przymiotnik od: Trojan (miasto w Bułgarii)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. przymiotnik od: Troja (starożytne miasto);
2. w informatyce: koń trojański - złośliwe oprogramowanie o destruktywnym działaniu, instalujące się i działające w ukryciu; trojan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Troją, dotyczący Troi
(1.2) hist. związany z Troyes (miastem we Francji)
Wiktionary
Trojański – polski herb szlachecki, znany jedynie z pięciu wizerunków pieczętnych.
Wikipedia
(1.1)
:: rzecz. Troja ż., Trojanin m., Trojańczyk m., Trojanka ż.
(1.2)
:: rzecz. Troyes n.
Wiktionary
mający trzy argumenty
SJP.pl
zawierający trzy atomy, np. rodnik trójatomowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. chem. złożony z trzech atomów
Wiktionary
związek chemiczny, którego cząsteczka zawiera trzy jony azotanowe, np. trójazotan glicerolu; triazotan
SJP.pl
mający trzy barwy (kolory); trzybarwny; trójkolorowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający trzy barwy, złożony z elementów w trzech różnych kolorach
Wiktionary
(1.1) Złożył przysięgę na trójbarwną flagę.
Wiktionary
(1.1) trójkolorowy, trzykolorowy
Wiktionary
trzybiegowy;
1. o mechanizmie napędowym: mający trzy biegi;
2. o pojeździe: wyposażony w mechanizm napędowy o trzech biegach
SJP.pl
mający trzy bieguny
SJP.pl
dotyczący trójboku, mający trzy boki, ograniczony trzema płaszczyznami itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geom. mający trzy boki
Wiktionary
(1.1) Wnętrze kaplicy jest jednoprzestrzenne, rozczłonkowane trójbocznymi wnękami arkadowymi.
Wiktionary
zawodnik biorący udział w trójboju
SJP.pl
zwykle w liczbie pojedynczej:
1. konkurencja sportowa złożona z trzech dyscyplin;
2. zawody rozgrywane w trzech konkurencjach
SJP.pl
Trójbój siłowy (ang. powerlifting) – dyscyplina sportu pośród sportów siłowych.
Wikipedia
→ trójbój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z trójbojem, dotyczący trójboju
Wiktionary
rzecz. trójbój m.
Wiktionary
wielobok płaski o trzech bokach
SJP.pl
Trójkąt – wielokąt o trzech bokach. Trójkąt to najmniejsza (w sensie inkluzji) figura wypukła i domknięta, zawierająca pewne trzy ustalone i niewspółliniowe punkty płaszczyzny (otoczka wypukła wspomnianych trzech punktów).
Odcinki tworzące łamaną nazywamy bokami, punkty wspólne sąsiednich boków nazywamy wierzchołkami trójkąta. Każdy trójkąt jest jednoznacznie wyznaczony przez swoje wierzchołki.
Wikipedia
mający trzy bolce
SJP.pl
trzy osoby, trzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) trzy osoby
(1.2) rzecz, byt o troistej naturze
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtrujt͡sa, AS: trui ̯ca
Wiktionary
rzecz. trzy n., trojaczki nmos., trójka ż., trója ż., trójeczka ż., potrajanie n., trojenie n., trojaczek m., trójnik m., trójniak m., troistość ż., triada ż.
czas. potrajać ndk., potroić dk., troić ndk.
licz. trzy, trzeci
przym. trójkowy, troisty
Wiktionary
(1.1) trójka
Wiktionary
związek chemiczny, którego cząsteczka zawiera trzy atomy chloru, np. trichlorek azotu; trichlorek
SJP.pl
Chloroform (łac. chloroformium) – organiczny związek chemiczny z grupy halogenoalkanów, chlorowa pochodna metanu.
Wikipedia
rodnik alifatyczny posiadający trzy atomy chloru i atom węgla w cząsteczce
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający trzy ciernie
Wiktionary
mający trzy cylindry, np. silnik trójcylindrowy; trzycylindrowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. mający trzy cylindry
Wiktionary
(1.1) trzycylindrowy
Wiktionary
Trójczyce – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Orły.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
chrząszcz z rodziny czarnuchowatych, szkodnik ziaren zbóż i magazynów żywnościowych; trojszyk
SJP.pl
potocznie: naciągana trójka (ocena szkolna)
SJP.pl
uwarunkowany trzema czynnikami
SJP.pl
trójwagonowa jednostka w trakcji elektrycznej
SJP.pl
składający się z trzech członów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący trzy człony, składający się z trzech członów
Wiktionary
IPA: ˌtrujt͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: trui ̯ču̯õnovy
Wiktionary
wielki książę litewski w latach 1269-1282
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma trzy dna
Wiktionary
(1.1) Poniższe wartości w przypadku wiercenia większej ilości odcinków horyzontalnych (otwór dwudenny, trójdenny itd.) ulegną proporcjonalnemu zwiększeniu..
Wiktionary
mający trzy drogi, przewody; trójdrożny
SJP.pl
1. mający trzy drogi, przewody; trójdrogowy;
2. głośnik trójdrożny - mający trzy głośniki w kolumnie głośnikowej
SJP.pl
mający troje drzwi; trzydrzwiowy
SJP.pl
złożony z trzech części, dzielący się na trzy części; trójdzielny, trzyczęściowy
SJP.pl
dzielenie się czegoś na trzy części
SJP.pl
złożony z trzech części, dzielący się na trzy części; trzyczęściowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dzielący się na trzy części, składający się z trzech części, taki, w którym można wyróżnić trzy części
Wiktionary
(1.1) Zmiany stanu opon mózgowych wpływają na nerw trójdzielny, łączący mózg z resztą głowy i twarzą.
Wiktionary
IPA: trujˈd͡ʑɛlnɨ, AS: trui ̯ʒ́elny
Wiktionary
rzecz. trójdzielność ż.
Wiktionary
(1.1) trzyczęściowy
Wiktionary
akord składający się z trzech różnych dźwięków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. akord złożony z trzech dźwięków, które mogą zostać uporządkowane w układ dwóch nałożonych tercji;
Wiktionary
Trójdźwięk – najprostszy akord o budowie tercjowej, składający się z trzech dźwięków nazywanych (kolejno): prymą (podstawa akordu), tercją i kwintą. Pryma akordu decyduje o jego nazwie. Tercja i kwinta akordu decydują o jego trybie (molowy, durowy, zmniejszony lub zwiększony). Dźwięki wchodzące w skład trójdźwięku nazywa się składnikami trójdźwięku.
Wikipedia
(1.1) Trójdźwięki są podstawą europejskiego systemu harmonii funkcyjnej.
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 3, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 3
Wiktionary
Ich Troje – polski zespół pop-rockowy, założony 3 listopada 1995 w Łodzi przez Jacka Łągwę i Michała Wiśniewskiego. Żeński skład grupy wielokrotnie się zmieniał, trzon zespołu od samego początku tworzą jego założyciele.
Zespół nagrywa piosenki głównie w języku polskim, w przeszłości zespół tworzył także w językach: niemieckim, angielskim, hiszpańskim, rosyjskim, włoskim i francuskim. Od debiutu w 1996 zespół nagrał i wydał jedenaście albumów studyjnych: Intro (1996), ITI Cd. (1997), 3 (1999), Ad. 4 (2001), Po piąte... a niech gadają (2002), 6-ty ostatni przystanek (2004), 7 grzechów głównych (2006), Ósmy obcy pasażer (2008), Pierwiastek z dziewięciu (2017), Projekt X (2022) i Wybiła jedenasta (2025), a także dwa albumy złożone z kompilacji największych przebojów zespołu. Za albumy Ad. 4 i Po piąte... a niech gadają zespół uzyskał certyfikat diamentowej płyty za sprzedaż w ponad półmilionowym nakładzie. Zespół wylansował wiele przebojów, m.in. „Prawo”, „A wszystko to... (bo ciebie kocham)!”, „Powiedz”, „Zawsze z Tobą chciałbym być...”, „Razem a jednak osobno” i „Keine Grenzen – Żadnych granic”.
Wikipedia
(1.1) Co najmniej troje z moich sąsiadów to nauczyciele.
Wiktionary
IPA: ˈtrɔjɛ, AS: troi ̯e
Wiktionary
rzecz. trzy n., trojak mrz., trójka ż., trójeczka ż.
czas. troić się, troić
przym. potrójny, troisty
licz. trzy
temsłow. trój-
przysł. troiście
Wiktionary
zdrobnienie od: trójka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: trójka
Wiktionary
IPA: truˈjɛt͡ʃka, AS: trui ̯ečka
Wiktionary
rzecz. troistość ż., trzy n., trójca ż., trojenie n., potrajanie n., trójka ż., trója ż.
przym. potrójny, troisty
licz. troje, trzy
temsłow. trój-
czas. troić
przysł. troiście
Wiktionary
rodzaj roślin zielnych z rodziny liliowatych; trójednik
SJP.pl
zawierający trzy elektrody
SJP.pl
złożony z trzech elementów; trzyelementowy
SJP.pl
roślina z rodziny toinowatych o barwnych, pachnących kwiatach, wytwarzająca ostry i trujący sok mleczny
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin dwuliściennych licząca około 3000 gatunków, przeważnie pnączy i roślin zielnych (rzadziej drzew i krzewów), pochodzących z okolic tropikalnych i subtropikalnych
SJP.pl
Trojeściowate (Asclepiadaceae) – rodzina roślin z rzędu goryczkowców (w systemie Cronquista z roku 1981). W nowszych systemach klasyfikacyjnych (np. system APG III z 2009) należące tu rośliny włączane są do toinowatych, jako podrodzina Asclepioideae. Takson w ujęciu Cronquista liczył ok. 3000 gatunków w około 250 rodzajach, zamieszkujących głównie obszary tropikalne i subtropikalne. Nieliczni przedstawiciele zamieszkują także klimat umiarkowany.
Wikipedia
o cechach trojeściowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. → trojeść;
2. goryczka trojeściowa - gatunek rośliny z rodziny goryczkowatych; goryczka trojeściowata
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w trzech etapach, fazach
Wiktionary
IPA: ˌtrujɛtaˈpɔvɔ, AS: trui ̯etapovo
Wiktionary
przym. trójetapowy
Wiktionary
(1.1) trójfazowo, trójstopniowo
Wiktionary
składający się z trzech etapów; trzyetapowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z trzech etapów
Wiktionary
IPA: ˌtrujɛtaˈpɔvɨ, AS: trui ̯etapovy
Wiktionary
przysł. trójetapowo
Wiktionary
(1.1) trójstopniowy, trójfazowy
Wiktionary
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w trzech fazach, etapach
Wiktionary
IPA: ˌtrujfaˈzɔvɔ, AS: trui ̯fazovo
Wiktionary
przym. trójfazowy
Wiktionary
(1.1) trójetapowo, trójstopniowo
Wiktionary
trzyfazowy;
1. składający się z trzech faz, etapów;
2. działający w układzie odpowiednich trzech prądów przemiennych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z trzech faz, etapów
Wiktionary
(1.1) Od kilku miesięcy biorę pigułki antykoncepcyjne, trójfazowe, podobno bardzo mało szkodliwe dla przyszłego dzieciaczka.
(1.1) Przemiennik ten przekształca trójfazowe, stałoczęstotliwościowe wejście 400 V na trójfazowe, zmiennoczęstotliwościowe wyjście 400 V, aby kontrolować prędkość standardowego silnika indukcyjnego prądu zmiennego.
Wiktionary
IPA: ˌtrujfaˈzɔvɨ, AS: trui ̯fazovy
Wiktionary
rzecz. trójfazowość ż.
przysł. trójfazowo
Wiktionary
(1.1) trójstopniowy, trójetapowy
Wiktionary
węglowodór aromatyczny, bezbarwne ciało stałe; trytan, trifenylometan
SJP.pl
chemiczny związek nieorganiczny z trzema atomami fluoru w cząsteczce, np. trójfluorek chloru, trójfluorek boru
SJP.pl
sól lub ester kwasu trifosforowego; trifosforan
SJP.pl
mający trzy funkcje; trzyfunkcyjny
SJP.pl
złożony z trzech gatunków, występujący w trzech gatunkach
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, ester glicerolu i trzech kwasów tłuszczowych; trigliceryd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny należący do lipidów;
Wiktionary
Triacyloglicerole (triacyloglicerydy, triglicerydy, trójglicerydy, TG) – organiczne związki chemiczne należące do lipidów (tłuszczów prostych). Są to estry gliceryny (glicerolu) i trzech kwasów tłuszczowych. Wraz z wolnymi kwasami tłuszczowymi są jednym z głównych materiałów energetycznych zużywanych na bieżące potrzeby organizmu lub są też magazynowane jako materiał zapasowy w postaci tkanki tłuszczowej.
Wikipedia
(1.1) Choroby układu krążenia wiążą się z podwyższonym poziomem trójglicerydów i cholesterolu we krwi.
Wiktionary
(1.1) triacyloglicerol
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, ester glicerolu i trzech kwasów tłuszczowych; trigliceryd
SJP.pl
Triacyloglicerole (triacyloglicerydy, triglicerydy, trójglicerydy, TG) – organiczne związki chemiczne należące do lipidów (tłuszczów prostych). Są to estry gliceryny (glicerolu) i trzech kwasów tłuszczowych. Wraz z wolnymi kwasami tłuszczowymi są jednym z głównych materiałów energetycznych zużywanych na bieżące potrzeby organizmu lub są też magazynowane jako materiał zapasowy w postaci tkanki tłuszczowej.
Wikipedia
mający trzy granie (krawędzie, kanty); trójkanciasty
SJP.pl
ostro zakończone narzędzie chirurgiczne; troakar, trokar
SJP.pl
śpiew lub rozmowa trzech osób
SJP.pl
połączenie trzech samogłosek w jednej sylabie w ten sposób, że tylko jedna, środkowa, jest elementem zgłoskotwórczym; tryftong
SJP.pl
mający trzy głowy; trzygłowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma trzy głowy
Wiktionary
IPA: trujˈɡwɔvɨ, AS: trui ̯gu̯ovy
Wiktionary
przym. trzygłowy
Wiktionary
(1.1) trzygłowy
Wiktionary
drzewo z rodziny motylkowatych, pochodzące z Ameryki Północnej
SJP.pl
Glediczja trójcierniowa, iglicznia trójcierniowa (Gleditsia triacanthos L.) – gatunek drzewa z rodziny bobowatych (Fabaceae Lindl.). Pochodzi z Ameryki Północnej, rozprzestrzenił się w Australii, jest też uprawiany w wielu krajach świata.
Na niektórych obszarach rozprzestrzenia się jako roślina inwazyjna.
Wikipedia
mający trzy instancje
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zawiera trzy jajka (na pewną porcję)
Wiktionary
IPA: ˌtrujːäˈjɛt͡ʃnɨ, AS: tru•i ̯äi ̯ečny
Wiktionary
przym. trzyjajowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) środ. rel. jeden w trzech osobach
Wiktionary
IPA: ˌtrujːɛˈdɨ̃nɨ, AS: tru•i ̯edỹny
Wiktionary
rzecz. trójjedność ż.
Wiktionary
drapieżny bezkręgowiec zaliczany do gromady wirków, typu płazińców, mający ruchomą gardziel rozgałęziającą się w jelito o trzech odnogach; wypławek
SJP.pl
trzyjęzyczny;
1. posługujący się trzema językami;
2. napisany w trzech językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się trzema językami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się trzema językami
(1.2) napisany w trzech językach
Wiktionary
(1.1) Stał się pisarzem trójjęzycznym: pisał po polsku, po francusku i w jidisz.
(1.2) W Monachium zaprezentujemy również oferty prywatne - przygotowane w podobnej szacie graficznej co oferty gminne, w postaci 12 trójjęzycznych, niezależnych kart.
Wiktionary
IPA: ˌtrujːɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: tru•i ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
(1.1-2) trzyjęzyczny
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, hormon tarczycy; trijodotyronina
SJP.pl
Trijodotyronina (T3) – organiczny związek chemiczny, trijodowa pochodna tyroniny. Hormon tarczycy wytwarzany przez komórki pęcherzyków tego gruczołu, magazynowany w postaci tyreoglobuliny i wydzielany do krwiobiegu.
Wikipedia
trzykonny zaprzęg rosyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) pot. Program III Polskiego Radia
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w gminie Stare Miasto;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Inne rozgłośnie już tylko robią wodę z mózgu, dlatego przełączam się na Trójkę.
Wiktionary
rzecz. trójka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: trójkąt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od trójkąt
Wiktionary
(1.1) To nie trójkąt, a tylko mały trójkącik.
Wiktionary
rzecz. trójkąt m.
przym. trójkątny
Wiktionary
mający trzy kanały; trzykanałowy
SJP.pl
mający trzy kanty (krawędzie, granie); trójgraniasty
SJP.pl
potocznie: uczeń mający przeważnie trójki jako oceny z przedmiotów szkolnych; trójkowicz
SJP.pl
1. wielokąt o trzech kątach
2. przedmiot mający geometryczny kształt tego wielokąta
3. instrument perkusyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba północnego;
Wiktionary
Trójkąt – wielokąt o trzech bokach. Trójkąt to najmniejsza (w sensie inkluzji) figura wypukła i domknięta, zawierająca pewne trzy ustalone i niewspółliniowe punkty płaszczyzny (otoczka wypukła wspomnianych trzech punktów).
Odcinki tworzące łamaną nazywamy bokami, punkty wspólne sąsiednich boków nazywamy wierzchołkami trójkąta. Każdy trójkąt jest jednoznacznie wyznaczony przez swoje wierzchołki.
Wikipedia
IPA: ˈtrujkɔ̃nt, AS: trui ̯kõnt
Wiktionary
(1.1) skr. Tri
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób trójkątny
Wiktionary
rzecz. trójkąt mrz.
przym. trójkątny
Wiktionary
mający kształt trójkąta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący trójkąta (figury geometrycznej)
(1.2) mający kształt podobny do trójkąta (figury geometrycznej)
Wiktionary
IPA: trujˈkɔ̃ntnɨ, AS: trui ̯kõntny
Wiktionary
rzecz. trójkąt m., trójkącik m.
przysł. trójkątnie
przym. trójkątowy
Wiktionary
dawniej w geodezji: stosować triangulację
SJP.pl
metoda wyznaczania w terenie współrzędnych punktów za pomocą układów trójkątów utworzonych przez te punkty; triangulacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. triangulacja
Wiktionary
rzecz. trójkąt mrz.
czas. trójkątować ndk.
Wiktionary
prowadzony w trzech kierunkach; trzykierunkowy
SJP.pl
o liściach, owocach, torebkach nasiennych: podzielony na pięć części; trzyklapowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający trzy klapy
Wiktionary
obejmujący trzy klasy, mający trzy klasy; trzyklasowy
SJP.pl
o sportowcach w grach zespołowych (najczęściej o piłkarzach) reprezentujących kraj, którego flaga ma trzy kolory
SJP.pl
mający trzy kolory (barwy); trójbarwny; trzybarwny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzy kolory
Wiktionary
IPA: ˌtrujkɔlɔˈrɔvɨ, AS: trui ̯kolorovy
Wiktionary
przysł. trójkolorowo
Wiktionary
(1.1) trzykolorowy, trójbarwny
Wiktionary
mający trzy kolumny; trzykolumnowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który składa się z trzech kolumn
Wiktionary
konkurencja narciarska składająca się z biegu zjazdowego, slalomu specjalnego i slalomu giganta
SJP.pl
składający się z trzech komórek
SJP.pl
mający trzy komory; trzykomorowy
SJP.pl
1. o pojeździe: zaprzężony w trzy konie;
2. o silniku: mający moc trzech koni mechanicznych
SJP.pl
koszony trzy razy w roku
SJP.pl
potocznie: uczeń mający przeważnie trójki jako oceny z przedmiotów szkolnych; trójkarz
SJP.pl
przymiotnik od: trójka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą trzy, dotyczący liczby trzy
(1.2) związany z czymś symbolizowanym liczbą trzy, np. programem radiowym
Wiktionary
(1.1) Pracuje się systemem trójkowym - trzy osoby wybierają ziemniaki z ziemi i przesypują do worka.
(1.2) Z końcem kwietnia wreszcie koniec trójkowego kalendarza pełnego zagadkowych ilustracji.
Wiktionary
rzecz. troistość ż., trójca ż.
przym. troisty
czas. troić
przysł. troiście
Wiktionary
mający trzy koła, poruszający się na trzech kołach; trycykl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. pojazd poruszający się na trzech kołach
Wiktionary
Trójkołowiec – pojazd o trzech kołach
Wikipedia
IPA: ˌtrujkɔˈwɔvʲjɛt͡s, AS: trui ̯kou̯ovʹi ̯ec
Wiktionary
przym. trójkołowy
Wiktionary
mający trzy koła; trzykołowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma trzy koła
Wiktionary
IPA: ˌtrujkɔˈwɔvɨ, AS: trui ̯kou̯ovy
Wiktionary
rzecz. trójkołowiec mrz.
Wiktionary
(1.1) trzykołowy
Wiktionary
produkt węglopochodny używany do wyrobu mas plastycznych, klejów syntetycznych itp.
SJP.pl
rodzaj biegu na nartach, w którym na trzy kroki przypada jedno odepchnięcie się obydwoma kijkami
SJP.pl
cykl trzech utworów literackich stworzonych przez jednego autora i odpowiednio powiązanych ze sobą tematycznie; trylogia
SJP.pl
mający trzy kwiaty
SJP.pl
mający trzy lampy; trzylampowy
SJP.pl
mający trzy linie; trzyliniowy
SJP.pl
złożony z trzech linii; trzyliniowy, trilinearny
SJP.pl
1. bobrek trójlistkowy, roślina z rodziny bobrkowatych;
2. ornament w kształcie trójdzielnego liścia
SJP.pl
bylina o trzypłatkowym kwiecie na trzech liściach, pochodząca z Azji i Ameryki Północnej
SJP.pl
Trójlist (Trillium L.) – rodzaj wieloletnich, ziemnopączkowych roślin zielnych z rodziny melantkowatych, obejmujący 45 gatunków, występujących w Azji (od Afganistanu do Dalekiego Wschodu) oraz w Ameryce Północnej. Charakterystyczną cechą morfologiczną tych roślin jest występowanie poszczególnych elementów ich budowy w trójkach. Wiele gatunków trójlistów znajduje zastosowanie jako rośliny lecznicze i ozdobne.
Wikipedia
bobrek trójlistkowy - pospolita niska bylina bagienna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający trzy listki
Wiktionary
mający trzy liście; trzylistny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony z trzech liści, mający trzy liście
Wiktionary
(1.1) Najbardziej widocznym rekwizytem jest trójlistna koniczynka.
Wiktionary
IPA: trujˈlʲistnɨ, AS: trui ̯lʹistny
Wiktionary
słowo trzyliterowe; trójka, trzyliterówka
SJP.pl
postawa polityczna w Polsce po upadku powstania styczniowego, charakteryzująca się lojalnością i ugodowością wobec wszystkich trzech państw zaborczych za cenę ekonomicznych i kulturalnych ustępstw z ich strony; trójlojalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. hist. postawa polityczna części społeczeństwa polskiego po upadku powstania styczniowego, zakładająca rezygnację z dążeń niepodległościowych i podporządkowanie się zaborcom w zamian za ekonomiczne i kulturalne ustępstwa z ich strony
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌtrujlɔˈjalʲism̥, AS: trui ̯loi ̯alʹism̦
Wiktionary
postawa polityczna w Polsce po upadku powstania styczniowego, charakteryzująca się lojalnością i ugodowością wobec wszystkich trzech państw zaborczych za cenę ekonomicznych i kulturalnych ustępstw z ich strony; trójlojalizm
SJP.pl
1. postępujący zgodnie z trójlojalizmem - postawą polityczną w Polsce pod zaborami, np. trójlojalny arystokrata;
2. właściwy trójlojalizmowi, np. trójlojalne broszury, czasopisma
SJP.pl
myśliwska strzelba posiadająca trzy lufy; dryling; drylinger
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. strzelba myśliwska o trzech lufach - dwóch górnych na śrut i jednej kulowej (albo na odwrót)
Wiktionary
(1.1) Najczęściej używaną bronią kombinowaną jest trójlufka, tzw. dryling, który ma dwie lufy śrutowe i jedną kulową lub dwie kulowe i jedną śrutową.
Wiktionary
(1.1) dryling
Wiktionary
mający trzy lufy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. mający trzy lufy
Wiktionary
(1.1) trzylufowy
Wiktionary
statek trójmasztowy (trzymasztowy); trzymasztowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. statek posiadający trzy maszty
Wiktionary
IPA: ˌtrujmaˈʃtɔvʲjɛt͡s, AS: trui ̯maštovʹi ̯ec
Wiktionary
przym. trójmasztowy
Wiktionary
mający trzy maszty; trzymasztowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o żaglowcu: mający trzy maszty
Wiktionary
IPA: ˌtrujmaˈʃtɔvɨ, AS: trui ̯maštovy
Wiktionary
rzecz. trójmasztowiec
Wiktionary
zawody rozgrywane między trzema drużynami
SJP.pl
amina trzeciorzędowa, związek chemiczny używany do produkcji choliny; trimetyloamina
SJP.pl
wielomian będący sumą trzech jednomianów
SJP.pl
o takcie: dzielący się na trzy jednostki rytmiczne
SJP.pl
zespół trzech miast położonych blisko siebie, połączonych wspólną komunikacją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. zespół miejski, który tworzą następujące miasta: Gdańsk, Gdynia, Sopot;
Wiktionary
Trójmiasto (kaszub. Trzëgard) – policentryczny ośrodek metropolitalny, obejmujący trzy połączone miasta: Gdańsk, Sopot i Gdynię. Położony w północnej Polsce, nad Zatoką Gdańską obejmuje obszar o powierzchni 1102,27 km² zamieszkały przez 760 463 osoby (stan na 1 stycznia 2024 r.). Stanowi także centralną część aglomeracji trójmiejskiej.
Wikipedia
(1.1) Gdyby ktoś chciał ze mną szczerze porozmawiać, tak od serca, to by napisał do mnie bezpośrednio miesiące temu, uczciwie, pod własnym nazwiskiem, a nie dzwonił dziś do radia ze stadionu w Trójmieście.
(1.1) Trzydziestodziewięcioletni Grzegorz R., mieszkaniec Trójmiasta, poszukiwany międzynarodowym listem gończym, został zatrzymany przez poznańskich policjantów z PG z KWP.
Wiktionary
IPA: trujˈmʲjastɔ, AS: trui ̯mʹi ̯asto
Wiktionary
rzecz. trójmiasto n.
przym. trójmiejski
Wiktionary
przymiotnik od: Trójmiasto, trójmiasto
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Trójmiastem, dotyczący Trójmiasta
Wiktionary
(1.1) Na co dzień pracuję również jako bookerka w trójmiejskiej agencji modelek.
Wiktionary
rzecz. Trójmiasto n., trójmiasto n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) ekon. polit. międzynarodowa inicjatywa gospodarczo-polityczna krajów wschodniej Europy;
Wiktionary
Trójmorze lub Międzymorze (w skrócie 3M, a także 3S, 3SI lub TSI od ang. Three Seas Initiative albo BABS od ang. Baltic, Adriatic, Black Sea Initiative; łac. Trimarium lub Intermarium) – międzynarodowa inicjatywa gospodarczo-polityczna skupiająca 13 państw Unii Europejskiej położonych w pobliżu mórz Bałtyckiego, Czarnego i Adriatyckiego. W skład grupy wchodzą: Austria, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Polska, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Węgry i Grecja.
Wikipedia
(1.1) Idea Trójmorza, pomimo że czasem jest łączona z ideą Międzymorza, różni się od koncepcji forsowanej przez polską dyplomację w okresie międzywojennym.
Wiktionary
pojazd napędzany trzema motorami
SJP.pl
mający trzy motory, napędzany siłą trzech motorów
SJP.pl
mający trzy naczynia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
odnoszący się do trzech narodów
SJP.pl
mający trzy nawy; trzynawowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) archit. taki, który ma trzy nawy
Wiktionary
o liściach niektórych roślin: mający trzy nerwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) byt potrójny lub troisty
Wiktionary
Trójnia – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Lubartów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Lubartów. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 64 mieszkańców i była najmniej ludną wsią w gminie.
Wikipedia
rzecz. trojenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od trójniak
Wiktionary
rzecz. trójniak m.
Wiktionary
miód pitny, łączy w sobie jedną część miodu i dwie części wody. Taka proporcja powoduje, że znacznie szybciej niż półtoraki czy dwójniaki, trójniaki osiągają odpowiedni kolor i bukiet smakowy oraz 13% zawartość alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miód pitny powstały z fermentacji brzeczki, w której stosunek objętości miodu do wody wynosi 1:2
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtrujɲak, AS: trui ̯ńak
Wiktionary
rzecz. potrajanie n., trojenie n., trojaczki nmos.
:: zdrobn. trójniaczek m.
licz. trzy
przym. troisty
czas. troić
przysł. troiście
Wiktionary
dziura w tkaninie sieciowej spowodowana rozerwaniem trzech sąsiednich oczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. numizm. pół centa, trzy grosze
Wiktionary
(1.1) Jo je mały połaźniczek, / Prziszieł żech tu po trójniczek. / Trójniczek mi dejcie, / Sy mnie sie nie śmiyjcie.
Wiktionary
rodzaj łącznika kanalizacyjnego o trzech wylotach
SJP.pl
Wikipedia
cienka linka żeglarska, składająca się z trzech pokrętek
SJP.pl
związek organiczny powstający pod wpływem działania kwasu azotowego na celulozę stosowany do wyrobu materiałów wybuchowych; bawełna strzelnicza
SJP.pl
związek organiczny w postaci żółtych kryształów, otrzymywany przez działanie mieszaniny stężonego kwasu siarkowego i azotowego na fenol, używany do wyrobu materiałów wybuchowych; trinitrofenol, kwas pikrynowy
SJP.pl
kruszący materiał wybuchowy; ksylit
SJP.pl
silny materiał wybuchowy; TNT, trinitrotoluen
SJP.pl
Trotyl, 2,4,6-trinitrotoluen, TNT – organiczny związek chemiczny z grupy nitrozwiązków, stosowany jako kruszący materiał wybuchowy.
Trotyl topi się w temp. 80,2 °C, spala się wydzielając kopcący, czarny, toksyczny dym. Ulega wybuchowemu rozkładowi powyżej 240 °C. Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie (stężenie maks. wynosi ok. 0,01%). Rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych.
Wikipedia
1. sprzęt o trzech nogach;
2. podstawa o trzech nogach, np. statyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedmiot, sprzęt o trzech nogach
Wiktionary
(1.1) Wikingowie używali m.in. żelaznych garnków, które wieszali na trójnogu nad ogniem.
Wiktionary
IPA: ˈtrujnuk, AS: trui ̯nuk
Wiktionary
przym. trójnożny, trójnogi
Wiktionary
mający trzy nogi; trójnożny, trzynożny, trzynogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzy nogi
Wiktionary
rzecz. trójnóg mrz.
przym. trójnożny
Wiktionary
(1.1) trójnożny
Wiktionary
krajarka introligatorska o trzech nożach, służąca do jednoczesnego przycinania bloku książki z trzech stron
SJP.pl
Trójnóż – maszyna introligatorska umożliwiająca okrawanie bloków książkowych z jednej, dwóch lub trzech stron w czasie jednego taktu maszyny.
Trójnóż wynaleziono w 1877 roku. Było to drogie urządzenie, dlatego posiadały go tylko duże introligatornie. Jedną z nich była lwowska introligatornia Ossolineum, która kupiła trójnóż w 1912 roku w lipskiej fabryce Krausego. Trójnóż umożliwia przycięcie bloku książki jednocześnie z trzech stron.
Wikipedia
zdrobnienie od: trójnóg; trójnóżek
SJP.pl
mający trzy nogi; trzynożny, trzynogi, trójnogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzy nogi
Wiktionary
rzecz. trójnóg mrz.
przym. trójnogi
Wiktionary
(1.1) trójnogi
Wiktionary
mający trzy obwody, związany z trzema obwodami
SJP.pl
mający trzy osie; trzyosiowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzy osie
Wiktionary
(1.1) trzyosiowy
Wiktionary
w religii chrześcijańskiej: istnienie Boga w Trzech Osobach Boskich
SJP.pl
mający trzy ostrza; trzyostrzowy
SJP.pl
zgrzewka zawierająca trzy jednostki danego produktu, np. piwa, wody mineralnej; trzypak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. paczka zbiorcza po trzy sztuki towaru
Wiktionary
(1.1) Poproszę dwa trójpaki kremu do stóp.
Wiktionary
1. zwykle w odniesieniu do ludzkich dłoni, stóp: mający trzy palce;
2. wykonywany trzema palcami
SJP.pl
zwykle o zwierzęciu (jego odnóżach, kończynach) lub przedmiocie: mający trzy palce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma trzy palce
Wiktionary
składający się z trzech partii, np. system trójpartyjny
SJP.pl
składający się z trzech pasm (np. o drodze, jezdni), działający w trzech pasmach itp.; trzypasmowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma trzy pasma
Wiktionary
rzecz. trójpasmówka ż.
Wiktionary
rośliny, których jedne osobniki mają tylko kwiaty męskie (pręcikowe), inne tylko kwiaty żeńskie (słupkowe), a jeszcze inne kwiaty obupłciowe
SJP.pl
w biologii: zjawisko występowania niektórych gatunków roślin w trzech formach, z kwiatami męskimi, żeńskimi i obupłciowymi; triecja
SJP.pl
mający osobniki o kwiatach męskich (pręcikowych), albo osobniki o kwiatach żeńskich (słupkowych), albo osobniki z kwiatami obupłciowymi
SJP.pl
mający trzy podmioty
SJP.pl
podział na trzy części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. podział na trzy części
Wiktionary
lina trójpokrętkowa - lina skręcona z trzech pokrętek
SJP.pl
statek mający trzy pokłady
SJP.pl
mający trzy pokłady
SJP.pl
dawny system uprawy roli podzielonej na trzy pola, uprawiane na przemian; trzypolówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. sposób uprawy roli w którym, w ciągu trzech lat, pole obsiewane jest zbożem jarym, innego roku ozimym by wreszcie ugorować; grunty zazwyczaj dzieli się tak by każdy rodzaj zagospodarowania objął trzecią ich część;
Wiktionary
Trójpolówka – sposób uprawy roli polegający na podzieleniu ziemi uprawnej na trzy pola. Każdego roku uprawiane są tylko dwa z nich, a trzecie ugoruje, co pozwala na „odpoczywanie” ziemi. Jedno pole obsiewano jesienią zbożem ozimym, drugie obsiewano wiosną zbożem jarym, a trzecie pole ugorowane stanowiło pastwisko.
Wikipedia
przym. trójpolówkowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) roln. związany z trójpolówką
Wiktionary
rzecz. trójpolówka ż.
Wiktionary
dotyczący trójpolówki (dawny system uprawy roli podzielonej na trzy pola, uprawiane na przemian); trzypolowy
SJP.pl
porozumienie Francji, Rosji i Wielkiej Brytanii utworzone w latach 1904-1907 jako przeciwwaga trójprzymierza Niemiec, Austro-Węgier i Włoch; ententa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. nazwa szeregu porozumień pomiędzy Francją, Rosją i Wielką Brytanią z przełomu XIX i XX w;
Wiktionary
Ententa (czyt. ãnˈtãnta, z fr. entente – porozumienie, ang. Triple Entente, potrójna ententa, trójporozumienie) – sojusz pomiędzy Francją, Wielką Brytanią i Imperium Rosyjskim. Do jego powstania dochodziło stopniowo. Był odpowiedzią na zawarte w 1882 Trójprzymierze.
Wikipedia
(1.1) Państwa Trójporozumienia tworzyły sojusz wojskowy.
Wiktionary
IPA: ˌtrujpɔrɔzũˈmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: trui ̯porozũmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
(1.1) Alianci, Ententa
Wiktionary
składający się z trzech poziomów; trzypoziomowy
SJP.pl
mający trzy połacie dachowe
SJP.pl
mający trzy położenia; trzypołożeniowy
SJP.pl
mający trzy pręciki, np. wierzba trójpręcikowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający trzy pręciki
Wiktionary
pasecznik trójpręgi - gatunek wiewiórki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzy pręgi
Wiktionary
(1.1) W słoiku pływała trójpręga rybka.
Wiktionary
tłokowa maszyna trójprężna - maszyna parowa przystosowana do trzykrotnego wyzyskania energii cieplnej pary w kolejnych cylindrach
SJP.pl
mający trzy przeloty
SJP.pl
mający trzy przepływy
SJP.pl
mający trzy przęsła; trzyprzęsłowy
SJP.pl
mający trzy przewody elektryczne; trzyprzewodowy
SJP.pl
przymierze trzech państw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. sojusz pomiędzy Niemcami, Austro-Węgrami i Włochami z 1888 r.;
Wiktionary
Trójprzymierze (niem. Dreibund, wł. Triplice alleanza) – tajny obronny układ pomiędzy trzema państwami europejskimi: Cesarstwem Niemieckim, Królestwem Włoch (do 3 maja 1915) i Austro-Węgrami, zawiązany 20 maja 1882 w Wiedniu. Trójprzymierze było odnawiane w 1887, 1891, 1902 i 1912. Trójprzymierze rozpadło się w 1915 w czasie I wojny światowej, po przystąpieniu przez Włochy do działań wojennych przeciwko Austro-Węgrom.
Wikipedia
(1.1) W 1914 r. Włochy uznały, że nie obowiązują ich warunki Trójprzymierza, gdyż w wojnie przeciw Niemcom wzięła udział Francja.
Wiktionary
IPA: ˌtrujpʃɨ̃ˈmʲjɛʒɛ, AS: trui ̯pšỹmʹi ̯eže
Wiktionary
trzypunktowy;
1. składający się z trzech punktów;
2. mający wymiar trzech punktów (np. czcionka)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rozmieszczony na trzech płaszczyznach
Wiktionary
IPA: ˌtrujpwaʃt͡ʃɨzˈnɔvɨ, AS: trui ̯pu̯aščyznovy
Wiktionary
samolot posiadający trzy płaty nośne; trójpłatowiec, triplan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot o trzech płatach nośnych;
Wiktionary
Trójpłat – układ konstrukcyjny płatowca, samolotu o trzech płatach nośnych. Od dwupłatu różniący się posiadaniem trzeciego płata nośnego, pomiędzy górnym a dolnym.
Konstrukcje trójpłatowe w porównaniu z dwupłatami miały dodatkową zaletę – zachowanie takiej samej siły nośnej przy zmniejszonej rozpiętości skrzydeł, co zwiększało zwrotność tych samolotów.
Wikipedia
(1.1) Skrzydła tego trójpłata były dodatkowo wzmocnione.
Wiktionary
IPA: ˈtrujpwat, AS: trui ̯pu̯at
Wiktionary
rzecz. trójpłatowiec, trzypłatowiec
Wiktionary
(1.1) trójpłatowiec
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma trzy płatki
Wiktionary
1. samolot posiadający trzy płaty nośne; trójpłat, triplan;
2. kopalny stawonóg morski z ery paleozoicznej; trzypłatowiec; trylobit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. zob. trójpłat.
Wiktionary
Trójpłat – układ konstrukcyjny płatowca, samolotu o trzech płatach nośnych. Od dwupłatu różniący się posiadaniem trzeciego płata nośnego, pomiędzy górnym a dolnym.
Konstrukcje trójpłatowe w porównaniu z dwupłatami miały dodatkową zaletę – zachowanie takiej samej siły nośnej przy zmniejszonej rozpiętości skrzydeł, co zwiększało zwrotność tych samolotów.
Wikipedia
(1.1) Na pokazie będzie można zobaczyć trójpłatowce sprzed prawie stu lat.
Wiktionary
IPA: ˌtrujpwaˈtɔvʲjɛt͡s, AS: trui ̯pu̯atovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. trzypłatowiec m., trójpłat m.
przym. trójpłatowy, trzypłatowy
Wiktionary
mający trzy płaty, np. samolot trójpłatowy
SJP.pl
składający się z trzech płyt; trzypłytowy
SJP.pl
mający trzy ramiona, odnogi itp.; trzyramienny
SJP.pl
mający trzy rdzenie; trzyrdzeniowy, np. trzyrdzeniowy procesor
SJP.pl
kapelusz mający trzy rogi
SJP.pl
dawniej: mający trzy rogi; trójrogi
SJP.pl
mający trzy rogi; trójrogaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający trzy rogi
Wiktionary
mający trzy rogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzy rogi
Wiktionary
(1.1) Jeden z częstochowskich kapeluszników robi trójrożne i czterorożne birety księżowskie.
Wiktionary
starożytny statek fenicki, grecki lub rzymski, zaopatrzony w trzy rzędy wioseł; trzyrzędowiec
SJP.pl
mający trzy rzędy; trzyrzędowy
SJP.pl
odbywający się na trzech scenach
SJP.pl
część przestrzeni ograniczona trzema kątami płaskimi o wspólnym wierzchołku, sąsiednie ramiona kątów pokrywają się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. bryła ograniczona przez trzy nierównoległe płaszczyzny
Wiktionary
IPA: ˈtrujɕt͡ɕãn, AS: trui ̯śćãn
Wiktionary
mający trzy ściany
SJP.pl
składający się z trzech sektorów
SJP.pl
1. mający trzy ostrza;
2. o liściu: mający blaszki o trzech głębszych wcięciach; potrójnie sieczny
SJP.pl
rząd roślin z klasy dwuliściennych; wilczomleczowce
SJP.pl
Wilczomleczowce, trójsiemne (Euphorbiales Lindl., daw. Tricoccae) – rząd roślin należący do klasy dwuliściennych. Liczy ok. 8000 gatunków, rosnących przede wszystkim w krajach tropikalnych.
Wikipedia
o cechach trójsiemnych (rząd roślin)
SJP.pl
mający trzy silniki; trzysilnikowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest wyposażony w trzy silniki
Wiktionary
(1.1) Dziewięć trójsilnikowych, niesłychanie paliwożernych i powolnych Jaków-40 służy w 36 specjalnym pułku lotnictwa transportowego na Okęciu.
Wiktionary
pług trójskibowy - pług, który podczas orki odkłada po trzy skiby naraz
SJP.pl
zawodnik biorący udział w konkurencji trójskoku
SJP.pl
konkurencja lekkoatletyczna polegająca na trzech następujących po sobie skokach za pomocą odbicia z jednej nogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. konkurencja lekkoatletyczna, w której zawodnik musi wykonać trzy następujące po sobie skoki i wylądować na piaszczystej skoczni obunóż;
Wiktionary
Trójskok – konkurencja lekkoatletyczna, w której zawodnik musi wykonać trzy następujące po sobie skoki:
Wikipedia
(1.1) Brytyjski zawodnik ustanowił nowy rekord świata w trójskoku.
Wiktionary
IPA: ˈtrujskɔk, AS: trui ̯skok
Wiktionary
rzecz. trójskoczek m., trójskoczkini ż.
Wiktionary
1. układ trójskośny - układ krystalograficzny o dwóch klasach symetrii;
2. kryształ trójskośny - kryształ o bardzo małym stopniu symetrii, nieprzystające do siebie po jakimkolwiek obrocie
SJP.pl
mający trzy skrzydła
SJP.pl
mający trzy skrzydła; trzyskrzydłowy
SJP.pl
mający trzy skrzydła
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny wilczomleczowatych; kroton
SJP.pl
Wikipedia
złożony z trzech składników; trzyskładnikowy
SJP.pl
mający trzy smaki
SJP.pl
mający trzy soczewki
SJP.pl
dach trójspadowy - mający trzy spady (pochyłe płaszczyzny); dach trzyspadowy
SJP.pl
statek napędzany motorem o trzech śrubach
SJP.pl
związany z trzema stanami, pozycjami
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w trzech etapach, fazach
Wiktionary
IPA: ˌtrujstɔpʲˈɲɔvɔ, AS: trui ̯stopʹńovo
Wiktionary
przym. trójstopniowy
Wiktionary
(1.1) trójetapowo, trójfazowo
Wiktionary
trzystopniowy;
1. mający trzy stopnie (w jakiejś skali);
2. mający trzy stopnie, etapy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z trzech stopni, schodków
(1.2) składający się z trzech stopni, etapów
Wiktionary
(1.2) Struktura instytucji jest trójstopniowa: oprócz Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska działają dyrekcje regionalne (16) oraz oddziały terenowe.
Wiktionary
IPA: ˌtrujstɔpʲˈɲɔvɨ, AS: trui ̯stopʹńovy
Wiktionary
(1.2) przysł. trójstopniowo
Wiktionary
(1.2) trójetapowy, trójfazowy
Wiktionary
wiersz składający się z trzech stóp
SJP.pl
Trójstopowiec – wzorzec iloczasowy lub sylabotoniczny, w którym można wydzielić trzy stopy.
W praktyce w trójstopowcach daktylicznych występuje kataleksa, a w trójstopowcach jambicznych i anapestycznych hiperkataleksa.
Wikipedia
trzystopowy;
1. o wierszu: składający się z trzech stóp;
2. rzadko: mający długość trzech stóp
SJP.pl
mający trzy strefy, związany z trzema strefami; trzystrefowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest trójstronne; cecha tych, którzy są trójstronni
Wiktionary
przym. trójstronny
przysł. trójstronnie
Wiktionary
1. działający z trzech stron;
2. taki, w którym biorą udział trzy strony
SJP.pl
ruch trójstrumieniowy - ruch kołowy na jezdni, w którym trzy pojazdy mogą jechać jednocześnie obok siebie w tym samym kierunku
SJP.pl
mający trzy struny; trójstrunowy, trzystrunowy, trzystrunny
SJP.pl
mający trzy struny; trójstrunny, trzystrunowy, trzystrunny
SJP.pl
punkt styczności granic trzech równorzędnych jednostek terytorialnych, najczęściej państw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. zetknięcie granic trzech państw
Wiktionary
Trójstyk – punkt styku granic trzech równorzędnych jednostek terytorialnych. Najczęściej odnosi się do granic państw.
Wikipedia
(1.1) W południowej części wsi, na Trzycatku, znajduje się trójstyk granic Polski, Czech i Słowacji.
Wiktionary
przym. trójstykowy
Wiktionary
złożony z trzech sylab (zgłosek); trójzgłoskowy
SJP.pl
mający trzy szczeble
SJP.pl
mający trzy szczęki
SJP.pl
potrójny szereg utworzony z trzech szeregów równoległych do siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) potrójny szereg; trzy szeregi ustawione równolegle do siebie
Wiktionary
IPA: trujˈʃɛrɛk, AS: trui ̯šerek
Wiktionary
chrząszcz z rodziny czarnuchowatych, szkodnik ziaren zbóż i magazynów żywnościowych; trojczyk
SJP.pl
Trojszyk (Tribolium) – rodzaj chrząszczy z rodziny czarnuchowatych i podrodziny Tenebrioninae.
Wikipedia
składający się z trzech szyn; trzyszynowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. mający trzy szyny; wykorzystujący trzy szyny
Wiktionary
(1.1) trzyszynowy
Wiktionary
mający trzy taśmy, złożony z trzech taśm
SJP.pl
alotropowa odmiana tlenu posiadająca w cząsteczce trzy atomy tego pierwiastka; ozon
SJP.pl
Ozon (stgr. ὄζον [ódzōn] – pachnący), tritlen lub trójtlen (O3) – alotropowa odmiana tlenu składająca się z trójatomowych cząsteczek.
Posiada silne własności aseptyczne i toksyczne, w związku z czym stosowany jest przy dezynfekcji wody. Naturalnie gromadzi się w stratosferze tworząc warstwę ozonową, która pochłania część promieniowania z zakresu nadfioletu o długości fali między 200 nm a 300 nm dochodzącego ze Słońca do Ziemi.
Wikipedia
związek chemiczny, którego cząsteczka składa się z trzech atomów tlenu połączonych z jednym atomem lub z kilkoma atomami innego pierwiastka; tritlenek
SJP.pl
taki, którego pomieszczenia wewnętrzne uszeregowane są w trzech równoległych do siebie rzędach
SJP.pl
młyn do rozdrabniania surowców, wyposażony w trzy walce
SJP.pl
składanie się z trzech warstw; trzywarstwowość
SJP.pl
składający się z trzech warstw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący trzy warstwy, składający się z trzech warstw
Wiktionary
IPA: ˌtrujvarˈstfɔvɨ, AS: trui ̯varstfovy
Wiktionary
przym. trzywarstwowy
Wiktionary
(1.1) trzywarstwowy
Wiktionary
o pierwiastku: zawierający atomy tworzące trzy wiązania chemiczne z innymi atomami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przybierający jedną z trzech możliwych wartości
(1.2) chem. wykorzystujący trzy elektrony do utworzenia wiązania chemicznego
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co trójwątkowe
Wiktionary
przym. trójwątkowy
Wiktionary
mający trzy wątki
SJP.pl
mający trzy atomy węgla w cząsteczce
SJP.pl
składający się z trzech wersów; trzywersowy, trzywierszowy
SJP.pl
składający się z trzech wiązek
SJP.pl
strofa trzywierszowa lub utwór trzywierszowy
SJP.pl
składający się z trzech wierszy; trzywierszowy
SJP.pl
kompleks trzech wsi
SJP.pl
w chemii: zawierający trzy cząsteczki wody
SJP.pl
czworoboczna płyta z dwoma pionowymi żłobkami dzielącymi ją na trzy pasy, występująca na fryzach budowli w stylu doryckim; tryglif
SJP.pl
przestrzeń o trzech wymiarach; przestrzeń trójwymiarowa
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest trójwymiarowe
Wiktionary
przym. trójwymiarowy
przysł. trójwymiarowo
Wiktionary
1. mający trzy wymiary: długość, szerokość i wysokość;
2. dający złudzenie, że przedstawiane przedmioty lub obrazy mają trzy wymiary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający trzy wymiary (najczęściej: długość, szerokość i wysokość)
przymiotnik jakościowy
(2.1) książk. dający złudzenie, że przedstawiony obraz ma trzy wymiary
Wiktionary
IPA: ˌtrujvɨ̃mʲjaˈrɔvɨ, AS: trui ̯vỹmʹi ̯arovy
Wiktionary
rzecz. trójwymiarowość ż., trójwymiar m.
przysł. trójwymiarowo
Wiktionary
składający się z trzech wyrazów; trzywyrazowy
SJP.pl
statek transportowy, mający podniesiony pokład na śródokręciu, dziobie i rufie; trójzrębowiec
SJP.pl
składający się z trzech wyznań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) herald. element w heraldyce, występujący na herbach i godłach, potrójne wzgórze;
Wiktionary
Trójwzgórze – element w heraldyce, występujący na herbach i godłach. Przedstawia on trzy wzgórza w kolorze zazwyczaj zielonym, w których środkowe jest większe od dwóch pozostałych. Wzgórza są zwykle o zaokrąglonych szczytach, rzadziej spiczaste.W symbolice trójwzgórze oznacza góry, wyżynę lub po prostu pagórkowatość terenu.
Wikipedia
(1.1) Niebieskie trójwzgórze widnieje w herbie Słowacji.
Wiktionary
współistnienie trzech ośrodków władzy na jakimś terytorium
SJP.pl
1. broń podobna do wideł, mająca trzy metalowe zęby;
2. w mitologii antycznej: trójzębna laska, stanowiąca godło Posejdona (Neptuna) - boga morza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) godło Ukrainy w kształcie stylizowanego ostrza trójzębu
Wiktionary
Trójząb – rodzaj broni białej, używanej niegdyś przez rybaków do polowania na większe ryby i ośmiornice, składa się z drzewca i osadzonych na nim trzech metalowych zębów, zakończonych hakami.
Trójząb jest atrybutem greckiego Posejdona (rzymskiego Neptuna), używany był przez niego do rozbijania skał i tworzenia źródeł. Jest także atrybutem hinduskiego boga Śiwy.
Wikipedia
IPA: ˈtrujzɔ̃mp, AS: trui ̯zõmp
Wiktionary
rzecz. trójząb m.
przym. trójzębny, trzyzębowy, trzyzębny
Wiktionary
odnoszący się do trzech zaborów, związany z trzema zaborami
SJP.pl
mający trzy żagle
SJP.pl
obejmujący trzy zakresy, działający w trzech zakresach; trzyzakresowy
SJP.pl
o kwasie lub jego soli: zawierający trzy czynne atomy wodoru dające się zastąpić atomami metalu
SJP.pl
mający trzy zawory
SJP.pl
połączenie trzech miejscowości uzdrowiskowych mających źródła wód leczniczych
SJP.pl
mający trzy zęby, zakończony trzema zębami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. o osobach mający trzy zęby
(1.2) książk. o przedmiotach mający trzy zęby (ostrza)
Wiktionary
IPA: trujˈzɛ̃mbnɨ, AS: trui ̯zẽmbny
Wiktionary
rzecz. trójząb m., Trójząb m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma trzy żebra
Wiktionary
rzecz. trójżebrowiec m.
Wiktionary
o cechach trójżeńcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Trójżeńcowate (Burmanniaceae Blume) – rodzina roślin z rzędu pochrzynowców (Dioscoreales). Należy tu 11 rodzajów roślin występujących w strefie międzyzwrotnikowej, przy czym największe ich zróżnicowanie jest w tropikalnej Ameryce Południowej i Środkowej. Występują poza tym także w Ameryce Północnej (Illinois), w południowej Australii i na Nowej Zelandii.
Wikipedia
o cechach trójżeńcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
trzysylabowiec;
1. wyraz składający się z trzech zgłosek;
2. rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z trzech zgłosek
SJP.pl
Trójzgłoskowiec – metrum o rozmiarze trzech sylab, występujące w wariancie żeńskim (sSs), z natury amfibrachicznym, lub w wariancie męskim (SsS). Z reguły pojawia się w przeplocie z innymi, dłuższymi formatami.
Trójzgłoskowy refren występuje często w rondach:
Wikipedia
legendarna roślina lecznicza
SJP.pl
przebiegający na trzy zmiany, wykonywany na trzy zmiany; trzyzmianowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest trójznaczne; cecha tych, którzy są trójznaczni
Wiktionary
przym. trójznaczny
przysł. trójznacznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. jedna głoska oznaczona za pomocą trzech liter
Wiktionary
Trójznak, trigraf – trzy litery oznaczające jedną lub dwie głoski.
Wikipedia
(1.1) W języku polskim trójznakiem jest „dzi”.
Wiktionary
statek transportowy, mający podniesiony pokład na śródokręciu, dziobie i rufie; trójwyspowiec
SJP.pl
zwinięty trzykrotnie, zwykle w odniesieniu do specjalnie plecionych lin
SJP.pl
o kablu: mający trzy żyły; trzyżyłowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający trzy łatki
Wiktionary
rzemień, pas, powróz do wiązania, przywiązywania czegoś, niekiedy zakończony pętlą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krótki sznurek, rzemień, taśma do troczenia – przywiązywania czegoś;
(1.2) przyszyty kawałek tasiemki służący do łączenia tkanin (np. w ubraniu, namiocie)
Wiktionary
Trok – rzemień, pas lub powróz służący do wiązania, przywiązywania (przytraczania) czegoś. W znaczeniu potocznym: pasek, sznurek, tasiemka przyszyta do ubrania, służąca do wiązania lub „ściągania” jego części.
Jako akcesorium myśliwskie troki w postaci wielorzemykowych pęt (zazwyczaj skórzanych lub sznurkowych), służą do noszenia upolowanego ptactwa.
Wikipedia
IPA: trɔk, AS: trok
Wiktionary
rzecz. troczenie n., przytroczenie n.
:: zdrobn. troczek m.
czas. troczyć ndk., przytroczyć dk.
przym. trokowy
Wiktionary
rzemień, pas, powróz do wiązania, przywiązywania czegoś, niekiedy zakończony pętlą
SJP.pl
ostro zakończone narzędzie chirurgiczne; troakar; trójgraniec
SJP.pl
Trokar – narzędzie chirurgiczne w kształcie prowadnicy rurowej (kaniula, koszulka, kanał roboczy, port), w której umieszczony jest trzpień ze stali, lub twardego plastiku (mandryn, obturator, sztyft, grot) o ostrym bądź zaokrąglonym zakończeniu. Trokary stosuje się w chirurgii endoskopowej w celu wytworzenia kanału przez powłoki ciała do jamy otrzewnej, jamy opłucnej, przestrzeni zaotrzewnowej bądź innych części ciała. Po osadzeniu trokaru usuwa się mandryn, a pozostawiona metalowa, lub plastikowa kaniula jest wykorzystywana jako port umożliwiający wprowadzanie narzędzi endoskopowych. Kaniule trokaru posiadają na końcach uszczelki zapobiegające ucieczce gazu wprowadzonego do jamy ciała w celu utrzymania odmy. Chirurgiczne techniki endoskopowe najczęściej stosuje się w operacjach na narządach jamy brzusznej (laparoskopia) i klatki piersiowej (torakoskopia).
Wikipedia
rzemień, pas, powróz do wiązania, przywiązywania czegoś, niekiedy zakończony pętlą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Litwie;
Wiktionary
Troki (lit. Trakai, biał. Трокі) – miasto na Litwie, w okręgu wileńskim, siedziba rejonu trockiego.
Troki leżą na Pojezierzu Wileńskim, na półwyspie między jeziorami Galwe na północy, Tataryszki na zachodzie, Łuka na wschodzie i Giełusz na południu. Ośrodek turystyczny. Miasteczko położone 28 km od Wilna.
Wikipedia
przym. trocki
Wiktionary
magmowa skała głębinowa z rodziny gabro; pstrągowiec
SJP.pl
Troktolit (Pstrągowiec) – głębinowa zasadowa skała magmowa podobna do gabra z grupy gabroidów. Odmiana gabra oliwinowego.
Wikipedia
odbierak (zbieracz) prądu, dostarczający go do silnika pojazdu (np. tramwaju bądź trolejbusu)
SJP.pl
autobus napędzany energią elektryczną pobieraną z sieci trakcyjnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drogowy pojazd komunikacji miejskiej napędzany energią elektryczną pobieraną z sieci trakcyjnej;
Wiktionary
Trolejbus – drogowy pojazd silnikowy (zazwyczaj pasażerski, niekiedy towarowy) z napędem elektrycznym, pobierający prąd elektryczny z zewnętrznego źródła zasilania (podstacji trakcyjnych) przez dwuprzewodową sieć trakcyjną za pośrednictwem pałąkowego odbieraka prądu. W odróżnieniu od tramwajów trolejbusy mają możliwość ominięcia przeszkody w ruchu drogowym.
Wikipedia
(1.1) Pierwsze trolejbusy zaczęto tworzyć w XX wieku.
Wiktionary
IPA: trɔˈlɛjbus, AS: trolei ̯bus
Wiktionary
przym. trolejbusowy
Wiktionary
(1.1) żart. trajtek
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z trolejbusem, dotyczący trolejbusów; wykorzystujący trolejbusy do transportu
Wiktionary
rzecz. trolejbus m.
Wiktionary
żeglarski statek rybacki do połowu ryb wędami ciągnionymi
SJP.pl
masa plastyczna, podobna do celuloidu, otrzymywana z azotanów i octanów celulozy; trudnopalna, stosowana jako izolator
SJP.pl
[czytaj: trol]
1. w wierzeniach ludów skandynawskich: nieprzychylny ludziom olbrzym lub karzeł, zamieszkujący zwykle górskie pieczary;
2. potocznie: osoba prowokująca, podpuszczająca i denerwująca kogoś w internecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mitgerm. skand. istota mająca postać olbrzyma lub karła, zamieszkująca zwykle górskie pieczary, zazwyczaj nieprzyjazna wobec ludzi
(1.2) przen. inform. w środowisku użytkowników Internetu: osoba zamieszczająca na publicznym forum napastliwe, kontrowersyjne, ośmieszające innych wypowiedzi, których celem jest wywołanie dyskusji i skupienie uwagi na autorze
Wiktionary
Troll (norw., szw. troll, duń. trold) – przypominający wyglądem człowieka stwór ze skandynawskich wierzeń ludowych, wywodzący się z mitologii nordyckiej.
Wikipedia
(1.1) Także postacie drugoplanowe, takie jak ogry, smoki, trolle, rycerze, olbrzymy, mają wyraźnie przypisane cechy charakteru.
(1.2) W ciągu ostatniego tygodnia nastąpił gigantyczny atak ze strony zarówno mediów prawicowych, sympatyków prawicy, trolli z farmy, posłów prawicy, jak i europosłów z prawicy.
Wiktionary
IPA: trɔl, AS: trol
Wiktionary
rzecz. trolling mrz., trollowanie n.
czas. trollować ndk.
Wiktionary
[czytaj: troling] potocznie: prowokowanie, podpuszczanie i denerwowanie kogoś w internecie; trollowanie, trolling
SJP.pl
[czytaj: trolica] żeński odpowiednik trolla
SJP.pl
[czytaj: troling] potocznie: prowokowanie, podpuszczanie i denerwowanie kogoś w internecie; trollowanie, trollerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. wysyłanie wrogich, obraźliwych lub kontrowersyjnych wiadomości na jedno z publicznych miejsc w Internecie w celu wzniecenia kłótni;
(1.2) wędk. kontrowersyjna metoda łowienia drapieżnych ryb polegająca na ciągnięciu przynęty przyczepionej do żyłki lub linki za łódką
Wiktionary
Trollowanie (ang. trolling) – antyspołeczne zachowanie charakterystyczne dla internetowych forów dyskusyjnych i mediów społecznościowych, polegające na zamieszczaniu kontrowersyjnych, napastliwych, często nieprawdziwych treści w celu zwrócenia na siebie uwagi albo sprowokowania, ośmieszenia lub obrażenia innych użytkowników. Osobę odpowiedzialną za publikowanie takich przekazów określa się jako „troll”.
Wikipedia
(1.1) Trolling jest złamaniem jednej z podstawowych zasad netykiety.
(1.1) „Mały trolling przed snem – to nawet lepsze niż lektura!” — pomyślała babcia Dusia i odłożyła notebooka na nocną szafkę.
(1.2) Ty, patrz, ten lamus robi trolling, myśli, że ma łódkę to jest profesjonalistą!
Wiktionary
IPA: ˈtrɔlʲĩŋk, AS: trolʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. troll m., trollowanie n.
czas. trollować ndk.
Wiktionary
(1.1) prowokacja, prowokowanie, awanturnictwo
Wiktionary
[czytaj: trolować] potocznie: prowokować, podpuszczać i denerwować kogoś w internecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trolować.
Wiktionary
rzecz. nietrolowanie n.
czas. trolować ndk.
Wiktionary
enzym osocza powstający z nieaktywnej protrombiny umożliwiający powstanie nierozpuszczalnego włóknika (fibryny) z rozpuszczalnego substratu (fibrynogenu) umożliwiając krzepnięcie krwi
SJP.pl
Wikipedia
ludowy dęty instrument muzyczny; trembita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. etn. dęty instrument muzyczny w postaci bardzo długiej, prostej, drewnianej rury, używany przez Hucułów, także w Rumunii, na Węgrzech i Podhalu; podobny do ligawki i bazuny;
Wiktionary
Trombita, trąbita, trembita – ludowy instrument dęty w kształcie prostej lub zagiętej nieco na końcu rury, sięgającej do 4 metrów długości, używany jako pasterska trąba wydająca głęboki, niski dźwięk, oraz jako instrument sygnałowy, służący przede wszystkim do komunikowania się na odległość i zwoływania w określonych celach.
Wikipedia
IPA: trɔ̃mˈbʲita, AS: trõmbʹita
Wiktionary
(1.1) trembita
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) krwinka pozbawiona jądra komórkowego, uczestnicząca w procesie krzepnięcia krwi; krwinka płytkowa, płytka krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. podłużna komórka pozbawiona jądra odgrywająca u większości kręgowców istotną rolę w procesach krzepnięcia krwi;
Wiktionary
Trombocyt, płytka krwi, płytka Bizzozera, krwinka płytkowa – morfotyczny składnik krwi, podłużny strzępek komórki (nie jest ona komórką w przeciwieństwie do erytrocytów oraz leukocytów) pozbawiony jądra komórkowego, niezdolny do poruszania się, odgrywający u większości kręgowców istotną rolę w procesach krzepnięcia krwi. Są to dyskowate struktury, mniejsze od pozostałych komórkowych składników krwi (około 1–2 μm), otoczone błoną komórkową fragmenty cytoplazmy oderwane od megakariocytów (trombopoeza). Zawierają w cytoplazmie szereg ziarnistości zawierających liczne mediatory biologiczne, a na powierzchni glikoproteiny spełniające funkcje receptorowe. Ziarnistości te to: lizosomy, mitochondria, rybosomy, ziarna glikogenu oraz mikrofibryle i mikrotubule.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) płytka krwi
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. trombocytopenia, trombocytoza, trombocytemia, trombastenia, trombopatia
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) plaqueta ż., trombocito m.
* niemiecki: (1.1) Thrombozyt m.
* nowogrecki: (1.1) αιμοπετάλιο n., θρομβοκύτταρο n.
* słowacki: (1.1) trombocyt m.
* szwedzki: (1.1) trombocyt w.
źródła.
== trombocyt (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) biol. trombocyt
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: trɔ̃mˈbɔt͡sɨt, AS: trõmbocyt
Wiktionary
rzecz. trombocytopenia, trombocytoza, trombocytemia, trombastenia, trombopatia
Wiktionary
(1.1) płytka krwi
Wiktionary
obniżenie liczby płytek krwi spowodowane uszkodzeniem komórek szpiku kostnego; małopłytkowość, trombopenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. małopłytkowość.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. trombocyt mrz.
Wiktionary
choroba charakteryzująca się zwiększoną krzepliwością krwi i tworzeniem zakrzepów w naczyniach krwionośnych; nadkrzepliwość
SJP.pl
Trombofilia – wrodzony lub nabyty zespół chorobowy charakteryzujący się zwiększona skłonnością do tworzenia zakrzepów żylnych lub rzadko tętniczych spowodowaną zaburzeniami w układzie krzepnięcia.
Wikipedia
enzym proteolityczny występujący w tkankach oraz w płytkach krwi i osoczu, zapoczątkowujący proces krzepnięcia krwi; tromboplastyna, protrombinaza
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, hormon tkankowy powodujący agregację trombocytów
SJP.pl
Tromboksany (łac. thrombus – zakrzep; w skrócie TX) – jedna z biologicznie czynnych substancji zaliczanych do eikozanoidów. Produkowana jest z kwasu arachidonowego przez cyklooksygenazę. Powodują m.in. agregację trombocytów i skurcz naczyń krwionośnych.
Tromboksany różnią się od prostaglandyn charakterem pierścienia. Pierścień tromboksanów jest sześcioczłonowy i zawiera dodatkowo atom tlenu.
Wyróżniamy 2 postacie tromboksanów:
Wikipedia
rozpuszczenie zakrzepu wewnątrz naczynia krwionośnego
SJP.pl
Tromboliza – rozpuszczenie zakrzepu w wyniku podania leków trombolitycznych, np.: tPA lub streptokinaza.
Leczenie trombolityczne ma na celu przywrócenie przepływu krwi w zamkniętym lub znacznie zwężonym naczyniu krwionośnym. Stosowane jest w zawale serca, udarze niedokrwiennym i ciężkiej zatorowości płucnej.
Wikipedia
instrument muzyczny; puzon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. daw. puzon
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|puzon.
źródła.
== trombon (język chorwacki.) ==
thumb|trombon (1.1)
ortografie.
wymowa. IPA3|trombon.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. puzon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtrɔ̃mbɔ̃n, AS: trõmbõn
Wiktionary
dawniej: osoba grająca na trombonie (puzonie); trombon (rzadko), puzonista
SJP.pl
obniżenie liczby płytek krwi spowodowane uszkodzeniem komórek szpiku kostnego; małopłytkowość, trombocytopenia
SJP.pl
enzym proteolityczny występujący w tkankach oraz w płytkach krwi i osoczu, zapoczątkowujący proces krzepnięcia krwi; trombokinaza, protrombinaza
SJP.pl
Wikipedia
hormon odpowiedzialny za produkcję i dojrzewanie trombocytów na drodze trombopoezy
SJP.pl
Trombopoetyna – hormon odpowiedzialny za produkcję i dojrzewanie trombocytów (czyli składników krwi odpowiedzialnych za jej krzepnięcie) na drodze trombopoezy. Jest produkowana głównie przez komórki wątroby i (w mniejszej ilości) przez nerki i mięśnie szkieletowe. Działa pobudzająco na megakariocyty szpiku kostnego.
Wikipedia
proces powstawania trombocytów w szpiku kostnym
SJP.pl
Wikipedia
środek zapobiegający tworzeniu się skrzeplin w naczyniach krwionośnych, hamujący powstawanie protrombiny w wątrobie; dwukumarol
SJP.pl
zakrzepica żył głębokich
SJP.pl
narożne stożkowate sklepienie, stosowane w celu podtrzymywania górnych partii budowli
SJP.pl
Trompa – narożny detal architektoniczny (wysklepek) pozwalający na przejście z rzutu czworobocznego do ośmiobocznego lub koła (a nawet elipsy jak w katedrze w Pizie) stanowiącego podstawę kopuły. Trompa jest rodzajem małego sklepienia złożonego z łęczków zwiększających się ku górze.
Przykłady:
Wikipedia
krzykliwe i demonstracyjne głoszenie jakichś poglądów; tromtadractwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. pejor. krzykliwe i demonstracyjne przedstawienie jakichś poglądów lub wyniosłych haseł pozbawionych treści
(1.2) książk. pejor. osoby lub środowiska głoszące swe poglądy krzykliwie i demonstracyjnie
Wiktionary
IPA: ˌtrɔ̃mtaˈdrat͡sʲja, AS: trõmtadracʹi ̯a
Wiktionary
przym. tromtadracki
przysł. tromtadracko
Wiktionary
(1.1) górnolotność, napuszoność, efekciarstwo
Wiktionary
efekciarski, krzykliwy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. górnolotny, napuszony, krzykliwy i pozbawiony treści
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) książk. osoba, która w sposób górnolotny, napuszony, krzykliwy i pozbawiony treści głosi jakieś poglądy lub hasła
Wiktionary
rzecz. tromtadracja ż., tromtadractwo n., tromtadrata m.
:: fż. tromtadracka ż.
przym. tromtadratyczny
Wiktionary
(1.1) książk. kabotyński; pot. efekciarski, szpanerski
Wiktionary
osoba uprawiająca tromtadrację; krzykacz
SJP.pl
1. ozdobny fotel będący honorowym miejscem monarchy lub dostojników kościelnych;
2. książkowo:
a) władza lub godność króla; korona;
b) osoba panująca, monarcha;
3. żartobliwie: sedes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fotel lub podobny mebel przeznaczony dla monarchów lub hierarchów kościelnych;
(1.2) przen. stanowisko monarchy w danym kraju
(1.3) teol. w lm.: według klasyfikacji Pseudo-Dionizego Areopagity trzeci chór anielski;
(1.4) żart. sedes, muszla klozetowa
Wiktionary
Tron (gr. thronos, thranus, łac. thronus – taboret, siedzenie), w języku staropolskim również stolec – oficjalne określenie siedziska najczęściej o kształcie krzesła, na którym monarcha zasiada przy oficjalnych okazjach. W sensie abstrakcyjnym tron określa również władzę monarchii. Wstąpienie monarchy na tron (intronizacja) podczas obrzędu koronacji oznacza początek panowania władcy.
Wikipedia
(1.1) Król zasiadł na tronie i zamyślił się.
(1.2) W XV wieku tron Polski należał do Jagiellonów.
(1.3) Razem z tronami i cherubinami serafini przebywają przed Bogiem w światłości.
Wiktionary
IPA: trɔ̃n, AS: trõn
Wiktionary
rzecz. detronizacja ż., intronizacja ż., tronowanie n.
czas. tronować ndk., detronizować ndk., intronizować ndk.
przym. tronowy
Wiktionary
(1.2) państwo, władztwo
Wiktionary
[czytaj: tronhejm] miasto w Norwegii
SJP.pl
Trondheim (dawniej Nidaros oraz Trondhjem) – miasto w Norwegii, nad Trondheimsfjorden u ujścia rzeki Nidelvy. Ośrodek administracyjny, dobrze rozwinięty przemysł stoczniowy, maszynowy, metalowy, rybny, ważny port handlowy i rybacki.Ważny ośrodek sportów zimowych (trasy biegowe, skocznie narciarskie). W 2023 miejscowość liczyła 212 660 mieszkańców.
Wikipedia
zdrobniale: tron (1. ozdobny fotel będący honorowym miejscem monarchy lub dostojników kościelnych;
2. żartobliwie: sedes)
SJP.pl
1. sprawować władzę monarszą; królować, panować;
2. zajmować naczelne, najważniejsze miejsce
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zajmować tron
Wiktionary
rzecz. tron m., tronowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tronować.
Wiktionary
czas. tronować ndk.
rzecz. tron mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: tron
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący tronu, związany z tronem; będący miejscem, gdzie stoi tron
Wiktionary
rzecz. tron m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj dinozaura gadziomiednicznego, żyjącego około 70 mln lat temu
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj dinozaura gadziomiednicznego, żyjącego około 70 mln lat temu
SJP.pl
Troodony (Troodontidae) – rodzina teropodów z grupy celurozaurów.
Wikipedia
[czytaj: truper] samochód typu Isuzu Trooper
SJP.pl
Trooper – piwo górnej fermentacji istniejące na rynku od 2013 roku. Powstałe w wyniku współpracy wokalisty zespołu heavymetalowego Iron Maiden, Bruce’a Dickinsona, z browarem Robinsons Brewery. Efektem tego jest klasyczne jasne Ale, charakteryzujące się chmielowym aromatem (chmiele: Goldings, Bobek, Cascade).
Wikipedia
składnik strukturalny stali i żeliw szarych poddanych obróbce cieplnej
SJP.pl
Troostyt – drobnoziarnista odmiana perlitu; mieszanina ferrytu i cementytu powstająca z austenitu w wyniku przemiany eutektoidalnej. Najczęściej uzyskuje się go w wyniku przemiany izotermicznej austenitu w temperaturze około 550 °C. Nazwa troostyt pochodzi od nazwiska francuskiego chemika Louisa Josepha Troosta (1825–1911). Nie do końca się przyjęła w świecie materiałoznawców, dlatego najczęściej w literaturze angielskiej można znaleźć określenie fine pearlite.
Wikipedia
1. odciski zwierzęcych kończyn na ziemi, śniegu; ślad;
2. w literaturze: wyraz bądź zwrot w znaczeniu przenośnym (np. alegoria, metonimia, metafora);
3. (zwykle w liczbie mnogiej) wstawka melodyczna dodawana do melodii chorałowej razem z nowym tekstem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ślad odciśniętych stóp
(1.2) liter. zwrot o znaczeniu przenośnym;
(1.3) muz. wstawka melodyczna dodawana z nowym tekstem do melodii chorałowej
(1.4) filoz. argument przedstawiany przez sceptyków, mający wykazać, że żadne twierdzenie nie może być ani udowodnione, ani też obalone i że wszelkie poznanie jest niemożliwe
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: tropić
Wiktionary
Wikipedia
IPA: trɔp, AS: trop
Wiktionary
(1.1)
rzecz. tropiciel m., tropicielstwo n., tropienie n., tropowiec mzw.
czas. tropić ndk., wytropić dk.
(1.2-4)
przym. tropiczny
Wiktionary
(1.1) ślad
Wiktionary
Tropar (troparion) (z gr. τροπάριον, liczba mnoga: τροπάρια, od τρέπω 'odwracać') – jedna z form muzycznych w obrządku bizantyjskim, będącym w użyciu w Kościołach prawosławnych oraz w Katolickich Kościołach Wschodnich tradycji bizantyjskiej. Jest to poetycki śpiew liturgiczny o prostej strukturze i rytmicznej kadencji, który przybliża nam historię i znaczenie soteriologiczne danego święta, wydarzenia lub świętego.
Wikipedia
1. w łowiectwie: ścigać zwierza, podążając jego tropem; śledzić;
2. śledzić, szukać kogoś, zwłaszcza w celu pojmania; ścigać;
3. przenośnie: szukać śladów, objawów czegoś, zwłaszcza w celu wyeliminowania czegoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) iść za kimś lub za czymś po jego śladach – tropach, zapachu
(1.2) przen. śledzić, ścigać kogoś lub coś
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. martwić, boleć
Wiktionary
IPA: ˈtrɔpʲit͡ɕ, AS: tropʹić
Wiktionary
rzecz. trop mrz., tropienie n., tropiciel mos., tropicielka ż., tropowiec mzw.
czas. wytropić dk.
Wiktionary
osoba tropiąca zwierzynę; osoba biegła w tropieniu, osaczaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) łow. osoba tropiąca zwierzynę
(1.2) przen. szpicel
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) kynol. łow. pies tropiący zwierzynę;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dziedzicowie mają dobrych tropicieli, urządzają doskonałe polowania.
(1.2) Ślad odnalazł indiański tropiciel z wioski nad potokiem.
(2.1) Myśliwy trzyma tropiciela u siebie, traktuje go nieomal jak członka rodziny.
Wiktionary
rzecz. trop m., tropienie n., tropicielstwo n., tropowiec mzw.
czas. tropić ndk.
Wiktionary
(2.1) tropowiec
Wiktionary
SJP.pl
Tropicielka – drugi żeński stopień harcerski w ZHP, SHK Zawisza i ZHR. Przeznaczony dla dziewcząt wieku 12-13 lat. Oznaczeniem stopnia jest srebrna lilijka nabita na Krzyżu Harcerskim (ZHR) lub dwie belki na pagonie (ZHP).
Wikipedia
dotyczący tropiku; tropikalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tropić.
Wiktionary
czas. tropić
rzecz. tropiciel mzw./mos.
Wiktionary
1. strefa położona między zwrotnikami Raka i Koziorożca; tropiki;
2. gorący i na ogół bardzo wilgotny klimat charakterystyczny dla tego obszaru;
3. zewnętrzna warstwa namiotu, zabezpieczające przed utratą ciepła oraz przed opadami;
4. tkanina wykonana z wełny lub elany;
5. ubranie z tego materiału;
6. zdrobnienie od: trop (ślad);
7. zdrobnienie od: trop (wyraz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. gorąca i wilgotna strefa klimatyczna na Ziemi położona między zwrotnikami;
(1.2) włók. lekka i cienka tkanina na letnie ubrania
(1.3) wierzchnia warstwa namiotu turystycznego;
(1.4) astr. zwrotnik, zwrotnik niebieski
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rośliny te występują w tropikach i subtropikach.
(1.2) Włóż kurtkę z tropiku, jest bardziej przewiewna.
(1.3) Powierzchnia tropiku pokryta była żółtym pyłem z sosen.
Wiktionary
IPA: ˈtrɔpʲik, AS: tropʹik
Wiktionary
przym. tropikalny, tropikowy
przysł. tropikalnie
rzecz. subtropik mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) strefa
(1.2) tkanina
(1.3) warstwa
(1.4) zwrotnik
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tropikalny, tropikowy
przysł. tropikalnie
rzecz. subtropik mrz.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|tropicus. < etym|gr|τροπικός. < etym|gr|τροπή|-ικός. < etym|gr|τρέπω|-η.
(1.4) etym|gr. tropein 'zawracać, zmieniać się', tropikós 'zwrotny'
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tropics; (1.3) flysheet
* esperanto: (1.1) tropiklando, tropikoj; (1.4) tropiko
* hiszpański: (1.1) trópico m.
źródła.
== tropik (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) geogr. zwrotnik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dział semantyki poetyckiej zajmujący się przenośniami w języku artystycznym
SJP.pl
1. przystosowanie konstrukcji maszyn i urządzeń do eksploatacji w warunkach tropikalnych
2. nadawanie materiałom odporności na warunki tropikalne
SJP.pl
1. przymiotnik od: tropikalizacja
2. komora tropikalizacyjna - urządzenie utrzymujące w swym wnętrzu pożądane warunki klimatyczne, używane do badań w warunkach tropikalnych
SJP.pl
nadawać materiałom odporność na warunki tropikalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tropikalne
Wiktionary
rzecz. tropikalizacja ż.
przym. tropikalny
przysł. tropikalnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) typowy dla strefy międzyzwrotnikowej, o klimacie gorącym i wilgotnym
(1.2) daw. lub spec. związany z tropikami (czyli zwrotnikami)
Wiktionary
(1.1) W jakich krajach tropikalnych bywałaś?
Wiktionary
IPA: ˌtrɔpʲiˈkalnɨ, AS: tropʹikalny
Wiktionary
rzecz. tropik m., tropikalność ż.
przym. tropikowy, subtropikalny
przysł. tropikalnie
Wiktionary
(1.1) gorący, upalny, ciepły, podzwrotnikowy, zwrotnikowy, równikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek cholinolityczny stosowany w diagnostyce i przygotowaniach do zabiegów okulistycznych w celu rozszerzenia źrenicy;
Wiktionary
Tropikamid (łac. tropicamidum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, z grupy pirydyn, cholinolityk, lek stosowany w diagnostyce i przygotowaniu do zabiegów okulistycznych.
Wikipedia
1. strefa położona między zwrotnikami Raka i Koziorożca; tropiki;
2. gorący i na ogół bardzo wilgotny klimat charakterystyczny dla tego obszaru;
3. zewnętrzna warstwa namiotu, zabezpieczające przed utratą ciepła oraz przed opadami;
4. tkanina wykonana z wełny lub elany;
5. ubranie z tego materiału;
6. zdrobnienie od: trop (ślad);
7. zdrobnienie od: trop (wyraz)
SJP.pl
Wikipedia
związek organiczny, pochodna hydrolizy atropiny; ma zastosowanie w medycynie
SJP.pl
Tropiszewo (niem. Trappenfelde) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie malborskim, w gminie Lichnowy na obszarze Wielkich Żuław Malborskich.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
W Tropiszewie urodził się Franz Komnick (1857-1938) - przedsiębiorca niemiecki, konstruktor samochodów, zasłużony dla Elbląga przemysłowiec.
Wikipedia
Tropiszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Igołomia-Wawrzeńczyce.
Wieś duchowna, własność Opactwa Benedyktynek w Staniątkach położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie proszowskim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
reakcja ruchowa (zwrot lub wygięcie) roślin i niższych zwierząt prowadzących osiadły tryb życia na bodźce zewnętrzne działające kierunkowo (np. na światło, wilgotność środowiska), dodatnia w kierunku działania bodźca lub ujemna w kierunku przeciwnym; także wrodzona zdolność organizmów do wykonywania takich ruchów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. ruchy wzrostowe roślin lub ich części oraz ruchy niższych zwierząt pod wpływem działania bodźców, wykonywane przez organizm w kierunku źródła bodźców (tropizm dodatni) lub w stronę przeciwną (tropizm ujemny); zdolność organizmów do wykonywania takich ruchów;
Wiktionary
Tropizm – reakcja ruchowa roślin i niższych zwierząt na bodźce zewnętrzne. Ruch (zwrot lub wygięcie) w kierunku bodźca to tropizm dodatni, plagiotropizm, w kierunku przeciwnym – tropizm ujemny, ortotropizm. Plagiotropizm może przybierać formę tropizmu transwersalnego, polegającego na ustawieniu organu pod kątem 90° do bodźca – diatropizm.
Wikipedia
(1.1) Że to jest wszystko parcie do szczęścia, do tego niewyraźnego celu za mgłą, a może z mgły, który nazywa się szczęście i który jest jak tropizmy — światło wszczynające w materii naszego jestestwa.
Wiktionary
IPA: ˈtrɔpʲism̥, AS: tropʹism̦
Wiktionary
potocznie: tropnąć się - zorientować się w czymś, domyślić się czegoś
SJP.pl
taki, który się tropnął (zorientował się w czymś)
SJP.pl
Tropofit (gr. tropos – zwrot) – roślina klimatu zmiennego, gdzie okresy korzystnych warunków dla wzrostu roślin pojawiają się cyklicznie. Tropofity potrafią przetrwać zarówno ostrą zimę jak i upalne lato, okres suchy i mokry.
Tropofity potrafią przetrwać niekorzystne okresy rozwoju dostosowując do nich swój pokrój i aktywność życiową. W klimacie umiarkowanym i zimnym niekorzystnym dla roślin okresem jest zima, zarówno ze względu na niskie temperatury, jak i fizjologiczną suszę (przy zamarzniętym podłożu pobieranie wody jest niemożliwe). Na okres zimy rośliny tego klimatu przechodzą w stan spoczynku. W obszarach klimatu ciepłego, gdzie latem panuje susza, okresem korzystniejszym dla roślin są chłodniejsze pory roku, rosnące tam rośliny przechodzą więc w stan spoczynku podczas upalnego i suchego lata.
Wikipedia
biopolimer zbudowany z trzech cząsteczek kolagenu
SJP.pl
Tropokolagen – złożony biopolimer, zbudowany z trzech cząsteczek kolagenu, tworzących potrójną helisę o ścisłej budowie. Stanowi strukturalną podstawę budowy włókien kolagenowych o większej grubości, wydzielany do przestrzeni międzykomórkowej polimeryzuje w grubsze włókna o różnej grubości. Długość splotu tropokolagenu wynosi 260 nm, grubość 1,5 nm o skoku 0,3 nm. Syntetyzowany jest przede wszystkim przez fibroblasty w tkance łącznej.
Wikipedia
białko uczestniczące w mechanizmie regulacji skurczu mięśnia sercowego
SJP.pl
Troponina – białko regulujące skurcze mięśni poprzecznie prążkowanych i mięśnia sercowego.
Oznaczenie sercowych izoform troponin ma podstawowe znaczenie w diagnostyce zawału mięśnia sercowego.
Wyróżnia się:
Wikipedia
w meteorologii: przejściowa warstwa między troposferą a stratosferą o jednakowej temperaturze w przekroju pionowym
SJP.pl
Tropopauza – warstwa atmosfery ziemskiej o grubości ok. 1–2 km, tworząca strefę przejściową między troposferą a stratosferą.Nad biegunami rozciąga się na wysokości od ok. 6–8 km, w szerokościach umiarkowanych do 10–12 km, a nad równikiem podnosi się do 15–17 km. Jej położenie zależy również od pory roku – latem znajduje się wyżej. Temperatura w warstwie tej sięga do –55 °C.
Wikipedia
najniższa warstwa atmosfery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geofiz. najniższa warstwa atmosfery Ziemi, która znajduje się bezpośrednio nad powierzchnią planetaanety i rozciąga się do wysokości około 8–18 km, w zależności od szerokości geograficznej (najniższa nad biegunami, najwyższa nad równikiem)
Wiktionary
Troposfera – najniższa warstwa atmosfery planety, zawierająca większość jej masy, w której temperatura zasadniczo maleje ze wzrostem wysokości. Jej górną granicą jest tropopauza, która oddziela ją od wyższej stratosfery (na planetach, na których stratosfera nie występuje, troposfera leży pod mezosferą). W troposferze częste są turbulencje, występują tam najważniejsze procesy kształtujące pogodę i klimat.
Wikipedia
(1.1) W troposferze temperatura spada wraz z wysokością.
Wiktionary
przym. troposferyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. troposferyczny
frazeologia.
etymologia. etym|gr|τροπή|σφαῖρα.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) troposphere
* baskijski: (1.1) troposfera
* bułgarski: (1.1) тропосфера ż.
* chorwacki: (1.1) troposfera ż.
* duński: (1.1) troposfære w.
* galicyjski: (1.1) troposfera ż.
* hiszpański: (1.1) troposfera ż.
* kataloński: (1.1) troposfera ż.
* norweski (bokmål): (1.1) troposfære m.
* norweski (nynorsk): (1.1) troposfære m.
* nowogrecki: (1.1) τροπόσφαιρα ż.
* portugalski: (1.1) troposfera ż.
* słoweński: (1.1) troposfera ż.
* włoski: (1.1) troposfera ż.
źródła.
== troposfera (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geofiz. troposfera
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) meteorol. związany z troposferą
Wiktionary
rzecz. troposfera ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. łow. pies tropiący zwierzynę;
Wiktionary
Psy gończe – grupa psów wykorzystywanych głównie do tropienia i pogoni za zwierzyną, posługujących się przede wszystkim węchem.
Przeważnie z długimi obwisłymi uszami.
Osobną grupę stanowią charty.
Wikipedia
(1.1) Odpowiednio ułożony ogar polski może być doskonałym tropowcem.
Wiktionary
rzecz. trop m., tropiciel m., tropienie n.
czas. tropić ndk.
Wiktionary
(1.1) pies gończy
Wiktionary
za wiele - określenie używane w powiązaniu z innymi
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trościanka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Wojsławice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Wojsławice. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 60 mieszkańców i była osiemnastą co do wielkości miejscowością gminy Wojsławice.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Anny w Tuczępach.
Wikipedia
troskliwość, pieczołowitość, opieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chęć pomocy komuś; dbałość o czyjeś dobro
(1.2) zmartwienie, kłopot
Wiktionary
troska
Wikipedia
(1.1) Ta pielęgniarka obdarza troską wszystkich pacjentów.
(1.2) Odkąd zepsuł się samochód, nasze wakacje są pełne trosk.
Wiktionary
IPA: ˈtrɔska, AS: troska
Wiktionary
rzecz. troskliwość ż., troskanie n., zatroskanie n., beztroskość ż.
czas. troszczyć się ndk., zatroszczyć się dk.
przym. troskliwy, zatroskany
przysł. troskliwie
Wiktionary
(1.1) opieka, czułość
Wiktionary
troskać się - dawniej:
1. martwić się, niepokoić się;
2. myśleć o czymś z niepokojem i obawą; troszczyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|troskać.
Wiktionary
rzecz. troska ż., zatroskanie n., troszczenie n., zatroszczenie n.
czas. troskać ndk., zatroskać dk., troszczyć ndk., zatroszczyć dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. pełen troski
Wiktionary
IPA: trɔˈskavɨ, AS: troskavy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z troską, dbałością, oddaniem
Wiktionary
rzecz. beztroskość ż., troska ż., troskliwość ż.
czas. troszczyć się
przym. troskliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: troskliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bycie troskliwym w opiece lub zajmowaniu się czymś
(1.2) daw. zmartwienie, zgryzota
Wiktionary
(1.1) A wypchaj się pan z tą całą pańską troskliwością!
Wiktionary
rzecz. troska ż., troszczenie się n.
czas. troszczyć ndk., troszczyć się ndk.
przym. troskliwy
przysł. troskliwie
Wiktionary
(1.1) dbałość, opiekuńczość, pieczołowitość, staranność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: troskliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający troskę, zmartwienie, niepokój
Wiktionary
(1.1) Poszukuję troskliwego opiekuna dla dwóch miesięcznych szczeniąt.
Wiktionary
IPA: trɔsˈklʲivɨ, AS: trosklʹivy
Wiktionary
rzecz. troska ż., troskliwość ż., beztroskość ż.
czas. troszczyć się, zatroszczyć się
przysł. troskliwie
Wiktionary
(1.1) opiekuńczy, dbały
Wiktionary
gatunek krzewu z rodziny szakłakowatych; kruszyna pospolita, szakłak kruszyna, wilczyna
SJP.pl
Troszczyn – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Opalenica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) wieś wzmiankowana była jako Troszczyn Olędry i należała do wsi większych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski). Troszczyn Olędry należał do okręgu grodziskiego i stanowił część obszernego majątku Grodzisk (Grätz), którego właścicielem był wówczas Szolc i Łubieński. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 173 mieszkańców i 21 dymów (domostw).
Wikipedia
gatunek krzewu z rodziny szakłakowatych; kruszyna pospolita, szakłak kruszyna, wilczyna
SJP.pl
Kruszyna pospolita (Frangula alnus Mill.) – gatunek krzewu należący do rodziny szakłakowatych (Rhamnaceae). W Polsce występuje pospolicie na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Inne nazwy: szakłak kruszyna, troszczyna, wilczyna.Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy.
Wikipedia
gatunek krzewu z rodziny szakłakowatych; kruszyna pospolita, szakłak kruszyna, wilczyna
SJP.pl
Troszczyno (niem. Friedrichsgnade) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Radowo Małe.
W latach 1818–1945 miejscowość administracyjnie należała do Landkreis Regenwalde (Powiat Resko) z siedzibą do roku 1860 w Resku, a następnie w Łobzie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
niewiele, kapeczkę
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) zdrobn. od: trochę; bardzo mało, malutko, odrobinę
Wiktionary
(1.1) Tadeusz wysunął spod koca i kołdry lewą rękę, troszeczkę, tylko aby sprawdzić, która godzina.
(1.1) Udawałam przed tym taksiarzem, że jestem cudzoziemką i po polsku mówię tylko ot, troszeczkę.
Wiktionary
IPA: trɔˈʃɛt͡ʃkɛ, AS: trošečke
Wiktionary
licz. trochę, troszeńkę, troszkę
przysł. troszkę, troszeńkę
Wiktionary
(1.1) odrobinkę
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pot. bardzo mało
Wiktionary
(1.1) Tomku, skup się chociaż troszeńkę.
(1.1) Chyba troszeńkę się spóźniłaś?
Wiktionary
przysł. trochę, troszkę
licz. trochę, troszkę, troszeczkę
Wiktionary
(1.1) troszeczkę, troszkę
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bardzo mało
forma rzeczownika.
(2.1) B. lp. od: troszka
Wiktionary
(1.1) Byliśmy już troszkę znudzeni jego gadaniem.
(1.1) Musisz się troszkę bardziej skupić.
Wiktionary
przysł. trochę, troszeńkę
licz. trochę, troszeczkę
Wiktionary
(1.1) troszeczkę, troszeńkę
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Troszkowo (niem. Klackendorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, powiecie bartoszyckim, gminie Bisztynek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Troszynek – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Wolin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Troszyn
SJP.pl
dawniej: niewielka gałązka na opał
SJP.pl
Trot (kor. 트로트 teuroteu) – gatunek koreańskiej muzyki rozrywkowej, znany z używania powtarzalnych rytmów i modulacji wokalnych. Jest uznawany za najstarszą formę koreańskiej muzyki popowej. Sformułowany w czasie japońskich rządów na początku XX wieku, gatunek ukształtował się pod wpływem japońskich, koreańskich i amerykańskich elementów muzycznych. Choć popularność gatunku spadła w latach 90. XX w., wraz z rozwojem K-popu, został on przywrócony przez współczesnych koreańskich artystów popowych, takich jak Jang Yun-jeong, Super Junior-T, Daesung (z Big Bangu), Lizzy (z After School) oraz Joy (członkini Red Velvet).
Wikipedia
miejsce przeznaczone dla ruchu pieszego; chodnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. część ulicy odgrodzona krawężnikiem od jezdni, przeznaczona dla ruchu pieszego
Wiktionary
Chodnik, trotuar – utwardzony pas terenu służący do poruszania się pieszych, zazwyczaj fragment pobocza drogi. W Polsce najczęściej wyłożony jest płytami betonowymi, kostką betonową lub kamiennym brukiem.
Główną funkcją chodników jest zapewnienie bezpiecznej i wygodnej komunikacji pieszym i oddzielenie jej od komunikacji kołowej na drodze. Mogą pełnić funkcje promenady. Ozdobne mozaiki oraz specjalna, mała infrastruktura mogą przekształcać chodnik w dzieło sztuki.
Wikipedia
(1.1) Długi rząd skulonych postaci dreptał w błotnistej papce trotuaru, czekając na 113.
Wiktionary
IPA: trɔˈtuwar, AS: trotuu̯ar
Wiktionary
przym. trotuarowy
Wiktionary
(1.1) neutr. chodnik
Wiktionary
zdrobnienie od: trotuar
SJP.pl
przymiotnik od: trotuar
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. dotyczący trotuaru (chodnika); stanowiący część trotuaru; dziejący się na trotuarze
Wiktionary
rzecz. trotuar mrz.
Wiktionary
(1.1) neutr. chodnikowy
Wiktionary
duże trociny
SJP.pl
materiał wybuchowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny, silny materiał wybuchowy;
Wiktionary
Trotyl, 2,4,6-trinitrotoluen, TNT – organiczny związek chemiczny z grupy nitrozwiązków, stosowany jako kruszący materiał wybuchowy.
Trotyl topi się w temp. 80,2 °C, spala się wydzielając kopcący, czarny, toksyczny dym. Ulega wybuchowemu rozkładowi powyżej 240 °C. Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie (stężenie maks. wynosi ok. 0,01%). Rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych.
Wikipedia
(1.1) Po raz pierwszy trotyl wyprodukowano na skalę komercyjną w Niemczech w roku 1901.
Wiktionary
przym. trotylowy
Wiktionary
podobny właściwościami do trotylu
SJP.pl
[czytaj: troc] nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. trawa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. trumna
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. skrzynia
Wiktionary
Trówła, tróhła, trógła - malowana, datowana skrzynia na ubrania i cenne przedmioty, element posagu panny młodej, w którym gromadziła wyprawę ślubną. W trówłach, poprzedniczkach szaf, trzymano ubrania i najcenniejsze przedmioty w domu, był one cenne i przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Wikipedia
(1.1) tróchła
(1.2) tróchła
Wiktionary
1. miasto we Francji;
2. Chrétien de Troyes (ok. 1135-ok. 1183), poeta francuski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we Francji, położone nad Sekwaną, w regionie Grand Est, historyczna stolica Szampanii;
Wiktionary
Troyes (wymowa, tʁwa) – miasto i gmina we Francji, położone nad Sekwaną, w regionie Grand Est, w departamencie Aube, w okręgu (arondissement) Troyes. Miasto było historyczną stolicą Szampanii.
Wikipedia
przym. trojański
Wiktionary
wykrzyknik naśladujący terkot; trrr
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący terkot; trr
SJP.pl
średniowieczny poeta i śpiewak wędrujący po dworach południowej Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. poeta dworski tworzący w XI–XIII wieku w południowej Francji, wędrowny poeta i śpiewak;
(1.2) książk. przen. poeta, pieśniarz wędrowny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uzdolnieni żonglerzy i ubodzy trubadurzy, szukając zarobku, przyszli do Włoch.
(1.1) Laura — jakby na wspomnienie swéj sławnéj imienniczki — kocha się w dawnych zwyczajach rycerskich: lubi słuchać śpiewu trubadura u nóg swoich.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. trubadurka ż.
przym. trubadurski
przysł. trubadursko
Wiktionary
(1.2) bard
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. zabijać za pomocą trucizny;
2. przenośnie: dawać niedobre jedzenie, mogące zaszkodzić jedzącemu;
3. przenośnie: niepokoić, dręczyć, martwić;
4. potocznie: mówić długo, w sposób uciążliwy dla słuchacza; ględzić; gderać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. otruć, zatruć)
(1.1) powodować objawy choroby lub śmierć poprzez działanie trucizny
czasownik przechodni niedokonany (dk. struć, zatruć)
(2.1) dawać niezdrowe jedzenie i wywoływać objawy choroby układu pokarmowego
(2.2) powodować zanieczyszczenie środowiska przyrodniczego
(2.3) pot. powodować niepokój, przygnębienie
(2.4) daw. zużywać, niszczyć
czasownik nieprzechodni niedokonany
(3.1) pogard. mówić rozwlekle, natrętnie prosić
czasownik zwrotny niedokonany truć się (dk. otruć się, zatruć się)
(4.1) zażywać truciznę
czasownik zwrotny niedokonany truć się (dk. struć się, zatruć się)
(5.1) przyjmować niewłaściwy pokarm, szkodząc zdrowiu
(5.2) pot. ulegać złym przemyśleniom
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., truciciel m., trucie n., trucizna ż., trutka ż.
przym. trujący
przysł. trująco
czas. otruć, wytruwać
Wiktionary
(1.1) niszczyć, uśmiercać, zatruwać
(2.1) zatruwać
(2.2) zanieczyszczać, zatruwać
(2.3) dręczyć, martwić, niepokoić, przygnębiać, trapić, zatruwać
(3.1) gadać, ględzić, nawijać, zrzędzić
(4.1) zatruwać się
(5.2) gnębić się, martwić się, niepokoić się, zadręczać się, zatruwać się
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: trucht
SJP.pl
zdrobnienie od: trucht
SJP.pl
zdrobnienie od: truchło
SJP.pl
bać się bardzo, drętwieć ze strachu; trwożyć się
SJP.pl
1. bieg konia lub innego zwierzęcia, pośredni między stępem a kłusem;
2. wolny bieg małymi kroczkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wolny, nieśpieszny bieg małymi krokami o prędkości między 5 a 10 km/h
(1.2) bieg konia lub innego zwierzęcia, pośredni między stępem a kłusem
Wiktionary
rzecz. truchtanie n.
czas. truchtać ndk., potruchtać dk., przytruchtać dk.
Wiktionary
biec pomału, nie nadwyrężając się
SJP.pl
1. bieg konia lub innego zwierzęcia, pośredni między stępem a kłusem;
2. wolny bieg małymi kroczkami
SJP.pl
1. blok skalny oddzielający się w stropie wzdłuż płaszczyzn łupności, przybierający zwykle kształt wieka trumny
2. gwarowo: trumna
SJP.pl
przestarzale:
a) ciało zmarłego, zwłoki
b) próchno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) to, co ulega bądź ulegnie rozkładowi; martwe ciało
(1.2) przen. książk. coś martwego, przestarzałego
(1.3) przen. pot. pejor. obraź. człowiek stary, niedołężny
(1.4) stpol. smutek, przygnębienie, strapienie
Wiktionary
Zwłoki – martwe ciało ludzkie lub zwierzęce.
Bez spreparowania zwanego mumifikacją zwłoki ulegają procesowi rozkładu. Po zniszczeniu wierzchnich tkanek pozostają kości, które są trudno rozkładalne. Dopiero po czasie kilkuset lat zwłoki zostają całkowicie rozłożone przez biodegradację. Zwłoki po mumifikacji mogą utrzymywać się bardzo długo. Sztuka utrzymywania ciał istniała już w starożytnym Egipcie.
Wikipedia
(1.1) Policjant zabezpieczył truchło kota.
(1.3) Z żwawej staruszki zmieniła się w bezsilne truchło, na łasce opieki społecznej.
Wiktionary
IPA: ˈtruxwɔ, AS: truχu̯o
Wiktionary
rzecz. truchlenie n.
czas. truchleć ndk., struchleć ndk.
przym. struchlały
Wiktionary
(1.1) zwłoki
(1.3) starzec
Wiktionary
osoba, która otruła kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto kogoś truje lub otruł
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zakład przemysłowy, który zanieczyszcza środowisko naturalne
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., trutka ż., trucizna ż., trucie n.
czas. wytruwać, truć ndk., otruć dk.
przym. trujący
Wiktionary
kobieta, która otruła kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przest. ent. pszcz. truteń
(1.2) przest. przen. pejor. truteń
Wiktionary
(1.1) Mrówki mają śpichlerze, pracowite roje • Znoszą miody i woski, a trucień napoje, [...]
(1.1) [...] kto w życiu tego warunku nie spełnił, ten przeżył jak rzeka, co jałowo płynie, jak kwiat pusty, co przekwitł bez owocu, jak trucień, co z siebie nic pożytecznego nie snując, cudzą pracę zjadał.
Wiktionary
rzecz. trudeń m.
Wiktionary
(1.1) truteń, przest. trąd, trut
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) toksykol. substancja mogąca zakłócić funkcjonowanie organizmu lub spowodować śmierć;
Wiktionary
Trucizna – substancja chemiczna, która wprowadzona do organizmu, wskutek swych właściwości fizycznych i chemicznych, może wywołać zmiany struktury lub zaburzenia czynności organizmu, których wynikiem jest choroba lub śmierć. Badaniem wpływu trucizn na organizmy zajmuje się nauka zwana toksykologią. Niemal każda substancja w pewnych okolicznościach i w odpowiednio dużej dawce może wywołać zatrucie, jednak aby była zaklasyfikowana jako trucizna, szkodliwe działanie musi być spowodowane spożyciem niewielkiej jej ilości. Paracelsus sformułował ten problem słowami: „Cóż jest trucizną? Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną. Tylko dawka czyni, że dana substancja jest trucizną”.Ilość substancji, która powoduje śmierć organizmu określa dawka śmiertelna.
Wikipedia
(1.1) Dali mi jako pokarm truciznę, / a gdy byłem spragniony, poili mnie octem.
(1.1) Dla żartu z butelki z trucizną usunął etykietę z trupią czaszką i skrzyżowanymi piszczelami.
Wiktionary
IPA: truˈt͡ɕizna, AS: trućizna
Wiktionary
rzecz. trutka ż., truciciel mos./mrz., trucicielka ż., trucie n., zatrucie n., odtrutka ż.
czas. truć ndk., otruć dk., wytruć dk., struć dk., podtruć dk., zatruć dk.
przym. trujący, otruty, podtruty, struty
przysł. trująco
ims. trujący
Wiktionary
(1.1) toksyna, trutka, jad; gw-pl|Górny Śląsk|gid.
Wiktionary
[czytaj: trak] niewielka ciężarówka
SJP.pl
Samochód ciężarowy, w skrócie ciężarówka – pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków towarowych. Definicja ta obejmuje także samochód ciężarowo-osobowy, skonstruowany do transportu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 (łącznie z kierowcą).
Według danych statystycznych, pod koniec roku 2018 w Polsce zarejestrowanych było 3 758 000 samochodów ciężarowych i ciągników siodłowych.
Wikipedia
[czytaj: traker] kierowca trucka (niewielkiej ciężarówki)
SJP.pl
1. ciężka praca, wysiłek, fatyga; znój, trudy (rzadko);
2. ciężkie warunki panujące gdzieś; niedogodność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ciężka praca, duży wysiłek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Postanowił nie żałować trudu i doprowadzić sprawę do końca.
(1.1) Nie złamie wolnych żadna klęska, / Nie strwoży śmiałych żaden trud — / Pójdziemy razem do zwycięstwa, / Gdy ramię w ramię stanie lud.
Wiktionary
IPA: trut, AS: trut
Wiktionary
rzecz. trudność ż.
czas. trudnić ndk., trudnić się ndk., utrudniać ndk., utrudnić dk.
przym. trudny
przysł. trudno
wykrz. trudno
Wiktionary
(1.1) fatyga, wysiłek, znój
Wiktionary
zdrobnienie od: Gertruda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Gertruda
Wiktionary
Truda może być zdrobnieniem imion żeńskich:
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Trudka.
Wiktionary
zdrobnienie od: Gertruda (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. imię|polski|ż. Truda
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Truda.
Wiktionary
dawniej:
1. trudzić;
2. utrudniać
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: trudno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: trudny
SJP.pl
niełatwy, ciężki, mozolny, męczący, kłopotliwy
SJP.pl
przysłówek w związku z bezokolicznikiem
(1.1) z koniecznością włożenia dużego wysiłku, uciążliwie, opornie
(1.2) z dużą dozą niepewności
(1.3) przykro, kłopotliwie
przysłówek
(2.1) odprzym. trudny
(2.2) zobacz też: trudno o
wykrzyknik
(3.1) wykrzyknik oznaczający akceptację trudności, lub przykrych konsekwencji.
Wiktionary
(1.1) Najtrudniej jest się zdecydować, potem już jest z górki.
(1.1) Dzieci trudno upilnować.
(1.2) (Jest mi) trudno powiedzieć, co on właściwie miał na myśli.
(1.3) Być Polakiem tutaj trudno, być Żydem trudno, ale być jednym i drugim w jednym ciele – straszne (Aleksander Rozenfeld, Żydowskie gadanie)
(2.1) Czy można stosować opatrunki lniane na trudno gojące się rany?
(2.2) Trudno o większego zucha, jak był Stefek Burczymucha. (Maria Konopnicka Stefek Burczymucha)
(3.1) Trudno, nie dostanę się na studia w tym roku.
(3.1) Chociaż teraz musi płakać, potem znowu będzie skakać. Trudno! (Julian Tuwim, Skakanka)
Wiktionary
IPA: ˈtrudnɔ, AS: trudno
Wiktionary
rzecz. trud, trudność
czas. trudzić, trudzić się
przym. trudny
Wiktionary
(1-2) niełatwo, ciężko, z trudnością; z trudem
(3.1) no trudno, no dobra, bywa, zdarza się, trudno i darmo
Wiktionary
trudno zapalający się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) z trudem zapalający się
Wiktionary
IPA: ˌtrudnɔˈpalnɨ, AS: trudnopalny
Wiktionary
rzecz. trudnopalność ż.
Wiktionary
1. coś, co jest uciążliwe, wymagające dużego nakładu pracy; problem, przeszkoda, utrudnienie;
2. cecha, właściwość tego, co jest skomplikowane, wymagające wysiłku; szkopuł, sęk, komplikacja, powikłanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeszkoda, coś, co utrudnia osiągnięcie celu
(1.2) coś, co jest trudne
(1.3) właściwość rzeczy trudnych
Wiktionary
(1.1) Niespodziewane trudności sprawiły, że musieliśmy zrezygnować z projektu.
(1.2) To dla mnie spora trudność…
(1.3) Cała trudność tego podejścia polega na konieczności zdobycia kilku rzadkich składników.
Wiktionary
IPA: ˈtrudnɔɕt͡ɕ, AS: trudność
Wiktionary
rzecz. trud mrz., utrudnienie n., utrudnianie n.
czas. utrudniać ndk., utrudnić dk., trudnić się ndk.
przym. trudny
przysł. trudno
wykrz. trudno
Wiktionary
przeszkody, komplikacje; przeciwności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest trudnościerne
Wiktionary
przym. trudnościerny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest trudnotopliwe
Wiktionary
przym. trudnotopliwy
przysł. trudnotopliwie
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający bardzo wysoką temperaturę topnienia
Wiktionary
(1.1) W urządzeniach elektrożużlowych przetapia się głównie stal, rzadziej żelazostopy i metale trudnotopliwe, a m.in. tytan i cyrkon.
Wiktionary
IPA: ˌtrudnɔtɔˈplʲivɨ, AS: trudnotoplʹivy
Wiktionary
rzecz. trudnotopliwość ż.
Wiktionary
taki, który trudno się łamie; trudno łamliwy
SJP.pl
niełatwy, ciężki, mozolny, męczący, kłopotliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego wykonanie wymaga wysiłku
(1.2) niełatwy do zrozumienia
(1.3) o człowieku o złym charakterze
(1.4) gw-pl|Bukowina. zmęczony
Wiktionary
(1.1) Wykonanie trudnego manewru wymaga sporego doświadczenia.
(1.1) To będzie trudna sprawa do załatwienia…
(1.2) Fizyka dla niektórych jest trudna do zrozumienia.
(1.3) Ludzie go nie lubili, bo był trudny, zamknięty w sobie.
Wiktionary
IPA: ˈtrudnɨ, AS: trudny
Wiktionary
rzecz. trud mrz., trudność ż., utrudnienie n.
przysł. trudno
czas. utrudniać ndk., utrudnić dk.
wykrz. trudno
Wiktionary
(1.1) skomplikowany, wymagający, niełatwy, mozolny, męczący, ciężki, żmudny
(1.2) niejasny, skomplikowany, zagmatwany, zawiły
Wiktionary
Wikipedia
1. ciężka praca, wysiłek, fatyga; znój, trudy (rzadko);
2. ciężkie warunki panujące gdzieś; niedogodność
SJP.pl
Trudy (biał. Труды; ros. Труды) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Uźmiony.
Wikipedia
zdrobnienie od: Gertruda (imię żeńskie)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. natrudzić)
(1.1) zmuszać do trudu
czasownik przechodni niedokonany (dk. potrudzić, utrudzić)
(2.1) powodować utrudzenie, zmęczenie; pomęczyć kogoś
czasownik zwrotny niedokonany trudzić się (dk. natrudzić się)
(3.1) wykonywać z trudem; pracować z dużym wysiłkiem
czasownik przechodni niedokonany trudzić się (dk. potrudzić się, utrudzić się)
(4.1) zadawać sobie trud, starając się o coś
czasownik zwrotny niedokonany trudzić się (dk. brak)
(5.1) mieć określoną pracę
Wiktionary
rzecz. trudzenie n.
przysł. trudno
wykrz. trudno
Wiktionary
(1.1) fatygować
(2.1) męczyć, nużyć, wyczerpywać
(3.1) męczyć się
(5.1) trudnić się, zajmować się
Wiktionary
krzew lub pnącze, wiecznie zielone, z rodziny trudziczkowatych
SJP.pl
rodzina roślin drzewiastych rosnących głównie w krajach tropikalnych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach trudziczkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzadko: trufla;
1. rodzaj grzybów z rodziny truflowatych, rosnący pod ziemią w lasach dębowych lub bukowych;
2. czekoladowy cukierek z suchym nadzieniem
SJP.pl
w botanice: jelenia trufelka - niejadalny grzyb z rodziny truflowatych, żyjący w symbiozie z korzeniami drzew
SJP.pl
wł. bohater włoskiej commedii dell'arte, naiwny prostaczek
SJP.pl
[czytaj: triFO] nazwisko
SJP.pl
1. rodzaj grzybów z rodziny truflowatych, rosnący pod ziemią w lasach dębowych lub bukowych; trufel;
2. czekoladowy cukierek z suchym nadzieniem; trufel;
3. mocno czekoladowe ciasto o miękkiej konsystencji, podobne w smaku do trufli (cukierka);
4. końcowa, nieowłosiona część nosa u psa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mikol. grzyb jadalny wytwarzający podziemne owocniki;
(1.2) spoż. cukierek czekoladowy z suchym nadzieniem, najczęściej o smaku rumowym
(1.3) kynol. nieowłosiona końcówka nosa u psa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uwielbiają je szczególnie wiewiórki i zwierzyna płowa, dlatego obserwowanie zachowania zwierząt może dostarczyć wskazówek, gdzie należy szukać trufli
Wiktionary
IPA: ˈtrufla, AS: trufla
Wiktionary
rzecz. truflowate, truflarz mos.
:: zdrobn. trufelka ż.
przym. truflowy, truflowaty
Wiktionary
(1.1) rzad. trufel
(1.2) rzad. trufel
Wiktionary
rodzina grzybów z klasy workowców właściwych, cechujących się podziemnymi owocnikami kilkucentymetrowej wielkości, o kulistym lub jajowatym kształcie
SJP.pl
Truflowate (Tuberaceae Dumort.) – rodzina grzybów należąca do rzędu kustrzebkowców (Pezizales).
Wikipedia
o cechach truflowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów z klasy workowców właściwych; Tuberales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy workowców właściwych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z truflą
Wiktionary
(1.1) Proszę, podaj mi ze dwie czekoladki truflowe z zielonego pudełeczka.
Wiktionary
IPA: trufˈlɔvɨ, AS: truflovy
Wiktionary
rzecz. trufla ż.
Wiktionary
→ truizm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) banalny, wyświechtany
Wiktionary
rzecz. truizm mrz.
Wiktionary
to, co jest oczywiste, powszechnie znane; banał, komunał, frazes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wypowiedź prawdziwa, ale taka, że jej treść jest wszystkim znana; banał, coś oczywistego
Wiktionary
Truizm (ang. truism od truth – „prawda”) – stwierdzenie prawdziwe, ale banalne, znane wszystkim albo zbyt błahe, aby warto było je wygłaszać. Może być użyte jako figura retoryczna. Truizmem jest np. stwierdzenie, że „Słońce jest jasne”. W retoryce, jeśli nie chce się być posądzonym o bezkrytyczne posługiwanie się banałami, często używa się następującego zwrotu: „Truizmem byłoby stwierdzenie, że...”, po czym następuje wygłoszenie tej banalnej prawdy.
Wikipedia
IPA: ˈtrujism̥, AS: trui ̯ism̦
Wiktionary
przym. truistyczny
Wiktionary
(1.1) banał, frazes, komunał, liczman, oczywistość, ogólnik, slogan, stara śpiewka
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób trujący
Wiktionary
(1.1) Składniki dymu nikotynowego działają trująco na błonę wewnętrzną tętnic, uszkadzają ją, przyczyniając się do powstawania blaszek miażdżycowych.
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., trucizna ż.
czas. truć ndk.
przym. trujący
Wiktionary
(1.1) toksycznie
Wiktionary
wywołujący chorobę lub śmierć po przeniknięciu do organizmu, powodujący zatrucie; toksyczny
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od czasownika: truć
przymiotnik
(2.1) taki, który truje, szkodzi zdrowiu, powodujący zatrucie lub śmierć
Wiktionary
(1.1) Medyk królowej, od tygodni trujący króla, nie pokazywał niczego po sobie.
(2.1) Nie jedz muchomora, bo jest trujący!
Wiktionary
IPA: truˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: trui ̯õncy
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., trucizna ż., trutka ż., truciciel m., trucicielka ż., zatrucie n.
czas. wytruwać, truć ndk., otruć dk., zatruć dk., podtruć dk., wytruć dk.
przysł. trująco
Wiktionary
(2.1) toksyczny
Wiktionary
potocznie: trujący grzyb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. mikol. trujący grzyb
Wiktionary
(1.1) Janek przyniósł z lasu prawie same trujaki.
Wiktionary
rzecz. trucizna ż., trutka ż., odtrutka m., truciciel m., trucicielka ż., trucie n., odtruwanie n., odtrucie n., otrucie n., zatruwanie n., zatrucie n., wytruwanie n., wytrucie n., strucie n., podtruwanie n., podtrucie n.
czas. truć ndk., odtruwać ndk., odtruć dk., otruć dk., zatruwać ndk., zatruć dk., wytruwać ndk., wytruć dk., struć dk., podtruwać ndk., podtruć dk.
przym. trujący, trucicielski
przym. trująco
przysł. trująco
Wiktionary
[czytaj: truhijo]
1. miasto i stan w Wenezueli;
2. miasto w Peru;
3. miasto w Kolumbii;
4. miasto w Hondurasie;
5. miasto w Hiszpanii
SJP.pl
Miasta:
Wikipedia
roślina z rodziny dyniowatych; luffa; gąbczak
SJP.pl
Trukwa, gąbczak (Luffa Mill.) – rodzaj jednorocznych pnączy z rodziny dyniowatych. Obejmuje 9 gatunków występujących na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej i subtropikalnej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
1. karta w kolorze atutowym
2. rodzaj gry karcianej
SJP.pl
mała trumna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: trumna
Wiktionary
(1.1) I znowu podniósł ją ojciec, a powolnie stąpając złożył ostrożnie w ubogiej trumience.
Wiktionary
IPA: trũˈmʲjɛ̃nka, AS: trũmʹi ̯ẽnka
Wiktionary
rzecz. trumna ż., trumniarz m., trumniak m.
przym. trumienny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący trumny
Wiktionary
rzecz. trumna ż., trumienka ż., trumniarz mos.
Wiktionary
skrzynia z wiekiem, w której składa się ciało zmarłego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zazwyczaj drewniany pojemnik, do którego kładzie się ciało zmarłej osoby;
(1.2) pot. zamknięty bagażnik dachowy
(1.3) środ. sport. koszykówka pole pod koszem
(1.4) środ. sport. strzelectwo futerał na karabin
Wiktionary
Trumna (łac. tumba) – skrzynia drewniana lub metalowa, często wykładana materiałem i koronkami, służąca do pochówku zmarłych ludzi.
Trumny służą też nocą jako miejsce snu (np. w zakonie sióstr klarysek), a za dnia jako miejsce do siedzenia.
Wikipedia
(1.1) Ciało zmarłego złożono do trumny.
Wiktionary
IPA: ˈtrũmna, AS: trũmna
Wiktionary
rzecz. trumniarz mos., trumniak mrz.
:: zdrobn. trumienka ż.
przym. trumienny
Wiktionary
(1.1) eufem. cztery deski, drewniana jesionka, drewniany szlafrok, sosnowa jesionka, dębowa kamizelka, drewniany garnitur; daw. skrzynka; gw-pl|Śląsk Cieszyński|tróchła, trówła., gw-pl|Górny Śląsk|truła.
Wiktionary
zdrobnienie od: trumniak
SJP.pl
płytki pantofel damski bez obcasa
SJP.pl
płytki pantofel damski bez obcasa
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: trumniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wyrabiający trumny
Wiktionary
(1.1) Zygmunta chrzestny jest trumniarzem i sporo zarabia.
Wiktionary
IPA: ˈtrũmʲɲaʃ, AS: trũmʹńaš
Wiktionary
rzecz. trumna ż., trumienka ż., trumnisko n., trumnica ż., trumniak mrz., trumniaczek m.
przym. trumniarski, trumienny, trumniany
Wiktionary
zgrubienie od: trumna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: trampista] zwolennik Donalda Trumpa
SJP.pl
[czytaj: trampizacja] zmiana czegoś (np. polityki) na styl typowy dla prezydenta Donalda Trumpa
SJP.pl
styl polityczny i ideologia związana z Donaldem Trumpem
SJP.pl
Trumpizm – ruch polityczny w Stanach Zjednoczonych, obejmujący ideologie polityczne związane z Donaldem Trumpem.
Trumpizm pojawił się podczas kampanii Trumpa przed wyborami prezydenckimi w 2016. Ruch ten określano jako amerykańską odmianę polityczną skrajnej prawicy oraz nacjonalistyczno-populistycznego i neonacjonalistycznego nastawienia, widocznego w wielu krajach od końca lat 2010. Zwolennicy Trumpa stali się największą frakcją Partii Republikańskiej Stanów Zjednoczonych.
Wikipedia
[czytaj: trampizować] pogardliwie: trumpizować się - naśladować pod względem politycznym styl prezydenta USA Donalda Trumpa
SJP.pl
prostokątny żagiel rejowy, na szóstym lub siódmym piętrze żagli w ożaglowaniu rejowym
SJP.pl
Trumsel – prostokątny żagiel rejowy zajmujący szóste lub siódme piętro żagli w ożaglowaniu rejowym żaglowców. W zależności od masztu, trumsel może nazywać się: foktrumsel, grottrumsel lub stertrumsel.
Trumsle spotykane są stosunkowo rzadko, gdyż rzadko zdarzają się żaglowce z tak dużą ilością pięter żagli. Z polskich jednostek trumsle nosi jedynie bryg STS Fryderyk Chopin (na obu masztach).
Wikipedia
zdrobnienie od: trunek
SJP.pl
napój alkoholowy; alkohol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. napój alkoholowy
(1.2) daw. jakikolwiek napój
Wiktionary
(1.1) Wino to szlachetny trunek, znany już w starożytności.
Wiktionary
IPA: ˈtrũnɛk, AS: trũnek
Wiktionary
rzecz. trunkowy m., trunkowa ż.
przym. trunkowy
Wiktionary
(1.1) alkohol, drink, napitek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. wspólny kanał komunikacyjny, którym przesyłane są dane z różnych VLAN-ów; jeden kanał fizyczny podzielony na kilka logicznych
Wiktionary
Trunking – pojęcie z dziedziny techniki radiowej, telefonicznej i informatycznej. We wszystkich trzech przypadkach oznacza łączenie danych w jeden wspólny kanał, w którym przesyłane są dane.Tranking (trunking) to metoda używania niewielkiej liczby kanałów telekomunikacyjnych przez dużą liczbę potencjalnych użytkowników.
Wikipedia
IPA: trãŋk, AS: trãŋk
Wiktionary
[czytaj: TRANking] automatyczny rozdział kanałów radiowych pomiędzy użytkowników radiotelefonów; tranking
SJP.pl
Trunking – pojęcie z dziedziny techniki radiowej, telefonicznej i informatycznej. We wszystkich trzech przypadkach oznacza łączenie danych w jeden wspólny kanał, w którym przesyłane są dane.Tranking (trunking) to metoda używania niewielkiej liczby kanałów telekomunikacyjnych przez dużą liczbę potencjalnych użytkowników.
Wikipedia
żartobliwie: kobieta chętnie i często pijąca alkohol
SJP.pl
żartobliwie: osoba chętnie i często pijąca alkohol
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. od: trunek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żart. ktoś, kto często i chętnie pije alkohol
Wiktionary
(2.1) Trunkowym nie podobało się, że do najbliższego monopolowego jest ponad pięć kilometrów.
Wiktionary
IPA: trũŋˈkɔvɨ, AS: trũŋkovy
Wiktionary
forma żeńska (2.1) trunkowa
rzecz. trunek
Wiktionary
(1.1) pijacki
(2.1) pijak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba niosąca trumnę
Wiktionary
ciało zmarłego, zwłoki; również padłe zwierzę, padlina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) ciało zmarłego człowieka; rzad. zwierzęcia
(1.2) pot. pogard. wyeksploatowany, zniszczony przedmiot, urządzenie, najczęściej samochód
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: trupa
Wiktionary
Zwłoki – martwe ciało ludzkie lub zwierzęce.
Bez spreparowania zwanego mumifikacją zwłoki ulegają procesowi rozkładu. Po zniszczeniu wierzchnich tkanek pozostają kości, które są trudno rozkładalne. Dopiero po czasie kilkuset lat zwłoki zostają całkowicie rozłożone przez biodegradację. Zwłoki po mumifikacji mogą utrzymywać się bardzo długo. Sztuka utrzymywania ciał istniała już w starożytnym Egipcie.
Wikipedia
(1.1) Podczas jednego z synodów sądzono trupa ubranego w szaty papieskie – stąd nazwa „synod trupi”.
(1.2) Ty się tym trupem wybierasz nad morze? Przecież on ci się w połowie drogi rozleci.
Wiktionary
IPA: trup, AS: trup
Wiktionary
rzecz. trupiarnia ż., truposz m., truposzczak m., trupięgi nmos., utrupienie n., ukatrupienie n.
:: zdrobn. trupek m.
:: zgrub. trupisko n.
czas. utrupić dk., ukatrupić dk.
przym. trupi
przysł. trupio
Wiktionary
(1.1) nieboszczyk, nieżywy, zmarły, zwłoki; pot. umarlak, sztywny, truposz, truposzczak, umrzyk, zewłok; zgrub. trupisko; pogard. ścierwo; daw. truchło
(1.2) grat, gruchot, klekot, rupieć, ruina, rzęch, szmelc, wrak
Wiktionary
wędrowny zespół aktorów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. grupa artystów teatralnych lub cyrkowych
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: trup
Wiktionary
Trupa (z fr. troupe) – zespół teatralny lub cyrkowy, uliczny, a często wędrowny wystawiający przedstawienia osobowe, lalkowe lub pokazy zręczności. Trupy mogą tworzyć np. aktorzy dawniej zwani kuglarzami uprawiający iluzję uliczną oraz mimowie, linoskoczkowie, żonglerzy, szczudlarze, połykacze ognia, błaźni lub karły.
Wikipedia
IPA: ˈtrupa, AS: trupa
Wiktionary
zdrobnienie od: trupek
SJP.pl
zdrobnienie od: trup (zwykle o zwłokach dziecka)
SJP.pl
przymiotnik od: trup
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do trupa, związany z trupem
Wiktionary
(1.1) W świetle jarzeniówki cera artystki przybrała trupi odcień.
Wiktionary
IPA: ˈtrupʲi, AS: trupʹi
Wiktionary
rzecz. trup mos./mzw., trupiarnia ż., trupek mzw., truposzczak mos./mzw.
czas. utrupiać ndk., utrupić dk., ukatrupić dk., ukatrupiać ndk.
przysł. trupio
Wiktionary
ekspresywnie: trup, zmarły; truposzczak, trupisko, truposz
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
pomieszczenie, w którym przechowywane są ciała zmarłych do chwili pogrzebu; kostnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kostnica
(1.2) posp. miejsce, w którym przebywają starzy ludzie
Wiktionary
rzecz. trup m., trupięga mos./ż.
przym. trupi
Wiktionary
stawać się trupem; umierać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. but zakładany nieboszczykowi do trumny, wykonany zwykle z marnych materiałów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gwara. pejor. niedołężny starzec
Wiktionary
(1.1) I grosz trwoniąc ostatni dla nóg niedołęgi, / Zdobywa buty z łyka, tak zwane trupięgi.
Wiktionary
rzecz. trup m., trupek m., trupsko n., truposz m., truposzczak m., trupienie n., strupienie n., trupiarnia ż.
czas. trupieć ndk., strupieć dk.
przym. trupi
przysł. trupio
Wiktionary
(2.1) grzyb
Wiktionary
gwarowo: buty zakładane umarłym do trumny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) buty zakładane nieboszczykowi do trumny, wykonane zwykle z marnych materiałów
Wiktionary
rzecz. trup m., kościotrup m., trupek m., trupsko n., truposz m., truposzczak m., trupienie n., strupienie n., trupiarnia ż.
czas. trupieć ndk., strupieć dk.
przym. trupi
przysł. trupio
Wiktionary
stawać się trupem; umierać
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób trupi, jak u trupa
Wiktionary
rzecz. trup m., truposz m., trupisko n., trupięga mos./ż.
przym. trupi
czas. ukatrupić
Wiktionary
potocznie: bardzo blady, blady jak trup; trupio blady
SJP.pl
osoba nosząca na czapce trupią głowę jako emblemat, np. gestapowiec, esesman
SJP.pl
potocznie: bardzo siny, siny jak trup; trupioblady, trupio blady
SJP.pl
ekspresywnie: trup, zmarły; truposzczak, truposz, trupiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od trup
Wiktionary
(1.1) Sądząc z rozmiaru trumny, środek skrywał ogromne trupisko.
Wiktionary
rzecz. trup m., truposzczak m., truposz m.
przysł. trupio
Wiktionary
(1.1) trup; pot. truposzczak, truposz
Wiktionary
trupnica padlinówka - gatunek muchówki z rodziny plujkowatych
SJP.pl
zwierzę żywiące się martwymi ciałami innych zwierząt, np. sęp, hiena, szakal; nekrofag; padlinożerca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) biol. organizm heterotroficzny
Wiktionary
Nekrofagi (necrophaga), trupojady, padlinożercy (gr. nekrós „trup”, phágo „jem, pożeram”) – organizmy (np. owady) odżywiające się martwymi zwierzętami, np. sępy, hieny, niektóre owady, np. larwy chrząszczy z rodziny Silphidae (zoonecrophaga) lub roślinami, np. larwy Anobiidae (phytonecrophaga).
Wikipedia
(1.1) nekrofag, padlinożerca, trupożerca
Wiktionary
ekspresywnie: trup, zmarły; truposzczak, trupisko, trupiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pot. ekspresywnie trup
Wiktionary
Truposz (oryg. Dead Man) – film z gatunku western z 1995 roku, wyreżyserowany przez Jima Jarmuscha. Produkcję zrealizowano na czarno-białej taśmie, według scenariusza Jarmuscha.
Wikipedia
(1.1) W sarkofagu leżał truposz hrabiny, ubrany na czarno, z zakrytą welonem twarzą.
Wiktionary
rzecz. trup m., trupisko n., truposzczak mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) trup; pot. truposzczak, trupisko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od truposzczak
Wiktionary
rzecz. truposzczak m.
Wiktionary
ekspresywnie: trup, zmarły; truposz, trupisko, trupiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pot. trup
Wiktionary
(1.1) Ciotka Luiza przez całe lata robiła manikiur truposzczakom.
Wiktionary
rzecz. trup m., trupisko n., truposz m., truposzczenie n.
:: zdrobn. truposzczaczek m.
czas. truposzczeć ndk.
przym. trupi
Wiktionary
(1.1) trup; pot. truposz, trupisko
Wiktionary
potocznie: pobojowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) biol. zwierzę żerujące na padlinie
Wiktionary
przym. trupożerny
Wiktionary
(1.1) nekrofag, padlinożerca, trupojad
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odżywiający się ciałami zmarłych lub padliną
Wiktionary
rzecz. trupożerca mos.
Wiktionary
Cyberiada – cykl opowiadań Stanisława Lema osadzonych w świecie robotów, z głównymi bohaterami Trurlem i Klapaucjuszem. Po raz pierwszy wydany pod tym tytułem nakładem Wydawnictwa Literackiego w roku 1965.
Najstarsze opowiadania z cyklu ukazały się w zbiorze Bajki robotów w 1964, ostatnie – Powtórka – w zbiorze pod tym samym tytułem w 1979.
Z powodu podobieństwa obu zbiorów (świat, tematyka), Cyberiada jest zwykle łączona z Bajkami robotów.
Wikipedia
trusia;
1. pieszczotliwie o króliku
2. człowiek bojaźliwy, cichy, milczący
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie o króliku; truś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. królik
(1.2) przen. człowiek bojaźliwy, cichy
Wiktionary
zdrobnienie od: trusia
SJP.pl
dawniej: królik; trusia
SJP.pl
zgrubienie od: truskawka
SJP.pl
lesz truskawczak - gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
mała truskawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: truskawka
Wiktionary
(1.1) Bożenko, weź sobie truskaweczkę. Babcia ci umyła.
Wiktionary
IPA: ˌtruskaˈvɛt͡ʃka, AS: truskavečka
Wiktionary
rzecz. truskawka ż.
przym. truskawkowy
przysł. truskawkowo
Wiktionary
Truskawiec (ukr. Трускавець, Truskaweć) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim. Liczy ok. 29 tys. mieszkańców.
Uzdrowisko (źródła mineralne) położone u stóp Karpat (przedgórze Karpat Wschodnich), w dolinie Worotiszczy (dorzecze Dniestru), w odległości 100 km od Lwowa i 8 km na południe od Drohobycza.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Fragaria grandiflora|ref=tak., nazwa systematyczna|Fragaria ananassa., roślina uprawna o czerwonych, soczystych owocach, powstała ze skrzyżowania poziomki wirginijskiej i poziomki chilijskiej;
(1.2) kulin. owoc truskawki (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wczoraj posadziłem na działce truskawki.
(1.2) Truskawki są soczyste i znakomicie nadają się do jedzenia na surowo, a także na przetwory.
(1.2) Ja truskawek nie zamawiałem.
Wiktionary
IPA: truˈskafka, AS: truskafka
Wiktionary
rzecz. truskawkowiec m.
:: zdrobn. truskaweczka ż.
przym. truskawkowy
przysł. truskawkowo
Wiktionary
miejsce hodowli truskawek
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: jeść truskawki
SJP.pl
opuchlak truskawkowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób odpowiedni truskawce
(1.2) z użyciem barwy truskawki, z obecnością truskawkowego koloru
Wiktionary
(1.1) Przypomniało mi się jak parę miesięcy temu moja siostra dostała pendrive'a który pachniał truskawkowo […]
Wiktionary
rzecz. truskawka ż., truskaweczka ż.
przym. truskawkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący truskawek – krzewów i owoców
przymiotnik jakościowy
(2.1) kulin. przyrządzony z truskawek, z dodatkiem truskawek
(2.2) mający kolor w pełni dojrzałej truskawki
Wiktionary
(1.1) Pod Krakowem ciągną się obszerne plantacjaantacje truskawkowe.
(2.1) Ostatnio kupowałeś dżem truskawkowy.
Wiktionary
IPA: ˌtruskafˈkɔvɨ, AS: truskafkovy
Wiktionary
rzecz. truskawka ż., truskaweczka ż.
przysł. truskawkowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Truski – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łubinie Kościelnym.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: trast lub trust] rodzaj monopolu, w którym kilka przedsiębiorstw łączy się w jedno wielkie
SJP.pl
Wikipedia
Moszenki, truszczelina, kolutea (Colutea L.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Rodzaj ten obejmuje 28 gatunków. Występują one w basenie Morza Śródziemnego – w Europie południowej i północno-zachodniej Afryce, na Bliskim Wschodzie i w rejonie Kaukazu, w Azji Środkowej, w Himalajach i zachodnich Chinach oraz na izolowanym obszarze we wschodniej Afryce. Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Azji Środkowej. Są to krzewy zasiedlające zwykle suche siedliska, często na stokach wzgórz i gór, rosnące zarówno w formacjach trawiastych, jak i zaroślowych i leśnych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przest. ent. pszcz. truteń
Wiktionary
(1.1) Najsłabszemi zaś są szczęki u trutów, gdy te ich nigdy używać nie potrzebują. sic.
Wiktionary
IPA: trut, AS: trut
Wiktionary
rzecz. truteń m., trutówka ż., trutowisko n.
przym. trutowy
Wiktionary
(1.1) truteń, przest. trąd, trucień
Wiktionary
przenośnie: człowiek leniwy, żyjący na cudzy koszt; pasożyt, darmozjad, próżniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. pszcz. samiec pszczoły miodnej;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. przen. pejor. mężczyzna, który nie pracuje, a żyje cudzym kosztem
Wiktionary
Truteń – samiec pszczoły miodnej.
Zwykle trutnie rozwijają się z jaj niezapłodnionych i są haploidalne, ale mogą się również rozwijać z jaj zapłodnionych, z zygot homozygotycznych pod względem alleli płciowych i są wówczas diploidalne. Ich rozwój zarodkowy przebiega normalnie, larwy nie są mniej żywotne od larw trutni haploidalnych, ale wkrótce po około 6 godzinach po wykluciu się z jaj zjadane są przez pszczoły robotnice.
Wikipedia
IPA: ˈtrutɛ̃ɲ, AS: trutẽń
Wiktionary
rzecz. trutówka ż., trutowisko n., trut mzw.
przym. trutowy
Wiktionary
(1.1) przest. trąd, przest. trut; gw-pl|Górny Śląsk|trąt.
(2.1) darmozjad, próżniak, leń, nierób, obibok
Wiktionary
trująca substancja wymieszana z pokarmem, służąca do zabijania zwierząt wyrządzających szkody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pokarm zawierający substancję trującą, wykładany w celu pozbycia się szkodników
(1.2) pot. porcja trutki (1.1)
Wiktionary
(1.2) Wyłożyłeś tam już trutki?
Wiktionary
IPA: ˈtrutka, AS: trutka
Wiktionary
rzecz. trujak mzw., trucizna ż., trucie n., truciciel m., trucicielka ż.
czas. truć ndk., zatruwać ndk., zatruć dk.
przym. trujący
ims. trujący
Wiktionary
trutnica lucernowa - gatunek błonkówki z rodziny pszczolinkowatych
SJP.pl
fruczak trutniowiec - motyl z rodziny zawisakowatych
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miastem Trutnów, dotyczący Trutnowa
Wiktionary
rzecz. Trutnów m.
Wiktionary
pasieczysko przeznaczone wyłącznie do unasieniania matek pszczelich
SJP.pl
Trutowisko – izolowany naturalny obszar geograficzny (wyspa, dolina itp.) o promieniu co najmniej 10 km, na którym występuje jedna linia trutni (pnie ojcowskie). Tworzenie i utrzymymanie trutowisk umożliwia kontrolowane parowanie się matek pszczelich w celu zachowania czystości podgatunku (rasy) lub linii pszczoły miodnej lub tworzenia kontrolowanych krzyżówek.
Wikipedia
pszczoła robotnica, składająca jaja, z których wylęgają się trutnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. pszcz. pszczoła robotnica składająca niezapłodnione jajeczka w bezmatecznej rodzinie pszczelej
Wiktionary
Trutówka – pszczoła robotnica, u której następuje rozwój jajników. W przypadku, gdy występuje również składanie jaj, mówi się o trutówce fizjologicznej, w przeciwnym wypadku o trutówce anatomicznej.
Wikipedia
rzecz. truteń m., trut mzw.
przym. trutowy
Wiktionary
w pszczelarstwie: związany z trutniem (samcem pszczoły miodnej), np. plastry trutowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pszcz. dotyczący trutnia, samca pszczoły miodnej
Wiktionary
IPA: truˈtɔvɨ, AS: trutovy
Wiktionary
rzecz. truteń m., trutówka ż., trut mzw.
Wiktionary
trutututu, majtki z drutu - zwrot używany w celu wyrażenia opinii, że to, co zostało uprzednio powiedziane, mówiący uważa za głupie lub nieprawdziwe; srutututu, majtki z drutu
SJP.pl
rozważać coś
SJP.pl
średniowieczny, wędrowny aktor, śpiewak; wagant; goliard
SJP.pl
Truwerzy (fr. trouvère) – średniowieczni artyści wywodzący się zarówno ze stanu szlacheckiego jak i mieszczańskiego. Kontynuowali oni sztukę trubadurów. Działali od drugiej połowy XII wieku na terenie północnej Francji.
Byli głównie muzykami, ale także poetami. Do gatunków uprawianych przez nich należały między innymi ballady, ronda oraz virelai. Tworzyli tak zwaną śpiewogrę. Wykonywali swoje utwory przy akompaniamencie prostych instrumentów, takich jak szałamaja czy lutnia. Tematyka ich dzieł była zróżnicowana, obejmowała zarówno tematykę miłosną (Adam de la Halle – Le jeu de Robin et de Marion), jak i wojenną.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. trumna
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp., ż., przesz. od: truć
Wiktionary
1. istnieć przez jakiś czas;
2. obstawać przy czymś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) istnieć lub odbywać się przez jakiś czas
(1.2) pozostawać w niezmienionej sytuacji albo pozycji
Wiktionary
(1.1) Jak ją ten samochód potrącił na pasach, parę godzin trwało, zanim zrobili prześwietlenie, badania i takie tam.
(1.2) Po tamtej stronie słuchawki trwało milczenie, przerywane lekkim sapaniem.
(1.2) Cóż tam ten tłum dostrzega trwający w zachwyceniu.
Wiktionary
IPA: tr̥fat͡ɕ, AS: tr̦fać
Wiktionary
rzecz. utrwalacz mos./mrz., utrwalenie n., trwałość, trwała, trwanie, wytrwanie
czas. przetrwać, wytrwać, dotrwać, potrwać
przym. trwały
przysł. trwale, nietrwale
Wiktionary
(1.2) utrzymywać się
Wiktionary
przysłówek
(1.1) niezmiennie, permanentnie
Wiktionary
(1.1) Przysłali kobietę trwale niezdolną do pracy.
Wiktionary
rzecz. utrwalacz mos./mrz., trwanie n., trwałość ż.
czas. trwać ndk.
przym. trwały
przysł. nietrwale
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: trwale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: trwały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trwać.
Wiktionary
IPA: ˈtr̥fãɲɛ, AS: tr̦fãńe
Wiktionary
rzecz. utrwalacz mos./mrz., utrwalenie n., trwała
czas. trwać
przym. trwały
przysł. trwale
Wiktionary
potocznie: trwała ondulacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. fryzj. trwała ondulacja
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: trwały
Wiktionary
Trwała ondulacja (fr. ondulation – falowanie), zwana potocznie trwałą – zabieg fryzjerski polegający na zmianie struktury włosa środkami chemicznymi i nadaniu mu nowego kształtu za pomocą wałków. Trwała ondulacja składa się zwykle z trzech etapów:
Wikipedia
(1.1) Moja babcia ostatnio wróciła od fryzjera z trwałą.
(1.1) Fryzjerka zrobiła mi trwałą, ale trochę ją przypaliła.
Wiktionary
IPA: ˈtr̥fawa, AS: tr̦fau̯a
Wiktionary
rzecz. trwałość ż., trwanie n., wytrwanie n., utrwalenie n.
czas. trwać ndk., wytrwać dk.
przym. trwały, wytrwały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|trwały.
Wiktionary
Trwałość – zdolność obiektu do zachowania stanu zdatności. Określona jest dla normalnych, czyli założonych przy projektowaniu, warunków eksploatacji.
Trwałość oczekiwana (administracyjna): trwałość oczekiwana przez użytkownika na podstawie rozsądnej oceny; za taką trwałość jest on skłonny zapłacić.
Wikipedia
IPA: ˈtr̥fawɔɕt͡ɕ, AS: tr̦fau̯ość
Wiktionary
rzecz. utrwalacz mos./mrz., utrwalenie n., trwała
czas. trwać, utrwalać
przym. trwały
przysł. trwale
Wiktionary
(1.1) stałość, wierność, stabilność, wytrzymałość, wytrwałość
Wiktionary
niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ulega większym zmianom
(1.2) taki, który nadaje się do użytku przez długi czas ze względu na swoją trwałość, wytrzymałość, odporność
forma czasownika.
(2.1) 3. os. nmos. przesz. od: trwać
Wiktionary
(1.1) Wypadek samochodowy pozostawił trwały uszczerbek na zdrowiu Marka.
(1.2) Każdy przedmiot, który użytkuje się dłużej niż jeden rok jest środkiem trwałym.
Wiktionary
IPA: ˈtr̥fawɨ, AS: tr̦fau̯y
Wiktionary
rzecz. trwała ż., trwałość ż., utrwalacz m., utrwalanie n., utrwalenie n., trwanie n., wytrwanie n., przetrwanie n., przetrwalnik m.
czas. trwać ndk., wytrwać dk., utrwalać ndk., utrwalić dk., przetrwać dk.
przym. wytrwały
przysł. trwale, wytrwale, nietrwale
Wiktionary
(1.1) niezmienny, stały, stabilny, nieustanny, bezustanny
(1.2) odporny, wytrzymały
Wiktionary
przejmujący strach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) intensywny strach, przerażenie, lęk, obawa (np. przed czymś, co ma się wydarzyć)
(1.2) coś strasznego, przerażającego, koszmarnego, niebezpiecznego (np. rzecz, sytuacja, pora, żywioł czy zjawisko)
Wiktionary
Strach – jedna z podstawowych cech pierwotnych (nie tylko ludzka) mających swe źródło w instynkcie przetrwania. Stan silnego emocjonalnego napięcia, pojawiający się w sytuacjach realnego zagrożenia, naturalną reakcją organizmu jest np. odruch silnego napięcia mięśni, a w konsekwencji ucieczka lub walka.Spowodowany jest zdolnością zapamiętywania i kojarzenia podobnych sytuacji (podobna sytuacja w przeszłości miała groźny skutek) oraz w przypadku ludzi z umiejętnością abstrakcyjnego myślenia (z mojej decyzji wyniknie sytuacja, która spowoduje groźny skutek).Nierozerwalnie związany z przyszłością (odstęp czasowy jest nieistotny) gdyż zdarzenia z przeszłości odczuwamy inaczej (żal po jakiejś stracie) a jeszcze inaczej teraźniejsze (ból sprawia nam cierpienie). Straty lub bólu mającego nadejść możemy się bać (odczuwamy przed nimi strach).Strach może mieć skutek pozytywny, gdy efektem jest ochrona nas lub naszego interesu, albo negatywny, gdy powstrzymuje nas przed konsekwentnym dążeniem do celu.Jest subiektywny, gdyż ten sam spodziewany skutek nie zawsze i nie u wszystkich spowoduje poczucie zagrożenia.
Wikipedia
(1.1) Krzyknął w nagłej trwodze.
(1.1) Z trwogą i wahaniem myślała o nadchodzących zmianach.
Wiktionary
IPA: ˈtr̥fɔɡa, AS: tr̦foga
Wiktionary
czas. trwożyć
przym. trwożliwy, trwożny
Wiktionary
(1.1) lęk, strach, panika
(1.2) koszmar, groza, zagrożenie, horrendum
Wiktionary
marnować, marnotrawić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. strwonić)
(1.1) tracić coś na byle co, zbytecznie
Wiktionary
(1.1) Trwonić pieniądze, zwłaszcza nie swoje, to czysta przyjemność.
Wiktionary
rzecz. trwonienie n.
czas. roztrwonić dk.
Wiktionary
dawniej: ten, kto trwoni; marnotrawca, rozrzutnik, utracjusz
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: trwożliwie
SJP.pl
skłonność do odczuwania trwogi, strachu; strachliwość, lękliwość, bojaźliwość
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: trwożliwy
SJP.pl
rodzaj jadowitych węży z podrodziny grzechotników
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: trwożnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: trwożny
SJP.pl
1. przerażony, przestraszony;
2. wyrażający lęk, przerażenie; trwożliwy
SJP.pl
1. wywoływać strach, wzbudzać niepokój, grozę; przerażać;
2. trwożyć się:
a) odczuwać strach; bać się, lękać się, truchleć;
b) bać się o kogoś lub o coś; niepokoić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. strwożyć)
(1.1) książk. przejmować trwogą, wywoływać niepokój bądź strach
czasownik zwrotny niedokonany trwożyć się (dk. strwożyć się)
(2.1) książk. odczuwać trwogę, czuć niepokój bądź strach przed czymś
(2.2) daw. straszyć siebie nawzajem
Wiktionary
(2.1) Dla nieprawości karałeś człowieka: i uczyniłeś, że wyschła jako pająk dusza jego; zaiste, próżno się trwoży wszelki człowiek.
Wiktionary
rzecz. trwoga ż., trwożliwość ż.
czas. strwożyć dk., zatrważać ndk., zatrwożyć dk.
przym. trwożliwy, trwożny
przysł. trwożliwie, trwożnie
Wiktionary
[czytaj: te-er-iks] zestaw dwóch regulowanych pasów do ćwiczeń z wykorzystaniem masy własnego ciała
SJP.pl
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających trzykrotne wystąpienie czegoś lub całość składającą się z trzech części
Wiktionary
(1.1) trój-, tri-
Wiktionary
1. ząb na kole zębatym lub rowek na walcu albo stożku;
2. obracające się koło zębate, stanowiące część niektórych mechanizmów; tryby;
3. ustalona kolejność czynności prowadzących do załatwienia sprawy; procedura;
4. kategoria gramatyczna informująca za pomocą form czasownika o stosunku mówiącego do treści zdania;
5. w muzyce: typ skali, gamy lub tonacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) procedura lub ustalony wariant jej wykonania
(1.2) koło zębate, szczególnie duże;
(1.3) jęz. kategoria gramatyczna wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia;
(1.4) muz. molowa lub durowa wersja akordu, tonacji, lub gamy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie ma ustalonego trybu postępowania w takich sytuacjach.
(1.1) System uruchomił się w trybie awaryjnym.
(1.1) Zostanie osądzony w trybie doraźnym.
(1.1) W trybie nadpisywania wprowadzane znaki zastępują wcześniej wpisane znaki dokumentu.
(1.2) Tryby się zatarły.
(1.3) Tryb przypuszczający wyraża niepewność, warunkowość lub wyrażone pośrednio życzenie.
(1.4) Sonet skomponowany został w trybie molowym.
Wiktionary
IPA: trɨp, AS: tryp
Wiktionary
rzecz. trybowanie n.
:: zdrobn. trybik m.
czas. trybować ndk.; slang. trybić ndk., zatrybić dk.
przym. trybowy
Wiktionary
(1.1) procedura, mechanizm, zwyczaj
(1.2) koło zębate
Wiktionary
skrót
(1.1) = trybunał
Wiktionary
prosta droga w lesie powstała przez wycięcie drzew; linia ostępowa, przesieka, dukt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) leśn. pas wycięty w drzewostanie, dzielący las na ostępy
Wiktionary
(1.1) Charty szły trybą, kalecząć się o kamienie i ciernie, cierpiąc z powodu lat przyjemnego życia.
Wiktionary
IPA: ˈtrɨba, AS: tryba
Wiktionary
(1.1) dukt, przecinka, przesieka
Wiktionary
lesbijka, homoseksualistka; safonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lesbijka
Wiktionary
Lesbijka (rzadziej safonka lub trybada) – kobieta o orientacji homoseksualnej, czyli taka, która odczuwa romantyczny i seksualny pociąg do innych kobiet, i w oparciu o ten pociąg może budować własną tożsamość oraz zawierać trwałe związki z innymi kobietami, a także odczuwać przynależność do społeczności osób odczuwających ten pociąg.
Wikipedia
rzecz. trybadyzm mrz.
Wiktionary
aktywność seksualna pomiędzy dwiema kobietami, polegająca na ocieraniu się sromami; tribadyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. homoseksualizm kobiecy
Wiktionary
Trybadyzm – odmiana homoseksualnego seksu bez penetracji, w którym kobieta pociera swoim sromem części ciała innej kobiety. Podobne zachowanie zostało zaobserwowane u samic bonobo. W języku angielskim potocznym wyrażeniem na jedną z form takiego stosunku jest "scissoring", a jego polskim odpowiednikiem jest słowo „nożycowanie”.
Wikipedia
rzecz. trybada ż.
Wiktionary
tendencja do utrzymywania się podziałów i odrębności plemiennych w społeczeństwach tradycyjnych lub nowych strukturach etnicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. utrzymywanie się w społeczeństwach narodowych dawnych podziałów i odrębności klanowych, plemiennych
(1.2) silne poczucie odrębności plemiennyemiennej
(1.3) przen. utrzymywanie się quasi plemiennych i wodzowskich relacji w jakimś środowisku, np. politycznym
Wiktionary
Trybalizm, inaczej plemienność – idea dążąca do utrzymania się plemiennej struktury społeczeństwa pozbawionego scentralizowanej władzy, jednocześnie idea jest przeciwna kształtowaniu się narodów. Trybalizm może akceptować współczesne aspekty życia oraz czynności, jak np. praktykowanie religii abrahamowych, edukację, komunikację mobilną oraz wymianę walut. Wykazuje również cechy podobne do nacjonalizmu oraz sprzeczne z islamem.
Wikipedia
IPA: trɨˈbalʲism̥, AS: trybalʹism̦
Wiktionary
rzecz. tribal m.
przym. trybalistyczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mały, niewielki tryb (w maszynie); trybik
SJP.pl
potocznie: sprawnie funkcjonować, działać jak należy
SJP.pl
mały, niewielki tryb (w maszynie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: tryb
(1.2) mały tryb, np. w zegarku
Wiktionary
IPA: ˈtrɨbʲik, AS: trybʹik
Wiktionary
rzecz. trybowanie n., tryb m.
czas. trybować; slang. trybić, zatrybić
przym. trybowy, trybikowy
Wiktionary
dziedzina mechanochemii zajmująca się badaniem chemicznych i fizykochemicznych przemian ciał stałych, zachodzących pod wpływem czynników mechanicznych
SJP.pl
dział fizyki zajmujący się procesami fizycznymi zachodzącymi pod wpływem energii mechanicznej w ciałach stałych, zwykle podczas obróbki mechanicznej
SJP.pl
specjalista badający zjawiska tarcia i zużywania się powierzchni ruchomych elementów maszyn, np. łożysk, hamulców; tribolog
SJP.pl
nauka zajmująca się zjawiskami zachodzącymi między powierzchniami trącymi elementów maszyn i urządzeń; tribologia
SJP.pl
Tribologia, trybologia – nauka o procesach zachodzących w ruchomym styku ciał stałych. Zajmuje się opisem zjawisk tarcia, zużywania oraz smarowania. Tribologia jest ważna przy konstruowaniu i eksploatacji ruchowych węzłów maszyn (np.: łożyska, sprzęgła, hamulce itp.). Stosowanie tej wiedzy pozwala osiągnąć polepszenie sprawności, niezawodności i trwałości różnych urządzeń.
Wikipedia
Wikipedia
zespół metod pomiaru sił tarcia zewnętrznego oraz określania odporności na zużycie i progu tarcia zewnętrznego dla danej pary trących się ciał
SJP.pl
1. oddzielać mięso od kości;
2. zdobić wyroby z blachy, wybijając wgłębienia i uzyskując po drugiej stronie wypukły wzór; repusować
SJP.pl
1. oddzielać mięso od kości;
2. zdobić wyroby z blachy, wybijając wgłębienia i uzyskując po drugiej stronie wypukły wzór; repusować
SJP.pl
Wikipedia
Trybówka – część wsi Zaczopki w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Rokitno.
Wikipedia
nóż do trybowania mięsa
SJP.pl
stopa wierszowa złożona z trzech sylab krótkich
SJP.pl
trybuła;
1. roślina zielna z rodziny baldaszkowatych;
2. trybula ogrodowa - gatunek rośliny jednorocznej z rodziny selerowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Anthriscus|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych, o wiotkich, pierzastych liściach przypominających nać pietruszki, o zapachu anyżku;
Wiktionary
Trybula (Anthriscus Pers.) – rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych. Obejmuje 13–20 gatunków. Występują one głównie w Europie, zasięgi niektórych sięgają na wschodzie Azji. Jeden gatunek o najszerszym zasięgu – trybula leśna A. sylvestris sięga na wschodzie do Chin, a na południu rośnie w Afryce północnej po Etiopię oraz na izolowanym obszarze w Górach Smoczych w Afryce Południowej. W Polsce występują dwa gatunki rodzime – trybula leśna A. sylvestris i trybula lśniąca A. nitida oraz dwa zadomowione antropofity – trybula ogrodowa A. cerefolium i trybula pospolita A. caucalis.
Wikipedia
(1.1) Trybula oczyszcza krew oraz wzmacnia odporność.
Wiktionary
IPA: trɨˈbula, AS: trybula
Wiktionary
dawniej: kłopot, niepokój, zmartwienie, ambaras
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zmartwienie, niepokój, kłopot
Wiktionary
(1.1) zmartwienie, niepokój, kłopot, ambaras, frasunek
Wiktionary
kościelne naczynie do spalania kadzidła; kadzielnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. rodzaj utensyliów liturgicznych, służący do okadzania podczas uroczystości i nabożeństw religijnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ministrant podaje diakonowi trybularz.
Wiktionary
przym. trybularzowy
Wiktionary
(1.1) kadzielnica
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący trybularza, związany z trybularzem
Wiktionary
(1.1) Ministrant rozpalił węgielek trybularzowy i włożył go do trybularza.
Wiktionary
rzecz. trybularz mrz.
Wiktionary
regionalnie: szczypiorek; trymbulka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
głosiciel, obrońca idei społecznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. urząd cywilny w starożytnym Rzymie, utworzony w celu ochrony interesów obywateli, zwłaszcza plebejuszy;
(1.2) hist. urząd wojskowy w starożytnym Rzymie, oficer;
(1.3) przen. osoba występująca w imieniu ludu
(1.4) przen. propagator idei, głównie społecznych lub politycznych
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: trybuna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do sprawy powrócono dopiero w 133 roku p.n.e. kiedy to na urząd trybuna ludowego wybrano Tyberiusza Semproniusza Grakcha.
(1.2) Trybun skinął na otaczających go żołnierzy, ci zaś dopadli Pawła.
(1.3) No więc odkąd pamiętam, szlajał się po obrzeżach polityki niejaki Zatyra, trybun ludowy, obrońca rolników i w ogóle Polaków.
(1.4) Drugi po Leninie autorytet rewolucji, charyzmatyczny trybun z grzywą włosów nad czołem; twórca Armii Czerwonej i – dzięki wcieleniu 30 tys. białych oficerów – architekt jej zwycięstwa w wojnie domowej.
Wiktionary
rzecz. trybunał mrz., trybuna ż., trybunat mrz.
przym. trybunicyjny
Wiktionary
(1.1) trybun ludowy
(1.2) trybun wojskowy
(1.3) rzecznik, ombudsman
Wiktionary
głosiciel, obrońca idei społecznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalne podwyższenie z pulpitem przeznaczone dla mówcy
(1.2) specjalny podest dla oficjeli podczas uroczystości publicznych, defilad, pochodów
(1.3) podwyższone amfiteatralnie siedzenia dla publiczności na stadionie, w cyrku
(1.4) egzemplarz czasopisma ze słowem „trybuna” w tytule, np. „Trybuna Ludu”, „Trybuna Śląska”
(1.5) archit. empora
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: trybun
Wiktionary
Trybuna – podwyższone miejsce, przeznaczone dla mówcy (np. trybuna parlamentarna), dla oficjeli podczas uroczystości publicznych lub dla publiczności (np. na stadionie, w cyrku).
Wikipedia
IPA: trɨˈbũna, AS: trybũna
Wiktionary
rzecz. trybun m., trybunał m., trybunalczyk m., trybunat m.
:: zdrobn. trybunka ż.
przym. trybunalski, trybunicyjny
Wiktionary
(1.1) mównica
(1.5) empora, galeria
Wiktionary
odnoszący się do trybunału, np. sąd trybunalski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący trybunału, związany z trybunałem
Wiktionary
(1.1) zob. trybunał.
Wiktionary
nazwa urzędu w republice rzymskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. urząd, godność trybuna rzymskiego
(1.2) hist. okres sprawowania urzędu trybuna rzymskiego
Wiktionary
rzecz. trybunał mrz., trybun m., trybuna ż.
przym. trybunicyjny
Wiktionary
sąd o specjalnych kompetencjach lub o szczególnym znaczeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. kolegium sędziowskie o szczególnych uprawnieniach
(1.2) praw. instancja orzekająca, kolegium sądowe;
(1.3) hist. praw. szlachecki sąd apelacyjny w dawnej Polsce
Wiktionary
Trybunał – organ władzy sądowniczej uprawniony do sądzenia, rozstrzygania, ustalania roszczeń lub sporów – bez względu na to, czy w jego nazwie występuje słowo trybunał.
Wikipedia
(1.1) Strony postępowania przedstawiają Trybunałowi pisemne oświadczenie.
Wiktionary
rzecz. trybuna ż., trybun m., trybunat m.
przym. trybunalski, trybunicyjny
Wiktionary
(1.1) skr. tryb.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z trybunem i rolą, postawą trybuna, dotyczący trybuna i jego roli
Wiktionary
(1.1) Oczywiście, Le Pen zachowała kilka wątków trybunicyjnych, aby kanalizować niezadowolenie czy wściekłość ludzi, którzy widzieli mieszkające obok nich rodziny imigranckie, otrzymujące zasiłki socjalne, podczas gdy oni zmagają się z bezrobociem.
Wiktionary
rzecz. trybun m., trybunka ż., trybuna ż., trybunał m., trybunat m.
przym. trybunalski
Wiktionary
zdrobnienie od: trybuna
SJP.pl
potocznie: piłkarz, który nie załapał się do składu podstawowego ani rezerwowego drużyny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: korkociąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. korkociąg
Wiktionary
Korkociąg (staropol. trybuszon od franc. tire-bouchon lub grajcar, grajcarek) – przyrząd do wyjmowania korków z butelek. W najbardziej podstawowej swej konstrukcji jest to szpikulec skręcony śrubowo, na którego końcu znajduje się uchwyt do wkręcania korkociągu w korek i wyjmowania korka. Niektóre modele są wyposażone w ostry nożyk do cięcia folii oraz dźwignię ułatwiającą otwieranie bez nadmiernego wysiłku.
Wikipedia
IPA: trɨˈbuʃɔ̃n, AS: trybušõn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. trybuszonik m.
Wiktionary
(1.1) daw. gw-pl|Kraków|tyrbuszon.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. trybuszon
Wiktionary
IPA: ˌtrɨbuˈʃɔ̃ɲik, AS: trybušõńik
Wiktionary
rzecz. trybuszon m.
Wiktionary
1. dawniej: opłata nakładana przez władcę na kraj przez niego podbity; kontrybucja, haracz, podatek;
2. w antycznym Rzymie: podatek, którzy płacili mieszkańcy prowincji;
3. podniośle: coś, co zostało poświęcone, ofiarowane; danina
SJP.pl
Danina (trybut z łac. tributum) – świadczenie o charakterze przymusowym, funkcjonujące w starożytności oraz średniowieczu, uiszczane monarsze przez poddanych lub władcy silniejszemu przez władcę słabszego jako wyraz uznania jego zwierzchności. W przypadku chłopów zastąpiona przez pańszczyznę lub czynsz.
Wikipedia
osoba płacąca trybut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś kto płaci daninę władzy zwierzchniej
Wiktionary
Trybutariusz – osoba (władca) płacąca trybut (daninę) innej osobie (władcy).
Wikipedia
trybula;
1. roślina zielna z rodziny baldaszkowatych;
2. trybuła ogrodowa - gatunek rośliny jednorocznej z rodziny selerowatych
SJP.pl
prosta droga w lesie powstała przez wycięcie drzew; linia ostępowa, przesieka, dukt
SJP.pl
w fykologii: mający postać nici, złożony z jednojądrowych komórek
SJP.pl
nicień pasożytujący w jelitach, wywołuje trychinozę (włośnicę); włosień
SJP.pl
Włosień kręty, włosień spiralny, trychina (Trichinella spiralis) – gatunek pasożytniczego nicienia z rodziny Trichinellidae. Jest jednym z najgroźniejszych pasożytów człowieka – wywołuje chorobę włośnicę (trychinozę), która może mieć ciężki przebieg, kończący się niekiedy śmiercią.
Wikipedia
przewlekła choroba pasożytnicza zwierząt i człowieka wywoływana przez włośnie; włośnica; trychinoza
SJP.pl
mikroskop do wykrywania i badania trychin
SJP.pl
mikroskopowe badanie mięsa zwierząt rzeźnych w celu wykrycia trychin
SJP.pl
dotyczący trychinoskopii
SJP.pl
przewlekła choroba pasożytnicza zwierząt i człowieka wywoływana przez włośnie; włośnica; trychinelloza
SJP.pl
Włośnica, trychinoza, trichinelloza (łac. trichinosis, trichinellosis) – ciężka choroba pasożytnicza, spowodowana zarażeniem człowieka lub zwierzęcia nicieniem z rodzaju Trichinella, w Polsce najczęściej spowodowana jest włośniem krętym (Trichinella spiralis).
Wikipedia
choroba pasożytnicza człowieka i zwierząt, wywoływana przez nicienia włosogłówkę, często prowadząca do zapalenia wyrostka robaczkowego, anemii i chorób wrzodowych przewodu pokarmowego; włosogłówczyca
SJP.pl
specjalista od dolegliwości związanych z włosami i skórą głowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista trychologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka trychologii
Wiktionary
(1.1) Fryzjer radzi iść do trychologa i to jak najszybciej.
Wiktionary
rzecz. trychologia ż.
przym. trychologiczny
przysł. trychologicznie
Wiktionary
dziedzina medycyny zajmująca się leczeniem dolegliwości związanych z włosami i skórą głowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. kosmet. dziedzina nauki zajmująca się łysieniem, schorzeniami oraz pielęgnacją włosów i skóry głowy
Wiktionary
Trychologia – dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem i leczeniem dolegliwości związanych z ludzkimi włosami i skórą głowy.
Wikipedia
IPA: ˌtrɨxɔˈlɔɟja, AS: tryχoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. trycholog m., trycholożka ż.
przym. trychologiczny
przysł. trychologicznie
Wiktionary
forma życiowa sinic, długa i cienka kolonia ściśniętych komórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikrobiol. forma życiowa sinic, nitkowata kolonia komórek;
Wiktionary
Trychom – forma życiowa sinic w postaci nitkowatej kolonii komórek ściśle do siebie przylegających, przy czym poprzeczne ściany komórkowe są wspólne dla sąsiadujących komórek, w związku z czym te nie mogą odłączać się swobodnie. Komórki trychomu połączone są plazmodesmami.
Wikipedia
(1.1) Komórki trychomu połączone są plazmodesmami. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: ˈtrɨxɔ̃m, AS: tryχõm
Wiktionary
trójdzielność
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dzielący się na trzy części, trzy człony
Wiktionary
rzecz. trychotomia ż.
Wiktionary
Tricykl / Trycykl – rodzaj dawnego roweru trójkołowego o dwóch dużych kołach tylnych i małym przednim kole. Jest to jeden z welocypedów. Wynaleziono go w II połowie XIX wieku.
Wikipedia
związek organiczny, flawon w postaci białego, krystalicznego proszku, umiarkowanie rozpuszczalny w wodzie
SJP.pl
zdrobnienie od: tryk; młody tryk
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Tryczówka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Juchnowiec Kościelny.
Wikipedia
przymiotnik od: Trydent
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Trydentem, dotyczący Trydentu, pochodzący z Trydentu
(1.2) rel. dotyczący soboru trydenckiego, związany z soborem trydenckim
Wiktionary
rzecz. Trydent mrz., trydentczyk mos., trydentka ż.
przym. potrydencki
Wiktionary
1. miasto we Włoszech;
2. Trydent-Górna Adyga: region autonomiczny we Włoszech; Tyrol Włoski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto i gmina w północnych Włoszech;
(1.2) geogr. adm. prowincja w północnych Włoszech;
(1.3) teol. hist. sobór trydencki
Wiktionary
Trydent (wł. Trento, niem. Trient, ladyński oraz lombardzki Trent, łac. Tridentum) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Trydent-Górna Adyga, w prowincji Trydent.
Miasto położone jest na wysokości 194 m n.p.m. Według danych na rok 2023 gminę zamieszkiwały 117 984 osoby, 747,3 os./km². Miasto jest głównie znane z odbywającego się w latach 1545–1563 Soboru Trydenckiego.
Wikipedia
(1.1) Mam kilkadziesiąt pocztówek z Trydentu w moich zbiorach.
(1.1) Trydent jest znany z długiego w nim pobytu ks. Aleksandra mazowieckiego, który był pierwszym biskupem-Polakiem we Włoszech (XV w.). Jego otoczenie opracowało wczesny słowniczek polsko-włoski niedawno odnaleziony w tutejszym archiwum.
Wiktionary
rzecz. trydentczyk mos., trydentka ż.
przym. trydencki, potrydencki
Wiktionary
(1.2) ofic. Prowincja Autonomiczna Trydentu
Wiktionary
mieszkaniec Trydentu-Górnej Adygi (regionu we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Trydentu; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Legenda świętego Szymona została spopularyzowana w Polsce za sprawą Piotra Skargi. W swoich Żywotach Świętych opisał on dzieje tragicznej śmierci małego trydentczyka, a także morderstwo jakiego mieli dopuścić się Żydzi w litewskich Puniach.
(1.1) Ten strzelec alpejski, z pochodzenia trydentczyk, w 1962 roku - w wieku dwudziestu dwu lat - zachorował na kostniakomięsaka lewego biodra, który zwykle bardzo szybko prowadzi do zniszczenia całej kości biodrowej.
Wiktionary
rzecz. Trydent mrz.
:: fż. trydentka ż.
przym. trydencki
Wiktionary
mieszkanka Trydentu-Górnej Adygi (regionu we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Trydentu; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Trydent mrz.
:: fm. trydentczyk mos.
przym. trydencki
Wiktionary
minerał, rombowa odmiana kwarcu; stosowany jako składnik materiałów ogniotrwałych
SJP.pl
Trydymit – minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od gr. tridymos = potrójny; zawdzięcza swoją nazwę szczególnie częstemu występowaniu w formie trojaków, ale spotyka się również bliźniaki i zbliźniaczenia wielokrotne.
Wikipedia
spodumen, minerał z gromady krzemianów
SJP.pl
potocznie: bać się; cykać się, strachać się
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Tryfiliusz – imię męskie pochodzenia greckiego, gr. Triphyllios, wywodzące się od imienia króla Arkadii, Triphylosa. Patronem tego imienia jest św. Tryfiliusz, biskup Leukozji (Nikozji).
Tryfiliusz imieniny obchodzi 13 czerwca.
Wikipedia
w budynkach romańskich i gotyckich: trójdzielne arkadowe okno lub przezrocze; triforium
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: tryforium
SJP.pl
połączenie trzech samogłosek w jednej sylabie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. dźwięk samogłoskowy o zmiennym przebiegu artykulacji, będący złożeniem samogłoski i dwóch półsamogłosek; przez użytkowników języka postrzegany jako złożenie trzech samogłosek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nazwę chińskiej sztuki geomancji, "feng shui", Polacy wymawiają jak "feng szuj", a tymczasem w chińskim "shui" zawiera tryftong [uei], a nie dyftong [ui] i tę sylabę powinno wymawiać się jak "szłej".
Wiktionary
IPA: ˈtrɨftɔ̃ŋk, AS: tryftõŋk
Wiktionary
przym. tryftongiczny
Wiktionary
(1.1) trójgłoska
Wiktionary
płyta ozdobna na fryzie budowli antycznej w stylu doryckim, podzielona dwoma pionowymi wrębami na trzy pasy
SJP.pl
Tryglif – element dekoracyjny w postaci prostokątnej płyty stosowanej we fryzie belkowania doryckiego, stosowany w architekturze starożytnej Grecji i Rzymu. Była ona umieszczana między metopami we fryzie oraz na narożnikach budowli. Pod każdym tryglifem znajdowała się regula (listewka) z sześcioma guttae (łezkami). Tryglify występują również w monumentalnych budynkach wznoszonych według wzorów antycznych w stylu klasycyzmu oraz w okresie eklektycznego historyzmu.
Wikipedia
fryz, w którym na przemian występują tryglify i metopy
SJP.pl
w astrologii: odległość kątowa wynosząca 120 stopni
SJP.pl
Dasyatis – rodzaj morskich i słodkowodnych ryb chrzęstnoszkieletowych z podrodziny Dasyatinae w obrębie rodziny ogończowatych (Dasyatidae).
Wikipedia
dział matematyki zajmujący się badaniem zależności między bokami i kątami trójkątów płaskich lub sferycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. dział matematyki obejmujący badanie związków między bokami i kątami trójkątów za pomocą funkcji zwanych trygonometrycznymi;
Wiktionary
Trygonometria (łac. trigonometria) – dział matematyki z pogranicza geometrii płaskiej i analizy, badający:
Wikipedia
przym. trygonometryczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mat. związany z trygonometrią, dotyczący trygonometrii
Wiktionary
rzecz. trygonometria ż.
przysł. trygonometrycznie
Wiktionary
Trygort (niem. Thiergarten, Zwierzyniec) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo.
Wieś została założona w 1452 roku.
W Trygorcie mieszkał starosta przasnyski Błażej Krasiński.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
We wsi dwór o skromnych cechach klasycystycznych z końca XIX w..
Wikipedia
rodzaj sieci rybackiej
SJP.pl
maszyna do sortowania ziarna wg długości i grubości; trier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) masz. maszyna do czyszczenia ziarna zbożowego;
Wiktionary
Tryjer – maszyna rolnicza służąca do czyszczenia nasion. W działaniu wykorzystuje różnicę kształtu danych elementów mieszaniny. Tryjery stosowane są do rozdzielania różnych gatunków zbóż. Stosowane są także do oddzielania nasion chwastów, jako jedna z metod zwalczania chwastów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. przestworze
Wiktionary
IPA: ˈtrɨjɔ̃n, AS: tryi ̯õn
Wiktionary
1. baran gotowy do rozpłodu;
2. chrząszcz z rodziny kózkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. samiec owcy gotowy do rozpłodu
Wiktionary
Owca domowa (Ovis aries) – gatunek hodowlanego zwierzęcia domowego z rodziny wołowatych. Jej przodkiem były najprawdopodobniej różne podgatunki owcy dzikiej (Ovis ammon).
Wikipedia
(1.1) Żeby założyć hodowlę potrzebujemy jeszcze co najmniej jednego tryka.
Wiktionary
IPA: trɨk, AS: tryk
Wiktionary
czas. trykać/trykać się
Wiktionary
(1.1) baran
Wiktionary
o baranie lub koźle: uderzać głową, rogami; bóść
SJP.pl
o baranie lub koźle: uderzać głową, rogami; bóść
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. tryknąć)
(1.1) zool. o rogatym zwierzęciu: uderzać rogami
(1.2) pot. uderzać, przede wszystkim czymś ostrym
(1.3) posp. o mężczyźnie: odbywać stosunek seksualny
czasownik zwrotny niedokonany trykać się (dk. tryknąć się)
(2.1) zool. o rogatych zwierzętach: uderzać o siebie rogami
(2.2) posp. odbywać stosunek płciowy
Wiktionary
(1.1) Dziki i bawoły szturchały się jeszcze i trykały przez dłuższą chwilę, ale już się w tę sprawę wmieszali przodownicy trzód, oznajmiając kolejno: — Czekamy! Czekamy!
(1.2) Żeby się oduczyć od pijaństwa, poszedł do szpitala dla chorych umysłowo i tam, gdy mu ktoś coś powiedział, zaczął łbem trykać o ścianę, czy o jakiś twardy kant — / — Warjat! — rzucił oberżysta.
(2.1) Iwan Gabara opowiedział Jerzemu, że odkrył na Łysej Kiczerze starą, już dobrze zarośniętą olszyną porębę, gdzie o świcie sześć byków trykało się rogami, że aż po wierchach łomot szedł, a jeden z nich był stary osiemnastak.
(2.2) Z tego poszło, że pobudzeni ciepłem łoża, zachęceni mrokiem i samotnością, zapomniawszy o przyjaźni i miłości do zmarłego Antiocha, jęli się nawzajem trykać, nim jeszcze przybyli do Baffy, skąd Cypryjczyk był rodem.
Wiktionary
rzecz. tryk mzw., trykanie n., tryknięcie n.
czas. tryknąć dk.
przym. trykliwy
Wiktionary
(1.1) bóść
(2.1) bóść się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trykać.
Wiktionary
rzecz. tryknięcie n.
czas. trykać ndk., tryknąć dk.
Wiktionary
ubóść, trącić
SJP.pl
zdrobnienie od: trykot
SJP.pl
trykoń karliczek - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Trykonodonty (†Triconodonta) – rząd wymarłych ssaków mezozoicznych charakteryzujących się zębami trzonowymi z guzkami ustawionymi w linii jeden za drugim (uzębienie trikonodontyczne). Żyły one od wczesnej jury do późnej kredy; znane ze wszystkich kontynentów poza Australią i Antarktydą. Wielkości od ryjówki do kota. Częścią cech budowy zbliżone były do cynodontów.
Wikipedia
1. podstawowy splot dziewiarski dzianiny kolumienkowej;
2. dzianina na kostiumy gimnastyczne;
3. odzież z tkaniny trykotowej, zwłaszcza obcisły strój sportowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tkanina z: wełny, bawełny, jedwabiu; dziana sposobem pończoszniczym
(1.2) odzież z takiej tkaniny trykotu (1.1); zwłaszcza: obcisły, dziany kostium gimnastyczny, kąpielowy, sportowy, baletowy, itp.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najodpowiedniejszym materiałem na ubranie żeglarskie jest wełna (…) Na drugim miejscu należy postawić trykot bawełniany.
(1.1) Ciepła kurtka z jasnego trykotu.
(1.1) Po 1811 roku pojawiły się podwiązki wyrabiane z trykotu o specjalnym ściągaczowym ściegu, a w połowie XIX wieku zaczęto do ich wyrobu używać taśmy gumowej.
(1.2) Zblazowany salonowymi perwersjami, do których wkładał specjalne czarne trykoty, i wściekłą pracą (był niezrównanym chemikiem i dyletantem w mechanice i matematyce), książę oddawał się zupełnemu wypoczynkowi i wszelkim wiejskim rozrywkom.
(1.2) Dziewczyny w gimnastycznych trykotach przerzucały z rąk do rąk piłkę, która wzbijała się wysoko ponad sztandary.
(1.2) W kąpieli panowie nosili cienkie trykoty sięgające od obojczyka do połowy uda.
(1.2) Rick wchodził na scenę w pięknym trykocie czarnym, z wyhaftowaną na piersiach złotą żmiją.
(1.2) Duch babki szepce do mnie, że ona nie nosiłaby tego, co ja, te dzianiny, trykoty opinające ciało, to dobre na ciepłe majtki, ale na wierzch?
(1.2) Przychodziliśmy w trykotach, dziewczęta nie umalowane, niczego nie dało się ukryć.
(1.2) Niestety, już nigdy nie założy zapaśniczego trykotu.
(1.2) Rożne białe, i w kolorach Wstążki, Kornety, kwiatki, Chustki Gazowe i Jedwabne, Fartuszki Gazowe i jedwabne, Rękawiczki, Pończochy Męskie i Damskie jedwabne, Trykoty na kamizelki i Sultany jedwabne i bawełniane.
Wiktionary
przym. trykotowy
rzecz.
:: zdrobn. trykocik mrz.
Wiktionary
(1.2) trykotaż
Wiktionary
dotyczący produkcji trykotaży
SJP.pl
1. wyrób z trykotu;
2. wyrób z bawełny o splocie bieliźniarskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do trykotu; zrobiony z trykotu; rzad. służący do wyrobu trykotaży
Wiktionary
(1.1) Mają na sobie marynarskie kostiumy: białe spodnie, trykotowe koszulki w niebieskie pasy.
(1.1) Wynalazek machiny trykotowej w Anglii, postęp w wyrobie mechanicznym tiulów i koronek, który stanowczo zachwiał dotychczasowy przemysł koroniarek, nowe otworzył dla pracy kobiecej pole.
(1.1) P. Balbina była młoda, niebrzydka, miała na sobie dość czystą sukienkę perkalową w paski, chusteczkę jedwabną na głowie podwiązaną pod brodą, miała na ręku trykotowe rękawiczki, w ręku parasolik czerwony, a na nóżkach, które żywo stąpały po piasku, nie miała nic — gdyż niestety! szła boso.
(1.1) Dziekan kapituły, nosił się zupełnie jak człowiek świecki, w pluderkiuderkach trykotowych, z chustką białą na szyi.
Wiktionary
rzecz. trykot mrz.
Wiktionary
1. gra planszowa dla dwóch graczy; backgammon;
2. stolik do gry o tej samej nazwie;
3. dawna gra w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj gry planszowyanszowej dla dwóch graczy;
Wiktionary
Tryktrak (ang. backgammon) lub Nardy (od pal. nēw-ardaxšīr — dosłownie: odważny Ardaszir) – gra planszowa dla dwóch graczy. Każdy z graczy dysponuje 15 pionami w odrębnych kolorach, które przesuwa po planszy, składającej się z 24 pól (trójkątów), nazywanych liniami, zgodnie z liczbą oczek wyrzuconych na dwóch kostkach. Celem gry jest zdjęcie wszystkich swoich pionów z planszy. Wygrywa gracz, który uczyni to pierwszy.
Wikipedia
IPA: ˈtrɨktrak, AS: tryktrak
Wiktionary
ozdobnik muzyczny uzyskiwany przez szybkie powtarzanie dwu sąsiednich dźwięków, stosowany w śpiewie i w grze instrumentalnej
SJP.pl
Tryl – wieś kociewska w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Nowe. Wieś jest siedzibą sołectwa Tryl. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 415 mieszkańców. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Nowe.
W okresie międzywojennym ulokowana była tu placówka Straży Celnej „Tryl”.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
trudny wybór między trzema wykluczającymi się możliwościami
SJP.pl
Trylemat (z gr. τρεις – trzy, oraz λημμα – przesłanka) – schemat wnioskowania, w którym obok trzech zdań warunkowych występuje potrójna alternatywa:
Jest to odpowiednik jednego ze współczesnych praw rachunku zdań.
Wikipedia
liczba wynosząca 10^21
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liczba o wartości 1 000 000 000 000 000 000 000 = 1021;
Wiktionary
Tryliard – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 = 1021, czyli jedynka i 21 zer w zapisie dziesiętnym. Termin tryliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.
Wikipedia
IPA: ˈtrɨlʲjart, AS: trylʹi ̯art
Wiktionary
przym. tryliardowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przymiotnik od tryliard
Wiktionary
IPA: ˌtrɨlʲjarˈdɔvɨ, AS: trylʹi ̯ardovy
Wiktionary
rzecz. tryliard m.
Wiktionary
zdrobnienie od: tryl
SJP.pl
sześcioboczna kostka betonowa do układania nawierzchni drogowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. kostka betonowa sześciokątna, układana na nawierzchniach drogowych;
Wiktionary
Trylinka – sześciokątne płyty betonowe (o wymiarach ok.: szer. 35 cm, dł. ścianki bocznej 20 cm, wys. 15 cm, 12 cm lub 8 cm) używane zazwyczaj do budowy nawierzchni parkingów, składowisk, tymczasowych dróg. Trylinka stosowana jest również do zabezpieczania i utwardzania pochyłych nawierzchni wkopów lub nasypów. Nazwa pochodzi od nazwiska polskiego wynalazcy Władysława Trylińskiego, któremu 24 kwietnia 1933 roku udzielono patentu nr 18323 na jezdnię drogową i chodniki z płyt betonowych sześciokątnych.
Wikipedia
(1.1) Już wiemy kto i dlaczego odkupił od Mateusza trylinkę.
Wiktionary
IPA: trɨˈlʲĩnka, AS: trylʹĩnka
Wiktionary
liczba wynosząca 10^18
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 = 1018;
Wiktionary
Trylion – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 = 1018, w krajach stosujących długą skalę.
W krajach stosujących krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) trylion oznacza liczbę 1012, czyli bilion na długiej skali.
W układzie SI mnożnikowi 1018 odpowiada przedrostek jednostki miary Eksa o symbolu E, a jego odwrotności (jedna trylionowa) 10-18 odpowiada atto o symbolu a.
Wikipedia
IPA: ˈtrɨlʲjɔ̃n, AS: trylʹi ̯õn
Wiktionary
przym. trylionowy
rzecz. trylionik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od trylion
Wiktionary
rzecz. trylion m.
Wiktionary
rodzaj budowli megalitycznej o charakterze sakralnym, składającej się z trzech głazów, wznoszona w neolicie i w epoce brązu
SJP.pl
Trylit (try + líthos czyli kamień) – budowla typu megalitycznego, zbudowana z trzech głazów: dwóch pionowych i trzeciego ułożonego poziomo.
Trylity budowano w neolicie i epoce brązu, prawdopodobnie jako obiekty kultu religijnego lub proste obserwatoria astronomiczne.
Wikipedia
wymarły morski stawonóg żyjący w erze paleozoicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. paleont. wymarły morski stawonóg paleozoiczny;
Wiktionary
Trylobity (†Trilobita, z gr. treis ‘trzy’ + lobos ‘płat’) – wymarła gromada morskich stawonogów o owalnym i spłaszczonym grzbietobrzusznie ciele, z wyraźnie wyróżnioną częścią głowową, tułowiową i ogonową. Od strony grzbietu przykryte kalcytowym pancerzem. Dwie głębokie bruzdy wzdłuż dłuższej osi ciała dzielą optycznie jego powierzchnię na trzy płaty (stąd nazwa gromady). Pojawiły się w połowie wczesnego kambru, a wymarły z końcem permu.
Wikipedia
(1.1) Trylobity żyły od kambru do permu.
Wiktionary
IPA: trɨˈlɔbʲit, AS: trylobʹit
Wiktionary
(1.1) trzypłatowiec, trójpłatowiec
Wiktionary
podtyp wymarłych stawonogów; trylobitowce
SJP.pl
Trylobitokształtne, trylobitowce (†Trilobitomorpha) – podtyp wymarłych zwierząt wodnych z typu stawonogów, obejmujący ok. 4 tysięcy znanych gatunków. Ciało jednolicie segmentowane, mające odnóża na wszystkich segmentach ciała, z wyjątkiem pierwszego i ostatniego. Pokryte pancerzem. Występowały w morzach płytkich, głównie w strefach przybrzeżnych. Pędziły przeważnie tryb życia przydenny, nieliczne gatunki były planktonowe.
Wikipedia
podtyp wymarłych stawonogów; trylobitokształtne
SJP.pl
Trylobitokształtne, trylobitowce (†Trilobitomorpha) – podtyp wymarłych zwierząt wodnych z typu stawonogów, obejmujący ok. 4 tysięcy znanych gatunków. Ciało jednolicie segmentowane, mające odnóża na wszystkich segmentach ciała, z wyjątkiem pierwszego i ostatniego. Pokryte pancerzem. Występowały w morzach płytkich, głównie w strefach przybrzeżnych. Pędziły przeważnie tryb życia przydenny, nieliczne gatunki były planktonowe.
Wikipedia
wymarły morski stawonóg żyjący w erze paleozoicznej
SJP.pl
Trylobity (†Trilobita, z gr. treis ‘trzy’ + lobos ‘płat’) – wymarła gromada morskich stawonogów o owalnym i spłaszczonym grzbietobrzusznie ciele, z wyraźnie wyróżnioną częścią głowową, tułowiową i ogonową. Od strony grzbietu przykryte kalcytowym pancerzem. Dwie głębokie bruzdy wzdłuż dłuższej osi ciała dzielą optycznie jego powierzchnię na trzy płaty (stąd nazwa gromady). Pojawiły się w połowie wczesnego kambru, a wymarły z końcem permu.
Wikipedia
utwór składający się z trzech tematycznie powiązanych części; trójksiąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. muz. film. cykl składający się z trzech utworów literackich, muzycznych lub filmowych, z których każdy stanowi odrębną całość, lecz połączonych np. wspólną tematyką, grupą bohaterów
Wiktionary
Trylogia – cykl dzieł składający się z trzech utworów, z których każdy stanowi zamkniętą i integralną całość. Dzieła w trylogii łączą zwykle takie cechy, jak tematyka, czy grupa postaci.
Wikipedia
(1.1) Przeczytałem całą trylogię "Władca pierścieni".
Wiktionary
gaz zaliczany do bojowych środków trujących porażające układ nerwowy, np.: sarin, soman, tabun
SJP.pl
Trylony (trilony) – grupa fosforoorganicznych bojowych środków trujących o działaniu paralityczno-drgawkowym, pochodne kwasów alkilohalogenofosforowych. Do tej klasy związków należy większość BST: m.in.: sarin, soman, tabun, cyklosarin, etylosarin, DFP.
Wikipedia
w żeglarstwie: przechylenie statku w stronę rufy lub dziobu; przegłębienie
SJP.pl
Wikipedia
stopa metryczna złożona z trzech długich lub akcentowanych sylab; molos, molossus
SJP.pl
regionalnie: szczypiorek; trybulka
SJP.pl
1. robotnik portowy, specjalista od rozkładania ładunków masowych;
2. pracownik kotłowni statku parowego przerzucający węgiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) maszynka służąca do strzyżenia brody, wąsów oraz usuwania zbędnego owłosienia w nosie i uszach;
(1.2) narzędzie służące do trymowania sierści zwierząt
(1.3) lotn. wychylna część steru w samolocie
(1.4) elektr. kondensator służący do dostrajania obwodów elektrycznych
(1.5) urządzenie do cięcia papieru, folii, zdjęć itp.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) robotnik portowy trymujący ładunek na statku
(2.2) żegl. żeglarz odpowiedzialny za trymowanie żagla, liny itp.
(2.3) mar. najniższy stopniem marynarz w kotłowni parowca przerzucający węgiel
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. trymowanie n.
czas. trymować
Wiktionary
przedstawiciel typu roślin należącego do grupy paprotników
SJP.pl
trymować;
1. usuwać martwy włos z sierści niektórych psów;
2. przycinać zbędne ludzkie owłosienie
SJP.pl
okres trzymiesięczny stanowiący trzecią cześć roku akademickiego lub trzecią część ciąży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urz. trzymiesięczny okres stanowiący jedną trzecią roku akademickiego na niektórych uczelniach
(1.2) med. trzymiesięczny okres stanowiący jedną trzecią ciąży u kobiety
Wiktionary
Trymestr – okres trwający trzy miesiące (por. semestr, kwartał).
Wikipedia
(1.1) A jak zapewniają nasi rozmówcy, kto choć jeden trymestr postudiuje w Anglii, ten już raczej nie wróci na polską uczelnię.
(1.2) Są różne podziały czasu trwania ciąży, możemy ją liczyć w tygodniach, miesiącach lub trymestrach. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈtrɨ̃mɛstr̥, AS: trỹmestr̦
Wiktionary
przym. trymestralny
Wiktionary
wiersz złożony z trzech stóp lub trzech dwustopowych miar wierszowych
SJP.pl
przyrząd wskazujący wielkość przegłębienia statku; przegłębieniomierz
SJP.pl
1. odpowiednio umieszczać ładunek na statku, tak aby zapewnić mu należytą stateczność;
2. nadawać linie, żaglowi pożądany kształt, długość itp.;
3. usuwać martwy włos z sierści niektórych psów; trymerować;
4. przycinać zbędne ludzkie owłosienie; trymerować
SJP.pl
czasownik
(1.1) kynol. usuwać martwą sierść psa w celach estetycznych i pielęgnacyjnych
Wiktionary
IPA: trɨ̃ˈmɔvat͡ɕ, AS: trỹmovać
Wiktionary
rzecz. trymowanie n., trymer mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trymować.
(1.2) mors. rozłożenie ciężaru jednostce pływającej w celu uzyskania jego odpowiedniego położenia na wodzie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌtrɨ̃mɔˈvãɲɛ, AS: trỹmovãńe
Wiktionary
czas. trymować
rzecz. trymer mos./mrz.
Wiktionary
związany z trymem (np. trymowe przechyły statku, system trymowy)
SJP.pl
odprawianie trzech mszy przez jednego kapłana tego samego dnia
SJP.pl
Trynacja – forma trzykrotnego odprawiania Mszy świętej tego samego dnia.
Odprawianie trzech mszy w ciągu jednego dnia jest uzasadnione tylko w przypadku braku kapłanów. Z ważnych względów duszpasterskich może być ona dopuszczalna i odprawiana za zgodą biskupa.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Tryńcza – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, siedziba gminy Tryńcza.
Miejscowość leży na prawym brzegu Wisłoka, przy drodze krajowej nr 77 prowadzącej od Przemyśla w kierunku Sandomierza, w pobliżu linii kolejowej nr 68 łączącej Lublin z Przeworskiem. Przystanek kolejowy Tryńcza zlokalizowany jest w sąsiedniej wsi, Wólka Małkowa. Oprócz toru głównego zasadniczego, znajduje się tu także tor mijankowy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. muz. muzyk zbierający pieniądze w orkiestrze
Wiktionary
IPA: ˈtrɨ̃ŋɡɛl, AS: trỹŋgel
Wiktionary
dawniej: drobna zapłata za przysługę, napiwek; trynkgeld
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. napiwek
Wiktionary
IPA: ˈtrɨ̃ŋʲɟɛl, AS: trỹŋʹǵel
Wiktionary
(1.1) daw. tryngielt
Wiktionary
roślina z rodziny baldaszkowatych (selerowatych), rosnąca na stokach i stepach południowo-wschodniej Europy i części Azji; trinia
SJP.pl
Trynia (Trinia Hoffm.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych. Obejmuje 13 gatunków. Występują one w strefie klimatu umiarkowanego w zachodniej i południowej Europie oraz w zachodniej Azji. We florze Polski brak przedstawicieli tego rodzaju, ale na Podolu i Wołyniu występują trzy gatunki. Rośliny stepów i kamienistych stoków. Kwiaty Trinia glauca są zapylane przez mrówki.
Wikipedia
potocznie: trynić się - wdzierać się, wnikać, wpychać się
SJP.pl
wyspa na Oceanie Atlantyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa w Małych Antylach, na Oceanie Atlantyckim, u północno-wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej;
Wiktionary
Trynidad – wyspa w Małych Antylach, na Oceanie Atlantyckim, u północno-wschodnich wybrzeży Ameryki Południowej; największa i najbardziej zaludniona z 23 wysp państwa Trynidad i Tobago; 4,8 tys. km², 1 mln mieszkańców (1980).
Na Trynidadzie leży stolica państwa – Port-of-Spain. Niektóre inne miasta wyspy: Arima, Couva, San Fernando i Chaguanas.
Jako pierwszy z Europejczyków zobaczył ją Krzysztof Kolumb 31 lipca 1498.
Wikipedia
rzecz. Trynidadczyk mos., Trynidadka ż.
przym. trynidadzki
Wiktionary
1. mieszkaniec Trynidadu (wyspy)
2. obywatel Trynidadu i Tobago
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Trynidadu
Wiktionary
rzecz. Trynidad mrz.
:: fż. Trynidadka ż.
przym. trynidadzki
Wiktionary
1. mieszkanka Trynidadu (wyspy)
2. obywatel Trynidadu i Tobago
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Trynidadu
Wiktionary
rzecz. Trynidad mrz.
:: fm. Trynidadczyk mos.
przym. trynidadzki
Wiktionary
przymiotnik od: Trynidad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Trynidadem, dotyczący Trynidadu
(1.2) związany z Trynidadem i Tobago, dotyczący Trynidadu i Tobago
Wiktionary
rzecz. Trynidad mrz., Trynidadczyk mos., Trynidadka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Trynidad i Tobago
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Trynidad i Tobago
Wiktionary
IPA: ˌtrɨ̃ɲiˈdat͡skɔ ˌtɔbaˈɟijsʲci, AS: trỹńidacko tobaǵii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Trynidad i Tobago
Wiktionary
przymiotnik od: Tryńcza
SJP.pl
potocznie: tryper
SJP.pl
zwolennik głównego nurtu w chrześcijaństwie, uznającego dogmat Trójcy Świętej
SJP.pl
zwolenniczka głównego nurtu w chrześcijaństwie, uznającego dogmat Trójcy Świętej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z żeńskiej gałęzi zakonu założonego przez św. Jana z Matty
Wiktionary
(1.1) O robienie zastrzyków poproszono siostrę trynitariankę.
(1.1) Za trynitariankami skręcisz w prawo.
Wiktionary
rzecz. trynitarz m.
przym. trynitarski
Wiktionary
zakonnica należąca do Mniszek Zakonu Trójcy Przenajświętszej i Niewolników
SJP.pl
dotyczący jedności Trójcy Świętej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. dotyczący trynitarianizmu, trynitaryzmu
Wiktionary
przym. antytrynitarny
Wiktionary
przymiotnik od: trynitarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z trynitarzami, dotyczący trynitarzy
Wiktionary
(1.1) Zakonnik poprowadził wykład o charyzmacie trynitarskim.
Wiktionary
rzecz. trynitarz m., trynitarianka ż.
Wiktionary
Trójca Święta, Święta Trójca (łac. Sancta Trinitas, także Trinitas, stgr. Αγια Τριας, trb. Hágia Trías) – chrześcijański dogmat uznający, że Bóg jest Bogiem Trójjedynym, istniejącym jako trzy Osoby – po grecku hipostazy – pozostając jednocześnie jednym Bytem. Wszystkie trzy Osoby są rozumiane jako mające tę samą jedną istotę czyli naturę (tautuzja), a nie jedynie podobne natury. Od początku trzeciego wieku doktryna Trójcy zaczęła być formułowana następująco: jest „jeden Bóg istniejący w trzech Osobach i jednej substancji, Ojciec, Syn i Duch Święty”. Wiara w Trójcę jest wyznawana przez wszystkie Kościoły katolickie, prawosławne, wszystkie główne wyznania wyrastające z nurtu reformacji takie, jak luteranizm, kalwinizm, anglikanizm, metodyzm i prezbiterianizm oraz wspólnoty ewangelikalne i w odróżnianej od innych grup religijnych wersji bez uznawania wiecznego zrodzenia Syna i bez uznawania niewzruszoności Boga przez Kościół Adwentystów Dnia Siódmego. Dogmat o Trójcy Świętej jest więc uważany za „centralną prawdę wiary teologii chrześcijańskiej”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Jana z Matty;
Wiktionary
(1.1) Od kogo ten trynitarz dostał bukiet róż?
(1.1) Zadaniem trynitarzy było wykupowanie niewolników chrześcijańskich z rąk muzułmanów.
Wiktionary
:: fż. trynitarianka ż.
przym. trynitarski
Wiktionary
dawniej: drobna zapłata za przysługę, napiwek; tryngeld
SJP.pl
gwarowo: podpić sobie, napić się alkoholu
SJP.pl
potocznie: taki, który się trochę upił; podpity
SJP.pl
tkanina wełniana lub bawełniana podobna do aksamitu
SJP.pl
środek leczniczo-dezynfekcyjny stosowany do zwalczania infekcji bakteryjnych; trypoflawina
SJP.pl
pasożytniczy pierwotniak powodujący choroby zwierząt i ludzi; trypanosoma, świdrowiec
SJP.pl
pasożytniczy pierwotniak powodujący choroby zwierząt i ludzi; trypanosom, świdrowiec
SJP.pl
Świdrowiec (Trypanosoma) – rodzaj pasożytniczych pierwotniaków należących do rodziny świdrowców (Trypanosomatidae), będących pasożytami bezwzględnymi zwierząt kręgowych, w tym człowieka.
Dojrzałe postacie zwane trypomastigota pasożytują w krwi zwierząt kręgowych i człowieka. Wektorem przenoszącym oraz drugim żywicielem są różne gatunki much, kleszczy. U ryb i płazów świdrowce są przenoszone przez pijawki. Jedynym wyjątkiem jest Trypanosoma equiperdum, która nie posiada drugiego żywiciela.
Wikipedia
pasożytnicza choroba tropikalna wywołana przez świdrowce, przenoszone przez różne gatunki muchy tse-tse; śpiączka afrykańska
SJP.pl
Trypanosomoza lub synonimy: trypanosomatoza, trypanosomiaza – nazwa kilku chorób pasożytniczych wywoływanych u kręgowców przez świdrowce.
Wikipedia
organogeniczna skała osadowa, odmiana diatomitu, stosowana jako surowiec w przemyśle ceramicznym; łupek polerski, trypla
SJP.pl
zakaźna choroba weneryczna wywoływana przez ziarniaki - gonokoki; rzeżączka; gonorea
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. rzeżączka
Wiktionary
Rzeżączka (gr. γονόρροια gonórrhoia, łac. gonorrhoea, co znaczy „nasieniotok”), także wiewiór, tryper – choroba zakaźna, przenoszona drogą płciową, której czynnikiem etiologicznym jest Gram-ujemna bakteria – dwoinka rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae).
Wikipedia
(1.1) rzeżączka, wiewiór
Wiktionary
1. uderzenie podczas gry w bilard jednej bili w drugą tak, aby się odbiła dwa razy od bandy;
2. organogeniczna skała osadowa, odmiana diatomitu, stosowana jako surowiec w przemyśle ceramicznym; łupek polerski, trypel
SJP.pl
Wikipedia
triplet;
1. trzywersowe przysłowie lub zagadka;
2. trzy kolejne nukleotydy w łańcuchu DNA; kodon;
3. w myślistwie: trzy celne strzały, kładące trzy zwierzęta;
4. fotograficzny obiektyw anastygmatyczny złożony z trzech członków
SJP.pl
Wikipedia
w prawie, rzadko: wypowiedź odrzucająca argumentację zawartą w duplice
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. trzecia sztuka lub kopia danego dokumentu
Wiktionary
(1.1) A wszystkiego była obfitość nieraz w tryplikatach, zbiory bowiem powstawały z zsypywania bibliotek po zamożniejszych emigrantach z 1831 r. […].
Wiktionary
wers złożony z trzech identycznych stóp
SJP.pl
Trypodia (gr. tripodía – człon trzystopowy) – typ wiersza złożonego z trzech identycznych stóp w każdym wersie.
Wikipedia
środek leczniczo-dezynfekcyjny stosowany do zwalczania infekcji bakteryjnych; trypaflawina
SJP.pl
1. stolica Libii;
2. miasto w północnym Libanie, nad Morzem Śródziemnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Libii;
(1.2) geogr. miasto w północnym Libanie nad Morzem Śródziemnym;
Wiktionary
Trypolis (arab. طرابلس, Ṭarābulus) – stolica i największe miasto Libii, położone w północno-zachodniej części kraju, w Trypolitanii, nad Morzem Śródziemnym.
Miasto liczy 2,2 mln mieszkańców (2011), podczas gdy w 1973 mieszkało tu ponad 481 tys. osób.
Wikipedia
IPA: trɨˈpɔlʲis, AS: trypolʹis
Wiktionary
rzecz. Trypolitańczyk mos., Trypolitanka ż., trypolitańczyk m., trypolitanka ż., Tripoli n., Tripolis n.
przym. trypolitański, trypoliski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Trypolisem, dotyczący Trypolisu (miasta w Libii albo Libanie)
Wiktionary
rzecz. Trypolis mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Trypolisu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Trypolitanii
Wiktionary
rzecz. Trypolitania ż., Trypolis mrz., trypolitańczyk mos., trypolitanka ż.
:: fż. Trypolitanka ż.
przym. trypolitański
Wiktionary
historyczna kraina w zachodniej Libii zamieszkiwana w starożytności przez plemiona berberyjskie
SJP.pl
Trypolitania (arab. طرابلس, Tarabulus, Ţarābulus; łac. Regio Tripolitana; gr. Τριπολιτάνια) – kraina historyczna w zachodniej Libii nad wybrzeżem Morza Śródziemnego zamieszkana w starożytności przez Berberów. Od VIII wieku p.n.e. u jej wybrzeży zaczęły powstawać kolonie fenickie. Pod koniec VI wieku p.n.e. kolonie te podporządkowała sobie Kartagina. Po III wojnie punickiej (fenickiej) podbita przez Rzymian, w roku 435 przez Wandalów, w 533 przez Bizancjum, w VIII wieku przez Arabów.
Wikipedia
mieszkanka Trypolisu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Trypolitanii
Wiktionary
rzecz. Trypolitania ż., Trypolis mrz., trypolitańczyk mos., trypolitanka ż.
:: fm. Trypolitańczyk mos.
przym. trypolitański
Wiktionary
1. przymiotnik od: Trypolis (stolica Libii)
2. przymiotnik od: Trypolitania (kraina w Libii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Trypolis
(2.1) odnoszący się do Trypolitanii
Wiktionary
IPA: ˌtrɨpɔlʲiˈtãj̃sʲci, AS: trypolʹitãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Trypolitańczyk mos., Trypolitanka ż., trypolitańczyk m., trypolitanka ż., Trypolis m., Tripoli n. Tripolis n.
Wiktionary
dawniej: wykonany z trypy - tkaniny wełnianej lub bawełnianej podobnej do aksamitu, wyrabianej w Polsce od XVI wieku
SJP.pl
enzym soku trzustkowego aktywny w środowisku zasadowym, rozkładający białka na składniki prostsze
SJP.pl
Trypsyna (EC 3.4.21.4) – enzym trawienny wytwarzany przez część zewnątrzwydzielniczą trzustki.Jest wydzielany w postaci proenzymu – trypsynogenu, który wchodzi w skład soku trzustkowego. W dwunastnicy pod wpływem niewielkich nawet ilości innego enzymu - enterokinazy dochodzi do aktywacji trypsynogenu. Dzięki autokatalitycznej zdolności trypsyny (przy pH 7,9) szybko dochodzi do pełnego uczynnienia wydzielonego trypsynogenu.
Wikipedia
nieaktywny prekursor trypsyny produkowany przez trzustkę
SJP.pl
Trypsynogen – proenzym wydzielany przez zewnątrzwydzielniczą część trzustki i jako składnik soku trzustkowego transportowany do dwunastnicy, gdzie jest aktywowany przez enteropeptydazę do trypsyny. W patologicznej nieszczelności zwieracza Oddiego aktywacja może nastąpić w świetle przewodów trzustkowych za sprawą trypsyny, enteropeptydazy lub żółci co prowadzić może do zapalenie trzustki.
Wikipedia
amina powszechnie występująca w organizmach żywych
SJP.pl
Tryptamina – organiczny związek chemiczny amina biogenna powszechnie występujący w organizmach żywych. In vivo jest ona syntetyzowana z tryptofanu, jako etap pośredni wytwarzania indolu oraz wielu alkaloidów.
Tryptaminę można stosunkowo łatwo modyfikować chemiczne otrzymując całą klasę związków chemicznych, o wspólnej nazwie tryptaminy.Do najbardziej znanych tryptamin naturalnych należą: serotonina i melatonina. Tryptaminy powszechnie występują w roślinach, zwierzętach, a także w ludzkim mózgu. Część z nich znalazło zastosowania w medycynie (np.: sumatryptan – lek na migrenę), zaś część to substancje psychoaktywne – np. DMT, AMT, DiPT. Tryptamina wchodzi też w skład większych, bardziej skomplikowanych cząsteczek jak LSD i johimbina.
Wikipedia
Tryptany (agonisty receptora 5HT1B/1D) – grupa leków stosowanych w leczeniu ataków migreny. Wykazują się skutecznością w przerywaniu pojedynczego napadu bólu migrenowego, ale nie zapobiegają ich wystąpieniu, ani nie prowadzą do wyleczenia tej choroby.
Wikipedia
aromatyczny aminokwas egzogenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. aminokwas z łańcuchem bocznym opartym na szkielecie indolu, produkowany przez rośliny i niektóre bakterie;
Wiktionary
Tryptofan (skrótowo Trp lub W) – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów białkowych. Jest obojętny elektrycznie; jego łańcuch boczny oparty jest na szkielecie indolu.
Wchodzi w skład białek (białka mleka, białka krwi), należy do aminokwasów niezbędnych (nie może być syntetyzowany w organizmie człowieka i musi być dostarczany z pożywieniem). Zdolność do jego syntezy mają niektóre rośliny i bakterie.
Wikipedia
(1.1) Człowiek nie potrafi syntetyzować tryptofanu we własnym organizmie.
Wiktionary
(1.1) kwas (2S)-2-amino-3-(1H-indol-3-ylo)propanowy, kwas (2S)-2-amino-3-indolopropanowy, kwas α-amino-β-indolopropionowy, skr. Trp, W, wzór sumaryczny: wzór chemiczny|C11H12N2O2.
Wiktionary
drobne cząsteczki mineralne zwietrzałych skał i rozłożonych szczątków organicznych, występujące w postaci zawiesiny w zbiornikach wodnych i tworzące osady denne; abioseston
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeden ze składników sestonu, zawiesiny unoszącej się w wodzie każdego zbiornika wodnego;
Wiktionary
Trypton, abioseston – jeden ze składników sestonu, zawiesiny unoszącej się w wodzie każdego zbiornika wodnego. W skład tryptonu wchodzą nieożywione cząstki pochodzenia mineralnego (np. drobne iły) i organicznego (resztki organizmów, fragmenty tkanek).
Wikipedia
IPA: ˈtrɨptɔ̃n, AS: tryptõn
Wiktionary
(1.1) abioseston
Wiktionary
1. trójskrzydłowy ołtarz; trójdzielna kompozycja malarska lub rzeźbiarska;
2. dzieło literackie, filmowe itp. składające się z trzech części połączonych wspólnym tematem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. dzieło (malarskie, literackie, rzeźbiarskie, filmowe itp.) składające się z trzech części;
(1.2) trójdzielna nastawa ołtarzowa
Wiktionary
Tryptyk – typ nastawy ołtarzowej składający się z części środkowej oraz dwóch bocznych skrzydeł.
Tryptyk jest poliptykiem, czyli ołtarzem szafiastym charakterystycznym dla gotyku. Skrzydła są zwykle osadzone na zawiasach i ruchome, dzięki czemu mogą się zamykać, zasłaniając część środkową. Najczęściej są zdobione z obu stron malowidłami lub płaskorzeźbą.
Wikipedia
IPA: ˈtrɨptɨk, AS: tryptyk
Wiktionary
przym. tryptykowy
Wiktionary
(1.1) trylogia (w odniesieniu do dzieł literackich i filmowych)
Wiktionary
rodzaj starożytnej łodzi charakteryzujący się trzema rzędami wioseł; trirema
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. trirema.
Wiktionary
Triera (gr. Τριήρεις triēreis) – trójrzędowiec, starogrecka galera z trzema rzędami wioseł, początkowo wiosłowa, a następnie żaglowo-wiosłowa, zwana triremą (łac. trireme) przez Rzymian, także przez część historyków współczesnych. Przyjmuje się, że triery zaczęły powstawać w połowie VII wieku p.n.e. Można wskazać chronologicznie i konstrukcyjnie, że grecka triera była poprzedniczką okrętów rzymskich. Była bardzo zwrotna. Triery mogły mieć 38–41 m długości i 3–5 m szerokości, zanurzenie do 1,9 m, wyporność 70-90 ton, prędkość: do 9 węzłów przy pomocy wioseł; 12 węzłów z pomocą żagli; 6 węzłów – prędkość podróżna, z podziałem załogi na dwie wachty. Dziób chroniony był przez ciężki, zazwyczaj okuty brązem taran, stanowiący główną broń triery.
Wikipedia
w matematyce: podział dowolnego odcinka lub kąta na trzy równe części
SJP.pl
rozpryskujące się kropelki wody lub błota; bryzg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozpryskująca się ciecz
Wiktionary
rzecz. tryśnięcie n., wytryśnięcie n., tryskawka ż., tryskacz m., tryskanie n., tryskawa ż.
czas. trysnąć, tryskać ndk.
przym. tryskaczowy
Wiktionary
(1.1) bryzg, tryśnięcie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. trysnąć)
(1.1) wydobywać się nagle, wyrzucać gwałtownie
Wiktionary
IPA: ˈtrɨskat͡ɕ, AS: tryskać
Wiktionary
rzecz. wytryśnięcie n., tryśnięcie n., tryskawka ż., wytrysk mrz., tryskanie n., trysk mrz., tryskacz mrz., tryskawa ż.
czas. trysnąć
Wiktionary
(1.1) chlustać, buchać, bluzgać, pryskać, wytryskać, strzelać, wybuchać
Wiktionary
1. bylina z rodziny dyniowatych o owocach podobnych do małych ogórków; ośli ogórek;
2. urządzenie służące do spryskiwania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do spryskiwania
Wiktionary
Tryskacz lub główka tryskaczowa – element instalacji tryskaczowej używany do rozprowadzenia wody znajdującej się w rurociągach instalacji po powierzchni obiektu, w którym został zamontowany. Tryskacze są jednym z systemów samoobrony budynku przed pożarem. Ich rodzaj, sposób rozmieszczania i obliczania są ściśle określone przez przepisy przeciwpożarowe i budowlane.
Wikipedia
(1.1) Majster kazał wymienić tryskacz, bo dysza się w nim zatkała.
Wiktionary
rzecz. wytryśnięcie n., trysk mrz., tryskanie n., tryskawa ż., tryskawiec mrz., tryskawka ż., tryśnięcie n.
czas. tryskać ndk., trysnąć dk.
przym. tryskaczowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwałtowne wylatywanie strumieni płynu
Wiktionary
rzecz. wytryśnięcie n., tryskawa ż., trysk m., tryśnięcie n., tryskacz m., tryskawiec m., tryskawka ż.
czas. tryskać ndk., trysnąć dk.
Wiktionary
(1.1) bryzganie, pryskanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie wyrzucające pod ciśnieniem strumień cieczy
Wiktionary
rzecz. trysk mrz., tryskacz mrz., tryskanie n., tryskawiec mrz., tryśnięcie n.
:: zdrobn. tryskawka ż.
czas. tryskać ndk., trysnąć dk.
Wiktionary
roślina zielna z rodziny dyniowatych, o owocach przypominających małe ogórki
SJP.pl
Wikipedia
1. przyrząd laboratoryjny służący do wydmuchiwania cieczy z kolby
2. narząd występujący u płaszczek służący do pobierania wody do oddychania, zlokalizowany z tyłu głowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lab. chem. przyrząd laboratoryjny do podawania niewielkich ilości płynu bez precyzyjnego odmierzania ilości;
(1.2) techn. urządzenie wyrzucające pod ciśnieniem strumień cieczy
(1.3) zool. icht. szczelina skrzelowa między łukiem gnykowym a żuchwowym niektórych ryb;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Korzystanie z tryskawki szklanej wymaga pewnej wprawy.
Wiktionary
rzecz. wytryśnięcie n., trysk mrz., tryskacz mrz., tryskanie n., tryskawa ż., tryskawiec mrz., tryśnięcie n.
czas. tryskać ndk., trysnąć dk.
Wiktionary
(1.2) tryskawa
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. myć)
(1.1) wydobyć się cienką mocną strugą
(1.2) wydobyć się z siebie coś cienką mocną strugą
(1.3) zamanifestować swój stan psychiczny lub fizyczny
(1.4) pojawić się z impetem
Wiktionary
(1.1) W tejże chwili krzyk dał się słyszeć... krew trysnęła i strumień jej oblał zbliżającego się jenerała, który zachwiał się i padł na wznak.
(1.2) Nim słońce tryśnie światła promieniami, / By mgły z wątpienia i złudy rozgonić.
(1.3) Za tych — co batem ścięte liście, / za tych — co ptaki z wosku lane, / tych co im krew znużeniem tryśnie / i tych — co wbici cieniem w ścianę / i za zwierzęta konające / którym powoli oczy bledną — / — chciałbyś odrzucić Bogu — życie, / umrzeć raz drugi jak Zbawiciel.
(1.4) W tem — z burzy trysnęła tęcza!
Wiktionary
rzecz. wytrysk mrz., wytryśnięcie n., tryskawka ż., trysk mrz., tryskanie n., tryśnięcie n., tryskacz mrz., tryskawa ż.
czas. tryskać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wylanie się nagłym i mocnym strumieniem
(1.2) wyrzucenie z siebie z gwałtownością
(1.3) nagłe przejawienie się
(1.4) okazanie czegoś w nadmiarze lub bardzo widocznie
Wiktionary
(1.1) Nagłe tryśnięcie wody przestraszyło ptaki.
Wiktionary
rzecz. trysk mrz., tryskacz mrz., tryskanie n., tryskawa ż., tryskawiec mrz., tryskawka ż., wytryśnięcie n.
czas. tryskać ndk., trysnąć dk., wytryskać ndk., wytryskiwać ndk., wytrysnąć dk.
Wiktionary
(1.1) bryzg, trysk, wytrysk, wytryśnięcie
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
otrzymywany sztucznie izotop wodoru o liczbie masowej 3, którego jądro zawiera jeden proton i dwa neutrony
SJP.pl
Tryt (radiowodór) – nietrwały izotop wodoru, którego jądro (tryton) składa się z jednego protonu i dwóch neutronów. Oznaczany jest symbolem 3H lub T.
Jego czas połowicznego rozpadu wynosi 12,33 lat. Rozpada się w wyniku rozpadu β−, podczas którego powstaje jądro helu 3He:
Wikipedia
węglowodór aromatyczny, bezbarwne ciało stałe; trifenylometan, trójfenylometan
SJP.pl
Wikipedia
pogląd kwestionujący jedność chrześcijańskiej Trójcy Świętej, uznający odrębność trzech Osób Boskich; triteizm
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: opaska zaciskowa; trytytka
SJP.pl
Opaska zaciskowa (także znana pod nazwą zip, opaska kablowa, raps, trytytka, trytka i in.) – elastyczna obejma z tworzywa sztucznego z mechanizmem zębatkowo-zapadkowym stosowana głównie do spinania wiązek kabli elektrycznych.
Nazwy „trytytki” oraz „trytytka” są zarejestrowanymi w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej słownymi znakami towarowymi o numerach rejestru odpowiednio R.192091 i R.303165.
Wikipedia
trytoma groniasta - gatunek afrykańskiej byliny
SJP.pl
Trytoma, knifofia, wstydlin (Kniphofia) – rodzaj roślin z rodziny złotogłowowatych. Obejmuje 70 gatunków. Większość gatunków (48) występuje w południowej części Afryki, zwłaszcza w Górach Smoczych. W górach Afryki środkowej rosną 22 gatunki (na północy sięgają do Kamerunu i Erytrei). Dwa opisano także z Madagaskaru, a jeden z Jemenu.
Wikipedia
1. płaz z rodziny salamander; traszka
2. ślimak morski z podgromady ślimaków przodoskrzelnych
3. bóstwo w orszaku Posejdona wyobrażane jako pół człowiek, pół wąż, przedstawiane w malarstwie i rzeźbie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. zob. traszka.
(1.2) muz. odstęp trzech tonów;
(1.3) zool. gatunek ślimaka morskiego;
(1.4) fiz. jądro trytu;
(1.5) mit. w mitologii greckiej bóstwo morskie, pół człowiek-pół ryba lub pół wąż;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtrɨtɔ̃n, AS: trytõn
Wiktionary
związany z trytem (izotopem wodoru), np. wskazówka trytowa
SJP.pl
1. rozrzedzanie proszku zawierającego czynnik aktywny większą ilością substancji obojętnej;
2. rozcieranie na miałki proszek, zwykle w moździerzu
SJP.pl
potocznie: opaska zaciskowa; trytka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. elastyczna obejma z tworzywa sztucznego z mechanizmem zębatkowo-zapadkowym stosowana np. do spinania wiązek kabli elektrycznych lub mocowania kołpaków;
Wiktionary
Opaska zaciskowa (także znana pod nazwą zip, opaska kablowa, raps, trytytka, trytka i in.) – elastyczna obejma z tworzywa sztucznego z mechanizmem zębatkowo-zapadkowym stosowana głównie do spinania wiązek kabli elektrycznych.
Nazwy „trytytki” oraz „trytytka” są zarejestrowanymi w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej słownymi znakami towarowymi o numerach rejestru odpowiednio R.192091 i R.303165.
Wikipedia
rzecz. trytyt m., trytka ż.
Wiktionary
(1.1) opaska zaciskowa, trytyt, trytka, zip, opaska kablowa, krawatka kablowa, raps, tretytka
Wiktionary
triumf;
1. zwycięstwo nad przeciwnikiem, wygrana; sukces, osiągnięcie;
2. duma z osiągniętego sukcesu;
3. w starożytnym Rzymie: uroczysty pochód zwycięskiego wodza; potem także uroczystość z racji sukcesu
SJP.pl
Triumf (z łac. triumphus) – w antycznym Rzymie najwyższe wyróżnienie jakie otrzymywał wódz za swe zwycięstwa na polu walki. Początkowo miał charakter religijny, związany z oczyszczeniem żołnierzy biorących udział w walce. Z czasem ewoluował w kierunku okazałego widowiska mającego na celu uczczenie zwycięskiego wodza i jego żołnierzy.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: tryumfalnie
SJP.pl
stopień najwyższy od przymiotnika: tryumfalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tryumfalne
Wiktionary
rzecz. tryumf m., triumf m., tryumfik m., triumfik m., tryumfator m., tryumfatorka ż., triumfator m., triumfatorka ż., tryumfowanie n., triumfowanie n., zatryumfowanie n., zatriumfowanie n.
czas. tryumfować ndk., triumfować ndk., zatryumfować dk., zatriumfować dk.
przym. tryumfalny, triumfalny, tryumfatorski, triumfatorski
przysł. tryumfalnie, triumfalnie, tryumfatorsko, triumfatorsko
Wiktionary
(1.1) triumfalność
Wiktionary
→ tryumf; triumfalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tryumfem, dotyczący tryumfu, wyrażający tryumf
Wiktionary
(1.1) Zobaczył ją pod łukiem tryumfalnym o poranku.
(1.1) Wojsko wzniosło okrzyk tryumfalny na cześć imperatora.
Wiktionary
rzecz. triumf m., tryumf m. , triumfator m. / tryumfator m., triumfatorka ż. / tryumfatorka ż., triumfalizm m., tryumfalizm m.
czas. triumfować ndk. / tryumfować ndk., zatriumfować dk.
przym. triumfalny, triumfalistyczny, tryumfalistyczny
przysł. triumfalnie, tryumfalnie, triumfalistycznie, tryumfalistycznie
Wiktionary
(1.1) triumfalny
Wiktionary
człowiek, który odniósł zwycięstwo, sukces; triumfator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. ktoś, kto odniósł zwycięstwo
Wiktionary
rzecz. tryumfalność ż., triumf m., tryumf m., triumfator m., triumfatorka ż., tryumfatorka ż., triumfalizm m., tryumfalizm m.
czas. triumfować ndk., tryumfować ndk., zatriumfować dk.
przym. triumfalny, triumfalistyczny, tryumfalistyczny, tryumfalny
przysł. triumfalnie, tryumfalnie, triumfalistycznie, tryumfalistycznie
Wiktionary
(1.1) zwycięzca
Wiktionary
kobieta, która odniosła zwycięstwo, sukces; triumfatorka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. tryumfalny, triumfalny
Wiktionary
rzecz. triumf m., tryumf m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. tryumfalny, triumfalny
Wiktionary
rzecz. triumf m., tryumf m.
Wiktionary
wyniosły, dumny; triumfujący
SJP.pl
triumwirat;
1. w starożytnym Rzymie:
a) porozumienie między trzema mężami stanu w celu sprawowania władzy;
b) mężowie stanu, którzy zawarli takie porozumienie;
2. przenośnie: trzy osoby podejmujące wspólne działania
SJP.pl
przesadne upraszczanie, spłycanie
SJP.pl
Trywializacja – zanikanie regionalnej odrębności i zdominowanie dużych obszarów (ekosystemów) przez jeden typ roślinności niezwiązany ze specyfiką geologiczną czy klimatyczną danego regionu. Wskutek tego pozostają tylko gatunki wszędobylskie, o szerokiej amplitudzie ekologicznej i tolerancji na zmiany środowiskowe lub pojawiają się ekspansywne gatunki inwazyjne. Trywializacja prowadzi do zacierania lokalnej bioróżnorodności.
Wikipedia
trywialny charakter czegoś; trywialność
SJP.pl
czynić coś trywialnym, upraszczać, sprowadzać do banału
SJP.pl
czasownik
(1.1) sprowadzać coś do rzeczy trywialnej, banalnej
Wiktionary
IPA: ˌtrɨvʲjalʲiˈzɔvat͡ɕ, AS: tryvʹi ̯alʹizovać
Wiktionary
przym. trywialny
rzecz. trywializm m., trywialność ż., trywializacja ż., trywializowanie n.
przysł. trywialnie
Wiktionary
(1.1) upraszczać, wulgaryzować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trywializować.
Wiktionary
IPA: ˌtrɨvʲjalʲizɔˈvãɲɛ, AS: tryvʹi ̯alʹizovãńe
Wiktionary
przym. trywialny
rzecz. trywializm m., trywialność ż., trywializacja ż.
czas. trywializować
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób trywialny, niewybredny, ordynarny
Wiktionary
IPA: trɨˈvʲjalʲɲɛ, AS: tryvʹi ̯alʹńe
Wiktionary
rzecz. trywialność
czas. trywializować
przym. trywialny
Wiktionary
(1.1) banalnie, pospolicie, wulgarnie, ordynarnie
Wiktionary
stawać się trywialnym, pospolitym; pospolicieć
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: trywialnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: trywialny; bardziej trywialny
SJP.pl
trywialny charakter; coś trywialnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest trywialne; cecha tych, którzy są trywialni
Wiktionary
Trywialność (etym. → trivium; przym. trywialny):
Wikipedia
przym. trywialny
przysł. trywialnie
rzecz. trywializowanie n.
czas. trywializować
Wiktionary
1. odbiegający od norm kulturalnych obowiązujących w społeczeństwie; prostacki, ordynarny, nieprzyzwoity;
2. powszechnie znany, oczywisty, pospolity; oklepany, schematyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. niewyszukany, pospolity
(1.2) oczywisty i banalnie łatwy
Wiktionary
Trywialność (etym. → trivium; przym. trywialny):
Wikipedia
(1.1) Ze wspomnień i pamiętników wiadomo, że dosadność ta nie była pozą: Huysmans tak samo pisał, jak mówił, nie stroniąc od gwary ulicznej i wyrażeń uchodzących podówczas za trywialne.
Wiktionary
IPA: trɨˈvʲjalnɨ, AS: tryvʹi ̯alny
Wiktionary
przysł. trywialnie
rzecz. trywialność ż., trywializowanie n.
czas. trywializować
Wiktionary
(1.1) ordynarny, prostacki
Wiktionary
w średniowieczu: program nauczania oparty na trzech przedmiotach: gramatyce, dialektyce i retoryce; najniższa klasa w szkole, realizująca taki program; szkoła realizująca taki program; trivium; triwium
SJP.pl
Trivium (łac., „rozstaje, [potrójne] rozdroże”, od tri – trzy, via – droga; łac. trivialis, „będący na rozstajach”, stąd: „pospolity”), również trywium oraz triwium (l.mn. trivia, trywia, triwia):
Wikipedia
dawna uczta pogrzebowa połączona z zapasami i igrzyskami
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tyranizować
Wiktionary
1. oficjalne godło Ukrainy
2. gwarowo: żłób z paszą, stawiany w lesie dla zwierząt
SJP.pl
Herb Ukrainy (ukr. Герб України) – jeden z symboli państwowych Ukrainy. Herbem jest złoty trójząb (ukr. тризуб – [tryzúb]) na niebieskiej tarczy. W obecnie funkcjonującej formie został wprowadzony 19 lutego 1992 roku, na mocy ustawy „O herbie państwowym Ukrainy”.
Wikipedia
dawniej, dziś żartobliwie: trzeba, powinno się, należy
SJP.pl
czasownik niewłaściwy
(1.1) daw. obecnie pot. (często żart.) trzeba
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. trzeba
Wiktionary
(1.1) Nocą skryliśmy się w łozinie, odetchnąć trza było dać koniom i sobie.
Wiktionary
potocznie: trząść, potrząsnąć kimś lub czymś
SJP.pl
gwarowo:
1. trząść;
2. rządzić despotycznie, decydować o wszystkim
SJP.pl
1. poruszać czymś energicznie; potrząsać czymś, wprawiać coś w drżenie;
2. jechać nierówno, powodując podskakiwanie wiezionych ludzi lub przedmiotów; huśtać; rzucać;
3. potocznie: rządzić czymś despotycznie, mieć duży wpływ na coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zatrząść)
(1.1) wykonywać ruchy drgania, szarpania
(1.2) powodować podrzucanie zawartości podczas jazdy
(1.3) pot. podporządkowywać sobie wszystko
(1.4) pot. wywoływać silne emocje
czasownik zwrotny trząść się (dk. zatrząść się)
(2.1) poddawać się drganiom
(2.2) przechylać się na boki i podskakiwać podczas jazdy
(2.3) pot. być poddanym silnym emocjom
Wiktionary
(1.1) Samolot zaczął się coraz widoczniej trząść.
(1.3) Ten bezwzględny bandzior trząsł całą okolicą.
(2.3) Trzęsła się ze strachu, gdy mówiła ojcu o swojej ciąży.
Wiktionary
czas. otrząsać, otrząsnąć, wstrząsać, potrząsnąć
rzecz. trzęsienie n., otrzęsiny nmos., potrząsanie n., trzęsionka ż., wstrząs mrz.
Wiktionary
(1.1) miotać, potrząsać, szamotać, szarpać, wstrząsać
(2.1) drgać, drżeć, dygotać, wibrować
(2.2) podrygiwać, podskakiwać
Wiktionary
zdrobnienie od: trzaska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: trzaska
Wiktionary
IPA: ṭʃaˈsɛt͡ʃka, AS: ṭšasečka
Wiktionary
ostry, krótki dźwięk towarzyszący pękaniu czegoś, rozdzieraniu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) suchy, gwałtowny, urwany odgłos
Wiktionary
(1.1) — DLACZEGO?! — wrzasnęła, uderzając pięścią w lustro. Pękło z trzaskiem i kilka kawałków szkła wpadło do zlewu.
Wiktionary
rzecz. trzaskanie n., trzaśnięcie n., nietrzaskanie n., trzaska ż., zatrzask m., potrzask m., zatrzaśnięcie n.
czas. trzaskać ndk., trzasnąć dk.
przym. trzaśnięty
Wiktionary
potocznie: nagle i szybko
SJP.pl
1. drobny kawałek drewna używany zwykle na podpałkę, drzazga
2. błędnica trzaska - gatunek motyla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drobny kawałek drewna używany zwykle na podpałkę, drzazga
(1.2) błędnica trzaska - gatunek motyla
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
IPA: ˈṭʃaska, AS: ṭšaska
Wiktionary
czas. trzaskać
rzecz. trzask mrz.
przym. trzaśnięty
Wiktionary
(1.1) drzazga
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. trzasnąć)
(1.1) uderzać mocno, wywołując trzask
(1.2) wydawać charakterystyczny krótki odgłos podczas rozpadania, pękania
(1.3) pot. robić coś w szybkim tempie i w dużej liczbie
czasownik zwrotny trzaskać się (dk. trzasnąć się)
(2.1) pot. uderzać się mocno
(2.2) pot. zadawać sobie wzajemnie ciosy
Wiktionary
rzecz. potrzask mrz., trzask mrz., trzaska ż., trzaskanie n.
czas. trzasnąć dk.
przym. trzaśnięty
wykrz. trzask-prask
Wiktionary
(1.1) huczeć, łoskotać, zgrzytać
Wiktionary
1. rodzaj ptaków śpiewających z rzędu wróblowych;
2. regionalnie: drewniana klekotka; kłapacz, kłapaczka, kołatanka, tyrkawka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trzaskać.
Wiktionary
czas. trzaskać ndk.
rzecz. trzask m.
przym. trzaśnięty
Wiktionary
staropolska nazwa strzelby
SJP.pl
ostry, krótki dźwięk towarzyszący pękaniu czegoś, rozdzieraniu czegoś
SJP.pl
8 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przestarzale: trzask, trzaskanie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. miejsce, gdzie rąbie się drewno;
2. chrust; drobne gałązki leżące na ziemi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Trzaskowski:
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany ndk. trzaskać
(1.1) uderzyć mocno w coś, wywołując krótki, głośny dźwięk
(1.2) wydać płaski, suchy dźwięk jak przy łamaniu czegoś
(1.3) pot. zrobić coś szybko, biegle, gwałtownie
czasownik zwrotny dokonany trzasnąć się ndk. trzaskać się
(2.1) samemu uderzyć się mocno
(2.2) zadać sobie ciosy nawzajem
Wiktionary
rzecz. trzask mrz., trzaśnięcie n.
czas. trzaskać ndk.
przym. trzaśnięty
Wiktionary
(1.2) pęknąć
(2.1) huknąć się, rąbnąć się, walnąć się
Wiktionary
potocznie: niemądry, niespełna rozumu; szurnięty
SJP.pl
potocznie: niemądry, niespełna rozumu; szurnięty
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: trzasnąć
przymiotnik jakościowy
(2.1) pot. niespełna rozumu; trzepnięty, walnięty
Wiktionary
(2.1) (…) podszedł do mnie Trélat, rewolucjonista na modłę sentymentalną i marzyciel, który spiskował na rzecz republiki przez całą monarchię, poza tym zasłużony lekarz, który prowadził wówczas jeden z głównych w Paryżu szpitali dla umysłowo chorych, chociaż sam był nieco trzaśnięty.
Wiktionary
rzecz. trzask m., trzaskanie n., trzaśnięcie n., nietrzaskanie n., trzaska ż., zatrzask m., potrzask m., zatrzaśnięcie n.
czas. trzaskać ndk., trzasnąć dk.
Wiktionary
(2.1) kopnięty, rąbnięty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. źdźbło
Wiktionary
IPA: ˈṭʃaʃt͡ʃka, AS: ṭšaščka
Wiktionary
rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny marantowatych; Thalia
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Trzcianki (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Trzcianki (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Trzcianka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Trzcianki, związany z Trzcianką
Wiktionary
rzecz. Trzcianka ż., trzcianczanin m., trzcianczanka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzcianiec – osada w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne. Leży przy DW890, u zbiegu potoków Roztoki i Klimówka, które poniżej wsi tworzą potok Krzywiec - dopływ Wiaru.
Wieś leży na pograniczu Pogórza Przemyskiego i pasma Chwaniowa, należącego do Gór Sanocko Turczańskich.
Wikipedia
przymiotnik od: Trzcianne
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Trzcianka (pol. hist. Trzciana Łąka, niem. Schönlanke) – miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Trzcianka. Miasto położone jest nad rzeką Trzcianka i pięcioma jeziorami na Pojezierzu Wałeckim.
Wikipedia
IPA: ˈṭʃʲt͡ɕãŋka, AS: ṭšʹćãŋka
Wiktionary
rzecz. trzcianczanin m., trzcianczanka ż.
przym. trzcianecki
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzcianne (jid. טרעסטיני Trestini) – wieś (dawniej miasto) w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, siedziba gminy Trzcianne. Wieś zamieszkuje ok. 561 osób.
Trzcianne uzyskało lokację miejską przed 1700 rokiem, zdegradowane w 1801 roku.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Apostołów Piotra i Pawła.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Trzciel (w latach 1793–1945 niem. Tirschtiegel) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Trzciel. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa gorzowskiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Trzciel liczył 2358 mieszkańców.
Trzciel leży w historycznej Wielkopolsce. Tradycyjnie miasto dzielone było na prawobrzeżny Trzciel Stary oraz lewobrzeżny Trzciel Nowy, mające swoje własne rynki.
Wikipedia
IPA: ṭʃʲt͡ɕɛl, AS: ṭšʹćel
Wiktionary
mieszkaniec Trzciela (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Trzciela (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzcielin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo.
Wikipedia
przymiotnik od: Trzciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina o wysokiej łodydze, z kwiatami w postaci wiech, rosnąca przy brzegach zbiorników wodnych i na mokradłach;
(1.2) zbiorowisko, zarośla trzciny (1.1); teren porośnięty trzciną (1.1)
(1.3) materiał otrzymywany z trzciny (1.1)
(1.4) łodyga trzciny (1.1) używana dawniej jako narzędzie kary
Wiktionary
Trzcina (Phragmites L.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Należy do niego 4–5 gatunków. Rodzaj jest niemal kosmopolityczny, brak go tylko w Oceanii, na północy Ameryki Północnej, w Brazylii. Najszerzej rozprzestrzenionym gatunkiem jest trzcina pospolita (Phragmites australis) – jedyny przedstawiciel rodzaju w Polsce. Jest to też gatunek typowy rodzaju. Wszystkie gatunki tu należące są roślinami wodnymi i bagiennymi, często pokrywającymi rozległe obszary.
Wikipedia
(1.1) Jak jasno się sylweta rybaka odcina, / Co stoi w łodzi, prosty i gibki, jak trzcina…
(1.2) W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie (…).
(1.3) Bardzo podobają mi się meble robione z trzciny.
(1.4) Trzcina znów grzmi na katedrze.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃʲt͡ɕĩna, AS: ṭšʹćĩna
Wiktionary
rzecz. trzcinowisko n.
:: zdrobn. trzcinka ż.
przym. trzcinowaty, trzcinowy
Wiktionary
(1.2) szuwar, szuwary, trzcinowisko
Wiktionary
trzcinnik;
1. ptak z rodziny pokrzewkowatych, owadożerny, żyjący wśród bujnej roślinności, szczególnie nad wodami, wśród trzcin; trzciniak drozdówka;
2. ryba z rodziny wielopłetwcowatych, wyglądem przypominająca węża; wąż trzcinowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Acrocephalus|ref=tak., niewielki ptak wędrowny z rodziny trzciniaków;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Badania dowiodły, że w biotopach o największym zagęszczeniu trzciniaków występuje kilka par lęgowych na 1 ha trzcinowisk.
Wiktionary
rzecz. trzciniaki nmos., trzcina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Acrocephalidae|Salvin|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu wróblowych;
Wiktionary
Trzciniaki (Acrocephalidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), wyodrębniona z rodziny pokrzewkowatych (Sylviidae).
Wikipedia
(1.1) Również papiruśnik zaliczany jest do trzciniaków.
Wiktionary
rzecz. trzcina ż., trzciniak mzw.
Wiktionary
dotyczący trzciny, wyrobów z trzciny
SJP.pl
przestarzałe: dotyczący trzciny, zrobiony z trzciny, porosły trzciną; trzcinowy
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podkarpackim, w gminie Jasło
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w gminie Wielichowo
(1.3) geogr. wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kępińskim
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Filmy:
Wikipedia
(1.1) Na terenie Trzcinicy znajduje się skansen archeologiczny.
Wiktionary
rzecz. trzcina ż., trzcinka ż., trzcinowisko n., trzcinicok m.
przym. trzcinowy
Wiktionary
przymiotnik od: Trzcinica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) reg. mieszkaniec Trzcinicy
Wiktionary
rzecz. Trzcinica ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Trzciniec
SJP.pl
zgrubienie od: trzcina
SJP.pl
Trzcinisko (niem. Schönrohr) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Cedry Wielkie.
Wieś na obszarze Żuław Gdańskich nad Martwą Wisłą, stanowi sołectwo Trzcinisko w którego skład wchodzi również miejscowość Szerzawa.
Wieś należąca do Żuław Steblewskich terytorium miasta Gdańska położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: trzcina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. trzcina
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzecz. Trzcinica ż., trzcina ż.
przym. trzcinowaty, trzcinowy
Wiktionary
gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny trzciniaków; trzcinniczek zwyczajny
SJP.pl
Trzcinniczek (zwyczajny), trzcionka (Acrocephalus scirpaceus) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae).
Wikipedia
obszar porośnięty trzcinnikiem (rośliną z rodziny wiechlinowatych)
SJP.pl
1. ptak z rodziny pokrzewkowatych, owadożerny, żyjący wśród bujnej roślinności, szczególnie nad wodami, wśród trzcin; trzciniak, trzciniak drozdówka;
2. ryba z rodziny wielopłetwcowatych, wyglądem przypominająca węża; trzciniak, wąż trzcinowy;
3. roślina wieloletnia z rodziny wiechlinowatych (traw)
SJP.pl
Wikipedia
Kalamus rotangowy (Calamus rotang L.) – gatunek roślin z rodziny arekowatych (Arecaceae). Ma wiele nazw zwyczajowych: rotang właściwy, palma rotangowa, trzcina hiszpańska, trzcina indyjska, trzcinopalma rotang, kalamus właściwy, rattan, śmigna rotang. Rośnie dziko na Cejlonie i w Indiach.
Wikipedia
1. mozga trzcinowata - gatunek rośliny z rodziny traw; ostrzyca trzcinowata, mielec;
2. lasecznica trzcinowata - gatunek rośliny z rodziny traw;
3. bambus trzcinowaty - gatunek rośliny z rodziny traw;
4. skolochloa trzcinowata - gatunek rośliny z rodziny traw
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający trzcinę
Wiktionary
rzecz. trzcina ż.
:: zdrobn. trzcinka ż.
przym. trzcinowy
Wiktionary
teren porosły trzciną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce gdzie rośnie trzcina
Wiktionary
Szuwar trzcinowy, zespół trzciny pospolitej, trzcinowisko (Phragmitetum australis) – syntakson w randze zespołu budowany przez słodkowodny makrofit: trzcinę pospolitą. Należy do klasy zespołów szuwarowych Phragmitetea.
Wikipedia
rzecz. Trzcinica ż., trzcina ż.
przym. trzcinowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z trzciną, dotyczący trzciny
(1.2) wykonany z trzciny
Wiktionary
(1.2) Bala podjęła spoczywający w kącie wielki wachlarz trzcinowy i jęła poruszać nim miarowo, uważając, by powiew szedł ku Nachorowi.
Wiktionary
IPA: ṭʃʲt͡ɕĩˈnɔvɨ, AS: ṭšʹćĩnovy
Wiktionary
rzecz. trzcina ż., trzcinka ż., trzcinowisko n., Trzcinica ż.
przym. trzcinowaty
Wiktionary
przymiotnik od: Trzcińsko Zdrój
SJP.pl
Osoby o nazwisku Trzciński:
Wikipedia
przymiotnik od: Trzcińsko Zdrój
SJP.pl
Trzcińsko (niem. Rohrlach dawniej Różniewo) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Janowice Wielkie, na pograniczu Rudaw Janowickich i Kotliny Jeleniogórskiej w Sudetach Zachodnich. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Trzcińsko-Zdrój (niem. Bad Schönfließ) – miasto w zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Trzcińsko-Zdrój, nad rzeką Rurzycą.
Według danych z 31 grudnia 2021 r. miasto miało 2171 mieszkańców.
Pod względem historycznym Trzcińsko-Zdrój leży na Pomorzu Zachodnim.
W latach 1946–1998 miasto administracyjnie należało do woj. szczecińskiego.
Wikipedia
IPA: ṭʃʲt͡ɕĩj̃ˈskɔ‿zdruj, AS: ṭšʹćĩĩ ̯sko‿zdrui ̯
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik modalny (predykatyw) używany dla wyrażenia obowiązku, powinności, stosowności działania; powinno się, wypada, należy, potrzeba
SJP.pl
czasownik niewłaściwy
(1.1) …tworzący wyrażenia, w których wykonanie czynności jest konieczne lub niezbędne; musieć w formie bezosobowej
Wiktionary
Obiata – termin oznaczający ofiarę składaną bogom lub siłom nadnaturalnym.
Wikipedia
(1.1) Trzeba kupić cukier, bo mamy go już bardzo mało.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɛba, AS: ṭšeba
Wiktionary
rzecz. potrzeba ż., potrzebowanie n., zapotrzebowanie n.
czas. potrzebować ndk.
przym. potrzebny
przysł. potrzebnie
Wiktionary
(1.1) potrzeba, musieć, należy, powinno się, slang. trza
Wiktionary
przestarzałe: czasownik modalny "trzeba" wzmocniony partykułą wzmacniającą "-ż", używany w funkcji pytajnej lub wzmocnionej, np.: Trzebaż jeszcze, aby mnie, zamku urzędnika, Gerwazego Rębajłę, Horeszków klucznika, lżyć w domu Panów moich? (A. Mickiewicz)
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Trzebiatów (niem. Treptow an der Rega) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Trzebiatów. Leży na Pobrzeżu Szczecińskim, nad rzeką Regą, w odległości ok. 8 km od Morza Bałtyckiego.
Wikipedia
(1.1) Trzebiatów jest miastem pomorskim.
(1.1) Trzebiatów leży nad Regą.
(1.1) Na rynku w Trzebiatowie znajduje się ratusz.
Wiktionary
IPA: ṭʃɛˈbʲjatuf, AS: ṭšebʹi ̯atuf
Wiktionary
rzecz. trzebiatowianin m., trzebiatowianka ż.
przym. trzebiatowski
Wiktionary
mieszkaniec Trzebiatowa
SJP.pl
mieszkanka Trzebiatowa
SJP.pl
przymiotnik od: Trzebiatów
SJP.pl
Trzebiatowski (kaszb. Trzebiatowsczi; forma żeńska: Trzebiatowska, kaszb. Trzebiatowskô; liczba mnoga: Trzebiatowscy, kaszb. Trzebiatowsczé) – nazwisko rodów kaszubskiej szlachty, wywodzących się z kaszubskiej miejscowości Trzebiatkowa.
Wikipedia
1. usuwać gruczoły płciowe, głównie samców, przeznaczonych na tucz
2. wybijać zwierzynę
3. przerzedzać las
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) usuwać lub niszczyć coś
(1.2) przerzedzać las
(1.3) wybijać zwierzynę
(1.4) usuwać gruczoły płciowe u zwierząt hodowlanych
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɛbʲit͡ɕ, AS: ṭšebʹić
Wiktionary
rzecz. trzebież ż., trzebienie n., przetrzebienie n., wytrzebienie n., trzebieniec mos.
czas. przetrzebić dk., wytrzebić dk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebica – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Pacanów.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Wikipedia
1. przestarzałe: osoba lub zwierzę niszczące lasy, zabijające zwierzynę;
2. dawniej: osoba kastrująca zwierzęta domowe
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebiec (niem. Neuhof) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 osada należała do województwa koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku osada miała 67 stałych mieszkańców. Osada wchodzi w skład sołectwa Wicewo. Największa osada w gminie.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Trzebiechów
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebiel (tuż po wojnie Trebuła, niem. Triebel, dlnłuż. Trjebule lub Trjebul, 1945-46 Trąby) – wieś i siedziba gminy w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, dawniej miasto. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Trzebiel leży około 5 km od granicy z Niemcami, przy drodze krajowej nr 12 i autostradzie A18.
W 2009 roku miejscowość liczyła 1347 mieszkańców.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebielino (kaszb. Trzebielënò, niem. Treblin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Trzebielino, w pobliżu jeziora Trzebielskiego (Trzebielińskiego) i przy trasie drogi krajowej nr . Miejscowość jest siedzibą sołectwa Trzebielino w którego skład wchodzą również Szczyciec i Toczek.
Wikipedia
przymiotnik od: Trzebielino
SJP.pl
przymiotnik od: Trzebiel
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebieńczyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Zator, nad Skawą. W miejscowości znajduje się nieczynny przystanek kolejowy Trzebieńczyce linii 103 (Trzebinia – Skawce).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebienice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Gołcza.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niszczenie, usuwanie, likwidowanie czegoś, aby stało się mniej liczne
(1.2) wycinanie drzew i krzewów
(1.3) wybijanie, tępienie zwierząt
(1.4) wet. usuwanie samcom gruczołów płciowych
Wiktionary
Trzebienie – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Lisków.
Wikipedia
rzecz. przetrzebienie n., wytrzebienie n., trzebież ż.
czas. trzebić ndk., przetrzebić dk., wytrzebić dk.
Wiktionary
(1.1) przetrzebianie, usuwanie
(1.2) wycinanie, karczowanie
(1.3) przetrzebianie, tępienie, wybijanie
(1.4) czyszczenie, kastrowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. eunuch
Wiktionary
Wikipedia
czas. trzebić ndk.
Wiktionary
(1.1) kastrat, eunuch, rzezaniec
Wiktionary
przymiotnik od: Trzebież
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebieszów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Trzebieszów.
Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi łukowskiej województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebieszowice (po 1945 Łacko, niem. Kunzendorf an der Biele) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Lądek-Zdrój, leży przy drodze Lądek-Zdrój – Kłodzko, w dolinie Białej Lądeckiej.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Trzebieszowicami, dotyczący Trzebieszowic
Wiktionary
rzecz. Trzebieszowice nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: Trzebieszów, Trzebieszów-Kolonia, Trzebieszów Drugi, Trzebieszów Pierwszy
SJP.pl
Wikipedia
1. wycinanie drzew
2. wybijanie, tępienie zwierzyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. cięcia pielęgnacyjne drzewostanu
Wiktionary
Trzebież (do 1945 niem. Ziegenort) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Police. Należy do aglomeracji szczecińskiej.
W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Trzebież.
Wikipedia
czas. przetrzebić, trzebić, wytrzebić
rzecz. trzebienie n., wytrzebienie n.
Wiktionary
mieszkaniec Trzebieży
SJP.pl
mieszkanka Trzebieży
SJP.pl
dawne imię męskie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Miejscowość w Niemczech:
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Trzebinia (1969–1977 Trzebinia-Siersza) – miasto w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Trzebinia.
Według danych Głównego Urzędu Statystycznego z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 18 502 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ṭʃɛˈbʲĩɲa, AS: ṭšebʹĩńa
Wiktionary
mieszkaniec Trzebini
SJP.pl
mieszkanka Trzebini
SJP.pl
przymiotnik od: Trzebinia
SJP.pl
Trzebiński – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Wikipedia
drewno otrzymane z trzebieży
SJP.pl
Trzebionka – osiedle miasta Trzebinia, w powiecie chrzanowskim, w województwie małopolskim.
Do 1956 r. wieś, w tym też roku weszła w skład osiedla Wodna. Od 1961 r. w granicach Trzebini.
Na Trzebionce znajduje się szkoła podstawowa i przedszkole, a także hotel i restauracja. Trzebionka jest miejscem bardzo dobrze połączonym komunikacją miejską z centrum miasta (ok. 5 min. drogi autobusem) i innymi miastami.
Wikipedia
miejsce wykarczowane, pokryte pniakami po wyciętym lesie; karczunek, karczowisko, trzebowisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebiszewo (niem. Trebisch) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wieś znajduje się przy trasie Skwierzyna – Gorzów Wielkopolski. Posiada połączenie kolejowe, na którym poruszają się szynobusy relacji Zielona Góra – Zbąszynek – Gorzów Wielkopolski.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Trzebiesław, Trzebisław, Trzebosław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Trzebie- ("czyszczenie, trzebienie", "ofiara") i -sław ("sława"). Mogło oznaczać "tego, który niszczy sławę (wrogów)" lub może "tego, który sławi ofiarę". Żeńskie odpowiedniki: Trzebiesława, Trzebosława.
Trzebiesław imieniny obchodzi 13 marca.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Trzebiesława, Trzebosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Trzebie- ("czyszczenie, trzebienie", "ofiara") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "tę, która niszczy sławę (wrogów)" lub może "tę, która sławi ofiarę". Męskie odpowiedniki: Trzebiesław, Trzebisław.
Trzebiesława imieniny obchodzi 12 lutego.
Wikipedia
w czasach przedchrześcijańskich: miejsce składania ofiar bogom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim;
Wiktionary
Trzebnica (niem. Trebnitz, cz. Třebnice) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Trzebnica i władz powiatowych. Położone we wschodniej części Wzgórz Trzebnickich, obecnie jest jednym z miast aglomeracji wrocławskiej.
W Trzebnicy znajduje się jedno z miejsc pochówku władców Polski – bazylika św. Jadwigi.
Wikipedia
(1.1) W kilkanaście lat po fundacji w Trzebnicy powstają nowe klasztory cysterek na ziemiach polskich.
Wiktionary
IPA: ṭʃɛbʲˈɲit͡sa, AS: ṭšebʹńica
Wiktionary
rzecz. trzebniczanin mos., trzebniczanka ż.
przym. trzebnicki
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Trzebnicy, związany z Trzebnicą
Wiktionary
(1.1) Herb powiatu trzebnickiego przedstawia czarnego półorła.
Wiktionary
rzecz. Trzebnica ż., trzebniczanin m., trzebniczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Trzebnicy
SJP.pl
mieszkanka Trzebnicy
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebniów (także Trzebniew) – wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Niegowa.
Wikipedia
czasownik nieosobowy
(1.1) poznań. trzeba
Wiktionary
Trzebno (kasz. Jezoro Trzebno) – jezioro na Pojezierzu Kaszubskim w powiecie kartuskim (województwo pomorskie). Przez jezioro leżące na obszarze Kaszubskiego Parku Krajobrazowego przepływa Radunia, która jest swoistym łącznikiem jeziora z „Kółkiem Raduńskim”.
Ogólna powierzchnia: 2,6 ha, długość: 0,9 km, szerokość: 300 m, maksymalna głębokość: 4,5 m.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach, w kraju południowoczeskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. trzeboński
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzeboszowice (daw. Siemiałowice, niem. Schwammelwitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Paczków.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Trzeboszowice. Następnie do 1972 roku były siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Trzebowo
Wikipedia
członek zachodniosłowiańskiego plemienia zamieszkującego Dolny Śląsk na zachód i północ od siedzib Ślężan
SJP.pl
miejsce wykarczowane, pokryte pniakami po wyciętym lesie; karczunek, karczowisko, trzebisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Trzebowit – staropolskie imię męskie, złożone z członów Trzebo- ("czyszczenie, trzebienie, ofiara") i -wit ("pan, władca"). Mogło oznaczać "pana ofiary", "tego, który sprawuje ofiarę".
Trzebowit imieniny obchodzi 16 stycznia i 6 listopada.
Wikipedia
przymiotnik od: Trzebownisko
SJP.pl
przymiotnik od: Trzebownisko
SJP.pl
Trzebownisko – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Trzebownisko. Jest siedzibą gminy Trzebownisko. Wieś ma 3713 mieszkańców.
Prywatna wieś szlachecka, położona w województwie ruskim, w 1739 roku należała wraz z folwarkiem do klucza Łąka Lubomirskich. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzebuchów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Osiek Mały.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Z tej wsi pochodzi biskup katolicki Marian Gołębiewski.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. wieś w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim;
2. osada w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim
SJP.pl
Wikipedia
1. przyciskając, przesuwać czymś po czymś
2. rozdrabniać za pomocą tarki; rozcierać
3. wygładzać powierzchnię czegoś poprzez suwanie po niej odpowiednimi przyrządami
4. rżnąć coś
5. trzeć się:
a) ocierać się o coś
b) o rybach: odbywać tarło
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) naciskając, pocierać
(1.2) dotykać, utrudniając ruch
(1.3) kulin. rozdrabniać na cząstki lub rozgniatać na jednolitą masę
(1.4) rzad. uwierać, obcierać
(1.5) techn. wygładzać, wyrównywać powierzchnię odpowiednim narzędziem
(1.6) środ. rozcinać, rżnąc piłą
czasownik zwrotny niedokonany trzeć się (dk. brak)
(2.1) pocierać sobą o coś
(2.2) dotykać się, utrudniając ruch
(2.3) przen. kłócić się
(2.4) zool. (o rybach) odbywać tarło, wykonywać funkcje rozrodcze
Wiktionary
(1.1) Jak się kąpię, to trę sobie pięty pumeksem.
(1.1) Nie trzyj oka, bo znów jęczmyk ci się zrobi.
(1.3) Turlał goryl po Urlach kolorowe korale, rudy góral kartofle tarł na tarce wytrwale, gdy spotkali się w Urlach góral tarł, goryl turlał chociaż sensu nie było w tym wcale.
Wiktionary
IPA: ṭʃɛt͡ɕ, AS: ṭšeć
Wiktionary
rzecz. zacierka ż., tarcie n., tarło n., natarcie n., tarcica ż., trak m.
czas. utrzeć dk., zetrzeć dk., wycierać ndk., przecierać ndk.
przym. tarłowy, tarty
Wiktionary
(1.1) pocierać, ocierać, nacierać, szorować
(2.1) ocierać się
Wiktionary
rzadko: trzydniowy (mający trzy dni, trwający trzy dni itp.)
SJP.pl
dawniej: trzykrotny
SJP.pl
okres trzech lat
SJP.pl
rzadko: trzyletni (mający trzy lata, trwający trzy lata itp.)
SJP.pl
okres trzystu lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres trzystu lat
(1.2) trzechsetna rocznica
Wiktionary
(1.2) Wczoraj obchodziliśmy trzechsetlecie nadania praw miejskich.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɛxsɛˈtlɛt͡ɕɛ, AS: ṭšeχsetleće
Wiktionary
przym. trzystuletni, trzechsetletni
Wiktionary
mający trzysta lat, trwający trzysta lat itp.; trzystuletni, trzystoletni
SJP.pl
trzysetny;
1. będący ostatnim elementem zbioru złożonego z trzystu jednostek;
2. będący jedną z trzystu części
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od trzysta
Wiktionary
(1.1) W kioskach ukazał się trzechsetny numer miesięcznika "Co w trawie piszczy".
Wiktionary
IPA: ṭʃɛxˈsɛtnɨ, AS: ṭšeχsetny
Wiktionary
rzecz. trzysetka ż.
przym. trzysetny
licz. trzysta
Wiktionary
(1.1) trzysetny
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 3
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 3
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żegl. trzeci oficer
(2.2) osoba występująca po dwóch poprzednich; jeden z trzech
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) dzień miesiąca po drugim
rzeczownik, rodzaj żeński
(4.1) trzecia: godzina trzecia
Wiktionary
Trzeci – polski film w reżyserii Jana Hryniaka, według scenariusza Wojciecha Zimińskiego, z główną rolą Marka Kondrata. Film jest próbą nawiązania do Noża w wodzie (1961) Romana Polańskiego.
Wikipedia
(1.1) Za zajęcie trzeciego miejsca przyznawany jest brązowy medal.
(3.1) Wypłatę otrzymujemy trzeciego.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɛt͡ɕi, AS: ṭšeći
Wiktionary
rzecz. trzeciak mzw./mrz., trojak mrz., potrajanie n., trojenie n., trojaczki nmos., trzecia ż.
licz. trzy
przym. potrójny
temsłow. trzecio-, trój-
Wiktionary
(1.1) 3.
Wiktionary
godzina trzecia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina trzecia po południu lub po północy
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: trzeci
Wiktionary
(1.1) Wrócę do domu przed trzecią.
Wiktionary
rzecz. trzeci mos./mrz.
przym. trzeci
Wiktionary
zimnica, malaria trzydniowa, charakteryzuje się występowaniem napadów gorączki, dreszczy i potów co 48 godzin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. odmiana malarii o lżejszym przebiegu, charakteryzująca się powtarzaniem się napadów choroby co trzecią dobę
Wiktionary
(1.1) Plasmodium ovalae wywołuje chorobę o objawach podobnych do trzeciaczki, ale o przebiegu znacznie łagodniejszym.
Wiktionary
1. dawna polska moneta srebrna wartości trzech denarów; ternar
2. potocznie: uczeń trzeciej klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pszcz. trzeci rój w roku
(1.2) hist. monet. drobna srebrna moneta bita w Polsce w XIV/XV wieku;
Wiktionary
Trzeciak (ternar) – polska srebrna moneta bita za czasów Władysława Jagiełły, a następnie za Zygmunta I Starego i Zygmunta III Wazy. Wartością była równa trzem denarom, trzeciej części półgrosza albo połowie szeląga.
W reformie z 1396–1397 zastąpiła stary zdewaluowany kwartnik, którego wartość spadła z ćwierci skojca (czyli połowy grosza) do szóstej części grosza. Dewaluacja mocno skomplikowała przeliczenia międzymonetarne (kwartnik wart był 8/3 denara), dlatego w 1398 r. przeprowadzono wymianę monet na nowe; skorygowano jednocześnie kurs grosza obrachunkowego z 16 na 18 denarów. Odtąd półgrosz wart był 9 denarów, a „mały kwartnik” 3 denary, co spowodowało przemianowanie go na ternar, czyli trzeciak. Wytwarzanie ternarów Jagiełły odbywało się w Krakowie, a zakończyło między 1407 a 1414 r.
Wikipedia
przym. trzeci
rzecz. trzeci mos./mrz.
Wiktionary
(1.2) ternar
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 3
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzeciewiec – (niem. Goldfeld) wieś sołecka w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Dobrcz.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzeciewnica – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Nakło nad Notecią.
Wieś królewska Cietrzewnica starostwa nakielskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie nakielskim województwa kaliskiego.
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na trzecie miejsce, następstwo, podrzędność lub złą jakość tego, do czego się odnosi drugi człon
Wiktionary
rzecz. potrajanie n., trojenie n., trojaczki nmos., trojak mrz., trzy n., trzeci mos./mrz.
przym. trzeci, potrójny
licz. trzy
Wiktionary
uczeń trzeciej klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. uczeń trzeciej klasy
Wiktionary
rzecz. trzecioklasistka ż.
Wiktionary
uczennica trzeciej klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. uczennica trzeciej klasy
Wiktionary
rzecz. trzecioklasista
Wiktionary
1. zawodnik grający w trzeciej lidze
2. pot. o kimś, kto zajmuje bardzo niską pozycję, stanowisko, nie cieszy się prestiżem, "gra w trzeciej lidze"
SJP.pl
należący do trzeciej ligi, rozgrywany przez tę ligę
SJP.pl
uczeń trzecioroczny
SJP.pl
w dawniejszych klasyfikacjach: starszy okres ery kenozoicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. starszy okres (system) kenozoiku, dzielący się na paleogen i neogen;
Wiktionary
Trzeciorzęd – według starszych wersji periodyzacji starszy okres ery kenozoicznej, od 65 do 1,8 mln lat temu. Dzieli się na:
Wikipedia
IPA: ṭʃɛˈt͡ɕɔʒɛ̃nt, AS: ṭšećožẽnt
Wiktionary
przym. trzeciorzędowy, trzeciorzędny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co trzeciorzędne
Wiktionary
przym. trzeciorzędny
Wiktionary
będący na dalszym miejscu pod względem ważności, wartości, znaczenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) uznawany za mniej istotny od innych
(1.2) uznawany za znacznie gorszy od innych
Wiktionary
(1.1) Kiedyś uwierzył nawet, że mu się to udało, gdy po długiej rozmowie o jakimś trzeciorzędnym meczu Legii obstawa wstała i wyszła z kawiarni.
(1.2) Trzeciorzędne licea nie przygotują do egzaminu na studia tak jak renomowane szkoły — w Warszawie, Krakowie czy w mniejszych miastach, ale z długimi tradycjami.
Wiktionary
rzecz. trzeciorzęd mrz., trzeciorzędność ż.
przysł. trzeciorzędnie
Wiktionary
(1.1) drugorzędny, marginalny, podrzędny
(1.2) drugorzędny, mierny, podrzędny, pośledni
Wiktionary
→ trzeciorzęd, np. trzeciorzędowa flora, fauna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący trzeciorzędu, występujący, powstały w trzeciorzędzie
Wiktionary
rzecz. trzeciorzęd mrz.
Wiktionary
test pisany na zakończenie nauki w trzeciej klasie szkoły podstawowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. eduk. Ogólnopolskie Badanie Umiejętności Trzecioklasistów
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɛt͡ɕɔˈtɛɕt͡ɕik, AS: ṭšećoteśćik
Wiktionary
(1.1) OBUT
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. pałac
Wiktionary
IPA: ṭʃɛ̃m, AS: ṭšẽm
Wiktionary
gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych; czeremcha pospolita, smrodynia, śliwa kocierpka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Padus avium|Mill.|ref=tak., gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych
(1.2) bot. drzewo lub krzew z gatunku trzemcha (1.1)
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.2) Kwiaty trzemchy są oszałamiająco pachnące.
(1.2) Obok przystanku rosną duże trzemchy.
Wiktionary
(1.1) czeremcha, czeremcha zwyczajna, czeremcha pospolita, śliwa kocierpka, czeremucha, smrodynia
(1.2) czeremcha
Wiktionary
Trzemeśnia – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Myślenice.
W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie krakowskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Trzemeszno
SJP.pl
mieszkaniec Trzemeszna
SJP.pl
mieszkanka Trzemeszna
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Trzemeszno (niem. Tremessen) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Trzemeszno.
Wikipedia
IPA: ṭʃɛ̃ˈmɛʃnɔ, AS: ṭšẽmešno
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzemienko – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Barwice.W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 171.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzemiętówko (niem. Bergfeld) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Sicienko.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzemiętowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Sicienko.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzemuszka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Kotuń. Ma status sołectwa.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Żeliszewie Podkościelnym.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
trzeń długoryjki (długoryjkowy), trzeń krótkoryjkowy - gatunki chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
trzep szparagówka - muchówka z rodziny nasionnic
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) naśladuje krótki dźwięk o jasnej barwie, powstający przy uderzeniu czymś płaskim o coś, upadku miękkiej rzeczy na twardą powierzchnię, rozpłaszczająca się nierzadko po upadku
forma czasownika.
(2.1) 2. os. rozk. lp. od: trzepać
Wiktionary
rzecz. trzepnięcie n.
czas. trzepać ndk., trzepnąć dk.
Wiktionary
(1.1) pac
Wiktionary
1. potrząsać, uderzać czymś w coś z rozmachem;
2. uderzać w coś, zwykle trzepaczką w celu usunięcia kurzu, przewietrzenia czegoś itp.;
3. szybko mówić, często bez związku, bez zastanowienia
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) usuwać kurz z przedmiotu (np. dywanu) poprzez uderzanie w niego np. trzepaczką
(1.2) pot. dokładnie wypytywać, przesłuchiwać
(1.3) pot. szukać, przeglądać, rewidować, kontrolować komuś coś
(1.4) pot. machać skrzydłami
(1.5) pot. bić coś lub kogoś
(1.6) ubijać pianę
(1.7) pot. sypać
(1.8) pot. poruszać czymś energicznie
czasownik zwrotny trzepać się
(2.1) miotać się
(2.2) pot. uprawiać samogwałt
Wiktionary
(1.1) Jasio trzepie dywan.
(1.2) Ale mnie ta baba od matmy przetrzepała.
(1.2) Ale mnie przetrzepali na komisariacie.
(1.3) Policjanci przetrzepali mi kieszenie szukając dragów.
(1.4) Popatrz jak tamten ptak trzepie skrzydłami.
(1.5) Przestań to powtarzać albo cię trzepnę!
(1.6) Jasio trzepie pianę na masę do placekacka.
(1.7) Jasio znowu natrzepał mi za dużo pieprzu do zupy.
(1.8) Przestań tak trzepać rzęsami, na mnie to nie działa.
(2.1) Popatrz jak ten ptak trzepie się w zaroślach.
(2.2) Ty świntuchu, przestań trzepać się pod kołdrą!
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɛpat͡ɕ, AS: ṭšepać
Wiktionary
rzecz. trzepacz mos./mrz., trzepaczka ż., trzepak m., trzepanie n., trzepnięcie n.
wykrz. trzep
Wiktionary
(2.2) walić konia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzem. włók. drewniane narzędzie do trzepania lnu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś, kto coś trzepie
(2.2) daw. rzem. wędrowny rzemieślnik zajmujący się czyszczeniem lnu
Wiktionary
rzecz. trzepak m., trzepaczek m., trzepaczka ż., trzepanie n., wytrzepanie n., trzepaniec m., roztrzepaniec m., roztrzepywanie n., roztrzepanie n., wytrzepywanie n., wytrzepanie n., utrzepywanie n., utrzepanie n., trzepotanie n., zatrzepotanie n., trzepot m., wytrzepywanie n., wytrzepanie n., trzepanko n., trzepanka ż., trzeparka ż., przetrzepywanie n., przetrzepanie n., strzepywanie n., strzepanie n., strzepnięcie n., potrzepywanie n., potrzepanie n., trzepotliwość ż.
czas. otrzepywać, trzepać ndk., wytrzepać dk., roztrzepywać ndk., roztrzepać dk., wytrzepywać ndk., wytrzepać dk., utrzepywać ndk., utrzepać dk., trzepotać ndk., zatrzepotać dk., wytrzepywać ndk., wytrzepać dk., przeprzpywać ndk., przetrzepać dk., strzepywać ndk., strzepać dk., strzepnąć dk., potrzepywać ndk., porzepać dk.
przym. roztrzepany, trzepnięty, trzepaczkowy, trzepotliwy
przysł. trzepotliwie
Wiktionary
1. narzędzie służące do trzepania z kurzu;
2. narzędzie, zwykle druciane, używane w gospodarstwie domowym do ubijania białka jaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyrząd do trzepania dywanów z kurzu;
(1.2) narzędzie do ubijania piany z białek jaj lub śmietany;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ṭʃɛˈpat͡ʃka, AS: ṭšepačka
Wiktionary
rzecz. trzepak m., trzepanie n., trzepnięcie n., trzepacz m.
czas. otrzepywać, trzepać ndk., trzepnąć dk.
przym. trzepaczkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z trzepaczką, dotyczący trzepaczki
Wiktionary
rzecz. trzepacz mos./mrz., trzepaczka ż.
Wiktionary
urządzenie służące do zawieszania rzeczy trzepanych z kurzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) konstrukcja składająca się z dwóch słupków z poprzeczką, służąca do przewieszania dywanów i innych rzeczy trzepanych z kurzu;
(1.2) gw-pl|Kresy. trzepaczka
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. o człowieku szybko mówiącym lub roztrzepanym, zakręconym
Wiktionary
Trzepak – przyrząd lub urządzenie pomagające w zasadniczy sposób w trzepaniu dywanów, szczególnie popularne przed upowszechnieniem się odkurzaczy. Zbudowane jako usztywniona rama, najczęściej z rur stalowych, mocowana do podłoża na stałe lub do ściany za pomocą uchwytów umożliwiających obrót trzepaka na ścianę lub prostopadle do niej.
Wikipedia
(1.1) Anka jest na podwórku, robi fikołki na trzepaku.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɛpak, AS: ṭšepak
Wiktionary
rzecz. trzepacz mos./mrz., trzepaczka ż., trzepanie n., zatrzepanie n., trzepot m., trzepotanie n., zatrzepotanie n., wytrzepywanie n., wytrzepanie n., wytrzepotanie n., trzepotliwość ż.
czas. trzepać ndk., zatrzepać dk., trzepotać ndk., zatrzepotać dk., wytrzepywać ndk., wytrzepać dk., wytrzepotać dk.
przym. trzepotliwy, trzepakowy
przysł. trzepotliwie
Wiktionary
(1.1) reg. śl. klopsztanga., reg. pozn. sztender.
Wiktionary
→ trzepak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z trzepakiem, dotyczący trzepaka
Wiktionary
rzecz. trzepak m.
czas. otrzepywać
Wiktionary
część przędzalni bawełny, w której czyści się bawełnę w specjalnych maszynach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trzepać.
Wiktionary
czas. trzepać ndk.
rzecz. trzepaczka ż., trzepak mos./mrz.
Wiktionary
regionalnie: trzepotać
SJP.pl
trzepla zielona - gatunek ważki z rodziny gadziogłówkowatych
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzepnica – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Łęki Szlacheckie. Wieś zamieszkiwana jest przez około 430 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od trzepot
Wiktionary
rzecz. trzepot m.
Wiktionary
1. szybkie ruchy czegoś na wietrze;
2. odgłos trzepotania;
3. mocne bicie serca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szybki ruch skrzydeł ptaków z towarzyszącym mu szumem lub furkotem
Wiktionary
rzecz. trzepotanie n., zatrzepotanie n., trzepocik mrz., trzepacz mos./mrz.
czas. trzepotać ndk.
Wiktionary
wykonywać czymś szybkie ruchy, często wydając charakterystyczny odgłos
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zatrzepotać)
(1.1) poruszać czymś szybko, rytmicznie, wywołując charakterystyczne dźwięki
(1.2) poruszać się szybko, rytmicznie na wietrze, wydając charakterystyczny szmer
(1.3) bić mocno (serce)
czasownik zwrotny niedokonany trzepotać się (dk. zatrzepotać się)
(2.1) poruszać się szybko, gwałtownie i chaotycznie, aby uwolnić się, wydostać się skądś
(2.2) poruszać się szybko, rytmicznie na wietrze, wydając charakterystyczny szmer
(2.3) bić mocno (serce)
Wiktionary
rzecz. trzepot mrz., trzepotanie n., zatrzepotanie n., trzepacz mos./mrz.
czas. zatrzepotać dk.
Wiktionary
(1.1) łopotać, machać, trzepać
(1.2) łopotać, trzepotać się
(1.3) łopotać, trzepotać się
(2.1) miotać się, szamotać się, trzepać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trzepotać.
Wiktionary
rzecz. trzepot m., zatrzepotanie n., trzepacz mos./mrz.
czas. trzepotać ndk., zatrzepotać dk.
Wiktionary
skrzydło ptaka
SJP.pl
trzepoczący się, migoczący; skłonny do trzepotania
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. poruszać czymś energicznie; potrząsać czymś, wprawiać coś w drżenie;
2. jechać nierówno, powodując podskakiwanie wiezionych ludzi lub przedmiotów; huśtać; rzucać;
3. potocznie: rządzić czymś despotycznie, mieć duży wpływ na coś
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa kilku miejscowości w północnej Polsce;
Wiktionary
4 miejscowości w Polsce:
a także:
Wikipedia
(1.1) W Trzęsaczu w powiecie gryfickim znajdują się ruiny kościoła.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɛ̃w̃sat͡ʃ, AS: ṭšẽũ̯sač
Wiktionary
rzecz. trzęsaczanin m., trzęsaczanka ż.
przym. trzęsacki
Wiktionary
urządzenie w maszynie papierniczej do potrząsania sitem
SJP.pl
Tremella Pers. (trzęsak) – rodzaj grzybów z rodziny trzęsakowatych (Tremellaceae). W Europie występuje około 25 gatunków, w Polsce kilkanaście.
Wikipedia
o cechach trzęsakowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Trzęsakowate (Tremellaceae Fr.) – rodzina grzybów należąca do rzędu trzęsakowców (Tremellales).
Wikipedia
o cechach trzęsakowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów z typu podstawczaków
SJP.pl
Trzęsakowce (Tremellales Fr.) – rząd grzybów należący do klasy Tremellomycetes.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu grzybów z typu podstawczaków
SJP.pl
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. przest. strętwa
Wiktionary
grząski grunt, podmokły teren, zwykle porośnięty szuwarami; bagno, mokradło, moczary, grzęzawisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podmokły i grząski teren, zwykle porośnięty szuwarami
(1.2) przen. niezwykle trudna do rozwiązania sytuacja
Wiktionary
Trzęsawisko – jedno z funkcjonujących w języku polskim określeń bagna. Źródłosłów wiąże się ze słowem „trząść”, co łączy się z tym, że oznacza ono teren łatwo zapadający się. Ze względu na możliwość ugrzęźnięcia, jego synonimem jest m.in. „grzęzawisko”, a jedną z podstawowych relacji semantycznych jest związek trzęsawiska z niebezpieczeństwem.
Wikipedia
(1.1) bagno, grzęzawisko, mokradło, moczary
Wiktionary
1. ciężka choroba owiec i kóz; scrapie, cenuroza, kołowacizna;
2. potocznie: trzęsienie się; trzęsionka
SJP.pl
Trzęsawka (z ang. scrapie „ocierać się, drapać”; polskie nazwy: choroba kłusowa, kołowacizna) – pasażowalna encefalopatia gąbczasta owiec i kóz wywoływana przez priony, nieznany do niedawna patogen, wywołujący również podobną do trzęsawki chorobę u ludzi, zwaną kuru. Scrapie najprawdopodobniej nie może zostać przeniesiona bezpośrednio na człowieka, ale zaleca się unikanie kontaktu z tkankami i płynami ustrojowymi chorego zwierzęcia.
Wikipedia
dawniej: febra, malaria
SJP.pl
Trześcianka (ros. Тростяница, białorus. Трасьцянка, w miejsc. gwarze Trościanka lub Tryścianka) – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Narew. Leży w dolinie rzek Rudnia i Małynka (prawe dopływy rzeki Narew), przy drodze wojewódzkiej nr 685, pomiędzy miejscowościami Żywkowo i Ancuty.
Wikipedia
dawniej: mieszanina siana i słomy, stanowiąca paszę dla bydła i koni
SJP.pl
rodzina mchów z klasy prątników
SJP.pl
potocznie: człowiek tchórzliwy; trzęsiportek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. tchórzliwy człowiek
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) wulg. tchórzliwa kobieta
Wiktionary
(1.1) Jesteśmy pod władzą mięczaków i trzęsidupów, którzy nie pozwalają chłopcom na normalny rozwój!
(2.1) Jaka z niej trzęsidupa!
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɛ̃w̃ɕiˈdupa, AS: ṭšẽũ̯śidupa
Wiktionary
(1.1) bojaźliwiec, strachajło, tchórz, panikarz, trusia, asekurant, ostrożniak, kapitulant, cykor, zajęcze serce, człowiek małego ducha
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. lub gwara. ornit. pliszka
Wiktionary
glon z rodziny trzęsidłowatych, o kulistej, galaretowatej plesze, występujący pospolicie w wodach słodkich i w miejscach wilgotnych; galaretnica
SJP.pl
Trzęsidło (Nostoc) – rodzaj kolonijnych sinic, należących do rzędu Nostocales.
Wikipedia
rodzina sinic tworzących skupienia o charakterze kolonii, występujących głównie w wodach słodkich i miejscach wilgotnych
SJP.pl
o cechach trzęsidłowatych (rodzina sinic)
SJP.pl
rodzaj mchów z rodziny trzęsicowatych
SJP.pl
Trzęślik, trzęsiec (Timmia) – rodzaj mchów (prątników) z monotypowej rodziny – trzęślikowate Timmiaceae z rzędu trzęślikowce Timmiales z 4 lub 8 gatunkami (w zależności od ich ujęcia systematycznego). Rośliny te występują w Eurazji, Ameryce Północnej, w północnej Afryce, na Nowej Zelandii i Hawajach. W Polsce rosną trzy–cztery gatunki (różnica wynika z wyodrębniania trzęślika bawarskiego w randze osobnego gatunku lub podgatunku trzęślika meklemburskiego). Trzęślik meklemburski jest jedynym przedstawicielem rodzaju występującym w Polsce na nizinach. W górach rosną poza tym trzęślik norweski i austriacki. Są to mchy naskalne i torfowiskowe.
Wikipedia
1. poruszać czymś energicznie; potrząsać czymś, wprawiać coś w drżenie;
2. jechać nierówno, powodując podskakiwanie wiezionych ludzi lub przedmiotów; huśtać; rzucać;
3. potocznie: rządzić czymś despotycznie, mieć duży wpływ na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trząść.
Wiktionary
czas. otrząsnąć, otrząsać, trząść ndk.
rzecz. trzęsionka ż.
Wiktionary
(r. męski) dawniej: mężczyzna zawracający komuś głowę, niedający komuś spokoju
SJP.pl
gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny garncarzowatych, np. trzęsiogon ciemny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. lub gwara. ornit. pliszka
Wiktionary
potocznie: trzęsienie się; trzęsawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. trzęsienie się – z zimna, strachu lub podczas jazdy po wybojach
(1.2) poznań. kulin. galareta mięsna
Wiktionary
rzecz. trzęsienie m., otrzęsiny m., wytrząsanie n., wytrząśnięcie n., trzęsawka ż.
czas. trząść ndk., wytrząsać ndk., wytrząść dk.
Wiktionary
(1.2) galareta, zimne nóżki, auszpik; reg. pozn. galart.
Wiktionary
potocznie: człowiek tchórzliwy; trzęsidupa
SJP.pl
trwała trawa gęstokępkowa, rosnąca na ubogich łąkach i torfowiskach
SJP.pl
Trzęślica (Molinia Schrank) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Należą do niego dwa gatunki. Występują one niemal w całej Europie, w zachodniej Azji (Kazachstan, Kaukaz, Azja Mniejsza i Bliski Wschód), w północno-zachodniej Afryce oraz w Etiopii. Oba gatunki z tego rodzaju występują także w Polsce.
Wikipedia
Wikipedia
regionalnie: czereśnia
SJP.pl
Trześnia (do 31.12.2012 Trześnie) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Strzelin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Trześniewski:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Trześniówka – rzeka, prawostronny dopływ Wisły, o długości 56,26 km i powierzchni dorzecza 569,6 km².
Źródła rzeki znajdują się na Płaskowyżu Kolbuszowskim, na północny zachód od Cmolasu. W górnym biegu (do ujścia Kozieńca) płynie pod nazwą Jamnica. Trześniówka uchodzi do Wisły na 272. jej kilometrze, w okolicy Sandomierza. Jej dopływami są Smarkata, Koniecpólka, Kaczówka, Mokrzyszówka, Żupawka, Dąbrówka.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
w gwarze łowieckiej: oczy zająca
SJP.pl
przymiotnik od: Trzeszczany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzeszczany Pierwsze (po roku 1999 Trzeszczany) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Trzeszczany.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
wydawać ostry, skrzypiący dźwięk, najczęściej przy pękaniu, rozrywaniu czegoś, tarciu; skrzypieć, chrzęścić
SJP.pl
czasownik
(1.1) wydawać odgłos przypominający trzask lub skrzypienie
(1.2) pot. nudzić mówieniem, marudzić
Wiktionary
rzecz. trzeszczenie n.
Wiktionary
wydawać ostry, skrzypiący dźwięk, najczęściej przy pękaniu, rozrywaniu czegoś, tarciu; skrzypieć, chrzęścić
SJP.pl
Szmer oddechowy, szmery oddechowe (ang. respiratory sounds) – zjawisko akustyczne stwierdzane podczas osłuchiwania pacjenta, słyszalne nad płucami podczas wdechu i wydechu. Szmer jest składową akustycznych zjawisk powstających podczas przepływu powietrza przez poszczególne elementy układu oddechowego - tchawicę, oskrzela, oskrzeliki oraz pęcherzyki płucne. Osłuchiwanie płuc pozwala na wstępną diagnozę zaburzeń i chorób układu oddechowego.
Wikipedia
wydawać ostry, skrzypiący dźwięk, najczęściej przy pękaniu, rozrywaniu czegoś, tarciu; skrzypieć, chrzęścić
SJP.pl
drobna, okrągława kostka włączona w końce ścięgien mięśni w sąsiedztwie stawów, powstająca na skutek miejscowego kostnienia ścięgien, kość trzeszczkowa; kość heterotopowa
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poznań. małe, nieznośne, płaczliwe i krzykliwe dziecko
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzeszczyn (do 1945 niem. Trestin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Police przy granicy miasta Police. Miejscowość jest usytuowana na Równinie Polickiej na skraju Puszczy Wkrzańskiej. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 114.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzeszkowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, w gminie Mełgiew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Mełgiew. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 280 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wita w Mełgwi.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzeszyn – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Karnice.
Według danych w 2011 roku wieś miała 142 mieszkańców.
W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
1. poruszać czymś energicznie; potrząsać czymś, wprawiać coś w drżenie;
2. jechać nierówno, powodując podskakiwanie wiezionych ludzi lub przedmiotów; huśtać; rzucać;
3. potocznie: rządzić czymś despotycznie, mieć duży wpływ na coś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
trzewia
SJP.pl
wnętrzności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) narządy wewnętrzne jamy brzusznej człowieka lub zwierzęcia
Wiktionary
Trzewia, trzewa, potocznie wnętrzności (łac. viscera, gr. splanchnon) – narządy wewnętrzne zwierząt (w tym i człowieka), znajdujące się w jamach ciała. Należą do tej grupy narządy klatki piersiowej i jamy brzusznej.
Trzewia występuje także u mięczaków jako narządy wewnętrzne, znajdujące się w worku trzewiowym.
Wikipedia
IPA: ˈṭʃɛvʲja, AS: ṭševʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. trzewiowiec m.
przym. trzewiowy, trzewny
Wiktionary
(1.1) wnętrzności
Wiktionary
1. zdrobnienie od: trzewik;
2. roślina z rodziny storczykowatych o dużych kwiatach kształtem przypominających trzewiczek, hodowana jako roślina ozdobna; obuwik
SJP.pl
Trzewiczek – dawna osada, obecnie część miasta Sławków województwie śląskim, w powiecie będzińskim.
Miejscowość położona jest w Sławkowie na granicy z Dąbrową Górniczą. Od zachodu graniczy z jej dzielnicą Rudną, a od wschodu z częścią Sławkowa - Ciołkowizną. Od południa graniczy z bazą przeładunku rud. Stanowi część ulicy Jodłowej. Znajduje się blisko stacji kolejowej Dąbrowa Górnicza Wschodnia.
Wikipedia
przypominający trzewiczek, podobny do trzewiczka
SJP.pl
marny, podniszczony trzewik
SJP.pl
but z cholewką sznurowany do kostki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) rodzaj obuwia, charakteryzujący się twardą (trwałą) zelówką i obejmującą kostkę sznurowaną cholewką;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Miała na nogach czerwone trzewiki z klamrami.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɛvʲik, AS: ṭševʹik
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. trzewiczek mrz.
przym. trzewikowy, trzewiczkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|strzewik.
Wiktionary
but z cholewką sznurowany do kostki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Balaeniceps rex|ref=tak., duży afrykański ptak o krótkim, silnym i masywnym dziobie, żywiący się wyłącznie rybami dwudysznymi;
Wiktionary
Trzewikodziób (Balaeniceps rex) – gatunek dużego ptaka z rodziny trzewikodziobów (Balaenicipitidae), będący jej jedynym przedstawicielem. Występuje od Sudanu Południowego i południowo-zachodniej Etiopii przez Ugandę po południowo-wschodnią Demokratyczną Republikę Konga i północną Zambię. Poza sezonem lęgowym nieregularnie odwiedza Republikę Środkowoafrykańską. Narażony na wyginięcie.
Wikipedia
IPA: ˌṭʃɛvʲiˈkɔd͡ʑup, AS: ṭševʹikoʒ́up
Wiktionary
(1.1) butodziób
Wiktionary
część trzewiowa czaszki stanowiąca rusztowanie dla początkowych odcinków układu oddechowego i pokarmowego
SJP.pl
Trzewioczaszka – część twarzowa (brzuszna) czaszki kręgowców, otaczająca jamę gębową i gardziel. Jest zbudowana z chrząstek i kości. Tworzy aparat chwytny, stanowi rusztowanie dla początkowych odcinków układu oddechowego oraz pokarmowego, a także skrzeli (u kręgowców wodnych) oraz innych narządów (u kręgowców lądowych). W toku ewolucji następuje coraz ściślejsze połączenie kości trzewioczaszki oraz zmniejszanie ich liczby.
Wikipedia
tyczący się trzewi
SJP.pl
1. realistyczny, jasny
2. świadomy, nie znajdujący się pod wpływem środków odurzających lub alkoholu
SJP.pl
w medycynie: środki, leki, krople, sole trzeźwiące - środki przywracające przytomność omdlałej osobie
SJP.pl
doprowadzać do przytomności; cucić
SJP.pl
stawać się trzeźwym, wychodzić z zamroczenia alkoholowego lub snu
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: trzeźwo
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: trzeźwy; bardziej trzeźwy
SJP.pl
zdrobnienie od: trzeźwy; trzeźwiutki, trzeźwiuteńki
SJP.pl
zdrobnienie od: trzeźwy; trzeźwiutki, trzeźwiusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: trzeźwy
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɛʑvʲjuˈtɛ̃ɲci, AS: ṭšeźvʹi ̯utẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: trzeźwy; trzeźwiuteńki, trzeźwiusieńki
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) nie będąc pod wpływem alkoholu
(1.2) przen. mając jasny umysł, myśląc z rozsądkiem
Wiktionary
(1.2) Od sędziego wymaga się czterech rzeczy: aby słuchał grzecznie, odpowiadał mądrze, rozważał sprawę trzeźwo i decydował bezstronnie.
Wiktionary
rzecz. trzeźwość ż., trzeźwienie n., wytrzeźwienie n., wytrzeźwiałka ż.
czas. trzeźwieć ndk., wytrzeźwieć dk.
przym. trzeźwy, trzeźwiutki
Wiktionary
(1.2) rzeczowo, rozsądnie, rozumnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niezmroczenie alkoholem
(1.2) cecha tego, co jest trzeźwe, rozsądne, rzeczowe; cecha tego, kto jest trzeźwy, rozsądny, rzeczowy
Wiktionary
rzecz. wytrzeźwienie n., otrzeźwienie n.
czas. trzeźwieć ndk., wytrzeźwieć dk.
przym. trzeźwy
przysł. trzeźwo
Wiktionary
1. realistyczny, jasny
2. świadomy, nie znajdujący się pod wpływem środków odurzających lub alkoholu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niepijany
(1.2) przytomny, rozbudzony
(1.3) kierujący się rozumem, rozsądkiem
Wiktionary
(1.1) Wrócił do domu zupełnie trzeźwy.
(1.2) Budził się zawsze trzeźwy i wesoły.
(1.3) Miał trzeźwy umysł.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɛʑvɨ, AS: ṭšeźvy
Wiktionary
rzecz. trzeźwość ż., trzeźwa ż., trzeźwienie n., wytrzeźwienie n.
czas. trzeźwieć ndk., wytrzeźwieć dk.
przysł. trzeźwo
Wiktionary
liczebnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. trzy
Wiktionary
duży owad, większy od pszczoły, żyjący w roju, żywiący się nektarem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Bombus|Latreille|ref=tak., owłosiony owad żyjący w koloniach mieszkający w gniazdach zakładanych w ziemi;
Wiktionary
Trzmiel – zwyczajowa nazwa dużej, krępej i gęsto owłosionej pszczoły o czarnym ubarwieniu, zwykle z szerokimi, poprzecznymi, żółtymi lub pomarańczowymi pasami. W mowie potocznej często błędnie nazywany bąkiem. W literaturze polskiej nazwą „trzmiel” określane są społeczne pszczoły z rodzaju Bombus.
Wikipedia
(1.1) Kwitły i pachniały młode lipy – rozlegał się wszędzie melodyjny gwar pszczół, trzmieli, os, nieprzerwany krzyk kosów i pogwizdywanie wilg.
Wiktionary
IPA: ṭʃmʲjɛl, AS: ṭšmʹi ̯el
Wiktionary
rzecz. trzmielec mzw., trzmielica ż., trzmielina ż.
przym. trzmieli
Wiktionary
(1.1) pot. bąk
Wiktionary
błonkówka z rodziny pszczołowatych
SJP.pl
Trzmielec, brzmik (Psithyrus) – podrodzaj dużych, krępych pszczół zaliczanych do rodzaju Bombus, pasożytujących na społecznościach innych gatunków swojego rodzaju. Z powodu odmiennej biologii i morfologii dawniej były klasyfikowane w randze odrębnego rodzaju.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
duży owad, większy od pszczoły, żyjący w roju, żywiący się nektarem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla trzmiela; dotyczący, odnoszący się do trzmiela, wyprodukowany przez trzmiele
Wiktionary
IPA: ˈṭʃmʲjɛlʲi, AS: ṭšmʹi ̯elʹi
Wiktionary
rzecz. trzmiel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Euonymus|L.|ref=tak., rodzaj roślin krzewiastych, drzew lub pnączy z rodziny dławiszowatych;
Wiktionary
Trzmielina (Euonymus L.) – rodzaj krzewów z rodziny dławiszowatych. Obejmuje 140 gatunków. Rośliny te występują w strefie umiarkowanej półkuli północnej – w Ameryce Północnej, Europie, północno-zachodniej Afryce i w Azji, schodząc do strefy międzyzwrotnikowej w Ameryce Centralnej (na południu do Kostaryki), w południowo-wschodniej Azji sięgając do Nowej Gwinei i Queensland w Australii oraz na Madagaskarze (tamtejsze rośliny bywają wyodrębniane jako Astrocassine). Największe zróżnicowanie osiągają w Chinach, gdzie rośnie 90 gatunków, w tym 50 to endemity. W Europie występują naturalnie cztery gatunki. W Polsce dziko rosną dwa gatunki – trzmielina pospolita E. europaea i trzmielina brodawkowata E. verrucosa. Rośliny te występują w lasach i zaroślach.
Wikipedia
rzecz. trzmiel mzw.
Wiktionary
rodzina drzew, krzewów i pnączy (rzadziej roślin zielnych) z klasy roślin dwuliściennych, występujących głównie w umiarkowanej strefie półkuli północnej
SJP.pl
o cechach trzmielinowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, żywiący się głównie trzmielami, osami i pszczołami (stąd jego nazwa), żyjący w Eurazji i w południowej Afryce; pszczołojad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Pernis apivorus|ref=tak., drapieżny ptak żywiący się żądłówkami;
Wiktionary
Trzmielojad (zwyczajny), pszczołojad (Pernis apivorus) – gatunek dużego, wędrownego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
IPA: ṭʃmʲjɛˈlɔjat, AS: ṭšmʹi ̯eloi ̯at
Wiktionary
(1.1) pszczołojad
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzmielów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Chocianów.
Wikipedia
ślipień trzmielowiec - muchówka z rodziny wyślepkowatych
SJP.pl
rodzaj muchówki z rodziny bzygowatych; Volucella
SJP.pl
ptak z rodziny ziarnojadów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. drobny ptak śpiewający, nieco większy od wróbla, o żółtym i rdzawobrązowym upierzeniu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈṭʃnadɛl, AS: ṭšnadel
Wiktionary
rzecz. zdrobn. trznadelek
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sternal, sternadel, styrnadel.
Wiktionary
mały ptak z rodziny trznadli
SJP.pl
Trznadelek (Schoeniclus pusillus) – gatunek małego wędrownego ptaka z rodziny trznadli (Emberizidae), występujący w Eurazji. W Polsce obserwowany sporadycznie. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
o cechach trznadlowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Trznadle, trznadlowate (Emberizidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Obejmuje ponad 40 gatunków. Są to małe lub średnie ptaki, odżywiające się przeważnie owadami bądź ziarnami. Zamieszkują Eurazję i Afrykę.
Wikipedia
o cechach trznadlowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
potocznie: lekceważyć kogoś lub coś; czniać
SJP.pl
grupa zwierząt, zwłaszcza domowych, np. bydła, owiec, kóz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. gromada zwierząt hodowlanych
(1.2) książk. przen. lud, wierni
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Całą swoją trzodę trzymam w oborze.
(1.1) Na zawsze opuszczone jego miasta / będą pastwiskiem dla trzód, / które się tam pokładą, / i nikt ich nie spłoszy.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɔda, AS: ṭšoda
Wiktionary
rzecz. zdrobn. trzodka ż., trzódka ż.
Wiktionary
(1.2) stado
Wiktionary
zdrobnienie od: trzoda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: trzoda
(1.2) żart. niewielka grupa zwierząt hodowlanych
(1.3) przen. wspólnota wiernych
Wiktionary
(1.2) Pasterz poprowadził swą małą trzódkę na śródleśną łąkę.
(1.3) Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo.
Wiktionary
rzecz. trzoda ż., trzodka ż.
Wiktionary
(1.2) stadko
Wiktionary
główna, zasadnicza, podstawowa część
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) najważniejszy, główny element jakiegoś przedmiotu
(1.2) rękojeść, trzonek
(1.3) archit. układ ścian w budynku zapewniający jego stateczność ogólną
(1.4) mikol. część grzyba, na której opiera się jego kapelusz
(1.6) techn. środkowa część pieca piekarskiego
(1.9) daw. techn. piec kuchenny
(1.14) archit. część kolumny pomiędzy bazą a głowicą;
Wiktionary
Trzon – najważniejsza część kolumny. Ustawiano go na bazie albo bezpośrednio na stylobacie (np. w porządku doryckim). Na szczycie trzonu znajdowała się głowica (kapitel), która łączyła go z belkowaniem. W architekturze klasycznej trzon miał kształt walca o powierzchni gładkiej lub zdobionej kanelurami. Architektura baroku spopularyzowała kolumny o trzonach tordowanych (skręconych wzdłuż linii śrubowej) lub w formie wiązki skręconej z 2-4 prętów.
Wikipedia
(1.1) Badania doświadczalne stanowiły trzon jego pracy magisterskiej.
(1.3) Wewnątrz trzonu budynku znajdują się szyby windowe i klatki schodowe oraz szachty instalacyjne.
(1.4) Trzony tych grzybów są obrzydliwe.
Wiktionary
IPA: ṭʃɔ̃n, AS: ṭšõn
Wiktionary
rzecz. trzonowiec m., trzonolinowiec m., trzonkowiwec m.
:: zdrobn. trzonek m.
przym. trzonowy, trzonkowy
Wiktionary
(1.1) rdzeń
Wiktionary
1. szypułka liścia lub owocu;
2. zdrobnienie od: trzonek
SJP.pl
kisielnica trzoneczkowa - gatunek grzybów z rodziny uszakowatych
SJP.pl
uchwyt jakiegoś narzędzia; rękojeść, rączka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uchwyt, rękojeść jakiegoś narzędzia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nóż lepiej wziąć za trzonek niż za ostrze.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɔ̃nɛk, AS: ṭšõnek
Wiktionary
rzecz. trzon m., trzonowiec mrz./mzw.
przym. trzonowy
Wiktionary
rząd ryb mięśniopłetwych; celakantokształtne, latimeriokształtne, trzonopłetwokształtne
SJP.pl
Celakantokształtne, latimeriokształtne, trzonicokształtne, trzonopłetwokształtne (Coelacanthiformes) – rząd ryb mięśniopłetwych (Sarcopterygii), obejmujący liczne gatunki znane ze śladów kopalnych, w tym dwa, które przetrwały do czasów współczesnych. Charakteryzują się dyficerkalną płetwą ogonową, złożoną z 3 płatów (jeden na końcu płetwy i dwa symetrycznie rozłożone), obecnością zewnętrznych nozdrzy (brak nozdrzy tylnych). Przednia płetwa grzbietowa położona przed środkiem korpusu.
Wikipedia
rząd ślimaków płucodysznych
SJP.pl
Trzonkooczne (Stylommatophora) – klad ślimaków płucodysznych (Pulmonata), w randze rzędu, obejmujący około 30 tys. gatunków grupowanych w kilkudziesięciu rodzinach, o kosmopolitycznym rozmieszczeniu. Oczy trzonkoocznych osadzone są na szczycie drugiej pary czułków. Czułki pierwszej pary są zredukowane, trudne do zaobserwowania. Ślimaki lądowe, nieliczne ziemnowodne, o muszlach różnych kształtów, czasem o muszli małej i przykrytej płaszczem (ślinikowate i pomrowcowate), zredukowanej do małej tarczki (Testacellidae) bądź wykształconej normalnie (np. ślimakowate).
Wikipedia
przedstawiciel podrzędu owadów z rzędu błonkówek; stylikowiec, stylikówka
SJP.pl
podrząd owadów z rzędu błonkówek; stylikowce, stylikówki
SJP.pl
Trzonkówki, zwane również stylikowcami, stylikówkami lub stylikoodwłokimi (Apocrita) – podrząd owadów z rzędu błonkówek.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z trzonkiem, dotyczący trzonka
Wiktionary
rzecz. trzonek m., trzon mrz.
Wiktionary
budynek o konstrukcji wiszącej, mający szkielet o kwadratowej podstawie, wsparty na betonowym trzonie biegnącym przez środek; trzonowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. budynek, którego konstrukcja oparta jest o żelbetowy trzon nośny i podwieszane na linach stropy;
Wiktionary
Trzonolinowiec (budynek trzonowo-cięgnowy) – wielokondygnacyjny szkieletowy budynek przeznaczony do przebywania w nim ludzi (biura, mieszkania).
Wikipedia
rzecz. trzon mrz.
Wiktionary
podgromada ryb kostnoszkieletowych, obejmująca formy kopalne żyjące od początku dewonu do triasu w wodach śródlądowych, z jednym tylko żyjącym współcześnie gatunkiem - latimerią; cechują się parzystymi płetwami brzusznymi i piersiowymi, osadzonymi na długich i silnie umięśnionych trzonach (stąd nazwa)
SJP.pl
Trzonopłetwe (Crossopterygii) – drapieżne ryby kostnoszkieletowe o płetwach osadzonych na długich trzonach o strukturze pięciopalczastej. W zapisie kopalnym są znane od dolnego dewonu (około 400 mln lat temu).
Występowały w wodach morskich i w zbiornikach słodkowodnych. Osiągały około 1,5 m długości. Do czasów współczesnych przetrwały jedynie latimeria.
Wikipedia
rząd ryb mięśniopłetwych; celakantokształtne, latimeriokształtne, trzonicokształtne
SJP.pl
o cechach trzonopłetwych (podgromada ryb)
SJP.pl
1. rodzaj zęba u ssaków; ząb trzonowy;
2. budynek o konstrukcji wiszącej, mający szkielet o kwadratowej podstawie, wsparty na betonowym trzonie biegnącym przez środek; trzonolinowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) anat. tylny ząb służący do miażdżenia pokarmu;
Wiktionary
Zęby trzonowe (łac. dentes molares) – rodzaj zębów występujących u ssaków, w tym człowieka – w uzębieniu stałym.
Położone są najbardziej z tyłu ze wszystkich zębów jamy ustnej i służą do rozcierania pokarmu. Górne i dolne zęby trzonowe różnią się znacznie. Posiadają 2 lub 3 korzenie i wiele guzków. Ostatni trzonowiec, często niewystępujący i bardzo zmienny, to tzw. ząb mądrości.
Wikipedia
rzecz. trzon mrz., trzonek m., przedtrzonowiec m.
przym. trzonowy
Wiktionary
1. związany z trzonem, pochodzący od trzonu;
2. określenie rodzaju zębów stałych znajdujących się najbardziej z tyłu jamy ustnej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z trzonem, dotyczący trzonu
Wiktionary
rzecz. trzon m., trzonek mrz., trzonowiec mzw./mrz.
Wiktionary
gwarowo: stary garnek gliniany
SJP.pl
1. w dawnej Polsce od XVI wieku: skórzany lub wełniany pas z kieszeniami na pieniądze;
2. woreczek na pieniądze; trzosik, sakwa, sakiewka, kiesa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. pas z kieszeniami na pieniądze
(1.2) książk. posiadany majątek
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Trzos
Wikipedia
(1.1) Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów.
Wiktionary
IPA: ṭʃɔs, AS: ṭšos
Wiktionary
rzecz. trzosik mrz.
Wiktionary
(1.1) sakwa, kiesa, kabza, kaleta
Wiktionary
woreczek na pieniądze; trzos, sakwa, sakiewka, kiesa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od trzos
Wiktionary
(1.1) To nie trzos, lecz tylko mały trzosik.
Wiktionary
rzecz. trzos m.
Wiktionary
część pługa w kształcie noża do odcinania skiby w płaszczyźnie pionowej
SJP.pl
1. walec, kolec służący do osadzania czegoś
2. część zamku, na który wkłada się klucz mający okrągły otwór na końcu
3. centralna część jakiegoś przedmiotu; oś, rdzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metalowy walec, na który można mocować różne rzeczy
Wiktionary
owad błonkoskrzydły z rodziny trzpienników
SJP.pl
1. zgłębiec trzpiennikowaty - owad z rodziny gąsienicznikowatych; zgłębiec trzpiennikowiec;
2. o cechach trzpiennikowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
Trzpiennikowate (Siricidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych. Trzpiennikowate mają wydłużone, walcowate ciało. Na końcu odwłoka samicy krótkie pokładełko. Larwy trzpiennikowatych żerują w martwym drewnie.
Wikipedia
1. zgłębiec trzpiennikowaty - owad z rodziny gąsienicznikowatych; zgłębiec trzpiennikowiec;
2. o cechach trzpiennikowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
zgłębiec trzpiennikowiec - owad z rodziny gąsienicznikowatych; zgłębiec trzpiennikowaty
SJP.pl
człowiek lekkomyślny, roztrzepany, beztroski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś roztrzepany i lekkomyślny
Wiktionary
(1.1) Mam Adama za trzpiota, któremu pstro w głowie.
(1.1) Dwa te trzpioty wpadły do pokoju Ryszarda, który siedział u komina i spoglądał na niebo gwiazdami usiane.
Wiktionary
rzecz. trzpioteczka ż., trzpiotowość ż., trzpiotowatość ż., trzpiotostwo n.
:: zdrobn. trzpiotek m.
:: fż. trzpiotka ż.
czas. trzpiotować ndk.
przym. trzpiotowaty, trzpiotliwy, trzpiotowski
przysł. trzpiotowato
Wiktionary
(1.1) fircyk, lekkoduch, letkiewicz, szałaput, świszczypała, pędziwiatr, paliwoda, pustak, szaławiła, wartogłów, wietrznik, szałaputa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. zdrobn. od: trzpiot
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: trzpiotka
Wiktionary
(1.1) Mam Adasia za trzpiotka, któremu pstro w głowie.
Wiktionary
rzecz. trzpiot mos., trzpiotka ż., trzpiotowość ż., trzpiotowatość ż., trzpiotostwo n.
:: fż. trzpioteczka ż.
czas. trzpiotować ndk.
przym. trzpiotowaty, trzpiotliwy, trzpiotowski
przysł. trzpiotowato
Wiktionary
kobieta lekkomyślna, roztrzepana, wesoła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, dziewczyna roztrzepana i lekkomyślna
Wiktionary
(1.1) Nie chciałam jednak, Aniu, aby mię uważał za trzpiotkę.
Wiktionary
rzecz. trzpiotek m., trzpiotowość ż., trzpiotowatość ż., trzpiotostwo n.
:: zdrobn. trzpioteczka ż.
:: fm. trzpiot mos.
czas. trzpiotować ndk.
przym. trzpiotowaty, trzpiotliwy, trzpiotowski
przysł. trzpiotowato
Wiktionary
1. nieco beztroski, roztrzepany, lekkomyślny;
2. świadczący o czyjejś beztrosce, lekkomyślności
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. lekkomyślny, niefrasobliwy
Wiktionary
(1.1) Babka Anzelma uważała go za lekkoducha, często komentowała jego trzpiotowski styl życia.
Wiktionary
rzecz. trzpiot mos., trzpiotka ż., trzpioteczka ż., trzpiotek m., trzpiotowość ż., trzpiotowatość ż., trzpiotostwo n.
czas. trzpiotować ndk.
przym. trzpiotowaty, trzpiotliwy
przysł. trzpiotowato
Wiktionary
(1.1) beztroski
Wiktionary
duży gruczoł trawienny i dokrewny, wytwarzający enzymy ułatwiające trawienie oraz insulinę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. gruczoł jamy brzusznej składający się z części hormonalnej i trawiennej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przeciętna masa trzustki wynosi od 70 do 100 gramów.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃustka, AS: ṭšustka
Wiktionary
przym. trzustkowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. trzustkowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pancreas
* arabski: (1.1) بنكرياس m. (bankiryās)
* asturyjski: (1.1) páncrees m.
* azerski: (1.1) mədəaltı vəzi
* baskijski: (1.1) pankrea
* białoruski: (1.1) падстраўнікавая залоза ż.
* bułgarski: (1.1) панкреас m., задстомашна жлеза ż.
* chiński standardowy: (1.1) ptrad|胰臟. / pupr|胰脏. (yízàng)
* chorwacki: (1.1) gušterača ż., pankreas m., rzad. želudnjača ż.
* czeski: (1.1) slinivka břišní ż., slinivka ż., pankreas m.
* duński: (1.1) bugspytkirtel w., pankreas w.
* esperanto: (1.1) pankreato
* estoński: (1.1) kõhunääre, pankreas
* fiński: (1.1) haima
* francuski: (1.1) pancréas m.
* galicyjski: (1.1) páncreas m.
* gudźarati: (1.1) સ્વાદુપિંડ m. (svādupiṇḍa)
* hebrajski: (1.1) לבלב m. (lavlav)
* hindi: (1.1) अग्न्याशय m. (agnyāśay)
* hiszpański: (1.1) páncreas m.
* ido: (1.1) pankreato
* indonezyjski: (1.1) kelenjar ludah perut, pankreas
* interlingua: (1.1) pancreas
* irlandzki: (1.1) paincréas m.
* islandzki: (1.1) bris n., briskirtill m.
* jakucki: (1.1) ноор (noor)
* japoński: (1.1) 膵臓 (すいぞう, suizō)
* jidysz: (1.1) פאנקרעאס n.
* kałmucki: (1.1) нөр (nör)
* kaszubski: (1.1) trzustka ż.
* kataloński: (1.1) pàncrees m.
* kazachski: (1.1) ұйқы безі / uyqı bezi
* khmerski: (1.1) លំពែង (lumpɛɛŋ)
* koreański: (1.1) 췌장 (chwejang)
* laotański: (1.1) ຕັບອ່ອນ (tap ʼǭn)
* litewski: (1.1) kasa ż.
* luksemburski: (1.1) Bauchspaicheldrüs ż., Pankreas m.
* łaciński: (1.1) pancreas ż.
* łotewski: (1.1) aizkuņģa dziedzeris m.
* macedoński: (1.1) панкреас m. (pankreas)
* malajski: (1.1) pankreas
* maltański: (1.1) frixa ż., pankreas m.
* nawaho: (1.1) alohkʼeʼ
* niderlandzki: (1.1) alvleesklier ż./m., pancreas n./m.
* niemiecki: (1.1) Bauchspeicheldrüse ż., Pankreas n.
* norweski (bokmål): (1.1) bukspyttkjertel m.
* norweski (nynorsk): (1.1) bukspyttkjertel m.
* norweski (riksmål): (1.1) bukspyttkjertel m.
* nowogrecki: (1.1) πάγκρεας n. (págkreas)
* plautdietsch: (1.1) Pluz ż.
* portugalski: (1.1) pâncreas m.
* rosyjski: (1.1) поджелудочная железа ż.
* rumuński: (1.1) pancreas n.
* serbski: (1.1) гуштерача (gušterača) ż.
* slovio: (1.1) podzxeludokju zxleza (поджелудокйу жлеза)
* słowacki: (1.1) podžalúdková žľaza ż.
* słoweński: (1.1) trebušna slinavka ż., pankreas m.
* starogrecki: (1.1) πάγκρεας n. (pánkreas)
* szwedzki: (1.1) bukspottkörtel w.
* tagalski: (1.1) lapay
* tajski: (1.1) ตับอ่อน (dtàp-ɔ̀ɔn)
* turecki: (1.1) pankreas
* ukraiński: (1.1) підшлункова залоза ż. (pidšlunkova zaloza)
* volapük: (1.1) pankreat
* węgierski: (1.1) hasnyálmirigy
* wietnamski: (1.1) tụy
* włoski: (1.1) pancreas m.
źródła.
== trzustka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) trzustka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) anat. związany z trzustką
Wiktionary
rzecz. trzustka ż.
Wiktionary
liczebnik główny oznaczający liczbę 3
SJP.pl
liczebnik główny (porządkowy: trzeci • zbiorowy: troje)
(1.1) liczba 3
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) cyfra 3
Wiktionary
3 (trzy) – liczba naturalna następująca po 2 i poprzedzająca 4. 3 jest też cyfrą wykorzystywaną do zapisu liczb w różnych systemach liczbowych, np. w ósemkowym, dziesiętnym i szesnastkowym.3 jest jedyną liczbą, która jest sumą liczb naturalnych mniejszych od niej tzn. 1+2=3
Wikipedia
(1.1) Przy stole stoją trzy krzesła. Na tych krzesłach siedzi trzech panów (= siedzą trzej panowie).
(1.1) Na jeziorze pływają trzy kaczki. Nakarmimy te trzy kaczki?
(2.1) Wykaligrafowałem na okładce ozdobne trzy.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨ, AS: ṭšy
Wiktionary
rzecz. trzeci mos./mrz., trojak mrz., trójka ż., trójeczka ż., trójca ż., trojaczek m., potrajanie n., trojenie n., trojaczki nmos., Trjan m., Trojak m., trójniak m., trójnik m., troistość ż., trojakość ż., potrójność ż.
czas. troić się, potrajać, potroić, roztroić, roztrajać
przym. potrójny, trojaki, troisty, trzeci
przysł. potrójnie, trojako, troiście
licz. troje, trzeci, trojaki
temsłow. trój-, trzecio-, trzy-
Wiktionary
(1.1) zapis arabski: 3; zapis rzymski: III
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających trzykrotne wystąpienie czegoś
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających całość składającą się z trzech części
Wiktionary
licz. trzy
rzecz. trzy n., trojak mrz.
Wiktionary
dotyczący trzech abonentów
SJP.pl
sztuka teatralna lub inny utwór sceniczny składający się z trzech aktów
SJP.pl
o utworze scenicznym: mający trzy akty; trójaktowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liter. teatr. składający się z trzech aktów
Wiktionary
rzecz. trzyaktówka ż.
Wiktionary
składający się z trzech arkuszy, wydrukowany na trzech arkuszach itp.
SJP.pl
mający powierzchnię trzech arów
SJP.pl
mający trzy barwy (kolory); trójbarwny; trójkolorowy
SJP.pl
trójbiegowy;
1. o mechanizmie napędowym: mający trzy biegi;
2. o pojeździe: wyposażony w mechanizm napędowy o trzech biegach
SJP.pl
mający trzy bieguny, np. przełącznik trzybiegunowy
SJP.pl
1. zawierający trzy bity;
2. działający w oparciu o słowa (rozkazy, dane) długości trzech bitów
SJP.pl
charakteryzujący się strzeleniem trzech bramek
SJP.pl
składający się z trzech brygad
SJP.pl
mający długość trzech cali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. przysiółek wsi Jaworzynka, w gminie Istebna, w powiecie cieszyńskim
Wiktionary
(1.1) W południowej części wsi, na Trzycatku, znajduje się trójstyk granic Polski, Czech i Słowacji.
Wiktionary
[czytaj: trzyczipowy] mający trzy chipy; trzyczipowy
SJP.pl
zadanie szachowe, w którym białe mają na celu dać mata w trzech ruchach
SJP.pl
Trzychodówka – zadanie szachowe, w którym białe matują w swoim trzecim posunięciu.
Przykłady trzychodówek szachowych:
Pełne rozwiązania:
zadanie nr 1:
Wikipedia
przymiotnik od: Trzyciąż
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Trzyciąż – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Trzyciąż, przy drodze wojewódzkiej nr 794.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Trzyciąż.
Wikipedia
mieszczący w sobie trzy czwarte jakiejś całości
SJP.pl
złożony z trzech cyfr
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z trzech cyfr, mający trzy cyfry
Wiktionary
(1.1) Numery trzycyfrowe będą zastrzeżone tylko dla służb ratunkowych
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨt͡sɨfˈrɔvɨ, AS: ṭšycyfrovy
Wiktionary
mający trzy cylindry, np. silnik trzycylindrowy; trójcylindrowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. mający trzy cylindry
Wiktionary
(1.1) trójcylindrowy
Wiktionary
podział na trzy części
SJP.pl
składający się z trzech części
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z trzech części, podzielony na trzy części
Wiktionary
(1.1) Poeta stworzył trzyczęściowy poemat o Beskidzie.
Wiktionary
mający trzy czipy; trzychipowy
SJP.pl
składający się z trzech członów
SJP.pl
składający się z trzech dań
SJP.pl
przymiotnik od: Trzydnik Duży
SJP.pl
okres trzydniowy, czynność lub zjawisko trwające trzy dni
SJP.pl
Rumień nagły (gorączka trzydniowa, trzydniówka, choroba szósta, łac. exanthema subitum) – choroba zakaźna dzieci, głównie w wieku do 2 lat, wywołana przez wirus HHV-6 (występujący w odmianie A i B) oraz HHV-7. Gorączkę trzydniową po raz pierwszy opisano w 1910 roku, jej przyczynę znaleziono w 1988 roku. Chorują na nią dzieci między 6 a 24 miesiącem życia. Okres wylęgania wynosi od 7 do 17 dni.
Wikipedia
mający trzy dni, trwający trzy dni itp.; trzechdniowy (rzadko)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający trzy dni
(1.2) będący w wieku trzech dni
Wiktionary
(1.1) W programie jest trzydniowa rowerowa wycieczka wokół całych Tatr, zimą jazda na nartach.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨdʲˈɲɔvɨ, AS: ṭšydʹńovy
Wiktionary
rzecz. trzydniówka ż., Trzydnik m.
Wiktionary
trwający trzy doby
SJP.pl
mający wartość trzech dolarów
SJP.pl
mający troje drzwi; trójdrzwiowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający troje drzwi
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: ṭšyḍžvʹi ̯ovy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od trzydziestka (wszystkie znaczenia, zwykle trzydzieści lat)
Wiktionary
(1.1) Na parkiecie szalały same trzydziechy.
(1.1) W czerwcu Stochównie stuknie trzydziecha.
Wiktionary
rzecz. trzydziestka ż.
licz. trzydzieści, trzydziesty
przym. trzydziesty
Wiktionary
liczebnik oznaczający liczbę 30
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) 30
Wiktionary
(1.1) Dwa razy trzydzieści to kopa, czyli sześćdziesiąt.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈd͡ʑɛ̇ɕt͡ɕi, AS: ṭšyʒ́ėśći
Wiktionary
rzecz. trzydziecha ż., trzydziestka ż.
przym. trzydziesty
licz. trzydzieścioro
Wiktionary
(1.1) zapis arabski 30; zapis rzymski XXX
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 30, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 30
Wiktionary
(1.1) W naszej klasie jest trzydzieścioro uczniów.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛ̇ɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: ṭšyʒ́ėśćoro
Wiktionary
rzecz. trzydziestka ż.
przym. trzydziesty
licz. trzydzieści
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 30
SJP.pl
ktoś związany z obiektem (np. drużyną, oddziałem) oznaczonym liczbą 30
SJP.pl
1. liczba 30;
2. wiek osoby mającej trzydzieści lat;
3. coś oznaczonego numerem 30;
4. zbiór trzydziestu jednostek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liczba 30
(1.2) grupa 30 osób lub rzeczy
(1.3) 30 lat życia
(1.4) pot. kobieta w wieku trzydziestu lat
Wiktionary
(1.2) Konkurs skoków narciarskich w Predazzo został przerwany po pierwszej serii, a Adam Małysz po skoku na 114 m znalazł się poza czołową trzydziestką.
(1.3) Zaczęło się bieganie po lekarzach, badania, nerwy bo trzydziestka już przekroczona.
(1.4) Na parkiecie szalały same trzydziestki.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈd͡ʑɛstka, AS: ṭšyʒ́estka
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. trzydziecha ż.
przym. trzydziesty
licz. trzydzieści, trzydzieścioro
Wiktionary
(1.4) trzydziestolatka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą trzydzieści, dotyczący liczby trzydzieści
Wiktionary
mający trzydzieści cztery lata i pół roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający trzydzieści cztery lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzydzieści cztery lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestoczterolatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́estočterolatek
Wiktionary
przym. trzydziestoczteroletni
rzecz. trzydziestoczterolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści cztery lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści cztery lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestoczterolatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlatka, AS: ṭšyʒ́estočterolatka
Wiktionary
przym. trzydziestoczteroletni
rzecz. trzydziestoczterolatek m.
Wiktionary
mający trzydzieści cztery lata, trwający trzydzieści cztery lata itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści cztery lata
(1.2) trwający trzydzieści cztery lata
Wiktionary
(1.1) "Postanowiono, że trzydziestoczteroletni Jagiełło zostanie mężem jedenastoletniej Jadwigi" (Paweł Jasienica, Myśli o dawnej Polsce, Warszawa 1977, Czytelnik, s. 315).
(1.1) stycznia Badanie kobiety trzydziestoczteroletniej, która przeżyła w Warszawie osiem miesięcy pod niemieckim terrorem.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estočteroletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestoczterolatek m., trzydziestoczterolatka ż.
Wiktionary
mający trzydzieści dni, trwający trzydzieści dni itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. nuta trwająca jedną trzydziestą drugą całej nuty;
Wiktionary
Trzydziestodwójka – nuta w notacji muzycznej trwająca trzydziestą drugą część całej nuty (tyle, co pół szesnastki lub dwie sześćdziesięcioczwórki).
Trzydziestodwójki poniżej trzeciej linii z zasady zapisuje się w ten sposób, że laski znajdują się po prawej stronie główki i skierowane są do góry. Od trzeciej linii wzwyż laski umieszcza się po lewej stronie główki i skierowane są one w dół. Chorągiewki zawsze umieszcza się po prawej stronie kreski. Jeśli kilka trzydziestodwójek sąsiaduje ze sobą, można je połączyć w grupę za pomocą potrójnej belki.
Wikipedia
opisany za pomocą trzydziestu dwóch cyfr w systemie dwójkowym pozycyjnym, adresujący przy użyciu trzydziestu dwóch cyfr w systemie dwójkowym pozycyjnym; 32-bitowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) inform. taki, który zawiera trzydzieści dwa bity
(1.2) inform. taki, który działa w oparciu o słowa (rozkazy, dane) długości trzydziestu dwóch bitów
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔdvubʲiˈtɔvɨ, AS: ṭšyʒ́estodvubʹitovy
Wiktionary
będący w wieku 32 lat i pół roku
SJP.pl
złożony z trzydziestu dwu kart
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający trzydzieści dwa lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzydzieści dwa lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestodwulatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔdvuˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́estodvulatek
Wiktionary
przym. trzydziestodwuletni
rzecz. trzydziestodwulatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści dwa lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści dwa lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestodwulatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔdvuˈlatka, AS: ṭšyʒ́estodvulatka
Wiktionary
przym. trzydziestodwuletni
rzecz. trzydziestodwulatek m.
Wiktionary
mający trzydzieści dwa lata
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści dwa lata
(1.2) trwający trzydzieści dwa lata
Wiktionary
(1.1) Tej księżycowej nocy, trzydziestodwuletni Koba, opatulony kożuchem, długo chodził po dziedzińcu w kłębiącej się, mroźnej mgle.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔdvuˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estodvuletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestodwulatek m., trzydziestodwulatka ż.
Wiktionary
a) liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 32 000 000;
b) liczący trzydzieści dwa miliony czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający trzydzieści dziewięć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzydzieści dziewięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestodziewięciolatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. trzydziestodziewięcioletni
rzecz. trzydziestodziewięciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści dziewięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści dziewięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestodziewięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: ṭšyʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. trzydziestodziewięcioletni
rzecz. trzydziestodziewięciolatek m.
Wiktionary
mający trzydzieści dziewięć lat, trwający trzydzieści dziewięć lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści dziewięć lat
(1.2) trwający trzydzieści dziewięć lat
Wiktionary
(1.1) Trzydziestodziewięcioletni Grzegorz R., mieszkaniec Trójmiasta, poszukiwany międzynarodowym listem gończym, został zatrzymany przez poznańskich policjantów z PG z KWP.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestodziewięciolatek m., trzydziestodziewięciolatka ż.
Wiktionary
trwający trzydzieści godzin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający trzydzieści jeden lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzydzieści jeden lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestojednolatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́estoi ̯ednolatek
Wiktionary
przym. trzydziestojednoletni
rzecz. trzydziestojednolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści jeden lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści jeden lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestojednolatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlatka, AS: ṭšyʒ́estoi ̯ednolatka
Wiktionary
przym. trzydziestojednoletni
rzecz. trzydziestojednolatek m.
Wiktionary
mający trzydzieści jeden lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści jeden lat
(1.2) trwający trzydzieści jeden lat
Wiktionary
(1.1) Współscenarzystą filmu jest, obok reżysera, Aleksandr Rodionow, trzydziestojednoletni moskwianin, absolwent stołecznego Instytutu Literackiego imienia Gorkiego (rocznik 1999).
(1.1) Trzydziestojednoletni mieszkaniec powiatu gnieźnieńskiego przedstawił fałszywe prawo jazdy kategorii B. Kierowcę zatrzymano do wyjaśnienia.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estoi ̯ednoletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestojednolatek m., trzydziestojednolatka ż.
Wiktionary
mający trzydzieści kilka lat, trwający trzydzieści kilka lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający lub trwający trzydzieści kilka lat
Wiktionary
(1.1) W kameralnej przestrzeni rozbrzmiewały kanony. I nagle do mężczyzny doskoczyła trzydziestokilkuletnia kobieta.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔcilkuˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estoḱilkuletʹńi
Wiktionary
(1.1) trzydziestoparoletni
Wiktionary
1. ważący 30 kilogramów;
2. przeznaczony na 30 kilogramów czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wielkość (długość) trzydziestu kilometrów
Wiktionary
potocznie: trzydziestokilogramowy
SJP.pl
powtarzający się trzydzieści razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się trzydzieści razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś trzydzieści razy
(1.3) trzydzieści razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
przysł. trzydziestokrotnie
Wiktionary
mężczyzna trzydziestoletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba w wieku 30-39 lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca 30-39 lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestolatka
Wiktionary
(1.1) Bartek ma spore doświadczenie zawodowe jak na trzydziestolatka.
(2.1) Kupiłem na giełdzie starego malucha. Jak na trzydziestolatka całkiem dobrze się spisuje.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́estolatek
Wiktionary
rzecz. trzydziestolecie n.
:: fż. trzydziestolatka ż.
przym. trzydziestoletni
Wiktionary
1. kobieta albo samica zwierząt mająca trzydzieści lat;
2. okres obejmujący trzydzieści lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestolatek
Wiktionary
(1.1) Aga jest bardzo zadbana, nie wygląda na trzydziestolatkę.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔˈlatka, AS: ṭšyʒ́estolatka
Wiktionary
rzecz. trzydziestolecie n.
:: fm. trzydziestolatek m.
przym. trzydziestoletni
Wiktionary
1. kobieta albo samica zwierząt mająca trzydzieści lat;
2. okres obejmujący trzydzieści lat
SJP.pl
1. okres trzydziestu lat;
2. trzydziesta rocznica czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres trzydziestu lat
(1.2) trzydziesta rocznica
Wiktionary
(1.2) Obchodziliśmy wczoraj trzydziestolecie zawarcia związku małżeńskiego.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔˈlɛt͡ɕɛ, AS: ṭšyʒ́estoleće
Wiktionary
rzecz. trzydziestolatek m., trzydziestolatka ż.
przym. trzydziestoletni
Wiktionary
mający trzydzieści lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści lat
(1.2) trwający trzydzieści lat
Wiktionary
(1.2) Uległo spaleniu i zniszczeniu w czasie wojen husyckich i wojny trzydziestoletniej.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estoletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestolatek m., trzydziestolatka ż., trzydziestolecie n.
Wiktionary
mający długość trzydziestu metrów, wynoszący trzydzieści metrów
SJP.pl
a) liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 30 000 000;
b) liczący trzydzieści milionów czegoś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający trzydzieści minut
Wiktionary
(1.1) półgodzinny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający trzydzieści osiem lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzydzieści osiem lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestoośmiolatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́est•ośmʹi ̯olatek
Wiktionary
przym. trzydziestoośmioletni
rzecz. trzydziestoośmiolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści osiem lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści osiem lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestoośmiolatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlatka, AS: ṭšyʒ́est•ośmʹi ̯olatka
Wiktionary
przym. trzydziestoośmioletni
rzecz. trzydziestoośmiolatek m.
Wiktionary
mający trzydzieści osiem lat, trwający trzydzieści osiem lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści osiem lat
(1.2) trwający trzydzieści osiem lat
Wiktionary
(1.1) Zabójcą Doroty Z. był jej sąsiad z parteru, trzydziestoośmioletni inżynier Jan L., ojciec dwóch córek, stateczny, spokojny człowiek i przykładny mąż.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́est•ośmʹi ̯oletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestoośmiolatek m., trzydziestoośmiolatka ż.
Wiktionary
1. składający się z trzydziestu osób (np. drużyna trzydziestoosobowa);
2. przeznaczony dla trzydziestu osób (np. trzydziestoosobowy pojazd)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla trzydziestu osób, mogący pomieścić trzydzieści osób
(1.2) złożony z trzydziestu osób, wykonywany przez trzydzieści osób
Wiktionary
(1.2) Czternaście grających par oraz dwie kibicujące dziewczyny - dają w sumie trzydziestoosobową, rekordową frekwencję na ostrzeszowskim, czwartkowym turnieju.
(1.2) Codziennie wyruszają do lasu grupy ok. trzydziestoosobowe, zbierając w sumie po kilkadziesiąt wypełnionych śmieciami worków.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔːsɔˈbɔvɨ, AS: ṭšyʒ́est•osobovy
Wiktionary
mężczyzna trzydziestoparoletni
SJP.pl
mający trzydzieści parę lat, trwający trzydzieści parę lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający lub trwający trzydzieści kilka lat
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔparɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estoparoletʹńi
Wiktionary
(1.1) trzydziestokilkuletni
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający trzydzieści pięć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzydzieści pięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestopięciolatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́estopʹi ̯ė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. trzydziestopięcioletni
rzecz. trzydziestopięciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści pięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści pięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestopięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: ṭšyʒ́estopʹi ̯ė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. trzydziestopięcioletni
rzecz. trzydziestopięciolatek m.
Wiktionary
1. okres trzydziestu pięciu lat;
2. trzydziesta piąta rocznica czegoś
SJP.pl
mający trzydzieści pięć lat, trwający trzydzieści pięć lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści pięć lat
(1.2) trwający trzydzieści pięć lat
Wiktionary
(1.1) Poszła do łazienki i spojrzała w lustro – trzydziestopięcioletnia, ładna kobieta z ufarbowanymi na jasno włosami, ze śladami zmęczenia na twarzy po nieprzespanej nocy, skupionym spojrzeniem.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estopʹi ̯ė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestopięciolatek m., trzydziestopięciolatka ż.
Wiktionary
stanowiący trzydzieści procent czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o trzydziestu ścianach
Wiktionary
mający trzydzieści siedem i pół roku; trwający trzydzieści siedem i pół roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający trzydzieści siedem lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzydzieści siedem lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestosiedmiolatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́estośedmʹi ̯olatek
Wiktionary
przym. trzydziestosiedmioletni
rzecz. trzydziestosiedmiolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści siedem lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści siedem lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestosiedmiolatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlatka, AS: ṭšyʒ́estośedmʹi ̯olatka
Wiktionary
przym. trzydziestosiedmioletni
rzecz. trzydziestosiedmiolatek m.
Wiktionary
mający trzydzieści siedem lat, trwający trzydzieści siedem lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści siedem lat
(1.2) trwający trzydzieści siedem lat
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estośedmʹi ̯oletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestosiedmiolatek m., trzydziestosiedmiolatka ż.
Wiktionary
1. mający trzydzieści stopni (w jakiejś skali);
2. mający trzydzieści stopni, etapów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający trzydzieści sześć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzydzieści sześć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestosześciolatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́estošeśćolatek
Wiktionary
przym. trzydziestosześcioletni
rzecz. trzydziestosześciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści sześć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści sześć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestosześciolatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatka, AS: ṭšyʒ́estošeśćolatka
Wiktionary
przym. trzydziestosześcioletni
rzecz. trzydziestosześciolatek m.
Wiktionary
mający trzydzieści sześć lat, trwający trzydzieści sześć lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści sześć lat
(1.2) trwający trzydzieści sześć lat
Wiktionary
(1.1) Trzydziestosześcioletni mężczyzna zginął w sobotnie przedpołudnie, gdy przejeżdżał na swym rowerze pod drzewem przy placu Traugutta.
(1.1) Miał koło pięćdziesiątki, ja grałam kobietę trzydziestosześcioletnią.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estošeśćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestosześciolatek m., trzydziestosześciolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z trzydziestu tomów, zawarty w trzydziestu tomach, wydany w trzydziestu tomach
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ṭšyʒ́estotõmovy
Wiktionary
1. ważący trzydzieści ton;
2. mieszczący trzydzieści ton czegoś;
3. mogący unieść trzydzieści ton
SJP.pl
mający trzydzieści trzy lata i pół roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający trzydzieści trzy lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzydzieści trzy lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzydziestotrzylatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔṭʃɨˈlatɛk, AS: ṭšyʒ́estoṭšylatek
Wiktionary
przym. trzydziestotrzyletni
rzecz. trzydziestotrzylatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca trzydzieści trzy lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzydzieści trzy lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzydziestotrzylatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔṭʃɨˈlatka, AS: ṭšyʒ́estoṭšylatka
Wiktionary
przym. trzydziestotrzyletni
rzecz. trzydziestotrzylatek m.
Wiktionary
mający trzydzieści trzy lata, trwający trzydzieści trzy lata itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzydzieści trzy lata
(1.2) trwający trzydzieści trzy lata
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨd͡ʑɛstɔṭʃɨˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyʒ́estoṭšyletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzydziestotrzylatek m., trzydziestotrzylatka ż.
Wiktionary
statek o nośności trzydziestu tysięcy ton
SJP.pl
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 30
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 30
Wiktionary
(1.1) W zależności od tego, na ile "wpuścisz" Boga do swej świadomości i swego życia, na tyle otrzymasz to, czego ci potrzeba. Jeśli otworzysz się w trzydziestu procentach, dostaniesz tylko trzydzieści procent, jeśli w siedemdziesięciu - siedemdziesiąt.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈd͡ʑɛstɨ, AS: ṭšyʒ́esty
Wiktionary
rzecz. trzydziecha ż., trzydziestka ż.
licz. trzydzieści, trzydzieścioro
temsłow. trzydziesto-
Wiktionary
złożony z trzech elementów; trójelementowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z trzech elementów
Wiktionary
składający się z trzech etapów; trójetapowy
SJP.pl
trójfazowy;
1. składający się z trzech faz, etapów;
2. działający w układzie odpowiednich trzech prądów przemiennych
SJP.pl
mający wartość trzech franków
SJP.pl
mający trzy funkcje; trójfunkcyjny
SJP.pl
mający wartość trzech funtów
SJP.pl
naczynie o pojemności trzech garnców
SJP.pl
o pojemności trzech garnców
SJP.pl
składający się z trzech gniazdek
SJP.pl
trwający trzy godziny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający trzy godziny
(1.2) będący w wieku trzech godzin
Wiktionary
(1.1) Po trzygodzinnej przeprowadzce do nowej siedziby firmy czekały na mnie same niespodzianki.
(1.1) Trzygodzinny spektakl osnuty jest na motywach „Człowieka śmiechu”, romantycznej powieści Wiktora Hugo.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: ṭšygoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
ważący trzy gramy
SJP.pl
dawna moneta trzygroszowa
SJP.pl
mający wartość trzech groszy
SJP.pl
złożony z trzech głosów, skomponowany na trzy głosy, wykonywany przez trzy głosy itp.
SJP.pl
bóstwo słowiańskie
SJP.pl
Trzygłów (także: Trzygław, Trygław; dosł. „mający trzy głowy”) – bóg Pomorzan i prawdopodobnie Słowian połabskich, czczony w Szczecinie, Wolinie i prawdopodobnie Brennie (ob. Brandenburg). Kult potwierdzony od 1124 r., m.in. w żywotach św. Ottona z Bambergu, oficjalnie upadł w 1127 r.
Wikipedia
mający trzy głowy; trójgłowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzy głowy
Wiktionary
rzecz. Trzygłów m.
przym. trójgłowy
Wiktionary
(1.1) trójgłowy
Wiktionary
a) będący wielkości trzech hektarów;
b) posiadający trzy hektary ziemi (np. rolnik trzyhektarowy)
SJP.pl
trwający trzy i pół godziny
SJP.pl
powtarzający się trzy i pół raza
SJP.pl
mający trzy lata i pół roku
SJP.pl
mający długość trzech i pół metra
SJP.pl
liczący trzy i pół miliona czegoś
SJP.pl
składający się z trzech izb
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony z trzech izb, pomieszczeń
Wiktionary
(1.1) Budowali trzyizbowe chałupy kryte strzechą.
Wiktionary
zawierający w składzie trzy jajka, np. makaron trzyjajeczny
SJP.pl
trójjęzyczny;
1. posługujący się trzema językami;
2. napisany w trzech językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się trzema językami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się trzema językami
(1.2) napisany w trzech językach
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ṭšyi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
(1.1-2) trójjęzyczny
Wiktionary
statek mający trzy kadłuby
SJP.pl
Trimaran, trzykadłubowiec – statek wodny posiadający trzy połączone sztywno kadłuby (jeden centralny i dwa boczne) umieszczone równolegle względem siebie. Trimarany mogą być zarówno jednostkami silnikowymi, jak i napędzanymi żaglami. Mogą należeć do grupy jachtów mieczowych, balastowych, jak i balastowo-mieczowych.
Wikipedia
mający trzy kadłuby
SJP.pl
mający trzy kanały; trójkanałowy
SJP.pl
ważący trzy karaty
SJP.pl
mający trzy kartki
SJP.pl
prowadzony w trzech kierunkach; trójkierunkowy
SJP.pl
1. ważący 3 kilogramy;
2. przeznaczony na 3 kilogramy czegoś
SJP.pl
mający długość trzech kilometrów, wynoszący trzy kilometry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wielkość (długość) trzech kilometrów
Wiktionary
potocznie: trzykilogramowy
SJP.pl
mający trzy klamry
SJP.pl
o liściach, owocach, torebkach nasiennych: podzielony na pięć części; trójklapowy
SJP.pl
potocznie: szkoła trzyklasowa
SJP.pl
obejmujący trzy klasy, mający trzy klasy; trójklasowy
SJP.pl
składający się z trzech kolorów; trójbarwny
SJP.pl
mający trzy kolumny; trójkolumnowy
SJP.pl
składający się z trzech komórek
SJP.pl
mający trzy komory; trójkomorowy
SJP.pl
składający się z trzech kondygnacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma trzy kondygnacje
Wiktionary
1. o pojeździe: zaprzężony w trzy konie;
2. o silniku: mający moc trzech koni mechanicznych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o pojazdach: taki, który jest zaprzęgany do trzech koni
(1.2) składający się z trzech koni
(1.3) techn. mot. mający moc trzech koni mechanicznych
Wiktionary
(1.1) Pędził przez drogę w trzykonnym zaprzęgu nie bacząc na nic.
Wiktionary
o łąkach itp.: koszony trzy razy w roku
SJP.pl
potocznie: wózek trzykołowy
SJP.pl
mający trzy koła
SJP.pl
mający trzy koła; trójkołowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. trójkołowy.
Wiktionary
rzecz. trzykołowiec m.
Wiktionary
oktawa trzykreślna - jedna z oktaw (dźwięki oznaczane małymi literami z trójką arabską w górnym indeksie)
SJP.pl
trzy razy; trzykrotnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. dziś książk. trzykrotnie, trzy razy
liczebnik główny
(2.1) przest. 300 000
Wiktionary
rzecz. trzykrotka ż., trzykrotność ż.
przym. trzykrotny
przysł. trzykrotnie
Wiktionary
(1.1) trzykrotnie
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny komelinowatych, pochodzący z Ameryki, obejmujący około 70 gatunków występujących od południowej Kanady do północnej Argentyny, uprawianych w doniczkach jako kwiat ozdobny; tradeskancja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Tradescantia|ref=tak., rodzaj bylin z rodziny komelinowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju trzykrotka (1.1)
Wiktionary
Trzykrotka, tradeskancja (Tradescantia L.) – rodzaj roślin z klasy jednoliściennych, z rodziny komelinowatych (Commelinaceae), pochodzących z Ameryki. Należy do niego ok. 70 gatunków występujących od południowej Kanady do północnej Argentyny. Gatunkiem typowym jest Tradescantia virginiana L. Naukowa nazwa rodzajowa upamiętnia Johna Tradescanta starszego (ok. 1570–1638), ogrodnika Karola I Stuarta.
Wikipedia
(1.1) Trzykrotka jest łatwą w uprawie rośliną doniczkową, którą można zobaczyć w wielu domach.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈkrɔtka, AS: ṭšykrotka
Wiktionary
rzecz. trzykrotność ż.
przym. trzykrotny
przysł. trzykrotnie, trzykroć
liczgł. trzykroć
Wiktionary
rząd roślin zielnych z kladu jednoliściennych; komelinowce
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin zielnych z kladu jednoliściennych; komelinowiec
SJP.pl
przysłówek
(1.1) trzy razy
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈkrɔtʲɲɛ, AS: ṭšykrotʹńe
Wiktionary
rzecz. trzykrotka ż., trzykrotność ż.
przym. trzykrotny
przysł. trzykroć
liczgł. trzykroć
Wiktionary
(1.1) trzykroć
Wiktionary
powtarzający się trzy razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się trzy razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś trzy razy
(1.3) trzy razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈkrɔtnɨ, AS: ṭšykrotny
Wiktionary
rzecz. trzykrotka ż., trzykrotność ż.
przysł. trzykrotnie, trzykroć
liczgł. trzykroć
Wiktionary
mający trzy lampy; trójlampowy
SJP.pl
dziecko mające trzy lata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopiec w wieku trzech lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzy lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzylatka
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈlatɛk, AS: ṭšylatek
Wiktionary
przym. trzyletni
rzecz. trzylatka ż.
Wiktionary
1. dziewczynka albo samica zwierząt mająca trzy lata;
2. okres obejmujący trzy lata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczynka mająca trzy lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzy lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzylatek
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈlatka, AS: ṭšylatka
Wiktionary
przym. trzyletni
rzecz. trzylatek m.
Wiktionary
1. dziewczynka albo samica zwierząt mająca trzy lata;
2. okres obejmujący trzy lata
SJP.pl
1. okres trzech lat;
2. trzecia rocznica czegoś
SJP.pl
mający trzy lata, trwający trzy lata itp.; trzechletni (rzadko)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzy lata
(1.2) trwający trzy lata
Wiktionary
(1.1) Całe szczęście, że Karolcia zdołała w jakiejś chwili, kiedy Adaś gapił się na wiewiórkę, wyjąć mu kredkę z ręki. Po prostu wyjęła i miała zamiar jak najszybciej wyjść z sali, kiedy jakiś malec, no naprawdę taki zupełnie malutki chłopczyk, może trzyletni, zaczął wołać, że chciałby mieć króliczka.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈlɛtʲɲi, AS: ṭšyletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzylecie n., trzylatek m., trzylatka ż.
Wiktionary
składający się z trzech linijek; trzywersowy, trójwersowy, trzywierszowy
SJP.pl
mający trzy linie; trójliniowy
SJP.pl
mający trzy liście; trójlistny
SJP.pl
słowo trzyliterowe; trójka, trójliterówka
SJP.pl
złożony z trzech liter
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z trzech liter
Wiktionary
(1.1) Nazwa partii braci Kaczyńskich ma trzyliterowy skrót: PiS.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨlʲitɛˈrɔvɨ, AS: ṭšylʹiterovy
Wiktionary
mający objętość trzech litrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający pojemność trzech litrów, zawierający trzy litry czegoś
Wiktionary
mający trzy lufy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. mający trzy lufy
Wiktionary
(1.1) trójlufowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) chwycić coś / kogoś (np. rękami, nogami, zębami) i nie wypuszczać
(1.2) ustawić kogoś / coś w określonej pozycji, położeniu i utrzymywać tę pozycję
(1.3) zmuszać kogoś do przebywania gdzieś, przetrzymywać kogoś w zamknięciu; więzić
(1.4) sprawować opiekę nad czymś, opiekować się czymś, dbać o to i zarządzać tym; pilnować
(1.5) pozostawiać w określonym stanie lub w określonej sytuacji
(1.6) przechowywać
(1.7) pot. hodować
(1.8) pot. zamocowywać
(1.9) zatrudniać
czasownik zwrotny niedokonany trzymać się
(2.1) przytrzymywać coś w celu zachowania określonej pozycji (nieprzewrócenia się / niewypadnięcia itp.)
(2.2) być w dobrej kondycji fizycznej
(2.3) stanowić całość, nie rozpadać się
(2.4) przytrzymywać własną część ciała lub odzieży
(2.5) przytrzymywać sobie wzajemnie część ciała lub odzieży
(2.6) utrzymać określony dystans od czegoś
(2.7) postępować według (czegoś)
Wiktionary
(1.1) Trzyma w ręku zegarek, ale nie chce nam podać godziny.
(1.2) Trzymaj ręce wysoko, tak żebym je widział.
(1.3) Trzymają go w więzieniu już od dwóch lat.
(1.4) Każdy kustosz musi trzymać pieczę nad zbiorami muzealnymi.
(1.5) Nie mogę go dłużej trzymać w niepewności.
(1.5) Na obecnych studiach trzyma mnie jedynie niemożność podjęcia decyzji o rezygnacji z nich
(1.6) Wszystkie swoje zapasy trzymam w spiżarni.
(1.7) Już od roku nie trzyma żadnych zwierząt.
(1.8) To dobre nici, będą trzymać mocno i szew nie pęknie.
(1.9) Trzymam tego kierowcę, bo jest dobrym pracownikiem.
(2.1) Trzymaj się poręczy, bo na schodach jest ślisko.
(2.2) On dobrze się trzyma jak na swój wiek.
(2.2) Jak dobrze trzyma się ten człowiek.
(2.3) Póki wszystko się trzyma, nie będę tego ruszać.
(2.4) Jacek upadł i z bólu trzyma się za nogę.
(2.6) Trzymaj się ode mnie z daleka, ty perwersie!
(2.6) Zrozumiałem, że wybuchła epidemia, od której trzeba się trzymać z daleka, choć będzie to trudne.
(2.7) (…) najważniejszy problem to przedłużenie czasu ludzkiego życia. Jednak każdy z nas trzymając się określonych reguł higieny i dietetyki, może przedłużyć ten czas i powinien to zrobić dla siebie, swojej rodziny i swojej Ojczyzny.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɨ̃mat͡ɕ, AS: ṭšỹmać
Wiktionary
rzecz. trzymacz mos./mrz., trzymanka ż., trzymak m., trzymanie n., dotrzymanie n., dotrzymywanie n., otrzymanie n., otrzymywanie n., podtrzymanie n., podtrzymywanie n., pootrzymywanie n., potrzymanie n., powstrzymanie n., powstrzymywanie n., pozatrzymywanie n., przetrzymanie n., przetrzymywanie n., przytrzymanie n., przytrzymywanie n., utrzymanie n., utrzymywanie n., wstrzymanie n., wstrzymywanie n., wytrzymanie n., wytrzymywanie n., zatrzymanie n., zatrzymywanie n.
czas. dotrzymać dk., dotrzymywać ndk., otrzymać dk., otrzymywać ndk., podtrzymać dk., podtrzymywać ndk., pootrzymywać dk., potrzymać dk., powstrzymać dk., powstrzymywać ndk., pozatrzymywać dk., przetrzymać dk., przetrzymywać ndk., przytrzymać dk., przytrzymywać ndk., utrzymać dk., utrzymywać ndk., wstrzymać dk., wstrzymywać ndk., wytrzymać dk., wytrzymywać ndk., zatrzymać dk., zatrzymywać ndk.
Wiktionary
(1.1) dzierżyć, reg. śl. dzierżeć.
Wiktionary
przestarzale: osoba, która coś trzyma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. ten, kto trzyma
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) coś, co podtrzymuje inną rzecz
(2.2) herald. element udostojniający herb w postaci zwierzęcia lub figury go podtrzymującej;
Wiktionary
(2.2) Kangur i emu są trzymaczami herbu Australii.
Wiktionary
rzecz. trzymak mrz., trzymanie n.
czas. trzymać ndk.
Wiktionary
zdrobnienie od: trzymadło
SJP.pl
1. urządzenie do przytrzymywania przedmiotów w czasie ich obróbki (np. szlifowania);
2. uchwyt, rękojeść
SJP.pl
1. narzędzie ślusarskie, służące do trzymania obrabianego przedmiotu;
2. dzierżak, cepisko
SJP.pl
trzymandatowy okręg wyborczy - okręg, w którym do objęcia są trzy mandaty poselskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|trzymać.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨ̃ˈmãɲɛ, AS: ṭšỹmãńe
Wiktionary
czas. utrzymywać, wstrzymać, trzymać ndk.
rzecz. trzymacz mos./mrz.
Wiktionary
potocznie: trzymanie się czegoś; zwykle w zwrocie: bez trzymanki - nie trzymając się rękoma
SJP.pl
statek trójmasztowy (trzymasztowy); trójmasztowiec
SJP.pl
mający trzy maszty; trójmasztowy
SJP.pl
mający długość trzech metrów, wynoszący trzy metry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mierzący trzy metry albo trzy metry kwadratowe
Wiktionary
mający trzy miejsca
SJP.pl
mający trzy miesiące, trwający trzy miesiące itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający trzy miesiące
(1.2) będący w wieku trzech miesięcy
(1.3) przypadający co trzy miesiące
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃mʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ṭšỹmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
liczący trzy miliardy czegoś
SJP.pl
liczący trzy miliony czegoś
SJP.pl
mający długość trzech mil, wynoszący trzy mile
SJP.pl
audycja telewizyjna lub radiowa trwająca trzy minuty
SJP.pl
trwający trzy minuty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający trzy minuty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. przest. podnawka, ryba z rodziny nazwa systematyczna|Echeneidae|ref=tak.
Wiktionary
(1.1) Rzucone w morze trzymonawy rozpoczęły natychmiast swą czynność, czepiają się skorupy żółwi tak zawzięcie, że dałyby się raczej rozszarpać niż oderwać od swej zdobyczy.
Wiktionary
rzecz. trzymonawka ż.
Wiktionary
(1.1) podnawka, remora; przest. trzymonawka, ssacz, tarczygłów
Wiktionary
składający się z trzech mórg
SJP.pl
obejmujący trzy mory, trwający trzy mory
SJP.pl
liczebnik oznaczający liczbę 13
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) 13
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W wielu hotelach nie ma pokoju numer trzynaście, bo trzynastka jest uważana za liczbę pechową.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨ̃ˈnaɕt͡ɕɛ, AS: ṭšỹnaśće
Wiktionary
rzecz. trzynasta ż., trzynastka ż.
licz. trzynaścioro
przym. trzynasty
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 13, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 13
Wiktionary
(1.1) Trzynaścioro uczniów z naszej klasy (sześciu chłopców i siedem dziewczynek) zakwalifikowało się do finału konkursu.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃naɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: ṭšỹnaśćoro
Wiktionary
rzecz. trzynastka ż.
przym. trzynasty
licz. trzynaście
Wiktionary
godzina trzynasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 13, godzina pierwsza po południu
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: trzynasty
Wiktionary
(1.1) (…) mój samolot odlatuje mniej więcej o trzynastej albo o czternastej, albo o piętnastej, albo coś koło tego.
Wiktionary
licz. trzynaście
przym. trzynasty
Wiktionary
ktoś związany z obiektem (np. drużyną, oddziałem) oznaczonym liczbą 13
SJP.pl
1. liczba 13;
2. wiek osoby mającej trzynaście lat;
3. coś oznaczonego numerem 13;
4. zbiór trzynastu jednostek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liczba 13
(1.2) coś, czego jest 13, całość składająca się z 13 elementów, jednostek itp.
(1.3) to, co ma numer 13, jest oznaczone liczbą 13, np. dom, autobus
(1.4) dodatkowa pensja wypłacana w niektórych zakładach pracy; trzynasta pensja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W wielu hotelach nie ma pokoju numer trzynaście, bo trzynastka jest uważana za liczbę pechową.
(1.2) Cała trzynastka weszła na boisko i dopiero kapitan zdecydował, kto będzie grał.
(1.3) Miałem jechać trójką, a przez pomyłkę wsiadłem do trzynastki.
(1.4) W naszym zakładzie pracy trzynastka jest wypłacana dopiero w marcu.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨ̃ˈnastka, AS: ṭšỹnastka
Wiktionary
licz. trzynaście, trzynaścioro
przym. trzynasty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą trzynaście, dotyczący liczby trzynaście
Wiktionary
mający 13 boków
SJP.pl
złożony z trzynastu cyfr
SJP.pl
trwający trzynaście dni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający trzynaście dni
(1.2) będący w wieku trzynastu dni
Wiktionary
(1.1) W oświęcimskiej galerii Pro Arte dobiegł końca trzynastodniowy plener Art'01.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔˈdʲɲɔvɨ, AS: ṭšỹnastodʹńovy
Wiktionary
trwający trzynaście godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający trzynaście godzin
(1.2) będący w wieku trzynastu godzin
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: ṭšỹnastogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
figura płaska mająca 13 kątów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielokąt o trzynastu bokach
Wiktionary
przym. trzynastokątny
rzecz. trzynastokącik mrz.
Wiktionary
mający długość trzynastu kilometrów, wynoszący trzynaście kilometrów
SJP.pl
przysłówek
(1.1) trzynaście razy
Wiktionary
(1.1) W 31-letniej historii MŚ Polacy trzynastokrotnie stawali na podium.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: ṭšỹnastokrotʹńe
Wiktionary
rzecz. trzynastokrotność ż.
przym. trzynastokrotny
Wiktionary
powtarzający się trzynaście razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się trzynaście razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś trzynaście razy
(1.3) trzynaście razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔˈkrɔtnɨ, AS: ṭšỹnastokrotny
Wiktionary
rzecz. trzynastokrotność ż.
przysł. trzynastokrotnie
Wiktionary
chłopiec trzynastoletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopak mający trzynaście lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca trzynaście lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od trzynastolatka
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔˈlatɛk, AS: ṭšỹnastolatek
Wiktionary
przym. trzynastoletni
rzecz. trzynastolatka
Wiktionary
dziewczynka albo samica zwierząt mająca trzynaście lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczyna mająca trzynaście lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca trzynaście lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od trzynastolatek
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔˈlatka, AS: ṭšỹnastolatka
Wiktionary
przym. trzynastoletni
rzecz. trzynastolatek m.
Wiktionary
dziewczynka albo samica zwierząt mająca trzynaście lat
SJP.pl
1. okres trzynastu lat;
2. trzynasta rocznica czegoś
SJP.pl
1. trwający trzynaście lat; przypadający za trzynaście lat;
2. będący w wieku trzynastu lat, mający trzynaście lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzynaście lat
(1.2) trwający trzynaście lat
Wiktionary
(1.1) Najważniejszy był jednak tron w Krakowie, uzyskany na zasadzie opieki nad wdową po Leszku Białym Grzymisławie i trzynastoletnim, słabowitym Bolkiem.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔˈlɛtʲɲi, AS: ṭšỹnastoletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzynastolecie n., trzynastolatek m., trzynastolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z trzynastu liter
Wiktionary
IPA: ṭʃɨ̃ˈnastɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: ṭšỹnastolʹiterovy
Wiktionary
mający trzynaście miesięcy, trwający trzynaście miesięcy itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający trzynaście minut
Wiktionary
składający się z trzynastu odcinków
SJP.pl
1. składający się z trzynastu osób;
2. przeznaczony dla trzynastu osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla trzynastu osób, mogący pomieścić trzynaście osób
(1.2) złożony z trzynastu osób, wykonywany przez trzynaście osób
Wiktionary
(1.1) Trzynastoosobowy zespół tworzą obecnie uczniowie szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔːsɔˈbɔvɨ, AS: ṭšỹnast•osobovy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i trzynastu kondygnacji położonych nad nim
Wiktionary
wielościan o 13 ścianach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o trzynastu ścianach
Wiktionary
1. mający trzynaście stopni (w jakiejś skali);
2. mający trzynaście stopni, etapów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z trzynastu tomów, zawarty w trzynastu tomach, wydany w trzynastu tomach
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ṭšỹnastotõmovy
Wiktionary
ważący trzynaście ton
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający trzynaście tygodni
(1.2) będący w wieku trzynastu tygodni
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ṭšỹnastotygodʹńovy
Wiktionary
dotyczący trzynastego wieku, pochodzący z trzynastego wieku, żyjący w trzynastym wieku, dziejący się w trzynastym wieku itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wydarzył się lub żył w trzynastym wieku; taki, który pochodzi z trzynastego wieku
Wiktionary
(1.1) O zamierzchłej, ponoć trzynastowiecznej, historii szkolnego budynku świadczą wystające z piwnicznych fundamentów olbrzymie głazy.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨ̃nastɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: ṭšỹnastovʹi ̯ečny
Wiktionary
rzecz. trzynastowiecze n.
Wiktionary
rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z trzynastu zgłosek
SJP.pl
Trzynastozgłoskowiec – format wiersza sylabicznego, w którym w każdym wersie występuje trzynaście sylab. W każdym wersie po 7. sylabie występuje średniówka. Trzynastozgłoskowiec wykazuje dużą odporność na sylabotonizację. Jest najbardziej uniwersalnym formatem wiersza polskiego, stosowanym we wszystkich trzech rodzajach literackich, zarówno w układzie stychicznym, jak i zwrotkowym, w utworach o różnej długości – od dwóch do kilkudziesięciu tysięcy wersów. W epoce staropolskiej był prawie tak znany jak jedenastozgłoskowiec, oparty na wzorach włoskich i używany w oktawie. O większej popularności trzynastozgłoskowca przesądził zapewne wpływ literatury francuskiej.
Wikipedia
złożony z trzynastu zgłosek (sylab); trzynastosylabowy
SJP.pl
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 13
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 13
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dzień miesiąca po dwunastym
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) trzynasta: godzina trzynasta
Wiktionary
(1.1) W tym hotelu nie ma pokojów na trzynastym piętrze, gdyż podobno przynosi to pecha.
Wiktionary
IPA: ṭʃɨ̃ˈnastɨ, AS: ṭšỹnasty
Wiktionary
rzecz. trzynasta ż., trzynastka ż.
licz. trzynaście, trzynaścioro
temsłow. trzynasto-
Wiktionary
(1.1) skrót 13.
Wiktionary
mający trzy nawy; trójnawowy
SJP.pl
1. miasto w Czechach, Třinec;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodnich Czechach, nad Olzą, w kraju morawsko-śląskim, w obrębie Śląska Cieszyńskiego;
(1.2) geogr. wieś w województwie pomorskim;
Wiktionary
Trzyniec (cz. Třinec, niem. Trzynietz, słow. Trinec) – miasto statutarne we wschodnich Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek, w obrębie Zagłębia Ostrawsko-Karwińskiego. Położone jest w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego, nad rzeką Olzą, na granicy Pogórza Morawsko-Śląskiego i Pogórza Śląskiego, południowe dzielnice zaś w kotlinie rozdzielającej Beskid Śląski i Beskid Morawsko-Śląski.
Wikipedia
przym. trzyniecki
Wiktionary
przymiotnik od: Trzyniec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Trzyńcem, dotyczący Trzyńca
Wiktionary
rzecz. Trzyniec mrz.
Wiktionary
zrobiony z trzech nitek
SJP.pl
mający trzy nogi; trójnożny, trzynożny, trójnogi
SJP.pl
mający trzy nogi; trójnożny, trzynogi, trójnogi
SJP.pl
wyposażony w trzy noże
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. pliszka
Wiktionary
składający się z trzech odcinków
SJP.pl
mający trzy oddziały
SJP.pl
mający trzy okna
SJP.pl
mający rozpiętość trzech oktaw
SJP.pl
mający trzy osie; trójosiowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający trzy osie
Wiktionary
(1.1) trójosiowy
Wiktionary
1. składający się z trzech osób (np. drużyna trzyosobowa);
2. przeznaczony dla trzech osób (np. trzyosobowy pojazd)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla trzech osób, mogący pomieścić trzy osoby
(1.2) złożony z trzech osób, wykonywany przez trzy osoby
Wiktionary
(1.1) Kobiety otrzymują pokój trzyosobowy. Ładny, dobrze wyposażony, z dużym balkonem i łazienką.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨɔsɔˈbɔvɨ, AS: ṭšyosobovy
Wiktionary
mający trzy ostrza; trójostrzowy
SJP.pl
mający trzy otwory
SJP.pl
zgrzewka zawierająca trzy jednostki danego produktu, np. piwa, wody mineralnej; trójpak
SJP.pl
mający trzy palniki
SJP.pl
droga z trzema pasami ruchu w tym samym kierunku
SJP.pl
składający się z trzech pasm (np. o drodze, jezdni), działający w trzech pasmach itp.; trójpasmowy
SJP.pl
mający trzy pędy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. numizm. moneta o nominale trzech pensów
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨpɛ̃w̃ˈsufka, AS: ṭšypẽũ̯sufka
Wiktionary
przym. trzypensowy
Wiktionary
(1.1) trójpensówka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący trzy pensy, mający wartość trzech pensów
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨpɛ̃w̃ˈsɔvɨ, AS: ṭšypẽũ̯sovy
Wiktionary
rzecz. trzypensówka
Wiktionary
mający trzy piętra
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i trzech wyższych kondygnacji
Wiktionary
(1.1) Biała taksówka wynajęta w Palermo dowiozła ją pod same drzwi jej rodzinnego domu, szkaradnego, wąskiego, trzypiętrowego budynku przy ul. Scorsone 24.
Wiktionary
rzecz. trzypiętrowiec m.
Wiktionary
złożony z trzech pokojów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) z trzema pokojami
Wiktionary
(1.1) Kupiłem wczoraj trzypokojowe mieszkanie w centrum miasta.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨpɔkɔˈjɔvɨ, AS: ṭšypokoi ̯ovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z trzech pokoleń
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨpɔkɔlɛ̃ˈɲɔvɨ, AS: ṭšypokolẽńovy
Wiktionary
mający trzy pokłady
SJP.pl
dawny system uprawy roli podzielonej na trzy pola, uprawiane na przemian; trójpolówka
SJP.pl
składający się z trzech poziomów; trójpoziomowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) z trzema poziomami, mający trzy poziomy
Wiktionary
mający trzy położenia; trójpołożeniowy
SJP.pl
krogulec trzypręgowy - gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
stanowiący trzy procent jakiejś całości
SJP.pl
mający trzy promile
SJP.pl
mający trzy przęsła; trójprzęsłowy
SJP.pl
mający trzy przewody elektryczne; trójprzewodowy
SJP.pl
trójpunktowy;
1. składający się z trzech punktów;
2. mający wymiar trzech punktów (np. czcionka)
SJP.pl
mający trzy płatki
SJP.pl
kopalny stawonóg morski z ery paleozoicznej; trójpłatowiec; trylobit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot o trzech płatach nośnych
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. trylobit, kopalny stawonóg morski
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨpwaˈtɔvʲjɛt͡s, AS: ṭšypu̯atovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. trójpłat m., trójpłatowiec m.
przym. trzypłatowy, trójpłatowy
Wiktionary
(1.1) trójpłat, trójpłatowiec
(2.1) trylobit, trójpłatowiec
Wiktionary
składający się z trzech płyt; trójpłytowy
SJP.pl
mający trzy ramiona, odnogi itp.; trójramienny
SJP.pl
1. zachodzący trzy razy;
2. mogący być użyty trzy razy
SJP.pl
mający trzy rdzenie; trójrdzeniowy
SJP.pl
składający się z trzech rodzin
SJP.pl
rosyjski banknot o wartości trzech rubli
SJP.pl
mający wartość trzech rubli
SJP.pl
trwający trzy rundy
SJP.pl
starożytny statek fenicki, grecki lub rzymski, zaopatrzony w trzy rzędy wioseł; trójrzędowiec
SJP.pl
mający trzy rzędy; trójrzędowy
SJP.pl
mający trzy sale
SJP.pl
mający trzy ścieżki
SJP.pl
mający trzy sekcje
SJP.pl
trwający trzy sekundy
SJP.pl
trwający trzy semestry
SJP.pl
składający się z trzech sesji
SJP.pl
1. liczba 300;
2. całość składająca się z trzystu części lub jednostek;
3. to, co jest oznaczone liczbą 300
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 300
Wiktionary
przym. trzechsetny, trzysetny
licz. trzysta
Wiktionary
trzechsetny;
1. będący ostatnim elementem zbioru złożonego z trzystu jednostek;
2. będący jedną z trzystu części
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od trzysta
Wiktionary
IPA: ṭʃɨˈsɛtnɨ, AS: ṭšysetny
Wiktionary
rzecz. trzysetka ż.
licz. trzysta
przym. trzechsetny
Wiktionary
(1.1) trzechsetny
Wiktionary
składający się z 3 setów
SJP.pl
o serialu: mający trzy sezony
SJP.pl
mający trzy silniki; trójsilnikowy
SJP.pl
roślina z rodziny dławiszowatych, pochodząca z Azji południowo-wschodniej; dostarcza substancji do proszków owadobójczych
SJP.pl
mający trzy skrzydła
SJP.pl
złożony z trzech składników; trójskładnikowy
SJP.pl
pojazd trzyśladowy - pojazd kołowy pozostawiający trzy ślady
SJP.pl
dach trzyspadowy - mający trzy spady (pochyłe płaszczyzny); dach trójspadowy
SJP.pl
liczebnik oznaczający liczbę 300
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 300
Wiktionary
(1.1) Znajdź budkę numer trzysta sześćdziesiąt. Śmieje się, menda, i przerywa połączenie.
Wiktionary
IPA: ˈṭʃɨsta, AS: ṭšysta
Wiktionary
rzecz. trzysetka ż.
przym. trzysetny, trzechsetny
Wiktionary
mający trzysta lat, trwający trzysta lat itp.; trzechsetletni, trzystuletni
SJP.pl
trójstopniowy;
1. mający trzy stopnie (w jakiejś skali);
2. mający trzy stopnie, etapy
SJP.pl
trójstopowy;
1. o wierszu: składający się z trzech stóp;
2. rzadko: mający długość trzech stóp
SJP.pl
mający trzy strefy, związany z trzema strefami
SJP.pl
składający się z trzech strof; trzyzwrotkowy
SJP.pl
zajmujący trzy stronice
SJP.pl
mający trzy strony; trójstronny
SJP.pl
mający trzy struny; trójstrunowy, trójstrunny, trzystrunowy
SJP.pl
mający trzy struny; trójstrunowy, trójstrunny, trzystrunny
SJP.pl
o ręcznej broni palnej: mieszczący w magazynku maksymalnie trzy naboje
SJP.pl
mający długość trzystu kilometrów, wynoszący trzysta kilometrów
SJP.pl
mający trzysta koni, np. silnik trzystukonny
SJP.pl
mający trzysta lat, trwający trzysta lat itp.; trzechsetletni, trzystoletni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający trzysta lat
(1.2) trwający trzysta lat
Wiktionary
(1.1) Mariusz Łesiuk już myśli o zbudowaniu obok altany z ławeczkami, by zachęcić do piknikowania w cieniu trzystuletnich drzew.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨstuˈlɛtʲɲi, AS: ṭšystuletʹńi
Wiktionary
rzecz. trzechsetlecie n.
przym. trzystoletni, trzechsetletni
Wiktionary
(1.1-2) trzystoletni, trzechsetletni
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mierzący trzysta metrów albo trzysta metrów kwadratowych
Wiktionary
mający trzy świece
SJP.pl
rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z trzech sylab; trzyzgłoskowiec, trójzgłoskowiec
SJP.pl
złożony z trzech sylab (zgłosek); trzyzgłoskowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący trzy sylaby, składający się z trzech sylab
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨsɨlaˈbɔvɨ, AS: ṭšysylabovy
Wiktionary
rzecz. trzysylabowiec m.
Wiktionary
chrząszcz z rodziny o tej samej nazwie, o długości ciała do 4 cm i jaskrawym ubarwieniu, często z metalicznym połyskiem
SJP.pl
chrząszcz z rodziny o tej samej nazwie, o długości ciała do 4 cm i jaskrawym ubarwieniu, często z metalicznym połyskiem
SJP.pl
obejmujący trzy szpalty; ułożony, drukowany w formacie trzech szpalt
SJP.pl
składający się z trzech szyn; trójszynowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. mający trzy szyny; wykorzystujący trzy szyny
Wiktionary
(1.1) trójszynowy
Wiktionary
złożony z trzech taktów
SJP.pl
składający się z trzech tomów, zawarty w trzech tomach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z trzech tomów, zawarty w trzech tomach, wydany w trzech tomach
Wiktionary
(1.1) Numizmatyk wydał przed śmiercią trzytomowe opracowanie dotyczące monet nabatejskich.
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: ṭšytõmovy
Wiktionary
1. pojazd o dopuszczalnej ładowności trzy tony;
2. przedmiot ważący trzy tony
SJP.pl
1. złożony z trzech tonów muzycznych;
2.
a) ważący trzy tony;
b) mieszczący trzy tony czegoś;
c) mogący unieść trzy tony
SJP.pl
mający trzy tory
SJP.pl
basza trzytulny - basza turecki mający prawo do buńczuka z trzema ogonami końskimi
SJP.pl
mający trzy tygodnie, trwający trzy tygodnie itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający trzy tygodnie
(1.2) będący w wieku trzech tygodni
Wiktionary
IPA: ˌṭʃɨtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: ṭšytygodʹńovy
Wiktionary
1. szczyt górski o wysokości ponad trzech tysięcy metrów nad poziomem morza;
2. statek o nośności trzech tysięcy ton
SJP.pl
trzechtysięczny;
a) liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 3000;
b) liczący trzy tysiące czegoś
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od trzy tysiące
Wiktionary
rzecz. trzy tysiące mrz.
Wiktionary
mający trzy tłoki
SJP.pl
występujący w trzech wariantach
SJP.pl
składanie się z trzech warstw; trójwarstwowość
SJP.pl
złożony z trzech warstw
SJP.pl
mający moc trzech watów
SJP.pl
składający się z trzech wersów; trójwersowy, trzywierszowy, trzylinijkowy
SJP.pl
mający trzy wieki, trwający trzy wieki
SJP.pl
składający się z trzech wierszy; trójwierszowy
SJP.pl
składający się z trzech wyrazów; trójwyrazowy
SJP.pl
obejmujący trzy zakresy, działający w trzech zakresach; trójzakresowy
SJP.pl
składający się z trzech zdań
SJP.pl
mający trzy zęby
SJP.pl
złożony z trzech zgłosek (sylab); trzysylabowy
SJP.pl
przebiegający na trzy zmiany, wykonywany na trzy zmiany; trójzmianowy
SJP.pl
mający trzy zwrotki; trzystrofowy
SJP.pl
o kablu: mający trzy żyły; trójżyłowy
SJP.pl
mający wartość trzech złotych
SJP.pl
mający trzy łokcie długości, szerokości
SJP.pl
mający trzy łóżka
SJP.pl
wykrzyknik nakazujący zachowanie ciszy; tss, cii, ćśś
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = praw. Trybunał Stanu
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== TS (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = med. Tourette syndrome → zespół Tourete'a, syndrom Tourete'a
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== TS (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = med. Tourette syndrome → zespół Tourete'a, syndrom Tourete'a
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: to samo
SJP.pl
skrót
(1.1) = to samo
Wiktionary
IPA: ˈtɔ ˈsãmɔ, AS: to sãmo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. tybetańska gruboziarnista mąka z prażonego jęczmienia;
Wiktionary
Tsampa, campa (tyb.: རྩམ་པ་, Wylie: rtsam pa) - potrawa z gruboziarnistej mąki z prażonego jęczmienia, herbaty i masła z mleka Jaka. Mąkę jęczmienną praży się na patelni, a następnie łączy z tybetańską herbatą, oraz z masłem i solą, stanowiąca pożywienie Tybetańczyków.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) mąka jęczmienna
hiponimy.
holonimy.
(1.1) jęczmień
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|tsampa. < etym|tyb|རྩམ་པ་.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tsampa, tsamba
* francuski: (1.1) tsampa ż.
* tybetański: (1.1) རྩམ་པ་
* włoski: (1.1) tsampa ż.
źródła.
== tsampa (język angielski.) ==
thumb|tsampa (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. tsampa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) mąka jęczmienna
hiponimy.
holonimy.
(1.1) jęczmień
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|tsampa. < etym|tyb|རྩམ་པ་.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tsampa, tsamba
* francuski: (1.1) tsampa ż.
* tybetański: (1.1) རྩམ་པ་
* włoski: (1.1) tsampa ż.
źródła.
== tsampa (język angielski.) ==
thumb|tsampa (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. tsampa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. rodzaj owadów z rodziny much obejmujący około 20 gatunków żyjących w Afryce, przenoszących groźne choroby (m.in. śpiączkę afrykańską);
2. mucha tse-tse - mucha z rodzaju tse-tse
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = med. biochem. ang. thyroid-stimulating hormone → hormon tyreotropowy / tyreotropina;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) TSH
źródła.
== TSH (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = med. biochem. thyroid-stimulating hormone → hormon tyreotropowy / tyreotropina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: człane] obszar metropolitalny w RPA
SJP.pl
Tshwane – obszar metropolitalny w Południowej Afryce, w prowincji Gauteng. 18 maja 2011 roku do Tshwane przyłączono dystrykt Metsweding.
Tshwane składa się z następujących miast:
Wikipedia
piwo marki Tsingtao
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = ekon. transport, spedycja, logistyka (jako, branża, sektor gospodarki)
Wiktionary
skrót od: Towarzystwo Świadomego Macierzyństwa
SJP.pl
język z rodziny bantu, jeden z języków urzędowych RPA
SJP.pl
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = psych. terapia skoncentrowana na rozwiązaniach;
(1.2) = techn. telewizyjna stacja retransmisyjna;
Wiktionary
wykrzyknik nakazujący zachowanie ciszy; ts, cii, ćśś
SJP.pl
wykrzyknik nakazujący zachowanie ciszy; tss, ts
SJP.pl
część miecza japońskiego osłaniająca rękę
SJP.pl
Tsuba (jap. 鍔) – garda japońskich mieczy (katana, wakizashi, tantō) lub broni drzewcowej (yari, naginata) – część odpowiadająca za ochronę ręki przed ześlizgnięciem się z rękojeści na głownię (ostrze) miecza i ostrza przeciwnika w kierunku przeciwnym.
Wikipedia
[czytaj: TSU-e] skrót od: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = praw. polit. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
Wiktionary
(1.1) Powrót do orzekania odsuniętych sędziów jest więc skutkiem działania mechanizmu złożonego z aktu TSUE i konstytucyjnie określonego statusu sędziego.
(1.1) Frankowiczka skarży do TSUE rozporządzenie KE.
Wiktionary
zimozielone drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, występujące w około 10 gatunkach; choina
SJP.pl
Choina (Tsuga Carriere) – rodzaj iglastych drzew z rodziny sosnowatych. Należy do niego 11 gatunków (w tym 1 mieszaniec). Występują w Ameryce Północnej i wschodniej Azji. Są długowieczne i cienioznośne. Mają duże znaczenie ekonomiczne jako źródło drewna konstrukcyjnego i ścieru oraz drzewa ozdobne. Są ważnym składnikiem górskich i niżowych lasów, odgrywając ekologicznie istotną rolę dla wielu grup zwierząt. Wykorzystywane są też jako rośliny lecznicze.
Wikipedia
w gimnastyce artystycznej: skok polegający na wykonaniu dwa i pół salta do tyłu lub przodu w pozycji kucznej
SJP.pl
środowiskowo: urządzenie przewidujące nadejście tsunami
SJP.pl
fale na oceanach wywołane podwodnym trzęsieniem ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. fale morskie wywołane ruchami tektonicznymi;
Wiktionary
Tsunami (jap. 津波 tsunami; pol. fala portowa (tsu – port, przystań; nami – fala)) – fala oceaniczna, wywołana podwodnym trzęsieniem ziemi, wybuchem wulkanu, osuwiskiem ziemi lub cieleniem się lodowców, rzadko w wyniku upadku meteorytu.
Wikipedia
IPA: tsũˈnãmʲi, AS: tsũnãmʹi
Wiktionary
kupowanie dużej liczby książek i odkładanie ich na półki bez zamiaru ich przeczytania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kompulsywne kupowanie książek, z których większość pozostaje nieprzeczytana zalegając w stosach
Wiktionary
(1.1) Tsundoku wywodzi się z Japonii i bardzo trafnie opisuje zwyczaje panujące wśród współczesnych moli książkowych.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zakupoholizm
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|tsundoku. < etym|jap|積ん読.
uwagi.
(1.1) por|syllogomania.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tsundoku
* esperanto: (1.1) cundoki
* japoński: (1.1) 積ん読
źródła.
== tsundoku (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tsundoku
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: tsutsugamuszi] odzwierzęca choroba zakaźna, objawiająca się wysoką gorączką i zamroczeniem; tsutsugamusi, gorączka rzeczna, gorączka plamista japońska
SJP.pl
odzwierzęca choroba zakaźna, objawiająca się wysoką gorączką i zamroczeniem; tsutsugamushi, gorączka rzeczna, gorączka plamista japońska
SJP.pl
japońska sztuka pakowania towarów, prezentów w papier bambusowy
SJP.pl
język z grupy bantu będący językiem urzędowym Botswany i RPA; setswana
SJP.pl
Tswana – grupa ludów afrykańskich z rodziny plemion Bantu, zamieszkujących Afrykę Południową. Ich populację szacuje się na ponad 5,6 mln, mówią językiem tswana. Największe społeczności w Botswanie (68% ludności), Południowej Afryce (7% ludności) i Zimbabwe (0,8%). Hodują kozy i bydło oraz uprawiają sorgo i kukurydzę. Wielu mężczyzn pracuje w przemyśle i kopalniach. Struktura społeczna oparta tradycyjnie na patriarchalnych rodach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. niepokój
Wiktionary
(1.1) war. czczyca, tczyca
Wiktionary
skrót od: List do Tytusa - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Nowego Testamentu
SJP.pl
symbol
(1.1) … określający znormalizowaną wielkość modelu kolejowego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Modele TT mają skalę 1:120, a szerokość toru 12 mm.
Wiktionary
IPA: tɛ‿ˈtɛ, AS: te‿te
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Z|N|TT|H0|0|I.
tłumaczenia.
źródła.
== TT (język niemiecki.) ==
wymowa.
audio|De-TT.ogg.
znaczenia.
skrótowiec, rodzaj nijaki
(1.1) = sport. Tischtennis → tenis stołowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) TT-Ball, TT-Schläger
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Z|N|TT|H0|0|I.
tłumaczenia.
źródła.
== TT (język niemiecki.) ==
wymowa.
audio|De-TT.ogg.
znaczenia.
skrótowiec, rodzaj nijaki
(1.1) = sport. Tischtennis → tenis stołowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = kynol. terier typu bull
Wiktionary
(1.1) TwTB
Wiktionary
skrót wyrażenia: ten typ tak ma
SJP.pl
1. tutaj;
a) zaimek przysłowny odnoszący się do miejsca bliskiego, zwykle wskazanego w jakiś sposób przez rozmówcę;
b) zaimek przysłowny odnoszący się do miejsca postrzeganego jako bliskie;
c) zaimek przysłowny odnoszący się do wiadomej, konkretnej sytuacji;
2. partykuła wyrażająca różne negatywne stany emocjonalne (np. I bądź tu mądry!);
3. partykuła używana przy przedstawianiu się, np. podczas rozmowy telefonicznej (np. Hej, tu Ela.);
4. wykrzyknik naśladujący odgłos instrumentu, klaksonu samochodowego
SJP.pl
skrót
(1.1) = lotn. tupolew;
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Przyjęty przez załogę Tu-154M poziom ryzyka był nieakceptowalny, biorąc pod uwagę rangę i charakter wykonywanego lotu.
Wiktionary
rzecz. tupolew mrz.
Wiktionary
przestarzałe: toaleta
SJP.pl
1. archipelag na Oceanie Spokojnym;
2. lud polinezyjski
SJP.pl
Wikipedia
tytuł (w znaczeniu pan) używany przez Malajów jako wyraz szacunku
SJP.pl
Tuan – postać z mitologii celtyckiej.
Tuan wielokrotnie zmieniał swą postać. Wpierw przez trzysta lat żył w ciele człowieka. Kolejne trzysta lat spędził jako byk leśny. Kolejne dwieście lat był dzikim kozłem. Na kolejne trzysta lat Tuan został ptakiem. Następne sto lat spędził w ciele łososia. Ryba została złowiona przez rybaka. Jego mięsem pożywiła się królowa, żona Muíredacha Muindberga. Dzięki temu Tuan ponownie urodził się jako syn królowej. Ponownie stał się człowiekiem. Jego cykl reinkarnacji zamknął swą pętlę.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Krasnodarskim, port nad Morzem Czarnym;
Wiktionary
Tuapse (ros. Туапсе, adygejski ТӀуапсэ, gruz. ტუაფსე) – miasto w Rosji, w Kraju Krasnodarskim, port nad Morzem Czarnym. Liczy około 60 tys. mieszkańców (2021).
W mieście od 1929 znajdowała się jedna z największych w Rosji rafineria ropy naftowej należąca do koncernu Rosnieft, która przerabiała 12 mln ton ropy rocznie. W mieście rozwinął się przemysł maszynowy oraz spożywczy.
Wikipedia
przym. tuapseński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tuapse, dotyczący Tuapse
Wiktionary
rzecz. Tuapse n.
Wiktionary
członek koczowniczego ludu w środkowej Saharze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. nomada, członek ludu berberyjskiego zamieszkującego obszary Sahary, głównie w Algierii, Libii, Mali, Nigrze i Burkina Faso
Wiktionary
Nazwa Tuareg odnosi się do:
Wikipedia
(1.1) Część Tuaregów uciekła z Ghadamis do algierskiej wioski Debdeb, usytuowanej ponad 20 kilometrów od libijskich granic.
Wiktionary
IPA: tuˈwarɛk, AS: tuu̯arek
Wiktionary
rzecz. tuareski m.
przym. tuareski
Wiktionary
koczowniczy lud w środkowej Saharze
SJP.pl
Tuaregowie – lud berberyjski zamieszkujący obszary Sahary, głównie w Algierii, Libii, Mali, Nigrze i Burkina Faso. Sami mówią o sobie kel tamasheq. Tradycyjnie są nomadami, podróżują po pustyni i jej obrzeżach, zajmują się hodowlą bydła i kóz, wytwarzaniem biżuterii i obsługą ruchu turystycznego. W 2012 r. podjęli próbę utworzenia suwerennego państwa Azawad na terenie północnego Mali.
Wikipedia
przymiotnik od: Tuareg (członek plemienia afrykańskiego)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tuaregów, związany z Tuaregami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język tamaszek
Wiktionary
IPA: ˌtuwaˈrɛsʲci, AS: tuu̯aresʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tuareg m.
Wiktionary
(1.1) tamaszek
Wiktionary
członkini koczowniczego ludu w środkowej Saharze
SJP.pl
gad z rzędu ryjogłowych, podobny do jaszczurki, zamieszkuje skaliste wybrzeża Nowej Zelandii i kilku wysp w Cieśninie Cooka; hatteria; łupkoząb
SJP.pl
Hatteria, tuatara, łupkoząb (Sphenodon) – rodzaj gadów z rodziny hatteriowatych (Sphenodontidae) występujących endemicznie na Nowej Zelandii.Mimo że wyglądem najbardziej przypominają jaszczurkę, w rzeczywistości reprezentują odrębną linię ewolucyjną lepidozaurów – sfenodonty. Hatterie są jedynymi współczesnymi przedstawicielami tej grupy. Ich najbliżsi krewni to łuskonośne (jaszczurki, amfisbeny i węże). Z tego powodu hatterie wzbudzają zainteresowanie naukowców badających ewolucję jaszczurek i węży oraz rekonstruujących wygląd i zwyczaje najwcześniejszych diapsydów.
Wikipedia
przestarzale: duża, gumowa misa, naczynie służące do mycia się
SJP.pl
1. instrument muzyczny z grupy aerofonów ustnikowych; długa, metalowa rura o przekroju konicznym, zwinięta w owalną pętlę,
2. opakowanie maści, kremu, farby w postaci rurki z nakrętką,
3. rura w kształcie stożka służąca do wzmocnienia głosu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji, w Kraju Krasnojarskim, prawy dopływ Jeniseju;
Wiktionary
Tuba (wł. tubo, skrót: tb.) – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych.
Największy i o najniższym stroju spośród tej rodziny instrumentów. Standardowa skala instrumentu (zakres dźwięków muzycznych) od D1 do d1. Doświadczony instrumentalista potrafi uzyskać dźwięki od A2 do a1.
Wikipedia
IPA: ˈtuba, AS: tuba
Wiktionary
Tubądzin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Wróblew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych, rodzaj dzwonków, w których płytki zastąpione są metalowymi rurami
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: tubalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: tubalny
SJP.pl
cecha głosu odznaczającego się donośnym i niskim brzmieniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tubalne
Wiktionary
rzecz. tuba ż., tubka ż.
przym. tubalny
przysł. tubalnie
Wiktionary
odznaczający się donośnym i niskim brzmieniem; gromki, grzmiący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) brzmiący jak przez tubę, charakteryzujący się niskim i donośnym brzmieniem
Wiktionary
(1.1) Niekiedy do refrenu włączał się głos niemiecki z sąsiedniej stacji, tubalny, jakby obwieszczał nalot.
Wiktionary
rzecz. tuba ż., tubalność ż.
przysł. tubalnie
przym. tubowy
Wiktionary
[czytaj: tjub] londyńska kolej podziemna; metro, underground
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. gruźlica
Wiktionary
rzecz. tuberok mos., tuberkuloza ż.
Wiktionary
tworzenie się bruzd, gruzełków, zwłaszcza w chorych częściach ciała, np. w pęcherzu, sercu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z tuberkulozą (współcz. gruźlica)
Wiktionary
rzecz. tuberkuloza ż.
Wiktionary
(1.1) współcz. gruźliczy
Wiktionary
wykwit skórny będący następstwem krwiopochodnego wysiewu prątków gruźlicy do skóry
SJP.pl
mieszanina białek i polisacharydów, otrzymywana z hodowli prątków gruźlicy
SJP.pl
Tuberkulina - (ATC: V04 CF01) białko uzyskiwane z hodowli prątka gruźlicy służące do wykonywania próby tuberkulinowej, po raz pierwszy uzyskana przez Roberta Kocha w 1890 roku.
Nazwę tuberkulina zaproponował Odo Feliks Kazimierz Bujwid i służyła ona początkowo do określania nieoczyszczonej tuberkuliny tzw. starej tuberkuliny.
Wikipedia
w medycynie:
1. związany z gruźlicą;
2. odczyn tuberkulinowy - odczyn występujący po wprowadzeniu do organizmu pacjenta tuberkuliny (mieszaniny białek i polisacharydów, otrzymywanej z hodowli prątków gruźlicy);
3. próba tuberkulinowa - wprowadzenie do organizmu pacjenta tuberkuliny, wykonywane głównie w celu sprawdzenia stanu odporności przeciw gruźlicy
SJP.pl
przestarzale: gruźlica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. med. gruźlica
Wiktionary
Gruźlica (łac. tuberculosis, TB – tubercule bacillus) – powszechna i potencjalnie śmiertelna choroba zakaźna, wywoływana przez prątka gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). Gruźlica dotyczy najczęściej płuc (gruźlica płucna), ale może również atakować ośrodkowy układ nerwowy, układ limfatyczny, naczynia krwionośne, układ kostno-stawowy, moczowo-płciowy oraz skórę. Inne mykobakterie takie jak Mycobacterium bovis, Mycobacterium africanum, Mycobacterium canetti czy Mycobacterium microti wywołują choroby zwane mykobakteriozami i z reguły nie infekują zdrowych osób dorosłych, natomiast są często spotykane u osób z upośledzeniem odporności, np. w przebiegu AIDS.
Wikipedia
(1.1) Tuberkuloza jest jedną z najczęstszych infekcji towarzyszących AIDS.
Wiktionary
IPA: ˌtubɛrkuˈlɔza, AS: tuberkuloza
Wiktionary
rzecz. tubera ż.
przym. tuberkuliczny
przysł. tuberkulicznie
Wiktionary
(1.1) gruźlica; przest. suchoty; reg. śl. tubera.
Wiktionary
potocznie: prątek gruźlicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. suchotnica
Wiktionary
rzecz.
:: fm. tuberok mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. suchotnik
Wiktionary
rzecz. tubera ż.
:: fż. tuberoczka ż.
Wiktionary
roślina o pięknych pachnących kwiatach
SJP.pl
Tuberoza (Polianthes L.) – wyodrębniany w historycznych ujęciach taksonomicznych rodzaj roślin z rodziny agawowatych, do którego zaliczano 13 gatunków roślin występujących głównie w Meksyku. Na początku XXI wieku, na podstawie wyników badań filogenetycznych, został on uznany za synonim rodzaju agawa.
Wikipedia
mający kształt tuby
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
bezkręgowiec z gromady skąposzczetów; rurecznik
SJP.pl
bezkręgowiec z gromady skąposzczetów; rurecznik
SJP.pl
żeliwny pierścień będący konstrukcją tuneli lub szybów
SJP.pl
Tubing (z ang. tube – rura) – rodzaj cylindrycznej obudowy tunelu lub kanału wykonanej z metalu lub żelbetu. Połączone tubingi tworzą pierścień, stanowiący ścianę kanału. Najczęściej wykorzystywane są do budowy szybów wentylacyjnych, szybów kopalnianych czy tuneli metra (w tej technologii powstało częściowo metro w Warszawie).
Wikipedia
osoba grająca na tubie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk, który gra na tubie
Wiktionary
rzecz. tuba ż., tubka ż.
Wiktionary
kobieta grająca na tubie
SJP.pl
1. podłużne opakowanie, z którego zawartość wydobywa się ściskając je;
2. zdrobniale o tubie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od tuba
(1.2) mała tuba
(1.3) zawartość tubki (1.2)
Wiktionary
rzecz. tuba ż., tubista m., tubistka ż., tubalność ż.
przym. tubowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. góra w Afryce, najwyższy szczyt Maroka i Atlasu Wysokiego;
Wiktionary
Tubkal, Dżabal Tubkal (arab. جبل توبقال, توبقال, tamazight ⵜⵓⴳⴳ ⴽⴰⵍ) – najwyższy szczyt Maroka i gór Atlas (Atlas Wysoki) – 4167 m n.p.m. Jest jednocześnie najwyższym szczytem Afryki Północnej. Położony jest 63 km na południe od Marrakeszu, w Parku Narodowym Tubkalu.
Wikipedia
dawny instrument smyczkowy z jedną struną, wydający dźwięk przypominający brzmienie trąbki
SJP.pl
Tubmaryna – dawny europejski jedno- lub dwustrunowy instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych.
Wikipedia
alkaloid wyodrębniony z kurary, mający działanie porażające mięśnie prążkowane
SJP.pl
Tubokuraryna – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów wyodrębniony z kurary. Ma działanie porażające mięśnie prążkowane. Jest antagonistą receptora nikotynowego na płytce motorycznej mięśni poprzecznie prążkowanych. W chirurgii była stosowana jako lek zwiotczający w postaci chlorku D-tubokuraryny w celu uzyskania zwiotczenia mięśni szkieletowych.
Wikipedia
piwo marki Tuborg
SJP.pl
Tuborg – duńska firma piwowarska założona w 1873 roku w Hellerup w północnej części Kopenhagi przez Carla Frederika Tietgena i Philipa W. Heymana. Początkowo browar warzył piwa typu bawarskiego (monachijski lager), a jego pierwszą marką był Rød Tuborg (Czerwony Tuborg). Pięć lat później browar wypuścił swoje najbardziej znane piwo Grøn Tuborg Pilsner (Zielony Pilzner). Było to pierwsze piwo dolnej fermentacji w stylu pilzneńskim w Danii.
Wikipedia
przymiotnik od: tuba (zwykle w znaczeniu: rura w kształcie stożka służąca do wzmocnienia głosu), np. gramofon tubowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tubą, dotyczący tuby (zwykle w znaczeniu: „lejkowato rozszerzająca się rura służąca do wzmacniania dźwięku”)
Wiktionary
rzecz. tuba ż., tubka ż., tubeczka ż., tubiarz m.
czas. tubkować ndk.
przym. tubalny
przysł. tubalnie
Wiktionary
element przyrządu optycznego (np. mikroskopu, lunety), tuleja, w której znajdują się soczewki
SJP.pl
Tubus – obudowa urządzeń optycznych lub ich części składowych, wykonana w kształcie tulei, służąca do współosiowego osadzania elementów optycznych – soczewek lub układów optycznych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tubylcze; cecha tych, którzy są tubylczy
Wiktionary
przym. tubylczy
przysł. tubylczo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tubylcami, dotyczący tubylców
Wiktionary
(1.1) Chodziło o druk książek religijnych w językach tubylczych.
Wiktionary
rzecz. bywalec mos., tubylec mos., tubylczość ż.
Wiktionary
(1.1) autochtoniczny, rdzenny
Wiktionary
rdzenna mieszkanka danego obszaru; aborygenka, autochtonka, tuziemka, tubylka
SJP.pl
1. rdzenny mieszkaniec danego obszaru; autochton, aborygen, tuziemiec;
2. stały mieszkaniec jakiegoś terenu, np. miasta lub wsi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pochodząca z lokalnej populacji, rdzennej ludności jakiegoś kraju
Wiktionary
Autochton (stgr. αὐτόχθων autochthon – „z tej ziemi”, „tuziemiec, tubylec”, od autós „sam” i chthōn „ziemia”) – człowiek należący do rdzennej ludności danego obszaru.
W odróżnieniu od ludności autochtonicznej mówi się o ludności napływowej.
Wikipedia
(1.1) Tubylcy na wyspie żyją jak przed wiekami, zajmując się rybołówstwem i zbieractwem.
Wiktionary
IPA: tuˈbɨlɛt͡s, AS: tubylec
Wiktionary
rzecz.
:: fż. tubylczyni ż.
przym. tubylczy
Wiktionary
(1.1) autochton, aborygen, krajowiec, miejscowy, tutejszy, tuziemiec, rdzenny mieszkaniec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rdzenna mieszkanka danego obszaru; aborygenka, autochtonka, tuziemka, tubylczyni
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie kujawsko-pomorskim;
Wiktionary
Tuchola (niem. Tuchel, kaszub. Tëchòlô, Tuchòlô) – miasto w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Tuchola i powiatu tucholskiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2023 roku Tuchola liczyła 12 969 mieszkańców.
Tuchola uzyskała prawa miejskie w 1346 roku.
Miasto jest siedzibą Tucholskiego Parku Krajobrazowego.
Wikipedia
IPA: tuˈxɔla, AS: tuχola
Wiktionary
rzecz. tucholanin m., tucholanka ż.
przym. tucholski
Wiktionary
mieszkaniec Tucholi
SJP.pl
mieszkanka Tucholi
SJP.pl
przymiotnik od: Tuchola
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Tucholi, związany z Tucholą, pochodzący z Tucholi
Wiktionary
Tucholski to nazwisko rezydencyjne kogoś z Tucholi w województwie kujawsko-pomorskim.Osoby o nazwisku Tucholski / Tucholska:
Wikipedia
IPA: tuˈxɔlsʲci, AS: tuχolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tuchola ż., tucholanin m., tucholanka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Tuchomie (kaszub. Tëchómie, niem. Groß Tuchen; tuż po wojnie Tuchomyśl) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Tuchomie, przy drodze krajowej nr 20 Stargard – Szczecinek – Gdynia i na trasie nieistniejącej już linii kolejowej (Lębork) – Bytów – Miastko. Miejscowość jest placówką Ochotniczej Straży Pożarnej i siedzibą gminy Tuchomie. Dawniej dzieliło się na Tuchomie Królewskie (kaszb. Królewsczé Tëchòmié lub też Kr. Tëchòmie, Królewsczi Tëchòm, niem. Königlich Groß Tuchen) i Tuchomie Szlacheckie (kaszb. Szlachecczé Tëchòmié lub też Szl. Tëchòmie, Szlachecczi Tëchòm, niem. Adelig Groß Tuchen).
Wikipedia
przymiotnik od: Tuchomie
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie małopolskim;
Wiktionary
Tuchów – miasto na południu Polski w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tuchów.
Wikipedia
IPA: ˈtuxuf, AS: tuχuf
Wiktionary
rzecz. tuchowianin m., tuchowianka ż.
przym. tuchowski
Wiktionary
mieszkaniec miasta: Tuchów
SJP.pl
mieszkanka miasta: Tuchów
SJP.pl
przymiotnik od: Tuchów
SJP.pl
Tucjoryzm (z łac. tutior – bezpieczniejszy) – w teologii moralnej system moralny mówiący, że w razie wątpliwości co do zastosowania norm moralnych w konkretnej sytuacji wolno iść jedynie za opinią zgodną z ogólnym prawem, nawet gdyby jego nieobowiązywanie było bardzo prawdopodobne.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: tu:son] miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Tucson (ˈtuːsɒn) – miasto w hrabstwie Pima, w stanie Arizona w Stanach Zjednoczonych.
Liczba mieszkańców: 525,5 tys., obszar metropolitalny 1 023 320 (dane z lipca 2008). Jest drugim co do wielkości miastem w stanie, po Phoenix.
Wikipedia
historyk grecki, Ateńczyk; rzecznik polityki Peryklesa
SJP.pl
Tukidydes z Aten (gr. Θουκυδίδης ὁ Ἀθηναῖος Thukydides ho Athenaios; ur. między 471 a 460 p.n.e., zm. między 404 a 393 p.n.e.) – grecki historyk, autor monografii Wojna peloponeska.
Wikipedia
intensywne żywienie świń i drobiu przy jednoczesnym ograniczeniu ruchu, mające na celu zwiększenie ich masy (ilości mięsa i tłuszczu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bardzo intensywne karmienie zwierzęcia przeznaczonego na ubój, zwykle dotyczy trzody chlewnej;
Wiktionary
Tucz (opas, opasanie) – bardzo intensywne karmienie zwierzęcia przeznaczonego na ubój. Celem tuczu jest przekształcenie podawanych zwierzęciu pasz na mięso i tłuszcz. Tucz różni się w zależności od gatunku zwierzęcia.
Słowem tucz określa się trzodę chlewną, a słowem opas bydło i inne przeżuwacze oraz konie. Określenie opas oznacza też utuczone już bydło, np. opasy na sprzedaż. Utuczone świnie określa się natomiast mianem tuczników.
Wikipedia
czas. tuczyć ndk.
rzecz. tucznik mzw., tuk mrz., tuczenie n.
Wiktionary
pomieszczenie lub budynek, w którym tuczy się zwierzęta przeznaczone do uboju
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. zool. intensywne karmienie zwierzęcia przeznaczonego na ubój;
Wiktionary
Tucz (opas, opasanie) – bardzo intensywne karmienie zwierzęcia przeznaczonego na ubój. Celem tuczu jest przekształcenie podawanych zwierzęciu pasz na mięso i tłuszcz. Tucz różni się w zależności od gatunku zwierzęcia.
Słowem tucz określa się trzodę chlewną, a słowem opas bydło i inne przeżuwacze oraz konie. Określenie opas oznacza też utuczone już bydło, np. opasy na sprzedaż. Utuczone świnie określa się natomiast mianem tuczników.
Wikipedia
(1.1) […] przymusowe tuczenie gęsi i kaczek od dawna bulwersuje wiele środowisk, w tym także tych niezwiązanych z obroną praw zwierząt.
Wiktionary
czas. tuczyć
rzecz. tuk mrz., tucz mrz.
Wiktionary
(1.1) tucz, opas, opasanie
Wiktionary
przymiotnik od: Tuczna, Tuczno
SJP.pl
przymiotnik od: Tuczępy
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: mała chmura zapowiadająca burzę
SJP.pl
o zwierzętach: specjalnie tuczony na zabicie
SJP.pl
Tuczna – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Tuczna.
Wieś ekonomii brzeskiej w drugiej połowie XVII wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem, siedzibą gminy Tuczna. Jest także siedzibą rzymskokatolickiej Parafii św. Anny. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1005 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Tuczna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tuczna (miasta w Polsce)
SJP.pl
świnia hodowlana w okresie tuczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. zwierzę, zwykle świnia, obficie karmione i przeznaczone na ubój;
Wiktionary
Tucznik – świnia intensywnie karmiona i przeznaczona na ubój. Tucznikiem może być zarówno samiec jak i samica, jednak w przypadku samców wiąże się to prawie zawsze z kastracją. Samiec wykastrowany dużo szybciej przybiera na wadze, poza tym jego mięso ma lepszy smak. Aby mięso tucznika było smaczne, ubój musi nastąpić co najmniej miesiąc po kastracji.
Wikipedia
(1.1) W tym chlewie trzymaliśmy przed zarazą tuczniki.
Wiktionary
rzecz. tucz m., tuczarnia ż., tuk mrz.
czas. tuczyć ndk.
Wiktionary
(1.1) opas, karmnik, karmik, wieprz
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. nazwa wielu jezior w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
(1.2) geogr. nazwa trzech wsi w Polsce;
(1.3) geogr. nazwa dziesięciu jezior w Polsce
Wiktionary
Tuczno (niem. Tütz) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tuczno.
Według danych z 31 grudnia 2021 r. miasto miało 1824 mieszkańców. Natomiast według danych z 1 stycznia 2014 powierzchnia miasta wynosiła 9,21 km².
Wikipedia
IPA: ˈtut͡ʃnɔ, AS: tučno
Wiktionary
(1.1) przym. tuczeński
Wiktionary
o zwierzętach: specjalnie tuczony na zabicie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o zwierzęciu hodowlanym: obficie tuczony z przeznaczeniem na ubój
Wiktionary
czas. tuczyć ndk.
rzecz. tuk mrz.
Wiktionary
(1.1) karmny
Wiktionary
1. karmić intensywnie hodowane zwierzęta w celu szybkiego przyrostu ich masy;
2. żartobliwie: karmić kogoś do syta, obficie;
3. o pokarmach: powodować tycie;
4. tuczyć się (o zwierzętach lub żartobliwie o ludziach): przybierać na wadze
SJP.pl
czasownik
(1.1) zootechn. karmić intensywnie zwierzęta w celu uzyskania przyrostu mięsa i tłuszczu
(1.2) o pokarmie: powodować tycie
(1.3) pot. żart. karmić zbyt obficie, powodując nadmierne przybieranie na wadze
Wiktionary
rzecz. tucz m., tuczarnia ż., tuczec m., tuczenie n., tucznik m., tuk m.
czas. utuczyć dk., zatuczyć dk.
przym. tuczny
Wiktionary
(1.3) przekarmiać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
władca z dynastii Tudorów
SJP.pl
Tudorowie, dynastia Tudorów – dynastia rządząca w Anglii (wraz z Walią) w latach 1485–1603.
Protoplastami tej dynastii byli Owen Tudor (Walijczyk – jego właściwe imię brzmiało: Owain ap Maredudd ap Tudur) – potomek Ednyfeda Fychana, oraz Katarzyna de Valois (córka króla Francji – Karola VI Szalonego), królowa Anglii – wdowa po Henryku V. Po śmierci Henryka V zawarli oni sekretne małżeństwo i mieli trzech synów – Edmunda, Jaspera i Owena oraz córki (źródła różnią się co do ich liczby).
Wikipedia
dynastia angielska; Tudorzy
SJP.pl
Tudorowie, dynastia Tudorów – dynastia rządząca w Anglii (wraz z Walią) w latach 1485–1603.
Protoplastami tej dynastii byli Owen Tudor (Walijczyk – jego właściwe imię brzmiało: Owain ap Maredudd ap Tudur) – potomek Ednyfeda Fychana, oraz Katarzyna de Valois (córka króla Francji – Karola VI Szalonego), królowa Anglii – wdowa po Henryku V. Po śmierci Henryka V zawarli oni sekretne małżeństwo i mieli trzech synów – Edmunda, Jaspera i Owena oraz córki (źródła różnią się co do ich liczby).
Wikipedia
zaimek
(1.1) poznań. tu
Wiktionary
spójnik, który w zdaniach współrzędnie złożonych znaczy tyle co: a także, i, oraz
SJP.pl
spójnik
(1.1) książk. …łączący słowa i zdania równorzędne, wskazując je jako występujące równocześnie
Wiktionary
(1.1) Wikipedia tudzież Wikisłownik działają na oprogramowaniu MediaWiki.
Wiktionary
IPA: ˈtud͡ʑɛʃ, AS: tuʒ́eš
Wiktionary
(1.1) i; (a) także; też; również, oraz
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Traktat o Unii Europejskiej
Wiktionary
IPA: tɛ‿u‿ˈɛ, AS: te‿u‿e
Wiktionary
skała wulkaniczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. rodzaj skały osadowej, składającej się z materiału piroklastycznego;
Wiktionary
Tuf, tuf wulkaniczny – rodzaj lekkiej, zwięzłej, zazwyczaj porowatej skały osadowej należącej do skał piroklastycznych.
Wikipedia
(1.1) W Polsce tufy występują w obszarach dawnej aktywności wulkanicznej, przede wszystkim w Sudetach.
Wiktionary
IPA: tuf, AS: tuf
Wiktionary
rzecz. tufit mrz.
przym. tufowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tufit mrz.
przym. tufowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|tofus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tuff
* baskijski: (1.1) toba
* fiński: (1.1) tuffi
* francuski: (1.1) tuf m.
* hiszpański: (1.1) toba ż., tufo m.
* irlandzki: (1.1) tuf m.
* islandzki: (1.1) móberg n.
* kataloński: (1.1) tuf m.
* łaciński: (1.1) tofus m.
* niderlandzki: (1.1) tufsteen m.
* niemiecki: (1.1) Tuff m., Tuffstein m.
* portugalski: (1.1) tofo m.
* rosyjski: (1.1) туф
* słowacki: (1.1) tuf m.
* starogrecki: (1.1) πῶρος m.
* turecki: (1.1) tüf
* włoski: (1.1) tufo m.
źródła.
== tuf (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kosmyk, pęczek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skała osadowa podobna budową i pochodzeniem do tufu
SJP.pl
Tufit – skała osadowa zbliżona do tufu, składająca się z materiału piroklastycznego ze znaczną domieszką materiału osadowego (m.in. piasku, iłu, szczątków organicznych, popiołów wulkanicznych), osadzonych zazwyczaj w środowisku wodnym.
Skała o strukturze drobnoziarnistej i przeważnie warstwowej.
W Polsce występuje w utworach trzeciorzędowych i paleozoicznych w Górach Świętokrzyskich, Karpatach i Sudetach.
Wikipedia
tuf zmieniony przez metamorfizm
SJP.pl
kruszywo pochodzenia naturalnego otrzymywane przez rozdrobnienie tufów o strukturze drobnoporowatej
SJP.pl
przymiotnik od: tuf, np. wulkan tufowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) uformowany z tufu
Wiktionary
(1.1) Drążyli swe cele bezpośrednio w miękkich skałach tufowych.
Wiktionary
rzecz. tuf m., tufit m.
Wiktionary
metoda wytwarzania przędzin pętelkowych przez wszywanie pętelek w podkład (np. tkaninę) podklejany następnie warstwą żywicy syntetycznej
SJP.pl
pasmo zarośli lub lasów topolowo-wierzbowych, rosnących wzdłuż rzek na Pogórzu Kazaskim
SJP.pl
Tugaj – typ lasu łęgowego (galeriowego) występujący w Azji Środkowej. Podstawowy ekosystem w ekoregionie tugajów środkowoazjatyckich (PA1311 w regionalizacji WWF, 818 w regionalizacji One Earth).
Wikipedia
symbol sułtana osmańskiego w formie ozdobnego monogramu
SJP.pl
Tugra, tughra (osm. طغراء tuğra) – w kulturze islamu monogramowy znak panującego monarchy (sułtana, chana), pełniący w kręgu wpływów państwa osmańskiego rolę herbu, emblematu władców tureckich, a następnie godła państwowego.
Oprócz imienia władcy tugra zawierała, także imię jego ojca, a niekiedy jego dziadów, tytuł chan z dodatkiem formuły el-muzzafer-da'ima (zawsze zwycięski). Będąc monogramem przywódcy świeckiego, a zarazem religijnego, tugra tworzyła teozoficzny obraz wszechświata, na którego szczycie znajduje się Bóg (laudacja: Bóg hojny, wielkoduszny), a niżej jego ziemski namiestnik – sułtan, którego znak rozciągał się ponad tekstami dotyczącymi spraw ziemskich.
Wikipedia
waluta Mongolii; 1 tugrik = 100 mongów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) monet. waluta Mongolii;
Wiktionary
Tugrik (a także Tögrög, mong. төгрөг) (MNT, ₮) – waluta używana w Mongolii. Jeden tugrik równa się 100 möngöm. Istnieją monety o wartości jednego tugrika, a poza tym banknoty o wartości 1, 5, 10, 20, 50, 100, 500, 1000, 5000, 10 000, 20 000 tugrików. W obiegu funkcjonują banknoty od 10 tugrików wzwyż. Międzynarodowy symbol tugrika to MNT. Nazwa pochodzi od słowa dughurik, oznaczającego koło.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|mong.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tögrög
* arabski: (1.1) توغروغ m. (tūḡrūḡ)
* baskijski: (1.1) tugrik
* bułgarski: (1.1) тугрик m.
* czeski: (1.1) tugrik m.
* esperanto: (1.1) tugriko
* francuski: (1.1) tugrik m.
* japoński: (1.1) トゥグルグ (tugurugu)
* słowacki: (1.1) tugrik m.
* turecki: (1.1) tögrög
* turkmeński: (1.1) tugrug
* ukraiński: (1.1) тугрик m.
* uzbecki: (1.1) tugrik
* włoski: (1.1) tugrik m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtuɡrʲik, AS: tugrʹik
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|mong.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tögrög
* arabski: (1.1) توغروغ m. (tūḡrūḡ)
* baskijski: (1.1) tugrik
* bułgarski: (1.1) тугрик m.
* czeski: (1.1) tugrik m.
* esperanto: (1.1) tugriko
* francuski: (1.1) tugrik m.
* japoński: (1.1) トゥグルグ (tugurugu)
* słowacki: (1.1) tugrik m.
* turecki: (1.1) tögrög
* turkmeński: (1.1) tugrug
* ukraiński: (1.1) тугрик m.
* uzbecki: (1.1) tugrik
* włoski: (1.1) tugrik m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
ryba łososiowata rzek syberyjskich
SJP.pl
Tugun (Coregonus tugun) – gatunek małej ryby łososiowatej z podrodziny siejowatych (Coregoninae), nazywany też „śledziem soswińskim”. Osiąga przeciętnie 11 cm, maksymalnie do 20 cm długości całkowitej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka na Dalekim Wschodzie Rosji, uchodząca do Zatoki Tugurskiej Morza Ochockiego
Wiktionary
przym. tugurski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tugurem, dotyczący Tuguru
Wiktionary
rzecz. Tugur mrz.
Wiktionary
dawniej: Korczowa
SJP.pl
Korczowa, Karczowa, dawniej Tuhanowicze (biał. Карчова, Тугановічы) – agromiasteczko na Białorusi w rejonie baranowickim obwodu brzeskiego położona nad rzeką Serwecz przy odnodze drogi z Baranowicz i Horodyszczy do Cyryna i Korelicz. Tuhanowicze stanowiły kiedyś oddzielny majątek, obecnie jest to część wsi Korczowa.
Wikipedia
Tuilerie (Les Tuileries) – dzielnica znajdująca się w sercu Paryża, między Luwrem, placem Zgody (place de la Concorde) i Sekwaną. Do czasów Komuny Paryskiej stał tam zniszczony w maju 1871 ogromny pałac renesansowo-barokowy, paryska rezydencja walezyjskich i burbońskich królów i napoleońskich cesarzy Francji.
Wikipedia
wykrzyknik
(1.1) daw. wojsk. komenda nakazująca przygotowanie broni do strzału
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od tuja
Wiktionary
Tuj (ros. Туй, Большой Туй) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Irtysza. Przepływa przez Syberię Zachodnią. Źródła na Bagnach Wasiugańskich.
Długość – 507 km, powierzchnia zlewni – 8490 km².
Dopływy: Ukratus, Kir-Tau, Aju, Sik, Miss.
Wikipedia
(1.1) Tuj! — skomenderował Kanneberg. Muszkiety szwedzkie poruszyły się jak jeden, żelazne szyje wyciągnęły się ku polskim jezdcom.
Wiktionary
IPA: tuj, AS: tui ̯
Wiktionary
drzewo iglaste z rodziny cyprysowatych; żywotnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Thuja|ref=tak., zob. żywotnik.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtuja, AS: tui ̯a
Wiktionary
przym. tujowy
Wiktionary
(1.1) żywotnik
Wiktionary
roślina jednoroczna o wielobarwnych kwiatach, pochodząca z Ameryki Południowej
SJP.pl
Tujałka (Salpiglossis) – rodzaj roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje dwa gatunki występujące w południowych Andach od Chile i Argentyny po południowe Peru. Rośliny te rosną w naturze na pustyniach i suchych, skalistych zboczach górskich. Jeden gatunek – tujałka zmienna S. sinuata jest uprawiany jako roślina ozdobna. Roślina bardzo zmienna pod względem barwy kwiatów, wyhodowano liczne jej odmiany ozdobne.
Wikipedia
tujnik maleńki - gatunek mchu z rodziny tujowcowatych
SJP.pl
organiczny związek chemiczny występujący m.in. w piołunówce oraz olejku eterycznym piołunu, szałwii lekarskiej i wrotyczu pospolitego
SJP.pl
Tujon – organiczny związek chemiczny, związek terpenowy, występujący w olejku eterycznym m.in. piołunu (Artemisia absinthium), bylicy pospolitej (Artemisia vulgaris), wrotyczu pospolitego (Tanacetum vulgare), szałwii lekarskiej (Salvia officinalis), żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis), a także w napoju alkoholowym z domieszką wyciągu z piołunu – absyncie i gorzkiej ziołowej wódce zwanej piołunówką.
Wikipedia
drzewo iglaste z rodziny cyprysowatych; żywotnikowiec japoński
SJP.pl
rodzina roślin należąca do prątników (mchów właściwych)
SJP.pl
1. rodzaj mchu z rzędu rokietowców;
2. misecznik tujowiec - pospolity pluskwiak, szkodnik tuj
SJP.pl
→ tuja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z tui
(1.2) wykonany z drewna lub innej części tui
(1.3) będący częścią tui
Wiktionary
IPA: tuˈjɔvɨ, AS: tui ̯ovy
Wiktionary
rzecz. tuja
Wiktionary
(1.1-3) żywotnikowy
Wiktionary
zbyt częste sadzenie tuj zamiast innych roślin
SJP.pl
regionalnie: tłuszcz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tłuszcz, tucz
(1.2) poznań. szpik kostny
Wiktionary
(1.1) Widziałeś lepszą zagrychę jak tuk na razowem chlebku letko posolony?
Wiktionary
rzecz. tucz m., tuczarnia ż., tuczec m., tuczenie n., tucznik m., tuczybrzuch m., tuczyciel m.
czas. tuczyć, utuczyć dk., zatuczyć dk.
przym. tuczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tucz m., tuczarnia ż., tuczec m., tuczenie n., tucznik m., tuczybrzuch m., tuczyciel m.
czas. tuczyć, utuczyć dk., zatuczyć dk.
przym. tuczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|szpik kostny.
źródła.
== tuk (język czeski.) ==
wymowa. audio|Cs-tuk.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) tłuszcz
odmiana.
(1.1) odmiana-rzeczownik-czeski
|Mianownik lp = tuk
|Mianownik lm = tuky
|Dopełniacz lp = tuku
|Dopełniacz lm = tuků
|Celownik lp = tuku
|Celownik lm = tukům
|Biernik lp = tuk
|Biernik lm = tuky
|Wołacz lp = tuku
|Wołacz lm = tuky
|Miejscownik lp = tuku
|Miejscownik lm = tucích
|Narzędnik lp = tukem
|Narzędnik lm = tuky
.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zmotoryzowana wersja rikszy, używana jako taksówka w niektórych krajach azjatyckich; autoriksza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) riksza motocyklowa pełniąca w niektórych krajach rolę taksówki
Wiktionary
rodzaj sieci rybackiej / łowić w tukę - sposób połowów wykonywanych przez dwie łodzie/kutry
SJP.pl
Tuka – wieś w Estonii, w prowincji Lääne, w gminie Martna.
Wikipedia
ptak, pieprzojad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈtukãn, AS: tukãn
Wiktionary
rzecz. tukan m.
Wiktionary
(1.1) skr. Tuc
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny tukanów
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Ramphastidae|Vigors|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych;
Wiktionary
Tukanowate (Ramphastidae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes).
Wikipedia
(1.1) Szereg tukanowatych zamieszkuje Azję.
Wiktionary
rzecz. tukan mzw.
Wiktionary
o cechach tukanowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
zaimek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tutaj
Wiktionary
starożytny historyk grecki
SJP.pl
Tukidydes z Aten (gr. Θουκυδίδης ὁ Ἀθηναῖος Thukydides ho Athenaios; ur. między 471 a 460 p.n.e., zm. między 404 a 393 p.n.e.) – grecki historyk, autor monografii Wojna peloponeska.
Wikipedia
rodzaj południowoamerykańskiego gryzonia z rodziny tukotukowatych
SJP.pl
Tukotukowate, tukotuki (Ctenomyidae) – rodzina ssaków z podrzędu jeżozwierzowców (Hystricomorpha) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia).
Wikipedia
rodzaj południowoamerykańskiego gryzonia z rodziny tukotukowatych
SJP.pl
Tukotuko (Ctenomys) – rodzaj ssaków z rodziny tukotukowatych (Ctenomyidae).
Wikipedia
rodzina gryzoni; tukotuki
SJP.pl
Tukotukowate, tukotuki (Ctenomyidae) – rodzina ssaków z podrzędu jeżozwierzowców (Hystricomorpha) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia).
Wikipedia
mocne włókna palmy pozyskiwane przez Indian do wyrobu sznurków, nici itp.
SJP.pl
Tukums (dawniej niem. Tuckum, pol. Tukum) – miasto w północno-zachodniej części Łotwy, na Wysoczyźnie Kurlandzkiej, na północ od drogi łączącej Rygę i Windawę, siedziba administracyjna novadsu Tukums. W 2016 roku liczyło 18 334 mieszkańców.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 69 i symbolu Tm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Tm i liczbie atomowej 69;
forma czasownika.
(2.1) rozk. 2 os. lp. zob. tulić.
Wiktionary
Tul (Tm, łac. thulium) – pierwiastek chemiczny z grupy lantanowców w układzie okresowym, należący do tzw. metali ziem rzadkich. Tul jest najrzadszym lantanowcem występującym na Ziemi (promet jest rzadszym, ale nie występuje naturalnie na Ziemi). Jest łatwym w obróbce srebrzysto-szarym metalem. Pomimo jego wysokiej ceny, tul jest używany jako źródło promieniowania w przenośnych aparatach Roentgena i w laserach opartych na ciele stałym.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma tul?
Wiktionary
IPA: tul, AS: tul
Wiktionary
przym. tulowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Tm
Wiktionary
członek TUL-u (Towarzystwa Uniwersytetu Ludowego); tulowiec
SJP.pl
ostra choroba zakaźna niektórych gryzoni, mogąca przenosić się na człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. ostra bakteryjna choroba zakaźna;
Wiktionary
Tularemia (łac. tularaemia) – ostra bakteryjna choroba zakaźna. Czynnikiem etiologicznym jest pleomorficzna, Gram-ujemna pałeczka Francisella tularensis. Cechą charakterystyczną jest obrzęk zmienionych węzłów chłonnych, może również wystąpić posocznica. Występuje u zwierząt i człowieka.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|tularaemia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tularemia
* azerski: (1.1) tulyaremiya
* baskijski: (1.1) tularemia
* białoruski: (1.1) тулярэмія ż.
* bułgarski: (1.1) туларемия ż.
* chorwacki: (1.1) tularemija ż.
* czeski: (1.1) tularémie ż.
* esperanto: (1.1) tularemio
* francuski: (1.1) tularémie ż.
* gruziński: (1.1) ტულარემია (tularemia)
* japoński: (1.1) furi|野兎病|やとびょう.
* koreański: (1.1) 야토병 (yat’obyŏng), 산토끼병 (sant’okkibyŏng), 툴레어증 (t’ulleŏjŭng)
* ormiański: (1.1) տուլարեմիա (tularemia)
* portugalski: (1.1) tularemia ż.
* słowacki: (1.1) tularémia ż.
* słoweński: (1.1) tularemija ż.
* węgierski: (1.1) tularémia
* włoski: (1.1) tularemia ż.
źródła.
== tularemia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. tularemia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|tularaemia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tularemia
* azerski: (1.1) tulyaremiya
* baskijski: (1.1) tularemia
* białoruski: (1.1) тулярэмія ż.
* bułgarski: (1.1) туларемия ż.
* chorwacki: (1.1) tularemija ż.
* czeski: (1.1) tularémie ż.
* esperanto: (1.1) tularemio
* francuski: (1.1) tularémie ż.
* gruziński: (1.1) ტულარემია (tularemia)
* japoński: (1.1) furi|野兎病|やとびょう.
* koreański: (1.1) 야토병 (yat’obyŏng), 산토끼병 (sant’okkibyŏng), 툴레어증 (t’ulleŏjŭng)
* ormiański: (1.1) տուլարեմիա (tularemia)
* portugalski: (1.1) tularemia ż.
* słowacki: (1.1) tularémia ż.
* słoweński: (1.1) tularemija ż.
* węgierski: (1.1) tularémia
* włoski: (1.1) tularemia ż.
źródła.
== tularemia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. tularemia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|tularaemia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tularemia
* azerski: (1.1) tulyaremiya
* baskijski: (1.1) tularemia
* białoruski: (1.1) тулярэмія ż.
* bułgarski: (1.1) туларемия ż.
* chorwacki: (1.1) tularemija ż.
* czeski: (1.1) tularémie ż.
* esperanto: (1.1) tularemio
* francuski: (1.1) tularémie ż.
* gruziński: (1.1) ტულარემია (tularemia)
* japoński: (1.1) furi|野兎病|やとびょう.
* koreański: (1.1) 야토병 (yat’obyŏng), 산토끼병 (sant’okkibyŏng), 툴레어증 (t’ulleŏjŭng)
* ormiański: (1.1) տուլարեմիա (tularemia)
* portugalski: (1.1) tularemia ż.
* słowacki: (1.1) tularémia ż.
* słoweński: (1.1) tularemija ż.
* węgierski: (1.1) tularémia
* włoski: (1.1) tularemia ż.
źródła.
== tularemia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. tularemia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rumunii, w Dobrudży;
(1.2) geogr. okręg we wschodniej Rumunii;
Wiktionary
Tulcza (rum.: Tulcea, bułg., ros., i ukr.: Тулча, Tułcza; tur.: Hora-Tepé lub Tolçu) – miasto okręgowe w Dobrudży (Rumunia); śródlądowy port morski w delcie Dunaju.
Wikipedia
przym. tulczański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tulczą, dotyczący Tulczy
Wiktionary
rzecz. Tulcza ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tulec
Wiktionary
rzecz. Tulce
Wiktionary
1. rurka rozszerzona na jednym końcu, zrobiona z papieru, kartonu, blachy itp.; tutka
2. element konstrukcyjny niektórych maszyn, np. silników tłokowych, w postaci krótkiego odcinka rury, zwykle walcowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. element mechanizmów i maszyn w kształcie wydłużonego pierścienia lub wydrążonego walca
(1.2) poznań. niezdara
Wiktionary
Tuleja – w budowie maszyn element mechanizmów i maszyn posiadający różne zastosowanie (np. cylinder). Tuleja ma kształt wydłużonego pierścienia lub wydrążonego walca.
Spotyka się tuleje wykonane z niemal każdego materiału stosowanego w budowie maszyn w zależności od przeznaczenia tulei.
Wikipedia
IPA: tuˈlɛja, AS: tulei ̯a
Wiktionary
rzecz. tulejka ż.
Wiktionary
mała tuleja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: tuleja
Wiktionary
rzecz. tuleja ż.
Wiktionary
przypominający kształtem tulejkę, podobny do tulejki; lejkowaty
SJP.pl
rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych; żmijownik
SJP.pl
Wikipedia
Tulewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Wyszków. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha w Wyszkowie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Tulibowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.
Miejscowość leży nad rzeką Wisła. Znajduje się w niej dwór z I połowy XX wieku, wozownia oraz murowany spichlerz.
Wikipedia
1. obejmując, przyciskać do ciała; przytulać;
2. przykładać do czegoś;
3. zwijać, kulić, chować;
4. tulić się - przyciskać się do czegoś; przytulać się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pieszczotliwie przyciskać do siebie
czasownik zwrotny tulić się
(2.1) pieszczotliwie przyciskać się do kogoś
Wiktionary
(1.1) Jedną ręką tuliła do siebie wystraszonego psa, drugą mierzyła z rewolweru w stronę drzwi.
Wiktionary
rzecz. tulenie n., przytulenie n., przytulanie n., przytulanka ż., przytulność ż.
czas. przytulić dk., przytulać ndk.
przym. przytulny
przysł. przytulnie
Wiktionary
Tulice (niem. Tillendorf) – wieś w Polsce w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Stary Targ. Wieś jest siedzibą sołectwa Tulice, w którego skład wchodzą Olszak i będące częścią Tulic Tulice Małe. We wsi znajduje się jezioro i leśniczówka.
Wikipedia
roślina z rodziny liliowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Tulipa|L.|ref=tak., posiadająca wiele odmian roślina cebulowa z rodziny liliowatych, z pojedynczymi dużymi kwiatami;
(1.2) pot. szklana butelka z rozbitym denkiem służąca jako improwizowane narzędzie do walki
(1.3) środ. fot. typ osłony obiektywu przypominający kształtem kwiat tulipana (1.1)
(1.4) chem. przyrząd szklany łączący tygle do sączenia z kolbami ssawkowymi
Wiktionary
Tulipan (Tulipa L.) – rodzaj roślin cebulowych należący do rodziny liliowatych. Zalicza się do niego ok. 120 gatunków i co najmniej 15 tysięcy kultywarów (odmian uprawnych). Odmiany uprawne są mieszańcami lub powstały na drodze mutacji. Naturalny obszar występowania tulipana to Europa Południowa, północna Afryka, Azja od Turcji, przez Iran, góry Pamir i Hindukusz, stepy Kazachstanu, po północno-wschodnie Chiny i Japonię.
Wikipedia
(1.1) Moje ulubione kwiaty to tulipany.
(1.2) Zdzich zaatakował Bolka tulipanem.
Wiktionary
IPA: tuˈlʲipãn, AS: tulʹipãn
Wiktionary
rzecz. tulipanowiec m.
:: zdrobn. tulipanek m.
przym. tulipanowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tulp, tulpa.
Wiktionary
mały tulipan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: tulipan
Wiktionary
IPA: ˌtulʲiˈpãnɛk, AS: tulʹipãnek
Wiktionary
rzecz. tulipan m., tulipanowiec m.
przym. tulipanowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tulipan
Wiktionary
rzecz. tulipan m.
Wiktionary
niebywała moda na hodowlę tulipanów w XVII-wiecznej Holandii; tulipomania
SJP.pl
Tulipomania (tulipanomania, tulipanowa gorączka; niderl. tulpenmanie) – zjawisko ekonomiczne zaistniałe w XVII-wiecznej Holandii (szczególnie w latach 1636–1637), wiążące się z ogromnym wzrostem popytu i cen cebulek tulipanów na tamtejszym rynku. Uważa się, iż była to pierwsza odnotowana bańka spekulacyjna w historii.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) składający się z tulipanowca
(1.2) wykonany z drewna lub innej części tulipanowca
(1.3) będący częścią tulipanowca
Wiktionary
IPA: ˌtulʲipãnɔfˈt͡sɔvɨ, AS: tulʹipãnofcovy
Wiktionary
rzecz. tulipanowiec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) syst. dendr. nazwa systematyczna|Liriodendron|L.|ref=tak., rodzaj roślin drzewiastych z rodziny magnoliowatych;
(1.2) bot. drzewo z rodzaju tulipanowiec (1.1)
Wiktionary
Tulipanowiec (Liriodendron L., z gr. λείριον leirion – „lilia”, δένδρον dendron – „drzewo”) – rodzaj drzew z rodziny magnoliowatych (Magnoliaceae). Obejmuje dwa gatunki współczesne, z których tulipanowiec amerykański L. tulipifera występuje we wschodniej części Ameryki Północnej (od Vermont i Ontario po Florydę i Luizjanę), a tulipanowiec chiński L. chinense w środkowych i południowych Chinach oraz w północnym Wietnamie. Mimo rozdzielenia geograficznego obu gatunków od co najmniej 10 milionów lat, są zdolne do krzyżowania się choć mieszaniec L. ×sinoamericanum jest sterylny.
Wikipedia
(1.2) Budkę na tulipanowcu wybrała sikorka.
Wiktionary
przym. tulipanowcowy
rzecz. tulipan mzw./mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: tulipan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z tulipanem, dotyczący tulipana
(1.2) o kształcie podobnym do kwiatu tulipana
Wiktionary
(1.1) W Holandii widziałem kolorowe tulipanowe pola.
Wiktionary
IPA: ˌtulʲipãˈnɔvɨ, AS: tulʹipãnovy
Wiktionary
rzecz. tulipan m., tulipanek m., tulipanowiec m.
Wiktionary
niebywała moda na hodowlę tulipanów w XVII-wiecznej Holandii; tulipanomania
SJP.pl
Tulipomania (tulipanomania, tulipanowa gorączka; niderl. tulpenmanie) – zjawisko ekonomiczne zaistniałe w XVII-wiecznej Holandii (szczególnie w latach 1636–1637), wiążące się z ogromnym wzrostem popytu i cen cebulek tulipanów na tamtejszym rynku. Uważa się, iż była to pierwsza odnotowana bańka spekulacyjna w historii.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Tuliszków – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie tureckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tuliszków.
Przed II wojną światową Tuliszków do 1 kwietnia 1938 roku administracyjnie należał do województwa łódzkiego. Po tej dacie przeszedł do województwa poznańskiego. Natomiast od 1 kwietnia 1939 roku należał do powiatu tureckiego.
Wikipedia
(1.1) Zbliżamy się właśnie ku Tuliszkowu.
Wiktionary
IPA: tuˈlʲiʃkuf, AS: tulʹiškuf
Wiktionary
rzecz. tuliszkowianin m., tuliszkowianka ż.
przym. tuliszkowski
Wiktionary
mieszkaniec Tuliszkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tuliszkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Tuliszków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tuliszkowem, dotyczący Tuliszkowa
Wiktionary
(1.1) Przewodniczący tuliszkowskiej rady złapany z promilami. Odda mandat za mandat?
Wiktionary
rzecz. Tuliszków m., tuliszkowianin m., tuliszkowianka ż.
Wiktionary
imię męskie pochodzenia łacińskiego
SJP.pl
Tuliusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od rzymskiej nazwy rodowej prawdopodobnie pochodzenia etruskiego. Patronem tego imienia jest św. Tuliusz, zm. w Afryce w II wieku.
Tuliusz imieniny obchodzi 19 lutego.
Znani imiennicy:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rodzaj roślin (nazwa systematyczna|Roridula|ref=tak.) z rodziny tuliłezkowatych;
Wiktionary
Tuliłezka (Roridula) – rodzaj roślin z monotypowej rodziny tuliłezkowatych (Roridulaceae Martinov, Tekhno-Bot. Slovar: 549. 3 Aug 1820). Rodzaj obejmuje dwa gatunki występujące w naturze wyłącznie w Afryce południowej w Kraju Przylądkowym.
Wikipedia
(1.1) Tuliłezka należy do rzędu wrzosowców.
Wiktionary
Tuliłów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Międzyrzec Podlaski.
W latach 1931–1972 znajdował się w granicach Międzyrzeca Podlaskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Międzyrzec Podlaski. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 395 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto i gmina we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Francji, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Var;
Wiktionary
Tulon (fr. Toulon, wymowa; oksyt. Tolon) – miasto i gmina w południowo-wschodniej Francji, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Var, położone nad Morzem Śródziemnym. Znajduje się ok. 40 km na wschód od Marsylii.
Wikipedia
rzecz. tulończyk mos., tulonka ż.
przym. tuloński
Wiktionary
mieszkaniec Tulonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tulonu
Wiktionary
rzecz. Tulon mrz.
:: fż. tulonka ż.
przym. tuloński
Wiktionary
mieszkanka Tulonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tulonu
Wiktionary
Tulonka (biał. Тулёнка, Tulonka; ros. Тулёнка, Tulonka) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Szaszki, nad Sułą i przy drodze republikańskiej R54.
Wikipedia
rzecz. Tulon mrz.
:: fm. tulończyk mos.
przym. tuloński
Wiktionary
przymiotnik od: Tulon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tulonu
Wiktionary
rzecz. Tulon m., tulończyk m., tulonka ż.
Wiktionary
członek TUL-u (Towarzystwa Uniwersytetu Ludowego); TUL-owiec
SJP.pl
dotyczący TUL-u; TUL-owski
SJP.pl
przymiotnik od: tul (pierwiastek chemiczny), np. laser tulowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący tulu
Wiktionary
rzecz. tul m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tulipan
Wiktionary
rzecz. tulpa ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tulpa.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tulipan
Wiktionary
Тulpa – pojęcie oznaczające samoświadomego wyimaginowanego przyjaciela. Czasami błędnie używane jako synonim „magicznej emanacji”, „zjawy” lub określania innych zjawisk paranormalnych.W mistycyzmie oznacza byt lub obiekt stworzony przez sferę duchową lub mentalną. Pojęcie to pochodzi od tybetańskiego „སྤྲུལ་པ,” /*sprul.pa/ oznaczającego „budować”.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tulp.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tulp mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|tulipan.
źródła.
== tulpa (język górnołużycki.) ==
thumb|tulpa (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. tulipan
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. tulp mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tulp.
Wiktionary
miasto w USA
SJP.pl
Tulsa – miasto w centralnej części Stanów Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, siedziba administracyjna hrabstwa Tulsa. Według danych z 2021 roku liczy 410,7 tys. mieszkańców, oraz ponad 1 mln w obszarze metropolitalnym, co sprawia, że jest drugim co do wielkości miastem w stanie, po Oklahoma City.
Wikipedia
przymiotnik od: Tuła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tuły
Wiktionary
rzecz. Tuła ż.
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 69 i symbolu Tm
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj skoku w łyżwiarstwie figurowym, odmiana rittbergera; toeloop, toe-loop
SJP.pl
Skoki łyżwiarskie – jeden z elementów łyżwiarstwa figurowego w konkurencjach jazdy indywidualnej kobiet i mężczyzn oraz parach sportowych. Różnice między poszczególnymi rodzajami skoków są identyfikowane na podstawie krawędzi startowej, kierunku ruchu i liczby prawidłowo wykonanych obrotów tj. od jednego do czterech obrotów wokół własnej osi (zwykle przez lewe ramię). Ich nazwy zazwyczaj pochodzą od nazwisk osób, które je wymyśliły.
Wikipedia
przymiotnik od: Tuluza (miasto we Francji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tuluzy
Wiktionary
rzecz. Tuluza ż., tuluzanin mos., tuluzanka ż.
Wiktionary
miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowej Francji, położone nad Garonną;
Wiktionary
Tuluza (fr. Toulouse, wymowa; oksyt. Tolosa) – miasto w południowej Francji, stolica regionu Oksytania i departamentu Górna Garonna. Jest czwartym co do wielkości miastem w kraju, po Paryżu, Marsylii i Lyonie. Miasto w granicach administracyjnych gminy liczy 509 200 mieszkańców, natomiast jednostka miejska Tuluza liczy 1 047 829 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Tuluza jest największym węzłem komunikacyjnym południowo-zachodniej Francji.
Wiktionary
IPA: tuˈluza, AS: tuluza
Wiktionary
rzecz. tuluzanin mos., tuluzanka ż.
przym. tuluski
Wiktionary
mieszkaniec Tuluzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tuluzy
Wiktionary
rzecz. Tuluza ż.
:: fż. tuluzanka ż.
przym. tuluski
Wiktionary
mieszkanka Tuluzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tuluzy
Wiktionary
rzecz. Tuluza ż.
:: fm. tuluzanin mos.
przym. tuluski
Wiktionary
przestarzale:
1. kościół katedralny; katedra;
2. kolegiata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w gminie Góra Świętej Małgorzaty;
Wiktionary
Tum (od niemieckiego Dom) – średniowieczna nazwa katedry lub kolegiaty, obecnie w zasadzie nie używana, choć niemieckie słowo Dom należałoby właśnie tak tłumaczyć, a nie jako katedrę.
Nie wszyscy etymolodzy zgadzają się z powyższym wywodem, kolegiaty bowiem budowano też później, lecz nazwa rzadko której lokalizacji nawiązuje do słowa tum. W językach germańskich słowo dom oryginalnie pochodziło z satem – od znaczenia plac do siedzenia w hochdeutsch, zapisane jako tuom. Nie ma więc potrzeby wywodzenia słowa tum od dom, skoro niemieckie Dom miało formę tuom i wcale nie oznaczało katedry czy kolegiaty. Doom czy dōm znaczy także sąd, a wiadomo, że na tumach odbywały się sejmy, w których zasądzano wyroki, a także dumano, czyli radzono.
Wikipedia
rzecz. tum m.
przym. tumski
Wiktionary
zwierzę łasicowate; kuna leśna
SJP.pl
Kuna leśna, tumak (Martes martes) – gatunek niewielkiego ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych.
Wikipedia
zwierzę łasicowate; kuna leśna
SJP.pl
kłąb czegoś sypkiego i unoszącego się w powietrzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kłąb czegoś sypkiego lub lotnego unoszący się w powietrzu
(1.2) obłok gęstej mgły lub oparów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. człowiek niezbyt rozgarnięty, wolno myślący
Wiktionary
Tuman (kor. 두만강, Tuman-gang; chiń. upr. 图们江; pinyin Túmén Jiāng; ros. Туманная, Tumannaja) – rzeka we wschodniej Azji, wyznaczająca wschodnią część granicy Korei Północnej najpierw z Chinami, a następnie, od trójstyku granic Korei, Chin i Rosji, z Rosją.
Wikipedia
(1.1) Słońce zakryły tumany piasku.
(2.1) Tumanie, mogłeś sprawdzić w Wikisłowniku.
Wiktionary
IPA: ˈtũmãn, AS: tũmãn
Wiktionary
czas. tumanić ndk., tumanieć ndk.
przym. tumanowaty
rzecz. otumanienie n.
Wiktionary
(1.1-2) obłok, kłąb
(2.1) matoł, tępak, gamoń, jełop, bałwan
Wiktionary
potocznie: celowo wprowadzać w błąd, zwodzić kogoś; oszukiwać, manić, mamić
SJP.pl
potocznie: kobieta tępa, ciężko myśląca, nierozgarnięta; idiotka, głupolka
SJP.pl
matołkowaty, matołowaty, przygłupi; potocznie:
1. niezbyt mądry, mało bystry, nierozgarnięty;
2. świadczący o ograniczoności umysłowej, np. tumanowate społeczeństwo
SJP.pl
1. środowiskowo: postument w kształcie prostopadłościanu lub walca, używany w cyrku przy tresurze zwierząt
2. rodzaj podpory stropu wyrobiska w kopalni
3. średniowieczny, kamienny grobowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. archit. grobowiec w formie kamiennej skrzyni lub trumny przykrytej płytą, zazwyczaj z rzeźbionym wizerunkiem zmarłego;
(1.2) daw. szt. archit. trumna, sarkofag, grobowiec, mauzoleum przeznaczone na zwłoki świętego
(1.3) górn. rodzaj podpory stropu wyrobiska
(1.4) środ. postument w kształcie walca lub prostopadłościanu, używany w cyrku przy tresurze zwierząt
(1.5) daw. urb. słupek oddzielający ulicę od chodnika
Wiktionary
Tumba (gr. tymbos – grób, nagrobek) – główna część gotyckich lub renesansowych grobowców w kształcie kamiennej (w późniejszym okresie również brązowej) skrzyni ozdobionej płaskorzeźbami. Na zamykającej, poziomej płycie umieszczano rzeźbę przedstawiającą postać zmarłego. Termin używany także dla określenia płyty kamiennej umieszczonej w posadzce kościoła z inskrypcją, zdobioną płaskim reliefem, poświęconą zmarłemu.
Wikipedia
(1.1) Podobnie jak w przypadku pozostałych monarchów (z wyjątkiem grobu Kazimierza Wielkiego), nagrobek stanowi swojego rodzaju kenotafium – ciało Kazimierza Jagiellończyka, nie spoczywa we wnętrzu tumby, ale pochowane jest pod posadzką kaplicy.
Wiktionary
IPA: ˈtũmba, AS: tũmba
Wiktionary
przym. tumbowy
Wiktionary
staropolski statek rzeczny do przewożenia towarów; dubas
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: osoba wykazująca brak jakiegokolwiek zaangażowania, prowadząca bierny tryb życia
SJP.pl
potocznie: brak zaangażowania, lekceważenie obowiązków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. żart. postawa charakteryzująca się obojętnością, biernością, brakiem zaangażowania, lekceważeniem czegoś
Wiktionary
(1.1) (…) nonszalancja, bylejakość, taki tumiwisizm jest aprobowany i przez zwierzchnika sił zbrojnych, i prezesa Rady Ministrów.
Wiktionary
IPA: ˌtũmʲiˈvʲiɕism̥, AS: tũmʹivʹiśism̦
Wiktionary
rzecz. tumiwisista m., tumiwisistka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
urim i tummim: święte przedmioty ukryte w pektorale arcykapłana, mające zastępować pogańskie wyrocznie
SJP.pl
obrzmienie o kształcie przeważnie kulistym, będące tworem patologicznym uciskającym sąsiednie tkanki; guz nowotworowy
SJP.pl
zabieg chirurgiczny polegający na wyłuszczeniu łagodnego guzka nowotworowego z piersi
SJP.pl
Tumorektomia (ang. tumorectomy) – zabieg chirurgiczny, polegający na usunięciu większości lub całości pierwotnego guza nowotworowego, z minimalnym usunięciem otaczającej, zdrowej tkanki.
Wikipedia
przymiotnik od: tumor
SJP.pl
zgiełk, wrzawa, zamieszanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sytuacja zamętu
(1.2) gwar zmieszanych głosów
(1.3) hist. zamieszki na tle wyznaniowym, głównie w okresie I Rzeczpospolitej;
Wiktionary
Tumult (łac. tumultus – zgiełk) – nazwa zaburzeń, zamieszek w czasach I Rzeczypospolitej. Najczęściej były to starcia na tle wyznaniowym połączone z bezczeszczeniem przedmiotów kultu.
Do najbardziej znanych należą:
Wikipedia
(1.1) W tym tumulcie z łatwością udało się uniknąć pościgu.
Wiktionary
IPA: ˈtũmult, AS: tũmult
Wiktionary
rzecz. tumultant mos.
przym. tumultowy
Wiktionary
(1.1) rozgardiasz, galimatias, zamieszanie, zamęt
(1.2) wrzawa, zgiełk, harmider
(1.3) zamieszki, pogrom
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba wywołująca tumult
Wiktionary
rzecz. tumult mrz.
przym. tumultowy
Wiktionary
określenie wykonawcze: bardzo głośno, hałaśliwie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z tumultem, dotyczący tumultu
Wiktionary
rzecz. tumult mrz., tumultant mos.
Wiktionary
kopiec o stożkowatej formie, naturalny lub usypany sztucznie, kryjący grób; kurhan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archeol. kopiec ziemny usypany nad grobowcem
Wiktionary
Kurhan, in. tumulus (łac. tumulus) – rodzaj mogiły w formie kopca, o kształcie stożkowatym lub zbliżonym do półkulistego, z elementami drewnianymi, drewniano-kamiennymi lub kamiennymi, w którym znajduje się komora grobowa z pochówkiem szkieletowym lub ciałopalnym. Pomieszczenia grobowe, nieraz bardzo rozbudowane, mają zwykle konstrukcję kamienną bądź drewnianą, czasem są kute w litej skale.
Wikipedia
IPA: tũˈmulus, AS: tũmulus
Wiktionary
(1.1) kurhan
Wiktionary
Tumusin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Poddębice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
roślina zielna z rodziny akantusowatych (akantowatych); thunbergia
SJP.pl
Tunbergia (Thunbergia Retz.) – rodzaj roślin z rodziny akantowatych (Acanthaceae). Należy do niego ok. 90 gatunków występujących w Afryce Południowej, południowej Azji i na Madagaskarze. Gatunkiem typowym jest Thunbergia capensis Retz.. Nazwę nadano dla uczczenia szwedzkiego botanika Carla Petera Thunberga.
Wikipedia
duża drapieżna ryba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. duża, żyjąca w ławicach, ryba drapieżna, ważna w rybołówstwie;
(1.2) spoż. kulin. mięso z tuńczyka (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Pokrój pomidorki cherry na połówki, dodaj wraz z tuńczykiem do makaronu i gotuj przez kolejne 2-3 minuty.
Wiktionary
IPA: ˈtũj̃n͇t͡ʃɨk, AS: tũĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. tuńczykowiec m.
przym. tuńczykowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|tunfisz.
Wiktionary
1. statek przeznaczony do połowu tuńczyków;
2. przedstawiciel podrzędu ryb promieniopłetwych
SJP.pl
Makrelowce (Scombroidei), tuńczykowce (Thunnoidei) – podrząd ryb okoniokształtnych (Perciformes) obejmujący gatunki pelagiczne strefy umiarkowanej i tropikalnej, charakteryzujące się ciałem wrzecionowatego kształtu z cienkim, ale mocnym trzonem ogonowym, zakończonym półksiężycowatą płetwą ogonową. Po obu bokach ogona zwykle obecna jest stępka. Na trzonie ogonowym często występują dodatkowe płetewki. Kości górnoszczękowe są zrośnięte ze sobą i połączone z międzyszczękowymi. W stanie kopalnym makrelowce są znane z pokładów eocenu. Mają bardzo duże znaczenie gospodarcze i użytkowe.
Wikipedia
1. statek przeznaczony do połowu tuńczyków;
2. przedstawiciel podrzędu ryb promieniopłetwych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tuńczykiem, dotyczący tuńczyków
Wiktionary
rzecz. tuńczyk mzw., tuńczykowiec mzw.
Wiktionary
bezleśny obszar podbiegunowy, pokryty roślinnością karłowatą, mchami, porostami itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. bezleśne zbiorowisko roślinności w zimnym klimacie strefy arktycznej i subarktycznej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Strefa tundry jest prawie zupełnie pozbawiona ludzkich osiedli.
Wiktionary
IPA: ˈtũndra, AS: tũndra
Wiktionary
przym. tundrowy
Wiktionary
przymiotnik od: tundra
SJP.pl
rodzaj ryb okoniokształtnych z rodziny makrelowatych
SJP.pl
1. ograniczony z góry odcinek drogi, przejścia, przelotu;
2. środowiskowo:
a) kolczyk tworzący okrągły, szeroki otwór w małżowinie usznej;
b) otwór powstały na skutek założenia takiego kolczyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. budowla ziemna umożliwiająca poprowadzenie drogi lub torów kolejowych pod ziemią, górą, wodą itp.;
(1.2) inform. połączenie się ze zdalnym komputerem przez połączenie się z pośrednim komputerem, z którego dopiero następuje docelowe połączenie;
(1.3) okolony czymś, słabo oświetlony fragment przestrzeni przypominający podziemne przejście
(1.4) ogrod. foliowa szklarnia o lekkiej konstrukcji;
(1.5) kolczyk z wielką dziurą;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzięki tunelom nie trzeba omijać góry.
(1.2) Haker próbował wykorzystać tunel, ale został szybko namierzony.
Wiktionary
IPA: ˈtũnɛl, AS: tũnel
Wiktionary
rzecz. tunelowanie n.
:: zdrobn. tunelik m.
czas. tunelować ndk.
przym. tunelowy
przysł. tunelowo
Wiktionary
(1.4) foliak
Wiktionary
zdrobnienie od: tunel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tunel
Wiktionary
rzecz. tunel m.
Wiktionary
w informatyce: zastawiać połączenia pomiędzy dwoma hostami w taki sposób, by sprawiały wrażenie połączonych bezpośrednio
SJP.pl
w informatyce: zastawiać połączenia pomiędzy dwoma hostami w taki sposób, by sprawiały wrażenie połączonych bezpośrednio
SJP.pl
Wikipedia
[czyta: tjuner]
1. część składowa radioodbiornika, telewizora itp., służąca do wydzielenia sygnału właściwego ze wszystkich docierających do jego wejścia sygnałów;
2. odbiornik sygnałów radiowych współpracujący ze wzmacniaczem
SJP.pl
Tuner – układ elektroniczny, który ze złożonego sygnału wejściowego wybiera ten, na podstawie którego konstruowany jest dźwięk lub obraz w odbiorniku radiofonicznym (tuner radiowy), odbiorniku telewizyjnym (tuner telewizyjny), bądź satelitarnym (tuner satelitarny).
Często poprzez słowo tuner rozumie się kartę telewizyjną albo inne urządzenie, które potrafi przekształcać sygnał analogowy (S-Video, Composite) na sygnał cyfrowy, zrozumiały dla komputera i jego podzespołów.
Wikipedia
mieszkaniec Tunisu; tunisyjczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tunisu
Wiktionary
IPA: ˌtũnɛˈtãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: tũnetãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Tunis m., tunisyjczyk m., tunisyjka ż., Tunezja ż., Tunezyjczyk m., Tunezyjka ż.
:: fż. tunetanka ż.
przym. tuniski, tunetański, tunezyjski
Wiktionary
(1.1) tunisyjczyk
Wiktionary
mieszkanka Tunisu; tunisyjka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tunisu
Wiktionary
IPA: ˌtũnɛˈtãnka, AS: tũnetãnka
Wiktionary
rzecz. Tunis m., tunisyjczyk m., tunisyjka ż., Tunezja ż., Tunezyjczyk m., Tunezyjka ż.
:: fm. tunetańczyk m.
przym. tuniski, tunetański, tunezyjski
Wiktionary
(1.1) tunisyjka
Wiktionary
przymiotnik od: Tunis; tuniski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Tunis
Wiktionary
(1.1) Leży ono w odległości około 20 km na północny wschód od Tunisu, nad Zatoką Tunetańską.
Wiktionary
IPA: ˌtũnɛˈtãj̃sʲci, AS: tũnetãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tunis m., tunisyjczyk m., tunisyjka ż., tunetańczyk m., tunetanka ż., Tunezja ż., Tunezyjczyk m., Tunezyjka ż.
przym. tuniski, tunezyjski
Wiktionary
(1.1) tuniski
Wiktionary
państwo w Afryce ze stolicą w Tunisie; Republika Tunezyjska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tunezja położona jest w Afryce Północnej i zajmuje powierzchnię wielkości połowy Polski.
Wiktionary
IPA: tũˈnɛzʲja, AS: tũnezʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Tunezyjczyk m., Tunezyjka ż., Tunis m., tunetańczyk m., tunetanka ż., tunisyjczyk m., tunisyjka ż.
przym. tunezyjski, tunetański, tuniski
Wiktionary
(1.1) Republika Tunezyjska
Wiktionary
obywatel Tunezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Tunezji
Wiktionary
(1.1) W świecie arabskim funkcjonuje stereotyp Tunezyjczyka jako osoby uparcie odżegnującej się od swojej arabskości.
Wiktionary
IPA: ˌtũnɛˈzɨjt͡ʃɨk, AS: tũnezyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Tunezja ż., Tunis m., tunisyjczyk m., tunisyjka ż., tunetańczyk m., tunetanka ż.
:: fż. Tunezyjka ż.
przym. tunezyjski, tuniski, tunetański
Wiktionary
obywatelka Tunezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Tunezji
Wiktionary
IPA: ˌtũnɛˈzɨjka, AS: tũnezyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Tunezja ż., Tunis m., tunisyjczyk m., tunisyjka ż., tunetańczyk m., tunetanka ż.
:: fm. Tunezyjczyk m.
przym. tunezyjski, tuniski, tunetański
Wiktionary
przymiotnik od: Tunezja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Tunezja
Wiktionary
IPA: ˌtũnɛˈzɨjsʲci, AS: tũnezyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tunezja ż., Tunezyjczyk m., Tunezyjka ż., Tunis m., tunisyjczyk m., tunisyjka ż., tunetańczyk m., tunetanka ż.
przym. tuniski, tunetański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. icht. tuńczyk
Wiktionary
gatunek drzewa; aleuryt; tungowiec
SJP.pl
pchła piaskowa
SJP.pl
gatunek drzewa; aleuryt; tung
SJP.pl
Tung molukański, nazywany także tungowcem molukańskim, dwuguzem trzyłatowym, kroplanem trzyłatowym (Aleurites moluccanus) – gatunek drzewa z rodziny wilczomleczowatych (Euphorbiaceae). Prawdopodobnie pochodzi z Malezji. Jest obecnie uprawiany w licznych krajach tropikalnych i subtropikalnych. Olej kukui zawiera dużą ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych (przede wszystkim kwas linolowy).
Wikipedia
1. przymiotnik od: tung, tunga;
2. olej tungowy - olej otrzymywany z drzewa tungowego rosnącego w Chinach
SJP.pl
stop wolframu odznaczający się dużą rozszerzalnością cieplną, używany dawniej w elektrycznych wyłącznikach cieplnych
SJP.pl
dawniej używana w Polsce nazwa pierwiastka chemicznego wolframu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. chem. wolfram
Wiktionary
Wolfram (W, łac. wolframium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od wolframitu, minerału, z którego wolfram został wyodrębniony po raz pierwszy. Dawna nazwa polska tungsten pochodzi od szwedzkich słów tung – ‘ciężki’ i sten – ‘kamień’; nazwa o takiej etymologii używana jest współcześnie w języku angielskim, francuskim i kilku innych.
Wikipedia
IPA: ˈtũŋkstɛ̃n, AS: tũŋkstẽn
Wiktionary
dotyczący Tunguzów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tunguzami, dotyczący Tunguzów
(1.2) jęz. związany z językami tunguskimi
(1.3) geogr. związany z rzekami: Podkamienną Tunguzką albo Dolną Tunguzką
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przest. jęz. język tunguski - współcześnie język ewenkijski;
Wiktionary
rzecz. Tunguz mos., Tunguzka ż.
Wiktionary
dawniej: Ewenk (członek ludu mieszkającego w Eurazji)
SJP.pl
dawniej: Ewenkowie (lud mieszkający w Eurazji)
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: Ewenka (członkini ludu mieszkającego w Eurazji)
SJP.pl
strój subdiakona podczas mszy odprawianej z asystą lub strój biskupa odprawiającego mszę pontyfikalną; tunicella
SJP.pl
Tunika, tunicella – szata liturgiczna używana przez subdiakona oraz biskupa, nakładana podczas sprawowania uroczystej mszy w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.
Tunicella występowała jako element stroju liturgicznego w VI w., u schyłku którego wyszła z użycia. Przywrócono ją w IX w. Była podobna do dalmatyki, jednak mniej zdobiona. Ponadto w średniowieczu różniła się od niej węższymi rękawami o odmiennym kroju, ale z czasem ta różnica zanikła. Główną różnicą między tunicellą okresu średniowiecznego a dalmatyką tegoż okresu jest brak rozcięcia po bokach szaty, ponadto ówczesne tuniki były krótsze od dalmatyk.
Wikipedia
strój subdiakona podczas mszy odprawianej z asystą lub strój biskupa odprawiającego mszę pontyfikalną; tunicela
SJP.pl
zdrobnienie od: tunika
SJP.pl
1. spodnia szata z lnu lub wełny noszona w starożytnym Rzymie przez kobiety i mężczyzn;
2. strój rycerza, zakładany na zbroję;
3. część stroju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. staroż. spodnia, lekka szata wełniana, zwykle z krótkim rękawem lub bez, noszona przez mężczyzn i kobiety w starożytnym Rzymie;
(1.2) hist. krótka spódniczka noszona dawniej na wąskiej sukni
(1.3) książk. długa, raczej luźna bluzka przypominająca sukienkę, noszona do spodni, getrów lub wąskiej spódnicy
(1.4) szata używana niegdyś przez subdiakona oraz biskupa podczas sprawowania liturgii w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego;
(1.5) zool. osłona ciała niektórych zwierząt morskich, np. osłonic, w formie galaretowatej lub stwardniałej wydzieliny nabłonka
Wiktionary
Tunika (łac.):
Wikipedia
(1.3) Getrów nienawidzę, tunik też nie lubię z reguły. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: tũˈɲika, AS: tũńika
Wiktionary
rzecz. zdrobn. tuniczka
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zdrobn. tuniczka
frazeologia.
etymologia.
(1.1-5) etym|łac|tunica.
uwagi.
(1.3) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) tunic
* hiszpański: (1.1) túnica ż.
* kaszubski: (1.1) tunika ż.
* kataloński: (1.1) túnica ż.
* słowacki: (1.1) tunika ż.; (1.3) tunika ż.
źródła.
== tunika (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tunika
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: tiuning lub tuning] ogół zabiegów polegających na zmianie wyglądu lub parametrów samochodu w celu dostosowania go do gustu właściciela; rasowanie, tuningowanie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tjuningować] modyfikować coś (np. komputer, pojazd) w sposób poprawiający wydajność lub odpowiadający czyimś szczególnym potrzebom; rasować
SJP.pl
[czytaj: tjuningowiec] osoba zajmująca się tuningiem; tuner
SJP.pl
stolica Tunezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Tunezji;
Wiktionary
Tunis (arab. تونس; [Tūnis]) – stolica Tunezji, położona w odległości ok. 10 km od Zatoki Tuniskiej na Morzu Śródziemnym, nad zachodnim brzegiem Jeziora Tuniskiego.
Miasto znajduje się ok. 17 km na południowy zachód od dawnej Kartaginy.
Wikipedia
(1.1) Kilkaset osób wzięło udział w pierwszej prorządowej manifestacji w Tunisie.
Wiktionary
IPA: ˈtũɲis, AS: tũńis
Wiktionary
rzecz. tunisyjczyk m., tunisyjka ż., tunetańczyk m., tunetanka ż., Tunezja ż., Tunezyjczyk m., Tunezyjka ż.
przym. tuniski, tunetański, tunezyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Tunis; tunetański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Tunis, dotyczący Tunisu, związany z Tunisem, pochodzący z Tunisu
Wiktionary
(1.1) Jeszcze raz mógł zginąć w roku 1985, kiedy w odpowiedzi na kolejne zamachy minister obrony Icchak Rabin, po konsultacji z premierem Szimonem Peresem, dał rozkaz zbombardowania tuniskiej kwatery OWP.
Wiktionary
IPA: tũˈɲisʲci, AS: tũńisʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tunis m., tunisyjczyk m., tunisyjka ż., tunetańczyk m., tunetanka ż., Tunezja ż., Tunezyjczyk m., Tunezyjka ż.
przym. tunetański, tunezyjski
Wiktionary
(1.1) tunetański
Wiktionary
mieszkaniec Tunisu; tunetańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tunisu
Wiktionary
IPA: ˌtũɲiˈsɨjt͡ʃɨk, AS: tũńisyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Tunis m., tunetańczyk m., tunetanka ż., Tunezja ż., Tunezyjczyk m., Tunezyjka ż.
:: fż. tunisyjka ż.
przym. tuniski, tunetański, tunezyjski
Wiktionary
(1.1) tunetańczyk
Wiktionary
mieszkanka Tunisu; tunetanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tunisu
Wiktionary
IPA: ˌtũɲiˈsɨjka, AS: tũńisyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Tunis m., tunetańczyk m., tunetanka ż., Tunezja ż., Tunezyjczyk m., Tunezyjka ż.
:: fm. tunisyjczyk m.
przym. tuniski, tunetański, tunezyjski
Wiktionary
(1.1) tunetanka
Wiktionary
rodzaj dinozaura z rodziny stegozaurów
SJP.pl
Tuojiangosaurus – rodzaj dinozaura z rodziny stegozaurów (Stegosauridae), żyjący w późnej jurze na terenie obecnych Chin. Jest obecnie największym znanym azjatyckim przedstawicielem tej grupy dinozaurów. Tuodziangozaur został opisany w 1977 roku przez chińskich naukowców (Donga, Li, Zhou i Zhanga) dokładnie sto lat po rodzaju Stegosaurus.
Tuojiangosaurus znaczy "jaszczur znad rzeki Tuo Jiang", płynącej przez prowincję Syczuan, w której znaleziono szczątki.
Wikipedia
zwykle w wyrażeniu "tup, tup" - wykrzyknik naśladujący dźwięki powstające podczas chodzenia, zwłaszcza głośnego; tupu, tupu; tupu-tupu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. wyraz naśladujący dźwięki powstające podczas głośnego chodzenia, tupania
forma czasownika.
(2.1) 2. os. rozk. od tupać
Wiktionary
(1.1) Tup, chwila ciszy, tup, tup, tup, znowu cisza – coś stąpało po strychu...
Wiktionary
IPA: tup, AS: tup
Wiktionary
rzecz. tupanie n., tupnięcie n., tupotanie n., tuptuś mzw., zatupanie n., zatupotanie n., zatupywanie n.
czas. tupnąć dk., tupać ndk., tupotać ndk., zatupać dk., zatupotać dk., zatupywać ndk.
Wiktionary
1. z dużą siłą uderzać stopami, zwykle obutymi, o podłoże;
2. stąpając, powodować powstawanie głośnych odgłosów
SJP.pl
czasownik
(1.1) mocno uderzać stopami, zwykle obutymi, o ziemię lub podłogę; stąpać głośno
Wiktionary
(1.1) Tupię nóżką do rytmu.
Wiktionary
IPA: ˈtupat͡ɕ, AS: tupać
Wiktionary
rzecz. tupanie n., tupotanie n., tupot m., tupany m., tuptuś mzw.
czas. wytupywać ndk., tupotać ndk., tupnąć dk.
wykrz. tup
Wiktionary
(1.1) tupotać
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce;
Wiktionary
6 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzecz. Tupadła nmos.
Wiktionary
ssak nadrzewny z rodziny tupajowatych; tupaja, wiewiórecznik pospolity
SJP.pl
ssak nadrzewny z rodziny tupajowatych; tupaj, wiewiórecznik pospolity
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Tupaia|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny tupajowatych;
Wiktionary
Tupaja, nadrzewnica (Tupaia) – rodzaj ssaków z rodziny tupajowatych (Tupaiidae).
Wikipedia
(1.1) Samica tupai rodzi zwykle dwa młode.
Wiktionary
ssak nadrzewny z rodziny tupajowatych; tupaj, wiewiórecznik pospolity
SJP.pl
Wiewióreczniki, tupaje, ryjówki nadrzewne (Scandentia) – rząd ssaków łożyskowych z nadrzędu euarchontów (Euarchonta), blisko spokrewnionych z latawcami i naczelnymi. Dawniej były zaliczane do owadożernych (Insectivora), a czasem do naczelnych (Primates), z uwagi na stosunkowo duży mózg. Wiewióreczniki z wyglądu przypominają wiewiórki, ale nie są z nimi blisko spokrewnione.
Wikipedia
o cechach tupajowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Tupajowate, wiewiórecznikowate (Tupaiidae) – rodzina ssaków łożyskowych z rzędu wiewióreczników (Scandentia).
Wikipedia
o cechach tupajowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Tupamaros;
1. peruwiański ruch rewolucyjny; Ruch Rewolucyjny im. Tupaca Amaru;
2. lewicowa partyzantka miejska w Urugwaju; Ruch Wyzwolenia Narodowego-Tupamaros
SJP.pl
Tupamaros – lewicowe organizacje rewolucyjne działające w krajach Ameryki Południowej, nazwane od inkaskiego bohatera Tupaca Amaru II
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tupać.
Wiktionary
rzecz. tupot m., tupotanie n., tupanina ż., tupany m., tuptuś mzw.
czas. wytupywać ndk., tupać ndk., tupotać ndk., tupnąć dk.
wykrz. tup
Wiktionary
(1.1) tupotanie
Wiktionary
polski taniec ludowy
SJP.pl
kobieta zuchwała, pewna siebie, bezczelna, arogancka, wyrachowana
SJP.pl
mający duży tupet, pewny siebie, zuchwały
SJP.pl
ktoś zuchwały, arogancki, bezczelny
SJP.pl
zdrobnienie od: tupet (pewność siebie, śmiałość)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tupet (pewność siebie)
(1.2) zdrobn. od tupet (peruka)
Wiktionary
(1.2) Odkąd pamiętam nosił na głowie tupecik.
Wiktionary
IPA: tuˈpɛt͡ɕik, AS: tupećik
Wiktionary
zob. tupet.
Wiktionary
1. zbytnia śmiałość, pewność siebie; arogancja, zuchwalstwo, buta, pycha, bezczelność;
2. peruka nakrywająca wierzch głowy nad czołem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbytnia pewność siebie, granicząca z bezczelnością, zuchwałość
(1.2) półperuka noszona przez mężczyzn dla zakrycia łysiny nad czołem
Wiktionary
(1.1) Z tupetem odpowiadał na pytania.
(1.2) (…) swojego czasu, nosił włosy pudrowane, fryzurę i tupet markizów francuskich (…)
Wiktionary
IPA: ˈtupɛt, AS: tupet
Wiktionary
rzecz. tupeciarz m., tupeciara ż.
:: zdrobn. tupecik m.
przym. tupeciarski
Wiktionary
(1.1) zuchwalstwo, buta, czelność, arogancja
Wiktionary
język ludów indiańskich zamieszkujących dorzecze Amazonki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Tuplice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, siedziba gminy Tuplice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Tuplice
SJP.pl
uderzyć mocno nogą w podłogę
SJP.pl
zdrobnienie od: tupot
SJP.pl
samolot typu Tupolew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) lotn. samolot marki Tupolew
Wiktionary
Tupolew (PSC Tupolev, wcześniej Tupolev OKB, Biuro Projektowe Tupolewa) – rosyjski koncern lotniczy powstały 22 października 1922 roku.
Nazwa pochodzi od nazwiska rosyjskiego projektanta samolotów - Andrieja Nikołajewicza Tupolewa. Przez ponad 90 lat istnienia w firmie opracowano ponad 300 projektów różnych aparatów latających i małych łodzi, 50 z nich weszło do seryjnej produkcji. W sumie wyprodukowano ponad 18 tysięcy samolotów konstrukcji Tupolewa.
Wikipedia
(1.1) Lot rządowego tupolewa został przerwany.
Wiktionary
rzecz. tupolewizm mrz.
skr. Tu
Wiktionary
(1.1) Tu; pot. tutka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. polityczna praktyka naginania przepisów w istotnych procedurach bezpieczeństwa państwowego
Wiktionary
rzecz. tupolew m.
Wiktionary
hałaśliwy odgłos tupania, kroków
SJP.pl
1. potocznie: chodzić, dreptać koło czegoś; zabiegać; krzątać się;
2. uderzać z hałasem stopami o ziemię
SJP.pl
pieszczotliwie o jeżu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) żart. o człowieku lub zwierzęciu, który tupie lub tupta (maszeruje drobnymi kroczkami); często o jeżu
Wiktionary
rzecz. tupot m., tupanie n., tupnięcie n., tuptanie n., przytuptanie n., tupacz m., tupany m., przytup m., potupanie n., przytupywanie n., wytupanie n., wytupywanie n., tupanina n.
czas. tupać ndk., tupnąć dk., tuptać ndk., przytuptać dk., potupać dk., przytupywać ndk., przytupać dk., wytupywać ndk., wytupać dk.
wykrz. tup
Wiktionary
zwykle w wyrażeniu "tupu, tupu" - wykrzyknik naśladujący dźwięki powstające podczas chodzenia, zwłaszcza głośnego; tupu-tupu; tup, tup
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. …naśladujący dźwięki powstające podczas głośnego chodzenia, tupania
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) tupu-tup
synonimy.
(1.1) tup
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zazwyczaj powtórzone wielokrotnie, np. „tupu-tupu”
tłumaczenia.
źródła.
== tupu (język czamorro.) ==
thumb|tupu (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. trzcina cukrowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtupu, AS: tupu
Wiktionary
(1.1) tup
Wiktionary
wykrzyknik naśladujący dźwięki powstające podczas chodzenia, zwłaszcza głośnego; tupu, tupu; tup, tup
SJP.pl
wymarły w XVII w., potężny ssak z rodziny krętorogich, przodek bydła domowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) żegl. typ statków, tzw. pchaczy, budowanych w Polsce;
(1.2) mot. wojsk. marka pojazdów opancerzonych produkowanych w Polsce;
(1.3) mot. marka prototypu polsko-czechosłowackiej ciężarówki;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. nazwa szeregu wsi i gromad w Polsce, w Rosji i na Ukrainie;
(2.2) geogr. hydrol. ciek wodny w Polsce, prawy dopływ Biebrzy
Wiktionary
Tur leśny, tur (Bos primigenius) – wymarły gatunek ssaka z rodziny wołowatych (Bovidae), przodek niektórych ras bydła domowego (Bos taurus). Z opisów w starych kronikach i zachowanych drzeworytów wynika, że tur był bardzo podobny do dużych ras bydła. Odkryty materiał wykopaliskowy jest niewielki.
Wikipedia
(1.2) Kolejne dwa pojazdy rodziny Tur były lżejsze, opracowane z myślą o odbiorcach zagranicznych (Tur III, Tur IV), a kolejnym modelem proponowanym przez firmę dla Wojska Polskiego był Tur V.
(2.2) Mieszkając w Turze, często ją spotykałem.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. tur mzw./mrz., turoń mzw., turzyca ż.
:: przym. turzy, turzycowy
(2.1)
:: rzecz. turzanin mos., turzanka ż.
:: przym. turski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1)
:: rzecz. tur mzw./mrz., turoń mzw., turzyca ż.
:: przym. turzy, turzycowy
(2.1)
:: rzecz. turzanin mos., turzanka ż.
:: przym. turski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Tur (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|turecki|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
członek TUR-u (Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego); turowiec
SJP.pl
skrót od: turecki; turec.
SJP.pl
skrót
(1.1) = turecki
Wiktionary
Język turecki (tur. Türkçe, IPA: [ˈtyɾct͡ʃɛ], Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej. Turecki używany jest przede wszystkim w Turcji i na Cyprze Północnym, mniejsze skupiska mówiących znajdują się w Iraku, Grecji, Bułgarii, Macedonii Północnej, Kosowie, Albanii i w innych częściach Europy Wschodniej. Turecki jest używany także przez wielu imigrantów w Europie Zachodniej, zwłaszcza w Niemczech. Turecki dzieli się na wiele dialektów; za podstawę języka literackiego i standard uważany jest turecki stambulski.
Wikipedia
rzecz. turecki mrz.
przym. turecki
Wiktionary
(1.1) turec.
Wiktionary
skrót od: turecko-osmański
SJP.pl
1. jedna z kolejno powtarzających się czynności;
2. jedna z grup wykonujących jakąś czynność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydrol. rzeka w Rosji, lewy dopływ Tobołu; przepływająca przez obwód swierdłowskiego i tiumeński na zachodniej Syberii;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje rzeka|D=Tury|N=Turą.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Тура
* litewski: (1.1) Tura
* rosyjski: (1.1) Тура ż.
* ukraiński: (1.1) Тура ż.
źródła.
== Tura (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|turecki|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtura, AS: tura
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Тура
* litewski: (1.1) Tura
* rosyjski: (1.1) Тура ż.
* ukraiński: (1.1) Тура ż.
źródła.
== Tura (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|turecki|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Turacyna – unikatowy czerwony barwnik organiczny z rodzaju porfiryn występujący naturalnie wyłącznie w piórach niektórych przedstawicieli ptaków z rodziny turakowatych. Ten zawierający miedź związek jest odpowiedzialny za czerwonofioletowy kolor upierzenia turaków. Pod wpływem wilgoci zmienia kolor na granatowy. Inne gatunki ptaków podobne barwy zawdzięczają głównie pochodzącym z roślin karotenoidom.
Wikipedia
ptak afrykański; szyszak; chełmiak; bananojad
SJP.pl
Wikipedia
o cechach turakowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Turakowate (Musophagidae) – rodzina ptaków z rzędu turakowych (Musophagiformes). Występują wyłącznie w Afryce Subsaharyjskiej. Żyją w lasach i na sawannach. Nie są dobrymi lotnikami, za to dobrze biegają i wspinają się po drzewach. Są łatwo rozpoznawalne dzięki charakterystycznym czubom na głowie.
Wikipedia
o cechach turakowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
o cechach turakowych (rząd ptaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Musophagiformes|Seebohm|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych, obejmuje gatunki występujące wyłącznie w Afryce subsaharyjskiej;
Wiktionary
Turakowe (Musophagiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Występują wyłącznie w Afryce Subsaharyjskiej.
Wikipedia
(1.1) Ptaki z rzędu turakowych budują gniazda na drzewach.
Wiktionary
rzecz. turak mzw., turakowate lm nm.
Wiktionary
Turakowerdyna – zielony barwnik organiczny występujący naturalnie w piórach niektórych gatunków ptaków z rodziny turakowatych. Jest jednym z bardzo nielicznych zielonych barwników występujących w ptasich piórach – barwnik o bardzo podobnych właściwościach (możliwe, że identyczny z turakowerdyną) odkryto również u niektórych kuraków i długoszponów. Pióra większości innych gatunków przybierają kolor zielony dzięki załamywaniu się światła na strukturze piór.
Wikipedia
o cechach turakowych (rząd ptaków)
SJP.pl
region w Azji Środkowej, w którym żyli Kadżarowie
SJP.pl
Miejscowości:
Seria węgierskich czołgów z okresu II wojny światowej:
Wikipedia
członek ludu ugrofińskiego lub uralo-ałtajskiego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Turawa (dodatkowa nazwa w j. niem. Turawa) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, powiecie opolskim, w gminie Turawa, na Śląsku Opolskim, na północ od Opola, nad Małą Panwią i Jeziorem Turawskim. Siedziba gminy oraz nadleśnictwa.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Turawa. W latach 1975–1998 wieś położona była w ówczesnym woj. opolskim.
Wikipedia
mieszkaniec Turawy (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Turawy (wsi w Polsce)
SJP.pl
strapienie, frasunek, kłopot
SJP.pl
najwyższy szczyt Gorców w Beskidach Zachodnich
SJP.pl
Turbacz – najwyższy szczyt Gorców, znajdujący się w centralnym punkcie pasma i tworzący potężny rozróg. Według większości źródeł ma wysokość 1310 m n.p.m. Zbudowany jest z fliszu karpackiego.
Wikipedia
1. męskie nakrycie głowy noszone w Indiach, Iranie krajach Półwyspu Arabskiego;
2. długi pas materiału zawijany ręcznie na głowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) męskie nakrycie głowy w postaci zwoju noszone w krajach orientalnych;
(1.2) kobiece nakrycie głowy stylizowane na męski turban (1.1)
Wiktionary
Turban (z języka perskiego: دلبنت dulband) – męskie nakrycie głowy używane często w Indiach, krajach Półwyspu Arabskiego, w Iranie i Afganistanie, oraz w muzułmańskich krajach Afryki m.in. w Sudanie. W poszczególnych krajach nazywany jest lokalnymi nazwami: po arabsku عمامة; ‘imamah, turecku tülbent, w hindi pagri. Turbany nosili również m.in. przedkolumbijscy Majowie. Turban jest zwijany ręcznie z tkaniny bawełnianej o długości do 4 m. Sposobu wiązania turbanu muzułmanie uczą się przede wszystkim od starszych (np. ojców). Nie ma jednej metody. Stąd różny ich wygląd w poszczególnych krajach.
Wikipedia
(1.1) Człowiek w żółtym turbanie skłonił się niziutko i bardzo pokornie.
(1.2) Tradycja wyznaczyła kobietom tylko sposób zasłaniania głowy i całego ciała – przykrywania ogolonych czaszek (…) peruką, chustą czy turbanem, a także noszenie długich rękawów, grubych pończoch i zapinanie się po samą szyję.
Wiktionary
IPA: ˈturbãn, AS: turbãn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. turbanik m.
przym. turbanowy
Wiktionary
(1.1) zawój
Wiktionary
zdrobnienie od: turban
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od turban
Wiktionary
rzecz. turban m.
Wiktionary
przyrząd do określania mętności płynu
SJP.pl
metoda optycznej analizy instrumentalnej, wykorzystująca zmiany zmętnienia roztworu powodowane wydzieleniem się oznaczanego składnika w postaci osadu albo emulsji; analiza turbidymetryczna
SJP.pl
Turbidymetria – metoda spektrofotometryczna w chemii analitycznej; służy do pomiaru mętności zawiesin. Istota metody jest analogiczna, jak w przypadku innych metod spektrofotometrycznych i opiera się na pomiarze relacji pomiędzy ilością światła emitowanego przez źródło, a ilością światła docierającą do detektora spektrofotometru, po przejściu przez komórkę (kuwetę) z badaną próbką. Relacja ta zależy głównie od stężenia cząstek zawiesiny, na których zachodzi dyspersja światła.
Wikipedia
analiza turbidymetryczna - metoda optycznej analizy instrumentalnej, wykorzystująca zmiany zmętnienia roztworu powodowane wydzieleniem się oznaczanego składnika w postaci osadu albo emulsji; turbidymetria
SJP.pl
typ silnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. silnik zmieniający energię kinetyczną cieczy lub gazu na ruch obrotowy;
Wiktionary
Turbina (z łac. turbo, burza, trąba powietrzna) – silnik przepływowy wykorzystujący energię przepływającego płynu do wytwarzania energii mechanicznej. Elementem wirnika oddziałującym z płynem są specjalnie ukształtowane łopatki.
Wikipedia
(1.1) Turbiny w elektrowniach wodnych kręcą się znacznie wolniej niż w elektrowniach parowych.
Wiktionary
IPA: turˈbʲĩna, AS: turbʹĩna
Wiktionary
rzecz. turbo n.
:: zdrobn. turbinka ż.
przym. turbinowy
temsłow. turbo-
Wiktionary
(1.1) silnik przepływowy
Wiktionary
mały silnik napędzany powietrzem sprężonym na zasadzie turbiny
SJP.pl
pomieszczenie w zakładzie energetycznym mieszczące turbiny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z turbiną, dotyczący turbiny; działający na zasadzie turbiny
(1.2) mający turbinę, napędzany turbiną
Wiktionary
rzecz. turbina ż.
Wiktionary
błyszczący żółty i krystaliczny proszek powstający przez ogrzewanie rtęci z kwasem siarkowym
SJP.pl
potocznie:
1. wyposażony w turbosprężarkę;
2. mający zwiększoną moc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. mot. turbosprężarka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jacka samochód ma turbo, a mój nie.
Wiktionary
IPA: ˈturbɔ, AS: turbo
Wiktionary
temsłow. turbo-
rzecz. turbina ż., turbulencja ż.
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z ruchem wirowym lub z turbiną
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) turbogenerator • turbokompresor • turbopompa • turbosprężarka • turbośmigłowiec
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. turbo n., turbina ż., turbulencja ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|turbo.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) turbo-
źródła.
== turbo- (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) turbo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈturbɔ, AS: turbo
Wiktionary
rzecz. turbo n., turbina ż., turbulencja ż.
Wiktionary
[czytaj: turbodizel]
1. silnik Diesla wyposażony w turbosprężarkę;
2. potocznie: samochód z silnikiem Diesla wyposażonym w turbosprężarkę
SJP.pl
Wikipedia
1. dmuchawa odśrodkowa wielostopniowa;
2. dmuchawa wirnikowa napędzana turbiną
SJP.pl
zwiększyć moc silnika spalinowego turbosprężarką
SJP.pl
zwiększyć moc silnika spalinowego turbosprężarką
SJP.pl
Turbosprężarka – maszyna wirnikowa składająca się z turbiny i sprężarki osadzonych na wspólnym wale. Służy do doładowania silnika spalinowego albo kotła parowego. Turbina jest zasilana spalinami z silnika, a sprężone powietrze przez sprężarkę zasila silnik. Turbosprężarka zwiększa sprawność i moc silnika przez wtłoczenie dodatkowego powietrza do komory spalania. Ta poprawa osiągów względem silnika wolnossącego wynika z tego, że sprężarka jest w stanie podać więcej powietrza (co umożliwia podanie większej ilości paliwa) do komory spalania niż jest to w stanie zrobić ciśnienie atmosferyczne.
Wikipedia
o silniku: doładowany turbosprężarką
SJP.pl
doładowywanie silnika spalinowego za pomocą turbosprzężarki
SJP.pl
Turbogenerator – generator synchroniczny prądu elektrycznego przeznaczony do pracy z turbiną parową lub gazową. Wykorzystywany w elektrowniach jako przetwornik energii. Razem z turbiną nazywany turbozespołem.
Maszyny z biegunami utajonymi to maszyny pracujące z dużymi prędkościami obrotowymi, najczęściej jako generatory napędzane turbinami parowymi, stąd ich nazwa turbogeneratory. Ich prędkość wynosi zazwyczaj 3000 obr./min (1500 obr./min - duże jednostki czterobiegunowe), aby więc uzyskać częstotliwość napięcia 50 Hz należy zastosować uzwojenie dwubiegunowe.
Wikipedia
współczesna forma kapitalizmu, opisana w 1999 roku przez amerykańskiego ekonomistę Edwarda Luttwaka
SJP.pl
Turbokapitalizm (kapitalizm z turbodoładowaniem) – termin wprowadzony przez amerykańskiego ekonomistę Edwarda Luttwaka i opisany w książce Turbokapitalizm: zwycięzcy i przegrani światowej gospodarki (1999) oraz w innych licznych artykułach tego autora.
Wikipedia
teoria spiskowa, według której Polska tworzyła mocarstwowe państwo zwane Imperium Lechitów przed swoim chrztem; turbosłowianizm
SJP.pl
Turbopompa – maszyna przepływowa składające się z zazwyczaj z pompy wirowej (odśrodkowej lub o przepływie osiowym) o dużej wydajności, osadzonej na jednym wale z turbiną lub silnikiem turbinowym. Turbopompy znajdują zastosowanie w sytuacjach gdzie zachodzi potrzeba przepompowania dużej ilości cieczy w krótkim czasie, np. pompy tłoczące paliwo w silnikach rakietowych lub wodę w wozach strażackich.
Wikipedia
rodzaj silnika odrzutowego, zawierającego turbinę do sprężania powietrza w celu spalania paliwa
SJP.pl
silnik turboodrzutowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. kolej. lokomotywa elektryczna serii EU07A
Wiktionary
IPA: ˌturbɔɕuˈdɛ̃mka, AS: turbośudẽmka
Wiktionary
(1.1) asynchron, brzydkie kaczątko
Wiktionary
Turbosprężarka – maszyna wirnikowa składająca się z turbiny i sprężarki osadzonych na wspólnym wale. Służy do doładowania silnika spalinowego albo kotła parowego. Turbina jest zasilana spalinami z silnika, a sprężone powietrze przez sprężarkę zasila silnik. Turbosprężarka zwiększa sprawność i moc silnika przez wtłoczenie dodatkowego powietrza do komory spalania. Ta poprawa osiągów względem silnika wolnossącego wynika z tego, że sprężarka jest w stanie podać więcej powietrza (co umożliwia podanie większej ilości paliwa) do komory spalania niż jest to w stanie zrobić ciśnienie atmosferyczne.
Wikipedia
teoria spiskowa, według której Polska tworzyła mocarstwowe państwo zwane Imperium Lechitów przed swoim chrztem; turbolechityzm
SJP.pl
drapieżna ryba z rodziny skarpiowatych, z rzędu płastug; skarp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Scophthalmus maximus|ref=tak., gatunek ryby z rodziny nagładowatych
(1.2) icht. ryba z gatunku turbot (1.1)
(1.3) spoż. mięso z turbota (1.2)
(1.4) kulin. potrawa z turbota (1.3)
Wiktionary
Skarp, turbot (Scophthalmus maximus) – gatunek ryby flądrokształtnej z rodziny nagładowatych (Scophthalmidae).
Wikipedia
IPA: ˈturbɔt, AS: turbot
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. turbotek m.
przym. turbotowy
Wiktionary
(1.1) skarp
(1.2) skarp
Wiktionary
rodzina morskich ryb z rzędu flądrokształtnych; skarpiowate
SJP.pl
Skarpiowate, turbotowate (Bothidae) – rodzina morskich ryb flądrokształtnych. Niektóre gatunki z tej rodziny mają znaczenie gospodarcze.
Wikipedia
1. sprawiać komuś kłopot;
2. troszczyć się
SJP.pl
urządzenie służące do wiercenia obrotowego, złożone z turbiny hydraulicznej i sprzęgniętego z nią bezpośrednio świdra
SJP.pl
Turbowiert – urządzenie napędzające sprzężony z nim świder wiertniczy, stosowane w trakcie wierceń obrotowych. Wykorzystuje przepływ tłoczonej do otworu wiertniczego płuczki wiertniczej. Płuczka wprawia w ruch obrotowy turbinę hydrauliczną, a ta z kolei przekazuje moment obrotowy na narzędzie wiercące.
Wikipedia
Turbogenerator – generator synchroniczny prądu elektrycznego przeznaczony do pracy z turbiną parową lub gazową. Wykorzystywany w elektrowniach jako przetwornik energii. Razem z turbiną nazywany turbozespołem.
Maszyny z biegunami utajonymi to maszyny pracujące z dużymi prędkościami obrotowymi, najczęściej jako generatory napędzane turbinami parowymi, stąd ich nazwa turbogeneratory. Ich prędkość wynosi zazwyczaj 3000 obr./min (1500 obr./min - duże jednostki czterobiegunowe), aby więc uzyskać częstotliwość napięcia 50 Hz należy zastosować uzwojenie dwubiegunowe.
Wikipedia
1. gwałtowne zawirowanie powietrza w atmosferze ziemskiej;
2. w fizyce: nielaminarny ruch cząsteczek cieczy lub gazu, w którym ich tory przecinają się ze sobą; przepływ burzliwy;
3. dawniej: stan bezładu, zamętu; zamieszanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chaotycznie poruszające się wiry i strumienie powietrza w atmosferze ziemskiej
(1.2) ruch cieczy lub gazu, w którym tory poszczególnych elementów cieczy lub gazu przecinają się ze sobą w chaotyczny sposób
Wiktionary
Turbulencja, przepływ burzliwy – w mechanice ośrodków ciągłych, reologii i aerodynamice – określenie bardzo skomplikowanego, nielaminarnego ruchu płynów. Ogólniej termin ten oznacza złożone zachowanie dowolnego układu fizycznego, czasem zachowanie chaotyczne. Ruch turbulentny płynu przejawia się w występowaniu wirów i innych struktur koherentnych, zjawisku oderwania strugi, zjawisku mieszania. Dziedzinami nauki, które analizują zjawiska związane z turbulencją, są: hydrodynamika, aerodynamika i reologia. Model matematyczny turbulencji próbuje się tworzyć na bazie teorii układów dynamicznych i teorii chaosu.
Wikipedia
(1.1) Wbita paznokciami w siedzenie pasażera przede mną próbuję przetrwać te cholerne turbulencje.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. turbulencyjka ż.
przym. turbulencyjny
temsłow. turbo-
Wiktionary
(1.1) zawirowanie, wstrząs
(1.2) wirowanie, zawirowanie
Wiktionary
dotyczący turbulencji
SJP.pl
państwo w południowo-zachodniej Azji i południowo-wschodniej Europie ze stolicą w Ankarze; Republika Turcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) polit. geogr. państwo na pograniczu Europy i Azji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na wakacjach byliśmy w Turcji.
Wiktionary
IPA: ˈturt͡sʲja, AS: turcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. panturkizm mrz., turecki mrz., Turek mos., Turczynka ż., turcyzm mrz., turecczyzna ż., poturczeniec mos.
przym. turecki, turkijski, turski
czas. turczyć ndk.
przysł. po turecku
Wiktionary
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa przejęte z języka tureckiego lub na nim wzorowane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka tureckiego;
Wiktionary
Turcyzm – zapożyczenie językowe z języka tureckiego lub któregokolwiek z języków tureckich
Wikipedia
IPA: ˈturt͡sɨsm̥, AS: turcysm̦
Wiktionary
rzecz. Turcja ż., Turek mos., Turczynka ż., turecczyzna ż., turecki mrz.
przym. turecki, turkijski
Wiktionary
mieszkaniec Turku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Turku
(1.2) osoba pochodząca z Turku, urodzona w Turku
Wiktionary
rzecz. Turek m.
:: fż. turczanka ż.
przym. turkowski, turecki
Wiktionary
mieszkanka Turku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Turku
(1.2) kobieta pochodząca z Turku, urodzona w Turku
Wiktionary
rzecz. Turek m.
:: fm. turczanin m.
przym. turecki, turkowski
Wiktionary
narzucać komuś tureckie obyczaje, język, religię etc.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) hist. narzucać język turecki lub turecką kulturę; zmuszać kogoś do przejścia na islam
czasownik zwrotny dokonany turczyć się
(2.1) hist. ulegać turczeniu
Wiktionary
(1.1) (…) łączyła ich przyjaźń nierozerwana i koleżeństwo, jednakże rozterki pomiędzy nimi nie ustawały: jeden wszystko chciał turczyć, a drugi kozaczyć (…).
Wiktionary
rzecz. turecki mrz., panturkizm mrz., tureczenie n., sturczenie n., poturczenie n., Turcja ż., Turek m., Turczynka ż., tureckość ż., poturczeniec mos.
czas. poturczyć dk., sturczyć dk.
przym. turecki, turczy
Wiktionary
(1.1) bisurmanić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
obywatelka Turcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta narodowości tureckiej, obywatelka Turcji, mieszkanka Turcji
Wiktionary
Turczynka (ukr. Турчинка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie żytomierskim, w hromadzie Nowa Borowa. W 2001 liczyła 428 mieszkańców, spośród których 421 wskazało jako ojczysty język ukraiński, a 7 rosyjski.
Wikipedia
(1.1) W latach 90. cudzoziemskie prostytutki były to głównie Bułgarki lub Turczynki bułgarskiego pochodzenia. Teraz w polskim seksbiznesie dominują Ukrainki.
Wiktionary
IPA: turˈt͡ʃɨ̃ŋka, AS: turčỹŋka
Wiktionary
rzecz. Turcja ż., turcyzm mrz., turecki m.
:: fm. Turek m.
przym. turecki, turkijski, turski
czas. turczyć
przysł. po turecku
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: turecki; tur.
SJP.pl
skrót
(1.1) = turecki
Wiktionary
rzecz. turecki mrz.
przym. turecki
Wiktionary
(1.1) tur.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język turecki
(1.2) ogół rzeczy pochodzących z Turcji lub wykonywanych na sposób turecki
(1.3) postawa charakteryzujący się zapatrzeniem w osiągnięcia kultury tureckiej
Wiktionary
(1.1) W Palestynie turecczyzna wcale się nie zadomowiła.
(1.2) Wzbraniał się przed wpuszczeniem do domu całej tej turecczyzny, w której jego żona była zakochana.
Wiktionary
przym. turecki
rzecz. Turek mos./mrz./ż., turecki mrz., turcyzm mrz., Turcja ż.
Wiktionary
(1.1) turecki
Wiktionary
1. → Turcja;
2. → Turek (miasto w Polsce); turkowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Turcji, do zamieszkujących ją Turków, do ich kultury, dziejów, języka itp.
(1.2) odnoszący się do grupy ludów zamieszkujących tereny od Syberii po Europę Wschodnią (m.in. Rosję, Kazachstan, Uzbekistan, Kirgizję, Turkmenię, Azerbejdżan, Turcję), dotyczący ich kultur, dziejów, języków itp.;
(1.3) dotyczący Turku, związany z Turkiem (miastem)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Turcji;
Wiktionary
Język turecki (tur. Türkçe, IPA: [ˈtyɾct͡ʃɛ], Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej. Turecki używany jest przede wszystkim w Turcji i na Cyprze Północnym, mniejsze skupiska mówiących znajdują się w Iraku, Grecji, Bułgarii, Macedonii Północnej, Kosowie, Albanii i w innych częściach Europy Wschodniej. Turecki jest używany także przez wielu imigrantów w Europie Zachodniej, zwłaszcza w Niemczech. Turecki dzieli się na wiele dialektów; za podstawę języka literackiego i standard uważany jest turecki stambulski.
Wikipedia
IPA: tuˈrɛt͡sʲci, AS: turecʹḱi
Wiktionary
rzecz. turkizacja ż., turczanka ż., turczanin mos., poturczenie n., panturkizm mrz., Turcja ż., Turek m., turek m., Turczynka ż., turecczyzna ż., tureckość ż., turcyzm mrz., Turczyn m., turczenie n., sturczenie n.
czas. turczyć ndk., sturczyć dk.
przym. turkijski, antyturecki, proturecki, przedturecki, poturecki, turski
przysł. po turecku
skr. tur., turec.
Wiktionary
(1.2) turkijski
(1.3) rzad. turkowski
Wiktionary
dotyczący Turcji i Polski
SJP.pl
1. posługujący się językiem tureckim;
2. napisany w języku tureckim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem tureckim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem tureckim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem tureckim
(1.3) spisany, stworzony w języku tureckim
Wiktionary
(1.1) Zaledwie połowa Irańczyków to etniczni Persowie. Czwartą część mieszkańców stanowią tureckojęzyczni Azerowie, od lat tworzący wpływowe lobby.
(1.1) Elektorat Ruchu składa się z ludności tureckojęzycznej i muzułmańskiej, która stanowi około 15 proc. ogółu mieszkańców Bułgarii.
Wiktionary
IPA: tuˈrɛt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: tureckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
ciernisty krzew z rodziny krwawnicowatych, występujący w strefie międzyzwrotnikowej, uprawiany ze względu na barwnik (hennę) otrzymywany z jego pędów; henna, lawsonia, hennowy krzew
SJP.pl
1. przestarzale:
a) koń rasy tureckiej;
b) turecki tytoń;
2. potocznie: aksamitka (roślina ozdobna z rodziny astrowatych);
3. gatunek grzyba z rodziny zasłonakowatych; płachetka zwyczajna;
4. środowiskowo: samolot linii Turkish Airlines
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba narodowości tureckiej lub obywatel Turcji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Turek – miasto i gmina w Polsce w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu tureckiego oraz gminy wiejskiej Turek. Położony na historycznej ziemi sieradzkiej, nad Kanałem Folusz. Był miastem duchownym.
Według danych na 30 czerwca 2022 roku miasto liczyło 24 977 mieszkańców. Miasto stanowi 1,74% powierzchni powiatu.
Wikipedia
(1.1) Nieco później dostałem nowego podwładnego, Turka, który dziś spędził ostatni dzień w naszej firmie.
(2.1) Dostałem wezwanie do WKU w Turku.
Wiktionary
IPA: ˈturɛk, AS: turek
Wiktionary
rzecz. panturkizm mrz., turczanka ż., turczanin mos., Turcja ż., Turczynka ż., Turczyn m., turczyn m., turecczyzna ż., turecki m., turcyzm m., tureckość ż., poturczenie n., turkizacja ż., poturczeniec mos.
przym. turecki, turczy, turkijski, turski
czas. turczyć
przysł. po turecku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Turenii
Wiktionary
(1.1) Siostrzeniec hrabiego, wysmukły chłopak o bladej, zalanej krwią twarzy, o ustach drżących ze wzruszenia i trwogi, stał bez hełmu i tarczy w grupie jeźdźców, w których wprawne oko Bertrama po strojach i herbach w mig poznało Tureńczyków.
(1.1) Inteligencja, z jaką Tureńczyk naprawiał zerwany rzemień, uspokoiła pułkownika d’Aiglemont, który wrócił do powozu przeciągając się dla rozprężenia zdrętwiałych członków (…)
(1.1) Ambicja Gaskończyka polega na tem (=tym), by się wybić na pierwsze miejsce, by błyszczeć w towarzystwie i radować się z życia. Nie widzi on świata z brzydkiej strony jak Tureńczyk, przeciwnie, zachwyca się jego pięknem sic..
(1.1) Grzegorz z Tours czuje się Tureńczykiem, mówi o Tureńczykach i przeciwstawia ich mieszkańcom Berry, Mans, Anjou, Blois itd.
Wiktionary
rzecz. Turenia ż.
:: fż. Turenka ż.
przym. tureński, turoński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna we Francji z głównym ośrodkiem w Tours;
Wiktionary
Turenia (fr. Touraine) – kraina historyczno-geograficzna we Francji.
Głównym ośrodkiem i historyczną stolicą Turenii jest miasto Tours. W czasie reformy administracyjnej Francji w 1790 obszar dawnej prowincji Touraine został podzielony na departamenty Indre i Loara, Loir-et-Cher i Indre. Nazywa się ją często „ogrodem Francji”.
Wikipedia
rzecz. Tureńczyk mos., Turenka ż.
przym. tureński, turoński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Turenią, dotyczący Turenii
(1.2) dotyczący Tours, zob. turoński.
Wiktionary
(1.1) Filip Thibault napisał nową konstytucję zatwierdzoną przez papieża Urbana VIII (1568-1614). Tym samym powstała nowa kongregacja zwana tureńską, która obejmowała 25 klasztorów męskich i cztery żeńskie.
(1.1) W 2. połowie XVII w. rozpowszechniła się wśród karmelitów polskich reforma obserwancka zwana tureńską (od prowincji Touraine we Francji) (…)
(1.1) Tak, mało kto z ogółu wie, że ten geniusz, którego twórcza myśl stała się podwaliną zarówno nowożytnej nauki jak i filozofii, był z krwi i kości Francuzem, urodzonym w tej samej ziemi tureńskiej, która wydała Rabelais'go i Honoriusza Balzaka.
(1.1) Termin wina z Doliny Loary mówi więc niewiele i lepiej rzecz uściślać: wina nantejskie, andegaweńskie, tureńskie, orleańskie czy wreszcie wina znad środkowej Loary.
Wiktionary
rzecz. Tureńczyk mos., Turenia ż.
przym. turoński
Wiktionary
przymiotnik od: turetyzm
SJP.pl
kobieta cierpiąca na turetyzm (zespół Tourette'a)
SJP.pl
osoba cierpiąca na turetyzm (zespół Tourette'a)
SJP.pl
wrodzone zaburzenie neurologiczne, charakteryzujące się występowaniem licznych tików motorycznych i głosowych; syndrom Tourette'a, zespół Tourette'a
SJP.pl
Zespół Tourette’a, zespół tików głosowych i ruchowych – wrodzone lub nabyte zaburzenie neurologiczne charakteryzujące się przede wszystkim występowaniem licznych tików ruchowych i werbalnych, opisane w 1885 przez francuskiego neurologa Georges’a Gilles’a de la Tourette’a.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: tor wyścigowy, wyścigi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północno-zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang, w Kotlinie Turfańskiej;
Wiktionary
Turfan (chiń. 吐魯番; pinyin Tǔlǔfán; ujgurski: تۇرپان, Turpan) – miasto na prawach prefektury w północno-zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang, w Kotlinie Turfańskiej. Ośrodek uprawy winorośli.
12 kwietnia 2015 roku Turfan został podniesiony do rangi miasta na prawach prefektury i powiększony o terytorium prefektury Turfan.
Wikipedia
przym. turfański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Turfanem, dotyczący Turfanu
Wiktionary
rzecz. Turfan mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: turf (dawniej: tor wyścigowy, wyścigi)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północno-zachodnim Kazachstanie;
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
przym. turgajski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Turgajem, dotyczący Turgaju
Wiktionary
rzecz. Turgaj mrz.
Wiktionary
Wikipedia
taki jak u Turgieniewa, charakterystyczny dla Turgieniewa
SJP.pl
stan jędrności komórki; wewnętrzne ciśnienie komórkowe
SJP.pl
Turgor – stan napięcia ściany komórkowej w wyniku działania na nią ciśnienia hydrostatycznego wewnątrz komórki. Efektem turgoru jest stan jędrności tkanek roślinnych oraz możliwość zachowania kształtu i sztywności nawet tych elementów, które pozbawione są tkanek mechanicznych.
Wikipedia
przymiotnik od: turgor
SJP.pl
kanton w Szwajcarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. niemieckojęzyczny kanton w północno-wschodniej Szwajcarii;
Wiktionary
Turgowia (niem. Thurgau; gsw. Tùùrgi, Tùùrgau; fr. Thurgovie; wł. Turgovia; rm. Turgovia; lat. Thurgovia) – kanton w północno-wschodniej Szwajcarii. Jego stolicą jest miasto Frauenfeld. Językiem urzędowym kantonu jest język niemiecki.
Wikipedia
IPA: turˈɡɔ.vja, AS: turgovʹi ̯a
Wiktionary
przym. turgowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Turgowią, dotyczący Turgowii, pochodzący z Turgowii
Wiktionary
rzecz. Turgowia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na zachodniej Ukrainie, prawy dopływ Prypeci;
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
forma przetrwalnikowa roślin; pąk zimowy
SJP.pl
Wikipedia
1. przestarzale:
a) koń rasy tureckiej;
b) turecki tytoń;
2. potocznie: aksamitka (roślina ozdobna z rodziny astrowatych);
3. gatunek grzyba z rodziny zasłonakowatych; płachetka zwyczajna;
4. środowiskowo: samolot linii Turkish Airlines
SJP.pl
Wikipedia
edredon turkan - gatunek kaczki z wybrzeży północnych mórz
SJP.pl
(Edredon) turkan, edredon okazały (Somateria spectabilis) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). W sezonie lęgowym zamieszkuje arktyczne wybrzeża Eurazji i Ameryki Północnej oraz niektóre arktyczne wyspy. Sporadycznie zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
edredon turkan - gatunek kaczki z wybrzeży północnych mórz
SJP.pl
Jezioro Rudolfa albo Turkana (Bassa Narok, Rudolf Hajk) – bezodpływowe, słone jezioro tektoniczne we wschodniej Afryce na pograniczu Etiopii i Kenii. Większość obszaru jeziora leży w granicach Kenii. Jest największym słonowodnym jeziorem Afryki.
Wikipedia
zdrobnienie od: turkawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: turkawka
Wiktionary
IPA: ˌturkaˈvɛt͡ʃka, AS: turkavečka
Wiktionary
ptak przelotny, podobny do gołębia, wydający dźwięki przypominające turkot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Streptopelia turtur|ref=tak., średniej wielkości ptak leśny podobny do gołębia;
(1.2) przest. młoda, miła, ale gadatliwa dziewczyna
Wiktionary
Turkawka (zwyczajna) (Streptopelia turtur) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Narażony na wyginięcie.
Wikipedia
(1.1) Czasami tylko przesuwał się na horyzoncie, zazwyczaj przygarbiony, skradając się do jakiegoś zwierza z gatunku turkawki, kukułki, żołny, a nawet srokosza lub trznadla.
Wiktionary
IPA: turˈkafka, AS: turkafka
Wiktionary
(1.2) szczebiotka
Wiktionary
miasto w Kazachstanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. region w Azji Środkowej;
(1.2) geogr. miasto w południowym Kazachstanie;
Wiktionary
Turkiestan (pers. ترکستان – dosłownie „kraj Turków”) – część Azji Środkowej leżąca pomiędzy Syberią na północy a Tybetem, Indiami i Afganistanem na południu, oraz Morzem Kaspijskim na zachodzie i wschodnią Mongolią i pustynią Gobi na wschodzie.
Wikipedia
(1.1) W Turkiestanie wyróżnia się m.in. takie regiony jak Zarzecze i Siedmiorzecze.
(1.2) W Turkiestanie rozwija się przemysł.
Wiktionary
przym. turkiestański
Wiktionary
przymiotnik od: Turkiestan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Turkiestanem, dotyczący Turkiestanu
Wiktionary
rzecz. Turkiestan mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Turkiewicz:
Wikipedia
pozbawiona rękawów suknia o tureckim kroju, noszona w osiemnastowiecznej Polsce
SJP.pl
1. związany z rodziną ludów zamieszkującą tereny od Syberii po Europę Wschodnią;
2. języki turkijskie - najliczniejsza podrodzina języków ałtajskich; języki tureckie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do grupy ludów zamieszkujących tereny od Syberii po Europę Wschodnią (m.in. Rosję, Kazachstan, Uzbekistan, Kirgizję, Turkmenię, Azerbejdżan, Turcję), dotyczący ich kultur, dziejów, języków itp.;
Wiktionary
(1.1) Turkijski język karaimski, którym Karaimowie posługiwali się przez stulecia, zaczął tracić swoje znaczenie od chwili przyłączenia Krymu przez Rosję w 1783 r.
Wiktionary
rzecz. Turcja ż., Turek mos./mrz., Turczynka ż., tureckość ż., turcyzm mrz.
przym. turecki
przysł. turecko
Wiktionary
(1.1) turecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzucanie danemu ludowi lub przyswajanie przez dany lud tureckiej kultury, obyczajów i języka
(1.2) nadawanie czemuś lub komuś cech tureckich
Wiktionary
(1.1) Nieco gorzej przebiega turkizacja (i kurdyzacja) Niemiec; żaden z landów nie odnotował jeszcze liczebnej przewagi muzułmanów nad katolikami i protestantami łącznie.
Wiktionary
rzecz. turecki mrz., Turek m., Turczynka ż., turas m., tureckość ż., sturczenie n., poturczenie n.
przym. turecki
Wiktionary
skrót od: turkmeński
SJP.pl
obywatel Turkmenistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Turkmenistanu
Wiktionary
IPA: ˈturkmɛ̃n, AS: turkmẽn
Wiktionary
rzecz. Turkmenistan m., turkmeński m.
:: fż. Turkmenka ż.
przym. turkmeński
Wiktionary
Saparmyrat Ataýewiç Nyýazow (turkm. cyrylica: Сапармырат Атаевич Ныязов, ros. Сапармурат Атаевич Ниязов, Saparmurat Atajewicz Nijazow; ur. 19 lutego 1940 w Gypjaku, zm. 21 grudnia 2006 w Aszchabadzie) – turkmeński polityk, pierwszy sekretarz Komunistycznej Partii Turkmeńskiej SRR w latach 1985–1991, prezydent Turkmenistanu oraz przewodniczący Demokratycznej Partii Turkmenistanu w latach 1991–2006.
Wikipedia
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto portowe nad Morzem Kaspijskim, w zachodnim Turkmenistanie w wilajecie balkańskim;
Wiktionary
Turkmenbaszy (turkm. Türkmenbaşy, dawniej Krasnowodzk, Krasnowodsk, Красноводск) – miasto w zachodnim Turkmenistanie, w wilajecie balkańskim, port nad Zatoką Turkmenbaszy Morza Kaspijskiego. Położone jest na wysokości 27 m p.p.m. W 2022 roku liczyło ok. 91,7 tys. mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) hist. Krasnowodzk
Wiktionary
dawna nazwa Turkmenistanu, państwa w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. Turkmenistan (zwłaszcza w okresie istnienia ZSRR)
Wiktionary
Turkmenistan, Republika Turkmenistanu (turkm. Türkmenistan, Türkmenistan Respublikasy; w okresie ZSRR funkcjonowała nazwa Turkmenia) – państwo położone w Azji Środkowej, na północ od gór Kopet-Dag, pomiędzy Morzem Kaspijskim a Amu-darią. Kraj rozciąga się na 1100 km od wschodu do zachodu oraz na 650 km z północy na południe. Większość mieszkańców stanowią Turkmeni. Turkmenistan graniczy z Afganistanem, Iranem, Uzbekistanem i Kazachstanem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. turkmeński
rzecz. turkmeński mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Turkmenistan.
* słowacki: (1.1) Turkménia ż.
źródła.
== Turkmenia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Turkmenia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. turkmeński
rzecz. turkmeński mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. turkmeński
rzecz. turkmeński mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Turkmenistan.
* słowacki: (1.1) Turkménia ż.
źródła.
== Turkmenia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Turkmenia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
państwo w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. jedno z państw w Azji Środkowej;
Wiktionary
Turkmenistan, Republika Turkmenistanu (turkm. Türkmenistan, Türkmenistan Respublikasy; w okresie ZSRR funkcjonowała nazwa Turkmenia) – państwo położone w Azji Środkowej, na północ od gór Kopet-Dag, pomiędzy Morzem Kaspijskim a Amu-darią. Kraj rozciąga się na 1100 km od wschodu do zachodu oraz na 650 km z północy na południe. Większość mieszkańców stanowią Turkmeni. Turkmenistan graniczy z Afganistanem, Iranem, Uzbekistanem i Kazachstanem.
Wikipedia
(1.1) Mieszkańcy Turkmenistanu zbuntowali się przeciwko władzy.
Wiktionary
IPA: ˌturkmɛ̃ˈɲistãn, AS: turkmẽńistãn
Wiktionary
rzecz. turkmeński, Turkmen m., Turkmeńczyk m., Turkmenka ż.
przym. turkmeński
Wiktionary
(1.1) Turkmenia
Wiktionary
kamień ozdobny, odmiana howlitu
SJP.pl
Howlit – minerał z grupy krzemianów, należy do grupy minerałów rzadkich. Nazwa pochodzi od nazwiska kanadyjskiego chemika i mineraloga Henry'ego Howa, który jako pierwszy opisał ten minerał i określił jego skład chemiczny.
Wikipedia
obywatelka Turkmenistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Turkmenistanu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Turkmenistan m., turkmeński m.
:: fm. Turkmen m.
przym. turkmeński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Turkmen.
* białoruski: (1.1) туркменка ż.
* hiszpański: (1.1) turkmena ż., turcomana ż.
* kataloński: (1.1) turcmana ż.
* łotewski: (1.1) turkmēniete ż.
* niemiecki: (1.1) Turkmenin ż.
* rosyjski: (1.1) туркме́нка ż.
* ukraiński: (1.1) туркменка ż.
* węgierski: (1.1) türkmén
* włoski: (1.1) turkmena ż.
źródła.
== Turkmenka (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Turkmenistanka
(1.2) Turkmenka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: turkˈmɛ̃ŋka, AS: turkmẽŋka
Wiktionary
rzecz. Turkmenistan m., turkmeński m.
:: fm. Turkmen m.
przym. turkmeński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Turkmenistan m., turkmeński m.
:: fm. Turkmen m.
przym. turkmeński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Turkmen.
* białoruski: (1.1) туркменка ż.
* hiszpański: (1.1) turkmena ż., turcomana ż.
* kataloński: (1.1) turcmana ż.
* łotewski: (1.1) turkmēniete ż.
* niemiecki: (1.1) Turkmenin ż.
* rosyjski: (1.1) туркме́нка ż.
* ukraiński: (1.1) туркменка ż.
* węgierski: (1.1) türkmén
* włoski: (1.1) turkmena ż.
źródła.
== Turkmenka (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Turkmenistanka
(1.2) Turkmenka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Turkmenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Turkmenów lub do Turkmenistanu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Turkmenistanu;
Wiktionary
Język turkmeński (türkmençe, түркменче lub türkmen dili, түркмен дили) – język z oguzyjskiej grupy rodziny języków turkijskich. W Turkmenistanie posługuje się nim ok. 3,8 mln ludzi, poza tym ok. 3 mln w innych państwach: Afganistan (500 tys.), Iran (2 mln) i Turcja (1 tys.).
Wikipedia
IPA: turkˈmɛ̃j̃sʲci, AS: turkmẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Turkmenia ż., Turkmenistan m., Turkmen m., Turkmeńczyk m., Turkmenka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem turkmeńskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem turkmeńskim
(1.3) spisany, stworzony w języku turkmeńskim
Wiktionary
IPA: turkˈmɛ̃j̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: turkmẽĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
specjalista w zakresie turkologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie turkologii
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) specjalistka w dziedzinie turkologii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. turkologia ż.
przym. turkologiczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|turkologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Turkologist
* francuski: (1.1) turcologue m.
* kazachski: (1.1) түрколог
* rosyjski: (1.1) тюрколог m.
* słoweński: (1.1) turkolog m.
* włoski: (1.1) turcologo m.
źródła.
== turkolog (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) turkolog
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. turkologia ż.
przym. turkologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. turkologia ż.
przym. turkologiczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|turkologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Turkologist
* francuski: (1.1) turcologue m.
* kazachski: (1.1) түрколог
* rosyjski: (1.1) тюрколог m.
* słoweński: (1.1) turkolog m.
* włoski: (1.1) turcologo m.
źródła.
== turkolog (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) turkolog
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o językach, historii i kulturze ludów turkijskich;
Wiktionary
Turkologia – nauka o językach, literaturach, kulturach, dziejach, wierzeniach i zwyczajach ludów turkijskich.
Obejmuje ona tradycyjnie dwa kierunki badań: z jednej strony studia nad Turkami osmańskimi i współczesną Republiką Turcji, z drugiej zaś – nad wszystkimi ludami turkijskimi. Badania te dotyczą często w praktyce tylko nauk humanistycznych, w szczególności filologii.
Wikipedia
(1.1) W 2013 roku Zakład Turkologii przekształcił się w Katedrę Turkologii.
Wiktionary
rzecz. turkolog mos.
przym. turkologiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z turkologią, dotyczący turkologii
Wiktionary
rzecz. turkolog mos., turkologia ż.
Wiktionary
strzelec algierski
SJP.pl
odgłos, jaki wydają toczące się koła pojazdu lub urządzenia będące w ruchu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niski, przerywany dźwięk wydawany przez twarde przedmioty uderzających o powierzchnię lub o siebie nawzajem
Wiktionary
(1.1) Za oknem plebaniaebanii rozległ się gwałtowny turkot kół.
Wiktionary
czas. odturkotać dk., rozturkotać dk., poturkotać dk., turkotać ndk., zaturkotać dk.
przym. turkotliwy
Wiktionary
(1.1) klekot, stukot, terkot; daw. tarkot
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wydawać niski, przerywany dźwięk, który powstaje przy uderzaniu twardych przedmiotów o powierzchnię lub o siebie nawzajem
Wiktionary
(1.1) Bez przerwy dzień i noc jeździły tam małe żelazne wagoniki, turkocąc i zgrzytając, a przed oknami sterczał cienki blaszany dymiący komin.
Wiktionary
rzecz. turkot m.
czas. doturkotać dk., odturkotać dk., poturkotać dk., rozturkotać dk., zaturkotać dk.
przym. turkotliwy
Wiktionary
(1.1) klekotać, stukotać, terkotać; daw. tarkotać
Wiktionary
wydający turkot
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Turkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Kuślin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Pierwotnie nazwa wsi brzmiała Tarkowo (od tarniny). Była gniazdem rodziny Turkowskich. Pierwsza wzmianka o de TURKOWO pochodzi z 1411 roku. Dzisiejsza nazwa obowiązuje od 1841 roku. W XVI w. należała do Jastrzębskich, w XVIII w. - do Łukomskich i Sczanieckich, w XIX w. - do Bieczyńskich.
Wikipedia
→ Turek (miasto w Polsce); turecki
SJP.pl
Wikipedia
1. przestarzale:
a) koń rasy tureckiej;
b) turecki tytoń;
2. potocznie: aksamitka (roślina ozdobna z rodziny astrowatych);
3. gatunek grzyba z rodziny zasłonakowatych; płachetka zwyczajna;
4. środowiskowo: samolot linii Turkish Airlines
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na południowo-zachodnim wybrzeżu Finlandii;
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. i W. od: Turek
Wiktionary
Turku (fiń. Turku, szw. Åbo, ros. Турку) – miasto w południowo-zachodniej Finlandii, u ujścia rzeki Aurajoki. Stolica kraju do roku 1812 (oficjalnie od 1809), najstarsze miasto fińskie. Liczy ponad 197 tys. mieszkańców (2022). Uniwersytet założony w 1640 roku. Obecnie stolica regionu Varsinais-Suomi, do 2009 roku prowincji Finlandia Zachodnia, ważny port (w 2018 obsłużył 3,3 mln pasażerów). Rozwinięty przemysł stoczniowy, metalowy, włókienniczy, spożywczy, maszynowy oraz hutniczy. W skład zespołu miejskiego wchodzą: Raisio, Kaarina i Naantali. Jest atrakcyjnym turystycznie miejscem. Działa tam także m.in. polski konsulat honorowy. W mieście widoczne są bardzo silne wpływy kultury szwedzkiej.
Wikipedia
turkuć podjadek - ciemnobrązowy owad z nadrodziny świerszczy
SJP.pl
Turkuć podjadek, turkuć pospolity (Gryllotalpa gryllotalpa) – gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny turkuciowatych (Gryllotalpidae), jeden z największych owadów w Polsce. Dobrze przystosowany do życia w ziemi, gdzie spędza większość czasu. Larwy identyczne jak imago, ale początkowo bezskrzydłe, a później z krótszymi skrzydłami. Samica opiekuje się jajami, a następnie przez pewien czas młodymi. Owad wszystkożerny, dożywający od dwóch do czterech lat.
Wikipedia
turkuć podjadek - ciemnobrązowy owad z nadrodziny świerszczy
SJP.pl
Turkuciowate, turkucie (Gryllotalpidae) – rodzina owadów z rzędu prostoskrzydłych (Orthoptera) obejmująca 107 opisanych gatunków. Występują w strefie umiarkowanej i tropikalnej całego świata. Są przystosowane do życia pod ziemią. Typem nomenklatorycznym rodziny jest Gryllotalpa.
Wikipedia
rodzina owadów z rzędu prostoskrzydłych, obejmująca ponad 100 gatunków; turkucie
SJP.pl
Turkuciowate, turkucie (Gryllotalpidae) – rodzina owadów z rzędu prostoskrzydłych (Orthoptera) obejmująca 107 opisanych gatunków. Występują w strefie umiarkowanej i tropikalnej całego świata. Są przystosowane do życia pod ziemią. Typem nomenklatorycznym rodziny jest Gryllotalpa.
Wikipedia
o cechach turkuciowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
kalait, minerał (uwodniony, zasadowy fosforan miedzi i glinu), kamień ozdobny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał o barwie niebieskawej lub niebieskozielonej;
(1.2) barwa, zielony odcień cyjanu;
Wiktionary
Turkus, kalait – minerał z grupy fosforanów.
Wikipedia
IPA: ˈturkus, AS: turkus
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. turkusik m.
przym. turkusowy
Wiktionary
(1.1) rzad. kalait
Wiktionary
zdrobnienie od: turkus
SJP.pl
turkuśnik indyjski - gatunek ptaka z rzędu wróblowych
SJP.pl
niebieski o odcieniu turkusowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niebieski o turkusowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) W okresie godowym dorosłe samce mają turkusowoniebieskie podgardle, a kolor ich grzbietu staje się bardziej jaskrawozielony.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest turkusowe; cecha tych, którzy są turkusowi
Wiktionary
przym. turkusowy
przysł. turkusowo
Wiktionary
zielony o turkusowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zielony o turkusowym odcieniu
Wiktionary
1. zrobiony z turkusa, z turkusów, ozdobiony turkusami;
2. mający kolor turkusa, niebieskawozielony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jubil. miner. dotyczący turkusu, wykonany z turkusu, związany z turkusem, ozdobiony turkusem
przymiotnik jakościowy
(2.1) książk. mający kolor niebieskawy lub niebieskawozielony, taki jak kolor turkusu
Wiktionary
Turkus – barwa niebieskozielona. Nazwa pochodzi od barwy kamienia szlachetnego – turkusu.
Kod barwy w systemie szesnastkowym: #40E0D0.
Wikipedia
(1.1) Smukłą szyję kobiety zdobił sznur turkusowych korali.
(2.1) Kupiłem sobie turkusową bluzę na dzisiejszy wieczór.
Wiktionary
IPA: ˌturkuˈsɔvɨ, AS: turkusovy
Wiktionary
rzecz. turkus mrz., turkusik mrz., turkusowość ż.
przysł. turkusowo
Wiktionary
(2.1) niebieskawy, niebieskawozielony
Wiktionary
potocznie:
1. przemieszczać coś okrągłego lub walcowatego po jakiejś powierzchni; toczyć, kulać;
2. turlać się:
a) o jakimś przedmiocie, zwykle okrągłym: przemieszczać się po jakiejś powierzchni, obracając się wokół własnej osi; toczyć się, kulać się;
b) o człowieku lub zwierzęciu: przewracać się w czymś lub po czymś; tarzać się;
c) o pojeździe: jechać wolno, z trudem;
d) o człowieku: iść powoli, z wysiłkiem
SJP.pl
czasownik
(1.1) popychać jakiś przedmiot, powodując jego toczenie się
Wiktionary
(1.1) Pyzaty chłopczyk, na oko sześcioletni, turlał piłkę po ścieżce.
Wiktionary
rzecz. turlanie n.
Wiktionary
(1.1) toczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|turlać.
Wiktionary
czas. turlać ndk.
Wiktionary
potocznie: gra planszowa, w której rzuca się kostką
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Turlej – osada w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Rozprza.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Osada składała się z jednego gospodarstwa. Na zdjęciach satelitarnych widać zarys murów ruiny.
Wikipedia
Turlejewo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Inowrocław.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca wysokie dźwięki wydawane przez instrument lub ptaka
Wiktionary
(1.1) Wesołe amarantki radośnie zaterlikały: – Turli, turli, turli, tiur.
Wiktionary
(1.1) tirli, tirlili, tiurli, tiurrli, tiurlili, tiurrlili, tiur
Wiktionary
rodzaj roślin z rzędu szparagowców; iksjolirion
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: kiepski dowcip
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) błazenada, niewłaściwy, płytki żart
Wiktionary
IPA: ˌturlupʲĩˈnada, AS: turlupʹĩnada
Wiktionary
tiurma;
a) więzienie, areszt
b) wieża służąca za więzienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. więzienie, areszt
(1.2) daw. wieża stanowiąca więzienie
Wiktionary
(1.1) Jaki ja byłem głupi — mówił sobie — muszę teraz gnić w tej turmie, aż wreszcie zwierzęta co chlubiły się że mnie znają zapomną nawet imię Ropucha!
Wiktionary
(1.1) więzienie
(1.2) wieża
Wiktionary
minerał, borokrzemian glinu, sodu, wapnia, magnezu, żelaza lub litu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy krzemianów;
Wiktionary
Turmaliny – szereg minerałów należących do grupy krzemianów. Oprócz szerlu, należą do minerałów rzadkich lub bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od syngaleskiego turmali określającego zdolność do przyciągania, po podgrzaniu, popiołu z ognia.
Wikipedia
IPA: turˈmalʲĩn, AS: turmalʹĩn
Wiktionary
przym. turmalinowy
Wiktionary
→ turmalin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący turmalinu, zrobiony z turmalinu, związany z turmalinem
Wiktionary
IPA: ˌturmalʲĩˈnɔvɨ, AS: turmalʹĩnovy
Wiktionary
rzecz. turmalin mrz.
Wiktionary
[czytaj: turnał] nazwisko polskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: terner albo tarner] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
skalista góra o stromych ścianach i ostrym wierzchołku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) góry. ostry szczyt, skałka o bardzo stromych bądź pionowych ścianach
Wiktionary
Turnia – rodzaj skalistego, ostrego szczytu lub skałki o stromych lub nawet pionowych ścianach. Charakterystyczna jest dla gór o rzeźbie alpejskiej, przekształconych w wyniku działania lodowca, albo powstała w skałach wapiennych w wyniku działania procesów krasowienia. Niewielką turnię nazywa się zdrobniale turniczką (w gwarze podhalańskiej turnicka). W dawniejszej literaturze tatrzańskiej słowo turnia używano też dla określenia po prostu skalistego terenu. Przykładowo „wspinać się po turniach” oznaczało tyle co „chodzić po skałach”.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzadko: turnia (skalista góra o stromych ścianach i ostrym wierzchołku)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt na Pogórzu Przemyskim, w masywie Działu;
(1.2) geogr. ochrśrod. fitocenotyczny rezerwat przyrody w Polsce, w pobliżu Makowej, w powiecie przemyskim, w województwie podkarpackim;
Wiktionary
Turnica – zalesiony szczyt o wysokości 598 m n.p.m., na Pogórzu Przemyskim w masywie Działu.Szczyt jest zaznaczony na mapie UMP.
Wikipedia
przym. turnicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Turnicą, dotyczący Turnicy
Wiktionary
rzecz. Turnica ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: turnia
SJP.pl
Turniczka – skała w południowo-zachodniej Polsce, w Górach Stołowych, w Sudetach.
Skała należy do grupy piaskowcowych Orlich Skał (niem. Adlerstein) położonych na południowej krawędzi Szczytnika na wysokości 560 m n.p.m. na południowy wschód od Zamku Leśna nad doliną potoku Bystrzyca Dusznicka.
Wikipedia
1. zawody, w których bierze udział większa liczba drużyn lub zawodników; też: rozgrywki eliminacyjne o mistrzostwo
2. w średniowieczu: zawody rycerskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. rozgrywki lub zawody sportowe;
(1.2) hist. średniowieczne zawody rycerskie;
Wiktionary
Turniej (śr.-w.-niem. turnei) – zawody, w których uczestniczy wielu indywidualnych konkurentów albo ich zespołów. Na ogół mają charakter rywalizacji eliminacyjnej w ubieganiu się o mistrzostwo, np. turniej poetycki, rycerski, wiedzy, szachowy.
Wikipedia
(1.1) Niemcy i Szwedzi weszli dzisiaj do półfinału turnieju piłki ręcznej mężczyzn w Niemczech.
Wiktionary
przym. turniejowy
Wiktionary
(1.1) konkurs, współzawodnictwo, zmagania
Wiktionary
uczestnik turnieju
SJP.pl
uczestniczka turnieju
SJP.pl
turnikiet;
1. drzwi obrotowe;
2. narzędzie chirurgiczne służące do zaciskania tętnic w celu tamowania krwi; ściskacz, krępulec
SJP.pl
turniket;
1. drzwi obrotowe;
2. narzędzie chirurgiczne służące do zaciskania tętnic w celu tamowania krwi; ściskacz, krępulec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drzwi obrotowe
(1.2) bramka obrotowa ze skrzydłami obracającymi się wokół jednej osi, służąca do ograniczenia liczby osób przechodzącej przez nią jednocześnie; kołowrót
Wiktionary
(1.2) Berlioz nie miał zamiaru dłużej słuchać żebrzącego zgrywusa–dyrygenta, podbiegł do wyjścia i położył rękę na turnikiecie.
Wiktionary
o cechach turniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Turniowate (Thurniaceae) – rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców. Należą tu tylko 2 rodzaje z 4 gatunkami występującymi na niewielkim obszarze w Ameryce Południowej (Wyżyna Gujańska i przyległe fragmenty Amazonii) oraz na południowych krańcach Afryki. Rośliny z wyprostowaną bulwą korzeniową lub zgrubiałą, kanciastą łodygą. Liście charakterystyczne jak na przedstawicieli wiechlinowców – ząbkowane wzdłuż brzegu.
Wikipedia
o cechach turniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzepa o charakterystycznym wydłużonym korzeniu
SJP.pl
1. podkład ze sztywnych falban podtrzymujący draperie i tren;
2. suknia o takim podkładzie
SJP.pl
Turniura, tiurniura, cul de Paris (fr. tournure) – stosowany głównie w drugiej połowie XIX wieku element sukni, podkreślający tył bioder i nadający kobiecej sylwetce kształt litery S.
Kopulasty kształt spódnicy zaczął zmieniać się w połowie lat 60. XIX wieku – krynolina stała się mniejsza, jednocześnie wydłużając się z tyłu i tworząc tren. Ostatecznie znikła całkowicie na przełomie lat 60. i 70., zastąpiona przez turniurę; tył spódnicy zaczęły zdobić upinane draperie: spiętrzone fałdy podkreślane wstążkami. Kształt tyłowi sukni nadawał specjalny stelaż, wywodzący się początkowo ze stelaża krynolinowego. Stopniowo stelaż ten skracał się, aż pod koniec lat 70. ustąpił różnego rodzaju specjalnym konstrukcjom i poduszkom umieszczanym na pośladkach.
Wikipedia
przymiotnik od: turniura
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tenisówki
Wiktionary
[czytaj: terntejblizm] posługiwanie się gramofonem poprzez tworzenie skreczów i beatów na płycie winylowej
SJP.pl
Turntablizm (ang. Turntablism) – forma posługiwania się gramofonem poprzez tworzenie scratchy i beat jugglingów (technika żonglerki beatem) na płycie winylowej. Osoba zajmująca się turntablizmem to turntablista.
Turntablizm wywodzi się bezpośrednio z kultury hip-hopowej i jest jednym z jej czterech podstawowych elementów (pozostałe to: rap, breakdance, graffiti).
Wikipedia
[czytaj: terntejblista] osoba posługująca się gramofonem poprzez tworzenie scratchy i beatów na płycie winylowej
SJP.pl
1. kierunek muzyczny traktujący gramofon jako pełnoprawny instrument;
2. sztuka posługiwania się gramofonem poprzez tworzenie scratchy i beatów na płycie winylowej
SJP.pl
Turntablizm (ang. Turntablism) – forma posługiwania się gramofonem poprzez tworzenie scratchy i beat jugglingów (technika żonglerki beatem) na płycie winylowej. Osoba zajmująca się turntablizmem to turntablista.
Turntablizm wywodzi się bezpośrednio z kultury hip-hopowej i jest jednym z jej czterech podstawowych elementów (pozostałe to: rap, breakdance, graffiti).
Wikipedia
1. czas trwania jednej tury wczasów, kolonii, obozu, kursu itp.;
2. grupa osób uczestnicząca w takiej turze
SJP.pl
Turnus – postać w mitologii greckiej i rzymskiej, władca Rutulów.
Lawinia została mu obiecana przez matkę, ale ojciec miał wobec niej inne zamiary i dał rękę córki Eneaszowi. Wobec tego Turnus zebrał wojsko, by odeprzeć Eneasza. Gdy bitwa przybrała niepomyślny bieg dla Rutulów, Turnus wyzwał Eneasza na pojedynek, w którym został przez niego zabity.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Turobin – miasto w Polsce, położone w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w miejsko-wiejskiej gminie Turobin. Leży w zachodniej części Padołu Zamojskiego nad Porem. Jest siedzibą parafii św. Dominika w Turobinie oraz ośrodkiem usługowym dla okolicznych terenów wiejskich.
Wikipedia
mieszkaniec Turobina (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Turobina (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Turobin
SJP.pl
Turobów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Czerniewice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. człowiek urodzony w danym miejscu
Wiktionary
środkowe piętro epoki kredy górnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) lud. postać rogatego zwierzęcia odgrywana podczas ludowych obrzędów bożonarodzeniowych;
(1.2) lud. ludowy rekwizyt kolędowy w postaci kłapiącego pyskiem łba
Wiktionary
Turon (ang. Turonian)
Wikipedia
(1.1) Czasami turoń mógł być prowadzony na sznurku.
Wiktionary
rzecz. tur mzw./mrz., Tur mzw./mrz., turzyca ż.
:: zdrobn. turoniek mzw.
przym. turzy, turzycowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) zob. turoński.
Wiktionary
(1.1) Kiedy w roku 1250 król z resztkami swej armii wzięty został do niewoli, sułtan Egiptu zażądał okupu w wysokości 500 000 funtów turoneńskich, co równało się milionowi złotych bizantów.
(1.1) Po szczegółowym zbadaniu proweniencji każdego z kodeksów na podstawie dostępnego materiału, określamy całą tę grupę mianem redakcji iryjsko-turoneńskiej.
(1.1) Pozwoliłem sobie położyć nacisk na zaimek „tego", gdyż także i Grzegorz turoneński Sykariusza wymienia, ale innego: zamordowanego chyba o całe pokolenie wcześniej.
Wiktionary
rzecz. Tours n.
przym. turoński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. zdrobn. od turoń
Wiktionary
rzecz. turoń mzw., turzyca ż.
przym. turzy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tours, dotyczący Tours
(1.2) geol. związany z turonem, dotyczący turonu
Wiktionary
(1.1) W 1266 roku w Tours Ludwik IX Święty zaczął wybijać grosze turońskie o wadze 4,2 grama i równe 12 denarom, które znalazły naśladowców w krajach sąsiednich i Europie Środkowej.
Wiktionary
rzecz. Tours n., Turenia ż., Tureńczyk mos., Turenka ż., turon mrz.
przym. tureński, turoneński
Wiktionary
(1.1) tureński, daw. turoneński
Wiktionary
przymiotnik od: Turośń Kościelna
SJP.pl
przymiotnik od: Turośl
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Turostówko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Zobacz też: Turostowo
Wikipedia
Turostowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Kiszkowo.
W latach 1954–1958 wieś należała i była siedzibą władz gromady Turostowo, po jej zniesieniu w gromadzie Kiszkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Turostowo leży na terenie Parku Krajobrazowego Puszcza Zielonka.
Wikipedia
dzielnica Bogatyni
SJP.pl
Turoszów (do 1945 niem. Türchau) – dzielnica Bogatyni (od 1973) w Kotlinie Turoszowskiej (województwo dolnośląskie); niewielka osada i stacja kolejowa Turoszów.
Ośrodek przemysłowy na obszarze Turoszowskiego Zagłębia Węgla Brunatnego; kombinat górniczo-energetyczny Turów obejmujący 2 kopalnie odkrywkowe i drugą co do wielkości w Polsce elektrownię cieplną Turów.
Wikipedia
mieszkaniec Turoszowa
SJP.pl
mieszkanka Turoszowa
SJP.pl
przymiotnik od: Turoszów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku wsi, osad i przysiółków wsi w Polsce;
(1.2) geogr. miasto na Białorusi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyjeżdżając do Turowa, sprzedała mieszkanie w Kielcach.
(1.1) Celina mieszkała w Turowie do 2021 roku.
Wiktionary
rzecz. turowianin mos., turowianka ż.
przym. turowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Turowa
(1.2) osoba pochodząca z Turowa, urodzona w Turowie
Wiktionary
rzecz. Turów mrz.
:: fż. turowianka ż.
przym. turowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Turowa
(1.2) kobieta pochodząca z Turowa, urodzona w Turowa
Wiktionary
rzecz. Turów mrz.
:: fm. turowianin mos.
przym. turowski
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Turowicz:
Wikipedia
członek TUR-u (Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego); TUR-owiec
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. gra wideo, w której gracze podejmują działania w ustalonej kolejności; gra turowa;
2. roślina z rodziny traw
SJP.pl
Wikipedia
→ tura, np. gra turowa
SJP.pl
Wikipedia
→ TUR; TUR-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Turowa, związany z Turowem
Wiktionary
Turowski (forma żeńska: Turowska; liczba mnoga: Turowscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 5565 osób.
Wikipedia
rzecz. Turów mrz., turowianin mos., turowianka ż.
Wiktionary
→ tura, np. gra turowa
SJP.pl
Turowy – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Pleszew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
przedstawiciel turpizmu
SJP.pl
przedstawicielka, zwolenniczka turpizmu
SJP.pl
dotyczący turpizmu, turpistów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do turpizmu albo turpisty; mający wywołać odrazę, odczucie brzydoty
Wiktionary
rzecz. turpista mos., turpistka ż., turpizm mrz.
przysł. turpistycznie
Wiktionary
zabieg literacki polegający na wprowadzeniu do utworu elementów brzydoty w celu wywołania szoku estetycznego; kult brzydoty
SJP.pl
Turpizm (łac. turpis „brzydki”) – zabieg literacki polegający na wprowadzeniu do utworu elementów brzydoty w celu wywołania szoku estetycznego. Tendencja występująca w niektórych kierunkach poetyckich 2. połowy XX wieku, której cechą jest antyestetyzm i swoisty kult brzydoty.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. turecki
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) turczy
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. turecki mrz., Turcja ż., Turczynka ż., Turek mos.
przym. turecki, turczy
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Turcja|-ski.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|turecki.
źródła.
== turski (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) turecki
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) język turecki
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtursʲci, AS: tursʹḱi
Wiktionary
rzecz. turecki mrz., Turcja ż., Turczynka ż., Turek mos.
przym. turecki, turczy
Wiktionary
(1.1) turczy
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Krasnojarskim, lewy dopływ Jeniseju;
Wiktionary
Turuchan (ros. Турухан) – rzeka w Rosji, w Kraju Krasnojarskim, lewy dopływ Jeniseju.
Długość rzeki wynosi 639 km. Powierzchnia dorzecza obejmuje 35 800 km². Bierze początek ze źródła na Nizinie Zachodniosyberyjskiej i jest zasilana głównie przez opady deszczu i śniegu. Średni przepływ wody wynosi w około 371 m³/s. Rzeka jest żeglowna w dolnym biegu do 270 km od ujścia do Jeniseju, choć bywają lata mniej zasobne w opady i wtedy żegluga może być utrudniona. Zamarza w październiku lub listopadzie i lód utrzymuje się do kwietnia lub początku maja.
Wikipedia
naczynie do przechowywania i transportu substancji żrących
SJP.pl
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodnich Włoszech nad rzeką Pad; stolica Piemontu;
(1.2) geogr. adm. prowincja we Włoszech z ośrodkiem administracyjnym w Turynie (1.1);
Wiktionary
Turyn (wł. Torino) – miasto w północno-zachodnich Włoszech, przy ujściu rzeki Dora Riparia do rzeki Pad, na przedgórzu Alp Zachodnich. Jest stolicą regionu Piemont. Patronem miasta jest św. Jan Chrzciciel (jego święto obchodzone 24 czerwca).
Turyn jest najważniejszym po Mediolanie ośrodkiem gospodarczo-kulturalnym północnych Włoch.
Według danych na 2017 rok miasto zamieszkiwało 883 281 osób, 6785,6 os./km², aglomeracja liczy 2,2 mln mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Nazwa miasta Turyn pochodzi od celtyckiego słowa „tau” oznaczającego góry.
(1.1) Jan Bosko zmarł w 1888 w Turynie.
(1.1) Warszawa jest jednym z miast partnerskich Turynu.
Wiktionary
IPA: ˈturɨ̃n, AS: turỹn
Wiktionary
rzecz. turyńczyk m., turynka ż.
przym. turyński
Wiktionary
mieszkaniec Turynu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Turyngii; osoba z tej krainy
Wiktionary
(1.1) W ramach niemieckiej świadomości narodowej mieszkańcy NRD byli zorientowani na swój region ojczysty; tzn. identyfikowali się jako Saksończycy, Brandenburczycy, Pomorzanie, Turyńczycy, Ślązacy itd.
(1.1) Kiedy nazajutrz po bitwie notariusze królewscy zaczęli spisywać jeńców, okazało się, że byli wśród nich rycerze z całej Rzeszy, więc Bawarczycy, Łużyczanie, Szwabowie, Fryzowie, Turyńczycy, Sasi, Frankowie, Westfalczycy, Austriacy, Niemcy znad Renu, Pomorzanie i Inflantczycy.
Wiktionary
rzecz. Turyngia mrz.
:: fż. Turynka ż.
przym. turyngeński, turyński
Wiktionary
→ Turyngia (kraina historyczna i kraj związkowy w Niemczech); turyński, turyngijski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Turyngią, dotyczący Turyngii
Wiktionary
rzecz. Turyngia ż., Turyngijka ż., Turyńczyk mos., Turynka ż.
przym. turyński
Wiktionary
(1.1) turyński
Wiktionary
1. kraj związkowy w Niemczech;
2. dawna niemiecka kraina historyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) adm. geogr. kraj związkowy w Republice Federalnej Niemiec ze stolicą w Erfurcie;
(1.2) hist. geogr. kraina historyczna w środkowych Niemczech
Wiktionary
Turyngia (niem. Freistaat Thüringen – Wolny Kraj Turyngia) – kraj związkowy w Niemczech ze stolicą w Erfurcie.
Turyngia graniczy z następującymi krajami związkowymi: Hesja, Bawaria, Saksonia, Saksonia-Anhalt, Dolna Saksonia.
Wikipedia
(1.1) Pomyślał o tych, którzy musieli zginąć z bezsilności, wspomniał, jak święta Elżbieta, kiedy żyła jeszcze na ziemi, ona, święta jego domu i jego dzieciństwa, szlachetna księżna Turyngii, wysoko znamienita pani, sama chodziła w najuboższe miejsca i przynosiła chorym pocieszenie i odświeżenie.
Wiktionary
IPA: tuˈrɨ̃ŋʲɟja, AS: turỹŋʹǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. Turyńczyk mos., Turynka ż., Turyngijczyk mos., Turyngijka ż.
przym. turyngeński, turyński
Wiktionary
(1.1) ofic. Wolny Kraj Turyngia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Turyngii
Wiktionary
rzecz. Turyngia ż.
:: fm. Turyngijczyk mos.
przym. turyngeński, turyński
Wiktionary
→ Turyngia (kraina historyczna i kraj związkowy w Niemczech); turyński, turyngeński
SJP.pl
minerał z grupy chlorytów, glinokrzemian żelaza
SJP.pl
Turyngit – złożony minerał z gromady krzemianów żelaza, magnezu i glinu, z grupy chlorytów żelazistych. Odmiana szamozytu.
Nazwa minerału wiąże się z niemiecką Turyngią, w której minerał ten odkryto i tamtejsze okazy po raz pierwszy opisano.
Wikipedia
1. jarząb turyngski - gatunek jarzębu z rodziny różowatych, drzewo ozdobne dorastające do około 5 metrów wysokości o zwartej, początkowo stożkowatej, następnie jajowatej koronie;
2. dawny przymiotnik od: Turyngia; turyngeński, turyński
SJP.pl
mieszkanka Turynu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Turyngii; kobieta z tej krainy
Wiktionary
Turynka (ukr. Туринка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie lwowskim (wcześniej w rejonie żółkiewskim).
Wikipedia
rzecz. Turyngia ż.
:: fm. Turyńczyk mos.
przym. turyngeński, turyński
Wiktionary
1. → Turyn (miasto we Włoszech);
2. → Turyngia (kraina historyczna i kraj związkowy w Niemczech); turyngeński, turyngijski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla Turynu, związany z Turynem, wywodzący się z Turynu
(1.2) związany z Turyngią, dotyczący Turyngii, charakterystyczny dla Turyngii
Wiktionary
(1.1) Od 1578 w katedrze w Turynie przechowywany jest całun turyński.
Wiktionary
IPA: tuˈrɨ̃j̃sʲci, AS: turỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
(1.1)
rzecz. Turyn m., turyńczyk m., turynka ż.
(1.2)
rzecz. Turyngia ż.
przym. turyngeński
Wiktionary
(1.2) turyngeński
Wiktionary
skrót od: turystyka
SJP.pl
osoba uprawiająca turystykę, wędrująca, zwłaszcza pieszo; wędrowiec, podróżnik, piechur, wędrownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba uprawiająca turystykę
Wiktionary
Turysta – osoba, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc.
Wikipedia
(1.1) Nasz kurort odwiedza co roku mnóstwo turystów.
Wiktionary
IPA: tuˈrɨsta, AS: turysta
Wiktionary
rzecz. turystyka ż.
:: fż. turystka ż.
przym. turystyczny
przysł. turystycznie
Wiktionary
(1.1) globtroter, zwiedzający
Wiktionary
→ turysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która podróżuje dla przyjemności
Wiktionary
(1.1) Rozbawiona turystka przez nieuwagę upuściła aparat fotograficzny do wody.
Wiktionary
IPA: tuˈrɨstka, AS: turystka
Wiktionary
rzecz. turystyka ż.
:: fm. turysta m.
przym. turystyczny
przysł. turystycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest turystyczne
Wiktionary
rzecz. turystyk mrz., turystyka ż., turysta m., turystka ż.
przym. turystyczny
przysł. turystycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z turystyką lub turystami
Wiktionary
(1.1) W Grecji ważną gałęzią gospodarki jest rynek turystyczny.
(1.1) Na tegoroczne wakacje kupiłem sobie nowy turystyczny plecak i namiot oraz małą, turystyczną kuchenkę gazową.
(1.1) Na 95 pociągów turystycznych zaplanowanych w 2016 roku aż 12 pojechało od 16 do 19 kwietnia.
Wiktionary
IPA: ˌturɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: turystyčny
Wiktionary
rzecz. turystyk mrz., turystyka ż., turysta m., turystka ż., turystyczność ż.
przysł. turystycznie
Wiktionary
środowiskowo: zmiany w sferze publicznej spowodowane potrzebami turystów
SJP.pl
środowiskowo: motocykl turystyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. mot. motocykl turystyczny, zwykle wyposażony w wygodne siedzenie, duże owiewki i szyby, pojemny bak oraz konstrukcję umożliwiającą jazdę w postawie wyprostowanej
Wiktionary
(1.1) Sprzedam sportowe kawasaki lub zamienię na jakiś turystyk.
Wiktionary
rzecz. turystyka ż., turysta m., turystka ż., turystyczność ż., turyzm m., tura ż., antyturystyka ż., agroturystyka ż.
przym. turystyczny, antyturystyczny, agroturystyczny
przysł. turystycznie
Wiktionary
środowiskowo: motocykl turystyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyjazdy poza miejsce zamieszkania w celach krajoznawczych lub wypoczynkowych;
(1.2) przen. wyjazdy poza miejsce zamieszkania w celach nie związanych z wypoczynkiem
Wiktionary
Turystyka – zjawisko przestrzennej ruchliwości ludzi, które związane jest z dobrowolną zmianą miejsca pobytu, środowiska i rytmu życia. Obejmuje całokształt stosunków i zjawisk związanych z ruchem turystycznym. Najczęściej spotykaną definicją turystyki są następujące słowa: „Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, służbowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem”.
Wikipedia
(1.1) Turystyka to moja pasja i szansa do dalszej samorealizacji.
Wiktionary
IPA: tuˈrɨstɨka, AS: turystyka
Wiktionary
rzecz. turystyk mrz., turysta m., turystka ż., turystyczność ż., turyzm m.
przym. turystyczny
przysł. turystycznie
Wiktionary
rodzaj betonu autoklawizowanego o jednorodnej strukturze mikroporowatej; mikroporyt
SJP.pl
ogół zagadnień związanych z turystyką
SJP.pl
Geografia turyzmu – dziedzina geografii społeczno-ekonomicznej zajmująca się przyrodniczymi oraz antropogenicznymi uwarunkowaniami i następstwami ruchu turystycznego. Pojęcie to obejmuje całokształt zagadnień teoretycznych, geograficznych, gospodarczych, przyrodniczych, statystycznych, prawnych, kulturalnych, społecznych związanych z turystyką.
Wikipedia
Turzec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Stoczek Łukowski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wieś stanowi sołectwo w gminie Stoczek Łukowski. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 216 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Stoczku Łukowskim.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od tur
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący, odnoszący się do tura
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do tura
Wiktionary
rzecz. tur mzw./mrz., Tur mzw./mrz., turoniek mzw., turoń mzw., turzyca ż., turzycowate nmos.
przym. turzycowy
Wiktionary
1. roślina o trójgraniastych łodygach, podobna do trawy;
2. samica tura;
3. sierść zająca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Carex|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny ciborowatych;
(1.2) bot. roślina z rodziny turzyca (1.1)
(1.3) zool. samica tura leśnego
(1.4) łow. zajęcza lub królicza sierść
Wiktionary
Turzyca (Carex L.) – rodzaj roślin z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Obejmuje ok. 2000 gatunków (w szerokim ujęciu, z włączeniem kilkudziesięciu gatunków z innych rodzajów tradycyjnie wyróżnianych w plemieniu Cariceae). Spotykane są one na całym świecie, ale najbardziej zróżnicowane są w strefie klimatów umiarkowanych. W Polsce występuje ok. 100 gatunków.
Wikipedia
(1.2) Kwiatostan turzycy składa się z wzniesionych kłosów.
(1.3) Ostatnia turzyca padła ze starości za króla Zygmunta.
Wiktionary
rzecz. tur m., Tur m., turoniek mzw., turoń mzw., turzycowate nmos., Turzyn m., Turzynów m., Turzynek m., Turzyniec m., turzycowisko n.
przym. turzy, turzycowy, turzycowaty
wykrz. tur
Wiktionary
rodzina bylin o charakterystycznych trawiastych liściach, obecnie ciborowate
SJP.pl
Ciborowate, turzycowate (Cyperaceae Juss.) – rodzina roślin w rzędzie wiechlinowców. Obejmuje około 5500 gatunków zgrupowanych w 109 rodzajów. Rodzina jest kosmopolityczna – jej przedstawiciele spotykani są na całym świecie, szczególnie często w strefie klimatu umiarkowanego chłodnego. Zajmują najczęściej siedliska mokradłowe. Są to rośliny zielne cechujące się znaczną redukcją kwiatów. Charakterystyczne są także trójkanciaste, pełne łodygi z trawiastymi liśćmi wyrastającymi w trzech rzędach.
Wikipedia
o cechach turzycowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin z klasy jednoliściennych; ciborowce
SJP.pl
Ciborowce, turzycowce (Cyperales) – rząd roślin wyróżniany w niektórych systemach klasyfikacyjnych w obrębie jednoliściennych.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin z klasy jednoliściennych; ciborowiec
SJP.pl
łąka porośnięta turzycą
SJP.pl
Turzycowisko – zbiorowisko roślinne zdominowane przez turzyce.
Turzyce mają zróżnicowane wymagania siedliskowe, choć zwykle związane są z mokradłami, w związku z czym zespoły roślinne tworzące turzycowiska zaliczane są do syntaksonów z różnych klas roślinności. Związane jest to również ze ścieraniem się różnych koncepcji dotyczących syntaksonomii roślinności torfowiskowej i brakiem konsensusu. Część zbiorowisk określanych jako turzycowiska niskie zaliczana jest do klas Carici-Drepanocladetea lub Scheuchzerio-Caricetea, które często są uważane za synonimy. Wśród nich są zbiorowiska z wyraźną dominacją turzyc, jak Caricetum caespitosae (turzycowisko mszyste z turzycą darniową), Peucedano-Caricetum paradoxae (turzycowisko mszyste z turzycą tunikową), jak i zdominowane przez trawy, czyli inną grupę graminoidów, jak Calamagrostietum neglectae (turzycowisko trawiaste z trzcinnikiem prostym) czy Stellario-Agrostietum caninae (turzycowisko trawiaste z mietlicą psią i gwiazdnicą błotną). Druga grupa turzycowisk to szuwary wielkoturzycowe z rzędu Magnocaricion.
Wikipedia
Wikipedia
Turzynek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie aleksandrowskim, w gminie Raciążek.
Wikipedia
Wikipedia
Turzynów – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Chodów.
Wieś szlachecka Turzynowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
We wsi przystanek kolejowy położony przy linii Warszawa – Poznań.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Trening Umiejętności Społecznych
Wiktionary
Wikipedia
zdrobnienie od: Marta (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., zdrobniała, poufała forma imienia Marta
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: autobus, którym poruszał się po Polsce Donald Tusk jako premier i szef PO
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. autobus wyborczy wykorzystywany w kampaniach polskiego polityka Donalda Tuska
Wiktionary
przymiotnik od: Tuskulum
SJP.pl
miasteczko w Lacjum na zboczu Gór Albańskich, od 496 r. p.n.e. municypium rzymskie
SJP.pl
surowe włókno jedwabne, otrzymywane z kokonów jedwabnika dębowego; tussah, tussor
SJP.pl
surowe włókno jedwabne, otrzymywane z kokonów jedwabnika dębowego; tussa, tussor
SJP.pl
motyl zaliczany do rodziny pawicowatych, występujący na obszarze Chin
SJP.pl
przymiotnik od: tussa (surowe włókno jedwabne)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. smalec
Wiktionary
1. rodzaj wodnej farby pigmentowej;
2. rysunek, malowidło wykonane tą farbą;
3. kosmetyk do malowania rzęs; mascara;
4. fanfara wykonywana przez orkiestrę na wiwat;
5. w szermierce: trafienie przeciwnika;
6. prysznic; natrysk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farba wodna używana zwykle do napełniania wkładów w długopisach;
(1.2) ilustracja wykonana tuszem (1.1)
(1.3) barwnik do rzęs;
(1.4) kąpiel z wykorzystaniem prysznica
(1.5) fanfara
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: tusza
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: tuszyć
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Skończył mi się tusz w długopisie.
(1.3) Kup ten tusz, jest wodoodporny i nie rozmaże ci się na deszczu.
(1.4) Gorący tusz był zbawienny dla przemarzniętego ciała.
(1.5) W tym momencie orkiestra zagrała tusz, a na scenę wyszedł dyrektor teatru.
Wiktionary
IPA: tuʃ, AS: tuš
Wiktionary
przym. tuszowy
Wiktionary
1. wypatroszone zwierzę; także odgłowiona, wypatroszona ryba
2. postać otyłego człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. korpus zwierzęcia rzeźnego po sprawieniu
(1.2) otyłość
Wiktionary
Tusza (również tusza mięsna, tusza zwierząt) – oznacza cały korpus ubitego zwierzęcia po wypatroszeniu.
W łowiectwie to upolowana zwierzyna gruba po wstępnej obróbce poubojowej.
W obrocie handlowym w postaci całych tusz dostępna jest cielęcina i baranina, półtusz – wieprzowina, a wołowina najczęściej w postaci ćwierćtusz.
Wikipedia
rzecz. półtusza ż.
:: zdrobn. tuszka ż.
Wiktionary
tuszel makowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tuszyć.
Wiktionary
czas. tuszyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w północno-wschodniej Gruzji;
Wiktionary
Tuszetia (gruz. თუშეთი, Tuszeti) – region historyczny w północno-wschodniej Gruzji.
Wikipedia
przym. tuszecki
Wiktionary
1. ubita sztuka drobiu lub królika, zająca po wstępnej obróbce;
2. odgłowiona i wypatroszona ryba; tusza;
3. zdrobnienie od: tusza
SJP.pl
Tuszkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sośno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 175 mieszkańców. Jest dwunastą co do wielkości miejscowością gminy Sośno.
Wikipedia
potocznie:
1. tłusta konserwa wieprzowa, popularna podczas II wojny światowej;
2. porcja lub opakowanie takiej konserwy
SJP.pl
Tuszonka (ros. Тушёное мясо, Tuszonoje miaso (pol. Mięso duszone)) – konserwa mięsna ze sterylizowanego wieprzowego, lub wołowego mięsa duszonego we własnym sosie, która stanowiła podstawową rację żywnościową żołnierzy Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej. Tuszonka jest gotowa do spożycia, ale może być też częścią innych potraw np. wymieszana z kaszą. Konserwa ta była produkowana w USA (zapasy rosyjskiej tuszonki zmagazynowane przed wojną w zachodnich rejonach kraju wpadły w większości w ręce Wehrmachtu) i dostarczana w ramach pomocy Lend-Lease udzielanej przez USA Związkowi Radzieckiemu. Po otrzymaniu przesyłek z klasycznymi amerykańskimi konserwami mięsnymi z przyprawami (Mielonka SPAM firmy Hormel Foods z Minnesoty) Rosjanie złożyli zamówienie na bardziej u nich znany produkt z mięsa wieprzowego w puszkach, rosyjską tuszonkę. Puszka zawierała jeden funt wieprzowiny, smalec i przyprawy.
Wikipedia
1. rodzaj wodnej farby pigmentowej;
2. rysunek, malowidło wykonane tą farbą;
3. kosmetyk do malowania rzęs; mascara;
4. fanfara wykonywana przez orkiestrę na wiwat;
5. w szermierce: trafienie przeciwnika;
6. prysznic; natrysk
SJP.pl
Tuszów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Jabłonna i parafii rzymskokatolickiej w Bychawce.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
1. ukrywać niedociągnięcia, występki, sprawy; maskować, kryć;
2. czynić niewidocznym lub trudnym do zauważenia; maskować;
3. pokrywać kosmetykiem do barwienia rzęs i brwi;
4. pokrywać pigmentową farbą wodną
SJP.pl
przymiotnik od: Tuszów, Tuszów Mały, Tuszów Narodowy
SJP.pl
dawniej: spodziewać się, mieć nadzieję, liczyć na coś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) daw. spodziewać się czegoś, sądzić
(1.2) reg. gotować, przygotowywać jedzenie
Wiktionary
(1.1) Pozwól, Panie, tuszyć • Że słowem zdołam cielce złote giąć i kruszyć…
(1.2) To się musi tuszyć.
Wiktionary
IPA: ˈtuʃɨt͡ɕ, AS: tušyć
Wiktionary
rzecz. tuszenie n., otucha ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie łódzkim;
Wiktionary
Tuszyn – miasto w centralnej Polsce w woj. łódzkim, w pow. łódzkim wschodnim, w gminie Tuszyn, oddalone od południowych granic Łodzi o 15 kilometrów. Położone jest przy autostradzie A1 oraz drodze DK 91. Tuszyn położony jest w dawnej ziemi sieradzkiej.
Wikipedia
IPA: ˈtuʃɨ̃n, AS: tušỹn
Wiktionary
rzecz. tuszynianin m., tuszynianka ż.
przym. tuszyński
Wiktionary
mieszkaniec Tuszyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tuszyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Tuszyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tuszynem, dotyczący Tuszyna
Wiktionary
rzecz. Tuszyn mrz., tuszynianin m., tuszynianka ż.
Wiktionary
skrót od: tutejszy
SJP.pl
skrót
(1.1) = urz. tutejszy
Wiktionary
(1.1) Przed zatwierdzeniem tut. Urząd zastrzega sobie prawo do uzgodnienia właściwej mu części.
Wiktionary
przyrząd wiertniczy w kształcie dzwonu o nagwintowanym wnętrzu, służy do wydobywania urwanych narzędzi wiertniczych
SJP.pl
Wikipedia
tu;
1. zaimek przysłowny odnoszący się do miejsca bliskiego, zwykle wskazanego w jakiś sposób przez rozmówcę (np. Tutaj jest moja szkoła.);
2. zaimek przysłowny odnoszący się do miejsca postrzeganego jako bliskie (np. Podbiegł do drzewa i tutaj upadł na ziemię.);
3. zaimek przysłowny odnoszący się do wiadomej, konkretnej sytuacji (np. Tutaj nie chodzi o mnie, ale o ciebie.)
SJP.pl
zaimek
(1.1) …wskazujący na miejsce, w którym znajduje się mówiący
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tutaj jest całkiem przyjemnie.
Wiktionary
IPA: ˈtutaj, AS: tutai ̯
Wiktionary
rzecz. tutejszy mos., tutejsza ż.
przym. tutejszy
Wiktionary
(1.1) tu, reg. tudotąd; gw-pl|Górny Śląsk|tukej.; gw-pl|Mazowsze|tutej.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
starożytny król Egiptu; Tutenchamon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. jeden z faraonów;
Wiktionary
Tutanchamon, pierwotnie Tutanchaton (ur. ok. 1342–1339 p.n.e., zm. 1323 p.n.e.) – w latach 1333–1323 p.n.e. faraon XVIII dynastii.
Panowanie Tutanchamona koncentrowało się na odrzuceniu monoteistycznego kultu boga Atona, który wprowadził Echnaton, na rzecz tradycyjnego egipskiego politeizmu.
Wikipedia
(1.1) W grobowcu Tutanchamona znajdowała się laska ułatwiająca chodzenie i cały zestaw leków.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tutanchamona lub z nim związany
SJP.pl
zaimek
(1.1) gw-pl|Poznań. tutaj
(1.2) gw-pl|Mazowsze. tutaj
Wiktionary
potocznie o mieszkance jakiejś miejscowości; miejscowa
SJP.pl
potocznie: stały mieszkaniec miejsca, w którym znajduje się mówiący o tej osobie; miejscowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący z wcześniej wspomnianego miejsca (w którym rozmówcy się znajdują)
(1.2) dotyczący wcześniej wspomnianego miejsca (w którym rozmówcy się znajdują)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. stały mieszkaniec miejsca, w którym znajduje się mówiący o tej osobie
Wiktionary
(1.1) Będąc poprzednio w Rzymie odwiedziłem pracownie tutejszych mistrzów. Nabyłem nawet niejeden obraz dla Kodnia.
Wiktionary
IPA: tuˈtɛjʃɨ, AS: tutei ̯šy
Wiktionary
rzecz. tutejsza ż., tutejszość ż.
zaim. tu, tutaj
Wiktionary
(1-2) miejscowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) środ. tutorial
Wiktionary
rzecz. tutorial m.
Wiktionary
w starożytnym Rzymie: rodzaj władzy nad niedojrzałymi i kobietami oraz ich majątkiem, wykonywanej przez opiekunów powołanych ustawą, testamentem lub dekretem władzy
SJP.pl
starożytny król Egiptu; Tutanchamon
SJP.pl
Tutanchamon, pierwotnie Tutanchaton (ur. ok. 1342–1339 p.n.e., zm. 1323 p.n.e.) – w latach 1333–1323 p.n.e. faraon XVIII dynastii.
Panowanie Tutanchamona koncentrowało się na odrzuceniu monoteistycznego kultu boga Atona, który wprowadził Echnaton, na rzecz tradycyjnego egipskiego politeizmu.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tutenchamona lub z nim związany
SJP.pl
1. potocznie: papier, liść itp. zwinięty lejkowato, w kształcie stożka lub rurki;
2. potocznie: opakowanie z tak zwiniętego papieru;
3. potocznie: przedmiot w kształcie rurki;
4. przestarzałe: rurka z bibułki do papierosów; gilza, zwijka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) torebka z papieru, zawiniętego lejkowato, na towary suche i sypkie
(1.2) rurka
(1.3) rurka z bibułki do papierosów
(1.4) lotn. pot. tupolew
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) пакет m., кулёк m.; (1.2) трубка ż.; (1.3) гильза ż.; (1.4) тушка ż.
źródła.
== tutka (język fiński.) ==
wymowa.
IPA3|ˈt̪ut̪kɑ.
dzielenie|tut|ka.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) radar
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈtutka, AS: tutka
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) пакет m., кулёк m.; (1.2) трубка ż.; (1.3) гильза ż.; (1.4) тушка ż.
źródła.
== tutka (język fiński.) ==
wymowa.
IPA3|ˈt̪ut̪kɑ.
dzielenie|tut|ka.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) radar
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. chrząszcz z rodziny ryjkowców występujący w około 1300 gatunkach;
2. tutkarz cygarowiec - chrząszcz, szkodnik drzew i krzewów liściastych; zdobnik
SJP.pl
o cechach tutkarzowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
Tutkarzowate (Rhynchitidae lub Rhynchitinae) – rodzina lub podrodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny ryjkowców. Obejmuje około 800 gatunków. Larwy żerują na więdnących tkankach roślinnych. Samice składają jaja w różnych częściach roślin; niektóre zwijają z liści tutki lub uszkadzają owoce. Dorosłe chrząszcze mają wyraźne ryjki i często są jaskrawo ubarwione.
Wikipedia
o cechach tutkarzowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
król Egiptu; Totmes
SJP.pl
1. dawniej: budowniczy miejski;
2. dawniej: urzędnik nadzorujący targi
SJP.pl
Tutnar - staropolski urząd miejski istniejący wyłącznie w Krakowie. W XVI wieku był to niższy urzędnik miejski odpowiedzialny za zarządzanie targami i całym obrotem handlowym. Sprawował nadzór nad porządkiem na targowiskach miejskich i pilnował, aby sprzedawcy przestrzegali ustalonych cen urzędowych. Do jego obowiązków należało również zaopatrywanie miasta w żywność w trudniejszych okresach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Dolnej Tunguzki;
Wiktionary
Tutonczana (ros. Тутончана) – rzeka w Rosji.
Rzeka ma 459 km długości oraz powierzchnię dorzecza o wielkości 16 800 km². Źródła rzeki znajdują się na Wyżynie Środkowosyberyjskiej. Uchodzi do prawego brzegu Dolnej Tunguzkiej.
Wikipedia
1. [czytaj: tiutor] opiekun studentów na wyższych uczelniach;
2. przestarzale: prywatny nauczyciel, korepetytor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) opiekun studentów na wyższych uczelniach, adiunkt kierujący indywidualnie ich pracą
Wiktionary
IPA: ˈtutɔr, AS: tutor
Wiktionary
1. łatwo przystępny, interaktywny samouczek przekazujący wiedzę krok po kroku;
2. spotkanie tutora z podopiecznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) samouczek;
Wiktionary
Tutorial (z ang. „korepetycje, samouczek”) – metoda przekazywania wiedzy typu „krok po kroku”, pozwalająca łatwo nauczyć się obsługi różnych urządzeń, programowania czy tworzenia. Tutorial jest bardziej interaktywny i dokładniejszy niż instrukcje, nastawiony na naukę poprzez przykład. Tutorial dostarcza wszelkich informacji potrzebnych do wykonania danego zadania.
Wikipedia
IPA: tuˈtɔrʲjal, AS: tutorʹi ̯al
Wiktionary
rzecz. tutorialik mrz., tutek
Wiktionary
(1.1) pot. tutek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od tutorial
Wiktionary
rzecz. tutorial m.
Wiktionary
[czytaj: tiutoring] system nauczania, w którym indywidualny opiekun kieruje rozwojem ucznia
SJP.pl
[czytaj: tuts-i]
1. lud afrykański zamieszkujący głównie Ruandę i Burundi
2. przedstawiciel tego ludu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) etn. jedna z trzech grup ludności zamieszkujących Rwandę i Burundi;
Wiktionary
Tutsi (Watussi) – jedna z trzech grup ludności zamieszkujących Rwandę i Burundi, stanowiąca około 14% ludności tych krajów (pozostałe dwie grupy to Twa i Hutu); blisko milion osób tej grupy zostało zamordowanych przez Hutu podczas ludobójstwa w Rwandzie (1994). Tutsi nie są plemieniem, lecz grupą etniczną.
Wikipedia
(1.1) Historycznie Tutsi byli związani z rwandyjską klasą rządzącą, ale zdarzało się, że z powodu ubóstwa Tutsi stawał się Hutu.
Wiktionary
1. fragment koncertu grany przez całą orkiestrę bez udziału solisty;
2. występ wszystkich wykonawców przewidzianych w danym utworze
SJP.pl
Tutti (wł. wszyscy) – termin muzyczny wskazujący na udział wszystkich wykonawców w określonym dla danego utworu zespole orkiestrowym.
Terminem tutti określa się też partię orkiestry wykonywaną w trakcie pauzowania solisty w koncertach i innych utworach przeznaczonych dla solisty i orkiestry.
W grze organowej tutti oznacza użycie wszystkich rejestrów łącznie, także nazwę specjalnego manubrium, włączającego wszystkie rejestry.
Wikipedia
krótka spódniczka baletowa
SJP.pl
Tutu – miasto na Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych, na wyspie Saint Thomas.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. neol. członek orkiestry nie będący solistą
Wiktionary
(1.1) A można by zagrać kwintet Dworzaka (…) Albo nawet Schuberta, kwintet „Pstrąg”. To jest marzenie każdego kontrabasisty (…) ale to nie dla mnie, ja nie jestem solistą. Jestem tutystą, to znaczy, siedzę przy trzecim pulpicie. (…) To nie ma nic wspólnego z kwalifikacjami, to są po prostu etaty.
Wiktionary
IPA: tuˈtɨsta, AS: tutysta
Wiktionary
rzecz.
:: fż. tutystka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. neologizm członkini orkiestry nie będąca solistką
Wiktionary
IPA: tuˈtɨstka, AS: tutystka
Wiktionary
rzecz. tutysta m.
Wiktionary
państwo na Oceanie Spokojnym; Tuwalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. wyspiarskie państwo ze stolicą w Vaiaku, położone w Oceanii, na południe od równika;
Wiktionary
Tuvalu lub Tuwalu (dawniej: Terytorium Tuvalu, Wyspy Ellice) – państwo położone na Oceanie Spokojnym w zachodniej Polinezji (na północ od Fidżi), Tuvalu tworzy archipelag po angielsku zwany Tuvalu Islands (dawne nazwy angielskie to Lagoon Islands i Ellice Islands), po polsku zaś Wyspami Lagunowymi.
Wikipedia
IPA: tuˈvalu, AS: tuvalu
Wiktionary
rzecz. Tuwalka ż., Tuwalczyk m.
przym. tuwalski
Wiktionary
Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych
SJP.pl
republika w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
Tuwa, Republika Tuwy (ros. Тува lub Тыва, tuwiński Тыва; historyczne nazwy: Tannu-Tuwa, Урянхайский край – Kraj Urianchajski) – republika autonomiczna w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej. Graniczy z Mongolią oraz rosyjskimi jednostkami administracyjnymi: Republiką Ałtaju, Chakasją, Krajem Krasnojarskim, obwodem irkuckim i Buriacją.
Wikipedia
obywatel Tuvalu (państwa w Oceanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Tuvalu
Wiktionary
IPA: tuˈvalt͡ʃɨk, AS: tuvalčyk
Wiktionary
rzecz. Tuvalu n.
:: fż. Tuwalka ż.
przym. tuwalski
Wiktionary
obywatelka Tuvalu (państwa w Oceanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Tuvalu
Wiktionary
IPA: tuˈvalka, AS: tuvalka
Wiktionary
rzecz. Tuvalu n.
:: fm. Tuwalczyk mos.
przym. tuwalski
Wiktionary
dawniej: szeroki pas materiału, np. ręcznik, obrus
SJP.pl
Tuwalnia – szeroki pas zdobionej, wzorzystej, delikatnej, cienkiej tkaniny.
Jest to dawne określenie chusty, którymi opasywały się kobiety. W znaczeniu liturgicznym może być to określenie welonu naramiennego, pasa tkaniny noszonego podczas przenoszenia Najświętszego Sakramentu lub posługi przy mitrze i pastorale. Znane są także tuwalnie żałobne. W nadzwyczajnej formie Rytu Rzymskiego używa go także subdiakon, który przytrzymuje patenę, która nie jest używana przez znaczną część Mszy Wiernych; welon ten nazywano subdiaconale.
Wikipedia
→ Tuwalu (państwo w Oceanii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Tuvalu
Wiktionary
IPA: tuˈvalsʲci, AS: tuvalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tuwalu, Tuvalu n., Tuwalka ż., Tuwalczyk mos.
Wiktionary
państwo na Oceanie Spokojnym; Tuvalu
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Tuvalu.
Wiktionary
Tuvalu lub Tuwalu (dawniej: Terytorium Tuvalu, Wyspy Ellice) – państwo położone na Oceanie Spokojnym w zachodniej Polinezji (na północ od Fidżi), Tuvalu tworzy archipelag po angielsku zwany Tuvalu Islands (dawne nazwy angielskie to Lagoon Islands i Ellice Islands), po polsku zaś Wyspami Lagunowymi.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tuwalski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Tuwalu (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Tuvalu
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. tuwalski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. tuwalski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Tuwalu (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Tuvalu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkaniec Tuwy (republiki w Rosji)
SJP.pl
mieszkanka Tuwy (republiki w Rosji)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zobacz także:
Wikipedia
taki jak u Tuwima, charakterystyczny dla Tuwima
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) związany z Julianem Tuwimem, dotyczący Juliana Tuwima
Wiktionary
przym. tuwimowski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Tuwima lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przedstawiciel narodu turkijskiego, zamieszkującego Republikę Tuwy, Mongolię oraz Chiny
Wiktionary
rzecz. tuwiński mrz., Tuwa ż., Tuwińczyk mos., Tuwijczyk mos.
przym. tuwiński
Wiktionary
(1.1) Tuwińczyk, rzad. Tuwijczyk
Wiktionary
język tuwiński - jeden z języków urzędowych Rosji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Tuwy lub Tuwińców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język turkijski, którym posługują się Tuwińcy;
Wiktionary
rzecz. Tuwa ż., Tuwiniec mos., Tuwinka ż.
przym. tuwański
Wiktionary
o rybach: nieopuszczający swojego właściwego środowiska
SJP.pl
1. najwyższa karta; as;
2. przenośnie: osoba wpływowa, ktoś na wysokim stanowisku; znakomitość w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) prawie, blisko
Wiktionary
Tuz (tur. Tuz Gölü, czyli jezioro solne) – słone jezioro w środkowej Turcji; wydobycie soli kamiennej. Położone w Anatolii jest drugim pod względem wielkości jeziorem Turcji.
Dane:
Wikipedia
(1.1) Trzasnęła tak, że kawałek szyby zleciał tuż koło mnie. Wydawało się, że okno wypadnie z futryny.
(1.1) Westchnęła, wyjęła 35 koron i położyła na stoliku, tuż przy opróżnionym talerzu.
(1.1) Pogoda nie była najprzyjemniejsza. Przy wysokiej wilgotności powietrza słaby, kilkustopniowy mróz dawał się przenikać aż do szpiku kości. Było tuż po piątej i na ulicach znajdowało się sporo ludzi.
Wiktionary
IPA: tuʃ, AS: tuš
Wiktionary
(1.1) prawie, blisko
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. pot. szarpać, targać, tarmosić, ciągać
(1.2) daw. pot. grzmocić, łomotać, bić
czasownik zwrotny niedokonany tuzać się (dk. brak)
(2.1) daw. pot. szarpać się, ciągnąć się nawzajem, targać się
(2.2) daw. pot. bić się
Wiktionary
(1.1) Ponieważ krajem rządzą wojskowi, zatem ludzie skłonni do tuzania, więc też i tuzają Murzynów, czasem bez koniecznej potrzeby, czasem nadto, ale zawsze tylko w razie oporu.
(1.2) Niegdyś rzucał się na nieprzyjaciela z wybuchami śmiechu podobnymi do rżenia końskiego i tuzał z takim właśnie rozmachem, z jakim obracają się skrzydła wiatraka.
Wiktionary
rzecz. tuzanie n., tuźnienie n.; tuzanie się
Wiktionary
tuzować, tuźnić
Wiktionary
dawniej: rdzenny mieszkaniec danego obszaru; autochton, tubylec, aborygen
SJP.pl
rdzenna mieszkanka danego obszaru; aborygenka, autochtonka, tubylka, tubylczyni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. dwanaście sztuk;
2. potocznie: znaczna liczba kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. 12 sztuk
(1.2) przen. duża ilość czegoś
Wiktionary
Tuzin – inna nazwa liczby dwanaście, zwykle używana w kontekście liczby sztuk (np. tuzin jajek). Samo słowo pochodzi od łacińskiego duodecim.
Pięć tuzinów (60) to kopa, zaś dwanaście tuzinów (144) to gros.
Tuzin używany jest w nielicznych krajach przy definiowaniu oficjalnych jednostek miar, np. w USA stopa liczy tuzin cali. Użycie 12 jako podstawy systemu liczbowego prawdopodobnie pochodzi z Mezopotamii (aramejski system liczbowy).
Wikipedia
(1.1) Marek kupił tuzin jajek.
(1.2) Sprawdziłem już z tuzin koszul i żadna nie była z czystej bawełny.
(1.2) Gdybym była młodsza, miałabym tuziny facetów.
Wiktionary
IPA: ˈtuʑĩn, AS: tuźĩn
Wiktionary
rzecz. tuzinkowość ż.
przym. tuzinkowy
Wiktionary
(1.1) dwanaście
Wiktionary
skośnik tuzinek - gatunek motyla z rodziny skośnikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pejor. cecha tego, co tuzinkowe
Wiktionary
przym. tuzinkowy
przysł. tuzinkowo
rzecz. tuzin mrz.
Wiktionary
niczym się niewyróżniający, taki jakich wiele
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. niczym niewyróżniający się, taki, jakich jest wielu
Wiktionary
rzecz. tuzin m., tuzinkowość ż.
Wiktionary
(1.1) nieoryginalny, banalny, konwencjonalny
Wiktionary
1. dwanaście sztuk;
2. potocznie: znaczna liczba kogoś lub czegoś
SJP.pl
dawniej: długi, wełniany surdut męski, noszony na przełomie XIX i XX wieku
SJP.pl
Tużurek (z fr.: tout jour, co znaczy: cały dzień), anglez – rodzaj okrycia męskiego podobnego do żakietu, o wyciętych i zaokrąglonych połach, z jednorzędowym zapięciem i wykładanym, często aksamitnym kołnierzem, kieszonką na lewej piersi oraz kieszeniami z patkami. Miał wąskie mankiety przy rękawach, zapinany był na pięć guzików. Kołnierz sięgał górnego guzika na piersiach.
Wikipedia
dawniej: kołczan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. rozbójnik
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) stpol. kołczan
Wiktionary
Tuł (621 m n.p.m.) – niewysoki szczyt na Pogórzu Cieszyńskim w wododziale Wisły i Odry, na wschód od Lesznej Górnej.
Wikipedia
tułać się: szwendać się, błąkać się, chodzić bez celu, przenosić się z miejsca na miejsce z powodu braku własnego domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w europejskiej części Rosji, nad Upą, stolica obwodu tulskiego;
Wiktionary
Tuła (ros. Ту́ла) – miasto w europejskiej części Rosji, nad Upą, w podmoskiewskim zagłębiu węglowym, około 461 tys. mieszkańców (2024).
Wikipedia
przym. tulski
Wiktionary
tułać się: szwendać się, błąkać się, chodzić bez celu, przenosić się z miejsca na miejsce z powodu braku własnego domu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) zmieniać miejsce pobytu to tu to tam
czasownik zwrotny niedokonany tułać się (dk. brak)
(2.1) przenosić się z miejsca na miejsce
Wiktionary
(2.1) Nie przestawali tułać się od miasteczka do miasteczka.
(2.1) Tułając się, dotarli jakoś do Nowego Jorku.
Wiktionary
rzecz. tułackość ż., tułactwo n., tułacz mos., tułaczka ż., tułak mos.
przym. tułacki, tułaczy
przysł. tułacko
Wiktionary
przestarzale: tułaczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z tułactwem, dotyczący tułactwa
Wiktionary
(1.1) Wiódł spokojnie swój tułacki żywot.
Wiktionary
rzecz. tułackość ż., tułactwo n., tułacz mos., tułaczka ż., tułak mos.
czas. tułać ndk., tułać się ndk.
przym. tułaczy
przysł. tułacko
Wiktionary
(1.1) tułaczy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób tułaczy
Wiktionary
rzecz. tułackość ż., tułactwo n., tułacz mos., tułaczka ż., tułak mos.
czas. tułać ndk., tułać się ndk.
przym. tułacki, tułaczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. cecha tego, co tułacze; tułacki charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) Krytyków zaskoczyła swoista tułackość jego opowiadań.
Wiktionary
rzecz. tułactwo n., tułacz mos., tułaczka ż., tułak mos.
czas. tułać ndk., tułać się ndk.
przym. tułacki, tułaczy
przysł. tułacko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) życie polegające na ciągłej zmianie miejsca
Wiktionary
(1.1) To ciągłe tułactwo musiało odbić się na jej zdrowiu.
Wiktionary
rzecz. tułackość ż., tułacz mos., tułaczka ż., tułak mos.
czas. tułać ndk., tułać się ndk.
przym. tułacki, tułaczy
przysł. tułacko
Wiktionary
1. człowiek niemający stałego miejsca zamieszkania, własnego domu, schronienia, tułający się; włóczęga;
2. osoba przebywająca poza granicami ojczyzny (zwykle wbrew swej woli); emigrant, wygnaniec, wychodźca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba bez stałego miejsca zamieszkania
(1.2) daw. emigrant
(1.3) przen. ktoś niepotrafiący zagrzać miejsca
Wiktionary
(1.1) Tułaczem i zbiegiem będziesz na ziemi!.
Wiktionary
rzecz. tułackość ż., tułactwo n., tułaczka ż., tułak mos.
czas. tułać ndk., tułać się ndk.
przym. tułacki, tułaczy
przysł. tułacko
Wiktionary
(1.1) bezdomny, wagabunda, wędrowiec, wędrownik; stpol. tułak
(1.2) emigrant
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) życie polegające na ciągłej zmianie miejsca przebywania
(1.2) kobieta bez stałego miejsca zamieszkania
Wiktionary
(1.1) Na wiosnę zmarł i tułaczka jego dobiegła końca.
Wiktionary
rzecz. tułackość ż., tułactwo n., tułacz mos., tułak mos.
czas. tułać ndk., tułać się ndk.
przym. tułacki, tułaczy
przysł. tułacko
Wiktionary
(1.1) poniewierka
Wiktionary
dotyczący tułacza, właściwy tułaczowi; bezdomny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) właściwy tułaczowi
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lm. od: tułacz
Wiktionary
(1.1) O usłysz, Panie, skargi nasze, / O usłysz nasz tułaczy śpiew!
Wiktionary
rzecz. tułackość ż., tułactwo n., tułacz mos., tułaczka ż., tułak mos.
czas. tułać ndk., tułać się ndk.
przym. tułacki
przysł. tułacko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. tułacz
Wiktionary
IPA: ˈtuwak, AS: tuu̯ak
Wiktionary
przym. tułacki, tułaczy
przysł. tułacko
rzecz. tułaczka ż., tułacz mos., tułactwo n., tułackość ż.
czas. tułać
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
1 miejscowość na Ukrainie:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, na Półwyspie Kolskim, uchodzi do Zatoki Kolskiej;
Wiktionary
Tułoma (ros. Тулома) – rzeka na Półwyspie Kolskim, w obwodu murmańskim.
Pokrywa się lodem między końcem grudnia a lutym. Topnienie i spływ lodu od kwietnia do początku czerwca. Tułoma wykorzystywana jest do spławu drewna. Na rzece wybudowano dwie elektrownie wodne: Górnotułomska Elektrownia Wodna (oddana do eksploatacji w 1966 r., moc 268 MW), oraz Dolnotułomska Elektrownia Wodna (oddana do eksploatacji w 1938 r., moc 57,2 MW). Rzeka była słynna z połowu łososi z rocznym odłowem przekraczającym 100 ton. Jednak po wybudowaniu zapór migracja ryby ustała i mimo kilkakrotnych prób wybudowania różnego rodzaju ułatwień przepływu łososia, większych sukcesów nie osiągnięto.
Wikipedia
ciało ludzkie lub zwierzęce bez głowy i kończyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. ciało ssaka oprócz głowy i kończyn;
(1.2) zool. odcinek ciała u owadów i skorupiaków (zwykle pomiędzy głową a odwłokiem)
Wiktionary
Tułów (łac. truncus) – anatomiczny termin, określający centralną część ciała u wielu zwierząt, w tym u człowieka.
U bezkręgowców tułów występuje między głową i odwłokiem. Połączone z nim są narządy lokomocji (odnóża, skrzydła). Tułów stawonogów (skorupiaki, pajęczaki) czasem zrasta się z częścią głowową i tworzy głowotułów.
Wikipedia
(1.1) U pacjenta lekarz stwierdził niewielkie oparzenia na tułowiu i rękach.
(1.2) Osę łatwo poznać po żółto-czarnych pasach na tułowiu i odwłoku.
Wiktionary
IPA: ˈtuwuf, AS: tuu̯uf
Wiktionary
przym. tułowiowy
rzecz. przedtułów mrz.
Wiktionary
(1.1) korpus, kadłub
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Tułowice (niem. Tillowitz) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie opolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tułowice. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na Równinie Niemodlińskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez nie rzeka Ścinawa Niemodlińska.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa opolskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto było zamieszkane przez 3622 osoby.
Wikipedia
przymiotnik od: Tułowice
SJP.pl
mieszkaniec Tułowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tułowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tułowiem, dotyczący tułowia
Wiktionary
rzecz. tułów m.
Wiktionary
długie futro najczęściej ze skór baranich; tułup
SJP.pl
zdrobnienie od: tułub
SJP.pl
nieforemny, niezgrabny, niekształtny
SJP.pl
długie, szerokie futro; tułub
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji w Kraju Permskim, dopływ Kamy
Wiktionary
przym. tułwiński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tułwą, dotyczący Tułwy
Wiktionary
rzecz. Tułwa ż.
Wiktionary
[czytaj: te-fał albo te-wu] telewizja; tv
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = telewizja
(1.2) = telewizyjny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W umowie z biurem należy ustalić, iluosobowy będzie pokój, czy ma balkon i klimatyzację, czy jest łazienka, TV, lodówka.
Wiktionary
[czytaj: te-fał-EN] prywatna stacja telewizyjna z wieloma kanałami tematycznymi
SJP.pl
[czytaj: tefałenowiec] tefałenowiec, tefauenowiec; potocznie:
1. pracownik stacji TVN;
2. osoba oglądająca głównie programy stacji TVN
SJP.pl
[czytaj te-fał-pe albo te-wu-pe] Telewizja Polska
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego
(1.1) = telew. Telewizja Polska;
Wiktionary
(1.1) Diana Rudnik rozstała się z TVP po 10 latach pracy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) pejor. polit. publ. publiczny nadawca telewizyjny Telewizja Polska postrzegany jako serwilistyczny wobec partii Prawo i Sprawiedliwość od czasu nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji w 2016 roku
Wiktionary
(1.1) Celem – niezależnie od metod, jakich ostatecznie użyją działacze TVPiS – jest zmniejszenie liczby głosów oddanych na konkurencję.
Wiktionary
skrót od:
1. terawat;
2. Teatr Wielki;
3. tajny współpracownik - osoba współpracująca z jedną z tajnych służb w państwach obozu socjalistycznego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) = tajny współpracownik;
Wiktionary
Wikipedia
zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu "ty"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) etn. jedna z trzech grup ludności zamieszkujących Rwandę i Burundi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kilka kobiet Twa prało nad rzeką o wschodzie słońca.
Wiktionary
[czytaj: tłejn] nazwisko, m.in. Mark Twain (1835-1910) - pisarz amerykański
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tłejnowski] taki jak u Twaina, charakterystyczny dla utworów Twaina
SJP.pl
1. niedający się łatwo odkształcić przy naciskaniu; sztywny, zwarty, nieelastyczny;
2. odporny na trudności, niepowodzenia; nieugięty,
3. surowy, bezwzględny, nieustępliwy;
4. o warunkach życia: ciężki, przykry, uciążliwy
SJP.pl
Twarda – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Tomaszów Mazowiecki.
Była wsią biskupstwa włocławskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Anny w Smardzewicach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. stwardnieć)
(1.1) stawać się twardym
Wiktionary
(1.1) Nieliczne rzeczki napotykane u podnóża wzgórz wysychały coraz bardziej, trawa żółkła niemal w oczach, a ziemia twardniała i pękała z gorąca.
Wiktionary
rzecz. twardość ż., twardziel m., stwardnienie n., zatwardzenie n., twardnienie n., utwardzenie n., twardówka ż., twardzielek m.
czas. stwardnieć dk., utwardzać ndk., utwardzić dk.
przym. twardy, zatwardziały, twardawy
przysł. twardo
Wiktionary
1. rodzaj grzybów z rodziny pieczarkowców;
2. twardnik japoński - gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców; shiitake, shitake
SJP.pl
Lentinula Earle (twardnik) – rodzaj grzybów z rodziny Omphalotaceae. W Polsce występuje tylko jeden przedstawiciel tego rodzaju.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) odpornie na odkształcenia
(1.2) przen. w sposób bezwzględny i surowy
(1.3) przen. w sposób zdecydowany; z upartością
Wiktionary
rzecz. twardość ż., twardówka ż., twardziel mos.
czas. twardnieć ndk., stwardnieć dk.
przym. twardawy, twardy
Wiktionary
(1.1) mocno, sztywno
(1.2) nieczule, nieoględnie, surowo
(1.3) nieustępliwie, stanowczo, uparcie, zdecydowanie
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Twardogóra (niem. Festenberg) – miasto w Polsce położone w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Twardogóra, której jest siedzibą. Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. w Twardogórze mieszkało 6231 osób (500. miejsce w kraju).
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego, obecnie jest jednym z miast aglomeracji wrocławskiej.
Wikipedia
IPA: ˌtfardɔˈɡura, AS: tfardogura
Wiktionary
przymiotnik od: Twardogóra
SJP.pl
mieszkaniec Twardogóry (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Twardogóry (miasta w Polsce)
SJP.pl
potocznie: przedstawiciel ortodoksyjnego, niereformowalnego skrzydła partii; twardogłowy, beton, konserwa
SJP.pl
potocznie: przedstawiciel ortodoksyjnego, niereformowalnego skrzydła partii; twardogłowiec, beton, konserwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pejor. taki, który jest stanowczo niechętny jakimkolwiek zmianom
(1.2) pejor. taki, który świadczy o stanowczej niechęci wobec jakichkolwiek zmian
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pejor. członek pewnej organizacji, który stanowczo sprzeciwia się jakimkolwiek zmianom wewnątrz niej
Wiktionary
(1.1) Nie chciał, by twardogłowi dogmatycy pokroju Olszowskiego sami nie zrobili przewrotu i nie postawili go pod ścianą.
(1.2) Wygłosił twardogłowe przemówienie o tym, że partia nie odda prasy i nie pozwoli, by pisma stały się trybuną zespołów redakcyjnych.
(2.1) Jednak Iliescu musiałby najpierw stłumić opór twardogłowych we własnych szeregach, aby w Rumunii reformatorzy mogli dojść do władzy.
Wiktionary
zgrzypik twardokrywka - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający twarde liście
Wiktionary
1. odporność materiału na wszelkiego rodzaju odkształcenia;
2. cecha osób, które są nieczułe, bezduszne, surowe; nieczułość, bezwzględność, bezduszność;
3. cecha osób charakteryzujących się stanowczością i uporem; dzielność, nieustępliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|twardy.
Wiktionary
Wikipedia
przym. twardy
przysł. twardo
rzecz. twardziel m., stwardnienie n.
czas. twardnieć, utwardzać ndk., utwardzić dk.
Wiktionary
miernik twardości ciał stałych
SJP.pl
Skala twardości Millera – skala dla oznaczania twardości stali na podstawie testu dynamicznego (odbicie sprężyste), skorelowana ze skalą twardości Rockwella C (HRC).Twardościomierz przenośny oraz metodę pomiaru opracował ok. 1980 r. Amerykanin Arthur Miller i opatentował w 1982 r.
Wikipedia
niejadalny grzyb z rzędu kropidlakowców; jeleniak
SJP.pl
mający twardą skórę
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny niszczycowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Twardosław – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Twardo- ("twardy") -sław ("sława"). Mogło zatem oznaczać "tego, który cieszy się niepodważalną sławą". Możliwe staropolskie zdrobnienia: Twardy, Twardosz, Twardawa (masc.), Twardziuk. Notowane w dawnych dokumentach od 1255 roku.
Twardosław imieniny obchodzi 21 listopada.
Wikipedia
dawniej (o koniu): niedający się łatwo kierować wędzidłem
SJP.pl
Twardów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Kotlin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wieś ta dała początek nazwisku rodzinie Twardowskich herbu Ogończyk. We wsi znajduje się zabytkowy kościół parafialny pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła, wybudowany w latach 1885-1896.
Wikipedia
wychodzące z użycia: dotyczący twardej waluty (najczęściej dolara), czyli łatwo wymienialnej waluty o stabilnym kursie
SJP.pl
Twardowice – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie będzińskim, w gminie Bobrowniki.
Wikipedia
gruba, mocna, biaława błona łącznotkankowa otaczająca gałkę oczną w jej tylnej części; białkówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. biała błona pokrywająca wewnętrzną powierzchnię oka;
(1.2) bot. rodzaj grzybów należący do rodziny szyszkogłówkowatych;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. twardziel mzw./mos./ż./mrz.
czas. twardnieć
przym. twardówkowy
Wiktionary
(1.2) łyczak
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z twardówką, dotyczący twardówki
Wiktionary
rzecz. twardówka ż.
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: twardy
SJP.pl
1. niedający się łatwo odkształcić przy naciskaniu; sztywny, zwarty, nieelastyczny;
2. odporny na trudności, niepowodzenia; nieugięty,
3. surowy, bezwzględny, nieustępliwy;
4. o warunkach życia: ciężki, przykry, uciążliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie miękki, nieuginający się pod naciskiem
(1.2) o koniecznościach, warunkach itp. wymagający wyrzeczeń lub trudu
(1.3) o człowieku odporny, niepoddający się przeciwnościom i emocjom
(1.4) surowy, bezlitosny
(1.5) nieustępliwy, niedający się przekonać do zmiany zdania
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Diament jest najtwardszym z minerałów spotykanych w przyrodzie.
(1.2) Na odludziu poznawał twarde życie traperów.
(1.3) Jaś miał ciężkie dzieciństwo, ale był twardy, nigdy nie płakał ani nie rozczulał się nad sobą.
(1.4) Nowy szef wprowadził twardy regulamin i surowo go przestrzegał.
(1.5) Długo go przekonywałem do zmiany zdania, ale on był twardy.
Wiktionary
IPA: ˈtfardɨ, AS: tfardy
Wiktionary
rzecz. twardość ż., twardziel m., stwardnienie n., zatwardzenie n.
czas. twardnieć ndk., stwardnieć dk., utwardzać ndk., utwardzić dk.
przym. zatwardziały
przysł. twardo
Wiktionary
(1.2) trudny, uciążliwy, ciężki, przykry
Wiktionary
Lentinus Fr. (twardziak) – rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).
Wikipedia
tkanka roślinna wzmacniająca, zbudowana zwykle z martwych i podłużnych komórek o ściankach mocno zgrubiałych i zdrewniałych, służąca przede wszystkim do utrzymania sztywności rośliny; sklerenchyma
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: twardo
SJP.pl
potocznie: człowiek nieustępliwy, wytrzymały, nieugięty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś niezłomny, odporny na trudy i pewny siebie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) inform. pot. dysk twardy komputera
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) geol. odosobnione wzgórze, zbudowane ze skał odporniejszych na wietrzenie, niż skały go otaczające
rzeczownik, rodzaj żeński
(4.1) leśn. wewnętrzna, fizjologicznie nieczynna strefa w pniu drzewa
(4.2) med. rodzaj przewlekłego, swoistego zapalenia górnych dróg oddechowych wytwarzającego twarde jak chrząstka nacieki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zawsze grał twardziela, faceta bez ojca, matki i bez żadnych powiązań rodzinnych.
(1.1) (…) A koniec końców to on przejmuje rządy mafią i okazuje się największym twardzielem.
Wiktionary
IPA: ˈtfarʲd͡ʑɛl, AS: tfarʹʒ́el
Wiktionary
rzecz. twardość ż., utwardzanie n., utwardzenie n., twardnięcie n., twardnienie n., stwardnienie n., stwardnięcie n., twardówka ż., twardzielowanie n., twardzielec m., twardzioszek m., twardzina ż.
:: fż. twardzielka ż.
czas. twardzielować, utwardzać, utwardzić, twardnieć, stwardnieć
przym. twardy, twardawy, stwardnieniowy, twardzielowy
przysł. twardo, twardawo
Wiktionary
(3.1) twardzielec
(4.1) drewno twardzielowe
Wiktionary
odosobnione wzgórze powstałe przez zniszczenie otaczających mas skalnych, ostałe dzięki większej odporności skał; monadnok
SJP.pl
Twardzielec, twardziel (monadnok, inselberg) – forma ukształtowania powierzchni Ziemi – odosobnione wzgórze, zbudowane ze skał twardszych (tzn. odporniejszych na procesy niszczące powierzchnię Ziemi) niż skały je otaczające.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przewlekła choroba tkanki łącznej, cechująca się postępującym twardnieniem i grubieniem skóry (całej lub jej części) oraz narządów wewnętrznych, np. serca, płuc, nerek, przełyku; sklerodermia
SJP.pl
Twardzina, sklerodermia (łac. scleroderma) – rzadka, przewlekła choroba charakteryzującą się stwardnieniem skóry i tkanek w wyniku nadmiernego gromadzenia kolagenu. W konsekwencji dochodzi do niewydolności narządów, zaburzeń morfologii i następującej dysfunkcji naczyń krwionośnych. Choroba ta jest spowodowana występowaniem przeciwciał przeciwko wielu antygenom, w tym topoizomerazie oraz centromerom (w CREST), co jest skutkiem zaburzeń immunologicznych również występującym w tej chorobie.
Wikipedia
grzyb kapeluszowy
SJP.pl
Marasmius Fr. (twardzioszek) – rodzaj grzybów należący do rodziny twardzioszkowatych (Marasmiaceae).
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Twardzioszkowate (Marasmiaceae Roze ex Kühner) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców.
Wikipedia
produkt spożywczy wytwarzany z kwaśnego mleka, potocznie zwany serem białym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. produkt wytwarzany z mleka po oddzieleniu serwatki; rodzaj sera, świeżego, niedojrzewającego
(1.2) kulin. potrawa z twarogu (1.1) doprawiona dodatkami i przyprawami
Wiktionary
Twaróg, nazywany też potocznie serem białym – produkt wytwarzany z mleka zsiadłego, zaliczany do serów świeżych, o białej barwie i grudkowatej bądź kremowej konsystencji, zależnej od zawartości tłuszczu w mleku.
Wikipedia
(1.1) Przygotowałam na śniadanie twaróg z rzodkiewką, szczypiorkiem i śmietaną.
Wiktionary
IPA: ˈtfaruk, AS: tfaruk
Wiktionary
rzecz. twarożek, twarożkarnia
przym. twarogowy, twarożkarski
Wiktionary
(1.1) biały ser
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zrobiony z twarogu
Wiktionary
rzecz. twarożek mrz., twaróg mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: twaróg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od twaróg
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. twaróg m.
przym. twarogowy
Wiktionary
wydział w mleczarni produkujący twarogi
SJP.pl
1. przednia część głowy ludzkiej, lico;
2. przenośnie: osoba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przednia część głowy człowieka, zawierająca usta, nos, oczy
(1.2) przen. pot. aspekt, często aspekt charakteru, wariant czegoś
(1.3) przen. osoba, która powszechnie jest kojarzona z czymś, np. z instytucją, z ideą
(1.4) stpol. stworzenie
Wiktionary
Twarz (łac. facies) – przednia część głowy niektórych zwierząt.
Wikipedia
(1.1) Przedszkolanka kazała dzieciom umyć twarze.
(1.2) Strach ma wiele twarzy.
(1.2) Ten polityk w ostatnim wystąpieniu pokazał ludzką twarz.
(1.3) Nasza Jola stała się ostatnio twarzą pewnego kolorowego magazynu.
Wiktionary
IPA: tfaʃ, AS: tfaš
Wiktionary
rzecz. twarzowiec m., twarzówka ż., potwarz ż., potwarzenie n., spotwarzenie n.
:: zdrobn. twarzyczka ż.
czas. potwarzyć ndk., spotwarzyć dk.
przym. twarzowy
przysł. twarzowo
Wiktionary
(1.1) książk. oblicze, lico, fizys; wulg. morda, pysk, ryj; pot. dziób; slang. pot. facjata
(1.2) oblicze
Wiktionary
kości, które składają się na część twarzową czaszki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. część czaszki człowieka i naczelnych;
Wiktionary
Trzewioczaszka – część twarzowa (brzuszna) czaszki kręgowców, otaczająca jamę gębową i gardziel. Jest zbudowana z chrząstek i kości. Tworzy aparat chwytny, stanowi rusztowanie dla początkowych odcinków układu oddechowego oraz pokarmowego, a także skrzeli (u kręgowców wodnych) oraz innych narządów (u kręgowców lądowych). W toku ewolucji następuje coraz ściślejsze połączenie kości trzewioczaszki oraz zmniejszanie ich liczby.
Wikipedia
(1.1) W tucholskiej komendzie policji dowiedzieliśmy się, że w wyniku zdarzenia poszkodowany doznał urazów twarzoczaszki. Został przetransportowany do szpitala w Bydgoszczy.
Wiktionary
IPA: ˌtfaʒɔˈt͡ʃaʃka, AS: tfažočaška
Wiktionary
(1.1) daw. trzewioczaszka
Wiktionary
dotyczący kości składających się na twarzową część czaszki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z twarzą, dotyczący twarzy
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, z którym „jest komuś do twarzy”, który pasuje komuś do jego wyglądu
Wiktionary
rzecz. twarz ż., twarzyczka ż., twarzowiec m., twarzówka ż., potwarz ż., potwarzenie n., spotwarzenie n.
czas. potwarzyć ndk., spotwarzyć dk.
przysł. twarzowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. twarz, oblicze
Wiktionary
rzecz. twarz ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: twarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. twarz
Wiktionary
rzecz. twarz ż.
przym. twarzowy
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską
Wiktionary
IPA: tɛ‿vu‿ˈɛ, AS: te‿vu‿e
Wiktionary
[czytaj: tłid, rzadziej: twid] tkanina luźno tkana, z grubej przędzy wełnianej zgrzebnej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: tłit] potocznie: wpis na Twitterze; ćwierk, twit, twitt
SJP.pl
Tweet (właśc. Charlene L. Keys, ur. 21 stycznia 1972 w Rochester w stanie Nowy Jork) – amerykańska piosenkarka, kompozytorka, wykonująca muzykę R&B, soul, neo soul.
Profesjonalnie gra na gitarze, pianinie, basie i perkusji. Przyznaje, że największą inspiracją w jej życiu była rodzina, ale także idole z dzieciństwa jak np. Janet Jackson, Tina Turner, Aretha Franklin czy Whitney Houston. Współpracowała m.in. z Missy Elliott, Timbalandem oraz Magoo.
Wikipedia
[czytaj: tłitnąć] potocznie: zamieścić wpis na Twitterze; ćwierknąć, twittnąć, twitnąć, zatwitować, zatwittować
SJP.pl
[czytaj: tłitować] potocznie: zamieszczać wpis na Twitterze; ćwierkać
SJP.pl
[czytaj: tłitap] środowiskowo: spotkanie użytkowników Twittera
SJP.pl
[czytaj: tłente] holenderski klub piłkarski z Enschede
SJP.pl
Twente (dawniej Twenthe) jest nieoficjalnym administracyjnym regionem we wschodniej Holandii, obejmującym najbardziej zurbanizowaną, wschodnią część prowincji Overijssel.
Przybliżone, umowne granice regionu stanowią:
Wikipedia
miasto obwodowe w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto obwodowe w europejskiej części Rosji, nad Wołgą, przy ujściu Twercy;
Wiktionary
Twer (ros. Тверь – Twier', w 1931–1990 Калинин – Kalinin) – miasto obwodowe w Rosji, port nad Wołgą, przy ujściu Twercy. W średniowieczu był stolicą księstwa udzielnego (Księstwo twerskie).
Wikipedia
rzecz. twerzanin mos., twerzanka ż., Twerca ż.
przym. twerski
Wiktionary
(1.1) hist. Kalinin (1931‒1990)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, lewy dopływ Wołgi, do której wpada na terenie miasta Twer;
Wiktionary
Twerca (ros. Тверца) – rzeka w Rosji, lewy dopływ Wołgi, do której wpada na terenie miasta Twer.
Długość: 188 km, powierzchnia dorzecza – 6510 km². Nad rzeką położone także są miasta: Wysznyj Wołoczok, Torżok, a spośród innych miejscowości – Miednoje.
Dopływy lewe: Osieczenka, Małaja Tigma, Bolszaja Tigma, Łogowież, Kawa; dopływy prawe: Szegra i Osuga. Ta druga jest największym jej dopływem.
Wikipedia
rzecz. Twer mrz.
przym. twerski
Wiktionary
(1.1) war. Twierca
Wiktionary
[czytaj: tłerk] rytmiczne potrząsanie pośladkami; twerking
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) seks. rodzaj tańca o zabarwieniu erotycznym, popularny głównie wśród kobiet, polegający na rytmicznym potrząsaniu pośladkami;
Wiktionary
IPA: twɛrk, AS: tu̯erk
Wiktionary
(1.1) twerking
Wiktionary
[czytaj: tłerking] rytmiczne potrząsanie pośladkami; twerk
SJP.pl
Twerking (czasem twerk) – rodzaj tańca o zabarwieniu erotycznym, który polega na rytmicznym potrząsaniu pośladkami i biodrami w niskiej pozycji.
Twerking może wywodzić się od tradycyjnych tańców afrykańskich. Według naukowców z Oxford English Dictionary słowo „twerk” miało być użyte po raz pierwszy już w 1820 r. (wtedy zapisane jako twirk) i odnosiło się do skręcającego lub szarpiącego ruchu.
Wikipedia
[czytaj: tłerkować] rytmicznie potrząsać pośladkami
SJP.pl
przymiotnik od: Twer (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Twerem, dotyczący Tweru
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Twer m., Twerca ż.
Wiktionary
język używany na terytorium Ghany, odmiana języka akan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. wojsk. rodzaj stałej fortyfikacji obronnej, złożonej z fortów i umocnień połączonych w całość;
(1.2) ciężkie więzienie położone w obrębie fortyfikacji
Wiktionary
Twierdza (forteca z wł. fortezza) – ufortyfikowane miasto, gród, klasztor lub samodzielna budowla o charakterze obronnym (zamek, fort) przystosowana do obrony okrężnej. Twierdze były budowane od starożytności do czasów II wojny światowej, na stałe przebywała w nich załoga. Określenie twierdza stosowane jest także w odniesieniu do więzienia, które znajdowało się na terenie twierdzy.
Wikipedia
(1.1) Oblężenie twierdzy trwało wiele miesięcy.
(1.2) Skazano go na dwa lata twierdzy.
Wiktionary
IPA: ˈtfʲjɛrd͡za, AS: tfʹi ̯erʒa
Wiktionary
rzecz. utwierdzenie n.
Wiktionary
(1.1) forteca, warownia
Wiktionary
wyrażający potakiwanie, przytakiwanie czemuś
SJP.pl
1. zdanie afirmatywne; przeciwieństwo przeczenia
2. głoszenie czegoś jako prawdziwego
3. w logice: zdanie udowodnione
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|twierdzić.
(1.2) zdanie oznajmujące określające czyjeś przeświadczenie o czymś
(1.3) mat. zdanie logiczne, będące elementem teorii matematycznej
Wiktionary
Twierdzenie – sformalizowana wypowiedź sądu, stosowana we wszystkich naukach ścisłych, składająca się z dwóch zbiorów zdań, które łączy relacja implikacji. Pierwszy zbiór zdań określa ściśle warunki dla których dane twierdzenie jest spełnione i nazywa się założeniem twierdzenia, a drugi zbiór zdań jest właściwym sądem, będącym istotną treścią wypowiadanego twierdzenia i zwany jest tezą twierdzenia.
Wikipedia
(1.2) To twierdzenie jest najbardziej wiarygodne.
(1.3) Pierre de Fermat zanotował na marginesie książki, że znalazł zadziwiający dowód swojego twierdzenia, ale niestety margines jest za mały aby go zapisać. Twierdzenie pozostało nieudowodnione przez kolejne 350 lat, a znaleziony w końcu dowód jest pięć razy dłuższy niż cała tamta książka.
Wiktionary
IPA: tfʲjɛrˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: tfʹi ̯erʒẽńe
Wiktionary
czas. twierdzić ndk., stwierdzać ndk., stwierdzić dk.
rzecz. utwierdzenie n., stwierdzenie
przym. twierdzący
Wiktionary
(1.2) teza
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) zapewniać o czymś (zob. twierdzenie.)
Wiktionary
(1.1) Przestań tak twierdzić!
Wiktionary
IPA: ˈtfʲjɛrʲd͡ʑit͡ɕ, AS: tfʹi ̯erʹʒ́ić
Wiktionary
rzecz. utwierdzenie n., twierdzenie
Wiktionary
[czytaj: tłindemia] potocznie: współistnienie epidemii dwóch chorób zakaźnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. med. jednoczesne wystąpienie dwóch różnych epidemii na tym samym obszarze
Wiktionary
(1.1) Jeśli nic się nie zmieni, a na razie nic na to nie wskazuje, wraz z nadejściem grypy sezonowej jesienią i zimą może rozwinąć się twindemia COVID-19 oraz grypy.
Wiktionary
[czytaj: tłingo] samochód typu Renault Twingo
SJP.pl
Renault Twingo – samochód osobowy klasy aut najmniejszych produkowany pod francuską marką Renault od 1993 roku. Od 2026 roku produkowana będzie czwarta generacja modelu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. gejowski atrakcyjny młody mężczyzna w wieku od kilkunastu do dwudziestu kilku lat, o młodzieńczym wyglądzie
Wiktionary
[czytaj: tłining] sposób wprowadzania zmian do prawa narodowego państwa kandydującego do Unii Europejskiej
SJP.pl
potocznie: człowiek tańczący twista
SJP.pl
[czytaj: tłist]
1. taniec towarzyski polegający na energicznych ruchach bioder i nóg;
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) choreogr. taniec towarzyski w takcie dwudzielnym, w którym partnerzy tańczą osobno, wykonując energiczne skręty nóg, bioder i rąk
(1.2) zakręcane, hermetyczne zamknięcie słojów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zakręcane, hermetyczne zamknięcie słojów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: twʲist, AS: tu̯ʹist
Wiktionary
rzecz. twistowanie n.
czas. twistować
przym. twistowy
Wiktionary
[czytaj: tłister]
1. przyrząd do treningu ramion oraz mięśni brzucha i ud;
2. przynęta wędkarska z tworzywa sztucznego
SJP.pl
Wikipedia
czterowymiarowy obiekt algebraiczny, wykorzystywany w fizyce teoretycznej do analizy czasoprzestrzeni
SJP.pl
[czytaj: tłistować} środowiskowo: ćwiczyć na przyrządzie do treningu ramion oraz mięśni brzucha i ud
SJP.pl
[czytaj: tłit] potocznie: wpis na Twitterze; ćwierk, twitt, tweet
SJP.pl
[czytaj: tłitnąć] potocznie: zamieścić wpis na Twitterze; ćwierknąć, zatweetować, zatwittować, zatwitować, tweetnąć, twittnąć
SJP.pl
[czytaj: tłitować] potocznie: zamieszczać wpis na Twitterze; ćwierkać, tweetować, twittować
SJP.pl
[czytaj: tłit] potocznie: wpis na Twitterze; ćwierk, twit, tweet
SJP.pl
[czytaj: tłiter] serwis społecznościowy do publikowania krótkich wiadomości
SJP.pl
X (pisownia stylizowana: 𝕏), do lipca 2023 jako Twitter – serwis społecznościowy udostępniający usługę mikroblogowania uruchomiony 21 marca 2006 roku. Serwis był notowany w rankingu Alexa na miejscu 10.
Wikipedia
[czytaj: tłiterianin] osoba aktywnie korzystająca z Twittera; twitterianin, ćwierkacz, twitterowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek internetowej społeczności Twittera
Wiktionary
rzecz. Twitter m., twitt m., twittowanie n., zatwittowanie n.
:: fż. twitterianka ż.
czas. twitować ndk., zatwittować dk.
przym. twitterowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini internetowej społeczności Twittera
Wiktionary
rzecz. Twitter m., twitt m., twittowanie n., zatwittowanie n.
:: fm. twitterianin m.
czas. twitować ndk., zatwittować dk.
przym. twitterowy
Wiktionary
[czytaj: tłiterowicz] osoba aktywnie korzystająca z Twittera; twitterianin, ćwierkacz
SJP.pl
[czytaj: tłiterowiczka] kobieta aktywnie korzystająca z Twittera
SJP.pl
[czytaj: tłitnąć] potocznie: zamieścić wpis na Twitterze; ćwierknąć, zatweetować, zatwittować, zatwitować, tweetnąć, twitnąć
SJP.pl
[czytaj: tłitować] potocznie: zamieszczać wpis na Twitterze; ćwierkać, tweetować, twitować
SJP.pl
[czytaj: tłiks] baton marki Twix
SJP.pl
Twix – nazwa batona produkowanego przez spółkę Mars wchodzącą w skład koncernu Mars Incorporated.
Wikipedia
[czytaj: tustep]
1. amerykański taniec towarzyski charakteryzujący się rytmem polki lub marsza, najpopularniejszy w latach dwudziestych XX wieku;
2. muzyka grana do tego tańca
SJP.pl
grupa osób, której częścią jest osoba, do której zwraca się mówiący
SJP.pl
zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu "ty"
SJP.pl
zaimek dzierżawczy
(1.1) 2. os. lp.
Wiktionary
(1.1) Czy to na pewno jest twój pies?
(1.1) Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie, / w czasie łaskawości, o Boże; / wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, / w zbawczej Twej wierności! sic.
Wiktionary
IPA: tfuj, AS: tfui ̯
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|mój|twój|jego|jej|nasz|wasz|ich.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) yt
* angielski: (1.1) your, yours
* arabski: (1.1) ك
* baskijski: (1.1) zure, hire
* bułgarski: (1.1) твой
* chiński standardowy: (1.1) 你的 (nǐ de)
* chorwacki: (1.1) tvoj
* dolnołużycki: (1.1) twój
* duński: (1.1) din
* esperanto: (1.1) via, rzadziej cia
* estoński: (1.1) sinu, su, ofic. teie, ofic. te
* fiński: (1.1) sinun
* francuski: (1.1) ton, tien
* górnołużycki: (1.1) twój
* hiszpański: (1.1) tuyo, tu
* islandzki: (1.1) þinn
* japoński: (1.1) あなたの
* jidysz: (1.1) דײַן (dajn)
* kaszubski: (1.1) twój
* kazachski: (1.1) -ң, -ың, ің
* łaciński: (1.1) tuus
* łotewski: (1.1) tavs
* niderlandzki: (1.1) jouw
* niemiecki: (1.1) dein
* norweski (bokmål): (1.1) din
* nowogrecki: (1.1) (δικός) σου
* nowopruski: (1.1) twajs
* osetyjski: (1.1) дӕ
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|twój.}}
* rosyjski: (1.1) твой
* serbski: (1.1) твој (tvoj)
* slovio: (1.1) tvoi (твои)
* słowacki: (1.1) tvoj
* suahili: (1.1) kwako, ako
* szwedzki: (1.1) din
* turecki: (1.1) senin
* ukraiński: (1.1) твій
* wilamowski: (1.1) daj
* włoski: (1.1) tua
źródła.
== twój (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
zaimek dzierżawczy
(1.1) twój
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: kobieta, która wraz z osobą, do której zwraca się mówiący, stanowi parę (np. małżeńską)
SJP.pl
potocznie: kobieta, która wraz z osobą, do której zwraca się mówiący, stanowi parę (np. małżeńską)
SJP.pl
to, co zostało stworzone, utworzone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żywe stworzenie
(1.2) element kosmosu, przyrody nieożywionej
(1.3) wytwór, efekt czyjejś pracy
(1.4) organizm polityczny lub społeczny
(1.5) część, element organu o określonych funkcjach w organizmie żywym; także: guz, narośl
Wiktionary
IPA: tfur, AS: tfur
Wiktionary
rzecz. stwórca mos., twórczość, stwór, stworzenie, tworzenie, utwór, przetwór
czas. tworzyć
przysł. twórczo
Wiktionary
osoba tworząca jakąś rzecz; autor, wynalazca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba, która coś stworzyła, najczęściej dzieło sztuki
(1.2) książk. osoba, która coś sprawia, organizuje
Wiktionary
Autor, twórca (łac. auctor - sprawca, twórca) – osoba, która tworzyła lub współtworzyła dzieło (utwór w rozumieniu prawa autorskiego).
Wikipedia
(1.1) Niedawno zmarł twórca tej rzeźby.
Wiktionary
IPA: ˈtfurt͡sa, AS: tfurca
Wiktionary
rzecz. twórczość ż., tworzenie n., tworzywo n., stwórca
:: fż. twórczyni
czas. tworzyć ndk., stwarzać ndk., stworzyć dk.
przym. twórczy
przysł. twórczo
przyr. -twórczy
Wiktionary
(1.1) artysta
(1.2) autor, architekt
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób twórczy, kreatywny
Wiktionary
(1.1) Trzeba powiedzieć, że przyznawane zaszczyty Iwaszkiewicz potrafił twórczo dyskontować.
Wiktionary
IPA: ˈtfurt͡ʃɔ, AS: tfurčo
Wiktionary
rzecz. stwórca mos., twórczość, twórca, twórczyni, tworzenie, stworzenie, tworzywo, twór
przym. twórczy, wytwórczy
czas. tworzyć, stworzyć
Wiktionary
1. tworzenie czegoś, zwłaszcza dzieł sztuki; kreacyjność;
2. ogół dzieł stworzonych przez kogoś, zwłaszcza artystę lub uczonego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dzieła; prace tworzone przez kogoś, ogół dorobku twórczego; dorobek artystyczny; 'biesiady'; akt
(1.2) aktywność opierająca się na tworzeniu, byciu kreatywnym
Wiktionary
Twórczość – wieloaspektowe zjawisko związane z powstawaniem nowych i wartościowych wytworów. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN jest to pojęcie oznaczające zarówno proces tworzenia czegoś, jak też ogół dzieł stworzonych przez kogoś. W tym pierwszym znaczeniu używa się pojęcia procesu twórczego, a więc swoistego procesu psychicznego prowadzącego do powstania twórczego dzieła np. dzieła sztuki czy dzieła literackiego. Tego typu zjawiska są badane i opisywane w ramach psychologii twórczości. W tym drugim znaczeniu pojęcie twórczości odnoszone jest do dorobku poszczególnych twórców kultury np. artystów, naukowców, pisarzy, architektów, projektantów etc. W tym kontekście można mówić przykładowo o twórczości malarskiej Leonarda da Vinci czy o twórczości literackiej Williama Shakespeare'a.
Wikipedia
(1.1) Michał Stachowicz, polski rytownik i malarz epoki romantyzmu, w swej twórczości łączył prowincjonalną naiwność ze szczerym patriotyzmem.
(1.2) W blogach można spotkać wszystko – od przepisów kulinarnych, przez wspomnienia, po własną twórczość.
Wiktionary
IPA: ˈtfurt͡ʃɔɕt͡ɕ, AS: tfurčość
Wiktionary
rzecz. twórca m., twórczyni ż., tworzenie n., stworzenie n., tworzywo n., twór m.
czas. tworzyć ndk., stworzyć dk.
przym. twórczy
przysł. twórczo
przyr. -twórczy
Wiktionary
(1.1) dorobek
(1.2) kreatywność
Wiktionary
1. mający na celu tworzenie; odkrywczy, kreatywny;
2. będący wynikiem tworzenia;
3. dotyczący, skupiający twórców
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma zdolność tworzenia, tworzy lub prowadzi do tworzenia
przymiotnik relacyjny
(2.1) taki, który dotyczy twórców
Wiktionary
(1.1) W Księdze Rodzaju są dwa opisy stworzenia, między którymi istnieje niezgodność co do kolejności aktów twórczych Boga.
Wiktionary
IPA: ˈtfurt͡ʃɨ, AS: tfurčy
Wiktionary
rzecz. stwórca mos., tworzenie n., stworzenie n., twórczość, twórca, twórczyni, tworzywo
czas. tworzyć
przysł. twórczo
przyr. -twórczy
Wiktionary
(1.1) zdolny, kreatywny, odkrywczy
(2.1) artystyczny
Wiktionary
kobieta, która coś stworzyła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: twórca
Wiktionary
(1.1) Joanna Chmielewska jest twórczynią jedynych w swoim rodzaju kryminałów architektonicznych lub architektoniczno-awanturniczych.
Wiktionary
IPA: tfurˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: tfurčỹńi
Wiktionary
rzecz. stworzenie n., twórca m., twórczość ż., tworzenie n., tworzywo n., stwórca m.
czas. tworzyć, stwarzać, stworzyć
przym. twórczy
przysł. twórczo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwa kilku miejscowości i ich części w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. dawna wieś pod Warszawą, obecnie część Pruszkowa
(1.2) pot. szpital psychiatryczny mieszczący się w Tworkach (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Tworkach jest zlokalizowany przystanek Warszawskiej Kolei Dojazdowej.
(1.2) Wiedzieli przecież, że od bramy Tworek odchodziły z kwitkiem setki chorych, dla których zabrakło miejsca.
Wiktionary
Tworkowice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Ciechanowiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Ciechanowcu.
Wikipedia
przymiotnik od: Tworki, część miasta Pruszków
SJP.pl
część silnika elektrycznego lub prądnicy
SJP.pl
Twornik – uzwojenie silnika elektrycznego lub prądnicy, w którym indukuje się siła elektromotoryczna na skutek względnego ruchu tego uzwojenia i pola magnetycznego wytworzonego przez odrębne uzwojenie wzbudzenia. W tworniku zachodzi przemiana energii elektrycznej na mechaniczną (silnik) lub mechanicznej na elektryczną (prądnica).
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Tworóg (niem. Tworog) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Tworóg, siedziba tejże gminy.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa katowickiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Tworóg
SJP.pl
Tworowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Masłowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Tworyczów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Sułów.
Za Królestwa Polskiego istniała gmina Tworyczów.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Tworyczów, po jej zniesieniu w gromadzie Sułów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
linia prosta lub krzywa, która poruszając się zakreśla powierzchnię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. krzywa, której ślad ruchu wyznacza jakąś powierzchnię
forma czasownika.
(2.1) ż. ims. przymiotnikowy czynny od tworzyć
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tworzącymi powierzchnie walca i stożka są odcinki prostych.
(1.1) Jeśli powierzchnia stożkowa zostanie przecięta płaszczyzną pod kątem mniejszym względem osi stożka niż jego tworząca, powstaje hiperbola.
Wiktionary
czas. tworzyć
Wiktionary
Tworzanice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Rydzyna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tworzyć.
Wiktionary
(1.1) Kiedy ty masz czas na tworzenie nowych projektów?
Wiktionary
IPA: tfɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: tfožẽńe
Wiktionary
czas. tworzyć ndk.
rzecz. twórczość ż., twórca, twórczyni, twór
przym. twórczy, wytwórczy
przysł. twórczo
Wiktionary
1. być sprawcą nowej rzeczy, ustanawiać;
2. komponować, pisać utwór;
3. mieć postać czegoś, stanowić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. stworzyć)
(1.1) budować, konstruować coś nowego (również z niczego); przyczyniać się do powstania czegoś (także pojęć niematerialnych)
(1.2) być składnikiem czegoś; mieć jakiś kształt
(1.3) jęz. służyć do utworzenia jakiegoś wyrazu lub jego formy
Wiktionary
(1.1) Bank Zachodni tworzy nowy oddział w Mławie.
(1.2) Te kamienie tworzyły w istocie skomplikowane obserwatorium astronomiczne. One tworzą niemal idealny okrąg.
(1.3) I tak -ość w połączeniu z tematem przymiotnikowym tworzy nomina actionis (burzliwość), nomina attributiva (cenność, społeczność, zręczność, narodowość) i nomina essendi (cichość, stronność).
Wiktionary
IPA: ˈtfɔʒɨt͡ɕ, AS: tfožyć
Wiktionary
rzecz. tworzywo n., tworząca ż., tworzenie n., stworzenie n., twór m., twórca m., twórczyni ż., twórczość ż., stwórca m., twornik m.
czas. stwarzać ndk., stworzyć dk.
przym. twórczy, stwórczy
przysł. twórczo
Wiktionary
(1.1) kreować, konstruować, budować, komponować, formować
(1.2) stanowić, formować, obrazować, przedstawiać (zob. uwagi)
Wiktionary
dawniej: twórca, kreator
SJP.pl
dawniej: twórczyni, kreatorka
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Tworzyjanów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Marcinowice.
Wikipedia
dawne imię męskie
SJP.pl
Tworzymir – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Tworzy- ("tworzyć") -mir ("pokój"). Oznacza prawdopodobnie "ten, który stwarza (kreuje) pokój".
Tworzymir imieniny obchodzi 26 marca.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Tworzysław – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Tworzy- ("tworzyć") -sław ("sława"). Oznacza prawdopodobnie "tego, który stwarza (kreuje) sławę".
Żeńska forma: Tworzysława
Tworzysław imieniny obchodzi 31 grudnia
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Tworzysława – imię żeńskie, nienotowane w staropolszczyźnie, stanowiące żeński odpowiednik staropolskiego imienia Tworzysław. Składa się z członu Tworzy- ("tworzyć") -sława ("sława"). Oznacza prawdopodobnie "tę, która stwarza (kreuje) sławę". Imię to wystąpiło we współczesnym zasobie imienniczym jednokrotnie.
Tworzysława imieniny obchodzi 18 sierpnia.
Wikipedia
1. materiał do tworzenia czegoś
2. surowiec, materiał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) materiał do tworzenia czegoś
Wiktionary
Tworzywo – materiał, który w procesie produkcyjnym przerabia się, nadając mu wymagany kształt. Tworzywa dzielą się na naturalne i sztuczne.
Wikipedia
IPA: tfɔˈʒɨvɔ, AS: tfožyvo
Wiktionary
rzecz. twórczość ż., twórca m., twórczyni ż., wytwórca m., odtwórca m., odtwórczyni ż., stwórca m.
czas. tworzyć, stworzyć, stwarzać, wytworzyć, wytwarzać
przym. twórczy
przysł. twórczo
Wiktionary
Towarzystwo Wiedzy Powszechnej
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) kulin. rodzaj cienkiej i tłustej kiełbaski z Kraju Basków
Wiktionary
(1.1) Zjedliśmy talo z txistorrą.
Wiktionary
format pliku tekstowego
SJP.pl
Plik tekstowy (ang. text file) – plik zawierający dane w postaci alfanumerycznej.
Wikipedia
zaimek osobowy
SJP.pl
zaimek osobowy
(1.1) forma grzecznościowa ty
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
IPA: tɨ, AS: ty
Wiktionary
przestarzale o klinie
SJP.pl
owad z rodziny błonkówek
SJP.pl
rzeka we Włoszech; Tybr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka we Włoszech przepływająca przez Rzym;
Wiktionary
Tyber (wł. Tevere, łac. Tiberis, hist. Albula) – rzeka w środkowej części Włoch. Jej długość to 405 km (trzecia co do długości po Padzie i Adydze rzeka Włoch), powierzchnia zlewni wynosi 17,2 tys. km², a głównym dopływem jest Nera (lewy).
Wikipedia
(1.1) Wieczorem spacerowaliśmy nad Tybrem.
Wiktionary
IPA: ˈtɨbɛr, AS: tyber
Wiktionary
rzecz. Tyberiusz m., Tybr m., Tiberinus m.
przym. tybrzański, nadtybrzański
Wiktionary
(1.1) rzad. Tybr
Wiktionary
miasto w Izraelu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Izraelu, w Dystrykcie Północnym, nad Jeziorem Tyberiadzkim;
Wiktionary
Tyberiada (hebr. טְבֶרְיָה, Tewerja; arab. طبريا, Tabarijja) – miasto położone w Dystrykcie Północnym w Izraelu. Według danych z 2010 Tyberiada miała 41 300 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Noclegi kupujemy zawsze w Tyberiadzie po drugiej stronie jeziora.
(1.1) W lipcu zwiedziliśmy Tyberiadę, Magdalę i Kafarnaum.
Wiktionary
rzecz. tyberiadczyk m., tyberiadka ż., Tyberiusz m.
przym. tyberiadzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tyberiady
Wiktionary
(1.1) Tyberiadczycy tłumnie wylegli na miejskie plażaaże.
Wiktionary
rzecz. Tyberiada ż.
:: fż. tyberiadka ż.
przym. tyberiadzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tyberiady
Wiktionary
(1.1) Kilka tyberiadek wylegiwało się już na plażaaży.
Wiktionary
rzecz. Tyberiada ż.
:: fm. tyberiadczyk m.
przym. tyberiadzki
Wiktionary
przymiotnik od: Tyberiada
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Tyberiady, związany z Tyberiadą
Wiktionary
(1.1) Słońce niemiłosiernie praży na tyberiadzkich deptakach.
Wiktionary
rzecz. Tyberiada ż., tyberiadczyk mos., tyberiadka ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Tyberiusz, Tiberius Claudius Nero, po adopcji Tiberius Julius Caesar Augustus, oficjalna tytulatura cesarska Tiberius Caesar Augustus (ur. 16 listopada 42 p.n.e., zm. 16 marca 37 n.e.) – cesarz rzymski, syn Tyberiusza Klaudiusza i Liwii Druzylli, pasierb i następca Oktawiana Augusta.
Wikipedia
(1.1) Grakchus Tyberiusz był synem Kornelii z rodu Scypionów.
Wiktionary
IPA: tɨˈbɛrʲjuʃ, AS: tyberʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. Tyber mrz., Tyberiada ż., Tybr mrz.
Wiktionary
cienka, miękka tkanina sukniowa z wełny czesankowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. region historyczno-geograficzny położony na Wyżynie Tybetańskiej;
(1.2) kraj na Wyżynie Tybetańskiej
(1.3) jednostka administracyjna Chin, Tybetański Region Autonomiczny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tybet był zdominowany przez ludy pasterskie ze względu na panujący tam wybitnie kontynentalny klimat.
(1.2) Dalajlama, zwierzchnik polityczny Tybetu i religijny buddyzmu tybetańskiego, był od początku panowania wyznającej buddyzm dynastii mandżurskiej Qing także przywódcą religii państwowej Chin.
(1.3) Wiceminister kolei Chin Sun Yongfu powiedział dziennikarzom, że przez wiele lat przeszkody natury komunikacyjnej ograniczały rozwój gospodarki Qinghai i Tybetu, a zwłaszcza Tybetu, który był jedynym w Chinach administracyjnym regionem bez komunikacji kolejowej.
Wiktionary
IPA: ˈtɨbɛt, AS: tybet
Wiktionary
rzecz. tybetański mrz., Tybetańczyk m., Tybetanka ż.
przym. tybetański
Wiktionary
(1.1) dach świata, Dach Świata, Kraj Śniegów
Wiktionary
skrót od: tybetański
SJP.pl
mieszkaniec Tybetu (regionu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tybetu, Tybetańskiego Regionu Autonomicznego
Wiktionary
Tybetańczyk (Urocynchramus pylzowi) – gatunek ptaka z rodziny tybetańczyków (Urocynchramidae), której jest jedynym przedstawicielem. Endemit Chin. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Obiekty te ocalały pomimo ogromnych zniszczeń, jakich dokonano podczas rewolucji kulturalnej, i dowodzą ciągłości osadniczej Tybetańczyków na tych ziemiach.
Wiktionary
IPA: ˌtɨbɛˈtãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: tybetãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Tybet mrz.
:: fż. Tybetanka ż.
przym. tybetański
Wiktionary
mieszkanka Tybetu (regionu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tybetu
Wiktionary
IPA: ˌtɨbɛˈtãnka, AS: tybetãnka
Wiktionary
rzecz. Tybet mrz.
:: fm. Tybetańczyk mos.
przym. tybetański
Wiktionary
przymiotnik od: Tybet
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Tybetu; związany lub wywodzący się z Tybetu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język Tybetańczyków;
Wiktionary
Język tybetański (tyb. བོད་སྐད།, Wylie: bod-skad, ZWPY: Pögä) – język z gałęzi tybeto-birmańskiej języków chińsko-tybetańskich. Jest językiem ojczystym Tybetańczyków. Używany jest w Tybecie, Syczuanie, Qinghai (regiony w granicach obecnej Chińskiej Republiki Ludowej) oraz w Bhutanie, Indiach, Nepalu, a także w diasporze Tybetańczyków rozproszonych, m.in. w Norwegii, Szwajcarii, Republice Chińskiej i Stanach Zjednoczonych. Posługuje się nim ok. 6,5 mln ludzi.
Wikipedia
(1.1) Ten tybetański dzwonek przywiozłem z zeszłorocznej podróży.
(2.1) Najpopularniejszym dialektem tybetańskiego jest lhaski.
Wiktionary
IPA: ˌtɨbɛˈtãj̃sʲci, AS: tybetãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tybet mrz., Tybetańczyk mos., Tybetanka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem tybetańskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem tybetańskim
(1.3) spisany, stworzony w języku tybetańskim
Wiktionary
IPA: ˌtɨbɛˈtãj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: tybetãĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
badacz języka i kultury Tybetu
SJP.pl
nauka o języku i kulturze Tybetu
SJP.pl
Tybetologia – nauka o językach, literaturze, kulturze, historii i dziejach Tybetu.
Tybetologia jest dziedziną młodą. Chociaż powstała w XIX w., rozwinęła się w pełni dopiero od lat 60. XX wieku, m.in. na skutek dużej fali emigrantów tybetańskich, która dotarła do Stanów Zjednoczonych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tybinga, ktoś pochodzący z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Tybinga ż.
:: fż. tybinka ż.
przym. tybiński
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. powiatowe miasto w południowo-zachodnich Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, siedziba rejencji Tybinga (1.2);
(1.2) geogr. adm. rejencja w południowych Niemczech, w Badenii-Wirtembergii;
Wiktionary
Tybinga (niem. Tübingen, MAF: /ˈtyːbɪŋən/, wymowa) – powiatowe miasto uniwersyteckie w południowo-zachodnich Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, siedziba rejencji Tybinga, w regionie Neckar-Alb, również siedziba powiatu Tybinga. Leży nad rzeką Neckar.
Wikipedia
(1.1) Rozwój Tybingi i jej uniwersytetu został zahamowany na skutek wojny trzydziestoletniej.
Wiktionary
rzecz. tybińczyk mos., tybinka ż.
przym. tybingeński, tybiński
Wiktionary
klapa z półtwardej skóry, będąca częścią siodła, dająca oparcie dla kolan jeźdźca; tebenka, tabenka, tebinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tybingi
Wiktionary
Tybinka – część siodła stanowiąca bok siodła z poduszką kolanową, o którą jeździec opiera kolano.
Istnieją dwa rodzaje tybinek:
Ustawienie tybinek (niezmienne dla konkretnego siodła), wraz z budową siedziska, wpływa na dosiad jeźdźca i reguluje działanie pomocy jeździeckich, szczególnie łydek.
Wikipedia
rzecz. Tybinga ż.
:: fm. tybińczyk mos.
przym. tybiński
Wiktionary
dawniej: frędzle i ozdoby skórzane wiszące u siodła; tebinki, tebenki, tabenki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tybingą, dotyczący Tybingi
Wiktionary
rzecz. Tybinga ż., tybińczyk mos., tybinka ż.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeka we Włoszech; Tyber
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) rzad. geogr. rzeka we Włoszech przepływająca przez Rzym;
Wiktionary
(1.1) Wieczorem spacerowaliśmy nad Tybrem.
Wiktionary
rzecz. Tyberiusz m., Tyber m., Tiberinus m.
przym. tybrzański, tyberyjski
Wiktionary
(1.1) Tyber
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tybru
Wiktionary
rzecz. Tyber mrz., Tybr mrz.
przym. nadtybrzański
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Tyburcjusz lub Tyburcy, łac. Tibutius – łacińskie imię męskie pochodzące ze starożytnego Rzymu. Wśród patronów św. Tyburcjusz (Tyburcy), żyjący w III wieku.
Tyburcjusz, Tyburcy imieniny obchodzi 14 kwietnia i 11 sierpnia.
Żeński odpowiednik: Tyburcja
Wikipedia
(1.1) Według legendy ojcem Tyburcjusza był prefekt Rzymu.
Wiktionary
rzecz. Tyburcja ż., Tyburcy m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in. Teodor Tyc (1896-1927) - polski historyk i działacz narodowościowy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przytyć)
(1.1) zwiększać swoją masę za sprawą przyrostu tkanki tłuszczowej
partykuła
(2.1) przest. przecież
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jak będziesz wciąż jadł tak tłusto, to będziesz tył.
(2.1) Tyć to są córki namilejsze moje, • Ty swe potomstwo, jak Hyblejskie roje, • Ku chwale Bożej w pięknym życiu mnożą, • Sławą chędożą. sic.
Wiktionary
IPA: tɨt͡ɕ, AS: tyć
Wiktionary
rzecz. tycie n., otyłość ż.
Wiktionary
środowiskowo: pomocnik kieszonkowca wyspecjalizowany w przejmowaniu zrabowanej rzeczy
SJP.pl
w mitologii greckiej: personifikacja losu, utożsamiana z rzymską Fortuną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. bogini i uosobienie przypadku, ślepego losu, szczęścia (pomyślności, powodzenia) i nieszczęścia oraz opiekunka miast, utożsamiana z rzymską Fortuną;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 258;
(1.3) astr. jedna z hipotetycznych planetaanet w Układzie Słonecznym;
Wiktionary
Tyche (także Przypadek; gr. Τύχη Týchē ‘ślepy przypadek’, ‘ślepy los’, łac. Tyche, Fortuna od fors, fortis ‘los’, ‘traf’) – w mitologii greckiej bogini i uosobienie przypadku, „ślepego” losu, szczęścia (pomyślności, powodzenia) i nieszczęścia; opiekunka miast; utożsamiana z rzymską Fortuną.
Wikipedia
(1.1) Tyche uchodziła za córkę tytanidy Tetydy i Zeusa albo Prometeusza, albo Okeanosa.
(1.1) Atrybutami Tyche były: róg obfitości, ster, kula albo koło.
(1.1) Atrybutem Tyche, jako bóstwa opiekuńczego miast, była korona z murów obronnych i wież.
(1.1) Wiele miast Wschodu, jak Antiochia, Aleksandria, miało swoją własną Tyche.
(1.2) Tyche porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: ˈtɨxɛ, AS: tyχe
Wiktionary
(1.1) Fortuna; rzad. Przypadek
Wiktionary
w metafizyce: pogląd Williama Jamesa głoszący, że składniki rzeczywistości są niezależne od całości
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Tychów (łac. Tychovia, niem. Tychau) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Czarnocin.
Wieś biskupstwa włocławskiego w powiecie piotrkowskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
1. mieszkaniec Tychów; tyszanin;
2. mieszkaniec Tychowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Tychowa
(1.2) mieszkaniec Tychów
Wiktionary
IPA: ˌtɨxɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: tyχovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
forma żeńska (1.1-2) tychowianka
rzecz. (1.1) Tychów
(1.2) Tychy, tyszanin, tyszanka
przym. (1.1) tychowski
(1.2) tyski
Wiktionary
(1.2) tyszanin
Wiktionary
1. mieszkanka Tychów; tyszanka;
2. mieszkanka Tychowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Tychowa
(1.2) mieszkanka Tychów
Wiktionary
IPA: ˌtɨxɔˈvʲjãnka, AS: tyχovʹi ̯ãnka
Wiktionary
forma męska (1.1-2) tychowianin
rzecz. (1.1) Tychów
(1.2) Tychy, tyszanin, tyszanka
przym. (1.1) tychowski
(1.2) tyski
Wiktionary
(1.2) tyszanka
Wiktionary
1 miejscowość w Polsce:
Miejscowość historyczna, nieistniejąca:
Zobacz też: Tychowo, Tychy
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Tychowo (niem. Groß Tychow) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, siedziba gminy Tychowo. Położone na pograniczu Pojezierza Drawskiego i Równiny Białogardzkiej, w zlewni strugi Liśnicy.
Według danych z 31 grudnia 2016 r. miasto miało 2518 mieszkańców.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce;
Wiktionary
Tychy (niem. Tichau) – miasto na prawach powiatu w południowej Polsce, w województwie śląskim.
Według danych GUS z 30 czerwca 2024 r., miasto było zamieszkiwane przez 121 472 osoby.
Wikipedia
(1.1) Jadę jutro do Tychów odwiedzić ciotkę.
(1.1) Będę się przyglądał Tychom jak się rozwijają.
(1.1) Za Tychami w kierunku północnym zaczynają się Katowice.
Wiktionary
IPA: ˈtɨxɨ, AS: tyχy
Wiktionary
przym. tyski
rzecz. tyszanin, tyszanka, tychowianin, tychowianka
Wiktionary
bardzo mały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. pieszcz. albo żart.: bardzo mały
Wiktionary
(1.1) W zatoczce pływały tycie rybki.
Wiktionary
IPA: ˈtɨt͡ɕi, AS: tyći
Wiktionary
przym. tyciutki, tyciuteńki, tyciuśki, tyciusieńki
przysł. tycio
licz. tycio
Wiktionary
(1.1) malutki, maciupki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tyć.
forma przymiotnika.
(2.1) zob. tyci.
Wiktionary
czas. tyć, przytyć
partyk. tyć
rzecz. otyłość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. poufała forma imienia Tytus
Wiktionary
zdrobnienie od: tyci; tyciusieński, tyciuteńki, tyciuśki, tyciutki, tyciuni
SJP.pl
zdrobnienie od: tyci; tyciusieński, tyciuteńki, tyciuchny, tyciuśki, tyciutki
SJP.pl
zdrobnienie od: tyci; tyciuteński, tyciuśki, tyciutki, tyciuchny, tyciuni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: tyci
Wiktionary
IPA: ˌtɨt͡ɕüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: tyćüśė̃ńḱi
Wiktionary
przym. tyci, tyciutki
przysł. tycio
licz. tycio
Wiktionary
zdrobnienie od: tyci; tyciusieński, tyciuteńki, tyciuchny, tyciutki, tyciuni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: tyci
Wiktionary
(1.1) Pan Maluśkiewicz był - tyci, Tyciuśki jak ziarnko kawy, A oprócz tego podróżnik, A oprócz tego ciekawy.
Wiktionary
IPA: tɨˈt͡ɕüɕci, AS: tyćüśḱi
Wiktionary
przym. tyci
licz. tycio
Wiktionary
zdrobnienie od: tyci; tyciusieński, tyciuśki, tyciutki, tyciuchny, tyciuni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: tyci
Wiktionary
IPA: ˌtɨt͡ɕuˈtɛ̃ɲci, AS: tyćutẽńḱi
Wiktionary
przym. tyci
licz. tycio
Wiktionary
zdrobnienie od: tyci; tyciusieński, tyciuteńki, tyciuchny, tyciuśki, tyciuni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: tyci
Wiktionary
IPA: tɨˈt͡ɕutʲci, AS: tyćutʹḱi
Wiktionary
przym. tyci, tyciusieńki
przysł. tycio
licz. tycio
Wiktionary
(1.1) tyciuśki
Wiktionary
kolor zbliżony do miedzianego, rudopomarańczowego, często mylony z pomarańczowym; kolor tycjanowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Tycjan, właśc. Tiziano Vecelli lub Vecellio (ur. ok. 1488–1490 w Pieve di Cadore, zm. 27 sierpnia 1576 w Wenecji) – włoski malarz, czołowy przedstawiciel szkoły weneckiej włoskiego malarstwa renesansowego. Uczeń Giovanniego Belliniego oraz Giorgiona.
Od imienia artysty wywodzi się słowo tycjanowski używane na określenie koloru rudopomarańczowego, często wykorzystywanego w obrazach.
Wikipedia
IPA: ˈtɨt͡sʲjãn, AS: tycʹi ̯ãn
Wiktionary
przym. tycjanowski
Wiktionary
1. dotyczący Tycjana, związany z Tycjanem (włoskim malarzem);
2. o kolorze: rudopomarańczowy, złotorudy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Tycjana, związany z Tycjanem – włoskim malarzem
(1.2) złotorudy (zwykle o barwie włosów)
Wiktionary
IPA: ˌtɨt͡sʲjãˈnɔfsʲci, AS: tycʹi ̯ãnofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Tycjan m.
Wiktionary
kolor tycjanowy - kolor zbliżony do miedzianego, rudopomarańczowego, często mylony z pomarańczowym; tycjan
SJP.pl
[czytaj: tajKUN] wpływowy człowiek interesu, magnat przemysłowy; tajkun, taikun, taikum
SJP.pl
Komputerowa gra ekonomiczna – gra strategiczna, w której czynnik ekonomiczny jest równie ważny lub ważniejszy od czynnika bitewnego; często nawet niezawierająca żadnych elementów militarnych.
Wikipedia
tycz cieśla - owad, chrząszcz z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Tyczewo (do 1945 r. niem. Tietzow) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 78 mieszkańców.
W skład sołectwa wchodzi także osada Wełdkówko.
Wikipedia
1. długi sztywny pręt drewniany; żerdź;
2. sprzęt sportowy używany w dyscyplinie lekkoatletycznej: skok o tyczce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: tyka
(1.2) sport. elastyczny pręt do wykonywania skoków o tyczce
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. tyka ż., tyczkarz m., tyczkarka ż.
przym. tyczkowy, tyczkarski
Wiktionary
kobieta uprawiająca skok o tyczce
SJP.pl
dotyczący skoków o tyczce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z tyczkarzami lub skokami o tyczce
Wiktionary
rzecz. tyczkarz mos., tyczkarka ż., tyczka ż., tyka ż.
przym. tyczkowy
Wiktionary
zawodnik uprawiający skok o tyczce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik skoków o tyczce
Wiktionary
IPA: ˈtɨt͡ʃkaʃ, AS: tyčkaš
Wiktionary
rzecz. tyczka ż., tyka ż.
:: fż. tyczkarka ż.
przym. tyczkarski, tyczkowy
Wiktionary
wyznaczać przestrzeń tyczkami
SJP.pl
przypominający tyczkę, podobny do tyczki
SJP.pl
Tyczkowina – faza rozwoju drzewostanu pomiędzy młodnikiem a drągowiną. W tym okresie zwarty drzewostan przypomina tyczki. Duże zagęszczenie młodych drzew doprowadza do powstania cienkiego i długiego pnia o grubości w pierśnicy (1,3 m od gruntu) do 10 cm i krótkiej 3 do 5 m korony. Faza tyczkowiny obejmuje lata życia drzewostanu od 25 do 35 lat. W tym okresie następuje silne zwarcie oraz proces przygłuszania i obumierania słabszych drzew.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tyczką, dotyczący tyczki
(1.2) roln. taki, który wymaga podpory w uprawie
Wiktionary
rzecz. tyczka ż., tyka ż., tyczkarz m., tyczkarka ż., tyczkowanie n.
czas. tyczkować ndk.
przym. tykowy, tyczkarski
Wiktionary
okres godowy wilków
SJP.pl
uprawiany przy pomocy specjalnych tyczek, drabinek (np. fasola tyczna); tyczkowy
SJP.pl
1. przestarzale: wyznaczać drogę; wytyczać
2. tyczyć się - odnosić się do czegoś, kogoś, wiązać się z czymś, kimś
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. osada w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie podkarpackim;
Wiktionary
Tyczyn – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, graniczące bezpośrednio z Rzeszowem. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tyczyn.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1368 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim. W latach 1920–1945 miasto administracyjnie należało do woj. lwowskiego, a w okresie 1945–1975 i 1975–1998 do woj. rzeszowskiego.
Wikipedia
IPA: ˈtɨt͡ʃɨ̃n, AS: tyčỹn
Wiktionary
rzecz. tyczynianin m., tyczynianka ż.
przym. tyczyński
Wiktionary
mieszkaniec Tyczyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Tyczyna (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Tyczyn
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Tydówka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Kiernozia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
skrót od: tydzień
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = tydzień
Wiktionary
rzecz. tydzień mrz.
Wiktionary
okres 7 dni, najczęściej od poniedziałku do niedzieli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okres siedmiu kolejnych dni, zwykle od poniedziałku do niedzieli, będący częścią miesiąca, związany prawdopodobnie ze zmianami Księżyca, powtarzający się cyklicznie;
(1.2) każdy okres siedmiu dni
Wiktionary
Tydzień – pozaukładowa jednostka czasu; część miesiąca licząca siedem dni, od poniedziałku do niedzieli; każdy okres liczący siedem dni. Ta miara czasu związana jest z fazami Księżyca i odpowiada w przybliżeniu 1/4 miesiąca.
Wikipedia
(1.1) Nazwy dni tygodnia w wielu językach europejskich pochodzą od nazw rzymskich, utworzonych od nazw planetaanet.
(1.1) W przyszłym tygodniu wyjeżdżamy w góry.
(1.2) Dziś jest czwartek. Za tydzień, a więc w przyszły czwartek, jest dzień wolny.
(1.2) Skierowałam go przed trzema tygodniami do szpitala z powodu podrażnienia wyrostka robaczkowego.
Wiktionary
IPA: ˈtɨd͡ʑɛ̇̃ɲ, AS: tyʒ́ė̃ń
Wiktionary
skr. tydz.
rzecz. tygodnik mrz., tygodniczek mrz., tygodnikarz mos., tygodniówka ż.
przym. tygodniowy, tygodnikowy, tygodniówkowy
przysł. tygodniowo
Wiktionary
(1.1) skr. tydz.; gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|tydziyń.
(1.2) gwara. niedziela; gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|tydziyń.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. tydzień
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Foter sie śmioł zy mie chyba tydziyń. → Ojciec śmiał się ze mnie chyba przez tydzień.
Wiktionary
dawna nazwa Tbilisi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Tbilisi (nazwa oficjalna w latach 1845–1936);
Wiktionary
Tbilisi (gruz. თბილისი, w latach 1845–1936 Tyflis) – stolica i największe miasto Gruzji położone nad rzeką Kurą, zamieszkane przez 1,15 mln osób (aglomeracja 1,5 mln mieszkańców, 2010). Jest głównym kulturalnym, naukowym (Tbiliski Uniwersytet Państwowy, Gruziński Państwowy Uniwersytet Teatru i Kina, Biblioteka Narodowa i liczne uczelnie) i przemysłowym (m.in. produkcja lokomotyw) ośrodkiem Gruzji.
Wikipedia
przym. tyfliski
Wiktionary
(1.1) współcz. Tbilisi
Wiktionary
przymiotnik od: Tyflis
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Tyflisem, dotyczący Tyflisu (współcz. Tbilisi)
Wiktionary
rzecz. Tyflis mrz.
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …tworzący pierwszy człon wyrazów związanych z niewidomymi i niedowidzącymi oraz ze ślepotą
Wiktionary
wypukły druk dla niewidomych
SJP.pl
specjalista w dziedzinie tyfloinformatyki
SJP.pl
specjalista w dziedzinie tyfloinformatyki
SJP.pl
specjalista zajmujący się zagadnieniami związanymi z utratą wzroku
SJP.pl
zbiór wiadomości z wielu dziedzin, które mogą być przydatne osobom niewidomym lub tym, które mają do czynienia z niewidomymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nauka zajmująca się utratą wzroku oraz badaniem jej przyczyn i skutków;
Wiktionary
Tyflologia (z gr. typhlos - niewidomy) – nauka zajmująca się problemami utraty wzroku.
Tyflologia nie jest wyodrębnioną dyscypliną naukową. Stanowi raczej zbiór wiadomości z wielu dziedzin jak psychologia, medycyna, pedagogika, logopedia, socjologia, technika, które mogą być przydatne niewidomym lub osobom mającym do czynienia z niewidomymi w procesie ich wychowania, edukacji, terapii i rehabilitacji.
Wikipedia
(1.1) Jak twierdzą specjaliści od tyflologii […], wczesna rehabilitacja małych dzieci do trzeciego roku życia większości z nich mogłaby bardzo znacznie usprawnić wzrok, co oznacza — poprawić jakość dorosłego życia.
Wiktionary
rzecz. tyflolog m.
przym. tyflologiczny
Wiktionary
dotyczący tyflologii
SJP.pl
specjalista w zakresie tyflopedagogiki
SJP.pl
dział pedagogiki specjalnej zajmujący się wychowaniem, nauczaniem oraz terapią osób niewidzących i niedowidzących
SJP.pl
Tyflopedagogika (z gr. typhlos – ślepy) – dział pedagogiki specjalnej zajmujący się wychowaniem, edukacją, terapią i rehabilitacją osób niewidomych i niedowidzących w placówkach oświatowych (w tym integracyjnych) oraz poradniach specjalistycznych.
Wikipedia
rynienkowate wgłębienie w grzbietowej części jelita środkowego skąposzczetów lądowych
SJP.pl
Tyflosolis (łac. typhlosolis) – podłużny fałd jelita występujący u wielu gatunków glebowych skąposzczetów od strony grzbietowej jelita środkowego. Służy zwiększeniu powierzchni wchłaniania pokarmu.
W żołądkach mięczaków są to orzęsione fałdy sortujące pobrany pokarm.
Wikipedia
urządzenie alarmowania akustycznego, zamontowane na stopniach i obudowie samochodów pożarniczych; używane do dawania sygnałów ostrzegawczych w czasie jazdy do pożaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mitgr. potwór z mitów greckich, pół człowiek, pół zwierzę o ogromnym wzroście i sile;
Wiktionary
Tyfon (także Tyfeus, Tyfaon bądź Tyfos, gr. Τυφῶν Typhō̂n, Τυφωεύς Typhōeús, Τυφάων Typháōn bądź Τυφώς Typhṓs) – w mitologii greckiej najmłodszy syn Gai i Tartarosa.Według innej wersji miał być synem Hery, poczętym bez udziału mężczyzny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) tyfonomachia
synonimy.
(1.1) Tyfeus, Tyfaon, Tyfos
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. tyfon m., Tyfeus m., Tyfaon m., Tyfos m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Typhon
* baskijski: (1.1) Tifon
* białoruski: (1.1) Тыфон m.
* bułgarski: (1.1) Тифон m.
* czeski: (1.1) Týfón m.
* esperanto: (1.1) Tifeo
* fiński: (1.1) Tyfon
* hiszpański: (1.1) Tifón m.
* łaciński: (1.1) Typhon m.
* macedoński: (1.1) Тифон m.
* niemiecki: (1.1) Typhon m.
* nowogrecki: (1.1) Τυφών m.
* rosyjski: (1.1) Тифон m.
* starogrecki: (1.1) Τυφῶν m., Τυφωεύς m., Τυφάων m., Τυφώς m.
* ukraiński: (1.1) Тифон m.
* węgierski: (1.1) Tüphón
źródła.
== Tyfon (język fiński.) ==
thumb|Tyfon (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mitgr. Tyfon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. tyfon m., Tyfeus m., Tyfaon m., Tyfos m.
Wiktionary
(1.1) Tyfeus, Tyfaon, Tyfos
Wiktionary
dywdyk; dyftyk;
1. dawniej: tkanina wełniana, jedwabna lub bawełniana; ubiór z tej tkaniny;
2. dawniej: jedwabna kapa na konia
SJP.pl
ciężka choroba zakaźna przenoszona przez wszy i pchły; dur brzuszny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. grupa bakteryjnych chorób zakaźnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wielu mieszkańców miasta zmarło w trakcie epidemii tyfusu.
Wiktionary
IPA: ˈtɨfus, AS: tyfus
Wiktionary
przym. tyfusowy, tyfoidalny
Wiktionary
(1.1) dur
Wiktionary
potocznie: kobieta chora na tyfus
SJP.pl
potocznie: osoba chora na tyfus
SJP.pl
skrót od: tygodnik, tygodniowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. patelnia
Wiktionary
rzecz. tyglik mrz.
Wiktionary
1. naczynie laboratoryjne różnej pojemności, używane w przemyśle i w laboratoriach chemicznych do topienia metali oraz do spalania i prażenia różnych substancji;
2. miejsce lub stan, w którym zachodzą gwałtowne przemiany, zwykle społeczne, narodowościowe lub religijne;
3. przestarzałe:
a) naczynie kuchenne w kształcie miseczki z długą rączką; rynka;
b) zawartość tego naczynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lab. techn. element wyposażenia laboratoryjnego, naczynie o kształcie podobnym do kubka, służące do wykonywania operacji na substancjach stałych wymagających wysokiej temperatury, np. suchej destylacji, stapiania metali itd.
(1.2) kulin. naczynie kuchenne w kształcie miseczki z długą rączką
(1.3) przen. miejsce, w którym zachodzi wiele zmian społecznych, w którym mieszają się narodowości, wyznania itd.
Wiktionary
Tygiel laboratoryjny – sprzęt laboratoryjny o kształcie zbliżonym do kubka, zwykle sprzedawany razem z pokrywką, który służy do wykonywania operacji na substancjach stałych wymagających stosowania wysokiej temperatury, np. pirolizy, suchej destylacji, stapiania metali, wyprażania do suchej masy itp. Wykonywane są zwykle ze specjalnych gatunków porcelany, kwarcu, grafitu lub metali o wysokiej temperaturze topnienia i inertnych chemicznie, takich jak srebro lub platyna. Do przenoszenia tygli służą specjalnie wyprofilowane szczypce. Tygle wykorzystuje się m.in. w analizie ilościowej i mikroanalizie.
Wikipedia
IPA: ˈtɨɟɛl, AS: tyǵel
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. tygielek m.
przym. tyglowy
Wiktionary
mały tygiel; zawartość tego naczynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. mały tygiel
(1.2) małe, metalowe naczynie z rączką, służące np. do zaparzania kawy
Wiktionary
IPA: tɨˈɟɛlɛk, AS: tyǵelek
Wiktionary
rzecz. tygiel m.
przym. tyglowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
środowiskowo: piec używany głównie do wytapiania metali nieżelaznych, przeznaczanych później na odlewy; piec tyglowy
SJP.pl
mieszaniec samca tygrysa i samicy lwa
SJP.pl
Tyglew – mieszaniec samca tygrysa i samicy lwa (lwicy).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. patelka
Wiktionary
rzecz. tygel mrz.
Wiktionary
dawniej: maszyna drukarska używana głównie do tworzenia druków akcydensowych niewielkiego formatu; pedałówka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) ileś tygodni, przez wiele tygodni
forma rzeczownika.
(2.1) N. lm. od: tydzień
Wiktionary
(1.1) Nasza Malwina tygodniami skrobała w przedszkolu kartofle.
Wiktionary
rzecz. tydzień mrz.
Wiktionary
(1.1) długo, długotrwale
Wiktionary
publikacja wydawana raz w tygodniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czasopismo ukazujące się co tydzień;
Wiktionary
Tygodnik – czasopismo ukazujące się raz w tygodniu.
W polskim nazewnictwie gatunkowym periodyków nazwa ta, utworzona na wzór dziennika pojawiła się na początku XIX wieku (Tygodnik Wileński 1804), zastępując dawniejszą nazwę "pismo tygodniowe", powstałą pod wpływem niemieckim. Określenie to często stanowi część składową tytułu.
Wikipedia
(1.1) W kioskach pojawił się nowy tygodnik – „Życie w metropolii”.
Wiktionary
IPA: tɨˈɡɔdʲɲik, AS: tygodʹńik
Wiktionary
rzecz. tydzień m.
przym. tygodnikowy, tygodniowy
przysł. tygodniowo
Wiktionary
potocznie: zarobek za przepracowany tydzień pracy; wypłata tygodniowa
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w ciągu tygodnia; dotyczy ilości czegoś
Wiktionary
(1.1) Julian na swoje utrzymanie przeznacza 300 dolarów tygodniowo.
Wiktionary
IPA: ˌtɨɡɔdʲˈɲɔvɔ, AS: tygodʹńovo
Wiktionary
rzecz. tydzień m., tygodnik m., tygodniówka ż.
przym. tygodniowy, tygodnikowy, tygodniówkowy
Wiktionary
a) mający tydzień (siedem dni), trwający tydzień (siedem dni) itp.; jednotygodniowy; siedmiodniowy;
b) ukazujący się raz w tygodniu, przypadający co tydzień itp.; cotygodniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do tygodnia; funkcjonujący, trwający, istniejący przez tydzień
(1.2) zdarzający się, ukazujący się co tydzień; przypadający raz na tydzień
Wiktionary
(1.2) Gibereliny Ag041 przeciwdziałają także pękaniu jabłek. Działają najskuteczniej w stężeniu 50 mg po pięciokrotnym zastosowaniu w odstępach tygodniowych.
Wiktionary
rzecz. tydzień m., tygodniówka ż., tygodnik m.
przym. tygodnikowy, tygodniówkowy, cotygodniowy, jednotygodniowy
przysł. tygodniowo
Wiktionary
(1.1) skr. tyg., jednotygodniowy
(1.2) skr. tyg., cotygodniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) śrpol. zool. tygrys
Wiktionary
(1.1) Do tego ma też sam ten kraj dziwnie wiele dzikich zwierzów – jako elefanty, tygry, lamparty, smoki okrutne, co bardzo szkodzą, lwi, niedźwiedzie czarne, kuropatwy, przepiórki, ptactwa – okrutność wielka, a zwłaszcza nad morzem. sic.
Wiktionary
IPA: tɨkr̥, AS: tykr̦
Wiktionary
1. największy z żyjących obecnie wielkich kotów o długości ciała do 2 metrów, ogona do 1,1 metra i wadze do 360 kg, drapieżnik o zmiennym ubarwieniu, polujący głównie na zwierzęta kopytne, żyjący 15-17 lat w gęstych zaroślach i górskich lasach, zwykle w pobliżu rzek w krajach południowej, wschodniej i południowo-wschodniej Azji oraz Archipelagu Malajskiego;
2. w czasie drugiej wojny światowej: typ niemieckiego ciężkiego czołgu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Bliskim Wschodzie, przepływa przez Turcję, Syrię i Irak;
Wiktionary
Tygrys azjatycki, tygrys (Panthera tigris) – gatunek dużego, drapieżnego ssaka łożyskowego z podrodziny panter (Pantherinae) w rodzinie kotowatych (Felidae), największego ze współczesnych pięciu gatunków dzikich kotów z rodzaju Panthera, jeden z największych drapieżników lądowych (wielkością ustępuje jedynie niektórym niedźwiedziom). Dorosłe samce osiągają ponad 300 kg masy ciała przy ponad 3 m całkowitej długości. Rekordowa masa ciała samca, z podgatunku tygrysa syberyjskiego, wynosi 423 kg. Dobrze skacze, bardzo dobrze pływa, poluje zwykle samotnie. Dawniej liczny w całej Azji, zawsze budzący grozę, stał się obiektem polowań dla sportu, pieniędzy lub prewencyjnej obrony (ludzi i zwierząt hodowlanych). Wytępiony w wielu regionach, zagrożony wyginięciem, został objęty programami ochrony. Największa dzika populacja żyje w Indiach (gdzie w niektórych regionach tygrysy są uważane za zwierzęta święte).
Wikipedia
(1.1) W dorzeczu Eufratu i Tygrysu rozwijały się starożytne cywilizacje.
Wiktionary
IPA: ˈtɨɡrɨs, AS: tygrys
Wiktionary
rzecz. tygrys m.
zobacz też: pełna lista w haśle tygrys
Wiktionary
(1.1) bibl. Chiddekel
Wiktionary
mały tygrys
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: tygrys
Wiktionary
(1.1) W naszym zoo urodziły się dwa tygryski.
Wiktionary
IPA: tɨˈɡrɨsɛk, AS: tygrysek
Wiktionary
rzecz. tygrys mzw., tygrysica ż., tygrysię n., tygrysiątko n.
przym. tygrysi
Wiktionary
dotyczący tygrysa (drapieżnik z rodziny kotów)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tygrysem; dotyczący tygrysa
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do tygrysa, będący jego własnością
przymiotnik jakościowy
(3.1) właściwy tygrysowi, podobny do tygrysa
Wiktionary
(2.1) Czekając w zapamiętaniu na kubiki, ćwiczyliśmy tymczasem tygrysi, oficerski krok i metalowy ton komend.
Wiktionary
IPA: tɨˈɡrɨɕi, AS: tygryśi
Wiktionary
rzecz. tygrys m., tygrysica ż., tygrysek m., tygrysiątko n., tygrysię n., tygrysówka ż., tygrzyk m., tygryska ż., tygrysisko n.
Wiktionary
pomieszczenie, zwłaszcza w ogrodzie zoologicznym, w którym żyją tygrysy
SJP.pl
pieszczotliwe zdrobnienie od: tygrysię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. młody, niewielki tygrys
Wiktionary
(1.1) Nad łóżkiem wisiał obraz z tygrysiątkiem w zaroślach.
Wiktionary
rzecz. tygrysię n., tygrys mzw., tygrysica ż., tygrysek mzw.
przym. tygrysi
Wiktionary
(1.1) tygrysek, tygrysię
Wiktionary
samica tygrysa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica tygrysa
Wiktionary
IPA: ˌtɨɡrɨˈɕit͡sa, AS: tygryśica
Wiktionary
rzecz. tygrysek m., tygrysię n., tygrysiątko n.
:: zdrobn. tygrysiczka ż.
:: fm. tygrys m.
przym. tygrysi
przysł. tygrysio
Wiktionary
małe tygrysa, mały tygrys
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) młody tygrys
Wiktionary
(1.1) Matka czuwała przy tygrysięciu dzień i noc.
Wiktionary
rzecz. tygrys mzw.
:: zdrobn. tygrysiątko n.
przym. tygrysi
przysł. tygrysio
Wiktionary
(1.1) tygrysek
Wiktionary
mały tygrys
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny kosaćcowatych; tygryska
SJP.pl
Tygrysówka, tygryska (Tigridia Juss.) – rodzaj wieloletnich roślin należący do rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Należy do niego ok. 50 gatunków roślin występujących w Ameryce Środkowej od Meksyku do Salwadoru i w Ameryce Południowej od Peru do północnego Chile. Nazwa pochodzi z łacińskiego słowa tigris (tj. tygrys), ze względu na barwę kwiatów gatunku Tigridia pavonia, który jest gatunkiem typowym tego rodzaju.
Wikipedia
tygrzyk paskowany - pająk z rodziny krzyżakowatych
SJP.pl
[czytaj: tijen] drobna waluta Kazachstanu i Kirgistanu
SJP.pl
przybierać na wadze, stawać się grubym, otyłym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. herbata
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: tyć
Wiktionary
IPA: tɨj, AS: tyi ̯
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|harbata, tej.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej Etiopii, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO
(1.2) mitgr. pierwsza kobieta, która złożyła ofiarę Dionizosowi
Wiktionary
Tyja (amhar. ጢያ) – miasto w środkowej Etiopii, w regionie administracyjnym Jedebub Byhierocz, Byhiereseboczynna Hyzbocz. W pobliżu znajduje się stanowisko archeologiczne z 36 kamiennymi stelami, które najprawdopodobniej wyznaczają miejsce nekropoli.
W 1980 roku stanowisko w Tyji zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. teatr
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kult. przedstawienie teatralne
Wiktionary
(1.1) Momy gmach, co mo sużyć kulturze, to trza we wsi zrobić tyjater.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Teodor
Wiktionary
czerwone, matowe płótno używane na wsypy
SJP.pl
1. długa tyczka;
2. przenośnie: wysoki chudzielec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: tyczka
(1.2) żerdź, np. ustawiana jako podpora dla roślin
(1.3) przen. wysoka i szczupła osoba
(1.4) łow. główna część poroża u jeleniowatych, z której wyrastają odnogi
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: tykać
Wiktionary
IPA: ˈtɨka, AS: tyka
Wiktionary
rzecz. tyczkowanie n., tyczkarz m., tyczkarka ż., tyczkarstwo n.
:: zdrobn. tyczka ż.
czas. tyczkować ndk.
przym. tyczkowy, tyczkowaty, tykowaty, tyczkarski
Wiktionary
(1.2) żerdź
Wiktionary
1. dotykać, powodując poruszanie się czegoś; tknąć, tknąć się, tykać się;
2. mówić komuś "na ty", zwracać się do kogoś po imieniu;
3. czynić komuś krzywdę;
4. wykorzystywać kogoś seksualnie;
5. zabierać się za coś, zaczynać coś robić;
6. napoczynać, naruszać coś, kosztować czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. tyknąć)
(1.1) o zegarze: wydawać krótki odgłos przy przesunięciu wskazówki
(1.2) pot. zwracać się do kogoś „ty” zamiast „pan”/„pani”
czasownik przechodni niedokonany (dk. tknąć)
(2.1) dotykać
(2.2) wchodzić w kontakt (np. fizyczny, seksualny) z inną osobą
(2.3) powodować wrażenie, uczucie
(2.4) zajmować się czymś
Wiktionary
(1.1) Słyszysz? Zegar przestał tykać. Trzeba będzie go nakręcić.
(1.2) – Służę ci – odparł wynalazca. (Jak wiadomo, w bajkach wszyscy się „tykają”, nawet smoków nie tytułuje się panami i jedynie do królów trzeba się odzywać w liczbie mnogiej.) (Stanisław Lem „Przyjaciel Automateusza”)
(2.2) Spróbuj tylko tknąć moją córkę, ty draniu! Kijem ci wszystkie kości porachuję! (dk.)
(2.3) Już miałam wsiąść do tego promu, ale tknęło mnie złe przeczucie i poczekałam na następny. I wiesz co? Tego samego dnia ten prom zatonął! (dk.)
Wiktionary
IPA: ˈtɨkat͡ɕ, AS: tykać
Wiktionary
(1.1) rzecz. tykanie
(1.2) zaim. ty
(2.1) rzecz. dotyk; przym. dotykowy
Wiktionary
(1.1) cykać
(1.2) mówić na ty
(2.1-2) dotykać
Wiktionary
1. dotykać, powodując poruszanie się czegoś; tknąć, tknąć się, tykać się;
2. mówić komuś "na ty", zwracać się do kogoś po imieniu;
3. czynić komuś krzywdę;
4. wykorzystywać kogoś seksualnie;
5. zabierać się za coś, zaczynać coś robić;
6. napoczynać, naruszać coś, kosztować czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|tykać.
Wiktionary
(1.1) Obudziło mnie tykanie tego wielkiego zegara w salonie.
(1.1) Niektórzy nie lubią tykania przez obcych.
Wiktionary
IPA: tɨˈkãɲɛ, AS: tykãńe
Wiktionary
czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać, tykać ndk., tknąć dk., tyknąć dk.
rzecz. niedotykalski mos., styk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., tknięcie n., przetykacz mrz., zestyk mrz.
przym. dotykowy, niedotykalski
zaim. ty
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać, tykać ndk., tknąć dk., tyknąć dk.
rzecz. niedotykalski mos., styk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., tknięcie n., przetykacz mrz., zestyk mrz.
przym. dotykowy, niedotykalski
zaim. ty
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) tic tac m.
* hiszpański: (1.1) tictac m.
* nowogrecki: (1.1) τικ τακ n., τίκι τακ n.
źródła.
== tykanie (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tykanie (mówienie na ty)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. krótka rzeka w centralnej części Ukrainy, na Wyżynie Naddnieprzańskiej. powstaje z połączenia rzek Tykicza Górnego i Tykicza Gniłego; po zlaniu się z rzeką Wełyka Wyś tworzy Siniuchę;
Wiktionary
Tykicz (ukr. Тікич Tikycz), wcześniej Tykicz Gniły – rzeka w centralnej części Ukrainy, na Wyżynie Naddnieprzańskiej, będąca krótkim – około 4 km – ciekiem. Tykicz płynący z północy na południe powstaje z połączenia rzek Tykicza Górnego (prawy) i Tykicza Gniłego (lewy dopływ). Po zlaniu się z rzeką Wełyka Wyś tworzy Siniuchę.
Wikipedia
rzadkie: np. o zegarze - wydać charakterystyczny odgłos, tyknięcie; cyknąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. tykać)
(1.1) dokonany od|tykać.
Wiktionary
IPA: ˈtɨknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: tyknõńć
Wiktionary
rzecz. tykanie n.
Wiktionary
rzadkie: np. o zegarze - wydać charakterystyczny odgłos, tyknięcie; cyknąć
SJP.pl
miasto w województwie podlaskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Tykocin (łac. Tykocien, hebr. Tiktin, Tyktin, Tuktin, Tikoczin, Tykoczyn) – miasto w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tykocin, położone w Kotlinie Biebrzańskiej nad Narwią, na zachód od Białegostoku. W Tykocinie przebywali wielokrotnie królowie oraz książęta polscy. Duża liczba zabytków, a przede wszystkim zachowany oryginalny układ przestrzenny miasta, z widoczną do dzisiaj granicą części żydowskiej, z oryginalną synagogą (muzeum) powoduje, że miasto jest odwiedzane przez turystów z kraju i zagranicy.
Wikipedia
IPA: tɨˈkɔt͡ɕĩn, AS: tykoćĩn
Wiktionary
rzecz. tykocinianin m., tykocinianka ż.
przym. tykociński
Wiktionary
mieszkaniec miasta: Tykocin
SJP.pl
mieszkanka Tykocina
SJP.pl
przymiotnik od: Tykocin
SJP.pl
barasinga tykoczelna - gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych; jeleń Elda
SJP.pl
charakterystyczny, powtarzający się dźwięk wydawany przez zegary i niektóre mechanizmy; tykanie
SJP.pl
tykotek rudowłos - gatunek chrząszcza z rodziny kołatkowatych
SJP.pl
patykowaty; potocznie:
1. chudy i wysoki;
2. długi jak tyka
SJP.pl
roślina warzywna z rodziny dyniowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. roślina o dyniowatych owocach, uprawiana w tropikach
(1.2) bot. butelkowaty owoc używany do wytwarzania naczyń na obszarach tropikalnych
Wiktionary
Tykwa (Lagenaria Ser.) – rodzaj jednorocznych, pnących roślin tropikalnych z rodziny dyniowatych. Obejmuje 6 gatunków. Występują one w Afryce środkowej i południowej, włącznie z Madagaskarem. Jako rośliny introdukowane obecne są na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.
Wikipedia
przym. tykwowy
Wiktionary
→ tykwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z tykwą, dotyczący tykwy
Wiktionary
rzecz. tykwa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zaimek liczebny wskazujący
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tyle
Wiktionary
Tyla Laura Seethal (ur. 30 stycznia 2002 w Edenvale) – południowoafrykańska piosenkarka, tancerka i autorka tekstów piosenek pochodzenia maurytyjskiego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|tyle.
źródła.
== tyla (język litewski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cisza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|tyle.
źródła.
== tyla (język litewski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cisza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
struktura występująca w chloroplastach, łącząca stromy złożone z gran
SJP.pl
Tylakoid – pęcherzykowata struktura, podstawowy element budowy wewnętrznej chloroplastu komórki roślinnej lub podobna struktura wchodząca w skład autotroficznej komórki prokariotycznej. U większości roślin w chloroplastach tylakoidy tworzą tzw. system lamellarny, w którego skład wchodzą grana, czyli zwarte stosy spłaszczonych tylakoidów (lamelle gran) oraz intergrana, czyli tylakoidy stromy (lamelle stromy) będące pojedynczymi pęcherzykami tylakoidów łączących grana.
Wikipedia
skórna postać nosacizny charakteryzująca się podskórnymi guzami lub wrzodami; nosacizna skóry
SJP.pl
Tylczak łukowy – małe narzędzie krzemienne o ostrej krawędzi ustawionej przeciwlegle do krawędzi stępionej retuszem, zwanej tylcem. Co najmniej jeden koniec tylczaka łukowego jest zaostrzony. Narzędzia takie występowały w Europie Zachodniej w górnym paleolicie. Są typowe między innymi dla kultury azylskiej.
Wikipedia
tilda (rzadko);
1. wężyk w kształcie poziomego S oznaczający miękkość lub nosowość spółgłoski;
2. znak w postaci wężyka oznaczający, że wyraz jest napisany w formie skrótowej lub że jakaś jego część jest celowo opuszczona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) typogr. znak w tekście w postaci poziomego wężyka, którym zastępuje się opuszczony dla oszczędności miejsca wyraz lub jego część
(1.2) typogr. znak diakrytyczny w postaci poziomego wężyka stawianego nad literą
Wiktionary
Tylda (łac. titulus, hiszp. tilde) – znak pisarski w formie wężyka ( ~ ), zwany również falą lub wężykiem. W średniowieczu pierwotnie zapisywano znak w formie wężyka nad literą poprzedzającą skrócony fragment wyrazu w celu zaznaczania abrewiacji. Później znak ten zyskał status znaku diakrytycznego umieszczanego nad spółgłoskami lub samogłoskami, by w końcu przekształcić się w samodzielny znak pisarski w formie wężyka ( ~ ).
Wikipedia
IPA: ˈtɨlda, AS: tylda
Wiktionary
1. zaimek liczebny;
2. liczebnik nieokreślony
SJP.pl
zaimek liczebny wskazujący
(1.1) określenie odnoszące się do liczebników głównych lub zastępujące je
Wiktionary
(1.1) Przyniósł tyle książek, ile zmieścił w torbie.
(1.1) Nie możemy dziś tego załatwić. Niestety nie mam tyle czasu.
(1.1) Zjadłeś aż tyle cukierków?!
Wiktionary
IPA: ˈtɨlɛ, AS: tyle
Wiktionary
(1.1) tak dużo, tak wiele
Wiktionary
tylna część jakiegoś narzędzia (rzadziej innego przedmiotu); również: tępa strona noża
SJP.pl
Tylec – tylna ściana komory zamkowej. Do tylca mogą być mocowane od wewnątrz zderzaki amortyzujące uderzenie zespołu ruchomego i części mechanizmu spustowego, a od zewnątrz kolba lub uchwyty służące do naprowadzania broni na cel.
Wikipedia
narzędzie cukiernicze do nadziewania wypieków kremem, dżemem itp.; końcówka do nadziewania
SJP.pl
przestarzale: tylokrotny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. handlowa nazwa paracetamolu
Wiktionary
Paracetamol, acetaminofen (łac. paracetamolum) – organiczny związek chemiczny, hydroksylowa pochodna acetanilidu, stosowany jako lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. W handlu znajduje się od 1955. W Polsce stał się popularny w latach 90. XX wieku, wypierając z rynku aminofenazon, powszechnie wówczas używany lek przeciwgorączkowy.
Wikipedia
(1.1) Zgodnie z instrukcją naszych lekarzy, podawałem Julii levodromoran, potem percodan z tylenolem, co trzy godziny dniem i nocą.
Wiktionary
(1.1) paracetamol, acetaminofen, apap
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
'tyle' wzmocnione partykułą
SJP.pl
zaimek liczebny wskazujący
(1.1) wzmocnione „tyle”
Wiktionary
wzmocnione "tylekrotny"
SJP.pl
gwarowo: tak wielki albo tak mały; taki
SJP.pl
→ Tylicz (wieś w Polsce)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
narzędzie cukiernicze do nadziewania wypieków kremem, dżemem itp.; końcówka do nadziewania
SJP.pl
Tylka – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Krościenko nad Dunajcem.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
1. spójnik łączący zdania współrzędne
2. partykuła wyróżniająca jakiś wyraz, wyrazy w zdaniu
SJP.pl
partykuła
(1.1) oznacza ograniczenie, wyróżnienie, wyodrębnienie
spójnik
(2.1) łączy frazy o przeciwstawnym znaczeniu lub wyodrębnia dany element
Wiktionary
Tylko – debiutancki album solowy Pablopavo, wydany 25 października 2014 przez Karrot Kommando. Wcześniejsze płyty długogrające z jego udziałem powstawały przede wszystkim pod szyldem Pablopavo i Ludziki. Album zadebiutował na 46. pozycji zestawienia OLiS.
Wikipedia
(1.1) Z wizyty u lekarza cieszą się tylko uczniowie i pracownicy na etacie.
(2.1) Nie płaczę, tylko oczy mi się pocą.
Wiktionary
IPA: ˈtɨlkɔ, AS: tylko
Wiktionary
(1.1) jedynie, wyłącznie, ino, przest. jeno, reg-pl|Śląsk|yno., gw-pl|Śląsk Cieszyński|yny., reg-pl|Poznań|aby., reg-pl|Kraków|aby.
(2.1) ale, lecz
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zakończenie rufy statku, stewa rufowa
SJP.pl
Stewa – część szkieletu statku lub łodzi. Przedłużenie stępki w kierunku dziobu (stewa dziobowa, dziobnica) albo rufy (stewa rufowa, tylnica).
Stewa rufowa kończy rufową część kadłuba statku, łącząc poszycie burt. W przypadku statków wykonana jest zwykle jako staliwny odlew lub stalowa konstrukcja spawana, zawierająca wyjście okrętowego wału napędowego i zawieszenie steru.
Wikipedia
1. deska zabezpieczająca tył wozu; zatylnik;
2. gwóźdź przechodzący przez tylną oś i koniec rozwory wozu
SJP.pl
Tylnik – potok górski w południowej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Wschodnich, w Górach Bialskich.
Ciek V rzędu o długości ok. 1,75 km, prawy dopływ Kobylicy należący do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.
Wikipedia
Napęd kołowy statku (napęd łopatkowy) polega na zastosowaniu w charakterze pędnika obracających się kół łopatkowych, częściowo zanurzonych w wodzie.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) mot. o pojeździe: wyposażony w napęd na tylną oś
Wiktionary
umieszczony z tyłu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się z tyłu czegoś
(1.2) jęz. o głosce: taka, której artykulacja odbywa się w głębi jamy ustnej
Wiktionary
IPA: ˈtɨlnɨ, AS: tylny
Wiktionary
rzecz. tył m., tyłek m.
czas. tyłować
Wiktionary
(1.1) zadni
Wiktionary
trwający tyle dni, ile poprzednio określono; tyludniowy
SJP.pl
trwający tyle godzin; tylugodzinny
SJP.pl
występujący, powtarzający tyle razy, tak wiele razy
SJP.pl
trwający tyle lat, ile poprzednio określono; tyluletni
SJP.pl
trwający tyle miesięcy, ile poprzednio określono; tylumiesięczny
SJP.pl
[czytaj: tajler] nazwisko
SJP.pl
trwający tyle tygodni, ile poprzednio określono; tylutygodniowy
SJP.pl
wytwór komórek roślinnych sąsiadujących z ksylemem zasiedlonym przez patogeny naczyniowe
SJP.pl
trwający tyle dni, ile poprzednio określono; tyledniowy
SJP.pl
trwający tyle godzin; tylogodzinny
SJP.pl
trwający tyle lat, ile poprzednio określono; tyloletni
SJP.pl
trwający tyle miesięcy, ile poprzednio określono; tylomiesięczny
SJP.pl
trwający tyle tygodni, ile poprzednio określono; tylotygodniowy
SJP.pl
Tylwica – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Michałowo.
Wieś jest siedzibą sołectwa Tylwica w skład którego wchodzą: Tylwica, Tylwica-Kolonia i Tylwica-Majątek.
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Topolanach. Natomiast wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Zabłudowie.
Wikipedia
dawna nazwa miasta Sowieck w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto położone w obwodzie królewieckim, u ujścia Tylży (1.2) do Niemna (egzonim wariantowy wg KSNG);
(1.2) geogr. rzeka w obwodzie królewieckim, dopływ Niemna
Wiktionary
Sowieck, Tylża (ros. Советск, Sowietsk; niem. Tilsit; lit. Tilžė; ros. hist. Тылжа, Tilża; staropr. Tilzi) – miasto w Rosji, w obwodzie królewieckim, w miejskim okręgu Sowieck, położone u ujścia rzeki Tylży do Niemna, przy granicy z Litwą. W 2020 roku liczyło ok. 39 tys. mieszkańców.
Nazwa miejscowości pochodzi z języka pruskiego.
Wikipedia
przym. tylżycki
Wiktionary
(1.1) Sowieck
Wiktionary
mieszkaniec Tylży
SJP.pl
mieszkanka Tylży
SJP.pl
przymiotnik od: Tylża
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Tylżą, dotyczący Tylży
Wiktionary
rzecz. Tylża ż.
Wiktionary
(1.1) sowiecki
Wiktionary
partykuła wzmacniająca (np. tym bardziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Obu;
Wiktionary
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny pekińczyków
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny tymaliowatych
SJP.pl