ńik

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) włókno pokarmowe

 (1.2) celuloza

Wiktionary


błonnikowy

związany z błonnikiem


SJP.pl


błonotwórczy

mający zdolność tworzenia błony


SJP.pl


błonowy

przymiotnik od: błona


SJP.pl


błoński

przymiotnik od: Błonie


SJP.pl

ludzie:

  • Bogusław Biberstein Błoński (?–1765) – cześnik kamieniecki
  • Franciszek Błoński (1867–1910) – botanik
  • Jan Błoński (1931–2009) – historyk literatury
  • Jan Kidawa-Błoński (ur. 1953) – reżyser
  • Michał Błoński (ur. 1987) – siatkarz
  • Tadeusz Błoński (ur. 1947) – przewodniczący Klubu Polskiego – Stowarzyszenia Polaków i Ich Przyjaciół na Słowacji.
  • Wojciech Błoński (ur. 1972) – koszykarz
  • Zbigniew Błoński (1909–1940) – pilot zamordowany w Charkowie
  • Kacper Błoński (ur. 1998) — youtuber, freak fighter

Wikipedia


błonwit

chleb pszenny z dodatkami


SJP.pl


błota

1. rozmokła ziemia tworząca gęstą, lepką masę; bagno;
2. grząski, zarośnięty trawą obszar; bagno, moczar, mokradło, trzęsawisko;
3. negatywnie oceniany stan rzeczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) obszar bagienny

Wiktionary

W Polsce
  • Błota – część miasta Warszawa, w dzielnicy Wawer
  • Błota – część wsi Stary Brześć w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Brześć Kujawski
  • Błota – część wsi Cetty w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Chodecz
  • Błota – część wsi Bilno w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. włocławskim, w gminie Lubień Kujawski
  • Błota – kolonia w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Nowe Ostrowy
  • Błota – część wsi Krępa w woj. łódzkim, w pow. łowickim, w gminie Domaniewice
  • Błota – część wsi Rogóźno w woj. łódzkim, w pow. łowickim, w gminie Domaniewice
  • Błota – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Brąszewice
  • Błota – osada w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Brąszewice
  • Błota – część wsi Pszczonów w woj. łódzkim, w pow. skierniewickim, w gminie Maków
  • Błota – część wsi Głuszyna w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Klwów
  • Błota – osada wsi Pakosław w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Iłża
  • Błota – część wsi Mszadla Dolna w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Przyłęk
  • Błota – część wsi Mszadla Stara w woj. mazowieckim, w pow. zwoleńskim, w gminie Przyłęk
  • Błota – wieś w woj. opolskim, w pow. brzeskim, w gminie Lubsza
  • Błota – kolonia w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Czersk
  • Błota – część wsi Jurkowice w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Opatów
  • Błota – część wsi Daromin w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Wilczyce
  • Błota – przysiółek wsi Rączki w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Kluczewsko
  • Błota – zniesiona część wsi Gębiczyn w woj. wielkopolskim, w pow. czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Czarnków
  • Błota – część wsi Młodojewo w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Słupca
  • Błota – część wsi Nowa Wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Zagórów
Inne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Te błota są pod ochroną, gdyż mieszka tu wiele zagrożonych gatunków zwierząt.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɔta, AS: bu̯ota

Wiktionary

Powiązane:

 czas. błocić ndk., ubłocić dk.

 rzecz. błotnik m., błoto n.

 przym. błotny, błotnisty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagno

Wiktionary


błotka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) białystok. płotka

Wiktionary

Błotka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Zławieś Wielka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wikipedia


błotko

zdrobniale o błocie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od błoto

Wiktionary

Błotko – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Nowe Łozice.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 171.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stajał marcowy śnieg na klombach. / Po błotku drepcesz krok za krokiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błoto n., błotniak mzw., błotnik mzw./mrz., błocenie n., ubłocenie n.

 czas. błocić ndk., ubłocić dk., ubłocić się dk.

 przym. błocisty, błotnisty, błotny

 przysł. błotniście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. błocko

Wiktionary


błotnia

drzewo z rodziny dereniowatych rosnące na bagnach Ameryki Północnej; nyssa


SJP.pl

Miejscowości w Polsce:

  • Błotnia – przysiółek w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Pszczew
  • Błotnia – wieś w woj. pomorskim, w pow. gdańskim, w gminie Trąbki Wielkie

Miejscowości w innych krajach:

  • Błotnia – wieś na Ukrainie w obwodzie lwowskim

Wikipedia


błotniak

przedstawiciel błotniaków, rodzaju ptaków drapieżnych z rodziny jastrzębiowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Circus|ref=tak.;

Wiktionary

Błotniak – jednoosobowy pojazd podwodny, z mokrą kabiną, przeznaczony do zadań dywersyjnych. Przedprototypy i eksploatowane egzemplarze stacjonowały w torpedowni na Oksywiu, tzw. Formozie. Pozostałe jednostki przechowywano w magazynie. Nazwa pochodzi od kryptonimu projektu: „błotniak” – nazwa ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych. Wszystkie jednostki podwodne Marynarki Wojennej nazywane są nazwami ptaków drapieżnych, np. sęp, orzeł itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Błotniak jest ptakiem drapieżnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɔtʲɲak, AS: bu̯otʹńak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błoto n., błotko n.

Wiktionary


błotniarka

1. gatunek słodkowodnego ślimaka;
2. rodzaj barki; szalanda;
3. prasa do filtrowania soków cukrowych pod ciśnieniem


SJP.pl

  • błotniarka – szalanda (rodzaj statku)
  • błotniarka – prasa do filtracji soków cukrowych
  • błotniarka – ślimak z rodziny błotniarkowatych:
    • błotniarka jajowata (Radix balthica)
    • błotniarka moczarowa (Galba truncatula)
    • błotniarka otułka (Myxas glutinosa)
    • błotniarka pospolita (Stagnicola palustris)
    • błotniarka stawowa (Lymnaea stagnalis)
    • błotniarka uszata (Radix auricularia)
    • błotniarka wędrowna (Pseudosuccinea columella)

    Wikipedia


błotniarki

rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych; błotniarkowate


SJP.pl

Błotniarkowate (Lymnaeidae) – rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych (Pulmonata) z rzędu nasadoocznych (Basommatophora), obejmująca gatunki średnie i duże, charakteryzujące się dużą różnorodnością w budowie i ubarwieniu muszli – od stożkowatej, wieżyczkowatej, jajowatej do kulistej. Wykazują przy tym znaczną jednorodność w budowie anatomicznej.

Wikipedia


błotniarkowate

rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych; błotniarki


SJP.pl

Błotniarkowate (Lymnaeidae) – rodzina słodkowodnych ślimaków płucodysznych (Pulmonata) z rzędu nasadoocznych (Basommatophora), obejmująca gatunki średnie i duże, charakteryzujące się dużą różnorodnością w budowie i ubarwieniu muszli – od stożkowatej, wieżyczkowatej, jajowatej do kulistej. Wykazują przy tym znaczną jednorodność w budowie anatomicznej.

Wikipedia


błotniarkowy

przymiotnik od: błotniarka


SJP.pl


błotnica

1. nazw wielu wsi w Polsce;
2. rzeka, dopływ Morza Bałtyckiego;
3. struga, dopływ Grabowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. ornit. uszatka błotna

 (1.2) stpol. geol. ruda błotna

Wiktionary

  • Błotnica – wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Kondratowice
  • Błotnica – wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Złoty Stok
  • Błotnica – wieś w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko–drezdeneckim, w gminie Stare Kurowo
  • Błotnica – wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Stąporków
  • Błotnica – wieś w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Gronowo Elbląskie
  • Błotnica – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Przemęt
  • Błotnica – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Kołobrzeg
  • Błotnica – gromada w powiecie białobrzeskim
  • Błotnica – gromada w powiecie wolsztyńskim

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bwɔtʲˈɲit͡sa, AS: bu̯otʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błoto n., błotko n.

 przym. błotny, błotnisty

Wiktionary


błotnicowate

rodzina malutkich owadów z podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, zasiedlających środowiska wodne


SJP.pl

Błotnicowate (Hebridae) – rodzina pluskwiaków różnoskrzydłych z infrarzędu półwodnych. Jedyna rodzina monotypowej nadrodziny Hebroidea.

Wikipedia


błotnicowaty

o cechach błotnicowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


błotnik

osłona przed błotem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) część pojazdu osłaniająca koło i zabezpieczająca pojazd przed bryzgami wody/błota spod kół

Wiktionary

  • błotnik (technika) – osłona kół pojazdów
    • błotnik rowerowy
    • chlapacz samochodowy
  • Błotnik (województwo pomorskie) – wieś w powiecie gdańskim
    • Błotnik (przystanek kolejowy) tamże, na linii wąskotorowej Koszwały — Stegna, zlikwidowany w 1974
  • Błotnik – część wsi Zawada na Dolnym Śląsku.
  • Diabeł Boruta

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Muszę kupić błotnik, chyba poszukam najpierw na szrocie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɔtʲɲik, AS: bu̯otʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błoto n., błotko n., błocisko n., błocko n., błota nmos., błocenie n., ubłocenie n., zabłocenie n., Zabłocie n.

 czas. błocić ndk., ubłocić dk., zabłocić dk.

 przym. błotny, błotnisty, błotnikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szusblech.

Wiktionary


błotnikowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z błotnikem, dotyczący błotnika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błotnik mrz.

Wiktionary


błotnisko

ekspresywnie: błoto; błocisko


SJP.pl


błotnistość

błotnisty


SJP.pl

Patrz:

błotnisty

błotnisty

pełen błota, rozmokły i grząski po deszczu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pokryty błotem, pełen błota

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy szliśmy szeroką i błotnistą aleją kasztanową w stronę lasu, na przyległym polu pojawiła się sarna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwɔtʲˈɲistɨ, AS: bu̯otʹńisty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błotko n., błoto n., błocko n., błota n., błotnica ż., błotnik m., błotnistość ż.

 czas. ubłocić

 przym. błotny

Wiktionary


błotniszek

błotniszka czosnkówka - gatunek owada z rodziny błotniszkowatych


SJP.pl


błotniszka

błotniszka czosnkówka - gatunek owada z rodziny błotniszkowatych


SJP.pl


błotniszkowate

1. rodzina muchówek;
2. rodzina mchów


SJP.pl

  • błotniszkowate − rodzina mchów
  • błotniszkowate − rodzina owadów

Wikipedia


błotniszkowaty

o cechach błotniszkowatych (rodzina mchów i muchówek)


SJP.pl


błotno

W Polsce
  • Błotno – wieś w woj. lubuskim, w pow. strzelecko-drezdeneckim, w gminie Zwierzyn
  • Błotno – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Nowogard
  • Błotno – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Dobrzany
  • Błotno – gromada
  • Błotno – dawna gmina

Wikipedia


błotny

przymiotnik od: błoto


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. pełen błota, pokryty błotem, utworzony z błota

 (1.2) biol. żyjący lub rosnący na terenach bagnistych, pełnych

Wiktionary

Błatnia (917 m n.p.m.) – szczyt górski w Paśmie Klimczoka i Szyndzielni w Beskidzie Śląskim.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. błotko n., błoto n., błotnik mrz., błota lm nm., błotnica ż., błocko n.

 czas. błocić ndk.

 przym. błotnisty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagnisty

Wiktionary


błoto

1. rozmokła ziemia tworząca gęstą, lepką masę; bagno;
2. grząski, zarośnięty trawą obszar; bagno, moczar, mokradło, trzęsawisko;
3. negatywnie oceniany stan rzeczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mieszanina ziemi i wody;

 (1.2) bagno, obszar bagnisty

 (1.3) przen. sytuacja lub środowisko dwuznaczne moralnie

 (1.4) chem. osady strącone w procesie produkcji cukru w błotniarkach

Wiktionary

  • błoto (zawiesina)
  • błoto morenowe
W Polsce
  • Błoto – dawna osada leśna, obecnie część osiedla Piaski w Niepołomicach
  • Błoto – część miasta Suchedniów
  • Błoto – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. chełmińskim, w gminie Unisław
  • Błoto – część wsi Tuczna, w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Tuczna
  • Błoto – część wsi Kocierzew Południowy, w woj. łódzkim, w pow. łowickim, w gminie Kocierzew Południowy
  • Błoto – kolonia w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Przedbórz
  • Błoto – przysiółek wsi Dąbrowa, w woj. małopolskim, w pow. wielickim, w gminie Kłaj
  • Błoto – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. międzychodzkim, w gminie Sieraków

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ktoś naniósł błota do mieszkania i nie posprzątał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɔtɔ, AS: bu̯oto

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błotnik m., błota nmos., błotnica ż., błotniarka ż., błocenie n., ubłocenie n., błotniak m., Błotnica ż., błotniarkowate nmos., Błota nmos.

:: zdrobn. błotko n.

:: zgrub. błocko n.

 czas. błocić ndk., ubłocić dk.

 przym. błotny, błotnisty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. ciapryka, maras.; daw. kał

Wiktionary


błotowiec

gatunek ptaka z rodziny bekasowatych


SJP.pl

Błotowiec (Tringa semipalmata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae), zamieszkujący Amerykę Północną, a zimą także Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia


błozewka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Strwiąża

Wiktionary

Błozewka (ukr. Болозівка Bołoziwka, hist. pol. Błożewka, a także pol. Błażewka) – rzeka na Ukrainie, płynąca przez rejon starosamborski i samborski obwodu lwowskiego. Lewy dopływ Strwiąża w dorzeczu Dniestru.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) hist. Błażewka

Wiktionary


błp.

skrót od: błogosławionej pamięci


SJP.pl


błudniki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie halickim, położona nad rzeką Łomnicą;

Wiktionary

Błudniki (ukr. Блюдники) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie halickim, do 1945 w Polsce, w województwie stanisławowskim, w powiecie stanisławowskim, siedziba gminy Błudniki.

Błudniki leżą nad Łomnicą.

Urodził się tu Marian Sigmund – polski architekt wnętrz, scenograf.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. błudnicki

Wiktionary


bługowo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Bługowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. złotowskim, w gminie Lipka
  • Bługowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. złotowskim, w gminie Złotów

Wikipedia


błysk

1. nagłe, krótkie, silne światło, błyśnięcie; odblask światła;
2. przenośnie: nagły przejaw czegoś, przebłysk;
3. przynęta imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb drapieżnych; błystka; błyszczka; błyszcz; błyszczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nagłe, krótkie światło

 (1.2) książk. przen. nagły przejaw czegoś

 (1.3) rodzaj sztucznej przynęty na ryby

Wiktionary

  • błysk – nagłe, silne światło
  • Błysk – album zespołu Hey
  • Błysk/Skin – pierwszy singel Mai Hyży
  • Pan Błysk – książka dla dzieci J.R.R. Tolkiena
  • Błysk – pseudonim Jana Kempińskiego
  • „Błysk” – nazwa oddziału partyzanckiego Armii Krajowej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: bwɨsk, AS: bu̯ysk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błyskawica ż., błyskotka ż., błystka ż., przebłysk m., rozbłysk m., błyszczyk mrz., błyskanie n.

 przym. błyskowy, błyskawiczny, błyskotliwy

 czas. błyskać, błysnąć, błyszczeć

 przysł. błyskawicznie, błyszcząco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błyśnięcie, flesz

 (1.2) przebłysk

Wiktionary


błyskać

1. świecić czymś krótko, z przerwami;
2. jaśnieć, lśnić, wydając błysk;
3. olśniewać, wyróżniać się czymś; błyszczeć, brylować;
4. o zjawiskach psychicznych: uzewnętrzniać się, zjawiać się nagle;
5. błyskać się - o błyskawicach: chwilowo rozświetlać niebo


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. błysnąć)

 (1.1) świecić z częstymi, krótkimi przerwami

 (1.2) wydawać odblask przez krótki czas

 (1.3) przen. wykazywać się czymś szczególnym w danym momencie

 (1.4) pot. pojawiać się nagle i na chwilę

czasownik zwrotny niedokonany błyskać się (dk. błysnąć się)

 (2.1) meteorol. ukazywać się jako błyskawica na niebie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Urządzenie wydawało wysoki pisk i błyskało niebieskimi światełkami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błyskanie n., błysk mrz., błyskawica ż.

 przym. błyskawiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) migać, migotać, mrugać

 (1.2) lśnić, mrugać

Wiktionary


błyskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błyskać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błysk m., błyskawica ż.

 czas. błyskać ndk.

 przym. błyskawiczny

Wiktionary


błyskawica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) meteorol. zjawisko świetlne w postaci silnego błysku, towarzyszące piorunowi

Wiktionary

Piorun – w meteorologii bardzo silne wyładowanie elektrostatyczne w atmosferze powstające naturalnie, zwykle towarzyszące burzom. Piorunowi często towarzyszy grom dźwiękowy (grzmot) oraz zjawisko świetlne zwane błyskawicą. Może ono przybierać rozmaite kształty i rozciągłości, tworzyć linie proste lub rozgałęziać się do góry lub w dół. Występują błyskawice, które widoczne są jedynie jako rozjaśnienie powierzchni chmury, inne znów w ciągu ułamka sekundy przypominają swym kształtem świecący sznur pereł.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po błyskawicy zawsze następuje grzmot.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɨskaˈvʲit͡sa, AS: bu̯yskavʹica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błysk m., błyskotka ż., błyskanie n., błyszczenie n., pobłyskiwanie n., błyskotliwość ż.

 czas. błyskać ndk., błyszczeć ndk., pobłyskiwać ndk.

 przym. błyskawiczny, błyskowy, błyskawicowy

 przysł. błyskawicznie

Wiktionary


błyskawicowy

przymiotnik od: błyskawica


SJP.pl


błyskawicznie

przysłówek sposobu

 (1.1) bardzo szybko, prędko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Epidemia groźnej śpiączki błyskawicznie się rozszerza, a władze przestrzegają przed histerią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɨskaˈvʲit͡ʃʲɲɛ, AS: bu̯yskavʹičʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błyskawica ż., błysk m.

 przym. błyskawiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekspresowo, lotem błyskawicy, migiem, galopem

Wiktionary


błyskawiczniej

stopień wyższy od przysłówka: błyskawicznie


SJP.pl


błyskawiczność

błyskawiczny


SJP.pl

Patrz:

błyskawiczny

błyskawiczny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) niezwykle szybki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ogień rozprzestrzenił się w błyskawicznym tempie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌbwɨskaˈvʲit͡ʃnɨ, AS: bu̯yskavʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błyskawica ż., błysk m., błyskanie n., błyśnięcie n., błyskotka ż., błyszczyk m.

 czas. błysnąć dk., błyskać ndk.

 przysł. błyskawicznie

Wiktionary


błyskoporek

rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych; włóknouszek


SJP.pl

Inonotus P. Karst. (błyskoporek) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae).

Wikipedia


błyskota

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. światłość, jasność, blask

 (1.2) zgrub. błyskotka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błyskotka

Wiktionary


błyskotek

rodzaj ptaków z podrodziny gołębi


SJP.pl


błyskotka

rodzaj ptaków z podrodziny gołębi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) drobiazg, który się błyszczy

Wiktionary

Fulgensia A. Massal. & De Not. (błyskotka) – rodzaj grzybów z rodziny złotorostowatych (Teloschistaceae). Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest do porostów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. błyskotliwość ż., błyskotanie n., błysk mrz., błyskawica ż., błyskota ż., błyszczyk mrz.

 czas. błyszczeć

 przym. błyskawiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mruganka, świecidełko

Wiktionary


błyskotliwiej

stopień wyższy od przysłówka: błyskotliwie


SJP.pl


błyskotliwość

1. pojętność, lotność, rezolutność;
2. iskrzenie; blask, migotliwość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest błyskotliwe; cecha tych, którzy są błyskotliwi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błyskawica ż., błyskotka ż.

 przym. błyskotliwy

 przysł. błyskotliwie

Wiktionary


błyskotliwszy

stopień wyższy od przymiotnika: błyskotliwy


SJP.pl


błyskotliwy

1. inteligentnie dowcipny
2. dawniej: połyskujący, świecący, mieniący się


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wyróżniający się inteligentnym przemyśleniem, dowcipem

 (1.2) daw. taki, który się mieni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błyskotliwość ż., błysk mrz.

 przysł. błyskotliwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dowcipny, efektowny, inteligentny, olśniewający

 (1.2) mieniący się, połyskujący, świecący

Wiktionary


błyskowy

związany z błyskiem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący błysku, generujący błyski

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błysk m., błyskawica ż.

Wiktionary


błysnąć

1. zaświecić czymś krótko, z przerwami;
2. zajaśnieć, zalśnić, wydając błysk;
3. przenośnie: olśnić, wyróżnić się czymś;
4. przenośnie: uzewnętrznić się, zjawić się nagle


SJP.pl


błyśnięcie

1. zaświecić czymś krótko, z przerwami;
2. zajaśnieć, zalśnić, wydając błysk;
3. przenośnie: olśnić, wyróżnić się czymś;
4. przenośnie: uzewnętrznić się, zjawić się nagle


SJP.pl


błystka

przynęta imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb drapieżnych; błyszcz; błyszczka; błyszczyk; błysk


SJP.pl

Błystka – sztuczna przynęta wędkarska na ryby drapieżne, potocznie nazywana blachą, od materiału, z jakiego jest zrobiona. Obecnie jednak wytwarza się je także z innych materiałów (np. muszli małży). Wyróżniamy kilka rodzajów błystek, w zależności od wykonania. Są to m.in.:

  • błystki obrotowe (obrotówki) – składają się z drutu, na którym osadzony jest korpus, koraliki łożyskujące strzemiączko, na którym znajduje się obracające się podczas ściągania, wyprofilowane skrzydełko. To, jak szeroko obracać się będzie skrzydełko zależy od jego ciężaru, kształtu i od tego, jak mocno jest wyprofilowane. Drut z obu stron zakończony jest oczkami – tylne służy do założenia kotwiczki, drugie zaś do umocowania żyłki;
  • błystki wahadłowe (wahadłówki) – są to wyprofilowane i przycięte na kształt kawałki metalu, które podczas ściągania w wodzie, pod wpływem jej oporu wykonują ruchy wahadłowe lub – podczas szybkiego ściągania – obracają się. Produkowane w wielu kształtach i rozmiarach, stosowane do wszystkich ryb drapieżnych;
  • dewony – są wykonane z metalu, a więc ciężkie. Do właściwej rotacji wymagają szybkiego prądu wody i szybszego tempa przeciągania.

Wikipedia


błyszcz

roztwór stosowany w garbarstwie do nadawania połysku skórom


SJP.pl

Góry:

  • Błyszcz – szczyt w Beskidzie Sądeckim
  • Błyszcz – wzniesienie w Tatrach Zachodnich, między Banistą Przełęczą a Pyszniańską Przełęczą
  • Błyszcz – wzniesienie w Sudetach Środkowych w północno-środkowej części Gór Sowich.

Wikipedia


błyszcząco

przysłówek sposobu

 (1.1) jaśniejąc blaskiem

 (1.2) olśniewając to, co pozostaje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zabrudziłaś jej błyszcząco czysty parkiet.

 (1.2) Moje okna, przy tych umytych przez Oliwię, wypadają błyszcząco.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błysk mrz., błyszczyk mrz.

 czas. błyszczeć ndk.

 przym. błyszczący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lśniąco, połyskująco, szkliście

Wiktionary


błyszczący

mający mieniącą się powierzchnię


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: błyszczeć

przymiotnik jakościowy

 (2.1) taki, który się błyszczy

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Zawinęła prezenty w błyszczący papier.

 (2.1) Te buty z błyszczącymi klamrami są bardzo wygodne.

 (2.1) Powierzchnia płyty była gładka i błyszcząca.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. błyszczeć ndk.

 przysł. błyszcząco

Wiktionary


błyszczak

1. rodzaj ptaków z rodziny szpakowatych;
2. rodzaj ryb z rodziny żuwakowatych;
3. rodzaj grzybów z rodziny śluzowców


SJP.pl

Lamproderma Rostaf. (błyszczak) – rodzaj śluzowców z rodziny Stemonitidaceae.

Wikipedia


błyszczeć

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) jaśnieć blaskiem

 (1.2) mieć zdolność odbijania światła

 (1.3) przen. książk. wywoływać zachwyt, robić wrażenie, olśniewać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy zapadła noc, widać było, jak po drugiej stronie jeziora błyszczą rozpalone niedawno ogniska.

 (1.2) Śnieg tak mocno błyszczał w słońcu, że oczy zaczęły nam łzawić.

 (1.2) Jej oczy błyszczały od łez.

 (1.3) Opowiadając o swoich niezliczonych, egzotycznych podróżach, zawsze błyszczał w towarzystwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɨʃt͡ʃɛt͡ɕ, AS: bu̯yščeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błyszcz m., błyszczenie n., błyszczka ż., błyszczyk m., nabłyszczacz m., błyskotka ż., błysk mrz., błyskawica ż.

 czas. zabłyszczeć ndk., nabłyszczać ndk., nabłyszczyć dk.

 przym. błyszczący

 przysł. błyszcząco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świecić

 (1.2) lśnić, połyskiwać, świecić

 (1.3) olśniewać, brylować

Wiktionary


błyszczek

1. bezbarwna szminka do warg; błyszczyk;
2. rodzaj pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych


SJP.pl


błyszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|błyszczeć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: bwɨʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: bu̯yščńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. błyszcz m., błyszczka ż., błyszczyk m., błyskawica ż.

 czas. błyszczeć

Wiktionary


błyszczka

przynęta imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb drapieżnych; błyszczyk; błystka; błyszcz; błysk


SJP.pl


błyszczotka

błyszczotka połyskliwa - gatunek ślimaka płucodysznego


SJP.pl


błyszczyk

1. bezbarwna szminka do warg; błyszczek;
2. przynęta imitującą rybę do łowienia na wędkę ryb drapieżnych; błystka, błyszczka, błyszcz, błysk;
3. rodzaj ryb z rodziny kąsaczowatych;
4. rodzaj ryb z rodziny żuwakowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. bezbarwna lub kolorowa substancja nadająca ustom połysk;

 (1.2) ryb. zob. błystka.

Wiktionary

Błyszczyk (Peprilus triacanthus) – gatunek ryby z rodziny żuwakowatych (Stromateidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Błyszczyk sprawia, że usta wydają się bardziej ponętne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈbwɨʃt͡ʃɨk, AS: bu̯yščyk

Wiktionary

Powiązane:

 czas. błyszczeć

 rzecz. błysk m., błyskotka ż., błyszczenie n.

 przysł. błyszcząco

 przym. błyskawiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błyszczek

Wiktionary


ć

1. litera odpowiadająca spółgłosce "ć";
2. spółgłoska zwarto-szczelinowa, środkowojęzykowa, bezdźwięczna, miękka, ustna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. majuskuła piątej litery alfabetu

Wiktionary

C z kreską (majuskuła: Ć; minuskuła: ć) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od litery c posiadająca akcent ostry; piąta litera alfabetu polskiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: t͡ɕɛ, AS: će

Wiktionary


c-dur

w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "c"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku c (w zapisie nutowym bez znaków przykluczowych)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji C-dur (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy potrafisz zagrać ten utwór w innej gamie niż C-dur?

Wiktionary


c-klasowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) należący do klasy jakości C

Wiktionary


c-kształtny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma kształt litery C

Wiktionary


c-moll

w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "c"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku c (w zapisie nutowym z trzema bemolami)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji c-moll (1.1)

Wiktionary


c.

skrót od: celownik


SJP.pl

skrót

 (1.1) = gram. celownik

Wiktionary


c.at.

skrót od: ciężar atomowy


SJP.pl


c.b.d.o.

co było do okazania (tekst umieszczany po dowodzie twierdzenia)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = mat. co było do okazania (tekst umieszczany po dowodzie twierdzenia)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌt͡sɛ‿bɛ‿dɛ‿ˈɔ, AS: ce‿be‿de‿o

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cbdu., cnd.

Wiktionary


c.i.a.

skrót od: cash in advance - płatne z góry (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


c.k.

skrót od: cesarsko-królewski; ck


SJP.pl

c.k., ck, c. i k. (niem. k. u. k., kaiserlich und königlich, lub k.-k., kaiserlich-königlich, węg. cs. és kir., császári és királyi) – skrót od określeń cesarsko-królewski oraz cesarski i królewski; pochodzi od tytułu władcy Austro-Węgier, który był cesarzem Austrii i królem Węgier jednocześnie. W przypadku wspólnych instytucji obu państw (Ministerstwo Wojny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych i placówki dyplomatyczne, Ministerstwo Finansów, wspólny bank centralny i marynarka handlowa) stosowany był skrót zapisywany po polsku w formie: c. i k., będącej dosłownym tłumaczeniem z niemieckiego k. u k. (cesarski i królewski), natomiast w przypadku instytucji austriackiej części monarchii (Przedlitawii), w tym Galicji, stosowano skrót c.k. (z niemieckiego k.k., cesarsko-królewski). Skróty te w niemieckiej wersji zapisywane są także bez kropek: kuk i kk.

Wikipedia


c.o.

skrót od: centralne ogrzewanie; CO, C.O.


SJP.pl


c.v.

skrót od: curriculum vitae; CV


SJP.pl


c.v.s.

skrót

 (1.1) = praw. cum voto separato → ze zdaniem odrębnym;

Wiktionary


c.wł.

skrót od: ciężar właściwy


SJP.pl

skrót

 (1.1) = ciężar właściwy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈt͡ɕɛ̃w̃ʒar vwaɕˈt͡ɕivɨ, AS: ćũ̯žar vu̯aśćivy

Wiktionary


c18

skrótowiec

 (1.1) = Combat 18 (organizacja neonazistowska);

Wiktionary

  • Combat 18 – brytyjska organizacja terrorystyczna
  • Android 18 z Dragon Ball
  • Sauber C18

Wikipedia


ca

circa


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = kolej. czuwak aktywny

Wiktionary

  • Ca – symbol pierwiastka chemicznego – wapnia
  • CA – akronim od ang. certification authority = urząd certyfikacji (urząd certyfikacji w infrastrukturze klucza publicznego PKI)
  • CA – akronim od ang. celulose acetate = octan celulozy
  • CA – akronim od ang. cellular automaton = automat komórkowy
  • CA – akronim od czuwak aktywny (urządzenie bezpieczeństwa ruchu kolejowego)
  • ca – kod języka katalońskiego
  • ca – skrót od wyrazu circa, oznaczającego około

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) czuwak

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== CA (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = California → Kalifornia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: t͡sɛ‿ˈa, AS: ce‿a

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== CA (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = California → Kalifornia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) czuwak

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== CA (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = California → Kalifornia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


caatinga

suchy las złożony z palm i sukulentów, występuje w Gujanie i Brazylii; catinga; katinga


SJP.pl

Caatinga – formacja roślinna występująca na suchych obszarach północno-wschodniej Brazylii. Tworzą ją rzadko rosnące, suchoroślowe, niskie i zwykle cierniste drzewa i krzewy, zrzucające liście na okres suszy, często z dużym udziałem sukulentów, za to zwykle z niewielkim udziałem traw.

Wikipedia


cab

[czytaj: käb] konny pojazd dwukołowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) powóz czterokołowy jako odmiana kabrioletu

 (1.2) hist. dawny pojazd dwukołowy z obudowanym z trzech stron pudłem i wysokim kozłem dla woźnicy w tyle nadwozia

Wiktionary


cabaj

nazwisko


SJP.pl


cabak

nazwisko


SJP.pl


cabaletta

[czytaj: kabaletta] krótka pieśń, spełniająca rolę wprowadzenia do utworu operowego


SJP.pl

Wikipedia


caballé

nazwisko


SJP.pl


caballero

[czytaj kawajero lub kawaljero]
1. hiszpański rycerz, jeździec, szlachcic;
2. hiszpański młody mężczyzna, kawaler


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w średniowiecznej Hiszpanii: konny wojownik

 (1.2) daw. grzecznościowe określenie szlachcica

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rycerz, kawaler

 (1.2) pan, szlachcic

Wiktionary


caban

nazwisko


SJP.pl

  • Ja’ir Caban (1930-), izraelski polityk
  • Ireneusz Caban (1938-2000), polski historyk
  • Ľubomír Caban (1980-), słowacki hokeista
  • Natasza Caban (1977-), polska żeglarka
  • Wiesław Caban (1946-), polski historyk

Wikipedia


cabanatuan

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Filipinach nad rzeką Pampanga;

Wiktionary

Cabanatuan – miasto na Filipinach, w środkowej części wyspy Luzon, nad rzeką Pampanga, w regionie Luzon Środkowy, ośrodek administracyjny prowincji Nueva Ecija. W 2010 roku jego populacja liczyła 256 177 mieszkańców.

Ośrodek handlu w ważnym regionie rolniczym; głównie uprawa ryżu, trzciny cukrowej, bananów i kukurydzy, łuszczarnie ryżu. Rozwinięty przemysł spożywczy.

Wikipedia


cabanowski

nazwisko


SJP.pl


cabas

wykrzyknik używany na określenie szybkiego ruchu, jakim ktoś chwyta coś


SJP.pl


cabała

nazwisko


SJP.pl


cabernet

[czytaj: kaberNE] gatunek czerwonego francuskiego wina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odmiana winorośli z owocami o ciemnej skórce, pochodząca z terenów między Bordeaux a Krajem Basków;

 (1.2) wino wyprodukowane z owoców cabernet (1.1)

Wiktionary

Cabernet – rodzina odmian winorośli o ciemnej skórce. Powszechnie uprawiane są szczepy cabernet sauvignon i cabernet franc, pochodzące z terenów między regionem Bordeaux a Krajem Basków.

W instytutach winiarskich uzyskano pokrewne odmiany, którym nadano nazwy związane z cabernetami:

  • cabernet blanc (Szwajcaria)
  • cabernet cantor (Niemcy)
  • cabernet carbon (Niemcy)
  • cabernet carol (Niemcy)
  • cabernet colonjes (Szwajcaria)
  • cabernet cortis (Niemcy)
  • cabernet cubin (Niemcy)
  • cabernet dorio (Niemcy)
  • cabernet dorsa (Niemcy)
  • cabernet foch (Szwajcaria)
  • cabernet jura (Szwajcaria)
  • cabernet lion (Japonia)
  • cabernet mitos (Niemcy)
  • cabernet moravia (Czechy)
  • cabernet pfeffer (Kalifornia)
  • cabernet ruby (Kalifornia)
  • cabernet severny (Rosja)
  • cabernet suntory (Japonia)
  • cabernet eidos (Włochy)
  • cabernet volos (Włochy)

Wikipedia


cabiuna

[czytaj: kabiuna] brazylijskie drzewo różane; palisander, dalbergia


SJP.pl


caboche

[czytaj: kaBOSZ] nazwisko francuski, np. postać z powieści Aleksandra Dumasa "Królowa Margot"


SJP.pl


caboclo

[czytaj: kaboklo] Metys brazylijski; kaboklo


SJP.pl

Caboclo (caboco; z tupi kaa'boc – 'ten, który przyszedł z lasu') – określenie używane w stosunku do brazylijskich Metysów, będących potomkami miejscowych Indian i Europejczyków.

Nazwa ta nie odnosi się do wszystkich brazylijskich Metysów, ale do potomków tak zwanych "gumowych żołnierzy", czyli młodych, głównie białych, mężczyzn z południowo-wschodniej Brazylii, którzy wyjechali w głąb dżungli amazońskiej, aby pracować przy pozyskiwaniu kauczuku. Nie przysługiwały im urlopy, więc większość z nich za żony wzięło sobie lokalne, indiańskie kobiety. Dzieci z tych związków nazwano caboclos. Do dzisiejszego dnia społeczności caboclos żyją na terenie stanu Amazonas.

Wikipedia


caboto

[czytaj: Kaboto] nazwisko włoskie


SJP.pl


cabrio

[czytaj: kabrio] kabrio; potocznie: kabriolet;
1. nadwozie samochodu osobowego ze składanym dachem;
2. samochód o takim nadwoziu


SJP.pl

Kabriolet – rodzaj nadwozia samochodu z odkrytą kabiną pasażerską, wyposażonego najczęściej w miękki składany dach z impregnowanego materiału.

Wikipedia


cąbrzyć

dawniej: targać, szarpać; combrzyć


SJP.pl


caca

żartobliwie, zwykle w języku dziecięcym: dobry, ładny; dobrze, ładnie; cacy


SJP.pl

Cacá, właśc. Lucas de Deus Santos (ur. 9 października 1982 w Belo Horizonte) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji pomocnika. Brat Leandro oraz Dedê.

Wikipedia


cacanka

tylko w wyrażeniu: obiecanka cacanka - obietnica bez pokrycia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) tylko we frazeologii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: t͡saˈt͡sãnka, AS: cacãnka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. cacany, cacy

 przysł. cacy, cacy-cacy, cacanie

Wiktionary


cacany

żartobliwie: dobry, doskonały, grzeczny, miły itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. ładny, piękny

 (1.2) daw. miły, grzeczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten model jest rzeczywiście bardzo cacany. Chyba dam mu najwyższą notę!

 (1.2) Mój synek jest bardzo mądry, kulturalny oraz cacany.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cacanie m., cacanka ż.

 przym. lub, cacy

 przysł. cacy, cacy-cacy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cacy, cacy-cacy, ładny, piękny, śliczny

 (1.2) cacy, cacy-cacy, miły, grzeczny, kulturalny, sympatyczny

Wiktionary


caccia

[czytaj: kaczczja albo kaczcza] wokalny kanon dwugłosowy


SJP.pl

Caccia – włoska forma wokalna, odpowiednik francuskiego chace, popularna od epoki trecenta do XVI wieku, związana tematycznie z polowaniem poprzez wykorzystanie licznych onomatopei. Zwykle w formie kanonu z akompaniamentem instrumentów dętych, zwłaszcza rogów.

Wśród twórców caccii znajdowali się m.in.: Gherardello da Firenze, Lorenzo da Firenze, Vincenzo da Rimini, Francesco Landini i Niccolò da Perugia.

Wikipedia


cachaça

rzeczownik

 (1.1) destylat z trzciny cukrowej, składnik popularnego brazylijskiego drinku o nazwie caipirinha (ortograficzny|kaipirinia.);

Wiktionary

Cachaça (wym. [ˌkaˈʃasɐ]) – popularny w Brazylii destylowany napój alkoholowy produkowany z fermentowanego soku trzcinowego, z zawartością alkoholu na poziomie 38 lub 48%, z dodatkiem sześciu gramów cukru na litr. Znany również jako aguardente i aguardiente, porównywany z wódką. Cachaça to alkohol, który uważany jest za tzw. dobro narodowe Brazylii, stanowi on jeden z głównych składników popularnego brazylijskiego drinka znanego jako Caipirinha. Cachaça jest nazwą unikalną, która zgodnie z obowiązującym w Brazylii prawem może być nadawana wyłącznie alkoholom produkowanym z cukru trzcinowego na terenie Brazylii

Wikipedia


cache

[czytaj: kesz]
1. podręczna pamięć procesora
2. miejsce na dysku twardym, w którym przeglądarka internetowa przechowuje odwiedzone uprzednio strony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. pamięć podręczna; pamięć przechowująca dane po to, by dostęp do nich był szybszy;

Wiktionary

  • cache – pamięć podręczna

Miejscowości w USA:

  • Cache – miasto w stanie Oklahoma, w hrabstwie Comanche
  • Cache – jednostka osadnicza w stanie Utah, w hrabstwie Cache

Gminy w USA:

  • Cache (ang. Cache Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Clay
  • Cache (ang. Cache Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Greene
  • Cache (ang. Cache Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Jackson
  • Cache (ang. Cache Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Lawrence
  • Cache (ang. Cache Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Monroe
  • Cache (ang. Cache Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Woodruff

Wikipedia

Powiązane:

 czas. cache'ować ndk.

Wiktionary


cache-pot

[czytaj: kaszPO] rodzaj ozdobnego naczynia na doniczkę z kwiatami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ażurowy koszyk lub ceramiczne naczynie do dekorowania doniczki;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W sklepie z antykami znaleźliśmy piękne ceramiczne cache-pot z secesyjnym motywem kwiatowym.

 (1.1) Na kuchennym parapecie stoją fiołki i pelargonie w kamionkowych cache-pot.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaʃ.'po

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) donica

Wiktionary


cachet

[czytaj: kaSZE] mała pieczęć królewska, używana we Francji do 1789 roku


SJP.pl


cachurski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Cachurami, dotyczący Cachurów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język cachurski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Cachurzy lm m.

Wiktionary


caciki

[czytaj: cac-iki] grecki sos ze świeżych, rozdrobnionych ogórków z czosnkiem i jogurtem albo śmietaną, zwykle dodawany do potraw mięsnych; tzatziki, tzatzyki, dzadziki, cacyki


SJP.pl


cackać

1. rzadko, czasem ironicznie: pieścić, bawić; ceckać, ciaćkać;
2. cackać się:
a) obchodzić się z czymś lub z kimś czule;
b) poświęcać zbyt wiele czasu na wykonywanie jakiejś czynności; ceckać się (regionalnie), ciećkać się (regionalnie), ciaćkać się (regionalnie)


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) rzad. iron. pieścić, bawić

czasownik zwrotny niedokonany cackać się

 (2.1) pot. obchodzić się z czymś zbyt delikatnie, poświęcać czemuś wiele czasu

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Mój szef nie cacka się z nowymi pracownikami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈt͡sat͡skat͡ɕ, AS: cackać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cackanie n.

Wiktionary


cackanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|cackać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: t͡sat͡sˈkãɲɛ, AS: cackãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. cackać

Wiktionary


cackarstwo

żartobliwie: nadmiar ozdób, cacek


SJP.pl


cacko

1. drobny przedmiot o wartości artystycznej, precyzyjnie wykonany;
2. coś ślicznego, eleganckiego;
3. ozdoba choinkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. coś atrakcyjnego, małego i cennego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twoja komórka to niezłe cacko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈt͡sat͡skɔ, AS: cacko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cacuszko n.

Wiktionary


cackowski

nazwisko


SJP.pl


caców

wieś w Polsce


SJP.pl

Caców – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Nagłowice.

1870–1954 w gminie Prząsław, 1954–1959 w gromadzie Cierno Żabieniec, 1959–1972 w gromadzie Prząsław, 1973–1976 w gminie Oksa, 1976–1991 w gminie Nagłowice-Oksa, od 1991 w gminie Nagłowice.

Wikipedia


cacoyannis

[czytaj: kakojanis] obce nazwisko, m.in. Michael (Michalis) Cacoyannis (ur. 1922) - grecki reżyser filmowy i teatralny, sławny dzięki ekranizacji powieści "Grek Zorba"; Kakojanis


SJP.pl


cacuś

1. małe, sprawiające miłe wrażenie dziecko;
2. pieszczotliwie o małym, nieagresywnym zwierzęciu


SJP.pl


cacuszko

1. rzecz dająca właścicielowi satysfakcję z jej posiadania;
2. coś nowego, nieużywanego;
3. coś, co zostało dobrze wykonane


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od cacko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cacko n.

Wiktionary


cacy

potocznie, żartobliwie:
a) dobry, ładny;
b) dobrze, ładnie


SJP.pl

przysłówek sposobu

 (1.1) pot. pieszcz. dobrze, w porządku, ładnie, przyjemnie

przymiotnik

 (2.1) pot. pieszcz. dobry, świetny, ładny, przyjemny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈt͡sat͡sɨ, AS: cacy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cacanka ż.

 przym. cacany

Wiktionary


cacy-cacy

pieszczotliwie lub ironicznie: ładnie, uprzejmie


SJP.pl


cacyki

grecki sos ze świeżych, rozdrobnionych ogórków z czosnkiem i jogurtem albo śmietaną, zwykle dodawany do potraw mięsnych; tzatziki, tzatzyki, dzadziki, caciki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kulin. grecki zimny sos z jogurtu i świeżego ogórka;

Wiktionary

Tzatziki (ngr. τζατζίκι, wym. dzadz-iki, cacyki) – dip (sos) grecki, podawany jako dodatek do dań z grilla, smażonych, pieczonych lub oddzielnie.

Jest najpopularniejszą przystawką w kuchni greckiej); spożywany też z zapieczonym pieczywem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bez cacyków nie wyobrażam sobie greckiej kuchni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: t͡saˈt͡sɨci, AS: cacyḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. cacykowy

Wiktionary


cad

[czytaj: kad] skrót od: Computer Aided Design - projektowanie wspomagane komputerowo


SJP.pl


cadaver

[czytaj: kadawer] z łaciny: ciało człowieka zmarłego lub śmiertelnie chorego, zatracające funkcje życiowe; kadawer


SJP.pl


caddie

[czytaj: kädi] osoba nosząca kije na polu golfowym (zwykle młody chłopak)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. pomocnik i doradca golfisty noszący kije golfowe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈkadʲi, AS: kadʹi

Wiktionary


caddy

[czytaj: kadi] pojemniczek, do którego wkłada się płytę CD-ROM przez włożeniem jej do nagrywarki bez wysuwanej tacki


SJP.pl

  • caddy – pomocnik golfisty
  • Volkswagen Caddy − samochód dostawczo-osobowy

Wikipedia


cadenza

[czytaj: kadenca] odcinek utworu muzycznego o charakterze wirtuozowskim, zazwyczaj w zakończeniu pierwszej części koncertu; kadencja


SJP.pl


cadenzato

[czytaj: kadencato] określenie wykonawcze: zdecydowanie, jak gdyby kończąc


SJP.pl


cadet

[czytaj: kadet] jacht klasy Cadet; kadet


SJP.pl

Cadet – monotypowa, międzynarodowa klasa jachtów dwuosobowych zaprojektowana przez Anglika, Jacka Holta w 1947 r. Kadłub skośnodenny ze ściętym dziobem, miecz szybrowy, ożaglowanie bermudzkie (grot i fok + spinaker). Klasa została zaprojektowana jako jacht dla młodzieży. Jachty często budowano samodzielnie (obecnie, przepisami klasowymi dopuszczone do regat są jedynie łodzie budowane przez licencjonowanych producentów). Znak klasy – litera C. Produkowane są już jedynie epoksydowe.

Wikipedia


cadilac

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) rzad. mot. samochód marki Cadillac

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaparkowała swojego cadilaca na naszym parkingu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Cadillac mzw., cadillac mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cadillac

Wiktionary


cadillac

[czytaj: KAdilak] samochód marki Cadillac


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mot. marka samochodu;

Wiktionary

Cadillac – amerykański producent luksusowych samochodów osobowych, SUV-ów i samochodów sportowych z siedzibą w Warren, działający od 1902 roku. Należy do amerykańskiego koncernu General Motors.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prezydent używa samochodów marki Cadillac.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cadillac mzw., cadilac mzw.

Wiktionary


cadów

wieś w Polsce


SJP.pl

Cadów – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kobiele Wielkie.

przez wieś biegnie Łódzka Magistrala Rowerowa N-S

W latach 1975–1998 wierś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


cadyk

żydowski mędrzec utrzymywany przez rzeszę chasydów, którym udziela różnego rodzaju rad


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. przywódca duchowy chasydów;

 (1.2) przen. dogmatyk, mędrek

Wiktionary

Cadyk, cadik, sadyk (z hebr. צדיק, sprawiedliwy) – charyzmatyczny przywódca jednej z form judaizmu – chasydyzmu, zwany także rebe (hebr. רבי) lub admor (hebr. אדמו״ר, akronim od nasz mistrz, nauczyciel i rabi).

Określenie wzięło się z biblijnej Księgi Przysłów i legendy o Trzydziestu Sześciu Sprawiedliwych (cadyków), którzy swoimi cnotami mają podtrzymywać istnienie świata. Sprawiedliwi mieli ujawnić się w momencie, gdy świat będzie gotowy na zbawienie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈt͡sadɨk, AS: cadyk

Wiktionary


caen

[czytaj: ką] miasto północnej Francji, historyczna stolica Normandii


SJP.pl

Caen (wymowa) – miasto i gmina w północnej Francji, stolica historycznej Normandii i ośrodek administracyjny regionu Normandia oraz departamentu Calvados.

Wikipedia


caf

klauzula w umowie handlowej, która reguluje warunki przewozu towaru statkiem, opłaty i ubezpieczenia (cena towaru zawiera wszystkie koszty przewozu)


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Centralna Agencja Fotograficzna;

 (1.2) = Centralne Archiwum Filmowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) CAF zorganizowała kolejną wystawę.

 (1.1) CAF zorganizował kolejną wystawę.

 (1.2) CAF zgromadziło kopie wielu znakomitych filmów.

 (1.2) CAF zgromadził kopie wielu znakomitych filmów.

 (1.1-2) Jadwiga pracowała przez czterdzieści lat w CAF.

 (1.1-2) Jadwiga pracowała przez czterdzieści lat w CAF-ie.

Wiktionary


café

[czytaj: kaFE] lokal gastronomiczny, w którym serwuje się gorące napoje, np. kawę, herbatę, gorącą czekoladę, a także wyroby cukiernicze, np. ciasta, wafelki; kawiarnia


SJP.pl

Luksemburg:

  • Café Halte – lieu-dit w gminie Wiltz, w kantonie Wiltz

Osoby:

  • Maria Mambo Café – angolska polityczka
  • Red Café – amerykański raper

Inne:

  • café – inne określenie kawiarni

Wikipedia


cafeteria

[czytaj: kafeteria] rzadko: niewielki lokal, w którym można coś zjeść i wypić; kafeteria


SJP.pl


cafuso

[czytaj: kafuzo] potomek Indianina i Murzynki, bądź Murzyna i Indianki mieszkający w Ameryce Południowej


SJP.pl


cage

[czytaj: kejdż] nazwisko angielskie


SJP.pl

Cage – singel zespołu Dir En Grey wydany w 1999 roku. Drugi utwór to remix piosenki "「S」" z minialbumu Missa.

Wikipedia


cagliari

[czytaj: kaliari] miasto we Włoszech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, stolica autonomicznego regionu Sardynia;

Wiktionary

Cagliari [czyt. 'kaljari] (sard. Castedduzamek) – miasto i gmina we Włoszech, stolica autonomicznego regionu Sardynia i miasta metropolitalnego Cagliari. Miasto Cagliari znajduje się na południowym wybrzeżu Sardynii, nad zatoką o tej samej nazwie i na równinie Campidano. Według danych na rok 2021 gminę zamieszkiwało 149 572 osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Burza posłużyła za pretekst, by zawinąć na Sardynię do Cagliari, dokąd nie chciano ich uprzednio wpuścić. Kiedy przybyli tutaj, minister sardyńskiego króla odrzucił prośbę Lucjana, by mógł wraz z rodziną opuścić statek.

 (1.1) Podobnie gwałtowny antyariański polemista biskup Lucyferiusz z Cagliari na Sardynii w swoim pamflecie «O królach apostatach», skierowanym w latach 355-361 do cesarza Konstancjusza, pisze o „wierze spisanej w Nicei przez trzystu, a nawet więcej biskupów”.

Wiktionary


cagliostro

[czytaj: kaliostro] nazwisko włoskie, np. Alessandro di Cagliostro (1743 - 1795) włoski awanturnik, okultysta, alchemik, uzdrowiciel


SJP.pl

Alessandro di Cagliostro, Hrabia di Cagliostro, właściwie Giuseppe Balsamo (ur. 2 czerwca 1743 w Palermo, zm. 26 sierpnia 1795 w San Leo) – włoski awanturnik żyjący w XVIII wieku, okultysta, alchemik, uzdrowiciel, wolnomularz, założyciel Zakonu Masonerii Egipskiej i jego mistrz Wielki Kopta. Jeden z uczestników afery naszyjnikowej na dworze króla Francji Ludwika XVI.

Wikipedia


cahors

[czytaj: kaOR] francuskie wino o ciemnej barwie


SJP.pl

Wikipedia


caillois

[czytaj: kajŁA] nazwisko, m.in. Roger Caillois - francuski intelektualista, krytyk literacki, socjolog i filozof


SJP.pl

Roger Caillois fr: ʀɔʒe kajwa (ur. 3 marca 1913 w Reims, zm. 21 grudnia 1978 w Kremlin-Bicêtre) – francuski intelektualista, krytyk literacki, socjolog i filozof.

Wikipedia


caine

[czytaj: kejn] nazwisko angielskie, np. Michael Caine, aktor brytyjski


SJP.pl

  • Caine (miejscowość) – miejscowość i gmina we Francji
  • Caine z Amberu – jeden z bohaterów „Kronik Amberu” Rogera Zelazny’ego

Wikipedia


caipiroska

[czytaj: kajpiroska] koktajl alkoholowy z wódki, limonki i cukru trzcinowego


SJP.pl

Caipiroska, caipirovka – koktajl alkoholowy, odmiana caipirinhy. Jest przygotowywany z wódki zamiast stosowanej w caipirinhi cachaçy. Pozostałe składniki koktajlu to cząstki limonki, cukier trzcinowy oraz kruszony lód.

Caipiroska jest koktajlem szczególnie popularnym w Brazylii oraz Argentynie, Paragwaju i Urugwaju

Wikipedia


cairn

[czytaj: kern] potocznie: pies rasy cairn terrier


SJP.pl


cajg

mocna tkanina ubraniowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) włók. mocna bawełniana tkanina;

Wiktionary

Cajg (niem. Zeug - tkanina) – mocna tkanina bawełniana lub wełniana wykonywana w splocie skośnym łamanym. Zastosowanie tego splotu tworzy podłużne (wzdłuż osnowy) pasy. Była najtańszą tkaniną używaną na ubrania robocze. W Polsce produkowana od XVII wieku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: t͡sajk, AS: cai ̯k

Wiktionary


cajgocze

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spodnie z kiepskiego materiału

Wiktionary


cajgowy

zrobiony z cajgu


SJP.pl


cajniarnia

średniowieczna huta lub kuźnia, w której wyrabiano sztaby żelazne za pomocą kucia młotem; kleparnia


SJP.pl


cajon

[czytaj: kaHON] drewniany instrument perkusyjny pochodzący z Afryki


SJP.pl

Wikipedia


cajtunek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Warmia. gazeta

Wiktionary


cajtung

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. gazeta

Wiktionary


cajun

[czytaj: kaŻĘ lub KEJdżyn]
1. muzyka ludowa francuskojęzycznej grupy etnicznej zamieszkującej wybrzeże Zatoki Meksykańskiej w USA;
2. odmiana języka francuskiego, dialekt używany przez tę grupę etniczną


SJP.pl

Cajun /ˈkeɪdʒən/ lub Cadien – osoba należąca do francuskojęzycznej grupy etnicznej („Cajuns”) zamieszkującej wybrzeże Zatoki Meksykańskiej w USA. W większości zamieszkują 22 południowe parafie stanu Luizjana (ten obszar nazywany jest Akadianą). „Cajun” to także nazwa dialektu, kultury i muzyki tej ludności.

Wikipedia


cąkała

nazwisko


SJP.pl


cake-walk

[czytaj: kejkłok] żywy, towarzyski taniec, powstały w drugiej połowie XIX wieku jako taniec Murzynów amerykańskich, na początku XX wieku popularny w Europie; cakewalk


SJP.pl


cakewalk

[czytaj: kejkłok] żywy, towarzyski taniec, powstały w drugiej połowie XIX wieku jako taniec Murzynów amerykańskich, na początku XX wieku popularny w Europie; cake-walk


SJP.pl


cakiel

owca górska


SJP.pl


cakle

owca górska


SJP.pl

Cakle – jedna z ras owcy domowej, hodowana w Polsce.Jest to rasa owiec górskich, tradycyjnie chowana na Podhalu i w Karpatach. Najczęściej owce tej rasy utożsamia się z polską owcą górską, należy jednak zwrócić uwagę, że pierwotne cakle obecnie w Polsce prawie nie występują. Stało się tak, ponieważ przez wiele lat modyfikowano je przez krzyżowanie uszlachetniające z innymi rasami owiec. W 2007 roku opracowano program ochrony zasobów genetycznych tej rasy.

Wikipedia


ćakra

w filozofii indyjskiej: jedno z centrów energetycznych mające wpływ na zdrowie fizyczne, mentalne, emocjonalne lub duchowe człowieka; czakram; czakra


SJP.pl

Ćakra, czakra, czakram (sanskryt: ćakra „koło”, „okrąg”) – jeden z wielu ośrodków psychiczno-energetycznych w ciele, ważnych w okultystycznych praktykach fizjologicznych niektórych odmian hinduizmu i buddyzmu. Czakry wykorzystywane są w różnych starożytnych praktykach medytacyjnych, określanych zbiorczo jako tantra. Są to miejsca, gdzie krzyżuje się wiele kanałów energetycznych (nadi) i gromadzi się energia prana. Ośrodek ten odbiera, magazynuje i promieniuje energię o wibracji właściwej dla swojej funkcji (zob. ćakry główne), która konieczna jest do życia istot (w szczególności ludzi). Rozwijanie ćakr prowadzi do rozwoju wewnętrznego i duchowego wyzwolenia.

Wikipedia


cal

1. jednostka długości, dziś stosowana tylko w krajach anglosaskich (1 cal = 2,54 cm);
2. dawna polska jednostka długości równa 24 cm (cal staropolski), 24,8 cm (cal nowopolski), dla grubości desek - 16 cm;
3. we flisactwie: tylny koniec tratwy; tafla, plenica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pozaukładowa jednostka miary długości odpowiadająca szerokości kciuka, około 2,54 cm;

 (1.2) jednostka grubości desek równa 1,6 cm

Wiktionary

Cal (ang. inch; skrót lub symbol: in albo ) – pozaukładowa jednostka miary długości, odpowiadająca początkowo potrojonej długości średniego ziarna jęczmienia. Jedna z tzw. jednostek imperialnych. Stanowi 1/12 stopy. W USA cal jest podstawową jednostką miary, używaną m.in. w budownictwie, medycynie, policji (np. do pomiaru wzrostu człowieka), mechanice i wielu innych dziedzinach. W Polsce stosowany w hydraulice (średnica rur, złącz itp.), jako miara przekątnej ekranów monitorów, telewizorów i innych urządzeń wyświetlających obraz oraz w niektórych dyscyplinach sportowych, jak np. łucznictwo (ze względu na niewielką liczbę producentów profesjonalnego sprzętu, produkowanego w większości w USA).

1″ = 1 in = 1 cal = 25,4 mm, zwany też „calem międzynarodowym”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Syn Jacka mierzy cztery stopy i dwa cale wzrostu.

 (1.2) Mam tylko deski grubości cala, a na elementy nośne potrzebne są dwucalowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: t͡sal, AS: cal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. calówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. calówka ż.

frazeologia.

 w każdym calu

etymologia.

 etymn|niem|Zoll.

uwagi.

tłumaczenia.

* afrykanerski: (1.1) duim

* albański: (1.1) inç

* angielski: (1.1) inch

* arabski: (1.1) إنش

* asturyjski: (1.1) pulgada ż.

* baskijski: (1.1) hazbete

* białoruski: (1.1) цаля ż.

* bośniacki: (1.1) inč m.

* bretoński: (1.1) meutad ż.

* bułgarski: (1.1) инч m.

* chorwacki: (1.1) palac m., inč m.

* czeski: (1.1) palec m., coul m.

* duński: (1.1) tomme w.

* esperanto: (1.1) colo

* estoński: (1.1) toll

* farerski: (1.1) tummi m.

* fiński: (1.1) tuuma

* francuski: (1.1) pouce m.

* galicyjski: (1.1) polgada ż.

* gruziński: (1.1) დიუმი

* hiszpański: (1.1) pulgada ż.

* irlandzki: (1.1) orlach

* islandzki: (1.1) tomma ż.

* japoński: (1.1) 吋

* jidysz: (1.1) צאָל m. (col)

* kaszubski: (1.1) côl m.

* kataloński: (1.1) polzada ż.

* litewski: (1.1) colis m.

* łaciński: (1.1) uncia ż.

* łotewski: (1.1) colla

* macedoński: (1.1) инч

* maltański: (1.1) pulzier

* niderlandzki: (1.1) duim m.

* niemiecki: (1.1) Zoll m.

* norweski (bokmål): (1.1) tomme m.

* norweski (nynorsk): (1.1) tomme m.

* nowogrecki: (1.1) ίντσα ż.

* portugalski: (1.1) polegada ż.

* rosyjski: (1.1) дюйм m.

* rumuński: (1.1) țol m.

* serbski: (1.1) инч m.

* serbsko-chorwacki: (1.1) инч/inč m.

* słowacki: (1.1) palec m.

* słoweński: (1.1) palec m.

* staroangielski: (1.1) ynce

* szwedzki: (1.1) tum w.

* tigrinia: (1.1) ኢንች

* turecki: (1.1) inç

* tuvalu: (1.1) inisi

* ukraiński: (1.1) дюйм m.

* walijski: (1.1) modfedd ż.

* węgierski: (1.1) hüvelyk

* wilamowski: (1.1) cōl m.

* włoski: (1.1) pollice m.

źródła.

== cal (język arumuński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) zool. koń

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


calabar

[czytaj: kalabar] miasto w Nigerii


SJP.pl

  • Calabar – miasto w Nigerii.
  • Calabar – rzeka w Nigerii.

Zobacz też:

  • fasola kalabarska – gatunek rośliny z rodziny bobowatych.

Wikipedia


calais

[czytaj: kaLE] francuskie miasto portowe położone nad Cieśniną Kaletańską


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. adm. miasto portowe w północno-wschodniej Francji, nad Cieśniną Kaletańską;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak twierdzi zarząd Eurotunnelu, każdej nocy w okolicach wjazdu do tunelu we francuskim Calais gromadzi się nawet do tysiąca amatorów pieszej wędrówki pod kanałem.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. kaletański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. Kalet

Wiktionary


calamian

[czytaj: kalamian] grupa około 100 wysp w zachodnich Filipinach


SJP.pl

Wikipedia


calando

[czytaj: kalando] określenie wykonawcze: zwalniając, ściszając


SJP.pl

Calando – oznaczenie w notacji muzycznej nakazujące stopniowe zmniejszanie natężenia dźwięku (patrz dynamika) z jednoczesnym zmniejszaniem szybkości gry (patrz tempo). W partyturach pojawiło się w połowie XVIII wieku, m.in. w Kwartecie smyczkowym A-dur W.A. Mozarta.

Wikipedia


calanetics

[czytaj: kalanetiks] rozciągająca gimnastyka dla kobiet, ćwiczenia wykonywane w wolnym tempie i wielokrotnie powtarzane; kalanetyka, callanetics, kalanetiks


SJP.pl


calascione

[czytaj: kalaszione] dawny instrument muzyczny, prymitywna forma lutni basowej; colascione


SJP.pl


calata

[czytaj: kalata] starowłoski spokojny taniec


SJP.pl

Calata — taniec starowłoski (z początku XVI wieku), występujący w muzyce lutniowej. Pojawia się m.in. w Intavolatura de lauto Oktawiana Petrucciego.

Wikipedia


calcando

[czytaj: kalkando] określenie wykonawcze: jak gdyby ciężko stąpając, depcząc, ale równocześnie przyspieszając


SJP.pl


calcei

[czytaj: KALcei] rodzaj obuwia w starożytnym Rzymie


SJP.pl


calcipiryna

[czytaj: kalcypiryna] handlowa nazwa leku przeciwbólowego


SJP.pl


calcium

[czytaj: kalcjum] łacińska nazwa wapnia (kalcjum)


SJP.pl

Calcium – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Jefferson.

Wikipedia


calcowy

calec


SJP.pl

Patrz:

calec

caldarium

[czytaj: kaldarium] sala do gorących kąpieli w dawnych łaźniach rzymskich


SJP.pl

Caldarium (łac., także calidarium, cella caldaria, cella coctilium, od calor –„ciepło”) – pomieszczenie z basenem z gorącą wodą w starożytnych termach rzymskich. Było najcieplejszym z pomieszczeń w rzymskich łaźniach, z temperaturą uzyskiwaną za pomocą systemu podpodłogowego ogrzewania zwanego hypocaustum.

Wikipedia


caldera

Caldera (obecnie częściej pod nazwą The SCO Group) – amerykańska korporacja informatyczna. Powstała w 1994 założona przez Raya Noordę i Ransoma Love jako dystrybutor systemu GNU/Linux oraz dostarczyciel opartych na nim gotowych rozwiązań informatycznych i usług.

Wikipedia


calderon

nazwisko, np. Pedro Calderón de la Barca [czytaj: pedro kaldeRON de barka] (1600 - 1681), hiszpański poeta i dramaturg, ojciec hiszpańskiego teatru


SJP.pl

Wikipedia


caldwell

[czytaj: koldłel] nazwisko angielskie


SJP.pl

Osoby:

  • Erskine Caldwell – pisarz amerykański
  • Gary Caldwell – szkocki piłkarz
  • John Caldwell – irlandzki bokser
  • Keith Caldwell – nowozelandzki pilot wojskowy
  • Kimberly Caldwell – amerykańska wokalistka
  • L. Scott Caldwell – amerykańska aktorka
  • Mary Letitia Caldwell – amerykańska chemiczka
  • Steven Caldwell – szkocki piłkarz
  • Tracy Caldwell Dyson – amerykańska astronautka

Wikipedia


cale

przysłówek sposobu

 (1.1) daw. całkowicie, całkiem, wcale

Wiktionary

Cale – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Arkansas, w hrabstwie Nevada.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== cale (język arumuński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) droga

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈt͡salɛ, AS: cale

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== cale (język arumuński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) droga

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== cale (język arumuński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) droga

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


calec

1. twardy grunt pod warstwą orną; calizna;
2. jednolity masyw skały; pokład


SJP.pl

Calec, inaczej calizna – określenie warstwy ziemi lub skał nienaruszonych przez prace rolnicze, roboty górnicze. W słowniku archeologicznym jest to grunt jałowy archeologicznie niezawierający materiału kulturowego.

Wikipedia


calendarium

[czytaj: kalendarium] kalendarium


SJP.pl


calendula

roślina z rodziny astrowatych; nagietek


SJP.pl

Nagietek (Calendula L.) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Należy do niego 12 gatunków. Występują one w rejonie Morza Śródziemnego i południowo-zachodniej Azji, od Azorów i Wysp Kanaryjskich po Pakistan i Tadżykistan, poza tym na wielu obszarach rosną jako introdukowane. W Polsce rzadkim chwastem polnym jest nagietek polny C. arvensis, często uprawianym gatunkiem i przejściowo dziczejącym jest nagietek lekarski C. officinalis.

Wikipedia


calgary

[czytaj: KAlgary] miasto w Kanadzie, gdzie w 1988 roku zorganizowano zimowe igrzyska olimpijskie


SJP.pl

Calgary – największe miasto kanadyjskiej prowincji Alberta, leżące na przedgórzu Gór Skalistych u zbiegu rzek Bow i Elbow.

Wikipedia


cali

1. jednostka długości, dziś stosowana tylko w krajach anglosaskich (1 cal = 2,54 cm);
2. dawna polska jednostka długości równa 24 cm (cal staropolski), 24,8 cm (cal nowopolski), dla grubości desek - 16 cm;
3. we flisactwie: tylny koniec tratwy; tafla, plenica


SJP.pl

Cali (Santiago de Cali) – miasto w zachodniej Kolumbii, w Andach Północnych. Jest stolicą departamentu Valle del Cauca. Według spisu ludności z 30 czerwca 2018 roku liczyło 2 172 527 mieszkańców, co czyniło je trzecim co do wielkości miastem kraju.

Wikipedia


caliber

[czytaj: KAlyber] samochód typu Dodge Caliber


SJP.pl


calibra

[czytaj: kalibra] samochód typu Opel Calibra


SJP.pl

Opel Calibra – samochód sportowy klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Opel w latach 1989–1997.

Wikipedia


calik

nazwisko


SJP.pl


calineczka

postać z bajki


SJP.pl

Calineczka, Calinka,Calóweczka, Paluszka, Odrobinka, Dziecię elfów – baśń Hansa Christiana Andersena, wydana po raz pierwszy w 1835 r. w drugim tomie zbioru Eventyr, fortalte for Børn (Baśnie dla dzieci) pod oryginalnym duńskim tytułem Tommelise.

Wikipedia


caliński

nazwisko


SJP.pl


calisia

[czytaj: kalisja] pianino lub fortepian marki Calisia; kalisja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. fortepian marki Calisia

Wiktionary

  • Calisia – łacińska nazwa Kalisii, miejscowości wzmiankowanej przez Klaudiusza Ptolemeusza
  • Calisia – łacińska nazwa Kalisza
  • Calisia – Fabryka Fortepianów i Pianin „Calisia” w Kaliszu
  • Calisia Kalisz – klub sportowy założony w 1937 w Kaliszu
  • Calisia – polska kobieca drużyna siatkarska z Kalisza
  • MKS Kalisz – polska kobieca drużyna siatkarska w Kaliszu

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) kalisja

Wiktionary


calizna

1. twardy grunt pod warstwą orną; calec
2. gleba jeszcze nie zorana;
3. masyw pierwotny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. skała nienaruszona robotami górniczymi

 (1.2) roln. niezaorana gleba

 (1.3) część gruntu znajdująca się pod orną warstwą gleby

Wiktionary

Calizna to:

  1. zawartość pokładu jeszcze nienaruszona robotą górniczą
  2. niezaorana część pola malejącą wraz z orką

Wikipedia

Wymowa:

IPA: t͡saˈlʲizna, AS: calʹizna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. cały

Wiktionary


call-back

[czytaj: kolbek] usługa polegająca na połączeniu się z operatorem sieci telefonicznej, który oddzwania do użytkownika i koszt połączenia bierze na siebie; call back, callback


SJP.pl


call-girl

[czytaj: kol gerl] prostytutka przyjmująca zlecenia na telefon; call girl


SJP.pl


callampas

[czytaj: kaJAMpas] dzielnica nędzy na peryferiach miast chilijskich; slumsy, slamsy, barriadas


SJP.pl


callan

[czytaj: kalan] nazwisko angielskie, np. Curtis Callan, amerykański fizyk teoretyk, badacz solitonów, teorii strun i teorii cechowania


SJP.pl

Callan (irl. Callainn) – miasto w hrabstwie Kilkenny w Irlandii, leżące 16 km od miasta Kilkenny.

Wikipedia


callanetics

[czytaj: kalanetiks] rozciągająca gimnastyka dla kobiet, ćwiczenia wykonywane w wolnym tempie i wielokrotnie powtarzane; kalanetyka, calanetics, kalanetiks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zestaw ćwiczeń gimnastycznych wyszczuplających i ujędrniających ciało

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od dwóch tygodni ćwiczę callanetics i czekam na efekty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌkalãˈnɛtʲiks, AS: kalãnetʹiks

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kalanetyka

Wiktionary


callao

[czytaj: KAjao] miasto w Peru


SJP.pl

Callao – największy i najważniejszy port w Peru położony 12 km na zachód od stolicy państwa, Limy.

Callao jest jednym z 25 regionów Peru, składającym się z pojedynczej prowincji, która obejmuje 7 dystryktów.

Wikipedia


callas

[czytaj: KAlas] nazwisko


SJP.pl

  • Charlie Callas
  • Maria Callas
  • Callas (Francja)

Wikipedia


callback

[czytaj: kolbek] usługa polegająca na połączeniu się z operatorem sieci telefonicznej, który oddzwania do użytkownika i koszt połączenia bierze na siebie; call back, call-back


SJP.pl

Wywołanie zwrotne (ang. callback) jest to technika programowania będąca odwrotnością wywołania funkcji. Zwykle korzystanie z właściwości konkretnej biblioteki polega na wywołaniu funkcji (podprogramów) dostarczanych przez tę bibliotekę. W tym przypadku jest odwrotnie: użytkownik jedynie rejestruje funkcję do późniejszego wywołania, natomiast funkcje biblioteki wywołają ją w stosownym dla siebie czasie.

Wikipedia


callisto

Kallisto; satelita Jowisza, ósmy co do odległości od tej planety


SJP.pl

Callisto – fiński zespół muzyczny, wykonujący muzykę będącą wypadkową wpływów hardcore’a i doom metalu (zob. sludge metal). Brzmieniowo i kompozycyjnie utwory zespołu kojarzono z dokonaniami zespołów Isis, Cult of Luna i Pelican. Wczesne dokonania zespołu opisywano niekiedy jako atmosferyczny sludge metal, ale już muzyka z albumu Noir (2006) należy raczej do post metalu. Ze względu na teksty zespół zaliczany jest do zespołów chrześcijańskich.

Wikipedia


calmato

[czytaj: kalmato] określenie wykonawcze: spokojnie, łagodnie


SJP.pl


calonne

[czytaj: kaLON] nazwisko francuskie


SJP.pl

Belgia:

  • Calonne – dzielnica Antoing

Francja:

  • Calonne – rzeka, dopływ Touques
  • Calonne-Ricouart – gmina
  • Calonne-sur-la-Lys – gmina

Osoby:

  • Jacques Calonne – belgijski kompozytor
  • Michel Calonne – francuski pisarz

Zobacz też:

  • Calone

Wikipedia


calówka

linijka składana z podziałką calową i centymetrową


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) składana linijka drewniana lub metalowa, z podziałką calową i centymetrową

 (1.2) przedmiot o grubości, długości lub szerokości jednego cala

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cal m.

Wiktionary


calowy

przymiotnik od: cal


SJP.pl


calszy

stopień wyższy od przymiotnika: cały (w znaczeniu: nienaruszony, nieuszkodzony)


SJP.pl


caluchny

zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: cały; calutki, caluśki


SJP.pl


calusieńki

zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: caluśki; caluteńki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: cały

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌt͡saluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: caluśė̃ńḱi

Wiktionary


caluśki

zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: cały; calutki, caluchny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: cały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zmęczony był okrutnie, bo caluśki dzień owce z hal w doliny na zimę przepędzał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: t͡saˈluɕci, AS: caluśḱi

Wiktionary


caluteńki

zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: caluśki; calusieńki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: cały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bo ja przecież byłam przy tobie i w tobie też byłam, cała, caluteńka, do małego palca, do włosa w warkoczu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌt͡saluˈtɛ̃ɲci, AS: calutńḱi

Wiktionary


calutki

zdrobnienie o odcieniu intensywnym od: cały; caluśki, caluchny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: cały

Wiktionary

Wymowa:

IPA: t͡saˈlutʲci, AS: calutʹḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) caluśki

Wiktionary


calvados

[czytaj: kalwaDOS] francuska wódka produkowana z jabłek, o charakterystycznym zapachu i smaku; kalwados


SJP.pl

  • Calvados – napój alkoholowy
  • Calvados – departament we Francji

Wikipedia


calvin

[czytaj: kalwin lub kalWĘ] obce nazwisko, np. Jean Calvin (Jan Kalwin), francuski teolog, twórca kalwinizmu


SJP.pl

  • Calvin (Ontario)
  • Calvin Harris

Miejscowości w USA:

  • Calvin – wieś w stanie Luizjana, w parafii Winn
  • Calvin – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Cavalier
  • Calvin – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Hughes

Wikipedia


calypso

[czytaj: kalipso] balladowa improwizacja w rytmach afrykańskich; kalipso


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. gatunek muzyczny pochodzenia afrykańskiego;

 (1.2) choreogr. pochodzący z wysp Morza Karaibskiego taniec towarzyski, którego muzyka oparta jest na improwizowanej balladzie

Wiktionary

  • Calypso – gatunek muzyczny
  • Calypso – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jego ulubionym tańcem było calypso.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: kaˈlʲipsɔ, AS: kalʹipso

Wiktionary