rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. narzędzie służące do przecinania rur
Wiktionary
(1.1) Obcinaki rolkowe można stosować przy pracach z rurami stalowymi i żeliwnymi o maksymalnej średnicy 860 mm.
Wiktionary
rzecz. obcinacz m., obcinarka ż., obcinek m., obcinka ż.
czas. obciąć dk., obcinać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obcinać.
Wiktionary
Obcinanie (ang. clipping) – w geometrii obliczeniowej i grafice komputerowej nazwa grupy algorytmów, których celem jest znalezienie części wspólnej obiektu (np. okręgu, odcinka, prostokąta, wielokąta czy bitmapy) wyświetlanego w oknie, zwykle będącym prostokątem.
Wikipedia
IPA: ˌɔpʲt͡ɕĩˈnãɲɛ, AS: opʹćĩnãńe
Wiktionary
czas. obcinać, obciąć
rzecz. obcinacz mrz., obcinaczka ż.
Wiktionary
przestarzałe: obcięty kawałek czegoś; obrzynek, skrawek
SJP.pl
Paśnik obcinek (Chloroclysta truncata) – motyl z rodziny miernikowcowatych. Występuje w całej Palearktyce i na Bliskim Wschodzie.
Wikipedia
1. wyrobisko górnicze typu chodnikowego, prowadzone na granicy wyeksploatowanej wcześniej części złoża;
2. potocznie: obcięcie, np. gałęzi
SJP.pl
1. pozostałość, odpad po obrobieniu albo wygładzeniu drzewa lub kamienia;
2. siekiera ciesielska służąca do ociosywania grubego drzewa;
3. dawniej: obciosanie
SJP.pl
ciosając, obrobić lub wygładzić ze wszystkich stron drzewo lub kamień; ociosać
SJP.pl
ciosając, obrabiać lub wygładzać ze wszystkich stron drzewo lub kamień; ociosywać
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: obcisło, obciśle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obcisły; bardziej obcisły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest obcisłe
Wiktionary
przym. obcisły
przysł. obciśle
Wiktionary
o ubraniu: mocno przylegający do ciała
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o ubraniu: ściśle przylegający do ciała, ciasno opinający
Wiktionary
(1.1) Miał na sobie pomarańczową koszulę sięgającą kolan, która w półmroku natychmiast zmieniła barwę i zaświeciła mocnym amarantem, obcisłe, białe spodnie i sandały z rzemykami oplatającymi łydki.
Wiktionary
IPA: ɔpʲˈt͡ɕiswɨ, AS: opʹćisu̯y
Wiktionary
rzecz. obcisłość ż.
przysł. obciśle, obcisło
czas. obciskać ndk., obcisnąć dk.
Wiktionary
(1.1) ciasny, napięty
Wiktionary
przysłówek
(1.1) nieswojo, nieswojsko, cudzo, nie jak u siebie
Wiktionary
rzecz. obcość ż., obczyzna ż., obcowanie n., obcy mos., obca ż.
czas. obcować ndk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.
przym. obcy, wyobcowany
temsłow. obco-
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwsza część wyrazów złożonych (przymiotników lub rzeczowników) oznaczająca obcość, nieswojskość, odrębność, cudzoziemskość tego, co nazywa druga część złożenia, lub też brak związku, więzi z tym co nazywa druga część złożenia
Wiktionary
przysł. obco
rzecz. obcość ż., obcy mos.
przym. obcy
Wiktionary
mający obce brzmienie (np. wyraz obcobrzmiący, nazwisko obcobrzmiące)
SJP.pl
innojęzyczny;
1. posługujący się obcym językiem;
2. napisany w obcym języku;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się obcym językiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do innego języka
(1.2) posługujący się językiem obcym
Wiktionary
(1.1) Wyrażenia obcojęzyczne są popularne nie tylko w języku potocznym, ale również literackim.
Wiktionary
IPA: ˌɔpt͡sɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: opcoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
(1.1) innojęzyczny
Wiktionary
mieszkaniec obcego kraju; cudzoziemiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pochodząca z innego kraju
Wiktionary
Cudzoziemiec, obcokrajowiec (łac. peregrinus – osoba pochodząca z innego kraju, ang. foreigner, fr. étranger, niem. Ausländer, ros. иностранец) – osoba nieposiadająca obywatelstwa państwa, w którym przebywa.
Wikipedia
(1.1) Ewa wychodzi za mąż za obcokrajowca.
Wiktionary
IPA: ˌɔpt͡sɔkraˈjɔvʲjɛt͡s, AS: opcokrai ̯ovʹi ̯ec
Wiktionary
przym. obcokrajowy
Wiktionary
(1.1) cudzoziemiec; pot. zagranicznik, zagraniczniak
Wiktionary
osoba należąca do obcego plemienia; innoplemieniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. dziś książk. członek obcego plemięemienia, człowiek innego pochodzenia i narodowości
Wiktionary
(1.1) Polska dla Polaków - jak to pogodzić z postawą obcoplemieńca, który po opuszczeniu getta działał w konspiracji, pisał antyhitlerowskie satyry, przeszedł przez obozy i łagrową poniewierkę, by wreszcie po andersowskim epizodzie znaleźć się w Londynie.
(1.1) Własne prawa zachowywali również obcoplemieńcy, którzy osiedlili się wśród austrazyjskich Franków.
Wiktionary
rzecz. obcoplemienność ż., obcoplemiennik m.
przym. obcoplemienny
Wiktionary
(1.1) innoplemieniec, różnoplemieniec, obcoplemiennik
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który pochodzi lub należy do obcego, innego plemięemienia
Wiktionary
(1.1) Zaczęli się też pojawiać obcoplemienni osadnicy - Niemcy, Żydzi, a nawet Walonowie, którym pozwalano stosować własne prawo.
Wiktionary
rzecz. obcoplemienność ż., obcoplemiennik mos., obcoplemieniec mos.
Wiktionary
(1.1) innoplemienny
Wiktionary
właściwość roślin polegająca na zapylaniu się kwiatu pyłkiem pochodzącym z innego kwiatu; alogamia, allogamia
SJP.pl
Zapylenie krzyżowe (ksenogamia, allogamia) – rodzaj zapylenia, podczas którego pyłek dostający się na słupek pochodzi z pręcików kwiatu tego samego gatunku rośliny, ale znajdującego się na innej roślinie. W ten sposób uzyskuje się osobniki potomne o zróżnicowanym składzie genetycznym.
Wikipedia
o roślinach: zapylany pyłkiem pochodzącym z innych kwiatów (np. krzewy obcopylne); alogamiczny, allogamiczny
SJP.pl
odmienność, trudność w odnalezieniu własnej osoby wśród innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co obce
Wiktionary
rzecz. obczyzna ż., obcowanie n., wyobcowanie n., wyobcowywanie n., obcy mos., obca ż.
czas. obcować ndk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.
przym. obcy, wyobcowany
przysł. obco
temsłow. obco-
przyim. wobec
Wiktionary
(1.1) odmienność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rozprzestrzenianie diaspor przy pomocy czynników zewnętrznych
Wiktionary
Allochoria, alochoria, obcosiewność – rozprzestrzenianie diaspor roślin przy pomocy czynników zewnętrznych.
W zależności od czynnika przenoszącego diaspory wyróżnione zostały typy allochorii:
Wikipedia
(1.1) Dobrymi przykładami obcosiewności mogą być: wiatrosiewność, wodosiewność i zwierzęcosiewność.
Wiktionary
IPA: ɔp.t͡sɔˈɕɛv.nɔɕt͡ɕ
Wiktionary
(1.1) war. allochoria, alochoria
Wiktionary
1. kontaktować się z kimś lub czymś blisko
2. mieć stosunki płciowe
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. poobcować)
(1.1) przebywać z kimś, kontaktować się
(1.2) rzad. seks. odbywać stosunki płciowe
Wiktionary
(1.1) Cecylian kochał obcować z dziką przyrodą.
(1.2) Jedynie wszystkie dziewczęta, które jeszcze nie obcowały z mężczyzną, zostawicie dla siebie przy życiu.
Wiktionary
rzecz. wyobcowanie n., obcy mos., obcowanie n., obcość ż.
czas. poobcować dk.
przysł. obco
przym. obcy
przyim. wobec
Wiktionary
(1.1) przestawać
(1.2) współżyć, spółkować, kopulować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przebywanie z kimś, kontaktowanie się
(1.2) rzad. seks. odbywanie stosunku płciowego
Wiktionary
Obcowanie – współuczestniczenie, wspólne doświadczanie czegoś. Wyraz używany najczęściej w dwóch zwrotach o różnym znaczeniu:
Wikipedia
(1.1) Dzięki obcowaniu z przyrodą tatrzańską odzyskał trochę zdrowie i chęć do życia.
(1.2) Jeremiasz wstydził się obcowania ze starszymi od siebie kobietami.
Wiktionary
rzecz. wyobcowanie n., obcość ż., obcy mos.
czas. obcować ndk., poobcować dk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.
przym. wyobcowany, obcy
przysł. obco
Wiktionary
(1.1) zadawanie się (z kimś), przebywanie, kontaktowanie się
(1.2) akt płciowy, kochanie się, kopulowanie, seks, spółkowanie, stosunek, stosunek płciowy, współżycie
Wiktionary
nie należący do jakiegoś kręgu osób, spraw, rzeczy; niewłaściwy komuś, nie objęty czyimiś zainteresowaniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś nienależący do danej grupy
(1.2) sf. pozaziemski przybysz
(1.3) pochodzący z innych miejsc niż te nam znane
(1.4) wnoszący nowe jakości i informacje, wcześniej nieznane danej jednostce czy w danym społeczeństwie
przymiotnik
(2.1) nienależący do jakiegoś kręgu
(2.2) taki, o którym niewiele wiadomo
(2.3) niewłaściwy, w danym miejscu
(2.4) może być stosowane do każdego, kto znajdzie się w nieznanym miejscu czy wśród ludzi, którzy go nie znają
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na teren zakładu obcym wstęp wzbroniony.
Wiktionary
IPA: ˈɔpt͡sɨ, AS: opcy
Wiktionary
rzecz. obca ż., obcość ż., obczyzna ż., obcowanie n., wyobcowanie n., wyobcowywanie n.
czas. obcować ndk., wyobcować dk., wyobcowywać ndk.
przym. wyobcowany
przysł. obco
temsłow. obco-
Wiktionary
(1.1) nieznajomy, nieznany, cudzy, osoba postronna
(1.2) kosmita, ufoludek
(2.1) nieznajomy, nieznany, cudzy
Wiktionary
potocznie: obcykać się - dobrze się czegoś nauczyć, orientować się w czymś dokładnie; obeznać się, wykuć, wyuczyć się
SJP.pl
czasownik
(1.1) obfotografować
(1.2) zaplanować
Wiktionary
(1.1) Jeszcze tylko obcykam tę rzeźbę i lecę fotografować dział malarstwa.
(1.2) Nieźle to wszystko obcykałaś, ale czy możemy już jechać?
Wiktionary
czas. cykać
Wiktionary
potocznie:
1. umiejący coś lub dobrze się na czymś znający; obeznany;
2. dobrze zbadany, omówiony
SJP.pl
potocznie: obcykiwać się - uczyć się czegoś bardzo starannie
SJP.pl
potocznie: obcyndalać się - wzbraniać się przed zrobieniem czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obcyndalać.
Wiktionary
rzecz. obcyndolenie n.
czas. obcyndalać ndk., obcyndolić dk.
Wiktionary
potocznie: obcyndolić się - wzbronić się przed zrobieniem czegoś
SJP.pl
potocznie:
1. zrozumieć coś; skumać, zajarzyć, skapować, załapać;
2. przypatrzeć się dokładnie, sprawdzić pod jakimś względem;
3. zapoznać się z czymś
SJP.pl
potocznie:
1. rozumieć coś; kumać, jarzyć, kapować, czaić;
2. zapoznawać się z czymś;
3. sprawdzać pod jakimś względem, przypatrując się dokładnie; czaić
SJP.pl
częstując, obdzielać, częstować wiele osób
SJP.pl
książkowo: kraje leżące poza granicami danego państwa; zagranica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraje poza ojczyzną
(1.2) przest. cudzoziemszczyzna
Wiktionary
(1.1) Czy kto się modlić będzie na mym grobie / I kto zapłacze, / Gdy na obczyźnie dni skończę tułacze?
Wiktionary
przym. obcy
rzecz. obca ż., obcość ż., obcy mos.
przysł. obco
Wiktionary
(1.1) zagranica
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. obdarowywać)
(1.1) ofiarować, dać
(1.2) okazać jakieś pozytywne uczucia
czasownik zwrotny dokonany obdarować się (ndk. obdarowywać się)
(2.1) ofiarować sobie coś nawzajem
(2.2) okazać sobie nawzajem jakieś pozytywne uczucia
Wiktionary
(1.1) Znamy prawdę o godności człowieka, który został obdarowany Bożym dziecięctwem.
Wiktionary
IPA: ˌɔbdaˈrɔvat͡ɕ, AS: obdarovać
Wiktionary
rzecz. obdarzanie n., obdarowanie n., obdarowywanie n.
czas. obdarowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) obdarzyć
(1.2) obdarzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obdarować.
Wiktionary
IPA: ˌɔbdarɔˈvãɲɛ, AS: obdarovãńe
Wiktionary
rzecz. obdarowywanie n.
czas. obdarować dk., obdarowywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jedna ze stron umowy darowizny
Wiktionary
dawać komuś prezenty, dary
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obdarować)
(1.1) zob. obdarować.
czasownik zwrotny niedokonany obdarowywać się (dk. obdarować się)
(2.1) zob. obdarować się.
Wiktionary
IPA: ˌɔbdarɔˈvɨvat͡ɕ, AS: obdarovyvać
Wiktionary
rzecz. obdarowanie n., obdarowywanie n., obdarzanie n.
czas. obdarować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawanie czegoś komuś w darze, w prezencie
(1.2) okazywanie komuś jakichś pozytywnych uczuć
Wiktionary
IPA: ˌɔbdarɔvɨˈvãɲɛ, AS: obdarovyvãńe
Wiktionary
rzecz. obdarowanie n., obdarzanie n.
czas. obdarowywać ndk., obdarować dk.
Wiktionary
(1.1) ofiarowywanie, obdarzanie
(1.2) obdarzanie
Wiktionary
osoba w nędznym, brudnym, lichym ubraniu; obszarpaniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. obraź. osoba w podartym, obszarpanym ubraniu
Wiktionary
czas. drzeć ndk., obedrzeć dk.
:: fż. obdartuska ż.
przym. obdarty
Wiktionary
(1.1) łachmyta, łapserdak, oberwaniec, obdrapaniec, obrzępała, obszarpaniec, odrapaniec, szmaciarz
Wiktionary
potocznie: kobieta w nędznym, podartym ubraniu; obdartus
SJP.pl
noszący zniszczone, podarte ubranie (np. obdarty żebrak); obszarpany
SJP.pl
obdarowywać, dawać coś komuś w prezencie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obdarzyć)
(1.1) dawać w darze; przekazywać komuś coś cennego
(1.2) okazywać komuś pozytywne uczucie
czasownik zwrotny niedokonany obdarzać się (dk. obdarzyć się)
(2.1) ofiarowywać sobie nawzajem
Wiktionary
rzecz. obdarzanie n.
czas. obdarzyć
Wiktionary
(1.1) obdarowywać, ofiarowywać
(1.2) darzyć, obdarowywać, ofiarowywać, otaczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obdarzać.
Wiktionary
rzecz. dar m., obdarzenie n., obdarowywanie n., obdarzenie n.
czas. obdarzać ndk., obdarzyć dk., obdarowywać ndk., obdarować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obdarzyć.
Wiktionary
czas. obdarzyć
rzecz. obdarzanie n.
Wiktionary
dać komuś coś (z reguły coś cennego)
SJP.pl
dać komuś coś (z reguły coś cennego)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obdarzać)
(1.1) dać komuś coś cennego
(1.2) poczuć coś do kogoś (np. szacunek, miłość)
Wiktionary
(1.1) Kolega obdarzył mnie hojnie.
Wiktionary
IPA: ɔbˈdaʒɨt͡ɕ, AS: obdažyć
Wiktionary
rzecz. obdarzenie n., obdarzanie
czas. obdarzać
Wiktionary
środowiskowo: pokrywać dachem; odaszać
SJP.pl
pozioma, lekko pochylona rynna biegnąca wokół dachu, odprowadzająca wodę z dachu do rynny spustowej; okapnica
SJP.pl
środowiskowo: pokryć dachem; odaszyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Salechard (nazwa oficjalna do 1933 roku);
Wiktionary
Salechard, ros. Салехард (do 1933 r. Obdorsk) – miasto w Rosji, nad Obem, ośrodek administracyjny Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego. 49.2 tys. mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł rybny oraz drzewny.
Wikipedia
przym. obdorski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Obdorskiem, dotyczący Obdorska (współcz. Salechard)
Wiktionary
rzecz. Obdorsk mrz.
Wiktionary
człowiek obszarpany, obdarty; oberwaniec; obdartus; odrapaniec
SJP.pl
lekarz dokonujący oględzin ciała
SJP.pl
lekarka dokonująca oględzin ciała
SJP.pl
1. badanie lekarskie, polegające na oględzinach ciała i jego obrażeń, powstałych w wyniku, np. pobicia, i wypisanie odpowiedniego zaświadczenia;
2. oględziny zwłok dla ustalenia przyczyn zgonu; sekcja zwłok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. praw. oględziny zwłok lub osób żywych w celu ustalenia przyczyn śmierci lub rozmiarów doznanych uszkodzeń ciała;
Wiktionary
Obdukcja lekarska (łac. obductio, obductionis, f – zasłanie; przykrycie; okrycie; strapienie) – zaświadczenie ze specjalistycznego badania lekarskiego, w którym lekarz opisuje stwierdzone obrażenia ciała, a często podaje też prawdopodobną przyczynę tychże obrażeń. Podstawowym celem obdukcji lekarskiej jest potwierdzenie doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń oraz prawna ocena czasu naruszania czynności narządów ciała. Wydawana jest najczęściej na piśmie.
Wikipedia
IPA: ɔbˈdukt͡sʲja, AS: obdukcʹi ̯a
Wiktionary
przym. obdukcyjny
rzecz. obducent m.
Wiktionary
związany z obdukcją
SJP.pl
przestarzale: dokonywać oględzin ciała w celu rozpoznania doznanych obrażeń
SJP.pl
osoba odmawiająca pełnienia służby wojskowej z powodu wyznawanych poglądów lub przekonań religijnych; objector
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. filoz. osoba odmawiająca odbycia obowiązkowej służby wojskowej z powodów religijnych, moralnych lub etycznych;
Wiktionary
Obdżektor (od ang. słów: conscientious objector) – określenie osoby odmawiającej odbycia obowiązkowej służby wojskowej z powodów religijnych, moralnych lub etycznych.
Wikipedia
IPA: ɔbˈd͡ʒɛktɔr, AS: obǯektor
Wiktionary
1. usuwać wierzchnią warstwę z kogoś lub z czegoś;
2. pozbawiać czegoś, np. mienia, nadziei, złudzeń
SJP.pl
o ptakach: dziobiąc, objeść; obdzióbać
SJP.pl
o ptakach: dziobiąc, objadać; obdzióbywać
SJP.pl
potocznie: telefonować kolejno do wielu osób lub instytucji w jakiejś sprawie
SJP.pl
potocznie: zatelefonować kolejno do wielu osób lub instytucji w jakiejś sprawie
SJP.pl
1. obciążać, obarczać długami, zaciągać dług na coś;
2. dawniej: czynić długim, podługowatym; wydłużać
SJP.pl
1. obciążyć, obarczyć długami, zaciągnąć dług na coś;
2. dawniej: uczynić długim, podługowatym; wydłużyć
SJP.pl
Afganistan:
Belgia:
Inne:
Wikipedia
potocznie:
1. ogłaszać coś poprzez bicie w bęben;
2. ogrywać kogoś
SJP.pl
potocznie:
1. ogłosić coś poprzez bicie w bęben;
2. ograć kogoś w grze hazardowej; orżnąć, orznąć
SJP.pl
1. istniejący w danym miejscu, w danym okresie, w danej chwili;
2. będący przy czymś, znajdujący się gdzieś w danej chwili
SJP.pl
przysłówek
(1.1) teraz, aktualnie, w tym momencie
Wiktionary
(1.1) Obecnie Polska dzieli się na szesnaście województw
Wiktionary
IPA: ɔˈbɛt͡sʲɲɛ, AS: obecʹńe
Wiktionary
przym. obecny
rzecz. obecność ż.
Wiktionary
(1.1) teraz, aktualnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bycie, znajdowanie się
(1.2) uczestnictwo w wydarzeniu, spotkaniu, stawienie się
(1.3) eduk. udział w lekcji, zajęciach itp.
Wiktionary
(1.1) Kontrola policyjna wykazała obecność alkoholu we krwi kierowcy.
(1.2) W czasie nadchodzącego głosowania obecność wszystkich uprawnionych jest obowiązkowa.
(1.2) Podczas czwartkowego wykładu profesor sprawdził obecność swoich studentów.
(1.3) Pani syn ma tylko trzy obecności na zajęciach, on w ogóle nie uczęszcza.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɛt͡snɔɕt͡ɕ, AS: obecność
Wiktionary
przym. obecny
przysł. obecnie
przyim. wobec
Wiktionary
(1.1) bytność
Wiktionary
1. istniejący w danym miejscu, w danym okresie, w danej chwili;
2. będący przy czymś, znajdujący się gdzieś w danej chwili
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) osobiście przy czymś będący, znajdujący się gdzieś w danej chwili
(1.2) dzisiejszy, teraźniejszy, współczesny
Wiktionary
(1.1) Dlaczego nie byłeś obecny podczas ostatniego spotkania z szefem?
(1.2) Działania obecnego zarządu firmy sprzyjają poprawie jej pozycji na rynku.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɛt͡snɨ, AS: obecny
Wiktionary
rzecz. obecność ż.
przysł. obecnie
Wiktionary
(1.2) aktualny, bieżący
Wiktionary
1. jurysdykcja władzy wolnomularskiej;
2. suwerenny związek lóż wolnomularskich;
3. w Kościele katolickim:
a) przysięga posłuszeństwa składana przez duchownych;
b) posłuszeństwo wiernych wobec Kościoła;
4. dawniej: posłuszeństwo, dyscyplina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) w Kościele rzymskokatolickim przyrzeczenie posłuszeństwa i wierności składane podczas święcenia, konsekracji; spełnianie nakazów wynikających z reguły zakonnej
Wiktionary
Obediencja (z łac. oboedientia – posłuszeństwo) historycznie miała dwa znaczenia:
Wikipedia
IPA: ˌɔbɛˈdʲjɛ̃nt͡sʲja, AS: obedʹi ̯ẽncʹi ̯a
Wiktionary
1. usunąć wierzchnią warstwę z kogoś lub z czegoś;
2. pozbawić czegoś, np. mienia, nadziei, złudzeń
SJP.pl
dawniej:
1. goniąc, otoczyć, osaczyć;
2. obegnać się - uwolnić się, obronić się
SJP.pl
regionalnie: okraść
SJP.pl
rodzaj uchwytu, który zaciska się dookoła mocowanego przedmiotu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. objąć)
(1.1) otaczać ramionami
(1.2) rozpoczynać sprawowanie funkcji, urzędu, stanowiska itp.
(1.3) brać coś w posiadanie
(1.4) mieścić w sobie
(1.5) dotyczyć czegoś lub kogoś
(1.6) rozprzestrzeniać, rozszerzać
(1.7) o spojrzeniu, wzroku: zobaczyć coś w całości
(1.8) o umyśle, pamięci: rozumieć coś, pojmować coś, przypominać sobie
(1.9) o emocjach: owładnąć
czasownik zwrotny niedokonany obejmować się (dk. objąć się)
(2.1) otaczać ramionami siebie samego
(2.2) otaczać ramionami siebie wzajemnie
Wiktionary
(1.1) Matka długo obejmowała córkę przed snem.
(1.1) W czasie swoich leśnych wędrówek profesor lubił obejmować drzewa i trwać tak przez dłuższą chwilę.
(1.2) To kolejna niekompetentna osoba, która obejmuje stanowisko ministra.
(1.3) Hrabia martwił się tym, kto obejmie po nim majątek.
(1.4) Posiadłość mojego pradziadka obejmowała dworek i 100 hektarów lasu.
(1.4) Najnowsze wydanie encyklopedii powszechnej obejmuje 6 tomów.
(1.4) Cena wycieczki obejmuje koszty dojazdu, zakwaterowania, wynajęcia przewodnika, ubezpieczenia i wyżywienia.
(1.4) Biografia pisarza obejmuje tylko okres dojrzałości.
(1.5) Niektórych obywateli obejmował zakaz wjazdu na teren państwa.
(1.5) Ten gatunek nie jest objęty ochroną.
(1.6) Pożary objęły dziesięć procent lasów województwa.
(1.7) Obejmować Ziemię wzrokiem… – to marzenie ziściło się jedynie kosmonautom, a telewidzowie dostają tylko namiastkę.
(1.8) Naukowcy zaangażowani w projekt Manhattan z pewnością obejmowali umysłem konsekwencje, jakie problemy dla ludzkości niesie ze sobą energia atomowa.
(1.9) Lęk mnie obejmuje na myśl o śmierci.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɛjˈmɔvat͡ɕ, AS: obei ̯movać
Wiktionary
rzecz. obejmowanie n., obejma ż., objętość ż., objęcie n.
Wiktionary
(1.1) otaczać, opasać, okrążyć, okalać, przytulać; reg. śl. ogłapiać.
(1.2) przejmować
(1.3) zawierać, skupiać, mieścić
(1.4) dotyczyć, rozciągać
(1.7) pojmować
(2.2) reg. śl. ogłapiać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obejmować.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɛjmɔˈvãɲɛ, AS: obei ̯movãńe
Wiktionary
rzecz. obejma ż., objęcie n.
czas. obejmować ndk., objąć dk.
Wiktionary
(1.1) pot. obłapianie
Wiktionary
patrząc z różnych stron poznać coś; przyjrzeć się; przypatrzeć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. oglądać)
(1.1) poznać coś patrząc na to
(1.2) zapoznać się z czymś oglądając to
(1.3) patrzeć w ekran lub na scenę przez cały film lub przedstawienie
(1.4) zwiedzić
czasownik zwrotny dokonany obejrzeć się
(2.1) przyjrzeć się sobie samemu
(2.2) obracając się, zerknąć do tyłu
(2.3) spostrzec coś, zauważyć coś i zastanowić się nad tym
(2.4) obejrzeć się dookoła: rozejrzeć się
Wiktionary
(1.2) W sklepie obejrzałem kilka gitar, ale żadna mi się nie spodobała.
(1.3) Byliśmy w teatrze i obejrzeliśmy piękną sztukę.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɛjʒɛt͡ɕ, AS: obei ̯žeć
Wiktionary
rzecz. obejrzenie n.
Wiktionary
(1.1) przyjrzeć się, przypatrzeć się, oglądnąć
(1.2-3) zobaczyć, oglądnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obejrzeć.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɛjˈʒɛ̃ɲɛ, AS: obei ̯žẽńe
Wiktionary
czas. obejrzeć
Wiktionary
1. przejść obok kogoś lub czegoś
2. okrążyć kogoś lub coś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. obchodzić)
(1.1) dokonany od|obchodzić.
Wiktionary
rzecz. obchód m., obchody nmos., obchodziny nmos., obchodzenie n., obejście n., chodzenie n., chadzanie n., chodzony m., chodak m.
czas. obchodzić ndk., chodzić ndk., chadzać ndk. iterat.
przym. obchodowy
Wiktionary
1. przejść obok kogoś lub czegoś
2. okrążyć kogoś lub coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obejść.
(1.2) dom wiejski wraz z podwórzem i budynkami gospodarskimi
Wiktionary
Budownictwo
Wojsko
Technika
Przewód umożliwiający ominięcie fragmentu przewodu głównego.
Informatyka
Rozwiązanie pozwalające na prawidłowe wykorzystanie oprogramowania bez usuwania wykrytego błędu.
Wikipedia
(1.2) Dwa obejścia ode mnie budują się państwo Ptaszkowie.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɛjɕt͡ɕɛ, AS: obei ̯śće
Wiktionary
rzecz. obchód m., obchody nmos., obchodziny nmos., obchodzenie n.
czas. obchodzić ndk., obejść dk.
przym. obchodowy
Wiktionary
obraza słowna kierowana do drugiej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obraźliwe słowo skierowane do kogoś
(1.2) ubliżenie komuś słowem
Wiktionary
Obelga, inwektywa − obraza słowna wyrażona mową lub pismem, przez przypisanie danej osobie cech negatywnych. Najczęściej wykorzystuje się wyrazy nacechowane emocjonalnie. Gramatycznie najczęściej rzeczownik lub przymiotnik. To samo określenie może być negatywne w opinii obrażającego, a w opinii obrażanego wprost przeciwnie, może być np. powodem do dumy. W przypadku określeń neutralnych, rozstrzygnięcie następuje na płaszczyźnie kontekstu użytego określenia.
Wikipedia
IPA: ɔˈbɛlɡa, AS: obelga
Wiktionary
przym. obelżywy
czas. lżyć
Wiktionary
(1.1) wyzwisko
(1.2) zniewaga
Wiktionary
czworoboczna kolumna zwężająca się ku górze i zakończona ostrosłupem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pomnik w formie wysokiego, smukłego słupa, najczęściej o czworobocznej podstawie, wykonanego z jednego bloku skalnego;
Wiktionary
Obelisk (łac. obeliscus, gr. ὀβελίσκος obeliskos – rożen, słup) – pomnik w postaci wysokiego, smukłego słupa, najczęściej o czworobocznej podstawie i piramidalnym szczycie, wykonanego z jednego bloku skalnego. Zakończenie słupa ma zwykle formę ostrosłupa, często obitego złotą blachą. Był charakterystycznym elementem architektury starożytnego Egiptu.
Wikipedia
IPA: ɔˈbɛlʲisk, AS: obelʹisk
Wiktionary
przym. obeliskowy
Wiktionary
przymiotnik od: obelisk
SJP.pl
Obeliks (fr. Obélix) – postać fikcyjna, stworzona przez Rene Goscinnego i Alberta Uderzo na potrzeby komiksu o Asteriksie z 1959. Obeliks jest najlepszym przyjacielem Asteriksa i towarzyszy mu we wszystkich jego przygodach (z wyjątkiem albumu Przygody Gala Asteriksa).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. bartnik
Wiktionary
IPA: ɔˈbɛlʲɲik, AS: obelʹńik
Wiktionary
przym. obelny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. bartniczy
Wiktionary
IPA: ɔˈbɛlnɨ, AS: obelny
Wiktionary
rzecz. obelnik mos.
Wiktionary
skrót od: obelżywy, obelżywie (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
potocznie: obrzucić obelgami; zelżyć, obrazić, znieważyć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. w sposób wyrządzający obelgę; ubliżająco, hańbiąco
Wiktionary
(1.1) [...] nazwał go obelżywie: łykiem [mieszczuchem] [...]
Wiktionary
czas. lżyć
przym. obelżywy
Wiktionary
(1.1) obelżywo, zelżywie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obelżywie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obelżywy
SJP.pl
obraźliwy, uwłaczający, ubliżający; urągliwy, zelżywy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. obrażający kogoś
Wiktionary
rzecz. obelga ż.
przysł. obelżywie
czas. lżyć
Wiktionary
(1.1) obraźliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która wywołuje u siebie odmienne stany świadomości
Wiktionary
dawny zwrot kierowany do kelnera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. starszy kelner nadzorujący pracę innych kelnerów
(1.2) przest. pot. określenie stosowane w stosunku do każdego kelnera
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pan ober mówił, że będzie ze mnie dobry ober, ale muszę nabyć takiej umiejętności, żeby tylko jak gość wyjdzie, zapamiętał go sobie i wiedział kiedy wychodzi (…).
(1.2) Panie ober, płacę!
Wiktionary
IPA: ˈɔbɛr, AS: ober
Wiktionary
(1.1) starszy
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
Oberammergau – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Górna Bawaria, w regionie Oberland, w powiecie Garmisch-Partenkirchen. Leży około 12 km na północ od Garmisch-Partenkirchen, nad rzeką Ammer, przy drodze B23.
Gmina słynie z wystawianej w każdym roku kończącym się na „0” – Pasji. W 1922 r., po dwunastu latach powrócono do organizacji misterium. Związane jest to z obietnicą jaką złożyli mieszkańcy miasta w obawie przed epidemią dżumy w roku 1633. Tekst Pasji zawierał antysemickie elementy, a w 1934 widzowie manifestowali poparcie dla nazizmu. Na widowni był Adolf Hitler.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. łapówka
Wiktionary
zdrobnienie od: oberek
SJP.pl
polski taniec ludowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. polski taniec ludowy
(1.2) muz. akompaniament do oberka (1.1)
Wiktionary
Oberek – polski taniec ludowy, charakteryzujący się rytmami mazurkowymi o metrum trójmiarowym i szybkim tempie. Oberek jest najszybszym z trzech mazurowych tańców (kujawiak, mazur, oberek). W południowej Polsce nazwa „obertas” występuje również jako oznaczenie tańców dwumiarowych. Tańce oberkowe są więc różnorodne. Ich opracowania podjęli się m.in. O. Kolberg, H. Wieniawski, R. Statkowski, G. Bacewiczówna, K. Szymanowski. Nazwa „obertas” pojawiła się po raz pierwszy w 1697 roku. Oberek do dziś jest uznawany za jeden z najbardziej popularnych tańców w Polsce, szczególnie na Mazowszu i Radomszczyźnie. Nazwa „oberek” wywodzi się od obracania. Tańcowi towarzyszyły często przyśpiewki, okrzyki i przytupy.
Wikipedia
(1.1) Tańcowali oberki do północy.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. obereczek mrz.
przym. oberkowy
Wiktionary
(1.1) obertas
Wiktionary
[czytaj: Obahałzn] miasto w Niemczech
SJP.pl
Oberhausen – miasto na prawach powiatu położone w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf, w Zagłębiu Ruhry (niem. Ruhrgebiet).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. kulin. kalarepa
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. tradycyjna śląska zupa z kalarepy gotowana na rosole
Wiktionary
rzecz. ouberiba ż.
Wiktionary
(1.1) ouberiba, uberiba
(1.2) ouberiba, uberiba
Wiktionary
dawniej: starszy kelner; ober
SJP.pl
dawniej: nadkonduktor; ober
SJP.pl
osobno otwierana, górna część okna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. otwieralna osobno górna wąska część okna
Wiktionary
(1.1) Obecnie oberlufty już zanikają.
Wiktionary
(1.1) lufcik, wietrznik, wywietrznik
Wiktionary
1. księżyc Urana;
2. król wróżek z komedii "Sen nocy letniej" Williama Szekspira
SJP.pl
Wikipedia
w Rosji carskiej: szef policji miejskiej; ober
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w Cesarstwie Rosyjskim: dowódca policji w dużym mieście
Wiktionary
(1.1) Wiera Zasulicz wystrzałem z rewolweru zraniła oberpolicmajstra petersburskiego gen. Trepowa, który nie chcącego mu się ukłonić więźnia politycznego kazał wychłostać rózgami.
Wiktionary
miejscowość w Niemczech
SJP.pl
Oberstdorf – uzdrowiskowa gmina targowa w południowych Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Szwabia, w regionie Allgäu, w powiecie Oberallgäu. Leży w Alpach Algawskich, na wysokości 813 m n.p.m. Według stanu na 31 grudnia 2019 zamieszkana przez 9696 osób.
Wikipedia
pułkownik w dawnym pułku piechoty polskiej i dragonów cudzoziemskiego zaciągu; oberszter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. górn. nadsztygar
Wiktionary
rzecz. sztajger
Wiktionary
pułkownik w dawnym pułku piechoty polskiej i dragonów cudzoziemskiego zaciągu; oberster
SJP.pl
Oberszter (Obrist z niem. Oberst) – w dawnym Wojsku Polskim autoramentu cudzoziemskiego pułkownik i zarazem właściciel regimentu piechoty, dragonów, rajtarów lub arkebuzerów.
Król, hetman lub inny magnat-mocodawca zawierał z oberszterem umowę zwaną "kapitulacją" na utworzenie (lub wynajęcie, jeżeli już była gotowa) jednostki wojska, o określonej wysokości jednostek obrachunkowych (stawek) żołdu (zwanych "porcjami") i przewidywanym czasie służby. Tworząc regiment zawierał z kolei umowy z kapitanami tworzącymi kompanie. Oberszter był właścicielem oddziału i go wynajmował. Mocodawca miał prawo tylko do sprawdzenia stanu osobowego i wymagania służby przez określony w "kapitulacji" czas bez dodatkowego płacenia za udział w bitwach (w zamian za punktualnie płacony żołd i uzupełnienie strat).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. oberek
Wiktionary
(1.1) Wywijali obertasy do samego rana.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. obertasik mrz.
Wiktionary
(1.1) oberek
Wiktionary
człowiek chodzący w podartym ubraniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba w podartym, obszarpanym ubraniu
Wiktionary
(1.1) Na klatce stał jakiś oberwaniec, od którego zalatywało alkoholem.
Wiktionary
czas. rwać ndk., oberwać dk., obrywać ndk.
Wiktionary
(1.1) łachmyta, łapserdak, obdartus, obdrapaniec, obrzępała, obszarpaniec, szmaciarz
Wiktionary
obszarpaństwo;
1. chodzenie w zniszczonym, niechlujnym ubraniu;
2. ogół osób chodzących w zniszczonym, niechlujnym ubraniu
SJP.pl
obszarpany, obdarty
SJP.pl
miejsce oderwania się skały, brzeg morza, stroma ściana o nierównej i poszarpanej powierzchni; urwisko
SJP.pl
dom zajezdny, w którym podróżni zatrzymują się na nocleg, odpoczynek, posiłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. dom zajezdny przy głównym trakcie, w którym podróżny mógł zatrzymać się na posiłek i nocleg
Wiktionary
Karczma (również austeria, oberża, zajazd, gospoda, gościniec) – budynek służący jako miejsce spotkań i wyszynku oraz czasami jako dom zajezdny przeznaczony dla podróżnych.
Wikipedia
rzecz. oberżysta mos., oberżystka ż., oberżyna ż.
przym. oberżowy
Wiktionary
(1.1) zajazd, gospoda, kabak, tawerna
Wiktionary
roślina warzywna z rodziny psiankowatych; owoc tej rośliny; bakłażan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. kulin. zob. bakłażan.
(1.2) kolor fioletowoczarny przypominający kolor owocu oberżyny (1.1)
Wiktionary
Psianka podłużna (Solanum melongena) – gatunek rośliny z rodziny psiankowatych. Roślina ta znana jest głównie pod zwyczajowymi nazwami jako oberżyna lub bakłażan, ale ma także inne nazwy: gruszka miłosna, jajko krzewiste, bałtarzan i bakman. Pochodzi z tropikalnej Afryki, Egiptu, Arabii i Indii. W Polsce uprawiana wyłącznie w sprzyjających warunkach mikroklimatycznych. Jadalną częścią jest owoc.
Wikipedia
(1.2) Jaką farbę do włosów kupić, burgund czy oberżynę?
Wiktionary
IPA: ˌɔbɛrˈʒɨ̃na, AS: oberžỹna
Wiktionary
rzecz. oberża ż.
przym. oberżynowy
Wiktionary
(1.1) bakłażan
(1.2) bakłażan
Wiktionary
→ oberżyna; bakłażanowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. bakłażanowy. (kolor)
Wiktionary
IPA: ˌɔbɛrʒɨ̃ˈnɔvɨ, AS: oberžỹnovy
Wiktionary
rzecz. oberżyna ż.
Wiktionary
(1.1) bakłażanowy, czarnofioletowy, brunatnofioletowy
Wiktionary
właściciel gospody; karczmarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. mężczyzna prowadzący oberżę
Wiktionary
(1.1) Do stołu podszedł otyły oberżysta.
Wiktionary
rzecz. oberża ż.
:: fż. oberżystka ż.
Wiktionary
(1.1) karczmarz
Wiktionary
kobieta prowadząca oberżę (karczmę)
SJP.pl
taki, który obsechł (obeschnął); obeschły
SJP.pl
taki, który obsechł (obeschnął); obeschnięty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się leczeniem nadwagi
Wiktionary
rzecz. obesitologia ż.
:: fż. obesitolożka ż.
przym. obesitologicznie
Wiktionary
(wulgarne) obsrać; osrać;
1. oddając kał, zabrudzić coś;
2. obgadać kogoś;
3. zignorować coś lub kogoś
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wulg. oddając kał, ubrudzić coś lub kogoś
(1.2) wulg. przen. obmówić kogoś
Wiktionary
rzecz. osranie n., obsranie n., obesranie n., obsrywanie n., obsraniec m., obesraniec m., obsryw m., sraczka ż.
czas. srać ndk., osrać dk., obsrać dk., obsrywać ndk.
przym. sraki, sraczkowaty, szaraczkowy
przysł. srak
Wiktionary
(1.1) wulg. obsrać, osrać; pot. zafajdać
(1.2) wulg. obsrać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. zanieczyszczenie czegoś własnym kałem
(1.2) wulg. przen. obmówienie kogoś
Wiktionary
rzecz. obsranie n., obsrywanie n., osranie n.
czas. srać, osrać, obesrać dk., obsrać dk., obsrywać ndk.
przysł. srak
przym. sraki, szaraczkowy
Wiktionary
(1.1) pot. zafajdanie
Wiktionary
obsrywać, osrywać; wulgarnie:
1. oddając kał, brudzić coś;
2. przenośnie: obgadywać kogoś
SJP.pl
potocznie: oddać mocz na kogoś lub na coś; obsikać, obszczać
SJP.pl
obszczywać; wulgarnie:
1. oddawać mocz na kogoś lub na coś; obsikiwać;
2. lekceważyć kogoś lub coś
SJP.pl
1. przejść obok kogoś lub czegoś
2. okrążyć kogoś lub coś
SJP.pl
1. posłać kogoś do różnych miejsc lub osób;
2. dawniej: obesłać się - wysłać kogoś lub coś nawzajem do siebie
SJP.pl
przestarzale:
1. zapoznać, zaznajomić;
2. obeznać się - dobrze się z czymś zapoznać, zorientować się w czymś
SJP.pl
zapoznawać z czymś, zaznajamiać; obznajmiać, obznajamiać
SJP.pl
zapoznać z czymś, zaznajomić; obznajmić, obznajomić
SJP.pl
przestarzale:
1. zapoznać, zaznajomić;
2. obeznać się - dobrze się z czymś zapoznać, zorientować się w czymś
SJP.pl
znający się na czymś, bardzo dobry w czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znający się dobrze na czymś
Wiktionary
rzecz. obeznanie n.
czas. obeznać
Wiktionary
(1.1) obcykany, oblatany, obyty, otrzaskany, zorientowany
Wiktionary
1. rzadko: zdobywać wiedzę na dany temat;
2. rzadko: przekazywać wiedzę; zapoznawać;
3. obeznawać się -
a) zdobywać wiedzę na dany temat;
b) mieć wiedzę na dany temat
SJP.pl
dawniej: pozbawiać przytomności; obezprzytomniać
SJP.pl
dawniej: pozbawiać przytomności; obezprzytamniać
SJP.pl
1. o zwierzętach: objeść, ogryźć, zjeść z każdej strony;
2. pospolicie: objeść kogoś;
3. obeżreć się - pospolicie: objeść się, spożyć posiłek w obfitych ilościach
SJP.pl
pozbawiać swobody ruchów; czynić niezdolnym do działania; unieruchamiać
SJP.pl
czasownik
(1.1) pozbawiać kogoś swobody poruszania się
Wiktionary
(1.1) Ochroniarz obezwładnił napastnika.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɛzvˈwadʲɲät͡ɕ, AS: obezvu̯adʹńäć
Wiktionary
rzecz. władza ż., obezwładnianie ndk., obezwładnienie dk.
czas. obezwładnić dk.
Wiktionary
pozbawiać swobody ruchów; czynić niezdolnym do działania; unieruchamiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obezwładniać.
Wiktionary
czas. obezwładniać ndk.
Wiktionary
pozbawić swobody ruchów; uczynić niezdolnym do działania; unieruchomić
SJP.pl
czasownik
(1.1) pozbawić kogoś swobody ruchu
Wiktionary
IPA: ˌɔbɛzvˈwadʲɲit͡ɕ, AS: obezvu̯adʹńić
Wiktionary
czas. obezwładniać
rzecz. obezwładnienie n., władza ż.
Wiktionary
pozbawić swobody ruchów; uczynić niezdolnym do działania; unieruchomić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obezwładnić.
Wiktionary
czas. obezwładnić, obezwładniać
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w dużej ilości, w dużej mierze
Wiktionary
IPA: ɔpˈfʲit͡ɕɛ, AS: opfʹiće
Wiktionary
rzecz. obfitość ż.
przym. obfity
czas. obfitować ndk.
Wiktionary
(1.1) bujnie, suto, szczodrze
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obficie
SJP.pl
dawniej: obficie
SJP.pl
duża ilość czegoś; dostatek; bogactwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża, w zupełności wystarczająca ilość czegoś
Wiktionary
Obfitość (ang. Plenty) – brytyjsko-amerykański dramat psychologiczny z 1985 roku w reżyserii Freda Schepisiego, zrealizowany według sztuki Davida Hare’a o tym samym tytule.
Wikipedia
IPA: ɔpˈfʲitɔɕt͡ɕ, AS: opfʹitość
Wiktionary
przym. obfity
przysł. obficie
czas. obfitować ndk.
Wiktionary
(1.1) dostatek, bogactwo, dobrobyt, zasobność, bujność
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaobfitować)
(1.1) odznaczać się obfitością, mieć pod dostatkiem czego; zawierać dużą ilość lub liczbę czegoś
Wiktionary
rzecz. obfitość ż.
przym. obfity
przysł. obficie
Wiktionary
(1.1) być pełnym
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: obfity
SJP.pl
składający się z dużej ilości czegoś, występujący w dużej liczbie lub natężeniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) występujący w dużej ilości lub w dużym natężeniu, składający się z dużej liczby czegoś
Wiktionary
(1.1) Obfite opady śniegu sparaliżowały komunikację w mieście.
Wiktionary
IPA: ɔpˈfʲitɨ, AS: opfʹity
Wiktionary
czas. obfitować
rzecz. obfitość
przysł. obficie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. obfotografowywać)
(1.1) sfotografować jakąś osobę albo przedmiot z wszelkich możliwych kierunków
Wiktionary
(1.1) Zainstalowana na pokładzie sondy kamera obfotografuje dokładnie powierzchnię planetaanety, laser zmierzy głębokość dolin i wysokość gór, inne zaś instrumenty, analizując światło odbite od marsjańskich skał, będą określały ich skład chemiczny.
Wiktionary
przym. fotograficzny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. obfotografować)
(1.1) fotografować jakąś osobę albo przedmiot z wszelkich możliwych kierunków
Wiktionary
1. potocznie: omówić coś;
2. potocznie: obmówić kogoś;
3. potocznie: obgadać się - obmówić się wzajemnie
SJP.pl
mówić o kimś za czyimiś plecami, z reguły fałszywie i pogardliwie; oczerniać, szkalować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obgadać)
(1.1) pot. mówić niepochlebne rzeczy o kimś
(1.2) pot. rozważać coś wszechstronnie
czasownik zwrotny niedokonany obgadywać się (dk. obgadać się)
(2.1) pot. obmawiać jeden drugiego
Wiktionary
rzecz. obgadywanie n., gadanie n.
czas. wygadać, wygadywać, gadać
wykrz. gadanie
Wiktionary
(1.1) obmawiać, oczerniać, brać na języki, obrabiać tyłek, wieszać psy
(1.2) omawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obgadywać.
Wiktionary
rzecz. nieobgadywanie n., gadanie n.
czas. gadać, obgadywać ndk.
wykrz. gadanie
Wiktionary
dawniej: goniąc, otaczać, osaczać
SJP.pl
regionalnie: obgarniać
SJP.pl
żartobliwie o kurze: gdacząc, obiegać coś dookoła
SJP.pl
zagiąć wokół czegoś; wygiąć brzeg czegoś dookoła
SJP.pl
często grywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obgryźć)
(1.1) gryźć dookoła
Wiktionary
rzecz. obgryzacz m., obgryzanie n., obgryzienie n.
czas. obgryźć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obgryzać.
Wiktionary
(1.1) Otaczanie młodnika płotem ma na celu ochronę drzewek przed obgryzaniem ich kory przez zwierzęta.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɡrɨˈzãɲɛ, AS: obgryzãńe
Wiktionary
rzecz. obgryzienie
czas. obgryzać, obgryźć
Wiktionary
rzadko: pogłaskać wiele razy z wielu stron
SJP.pl
pas od kimona i innych ubrań japońskich
SJP.pl
Wikipedia
najobfitszy, gorący posiłek spożywany najczęściej w środku dnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gorący posiłek spożywany zwykle w środku dnia;
Wiktionary
Obiad – główny i zarazem najobfitszy posiłek w ciągu dnia, spożywany w Polsce najczęściej między godziną 12 a 16.
Tradycyjnie składa się z dwóch dań – w Polsce zwykle z zupy oraz dania głównego. W Polsce, w porównaniu z innymi częściami Europy, rozwinęła się bardzo bogata tradycja zup - wysoce zróżnicowanych pod względem regionu czy sezonu. Drugie danie w środowiskach wiejskich było przygotowywane głównie na bazie mąki i od XVII wieku – ziemniaków. Na talerzach bogatszych grup społecznych dominowały potrawy mięsne.
Wikipedia
(1.1) On nie został zaproszony na obiad w ambasadzie.
(1.1) Odkąd pracuję w nowej pracy, nie mam czasu jeść obiadów.
(1.1) Mamo, co jest na obiad?
(1.1) Właśnie położyłem dwa rodzaje sera na mój obiad.
Wiktionary
IPA: ˈɔbʲjat, AS: obʹi ̯at
Wiktionary
rzecz. obiadowanie n., obiadówka ż.
:: zdrobn. obiadek
czas. obiadować
przym. obiadowy, poobiedni, przedobiedni
Wiktionary
(1.1) kresy|półudenyk., reg. śl. obiod.
Wiktionary
zdrobnienie od: obiad; obiadzik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: obiad
Wiktionary
(1.1) Twój mężulek coś nie w sosie, obiadek nie smakował?
(1.1) Kasiu, babcia Józia przyjdzie po ciebie do przedszkola po obiadku.
Wiktionary
rzecz. obiad m., obiadowanie n., obiadówka ż., obiadzik m.
czas. obiadować ndk.
przym. obiadowy, poobiedni, przedobiedni
przysł. obiadowo
Wiktionary
(1.1) obiadzik
Wiktionary
posiłek zamiast obiadu i kolacji spożywany wieczorem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posiłek o charakterze obiadu spożywany w porze kolacji
Wiktionary
Obiadokolacja – pojęcie najczęściej spotykane w branży hotelarskiej, oznaczające posiłek, który łączy elementy obiadu i kolacji. Jest zwykle serwowany późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem, zazwyczaj między godziną 16:00 a 19:00. Z takiej opcji często korzystają wycieczki zorganizowane, których uczestnicy spędzają cały dzień na zwiedzaniu i wracają do hotelu dopiero późnym popołudniem. Tego typu posiłek może być bardziej sycący i obfity niż standardowa kolacja, zbliżając się swoim charakterem do obiadu, ale jednocześnie może być lżejszy i mniej formalny. Połączenie dwóch posiłków w jeden jest praktyczne i pozwala zaoszczędzić czas.
Wikipedia
(1.1) Po całodziennej wycieczce zjedliśmy wieczorem obiadokolację.
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈjadɔkɔˈlat͡sʲja, AS: obʹi ̯adokolacʹi ̯a
Wiktionary
dawniej: spożywać obiad
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. jeść obiad
Wiktionary
(1.1) A obiadowali na ganku, że to czas był cichy i ciepły.
Wiktionary
rzecz. obiad m., obiadowanie n., obiadówka ż., obiadek m.
przym. obiadowy, poobiedni, przedobiedni
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spożywanie obiadu
Wiktionary
rzecz. obiad mrz., obiadek mrz.
czas. obiadować
przym. obiadowy
Wiktionary
żartobliwie: osoba jedząca w danej chwili obiad
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) służący do obiadu, związany z obiadem
Wiktionary
(1.1) Gdy nadeszła pora obiadowa, chłopi przerwali pracę w polu, aby spożyć posiłek.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjaˈdɔvɨ, AS: obʹi ̯adovy
Wiktionary
rzecz. obiad mrz., obiadek mrz., obiadowanie n., obiadówka ż., obiadzik mrz.
czas. obiadować ndk.
przym. poobiedni, przedobiedni
przysł. obiadowo
Wiktionary
zdrobnienie od: obiad; obiadek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: obiad
Wiktionary
ofiara składana bogom u dawnych Słowian; żertwa, trzeba, objata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. rel. (zwłaszcza w czasach pogańskiej słowiańszczyzny): ofiara ze zwierząt lub płodów ziemi składana bóstwom albo ku czci zmarłych;
Wiktionary
Obiata – termin oznaczający ofiarę składaną bogom lub siłom nadnaturalnym.
Wikipedia
(1.1) W starożytności powszechnie wierzono, że zmarły uczestniczy w stypie. Hetyci ustawiali przy zastawionym stole w trakcie pogrzebu króla krzesło, na którym sadzano jego szczątki. Przychodzenie na groby w czasie świąt, ucztowanie, składanie obiat było powszechnym zwyczajem (…)
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
obiałka pędowa, obiałka jodłowa - gatunki mszyc z rodziny ochojnikowatych
SJP.pl
leń, nierób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. człowiek unikający pracy, któremu nie chce się pracować
Wiktionary
(1.1) leń, nierób, próżniak, wałkoń, leser
Wiktionary
potocznie, dawniej: wałkoń, obibok, ulicznik
SJP.pl
1. uszkodzić; wyszczerbić; obtłuc;
2. pokryć (meble) materiałem, skórą;
3. sprawić komuś lanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obijać)
(1.1) dokonany od|obijać.
Wiktionary
IPA: ˈɔbʲit͡ɕ, AS: obʹić
Wiktionary
rzecz. bicie n., obicie n.
czas. bić
Wiktionary
Obice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Morawica.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Obice, po jej zniesieniu w gromadzie Dębska Wola. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Na terenie wsi planowano budowę portu lotniczego Kielce-Obice.
Wikipedia
materiał pokrywający coś, np. tapicerka mebli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obić.
Wiktionary
Obicie (łac. tapetum, tapetum corporis callosi, tapetum Reili) – w anatomii człowieka warstwa istoty białej otaczająca z boku i częściowo od góry róg dolny komory bocznej, utworzona przez włókna spoidłowe ciała modzelowatego. Opisał je jako pierwszy Johann Christian Reil (1759–1813).
Wikipedia
rzecz. obiciówka ż., obijanie n.
czas. obijać ndk., obić dk.
Wiktionary
wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Obidówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Kutno.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa płockiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Obidowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
liczebnik odpowiadający liczbie 2, stosowany w stosunku do dwóch osób jednakowej płci, a także dwóch zwierząt lub przedmiotów tego samego typu; obydwa; jeden i drugi
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) dwie konkretne osoby, dwoje zwierząt lub dwa przedmioty, określone rzeczownikiem rodzaju żeńskiego; i jedna, i druga
Wiktionary
(1.1) Z serdeczną przyjaźnią ściskam Panu obie ręce.
Wiktionary
IPA: ˈɔbʲjɛ, AS: obʹi ̯e
Wiktionary
licz. obaj, obydwaj, obydwie, oba, obydwa, oboje, obydwoje
Wiktionary
(1.1) obydwie
Wiktionary
obiegnąć;
1. okrążyć kogoś albo coś, biegnąc;
2. potocznie: dotrzeć kolejno do wielu miejsc lub wielu osób;
3. o informacjach, plotkach itp.: dotrzeć do różnych osób lub miejsc;
4. o ciałach niebieskich: przemieścić się wokół czegoś; okrążyć
SJP.pl
złożyć obietnicę, przysiąc
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obiecywać)
(1.1) dokonany od|obiecywać.
Wiktionary
(1.1) Strasznie chciałem zobaczyć Renię, bo jej obiecałem, że dziś wrócę.
Wiktionary
IPA: ɔˈbʲjɛt͡sat͡ɕ, AS: obʹi ̯ecać
Wiktionary
rzecz. obietnica ż., obiecanie n., obiecywanie n., obiecanka ż., obiecek mos.
przym. obiecujący
przysł. obiecująco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. abecadło
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. abecadło (zbiór liter)
(1.2) daw. przen. abecadło (podstawy)
Wiktionary
(1.1) Obiecadło wedle ortografijej pana Kochanowskiego tak idzie: A á à ą b b' c ć cz d dz dź dż é è ę f g h ch i j k l ł m m' n ń o ó p p' q r rz s ś sz t u w w' x y z ź ż.
(1.1) Tak głupia, że azbuki i obiecadła nie umie. (Fabian Birkowski, Egzorbitancje, 1632)
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛˈt͡sadwɔ, AS: obʹi ̯ecadu̯o
Wiktionary
(1.1) daw. abiecadło
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obiecać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛˈt͡sãɲɛ, AS: obʹi ̯ecãńe
Wiktionary
rzecz. obiecywanie n., obietnica ż., obiecanka ż.
czas. obiecać dk., obiecywać ndk.
Wiktionary
(1.1) przyobiecanie, przyrzeczenie
Wiktionary
potocznie: obietnica bez pokrycia, taka, która najprawdopodobniej nie zostanie spełniona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. obietnica, która nie zostanie spełniona
Wiktionary
(1.1) Obiecanki, obiecanki, możesz je oprawić w ramki.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛˈt͡sãnka, AS: obʹi ̯ecãnka
Wiktionary
rzecz. obiecanie n., obiecywanie n., obietnica ż.
czas. obiecywać ndk., obiecać dk.
Wiktionary
(1.1) czek bez pokrycia, gruszki na wierzbie, obiecanki cacanki
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. ktoś, komu z łatwością przychodzi obiecywanie
Wiktionary
IPA: ɔˈbʲjɛt͡sɛk, AS: obʹi ̯ecek
Wiktionary
rzecz. obietnica
czas. obiecać, obiecywać
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. zwyczajny
Wiktionary
IPA: ɔˈbʲjɛt͡snɨ, AS: obʹi ̯ecny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób obiecujący
Wiktionary
rzecz. obietnica ż.
czas. obiecywać ndk., obiecać dk.
przym. obiecujący
Wiktionary
1. dobrze prognozujący;
2. o uśmiechu, spojrzeniu itp.: wymowny, zalotny, kokieteryjny
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: obiecywać
przymiotnik
(2.1) dobrze się zapowiadający, dający duże nadzieje, rokujący nadzieje
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛt͡suˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: obʹi ̯ecui ̯õncy
Wiktionary
rzecz. obietnica ż.
czas. obiecywać ndk., obiecać dk.
przysł. obiecująco
Wiktionary
mówić komuś, że coś się dla niego zrobi; zapewniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obiecać)
(1.1) mówić, że coś się z pewnością zrobi; dawać obietnicę
Wiktionary
(1.1) Obiecywał kilka razy oddać mi pieniądze, jak tylko dostanie wypłatę.
(1.1) Obiecuję, że będę jechał ostrożnie!
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛˈt͡sɨvat͡ɕ, AS: obʹi ̯ecyvać
Wiktionary
rzecz. obiecek mos., obiecywanie n., obiecanie n., obietnica ż., obiecanka ż.
przym. obiecujący
przysł. obiecująco
Wiktionary
(1.1) przyrzekać, przysięgać, dawać słowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obiecywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛt͡sɨˈvãɲɛ, AS: obʹi ̯ecyvãńe
Wiktionary
czas. obiecywać ndk., obiecać dk.
rzecz. obiecanka ż., obietnica ż., obiecanie n.
Wiktionary
obiedka szerokolistna - gatunek dekoracyjnej trawy
SJP.pl
dawniej: obiadowy; obiedni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. zob. obiadowy.
Wiktionary
(1.1) współcz. obiadowy
Wiktionary
rzadko: stracić majątek; zbiednieć
SJP.pl
dawniej: obiadowy; obiedni
SJP.pl
Obiedzino – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Kolno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Przez miejscowość przepływa struga Łabna, dopływ Skrody.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Lachowie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. obracanie się dookoła czegoś, okrążanie czegoś; krążenie; cyrkulacja;
2. układ zamknięty, w którym odbywa się krążenie (zwykle cieczy);
3. obrót czymś; przechodzenie czegoś z rąk do rąk; rozprowadzanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynność fizycznego okrążania czegoś
(1.2) przepływ cieczy, gazu w danym zamkniętym układzie przewodów i zbiorników
(1.3) krążenie lub rozpowszechnianie się czegoś wśród różnych osób lub w różne miejsca
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. bieganina ż., bieg m., obieganie n., obiegnięcie n., obiegówka ż., bieganie n., biegacz m., biegaczka ż., obiegówka ż.
czas. biegać ndk., obiegać ndk., obiec dk.
przym. obiegowy, biegowy
przysł. obiegowo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. obiec)
(1.1) biegnąc zataczać okrąg
Wiktionary
(1.1) Potem obiegł duże podwórze powoli, dla rozgrzewki, miękko, jak tygrys obiega arenę cyrkową.
Wiktionary
rzecz. obieg mrz., obieganie n., obiegówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obiegać.
Wiktionary
czas. obiegać ndk.
rzecz. obieg mrz.
Wiktionary
obiec;
1. okrążyć kogoś albo coś, biegnąc;
2. potocznie: dotrzeć kolejno do wielu miejsc lub wielu osób;
3. o informacjach, plotkach itp.: dotrzeć do różnych osób lub miejsc;
4. o ciałach niebieskich: przemieścić się wokół czegoś; okrążyć
SJP.pl
w muzyce: ozdobnik melodyczny
SJP.pl
Obiegnik (wł. gruppetto) – ozdobnik polegający na wykonaniu w krótkich wartościach rytmicznych linii melodycznej złożonej z:
Wikipedia
karta, którą należy uzupełnić jak się kończy np. pracę, studia itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zob. karta obiegowa.
Wiktionary
(1.1) W kuratorium dali coś w rodzaju obiegówki, w której trzeba było zebrać podpisy przedstawicieli różnych służb, akceptujących wynajęty lokal.
Wiktionary
rzecz. obieg m.
czas. obiec dk., obiegać ndk., obiegnąć dk.
przym. obiegowy
Wiktionary
(1.1) karta obiegowa
Wiktionary
1. związany z obrotem dokoła czegoś;
2. będący w ogólnym użyciu, np. moneta obiegowa;
3. powszechnie akceptowany, choć nie zawsze prawdziwy, np. obiegowe opinie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z obiegiem, ruchem okrężnym
(1.2) taki, który jest w użyciu ogólnym
(1.3) akceptowany powszechnie, choć niekoniecznie zawsze zgodny z prawdą
Wiktionary
(1.3) PZPR w tych sondażach sytuowało się w latach 80. na dalekim miejscu. Skąd więc biorą się odmienne od faktycznych, obiegowe, zwłaszcza medialne oceny?
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛˈɡɔvɨ, AS: obʹi ̯egovy
Wiktionary
rzecz. obieg m., obiegówka ż.
przysł. obiegowo
Wiktionary
(1.3) potoczny, powszechny, popularny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od obiekt
Wiktionary
(1.1) To nie obiekt, lecz tylko mały obiekcik.
Wiktionary
rzecz. obiekt m.
Wiktionary
zastrzeżenie w stosunku do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zastrzeżenie, wątpliwość, brak przekonania do czegoś
Wiktionary
IPA: ɔˈbʲjɛkt͡sʲja, AS: obʹi ̯ekcʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) wątpliwość, zastrzeżenie
Wiktionary
wyodrębniony element rzeczywistości, mający znaczenie w rozpatrywanym modelu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzecz fizycznie istniejąca
(1.2) osoba lub przedmiot będące adresatem lub celem wykonywanej czynności
(1.3) teren będący wydzieloną, logiczną całością, zwłaszcza miejsce publiczne, budowla
(1.4) inform. istniejąca w pamięci komputera reprezentacja klasy lub struktury
Wiktionary
Obiekt – wyodrębniony element rzeczywistości, mający znaczenie w rozpatrywanym modelu. Obiekt – element – może być materialny lub abstrakcyjny.
Termin ten ma różne znaczenia w różnych dziedzinach, z uwagi na wielość użytych kontekstów. Wyróżnić można następujące rodzaje obiektów:
Wikipedia
(1.1) Żaden obiekt nie może poruszać się szybciej od światła.
(1.2) Kamienne figurki mogą być obiektami kultu wśród ludów prymitywnych.
(1.2) Po wybuchu skandalu z romansem, polityk stał się obiektem drwin w prasie.
(1.3) Zabrania się palenia papierosów na terenie obiektu!
(1.3) Wejście na teren obiektu dozwolone jest tylko z ważnym biletem!
(1.3) Obiekt zagrożony zawaleniem! Zakaz wstępu!
(1.4) Stworzenie nowego obiektu wiąże się z zarezerwowaniem pamięci na jego dane.
Wiktionary
IPA: ˈɔbʲjɛkt, AS: obʹi ̯ekt
Wiktionary
rzecz. obiekcik mrz.
Wiktionary
(1.1) byt
(1.4) instancja
Wiktionary
przysłówek
(1.1) inform. z wykorzystaniem paradygmatu programowania obiektowego – stosując koncepcję obiektów, zawierających dane oraz metody
Wiktionary
przym. obiektowy
Wiktionary
SJP.pl
Obiektowość (ang. object-orientation) – koncepcja (paradygmat) bardzo chętnie obecnie wykorzystywana w informatyce, bazująca na pojęciach klasy i obiektu. Upraszcza proces projektowania, tworzenia i testowania systemów informatycznych. Obiektowość może być realizowana na różnych etapach cyklu życia systemu informatycznego, m.in. na etapie analizy (analiza obiektowa), projektowania (projektowanie obiektowe) i implementacji (programowanie obiektowe). W efekcie możliwe jest tzw. "bezszwowe" (seamless) przechodzenie pomiędzy poszczególnymi fazami projektu, a rezultaty dotychczasowych prac (wykonanych w ramach poprzedniej fazy) mogą zostać wykorzystane na kolejnym etapie bez pracochłonnej lub (często) jakiejkolwiek obróbki.
Wikipedia
→ obiekt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. taki, który do tworzenia programów wykorzystuje koncepcję obiektów, zawierających dane oraz metody
Wiktionary
(1.1) Java jest bardzo popularnym obiektowym językiem programowania.
Wiktionary
przysł. obiektowo
Wiktionary
soczewka lub zespół soczewek, za pomocą których można obserwować rzeczywistość (obiektyw lunety) lub zdejmować jej obraz (obiektyw aparatu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. fot. soczewka, układ optyczny lub magnetyczny, przenoszący obraz przedmiotu do dalszej części urządzenia
(1.2) autorstwo dzieła fotograficznego
Wiktionary
Obiektyw – element (np. soczewka, układ optyczny lub układ magnetyczny) zbierający i przenoszący obraz obserwowanego przedmiotu do dalszej części urządzenia. Do najczęściej stosowanych obiektywów zalicza się:
Wikipedia
(1.1) Obiektyw jest ważną częścią aparatu.
(1.2) Zdjęcia obiektywu Magdy zawsze są udane.
Wiktionary
IPA: ɔˈbʲjɛktɨf, AS: obʹi ̯ektyf
Wiktionary
przym. obiektywowy, obiektywny
Wiktionary
(1.2) matryca
Wiktionary
obdarzenie czegoś cechami przedmiotowymi, obiektywnymi po zweryfikowaniu dotychczasowej wiedzy opartej na osobistym przeświadczeniu
SJP.pl
przedstawianie i ocenianie czegoś w sposób zgodny ze stanem faktycznym, niezależnie od własnych opinii, uczuć i interesów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) głoszenie poglądów lub oceny czegoś zgodnie z faktami, bez wyrażania osobistych przekonań czy doświadczeń
(1.2) filoz. doktryna, która uznaje rzeczywistość obiektywną, tj. istniejącą poza podmiotem poznającym (człowiekiem) i niezależnie od niego
Wiktionary
Obiektywizm – stanowisko filozoficzne głoszące, że przedmiot poznania istnieje poza podmiotem poznającym i niezależnie od niego. Bezstronność, postawa badawcza wolna od przesądów i uprzedzeń.
Wikipedia
rzecz. obiektywista mos., obiektywizacja ż., obiektywność ż.
przym. obiektywistyczny, obiektywny
przysł. obiektywnie
Wiktionary
(1.1) bezstronność, obiektywność
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób obiektywny
Wiktionary
rzecz. obiektywność ż., obiektywizm m.
przym. obiektywny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obiektywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obiektywny
SJP.pl
ocenianie ogólnie, wolne od uprzedzeń, bezstronne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest obiektywne, bezstronność
Wiktionary
Wikipedia
przym. obiektywny
czas. obiektywizować
rzecz. obiektywizm m.
przysł. obiektywnie
Wiktionary
(1.1) obiektywizm, bezstronność
Wiktionary
1. oparty na faktach, niezależny od osobistych poglądów lub emocji
2. istniejący niezależnie od podmiotu poznającego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się obiektywizmem, wolny od uprzedzeń
(1.2) istniejący niezależnie od poznającego podmiotu
Wiktionary
(1.1) W celu wyrobienia sobie obiektywnej opinii, wysłuchaj także drugiej strony.
(1.2) Czy istnieje prawda obiektywna?
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛkˈtɨvnɨ, AS: obʹi ̯ektyvny
Wiktionary
rzecz. obiektyw mrz., obiektywizm mrz., obiektywność ż.
przysł. obiektywnie
Wiktionary
(1.1) bezstronny, niestronniczy, nieuprzedzony, niezaangażowany, niezależny, neutralny, rzetelny, sprawiedliwy
(1.2) autentyczny, empiryczny, faktyczny, fizyczny, istniejący, konkretny, materialny, namacalny, prawdziwy, realny, rzeczywisty
Wiktionary
przymiotnik od: obiektyw
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny różowatych
SJP.pl
Obiela, egzochorda (Exochorda Lindley) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia 3 do 5 gatunków, przy czym w niektórych ujęciach włączane są jako odmiany jednego gatunku – obieli wielkokwiatowej Exochorda racemosa. Występują one w środkowej i wschodniej Azji, na wschodzie sięgając po Półwysep Koreański i Japonię. Rozpowszechnione szeroko jako rośliny ozdobne, introdukowane zostały do Ameryki Północnej, Europy i Australii. W Polsce najczęściej spotykana, i tylko w uprawie, jest obiela wielkokwiatowa E. racemosa. Inne gatunki są rzadkie i występują głównie w kolekcjach botanicznych.
Wikipedia
Obielewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Łabiszyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 70 mieszkańców. Jest szesnastą co do wielkości miejscowością gminy Łabiszyn.
Wikipedia
spichrzowa tkanka odżywcza występująca w nasionach niektórych roślin okrytonasiennych; perysperm
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. obrać)
(1.1) usuwać wierzchnią, zewnętrzną warstwę: łupinę, łuski, skórę lub skorupę itp.
(1.2) zdejmować, oddzielać lub obrywać, oczyszczając coś z czegoś
(1.3) pot. pozbawiać kogoś czegoś
(1.4) wybierać sobie coś najodpowiedniejszego spośród różnych możliwości
(1.5) wybierać kogoś na stanowisko, funkcję drogą głosowania
(1.6) gw-pl|Bukowina. zrywać owoce z drzew
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) daw. żart. bić, grzmocić, okładać
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(3.1) pot. rzad. podchodzić ropą
Wiktionary
(1.1) Kucharka obierała ziemniaki w sposób całkowicie mechaniczny, zupełnie nie myśląc o tym, co robi.
(1.1) Pokazał im też dużego dzięcioła, który kuł w spróchniałą gałąź, aby wystraszyć robaki, a później wiewiórkę, która siedząc na szczycie sosny obierała młode szyszki.
Wiktionary
IPA: ɔˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: obʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. obieralnia ż., obierak m., obieraczka ż., obierka ż., obieranie n., obranie n.
czas. obrać dk.
Wiktionary
(1.1) zrzynać, skrawać, obdzierać, obłupywać, okrawać, łuskać
(1.2) zbierać
(1.3) okradać, obrabowywać, obdzierać
Wiktionary
przyrząd do obierania warzyw, owoców lub ziemniaków; obieraczka, obierak, obierałka
SJP.pl
1. przyrząd do obierania warzyw, owoców lub ziemniaków; obierak, obieracz, obierałka;
2. kobieta obierająca ziemniaki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. przyrząd służący do obierania warzyw ze skóry
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛˈrat͡ʃka, AS: obʹi ̯eračka
Wiktionary
czas. obierać, obrać
rzecz. obieranie, obierka
Wiktionary
(1.1) jarzyniarka, skrobaczka
Wiktionary
przyrząd do obierania warzyw, owoców lub ziemniaków; obieraczka, obieracz, obierałka
SJP.pl
pomieszczenie przeznaczone do mycia , obierania, oczyszczania warzyw lub mięsa w zakładach gastronomicznych, wytwórniach spożywczych itp.
SJP.pl
w polityce: możliwość obioru (wyboru), podleganie obiorowi (wyborowi), pochodzenie z obioru (wyboru); wybieralność, elekcyjność
SJP.pl
w polityce: mogący być wybranym, pochodzący z wyboru, podlegający wyborowi; wybieralny, elekcyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obierać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛˈrãɲɛ, AS: obʹi ̯erãńe
Wiktionary
rzecz. obierka ż., obranie, obieraczka
czas. obierać, obrać
Wiktionary
rzadko: przyrząd do obierania warzyw, owoców lub ziemniaków; obieraczka, obierak, obieracz
SJP.pl
rzadziej: obierka
SJP.pl
Placidium A. Massal. (obierek) – rodzaj grzybów z rodziny brodawnicowatych (Verrucariaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
to, co się odrzuca, skrawa przy obieraniu ziemniaków, owoców, jarzyn itp.; obierzyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pozostałość po obieraniu jarzyny
Wiktionary
Obierka (także: obierzyna, strużyna, obierek) – skórki pozostałe po obranych warzywach i owocach; pozostałości po obranych ziemniakach.
Wikipedia
rzecz. obierzyna ż., obieraczka ż., obierak m., obieralnia ż., obieranie n., obranie n.
czas. obierać ndk., obrać n.
Wiktionary
(1.1) obierzyna, strużyna; gw-pl|Górny Śląsk|oszkrabina.
Wiktionary
to, co się odrzuca, skrawa przy obieraniu ziemniaków, owoców, jarzyn itp.; obierzyna
SJP.pl
Obierka (także: obierzyna, strużyna, obierek) – skórki pozostałe po obranych warzywach i owocach; pozostałości po obranych ziemniakach.
Wikipedia
1. przestarzale: teren osaczenia zwierząt; matnia, pułapka
2. dawniej:
a) łup, ofiara, pastwa
b) ubranie, odzież
c) sprzęt, narzędzie
SJP.pl
obramowanie sieci rybackiej z góry i z dołu sznurem włókiennym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. sieci
Wiktionary
IPA: ɔˈbʲjɛʒɛ, AS: obʹi ̯eže
Wiktionary
to, co się odrzuca, skrawa przy obieraniu ziemniaków, owoców, jarzyn itp.; obierka
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. powiesić
Wiktionary
IPA: ɔˈbʲjɛ̇ɕit͡ɕ, AS: obʹi ̯ėśić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wypowiedź zapewniająca kogoś o zrobieniu czegoś w przyszłości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rosja oskarża NATO o złamanie obietnicy o nierozszerzaniu się na Europę Wschodnią.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjɛtʲˈɲit͡sa, AS: obʹi ̯etʹńica
Wiktionary
rzecz. obiecanie n., obiecywanie n., obiecanka ż., obiecek mos.
czas. obiecać dk., obiecywać ndk.
przym. obiecujący
przysł. obiecująco
Wiktionary
(1.1) przyrzeczenie, słowo
Wiktionary
zdrobnienie od: obietnica
SJP.pl
przestarzałe: obieżyświat
SJP.pl
1. w XIX i w początkach XX wieku: robotnik rolny emigrujący sezonowo, zwłaszcza do Saksonii;
2. potocznie: obieżyświat, włóczęga, włóczykij
SJP.pl
człowiek lubiący się włóczyć; wagabunda, tramp, włóczęga, włóczykij
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś wiele podróżujący, włóczący się po świecie
Wiktionary
Aragorn (ur. 1 marca 2931 Trzeciej Ery, zm. 1 marca 120 Czwartej Ery) – postać ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia, jeden z głównych bohaterów powieści Tolkiena Władca Pierścieni. W filmowej trylogii Petera Jacksona wcielił się w niego Viggo Mortensen.
Wikipedia
IPA: ˌɔbʲjɛˈʒɨɕfʲjat, AS: obʹi ̯ežyśfʹi ̯at
Wiktionary
rzecz.
:: fż. obieżyświatka ż.
Wiktionary
(1.1) łazik, globtroter, tramp, wędrowiec, wędrowniczek, wędrownik, wagabunda
Wiktionary
z łaciny: zmarł (napis na nagrobkach)
SJP.pl
1. uderzając o coś, doznawać obrażeń, potłuczeń;
2. pokrywać coś, zwłaszcza meble, materiałem;
3. uderzeniami powodować uszkodzenie, wyszczerbienie lub odpadnięcie czegoś;
4. obijać się - włóczyć się bez celu, spędzać czas bezczynnie; próżnować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obić)
(1.1) powodować obrażenia, uszkadzać, uderzając o coś
(1.2) pokrywać materiałem
czasownik zwrotny niedokonany obijać się (dk. obić się)
(2.1) ulec uszkodzeniu, uderzając o coś
(2.2) o dźwięku odbić się od jakiejś przeszkody
czasownik zwrotny niedokonany obijać się (dk. brak)
(3.1) pot. unikać pracy
Wiktionary
rzecz. obijanie n., bicie n., obicie n.
czas. bić
Wiktionary
(1.1) kaleczyć, obtłukiwać, wyszczerbiać
(2.1) kaleczyć się, obtłukiwać się, tłuc się, wyszczerbiać się
(3.1) lenić się, próżnować
Wiktionary
rzadko: leń, próżniak, wałkoń; obibok, bumelant
SJP.pl
1. drewniany młot lub pałka do obijania czegoś, używane w kowalstwie i bednarstwie;
2. rzadko: przytwierdzony do rękojeści cepa kij służący do młócenia; bijak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obiad
Wiktionary
(1.1) Na obiod my mieli ziobrowine z kapustóm.
Wiktionary
wybranie kogoś spośród innych; elekcja; ustanowienie; wybór
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Obiszów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Grębocice.
Wikipedia
1. uszkodzić; wyszczerbić; obtłuc;
2. pokryć (meble) materiałem, skórą;
3. sprawić komuś lanie
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Objawienie świętego Jana
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ ɕfʲjɛ̃nˈtɛɡɔ ˈjãna, AS: obʹi ̯avʹi ̯ė̃ńe śfʹi ̯ẽntego i ̯ãna
Wiktionary
(1.1) Ap
Wiktionary
skrót od: objętość (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = objętość
Wiktionary
(1.1) Domowe wino stołowe powinno mieć 9-15% obj. alkoholu.
Wiktionary
1. przytulić, wziąć w ramiona
2. zrozumieć (np. spory zakres materiału)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obejmować)
(1.1) dokonany od|obejmować.
czasownik zwrotny dokonany objąć się (ndk. obejmować się)
(2.1) dokonany od|obejmować się.
Wiktionary
(1.1) Badaniami objęto dużą grupę migrantów zarobkowych.
(1.1) Cebulica dwulistna objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Wiktionary
IPA: ˈɔbʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: obʹi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. obejmowanie n., objęcie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. objaśnić)
(1.1) czynić coś zrozumiałym dla kogoś
(1.2) udzielać niezbędnych informacji na jakiś temat
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈjäɕɲät͡ɕ, AS: obʹi ̯äśńäć
Wiktionary
rzecz. objaśnianie n., objaśnienie n.
przysł. jasno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tłumaczenie komuś czegoś (np. sposobu rozwiązania jakiegoś problemu), niekoniecznie z pozytywnym skutkiem
Wiktionary
(1.1) Wielokrotne objaśnianie tematu nie pomogło, uczniowie nadal nie rozumieli Twierdzenia Pitagorasa.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjäɕˈɲä̃ɲɛ, AS: obʹi ̯äśńä̃ńe
Wiktionary
rzecz. objaśnienie n., objaśniacz m.
czas. objaśniać ndk., objaśnić dk.
przysł. jasno
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. objaśniać)
(1.1) zob. objaśniać.
Wiktionary
(1.1) Nauczycielka objaśniła temat lekcji.
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈjäɕɲit͡ɕ, AS: obʹi ̯äśńić
Wiktionary
rzecz. objaśnianie n., objaśnienie n.
przysł. jasno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|objaśnić.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjäɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: obʹi ̯äśńė̃ńe
Wiktionary
czas. objaśnić, objaśniać
rzecz. objaśnianie n.
przysł. jasno
Wiktionary
przestarzale: ofiara składana bogom u dawnych Słowian; żertwa, trzeba, obiata
SJP.pl
przejaw; symptom; oznaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) oznaka jakiegoś zjawiska
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najbardziej typowym objawem zapalenia ścięgna jest pojawienie się bóli w mięśniu i jego ścięgnie w wyniku przeciążenia.
Wiktionary
IPA: ˈɔbʲjaf, AS: obʹi ̯af
Wiktionary
rzecz. objawiciel m., objawianie n., objawienie n.
czas. objawiać ndk., objawić dk.
przym. objawowy
Wiktionary
(1.1) symptom
Wiktionary
1. uzewnętrzniać swoje uczucie, swój stan psychiczny lub fizyczny;
2. ujawniać coś lub wyznawać;
3. objawiać się - przejawiać się w jakiś sposób, stawać się widocznym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. objawić)
(1.1) dawać wyraz czemuś; ukazywać, ujawniać coś
czasownik zwrotny niedokonany objawiać się (dk. objawić się)
(2.1) ujawniać się dając określone objawy, znaki
Wiktionary
(2.1) Melancholia objawia się apatią i niechęcią do życia.
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈjavʲjät͡ɕ, AS: obʹi ̯avʹi ̯äć
Wiktionary
czas. objawić dk.
rzecz. objaw m., objawienie n., objawianie n.
przym. objawowy
Wiktionary
(1.1) okazywać, wyrażać, uzewnętrzniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|objawiać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲjaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: obʹi ̯avʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. objawiać
rzecz. objaw mrz.
Wiktionary
1. uzewnętrznić swoje uczucie, swój stan psychiczny lub fizyczny;
2. ujawnić coś lub wyznać;
3. objawić się - przejawić się w jakiś sposób, stać się widocznym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. objawiać)
(1.1) dokonany od|objawiać.
czasownik zwrotny dokonany objawić się (ndk. objawiać się)
(2.1) dokonany od|objawiać się.
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈjavʲit͡ɕ, AS: obʹi ̯avʹić
Wiktionary
rzecz. objaw m., objawienie n.
czas. objawiać ndk., objawiać się ndk., objawić się dk.
przym. objawowy
Wiktionary
przestarzałe: ktoś, kto ogłasza coś, o czymś donosi
SJP.pl
przestarzałe: kobieta, która ogłasza coś, o czymś donosi
SJP.pl
1. uzewnętrznić swoje uczucie, swój stan psychiczny lub fizyczny;
2. ujawnić coś lub wyznać;
3. objawić się - przejawić się w jakiś sposób, stać się widocznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|objawić.
Wiktionary
Objawienie (gr. apokalypsis – odkrycie, odsłonięcie) – pojęcie odnoszące się do religii objawionych. Dla wyznawców danej religii jest to przesłanie lub wydarzenia, poprzez które Bóg, ich zdaniem, daje się poznać jednostkom lub grupom ludzi.
Wikipedia
IPA: ˌɔbʲjaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: obʹi ̯avʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. objawić, objawiać
rzecz. objaw m.
przym. objawowy, objawieniowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z objawieniem, dotyczący objawienia
Wiktionary
rzecz. objawienie n.
Wiktionary
osoba, która ma objawy jakiejś choroby
SJP.pl
dotyczący objawów choroby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący objawów chorobowych
Wiktionary
(1.1) Leczenie objawowe jest często jedynym postępowaniem, ponieważ w 90% epizodów krwawienia ustaje ono samoistnie, a błona śluzowa regeneruje się w ciągu 72 godzin.
Wiktionary
czas. objawiać, objawić
rzecz. objaw mrz., objawienie n., objawowość ż.
przysł. objawowo
Wiktionary
(1.1) symptomatyczny
Wiktionary
1. objeżdżanie czegoś dookoła boczną, okrężną drogą;
2. boczna, okrężna droga, wyznaczona okresowo dla ominięcia jakiejś przeszkody;
3. kolejne odwiedzanie różnych miejscowości lub miejsc w terenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) objeżdżanie, omijanie (np. korka)
(1.2) objeżdżanie, odwiedzanie
(1.3) objeżdżanie, występy
(1.4) mot. tymczasowa trasa wyznaczona w celu ominięcia miejsca zablokowanego przez roboty drogowe lub wypadek
Wiktionary
Objazd (oryg. The Detour) – amerykański serial telewizyjny (komedia) wyprodukowany przez TBS Productions, którego twórcami są Jason Jones i Samantha Bee. Serial emitowany był od 11 kwietnia 2016 roku do 20 sierpnia 2019 roku przez TBS.
W Polsce The Detour jest emitowany od 17 czerwca 2016 roku przez TNT Polska.
5 września 2019 roku stacja TBS ogłosiła zakończenie serialu po czterech sezonach.
Wikipedia
IPA: ˈɔbʲjast, AS: obʹi ̯ast
Wiktionary
przym. objazdowy
przysł. objazdowo
rzecz. objazdówka ż.
Wiktionary
potocznie:
1. wycieczka zagraniczna, której głównym celem jest zwiedzanie;
2. droga objazdowa;
3. objazdowa grupa artystyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. teatr objazdowy
(1.2) mot. pot. droga objazdowa
(1.3) turyst. pot. kilkudniowa lub wielodniowa wycieczka zagraniczna, w której zwiedza się więcej niż jedno miejsce lub kraj (zazwyczaj autokarem)
Wiktionary
(1.3) Wycieczki autokarowe tzw. objazdówki mają to do siebie, że najczęściej zwiedza się dużo, ale pobieżnie.
Wiktionary
rzecz. objazd
przym. objazdowy
czas. objeżdżać
Wiktionary
(1.1) teatr objazdowy
(1.2) objazd
(1.3) wycieczka objazdowa
Wiktionary
związany z wycieczką zagraniczną, której głównym celem jest zwiedzanie
SJP.pl
to, że ktoś kolejno odwiedza różne miejsca
SJP.pl
1. okrężny;
2. wędrowny, ruchomy, np. kino objazdowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) służący do omijania czegoś
(1.2) taki, który jeździ z miejsca do miejsca
Wiktionary
rzecz. objazd mrz., objazdówka ż.
czas. objeżdżać ndk.
Wiktionary
(1.1) okólny, okrężny
(1.2) wędrowny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. objeżdżać)
(1.1) jadąc, okrążyć lub ominąć coś albo kogoś
(1.2) zwiedzić kolejno wiele miejsc lub osób
(1.3) pot. zrobić komuś wyrzuty
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈjɛxat͡ɕ, AS: obʹi ̯eχać
Wiktionary
czas. jechać ndk., objeżdżać ndk.
rzecz. objechanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|objechać.
Wiktionary
czas. objechać
Wiktionary
1. przytulić, wziąć w ramiona
2. zrozumieć (np. spory zakres materiału)
SJP.pl
1. przytulić, wziąć w ramiona
2. zrozumieć (np. spory zakres materiału)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) otoczenie rękami, uścisk
(1.2) przyjęcie wysokiego stanowiska, funkcji, tronu
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈjɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: obʹi ̯ė̃ńće
Wiktionary
czas. objąć dk., obejmować ndk.
rzecz. obejmowanie n., objęcia nmos.
Wiktionary
(1.1) uścisk
Wiktionary
osoba odmawiająca pełnienia służby wojskowej z powodu wyznawanych poglądów lub przekonań religijnych; obdżektor
SJP.pl
Obdżektor (od ang. słów: conscientious objector) – określenie osoby odmawiającej odbycia obowiązkowej służby wojskowej z powodów religijnych, moralnych lub etycznych.
Wikipedia
1. zjeść coś, ogryzając dookoła lub całkowicie;
2. jedząc stale u kogoś, narazić go na duże koszty
SJP.pl
1. mała obejma (rodzaj uchwytu, który zaciska się dookoła mocowanego przedmiotu);
2. pierścień łączący i uszczelniający dwie rury w miejscu ich zetknięcia się
SJP.pl
1. zjeść coś, ogryzając dookoła lub całkowicie;
2. jedząc stale u kogoś, narazić go na duże koszty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. wielkość fizyczna określająca rozmiar zajmowanej przez układ fizyczny przestrzeni (wyrażana w metrach sześciennych, litrach itp.); pot. rozmiar zajmowanej przez coś przestrzeni
(1.2) odmierzona ilość substancji, we względnych jednostkach objętości (1.1)
(1.3) wielkość książki (wyrażana np. w stronach), tekstu (wyrażana np. w słowach) itp.
(1.4) mat. miara przestrzeni
Wiktionary
Objętość – miara przestrzeni, którą zajmuje dane ciało w przestrzeni trójwymiarowej. W układzie SI jednostką objętości jest metr sześcienny, jednostka zbyt duża do wykorzystania w życiu codziennym. Z tego względu najpopularniejszą w Polsce jednostką objętości jest jeden litr (l) (1 l = 1 dm3 = 0,001 m³)
Wikipedia
(1.1) Objętość wody zmniejsza się wraz ze wzrostem temperatury w zakresie 0-4°C, a powyżej 4°C - zwiększa.
(1.1) Objętość bagażnika była zadziwiająco duża jak na tak mały samochód.
(1.2) Weź dwie objętości spirytusu i trzy wody, a otrzymasz wódkę.
(1.3) Objętość pańskiego maszynopisu przekroczyła limit o 10 stron.
(1.4) W geometrii analitycznej objętość jest wyrażana za pomocą całki potrójnej.
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈjɛ̃ntɔɕt͡ɕ, AS: obʹi ̯ẽntość
Wiktionary
przym. objętościowy
przysł. objętościowo
czas. obejmować
Wiktionary
(1.1) pot. pojemność
Wiktionary
1. wielkość tekstu mierzona w arkuszach, stronach lub znakach; objętość;
2. przestrzeń zajmowana przez ciało fizyczne, mierzona w jednostkach sześciennych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do objętości
(1.2) metrol. związany z pomiarem objętości
Wiktionary
rzecz. objętość ż.
przysł. objętościowo
Wiktionary
(1.2) wolumetryczny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. objechać)
(1.1) jadąc, okrążać lub omijać coś albo kogoś
(1.2) zwiedzać kolejno wiele miejsc lub osób
(1.3) pot. robić komuś wyrzuty
Wiktionary
rzecz. objeżdżanie n., objazdówka ż.
czas. jechać, objechać, przejeżdżać
przym. objazdowy
Wiktionary
(1.2) wymyślać
Wiktionary
potocznie: pracownik fabryki samochodów, który wypróbowuje nowo wyprodukowane samochody
SJP.pl
obładować, obciążyć jukami
SJP.pl
okadzać;
1. otaczać wonnym dymem;
2. odymiać rośliny w celu zniszczenia szkodników
SJP.pl
okadzić;
1. otoczyć wonnym dymem;
2. odymić rośliny w celu zniszczenia szkodników
SJP.pl
dawniej: okalać
SJP.pl
kąsać, pokąsać coś dookoła, ze wszystkich stron
SJP.pl
przymocować coś dookoła czegoś za pomocą kleju; oblepić; okleić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obklejać.
Wiktionary
rzecz. nieobklejanie n.
czas. obklejać ndk.
Wiktionary
1. kolędując, obchodzić wiele miejsc;
2. potocznie: chodząc, odwiedzić wiele osób lub miejsc
SJP.pl
okopać;
1. kopiąc, spulchnić ziemię wokół jakiejś rośliny;
2. otoczyć jakiś obiekt umocnieniami ziemnymi;
3. wykopać dookoła czegoś rów;
4. nasypać wokół czegoś ziemi lub piasku;
5. kopiąc, spowodować ból;
6. kopiąc jakąś powierzchnię, pobrudzić ją lub zniszczyć;
7. obkopać się - usypać okopy wokoło siebie
SJP.pl
okopywać;
1. kopiąc, spulchniać ziemię wokół jakiejś rośliny;
2. otaczać jakiś obiekt umocnieniami ziemnymi;
3. wykopywać dookoła czegoś rów;
4. nasypywać wokół czegoś ziemi lub piasku;
5. kopiąc, powodować ból;
6. kopiąc jakąś powierzchnię, brudzić ją lub niszczyć;
7. okopywać się - usypywać okopy wokoło siebie
SJP.pl
skosić dookoła; okosić
SJP.pl
rzadko: okręcać
SJP.pl
rzadko: okręcić;
1. opleść, owinąć coś czymś;
2. obrócić wokół własnej osi;
3. obkręcić się:
a) owinąć się czymś;
b) owinąć się wokół kogoś lub czegoś;
c) obrócić się wokół własnej osi
SJP.pl
1. potocznie: obrót wokół własnej osi;
2. przestarzale: skuwka
SJP.pl
nauczyć się czegoś na pamięć
SJP.pl
kupić większą ilość rzeczy
SJP.pl
kupić większą ilość rzeczy
SJP.pl
obkupywać; potocznie:
1. kupować komuś wiele rzeczy;
2. obkupować się - kupować sobie wiele rzeczy
SJP.pl
obkupować; potocznie:
1. kupować komuś wiele rzeczy;
2. obkupować się - kupować sobie wiele rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obkurczać.
Wiktionary
rzecz. nieobkurczanie n., obkurczenie n., pokurcz mos./mzw.
czas. kurczyć, obkurczać ndk., obkurczyć dk.
Wiktionary
okurzyć; dawniej:
1. pokryć coś kurzem, pyłem itp.;
2. obkurzyć się - pokryć się kurzem, pyłem itp.
SJP.pl
nauczyć się czegoś na pamięć
SJP.pl
1. okład, kompres
2. w gwarze poznańskiej: wędlina, ser itp. na kanapce
3. w brydżu: sposób obrony uniemożliwiający realizację wylicytowanego kontraktu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obłożyć)
(1.1) umieszczać sporo czegoś wokół obiektu, przykrywając go tym
(1.2) osłaniać okładką
(1.3) nakładać obowiązek lub karę na kogoś
czasownik zwrotny niedokonany obkładać się (dk. obłożyć się)
(2.1) kładąc coś dookoła siebie, otaczać się tym
Wiktionary
rzecz. obkładanie n.
Wiktionary
(1.1) okładać, przykrywać
(1.2) okładać
Wiktionary
1. polać płynem;
2. nie zdać egzaminu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. oblewać)
(1.1) dokonany od|oblewać.
czasownik zwrotny dokonany oblać się (ndk. oblewać się)
(2.1) dokonany od|oblewać się.
Wiktionary
czas. oblewać, olać, lać, podlewać
rzecz. oblanie n., oblewanie n., zlewka ż.
Wiktionary
zespół blaszanych części nadwozia samochodu
SJP.pl
nakładać na coś blaszaną obudowę
SJP.pl
1. członek zgromadzenia zakonnego, w którym składa się tylko przyrzeczenie;
2. osoba świecka przestrzegająca pewnych reguł zakonnych i uprawniona do noszenia stroju zakonnego;
3. dziecko przeznaczone przez rodziców do stanu zakonnego
SJP.pl
Misjonarze oblaci MN, Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI) – zgromadzenie zakonne założone 25 stycznia 1816 roku przez późniejszego biskupa Marsylii św. Eugeniusza de Mazenoda, a zatwierdzone w 17 lutego 1826 roku przez papieża Leona XII. Od 2022 superiorem generalnym zgromadzenia jest o. Luis Ignacio Rois Alonso OMI, a wikariuszem generalnym o. Antoni Bochm OMI.
Wikipedia
dawniej lub podniośle:
1. złożenie ofiary;
2. ofiara
SJP.pl
Oblacja (łac. oblatio, oblatum – ofiara, ofiarowany) – stosowany we wczesnym średniowieczu zwyczaj oddawania małych dzieci do klasztoru w celu ich wychowania na przyszłych zakonników. Oblację dopuszczała reguła św. Bazylego, choć według jej zasad oblaci dopiero po osiągnięciu dojrzałości składali śluby zakonne i mieli możliwość rezygnacji z życia klasztornego. Natomiast przyjęta później powszechnie w zachodniej Europie reguła św. Benedykta uznawała decyzję rodziców za ostateczną i uniemożliwiała oblatom odejście z zakonu (np. św. Tomasz z Akwinu). W ten sposób oblacja stała się nie tylko źródłem wielu osobistych tragedii, ale i przyczyniła się do rozluźnienia dyscypliny zakonnej w wielu klasztorach, w których zakonnikami było wiele osób do tego zmuszonych. Dopiero w XI-XII wieku na fali reform życia zakonnego (reforma kluniacka) zaczęto krytykować praktykę oblacji. Pierwsza zniosła ją benedyktyńska kongregacja w Hirsau, wymagając by kandydaci na zakonników podejmowali decyzję przywdziania habitu samodzielnie i dojrzale. Także po zarzuceniu zwyczaju oblacji wiele osób było nakłanianych pod mniejszą lub większą presją do wstąpienia do zakonu, jednak nie zmuszano już do tego dzieci.
Wikipedia
związany z oblacją
SJP.pl
oblaczek granatek - motyl z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
gatunek małej ryby z rodziny prażmowatych
SJP.pl
Oblada (Oblada melanura) – gatunek ryby zaliczanej do rodziny prażmowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Oblada Cuvier, 1829.
Wikipedia
1. rzemienie przechodzące przez grzbiet koński, podtrzymujące postronki;
2. skrajna deska z kloca, z jednej strony płaska, z drugiej półokrągła; okorek; okrajka; opół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obły kawałek drewna
(1.2) med. rzadki nowotwór złośliwy z tkanki gruczołowej, dotyczący najczęściej okolic głowy i szyi
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɔblak, AS: oblak
Wiktionary
(1.1) okrąglak
(1.2) rak gruczołowo-torbielowaty
Wiktionary
przyszyć lamówkę; obszyć
SJP.pl
przyszyć lamówkę; obszyć
SJP.pl
rzadko: wąski kawałek materiału do obszywania brzegów tkaniny, ubrań; lamowanie, lamówka, oblamowanie, obszywka
SJP.pl
przyszywać lamówkę; obszywać
SJP.pl
1. członek zgromadzenia zakonnego, w którym składa się tylko przyrzeczenie;
2. osoba świecka przestrzegająca pewnych reguł zakonnych i uprawniona do noszenia stroju zakonnego;
3. dziecko przeznaczone przez rodziców do stanu zakonnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. adresat oferty
(1.2) członek katolickiego misyjnego zgromadzenia zakonnego założonego w 1816 r. we Francji,
(1.3) osoba świecka, która stosuje się do zasad zakonnych i ma prawo do noszenia stroju zakonnego
(1.4) hist. w średniowieczu: dziecko przeznaczone przez rodziców do zakonu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kulin. cienki, okrągły wafel wytwarzany z wody, mąki pszennej i oleju;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) [...] przyjęcie oferty powinno wyrażać stanowczą i bezwarunkową wolę oblata zaakceptowania wszystkich postanowień zawartych w ofercie.
Wiktionary
IPA: ˈɔblat, AS: oblat
Wiktionary
antonimy.
(1.1) oferent
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|oblatus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.4) oblate
* niemiecki: (1.1) Oblate ż.
źródła.
== oblat (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) opłatek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawniej: wpis aktu prawnego do ksiąg sądowych
SJP.pl
1. wypróbować nowo skonstruowany samolot;
2. wyćwiczyć ptaka łowczego
SJP.pl
1. wypróbować nowo skonstruowany samolot;
2. wyćwiczyć ptaka łowczego
SJP.pl
potocznie: osoba mająca dużą wiedzę na dany temat, dobrze znająca się na czymś
SJP.pl
1. wypróbować nowo skonstruowany samolot;
2. wyćwiczyć ptaka łowczego
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Instytut Sióstr Oblatek Serca Jezusa
SJP.pl
lotnik pilotujący samoloty nowej konstrukcji w celu sprawdzenia ich właściwości; pilot oblatywacz
SJP.pl
Pilot doświadczalny (pilot testowy, pilot oblatywacz) – pilot statku powietrznego znajdującego się w trakcie badań w locie i odbywającym loty celem wykrycia i zdiagnozowania ewentualnych nieprawidłowości w zakresie stateczności, sterowności, obciążeń i osiągów, charakterystyki przeciągnięcia i korkociągu, drgań, zgodności z przepisami (np. FAR), przed dopuszczeniem statku powietrznego do normalnej eksploatacji.
Wikipedia
rzadko: odpadły, wypadły, wyłysiały, wytarty
SJP.pl
włożyć coś na kogoś lub na coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. oblegać)
(1.1) wojsk. otaczać zbrojnie jakieś miejsce celem zdobycia go
(1.2) otaczać gromadnie
czasownik przechodni dokonany (ndk. oblekać)
(2.1) założyć powłoczkę
(2.2) rzad. włożyć ubranie
czasownik zwrotny dokonany oblec się (ndk. oblekać się)
(3.1) rzad. włożyć coś na siebie
Wiktionary
czas. oblegać
Wiktionary
obraźliwie: osoba obleśna, odrażająca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. mężczyzna obleśny, budzący odrazę
Wiktionary
rzecz. obleśność ż.
przym. obleśny
przysł. obleśnie
Wiktionary
(1.1) obrzydliwiec, świntuch, zboczeniec
Wiktionary
potocznie: jest do przyjęcia, może być; ujdzie
SJP.pl
1. otaczać twierdzę wojskiem w celu jej zdobycia;
2. otaczać gromadą kogoś lub coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oblec, oblegnąć)
(1.1) wojsk. otaczać zbrojnie
(1.2) otaczać gromadnie
Wiktionary
rzecz. obleganie n., obleczenie n., oblężenie n.
czas. oblec dk., oblegnąć dk.
Wiktionary
(1.1) napadać, otaczać
(1.2) gromadzić się, obstępować, otaczać, tłoczyć się
Wiktionary
1. otaczać twierdzę wojskiem w celu jej zdobycia;
2. otaczać gromadą kogoś lub coś
SJP.pl
1. otaczać twierdzę wojskiem w celu jej zdobycia;
2. otaczać gromadą kogoś lub coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. oblegający
Wiktionary
IPA: ɔbˈlɛ̃ŋʲɟɛʃ, AS: oblẽŋʹǵeš
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Oblęgorek – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Strawczyn, 18 km na północny zachód od Kielc.
W XVI w. wieś należała do H. Odrowąża.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Oblęgorek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
otoczyć gromadą coś lub kogoś
SJP.pl
1. ubierać, odziewać kogoś, wkładać coś na kogoś;
2. powlekać tkaniną, pokrywać pokrowcem lub obiciem;
3. naciągać poszewki na pościel
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oblec)
(1.1) zakładać powłoczkę
(1.2) rzad. wkładać ubranie
czasownik zwrotny niedokonany oblekać się (dk. oblec się)
(2.1) rzad. wkładać coś na siebie
Wiktionary
rzecz. oblekanie n.
Wiktionary
(1.1) powlekać
(1.2) nakładać, ubierać
(2.1) ubierać się
Wiktionary
rzadko: przedstawiciel typu bezkręgowców zaliczanego do królestwa zwierząt, charakteryzujący się nieczłonowanym, przeważnie wydłużonym i zwykle kolistym w przekroju ciałem; robak obły
SJP.pl
Obleńce, robaki obłe (Nemathelminthes, Aschelminthes) – tradycyjna nazwa grupy bezkręgowców charakteryzujących się nieczłonowanym, przeważnie wydłużonym i zwykle kolistym w przekroju ciałem. Przykładowymi przedstawicielami tej grupy są: glista ludzka, owsik i włosień spiralny. Współczesne porównawcze badania molekularne ujawniły brak pokrewieństwa filogenetycznego pomiędzy zwierzętami zaliczanymi do obleńców.
Wikipedia
rzadko: przedstawiciel typu bezkręgowców zaliczanego do królestwa zwierząt, charakteryzujący się nieczłonowanym, przeważnie wydłużonym i zwykle kolistym w przekroju ciałem; robak obły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rzecz, surowiec, którym się coś oblepia
(1.2) daw. powłoka, którą czymś oblepiono
Wiktionary
czas. oblepiać ndk., oblepić dk.
rzecz. oblepka ż., oblepia ż.
Wiktionary
(1.1) oblepia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rzecz, surowiec, którym się coś oblepia
(1.2) daw. powłoka, którą czymś oblepiono
Wiktionary
czas. oblepiać ndk., oblepić dk.
rzecz. oblepa ż., oblepka ż.
Wiktionary
(1.1) oblepa
Wiktionary
1. przyklejać dużo czegoś w jakimś miejscu;
2. zasmarowywać coś ze wszystkich stron jakąś gęstą substancją;
3. szczelnie pokrywać czymś jakąś powierzchnię lub miejsce
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oblepić)
(1.1) pokrywać jakąś powierzchnię lub miejsce czymś, co się lepi
Wiktionary
(1.1) (…) pokazywał mu ule i kószki (…), a które syn jego Stanisław oblepiał gliną, zmieszaną z krowieńcem.
Wiktionary
rzecz. oblepianie n., oblepienie n., oblepa ż., oblepka ż., oblepia ż., oblepicha ż.
czas. oblepić dk.
przym. oblepiony, oblepły
Wiktionary
olepić (rzadko);
1. przykleić dużo czegoś w jakimś miejscu;
2. lepiąc się lub mażąc, przywrzeć do czegoś lub kogoś;
3. zasmarować coś ze wszystkich stron gęstą substancją;
4. szczelnie pokryć czymś jakąś powierzchnię lub miejsce;
5. zwykle o ubraniu: szczelnie przylgnąć do ciała; oblepić się;
6. oblepić się:
a) zwykle o ubraniach: szczelnie przylgnąć do ciała; oblepić;
b) pokryć się czymś lepkim, kleistym
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. oblepiać)
(1.1) pokryć jakąś powierzchnię lub miejsce czymś, co się lepi
Wiktionary
(1.1) (…) na koniec wszelkie wilki i suche gałęzie piłeczką poobrzynać, a rany przez to zadane oblepić krowieńcem, zmieszanym z gliną i paździerzem lub (…).
Wiktionary
rzecz. oblepianie n., oblepienie n., oblepa ż., oblepka ż., oblepia ż., oblepicha ż., lepa ż.
czas. oblepiać ndk.
przym. oblepiony, oblepły, lepki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rokitnik zwyczajny
Wiktionary
rzecz. lep m., lepik m., lepidło n., lepienie n., oblepianie n., oblepienie n., lepiszcze n., polepa ż.
czas. lepić ndk., oblepiać ndk., oblepić dk.
Wiktionary
(1.1) rokitnik, bedłak, szakłakowiec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zdrobn. od: oblepa
Wiktionary
czas. oblepiać ndk., oblepić dk.
rzecz. oblepa ż., oblepia ż.
Wiktionary
1. nieco obleśny;
2. wzbudzający obrzydzenie; obrzydliwy
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: obleśnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obleśny
SJP.pl
→ obleśny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pogard. cecha tego, co jest obleśne; cecha tych, którzy są obleśni
Wiktionary
rzecz. obleśniak m., oblech m.
przym. obleśny
przysł. obleśnie
Wiktionary
lubieżny, odrażający, rozpustny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pogard. cecha kogoś rozpustnego i wywołujący wstręt
(1.2) pogard. wyrażający chęć podjęcia kontaktów seksualnych w sposób nieprzyzwoity i wzbudzający tym obrzydzenie
Wiktionary
(1.1) Łapiesz się na tym, że chcesz wybić ostatnie dwa zęby obleśnemu fagasowi, który na jakimś przyjęciu pozwalał sobie na żarciki z erotycznym podtekstem…
(1.2) - Pozwoli pani, że się przedstawię, doktor jestem - ujmuje jej wyciągniętą rękę i składa na niej obleśny pocałunek.
Wiktionary
IPA: ɔbˈlɛɕnɨ, AS: obleśny
Wiktionary
rzecz. obleśność ż., oblech m., leść ż.
przysł. obleśnie
Wiktionary
1. polewać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron; pokrywać płynem;
2. potocznie: czcić jakąś okazję na spotkaniu alkoholowym, pijatyce; pić z jakiejś okazji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oblać)
(1.1) polewać coś z wierzchu jakimś płynem
(1.2) pokrywać coś jakąś masą
(1.3) nie zaliczać komuś egzaminu
(1.4) świętować jakieś wydarzenie alkoholem
(1.5) o rzece, jeziorze, morzu: otaczać z kilku stron
(1.6) o świetle: oświetlać z kilku stron
czasownik zwrotny niedokonany oblewać się (dk. oblać się)
(2.1) wylewać coś na samego siebie
(2.2) wylewać coś na siebie wzajemnie
Wiktionary
(1.4) Cześć Mietek, świetnie trafiłeś, właśnie oblewamy sesję!
(1.5) Bałtyk oblewa wybrzeża dziewięciu krajów.
(1.6) Nagle snop czerwonego bengalskiego światła pada od strony wejścia i oblewa krwawym blaskiem całą arenę.
Wiktionary
IPA: ɔbˈlɛvat͡ɕ, AS: oblevać
Wiktionary
rzecz. zlewka ż., oblew m., oblewanie n., oblanie n., polewanie n., polewaczka ż.
czas. lać ndk., wylewać ndk., wylać dk., oblać dk., olewać ndk., olać dk., polewać ndk., polać dk., wlewać ndk., wlać dk., zalewać ndk., zalać dk.
Wiktionary
1. polewać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron; pokrywać płynem;
2. potocznie: czcić jakąś okazję na spotkaniu alkoholowym, pijatyce; pić z jakiejś okazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oblewać.
Wiktionary
czas. olać, lać, oblać dk., oblewać ndk.
rzecz. oblanie n., zlewka ż.
Wiktionary
1. polewać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron; pokrywać płynem;
2. potocznie: czcić jakąś okazję na spotkaniu alkoholowym, pijatyce; pić z jakiejś okazji
SJP.pl
Oblewo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
drzewo, zwłaszcza sosna, z jedną barcią; także barć
SJP.pl
dawniej: oblegać
SJP.pl
1. o owadach: obsiąść kogoś lub coś ze wszystkich stron;
2. wytrzeć się, stracić wierzchnią warstwę, odpaść
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obłazić)
(1.1) pot. wejść na coś lub na kogoś w znacznej liczbie
(1.2) pot. stracić część wierzchnią
(1.3) pot. odwiedzić wiele miejsc
Wiktionary
rzecz. oblezienie n.
Wiktionary
(1.2) zejść, wytrzeć się
(1.3) obejść
Wiktionary
otoczenie wojskiem jakichś twierdz, miast w celu ich zdobycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. otoczenie siłami zbrojnymi jakiejś twierdzy lub miasta w celu ich zdobycia
(1.2) otoczenie jakiegoś obiektu przez tłum
Wiktionary
Oblężenie – odcięcie miasta, twierdzy, regionu, części kraju lub innego obiektu posiadającego załogę wojskową, od głównych sił oraz źródeł zaopatrzenia, zarówno w sprzęt i siły wojskowe, jak i żywność i inne potrzebne do życia artykuły. Oblężenie polega na otoczeniu takiego obiektu pierścieniem wojsk i blokadzie prób zarówno opuszczenia go, jak i wsparcia z zewnątrz.
Wikipedia
(1.1) Oblężenie trwało wiele miesięcy i w mieście zapanował straszliwy głód.
Wiktionary
IPA: ˌɔblɛ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: oblẽũ̯žẽńe
Wiktionary
czas. oblegać
przym. oblężniczy
rzecz. obleganie
Wiktionary
związany z oblężeniem, służący do zbrojnego oblegania, np. działo oblężnicze
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w budownictwie: obłożyć ściany budynku licówką
SJP.pl
1. warstwa okładzinowa na ścianie wykonana z licówki;
2. dawny układ wsi w formie mocno wydłużonego placu obwiedzionego dwoma drogami obudowanymi domostwami; wieś placowa, owalnica
SJP.pl
Wikipedia
w budownictwie: obkładać ściany budynku licówką
SJP.pl
licząc, ustalać wielkość lub wartość czegoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) licząc ustalać wielkość lub wartość czegoś
Wiktionary
IPA: ɔbˈlʲit͡ʃat͡ɕ, AS: oblʹičać
Wiktionary
rzecz. obliczanie n., obliczenie n.
czas. policzyć
przym. obliczeniowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co obliczalne; cecha tych, którzy są obliczalni
Wiktionary
przym. obliczalny, obliczeniowy
Wiktionary
dający się obliczyć, np. obliczalne straty; wymierny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obliczać.
Wiktionary
(1.1) Czy znasz algorytm obliczania liczby pi?
Wiktionary
IPA: ˌɔblʲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: oblʹičãńe
Wiktionary
rzecz. obliczenie
czas. obliczać ndk., obliczyć dk.
przym. obliczeniowy
Wiktionary
(1.1) kalkulowanie, stpol. komputacja
Wiktionary
członkini bezhabitowego zgromadzenia zakonnego: Zgromadzenie Sióstr Wynagrodzicielek Najświętszego Oblicza
SJP.pl
1. twarz;
2. postać, wygląd lub charakter kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. twarz jakiejś osoby i jej wyraz
(1.2) przen. charakter czegoś; zarys, postać czegoś
(1.3) twarz zwierzęcia
Wiktionary
(1.1) Był człowiekiem o wysokim czole i poważnym obliczu.
Wiktionary
IPA: ɔbˈlʲit͡ʃɛ, AS: oblʹiče
Wiktionary
(1.1) fizjonomia, twarz, buzia, lico
(1.2) esencja
Wiktionary
licząc, ustalić wielkość lub wartość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obliczyć.
Wiktionary
rzecz. obliczanie n.
czas. policzyć, obliczyć dk., obliczać ndk.
przym. obliczeniowy
Wiktionary
(1.1) skalkulowanie, przekalkulowanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) inform. wymagający dużej ilości obliczeń, przetworzenia przez komputer dużej ilości danych
Wiktionary
(1.1) Animacja z ruchomymi promieniami światła w tym programie jest bardzo obliczeniochłonnym efektem i komputer generuje ją przez dłuższy czas.
Wiktionary
IPA: ˌɔblʲit͡ʃɛ̃ɲɔˈxwɔ̃nːɨ, AS: oblʹičẽńoχu̯õ•ny
Wiktionary
specjalista w dziedzinie metod numerycznych; numeryk
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący obliczeń
Wiktionary
rzecz. obliczeniowiec m., obliczalność ż., obliczenie n., obliczanie n.
czas. policzyć, liczyć, obliczać ndk., obliczyć dk.
przym. obliczalny
przysł. obliczeniowo
Wiktionary
licząc, ustalić wielkość lub wartość czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obliczać)
(1.1) dokonany od|obliczać.
Wiktionary
(1.1) Wartość azymutu boku PK obliczymy uwzględniając fakt, że w każdej ćwiartce układu współrzędnych prostokątnych znaki przyrostów tworzą inną kombinację.
Wiktionary
IPA: ɔbˈlʲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: oblʹičyć
Wiktionary
czas. liczyć, policzyć
rzecz. obliczanie n., obliczenie n.
przym. obliczeniowy
Wiktionary
1. pisemne zobowiązanie się do spłaty długu;
2. dawniej: obowiązek, powinność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ekon. pisemne uznanie długu
Wiktionary
rzecz. obligo
Wiktionary
(1.1) skrypt dłużny
Wiktionary
rodzaj papieru wartościowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. papier wartościowy o charakterze dłużnym dający posiadaczowi prawo do otrzymania świadczenia od emitenta w określonym terminie;
Wiktionary
Obligacja – papier wartościowy emitowany w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem obligatariusza i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Obligacja należy do kategorii dłużnych instrumentów finansowych. W przeciwieństwie do akcji, obligacje nie dają posiadaczowi żadnych uprawnień względem emitenta typu współwłasność, dywidenda czy też uczestnictwo w walnych zgromadzeniach.
Wikipedia
(1.1) Po konferencji prasowej premiera rentowność polskich obligacji dziesięcioletnich wzrosła do prawie 5 procent.
Wiktionary
IPA: ˌɔblʲiˈɡat͡sʲja, AS: oblʹigacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. obligatariusz m.
przysł. obligatoryjnie
przym. obligatoryjny, obligacyjny
czas. obligować
Wiktionary
związany z obligacjami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ekon. finans. dotyczący obligacji
(1.2) praw. dotyczący zobowiązań; stanowiący zobowiązanie
Wiktionary
rzecz. obligacja ż., obligacyjność ż., obligatariusz m., obligatariuszka ż.
Wiktionary
(1.2) zobowiązaniowy
Wiktionary
właściciel obligacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. posiadacz obligacji
Wiktionary
Obligacja – papier wartościowy emitowany w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem obligatariusza i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Obligacja należy do kategorii dłużnych instrumentów finansowych. W przeciwieństwie do akcji, obligacje nie dają posiadaczowi żadnych uprawnień względem emitenta typu współwłasność, dywidenda czy też uczestnictwo w walnych zgromadzeniach.
Wikipedia
rzecz. obligacja ż.
przym. obligacyjny
Wiktionary
w dawnym prawie rzymskim: zobowiązanie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) obowiązkowo
Wiktionary
(1.1) Tak należy ukształtować miejską sieć komunikacyjną, aby dojazd do Muzeum przebiegał obligatoryjnie - a nie fakultatywnie! - przez miejską starówkę!
Wiktionary
IPA: ˌɔblʲiɡatɔˈrɨjɲɛ, AS: oblʹigatoryi ̯ńe
Wiktionary
rzecz. obligacja ż., obligatoryjność ż., obligowanie n.
czas. obligować ndk., zobligować dk.
przym. obligatoryjny
Wiktionary
(1.1) obowiązkowo, koniecznie
Wiktionary
obowiązkowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest obligatoryjne
Wiktionary
przym. obligatoryjny
przysł. obligatoryjnie
Wiktionary
obowiązkowy, konieczny; obowiązujący, powinny, należny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) obowiązkowy, konieczny, obowiązujący
Wiktionary
IPA: ˌɔblʲiɡatɔˈrɨjnɨ, AS: oblʹigatoryi ̯ny
Wiktionary
rzecz. obligacja ż., obligatoryjność ż., obligowanie n.
czas. obligować ndk., zobligować dk.
przysł. obligatoryjnie
Wiktionary
(1.1) obowiązkowy, konieczny, obowiązujący, powinny, należny
Wiktionary
w ekonomii: zobowiązanie, poręczenie, dług
SJP.pl
nakładać obowiązek, zobowiązywać do czegoś, zmuszać do czegoś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zobowiązywać, nakładać obowiązek
(1.2) przest. usilnie prosić, upraszać
czasownik zwrotny niedokonany obligować się
(2.1) daw. brać na siebie obowiązek, zobowiązać się
Wiktionary
(1.1) W dalszym ciągu podejmować będziemy kroki, do których obliguje nas prawo.
Wiktionary
IPA: ˌɔblʲiˈɡɔvat͡ɕ, AS: oblʹigovać
Wiktionary
czas. zobligować dk.
przym. obligatoryjny
przysł. obligatoryjnie
rzecz. obligowanie n., obligacja, obligo
Wiktionary
(1.1) zobowiązywać
(1.2) upraszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obligować.
Wiktionary
rzecz. zobligowanie n.
czas. obligować ndk., zobligować dk.
przysł. obligatoryjnie
przym. obligatoryjny
Wiktionary
wszyć w krawędź żagla lik - specjalną linkę go wzmacniającą
SJP.pl
wąska, obła powierzchnia na bokach tarcicy; oflis
SJP.pl
otoczyć pancerzem
SJP.pl
otaczać linią
SJP.pl
1. zarastanie jam ciała, naczyń krwionośnych tkanką łączną w następstwie przewlekłych zapaleń, zakrzepów, urazów, a także w wyniku zamierzonych działań medycznych;
2. zatarcie, zamazanie napisu
SJP.pl
Obliteracja – termin pochodzący z jęz. łacińskiego (od „oblitteratio”: zatarcie, zapomnienie) określający zatarcie (np. fragmentu manuskryptu), usunięcie, zamazanie, wymazanie, zatarcie, wydrapanie (niektórych liter lub całego napisu), czyniąc go lub jego fragment nieczytelnym.
Wikipedia
polizać coś kilka razy lub naokoło
SJP.pl
lizać coś kilka razy lub naokoło
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) lizać coś naokoło
(1.2) lizać coś z kilku stron
czasownik zwrotny niedokonany oblizywać się
(2.1) oblizywać (1.1) sobie wargi
(2.2) przen. mieć na coś wielką chęć
Wiktionary
IPA: ˌɔblʲiˈzɨvat͡ɕ, AS: oblʹizyvać
Wiktionary
rzecz. lizusostwo n., lizak m., lizawka ż., oblizywanie n., lizanie n., lizanko n.
czas. oblizać, lizać, liznąć, wylizać, zlizać, zlizywać, przelizać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oblizywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔblʲizɨˈvãɲɛ, AS: oblʹizyvãńe
Wiktionary
czas. zlizywać, oblizywać ndk., oblizać dk.
rzecz. oblizanie n., lizusostwo n.
Wiktionary
warstwa lodu pokrywająca powierzchnię czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oblodzić.
Wiktionary
Oblodzenie – zjawisko atmosferyczne w postaci warstwy lodu powstałej na powierzchni danego przedmiotu. Powstaje w wyniku schłodzenia się cząstek wody (mgły) w temperaturze poniżej 10 °C. Osad lodowy wytwarza się w atmosferze na powierzchni nie stykającej się z ziemią.
Oblodzenie jest dość często przyczyną występowania zagrożenia awarią (np. oblodzenie kabli energetycznych) lub niebezpieczeństw związanych z transportem (np. oblodzenie skrzydeł samolotu).
Wikipedia
czas. oblodzić
rzecz. lód mrz./mzw.
Wiktionary
związany z warstwą lodu pokrywającą powierzchnię czegoś
SJP.pl
olodzić;
1. pokryć coś warstwą lodu;
2. oblodzić się - pokryć się lodem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pokryć lodem
Wiktionary
IPA: ɔbˈlɔd͡ʑit͡ɕ, AS: obloʒ́ić
Wiktionary
rzecz. lód mrz./mzw.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pokryty warstwą lodu
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: oblodzić
Wiktionary
rzecz. lód m., lodzik m., zalodzenie n., lodowisko n., lodówka ż., lodziarz m., lodziarnia ż., obladzanie n., oblodzenie n., lodowacenie n., zlodowacenie n., zlodzenie n.
czas. zaladzać ndk., zalodzić dk., obladzać ndk., oblodzić dk., lodowacieć ndk., zlodowacieć dk.
przym. lodowy, lodowaty, lodowcowy, polodowcowy, zalodzony
przysł. lodowo, lodowato
Wiktionary
(1.1) zalodzony
Wiktionary
1. okrążenie czegoś w powietrzu; oblecenie;
2. lot próbny maszyną latającą;
3. lot owadów dookoła jakiegoś terenu (np. pszczół na początku sezonu pszczelarskiego);
4. w łowiectwie: swobodne latanie ptaków na wolności jako element tresury;
SJP.pl
ukochany, pan młody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. oblubieniec i oblubienica
forma rzeczownika.
(2.1) M. i W. lm. od: oblubieniec
Wiktionary
(1.1) Stary sługa życzył oblubieńcom szczęśliwego pożycia.
Wiktionary
rzecz. oblubienica ż., oblubieniec mos., oblubieńczość ż.
przym. oblubieńczy
przysł. oblubieńczo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób oblubieńczy
Wiktionary
rzecz. oblubienica ż., oblubieniec mos., oblubieńcy lm m., oblubieńczość ż.
przym. oblubieńczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co oblubieńcze
Wiktionary
rzecz. oblubienica ż., oblubieniec mos., oblubieńcy lm m.
przym. oblubieńczy
przysł. oblubieńczo
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. dotyczący oblubieńca lub oblubienicy, związany z oblubieńcem lub oblubienicą
Wiktionary
rzecz. oblubienica ż., oblubieniec mos., oblubieńcy lm m., oblubieńczość ż.
przysł. oblubieńczo
Wiktionary
dawniej:
1. panna młoda lub narzeczona;
2. ulubienica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. narzeczona lub panna młoda
(1.2) daw. ulubienica
Wiktionary
Oblubienica (ang. The Beloved) – obraz olejny należącego do grupy prerafaelitów malarza Dantego Gabriela Rossettiego, namalowany w latach 1865–1866. Zleceniodawcą obrazu był George Rae, który zakupił płótno za 300 funtów. Od 1916 dzieło znajduje się w Tate Britain w Londynie.
Wikipedia
(1.1) Ogrodem zamkniętym jesteś, siostro ma, oblubienico, / ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym.
Wiktionary
rzecz. lubienie n.
:: fm. oblubieniec mos.
czas. lubić ndk.
przym. oblubieńczy
przysł. oblubieńczo
Wiktionary
ukochany, pan młody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. narzeczony lub pan młody
(1.2) daw. ulubieniec
Wiktionary
(1.1) Jeśli jednak panna posagu nie ma, latami czekać musi na oblubieńca w domu rodzicielskim, chyba, że już tak jest piękna, że zdoła zwabić i mniej interesownego konkurenta.
(1.1) Tam słońcu namiot wystawił, / i ono wychodzi jak oblubieniec ze swej komnaty, / weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega.
Wiktionary
rzecz. oblubieńcy lm m., oblubieńczość ż.
:: fż. oblubienica ż.
przym. oblubieńczy
przysł. oblubieńczo
Wiktionary
potocznie: obejrzeć, zapoznać się; obczaić
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który jest porośnięty bluszczem
Wiktionary
1. naubliżać, nawymyślać, naurągać
2. ochlapać, opryskać
SJP.pl
1. ubliżać, urągać
2. opryskiwać, ochlapywać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obmacywać)
(1.1) sprawdzić dokładnie dotykiem
(1.2) posp. dotknąć lubieżnie
czasownik zwrotny dokonany obmacać się (ndk. obmacywać się)
(2.1) obmacać siebie samego
(2.2) posp. dotknąć lubieżnie siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. obmacanie n., macka ż.
czas. obmacywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. obmacać)
(1.1) sprawdzać dokładnie dotykiem
(1.2) posp. dotykać lubieżnie
czasownik zwrotny niedokonany obmacywać się (dk. obmacać się)
(2.1) obmacywać siebie samego
(2.2) posp. dotykać lubieżnie siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. obmacywanie n.
czas. obmacać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obmacywać.
Wiktionary
Palpacja (łac. palpatio), inaczej omacywanie – metoda diagnostyki medycznej, która polega na takim macaniu palcami (badanie dotykiem), aby wyczuć rozmiar, kształt, twardość lub położenie określonej struktury anatomicznej. Palpacja jest używana przez lekarzy w badaniu narządów, głównie klatki piersiowej i brzucha, a także do oceny tętna.
Wikipedia
rzecz. obmacanie n.
czas. obmacywać ndk.
Wiktionary
1. pomalować coś wokół, ze wszystkich stron;
2. potocznie: przedstawić kogoś w niekorzystnym świetle, oczernić kogoś;
3. obmalować się:
a) pomalować siebie samego z różnych stron;
b) potocznie: przedstawić się w złym świetle
SJP.pl
[czytaj: obmar-znięty] taki, który obmarzł (zamarzł lub przemarzł po wierzchu); obmarzły, obmarźnięty
SJP.pl
[czytaj: obmar-zły] taki, który obmarzł (zamarzł lub przemarzł po wierzchu); obmarznięty, obmarźnięty
SJP.pl
wygłaszać, przekazywać niekorzystne lub niezgodne z prawdą informacje o kimś; oczerniać, obgadywać, oplotkowywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obmówić)
(1.1) mówić złośliwe rzeczy o kimś
(1.2) przest. poddawać analizie, dyskusji
czasownik zwrotny niedokonany obmawiać się (dk. obmówić się)
(2.1) obmawiać jeden drugiego
Wiktionary
rzecz. obmawianie n.
czas. obmówić
Wiktionary
(1.1) obgadywać, oczerniać, szkalować
(1.2) omawiać, przedyskutowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obmawiać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbmaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: obmavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. obmówić, obmawiać ndk.
Wiktionary
(1.1) plotkowanie
Wiktionary
w budownictwie:
1. przedmiar konstrukcji monolitycznych (żelbetowych i betonowych);
2. pomierzenie wykonanych robót na budowie w celu kontroli i rozliczenia się przedsiębiorstwa z inwestorem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. obraź. kobieciarz, dziwkarz
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obmierźle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obmierzły
SJP.pl
[czytaj: obmier-znąć] stać się odpychająco brzydkim, omierzłym; omierznąć
SJP.pl
[czytaj: obmier-zły] taki, który obmierzł (stał się odpychająco brzydki), taki, który budzi wstręt; omierzły, omierznięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) budzący wstręt
Wiktionary
(1.1) Minęło wiele godzin, a on nadal tkwił w tym obmierzłym dole.
Wiktionary
IPA: ɔbˈmʲjɛrzwɨ, AS: obmʹi ̯erzu̯y
Wiktionary
rzecz. obmierzłość
przysł. obmierźle
czas. mierzić
Wiktionary
(1.1) nieapetyczny, obrzydliwy, obrzydły, obskurny, odpychający, odrażający, odstręczający, ohydny, parszywy, plugawy, przebrzydły, sparszywiały, szkaradny, wstrętny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
uczynić przedmiotem modlitwy; omodlić
SJP.pl
zmoknąć dookoła, z wielu stron
SJP.pl
mokry dookoła, z wielu stron; obmokły
SJP.pl
mokry dookoła, z wielu stron; obmoknięty
SJP.pl
celowe przekazywanie komuś niekorzystnych lub niezgodnych z prawdą informacji o kimś; oszczerstwo, oczernianie, pomówienie
SJP.pl
dawniej: osoba, która wygłasza, przekazuje niekorzystne lub niezgodne z prawdą informacje o kimś; oszczerca, plotkarz
SJP.pl
wygłosić, przekazać niekorzystne lub niezgodne z prawdą informacje o kimś; oczernić, obgadać, oplotkować
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. obmawiać)
(1.1) wygłosić, przekazać niekorzystne lub niezgodne z prawdą informacje o kimś
czasownik zwrotny dokonany obmówić się (ndk. obmawiać się)
(2.1) obmówić (1.1) jeden drugiego
Wiktionary
rzecz. obmowa ż., obmówienie n., obmawianie n.
czas. obmawiać ndk.
Wiktionary
(1.1) oczernić, obgadać, oplotkować; wulg. osrać, obsrać, obesrać
(2.1) oczernić się, obgadać się, oplotkować się; wulg. obsrać się
Wiktionary
1. zbudować mur wokół czegoś;
2. otoczyć coś warstwą kamieni lub cegieł
SJP.pl
1. zbudować mur wokół czegoś;
2. otoczyć coś warstwą kamieni lub cegieł
SJP.pl
1. budować mur wokół czegoś;
2. otaczać coś warstwą kamieni lub cegieł
SJP.pl
rozpadać się wskutek gnicia, butwienia; zbutwieć, zmurszeć
SJP.pl
część składowa urządzenia kotłowego, pieca lub suszarni kształtująca komorę paleniskową i kanały spalinowe oraz izolująca urządzenie od strat cieplnych
SJP.pl
dotknąć szybko, delikatnie i ze wszystkich stron
SJP.pl
dotykać szybko, delikatnie i ze wszystkich stron
SJP.pl
przemyć, umyć z grubsza
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obmywać)
(1.1) usunąć zanieczyszczenie z powierzchni przy użyciu cieczy
(1.2) czasowo otoczyć płynącą wodą
czasownik zwrotny dokonany obmyć się (ndk. obmywać się)
(2.1) oczyścić się przy użyciu cieczy
(2.2) oczyścić się wzajemnie przy użyciu cieczy
forma rzeczownika.
(3.1) D., lm. od obmycie
Wiktionary
(1.1) Raczcie, panowie moi, zajść do domu sługi waszego na nocleg; obmyjcie sobie nogi, a rano pójdziecie w dalszą drogę.
(1.2) Betonowe nabrzeże obmyły wody przypływu.
(2.1) Wojak obmył się w misce, którą dziewka wyniosła z chaty.
Wiktionary
rzecz. obmycie n., obmywanie n.
czas. myć ndk., obmywać ndk.
Wiktionary
(1.1) omyć
(1.2) omyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usunięcie zanieczyszczenia cieczą
Wiktionary
(1.1) Uczynisz kadź z brązu, z podstawą również z brązu, do obmyć, i umieścisz ją między przybytkiem a ołtarzem, i nalejesz do niej wody.
Wiktionary
czas. obmyć dk.
rzecz. obmywanie n.
Wiktionary
(1.1) ablucja, umycie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. obmyślić)
(1.1) opracowywać w myśli
Wiktionary
rzecz. obmyślanie n.
czas. myśleć, obmyślić
Wiktionary
(1.1) war. obmyśliwać
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: obmyślanie
SJP.pl
dawniej: działający z namysłem, wynikający z namysłu; obmyślny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obmyślać)
(1.1) dokonany od|obmyślać.
Wiktionary
rzecz. obmyślanie n., obmyślenie n.
czas. obmyślać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. obmyślić)
(1.1) układać w myśli sposób rozwiązania jakiejś sprawy
Wiktionary
rzecz. obmyśliwanie n.
Wiktionary
(1.1) war. obmyślać
Wiktionary
dawniej: działający z namysłem, wynikający z namysłu; obmyślany
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obmyć)
(1.1) opłukiwać zabrudzoną powierzchnię
(1.2) otaczać coś napływającą i odpływającą wodą
czasownik zwrotny niedokonany obmywać się (dk. obmyć się)
(2.1) oczyszczać się przy użyciu cieczy
(2.2) wzajemnie oczyszczać się przy użyciu cieczy
Wiktionary
(1.1) Baba przyjmowała dziecię, baba obmywała starca, gdy umarł, kładła go w trumnie i śpiewała nad nim wigilie.
(1.2) Luksor obmywają wody Nilu.
(2.1) Przed modlitwami obmywał się u wejścia do meczetu.
Wiktionary
rzecz. obmywanie n.
czas. myć ndk., obmyć dk.
Wiktionary
(1.1) omywać, płukać
(1.2) oblewać
(2.1) opłukiwać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opłukiwanie wodą z brudu
(1.2) o wodzie co pewien czas na chwilę zalewanie lub moczenie czegoś
Wiktionary
(1.1) Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Wiktionary
rzecz. obmycie n.
czas. obmyć dk., obmywać ndk.
Wiktionary
(1.1) omywanie
Wiktionary
rzadko:
1. nieść coś tak, żeby wszyscy mogli to obejrzeć; obnosić;
2. potocznie: okazywać demonstracyjnie swoje uczucia, afiszować się czymś; obnosić;
3. obnaszać się - popisywać się czymś, afiszować się; obnosić się
SJP.pl
1. rozbierać lub odsłaniać kogoś;
2. pokazywać prawdę o czymś; czynić jawnym;
3. obnażać się - pokazywać intymne części ciała, rozbierać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obnażyć)
(1.1) czynić nagim, pozbawionym ubioru
(1.2) pozbawiać osłony
(1.3) przen. czynić jawnym, pozbawionym fałszu
czasownik zwrotny niedokonany obnażać się
(2.1) czynić nagim siebie samego
(2.2) czynić nagim siebie wzajemnie
Wiktionary
rzecz. nagość ż., nagus m., naguska n., golasek m., golaska ż., golas m., golenie n., zgolenie n., ogolenie n., ogołacanie n., ogołocenie n., golarz m., golarnia ż., obnażanie n., obnażenie n., goły nmos., nagi m.
czas. obnażyć dk., golić ndk., zgolić dk., ogolić dk., ogołacać ndk., ogołocić dk.
przym. nagi, nagutki, nagusieńki, goły
przysł. goło, nago, nagusieńko
Wiktionary
(1.1) rozbierać, rozdziewać
(1.2) odsłaniać
(1.3) ujawniać
(2.1) rozbierać się, rozdziewać się
(2.2) rozbierać się, rozdziewać się
Wiktionary
obnażacz różówka - gatunek błonkówki z rodziny obnażaczowatych
SJP.pl
o cechach obnażaczowatych (rodzina błonkówek)
SJP.pl
Obnażaczowate (Argidae) – rodzina owadów z rzędu błonkoskrzydłych.
Wikipedia
o cechach obnażaczowatych (rodzina błonkówek)
SJP.pl
1. rozbierać lub odsłaniać kogoś;
2. pokazywać prawdę o czymś; czynić jawnym;
3. obnażać się - pokazywać intymne części ciała, rozbierać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obnażać.
Wiktionary
czas. obnażać
rzecz. nagość ż., golas mos./mzw.
Wiktionary
1. rozebrać z odzieży;
2. wyjawić, ukazać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej Rosji, w obwodzie kałuskim, nad Protwą;
Wiktionary
Obninsk (ros. Обнинск) – miasto w środkowej Rosji, w obwodzie kałuskim, nad Protwą. Od 1956 roku miasto. Około 117 tys. mieszkańców (2020). Jest to jeden z większych ośrodków naukowych w Rosji.
W Obninsku mieści się Centrum Szkoleniowe WCN-S MW "Akademia Marynarki Wojennej". Znajduje tu się stacja kolejowa Obninskoje, położona na linii Moskwa – Briańsk – Kijów.
Wikipedia
przym. obniński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Obnińskiem, dotyczący Obnińska
Wiktionary
rzecz. Obnińsk mrz.
Wiktionary
gatunek pająka z rodziny obniżowatych
SJP.pl
Obniż (Liocranum rupicola) – gatunek pająka z rodziny obniżowatych.
Gatunek ten opisany został w 1830 roku przez Charlesa A. Walckenaera jako Clubiona rupicola. Do rodzaju Liocranum przeniósł go w 1878 roku Eugène Simon.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. obniżyć)
(1.1) czynić niższym
(1.2) umieszczać na niższym poziomie
(1.3) zmniejszać intensywność
(1.4) muz. czynić dźwięk niższym
czasownik zwrotny niedokonany obniżać się (dk. obniżyć się)
(2.1) ulegać obniżeniu, opadać poniżej poziomu
(2.2) ulegać zmniejszeniu intensywności
(2.3) ulegać obniżeniu brzmienia
Wiktionary
(1.1) Użycie drewna jako budulca przyśpieszało budowę i obniżało jej koszty, gdyż drewno było dostępne na całym obszarze Rzeczypospolitej, a do budowy angażowano miejscowego cieślę.
(1.1) Zimne noce obniżają przyszłe plony.
(1.2) Heniek stale obniża pulpit w auli.
(1.4) Przecież to organista obniża wszystko o pół tonu.
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈɲiʒat͡ɕ, AS: obʹńižać
Wiktionary
rzecz. niskość ż., niż mrz., obniżanie n., obniżenie n.
czas. obniżyć dk., obniżyć się dk.
przym. niski
przysł. nisko
temsłow. nisko-
Wiktionary
(1.1) zniżać
(1.2) zniżać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obniżać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲɲiˈʒãɲɛ, AS: obʹńižãńe
Wiktionary
czas. obniżać ndk., obniżyć
rzecz. obniżenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obniżyć.
(1.2) teren położony niżej od tych, które go otaczają
Wiktionary
IPA: ˌɔbʲɲiˈʒɛ̃ɲɛ, AS: obʹńižẽńe
Wiktionary
czas. obniżać, obniżyć
rzecz. obniżanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obniżenie ceny
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈɲiʃka, AS: obʹńiška
Wiktionary
czas. obniżyć
Wiktionary
(1.1) rabat, zniżka
Wiktionary
1. mniejszy, niższy niż zwykle;
2. gorszy niż zwykle, niż poprzednio
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niższy niż zazwyczaj lub niż przyjęte normy
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od obniżyć
Wiktionary
o cechach obniżowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Obniżowate (Liocranidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu pająków wyższych. Grupa kosmopolityczna, obejmująca ponad 270 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w 32 rodzajach. Zasiedlają ściółkę, gniazda mrówek i termitów. Aktywnie polują na ofiary.
Wikipedia
o cechach obniżowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) uczynić coś niższym
(1.2) uczynić coś łatwiejszym
(1.3) uczynić coś tańszym
Wiktionary
IPA: ɔbʲˈɲiʒɨt͡ɕ, AS: obʹńižyć
Wiktionary
rzecz. obniżka ż., obniżanie n., obniżenie n.
czas. obniżać ndk., zaniżyć dk., zniżyć się dk.
przym. niski
przysł. nisko
temsłow. nisko-
Wiktionary
(1.1) zmniejszyć, zredukować
(1.2) ograniczyć, okroić, uszczuplić
(1.3) zmniejszyć
Wiktionary
1. potocznie: niosąc kogoś lub coś z miejsca na miejsce pokazywać wszystkim wokół;
2. nieść coś tak, żeby wszyscy mogli to obejrzeć;
3. potocznie: okazywać demonstracyjnie swoje uczucia, afiszować się czymś;
4. obnosić się - popisywać się czymś, afiszować się
SJP.pl
przenoszący się z miejsca na miejsce; dostarczający czegoś na miejsce, do rąk nabywców
SJP.pl
zawartość koszyczków pszczoły miodnej zbieraczki
SJP.pl
Obnóża pyłkowe – grudki zbitego pyłku kwiatowego gromadzonego na zewnętrznych stronach goleni trzeciej pary nóg zbieraczek pszczoły miodnej w tzw. koszyczkach.
Po przyniesieniu do ula obnóża pyłkowe składowane są w komórkach plastra w sąsiedztwie czerwiu, gdzie po przetworzeniu przez pszczoły do postaci pierzgi stanowią rezerwę białkową rodziny pszczelej.
Wikipedia
inna postać fonetyczna lub morfologiczna tego samego wyrazu lub morfemu
SJP.pl
współistnienie w języku wymieniających się elementów fonetycznych lub morfologicznych tego samego wyrazu, morfemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest oboczne
Wiktionary
przym. oboczny
przysł. obocznie, obok
przyim. obok
Wiktionary
zamienny, występujący jednocześnie, współwystępujący
SJP.pl
Obodowo (niem. Obendorf) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sośno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 90 mieszkańców. Jest siedemnastą co do wielkości miejscowością gminy Sośno.
Wikipedia
grupa plemion słowiańskich; Obodrzycy
SJP.pl
Obodryci, Obodrzycy, Obodrzyce (łac. Abodriti) – grupa plemion słowiańskich należąca do Słowian połabskich. Do grupy tej zaliczano: Obodrytów właściwych (Reregów), Połabian, Wagrów, Warnów. Mniejsze grupy Obodrytów to Glinianie, Bytyńcy, Smolińcy i Morzyczanie.
Wikipedia
dotyczący Obodrytów (grupy plemion zachodniosłowiańskich), charakterystyczny dla Obodrytów; obodrzycki
SJP.pl
członek grupy plemion zachodniosłowiańskich
SJP.pl
dotyczący Obodrytów (grupy plemion zachodniosłowiańskich), charakterystyczny dla Obodrytów; obodrycki
SJP.pl
grupa plemion słowiańskich; Obodryci
SJP.pl
Obodryci, Obodrzycy, Obodrzyce (łac. Abodriti) – grupa plemion słowiańskich należąca do Słowian połabskich. Do grupy tej zaliczano: Obodrytów właściwych (Reregów), Połabian, Wagrów, Warnów. Mniejsze grupy Obodrytów to Glinianie, Bytyńcy, Smolińcy i Morzyczanie.
Wikipedia
muzyk grający na oboju
SJP.pl
muzyczka grająca na oboju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na oboju
Wiktionary
rzecz. obój mrz.
:: fm. oboista m.
Wiktionary
drewniany instrument dęty z podwójnym stroikiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. rodzaj instrumentu dętego drewnianego z grupy aerofonów dwustroikowych;
(1.2) muz. językowy (stroikowy) głos organowy, którego barwa przypomina obój (1.1)
Wiktionary
Obój (wł. oboe, skrót: ob.) – Instrument dęty drewniany z grupy aerofonów dwustroikowych. Obój należy do grupy instrumentów z podwójnym trzcinowym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także rożek angielski, fagot i kontrafagot.
Wikipedia
(1.1) Od roku Jacek uczy się gry na oboju i uparcie ćwiczy wieczorami.
(1.1) I teraz wspominając po nocy ową dzienną wesołość, wygrywał sobie: „Mój zielony dzban” i uśmiechał się jeszcze teraz, o ile mu na to pozwalały usta zajęte dmuchaniem w obój.
Wiktionary
IPA: ˈɔbuj, AS: obui ̯
Wiktionary
rzecz. oboista m., oboistka ż.
przym. obojowy
Wiktionary
kość, która łączy mostek z łopatką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. kość obręczy barkowej, która łączący mostek z łopatką;
(1.2) hist. część zbroi chroniąca szyję i barki, oraz niekiedy górną część piersi i kark;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Złamanie obojczyka jest u sportowców dość częstą kontuzją.
(1.1) W kąpieli panowie nosili cienkie trykoty sięgające od obojczyka do połowy uda.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɔjt͡ʃɨk, AS: oboi ̯čyk
Wiktionary
przym. obojczykowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. dotyczący obojczyka
Wiktionary
rzecz. obojczyk m.
Wiktionary
zbiorowo o dwojgu ludzi różnej płci; obydwoje
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) dwie konkretne istoty (dwoje ludzi lub człowiek i zwierzę), różniące się płcią; on i ona
(1.2) dwie konkretne istoty (ludzie lub zwierzęta), jedna lub obie określone za pomocą rzeczownika rodzaju nijakiego; jedno i drugie; on/ona i ono
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. lm. M., B., W. od: obój
Wiktionary
(1.1) Ukrywają oboje urazę, jaką wzajem do siebie czują, ale ja ją widzę.
(1.1) Kobieta i kot. Oboje są groźni.
(1.2) Oboje – i matka, i dziecko – mieli identyczny uśmiech.
(1.2) Oboje dzieci (dwóch chłopców) chodziło do tej samej klasy.
(2.1) Koncert na dwa oboje i dwa klarnety Vivaldiego.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɔjɛ, AS: oboi ̯e
Wiktionary
(1.1-2) licz. obaj, obydwaj, obie, obydwie, oba, obydwa, obydwoje
Wiktionary
(1.1-2) obydwoje
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób nie wyrażający zainteresowania, bez przejęcia
(1.2) w sposób dowolny, nieistotny, bez różnicy; wszystko jedno jak
(1.3) chem. bez reakcji chemicznej
Wiktionary
(1.1) Jej głos zabrzmiał obojętnie.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔˈjɛ̃ntʲɲɛ, AS: oboi ̯ẽntʹńe
Wiktionary
przym. obojętny
czas. obojętnieć, zobojętnieć, zobojętniać
rzecz. zobojętnienie, obojętność
Wiktionary
(1.1) biernie
(1.2) ganc pomada, wsio ryba, wsio rybka
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zobojętnieć)
(1.1) stawać się obojętnym wobec czegoś, tracić zainteresowanie kimś lub czymś
(1.2) przestawać budzić czyjeś zainteresowanie, tracić znaczenie dla kogoś
Wiktionary
(1.1) Obojętnieję na sprawy religii.
Wiktionary
rzecz. obojętnienie n., obojętność ż., zobojętnienie n.
czas. zobojętnieć dk.
przym. obojętny
przysł. obojętnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obojętnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obojętny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obojętnieć.
Wiktionary
czas. obojętnieć
rzecz. zobojętnienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak zainteresowania czymś, brak czułości wobec czegoś, kogoś
(1.2) chem. nie uleganie przemianom chemicznym
Wiktionary
Obojętność – termin wskazujący na postawę lub stan cechujący się brakiem zainteresowania lub znaczenia bądź cech charakterystycznych, czy wyróżniających; właściwość może dotyczyć jednego z następujących pojęć:
Wikipedia
(1.1) Ich obojętność irytuje go bardziej, niż chce przyznać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔˈjɛ̃ntnɔɕt͡ɕ, AS: oboi ̯ẽntność
Wiktionary
przym. obojętny
przysł. obojętnie
czas. obojętnieć, zobojętnieć, zobojętniać
rzecz. zobojętnianie n., zobojętnienie
Wiktionary
(1.1) indyferencja, ignorancja, znieczulica, apatia, zblazowanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który nie wykazuje zainteresowania czymś, nie jest wrażliwy na coś
(1.2) taki, który nie wzbudza zainteresowania, nie jest ciekawy
(1.3) taki, który nie ma cech charakterystycznych; nie jest charakterystyczny, wyjątkowy
(1.4) chem. taki, który nie ma właściwości zasadowych i kwasowych; taki, który nie tworzy związków chemicznych
(1.5) fiz. taki, który nie ma ładunku elektrycznego
(1.6) stpol. taki, który można objąć z dwóch stron
(1.7) stpol. przen. dwuznaczny
Wiktionary
(1.2) Jej fochy są mi zupełnie obojętne.
(1.2) Nieszczęścia innych są nam obojętne, chyba że sprawiają nam przyjemność.
(1.3) Dzisiejsza kolacja była obojętna w smaku.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔˈjɛ̃ntnɨ, AS: oboi ̯ẽntny
Wiktionary
rzecz. zobojętnienie n., obojętność ż.
czas. obojętnieć ndk., zobojętnieć dk., zobojętniać ndk.
przysł. obojętnie
Wiktionary
(1.1) indyferentny
(1.2) błahy, nieistotny
(1.3) zwyczajny, przeciętny, neutralny
Wiktionary
hermafrodytowy, hermafrodytyczny, obojnakowy, obojnaczy, obojnaki;
1. będący obojnakiem;
2. właściwy obojnakowi
SJP.pl
obojnaczość, obupłciowość, dwupłciowość, hermafrodytyzm, diseksualizm;
1. u zwierząt: jednoczesne występowanie gruczołów rozrodczych męskich i żeńskich w organizmie lub gruczołu obojnaczego;
2. u człowieka: wrodzona wada rozwojowa polegająca na istnieniu u tej samej osoby gonad męskich i żeńskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. posiadanie cielesnych cech obu płci
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obojnactwo u człowieka jest wrodzonym zaburzeniem różnicowania narządów płciowych.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔjˈnat͡stfɔ, AS: oboi ̯nactfo
Wiktionary
rzecz. obojnak m., obojnaczość ż., obojnaczność ż.
przym. obojnaczy
Wiktionary
(1.1) obojnaczość, obojnaczność, interseksualizm, dwupłciowość, obupłciowość, biseksualizm, hermafrodytyzm
Wiktionary
obojnactwo, obupłciowość, dwupłciowość, hermafrodytyzm, diseksualizm;
1. u zwierząt: jednoczesne występowanie gruczołów rozrodczych męskich i żeńskich w organizmie lub gruczołu obojnaczego;
2. u człowieka: wrodzona wada rozwojowa polegająca na istnieniu u tej samej osoby gonad męskich i żeńskich
SJP.pl
hermafrodytowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnakowy, obojnaki;
1. będący obojnakiem;
2. właściwy obojnakowi
SJP.pl
w medycynie: człowiek mający narządy płciowe obu płci; hermafrodyta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) biol. osobnik wytwarzający zarówno gamety męskie jak i żeńskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) med. człowiek mający narządy płciowe męskie i żeńskie jednocześnie
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. obojnactwo n., obojnaczność ż., obojnaczość ż.
przym. obojnacki, obojnaczy
Wiktionary
(1.1-2.1) hermafrodyta
Wiktionary
hermafrodytowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnaczy, obojnakowy;
1. będący obojnakiem;
2. właściwy obojnakowi
SJP.pl
hermafrodytowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnaczy, obojnaki;
1. będący obojnakiem;
2. właściwy obojnakowi
SJP.pl
→ obój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z obojem, dotyczący oboju
Wiktionary
rzecz. obój mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. blisko, w pobliżu;
2. przyimek łączący się z rzeczownikiem, wskazujący na położenie czegoś niedaleko tego, co nazywa łączący się z nim rzeczownik
SJP.pl
przyimek
(1.1) w niedużej odległości
(1.2) wyraz wskazujący na wspólne występowanie oprócz, poza, prócz
przysłówek
(2.1) w małej odległości między przedmiotami; blisko
Wiktionary
Obok – polski film psychologiczno-obyczajowy z 1979 roku w reżyserii i według scenariusza Feliksa Falka.
Wikipedia
(1.1) Sąsiad to ktoś, kto ma działkę obok innej albo siedzi obok kogoś w teatrze, szkole itp.
(1.2) Obok Wikisłownika pracuję też na Wikipedii.
(2.1) Postaw ten wazon na półce, a budzik obok.
Wiktionary
IPA: ˈɔbɔk, AS: obok
Wiktionary
przym. oboczny
rzecz. oboczność ż.
przysł. obocznie
Wiktionary
(1.1) koło, przy, blisko; gw-pl|Śląsk Cieszyński|kole., gw-pl|Górny Śląsk|wedle.
(1.2) oprócz
(2.1) blisko
Wiktionary
ościeżnica, krosno lub zespół obu tych elementów po osadzeniu w otworze okiennym
SJP.pl
Ościeżnica – nieruchoma rama osadzona w ościeży, czyli wewnętrznej krawędzi otworu ściany budynku – w otworze okiennym lub drzwiowym. Ościeżnica drzwiowa różni się od okiennej tym, że ma tylko trzy boki: dwa stojaki i nadproże. Czwarty bok tworzy tzw. ślepy próg. Do ościeżnicy montuje się na zawiasach skrzydła drzwiowe, okienne lub bramowe, rzadziej bezpośrednio przeszklenie.
Wikipedia
1. w starożytnej Grecji: drobna moneta wartości 1/6 drachmy
2. w Polsce średniowiecznej: drobna moneta wartości pół denara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hist. numizm. drobna moneta w starożytnej Grecji;
(1.2) hist. numizm. drobna moneta w dawnej Polsce;
Wiktionary
Obol (stgr. ὀβολός obolós, lm. ὀβολοί oboloí; łac. obolus) – drobna moneta obiegowa, w starożytnej Grecji równa 1/6 części drachmy. W Europie we wczesnośredniowiecznym mennictwie karolińskim odpowiadała połowie denara, stanowiąc 1/480 część funta.
W przenośni termin ten funkcjonuje jako określenie drobnego datku (rzucić obol).
Wikipedia
(1.1) Zmarły musiał zapłacić obola za przeprawę przez Styks.
Wiktionary
1. odczuwający ból fizyczny lub psychiczny; zbolały, cierpiący;
2. bardzo bolący; dolegliwy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) odczuwający ból
(1.2) książk. świadczący o tym, że ktoś nad czymś boleje
(1.3) taki, który kogoś boli, jest przyczyną czyjegoś bólu (także. przen.)
Wiktionary
(1.2) - Dzień dobry, sąsiedzie - odezwał się trochę obolałym głosem Plater. - Przepraszam za najście, ale spotkała mnie zła przygoda.
Wiktionary
(1.1) zbolały
(1.2) przybity, smutny, zgnębiony, nieszczęśliwy
(1.3) bolesny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. mańkut
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔˈlɛvʲjɛt͡s, AS: obolevʹi ̯ec
Wiktionary
japońskie święto ludowe poświęcone zmarłym, obchodzone od 13 do 15 lipca; urabon, bon
SJP.pl
O-bon (jap. お盆, 御盆 o-bon); bon-matsuri (jap. 盆祭り; Festiwal Bon, Festiwal Lampionów, Święto Zmarłych) – kilkudniowe święta zmarłych w buddyzmie japońskim, podczas których oddaje się cześć duchom przodków. Słowo bon jest skrótem od urabon, natomiast o- pełni funkcję przedrostka grzecznościowego.
Wikipedia
płaska beczułka używana dawniej do przewożenia na koniu mleka
SJP.pl
Obońka (lokalnie też: obłońka, oboń, obonia, obańka, obonka, obanka) – drewniane naczynie w formie niskiej, płaskiej beczułki z dwoma stałymi dnami, używane do transportu produktów płynnych. Stosowane było powszechnie w społecznościach pasterskich Karpat, zwłaszcza tych prowadzących tradycyjną gospodarkę szałaśniczą.Jest to naczynie produkcji bednarskiej, produkowane rzemieślniczo. Wykonane z klepek (bednarek), w kształcie niskiej faski, w przekroju okrągłe, zwykle o prostych (nie beczkowatych) ścianach. Wysokość naczynia jest znacznie mniejsza od jego średnicy. Klepki ściągane były pierwotnie opaskami wykonywanymi z korzeni sosny lub jałowca, później już często z taśmy stalowej. Posiada dwa dna drewniane, osadzone na stałe, lite lub również wykonane z klepek. Na obwodzie posiada otwór, zatykany szpuntem. Rzadko spotykane były obońki o dwóch otworach, usytuowanych po przeciwnych stronach obwodu naczynia. Pojemność oboniek wynosi zwykle od 4 do 8 litrów.
Wikipedia
skrót od: Ośrodek Badania Opinii Publicznej; firma zajmująca się dostarczaniem informacji w celach marketingowych (obecnie pod nazwą TNS OBOP Sp. z o.o.)
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) = Ośrodek Badania Opinii Publicznej;
Wiktionary
IPA: ˈɔbɔp, AS: obop
Wiktionary
dotyczący obu zainteresowanych stron, osób, instytucji; obustronny, wspólny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący obu zainteresowanych stron
Wiktionary
przysł. obopólnie
Wiktionary
pomieszczenie dla bydła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. budynek gospodarski dla bydła, miejsce jego przebywania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rano w oborze gospodyni wydoiła krowy.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɔra, AS: obora
Wiktionary
rzecz. obornik mrz.
:: zdrobn. obórka ż.
przym. oborowy
Wiktionary
zaorać dokoła
SJP.pl
zdrobnienie od: obórka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: obora
Wiktionary
IPA: ˌɔbuˈrɛt͡ʃka, AS: oburečka
Wiktionary
rzecz. obornik mrz.
Wiktionary
niewielka obora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. mała obora
Wiktionary
Obórka – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
(1.1) Znika cuchnąca obórka dla każdej chorej na gruźlicę krowiny i znika dwakroć bardziej cuchnący chlewik dla brudnej świnki, mającej na sobie i w sobie miliony zarazków chorobotwórczych. (S. Żeromski: Przedwiośnie)
Wiktionary
IPA: ɔˈburka, AS: oburka
Wiktionary
rzecz. obora ż., obornik mrz.
przym. oborowy
Wiktionary
przymiotnik od: Oborniki, Oborniki Śląskie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Oborniki
(1.2) od Oborniki Śląskie
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔrʲˈɲit͡sʲci, AS: oborʹńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Oborniki nmos., oborniczanin m., oborniczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Obornik, Obornik Śląskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Obornik lub Obornik Śląskich
(1.2) osoba pochodząca z Obornik lub Obornik Śląskich, urodzona w Obornikach lub Obornikach Śląskich
Wiktionary
(1.1) Tosia zakochała się w jednym oborniczaninie.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔrʲɲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: oborʹńičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Oborniki lm nm.
:: fż. oborniczanka ż.
przym. obornicki
Wiktionary
mieszkanka Obornik, Obornik Śląskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Obornik
(1.2) mieszkanka Obornik Śląskich
Wiktionary
(1.1) Ludwik sprzedał parcelę pewnej oborniczance.
(1.2) Dwie oborniczanki wsiadły do autobusu.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔrʲɲiˈt͡ʃãnka, AS: oborʹńičãnka
Wiktionary
rzecz. Oborniki lm nm.
:: fm. oborniczanin m.
przym. obornicki
Wiktionary
nawóz organiczny, będący mieszaniną ściółki i odchodów zwierzęcych; gnój; mierzwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. odchody zwierząt hodowlanych uprzątnięte wraz ze ściółką;
(1.2) roln. nawóz z obornika (1.1)
(1.3) gwara. miejsce zrzutu gnoju
(1.4) przest. obora
Wiktionary
Obornik – nawóz naturalny składający się z przefermentowanego kału i moczu zwierząt oraz ściółki. Zawiera on wszystkie składniki odżywcze potrzebne do rozwoju roślin oraz poprawia właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne gleby.
Obecnie w dużych gospodarstwach rolnych częściej stosowany jest nawóz pochodzący z bezściółkowego chowu zwierząt gospodarskich – gnojowica.
Wikipedia
IPA: ɔˈbɔrʲɲik, AS: oborʹńik
Wiktionary
rzecz. obora ż., obórka ż., oborka ż., obóreczka ż., oborowy m., Oborniki nmos.
przym. obrnikowy, oborowy, oborny
Wiktionary
(1.1) posp. gnój
(1.3) gnojownik, gnojowisko
Wiktionary
nawóz organiczny, będący mieszaniną ściółki i odchodów zwierzęcych; gnój; mierzwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Oborniki (pot. Oborniki Wielkopolskie, niem. Obernick) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Oborniki. Usytuowane nad Wartą, u ujścia rzeki Wełny. Według danych na 31 grudnia 2021 zamieszkiwane przez 17 534 osoby.
Wikipedia
(1.1) Jej mąż pochodzi z Obornik.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔrʲˈɲici, AS: oborʹńiḱi
Wiktionary
rzecz. obornik mrz., oborniczanin m., oborniczanka ż.
przym. obornicki
Wiktionary
przymiotnik od: obora, np. urządzenia oborowe
SJP.pl
przymiotnik od: obora, np. urządzenia oborowe
SJP.pl
przymiotnik od: Obora, Obory
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
pomieszczenie dla bydła
SJP.pl
Wikipedia
zaorywać dokoła
SJP.pl
gwarowo:
1. oborywanie (zaorywanie dokoła);
2. narzędzie do oborywania
SJP.pl
obusieczny;
1. mający ostrze z obu stron;
2. przenośnie: mogący stanowić zagrożenie dla obu stron, mogący się zwrócić przeciw każdemu z uczestników sporu, np. obosieczne dowody, argumenty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający ostrze z obu stron
(1.2) przen. niebezpieczny dla obu stron konfliktu, mogący zwrócić się przeciwko obu stronom
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔˈɕɛt͡ʃnɨ, AS: obośečny
Wiktionary
(1.1) dwusieczny
Wiktionary
uczynić coś ostrzejszym, surowszym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przepis, zarządzenie czyniące surowszymi dotychczasowe prawa, zakazy
Wiktionary
(1.1) W październiku roku ubiegłego Rada Bezpieczeństwa postanowiła sankcje zaostrzyć. Obostrzenia weszły w życie w listopadzie.
(1.1) Należąca do Unii Europejskiej Dania wprowadziła ostatnio obostrzenia dotyczące obrotu terenami rekreacyjnymi, bojąc się zwiększonego ich wykupu ze strony Niemców.
Wiktionary
czas. obostrzać ndk., obostrzyć dk.
przysł. ostro
Wiktionary
uczynić coś ostrzejszym, surowszym
SJP.pl
zobowiązać;
1. nałożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś;
2. obowiązać się - wziąć na siebie jakiś obowiązek
SJP.pl
zobowiązać;
1. nałożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś;
2. obowiązać się - wziąć na siebie jakiś obowiązek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający obowiązek do robienia czegoś
(1.2) poczuwający się do wyrażenia wdzięczności
Wiktionary
czas. obowiązywać
rzecz. obowiązek
przym. obowiązkowy, obowiązujący
przysł. obowiązkowo
Wiktionary
(1.1-2) zobowiązany, zobligowany
Wiktionary
konieczność zrobienia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nakaz, konieczność wykonania czegoś, czasami też pod groźbą kary
Wiktionary
(1.1) Promowanie prac licencjackich to mój obowiązek zawodowy.
(1.1) audio|Pl-nie jestem prokuratorem który ma obowiązek ścigać fałszerzy.ogg. Nie jestem prokuratorem, który ma obowiązek ścigać fałszerzy.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔˈvʲjɔ̃w̃zɛk, AS: obovʹi ̯õũ̯zek
Wiktionary
rzecz. obowiązkowość ż.
czas. obowiązywać ndk., zobowiązywać dk.
przym. obowiązkowy, obowiązany, obowiązujący
przysł. obowiązkowo
Wiktionary
(1.1) imperatyw, nakaz, mus
Wiktionary
konieczność zrobienia czegoś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zgodnie z obowiązkiem
(1.2) pot. bez względu na cokolwiek
Wiktionary
rzecz. obowiązek mrz., obowiązkowość ż.
przym. obowiązany, obowiązkowy, obowiązujący
Wiktionary
(1.1) sumiennie
(1.2) bezwarunkowo, bezwzględnie, koniecznie
Wiktionary
poczucie odpowiedzialności za prowadzone działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha osoby, która sumiennie wypełnia swoje obowiązki
(1.2) sytuacja, gdy coś jest obowiązkowe, obligatoryjne
Wiktionary
rzecz. obowiązek m.
przym. obowiązkowy
przysł. obowiązkowo
Wiktionary
(1.1) akuratność, gorliwość, niestrudzoność, pilność, pracowitość, rzetelność, skrupulatność, staranność, sumienność
(1.2) obligatoryjność, przymusowość
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) będący czyimś obowiązkiem
(1.2) (o człowieku) dobrze wywiązujący się z obowiązków
Wiktionary
(1.1) Właścicielka zwierzęcia zapomniała o obowiązkowych szczepieniach.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔvʲjɔ̃w̃ˈskɔvɨ, AS: obovʹi ̯õũ̯skovy
Wiktionary
rzecz. obowiązek m., obowiązkowość ż.
przysł. obowiązkowo
przym. obowiązany, obowiązujący
Wiktionary
(1.1) obligatoryjny, przymusowy
Wiktionary
1. mający moc prawną; ważny, aktualny;
2. będący czyimś obowiązkiem; obowiązkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) który ma moc prawną
(1.2) stanowiący normę, wypływający z ustalonego zwyczaju
Wiktionary
(1.1) Kilka miesięcy temu Francuzi zagrozili, że nie będą stosować obowiązującego prawa UE, jeśli nie zostanie zmienione zgodnie z ich życzeniami.
Wiktionary
rzecz. obowiązek m.
czas. obowiązywać
przym. obowiązkowy, obowiązany
przysł. obowiązkowo
Wiktionary
czasownik
(1.1) być czyimś obowiązkiem, obejmować kogoś mocą prawną
(1.2) być powszechnie uznanym prawem, zasadą, zwyczajem
Wiktionary
(1.1) Myślisz, że ciebie przestało to obowiązywać?
(1.2) Przypominamy, że od jutra obowiązuje przepis zabraniający parkowania na chodniku w miejscach ze znakiem zakazu parkowania.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɔvʲjɔ̃w̃ˈzɨvat͡ɕ, AS: obovʹi ̯õũ̯zyvać
Wiktionary
rzecz. obowiązek m., obowiązywanie n.
przym. obowiązany, obowiązujący
Wiktionary
(1.1) obejmować, dotyczyć
(1.2) panować
Wiktionary
cecha czegoś, co obowiązuje, np. obowiązywalność prawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obowiązywać.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɔbɔvʲjɔ̃w̃zɨˈvãɲɛ, AS: obovʹi ̯õũ̯zyvãńe
Wiktionary
czas. obowiązywać
Wiktionary
1. grupa namiotów; obozowisko; biwak;
2. zjazd o charakterze szkoleniowym lub wypoczynkowym;
3. grupa polityczna;
4. miejsce przymusowej izolacji jeńców, uchodźców itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydzielony teren, na którym tymczasowo ustawia się namioty lub inne zwykle prowizoryczne konstrukcje
(1.2) impreza wypoczynkowa lub tematyczna, której uczestnicy mieszkają w obozie (1.1)
(1.3) polit. niesformalizowana grupa polityczna o wspólnych celach
(1.4) miejsce, w którym są izolowani więźniowie, uchodźcy lub jeńcy
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Wyjeżdżam na dwa tygodnie na obóz harcerski.
Wiktionary
IPA: ˈɔbus, AS: obus
Wiktionary
rzecz. obozowisko n., oboźny m., oboźna ż., obozowanie n., obozowicz m., obozowiczka ż.
czas. obozować ndk.
przym. obozowy, wewnątrzobozowy, wokółobozowy, przyobozowy, poobozowy, przedobozowy
Wiktionary
(1.1) obozowisko, biwak, baza
(1.3) opcja, skrzydło, stronnictwo
Wiktionary
Obozin – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skarszewy i nad jeziorem Duży Mergiel. Wieś jest siedzibą sołectwa Obozin, w którego skład wchodzi również miejscowość Jastrzębie Skarszewskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
kierowniczka obozu harcerskiego
SJP.pl
1. główny, obok komendanta, kierownik obozu harcerskiego, odpowiedzialny za porządek w obozie i za organizację zajęć
2. w dawnej Polsce: wyższy urzędnik wojskowy zajmujący się zakładaniem obozów dla wojska, zaopatrzeniem, utrzymaniem porządku w armii itp.
SJP.pl
Oboźny – urząd, funkcja związana z zakładaniem obozów wojskowych, harcerskich itp., ich zaopatrzeniem oraz utrzymywaniem w nich porządku.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) przebywać gdzieś, rozbiwszy tam obóz
Wiktionary
rzecz. obozowanie n., obozowicz mos., obozowiczka ż., obozowisko n., obóz mrz.
przym. obozowy
Wiktionary
(1.1) biwakować
Wiktionary
członek obozu
SJP.pl
potocznie:
1. uczestniczka obozu;
2. kobieta przebywająca w obozie dla więźniów
SJP.pl
1. miejsce, gdzie jest lub był wcześniej rozbity obóz; miejsce obozowania;
2. ludzie i cały sprzęt rozbitego obozu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce rozbijania obozu
Wiktionary
Obozowisko turystyczne – wydzielone miejsca i sprzęty, w których można zorganizować nocleg we własnym zakresie.
Wikipedia
rzecz. obozowicz mos., obóz mrz., obozowanie n.
czas. obozować
przym. obozowy
Wiktionary
(1.1) kemping, koczowisko, orda
Wiktionary
wiedza na temat zakładania obozów
SJP.pl
→ obóz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący obozów
Wiktionary
rzecz. obóz m., obozowanie n., obozowisko n.
czas. obozować ndk.
przym. przyobozowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. olbrzym
Wiktionary
IPA: ɔpr̥, AS: opr̦
Wiktionary
przym. olbrzymi
Wiktionary
skrót od: obroty
SJP.pl
skrót
(1.1) = obrót
Wiktionary
(1.1) Pierwszy motocykl świata napędzany był czterosuwowym silnikiem o mocy 0,4 KM przy 600 obr./min!
Wiktionary
rzeka w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
obciąć coś siekierą, toporem
SJP.pl
Wikipedia
obciąć coś siekierą, toporem
SJP.pl
mały, wąski obręb; obrębek
SJP.pl
1. nadawać czemuś kształt;
2. przygotowywać ziemię pod uprawę;
3. wykańczać brzegi tkaniny;
4. potocznie: obgadywać;
5. potocznie: okradać kogoś lub coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obrobić)
(1.1) nadawać kształt
(1.2) wykańczać materiał
(1.3) przygotowywać rolę pod uprawę
(1.4) pot. mówić o kimś pejoratywnie podczas jego nieobecności
(1.5) pot. zabierać komuś jego rzeczy
Wiktionary
(1.1) Maria obrabia właśnie swoją nową rzeźbę.
(1.2) Babciu, czy skończyłaś już obrabiać moją spódnicę?
(1.3) Wieśniaki nie obrabiają dziś swojej ziemi, może coś się tam stało…
(1.4) Ty wiesz, jak oni mnie obrabiają, gdy wychodzę z pracy?
(1.5) Jak byliśmy smarkaczami, obrabialiśmy sąsiada z czerwonych porzeczek.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrabʲjät͡ɕ, AS: obrabʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. obrabianie n., obrobienie n., obróbka ż.
Wiktionary
(1.1) ciosać, ociosywać, szlifować
(1.4) obgadywać, obmawiać, plotkować
(1.5) okradać
Wiktionary
zdatność danego materiału do obróbki mechanicznej
SJP.pl
dający się łatwo obrabiać; nadający się do obróbki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrabiać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: obrabʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. obrabiać ndk., obrobić dk.
rzecz. obróbka ż., obrabiarka ż., obrobienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) maszyna do mechanicznej obróbki przedmiotów;
Wiktionary
Obrabiarka – maszyna do mechanicznej obróbki przedmiotów w celu nadania im określonych kształtów, wymiarów i chropowatości powierzchni. Obróbka realizowana jest za pomocą specjalnych narzędzi.
Wikipedia
(1.1) Tokarka jest rodzajem obrabiarki.
Wiktionary
IPA: ˌɔbraˈbʲjarka, AS: obrabʹi ̯arka
Wiktionary
rzecz. obrabianie n., obrobienie n.
przym. obrabiarkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z obrabiarką, dotyczący obrabiarki
Wiktionary
rzecz. obrabiarka ż.
Wiktionary
zabezpieczyć brzeg materiału nićmi; obszyć, obrzucić, obrębić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obrabowywać)
(1.1) książk. przemocą odebrać coś komuś; wynieść, ukraść skądś wiele rzeczy lub dużą sumę pieniędzy
Wiktionary
(1.1) Zanim wyjechał za granicę obrabował firmę z wszystkich komputerów
(1.1) Nie spodziewał się, że zostanie obrabowany przez własnego brata.
Wiktionary
IPA: ˌɔbraˈbɔvat͡ɕ, AS: obrabovać
Wiktionary
aspekt niedokonany obrabowywać
czas. rabować ndk., zrabować dk.
rzecz. obrabowanie, obrabowywanie, rabunek, rabuś, rabowanie, zrabowanie
Wiktionary
(1.1) ograbić, okraść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrabować.
Wiktionary
IPA: ˌɔbrabɔˈvãɲɛ, AS: obrabovãńe
Wiktionary
czas. obrabować dk., obrabowywać ndk., rabować ndk., zrabować dk.
rzecz. obrabowywanie, rabunek, rabuś, rabowanie, zrabowanie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. obrabować)
(1.1) niedokonany od|obrabować.
Wiktionary
(1.1) Rzezimieszki codziennie obrabowywali przejeżdżające karety.
Wiktionary
IPA: ˌɔbrabɔˈvɨvat͡ɕ, AS: obrabovyvać
Wiktionary
czas. rabować, obrabować
rzecz. obrabowanie n., obrabowywanie n.
Wiktionary
(1.1) okradać, ograbiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrabowywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbrabɔvɨˈvãɲɛ, AS: obrabovyvãńe
Wiktionary
czas. obrabowywać ndk., obrabować dk., rabować ndk., zrabować dk.
rzecz. obrabowanie, rabunek, rabuś, rabowanie, zrabowanie
Wiktionary
1. zdjąć z czegoś wierzchnią warstwę, zwykle skórkę (np. z owoców)
2. przyjąć jakiś kierunek
3. dokonać elekcji kogoś na władcę (obrać na tron)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obierać)
(1.1) dokonany od|obierać.
Wiktionary
czas. obierać
rzecz. obieraczka ż., obieralność ż., obieranie n., obierka ż., obierzyna ż., obranie n.
przym. obieralny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. obrócić)
(1.1) wprawiać w ruch obrotowy, utrzymywać w takim ruchu, powodować obrót
(1.2) pot. ustawiać w przeciwnym kierunku
(1.3) ekon. inwestować, alokować środki
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) pot. posp. uprawiać seks
czasownik zwrotny niedokonany obracać się (dk. obrócić się)
(3.1) wprawiać siebie w ruch obrotowy, lub w takim ruchu pozostawać, wykonywać obrót
(3.2) pot. ustawiać siebie w przeciwnym kierunku
(3.3) przest. dotyczyć jakiejś przestrzeni zdarzeń lub przedmiotów
(3.4) przebywać, spędzać czas w czyimś towarzystwie
(3.5) przyjmować postawę przeciwną
Wiktionary
(1.1) Obracam w palcach złoty pieniądz (tytuł piosenki zespołu Perfect)
(1.3) Aby obracać akcjami na giełdzie, trzeba założyć rachunek w domu maklerskim.
(2.1) Janek nawet nie wie, że jego kolega z pracy od pół roku obraca mu żonę.
(3.1) Obracał się zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
(3.4) Zmarnował swoje najlepsze lata, ponieważ obracał się w złym towarzystwie.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrat͡sat͡ɕ, AS: obracać
Wiktionary
czas. obrócić dk.
rzecz. obrotowy mos., obracanie n., obrotnik m., obrót m., obrócenie n., obrotówka ż.
przym. obrotowy, obrotny
przysł. obrotowo
Wiktionary
(1.1) kręcić, wirować
(1.2) odwracać; gw-pl|Górny Śląsk|zwyrtać.
(3.1) rotować, kręcić się, wirować
Wiktionary
narzędzie do obracania kłód
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dający się obracać; obrotowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obracać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbraˈt͡sãɲɛ, AS: obracãńe
Wiktionary
czas. obracać ndk., obrócić dk.
rzecz. obrotowy mos., obrotówka ż., obrót, obrócenie, obrotność
przym. obrotny, obrotowy
Wiktionary
rozliczenie się z kimś; obrachowanie; obliczenie; wyliczenie się z czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący obrachunku
Wiktionary
IPA: ˌɔbraxũŋˈkɔvɨ, AS: obraχũŋkovy
Wiktionary
rzecz. obrachunek m., rachunek m., rachunkowy mos.
przym. rachunkowy
przysł. rachunkowo
Wiktionary
1. pierścionek ślubny (rzadziej: zaręczynowy) bez oczka;
2. opaska aluminiowa z odpowiednim napisem, zakładana ptakom (zwykle przelotnym) na nogę w celu przeprowadzenia obserwacji ornitologicznych;
3. potocznie:
a) kółko, zwykle metalowe, używane do umacniania czegoś;
b) koliste obramowanie wokół czegoś; obwódka, otok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: obręcz
(1.2) jubil. ozdoba najczęściej wykonana ze szlachetnego metalu w formie kółka bez oczka noszona na palcu
(1.3) jubil. zob. obrączka ślubna.;
(1.4) ornit. opaska z napisem, zakładana na nogę ptakom w celu prowadzenia obserwacji
(1.5) techn. kółko używane do wzmacniania lub łączenia czegoś
(1.6) koliste obramowanie wokół czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Obrączka po tylu latach z trudem schodzi z palca i zostawiła odcisk, który wskazuje moje miejsce na ziemi.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrɔ̃n͇t͡ʃka, AS: obrõṇčka
Wiktionary
rzecz. obręcz ż., obrączkowanie n., obrączkowiec m.
czas. obrączkować ndk., zaobrączkować dk.
przym. obręczowy, obrączkowy
Wiktionary
1. pierścionek ślubny (rzadziej: zaręczynowy) bez oczka;
2. opaska aluminiowa z odpowiednim napisem, zakładana ptakom (zwykle przelotnym) na nogę w celu przeprowadzenia obserwacji ornitologicznych;
3. potocznie:
a) kółko, zwykle metalowe, używane do umacniania czegoś;
b) koliste obramowanie wokół czegoś; obwódka, otok
SJP.pl
1. zakładać zwierzętom (głównie ptakom) metalową lub plastikową obrączkę w celach badawczych;
2. zdzierać, wycinać pasek kory wraz z miazgą z pnia drzewa w celu przerwania przepływu soków w drzewie przeznaczonym do ścięcia lub w celu sprowokowania jego wcześniejszego owocowania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaobrączkować)
(1.1) zool. zakładać obrączkę, znakując np. ptaki lub nietoperze
(1.2) bot. usuwać pierścień zewnętrznych tkanek z pnia rośliny drzewiastej
Wiktionary
(1.1) Docieraliśmy na miejsce przed świtem, gdyż należało liczyć i obrączkować ptaki, zanim wylecą z gniazda.
Wiktionary
rzecz. obręcz ż., obrączka ż., obrączkowanie n., zaobrączkowanie n.
czas. zaobrączkować dk.
przym. obręczowy, obrączkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrączkować.
Wiktionary
Wikipedia
czas. obrączkować
rzecz. obrączka ż., obręcz ż.
Wiktionary
1. zakładać zwierzętom (głównie ptakom) metalową lub plastikową obrączkę w celach badawczych;
2. zdzierać, wycinać pasek kory wraz z miazgą z pnia drzewa w celu przerwania przepływu soków w drzewie przeznaczonym do ścięcia lub w celu sprowokowania jego wcześniejszego owocowania
SJP.pl
przypominający kształtem obrączkę; kolisty, obwódkowy
SJP.pl
podrząd gadów łuskonośnych, prowadzących podziemny tryb życia; amfisbeny, zwitniki
SJP.pl
Amfisbeny, obrączkowce, zwitniki (Amphisbaenia) – klad gadów łuskonośnych (klasyfikowany niekiedy w randze podrzędu), prowadzących podziemny tryb życia.
Wikipedia
przedstawiciel podrzędu gadów łuskonośnych, prowadzących podziemny tryb życia; zwitnik, amfisben, amfisbena
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z obrączką, dotyczący obrączki
Wiktionary
rzecz. obręcz ż., obrączka ż.
czas. obrączkować
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) omawianie spraw o charakterze publicznym w szerokim gronie
SJP.pl
obsypywać ziemią niższe części łodyg lub górne części korzeni za pomocą radła; obredlać
SJP.pl
obsypać ziemią niższe części łodyg lub górne części korzeni za pomocą radła; obredlić
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) obsypać ziemią niższe części łodyg albo górne części korzeni za pomocą radła
Wiktionary
(1.1) Na wiosnę rzep ten obradlił tak, jak ziemniaki się obradlają.
Wiktionary
czas. radlić
rzecz. redlina ż., radło
Wiktionary
(1.1) obredlić
Wiktionary
czasownik
(1.1) przeprowadzać obrady
(1.2) stpol. uradować
Wiktionary
IPA: ˌɔbraˈdɔvat͡ɕ, AS: obradovać
Wiktionary
rzecz. obradowanie n., obrady, rada
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczestniczenie w obradach ciała kolegialnego
Wiktionary
rzecz. obrady nmos.
czas. obradować ndk.
Wiktionary
(1.1) konferowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) omawianie spraw publicznych w szerokim gronie
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. od: obrada
Wiktionary
Debata (franc. débat od débattre, roztrząsać, z łac. bat(t)uere, uderzać, rozbijać na kawałki) – rodzaj wymiany poglądów na określony, konkretny temat, mający sformalizowany charakter i ustrukturyzowaną formę, zakładający ponadto prezentację przeciwstawnych stanowisk i argumentów, służącą pokonaniu adwersarza i przekonaniu słuchaczy do swoich racji. Debata toczy się więc wokół określonej tezy i często kończy się wyłonieniem zwycięzcy w formie głosowania publiczności lub decyzji jurorów (celem jest wygrana).
Wikipedia
IPA: ɔbˈradɨ, AS: obrady
Wiktionary
rzecz. obradowanie n., obrada ż., rada ż.
czas. obradować ndk.
Wiktionary
1. wydawać obfity plon;
2. pojawiać się lub występować w dużej ilości
SJP.pl
obramowywać;
1. tworzyć ramę wokół czegoś, oprawiać w ramę;
2. obszywać brzegi ubrania innym materiałem
SJP.pl
obramować;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem
SJP.pl
obramować;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rama, obwódka lub dekoracja wokół czegoś
Wiktionary
obramić;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obramowywać)
(1.1) otoczyć, tworząc coś na kształt ramy obrazu
(1.2) wykończyć brzeg ubrania przyszywając pas innego materiału
Wiktionary
(1.1) Wszystkie salwy dokładnie obramowały samolot z obu stron.
(1.2) Na szarej tunice bez rękawów miał udrapowane długie zwoje burej wełnianej tkaniny, obramowanej zieloną lamówką
Wiktionary
rzecz. obramowanie n., obramówka ż.
czas. obramowywać ndk.
Wiktionary
(1.2) oblamować
Wiktionary
obramić;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obramować.
(1.2) coś, co w formie ramy otacza jakiś przedmiot
(1.3) pas tkaniny, którym obszyto brzegi ubrania
Wiktionary
IPA: ˌɔbrãmɔˈvãɲɛ, AS: obrãmovãńe
Wiktionary
czas. obramować dk., obramowywać ndk.
Wiktionary
obramić;
1. utworzyć ramę wokół czegoś, oprawić w ramę;
2. obszyć brzegi ubrania innym materiałem
SJP.pl
potocznie: obramowanie, obwódka
SJP.pl
obramiać;
1. tworzyć ramę wokół czegoś, oprawiać w ramę;
2. obszywać brzegi ubrania innym materiałem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obramować)
(1.1) otaczać, tworząc coś na kształt ramy obrazu
(1.2) wykańczać brzeg ubrania przyszywając pas innego materiału
Wiktionary
(1.1) Stare Miasto leży na wyspie, którą obramowują wody Odry, Warty i licznych kanałów i fos.
Wiktionary
rzecz. obramowanie n., obramówka ż.
czas. obramować dk.
Wiktionary
(1.2) bramować, lamować, oblamowywać
Wiktionary
oznaczyć określoną marką
SJP.pl
1. rosnąc, pokrywać coś, rosnąć dokoła czegoś;
2. pokrywać się warstwą czegoś;
3. zyskiwać, gromadzić dużo czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrastać.
Wiktionary
czas. obrastać ndk.
Wiktionary
1. ogólne określenie grafiki dwuwymiarowej; dzieło sztuki, wykonane na papierze, płótnie lub desce;
2. odzwierciedlenie czegoś;
3. wyobrażenie o czymś;
4. w informatyce: pojedynczy plik odzwierciedlający całościową zawartość nośnika danych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. dzieło plastycznyastyczne, wykonane ręcznie dwuwymiarowe odwzorowanie rzeczywistości lub wizji
(1.2) widok na ekranie urządzenia
(1.3) wyobrażenie, wizja, koncepcja danego zagadnienia
(1.4) całościowy opis osoby, przedmiotu lub zagadnienia
(1.5) książk. film, dzieło filmowe
(1.6) scena rozgrywająca się w wyobraźni lub pamięci
(1.7) teatr. odsłona sztuki, baletu lub przedstawienia operowego
(1.8) inform. cyfrowy zapis obrazu (1.1);
(1.9) inform. dokładna kopia płyty kompaktowej, dysku twardego lub partycji;
(1.10) mat. zbiór wartości funkcji dla argumentów z zadanego zbioru;
(1.11) fiz. reprezentacja rzeczywistego przedmiotu w punkcie przecięcia promieni świetlnych po przejściu układu optycznego;
(1.12) stpol. ograniczenie płaszczyzny naokoło jakiegoś przedmiotu
Wiktionary
Obraz – dzieło plastyczne przedstawiające osobę, przedmiot i tak dalej, wykonane za pomocą narzędzi piśmienniczych lub rysunkowych, farb i tym podobnych na papierze, płótnie lub desce.
Wikipedia
(1.1) Marta powiesiła na ścianie nowy obraz – pejzaż górskiej doliny okrytej śniegiem.
(1.2) Porusz anteną, znowu obraz śnieży!
(1.3) Mam już przed oczami obraz całej imprezy; będzie wspaniale!
(1.4) Z opisu w książce wyłania się obraz osoby ponurej i nieprzyjaznej.
(1.5) „Kolejny nieudany obraz!” – napisał recenzent po premierze filmu.
(1.6) Paranoiczna wyobraźnia podsunęła jej obraz niechybnej klęski.
(1.8) Stratna kompresja obrazu daje mniejsze pliki, ale kosztem jakości.
(1.9) Obraz twardego dysku pozwala wykonać dowolną liczbę kopii oryginalnych danych.
(1.10) Obrazem przedziału (0,\tfrac{\pi}{2}) przez funkcję sinus jest przedział (0,1)\;.
(1.11) Jeżeli promienie po przejściu przez soczewkę tworzą wiązkę rozbieżną, wówczas w miejscu przecięcia się przedłużeń tych promieni powstaje obraz pozorny.
Wiktionary
IPA: ˈɔbras, AS: obras
Wiktionary
rzecz. obrazowość ż., obrazkowość ż., obrazkowate nmos., obraźnictwo n., obraźnik mos., podobrazie n., praobraz m., przeobrażenie n., przeobrażanie n., wyobraźnia ż., wyobrażanie n., wyobrażenie n., obrazowanie n., zobrazowywanie n., zobrazowanie n.
:: zdrobn. obrazek m., obrazik m., obrazeczek m.
czas. obrazować ndk., zobrazowywać ndk., zobrazować dk., przeobrażanie ndk., przeobrazić dk., wyobrażać ndk., wyobrazić dk.
przym. obrazowy, obrazkowy, obrazkowaty, obrazujący, przeobrażony, wyobrażalny
przysł. obrazowo, obrazkowo
temsłow. obrazo-
liczgł. raz
Wiktionary
(1.1) malowidło, płótno, malunek
Wiktionary
1. naruszenie czyjejś godności osobistej; naruszenie norm;
2. stan osoby, która czuje się obrażona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urażenie czyjejś godności osobistej
(1.2) naruszenie obowiązujących norm, praw, wartości
Wiktionary
(1.1) Krytyka jest odbierana jako osobista obraza, dlatego też nie wolno nikogo krytykować bezpośrednio.
Wiktionary
IPA: ɔbˈraza, AS: obraza
Wiktionary
rzecz. obrażalstwo n., obrażalski m., obrażenie n., obrażanie n., raz mrz.
czas. obrażać ndk., obrazić dk.
przym. obrażalski, obraźliwy
przysł. obraźliwie
licz. raz
Wiktionary
(1.1) dyshonor, połajanka, zniewaga, afront, znieważenie, obrażenie, obelga, policzek, ujma, krzywda, uchybienie
(1.2) wykroczenie
Wiktionary
1. naruszać czyjejąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszać słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obrazić)
(1.1) sprawiać komuś przykrość
czasownik zwrotny niedokonany obrażać się (dk. obrazić się)
(2.1) być urażonym, dotkniętym
Wiktionary
(1.1) Józek mnie obraża. Nazywa mnie świnią.
(2.1) Kamil obraża się na mnie zawsze, kiedy nazywam go świnią.
Wiktionary
IPA: ɔbˈraʒat͡ɕ, AS: obražać
Wiktionary
rzecz. obrażalski mos., obraza, obrażanie, obrażenie
przym. obraźliwy, obrażalski
przysł. obraźliwie
czas. obrazić
Wiktionary
(1.1) znieważać, ranić, wyzywać, lżyć
Wiktionary
1. naruszać czyjejąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszać słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa
SJP.pl
kobieta obrażająca się z byle powodu
SJP.pl
żartobliwie: obrażający się z byle przyczyny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. taki, który obraża się z byle powodu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. ktoś obrażalski (1.1)
Wiktionary
(1.1) Aleś ty obrażalski. Przecież tylko zwróciłem ci uwagę na drobny błąd, który popełniłeś. Nie musisz od razu wychodzić i trzaskać drzwiami.
(1.1) Paweł jest bardzo obrażalski, potrafi nie odzywać się kilka dni z powodu drobiazgu.
Wiktionary
IPA: ˌɔbraˈʒalsʲci, AS: obražalsʹḱi
Wiktionary
czas. obrażać ndk., obrazić dk.
rzecz. obraza ż., obraźliwość ż., obrażalstwo n., obrażanie n., obrażenie n.
:: fż. obrażalska ż.
przym. obraźliwy
przysł. obraźliwie
Wiktionary
(1.1) drażliwy, obraźliwy
(2.1) drażliwy, obraźliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest obrażalskie; cecha tych, którzy są obrażalscy
Wiktionary
przym. obrażalski
przysł. obrażalsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrażać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbraˈʒãɲɛ, AS: obražãńe
Wiktionary
rzecz. obraza ż., obrażenie n.
czas. obrazić (się) dk., obrażać (się) ndk.
przym. obrażalski, obraźliwy
przysł. obraźliwie
Wiktionary
zdrobnienie od: obrazek
SJP.pl
Obrażejowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie proszowickim, w gminie Radziemice.
W 1595 roku wieś Obrazowice położona w powiecie proszowskim województwa krakowskiego była własnością wojewodziców krakowskich: Gabriela, Andrzeja i Jana Magnusa Tęczyńskich. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Integralna część miejscowości: Kobiela.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: obraz (dzieło plastyczne); obrazik;
2. ilustracja w książce;
3. krótki fabularny tekst literacki przedstawiający rzeczywistość społeczno-obyczajową;
4. zaobserwowana scenka z życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od obraz
(1.2) mały obraz
(1.3) bot. roślina z rodzaju obrazkowatych, nazwa systematyczna|Araceae|Juss.|ref=tak.
(1.4) liter. zwięzły utwór fabularny poetycki lub prozatorski, wyróżniający się autentyzmem postaci i języka;
(1.5) liter. pojedynczy segment ilustracyjny w komiksie
Wiktionary
Obrazek – zwięzły utwór fabularny pisany wierszem lub prozą, wyróżniający się autentyzmem postaci i języka, uprawiany głównie w okresie pozytywizmu. Odmiana opowiadań o charakterze scenki rodzajowej, portretu psychologicznego lub opisu sytuacji z życia określonego środowiska.
Wikipedia
(1.1) Dzieci wykonały kredkami obrazki o zimowej tematyce.
(1.2) W gabinecie ojca wisi obraz z portretem dziadka oraz obrazki ze starymi fotografiami rodziny.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrazɛk, AS: obrazek
Wiktionary
rzecz. obraz m., obrazowość ż., obrazowanie n., zobrazowanie n., wyobraźnia ż., wyobrażenie n.
:: zdrobn. obrazeczek m.
czas. obrazować ndk., zobrazować dk.
przym. obrazowy, obrazkowy
przysł. obrazowo
Wiktionary
(1.1) reg. śl. obrozek.
Wiktionary
1. naruszyć czyjąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszyć słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrazić.
(1.2) uszkodzenie tkanek lub narządów ciała, np. poprzez złamanie, zranienie, działanie promieniowania itp.
Wiktionary
(1.2) Obrażenia spowodowały u niego szok pourazowy.
Wiktionary
IPA: ˌɔbraˈʒɛ̃ɲɛ, AS: obražẽńe
Wiktionary
rzecz. obraza ż., obrażanie n.
czas. obrazić (się) dk., obrażać (się) ndk.
przym. obrażalski, obraźliwy
przysł. obraźliwie
Wiktionary
1. naruszyć czyjąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszyć słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obrażać)
(1.1) niedokonany od|obrażać.
czasownik zwrotny dokonany obrazić się (ndk. obrażać się)
(2.1) niedokonany od|obrażać się.
Wiktionary
(1.1) Józek mnie obraził. Nazwał mnie małpą.
(2.1) Kamil obraził się na mnie po tym, jak nazwałem go małpą.
Wiktionary
IPA: ɔbˈraʑit͡ɕ, AS: obraźić
Wiktionary
rzecz. obrażalski m., obraza, obrażanie, obrażenie
czas. obrażać
przym. obraźliwy, obrażalski
przysł. obraźliwie
Wiktionary
(1.1) znieważyć, dotknąć, urazić, zranić, zwyzywać, nawrzucać, zelżyć
(2.1) nadąsać się, nie odzywać się
Wiktionary
osoba obrażająca innych
SJP.pl
zdrobnienie od: obraz (dzieło plastyczne); obrazek
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, obejmujący 29 gatunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. rodzaj trujących roślin z rodziny obrazkowatych
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: obrazek
Wiktionary
Obrazki (Arum L.) – rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, obejmujący 29 gatunków występujących w Makaronezji, Europie oraz na obszarze od Morza Śródziemnego do zachodnich Chin. Gatunki Arum palaestinum, obrazki włoskie i obrazki plamiste zostały introdukowane w Stanach Zjednoczonych i występują w Kalifornii, Illinois, Oregonie, Waszyngtonie, Missouri i Karolinie Północnej. Obrazki włoskie zostały również introdukowane do Australii i występują tam w stanie Wiktoria.
Wikipedia
(1.1) W wierzeniach ludowych obrazki chronią przed złym urokiem.
Wiktionary
rzecz. obrazkowate nmos.
Wiktionary
(1.1) stpol. aaron
Wiktionary
rodzina roślin jednoliściennych z rzędu kolbokwiatowców; ok. 2000 gatunków roślin zielnych, pnączy, a także krzewów i drzew pochodzących w większości z obszarów tropik. i subtropik. (ich charakterystyczną cechą jest kolbowaty kwiatostan)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach obrazkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
roślina z rodziny obrazkowatych; aron, obrazki plamiste
SJP.pl
1. związany z małym obrazem;
2. taki, na którego przekazy wizualne mają silniejsze oddziaływanie niż sam tekst, np. pokolenie obrazkowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bazujący na obrazkach, składający się z obrazków
Wiktionary
rzecz. obraz m., obrazek m.
przysł. obrazowo
Wiktionary
skrót od: obraźliwy, obraźliwie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób sprawiający przykrość
Wiktionary
(1.1) Zosia nazywa obraźliwie Iwonę oślicą.
Wiktionary
IPA: ˌɔbraʑˈlʲivʲjɛ, AS: obraźlʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. obrażalski m., obraźliwość, obrażanie, obrażenie, obraza
czas. obrażać, obrazić
przym. obraźliwy, obrażalski
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obraźliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obraźliwy
SJP.pl
1. uwłaczający, ubliżający, znieważający; urągliwy, obelżywy, zelżywy;
2. obrażający się z błahego powodu; drażliwy, obrażalski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący obrazę dla kogoś, będący obrazą dla kogoś; sprawiający, że ktoś się obraża
(1.2) obrażający się z byle powodu, skłonny do obrażania się
Wiktionary
(1.1) Nie przyjechał także Maurycy, co drugi mąż Krystyny uznał za obraźliwe.
(1.1) Przeciwieństwem prawdy może być fałsz albo kłamstwo. Fałsz może być obraźliwy, a kłamstwo może być bardzo obraźliwe.
Wiktionary
IPA: ˌɔbraʑˈlʲivɨ, AS: obraźlʹivy
Wiktionary
rzecz. obrażalski m., obrażalska ż., obraza ż., obraźliwość ż., obrażalstwo n., obrażanie n., obrażenie n., raz m.
:: fż. obraźliwa ż.
czas. obrażać ndk., obrazić dk.
przym. obrażalski
przysł. obraźliwie
licz. raz
Wiktionary
(1.1) obelżywy, ubliżający
(1.2) drażliwy, obrażalski
Wiktionary
ludowa sztuka malowania obrazów; malarstwo ludowe
SJP.pl
uczestnik kaszubskiego zwyczaju nazywanego tańcami feretronów
SJP.pl
Obraźnik, ochweśnik – wymarły zawód polegający na wytwarzaniu obrazów, rycin i odbitek drzeworytniczych wykonanych głównie na papierze – przeważnie o tematyce dewocyjnej i religijnej, oraz ich domokrążnej sprzedaży.
Wikipedia
1. osoba występująca przeciwko powszechnie szanowanym wartościom; kontestator;
2. członek obrazoburstwa (ikonoklazmu) - ruchu religijnego, który przeciwstawiał się czci figur i obrazów religijnych; ikonoklasta, ikonoburca
SJP.pl
brak poszanowania dla ogólnie przyjętych wartości lub świętości; obrazoburstwo
SJP.pl
niszczący ideały, zadający kłam ogólnie przyjętym opiniom
SJP.pl
1. potocznie: brak poszanowania dla ogólnie przyjętych wartości lub świętości;
2. ruch zwalczający oddawanie czci obrazom i figurom religijnym, rozwijający się na przełomie VIII i IX wieku w Bizancjum; ikonoklazm
SJP.pl
Ikonoklazm, obrazoburstwo (od gr. eikōn – obraz; klásis – złamanie) – ruch religijny szerzący się w łonie chrześcijaństwa w VIII–IX wieku w Bizancjum i państwie Franków oraz w Niderlandach w XVI w., sprzeciwiający się kultowi obrazów i wizerunków.
Wikipedia
człowiek broniący czci obrazów świętych; ikonodul
SJP.pl
1. naruszyć czyjąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszyć słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa
SJP.pl
1. naruszyć czyjąś godność osobistą słowem lub czynem;
2. naruszyć słowem lub czynem obowiązujące wartości, normy lub prawa
SJP.pl
przypominający obraz
SJP.pl
1. ogólne określenie grafiki dwuwymiarowej; dzieło sztuki, wykonane na papierze, płótnie lub desce;
2. odzwierciedlenie czegoś;
3. wyobrażenie o czymś;
4. w informatyce: pojedynczy plik odzwierciedlający całościową zawartość nośnika danych
SJP.pl
Obrazów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Obrazów.
Miejscowość jest siedzibą gminy Obrazów.
Historycznie położony jest w Małopolsce, w ziemi sandomierskiej.
Przez Obrazów przebiega droga krajowa nr 77 z Lipnika do Przemyśla.
W roku 2021 we wsi mieszkało 436 osób, 48.6% stanowiły kobiety, a 51.4% - mężczyźni.
Wikipedia
przedstawiać coś w plastyczny sposób
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zobrazować)
(1.1) być obrazem czego
(1.2) pokazywać obraz czego
(1.3) rzad. przedstawiać na obrazie
Wiktionary
rzecz. obraz mrz., obrazek mrz., obrazowość ż.
przym. obrazowy
przysł. obrazowo
Wiktionary
(1.1) odtwarzać, odzwierciedlać, przedstawiać, ukazywać, uosabiać
(1.2) opowiadać, pokazywać, przedstawiać
(1.3) ilustrować, malować, rysować
Wiktionary
przedstawiać coś w plastyczny sposób
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób obrazowy, jasny, czytelny, sugestywny
Wiktionary
IPA: ˌɔbraˈzɔvɔ, AS: obrazovo
Wiktionary
rzecz. obraz m., obrazowanie n., zobrazowanie n., obrazowość ż., obrazek m.
czas. obrazować ndk., zobrazować dk.
przym. obrazowy, obrazkowy
przysł. obrazkowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest obrazowe
Wiktionary
rzecz. obraz mrz., obrazek mrz., obrazowanie n.
czas. obrazować ndk.
przym. obrazowy
przysł. obrazowo
Wiktionary
przymiotnik od: Obrazów
SJP.pl
1. silnie działający na wyobraźnię, pozwalający wyobrazić sobie coś; plastyczny;
2. związany z techniką tworzenia i projekcji obrazów
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) oddziałujący na wyobraźnię
Wiktionary
rzecz. raz mrz., obraz mrz., obrazek mrz., obrazowość ż., obrazowanie n.
czas. obrazować ndk., zobrazować dk.
przysł. obrazowo
liczgł. raz
Wiktionary
(1.1) barwny, krwisty, malarski, malowniczy, plastyczny, żywy
Wiktionary
związany z nauką, wiedzą o obrazach
SJP.pl
nauka, wiedza o obrazach, zainteresowanie obrazami
SJP.pl
obrąb;
1. obszar, teren;
2. zakres, zasięg występowania;
3. brzeg, skraj materiału; obrębek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wyraźnie odgraniczony obszar wewnętrzny
(1.2) zakres działań, możliwości, obszar wpływów
(1.3) krawiectwo zawinięty brzeg tkaniny, przyszyty w ten sposób, aby nie strzępił się
(1.4) leśn. wydzielony teren lasu dla prowadzenia jednolitej gospodarki
Wiktionary
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
czas. obrębić, obrębiać
rzecz. zdrobn. obrąbek m., zdrobn. obrębek m., obrębienie
Wiktionary
(1.1) areał, dystrykt, dzielnica, kraina, kraj, obszar, okręg, rejon, rewir, strefa, teren, terytorium, zasięg, zona
(1.2) dziedzina, pole, zakres, zasięg
(1.3) obrąbek, obrębek, kraj, brzeg, brzeżek, skraj
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mały, wąski obręb; obrąbek
SJP.pl
Obrębek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pokrzywnica. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
Obrębiec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Czernice Borowe. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
roślina ozdobna z rodziny krzyżowych; żagwin
SJP.pl
1. koło wykonane z paska metalu, drewna itp. o różnorodnym zastosowaniu.
2. okrąg opasujący coś; obwód; otok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sztywny pas z połączonymi końcami, opasujący coś
(1.2) kolej. część zestawu kołowego
(1.3) anat. część półkuli mózgu;
(1.4) anat. struktura kostna podpierająca mięśnie kończyny górnej;
(1.5) stomat. zgrubienia szkliwa okolicy szyjki zęba
(1.6) sport. przyrząd gimnastyczny w kształcie okręgu;
Wiktionary
Obręcz (łac. cingulum) – termin mogący odnosić się do:
Wikipedia
(1.1) W ostatnim cyrkowym spektaklu treser nakazał tygrysom skoczyć przez płonącą obręcz.
Wiktionary
IPA: ˈɔbrɛ̃n͇t͡ʃ, AS: obrẽṇč
Wiktionary
rzecz. obrączkowiec m., obrączkowanie n., zaobrączkowanie n.
:: zdrobn. obrączka ż.
czas. obrączkować ndk., zaobrączkować dk., obręczować ndk.
przym. obręczowy, obrączkowy
Wiktionary
obsypywać ziemią niższe części łodyg lub górne części korzeni za pomocą radła; obradlać
SJP.pl
narzędzie do obsypywania ziemniaków oraz zakrywania sadzeniaków; obsypnik
SJP.pl
obsypać ziemią niższe części łodyg lub górne części korzeni za pomocą radła; obradlić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: obreperować - naprawić wszystko dokładnie
SJP.pl
naprawiać dokładnie, reperować wszystko; obreperowywać
SJP.pl
naprawiać dokładnie, reperować wszystko; obreparowywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. gwara. (wschodniopol.) kantar, uździenica (bez wędzidła)
Wiktionary
(1.1) obrotka, obróć
Wiktionary
1. nadać czemuś kształt;
2. przygotować ziemię pod uprawę;
3. wykończyć brzegi tkaniny;
4. potocznie: obgadać;
5. potocznie: okraść kogoś lub coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obrabiać)
(1.1) dokonany od|obrabiać.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrɔbʲit͡ɕ, AS: obrobʹić
Wiktionary
rzecz. obrabianie n., obrobienie n., obróbka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrobić.
Wiktionary
IPA: ˌɔbrɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: obrobʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. obrobić dk., obrabiać ndk.
rzecz. obróbka ż., obrabiarka ż., obrabianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces nadawania obiektowi założonych właściwości;
(1.2) zespół czynności związanych z uprawą roli
Wiktionary
Obróbka – nadanie nowych cech przedmiotowi obrabianemu, zgodnie z założeniami technologicznymi, np. wymiarów, twardości, gładkości. Obróbka jest procesem przetwarzania surowca w końcowy produkt. Obróbki dokonuje się za pomocą narzędzi lub maszyn wytwórczych.
Wikipedia
(1.1) Komputerowe programy graficzne są obecnie podstawowym narzędziem do obróbki zdjęć.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrupka, AS: obrupka
Wiktionary
czas. obrabiać ndk., obrobić dk.
rzecz. obrobienie n., obrabianie n.
przym. obróbczy, obróbkowy
(1.1) rzecz. obrabiarka ż.
Wiktionary
(1.1) obrabianie, przetwarzanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrócić.
Wiktionary
IPA: ˌɔbruˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: obrucẽńe
Wiktionary
czas. obrócić dk., obracać ndk.
rzecz. obrotowy mos., obrót m., obracanie n., obrotność ż., obrotówka ż.
przym. obrotny, obrotowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. obracać)
(1.1) dokonany od|obracać.
Wiktionary
(1.1) Obróciłem aparat i zrobiłem zdjęcie pomnika w poziomie.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrut͡ɕit͡ɕ, AS: obrućić
Wiktionary
rzecz. obrotowy mos., obracanie n., obrócenie n., obrotówka ż.
czas. obracać ndk.
przym. obrotowy, obrotny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od obrót
Wiktionary
(1.1) To nie obrót, lecz tylko mały obrocik.
Wiktionary
rzecz. obrót m.
Wiktionary
zdrobnienie od: obrok
SJP.pl
1. wydać obfity plon;
2. pojawić się lub wystąpić w dużej ilości
SJP.pl
taki, który się obrodził
SJP.pl
pasza dla koni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. pasza dla zwierząt pociągowych, zazwyczaj dla koni
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przest. furaż
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) fodder
* esperanto: (1.1) furaĝo
* hiszpański: (1.1) forraje m., pienso m., pasto m.
* jidysz: (1.1) אָבראָק m. (obrok)
* kaszubski: (1.1) òbrok m., òbsëp m., òbsëpka ż., òbsëpańc m.
* nowogrecki: (1.1) ταγή ż., αλογοταγή ż.
źródła.
== obrok (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) posiłek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɔbrɔk, AS: obrok
Wiktionary
(1.1) przest. furaż
Wiktionary
Obromino – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Pyrzyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. Położona jest na południowy zachód od Gór Lipowych, w sąsiedztwie Letnina.
Wikipedia
1. odpieranie napaści; bronienie;
2. strzeżenie kogoś lub czegoś przed niebezpieczeństwami ; ochrona;
3. coś, co stanowi osłonę przed niebezpieczeństwem;
4. działania wykonywane przez adwokata oskarżonego, zmierzające do wykazania niewinności lub zmniejszenia odpowiedzialności podejrzanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeciwdziałanie atakowi, chronienie się przed obcą agresją
(1.2) wojsk. przeciwdziałanie atakowi zbrojnemu;
(1.3) przeciwstawianie się zarzutom lub wrogim argumentom
(1.4) praw. instytucja w procesie sądowym mająca na celu uchronienie oskarżonego przed wysoką karą
(1.5) sport. część drużyny utrudniająca przeciwnikowi zdobywanie punktów
(1.6) sport. działanie, które bezpośrednio zapobiega utracie bramki / punktu
(1.7) szach. rodzaj debiutu, w którym o charakterze gry zadecydował szachista grający czarnymi
(1.8) szach. przeciwdziałanie stracie figury lub pola na szachownicy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po strzeleniu gola drużyna gości cofnęła się na swoją połowę i ograniczyła tylko do obrony.
(1.1) Starszy pan twierdzi, iż ranił włamywacza w obronie własnej.
(1.2) Pomimo przewagi liczebnej wrogich oddziałów obrona zamku się powiodła.
(1.3) – Ma pan coś na swoją obronę? – Tak, wysoki sądzie, uderzyłem go, gdyż obrażał moją siostrę.
(1.4) Czy obrona ma jakieś pytania do świadka?
(1.5) Trener stwierdził, że obrona zespołu wymaga wzmocnień nowymi piłkarzami, bo drużyna traci zbyt wiele goli.
(1.6) Napastnik minął obrońców i strzelił mocno, ale bramkarz popisał się świetną obroną i wybił piłkę na róg.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrɔ̃na, AS: obrõna
Wiktionary
rzecz. obrońca mos., obrończyni ż., obronność ż., bronienie n.
czas. bronić ndk., obronić dk.
przym. obronny, obrończy
Wiktionary
(1.1-2,5) defensywa
(1.3) usprawiedliwienie, uzasadnienie
(1.5) formacja obronna
(1.6) tylko o bramkarzu parada
Wiktionary
1. ktoś, kto występuje w czyjejś obronie;
2. prawnik broniący oskarżonego; mecenas; adwokat;
3. gracz należący do grupy broniącej bramki na terenie pola bramkowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która broni, chroni przed czymś, wstawia się za kimś lub zajmuje się obroną czegoś przed zagrożeniem, krzywdą, napaścią itp.
(1.2) praw. osoba, której pracą jest obrona interesów oskarżonego podczas sprawy karnej
(1.3) sport. gracz broniący dostępu do bramki swojej drużyny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obrońcy miasta musieli złożyć broń.
(1.3) Ten piłkarz gra na pozycji obrońcy.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrɔ̃j̃nt͡sa, AS: obrõĩ ̯nca
Wiktionary
rzecz. obrona ż., obronienie n., bronienie n.
:: fż. obrończyni ż.
czas. bronić ndk., obronić dk., wybronić dk.
przym. obronny, obrończy
przysł. obronnie
Wiktionary
(1.2) adwokat, rzecznik
(1.3) defensor
Wiktionary
1. kobieta upoważniona do obrony oskarżonego w sądzie;
2. kobieta broniąca coś lub kogoś przed napaścią, zarzutami, jakimś zagrożeniem
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obronić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obronić.
Wiktionary
rzecz. obrońca mos.
czas. obronić
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: obronny
SJP.pl
służący do obrony i obserwacji
SJP.pl
Obronność – dziedzina bezpieczeństwa narodowego obejmująca przeciwstawianie się zagrożeniom polityczno-militarnym przy wykorzystaniu zorganizowanych w system wojskowych i cywilnych zasobów państwa. W praktyce obronność oznacza możliwość odparcia agresji oraz przygotowania państwa do działalności obronnej.
Wikipedia
1. służący do obrony;
2. stanowiący obronę przed atakiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który stanowi obronę przed atakiem; taki, który służy do obrony
Wiktionary
(1.1) W celach obronnych osadnicy wybrali tereny wysoko położone.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrɔ̃nːɨ, AS: obrõ•ny
Wiktionary
rzecz. obrona ż., obronność ż., obrońca m., obrończyni ż.
czas. bronić ndk., obronić dk.
przym. obrończy
przysł. obronnie
Wiktionary
1. rosnąc, pokryć coś, wyrosnąć dokoła czegoś;
2. pokryć się warstwą czegoś;
3. zyskać, zgromadzić dużo czegoś
SJP.pl
1. rosnąc, pokryć coś, wyrosnąć dokoła czegoś;
2. pokryć się warstwą czegoś;
3. zyskać, zgromadzić dużo czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obrastać)
(1.1) wyrosnąć dokoła czegoś; rosnąc, pokryć coś
(1.2) pokryć się warstwą czegoś
(1.3) zdobyć, zgromadzić dużo czegoś
Wiktionary
(1.1) Bluszcz, który zasadziliśmy kilka lat temu, obrósł już prawie całą ścianę domu.
(1.2) Przez święta zjadłem tyle, że brzuch mi obrósł tłuszczem.
(1.3) Dzięki swojej zaradności i sumienności szybko obrósł w majątek i znaczenie w swoim mieście.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrɔsnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: obrosnõńć
Wiktionary
czas. obróść dk., obrastać ndk.
rzecz. obrośnięcie
przym. obrosły
Wiktionary
(1.1-3) obróść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrosnąć.
Wiktionary
IPA: ˌɔbrɔɕˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: obrośńė̃ńće
Wiktionary
czas. obrosnąć
Wiktionary
1. rosnąc, pokryć coś, wyrosnąć dokoła czegoś;
2. pokryć się warstwą czegoś;
3. zyskać, zgromadzić dużo czegoś
SJP.pl
obrostka murówka - gatunek pszczoły z rodziny miesierkowatych
SJP.pl
Obrostka (Dasypoda) – rodzaj pszczół z rodziny spójnicowatych (Melittidae). Charakteryzują się silnie owłosionym ciałem. Tylne golenie samic wyposażone w gęste szczoteczki, na których zbierany jest pyłek. Wszystkie gatunki zakładają swoje gniazda w wykopanych przez siebie norkach w ziemi. Norki obrostek są dość głębokie (u obrostki letniej to ok. 40–60 cm), głębsze od należących do tej samej rodziny spójnic (Melitta) i skrócinek (Macropis).
Wikipedia
krzew lub drzewo z rodziny wiązowatych, uprawiane dla wysokogatunkowego, bardzo twardego drewna, występujące głównie w umiarkowanej i międzyzwrotnikowej strefie półkuli północnej; wiązowiec
SJP.pl
Anaptychia Körb. (obrostnica) – rodzaj grzybów z rodziny obrostowatych (Physciaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Wikipedia
1. porośnięty, pokryty warstwą czegoś; obrośnięty, zarośnięty;
2. w przenośni: obrosły dostatkiem, pieniędzmi itp. - taki, który się wzbogacił, nagromadził jakieś dobra
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który został pokryty czymś rosnącym lub nawarstwiającym się
(1.2) taki, z którym coś połączyło się nierozłącznie
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od obrosnąć
(2.2) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od obróść
Wiktionary
(1.1) Na razie siedziałam na drewnianych, rozchwierutanych schodach ogromnej, przeszklonej werandy z częściowo powybijanymi szybami, obrosłej pajęczyną i zagraconej, jak i całe wnętrze domostwa.
(1.2) Zgromadzeni na terenie dawnej Stoczni Gdańskiej widzowie odbędą wraz z tytułowym bohaterem symboliczną podróż do miejsca niegdyś znanego i bliskiego, obrosłego w historyczne skojarzenia i stereotypy, dziś opuszczonego i wymagającego świeżego spojrzenia.
Wiktionary
rzecz. obrost m.
czas. obrastać ndk., obrosnąć dk., obróść dk.
Wiktionary
(1.1) obrosły chwastami / kurzem / mchem / trawą / pajęczyną
(1.2) obrosły legendą / tradycją • obrosły w mity
Wiktionary
1. pokonanie pewnej odległości po torze kołowym wokół osi obrotu;
2. zmiana położenia względem pewnej osi obrotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ruch zmieniający kierunek, w jakim zwrócony jest obiekt materialny
(1.2) geom. odwzorowanie geometryczne, jedna z izometrii, obok przesunięcia i symetrii;
(1.3) ekon. transakcje kupna-sprzedaży oraz wymiany towaru;
(1.4) ekon. księg. sumaryczna wartość obrotu (1.3)
(1.5) inform. obrót o n\; miejsc: działanie, polegające na zmianie pozycji wszystkich bitów w taki sposób, że bit o indeksie i\; znajdzie się na pozycji (i + n)\mod k, gdzie k\; to liczba bitów w danym słowie;
(1.6) pot. blp. w złożeniu z przymiotnikiem: prędkość pracy silnika lub urządzenia zawierającego silnik, przen. prędkość pracy człowieka, instytucji
(1.7) pot. kierunek, w jakim zmierza dana sprawa, rozmowa
Wiktionary
Obrót – izometria parzysta płaszczyzny lub przestrzeni, mająca przynajmniej jeden punkt stały.
Wikipedia
(1.1) Walc wiedeński ma tylko pięć figur: obrót w prawo, obrót w lewo, krok zmienny, natural fleckerl i reverse fleckerl.
(1.2) Obrót zachowuje długości i kąty wewnątrz obracanej figury.
(1.3) Obrót bezgotówkowy polega na regulowaniu płatności za pośrednictwem banków.
(1.4) Wzrosły obroty w handlu zagranicznym.
(1.5) Obrót w prawo jest realizowany za pomocą instrukcji ROR.
(1.6) Jestem śpiący, wszystko robię na zwolnionych obrotach.
(1.7) Nie podoba mi się obrót, jaki przyjęły te negocjacje.
Wiktionary
IPA: ˈɔbrut, AS: obrut
Wiktionary
rzecz. obrotnik m., obrotnica ż., obrotność ż., obracanie n., obrócenie n.
przym. obrotowy, obrotny
przysł. obrotowo
czas. obracać (się)
Wiktionary
(1.1) rotacja, młyniec, piruet
(1.3) transakcje, handel
(1.4) utarg, wolumen
(1.5) rotacja
(1.7) kierunek, bieg
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. urządzenie służące do zmiany kierunku pojazdu dokonywanej przez obrót platformaatformy, na której pojazd stoi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najczęściej obrotnice można zobaczyć przed wjazdem do hangarów lokomotywowni.
Wiktionary
IPA: ˌɔbrɔtʲˈɲit͡sa, AS: obrotʹńica
Wiktionary
rzecz. obrotówka ż., obrót mrz., obrotowy
przym. obrotowy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obrotnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obrotny
SJP.pl
jeden z kręgów szyjnych, umożliwiający obracanie głowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) anat. drugi kręg szyjny;
Wiktionary
Kręg obrotowy, obrotnik (łac. axis) – drugi kręg szyjny kręgosłupa kręgowców, mający tzw. ząb odchodzący od trzonu ku górze, w którym obraca się pierwszy kręg szyjny – kręg szczytowy. Obrotnik ma grube i silne blaszki, a jego otwór kręgowy jest duży, lecz mniejszy niż kręgu szczytowego.
Wikipedia
IPA: ɔbˈrɔtʲɲik, AS: obrotʹńik
Wiktionary
czas. obracać (się)
rzecz. obrót
przym. obrotowy, obrotny
Wiktionary
(1.1) kręg obrotowy
Wiktionary
potocznie: zaradność życiowa; przedsiębiorczość, rezolutność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest obrotny
Wiktionary
rzecz. obrót m., obracanie n., obrócenie n.
przym. obrotny
Wiktionary
1. potocznie: odznaczający się sprytem i życiową zaradnością; przedsiębiorczy, rezolutny;
2. dawniej:
a) poruszający się szybko i zwinnie;
b) dający się łatwo obracać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się sprytem i zaradnością
Wiktionary
(1.1) Do nowego miasta ściągali przemysłowcy i kupcy, urzędnicy, lekarze, ludzie wykształceni albo tylko obrotni.
Wiktionary
czas. obrócić dk., obracać ndk.
rzecz. obracanie n., obrotnik m., obrót m., obrócenie n., obrotowy m., obrotówka ż., obrotność ż.
przym. obrotowy
przysł. obrotowo
Wiktionary
miernik prędkości obrotowej, wyskalowany zazwyczaj w ilości obrotów na minutę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. lotn. mot. przyrząd mierzący liczbę obrotów danego urządzenia, pojazdu lub maszyny
Wiktionary
Tachometr – urządzenie służące do pomiaru prędkości poruszającego się ciała lub substancji (z grec. tachos – prędkość, metron – mierzyć). Najczęściej spotykaną postacią tachometru jest tachometr mierzący prędkość obrotów wału napędowego w silniku lub w maszynie. Tradycyjnie odczyt jest w postaci analogowej, ale wskaźniki cyfrowe są coraz częściej spotykane. Obrotomierz to miernik prędkości obrotowej i bywa utożsamiany z tachometrem.
Wikipedia
(1.1) Dzięki obrotomierzowi kierowca może optymalnie wykorzystywać osiągi pojazdu.
Wiktionary
(1.1) tachometr
Wiktionary
1. dotyczący ruchu wokół własnej osi;
2. mający możliwość obracania się;
3. związany z obrotem pieniędzy
SJP.pl
1. księga bilansów brutto; księga do sprawozdań za krótki okres, np. bilansów dziennych, miesięcznych;
2. scena obrotowa w teatrze;
3. sztuczna przynęta wędkarska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. pot. scena obrotowa
(1.2) hand. pot. księga bilansów brutto
(1.3) hand. pot. księga do sprawozdań za krótki okres
(1.4) wędk. rodzaj błystki
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. obrót mrz., obrotnik m., obrotnica ż., obracanie n., obrócenie n., naobracanie n., poobracanie n., wyobracanie n., obrotowy
przym. obrotowy, obrotny
przysł. obrotowo
czas. obracać ndk., obrócić dk., naobracać dk., poobracać dk., wyobracać dk.
Wiktionary
1. dotyczący ruchu wokół własnej osi;
2. mający możliwość obracania się;
3. związany z obrotem pieniędzy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. związany z ruchem dookoła osi, obracania
(1.2) techn. taki, który może się obracać; obracający się
(1.3) ekon. związany z gotówkowym albo towarowym obrotem w przedsiębiorstwach
(1.4) polit. iron. taki, który często dokonuje zmiany swojej orientacji politycznej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) sport. zawodnik w piłce ręcznej, który gra bezpośrednio przed linią pola bramkowego, pomiędzy obrońcami drużyny przeciwnej;
Wiktionary
Obrotowy (spotyka się także nazwę kołowy) – zawodnik w piłce ręcznej, który gra bezpośrednio przed linią pola bramkowego, pomiędzy obrońcami drużyny przeciwnej. Jego funkcją jest oczekiwanie na piłkę, tak by po jej złapaniu od razu obrócić się (stąd nazwa) i wykonać rzut na bramkę. Ma on także na celu pomagać bocznym rozgrywającym, np. robiąc tzw. zasłonę (tj. zasłonić obrońcę drużyny przeciwnej, aby rozgrywający mogli go minąć i rzucić do bramki) lub powodując zwiększenie przestrzeni do gry oraz dezorganizując współpracę i dezorientując obrońców drużyny przeciwnej. Zawodnika kołowego kryje się za sobą, a nie tak jak wszystkich innych graczy przed sobą. Może także grać z tyłu, wspomagając rozgrywających.
Wikipedia
(1.1) Pomiar prędkości obrotowej trzpienia dał wynik 7926,2 obr./min ±0,1.
Wiktionary
IPA: ˌɔbrɔˈtɔvɨ, AS: obrotovy
Wiktionary
rzecz. obrót m., obracanie n., obrotnik m., obrócenie n., obrotówka ż., obrotnica ż.
:: fż. obrotowa ż.
czas. obracać ndk., obrócić dk.
przysł. obrotowo
przym. obrotny
Wiktionary
(1.4) koniunkturalny, oportunistyczny, zmienny; rzad. piwotalny
(2.1) kołowy
Wiktionary
Obrów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Kiełczygłów.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi i osad w Polsce;
2. jezioro w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Obrowo
SJP.pl
1. opaska zakładana psu na szyję, umożliwiająca prowadzenie go na smyczy, trzymanie na łańcuchu;
2. pas sierści albo piór innej barwy otaczający szyję niektórych ssaków lub ptaków; kołnierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) taśma albo łańcuszek zapinany na szyi zwierzęcia domowego
Wiktionary
Obroża – zazwyczaj taśma albo łańcuszek zapinany na szyi zwierzęcia, najczęściej psa, rzadziej kota, fretki domowej i innych. Istnieje wiele rodzajów obroży, np. obroża łańcuszkowa, obroża taśmowa, obroża skórzana, obroża uzdowa, kolczatka itd.
Wikipedia
(1.1) Nasz szczeniak już dorasta, więc trzeba kupić mu obrożę.
Wiktionary
IPA: ɔbˈrɔʒa, AS: obroža
Wiktionary
rzecz. obrożowanie n.
:: zdrobn. obróżka ż.
czas. obrożować, zaobrożować
przym. obrożowy, obrożny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obrazek
Wiktionary
(1.1) Tyn obrozek, coś namalowoł, je ónaki.
Wiktionary
1. rodzaj ssaków z rodziny chomikowatych;
2. rodzaj ptaków śpiewających z podrzędu tyrankowców
SJP.pl
Obrożnik (Dicrostonyx) – rodzaj ssaków z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
1. o zwierzętach lub ptakach: mający szyję otoczoną pasem sierści lub piór innej barwy;
2. dawniej: mający obrożę, np. pies obrożny;
3. leming obrożny - gryzoń z rodziny nornikowatych; leming śnieżny;
4. żwirowiec obrożny - gatunek owadożernego ptaka z rodziny żwirowcowatych; żwirowiec łąkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wokół szyi pas innej barwy
(1.2) daw. w obroży, z założoną obrożą
Wiktionary
rzecz. obroża ż.
Wiktionary
twardzioszek obrożowy - gatunek grzybów z rodziny twardzioszkowatych
SJP.pl
Obrubniki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Dobrzyniewo Duże.
Wieś królewska w starostwie knyszyńskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku. Do 1954 roku istniała gmina Obrubniki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
przypiekać lub podsmażać jedzenie ze wszystkich stron na kolor jasnobrązowy
SJP.pl
przypiec lub podsmażyć jedzenie ze wszystkich stron na kolor jasnobrązowy
SJP.pl
nakrycie na stół jadalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wykończony i zazwyczaj zdobiony materiał używany do przykrycia jadalnego stołu;
Wiktionary
Obrus – tkanina lub dzianina, używane do przykrycia stołu, zwykle na czas posiłków. Pełni funkcję dekoracyjną i ochronną.
Obrusy wykonane są z tkanin jedwabnych, lnianych lub bawełnianych, a także z tkanin sztucznych (tzw. obrusy plamoodporne) w jednolitych kolorach, różnokolorowe, ze wzorami żakardowymi, drukowane lub haftowane, a bardziej dekoracyjne z koronek. Na uroczyste okazje przeważnie wykorzystuje się białe obrusy.
Wikipedia
(1.1) Ubrał się i poszedł do sąsiednich pokojów przechodząc przez stołowy, w którym wisząca u sufitu lampa rozrzucała ostre, białe światło na stół okrągły, nakryty obrusem i zastawiony filiżankami, i na samowar błyszczący.
Wiktionary
IPA: ˈɔbrus, AS: obrus
Wiktionary
rzecz. brus m.
:: zdrobn. obrusik m., obrusek m.
przym. obrusowy
czas. bruszyć
Wiktionary
(1.1) reg. śl. łobrus, tisztuch.
Wiktionary
zdrobnienie od: obrus (nakrycie na stół)
SJP.pl
poczuć się czymś dotkniętym
SJP.pl
1. rozchwiać coś, co mocno w czymś tkwi; obluzować;
2. obruszyć się - wyrazić oburzenie, niezadowolenie
SJP.pl
1. rozchwiać coś, co mocno w czymś tkwi; obluzować;
2. obruszyć się - wyrazić oburzenie, niezadowolenie
SJP.pl
1. potocznie: zryć dookoła czegoś;
2. obryć lub obryć się - w środowisku uczniowskim, studenckim: nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć, obkuć się, wykuć, wykuć się
SJP.pl
przymiotnik od: Obryte
SJP.pl
regionalnie: odrapać, obłupać (np. tynk, mur)
SJP.pl
regionalnie: obłupywać, odrapywać (np. tynk, mur)
SJP.pl
linia obwodząca przedmiot w określonej płaszczyźnie przekroju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zarys, kontury czegoś
(1.2) linia obwodząca dany przedmiot w określonej płaszczyźnie przekroju
Wiktionary
IPA: ˈɔbrɨs, AS: obrys
Wiktionary
rzecz. obrysowanie n., obrysowywanie n.
czas. rysować, obrysować dk., obrysowywać ndk.
przym. obrysowy
Wiktionary
1. potocznie: zryć dookoła czegoś;
2. obryć lub obryć się - w środowisku uczniowskim, studenckim: nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć, obkuć się, wykuć, wykuć się
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
1. potocznie: zryć dookoła czegoś;
2. obryć lub obryć się - w środowisku uczniowskim, studenckim: nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć, obkuć się, wykuć, wykuć się
SJP.pl
1. gwałtowne odpadnięcie ściany skalnej, nawisu lodowego itp.;
2. miejsce powstałe przez oberwanie się materiału skalnego;
3. oberwany kawał skały lub lodu;
4. potocznie:
a) pobicie; lanie, manto;
b) ostre upomnienie lub ostra krytyka; bura, obskok, ochrzan, opieprz;
c) korzyść uzyskana dodatkowo w stosunku do zarobków
SJP.pl
Obryw – gwałtowne oderwanie się mas skalnych od stromego, urwistego stoku, częste przy trzęsieniach ziemi. Najczęściej przyjmuje formę lawiny kamiennej. Przykładem są Wantule w Dolinie Miętusiej w Tatrach. U podnóża stoku lub ściany skalnej powstaje duże nagromadzenie bloków skalnych, tworzące bezładne blokowisko, tzw. piarg. Piargi występują bądź w obrębie ścian skalnych (np. w żlebach), bądź u ich podnóża, gdzie tworzą stożki, hałdy i pokrywy usypiskowe. Składają się z materiału o różnej frakcji, od żwiru, przez kamienie po wielkie bloki skalne. Obrywy są naturalnym procesem geodynamicznym, stanowiącym olbrzymie zagrożenie dla ludzi oraz infrastruktury. W Polsce wiele dróg jest zagrożonych obrywami, a miejsca ich występowania oznaczane są przy pomocy znaku drogowego „Uwaga spadające odłamki skalne”.
Wikipedia
oddarty, urwany kawałek czegoś; strzępek
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) dawniej, potocznie: to, co przypadło komuś w zysku, dostało się w udziale; dodatkowy dochód, zysk
SJP.pl
1. gwałtowne odpadnięcie ściany skalnej, nawisu lodowego itp.;
2. miejsce powstałe przez oberwanie się materiału skalnego;
3. oberwany kawał skały lub lodu;
4. potocznie:
a) pobicie; lanie, manto;
b) ostre upomnienie lub ostra krytyka; bura, obskok, ochrzan, opieprz;
c) korzyść uzyskana dodatkowo w stosunku do zarobków
SJP.pl
chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
rzadko: obryzgać, ochlapać; obryznąć
SJP.pl
rzadko: obryzgać, ochlapać; obryzgnąć
SJP.pl
zdrobnienie od: obrządek
SJP.pl
1. ustalony tryb czynności podczas jakiejś uroczystości; ceremonia;
2. codzienne prace gospodarskie, zwłaszcza związane z hodowlą zwierząt; oporządzenie;
3. wyznanie religijne;
4. liturgia w ramach tego wyznania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. porządek uroczystych obchodów
(1.2) pot. stały powtarzający się rytm prac gospodarskich
(1.3) rel. ryt w ramach jednej rodziny liturgicznej
(1.4) rel. publiczny akt religijny, również jego porządek
(1.5) rel. wyznanie w ramach jednej religii
(1.6) przen. rytuał
Wiktionary
Obrządek (także ryt liturgiczny albo liturgia) – utrwalony specyficzny sposób sprawowania liturgii, charakterystyczny dla danego regionu.
W chrześcijaństwie obrządek stanowi odzwierciedlenie duchowości – nauki, tradycji – danego kościoła sui iuris, ich zewnętrzną formę. Pojęcie obrządku obejmuje zazwyczaj również rozwiązania z zakresu organizacji kościoła, organizacji roku liturgicznego i podobnych zagadnień.
Wikipedia
(1.1) - Była w nim jakaś ogromna siła. Żegnał syna, widać było, jak bardzo cierpi, ale spokojnie jak gospodarz pilnował obrządku - mówi.
(1.2) Będę wychodził z nim o świcie, trochę pomagał w obrządku.
(1.3) Dwóch księży jeździło po kraju i odprawiało ostatnie msze w obrządku ormiańskim.
(1.3) Pochowano go w atmosferze skandalu, bo choć ostentacyjnie podkreślał swoją konwersję, spoczął na cmentarzu katolickim, ceremonia pogrzebowa odbyła się w obrządku katolickim, a nad trumną rozgorzała walka o to, kto ma prowadzić kondukt - ksiądz czy pastor?
(1.4) Wzięli ślub według tradycyjnego obrządku żydowskiego.
(1.5) Bo już co do pogrzebów, to różnie bywało, i na cerkiewnym cmentarzu spoczywali zgodnie obok siebie ludzie dwóch obrządków, a jednej wiary.
(1.6) Picie kawy jest obrządkiem, który towarzyszy tu wszystkim kontaktom między ludźmi.
Wiktionary
rzecz. obrzędowość ż., obrzęd mrz.
przym. obrzędowy
przysł. obrzędowo
Wiktionary
wykonywać codzienne prace gospodarskie, szczególnie związane z hodowlą zwierząt domowych; oprzątać
SJP.pl
wykonać codzienne prace gospodarskie, szczególnie związane z hodowlą zwierząt domowych; oprzątnąć
SJP.pl
przymiotnik od: Obra
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Obrą, dotyczący Obry
Wiktionary
rzecz. Obra ż.
Wiktionary
nieprzyjemny smak czegoś skwaśniałego, sfermentowanego, zepsutego
SJP.pl
Obrzębin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Turek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Obrzębin położony jest bezpośrednio przy zachodniej granicy Turku, przy drodze krajowej nr 72.
Wikipedia
szereg tradycyjnych praktyk towarzyszących uroczystości o charakterze religijnym, rodzinnym lub społecznym; rytuał; ceremonia; obrządek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uporządkowany akt o znaczeniu symbolicznym, element uroczystości, wynikający z tradycji
Wiktionary
Obrzęd – zespół zakorzenionych w tradycji, najczęściej określonych przepisami, czynności i praktyk o znaczeniu symbolicznym, towarzyszących jakiejś uroczystości o charakterze związanym z charakterem społeczności. Obrzędy dzielimy na religijne i świeckie.
Wikipedia
(1.1) Poznajcie zwyczaje i obrzędy prawosławne.
Wiktionary
IPA: ˈɔbʒɛ̃nt, AS: obžẽnt
Wiktionary
rzecz. obrzędowość ż., obrządek m., obrzędówka ż.
przym. obrzędowy, obrządkowy
przysł. obrzędowo
Wiktionary
(1.1) ceremonia, obrządek, obyczaj
Wiktionary
→ obrzęd
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający znaczenie obrzędu, związany z obrzędem, oparty na obrzędach
Wiktionary
rzecz. obrzęd m., obrządek m., obrzędowość ż.
Wiktionary
(1.1) kultowy, rytualny
Wiktionary
szereg tradycyjnych praktyk towarzyszących uroczystości o charakterze religijnym, rodzinnym lub społecznym; rytuał; ceremonia; obrządek
SJP.pl
Obrzęd – zespół zakorzenionych w tradycji, najczęściej określonych przepisami, czynności i praktyk o znaczeniu symbolicznym, towarzyszących jakiejś uroczystości o charakterze związanym z charakterem społeczności. Obrzędy dzielimy na religijne i świeckie.
Wikipedia
nabrzmienie tkanki ciała; miejsce opuchnięte; opuchlina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. nagromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej, powodujące zauważalne powiększenie narządu lub części ciała;
(1.2) leśn. wada drewna ze zniekształceniami w postaci narośli, zgrubień, wybrzuszeń;
Wiktionary
Obrzęk (łac. oedema) – stwierdzane w badaniu fizykalnym gromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej i w jamach ciała. Powstaje na skutek zaburzenia równowagi między czynnikami dążącymi do zatrzymania płynu w naczyniach oraz czynników prowadzących do przedostawania się płynu poza ich światło. Obrzęk może być spowodowany zgromadzeniem przesięku lub wysięku.
Wikipedia
rzecz. brzęknięcie n., obrzęklina ż., obrzękłość ż., obrzęknięcie n., obrzękowcowate nmos.
czas. brzęknąć ndk., obrzękać ndk., obrzęknąć dk.
przym. obrzękły, obrzęknięty, obrzękowy, przeciwobrzękowy, obrzękowaty
Wiktionary
(1.1) nabrzmienie, obrzęknięcie, obrzmienie, opuchlizna, puchlina, spuchnięcie
Wiktionary
powiększać się wskutek gromadzenia się w tkance płynu surowiczego; puchnąć, obrzmiewać
SJP.pl
nabrzmienie tkanki ciała; miejsce opuchnięte; opuchlina
SJP.pl
Obrzęk (łac. oedema) – stwierdzane w badaniu fizykalnym gromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej i w jamach ciała. Powstaje na skutek zaburzenia równowagi między czynnikami dążącymi do zatrzymania płynu w naczyniach oraz czynników prowadzących do przedostawania się płynu poza ich światło. Obrzęk może być spowodowany zgromadzeniem przesięku lub wysięku.
Wikipedia
spuchnąć wskutek nagromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzmieć
SJP.pl
spuchnąć wskutek nagromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzmieć
SJP.pl
opuchnięty, nabrzmiały
SJP.pl
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Obrzękowcowate (Physalacriaceae Corner) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach obrzękowcowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z obrzękiem, dotyczący obrzęku
Wiktionary
rzecz. obrzęk m.
Wiktionary
spuchnąć wskutek nagromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzmieć
SJP.pl
otaczać coś czymś wzdłuż brzegów
SJP.pl
usunąć część napletka
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obrzezywać)
(1.1) książk. u mężczyzn: dokonać zabiegu usunięcia części napletka w celach leczniczych, higienicznych bądź estetycznych, a u żydów, muzułmanów oraz niektórych ludów afrykańskich i australijskich także ze względów rytualnych
(1.2) książk. u kobiet: dokonać zabiegu częściowego lub całkowitego usunięcia łechtaczki, czasem także warg sromowych mniejszych ze względów religijnych lub estetycznych
czasownik zwrotny dokonany obrzezać się (ndk. obrzezywać się)
(2.1) książk. ulec obrzezaniu, poddać się zabiegowi obrzezania
Wiktionary
(1.1) Jezus został obrzezany osiem dni po urodzeniu (tradycyjne wspomnienie wypada więc 1 stycznia).
Wiktionary
IPA: ɔbˈʒɛzat͡ɕ, AS: obžezać
Wiktionary
rzecz. obrzezanie n., obrzezywanie n., obrzezaniec m., rzeźnia ż., rzeźnik mos., obrzezek mrz., porzezanie n., rzez mrz., rzezactwo n., rzezacz mos., rzezak mos./mrz.
czas. porzezać, obrzezywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. med. zabieg częściowego usunięcia napletka ze względów rytualnych, religijnych, leczniczych, higienicznych bądź estetycznych;
(1.2) rel. med. zabieg częściowego lub całkowitego usunięcia łechtaczki, czasem także warg sromowych mniejszych, ze względów rytualnych, religijnych lub estetycznych wśród niektórych ludów afrykańskich;
Wiktionary
Obrzezanie (rzadziej cyrkumcyzja, łac. circumcisio, gr. περιτομή, peritomé „dokoła ciąć”) – zabieg usunięcia napletka chroniącego żołądź prącia zewnętrznych narządów płciowych mężczyzny, wykonywany głównie z powodów religijnych. Rzadziej z przyczyn medycznych, którymi jest, np. stulejka, załupek, nowotwór.
Wikipedia
(1.1) Obrzezanie to najbardziej cywilizowana forma okaleczania męskich genitaliów, z jaką można się spotkać w różnych kulturach.
(1.2) Rekonstrukcyjny zabieg chirurgiczny może pomóc kobietom poddanym żeńskiej wersji obrzezania uniknąć bólu i odzyskać satysfakcję z życia seksualnego – informuje „The Lancet”.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʒɛˈzãɲɛ, AS: obžezãńe
Wiktionary
rzecz. obrzezaniec m., rzezalnia ż., rzezak m., rzezacz m., rzez m., rzezaniec m., rzezanie n., rzeźnictwo n., rzeź ż., rzeźnia ż., obrzezany m., rzeźnik mos., obrzezek mrz., obrzezywanie n., porzezanie n., rzezactwo n., wyrzezanie n., zarzezanie n.
czas. rżnąć, zarzezać, wyrzezać, porzezać, obrzezywać, rzezać ndk., obrzezać dk.
przym. rzeźniczy, rzeźnicki, rzeźny
Wiktionary
(1.1) cyrkumcyzja
(1.2) klitoridektomia, wyrzezanie
Wiktionary
mężczyzna lub chłopiec, na którym dokonano rytualnego obrzezania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obrzezany mężczyzna lub chłopiec
Wiktionary
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
Wiktionary
usunąć część napletka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wąski pas przy linii odgraniczającej dwie przestrzenie
(1.2) okolice kończącego się zjawiska czy czynności
Wiktionary
(1.1) Na obrzeżu miski znajdowała się skrzepnięta krew.
(1.2) Temat rozpoczynającej się epoki racjonalizmu pozostawał na obrzeżach jego twórczości poetyckiej
Wiktionary
IPA: ɔbˈʒɛʒɛ, AS: obžeže
Wiktionary
rzecz. brzeg m.
przym. przybrzeżny
Wiktionary
(1.1) brzeg, granica, kraniec, krawędź, kres, obwód, pogranicze, przygranicze, rąbek, skraj
Wiktionary
obrzezany napletek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. część oberznięta, odkrojona
(1.2) daw. część członka męskiego, która u żydów i mahometan podlega rytualnemu obrzezaniu
Wiktionary
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
Wiktionary
(1.1) obrzynek, okrawek
(1.2) napletek
Wiktionary
otoczyć coś czymś wzdłuż brzegów
SJP.pl
ciągnący się wzdłuż brzegów czegoś
SJP.pl
otoczyć coś czymś wzdłuż brzegów
SJP.pl
dokonywać rytualnego odcięcia części napletka
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obrzezać)
(1.1) niedokonany od|obrzezać.
Wiktionary
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. obrzezanie.
Wiktionary
rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.
czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.
Wiktionary
napuchnięty, zniekształcony przez obrzęk
SJP.pl
powiększyć się wskutek gromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzęknąć
SJP.pl
powiększyć się wskutek gromadzenia się w tkance płynu surowiczego; napuchnąć, obrzęknąć
SJP.pl
powiększać się wskutek gromadzenia się w tkance płynu surowiczego; puchnąć, obrzękać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrzucać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʒuˈt͡sãɲɛ, AS: obžucãńe
Wiktionary
czas. obrzucać ndk., obrzucić dk.
rzecz. obrzucenie n.
Wiktionary
błona wyściełająca wewnętrzną ścianę jamy brzusznej i okrywająca większość znajdujących się w niej narządów; otrzewna
SJP.pl
pierwsza, niewygładzona warstwa tynku wielowarstwowego; obrzutka
SJP.pl
pierwsza warstwa tynku wielowarstwowego; obrzut
SJP.pl
Obrzutka – pierwsza warstwa tynku wielowarstwowego wykonana w celu zwiększenia przyczepności narzutu tynkowego do podłoża. Zwykle wykonywana z rzadkiej, mocnej zaprawy cementowej.
Wikipedia
rzeka w Polsce, dopływ Odry
SJP.pl
Obrzyca (niem. Faule Obra) – rzeka, prawy dopływ Odry o długości 49,05 km i powierzchni dorzecza 1808 km².
Płynie przez Pojezierze Sławskie i Kotlinę Kargowską w województwie lubuskim. Wypływa z północnego krańca Jeziora Sławskiego, chociaż za jej początek przyjmuje się też Czernicę, jeden z dopływów Jeziora Sławskiego. Przepływa m.in. przez Konotop, Kargowę, Chwalim i Smolno Wielkie. Wpływa do Odry powyżej Cigacic.
Wikipedia
mieszkaniec Obrzycka (miasta w Polsce); obrzyczanin
SJP.pl
mieszkanka Obrzycka (miasta w Polsce); obrzyczanka
SJP.pl
przymiotnik od: Obrzycko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Obrzyckiem, dotyczący Obrzycka
Wiktionary
rzecz. Obrzycko mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Obrzycko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Obrzycko (niem. Obersitz) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, położone przy ujściu rzeki Samy do Warty.
Miasto stanowi odrębną jednostkę samorządu terytorialnego (gminę miejską). Obrzycko jest równocześnie siedzibą gminy wiejskiej Obrzycko. Restytucja Obrzycka w 1990 przez utworzenie odrębnej miejskiej gminy Obrzycko była błędem proceduralnym.
Wikipedia
IPA: ɔˈbʒɨt͡skɔ, AS: obžycko
Wiktionary
przym. obrzycki
Wiktionary
mieszkaniec Obrzycka (miasta w Polsce); obrzycczanin
SJP.pl
mieszkanka Obrzycka (miasta w Polsce); obrzycczanka
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: obrzydle
SJP.pl
obrzydliwość, szkarada, coś ohydnego, odrażającego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś paskudnego, brzydkiego
Wiktionary
(1.1) W toalecie powypisywała różne obrzydlistwa na drzwiach kabiny.
Wiktionary
rzecz. obrzydliwiec mos., obrzydliwość ż., obrzydzanie n., obrzydzenie n.
czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.
przym. obrzydliwy, brzydki
przysł. obrzydliwie, brzydko
Wiktionary
(1.1) paskudztwo, świństwo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) książk. w sposób budzący wstręt, niechęć, obrzydzenie
Wiktionary
(1.1) Ten obornik obrzydliwie śmierdzi.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʒɨˈdlʲivʲjɛ, AS: obžydlʹivʹi ̯e
Wiktionary
przym. obrzydliwy, brzydki
rzecz. obrzydlistwo n., obrzydzenie n., obrzydliwiec m., obrzydliwość
przysł. brzydko
Wiktionary
(1.1) odrażająco, ohydnie, wstrętnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba mająca w zwyczaju robienie rzeczy obrzydliwych; osoba oceniana negatywnie, wzbudzająca niesmak lub obrazę, obrzydzenie
Wiktionary
IPA: ˌɔbʒɨˈdlʲivʲjɛt͡s, AS: obžydlʹivʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. obrzydlistwo n., obrzydliwość ż., obrzydzanie n., obrzydzenie n.
czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.
przym. obrzydliwy
przysł. obrzydliwie
Wiktionary
(1.1) reg. śl. gid., reg. śl. gizd.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obrzydliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co obrzydliwe
Wiktionary
rzecz. obrzydzanie n., obrzydzenie n., obrzydliwiec m., obrzydlistwo n.
czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.
przym. obrzydliwy
przysł. obrzydliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: obrzydliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. budzący odrazę
Wiktionary
(1.1) Nie będę jeść tej obrzydliwej owsianki.
(1.1) Twoje wczorajsze zachowanie było obrzydliwe.
Wiktionary
IPA: ˌɔbʒɨˈdlʲivɨ, AS: obžydlʹivy
Wiktionary
przysł. obrzydliwie, brzydko
rzecz. obrzydlistwo n., obrzydzenie n., obrzydliwiec m., obrzydliwość
przym. brzydki
Wiktionary
(1.1) wstrętny, odrażający, podły, obmierzły
Wiktionary
powodować u kogoś niechęć, wstręt do czegoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) sprawiać, że ktoś czuje niechęć
Wiktionary
spowodować u kogoś niechęć, wstręt do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrzydzić.
(1.2) bardzo silne uczucie niechęci
Wiktionary
IPA: ˌɔbʒɨˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: obžyʒẽńe
Wiktionary
rzecz. obrzydlistwo n., obrzydliwiec m., obrzydliwość ż.
czas. obrzydzić dk., obrzydzać ndk.
przym. obrzydliwy, brzydki
przysł. obrzydliwie, brzydko
Wiktionary
(1.2) odraza, wstręt, abominacja, awersja
Wiktionary
spowodować u kogoś niechęć, wstręt do czegoś
SJP.pl
1. taki, który komuś obrzydł;
2. wstrętny, odrażający; obrzydliwy
SJP.pl
orzygać;
1. wulgarnie: pobrudzić wymiocinami; zarzygać;
2. potocznie: pobrudzić czymś bryzgającym; opryskać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obrzygiwać)
(1.1) posp. zwymiotować na coś
czasownik zwrotny dokonany obrzygać się (ndk. obrzygiwać się)
(2.1) posp. zwymiotować na siebie
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj odkryłem, że ktoś obrzygał mi samochód…
Wiktionary
IPA: ɔbˈʒɨɡat͡ɕ, AS: obžygać
Wiktionary
rzecz. rzygi nmos., rzygowiny nmos., rzyganie n., rzygnięcie n., rzygacz m., obrzyganie n.
czas. porzygiwać, wyrzygiwać, rzygać dk., rzygnąć ndk., wyrzygać dk., obrzygiwać ndk., orzygać dk., narzygać dk., zarzygać dk., urzygać dk., zrzygać się dk.
Wiktionary
(1.1) posp. urzygać, zarzygać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obrzygać.
Wiktionary
czas. obrzygać dk.
Wiktionary
wymiotować na kogoś lub na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. olbrzym
Wiktionary
IPA: ˈɔbʒɨ̃m, AS: obžỹm
Wiktionary
przym. olbrzymi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Poznań. mający nierówny i poszarpany brzeg
Wiktionary
(1.1) obszarpany, postrzępiony, wystrzępiony
Wiktionary
broń palna z uciętą lufą; urzynek, urzyn, obrzynek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) broń zazwyczaj kłusownicza, karabin z obciętą lufą;
Wiktionary
Obrzyn – pierwotnie długa broń strzelecka, poddana modyfikacji poprzez jej znaczne skrócenie (dokonując obcięcia części lufy a niekiedy również kolby).
Do wytwarzania obrzynów wykorzystywane są najczęściej strzelby lub karabiny. Broń poddana takiej modyfikacji staje się bardzo poręczna (co może okazać się przydatne podczas walki na krótkich dystansach), jednak znaczne skrócenie lufy powoduje skrajne pogorszenie celności, donośności oraz zwiększenie rozrzutu. Dodatkowo obcięcie kolby uniemożliwia jej stabilne oparcie o ramię co w konsekwencji może okazać się problematyczne przy celowaniu oraz kontrolowaniu odrzutu.
Wikipedia
(1.1) W cieniu drzew stał mężczyzna z wycelowanym we mnie obrzynem.
Wiktionary
IPA: ˈɔbʒɨ̃n, AS: obžỹn
Wiktionary
rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.
czas. dorżnąć, przerzynać, przerżnąć
Wiktionary
1. broń palna z uciętą lufą; urzynek, urzyn, obrzyn;
2. obcięty kawałek czegoś; skrawek, obcinek
SJP.pl
1. broń palna z uciętą lufą; urzynek, urzyn, obrzyn;
2. obcięty kawałek czegoś; skrawek, obcinek
SJP.pl
skrót
(1.1) = lotn. wojsk. obserwator
Wiktionary
(1.1) 26 lipca Członkowie Dęblińskiego Oddziału Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP zorganizowali na Cmentarzu Komunalnym w Dęblinie uroczystość dla upamiętnienia i oddania hołdu ppłk. pil. obs. Janowi Hryniewiczowi w 33. rocznicę Jego śmierci.
Wiktionary
1. zespół aktorów grających w filmie lub sztuce; obsadzenie aktorów w filmie lub sztuce;
2. grupa osób zajmujących wyznaczone stanowiska w danej placówce; obsadzenie osobami określonych stanowisk w danej placówce;
3. część urządzenia, w której osadzona jest jakaś inna część
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. film. zespół ludzi, który wciela się w role w sztuce, filmie, przedstawieniu baletowym, kabaretowym, operowym itp.
(1.2) umieszczenie kogoś na jakimś stanowisku
Wiktionary
czas. obsadzać, obsadzić
Wiktionary
uchwyt do stalówki
SJP.pl
Obsadka (w niektórych regionach Polski nazywana "rączką") – uchwyt do stalówki. Jest to okrągły, czasem spłaszczony na końcu kołek, z kilkumilimetrowym półokrągłym wyżłobieniem na końcu. Wyżłobienie to jest przeznaczone do wciśnięcia i w miarę trwałego obsadzenia w nim stalówki (stąd nazwa). Kształt obsadki bywa bardzo wymyślny i ozdobny, a materiały, z których jest wykonana bywają niekiedy kosztowne. Może być to np., prócz drewna najróżniejszych gatunków, również szkło, metal, róg i kość słoniowa. W XX wieku obsadki powszechnego użycia były wykonywane najczęściej z tworzyw sztucznych.
Wikipedia
gruby justunek żeliwny służący do wypełniania w formie drukarskiej marginesów i świateł w tekście; szteg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsadzić.
Wiktionary
czas. obsadzić
Wiktionary
czasownik
(1.1) ogrod. posadzić rośliny na jakiejś wyznaczonej powierzchni
(1.2) film. teatr. dać rolę w jakimś przedstawieniu, filmie
Wiktionary
(1.1) Wysypywali z dachu śmiecie na podwórko i sikali na świeżo obsadzone rabatki.
Wiktionary
IPA: ɔpˈsad͡ʑit͡ɕ, AS: opsaʒ́ić
Wiktionary
rzecz. obsadzenie n., obsada ż.
czas. obsadzać ndk.
Wiktionary
nieprzyzwoite, sprośne rzeczy
SJP.pl
nieprzyzwoitość, sprośność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co obsceniczne, bezwstydne, wulgarne
Wiktionary
(1.1) …wszystko to inscenizowane jest dokładnie w ten sam sposób, jak seks w pornografii, to znaczy bez przekonania, z tą samą wymęczoną obscenicznością.
Wiktionary
IPA: ˌɔpst͡sɛ̃ˈɲit͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: opscẽńičność
Wiktionary
przym. obsceniczny
przysł. obscenicznie
Wiktionary
(1.1) bezwstydność, grubiańskość, niecenzuralność, nieprzyzwoitość, niestosowność, niewybredność, ordynarność, pikantność, plugawość, pospolitość
Wiktionary
rażący, nieprzyzwoity, sprośny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieprzyzwoity, nieodpowiedni do pokazywania w miejscach publicznych
Wiktionary
(1.1) Znana aktorka wykonała obsceniczny gest.
Wiktionary
IPA: ˌɔpst͡sɛ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: opscẽńičny
Wiktionary
rzecz. obscena, obsceniczność ż.
przysł. obscenicznie
Wiktionary
(1.1) bezwstydny, niecenzuralny, nieprzyzwoity, nieskromny, niestosowny, niewybredny, ordynarny, pikantny, wulgarny, sprośny; książk. nieobyczajny; przest. bezecny, nieprzystojny, wszeteczny, zbereźny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. narzucać się, prześladować, natrętnie przeszkadzać
Wiktionary
(1.1) Pan Kwetko volens nolens zapłacił mi talara, bo go chorąży obsedował bez ustanku; i poszliśmy z księdzem kapelanem do jego kwatery na zwyczajny spoczynek.
Wiktionary
irracjonalny lęk przed byciem gorszym od innych z powodu posiadania gorszego telefonu komórkowego
SJP.pl
operator hermitowski definiowany w mechanice kwantowej, reprezentujący pewną mierzalną wielkość fizyczną
SJP.pl
Obserwabla – operator hermitowski (samosprzężony) definiowany w mechanice kwantowej, reprezentujący pewną mierzalną wielkość fizyczną.
Przydatność operatorów hermitowskich wynika stąd, że ich wartości własne są liczbami rzeczywistymi i z tej racji mogą określać wyniki pomiarów fizycznych.
Wikipedia
operator hermitowski definiowany w mechanice kwantowej, reprezentujący pewną mierzalną wielkość fizyczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dokładne przyglądanie się czemuś lub komuś, celowe zauważanie jego ruchów lub czynów
(1.2) sformułowanie powstałe w wyniku obserwacji (1.1)
(1.3) med. okres spędzany przez pacjenta w szpitalu, w którym poddawany jest badaniom
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W dole było aż zielono od lasów i granatowo od radiowozów, ale przy uważniejszej obserwacji okazywało się, że oba kolory jakoś się nie zlewają.
(1.2) Wszystkie moje rzeczy ze starego zakątka przepadły lub zostały zniszczone. Nie ocalała ani jedna stronica spisywanych z takim trudem obserwacji i wniosków.
(1.3) Elza w szoku została w szpitalu na obserwacji.
Wiktionary
IPA: ˌɔpsɛrˈvat͡sʲja, AS: opservacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. obserwator m., obserwatorka ż., obserwatorium n., obserwowalność ż., obserwowanie n., zaobserwowanie n.
czas. obserwować ndk., zaobserwować dk.
przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny
przysł. obserwacyjnie
Wiktionary
(1.1) ogląd
(1.2) spostrzeżenie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) służący obserwacji
Wiktionary
rzecz. obserwacja ż., obserwator mos., obserwatorka ż., obserwatorium n., obserwowanie n.
czas. zaobserwować, obserwować dk.
przym. obserwowalny
Wiktionary
członek zakonu, zachowującego surowe, pierwotne reguły
SJP.pl
Zakon Braci Mniejszych Obserwantów (obserwanci) – nurt obserwancki w Zakonie Braci Mniejszych, zwanych franciszkanami. Wspólnota zakonna została założona w 1209 przez św. Franciszka z Asyżu. Zakon ów został podzielony w 1517 roku na Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych oraz Zakon Braci Mniejszych.
Wikipedia
1. ścisłe przestrzeganie pewnych reguł, praw;
2. reguła zakonna
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący obserwanta
SJP.pl
członek zakonu, zachowującego surowe, pierwotne reguły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. hist. członek Zakonu Braci Mniejszych Obserwantów
Wiktionary
(1.1) Obserwanci zachowali zrzeczenie się własności wspólnotowej, rezygnując ze stałych dochodów i dóbr ziemskich.
Wiktionary
rzecz. obserwancja ż.
Wiktionary
(1.1) franciszkanin, minoryta, brat mniejszy, bernardyn, alkantaryn, amadeita
Wiktionary
1. osoba obserwująca coś, badająca coś; świadek; widz;
2. przedstawiciel państwa lub organizacji międzynarodowej wysłany oficjalnie do śledzenia przebiegu ważnych wydarzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dokładnie przyglądająca się czemuś, wnikliwie obserwująca coś
(1.2) polit. przedstawiciel państwa lub organizacji oficjalnie wysłany w celu śledzenia i zdawania relacji z istotnych wydarzeń
(1.3) wojsk. żołnierz śledzący działania wojenne w różnych fazach walki
(1.4) nauk. pracownik naukowy badający przez obserwację zjawiska przyrody
(1.5) daw. człowiek przestrzegający zwyczajów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɔpsɛrˈvatɔr, AS: opservator
Wiktionary
czas. obserwować, zaobserwować
przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny
rzecz. obserwacja ż., obserwowanie n., obserwatorka ż., obserwatorium n.
Wiktionary
(1.1) widz, świadek
(1.5) obserwant
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce lub budowla do obserwowania czegoś, zwykle placówka naukowa;
Wiktionary
Obserwatorium – placówka naukowa wyposażona w urządzenia służące do prowadzenia systematycznych badań i obserwacji astronomicznych, meteorologicznych, geomagnetycznych, sejsmograficznych itp.; także: budynek, w którym mieści się taka placówka. Dawniej słowem obserwatorium określany był również dowolny punkt, miejsce lub pomieszczenie, z którego była dokonywana obserwacja.
Wikipedia
IPA: ˌɔpsɛrvaˈtɔrʲjũm, AS: opservatorʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. obserwowanie n., obserwator m., obserwatorka ż., obserwacja ż.
czas. obserwować ndk., zaobserwować dk.
przym. obserwacyjny, obserwowalny
Wiktionary
1. kobieta obserwująca coś, badająca coś; świadek; widz;
2. przedstawicielka państwa lub organizacji międzynarodowej wysłana oficjalnie do śledzenia przebiegu ważnych wydarzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: obserwator
Wiktionary
IPA: ˌɔpsɛrvaˈtɔrka, AS: opservatorka
Wiktionary
rzecz. obserwator, obserwacja, obserwatorium, obserwowanie
przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny
przysł. obserwacyjnie
czas. obserwować, zaobserwować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) uważnie, przez dłuższy czas przyglądać się czemuś
(1.2) spostrzegać
(1.3) fiz. w mechanice kwantowej: dokonywać pomiaru
(1.4) inform. otrzymywać informacje o określonych zdarzeniach
czasownik zwrotny niedokonany obserwować się
(2.1) przyglądać się sobie samemu
(2.2) obserwować (1.1) wzajemnie jeden drugiego
Wiktionary
(1.1) Obserwował ich zza drzewa, gotów do natychmiastowej ucieczki.
(1.2) Obserwuję niepokojące zjawisko malejącej frekwencji na wykładach.
(1.3) Nie da się obserwować układu kwantowego, nie wpływając na jego stan.
(1.4) Keylogger obserwuje zdarzenia klawiatury, rejestruje je i przesyła do hackera.
(2.1) Obserwuję się czasem krytycznie. To pomaga zachować dystans do samego siebie.
(2.2) Obserwowali się jak dwa koty, niepewni intencji tego drugiego.
Wiktionary
IPA: ˌɔpsɛrˈvɔvat͡ɕ, AS: opservovać
Wiktionary
czas. zaobserwować
rzecz. obserwowanie n., obserwacja, obserwator, obserwatorka, obserwatorium
przym. obserwacyjny, obserwowalny
Wiktionary
(1.1) gapić się
(1.2) zwracać uwagę, spostrzegać, zauważać
(1.3) mierzyć, dokonywać pomiaru
(1.4) nasłuchiwać
Wiktionary
Obserwowalność – własność układu sterowania mówiąca, czy na podstawie odczytu sygnału sterującego oraz odczytu sygnału wyjściowego możliwe jest określenie wewnętrznego stanu obiektu. Znajomość tego stanu jest ważna na przykład w przypadku stosowania algorytmu estymacji minimalnokwadratowej.
Wikipedia
dający się dostrzec, możliwy do zaobserwowania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) możliwy do zaobserwowania w jakikolwiek sposób
Wiktionary
(1.1) Wielki wybuch dał początek istnieniu obserwowalnego wszechświata.
Wiktionary
rzecz. obserwowalność ż., obserwator m., obserwatorka ż., obserwatorium n., obserwowanie n., zaobserwowanie n., obserwacja ż.
czas. obserwować ndk., zaobserwować dk.
przym. obserwacyjny, obserwatorski
przysł. obserwacyjnie
Wiktionary
(1.1) postrzegalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obserwować.
Wiktionary
rzecz. zaobserwowanie n., obserwacja ż., obserwowalność ż., obserwator m., obserwatorka ż., obserwatorium n.
czas. obserwować ndk., zaobserwować dk.
przym. obserwacyjny, obserwatorski, obserwowalny
przysł. obserwacyjnie
Wiktionary
1. nieustannie powracająca, uporczywa myśl, prześladująca kogoś;
2. w medycynie: natręctwo w postaci bezsensownego skojarzenia, urojonego zagrożenia, będące objawem nerwicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. myśl, idea, przekonanie itp. uporczywie kogoś prześladujące, niemożność uwolnienia się od takich myśli lub od wykonywania powtarzających się czynności
(1.2) psych. objaw choroby (nerwicy lub psychonerwicy), polegający na uporczywych myślach i czynnościach i niemożności uwolnienia się od nich;
Wiktionary
Obsesje (inaczej: myśli natrętne, łac. obsessio) – objaw psychopatologiczny oznaczający występowanie uporczywie powracających myśli, wyobrażeń lub impulsów o specyficznych cechach. Obsesje są objawami, które pojawiają się wbrew woli chorego (są ego-dystoniczne). Najczęściej pacjentom towarzyszy przekonanie o niedorzeczności i irracjonalności przeżywanych obsesji. Niemniej jednak, nie ustępują one pomimo starań pacjentów zmierzających do uwolnienia się od nich. Często powodują one narastanie napięcia emocjonalnego (np. niepokoju, obaw, poczucia winy), zaś próby zredukowania go oraz uwolnienia się od obsesji, prowadzą do wykonywania tzw. czynności natrętnych (kompulsji) – objawów, które często współwystępują z obsesjami.
Wikipedia
(1.1) Ty masz jakąś obsesję, wszędzie ją widzisz, zapomnij o niej.
(1.2) Chory ma obsesję na punkcie żywienia, liczenia kalorii, ćwiczeń fizycznych i wyglądu. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ɔpˈsɛsʲja, AS: opsesʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. obsesyjność ż., obsesjonista m., obsesjonat m., obsesjonistka ż., obsesjonatka ż.
przym. obsesyjny, obsesjonalny
przysł. obsesyjnie, obsesjonalnie
Wiktionary
(1.1) mania
(1.2) natręctwo
Wiktionary
osoba ogarnięta uporczywymi myślami, obrazami, od których nie może się uwolnić
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób obsesyjny, natarczywie, uparcie
Wiktionary
(1.1) Postać krążyła, znikała, zawracała, obsesyjnie, niemal jak wilkołak.
(1.1) Wysnuty ze wstępu motyw przewodni powracający obsesyjnie, natrętnie.
Wiktionary
IPA: ˌɔpsɛˈsɨjɲɛ, AS: opsesyi ̯ńe
Wiktionary
przym. obsesyjny
rzecz. obsesja ż., obsesyjność ż.
Wiktionary
wykazujący zarówno cechy obsesyjne, jak i kompulsywne
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cecha tego, co jest obsesyjne; cecha tych, którzy są obsesyjni
Wiktionary
rzecz. obsesja ż.
przym. obsesyjny, obsesjonalny
przysł. obsesyjnie
Wiktionary
(1.1) obsesjonalność
Wiktionary
przymusowy, natrętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy obsesji, taki, jak w obsesji
Wiktionary
(1.1) Obsesyjna dbałość o mięśnie nazywana jest bigoreksją. Osoby takie całe swoje życie podporządkowują ćwiczeniom, mierzeniu objętości klatki piersiowej czy bicepsów.
Wiktionary
rzecz. obsesja ż., obsesyjność ż., obsesjonista m., obsesjonat m., obsesjonistka ż., obsesjonatka ż.
przym. obsesjonalny
przysł. obsesyjnie, obsesjonalnie
Wiktionary
(1.1) maniacki, obsesjonalny
Wiktionary
zasiać na całym polu lub grządce
SJP.pl
siadać wraz z innymi osobami dookoła kogoś lub czegoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) siadać wraz z kilkoma osobami dookoła kogoś lub czegoś
(1.2) zbierać się w dużej ilości w jakimś miejscu
Wiktionary
(1.2) W nocy miałam bicie serca i gardło mnie bolało i nos mi zatykało i myśli czarne obsiadały, tak że bardzo źle i niewiele spałam.
Wiktionary
IPA: ɔpʲˈɕadat͡ɕ, AS: opʹśadać
Wiktionary
rzecz. siadanie n., obsiadanie n., siedzenie n., siad mrz.
czas. obsiąść, siąść, siadać
wykrz. siad
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsiadać.
Wiktionary
czas. siadać, obsiadać ndk.
rzecz. siad mrz.
wykrz. siad
Wiktionary
siąść wraz z innymi osobami dookoła kogoś lub czegoś
SJP.pl
siąść wraz z innymi osobami dookoła kogoś lub czegoś
SJP.pl
obciąć coś za pomocą siekania
SJP.pl
siekając, obcinać coś
SJP.pl
gwarowo: obszarpywać, strzępić (np. brzeg tkaniny)
SJP.pl
1. obsianie jakiegoś terenu;
2. to, co zostało posiane dookoła czegoś lub na jakimś terenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. umieszczenie nasion w ziemi
(1.2) roln. teren, na którym wysiano nasiona
Wiktionary
(1.1) Rozpoczął się czas wiosennych obsiewów parkowych trawników.
Wiktionary
czas. obsiać dk., obsiewać ndk.
Wiktionary
(1.1) posiew, siew, wysiew, zasiew
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsiewać.
Wiktionary
rzecz. nieobsiewanie n., siewca mos.
czas. obsiewać ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. oddać mocz; obszczać;
2. o jakimś płynie:
a) wylecieć wąskim strumieniem;
b) wypuścić z czegoś, np. z węża, wąskim strumieniem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obsikiwać)
(1.1) dokonany od|obsikiwać.
Wiktionary
IPA: ɔpʲˈɕikat͡ɕ, AS: opʹśikać
Wiktionary
czas. sikać
rzecz. siusiu n., sikalnia ż., obsikanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsikać.
Wiktionary
IPA: ˌɔpʲɕiˈkãɲɛ, AS: opʹśikãńe
Wiktionary
czas. obsikać, sikać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. obsikać)
(1.1) sikać na coś
Wiktionary
(1.1) W drodze do parku obsikuje co piąty słupek ogrodzenia, podejrzewam, że umie liczyć, na kupę wybiera miejsce na samym środku parkowej alejki.
Wiktionary
IPA: ˌɔpʲɕiˈcivat͡ɕ, AS: opʹśiḱivać
Wiktionary
rzecz. sikanie n., sikacz m., sikawka ż., sikalnia ż., obsikiwanie n.
czas. sikać ndk., wysikać dk., zsikać się dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsikiwać.
Wiktionary
IPA: ˌɔpʲɕiciˈvãɲɛ, AS: opʹśiḱivãńe
Wiktionary
czas. obsikiwać, sikać
Wiktionary
→ Ob
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Obem, dotyczący Obu (miasta lub rzeki)
Wiktionary
rzecz. Ob m.
Wiktionary
1. nagłe otoczenie ze wszystkich stron;
2. zmiana kierunku jazdy na nartach podskokiem
SJP.pl
wsteczny, zacofany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. charakterystyczny dla obskuranta i obskurantyzmu
Wiktionary
rzecz. obskurantyzm m., obskurantysta m., obskurant m., obskurantka ż.
Wiktionary
(1.1) zacofany, niepostępowy, średniowieczny, wsteczny; pogard. kołtuński
Wiktionary
osoba zacofana pod względem kulturalnym, przeciwna zmianom, nowym ideom i postępowi; obskurantysta, wsteczniak, wstecznik, zacofaniec, konserwatysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba o wstecznych poglądach, przeciwnik postępu i wszelkich nowinek
Wiktionary
(1.1) W istocie, wzbudzał w nim politowanie i jakąś drażniącą niechęć ten szlachcic siedzący naprzeciw - zwykły krajowy rykała folwarczny, brat-szlachcic, obskurant tępy i ograniczony w pojęciach, ale zarozumiały jak sto diabłów!
(1.1) Kochają się, ale ich małżeństwu sprzeciwia się ojciec Teresy, obskurant i zawzięty przeciwnik reform, które zamierza przeprowadzić sejm.
Wiktionary
rzecz. obskurantyzm m., obskurantysta m.
:: fż. obskurantka ż.
przym. obskurancki
Wiktionary
(1.1) obskurantysta, wstecznik, reakcjonista; pogard. kołtun; pot. zacofaniec, pot. pejor. ciemniak
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. kobieta o wstecznych poglądach, przeciwniczka postępu i wszelkich nowinek
Wiktionary
rzecz. obskurantyzm m., obskurantysta m.
:: fm. obskurant m.
przym. obskurancki
Wiktionary
(1.1) pogard. kołtunka, pot. pejor. ciemniaczka
Wiktionary
przeciwnik postępu, człowiek zacofany; obskurant; wstecznik
SJP.pl
ciemnota umysłowa, wrogie nastawienie do postępu, zacofanie, wstecznictwo, kołtuństwo
SJP.pl
Obskurantyzm (od łac. obscurare, obscurans „zaciemniać, zaciemniający”) – ciemnota umysłowa, wstecznictwo, kołtuństwo, wrogie nastawienie do postępu i oświaty oraz praktyka celowego zapobiegania poznaniu faktów lub szczegółów jakiejś sprawy. Termin powstały w okresie oświecenia określający doktrynę katolicką i nastawienie Kościoła wobec kultury. W satyrycznej wizji Stanisława Kostki Potockiego stolicą obskurantyzmu jest Ciemnogród, a szerzący ciemnotę mieli być odznaczani Orderem Niedźwiadka.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób obskurny
Wiktionary
przym. obskurny
rzecz. obskurność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obskurnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obskurny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest obskurne; cecha tych, którzy są obskurni
Wiktionary
przym. obskurny
przysł. obskurnie
Wiktionary
brzydki, zaniedbany, nieestetyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nadmiernie brudny i brzydki
Wiktionary
przysł. obskurnie
rzecz. obskurność ż.
Wiktionary
(1.1) nędzny, ohydny
Wiktionary
rzadko: pokrywać śluzem
SJP.pl
ślinić, ośliniać;
1. brudzić lub zwilżać śliną;
2. obśliniać się -
a) brudzić się własną śliną;
b) brudzić się wzajemnie swoimi ślinami;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazywać ochotę na coś
SJP.pl
oślinić;
1. pobrudzić lub zwilżyć śliną;
2. obślinić się -
a) pobrudzić się własną śliną;
b) pobrudzić się wzajemnie swoimi ślinami;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś
SJP.pl
oślinić;
1. pobrudzić lub zwilżyć śliną;
2. obślinić się -
a) pobrudzić się własną śliną;
b) pobrudzić się wzajemnie swoimi ślinami;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś
SJP.pl
1. przesuwać czymś śliskim po jakiejś powierzchni;
2. ślizgając się, omijać coś;
3. obślizgiwać się - zsuwać się po czymś śliskim; oślizgiwać się
SJP.pl
obślizgły, obślizły, oślizgły, oślizły, obśliźnięty (rzadko), oślizgnięty (rzadko), ośliznięty (rzadko); rzadko:
1. śliski na skutek wilgoci;
2. pokryty czymś śliskim i lepkim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co obślizgłe
Wiktionary
przym. obślizgły
Wiktionary
obślizły, oślizgły, oślizły, obślizgnięty (rzadko), obśliźnięty (rzadko), oślizgnięty (rzadko), ośliznięty (rzadko);
1. śliski na skutek wilgoci;
2. pokryty czymś śliskim i lepkim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego powierzchnia jest gładka, śliska, lepka i wilgotna
(1.2) budzący obrzydzenie, wstręt
(1.3) nieświeży i lepki (o mięsie lub wędlinach)
Wiktionary
(1.1) Żeby strukturę biofilmu sobie wyobrazić, trzeba przypomnieć sobie osad gromadzący się w wazonie z kwiatami – obślizgłą, lepką, cuchnącą warstewkę widoczną gołym okiem, z czasem odpadającą w płatach.
Wiktionary
IPA: ɔpʲˈɕlʲizɡwɨ, AS: opʹślʹizgu̯y
Wiktionary
rzecz. obślizgłość ż.
Wiktionary
obślizgły, obślizły, oślizgły, oślizły, obślizgnięty (rzadko), oślizgnięty (rzadko), ośliznięty (rzadko); rzadko:
1. śliski na skutek wilgoci;
2. pokryty czymś śliskim i lepkim
SJP.pl
obślizgły, oślizgły, oślizły, obślizgnięty (rzadko), obśliźnięty (rzadko), oślizgnięty (rzadko), ośliznięty (rzadko);
1. śliski na skutek wilgoci;
2. pokryty czymś śliskim i lepkim
SJP.pl
osmarować;
1. zabrudzić coś z wierzchu, zwłaszcza czymś lepkim, płynnym; usmarować;
2. przenośnie: oczernić kogoś, popsuć komuś reputację; oplotkować;
3. obsmarować się:
a) zabrudzić się z wierzchu, zwłaszcza czymś lepkim, płynnym;
b) przenośnie: wzajemnie rzucić na siebie oskarżenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsmarować.
Wiktionary
IPA: ˌɔpsmarɔˈvãɲɛ, AS: opsmarovãńe
Wiktionary
czas. obsmarować dk., obsmarowywać ndk., posmarować dk., wysmarowywać ndk., wysmarować dk.
rzecz. smar m., smarowidło n.
Wiktionary
osmarowywać;
1. zabrudzać coś z wierzchu, zwłaszcza czymś lepkim, płynnym; usmarować;
2. przenośnie: oczerniać kogoś, psuć komuś reputację; oplotkowywać, obmawiać;
3. obsmarowywać się:
a) zabrudzać się z wierzchu, zwłaszcza czymś lepkim, płynnym;
b) przenośnie: wzajemnie rzucać na siebie oskarżenia
SJP.pl
smażyć krótko z różnych stron
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obsmażyć)
(1.1) kulin. opiekać na patelni
czasownik zwrotny niedokonany obsmażać się (dk. obsmażyć się)
(2.1) kulin. być opiekanym na patelni
Wiktionary
(1.1) Hela obsmaża krokiety w kuchni.
(2.1) Wczorajsze kluski obsmażały się już, gdy nagle ktoś zapukał do drzwi.
Wiktionary
rzecz. obsmażenie n., obsmażanie n., smażenie n.
czas. smażyć, obsmażyć dk., obsmażyć się dk.
przym. obsmażony
ims. obsmażony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsmażyć.
Wiktionary
czas. obsmażyć, smażyć, obsmażać
rzecz. smażenie n., obsmażanie n.
przym. obsmażony
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: obsmażyć
przymiotnik relacyjny
(2.1) kulin. przyrządzony / przyrządzany w procesie obsmażenia
Wiktionary
(1.1) Warzywa muszą zostać lekko obsmażone na patelni.
(2.1) Krokiet nie jest niczym innym jak obsmażonym naleśnikiem z mięsem.
Wiktionary
rzecz. obsmażenie n., obsmażanie n.
czas. obsmażyć dk., obsmażać ndk.
Wiktionary
usmażyć krótko z różnych stron
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obsmażać)
(1.1) kulin. opiec na patelni
Wiktionary
(1.1) Schab należy natrzeć przyprawami i czosnkiem, owinąć wokół kiełbasy śląskiej, obsmażyć a następnie dusić w piekarniku, polewając piwem.
Wiktionary
IPA: ɔpˈsmaʒɨt͡ɕ, AS: opsmažyć
Wiktionary
rzecz. smażenie n., obsmażenie n., obsmażanie n.
czas. obsmażać ndk., smażyć ndk.
przym. obsmażony
Wiktionary
ośmiać, wyśmiać;
1. wydrwić, ośmieszyć kogoś lub coś;
2. obśmiać się - śmiejąc się, ubawić się
SJP.pl
dawniej: ośmieszyć
SJP.pl
obciąć bardzo krótko włosy
SJP.pl
obrzucić kogoś wyzwiskami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obsobaczać)
(1.1) posp. obrzucić kogoś wyzwiskami, przekleństwami, obelgami
czasownik zwrotny dokonany obsobaczyć się (ndk. obsobaczać się)
(2.1) posp. obrzucić się wzajemnie wyzwiskami, przekleństwami, obelgami
Wiktionary
rzecz. nasobaczenie n., obsobaczanie n., posobaczenie n., sobaczenie n., sobaka ż.
czas. nasobaczyć dk., obsobaczać ndk., posobaczyć dk., sobaczyć ndk.
przym. sobaczy
Wiktionary
zaspawać dookoła
SJP.pl
spawać coś dookoła
SJP.pl
ośpiewać;
1. zaśpiewać piosenkę wychwalającą kogoś;
2. zaśpiewać dookoła kogoś lub czegoś;
3. obśpiewać się - nasycić się śpiewaniem
SJP.pl
potocznie: zaopatrywać kogoś w najniezbędniejsze rzeczy
SJP.pl
potocznie: zaopatrzyć kogoś w najniezbędniejsze rzeczy
SJP.pl
(wulgarne) obesrać; osrać;
1. oddając kał, zabrudzić coś;
2. obgadać kogoś;
3. zignorować coś lub kogoś
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. obsrywać)
(1.1) wulg. oddając kał, ubrudzić coś lub kogoś
(1.2) wulg. przen. obmówić kogoś
czasownik zwrotny dokonany obsrać się (ndk. obsrywać się)
(2.1) wulg. oddając kał, ubrudzić samego siebie
(2.2) wulg. przen. obmówić siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. osranie n., obsranie n., obesranie n., obsrywanie n.
czas. srać, osrać dk., obesrać dk., obsrywać ndk.
przysł. srak
przym. sraki, szaraczkowy
Wiktionary
(1.1) wulg. obesrać, osrać; pot. zafajdać
(1.2) wulg. obesrać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. zanieczyszczenie czegoś własnym kałem
(1.2) wulg. przen. obmówienie kogoś
Wiktionary
rzecz. osranie n., obesranie n., obsrywanie n.
czas. srać, osrać dk., obsrać dk., obesrać dk., obsrywać ndk.
przysł. srak
przym. sraki, szaraczkowy
Wiktionary
(1.1) wulg. obesranie; pot. zafajdanie
Wiktionary
wulgarnie: tchórz; trzęsidupa, strachajło, cykor
SJP.pl
obesrywać, osrywać; wulgarnie:
1. oddając kał, brudzić coś;
2. przenośnie: obgadywać kogoś
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. obsrać)
(1.1) wulg. zabrudzić coś lub kogoś kałem
(1.2) wulg. przen. obmówić kogoś
czasownik zwrotny niedokonany obsrywać się (dk. obsrać się)
(2.1) wulg. oddając kał ubrudzić samego siebie
(2.2) wulg. przen. obmówić siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. osranie n., obsranie n., obesranie n., obsrywanie n.
czas. srać, osrać dk., obsrać dk., obesrać dk.
przysł. srak
przym. sraki, szaraczkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. zanieczyszczanie czegoś własnym kałem
(1.2) wulg. obmawianie kogoś
Wiktionary
rzecz. obsranie n., obesranie n., osranie n.
czas. srać, osrać, obsrywać ndk., obesrać dk., obsrać dk.
przysł. srak
przym. sraki
Wiktionary
(1.2) obmawianie
Wiktionary
zostać, zastąpić kogoś
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) przest. wystarczyć
(1.2) przest. utrzymać się
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przetrwać, wytrzymać
Wiktionary
czas. postawić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Warszawa. zamówienie
Wiktionary
przestarzale: zlecić rzemieślnikowi wykonanie jakiegoś przedmiotu
SJP.pl
przestarzale: zlecać rzemieślnikowi wykonanie jakiegoś przedmiotu
SJP.pl
zamówienie pod wymiar
SJP.pl
grupa osób zaangażowanych do czyjejś ochrony w miejscach publicznych
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) nie zmieniać własnego zdania
(1.2) rzad. brać czyjąś stronę
Wiktionary
rzecz. obstawanie n.
czas. postawić
Wiktionary
(1.1) upierać się
(1.2) trzymać sztamę, wspierać
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przetrwać, przeżyć
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wytrzymać
Wiktionary
1. hamowanie rozwoju jakiejś sprawy, utrudnianie;
2. zatwardzenie;
3. obstrukcja parlamentarna - utrudnianie przebiegu obrad lub podjęcia uchwały przy zastosowaniu legalnych środków procedury parlamentarnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hamowanie sprawnego przebiegu czegoś
(1.2) pot. med. trudność z wydaleniem stolca
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. obstrukcjonista mos., obstrukcjonizm mrz.
przym. obstrukcyjny
Wiktionary
(1.1) przeszkoda, utrudnianie, zawada
(1.2) zaparcie, zatwardzenie
Wiktionary
osoba powstrzymująca bieg jakichś wydarzeń, hamująca przebieg jakieś sprawy
SJP.pl
utrudnianie lub hamowanie jakiejś sprawy, np. przeciwdziałanie uchwaleniu ustawy w parlamencie
SJP.pl
1. związany z zaparciem stolca;
2. utrudniający lub hamujący przebieg jakiejś sprawy
SJP.pl
to, co się zestruguje; wiór
SJP.pl
intensywne ostrzeliwanie; ostrzał
SJP.pl
sprawiać, że krawędzie czegoś stają się nierówne
SJP.pl
wstrzyknąć lekarstwo dookoła rany
SJP.pl
obsunąć się:
1. oderwawszy się od czegoś, odpaść, zsunąć się; przesunąć się w dół, ślizgając się; osypać się;
2. zmienić pozycję ze stojącej na leżącą lub klęczącą; opaść, osunąć się
SJP.pl
obsunąć się:
1. oderwawszy się od czegoś, odpaść, zsunąć się; przesunąć się w dół, ślizgając się; osypać się;
2. zmienić pozycję ze stojącej na leżącą lub klęczącą; opaść, osunąć się
SJP.pl
1. ziemia i materiał skalny nagromadzone na stoku i u jego podnóża na skutek zsuwania się mas skalnych; osuwisko, zsuw, usuwisko;
2. potocznie: niepowodzenie, wpadka, kompromitacja; obsuwa, obsuwka
SJP.pl
pot. niepowodzenie, wpadka; obsuwka
SJP.pl
obsuwać się:
1. oderwawszy się od czegoś, odpadać, zsuwać się; przesuwać się w dół, ślizgając się; osypać się;
2. zmieniać pozycję ze stojącej na leżącą lub klęczącą; opadać, osuwać się
SJP.pl
ziemia, odłamy skalne i wszystko to, co uległo obsunięciu
SJP.pl
potocznie: niepowodzenie, wpadka; obsuwa
SJP.pl
dawniej:
1. oświetlać;
2. badać światłem atmosferę wyrobiska w celu wykrycia gazu wybuchowego
SJP.pl
szklista skała wulkaniczna, używana dawniej do wyrobu broni i narzędzi, a obecnie w jubilerstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. kwaśna skała wylewna;
Wiktionary
Obsydian (izofir) łac. lapis obsidianus – kwaśna skała wylewna, złożona niemal wyłącznie ze szkliwa wulkanicznego, zawiera do 1% wody. Naturalne szkło powstaje w wyniku natychmiastowego stygnięcia magmy (lawy). Skład chemiczny (głównie dwutlenek krzemu) związany jest z typem lawy i obejmuje bardzo wiele form, od obsydianu ryolitowego po fonolitowy. Ulega rekrystalizacji, przyjmując wygląd zwyczajnej, drobnoziarnistej skały.
Wikipedia
(1.1) Obsydian dający bardzo ostre i twarde krawędzie odłupków był chętnie używany w różnych kulturach epoki kamienia.
Wiktionary
IPA: ɔpˈsɨdʲjãn, AS: opsydʹi ̯ãn
Wiktionary
przym. obsydianowy
Wiktionary
(1.1) izofir
Wiktionary
→ obsydian
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z obsydianem, dotyczący obsydianu; wykonany z obsydianu
Wiktionary
IPA: ˌɔpsɨdʲjãˈnɔvɨ, AS: opsydʹi ̯ãnovy
Wiktionary
rzecz. obsydian mrz.
Wiktionary
osyfiać; potocznie:
1. mocno coś zabrudzać, zanieczyszczać; zasyfiać, zaświniać, zapaprywać;
2. powodować wystąpienie pryszczy, krost; wysyfiać
SJP.pl
zasyfiony, zasyfiały, osyfiały, osyfiony, obsyfiony; potocznie:
1. bardzo brudny, zanieczyszczony;
2. pokryty pryszczami
SJP.pl
osyfić; potocznie:
1. mocno coś zabrudzić, zanieczyścić; oświnić, zasyfić, uświnić;
2. spowodować wystąpienie pryszczy, krost; wysyfić
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. obsypywać)
(1.1) pokryć coś czymś sypkim, sypiąc
(1.2) występując w dużej liczbie, pokryć coś
(1.3) obdarzyć czymś hojnie
(1.4) powiedzieć komuś bardzo wiele czegoś
(1.5) pokryć coś
czasownik zwrotny dokonany obsypać się (ndk. obsypywać się)
(2.1) obsypać (1.1-4) samego siebie
(2.2) obsypać (1.1-4) siebie wzajemnie
(2.3) zostać obsypanym (1.1)
(2.4) sypiąc (1.1) się, odpaść od czegoś
(2.5) o pszczołach: wymrzeć i opaść na dno ula
(2.6) pokryć sie czymś
Wiktionary
(1.3) Antek obsypał mnie prezentami.
(1.5) Dla zabezpieczenia go u podstawy od wszelkiego uszkadzania, obsypać go kamieniem[...].
(2.6) Drzewo obsypało się owocami.
Wiktionary
IPA: ɔpˈsɨpat͡ɕ, AS: opsypać
Wiktionary
czas. zasypywać
rzecz. obsypanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsypać.
Wiktionary
czas. obsypać dk.
Wiktionary
pokryty czymś występującym w dużej ilości
SJP.pl
rumowisko powstałe poprzez osypanie się wietrzejących skał i ziemi; osypisko
SJP.pl
narzędzie do obsypywania ziemniaków oraz zakrywania sadzeniaków; obredlacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsypywać.
Wiktionary
czas. obsypywać ndk.
Wiktionary
1. posyłać kogoś do różnych miejsc lub osób;
2. dawniej: obsyłać się - wysyłać kogoś lub coś nawzajem do siebie
SJP.pl
wieś w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim
SJP.pl
Obsza (pierwotnie Psza lub Psze) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Obsza. Leży na Płaskowyżu Tarnogrodzkim.
Wieś jest sołectwem, siedzibą w gminy Obsza oraz rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 794 mieszkańców i była trzecią co do liczby ludności miejscowością gminy.
Wikipedia
obszywać czymś; oblamowywać
SJP.pl
1. ograniczona część przestrzeni; powierzchnia czegoś;
2. miejsce występowania czegoś; zasięg;
3. zbiór otwarty i spójny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ograniczona część powierzchni, zwykle dużych rozmiarów
(1.2) powierzchnia wyznaczona przez występowanie czegoś
(1.3) zakres jakiejś działalności
(1.4) mat. zbiór otwarty i spójny
Wiktionary
Słownikowe:
Wikipedia
(1.1) Cały obszar Wysp Kanaryjskich to strefa wolnocłowa, nie ma więc sensu odkładać zakupów perfum czy alkoholi na ostatnią chwilę przed odlotem.
(1.2) …Europa jest od dawna znana na świecie jako obszar wojen i nienawiści…
(1.3) Sztuka interesuje mnie jako obszar dość niezdefiniowany, w którym sporo wolno i w którym w miarę gładko mogę funkcjonować.
(1.4) Tak po polsku: obszar jednospójny to obszar ograniczony jedną krzywą zamkniętą. Jeśli dorysujesz wewnątrz następną krzywą zamkniętą, np. okrąg w okręgu, to pomiędzy nimi masz już obszar dwuspójny.
Wiktionary
IPA: ˈɔpʃar, AS: opšar
Wiktionary
rzecz. obszarnictwo n., obszarnik m., obszarniczka ż.
przym. obszarowy, obszarniczy
przysł. obszarowo, obszernie
Wiktionary
(1.1) obręb, strefa, terytorium, zona
(1.3) dziedzina, domena, dyscyplina, dział, działka, gałąź, krąg, niwa, obręb
Wiktionary
1. gospodarka obszarnicza;
2. ogół obszarników; obszarnicy
SJP.pl
właścicielka dużego majątku ziemskiego; dziedziczka
SJP.pl
dotyczący obszarnika lub obszarnictwa
SJP.pl
właściciel dużego majątku ziemskiego; dziedzic, ziemianin, agrariusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) posiadacz wielkiego majątku ziemskiego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Książe Demidow odwiedził kiedyś posiadłość wielkiego obszarnika na Uralu. Ten z dumą pokazywał księciu wielkie stado koni, które pasło się na łące.
Wiktionary
rzecz. obszar mrz., obszarnictwo n.
:: fż. obszarniczka ż.
przym. obszarniczy, obszarowy
Wiktionary
przymiotnik od: obszar
SJP.pl
1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, otargać, obtargać;
2. obszarpać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; otargać się, obtargać się
SJP.pl
potocznie: osoba w podartym, brudnym, lichym ubraniu; obdartus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba w podartym, obszarpanym ubraniu
Wiktionary
(1.1) Stanął na końcu kolejki obszarpańców, którym, jak jemu, burczało w brzuchach.
Wiktionary
czas. szarpać ndk., obszarpać dk., obszarpywać ndk.
Wiktionary
(1.1) łachmyta, łachudra, łapserdak, obdartus, obdrapaniec, oberwaniec, obrzępała, potarganiec, szmaciarz
Wiktionary
oberwaństwo;
1. chodzenie w zniszczonym, niechlujnym ubraniu;
2. ogół osób chodzących w zniszczonym, niechlujnym ubraniu
SJP.pl
1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, otargać, obtargać;
2. obszarpać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; otargać się, obtargać się
SJP.pl
szarpiąc, obrywać coś dookoła
SJP.pl
potocznie: oddać mocz na kogoś lub na coś; obsikać, obeszczać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obszczywać)
(1.1) dokonany od|obszczywać.
Wiktionary
rzecz. obszczywanie n., szczaw mrz.
czas. szczać, obszczywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obszczać.
Wiktionary
rzecz. szczaw mrz.
czas. obszczywać, szczać
Wiktionary
chłopska wspólnota gminna w carskiej Rosji
SJP.pl
Wikipedia
obszczymurek; pogardliwie:
1. osoba z marginesu społecznego, żul, menel, lump;
2. pijak spod sklepu monopolowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obraź. pot. osoba załatwiająca potrzeby fizjologiczne w miejscach publicznych
(1.2) obraź. pot. pijak spod sklepu monopolowego
(1.3) obraź. pot. przen. o osobie godnej pogardy
Wiktionary
(1.2) Uważam, że jestem zerem, mam świadomość tego, że byle zdrowy psychicznie obszczymur spod sklepu z alkoholem jest więcej wart niż ja.
(1.3) Co się gapisz jak szpak w dupę, jestem nosicielką hifa, ejdsa. Zaraził mnie w Niemczech taki obszczymur, w którym się zakochałam.
Wiktionary
rzecz. zdrobn. obszczymurek m.
Wiktionary
(1.1-3) obszczymurek
(1.3) łajza, stpol. zlejbruk
Wiktionary
obszczymur; pogardliwie:
1. osoba z marginesu społecznego, żul, menel, lump;
2. pijak spod sklepu monopolowego
SJP.pl
oszczypać;
1. szczypnąć wiele razy, w wielu miejscach;
2. skubiąc, oberwać trochę czegoś w różnych miejscach;
3. wywołać uczucie kłującego bólu w różnych miejscach
SJP.pl
oszczypywać;
1. szczypać wiele razy, w wielu miejscach;
2. skubiąc, obrywać trochę czegoś w różnych miejscach;
3. wywoływać uczucie kłującego bólu w różnych miejscach
SJP.pl
obeszczywać; wulgarnie:
1. oddawać mocz na kogoś lub na coś; obsikiwać;
2. lekceważyć kogoś lub coś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) posp. obsikiwać
Wiktionary
rzecz. szczanie n., obszczanie n., obszczywanie n., szczochy nmos., szczyl mzw.
czas. obszczać dk., szczać ndk., wyszczać się ndk.
Wiktionary
oszelmować; dawniej:
1. zwymyślać kogoś; zbesztać;
2. obciąć komuś ucho w ramach kary; oszelmić;
3. obedrzeć, postrzępić, obszarpać
SJP.pl
dawniej: uczynić obszerniejszym; powiększyć, rozszerzyć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób obszerny, rozwlekle
Wiktionary
rzecz. obszar m.
przym. obszerny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obszernie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obszerny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) dużych rozmiarów
(1.2) zawierający mnóstwo szczegółów
(1.3) wielkoskalowy, mający duży zasięg
(1.4) obejmujący, poruszający wiele kwestii, tematów
Wiktionary
(1.1) W swoim majątku zawiera obszerne połacie terenów leśnych i torfowisk.
(1.2) Stworzył obszerną monografię na temat kultury jaćwieskiej.
(1.4) Filozofia jest niezwykle obszerną dziedziną nauki.
Wiktionary
IPA: ɔpˈʃɛrnɨ, AS: opšerny
Wiktionary
rzecz. obszerność ż.
przysł. obszernie
Wiktionary
(1.1) duży, wielki, przestronny, przestrzenny, rozległy, pojemny, szeroki, znaczny, gigantyczny, (o ubraniu) luźny
(1.2) rozbudowany, długi, szczegółowy, drobiazgowy, wszechstronny, wyczerpujący, ekstensywny
Wiktionary
obszycie brzegu ubrania; lamówka, obszywka, oszewka
SJP.pl
dawniej:
1. wyłóg u munduru;
2. nawóz otaczający inspekty - skrzynie do uprawy roślin w okresie wiosny i późnej jesieni
SJP.pl
karcić kogoś ostro, używając obelżywych słów
SJP.pl
dawniej: obszturchiwać
SJP.pl
przejrzeć, przeszukać dokładnie
SJP.pl
przeglądać, przeszukiwać dokładnie
SJP.pl
1. przyszyć lamówkę; oblamować;
2. okolić coś nitką np. dziurkę od guzika;
3. zaszyć w coś;
4. uszyć lub naprawić ubranie dla wielu osób;
5. pokryć pokład i burty statku listwami
SJP.pl
1. przyszyć lamówkę; oblamować;
2. okolić coś nitką np. dziurkę od guzika;
3. zaszyć w coś;
4. uszyć lub naprawić ubranie dla wielu osób;
5. pokryć pokład i burty statku listwami
SJP.pl
1. wykończyć brzeg ubrania przy pomocy szydełka;
2. pokryć coś dzianiną wytworzoną przy pomocy szydełka; zaszydełkować
SJP.pl
1. wykańczać brzeg ubrania przy pomocy szydełka;
2. pokrywać coś dzianiną wytworzoną przy pomocy szydełka; zaszydełkowywać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wąski kawałek materiału do obszywania brzegów tkaniny, ubrań; lamowanie, lamówka, oblamowanie, oblamówka
SJP.pl
mała osłona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czynność obchodzenia się z czymś lub kimś
(1.2) zespół osób upoważnionych do zajmowania się czymś
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔpˈswuɡa, AS: opsu̯uga
Wiktionary
przym. obsługowy
czas. obsłużyć dk., obsługiwać ndk.
rzecz. służka ż./mos., obsłużenie n., obsługiwanie n.
Wiktionary
(1.1) obsługiwanie
(1.2) personel
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. obsłużyć)
(1.1) wykonywać usługi na rzecz kogoś lub na rzecz jakiegoś przedsięwzięcia
(1.2) sterować pracą jakiegoś urządzenia, wykonywać czynności potrzebne do jego działania
(1.3) o urządzeniach bądź oprogramowaniu: współpracować, umożliwiać działanie
Wiktionary
(1.1) Łódzka firma ma szansę obsługiwać targi w Japonii.
(1.3) Na tym portalu sprawdziłem czy mój laptop utrzyma tą grę i okazało się że tak ale wyskakuje mi komunikat "twoja karta graficzna nie jest obsługiwana". Czy to znaczy że moja kata graficzna jest zbyt nowa proszę o pomoc, i jeżeli istnieje rozwiązanie tego problemu proszę do mnie napisać.
Wiktionary
IPA: ˌɔpswuˈɟivat͡ɕ, AS: opsu̯uǵivać
Wiktionary
rzecz. obsługa ż., obsługiwanie n., służka ż., obsłużenie n.
czas. służyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obsługiwać.
Wiktionary
czas. obsłużyć, obsługiwać ndk.
rzecz. obsługa ż., obsłużenie n.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|obsługiwać.
Wiktionary
rzecz. obsługiwanie n., obsłużenie n., obsługa ż., sługa mos.
czas. służyć
Wiktionary
dawniej: opłukiwać
SJP.pl
posypać coś naokoło białym pudrem (talkiem); otalkować
SJP.pl
potocznie:
1. nawymyślać komuś, nakrzyczeć na kogoś; objechać;
2. zatańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obtańcować.
Wiktionary
czas. obtańcować dk.
Wiktionary
potocznie:
1. wymyślać komuś, krzyczeć na kogoś; objeżdżać;
2. tańcząc, okrążać kogoś lub coś; obtańczać, otańczać;
3. tańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańczać
SJP.pl
1. tańcząc, okrążyć kogoś lub coś; otańczać, obtańcowywać;
2. tańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańcowywać
SJP.pl
1. tańcząc, okrążyć kogoś lub coś; otańczyć;
2. zatańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańcować;
3. obtańczyć się - natańczyć się wystarczająco
SJP.pl
lekkie zaczerwienienie na skórze spowodowane przypadkowym otarciem się o jakiś kant, bok itp.
SJP.pl
1. szarpiąc, oberwać lub postrzępić coś dookoła; oszarpać, otargać, obszarpać;
2. obtargać się - zostać oddzielonym od czegoś wskutek szarpania; otargać się, obszarpać się
SJP.pl
taki, który obtarł się z czegoś brudnego lub wilgotnego
SJP.pl
w technice: wiórki tokarskie
SJP.pl
obtocznica pasterka - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych
SJP.pl
1. obsypać coś, oblepić czymś sypkim;
2. obrobić coś na tokarce
SJP.pl
dawniej: opłukać
SJP.pl
taki, który obtopniał; otopniały
SJP.pl
stopić się z wielu stron; otopnieć
SJP.pl
otrąbiać;
1. trąbiąc na kogoś klaksonem, wyrażać niezadowolenie; strąbiać;
2. ogłaszać coś uroczyście; odtrąbiać
SJP.pl
ogłosić coś uroczyście; otrąbić
SJP.pl
dawniej: tracić dużo czegoś, trwonić coś
SJP.pl
w łowiectwie: tropiąc, określić miejsce przebywania zwierzyny; wytropić
SJP.pl
otulać;
1. okrywać czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać;
2. obtulać się - okrywać się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulać się
SJP.pl
otulić;
1. okryć czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić;
2. obtulić się - okryć się czymś w celu ochrony, np. przed zimnem; opatulić się
SJP.pl
zwężenie struktury anatomicznej posiadającej światło (np. oskrzela, naczynia krwionośne)
SJP.pl
Obturacja – termin medyczny określający zwężenie struktury anatomicznej posiadającej światło (na przykład oskrzela, naczynia krwionośne). W przypadku chorób przebiegających z obturacją oskrzeli (np. astma oskrzelowa) dochodzi do upośledzenia przepływu powietrza w drogach oddechowych wynikającego ze zmniejszenia ich drożności, co przejawia się odczuciem duszności.
Wikipedia
przymiotnik od: obturacja
SJP.pl
Obturator – przesłona projektora filmowego usuwająca wadę migotania obrazów na ekranie podczas projekcji taśmy filmowej. Skonstruowana została przez polskiego wynalazcę i konstruktora Kazimierza Prószyńskiego w 1902 roku i bezpośrednio przyczyniła się do rozwoju filmów długometrażowych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Obtułowicz – polskie nazwisko.
Osoby noszące nazwisko Obtułowicz:
Wikipedia
uderzeniem spowodować odpadnięcie, odpryśnięcie, ból lub uszkodzenie czegoś
SJP.pl
uderzeniem spowodować odpadnięcie, odpryśnięcie, ból lub uszkodzenie czegoś
SJP.pl
1. włożyć, nałożyć obuwie; ozuć, wzuć;
2. przestarzale: zapewnić komuś buty;
3. obuć się - włożyć sobie buty, ubrać się w buty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obuwać)
(1.1) założyć buty
czasownik zwrotny dokonany obuć się (ndk. obuwać się)
(2.1) założyć sobie buty
Wiktionary
IPA: ˈɔbut͡ɕ, AS: obuć
Wiktionary
rzecz. obuwie n., obuwniczy mrz., obuwnik m., obucie n., obuwanie n.
czas. obuwać ndk.
przym. obuty, obuwniczy
Wiktionary
1. przeciwległa do ostrza, tępo zakończona część siekiery;
2. rodzaj dawnej broni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. tępo zakończona część robocza narzędzia
Wiktionary
Obuch, obuszek lub obuszysko – rodzaj broni białej, bardzo podobny do nadziaka, różniący się jednak od niego zawiniętym w dół dziobem, po jego przeciwległej stronie miał młotek. Stosowany od XVI do XVIII wieku przez szlachtę polską, często posiadał drzewce długości 80–100 cm i był noszony w formie laski. Była to broń często wykorzystywana w pojedynkach i burdach. Miał być bezpieczniejszy od nadziaka, z którego powstał, ale różnica nie była wielka, stąd obowiązywał zakaz wnoszenia tego typu broni na sejmiki, a także do niektórych kościołów.
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. obuszek m.
przym. obuchowy
Wiktionary
(1.1) bijak, pięta
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: obuch
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z obuchem
Wiktionary
rzecz. obuch m., obuszek m.
Wiktionary
zaznajamiać z czymś
SJP.pl
zaznajomić z czymś, pouczyć
SJP.pl
obudowa
SJP.pl
Obudno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Gąsawa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 337 mieszkańców. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Gąsawa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obudowywanie czegoś
(1.2) część zewnętrzna urządzenia
(1.3) wmurowane w ścianę meble lub urządzenia
(1.4) zespół budowli otaczających jakąś przestrzeń albo stojący wzdłuż jakiejś drogi
(1.5) konstrukcja wzmacniająca stropy i ociosy wyrobiska
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Obudowa wykonana ze stopu magnezu zabezpiecza Toughbook przed upadkiem z wysokości.
Wiktionary
maszyna do stawiania odrzwi obudowy chodników stosowana w górnictwie
SJP.pl
dawniej:
1. przebudzać - przerywać komuś sen; zbudzać;
2. wzbudzać - wzniecać, ożywiać, wywoływać jakieś odczucia, stany itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obudzić.
Wiktionary
(1.1) Mogę cię prosić o obudzenie mnie o siódmej?
Wiktionary
IPA: ˌɔbuˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: obuʒẽńe
Wiktionary
rzecz. budzenie n., zbudzenie n., budzik m., pobudka ż.
czas. obudzić dk., budzić ndk., zbudzić dk., pobudzać ndk., pobudzić dk.
wykrz. pobudka
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. budzić)
(1.1) sprawić, by ktoś przestał spać, wyrwać kogoś ze snu
(1.2) wywołać jakieś wrażenia, odczucia, emocje itp.
czasownik zwrotny dokonany obudzić się (ndk. budzić się)
(2.1) przestać spać, zakończyć sen, wyrwać się ze snu
(2.2) książk. o stanach emocjonalnych, uczuciowych, itp.: pojawić się, zostać wywołanym przez coś lub kogoś
(2.3) pot. zbyt późno lub z opóźnieniem zareagować na coś
Wiktionary
(1.1) Radca nacisnął klakson, obcy, mechaniczny dźwięk obudził szoferów.
Wiktionary
IPA: ɔˈbud͡ʑit͡ɕ, AS: obuʒ́ić
Wiktionary
rzecz. budzik mrz., obudzenie n., budzenie n.
czas. budzić
Wiktionary
odnoszący się do prawej i lewej komory serca
SJP.pl
1. o organizmach, tkankach, organach: zatracić funkcje życiowe, przestać funkcjonować; zamrzeć;
2. w przenośni: zakończyć aktywność, skończyć działalność; zaniknąć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) który stał się martwy, który przestał spełniać funkcje życiowe
(1.2) który wygasł, który się skończył
Wiktionary
(1.1) Podczas masażu usuwane są obumarłe komórki naskórka w postaci łusek.
Wiktionary
IPA: ˌɔbũˈmarwɨ, AS: obũmaru̯y
Wiktionary
czas. obumrzeć dk., obumierać ndk., umrzeć dk., umierać ndk.
rzecz. obumieranie n., umieranie n.
Wiktionary
proces powolnego zamierania komórek lub tkanek, będący etapem normalnego cyklu życiowego organizmu lub mający związek z infekcjami bądź innego rodzaju zaburzeniami chorobowymi; nekrobioza
SJP.pl
Nekrobioza, obumieranie – proces powolnego zamierania komórek poprzedzony różnymi zmianami zwyrodniającymi. Często po nim następuje odnowa i zastąpienie obumarłych komórek młodymi (np. naskórek).
Wikipedia
1. o organizmach, tkankach, organach: zatracić funkcje życiowe, przestać funkcjonować; zamrzeć;
2. w przenośni: zakończyć aktywność, skończyć działalność; zaniknąć
SJP.pl
przedstawiciel podtypu mięczaków o prymitywnej budowie
SJP.pl
Obunerwce (Amphineura) – podtyp mięczaków (Mollusca) o prymitywnej budowie, wyróżniany przez część systematyków na podstawie braku czułków, oczu, statocyst i szczęki, oraz obecności słabo wykształconego worka trzewiowego. Nazwa Amphineura była synonimizowana z Aculifera lub Polyplacophora.
Wikipedia
przedstawiciel podtypu mięczaków o prymitywnej budowie
SJP.pl
przedstawiciel rzędu skorupiaków z gromady pancerzowców
SJP.pl
rząd skorupiaków z gromady pancerzowców
SJP.pl
Wikipedia
obiema nogami
SJP.pl
przysłówek
(1.1) obiema nogami
Wiktionary
(1.1) Zeskoczyła na ziemię z huśtawki obunóż.
Wiktionary
IPA: ɔˈbũnuʃ, AS: obũnuš
Wiktionary
dotyczący obojga oczu, widzący obojgiem oczu
SJP.pl
obojnaczość, obojnactwo, dwupłciowość, hermafrodytyzm, diseksualizm;
1. u zwierząt: jednoczesne występowanie gruczołów rozrodczych męskich i żeńskich w organizmie lub gruczołu obojnaczego;
2. u człowieka: wrodzona wada rozwojowa polegająca na istnieniu u tej samej osoby gonad męskich i żeńskich
SJP.pl
Obupłciowość (androgynia) – występowanie u roślin żeńskich i męskich organów płciowych w tym samym kwiecie. Kwiaty obupłciowe zawierają zarówno pręciki, jak i słupki. Tego rodzaju kwiaty występują u większości roślin okrytozalążkowych. Pomimo obecności pręcików i słupków w jednym kwiecie, do samozapylenia dochodzi tylko u niektórych gatunków. Wiele roślin o kwiatach obupłciowych chroni się przed samozapyleniem przez przedprątność, przedsłupność lub samoniezgodność (samobezpłodność).
Wikipedia
właściwy obojnakowi; obojnacki, hermafrodytyczny; obojnaczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. mający cechy obu płci
Wiktionary
(1.1) Wiele roślin o kwiatach obupłciowych chroni się przed samozapyleniem przez przedprątność, przedsłupność lub samoniezgodność.
Wiktionary
rzecz. obupłciowość ż.
Wiktionary
(1.1) androginiczny, androgyniczny, dwupłciowy, hermafrodytyczny, obojnacki, obojnaczy
Wiktionary
obiema rękami
SJP.pl
przysłówek
(1.1) obiema rękami, używając obu rąk
Wiktionary
(1.1) Chwyciła krzesło oburącz i cisnęła nim w napastnika.
Wiktionary
IPA: ɔˈburɔ̃n͇t͡ʃ, AS: oburõṇč
Wiktionary
rzecz. oburęczność
przym. oburęczny
Wiktionary
umiejętność swobodnego posługiwania się obiema rękami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umiejętność posługiwania się z równą sprawnością obiema rękami
Wiktionary
(1.1) Trenuję już od pół roku, by osiągnąć oburęczność, ale nadal pisanie drugą, lewą ręką sprawia mi sporo problemów.
Wiktionary
IPA: ˌɔbuˈrɛ̃n͇t͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: oburẽṇčność
Wiktionary
przym. oburęczny
przysł. oburącz
Wiktionary
dwuręczny;
1. umiejący posługiwać się z jednakową wprawą prawą i lewą ręką ;
2. taki, którego należy trzymać oburącz;
3. wykonywany jednocześnie prawą i lewą ręką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się z równą sprawnością obiema rękami
Wiktionary
(1.1) Oburęczni jako nastolatki dwukrotnie częściej niż praworęczni wykazują objawy ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej. Naukowcy zjawisko to tłumaczą w ten sposób, że u osób oburęcznych dominacja półkul mózgowych jest zaburzona.
Wiktionary
IPA: ˌɔbuˈrɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: oburẽṇčny
Wiktionary
rzecz. oburęczność
przysł. oburącz
Wiktionary
odezwać się niegrzecznie, opryskliwie; burknąć na kogoś
SJP.pl
1. wywołać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; obruszyć;
2. oburzyć się - zareagować na coś sprzeciwem, wybuchnąć gniewem; obruszyć się
SJP.pl
1. wywoływać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; bulwersować;
2. oburzać się - reagować na coś sprzeciwem, wybuchać gniewem; obruszać się, bulwersować się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wywoływać oburzenie – wzbudzać sprzeciw połączony z gniewem
czasownik zwrotny niedokonany oburzać się
(2.1) odczuwać oburzenie
Wiktionary
rzecz. oburzenie n., oburzanie n.
czas. oburzyć dk.
przym. oburzający
przysł. oburzająco
Wiktionary
(1.1) bulwersować
(2.1) bulwersować się
Wiktionary
taki, który budzi sprzeciw, gniew; bulwersujący
SJP.pl
1. wywołać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; obruszyć;
2. oburzyć się - zareagować na coś sprzeciwem, wybuchnąć gniewem; obruszyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) silne zdenerwowanie spowodowane czyimś nieodpowiednim, niewłaściwym lub niesprawiedliwym zachowaniem
Wiktionary
(1.1) Wylej na nich swoje oburzenie, / niech ich ogarnie żar Twojego gniewu!
Wiktionary
IPA: ˌɔbuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: obužẽńe
Wiktionary
rzecz. oburzanie n.
czas. oburzać ndk., oburzyć dk.
ims. oburzony
przym. oburzony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od oburzenie
Wiktionary
1. wywołać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; obruszyć;
2. oburzyć się - zareagować na coś sprzeciwem, wybuchnąć gniewem; obruszyć się
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: oburzyć
przymiotnik
(2.1) odczuwający oburzenie
(2.2) wyrażający oburzenie
Wiktionary
(2.1) Oburzona klientka opuściła lokal trzaskając drzwiami.
(2.2) Słysząc sprośny żart chciał zrobić oburzoną minę, ale nie wytrzymał i parsknął śmiechem.
Wiktionary
IPA: ˌɔbuˈʒɔ̃nɨ, AS: obužõny
Wiktionary
rzecz. oburzenie n.
czas. oburzyć
Wiktionary
(2) pełen oburzenia, zaszokowany
Wiktionary
1. wywołać odruch gniewu, protestu, sprzeciwu; obruszyć;
2. oburzyć się - zareagować na coś sprzeciwem, wybuchnąć gniewem; obruszyć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. oburzać)
(1.1) dokonany od|oburzać.
Wiktionary
rzecz. oburzanie n., oburzenie n.
czas. oburzać ndk.
przym. oburzony
Wiktionary
obosieczny;
1. mający ostrze z obu stron;
2. przenośnie: mogący stanowić zagrożenie dla obu stron, mogący się zwrócić przeciw każdemu z uczestników sporu, np. obusieczne dowody, argumenty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) występujący po obydwu stronach
(1.2) zachodzący pomiędzy dwiema stronami relacji
Wiktionary
przysł. obustronnie
Wiktionary
(1.1) bilateralny, dwustronny
(1.2) bilateralny, obopólny, wzajemny
Wiktionary
indywidualizm: obiema szczękami
SJP.pl
rodzaj broni popularny w Polsce od XV do XVII wieku, rodzaj czekanu z zakrzywionym dziobem z jednej strony i młotkiem z drugiej; nadziak
SJP.pl
mający na nogach buty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) noszący buty
(1.2) noszący dany rodzaj obuwia
(1.3) wyposażony w buty
Wiktionary
(1.1) W średniowieczu nie każdy był obuty.
(1.2) Obuty w sandały
(1.3) Każdy żołnierz był obuty i odziany przez armię.
Wiktionary
IPA: ɔˈbutɨ, AS: obuty
Wiktionary
czas. obuć
rzecz. obucie
Wiktionary
potocznie:
1. wkładać komuś buty, ubierać kogoś w buty;
2. wkładać, nakładać obuwie; ozuwać, wzuwać;
3. obuwać się - wkładać sobie buty, ubierać się w buty
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obuć)
(1.1) wkładać obuwie na stopy
czasownik zwrotny niedokonany obuwać się (dk. obuć się)
(2.1) wkładać sobie obuwie na stopy
Wiktionary
rzecz. obuwanie n., obuwniczy mrz.
przym. obuwniczy
czas. obuć
Wiktionary
część ubioru człowieka, zakładana na stopy, mająca bezpośredni kontakt z podłożem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obuw. wierzchnie okrycie stóp, z podeszwami chroniącymi stopy przed obrażeniami
Wiktionary
Obuwie – część ubioru, okrycie stopy, a często i innych części nogi. Jego głównymi częściami są podeszwa i cholewka, ewentualnie obcas. Powszechnym materiałem na buty była skóra naturalna, która jest jednak wypierana przez tworzywa sztuczne. Spotyka się również obuwie tekstylne, gumowe czy drewniane. Prócz materiałów, buty różnią się też np. kształtem noska, długością cholewki czy wysokością i kształtem obcasa.
Wikipedia
(1.1) Tam jest sklep z obuwiem.
Wiktionary
IPA: ɔˈbuvʲjɛ, AS: obuvʹi ̯e
Wiktionary
przym. obuwniczy m.
przym. obuwniczy, obuwiowy
czas. obuć
rzecz. obuwniczy mrz.
Wiktionary
roślina z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Wikipedia
dział przemysłu zajmujący się wyrobem obuwia
SJP.pl
dotyczący obuwnictwa lub obuwia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący obuwia, związany z butami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. sklep z obuwiem
Wiktionary
(1.1) Kupiłem te buty w nowym sklepie obuwniczym.
(2.1) Byłam wczoraj w obuwniczym i kupiłam nowe szpilki.
Wiktionary
IPA: ˌɔbuvʲˈɲit͡ʃɨ, AS: obuvʹńičy
Wiktionary
rzecz. obuwie n., obuwnictwo n., obuwnik m.
czas. obuwać ndk., obuć dk.
Wiktionary
(2.1) sklep obuwniczy
Wiktionary
specjalista w dziedzinie obuwnictwa
SJP.pl
Wikipedia
założyć uzdę na głowę konia
SJP.pl
potocznie: obtoczyć w panierce produkt przeznaczony do smażenia
SJP.pl
skrót
(1.1) = obwód
Wiktionary
(1.1) Równolegle w obw. kaliningradzkim Rosjanie uruchomili w październiku nowoczesny terminal kontenerowy.
(1.1) Położony w pobliżu kościoła zieleniec przy ul. Grottgera wyróżnia się ładnymi, młodymi okazami jarzębu mącznego, o obw. 90 cm i wys. ok. 10 m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Permskim, prawy dopływ Kamy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obwąchać.
Wiktionary
czas. zwąchać, wąchać, obwąchiwać, obwąchać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wąchać coś badawczo
(1.2) wąchać coś dookoła, ze wszystkich stron
czasownik zwrotny niedokonany obwąchiwać się
(2.1) wąchać badawczo samego siebie
(2.2) wąchać badawczo siebie wzajemnie
Wiktionary
(1.1) Zanim zdecydowałem się zjeść coś z lodówki brata, zawsze obwąchiwałem to dokładnie.
(1.2) Ciapek zawsze obwąchiwał dokładnie trawę wokół ogniska w poszukiwaniu resztek kiełbasy.
(2.1) Czasem, gdy coś mi zaśmierdziało, na wszelki wypadek obwąchiwałem się ukradkiem.
(2.2) Psy mają zwyczaj obwąchiwać się przy spotkaniu.
Wiktionary
IPA: ˌɔbvɔ̃w̃ˈxʲivat͡ɕ, AS: obvõũ̯χʹivać
Wiktionary
rzecz. obwąchanie n., obwąchiwanie n.
czas. obwąchać, wąchać, zwąchać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obwąchiwać.
Wiktionary
czas. zwąchać, wąchać, obwąchiwać ndk.
Wiktionary
1. obsypywać wielką ilością, wielką masą czegoś; obrzucać;
2. powodować obsunięcie się, oberwanie się czegoś; zwalać, obrywać, zawalać
SJP.pl
1. obsypać wielką ilością, wielką masą czegoś; obrzucić;
2. spowodować obsunięcie się, oberwanie się czegoś; zwalić, oberwać, zawalić
SJP.pl
choroba drzew powodująca usychanie części pnia i korony, wywołana przez grzyb pasożytniczy
SJP.pl
Rdza kory sosny (znana także pod nazwami: obwar, obar, osmół, rdza pęcherzykowata, suchoczób) – grzybowa choroba roślin z grupy rdzy wywołana przez Cronartium pini (dawniej opisywany jako Cronartium flaccidum). Występuje głównie na sośnie zwyczajnej, ale także innych sosnach dwuigielnych: sośnie czarnej, nadmorskiej, alepskiej, kosodrzewinie. Drugim domownikiem mogą być przedstawiciele dziesięciu rodzin okrytonasiennych. Atakuje gałęzie i strzałę. Występuje na całym niżu europejskim, ponadto w Wielkiej Brytanii i Skandynawii.
Wikipedia
1. otoczyć murem lub wałem obronnym;
2. zagwarantować coś, stawiając warunki;
3. obwarować się -
a) umocnić się na jakichś pozycjach obronnych, otoczyć się murem, wałem obronnym; ufortyfikować się;
b) zagwarantować sobie coś, stawiając warunki
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obwarowywać)
(1.1) dokonany od|obwarowywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbvaˈrɔvat͡ɕ, AS: obvarovać
Wiktionary
rzecz. obwarowanie n.
Wiktionary
1. otoczyć murem lub wałem obronnym;
2. zagwarantować coś, stawiając warunki;
3. obwarować się -
a) umocnić się na jakichś pozycjach obronnych, otoczyć się murem, wałem obronnym; ufortyfikować się;
b) zagwarantować sobie coś, stawiając warunki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obwarować.
Wiktionary
Fortyfikacja (z łac. fortificatio – umocnienie, a to od czasownika fortifico „wzmacniam, umacniam”) – zespół obiektów wojskowych w postaci odpowiednich budowli i urządzeń, przeznaczonych do prowadzenia działań obronnych.
Ponadto jest to dziedzina inżynierii wojskowej, która zajmuje się przygotowywaniem terenu do walki przez opracowanie, zaprojektowanie i zorganizowanie prac mających na celu wykonanie obiektów i zespołów fortyfikacyjnych służących do osłony wojsk i obszaru terytorium podczas działań bojowych.
Wikipedia
czas. obwarować
Wiktionary
1. otaczać murem lub wałem obronnym; fortyfikować;
2. gwarantować coś, stawiając warunki;
3. obwarowywać się -
a) umacniać się na jakichś pozycjach obronnych, otaczać się murem, wałem obronnym; fortyfikować się;
b) gwarantować sobie coś, stawiając warunki
SJP.pl
przyparzać jakąś potrawę, lekko podgotowywać
SJP.pl
obwarzanek niewielkich rozmiarów; obarzaneczek
SJP.pl
okrągły wyrób z ciasta, który przed pieczeniem poddawany jest obwarzaniu; obarzanek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. wyrób piekarniczy w kształcie pierścienia uformowanego z wałka skręconego w spiralę, wykonany z ciasta parzonego (obwarzonego) przed pieczeniem;
(1.2) pot. coś, co przypomina kształtem obwarzanek (1.1)
Wiktionary
Obwarzanek (także: obarzanek) – wytrawne pieczywo o średnicy kilkunastu centymetrów (12–17 cm), posypane makiem, solą, sezamem lub innymi posypkami.
Obwarzanek krakowski to jeden z symboli Krakowa, produkt o chronionym oznaczeniu geograficznym w Unii Europejskiej.
Wikipedia
(1.1) Będąc w Krakowie, zawsze kupuję obwarzanki.
Wiktionary
IPA: ˌɔbvaˈʒãnɛk, AS: obvažãnek
Wiktionary
czas. obwarzać ndk., obwarzyć dk.
rzecz. obwarzanie n., obwarzenie n., obarzanek m.
:: zdrobn. obwarzaneczek, obarzaneczek
Wiktionary
(1.1) obarzanek
Wiktionary
okrągły wyrób z ciasta, który przed pieczeniem poddawany jest obwarzaniu; obarzanek
SJP.pl
przyparzyć jakąś potrawę, lekko podgotować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
obsunięcie się warstw skorupy ziemskiej w kopalni
SJP.pl
otoczyć wałem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obwałowywać)
(1.1) otoczyć wałem
Wiktionary
rzecz. obwałowanie n., wał mzw./mos./mrz.
czas. obwałowywać ndk.
Wiktionary
otoczyć wałem
SJP.pl
otaczać wałem (podłużnym wzniesieniem)
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = polit. Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie;
Wiktionary
rzadko: wędrując, obchodzić wkoło
SJP.pl
przesycać coś dymem; owędzać
SJP.pl
przesycić coś dymem; owędzić
SJP.pl
w logice: przekształcenie zdania twierdzącego na równoważne przeczące
SJP.pl
Obwersja (łac. - obversio) — wnioskowanie polegające na dodaniu negacji do orzecznika zdania z jednoczesną zmianą jego jakości, innymi słowy zgodnie z następującymi prawami logiki tradycyjnej:
Na przykład:
Wikipedia
obwężyn lipowiec - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Obwężyn (Stenostola) – rodzaj chrząszczy z rodziny kózkowatych i podrodziny zgrzypikowych.
Wikipedia
ogarnąć coś powiewem; owiać
SJP.pl
oplątać; omotać
SJP.pl
w matematyce: krzywa styczna w każdym swoim punkcie do jakiejś krzywej z danej rodziny krzywych
SJP.pl
Obwiednia (ang. envelope) – matematyczne pojęcie z zakresu geometrii różniczkowej. Obwiednia rodziny rozmaitości różniczkowych (w szczególności rodziny krzywych lub powierzchni) jest rozmaitością w każdym swoim punkcie styczną do pewnego członka tej rodziny. W otoczeniu dowolnego punktu należącego do obwiedni znajdują się zatem zarówno punkty należące do członków tej rodziny, jak i punkty nienależące do żadnego z członków.
Wikipedia
1. człowiek z marginesu społecznego; menel; luj;
2. przestarzale: hultaj, nicpoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. osoba płci męskiej, z którą wstyd jest pokazać się publicznie, nietaktowna lub nieodpowiednio ubrana
(1.2) daw. pogard. osoba postępująca źle
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: obwiesić
Wiktionary
(1.1) Aga wyszła za takiego obwiesia z Sosnowca.
(1.2) Powiedz tym obwiesiom, żeby się rozeszli.
Wiktionary
czas. obwieszać ndk., obwiesić dk., poobwieszać dk.
Wiktionary
(1.2) gałgan, hultaj, łachmyta, łajdak, nicpoń, nikczemnik
Wiktionary
otoczyć czymś dookoła
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. obwodzić)
(1.1) otoczyć czymś dookoła
(1.2) prowadząc kogoś, obejść wiele miejsc
forma czasownika.
(2.1) rozk. 2. os. lp. od: obwieścić
Wiktionary
IPA: ˈɔbvʲjɛ̇ɕt͡ɕ, AS: obvʹi ̯ėść
Wiktionary
rzecz. obwód m., obwódka ż., obwodzenie n., obwiedzenie n.
czas. obwodzić ndk.
przym. obwodowy, wewnątrzobwodowy
Wiktionary
podać coś do publicznej wiadomości, oznajmić oficjalnie lub uroczyście
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obwieszczać)
(1.1) dokonany od|obwieszczać.
Wiktionary
(1.1) – W krainie ślepców jednooki jest królem! – obwieścił cyklop.
Wiktionary
rzecz. obwieszczanie n., obwieszczenie n.
czas. obwieszczać ndk.
Wiktionary
dawniej: głosiciel, osoba ogłaszająca coś
SJP.pl
1. powiesić na kimś lub na czymś dużo czegoś;
2. przestarzale: powiesić kogoś
SJP.pl
wieszać na kimś lub na czymś dużo czegoś
SJP.pl
podawać coś do publicznej wiadomości, oznajmiać oficjalnie lub uroczyście
SJP.pl
czasownik
(1.1) oficjalnie albo uroczyście ogłaszać coś
Wiktionary
rzecz. obwieszczanie n., obwieszczenie n.
czas. obwieścić
Wiktionary
oficjalna wiadomość podana do publicznej informacji, zwykle w formie pisemnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oficjalna informacja podana do publicznej wiadomości na ogół w formie pisemnej
(1.2) podanie do publicznej wiadomości
Wiktionary
czas. obwieszczać, obwieścić
Wiktionary
(1.1) komunikat, zawiadomienie
Wiktionary
1. powiesić na kimś lub na czymś dużo czegoś;
2. przestarzale: powiesić kogoś
SJP.pl
o strumieniu powietrza: otaczać coś lub kogoś
SJP.pl
zawieźć do wielu miejsc
SJP.pl
okręcać coś czymś dookoła
SJP.pl
owinąć;
1. okręcić coś czymś dookoła, np. w celu ochrony przed czymś; zawinąć;
2. obwinąć się:
a) obtoczyć coś dookoła;
b) otulić z każdej strony
SJP.pl
czasownik
(1.1) przypisywać, zarzucać komuś winę; oskarżać kogoś o zrobienie czegoś złego
czasownik zwrotny niedokonany obwiniać się (dk. obwinić się)
(2.1) przypisywać winę samemu sobie
(2.2) przypisywać winę sobie nawzajem
Wiktionary
(1.1) Oczywiście, wszyscy zgodnie za swe niepowodzenia obwiniali Gorana, lidera i autora tekstów.
(2.2) Po kilku miesiącach aresztu panowie zaczęli się wzajemnie obwiniać i odsuwać od siebie odpowiedzialność.
Wiktionary
IPA: ɔbˈvʲĩɲät͡ɕ, AS: obvʹĩńäć
Wiktionary
rzecz. obwinianie n., obwinienie n., przewinienie n., winowajca mos.
czas. winić, obwinić dk.
przym. winny
Wiktionary
(1.1) inkryminować, oskarżać, winić, podejrzewać, imputować, obciążać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obwiniać.
Wiktionary
IPA: ˌɔbvʲĩˈɲä̃ɲɛ, AS: obvʹĩńä̃ńe
Wiktionary
czas. obwiniać ndk., obwinić dk., winić ndk.
rzecz. wina, obwinienie
przym. winny
Wiktionary
uznać kogoś winnym czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obwiniać)
(1.1) dokonany od|obwiniać.
czasownik zwrotny dokonany obwinić się (ndk. obwiniać się)
(2.1) dokonany od|obwiniać się.
Wiktionary
IPA: ɔbˈvʲĩɲit͡ɕ, AS: obvʹĩńić
Wiktionary
rzecz. obwinianie n., obwinienie n., przewinienie n., winowajca mos.
czas. obwiniać
przym. winny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obwinić.
Wiktionary
IPA: ˌɔbvʲĩˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: obvʹĩńė̃ńe
Wiktionary
czas. obwinić dk., obwiniać ndk., winić ndk.
rzecz. wina, obwinianie
przym. winny
Wiktionary
uznać kogoś winnym czegoś
SJP.pl
uznać kogoś winnym czegoś
SJP.pl
Obwiniony – zgodnie z kodeksem postępowania w sprawach o wykroczenia osoba, przeciwko której wniesiono wniosek o ukaranie w sprawie o wykroczenie. Sprawy przeciwko obwinionym rozpatrywane były dawniej w pierwszej instancji przez kolegia do spraw wykroczeń oraz wydziały grodzkie sądów rejonowych. Od 2010 roku rozpatrywane są przez wydziały karne sądów rejonowych.
Odpowiednikiem obwinionego w postępowaniu karnym jest oskarżony.
Wikipedia
zwieszać się lub pochylać pod ciężarem
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: obwisło
SJP.pl
zwiesić się lub pochylić pod ciężarem
SJP.pl
opadający ku dołowi; oklapnięty
SJP.pl
dawniej: owijać, pokrywać, powlekać; owlekać
SJP.pl
1. linia zamknięta, okalająca płaszczyznę lub bryłę;
2. długość tej linii;
3. umownie wydzielony obszar, stanowiący pewną całość; region, rejon, okręg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) brzeg, krawędź, otaczająca coś z każdej strony, obejmująca obiekt zwykle w poziomie
(1.2) geom. długość brzegu figury geometrycznej;
(1.3) elektr. układ, w którym może stale płynąć prąd;
(1.4) adm. jednostka podziału terytorialnego w niektórych krajach;
(1.5) jednostka niektórych organizacji, np. Armii Krajowej, harcerstwa
(1.6) mat. długość najkrótszego cyklu zawartego w grafie;
(1.7) fiz. powierzchnia, przez którą przenika strumień indukcji magnetycznej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) UFO miało kształt dysku ze światełkami na obwodzie.
(1.2) Stosunek obwodu koła do jego średnicy wynosi π = 3,141592.
(1.3) Obwód RLC składa się z rezystorów, cewek i kondensatorów.
(1.4) Obwód królewiecki to najbardziej wysunięta na zachód część Federacji Rosyjskiej.
Wiktionary
IPA: ˈɔbvut, AS: obvut
Wiktionary
rzecz. obwódka ż., obwodzenie n., obwiedzenie n.
czas. obwodzić ndk., obwieść dk.
przym. obwodowy, wewnątrzobwodowy
Wiktionary
(1.1) otok, okole
Wiktionary
linia obwodząca coś wokoło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) linia obwodząca coś wokoło
Wiktionary
IPA: ɔbˈvutka, AS: obvutka
Wiktionary
rzecz. obwód m., obwiedzenie n., obwodzenie n.
czas. obwieść, obwodzić
Wiktionary
(1.1) obramowanie, otoczka, otok
Wiktionary
droga biegnąca dookoła miasta lub śródmieścia, której zadaniem jest odciążenie ruchu w mieście i ułatwienie przejazdu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) droga poprowadzona wokół obszarów miejskich, umożliwiająca ich ominięcie;
Wiktionary
Obwodnica – droga prowadząca wokół części lub całego miasta.
Umożliwia pojazdom ominięcie pewnego obszaru miejskiego i odciążenie jego ulic z tranzytowego ruchu międzymiastowego, międzydzielnicowego lub międzyosiedlowego.
Obwodnice dzielą się na 3 rodzaje:
Wikipedia
(1.1) Planowana jest budowa obwodnicy wokół Augustowa.
(1.1) Średnicówki budowane są najczęściej dla obsługi wewnątrz aglomeracyjnego ruchu pasażerskiego, w przeciwieństwie do obwodnic, obsługujących ruch towarowy i tranzytowy względem centrum ruch pasażerski.
Wiktionary
IPA: ˌɔbvɔdʲˈɲit͡sa, AS: obvodʹńica
Wiktionary
przymiotnik od: obwód
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się dookoła na obwodzie
(1.2) med. związany z zewnętrznymi częściami ciała
(1.3) adm. będący stolicą obwodu albo będący przedstawicielstwem na obwód
Wiktionary
rzecz. obwiedzenie n., obwodzenie n., obwód mrz.
czas. obwieść, obwodzić
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. obwieść)
(1.1) niedokonany od|obwieść.
Wiktionary
IPA: ɔbˈvɔd͡ʑit͡ɕ, AS: obvoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. obwód m., obwódka ż., obwodzenie n., obwiedzenie n.
czas. obwieść dk.
przym. obwodowy, wewnątrzobwodowy
Wiktionary
1. rzadziej: jedno obwinięcie czymś; część opaski wystarczająca na jedno obwinięcie
2. warstwa ochronna, izolacyjna lub ekranująca wykonana przez owinięcie przewodu elektrycznego przędzą, taśmą itp.
SJP.pl
okładka, najczęściej z papieru, nakładana na właściwą okładkę książki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. bibliot. papierowa lub plastikowyastikowa ochronna okładka zakładana na właściwą okładkę książki;
Wiktionary
Obwoluta (od łac. obvolvo – zakryć, zasłonić, okryć) – papierowa lub wykonana z tworzywa sztucznego okładka ochronna zakładana na właściwą okładkę książki, mająca zagięte brzegi (skrzydełka), zachodzące na wewnętrzne strony okładzin okładki.
Wikipedia
(1.1) Bez obwolut książki prezentują się jeszcze lepiej.
Wiktionary
IPA: ˌɔbvɔˈluta, AS: obvoluta
Wiktionary
zawozić do wielu miejsc; wioząc, objeżdżać (okolicę, kraj)
SJP.pl
polegający na rozwożeniu towarów do miejsc zamieszkania lub pracy klientów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polegajacy na wożeniu towaru ze sobą
Wiktionary
partykuła nadająca zwrotowi charakter życzenia
SJP.pl
partykuła
(1.1) wyrażenie nadziei, że coś się stanie
Wiktionary
(1.1) Obym tylko zdał jutrzejszy egzamin!
Wiktionary
IPA: ˈɔbɨ, AS: oby
Wiktionary
(1.1) by, aby
Wiktionary
(1.1) niech, bodaj
Wiktionary
obyć się -
1. dać sobie radę, poradzić sobie bez czegoś; obejść się;
2. zadowolić się czymś, poprzestać na czymś (np. obył się drobną opłatą);
3. przyzwyczaić się do czegoś, oswoić się z czymś
SJP.pl
obyć się -
1. dać sobie radę, poradzić sobie bez czegoś; obejść się;
2. zadowolić się czymś, poprzestać na czymś (np. obył się drobną opłatą);
3. przyzwyczaić się do czegoś, oswoić się z czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zapoznanie się i przyzwyczajenie się do czegoś wskutek dłuższego stykania się z tym
(1.2) umiejętność właściwego zachowania się
Wiktionary
rzecz. bycie n.
Wiktionary
(1.1) doświadczenie
(1.2) ogłada, dobre maniery
Wiktionary
1. powszechnie przyjęty, tradycyjny sposób postępowania w danych okolicznościach;
2. sposób postępowania, zachowania charakterystyczny dla danego człowieka lub zwierzęcia;
3. zazwyczaj w liczbie mnogiej: zasady etyczne i moralne, którymi ktoś się kieruje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) powszechnie przyjęty, tradycyjny sposób postępowania w danych okolicznościach
(1.2) nawyk, sposób postępowania, zachowania charakterystyczny dla danego człowieka lub zwierzęcia
Wiktionary
Obyczaj – forma zachowania powszechnie przyjęta w danej zbiorowości społecznej i poparta uznawaną w niej tradycją.
Obyczaj jest elementem kontroli społecznej, stąd jego naruszenie powoduje zazwyczaj negatywną reakcję ze strony grupy. Obyczaje są przekazywane z pokolenia na pokolenie i ulegają zmianom bardzo powoli. Ogół obyczajów w danej zbiorowości tworzy jej obyczajowość.
Wikipedia
IPA: ɔˈbɨt͡ʃaj, AS: obyčai ̯
Wiktionary
rzecz. obyczajówka ż., obyczajowość ż., obyczajność ż.
przym. obyczajowy, obyczajny
przysł. obyczajowo, obyczajnie
Wiktionary
(1.1) ceremoniał, obrządek, ryt, rytuał, tradycja, zwyczaj, konwenans, konwencja, usus, uzus
(1.2) zwyczaj, przyzwyczajenie
(1.3) postępowanie, sposób bycia, sposób życia, styl życia, zachowanie
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: obyczajnie
SJP.pl
1. przestarzałe: dobre obyczaje, właściwe zachowanie; przyzwoitość, grzeczność;
2. postępowanie zgodne z powszechnymi normami moralnymi; moralność
SJP.pl
zgodny z normami moralnymi lub postępujący zgodnie z nimi
SJP.pl
potocznie: jednostka policji zajmująca się przestępstwami na tle obyczajowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. policja zwalczająca przestępstwa obyczajowe, zwłaszcza prostytucję
(1.2) pot. film, książka bądź sztuka opisujące codzienne problemy życiowe zwykłych ludzi
Wiktionary
Policja obyczajowa (potocznie obyczajówka, ang. Vice unit albo vice squad) – jednostka, wydział wielu sił policyjnych, zajmujący się walką z przestępczością związaną z narkotykami, alkoholem (włączając sprzedaż nieletnim), prostytucją i hazardem.
W Arabii Saudyjskiej i Afganistanie nosi nazwę „Komitet Krzewienia Cnót i Zapobiegania Złu” i zajmuje się kontrolą zgodności zachowań obywateli z szariatem.
Wikipedia
rzecz. obyczaj m.
przym. obyczajny, obyczajowy
przysł. obyczajowo
Wiktionary
(1.1) neutr. policja obyczajowa
Wiktionary
przysłówek
(1.1) dotycząc sfery obyczajowości
Wiktionary
(1.1) Pisarz powinien kochać swój zawód obyczajowo, powinien być zainteresowany tem wszystkiem, co bytowo zrośnięte jest z jego sposobem życia.
Wiktionary
rzecz. obyczaj mrz., obyczajność ż., obyczajowość ż., obyczajówka ż.
przym. obyczajny, obyczajowy
przysł. obyczajnie
Wiktionary
1. ogół przyjętych w jakimś środowisku tradycyjnych obyczajów i zachowań;
2. sposób zachowywania się zgodny z normami towarzyskimi i moralnymi; maniery, obyczajność
SJP.pl
przymiotnik od: obyczaj, np. powieść obyczajowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który dotyczy zasada etycznych i moralnych danej społeczności
(1.2) liter. film. taki, który opisuje obyczaje i życie codzienne danego środowiska
Wiktionary
(1.1) To obyczajowa „zaczystka”: pasdarzy sprawdzają, czy jadące pary są małżeństwem albo czy chusty nie zanadto odsłaniają włosy.
Wiktionary
rzecz. obyczaj mrz., obyczajowość ż., obyczajność ż., obyczajówka ż.
przym. obyczajny
przysł. obyczajowo
Wiktionary
liczebnik odpowiadający liczbie 2, stosowany w stosunku do dwóch osób jednakowej płci, a także dwóch zwierząt lub przedmiotów tego samego typu; oba; jeden i drugi
SJP.pl
liczebnik
(1.1) zob. oba.
Wiktionary
(1.1) Strukturę demograficzną obydwu porównywanych zbiorowości różnicuje płeć osób podejmujących próby samobójstw.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɨdva, AS: obydva
Wiktionary
licz. obaj, obydwaj, obie, obydwie, oba, oboje, obydwoje
Wiktionary
liczebnik zbiorowy
(1.1) zob. obaj.
Wiktionary
(1.1) (…) w krajach nieznanych, oglądam takie dziwy i cuda, o jakich wy obydwaj nie macie pojęcia.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɨdvaj, AS: obydvai ̯
Wiktionary
licz. obaj, obie, obydwie, oba, obydwa, oboje, obydwoje
Wiktionary
liczebnik zbiorowy
(1.1) zob. obie.
Wiktionary
(1.1) Siedział na spiżowym rumaku, dumnie wznosząc czoło i dumnie krzyżując obydwie dłonie na piersi.
Wiktionary
IPA: ɔˈbɨdvʲjɛ, AS: obydvʹi ̯e
Wiktionary
licz. obaj, obydwaj, obie, oba, obydwa, oboje, obydwoje
Wiktionary
liczebnik zbiorowy używany wyłącznie w odniesieniu do osób różnej płci i do dzieci, odpowiadający liczebnikowi obaj; oboje
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) zob. oboje.
Wiktionary
(1.1) Tegoż dnia nad wieczorem udali się obydwoje do wiadomego hoteliku. (S. Żeromski: Dzieje grzechu)
Wiktionary
IPA: ˌɔbɨdˈvɔjɛ, AS: obydvoi ̯e
Wiktionary
licz. obaj, obydwaj, obie, obydwie, oba, obydwa, oboje
Wiktionary
1. umiejący się zachować; towarzysko wyrobiony; mający dobre maniery;
2. obeznany, oswojony z czymś; przyzwyczajony do czegoś
SJP.pl
obywać się -
1. radzić sobie bez czegoś lub kogoś;
2. dziać się bez ofiar, strat itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obywać.
Wiktionary
1. członek społeczeństwa w danym państwie, mający określone uprawnienia i obowiązki zastrzeżone przez prawo i konstytucję;
2. stały mieszkaniec jakiegoś regionu lub miasta;
3. urzędowa forma zwracania się do kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek społeczeństwa danego państwa, mający określone uprawnienia i obowiązki zastrzeżone przez prawo i konstytucję;
(1.2) przest. oficjalna forma zwracania się do kogoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obywatel powinien dbać o swoją Ojczyznę.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɨˈvatɛl, AS: obyvatel
Wiktionary
rzecz. obywatelstwo n., obywatelskość ż.
:: fż. obywatelka ż.
przym. obywatelski
Wiktionary
(1.1) skrót ob.
(1.2) pan
Wiktionary
1. członkini społeczeństwa w danym państwie, mająca określone uprawnienia i obowiązki zastrzeżone przez prawo i konstytucję;
2. stała mieszkanka jakiegoś regionu lub miasta;
3. urzędowa forma zwracania się do kobiety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta związana z krajem oficjalnymi prawami i obowiązkami
Wiktionary
(1.1) Obywatelka powinna dbać o swoją Ojczyznę.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɨvaˈtɛlka, AS: obyvatelka
Wiktionary
rzecz. obywatelstwo n.
:: fm. obywatel
przym. obywatelski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z obywatelem, właściwy obywatelowi
Wiktionary
(1.1) Mówi się często, że obcy nie ma praw obywatelskich – ale jest człowiekiem.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɨvaˈtɛlsʲci, AS: obyvatelsʹḱi
Wiktionary
rzecz. obywatel mos., obywatelka ż., obywatelstwo n., obywatelskość ż.
Wiktionary
SJP.pl
Obywatelskość (niem. Bürgerschaft, ang citizenship, łac. civilis) - zbiór postaw poznawczych i normatywnych wraz z odpowiadającymi im wzorcami działania, systemów wartości oraz celów stanowiących podstawę intelektualnego i emocjonalnego zaangażowania członków danej wspólnoty politycznej lub państwowej w dotyczące jej sprawy publiczne.
Wikipedia
1. formalnie potwierdzona przynależność do jakiegoś państwa;
2. honorowe obywatelstwo - tytuł honorowy, nadany przez władze państwa lub miasta osobie pochodzącej skądinąd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. urz. związek prawny osoby fizycznej z jakimś państwem, który daje jej określone prawa i obowiązki;
Wiktionary
Obywatelstwo – przynależność osoby do określonego państwa, na mocy której jednostka ma określone prawa i obowiązki wobec państwa, a państwo – analogicznie – ma obowiązki i prawa wobec jednostki. Określenie spraw związanych z obywatelstwem, a w szczególności sposobów jego nabycia i ewentualnie także utraty, należy do samego państwa – jest to jego kompetencja wyłączna. Istnieją także regulacje prawa międzynarodowego dotyczące spraw związanych z obywatelstwem, a w szczególności unikania sytuacji bezpaństwowości i wielokrotnego obywatelstwa.
Wikipedia
(1.1) Prezydent RP może nadać obywatelstwo polskie cudzoziemcom zasłużonym dla Polski.
Wiktionary
IPA: ˌɔbɨvaˈtɛlstfɔ, AS: obyvatelstfo
Wiktionary
rzecz. obywatel m., obywatelka ż., obywatelskość ż.
przym. obywatelski
Wiktionary
wzmocnione oby
SJP.pl
1. zżąć coś dookoła;
2. obżąć kogoś - zżąć komuś zboże;
3. obżąć się - zakończyć żniwa; zżąć swoje zboże
SJP.pl
osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; pasibrzuch, żarłok, obżartuch
SJP.pl
osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; pasibrzuch, żarłok, obżartuch
SJP.pl
jedzenie zbyt częste lub w zbyt dużej ilości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadmierne spożywanie pokarmów
Wiktionary
Łakomstwo, obżarstwo czy też nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu − jeden z siedmiu grzechów głównych w chrześcijaństwie, polegający na pochłanianiu większej ilości pokarmów i napoju niż osoba potrzebuje do swego życia.
Wikipedia
(1.1) Smakować życie bez obżarstwa.
(1.1) W Święta obżarstwo jest uzasadnione.
Wiktionary
IPA: ɔbˈʒarstfɔ, AS: obžarstfo
Wiktionary
czas. obżerać się ndk.
rzecz. obżartuch m., obżeranie n.
Wiktionary
osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; pasibrzuch, żarłok, obżarciuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba, która się obżera
Wiktionary
(1.1) Ale z ciebie obżartuch, jak mogłeś wszystko zjeść i nic nikomu nie zostawić?!
Wiktionary
rzecz. obżarstwo n., obżarciuch m., obżartus m., obżerca m., obżer m., obżeranie n.
czas. obżerać ndk.
Wiktionary
(1.1) obżarciuch, obżartus, obżerca, obżer, głodomór, głodomorek, łasuch, żarłok
Wiktionary
osoba myśląca jedynie o jedzeniu, obżerająca się oraz z natury leniwa, nieskłonna do pracy; pasibrzuch, żarłok, obżarciuch
SJP.pl
łakomczuch, głodomór
SJP.pl
pospolicie: najedzony, syty; nażarty
SJP.pl
pożegnać kolejno wiele osób
SJP.pl
1. o zwierzętach: objadać, ogryzać, zjadać z każdej strony;
2. pospolicie: objadać kogoś;
3. obżerać się - pospolicie: objadać się, spożywać posiłek w obfitych ilościach
SJP.pl
zapoznawać z czymś, zaznajamiać; obeznajmiać, obznajmiać
SJP.pl
zapoznawać z czymś, zaznajamiać; obeznajmiać, obznajamiać
SJP.pl
zapoznać z czymś, zaznajomić; obeznajmić, obznajomić
SJP.pl
zapoznać z czymś, zaznajomić; obznajmić, obeznajmić
SJP.pl
dawniej:
1. oblekać, ubierać;
2. nakładać komuś buty; obuwać;
3. ograniczać, otaczać
SJP.pl
1. wygięty w kształt półkola; łukowaty; półkolisty;
2. kolczak obłączasty - rodzaj grzyba z rodziny podstawczaków, występujący w różnych typach lasów w Polsce
SJP.pl
przedmiot w kształcie półkola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. białawy obszar luźnej skóry w kształcie półksiężyca u nasady paznokcia;
Wiktionary
Obłączek (łac. lunula) – białawy obszar w kształcie półksiężyca u dołu paznokcia, widoczny na palcach, najczęściej na kciukach. Jest widoczną częścią korzenia paznokcia. Białe zabarwienie wynika ze słabszego przylegania płytki paznokcia do macierzy. Obłączek jest głównym miejscem wzrostu paznokcia.
Wikipedia
(1.1) Białe zabarwienie obłączka wynika ze słabszego przylegania płytki paznokcia do macierzy.
Wiktionary
(1.1) lunula, rąbek
Wiktionary
Obłaczkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
We wsi znajduje się Konsulat Honorowy Królestwa Belgii. Konsulem honorowym jest Jan Spilliaert.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. błąkanie się
(1.2) stpol. błąd, pomyłka
Wiktionary
rzecz. obłęd
Wiktionary
obłęk;
1. półkole, łuk;
2. łukowato wygięty przedmiot, np. obłąk wiadra;
3. element architektoniczny w kształcie półkola często zamykający otwory okienne, drzwiowe itp.;
4. stalowy pręt służący do przymocowywania poprzecznej belki z izolatorami do słupa
SJP.pl
Wikipedia
1. taki, który popadł w obłęd;
2. dawniej: szalony, ryzykancki, obłąkańczy
SJP.pl
cecha osoby, której zachowanie jest charakterystyczne dla chorego psychicznie; obłędność
SJP.pl
obłąkany;
1. charakterystyczny dla chorego psychicznie; obłędny;
2. ryzykancki, szalony, zwariowany
SJP.pl
szaleństwo, choroba psychiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zaburzenie psychiczne lub choroba psychiczna, obłęd, niepoczytalność
(1.2) odczasownikowy od|obłąkać.
Wiktionary
(1.1) Że Henryk Jakubowski zmarł, to dobrze zrobił, od kilku lat już był zgubiony, a nawet obłąkaniem swym niebezpieczny.
(1.1) W istocie rzeczy obłąkanie rozwija się stopniowo, a nie jak niektórzy sądzą, że jest ono nagłym atakiem.
Wiktionary
rzecz. obłąkaniec m., obłąkany m., obłąkana ż.
czas. obłąkać dk., obłąkiwać ndk.
przym. obłąkany
Wiktionary
szaleniec, wariat
SJP.pl
1. taki, który popadł w obłęd;
2. dawniej: szalony, ryzykancki, obłąkańczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w stanie obłąkania
(1.2) świadczący o obłąkaniu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek psychicznie chory
Wiktionary
(1.1) W ten sposób odbierała byłemu mężowi już wszystko, stając po stronie tych, którzy pozbawili go prawa do obrony własnego imienia, czyniąc z niego na wpół obłąkanego mitomana i tchórzliwego mordercę.
(2.1) – Jak tu można odróżnić obłąkanego w tłumie morderców? Nie wiem – powiedział i bezradnie rozłożył ramiona.
Wiktionary
czas. obłąkać, błąkać
rzecz. obłąk mrz., obłąkanie n., obłąkana ż., obłąkaniec mos.
przym. obłąkańczy
przysł. obłąkańczo
Wiktionary
(1.1) niepoczytalny, opętany, pomylony, postrzelony, psychiczny, psychicznie chory, rąbnięty, stuknięty, szajbnięty, szalony, świrnięty, trzepnięty, umysłowo chory, walnięty, zbzikowany, zdziwaczały, zwariowany
(1.2) obłędny, opętańczy, szaleńczy, wariacki, zbzikowany, zwariowany
(2.1) czubek, chory psychicznie, dziwak, dziwadło, nienormalny, obłąkaniec, psychol, psychopata, wariat
Wiktionary
cecha czegoś przypominającego kształtem półkole
SJP.pl
przypominający kształtem półkole
SJP.pl
dawniej: to, co się obłamało, bądź zostało obłamane; obłamek
SJP.pl
oderwać skrawek od całości przez naciskanie, zginanie itp.
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obłamywać)
(1.1) łamiąc, oddzielić części od pewnej całości, zwłaszcza z wielu jej stron
(1.2) poligr. otoczyć tekstem ilustrację lub inny element graficzny
czasownik zwrotny dokonany obłamać się (ndk. obłamywać się)
(2.1) oddzielić się od pewnej całości, zwłaszcza z wielu stron
Wiktionary
(1.1) Zostały tylko jedne skrzypce. Nie miały strun, gryf obłamany. Nie było smyczka.
(2.1) Tydzień temu podczas burzy z dębu obłamał się olbrzymi konar.
Wiktionary
rzecz. obłam m., obłamek m.
czas. obłamywać ndk.
Wiktionary
dawniej: to, co się obłamało, bądź zostało obłamane; obłam
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obłamać)
(1.1) łamiąc, oddzielać części od pewnej całości, zwłaszcza z wielu jej stron
(1.2) poligr. otaczać tekstem ilustrację lub inny element graficzny
czasownik zwrotny niedokonany obłamywać się (dk. obłamać się)
(2.1) oddzielać się od pewnej całości, zwłaszcza z wielu stron
Wiktionary
(1.1) Topole były na tyle wielkie i stare, że zagrażały bezpieczeństwu. Nawet niewielki wiatr obłamywał konary.
(1.2) Tabelki w dziełach winny być zawsze składane na pełną szerokość stron; wyjątek stanowią tu bardzo wąskie tabelki, które się obłamuje tekstem.
Wiktionary
rzecz. obłam m., obłamek m.
czas. obłamać dk.
Wiktionary
obłapywać;
1. obejmować, ściskać w celach erotycznych;
2. obłapiać się - obejmować i ściskać się wzajemnie w celach erotycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|obłapiać.
Wiktionary
rzecz. nieobłapianie n., obłapienie n.
czas. obłapiać ndk., obłapić dk.
Wiktionary
(1.1) obejmowanie
Wiktionary
potocznie: lubieżne obejmowanie i ściskanie się
SJP.pl
obłapiać;
1. obejmować, ściskać w celach erotycznych;
2. obłapywać się - obejmować i ściskać się wzajemnie w celach erotycznych
SJP.pl
1. nastawiać przychylnie do siebie niechętną osobę, pozyskiwać czyjąś łaskawość;
2. oswajać zwierzę;
3. sprawiać, by coś przestało wywoływać negatywne emocje
SJP.pl
1. nastawić przychylnie do siebie niechętną osobę, pozyskać czyjąś łaskawość;
2. oswoić zwierzę;
3. sprawić, by coś przestało wywoływać negatywne emocje
SJP.pl
1. polowanie z nagonką;
2. akcja schwytania kogoś poprzez otoczenie jakiegoś terenu; uczestnicy takiej akcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. polowanie na zwierzynę napędzaną na stanowiska myśliwych
(1.2) łow. grupa ludzi biorąca udział w obławie (1.1) — polowaniu na zwierzynę
(1.3) pościg za poszukiwanym polegający na obstawieniu terenu funkcjonariuszami w celu uniemożliwienia tej osobie ucieczki
(1.4) grupa ludzi biorąca udział w obławie (1.3) — pościgu za poszukiwanym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Połowy ryb były tak obfite, iż nie wiedziano, co ze zdobyczą robić; obława na zwierzynę również powiodła się nadspodziewanie.
(1.2) Ledwie uszedłszy szponów sokoła, mimo iż widziała nas, obławę, sokoły, wzbiwszy się wysoko, wracała co chwilę nad miejsce, skąd ją spędzono; nie ujechaliśmy trzystu kroków, już zapadła była z powrotem na swe gniazdo.
(1.4) Nazajutrz zaś przyszedłszy do zwykłego urzędowego usposobienia, zebrał obławę i puścił się przez bór śladem dezertera
Wiktionary
rzecz. obławnik m.
:: zdrobn. obławka ż.
przym. obławny
przysł. obławami, obławą
Wiktionary
osoba uczestnicząca w nagance na zwierzynę, osaczająca zwierza; osocznik, osacznik
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. obleźć)
(1.1) pot. wchodzić na coś lub na kogoś w znacznej liczbie
(1.2) pot. tracić część wierzchnią
(1.3) pot. odwiedzać wiele miejsc
Wiktionary
rzecz. obłażenie n.
Wiktionary
(1.2) schodzić, wycierać się
(1.3) obchodzić
Wiktionary
1. choroba psychiczna charakteryzująca się urojeniami; szaleństwo, obłąkanie, pomieszanie zmysłów;
2. coś nienormalnego, odbiegającego w znacznym stopniu od normy; szaleństwo, wariactwo;
3. potocznie: coś znakomitego, wyśmienitego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) choroba psychiczna, szaleństwo, mania
(1.2) wielkie zamieszanie, szaleństwo
(1.3) daw. błąd, omyłka, pomyłka
(1.4) daw. błąkanie się, zbłądzenie
(1.5) daw. kręta droga
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oto bowiem drobny złodziejaszek i awanturnik Randall Patrick McMurphy, skazany za liczne przestępstwa, w tym także gwałt, pragnąc uniknąć obozu pracy, symuluje obłęd.
Wiktionary
IPA: ˈɔbwɛ̃nt, AS: obu̯ẽnt
Wiktionary
przym. obłędny
przysł. obłędnie
rzecz. obłąd mrz.
Wiktionary
(1.1) bzik, obłąkanie, pot. paranoja, szaleństwo, wariactwo, fiksacja, mania, szał, urojenie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obłędnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obłędny (potocznie: cudowny)
SJP.pl
1. potocznie: cecha czegoś świetnego, wspaniałego; bombowość, superowość, odlotowość, odjazdowość;
2. cecha osoby, której zachowanie jest charakterystyczne dla chorego psychicznie; obłąkańczość
SJP.pl
1. będący wyrazem czyjegoś szaleństwa, obłędu; obłąkańczy;
2. potocznie: wspaniały, niesamowity, fantastyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbiegający od normalności w sensie psychicznym
(1.2) pot. robiący mocne wrażenie
(1.3) pot. podobający się
Wiktionary
(1.1) Obserwował ten obłędny taniec odurzonych łowców.
(1.2) Z obłędną prędkością wyścigówka przemknęła przed trybuną.
(1.2) Celina zapłaciła za kieckę obłędną cenę.
(1.3) W butiku widziałam obłędne wisiorki z jakiejś glinki.
Wiktionary
rzecz. obłęd mrz.
Wiktionary
(1.1) obłąkany, obłąkańczy
(1.2) zawrotny
(1.3) cudowny, fantastyczny, pyszny, świetny, wspaniały; pot. ekstra, odjazdowy, odlotowy, super
Wiktionary
zdrobnienie od: obłęd
SJP.pl
obłąk;
1. półkole, łuk;
2. łukowato wygięty przedmiot, np. obłęk wiadra;
3. element architektoniczny w kształcie półkola często zamykający otwory okienne, drzwiowe itp.;
4. stalowy pręt służący do przymocowywania poprzecznej belki z izolatorami do słupa
SJP.pl
Obłęk – wygięty pręt stanowiący element rozbudowanej osłony rękojeści w broni białej. Jego funkcją jest zapewnienie dodatkowej ochrony dłoni użytkownika podczas walki, a w niektórych przypadkach również wzmocnienie konstrukcji całej oprawy rękojeści.
Wikipedia
walcowato wygięta część w poszyciu statku, w której dno przechodzi w burtę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. techn. zaokrąglona część przekroju poprzecznego kadłuba statku, miejsce w którym część denna przechodzi w burtę;
Wiktionary
Obło – część kadłuba jednostki pływającej, liczona w przekroju poprzecznym, na obszarze której płaskie dno płynnie przechodzi w ścianę burty. Poszycie kadłuba na wysokości obła (tzw. pas obłowy) jest pogrubione z powodu przenoszenia zwiększonych obciążeń. Z przodu jednostki obło płynnie przechodzi w dziób, natomiast z tyłu (w zależności od konstrukcji kadłuba) może ciągnąć się nawet aż do samego końca kadłuba (w tym także przez jego całą część rufową).
Wikipedia
rzecz. obłość ż.
przym. obły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. miejsce, w którym się ubiera
Wiktionary
IPA: ˌɔbwɔˈt͡ʃɛdlʲɲa, AS: obu̯očedlʹńa
Wiktionary
zdrobnienie od: obłok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: obłok
(1.2) mały obłok
Wiktionary
rzecz. obłok mrz.
Wiktionary
warstwa zarodnikująca grzybów wyższych, znajdująca się na powierzchni niektórych owocników; hymenium; obłócznia
SJP.pl
Hymenium, obłocznia (obłócznia), warstwa hymenialna, warstwa rodzajna – warstwa grzybni u grzybów, w której wytwarzane są zarodniki. Występuje ona w owocnikach u podstawczaków i workowców. Nazwę obłocznia (obłócznia) stosuje się zwykle dla określenia warstwy rodzajnej u podstawczaków
Wikipedia
grzyb posiadający warstwę rodzajną czyli obłócznię; wg obecnej systematyki dawny rząd obłoczniaków podzielono na dwa rzędy: bezblaszkowców i bedłkowców; obłóczniak
SJP.pl
Obłocznik (Crateromys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Wikipedia
przestarzale: wdziać (wdziewać), włożyć (wkładać) coś na kogoś lub na coś; oblec (oblekać)
SJP.pl
obrzęd kościelny: nałożenie nowych szat po święceniach zakonnych, diakońskich lub kapłańskich
SJP.pl
Obłóczyny – uroczystość przyznania alumnom seminarium duchownego sutann lub zakonnikom habitu. W polskich seminariach duchownych sutanny przyznaje się alumnom III roku, a w zakonach najczęściej po postulacie.
Takiej uroczystości zazwyczaj przewodzi biskup danej diecezji lub prowincjał zakonu (ewentualnie rektor seminarium lub magister nowicjatu). Błogosławi on sutanny, po czym, jeśli w danym seminarium duchownym jest taka tradycja, ucina się alumnom/nowicjuszom krawaty, zdejmuje je i ubiera się ich w sutanny/habity. Od tego czasu marynarka i krawat są zastąpione przez sutannę/habit lub krótki strój duchowny (garnitur i koszula z koloratką). Od obłóczyn alumni/nowicjusze są zobowiązani chodzić w stroju duchownym.
Wikipedia
cienki pas drewna otrzymywany przez skrawanie, stosowany do wyrobu płyt stolarskich lub jako podkład pod okleinę
SJP.pl
Obłóg – cienki płat drewna (rodzaj forniru) używany przy produkcji płyt stolarskich. Używa się go także jako podkład pod okleinę przy produkcji mebli oraz do profilowania dużych powierzchni drewnianych, które pod wpływem „pracy” drewna odkształcają się. Kładzie się go wtedy poprzecznie do słoi drewna lub, jeżeli płyta jest klejona z kilku desek, to poprzecznie do miejsc klejonych, a następnie pokrywa estetycznym fornirem.
Wikipedia
1. zewnętrzny arkusz forniru w sklejce
2. obramowanie z drewna lub metalu, którym okłada się maszyny, narzędzia itp.
3. dawniej (zwykle w l. mn.): bagaże, szczególnie bagaże wojskowe
SJP.pl
zjawisko atmosferyczne polegające na zagęszczeniu się nad ziemią skroplonej pary wodnej; chmurka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. chmura niewielkich rozmiarów
(1.2) zagęszczenie czegoś lotnego w powietrzu
(1.3) astr. skupisko ciał niebieskich, materii lub gazów, widziane z Ziemi w postaci jasnej plamaamy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za jednym obłokiem sunął śmiało kolejny.
(1.2) …pociągnął z fajki raz i drugi. Nowy obłok dymu, energiczniejszy.
(1.3) Być może jakiś czas temu niewielki, choć gęsty obłok materii międzygwiazdowej przesunął się akurat między Psią Gwiazdą a Ziemią, powodując poczerwienienie światła gwiazdy.
Wiktionary
IPA: ˈɔbwɔk, AS: obu̯ok
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. obłoczek m.
przym. obłoczny, obłokowy, obłoczkowaty
Wiktionary
(1.1) chmurka
(1.2) kłąb, tuman, chmura
Wiktionary
zjawisko atmosferyczne polegające na zagęszczeniu się nad ziemią skroplonej pary wodnej; chmurka
SJP.pl
marazm, gnuśność, bezczynność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niechęć do działania, gnuśność, pasywność, bezczynne marzycielstwo
Wiktionary
IPA: ˌɔbwɔ̃mɔfˈʃt͡ʃɨzna, AS: obu̯õmofščyzna
Wiktionary
otoczony, okryty błoną
SJP.pl
cecha przedmiotu mającego kształt podłużny i zaokrąglony; walcowatość, jajowatość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co obłe
Wiktionary
przym. obły
rzecz. obło n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. to, co upolowano
(1.2) przest. łowienie czegoś, zwłaszcza zwierząt
Wiktionary
IPA: ˈɔbwuf, AS: obu̯uf
Wiktionary
potocznie: obłowić się - dużo zarobić, zyskać wiele dóbr; wzbogacić się
SJP.pl
potocznie: obłowić się - dużo zarobić, zyskać wiele dóbr; wzbogacić się
SJP.pl
murowana skrzynia, otaczająca łożysko wału transmisji, w miejscu przechodzenia wału przez mur
SJP.pl
o stanie w czasie choroby, niemocy: taki, który wymaga ciągłego leżenia w łóżku; ciężki, poważny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. obkładać)
(1.1) umieścić wokół czegoś dużo czego
(1.2) osłonić książkę lub zeszyt dodatkowym materiałem ochronnym
(1.3) nałożyć jakiś obowiązek lub karę
czasownik przechodni dokonany (ndk. okładać)
(2.1) zbić wielokrotnie, ze wszystkich stron
czasownik zwrotny dokonany obłożyć się (ndk. obkładać się)
(3.1) kładąc coś przy sobie, otoczyć się tym
Wiktionary
rzecz. obłożenie n., okładka ż.
Wiktionary
nieszczere, dwulicowe działanie lub usposobienie; fałsz, hipokryzja, zakłamanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ukazywanie fałszywych własnych intencji, myśli, poglądów, uczuć itp.
Wiktionary
IPA: ɔbˈwuda, AS: obu̯uda
Wiktionary
rzecz. obłudnik m., obłudnica ż., obłudność ż.
przym. obłudny
przysł. obłudnie
Wiktionary
(1.1) dwulicowość, fałszywość, faryzeizm, faryzeuszostwo, hipokryzja, podwójna moralność, przewrotność, zakłamanie
Wiktionary
kobieta fałszywa, dwulicowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obłudna osoba płci żeńskiej
Wiktionary
IPA: ˌɔbwudʲˈɲit͡sa, AS: obu̯udʹńica
Wiktionary
rzecz. obłuda ż.
:: fm. obłudnik m.
przym. obłudny
przysł. obłudnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób obłudny
Wiktionary
(1.1) - Proszę pana, czy będzie zastępstwo? - zapytał opuściwszy obłudnie powieki.
Wiktionary
IPA: ɔbˈwudʲɲɛ, AS: obu̯udʹńe
Wiktionary
przym. obłudny
rzecz. obłuda ż., obłudnik m., obłudnica ż., obłudność ż.
Wiktionary
(1.1) fałszywie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: obłudnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: obłudny
SJP.pl
człowiek fałszywy, dwulicowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto jest nieszczery, fałszywy
Wiktionary
IPA: ɔbˈwudʲɲik, AS: obu̯udʹńik
Wiktionary
rzecz. obłuda ż.
:: fż. obłudnica ż.
przym. obłudny
przysł. obłudnie
Wiktionary
(1.1) hipokryta, dwulicowiec, farbowany lis, faryzeusz, jezuita, tartuffe; pot. fałszywiec
Wiktionary
rzadko: obłuda, fałszywość, hipokryzja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest obłudne; cecha tych, którzy są obłudni
Wiktionary
rzecz. obłuda ż., obłudnik m., obłudnica ż.
przym. obłudny
przysł. obłudnie
Wiktionary
(1.1) dwulicowość, fałszywość, faryzejskość, faryzeuszostwo, jezuickość, nieautentyczność, nieszczerość
Wiktionary
zakłamany; żyjący w obłudzie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fałszywy, nieszczery
(1.2) stpol. złudny
Wiktionary
(1.1) Podchodziliście do śmierci w sposób bezwstydny, zafałszowany i obłudny!
Wiktionary
IPA: ɔbˈwudnɨ, AS: obu̯udny
Wiktionary
rzecz. obłuda ż., obłudnik m., obłudnica ż., obłudność ż.
przysł. obłudnie
Wiktionary
(1.1) dwulicowy, fałszywy, faryzejski, jezuicki, nieszczery, przewrotny
Wiktionary
Obłudzin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Płoniawy-Bramura. Leży nad Orzycem.
Wieś szlachecka Obłudzino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie makowskim ziemi różańskiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
usuwać łuskę lub łupinę; obłuszczać
SJP.pl
maszyna do usuwania łusek z ziaren zbożowych
SJP.pl
usuwać łuskę lub łupinę; obłuskiwać
SJP.pl
dzielnica Gdyni
SJP.pl
Obłuże (kaszub. Òblëżé) – północna dzielnica mieszkaniowa Gdyni, zamieszkana przez prawie 17 tysięcy mieszkańców (2024). Dawniej wieś o tej samej nazwie przyłączona do Gdyni w 1933 roku.
Wieś duchowna położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego.
Wikipedia
książkowo: mający kształt podłużny i zaokrąglony; walcowaty, jajowaty, bochenkowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający podłużny i zaokrąglony kształt
Wiktionary
IPA: ˈɔbwɨ, AS: obu̯y
Wiktionary
rzecz. obłość ż., obło n.
przysł. obło
Wiktionary
szklarka obłystek - gatunek drapieżnego ślimaka lądowego
SJP.pl
1. Ordo Fratrum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo; zakon karmelitów;
2. Moniales Ordinis Camadulensis; zakon kamedułek;
3. rodzaj ubezpieczenia: odpowiedzialność cywilna
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej
Wiktionary
ratować kogoś lub coś przed zagładą, zniszczeniem, zachowywać kogoś lub coś w całości; chronić
SJP.pl
uniknąć śmierci, zagłady, zniszczenia; uratować się, ujść cało
SJP.pl
uniknąć śmierci, zagłady, zniszczenia; uratować się, ujść cało
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (brak ndk.)
(1.1) książk. uniknąć unicestwienia
Wiktionary
(1.1) — Ocaleliśmy! — Ocaleli! Ocaleli! Ocaleli! — powtórzyli za nim chórem zbiegowie.
Wiktionary
rzecz. ocalanie n., ocalenie n.
czas. ocalać ndk., ocalić dk., ocalić się dk.
Wiktionary
(1.1) uratować się, zachować się, ujść cało
Wiktionary
uratować kogoś lub coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ocalić.
Wiktionary
Wikipedia
czas. ocalić, ocaleć
przym. cały
Wiktionary
uratować kogoś lub coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ocalać)
(1.1) dokonany od|ocalać.
Wiktionary
(1.1) 30 lat temu 4 przyjaciół ocaliło świat.
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡salʲit͡ɕ, AS: ocalʹić
Wiktionary
rzecz. ocalenie n.
przym. cały
czas. ocaleć
Wiktionary
uratować kogoś lub coś
SJP.pl
Wikipedia
uratować kogoś lub coś
SJP.pl
[czytaj: o-ce-be] internetowy skrót od: o co biega (potocznie: o co chodzi)
SJP.pl
sztuczny język utworzony na bazie języków zachodnioeuropejskich przez Edgara de Wahla; interlingue (uwaga, interlingua to inny sztuczny język)
SJP.pl
Interlingue, początkowo occidental – język sztuczny utworzony przez bałtycko-niemieckiego oficera marynarki i nauczyciela Edgara de Wahla (1867–1948) i opublikowany w 1922 roku.
Interlingue jest językiem z grupy naturalistycznych języków planowych, który został skonstruowany w taki sposób, aby wyrazy pochodne w jak największej mierze przypominały formy występujące w językach zachodnioeuropejskich. Zostało to osiągnięte za pomocą tzw. reguły de Wahla, niewielkiego zbioru zasad dotyczących przekształcania bezokoliczników czasowników w pochodne od nich rzeczowniki i przymiotniki. Po uzupełnieniu słownika uproszczoną gramatyką powstał język stosunkowo łatwy do zrozumienia bez uprzedniej nauki przez osoby mówiące językami zachodnioeuropejskimi. Interlingue zyskał pewną popularność w Europie w okresie kilkunastu lat przed II wojną światową. W czasie wojny nazwa języka została zmieniona na interlingue.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. dziedzic
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. ojczym
Wiktionary
skrót od:
1. Ordo Fratrum Carmelitarum Discalceatorum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo - zakon karmelitów bosych;
2. skrót od: obsessive-compulsive disorder - zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
SJP.pl
rozległy, nieprzerwany obszar słonych wód oblewający lądy ze wszystkich stron; każda z pięciu części tego obszaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. zob. Okeanos.
Wiktionary
Ocean (łac. Oceanus, stgr. Ὠκεανός Okeanos – u starożytnych Greków i Rzymian mityczna rzeka oblewająca cały świat, także nazwa jej boga) – wielka część hydrosfery ziemskiej, stanowiąca rozległy obszar słonej wody. Wody słone pokrywają w sumie blisko 3/4 (70,8%) Ziemi. Powierzchnia oceanów wynosi ok. 361 mln km², a ich łączna objętość ok. 1,3×1018 m³.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Okeanos
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. ocean mrz., oceanida ż., oceaniczność ż., oceanarium n., Okeanos mos., okeanida ż.
przym. oceaniczny, oceanowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Okeanos.
źródła.
== Ocean (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Back ache-Ocean.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡sɛãn, AS: oceãn
Wiktionary
rzecz. ocean mrz., oceanida ż., oceaniczność ż., oceanarium n., Okeanos mos., okeanida ż.
przym. oceaniczny, oceanowy
Wiktionary
(1.1) Okeanos
Wiktionary
miejsce z akwariami i basenami, w których hoduje i obserwuje się okazy zwierząt i roślin oceanicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) instytucja badająca i prezentująca florę i faunę morską;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Największe oceanarium w Polsce znajduje się we Wrocławiu.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡sɛãˈnarʲjũm, AS: oceãnarʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. ocean m., Ocean mos., Okeanos mos.
Wiktionary
(1.1) akwarium morskie
Wiktionary
grupy wysp na Oceanie Spokojnym wchodzące w skład Melanezji, Mikronezji, Polinezji i Nowej Zelandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. grupa wysp na Pacyfiku, uznawanych czasem za osobny kontynent;
Wiktionary
Oceania – nazwa zbiorowa wysp na Oceanie Spokojnym.
Sam termin Oceania jest pojęciem umownym, powstałym w I połowie XIX wieku. Jej obszar jest różnie interpretowany w wydawnictwach geograficznych, politycznych, historycznych i turystycznych. W najszerszym tego słowa znaczeniu obejmuje on obszar między Azją a Ameryką. Według innych definicji obszar ten jest ograniczony o Japonię (wraz z wyspami Riukiu), Wyspy Kurylskie i Aleuty, a także Indonezję, Tajwan i Filipiny, ponieważ zamieszkałe na tych wyspach ludy i kultury są historycznie powiązane z Azją. Internetowa Encyklopedia PWN opisuje Oceanię jako zbiór wysp w środkowej i południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego o powierzchni 1,2 mln km², obejmujący ok. 7,5 tys. wysp. Wraz z Australią tworzą one część świata. W innych źródłach Australia stanowi część Oceanii.
Wikipedia
(1.1) Nowa Gwinea to największa wyspa Oceanii.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡sɛˈãɲja, AS: oceãńi ̯a
Wiktionary
rzecz. ocean m., Okeanos mos.
przym. oceaniczny
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Uoceańja.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest oceaniczne
Wiktionary
rzecz. ocean m., Ocean mos., Okeanos mos.
przym. oceaniczny
przysł. oceanicznie
Wiktionary
→ ocean; oceanowy (rzadziej)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący oceanu, związany z oceanem
Wiktionary
(1.1) Sewilla ma ciepły oceaniczny klimat z roczną średnią temperaturą 18,5 °C.
Wiktionary
rzecz. okeanida ż., ocean m., Oceania ż., Ocean mos., Okeanos mos., oceaniczność ż.
przym. transoceaniczny, zaoceaniczny, przyoceaniczny
Wiktionary
w mitologii greckiej: nimfa morska; okeanida
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitgr. nimfa morska, każda z córek Okeanosa i Tetydy;
Wiktionary
(1.1) Malarz przedstawił nagie oceanidy na wystających z oceanu skałach.
Wiktionary
rzecz. Ocean mos., Okeanos mos., okeanida ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od ocean
Wiktionary
rzecz. ocean m.
Wiktionary
magmowa skała wylewna lub subwulkaniczna
SJP.pl
ptak oceaniczny z rzędu rurkonosych, np. oceannik białoskrzydły
SJP.pl
specjalista badający życie mórz i oceanów oraz zjawiska i mechanizmy w nich zachodzące
SJP.pl
specjalista w dziedzinie oceanografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie oceanografii (oceanologii)
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) oceanolog
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oceanografia ż.
:: fż. oceanografka ż.
przym. oceanograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oceanographer
* baskijski: (1.1) ozeanografo
* białoruski: (1.1) акіянограф m.
* bułgarski: (1.1) океанограф m.
* duński: (1.1) oceanograf w.
* francuski: (1.1) océanographe m. ż.
* hiszpański: (1.1) oceanógrafo m.
* interlingua: (1.1) oceanographo
* kazachski: (1.1) мұхиттанушы
* nowogrecki: (1.1) ωκεανογράφος m.
* rosyjski: (1.1) океанограф m.
* słoweński: (1.1) oceanograf m.
* ukraiński: (1.1) океанограф m.
* włoski: (1.1) oceanografo m.
źródła.
== oceanograf (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) oceanograf
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡sɛãˈnɔɡraf, AS: oceãnograf
Wiktionary
rzecz. oceanografia ż.
:: fż. oceanografka ż.
przym. oceanograficzny
Wiktionary
(1.1) oceanolog
Wiktionary
nauka o poszczególnych oceanach i morzach, obejmująca swym zakresem badanie zjawisk i procesów zachodzących w środowisku morskim oraz związków pomiędzy oceanem, atmosferą i skorupą ziemską; oceanologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o oceanach i morzach;
Wiktionary
Oceanografia (od greckiego Ωκεανός 'ocean' + γράφειν 'pisać'), także oceanologia – dział hydrologii badający oceany ziemskie w sposób interdyscyplinarny, metodami fizyki, chemii, biologii oraz innych nauk o Ziemi jak meteorologia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oceanograf m., oceanografka ż.
przym. oceanograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oceanography
* arabski: (1.1) علم المحيطات
* baskijski: (1.1) ozeanografia
* białoruski: (1.1) акіянаграфія ż.
* bułgarski: (1.1) океанография ż.
* czeski: (1.1) oceánografie ż.
* duński: (1.1) oceanografi w.
* francuski: (1.1) océanographie ż.
* galicyjski: (1.1) oceanografía ż.
* gudźarati: (1.1) સમુદ્ર વિજ્ઞાન n. (samudra vijñāna)
* hiszpański: (1.1) oceanografía ż.
* kazachski: (1.1) мұхиттану
* nowogrecki: (1.1) ωκεανογραφία ż.
* rosyjski: (1.1) океанография ż.
* słowacki: (1.1) oceánografia ż.
* szwedzki: (1.1) oceanografi w.
* ukraiński: (1.1) океанографія ż.
* włoski: (1.1) oceanografia ż.
źródła.
== oceanografia (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. oceanografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡sɛãnɔˈɡrafʲja, AS: oceãnografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. oceanograf m., oceanografka ż.
przym. oceanograficzny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oceanograf m., oceanografka ż.
przym. oceanograficzny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oceanography
* arabski: (1.1) علم المحيطات
* baskijski: (1.1) ozeanografia
* białoruski: (1.1) акіянаграфія ż.
* bułgarski: (1.1) океанография ż.
* czeski: (1.1) oceánografie ż.
* duński: (1.1) oceanografi w.
* francuski: (1.1) océanographie ż.
* galicyjski: (1.1) oceanografía ż.
* gudźarati: (1.1) સમુદ્ર વિજ્ઞાન n. (samudra vijñāna)
* hiszpański: (1.1) oceanografía ż.
* kazachski: (1.1) мұхиттану
* nowogrecki: (1.1) ωκεανογραφία ż.
* rosyjski: (1.1) океанография ż.
* słowacki: (1.1) oceánografia ż.
* szwedzki: (1.1) oceanografi w.
* ukraiński: (1.1) океанографія ż.
* włoski: (1.1) oceanografia ż.
źródła.
== oceanografia (język portugalski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. oceanografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z oceanografią, dotyczący oceanografii
Wiktionary
rzecz. oceanografia ż., oceanograf mos.
Wiktionary
specjalista w zakresie oceanologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) specjalista w dziedzinie oceanologii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oceanologia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) океанолог m.
* duński: (1.1) oceanolog w.
* rumuński: (1.1) oceanolog m.
źródła.
== oceanolog (język rumuński.) ==
wymowa. IPA|o.ʧe.a.no'log.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) oceanolog
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. oceanologia ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oceanologia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) океанолог m.
* duński: (1.1) oceanolog w.
* rumuński: (1.1) oceanolog m.
źródła.
== oceanolog (język rumuński.) ==
wymowa. IPA|o.ʧe.a.no'log.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) oceanolog
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nauka o poszczególnych oceanach i morzach, obejmująca swym zakresem badanie zjawisk i procesów zachodzących w środowisku morskim oraz związków pomiędzy oceanem, atmosferą i skorupą ziemską; oceanografia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka o oceanach
Wiktionary
Oceanografia (od greckiego Ωκεανός 'ocean' + γράφειν 'pisać'), także oceanologia – dział hydrologii badający oceany ziemskie w sposób interdyscyplinarny, metodami fizyki, chemii, biologii oraz innych nauk o Ziemi jak meteorologia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oceanolog m.
przym. oceanologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|oceanografia.
* angielski: (1.1) oceanology
* arabski: (1.1) علم المحيطات m. ('ilm al-muḥīṭāt)
* azerski: (1.1) okeanologiya
* baskijski: (1.1) ozeanologia
* białoruski: (1.1) акіяналогія ż.
* bułgarski: (1.1) океанология ż.
* duński: (1.1) oceanologi w.
* francuski: (1.1) océanologie ż.
* hiszpański: (1.1) oceanología ż.
* karpatorusiński: (1.1) океанолоґія ż.
* nowogrecki: (1.1) ωκεανολογία ż.
* portugalski: (1.1) oceanologia ż.
* rosyjski: (1.1) океанология ż.
* ukraiński: (1.1) океанологія ż.
* uzbecki: (1.1) okeanologiya
źródła.
== oceanologia (język portugalski.) ==
wymowa.
dzielenie|o|ce|a|no|lo|gi|a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. oceanologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. oceanolog m.
przym. oceanologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. oceanolog m.
przym. oceanologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|oceanografia.
* angielski: (1.1) oceanology
* arabski: (1.1) علم المحيطات m. ('ilm al-muḥīṭāt)
* azerski: (1.1) okeanologiya
* baskijski: (1.1) ozeanologia
* białoruski: (1.1) акіяналогія ż.
* bułgarski: (1.1) океанология ż.
* duński: (1.1) oceanologi w.
* francuski: (1.1) océanologie ż.
* hiszpański: (1.1) oceanología ż.
* karpatorusiński: (1.1) океанолоґія ż.
* nowogrecki: (1.1) ωκεανολογία ż.
* portugalski: (1.1) oceanologia ż.
* rosyjski: (1.1) океанология ż.
* ukraiński: (1.1) океанологія ż.
* uzbecki: (1.1) okeanologiya
źródła.
== oceanologia (język portugalski.) ==
wymowa.
dzielenie|o|ce|a|no|lo|gi|a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. oceanologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący oceanologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z oceanologią, dotyczący oceanologii
Wiktionary
rzecz. oceanologia ż.
Wiktionary
Oceanotechnika (ocean + technika, gr. okeanós – grecki mityczny bóg wód oraz technikós – wykonany zgodnie ze sztuką) – interdyscyplinarna dziedzina techniki i nauk ścisłych zajmująca się badaniem i opracowywaniem metod eksploatacji i eksploracji mórz i oceanów. Nauka ta obejmuje wiedzę o środkach technicznych, ich budowie i eksploatacji oraz umiejętności i środki techniczne służące do wykorzystania morza i jego zasobów
Wikipedia
oznaczać jakiś przedmiot cechą; cechować
SJP.pl
hak, najczęściej stalowy, wkręcany na końcach podkowy w celu uniknięcia poślizgnięcia się przez konia; hacel
SJP.pl
Hacel (też: ocel) – śruba o łbie zazwyczaj w formie stożka, graniastosłupa lub ostrosłupa, zwykle stalowa, wkręcana w zakończenia ramion podków, aby zapobiec ślizganiu się konia na miękkiej ziemi czy lodzie. Dawniej, hacele były integralnymi elementami podków koni roboczych, odgiętymi z ramion; obecnie takie podkowy stosuje się rzadziej, ze względu na ich szkodliwe działanie na kopyta i kończyny – występuje brak amortyzacji wstrząsów przez strzałkę kopyta na twardym podłożu.
Wikipedia
drapieżnik z rodziny kotowatych, występuje w Ameryce Środkowej i Południowej; był obiektem polowań dla cennego futra, obecnie chroniony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leopardus|Gray|ref=tak., rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny kotowatych;
(1.2) zool. kot z rodzaju ocelotów (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) wyprawiona skóra ocelota (1.2)
Wiktionary
Ocelot (Leopardus) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).
Wikipedia
(1.1) Samce ocelota są większe i cięższe od samic.
(1.2) Byłżeby to jaguar lub ocelot, zwierzęta dzikie i okrutne jak lampart albo pantera?
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡sɛlɔt, AS: ocelot
Wiktionary
rzecz. oceloty lm nm.
Wiktionary
drapieżnik z rodziny kotowatych, występuje w Ameryce Środkowej i Południowej; był obiektem polowań dla cennego futra, obecnie chroniony
SJP.pl
Ocelot (Leopardus) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stalowy
Wiktionary
za pomocą cegieł lub betonu umocnić np. ściany studni, brzegi rzek itp.
SJP.pl
za pomocą cegieł lub betonu umocnić np. ściany studni, brzegi rzek itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ocembrować.
Wiktionary
rzecz. cembrowanie n., cembra ż., cembrowina ż., cembrzyna ż., cembrunek m., cembrowacz m.
czas. cembrować ndk., ocembrować dk.
Wiktionary
wzmacniać ściany zbiorników wodnych lub brzegi rzek, morza itp.; cembrować
SJP.pl
1. sąd o wartości czegoś; osąd, krytyka;
2. stopień szkolny;
3. określenie materialnej wartości czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opinia kogoś o czymś lub kimś
(1.2) eduk. nota dawana uczniowi lub studentowi
(1.3) oszacowanie wartości czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Dziś dostałam dobrą ocenę.
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡sɛ̃na, AS: ocẽna
Wiktionary
rzecz. przecena ż., cena ż., ocenienie n., ocenianie n., ocenność ż.
czas. oceniać, ocenić
przym. ocenny, cenowy
Wiktionary
(1.1) opinia, osąd
(1.2) stopień
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. ocenić)
(1.1) wydawać sąd, opinię
(1.2) eduk. stawiać ocenę, stopień
Wiktionary
(1.1) Niewątpliwie najbardziej marudni jesteśmy wtedy, kiedy oceniamy wpływ nowych technologii na rodzinę.
(1.2) Czy uważasz, że nauczyciele często oceniają cię niesprawiedliwie?
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡sɛ̃ɲät͡ɕ, AS: ocẽńäć
Wiktionary
rzecz. przecena ż., cena ż., ocena ż., ocenność ż., ocenianie n., ocenienie n.
czas. cenić, ocenić dk.
przym. ocenny
Wiktionary
(1.1) osądzać, postrzegać, sądzić
Wiktionary
zawierający ocenę, np. komentarz oceniający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oceniać.
Wiktionary
Ocenianie (ang. assessment) jest kryterialnym wyznaczaniem rezultatu określonych oddziaływań lub stanu obiektów poddanych ocenie poprzez różnorodne procedury, polegające głównie na: sprawdzaniu spełniania progów wymagań, porównywaniu osiąganych efektów względem oczekiwań, różnicowaniu jednostek, grup, wytworów, procesów bądź szacowaniu jakości projektów, programów, treści, celów i środków.
Wikipedia
IPA: ˌɔt͡sɛ̃ˈɲä̃ɲɛ, AS: ocẽńä̃ńe
Wiktionary
czas. oceniać, ocenić
rzecz. przecena ż., ocenność ż., ocena
przym. ocenny
Wiktionary
1. wydać opinię;
2. określić wartość
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. oceniać)
(1.1) dokonany od|oceniać.
czasownik zwrotny dokonany ocenić się (ndk. oceniać się)
(2.1) dokonany od|oceniać się.
Wiktionary
czas. oceniać ndk.
rzecz. przecena ż., ocena ż., ocenianie n., ocenienie n., cena ż., ocenność ż.
przym. ocenny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ocenić.
Wiktionary
czas. ocenić, oceniać
rzecz. przecena ż., ocenność ż., ocena ż.
przym. ocenny
Wiktionary
zdrobniale: ocena
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest ocenne; cecha tych, którzy są ocenni
Wiktionary
rzecz. ocena ż., ocenka ż., ocenianie n., ocenienie n.
czas. oceniać ndk., ocenić dk.
przym. ocenny
przysł. ocennie
Wiktionary
zawierający elementy oceny; oceniający, ewaluacyjny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) będący wyrazem opinii kogoś o kimś lub o czymś
Wiktionary
(1.1) Sprawa jest niezwykle ocenna. Sędzia powinien się miarkować
Wiktionary
rzecz. przecena ż., ocenność ż., ocena ż., ocenka ż., ocenianie n., ocenienie n.
czas. oceniać ndk., ocenić dk.
przysł. ocennie
Wiktionary
(1.1) wartościujący, ewaluacyjny
Wiktionary
zbyt częste poddawanie uczniów sprawdzaniu ich postępów w nauce
SJP.pl
1. dokonać urzędowej kontroli tekstu, widowiska itp. pod względem obyczajowym lub politycznym;
2. usunąć z tekstu, widowiska itp. treści uznane za niepożądane dla odbiorców
SJP.pl
roztwór wodny kwasu octowego używany jako przyprawa do potraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. spożywczy kwas octowy o stężeniu 5-10%, czasem z domieszkami smakowymi lub aromatyzującymi;
(1.2) pot. chem. kwas octowy
Wiktionary
Ocet (od łac. acetum) – wodny roztwór kwasu octowego o charakterystycznym ostrym zapachu i kwaśnym smaku, zwykle 6-procentowy lub 10-procentowy. Powstaje w wyniku fermentacji octowej alkoholu. Stosowany jako przyprawa zakwaszająca. Spożywany w nadmiarze jest szkodliwy, w niewielkich ilościach pobudza apetyt i sprzyja lepszemu trawieniu ciężkostrawnych potraw.
Wikipedia
(1.1) Jeśli dodasz trochę octu, galareta będzie smaczniejsza.
Wiktionary
IPA: ˈɔt͡sɛt, AS: ocet
Wiktionary
rzecz. octan m., octowiec m., octownia ż., octówka ż., octowanie n., octóweczka ż., octownik m., octownica ż., octowniczka ż., octownictwo n.
:: zdrobn. occik m.
czas. octować ndk.
przym. octowy, octowniczy, bezoctowy, octanowy
przysł. octowo
Wiktionary
wyraz wyrażający zachwyt, radość, zdziwienie, przestrach; oh
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …służący wyrażaniu stanów uczuciowych (zachwytu, zaskoczenia, przestrachu)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) zwykle w wyrażeniach: och i ach, achy i ochy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ach, ojej, ależ, ojejku
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. achać
frazeologia. och i ach • achy i ochy
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oh, ah
* arabski: (1.1) يا
* białoruski: (1.1) ох
* chiński standardowy: (1.1) 啊 (a)
* duński: (1.1) åh
* hindi: (1.1) अरे (are)
* jidysz: (1.1) װײ
* laotański: (1.1) ອຸ໋ຍ
* nowogrecki: (1.1) ωχ
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|o!, och!.}}
* rosyjski: (1.1) ох
* szwedzki: (1.1) å, åh
źródła.
== och (język luksemburski.) ==
wymowa.
IPA|oχ.
audio|Lb-och.ogg.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) także
(1.2) nawet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔx, AS: oχ
Wiktionary
czas. achać
Wiktionary
(1.1) ach, ojej, ależ, ojejku
Wiktionary
nazwisko, np. Edward Ochab (1906-1989), polski działacz komunistyczny, w 1956 roku I sekretarz KC PZPR
SJP.pl
Osoby o nazwisku Ochab:
Wikipedia
ohajtać, ochajtnąć, ohajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ochajtać się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ochajtać.
Wiktionary
czas. ochajtać dk.
rzecz. chajtanie n.
Wiktionary
ohajtać, ochajtnąć, ohajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ochajtać się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński
SJP.pl
ochajtać, ohajtać, ohajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ochajtnąć się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński
SJP.pl
ochajtać, ohajtać, ohajtnąć;
1. regionalnie: doprowadzić coś z grubsza do ładu; ogarnąć;
2. potocznie: ochajtnąć się - ożenić się, zawrzeć związek małżeński
SJP.pl
ochapiać się - dawniej:
1. przypominać się, przychodzić na myśl, wydawać się;
2. być podobnym do czegoś, przypominać coś
SJP.pl
ochapić się - dawniej: przypomnieć się, przyjść na myśl, wydać się
SJP.pl
dawniej:
1. czystość, schludność, porządek;
2. strój, ubranie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ochędożyć.
Wiktionary
czas. ochędożyć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ochędożnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ochędożny
SJP.pl
przestarzale: porządny, czysty, schludny
SJP.pl
dawniej: ozdobić, oczyścić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) przest. również gw-pl|Poznań. wyczyścić, oporządzić, dokonany od|chędożyć.
czasownik zwrotny ochędożyć się
(2.1) gw-pl|Poznań. oporządzić się
Wiktionary
rzecz. ochędożenie
przym. ochędożony, chędogi
czas. chędożyć, wychędożyć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: okiełznywać
SJP.pl
ochlać się - wypić za dużo, ponad miarę (zwłaszcza alkoholu); opić się
SJP.pl
potocznie: popijawa, pijatyka
SJP.pl
człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlaptus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus
SJP.pl
taki, który się ochlał (wypił czegoś bardzo dużo)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ochlapywać)
(1.1) obrzucić czymś płynnym lub półpłynnym
(1.2) pot. niezdarnie pomalować
(1.3) slang. umyć
czasownik zwrotny dokonany ochlapać się (ndk. ochlapywać się)
(2.1) trafić czymś ciekłym w siebie
(2.2) slang. umyć się (często na prędce, byle jak, pobieżnie)
Wiktionary
(1.1) Samochód ochlapał mnie błotem, podczas gdy spacerowałem po chodniku.
Wiktionary
rzecz. ochlapanie n.
Wiktionary
(1.1) opryskać; gw-pl|Śląsk Cieszyński|opyrskać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ochlapać.
Wiktionary
czas. ochlapać
Wiktionary
człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlapus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus
SJP.pl
człowiek nadużywający alkoholu; alkoholik, bibosz, moczygęba, moczymorda, ochlajtus, ochlaptus, opijus, opilca, opilec, opój, pijaczek, pijaczyna, pijaczysko, pijak, pijanica, pijus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ochlastać.
Wiktionary
czas. ochlastać dk.
Wiktionary
potocznie: ochlewać się - wypijać za dużo, ponad miarę (zwłaszcza alkoholu); upijać się
SJP.pl
ustrój, w którym władza należy do tłumu, występował w czasach Platona; zwyrodniała forma demokracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. rządy motłochu, zwyrodniała forma demokracji, w której władza jest sprawowana bez żadnych struktur i zasad prawnych, bezpośrednio przez niezorganizowany i ulegający emocjom tłum;
Wiktionary
Ochlokracja (stgr. ὀχλοκρατία ochlokratia – rządy tłumu, od ὄχλος óchlos – tłum, motłoch i κρατέω kratéõ – władam) – rządy motłochu, tłumu ciemnego pospólstwa; panowanie gminu ulicznego, gminowładztwo.
Wikipedia
(1.1) „Ochlokracja" sprzyjać miała bezklasowości podporządkowanego społeczeństwa, w którym posłuszeństwo zbudowano na strachu i przymusie pracy, a kultura materialna nie znajdywała bodźców do rozwoju.
Wiktionary
przym. ochlokratyczny
Wiktionary
przymiotnik od: ochlokracja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z ochlokracją, właściwy ochlokracji
Wiktionary
rzecz. ochlokracja ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Ochmann, Ochman:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś na Ukrainie
SJP.pl
Ochmatów (ukr. Охматів, Ochmatiw) – wieś na Ukrainie, w obwodzie czerkaskim, w rejonie humańskim. W 2001 roku liczyła 877 mieszkańców.
Prywatne miasto szlacheckie, położone w województwie bracławskim, w 1739 roku należało do klucza Tetyjów Lubomirskich.
Wikipedia
dotyczący Ochmatowa
SJP.pl
dawniej: urzędnik sprawujący nadzór nad służbą na dworze królewskim lub magnackim, dbający o etykietę; marszałek dworu
SJP.pl
Wikipedia
małżonka ochmistrza
SJP.pl
1. dawniej: kobieta zarządzająca gospodarstwem w dużym majątku; gospodyni; szafarka;
2. dawniej: nauczycielka domowa, kierująca wychowaniem i wykształceniem dzieci;
3. kobieta mająca nadzór nad żeńską służbą na dworze magnackim lub królewskim
SJP.pl
Ochmistrz, łac. magister curiae – urzędnik dworski, zarządca dworu królowej.
W 1366 r. wspomniany w dokumentach jest ochmistrz nadworny. Ochmistrz zarządzał bezpośrednio służbą, był opiekunem i wychowawcą dzieci.
W późniejszym okresie szczególną rangę miał ochmistrz królowej, zwany marszałkiem dworu królowej. Był zarządcą jej dworu, pełniąc podobne funkcje jak marszałek nadworny i podkomorzy nadworny na dworze władcy. Podczas wystąpień publicznych królowej niósł przed nią laskę. Reprezentował królową przed urzędami oraz utrzymywał w jej imieniu kontakty z sejmem i dygnitarzami państwowymi. Zarządzał bezpośrednio męską służbą, a przez ochmistrzynię – żeńską.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Ochocice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kamieńsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Chabarowskim, port nad Morzem Ochockim;
Wiktionary
Ochock (ros. Охотск) – osiedle typu miejskiego w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Chabarowskim, w rejonie ochockim. Port nad Morzem Ochockim.
Pierwsze miasto założone na Dalekim Wschodzie Rosji w roku 1647. W Ochocku miał swoją bazę duński podróżnik i odkrywca w służbie rosyjskiej Vitus Bering, który w czasie tych wypraw odkrył Cieśninę Beringa i Alaskę.
Wikipedia
przym. ochocki
Wiktionary
przymiotnik od: Ochock
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ochockiem, dotyczący Ochocka
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Ochock mrz.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ochoczy, chętnie
Wiktionary
rzecz. ochotnik mos., ochotniczka ż., ochota ż.
przym. ochoczy, ochotniczy, ochotny
Wiktionary
duża gorliwość, zapał w podejmowaniu decyzji, działania; gorliwość, gotowość, skwapliwość
SJP.pl
1. pełen ochoty, zapału, gorliwości; skwapliwy, skory, chętny, skłonny;
2. pełen werwy, radości; pogodny, raźny, żwawy
SJP.pl
Ochódno (niem. Achodden, 1938–1945 Neuvölklingen (Ostpr.)) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ochojca
Wiktionary
(1.1) Na dworcu w Katowicach ochojczanie wsiadają do dziewiątki.
Wiktionary
rzecz. Ochojec m.
:: fż. ochojczanka ż.
przym. ochojski, podochojski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ochojca
Wiktionary
(1.1) Proboszcz z ambony strofował ochojczanki.
Wiktionary
rzecz. Ochojec m.
:: fm. ochojczanin m.
przym. ochojski, podochojski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa dzielnicy Katowic i Rybnika
Wiktionary
Zobacz też: Rezerwat przyrody Ochojec
Wikipedia
(1.1) Dolina Ślepiotki jest coraz częściej odwiedzana przez mieszkańców Piotrowic i Ochojca.
(1.1) W Polsce są aż dwa Ochojce, jeden w Katowicach, drugi w Rybniku.
Wiktionary
rzecz. ochojczanin mos., ochojczanka ż.
przym. ochojski, podochojski
Wiktionary
drobny owad z mszycowatych powodujący narośle na drzewach iglastych
SJP.pl
rodzina mszyc
SJP.pl
Ochojnikowate (Adelgidae) – rodzina niewielkich, jajorodnych owadów zaliczana do mszyc.
Ochojnikowate żerują wyłącznie na drzewach iglastych. W zależności od gatunku mają tylko jedną roślinę żywicielską, albo w trakcie rozwoju zmieniają żywiciela. Zimują larwy.
Wikipedia
o cechach ochojnikowatych (rodzina mszyc)
SJP.pl
Ochojno – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Świątniki Górne.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Ochojca, związany z Ochojcem
Wiktionary
(1.1) Stał jak tyka na ochojskim przystanku.
Wiktionary
rzecz. Ochojec n., ochojczanin m., ochojczanka ż.
przym. podochojski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
chęć, pociąg do czegoś, pragnienie czegoś; zapał, gorliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. część miasta Warszawa;
(1.2) geogr. część wsi Budy Szynczyckie, w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Czarnocin
Wiktionary
Ochota – dzielnica Warszawy położona w lewobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.
Wikipedia
(1.1) W czasie powstania warszawskiego na Ochocie doszło do masakry ludności cywilnej znanej jako Rzeź Ochoty.
(1.2) Dziadek z babcią zamieszkali w Ochocie w grudniu 1945 roku.
Wiktionary
rzecz. ochota ż., ochocianin mos., ochocianka ż.
Wiktionary
muchówka, której larwy żyją w wodzie, stanowiąc pokarm ryb
SJP.pl
Ochotka – popularna nazwa larw muchówek z rodziny ochotkowatych. Larwy długości od 2 do 40 mm w kolorze czerwonym, brązowym lub czarnym. Żyją w miejscach z ograniczoną obecnością tlenu w wodzie o mulistym dnie w obszarach dennych o wysokim zanieczyszczeniu organicznym.
Larwy ochotki stosowane są w akwarystyce jako żywy, mrożony pokarm lub po liofilizacji dla ryb ozdobnych.
Ochotka większych rozmiarów bywa używana jako przynęta wędkarska.
Wikipedia
muchówka, której larwy żyją w wodzie, stanowiąc pokarm ryb
SJP.pl
rodzina muchówek podobnych do komarów
SJP.pl
Ochotkowate (Chironomidae) – rodzina muchówek. Są to małe i bardzo małe owady podobne do komarów, o wydłużonych przednich nogach i wydatnych czułkach.Są jedną z najliczniejszych w gatunki rodzin w świecie zwierząt – na świecie opisano ponad 10 000 gatunków, w Polsce około 500. Ich systematyka jest bardzo skomplikowana, wciąż opisuje się nowe gatunki i dokonuje rewizji systematycznych. Wykazano, że wiele blisko spokrewnionych ze sobą gatunków z tej rodziny krzyżuje się ze sobą dając płodne potomstwo – w ten sposób dochodzi do powstawania stref mieszańców.
Wikipedia
o cechach ochotkowatych (rodzina muchówek)
SJP.pl
przymiotnik od: Ochotnica Dolna
SJP.pl
kobieta dobrowolnie podejmująca się jakiejś pracy lub dobrowolnie pomagająca komuś
SJP.pl
Ochotniczka – pierwszy żeński stopień harcerski we wszystkich organizacjach harcerskich w Polsce. Zdobywają go dziewczęta w wieku 10-13 lat. Oznaczeniem stopnia jest oksydowany krzyż harcerski (ZHR) bądź jedna belka na pagonie (ZHP). W zależności od tradycji środowiska jego zdobycie może być związane z dopuszczeniem do złożenia Przyrzeczenia harcerskiego.
Wikipedia
związany z ochotnikiem lub właściwy ochotnikowi; dobrowolny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy ochotnikowi, dotyczący ochotnika, składający się z ochotników
Wiktionary
(1.1) Organizowano również ochotnicze pułki rezerwowe o numerach od 301 wzwyż oraz pułki ochotnicze Armii Ochotniczej o numerach od 201 wzwyż.
Wiktionary
IPA: ˌɔxɔtʲˈɲit͡ʃɨ, AS: oχotʹńičy
Wiktionary
rzecz. ochota ż., ochotnik m., ochotniczka ż.
przym. ochoczy, ochotny
przysł. ochotniczo, ochoczo, ochotnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) z ochotą, z chęcią
Wiktionary
przym. ochotniczy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ochotnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ochotny
SJP.pl
osoba dobrowolnie podejmująca się jakiejś pracy lub dobrowolnie pomagająca komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś dobrowolnie zgłaszający się do udziału w czymś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na jego twarzy malowała się niepewność, gdy jako jedyny wstał i zgłosił się jako ochotnik.
Wiktionary
rzecz. ochota ż.
:: fż. ochotniczka ż.
przym. ochotniczy, ochoczy
przysł. ochotniczo, ochoczo
Wiktionary
dawniej: ochoczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający chęć, ochotę; ochoczy
Wiktionary
rzecz. ochota ż.
przym. ochoczy, ochotniczy
przysł. ochoczo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
żółta lub brunatna farba otrzymywana z glinki, stosowana w malarstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) barwa żółtobrunatna
(1.2) chem. farba o barwie żółtobrunatnej otrzymywana z ochry (1.3), używana w malarstwie, przemyśle kosmetycznym, włókienniczym itp;
(1.3) miner. glinka o żółtym lub brunatnym zabarwieniu wykorzystywana do wyrobu farb
Wiktionary
Ochra (stgr. ὤχρα ōchra, z ὠχρός ōchrós – „żółty, blady”) – rodzaj pelitycznej zwietrzeliny skał i iłów bogatych w związki żelaza, wykorzystywany jako naturalny, nieorganiczny pigment o barwie od żółtej do brązowej.
Wikipedia
(1.1) W wystroju pokoju przeważała ochra.
Wiktionary
IPA: ˈɔxra, AS: oχra
Wiktionary
przym. ochrowy
Wiktionary
(1.1-2) ugier
Wiktionary
tajna policja polityczna w carskiej Rosji
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. ochronić)
(1.1) strzec lub zabezpieczać przed zagrożeniem
Wiktionary
(1.1) SOP ochrania najważniejsze osoby w państwie.
Wiktionary
IPA: ɔ'xraɲät͡ɕ, AS: oχrãńäć
Wiktionary
rzecz. ochrona ż., ochroniarz m., schron m., schronisko n., ochraniacz m., ochronka ż., ochronienie n., ochranianie n., chronienie n., schronienie n., ochronność ż.
czas. ochronić dk., chronić ndk., schronić dk.
przym. ochronny, ochroniarski, schronowy, schroniskowy
przysł. ochronnie
Wiktionary
(1.1) zabezpieczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. przedmiot chroniący coś przed uszkodzeniem
Wiktionary
rzecz. ochrona ż., ochroniarstwo n., ochroniarz mos., ochronka ż.
czas. chronić, ochraniać ndk., ochronić dk.
przym. ochroniarski, ochronny
Wiktionary
(1.1) osłona
Wiktionary
stać się kulawym - utykającym na nogę; okuleć, okulawieć
SJP.pl
stać się kulawym - utykającym na nogę; okuleć, okulawieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dbanie o to, aby coś się nie zniszczyło; pilnowanie, aby coś nie uległo szkodzie, skrzywdzeniu
(1.2) służba odpowiedzialna za bezpieczeństwo
(1.3) rzecz, która przed czymś chroni
(1.4) daw. rodzaj przedszkola
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ochrona jest niebezpiecznym zawodem.
(1.2) Wczoraj kasjerka musiała kilkakrotnie wzywać ochronę.
Wiktionary
IPA: ɔxˈrɔ̃na, AS: oχrõna
Wiktionary
rzecz. ochroniarz mos., ochraniacz mrz., ochronka ż., schronienie n., schron mrz., ochranianie n., ochronienie n., chronienie n.
czas. ochraniać ndk., ochronić dk., chronić ndk.
przym. ochronny, ochroniarski
przysł. ochronnie, ochroniarsko
Wiktionary
(1.1) obrona, protekcja, opieka, zabezpieczenie
Wiktionary
przymiotnik od: ochroniarz
SJP.pl
osoba wynajęta do ochrony ważnych obiektów lub jakichś osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pracownik służb ochrony
Wiktionary
IPA: ɔxˈrɔ̃ɲaʃ, AS: oχrõńaš
Wiktionary
rzecz. ochrona ż., chronienie n., ochranianie n., ochronka ż., ochroniarstwo n., schron mrz., ochraniacz mrz.
czas. chronić ndk., ochraniać ndk., ochronić dk.
przym. ochronny, ochroniarski
Wiktionary
(1.1) goryl; gw-pl|Górny Śląsk|szucman.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|ochraniać.
czasownik zwrotny dokonany ochronić się (ndk. ochraniać się)
(2.1) ochronić siebie samego
Wiktionary
(1.1) Z ogromną konsekwencją staraliśmy się zrobić wszystko, by ochronić Olę przed ludzką ciekawością.
Wiktionary
IPA: ɔˈxrɔ̃ɲit͡ɕ, AS: oχrõńić
Wiktionary
rzecz. ochronka ż., schron mrz., schronisko n., ochrona ż., ochroniarz mos., ochronienie n., ochraniacz mrz.
przym. ochronny
czas. ochraniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ochronić.
Wiktionary
czas. ochronić, ochraniać
rzecz. ochrona ż., ochronka ż.
przym. ochronny
Wiktionary
1. dawniej: rodzaj przedszkola dla biednych lub osieroconych dzieci;
2. zdrobnienie od: ochrona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. zazwyczaj przyzakonny ośrodek opiekuńczy dla dzieci;
(1.2) przest. przedszkole (najczęściej prowadzone przez zakonnice)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Znam go od dziecka, chodziliśmy razem do ochronki.
Wiktionary
IPA: ɔxˈrɔ̃nka, AS: oχrõnka
Wiktionary
rzecz. schron mrz., ochrona ż., ochroniarz m., ochroniarka ż., ochronnik m., ochronność ż., ochranianie n., ochronienie n., ochraniacz mrz.
czas. ochraniać ndk., ochronić dk.
przym. ochronny
przysł. ochronnie
Wiktionary
(1.1) przest. przytułek, sierociniec; pot. bidul
(1.2) przedszkole
Wiktionary
cecha tego, co przed czymś ochrania
SJP.pl
taki, który ochrania, zabezpiecza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący ochronę przed czymś; chroniący, dający ochronę
Wiktionary
(1.1) Pamiętaj, żeby przed rozpoczęciem pracy założyć rękawice i okulary ochronne.
Wiktionary
IPA: ɔxˈrɔ̃nːɨ, AS: oχrõ•ny
Wiktionary
rzecz. ochrona ż., ochronka ż., ochraniacz m., ochranianie n., ochronienie n., schron mrz., ochroniarz mos.
czas. chronić ndk., ochraniać ndk., ochronić dk.
przysł. ochronnie
Wiktionary
(1.1) osłonowy
Wiktionary
choroba genetyczna prowadząca do zapalenia stawów i ścięgien, której objawami są m.in. ciemnobrunatne zabarwienie moczu i niebieskawo-czarne przebarwienia tkanki łącznej; alkaptonuria
SJP.pl
Wikipedia
krocznik ochrowiak - motyl z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
żółty o ochrowym odcieniu
SJP.pl
→ ochra
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) koloru ochry, koloru żółtobrunatnego
Wiktionary
(1.1) Za garbem następny garb, siny od mgiełki górskiej, i następny już fioletowy, a zachodzi za inny, ochrowy.
Wiktionary
rzecz. ochra ż.
Wiktionary
miasto w Macedonii Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-zachodniej Macedonii
(1.2) geogr. Jezioro Ochrydzkie
Wiktionary
Ochryda (mac. Охрид – Ohrid, staroż. ilir. Diassarites, gr. Λύχνιδος – Lychnidos, alb. Ohër, Ohri) – miasto w południowo-zachodniej Macedonii Północnej, nad Jeziorem Ochrydzkim, u stóp gór Galiczica. Ośrodek administracyjny gminy Ochryda. Liczba mieszkańców wynosi 42 033 (80% Macedończyków, 7% Albańczyków, 5% Turków – dane z 2002 r.), co czyni miasto siódmym w kraju pod względem wielkości.
Wikipedia
(1.1) W 1980 roku Ochryda i Jezioro Ochrydzkie zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wiktionary
IPA: ɔxˈrɨda, AS: oχryda
Wiktionary
przym. ochrydzki
Wiktionary
przymiotnik od: Ochryda
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ochrydą, dotyczący Ochrydy (miasta w Macedonii)
Wiktionary
rzecz. Ochryda ż.
Wiktionary
ochrypnąć, schrypieć, schrypnąć, zachrypnąć, zachrypieć; przestarzale:
1. nabawić się chrypki;
2. o głosie: stać się chrypliwym, zacząć brzmieć nisko i matowo
SJP.pl
ochrypnąć, schrypieć, schrypnąć, zachrypnąć, zachrypieć; przestarzale:
1. nabawić się chrypki;
2. o głosie: stać się chrypliwym, zacząć brzmieć nisko i matowo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) mając chrypliwe brzmienie
Wiktionary
(1.1) Jakieś ptaszysko zaskrzeczało ochryple i mrok stał się jeszcze bardziej przytłaczający.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypliwy, chrypły, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie
Wiktionary
ochrypieć, schrypieć, schrypnąć, zachrypnąć, zachrypieć;
1. nabawić się chrypki;
2. o głosie: stać się chrypliwym, zacząć brzmieć nisko i matowo
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. chrypnąć)
(1.1) nabawić się chrypy
Wiktionary
(1.1) Niech w końcu ochrypnie, to może przestanie się tak wydzierać.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nabawienie się chrypy
Wiktionary
(1.1) W latach młodzieńczych śpiewaczce często przytrafiały się ochrypnięcia.
Wiktionary
rzecz. zachrypnięcie n., chrypa ż., chrypka ż., chrypienie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, ochrypnięty, zachrypły, ochrypły, zachrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) med. taki, który ochrypnął
forma czasownika.
(2.1) quasi-imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: ochrypnąć
Wiktionary
(1.1) Dlaczego taki ochrypnięty przyszedłeś w ogóle do szkoły?
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., chrypa ż., chrypka ż., chrypienie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż., ochrypnięcie n.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, ochrypły, zachrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
(1.1) ochrypły, zachrypły, zachrypnięty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego co ochrypłe
Wiktionary
(1.1) Do jego ochrypłości przyczyniło się wczorajsze kibicowanie.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
1. taki, który ochrypnął; ochrypnięty;
2. mający chrypliwe brzmienie
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) med. taki, który ochrypł
Wiktionary
czas. zachrypieć, chrypnąć, chrypieć, zachrypnąć, ochrypnąć dk.
przym. ochrypnięty, chrypliwy, chrypły, zachrypły, zachrypnięty
przysł. ochryple, chrypliwie
rzecz. chrypnięcie n., chrypa ż., zachrypnięcie n., zachrypienie n., chrypliwość ż., ochrypnięcie n., chrypienie n., ochrypłość ż.
Wiktionary
(1.1) chrypliwy, ochrypnięty
Wiktionary
pospolicie: ostre upomnienie, reprymenda; opierdol, opiernicz, opeer, opieprz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ochrzaniać.
Wiktionary
rzecz. ochrzan m.
czas. chrzanić
Wiktionary
potocznie: skarcić, zganić, zwymyślać kogoś; opierniczyć, opieprzyć, zbesztać, opierwiastkować
SJP.pl
1. udzielić sakramentu chrztu;
2. nadać komuś lub czemuś jakieś imię lub jakąś nazwę; nazwać;
3. potocznie: dodać wody do jakiejś cieczy, np. do alkoholu, mleka; rozcieńczyć wodą;
4. ochrzcić się - przyjąć sakrament chrztu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. chrzcić)
(1.1) kośc. udzielić komuś sakramentu chrztu
(1.2) rel. daw. uczynić nad kimś znak inicjujący nową jakość w życiu, zrywający z przeszłością
(1.3) pot. nadać komuś lub czemuś imię lub nazwę
(1.4) pot. zainicjować kogoś w czymś
(1.5) rozcieńczyć coś wodą, pogarszając jakość
czasownik zwrotny dokonany ochrzcić się (ndk. chrzcić się)
(2.1) kośc. przyjąć sakramentu chrztu
Wiktionary
(1.1) Karol Wojtyła został ochrzczony w Wadowicach.
(1.2) Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym.
(1.3) Po sześciu latach od rozpoczęcia budowy statek w środę został ochrzczony.
(1.4) Wojaków ochrzczono w boju.
(1.5) Barmanka ochrzciła wódeczkę, ale nikt się nie zorientował.
(2.1) Pisarz ochrzcił się, przebywając jeszcze w Paryżu.
Wiktionary
rzecz. ochrzczenie n., chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześnica ż., chrześniaczka ż., chrzcielnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n., niechrzczeniec m.
czas. chrzcić ndk., przechrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny
Wiktionary
1. udzielić sakramentu chrztu;
2. nadać komuś lub czemuś jakieś imię lub jakąś nazwę; nazwać;
3. potocznie: dodać wody do jakiejś cieczy, np. do alkoholu, mleka; rozcieńczyć wodą;
4. ochrzcić się - przyjąć sakrament chrztu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ochrzcić.
Wiktionary
(1.1) Józia i Janek poprosili o ochrzczenie swojej córeczki.
Wiktionary
rzecz. chrzczenie n., chrzciciel m., chrzestny m., chrzestna ż., chrześniak m., chrześniaczka ż., chrzcielnica ż., chrześnica ż., chrzest m., przechrzta m., chrzciny lm nm., chrześcijaństwo n.
czas. chrzcić ndk., ochrzcić dk., przechrzcić dk.
przym. chrzcielny, chrześcijański, chrzestny
Wiktionary
(1.1) chrzest
Wiktionary
1. udzielić sakramentu chrztu;
2. nadać komuś lub czemuś jakieś imię lub jakąś nazwę; nazwać;
3. potocznie: dodać wody do jakiejś cieczy, np. do alkoholu, mleka; rozcieńczyć wodą;
4. ochrzcić się - przyjąć sakrament chrztu
SJP.pl
cienka, włóknista błona utworzona z tkanki łącznej zbitej, pokrywająca większość chrząstek
SJP.pl
Wikipedia
chuchać wiele razy ze wszystkich stron
SJP.pl
Ochudno – wieś w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Rząśnik. Ma statussołectwa. Leży u źródeł rzeczki Prut na Międzyrzeczu Łomżyńskim, na terenie Puszczy Białej, w otoczeniu lasów. Najbliższym miastem jest Wyszków.
Wikipedia
wulgarnie: taki, który zwariował, ogłupiał; ocipiały
SJP.pl
wulgarnie: zwariować, ogłupieć; ocipieć
SJP.pl
czasownik
(1.1) wulg. zagubić się w czymś, nie zrozumieć o co chodzi
(1.2) wulg. zwariować, zgłupieć
Wiktionary
(1.1) Teraz to już całkowicie ochujałem.
(1.2) On to już ochujał do reszty.
(1.2) Kiler, trzysta dolców? Ochujałeś? Co ja sobie za to kupię? Waciki?!
Wiktionary
IPA: ɔˈxujɛ̇t͡ɕ, AS: oχui ̯ėć
Wiktionary
rzecz. chuj m., chujek m., chujnia ż., chujowość ż.
przysł. chujowo
przym. chujowy
wykrz. chuj
Wiktionary
(1.2) wulg. ociulać, wulg. ocipieć
Wiktionary
1. powodować u konia ochwat;
2. ochwacać się - o koniu: dostawać ochwatu
SJP.pl
1. spowodować wystąpienie u konia ochwatu (gośćcowego zapalenia miękkich części kopyta), przeważnie przez niewłaściwe żywienie lub nadmierne przemęczenie;
2. ochwacić się - o koniu: dostać ochwatu
SJP.pl
1. spowodować wystąpienie u konia ochwatu (gośćcowego zapalenia miękkich części kopyta), przeważnie przez niewłaściwe żywienie lub nadmierne przemęczenie;
2. ochwacić się - o koniu: dostać ochwatu
SJP.pl
gośćcowe zapalenie miękkich części kopyta końskiego
SJP.pl
Ochwat – u konia ostre, rozlane zapalenie tworzywa kopytowego, okrywającego kość kopytową. Ochwat może być ostry lub przewlekły. Zazwyczaj dotyka przednich nóg konia, choć może też pojawić się we wszystkich czterech kopytach. Schorzenie jest bardzo niebezpieczne, ponieważ róg kopyta może ulec trwałemu zniekształceniu w wyniku powikłań.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) handlarz dewocjonaliami produkowanymi w XIX wieku w okolicy Skulska
Wiktionary
IPA: ɔxˈfɛɕɲik, AS: oχfeśńik
Wiktionary
rzecz. ochwest m., ochweśnictwo n.
przym. ochweśnicki
Wiktionary
(1.1) obraźnik
Wiktionary
achy i ochy - westchnienia zachwytu, radości itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zob. och.
Wiktionary
IPA: ˈɔxɨ, AS: oχy
Wiktionary
dawniej: niepewny, wątpliwy, omylny
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. zatonąć
Wiktionary
IPA: ɔˈxɨ̃nɔ̃ɲt͡ɕ, AS: oχỹnõńć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zob. łochynia.
Wiktionary
(1.1) Babcia nazbierała w lesie piekiełko ochyni.
Wiktionary
IPA: ɔˈxɨ̃ɲa, AS: oχỹńa
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. ochłodzić)
(1.1) obniżać temperaturę czegoś
(1.2) czynić mniej intensywnym
czasownik zwrotny niedokonany ochładzać się
(2.1) stawać się chłodniejszym
(2.2) stawać się mniej intensywnym w serdeczności
Wiktionary
(1.1) – Duża, ponadosiemdziesięcioprocentowa wilgotność sprawia, iż cały czas nosimy wilgotne ubrania. To jednak bardzo pomaga w upalne dni, ochładza – mówi Mariusz.
(2.1) Pamiętam, że w 1997 czy 1998 roku czytałem, że wedle fizyków ustalono już ostatecznie, że Wszechświat będzie się już tylko wiecznie rozszerzał i ochładzał.
Wiktionary
IPA: ɔxˈwad͡zat͡ɕ, AS: oχu̯aʒać
Wiktionary
rzecz. chłód m., chłodnia ż., ochładzanie n., ochłodzenie n., chłodność ż.
przym. chłodny
przysł. chłodno
czas. chłodzić ndk., ochłodzić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ochładzać.
Wiktionary
IPA: ˌɔxwaˈd͡zãɲɛ, AS: oχu̯aʒãńe
Wiktionary
czas. ochładzać
rzecz. chłód mrz., chłodność ż.
Wiktionary
1. resztka jakiegoś jedzenia, zwykle mięsa;
2. coś o niskiej wartości, oferowane z konieczności lub z litości
SJP.pl
będący czymś o niskiej wartości, małowartościowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) schłodzenie się, orzeźwienie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dla ochłody jemy lody.
Wiktionary
czas. ochłodnąć dk., ochłodnieć dk., ochłodzić dk.
przym. ochłodły, ochłodniały
rzecz. ochłodnienie n., ochłodnięcie n.
Wiktionary
1. obniżyć temperaturę czegoś lub kogoś; oziębić, schłodzić, ostudzić;
2. zmniejszyć intensywność jakichś relacji, uczuć;
3. ochłodzić się -
a) być ochłodzonym; oziębić się, ostudzić się;
b) ochłodzić samego siebie;
c) w odniesieniu do uczuć, relacji: stać się mniej intensywnym, serdecznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) meteorol. spadek temperatury powietrza
(1.2) uczynienie mniej intensywnymi jakiś pozytywnych uczuć lub relacji
Wiktionary
(1.1) Pod koniec tygodnia nastąpi ochłodzenie.
(1.2) Wzrostowi cen ropy sprzyjało ochłodzenie relacji z Wenezuelą.
Wiktionary
czas. chłodzić, ochłodzić dk., ochładzać ndk.
rzecz. chłód mrz., chłodność ż.
Wiktionary
1. obniżyć temperaturę czegoś lub kogoś; oziębić, schłodzić, ostudzić;
2. zmniejszyć intensywność jakichś relacji, uczuć;
3. ochłodzić się -
a) być ochłodzonym; oziębić się, ostudzić się;
b) ochłodzić samego siebie;
c) w odniesieniu do uczuć, relacji: stać się mniej intensywnym, serdecznym
SJP.pl
taki, który ochłódł
SJP.pl
1. odzyskać równowagę psychiczną po silnym przeżyciu, wstrząsie; uspokoić się, ochłodnąć, ochłodnieć;
2. pozbyć się uczucia gorąca po intensywnym wysiłku; odetchnąć, odsapnąć, odzipnąć, złapać oddech
SJP.pl
dawniej:
1. ociosać, obciąć coś;
2. obić kogoś; osmagać, oćwiczyć;
3. oszukać, okpić, odrwić
SJP.pl
ociągać się - zwlekać z czymś lub robić coś niechętnie, bez pośpiechu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ociągnąć)
(1.1) łow. zdejmować skórę ze zwierzęcia
czasownik zwrotny niedokonany ociągać się (dk. ociągnąć się)
(2.1) robić coś zbyt powolnie, niechętnie, wahając się
Wiktionary
rzecz. ociąganie n.
Wiktionary
(2.1) zwlekać
Wiktionary
ociągać się - zwlekać z czymś lub robić coś niechętnie, bez pośpiechu
SJP.pl
dawniej: ociągający się, zwlekający
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ociągać)
(1.1) łow. zdjąć skórę ze zwierzęcia
czasownik zwrotny dokonany ociągnąć się (ndk. ociągać się)
(2.1) zrobić coś zbyt powolnie, niechętnie, wahając się
Wiktionary
rzecz. ociągnięcie n.
Wiktionary
dawniej:
1. obciążać;
2. stawać się ciężarem
SJP.pl
[czytaj: os-ikat] gatunek kota będący krzyżówką kotów syjamskiego, abisyńskiego i amerykańskiego krótkowłosego
SJP.pl
Ocicat – rasa kota.
Ocicat został wyhodowany po „połączeniu” kotów syjamskich, abisyńskich i amerykańskich krótkowłosych. Hodowcy chcieli uzyskać mocnego i eleganckiego kota o wspaniałym charakterze i umaszczeniu. Po swoich przodkach odziedziczył bardzo pozytywne cechy:
Wikipedia
Wikipedia
ocieknąć;
1. spłynąć, ścieknąć z czegoś
2. wyschnąć, pozwoliwszy ścieknąć wodzie
3. pokryć się cieknącym płynem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ojciec
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ociekać)
(2.1) zob. ociekać.
Wiktionary
(1.1) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany”.
Wiktionary
IPA: ˈɔt͡ɕɛt͡s, AS: oćec
Wiktionary
rzecz. ociekacz mrz.
Wiktionary
(1.1) ojciec, tata
(2.1) ocieknąć
Wiktionary
taki, który ociekł (1. wyschnął, pozwalając ścieknąć wodzie;
2. pokrył się cieknącym płynem); ociekły, ocieknięty
SJP.pl
1. górna, boczna część zlewu; ociekacz;
2. w technice: ociekanie, ocieknięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) techn. przedmiot do samoczynnego osączania mokrych naczyń i/lub sztućców po ich umyciu
Wiktionary
rzecz. ociekanie n., ociec mos.
czas. ociekać ndk., ociec dk., ciec ndk., ocieknąć dk.
Wiktionary
rodzaj suszarki do naczyń
SJP.pl
ociec;
1. spłynąć, ścieknąć z czegoś
2. wyschnąć, pozwoliwszy ścieknąć wodzie
3. pokryć się cieknącym płynem
SJP.pl
taki, który ocieknął (ociekł); ociekły, ocieczony
SJP.pl
taki, który ociekł (1. wyschnął, pozwalając ścieknąć wodzie;
2. pokrył się cieknącym płynem); ocieczony, ocieknięty
SJP.pl
ocielić się (o krowie i niektórych innych zwierzętach): wydać na świat cielę; wycielić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. krowa po ocieleniu
Wiktionary
o zwierzęciu, np. o krowie: taki, który się ocielił, wydał na świat cielę
SJP.pl
1. ogłupiać, otumaniać;
2. dawniej: przyciemniać, zaciemniać
SJP.pl
taki, który stracił wzrok, przestał widzieć; niewidomy, ślepy, oślepły
SJP.pl
taki, który stracił wzrok, przestał widzieć; niewidomy, ślepy, oślepły
SJP.pl
Ślepota – całkowite lub znaczne zaburzenie widzenia. Ślepota może byćspowodowana wadami oka lub chorobami i uszkodzeniami natury neurologicznej lub mechanicznej. Zaburzenie to może mieć charakter nabyty (np. w wyniku uszkodzenia oczu) lub wrodzony (jako niedorozwój oka będącego narządem wzroku). Na świecie żyje około 45 milionów ludzi niewidomych i 269 milionów z zaburzeniami widzenia.
Wikipedia
1. ogłupić, otumanić;
2. dawniej: przyciemnić, zaciemnić
SJP.pl
stracić wzrok, zdolność widzenia; oślepnąć, zaniewidzieć
SJP.pl
rzucić cień na coś
SJP.pl
otaczać cieniem, czymś ciemnym; zacieniać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. gw-pl|Śląsk Cieszyński. wiązka
Wiktionary
Wikipedia
1. powodować podnoszenie temperatury czegoś, ogrzewać coś;
2. zabezpieczać pomieszczenie przed utratą ciepła, izolować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ocieplić)
(1.1) stosować zabezpieczenie przed utratą ciepła
czasownik zwrotny niedokonany ocieplać się (dk. ocieplić się)
(2.1) stawać się ciepłym
(2.2) o temperaturze podnosić się
(2.3) o relacjach ulegać poprawie
Wiktionary
rzecz. ocieplanie n., ocieplenie n.
przym. ciepły
Wiktionary
(2.1) ogrzewać się
Wiktionary
1. powodować podnoszenie temperatury czegoś, ogrzewać coś;
2. zabezpieczać pomieszczenie przed utratą ciepła, izolować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ocieplać.
Wiktionary
czas. ocieplać ndk.
przym. ciepły
rzecz. ocieplenie n.
Wiktionary
1. powodować podnoszenie temperatury czegoś, ogrzewać coś;
2. zabezpieczać pomieszczenie przed utratą ciepła, izolować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ocieplić.
Wiktionary
(1.1) Pingwiny są zagrożone z powodu globalnego ocieplenia.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡ɕɛˈplɛ̃ɲɛ, AS: oćeplẽńe
Wiktionary
czas. ocieplić dk., ocieplać ndk.
rzecz. ocieplanie n.
przym. ciepły
Wiktionary
specjalista w zakresie ociepleń budynków
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. ocieplać)
(1.1) zabezpieczyć przed utratą ciepła
czasownik zwrotny dokonany ocieplić się (ndk. ocieplać się)
(2.1) stać się ciepłym, mniej zimnym
(2.2) o temperaturze podnieść się
(2.3) o relacjach ulec poprawie
Wiktionary
rzecz. ocieplenie n.
przym. ciepły
Wiktionary
(2.1) ogrzać się
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) przesuwać czymś po powierzchni czegoś
(1.2) usuwając coś z powierzchni przesuwając czymś
czasownik zwrotny niedokonany ocierać się
(2.1) przesunąć własnym ciałem po jakiejś powierzchni
(2.2) przesunąć ciałem po sobie wzajemnie
(2.3) przen. poznać coś ledwo powierzchownie
Wiktionary
(1.2) Dyskretnie ocierałam łzy. – Cześć, Milka – usłyszałam nagle znajomy głos.
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡ɕɛrat͡ɕ, AS: oćerać
Wiktionary
rzecz. ocieranie n., otarcie n., otarcie
czas. otrzeć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ocierać.
Wiktionary
czas. ocierać ndk.
Wiktionary
otaczać, ogradzać cierniami
SJP.pl
ociernica czarna - chrząszcz z rodziny tarczykowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. ociągający się
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡ɕɛ̃ntnɨ, AS: oćẽntny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ociężały
Wiktionary
rzecz. ociężałość ż., ciężar m., ciężkość ż.
przym. ociężały, ciężki
przysł. ciężko
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ociężale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ociężały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ociężałe
Wiktionary
przym. ociężały
przysł. ociężale
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wykonywany powolnie, bez energii
(1.2) niemający energii do działania
(1.3) pozbawiony bystrości, polotu
Wiktionary
przysł. ociężale
rzecz. ociężałość ż.
Wiktionary
(1.2) apatyczny, ospały, leniwy, gnuśny
Wiktionary
Ocin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Wróblew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Była ona na granicy pomiędzy dwoma majątkami Kościerzynem i Kobierzyckiem. W 1902 r. wieś przecięła linia kolejowa. Później przecięła ją trasa Sieradz – Kalisz.
Przez miejscowość przebiega turystyczny szlak im. Władysława Reymonta (zielony).
Wikipedia
zdrobnienie od: Otto, Otton (imiona męskie)
SJP.pl
powierzchnia boczna wyrobiska kopalnianego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) górn. boczna ściana wyrobiska
Wiktionary
IPA: ˈɔt͡ɕɔs, AS: oćos
Wiktionary
1. ciosając, obrobić lub wygładzić ze wszystkich stron drzewo lub kamień; obciosać;
2. spowodować, że ktoś nabiera ogłady
SJP.pl
1. ciosając, obrabiać lub wygładzać ze wszystkich stron drzewo lub kamień; obciosywać;
2. powodować, że ktoś nabiera ogłady
SJP.pl
wulgarnie: zwariować, ogłupieć; ochujeć
SJP.pl
wulgarnie: zwariować, ogłupieć; ochujeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) pot. zwariować, zgłupieć, sfiksować
Wiktionary
(1.1) Chyba ocipiałeś, jeśli sądzisz, że wstanę w sobotę o siódmej rano, żeby ćwiczyć z tobą jogę.
(1.1) Wszyscy w biurze ocipieli na punkcie tej nowej gry.
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡ɕipʲjɛ̇t͡ɕ, AS: oćipʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. cipa ż.
przym. cipowy
Wiktionary
(1.1) wulg. ochujeć
Wiktionary
dawniej:
1. ściskając, otrząsać;
2. przylegać szczelnie; obciskać, otulać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. oszukać
czasownik nieprzechodni dokonany
(2.1) wulg. stracić zmysły, oszaleć
Wiktionary
(1.1) Sklepowa ociulała mnie przy wydawaniu reszty.
(2.1) Tyś chyba ociulał.
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡ɕulat͡ɕ, AS: oćulać
Wiktionary
czas. ciulać ndk., wyciulać dk.
rzecz. ociulanie n., ciulik m., ciul m., ciuliczek mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) oszukać
(2.1) oszaleć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ociulać.
Wiktionary
czas. ociulać dk.
Wiktionary
bardzo mały
SJP.pl
potocznie: niewielka ilość czegoś; ociupinka; krztyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielka ilość czegoś, cząstka, kawałeczek
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡ɕuˈpʲĩna, AS: oćupʹĩna
Wiktionary
rzecz. zdrobn. ociupinka ż.
Wiktionary
(1.1) odrobina, krztyna, kawałeczek
Wiktionary
potocznie: niewielka ilość czegoś; ociupinka; krztyna
SJP.pl
potocznie: niewielka ilość czegoś; ociupina
SJP.pl
potocznie: niewielka ilość czegoś; ociupina
SJP.pl
Ockham – wieś w Anglii, w hrabstwie Surrey, w dystrykcie Guildford. Leży 33 km na południowy zachód od centrum Londynu. Miejscowość liczy 384 mieszkańców.
Wieś słynie z tego, iż jest domniemanym miejscem urodzin Williama Ockhama.
Wikipedia
[czytaj: okhamizm] kierunek filozoficzny w scholastyce XIV wieku, będący kontynuacją poglądów Wilhelma Ockhama; okhamizm
SJP.pl
Ockhamiści – ruch w ramach filozofii średniowiecznej, obejmujący zwolenników i kontynuatorów myśli Williama Ockhama. Ruch rozpoczął Ockham i Uniwersytet Oksfordzki w XIV wieku. Ockhamiści zostali potępieni przez Kościół katolicki jako głoszący niebezpieczne dla jego nauk tezy. Wielu z ockhamistów było zmuszonych do wyrzeczenia się swych nauk, m.in. Mikołaj z Autrécourt i Jan z Mirecourt, choć część, jak Mikołaj z Oresme lub Albert Saksończyk doszło do wysokich godności kościelnych, zajmując się więcej naukami specjalnymi, niż kwestiami nauk Kościoła.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Oką, dotyczący Oki
Wiktionary
rzecz. Oka ż.
Wiktionary
1. wyrwać kogoś z jakiegoś stanu (snu, zadumy), spowodować czyjeś nagłe odzyskanie poczucia rzeczywistości; zbudzić, obudzić, przebudzić;
2. ocknąć się -
a) obudzić się;
b) oprzytomnieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oclić.
Wiktionary
czas. clić, oclić dk.
rzecz. cło n.
Wiktionary
nałożyć cło
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. clić)
(1.1) nałożyć cło lub pobrać cło ze sprzedaży czegoś
Wiktionary
(1.1) Zgodnie z listem przewozowym, transport zawierał 240 wkładów do pieców kominowych, przeznaczonych dla jednej z wiedeńskich firm, w której towar ten miał być oclony, a następnie odesłany do hali magazynowej w Weinviertel.
Wiktionary
IPA: ˈɔt͡slʲit͡ɕ, AS: oclʹić
Wiktionary
rzecz. cło n., celnik m., oclenie n.
czas. clić ndk., wyclić dk.
przym. celny, cłowy
Wiktionary
przestarzałe: mrok, ciemność; ćma
SJP.pl
dawniej: uczynić coś ciemnym, mrocznym; przyciemnić, poćmić
SJP.pl
przestarzałe: czynić coś ciemnym, mrocznym; przyciemniać
SJP.pl
oćpać się - pospolicie, gwarowo: zjeść za dużo, objeść się
SJP.pl
gwarowo: taki, który się oćpał (zjadł za dużo, objadł się)
SJP.pl
skrót od: Optical Character Recognition, optyczne rozpoznawanie znaków przy wczytywaniu tekstu za pomocą skanera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. proces zamieniający tekst zawarty w obrazie w jego cyfrową reprezentację, optyczne rozpoznawanie pisma;
(1.2) inform. oprogramowanie umożliwiające OCR (1.1)
(1.3) inform. cyfrowy tekst będący wynikiem działania OCR (1.2)
Wiktionary
(1.1) Niestety rozdzielczość jest trochę za mała dla OCR, mój Fine Reader 6 tego nie łapie.
Wiktionary
skrót od: Ordo Cisterciensium Strictionis Observantiae - zakon mniszy założony we francuskim klasztorze cysterskim La Trappe w 1664 roku; trapiści, Zakon Cystersów Ściślejszej Obserwancji
SJP.pl
sól lub ester kwasu octowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. ester albo sól kwasu octowego;
Wiktionary
Octany – grupa chemicznych związków organicznych będących solami lub estrami kwasu octowego.
Wikipedia
(1.1) […] siła reakcji, zachodzącej pomiędzy bezwodnikiem kwasu siarkowego a octanami, zostaje znacznie zmniejszona.
Wiktionary
IPA: ˈɔktãn, AS: oktãn
Wiktionary
rzecz. ocet m., octownia ż.
przym. octanowy, octowy
Wiktionary
[czytaj: oktawja] samochód typu Škoda Octavia
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: oktawo] bibliograficzny format książki otrzymywany poprzez trzykrotne złożenie arkusza papieru i uzyskanie w ten sposób 32 stron, czyli 16 kart; ósemka, in octavo
SJP.pl
Format bibliograficzny – określenie formatu książki, pochodzące od liczby złożeń arkuszy papieru tworzących jej składkę, stosowane do opisu druków wydawanych od końca XV do końca XVIII wieku. Ze względu na nieustandaryzowane wymiary produkowanego wówczas papieru powstające z niego książki miały zróżnicowane wysokości, których nie używano do klasyfikacji formatu.
Wikipedia
miernik stężenia kwasu octowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. areometr z podziałką przystosowaną do oznaczania zawartości procentowej kwasu octowego w occie
Wiktionary
(1.1) acetometr
Wiktionary
zamieniać w ocet
SJP.pl
sumak octowiec - roślina ozdobna z rodziny nanerczowatych; sumak odurzający
SJP.pl
muchówka występująca masowo na fermentujących produktach; muszka owocowa
SJP.pl
Wywilżna karłowata, drozofila karłówka, muszka owocowa, wywilżnia, wywilżanka, drozofila, octówka (Drosophila melanogaster) – niewielki owad (wielkości 2–3 mm) z rzędu muchówek. Jest gatunkiem należącym do bezkręgowych organizmów modelowych. Został użyty przez Thomasa Morgana w badaniach nad chromosomową teorią dziedziczności. Owad ten jest też jednym z pierwszych zwierząt wykorzystywanych w bioastronautyce – od 1952 w lotach balonowych w górne warstwy atmosfery – i pierwszym zwierzęciem umieszczonym przez ludzi w przestrzeni kosmicznej (20 lutego 1947).
Wikipedia
zakład produkujący ocet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład produkujący ocet
Wiktionary
rzecz. ocet m., octowiec m., octan m., octówka ż.
przym. octowy
Wiktionary
gałąź przemysłu spożywczego zajmująca się produkcją octu
SJP.pl
→ ocet, np. zalewa octowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: ocet
Wiktionary
(1.1) Cały dzień robię porządki w jednym pokoju – tępię pluskwauskwy, które mi tam zapuścili, i zagipsowuję wszystkie szpary. Atakuję od razu esencją octową, flitem i katolem – myślę, że teraz wyniszczę je ostatecznie.
Wiktionary
IPA: ɔt͡sˈtɔvɨ, AS: octovy
Wiktionary
rzecz. ocet m., octan m., octownia ż.
Wiktionary
wyrywać kogoś z omdlenia, zamroczenia, snu itp., przywracać kogoś do przytomności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ocucać.
Wiktionary
czas. ocucać ndk.
Wiktionary
przywrócić kogoś do przytomności
SJP.pl
posłodzić
SJP.pl
pokrywać coś warstwą cukru
SJP.pl
[czytaj: Okulus] okrągły otwór przepuszczający powietrze i światło, umieszczany najczęściej w szczycie kopuły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. okrągły lub owalny otwór w szczytowej ścianie budynku
(1.2) archit. okrągły otwór w szczycie kopuły
Wiktionary
Oculus (łac. oculus ‘oko’) – okrągły bądź owalny niezamykany otwór w ścianie lub szczytowej części sklepienia (jak np. w kopule rzymskiego Panteonu), który przepuszcza powietrze i światło do wnętrza budowli. Obramienie otworu w przeciwieństwie do wolego oka jest niezdobione.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. okular m., okulary nmos.
przym. oculusowy, okulistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
por|bulaj|rozeta|świetlik.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oculus
źródła.
== oculus (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-oculus.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) archit. oculus
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. okular m., okulary nmos.
przym. oculusowy, okulistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. okular m., okulary nmos.
przym. oculusowy, okulistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
por|bulaj|rozeta|świetlik.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) oculus
źródła.
== oculus (język angielski.) ==
wymowa.
audioUS|En-us-oculus.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) archit. oculus
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
bić mocno batem, rózgą itp.
SJP.pl
zbić mocno batem, rózgą itp.; wychłostać, wysmagać
SJP.pl
umieszczać cyfry na podziałce
SJP.pl
potocznie: rozmyślnie wprowadzić w błąd; oszukać, nabrać
SJP.pl
1. przerywać sen, budzić ze snu;
2. wyrywać z zadumy, zamyślenia;
3. ocykać się - przytomnieć
SJP.pl
rodzaj powłoki stosowany na produktach z metali (np. do dachów, drzwi)
SJP.pl
Cynkowanie – ogół operacji mający na celu pokrycie powierzchni przedmiotów stalowych cienką, silnie przylegającą powłoką cynku w celu ochrony przed korozją powodowaną działaniem powietrza i wody. Cynkowanie jest stosowane powszechnie w wielu gałęziach gospodarki, m.in. w przemyśle samochodowym, budowlanym, lotniczym.
Wikipedia
pokrywać przedmioty metalowe warstwą cynku; cynkować
SJP.pl
osoba zatrudniona przy cynkowaniu blachy; cynkowacz
SJP.pl
pokryć cyną metalową powierzchnię; pocynować
SJP.pl
pokryć cyną metalową powierzchnię; pocynować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. zakład lub dział zakładu, który zajmuje się cynowaniem elementów
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡sɨ̃ˈnɔvʲɲa, AS: ocỹnovʹńa
Wiktionary
rzecz. cyna ż., cynowanie n., ocynowanie n.
czas. cynować ndk., ocynować dk.
przym. cynowy
Wiktionary
wyrównywać dół sukienki, płaszcza, spódnicy itp.
SJP.pl
taki, który oczadział (otruł się czadem)
SJP.pl
1. zatruć się czadem; zaczadzić się;
2. w przenośni: stracić rozsądek i bystrość umysłu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. (także. przen.) nawdychać się czadu, zatruć się czadem
(1.2) reg-pl|Kresy. zwariować, postradać zmysły
Wiktionary
(1.1) Mocował się z sobą, jak tytan, by nie oczadzieć jej urokiem.
Wiktionary
rzecz. czad mrz., oczadzenie n.
czas. czadzieć ndk.
Wiktionary
(1.1) zaczadzić się, zaczadzieć, zagorzeć
Wiktionary
łobuz, oszust, łotr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy
(1.1) przest. urwis, hultaj, nicpoń
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡ʃajˈduʃa, AS: očai ̯duša
Wiktionary
(1.1) drapichrust, gałgan, hultaj, huncwot, ladaco, łachmyta, łapserdak, nic dobrego, niecnota, obwieś, nicpoń, obwieś, psiadusza, psiajucha, psianoga, psubrat, ptaszek, utrapieniec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto portowe nad Morzem Czarnym, położone na wybrzeżu Abchazji;
Wiktionary
Oczamczyra (Oczamczire, Oczamczira, Oczamcziri; gruz.: ოჩამჩირე Oczamczire; abchaz.: Очамчыра, Oczamczyra; ros.: Очамчира Oczamczira) – miasto portowe na Morzu Czarnym, położone na wybrzeżu Abchazji, siedziba rejonu Oczamczyra.
Wikipedia
przym. oczamczyrski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Oczamczyrą, dotyczący Oczamczyry
Wiktionary
rzecz. Oczamczyra ż.
Wiktionary
roślina z oczarowatych; hamamelis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Hamamelis|ref=tak. rodzaj krzewu i drzewa z rodziny oczarowatych;
Wiktionary
Oczar (Hamamelis L.) – rodzaj roślin z rodziny oczarowatych. W obrębie rodzaju wyróżniane są zwykle cztery gatunki, z których oczar japoński i omszony występują we wschodniej Azji (odpowiednio w Japonii i Chinach), a oczar wiosenny i wirginijski we wschodniej części Ameryki Północnej. W niektórych ujęciach wyróżniany jest także Hamamelis ovalis, także z Ameryki Północnej. Są to wolno rosnące krzewy i drzewa, występujące w naturze w wilgotnych lasach, często w dolinach cieków.
Wikipedia
rzecz. oczarowate
Wiktionary
wzbudzić czyjś podziw, zachwyt, wywołać pozytywne uczucia względem siebie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. oczarowywać)
(1.1) dokonany od|oczarowywać.
czasownik zwrotny dokonany oczarować się (ndk. oczarowywać się)
(2.1) dokonany od|oczarowywać się.
Wiktionary
rzecz. czarownik mos., czarownica ż., oczarowanie n., oczarowywanie n., czarodziejka ż.
czas. czarować
Wiktionary
wzbudzić czyjś podziw, zachwyt, wywołać pozytywne uczucia względem siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oczarować.
Wiktionary
Oczarowanie (tyt. oryg. Enchantment) – powieść z gatunku fantasy autorstwa Orsona Scotta Carda. W Polsce ukazała się w 2001 roku, nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka w tłumaczeniu Maciejki Mazan. Utwór zainspirowany jest bajką o śpiącej królewnie, jak również rosyjskimi baśniami ludowymi.
Wikipedia
rzecz. oczarowywanie n.
czas. oczarować dk., oczarowywać ndk.
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu skalnicowców
SJP.pl
Wikipedia
o cechach oczarowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
wzbudzać czyjś podziw, zachwyt, wywoływać pozytywne uczucia względem siebie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oczarować)
(1.1) wywoływać u kogo uczucie fascynacji, urzeczenia
czasownik zwrotny niedokonany oczarowywać się (dk. oczarować się)
(2.1) wzbudzać zafascynowanie sobą nawzajem
Wiktionary
czas. czarować
rzecz. oczarowanie n., oczarowywanie n., czarodziejka ż.
Wiktionary
(1.1) ujmować, urzekać, zachwycać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oczarowywać.
Wiktionary
rzecz. oczarowanie n.
czas. oczarowywać ndk., oczarować dk.
Wiktionary
wydłubka oczateczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
rodzaj grzybów zaliczanych do typu workowców
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) spodziewać się czegoś, liczyć na coś, chcieć czegoś
(1.2) dłużej czekać
Wiktionary
(1.1) Honorata oczekuje oświadczyn Seweryna.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡ʃɛˈcivat͡ɕ, AS: očeḱivać
Wiktionary
rzecz. wyczekanie n., odczekanie n., czekanie n., oczekiwanie
czas. czekać, poczekać, wyczekiwać
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) to, czego się pragnie i spodziewa; przypuszczenie, nadzieja, pragnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czekanie na kogoś lub na coś z nadzieją lub niecierpliwością
(1.2) pragnienie, żądanie
Wiktionary
(1.2) Postępy poczynione przez robota w tym okresie przerosły najśmielsze oczekiwania twórcy.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡ʃɛciˈvãɲɛ, AS: očeḱivãńe
Wiktionary
czas. oczekiwać ndk., czekać ndk., zaczekać dk., poczekać dk.
rzecz. odczekanie n., poczekalnia ż., czekanie n., zaczekanie n., poczekanie n., wyczekanie n.
Wiktionary
(1.1) czekanie, wyczekiwanie, wyglądanie, wypatrywanie
Wiktionary
osoba, która na coś czeka
SJP.pl
przedstawiciel podrodziny motyli z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
podrodzina motyli z rodziny rusałkowatych; oczennicowate
SJP.pl
podrodzina motyli z rodziny rusałkowatych; oczennice
SJP.pl
Oczennicowate, oczennice (Satyrinae) – podrodzina owadów z rzędu motyli i rodziny rusałkowatych.
Motyle te mają czułki zwykle krótsze od połowy długości skrzydła przedniego, spłaszczone i dość długie przyoczka, przednie odnóża o zredukowanych rozmiarach (pozostałe normalnie wykształcone), trójkątne przednie skrzydła z silnie łukowatymi brzegami przednimi oraz owalne lub prawie koliste skrzydła tylne. W użyłkowaniu przedniego skrzydła występuje pięć żyłek radialnych, a żyłka subkostalna, kostalne i aksylarna są u nasady nabrzmiałe. Gąsienice mają ciała zgrubiałe pośrodku, o okrągłej głowie i z dwoma wyrostkami w tylnym końcu.
Wikipedia
pozioma belka stanowiąca zwieńczenie słupów ściany szkieletowej i podporę stropu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bud. pozioma belka wiążąca górne końce ustawionych szeregowo pali fundamentowych:
Wiktionary
Oczep (spinka)
Wikipedia
włożyć pannie młodej czepiec (nakrycie głowy mężatki) podczas ludowego obrzędu weselnego
SJP.pl
1. część wesela rozpoczynająca się o północy, podczas której mają miejsce różne zabawy towarzyskie z udziałem pary młodej i gości;
2. dawny obrzęd weselny u większości ludów słowiańskich, polegający na zdjęciu pannie młodej wianka i nałożeniu czepca na znak, że została mężatką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) obrzęd weselny, symboliczne przejście ze stanu panieńskiego w zamężny;
Wiktionary
Oczepiny (zwane też przedbabinami, czepieniem, czepinami) – dawny obrzęd weselny znany u większości ludów słowiańskich, podczas którego panna młoda symbolicznie przechodziła ze stanu panieńskiego w zamężny. Nazwa oczepiny pochodzi od czepca, nakrycia głowy, jakie nosiły mężatki w miejsce panieńskiego wianka.
Wikipedia
(1.1) W czasie oczepin ścinano warkocz i zakładano pannie młodej czepiec.
Wiktionary
rzecz. czepiec m., czepek m., czepienie m., czepiny lm nm.
czas. czepić ndk.
Wiktionary
(1.1) przedbabiny, czepienie, czepiny
Wiktionary
włożyć pannie młodej czepiec (nakrycie głowy mężatki) podczas ludowego obrzędu weselnego
SJP.pl
1. kłączowa roślina z rodziny turzycowatych (ciborowatych), spotykana przy brzegach rzek, jezior, na bagnach, głównie w umiarkowanej strefie półkuli północnej;
2. gęste zarośla, szuwary przybrzeżne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Schoenoplectus|Rchb.|ref=tak., rodzaj roślin kłączowych z rodziny ciborowatych;
(1.2) daw. szuwary
Wiktionary
Oczeret (Schoenoplectus (Rchb.) Palla) – rodzaj roślin kłączowych z rodziny ciborowatych (Cyperaceae). W zależności od ujęcia systematycznego obejmuje ok. 18 gatunków lub ok. 77. Niezależnie od ujęcia rodzaj jest kosmopolityczny. W Polsce występują cztery gatunki (najpospolitszym jest oczeret jeziorny).
Wikipedia
(1.2) Perkoz zniknął w gęstym oczerecie.
(1.2) Nad głowami płynących ulatywały miliony ptactwa wodnego, pelikanów, dzikich gęsi, żurawi, kaczek i czajek, kulonów i rybitew; w oczeretach przybrzeżnych słychać było taki gwar, takie kotłowanie się wody i szum skrzydeł, że rzekłbyś, iż odbywają się tam sejmy lub wojny ptasie.
Wiktionary
przym. oczeretni
Wiktionary
słodkowodna ryba z rodziny karpiowatych; lin, pszenicznik, kaliniak
SJP.pl
Wikipedia
1. artystyczno-literacki szkic nowelistyczny w literaturze rosyjskiej, swobodny w kompozycji, często z licznymi wtrętami odautorskimi;
2. dokumentalno-publicystyczny szkic literacki o konstrukcji mniej ścisłej i formalnej niż esej czy reportaż
SJP.pl
Przedstawiać kogoś w niekorzystnym świetle.
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) rozgłaszać nieprawdziwe informacje o kimś, mając na celu przedstawienie go w niekorzystnym świetle
Wiktionary
rzecz. oczernianie n., oczernienie n., czerń ż., czarny mos./mrz.
czas. oczernić dk.
przym. czarny
przysł. czarno
Wiktionary
(1.1) mieszać z błotem, szkalować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oczerniać.
Wiktionary
czas. oczerniać ndk.
rzecz. czarnulka ż., czarny mos./mrz.
przym. czarny
Wiktionary
pieszczotliwie o oczach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. pieszcz. oczy
Wiktionary
(1.1) Zmruż oczęta swoje, Tyś serce moje, / Modlitwa moja niech uśpi Cię.
Wiktionary
rzecz. oko n., oczko n., oczy lm nm., oczysko n.
czas. zoczyć dk., oczkować ndk.
przym. oczny, naoczny, oczkowy
przysł. zaocznie, naocznie
Wiktionary
ręczne urządzenie do montowania oczek w banerach, plandekach, namiotach itp.
SJP.pl
zdrobnienie od: oko (narząd wzroku)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: oko
(1.2) kropka na kostce do gry
(1.3) karc. hazardowa gra w karty;
(1.4) hydrol. niewielki zbiornik wodny;
(1.5) najmniejszy element w splocie dzianiny;
(1.6) dziura w pończosze lub rajstopach
(1.7) druk. wystająca część powierzchni czcionki;
(1.8) ogrod. pączek w bulwie ziemniaka
(1.9) jubil. kamień w pierścionku
(1.10) otwór w splocie sieci lub siatki
(1.11) pot. adm. punkt sanitarny, najczęściej pojedynczy ustęp
(1.12) bot. ogrod. zawiązek pędu, w stanie spoczynku
(1.13) pszcz. otwór w ulu umożliwiający pszczołom opuszczanie ula i powracanie do niego
(1.14) karc. 21 punktów zebranych w grze w oczko (1.3)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie ten bobas ma śliczne oczka!
(1.2) Rzuciłem kostką i wypadło mi pięć oczek.
(1.3) A na plażaaży zagramy w oczko, co ty na to?
(1.6) Ale pech! Znowu mi poszło oczko w pończosze.
(1.14) Król, dama, szóstka, to ile jeszcze brakuje do oczka?
Wiktionary
IPA: ˈɔt͡ʃkɔ, AS: očko
Wiktionary
rzecz. oczęta nmos., oko n., oczkowanie n., oczkownica ż.
czas. oczkować ndk.
przym. oczkowy, oczny
Wiktionary
(1.13) wylotek, wlotek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. dokonywać okulizacji; okulizować
2. robiąc korektę sprawdzać kolejność wierszy, zwracając uwagę tylko na początkowe litery w wierszach kolumny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oczkować.
Wiktionary
Okulizacja, oczkowanie – metoda wegetatywnego rozmnażania drzew, krzewów owocowych i ozdobnych polegająca na przeszczepieniu tylko samego oczka (pąka liściowego) lub oczka z niewielkim fragmentem pędu z odmiany szlachetnej na pęd podkładki. W szkółkarstwie jest najczęściej stosowanym rodzajem szczepienia, gdyż jest szybka, wygodna, wymaga najmniejszego wkładu pracy i wykonywana jest w lecie, a więc w okresie mniejszego nasilenia prac szkółkarskich.
Wikipedia
rzecz. oczko n., oczkownica ż., oko n.
czas. oczkować ndk.
przym. oczkowy
Wiktionary
czasznica oczkowata - gatunek grzybów z rodziny purchawkowatych; purchawka oczkowana
SJP.pl
Oczkowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Miejska Górka.
Wieś Oczkowice powstała w drugiej połowie XIII wieku. Prawdopodobnie sołectwo Oczkowice istniało już w 1294 roku. Wioska należała do rodu Awdańców. Pod koniec XVIII w. wieś liczyła niewiele ponad stu mieszkańców. Hodowano wówczas krowy, bydło jałowe, świnie i drób. Źródła potwierdzają, że w 1741 roku istniała tam gorzelnia. Poddani niechętnie wykonywali pańszczyznę, dlatego dziedzic Oczkowic, Święcicki, poprosił o wykonanie egzekucji na poddanych za niewykonanie pańszczyzny.
Wikipedia
potocznie: kierowca, który w ciągu roku otrzymał 21 punktów za wykroczenia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Cyclopoidea, drobny skorupiak z rzędu widłonogów; cyklop
SJP.pl
Oczlik (Cyclops) – rodzaj skorupiaków z rodziny Cyclopidae.
Nazwa ich pochodzi od mitycznego Cyklopa, ponieważ posiadają one jedno duże oko. Ciało długości od 0,5 do 5 mm składa się z głowotułowia i segmentowanego odwłoka. Na głowie posiada oko naupliusowe i 2 pary czułków 8-17 członowe, które są narządem ruchu. Poruszają się skokowo poprzez uderzenia czułków, nie posiadają serca. Na tułowiu występuje 5 par dwu gałęziastych odnóży zakończonych szczecinkami. Odwłok kończy się widełkami. Samice noszą dwa pakiety jaj umieszczone w symetrycznie położonych workach. Oczliki występują w dużych ilościach w planktonie, są pokarmem dla ryb (głównie narybku).Preferują wody stojące, płycizny przy brzegach rzek, zarośnięte zbiorniki wodne, można je licznie spotkać nawet w długo niewysychających kałużach, mogą przetrwać suszę co sprzyja dużym możliwościom rozprzestrzeniania.
Wikipedia
rodzina skorupiaków z rzędu widłonogów; cyklopy
SJP.pl
w porożu jelenia i daniela: pierwsza odnoga nad okiem; ocznica, odnoga oczna
SJP.pl
w porożu jelenia i daniela: pierwsza odnoga nad okiem; oczniak, odnoga oczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. okulary
forma rzeczownika.
(2.1) plural|ocznica.
Wiktionary
rzecz. ocznica ż., oko m.
Wiktionary
→ oko (narząd)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący oka, związany z okiem, oczami
Wiktionary
IPA: ˈɔt͡ʃnɨ, AS: očny
Wiktionary
rzecz. oko n., oczko n., oczysko n., oczęta nmos.
Wiktionary
oczobarwnica większa, oczobarwnica mniejsza - gatunki ważki z rodziny łątkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. jama kostna pomiędzy mózgoczaszką a twarzoczaszką, w której umieszczona jest gałka oczna;
Wiktionary
Oczodół (łac. orbita) – jama kostna pomiędzy mózgoczaszką a twarzoczaszką, w której umieszczona jest gałka oczna. Występuje parzyście. Oczodół ma kształt stożka, którego podstawę tworzy wejście do oczodołu. U góry wejście do oczodołu ogranicza brzeg nadoczodołowy kości czołowej, u dołu szczęka i kość jarzmowa, tworząc brzeg podoczodołowy, ponadto budują go kość łzowa, sitowa, klinowa oraz podniebienna.
Wikipedia
(1.1) W pobliżu wejścia do oczodołu na ścianie przyśrodkowej leży dół woreczka łzowego.
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡ʃɔduw, AS: očoduu̯
Wiktionary
przym. oczodołowy
Wiktionary
(1.1) orbita
Wiktionary
→ oczodół
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z oczodołem, dotyczący oczodołu
Wiktionary
rzecz. oczodół m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest oczojebne
Wiktionary
przym. oczojebny
przysł. oczojebnie
Wiktionary
wulgarnie: jaskrawy, rzucający się w oczy, wyróżniający się
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wulg. taki, który rzuca się w oczy
Wiktionary
(1.1) Fioletowe strony są trochę zbyt oczojebne, ale ta akurat ma trochę mdły odcień tego koloru.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡ʃɔˈjɛbnɨ, AS: očoi ̯ebny
Wiktionary
rzecz. oczojebność ż.
czas. jebać po oczach
Wiktionary
(1.1) wulg. oczojebczy, jebczy; neutralnie: agresywny, jaskrawy, papuzi, ostry, soczysty, krzykliwy, intensywny, wściekły, zjadliwy
Wiktionary
urządzenie ochronne i ratownicze do płukania oczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. mimowolne drganie gałek ocznych wywołane chorobą lub wadą wzroku;
(1.2) pot. wrażenie migania przed oczami spowodowane nadmiarem lub zbytnią intensywnością bodźców wzrokowych
Wiktionary
Oczopląs (łac. nystagmus) – mimowolne, rytmiczne oscylacje gałek ocznych, wynikające z braku równowagi w napięciu mięśni ocznych. Może być następstwem uszkodzenia obwodowej lub ośrodkowej części przedsionka lub być przejawem tzw. oczopląsu ocznego.
Wikipedia
(1.1) Tym razem jednak mimo wizyt w przychodni i brania leków stan pogarszał się. Pojawiły się wymioty i oczopląs.
(1.2) Do oświetlenia to się zupełnie nie nadawało, co najwyżej migające żarówki mogłyby doprowadzić do oczopląsu, dlatego po domach paliły się albo lampy naftowe, albo dające jasne światło, lecz charakterystyczny niemiły zapach karbidówki.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwara. okamgnienie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. oczyszczać)
(1.1) dokonany od|oczyszczać.
czasownik zwrotny dokonany oczyścić się (ndk. oczyszczać się)
(2.1) dokonany od|oczyszczać się.
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡ʃɨɕt͡ɕit͡ɕ, AS: očyśćić
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyszczacz mos./mrz.
czas. oczyszczać, czyścić
przym. czysty, czystościowy
Wiktionary
zgrubienie od: oko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oczyścić)
(1.1) usuwać nieczystości, brudy; doprowadzać do stanu czystości
(1.2) przen. odrzucać zarzuty względem kogoś; uniewinniać kogoś; uwalniać od podejrzeń, oskarżeń lub winy
czasownik zwrotny niedokonany oczyszczać się (dk. oczyścić się)
(2.1) przen. usuwać nieczystości z siebie samego
(2.2) przen. odrzucać zarzuty względem siebie; uniewinniać siebie; uwalniać się od podejrzeń, oskarżeń lub winy
(2.3) przen. być pozbawianym niepożądanych elementów
(2.4) być uwalnianym od brudów, zanieczyszczeń
Wiktionary
(1.1) Na wsiach mieszkańcy dokonywali zabiegów "oczyszczających", które w wymiarze fizycznym polegały m.in. na przedświątecznym rytuale kąpieli i sprzątania - metaforycznego "mycia" gospodarstwa i domu.
Wiktionary
IPA: ɔˈt͡ʃɨʃt͡ʃat͡ɕ, AS: očyščać
Wiktionary
rzecz. oczyszczenie n., oczyszczanie n., oczyszczacz mos./mrz., oczyszczak mrz., oczyszczalnia ż., oczyszczalnik mrz., oczyszczarka ż., czystość ż., czyściciel m., czyszczacz mos./mrz., czyszczak mrz., czyszczalnia ż., czyszczarka ż., czyszczarnia ż., czyszczenie n., oczyszczenie n., oczyszczanie n., doczyszczenie n., doczyszczanie n., odczyszczenie n., odczyszczanie n., poczyszczenie n., podczyszczenie n., podczyszczanie n., przeczyszczenie n., przeczyszczanie n., sczyszczenie n., sczyszczanie n., wyczyszczenie n., wyczyszczanie n., zanieczyszczenie n., zanieczyszczanie n.
czas. czyścić ndk., oczyścić dk., doczyszczać ndk., doczyścić dk., odczyszczać ndk., odczyścić dk., poczyścić dk., podczyszczać ndk., podczyścić dk., pooczyszczać dk., powyczyszczać dk., pozanieczyszczać dk., przeczyszczać ndk., przeczyścić dk., sczyszczać ndk., sczyścić dk., wyczyszczać ndk., wyczyścić dk., zanieczyszczać ndk., zanieczyścić dk.
przym. oczyszczalny, czysty, czystościowy
przysł. oczyszczająco, czysto, do czysta
Wiktionary
(1.1) czyścić
(1.2) uniewinniać, rehabilitować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który oczyszcza
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) urządzenie do oczyszczania
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. oczyszczanie n., czyszczacz mos./mrz.
czas. oczyszczać ndk.
przym. czystościowy
Wiktionary
1. zakład lub urządzenie, w którym oczyszcza się ścieki; czyszczalnia;
2. pomieszczenie, gdzie wykonuje się oczyszczanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie lub zakład, które coś oczyszczają
(1.2) pot. oczyszczalnia ścieków
Wiktionary
Oczyszczalnia ścieków – zespół urządzeń i obiektów technologicznych oraz obiektów towarzyszących (niezbędnych dla dostarczenia energii, stworzenia odpowiednich warunków pracy obsługi, przebiegu, kierowania i kontroli procesów technologicznych) służących do usuwania zanieczyszczeń zawartych w ściekach. Do zadań oczyszczalni należą również przeróbka i unieszkodliwianie osadów ściekowych (lub innych zanieczyszczeń stałych) powstających w trakcie oczyszczania ścieków.
Wikipedia
IPA: ˌɔt͡ʃɨʃˈt͡ʃalʲɲa, AS: očyščalʹńa
Wiktionary
rzecz. czyściciel mos.
czas. oczyszczać
Wiktionary
1. dający się oczyścić;
2. w czasie lustrum: mający na celu oczyszczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oczyszczać.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡ʃɨʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: očyščãńe
Wiktionary
rzecz. oczyszczenie n., czystość ż., czyściciel m., czyszczacz mos./mrz.
czas. oczyszczać ndk.
przym. czystościowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oczyścić.
(1.2) przywrócenie porządku, higieny
(1.3) usunięcie zanieczyszczeń (skażenia, brudu, drobnoustrojów itd.)
(1.4) otrzymanie czystej substancji z substratu
(1.5) rel. rytualne przywrócenie równowagi lub czystości duchowej
(1.6) zniesienie winy
(1.7) usunięcie rzeczy, osób lub treści nieprzychylnych, niezgodnych z ideologią
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɔt͡ʃɨʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: očyščẽńe
Wiktionary
rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., wyczystka ż., oczyszczacz m., czyszczacz m., czyścioch m., czyścioszek m., czyścioszka ż., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyściocha ż.
czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.
przym. czysty, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto
Wiktionary
(1.2) opróżnienie, posprzątanie, uprzątnięcie, wyporządzenie, wyprzątnięcie, wysprzątanie
(1.3) dezynfekcja, odkażenie, przepłukanie, wyczyszczenie, wymycie, wyszorowanie, zmycie
(1.5) katharsis
(1.6) uniewinnienie
(1.7) cenzura, ocenzurowanie, okrojenie, usunięcie
Wiktionary
oczytać się - zapoznać się z kulturą literacką, zdobyć wiedzę dzięki przeczytaniu dużej liczby tekstów
SJP.pl
oczytać się - zapoznać się z kulturą literacką, zdobyć wiedzę dzięki przeczytaniu dużej liczby tekstów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. dysponowanie dużą wiedzą nabytą przez przeczytanie wielu książek
Wiktionary
przym. oczytany
Wiktionary
(1.1) erudycja
Wiktionary
taki, który dużo czytał i dzięki temu dużo wie; erudycyjny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który przeczytał wiele książek
Wiktionary
(1.1) Żadna sfera nie oprze się naciskowi kobiet, bo co może począć jakakolwiek opierająca się sfera, gdy nieprzyjaciela ma wewnątrz siebie. Mądre, oczytane, wymowne, ubrane jak paryżanki wiodą za sobą z lekka tylko opornych mężów, ojców, synów i kolegów.
Wiktionary
rzecz. oczytanie n., czytanie n., czytelnik m., czytelniczka ż., czytelność ż.
czas. czytać ndk., przeczytać dk.
przym. czytelny, czytelniczy, poczytny
przysł. czytelnie
Wiktionary
oczytywać się - poznawać przez wielokrotne czytania, czytać coś często
SJP.pl
niebudzący wątpliwości, łatwy do stwierdzenia; niewątpliwy, bezsporny, pewny
SJP.pl
partykuła
(1.1) partykuła wyrażająca brak wątpliwości
wykrzyknik
(2.1) wykrzyknik wyrażający aprobatę, potwierdzenie
Wiktionary
Oczywiście – tytuł drugiego studyjnego albumu polskiego zespołu szantowego EKT-Gdynia.
Nagrań dokonano w czerwcu 1994 roku w studiu S3 i S7 Polskiego Radia w Warszawie, gdzie wykonano także wstępny mix. Ostateczny mix powstał w BCF Studio w Bielsku-Białej.
Wikipedia
(1.1) Oczywiście nikogo nie było.
(2.1) Czy mam pieniądze? Oczywiście!
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡ʃɨˈvʲiɕt͡ɕɛ, AS: očyvʹiśće
Wiktionary
rzecz. oczywistość ż.
przym. oczywisty
Wiktionary
(1.1) z pewnością, niewątpliwie, bez wątpienia, na pewno, ewidentnie; gw-pl|Śląsk Cieszyński|ziście., gw-pl|Górny Śląsk|toć.
(2.1) jasne, naturalnie, niewątpliwie, tak
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: oczywiście (wyraźnie, widocznie)
SJP.pl
rzadko: oczywiście, naturalnie
SJP.pl
dawniej: osobiście, naocznie
SJP.pl
1. coś, co nie budzi żadnych wątpliwości, powszechnie uznawany pewnik;
2. charakter czegoś łatwo i bez wątpliwości dostrzegalnego, pewnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest oczywiste; cecha tych, którzy są oczywiści
Wiktionary
Oczywistość, ewidencja (gr. enárgeia, łac. evidentia) - taka cecha poznania danej treści poznawczej, że poznający podmiot przypisuje swojemu poznaniu tej treści pełnię dostępności, całkowitą jasność, wyraźność i nasycenie. Wyróżnić można trzy główne znaczenia tego terminu - epistemologiczny, metodologiczny (jedno z kryteriów prawdziwości zdań) i etyczny.
Wikipedia
przym. oczywisty
przysł. oczywiście
partyk. oczywiście
wykrz. oczywiście
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: oczywisty
SJP.pl
niebudzący wątpliwości, łatwy do stwierdzenia; niewątpliwy, bezsporny, pewny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest bezsporny, jasny, pewny, określony; taki, co do którego nie ma wątpliwości, którego nie trzeba objaśniać
Wiktionary
(1.1) Wielkość i kształt lodowca w sposób oczywisty wiąże się z przebiegiem procesów glacjalnych, które bezpośrednio lub pośrednio odzwierciedlają warunki klimatyczne obszaru zlodowaconego.
Wiktionary
IPA: ˌɔt͡ʃɨˈvʲistɨ, AS: očyvʹisty
Wiktionary
rzecz. oczywistość ż.
partykuła oczywiście
wykrz. oczywiście
Wiktionary
(1.1) bezdyskusyjny, bezsporny, bezsprzeczny, ewidentny, jaskrawy, namacalny, niekontrowersyjny, niekwestionowany, niesporny, niewątpliwy, niezaprzeczalny, niezaprzeczony, pozadyskusyjny, zrozumiały sam przez się
Wiktionary
przyimek łączący się z rzeczownikami (lub wyrazami o ich funkcji) w dopełniaczu; * forma "ode" możliwa tylko w kilku tradycyjnych połączeniach (np. ode mnie, regionalnie: ode drzwi, ode drogi, ode wsi, religijnie: ode złego)
SJP.pl
przyimek
(1.1) …tworzący konstrukcje opisujące źródło, z którego pochodzi podmiot
(1.2) …tworzący konstrukcje opisujące początek omawianego wydarzenia lub miejsce początku czegoś
(1.3) …tworzący konstrukcje opisujące przyczynę omawianego wydarzenia
(1.4) …tworzący konstrukcje porównawcze dwóch pojęć
(1.5) za jeden egzemplarz, sztukę
(1.6) …tworzący konstrukcje opisujące przeznaczenie czegoś
(1.7) …tworzący konstrukcje opisujące ruch przeciwny do czegoś
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: oda
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Dostałem ten prezent od matki.
(1.2) Od wczoraj nie ma wody.
(1.2) Od soboty nie palę.
(1.2) Od dwóch godzin czekam na mecz.
(1.2) Od Krakowa Wisła jest już bardzo zanieczyszczona.
(1.3) Głowa Anny jest rozpalona od gorączki.
(1.4) Piotr woli kawę od herbaty.
(1.5) Eryk dostawał po 5 złotych od godziny.
(1.6) Jasio potajemnie kochał panią od biologii.
(1.7) Proszę odejść od krawędzi peronu! Odsuń się ode mnie!
Wiktionary
IPA: ɔt, AS: ot
Wiktionary
przyim. ode
Wiktionary
stpol. ot
(1.3) z powodu
(1.4) niż
(1.5) za
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …tworzący / modyfikujący czasowniki; dodaje znaczenie…
:: (1.1.1) …oddalenia
:: (1.1.2) …przeciwieństwa
:: (1.1.3) …powtórzenia lub reakcji
:: (1.1.4) …odnowienia
:: (1.1.5) …zmniejszenia
:: (1.1.6) …nadania cechy
(2.1) …przymiotników, przysłówków i rzeczowników; dodaje znaczenie związku ze źródłem
Wiktionary
(1.1.1) Nie mogę odciągnąć go od komputera.
(1.1.2) Nasz nowy wspaniały proszek nie odbarwia tkanin.
(1.1.3) Zamiast się odkłonić, udawał, że jej nie zauważył.
(2.1) Mam egzemplarz odautorski.
Wiktionary
IPA: ɔd, AS: od
Wiktionary
1. uroczysty, patetyczny utwór poetycki
2. kompozycja wokalno-instrumentalna zbliżona do kantaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. patetyczny utwór liryczny sławiący wybitną osobę, doniosłe wydarzenie lub wzniosłe idee;
(1.2) muz. rodzaj utworu muzycznego podobnego do kantaty
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ode
* baskijski: (1.1) oda
* bułgarski: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.
* czeski: (1.1) óda ż.
* hiszpański: (1.1) oda ż.
* ido: (1.1) odo
* japoński: (1.1) furi|頌歌|しょうか.
* łotewski: (1.1) oda ż.
* niemiecki: (1.1) Ode ż.; (1.2) Ode ż.
* nowogrecki: (1.1) ωδή ż.
* ukraiński: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.
* węgierski: (1.1) óda
* włoski: (1.1) ode ż.
źródła.
== oda (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pokój w haremie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɔda, AS: oda
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ode
* baskijski: (1.1) oda
* bułgarski: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.
* czeski: (1.1) óda ż.
* hiszpański: (1.1) oda ż.
* ido: (1.1) odo
* japoński: (1.1) furi|頌歌|しょうか.
* łotewski: (1.1) oda ż.
* niemiecki: (1.1) Ode ż.; (1.2) Ode ż.
* nowogrecki: (1.1) ωδή ż.
* ukraiński: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.
* węgierski: (1.1) óda
* włoski: (1.1) ode ż.
źródła.
== oda (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pokój w haremie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ode
* baskijski: (1.1) oda
* bułgarski: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.
* czeski: (1.1) óda ż.
* hiszpański: (1.1) oda ż.
* ido: (1.1) odo
* japoński: (1.1) furi|頌歌|しょうか.
* łotewski: (1.1) oda ż.
* niemiecki: (1.1) Ode ż.; (1.2) Ode ż.
* nowogrecki: (1.1) ωδή ż.
* ukraiński: (1.1) ода ż.; (1.2) ода ż.
* węgierski: (1.1) óda
* włoski: (1.1) ode ż.
źródła.
== oda (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pokój w haremie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wypełnić policzki wydychanym powietrzem; wywinąć wargi, usta - wyrazić niezadowolenie
SJP.pl
biała niewolnica w dawnych haremach sułtańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. etn. biała niewolnica lub konkubina w haremie sułtańskim
Wiktionary
Odaliska (tur. odalık/odałyk „pokojówka”) – biała niewolnica albo konkubina w haremie sułtana tureckiego. Odaliski podzielone są na grupy: kalfa, halaik, kadina, ikbal, gözde, haseki sultan, walide sultan.
Wikipedia
(1.1) Nocy wschodnia! ty na kształt wschodniej odaliski, / Pieszczotami usypiasz, a kiedym snu bliski, / Ty iskrą oka znowu budzisz do pieszczoty.
Wiktionary
IPA: ˌɔdaˈlʲiska, AS: odalʹiska
Wiktionary
rzecz. odalisa ż.
Wiktionary
Wikipedia
pozbawiać czegoś zapachu, aromatycznych substancji zapachowych
SJP.pl
usunąć asfalteny podczas rafinacji
SJP.pl
środowiskowo: pokrywać dachem; daszyć, zadaszać
SJP.pl
środowiskowo: pokryć dachem; obdaszyć
SJP.pl
1. dodany przez autora, pochodzący od autora;
2. w utworze literackim: opowiadany przez narratora w pierwszej osobie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. dodany do utworu przez autora
(1.2) liter. w utworze literackim: przekazywany w postaci narracji pierwszoosobowej
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odbąknąć)
(1.1) odpowiadać komuś krótko i niewyraźnie
Wiktionary
(1.1) Zrazu odbąkiwali prawie niechętnie i ostrożnie; lecz tak sprawnie zatrącał o różne bolączki, że odpowiadali coraz żywiej i obszerniej nie tając niczego jak przed równym sobie.
Wiktionary
czas. odbąknąć dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odbąkiwać)
(1.1) odpowiedzieć komuś krótko i niewyraźnie
Wiktionary
(1.1) Gdy mu który odbąknął, gotów był ubić, a w uniesieniu namiętności nie zważał na nic, w ogień, w wodę, byle postawić na swojem…
Wiktionary
czas. odbąkiwać ndk.
przym. bąkowaty
Wiktionary
pozbawiać banalności, pospolitości, czynić oryginalnym
SJP.pl
pozbawić banalności, pospolitości, uczynić oryginalnym
SJP.pl
środowiskowo: zdjąć bana (blokadę konta internetowego)
SJP.pl
środowiskowo: zdejmować bana (blokadę konta internetowego)
SJP.pl
w medycynie: zmniejszać nacisk, ciśnienie wywierane na jakąś część organizmu przez otaczające ją tkanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odbarczać.
Wiktionary
rzecz. nieodbarczanie n.
czas. odbarczać ndk.
Wiktionary
w medycynie: zmniejszyć nacisk, ciśnienie wywierane na jakąś cześć organizmu przez otaczające ją tkanki
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pozbawiać barwy
czasownik zwrotny niedokonany odbarwiać się
(2.1) tracić barwę
Wiktionary
rzecz. odbarwienie n., odbarwianie n., barwa ż., barwnik m.
czas. barwić, odbarwić dk.
przym. barwny
przysł. barwnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odbarwiać.
Wiktionary
czas. odbarwiać ndk.
rzecz. odbarwienie n.
Wiktionary
1. pozbawić barwy, wywabić kolor;
2. odbarwić się - stracić barwę, utracić kolor; wyblaknąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odbarwiać)
(1.1) dokonany od|odbarwiać.
Wiktionary
rzecz. barwnik mrz., odbarwienie n.
czas. odbarwiać, barwić
Wiktionary
1. zjawisko utraty koloru, osłabienie intensywności zabarwienia;
2. miejsce, które utraciło barwę lub intensywność koloru
SJP.pl
1. potocznie: niedbale wykonywać nielubiane zajęcie, aby jak najszybciej je zakończyć;
2. wygrywać coś na bębnie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odbębnić)
(1.1) muz. grać coś na bębnie
(1.2) pot. wykonywać obowiązki niechętnie, od niechcenia
Wiktionary
czas. odbębnić dk.
rzecz. bęben mrz., bębenek mrz., odbębnianie n.
Wiktionary
(1.2) odwalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. robienie czegoś byle jak
Wiktionary
rzecz. odbębnienie n., bębnienie n., bęben m., bębenek mrz., bębniarz m.
czas. odbębniać ndk., odbębnić dk., bębnić ndk.
przym. bębnowy, bębenkowy
Wiktionary
1. potocznie: szybko i minimalnym nakładem wysiłku zakończyć nielubiane zajęcie;
2. zagrać coś na bębnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) muz. zagrać coś na bębnie
(1.2) pot. zrobić coś niechętnie, od niechcenia
Wiktionary
rzecz. bęben mrz., bębenek mrz., odbębnianie n.
czas. odbębniać, bębnić
przym. bębnowy
Wiktionary
(1.2) odwalić
Wiktionary
1. odpowiedzieć beczeniem; odbeknąć;
2. potocznie:
a) odpokutować płaczem; odpłakać;
b) odśpiewać
SJP.pl
odpowiedzieć beknięciem; odbeczeć
SJP.pl
zmniejszyć ilość betonu w przestrzeni miejskiej
SJP.pl
zmniejszać ilość betonu w przestrzeni miejskiej
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. odbezpieczać)
(1.1) przygotować broń palną, pociski itp. do wystrzału, eksplozji
(1.2) wyłączyć urządzenie zabezpieczające coś
Wiktionary
rzecz. bezpieczność ż., bezpieczeństwo n., ubezpieczenie n., bezpiecznik mrz., bezpieczniak mos.
czas. odbezpieczać ndk., zabezpieczyć dk., zabezpieczać ndk., ubezpieczyć dk., ubezpieczać ndk.
przym. bezpieczny
przysł. bezpiecznie
Wiktionary
1. spowodować zmianę kierunku;
2. dać obraz czegoś (o lustrze, wodzie);
3. odcisnąć pieczęć;
4. wyłamać;
5. biciem uszkodzić (np. odbić nerki);
6. odpłynąć od brzegu;
7. odparować uderzenie (piłki, szpady);
8. uwolnić, odzyskać, przejąć (odbić miasto, żonę);
9. oderwać się od ziemi, od skoczni;
10. powetować straty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odbijać)
(1.1) dokonany od|odbijać.
Wiktionary
(1.1) Ścigał ich aż pod sam Damaszek i wrócił triumfalnie do ziemi Kanaan, prowadząc odbitych jeńców wraz z Lotem i przywożąc z powrotem zagrabiony przez najeźdźców dobytek.
Wiktionary
IPA: ˈɔdbʲit͡ɕ, AS: odbʹić
Wiktionary
czas. bić, odbijać
rzecz. odbicie n., odbijacz mrz., odbijanie n.
Wiktionary
1. spowodować zmianę kierunku;
2. dać obraz czegoś (o lustrze, wodzie);
3. odcisnąć pieczęć;
4. wyłamać;
5. biciem uszkodzić (np. odbić nerki);
6. odpłynąć od brzegu;
7. odparować uderzenie (piłki, szpady);
8. uwolnić, odzyskać, przejąć (odbić miasto, żonę);
9. oderwać się od ziemi, od skoczni;
10. powetować straty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obraz w lustrze lub innej błyszczącej powierzchni
(1.2) fiz. refleks świetlny;
(1.3) odcisk, odbitka czegoś
(1.4) wierna kopia kogoś lub czegoś
(1.5) przen. pot. zachowanie odbiegające od normy
(1.6) oderwanie się skokiem od podłoża
(1.7) ekon. wyraźny wzrost kursów akcji lub innych aktywów, który nastąpił po okresie spadków
(1.8) uderzenie w coś poruszającego się i zmiana kierunku jego ruchu
(1.9) wykonywanie kopii, odcisków
(1.10) następstwo istnienia czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rano, przy goleniu przyglądam się uważnie swojemu odbiciu w lustrze.
(1.2) Aby zniwelować odbicia świetlne, należy przy fotografowaniu stosować filtr polaryzacyjny.
(1.3) Po nocnej wizycie saren w ogrodzie, pozostały odbicia ich kopyt na śniegu.
(1.4) Mój syn to moje odbicie.
(1.5) Na rauszu miewamy z bratem niezłe odbicia.
(1.6) Silne odbicie gwarantuje daleki skok.
(1.8) Mistrz jednym odbiciem posłał piłkę wprost do dołka.
(1.9) Moje prawo pobytu w USA potwierdzono odbiciem stempla w paszporcie.
(1.10) Odbiciem stanowiska rządu w kwestiach społecznych jest dotowanie określonych organizacji pozarządowych.
Wiktionary
IPA: ɔdˈbʲit͡ɕɛ, AS: odbʹiće
Wiktionary
rzecz. bicie n., odbitka ż., odbijacz m., odbijak m., odbijanka ż., odbijanie n., odbój
czas. odbić dk., odbijać ndk.
przym. odbiciowy, odbitkowy
Wiktionary
(1.2) blink
(1.3) odbitka
(1.4) odbitka
(1.5) odpał
Wiktionary
1. biegnąc, oddalić się od kogoś albo od czegoś;
2. odejść od czegoś, co było ustalone lub założone
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odbiegać)
(1.1) dokonany od|odbiegać.
Wiktionary
rzecz. odbiegnięcie n., bieg mrz., bieganina ż.
czas. odbiegać ndk., odbiegnąć dk.
przym. biegowy
Wiktionary
(1.1) war. odbiegnąć
Wiktionary
1. zmiana czegoś ustalonego, rozpoczętego;
2. najmniejszy odstęp czasu odjazdu dwóch pociągów jadących w tym samym kierunku;
3. lina służąca do umocowania statku przy lądzie lub do holowania; cuma;
4. dawniej: odbieganie, ucieczka, odwrót
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odbiec, odbiegnąć)
(1.1) biegnąc, oddalać się skądś
(1.2) odchodzić od przedmiotu sprawy
(1.3) odchodzić od ustaleń
(1.4) wykazywać różnice
(1.5) usuwać się szybko skądś
Wiktionary
(1.4) Skład biało-czerwonych zdecydowanie odbiegał od optymalnego, natomiast rywale do Chicago przyjechali w najmocniejszym zestawieniu, z kadrą naszpikowaną medalistami ostatnich mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro.
Wiktionary
rzecz. odbieganie n., bieg mrz., bieganina ż.
czas. odbiec, odbiegnąć
przym. biegowy
Wiktionary
(1.1) oddalać się
(1.2) abstrahować, dywagować, odchodzić, zbaczać, zjeżdżać
(1.3) naruszać
(1.4) różnić się
(1.5) mijać, porzucać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odbiegać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdbʲjɛˈɡãɲɛ, AS: odbʹi ̯egãńe
Wiktionary
czas. odbiegać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni
(1.1) dokonany od|odbiegać.
Wiktionary
rzecz. odbiegnięcie n.
czas. odbiec dk., odbiegać ndk.
Wiktionary
(1.1) war. odbiec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oddalenie się za pomocą biegania
Wiktionary
czas. odbiec, odbiegnąć
Wiktionary
1. biegnąc, oddalić się od kogoś albo od czegoś;
2. odejść od czegoś, co było ustalone lub założone
SJP.pl
1. pozbawiać barwy, odbarwiać;
2. przywracać biały kolor
SJP.pl
płyn do usuwania obrazu z kliszy fotograficznej lub filmowej
SJP.pl
1. pozbawić barwy, odbarwić;
2. przywrócić biały kolor
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odebrać)
(1.1) zabierać coś z miejsca, do którego wcześniej się to zanosiło
(1.2) zabierać kogoś z jakiegoś miejsca
(1.3) zabierać coś od kogoś, co się wcześniej dało/pożyczyło lub co ktoś wziął
(1.4) zabierać komuś coś, co miał, posiadał
(1.5) odczytywać coś (słowa, zachowanie, reakcje) w określony indywidualny sposób
(1.6) o telewizorze, radiu: przyjmować fale ze stacji nadawczej
(1.7) podnosić słuchawkę telefonu i rozpoczynać rozmowę
Wiktionary
(1.1) Tydzień temu zaniosłem buty do szewca i dopiero dzisiaj mogłem je odebrać.
(1.2) Żona poprosiła mnie, żebym odebrał dzieci z przedszkola.
(1.3) Pijanym kierowcom odbierano prawa jazdy.
(1.4) Przyszedł komornik i odebrał mi wszystko, co posiadałem.
(1.5) Wypowiadane przez niego słowa odbierałem jako złośliwe.
(1.6) Mimo że radio było nowe, nie odbierało żadnych stacji.
(1.7) Usłyszałem głośny dzwonek mojego telefonu. Odebrałem, jednak po drugiej stronie nikogo nie słyszałem.
Wiktionary
IPA: ɔdˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: odbʹi ̯erać
Wiktionary
czas. brać, odebrać
rzecz. odbiór m., odbiornik m., odbiorca m., odbieranie n., odebranie n., odbiorczyni ż.
wykrz. odbiór
Wiktionary
1. urządzenie służące do automatycznego odbierania czegoś z maszyny;
2. kobieta pracująca w fabryce, której zadaniem jest odbieranie tego, co wychodzi z maszyny
SJP.pl
odbierak prądu - urządzenie, za pośrednictwem którego przepływa prąd z przewodu do silnika elektrowozu
SJP.pl
maszyna służąca do odbierania czegoś, np. w przemyśle włókienniczym
SJP.pl
pomieszczenie służące do odbierania czegoś
SJP.pl
możliwy do odebrania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odbierać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdbʲjɛˈrãɲɛ, AS: odbʹi ̯erãńe
Wiktionary
czas. odbierać ndk., odebrać dk.
rzecz. odbiorczyni ż., odbiór, odbiorca, odbiornik, odebranie
wykrz. odbiór
Wiktionary
przestarzałe: odbiec;
1. biegnąc, oddalić się od kogoś albo od czegoś;
2. odejść od czegoś, co było ustalone lub założone
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odbić)
(1.1) o powierzchniach mających właściwości zwierciadła: odtwarzać, dawać obraz czegoś
(1.2) odciskać coś lub drukować
(2.2) odpychać się skokiem od ziemi
Wiktionary
(1.1) Twarz odbita w lustrze.
(1.5) Statek odbija od brzegu.
(2.9) Odbiło mu się.
Wiktionary
IPA: ɔdˈbʲijät͡ɕ, AS: odbʹii ̯äć
Wiktionary
rzecz. odbitka ż., odbicie n., odbijanie n., odbijacz mrz., odbijak m., odbijanka ż.
czas. odbić dk., bić ndk., bijać ndk.
przym. odbitkowy
Wiktionary
(1.1) odzwierciedlać, odtwarzać
(1.2) kopiować, kserować, tłoczyć, drukować, odciskać
(1.3) otwierać, wybijać, odkrywać, odwalać, odrywać, wyłamywać
(1.5) odpływać, odpychać się
(1.6) odtrącać, odpierać, odpychać
(1.7) uwalniać, odzyskiwać, odbierać
(1.8) uwodzić, zabierać, odbierać
(1.10) powetować, wynagradzać
(2.1) odskakiwać
(2.2) skakać, podskakiwać
(2.3) odzwierciedlać się
(2.5) odciskać
(2.6) wpływać, oddziaływać
(2.7) wychodzić, odchodzić, oddalać się, opuszczać
Wiktionary
1. wypełniony trocinami lub korkiem worek wywieszany za burtę statku dla ochrony przed uszkodzeniami przy dobijaniu do nabrzeża;
2. pracownik drukarni odbijający szpalty lub kolumny do korekty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. elastyczny przedmiot mocowany na nabrzeżu lub na burcie statku w celu ochrony burty przed uszkodzeniem wskutek tarcia i zgniotu;
Wiktionary
Odbijacz – przedmiot pochłaniający energię uderzenia jednostki pływającej o nabrzeże lub inną jednostkę w czasie manewrów lub podczas postoju oraz zabezpieczający burtę i nabrzeże przed uszkodzeniami na skutek tarcia.Odbijacze mogą być zamocowane na stałe na nabrzeżu lub powieszone na burcie statku na czas postoju. Jako odbijacze wykorzystywane są belki drewniane, stare opony lub krótkie kawałki grubych lin. Dawniej odbijacze wykonywano również z płótna żaglowego wypełnionego sprężystym materiałem. Współcześnie najczęściej produkowane są przemysłowo jako „balony” ze spienionej gumy (pływające) o objętości kilku metrów sześciennych (Yokohamy) oraz konstrukcje ze stali i gumy lub specjalnych tworzyw sztucznych mocowane do nabrzeża.
Wikipedia
IPA: ɔdˈbʲijat͡ʃ, AS: odbʹii ̯ač
Wiktionary
rzecz. odbijanie n., odbicie n., odbitka ż.
czas. odbijać ndk., odbić dk., bić ndk., bijać dk.
Wiktionary
(1.1) odbojnik
Wiktionary
Odbijak - narzędzie służące do odłupywania fragmentów kamieni lub do ich rozłupywania poprzez uderzenie, stosowane głównie przez kamieniarzy.
Odbijak może służyć do przygotowywania formaków, obróbki brzegów kostki granitowej przy brukowaniu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadawanie innego kierunku przedmiotwi, który leci, jest w ruchu
(1.2) dawanie przez zwierciadło, wodę itp. odbitego obrazu
(1.3) zostawianie na czymś śladu lub odcisku poprzez naciskanie lub tłoczenie
(1.4) wielokrotne kopiowanie tekstów, grafik przy pomocy jakiegoś urządzenia technicznego
(1.5) odpływanie od brzegu po odepchnięciu się
(1.6) przerywanie tańca parze w celu zatańczenia z partnerką, rzadziej partnerem
(1.7) odbieranie po walce z powrotem, odzyskiwanie w wyniku wojny czegoś np. regionu, terytorium, miasta
Wiktionary
Odbijanie, bekanie – uwolnienie gazu z układu trawiennego (głównie z przełyku i żołądka) przez usta. Czynności tej towarzyszy często charakterystyczny dźwięk i czasami odór.
Wikipedia
IPA: ˌɔdbʲiˈjä̃ɲɛ, AS: odbʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. odbicie n., odbijacz m., odbitka ż., odbijak m., odbój m., odbijanka ż.
czas. odbijać ndk., odbić dk.
Wiktionary
1. kalkomania;
2. rodzaj gry w piłkę polegającej na odbijaniu piłki od ściany
SJP.pl
odebranie jakiejś rzeczy, która została przysłana specjalnie dla nas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa czynności, rzeczownik odczasownikowy od odbierać
(1.2) wzięcie czegoś, co jest nasze lub przeznaczone dla nas, a przejściowo było w cudzych rękach (np. było pożyczone, albo przesyłane pocztą ze sklepu)
(1.3) fizj. odczuwanie sygnałów ze zmysłów
(1.4) elektron. wychwycenie sygnału radiowego lub telewizyjnego
(1.5) elektron. jakość tego sygnału
wykrzyknik
(2.1) słowo używane podczas korzystania z radia na końcu wypowiedzi, aby poinformować rozmówcę o jej zakończeniu
Wiktionary
(2.1) Jak mnie słyszysz? Odbiór!
Wiktionary
IPA: ˈɔdbʲjur, AS: odbʹi ̯ur
Wiktionary
rzecz. odebranie n., odbieranie n., odbiorca m., odbiornik mrz., odbiorczyni ż.
czas. odbierać, odebrać
przym. odbiorczy
Wiktionary
(1.1-5) odbieranie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, do której dociera przekaz artystyczny, intelektualny lub informacyjny
(1.2) osoba upoważniona do odbioru czegoś
Wiktionary
Odbiorca – osoba lub grupa osób, do których dociera przekaz artystyczny, intelektualny lub informacyjny. W językoznawstwie jest to zamierzony bezpośredni adresat lub adresaci wypowiedzi autora (nadawcy). Do odbiorcy odnoszą się morfemy drugiej osoby gramatycznej. W procesie komunikacji odbiorca pełni rolę uczestnika. Odbiorcą jest również osoba upoważniona do odbioru czegoś.
Wikipedia
(1.1) Odbiorca telewizji zapomniał za nią zapłacić.
Wiktionary
IPA: ɔdˈbʲjɔrt͡sa, AS: odbʹi ̯orca
Wiktionary
rzecz. odbiór m., odbieranie n., odebranie n.
:: fż. odbiorczyni ż.
czas. odbierać ndk., odebrać dk., brać ndk.
przym. odbiorczy
przysł. odbiorczo
wykrz. odbiór
Wiktionary
(1.2) adresat, klient, konsument, nabywca, spożywca, użytkownik
Wiktionary
kobieta odbierająca coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poczt. osoba płci żeńskiej upoważniona do odbioru listu, przesyłki itp.
(1.2) osoba płci żeńskiej, do której kierowana jest dana informacja lub przesłanie
Wiktionary
rzecz. odbiór m., odbieranie n., odebranie n.
:: fm. odbiorca m.
czas. odbierać ndk., odebrać dk.
przym. odbiorczy
przysł. odbiorczo
wykrz. odbiór
Wiktionary
(1.1) odb.
Wiktionary
zdrobnienie od: odbiornik
SJP.pl
1. urządzenie odbierające prąd elektryczny;
2. urządzenie do odbioru fal radiowych; radiowa stacja odbiorcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie elektryczne odbierające fale elektromagnetyczne
(1.2) fiz. zbiornik, do którego coś spływa
(1.3) techn. urządzenie pobierające energię elektryczną i przekazujące ją do obwodu elektrycznego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed wojną na Wełnowcu produkowano odbiorniki radiowe.
(1.2) Obieg cieczy między pompą a odbiornikiem nazywamy obiegiem hydraulicznym.
Wiktionary
rzecz. odbiorca m., odbiór m., odbieranie n., odebranie n.
czas. odbierać ndk.
wykrz. odbiór
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zapis graficzny otrzymany określoną metodą techniczną, np. odciskową, drukarską, fotochemiczną
(1.2) jęz. wyraz albo wyrażenie utworzone na wzór obcego
(1.3) liter. jedna albo dwie nieakcentowane sylaby na początku wersu przed pierwszą sylabą akcentowaną
(1.4) muz. pojedyncza lub kilka nut na początku utworu czy jego części, umieszczona przed pierwszą kreską taktową
Wiktionary
rzecz. odbicie n., odbijacz mrz., odbijanie n.
czas. odbijać
Wiktionary
(1.1) kopia, ksero, xero, reprodukcja
(1.2) kalka
(1.3) anakruza, przedtakt
(1.4) przedtakt
Wiktionary
przymiotnik od: odbitka, np. papier odbitkowy
SJP.pl
Światła odblaskowe, odblask – elementy wskazujące obecność pojazdu, pieszego lub elementu poprzez odbicie światła wysyłanego przez źródła światła w jego kierunku. Światła i elementy odblaskowe stosuje się w celu poprawy widoczności, szczególnie po zmierzchu.
Wikipedia
Światła odblaskowe, odblask – elementy wskazujące obecność pojazdu, pieszego lub elementu poprzez odbicie światła wysyłanego przez źródła światła w jego kierunku. Światła i elementy odblaskowe stosuje się w celu poprawy widoczności, szczególnie po zmierzchu.
Wikipedia
odbijać światło
SJP.pl
potocznie: lampa odblaskowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. lampa odblaskowa
Wiktionary
rzecz. blask, odblask
przym. odblaskowy
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) odbijający światło; będący źródłem odblasków
(1.2) jaskrawy
Wiktionary
(1.1) Chodnikiem szła grupa przedszkolaków ubrana w kamizelki odblaskowe.
Wiktionary
rzecz. odblaskowość ż., odblask mrz., blask mrz., odblaskówka ż.
Wiktionary
1. element ograniczający ruch części ruchomych jakiegoś urządzenia, przedmiotu, np. drzwi, okna;
2. sygnał zakończenia łowów odegrany na trąbce lub rogu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zakończenie jakiejś grupowej czynności, akcji
(1.2) łow. sygnał na zakończenia polowania grany na trąbce lub rogu
(1.3) techn. element, który ogranicza ruch jakiegoś elementu urządzenia
(1.4) archit. kamienny lub żeliwny ogranicznik umieszczany na ziemi przy framudze po obu stronach bramy
Wiktionary
rzecz. odbicie n., odbijanie n.
Wiktionary
belka wózka kolejowego, do której przymocowuje się zderzaki i łańcuchy pomocnicze
SJP.pl
Wikipedia
blokada zabezpieczająca sprzęt i powierzchnie przed obijaniem
SJP.pl
zdolność ciała do powrotu do wyjściowej formy po uprzednim ściśnięciu
SJP.pl
rozwiewać legendę otaczającą jakąś historyczną postać, jakiś fakt historyczny; demitologizować
SJP.pl
rozwiać legendę otaczającą jakąś historyczną postać, jakiś fakt historyczny; zdemitologizować
SJP.pl
cząstka wody lub błota rozpryskujące się od uderzenia bądź od podmuchu wiatru
SJP.pl
cząstka wody lub błota rozpryskujące się od uderzenia bądź od podmuchu wiatru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odnowienie, wzniesienie czegoś, co zostało zniszczone
(1.2) przen. powrót do poprzedniego, lepszego stanu czegoś
Wiktionary
Odbudowa – rodzaj budowy, w wyniku którego powstaje nowy obiekt budowlany w miejscu istniejącego wcześniej obiektu, który uległ całkowitemu lub częściowemu zniszczeniu. Ustanowienie odbudowy jako rodzaju budowy dokonane jest w Prawie budowlanym, w art. 3 pkt. 6 tej ustawy. Takie przypisanie tej kategorii robót budowlanych implikuje odpowiednie konsekwencje związane między innymi z wymaganiami dotyczącymi procedur administracyjnych poprzedzających rozpoczęcie odbudowy oraz związanych z jej zakończeniem i przekazaniem obiektu do użytkowania.
Wikipedia
IPA: ˌɔdbuˈdɔva, AS: odbudova
Wiktionary
rzecz. budowa ż., budowanie n., odbudowanie n., odbudowywanie n.
czas. budować ndk., odbudować dk., odbudowywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odbudowywać)
(1.1) bud. zbudować na nowo lub odświeżyć budowę
(1.2) odtworzyć poprzedni stan
czasownik zwrotny dokonany odbudować się (ndk. odbudowywać się)
(2.1) bud. zostać odbudowanym
(2.2) zostać przywróconym do poprzedniego stanu
Wiktionary
rzecz. odbudowywanie n., odbudowanie n., odbudowa ż.
czas. budować
przysł. budująco
przym. budujący
Wiktionary
(1.1) odrestaurować, zrekonstruować
(1.2) przywrócić, zrekonstruować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odbudować.
Wiktionary
rzecz. odbudowywanie n., odbudowa ż.
czas. odbudować dk., odbudowywać ndk.
Wiktionary
w sposób przywracający do dawnego stanu część organizmu, która została całkowicie lub częściowo zniszczona; odtwórczo
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odbudować)
(1.1) budować ponownie; odświeżać budowle
(1.2) przywracać do poprzedniego stanu
czasownik zwrotny niedokonany odbudowywać się (dk. odbudować się)
(2.1) być budowanym na nowo
(2.2) powracać do swojego poprzedniego stanu
Wiktionary
rzecz. odbudowanie n., odbudowywanie n., odbudowa ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) budowanie czegoś od nowa
Wiktionary
rzecz. odbudowanie n., odbudowa ż.
czas. odbudowywać ndk., odbudować dk.
Wiktionary
w informatyce: usunąć bugi
SJP.pl
w informatyce: usuwać bugi
SJP.pl
odpowiedzieć nieuprzejmie, po cichu, z niechęcią, złością w głosie
SJP.pl
odpowiedzieć nieuprzejmie, po cichu, z niechęcią, złością w głosie
SJP.pl
ukończyć, przebyć coś, wziąć udział w określonej czynności
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odbywać)
(1.1) dokonany od|odbywać.
czasownik zwrotny dokonany odbyć się (ndk. odbywać się)
(2.1) dokonany od|odbywać się.
Wiktionary
(2.1) Ale jeśli potrafisz udowodnić, że masz rację, odbędzie się wielki sąd, wyrok będzie bezlitosny, a egzekucja długa i bolesna.
Wiktionary
IPA: ˈɔdbɨt͡ɕ, AS: odbyć
Wiktionary
rzecz. odbycie n., odbywanie n., bycie n., byt mrz., bywalec mos.
czas. odbywać ndk.
Wiktionary
(1.1) dokonać, zrobić, wykonać, wypełnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odbyć.
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. i W. lp. od: odbyt
Wiktionary
IPA: ɔdˈbɨt͡ɕɛ, AS: odbyće
Wiktionary
rzecz. odbywanie n., bywalec mos.
czas. odbywać ndk., odbyć dk.
Wiktionary
(1.1) nieodbycie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od odbyt
Wiktionary
rzecz. odbyt m.
Wiktionary
końcowy otwór przewodu pokarmowego, przez który wydalane są resztki niestrawionego pożywienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. końcowy otwór, ujście układu pokarmowego;
(1.2) przest. hand. powodzenie w sprzedaży
Wiktionary
Odbyt (łac. anus) – w anatomii końcowy otwór przewodu pokarmowego. Odbyt zamykany jest przez wieniec silnych, okrężnych mięśni tworzących zwieracz odbytu (rozróżnia się zwieracz wewnętrzny odbytu i zwieracz zewnętrzny odbytu). Podstawową funkcją odbytu jest opróżnianie przewodu pokarmowego z kału w procesie defekacji.
Wikipedia
IPA: ˈɔdbɨt, AS: odbyt
Wiktionary
rzecz. odbytnica ż., odbycik mrz.
przym. odbytowy, odbytniczy, doodbytniczy
Wiktionary
(1.1) wulg. (w kontekstach seksualnych) kakao
Wiktionary
końcowa, silnie umięśniona część jelita grubego u kręgowców, zakończona odbytem lub uchodząca do steku; jelito proste; prostnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. końcowy odcinek jelita grubego ssaków;
Wiktionary
Odbytnica, prostnica (łac. rectum), jelito proste (łac. rectum intestinum), dawniej lub potocznie kiszka stolcowa – końcowa część jelita grubego ssaków łożyskowych. Od góry łączy się z esicą na granicy 2 i 3 kręgu krzyżowego, od dołu natomiast otwiera się do środowiska zewnętrznego odbytem. W warunkach prawidłowych nie zawiera kału, służąc wyłącznie do jego przejścia (defekacja).
Wikipedia
IPA: ˌɔdbɨtʲˈɲit͡sa, AS: odbytʹńica
Wiktionary
rzecz. odbyt mrz.
przym. odbytniczy, doodbytniczy
Wiktionary
(1.1) prostnica, kiszka stolcowa, jelito proste
Wiktionary
przymiotnik od: odbytnica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odbytnicą, dotyczący odbytnicy
Wiktionary
rzecz. odbyt mrz., odbytnica ż.
przym. doodbytniczy
Wiktionary
→ odbyt; analny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odbytem, dotyczący odbytu
Wiktionary
rzecz. odbyt m.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odbyć)
(1.1) robić coś lub brać udział w wykonywaniu czegoś; uczestniczyć w czymś
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. karmić i poić bydło
(1.3) stpol. praw. odrzucać roszczenia powoda
(1.4) daw. pozbywać się, oddawać
(1.5) daw. wydalać z organizmu
(1.6) daw. rodzić
(1.7) daw. odstępować za pieniądze, sprzedawać
(1.8) daw. wydawać, trwonić (o majątku, pieniądzach)
(1.9) daw. praw. unieważniać, oddalać, odwoływać, umarzać
(1.10) daw. załatwiać, odprawiać
czasownik zwrotny niedokonany odbywać się (dk. odbyć się)
(2.1) mieć miejsce, dziać się, dokonywać się
Wiktionary
(1.1) […] a w krótkich przerwach Miecio z miną bohatera, który odbył zwycięską kampanię, opowiadał matce swoje egzaminowe przygody.
(1.1) Całą podróż aż do Lyonu odbył jak najspokojniej […]
(1.7) Na targu nieznajomym towaru odbywa.
(1.8) […] bo to radzi przepijają, co ojcowie zbiorą, zwłaszcza u zamożystych. Bo mu lekko przyszło, iż na to nie robił, lekko też odbywa.
(2.1) Tylko trzy razy pani Borowiczowa zaprowadziła jedynaka z hotelu, na południowe lekcje do profesora, już bowiem czwartego dnia odbył się pierwszy egzamin z języka rosyjskiego.
Wiktionary
IPA: ɔdˈbɨvat͡ɕ, AS: odbyvać
Wiktionary
rzecz. odbywanie n., odbycie n., bycie n., bywalec mos.
czas. odbyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odbywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdbɨˈvãɲɛ, AS: odbyvãńe
Wiktionary
rzecz. odbycie n., bywalec mos.
czas. odbywać ndk., odbyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. spoż. maszyna rzeźnicza do usuwania błon zewnętrznych mięśni lub podrobów
Wiktionary
(1.1) Kupiliśmy do rzeźni nową odbłaniarkę.
Wiktionary
rzecz. odbłanianie n.
czas. odbłaniać ndk.
Wiktionary
taki, który odbłysnął
SJP.pl
część oprawy oświetleniowej; reflektor
SJP.pl
skrót od: odcinek
SJP.pl
skrót
(1.1) = odcinek
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odcedzić)
(1.1) niedokonany od|odcedzić.
Wiktionary
IPA: ɔtˈt͡sɛd͡zat͡ɕ, AS: otceʒać
Wiktionary
czas. odcedzić dk.
rzecz. odcedzanie n., cedzak m.
Wiktionary
(1.1) odsączać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odcedzać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtt͡sɛˈd͡zãɲɛ, AS: otceʒãńe
Wiktionary
czas. odcedzać ndk., odcedzić dk.
rzecz. cedzak mrz.
Wiktionary
oddzielić płyn od osadu lub innych stałych elementów znajdujących się w nim poprzez odlanie płynu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odcedzać)
(1.1) oddzielić od siebie płyn i znajdujące się w nim cząstki stałe
Wiktionary
(1.1) Po upływie wskazanego przez nas czasu gotowania makaron należy odcedzić i podawać lekko twardawy, co pozwala w pełni docenić jego walory smakowe.
Wiktionary
IPA: ɔtˈt͡sɛd͡ʑit͡ɕ, AS: otceʒ́ić
Wiktionary
czas. odcedzać ndk.
rzecz. odcedzanie n., cedzak m.
Wiktionary
(1.1) odsączyć
Wiktionary
potocznie:
1. włączać kogoś w życie kulturalne;
2. odchamiać się - włączać się w życie kulturalne
SJP.pl
środowiskowo: przedmiot humanistyczny dla studentów nauk ścisłych
SJP.pl
potocznie:
1. uczynić kogoś kulturalnym;
2. odchamić się - zacząć uczestniczyć w życiu kulturalnym
SJP.pl
potocznie:
1. uczynić kogoś kulturalnym;
2. odchamić się - zacząć uczestniczyć w życiu kulturalnym
SJP.pl
potocznie: odpowiedzieć coś zduszonym, chrypliwym głosem
SJP.pl
rzadko: chlipiąc, upijać trochę
SJP.pl
usuwać chlor z czegoś
SJP.pl
1. (zwykle w liczbie mnogiej) produkt szkodliwy lub zbędny, wydalany przez organizm w postaci kału i moczu; ekskrement, ekskret;
2. dawniej:
a) droga wyjściowa; wyjście;
b) odpływ
SJP.pl
tylko w potocznych wyrażeniach: na odchodne, na odchodnym - w chwili odejścia, opuszczając jakieś miejsce
SJP.pl
przymiotnik od: odchód, odchody
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. odnoszący się do odchodu, związany z odchodem
(1.2) przest. odnoszący się do odchodów, związany z odchodami
Wiktionary
rzecz. odejście n., odchodzenie n., odchód mrz., odchody lm nm.
czas. odchodzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) fizj. stałe pozostałości trawienne i ciekłe, produkty przemiany materii wydalane jako kał i mocz
forma rzeczownika.
(2.1) M., B., W. lm. od odchód
Wiktionary
Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia.
Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy. Wydalany jest podczas defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy.
Wikipedia
(1.1) W pokoju panował okropny smród brudu i odchodów.
Wiktionary
IPA: ɔtˈxɔdɨ, AS: otχody
Wiktionary
rzecz. odchód m., odchodzisko n., odchodzenie n., odejście n.
czas. odejść dk., odchodzić ndk.
przym. odchodowy
przysł. na odchodnym, na odchodne
Wiktionary
(1.1) ekskrementy, wydaliny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od| odchodzić.
Wiktionary
IPA: ˌɔtxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: otχoʒẽńe
Wiktionary
rzecz. odchód m., odchody nmos., odchodzisko n., odejście n.
czas. odejść dk., odchodzić ndk.
przym. odchodowy
przysł. na odchodnym, na odchodne
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odejść)
(1.1) oddalać się od jakiegoś miejsca
(1.2) zrywać związek z kimś, opuszczać kogoś
(1.3) eufem. umierać
Wiktionary
(1.1) Mecenas, który najczęściej towarzyszył panu Olesiowi, wzruszał wtedy ramionami i odchodził.
Wiktionary
IPA: ɔtˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: otχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. odchód m., odchody nmos., odchodzisko n., odchodzenie n., odejście n.
czas. odejść dk.
przym. odchodowy
przysł. na odchodnym, na odchodne
Wiktionary
(1.1) oddalać się, iść
(1.2) porzucać, zostawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odchorowywać.
Wiktionary
rzecz. nieodchorowywanie n.
czas. odchorowywać ndk.
Wiktionary
proces doprowadzania młodych zwierząt hodowlanych do wieku odpowiedniego do uboju lub rozpłodu
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. chować)
(1.1) wyhodować
Wiktionary
czas. chować
rzecz. chów mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odchrząkiwać)
(1.1) dokonany od|odchrząkiwać.
Wiktionary
IPA: ɔtˈxʃɔ̃ŋknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: otχšõŋknõńć
Wiktionary
rzecz. odchrząknięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odchrząknąć.
Wiktionary
czas. odchrząknąć
Wiktionary
1. zrobić coś niestarannie, niedbale; odwalić;
2. odchrzanić się:
a) pozostawić coś lub kogoś w spokoju; odwalić się;
b) bardzo się wystroić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odchudzić)
(1.1) fizj. działać na rzecz zmniejszenia masy ciała lub jego części
(1.2) przen. zmniejszać jakiś zasób
czasownik zwrotny niedokonany odchudzać się (dk. odchudzić się)
(2.1) fizj. działać na rzecz zmniejszenia masy swojego ciała
Wiktionary
(1.1) Zanim zaczniemy odchudzać psa, warto odwiedzić weterynarza i zrobić pupilowi okresowe badania, aby mieć pewność, że z jego zdrowiem i ogólną kondycją wszystko w porządku.
(1.2) Chyba każdy palacz co jakiś czas planowaćanuje rzucić nałóg, który niszczy zdrowie i odchudza portfel.
(2.1) Jak sama kiedyś przyznała, jest „niewolnicą swojego wyglądu”, która całe życie się odchudza.
Wiktionary
czas. chudnąć ndk., schudnąć dk., wychudnąć dk.
rzecz. odchudzanie n.
przym. chudy, odchudzający, wychudły
Wiktionary
(1.1) wyszczuplać
(1.2) uszczuplać, zmniejszać, redukować
Wiktionary
środek odchudzający
SJP.pl
taki, który wspomaga odchudzanie
SJP.pl
Odchudzanie – proces polegający na redukcji zawartości tkanki tłuszczowej w ciele, do wartości optymalnej dla płci i wieku. Proces ten, w ujęciu biologicznym, zmierza do poprawy trawienia, redukcji poziomu tkanki tłuszczowej i zwiększenia zawartości tkanki mięśniowej, w wyniku zmiany nawyków stylu życia. W ujęciu psychologicznym osiągnięcie optymalnej wagi wywołuje zadowolenie, podwyższenie własnej samooceny, poczucie atrakcyjności oraz wzrost wiary we własne możliwości.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) różnica między istniejącym, a właściwym stanem czegoś
(1.2) idea lub pogląd niezgodne z oficjalnie obowiązującymi
(1.5) mat. stat. termin statystyczny, określający np. rozmiar błędu;
Wiktionary
Odchylenie – termin statystyczny, określający np. rozmiar błędu. Rodzaje:
Zobacz też:
Wikipedia
czas. odchylić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odchylać)
(1.1) dokonany od|odchylać.
Wiktionary
IPA: ɔtˈxɨlʲit͡ɕ, AS: otχylʹić
Wiktionary
rzecz. odchylenie n.
Wiktionary
urządzenie stałe lub przesuwne z krążkami do odchylania kierunku biegu, np. liny
SJP.pl
w gwarze uczniowskiej: nienormalne zachowanie, odchylenie od normy
SJP.pl
potocznie: nienormalne zachowanie, odchylenia od normy
SJP.pl
pomieszczenie służące do podnoszenia temperatury mrożonych produktów przed wydaniem ich z chłodni
SJP.pl
1. tnąc, oddzielić coś od jakiejś całości;
2. przerwać dopływ czegoś;
3. uniemożliwić komuś osiągnięcie czegoś;
4. uniemożliwić kontakt z kimś lub z czymś;
5. odciąć się - szybko odpowiedzieć na stawiane zarzuty; zająć osobne stanowisko w jakiejś sprawie; zerwać z czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odcinać)
(1.1) dokonany od|odcinać.
(1.2) przerwać dopływ czegoś dostarczanego rurociągiem lub przewodem
czasownik zwrotny dokonany odciąć się (ndk. odcinać się)
(2.1) dokonany od|odcinać się.
Wiktionary
(1.2) Nie zapłaciłem rachunku, więc odcięli mi internet.
Wiktionary
IPA: ˈɔtʲt͡ɕɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: otʹćo̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. odcinanie n., odcięcie n., odcinek m.
czas. ciąć ndk., odcinać ndk.
przym. odcinkowy
Wiktionary
1. urządzenie wentylacyjne do wychwytywania i usuwania zanieczyszczeń powietrza w miejscu ich powstawania;
2. lina lub pręt z urządzeniem naprężającym, utrzymujące wysoką konstrukcję (słup, maszt) we właściwej pozycji, zwykle pionowej
SJP.pl
Wikipedia
1. ciągnąc, przemieszczać coś lub kogoś; odsuwać, odwlekać;
2. skłaniać kogoś do porzucenia kogoś lub czegoś; zniechęcać, odwodzić;
3. ciągnąc, naprężać lub wydłużać coś;
4. opóźniać czas wykonania czegoś; odwlekać;
5. wydobywać skądś jakiś płyn przez odessanie; odpompowywać, odsączać;
6. oddzielać różniące się części z mieszaniny różnych substancji;
7. odciągać się:
a) odciągać na inne miejsce siebie samego;
b) opóźniać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odciągnąć)
(1.1) zniechęcać kogoś do czegoś lub kogoś
Wiktionary
(1.1) Karolina odciąga naukę w czasie.
Wiktionary
rzecz. odciąg mrz., odciąganie n.
czas. odciągnąć
Wiktionary
(1.1) zniechęcać
(1.2) odsuwać
Wiktionary
1. ciągnąc, przemieścić coś lub kogoś; odsunąć, odwlec;
2. skłonić kogoś do porzucenia kogoś lub czegoś; zniechęcić, odwieść;
3. ciągnąc, naprężyć lub wydłużyć coś;
4. opóźnić czas wykonania czegoś; odwlec;
5. wydobyć skądś jakiś płyn przez odessanie; odpompować, odsączyć;
6. oddzielić różniące się części z mieszaniny różnych substancji;
7. odciągnąć się:
a) odciągnąć na inne miejsce siebie samego;
b) zostać opóźnionym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odciągać)
(1.1) dokonany od|odciągać.
Wiktionary
rzecz. odciąganie n., odciągnięcie n., ciągnięcie n.
czas. odciągać ndk.
Wiktionary
→ odciąg
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odciąganiem, dotyczący odciągania
Wiktionary
rzecz. odciąganie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odciążyć)
(1.1) odejmować czemuś ciężar, obciążenie
(1.2) przen. pozbawiać kogoś nadmiaru czegoś (obowiązków, wydatków)
Wiktionary
rzecz. odciążanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odciążyć.
Wiktionary
czas. odciążyć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odciążać)
(1.1) dokonany od|odciążać.
czasownik zwrotny dokonany odciążyć się (ndk. odciążać się)
(2.1) odejmować sobie ciężar, obciążenie
(2.2) przen. pozbawiać się nadmiaru czegoś (obowiązków, wydatków)
Wiktionary
IPA: ɔtʲˈt͡ɕɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: otʹćõũ̯žyć
Wiktionary
rzecz. odciążenie n.
Wiktionary
cieknąc, oddzielić się od czegoś; odpłynąć; odsączyć się;
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oddzielenie czegoś od pewnej całości cięciem
(1.2) techn. przerwanie dopływu czegoś
(1.3) sport. w szermierce: szybkie uderzenie natychmiast po odparowaniu ciosu przeciwnika
Wiktionary
Odcięcie, czyli suspensja, z łacińskiego: abbreviatio per suspensionem – Najstarszy sposób skracania wyrazów pisanych w alfabecie łacińskim, znany ze starorzymskich inskrypcji.
Skracanie polegało na odcięciu końcowej części wyrazu i pozostawieniu liter początkowych lub tylko pierwszej litery. Jedyne pozostałe po odcięciu litery zwano litterae singularis lub później (od VI w. n.e.) syglami. Suspensja, pozbawiając wyraz końcówki, zmuszała czytającego do prawidłowego określenia form gramatycznych skróconego wyrazu poprzez wnioskowanie z kontekstu zdania.
Wikipedia
IPA: ɔtʲˈt͡ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: otʹćė̃ńće
Wiktionary
czas. odciąć, odcinąć dk., odcinać ndk.
rzecz. odcinanie n., odcięta ż.
Wiktionary
ciecz wydobywająca się ze składowisk odpadów komunalnych
SJP.pl
Orosienie (flegma, refluks, powrót, odciek) – część pary opuszczającej kolumnę rektyfikacyjną, skroplona w deflegmatorze i zawracana na górę kolumny; pozostała część pary, po przejściu przez skraplacz, jest odbierana jako destylat (rektyfikat).
Orosienie, spływając w dół w przeciwprądzie do pary, wzbogaca ją w składnik bardziej lotny. W niektórych procesach rektyfikacyjnych do orosienia dodaje się tak zwanej cieczy surowej.
Wikipedia
taki, który odcieknął (odciekł); odciekły
SJP.pl
cieknąc, oddzielić się od czegoś; odpłynąć; odsączyć się;
SJP.pl
1. odmiana jakiegoś koloru rózniąca się stopniem intensywności lub domieszką jakiejś innej barwy;
2. nieznaczna odmiana czegoś, drobna, subtelna różnica zaznaczająca się w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odmiana koloru, która różni się od niego intensywnością lub domieszką innego koloru
(1.2) nieznaczna różnica lub cecha trudno postrzegalna
Wiktionary
Odcień – w teorii koloru jedna z głównych cech koloru, obok jasności i nasycenia, zdefiniowana technicznie (przez CIECAM02) jako „stopień, w którym bodziec może być opisany jako podobny lub różny od bodźców opisanych jako czerwony, zielony, niebieski i żółty”. W malarskiej teorii koloru odpowiada ona czystym i nasyconym kolorom – bez domieszek szarości, przyciemniania lub rozjaśniania. Jest to jeden z elementów koła barw.
Wikipedia
(1.1) W miejscach nasłonecznionych trawa miała żółty odcień.
(1.2) W jego pożegnalnych słowach zauważyłem odcień smutku.
Wiktionary
IPA: ˈɔtʲt͡ɕɛ̇̃ɲ, AS: otʹćė̃ń
Wiktionary
(1.2) niuans
Wiktionary
dawniej: uwydatniać, wykazywać różnice
SJP.pl
pierwsza współrzędna w kartezjańskim układzie współrzędnych (zwanym też prostokątnym układem współrzędnych); oznaczana jest przeważnie symbolem x, a jej oś symbolem OX
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. jedna ze współrzędnych, wykreślana na osi poziomej i oznaczana symbolem x;
(1.2) mat. liczba rzeczywista określająca wartość współrzędnej x
Wiktionary
Odcięta (łac. abscissa) – pierwsza współrzędna w kartezjańskim układzie współrzędnych (zwanym też prostokątnym układem współrzędnych). Oznaczana jest przeważnie symbolem x, zaś jej oś symbolem OX.
Wikipedia
rzecz. odcięcie n., odciętość ż.
przym. odcięty
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odciąć)
(1.1) tnąc, oddzielać coś od jakiejś całości
(1.2) tnąc, uwalniać coś lub kogoś
(1.3) przerywać dopływ czegoś
(2.2) przen. zrywać z czymś lub z kimś
(2.3) przen. zajmować odrębne stanowisko w jakiejś sprawie lub nie brać w czymś udziału
(2.4) przen. trafnie i szybko odpowiadać na postawiony zarzut, na krytykę itp.
(2.5) przen. wyraźnie zarysować się na jakimś tle
Wiktionary
(2.5) Przedwczesna siwizna na skroniach jasnym srebrem odcina się od ciemnej twarzy.
Wiktionary
IPA: ɔtʲˈt͡ɕĩnat͡ɕ, AS: otʹćĩnać
Wiktionary
rzecz. odcięcie n., odcinanie n., cięcie n., odcinek m.
czas. odciąć, ciąć ndk.
przym. odcinkowy
przysł. odcinkowo
Wiktionary
Odcinacz (ang. on-load switch) – połącznik mechanizmowy przeznaczony do przewodzenia określonych prądów ale praktycznie biorąc, niezdolny do wyłączania prądu poza przypadkiem bardzo małych prądów lub napięć łączeniowych nie powodujących powstania łuku elektrycznego.
Wikipedia
ręczne narządzie do cięcia metalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odcinać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲt͡ɕĩˈnãɲɛ, AS: otʹćĩnãńe
Wiktionary
czas. odcinać, odciąć
rzecz. odcięcie n.
Wiktionary
uszyty z więcej niż jednego kawałka materiału
SJP.pl
zdrobnienie od: odcinek
SJP.pl
1. film, audycja lub utwór literacki, będący częścią cyklu;
2. odcięta część jakiegoś dokumentu, będąca zwykle dowodem dokonania transakcji;
3. to, co zostało oderwane lub odcięte od czegoś, wydzielona część większej całości;
4. wydzielona część jakiejś działalności; zakres;
5. część prostej ograniczona dwoma punktami;
6. teren wyznaczony na samodzielne działania jednostki wojskowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. liter. jeden fragment powieści, filmu itp., należący do większej całości, publikowany lub emitowany osobno
(1.2) geom. zbiór wszystkich punktów leżących pomiędzy dwoma punktami krzywej (w domyśle: prostej), włącznie z tymi punktami;
(1.3) fragment czegoś podłużnego, na podobieństwo odcinka (1.2)
(1.4) fragment większej całości, odcięty od niej
Wiktionary
Odcinek – część prostej zawarta pomiędzy dwoma jej punktami z tymi punktami włącznie. Odcinek w całości zawiera się wewnątrz tej prostej.
W przestrzeni trójwymiarowej z kartezjańskim układem współrzędnych XYZ odcinek o końcach (x_{1},y_{1},z_{1}),\ (x_{2},y_{2},z_{2}) jest zbiorem punktów (x,y,z) opisanych układem równań
Wikipedia
(1.1) Telewizja nadała tylko niektóre odcinki serialu.
(1.2) Odcinek łączący dwa punkty na okręgu to cięciwa.
(1.3) Ten odcinek drogi jest bardzo niebezpieczny.
(1.4) Po wypełnieniu polecenia przelewu otrzymasz odcinek, który jest twoim dowodem wpłaty.
Wiktionary
IPA: ɔtʲˈt͡ɕĩnɛk, AS: otʹćĩnek
Wiktionary
przym. odcinkowy
czas. ciąć ndk., odcinać ndk., odciąć dk.
Wiktionary
(1.1) urywek
(1.3) fragment
(1.4) skrawek, urywek
Wiktionary
1. film, audycja lub utwór literacki, będący częścią cyklu;
2. odcięta część jakiegoś dokumentu, będąca zwykle dowodem dokonania transakcji;
3. to, co zostało oderwane lub odcięte od czegoś, wydzielona część większej całości;
4. wydzielona część jakiejś działalności; zakres;
5. część prostej ograniczona dwoma punktami;
6. teren wyznaczony na samodzielne działania jednostki wojskowej
SJP.pl
potocznie: film lub program emitowany w telewizji w kilku odcinkach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się tylko do odcinka, obejmujący odcinek
(1.2) składający się z odcinków, mający odcinki
Wiktionary
(1.1) W badaniu tym można wykazać zwykle asymetryczny przerost lewej komory, o cechach uogólnionego lub odcinkowego pogrubienia ściany lewej komory…
Wiktionary
rzecz. odcinek mrz.
czas. odciąć dk., odcinać ndk.
Wiktionary
(1.1) częściowy, szczegółowy
Wiktionary
ciosając, oddzielić od czegoś jakąś część
SJP.pl
1. ślad pozostawiony przez odciśnięcie jakiegoś przedmiotu; ślad;
2. twarde zgrubienie naskórka; nagniotek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odbicie kształtu jakiegoś obiektu, przedmiotu w innym
(1.2) med. zgrubienie skóry powstałe na skutek ucisku
Wiktionary
Nagniotek, odcisk (łac. clavus, gr. heloma) – reakcja obronna skóry na miejscowy ucisk lub tarcie. Drażniona w ten sposób skóra przyspiesza produkcję spłaszczonych komórek rogowych, przyspiesza proces ich dojrzewania, zagęszcza włókna kolagenowe. Wywierany ucisk wgniata te twarde komórki w głąb skóry pobudzając w ten sposób ich dalsze wytwarzanie. Centralnie w nagniotku zlokalizowany jest czop rogowy nazywany rdzeniem, mający zwykle kształt stożka, którego ostry wierzchołek skierowany jest w głąb skóry, co może powodować podrażnienie zakończeń nerwowych i następowy napadowy ból.
Wikipedia
IPA: ˈɔtʲt͡ɕisk, AS: otʹćisk
Wiktionary
rzecz. odciskanie n., odciśnięcie n.
czas. odciskać ndk., odciskiwać dk., cisnąć ndk.
Wiktionary
(1.2) nagniotek, modzel, odgniotek
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odcisnąć)
(1.1) zostawiać ślad czegoś na pewnej powierzchni, wciskając w nią to coś
(1.2) ściskać lub tłoczyć coś, oddzielając od tego płyn
(1.3) wywierać trwały, istotny wpływ na kimś lub czymś
czasownik zwrotny niedokonany odciskać się (dk. odcisnąć się)
(2.1) zostawiać swój ślad na pewnej powierzchni, wciskając się w nią
(2.2) wywierać trwały, istotny wpływ na kimś lub czymś
Wiktionary
(1.1) Nawierzchnię tworzyły betonowe płyty, w których, po zabarwieniu, odciskano wzory „udające” kostkę.
(1.2) Bacowie odciskali ser w charakterystycznych formach.
(1.3) Wolontariat odciska swoje dobroczynne piętno we wszystkich innych dziedzinach życia, […]
(2.1) Ślady tych gadów odciskały się w nadbrzeżnym mule, który później przysypał piasek.
(2.2) Gorzej, że przeszłość odciskała się na ważnych decyzjach państwowych.
Wiktionary
rzecz. odcisk m., odciskanie n.
czas. odcisnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odciskać.
Wiktionary
rzecz. odciśnięcie n., odcisk m.
czas. odciskać ndk., odcisnąć dk.
Wiktionary
usuwać cukier
SJP.pl
usuwać cukier
SJP.pl
usunąć cukier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odczarowywać.
Wiktionary
rzecz. odczarowanie n.
czas. odczarowywać ndk., odczarować dk.
przym. czarujący
Wiktionary
w językoznawstwie: pochodzący, utworzony od czasownika; dewerbalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. utworzony od czasownika, pochodzący od czasownika
Wiktionary
rzecz. czas mrz., czasownik mos./mrz.
przym. czasownikowy
Wiktionary
(1.1) dewerbalny; skr. odczas.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odczekiwać)
(1.1) zaczekać przez pewien czas do określonej chwili
Wiktionary
(1.1) Kloss odczekał chwilę, potem ruszył przed siebie ciemnym korytarzem i w dół, po schodach, których nikt nie pilnował.
Wiktionary
czas. czekać, odczekiwać ndk.
rzecz. odczekanie n., wyczekanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odczekać.
Wiktionary
rzecz. czekanie n., wyczekiwanie n., wyczekanie n., przeczekiwanie n., przeczekanie n., oczekiwanie n.
czas. czekać ndk., wyczekiwać ndk., wyczekać dk., przeczekiwać ndk., przeczekać dk., odczekać dk., oczekiwać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odczekać)
(1.1) czekać przez pewien czas do określonej chwili
Wiktionary
(1.1) Teraz uważnie wysłuchiwał argumentów, odczekiwał na swoją kolej z tym poczuciem pewności i wiarą, że także zostanie wysłuchany.
Wiktionary
czas. odczekać dk.
Wiktionary
oddzielić coś przyczepionego, przymocowanego; odpiąć
SJP.pl
Odczep – dodatkowe połączenie elektryczne uzwojenia. Każda cewka lub uzwojenie będące częścią obwodu elektrycznego posiada dwa połączenia (początkowe i końcowe), pomiędzy którymi znajduje się stała wartość induktancji cewki. Odczepy są dodatkowymi połączeniami, znajdującym się pomiędzy połączeniem początkowym i końcowym, pozwalającymi na skokową regulację charakterystyki uzwojenia (induktancji, napięcia, itd.).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odczepiać.
Wiktionary
czas. odczepiać ndk.
Wiktionary
oddzielić coś przyczepionego, przymocowanego; odpiąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odczepiać)
(1.1) dokonany od|odczepiać.
Wiktionary
(1.1) Na jakimś rozjeździe tuż przed Zakopanem odczepili lokomotywy i na dworzec uroczyście wjechaliśmy ciągnięci przez elektrowóz.
Wiktionary
IPA: ɔṭˈt͡ʃɛpʲit͡ɕ, AS: oṭčepʹić
Wiktionary
rzecz. odczepienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odczepić.
Wiktionary
czas. odczepić
Wiktionary
dawniej: coś, co jest dawane komuś w celu pozbycia się go; dziś tylko w potocznych wyrażeniach: na odczepne, na odczepnego - w celu pozbycia się kogoś lub uwolnienia się od czyjejś natarczywości; na odczepkę
SJP.pl
archaicznie: powiedziany lub zrobiony po to, żeby uwolnić się od kogoś, od czyjegoś towarzystwa
SJP.pl
rzadko: czerpiąc, ujmować, odlewać czegoś trochę
SJP.pl
1. przeżyć coś uczuciowo;
2. uświadomić coś cobie, zdać sobie sprawę z czegoś;
3. zareagować doznaniem zmysłowym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odczuwać)
(1.1) dokonany od|odczuwać.
Wiktionary
IPA: ˈɔṭt͡ʃut͡ɕ, AS: oṭčuć
Wiktionary
czas. poczuć, uczuć, czuć
rzecz. odczucie n., czucie n.
przym. czujny, odczuwalny
Wiktionary
1. przeżyć coś uczuciowo;
2. uświadomić coś cobie, zdać sobie sprawę z czegoś;
3. zareagować doznaniem zmysłowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wrażenie, które się odczuwa
(1.2) to, co można odczuwać zmysłami
Wiktionary
IPA: ɔṭˈt͡ʃut͡ɕɛ, AS: oṭčuće
Wiktionary
rzecz. czucie n., odczuwanie n., uczucie n.
czas. uczuć, poczuć, czuć ndk., odczuć dk., odczuwać ndk.
przym. odczuwalny
przysł. odczuwalnie
Wiktionary
(1.1) doznanie, wrażenie
Wiktionary
1. zmniejszyć czułość materiału światłoczułego;
2. zlikwidować alergię metodami farmakologiczny; wyleczyć uczulenie;
3. odczulić się - wyleczyć się z alergii
SJP.pl
czasownik
(1.1) reagować na coś zmysłowo, doświadczać czegoś za pomocą zmysłów
(1.2) interpretować coś
Wiktionary
(1.1) Nie lubię odczuwać głodu.
(1.2) Odczuwam tę sytuację jako niezwykłą.
Wiktionary
IPA: ɔṭˈt͡ʃuvat͡ɕ, AS: oṭčuvać
Wiktionary
czas. czuć, przeczuwać, wyczuwać, wczuwać się, czuły, poczuć, uczuć
rzecz. odczucie n., odczuwanie n., czucie, uczucie, wyczucie, przeczucie
przym. czuły, odczuwalny
Wiktionary
(1.1) doświadczać
Wiktionary
dający się odczuć, zauważyć; wyczuwalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dający się odczuć, wyczuwalny
Wiktionary
(1.1) Czy uszczuplenie planów lekcji o dwie godziny tygodniowe, będzie dla uczniów odczuwalne?
(1.1) Znakomita organizacja pracy, łatwość dostępu do zbiorów powoduje, że trud związany ze zbieraniem materiałów nie jest zbyt odczuwalny.
Wiktionary
przysł. odczuwalnie
rzecz. odczucie n., odczuwanie n.
czas. odczuwać ndk., odczuć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odczuwać.
Wiktionary
IPA: ˌɔṭt͡ʃuˈvãɲɛ, AS: oṭčuvãńe
Wiktionary
czas. odczuwać
rzecz. odczucie n.
przym. odczuwalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od odczyt
Wiktionary
rzecz. odczyt m.
Wiktionary
w medycynie: odpowiedź organizmu na czynnik zewnętrzny (np. odczyn poszczepienny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. charakterystyka substancji uzależniona od stężenia w niej jonów wodoru
(1.2) med. zaburzenie stanu zdrowia spowodowane reakcją na czynnik zewnętrzny
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. odczynienie n.
czas. odczynić dk., odczyniać ndk.
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. odczynić)
(1.1) według dawnych wierzeń ludowych: niweczyć siłę czarów; zdejmować urok z kogoś (lub z czegoś)
(1.2) przest. wykrywać za pomocą środków chemicznych
(1.3) slang. robić coś dziwnego, infantylnego lub bezsensownego
Wiktionary
(1.1) Umiała sprowadzać i odczyniać czary za pomocą modlitw i cudownych ziół.
(1.2) Wróciwszy do domu, począł skrupulatnie odczyniać depeszę zapisaną sympatycznym atramentem.
(1.3) Co tu się odczynia?…
Wiktionary
rzecz. odczynianie n., odczynienie n., odczyn mrz.
czas. odczynić dk.
Wiktionary
(1.1) odczarowywać
(1.3) pot. wyprawiać, wyrabiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odczyniać.
Wiktionary
czas. odczyniać ndk.
Wiktionary
związek chemiczny używany w analizie chemicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja chemiczna wykorzystywana w jakimś procesie;
Wiktionary
Odczynnik chemiczny – dany związek chemiczny lub – w sensie bardziej ogólnym – określona mieszanina związków chemicznych (lub ich roztwór), przygotowana pod kątem przewidywanego sposobu wykorzystania w pracy laboratoryjnej.
Odczynnik chemiczny może mieć określoną czystość substancji, zmierzone zanieczyszczenia, odpowiedni sposób konfekcji, wyznaczony okres trwałości, a jego opakowanie oraz sposób przechowywania dostosowane są do zapewnienia wymaganego w danych zastosowaniach stopnia niezmienności składu chemicznego. Na wpływ tej niezmienności może mieć również ujawnienie producenta, wykonawcy lub dostawcy, oraz jego niezmienianie.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) chem. związany z odczynnikiem
Wiktionary
1. wykład najczęściej o treści popularnonaukowej, wygłaszany lub odczytywany przed publicznością; prelekcja;
2. odczytanie czegoś, zwłaszcza wyniku obliczeń zarejestrowanych przez jakiś przyrząd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wykład publicznie wygłoszony zwykle na temat popularnonaukowy
(1.2) sprawdzenie wartości zarejestrowanej na przyrządzie pomiarowym
Wiktionary
czas. odczytać, odczytywać, czytać
rzecz. odczytanie n., odczytywanie n., odczycik mrz.
przym. odczytowy, poczytny
Wiktionary
(1.1) prelekcja, referat, wykład
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|odczytywać.
Wiktionary
(1.1) Od dłuższego czasu przyglądał się bacznie to Zygmuntowi, to stadu chmur. Z wyrazu twarzy nieznajomego trudno było jednoznacznie odczytać, co sobie myślał o Zygmuncie, jak też nie sposób było zgadnąć, po co i z jakimi zamiarami zjawił się na dachu.
Wiktionary
IPA: ɔṭˈt͡ʃɨtat͡ɕ, AS: oṭčytać
Wiktionary
czas. czytać, odczytywać
rzecz. odczyt m., odczytanie n., odczytywanie n., czytanka ż., czytelność ż., poczytność ż.
przym. poczytny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odczytać.
(1.2) książk. sposób rozumienia, interpretowania danego dzieła
Wiktionary
(1.1) Rodzina zebrała się na odczytanie testamentu.
(1.1) Odbędzie się oficjalne odczytanie testamentu.
(1.2) Znajomość biografii pisarza pozwala na bardziej dogłębne odczytanie jego ostatniej powieści.
Wiktionary
IPA: ˌɔṭt͡ʃɨˈtãɲɛ, AS: oṭčytãńe
Wiktionary
czas. czytać, odczytać dk., odczytywać ndk.
rzecz. poczytność ż., czytelność ż., odczyt, odczytywanie
przym. poczytny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odczytać)
(1.1) czytać tekst zapisany nieznanymi znakami lub zapisany niewyraźnie
(1.2) publicznie czytać na głos
(1.3) zapoznawać się ze wskazaniami urządzenia pomiarowego
(1.4) interpretować coś, domyślać się czegoś
Wiktionary
(1.1) Niewidomi odczytują dotykając pismo palcami.
(1.2) Nasz profesor miał zwyczaj odczytywać listę osób, które zdały egzamin.
(1.3) Podczas jazdy samochodem odczytywałem aktualną prędkość.
(1.4) Zdaje się, że wielokrotnie źle odczytywałem twoje wypowiedzi. Stąd te nieporozumienia.
Wiktionary
IPA: ˌɔṭt͡ʃɨˈtɨvat͡ɕ, AS: oṭčytyvać
Wiktionary
rzecz. odczytywanie n., odczytanie n., odczyt mrz., czytelność ż., poczytność ż.
czas. czytać ndk., odczytać dk.
przym. poczytny
Wiktionary
(1.1) odszyfrowywać, dekodować
(1.2) czytać, wygłaszać
(1.4) domyślać się, interpretować
Wiktionary
dający się odczytać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odczytywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔṭt͡ʃɨtɨˈvãɲɛ, AS: oṭčytyvãńe
Wiktionary
czas. czytać, odczytywać ndk., odczytać dk.
rzecz. odczyt m., odczytanie n., czytelność ż., poczytność ż.
przym. poczytny
Wiktionary
1. pozbawiać cech ludzkich, właściwych człowiekowi; dehumanizować;
2. odczłowieczać się - tracić cechy ludzkie; dehumanizować się
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. odczłowieczyć)
(1.1) pozbawiać cech ludzkich
Wiktionary
IPA: ˌɔṭt͡ʃwɔˈvʲjɛt͡ʃat͡ɕ, AS: oṭču̯ovʹi ̯ečać
Wiktionary
rzecz. człowiek mos., człowieczek mos., odczłowieczanie n., odczłowieczenie n., człowieki mos.
czas. odczłowieczyć
przym. odczłowieczony
Wiktionary
(1.1) dehumanizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odczłowieczać.
Wiktionary
Dehumanizacja (od łac. humanus, ludzki), odczłowieczanie, odczłowieczenie – proces zanegowania człowieczeństwa drugiej osoby, czyli zmiany stosunków interpersonalnych, w wyniku którego zaczyna się postrzegać drugiego człowieka jako zwierzę lub przedmiot pozbawiony jakichkolwiek uczuć, afektów i emocji. Praktyczna definicja określa to zjawisko jako postrzeganie i traktowanie innych ludzi tak, jakby nie posiadali oni zdolności umysłowych, którymi dysponujemy jako istoty ludzkie. W takim ujęciu każdy czyn lub myśl, które traktują kogoś jako mniej niż człowieka, jest aktem odczłowieczenia.
Wikipedia
czas. odczłowieczyć, odczłowieczać ndk.
rzecz. człowieczek mos., człowiek mos., odczłowieczenie n., człowieki mos.
przym. odczłowieczony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pozbawienie cech ludzkich
Wiktionary
Dehumanizacja (od łac. humanus, ludzki), odczłowieczanie, odczłowieczenie – proces zanegowania człowieczeństwa drugiej osoby, czyli zmiany stosunków interpersonalnych, w wyniku którego zaczyna się postrzegać drugiego człowieka jako zwierzę lub przedmiot pozbawiony jakichkolwiek uczuć, afektów i emocji. Praktyczna definicja określa to zjawisko jako postrzeganie i traktowanie innych ludzi tak, jakby nie posiadali oni zdolności umysłowych, którymi dysponujemy jako istoty ludzkie. W takim ujęciu każdy czyn lub myśl, które traktują kogoś jako mniej niż człowieka, jest aktem odczłowieczenia.
Wikipedia
rzecz. odczłowieczanie n., człowieczek mos., człowiek mos., człowieki mos.
czas. odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.
przym. odczłowieczony
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wyzuty z człowieczeństwa
forma czasownika.
(2.1) ims. przym. od odczłowieczyć
Wiktionary
rzecz. odczłowieczanie n., odczłowieczenie n., człowiek mos.
czas. odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.
Wiktionary
1. pozbawić cech ludzkich, właściwych człowiekowi; zdehumanizować;
2. odczłowieczyć się - stracić cechy ludzkie; zdehumanizować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odczłowieczać)
(1.1) pozbawić ludzkich cech
czasownik zwrotny dokonany odczłowieczyć się (ndk. odczłowieczać się)
(2.1) wyzbyć się ludzkich cech
Wiktionary
rzecz. odczłowieczanie n., odczłowieczenie n., człowieczek mos., człowiek mos., człowieki mos.
czas. odczłowieczać ndk.
przym. odczłowieczony
Wiktionary
1. zwrócić coś komuś;
2. dać coś komuś w jakimś celu;
3. dać coś komuś na własność; podarować, ofiarować;
4. umieścić, ulokować kogoś gdzieś;
5. wydalić coś z organizmu;
6. oddać się: poświęcić się czemuś lub komuś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. oddawać)
(1.1) dać coś komuś z powrotem, zwrócić właścicielowi
(1.2) odzwierciedlić, przedstawić coś w odpowiedni sposób
(1.3) przekazać, dostarczyć coś komuś
(1.4) umieścić coś lub kogoś w jakimś miejscu
czasownik zwrotny dokonany oddać się
(2.1) zaangażować się w coś, zrobić coś z pełnym zaangażowaniem
(2.2) podporządkować się komuś
(2.3) przen. o kobiecie odbyć stosunek seksualny z kimś
(2.4) daw. reg-pl|Kresy. o kobiecie wyjść za mąż
Wiktionary
(1.1) Wczoraj prosiłem cię, żebyś oddał mi książkę.
Wiktionary
IPA: ˈɔdːat͡ɕ, AS: o•dać
Wiktionary
rzecz. oddawca m., oddawczyni ż., oddawiny nmos., oddawanie n., oddanie n.
czas. dać, oddawać ndk.
przym. oddany
Wiktionary
(1.1) zwrócić
Wiktionary
poetycko: daleka przestrzeń; dal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. poet. dal, odległa przestrzeń
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: oddalić
Wiktionary
(1.1) dal, oddalenie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. oddalić)
(1.1) zwiększać odległość pomiędzy danymi jednostkami
(1.2) przesuwać na czas późniejszy
(1.3) czynić mniej realnym, nie dopuszczać do wystąpienia czego
(1.4) powodować osłabienie albo utratę więzi
(1.5) czynić co rzekomo dalszym poprzez optyczne pomniejszanie
(1.6) przest. zwalniać z pracy
(1.7) daw. nakazywać odejść komu
(1.8) praw. uznać żądania powoda za nieuzasadnione ze względów merytorycznych, z możliwością wniesienia apelacji
czasownik zwrotny niedokonany oddalać się (dk. oddalić się)
(2.1) zwiększać własną odległość od czego lub kogo
(2.2) stawać się mniej widzialnym czy słyszalnym
(2.3) opuszczać samowolnie jakieś miejsce
(2.4) przesuwać się w czasie
(2.5) stawać się mniej realnym
(2.6) osłabiać lub tracić więź
Wiktionary
(1.7) Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Wiktionary
rzecz. oddalanie n., oddalenie n.
czas. oddalić dk.
przym. oddalony, dalszy
Wiktionary
(1.1) odsuwać
(1.2) odkładać
(1.3) udaremniać
(2.1) odchodzić, odjeżdżać, odlatywać, odpływać, odsuwać się, wycofywać się
(2.2) niknąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oddalać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdːaˈlãɲɛ, AS: o•dalãńe
Wiktionary
czas. oddalać, oddalić
rzecz. oddalenie n.
przym. oddalony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oddalić.
(1.2) odległość
(1.3) praw. uznanie żądania powoda za nieuzasadnione ze względów merytorycznych, z możliwością wniesienia apelacji
Wiktionary
Oddalenie – solowy album Kazika nagrany tylko przy pomocy samplera. Nagrań muzyki dokonano w piwnicy Oddalenie (czyli w prywatnej piwnicy Kazika, która widnieje na okładce) a wokali w studiu Winicjusza Chrósta w Warszawie.
Wikipedia
rzecz. oddalanie n.
czas. oddalić dk., oddalać ndk.
przym. dalszy, oddalony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. oddalać)
(1.1) dokonany od|oddalać.
czasownik zwrotny dokonany oddalić się (ndk. oddalać się)
(2.1) dokonany od|oddalać się.
Wiktionary
rzecz. oddalanie n., oddalenie n., dal ż.
czas. oddalać ndk.
przym. oddalony, dalszy
Wiktionary
1. będący w pewnym oddaleniu od czegoś; odległy, daleki;
2. taki, który się oddalił od ludzi; odizolowany
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) położony w znacznej odległości przestrzennej albo czasowej od czegoś
Wiktionary
rzecz. oddalanie n., oddalenie n.
czas. oddalać ndk., oddalić dk.
Wiktionary
(1.1) daleki, odległy
Wiktionary
1. zwrócić coś komuś;
2. dać coś komuś w jakimś celu;
3. dać coś komuś na własność; podarować, ofiarować;
4. umieścić, ulokować kogoś gdzieś;
5. wydalić coś z organizmu;
6. oddać się: poświęcić się czemuś lub komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oddawać.
(1.2) wierność, poświęcenie określonej sprawie, idei lub osobie
(1.3) oddanie się – pozostawanie do dyspozycji innej osoby (lub osób, np. policji)
Wiktionary
IPA: ɔdˈːãɲɛ, AS: o•dãńe
Wiktionary
rzecz. oddawanie n.
czas. oddawać, oddać
przym. oddany
Wiktionary
1. zwrócić coś komuś;
2. dać coś komuś w jakimś celu;
3. dać coś komuś na własność; podarować, ofiarować;
4. umieścić, ulokować kogoś gdzieś;
5. wydalić coś z organizmu;
6. oddać się: poświęcić się czemuś lub komuś
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: oddać
przymiotnik
(2.1) gotów do poświęceń dla kogoś lub czegoś; wierny, lojalny, przywiązany
Wiktionary
(1.1) Nowa bioelektrownia została oddana do użytku.
(2.1) Zobacz jak z przerażonej, wycofanej kuli białego nieszczęścia, która już na nic nie czeka, odradza się dumny, odważny, oddany opiekunom pies.
Wiktionary
czas. oddać dk., oddawać ndk.
rzecz. oddanie n., oddawanie n.
Wiktionary
1. zwracać coś komuś;
2. dawać coś komuś w jakimś celu;
3. dawać coś komuś na własność; ofiarowywać;
4. umieszczać, lokować kogoś gdzieś;
5. wydalać coś z organizmu;
6. oddawać się: poświęcać się czemuś lub komuś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oddać)
(1.1) dawać coś komuś z powrotem, zwracać właścicielowi
(1.2) odzwierciedlać, przedstawiać coś w odpowiedni sposób
(1.3) przekazywać, dostarczać coś komuś
(1.4) umieszczać coś lub kogoś w jakimś miejscu
czasownik zwrotny niedokonany oddawać się
(2.1) angażować się w coś, robić coś z pełnym zaangażowaniem
(2.2) podporządkowywać się komuś
(2.3) przen. o kobiecie odbywać stosunek seksualny z kimś
Wiktionary
(1.2) Lekkie i frywolne, a zarazem szybko wpadające w ucho melodie wspaniale oddawały atmosferę Wiednia z początku XX wieku. (z [http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ferenc_Leh%C3%A1r&oldid=11071344 Wikipedii])
(2.1) Razem z przyjaciółmi oddawałem się słuchaniu muzyki.
Wiktionary
IPA: ɔdˈːavat͡ɕ, AS: o•davać
Wiktionary
rzecz. oddawca m., oddawczyni ż., oddawiny nmos., oddawanie n., oddanie n.
czas. dać, oddać dk.
przym. oddany
Wiktionary
(1.1) zwracać, odnosić
(1.2) przedstawiać, odzwierciedlać, wyrażać, obrazować, charakteryzować, opisywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zwracanie czegoś komuś
(1.2) odpłacanie komuś za coś w podobny sposób
(1.3) oddawanie moczu: sikanie
Wiktionary
IPA: ˌɔdːaˈvãɲɛ, AS: o•davãńe
Wiktionary
czas. oddawać ndk., oddać dk.
rzecz. oddanie n.
przym. oddany
Wiktionary
(1.1) zwracanie
(1.2) odwzajemnianie
Wiktionary
kobieta dostarczająca coś komuś
SJP.pl
1. pobieranie tlenu do organizmu poprzez odruchowe wciąganie powietrza do płuc i wydychanie;
2. wydychane powietrze;
3. potocznie: chwila odpoczynku, tchnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pobranie tlenu poprzez wciągnięcie go do płuc
(1.2) oddychanie
Wiktionary
Oddychanie (łac. respiratio – oddychanie) – procesy życiowe związane z uzyskiwaniem przez organizmy energii użytecznej biologicznie:
Wikipedia
(1.1) Proszę wziąć głęboki oddech.
(1.2) Bazyliszek potrafi wstrzymać oddech pod wodą na 30 minut!
Wiktionary
IPA: ˈɔdːɛx, AS: o•deχ
Wiktionary
rzecz. oddychanie n., bezdech m., dech m.
czas. oddychać ndk., odechnąć dk., dychać ndk.
przym. oddechowy, bezdechowy
przysł. oddechowo
Wiktionary
(1.1) wdech, wydech, tchnienie, dech
Wiktionary
przyrząd do mierzenia ilości wdychanego i wydychanego powietrza; spirometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. rzad. przyrząd służący do mierzenia ilość powietrza wdychanego i wydychanego
Wiktionary
(1.1) spirometr, daw. dechomierz
Wiktionary
→ oddech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fizj. dotyczący oddechu i oddychania
Wiktionary
(1.1) Sekida dokładnie opisuje techniki oddechowe, sugerując, że przedstawia zachodnim czytelnikom skrzętnie dotąd skrywane tajemnice mistrzów zen.
Wiktionary
rzecz. oddech m., oddychanie n.
czas. oddychać ndk.
Wiktionary
dawniej: wygłaszać utwór literacki w sposób artystyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oddelegować.
Wiktionary
czas. oddelegować dk.
rzecz. delegacja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oddelegowywać.
Wiktionary
czas. oddelegowywać ndk.
Wiktionary
1. pozbawić kogoś cech demonicznych, doprowadzić do postrzegania kogoś jako zwykłej, nie budzącej obaw osoby
2. oddemonizować się - oddemonizować samego siebie
SJP.pl
1. pozbawiać cech demonicznych;
2. oddemonizowywać się - tracić cechy demoniczne
SJP.pl
oddzielać przez destylację
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. oddestylować)
(1.1) oddzielać pewną substancję od zawierającej ją mieszaniny poprzez destylację
Wiktionary
(1.1) Kiedy urządzałem w domu jakieś przyjęcie, wiozłem zakupiony nań alkohol do laboratorium kontroli żywności sanepidu, gdzie znajome chemiczki przepuszczały go przez aparaturę, oddestylowując wszystko, czego w wódce być nie powinno: surogaty, substancje o działaniu oszałamiającym i zaostrzającym smak.
Wiktionary
rzecz. destylacja ż., destylat m.
czas. destylować ndk., oddestylować dk., przedestylować dk., przedestylowywać ndk., wydestylować dk., wydestylowywać ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób oddolny
Wiktionary
rzecz. dół m.
przym. oddolny
Wiktionary
1. pochodzący od pracowników, a nie od zarządu;
2. pochodzący od obywateli, a nie od władz państwowych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący od pracowników lub zwykłych obywateli, a nie od ich kierownictwa lub jakichkolwiek władz
Wiktionary
przysł. oddolnie
Wiktionary
1. pozbawić cech dramatu;
2. pozbawić cech dramatyczności, tragizmu
SJP.pl
usunąć z jakiegoś obszaru drzewa
SJP.pl
mówić, czytać coś niewyraźnie, jąkając się; wybąkiwać
SJP.pl
wdychać i wydychać tlen atmosferyczny
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) fizj. zool. biol. pobierać tlen z naturalnego dla danego gatunku środowiska
(1.2) przen. med. fizj. fant. przejawiać funkcje życiowe
Wiktionary
IPA: ɔdˈːɨxat͡ɕ, AS: o•dyχać
Wiktionary
czas. odetchnąć dk.
rzecz. oddychanie n., oddech m., odetchnięcie n.
przym. oddechowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. dychać.
Wiktionary
potocznie:
1. osoba, która często sapie, oddycha z trudem;
2. urządzenie regulujące oddech
SJP.pl
wdychać i wydychać tlen atmosferyczny
SJP.pl
parametr określający odporność tkaniny na parowanie
SJP.pl
wdychać i wydychać tlen atmosferyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oddychać.
Wiktionary
Oddychanie (łac. respiratio – oddychanie) – procesy życiowe związane z uzyskiwaniem przez organizmy energii użytecznej biologicznie:
Wikipedia
IPA: ˌɔdːɨˈxãɲɛ, AS: o•dyχãńe
Wiktionary
czas. oddychać
rzecz. oddech
przym. oddechowy
Wiktionary
zdrobnienie od: oddział
SJP.pl
część składowa instytucji stanowiąca pewną całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odrębna i samodzielnie działająca część jakiejś organizacji lub urzędu
(1.2) grupa ludzi jako część pewnej formacji
(1.3) geol. jednostka chronostratygraficzna dziejów Ziemi, część systemu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Firma utworzyła nowe oddziały w Poznaniu i Szczecinie.
(1.1) Pacjenta przewieziono na oddział ratunkowy.
(1.2) Oddziałowi policji rozkazano pacyfikację protestu przed gmachem urzędu.
Wiktionary
IPA: ˈɔdʲd͡ʑaw, AS: odʹʒ́au̯
Wiktionary
rzecz. oddziałowa ż., pododdział m.
:: zdrobn. oddzialik m.
przym. oddziałowy, wewnątrzoddziałowy, przyoddziałowy
czas. oddzielić, udzielać, oddzielać ndk.
przysł. oddzielnie
Wiktionary
(1.1) filia, agenda, placówka, ekspozytura, biuro
(1.2) zespół, formacja, sekcja, jednostka, drużyna, ekipa, brygada
Wiktionary
1. kobieta kierująca pielęgniarkami na oddziale szpitalnym;
2. kierowniczka oddziału w fabryce
SJP.pl
1. wpływać;
2. powodować jakąś reakcję;
3. działać z określoną siłą na inne obiekty
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. oddziałać)
(1.1) wpływać, powodować skutek
(1.2) chem. powodować reakcję chemiczną
Wiktionary
IPA: ˌɔdʲd͡ʑaˈwɨvat͡ɕ, AS: odʹʒ́au̯yvać
Wiktionary
rzecz. oddziaływanie n.
Wiktionary
(1.1) działać, wpływać, rzad. interagować
Wiktionary
1. wpływać;
2. powodować jakąś reakcję;
3. działać z określoną siłą na inne obiekty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oddziaływać.
(1.2) książk. wywierany wpływ
(1.3) fiz. zjawisko przyciągania lub odpychania obiektów
Wiktionary
(1.2) Osteoporoza faktycznie ma większe oddziaływanie w krajach, w których konsumuje się duże ilości mleka i serów.
(1.3) Foton przenosi oddziaływanie elektromagnetyczne.
Wiktionary
IPA: ˌɔdʲd͡ʑawɨˈvãɲɛ, AS: odʹʒ́au̯yvãńe
Wiktionary
czas. oddziaływać
Wiktionary
dawniej:
1. odziedziczać;
2. pozbawiać prawa do spadku; wydziedziczać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. oddzielić)
(1.1) separować jedną rzecz od drugiej
(1.2) separować kogoś od jakiejś grupy
(1.3) powodować że fragment przestaje z czymś tworzyć całość
czasownik zwrotny niedokonany oddzielać się (dk. oddzielić się)
(2.1) oddzielać (1.2) siebie od jakiejś grupy
(2.2) ulegać odłączaniu od całości
Wiktionary
(1.1) Piłem dużo, ale starannie oddzielając czas pracy od czasu rozluźnień.
Wiktionary
IPA: ɔdʲˈd͡ʑɛlat͡ɕ, AS: odʹʒ́elać
Wiktionary
rzecz. podzielnica ż., oddział, oddzielanie, oddzielenie
czas. oddzielić dk.
przysł. oddzielnie
Wiktionary
Oddzielacz (ang. connecting removable link) – połącznik bezmechanizmowy o trudno rozłączalnych zestykach (np. skręcanych śrubami).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oddzielać.
Wiktionary
czas. oddzielać, oddzielić
przysł. oddzielnie
rzecz. podzielnica ż., oddzielenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oddzielić.
Wiktionary
czas. oddzielać, oddzielić
przysł. oddzielnie
rzecz. podzielnica ż., oddzielanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. oddzielać)
(1.1) dokonany od|oddzielać.
Wiktionary
rzecz. oddział m., oddziałek m., oddziałowy m., oddzielenie n., oddzielanie n., podzielnica ż.
czas. oddzielać ndk.
przym. oddzielny, oddziałowy
przym. oddzielnie
przysł. oddzielnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) nie razem, osobno
Wiktionary
rzecz. oddział m., oddzielanie n., oddzielenie n.
czas. oddzielić dk., oddzielać ndk.
przym. oddzielny
Wiktionary
(1.1) pojedynczo, odrębnie, rozdzielnie
Wiktionary
cecha czegoś stanowiącego osobną i samodzielną całość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który stanowi samodzielną całość
Wiktionary
IPA: ɔdʲˈd͡ʑɛlnɨ, AS: odʹʒ́elny
Wiktionary
przysł. oddzielnie
czas. oddzielić
Wiktionary
(1.1) odrębny, osobny
Wiktionary
odłamać coś dziobem
SJP.pl
1. dźwięk odbity lub rozproszony; odgłos, pogłos;
2. reakcja na coś; odzew, rezonans
SJP.pl
1. dźwięk odbity lub rozproszony; odgłos, pogłos;
2. reakcja na coś; odzew, rezonans
SJP.pl
ogół zabiegów zmierzających do wyciszenia źródła hałasu lub zabezpieczenia wnętrza przed hałasami z zewnątrz; asonoryzacja
SJP.pl
1. odpowiedzieć telefonicznie na wcześniejszy telefon od kogoś;
2. o dzwonie, zegarze: wybić godzinę;
3. dzwoniąc, ogłosić rozpoczęcie jakiejś czynności
SJP.pl
1. spłacić lub umorzyć czyjeś zobowiązania;
2. oddłużyć się - pozbyć się części lub całości zadłużenia przez jego spłatę lub doprowadzenie do umorzenia
SJP.pl
przyimek
(1.1) forma oboczna przyimka od
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) […] ale nas zbaw ode złego […] (słowa modlitwy Ojcze Nasz)
Wiktionary
IPA: ˈɔdɛ, AS: ode
Wiktionary
przyim. od
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przyim. od
frazeologia.
jedno jabłko dziennie trzyma lekarza z dala ode mnie
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|od.
źródła.
== ode (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-ode.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) oda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
o ugotowanych ziemniakach: stwardnieć, stracić smak
SJP.pl
o ugotowanych ziemniakach: stwardnieć, stracić smak
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odbierać)
(1.1) dokonany od|odbierać.
Wiktionary
(1.1) -Nie otworzył nawet ust, blada wściekłość odebrała mu mowę.
Wiktionary
IPA: ɔˈdɛbrat͡ɕ, AS: odebrać
Wiktionary
rzecz. odbieranie n., odebranie n., odbiorca m., odbiór m., odbiorczyni ż.
czas. odbierać
wykrz. odbiór
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odebrać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɛˈbrãɲɛ, AS: odebrãńe
Wiktionary
czas. odebrać dk., odbierać dk.
rzecz. odbiorczyni ż., odbiór, odbiorca, odbiornik, odbieranie
wykrz. odbiór
Wiktionary
odechciewać się - tracić ochotę na coś
SJP.pl
Wikipedia
Odechowiec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Skaryszew. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka Odachowiec, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Odechowie.
Wikipedia
odpędzić, opędzać się od czegoś/kogoś, por. ognać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odegnać.
Wiktionary
czas. odegnać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odgrywać)
(1.1) muz. odtworzyć utwór za pomocą instrumentu lub urządzenia
(1.2) film. teatr. odtworzyć postać i przebieg wydarzeń w ekranizacji lub inscenizacji
(1.3) udać kogoś innego
(1.4) grając, odzyskać to, co się straciło w poprzedniej grze
(1.5) sport. podać piłkę lub krążek kolejnemu zawodnikowi
czasownik zwrotny dokonany odegrać się (ndk. odgrywać się)
(2.1) odrobić przegraną; odzyskać, co się poprzednio przegrało
(2.2) odbyć się, zajść gdzieś w danym czasie
(2.3) pot. zrobić komuś coś złego w odwecie za doznane krzywdy
Wiktionary
(1.1) Ten trudniejszy ustęp skrzypek dość niedbale odegrał z partytury.
Wiktionary
rzecz. odegranie n., grajek mos.
Wiktionary
(2.2) odbyć się, wydarzyć się, zajść
(2.3) zemścić się
Wiktionary
dawniej: odgrzewać
SJP.pl
dawniej: odpowiedzieć grzmotem; odgrzmieć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odjąć)
(1.1) mat. wykonywać działanie odejmowania;
(1.2) zabierać część jakiejś całości
(1.3) usuwać operacyjnie część ciała
Wiktionary
(1.1) Odejmij liczbę od niej samej, a dostaniesz różnicę zero.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɛjˈmɔvat͡ɕ, AS: odei ̯movać
Wiktionary
rzecz. odjemna ż., odjemnik m., odejmowanie n., odjęcie n.
czas. odjąć dk.
Wiktionary
(1.3) amputować
Wiktionary
możliwy do odejmowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mat. jedno z czterech podstawowych działań arytmetycznych, działanie odwrotne do dodawania;
(1.2) odczasownikowy od|odejmować.
Wiktionary
Odejmowanie – działanie odwrotne do dodawania. Odejmowane obiekty to odpowiednio odjemna i odjemnik, wynik zaś nazywany jest różnicą.
Odejmowanie oznaczane jest zwyczajowo znakiem minusa.
Odejmowanie zalicza się do czterech podstawowych działań arytmetycznych.
Wikipedia
(1.1) Różnica to wynik odejmowania.
(1.2) Lecz odejmowanie komuś należnej mu zapłaty jest niesprawiedliwością, której nie można Bogu przypisać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɛjmɔˈvãɲɛ, AS: odei ̯movãńe
Wiktionary
rzecz. odjemna ż., odjemnik m., odjęcie n.
czas. odejmować ndk., odjąć dk.
przym. odjemny
Wiktionary
1. idąc oddalić się, opuścić jakieś miejsce;
2. opuścić, zerwać, rozstać się z kimś;
3. odjechać, odpłynąć, wyruszyć w drogę;
4. umrzeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odchodzić)
(1.1) oddalić się od jakiegoś miejsca
(1.2) opuścić kogoś, zerwać związek z kimś
(1.3) eufem. umrzeć
Wiktionary
(1.2) Mały byłeś, kiedy ojciec odszedł od matki, a potem zabrał cię na wieś.
Wiktionary
IPA: ˈɔdɛjɕt͡ɕ, AS: odei ̯ść
Wiktionary
rzecz. odchodzenie n., odejście n., odchody nmos.
czas. odchodzić ndk.
Wiktionary
(1.1) oddalić się, pójść; reg. śl. odyńść.
(1.2) porzucić, zostawić
Wiktionary
1. idąc oddalić się, opuścić jakieś miejsce;
2. opuścić, zerwać, rozstać się z kimś;
3. odjechać, odpłynąć, wyruszyć w drogę;
4. umrzeć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzecz. odczas. od odejść
(1.2) techn. rozgałęzienie w instalacji
Wiktionary
Odejście – forma manewru taktycznego. To opuszczanie zajmowanych rejonów, pozycji (linii). Manewr ten wykonywany jest w celu wyprowadzenia wojsk spod uderzeń przeważających sił przeciwnika, zajęcia bardziej dogodnego położenia do przyszłych aktywnych działań, zyskania czasu do stworzenia punktu ciężkości na innym obszarze.
Wikipedia
rzecz. odchód m., odchody nmos., odchodzisko n., odchodzenie n.
czas. odejść dk., odchodzić ndk.
przym. odchodowy
przysł. na odchodnym, na odchodne
Wiktionary
(1.1) odjazd, odpłynięcie, wyjście
Wiktionary
izba niższa parlamentu norweskiego (Stortingu) do 2009 roku
SJP.pl
usuwać skądś mgłę
SJP.pl
usuwać skądś mgłę
SJP.pl
usunąć skądś mgłę
SJP.pl
dawniej:
1. pomścić, odpłacić zemstą za coś;
2. odemścić się - zemścić się, dokonać zemsty
SJP.pl
od niego
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) książk. od niego
Wiktionary
(1.1) Gdy zobaczyła po drugiej stronie ulicy swojego byłego, uciekła odeń, jak jej się wydawało, niepostrzeżenie w boczną uliczkę.
Wiktionary
IPA: ˈɔdɛ̃ɲ, AS: odẽń
Wiktionary
miasto w Danii
SJP.pl
Odense (duń. wymowa) – trzecie pod względem wielkości miasto Danii, położone na Fionii, u ujścia do zatoki Odense Fjord. Odense zamieszkuje 182,4 tys. osób (2023). Jest to jedno z najstarszych duńskich miast; w 1988 r. obchodziło tysięczną rocznicę powstania. Siedziba gminy Odense.
Wikipedia
1. w antycznej Grecji - okrągła budowla przykryta dachem, w której odbywały się konkursy muzyczne i recytatorskie
2. rodzaj orkiestry rozrywkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. hist. zadaszona budowla z amfiteatrem, w starożytnej Grecji i Rzymie, w której odbywały się konkursy muzyczne i recytatorskie;
(1.2) muz. orkiestra grająca muzykę rozrywkową, popularna na przełomie XIX i XX w., złożona z muzyków grających na instrumentach dętych z towarzyszeniem kwintetu smyczkowego i perkusji;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔˈdɛɔ̃n, AS: odeõn
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odpychać)
(1.1) dokonany od|odpychać.
czasownik zwrotny dokonany odepchnąć się (ndk. odpychać się)
(2.1) dokonany od|odpychać się.
Wiktionary
rzecz. odepchnięcie n.
przym. odpychający
Wiktionary
1. zmusić siłą do cofnięcia się; odrzucić, odepchnąć kogoś lub coś;
2. obronić się przed napaścią (słowną lub fizyczną), przeciwstawić się czemuś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odpierać)
(1.1) zob. odpierać.
Wiktionary
IPA: ɔˈdɛpʃɛt͡ɕ, AS: odepšeć
Wiktionary
czas. przeć ndk.
rzecz. odparcie n.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) pozbawić erotycznej atmosfery, napięcia
Wiktionary
(1.1) W pustej sali, co się aulą zwie, • pan tak do tablicy przyparł mnie! • No, jak pan mógł? • Szczęściem huk od tego poszedł, • co sytuację oderotyzował.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɛrɔtɨˈzɔvat͡ɕ, AS: oderotyzovać
Wiktionary
rzecz. erotyka ż., Eros m., erotyczność ż., erotoman m., rozerotyzowanie n., erotyzowanie n., rozerotyzowanie n., oderotyzowanie n.
czas. erotyzować ndk., rozerotyzować dk.
przym. erotyczny
przysł. erotycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|oderotyzować.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɛrɔtɨzɔˈvãɲɛ, AS: oderotyzovãńe
Wiktionary
czas. oderotyzować
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odrywać)
(1.1) dokonany od|odrywać.
czasownik zwrotny dokonany oderwać się (ndk. odrywać się)
(2.1) dokonany od|odrywać się.
Wiktionary
rzecz. odrywanie n., oderwanie n.
czas. odrywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przerwanie łączności, powiązania z kimś lub czymś
Wiktionary
rzecz. odrywanie n.
czas. oderwać dk., odrywać ndk.
Wiktionary
(1.1) zerwanie, przerwanie, rozłączenie, odłączenie
Wiktionary
odpisać komuś esemesem
SJP.pl
odpisywać komuś esemesem
SJP.pl
1. → Odessa;
2. obwód odeski - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Odessą, dotyczący Odessy
Wiktionary
rzecz. Odessa ż.
Wiktionary
(1.1) daw. war. odesski
Wiktionary
obicie z desek
SJP.pl
1. miasto na południowej Ukrainie;
2. nazwa kilku miast w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie, położone nad Morzem Czarnym;
Wiktionary
Odessa (ukr. Одеса, Odesa; ros. Одесса, Odiessa) – miasto i stolica obwodu odeskiego Ukrainy, położone nad Morzem Czarnym. Na początku 2024 roku, z liczbą mieszkańców przekraczającą 1 mln, Odessa zajmowała trzecie miejsce (po Kijowie i Charkowie) wśród najludniejszych ukraińskich miast.
Wikipedia
(1.1) Na przełomie XIX i XX wieku Sienkiewicz podróżuje między Odessą a Ostendą, telegrafuje do Warszawy, do którego banku mają przysłać mu pieniądze […]
Wiktionary
rzecz. Odeszczyzna ż.
przym. odeski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odessać.
Wiktionary
czas. odessać dk.
Wiktionary
mieszkaniec Odessy
SJP.pl
mieszkanka Odessy
SJP.pl
1. idąc oddalić się, opuścić jakieś miejsce;
2. opuścić, zerwać, rozstać się z kimś;
3. odjechać, odpłynąć, wyruszyć w drogę;
4. umrzeć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odsyłać)
(1.1) zwrócić coś na drodze przesyłki
(1.2) skierować kogoś do danego miejsca lub innej osoby
Wiktionary
rzecz. odsyłacz mrz., odsyłanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|ż.;
Wiktionary
Odeta − żeńskie imię, południowo-słowiańska forma imienia Odyla – pochodzenia starosaksońskiego, od słowa od (majątek). Oznacza: zamożna.
Inne formy: Oda, Odylia, Odyla, Odylla, Ota, Otylia;Otha (ang.); Oda, Odde, Oddette, Uta, Ute (niem.); Oda, Odona, Odette (fr.); Oda (hiszp.); Odetta (wł.); Odeta (czes., słowac.);Forma męska: Odo, Odon, Odilo, Otto, Otton.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych
SJP.pl
Odętka (Physostegia L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Obejmuje 12–13 gatunków. Rosną one na wilgotnych łąkach, preriach i w lasach Ameryki Północnej, z wyjątkiem jej południowo-zachodniej części. Jeden gatunek – odętka wirginijska P. virginiana – uprawiany jest jako roślina ozdobna.
Wikipedia
udrożnić
SJP.pl
dawniej: pycha, nadętość
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Odetta, właśc. Odetta Holmes Felious (ur. 31 grudnia 1930 w Birmingham, zm. 2 grudnia 2008 w Nowym Jorku) − amerykańska piosenkarka, gitarzystka, autorka tekstów, a także działaczka na rzecz praw człowieka, Afroamerykanka, odznaczona Narodowym Medalem Sztuk.
Wikipedia
1. demonstrujący pogardę;
2. napęczniały, wzdęty
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. otworzyć
Wiktionary
1. apel, zwykle pisemny, do społeczeństwa z wezwaniem do jakiejś akcji; proklamacja, manifest;
2. arkusz papieru z takim tekstem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) apel do społeczeństwa
(1.2) wydrukowany apel do społeczeństwa
(1.3) daw. urzędowe zarządzenie
Wiktionary
Orędzie (inaczej apel, odezwa, posłanie) – uroczyste przemówienie ważnej osoby w państwie skierowane do ogółu. Zwykle dotyczy bieżącej sytuacji politycznej w kraju, może dotyczyć także kwestii społecznych oraz gospodarczych. Często orędzia pojawiają się przed i po wyborach, a także w trakcie uroczystych wizyt polityków.
Wikipedia
(1.1) Naczelny wódz zwrócił się z odezwą do szeregowych żołnierzy.
(1.2) Na murach rozlepiono odezwę prezydenta.
Wiktionary
rzecz. odezwanie n., odzew mrz., odzywka ż.
czas. odezwać się, odezwać dk., odzywać ndk.
przym. odezwowy
Wiktionary
(1.1) apel
(1.3) reskrypt
Wiktionary
odezwać się -
1. powiedzieć coś; przemówić;
2. dać się słyszeć;
3. skontaktować się z kimś, zwykle pisemnie lub telefonicznie;
4. o chorobach lub dolegliwościach: odnowić się;
5. zgłosić kolor lub bez atu i zamierzoną wysokość gry
SJP.pl
odezwać się -
1. powiedzieć coś; przemówić;
2. dać się słyszeć;
3. skontaktować się z kimś, zwykle pisemnie lub telefonicznie;
4. o chorobach lub dolegliwościach: odnowić się;
5. zgłosić kolor lub bez atu i zamierzoną wysokość gry
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odezwą, dotyczący odezwy
Wiktionary
rzecz. odezwa ż.
Wiktionary
1. załatwić sprawę byle jak;
2. odnotować za pomocą znaczka w kształcie fajki, że dana pozycja została załatwiona
SJP.pl
rzadko: usuwać elementy fałszu
SJP.pl
poddać fermentacji - procesowi rozpadu substancji organicznych; przefermentować
SJP.pl
poddawać fermentacji - procesowi rozpadu substancji organicznych; przefermentowywać
SJP.pl
wydzielić coś z cieczy przez jej filtrowanie; wyfiltrować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odfiltrować.
Wiktionary
czas. odfiltrować dk.
Wiktionary
usunąć folię; rozfoliować
SJP.pl
rozpakowywać z folii
SJP.pl
odlecieć
SJP.pl
odpowiedzieć ze złością; odburknąć
SJP.pl
1. rozumując znaleźć trafną odpowiedź na coś, rozwiązanie czegoś; rozwiązać, rozwiązywać, zgadnąć;
2. domyślić się czegoś, przewidzieć, przeniknąć coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odgadywać)
(1.1) dokonany od|odgadywać.
Wiktionary
(1.1) Przez 12 tygodni próbowali oni odgadnąć, kto jest agentem.
Wiktionary
IPA: ɔdˈɡadnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: odgadnõńć
Wiktionary
rzecz. odgadywanie n., odgadnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgadnąć.
Wiktionary
czas. odgadnąć
rzecz. odgadywanie n.
Wiktionary
możliwy do odgadnięcia, zrozumienia
SJP.pl
1. rozumując znajdować trafną odpowiedź na coś, rozwiązanie czegoś; rozwiązywać, zgadywać;
2. domyślać się czegoś, przewidywać, przenikać coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odgadnąć)
(1.1) znajdować rozwiązanie poprzez rozumowanie
(1.2) starać się przeniknąć, poznać; myśleć, że samemu rozpoznano sytuację; próbować przewidzieć
Wiktionary
rzecz. odgadywanie n.
Wiktionary
(1.1) rozwiązywać
(1.2) domyślać się, przewidywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgadywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɡadɨˈvãɲɛ, AS: odgadyvãńe
Wiktionary
rzecz. zagadkowość ż., odgadnięcie n., zgadywanka ż., zagadka ż., zgadywannie n., zgadnięcie n., zagadywanie n., zagadnięcie n.
czas. odgadywać ndk., odgadnąć dk., zgadywać ndk., zgadnąć dk., zagadywać ndk., zagadnąć dk.
przym. zagadkowy
przysł. zagadkowo
Wiktionary
potocznie: odpisywać od kogoś rozwiązane zadanie szkolne; ściągać, odpatrywać, spatrywać, zgapiać
SJP.pl
potocznie: odpisać od kogoś rozwiązane zadanie szkolne; ściągnąć, odpatrzyć, spatrzyć, zgapić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odgarniać)
(1.1) dokonany od|odgarniać.
Wiktionary
IPA: ɔdˈɡarnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: odgarnõńć
Wiktionary
rzecz. odgarnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgarnąć.
Wiktionary
czas. odgarnąć
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gwara. przestępcza: odbyć karę więzienia
Wiktionary
IPA: ˌɔdɡaˈrɔvat͡ɕ, AS: odgarovać
Wiktionary
rzecz. odgarowanie n.
Wiktionary
(1.1) odkiblować, odkitować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwara. przestępcza: odbycie kary więzienia
Wiktionary
IPA: ˌɔdɡarɔˈvãɲɛ, AS: odgarovãńe
Wiktionary
czas. odgarować
Wiktionary
(1.1) odkiblowanie, odkitowanie
Wiktionary
regionalnie: odgarniać
SJP.pl
1. pozwolić na ulotnienie się gazu w napoju gazowanym; wygazować;
2. usunąć zanieczyszczenia gazowe z cieczy i ciał stałych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgałęziać.
Wiktionary
czas. odgałęziać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) część odchodząca w bok od trzonu
(1.2) rzad. mniejszy odpowiednik placówkaacówki podstawowej
(1.3) rzad. inna forma
Wiktionary
(1.1) Jedno z odgałęzień dostało się pod listwy.
Wiktionary
czas. odgałęziać się ndk., odgałęzić się dk.
rzecz. gałęziak mzw./mrz., gałąź ż.
Wiktionary
(1.1) bocznica, gałąź, odnoga, rozgałęzienie
(1.2) filia
(1.3) odmiana
Wiktionary
taki, który się odgałęził; odgałęziony
SJP.pl
rzadko o kurach: odpowiadać gdakaniem
SJP.pl
1. wyprostować coś zgiętego;
2. odchylić się
SJP.pl
1. wyprostować coś zgiętego;
2. odchylić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. elastyczny element zabezpieczjący końcówkę przewodu przed nadmiernym wyginaniem się
(1.2) mikol. nazwa systematyczna|Resupinatus|Nees ex Gray|ref=tak., rodzaj grzybów z rodziny boczniakowatych;
(1.3) mikol. grzyb z rodzaju odgiętek (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Złącza muszą być wyposażone w odgiętki stanowiące zabezpieczenie złączy przed zbyt małymi promieniami gięcia.
Wiktionary
rzecz. odginanie n., odgięcie n., giąć ndk., gięcie n., zgięcie n., przeginanie n., przegięcie n., uginanie n., ugięcie n., giętkość ż., giętarka ż., odginacz m., giętarz m., gięciarz m.
czas. odginać ndk., odgiąć dk., giąć ndk., zgiąć dk., przeginać ndk., przegiąć dk., uginać ndk., ugiąć dk.
przym. giętki
przysł. giętko
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. pochodzący od gleby, ziemi
Wiktionary
(1.1) Infekcja ze strony wielu sprawców chorób ma właśnie charakter odglebowy, więc zmniejszenie liczebności zarodników w glebie skutecznie obniży porażenie roślin podczas dalszej wegetacji.
Wiktionary
przysł. odglebowo
Wiktionary
odpaść od reszty organizmu wskutek zgnicia fragmentu tkanki
SJP.pl
odpadać po zgniciu
SJP.pl
taki, który odgnił (odpadł wskutek zgnicia)
SJP.pl
pochodzący od osoby lub instytucji nadrzędnej, stojącej wyżej w hierarchii
SJP.pl
usuwać z pomieszczenia graty
SJP.pl
potocznie: usunąć z pomieszczenia graty
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odgrodzić)
(1.1) ogradzając, oddzielać coś od czegoś
Wiktionary
(1.1) Łapanki były przeprowadzane przez Niemców, którzy odgradzali nagle fragment miasta i zabierali wszystkich ludzi znajdujących się wówczas na ulicach.
Wiktionary
(1.1) odgraniczać, oddzielać
Wiktionary
dawniej: odbijać, odzyskiwać przemocą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgrażać.
Wiktionary
rzecz. groźba ż., grożenie n., wygrażanie n., pogrożenie n., pogróżka ż.
czas. odgrażać ndk., grozić ndk., wygrażać ndk., pogrozić dk.
przym. groźny, groźnie
przysł. groźnie
Wiktionary
konstrukcja oddzielająca jakiś teren od terenu o innym przeznaczeniu
SJP.pl
dawniej: odbić, odzyskać przemocą
SJP.pl
chroniący przed wyładowaniami elektrycznymi; odgromowy
SJP.pl
element obwodu zabezpieczający urządzenia elektryczne przed skutkami nagłych wzrostów napięć
SJP.pl
Wikipedia
chroniący przed wyładowaniami elektrycznymi; odgromniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usunięcie skądś gruzu
Wiktionary
rzecz. odgruzowywanie n., gruz mrz.
czas. odgruzować dk., odgruzowywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usuwanie skądś gruzu
Wiktionary
rzecz. odgruzowanie n.
czas. odgruzowywać ndk., odgruzować dk.
Wiktionary
żartobliwie: napój alkoholowy, który ma zabezpieczyć przed chorobą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Warszawa. żart. alkohol
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. odegrać)
(1.1) odtwarzać utwór muzyczny
(1.2) pełnić w czymś jakąś funkcję, mieć znaczenie
(1.3) tworzyć jakąś postać w przedstawieniu teatralnym lub filmie
(1.4) udawać kogoś, kim się nie jest
(1.5) udawać jakieś emocje
(1.6) sport. w piłce nożnej: właściwie podać piłkę
(1.7) odtwarzać w inscenizacji rzeczywiste wydarzenia
czasownik zwrotny niedokonany odgrywać się (dk. odegrać się)
(2.1) odzyskiwać w grze to, co się uprzednio przegrało
(2.2) mścić się
(2.3) wydarzać się
Wiktionary
(1.1) Ten didżej odgrywa same nudne kawałki.
(1.2) Organizacje pozarządowe odgrywają istotną rolę w społeczeństwie demokratycznym.
(1.3) Przygotowałem na egzamin teatralny etiudę, w której odgrywam śniętą rybę.
(1.4) Jego żona publicznie odgrywa męczennicę, choć faktycznie jest szczwaną osóbką.
(1.5) Dzieciak Kowalskich zawsze odgrywa napad histerii przed sklepem z zabawkami.
(1.6) Już w piątej minucie drugi pomocnik odgrywa do napastnika w środku pola karnego i tak pada pierwsza bramka.
(1.7) Inscenizację bitwy pod Grunwaldem odgrywano z dbałością o krwawe szczegóły.
(2.1) Wczoraj przerżnąłem w kasynie trzy tysiące, ale dzisiaj już się odgrywam.
(2.2) Jacek odgrywa się na mnie za wczorajszy żart pod jego adresem.
(2.3) Kiedy to wszystko się odgrywało?
Wiktionary
IPA: ɔdˈɡrɨvat͡ɕ, AS: odgryvać
Wiktionary
rzecz. odgrywanie n., grajek mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgrywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɡrɨˈvãɲɛ, AS: odgryvãńe
Wiktionary
czas. odgrywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) oddzielać kęsy od całości w czasie gryzienia
Wiktionary
rzecz. gryz m., zgryz m., odgryzienie n., gryzienie n., gryzak m.
czas. odgryzać ndk., odgryźć dk., gryźć ndk.
Wiktionary
oddzielić przy pomocy zębów jedną rzecz od drugiej
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odgrzewać)
(1.1) dokonany od|odgrzewać.
Wiktionary
(1.1) Politycy PiS chcą przy okazji odgrzać sprawę konfliktu byłego ministra sprawiedliwości (u2026) z jedną z lubelskich gazet.
Wiktionary
IPA: ˈɔdɡʒat͡ɕ, AS: odgžać
Wiktionary
rzecz. odgrzanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgrzać.
Wiktionary
czas. odgrzać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odgrzebywać)
(1.1) dokonany od|odgrzebywać.
Wiktionary
(1.1) Udało jej się odtworzyć historię Dzidów od początku siedemnastego wieku. W przypadku Szczęśniaków, najstarszą odgrzebaną datą jest 1765 rok.
Wiktionary
IPA: ɔdˈɡʒɛbat͡ɕ, AS: odgžebać
Wiktionary
rzecz. odgrzebanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgrzebać.
Wiktionary
czas. odgrzebać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgrzebywać.
Wiktionary
czas. odgrzebywać ndk.
Wiktionary
rzadko: odpowiedzieć grzechotem; odgrzmieć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odgrzać)
(1.1) ponownie podnosić temperaturę czegoś; ogrzewać na nowo
(1.2) pot. wracać do dawnej sprawy
czasownik zwrotny niedokonany odgrzewać się (dk. odgrzać się)
(2.1) być odgrzewanym (1.1)
Wiktionary
rzecz. odgrzewanie n.
Wiktionary
odpowiedzieć grzmotem; odgrzechotać
SJP.pl
rzadko: odpowiadać grzmotem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odgrzybić)
(1.1) usuwać skądś grzyb, zwłaszcza pasożytujący w jakimś materiale
Wiktionary
(1.1) Poza osuszaniem, budynek jest jednocześnie odgrzybiany, bo mikrofale niszczą zarodniki grzybów i pleśńeśni.
Wiktionary
czas. odgrzybić dk.
rzecz. grzyb mos./mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odgrzybiać)
(1.1) usunąć skądś grzyb, zwłaszcza pasożytujący w jakimś materiale
Wiktionary
(1.1) – Na jubileusz odgrzybiliśmy ściany wilgotnego budynku, wymalowaliśmy każdą salę w innym kolorze, nowy wystrój ma również kaplica, teraz jest jeszcze cieplej i przyjemniej – dodaje pani prezes.
Wiktionary
czas. odgrzybiać ndk.
rzecz. grzyb mos./mrz.
Wiktionary
czasownik
(1.1) odpowiedzieć gwizdnięciem
(1.2) sport. gwizdnąć na znak początku lub końca meczu, przerwy bądź przewinienia
(1.3) gwizdnięciem powiadomić o przerwie lub końcu czegoś
Wiktionary
IPA: ɔdˈɡvʲizdat͡ɕ, AS: odgvʹizdać
Wiktionary
rzecz. odgwizdanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgwizdać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɡvʲizˈdãɲɛ, AS: odgvʹizdãńe
Wiktionary
czas. odgwizdać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odgwizdywać.
Wiktionary
czas. odgwizdywać ndk.
Wiktionary
1. odcinać rybie głowę;
2. odcinać koronę drzewa; ogławiać;
3. odcinać kwiat lub koniec głównego pędu rośliny; ogławiać
SJP.pl
dźwięk towarzyszący jakiejś czynności lub wydawany przez coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dźwięk towarzyszący jakiejś czynności lub wydawany przez coś, brzmienie czegoś
Wiktionary
IPA: ˈɔdɡwɔs, AS: odgu̯os
Wiktionary
dźwięk towarzyszący jakiejś czynności lub wydawany przez coś
SJP.pl
Wikipedia
1. odciąć rybie głowę;
2. odciąć koronę drzewa; ogłowić;
3. odciąć kwiat lub koniec głównego pędu rośliny; ogłowić
SJP.pl
1. potocznie: stawiać znaczek, zwykle w kształcie litery v, odnotowując załatwienie jakiejś sprawy lub czyjąś obecność;
2. zdejmować z haka
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odhaczyć)
(1.1) stawiać znaczek w kształcie litery v dla potwierdzenia jakiegoś stanu lub wykonania danej czynności
(1.2) zdejmować z haczyka albo haka
(1.3) pot. robić coś niedbale, w pośpiechu
czasownik zwrotny niedokonany odhaczać się (dk. odhaczyć się)
(2.1) potwierdzać swoją obecność lub wykonanie czegoś przez siebie poprzez stawianie znaczka w kształcie litery v
(2.2) być zdejmowany z haczyka lub haka
Wiktionary
rzecz. odhaczanie n.
Wiktionary
(1.1) odfajkowywać, zaznaczać
(1.3) odwalać
(2.1) odfajkowywać się, zaznaczać się
Wiktionary
1. potocznie: postawić znaczek, zwykle w kształcie litery v, odnotowując załatwienie jakiejś sprawy lub czyjąś obecność;
2. zdjąć z haka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odhaczyć.
Wiktionary
czas. odhaczyć
Wiktionary
1. potocznie: postawić znaczek, zwykle w kształcie litery v, odnotowując załatwienie jakiejś sprawy lub czyjąś obecność;
2. zdjąć z haka
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odhaczać)
(1.1) postawić znaczek w kształcie litery v dla potwierdzenia jakiegoś stanu lub wykonania danej czynności
(1.2) zdjąć z haczyka albo haka
(1.3) pot. zrobić coś niedbale, w pośpiechu
czasownik zwrotny dokonany odhaczyć się (ndk. odhaczać się)
(2.1) potwierdzić swoją obecność lub wykonanie czegoś przez siebie poprzez postawienie znaczka w kształcie litery v
(2.2) zostać zdjętym z haczyka lub haka
Wiktionary
IPA: ɔtˈxat͡ʃɨt͡ɕ, AS: otχačyć
Wiktionary
rzecz. odhaczenie n.
Wiktionary
zwalniać hamulce, wyłączać urządzenie hamujące
SJP.pl
w informatyce: odszyfrować plik komputerowy przez wpisanie hasła
SJP.pl
pozbawiać cech hierarchii
SJP.pl
hodując młode zwierzę, doprowadzić je do pewnego stopnia rozwoju, wielkości
SJP.pl
hodując młode zwierzę, doprowadzać je do pewnego stopnia rozwoju, wielkości
SJP.pl
1. odciągnąć pojazd za pomocą holu; zholować;
2. potocznie: odprowadzić gdzieś kogoś (zwykle pijanego)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odholować)
(1.1) mot. zabierać niesprawny pojazd za pomocą holownika
Wiktionary
rzecz. holownik m.
czas. holować ndk.
Wiktionary
odpowiedzieć huknięciem; odhukać, odhuknąć
SJP.pl
odpowiedzieć huknięciem; odhuczeć, odhuknąć
SJP.pl
odpowiedzieć huknięciem; odhukać, odhuczeć
SJP.pl
przestać przypisywać komuś lub czemuś cechy doskonalsze niż w rzeczywistości
SJP.pl
przestawać przypisywać komuś lub czemuś cechy doskonalsze niż w rzeczywistości
SJP.pl
potocznie: przestać być wyjątkowo głupim
SJP.pl
potocznie:
1. uczynić mniej głupim;
2. odidiocić się - stać się mniej głupim
SJP.pl
potocznie: przestać być wyjątkowo głupim
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Otylia – żeński odpowiednik germańskiego imienia Otto oznaczający „bogatą wojowniczkę” lub „obrończynię bogactwa”. Nosiła je żyjąca w VIII wieku mniszka – św. Otylia, patronka Alzacji. Alternatywna formy imienia to Odylia.
Otylia imieniny obchodzi 13 grudnia.
Wikipedia
1. utworzony od imienia jakiejś osoby;
2. utworzony od rzeczownika, przymiotnika lub zaimka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. utworzony od rzeczownika, przymiotnika lub zaimka
(1.2) pochodzący od imienia
Wiktionary
pozbawić cech indywidualnych
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odindywidualizowywać)
(1.1) pozbawić cech indywidualnych
czasownik zwrotny dokonany odindywidualizować się (ndk. odindywidualizowywać się)
(2.1) pozbawić się lub zostać pozbawionym cech indywidualnych
Wiktionary
(1.1) My, indywidualiści, odindywidualizowaliśmy się z rozentuzjazmowanego tłumu, który oklaskiwał przeintelektualizowane i przeliteraturalizowane dzieło.
Wiktionary
rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., odindywidualizowanie n.
czas. indywidualizować ndk., odindywidualizowywać ndk.
przym. indywidualny, indywidualistyczny
przysł. indywidualnie
Wiktionary
(1.1) odgraniczyć, odróżnić, przeciwstawić
(2.1) odgraniczyć się, odróżnić się, przeciwstawić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odindywidualizować.
Wiktionary
czas. odindywidualizowywać, odindywidualizować dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odindywidualizować)
(1.1) niedokonany od|odindywidualizować.
czasownik zwrotny niedokonany odindywidualizowywać się (dk. odindywidualizować się)
(2.1) niedokonany od|odindywidualizować się.
Wiktionary
rzecz. indywidualizm m., indywidualista m., indywidualistka ż., indywiduum n., indywidualizacja ż., indywidualizowanie n., odindywidualizowywanie n., odindywidualizowanie n.
czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk.
przym. indywidualny, indywidualistyczny
przysł. indywidualnie
Wiktionary
(1.1) odgraniczać, odróżniać, przeciwstawiać
(2.1) odgraniczać się, odróżniać się, przeciwstawiać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odindywidualizowywać.
Wiktionary
czas. odindywidualizowywać ndk.
Wiktionary
usunąć zainstalowany program komputerowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odłączenie czegoś, co zostało wcześniej zainstalowane
Wiktionary
rzecz. odinstalowywanie n.
czas. odinstalować dk., odinstalowywać ndk.
Wiktionary
usuwać zainstalowany program komputerowy
SJP.pl
rzeczy, które budzą odrazę, wstręt
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. odzyskać
Wiktionary
IPA: ɔdʲˈiskat͡ɕ, AS: odʹiskać
Wiktionary
rzecz. odiskanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odiskać.
Wiktionary
rzecz. iskanie n.
czas. odiskać dk., iskać ndk.
Wiktionary
urządzenie zabezpieczające przed wydobywaniem się iskier; odiskrownik; iskrochron
SJP.pl
urządzenie zabezpieczające przed wydobywaniem się iskier; odiskiernik; iskrochron
SJP.pl
niechęć, niesmak, wstręt do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. niechęć lub nienawiść do kogoś, kogo obarcza się winą za coś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do znudzenia już niejednokrotnie była mowa o tym, że magicznych nazistów wymyślono, genialnie zresztą, za czasów kanclerza Adenauera, by odium winy za zbrodnie zdjąć z niemieckiego narodu. […] Nie ma zbrodni niemieckich, są nazistowskie. […] Kim byli naziści? Tego bliżej nie wiadomo.
Wiktionary
IPA: ˈɔdʲjũm, AS: odʹi ̯ũm
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odizolowywać)
(1.1) dokonany od|odizolowywać.
czasownik zwrotny dokonany odizolować się (ndk. odizolowywać się)
(2.1) dokonany od|odizolowywać się.
Wiktionary
rzecz. odizolowanie n., izolacja ż., odizolowywacz mrz.
czas. izolować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odizolować)
(1.1) pozbawiać kontaktu ze światem zewnętrznym
(1.2) oddzielać coś materiałem izolującym
czasownik zwrotny niedokonany odizolowywać się (dk. odizolować się)
(2.1) pozbawiać się kontaktu z innymi
Wiktionary
rzecz. odizolowywanie n., odizolowywacz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie służące do usuwania izolacji z kabli i przewodów
Wiktionary
(1.1) Bartek dorabia na odizolowywaczu w złomowni.
Wiktionary
czas. odizolowywać ndk., odizolować dk.
Wiktionary
(1.1) skórowarka, korowarka
Wiktionary
1. wykonać działanie matematyczne na odjemnej i odjemniku, otrzymać różnicę;
2. oddzielić część od całości;
3. odebrać coś komuś;
4. stracić kończynę lub władzę w kończynach (np. odjęło mu nogi) 3. zabrać sobie od ust
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odejmować)
(1.1) mat. wykonać działanie odejmowania;
(1.2) zabrać część jakiejś całości
(1.3) usunąć operacyjnie część ciała
spójnik
(2.1) mat. minus (spójnik stawiany między odjemną i odjemnikiem)
Wiktionary
(1.2) Długoletnia zawiść sąsiada sprawiła, że wyrokiem sądu w końcu odjęto im tę część posiadłości.
(1.3) Ażeby zapewnić mu dalsze spokojne życie, doktorzy odjęli mu lewą nogę.
(2.1) Dwa odjąć pięć równa się minus trzy.
Wiktionary
IPA: ˈɔdʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: odʹi ̯o̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. odjemna ż., odjemnik m., odejmowanie n., odjęcie n.
czas. odejmować
Wiktionary
(1.2) odebrać
(1.3) wyciąć
(2.1) minus
Wiktionary
jedząc, uzupełniać braki po niedojadaniu lub głodówce; odjadać się
SJP.pl
potocznie: odjaniepawlać (się) - dziać się; wyrabiać się, wyprawiać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odjaniepawlić)
(1.1) pot. wyprawiać, wyczyniać
czasownik zwrotny niedokonany odjaniepawlać się (dk. odjaniepawlić się)
(2.1) pot. wyprawiać się, wyczyniać się, dziać się
Wiktionary
(1.1) Stary, nie uwierzysz co wczoraj odjaniepawliłem.
(2.1) Co tu się odjaniepawla?!
Wiktionary
rzecz. janopawlizm m.
Wiktionary
potocznie: odjaniepawlić (się) - wydarzyć się, stać się
SJP.pl
1. rozpoczęcie przemieszczania się jakiegoś środka lokomocji; wyjazd;
2. potocznie: coś wspaniałego, niezwykłego, ekscytującego; czad, bomba, wypas, odlot;
3. środowiskowo: utrata świadomości wywołana narkotykami lub alkoholem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ruszenie w drogę, początek podróży jakimś środkiem lokomocji
(1.2) stan uniesienia lub błogości wywołany narkotykami, alkoholem itp.
(1.3) coś niezwykłego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed podróżą zawsze sprawdzam godzinę odjazdu pociągu.
Wiktionary
IPA: ˈɔdʲjast, AS: odʹi ̯ast
Wiktionary
czas. odjeżdżać ndk., odjechać dk.
przym. odjazdowy
przysł. odjazdowo
Wiktionary
(1.2) odlot
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pot. podobając się
Wiktionary
(1.1) Celina przyszła odjazdowo ubrana.
Wiktionary
rzecz. odjazd mrz.
przym. odjazdowy
Wiktionary
(1.1) świetnie, znakomicie; pot. bajer, bajerek, bomba, bombowo, czadersko, czadowo, ekstra, jedwabiście, obłędnie, odlotowo, super, wystrzałowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) z którego odbywają się odjazdy
przymiotnik jakościowy
(2.1) pot. podobający się
Wiktionary
(1.1) Autobusy do Katowic odchodzą ze stanowiska odjazdowego obok kiosku.
(2.1) Jakub miał dzisiaj odjazdowy krawat w tukany.
Wiktionary
rzecz. odjazd
przysł. odjazdowo
Wiktionary
(2.1) klasa, wspaniały, znakomity; pot. bajer, bajerek, bomba, bombowy, czaderski, czadowy, ekstra, obłędny, odlotowy, super, wypas, wystrzałowy
Wiktionary
wulgarnie:
1. zrobić coś głupiego, dziwnego;
2. zrobić coś niedbale, niechętnie;
3. zabić, zastrzelić;
4. odjebać się:
a) wystroić się, wyszykować się;
b) zostawić w spokoju; odczepić się, odwalić się
SJP.pl
czasownik
(1.1) wulg. zrobić coś dziwnego, nieprzewidywalnego lub głupiego
(1.2) wulg. robić coś niedbale, niestarannie, byle tylko szybko skończyć; także robić coś pod przymusem, niechętnie, bez zaangażowania
(1.3) wulg. ogólne wyrażenie aprobaty lub pochwały czynności, pomysłu
(1.4) środ. wulg. zabić, zastrzelić
czasownik zwrotny odjebać się
(2.1) wulg. wystroić się
(2.2) wulg. odczepić się
Wiktionary
(1.1) Kazik wczoraj po pijaku odjebał numer i latał po ulicy z gołą dupą.
(1.2) Jeszcze tylko odjebię to zadanie i będę wolny.
(1.3) Ty ziomek to potrafisz odjebać niezłą gadkę do psów.
(1.4) Musimy go odjebać, zanim poda nas na psiarnię.
(2.1) Andżelika super odjebała się na ślub swojej siostry.
(2.2) Ej, ty lepiej odjeb się od mojego brata, bo ci przypierdolimy.
Wiktionary
IPA: ɔdʲˈjɛbat͡ɕ, AS: odʹi ̯ebać
Wiktionary
rzecz. jebanie n., jebaka m., jebadełko n., pojeb m., odjebanie n., jebak mzw./mos.
czas. odjebywać, jebać, zajebać, wyjebać, zjebać, przyjebać, ujebać, uzajebistnić, uzajebiścić
przym. zajebisty, jebany, odjebany
przysł. zajebiście
Wiktionary
(1.2) odwalić, odpierdolić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odjebać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdʲjɛˈbãɲɛ, AS: odʹi ̯ebãńe
Wiktionary
czas. odjebać, jebać, wyjebać
przym. jebany, jebnięty
rzecz. jebany mos.
Wiktionary
wulgarnie:
1. robić coś głupiego, dziwnego;
2. robić coś niedbale, niechętnie;
3. zabijać, odstrzelać;
4. odjebywać się:
a) ubierać się okazale; wystrajać się;
b) zostawiać w spokoju; odczepiać się, odwalać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odjeżdżać)
(1.1) dokonany od|odjeżdżać.
Wiktionary
IPA: ɔdʲˈjɛxat͡ɕ, AS: odʹi ̯eχać
Wiktionary
rzecz. wyjazd mrz., odjazd mrz., odjechanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odjechać.
Wiktionary
czas. odjechać
Wiktionary
potocznie: niezły, fajny; zarąbisty, zaczepisty, zajefajny
SJP.pl
1. odpowiedzieć, wydając przeciągły dźwięk pod wpływem bólu; odjęknąć;
2. odśpiewać coś przeciągłym, żałosnym głosem;
3. przez pewien czas wydawać szereg żałosnych, przeciągłych dźwięków pod wpływem bólu;
4. natrętnie prosić o coś przez pewien czas;
5. ponarzekać na coś płaczliwie
SJP.pl
rzadko:
1. odpowiadać, odzywać się jękiem;
2. pokutować, jęcząc
SJP.pl
odpowiedzieć, wydając przeciągły dźwięk pod wpływem bólu; odjęczeć
SJP.pl
liczba, od której się odejmuje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. liczba, od której odejmujemy
Wiktionary
Odejmowanie – działanie odwrotne do dodawania. Odejmowane obiekty to odpowiednio odjemna i odjemnik, wynik zaś nazywany jest różnicą.
Odejmowanie oznaczane jest zwyczajowo znakiem minusa.
Odejmowanie zalicza się do czterech podstawowych działań arytmetycznych.
Wikipedia
(1.1) W odejmowaniu 5 - 3 = 2 liczba 5 jest odjemną.
Wiktionary
IPA: ɔdʲˈjɛ̃mna, AS: odʹi ̯ẽmna
Wiktionary
czas. odejmować, odjąć
rzecz. odejmowanie, odjemnik
Wiktionary
liczba odejmowana od jakiejś liczby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. liczba, którą odejmujemy od innej
Wiktionary
Odejmowanie – działanie odwrotne do dodawania. Odejmowane obiekty to odpowiednio odjemna i odjemnik, wynik zaś nazywany jest różnicą.
Odejmowanie oznaczane jest zwyczajowo znakiem minusa.
Odejmowanie zalicza się do czterech podstawowych działań arytmetycznych.
Wikipedia
(1.1) W odejmowaniu 5 - 3 = 2 liczba 3 jest odjemnikiem.
Wiktionary
IPA: ɔdʲˈjɛ̃mʲɲik, AS: odʹi ̯ẽmʹńik
Wiktionary
rzecz. odejmowanie n., odjemna ż.
czas. odejmować ndk., odjąć dk.
Wiktionary
jedząc, uzupełnić braki po niedojadaniu lub głodówce; odjeść się
SJP.pl
dziś tylko w wyrażeniach: na odjezdne, na odjezdnym - na chwilę przed odjazdem; na wyjezdnym
SJP.pl
dawniej: odjazdowy (związany z odjazdem)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odjechać)
(1.1) jadąc, oddalać się
Wiktionary
IPA: ɔdʲˈjɛʒd͡ʒat͡ɕ, AS: odʹi ̯ežǯać
Wiktionary
rzecz. odjazd m., odjeżdżanie n., wyjazd mrz.
czas. przejeżdżać, jechać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odjeżdżać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdʲjɛʒˈd͡ʒãɲɛ, AS: odʹi ̯ežǯãńe
Wiktionary
czas. odjeżdżać
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = osiedlowy dom kultury
Wiktionary
IPA: ɔ‿dɛ‿ˈka, AS: o‿de‿ka
Wiktionary
od kiedy
SJP.pl
zaimek przysłowny
(1.1) od kiedy
(1.2) od którego miejsca
zaimek względny
(2.1) od kiedy
(2.2) od kiedy tylko (emfaza)
Wiktionary
(1.1) Odkąd tu pracujesz?
(1.2) Odkąd zaczyna się plaża strzeżona?
(2.1) Odkąd ją poznałem, moje życie nabrało sensu.
(2.2) Odkąd pamiętam, nigdy się nie spóźnił.
Wiktionary
IPA: ˈɔtkɔ̃nt, AS: otkõnt
Wiktionary
zaimek "odkąd" wzmocniony partykułą "-że"
SJP.pl
dawniej: pisać coś kaligraficznie; wykaligrafowywać
SJP.pl
usuwać kamień kotłowy (twardy osad)
SJP.pl
środek do usuwania kamienia kotłowego (twardego osadu) z naczyń metalowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środek do usuwania kamienia kotłowego
Wiktionary
usunąć kamień kotłowy (twardy osad)
SJP.pl
dawniej: odgryźć; odkąsać
SJP.pl
odchylać, wyprostowywać coś, co było zawinięte lub podgięte
SJP.pl
1. oddzielać poprzez koszenie, odcinać kosą;
2. dawniej: odpłacać, odrabiać koszeniem
SJP.pl
oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszleć, odkasłać, odkaszlnąć
SJP.pl
oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszlać, odkasłać, odkaszlnąć
SJP.pl
oczyszczać kaszleniem gardło lub płuca z flegmy; odkasływać
SJP.pl
oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszleć, odkasłać, odkaszlać
SJP.pl
oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszleć, odkasłać, odkaszlać
SJP.pl
oczyścić kaszlnięciem gardło lub płuca z flegmy; odkaszleć, odkaszlać, odkaszlnąć
SJP.pl
oczyszczać kaszleniem gardło lub płuca z flegmy; odkaszliwać
SJP.pl
1. niszczyć drobnoustroje chorobotwórcze lub gnilne;
2. usuwać środki trujące ze skażonych powierzchni
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odkazić)
(1.1) niszczyć drobnoustroje chorobotwórcze lub gnilne
(1.2) usuwać środki szkodliwe dla zdrowia ze skażonych powierzchni
Wiktionary
rzecz. odkażanie n., odkażenie n.
czas. odkażenie, odkazić dk.
przysł. odkażająco
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób odkażający
Wiktionary
(1.1) Odwar z kory brzozy działa odkażająco i napotnie.
Wiktionary
IPA: ˌɔtkaʒaˈjɔ̃nt͡sɔ, AS: otkažai ̯õnco
Wiktionary
rzecz. odkażacz mos., odkażanie n., odkażenie n.
czas. odkażenie, odkażać ndk., odkazić dk.
przym. odkażający
Wiktionary
(1.1) antyseptycznie, bakteriobójczo, antybakteryjnie
Wiktionary
1. niszczyć drobnoustroje chorobotwórcze lub gnilne;
2. usuwać środki trujące ze skażonych powierzchni
SJP.pl
1. substancja chemiczna służąca do odkażania pomieszczeń, terenów itp.
2. przyrząd przeznaczony do przeprowadzania dezynfekcji; dezynfektor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. usuwanie drobnoustrojów chorobotwórczych
Wiktionary
Dezynfekcja (po polsku dosłownie oznacza odkażanie) – postępowanie mające na celu niszczenie drobnoustrojów i ich przetrwalników. Dezynfekcja niszczy formy wegetatywne mikroorganizmów, ale nie zawsze usuwa formy przetrwalnikowe. Zdezynfekowany materiał nie musi być jałowy. Dezynfekcja, w przeciwieństwie do antyseptyki dotyczy przedmiotów i powierzchni użytkowych.
Wikipedia
rzecz. zakażenie n., zakażanie n., odkażenie n., odkażalnik m., odkażacz m., odkażalnia ż.
czas. zakazić, odkażenie, odkażać ndk., odkazić dk.
przym.
ims. odkażający
przysł. odkażająco
Wiktionary
(1.1) dezynfekcja, dezynfekowanie
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) zniszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych lub gnilnych
(1.2) usuwanie środków szkodliwych dla zdrowia ze skażonych powierzchni
Wiktionary
rzecz. odkażanie n.
czas. odkazić dk., odkażać ndk.
przysł. odkażająco
Wiktionary
1. zniszczyć drobnoustroje chorobotwórcze lub gnilne;
2. usunąć środki trujące ze skażonych powierzchni
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odkażać)
(1.1) dokonany od|odkażać.
Wiktionary
rzecz. odkażenie n., odkażanie n.
czas. odkażenie, odkażać ndk.
przysł. odkażająco
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. kiblować)
(1.1) gwara. przestępcza: odbyć karę więzienia
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲciˈblɔvat͡ɕ, AS: otʹḱiblovać
Wiktionary
rzecz. odkiblowanie n.
czas. kiblować ndk.
Wiktionary
(1.1) odgarować, odkitować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwara. przestępcza: odbycie kary więzienia
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲciblɔˈvãɲɛ, AS: otʹḱiblovãńe
Wiktionary
czas. odkiblować
Wiktionary
(1.1) odgarowanie, odkitowanie
Wiktionary
pospolicie: odsiadywać wyrok w więzieniu
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) gwara. więz. odbyć karę więzienia
(1.2) gwara. więz. mieć stolec
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲciˈtɔvat͡ɕ, AS: otʹḱitovać
Wiktionary
rzecz. odkitowanie n.
Wiktionary
(1.1) odkiblować, odgarować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkitować.
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲcitɔˈvãɲɛ, AS: otʹḱitovãńe
Wiktionary
czas. odkitować
Wiktionary
1. zdjąć z kogoś klątwę;
2. zdjąć urok, czar;
3. odpowiedzieć klątwą na klątwę
SJP.pl
rzadko: odpowiedzieć brawami
SJP.pl
1. zdjąć z kogoś klątwę;
2. zdjąć urok, czar;
3. odpowiedzieć klątwą na klątwę
SJP.pl
potocznie: spędzić pewien czas w pozycji klęczącej
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odklejać)
(1.1) zob. odklejać.
Wiktionary
rzecz. odklejenie n., odklejanie n.
czas. odklejać ndk.
Wiktionary
potocznie: osoba oderwana od rzeczywistości; wariat, pomyleniec, postrzeleniec
SJP.pl
potocznie: oderwanie się od rzeczywistości, życie we własnym świecie
SJP.pl
potocznie: powtórzyć coś bezmyślnie, mechanicznie
SJP.pl
potocznie: powtarzać coś bezmyślnie, mechanicznie
SJP.pl
pochodzący od kleszczy
SJP.pl
potocznie: odznaczyć kliknięciem myszy komputerowej; odkliknąć
SJP.pl
potocznie: odznaczać kliknięciem myszy komputerowej
SJP.pl
potocznie: odznaczyć kliknięciem myszy komputerowej; odklikać
SJP.pl
1. zdejmować z kogoś klątwę;
2. zdejmować urok, czar;
3. odpowiadać klątwą na klątwę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkluczyć.
Wiktionary
czas. odkluczyć
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. otworzyć coś kluczem
Wiktionary
(1.1) Odkluczyłem kistę, a w niej sama gemela.
Wiktionary
rzecz. odkluczenie n.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. odprowadzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkochać.
Wiktionary
rzecz. odkochiwanie n., kochany mos.
czas. odkochać się, odkochiwać ndk., odkochać dk.
przym. kochany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkochiwać.
Wiktionary
rzecz. odkochanie n., kochany mos.
czas. odkochać się, odkochiwać ndk., odkochać dk.
przym. kochany
Wiktionary
odszyfrowywać kod
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkodowywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtkɔdɔvɨˈvãɲɛ, AS: otkodovyvãńe
Wiktionary
czas. odkodowywać, odkodować
rzecz. odkodowanie n., kod mrz.
Wiktionary
usuwać skądś komary
SJP.pl
usuwać skądś komary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tępienie, zwalczanie komarów
Wiktionary
rzecz. komar mzw.
czas. odkomarzać ndk.
Wiktionary
usunąć skądś komary
SJP.pl
1. wysłać kogoś służbowo z jakimś rozkazem;
2. wydelegować kogoś do wykonania określonej pracy
SJP.pl
w informatyce: przywrócić część napisanego kodu, zamienionego wcześniej w komentarz
SJP.pl
zlikwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu; zdekomunizować
SJP.pl
likwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu; dekomunizować
SJP.pl
potocznie: odkomunizowywać, dekomunizować; likwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu
SJP.pl
potocznie: odkomunizować, zdekomunizować; zlikwidować struktury właściwe ustrojowi komunistycznemu
SJP.pl
odrzucenie piłki kopnięciem
SJP.pl
1. kopiąc, odnaleźć lub wydobyć;
2. powrócić do czegoś zapomnianego, np. odkopać temat; odgrzebać;
3. odrzucić coś uderzeniem nogą; odkopnąć;
4. odkopać się -
a) kopiąc, wydostać się spod czegoś;
b) uwolnić się od czegoś, co całkowicie pochłaniało czas i uwagę; odgrzebać się
SJP.pl
1. kopiąc, odnajdywać lub wydobywać;
2. powracać do czegoś zapomnianego, np. odkopywać temat; odgrzebywać;
3. odrzucać coś uderzeniem nogą;
4. odkopywać się -
a) kopiąc, wydostawać się spod czegoś;
b) uwalniać się od czegoś, co całkowicie pochłaniało czas i uwagę; odgrzebywać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkopywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtkɔpɨˈvãɲɛ, AS: otkopyvãńe
Wiktionary
czas. odkopywać ndk., odkopać dk., kopać
rzecz. kopanie n., odkopanie n.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) otworzyć coś zamknięte na korek
(1.2) przen. przywrócić normalny ruch pojazdów po zatorze, po zatrzymaniu lub wstrzymaniu ruchu drogowego
Wiktionary
rzecz. odkorkowanie n.
czas. odkorkowywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkorkować.
Wiktionary
rzecz. odkorkowywanie n.
czas. odkorkowywać ndk., odkorkować dk.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) otwierać coś zamknięte na korek
Wiktionary
rzecz. odkorkowywanie n., odkorkowanie n.
czas. odkorkować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkorkowywać.
Wiktionary
czas. odkorkowywać ndk.
rzecz. odkorkowanie n.
Wiktionary
1. oddzielić poprzez koszenie, odciąć kosą;
2. dawniej: odpłacić, odrobić koszeniem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odkostnić)
(1.1) oddzielać kości od mięsa
Wiktionary
(1.1) Prezes wydaje świadectwa autoryzacji zakładów odkostniających i chłodni oraz dokonuje w drodze przetargów wyboru podmiotów, z którymi agencja zawrze umowy w zakresie odkostnienia i przechowywania mięsa.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odkostniać)
(1.1) oddzielić kości od mięsa
Wiktionary
(1.1) Przykładem jest rok 1998, kiedy sprowadzono do Polski – wbrew zakazowi ustawy „weterynaryjnej” — 87 tys. ton mięsa drobiowego odkostnionego.
Wiktionary
dawniej: odrzucenie propozycji małżeńskiej; rekuza, odprawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. odrzucenie propozycji małżeństwa
Wiktionary
(1.1) rekuza, odprawa
Wiktionary
kraść coś, co zostało uprzednio skradzione
SJP.pl
ukraść coś, co zostało uprzednio skradzione
SJP.pl
1. narzędzie do odkręcania czegoś;
2. potocznie: osoba, która coś odkręca
SJP.pl
cecha czegoś dającego się odkręcić
SJP.pl
1. dający się odkręcić;
2. taki, którym można kręcić w celu zwiększania dopływu czegoś;
3. potocznie: dający się cofnąć i przywrócić do stanu wyjściowego
SJP.pl
1. zbudowany w taki sposób, że można go otworzyć lub oddzielić od czegoś przez odkręcanie;
2. zbudowany w taki sposób, że można zwiększać dopływ czegoś przez kręcenie danym przedmiotem
SJP.pl
1. maszyna do odkręcania śrub;
2. maszyna do odkręcania pojemników;
3. urządzenie do automatycznego odkręcania i porcjowania określonych produktów spożywczych na długość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkręcić.
Wiktionary
czas. odkręcić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odkręcać)
(1.1) dokonany od|odkręcać.
Wiktionary
(1.1) Mój tata odkręcił śrubkę.
Wiktionary
IPA: ɔtˈkrɛ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: otkrẽńćić
Wiktionary
rzecz. odkręcenie n.
Wiktionary
potocznie: zachowujący się lub myślący w sposób odbiegający od normy
SJP.pl
1. ruch w kierunku przeciwnym do wcześniejszego ruchu, powodujący powrót do wcześniejszej pozycji;
2. potocznie: silna, odbiegająca od normy skłonność do czegoś
SJP.pl
dawniej: narzędzie do zakręcania i odkręcania śrub; śrubokręt
SJP.pl
1. trafić na coś nieznanego, poznać coś, o istnieniu czego nie wiedziano;
2. ujawnić coś, co było skrywane;
3. odsłonić, zsunąć nakrycie;
4. znaleźć nieznaną jeszcze utalentowaną osobę i pomóc jej w karierze
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odkrywać)
(1.1) dokonany od|odkrywać.
Wiktionary
(1.1) Badacze z Uniwersytetu Ateńskiego odkryli, że elektroniczny papieros może szkodzić naszym płucom.
(1.1) Pewnego dnia w wynikach wyszukiwania odkryłem, że Anita sprzedała na aukcji broszkę, której zdobycie okupione było dużym poświęceniem.
Wiktionary
IPA: ˈɔtkrɨt͡ɕ, AS: otkryć
Wiktionary
czas. odkrywać
rzecz. odkrywka ż., odkrywca mos., odkrywanie n., odkrycie n.
przym. odkryty
Wiktionary
1. trafić na coś nieznanego, poznać coś, o istnieniu czego nie wiedziano;
2. ujawnić coś, co było skrywane;
3. odsłonić, zsunąć nakrycie;
4. znaleźć nieznaną jeszcze utalentowaną osobę i pomóc jej w karierze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkryć.
(1.2) napotkanie i opisanie prawa lub rzeczy istniejącej w naturze, ale przez nikogo do tej pory nieopisanej
(1.3) ujawnienie czegoś, co dotąd było skrywane lub nieznane
Wiktionary
(1.2) Joseph Priestley w 1774 roku dokonał ważnego odkrycia.
Wiktionary
IPA: ɔtˈkrɨt͡ɕɛ, AS: otkryće
Wiktionary
rzecz. odkrywka ż., odkrywca mos.
czas. odkrywać ndk., odkryć dk.
Wiktionary
dawniej: kartka pocztowa; korespondentka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kartka pocztowa, pocztówka
Wiktionary
IPA: ɔtˈkrɨtka, AS: otkrytka
Wiktionary
1. trafić na coś nieznanego, poznać coś, o istnieniu czego nie wiedziano;
2. ujawnić coś, co było skrywane;
3. odsłonić, zsunąć nakrycie;
4. znaleźć nieznaną jeszcze utalentowaną osobę i pomóc jej w karierze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie ma przykrycia
(1.2) wystawiony na środowisko zewnętrzne
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od odkryć
Wiktionary
czas. odkryć dk.
Wiktionary
(1.1) nagi, nieosłonięty
(1.2) otwarty
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odkryć)
(1.1) poznawać coś nowego
(1.2) odsłaniać coś zasłoniętego, ukrytego
czasownik zwrotny niedokonany odkrywać się (dk. odkryć się)
(2.1) zdejmować z siebie okrycie
(2.2) ujawniać swoje skrywane do tej pory uczucia, myśli, bądź pragnienia
(2.3) stawać się widocznym
Wiktionary
(1.1) Odkryliśmy wczoraj nowy gatunek żab.
Wiktionary
IPA: ɔtˈkrɨvat͡ɕ, AS: otkryvać
Wiktionary
rzecz. odkrywka ż., odkrywanie, odkrycie, odkrywca, odkrywczyni
przym. odkrywczy
przysł. odkrywczo
czas. odkryć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkrywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtkrɨˈvãɲɛ, AS: otkryvãńe
Wiktionary
czas. odkrywać, odkryć
rzecz. odkrywka ż., odkrywca mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto coś odkrywa
(1.2) harc. jeden ze stopni harcerskich;
Wiktionary
Odkrywca – trzeci męski stopień harcerski w ZHP (wprowadzony w 2003 wraz z wprowadzeniem nowego podziału na grupy metodyczne). Jego oznaczeniem jest jedna krokiewka na pagonie oraz (fakultatywnie) srebrna lilijka nabita na krzyżu harcerskim. Zdobywają go harcerze w wieku 13–16 lat (harcerze starsi).
Wikipedia
rzecz. odkrycie n., odkrywanie n., odkrywacz m., odkrywaczka ż.
:: fż. odkrywczyni ż.
czas. odkrywać ndk., odkryć dk.
przym. odkrywczy
przysł. odkrywczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest odkrywcze; cecha tych, którzy są odkrywczy
Wiktionary
przym. odkrywczy
przysł. odkrywczo
Wiktionary
1. przedstawiający coś nowego i nieznanego wcześniej; twórczy;
2. mający na celu dokonanie odkrycia, np. odkrywcza wyprawa; eksploracyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z odkryciem
(1.2) stanowiący odkrycie
(1.3) taki, którego celem jest dokonanie odkrycia
Wiktionary
czas. odkrywać
rzecz. odkrywka ż., odkrywca mos., odkrywczość ż.
Wiktionary
kobieta, która dokonała odkrycia, zbadała coś nieznanego
SJP.pl
1. wyrobisko naziemne służące do wydobywania kopalin;
2. (geol.) odsłonięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) powierzchniowe złoże jakiejś kopaliny, odsłonięte w naturalny lub sztuczny sposób;
Wiktionary
Odkrywka – w górnictwie przypowierzchniowe złoże surowca, odsłonięte geologiczne, w sposób naturalny (erozja) lub sztuczny (przez człowieka).
Odkrywki stanowiły pierwszy etap w historii rozwoju górnictwa ze względu na bezpośrednią dostępność złoża i uważane są za pierwsze kopalnie naziemne – zwane od sposobu wydobycia kopalniami odkrywkowymi.
Wikipedia
IPA: ɔtˈkrɨfka, AS: otkryfka
Wiktionary
rzecz. odkrywanie n., odkrycie n., odkrywca m.
czas. odkryć dk., odkrywać ndk.
przym. odkrywkowy, odkrywczy
przysł. odkrywkowo, odkrywczo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odkrzaczyć)
(1.1) niedokonany od|odkrzaczyć.
Wiktionary
rzecz. krzak mrz., krzaczek mrz., kierz mrz., krzaczenie n., odkrzaczenie n., odkrzaczanie n., wykrzaczenie n., zakrzaczenie n., zakrzaczanie n.
czas. krzaczyć ndk., odkrzaczyć dk., zakrzaczyć dk., zakrzaczać ndk., wykrzaczyć dk.
przym. krzaczasty, krzaczkowaty
przysł. krzaczasto
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usuwanie skądś krzaków, oczyszczanie jakiejś powierzchni z krzaków
Wiktionary
czas. krzaczyć, odkrzaczać, odkrzaczyć
rzecz. krzak mrz., kierz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usunięcie skądś krzaków, oczyszczenie jakiejś powierzchni z krzaków
Wiktionary
czas. krzaczyć, odkrzaczać, odkrzaczyć
rzecz. krzak mrz., krzaczek mrz., kierz mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odkrzaczać)
(1.1) usunąć skądś krzaki, oczyścić jakąś powierzchnię z krzaków
Wiktionary
rzecz. krzak mrz., krzaczek mrz., kierz mrz., krzaczenie n., odkrzaczenie n., odkrzaczanie n., wykrzaczenie n., zakrzaczenie n., zakrzaczanie n.
czas. krzaczyć ndk., odkrzaczać ndk., zakrzaczyć dk., zakrzaczać ndk., wykrzaczyć dk.
przym. krzaczasty, krzaczkowaty
przysł. krzaczasto
Wiktionary
dawniej: odchrząkiwać
SJP.pl
wydalać z kaszlem wydzielinę z płuc i oskrzeli
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odkrztusić)
(1.1) kaszląc, usuwać z dróg oddechowych zalegającą w nich wydzielinę
Wiktionary
(1.1) Kiedy już dziecko coś odkrztusza, podajcie syropy wykrztuśne.
Wiktionary
rzecz. odkrztuszanie n.
czas. krztusić, odkrztusić dk.
Wiktionary
(1.1) odkasływać, odkaszliwać, wykasływać, wykaszliwać, wykrztuszać
Wiktionary
1. działać na coś tak, aby spowodować zmianę kształtu lub objętości; deformować, zniekształcać;
2. odkształcać się - zmieniać swój kształt pod wpływem jakichś czynników, ulegać zniekształceniu; deformować się, zniekształcać się
SJP.pl
dający się odkształcić; plastyczny
SJP.pl
1. zadziałać na coś tak, aby spowodować zmianę kształtu lub objętości; zdeformować, zniekształcić;
2. odkształcić się - zmienić swój kształt pod wpływem jakichś czynników, ulec zniekształceniu; zdeformować się, zniekształcić się
SJP.pl
Odkształcenie – zmiana położenia punktów ciała, przy której zmieniają się odległości między nimi.
Odkształcenia mogą być spowodowane obciążeniem siłami (naprężenie), a także temperaturą.
Opisem i badaniem odkształceń ciał stałych, z pominięciem ich wewnętrznej struktury, zajmuje się mechanika ośrodków ciągłych dzieląc odkształcenia na sprężyste i plastyczne, badaniem których zajmują się dziedziny mechaniki ośrodków ciągłych takie jak teoria sprężystości, teoria plastyczności, a ośrodkami w których przewiduje się także płynięcie ośrodka reologia. Badaniem odkształceń z uwzględnieniem wewnętrznej struktury krystalicznej, cząsteczkowej i atomowej zajmują się dziedziny fizyki ciała stałego.
Wikipedia
przymiotnik od: odkształcenie (zniekształcenie, deformacja), np. kompensator odkształceniowy - typ kompensatora cieplnego
SJP.pl
1. zadziałać na coś tak, aby spowodować zmianę kształtu lub objętości; zdeformować, zniekształcić;
2. odkształcić się - zmienić swój kształt pod wpływem jakichś czynników, ulec zniekształceniu; zdeformować się, zniekształcić się
SJP.pl
1. odczepić coś, rozłączyć z całością;
2. odrobić straty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odkuwać)
(1.1) odłączyć za pomocą kucia
(1.2) wykuć
(1.3) uwolnić z kajdan za pomocą kucia
czasownik zwrotny dokonany odkuć się (ndk. odkuwać się)
(2.1) pot. odrobić swoje wcześniejsze straty
(2.2) pot. wziąć odwet, zemścić się
(2.3) uwolnić się z kajdan za pomocą kucia
Wiktionary
czas. odkuwać ndk., kuć ndk., wykuwać ndk., wykuć dk., przekuwać ndk., przekuć dk., zakuwać ndk., zakuć dk., przykuwać ndk., przykuć dk.
rzecz. odkuwanie n., odkucie n., odkuwka ż., kucie n., wykuwanie n., wykucie n., przekuwanie n., przekucie n., zakuwanie n., zakucie n., przykuwanie n., przykucie n.
Wiktionary
(1.2) wykuć
Wiktionary
1. odkupienie czegoś co zostało sprzedane lub zastawione;
2. pieniądze przeznaczone na wykupienie; okup;
3. dawniej: dzierżawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. odkupienie czegoś, co zostało wzięte w zastaw lub sprzedane
(1.2) hand. wzięcie używanego produktu w rozliczeniu za nowy produkt
forma czasownika.
(2.1) rozk. od: odkupić
Wiktionary
Odkup (ang. Repurchase agreement, Repo) – porozumienie, klauzula w umowie, w której sprzedawca zobowiązuje się odkupić przedmiot sprzedaży w określonej dacie i określonej cenie. W przypadku urządzeń może to być uwarunkowane wynikami próbnej eksploatacji. W przypadku papierów wartościowych może to być element spekulacji.
Wikipedia
rzecz. odkupienie n., odkupowanie n., odkupiciel m., odkupicielka ż., kupiec mos.
czas. odkupić dk., odkupować dk.
Wiktionary
1. kupić od kogoś coś, co zostało już raz sprzedane;
2. wynagrodzić komuś stratę, kupując mu przedmiot równoważny zgubionemu lub zniszczonemu;
3. wynagrodzić lub odpokutować krzywdę popełnione przez siebie lub kogoś; zadośćuczynić;
4. o Jezusie Chrystusie: przez swoją mękę i śmierć umożliwić ludziom zbawienie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odkupywać)
(1.1) kupić od kogoś to, co ta osoba wcześniej kupiła dla siebie
(1.2) kupić od kogoś to, co już niegdyś należało do kupującego
(1.3) zrekompensować komuś stratę, kupując mu przedmiot taki sam lub o podobnej wartości do zniszczonego czy zgubionego
(1.4) wynagrodzić, odpokutować wyrządzoną przez siebie lub kogoś innego krzywdę czy zło
(1.5) rel. zbawić poprzez ofiarę z siebie
czasownik zwrotny dokonany odkupić się (ndk. odkupywać się)
(2.1) odpokutować, wynagrodzić wyrządzoną przez siebie krzywdę lub zło
Wiktionary
(1.1) Chcę odkupić od sąsiada kawałek działki, żeby poszerzyć sobie dojazd do głównej drogi.
(1.2) Były właściciel może ziemię odkupić w drodze pierwszeństwa po cenie ustalonej przez rzeczoznawcę.
(1.3) Kolejny wydatek. Pies pogryzł książkę, którą wypożyczyłam z biblioteki. Muszę odkupić nową.
(1.4) Miało to im uświadomić, że najbardziej zatwardziały grzesznik ma możność odkupić swą winę, gdy publicznie wyrazi skruchę.
(1.5) Nie powiem, że człowiek jest to śmieszne bydlę, albowiem Pan nasz, Jezus Chrystus, odkupił go krwią swoją drogocenną.
(2.1) Doceniam, że daliście mi szansę, żeby odkupić się w waszych oczach.
(2.1) Dąbrowianki próbowały odkupić się za porażkę na własne życzenie w drugiej partii, ale na drodze stanęły im świetnie dysponowane w bloku siatkarki BKS.
Wiktionary
rzecz. kupiec mos./mrz., zakupy nmos., zakup mrz., odkup m., odkupno n., odkupienie n., odkupiciel m., Odkupiciel m., odkupicielka ż.
przym. odkupny, odkupicielski
czas. odkupywać ndk.
Wiktionary
ten, kto kogoś lub coś wybawił z czegoś, odkupił; wybawca; zbawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. w chrześcijaństwie Chrystus (jeden z tytułów Jezusa)
Wiktionary
(1.1) Parafia pw. Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka w Bielsku-Białej na os. Karpackim (zwanym na początku „Troclik”) została erygowana 1 maja 1983 roku.
Wiktionary
IPA: ɔt.kuˈpi.t͡ɕɛl
Wiktionary
rzecz. odkupienie n., odkupywanie n., odkupowanie n., odkupiciel mos.
czas. odkupić dk., odkupywać ndk., odkupować ndk.
przym. odkupny
Wiktionary
(1.1) Zbawca, Zbawiciel, Mesjasz, Chrystus, Jezus Chrystus, Pan Jezus
Wiktionary
kobieta, która kogoś odkupiła, wybawiła z czegoś; wybawicielka, zbawicielka
SJP.pl
związany z odkupieniem (wydarzeniem zbawczym), np. akt odkupieńczy
SJP.pl
1. kupić od kogoś coś, co zostało już raz sprzedane;
2. wynagrodzić komuś stratę, kupując mu przedmiot równoważny zgubionemu lub zniszczonemu;
3. wynagrodzić lub odpokutować krzywdę popełnione przez siebie lub kogoś; zadośćuczynić;
4. o Jezusie Chrystusie: przez swoją mękę i śmierć umożliwić ludziom zbawienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkupić.
(1.2) rel. chrześcijańskie zbawienie poprzez mękę i śmierć Chrystusa
Wiktionary
Odkupienie – w chrześcijaństwie odkupienie związane jest ze zbawczym dziełem Jezusa Chrystusa, dokonanym w jego śmierci i zmartwychwstaniu, wiąże się z pierwszym dziełem Bożym – stworzeniem świata. Człowiek w swej wolności, danej mu przez Stwórcę, ciągle doświadcza jego pomocy i jego działania na przestrzeni dziejów. Historia Bożych interwencji wskazuje na to, że Bóg chce doprowadzić ludzką wolność do pierwotnego planu, który w syntetyczny sposób nakreślił w Liście do Efezjan św. Pawła:
Wikipedia
rzecz. kupiec m., odkupiciel m., odkup mrz., Odkupiciel mos.
czas. odkupić dk., odkupywać ndk., kupić dk., kupować ndk.
Wiktionary
czyścić, trzepać, wycierać z kurzu, pozbywać się kurzu za pomocą odkurzacza
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odkurzyć)
(1.1) usuwać kurz
(1.2) odkurzaczem usuwać kurz, brud, śmieci itd.
Wiktionary
(1.1) Józefa codziennie tę półeczkę odkurzała osobiście z wielkim nabożeństwem.
(1.1) Józefa codziennie tę
Wiktionary
IPA: ɔtˈkuʒat͡ɕ, AS: otkužać
Wiktionary
rzecz. odkurzacz m., odkurzanie n., kurz m., zakurzenie n., kurzawa ż.
czas. wkurzyć, wkurzać, zakurzyć dk., kurzyć ndk., odkurzyć dk., poodkurzać dk.
przym. odkurzaczowy, zakurzony, okurzony
Wiktionary
przyrząd elektryczny służący do odkurzania, wsysający powietrze wraz z kurzem; elektroluks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do zbierania kurzu i drobnych śmieci poprzez wsysanie ich do specjalnego zbiornika;
Wiktionary
Odkurzacz – urządzenie służące do usuwania kurzu i innych zanieczyszczeń poprzez zasysanie powietrza razem z zanieczyszczeniami.
Wikipedia
(1.1) Odkurzacza używa się do sprzątania dywanów i wykładzin.
Wiktionary
IPA: ɔtˈkuʒat͡ʃ, AS: otkužač
Wiktionary
rzecz. kurz m., odkurzanie n., odkurzenie n., poodkurzanie n.
czas. wkurzyć, wkurzać, odkurzać ndk., odkurzyć dk., poodkurzać dk.
przym. kurzowy, odkurzaczowy
Wiktionary
(1.1) elektroluks
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odkurzaczem, dotyczący odkurzacza
Wiktionary
rzecz. odkurzacz m., kurz mrz.
czas. odkurzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkurzać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtkuˈʒãɲɛ, AS: otkužãńe
Wiktionary
czas. odkurzać
rzecz. odkurzacz m., kurz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkurzyć.
Wiktionary
IPA: ˌɔtkuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: otkužẽńe
Wiktionary
czas. odkurzyć
rzecz. kurz mrz., odkurzacz mrz.
Wiktionary
usunąć kurz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odkurzać)
(1.1) dokonany od|odkurzać.
Wiktionary
IPA: ɔtˈkuʒɨt͡ɕ, AS: otkužyć
Wiktionary
rzecz. kurz m., odkurzenie n., zakurzenie n., odkurzacz mrz.
czas. zakurzyć, odkurzać, wkurzać, wkurzyć
przym. zakurzony
Wiktionary
produkt końcowy otrzymywany w procesie plastycznego kształtowania metali
SJP.pl
Odkuwka – produkt końcowy uzyskiwany w procesie plastycznego kształtowania metali. W zależności od rodzaju technologii obróbki plastycznej odkuwka może być: matrycowa (uzyskana w procesie kucia matrycowego) lub swobodna (uzyskana w procesie kucia swobodnego). Produkt końcowy procesu walcowania również może być nazwany odkuwką. Materiał wsadowy, z którego powstaje odkuwka, nazywany jest przedkuwką.
Wikipedia
rzadko: odpowiadać kwikiem
SJP.pl
1. kwitnąć na nowo;
2. przestawać kwitnąć; okwitać, przekwitać;
3. powracać do dobrego stanu, odzyskiwać pełnię sił; odżywać
SJP.pl
1. zakwitnąć na nowo;
2. przestać kwitnąć; okwitnąć, przekwitnąć;
3. powrócić do dobrego stanu, odzyskać pełnię sił; odżyć;
4. potocznie: wystać się, czekając na coś
SJP.pl
taki, który skończył kwitnąć; odkwitły, przekwitnięty, przekwitły, okwitły, okwitnięty
SJP.pl
1. zakwitnąć na nowo;
2. przestać kwitnąć; okwitnąć, przekwitnąć;
3. powrócić do dobrego stanu, odzyskać pełnię sił; odżyć;
4. potocznie: wystać się, czekając na coś
SJP.pl
1. zbędna ziemia składowana wzdłuż wykopu podczas jego wykonywania
2. rozmnażanie roślin przez przeginanie bocznych pędów i przysypywanie ich ziemią
3. pęd rośliny przykrywany ziemią w celu wytworzenia korzeni
4. pszczoły wraz z plastrami oddzielone od rodziny macierzystej
5. część mrowiska przeniesiona w inne miejsce w celu zasiedlenia go przez mrówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. celowo wydzielona przez pszczelarza część plasterastrów z istniejącej rodziny pszczelej np. w celu utworzenia nowej
(1.2) hydrol. powierzchniowe nagromadzenie materiału naniesionego strumieniem wody lub powietrza
Wiktionary
Odkład – pęd rośliny przykrywany ziemią w celu wytworzenia korzeni, następnie odcinany od rośliny macierzystej. Odkład służy do wegetatywnego rozmnażania krzewów (np. jeżyn, malin, winorośli), roślin drzewiastych (np. draceny, brzoskwini), wieloletnich roślin motylkowatych i innych.
Wikipedia
rzecz. odkładanie n., odłożenie n.
czas. odkładać ndk., odłożyć dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odłożyć)
(1.1) kłaść na bok rzeczy, które trzymało się w ręku
(1.2) telekom. odkładać słuchawkę przerywać rozmowę telefoniczną
(1.3) przenosić na późniejszy termin
(1.4) oszczędzać pieniądze lub inne zasoby na określony cel
(1.5) geom. wyznaczać na prostej odcinek równy danemu
(1.6) geom. budować przy prostej kąt równy danemu
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) ogrod. rozmnażać rośliny za pomocą odkładów
czasownik zwrotny niedokonany odkładać się (dk. odłożyć się)
(3.1) o mule, tłuszczu, osadzie: gromadzić się w coraz większej ilości
Wiktionary
(1.2) Jeszcze raz tak powiesz i odkładam słuchawkę!
(1.3) Nie lubię odkładać rzeczy na później.
(1.4) Cały czas odkładacie pieniądze na wakacje w Grecji?
(3.1) Tkanka tłuszczowa odkłada się na brzuchu, biodrach, udach i pośladkach.
Wiktionary
IPA: ɔtˈkwadat͡ɕ, AS: otku̯adać
Wiktionary
rzecz. odkładanie n., odłożenie n., odkład m.
czas. odłożyć dk., kłaść ndk., nakładać ndk.
Wiktionary
(1.3) przekładać, przenosić, przesuwać, odraczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkładać.
(1.2) hydrol. proces akumulacji rumowiska przez płynącą wodę w rzekach i zbiornikach
Wiktionary
rzecz. odłożenie n., odkład mrz.
czas. odkładać ndk., odłożyć dk.
Wiktionary
część pługa odkładająca skiby podcinane przez lemiesz; odkładnica, okładnica
SJP.pl
część pługa odkładająca skiby podcinane przez lemiesz; odkładnia, okładnica
SJP.pl
Odkładnica – część korpusu płużnego służąca do odwracania i odkładania skib podciętych przez lemiesz do poprzednio wyoranej bruzdy z jednoczesnym kruszeniem i mieszaniem gleby.
Odkładnica składa się z piersi i skrzydła. Elementem odkładnicy, który odcina skibę od ściany bruzdy, jest krawędź odcinająca.
Wikipedia
1. służący do odkładania jakichś przedmiotów;
2. związany z odkładem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odkłamywać.
Wiktionary
czas. kłamać, odkłamywać ndk.
rzecz. kłamca mos.
Wiktionary
1. zmniejszyć ilość płynu w zbiorniku
2. wykonać odlew (np. z metalu)
3. wulgarne: oddać mocz
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odlewać)
(1.1) dokonany od|odlewać.
czasownik zwrotny dokonany odlać się (ndk. odlewać się)
(2.1) dokonany od|odlewać się.
Wiktionary
czas. olać, odlewać ndk.
rzecz. odlew m., odlewnictwo n., odlewnia ż., odlewnik m., odlewacz m., odlewanie n., odlanie n.
przym. odlewny, odlewniczy
Wiktionary
usuwać skądś lód, likwidować oblodzenia
SJP.pl
coś służącego do usuwania lodu
SJP.pl
odznaczyć polubienie posta internetowego na portalu społecznościowym; odlubić
SJP.pl
odznaczać polubienie posta internetowego na portalu społecznościowym
SJP.pl
lakierując, odnowić, odmalować lakierem
SJP.pl
odnawiać, odmalowywać lakierem
SJP.pl
1. przestarzale: odlatywać;
2. potocznie: odrywać się od czegoś
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy czynny od: odlatywać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) lotn. klient linii lotniczych oczekujący na lot
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) lecąc, oddalać się od jakiegoś miejsca
(1.2) odczepiać się, odpadać od czegoś
(1.3) pot. tracić kontakt z rzeczywistością pod wpływem alkoholu lub narkotyków
Wiktionary
rzecz. lot m., lotnik m., lotnictwo n., latanie n., odlatywanie n., odlot m.
czas. lecieć ndk., odlecieć dk.
przym. lotny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odlatywać)
(1.1) dokonany od|odlatywać.
Wiktionary
IPA: ɔdˈlɛt͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: odlećėć
Wiktionary
rzecz. odlot mrz., lot m.
czas. odlatywać
Wiktionary
przysłówek miejsca
(1.1) z dużej odległości, daleko w przestrzeni
przysłówek czasu
(2.1) daleko w czasie
przysłówek sposobu
(3.1) przen. w sposób niezbyt ściśle związany
Wiktionary
(1.1) Widać było odlegle zarysowane góry.
Wiktionary
rzecz. odległość ż.
przym. odległy
Wiktionary
(1.1) daleko, z dala
(2.1) daleko, z dala
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przysłówka: odlegle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: odległy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) długość krzywej (w domyśle: odcinka) pomiędzy dwoma punktami
(1.2) czas dzielący wydarzenia
(1.3) cecha tego, co odległe
Wiktionary
Odległość – wartość metryki. Potocznie rozumie się pod tą nazwą metrykę euklidesową, daną równaniem:
Wikipedia
(1.1) Odległość między tymi miastami wynosi 60 km.
(1.2) Zdarzenia tamtej nocy, ze względu na ich odległość, zatarły się już w jego pamięci.
Wiktionary
IPA: ɔdˈlɛɡwɔɕt͡ɕ, AS: odlegu̯ość
Wiktionary
przym. odległy
przysł. odlegle
Wiktionary
(1.1) dystans, oddalenie, odstęp
(1.2) oddalenie
Wiktionary
przyrząd mierzący odległość przedmiotu od miejsca obserwacji; dalmierz, dalomierz, dalekomierz
SJP.pl
Dalmierz (odległościomierz) – przyrząd służący do pomiaru odległości bez potrzeby jej przebywania.
Wikipedia
1. położony daleko od jakiegoś miejsca; daleki;
2. znajdujący się w pewnej odległości; oddalony;
3. o widoku lub dźwięku: widziany lub dochodzący z dużej odległości;
4. oddalony czasowo od chwili obecnej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się daleko
(1.2) taki, który wydarzył się dawno temu lub wydarzy się w dalekiej przyszłości
Wiktionary
(1.1) Urlop spędzimy w odległym zakątku Ukrainy.
(1.1) On zamieszkał we wsi odległej o dziesięć kilometrów od swojego rodzinnego miasta.
(1.2) Loty załogowe na Marsa to odległa przyszłość.
Wiktionary
IPA: ɔdˈlɛɡwɨ, AS: odlegu̯y
Wiktionary
rzecz. odległość
przysł. odlegle
Wiktionary
(1.1,2) oddalony, daleki
Wiktionary
odrywać coś, co jest do czegoś przyklejone
SJP.pl
oderwać coś, co jest do czegoś przyklejone
SJP.pl
1. wycinać las na jakimś terenie;
2. sprawiać, że teren przestaje być gruntem leśnym
SJP.pl
wyrąb lasów, wycinanie lasów; karczowanie, karczunek, wylesianie, deforestacja
SJP.pl
1. wyciąć las na jakimś terenie;
2. sprawić, że teren przestanie być gruntem leśnym
SJP.pl
1. produkt otrzymywany przez wypełnienie formy ciekłym tworzywem, zachowujący po skrzepnięciu jej kształt;
2. proces odlewniczy;
3. cykl pracy odlewni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedmiot powstały z wypełnienia formy płynną masą, która po zakrzepnięciu, wyschnięciu lub wypaleniu przyjmuje kształt tej formy
Wiktionary
Odlewnictwo – technologia (niekiedy sztuka lub umiejętność) polegająca na zalewaniu uprzednio przygotowanej formy ciekłym materiałem, najczęściej stopem metali, ale również gipsem, woskiem czy tworzywami sztucznymi oraz takim sterowaniu procesem krzepnięcia lub reakcji chemicznej tężenia odlewu, aby otrzymać wyrób o odpowiedniej strukturze i właściwościach. Do odlewnictwa zalicza się także techniki przygotowania form odlewniczych (formierstwo) oraz obróbki odlanych obiektów.
Wikipedia
IPA: ˈɔdlɛf, AS: odlef
Wiktionary
rzecz. odlewnictwo n., odlewacz m., odlewnik m., odlewnia ż., odlewanie n., odlanie n.
czas. lać, olać, odlewać ndk., odlać dk.
przym. odlewowy, odlewny, odlewniczy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odlać)
(1.1) usuwać płyn z naczynia, lejąc go w jakieś miejsce
(1.2) oddzielać płyn od cząstek stałych
(1.3) wykonywać przedmiot poprzez wlewanie ciekłego surowca do specjalnej formy
czasownik zwrotny niedokonany odlewać się (dk. odlać się)
(2.1) wulg. oddawać mocz
Wiktionary
rzecz. odlanie n., odlew mrz., odlewanie n., odlewnia ż., odlewnictwo n., odlewnik mos.
czas. olać, lać, odlać dk.
przym. odlewniczy
Wiktionary
(1.3) formować
(2.1) lać, odpryskać się, sikać, szczać, odcedzać kartofelki
Wiktionary
dający się odlać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przelewanie części płynu z naczynia
(1.2) wykonywanie odlewu, przedmiotu zrobionego z roztopionego, a następnie zastygniętego surowca
Wiktionary
Odlewnictwo – technologia (niekiedy sztuka lub umiejętność) polegająca na zalewaniu uprzednio przygotowanej formy ciekłym materiałem, najczęściej stopem metali, ale również gipsem, woskiem czy tworzywami sztucznymi oraz takim sterowaniu procesem krzepnięcia lub reakcji chemicznej tężenia odlewu, aby otrzymać wyrób o odpowiedniej strukturze i właściwościach. Do odlewnictwa zalicza się także techniki przygotowania form odlewniczych (formierstwo) oraz obróbki odlanych obiektów.
Wikipedia
rzecz. odlew m., odlewnictwo n., odlewacz m., odlewnik m., odlewnia ż., odlanie n.
czas. lać, olać, odlewać ndk., odlać dk.
przym. odlewowy, odlewny, odlewniczy
Wiktionary
(1.1) ulewanie, zlewanie
Wiktionary
beta odlewarowana - modyfikacja współczynnika beta, obrazująca ryzyko systematyczne związane z posiadaniem akcji notowanych na giełdzie
SJP.pl
osoba zawodowo wykonująca odlewy; odlewnik
SJP.pl
zakład przemysłowy lub wydział zakładu, w którym się wytwarza odlewy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odl. zakład przemysłowy lub jego dział, w którym wytwarzane są odlewy;
Wiktionary
Odlewnia – zakład przemysłowy (lub jego część), w którym przeprowadza się odlewanie metali. Istnieją odlewnie staliwa, żeliwa, żeliwa ciągliwego oraz metali nieżelaznych. Mogą produkować odlewy w celach usługowych lub artystycznych.
Wikipedia
(1.1) Pracownicy zakładów sąsiadujących z odlewnią żeliwa Spomel skarżą się na uciążliwości związane z wydobywającym się z komina zakładu dymem.
Wiktionary
rzecz. odlewanie n., odlew m., odlewacz m., odlewalnia ż., odlewalność ż., odlewarka ż., odlewca m., odlewnictwo n., odlewnik m.
czas. olać, odlać dk., odlewać ndk.
przym. odlewniczy, odlewny
Wiktionary
(1.1) gisernia; przest. szmelcarnia; daw. odlewalnia
Wiktionary
technologia wykonywania odlewów
SJP.pl
Odlewnictwo – technologia (niekiedy sztuka lub umiejętność) polegająca na zalewaniu uprzednio przygotowanej formy ciekłym materiałem, najczęściej stopem metali, ale również gipsem, woskiem czy tworzywami sztucznymi oraz takim sterowaniu procesem krzepnięcia lub reakcji chemicznej tężenia odlewu, aby otrzymać wyrób o odpowiedniej strukturze i właściwościach. Do odlewnictwa zalicza się także techniki przygotowania form odlewniczych (formierstwo) oraz obróbki odlanych obiektów.
Wikipedia
1. → odlewnik, → odlewnictwo;
2. koks odlewniczy - paliwo do topienia żeliwa w żeliwiakach
SJP.pl
osoba zawodowo wykonująca odlewy; odlewca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący odlewy
(1.2) robotnik pracujący przy wytwarzaniu odlewów
(1.3) specjalista w dziedzinie odlewnictwa
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. odlewnictwo n., odlew mrz., odlewanie n., odlewnia ż.
czas. olać, odlewać ndk., odlać dk.
Wiktionary
robiony przez odlewanie, powstały przez odlanie
SJP.pl
odparzony wskutek długiego leżenia
SJP.pl
potocznie: odkleić się, odpaść, oddzielić się od jakiejś powierzchni
SJP.pl
obumarcie tkanek skóry, będące rezultatem długo trwającego ciśnienia powodującego zaburzenia ukrwienia, powstające u chorych leżących stale w tej samej pozycji, bez ruchu
SJP.pl
Wikipedia
odciążać statek, przenosząc część ładunku na lichtugę
SJP.pl
odmierzać określoną część lub ilość czegoś
SJP.pl
możliwy do odliczenia (najczęściej w odniesieniu do kwot odliczanych od podatku)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odliczać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdlʲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: odlʹičãńe
Wiktionary
czas. odliczać ndk., odliczyć dk.
rzecz. liczba ż., odliczenie
Wiktionary
utworzony od liczebnika, np. przymiotnik odliczebnikowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odliczyć.
Wiktionary
IPA: ˌɔdlʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: odlʹičẽńe
Wiktionary
czas. odliczyć dk., odliczać ndk.
rzecz. odliczanie n., liczba ż.
Wiktionary
odmierzyć określoną część lub ilość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od odlot
Wiktionary
rzecz. odlot m.
Wiktionary
usunąć skądś lód, zlikwidować oblodzenia
SJP.pl
usunąć skądś lód, zlikwidować oblodzenia
SJP.pl
1. wyruszenie skądś drogą powietrzną;
2. potocznie: stan po spożyciu narkotyków; haj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) start do podróży powietrznej, oddalenie się drogą powietrzną
(1.2) środ. młodz. oderwanie się od rzeczywistości, stan uniesienia, upojenia (pod wpływem środków odurzających)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zbliżała się godzina odlotu, a część podróżnych nie zgłosiła się jeszcze do odprawy.
Wiktionary
IPA: ˈɔdlɔt, AS: odlot
Wiktionary
czas. ndk. odlatywać, dk. odlecieć
rzecz. odlocik mrz., przelot mrz., wylot mrz., lot m., odlatywanie, odlecenie
przym. odlotowy
przysł. odlotowo
Wiktionary
1. związany z wyruszeniem gdzieś drogą powietrzną;
2. potocznie: świetny, wspaniały, znakomity; czaderski, odjazdowy, zarąbisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) slang. wspaniały, rewelacyjny
Wiktionary
(1.1) „Jak on śpiewa… Odlotowy z niego facet!” – powiedziała nastolatka.
Wiktionary
IPA: ˌɔdlɔˈtɔvɨ, AS: odlotovy
Wiktionary
rzecz. odlot
przysł. odlotowo
Wiktionary
(1.1) odjazdowy, super, wulg. zajebisty
Wiktionary
odznaczyć polubienie posta internetowego na portalu społecznościowym; odlajkować
SJP.pl
człowiek stroniący od ludzi, unikający towarzystwa; samotnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. człowiek stroniący od innych ludzi, unikający towarzystwa
Wiktionary
IPA: ɔdˈludɛk, AS: odludek
Wiktionary
rzecz. odludzie n.
przym. odludny
przysł. odludnie
Wiktionary
(1.1) samotnik, pustelnik, dzik, borsuk
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: odludnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: odludny
SJP.pl
cecha czegoś znajdującego się daleko od ludzi
SJP.pl
znajdujący się daleko od ludzi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) znajdujący się daleko od skupisk ludzi
(1.2) daw. żyjący z dala od ludzi
Wiktionary
rzecz. odludek mos., odludzie n., ludzik mzw.
przysł. odludnie
Wiktionary
(1.1) ustronny
(1.2) samotny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce położone daleko od skupisk ludzkich
Wiktionary
IPA: ɔdˈlud͡ʑɛ, AS: odluʒ́e
Wiktionary
rzecz. odludek m., ludzik mzw.
przym. odludny
Wiktionary
(1.1) pustkowie, dzicz, głusza, ustronie
Wiktionary
życie w odosobnieniu, z dala od ludzi; samotnikostwo, mizantropia, samotność, samotnictwo
SJP.pl
usunąć, odłączyć coś przylutowanego
SJP.pl
usuwać, odłączać coś przylutowanego
SJP.pl
element urządzenia hamulcowego służący do odhamowania wagonu pociągu
SJP.pl
skrót od: odmiana, odmienny
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) = bot. odmiana
Wiktionary
1. obecność powietrza w jamach ciała wskutek choroby lub urazu;
2. zabieg medyczny polegający na ograniczeniu funkcji narządu poprzez wprowadzenie powietrza do jamy ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przedostanie się powietrza do jamy lub tkanki ciała zaistniałe na skutek choroby, urazu lub zabiegu medycznego;
Wiktionary
Odma – przedostanie się powietrza atmosferycznego lub innych gazów w obręb tkanek lub jam ciała, gdzie prawidłowo gazy te nie występują. Odma może wystąpić na skutek urazu, samoistnie (w wyniku niektórych procesów chorobowych) lub też może zostać wykonana celowo w trakcie zabiegu medycznego.
W zależności od położenia wyróżnia się:
Wikipedia
IPA: ˈɔdma, AS: odma
Wiktionary
1. obecność powietrza w jamach ciała wskutek choroby lub urazu;
2. zabieg medyczny polegający na ograniczeniu funkcji narządu poprzez wprowadzenie powietrza do jamy ciała
SJP.pl
rozmiękczać coś poprzez moczenie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odmagnesowywać)
(1.1) sprawić, że coś przestało wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne
czasownik zwrotny dokonany odmagnesować się (ndk. odmagnesowywać się)
(2.1) przestać wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne
Wiktionary
(1.1) Przed przystąpieniem do pomiarów należy żelazo badane odmagnesować, umieszczając je w zmiennym polu magnetycznym o malejącym natężeniu.
Wiktionary
czas. odmagnesowywać ndk.
Wiktionary
(1.1) rozmagnesować
(2.1) rozmagnesować się
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odmagnesować)
(1.1) sprawiać, że coś przestaje wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne
czasownik zwrotny niedokonany odmagnesowywać się (dk. odmagnesować się)
(2.1) przestawać wytwarzać wokół siebie pole magnetyczne
Wiktionary
(1.1) Zmieniając pole, możemy magnesować kawałek żelaza lub stali; albo możemy go, przeciwnie, odmagnesowywać.
Wiktionary
czas. odmagnesować dk.
Wiktionary
(1.1) rozmagnesowywać
(2.1) rozmagnesowywać się
Wiktionary
moknąc mięknąć albo oczyszczać się z czegoś dzięki wodzie
SJP.pl
1. pomalować coś na nowo
2. opisać kogoś, coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmalować.
Wiktionary
czas. odmalować dk.
przym. malarski
Wiktionary
1. malować coś na nowo
2. opisywać kogoś, coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmalowywać.
Wiktionary
czas. odmalowywać ndk.
przym. malarski
Wiktionary
odmaszerowanie, odejście marszem; wymarsz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szafa
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. skrzynia
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. szafka kuchenna
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|almaryja, almaryjo, olmaryj, olmaryja, olmaryjo.
Wiktionary
[czytaj: odmar-zać] przestawać być zamarzniętym; tajać
SJP.pl
[czytaj: odmar-znąć] przestać być zamarzniętym; odtajać
SJP.pl
[czytaj: odmar-znięty] taki, który odmarznął (przestał być zamarznięty, odtajał); odmarzły, odmarźnięty
SJP.pl
[czytaj: odmar-zły] taki, który odmarzł (przestał być zamarznięty, odtajał); odmarznięty, odmarźnięty
SJP.pl
odejść marszem
SJP.pl
odchodzić marszem
SJP.pl
pochodzący od matki, np. choroby odmatczyne
SJP.pl
1. nie zgadzać się; także nie chcieć przyjąć czegoś
2. namawiać kogoś, by czegoś nie robił
3. wypowiadać pewien tekst, np. pacierz; zmawiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odmówić)
(1.1) nie zgadzać się
(1.2) pot. namawiać kogoś, by czegoś nie robił
(1.3) rel. wypowiadać słowa modlitwy
(1.4) rezygnować z czegoś, co zamówiono
Wiktionary
(1.1) Nie było apteczki, ponieważ zakład pracy odmawiał pieniędzy "na najpotrzebniejsze nawet medykamenty".
Wiktionary
IPA: ɔdˈmavʲjät͡ɕ, AS: odmavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. odmówienie n., odmowa ż., odmawianie n.
przym. odmowny
przysł. odmownie
czas. odmówić
Wiktionary
(1.1) negować, odkładać, odrzucać, odsuwać, odtrącać, rezygnować, utrącać, wyrzucać
(1.3) zmawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrażanie niezgody na coś, braku aprobaty czegoś
(1.2) wypowiadanie na głos tekstu modlitwy lub modlitw
Wiktionary
IPA: ˌɔdmaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: odmavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. odmowa ż., odmówka ż., odmówienie n.
czas. odmawiać ndk., odmówić dk.
przym. odmowny, odmówny
przysł. odmownie
Wiktionary
potocznie: odpisać, skopiować od kogoś; zgapić, odgapić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. małpować)
(1.1) pot. odpisać coś, skopiować od kogoś
Wiktionary
(1.1) Muszę ten pomysł odmałpować od Ciebie.
Wiktionary
rzecz. małpa ż., małpiatka ż., małpiszon m., małpka ż., małpowanie n., odmałpowanie n.
czas. małpować ndk.
przym. małpi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmałpować.
Wiktionary
czas. odmałpować dk.
przym. małpi
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pozbawić kontekstu medycznego, usunąć znaczenie medyczne
Wiktionary
odmeldować się - (zwykle w służbach mundurowych) zakomunikować swoje odejście
SJP.pl
odmeldowywać się - (zwykle w służbach mundurowych) komunikować swoje odejście
SJP.pl
1. poetycko o głębokiej wodzie; otchłań, toń
2. książkowo o:
a) czymś kłębiącym się
b) zamieszaniu, chaosie
SJP.pl
Odmęt (daw. Odment) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Mędrzechów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
1. poetycko o głębokiej wodzie; otchłań, toń
2. książkowo o:
a) czymś kłębiącym się
b) zamieszaniu, chaosie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. utworzony od określenia męża np. nazwiska albo tytułu, a zastosowany do jego żony
Wiktionary
1. przemiana, zmiana
2. wariant czegoś
3. potocznie o innej pogodzie
4. w antropologii: jednostka klasyfikacyjna
5. w botanice, zoologii: jednostka podziału gatunku
6. w językoznawstwie: fleksja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zmieniona postać lub sposób, zmienianie postaci lub sposobu
(1.2) jęz. zmiana formy wyrazu w zależności od przypadku, osoby itp.
(1.3) rodzaj, gatunek, wariant, klasa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dla odmiany zapalę teraz fajkę.
(1.2) Odmiana czasownika „być” w języku polskim jest nieregularna, trzeba się jej nauczyć na pamięć.
(1.2) Deklinacja to odmiana wyrazu przez przypadki, liczby i rodzaje. (Wikipedia)
(1.3) Wyhodowana przez nas odmiana zboża jest wyjątkowo odporna na mróz.
Wiktionary
IPA: ɔdˈmʲjãna, AS: odmʹi ̯ãna
Wiktionary
czas. ndk. odmieniać, dk. odmienić
przym. odmienny, odmianowy, nieodmienny
rzecz. odmienianie, odmienienie, odmienność
:: zdrobn. odmianka
przysł. odmiennie
Wiktionary
(1.2) fleksja
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk|zorta.
Wiktionary
odmienna postać, wariant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lud. demon żeński porywający niemowlęta
Wiktionary
rzecz. odmiana ż.
Wiktionary
przymiotnik od: odmiana
SJP.pl
specjalista w dziedzinie nauki o właściwościach odmian roślin
SJP.pl
związany z nauką o właściwościach odmian roślin
SJP.pl
nauka o właściwościach odmian roślin
SJP.pl
płytkie miejsce na rzece, morzu; łacha
SJP.pl
odmiedniczkowe zapalenie nerek - ciężka choroba układu moczowego
SJP.pl
znosić ograniczenie czegoś do jednego miejsca
SJP.pl
znieść ograniczenie czegoś do jednego miejsca
SJP.pl
1. umożliwienie przeprowadzenia operacji na rachunkach bankowych poza miejscem ich prowadzenia;
2. umożliwienie załatwienia różnych spraw urzędowych w dowolnym urzędzie na terenie kraju
SJP.pl
pochodzący od nazwy miejsca
SJP.pl
stawać się miękkim, miększym w wyniku moczenia; rozmiękać
SJP.pl
stać się miękkim, miększym w wyniku moczenia; rozmięknąć
SJP.pl
stać się miękkim, miększym w wyniku moczenia; rozmięknąć
SJP.pl
rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych
SJP.pl
Odmieńcowate (Proteidae) – rodzina płazów z rzędu płazów ogoniastych (Caudata).
Wikipedia
o cechach odmieńcowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
1. czynić kogoś innym, zmienionym
2. w językoznawstwie: nadawać wyrazom odpowiednie formy gramatyczne
3. odmieniać się -
a) stawać się innym
b) w językoznawstwie, o wyrazach: tworzyć różne formy gramatyczne
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) czynić kogoś innym, zmienionym
(1.2) gram. nadawać wyrazom odpowiednie formy gramatyczne
czasownik zwrotny niedokonany odmieniać się
(2.1) stawać się innym
(2.2) gram. o wyrazach: tworzyć różne formy gramatyczne
Wiktionary
(1.1) Miłość do wybranej odmieniła całe jego życie.
(1.2) Na lekcji odmienialiśmy niemieckie czasowniki.
Wiktionary
rzecz. odmienność ż., odmiana ż., odmieniec m., odmienianie n., odmienienie n.
czas. odmienić dk.
przym. odmienny
przysł. odmiennie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmieniać.
Wiktionary
rzecz. odmiana ż., odmienność ż., odmieniec m., odmienienie n.
czas. odmieniać ndk., odmienić dk.
przym. odmienny, odmienialny
przysł. odmiennie
Wiktionary
1. uczynić kogoś innym, zmienionym
2. w językoznawstwie: nadać wyrazom odpowiednie formy gramatyczne
3. odmienić się -
a) stać się innym
b) w językoznawstwie, o wyrazach: utworzyć różne formy gramatyczne
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odmieniać)
(1.1) dokonany od|odmieniać.
Wiktionary
IPA: ɔdˈmʲjɛ̇̃ɲit͡ɕ, AS: odmʹi ̯ė̃ńić
Wiktionary
rzecz. odmieniec mzw./mos., odmiana ż., odmienienie n., odmienianie n., odmienność ż.
przym. nieodmienny, odmienny
czas. odmieniać
Wiktionary
potocznie o człowieku różniącym się, raczej in minus, od innych; dziwak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dziwnie się zachowująca, wyróżniająca się w społeczności
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. herp. odmieniec jaskiniowy
(2.2) pot. herp. odmieniec amerykański
(2.3) pot. mikrobiol. odmieniec pospolity
(2.4) mit. lud. diabli lub wiedźmi podrzutek;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pokój odmieńca sąsiaduje z biblioteką.
(2.1) Podziemne siedliska odmieńców znajdują się w jaskiniach krasowych.
(2.4) Na polskim Śląsku odmieńce nazywano „podciepami”.
Wiktionary
rzecz. odmiana ż., odmienienie n., odmienianie n., odmiennia ż., odmiennik mos., odmienność ż.
czas. odmieniać ndk., odmienić dk.
przym. odmienny
przysł. odmiennie
Wiktionary
(1.1) cudak, dziwak, dziwoląg
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmienić.
Wiktionary
IPA: ˌɔdmʲjɛ̇̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: odmʹi ̯ė̃ńė̃ńe
Wiktionary
czas. ndk. odmieniać, dk. odmienić
przym. odmienny
rzecz. odmieniec mzw./mos., odmienianie, odmiana, odmienność
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w inny, odrębny sposób
Wiktionary
(1.1) W łacinie, odmiennie od języka polskiego, przymiotniki i przysłówki pochodzące od nazw własnych pisze się wielką literą (z Wikipedii).
Wiktionary
IPA: ɔdˈmʲjɛ̇̃ɲːɛ, AS: odmʹi ̯ė̃•ńe
Wiktionary
rzecz. odmienianie n., odmiana ż., odmienność ż., odmieniec mos./mzw.
czas. odmieniać ndk.
przym. odmienny
Wiktionary
(1.1) inaczej, przeciwnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest odmienne; cecha tych, którzy są odmienni
Wiktionary
rzecz. odmieniec mzw./mos., odmiana ż., odmienianie n., odmienienie n.
czas. odmieniać ndk., odmienić dk.
przym. odmienny
przysł. odmiennie
Wiktionary
(1.1) inność, oryginalność, różność
Wiktionary
1. inny, różniący się
2. w językoznawstwie, o wyrazach: taki, który podlega fleksji, odmienia się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) różny
(1.2) gram. podlegający odmianie
Wiktionary
(1.1) Mimo że Jacek i Ryszard są bliźniakami, mają odmienne charaktery.
Wiktionary
IPA: ɔdˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: odmʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. odmiana ż., odmieniec m., odmiennia ż., odmienność ż., odmienianie n., odmienienie n.
czas. odmieniać ndk., odmienić dk.
przysł. odmiennie
Wiktionary
(1.1) różny
Wiktionary
naczynie z podziałką do odmierzania płynów
SJP.pl
1. określać wielkość albo liczbę czegoś; mierzyć
2. wydzielać pewną część z całości
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wydzielać określoną część z całości
(1.2) określać wielkość lub liczbę czegoś
Wiktionary
IPA: ɔdˈmʲjɛʒat͡ɕ, AS: odmʹi ̯ežać
Wiktionary
rzecz. odmierzanie n. ndk., odmierzenie n. dk.
czas. odmierzyć dk.
Wiktionary
(1.2) reg. śl. mierzić.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmierzać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdmʲjɛˈʒãɲɛ, AS: odmʹi ̯ežãńe
Wiktionary
rzecz. odmierzenie n. dk.
czas. odmierzyć dk., odmierzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmierzyć.
Wiktionary
IPA: ˌɔdmʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: odmʹi ̯ežẽńe
Wiktionary
rzecz. odmierzanie n. ndk.
czas. odmierzyć dk., odmierzać ndk.
Wiktionary
1. określić wielkość albo liczbę czegoś; zmierzyć
2. wydzielić pewną część z całości
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odmierzać)
(1.1) dokonany od|odmierzać.
Wiktionary
IPA: ɔdˈmʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: odmʹi ̯ežyć
Wiktionary
rzecz. odmierzanie n. ndk., odmierzenie n. dk.
czas. odmierzać ndk.
Wiktionary
maszyna do mizdrowania skór; mizdrownica
SJP.pl
zmieść na bok
SJP.pl
pozbawiać mistycyzmu, mistyki - atmosfery tajemniczości otaczającej jakieś zjawisko
SJP.pl
pozbawić mistycyzmu, mistyki - atmosfery tajemniczości otaczającej jakieś zjawisko
SJP.pl
zdemitologizować;
1. pozbawić kogoś lub coś cech mitu, legendy;
2. obalić mit, legendę
SJP.pl
1. zmięknąć przez moknięcie;
2. oczyścić się z czegoś dzięki wodzie
SJP.pl
potocznie: taki, który odmoknął (mocząc się, rozmięknął); odmokły
SJP.pl
potocznie: taki, który odmókł (mocząc się, rozmiękł); odmoknięty
SJP.pl
wyjąć zamontowane urządzenie lub jego część; wymontować
SJP.pl
wyjmować zamontowane urządzenie lub jego część; wymontowywać
SJP.pl
brak zgody na coś, odrzucenie jakiejś propozycji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewyrażenie zgody
Wiktionary
(1.1) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.
Wiktionary
IPA: ɔdˈmɔva, AS: odmova
Wiktionary
rzecz. odmówienie n., odmawianie n.
czas. odmówić dk., odmawiać ndk.
przym. odmowny
przysł. odmownie
Wiktionary
(1.1) odrzucenie, niezgoda
Wiktionary
1. nie zgodzić się; także nie przyjąć czegoś
2. namówić kogoś, by czegoś nie robił
3. wypowiedzieć pewien tekst, np. pacierz; zmówić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odmawiać)
(1.1) dokonany od|odmawiać.
Wiktionary
(1.1) Uznano ją wprawdzie za kontrowersyjną, ale trudno było odmówić jej nowatorstwa i odwagi artystycznej.
Wiktionary
IPA: ɔdˈmuvʲit͡ɕ, AS: odmuvʹić
Wiktionary
rzecz. odmowa, odmówienie, odmawianie
czas. odmawiać
przysł. odmownie
przym. odmowny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób odmowny; wyrażając odmowę
Wiktionary
rzecz. odmowa ż., odmówienie n., odmawianie n.
czas. odmawiać ndk., odmówić dk.
przym. odmowny
Wiktionary
zawierający odmowę, niezgadzający się z czymś (np. odpowiedź odmowna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający odmowę
Wiktionary
rzecz. odmowa ż., odmówienie n., odmawianie n.
czas. odmawiać ndk., odmówić dk.
przysł. odmownie
Wiktionary
1. pozbawiać kogoś zdolności samodzielnego myślenia; otumaniać, ogłupiać;
2. odmóżdżać się - tracić zdolność samodzielnego myślenia; ogłupiać się, otumaniać się
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. odmóżdżyć)
(1.1) pot. ogłupiać
(1.2) pot. przestać myśleć dla relaksu
Wiktionary
IPA: ɔdˈmuʒd͡ʒat͡ɕ, AS: odmužǯać
Wiktionary
rzecz. mózg m., odmóżdżanie n., odmóżdżenie n., móżdżek m., mózgowie n., mózgowiec m.
czas. odmóżdżyć dk.
przym. mózgowy, móżdżkowy
przysł. mózgowo
Wiktionary
potocznie: coś relaksującego, niewymagającego wysiłku umysłowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmóżdżać.
Wiktionary
czas. odmóżdżać
rzecz. mózg mos./mrz.
Wiktionary
1. pozbawić kogoś zdolności samodzielnego myślenia; otumanić, ogłupić;
2. odmóżdżyć się - stracić zdolność samodzielnego myślenia; ogłupić się, otumanić się
SJP.pl
1. powodować uszkodzenie tkanek skórnych ciała przez wystawienie ich na działanie zbyt niskiej temperatury
2. cofać proces zamarzania
3. uwalniać coś od urzędowych ograniczeń; liberalizować
SJP.pl
pomieszczenie, w którym odmraża się uprzednio zamrożone produkty przed skierowaniem ich do sprzedaży
SJP.pl
1. spowodować uszkodzenie tkanek skórnych ciała przez wystawienie ich na działanie zbyt niskiej temperatury
2. cofnąć proces zamarzania
3. uwolnić coś od urzędowych ograniczeń; zliberalizować
SJP.pl
Wikipedia
1. związany z odmrożeniem - uszkodzeniem skóry;
2. związany z kontynuowaniem czegoś, czego realizacja została wcześniej wstrzymana
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odmrożeniem, dotyczący odmrożenia
Wiktionary
rzecz. odmrożenie n., mrożenie n.
Wiktionary
1. spowodować uszkodzenie tkanek skórnych ciała przez wystawienie ich na działanie zbyt niskiej temperatury
2. cofnąć proces zamarzania
3. uwolnić coś od urzędowych ograniczeń; zliberalizować
SJP.pl
zapalne zgrubienie skóry powstałe wskutek długotrwałego działania zimna i wilgoci
SJP.pl
dawniej: oczyszczać z kurzu, śmieci i innych zanieczyszczeń
SJP.pl
osad, namuł usunięty z kotła parowozowego w czasie odmulania
SJP.pl
zbiornik, w którym woda oczyszcza się z zawiesin przez opadanie ich na dno
SJP.pl
myjąc, oczyścić z czegoś
SJP.pl
ćwiczenie gimnastyczne odwrotne do wymyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmykać.
Wiktionary
czas. odmykać ndk.
Wiktionary
tępić myszy; odszczurzać, deratyzować
SJP.pl
wytępić myszy; odszczurzyć, zderatyzować
SJP.pl
myjąc oczyszczać, wywabiać
SJP.pl
1. czynić kogoś, coś młodszym
2. zastępować starszych młodszymi
3. w ogrodnictwie: wycinać stare drzewa i sadzić nowe
4. odmładzać się - czynić wysiłki, by wyglądać młodziej
SJP.pl
1. czynić kogoś, coś młodszym
2. zastępować starszych młodszymi
3. w ogrodnictwie: wycinać stare drzewa i sadzić nowe
4. odmładzać się - czynić wysiłki, by wyglądać młodziej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odmładzać.
Wiktionary
czas. odmładzać ndk.
rzecz. młodzieniec mos.
Wiktionary
w wyniku pewnych starań wyglądać młodziej; również: poczuć się młodszym
SJP.pl
w wyniku pewnych starań wyglądać młodziej; również: poczuć się młodszym
SJP.pl
1. uczynić kogoś, coś młodszym
2. zastąpić starszych młodszymi
3. w ogrodnictwie: wyciąć stare drzewa i zasadzić nowe
4. odmłodzić się - uczynić wysiłki, by wyglądać młodziej
SJP.pl
wziąć w użytkowanie za wynagrodzeniem pokój, lokal lub część czyjegoś mieszkania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odnajdywać.
Wiktionary
czas. odnajdywać ndk.
rzecz. znajdka ż.
Wiktionary
brać w użytkowanie za wynagrodzeniem pokój, lokal lub część czyjegoś mieszkania
SJP.pl
1. szukając, ustalić miejsce pobytu kogoś lub czegoś;
2. zauważyć coś w kimś albo w czymś;
3. wybrać właściwą osobę lub właściwy obiekt spośród innych;
4. osiągnąć jakąś wartość lub jakiś pożądany stan
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odnajdywać, odnajdować)
(1.1) trafić na to, czego się szuka
(1.2) zauważyć w kimś lub czymś pewną cechę
(1.3) osiągnąć pożądany stan
czasownik zwrotny dokonany odnaleźć się (ndk. odnajdywać się, odnajdować się)
(2.1) zostać odszukanym
(2.2) odzyskać sprawność działania
Wiktionary
(1.1) Dziś odnalazłam moją starą bluzkę.
(2.1) Jak się odnalazłaś w nowej roli?
Wiktionary
IPA: ɔdˈnalɛɕt͡ɕ, AS: odnaleść
Wiktionary
rzecz. odnalezienie n., znajdka ż.
czas. odnajdować ndk., odnajdywać ndk.
Wiktionary
(1.1) znaleźć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odnaleźć.
Wiktionary
IPA: ˌɔdnalɛˈʑɛ̇̃ɲɛ, AS: odnaleźė̃ńe
Wiktionary
czas. odnaleźć
rzecz. znajdka ż.
Wiktionary
(1.1) znalezienie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odnowić)
(1.1) ponownie nadawać wygląd nowości, tak by coś wyglądało znów jak nowe
(1.2) po pewnym czasie robić coś ponownie
czasownik zwrotny niedokonany odnawiać się (dk. odnowić się)
(2.1) stawać się ulepszonym
(2.2) ponawiać się
(2.3) podlegać odbudowie, remontowi
(2.4) korzystnie odmieniać swój styl
(2.5) odzyskiwać żywotność modernizując stare elementy
Wiktionary
IPA: ɔdˈnavʲjät͡ɕ, AS: odnavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nówka ż., nowy mos., nowość ż., odnowa ż., odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnawianie n., odnowienie n.
czas. odnowić dk.
przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowy, nowiowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co odnawialne
Wiktionary
rzecz. Nowak mrz., nów mrz., odnowa ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnawianie n., odnowienie n.
czas. odnawiać ndk., odnowić dk.
przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowiowy
Wiktionary
1. dający się odnowić;
2. nieulegający wyczerpaniu; niewyczerpalny, niewyczerpany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dający się odnowić, możliwy do odnowienia
Wiktionary
rzecz. Nowak mrz., nów mrz., odnawianie n., odnowienie n., odnawialność ż., odnowa ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., nowy n.
czas. odnawiać ndk., odnowić dk.
przysł. od nowa
przym. nowy, nowiowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odnawiać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdnaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: odnavʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nówka ż., nowy mos., nowość ż., odnowa ż., odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnowienie n.
czas. odnawiać ndk., odnowić dk.
przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowy, nowiowy
Wiktionary
utworzony od nazwiska
SJP.pl
pozbawiać cech niemieckości, niemieckiego charakteru
SJP.pl
pozbawić cech niemieckości, niemieckiego charakteru
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odnosić)
(1.1) przynieść coś z powrotem; dostarczyć coś, aby to oddać
(1.2) zyskać coś, mieć jakiś wynik
czasownik zwrotny dokonany odnieść się (ndk. odnosić się)
(2.1) potraktować coś lub kogoś w pewien sposób
Wiktionary
(1.1) Wezmę na chwilę gazetę z programem telewizyjnym, zaraz ci odniosę.
(1.2) Kampania reklamowa odniosła sukces.
(2.1) Widziała pani? Z jakim lekceważeniem odniósł się do mnie ten młodzieniec?
Wiktionary
IPA: ˈɔdʲɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: odʹńėść
Wiktionary
aspekt niedokonany odnosić, odnosić się
rzecz. odniesienie n., odnoszenie n.
czas. nieść
przysł. odnośnie
przyim. odnośnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odnieść.
(1.2) książk. nawiązanie do czegoś
Wiktionary
(1.1) Proszę cię o odniesienie tych książek do biblioteki.
(1.2) W tej książce jest odniesienie do poprzedniej powieści autora.
Wiktionary
IPA: ˌɔdʲɲɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: odʹńėśė̃ńe
Wiktionary
czas. odnieść dk., odnosić ndk.
rzecz. odnoszenie n.
przysł. odnośnie
przyim. odnośnie
Wiktionary
odgałęzienie, podłużna część biegnąca w bok od jakiejś całości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odgałęzienie, podłużna część biegnąca w bok od jakiejś całości
Wiktionary
Odnoga-Kuźmy (dawn. Odnoga; białorus. Отнога) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Michałowo. Do 31 grudnia 2007 wieś nosiła nazwę Odnoga-Kużmy.
Według Powszechnego Spisu Ludności przeprowadzonego w 1921 roku miejscowość liczyła 10 domów i zamieszkiwana była przez 27 osób (17 kobiet i 10 mężczyzn). Wszyscy mieszkańcy wsi zadeklarowali wówczas białoruską przynależność narodową oraz wyznanie prawosławne. W okresie dwudziestolecia międzywojennego wieś nazywała się Odnoga i znajdowała się w powiecie wołkowyskim w gminie Tarnopol.
Wikipedia
IPA: ɔdˈnɔɡa, AS: odnoga
Wiktionary
rzecz. odnóże n., odnóżka ż.
Wiktionary
(1.1) ramię, rozgałęzienie, gałąź, odgałęzienie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odnieść)
(1.1) przynosić coś z powrotem; dostarczać coś, aby to oddać
(1.2) zyskiwać coś, mieć jakiś wynik
czasownik zwrotny niedokonany odnosić się (dk. brak)
(2.1) dotyczyć czegoś
czasownik zwrotny niedokonany odnosić się (dk. odnieść się)
(3.1) traktować coś lub kogoś w pewien sposób
Wiktionary
(1.1) Odnoszę ci książkę, tę, którą pożyczyłem w zeszłym tygodniu.
(1.2) Nie widzę, żeby moje zabiegi odnosiły jakiś skutek.
(2.1) Moja wypowiedź odnosiła się do zaistniałych faktów.
(3.1) On odnosi się do mnie wulgarnie.
Wiktionary
IPA: ɔdˈnɔɕit͡ɕ, AS: odnośić
Wiktionary
aspekt dokonany odnieść, odnieść się
rzecz. odniesienie n., odnoszenie n.
czas. przenosić, wznosić
przysł. odnośnie
przyim. odnośnie
Wiktionary
(2.1) tyczyć się
Wiktionary
przyimek
(1.1) zob. odnośnie do.
Wiktionary
IPA: ɔdˈnɔɕɲɛ, AS: odnośńe
Wiktionary
rzecz. odniesienie n., odnoszenie n.
czas. odnosić ndk., odnieść dk.
przym. odnośny
Wiktionary
odsyłacz;
1. znak graficzny umieszczony w tekście, odsyłający czytelnika do przypisu oznaczonego takim samym znakiem;
2. przypis, do którego odsyła znak graficzny umieszczony w tekście;
3. fragment strony internetowej lub dokumentu elektronicznego odsyłający do innego fragmentu strony, innego dokumentu lub innej strony internetowej; hiperlink, link, hiperłącze, hiperodnośnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) znak graficzny w postaci gwiazdki, litery, liczby lub znaku alternatywnego, umieszczony w publikacji, odsyłający czytelnika do opatrzonego takim samym znakiem przypisu
(1.2) przypis opatrzony odnośnikiem (1.1)
(1.3) inform. element nawigacyjny dokumentu elektronicznego odsyłający do innego dokumentu
(1.4) chem. roztwór służący do porównania z roztworem badanym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) odsyłacz
(1.2) komentarz, notatka, wyjaśnienie
(1.3) hiperłącze, link, odsyłacz
(1.4) roztwór porównawczy
Wiktionary
ten, o którego chodzi w danej sytuacji; odpowiedni; stosowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odnosić.
Wiktionary
(1.1) Zacząłem odnoszenie ławek.
Wiktionary
IPA: ˌɔdnɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: odnošẽńe
Wiktionary
czas. odnosić (się) ndk., odnieść (się) dk.
rzecz. odniesienie
przysł. odnośnie
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odnotowywać)
(1.1) zwrócić na coś uwagę
(1.2) przyjąć do wiadomości
(1.3) powiedzieć o czymś przy okazji
(1.4) sporządzić notatkę
(1.5) zrobić znak przy czymś istotnym celem pamiętania o tym
Wiktionary
(1.1) Odnotowałbym tylko te dni, kiedy zauważymy nowe stada szpaków na areałach lubuskich.
Wiktionary
IPA: ˌɔdnɔˈtɔvat͡ɕ, AS: odnotovać
Wiktionary
czas. notować
rzecz. notatnik mrz., notatka ż., notka ż., odnotowanie n.
Wiktionary
(1.1) dostrzec, spostrzec, zauważyć, zaobserwować, złowić wzrokiem
(1.2) uświadomić sobie, nauczyć się, zakonotować, zapamiętać
(1.3) nadmienić, napomknąć, wspomnieć, wzmiankować, skonstatować
(1.4) spisać, wynotować, zanotować, zapisać
(1.5) odfajkować, odhaczyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odnotować.
Wiktionary
IPA: ˌɔdnɔtɔˈvãɲɛ, AS: odnotovãńe
Wiktionary
czas. odnotować dk.
rzecz. notatnik mrz., notatka ż., notka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odnotować)
(1.1) niedokonany od|odnotować.
Wiktionary
(1.1) Ocenia fakty, cytuje daty, odnotowuje wydarzenia polityczne.
(1.1) Przed Powstaniem Listopadowym tajna policja skrupulatnie sprawdzała uczestnictwo warszawskich studentów w sakramentach i odstępstwa odnotowywała w kartotekach "nieprawomyślnych".
Wiktionary
IPA: ˌɔdnɔtɔˈvɨvat͡ɕ, AS: odnotovyvać
Wiktionary
czas. notować
rzecz. odnotowywanie n., notatnik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odnotowywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdnɔtɔvɨˈvãɲɛ, AS: odnotovyvãńe
Wiktionary
czas. odnotowywać
rzecz. notatnik mrz.
Wiktionary
1. przywrócenie czemuś wyglądu rzeczy nowej; restaurowanie; odbudowa;
2. zmiana polepszająca stan czegoś;
3. odtwarzanie przez organizm utraconych lub uszkodzonych części, tkanek i komórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przywrócenie czemuś świeżego, nowego wyglądu
(1.2) szereg zmian ulepszających stan czegoś
(1.3) odtwarzanie uszkodzonych części, komórek przez organizm
Wiktionary
IPA: ɔdˈnɔva, AS: odnova
Wiktionary
rzecz. odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnawianie n., odnowienie n.
czas. odnawiać ndk., odnowić dk.
przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy
Wiktionary
(1.1) restauracja
Wiktionary
zrobić coś aby stara rzecz była jak nowa
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odnawiać)
(1.1) dokonany od|odnawiać.
czasownik zwrotny dokonany odnowić się (ndk. odnawiać się)
(2.1) dokonany od|odnawiać się.
Wiktionary
IPA: ɔdˈnɔvʲit͡ɕ, AS: odnovʹić
Wiktionary
rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nówka ż., nowy mos., nowość ż., odnowa ż., odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż., odnawianie n., odnowienie n.
czas. odnawiać ndk.
przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowy, nowiowy
Wiktionary
przestarzałe: ten, kto odnawia, odbudowuje coś; ten, kto wprowadza coś na nowo, wznawia
SJP.pl
Wikipedia
przestarzałe: kobieta, która odnawia, odbudowuje coś; kobieta, która wprowadza coś na nowo, wznawia
SJP.pl
zrobić coś aby stara rzecz była jak nowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odnowić.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɔdnɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: odnovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. Nowak mrz., nów mrz., nówka ż., nowy mos., nowość ż., odnawianie n., odnowa ż., odnawialność ż., odnawiacz m., odnawiaczka ż., odnowiciel m., odnowicielka ż.
czas. odnawiać ndk., odnowić dk.
przym. odnawialny, odnowicielski, odnowieniowy, nowy, nowiowy
Wiktionary
narząd ruchu stawonogów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. parzyste przydatki u stawonogów pełniące różne funkcje, m.in. motoryczne;
Wiktionary
Odnóża – parzyste przydatki występujące na tagmach stawonogów. Pełnią funkcje (często związane z lokalizacją): czuciowe, pokarmowe, lokomotoryczne, kopulacyjne, transportowe, przędne. Liczba, budowa i rozmieszczenie odnóży jest ważną cechą taksonomiczną.
Wikipedia
rzecz. odnóżka ż., noga ż., nóżka ż., odnoga ż.
przym. nożny, odnóżowy
Wiktionary
1. część rośliny, oderwana od rośliny macierzystej, zdolna do samodzielnego ukorzenienia; sadzonka;
2. zdrobnienie od: odnoga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała odnoga
(1.2) ogrod. część rośliny używana jako sadzonka
Wiktionary
(1.2) Marlena sadzi odnóżki mięty obok malin.
Wiktionary
rzecz. odnoga ż., odnóże n.
Wiktionary
porost o plesze listkowatej lub krzaczkowatej, rosnący głównie w strefie międzyzwrotnikowej
SJP.pl
Ramalina Ach. (odnożyca) – rodzaj grzybów z rodziny odnożycowatych (Ramalinaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Wszystkie gatunki w Polsce objęte są ścisłą ochroną.
Wikipedia
1. uroczysty, patetyczny utwór poetycki
2. kompozycja wokalno-instrumentalna zbliżona do kantaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: Oda
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: fż. Oda ż.
Wiktionary
(1.1) war. Odon
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. wódz germański z V w.;
Wiktionary
Odoaker nazywany także Odowac, łac. Flavius Odovacar, Odovacer albo Fl. Odovac (ok. 433–493) – wódz germański, prawdopodobnie z plemienia Herulów lub Skirów, władca Królestwa Italii zwanego Państwem Odoakra od 4 września 476 do swej śmierci.
Wikipedia
(1.1) To Odoaker obalił ostatniego cesarza zachodniorzymskiego, a insygnia cesarskie wysłał do Konstantynopola.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɔˈakɛr, AS: odoaker
Wiktionary
(1.1) Odoacer, Odowaker
Wiktionary
środowiskowo: przestać obserwować czyjś profil, wątek itp. w internecie
SJP.pl
utworzony od nazwiska, imienia lub przydomka ojca; patronimiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. utworzony od imienia lub tytułu ojca
Wiktionary
(1.1) patronimiczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Odojewski (Odejewski, Odejowski) – polski herb książęcy, herb własny rodziny Odojewskich.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. kozłek lekarski
Wiktionary
Odolan, Odolen, Odylen – imię męskie pochodzenia słowiańskiego. Pochodzi od słowa: "(p)odołać" - oprzeć się, stawić opór, pokonać.
Odolen imieniny obchodzi 18 listopada (według kalendarza czeskiego).
Przybywoj i Odolan (Odylen) byli przywódcami buntu przeciw objęciu władzy przez Bolesława I Chrobrego po śmierci Mieszka I; są to także pierwsi zapisani Polacy nienależący do rodu książęcego.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) gmina miejsko-wiejska w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim;
(1.2) miasto, siedziba gminy Odolanów (1.1), w Kaliskiem;
Wiktionary
Odolanów (niem. Adelnau) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Odolanów, w Kaliskiem, nad Baryczą i Kurochem, ośrodek przemysłowy w Kalisko-Ostrowskim Okręgu Przemysłowym, w aglomeracji kalisko-ostrowskiej, ok. 11 km na wschód od Sulmierzyc, ok. 13 km na południowy zachód od Ostrowa Wielkopolskiego, ok. 27 km na północ od Twardogóry.
Wikipedia
przym. odolanowski
Wiktionary
mieszkaniec Odolanowa
SJP.pl
mieszkanka Odolanowa
SJP.pl
przymiotnik od: Odolanów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Odolanowem, dotyczący Odolanowa
Wiktionary
rzecz. Odolanów mrz.
Wiktionary
przymiotnik od nazwy osiedla: Odolany
SJP.pl
jeden z ośmiu rejonów tworzących Wolę, dzielnicę Warszawy
SJP.pl
Odolany – dawna wieś, współcześnie obszar Miejskiego Systemu Informacji w dzielnicy Wola w Warszawie.
Wikipedia
usunąć olej, oczyścić z oleju
SJP.pl
usuwać olej, oczyszczać z oleju
SJP.pl
urządzenie do usuwania olejów i innych tłustych substancji; odoliwiacz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
urządzenie służące do oddzielania olejów smarnych od substancji, które one pokrywają; odolejacz
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Relikwie św. Odona z Cluny niestety się nie zachowały.
Wiktionary
(1.1) war. Odo
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o ważkach;
Wiktionary
Odonatologia – dział entomologii zajmujący się badaniem owadów z rzędu ważek (Insecta: Odonata). Naukowcy zajmujący się badaniami ważek to odonatolodzy.
Za pioniera odonatologii uważany jest Edmond de Sélys Longchamps, który zebrał dużą kolekcję ważek, opisał wiele gatunków, a w 1854 roku podzielił ważki na "legiony" (obecnie rodziny). Badania filogenezy ważek zapoczątkował James George Needham (1903).
Wikipedia
IPA: ˌɔdɔ̃natɔˈlɔɟja, AS: odõnatoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. odonatolog
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Odony lub z nią związany
SJP.pl
Odon z małżonką; Odonowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Odona lub z nim związany
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z zębami lub zębiną
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) odontolit • odontologia • odontoblast
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ὀδοντο-. < etym|gr|ὀδούς., ὀδόντος → ząb
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) odonto-
* włoski: (1.1) odonto-
źródła.
== odonto- (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) odonto-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔdˈɔ̃ntɔ, AS: odõnto
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ὀδοντο-. < etym|gr|ὀδούς., ὀδόντος → ząb
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) odonto-
* włoski: (1.1) odonto-
źródła.
== odonto- (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) odonto-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Odontoblast, komórka zębinotwórcza – komórka wytwarzająca zębinę. Odontoblasty przylegają do wewnętrznych powierzchni zębiny od strony miazgi.
Wikipedia
skamieniały ząb zwierzęcia kopalnego; również osad i kamień nazębny
SJP.pl
Odontolit (kostny kamień lub kostny turkus) - kostny lub zębny fosforan wymarłych zwierząt kopalnych np. mamuta, mastodonta, dinozaura, zabarwiony wiwianitem na kolor „turkusowy”.
Wikipedia
specjalista w zakresie odontologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie odontologii
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. odontologia ż.
przym. odontologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) odontologist
* baskijski: (1.1) odontologo
* białoruski: (1.1) адантолаг m.
* duński: (1.1) odontolog w.
* francuski: (1.1) odontologiste m./ż.
* rosyjski: (1.1) одонтолог m.
* rumuński: (1.1) odontolog m.
źródła.
== odontolog (język rumuński.) ==
wymowa. IPA|o.don.to'log.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) odontolog
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. odontologia ż.
przym. odontologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. odontologia ż.
przym. odontologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) odontologist
* baskijski: (1.1) odontologo
* białoruski: (1.1) адантолаг m.
* duński: (1.1) odontolog w.
* francuski: (1.1) odontologiste m./ż.
* rosyjski: (1.1) одонтолог m.
* rumuński: (1.1) odontolog m.
źródła.
== odontolog (język rumuński.) ==
wymowa. IPA|o.don.to'log.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) odontolog
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dziedzina nauki zajmująca się zębami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. stomat. nauka badająca budowę, rozwój, fizjologię i patologię zębów
Wiktionary
(1.1) Niejako ubocznie profesor zajmował się też odontologią podczas studiów w Karlsruhe.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɔ̃ntɔˈlɔɟja, AS: odõntoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. odontolog mos.
przym. odontologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nauka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. odontolog mos.
przym. odontologiczny
frazeologia.
etymologia. etym2|gr|ὀδούς|ὀδόντος|-λογία|-λογία. (odóntos + -logíā) → ząb + nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) odontology
* baskijski: (1.1) odontologia
* duński: (1.1) odontologi w., tandlægevidenskab w.
* fiński: (1.1) odontologia
* francuski: (1.1) odontologie ż.
* hiszpański: (1.1) odontología ż.
* interlingua: (1.1) odontologia
* irlandzki: (1.1) ódónteolaíocht ż.
* kataloński: (1.1) odontologia ż.
* niemiecki: (1.1) Odontologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) odontologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) odontologi m.
* portugalski: (1.1) odontologia ż.
* rosyjski: (1.1) одонтология (odontológija) ż.
* włoski: (1.1) odontologia ż.
źródła.
== odontologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. odontologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z odontologią, dotyczący odontologii
Wiktionary
rzecz. odontolog mos., odontologia ż.
Wiktionary
przykry, duszący zapach; smród
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. nieprzyjemny zapach
Wiktionary
(1.1) Nie zostanę medykiem sądowym, bo nie umiem wytrzymać odoru rozkładającego się ludzkiego ciała.
Wiktionary
IPA: ˈɔdur, AS: odur
Wiktionary
zdrobn. odorek m.
Wiktionary
(1.1) smród, fetor
Wiktionary
1. orząc, oddzielić z niezaoranej całości;
2. dawniej: zaorać określoną ilość ziemi
SJP.pl
substancja dodawana do bezwonnego paliwa gazowego; nawaniacz
SJP.pl
Wikipedia
smrodek, niemiły zapach
SJP.pl
Odorek (Palomena) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.
Pluskwiaki o ciele z wierzchu ubarwionym zielono lub oliwkowo, często z odcieniem czerwonym lub brązowym, które pojawiają się zwłaszcza jesienią. Gatunki występujące w Polsce osiągają od 9 do 14,5 mm długości. Punktowanie wierzchu ciała jest gęste i czarne. Płaska głowa pozbawiona jest niepunktowanego, podłużnego żeberka na nadustku. Tarczka jest jednobarwna, co najwyżej na tylnej krawędzi nieco rozjaśniona. Przed biodrami odnóży przedniej pary nie występują płytkowate rozszerzenia spodu przedtułowia. Na śródpiersiu, między biodrami odnóży leży żebro, natomiast brak tam bruzdy. Nasady szwów pleuralnych wszystkich sternitów tułowia pozbawione są czarnych plamek. Na pleurytach zatułowia, w oddaleniu od bioder wyraźnie widać ujścia gruczołów zapachowych zaopatrzone w długie, zwężające się ku końcom kanały wyprowadzające. Otoczenie owych ujść jest matowe wskutek pomarszczenia i pobrużdżenia. Odwłok ma trzeci sternit pozbawiony skierowanego do przodu wyrostka. Zieloną listewkę brzeżną odwłoka pokrywa niemal równomierne, czarne punktowanie.
Wikipedia
specjalista w zakresie odorologii
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Odoryk – imię męskie pochodzenia germańskiego, którego patronem jest bł. Odoryk z Pordenone.
Odoryk imieniny obchodzi 14 stycznia.
Wikipedia
(1.1) Wkrótce po śmierci Odoryka do Chin przybyło kilkudziesięciu misjonarzy franciszkańskich.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) izolować od otoczenia
Wiktionary
rzecz. odosobnienie n.
przym. odosobniony
Wiktionary
pochodzący od oskrzeli, np. odoskrzelowe zapalenie płuc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odosobnić.
(1.2) stan odizolowania od innych
(1.3) miejsce oddalone, ze skrajnie ograniczonym kontaktem ze światem zewnętrznym
Wiktionary
czas. odosabniać ndk., odosobnić dk.
przym. odosobniony
Wiktionary
(1.1) oddzielenie, odizolowanie, odseparowanie
(1.2) izolacja
(1.3) samotnia, bezludna wyspa, więzienie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) będący na uboczu, odizolowany od innych
(1.2) odróżniający się od innych
Wiktionary
czas. odosabniać, odosobnić
rzecz. odosobnienie n.
Wiktionary
(1.1) odizolowany, oddalony, odległy, samotny, satelitarny, ustronny, wyalienowany
(1.2) jednostkowy, pojedynczy, rzadki, sporadyczny, szczególny, unikalny, unikatowy, wyjątkowy
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) usunąć owady ze ściany, z szyby lub innych powierzchni
Wiktionary
(1.1) Muszę odowadzić przednią szybę w samochodzie.
(1.1) Kierownik zakładu zlecił ekipie sprzątającej, by odowadziła sufit w jego gabinecie.
Wiktionary
IPA: ˌɔdɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: odovaʒ́ić
Wiktionary
(1.1) odrobaczyć
Wiktionary
skończyć owocować, wydać owoce
SJP.pl
odpowiedź
SJP.pl
skrót
(1.1) odpowiedź
Wiktionary
1. resztka czegoś, śmieć
2. pozostałość po produkcji, przetwarzaniu w fabryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pozostałość po zużyciu czegoś lub resztka jakiegoś surowca odrzucana przy produkcji (najczęściej w liczbie mnogiej);
Wiktionary
Odpady, śmieci – substancje i przedmioty, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest zobowiązany. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w wyroku z dnia 18.12.2019 r. (znak IV SA/Po 630/19) zwrócił uwagę, że definicja odpadów opiera się na znanej od dawna w prawie unijnym i polskim „triadzie”: odpadem jest każda substancja lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do pozbycia się jest obowiązany. Pojęcie odpadu nie wyłącza substancji i przedmiotów, które nadają się do dalszego gospodarczego wykorzystania, odpadami są także materiały podlegające ponownemu gospodarczemu wykorzystaniu przez nabywcę, posiadają dla niego określoną wartość gospodarczą, rynkową. Dla zakwalifikowania danej substancji lub przedmiotu jako odpadu, nie ma znaczenia wola, świadomość nabywcy.
Wikipedia
(1.1) Niektóre firmy produkują biopaliwo z odpadów po produkcji kukurydzy.
(1.1) W tej fabryce podczas produkcji ubocznej odpady obróbki drewna są wykorzystywane jako surowiec do płyt wiórowych.
(1.1) Kiedyś ponowne wykorzystywanie odpadów uważano za coś śmiesznego.
(1.1) Jednym z największych problemów współczesnej energetyki jądrowej jest utylizacja odpadów promieniotwórczych.
Wiktionary
IPA: ˈɔtpat, AS: otpat
Wiktionary
rzecz. zdrobn. odpadek
czas. odpadać
przym. odpadowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odpaść)
(1.1) oddzielać się od miejsca przymocowania
(1.2) zostać oddzielonym
(1.3) przestawać obowiązywać
(1.4) przestawać brać udział wskutek przegrania, wyeliminowania
Wiktionary
rzecz. odpad mrz., odpadanie n., odpadek mrz., odpadnięcie n.
czas. odpaść dk.
przym. odpadowy
Wiktionary
(1.1) odchodzić, odlatywać, oddzielać się, odłączać się, odrywać się
(1.4) przepadać
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej)
1. śmieć;
2. zbędny kawałek, resztka pozostająca po wykorzystaniu czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) śmieć
(1.2) pozostałość po wykorzystaniu czegoś, reszta odrzucona przy produkcji
Wiktionary
IPA: ɔtˈpadɛk, AS: otpadek
Wiktionary
rzecz. odpad m.
czas. odpadać ndk.
przym. odpadkowy
Wiktionary
(1.2) reg. śl. abfal.
Wiktionary
rzadko: taki, który oderwał się od miejsca przyczepienia, umocowania; odpadły (częściej)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z odpadami, dotyczący odpadów
Wiktionary
IPA: ˌɔtpaˈdɔvɨ, AS: otpadovy
Wiktionary
rzecz. odpad m., odpadówka ż., odpadanie n., odpadnięcie n.
czas. odpadać ndk., odpaść dk.
Wiktionary
taki, który oderwał się od miejsca przyczepienia, umocowania; odpadnięty (rzadko)
SJP.pl
zapalać coś przez przytknięcie ognia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odpalić)
(1.1) zapalać jedną rzecz od drugiej
(1.2) zapalać / uruchamiać coś
(1.3) uruchamiać broń palną lub rakietową
(1.4) pot. dzielić się czymś, dawać kawałek
Wiktionary
(1.2) W nocy był taki mróz, że samochód za nic nie chciał mi odpalić, więc musiałem pojechać autobusem.
(1.2) Mój brat gdy tylko przyjdzie do domu, od razu odpala komputer.
(1.3) Okręt podwodny namierzył pancernik i odpalił w jego kierunku serię torped.
(1.4) Weź odpal mi szluga, skończyły mi się właśnie moje pety.
Wiktionary
IPA: ɔtˈpalat͡ɕ, AS: otpalać
Wiktionary
rzecz. odpalenie n., odpalanie n., palenie n., paliwo n., przypał m., odpał m.
czas. odpalić dk., palić ndk.
przym. palny, paliwowy
Wiktionary
(1.2) zapalać
(1.4) slang. kopsnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpalać.
Wiktionary
czas. odpalać, palić
Wiktionary
zapalić coś przez przytknięcie ognia
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odpalać)
(1.1) dokonany od|odpalać.
czasownik zwrotny odpalić się
(2.1) zająć się ogniem od czegoś
(2.2) pot. przen. wykazać nagle wzmożoną, kompulsywną aktywność fizyczną lub werbalną
Wiktionary
IPA: ɔtˈpalʲit͡ɕ, AS: otpalʹić
Wiktionary
rzecz. palenie n., odpalenie n., palnik m., zapał m., zapalniczka ż., palnik m., zapał m., odpał m., podpałka ż., palność ż., zapaleniec m.
czas. palić ndk., zapalać ndk., zapalić dk., odpalać ndk.
przym. palny, niepalny, palnikowy, zapalony
Wiktionary
(2.1) mieć odpał
Wiktionary
o gospodarce: uniezależnić od decyzji władz państwowych, zwykle przez usamodzielnienie i prywatyzację przedsiębiorstw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odeprzeć.
Wiktionary
IPA: ɔtˈparʲt͡ɕɛ, AS: otparʹće
Wiktionary
czas. odeprzeć
Wiktionary
urządzenie do odparowywania
SJP.pl
dający się odparować
SJP.pl
likwidować wpływy partii w jakimś środowisku
SJP.pl
zlikwidować wpływy partii w jakimś środowisku
SJP.pl
Wikipedia
1. pora karmienia zwierząt domowych
2. inaczej: odpasienie
SJP.pl
1. karmiąc zwierzę paszą doprowadzić je do pożądanej tuszy, nakarmić do syta po głodówce; utuczyć; odkarmić;
2. przywrócić komuś dawną tuszę, dawny dobry wygląd; odżywić
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) dokonany od|odpadać.
(1.2) dokonany od|odpasać.
(1.3) daw. reg-pl|Kresy. zgubić
Wiktionary
IPA: ˈɔtpaɕt͡ɕ, AS: otpaść
Wiktionary
(1.1)
:: przym. odpadowy
:: czas. odpadać ndk.
:: czas. paść ndk.
Wiktionary
1. karmiąc zwierzę paszą doprowadzić je do pożądanej tuszy, nakarmić do syta po głodówce; utuczyć; odkarmić;
2. przywrócić komuś dawną tuszę, dawny dobry wygląd; odżywić
SJP.pl
przygotować tkaninę gotową do użytku bez dodatkowego cięcia, szycia
SJP.pl
dawniej: sporządzać tkaninę gotową do użytku bez dodatkowego cięcia, szycia itp.
SJP.pl
spatrywać; potocznie:
1. kopiować cudzy tekst lub pomysł i podawać go za swój; ściągać, odgapiać, zgapiać;
2. robić coś w sposób podobny do kogoś, kto zrobił to już wcześniej
SJP.pl
1. potocznie: skopiować cudzy tekst lub pomysł i podać go za swój; ściągnąć, spatrzyć, odgapić, zgapić;
2. potocznie: zrobić coś w sposób podobny do kogoś, kto zrobił to już wcześniej; spatrzyć;
3. odpatrzyć się - dawniej: napatrzyć się, naprzyglądać się
SJP.pl
w slangu młodzieżowym:
1. nienormalne zachowanie; odchyły;
2. heroina; hera;
3. szybki start samochodem;
4. doskonała rozrywka; czad;
5. uczucie radości, euforii lub ekscytacji; czad
SJP.pl
rzadko: oczyszczać z pcheł
SJP.pl
rzadko: oczyszczać z pcheł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. oczyszczenie kogoś lub czegoś z pcheł
Wiktionary
(1.1) Żaden pies nie miał aktualnych odrobaczeń ani odpchleń.
Wiktionary
IPA: ɔtˈpxlɛ̃ɲɛ, AS: otpχlẽńe
Wiktionary
czas. odpchlić dk.
rzecz. pchełka ż., pchła ż.
przym. pchli
Wiktionary
wyeliminować pchły na jakimś obszarze
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) rzad. oczyścić kogoś lub coś z pcheł
Wiktionary
IPA: ˈɔtpxlʲit͡ɕ, AS: otpχlʹić
Wiktionary
rzecz. pchełka ż., pchła ż., odpchlenie n.
przym. pchli
Wiktionary
1. czysty produkt destylacji; destylat;
2. proces pędzenia alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpędzać.
Wiktionary
czas. pędzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpędzić.
Wiktionary
czas. pędzić
Wiktionary
przyrząd do usuwania pestek z owoców; drylownica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przemysłowe urządzenie do mechanicznego usuwania pestek z owoców
Wiktionary
pełznąc, oddalać się
SJP.pl
pełzając, oddalić się
SJP.pl
taki, który gdzieś odpełzł; odpełzły, odpełźnięty
SJP.pl
pełzając, oddalić się
SJP.pl
rozłączyć coś spiętego; otworzyć zapięcie
SJP.pl
1. upić trochę płynu
2. zakończyć picie
3. reg. wznieść czyjś toast w rewanżu, wypić coś w zamian za coś
SJP.pl
wypicowany; potocznie:
1. bardzo starannie ubrany lub umalowany w celu zrobienia wrażenia;
2. bardzo starannie wyczyszczony, odnowiony, wyremontowany
SJP.pl
wypiec zamrożony i uformowany półprodukt, np. bułkę, chleb
SJP.pl
wypiek uformowanego i zamrożonego półproduktu, np. bułki, chleba, pizzy
SJP.pl
wypiekać zamrożony i uformowany półprodukt, np. bułkę, chleb
SJP.pl
środowiskowo: filtr do usuwania zanieczyszczeń z wody słonej, używany w akwarystyce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. tylko w wyrażeniu: na odpieprz, na odpieprz się
forma czasownika.
(2.1) rozk. 2. os. lp. od: odpieprzyć
Wiktionary
IPA: ˈɔtpʲjɛpʃ, AS: otpʹi ̯epš
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odpieprzyć)
(1.1) wulg. zrobić coś niestarannie
Wiktionary
IPA: ɔtˈpʲjɛpʃat͡ɕ, AS: otpʹi ̯epšać
Wiktionary
rzecz. odpieprzanie n., odpieprzenie n.
czas. pieprzyć ndk.
przym. pieprznięty
Wiktionary
(1.1) odwalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpieprzać.
Wiktionary
czas. odpieprzać, odpieprzyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpieprzyć.
Wiktionary
czas. odpieprzyć, odpieprzać
Wiktionary
wulgarnie:
1. zrobić coś byle jak, niestarannie, niedbale;
2. spędzić gdzieś pewien okres czasu;
3. odpieprzyć się -
a) zostawić kogoś lub coś w spokoju;
b) wystroić się
SJP.pl
wulgarnie:
1. zrobić coś byle jak, niestarannie, niedbale;
2. spędzić gdzieś pewien okres czasu;
3. odpieprzyć się -
a) zostawić kogoś lub coś w spokoju;
b) wystroić się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odpieprzać)
(1.1) zob. odpieprzać.
czasownik zwrotny dokonany odpieprzyć się (ndk. brak)
(2.1) wulg. zostawić kogoś w spokoju, odczepić się od kogoś
Wiktionary
(1.1) Odpieprzyłem ten projekt i teraz mam święty spokój.
(2.1) Odpieprz się ode mnie!
Wiktionary
IPA: ɔtˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: otpʹi ̯epšyć
Wiktionary
rzecz. odpieprzanie n., odpieprzenie n.
czas. pieprzyć ndk.
przym. pieprznięty, odpieprzony
Wiktionary
(1.1) odwalić
(2.1) odwalić się, odczepić się
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odeprzeć)
(1.1) używać siły do odsunięcia niebezpieczeństwa; zmuszać do odwrotu
(1.2) bronić się w sposób skuteczny przed ciosami, napaścią
(1.3) bronić się skutecznie przed zarzutami
czasownik przechodni niedokonany (dk. odeprać)
(2.1) usuwać plamaamy z czego, piorąc to
czasownik zwrotny niedokonany odpierać się (dk. odeprać się)
(3.1) tracić brud w wyniku prania
Wiktionary
(1.2) pokonywać, przeciwstawiać się
(1.3) ripostować
(2.1) spierać
Wiktionary
wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. robić coś bez starania, bez zaangażowania, na odczepne, źle;
2. robić coś szalonego, śmiesznego
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odpierdolić)
(1.1) wulg. urywać, ułamywać
(1.2) wulg. wykonywać pobieżnie
(1.3) wulg. odbijać (w zn. wariować)
(1.4) wulg. wyprawiać, wyczyniać
czasownik zwrotny niedokonany odpierdalać się (dk. odpierdolić się)
(2.1) wulg. urywać się, ułamywać się
(2.2) wulg. stroić się, robić eleganckim
(2.3) wulg. zostawiać w spokoju
Wiktionary
(1.1) Odpierdoliłem sobie antenkę od telefonu.
(1.2) Firma remontowa odpierdoliła robotę.
(1.3) Jankowi znowu coś odpierdala.
(1.4) Co ty odpierdalasz?
(2.1) Odpierdoliła mi się antenka od telefonu.
(2.2) Odpierdoliłeś się jak stróż w Boże Ciało!
(2.3) Powiedz mu, żeby się odpierdolił. Odpierdol się od niej.
(2.3) Nie wkurwiaj mnie nawet! I odpierdol się człowieku ode mnie!
Wiktionary
IPA: ˌɔtpʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: otpʹi ̯erdalać
Wiktionary
czas. zapierdalać, pierdolić ndk., odpierdolić dk.
przym. odpierdolony
rzecz. odpierdalanie n.
Wiktionary
odpieprzać, odwalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. urywanie, ułamywanie czegoś
(1.2) wulg. robienie czegoś pobieżnie, byle jak
Wiktionary
IPA: ˌɔtpʲjɛrdaˈlãɲɛ, AS: otpʹi ̯erdalãńe
Wiktionary
rzecz. odpierdolenie n.
czas. zapierdalać, pierdolić, odpierdalać ndk., odpierdolić dk.
przym. odpierdolony
przysł. na odpierdol
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wulg. niestarannie wykonana robota
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp., rozk. → zob. odpierdolić.
Wiktionary
(1.1) Zamiast przyłożyć się choć troszkę, to odjebałeś kompletny odpierdol!
(2.1) A tylko mi tu odpierdol jakąś akcję, to wtedy cię zajebię!
Wiktionary
wulgarnie:
1. zrobić coś byle jak, niestarannie, niedbale;
2. zrobić coś szalonego, śmiesznego;
3. odpierdolić się:
a) odczepić się, przestać się czymś, kimś interesować;
b) ubrać się ładnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|odpierdalać.
czasownik zwrotny dokonany odpierdolić się (ndk. odpierdalać się)
(2.1) wulg. odczepić się, odstąpić (od kogoś, od czegoś)
(2.2) wulg. ubrać się bardzo szykownie
Wiktionary
(2.1) Odpierdol się wreszcie ode mnie!
(2.2) Ale się dzisiaj odpierdoliłaś!
Wiktionary
IPA: ˌɔtpʲjɛrˈdɔlʲit͡ɕ, AS: otpʹi ̯erdolʹić
Wiktionary
rzecz. odpierdalanie n., odpierdolenie n.
czas. pierdolić, zapierdalać, odpierdalać ndk.
przym. odpierdolony
przysł. na odpierdol
Wiktionary
wulgarnie:
1. zrobić coś byle jak, niestarannie, niedbale;
2. zrobić coś szalonego, śmiesznego;
3. odpierdolić się:
a) odczepić się, przestać się czymś, kimś interesować;
b) ubrać się ładnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wulg. ładnie wyglądający, ładnie ubrany
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: odpierdolić
Wiktionary
(1.1) To tylko zwykłe spotkanie, a ty jesteś odpierdolony jak na bal!
Wiktionary
IPA: ˌɔtpʲjɛrdɔˈlɔ̃nɨ, AS: otpʹi ̯erdolõny
Wiktionary
rzecz. odpierdalanie n., odpierdolenie n.
czas. odpierdalać ndk., odpierdolić dk.
Wiktionary
(1.1) wystrojony
Wiktionary
potocznie: odpierwiastkowywać się - zostawiać kogoś lub coś w spokoju; odpieprzać się, odpierniczać się
SJP.pl
1. kopia lub przepisany tekst oryginalnego dokumentu, pisma; wtórnik, duplikat;
2. w księgowości: przeniesienie sumy z jednego konta na inne;
3. w księgowości: odliczenie pewnej kwoty od jakiejś całości
SJP.pl
Wikipedia
1. odpowiedzieć w formie pisemnej na czyjeś pismo, zwykle lis;
2. sporządzić pisemnie drugi egzemplarz czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odpisywać)
(1.1) napisać coś w odpowiedzi, udzielić pisemnej odpowiedzi
(1.2) przest. pisząc, skopiować coś, ręcznie sporządzić odpis
(1.3) uczn. ściągnąć
Wiktionary
(1.1) Odpisz na jego ostatni list.
(1.3) Odpisałam zadanie domowe.
Wiktionary
rzecz. odpis m., odpisywanie n., odpisanie n., pisanina ż.
Wiktionary
(1.2) przepisać
(1.3) przepisać, ściągnąć, zerżnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielenie pisemnej odpowiedzi
Wiktionary
rzecz. odpisywanie n., pisanina ż.
czas. odpisać dk., odpisywać ndk.
Wiktionary
1. osoba kopiująca jakiś tekst;
2. internauta odpowiadający na posty innych internautów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) udzielanie pisemnej odpowiedzi
Wiktionary
rzecz. odpisanie n., pisanina ż.
czas. odpisać dk., odpisywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odpiłować)
(1.1) piłując, oddzielać fragment czegoś od całości
Wiktionary
(1.1) Złodzieje najpierw uporali się z kratą zabezpieczającą okno, odpiłowując jeden z prętów, a dwa pozostałe wyrywając.
Wiktionary
czas. odpiłować dk.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) usuwać plamaamy
Wiktionary
rzecz. odplamiacz m., plama ż., plamienie n., plamka ż., odplamianie n.
czas. plamić ndk., zaplamić dk.
przym. plamisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. środek chemiczny służący do wywabiania plamaam
Wiktionary
(1.1) Jeśli plama po wysuszeniu jest widoczna, można użyć odplamiacza. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ɔtˈplãmʲjat͡ʃ, AS: otplãmʹi ̯ač
Wiktionary
czas. odplamiać ndk., odplamić dk.
rzecz. plama ż., plamienie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odplamiać)
(1.1) dokonany od|odplamiać.
Wiktionary
rzecz. odplamianie n., odplamiacz mrz., plama ż.
przym. plamisty
Wiktionary
odwijać coś splecionego; rozplatać
SJP.pl
odwinąć coś splecionego; rozpleść
SJP.pl
plując, usunąć coś z ust lub gardła; odplunąć
SJP.pl
plując, usunąć coś z ust lub gardła; odpluć
SJP.pl
środowiskowo: program usuwający błędy programu komputerowego
SJP.pl
Debugger albo debuger – program komputerowy służący do dynamicznej analizy innych programów, w celu odnalezienia i identyfikacji zawartych w nich błędów, zwanych z angielskiego bugami (robakami). Proces nadzorowania wykonania programu za pomocą debuggera określa się mianem debugowania.
Wikipedia
plując, usuwać coś z ust lub gardła
SJP.pl
1. przerwać jakąś czynność związaną z wysiłkiem w celu zregenerowania sił
2. pozbyć się uczucia zmęczenia, zajmując się czymś, co sprawia przyjemność
3. zrobić sobie przerwę w wykonywaniu uciążliwej czynności
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. odpoczywać)
(1.1) dokonany od|odpoczywać.
Wiktionary
(1.1) Kocham tenis, ale będę chciała odpocząć od niego przez kilka lat.
Wiktionary
rzecz. odpoczęcie n., odpoczynek mrz., odpoczywanie n., wypoczynek mrz., odpocznienie n.
czas. począć dk., odpoczywać ndk.
przym. odpoczynkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dychnonć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odzyskanie sił
(1.2) zrelaksowanie się od kontaktu z kimś lub czymś
Wiktionary
(1.2) Najważniejsze jest odpoczęcie od szkoły, od tego ciągłego hałasu.
Wiktionary
rzecz. odpocznienie n., odpoczynek mrz., odpoczywanie n.
czas. odpocząć dk., odpoczywać ndk.
Wiktionary
(1.1) wypoczęcie; daw. odpocznienie
Wiktionary
rzadko: taki, który odpoczął, wypoczął; wypoczęty (częściej)
SJP.pl
dawniej: wypoczynek, odpoczynek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. odpoczynek
Wiktionary
(1.1) Z kwiatów ku niebu szła słodycz gorąca, / z nieba spływały uśmiechy słoneczne, / a ty szeptałaś zlękniona i drżąca: / — Panie, daj martwym odpocznienie wieczne!
Wiktionary
rzecz. odpoczęcie n., odpoczynek mrz., odpoczywanie n.
czas. odpocząć dk., odpoczywać ndk.
Wiktionary
(1.1) odpoczynek, odpoczywanie, spoczynek, wytchnienie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przerwa podczas jakiegoś wysiłku, mająca na celu ponowne nabranie sił
Wiktionary
Czas wolny – okres do dyspozycji organizmu ludzkiego, zaistniały po wykonaniu obowiązków na nim spoczywających, takich jak np. praca, nauka, czy innych elementów życia codziennego, mających na celu rutynowe utrzymanie stanu zdrowia i higieny danego organizmu na należytym poziomie, stanowiący czas, w którym można wykonywać czynności według swego upodobania, związanych z wolnością jednostki, wypoczynkiem, rozrywką i zaspokajaniem potrzeb wynikających z zainteresowań, bądź kultury środowiska społecznego, w którym dany organizm funkcjonuje.
Wikipedia
(1.1) Adam zasługuje na odpoczynek – należy mu się urlop.
(1.1) Po krótkim odpoczynku schodziliśmy z góry w kierunku wyciągu.
(1.1) Chciałbym tam pracować, byle tylko było trochę czasu na odpoczynek.
(1.1) Kaczątko bez odpoczynku poruszać musiało nóżkami, ażeby nie przymarznąć.
(1.1) Oderwać się od bieżących chwil pełnych boleści, tonąć we śnie krótkiego odpoczynku, aby powstać z nową siłą i dać narodowi pieśń budzącą go do życia i do pracy.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔˈt͡ʃɨ̃nɛk, AS: otpočỹnek
Wiktionary
rzecz. odpoczywanie n., odpoczęcie n., odpocznienie n.
czas. począć, odpoczywać ndk., odpocząć dk.
przym. odpoczynkowy
Wiktionary
(1.1) przerwa, sjesta, czas wolny, pot. rekreacja, relaks, rozrywka, wypoczynek, spoczynek, pot. zabawa, laba, odetchnięcie, odprężenie, odsapnięcie, oddech, przest. popas, relaks, rozluźnienie, wytchnienie
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odpocząć)
(1.1) przerwać czynność fizyczną w celu zrelaksowania się i nabrania sił
Wiktionary
(1.1) Górnikom kazał czekać na ratowników w spokoju, bez zbędnych ruchów i paniki, odpoczywać, sam jednak wziął się za uszczelnianie gliną drewnianych tam, żeby zatrzymać pęd ognia.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔˈt͡ʃɨvat͡ɕ, AS: otpočyvać
Wiktionary
rzecz. odpoczęcie n., odpocznienie n., odpoczywanie n., odpoczynek mrz., wypoczynek mrz.
czas. odpocząć dk., począć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpoczywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔt͡ʃɨˈvãɲɛ, AS: otpočyvãńe
Wiktionary
czas. odpoczywać, odpocząć, począć
rzecz. odpoczynek mrz., odpocznienie n., odpoczęcie n.
Wiktionary
czynić niepodobnym, pozbawiać podobieństwa; odpodobniać
SJP.pl
czynić niepodobnym, pozbawiać podobieństwa; odpodabniać
SJP.pl
uczynić niepodobnym, pozbawić podobieństwa
SJP.pl
zjawisko fonetyczne, w którym jeden z dwóch takich samych fonemów ulega zmianie (zostaje zastąpiony podobnym); rozpodobnienie; dysymilacja
SJP.pl
Dysymilacja (łac. dissimilis „niepodobny”), odpodobnienie, rozpodobnienie – proces fonetyczny, w wyniku którego wytwarzają się lub powiększają różnice pomiędzy głoskami w obrębie jakiegoś odcinka wypowiedzi, a więc głoski te stają się mniej podobne do siebie.
Wikipedia
uczynić niepodobnym, pozbawić podobieństwa
SJP.pl
1. w religii: odprawić pokutę, dopełnić sakramentu pokuty, ponieść karę za grzechy;
2. ponieść karę za swe czyny; odcierpieć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odpokutowywać)
(1.1) dokonany od|odpokutowywać.
Wiktionary
(1.1) Będzie przykładnym mężem, ojcem, ministrem. Odpokutuje i zapomni.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔkuˈtɔvat͡ɕ, AS: otpokutovać
Wiktionary
czas. pokutować
rzecz. pokuta ż., odpokutowanie n.
przym. pokutny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpokutować.
Wiktionary
czas. odpokutować dk.
Wiktionary
ponownie pokryć politurą
SJP.pl
ponownie pokrywać politurą
SJP.pl
1. pozbawić coś charakteru politycznego, oddzielić coś od wpływu polityki i polityków;
2. odpolitycznić się - ulec odpolitycznieniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pozbawienie czegoś politycznego charakteru
Wiktionary
rzecz. odpolitycznianie n.
czas. odpolityczniać ndk., odpolitycznić dk.
Wiktionary
pozbawiać czegoś charakteru politycznego
SJP.pl
pozbawiać cech polskości, polskiego charakteru
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odpolszczyć)
(1.1) pozbawiać charakteru polskiego, cech polskich
czasownik zwrotny niedokonany odpolszczać się (dk. odpolszczyć się)
(2.1) samemu pozbawiać się charakteru polskiego
Wiktionary
(1.1) Zaborca stopniowo odpolszcza wioski na pograniczu.
(2.1) Wygnaj księży, a zaczną sami się odpolszczać.
Wiktionary
rzecz. odpolszczanie n.
czas. odpolszczyć dk., polszczyć ndk.
Wiktionary
pozbawić cech polskości, polskiego charakteru
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odpolszczać)
(1.1) pozbawić charakteru polskiego, cech polskich
czasownik zwrotny dokonany odpolszczyć się (ndk. odpolszczać się)
(2.1) samemu pozbawić się charakteru polskiego
Wiktionary
(1.1) Zaborca odpolszczył szereg wsi na pograniczu.
(2.1) Wygnaj księży, a za jakiś czas odpolszczą się sami.
Wiktionary
rzecz. polski mrz., odpolszczenie n., Polska ż.
czas. odpolszczać ndk., polszczyć ndk.
przym. polski
Wiktionary
rzadko: odszukiwać w pamięci osoby, zdarzenia; przypominać, wspominać
SJP.pl
fizycznie lub moralne przeciwstawienie się czemuś; opór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stanowcze przeciwdziałanie czemuś
Wiktionary
rzecz. odporność ż.
przym. odporny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: odpornie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: odporny; bardziej odporny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdolność do przeciwstawienia się; brak wrażliwości
(1.2) med. zdolność do czynnej i biernej obrony organizmu przed patogenami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nadaje to włóknom keratynowym odporność na zerwanie i czynniki środowiskowe, zapewniając ich giętkość i elastyczność, zaś stwardnienie – przy bardzo dużej ilości mostków dwusiarczkowych.
(1.2) Jedną z najważniejszych witamin wspomagających odporność jest wit. A występująca m.in. w marchewce i jabłkach.
Wiktionary
IPA: ɔtˈpɔrnɔɕt͡ɕ, AS: otporność
Wiktionary
czas. uodparniać, uodporniać, uodpornić
przym. odporny, odpornościowy
rzecz. odpór mrz.
Wiktionary
(1.1) wytrzymałość, twardość
(1.2) uodpornienie, immunizacja
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący odporności
Wiktionary
(1.1) Autoimmunologiczna hemolityczna anemia to zagrażająca życiu choroba, w której układ odpornościowy psa atakuje jego krwinki czerwone.
Wiktionary
rzecz. odporność ż.
Wiktionary
1. niewrażliwy na działanie czegoś; nieczuły, wytrzymały;
2. nieulegający chorobom, zakażeniom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wysoką odporność i wytrzymałość; silny, wytrzymały
(1.2) taki, na którego dana rzecz nie ma wpływu; obojętny
Wiktionary
(1.1) Pies się hartuje, jest bardziej odporny i mniej podatny na wszelkie choroby.
Wiktionary
IPA: ɔtˈpɔrnɨ, AS: otporny
Wiktionary
rzecz. odporność ż., uodpornienie n., uodparnianie n.
przym. odpornościowy
przysł. odpornie
czas. uodpornić (się), uodparniać (się)
Wiktionary
(1.1) mocny
Wiktionary
Odporyszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim w powiecie tarnowskim w gminie Żabno. W latach 1954–1968 wieś była siedzibą gromady Odporyszów w powiecie dąbrowskim w województwie krakowskim. W latach 1969–1972 obszar Odporyszowa był częścią gromady Dąbrowa Tarnowska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego. We wsi znajduje się m.in. Sanktuarium Matki Boskiej Zwycięskiej, w którym posługują księża misjonarze św. Wincentego a Paulo.
Wikipedia
1. udzielać odpowiedzi na pytanie;
2. wypowiadać się w kontekście innej wypowiedzi;
3. być winnym czegoś, spowodować, ponosić odpowiedzialność;
4. pasować, być odpowiednim, właściwym;
5. przyjąć skutki własnych działań, decyzji;
6. reagować
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. odpowiedzieć)
(1.1) udzielać odpowiedzi
(1.2) odpisywać (np. na list)
(1.3) być równoważnym czemuś
(1.4) być za coś odpowiedzialnym
(1.5) ponosić za coś konsekwencje
(1.6) odpowiadać (1.1) na pytania nauczyciela w celu oceny wiedzy
(1.7) podobać się
(1.8) spełniać jakieś warunki, oczekiwania
(1.9) reagować, odwzajemniać się
(1.10) być zgodnym z czymś
Wiktionary
(1.1) Nie odpowiadam na to pytanie.
(1.2) Staram się odpowiadać na wszystkie listy.
(1.3) Ilu rublom odpowiada jeden dolar?
(1.4) Rodzice odpowiadają za bezpieczeństwo swoich dzieci.
(1.5) Nadal odpowiadamy za skutki.
(1.6) Odpowiadał dziś z matematyki.
(1.7) Nie odpowiada mi ten kolor.
(1.8) Jakość wody nie odpowiada wymaganiom sanitarnym.
(1.9) Na każdy ostrzał załoga fortu odpowiadała ogniem.
(1.10) Twoja wersja opowieści nie odpowiada faktom.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔˈvʲjadat͡ɕ, AS: otpovʹi ̯adać
Wiktionary
rzecz. odpowiedzialny mos., odpowiedź ż., odpowiedzialność ż., odpowiadanie n., odpowiedzenie n., odpowiedniość ż.
przym. odpowiedzialny, odpowiedni
czas. odpowiedzieć, powiedzieć dk.
przysł. odpowiedzialnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpowiadać.
Wiktionary
(1.1) Jednym z obowiązków Marty jest odpowiadanie na listy od klientów.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔvʲjaˈdãɲɛ, AS: otpovʹi ̯adãńe
Wiktionary
czas. powiedzieć, odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.
rzecz. odpowiedzialność ż., odpowiedź ż., odpowiedzenie n.
przysł. odpowiedzialnie
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) spełniający wymagane warunki
Wiktionary
(1.1) Tomek musiał wypełnić odpowiedni formularz, żeby założyć firmę.
(1.1) W ręku Pana są rządy na ziemi, / w swoim czasie wzbudzi On dla niej odpowiedniego władcę.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛdʲɲi, AS: otpovʹi ̯edʹńi
Wiktionary
rzecz. odpowiednik mrz., odpowiedniość ż.
czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.
przysł. odpowiednio
Wiktionary
(1.1) adekwatny, stosowny, zgodny (z czymś), dopasowany, dostosowany, pasujący, przystosowany, zharmonizowany, akuratny, należyty, poprawny, trafny, w sam raz, jak ulał, właściwy, zdatny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: odpowiednio
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: odpowiedni; bardziej odpowiedni
SJP.pl
coś odpowiadające czemuś innemu ze względu na podobne cechy; analog, analogon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojęcie, przedmiot lub osoba o podobnych cechach, elementach, mające to samo zastosowanie, mogące pełnić tę samą funkcję
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba o podobnych cechach, elementach, mające to samo zastosowanie, mogące pełnić tę samą funkcję
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Fraza – to odpowiednik zdania, to taka jednostka frazeologiczna, w której jeden z członów jest podmiotem, a drugi orzeczeniem.
(1.1) Co trzeci Polak kupuje roślinne odpowiedniki mięsa.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛdʲɲik, AS: otpovʹi ̯edʹńik
Wiktionary
rzecz. odpowiedniość ż.
:: fż. odpowiedniczka ż.
przym. odpowiedni
przysł. odpowiednio
Wiktionary
(1.1) analog, zamiennik
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób odpowiedni; właściwie, stosownie
(1.2) książk. w tej samej kolejności
Wiktionary
(1.2) Czworościan, sześcian i ośmiościan mają odpowiednio sześć, dwanaście i dwanaście krawędzi.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛdʲɲɔ, AS: otpovʹi ̯edʹńo
Wiktionary
rzecz. odpowiednik mos./mrz., odpowiedniość ż.
przym. odpowiedni
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha obiektów odpowiadających sobie, pasujących do siebie
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛdʲɲɔ̇ɕt͡ɕ, AS: otpovʹi ̯edʹńȯść
Wiktionary
przym. odpowiedni
przysł. odpowiednio
czas. odpowiadać (odpowiedzieć)
Wiktionary
(1.1) adekwatność, stosowność, zgodność, równoważność
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reakcja na pytanie
(1.2) rozwiązanie zadania, zagadki, łamigłówki
(1.3) eduk. uczn. bycie odpytywanym na lekcji
Wiktionary
(1.1) Prosiłeś o odpowiedź i ją otrzymałeś.
(1.2) Sfinks dusiła każdego, kto nie potrafił udzielić prawidłowej odpowiedzi.
Wiktionary
IPA: ɔtˈpɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: otpovʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. odpowiadanie n., odpowiedzenie n., odpowiedzialność ż.
czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.
przysł. odpowiedzialnie
Wiktionary
(1.1) odzew, replika, respons, riposta
(1.2) rozwiązanie, wynik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpowiedzieć.
Wiktionary
(1.1) Odpowiedzenie na ten list zajęłoby ci chwilkę, a teraz, jak już klient się obraził, to tak łatwo się nie da tego naprawić.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔvʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: otpovʹi ̯eʒẽńe
Wiktionary
czas. powiedzieć, odpowiedzieć dk., odpowiadać ndk.
rzecz. odpowiedzialność ż., odpowiedź ż., odpowiadanie n.
przysł. odpowiedzialnie
Wiktionary
kobieta odpowiedzialna za coś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób odpowiedzialny
Wiktionary
(1.1) To pan Józef zachował się najodpowiedzialniej, a nie wójt, czy sołtys.
Wiktionary
rzecz. odpowiedzialność ż., odpowiedzialny mos., współodpowiedzialność ż., odpowiedź ż., odpowiadanie n., odpowiedzenie n.
czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.
przym. odpowiedzialny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: odpowiedzialnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: odpowiedzialny
SJP.pl
1. akceptowanie konsekwencji działań
2. za kogoś to opieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obowiązek odpowiadania za swoje działanie, bycia odpowiedzialnym za coś
(1.2) cecha kogoś, kto jest odpowiedzialny, dojrzały, rozsądny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wolność wymaga odpowiedzialności, dlatego budzi lęk w tak wielu ludziach
(1.2) Odznaczał się odpowiedzialnością, żołnierze mu ufali.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔvʲjɛ̇ˈd͡ʑalnɔɕt͡ɕ, AS: otpovʹi ̯ėʒ́alność
Wiktionary
rzecz. odpowiedzialny mos., współodpowiedzialność ż., odpowiedź ż., odpowiadanie n., odpowiedzenie n.
czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.
przym. odpowiedzialny
przysł. odpowiedzialnie
Wiktionary
(1.2) dojrzałość, rozsądek
Wiktionary
1. przygotowany na ponoszenie konsekwencji za swoje czyny;
2. zobowiązany do dopilnowania czegoś;
3. ponoszący winę za coś, co nie powinno się zdarzyć;
4. będący powodem jakiegoś stanu lub procesu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony do poniesienia konsekwencji
(1.2) kierujący czymś
(1.3) poważnie traktujący swoje obowiązki
(1.4) mający poczucie winy w przypadku, gdy coś się nie udaje
(1.5) przeznaczony do pewnej czynności
(1.6) będący przyczyną
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś ponoszący winę
Wiktionary
(1.1) Za szkodę odpowiedzialny jest jej sprawca.
(1.2) Jestem odpowiedzialny za zespół do spraw analiz.
(1.3) To bardzo odpowiedzialny człowiek.
(1.4) Czuję się odpowiedzialny za zachowanie moich dzieci.
(1.5) Koprocesor arytmetyczny odpowiedzialny jest za obliczenia zmiennoprzecinkowe.
(1.6) Za rozwój sepsy najczęściej odpowiedzialne są bakterie.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔvʲjɛ̇ˈd͡ʑalnɨ, AS: otpovʹi ̯ėʒ́alny
Wiktionary
rzecz. odpowiedzialność ż., odpowiedzialna ż.
czas. odpowiadać ndk., odpowiedzieć dk.
przysł. odpowiedzialnie
Wiktionary
(1.3) obowiązkowy, pilny, uczciwy, poważny, przykładny, rzetelny, solenny, solidny, sumienny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni
(1.1) dokonany od|odpowiadać.
(1.2) stpol. sprzeciwić się
Wiktionary
(1.1) Czy możesz odpowiedzieć na moje pytanie?
Wiktionary
IPA: ˌɔtpɔˈvʲjɛ̇d͡ʑɛ̇t͡ɕ, AS: otpovʹi ̯ėʒ́ėć
Wiktionary
rzecz. odpowiedzialny mos., odpowiedź, odpowiedzialność, odpowiadanie, odpowiedzenie, odpowiedniość
przym. odpowiedzialny, odpowiedni
czas. powiedzieć, odpowiadać ndk.
przysł. odpowiedzialnie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odpowietrzyć)
(1.1) wypuszczać zbyteczne powietrze z zamkniętych przestrzeni
czasownik zwrotny niedokonany odpowietrzać się (dk. odpowietrzyć się)
(2.1) wypuszczać z samego siebie zbyteczne powietrze
Wiktionary
(1.1) Mijam wielką wierzbę i buczącą betonową wieżyczkę, która odpowietrza metro.
(2.1) Warto pamiętać o tym, że chcąc odpowietrzyć pompowtryski, nie musimy korzystać z pomocy fachowca, bowiem te podzespoły układu paliwowego odpowietrzają się same.
Wiktionary
rzecz. odpowietrzanie n., odpowietrzacz mrz., odpowietrznik mrz., powietrze n.
przym. odpowietrzający
Wiktionary
1. urządzenie do usuwania zbędnego powietrza z rurociągu lub zbiornika z cieczą;
2. urządzenie do usuwania powietrza puszek konserwowych w procesie ich napełniania; ewakuator
SJP.pl
Odpowietrzacz, ewakuator – aparat służący do usuwania powietrza z napełnionych puszek z konserwą. Czynność ma na celu przedłużenie trwałości konserw.
Wikipedia
Zawór odpowietrzający (odpowietrznik) – zawór służący do usuwania powietrza zwykle z układów hydraulicznych. Zawór ten umożliwia samoczynne napowietrzanie i odpowietrzanie instalacji centralnego ogrzewania. Zasada działania opiera się na samoczynnym wylocie powietrza z instalacji (montaż w najwyższym punkcie odpowietrzanego odcinka lub grzejnika) i zamknięciu otworu odpowietrzającego przy pomocy pływaka (przeważnie kulki z tworzywa sztucznego).
Wikipedia
1. rozpoznać kogoś;
2. zdobyć wiedzę o czymś na podstawie dostępnych danych;
3. uzyskać na nowo jakąś wiedzę
SJP.pl
rzadko: rozpoznanie w czymś czegoś dawniej znanego
SJP.pl
1. rozpoznawać kogoś;
2. zdobywać wiedzę o czymś na podstawie dostępnych danych;
3. uzyskiwać na nowo jakąś wiedzę
SJP.pl
pożyczać komuś coś, co zostało pożyczone od kogoś innego
SJP.pl
pożyczyć komuś coś, co zostało pożyczone od kogoś innego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odprasowywać)
(1.1) wygładzić jakąś tkaninę lub część garderoby przez prasowanie
czasownik zwrotny dokonany odprasować się (ndk. odprasowywać się)
(2.1) zostać odprasowanym (1.1)
Wiktionary
rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wygładzenie jakiejś tkaniny lub części garderoby przez prasowanie
Wiktionary
rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odprasować)
(1.1) niedokonany od|odprasować.
czasownik zwrotny niedokonany odprasowywać się (dk. odprasować się)
(2.1) niedokonany od|odprasować.
Wiktionary
rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wygładzanie jakiejś tkaniny lub części garderoby przez prasowanie
Wiktionary
rzecz. prasówka ż., prasownictwo n., prasownia ż., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., poprasowanie n., prasa ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanie n., prasowanko n., prasowarka ż., prasownica ż., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasowalność ż.
czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.
przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy
Wiktionary
w medycynie: zlikwidowanie prątkowania (wydzielania prątków)
SJP.pl
1. wynagrodzenie wypłacane jednorazowo pracownikowi zgodnie z umową przy rozwiązaniu pracy, przechodzeniu na emeryturę itp.;
2. formalności załatwiane przed odlotem pasażera samolotem lub odpłynięciem statkiem;
3. zebranie zespołu zwołane w celu udzielenia instrukcji przez zwierzchnika albo podsumowania jakichś prac
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zebranie, podczas którego zwierzchnik udziela instrukcji podwładnym
(1.2) ostra, stanowcza odpowiedź
(1.3) załatwienie formalności związanych z wyjazdem osób, wysłaniem towarów lub odlotem samolotu lub odejściem jednostki pływającej
(1.4) jednorazowe wynagrodzenie udzielane pracownikowi przy opuszczaniu posady
Wiktionary
(1.1) Na odprawie szef rozdzielił zadania.
(1.2) Po odprawie posłów greckich rozpoczęło się oblężenie Troi.
(1.3) Odprawa na lotnisku polega na sprawdzeniu paszportu podróżnego, zdaniu bagażu oraz odbiorze karty pokładowej.
(1.4) W mediach pojawiają się informacje, że prezesi i menedżerowie, odchodząc z firmy, otrzymują wysokie odprawy.
Wiktionary
IPA: ɔtˈprava, AS: otprava
Wiktionary
czas. odprawić dk., odprawiać ndk.
rzecz. odprawianie n., odprawienie n.
Wiktionary
załatwiać formalności związane z czyimś wyjazdem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odprawić)
(1.1) odsyłać kogoś, nie zrobiwszy tego, o co prosił
(1.2) czynić coś według ustalonego wcześniej protokołu lub zwyczaju
(1.3) dać komuś wypowiedzenie, zwolnić kogoś
(1.4) zadośćuczynić wymogom związanym z wyjazdem kogoś lub wysłaniem czegoś
(1.5) poddawać kontroli celnej
czasownik zwrotny niedokonany odprawiać się (dk. odprawić się)
(2.1) przechodzić odprawę, np. na lotnisku, na granicy
Wiktionary
(1.1) Królewna odprawiała jedno poselstwo po drugim.
(1.2) Generalnie prezbiterzy odprawiają jedną mszę dziennie.
(1.3) Po takiej ilości bumelek, nic dziwnego, że go odprawiają.
(1.4) Gdy odprawiano grupę, rezydentka pomagała załatwiać formalności.
(2.1) Podróżni najpierw się odprawiają, a dopiero potem biegną do sklepów bezcłowych.
Wiktionary
rzecz. odprawa ż., odprawianie n., odprawienie n.
przym. odprawczy
Wiktionary
(1.1) odsyłać, oddalać, wydalać
(1.2) sprawować, celebrować
(1.3) zwalniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odprawiać.
Wiktionary
(1.1) Zabroniono Ojcu Pio publicznego odprawiania mszy i spowiadania.
Wiktionary
rzecz. odprawienie n., odprawa ż.
czas. odprawić dk., odprawiać ndk.
Wiktionary
załatwić formalności związane z czyimś wyjazdem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odprawiać)
(1.1) dokonany od|odprawiać.
czasownik zwrotny dokonany odprawić się (ndk. odprawiać się)
(2.1) dokonany od|odprawiać się.
Wiktionary
(1.1) Królowa odprawiła poselstwo.
(1.1) Proboszcz z samego rana odprawił mszę świętą i pojechał do kurii.
(2.1) Najpierw pójdziemy się odprawić, a potem, już bez walizek, na spokojnie pomyślimy o jakimś śniadaniu.
Wiktionary
rzecz. odprawa ż., odprawianie n., odprawienie n.
przym. odprawczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odprawić.
Wiktionary
(1.1) Odprawienie cichej mszy świętej zajmuje ojcu Magnusowi dwadzieścia minut.
(1.1) Po odprawieniu faceta z seledynową walizą celniczka zrobiła sobie przerwę na kawę.
Wiktionary
rzecz. odprawianie n., odprawa ż.
czas. odprawić dk., odprawiać ndk.
Wiktionary
rzadko: preparując, oczyścić, obrobić; spreparować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) uczynić mniej naprężonym, rozluźnić
(1.2) techn. obniżać ciśnienie sprężania
czasownik zwrotny niedokonany odprężać się
(2.1) usuwać stan napięcia, odpoczywać
Wiktionary
IPA: ɔtˈprɛ̃w̃ʒat͡ɕ, AS: otprẽũ̯žać
Wiktionary
rzecz. odprężanie n., odprężenie
ims. odprężony
Wiktionary
(1.1) rozluźniać
(2.1) relaksować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odprężać.
Wiktionary
Wikipedia
czas. odprężać ndk.
Wiktionary
1. w polityce międzynarodowej: przejście od stanu konfrontacji do pokojowego współistnienia; détente;
2. stan psychiczny po ustaniu stresu, napięcia; relaks;
3. w technice: zwiększenie się objętości ciała po ustaniu nacisku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stan zmniejszenia napięcia psychicznego, nastania ulgi
(1.2) zmniejszenie napięcia w stosunkach między stronami, np. państwami lub instytucjami
Wiktionary
czas. odprężyć dk., odprężać ndk.
przym. odprężeniowy
Wiktionary
Odprężnik, dekompresor (też: dekompresator) – urządzenie w silniku spalinowym (może być to zawór – szczególnie w silniku dwusuwowym), może być dźwignia w głowicy uchylająca zawór wydechowy. Po użyciu dekompresatora następuje rozszczelnienie (odprężanie) – część ładunku ulatuje na zewnątrz silnika, przez co wydatnie zmniejsza się ciśnienie sprężania. W efekcie zmniejsza się moc potrzebna do rozruchu, rosną obroty silnika. We właściwym momencie osoba uruchamiająca silnik zamyka odprężnik (i zawór wydechowy), a rozpędzony wcześniej silnik podejmował normalną pracę.
Wikipedia
1. w technice: zmniejszyć nacisk lub ciśnienie naprężające coś;
2. przynieść ulgę, uspokoić kogoś niespokojnego lub poddanego stresowi;
3. odprężyć się - pozbyć się niepokoju, stać się mniej spiętym; zrelaksować się, odstresować się
SJP.pl
1. w technice: zmniejszyć nacisk lub ciśnienie naprężające coś;
2. przynieść ulgę, uspokoić kogoś niespokojnego lub poddanego stresowi;
3. odprężyć się - pozbyć się niepokoju, stać się mniej spiętym; zrelaksować się, odstresować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odprężać)
(1.1) dokonany od|odprężać.
Wiktionary
IPA: ɔtˈprɛ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: otprẽũ̯žyć
Wiktionary
rzecz. odprężenie n.
Wiktionary
urządzenie, przedmiot lub roślina, które neutralizują szkodliwe promieniowanie; odpromiennik
SJP.pl
urządzenie, przedmiot lub roślina, które neutralizują szkodliwe promieniowanie; odpromieniacz
SJP.pl
zmienić kształt czegoś z wygiętego lub skrzywionego na prosty; wyprostować
SJP.pl
czynić prostym; wyprostowywać, prostować
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. odprowadzić)
(1.1) towarzyszyć komuś idąc z nim do jakiegoś miejsca; zaprowadzić kogoś gdzieś
(1.2) iść z kimś, stanowiąc eskortę
(1.3) przen. przenosić coś (lub powodować przeniesienie czegoś) z jakiegoś miejsca
Wiktionary
(1.3) Chodzi w szczególności o wpłaty z NBP, pochodzące z oprocentowania rezerw obowiązkowych odprowadzanych przez banki komercyjne na rachunki NBP.
Wiktionary
IPA: ˌɔtprɔˈvad͡zat͡ɕ, AS: otprovaʒać
Wiktionary
czas. przeprowadzać, wprowadzać
rzecz. odprowadzanie n.
Wiktionary
osoba towarzysząca komuś, kto wyjeżdża, odchodzi, wyrusza w podróż; odprowadzający
SJP.pl
kobieta towarzysząca komuś, kto wyjeżdża, odchodzi, wyrusza w podróż
SJP.pl
osoba towarzysząca komuś, kto wyjeżdża, odchodzi, wyrusza w podróż; odprowadzacz
SJP.pl
rów odprowadzający wodę ze stawu poza teren rybackiego gospodarstwa stawowego, ośrodka zarybieniowego lub nawadnianych łąk
SJP.pl
dający się usunąć za pomocą przewodu, rury itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odprowadzać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtprɔvaˈd͡zãɲɛ, AS: otprovaʒãńe
Wiktionary
czas. odprowadzać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odprowadzać)
(1.1) dokonany od|odprowadzać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtprɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: otprovaʒ́ić
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|odkludzić.
Wiktionary
1. prując, oddzielić to, co było przyszyte;
2. odpruć się - oderwać się w miejscu przyszycia
SJP.pl
1. prując, oddzielać to, co było przyszyte;
2. odpruwać się - odrywać się w miejscu przyszycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziura powstała na skutek odpryśnięcia
Wiktionary
Odprysk, technika odpryskowa, technika cukrowa – technika graficzna druku wklęsłego.
Na wypolerowaną i odtłuszczoną płytę metalową nanosi się rysunek atramentem odpryskowym (będącym mieszaniną wody, gumy arabskiej, cukru i barwnika) za pomocą pędzla, pióra lub patyka; aby atrament lepiej „trzymał się” płyty można przyprószyć ją uprzednio talkiem. Po wyschnięciu rysunku płaszczyznę płyty pokrywa się werniksem akwafortowym. Następnie wkłada się płytę do wody, wówczas zawarty w atramencie cukier rozpuszcza się, powodując odpryskiwanie werniksu w miejscu rysunku (stąd nazwa techniki) i odsłonięcie metalu. Potem pokrywa się matrycę kalafonią i trawi się ją w kwasie, a po wytrawieniu metalu uzupełnia się akwatintą dno szerokich kresek.
Wikipedia
rzecz. wyprysk mrz.
Wiktionary
potocznie: odpryskać się - oddać mocz; wysiusiać się, wylać się, odlać się
SJP.pl
1. odpadać drobnymi kawałkami od powierzchni czegoś;
2. potocznie: odpryskiwać się - oddawać mocz; siusiać, lać
SJP.pl
przymiotnik od: odprysk
SJP.pl
odpaść drobnymi kawałkami od powierzchni czegoś
SJP.pl
odpaść drobnymi kawałkami od powierzchni czegoś
SJP.pl
zwykle o powierzchni czegoś: uszkodzony
SJP.pl
sprzedać coś wcześniej zakupionego; odsprzedać
SJP.pl
sprzedawać coś wcześniej zakupionego; odsprzedawać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. odsprzedaż.
Wiktionary
(1.1) Pekiński komitet organizacyjny igrzysk dopuścił wprawdzie jednokrotne przekazywanie biletu innej osobie, ale stanowczo zabronił odprzedaży po cenach wyższych od nominalnych.
Wiktionary
czas. odprzedać dk., odprzedawać ndk.
rzecz. odsprzedawanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. dezindustrializacja.
Wiktionary
(1.1) Proces odprzemysłowienia objął region Górnego Śląska.
Wiktionary
rzecz. przemysł mrz.
przym. przemysłowy
Wiktionary
(1.1) dezindustrializacja
Wiktionary
utworzony od przezwiska jakiejś osoby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wojsk. taki, którego ładuje się od przodu
Wiktionary
odprzysiąc (się) - przysiąc, że się od kogoś lub czegoś niepowrotnie odstępuje; odprzysięgnąć
SJP.pl
odstępować od czegoś pomimo złożonej przysięgi
SJP.pl
odprzysięgnąć (się) - przysiąc, że się od kogoś lub czegoś niepowrotnie odstępuje; odprzysiąc
SJP.pl
odznaczyć, oznaczyć na liście za pomocą znaczka w kształcie litery v; odhaczyć, odfajkować
SJP.pl
odznaczać, oznaczać na liście za pomocą znaczka w kształcie litery v; odhaczać, odfajkowywać
SJP.pl
potocznie: wymyć coś bardzo dokładnie
SJP.pl
potocznie: myć coś bardzo dokładnie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odpuszczać)
(1.1) dokonany od|odpuszczać.
Wiktionary
IPA: ɔtˈpuɕt͡ɕit͡ɕ, AS: otpuśćić
Wiktionary
rzecz. odpuszczenie n., odpuszczanie n., odpust m.
czas. puszczać, odpuszczać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od odpust
Wiktionary
rzecz. odpust m.
Wiktionary
1. darowanie kary doczesnej za popełnione grzechy pod warunkiem wykonania pewnych praktyk religijnych;
2. uroczystość kościelna z okazji święta patrona danego kościoła, zwykle połączona z kiermaszem i zabawami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. w Kościele katolickim: darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy;
(1.2) etn. kośc. uroczystość kościelna ku czci patrona danego kościoła połączona z kiermaszem bądź festynem;
Wiktionary
Odpust (łac. indulgentia) – w teologii katolickiej pojęcie oznaczające darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy. Przebaczenie grzechów nie uwalnia od kary doczesnej na ziemi lub w czyśćcu. Przynosi je dopiero odpust, którego udziela Kościół. Można go uzyskać dla siebie lub zmarłego po spełnieniu określonych warunków. Odpust może być zupełny, jeśli jest darowaniem całej, przewidzianej przez Boga kary lub cząstkowy – jeśli jest tej kary zmniejszeniem. Odpust dotyczy wyłącznie chrześcijan.
Wikipedia
(1.1) Podstawowe zasady dotyczące uzyskiwania odpustów zawarte są w prawie kanonicznym.
(1.2) Na odpuście w Cieszynie kupiłem sobie korkowca.
Wiktionary
rzecz. odpuszczenie n., odpuszczanie n., odpustność ż.
:: zdrobn. odpuścik mrz.
czas. odpuścić dk., odpuszczać ndk.
przym. odpustowy, odpustny
przysł. odpustowo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|rómel.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) lichy, tandetny
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z odpustem, odnoszący się do odpustu
Wiktionary
(1.1) Wisiorek Żanety nie jest niczym innym jak tylko zwykłą odpustową tandetą.
(2.1) Po sumie odpustowej poszliśmy do ciotki Krysi na obiad.
(2.1) Na kramiku odpustowym leżały zabawkowe pistolety – korkowce i na kapiszony.
Wiktionary
rzecz. odpust m., odpuszczanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odpuścić)
(1.1) uwalniać od ciążącej winy lub obowiązku
(1.2) ulegać rezygnacji z czegoś
(1.3) met. mocno nagrzewać i następnie ostudzać zahartowaną stal w celu poprawienia właściwości plastycznych
czasownik zwrotny niedokonany odpuszczać się (dk. odpuścić się)
(2.1) być odpuszczanym
Wiktionary
rzecz. odpuszczanie n., odpust mrz., odpuszczenie n.
czas. puszczać, odpuścić dk.
Wiktionary
(1.1) darowywać, przebaczać
(1.2) rezygnować
Wiktionary
Wikipedia
mogący być przebaczonym, darowanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpuszczać.
(1.2) techn. proces obróbki cieplnej np. stali, szkła;
Wiktionary
Odpuszczanie – proces obróbki cieplnej, któremu poddawana jest stal wcześniej zahartowana. Celem odpuszczania jest usunięcie naprężeń hartowniczych oraz zmiana właściwości fizycznych zahartowanej stali, a przede wszystkim podniesienie udarności zahartowanej stali kosztem zmniejszenia twardości.
Wikipedia
rzecz. odpuszczenie n., odpuszczalność ż., odpust m.
czas. puszczać, odpuszczać ndk., odpuścić dk.
przym. odpustowy, odpustny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpuścić.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpuʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: otpuščẽńe
Wiktionary
czas. odpuścić, odpuszczać, puszczać
rzecz. odpuszczanie n., odpust mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odepchnąć)
(1.1) oddalać pchnięciem
(1.2) zmuszać do wycofywania się
(1.3) zrywać stosunki
(1.4) powodować niechęć
(1.5) nie ulegać
czasownik zwrotny niedokonany odpychać się (dk. odepchnąć się)
(2.1) oddalać siebie skądś pchnięciem
(2.2) odpychać siebie nawzajem
(2.3) fiz. oddalać się od siebie
Wiktionary
rzecz. odpychanie n.
przym. odpychający
przysł. odpychająco
Wiktionary
(1.1) odsuwać, odtrącać
(1.2) odpierać, odrzucać
(1.3) odrzucać, odtrącać, wyrzekać się
(1.4) odstręczać, zrażać
(1.5) odsuwać, przeciwstawiać się
(2.1) odsuwać się
Wiktionary
1. pojazd dziecięcy poruszany przez odpychanie się nogami; jeździk;
2. w górnictwie: robotnik odbierający wozy w załadowniach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wzbudza niechęć; zrażający do siebie
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od odpychać
Wiktionary
rzecz. odpychanie n., odepchnięcie n.
czas. odpychać ndk., odepchnąć dk.
przysł. odpychająco
Wiktionary
(1.1) niepociągający, odrażający, odstraszający, odstręczający, ohydny, repulsywny, zniechęcający
Wiktionary
usuwać pył
SJP.pl
1. urządzenie do odpylania gazów;
2. urządzenie górnicze służące do oddzielania pyłu węglowego od miału;
3. robotnik zatrudniony przy usuwaniu pyłu
SJP.pl
Odpylacz – zespół urządzeń i części służących do odpylania spalin, znajdujących się pomiędzy początkiem wlotowego króćca odpylacza i końcem króćca wylotowego spalin oraz króćcami wylotowymi lejów zbiorczych pyłu. Wynalazcą odpylacza był Wilhelm Beth z Lubeki.
Wikipedia
filtr nakładany na odpowiednie urządzenie w celu zatrzymania pyłów; odpylnik
SJP.pl
w instalacji przewietrzania (odpylania): przestrzeń, pomieszczenie, w których osadza się pył
SJP.pl
filtr nakładany na odpowiednie urządzenie w celu zatrzymania pyłów; odpylarka
SJP.pl
potocznie: odpytywanie uczniów na ocenę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. uczn. odpytywanie uczniów na ocenę
Wiktionary
czas. odpytywać ndk., odpytać dk.
rzecz. odpytywanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środ. uczn. zadawanie uczniom pytań w celu sprawdzenia ich wiedzy z określonego zakresu materiału i zazwyczaj oceny ich odpowiedzi
(1.2) zadanie komuś dużej ilości pytań na konkretny temat
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W poniedziałek przed 102 tysiącami łódzkich dzieci i młodzieży początek drogi przez mękę: odpytywanie, klasówki i prace domowe.
Wiktionary
rzecz. odpytka ż.
czas. odpytywać ndk., odpytać dk.
Wiktionary
(1.1) odpytka, przepytywanie
(1.2) wypytywanie
Wiktionary
środowiskowo: ustne sprawdzanie wiedzy ucznia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odpłacić)
(1.1) oddawać w zamian coś, odwzajemniać się czynem, zachowaniem
czasownik zwrotny niedokonany odpłacać się (dk. odpłacić się)
(2.1) rewanżować się
Wiktionary
(1.1) Oto masz wspaniałą okazję zasłużyć się zakonowi, który umie odpłacać dobrem za zło.
Wiktionary
IPA: ɔtˈpwat͡sat͡ɕ, AS: otpu̯acać
Wiktionary
czas. odpłacić dk.
rzecz. odpłata ż., odpłacanie ndk., odpłacenie dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpłacać.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpwaˈt͡sãɲɛ, AS: otpu̯acãńe
Wiktionary
czas. odpłacać, odpłacić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpłacić.
Wiktionary
IPA: ˌɔtpwaˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: otpu̯acẽńe
Wiktionary
czas. odpłacać, odpłacić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odpłacać)
(1.1) dokonany od|odpłacać.
Wiktionary
(1.1) - Bóg wam za to odpłaci - powiedziała cicho Ronsoise.
(1.1) - Tyle lat była przy rodzinie i taką podłością się odpłaciła - mówi Stanisława R.
Wiktionary
IPA: ɔtˈpwat͡ɕit͡ɕ, AS: otpu̯aćić
Wiktionary
czas. odpłacać ndk.
rzecz. odpłacenie n., odpłacanie n., odpłata ż.
Wiktionary
spędziwszy pewien czas na płaczu, dać ujście uczuciom żalu, smutku
SJP.pl
spędzać pewien czas na płaczu, dając ujście uczuciom żalu, smutku
SJP.pl
1. odwdzięczenie się komuś za coś;
2. kwota należna za usługę
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób odpłatny, nie za darmo
Wiktionary
rzecz. płatność ż.
przym. odpłatny
Wiktionary
taki, za który się płaci; płatny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, za który się płaci; wymagający zapłacenia, zwrotu kosztów
Wiktionary
przysł. odpłatnie
Wiktionary
(1.1) płatny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odpływać)
(1.1) dokonany od|odpływać.
Wiktionary
rzecz. odpływanie n., odpływ mrz.
czas. płynąć, odpływać ndk.
przym. płynny
Wiktionary
1. zjawisko obniżania się poziomu wód morskich i oceanicznych pod wpływem przyciągania Słońca i Księżyca w regularnych odstępach czasu, dwa razy na dobę;
2. odpływanie cieczy lub gazu z jakiegoś miejsca;
3. otwór w zbiorniku umożliwiający wydostawanie się z niego cieczy lub gazu; spust; wylot;
4. stan w którym dochodzi do cofania się moczu z pęcherza moczowego do moczowodów i nerek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hydrol. niski stan wody w akwenie morskim wynikający ze zjawiska pływów
(1.2) ujście, otwór, przez który odpływa skądś woda
(1.3) przen. ubywanie czegoś z danego miejsca
Wiktionary
Pływy morskie (przypływy i odpływy) – regularnie powtarzające się podnoszenie i opadanie poziomu wody w oceanie wywołane oddziaływaniem grawitacyjnym Ziemi z Księżycem i Słońcem.
Wikipedia
(1.1) W antwerpskim porcie różnica między odpływem a przypływem wynosi zwykle kilka metrów.
(1.2) Odpływ w wannie zatkał się i nie schodzi nam teraz woda.
(1.3) Sama podwyżka wynagrodzeń nie jest wyjściem, ale może pomóc spowolnić odpływ z zawodu.
Wiktionary
IPA: ˈɔtpwɨf, AS: otpu̯yf
Wiktionary
rzecz. odpływanie n., odpłynięcie n., pływ m., przypływ m.
czas. odpływać ndk., odpłynąć dk., pływać ndk., płynąć ndk., przypływać ndk., przypłynąć dk.
przym. odpływowy, pływowy, przypływowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) płynąc, oddalać się
(1.2) pot. przen. tracić świadomość
Wiktionary
(1.2) Zacznie tracić siły, słaniać się na nogach, rzygać jak kot i stopniowo odpływać.
Wiktionary
IPA: ɔtˈpwɨvat͡ɕ, AS: otpu̯yvać
Wiktionary
rzecz. odpływ m., odpływanie n., odpłynięcie n.
czas. odpłynąć, płynąć, pływać
przym. odpływowy, pływowy
Wiktionary
(1.2) odlatywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odpływać.
Wiktionary
czas. odpłynąć, odpływać ndk.
rzecz. odpływ mrz.
Wiktionary
otwór w nadburciu lub w poszyciu pokładu służący do spływu wody, która dostała się zza burty na pokład; szpigat
SJP.pl
zakaźna, wirusowa choroba wieku dziecięcego, charakteryzująca się wysypką na skórze i powiększeniem węzłów chłonnych szyi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Czechach, Polsce i Niemczech;
(1.2) geogr. rzeka w Chorwacji, lewy dopływ Kupy;
(1.3) geogr. wieś w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w gminie Gorzyce
Wiktionary
Odra (niem. Oder, cz. Odra, górnołuż. Wodra, łac. Viadrus, Oddera) – rzeka w Europie Środkowej, w zlewisku Morza Bałtyckiego, na terytorium Czech, Polski i Niemiec. Pod względem całkowitej długości jest drugą (po Wiśle) rzeką Polski. Biorąc pod uwagę tylko jej część w granicach Polski, jest trzecią rzeką pod względem długości (po jej dopływie – Warcie).
Wikipedia
(1.1) Racibórz leży nad Odrą.
Wiktionary
IPA: ˈɔdra, AS: odra
Wiktionary
rzecz. Nadodrze n., Poodrze n., Zaodrze n., odrzysko n., odrzanin m., odrzanka ż.
przym. odrzański, zaodrzański, pododrzański, nadodrzański
Wiktionary
spotkanie dzieci zdrowych z dziećmi chorymi na odrę, zorganizowane w celu ich zarażenia i uodpornienia na tę chorobę; odra party
SJP.pl
rąbiąc, oddzielić coś od czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odrąbywać)
(1.1) oddzielić, odciąć coś od czegoś rąbiąc
Wiktionary
(1.1) Całe ramię! całe ramię! Tyle razy wznosiłeś je na pogan w obronie Zakonu. A teraz odrąbał ci je polski topór…
Wiktionary
rzecz. nieodrąbanie n., odrąbanie n., rąb m., rąbanie n., rąbanina ż., rąbanka ż., rąbek m., rąbnięcie n.
czas. odrąbywać ndk., porąbać dk., przerąbać dk., rąbać ndk., wrąbać dk., wyrąbać dk., zarąbać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odrobić)
(1.1) spłacać dług
(1.2) eduk. wykonywać obowiązkową pracę
(1.3) robić coś, by zniwelować potencjalne skutki czegoś niekorzystnego
Wiktionary
rzecz. odrobek mrz., odrabianie n., odrabianka ż.
czas. robić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odrabiać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: odrabʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. odrabiać, odrobić
rzecz. odrobek m., odrabianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. odrabianie lekcji
Wiktionary
(1.1) Na koniec odrabianek dziewczynka bardzo sprawnie rozebrała gramatycznie kilka zdań.
Wiktionary
IPA: ˌɔdraˈbʲjãŋka, AS: odrabʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. odrabianie n.
czas. odrabiać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odroczyć)
(1.1) praw. oficjalnie przesuwać jakąś sprawę na późniejszy termin
Wiktionary
(1.1) Wygląda na to, że pan mecenas rzeczywiście może zrobić wiele złego, rozprawy są wciąż odraczane, linia obrony idzie w kierunku uznania kobiety za winną.
Wiktionary
IPA: ɔdˈrat͡ʃat͡ɕ, AS: odračać
Wiktionary
rzecz. odraczanie n., odroczenie n., odroczka ż.
czas. odroczyć dk.
Wiktionary
dający się odłożyć na później
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odraczać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdraˈt͡ʃãɲɛ, AS: odračãńe
Wiktionary
rzecz. odroczenie n.
czas. odraczać ndk., odroczyć dk.
Wiktionary
mówić o czymś jako niekorzystnym, radzić komuś czegoś nie robić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odradzić)
(1.1) radząc, namawiać do zrezygnowania z czegoś
czasownik przechodni niedokonany (dk. odrodzić)
(2.1) powodować istnienie lub działanie na nowo
czasownik zwrotny niedokonany odradzać się (dk. odrodzić się)
(3.1) zaczynać swoje istnienie lub działanie na nowo
(3.2) biol. tworzyć się znowu jako część organizmu
Wiktionary
rzecz. radca mos., odradzanie n., porada ż.
przym. radcowski
Wiktionary
(2.1) odnawiać, wskrzeszać
(3.1) odnawiać się, odżywać
(3.2) odrastać, odtwarzać się, regenerować się
Wiktionary
zmienić kwalifikację ziemi z rolnej na inną; odrolniać
SJP.pl
człowiek obszarpany, obdarty; oberwaniec; obdartus; obdrapaniec
SJP.pl
zniszczony wskutek długiego używania; zużyty
SJP.pl
czasownik
(1.1) ponownie wyrastać po ucięciu, zniszczeniu, złamaniu itp.
Wiktionary
(1.1) Wątroba odrasta, więc albo ja, albo mąż damy dziecku kawałek swojej.
Wiktionary
IPA: ɔdˈrastat͡ɕ, AS: odrastać
Wiktionary
rzecz. odrost m., odrastanie n., odrośl ż.
czas. odrosnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odrastać.
Wiktionary
rzecz. nieodrastanie n.
czas. odrastać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odratować.
Wiktionary
rzecz. ratunek m., ratowanie n., ratownictwo n., uratowanie n., poratowanie n., wyratowanie n., ratownik m., ratowniczka ż.
czas. ratować ndk., uratować dk., poratować dk., wyratować dk., odratować dk.
przym. ratowniczy, ratunkowy
przysł. ratunkowo, ratowniczo
wykrz. ratunku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. oddane cięcie
Wiktionary
IPA: ˈɔdras, AS: odras
Wiktionary
wstręt do kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczucie wstrętu, obrzydzenia, niechęci do kogoś lub czegoś
Wiktionary
Odraza – polski zespół blackmetalowy powstały w 2009 roku w Krakowie.
Wikipedia
(1.1) Wystające włosy z nosa budzą we mnie odrazę.
(1.1) Odrazę wzbudzam u bliskich, / nastają na mnie kochani.
Wiktionary
IPA: ɔdˈraza, AS: odraza
Wiktionary
rzecz. odrażanie n., raz mrz.
czas. odrazić dk., odrażać ndk.
przym. odrażający
przysł. odrażająco
liczgł. raz
Wiktionary
dawniej: budzić wstręt; odstręczać, odpychać, zrażać
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób odrażający
Wiktionary
rzecz. odraza ż.
czas. odrażać ndk.
przym. odrażający
Wiktionary
(1.1) potwornie, obrzydliwie
Wiktionary
dawniej: budzić wstręt; odstręczać, odpychać, zrażać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wzbudzający odrazę, obrzydzenie; ohydny, wstrętny
Wiktionary
(1.1) Głośny i szczególnie odrażający był przypadek mordu na dwóch pracownikach Biura Informacji i Propagandy A.
Wiktionary
IPA: ˌɔdraʒaˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: odražai ̯õncy
Wiktionary
rzecz. odraza
przysł. odrażająco
Wiktionary
(1.1) obrzydliwy, odpychający, niesmaczny, obmierzły, obleśny
Wiktionary
dawniej:
1. odeprzeć, odtrącić, odbić;
2. zrazić, odstręczyć, zniechęcić
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. odrażający
Wiktionary
IPA: ɔdˈraʑnɨ, AS: odraźny
Wiktionary
oczyszczać z rdzy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odrdzewić)
(1.1) pozbawiać rdzy
Wiktionary
czas. rdzewieć
Wiktionary
oczyścić z rdzy
SJP.pl
reagując w pewien sposób na coś, pozbyć się napięcia psychicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przeżycie jakiegoś doświadczenia w celu oczyszczenia emocjonalnego, pozbycia się negatywnych emocji wywołanych innym doświadczeniem
Wiktionary
(1.1) Naturalną konsekwencją życia w stresie jest potrzeba jego odreagowania.
Wiktionary
IPA: ˌɔdrɛaɡɔˈvãɲɛ, AS: odreagovãńe
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odreagowywać.
Wiktionary
Odreagowywanie inaczej abreakcja – emocjonalna reakcja na jakieś wydarzenie lub wspomnienie, pełniąca rolę oczyszczającą. Jest to technika służąca pacjentowi w uzewnętrznianiu przeżytych emocji, polegająca na wysłuchaniu, towarzyszeniu w płaczu, krzyku czy innym wyrażaniu odczuć. Ma na celu doświadczenie poczucia ulgi.
Wikipedia
czas. odreagowywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odrealnić.
Wiktionary
(1.1) Swoją niewątpliwie silną osobowością wnosi niepokój, demonstruje oryginalność pomysłów i sądów, prezentuje tym samym inny system wartości — czyli wszystko to, co składa się na odrealnienie postaci.
(1.1) Nie piję już 5 dzień, a nadal czuję się jak gówno plus straszne odrealnienie. Ile to będzie trwać?
Wiktionary
rzecz. odrealnianie n.
czas. odrealniać ndk., odrealnić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co odrębne
Wiktionary
przym. odrębny
przysł. odrębnie
Wiktionary
1. różniący się od innych; odmienny;
2. wydzielony spośród innych; oddzielny, osobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) różniący się od innych
(1.2) stanowiący samodzielną całość
Wiktionary
IPA: ɔdˈrɛ̃mbnɨ, AS: odrẽmbny
Wiktionary
rzecz. odrębność ż., wyodrębnienie n., wyodrębnianie n.
czas. wyodrębnić dk., wyodrębniać ndk.
przysł. odrębnie
Wiktionary
(1.1) oddzielny, odmienny, różny, nieidentyczny, niejednakowy, swoisty, indywidualny
(1.2) osobny, oddzielny, wydzielony, samodzielny, samoistny
Wiktionary
rzadko: odrąbywać; rąbiąc, oddzielać coś od czegoś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) ręcznie, za pomocą własnych sił
(1.2) ręcznie, własnoręcznie (o pisaniu, piśmie)
Wiktionary
(1.2) Do czarterpartii mogą być dołączane kartki zawierające klauzule ustalone już po zawarciu umowy czarteru, niekiedy są one dopisywane nawet odręcznie.
Wiktionary
przysł. ręcznie, od ręki
przym. odręczny
rzecz. rączęta nmos., ręka ż.
Wiktionary
cecha czegoś wykonanego ręcznie lub napisanego własnoręcznie
SJP.pl
1. wykonany własnoręcznie;
2. wykonany na poczekaniu, bez przygotowań
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany ręcznie
(1.2) napisany własnoręcznie
(1.3) wykonany od razu, bez przygotowania
Wiktionary
(1.3) „Cibasol tylko na recepty lekarskie” – ogłaszała Naczelna Izba Aptekarska; „Tu sprzedaż odręczna”.
Wiktionary
IPA: ɔdˈrɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: odrẽṇčny
Wiktionary
przysł. odręcznie, od ręki
rzecz. rączęta nmos., ręka ż., rękawica ż.
Wiktionary
(1.1-2) ręczny
(1.3) natychmiastowy
Wiktionary
rzadko: zredagować; wyredagować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odremontować.
Wiktionary
czas. odremontować dk.
rzecz. remont mrz.
Wiktionary
rzadko: wprowadzać nabój do lufy broni palnej
SJP.pl
przywrócić wcześniejszy stan; odnowić, odbudować
SJP.pl
przywracać wcześniejszy stan, odnawiać, odbudowywać; restaurować
SJP.pl
dawniej: czynić drętwym, zdrętwiałym; znieczulać
SJP.pl
powodujący odrętwienie
SJP.pl
dawniej: czynić drętwym, zdrętwiałym; znieczulać
SJP.pl
dawniej: uczynić drętwym, zdrętwiałym; znieczulić
SJP.pl
dawniej: uczynić drętwym, zdrętwiałym; znieczulić
SJP.pl
zdrewnieć;
1. stać się podobnym do drewna;
2. o człowieku: stać się sztywnym, drętwym
SJP.pl
zdrewnieć;
1. stać się podobnym do drewna;
2. o człowieku: stać się sztywnym, drętwym
SJP.pl
uwalnianie organizmu od pasożytów przy użyciu odpowiednich środków; dehelmintyzacja
SJP.pl
dawniej: spłacanie długów pracą w polu; odróbka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. spłacanie długów lub przyjętych zobowiązań pracą, zwykle w polu
Wiktionary
(1.1) Chłop siedział w kieszeni u arendarza, chodził w łachmanach, na przednówku kładł do garnka lebiodę, a ziarno siewne brał ze dworu na ciężki odrobek.
Wiktionary
IPA: ɔdˈrɔbɛk, AS: odrobek
Wiktionary
rzecz. odrabianie n., odrobienie n.
czas. odrabiać ndk., odrobić dk.
przym. odrobkowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odrabiać)
(1.1) dokonany od|odrabiać.
Wiktionary
IPA: ɔdˈrɔbʲit͡ɕ, AS: odrobʹić
Wiktionary
rzecz. odrobek m., odrabianie n.
czas. robić
Wiktionary
bardzo mała ilość czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo mała ilość czegoś
Wiktionary
IPA: ˌɔdrɔˈbʲĩna, AS: odrobʹĩna
Wiktionary
rzecz. drobina ż.
:: zdrobn. odrobinka ż., odrobineczka ż.
przysł. odrobinę, odrobinkę, odrobineczkę
zaim. odrobinę, odrobinkę, odrobineczkę
Wiktionary
(1.1) ociupina, krztyna, krzta, okruch
Wiktionary
potocznie: troszkę, nieco, cokolwiek
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w niewielkiej ilości
Wiktionary
rzecz. odrobina ż., odrobinka ż.
przysł. odrobinkę
Wiktionary
(1.1) nieco, nieznacznie, ociupinę, trochę, troszkę
Wiktionary
zdrobnienie od: odrobinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: odrobina
Wiktionary
IPA: ˌɔdrɔbʲĩˈnɛt͡ʃka, AS: odrobʹĩnečka
Wiktionary
rzecz. odrobina, odrobinka
Wiktionary
zdrobnienie od: odrobinka
SJP.pl
zdrobnienie od: odrobina
SJP.pl
zdrobnienie od: odrobina
SJP.pl
1. potocznie: kara polegająca na wykonywaniu pracy na cele społeczne;
2. dawniej: spłacanie długów pracą w polu; odrobek
SJP.pl
związany z odrobkiem (spłacaniem długów przez pracę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odroczyć.
Wiktionary
IPA: ˌɔdrɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: odročẽńe
Wiktionary
rzecz. odraczanie n.
czas. odroczyć dk., odraczać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odraczać)
(1.1) zob. odraczać.
Wiktionary
(1.1) Jako byli pracownicy fabryki kupowali jej wyroby ze zniżką i z odroczonym terminem płatności.
Wiktionary
IPA: ɔdˈrɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: odročyć
Wiktionary
rzecz. odroczenie n., odraczanie n.
czas. odraczać ndk.
Wiktionary
dawniej: człowiek wyrodny; wyrodek
SJP.pl
odródka długoogoniasta - gatunek jętki
SJP.pl
przestarzałe: taki, który stracił cechy typowe dla jakiejś rodziny, rodu; zwyrodniały; wyrodny
SJP.pl
okres w historii kultury europejskiej, trwający od XIV do XVI wieku; odrodzenie, Renesans, renesans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odrodzić.
(1.2) hist. epoka w historii kultury europejskiej wieku XV i XVI
Wiktionary
Renesans, odrodzenie (fr. renaissance „odrodzenie”) – epoka w historii kultury europejskiej, obejmująca przede wszystkim XVI wiek, określany często jako „odrodzenie sztuk i nauk” oraz koncepcja historiozoficzna odnosząca się do historii kultury włoskiej od Dantego do roku 1520.
Wikipedia
(1.1) Makówki ofiarowywano Demeter na misteriach eleuzyńskich jako symbol ziemi, snu i zapomnienia (po śmierci i przed odrodzeniem).
(1.2) Rzeźba nagrobna, zgodnie z prądami odrodzenia, realistycznie oddawała rysy i postać zmarłego, przedstawiając go w charakterystycznej, na wpół podpartej pozie.
Wiktionary
IPA: ˌɔdrɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: odroʒẽńe
Wiktionary
czas. odrodzić
rzecz. Odrodzenie n.
przym. odrodzeniowy, odrodzeńczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest odrodzeniowe; cecha tych, którzy są odrodzeniowi
Wiktionary
przym. odrodzeniowy
przysł. odrodzeniowo
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odradzać)
(1.1) dokonany od|odradzać.
czasownik zwrotny dokonany odrodzić się (ndk. odradzać się)
(2.1) dokonany od|odradzać się.
Wiktionary
IPA: ɔdˈrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: odroʒ́ić
Wiktionary
rzecz. odrodzenie n.
Wiktionary
ktoś, kto wskrzesza coś, powołuje na nowo do istnienia, działania
SJP.pl
kobieta, która wskrzesza coś, powołuje na nowo do istnienia, działania
SJP.pl
zmieniać kwalifikację ziemi z rolnej na inną; odralniać
SJP.pl
zmienić kwalifikację ziemi z rolnej na inną
SJP.pl
rzadko: odrosnąć
SJP.pl
młody pęd wyrastający z pnia lub korzenia rośliny; odrost, odrośle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. boczny pęd
(1.2) przen. jedna z linii potomstwa, konkretny jej przedstawiciel, także w sensie materialnym w odniesieniu do kierunku rozwoju sztuki, przemysłu itp.
Wiktionary
(1.1) Cały ranek spędził w winnicy, odcinając zdziczałe odrośle.
(1.2) Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, / Odrośl Dawida, / tak że otworzy księgę i siedem jej pieczęci.
Wiktionary
rzecz. odrośle n., rośl ż.
czas. odrastać ndk.
Wiktionary
(1.1) odrośle, odrost, odnoga, odnóżka, pęd
(1.2) różdżczka
Wiktionary
w leśnictwie: drzewo, które zostało wyhodowane dzięki szczepieniu odrośla
SJP.pl
rzadko: młody pęd wyrastający z pnia lub korzenia rośliny; odrost, odrośl
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odrastać)
(1.1) dokonany od|odrastać.
Wiktionary
(1.1) A dziewczynka, choć ledwo od ziemi odrosła, jak szaleniec jakiś pastwi się nad pluszakiem.
Wiktionary
IPA: ɔdˈrɔsnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: odrosnõńć
Wiktionary
czas. odrastać
rzecz. odrost mrz.
Wiktionary
taki, który odrósł; odrosły
SJP.pl
1. pęd roślin drzewiastych;
2. odgałęzienie o długości ponad 2 cm w porożu jelenia, daniela i kozła;
3. przyrost masy roślinnej po skoszeniu roślin zielonych;
4. to, co odrasta po skoszeniu roślin zielonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) osiąganie wcześniejszej miary poprzez rośnięcie
(1.2) część która odrosła
(1.3) fryzj. odróżniająca się dolna część włosów odrosła np. po farbowaniu
(1.4) bot. ogrod. część rośliny wyrastająca z pnia lub korzenia
(1.5) zool. proces wzrostu ryb
(1.6) łow. odgałęzienie w porożu
Wiktionary
czas. odrastać ndk., odrosnąć dk.
Wiktionary
1. pęd roślin drzewiastych;
2. odgałęzienie o długości ponad 2 cm w porożu jelenia, daniela i kozła;
3. przyrost masy roślinnej po skoszeniu roślin zielonych;
4. to, co odrasta po skoszeniu roślin zielonych
SJP.pl
Odrosty, odrośla – pędy rozwijające się z pąków śpiących lub przybyszowych na korzeniach lub w dolnej części pnia roślin drzewiastych.
Pąki śpiące w dolnej części pnia rozwijają się zwykle w przypadku ścięcia pnia drzewa lub krzewu, pąki przybyszowe powstają na pniu lub na korzeniach w miejscu ich uszkodzenia. Odrośla stosowane są do rozmnażania wegetatywnego wielu gatunków drzew i krzewów w ogrodnictwie oraz w leśnictwie podczas odnowienia odroślowego lasów zwanych odroślowymi. Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku rozmnażanie za pomocą odrośli nie odgrywa zwykle dużego znaczenia praktycznego w warunkach Europy Środkowej, nie pozwala bowiem na szybką produkcję materiału sadzeniowego w ogrodnictwie i uzyskanie wartościowych sortymentów drewna (w Europie Południowej lasy odroślowe zajmują już jednak rozległe obszary). W przypadku niektórych gatunków, jak np. lilak pospolity (Syringa vulgaris), robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia), odrośla mogą stać się uciążliwymi chwastami. Odrośla rozwijające się z podkładek, na których rosną szlachetne odmiany, powinny być usuwane, ponieważ niekorzystnie wpływają na rozwój zaszczepionych roślin.
Wikipedia
taki, który odrósł; odrośnięty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki ze znakem rogaciny na czerwonym polu;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) identyfikować odmienne rodzaje czegoś
Wiktionary
(1.1) Daltoniści to ludzie, którzy nie odróżniają od siebie niektórych kolorów.
Wiktionary
IPA: ɔdˈruʒʲɲät͡ɕ, AS: odružʹńäć
Wiktionary
rzecz. wyróżnik mrz., odróżnianie n., odróżnienie
czas. wyróżniać, dk. odróżnić, różnić
Wiktionary
(1.1) rozróżniać
Wiktionary
1. możliwość dostrzeżenia różnicy między kimś a kimś lub czymś a czymś; rozróżnialność;
2. możliwość rozpoznania kogoś lub czegoś wśród czegoś
SJP.pl
dający się odróżnić; rozróżnialny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odróżniać.
Wiktionary
czas. wyróżniać, odróżniać ndk., odróżnić dk.
rzecz. odróżnienie n., wyróżnik mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odróżniać)
(1.1) dokonany od|odróżniać.
Wiktionary
(1.1) Czarnogłówkę z wyglądu bardzo trudno odróżnić od szarytki.
Wiktionary
IPA: ɔdˈruʒʲɲit͡ɕ, AS: odružʹńić
Wiktionary
czas. odróżniać, różnić, wyróżniać
rzecz. odróżnianie n., wyróżnik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odróżnić.
Wiktionary
rzecz. odróżnianie n., wyróżnik mrz.
czas. odróżniać, wyróżniać
Wiktionary
(1.1) rozróżnienie
Wiktionary
1. reakcja żywego organizmu na działający bodziec, przekazywana za pośrednictwem układu nerwowego;
2. spontaniczna reakcja na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. reakcja ustroju na bodziec, przebiegająca za pośrednictwem układu nerwowego
(1.2) spontaniczna reakcja na coś
(1.3) bezwiedne uczucie lub stan psychiczny
Wiktionary
Odruch – automatyczna reakcja fizjologiczna na bodziec zewnętrzny lub wewnętrzny, zachodząca przy udziale ośrodkowego układu nerwowego. Na tę formę pracy układu nerwowego uwagę zwrócił Iwan M. Sieczenow.
Droga nerwowa od receptora, będącego źródłem odruchu, do narządu wykonawczego (efektora) nosi nazwę łuku odruchowego. Łuk odruchowy od receptora biegnie neuronem czuciowym (aferentnym) do ośrodkowego układu nerwowego, stamtąd neuronem ruchowym (eferentnym) biegnie do efektora. Najprostsze odruchy składają się tylko z dwóch neuronów, połączonych jedną synapsą (odruch monosynaptyczny), ale przeważnie składają się z większej liczby neuronów. Te dodatkowe neurony nazywają się pośredniczymi (interneuronami). Wyróżnia się odruchy proste (np. kolanowy) i bardziej złożone (np. kończyny górnej albo źrenicy).
Wikipedia
przym. odruchowy
przysł. odruchowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób odruchowy
Wiktionary
rzecz. odruch m., odruchowość ż.
przym. odruchowy
Wiktionary
(1.1) spontanicznie, instynktownie, mimowolnie, bezwiednie
Wiktionary
instynktowość, impulsywność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest odruchowe
Wiktionary
przym. odruchowy
przysł. odruchowo
Wiktionary
1. niezamierzony, mimowolny;
2. odnoszący się do podświadomej reakcji organizmu na bodźce
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fizj. dotyczący odruchu jako reakcji organizmu na bodźce
(1.2) taki, który powstaje nagle w zmierzeniu się z kimś lub czymś, bez zamierzenia
Wiktionary
rzecz. odruch mrz., odruchowość ż.
przysł. odruchowo
Wiktionary
(1.2) automatyczny, instynktowny, mimowolny, spontaniczny
Wiktionary
oszukać kogoś; okpić, oszwabić, ocyganić, nabrać
SJP.pl
zmniejszać liczbę ryb
SJP.pl
zmniejszyć liczbę ryb
SJP.pl
1. potocznie: odpowiedzieć głośno i grubym głosem, wrzasnąć w odpowiedzi; odryknąć;
2. o zwierzętach: reagując na coś, wydać niski i przeciągły głos; odryknąć;
3. potocznie: odśpiewać, wygłosić coś hałaśliwie, grubym głosem;
4. potocznie: spędzić pewien czas na płakaniu
SJP.pl
1. potocznie: odpowiadać głośno i grubym głosem, wrzeszczeć w odpowiedzi;
2. o zwierzętach: reagując na coś, wydawać niski i przeciągły głos;
3. potocznie: wypłakiwać się
SJP.pl
odryczeć;
1. potocznie: odpowiedzieć głośno i grubym głosem, wrzasnąć w odpowiedzi;
2. o zwierzętach: reagując na coś, wydać niski i przeciągły głos
SJP.pl
odryczeć;
1. potocznie: odpowiedzieć głośno i grubym głosem, wrzasnąć w odpowiedzi;
2. o zwierzętach: reagując na coś, wydać niski i przeciągły głos
SJP.pl
gwarowo o stodole, szopie
SJP.pl
Odryna, adryna, adrynia, odrynia (białorus. адрына) – budynek gospodarczy, przeważnie drewniany, służący do przechowywania w zimie siana, słomy lub narzędzi gospodarczych (sań, wozów). Według funkcjonalności w gospodarstwie zajmowała pośrednie miejsce pomiędzy chlewem a gumnem. W niektórych folwarkach w odrynie młócono zboże. Odryna stawiana była w pobliżu gumna lub bezpośrednio w ciągu zabudowy gospodarczej. Swoją konstrukcją budowlaną i wyglądem nie odróżniała się zbytnio od chlewu. Podłogę odryny wykładano płaszczakami. Przed XVII stuleciem odryną nazywano także budynek do zamieszkania latem lub sypialnię w chacie. Nazwa utrwaliła się w słownictwie regionalnym Grodzieńszczyzny, Homelszczyzny i Mińszczyzny. W okolicach Mohylewa odrynę nazywano siennicą (białorus. сянніца), w innych częściach Białorusi – sielnicą (białorus. сельніца), w okolicach Hancewicz – punią (białorus. пуня).
Wikipedia
gwarowo: strącać, odrywać coś siłą
SJP.pl
rysunek lub szkic sporządzony z innego rysunku
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odrysować)
(1.1) rysując, kopiować coś
Wiktionary
(1.1) Bo tak się robi seriale, nawet tente z górnej półki: bierze się szablon i raz po raz odrysowuje.
Wiktionary
rzecz. rysownica ż., odrysowywanie n., odrysowanie n., rysowniczka ż., rysownik mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odrysowywać.
Wiktionary
czas. odrysowywać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. oderwać)
(1.1) odłączać część od danej całości poprzez ciągnięcie lub szarpanie
(1.2) powodować, że coś nie styka się z czymś
(1.3) oddzielać siłą
(1.4) przerywać komuś jakąś czynność, zajmując czym innym
czasownik zwrotny niedokonany odrywać się (dk. oderwać się)
(2.1) być oddzielanym od całości, odłączać się
(2.2) przestawać stykać się; tracić styczność
(2.3) przestawać coś robić, zajmując się czym innym; robić przerwę w pracy
Wiktionary
rzecz. odrywanie n., oderwanie n.
czas. oderwać dk.
Wiktionary
(1.1) oddzierać
(1.2) odsuwać
(1.4) odciągać
(2.1) odpadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odrywać.
Wiktionary
IPA: ˌɔdrɨˈvãɲɛ, AS: odryvãńe
Wiktionary
czas. oderwać, odrywać ndk.
rzecz. oderwanie n.
Wiktionary
przymiotnik od: Odra
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rzeką Odrą, dotyczący rzeki Odry
(1.2) związany z miastem Odry, dotyczący miasta Odry
(1.3) związany ze wsią Odry, dotyczący wsi Odry
Wiktionary
rzecz. Odra ż., Nadodrze n., Poodrze n., Zaodrze n., odrzysko n., odrzanin m., odrzanka ż.
przym. nadodrzański, zaodrzański, pododrzański
Wiktionary
(1.2) odrawski
Wiktionary
1. odpowiedzieć;
2. odrzec się - dawniej: wyprzeć się lub wyrzec się czegoś; zarzec się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. odrzekać)
(1.1) dokonany od|odrzekać.
Wiktionary
rzecz. odrzekanie n.
czas. rzec
Wiktionary
(1.1) odpowiedzieć
Wiktionary
dawniej: niedorzeczny, bezmyślny, bez sensu
SJP.pl
rzadko: odrzec (odpowiedzieć)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odrzucić)
(1.1) oddalać gwałtownie od siebie
(1.2) zmieniać położenie ruchem gwałtownym czy rzutem
(1.3) wykonywać czynność świadczącą o nieakceptowaniu czegoś
(1.4) unikać potwierdzenia a nawet zaprzeczać
(1.5) med. nie przyjmować przeszczepu
(1.6) wojsk. zmuszać do cofania
(1.7) praw. uznać żądania powoda za niedopuszczalne z przyczyn formalnych, na co przysługuje zażalenie a nie apelacja
Wiktionary
(1.1) W tamtych czasach odrzucałem myśli, że mogłoby się wydarzyć coś tak spektakularnego.
Wiktionary
IPA: ɔḍˈʒut͡sat͡ɕ, AS: oḍžucać
Wiktionary
rzecz. odrzutowiec mrz., odrzucanie
ims. odrzucany
Wiktionary
(1.1) odpychać, odtrącać, odpierać, odkładać, skreślać, spławiać, wywalać, wyrzucać, pozbywać się, zbywać
(1.2) rzucać, odkładać, odbijać, odpychać, odgarniać, ciskać, wyrzucać, wywalać, wulg. wypierdalać
(1.3) nie akceptować, nie uznawać, nie przyjmować, nie aprobować, nie godzić się, odmawiać, wetować, zaprzepaszczać, unieważniać, anulować
(1.4) negować, zaprzeczać, dementować, odpierać, przeczyć
(1.5) nie przyjmować, nie tolerować, tracić
(1.6) odpierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odrzucać.
Wiktionary
czas. odrzucać ndk.
rzecz. odrzutowiec mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odrzucić.
(1.2) praw. uznanie żądania powoda za niedopuszczalne z przyczyn formalnych, na co przysługuje zażalenie a nie apelacja
Wiktionary
rzecz. odrzutowiec mrz., odrzut m.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odrzucać)
(1.1) dokonany od|odrzucać.
Wiktionary
(1.1) Przecież to znakomite gimnazjum, które zapewnia wspaniałe perspektywy! Tyle innych dziewcząt musiałyśmy odrzucić, choć rodzice nas na kolanach błagali...
Wiktionary
IPA: ɔḍˈʒut͡ɕit͡ɕ, AS: oḍžućić
Wiktionary
rzecz. odrzutowiec mrz.
Wiktionary
1. odrzucenie czegoś z powrotem;
2. coś co zostało odrzucone jako nienadające się do użytku, nieprzydatne, wadliwe;
3. siła powstała jako reakcja przy nadawaniu prędkości jakiemuś ciału, skierowana w kierunku przeciwnym do tej prędkości;
4. ruch ciała spowodowany działaniem siły odrzutu
SJP.pl
Odrzut – zjawisko powstawania siły, zwanej siłą odrzutu, wywołanego tą siłą przyspieszenia oraz wywołanego nim ruchu ciała (odrzutu), gdy dane ciało (A) działając siłą na inne ciało (B) nadaje mu prędkość (rzuca to ciało). Powstawanie siły odrzutu wynika z III zasady dynamiki Newtona. Obie siły mają takie same wartości i kierunki, przeciwne zwroty, są przyłożone do różnych ciał.
Wikipedia
to, co zostało odrzucone; odpad
SJP.pl
część katapulty w samolotach
SJP.pl
Odrzutnik (także: wzmacniacz odrzutu) – urządzenie wylotowe zwiększające odrzut działający na elementy broni palnej.
Najczęściej stosowane w broni działającej na zasadzie odrzutu lufy, w przypadku kiedy lufa po wystrzale nie otrzymuje od wypływających gazów prochowych energii wystarczającej do automatycznego przeładowania broni. Odrzutnik taki składa się z pierścieniowego tłoka nakręconego na wylot lufy oraz cylindra związanego mechanicznie z komorą zamkową. Wewnętrzna średnica cylindra jest znacznie większa od kalibru lufy, a w jego przednim zakończeniu znajduje się otwór centralny o średnicy trochę większej niż kaliber broni. Wypływające za pociskiem gazy uderzające w zakończenie cylindra są wyhamowywane i odbijane co powoduje podwyższenie ciśnienia wewnątrz odrzutnika. Zwiększone ciśnienie działające na powierzchnię czołową tłoka zwiększa odrzut.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot, który ma silnik odrzutowy – wykorzystujący energię odrzutu gazów spalinowych;
Wiktionary
Samolot odrzutowy, odrzutowiec – samolot, którego napęd stanowi jeden lub więcej silników odrzutowych lub silnik rakietowy. Ściślej rzecz biorąc silniki są najczęściej turboodrzutowymi albo turbowentylatorowymi. Samoloty te rozwijają znaczne prędkości, często poddźwiękowe, a nawet ponaddźwiękowe.
Wikipedia
rzecz. odrzut m., odrzucanie n., odrzucenie n., rzucanie n., rzucenie n., rzut m., rzutnik m., rzutka ż.
czas. odrzucać ndk., odrzucić dk., rzucać ndk., rzucić dk.
przym. rzutowy
przysł. odrzutowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odrzutem, dotyczący odrzutu
Wiktionary
rzecz. odrzut m.
Wiktionary
oprawa bądź budowlane umocnienie otworu, w którym zamocowane są drzwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) oprawa drzwi
(1.2) zabytkowe drzwi
Wiktionary
Węgar (węgarek) – pionowy element przy otworze okiennym lub drzwiowym otrzymany przez wysunięcie cegieł dla ścian murowanych lub dostawienie pionowych słupków dla ścian drewnianych lub kamiennych. Stanowi on oparcie dla ościeżnicy. Niezbędny jest on do ościeżnic regulowanych, aby je bezinwazyjnie zamontować.
Wikipedia
(1.1) Ten kościół ma kamienne odrzwia.
Wiktionary
IPA: ˈɔḍʒvʲja, AS: oḍžvʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. drzwi
przym. drzwiowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. iron. ciemiężący chłopów
Wiktionary
(1.1) Z paszczęki odrzychłopskich panów wydarł obłów mieszczaninka ubogiego.
Wiktionary
IPA: ˌɔḍʒɨxˈwɔpsʲci, AS: oḍžyχu̯opsʹḱi
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Odrzykoń – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Wojaszówka.
Do 1939 istniała gmina Odrzykoń. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Odrzykoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. stare koryto rzeki Odry
Wiktionary
rzecz. Odra ż., Zaodrze n., Nadodrze n., odrzanin m., odrzanka ż.
przym. odrzański, pododrzański, nadodrzański, zaodrzański
Wiktionary
dawniej: wyzyskiwacz, zdzierca; zedrzyjskóra, krwiopijca, pijawka, hiena, sęp
SJP.pl
mieszkaniec Odrzywołu (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Odrzywołu (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Odrzywół
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Odrzywół – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w miejsko-wiejskiej gminie Odrzywół, nad Drzewiczką. Ma status sołectwa.
Odrzywół jest siedzibą gminy oraz rzymskokatolickiej parafii św. Jadwigi.
Uzyskał lokację miejską w 1418 roku. Został pozbawiony praw miejskich 13 stycznia 1870 i włączony do gminy Ossa w powiecie opoczyńskim. W latach 1870–1954 siedziba wiejskiej gminy Ossa, 1954–1972 gromady Odrzywół, a od 1973 nowej gminy Odrzywół. W latach 1975–1998 należał administracyjnie do województwa radomskiego, od 1999 w powiecie przysuskim w województwie mazowieckim. 1 stycznia 2024 odzyskał status miasta.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. odsączyć)
(1.1) oddzielać ciecz od części stałych przez sączenie
czasownik zwrotny niedokonany odsączać się (dk. odsączyć się)
(2.1) być odsączanym
Wiktionary
rzecz. odsączanie n., odsączenie n.
czas. odsączyć dk.
Wiktionary
(1.1) odcedzać
Wiktionary
Odsączalność – zdolność ośrodka do oddawania wody wolnej. Rozróżnia się odsączalność grawitacyjną (defiltracja) i sprężystą.
Wikipedia
dający się odsączyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odsączać)
(1.1) dokonany od|odsączać.
czasownik zwrotny dokonany odsączyć się (ndk. odsączać się)
(2.1) dokonany od|odsączać się.
Wiktionary
rzecz. odsączanie n., odsączenie n.
czas. odsączać ndk.
Wiktionary
nasada ogona u konia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. młody koń (byczek, jałówka) oddzielony od matki
Wiktionary
IPA: ɔtˈsadɛk, AS: otsadek
Wiktionary
Odsadka – odległość pomiędzy rysunkiem (oczkiem) znaku a krawędzią pola znaku. W czcionce pole znaku jest płaszczyzną, na której stoi główka znaku, a odsadka (gwarowa nazwa to abzac) to odległość od krawędzi oczka do krawędzi będącej przedłużeniem jednej z płaszczyzn słupka czcionki. Stąd rozróżnia się odsadki boczne, górną oraz sygnaturową (dolną).
Wikipedia
Odsadnia – element wystający poza boczny obrys łodzi wioślarskiej, przymocowany do burty. Do odsadni przymocowana jest dulka, która utrzymuje wiosło w odpowiedniej pozycji. Odsadnie wykonywane są z aluminium lub mieszanek włókna węglowego i szklanego. Wyróżniamy kilka typów odsadni: skrzydłowa, wsteczna oraz tradycyjna typu EURO - wszystkie one są zamocowane na trwałe do burty łodzi.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. odsądzić)
(1.1) książk. przeczyć posiadaniu przez kogoś lub coś pewnej cechy, zwłaszcza pozytywnej
Wiktionary
(1.1) Toż samo pierwsze wydanie odsądza od praw honoru homoseksualistów, następne zachowuje co do tego punktu dyskretne milczenie.
Wiktionary
czas. sądzić
Wiktionary
(1.1) odmawiać
Wiktionary
1. poziomy uskok w licu ściany wynikający z przesunięcia ściany lub zmniejszenia jej grubości;
2. kształtka rurowa dwukrotnie wygięta w kształcie niepełnej litery S, służąca do łączenia ze sobą poszczególnych odcinków rur
SJP.pl
Odsadzka, także: berma – poziomy uskok wału w fortyfikacjach ziemnych, który zabezpieczał wał przed osuwaniem się ziemi. Konstruowany na wysokości naturalnego poziomu gruntu.
Wikipedia
wytrącać sól z płynów w celu uzyskania wody zdatnej do spożycia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odsalać.
Wiktionary
Odsalanie – ogólne określenie procesów usuwania soli i innych minerałów z wody morskiej, w celu uzyskania słodkiej wody zdatnej do nawadniania lub spożycia.
Odsalanie jest metodą uzyskiwania wody pitnej na jednostkach pływających. Na większą skalę jest stosowane na bogatych obszarach ubogich w wodę, szczególnie w Arabii Saudyjskiej, na Karaibach i w Izraelu (Aszkelon, Palmachim). Coraz częściej jest też stosowane w USA, Chinach, Singapurze, Hiszpanii i Australii.
Wikipedia
czas. odsalać ndk.
Wiktionary
zakład do odsalania wody
SJP.pl
rzadko: odsapnąć
SJP.pl
potocznie: krótki odpoczynek podczas uciążliwych zajęć
SJP.pl
1. potocznie: odpocząć chwilę po uciążliwych zajęciach;
2. ciężko odetchnąć
SJP.pl
dawniej: odpowiadać uściskiem na uścisk
SJP.pl
usuwać elementy przesadnie uczuciowe
SJP.pl
oddzielić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odseparować.
Wiktionary
czas. odseparować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odseparowywać.
Wiktionary
czas. odseparowywać ndk.
Wiktionary
kwota stanowiąca określony procent od jakiejś sumy pieniędzy, zwykle od kapitału, kredytu itp.; odsetka, odsetki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) określony procent całości
(1.2) ekon. zob. odsetka.
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) D. lm. zob. odsetka.
Wiktionary
(1.1) Spory odsetek mężczyzn w tym wieku siwieje.
Wiktionary
IPA: ɔtˈsɛtɛk, AS: otsetek
Wiktionary
(1.1) część, proporcja, udział procentowy
Wiktionary
kwota stanowiąca określony procent od jakiejś sumy pieniędzy, zwykle od kapitału, kredytu itp.; odsetek, odsetki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. kwota stanowiąca określony procent całości kapitału
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. zob. odsetek.
Wiktionary
(1.1) Na tej lokacie po miesiącu kapitalizowane są odsetki.
Wiktionary
IPA: ɔtˈsɛtka, AS: otsetka
Wiktionary
(1.1) procent, odsetek
Wiktionary
kwota stanowiąca określony procent od jakiejś sumy pieniędzy, zwykle od kapitału, kredytu itp.; odsetek, odsetki
SJP.pl
Odsetki – koszt, naliczany za używanie pożyczonego kapitału jego właścicielowi; standaryzowaną miarą tego kosztu w przeliczeniu na jednostkę kapitału i roczny czas użytkowania jest stopa procentowa. W przypadku banku odsetki odnoszą się do kosztu pozyskania środków finansujących działalność banku (np. depozytów, otrzymanych kredytów, wyemitowanych papierów dłużnych) lub przychód wynikającego z udostępnienia przez bank kapitałów (np. w postaci udzielonych kredytów). Różnica pomiędzy przychodami odsetkowymi uzyskiwanymi przez bank a kosztami odsetkowymi przezeń płaconymi to wynik odsetkowy netto, który odniesiony do aktywów odsetkowych jest również zwany marżą odsetkową netto (ang. net interest margin).
Wikipedia
dotyczący odsetek, stanowiący odsetki (np. kalkulator odsetkowy)
SJP.pl
1. oddzielić za pomocą sita;
2. dokonać wyboru, selekcji
SJP.pl
potocznie: odbywanie kary pozbawienia wolności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. odbywanie kary w zakładzie karnym
(1.2) pot. odczekiwanie w pozycji siedzącej
Wiktionary
(1.1) W każdym razie w lutym 1935 r. wyszedł na wolność i zapewne jego prestiż w krakowskim KZM wzrósł, choć odsiadka — w śledztwie lub po wyroku — była „normalką” w życiu członka nielegalnej i antypaństwowej organizacji politycznej.
(1.2) Komisja dyscyplinarna ukarała piłkarza meczem odsiadki i 100 zł.
Wiktionary
rzecz. odsiadywanie n., odsiedzenie n., siedzenie n., siad mrz., siadywanie n.
czas. siedzieć, siadać ndk., odsiadać ndk., odsiedzieć dk., odsiadywać ndk.
wykrz. siad
Wiktionary
(1.1) ciupa, kić, mamer, paka, pudło, więzienie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odsiedzieć)
(1.1) siedząc, spędzać pewien czas
(1.2) odbywać karę więzienia
Wiktionary
(1.1) Zamiast odsiadywać swoje za biurkiem, leżał godzinami pod biurkiem, bo kule świstały ze wszystkich stron.
(1.2) Cengić w latach 80. odsiadywał wraz z prezydentem Izetbegoviciem wyrok więzienia za działalność religijną.
Wiktionary
rzecz. siad mrz., odsiadka ż., odsiadywanie n., siedzenie n., odsiedzenie n., nasiadówka ż.
czas. odsiadać ndk., odsiedzieć dk., siedzieć dk., siadać ndk.
przym. odsiadkowy
wykrz. siad
Wiktionary
(1.2) daw. odsiadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odsiadywać.
Wiktionary
czas. siadać, odsiadywać ndk.
rzecz. siad mrz., odsiadka ż.
wykrz. siad
Wiktionary
miejsce, gdzie przeprowadzany jest proces odsiarczania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest odsiębierne; cecha tych, którzy są odsiębierni
Wiktionary
przym. odsiębierny
przysł. odsiębiernie
Wiktionary
o koparce jednonaczyniowej: taka, która służy do urabiania gruntu przez skrawanie jego warstw i zbieranie urobku za pomocą naczynia urabiającego w postaci łyżki o specjalnym kształcie, tak zwanego struga
SJP.pl
dawniej: oranie polegające na odrzucaniu skib od siebie, tj. na prawo
SJP.pl
rzadko: taki, który kieruje się od siebie; oddalający się
SJP.pl
pomoc dla oblężonego wojska, twierdzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomoc wojskowa dla oblężonej twierdzy
Wiktionary
Odsiecz – pomoc wojskowa, dana z zewnątrz oblężonemu przez nieprzyjaciela miastu.
Słynna Odsiecz Wiedeńska, poprowadzona przez króla polskiego Jana III Sobieskiego w r. 1683, była ostatecznym ciosem, zadanym zwycięskiemu pochodowi Turków w głąb Europy. Odtąd zaczyna się stopniowe kurczenie się posiadłości tureckich na kontynencie europejskim i cofanie się muzułmanów ku Azji.
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany (ndk. odsiadywać)
(1.1) siedząc, spędzić pewien czas
(1.2) odbyć karę więzienia
Wiktionary
(1.1) Przyszli z bukietami, odsiedzieli etykietalne 15 minut, po czym poderwali się i zaczęli żegnać.
(1.2) Mówiłam jej: po co ci to, Stalina poznałaś na własnej skórze, odsiedziałaś swoje w obozie, po diabła ci ta afera.
Wiktionary
rzecz. siad mrz., odsiadka ż.
czas. siedzieć, siadać, odsiadać ndk., odsiadywać ndk.
wykrz. siad
Wiktionary
1. to, co zostało po przesianiu przez sito;
2. selekcja, eliminowanie czegoś
SJP.pl
urządzenie do odsiewania czegoś
SJP.pl
potocznie: odsikać się - oddać mocz; wysikać się
SJP.pl
potocznie: odsikiwać się - oddawać mocz; wysikiwać się
SJP.pl
pozbywać się siwego koloru włosów
SJP.pl
pozbyć się siwego koloru włosów
SJP.pl
dawniej: rozdzielać dwie sklejone rzeczy, odrywać coś zespojonego z czymś; odspajać
SJP.pl
dawniej: rozdzielić dwie sklejone rzeczy, oderwać coś zespojonego z czymś; odspoić
SJP.pl
skok na zewnątrz, unik
SJP.pl
rzadko: zdejmować z czegoś skórę
SJP.pl
maszyna do zdejmowania skóry z filetów ryb
SJP.pl
rzadko: zdjąć z czegoś skórę
SJP.pl
środowiskowo: usuwać skrzydełka z nasion, zwłaszcza z drzew, w celu pozostawienia samego ziarna
SJP.pl
filtrować, odfiltrowywać, oczyszczać;
1. usuwać z gazu koksowniczego miejskiego lub syntetycznego mgłę smołową, która powstała wskutek nagłego oziębienia gazu w chłodnicach wstępnych;
2. usuwać smołę z gazu generatorowego
SJP.pl
urządzenie do usuwania z gazów smoły albo mgły smołowej; filtr, pochłaniacz
SJP.pl
usunąć smar lub tłuszcz
SJP.pl
1. odreagować za pomocą śmiechu;
2. pozwolić naśmiać się do woli;
3. odśmiać się - nasycić się śmiechem; wyśmiać się, naśmiać się
SJP.pl
usuwać skądś śmieci
SJP.pl
oczyszczanie ze śmieci
SJP.pl
Odśmiecanie pamięci (ang. garbage collection), zbieranie nieużytków, automatyczna dealokacja – jedna z metod automatycznego zarządzania dynamicznie przydzielaną pamięcią, w której za proces jej zwalniania odpowiedzialny jest nie programista, lecz programowy zarządca noszący nazwę garbage collector. Pierwsza metoda odśmiecania była opracowana w 1959 roku przez Johna McCarthy’ego w celu rozwiązania problemu ręcznego zarządzania pamięcią w Lispie. Mechanizm ten następnie został szeroko rozpowszechniony i jest wykorzystywany w wielu wysokopoziomowych językach programowania, takich jak: Smalltalk, Python, Ruby, Java, C# czy D.
Wikipedia
usunąć skądś śmieci
SJP.pl
dawniej: wyśmiewać, wyszydzać kogoś
SJP.pl
odfiltrować, oczyścić;
1. usunąć z gazu koksowniczego miejskiego lub syntetycznego mgłę smołową, która powstała wskutek nagłego oziębienia gazu w chłodnicach wstępnych;
2. usunąć smołę z gazu generatorowego
SJP.pl
oczyszczać ulice, drogi itp. ze śniegu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odśnieżyć)
(1.1) usuwać śnieg z ulic, chodników, dachów itp. przy pomocy łopat, mioteł, soli lub pługów
Wiktionary
(1.1) Kupcy z lęborskiego targowiska sami odśnieżali teren. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ɔtʲˈɕɲɛʒat͡ɕ, AS: otʹśńežać
Wiktionary
aspekt dokonany odśnieżyć
rzecz. odśnieżanie n., odśnieżenie n., odśnieżarka ż., Śnieżnik mrz., śnieg mrz., śnieżnik mzw./mrz.
czas. ośnieżyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usuwanie śniegu z jakiejś powierzchni
Wiktionary
(1.1) Odśnieżanie podjazdu zajęło mi chyba z pół godziny.
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲɕɲɛˈʒãɲɛ, AS: otʹśńežãńe
Wiktionary
rzecz. odśnieżenie n., odśnieżarka ż.
czas. odśnieżać ndk., odśnieżyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. maszyna służąca do usuwania śniegu z ulic, chodników, podwórek itp.
Wiktionary
(1.1) Odśnieżarka wirnikowa pomoże zaoszczędzić twój czas, usuwając śnieg z takich obszarów jak podjazdy czy chodniki. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲɕɲɛˈʒarka, AS: otʹśńežarka
Wiktionary
czas. odśnieżać ndk., odśnieżyć dk.
rzecz. odśnieżanie n., odśnieżenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) usunięcie śniegu z jakiejś powierzchni
Wiktionary
(1.1) Starszy pan z naprzeciwka poprosił mnie o odśnieżenie jego podwórka.
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲɕɲɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: otʹśńežẽńe
Wiktionary
czas. odśnieżyć dk., odśnieżać ndk.
rzecz. odśnieżarka ż., odśnieżanie n.
Wiktionary
związany z odśnieżaniem
SJP.pl
usunąć śnieg
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odśnieżać)
(1.1) zob. odśnieżać.
Wiktionary
(1.1) Odśnieżyłem całe podwórko.
Wiktionary
IPA: ɔtʲˈɕɲɛʒɨt͡ɕ, AS: otʹśńežyć
Wiktionary
aspekt niedokonany odśnieżać
rzecz. odśnieżenie n., odśnieżanie n., odśnieżarka ż., śnieg m., Śnieżnik mrz., śnieżnik mzw./mrz.
czas. ośnieżyć
Wiktionary
usunąć ze stanowisk ludzi powiązanych z "Solidarnością"
SJP.pl
usuwać ze stanowisk ludzi powiązanych z "Solidarnością"
SJP.pl
w robotach ziemnych: oddzielać wierzchnią warstwę ziemi
SJP.pl
1. usunąć coś przyspawanego;
2. potocznie: rozdzielić dwa elementy silnie ze sobą połączone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odśpiewać.
Wiktionary
czas. odśpiewać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odśpiewywać.
Wiktionary
czas. odśpiewywać ndk.
Wiktionary
w robotach ziemnych: oddzielić wierzchnią warstwę ziemi
SJP.pl
sprzedać coś wcześniej zakupionego; odprzedać
SJP.pl
sprzedawać coś wcześniej zakupionego; odprzedawać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odsprzedawać.
Wiktionary
rzecz. nieodsprzedawanie n., odprzedawanie n., odprzedaż m., odsprzedaż m.
czas. odsprzedawać ndk., odprzedawać ndk., odsprzedać dk., odprzedać dk.
przym. sprzedażowy
Wiktionary
(1.1) odprzedawanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprzedaż czegoś uprzednio kupionego lub nabytego, zwykle w celu osiągnięcia zysku
Wiktionary
(1.1) W przypadku poprawy atmosfery na rynku nie będą się śpieszyć z odsprzedażą akcji, ale gdy okoliczności nie będą sprzyjające, w środę zaczną prawdopodobnie opróżniać swe portfele, wyraźnie chłodząc koniunkturę.
Wiktionary
czas. odsprzedać dk., odsprzedawać ndk.
rzecz. odsprzedawanie n.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co odśrodkowe
Wiktionary
przym. odśrodkowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) skierowany od środka czegoś w kierunku zewnętrznym
(1.2) polit. zorientowany na większe uprawnienia i działania organów niższych szczebli
(1.3) książk. taki, który osłabia spójność danej zbiorowości i niosący ryzyko jej rozpadu
Wiktionary
rzecz. odśrodkowość ż.
Wiktionary
(1.1) decentralizacyjny
(1.3) dezintegracyjny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odśrubować)
(1.1) odkręcając śruby, odłączać coś od pewnej całości
Wiktionary
(1.1) Końcem pilnika książę odśrubowywać zaczął niektóre kółka i starannie je układał na konsoli.
Wiktionary
1. oddzielić się od całości; odkleić się;
2. opuścić, porzucić kogoś lub coś;
3. przestarzałe: odstać się - wrócić do poprzedniego stanu; odwrócić się
SJP.pl
dawniej: miejsce odosobnione, położone daleko
SJP.pl
taki, który odstaje od czegoś
SJP.pl
środowiskowo: zaspokoić popęd płciowy krowy lub innej samicy zwierzęcia hodowlanego w okresie rui poprzez doprowadzenie jej do samca
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odstępować)
(1.1) dokonany od|odstępować.
Wiktionary
czas. odstępować ndk.
rzecz. odstąpienie n., odstępowanie n., odstępstwo n., odstępca mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zrzeczenie się czegoś; zaniechanie działań
Wiktionary
czas. odstąpić, odstępować
rzecz. odstępca mos., odstępstwo n.
Wiktionary
(1.1) rezygnacja
Wiktionary
1. dostarczenie towaru na rynek zbytu;
2. towar odstawiony
SJP.pl
czasownik
(1.1) odkładać coś na inne miejsce, przesuwać, odsuwać
(1.2) rezygnować (z czegoś)
(1.3) przen. pot. przewozić, dowozić, zawozić (kogoś/coś dokądś) biorąc za niego odpowiedzialność
(1.4) zachowywać się jak ktoś inny, udawać kogoś poprzez zachowanie
(1.5) odebrać komuś stanowisko, pozbawiać władzy
czasownik zwrotny odstawiać się
(2.1) przen. pot. ubrać się modnie, elegancko
Wiktionary
(1.3) Jak chcesz to odstawię cię do domu.
Wiktionary
IPA: ɔtˈstavʲjät͡ɕ, AS: otstavʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. odstawka ż., odstawienie n., wystawienie n., odstawianie n.
czas. postawić, odstawić dk.
Wiktionary
(1.4) strugać, zgrywać
(2.1) odszykować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odstawiać.
Wiktionary
czas. postawić, odstawiać ndk.
rzecz. odstawienie n.
Wiktionary
związany z odstawieniem (zaprzestaniem używania) środków uzależniających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. odsunięcie kogoś od jakiejś działalności, zrezygnowanie ze współpracy z kimś
Wiktionary
IPA: ɔtˈstafka, AS: otstafka
Wiktionary
rzecz. odstawienie n.
czas. odstawić dk., odstawiać ndk.
Wiktionary
(1.1) dymisja, odwołanie, zwolnienie
Wiktionary
1. bila odstawna - w snookerze: zagranie polegające na bezpiecznym ustawieniu białej bili tak, aby rywal nie mógł rozpocząć breaka;
2. krok odstawny - ruch pierwszą z nóg (nogą odstawną)
SJP.pl
1. oddzielić się od całości; odkleić się;
2. opuścić, porzucić kogoś lub coś;
3. przestarzałe: odstać się - wrócić do poprzedniego stanu; odwrócić się
SJP.pl
1. pewna odległość od czegoś do czegoś; oddalenie;
2. odległość w czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odległość między dwoma przedmiotami, obiektami lub dwiema osobami
(1.2) odległość w czasie między jakimiś wydarzeniami
Wiktionary
W elektrokardiografii:
W kolejnictwie:
W matematyce:
W elektrotechnice:
W piśmie:
Wikipedia
(1.1) Proszę zwiększyć odstęp między stołami.
(1.1) Suwmiarka to instrument do mierzenia odstępów i długości.
(1.2) Czas jest wielkością fizyczną określającą odstęp między zdarzeniami.
Wiktionary
IPA: ˈɔtstɛ̃mp, AS: otstẽmp
Wiktionary
rzecz. odstępnik mrz.
czas. odstępować
Wiktionary
(1.1) interwał
(1.2) interwał
Wiktionary
renegat, przeniewierca, zdrajca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto odstąpił od dotychczas wyzwanych ideałów
Wiktionary
Renegat (również zaprzaniec) – porzucający swoje przekonania, zdradzający dawnych sojuszników.
Określenie pochodzi od łacińskiego czasownika renegare, oznaczającego „zaprzeczyć”, „odrzucić”, „wyprzeć się” lub „wyrzec się”.
W wielu słownikach „renegat” określany jest również jako przeniewierca, odstępca, zdrajca, odszczepieniec.
Wikipedia
rzecz. odstąpienie n.
:: fż. odstępczyni ż.
czas. odstępować, odstąpić dk.
przym. odstępczy
Wiktionary
(1.1) odszczepieniec, apostata, dysydent, zbłąkana owieczka
Wiktionary
kobieta, która odstąpiła od czegoś, sprzeniewierzyła się czemuś
SJP.pl
1. zapłata za odstąpienie czegoś, za zrzeczenie się praw do czegoś;
2. odszkodowanie za odstąpienie od umowy
SJP.pl
Odstępne – instytucja prawa zobowiązań. Polski kodeks cywilny w art. 396 głosi: Jeżeli zostało zastrzeżone, że jednej lub obu stronom wolno od umowy odstąpić za zapłatą oznaczonej sumy (odstępne), oświadczenie o odstąpieniu jest skuteczne tylko wtedy, gdy zostało złożone jednocześnie z zapłatą odstępnego.
Wikipedia
dawniej: odstępca, odszczepieniec, renegat; odstępień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) element zapewniający utrzymanie wymaganej odległości między dwoma obiektami
(1.2) klawisz spacji w maszynie do pisania
Wiktionary
(1.1) W opisach budowy ula szerokość ramki z odstępnikiem wynosi 37,5 mm. ([http://www.miesiecznik-pszczelarstwo.pl/phpbb/viewtopic.php?p=9049 z Internetu])
(1.2) Odstępnik, czyli klawisz spacji jest uruchamiany kciukiem przeciwnej ręki do tej, która obsługiwała ostatnio użyty klawisz. ([http://pl.wikipedia.org/wiki/Pisanie_bezwzrokowe z Wikipedii])
Wiktionary
IPA: ɔtˈstɛ̃mpʲɲik, AS: otstẽmpʹńik
Wiktionary
rzecz. odstęp m.
Wiktionary
(1.2) spacja
Wiktionary
dawniej: odbiegający od czegoś, niezgodny z czymś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odstąpić)
(1.1) oddawać coś komuś (bez zapłaty)
(1.2) przekazywać coś, odsprzedając to na dogodnych warunkach
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. odstąpić)
(2.1) odchodzić niedaleko
(2.2) odchodzić od postanowień
(2.3) zostawiać kogoś samego
(2.4) wojsk. zaprzestawać operacji wojskowej
Wiktionary
rzecz. odstąpienie n., odstęp mrz., odstępca mos., odstępne n., odstępowanie n., odstępstwo n.
czas. stąpać, odstąpić dk.
Wiktionary
(1.1) dawać, oddawać, przekazywać, udostępniać, zrzekać się
(1.1) sprzedawać
(2.1) cofać się, odchodzić, odskakiwać, odsuwać się
(2.2) odchodzić, rezygnować
(2.3) odchodzić, opuszczać, porzucać, zostawiać
(2.4) wycofywać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rezygnacja, porzucenie, odstąpienie od jakichś zasad, wartości, przekonań
(1.2) postępowanie sprzeczne z panującą normą
Wiktionary
Apostazja (gr. ἀποστασία „odstąpienie, odnowa, odpadnięcie, zdrada, odstępstwo”; z ἀπό (apo) „od”, στάσις (stasis) „postawa, pozycja”; połączenie tych słów oznacza „οdległość, oddalenie, zdystansowanie się od...”) – porzucenie wiary religijnej lub religii. W pierwotnym znaczeniu – całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej; termin został również adaptowany do ogólnych pojęć religioznawczych oraz wykorzystywany przez religie i wyznania niechrześcijańskie.
Wikipedia
(1.2) Odstępstwem od typowej dla polszczyzny jest też oksytoneza, czyli akcentowanie ostatniej sylaby.
Wiktionary
IPA: ɔtˈstɛ̃mpstfɔ, AS: otstẽmpstfo
Wiktionary
czas. odstąpić, odstępować
rzecz. odstąpienie n.
Wiktionary
(1.1) odejście, odszczepieństwo, spec. apostazja
(1.2) wyjątek
Wiktionary
sztuczny zbiornik wody, w którym na dnie osadzają się niepożądane cząstki zawieszone w wodzie; osadnik
SJP.pl
Odstojnik (także osadnik) – zbiornik, w którym przebiega grawitacyjne osiadanie zanieczyszczeń zawartych (w postaci zawiesin) w zanieczyszczonej wodzie (również ściekach) z gospodarstw domowych, w kopalniach lub zakładach przemysłowych. Dzięki temu możliwe jest wykorzystywanie wody w obiegu zamkniętym, lub odprowadzenie ścieków do kanalizacji w przypadku ścieków przemysłowych, lub rzeki w przypadku ścieków komunalnych.
Wikipedia
potocznie: odstosunkować się - zostawić w spokoju; odczepić się, odwalić się, odpierniczyć się
SJP.pl
potocznie: odstosunkowywać się - zostawiać w spokoju; odczepiać się, odwalać się, odpierniczać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. utracić
Wiktionary
IPA: ɔtˈstradat͡ɕ, AS: otstradać
Wiktionary
rzecz. odstradanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odstradać.
Wiktionary
czas. odstradać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odstraszyć)
(1.1) strasząc, wywoływać czyjąś rezygnację z czegoś
Wiktionary
rzecz. odstraszanie n., strach mzw./mrz.
czas. odstraszyć dk.
przym. odstraszający
przysł. odstraszająco
Wiktionary
(1.1) odpędzać, odstręczać, zniechęcać
Wiktionary
urządzenie do odstraszania zwierząt lub owadów
SJP.pl
Straszak lub odstraszacz, odpłaszacz – urządzenie stosowane najczęściej przez myśliwych, rolników i sadowników, ale również przez służby zajmujące się ochroną terenów lub obiektów, mające na celu odstraszanie zwierzyny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odstraszać.
Wiktionary
rzecz. odstraszenie n., odstraszacz mrz., strach mrz./mzw., straszak mrz.
czas. odstraszać ndk., odstraszyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odstraszyć.
Wiktionary
rzecz. strach mrz./mzw.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odstraszać)
(1.1) wzbudziwszy strach, wywołać czyjąś rezygnację z czegoś
Wiktionary
rzecz. odstraszenie n., strach mzw./mrz.
czas. odstraszać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odstręczyć)
(1.1) książk. wzbudzać u kogoś niechęć do jakiegoś działania lub wobec kogoś
czasownik zwrotny niedokonany odstręczać się (dk. odstręczyć się)
(2.1) przest. zniechęcać się do kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.1) Od spółdzielni produkcyjnych odstręczało również chłopów ich wysokie zadłużenie, stale się powiększające mimo kilkakrotnej konwersji lub całkowitego umorzenia zaległości.
(2.1) A więc, nasamprzód handel mojego siostrzeńca przerwany jest z powodu, że braciszkowie z kongregacji każą dzieciom śpiewać przez cały dzień, a kupujący słysząc szalone krzyki odstręczają się.
Wiktionary
rzecz. odstręczanie n.
Wiktionary
(1.1) odstraszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odstręczać.
Wiktionary
rzecz. nieodstręczanie n.
czas. odstręczać ndk.
Wiktionary
1. podziałać na kogoś lub na coś odprężająca, umożliwić odpoczynek; zrelaksować;
2. odstresować się - zażyć relaksu, pozbyć się stresu; odprężyć się, zrelaksować się
SJP.pl
1. działać na kogoś lub na coś odprężająca, umożliwiać odpoczynek; relaksować;
2. odstresowywać się - zażywać relaksu, pozbywać się stresu; odprężać się, relaksować się
SJP.pl
1. działać na kogoś lub na coś odprężająca, umożliwiać odpoczynek; relaksować;
2. odstresowywać się - zażywać relaksu, pozbywać się stresu; odprężać się, relaksować się
SJP.pl
coś, co odpręża, uspokaja, relaksuje
SJP.pl
przestarzałe:
1. odsunąć od kogoś lub czegoś; oddzielić;
2. odstrychnąć się - oddzielić się, odsunąć się od kogoś lub czegoś
SJP.pl
Odstrzał (ang. Shoot Out) – amerykański western z 1971 roku w reżyserii Henry'ego Hathawaya. Scenariusz powstał na podstawie powieści Willa Jamesa Samotny kowboj.
Wikipedia
odstrzeliwać;
1. odrywać coś za pomocą strzału;
2. odrywać część ściany skalnej za pomocą zdetonowania ładunku wybuchowego;
3. wystrzeliwać określoną liczbę zwierzyny
SJP.pl
odstrzelać;
1. odrywać coś za pomocą strzału;
2. odrywać część ściany skalnej za pomocą zdetonowania ładunku wybuchowego;
3. wystrzeliwać określoną liczbę zwierzyny
SJP.pl
środowiskowo: przestać subskrybować kanał w serwisie internetowym; odsubskrybować, dać unsuba
SJP.pl
środowiskowo: anulować subskrypcję; dać unsuba
SJP.pl
1. sunąc, oddalić kogoś, coś na niewielką odległość;
2. sunąc, otworzyć coś, co zamyka lub zasłania
3. pozbawić kogoś kontaktu z kimś lub związku z czymś;
4. przestać się czymś zajmować lub o czymś myśleć;
5. spowodować, że coś odbędzie się w późniejszym terminie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odsuwać)
(1.1) sunąc, oddalić na małą odległość
(1.2) sunąc, otworzyć lub odsłonić coś
(1.3) oddalić od siebie jakieś obiekty, osoby, pozbawić bezpośredniego kontaktu
(1.4) stracić samemu styczność z czymś
(1.5) oddalić w czasie; przenieść na późniejszy termin
czasownik zwrotny dokonany odsunąć się (ndk. odsuwać się)
(2.1) zostać odsuniętym, otwartym, odsłoniętym
(2.2) oddalić się na małą odległość
(2.3) zaprzestać kontaktu z czymś lub kimś
(2.4) zostać przeniesionym na kiedy indziej
Wiktionary
rzecz. odsunięcie n., suw mrz.
Wiktionary
(1.1) przesunąć
(2.3) gwara. nastąpić się, poznań. namknąć się
Wiktionary
odbywać post, odpokutowywać
SJP.pl
pozbawić wilgoci, wody; osuszyć
SJP.pl
w trakcjach kolejowych: odległość między przewodami jezdnymi a liniami nośnymi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odsunąć)
(1.1) sunąc czym, oddalać to na niewielką odległość
(1.2) sunąc, przemieszczać coś, co stanowi przeszkodę
(1.3) pozbawiać kogoś związku z czymś, oddalać kogoś od czegoś
(1.4) przestawać o czymś myśleć lub coś czynić
(1.5) przenosić na późniejszy termin
czasownik zwrotny niedokonany odsuwać się (dk. odsunąć się)
(2.1) oddalać się na niewielką odległość
(2.2) być przemieszczanym tak, by przestawać być przeszkodą
(2.3) pozbawiać siebie kontaktu z czymś
(2.4) ulegać zanikaniu
(2.5) być przenoszonym na późniejszy termin
Wiktionary
rzecz. odsuwanie n., suw mrz.
Wiktionary
(1.1) przesuwać
(1.2) odsłaniać, otwierać
Wiktionary
1. przyrząd do oddalania, przesuwania czegoś;
2. coś, co powoduje, że przestaje się czymś zajmować lub o czymś myśleć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odsuwać.
Wiktionary
czas. odsuwać ndk.
rzecz. suw mrz.
Wiktionary
dający się odsuwać; odsuwalny
SJP.pl
1. potocznie: świecić przez pewien czas; poświecić;
2. dawniej:
a) odkryć, odsłonić;
b) odświecić się - o świetle, brzasku: odbić się
SJP.pl
przysłówek
(1.1) tylko od święta
Wiktionary
(1.1) Jakub przyszedł odświętnie ubrany i przede wszystkim ogolony.
Wiktionary
rzecz. świątek mzw./mrz., odświętność ż.
przym. odświętny, świąteczny
Wiktionary
(1.1) świątecznie, uroczyście
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: odświętnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest odświętne; cecha tych, którzy są odświętni
Wiktionary
przym. odświętny
przysł. odświętnie
Wiktionary
1. używany w wyjątkowych, uroczystych sytuacjach; paradny;
2. przygotowywany na wyjątkowe, uroczyste sytuacje, np. odświętny obiad;
3. towarzyszący wyjątkowej, uroczystej sytuacji, np. odświętna atmosfera
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony na święto
(1.2) przen. odznaczający się czymś niecodziennym
Wiktionary
rzecz. świątek mzw./mrz., odświętność ż.
przysł. odświętnie
przym. świąteczny
Wiktionary
(1.1) galowy, paradny, świąteczny, od parady, od święta
(1.2) podniosły, uroczysty
Wiktionary
1. przywracać pierwotny wygląd, stan rzeczom starym lub zniszczonym;
2. o wodzie, powietrzu: czynić świeżym, rześkim;
3. poprawiać stan jakiegoś zespołu, dołączając do niego nowe osoby;
4. czynić coś ponownie aktualnym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odświeżyć)
(1.1) czynić ponownie świeżym, przywrócić nowy lub nadać pożądany stan czemuś
(1.2) czynić coś świeżym, rześkim
(1.3) czynić zespół ludzi świeżym poprzez wymianę osób lub dołączanie kogoś nowego
(1.4) powracać do czegoś po przerwie i czynić na nowo aktualnym
czasownik zwrotny niedokonany odświeżać się (dk. odświeżyć się)
(2.1) doprowadzać siebie do pożądanego stanu
(2.2) stawać się świeżym, rześkim
(2.3) zostawać odświeżonym poprzez dołączenie nowych osób
(2.4) stawać się na nowo aktualnym
Wiktionary
rzecz. odświeżanie n., odświeżenie n., świeżość ż.
przym. odświeżający, świeży
przysł. świeżo
czas. świeżyć
Wiktionary
(1.3) odmładzać
(1.4) odgrzewać
(2.3) odmładzać się
Wiktionary
1. środek chemiczny lub urządzenie usuwające nieprzyjemne zapachy;
2. środek odświeżający wygląd czegoś lub kogoś, np. skóry, odzieży
SJP.pl
1. przywracać pierwotny wygląd, stan rzeczom starym lub zniszczonym;
2. o wodzie, powietrzu: czynić świeżym, rześkim;
3. poprawiać stan jakiegoś zespołu, dołączając do niego nowe osoby;
4. czynić coś ponownie aktualnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odświeżać.;
Wiktionary
Odświeżanie – liczba wykonanych przez monitor wyświetleń w czasie sekundy. Wartość ta jest częściowo związana z pojęciem FPS (ang. frame per second – liczba klatek na sekundę). Dla wyświetlanego obrazu, który ma być interpretowany przez ludzkie oko jako ciągły, wymagane jest odświeżanie częstsze niż 16 Hz (16 FPS) – poniżej tej wartości człowiek będzie postrzegał film jako ciąg klatek, nie zaś jako ruchomy obraz.
Wikipedia
(1.1) Odświeżanie w monitorach CRT polega na wyświetleniu odpowiedniej ilości rastrów na sekundę.
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲɕfʲjɛˈʒãɲɛ, AS: otʹśfʹi ̯ežãńe
Wiktionary
czas. świeżyć, odświeżać ndk., odświeżyć dk.
rzecz. odświeżenie n., odświeżacz m.
przym. świeży
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odświeżyć.
Wiktionary
IPA: ˌɔtʲɕfʲjɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: otʹśfʹi ̯ežẽńe
Wiktionary
czas. świeżyć, odświeżyć dk., odświeżać ndk.
rzecz. odświeżanie n., odświeżacz m.
przym. świeży
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. odświeżać)
(1.1) dokonany od|odświeżać.
Wiktionary
IPA: ɔtʲˈɕfʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: otʹśfʹi ̯ežyć
Wiktionary
rzecz. odświeżanie n., odświeżenie n., świeżość ż.
przysł. świeżo
przym. świeży
czas. świeżyć
Wiktionary
zmniejszać intensywność koloru na zdjęciu
SJP.pl
środowiskowo:
1. zmniejszyć intensywność barwy;
2. pozbawić coś nadmiaru jakiejś substancji, np. odsycić organizm z azotu;
3. spowodować wydzielenie się nadmiaru jakiejś substancji z organizmu, np. odsycić azot z organizmu
SJP.pl
potocznie:
1. usuwać brud, oczyszczać;
2. usuwać niepotrzebne lub niepożądane pliki, programy z systemu komputerowego
SJP.pl
potocznie:
1. usunąć brud, oczyścić;
2. usunąć niepotrzebne lub niepożądane pliki, programy z systemu komputerowego
SJP.pl
nagromadzone luźne osady, głównie piasków i żwirów, w korycie rzecznym; łacha korytowa
SJP.pl
Wikipedia
naniesiony przez wodę muł, piasek i żwir; odsyp
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|odsysać.
Wiktionary
czas. odsysać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. odesłać)
(1.1) wysyłać z powrotem
Wiktionary
rzecz. odsyłacz mrz., odsyłanie n.
Wiktionary
(1.1) zwracać
(1.2) kierować
Wiktionary
odnośnik;
1. tekst objaśnienia umieszczony pod odpowiednim znakiem; przypisek;
2. znak graficzny odsyłający czytelnika do przypisu zawartego pod tymże znakiem;
3. fragment strony internetowej lub dokumentu elektronicznego odsyłający do innego fragmentu strony, innego dokumentu lub innej strony internetowej; hiperlink, link, hiperłącze, hiperodnośnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) znak w tekście (gwiazdka, liczba) kierujący czytelnika do objaśnienia w innym miejscu
(1.2) inform. element (np. na stronie WWW) przenoszący w inne miejsce (najczęściej - po kliknięciu)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɔtˈsɨwat͡ʃ, AS: otsyu̯ač
Wiktionary
rzecz. odsyłka ż., odsyłanie n., odesłanie n.
czas. odsyłać ndk., odesłać dk.
przym. odsyłaczowy, odsyłkowy
Wiktionary
(1.1) odnośnik
(1.2) link, odnośnik, hiperłącze
Wiktionary
przymiotnik od: odsyłacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zwracanie czegoś za pomocą przesyłania
(1.2) kierowanie kogoś do kogoś innego
Wiktionary
czas. odsyłać ndk., odesłać dk.
rzecz. odsyłacz mrz.
Wiktionary
przestarzałe:
1. odsyłanie, odesłanie czegoś;
2. to, co się odsyła
SJP.pl
wulgarnie: odszczać się - oddać mocz; wyszczać się
SJP.pl
usunąć szczecinę z powierzchni skóry ubitej świni
SJP.pl
1. odcinać się od czegoś; odłupywać, odszczepywać;
2. w chemii: oddzielać, odłączać od całości;
3. odszczepiać się - odrywać się od całości, z którą coś było złączone; odłączać się, oddzielać się
SJP.pl
1. odciąć się od czegoś; odłupać;
2. w chemii: oddzielić, odłączyć od całości;
3. odszczepić się - oderwać się od całości, z którą coś było złączone; odłączyć się, oddzielić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto zerwał z jakąś tradycją, ideologią itp.
Wiktionary
Renegat (również zaprzaniec) – porzucający swoje przekonania, zdradzający dawnych sojuszników.
Określenie pochodzi od łacińskiego czasownika renegare, oznaczającego „zaprzeczyć”, „odrzucić”, „wyprzeć się” lub „wyrzec się”.
W wielu słownikach „renegat” określany jest również jako przeniewierca, odstępca, zdrajca, odszczepieniec.
Wikipedia
IPA: ˌɔṭʃt͡ʃɛˈpʲjɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: oṭščepʹi ̯ė̃ńec
Wiktionary
rzecz. odszczepieństwo n.
przym. odszczepieńczy
Wiktionary
(1.1) apostata, dysydent, nonkonformista, odstępca, zbłąkana owieczka
Wiktionary
dawniej: odcinać się od czegoś; odłupywać, odszczepiać
SJP.pl
tępić szczury i myszy; deratyzować
SJP.pl
wytępić szczury i myszy; zderatyzować
SJP.pl
skubiąc, oderwać coś
SJP.pl
skubiąc, odrywać coś
SJP.pl
wulgarnie: odszczywać się - oddawać mocz; wyszczywać się
SJP.pl
dawniej: wykonywać szkic czegoś
SJP.pl
proces krystalizacji składników szkła, zachodzący w warunkach naturalnych pod wpływem zmian ciśnienia i temperatury lub w czasie produkcji wyrobów szklanych; dewitryfikacja
SJP.pl
dawniej:
1. wynagrodzić za poniesioną szkodę, wyrównać stratę;
2. odszkodować się - powetować
SJP.pl
dawniej:
1. wynagrodzić za poniesioną szkodę, wyrównać stratę;
2. odszkodować się - powetować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. rodzaj świadczenia, które wynika z odpowiedzialności za szkodę;
Wiktionary
Odszkodowanie – świadczenie, które należy się poszkodowanemu za wyrządzenie szkody od podmiotu prawa cywilnego (np. osoby fizycznej, osoby prawnej, w tym Skarbu Państwa), który tę szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność.
Wikipedia
(1.1) Spółka ubezpieczeniowa wypłaciła odszkodowanie.
Wiktionary
IPA: ˌɔṭʃkɔdɔˈvãɲɛ, AS: oṭškodovãńe
Wiktionary
rzecz. szkoda
czas. szkodzić, szkoda
przym. odszkodowawczy
wykrz. szkoda
przysł. szkoda
Wiktionary
(1.1) kompensata, restytucja, świadczenie odszkodowawcze, zadośćuczynienie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z odszkodowaniem, dotyczący odszkodowania
Wiktionary
rzecz. odszkodowanie n.
Wiktionary
dawniej: pozbawiać szlachectwa
SJP.pl
usuwać szlam
SJP.pl
urządzenie lub substancja do usuwania szlamu
SJP.pl
usunąć szlam
SJP.pl
1. szlifując, doprowadzać do odpowiedniej gładkości;
2. polerować coś na nowo
SJP.pl
szorując, oczyszczać
SJP.pl
otworzyć, wyjmując szpunt
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. odszpuntowywać)
(1.1) otworzyć, wyjmując szpunt
Wiktionary
(1.1) Odszpuntuj antałek leżący tam w kącie.
Wiktionary
rzecz. odszpuntowanie n., odszpuntowywanie n., szpunt mrz., szpuntowanie n.
czas. szpuntować, odszpuntowywać ndk.
Wiktionary
otwierać, wyjmując szpunt
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. odszpuntować)
(1.1) otwierać, wyjmując szpunt
czasownik zwrotny niedokonany odszpuntowywać się (dk. odszpuntować się)
(2.1) być otwieranym przez wyjęcie szpuntu
Wiktionary
rzecz. odszpuntowanie n., odszpuntowywanie n.
czas. odszpuntować dk.
Wiktionary
usuwać szron
SJP.pl
środek do odszraniania powierzchni
SJP.pl
usunąć szron
SJP.pl
odsztachiwać się - gwarowo: wystrajać się
SJP.pl
odsztachnąć się - gwarowo: wystroić się
SJP.pl