strażak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba szkolona do walki z ogniem;

 (1.2) najniższy stopień strażacki;

Wiktionary

Strażak – osoba pełniąca służbę w straży pożarnej. W części krajów, m.in. w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Nowej Zelandii strażacy działają w ramach zawodowych jednostek (np. PSP, straże zakładowe) lub wolontariatu (np. OSP).

Strażacy są przeszkoleni i wyposażeni w specjalistyczny sprzęt do walki z ogniem, częściowego lub całkowitego eliminowania skutków wypadków drogowych, katastrof budowlanych, klęsk żywiołowych, niektórych skutków terroryzmu oraz niesienia pomocy poszkodowanym i zagrożonym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas akcji ratowniczo-gaśniczej zginął młody strażak.

 (1.1) Święty Florian jest patronem strażaków.

 (1.1) Strażakom udało się szybko ugasić pożar.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstraʒak, AS: stražak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. straż ż., strażniczka ż., strażactwo n.

:: zdrobn. strażaczek m.

 przym. strażacki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. pożarnik

Wiktionary


straziante

określenie wykonawcze: zamaszyście, przenikliwie, rozdzierająco


SJP.pl


strażnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. archit. budynek, niekiedy wysoki, w którym pełni się straż;

 (1.2) hist. wojsk. budynek lub zespół budynków, w którym stacjonował pododdział ochraniający przydzielony odcinek granicy państwowej w Polsce

 (1.3) hist. wojsk. pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza lub Straży Granicznej;

 (1.4) przen. ostoja, świątynia w sensie kulturowym, społecznym itp.

 (1.5) daw. strażniczka

 (1.6) reg-pl| Śląsk Cieszyński, Żywiecczyzna. remiza, budynek straży pożarnej

Wiktionary

  • strażnica – budynek o charakterze obronnym
  • strażnica – dawny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza
  • Strażnica Straży Granicznej – jednostka organizacyjna Straży Granicznej
  • strażnica kolejowa

2 miejscowości w Polsce:

  • Strażnica – wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Smyków.
  • Strażnica – leśniczówka w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Golczewo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W malborskich strażnicach rzadko czuwała straż zamkowa.

 (1.2) Wieczorna grupa wartownicza już powróciła do strażnicy.

 (1.3) Ze względu na trudne warunki terenowe strażnice mogły wystawiać placówkaacówki ochraniające granicę na odcinku od 3 do 7 kilometrów.

 (1.6) Strażnica OSP wreszcie zostanie dokończona. Wreszcie, bo budynek czeka na to ponad 30 lat!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. straż ż., strażnik m., strażniczka ż., Strażnica ż.

 przym. strażniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. bocianówka

Wiktionary


strażnicówka

potocznie: pomieszczenie dla strażnika


SJP.pl


strażniczka

kobieta pełniąca straż, pilnująca czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: strażnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: straʒʲˈɲit͡ʃka, AS: stražʹńička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strażnica ż., strażak mos., strażnik, straż

 przym. strażniczy

Wiktionary


strażnik

mężczyzna pełniący straż, pilnuje czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba odpowiedzialna za pilnowanie mienia lub osób

Wiktionary

  • Strażnik – wieś w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Solec-Zdrój
  • Strażnik – urząd ziemski Wielkiego Księstwa Litewskiego.
  • Strażnik – amerykański horror z 1990
  • Strażnik – amerykański film s-f z 2001
  • Strażnik – amerykański film sensacyjny z 2006
  • Strażnik – amerykański film kryminalny z 2010

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Strażnicy pilnowali ostatnio wybudowanego pałacu.

 (1.1) Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstraʒʲɲik, AS: stražʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. straż ż., strażnica ż.

:: fż. strażniczka ż.

 przym. strażniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wartownik, argus; gw-pl|Górny Śląsk|szucman.

Wiktionary


strażów

Strażów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Krasne.

Miejscowość jest siedzibą parafii Matki Bożej Królowej Polski, należącej do dekanatu Rzeszów Wschód, diecezji rzeszowskiej.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.

Wikipedia


strażować

dawniej: strzec czegoś, czuwać nad kimś lub nad czymś, stać na straży; stróżować, wartować, baczyć


SJP.pl


strążyski

przymiotnik

 (1.1) góry. dotyczący strągi, związany ze strągą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strąga ż.

Wiktionary


streaker

[czytaj: striker] osoba biegająca bez ubrania w miejscach publicznych


SJP.pl


streaking

[czytaj: striking] happening polegający na przebieganiu nago przez ulicę lub inne miejsce publiczne


SJP.pl

Streaking (ang. streak – iść szybko, spieszyć się, biec) – zdarzenie polegające na wbiegnięciu nago na imprezę masową, najczęściej sportową, by zwrócić na siebie uwagę widzów, i jak najdłuższym uciekaniu przed ochroną i policją. Niekiedy streakerzy wypisują na swoim ciele różne hasła. Streaking jest nielegalny i osoby uprawiające ten rodzaj aktywności są pociągane do odpowiedzialności karnej.

Wikipedia


stream

[czytaj: strim] przekaz udostępniany na żywo w internecie


SJP.pl


streamer

[czytaj: strimer]
1. rodzaj komputerowej pamięci taśmowej, wykorzystywany głównie do sporządzania kopii informacji zapisanych na dysku magnetycznym;
2. rodzaj przynęty muchowej - sztuczna mucha zrobiona na wydłużonym haczyku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. napęd taśmowy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) środ. osoba, która prowadzi transmisję na żywo

Wiktionary

  • streamer – sztuczna przynęta do połowu ryb używana w metodzie muchowej
  • streamer (ang.) – urządzenie do przenoszenia danych z systemów komputerowych na taśmę magnetyczną w celu archiwizacji
  • streamer – osoba, która prowadzi transmisje na żywo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Taśmy do streamerów stanowią zdecydowanie najtańszy nośnik pod względem kosztów przechowywania 1 MB danych.

 (2.1) Tutaj nauczysz się podstaw transmitowania, wyszlifujesz swoje umiejętności oraz znajdziesz porady i wskazówki streamerów, którzy kiedyś byli dokładnie w tym samym miejscu, co ty teraz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrʲĩmɛr, AS: strʹĩmer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. streaming m., streamowanie n.

:: fż. streamerka ż. (2.1)

 czas. streamować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. strimer

Wiktionary


streamerka

[czytaj: strimerka] kobieta udostępniająca na żywo w internecie obraz widziany na ekranie swojego komputera, smartfona itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. kobieta, która prowadzi transmisję na żywo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. streaming mrz.

:: fm. streamer mos.

Wiktionary


streaming

[czytaj: striming] udostępnianie na żywo w internecie obrazu widzianego na ekranie swojego komputera, smartfona itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. technika dostarczania danych multimedialnych w sposób nieprzerywany, pozwalająca na słuchanie muzyki lub oglądanie wideo online

Wiktionary

Media strumieniowe (ang. streaming) – technika dostarczania informacji multimedialnej przez Internet, od dostawcy transmisji strumieniowej do użytkownika, w sposób nieprzerywany. Media strumieniowe opierają się na transmisji skompresowanych danych multimedialnych. Nie należy mylić mediów strumieniowych z multimedialnymi formatami plików (AVI).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Streaming to także popularne transmisje na żywo dostępne choćby na Facebooku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. streamer m., streamerka ż.

 przym. streamingowy

Wiktionary


streamingowy

streaming [czytaj: strimingowy]


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z streamingiem, dotyczący streamingu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. streaming m.

Wiktionary


streamować

[czytaj: strimować] udostępniać na żywo w internecie obraz widziany na ekranie swojego komputera, smartfona itp.; strumieniować


SJP.pl


streamowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|streamować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niestreamowanie n.

 czas. streamować ndk.

Wiktionary


streber

[czyt: sztrEber] bezwzględny karierowicz


SJP.pl


strębski

nazwisko


SJP.pl


strecz

rodzaj tkaniny; stretch


SJP.pl


streczować

owijać coś (np. palety) przy pomocy stretchu; stretchować


SJP.pl


streczowy

strecz


SJP.pl

Patrz:

strecz

stręczyć

1. czerpać korzyści z prostytuowania się przez inną osobę;
2. dawniej: polecać, rekomendować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) praw. ułatwiać nierząd, namawiać do nierządu

 (1.2) przest. polecać, rekomendować

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wiedz, że ledwie siadłeś w Kijowie na kibitkę, już te łajdaki, twoi przyjaciele, zaczęli (…) stręczyć kandydata na twoje miejsce!

 (1.2) Radca stręczył nam kupno tej kamienicy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stręczenie n., stręczyciel mos., stręczycielka ż., stręczycielstwo n.

 przym. stręczycielski

Wiktionary


stręczyciel

1. osoba, która trudni się ułatwianiem nierządu; sutener;
2. dawniej: pośrednik przy kupnie lub najmowaniu czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek trudniący się ułatwianiem nierządu

 (1.2) przest. hand. pośrednik przy kupnie lub najmie

Wiktionary

Stręczycielstwo – nakłanianie innych osób do prostytucji, w wielu państwach uznane za działanie karalne w rozumieniu prawa karnego.

W Polsce stręczycielstwo jest przestępstwem, określonym w art. 204 § 1, a także § 3 Kodeksu karnego, zagrożonym karą do 3 lat pozbawienia wolności. Kara surowsza (od roku do 10 lat pozbawienia wolności) przewidziana jest w przypadku, kiedy osoba uprawiająca prostytucję jest małoletnia.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. stręczenie n., stręczycielka ż., stręczycielstwo n.

 czas. stręczyć

 przym. stręczycielski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rajfur, sutener, ciałokupiec

Wiktionary


stręczycielka

1. kobieta, która trudni się ułatwianiem nierządu;
2. dawniej: pośredniczka przy kupnie lub najmowaniu czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta ułatwiająca nierząd

Wiktionary

Stręczycielka (niderl. De koppelaarster) – obraz olej na desce pędzla holenderskiego malarza Gerrita van Honthorsta z 1625 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Policji udało się zatrzymać stręczycielkę ze śródmieścia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stręczycielstwo n., stręczenie n.

:: fm. stręczyciel m.

 czas. stręczyć ndk.

 przym. stręczycielski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. rajfurka; stpol. baba

Wiktionary


stręczycielstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przestępstwo polegające na nakłanianiu kogoś do nierządu;

Wiktionary

Stręczycielstwo – nakłanianie innych osób do prostytucji, w wielu państwach uznane za działanie karalne w rozumieniu prawa karnego.

W Polsce stręczycielstwo jest przestępstwem, określonym w art. 204 § 1, a także § 3 Kodeksu karnego, zagrożonym karą do 3 lat pozbawienia wolności. Kara surowsza (od roku do 10 lat pozbawienia wolności) przewidziana jest w przypadku, kiedy osoba uprawiająca prostytucję jest małoletnia.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. stręczyciel m., stręczycielka ż.

 przym. stręczycielski

 czas. stręczyć

Wiktionary


stredź

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. miód

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ziemia mlekiem i strdzią płynąca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɛt͡ɕ, AS: streć

Wiktionary


street

[czytaj: strit] sport wyczynowy na rowerze typu BMX, polegający na akrobatycznej jazdy po mieście, wskakiwaniu na murki, poręcze itp.


SJP.pl

  • Street skating – styl w skateboardzie
  • Street – dyscyplina BMX

Miejscowości w Anglii:

  • Street – wieś w hrabstwie Devon
  • Street – wieś w hrabstwie Kumbria
  • Street – wieś w hrabstwie Lancashire
  • Street (Mendip) – wieś w hrabstwie Somerset
  • Street – wieś w hrabstwie North Yorkshire
  • Street (South Somerset) – miejscowość w hrabstwie Somerset

Wikipedia


streetartowy

street art [czytaj: strit artowy]


SJP.pl


streetball

[czytaj: stritbol] odmiana koszykówki rozgrywanej na niewielkim placu, w której biorą udział czteroosobowe drużyny, rzucające piłkę do jednego kosza


SJP.pl

Streetball (pol. koszykówka uliczna, ang. street – ulica, ball – piłka) – termin określający rekreacyjne odmiany gry w koszykówkę, najczęściej na wolnym powietrzu, z użyciem jednego lub dwóch koszów, odnoszący się do subkultury młodzieżowej. Od 2020 roku dyscyplina olimpijska (wersja 3×3).

Wikipedia


streetballowy

streetball [czytaj: stritbolowy]


SJP.pl


streetowy

[czytaj: stritowy]
1. o ubraniach, sposobie ubierania się: codzienny, wygodny i niekonwencjonalny;
2. odpowiedni do używania w mieście, np. streetowy rower, plecak


SJP.pl


streetwear

[czytaj: stritłer] styl w modzie łączący elementy mody hip-hopowej oraz japońskiej mody ulicznej


SJP.pl


streetwearowy

[czytaj: stritłerowy] związany ze stylem w modzie łączącym elementy mody hip-hopowej oraz japońskiej mody ulicznej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący streetwearu

Wiktionary


streetworker

[czytaj: stritłorker] pracownik socjalny docierający z pomocą do bezdomnych, narkomanów itp.


SJP.pl


streetworkerka

streetworker [czytaj: stritłorkeka]


SJP.pl


streetworkerski

streetworker [czytaj: stritłorkerski]


SJP.pl


streetworking

[czytaj: stritłorking] pomoc społeczna polegająca na pracy z bezdomnymi, narkomanami itp. w miejscach, w których żyją na co dzień


SJP.pl

Wikipedia


streetworkingowy

[czytaj: stritłorkingowy] związany z pomocą społeczną polegającą na pracy z bezdomnymi, narkomanami itp. w miejscach, w których żyją na co dzień


SJP.pl


strefa

pewien obszar wydzielony z większego obszaru ze względu na charakterystyczne cechy; w geologii: warstwa, wycinek czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przestrzeń wydzielona ze względu na pewne cechy odróżniające ją od otoczenia

Wiktionary

  • strefa buforowa
  • strefa ekonomiczna
  • strefa euro
  • strefa bezatomowa
  • strefa czasowa
  • strefy klimatyczne:
    • strefa klimatów podzwrotnikowych
    • strefa klimatów równikowych
    • strefa klimatów umiarkowanych
    • strefa klimatów zwrotnikowych
    • strefa klimatów okołobiegunowych

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Wejście do strefy euro zmniejsza ryzyko wahań kursowych.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈstrɛfa, AS: strefa

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. strefówka ż., strefizacja ż.

     czas. strefizować ndk.

     przym. strefowy, wewnątrzstrefowy

     przysł. strefowo

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) pas, region, obszar, zona, rejon, sfera

    Wiktionary


strefić

strefnić; rzadko:
1. uczynić coś trefnym;
2. strefić się - stać się trefnym


SJP.pl


strefniać

czynić coś trefnym - niezgodnym z regułami Talmudu o zachowaniu czystości pokarmów; trefić


SJP.pl


strefnić

strefnić się - rzadko: stać się trefnym; strefić się


SJP.pl


strefować

dzielić na strefy


SJP.pl


strefowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest strefowe

Wiktionary

Strefowość – zjawisko zmiany komponentów krajobrazu wraz ze zmianą szerokości geograficznej.

Strefowość wynika z kulistego kształtu Ziemi, który decyduje o różnym kącie padania promieni słonecznych na Ziemię. Tak więc główna przyczyną strefowości jest kulisty kształt Ziemi oraz jej położenie w stosunku do Słońca. Kąt padania promieni słonecznych zmniejsza się od równika ku biegunowi. W ślad za tym zmienia się ilość energii cieplnej – im większy kąt padania tym więcej energii cieplnej. Obszary równikowe otrzymują od 4 do 5 razy więcej energii cieplnej niż obszary okołobiegunowe.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. strefowy

 przysł. strefowo

Wiktionary


strefowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze strefą, dotyczący strefy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Formacje trawiaste dzieli się na strefowe lub azonalne odpowiednio do rozmieszczenia czynników warunkujących ich występowanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strefa ż., strefowość ż.

 przysł. strefowo

 przym. wewnątrzstrefowy

Wiktionary


strega

popularny likier włoski produkowany z kilkudziesięciu gatunków ziół, korzeni i kory drzew rosnących w Apeninach


SJP.pl

Strega (włos. czarownica) – ziołowy likier pochodzenia włoskiego o zawartości alkoholu 40%. Produkuje się go z 70 różnych ziół i aromatów, przywołując sugestię eliksiru miłosnego. Nazwa likieru wywodzi się z legend o czarownicach z Benewent.

Wikipedia


strehl

[czytaj: sztrel] nazwisko


SJP.pl


streisand

[czytaj: strajsend albo strejsand] nazwisko


SJP.pl


stręk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Fryderyk Stręk – polski inżynier mechanik
  • Paweł Stręk – polski lekarz
  • Wojciech Stręk – polski polityk

Wikipedia


śtreka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. górn. korytarz w kopalni

Wiktionary


strękowo

Strękowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nur.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie nurskim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Wikipedia


strelicja

tropikalna bylina z rodziny bananowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Strelitzia||ref=tak., rodzaj południowoafrykańskich roślin o efektownych kwiatach, należący do rodziny strelicjowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju strelicja (1.1)

 (1.3) kwiat strelicji (1.2)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Salę udekorowano strelicjami specjalnie na tę okazję przywiezionymi z Holandii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strelicjowate nmos.

Wiktionary


strelicjowate

rodzina roślin z rzędu imbirowców


SJP.pl

Strelicjowate (Strelitziaceae (K. Schum.) Hutch.) – rodzina bylin z rzędu imbirowców. Zalicza się tu 3 rodzaje z 12 gatunkami. Rodzaj Phenakospermum występuje w równikowej części Ameryki Południowej, strelicja w południowo-wschodniej Afryce, a pielgrzan na Madagaskarze. Kwiaty zapylane są przez owady, ptaki i lemury. Pielgrzan i strelicje uprawiane są jako rośliny ozdobne w ciepłym klimacie, strelicja królewska także jako kwiat cięty.

Wikipedia


strelicjowaty

o cechach strelicjowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


stremowany

o człowieku: będący w stanie podenerwowania; spięty, zdenerwowany, podenerwowany


SJP.pl


strengit

minerał z rzędu fosforanów wodnych


SJP.pl

Strengit – minerał z gromady fosforanów, nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego mineraloga J. A. Strenga, należy do grupy minerałów rzadkich.

Wikipedia


strenować

potocznie: zmniejszyć wagę ciała intensywnym treningiem


SJP.pl


stręp

w bartnictwie: drzewo bartne z odłamanym wierzchołkiem


SJP.pl


strepet

ptak z rodziny dropi


SJP.pl

Strepet (Tetrax tetrax) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny dropi (Otididae), zamieszkujący Eurazję i północno-zachodnią Afrykę. Wyjątkowo zalatuje do Polski. Bliski zagrożenia wyginięciem.

Wikipedia


strepitoso

określenie wykonawcze: hucznie, hałaśliwie, z całej siły


SJP.pl


streptococcus

[czytaj: streptokokus] bakteria chorobotwórcza; streptokok, paciorkowiec


SJP.pl

Paciorkowce, streptokoki (łac. Streptococcus – nazwa pochodząca od greckiego "streptos" oznaczającego coś łatwo wyginającego się) – rodzaj kulistych bakterii Gram dodatnich, tlenowych lub względnie beztlenowych. Ich podziały zachodzą wzdłuż jednej osi i dlatego rosną one w łańcuchu lub parach.

Wikipedia


streptokinaza

Streptokinaza – pozakomórkowy enzym produkowany przez paciorkowce beta-hemolizujące, używany jako efektywny i tani lek fibrynolityczny w określonych przypadkach zawału mięśnia sercowego oraz zatorowości płucnej.

Należy do grupy leków fibrynolitycznych i działa poprzez aktywację plazminogenu, który przechodzi w plazminę. Okres biologicznego półtrwania streptokinazy wynosi 23 minuty.

Wikipedia


streptokok

bakteria chorobotwórcza; paciorkowiec; streptococcus


SJP.pl


streptokokowy

streptokok


SJP.pl

Patrz:

streptokok

streptolizyna

Streptolizyna – toksyna będąca czynnikiem zjadliwości u paciorkowców grupy A (Streptococcus pyogenes). Jej budowa oraz funkcja jest podobna do produkowanej przez pneumokoki pneumolizyny.

Wikipedia


streptomycyna

antybiotyk wytwarzany przez niektóre gatunki bakterii z rodzaju Streptomyces, stosowany m.in. w leczeniu gruźlicy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. chem. organiczny związek chemiczny o wzorze C21H39N7O12, antybiotyk wytwarzany przez pleśniaka Streptomyces griseus, używany przy leczeniu chorób spowodowanych przez gronkowce i paciorkowce oraz niektóre odmiany gruźlicy;

Wiktionary

Streptomycyna (łac. Streptomycinum) – organiczny związek chemiczny, lek należący do grupy antybiotyków aminoglikozydowych, o wąskim zakresie działania na niektóre bakterie Gram-ujemne oraz na prątka gruźlicy, który jest bakterią Gram-dodatnią.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌstrɛptɔ̃mɨˈt͡sɨ̃na, AS: streptõmycna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. streptomycynowy

Wiktionary


streptozotocyna

organiczny związek chemiczny, antybiotyk o działaniu cytostatycznym


SJP.pl

Streptozotocyna (ATC: L 01 AD 04) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk o działaniu cytostatycznym uzyskiwany ze szczepu Streptomyces griseus. Jest inhibitorem replikacji DNA wykazującym szczególne powinowactwo do DNA komórek β trzustki. Łącząc się z matrycą DNA degraduje ją.

Wikipedia


stres

stan napięcia powstający w sytuacji zagrożenia, utrudnienia lub niemożności realizacji wyznaczonych sobie celów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. mobilizacja organizmu jako reakcja na negatywne bodźce;

Wiktionary

Stres (ang. stress ‘naprężenie’), napięcie psychiczne – psychologiczny stan obciążenia systemu regulacji psychicznej powstający w sytuacji zagrożenia, utrudnienia lub niemożności realizacji ważnych dla jednostki potrzeb, celów, zadań oraz wartości. Jest definiowany w psychologii jako dynamiczna relacja adaptacyjna pomiędzy możliwościami jednostki, a wymogami sytuacji (stresorem; bodźcem awersyjnym), charakteryzująca się brakiem równowagi psychicznej i fizycznej. Podejmowanie zachowań zaradczych jest próbą przywrócenia równowagi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wiele wcześniejszych badań kojarzyło obecność zwierząt domowych ze zmniejszonym stresem i lepszym zdrowiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɛs, AS: stres

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stresować (się) ndk.

 przym. stresowy, zestresowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) napięcie, niepokój, zdenerwowanie, przejęcie, obawa

Wiktionary


streścić

przekazać w zwięzły sposób treść tekstu, uwzględniając tylko najważniejsze wydarzenia, tematy czy zagadnienia


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. streszczać)

 (1.1) dokonany od|streszczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ksiądz rektor zrobił nam kilka konferencji, na których streścił papieski tekst.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɛɕt͡ɕit͡ɕ, AS: streśćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. treść ż., streszczenie n.

 przym. treściwy

 czas. streszczać

Wiktionary


stresik

zdrobnienie od: stres


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od stres

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie stres, lecz tylko mały stresik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stres m.

Wiktionary


stresogenny

wywołujący stres psychiczny


SJP.pl


stresolog

specjalista w zakresie badania i likwidowania przyczyn stresu


SJP.pl


stresor

czynnik powodujący stres


SJP.pl

Stresor – wewnętrzne lub zewnętrzne zdarzenie lub bodziec, który wywołuje stres. Ogólny zespół adaptacyjny to układ niespecyficznych fizjologicznych mechanizmów adaptacyjnych, który występuje w reakcji na ciągłe zagrożenia przez prawie każdy poważny stresor.

Wikipedia


stresotwórczy

powodujący stres


SJP.pl


stresować

wywoływać presję, stres


SJP.pl


stresowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stresować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stresować ndk.

Wiktionary


stress

ciśnienie wywołane przez ruchy górotwórcze, działające w płytkich strefach skorupy ziemskiej; ciśnienie kierunkowe


SJP.pl

  • stress – ciśnienie kierunkowe
  • Stress – zespół muzyczny
  • Stress — zespół punkrockowy
  • Stress – minialbum Tycho

Wikipedia


stresujący

wywoływać presję, stres


SJP.pl


streszczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. streścić)

 (1.1) skracać jakąś wypowiedź lub tekst, zachowując najważniejsze jej elementy, przedstawiać w skondensowanej formie

czasownik zwrotny streszczać się

 (2.1) pot. kończyć coś robić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jasio streszcza książkę.

 (2.1) Streszczaj się, bo zaraz wychodzimy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɛʃt͡ʃat͡ɕ, AS: streščać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. treść ż., streszczenie n. dk., streszczanie n. ndk.

 czas. streścić dk.

 przym. treściwy

Wiktionary


streszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|streszczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɛʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: streščãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. streszczać

 rzecz. treść ż., streszczenie n.

Wiktionary


streszczenie

przekazanie w zwięzły sposób treści tekstu, uwzględniające tylko najważniejsze wydarzenia, tematy czy zagadnienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyciąg, skrót

Wiktionary

Streszczenie – przekształcenie tekstu polegające na zmniejszeniu jego długości przy zachowaniu zasadniczych, wyróżnionych jego elementów: najważniejszych treści, problemów, w przypadku opracowań dzieł literackich podstawowej zawartości fabuły. Metody streszczenia zależą od charakteru opracowanego dzieła i funkcji jaką ma ono pełnić.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Trudno bez uśmiechu czytać streszczenie średniowiecznych podań, zebranie najdziwaczniejszy i potwornych bajek wypowiedziane z całą powagą przekonanego o ich prawdziwości historyka. (E. Orzeszkowa: O „Historii Cywilizacji Angielskiej” przez Henryka Tomasza Buckle'a)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɛʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: streščńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. streszczanie n., treść ż.

 czas. streszczać, streścić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrót, podsumowanie

Wiktionary


stretch

[czytaj: strecz] rodzaj tkaniny; strecz


SJP.pl


stretching

[czytaj: streczing] ćwiczenia fizyczne rozciągające mięśnie, poprawiające ukrwienie układu motorycznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. zestaw ćwiczeń fizycznych polegający na rozciąganiu mięśni celem ich uelastycznienia

Wiktionary

Stretching (ang. rozciąganie) – zestaw ćwiczeń fizycznych polegający na rozciąganiu mięśni w celu ich uelastycznienia, a także poprawieniu ukrwienia układu motorycznego i spowodowanie jego rozruszania. Jest naturalnym systemem ćwiczeń, który zaczerpnięty został m.in. z obserwacji zwierząt łownych wykonujących podobne "ćwiczenia" łączącym w sobie elementy gimnastyki i kulturystyki łącząc naprzemienne serie ćwiczeń dynamicznych i statycznych. Standardowy zestaw ćwiczeniowy trwa kilkanaście do kilkudziesięciu minut jednej sesji. Polega na kilkunastosekundowej, izometrycznej pracy (napinaniu) mięśnia oraz następnie powolnym rozluźnianiu go, a następnie rozciąganiu go przez następne kilkadziesiąt sekund. Podczas wykonywania ćwiczeń ważne jest często zachowanie koordynacji ruchowej, równomiernego oddechu i nieprzesadzanie z napinaniem mięśni (nie wolno przekraczać progu bólu). Stretching używany jest również jako powszechna, ale zaawansowana, forma rehabilitacji.

Wikipedia


stretchingowy

[czytaj: streczingowy] związany z ćwiczeniami fizycznymi rozciągającymi mięśnie


SJP.pl


stretchować

[czytaj: streczować] owijać coś (np. palety) przy pomocy stretchu; streczować


SJP.pl


stretchowy

przymiotnik od: stretch


SJP.pl


stretta

stretto; w muzyce:
1. kanon tematu występujący zwykle pod koniec fugi, mający charakter kulminacyjny;
2. rodzaj zakończenia utworu muzycznego z charakterystycznym stopniowym przyspieszaniem tempa


SJP.pl

Stretta – określenie zabiegu muzycznego polegającego na przyspieszeniu ruchu pod koniec danego utworu. Strettę można spotkać w zakończeniach oper lub ich części. Stretta (lub stretto) to rodzaj cody o charakterze przyspieszającym, zwłaszcza w większych formach muzycznych, jak symfonia czy opera.

Przykładem może być tutaj stretta Di quella pira z opery Trubadur (Il Trovatore) G. Verdiego.

Wikipedia


stretto

stretta; w muzyce:
1. kanon tematu występujący zwykle pod koniec fugi, mający charakter kulminacyjny;
2. rodzaj zakończenia utworu muzycznego z charakterystycznym stopniowym przyspieszaniem tempa


SJP.pl

Stretto (wł. ścieśniając) – w muzyce polifonicznej wejście tematu w nowym głosie przed jego zakończeniem w głosie poprzednim.

Jest to ostatnie przeprowadzenie imitacyjne tematu i odpowiedzi w utworze polifonicznym, mające charakter kadencyjny. W zależności od liczby głosów, w których równocześnie temat się zazębia, rozróżnia się stretto 2-, 3- i więcejgłosowe.

Wikipedia


strętwa

gatunek słodkowodnej ryby promieniopłetwej, potocznie nazywany węgorzem elektrycznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Electrophorus electricus|ref=tak., gatunek słodkowodnej ryby z rodzaju nazwa systematyczna|Electrophorus|ref=tak. o podłużnym kształcie i zdolności rażenia prądem elektrycznym;

 (1.2) icht. ryba z gatunku strętwa (1.1)

Wiktionary

Strętwa (Electrophorus electricus) – gatunek słodkowodnej ryby promieniopłetwej z rzędu Gymnotiformes, przedstawiciel rodzaju Electrophorus, klasyfikowany w rodzinie Gymnotidae, a wcześniej wyodrębniany jako jedyny przedstawiciel rodziny strętwowatych (Electrophoridae). Potocznie nazywany jest węgorzem elektrycznym – nie jest spokrewniony z węgorzokształtnymi. Nazwa węgorz nawiązuje do węgorzowatego kształtu ciała ryby, a epitet gatunkowy elektryczny – do obecności narządów elektrycznych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. strętwowate nmos.

 przym. strętwowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. niepopr. węgorz elektryczny; przest. trzęsawiec

Wiktionary


strętwowate

o cechach strętwowatych (rodzina kręgowców)


SJP.pl


strętwowaty

o cechach strętwowatych (rodzina kręgowców)


SJP.pl


streżyński

nazwisko


SJP.pl


stricik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od strit

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie strit, lecz tylko lekki stricik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strit m.

Wiktionary


stricte

[czytaj: strikte] z łaciny: ściśle, dokładnie


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) w sposób ścisły, dokładnie

Wiktionary

Stricte – minialbum polskiego rapera Donia, wydany 1 grudnia 2011 roku przez wydawnictwo muzyczne DL Promotion. Minialbum zawiera 11 kompozycji. Materiał był promowany teledyskiem do utworu „W ryj”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Działalność naszej partii nie jest stricte polityczna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrʲiktɛ, AS: strʹikte

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ściśle

Wiktionary


stridor

świst w krtani


SJP.pl

Stridor – świst krtaniowy, który wskazuje na zawirowania przepływu powietrza przez częściowo zwężone drogi oddechowe znajdujące się poza klatką piersiową.

Łacińskie słowo stridulus, od którego pochodzi nazwa świstu krtaniowego oznacza świszczący dźwięk.

Wrodzone nieprawidłowości budowy dróg oddechowych (głównie laryngomalacja) są odpowiedzialne za 87% przypadków stridoru występującego u niemowląt i dzieci.

Wikipedia


striggerować

[czytaj: strigerować] środowiskowo: wywołać złość, oburzenie; zbulwersować


SJP.pl


strindberg

August Strindberg (ur. 22 stycznia 1849 w Sztokholmie, zm. 14 maja 1912 tamże) – szwedzki pisarz, malarz i fotograf. Twórca dramatów, powieści, esejów i utworów poetyckich. Uznawany za ojca współczesnego teatru. Przedstawiciel naturalizmu i prekursor ekspresjonizmu.

Wikipedia


strindbergowski

dotyczący Augusta Strindberga, charakterystyczny dla Augusta Strindberga, mający cechy Augusta Strindberga


SJP.pl


stringendo

określenie wykonawcze: przyspieszając, zwiększając tempo; accelerando


SJP.pl

Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.

Wikipedia


stringer

współpracownik gazety, nieetatowy korespondent


SJP.pl


stringi

rodzaj bielizny dla pań i panów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) kraw. rodzaj majtek, których tylną część stanowi bardzo wąski pasek materiału;

Wiktionary

Stringi (z ang. string – sznurek) – rodzaj majtek, przeważnie damskich (choć spotyka się także stringi męskie). Tylna ich część to wąski pasek materiału, niekiedy zbliżony grubością do sznurka (stąd nazwa), chowający się między pośladkami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Noszę tylko stringi.

 (1.1) Nie noszę stringów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrʲĩŋʲɟi, AS: strʹĩŋʹǵi

Wiktionary


strip-tease

[czytaj: strip-TIS, w odmianie: strip-tease'u - czytaj: strip-tizu itd.] występ polegający na rozbieraniu się do naga w takt muzyki; striptiz, striptease


SJP.pl


striper

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rybak wyspecjalizowany w patroszeniu ryb

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrʲipɛr, AS: strʹiper

Wiktionary


striptease

[czytaj: striptis] występ polegający na rozbieraniu się do naga w takt muzyki; striptiz, strip-tease


SJP.pl

Striptiz (ang. striptease) – występ taneczny w kabarecie, częściej w rewii lub lokalu rozrywkowym, podczas którego tancerka lub tancerz w rytm muzyki rozbierają się aż do nagości. Zazwyczaj jest to rodzaj pokazu erotycznego mającego na celu wywołanie podniecenia seksualnego. Striptiz jest związany z pornografią i stanowi formę jej rozpowszechniania. Charakterystyczną cechą striptizu jest stopniowanie napięcia poprzez wolniejsze zdejmowanie elementów odzieży w tych momentach, kiedy widownia oczekuje dalszego obnażania się.

Wikipedia


stripteaser

[czytaj: striptizer] mężczyzna rozbierający się w takt muzyki; striptizer


SJP.pl


stripteaserka

[czytaj: striptizerka] kobieta rozbierająca się do naga w takt muzyki; striptizerka


SJP.pl


striptiz

występ polegający na rozbieraniu się do naga w takt muzyki; strip-tease, striptease


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) erotyczny występ sceniczny połączony z rozbieraniem się do naga

Wiktionary

Striptiz (ang. striptease) – występ taneczny w kabarecie, częściej w rewii lub lokalu rozrywkowym, podczas którego tancerka lub tancerz w rytm muzyki rozbierają się aż do nagości. Zazwyczaj jest to rodzaj pokazu erotycznego mającego na celu wywołanie podniecenia seksualnego. Striptiz jest związany z pornografią i stanowi formę jej rozpowszechniania. Charakterystyczną cechą striptizu jest stopniowanie napięcia poprzez wolniejsze zdejmowanie elementów odzieży w tych momentach, kiedy widownia oczekuje dalszego obnażania się.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈstrʲiptʲis, AS: strʹiptʹis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. striptease m., striptizer m., striptizerka ż.

 przym. striptizowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) striptease

Wiktionary


striptizerka

kobieta rozbierająca się do naga w takt muzyki; stripteaserka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta wykonująca striptiz w lokalu rozrywkowym

 (1.2) pot. techn. narzędzie do obierania czegoś, np. kabli z izolacji, krewetek z pancerzyka itp.

 (1.3) pot. kulin. tusza kurczaka rozebrana z mięsa stosowana do gotowania rosołu

Wiktionary

Striptiz (ang. striptease) – występ taneczny w kabarecie, częściej w rewii lub lokalu rozrywkowym, podczas którego tancerka lub tancerz w rytm muzyki rozbierają się aż do nagości. Zazwyczaj jest to rodzaj pokazu erotycznego mającego na celu wywołanie podniecenia seksualnego. Striptiz jest związany z pornografią i stanowi formę jej rozpowszechniania. Charakterystyczną cechą striptizu jest stopniowanie napięcia poprzez wolniejsze zdejmowanie elementów odzieży w tych momentach, kiedy widownia oczekuje dalszego obnażania się.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. striptiz m.

:: fm. striptizer m.

 przym. striptizowy

Wiktionary


striptizerski

striptizer


SJP.pl

Patrz:

striptizer

striptizowy

striptiz


SJP.pl

Patrz:

striptiz

strisciando

określenie wykonawcze: spokojnie, łagodnie, zlewając


SJP.pl


strit

sekwens w różnych kolorach w pokerze; stryt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) karc. układ pięciu kolejnych kart różnego koloru w grze w pokera

 (1.2) pot. zez

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strʲit, AS: strʹit

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stricik mrz.

Wiktionary


strobice

Strobice (niem. Struwitz, 1936–1945 Struwendorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Pakosławice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Wikipedia


strobil

1. ciało tasiemców złożone z członków wyodrębniających się z szyjki;
2. forma polipa krążkopławów w trakcie rozrodu bezpłciowego


SJP.pl

Kłos zarodnionośny, kłos zarodniowy, sporofilostan, strobil, strobila – gęste skupienie drobnych liści zarodniowych (sporofilów) na szczycie pędów, mające postać szyszkowatego kłosa. Występuje u skrzypów, widłaków, niektórych paproci, sagowców. W kłosie zarodnionośnym znajdują się zarodnie wytwarzające zarodniki. U niektórych skrzypów kłosy zarodnionośne występują na wyspecjalizowanych pędach zarodnionośnych, u pozostałych roślin kłosy wyrastają na pędach pełniących równocześnie funkcje asymilacyjne. U niektórych gatunków, jak np. u widłaka goździstego sporofilostany są wyraźnie wyodrębnione, a u innych, jak np. u widliczki ostrozębnej, słabo odróżniają się od pędów płonnych. W niektórych przypadkach wyróżnia się makrostrobile (żeńskie), produkujące jedynie makrospory (zarodniki żeńskie) oraz mikrostrobile (męskie), produkujące jedynie mikrospory (zarodniki męskie).

Wikipedia


strobila

1. ciało tasiemców złożone z członków wyodrębniających się z szyjki;
2. forma polipa krążkopławów w trakcie rozrodu bezpłciowego


SJP.pl

Strobila – efekt procesu strobilizacji:

  • u tasiemców – ciało zbudowane z członów zwanych proglotydami,
    • strobila anapolizyjna – człony nie odrywają się, jaja są wydalane przez otwór w macicy,
    • strobila apolizyjna – człony maciczne odrywają się samoistnie;
  • u parzydełkowców – łańcuch talerzykowatych, młodych meduz (efyr) na ciele polipa.

W botanice strobilą lub strobilem nazywany jest kłos zarodnionośny.

Wikipedia


strobilacja

rodzaj rozmnażania bezpłciowego u parzydełkowców; strobilizacja


SJP.pl

Strobilizacja, strobilacja – wielokrotny podział poprzeczny, w wyniku którego:

  • powstaje strobila tasiemców (Cestoda),
  • z przygębowego odcinka ciała polipa powstają efyry krążkopławów (Scyphozoa). Dzielący się polip nosi nazwę strobilizatora. Strobilizacja jamochłonów jest rodzajem rozmnażania bezpłciowego, polegającego na tym, że polip (jedna z postaci organizmów należących do parzydełkowców) wielokrotnie dzieli się poprzecznie na tzw. talerzyki, a u szczytu odrywają się młodociane formy meduzy (larwy, które przekształcają się w dorosłe meduzy) zwane efyrami. Łańcuchy efyr przed oderwaniem się od polipa zwane są strobilami. Wyróżniane są dwa typy strobilizacji polipów:
    • strobilizacja monodyskoidalna – od ciała polipa oddziela się pojedyncza efyra,
    • strobilizacja polidyskoidalna – od ciała polipa oddziela się jednocześnie wiele efyr.

    Wikipedia


strobilizacja

rodzaj rozmnażania bezpłciowego u parzydełkowców; strobilacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. rodzaj rozmnażania bezpłciowego występujący u jamochłonów polegający na oddzielaniu się młodocianych form meduzy od polipa;

Wiktionary

Strobilizacja, strobilacja – wielokrotny podział poprzeczny, w wyniku którego:

  • powstaje strobila tasiemców (Cestoda),
  • z przygębowego odcinka ciała polipa powstają efyry krążkopławów (Scyphozoa). Dzielący się polip nosi nazwę strobilizatora. Strobilizacja jamochłonów jest rodzajem rozmnażania bezpłciowego, polegającego na tym, że polip (jedna z postaci organizmów należących do parzydełkowców) wielokrotnie dzieli się poprzecznie na tzw. talerzyki, a u szczytu odrywają się młodociane formy meduzy (larwy, które przekształcają się w dorosłe meduzy) zwane efyrami. Łańcuchy efyr przed oderwaniem się od polipa zwane są strobilami. Wyróżniane są dwa typy strobilizacji polipów:
    • strobilizacja monodyskoidalna – od ciała polipa oddziela się pojedyncza efyra,
    • strobilizacja polidyskoidalna – od ciała polipa oddziela się jednocześnie wiele efyr.

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˌstrɔbʲilʲiˈzat͡sʲja, AS: strobʹilʹizacʹi ̯a

    Wiktionary


strobing

technika makijażu polegająca na konturowaniu twarzy rozświetlaczem


SJP.pl


stroboskop

1. urządzenie służące do pomiaru częstotliwości ruchu okresowego danego przedmiotu przez oświetlanie go błyskami o dużej częstotliwości;
2. aparat laryngologiczny do badania drgań wiązadeł głosowych podczas mówienia;
3. lampa dyskotekowa dająca silne i krótkotrwałe błyski światła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. lampa emitująca krótkie błyski światła o dużym natężeniu

Wiktionary

Efekt stroboskopowy występuje, gdy poruszające się ciało oświetlane jest migającym światłem. W przypadku ruchu obrotowego ciała lub ruchu o powtarzającym się wzorze następuje nieprawidłowe wrażenie zwolnienia, pozornego zatrzymania, a nawet odwrócenia kierunku ruchu. Jest wykorzystywany celowo do obserwacji i fotografowania ruchu ciał szybko poruszających się.

Wikipedia


stroboskopia

1. technika obserwacji i rejestracji obrazów obiektów drgających, wykorzystująca efekt stroboskopowy;
2. badanie drgań wiązadeł głosowych podczas mówienia


SJP.pl


strobów

Strobów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Skierniewice.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie rawskim ziemi rawskiej województwa rawskiego.

Interesująca wieś na skraju Wzniesień Łódzkich z dobrze zachowanym dworem z II połowy XIX w. i pozostałością parku krajobrazowego. Po roku 1913 dwór należał do rodziny Strakaczów, właścicieli nieistniejącego już browaru w Skierniewicach, słynnego z dobrej jakości piwa. Obecnie użytkowany jest przez Dom Dziecka. Rozległe stawy, powstałe ze spiętrzenia rzeki Łupie, będące własnością Okręgowego Związku Wędkarskiego, znane z obfitości ryb, przyciągają także okolicznych myśliwych, polujących tu na dzikie kaczki.

Wikipedia


stroczek

grzyb niszczący drewno, najbardziej szkodliwy tzw. grzyb domowy


SJP.pl

Serpula (Pers.) Gray (stroczek) – rodzaj grzybów z rodziny stroczkowatych (Serpulaceae).

Wikipedia


stroczkowate

o cechach stroczkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl

Stroczkowate (Serpulaceae Jarosch & Bresinsky) – rodzina grzybów znajdująca się według „Catalogue of Life: 2009 Annual Checklist w rzędzie borowikowców (Boletales).

Wikipedia


stroczkowaty

o cechach stroczkowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


strocznikowate

rodzina grzybów z rzędu żagwiowców


SJP.pl

Strocznikowate (Meruliaceae P. Karst.) – rodzina grzybów należąca do rzędu żagwiowców (Polyporales).

Wikipedia


strocznikowaty

o cechach strocznikowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


strofa

wyodrębniona graficznie część wiersza, powtarzający się w utworze poetyckim kilkuwierszowy układ rytmiczny o określonym układzie rymów; zwrotka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. część utworu lirycznego złożona z wersów

Wiktionary

Strofa (z łac. stropha), zwrotka – jednostka wierszowa, tworząca zestaw pewnej liczby wersów, wyodrębnionych w całość i oddzielonych przerwą graficzną od innej całości. Stanowi całość znaczeniową, rytmiczną, przeważnie też składniową i intonacyjną. Strofa występuje tylko w utworze lirycznym, pełni istotną funkcję w rytmice i intonacji. Strofy mogą występować w wierszach każdego rodzaju: białym, wolnym, sylabicznym, tonicznym, sylabotonicznym, ale w wierszu wolnym mogą nie mieć charakteru regularnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten wiersz jest podzielony na cztery strofy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɔfa, AS: strofa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. strofka

 przym. stroficzny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. zwrotka

Wiktionary


strofant

roślina z rodziny toinowatych; strofantus


SJP.pl


strofantus

roślina z rodziny toinowatych; strofant


SJP.pl


strofantyna

glikozyd stosowany przy niewydolności serca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) farm. chem. glikozyd otrzymywany ze strofantu stosowany jako lek nasercowy

Wiktionary

g-Strofantyna (ouabaina) – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów, jedna ze strofantyn, zbudowana z reszty ramnozy i ouabageniny połączonych wiązaniem O-glikozydowym. Jest glikozydem nasercowym działającym jako inhibitor ATP-azy Na+/K+.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. strofant

Wiktionary


stroficzny

przymiotnik

 (1.1) podzielony na strofy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moim zdaniem wiersz ma większy rytm, gdy jest stroficzny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɔˈfʲit͡ʃnɨ, AS: strofʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strofa ż., strofka ż.

Wiktionary


strofka

zdrobnienie od: strofa (zwrotka)


SJP.pl


strofoida

1. w matematyce: rodzaj krzywej płaskiej mającej równanie we współrzędnych biegunowych lub we współrzędnych prostokątnych;
2. zespół wersów wyodrębniony graficznie w tekście utworu poetyckiego i stanowiący odrębną całostkę treściową i kompozycyjną; występuje głównie w poezji współczesnej pisanej wierszem wolnym


SJP.pl

  • strofoida w matematyce – rodzaj krzywej płaskiej
  • strofoida w literaturze – wyodrębniony graficznie zespół wersów nie realizujący ustalonych wzorców budowy strofy

Wikipedia


strofować

pouczać, karcić, czynić naganę


SJP.pl

czasownik

 (1.1) dawać komuś wyraźnie do zrozumienia, że jest się niezadowolonym z jego zachowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jego matka jest okropna. Zawsze strofuje go przy innych dzieciach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɔˈfɔvat͡ɕ, AS: strofovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strofowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) besztać, łajać, rugać, robić wymówki, ganić, upominać

Wiktionary


strofowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strofować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strofować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) besztanie, łajanie, ruganie

Wiktionary


strofujący

pouczać, karcić, czynić naganę


SJP.pl


strogonow

potrawa z pokrojonej w paski polędwicy, smażonej z mąką, cebulą i przyprawami; boeuf Stroganow, boeuf Strogonow


SJP.pl

Boeuf Stroganow (nazwa od bœuf – franc. „wołowina” i nazwiska rosyjskiego generała i urzędnika Aleksandra Grigorjewicza Stroganowa) – popularne danie, w Polsce nazywane Strogonow – poniekąd błędnie z racji oryginalnego nazewnictwa, ale tak jak w innych krajach świata, w Polsce przyjęła się nazwa, która funkcjonuje w gastronomii.

Wikipedia


stroheim

Stroheim – miejscowość i gmina w Austrii, w kraju związkowym Górna Austria, w powiecie Eferding. Liczy ok. 1,6 tys. mieszkańców.

Wikipedia


stroić

1. elegancko kogoś ubierać; ozdabiać coś;
2. ustawiać instrumenty muzyczne nadając im właściwe brzmienie;
3. regulować odbiornik radiowy


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) ubierać ozdobnie, odświętnie

 (1.2) doprowadzać do stanu gotowości czy najlepszego porządku

 (1.3) muz. nadawać instrumentom muzycznym odpowiednie brzmienie poprzez regulację naciągu strun

 (1.4) pogard. przesadnie ubierać

czasownik zwrotny

 (2.1) stroić się → ubierać się elegancko, wytwornie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Popatrz jak Ania stroi swoje lalki!

 (1.2) Wczoraj stroiłem lutnię, a dziś na koncercie ukażę wam jej moc i piękno.

 (1.3) Mariusz, stroi gitarę.

 (1.4) Nie strój tak swojej córki, przecież do lasu jedzie, nie na bal!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɔjit͡ɕ, AS: stroi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystrój mrz., strojność ż., strój, strojenie, stroik

 przym. strojny

 przysł. strojnie

 czas. wystroić, przystroić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dekorować, ozdabiać, zdobić, przystrajać, wystrajać

 (1.2) nastrajać, tonować, nabierać tonu, ostrzyc, lamować, garnirować, podcinać

 (1.4) przyodziewać

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztiglować.

Wiktionary


stroiciel

człowiek zajmujący się strojeniem instrumentów muzycznych (np.: fortepianów)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która stroi instrumenty muzyczne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɔˈjit͡ɕɛl, AS: stroi ̯ićel

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strój m., strojność ż.

 czas. przystroić

 przym. strojny

Wiktionary


stroicielka

kobieta zajmująca się strojeniem instrumentów muzycznych


SJP.pl


stroik

1. dekoracyjny dodatek do przedmiotu (np.: stroik do świeczki);
2. drobny element ubioru;
3. element instrumentu dętego, wzbudzający drgania słupa powietrza wytwarzającego dźwięk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: strój

 (1.2) pot. ozdoba wykonana najczęściej z gałązek, sztucznych kwiatów i innych elementów dekoracyjnych

 (1.3) muz. cienka listwa z trzciny lub metalowa blaszka służąca do wprowadzania w drganie słupa powietrza w środku rezonatora lub piszczałki w niektórych instrumentach

 (1.4) etn. diadem przybrany wstążkami i kwiatami, stanowiący część kobiecego stroju regionalnego

 (1.5) etn. daw. ozdobna opaska na głowę z koronki, jedwabiu itp.

Wiktionary

  • stroik (klucz, maszynka) – element niektórych instrumentów strunowych szyjkowych, służący do regulowania wysokości dźwięku wydawanego przez strunę
  • stroik – element niektórych aerofonów piszczałkowych i idiofonów dętych
  • stroik przelotowy
  • stroik – odcinek linii transmisyjnej dołączony równolegle do obwodu i wnoszący doń określoną susceptancję
  • ozdoba głowy kobiecej: zdobna opaska („czółko”, podwstążnik) lub rodzaj diademu przybranego wstążkami i kwiatami
  • ozdobna kompozycja, zwykle roślinna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mama uszyła stroik dla mojej ulubionej lalki.

 (1.2) Na białym obrusie leżał wigilijny stroik.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɔjik, AS: stroi ̯ik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strój mrz., strojność ż.

 czas. stroić ndk., przystroić dk.

 przym. stroikowy, ustrojowy, strojny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ubranko

 (1.3) języczek

 (1.5) czółko

Wiktionary


stroikowy

w muzyce:
1. piszczałka stroikowa - piszczałka, w której strumień wdmuchiwanego powietrza wprawia w drgania stroik;
2. widełki stroikowe - kamerton


SJP.pl


stroiński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Anna Sadowa-Stroińska (ur. 1945) – polska piosenkarka
  • Krzysztof Stroiński (ur. 1950) – polski aktor
  • Krzysztof Stroiński (ur. 1955) – polski aktuariusz
  • Marcin Stroiński (ur. ?–1800) – malarz lwowski
  • Marian Stroiński (1907–1957) – polski kompozytor, autor tekstów, dyrygent
  • Mikołaj Stroiński (ur. 1979) – polski kompozytor
  • Rafał Stroiński (ur. 1964) – polski piłkarz
  • Stanisław Stroiński (1719–1802) – malarz lwowski
  • Zdzisław Stroiński (1921–1944) – polski poeta

Wikipedia


stroisz

1. elegancko kogoś ubierać; ozdabiać coś;
2. ustawiać instrumenty muzyczne nadając im właściwe brzmienie;
3. regulować odbiornik radiowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) leśn. chrust, drobne zielone gałęzie

 (1.2) daw. tyka, żerdź wbita w ziemię do podpierania roślin

 (1.3) daw. trzonek, stylisko

czasownik

 (2.1) 2 os. lp. cz. teraźniejszego zob. stroić.

Wiktionary

Stroisz – gałęzie drzew iglastych (chrust) pozyskiwane dla celów dekoracyjnych (do wyrobu wieńców i stroików) oraz służące do okrywania zimą kwietników i rabat (naturalny materiał izolacyjny chroniący rośliny przed mrozem). Najczęściej używane są jedlina i świerczyna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Splatał bowiem pierwotną sieć z wiklów, osadzał ją na stroiszu, czyli trzonku, lub podstępnie zastawiał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɔjiʃ, AS: stroi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 przym. stroiszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) trzonek, stylisko, dzierżak

Wiktionary


strój

ubranie; specjalny ubiór (zestaw garderoby) noszony w pewnych okolicznościach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) określony rodzaj ubioru

 (1.2) muz. odpowiednie ustawienie gitary lub innego instrumentu muzycznego

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od stroić

Wiktionary

  • strój – odzież, ubranie
  • strój ludowy – ubiór charakterystyczny dla regionu geograficznego lub okresu w historii
  • strój liturgiczny – rodzaj odzieży stosowanej w czasie liturgii
  • strój muzyczny – termin oznaczający system dźwiękowy oparty na dźwięku a1
  • strój instrumentu – dźwięk lub zbiór dźwięków, na jakie są nastrojone elementy dźwiękotwórcze instrumentu muzycznego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie wypada pojawić się na studniówce w nieodpowiednim stroju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: struj, AS: strui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strojniś m., strojnisia ż., stroiciel m., stroicielka ż., strojenie n., wystrojenie n., przystrajanie n., przystrojenie n., strojność ż., ustrój m., rozstrój m., nastrój m., nastrojowość ż., nastrajanie n., nastrojenie n., przestrajanie n., przestrojenie n., rozstrajanie n., rozstrojenie n., ustrajanie n., ustrojenie n.

:: zdrobn. stroik m., stroiczek m.

 czas. stroić ndk., wystroić dk., przystrajać ndk., przystroić dk., nastrajać ndk., nastroić dk., przestrajać ndk., przestroić dk., rozstrajać ndk., rozstroić dk., ustrajać ndk., ustroić dk.

 przym. strojny, ustrojowy, nastrojowy

 przysł. strojnie, nastrojowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ubiór, odzienie, ubranie

Wiktionary


strojców

Strojców – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie dąbrowskim, w gminie Bolesław.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Miejscowość znajduje się nad rzeką Wisłą, około 80 km od Krakowa i 40 km od Tarnowa. Wieś utrzymuje się głównie z rolnictwa.

W Strojcowie jest placówka OSP.

Wikipedia


strojec

2 miejscowości w Polsce:

  • Strojec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. warszawski zachodnim, w gminie Kampinos
  • Strojec – wieś w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Praszka

Wikipedia


strojek

nazwisko


SJP.pl


strojnica

strojnica włoska - gatunek pluskwiaka z rodziny tarczówkowatych


SJP.pl

Strojnica (Graphosoma) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Pluskwiaki te mają kontrastowe ubarwienie ciała, złożone z pasów barwy czarnej i czerwonej lub pomarańczowej. Przedplecze ich pozbawione jest młotkowatych wyrostków na przednio-bocznych krawędziach. Tarczka jest duża, językokształtna, przykrywająca większość powierzchni półpokryw.

Wikipedia


strojnie

przysłówek

 (1.1) w sposób piękny i z szykiem

 (1.2) rzad. zachowując zasady harmonii, porządku

 (1.3) muz. przest. grając właściwe dźwięki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strój mrz., strojność ż.

 przym. strojny

 czas. przystroić, stroić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elegancko, ozdobnie, wykwintnie, wytwornie

 (1.2) harmonijnie, zgodnie

Wiktionary


strojniej

stopień wyższy od przysłówka: strojnie


SJP.pl


strojniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: strojny


SJP.pl


strojnik

Strojnik (Lampris guttatus), nazywany też „rybą księżycową” – gatunek ryby strojnikokształtnej z rodziny strojnikowatych (Lamprididae). Jest to jedyna znana ryba przeprowadzająca termoregulację, stanowiącą do pewnego stopnia odpowiednik stałocieplności u ptaków i ssaków.

Wikipedia


strojnikokształtne

rząd morskich, głębinowych ryb promieniopłetwych


SJP.pl

Strojnikokształtne (Lampridiformes) – rząd morskich, głębinowych ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), obejmujący nieliczne gatunki o zróżnicowanym wyglądzie. Większość ma owalny lub wężowaty kształt ciała. Pojawiły się w paleogenie. Są rzadko spotykane i słabo poznane.

Wikipedia


strojniś

żartobliwie: mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd; laluś, goguś, piękniś, fircyk


SJP.pl

Patrz:

strojniś

strojnisia

strojniś


SJP.pl

Patrz:

strojniś

strojnoczub

strojnoczub amazoński - gatunek ptaka z rodziny bławatnikowatych


SJP.pl


strojność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest strojne; cecha tych, którzy są strojni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strój m., strojenie n., przystrajanie n., przystrojenie n., stroik m., stroiciel m., stroicielka ż.

 czas. wystroić, stroić ndk., przystrajać ndk., przystroić dk.

 przym. strojny

 przysł. strojnie

Wiktionary


strojnowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jerzy Strojnowski – polski lekarz, filozof
  • Piotr Strojnowski – polski wokalista i muzyk
  • Władysław Strojnowski – polski urzędnik

Wikipedia


strojny

1. pięknie ubrany; wystrojony, elegancki;
2. pięknie ozdobiony; wytworny, ozdobny;
3. ubrany w coś, ozdobiony czymś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) elegancko ubrany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszystkie dziewczyny strojne były w korale.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strój mrz., stojnisia ż., stroiczka ż., stroik m., stroiciel m.; strojność ż.

 czas. wystroić, przystroić, stroić ndk.

 przysł. strojnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stylowy, modny

Wiktionary


strok

zawodnik siedzący za sternikiem i nadający tempo osadzie; szlakowy


SJP.pl


stroka

zawodnik siedzący za sternikiem i nadający tempo osadzie; szlakowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. sroka

Wiktionary

Osoby o nazwisku Stroka:

  • Anna Stroka – polska germanistka, literaturoznawca oraz wykładowca
  • Henryk Stroka – porucznik, powstaniec styczniowy, społecznik, pisarz i pedagog (brat Wincentego)
  • Wincenty Stroka – poeta, profesor gimnazjalny, poliglota i tłumacz (brat Henryka)
  • Małgorzata Stroka – polska szpadzistka

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|stroka.

Wiktionary


strokaty

dawniej: srokaty (mający sierść w łaty lub cętki); pstry


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. srokaty

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pstry

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɔˈkatɨ, AS: strokaty

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. strokato

 rzecz. stroka ż.

Wiktionary


strollować

[czytaj: strolować] potocznie: sprowokować, podpuścić i zdenerwować kogoś w internecie


SJP.pl


strom

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drzewo

Wiktionary

  • Strom – czeska grupa literacka
  • (8408) Strom – planetoida

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. strómek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|strom.

Wiktionary


stroma

prawie prostopadły w stosunku do podłoża; pochyły; spadzisty


SJP.pl

  • stroma – inaczej podkładka u grzybów workowych
  • stroma – substancja w organizmach żywych
  • Stroma – szczyt w Masywie Śnieżnika
  • Stroma (wzniesienie) – w Masywie Śnieżnika

Wikipedia


stromatolit

twór wapienny powstały głównie z sinic


SJP.pl

Stromatolity – formacje skalne złożone z cienkich lamin węglanu wapnia wytrąconego z wody morskiej jako efekt uboczny życia sinic. Mianem tym określane są również same skały węglanowe powstałe w miejscach wzrostu mat sinicowych.

Występują od archaiku do dziś, ale szczególnie liczne były w proterozoiku. Należą do najstarszych śladów życia na Ziemi. Występują w postaci warstw, izolowanych lub połączonych ze sobą kopułowatych form wzrostowych oraz form wielokątnych o laminach ugiętych miseczkowato. Najstarsze dotychczas odkryte stromatolity pochodzą sprzed 3,7 mld lat. Znaleziono je w formacji Isua na Grenlandii. Niewiele młodsze (o 220 mln lat) występują w kratonie Pilbara. Inne, liczące 3,4–3,5 mld lat, znaleziono w południowej Afryce (grupa Sebakiwian) oraz w Australii (grupa Warrawoona). Najszerzej spotyka się je w osadach sprzed 2,8–0,6 mld lat, choć znane są przykłady z późniejszych epok, w tym liczne formacje stromatolitowe z późnego triasu i środkowej jury znajdowane w Polsce. Zanik tego typu formacji był stopniowy i wynikał najprawdopodobniej z aktywności roślinożerców uniemożliwiających rozwój warstw sinic przez zdrapywanie glonów z powierzchni. Obecnie stromatolity są rzadkie i występują jedynie w szczególnych warunkach zasolenia lub nasycenia węglanem wapnia, gdzie nie występują roślinożercy.

Wikipedia


stromatopora

paleozoiczna gąbka pospolita, żyjąca na dnie mórz; stromatoporoid


SJP.pl


stromatoporoid

paleozoiczna gąbka pospolita, żyjąca na dnie mórz; stromatopora


SJP.pl


stromberka

mieszkanka Strombergu


SJP.pl


stromboli

Stromboli – wyspa w archipelagu Wysp Liparyjskich (część Włoch) na Morzu Tyrreńskim, o powierzchni blisko 12,4 km². Na wyspie mieszka ok. 600 osób. Wyspę tworzy czynny wulkan o wysokości 926 m, wznoszący się z głębokości ok. 2300 m.

Wikipedia


strómek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drzewko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stróm mrz.

Wiktionary


stromenger

  • Karol Stromenger – fotograf
  • Karol Stromenger (krytyk muzyczny)
  • Zuzanna Stromenger

Wikipedia


stromeyeryt

[czytaj: stromejeryt] minerał, siarczek miedzi i srebra


SJP.pl

Stromeyeryt – minerał z gromady siarczków. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, jego nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego chemika Friedricha Strohmeyera.

Wikipedia


stromiec

1. wieś w Polsce;
2. szczyt w Górach Kaczawskich


SJP.pl

Stromiec – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminy Stromiec. Siedziba gminy Stromiec. Wieś zamieszkana jest przez 909 mieszkańców (2006).

Znajduje się na Mazowszu na terenie historycznego Zapilicza.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela.

Wikipedia


stromiecki

przymiotnik od: Stromiec


SJP.pl


stromiej

stopień wyższy od przysłówka: stromo


SJP.pl


stromizna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. stroma płaszczyzna, strome zbocze lub stok

Wiktionary

Powiązane:

 przym. stromy

 przysł. stromo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. śl. grapa.

Wiktionary


stromo

przysłówek

 (1.1) pod dużym kątem w stosunku do podłoża

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɔ̃mɔ, AS: strõmo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stromizna ż., stromość ż., Stroma ż., strom mrz.

 przym. stromy

Wiktionary


stromodachowy

mający stromy dach


SJP.pl


stromski

nazwisko


SJP.pl


stromy

prawie prostopadły w stosunku do podłoża; pochyły; spadzisty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nachylony pod dużym kątem w stosunku do poziomu, podłoża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Końcowe podejście na szczyt Giewontu jest bardzo strome.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɔ̃mɨ, AS: strõmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stromizna ż., stromość ż.

 przysł. stromo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spadzisty

Wiktionary


strona

1. jedna z powierzchni książki, czasopisma, dokumentu, kartki;
2. powierzchnia ograniczająca jakąś bryłę; przestrzeń na krawędzi czegoś (np. szosy);
3. przeciwnik w procesie sądowym; uczestnik sporu; uczestnik układu;
4. forma czasownika;
5. umieszczone w internecie pod jednym adresem dane w postaci kompozycji tekstów, obrazów itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jedna z powierzchni kartki lub innych płaskich przedmiotów, zwykle w książce, gazecie, albumie itp.

 (1.2) umowna część czegoś, znajdująca się przy brzegu, krawędzi tego czegoś

 (1.3) praw. jedna z osób będąca sygnatariuszem umowy lub występująca jako podmiot w procesie;

 (1.4) gram. forma zdania zależna od wzajemnego stosunku podmiotu i orzeczenia;

 (1.5) mat. w algebrze: jedna z dwóch zależności w równaniu lub nierówności rozdzielić znakiem równości lub nierówności

 (1.6) uczestnik wojny, także sporu, kłótni, negocjacji, rozmów, umowy, małżeństwa, itp.

 (1.7) analizowana, wyszczególniona cecha czegoś

 (1.8) część sceny teatralnej, widoczna dla publiczności, ale umownie niewidoczna dla niektórych postaci przedstawienia; przen. ubocze

 (1.9) inform. skrócenie od|strona internetowa.

 (1.10) inform. jednostka logiczna pamięci komputerowych;

 (1.11) zob. strony.

Wiktionary

  • strona – jedna z dwóch powierzchni kartki
  • strona – numer porządkowy stronicy publikacji
  • strona – zbiór informacji wyświetlony na ekranie komputera za pomocą Internetu
  • strona – jednostka logiczna pamięci komputerowych
  • strona – jedna z dwóch powierzchni płyty gramofonowej
  • strona – osoba biorąca udział w postępowaniu sądowym lub administracyjnym
  • strona – kategoria gramatyczna
  • strona – pojęcie przestrzenno-geograficzne, jedna z czterech głównych stron świata

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na piętnastej stronie zaczyna się cykl ciekawych zdjęć.

 (1.2) Jeśli nie ma chodnika, to należy iść lewą stroną drogi.

 (1.3) Proces zakończył się, gdy strona pozwana zgodziła się wypłacić odszkodowanie.

 (1.4) „Dom był kupiony przez ojca” to przykład zdania w stronie biernej.

 (1.5) Jak widać, prawa strona jest tożsamościowo równa zeru.

 (1.6) Za tymi drzewami znajduje się sztab strony przeciwnej.

 (1.6) Strona ochrzczona ma prawo zawrzeć nowe małżeństwo ze stroną katolicką jeśli strona nieochrzczona zamieszkując najpierw w zgodzie bez obrazy Stwórcy, następnie odeszła bez uzasadnionej przyczyny.

 (1.7) Z technicznej strony, ten projekt jest doskonały, ale niestety zbyt kosztowny.

 (1.8) Aktor wygłosił długi monolog na stronie.

 (1.9) Szczegółową ofertę można znaleźć na naszej firmowej stronie WWW.

 (1.11) Jestem nowy w tych stronach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɔ̃na, AS: strõna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stronnik m., stronniczka ż., ustronie n., Stronie n., Ustronie n., stronienie n., stronniczość ż.

:: zdrobn. stroniczka ż.

:: zgrub. stronica ż.

 czas. stronić ndk.

 przym. stronniczy, postronny

 przysł. stronniczo, postronnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stronica, kartka; skr. str., s.

 (1.9) witryna internetowa

Wiktionary


stronami

1. jedna z powierzchni książki, czasopisma, dokumentu, kartki;
2. powierzchnia ograniczająca jakąś bryłę; przestrzeń na krawędzi czegoś (np. szosy);
3. przeciwnik w procesie sądowym; uczestnik sporu; uczestnik układu;
4. forma czasownika;
5. umieszczone w internecie pod jednym adresem dane w postaci kompozycji tekstów, obrazów itp.


SJP.pl


stroncjanit

minerał, węglan strontu


SJP.pl

Stroncjanit (strontianit) – minerał z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich. Nazwa pochodzi od miejscowości Strontian w Szkocji, gdzie minerał ten został odkryty.

Wikipedia


stronczek

nazwisko


SJP.pl


strong

1. o piwie: o podwyższonej zawartości alkoholu i ekstraktu;
2. o papierosach: z większą zawartością nikotyny


SJP.pl

  • Strong – marka piwa
  • Strong – gmina w prowincji Ontario w Kanadzie

Miasta w USA:

  • Strong – miasto w stanie Arkansas, w hrabstwie Union
  • Strong – miasto w stanie Maine, w hrabstwie Franklin

Gminy w USA:

  • Strong (ang. Strong Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Chase
  • Strong (ang. Strong Town) – gmina w stanie Maine, w hrabstwie Franklin
  • Strong (ang. Strong Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Stutsman

Wikipedia


strongman

[czytaj: strongmen] zawodnik uprawiający rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongmen


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. zob. siłacz.

Wiktionary

Strongman (pl. siłacz) – określenie zawodnika oraz dyscypliny sportu siłowego polegającej na podnoszeniu, podrzucaniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie.

W XIX wieku termin ten odnosił się do osoby prezentującej dużą siłę (zanim sporty siłowe zostały skodyfikowane jako podnoszenie ciężarów, trójbój siłowy itp.) lub cyrkowca, który wykonywał pokazy, np. unoszenia ciężarów ponad głową, zginania stali, rozrywania łańcuchów itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Patrik Baboumian, najsilniejszy weganin na świecie (…) udowadnia, że można być weganinem i strongmanem jednocześnie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) siłacz

Wiktionary


strongmanka

[czytaj: strongmenka] zawodniczka uprawiająca rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongmenka, strongwoman


SJP.pl


strongmen

zawodnik uprawiający rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongman


SJP.pl


strongmenka

zawodniczka uprawiająca rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongmanka, strongwoman


SJP.pl


strongwoman

[czytaj: strongłomen] zawodniczka uprawiająca rodzaj sportu siłowego polegającego na podnoszeniu lub przemieszczaniu przedmiotów o dużej masie; strongmenka, strongmanka


SJP.pl


stronianin

mieszkaniec Stronia Śląskiego (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Stronia, Stronia Śląskiego lub Stronia Wsi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɔ̃ˈɲä̃ɲĩn, AS: strõńä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Stronie n.

:: fż. stronianka ż.

 przym. stroński

Wiktionary


stronianka

mieszkanka Stronia Śląskiego (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Stronia, Stronia Śląskiego lub Stronia Wsi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɔ̃ˈɲãnka, AS: strõńãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Stronie n.

:: fm. stronianin ż.

 przym. stroński

Wiktionary


stronić

tworzyć barierę między sobą a innymi osobami lub sprawami; alienować się, dystansować się, odgradzać się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) trzymać się z dala

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stronienie n., strona ż., stronnictwo n., stronnik mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) izolować się, odsuwać się, omijać, separować się, unikać, trzymać się na uboczu

Wiktionary


stronica

każda ze stron kartki papieru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) każda z dwu płaszczyzn karty

 (1.2) podn. pewien okres w dziejach

 (1.3) daw. część postronna

Wiktionary

  • strona – jedna z dwóch powierzchni kartki
  • strona – numer porządkowy stronicy publikacji
  • strona – zbiór informacji wyświetlony na ekranie komputera za pomocą Internetu
  • strona – jednostka logiczna pamięci komputerowych
  • strona – jedna z dwóch powierzchni płyty gramofonowej
  • strona – osoba biorąca udział w postępowaniu sądowym lub administracyjnym
  • strona – kategoria gramatyczna
  • strona – pojęcie przestrzenno-geograficzne, jedna z czterech głównych stron świata

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przebrnąć przez tę stronicę nie jest lekko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. stroniczka

 przym. jednostronicowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strona

 (1.3) bok, strona

Wiktionary


stronicować

dzielić na strony


SJP.pl


stronicowanie

dzielić na strony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stronicować.

Wiktionary

Stronicowanie pamięci – w komputerowych systemach operacyjnych sposób zarządzania pamięcią, w którym komputer zapisuje i pobiera dane z pamięci dodatkowej do wykorzystania w pamięci podstawowej. Dane pobierane są z pamięci dodatkowej w blokach o jednakowym rozmiarze nazywanych stronami. Stronicowanie jest istotnym elementem implementacji pamięci wirtualnej, we współczesnych systemach operacyjnych, pozwalającym na przekroczenie ograniczeń komputera wynikających tak z ilości dostępnej pamięci (fizycznej), jak też np. wykorzystywanej architektury procesora (potrafiącego zaadresować mniejszą ilość pamięci niż faktycznie dostępna).

Wikipedia

Powiązane:

 czas. stronicować ndk.

Wiktionary


stronicowy

1. odnoszący się do stronicy, strony;
2. w informatyce: plik stronicowy - plik zapisany na nośniku (dysku), będący częścią pamięci wirtualnej; plik stronicowania


SJP.pl


stroniczka

zdrobnienie od: stronica


SJP.pl


stronie

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce;

 (1.2) zob. Stronie Śląskie.

 (1.3) zob. Stronie Wieś.

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 5, w tym 2 podstawowe
  • Stronie – część wsi Wilkowisko w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Jodłownik
  • Stronie – część wsi Młynne w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Limanowa
  • Stronie – wieś w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Łukowica
  • Stronie – część wsi Grywałd w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminieKrościenko nad Dunajcem
  • Stronie – wieś w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Stryszów

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈstrɔ̃ɲɛ, AS: strõńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stronianin m., stronianka ż., strona ż.

 przym. stroński

Wiktionary


stroniewice

Stroniewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Domaniewice.

Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sochaczewskim ziemi sochaczewskiej województwa rawskiego. Była wsią klucza chruślińskiego arcybiskupów gnieźnieńskich. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


stronisław

imię żeńskie


SJP.pl

Stronisław – staropolskie imię męskie, złożone z członu Stroni- ("stronić, unikać") oraz członu -sław ("sława"). Oznacza prawdopodobnie "tego, który stroni od sławy".

Forma żeńska: Stronisława.

Stronisław imieniny obchodzi 28 sierpnia.

Wikipedia


stronisława

imię żeńskie


SJP.pl

Stronisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Stroni- ("stronić, unikać") oraz członu -sława ("sława"). Oznacza "tę, która stroni od sławy".

Forma męska: Stronisław.

Stronisława imieniny obchodzi 5 września.

Wikipedia


stronka

zdrobniale o stronie


SJP.pl


stronnictwo

ugrupowanie, organizacja skupiająca ludzi o takich samych poglądach, np. politycznych, walczących o wspólne interesy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. zorganizowane ugrupowanie o wspólnych poglądach, działające wspólnie dla osiągnięcia określonych celów

Wiktionary

Partia polityczna, inaczej stronnictwo („partia” od łac. pars, część) – dobrowolna organizacja społeczna o określonym programie politycznym, mająca na celu jego realizację poprzez zdobycie i sprawowanie władzy lub wywieranie na nią wpływu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Rzeczypospolitej powstało kilka stronnictw, różniących się programem politycznym i strategią realizacji celów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strona ż., stronica ż., stroniczka ż., stronniczość ż., stronnik mos., stronniczka ż.

 czas. stronić ndk.

 przym. stronniczy

 przysł. stronami, stronniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) formacja, frakcja, klub, koło, partia, stowarzyszenie, związek

Wiktionary


stronniczka

stronnik


SJP.pl

Patrz:

stronnik

stronniczość

stronniczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest stronniczy

Wiktionary

Patrz:

stronniczy

Powiązane:

 rzecz. stronnictwo n., strona ż.

 przym. stronniczy

Wiktionary


stronniczy

1. kierujący się osobistymi sympatiami i uprzedzeniami; nieobiektywny;
2. świadczący o takiej postawie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) kierujący się tylko określonym interesem; pozbawiony obiektywizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stronnictwo n., stronniczość ż., stronnik mos., strona ż.

 przysł. stronniczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieobiektywny, niesprawiedliwy, subiektywny, tendencyjny, uprzedzony

Wiktionary


stronnik

człowiek opowiadający się za kimś lub za czymś; zwolennik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek stający po czyjejś stronie, osobiście popierający jego sprawę

 (1.2) zwolennik, popularyzator jakiejś idei

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strona ż., stronnictwo n., stronniczka fż.

 czas. stronić ndk.

 przym. stronniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poplecznik

Wiktionary


stronno

Miejscowości w Polsce
  • Stronno – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Dobrcz
  • Stronno – osada leśna w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Koronowo
Linki zewnętrzne
  • Stronno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 408 .

Wikipedia


stronność

rzadko:
1. przewaga funkcji prawej lub lewej strony ciała;
2. brak obiektywizmu, bezstronności; tendencyjność, stronniczość


SJP.pl

Lateralizacja, inaczej stronność – asymetria czynnościowa prawej i lewej strony ciała ludzkiego, która wynika z różnic w budowie i funkcjach obu półkul mózgowych. Wyraża się np. większą sprawnością ruchową prawych kończyn niż lewych, a także rejestrowaniem przez mózg większej liczby bodźców zmysłowych dochodzących z jednej strony ciała.

Wikipedia


stronny

strona (głównie jako strona ciała, np. pomijanie stronne)


SJP.pl


stroński

przymiotnik od: Stronie Śląskie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący, związany ze Stroniem, Stroniem Śląskim lub Stroniem Wsią

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Bronisław Stroński – polski lekarz i wojskowy
  • Franciszek Stroński – polski bibliotekarz
  • Henryk Stroński – polski historyk
  • Stanisław Stroński – polski romanista, publicysta i polityk
  • Zdzisław Stroński – polski historyk, poseł na Sejm

Inne:

  • Klucz stroński – historyczna nazwa dóbr ziemskich we wschodniej części ziemi kłodzkiej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈstrɔ̃j̃sʲci, AS: strõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Stronie n., stronianin m., stronianka ż.

Wiktionary


strońsko

przymiotnik od: Stronie Śląskie


SJP.pl

Strońsko – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Zapolice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wieś położona w odległości 12 km na południowy wschód od Sieradza, na wysokim brzegu pradoliny Warty, skąd roztacza się rozległy widok na Kotlinę Sieradzką. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1389 r., kiedy to wymieniono Stanisława Mikołaja de Strońsko. W 1873 r. na terenie przykościelnym odkrył cmentarzysko kultury pomorskiej Edmund Stawiski z Podłężyc. Znalazł tu także interesujące materiały kultury polskiej w postaci kafli. We wsi kościół pw. św. Urszuli i 11 Tysięcy Dziewic z I poł. XIII w., przebudowany w 1458 r. przez miejscowego dziedzica Strońskiego herbu Doliwa, rozbudowany w 1600 r., a w 1726 r. przez kasztelana spicymierskiego Kazimierza Walewskiego, także na początku XX w. Elementy stylu romańskiego zachowały się najlepiej na zewnętrznej stronie prezbiterium i części nawy, gdzie widoczna jest romańska faktura murów oraz dwa okna zamknięte półkoliście. Na absydzie arkadowy fryz z cegły oraz półokrągłe okienko na osi. Na zewnętrznej stronie muru prezbiterium charakterystyczne okrągłe wgłębienia – ślad po rytualnym nieceniu ognia przy użyciu świdra ogniowego. Najwartościowszym zabytkiem świątyni jest kamienny półokrągły tympanon, znajdujący się nad drzwiami w pd. kruchcie, przedstawiający legendarnego bazyliszka w obramieniu plecionkowego ornamentu. Jest to unikatowy w Polsce charakter zdobienia, wskazujący na skandynawskie lub tyrolskie pochodzenie tympanonu. Wyposażenie wnętrza kościoła barokowe – z XVII i XVIII w. W bocznym ołtarzu czczony przez miejscową ludność obraz Przemienienia Pańskiego z XVIII w. Dwie kropielnice z 1504 r. Tablica nagrobna z XIX w. rodziny Bemów, właścicieli pobliskiego Belenia, krewnych gen. Józefa Bema. Przetrwała wiadomość o proboszczu z okresu powstania styczniowego ks. Antonim Ślepowrońskim (ur. w 1807 r.), który "brał udział w powstaniu i miewał kazania podburzające". W pobliżu kościoła resztki podworskiego parku, a w nim pomnikowe okazy drzew. Kaplica cmentarna św. Krzyża, murowana, z ok. 1821 r. (klasycystyczna), restaurowana w 1926 r.

Wikipedia


stront

pierwiastek chemiczny o symbolu Sr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Sr i liczbie atomowej 38;

Wiktionary

Stront (Sr, łac. strontium) – pierwiastek chemiczny z grupy berylowców (metali ziem alkalicznych) w układzie okresowym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma stront?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɔ̃nt, AS: strõnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stroncjanit m.

 przym. strontowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Sr

Wiktionary


strontowy

stront


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący strontu

Wiktionary

Patrz:

stront

Powiązane:

 rzecz. stront m.

Wiktionary


strony

1. jedna z powierzchni książki, czasopisma, dokumentu, kartki;
2. powierzchnia ograniczająca jakąś bryłę; przestrzeń na krawędzi czegoś (np. szosy);
3. przeciwnik w procesie sądowym; uczestnik sporu; uczestnik układu;
4. forma czasownika;
5. umieszczone w internecie pod jednym adresem dane w postaci kompozycji tekstów, obrazów itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) okolica

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lp. i M., B. plural|strona.

Wiktionary

Strony (dwumiesięcznik) – opolskie pismo społeczno-kulturalne, ukazuje się nieregularnie od lat 90. jako kontynuacja miesięcznika „Opole”.

„Strony” prezentują twórczość pisarzy oraz publicystów regionu i kraju, a także omawiają interesujące zjawiska z dziedziny teatru, muzyki czy plastyki. Reaktywowane w 2009, wśród autorów pierwszego numeru po reaktywacji (1-2, 2009) znaleźli się m.in. Olga Tokarczuk, Józef Baran, Karol Maliszewski, Jacek Gutorow, Mieczysław Orski, Irena Wyczółkowska.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jestem nowy w tych stronach.

Wiktionary


strop

1. płaszczyznowy, poziomy element pomiędzy kondygnacjami budowli, pełniący funkcję użytkową;
2. górna powierzchnia wyrobiska podziemnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. bud. poziomy element konstrukcyjny budynku, najczęściej rozdzielający dwie kondygnacje;

 (1.2) geol. górna powierzchnia ograniczająca warstwę skalną

 (1.3) stpol. trop

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: stropić

Wiktionary

  • strop (budownictwo)
  • strop (lina) – pętla z liny; także: zawiesie
  • strop (geologia)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: strɔp, AS: strop

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stropodach m.

 przym. stropowy

Wiktionary


stropak

w górnictwie: ruda, której warstwa (ława) leży w górze pokładu


SJP.pl


stropić

przestarzale: zbić z tropu; speszyć


SJP.pl


stropieszyn

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Stropieszyn – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kazimierskim, w gminie Czarnocin
  • Stropieszyn – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Mycielin

Wikipedia


stropikalizować

nadać materiałom odporność na warunki tropikalne


SJP.pl


stropiony

przestarzale: zbić z tropu; speszyć


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zmęczony

Wiktionary


stropkowo

Stropkowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Zawidz. Ma status sołectwa. Leży nad Sierpienicą.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

2 września 2011 w miejscowości miał wypadek motocyklowy Jarosław Wałęsa. Trafił do szpitala w stanie ciężkim.

Wikipedia


stropodach

Stropodach – strop nad ostatnią kondygnacją budynku, który spełnia jednocześnie rolę dachu; jest to dach płaski. Cechą charakterystyczną takiego rozwiązania jest brak poddasza. Ze względów konstrukcyjnych i fizycznych (układ warstw) stropodachy dzielimy na:

  • stropodachy pełne – stosowane częściej w budownictwie przemysłowym.
  • stropodachy wentylowane – uważane za poprawne rozwiązanie dla budownictwa mieszkaniowego

Wikipedia


stropodachowy

przymiotnik od: stropodach


SJP.pl


stropowy

związany ze stropem, odnoszący się do stropu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od strop

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɔˈpɔvɨ, AS: stropovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strop m.

Wiktionary


stroskać

dawniej: stroskać się - zmartwić się, zaniepokoić się czymś


SJP.pl


stroszki

Stroszki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Nekla.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


stroszowice

Stroszowice (niem. Stroschwitz, 1936–1945 Straßendorf)– wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lewin Brzeski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Wikipedia


stroszyć

zwykle o włosach, piórach, sierści:
1. czynić sterczącym, stojącym;
2. stroszyć się - wznosić się, sterczeć


SJP.pl


stróż

1. ktoś, kto pilnuje czegoś; dozorca; strażnik; wartownik;
2. przenośnie: nieodstępny towarzysz, obrońca, opiekun


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba pilnująca np. budynku

Wiktionary

Stróż – obraz olejny namalowany przez polskiego malarza Henryka Rodakowskiego w 1868 roku, znajdujący się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: struʃ, AS: struš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stróża ż., stróżowa ż., stróżówka ż., stróżostwo n., stróżowanie n.

:: fż. stróżka ż.

 przym. stróżowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. cieć

Wiktionary


stróża

w dawnej Polsce: obowiązek pilnowania grodu


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 10, w tym 9 podstawowych
  • Stróża – część miasta Rudnik nad Sanem
  • Stróża – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Mietków
  • Stróża – wieś w woj. lubelskim, w pow. kraśnickim, w gminie Kraśnik
  • Stróża – wieś w woj. łódzkim, w pow. łódzki wschodnim, w gminie Andrespol
  • Stróża – osada leśna w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Rząśnia
  • Stróża – wieś w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Rząśnia
  • Stróża – wieś w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Dobra
  • Stróża – wieś w woj. małopolskim, w pow. myślenickim, w gminie Pcim
  • Stróża – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Ożarów

Wikipedia


strożęcin

Strożęcin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Raciąż.

Do 1954 roku istniała gmina Strożęcin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Małgorzaty w Gralewie.

Wikipedia


stróżewice

Stróżewice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Rzymskokatolicki i Kościół Ewangelicko-Augsburski.

Wieś sołecka - zobacz jednostki pomocnicze gminy Chodzież w BIP

Wikipedia


stróżewko

2 miejscowości w Polsce:

  • Stróżewko – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Radzanowo
  • Stróżewko – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. chodzieskim, w gminie Chodzież

Wikipedia


stróżewo

  • Stróżewo – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą
  • Stróżewo – wieś w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Bytoń
  • Stróżewo – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Załuski
  • Stróżewo – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież
  • Stróżewo – wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Pyrzyce

Wikipedia


stróżewski

nazwisko


SJP.pl


strózik

nazwisko


SJP.pl


stróżka

dawniej:
1. kobieta stróż;
2. żona dozorcy domu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. kobieta-stróż

 (1.2) daw. żona stróża

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polscee

Wg TERYT jest ich 4, w tym 3 podstawowe
  • Strużka – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Bobrowice
  • Strużka – osada w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Chojnice
  • Strużka – osada leśna w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Koczała
  • Strużka – część wsi Iwanowice w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Szczytniki

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈstruʃka, AS: struška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stróżowa ż., stróżówka ż., stróżowanie n., stróż mos.

Wiktionary


stróżostwo

praca osoby, która pilnuje porządku na jakimś terenie lub w jakimś budynku; dozorcostwo, dozorstwo


SJP.pl


stróżowa

dawniej: żona stróża; dozorczyni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. żona stróża

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Weszli do domu. Pani z trwogą zapytała stróża: co słychać? — i dowiedziała się, że nic. W mieszkaniu, stróżowa także powiedziała jej, że nic nie słychać, a chory drzemał.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stróż mos., stróża ż., stróżówka ż., stróżostwo n., stróżowanie n., stróżka ż.

 przym. stróżowski

Wiktionary


stróżować

przestarzałe:
1. pełnić obowiązki stróża, dozorcy;
2. pilnować, strzec czegoś (kogoś)


SJP.pl


stróżowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stróżować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stróżowa ż., stróż m., stróżka ż., stróżówka ż.

 czas. stróżować ndk.

Wiktionary


stróżówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce pracy stróża

Wiktionary

Stróżówka – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Gorlice.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszyscy potwierdzili, że w stróżówce świeciło się całą noc.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stróżowa ż., stróż ż., stróżka ż., stróżowanie n.

 czas. stróżować ndk.

Wiktionary


stróżyk

w łowiectwie: blaszka spustowa sideł kłusowniczych (cewki, samołówki itp.)


SJP.pl


strożyński

nazwisko


SJP.pl


strubicz

nazwisko


SJP.pl


strubno

Strubno – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Płoskinia.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.

W drugiej połowie XVIII wieku wieś należała do Albrechta Zygmunta von Zeigut-Stanisławskiego.

Wikipedia


struć

zaszkodzić czyjemuś zdrowiu


SJP.pl


strucel

1. podłużna, słodka bułka drożdżowa, nadziewana powidłami, makiem, owocami itp.; strucla;
2. potocznie: stary, bezużyteczny przedmiot lub pojazd; rząch, rzęch, grat, gruchot, rupieć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. zob. strucla.

 (1.2) przen. środ. mot. stary, pordzewiały samochód

Wiktionary

Strucla – wyrób ciastkarski; rodzaj pieczywa cukierniczego nietrwałego, w postaci podłużnej słodkiej bułki drożdżowej z nadzieniem.

Strucle często wypiekane są z ciasta zwiniętego w rulon, jak rolada. Spotyka się je również w formie zaplecionej, podobnie do chałki w warkocz (co ma odwoływać się do Dzieciątka Jezus zawiniętego w pieluszki).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Strucel poldek poszedł na żyletki, już nawet z popychu nie odpalał – siara kompletna, autobusem musiał jeździć – pojazdem dla szarej masy życiowych errorów!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strucla ż., strucelka ż.

 przym. struclowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) parch, sztrucel

Wiktionary


strucelka

zdrobnienie od: strucla


SJP.pl


strucla

podłużna, słodka bułka drożdżowa, nadziewana powidłami, makiem, owocami itp.; strucel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. podłużna słodka bułka drożdżowa, nadziewana masą makową lub powidłami;

Wiktionary

Strucla – wyrób ciastkarski; rodzaj pieczywa cukierniczego nietrwałego, w postaci podłużnej słodkiej bułki drożdżowej z nadzieniem.

Strucle często wypiekane są z ciasta zwiniętego w rulon, jak rolada. Spotyka się je również w formie zaplecionej, podobnie do chałki w warkocz (co ma odwoływać się do Dzieciątka Jezus zawiniętego w pieluszki).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mama upiekła dziś struclę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrut͡sla, AS: strucla

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strucel m.

:: zdrobn. strucelka ż.

 przym. struclowy

Wiktionary


struclowy

strucla


SJP.pl

Patrz:

strucla

strudel

bardzo cienkie, zwijane ciasto wypełnione jabłkami lub makiem, pieczone na maśle, podawane na ciepło


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. ciasto francuskie zawijane z jabłkami lub nadzieniem z sera bądź maku, pieczone w rondlu z dużą ilością masła;

Wiktionary

Strudel – kruche, wielowarstwowe ciasto deserowe (podobne do półfrancuskiego), najczęściej ze słodkim nadzieniem (jabłkowym, wiśniowym), posypywane cukrem pudrem lub polewane śmietaną, często podawane na ciepło.

Najstarszy przepis na strudel (niem. Millirahmstrudel) z 1696 znajduje się w Bibliotece Miasta Wiednia (niem. Wiener Stadtbibliothek) w postaci rękopisu. Ciasto ma korzenie w podobnych ciastach z Bliskiego Wschodu – np. baklawa z kuchni tureckiej. Popularne na terenach dawnych Austro-Węgier, Galicji, np. we Lwowie czy Krakowie. Kojarzony z kuchnią austriacką – wiedeńską. Stał się popularny w XVIII wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zjadłbym strudel z jabłkami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrudɛl, AS: strudel

Wiktionary

Powiązane:

 przym. strudlowy

Wiktionary


strudlowy

strudel


SJP.pl

Patrz:

strudel

strug

narzędzie stolarskie drewniane (rzadziej metalowe); hebel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. narzędzie stolarskie z wysuwanym ostrzem, używane do wyrównywania, wygładzania powierzchni drewna

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) D. lm. od: struga

Wiktionary

Strug, hebel (z niem. Höbel) – ręczne narzędzie do obróbki skrawaniem drewna i materiałów drewnopochodnych (płyty wiórowe, pilśniowe itp.). Strug składa się ze stalowego ostrza osadzonego w korpusie z drewna, metalu lub innych tworzyw.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: struk, AS: struk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struganie n., strugaczka ż., strugarka ż., strużka ż., wystruganie n., zastruganie n.

 czas. strugać ndk., wystrugać dk., zastrugać dk.

 przym. strugowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hebel; gw-pl|Górny Śląsk|hobel.

Wiktionary


struga

1. ciecz płynąca, lejąca się wąskim pasmem
2. mała rzeczka, strumień


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ciecz płynąca wąskim pasmem; płynąca, lejąca się woda, ciecz

 (1.2) geogr. mała rzeczka

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) D. lp. od: strug

forma czasownika.

 (3.1) 3. os. lp. ter. od: strugać

Wiktionary

  • struga – ciek, „mała rzeka”
  • struga – pojęcie z zakresu mechaniki płynów
  • struga inaczej dżet w astronomii
  • Struga – miasto w Macedonii Północnej
  • Struha, Struga – wieś na Ukrainie, w rejonie nowouszyckim obwodu chmielnickiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Struga cieczy spływała z góry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstruɡa, AS: struga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. strużka ż.

 przym. strugowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) potok, potoczek, strumyczek

Wiktionary


strugać

1. wygładzać powierzchnię czegoś drewnianego;
2. ścinać z drewna podłużne wióry w celu nadania mu odpowiedniego kształtu;
3. wycinać coś z drewna przy pomocy ostrego narzędzia;
4. ostrzyć koniec ołówka, kredki lub innego przedmiotu; zastrugiwać, temperować;
5. usuwać nożem lub obieraczką zewnętrzną warstwę; obierać, skrobać;
6. potocznie: udawać kogoś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) obrabiać drewno poprzez ścinanie podłużnych wiór

 (1.2) wygładzać drewno

 (1.3) wycinać, rzeźbić coś w drewnie ostrym narzędziem

 (1.4) pot. udawać kogoś

 (1.5) reg. ścinać wierzchnie warstwy

czasownik zwrotny niedokonany strugać się

 (2.1) rzad. być struganym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstruɡat͡ɕ, AS: strugać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strug, strugacz, strugaczka, struganie, strugarka, strugarnia, strugnica

 przym. strugarski, strugowy

 czas. wystrugać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciosać, heblować, ociosywać

 (1.3) rzeźbić, wycinać, wyrzynać

 (1.4) naśladować

 (1.5) obierać, skrobać

Wiktionary


strugacki

nazwisko, m.in. Arkadij i Boris Strugaccy - pisarze rosyjscy


SJP.pl

Arkadij Natanowicz Strugacki (Аркадий Натанович Стругацкий, ur. 28 sierpnia 1925 w Batumi, zm. 12 października 1991 w Moskwie) i Boris Natanowicz Strugacki (Борис Натанович Стругацкий, ur. 15 kwietnia 1933 w Leningradzie, zm. 19 listopada 2012 w Petersburgu) – rosyjscy pisarze science fiction, bracia, piszący wspólnie i krytycy fantastyki.

Braci Strugackich zalicza się do klasyków światowej fantastyki. Zdobyli ogromną popularność zarówno w swej ojczyźnie, jak i poza jej granicami.

Wikipedia


strugacz

osoba zawodowo obsługująca strugarkę


SJP.pl


strugaczka

potocznie: narzędzie do ostrzenia ołówków i kredek; temperówka, ostrzałka, strugawka, podstrugiwaczka, zastrugaczka, ostrzynka, strugarka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) (dial. małopolski) techn. przyrząd do ostrzenia

Wiktionary

Temperówka – niewielki przyrząd służący do temperowania (ostrzenia) przyrządów kreślarskich, np. ołówków, kredek. Temperówki ręczne najczęściej mają niewielkie ostrze umieszczone w uchwycie ze stożkowym otworem. Włożenie ołówka do tego otworu i obracanie go w nim powoduje skrawanie cienkiego wióra z drewnianej oprawy ołówka z jednoczesnym kształtowaniem – ostrzeniem – jego grafitowego rdzenia. Istnieją także temperówki, w których ołówek obracany jest przy pomocy specjalnej przekładni napędzanej ręczną korbką lub niewielkim silniczkiem elektrycznym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. strug mrz.

 czas. strugać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) temperówka

Wiktionary


struganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strugać.

Wiktionary

Struganie, gwarowo heblowanie - metoda obróbki skrawaniem polegająca na wiórowym usuwaniu materiału przez jednoostrzowe narzędzie wykonujące ruch prostoliniowy przerywany.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. strugać ndk.

 rzecz. strug mrz.

Wiktionary


struganka

rzadko: wystrugany przedmiot


SJP.pl


strugarka

1. maszyna do obróbki płaszczyzn i powierzchni metalowych;
2. ręczne narzędzie do wygładzania powierzchni drewna; heblarka;
3. ręczne narzędzie do korowania i strugania powierzchni drewna; korownik, okrzesywaczka;
4. potocznie: narzędzie do ostrzenia ołówków i kredek; temperówka, ostrzałka, strugawka, podstrugiwaczka, zastrugaczka, ostrzynka, strugaczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) masz. obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn,

Wiktionary

Strugarka – obrabiarka do obróbki skrawaniem płaszczyzn.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dłutownica to typ strugarki pionowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: struˈɡarka, AS: strugarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strug mrz.

 czas. strugać ndk., wystrugać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|abrychta, abrychtmaszina.

Wiktionary


strugarnia

1. pomieszczenie przeznaczone do strugania tarcicy;
2. maszyna do strugania; strugarka


SJP.pl


strugarski

dotyczący strugania


SJP.pl


strugawka

potocznie: narzędzie do ostrzenia ołówków i kredek; temperówka, ostrzałka, strugaczka, podstrugiwaczka, zastrugaczka, ostrzynka, strugarka


SJP.pl


strugała

1. wygładzać powierzchnię czegoś drewnianego;
2. ścinać z drewna podłużne wióry w celu nadania mu odpowiedniego kształtu;
3. wycinać coś z drewna przy pomocy ostrego narzędzia;
4. ostrzyć koniec ołówka, kredki lub innego przedmiotu; zastrugiwać, temperować;
5. usuwać nożem lub obieraczką zewnętrzną warstwę; obierać, skrobać;
6. potocznie: udawać kogoś


SJP.pl


strugienice

Strugienice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Zduny.

Wikipedia


struk

nazwisko


SJP.pl


strukczaszy

dworzanin, obsługujący przy stole podczas uczty wyłącznie władcę


SJP.pl

Strukczaszy (trukczaszy) – tytularny urzędnik dworski, później urząd ziemski i jedynie tytuł honorowy.

Jako urząd znany od XV wieku i pierwotnie określający dworzanina usługującego królowi (księciu) podczas uczty. Nazwa wywodzona od niemieckiego Truchsess (dosłownie: „ten, co drużynie [trucht] miejsce [przy stole] znaczy”) wskazuje, że do jego obowiązków należało nie tylko wyręczanie krajczego, ale i zastawianie stołu wraz z wyznaczaniem miejsc biesiadnikom według ich godności. Choć nierzadko uznawany za synonim krajczego, Gloger uważa go raczej za odpowiednik stolnika.

Wikipedia


struktura

układ i wzajemne zależności poszczególnych elementów stanowiących pewną całość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stały układ i wzajemne relacje elementów stanowiących całość

Wiktionary

Struktura (łac. structura „budowa, sposób budowania”):

1. rozmieszczenie elementów składowych danego układu i zespół relacji (wzajemnych powiązań) między tymi elementami, charakterystyczny dla tego układu; sposób, w jaki części pewnej całości są powiązane ze sobą. Struktura jest tym, co nadaje całości jedność; jest stałym elementem zorganizowanej całości.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez cały rok policja usiłowała rozgryźć strukturę siatki przestępczej.

 (1.1) Struktury białek są często bardzo skomplikowane.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strukˈtura, AS: struktura

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strukturalizm m., strukturalista m., strukturalistka ż., strukturalizacja ż., strukturyzacja ż., strukturalizowanie n.

 czas. strukturalizować

 przym. strukturalny, strukturowy, strukturalistyczny, strukturalizacyjny

 przysł. strukturalnie, strukturalistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budowa

Wiktionary


strukturalistka

strukturalista


SJP.pl

Patrz:

strukturalista

strukturalistyczny

dotyczący strukturalizmu


SJP.pl


strukturalizacja

wyodrębnienie struktury czegoś lub przypisanie czemuś jakiejś struktury - ściśle określonego układu wynikającego z połączenia elementów jakiejś całości; strukturyzacja


SJP.pl

Strukturalizacja – proces badawczy polegający na właściwym ukształtowaniu i stworzeniu hierarchii struktur. Wybrany przez siebie materiał należy uporządkować tak, by doprowadzić jednocześnie do wyodrębnienia w miarę logicznych układów, które powinny pomiędzy sobą zawierać pewne zgodne elementy i związki. Dzięki zastosowaniu strukturalizacji powstaje m.in. program nauczania oraz podręcznik edukacyjny.

Wikipedia


strukturalizacyjny

dotyczący strukturalizacji


SJP.pl


strukturalizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. nauk. szt. interdyscyplinarny nurt filozoficzno-naukowy zajmujący się analizą struktury zjawisk, a nie ich genezą ani funkcją;

Wiktionary

Strukturalizm (z łac. structura) – nazwa różnych kierunków, występujących we współczesnych dyscyplinach naukowych zajmujących się analizą struktury badanych zjawisk, a nie ich genezą czy funkcją.

  • strukturalizm (architektura)
  • strukturalizm (filozofia)
  • strukturalizm (językoznawstwo)
  • strukturalizm (psychologia)
  • strukturalizm (socjologia)
  • strukturalizm (sztuka)
  • strukturalizm w badaniach literackich
  • strukturalizm – w dydaktyce, teoria doboru treści nauczania

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój mąż, jako ideologiczny zwolennik strukturalizmu, pozwolił Kubusiowi rozkręcić blender na części.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struktura ż., strukturalista m., strukturalistka ż., strukturalizacja ż., strukturyzacja ż., strukturalizowanie n.

 czas. strukturalizować

 przym. strukturalny, strukturowy, strukturalistyczny, strukturalizacyjny

 przysł. strukturalnie, strukturalistycznie

Wiktionary


strukturalizować

wyodrębniać strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; strukturyzować


SJP.pl


strukturalizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strukturalizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strukturalizować ndk.

 rzecz. strukturalizm mrz., struktura ż.

Wiktionary


strukturalnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób odnoszący się do struktury

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hemiceluloza jest bliska chemicznie i strukturalnie celulozie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strukturalizm mrz., struktura ż.

 przym. strukturalny

Wiktionary


strukturalny

uwzględniający wzajemne relacje poszczególnych elementów; odnoszący się do budowy czegoś; wynikający ze struktury


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący struktury

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struktura ż., strukturalizacja ż., strukturalizm mrz.

 czas. strukturalizować ndk.

 przysł. strukturalnie

Wiktionary


strukturotwórczy

mający wpływ na powstawanie struktur


SJP.pl


strukturować

rzadko: wyodrębniać strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; strukturalizować, strukturyzować


SJP.pl


strukturowy

struktura


SJP.pl

Patrz:

struktura

strukturyzacja

wyodrębnienie struktury czegoś lub przypisanie czemuś jakiejś struktury - ściśle określonego układu wynikającego z połączenia elementów jakiejś całości; strukturalizacja


SJP.pl


strukturyzować

wyodrębniać strukturę czegoś lub przypisywać czemuś jakąś strukturę - ściśle określony układ wynikający z połączenia elementów jakiejś całości; strukturalizować, strukturować


SJP.pl


struma

powiększony gruczoł tarczycy; wole


SJP.pl

Struma, starożytny Strymon (bułg. Струма, gr. Στρυμόνας – Strimonas) – rzeka w zachodniej Bułgarii i w północnej Grecji, w zlewisku Morza Egejskiego. Długość – 415 km (290 km w Bułgarii, 125 km w Grecji), powierzchnia zlewni – 10 797 km² (w Bułgarii, oprócz tego niewielkie obszary Grecji i Macedonii Północnej), średni przepływ 76,167 m³/s (w Marino Pole).

Wikipedia


strumektomia

operacyjne usunięcie tarczycy


SJP.pl


strumień

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. hydrol. mały naturalny ciek wodny;

 (1.2) ciecz lejąca się wąskim pasmem

 (1.3) przen. duża ilość poruszających się osób lub rzeczy

 (1.4) inform. transmisja dostarczająca na życzenie skompresowane dane multimedialne przez Internet

Wiktionary

Strumień (strumyk) – mały naturalny ciek, zazwyczaj uchodzący do rzeki. Strumienie płyną w terenie o różnicowanej rzeźbie, w wąskim, płytkim korycie o niewielkim spadku i zlewni na ogół nieprzekraczającej 20 km². W Polsce są najczęściej spotykane na pogórzach i w najwyższych partiach pojezierzy. Strumienie okresowe mogą powstawać po silnych opadach deszczu, roztopach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W górach, między skałami płynie wartki strumień.

 (1.2) Z pękniętej rynny leci strumień wody.

 (1.3) Ze wsi do miast napływał nieprzerwany strumień ludzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrũmʲjɛ̇̃ɲ, AS: strũmʹi ̯ė̃ń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strumienica ż.

:: zdrobn. strumyk m., strumyczek m.

 przym. strumieniowy, strumienicowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strumyk, rzeczka, potok, struga

 (1.2) struga, strużka

 (1.3) potok

Wiktionary


strumieniak

1. rodzaj ssaków z rodziny chomikowatych;
2. gatunek ryby akwariowej z rzędu karpieńcokształtnych


SJP.pl

Strumieniak (Rheomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Wikipedia


strumienianin

mieszkaniec Strumienia (miasta w Polsce)


SJP.pl


strumienianka

mieszkanka Strumienia (miasta w Polsce)


SJP.pl


strumienica

urządzenie do przenoszenia cieczy, gazu lub ciała sypkiego, niemające części ruchomych; dzieli się na ejektory i iniektory


SJP.pl

Strumienica lub inżektor – urządzenie do przenoszenia cieczy, zawiesin, ciał sypkich oraz gazów. Strumienica musi być zasilana przez pompę, sprężarkę, lub parą z kotła. Działanie strumienicy polega na wytworzeniu różnicy ciśnień pomiędzy ciśnieniem w zbiorniku ssawnym a ciśnieniem w komorze tłocznej.

Wikipedia


strumieniomierz

przyrząd do pomiaru zmian strumienia magnetycznego


SJP.pl


strumieniować

o wodach opadowych: spływać strumieniami po zboczach w czasie ulewy


SJP.pl


strumieniowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strumieniować.

Wiktionary

Media strumieniowe (ang. streaming) – technika dostarczania informacji multimedialnej przez Internet, od dostawcy transmisji strumieniowej do użytkownika, w sposób nieprzerywany. Media strumieniowe opierają się na transmisji skompresowanych danych multimedialnych. Nie należy mylić mediów strumieniowych z multimedialnymi formatami plików (AVI).

Wikipedia

Powiązane:

 czas. strumieniować ndk.

Wiktionary


strumieniówka

Strumieniówka (Locustella fluviatilis) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny świerszczaków (Locustellidae). Nie jest zagrożony.

Wikipedia


strumienno

2 miejscowości w Polsce:

  • Strumienno – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Krosno Odrzańskie
  • Strumienno – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Bierzwnik

Wikipedia


strumieński

przymiotnik od: Strumień (miasto)


SJP.pl


strumiński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Emil Strumiński – polski oficer
  • Józef Strumiński – polski specjalista w dziedzinie farbiarstwa, działacz PTTK
  • Józef Strumiński – polski aktor i reżyser teatralny, malarz

Wikipedia


strumph-wojtkiewicz

nazwisko


SJP.pl


strumyczek

zdrobnienie od: strumyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pieszcz. zdrobn. od: strumień

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zosiu, przemyj sobie kolanko w strumyczku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strumień mrz., strumyk mrz.

 przym. strumieniowy, strumienicowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strumyk

Wiktionary


strumycznik

strumycznik zwyczajny - gatunek owada z rzędu sieciarek


SJP.pl

Strumycznik zwyczajny (Osmylus fulvicephalus) – gatunek sieciarki z rodziny strumycznikowatych (Osmylidae). Występuje w strefie umiarkowanej i ciepłej Europy. Jest jedynym występującym w Europie przedstawicielem tej rodziny. W Polsce jest rozprzestrzeniony na obszarze całego kraju.

Wikipedia


strumyk

1. niewielki strumień; rzeczka;
2. mała strużka jakiejś cieczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od strumień

 (1.2) mały strumień

 (1.3) strużka cieczy

Wiktionary

  • Strumyk – strumień, dopływ Słupi

2 miejscowości w Polsce:

  • Strumyk – wieś w woj. dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Góra
  • Strumyk – wieś w woj. wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Kramsk

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Między pagórkami wił się strumyk.

 (1.3) Strumyki deszczu ściekały po szybie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrũmɨk, AS: strũmyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strumień m.

:: zdrobn. strumyczek m.

 przym. strumieniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strumyczek

 (1.2) rzeczka, strużka, przest. ponik

Wiktionary


strumykowy

strumyk


SJP.pl

Patrz:

strumyk

struna

sprężysta nić odpowiednio naciągnięta, stanowiąca źródło dźwięku w instrumentach strunowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. naciągnięta sprężysta nić, będąca źródłem dźwięku w instrumentach strunowych;

 (1.2) sport. elastyczna nić z jelit bydlęcych lub z tworzywa sztucznego, używana do wyrobu rakiet tenisowych

 (1.3) bud. sprężający element konstrukcyjny

 (1.4) zob. struna grzbietowa.

 (1.5) zob. struna głosowa.

 (1.6) zob. struna kosmiczna.

Wiktionary

Struna – źródło dźwięku (wibrator) w chordofonach (instrumentach strunowych). Struny mogą być wykonane z metalu, włókien naturalnych (m.in. jedwab), tworzywa sztucznego (przeważnie nylon), lub odpowiednio spreparowanych jelit zwierzęcych (instrumenty smyczkowe).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈstrũna, AS: strũna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strunowiec mzw., podstrunnik mrz., strunowce lm nm.

 przym. strunny, strunowy

 przysł. strunowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) linka

Wiktionary


struniak

nowotwór łagodny umiejscowiony najczęściej w okolicy krzyżowo-ogonowej


SJP.pl

Struniak (łac. chordoma, ang. chordoma) – rzadki, wolnorosnący nowotwór złośliwy, wywodzący się z pozostałości struny grzbietowej. Pozostałości struny znajdują się najczęściej na stoku (clivus) kości potylicznej i w okolicy krzyżowo-guzicznej, i tam też najczęściej rozwija się struniak. Guz trzykrotnie częściej występuje u mężczyzn. Rozwija się zazwyczaj w średnim wieku, najczęściej w 4. dekadzie życia. W Stanach Zjednoczonych zapadalność roczną na struniaka szacuje się na 1:1 000 000, co daje 300 nowych zachorowań co roku w tym kraju.

Wikipedia


strunka

zdrobnienie od: struna


SJP.pl


strunnik

część instrumentu strunowego, służąca do zaczepiania strun; strunociąg


SJP.pl

Wikipedia


strunny

przymiotnik

 (1.1) daw. wydobywający się ze strun

 (1.2) daw. mający struny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struna ż.

Wiktionary


strunobeton

w budownictwie: beton sprężony


SJP.pl

Konstrukcja sprężona – konstrukcja żelbetowa, w której w sposób celowy i kontrolowany wprowadza się siły wewnętrzne przeciwdziałające efektom takim jak odkształcenia i rysy, wywoływanym przez obciążenia zewnętrzne.

Wikipedia


strunociąg

Wikipedia


strunogębe

typ bezkręgowych, morskich zwierząt wtóroustych; prastrunowce, półstrunowce, przedstrunowce, szparoskrzelne


SJP.pl

Półstrunowce (Hemichordata, z gr. hemi – pół + chorda – struna), przedstrunowce (Protochordata), strunogębe (Stomochordata), szparoskrzelne (Branchiotremata) – typ bezkręgowych, morskich zwierząt wtóroustych o cechach morfologicznych zbliżonych do strunowców (stąd nazwa typu), natomiast w rozwoju zarodkowym wykazujących cechy wspólne ze szkarłupniami. Występują wyłącznie w wodach morskich, głównie pełnosłonych, najczęściej w strefie dennej. Są wśród nich organizmy wolno żyjące i osiadłe, często kolonijne, tylko nieliczne pływają. Żywią się detrytusem i drobnymi organizmami morskimi.

Wikipedia


strunowce

najbogatszy typ zwierząt wtóroustych, obejmujący około 44 tys. gatunków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Chordata|Bateson|ref=tak., typ wtóroustych z królestwa zwierząt;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: strunowiec

Wiktionary

Strunowce (Chordata, od gr. i łac. chorda – struna) – zwierzęta dwubocznie symetryczne, wtórouste, które na jednym z etapów rozwoju osobniczego mają następujące sześć charakterystycznych cech budowy:

  • struna grzbietowa (wewnętrzny, tkankowy szkielet osiowy; ma postać elastycznego pręta, u dorosłych ryb i płazów jest obecna w postaci szczątkowej między trzonami kręgów, a u ptaków i ssaków całkowicie zanika),
  • cewka nerwowa po stronie grzbietowej, nad struną grzbietową (odwrotnie w stosunku do bezkręgowców),
  • gardziel przebita szczelinami skrzelowymi (u lądowych strunowców część z nich zanika, a część zostaje przekształcona w inne formy),
  • układ pokarmowy pomiędzy układem nerwowym a sercem,
  • serce po brzusznej stronie,
  • umięśniony ogon, znajdujący się za odbytem i służący do poruszania się (czasem zanika, np. u człowieka).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najbardziej bazalną grupą strunowców są osłonice.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struna ż., strunowiec mzw.

Wiktionary


strunowiec

przedstawiciel najbogatszego typu zwierząt wtóroustych, u których w stadium zarodkowym lub przez całe życie występuje struna grzbietowa


SJP.pl


strunówka

potocznie: torebka foliowa z zamknięciem strunowym; woreczek strunowy


SJP.pl


strunowy

przymiotnik

 (1.1) przym. od struna

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strũˈnɔvɨ, AS: strũnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struna ż.

Wiktionary


strup

sucha pokrywa na ranach i uszkodzeniach ciała, powstająca ze skrzepłej wydzieliny; strupień


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. sucha pokrywa na ranach i uszkodzeniach ciała, powstająca ze skrzepłej wydzieliny;

Wiktionary

Strup (łac. crusta) – w dermatologii, wykwit powstały wskutek zasychania płynu wysiękowego, treści ropnej lub krwi na powierzchni pęcherzyków i pęcherzy, owrzodzeń bądź nadżerek, albo ran.

Pod warstwą strupów zachodzi proces gojenia – im proces gojenia jest bardziej zaawansowany, tym przyleganie strupa do podstawy jest luźniejsze. Po odpadnięciu strupa pozostaje czasowe przebarwienie, lub jeśli pod powierzchnią strupa było owrzodzenie – pozostaje blizna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: strup, AS: strup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. strupek m.

Wiktionary


strupek

niewielki strup


SJP.pl


strupiasty

w medycynie: mający postać strupa, pokryty strupami


SJP.pl


strupiały

taki, który strupiał (stał się trupem, zamarł, zmartwiał)


SJP.pl


strupice

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe
  • Strupice – część miasta Jelenia Góra
  • Strupice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Chojnów
  • Strupice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. ostrowieckim, w gminie Waśniów

Wikipedia


strupieć

1. stać się trupem, umrzeć;
2. przenośnie: zamrzeć, znieruchomieć, np. z przerażenia


SJP.pl


strupiechów

Strupiechów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Wierzbno. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika w Czerwonce Liwskiej.

Wikipedia


strupień

sucha pokrywa na ranach i uszkodzeniach ciała, powstająca ze skrzepłej wydzieliny; strup


SJP.pl


strupieszałość

zgrzybiałość, martwota, bezruch


SJP.pl


strupieszały

1. prawie martwy;
2. o poglądach, ideach itp.: zacofany, skostniały, nieaktualny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) prawie martwy, obumierający ze starości

 (1.2) nieaktualny, starodawny

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Kto zdecydował politycznie? – strupieszały rząd londyński, gromada karierowiczów, która chciała Churchillowi się przypodobać, a która wykazała jedynie, że zapomniała Jałtę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstrupʲjɛˈʃawɨ, AS: strupʹi ̯ešau̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strupieszenie n., strupieszałość ż.

 czas. strupieszeć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przeżyty, skostniały, nienowoczesny

Wiktionary


strupieszczenie

wysychanie narządów wewnętrznych i skóry zwłok znajdujących się przez długi okres czasu w suchym, gorącym środowisku, np. na pustyni; strupieszenie, mumifikacja


SJP.pl

Mumifikacja (łac. mumificatio) – proces konserwacji zwłok zapobiegający rozkładowi. Oprócz mumii ludzkich na całym świecie znajdowane są mumie zwierzęce (głównie w Egipcie), były one robione tak samo jak ludzkie. Cel ich powstania to oddawanie czci bogom.

Wikipedia


strupieszeć

popaść w martwotę, bezruch, marazm; zgrzybieć


SJP.pl


strupieszenie

wysychanie narządów wewnętrznych i skóry zwłok znajdujących się przez długi okres czasu w suchym, gorącym środowisku, np. na pustyni; strupieszczenie, mumifikacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) samoistny proces wysychania zwłok

Wiktionary

Mumifikacja (łac. mumificatio) – proces konserwacji zwłok zapobiegający rozkładowi. Oprócz mumii ludzkich na całym świecie znajdowane są mumie zwierzęce (głównie w Egipcie), były one robione tak samo jak ludzkie. Cel ich powstania to oddawanie czci bogom.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. trupieszenie n.

 czas. ukatrupić, strupieszeć dk., trupieszeć ndk.

 przym. strupieszały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mumifikacja

Wiktionary


struposz

choroba drzew, krzewów i owoców, powodująca obumieranie i martwicę roślin oraz owoców


SJP.pl


strupowaty

mający wiele strupów, pokryty strupami


SJP.pl


struś

duży, nielotny ptak o ciemnym upierzeniu występującym na tułowiu i (częściowo) szyi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. duży ptak nielotny z rodziny strusiowatych;

Wiktionary

Strusie, strusiowate – monotypowy rząd (Struthioniformes) oraz rodzina (Struthionidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W niektórych zakątkach Polski można trafić na hodowle strusi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: struɕ, AS: struś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strusina ż., strusiątko n., strusiowate nmos., strusię n., strusiarnia ż.

:: fż. strusica ż.

 przym. strusi, strusiowaty

Wiktionary


strusi

struś; strusiowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze strusiem, dotyczący strusia

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) taki, który należy do strusia

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od struś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstruɕi, AS: struśi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struś m., strusica ż., strusina ż., strusię n., strusiątko n., Struś m./ż., strusiarnia ż., strusiowate nmos.

 przym. strusiowaty

Wiktionary


strusiarnia

pomieszczenie dla strusi


SJP.pl


strusiątko

zdrobnienie od: strusię


SJP.pl


strusica

samica strusia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. samica strusia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po wybiegu spacerowała strusica z młodym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strusiarnia ż., strusina ż., strusiątko n., strusię n., strusiowate nmos.

:: fm. struś m.

 przym. strusi, strusiowaty

Wiktionary


strusię

młode strusia


SJP.pl


strusina

mięso strusie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. mięso ze strusia

 (1.2) kulin. potrawa ze strusiny (1.1)

Wiktionary

Strusina – największa pod względem ludności dzielnica Tarnowa. Na koniec 2022 roku osiedle Strusina liczyło 12 959 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na całym świecie strusina uznawana jest za przysmak, a w Polsce nie chcą jeść. Pan Kocik osobiście degustował strusie mięso.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struś m., strusica ż., strusiątko n., strusię n., strusiowate nmos., strusiarnia ż.

 przym. strusi, strusiowaty

Wiktionary


strusiński

nazwisko


SJP.pl


strusiowate

rząd oraz rodzina ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych; strusie


SJP.pl

Strusie, strusiowate – monotypowy rząd (Struthioniformes) oraz rodzina (Struthionidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.

Wikipedia


strusiowaty

o cechach strusiowatych (rząd oraz rodzina ptaków)


SJP.pl


strusiowy

struś; strusi


SJP.pl


struski

nazwisko


SJP.pl


struszewo

Struszewo (kaszub. Strëszewò, niem. Strussow) – wieś kaszubska w Polsce położona na Pojezierzu Bytowskim, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Borzytuchom.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


strut

kulisty twór w żołądku przeżuwaczy (np. kóz, krów), powstający z niestrawnych cząstek pokarmu oraz połkniętej w czasie linienia sierści; bezoar


SJP.pl

Strut – dziesiąty album studyjny amerykańskiego wokalisty Lenny’ego Kravitza, który został wydany 23 września 2014 roku pod szyldem wytwórni Roxie Records założonej przez samego artystę.

Wikipedia


strutiozaur

rodzaj roślinożernego dinozaura z rodziny nodozaurów; pleuropelt


SJP.pl

Wikipedia


struty

zaszkodzić czyjemuś zdrowiu


SJP.pl


struwać

potocznie: szkodzić czyjemuś zdrowiu przez podawanie niewłaściwego pokarmu


SJP.pl


struwit

minerał, uwodniony fosforan amonowo-magnezowy


SJP.pl

Struwit lub też guanit (fosforan magnezowo-amonowy) – mineralny, nieorganiczny związek chemiczny, opisany po raz pierwszy w 1845 roku.

Wikipedia


struwitowy

struwit


SJP.pl

Patrz:

struwit

struzik

nazwisko


SJP.pl


strużka

mała struga, strumyk; strużyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: struga

 (1.2) mała struga

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polscee

Wg TERYT jest ich 4, w tym 3 podstawowe
  • Strużka – wieś w woj. lubuskim, w pow. krośnieńskim, w gminie Bobrowice
  • Strużka – osada w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Chojnice
  • Strużka – osada leśna w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Koczała
  • Strużka – część wsi Iwanowice w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Szczytniki

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈstruʃka, AS: struška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. struga ż., strug mrz.

 przym. strugowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szczurek.

Wiktionary


strużki

wióry, strużyny


SJP.pl

Strużki – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Osiek. Leży przy drodze krajowej nr 79.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Do 1954 roku Strużki były siedzibą (urzędem) gminy Tursko Wielkie.

Wikipedia


strużkobeton

beton uzyskany z zaprawy cementowej, strużek (wiórków) drzew iglastych i wody; beton strużkowy


SJP.pl


strużnica

Strużnica (niem. Neu Fischbach – Nowy Rybi Potok) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, powiecie karkonoskim, gminie Mysłakowice, w Rudawach Janowickich, w Sudetach Zachodnich.

W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie jeleniogórskim.

Strużnica była kolonią Karpnik. Nazwa pochodzi od potoku w którym było bardzo dużo pstrągów.

Wikipedia


strużnik

mieniak strużnik - dzienny motyl z rodziny rusałkowatych


SJP.pl


strużok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. siennik

Wiktionary


strużycki

nazwisko


SJP.pl


strużyna

strużka;
1. mała struga, strumyk;
2. (zwykle w liczbie mnogiej) odpadki powstałe podczas obróbki metalu, drewna itp.; ostrużyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. zwykle lm. strużyny, odpad, wiór powstający przy struganiu

Wiktionary

  • strużyna - odpadki powstałe przy obróbce drewna, metalu itp. w postaci wiórów

Wikipedia


strużyński

nazwisko


SJP.pl


strużyny

wióry, strużki


SJP.pl

Strużyny (niem. Flußvorwerk) – osada w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Bledzew. Wchodzi w skład sołectwa Goruńsko.

W latach 1975–1998 osada położona była w województwie gorzowskim.

Wikipedia


strwiąż

rzeka w dorzeczu Dniestru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka we wschodniej Polsce i na zachodniej Ukrainie, lewy dopływ Dniestru;

Wiktionary

Strwiąż (ukr. Стривігор lub Стрв'яж Strywihor lub Strw'jaż) – rzeka w południowo-wschodniej Polsce i na zachodniej Ukrainie, w dorzeczu Dniestru (zlewisko Morza Czarnego). Długość – 94 km, powierzchnia zlewni – 955 km², z tego 193 km² w Polsce. Źródła w Polsce, w Górach Sanocko-Turczańskich, w okolicach Ustrzyk Dolnych. Płynie na północny wschód, w okolicach Sambora wypływa na teren Kotliny Naddniestrzańskiej. Przyjmuje swój największy dopływ Błażiwkę, skręca na południowy wschód i w okolicy wsi Chłopczyce uchodzi do Dniestru.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: str̥fʲjɔ̃w̃ʃ, AS: str̦fʹi ̯õũ̯š

Wiktionary


strwolotka

ryba z rzędu okoniokształtnych zamieszkująca tropikalne rejony oceanów


SJP.pl

Strwolotka ( Dactylopterus volitans) – gatunek ryby z rodziny strwolotkowatych (Dactylopteridae).

Wikipedia


strych

przestrzeń nad najwyższym stropem lub sklepieniem, pod pokryciem dachowym, jako najwyższa kondygnacja budynku; poddasze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. pomieszczenie w niektórych budynkach, znajdujące się pod samym dachem;

Wiktionary

  • strych – przestrzeń pod więźbą dachową budynku, zazwyczaj o przeznaczeniu gospodarczym (schowek, suszarnia, pralnia itp.)

2 miejscowości w Polsce:

  • Strych – wieś w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Kaliska
  • Strych – wieś w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Maciejowice.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Matka zabroniła dzieciom bawić się na strychu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɨx, AS: stryχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. stryszek m.

 przym. strychowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poddasze; reg. pozn. łódź|góra., gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|wyrch.

Wiktionary


strychalski

nazwisko


SJP.pl


strycharski

nazwisko


SJP.pl


strycharz

ceglarz, rzemieślnik wyrabiający dachówki


SJP.pl

Strycharz, ceglarz, cegielnik – rzemieślnik wyrabiający cegły. Forma żeńska – strycharka – pracownica cegielni wyrabiająca cegły ręcznie.

Też przyrząd do wyrównywania gliny w formie, rodzaj deseczki, zwany był strychulcem.

Wikipedia


strychnina

jeden z najbardziej toksycznych alkaloidów o niezwykle gorzkim smaku, wykorzystywany jako trutka na szczury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. toksykol. silnie toksyczny alkaloid występujący w nasionach kulczyby;

Wiktionary

Strychnina – organiczny związek chemiczny, alkaloid występujący w nasionach kulczyby wroniego oka, posiadający silne właściwości toksyczne (LD50=16 mg/kg szczur, śmiertelne dawki doustne zarejestrowane dla dorosłych ludzi są rzędu 30–120 mg, choć znany jest przypadek przeżycia po spożyciu 3,75 g).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Badanie ujawniło symptomy zatrucia strychniną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɨxʲˈɲĩna, AS: stryχʹńĩna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. strychninowy

Wiktionary


strychninowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z strychniną, dotyczący strychniny, zawierający strychninę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strychnina ż.

Wiktionary


strychować

czasownik

 (1.1) stpol. muskać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɨˈxɔvat͡ɕ, AS: stryχovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strychówka ż., strychowanie n.

Wiktionary


strychowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strychować.

Wiktionary

Strychowanie – ocieranie jednej o drugą wewnętrznych części kończyn przednich lub tylnych w ruchu u konia, prowadzące do uszkodzenia pęcin. Jest rezultatem niewłaściwego sposobu poruszania się konia. Aby uchronić wierzchowca przed strychowaniem, zakłada się mu ochraniacze lub bawełniane bandaże chroniące pęciny.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. niestrychowanie n.

 czas. strychować ndk.

Wiktionary


strychówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. pędzel do smarowania chleba wodą przed włożeniem do pieca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɨˈxufka, AS: stryχufka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strychować ndk.

Wiktionary


strychowy

przymiotnik od: strych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze strychem, dotyczący strychu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strych mrz., stryszek mrz.

Wiktionary


strychulec

ochraniacz zakładany na staw pęcinowy konia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ochraniacz zakładany na pęciny zwierzętom pociągowym i wierzchowym dla zapobieżenia kaleczeniu („strychowaniu”)

 (1.2) deseczka do usuwania nadmiaru towarów sypkich, np. zboża, poprzez przesuwanie jej po krawędzi naczynia - miary

 (1.3) deseczka lub naprężony sznurek do obcięcia nadmiaru materiału, przesuwany po krawędzi formy do wyrobu cegieł, oraz wygładzania powierzchni cegły w czasie jej formowania

 (1.4) łow. krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɨˈxulɛt͡s, AS: stryχulec

Wiktionary


stryczek

1. sznur z pętlą stosowany do wieszania skazańców;
2. potocznie: kara śmierci przez powieszenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. sznur zakończony pętlą zakładaną na szyję skazanym na śmierć przez powieszenie

 (1.2) książk. przen. śmierć przez powieszenie

 (1.3) daw. mors. na statku: odcinek liny zakończony z obu stron węzłami zawiązanymi w oka; także. odcinek łańcucha zakończony pierścieniami

Wiktionary

Powieszenie (łac. suspensio) – kara śmierci wykonywana poprzez uśmiercenie skazańca pętlą zawiązaną na jego szyi, która zaciska się pod jego własnym ciężarem, podczas zwisania z wysokości. Jedna z najstarszych metod egzekucji, wykonywana najczęściej na szubienicy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kat założył mordercy stryczek na szyję.

 (1.2) Za zdradę czeka was stryczek!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɨt͡ʃɛk, AS: stryček

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zob. powieszenie.

Wiktionary


stryczny

przymiotnik

 (1.1) stpol. stryjeczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stryjec mos., stryj m., stryjek m., stryjenka ż., stryjna ż., stryjostwo n., stryk m.

 przym. stryjeczny, stryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stryjeczny, stryjny

Wiktionary


stryczowice

Stryczowice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Waśniów.

Wieś w województwie sandomierskim była własnością Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła (Sierotki) w latach 1576–1578. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez miejscowość przepływa rzeczka Garbatka.

Wikipedia


strydulacja

wydawanie dźwięków przez wiele zwierząt bezkręgowych podczas pocierania różnych części ciała


SJP.pl

Strydulacja (stridulatio) – wydawanie dźwięków poprzez pocieranie różnych części ciała. Wiele zwierząt bezkręgowych, głównie owady, skorupiaki i pajęczaki, wykształciło wyspecjalizowane aparaty strydulacyjne – najczęściej znajdują się na skrzydłach i odnóżach.

Wikipedia


strydulacyjny

aparat strydulacyjny - narząd umożliwiający bezkręgowcom (głównie owadom i pajęczakom) wydawanie dźwięków poprzez pocieranie swoich części ciała


SJP.pl


stryfić

potocznie: przestraszyć się; zestrachać się


SJP.pl


stryj

brat ojca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Dniestru;

 (1.2) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim.

Wiktionary

  • stryj, stryjek – nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do brata ojca
  • Stryj – rzeka, prawy dopływ Dniestru
  • Stryj – miasto na Ukrainie, położone nad rzeką Stryj
  • Stryj – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Kłoczew
  • Stryj – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie łohojskim
  • Zbigniew Stryj – polski aktor filmowy i teatralny

Wikipedia

Powiązane:

 przym. stryjski

Wiktionary


stryja

brat ojca


SJP.pl


stryjak

nazwisko


SJP.pl


stryjaszek

zdrobnienie od: stryj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pieszcz. stryj, stryjek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W milczeniu dygnęła przed stryjaszkiem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stryj mos., stryjek mos., stryjenka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stryj; zdrobn. stryjek

Wiktionary


stryjcio

ekspresywnie: stryj (brat ojca)


SJP.pl


stryjec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. stryj

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stryj m., stryjek m., stryjenka ż., stryjna ż., stryjostwo m., stryk m.

 przym. stryczny, stryjeczny, stryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stryj, stpol. stryk

Wiktionary


stryjecki

nazwisko


SJP.pl


stryjeczek

zdrobnienie od: stryjek


SJP.pl


stryjeczny

przymiotnik

 (1.1) dotyczący stryja, związany ze stryjem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój wnuk stryjeczny zna osobiście Kubicę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stryj mos., stryjek mos., stryjec mos.

 przym. stryczny, stryjny

Wiktionary


stryjek

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od stryj

Wiktionary

Relacja rodzinna (także relacja lub stosunek genealogiczny; pot. nazwa lub rodzaj pokrewieństwa i powinowactwa, nazewnictwo, nazwy członków rodziny) – nazwa i rodzaj stosunku zachodzącego między dwiema osobami należącymi do tej samej rodziny, a wynikającego z faktu filiacji i koicji (w genealogii) lub – szerzej – z pokrewieństwa i powinowactwa (w pozostałych naukach). Na relację taką mają również wpływ stopień pokrewieństwa i powinowactwa (pierwszy, drugi, trzeci itd.), różnica pokoleń oraz linia pokrewieństwa i powinowactwa (prosta i boczna, wstępna i zstępna). Relacje rodzinne oblicza się od jednej osoby, którą w genealogii można nazywać probantem, do innego członka jej rodziny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ej, stryjek dziś taki surowy, kto to widział! (A. Dygasiński: As)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstrɨjɛk, AS: stryi ̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stryjec mos., stryj m., stryjaszek m., stryjcio m., stryjenka ż., stryjostwo n.

 przym. stryjowski, stryjeczny, stryczny, stryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stryj, stryjaszek, stryjcio

Wiktionary


stryjeneczka

zdrobnienie od: stryjenka


SJP.pl


stryjenka

przestarzałe: żona stryja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żona stryja

Wiktionary

Stryjenka (do połowy XIX w. stryjna) – wychodząca z powszechnego użycia nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do żony stryja, a więc żony brata ojca.

Współcześnie wobec stryjenki częściej używa się określenia ciocia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moja stryjenka ma rude włosy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɨˈjɛ̃nka, AS: stryi ̯nka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stryj mos., stryjek mos., stryjostwo n., stryjaszek mos., stryjcio mos., stryjec mos.

 przym. stryjowski, stryczny, stryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciotka, stryjna; gw-pl|Górny Śląsk|stryjno.

Wiktionary


stryjeński

nazwisko


SJP.pl

  • Tadeusz Stryjeński (1849–1943) – architekt
  • Karol Stryjeński (1887–1932) – architekt
  • Aleksander Stryjeński (1803–1875) – oficer
  • Jan Stryjeński (1922–1996) – architekt
  • Zygmunt Karol Stryjeński (1784–1843) – generał brygady
  • Jacek Stryjeński (1922–1961) – szwajcarski malarz i dekorator wnętrz
  • Władysław Stryjeński (1889–1956) – psychiatra i prawnik

Zobacz też:

  • Zofia Stryjeńska

Wikipedia


stryjewo

Stryjewo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Biskupiec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Leży nad wschodnim brzegiem Jeziora Stryjewskiego.

Wikipedia


stryjewski

nazwisko


SJP.pl


stryjkowo

Stryjkowo (niem. Sternberg) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lidzbark Warmiński.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.

Wikipedia


stryjkowski

nazwisko


SJP.pl


stryjna

żona stryja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. stryjenka

Wiktionary

Stryjenka (do połowy XIX w. stryjna) – wychodząca z powszechnego użycia nazwa relacji rodzinnej zachodzącej w stosunku do żony stryja, a więc żony brata ojca.

Współcześnie wobec stryjenki częściej używa się określenia ciocia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈstrɨjna, AS: stryi ̯na

Wiktionary

Powiązane:

 przym. stryczny, stryjny

 rzecz. stryjec mos.

Wiktionary


stryjno

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. stryjenka

Wiktionary

Stryjno – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wińsko.

Wikipedia


stryjny

przymiotnik

 (1.1) stpol. stryjeczny

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: stryjna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stryjec mos., stryj m., stryjek m., stryjenka ż., stryjna ż., stryk m., stryjostwo m.

 przym. stryjeczny, stryczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stryjeczny, stpol. stryczny

Wiktionary


stryjo

regionalnie: stryj; stryju


SJP.pl


stryjostwo

stryj z żoną


SJP.pl


stryjski

przymiotnik od: Stryj (wieś w Polsce, ukraińskie miasto lub rzeka)


SJP.pl


stryju

brat ojca


SJP.pl


stryk

dawniej albo gwarowo: brat ojca; stryjek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. brat ojca

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) zob. stryczek.

 (2.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. smażony placek ziemniaczany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A po wtóre, słuchaj: poszedł do Lichtensteina twój stryk, a potem pójdę jeszcze i ja. Nie hańba ci będzie przeprosić go za winę, boś zawinił – i nie żadnego Lichtensteina, ale posła będziesz przepraszał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɨk, AS: stryk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. stryczny, stryjny

 rzecz. stryjec mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stryj, stryjec

Wiktionary


stryków

dawniej albo gwarowo: brat ojca; stryjek


SJP.pl

Stryków – miasto w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Stryków. Był miastem szlacheckim.

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 3478 mieszkańców przy gęstości zaludnienia na poziomie 426,7 osoby/km².

Stryków położony jest w historycznej ziemi łęczyckiej, na obszarze Wzniesień Łódzkich, nad rzeką Moszczenicą, na północny wschód od Łodzi. W obrębie miasta znajduje się zalew o powierzchni 9 ha.

Wikipedia


śtrykować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. robić na drutach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oma pół tydnia śtrykowała mi mycka na zima.

Wiktionary


strykowianin

mieszkaniec Strykowa


SJP.pl


strykowianka

mieszkanka Strykowa


SJP.pl


strykowo

Strykowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Stęszew. Strykowo leży na terenie Pojezierza Poznańskiego.

Wikipedia


strykowski

przymiotnik od: Stryków


SJP.pl


stryskować

czasownik

 (1.1) stpol. narzekać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: strɨˈskɔvat͡ɕ, AS: stryskovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stryskowanie n.

Wiktionary


stryskowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stryskować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stryskować ndk.

Wiktionary


stryszawa

wieś w Polsce


SJP.pl

Stryszawa – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w zachodniej części powiatu suskiego, siedziba gminy Stryszawa.

Wikipedia


stryszawski

przymiotnik od: Stryszawa


SJP.pl


stryszek

zdrobnienie od: strych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niewielki strych

Wiktionary

Stryszek – niestandaryzowana kolonia wsi Brzoza w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, gminie Nowa Wieś Wielka.

W latach 1975–1998 Stryszek należał do województwa bydgoskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mógłbyś przynieść ze stryszku stary kuferek dziadka Janka?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strych mrz.

 przym. strychowy

Wiktionary


stryszów

wieś w Polsce


SJP.pl

Stryszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, siedziba gminy Stryszów.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bielskim.

Wikipedia


stryszowski

przymiotnik od: Stryszowa, Stryszów


SJP.pl


stryt

dawniej: sekwens w różnych kolorach w pokerze; strit


SJP.pl


strywializowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strywializować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strywializować dk.

Wiktionary


strywialniały

stać się trywialnym, pospolitym; spospolicieć


SJP.pl


strywialnieć

stać się trywialnym, pospolitym; spospolicieć


SJP.pl


strz.

skrót

 (1.1) hist. wojsk. strzelec

 (1.2) strzał

 (1.3) med. strzykawka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po otrzymaniu zlecenia dowódca oddziału kpt. Adam Borys „Pług”, cichociemny, wyznaczył do przeprowadzenia zamachu grupę żołnierzy z I plutonu, pod dowództwem st. strz. Jerzego Zborowskiego „Jeremiego”.

 (1.2) Ponadto, jak na średni moździerz przystało, charakteryzuje się on wysoką szybkostrzelnością na poziomie 20 strz./min.

Wiktionary


strządała

nazwisko


SJP.pl


strzaliński

nazwisko


SJP.pl


strzap

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podlotek

Wiktionary


strzapocz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kudłacz (człowiek)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kudłacz (zwierzę)

Wiktionary


strząsać

czasownik

 (1.1) zrzucać coś za pomcą potrząsania

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otrząsać, otrząsnąć

 rzecz. strząsanie n.

Wiktionary


strząsanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zrzucanie czegoś poprzez energiczne poruszanie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otrząsnąć, otrząsać, strząsać ndk., strząsnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) otrząsanie, obtrząsanie; reg. strząchanie

Wiktionary


strzaskać

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) z dużą siłą rozbić na kawałki

 (1.2) doznać poważnej kontuzji kostnej części ciała

czasownik zwrotny dokonany strzaskać się (ndk. brak)

 (2.1) rozbić się na kawałki w wyniku uderzenia

 (2.2) pot. mocno opalić się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzaskanie n.

Wiktionary


strzaskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strzaskać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strzaskać dk.

Wiktionary


strzał

1. moment, w którym z lufy broni palnej wylatuje pocisk; wypuszczenie strzały;
2. odgłos wystrzału;
3. wybuch ładunku w kopalni lub kamieniołomie zakładanego w celu odłupania kawałka skały;
4. uderzenie kierujące piłkę lub krążek w stronę bramki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. wystrzelenie strzały lub pocisku z broni

 (1.2) sport. uderzenie, kopnięcie piłki

 (1.3) pot. próba losowego zgadnięcia odpowiedzi

 (1.4) pot. zapłodnienie

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: strzała

Wiktionary

Strzał – moment, w którym z lufy broni palnej wylatuje pocisk. Strzałowi najczęściej towarzyszy huk, błysk i chmura gazów wylotowych.

Strzał – wyrzucenie pocisku z przewodu lufy broni palnej (pistoletu, karabinu, działa itp,), a także broni lub machiny miotającej takiej jak łuk, kusza, balista itp.. Jest to proces, w którym jest przekształcana energia potencjalna sprężyny lub ładunku prochowego w energię kinetyczną układu pocisk-broń-podstawa (ramię strzelającego). Z broni palnej, strzał jest złożonym zespołem procesów, w którym bardzo szybko zostaje przemieniona energia chemiczna prochu, początkowo w energię cieplną, a później kinetyczną pocisku. Po wzroście ciśnienia do odpowiedniej wartości pociskowi zostaje nadany ruch, którego prędkość stale wzrasta. Po wylocie z przewodu lufy pocisk porusza się pod wpływem siły bezwładności, grawitacji i siły oporu ośrodka. Niekiedy strzał jest nazywany również startem (odpaleniem) pocisku rakietowego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sṭʃaw, AS: sṭšau̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ostrzał m., postrzał m., postrzelenie n., strzała ż., strzałka ż., strzałowy m., strzelec m., strzeliwo n., strzelnica ż., strzelectwo n., strzelanie n., strzelanina ż., wystrzał m., zastrzał m., strzelenie n.

 czas. strzelać, strzelić, ostrzelać dk., postrzelić dk., rozstrzelać dk., ustrzelić dk., wystrzelić dk., zastrzelić dk.

 przym. postrzelony, strzałowy, strzelecki, strzelniczy, wystrzałowy, strzelisty, strzelnicowy

 przysł. wystrzałowo

Wiktionary


strzała

1. długi cienki pręt zakończony ostrzem z jednej strony, lotką z drugiej, przeznaczony do wystrzeliwania z łuku lub kuszy;
2. pień o prostym przebiegu od podstawy do wierzchołka, charakterystyczny dla drzew iglastych;
3. młodzieżowo: sygnał puszczany telefonem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba północnego;

Wiktionary

Strzała – pocisk przeznaczony do wystrzeliwania z łuku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃawa, AS: sṭšau̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. Sge

Wiktionary


strzałczan

specjalna budowla zewnętrzna, która umożliwia ostrzelanie ukrytych podejść nieprzyjaciela; flesza


SJP.pl

Strzałczan, flesza – niewielkie, otwarte, samodzielne dzieło fortyfikacji polowej lub półstałej o narysie bastionowym, jeden z rodzajów szańca.

Często nazwę tę stosuje się w odniesieniu do lunety, słoniczoła lub rawelinu.

Wikipedia


strzałeczka

zdrobnienie od: strzałka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: strzałka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃaˈwɛt͡ʃka, AS: sṭšau̯ečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzałka ż., strzelec mos., strzelanina ż.

Wiktionary


strzałka

1. znak wskazujący kierunek, mający postać schematycznie narysowanej strzały;
2. igła wskazująca na tarczy z podziałką odpowiednią wartość w urządzeniach pomiarowych;
3. zabawka składająca się z ostrza i plastikowych skrzydełek lub podobna, którą można rzucać do tarczy;
4. pasek białej sierści na czole konia;
5. jedna z dwóch kości goleni, łącząca się z piszczelą; kość strzałkowa;
6. bezkręgowiec morski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: strzała

 (1.2) linia z grotem, symbol wskazujący kierunek albo miejsce

 (1.3) metrol. wskazówka pokazująca wartość mierzonej wielkości fizycznej

 (1.4) bot. nazwa systematyczna|Sagittaria|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny żabieńcowatych;

 (1.5) anat. pot. kość strzałkowa;

 (1.6) rzutka do gry w lotki

 (1.7) pot. telekom. pojedynczy sygnał telefoniczny służący jako umowny znak

 (1.8) pasek białej sierści na czole konia

 (1.9) każda z dwóch bruzd w kopycie konia

 (1.10) pot. tabliczka drogowskazu

 (1.11) fiz. najwyższy punkt fali stojącej

 (1.12) mat. w teorii kategorii: morfizm

 (1.13) fiz. strzałka czasu: kierunek upływu czasu

 (1.14) geom. strzałka łuku: odcinek stanowiący różnicę promienia koła prostopadłego do cięciwy ograniczającej odcinek koła oraz wysokości trójkąta wyznaczonego przez ramiona kąta środkowego i tę cięciwę;

Wiktionary

Botanika
  • strzałka – rodzaj roślin z rodziny żabieńcowatych; np. strzałka wodna
Anatomia i zoologia
  • strzałka – jedna z kości goleni
  • strzałka – element kopyta koniowatych
  • strzałka (Sagitta) – rodzaj bezkręgowców morskich, np. strzałka bałtycka, strzałka mała
  • strzałka miłosna – struktura wapienna lub chitynowa, wytwarzana przez niektóre gatunki obupłciowych ślimaków

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Strzałki służą do wskazywania kierunku lub relacji.

 (1.7) Puść mi strzałkę jak dojedziesz do domu, żebym wiedziała, że wszystko w porządku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃawka, AS: sṭšau̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzał m., strzelanie n., strzelenie n.

:: zgrub. strzała ż.

:: zdrobn. strzałeczka ż.

 czas. strzałkować ndk., ostrzałkować dk., strzelać ndk., strzelić dk.

 przym. strzałkowy, strzałowy, strzelniczy, strzelisty, strzelecki, strzelnicowy

 przysł. strzałkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strzałeczka

 (1.6) lotka, rzutka, dart

 (1.7) pot. sygnał, głuchy

Wiktionary


strzałki

1. znak wskazujący kierunek, mający postać schematycznie narysowanej strzały;
2. igła wskazująca na tarczy z podziałką odpowiednią wartość w urządzeniach pomiarowych;
3. zabawka składająca się z ostrza i plastikowych skrzydełek lub podobna, którą można rzucać do tarczy;
4. pasek białej sierści na czole konia;
5. jedna z dwóch kości goleni, łącząca się z piszczelą; kość strzałkowa;
6. bezkręgowiec morski


SJP.pl

Miejscowości w Polsce:

  • Strzałki – wieś w woj. łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Burzenin
  • Strzałki – wieś w woj. mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Gostynin
  • Strzałki – wieś w woj. mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Nowe Miasto nad Pilicą
  • Strzałki – wieś w woj. mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Kadzidło

Wikipedia


strzałkowaty

przypominający ostrze strzały, podobny do strzałki


SJP.pl


strzałkowice

Strzałkowice (niem. Nieder-Schützendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Ruja.

Wikipedia


strzałkowiec

Jakobinia, jakobinka, strzałkowiec (Justicia L.) – rodzaj roślin należących do rodziny akantowatych (Acanthaceae). Obejmuje ok. 600–700 gatunków (współcześnie zalicza się tu szereg dawniej wyodrębnianych rodzajów takich jak: Adhotoda, Beloperone, Jacobinia, Monechma, Rugia). Występują one głównie w strefie tropikalnej i subtropikalnej z centrum zróżnicowania w Ameryce Południowej i Środkowej, także w ciepłym klimacie umiarkowanym. Rodzaj bardzo zróżnicowany i zasiedlający różnorodne siedliska – od pustyń i gór poprzez lasy po mokradła. Wiele gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne, np. J. brandegeeana, J. suberecta, niektóre gatunki wykorzystywane są w ziołolecznictwie, np. J. adhatoda i J. gendarussa, rośliną jadaną jako warzywo jest J. klossi i J. ladanoides, halucynogenem jest J. pectoralis.

Wikipedia


strzałkowo

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

  • Strzałkowo – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Stupsk
  • Strzałkowo – wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Łukta
  • Strzałkowo – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Strzałkowo
  • Strzałkowo – część miasta Goleniów, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów
  • Strzałkowo – gmina wiejska w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim
  • Strzałkowo – stacja kolejowa w Strzałkowie, w powiecie słupeckim, w województwie wielkopolskim
  • Strzałkowo – oboczna nazwa jeziora Strzałkowskiego w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.

Wikipedia


strzałkowski

przymiotnik od: Strzałkowa, Strzałkowo, Strzałków


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jerzy Strzałkowski (1911-1991) – polski wojskowy
  • Jerzy Strzałkowski (1926-2008) – polski dziennikarz
  • Krzysztof Strzałkowski – polski samorządowiec i urzędnik
  • Piotr Strzałkowski – polski informatyk i fizyk
  • Roman Strzałkowski – polski uczeń, ofiara Poznańskiego Czerwca
  • Stefan Strzałkowski – polski polityk, nauczyciel i samorządowiec
  • Wiesław Strzałkowski – polski prawnik, poeta, polityk i nauczyciel akademicki
  • Wojciech Strzałkowski – polski menedżer i przedsiębiorca
  • Zbigniew Strzałkowski (1929–1993) – polski tancerz, choreograf
  • Zbigniew Strzałkowski (1933-2017) – polski poeta i prozaik
  • Zbigniew Strzałkowski (1958–1991) – polski duchowny katolicki, franciszkanin

Wikipedia


strzałkowy

strzałka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany ze strzałką, mający postać strzałki

 (1.2) anat. biegnący od przodu ku tyłowi

 (1.3) anat. związany z strzałką (kością strzałkową)

Wiktionary

Patrz:

strzałka

Powiązane:

 rzecz. strzałka ż., strzelanina ż., strzelec mos.

 przym. strzelecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) sagitalny

Wiktionary


strzałokrzyżowiec

członek narodowego, węgierskiego ugrupowania z okresu II wojny światowej, opowiadającego się za współpracą z Niemcami


SJP.pl


strzałowaty

przypominający strzałę, podobny do strzały


SJP.pl


strzałowe

górnik pracujący w kopalni przy robotach strzałowych


SJP.pl


strzałówka

wieczernica strzałówka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych


SJP.pl


strzałowo

Białoruś
  • Strzałowo – wieś w obwodzie brzeskim, w rejonie baranowickim, w sielsowiecie Miłowidy
Niemcy
  • Stralsund (Strzałowo) – miasto w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, siedziba powiatu Vorpommern-Rügen

Wikipedia


strzałowy

górnik pracujący w kopalni przy robotach strzałowych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze strzałem, dotyczący strzału

 (1.2) związany ze strzałą, dotyczący strzały

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) górnik zajmujący się zakładaniem ładunków wybuchowych i ich detonacją

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzelec mos., strzelanina ż., strzelanie n., strzałka ż., strzał m., strzała ż.

 czas. strzelać

 przym. strzelecki

Wiktionary


strzebielewo

Strzebielewo (do 1945 niem. Strebelow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, 10,5 km na północny zachód od Dolic (siedziby gminy) i 9 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu). We wsi znajduje się przystanek kolejowy Strzebielewo Pyrzyckie, skąd można dojechać do Poznania, Szczecina i Świnoujścia.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


strzebielinko

Strzebielinko (kaszb. Strzebielinkò, niem. Strzebielinken, dawniej Strzebielino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Gniewino przy trasie linii kolejowej Wejherowo-Choczewo-Lębork (obecnie zawieszonej). Wieś jest częścią składową sołectwa Gniewino.

Wikipedia


strzebielino

Strzebielino (kaszb. Strzebielëno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce, w pradolinie Łeby, na wschodnim skraju Puszczy Wierzchucińskiej.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 468, natomiast od południa omija ją droga ekspresowa S6. Kolejowy ruch pasażerski jest obsługiwany przez stację Strzebielino Morskie (od niedawna także przez trójmiejską SKM).

Wikipedia


strzebińczyk

nazwisko


SJP.pl


strzebla

chroniona ryba z rodziny karpiowatych


SJP.pl


strzęboszów

Strzęboszów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Ruda Maleniecka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zwiastowania NMP w Rudzie Malenieckiej.

Wikipedia


strzec

mieć pod opieką, pilnować, dozorować, opiekować się kimś lub czymś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) mieć pod opieką, pilnować, dozorować, opiekować się kimś lub czymś

 (1.2) przestrzegać czegoś, być posłusznym czemuś, postępować zgodnie z czymś

czasownik zwrotny strzec się

 (2.1) unikać czegoś, pilnować się, uważać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃɛt͡s, AS: sṭšec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzeżenie n.

Wiktionary


strzecha

słomiane lub trzcinowe pokrycie dachu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pokrycie dachu wykonane ze słomy lub trzciny;

 (1.2) przen. bujne, zmierzwione włosy

Wiktionary

Strzecha – pokrycie dachowe ze słomy lub trzciny wykonywane na dachach o dużym spadku. Obecnie przeżywa renesans w budownictwie regionalnym (zajazdy) jak i w budownictwie mieszkalnym.

Grubość strzechy na budynkach mieszkalnych to ok. 35 cm. Oryginalne dachy kryte strzechą można spotkać m.in. na Pogórzu Karpackim, Mazowszu, Polesiu, Kaszubach i w Zachodniopomorskiem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Strzechę wykonywano dawniej ze słomy żytniej.

 (1.1) Moją rzeczą jest podtrzymywać ogień oraz utykać gęsto strzechę, by nie przemokła od deszczu, i mocno, by wiatr nie poniósł jej na drzewa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃɛxa, AS: sṭšeχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strześniak m., strzeszak m., strzecharz m., strzecharstwo n.

Wiktionary


strzechacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. duży kapelusz góralski

Wiktionary


strzecharz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) robotnik kryjący dach strzechą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widzieliśmy w skansenie strzecharzy pracujących na dachu starego spichlerza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzecha ż., strzecharstwo n.

Wiktionary


strzechewka

rodzaj mchów z rodziny strzechwowatych


SJP.pl


strzechocz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. duży kapelusz góralski

Wiktionary


strzechwa

rodzaj mchów z rodziny strzechwowatych


SJP.pl


strzechwowate

rodzina mchów z rzędu strzechwowców


SJP.pl

Strzechwowate (Grimmiaceae Arn.) – rodzina mchów (prątników) z rzędu strzechwowców. Obejmuje 9–11 rodzajów z ok. 325 gatunkami spotykanymi na całym świecie. Do polskiej flory należy 56 gatunków z tej rodziny. Mchy te są kserofitami zasiedlającymi nagie, suche podłoża, zwykle piaski, skały, głazy i mury w nasłonecznionych miejscach.

Wikipedia


strzechwowiec

rodzaj mchów z rodziny strzechwowatych


SJP.pl


strzeganowice

Strzeganowice (niem. Paschwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Wikipedia


strzegocice

Strzegocice – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Pilzno, ok. 4 km od Pilzna.

Wikipedia


strzegom

miasto w województwie dolnośląskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. miasto w województwie dolnośląskim;

Wiktionary

Strzegom (łac. Stregovia, niem. Striegau, cz. Střihom) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzegom. Duży ośrodek kamieniarski – liczne kopalnie granitu strzegomskiego.

Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto liczyło 15 086 mieszkańców (286. miejsce w kraju).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. strzegomianin m., strzegomianka ż.

 przym. strzegomski

Wiktionary


strzegomianin

mieszkaniec Strzegomia


SJP.pl


strzegomianka

mieszkanka Strzegomia


SJP.pl


strzegomski

Strzegom


SJP.pl

Patrz:

Strzegom

strzegowo

1. wieś w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim;
2. wieś w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Strzegowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mławskim, w gminie Strzegowo
  • Strzegowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Wolin

Zobacz też: Strzegów

Wikipedia


strzegowski

przymiotnik od: Strzegowa, Strzegowo, Strzegów


SJP.pl


strzekęcino

Strzekęcino (potocznie Strzekęcin, dawniej: niem. Streckenthin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Świeszyno.

Wikipedia


strzel

drapieżny chrząszcz z rodziny biegaczy; bombardier


SJP.pl

Strzel (Brachinus) – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych i podrodziny strzelowatych. Obejmuje 359 opisanych gatunków.

Wikipedia


strzelać

czasownik niedokonany (dk. strzelić)

 (1.1) oddawać strzał z broni

 (1.2) przen. uderzać

 (1.3) przen. dawać dźwięk podobny do wydawanego przez broń palną

 (1.4) pot. przen. zrobić coś szybko, nagle lub wyraziście

 (1.5) pot. dawać zgadywaną odpowiedź na pytanie

 (1.6) sport. kierować piłkę do bramki

 (1.7) środ. żegl. zdejmować pozycję ciała niebieskiego sekstantem

 (1.8) fot. wykonywać zdjęcie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miał Apollo serdecznego przyjaciela w młodym Hiakintosie, którego uczył strzelać z łuku i grać na cytrze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃɛlat͡ɕ, AS: sṭšelać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Strzelce nmos., ostrzał m., postrzał m., postrzelenie n., strzał m., strzała ż., strzałka ż., strzałowy m., strzelec m., strzeliwo n., strzelnica ż., strzelectwo n., strzelanie n., strzelanina ż., wystrzał m., zastrzał m., strzelba ż., Strzelec mos., strzelenie n.

 czas. strzelić, ostrzelać dk., postrzelić dk., rozstrzelać dk., ustrzelić dk., wystrzelić dk., zastrzelić dk.

 przym. postrzelony, strzałowy, strzelecki, strzelniczy, wystrzałowy, strzelisty, strzelnicowy

Wiktionary


strzelający

osoba, która strzela; strzelec


SJP.pl


strzelanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) oddawanie strzału z broni

 (1.2) wojsk. ćwiczenia, zajęcia ze strzelectwa

 (1.3) sport. próba zdobycia gola przez skierowanie piłki do bramki przeciwnika

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃɛˈlãɲɛ, AS: sṭšelãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Strzelce nmos., strzałowy mos., strzał m., strzelec m., strzelnica ż., strzelectwo n., strzelanina ż., strzelanka ż., strzała ż., strzałka ż., postrzeleniec m., strzelba ż., Strzelec m., postrzał m., strzelistość ż., strzelenie n., rozstrzelanie n.

 czas. strzelać ndk., strzelić dk., postrzelać ndk., postrzelić dk.

 przym. strzelisty, strzelecki, strzałowy, strzelniczy, postrzałowy, strzelnicowy

 temsłow. -strzelny

Wiktionary


strzelanina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) strzały z broni palnej padające jeden za drugim

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trzy osoby zginęły w wyniku strzelaniny, do której doszło we wtorek w moskiewskim sądzie obwodowym (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzał mrz., strzała ż., strzałeczka ż., strzałka ż., strzelacz mos., strzelanka ż., strzelarka ż., strzelba ż., strzelczyni ż., strzelec mos., Strzelec mzw./mos., strzelectwo n., strzeliwo n., strzelnica ż., postrzał mrz., postrzałek mzw., postrzałka ż., postrzeleniec mos., przestrzał mrz., rozstrzał mrz., wystrzał mrz., zastrzał mrz., zestrzał mrz., dostrzelanie n., dostrzelenie n., nastrzelanie n., obstrzelanie n., obstrzeliwanie n., odstrzelanie n., odstrzeliwanie n., odstrzelenie n., ostrzelanie n., ostrzeliwanie n., poprzestrzelanie n., poprzestrzeliwanie n., porozstrzeliwanie n., postrzelanie n., postrzelenie n., powystrzelanie n., pozastrzelanie n., przestrzelanie n., przestrzeliwanie n., przestrzelenie n., przystrzelanie n., przystrzeliwanie n., przystrzelenie n., rozstrzelanie n., rozstrzeliwanie n., rozstrzelenie n., strzelanie n., strzelenie n., ustrzelenie n., wstrzelanie n., wstrzeliwanie n., wstrzelenie n., wystrzelanie n., wystrzeliwanie n., wystrzelenie n., zastrzelenie n., zestrzelanie n., zestrzeliwanie n., zestrzelenie n.

 czas. dostrzelać dk., dostrzelić dk., nastrzelać dk., obstrzelać dk., obstrzeliwać ndk., odstrzelać dk., odstrzeliwać ndk., odstrzelić dk., ostrzelać dk., ostrzeliwać ndk., poprzestrzelać dk., poprzestrzeliwać ndk., porozstrzeliwać ndk., postrzelać dk., postrzelić dk., powystrzelać dk., pozastrzelać dk., przestrzelać ndk./dk., przestrzeliwać ndk., przestrzelić dk., przystrzelać dk., przystrzeliwać ndk., przystrzelić dk., rozstrzelać dk., rozstrzeliwać ndk., rozstrzelić dk., strzelać ndk., strzelić dk., ustrzelić dk., wstrzelać dk., wstrzeliwać ndk., wstrzelić dk., wystrzelać dk., wystrzeliwać ndk., wystrzelić dk., zastrzelić dk., zestrzelać ndk./dk., zestrzeliwać ndk., zestrzelić dk.

 ims. postrzelony, rozstrzelony, strzelony, zastrzelony

 przym. strzałowy, strzałowaty, strzałkowy, strzałkowaty, strzelecki, strzelniczy, odstrzałowy, postrzałowy, wystrzałowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) palba, strzelanka

Wiktionary


strzelanka

potocznie:
1. gra wideo polegająca na eliminowaniu przeciwników przy pomocy broni palnej;
2. film z licznymi scenami ukazującymi wymianę ognia z broni palnej;
3. strzelanina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) grykomp. gatunek gier cyfrowych, których rozgrywka opiera się na pokonywaniu przeciwników za pomocą broni palnej;

Wiktionary

Strzelanka lub shooter – jeden z podgatunków komputerowych gier akcji. Zazwyczaj koncentruje się na oddziaływaniu gracza na elementy otoczenia za pomocą broni palnej, a często także białej. Rozgrywka polega na kontroli postaci gracza i eliminacji wirtualnych przeciwników kierowanych przez sztuczną inteligencję lub innych graczy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Destiny jest drugą najlepiej sprzedającą się marką strzelanek w Stanach Zjednoczonych.

 (1.1) Jakie jest najlepsze Call of Duty? Ranking gier z legendarnej serii strzelanek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzelec mos., strzelba ż., strzelanie n., strzelanina ż.

Wiktionary


strzelba

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) długa śrutowa broń myśliwska;

 (1.2) daw. jakakolwiek broń palna

 (1.3) daw. ogół broni palnej

 (1.4) daw. czynność strzelania

 (1.5) daw. łow. polowanie

Wiktionary

Strzelba – rodzaj broni strzeleckiej przystosowanej do wystrzeliwania pocisków w formie: śrutu, loftek lub brenek. Najczęściej jest to broń gładkolufowa zaliczana do broni śrutowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Łatwo się było domyśleć, że Kali mówi nie o pentarkach, lecz o grubszej jakiejś zwierzynie; ukazawszy bowiem strzelbę Stasia przyłożył następnie palce do głowy na znak, że jest to zwierzyna rogata.

 (1.1) Brat mój, Kazio, który korzystając z wakacji, całe dnie przesiadywał za domem, w stajniach, w lesie, ze strzelbą na koniu lub na łodzi, w tej chwili właśnie ujeżdżał pod wierzch na podwórzu folwarcznym młode konie ze stadniny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃɛlba, AS: sṭšelba

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzelec m., strzelanie n., strzelanka ż., strzelanina ż., strzelenie n.

 czas. strzelać

 przym. strzelecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fuzja

Wiktionary


strzelbicki

nazwisko


SJP.pl

Strzelbiccy herbu Sas, od lp. Strzelbicki (ukr. СтрільбицькіStrilbycki; cer.-sł. СтрѣльбѣцкіStrilbicki; ros. СтрельбицкийStrielbickij) – ukraińsko-polski szlachecki ród herbu Sas.

Wikipedia


strzelce

osoba zajmująca się strzelaniem z broni palnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. toponim, nazwa szeregu miejscowości w Polsce lub ich części;

 (1.2) geogr. pot. Strzelce Krajeńskie

 (1.3) geogr. pot. Strzelce Opolskie

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 13, w tym 12 podstawowych
  • Strzelce – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Dobroszyce
  • Strzelce – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. świdnickim, w gminie Marcinowice
  • Strzelce – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. mogileńskim, w gminie Mogilno
  • Strzelce – wieś w woj. lubelskim, w pow. chełmskim, w gminie Białopole
  • Strzelce – wieś w woj. lubelskim, w pow. puławskim, w gminie Nałęczów
  • Strzelce – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Strzelce
  • Strzelce – część wsi Chochołów w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Żychlin
  • Strzelce – wieś w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Mniszków
  • Strzelce – wieś w woj. opolskim, w pow. namysłowskim, w gminie Domaszowice
  • Strzelce – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim, w gminie Oleśnica
  • Strzelce – przysiółek wsi Wilkasy w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. giżyckim, w gminie Giżycko
  • Strzelce – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. chodzieskim, w gminie Chodzież
  • Strzelce – część wsi Grąblewo w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Grodzisk Wielkopolski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie byłam w Strzelcach chyba już z dziesięć lat.

 (1.2) Lucyna pochodzi ze Strzelec.

 (1.3) Zamieszkali gdzieś pod Strzelcami po powrocie Zbyszka z wojska.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzelczanin mos., strzelczanka ż., strzelec mos., Strzelec mos./mzw., strzelczyni ż., strzelczyk mos./mzw., strzelectwo n., strzelanina ż., strzelanie n., strzeleckość ż., strzelnica ż., Strzelcew mrz.

 czas. strzelać ndk., strzelać się ndk., strzelić dk.

 przym. strzelecki, strzelczy, strzelny

 przysł. strzelecko

Wiktionary


strzelczak

nazwisko


SJP.pl


strzelczanin

mieszkaniec Strzelec (Krajeńskich, Opolskich lub Wielkich)


SJP.pl


strzelczanka

mieszkanka Strzelec Krajeńskich, Opolskich, Wielkich


SJP.pl


strzelczański

przymiotnik od: Strzelce Krajeńskie, Strzelce Opolskie, Strzelce Wielkie; strzelecki (częściej)


SJP.pl


strzelczy

dawniej: strzelecki


SJP.pl


strzelczyk

rodzaj z rzędu ryb okoniokształtnych


SJP.pl

  • strzelczyk indyjski – ryba
  • Strzelczyk – szczyt w Karkonoszach
Ludzie o nazwisku Strzelczyk
  • Grzegorz Strzelczyk (ur. 1971) – polski duchowny
  • Jan Strzelczyk (1942–2007) – polski trener siatkarski
  • Jerzy Strzelczyk (ur. 1941) – polski historyk-mediewista
  • Joanna Strzelczyk (ur. 1961) – polska ekonomistka
  • Józef Strzelczyk (1901-1942) – polski komunista
  • Władysław Strzelczyk (1921 – 1995) – rosyjski aktor polskiego pochodzenia

Wikipedia


strzelczyki

rodzaj z rzędu ryb okoniokształtnych


SJP.pl

Strzelczyki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Szamocin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Wikipedia


strzelczykowate

rodzina małych ryb okoniokształtnych; strzelczyki, pryskaczowate


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Toxotidae|Bleeker|ref=tak., rodzina ryb z podrzędu okoniowców;

Wiktionary

Strzelczykowate, strzelczyki, pryskaczowate (Toxotidae) – rodzina małych ryb okoniokształtnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W estuariach występują ryby z rodziny strzelczykowatych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzelczyk mos./mzw.

Wiktionary


strzelczykowaty

o cechach strzelczykowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


strzelczyn

Strzelczyn – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Chojna.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


strzelczyni

kobieta umiejąca strzelać


SJP.pl


strzelec

osoba zajmująca się strzelaniem z broni palnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) astr. zodiakalny gwiazdozbiór nieba południowego, w Polsce widoczny latem, nisko nad horyzontem;

 (1.2) astr. astrol. dziewiąty znak zodiaku, w którym Słońce znajduje się od 22 listopada do 21 grudnia;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. osoba urodzona pod znakiem Strzelca (1.2)

Wiktionary

  • strzelec – osoba, która strzela, np.:
    • strzelec wyborowy,
    • strzelec pokładowy,
    • myśliwy polujący przy pomocy broni palnej, a niekiedy także broni miotającej: łuku (łucznik), kuszy (kusznik), arbaletu.
    • sportowiec, który specjalizuje się w strzelaniu z ręcznej broni palnej
    • w grach piłkarskich (szczególnie piłka nożna, piłka ręczna itp.) – zawodnik, który strzelił bramkę
    • żołnierz formacji strzelców

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Strzelec bywa w legendach identyfikowany z centaurem Chironem.

     (1.1) W obrębie Strzelca znajduje się najobfitsza w gwiazdy część Drogi Mlecznej, leżąca w kierunku centrum Galaktyki.

     (1.1) Konstelacja Strzelca góruje o północy w lipcu, zawiera liczne gromady gwiazd i świecące mgławice.

     (1.2) Strzelec to jeden ze znaków zodiaku, który występuje po Skorpionie, a przed Koziorożcem.

     (1.2) Pod koniec listopada Słońce wchodzi w znak Strzelca.

     (1.2) Strzelcem, jednym z jesiennych, ognistych i zmiennych znaków zodiaku, rządzi planeta Jowisz.

     (2.1) Ona zachowuje się jak typowy Strzelec.

     (2.1) Mój tata jest zodiakalnym Strzelcem, a mama – zodiakalną Panną.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈsṭʃɛlɛt͡s, AS: sṭšelec

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. strzelec mos., strzelczyni ż., strzelczyk mos./mzw., strzelectwo n., strzelanina ż., strzelanie n., strzeleckość ż., strzelnica ż.

     czas. strzelać ndk., strzelać się ndk., strzelić dk.

     przym. strzelecki, strzelczy, strzelny

     przysł. strzelecko

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) skr. Sgr

     (1.2) symbol.

    Wiktionary


strzelęcin

Strzelęcin – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Wieś w sołectwie Strzelce - zobacz jednostki pomocnicze gminy Chodzież w BIP

Wikipedia


strzelecki

1. dotyczący strzelca, strzelectwa lub strzelania, np. broń strzelecka, zawody strzeleckie;
2. przymiotnik od: Strzelce Krajeńskie, Strzelce Opolskie, Strzelce Wielkie; strzelczański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do strzelectwa (sztuki strzelania, dyscypliny sportowej), związany ze strzelectwem

 (1.2) odnoszący się do żołnierza wyspecjalizowanego w strzelaniu z broni palnej, związany z takim żołnierzem

 (1.3) odnoszący się do zawodnika zdobywającego bramkę

 (1.4) związany ze Strzelcami Opolskimi, dotyczący Strzelec Opolskich

 (1.5) związany ze Strzelcami Krajeńskimi, dotyczący Strzelec Krajeńskich

 (1.6) związany ze Strzelcami Wielkimi, dotyczący Strzelec Wielkich

 (1.7) związany z miejscowością o nazwie Strzelce, dotyczący Strzelec

 (1.8) związany ze Strzeleczkami, dotyczący Strzeleczek

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku

  • Andrzej Strzelecki (1952–2020) – polski aktor i reżyser
  • Andrzej Strzelecki (weterynarz) (1920–2002) – polski lekarz weterynarii, uczestnik II wojny światowej na frontach zachodnich, malarz
  • Bolesław Strzelecki (1896-1941) – polski duchowny katolicki, błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik II wojny światowej
  • Edward Strzelecki (1917-1984) – polski dziennikarz i działacz sportowy
  • Feliks Strzelecki herbu Oksza (1823-1883) – polski fizyk, 1872-1874 pierwszy rektor Szkoły Politechnicznej we Lwowie
  • Henryk Strzelecki (leśnik) (1819-1901) – pionier leśnictwa polskiego
  • Henryk Strzelecki (poseł) (1921-2014) – polski spółdzielca, żołnierz BCh, poseł na Sejm I kadencji
  • Henryk Strzelecki (przedsiębiorca) (1925-2012) – znany także jako Henri Strzelecki, polski i brytyjski przedsiębiorca, współtwórca brytyjskiej firmy odzieżowej Henri Lloyd
  • Jakub Strzelecki (ur. 1985) – polski aktor filmowy
  • Jan Strzelecki (1919–1988) – polski socjolog, socjalista, eseista i taternik
  • Jan Strzelecki (Wątróbka) herbu Oksza (zm. 1493) – polski biskup rzymskokatolicki
  • Jan Antoni Strzelecki (1918–2011) – polski urzędnik, uczestnik kampanii wrześniowej
  • Jerzy Strzelecki (1954–2016) – polski socjolog
  • Maciej Strzelecki (ur. 1987) – polski sportowiec, koszykarz
  • Marek Strzelecki (1952–2006) – polski kapelan wojskowy, podpułkownik
  • Marian Strzelecki (dziennikarz) (1895–1946) – polski dziennikarz
  • Marian Strzelecki (malarz) (1924–1973) – polski malarz
  • Michał Strzelecki (1927-2015) – polski dziennikarz sportowy
  • Paweł Edmund Strzelecki (1797–1873) – polski podróżnik, geograf i odkrywca, badacz zwłaszcza Australii
  • Paweł Strzelecki (matematyk) (ur. 1963) – polski matematyk
  • Paweł Strzelecki (muzyk) (ur. 1975) – polski kompozytor, muzykolog
  • Ryszard Strzelecki (1907–1988) – polski inżynier, minister w okresie PRL, członek Rady Państwa
  • Ryszard Strzelecki-Gomułka (1930–2023) – polski inżynier, podsekretarz stanu w ministerstwie handlu zagranicznego, syn Władysława Gomułki
  • Ryszard Strzelecki (elektrotechnik) (ur. 1955) – polski elektrotechnik i elektronik, prof. dr hab.
  • Ryszard Strzelecki (filolog) (ur. 1955) – polski filolog, teatrolog, dr hab.
  • Tadeusz Kruk-Strzelecki (1895-1951) – major rezerwy Wojska Polskiego, działacz obozu sanacji
  • Włodzimierz Strzelecki (1877-1958) – polski finansista, fotograf, kapitan artylerii
  • Zbigniew Strzelecki (1922-1988) – polski inżynier górnik, zasłużony w ratowaniu starówek miast Polski
  • Zygmunt Strzelecki herbu Jastrzębiec (1864-1924) – polski wojskowy, generał

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziadek należał do związku strzeleckiego w Jabłonkowie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obstrzał mrz., obstrzelanie n., obstrzeliwanie n., odstrzał mrz., odstrzelenie n., odstrzeliwanie n., ostrzał mrz., ostrzelanie n., ostrzeliwanie n., postrzał mrz., postrzelenie n., przestrzał mrz., przystrzelania n., przystrzelenie n., strzał mrz., strzała ż., strzałka ż., strzelanie n., strzelanina ż., strzelba ż., Strzelce nmos., Strzelce Krajeńskie nmos., Strzelce Opolskie nmos., Strzelce Wielkie nmos., strzelec mos., Strzelecki mos., strzelectwo n., Strzeleczki nmos., strzelenie n., strzelnica ż., wystrzał mrz., wystrzelanie n., zastrzał mrz., zastrzelenie n., Strzelec mos./mzw.

 czas. obstrzelać, obstrzeliwać, odstrzelić, odstrzeliwać, ostrzelać, ostrzeliwać, postrzelić, przestrzelić, przystrzelać, przystrzeliwać, strzelać, strzelić, wystrzelać, wystrzelić, zastrzelić

 przym. odstrzałowy, postrzałowy, strzałkowy, strzałowy, strzelisty, strzelniczy

 przysł. strzeliście

Wiktionary


strzelectwo

Strzelectwo – sztuka posługiwania się ręczną bronią palną i pneumatyczną, obejmująca aktywności o charakterze sportowym, myśliwskim, rekreacyjnym jak i bojowym.

Wikipedia


strzeleczki

wieś w Polsce


SJP.pl

Strzeleczki (dodatkowa nazwa w j. niem. Klein Strehlitz, cz. Střelečky) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzeleczki. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położone jest w Kotlinie Raciborskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez nie rzeka Biała.

Wikipedia


strzeleński

przymiotnik od: Strzelno; strzeliński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Strzelna, związany ze Strzelnem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Strzelno n., strzelnianin m., strzelnianka ż.

 przym. strzeliński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strzeliński

Wiktionary


strzelewo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Strzelewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. bydgoskim, w gminie Sicienko
  • Strzelewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Nowogard

Wikipedia


strzelić

czasownik przechodni dokonany (ndk. strzelać)

 (1.1) dokonany od|strzelać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Próbowała kluczyć niezdarnie. Żołnierz strzelił i Rachela zatrzymała się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃɛlʲit͡ɕ, AS: sṭšelʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Strzelce nmos., postrzał mrz., strzelanie n., strzelec mos., Strzelec mos., strzał m., strzałka ż., strzelnica ż., strzelanie n., strzelenie n., strzelanina ż.

 czas. strzelać ndk., wystrzeliwać ndk.

 przym. strzelecki, strzelnicowy

Wiktionary


strzelin

miasto w Polsce


SJP.pl

Strzelin (pol. hist. Strzelno, niem. Strehlen, cz. Střelín) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzelin i powiatu strzelińskiego. Historycznie leży na Dolnym Śląsku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa wrocławskiego.

Wikipedia


strzelinianin

mieszkaniec Strzelina


SJP.pl


strzelinianka

mieszkanka Strzelina


SJP.pl


strzeliński

1. przymiotnik od: Strzelin;
2. przymiotnik od: Strzelno; strzeleński


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Strzelna, związany ze Strzelnem

 (1.2) dotyczący Strzelina, związany ze Strzelinem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Strzelno n., strzelnianin m., strzelnianka ż., Strzelin m., strzelinianin m., strzelinianka ż.

 przym. strzeleński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strzeleński

Wiktionary


strzeliściej

stopień wyższy od przysłówków: strzelisto, strzeliście


SJP.pl


strzelistość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest strzeliste; cecha tych, którzy są strzeliści

Wiktionary

Powiązane:

 przym. strzelisty

 przysł. strzeliście

 rzecz. strzelanie n.

Wiktionary


strzelisty

1. bardzo wysoki i smukły;
2. płomienny, wzniosły, patetyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) smukły i bardzo wysoki (tak jak strzała)

 (1.2) żarliwy, wzniosły i patetyczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzieło mistrza Hanusza ciemniało przy białym strzelistym filarze jak niezwykła wieża.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃɛˈlʲistɨ, AS: sṭšelʹisty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzelistość ż., strzała ż., strzałka ż., strzał m., strzelec m., strzelanie n.

 czas. strzelać ndk.

 przysł. strzeliście, strzelisto

 przym. strzelecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wybujały, wysmukły, wyniosły

Wiktionary


strzelnianin

mieszkaniec Strzelna


SJP.pl


strzelnianka

mieszkanka Strzelna


SJP.pl


strzelnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jarmarczne miejsce rozrywki, w którym wygrywa się nagrody w zamian za trafne strzały z wiatrówki

 (1.2) wojsk. miejsce ćwiczeń w strzelaniu do celu

 (1.3) archit. wojsk. otwór strzelniczy w ścianie budowli obronnej

Wiktionary

  • strzelnica – teren lub obiekt służący do ćwiczeń w strzelaniu
  • strzelnica – stanowisko strzeleckie w formie wąskiego okna, szczeliny w murach obronnych, wieżach i innych umocnieniach.
  • strzelnica – historyczna nazwa działobitni
  • Strzelnica – radziecki film animowany z 1979 roku w reżyserii Władimira Tarasowa.
  • Strzelnica – skała wspinaczkowa w Krakowie
  • Strzelnica (Kościerzyna)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój tata wygrał misia na strzelnicy w wesołym miasteczku.

 (1.2) Biatlonista był szybki, ale stracił przewagę na strzelnicy.

 (1.2) Na strzelnicy na poligonie zdarzył się nieszczęśliwy wypadek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃɛlʲˈɲit͡sa, AS: sṭšelʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Strzelce nmos., strzelanie n., strzelec m., strzał m., Strzelec m., strzelectwo n., postrzał m., postrzeleniec m., strzała ż., strzałka ż., strzelanina ż.

 czas. strzelać ndk., strzelić dk., wystrzelić dk., postrzelić dk.

 przym. strzelniczy, strzelecki, strzelnicowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szisbuda.

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|szysztof.

 (1.3) ambrazura

Wiktionary


strzelnicowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze strzelnicą, dotyczący strzelnicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzelanie n., strzelec mos., strzelnica ż., strzał mrz., Strzelec mos., strzelectwo n., postrzał mrz., postrzeleniec mos., strzała ż., strzałka ż., strzelanina ż.

 czas. strzelać ndk., strzelić dk., wystrzelić dk., postrzelić dk.

 przym. strzelniczy, strzelecki

Wiktionary


strzelniczy

przymiotnik

 (1.1) służący do strzelania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzał mrz., strzałka ż., strzelanie n., strzelec mos., strzelnica ż., strzelanina ż.

 czas. strzelać, wystrzeliwać

 przym. strzelecki, strzelnicowy

Wiktionary


strzelno

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

Strzelno – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzelno. Leży 25 km na południe od Inowrocławia u zbiegu dróg krajowych DK15, DK25 i DK62. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego. Ośrodek przemysłowy, centrum handlowo-usługowe dla okolicy.

Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. Strzelno liczyło 5611 mieszkańców.

Wikipedia


strzelny

dawniej:
1. dotyczący strzelania; strzelniczy;
2. strzelisty, wysmukły


SJP.pl


strzelóny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gwałtowny, porywczy

Wiktionary


strzembkowski

nazwisko


SJP.pl


strzembosz

  • Adam Strzembosz (ur. 1930) – polski prawnik
  • Adam Strzembosz (starszy) (1895-1968) – działacz niepodległościowy, prawnik
  • Maciej Strzembosz (ur. 1960) – filmowiec
  • Maryla Strzembosz (1922-2007) – pielęgniarka
  • Teresa Strzembosz (1930-1970) – polska działaczka katolicka
  • Tomasz Strzembosz (1930-2004) – polski historyk
  • Władysław Alojzy Strzembosz (1875-1917) – polski bibliotekarz

Wikipedia


strzemecki

nazwisko


SJP.pl

Strzemecki (forma żeńska Strzemecka; liczba mnoga Strzemeccy) – polskie nazwisko. Noszą je około 442 osoby. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka na terenie miasta Łodzi, powiatu przysuskiego i miasta Krakowa. Strzemeccy należą do herbownych używających herbu Lubicz.

Wikipedia


strzemeszno

Strzemeszno – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Gąbin.

Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

W tej wsi urodzili się Wincenty Zakrzewski (1844-1918, historyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, Konrad Rakowski (1875-1916, krytyk literacki i teatralny).

Wikipedia


strzemiączko

1. jedna z trzech kosteczek słuchowych w jamie bębenkowej u ssaków
2. taśma u dołu spodni zakładana pod stopę
3. ręczne narzędzie ogrodnicze osadzone na długim trzonku służące m.in. do spulchniania gleby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. pasek, taśma lub gumka u dołu spodni, zakładane pod stopę, zapobiegające podciąganiu się nogawki w górę

 (1.2) anat. kosteczka słuchowa znajdująca się w uchu środkowym człowieka i ssaków;

 (1.3) ogrod. narzędzie ogrodnicze w kształcie małego strzemienia osadzonego na długim trzonku, służące do spulchniania gleby i pielenia chwastów

Wiktionary

Strzemiączko (łac. stapes) – jedna z trzech (obok młoteczka i kowadełka) kosteczek słuchowych. Wraz z pozostałymi kosteczkami słuchowymi jest odpowiedzialne za przekazywanie drgań błony bębenkowej do ucha wewnętrznego. Strzemiączko jest najmniejszą kością ciała ludzkiego, mającą długość około 3 mm.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Gdy słyszymy dźwięk, układ kosteczek słuchowych – młoteczek, kowadełko i strzemiączko – przekazuje drgania z błony bębenkowej do ucha wewnętrznego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃɛ̃ˈmʲjɔ̃n͇t͡ʃkɔ, AS: sṭšẽmʹi ̯õṇčko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzemię n., strzemienny mzw.

 przym. strzemiączkowy, strzemienny

Wiktionary


strzemię

część rzędu końskiego; metalowy kabłąk zawieszony na skórzanym pasie - puślisku, po jednym z obu stron siodła; ułatwia dosiadanie konia i jazdę wierzchem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hipol. parzysta część rzędu końskiego w formie stalowego kabłąka i poprzeczki, służąca do dosiadania wierzchowca i ułatwiająca utrzymanie się w siodle;

 (1.2) uchwyt w kształcie litery U

Wiktionary

  • Strzemię (jeździectwo) – część rzędu końskiego
  • Strzemię (żelbet) – rodzaj zbrojenia stosowanego w żelbecie
  • Strzemię (herb szlachecki) – herb szlachecki

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃɛ̃mʲjɛ, AS: sṭšmʹi ̯e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzemienne n., strzemienny mzw.

:: zdrobn. strzemiączko n.

 przym. strzemienny

Wiktionary


strzemienne

staropolski toast wznoszony przy odjeździe gości


SJP.pl


strzemiennego

staropolski toast wznoszony przy odjeździe gości


SJP.pl


strzemienny

przymiotnik od: strzemię (część rzędu końskiego)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze strzemieniem, dotyczący strzemienia

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) przest. pot. ostatnia podawana seria alkoholu przed rozejściem się grupy pijących

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Potem była pożegnalna wódka z Odessy, strzemienny z Sacharowem, ostatnie informacje i pouczenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzemię n., strzemienne n., strzemiączko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) rozchodniak, rozchodniaczek; war. strzemienne

Wiktionary


strzemieszycki

Strzemieszyce Wielkie


SJP.pl

Patrz:

Strzemieszyce Wielkie

strzemiński

nazwisko


SJP.pl


strzemionko

1. zdrobnienie od: strzemię;
2. część ucha środkowego; strzemiączko


SJP.pl


strzemiono

dawniej, dziś uznawane za niepoprawne: uchwyt wygięty w kształcie litery U, służący jako oparcie dla stopy; strzemię


SJP.pl


strzeniówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Strzeniówka – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Nadarzyn.

Wikipedia


strzęp

oderwany fragment tkaniny lub papieru o poszarpanych brzegach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poszarpana resztka czegoś

 (1.2) paproch

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: strzępić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak cię dorwę, to rozerwę na strzępy!

 (1.2) Sprzątnij te strzępy z podłogi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃɛ̃mp, AS: sṭšẽmp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. strzępek

 czas. strzępić

 przym. strzępiasty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) białystok|farfocel.

Wiktionary


strzepanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strzepać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strzepać dk.

 rzecz. trzepacz mos./mrz.

Wiktionary


strzępek

1. nitkowata, rozgałęziona komórka tworząca wraz z innymi wegetatywne ciało grzybów - grzybnię;
2. roślina lecznicza; skrzyp


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od strzęp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzęp mrz.

Wiktionary


strzępia

cegły wystające co druga w murze, zostawione tak specjalnie w celach zdobniczych; sztrab ; sztraba


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. rodzaj wiązania murarskiego; cegły wystające co druga w murze, zostawione tak dla połączenia z murem dobudowanym później

 (1.2) daw. frędzla

Wiktionary

Strzępia, strzępia ściany – element połączenia murowanych ścian, w której jedna ma być przyłączona do drugiej. Wyróżnia się zazębienia czołowe lub boczne. Ściany wymagają trwałego i mocnego wzajemnego połączenia i dlatego w ścianach nośnych w miejscu przylegania ścianek działowych wykonywane są strzępia zazębione boczne. Uzyskuje się to przez pozostawienie w co drugiej warstwie muru nośnego wnęki o głębokości 1/4 cegły.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃɛ̃mpʲja, AS: sṭšmpʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sztraba, sztrab

 (1.2) frędzla, frędzel, frędzelek

Wiktionary


strzępiak

rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców


SJP.pl

Inocybe (Fr.) Fr. (strzępiak) – rodzaj grzybów z rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae).

Wikipedia


strzępiakowate

rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców


SJP.pl

Strzępiakowate (Inocybaceae Jülich) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).

Wikipedia


strzępiakowaty

o cechach strzępiakowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


strzępiarka

Strzępiarka – urządzenie do rozdrabniania odpadów powstałych w procesie demontażu pojazdów (głównie samochodów) wycofanych z eksploatacji.

W dokumentach wykonawczych zawarto szczegółowy opis wymogów dla tego urządzenia. Powinno być ustawione na utwardzonej, szczelnej powierzchni wyposażonej w system doprowadzania odcieków do separatora substancji ropopochodnych i wyposażone w:

  • urządzenie strzępiące
  • urządzenie odpylające
  • urządzenie separujące.

Wikipedia


strzępiastokory

przymiotnik

 (1.1) bot. posiadający strzępiastą korę

Wiktionary


strzępiasty

nastroszony, sterczący


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o nierównych brzegach

 (1.2) biol. mający brzeg lub formę przypominającą strzępy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podczas suchej pogody może nie wydzielać charakterystycznego krwistego mleczka, ale i wówczas jest łatwa do odróżnienia dzięki oszronionemu trzonowi i strzępiastemu zazwyczaj brzegowi kapelusza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzęp mrz.

 czas. strzępić ndk., postrzępić dk.

Wiktionary


strzępiaty

przestarzale: strzępiasty


SJP.pl


strzępiel

ryba morska z rodziny strzępielowatych, żyjąca w wodach ciepłych i gorących


SJP.pl


strzępiele

ryba morska z rodziny strzępielowatych, żyjąca w wodach ciepłych i gorących


SJP.pl

Strzępielowate, strzępiele (Serranidae) – rodzina ryb okoniokształtnych. Większe gatunki poławiane jako ryby konsumpcyjne o smacznym mięsie, a wiele spośród mniejszych spotyka się w hodowlach akwariowych.

Wikipedia


strzępielowate

o cechach strzępielowatych (rodzina ryb)


SJP.pl

Strzępielowate, strzępiele (Serranidae) – rodzina ryb okoniokształtnych. Większe gatunki poławiane jako ryby konsumpcyjne o smacznym mięsie, a wiele spośród mniejszych spotyka się w hodowlach akwariowych.

Wikipedia


strzępielowaty

o cechach strzępielowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


strzępka

1. nitkowata, rozgałęziona komórka tworząca wraz z innymi wegetatywne ciało grzybów - grzybnię;
2. roślina lecznicza; skrzyp


SJP.pl

Strzępki (łac. hyphae) – nitkowate elementy, z których zbudowana jest grzybnia (plecha), czyli ciało grzybów. Strzępki mają postać nitkowatych, prostych lub pogiętych rurek wypełnionych cytoplazmą, w której znajdują się struktury komórkowe. Mogą składać się z komórek jednojądrowych lub wielojądrowych zwanych komórczakami.

Budowa strzępek
U ogromnej większości grzybów ściana komórkowa zawiera chitynę, u nielicznych tylko grzybów niższych celulozę. W strzępkach grzybów brak plastydów, nie zawierają one skrobi, występuje natomiast glikogen, a często kropelki tłuszczu. Liczne są wakuole. Strzępki mogą zawierać barwniki. Pod tym względem dzieli się strzępki na:
  • strzępki hialinowe (szkliste) – bezbarwne i przeźroczyste,
  • strzępki niehialinowe – zabarwione od zawartych w nich barwników.

Wikipedia


strzęplica

rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych


SJP.pl

Strzęplica (Koeleria Pers.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 54 gatunki. Przedstawiciele rodzaju występują na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy), stosunkowo rzadziej w strefie równikowej. Do flory Polski należą trzy gatunki: strzęplica nadobna K. macrantha, strzęplica piramidalna K. pyramidata i strzęplica sina K. glauca. Wyróżniana czasem jest też strzęplica polska K. grandis, utożsamiana jednak ze strzęplicą piramidalną.

Wikipedia


strzepnąć

trzepiąc, usunąć coś z czegoś


SJP.pl


strzępolistny

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma postrzępione liście

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsṭʃɛ̃mpɔˈlʲistnɨ, AS: sṭšmpolʹistny

Wiktionary


strzęposkrzydły

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma postrzępione skrzydła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsṭʃɛ̃mpɔˈskʃɨdwɨ, AS: sṭšmposkšydu̯y

Wiktionary


strzepotać

1. poruszyć czymś szybko w górę i w dół; zatrzepotać;
2. pozbyć się czegoś


SJP.pl


strzępotek

rodzaj motyli dziennych z rodziny rusałkowatych


SJP.pl


strzepowo

Strzepowo (do 1945 niem. Strippow) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Będzino.

Wikipedia


strzępy

oderwany fragment tkaniny lub papieru o poszarpanych brzegach


SJP.pl


strzepywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strzepywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strzepywać ndk.

 rzecz. trzepacz mos./mrz.

Wiktionary


strześniaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od strześniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strześniak m.

Wiktionary


strześniak

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gwara. snopek dachowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzecha ż.

:: zdrobn. strześniaczek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strzeszak

Wiktionary


strzeszaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od strzeszak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzeszak m.

Wiktionary


strzeszak

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gwara. snopek dachowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzecha ż., strześniak m.

:: zdrobn. strzeszaczek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strześniak

Wiktionary


strzeszewo

  • Strzeszewo – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Glinojeck
  • Strzeszewo – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Staroźreby
  • Strzeszewo – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Bieżuń
  • Strzeszewo – wieś w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Śniadowo
  • Strzeszewo – wieś w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Wicko

Wikipedia


strzeszewski

nazwisko


SJP.pl


strzeszki

Strzeszki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Wielkopolska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


strzeszów

Miejscowości w Polsce

  • Strzeszów – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Wisznia Mała
  • Strzeszów – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfińskim, w gminie Trzcińsko-Zdrój

Wikipedia


strzeszowice

Strzeszowice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Trzebiel.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia


strzeszyce

Strzeszyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Laskowa.

Wieś duchowna, własność klasztoru klarysek w Starym Sączu, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Wikipedia


strzeszyn

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 5, w tym 3 podstawowe
  • Strzeszyn – część miasta Poznań
  • Strzeszyn – wieś w woj. małopolskim, w pow. gorlickim, w gminie Biecz
  • Strzeszyn – część kolonii Bolesławowo w woj. pomorskim, w pow. człuchowskim, w gminie Debrzno
  • Strzeszyn – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo
  • Strzeszyn – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Grzmiąca

Wikipedia


strzewik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. trzewik

Wiktionary


strzeżek

odmiana kraba


SJP.pl


strzeżenice

Strzeżenice (do 1945 niem. Streitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Będzino, przy drodze powiatowej nr 3509Z z Mścic do Mielna.

Przy północnej zabudowie wsi płynie struga Strzeżenica. Na wschodnim krańcu miejscowości do Strzeżenicy uchodzi struga Strzeżka.

Wikipedia


strzeżenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strzec.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃɛˈʒɛ̃ɲɛ, AS: sṭšežńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strzec

Wiktionary


strzeżewo

Miejscowości w Polsce:

  • Strzeżewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski
  • Strzeżewo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Polanów

Wikipedia


strzeżony

mieć pod opieką, pilnować, dozorować, opiekować się kimś lub czymś


SJP.pl


strzeżymir

dawne imię męskie


SJP.pl

Strzeżymir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Strzeży- ("strzec") oraz członu -mir ("pokój, spokój, dobro"). Oznacza "ten, który strzeże pokoju".

Staropolskie zdrobnienia: Strzeż, Strzeżak, Strzeżek, Strzeżk, Strzeżka (masc.), Strzeżko, Strzeżuch, Strzeżych, Strzeżyk; Strzech, Strzestko, Strzesz, Strzeszak, Strzeszek, Strzeszk, Strzeszka (masc.), Strzeszko.

Strzeżymir imieniny obchodzi 22 kwietnia.

Wikipedia


strzeżysław

imię żeńskie


SJP.pl

Strzeżysław, Strzedzsław, Strzecsław, Strzecław, Strzesław – staropolskie imię męskie, złożone z członu Strzeży- ("strzec") oraz członu -sław ("sława"). Oznacza "tego, który strzeże sławy".

Forma żeńska: Strzeżysława, Strzesława.

Strzeżysław imieniny obchodzi 2 stycznia i 15 maja.

Wikipedia


strzeżysława

imię żeńskie


SJP.pl

Strzeżysława, Strzesława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Strzeży- („strzec”) oraz członu -sława („sława”). Oznacza „tę, która strzeże sławy”. W źródłach poświadczone w XII wieku.

Strzeżysława imieniny obchodzi 5 lutego

Wikipedia


strzeżywoj

imię męskie


SJP.pl


strzikanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kłucie, ból

Wiktionary


strzoda

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. środa

Wiktionary

Strzoda – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 766 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 951 osoby. Nazwisko pochodzi od śląskiego wariantu strzoda słowa środa i jest najbardziej rozpowszechnione na Górnym Śląsku.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|środa.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


strzybnica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. część miasta Tarnowskie Góry, w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim;

Wiktionary

Strzybnica (niem. Friedrichshütte) – część miasta i dzielnica Tarnowskich Gór położona w północno-zachodniej części miasta. Dawniej osiedle, a także samodzielne miasto.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ciągły rozwój osadniczy Strzybnicy zapoczątkowano w 1786 roku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzybniok mrz., strzybniczanin mos., strzybniczanka ż.

 przym. strzybnicki, strzybny

Wiktionary


strzybnicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Strzybnicy, związany ze Strzybnicą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wzięli ślub w strzybnickim kościele parafialnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Strzybnica ż., strzybniczanin mos., strzybniczanka ż.

Wiktionary


strzybniok

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. numizm. srebrnik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzybło n., Strzybnica ż.

 przym. strzybny

Wiktionary


strzybny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jubil. srebrny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzybło n., Strzybnica ż., strzybniok mrz.

Wiktionary


strzybóg

bóg z mitologii słowiańskiej


SJP.pl

Strzybóg – w mitologii słowiańskiej bóg występujący w trzech źródłach wschodniosłowiańskich, którego kult mógł istnieć także w Polsce. Źródła nie informują o funkcjach boga, lecz współcześnie najczęściej interpretowany jako bóstwo wiatru, które rozdziela bogactwa.

Wikipedia


strzybło

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) chem. gw-pl|Śląsk Cieszyński. srebro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzybniok mrz.

 przym. strzybny

Wiktionary


strzyc

1. ciąć, obcinać, ścinać nożyczkami;
2. podcinać włosy nożyczkami lub maszynką


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) skracać włosy, brodę lub sierść

 (1.2) obcinać futro zwierząt na wełnę

 (1.3) przycinać rośliny, np. trawę, gałęzie

czasownik zwrotny niedokonany strzyc się

 (2.1) poddawać się strzyżeniu

 (2.2) skracać włosy samemu sobie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Barber na rynku strzyże do wieczora.

 (1.2) Juhasi strzygą owce wczesną wiosną.

 (2.1) Strzygę się raz na miesiąc u fryzjerki naprzeciwko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzyża ż., strzyżenie n., postrzyżyny nmos., strzyżak mzw., strzyżarka ż., strzyżyk m., ostrzyżenie n., strzyże n., postrzyganie n.

 czas. ostrzyc dk., postrzygać ndk.

 przym. strzyżykowy, postrzyżynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podstrzygać

Wiktionary


strzyga

1. według słowiańskich podań ludowych: dusza dziecka, urodzonego z zębami i wcześnie zmarłego, przybierająca różne postaci i strasząca ludzi;
2. w wierzeniach słowiańskich: wampirzyca żywiąca się ludzką krwią;
3. zjawa, widmo;
4. potocznie: o brzydkiej, mało interesującej kobiecie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mitsłow. upiór karmiący się ludzką krwią, przybierający m.in. postać dziecka lub ptaka;

Wiktionary

Strzyga (rzadziej w męskiej postaci jako strzyg, strzygoń) – demon z wierzeń słowiańskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Strzygami zostawały dusze ludzi, którzy urodzili się z dwiema duszami, dwoma sercami i podwójnym szeregiem zębów, z czego ten drugi był słabo zauważalny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃɨɡa, AS: sṭšyga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzyżak mzw.

Wiktionary


strzygoń

demon z wierzeń słowiańskich, męski odpowiednik strzygi; strzyg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mitsłow. męski odpowiednik strzygi

Wiktionary

Strzyga (rzadziej w męskiej postaci jako strzyg, strzygoń) – demon z wierzeń słowiańskich.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. strzygonia ż., strzyżak mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strzygon, strzyż, strzyg, strzigoń

Wiktionary


strzygonia

motyl nocny z rodziny sówkowatych; strzygonia choinówka, sówka choinówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. nazwa systematyczna|Panolis flammea., owad z rodziny sówkowatych;

Wiktionary

Strzygonia choinówka, sówka choinówka (Panolis flammea) – gatunek motyla z rodziny sówek (Noctuidae). Gatunek typowy rodzaju Panolis. Szkodnik drzew iglastych, głównie sosny. Występuje w całej Europie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ciała strzygoń są krępe i silnie owłosione.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzygon mzw., strzygoń mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sówka choinówka, strzygonia choinówka

Wiktionary


strzygowski

nazwisko


SJP.pl


strzyk

u samic wielu ssaków: wyrostek wymienia z ujściem gruczołów mlecznych


SJP.pl

Strzyk – wydłużona brodawka sutkowa o cylindrycznym kształcie i jednakowej grubości na całej długości zakończony stożkowato z ujściem gruczołów mlekowych, którymi zakończone jest wymię. W każdym ze strzyków przebiega kanał strzykowy, zakończony mięśniem zwieraczem powstrzymującym samoczynny wypływ mleka. Mięsień zwieracz stanowi równocześnie barierę ochroną przed wnikaniem do wymienia drobnoustrojów ze środowiska zewnętrznego.

Wikipedia


strzykacz

1. strzykacz sarni - gatunek muchówki z rodziny gzowatych;
2. strzykacz gwiazdkowaty - gatunek grzyba niejadalnego;
3. osoba zajmująca się zakażaniem wszy w celu uzyskania preparatu do produkcji szczepionki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się zakażaniem wszy;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) mikol. grzyb z rodziny gwiazdoszowatych

Wiktionary

  • strzykacz – osoba zajmująca się zakażaniem wszy
  • strzykacz – rodzaj grzybów z rodziny gwiazdoszowatych
  • strzykacz sarni (Cephenemyia stimulator) – pasożytnicza muchówka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Strzykacze wprowadzali bakterie do jelita wszy z użyciem specjalnej kapilary.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃɨkat͡ʃ, AS: sṭšykač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzykawka ż., strzykawa ż., strzykwa ż., strzykanie n., strzyknięcie n.

 czas. strzykać ndk., strzyknąć dk.

Wiktionary


strzykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strzykać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strzykać ndk.

 rzecz. strzykawka ż., strzykacz mos./mzw.

Wiktionary


strzykawa

zgrubienie od: strzykawka


SJP.pl


strzykaweczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: strzykawka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzykawka ż.

Wiktionary


strzykawka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. narzędzie medyczne do wprowadzania płynnych leków pod skórę lub do mięśnia albo do pobierania płynów ustrojowych;

Wiktionary

Strzykawka − instrument medyczny z pojemnikiem z podziałką i tłokiem, służący do wykonywania zastrzyków lub do pobierania płynów ustrojowych (najczęściej krwi).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. strzykwa ż., strzykanie n., ostrzykanie n., strzykacz m., wstrzykiwanie n., wstrzyknięcie n.

:: zdrobn. strzykaweczka ż.

 czas. strzykać ndk., ostrzykać dk., wstrzykiwać ndk., wstrzyknąć dk.

 przym. strzykawkowy, zastrzykowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szpryca

Wiktionary


strzykawkowy

strzykawka


SJP.pl

Patrz:

strzykawka

strzykocin

Strzykocin – osada sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Brojce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. Według danych gminy z 5 czerwca 2009 osada miała 173 mieszkańców.

Wikipedia


strzykowy

strzyk


SJP.pl

Patrz:

strzyk

strzykwa

przedstawiciel jednej z gromad należących do szkarłupni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Holothuroidea|ref=tak., zwierzę morskie z gromady zaliczanej do szkarłupni;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. strzykawka ż., strzykacz mos./mzw., strzykanie n., strzyknięcie n.

 czas. strzykać ndk., strzyknąć dk.

Wiktionary


strzykwy

przedstawiciel jednej z gromad należących do szkarłupni


SJP.pl

Wikipedia


strzyż

1. ręczne lub mechaniczne zdejmowanie runa z owiec;
2. wełna uzyskana w wyniku strzyżenia owiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. mały ptak z rodziny strzyżyków występujący w Ameryce

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: strzyża

forma czasownika.

 (3.1) rozk. 2 os. lp. zob. strzyc.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strzyże zamieszkują suche i półsuche zarośla.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pręgostrzyżyk mzw., strzyżal mzw., strzyżoń mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyk mzw., strzyżyki lm nm.

Wiktionary


strzyża

1. ręczne lub mechaniczne zdejmowanie runa z owiec;
2. wełna uzyskana w wyniku strzyżenia owiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zootechn. strzyżenie owiec

 (1.2) zootechn. nieobrobiona, świeżo ścięta wełna owiec

 (1.3) zootechn. okres strzyżenia owiec

Wiktionary

  • Strzyża – struga w Gdańsku, dopływ Martwej Wisły.
  • Strzyża – dzielnica administracyjna Gdańska.
    • Strzyża Dolna – obszar w Gdańsku w dzielnicy Wrzeszcz.
    • Strzyża Górna – obszar w Gdańsku w dzielnicach Strzyża i Wrzeszcz.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsṭʃɨʒa, AS: sṭšyža

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzyżarka ż., strzyżenie n., wystrzyganie n., wystrzyżenie n.

 czas. strzyc ndk., strzygnąć dk., wystrzyc dk., wystrzygać ndk.

 przym. wystrzyżony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) runo

Wiktionary


strzyżak

strzyżak sarni - gatunek muchówki z rodziny narzępikowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. zob. strzyżak sarni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzyżenie n., wystrzyżenie n., strzyże n., Strzyżaków m., strzyga ż., strzygoń m.

 czas. strzyc ndk., wystrzyc dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strzyżak sarni, strzyżak jelenica; pot. jeleniówka, sarniak

Wiktionary


strzyżal

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. niewielki ptak z rodziny strzyżyków występujący w Ameryce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widziałam strzyżale w parku w Panamie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pręgostrzyżyk mzw., strzyż mzw., strzyżoń mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyk mzw., strzyżyki lm nm.

Wiktionary


strzyżarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zootechn. maszyna do strzyżenia wełny, futer

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃɨˈʒarka, AS: sṭšyžarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzyża ż., strzyżenie n., wystrzyganie n., wystrzyżenie n.

 czas. strzyc ndk., strzygnąć dk., wystrzyc dk., wystrzygać ndk.

 przym. wystrzyżony

Wiktionary


strzyże

1. ręczne lub mechaniczne zdejmowanie runa z owiec;
2. wełna uzyskana w wyniku strzyżenia owiec


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe
  • Strzyże – wieś w woj. mazowieckim, w pow. pułtuskim, w gminie Pokrzywnica
  • Strzyże – wieś w woj. mazowieckim, w pow. żyrardowskim, w gminie Mszczonów
  • Strzyże – przysiółek wsi Czerniki w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Kętrzyn

Wikipedia


strzyżenie

1. ciąć, obcinać, ścinać nożyczkami;
2. podcinać włosy nożyczkami lub maszynką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|strzyc.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sṭʃɨˈʒɛ̃ɲɛ, AS: sṭšyžńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. strzyc

 rzecz. strzyża ż., strzyżak mzw., strzyżarka ż.

Wiktionary


strzyżewice

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

  • Strzyżewice – wieś w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Strzyżewice
  • Strzyżewice – wieś w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Kluki
  • Strzyżewice – wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Święciechowa
  • Strzyżewice – gmina wiejska w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim

Wikipedia


strzyżewicki

przymiotnik od: Strzyżewice


SJP.pl


strzyżewko

Strzyżewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jaraczewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


strzyżewo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Strzyżewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. nowotomyskim, w gminie Zbąszyń
  • Strzyżewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Września

Wikipedia


strzyżewski

nazwisko


SJP.pl

  • Piotr Strzyżewski (1777-1854) – pułkownik
  • Tomasz Strzyżewski (ur. 1945) – publicysta
  • Włodzimierz Strzyżewski (1931-1901) – szermierz, dziennikarz
  • Wojciech Strzyżewski (ur. 1961) – historyk

Wikipedia


strzyżno

Strzyżno (niem. Streesen) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard.

Osada leży nad rzeką Małą Iną, 7 km na południe od Stargardu.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Do Strzyżna można dojechać linią MPK Stargard nr: 37.

Wikipedia


strzyżoń

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. mały ptak z rodziny strzyżyków występujący w Ameryce Środkowej i Południowej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widziałem strzyżonie w lesie w Nikaragui.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzyż mzw., pręgostrzyżyk mzw., strzyżal mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyk mzw., strzyżyki lm nm.

Wiktionary


strzyżony

1. ciąć, obcinać, ścinać nożyczkami;
2. podcinać włosy nożyczkami lub maszynką


SJP.pl


strzyżów

rodzaj ptaków z rodziny strzyżyków


SJP.pl

Strzyżów – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie strzyżowskim, na Pogórzu Strzyżowskim, nad Wisłokiem, 30 km od Rzeszowa. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Strzyżów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. rzeszowskiego. Strzyżów stanowi część dawnej ziemi sandomierskiej historycznej Małopolski; przed rozbiorami miasto było położone w powiecie pilzneńskim w województwie sandomierskim. Miasto powiatowe w latach 1896–1932, 1954–1975 i od 1999.

Wikipedia


strzyżowianin

mieszkaniec Strzyżowa


SJP.pl


strzyżowianka

mieszkanka Strzyżowa


SJP.pl


strzyżowice

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3
  • Strzyżowice – wieś w woj. lubelskim, w pow. puławskim, w gminie Żyrzyn
  • Strzyżowice – wieś w woj. śląskim, w pow. będzińskim, w gminie Psary
  • Strzyżowice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Opatów

Wikipedia


strzyżowiec

2 miejscowości w Polsce:

  • Strzyżowiec – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lwóweckim, w gminie Wleń
  • Strzyżowiec – wieś w woj. lubelskim, w pow. hrubieszowskim, w gminie Werbkowice

Wikipedia


strzyżowski

przymiotnik od: Strzyżów


SJP.pl


strzyżyczek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: strzyż

 (1.2) ornit. mały ptak z rodziny strzyżyków występujący w Belize, Gwatemali, Hondurasie i Meksyku

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Strzyżyczki zamieszkują wilgotne lasy liściaste tropiku i subtropiku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzyż mzw., pręgostrzyżyk mzw., strzyżal mzw., strzyżoń mzw., strzyżyk mzw., strzyżyki lm nm.

Wiktionary


strzyżyk

ptak owadożerny, podobny do wróbla, żyjący w Ameryce Północnej i Eurazji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. mały wędrowny ptak z rodziny strzyżyków, podobny do wróbla, zamieszkujący Amerykę Północną i Eurazję

Wiktionary

Strzyżyk zwyczajny, strzyżyk woleoczko, wole oczko (Nannus troglodytes) – gatunek małego, częściowo wędrownego ptaka z rodziny strzyżyków (Troglodytidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na niektórych wyspach strzyżyki je zamieszkujące są ciemniejsze i mocniej prążkowane.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzyż mzw., strzyżal mzw., strzyżoń mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyki lm nm.

 czas. strzyc

Wiktionary


strzyżyki

ptak owadożerny, podobny do wróbla, żyjący w Ameryce Północnej i Eurazji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Troglodytidae|Swainson|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu wróblowych, obejmująca gatunki występujące w Ameryce i Eurazji;

Wiktionary

Strzyżyki (Troglodytidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad dziewięćdziesiąt gatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszystkie strzyżyki są owadożerne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pręgostrzyżyk mzw., strzyż mzw., strzyżal mzw., strzyżoń mzw., strzyżyczek mzw., strzyżyk mzw.

Wiktionary


strzyżyno

Strzyżyno (kaszb. Strzëżëno, niem. Stresow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Damnica nad rzeką Łupawą przy linii kolejowej Gdańsk - Stargard Szczeciński, z przystankiem Strzyżyno Słupskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Wikipedia


sts

Studencki Teatr Satyryków


SJP.pl

  • STS – Studencki Teatr Satyryków
  • STS – Space Transportation System, amerykański program lotów wahadłowców kosmicznych
  • STS – Sail Training Ship, żaglowy statek szkolny, np. STS Fryderyk Chopin, STS Dar Młodzieży, STS Kapitan Borchardt
  • STS – Star-Typ Sport Sp. z o.o. (bukmacher)
  • STS – Sanockie Towarzystwo Sportowe, klub hokejowy z Sanoka
  • STS – Skarżyskie Towarzystwo Sportowe (klub siatkarski ze Skarżyska-Kamiennej)
  • STS – ros. Сеть Телевизионных Станций (СТС), pol. „Sieć Telewizyjnych Stacji”, rosyjski kanał telewizyjny
  • STS – serwer komunikatów, umożliwiający przetwarzanie komunikatów pomiędzy aplikacjami

Wikipedia


stuarkuszowy

składający się ze stu arkuszy, wydrukowany na stu arkuszach itp.


SJP.pl


stuart

[czytaj: stju:art] nazwisko


SJP.pl

  • Stuartowie – dynastia władców Szkocji i Anglii
  • M3/M5 Stuart – amerykański czołg lekki z okresu II wojny światowej

Miejscowości w USA:

  • Stuart – miasto w stanie Floryda, w hrabstwie Martin
  • Stuart – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Adair
  • Stuart – wieś w stanie Nebraska, w hrabstwie Holt
  • Stuart – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Hughes
  • Stuart – miejscowość w stanie Wirginia, w hrabstwie Patrick

Wikipedia


stuartowie

szkocka dynastia


SJP.pl

Stewart lub Stuart – dynastia władców Szkocji od 1371 r., potem także Anglii od 1603 r.

Wikipedia


stuartowski

przymiotnik dzierżawczy - należący do Stuarta lub z nim związany


SJP.pl


stubarwny

przenośnie: mający wiele kolorów, urozmaicony, różnorodny


SJP.pl


stubienko

Stubienko – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Stubno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

We wsi znajduje się dawna greckokatolicka cerkiew pw. Narodzenia Bogarodzicy. Świątynia została wzniesiona w 1849 r. na miejscu starszej drewnianej cerkwi. Cerkiew w Stubienku była filialną parafii w Stubnie (dekanat przemyski, po I wojnie – medycki). W 1785 roku wieś liczyła 493 mieszkańców, z tego 314 grekokatolików, 166 rzymskich katolików i 13 Żydów. W 1936 roku na 760 mieszkańców było 630 grekokatolików. Po wysiedleniu ludności greckokatolickiej po II wojnie światowej cerkiew nie była użytkowana. Od 1971 pełni funkcję filialnego kościoła rzymskokatolickiego w parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Stubnie. Remont budynku przeprowadzono w 1976 roku oraz w 2006 r. Ikonostas ze Stubienka znajduje się obecnie w nowej cerkwi greckokatolickiej w Mokrem.

Wikipedia


stubieński

przymiotnik od: Stubno, gmina w województwie podkarpackim


SJP.pl


stubno

wieś w Polsce


SJP.pl

Stubno – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Stubno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Miejscowość liczy ok. 1500 mieszkańców, jest siedzibą gminy Stubno.

Wikipedia


stubła

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Polesiu na Ukrainie, lewy dopływ Horynia;

 (1.2) geogr. rzeka na Ukrainie, prawobrzeżny dopływ dolnego Styru

Wiktionary

Stubła (ukr. Стубла) – rzeka na Polesiu, lewy dopływ Horynia. Długość – 62 km. Powierzchnia zlewiska – 593 km².

Miasto nad Stubłą – Klewań.

Wikipedia


stuchowo

Wikipedia


stuczyński

nazwisko


SJP.pl


stud.

skrót od: studencki


SJP.pl


studbaza

środowiskowo:
1. studia;
2. ogół studentów


SJP.pl


studenciaczek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od studenciak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studenciak m.

Wiktionary


studenciak

żartobliwie o studencie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) lekcew. pot. żart. student (zwykle płci męskiej)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zatęchło-ugodowy dom lojalnego urzędnika wpada wesoły studenciak uniwersytetu, niewątpliwie kawalarz, niewątpliwie świszczypała.

 (1.1) A studenciaki to wykorzystują taksówkę na pocałunki. Ale to młode… niech im tam… wykorzystują dokumentnie nawet najkrótsze kursy, bo na krótkich tylko jeżdzą. Udajemy, że nie widzimy.

 (1.1) Wykładowca traktuje ucznia bardziej jak kolegę niż kolejnego studenciaka, który zawraca mu głowę. Ten luz można było zauważyć także na egzaminach.

 (1.1) — To był studenciak z inteligenckiego domu. Jest szansa, że założyli mu teczkę. Nawet jeśli wiele nie zebrali, to zawsze może pan znajdzie nazwiska lub adresy.

 (1.1) W każdym dzienniku ta sama manifestacja i jakiś krzyczący studenciak.

 (1.1) Jaki tam narkotyk… To tylko „trawka”! Trochę mocniejszy papieros i tyle. Wszystkie studenciaki to biorą!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studenciaczek mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) studencik

Wiktionary


studencik

zdrobnienie od: student


SJP.pl


studencina

lekceważąco, z politowaniem o studencie


SJP.pl


studencki

student


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) typowy dla studentów

 (1.2) przeznaczony dla studentów

Wiktionary

Patrz:

student

Wymowa:

IPA: stuˈdɛ̃nt͡sʲci, AS: studncʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studium n., student m., studencik m., studentka ż., studia nmos., studiowanie n.

 czas. studiować ndk.

Wiktionary


student

osoba, która studiuje (w znaczeniu: pobiera naukę na wyższej uczelni)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która studiuje na wyższej uczelni;

Wiktionary

Student (łac. studere – starać się, przykładać się do czegoś) – w języku polskim w XXI wieku, osoba kształcąca się na studiach wyższych.

W dawnej Galicji mianem studenta zwykło się określać ucznia gimnazjum; słuchaczy uniwersytetu nazywano natomiast akademikami. Dawniej studentów nazywano żakami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój brat Jacek jest studentem drugiego roku filologii klasycznej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstudɛ̃nt, AS: studẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studia nmos., studiowanie n.

:: zdrobn. studencik m.

:: zgrub. studencina m.

:: fż. studentka ż.

 czas. studiować, postudiować

 przym. studencki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. żak, daw. akademik

Wiktionary


studenteria

1. ogół studentów; studenci;
2. dawniej: wybryk studencki


SJP.pl


studentka

kobieta student


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: student

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja siostra jest studentką trzeciego roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stuˈdɛ̃ntka, AS: studntka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studia nmos., studiowanie n., studencik m.

:: fm. student

 czas. studiować ndk., postudiować dk.

 przym. studencki

Wiktionary


studentyfikacja

środowiskowo: zmiany w sferze publicznej spowodowane potrzebami studentów


SJP.pl


studia

1. nauka na wyższej uczelni
2. badania naukowe nad jakimś zagadnieniem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) eduk. kształcenie się na uczelni wyższej, zakończone dyplomem

 (1.2) nauk. dyscyplina badań naukowych

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. oraz M., B. i W. lm. od: studio

 (2.2) M., B. i W. lm. od: studium

Wiktionary

  • studia wyższe – proces zdobywania wiedzy, uczenie się na uczelni
instytucja badawcza
  • Ośrodek Dokumentacji i Studiów Społecznych
  • Ośrodek Studiów Wschodnich
nazwa czasopisma
  • „Studia BAS”
  • „Studia Filozoficzne”
  • „Studia Litteraria Polono-Slavica”
  • „Studia Mathematica”
  • „Studia Socjologiczno-Polityczne”
  • „Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej”
  • „Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne”
  • „Toruńsko-Płockie Studia Dydaktyczne”

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zamierzam iść na studia prawnicze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstudʲja, AS: studʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. student mos., studentka ż., studiowanie n.

:: przym. studencki

:: czas. studiować

 (2.1) przym. studyjny

 (2.2) czas. studiować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) studiowanie; daw. studja

 (1.2) daw. studja

Wiktionary


studialny

rzadkie: przeznaczony na studium, oparty na badaniu; studyjny


SJP.pl


studio

1. pomieszczenie przeznaczone do realizacji audycji radiowych, programów telewizyjnych, nagrywania muzyki itp.;
2. pracownia artysty plastyka;
3. placówka zajmująca się działalnością artystyczną lub projektową;
4. niewielkie mieszkanie przeznaczone dla jednej osoby; kawalerka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pomieszczenie przeznaczone do nagrań dźwiękowych, audycji radiowych, telewizyjnych lub filmowych itp.

 (1.2) pracownia artysty, np. malarza, fotografika itp.

 (1.3) zakład prowadzący działalność usługową, najczęściej opartą na sztukach plastycznych lub poprawiającą wygląd ludzi, wnętrz itp.

Wiktionary

  • pomieszczenie:
    • pracownia artystyczna
    • studio filmowe
    • studio fotograficzne
    • studio nagraniowe
    • studio animacji
    • studio radiowe
    • studio telewizyjne
  • instytucja kulturalna:
    • studio dźwiękowe
    • studio muzyczne (wytwórnia)
    • studio filmowe (wytwórnia)
    • Studio 54
    • Studio Teatralne „Słup”
    • Teatr Studio (Studio Witkiewicza) – Centrum Sztuki Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie
    • Teatr Studio Buffo
    • Akademickie Centrum Kultury Klub Studio – studencki klub muzyczny w Krakowie

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) Zespół wszedł do studia na nagranie płyty.

     (1.3) Ona prowadzi studio makijażu.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: ˈstudʲjɔ, AS: studʹi ̯o

    Wiktionary

    Powiązane:

     przym. studyjny

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.2) atelier

     (1.3) salon

    Wiktionary


studiować

1. kształcić się na wyższej uczelni; być studentem;
2. gruntownie, dokładnie poznawać coś;
3. potocznie: zgłębiać, wczytywać się w coś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) eduk. uczyć się na uczelni wyższej; być na studiach

 (1.2) uważnie czytać, zgłębiać temat

 (1.3) wpatrywać się uważnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po skończeniu liceum mam zamiar studiować prawo.

 (1.2) Jestem śpiący, bo wczoraj do późna w nocy studiowałem podręcznik do anatomii.

 (1.3) Przez dłuższą chwilę studiował wyraz jej twarzy, zastanawiając się, czy nie żartuje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stuˈdʲjɔvat͡ɕ, AS: studʹi ̯ovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studia nmos., studium n., student m., studencik m., studentka ż., studiowanie n.

 przym. studencki

Wiktionary


studiowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|studiować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstudʲjɔˈvãɲɛ, AS: studʹi ̯ovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studium n., studia nmos., student mos., studentka ż.

 czas. studiować ndk.

 przym. studencki

Wiktionary


studium

1. rozprawa naukowa na określony temat;
2. drobiazgowa analiza czegoś przedstawiona w książce lub filmie;
3. dzieło niemające charakteru wykończonej kompozycji, będące pracą przygotowawczą;
4. wydział wyższej uczelni; samodzielna szkoła wyższa lub policealna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) eduk. nazwa uczelni, jej wydziału, a także innej szkoły lub jednostki badawczej albo rodzaj pobieranej nauki

 (1.2) kompozycja szachowa;

 (1.3) dokument, opracowanie zagadnienia

 (1.4) przest. książk. odczasownikowy od|studiować.

Wiktionary

  • nazwa uczelni, jej wydziału lub innej szkoły albo rodzaj pobieranej nauki
    • Studium Biblicum Franciscanum
    • Studium Teologii Prawosławnej
    • Studium Theologicum Jerosolimitanum
  • instytucja badawcza:
    • Krajowe Studium Polski Podziemnej
    • Studium Polski Podziemnej

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˈstudʲjũm, AS: studʹi ̯ũm

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. student mos., studentka ż., studiowanie n.

     czas. studiować ndk.

     przym. studencki

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.2) etiuda

     (1.3) opracowanie, analiza, także. szkic (sztuka)

    Wiktionary


studja

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) dawna pisownia słowa: studia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polaków było tu dużo na studjach, ale moja paczka składała się z 13 obiecujących młodzieńców, plus jeden małoobiecujący pies, półjamnik, imieniem Kajtuś.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym2|łac|studium|studia. < etym|łac|studium.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|studia.

źródła.

== studja (język wilamowski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, liczba mnoga

 (1.1) eduk. studia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


studnia

1. otwór w ziemi z przyrządem do wydobywania wody;
2. zstępujący prąd powietrza powodujący chwilowe opadanie samolotu;
3. dawniej: miejsce otoczone wysokimi budynkami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) głęboki otwór w ziemi wraz z urządzeniem do pobierania wody;

 (1.2) speleol. każdy pionowy podziemny korytarz lub sztolnia

 (1.3) przen. miejsce otoczone wysokimi ścianami, np. domów albo skał

 (1.4) lotn. zstępujący prąd powietrza

Wiktionary

Studnia – pionowe (czasami skośne) ujęcie wód podziemnych, sztuczny otwór wiercony lub kopany, sięgający do poziomu wodonośnego.

Dzięki obecności urządzeń technicznych takich jak obudowa, kołowrót, pompa, rurociąg itp. możliwy jest stały pobór wody ze studni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Studnia na podwórzu była bardzo głęboka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstudʲɲa, AS: studʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studzienka ż., studniczek mzw., studniarz mos., studniarstwo n., Studnica ż.

 przym. studzienny, studniarski, studniowy

Wiktionary


studniarek

nazwisko


SJP.pl


studniarski

przymiotnik od: studniarz


SJP.pl


studnica

1. dawniej: studnia
2. przenośnie: źródło, zdrój


SJP.pl

Miejscowości

4 miejscowości w Polsce:

  • Studnica – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Miłkowice ,
  • Studnica – osada w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Miastko,
  • Studnica – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Jeziorany ,
  • Studnica – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Ińsko.

Jeziora

Wikipedia


studnicki

nazwisko


SJP.pl

  • Gizbert-Studniccy – polska rodzina, z której wywodzili się prawnicy, akademicy, artyści i działacze społeczni

Wikipedia


studniczek

rodzaj skorupiaka z rzędu obunogów


SJP.pl

Studniczek, kiełż podziemny, nifargus (Niphargus) – rodzaj żyjących w wodach podziemnych skorupiaków z rzędu obunogów. Ciało przezroczyste lub śnieżnobiałe. Oczy zupełnie zanikły lub zachowały się szczątkowo. Czułki niezbyt długie, ostatnia para odnóży odwłokowych mocno wydłużona, rozgałęziona na dwie części i wygięta ku górze, płytka ogonowa częściowo rozszczepiona. Żyjące w Polsce gatunki mają ok. 1 cm długości ciała.

Wikipedia


studniowaty

przypominający budową studnię, wąski i otoczony wysokimi ścianami


SJP.pl


studniówka

zabawa uczniów klasy maturalnej, organizowana na sto dni przed maturą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) eduk. bal, zabawa odbywająca się na ok. 100 dni przed egzaminem maturalnym

 (1.2) żart. pierwsze 100 dni trwania czegoś, czyichś rządów itp.

Wiktionary

Studniówka – potoczna nazwa balu przedmaturalnego, który odbywa się w przybliżeniu sto dni przed rozpoczynającymi się w maju maturami.

Studniówki zwykle odbywają się w styczniu lub w lutym. W balu udział biorą uczniowie klas maturalnych z osobami towarzyszącymi oraz z zaproszonymi przez nich nauczycielami, którzy uczyli ich przez okres szkoły średniej. Zazwyczaj obowiązują stroje wieczorowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tradycyjnie na studniówce uczniowie i nauczyciele tańczą poloneza.

 (1.2) Z okazji studniówki Tuska prezes kolejny raz bardzo ostro zaatakował rząd.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stuˈdʲɲufka, AS: studʹńufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studniówkowicz m., studniówkowiczka ż.

 przym. studniówkowy, studniowy

 przysł. studniówkowo

Wiktionary


studniówkowicz

uczestnik studniówki


SJP.pl


studniówkowiczka

uczestniczka studniówki


SJP.pl


studniówkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze studniówką, dotyczący studniówki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studniówka ż.

Wiktionary


studniowy

trwający sto dni


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze studnią, dotyczący studni

 (1.2) taki, który trwa sto dni

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. studnia ż.

 (1.2)

:: rzecz. studniówka ż.

Wiktionary


studolarówka

potocznie: banknot o wartości stu dolarów


SJP.pl


studolarowy

mający wartość stu dolarów


SJP.pl


studukatówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) numizm. moneta o nominale 100 dukatów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstudukaˈtufka, AS: studukatufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. studukatowy

Wiktionary


studukatowy

przymiotnik

 (1.1) mający wartość / liczący / wynoszący 100 dukatów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstudukaˈtɔvɨ, AS: studukatovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studukatówka

Wiktionary


studwudziestoletni

mający sto dwadzieścia lat, trwający sto dwadzieścia lat itp.; stodwudziestoletni


SJP.pl


studwudziestominutowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający sto dwadzieścia minut

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwugodzinny

Wiktionary


studwudziestoośmiobitowy

przymiotnik

 (1.1) inform. taki, który zawiera sto dwadzieścia osiem bitów

 (1.2) inform. taki, który działa w oparciu o słowa (rozkazy, dane) długości stu dwudziestu ośmiu bitów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstudvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔbʲiˈtɔvɨ, AS: studvuʒ́est•ośmʹi ̯obʹitovy

Wiktionary


studyjny

przymiotnik od: studio


SJP.pl


studyta

członek zakonu kontemplacyjnego


SJP.pl


studytka

członkini zakonu kontemplacyjnego


SJP.pl


studząco

ostudzająco;
1. w sposób obniżający temperaturę czegoś; chłodząco, ochładzająco, schładzająco, oziębiająco;
2. w sposób zmniejszający intensywność czyjegoś zaangażowania uczuciowego w coś;
3. w sposób wpływający na zmniejszenie tempa rozwoju czegoś


SJP.pl


studzianecki

przymiotnik od: Studzianki


SJP.pl


studzianki

nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Studzianki – wieś w woj. lubelskim, w pow. kraśnickim, w gminie Zakrzówek
  • Studzianki – kolonia w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Bełchatów
  • Studzianki – część wsi Patoki w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Widawa
  • Studzianki – przysiółek wsi Mierzyn w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Rozprza
  • Studzianki – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Wolbórz
  • Studzianki – wieś w woj. łódzkim, w pow. rawskim, w gminie Sadkowice
  • Studzianki – wieś w woj. łódzkim, w pow. tomaszowskim, w gminie Czerniewice
  • Studzianki – część wsi Chronów w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Nowy Wiśnicz
  • Studzianki – część wsi Stańkowa w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Łososina Dolna
  • Studzianki – przysiółek wsi Podszkle w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Czarny Dunajec
  • Studzianki – przysiółek wsi Orawka w woj. małopolskim, w pow. nowotarskim, w gminie Jabłonka
  • Studzianki – część wsi Zadroże w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Trzyciąż
  • Studzianki – część kolonii Kolonia Suska w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Wolbrom
  • Studzianki – wieś w woj. mazowieckim, w pow. nowodworskim, w gminie Nasielsk
  • Studzianki – wieś w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Wasilków
  • Studzianki – część wsi Oblęgór w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Strawczyn
  • Studzianki – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Lipnik
  • Studzianki – przysiółek wsi Silpia Duża w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Włoszczowa

Wikipedia


studzień

Studzień – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Chodów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Zobacz też: Studzieńczyna

Wikipedia


studzienica

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 2, w tym 1 podstawowa
  • Studzienica – wieś w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Kiełczygłów
  • Studzienica – kolonia w woj. opolskim, w pow. głubczyckim, w gminie Głubczyce

Wikipedia


studzienice

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

' Wg TERYT jest ich 53, w tym 4 podstawowe
  • Studzienice – część wsi Holeszów w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Hanna
  • Studzienice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Przytyk
  • Studzienice – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Studzienice
  • Studzienice – wieś w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Kaliska
  • Studzienice – wieś w woj. śląskim, w pow. pszczyńskim, w gminie Pszczyna

Wikipedia


studzienicki

przymiotnik od: Studzienice


SJP.pl


studzieniec

W Polsce
  • Studzieniec – część miasta Mława
  • Studzieniec – wieś w woj. lubuskim, w pow. nowosolskim, w gminie Kożuchów
  • Studzieniec – przysiółek wsi Dąbrowa w woj. mazowieckim, w pow. mławskim, w gminie Strzegowo
  • Studzieniec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Słubice
  • Studzieniec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sierpeckim, w gminie Sierpc
  • Studzieniec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. żyrardowskim, w gminie Puszcza Mariańska
  • Studzieniec – część wsi Przewrotne w woj. podkarpackim, w pow. rzeszowski, w gminie Głogów Małopolski
  • Studzieniec – wieś w woj. podkarpackim, w pow. stalowowolskim, w gminie Pysznica
  • Studzieniec – część wsi Łazy w woj. śląskim, w pow. bielskim, w gminie Jasienica
  • Studzieniec – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Fałków
  • Studzieniec – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Korsze
  • Studzieniec – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. chodzieskim, w gminie Chodzież
  • Studzieniec – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. obornickim, w gminie Rogoźno
  • Studzieniec – część wsi Myślątkowo w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Orchowo

Wikipedia


studzienina

regionalnie: potrawa z wieprzowych nóg w galarecie


SJP.pl

Zimne nóżki, także: auszpik, reg. pozn. galart, reg. łódz. drygle, reg. kuj. zylc, reg. studzienina, pot. meduza – zimna przekąska, galareta mięsna przyrządzana z nóżek wieprzowych lub wołowych i warzyw, tradycyjnie podawana z octem lub sokiem z cytryny.

Wikipedia


studzienka

1. zdrobnienie od: studnia;
2. właz kanalizacyjny umożliwiający dostęp do kanału ściekowego;
3. studzienka ściekowa - wybetonowany zbiornik pod powierzchnią jezdni lub chodnika, odprowadzający wodę ze ścieków


SJP.pl


studzienkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze studzienką, dotyczący studzienki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. studzienka ż.

Wiktionary


studziennik

skrzydlik studziennik - gatunek mchu z rodziny skrzydlikowatych


SJP.pl

Studziennik – przysiółek wsi Polanka Wielka w Polsce, położony w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Polanka Wielka.

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa bielskiego.

Wikipedia


studzienny

dotyczący studni


SJP.pl


studzieński

nazwisko


SJP.pl


studziński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Studziński – rzymskokatolicki duchowny
  • Andrzej Studziński – polski entomolog
  • Andrzej Piotr Studziński – polski działacz polityczny, wydawca, dziennikarz
  • Bogumił Studziński – polski prawnik, działacz opozycji w PRL
  • Franciszek Studziński – polski oficer
  • Janusz Studziński – polski piłkarz
  • Karol Studziński – polski kompozytor i altowiolista
  • Mateusz Studziński – polski hokeista
  • Piotr Łukasz Studziński – polski kompozytor, organista i dyrygent
  • Wincenty Studziński – polski kompozytor i skrzypek
  • Zdzisław Studziński – polski oficer

Wikipedia


studzionka

2 miejscowości w Polsce:

  • Studzionka – wieś w woj. lubuskim, w pow. sulęcińskim, w gminie Krzeszyce
  • Studzionka – wieś w woj. śląskim, w pow. pszczyńskim, w gminie Pszczyna

Wikipedia


stueurowy

[czytaj: stu-ełrowy] mający wartość stu euro


SJP.pl


stuff

[czytaj: staf] potocznie: marihuana; gańdźa, gandzia, gandża, maryśka, marycha, staf


SJP.pl

czasopisma
  • Stuff – miesięcznik
filmy
  • Stuff – film dokumentalny z 1993 roku
utwory literackie
  • Stuff – powieść Josepha Connolly'ego
  • Stuff – powieść Jeremy'ego Stronga

Wikipedia


stufrankowy

mający wartość stu franków


SJP.pl


stugębny

1. rzadkie: mający sto gęb;
2. stugębna plotka, fama itp. - plotka, fama itp. rozgłaszana przez wiele osób


SJP.pl


stuglik

nazwisko


SJP.pl


stugramowy

1. ważący 100 gramów;
2. przeznaczony na 100 gramów czegoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który waży sto gramów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstuɡrãˈmɔvɨ, AS: stugrãmovy

Wiktionary


stugłowy

mający sto głów


SJP.pl


stuhektarowy

a) będący wielkości stu hektarów;
b) posiadający sto hektarów ziemi (np. rolnik stuhektarowy)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający sto hektarów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Władze miasta na stuhektarowym odłogu wybudują domy mieszkalne.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. hektarowy

Wiktionary


stuhr

[czytaj: sztur] nazwisko


SJP.pl

Niemcy:

  • Stuhr – gmina w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Diepholz

Osoby:

  • Jerzy Stuhr – polski aktor
  • Kevin Stuhr Ellegaard
  • Maciej Stuhr – polski aktor
  • Oskar Stuhr – polski adwokat
  • Samanta Stuhr

Wikipedia


stujęzyczny

1. posługujący się stoma językami;
2. napisany w stu językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się stoma językami


SJP.pl


stuk

odgłos stukania, uderzania twardymi przedmiotami; stukot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odgłos powstający przy zderzeniu twardych przedmiotów

wykrzyknik onomatopeiczny

 (2.1) dźwięk. wyraz naśladujący odgłos stukania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stuk kół pociągu nie pozwalał mi zasnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stuk, AS: stuk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stukot m., stukanie n., stuknięcie n.

 czas. nastukać, stukać ndk., stuknąć dk.

 przym. nastukany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stukot

 (2.1) puk

Wiktionary


stuk-puk

wykrzyknik naśladujący odgłos stukania; stuku-puku; stuku, puk


SJP.pl


stukać

1. lekko uderzać czymś w coś twardego, zwykle powodując powstanie charakterystycznego odgłosu;
2. wydawać odgłos powstający przy uderzaniu czymś w coś twardego


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. stuknąć)

 (1.1) powodować charakterystyczny dźwięk, uderzając w twardą powierzchnię

 (1.2) wydawać odgłos będąc uderzanym lub obijając się o coś

 (1.3) pot. uderzać kogoś lub coś

 (1.4) pot. pisać na klawiaturze

 (1.5) pot. niezbyt mocno uderzać autem

 (1.6) wulg. odbywać stosunek seksualny

czasownik zwrotny niedokonany stukać się (dk. stuknąć się)

 (2.1) uderzać częścią ciała w coś twardego

 (2.2) uderzać o siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 czas. nastukać dk.

 rzecz. stuk m., stukanie n.

 wykrz. stuk

 przym. nastukany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kołatać, pukać

 (1.3) bić, grzmocić, uderzać, walić

 (1.6) grzmocić, pieprzyć, pukać, posuwać, jebać, ruchać, walić

Wiktionary


stukacz

1. mały chrząszcz z rodziny kołatkowatych;
2. środowiskowo: donosiciel, denuncjator


SJP.pl


stukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stukać.

 (1.2) dźwięk powstający, gdy ktoś stuka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stuˈkãɲɛ, AS: stukãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. nastukać, stukać ndk.

 przym. nastukany

 rzecz. stuk mrz.

 wykrz. stuk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) pukanie

 (1.2) stukot

Wiktionary


stukanina

1. uciążliwe, głośne stukanie;
2. odgłos powstający przy stukaniu


SJP.pl


stukartkowy

składający się ze stu kartek


SJP.pl


stukas

bojowy samolot nurkujący marki Stukas, używany podczas drugiej wojny światowej; sztukas


SJP.pl

Junkers Ju 87 Stuka (z niem. Sturzkampfflugzeug) – niemiecki bombowiec nurkujący z okresu II wojny światowej. Zaprojektowana przez Hermanna Pohlmanna i oblatana 17 września 1935 maszyna swój chrzest bojowy przeszła w 1938 roku podczas wojny domowej w Hiszpanii. W niemieckiej propagandzie samolot stał się symbolem wielkości Luftwaffe.

Wikipedia


stuki

odgłos stukania, uderzania twardymi przedmiotami; stukot


SJP.pl

Stuki (biał. Стукі; ros. Стуки) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie werenowskim, w sielsowiecie Żyrmuny.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Żyrmuny.

Wikipedia


stukilogramowy

1. ważący 100 kilogramów;
2. przeznaczony na 100 kilogramów czegoś


SJP.pl


stukilometrowy

mający długość stu kilometrów, wynoszący sto kilometrów


SJP.pl


stukilowy

potocznie: stukilogramowy


SJP.pl


stuknąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. stukać)

 (1.1) dokonany od|stukać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstuknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: stuknõńć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. nastukać

 przym. nastukany

 rzecz. stuk mrz.

 wykrz. stuk

Wiktionary


stuknięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stuknąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. nastukać

 przym. nastukany

 rzecz. stuk mrz.

 wykrz. stuk

Wiktionary


stuknięty

potocznie: odbiegający od normy i świadczący o niezrównoważeniu; szurnięty, walnięty, rąbnięty, puknięty, kopnięty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. niezrównoważony psychicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niemądry, nienormalny, niespełna rozumu, porąbany, rąbnięty, szurnięty, trzepnięty, walnięty, zwariowany

Wiktionary


stukonny

składający się ze stu koni, np. silnik stukonny


SJP.pl


stukoronowy

przymiotnik

 (1.1) mający wartość/liczący/wynoszący 100 koron

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstukɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: stukorõnovy

Wiktionary


stukot

odgłos powstający przy uderzaniu twardymi przedmiotami; stukotanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) powtarzający się rytmicznie dźwięk powstały przy uderzaniu o twarde przedmioty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozległ się usypiający, nieco niewprawny stukot klawiszy maszyny do pisania.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stuk mrz., stukotanie n., stukotliwość ż.

 czas. stukotać ndk.

 przym. stukotliwy

 wykrz. stuk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) turkot

Wiktionary


stukoty

odgłos powstający przy uderzaniu twardymi przedmiotami; stukotanie


SJP.pl


stukowy

spalanie stukowe - wybuchowe, nierównomierne spalanie paliw w silnikach tłokowych; spalanie detonacyjne


SJP.pl


stukołowy

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma sto kół

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstukɔˈwɔvɨ, AS: stukou̯ovy

Wiktionary


stukrotność

stukrotny; stokrotność


SJP.pl


stukrotny

występujący sto razy; stokrotny


SJP.pl


stuku

odgłos stukania, uderzania twardymi przedmiotami; stukot


SJP.pl


stuku-puku

wykrzyknik naśladujący odgłos stukania; stuk-puk; stuku, puk


SJP.pl


stukułka

gra karciana


SJP.pl


stulać

1. delikatnie zbliżać do siebie, powodując, że coś zamyka się lub zmniejsza; skulać, kurczyć;
2. stulać się - zamykać się; skulać się


SJP.pl


stulatek

mężczyzna stuletni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba w wieku przynajmniej 100 lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca przynajmniej 100 lat

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od: stulatka

Wiktionary

Stulatek – osoba, która osiągnęła wiek 100 lat. Znacznie rzadziej zdarzają się przypadki superstulatków, czyli osób, które dożyły 110 lat. Szacuje się, że do tego wieku dożywa 1 na 1000 stulatków. Najstarszym człowiekiem w historii, którego wiek został dostatecznie udokumentowany, była Jeanne Calment, w chwili śmierci mająca 122 lata i 164 dni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W uroczystych obchodach rocznicy bitwy nad Bzurą wzięło udział dwoje stulatków, żołnierz i sanitariuszka.

 (2.1) Po babci został nam kredens – przepiękny stulatek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stuˈlatɛk, AS: stulatek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stulecie n.

:: fż. stulatka ż.

 przym. stuletni

Wiktionary


stulatka

kobieta albo samica zwierząt mająca sto lat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta mająca sto lat

 (1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca sto lat

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: stulatek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W uroczystych obchodach rocznicy bitwy nad Bzurą wzięła udział stulatka, która była sanitariuszką.

 (1.2) Po babci została nam szafa – przepiękna stulatka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stuˈlatka, AS: stulatka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stulecie n.

:: fm. stulatek m.

 przym. stuletni

Wiktionary


stulatki

kobieta albo samica zwierząt mająca sto lat


SJP.pl


stulecie

1. okres stu lat; wiek;
2. setna rocznica czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wiek, sto lat

 (1.2) setna rocznica

Wiktionary

Stulecie, Wiek (skrót: w.) – jednostka miary czasu równa 100 latom, liczona od roku kończącego się cyframi "01" do najbliższego roku kończącego się dwoma zerami, np. od 1501 do 1600 to wiek XVI. W odniesieniu do lat przed naszą erą (p.n.e.) wiek zaczyna się rokiem z dwoma zerami, a kończy cyframi "01", np. od 500 p.n.e. do 401 p.n.e. to wiek V wiek p.n.e. Numery wieków w języku polskim zapisuje się zwyczajowo cyframi rzymskimi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oto waza sprzed trzech stuleci; jest bardzo cenna.

 (1.2) Dyrekcja przeoczyła stulecie szkoły i nie zorganizowała żadnej uroczystości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stuˈlɛt͡ɕɛ, AS: stuleće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stulatek m., stulatka ż.

 przym. stuletni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiek

Wiktionary


stulejarz

pejoratywnie: życiowy nieudacznik, szczególnie w relacjach damsko-męskich; przegryw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) neol. pot. pogard. człowiek płci męskiej popadły w stan marazmu życiowego, ofiara losu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Życie stulejarza to pasmo ciągłych porażek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stulejka ż.

Wiktionary


stulejka

wrodzone zwężenie napletka członka męskiego; fimoza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. wrodzone zwężenie napletka uniemożliwiające jego ściągnięcie poza żołądź prącia;

Wiktionary

Stulejka (łac. phimosis) – męskie schorzenie wrodzone lub nabyte polegające na zwężeniu ujścia napletka, które uniemożliwia (stulejka całkowita) lub utrudnia (stulejka częściowa) ściąganie napletka (we wzwodzie lub w stanie spoczynku penisa). Łacińska nazwa pochodzi od greckiego słowa φῑμός, czyli kaganiec.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: stuˈlɛjka, AS: stulei ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stulejarz m.

Wiktionary


stuletni

mający sto lat


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający sto lat

 (1.2) trwający sto lat

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W Polsce trwa już stuletni wysiłek społeczny ukierunkowany na ochronę Tatr.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stuˈlɛtʲɲi, AS: stuletʹńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stulatek m., stulatka ż., stulecie n., stuletniość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) sekularny; gw-pl|Śląsk Cieszyński|storoczni.

Wiktionary


stulić

1. delikatnie zbliżyć do siebie, powodując, że coś się zamknie lub zmniejszy; skulić, skurczyć;
2. stulić się - zamknąć się; skulić się


SJP.pl


stulicha

roślina z rodziny kapustowatych; stulisz właściwy


SJP.pl

Stulicha (Descurainia Webb & Berthel.) – rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych. Liczy ok. 40–45 gatunków, występujących głównie w Ameryce Północnej (30 gatunków) i na wyspach Makaronezji (7 gatunków). Jeden gatunek – stulicha psia (D. sophia) jest kosmopolityczny i występuje także we florze Polski jako jedyny przedstawiciel rodzaju. Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego botanika i aptekarza – François Descuraina (1658-1740).

Wikipedia


stulirowy

mający wartość stu lirów


SJP.pl


stulistny

1. mający sto liści lub bardzo wiele liści, płatków;
2. róża stulistna - róża o różowych lub czerwonych kwiatach, ozdobna lub hodowana do wyrobu perfum, konfitur; centyfolia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający sto (wiele) liści/płatków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z obu stron każdéj drogi, szérokim pasem bielały bujne rumianki i wyższe od nich kwiaty marchewnika, słały się po drzewach fioletowe rohule, żółtymi gwiazdkami świéciły brodawniki i kurza ślepota, liliowe skabiozy polne wyléwały ze swoich stulistnych koron miodowe wonie, chwiały się całe lasy delikatnéj mietlicy, kosmate kwiaty babki stały na swoich wysokich łodygach, rumianością zawadiacką postawą stwierdzając, nadaną im nazwę kozaków.

Wiktionary


stulisz

roślina z rodziny krzyżowych


SJP.pl

Stulisz (Sisymbrium L.) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych (Brassicaceae). Obejmuje 41 do 48 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w strefach umiarkowanych i subtropikalnych na Starym Świecie, poza tym w Ameryce Północnej i jako rośliny introdukowane na innych kontynentach. W Polsce dwa gatunki rosną jako rodzime, a 7 dalszych jako przybysze zadomowieni lub przejściowo zawlekani.

Wikipedia


stulitrowy

a) mający pojemność stu litrów;
b) zawierający sto litrów czegoś


SJP.pl


stulony

1. delikatnie zbliżyć do siebie, powodując, że coś się zamknie lub zmniejszy; skulić, skurczyć;
2. stulić się - zamknąć się; skulić się


SJP.pl


stumarkowy

mający wartość stu marek


SJP.pl


stumetrowiec

biegacz specjalizujący się w biegach na dystansie stu metrów


SJP.pl


stumetrówka

dystans o długości stu metrów


SJP.pl


stumetrowy

mający długość stu metrów, wynoszący sto metrów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający sto metrów długości, szerokości, wysokości albo sto metrów kwadratowych powierzchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krótka, niespełna stumetrowa ścianka jest przez swą znaczną stromość poważną przeszkodą wspinaczkową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstũmɛˈtrɔvɨ, AS: stũmetrovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stumetrówka ż.

Wiktionary


stumilionowy

a) liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 100 000 000;
b) liczący sto milionów czegoś


SJP.pl


stumilowy

mający długość stu mil, wynoszący sto mil


SJP.pl


stuminutowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) trwający sto minut

Wiktionary


stuningować

[czytaj: stjuningować] zmodyfikować coś (np. komputer, pojazd) w sposób poprawiający wydajność lub odpowiadający czyimś szczególnym potrzebom; podrasować


SJP.pl


stuningowany

[czytaj: stjuningować] zmodyfikować coś (np. komputer, pojazd) w sposób poprawiający wydajność lub odpowiadający czyimś szczególnym potrzebom; podrasować


SJP.pl


stunogi

mający sto nóg; stunożny


SJP.pl


stunożny

mający sto nóg; stunogi


SJP.pl


stuoczny

mający sto oczu; mający wiele oczu


SJP.pl


stuoki

mający sto oczu


SJP.pl


stuosobowy

1. składający się ze stu osób;
2. przeznaczony dla stu osób


SJP.pl


stupa

budowla sakralna, głównie buddyjska


SJP.pl

Stupa (sanskr. स्तूप stūpa; pali थुप thūpa, taj. เจติย czedi; laot. that; jap. 卒塔婆 sotoba, kopiec, szczyt) – najprostszy typ budowli sakralnej buddyjskiej, rzadziej dźinijskiej, wywodzącej się z Indii, pełniącej funkcję relikwiarza. Ze względu na architekturę jest niezwykle odporna na trzęsienia ziemi. Na terenie Sri Lanki ten typ budowli nosi nazwę dagoby, w Tajlandii – czedi, w Birmie - zedi lub paya, w Indonezji – candi, w Bhutanie, Nepalu i w Tybecie – czortenu, w Mongolii – suburganu. Buddyjska stupa symbolizuje oświecony stan Buddy.

Wikipedia


stupaj

stopień wyrąbany w śniegu lub lodzie ułatwiający wspinaczkę


SJP.pl


stupaja

dawniej, pogardliwie: policjant, bezmyślny służbista; stupajka


SJP.pl


stupajka

dawniej, pogardliwie: policjant, bezmyślny służbista; stupaja


SJP.pl


stupak

nazwisko


SJP.pl


stupiętrowy

mający sto pięter


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki który ma sto pięter; wysoki na sto pięter

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na zachód od rzeki Sac, gdzie wilki grasowały pośród bagien, stoi stupiętrowy bank LaSalle, perła architektury.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstupʲjɛ̃nˈtrɔvɨ, AS: stupʹi ̯ẽntrovy

Wiktionary


stupina

knot złożony ze skręconych nitek bawełnianych, wymoczony w wodzie z saletrą i mączką prochową, dawny rodzaj zapalnika


SJP.pl

  • Stupina – wieś w Rumunii, w okręgu Aluta, w gminie Cârlogani
  • Stupina – wieś w Rumunii, w okręgu Konstanca, w gminie Crucea
  • Stupina – wieś w Rumunii, w okręgu Vrancea, w gminie Măicănești

Wikipedia


stupkiewicz

nazwisko


SJP.pl


stupnicki

nazwisko


SJP.pl


stupniki

Stupniki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski. Wchodzi w skład sołectwa Kożyno.

Wikipedia


stupolowy

mający sto pól, np. warcaby stupolowe


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający sto pól

Wiktionary


stupor

zaburzenie psychiczne objawiające się znacznym zahamowaniem ruchowym i ograniczeniem reakcji na bodźce zewnętrzne; osłupienie, drętwica


SJP.pl

Osłupienie (stupor) – zaburzenie poznawcze, do którego objawów należą akineza, mutyzm, brak reakcji na bodźce przy jednoczesnym zachowaniu przytomności (może być jednak ona nieznacznie przymglona).

Pacjent, mimo zachowania świadomości, nie reaguje na bodźce zewnętrzne, nie porusza się, nie mówi, wzrok ma utkwiony w jednym punkcie.

Wikipedia


stuposiany

Stuposiany (w latach 1977–1981 Łukasiewicze) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Leży w pobliżu ujścia Wołosatego do Sanu przy drodze wojewódzkiej nr 896.

Wieś jest siedzibą sołectwa Stuposiany, w którego skład wchodzą również miejscowości Procisne i Pszczeliny.

Wikipedia


stuprocentówka

potocznie: stuprocentowa okazja


SJP.pl


stuprocentowy

stanowiący sto procent czegoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zawierający 100% czegoś

 (1.2) taki, którego jest się pewny w 100%

 (1.3) typowy, mający wszystkie cechy kogoś, czegoś

Wiktionary


stupsk

wieś w Polsce


SJP.pl

Stupsk – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie mławskim, w gminie Stupsk.

Miejscowość jest siedzibą gminy Stupsk oraz rzymskokatolickiej parafii św. Wojciecha.

Stupsk leży około 11 km na południowy wschód od Mławy, przy trasie kolejowej linii nr 9 (Warszawa-Gdańsk). Przystanek kolejowy nazywa się Stupsk Mazowiecki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


stupski

przymiotnik od: Stupsk (miejscowość)


SJP.pl


stuptut

potocznie: ochraniacz przeciwśnieżny, zapobiegający dostaniu się śniegu do wnętrza buta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. ochraniacz na nogę mający kształt rurki, wykonany z wodoodpornego i odpornego na zabrudzenia materiału;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po nałożeniu na spodnie stuptuty pokrywają nogi od kolan aż po kostki wraz z górnymi częściami butów.

Wiktionary


sturamienny

mający sto ramion, odnóg itp.


SJP.pl


sturczeć

stać się Turkiem, przyjąć wiarę mahometańską; poturczyć się, sturczyć się


SJP.pl


sturczyć

1. skłonić kogoś do przyjęcia islamu (zrobić go Turkiem); sturczyć wielu; poturczyć;
2. sturczyć się - stać się Turkiem, przyjąć wiarę mahometańską; poturczyć się, sturczeć


SJP.pl


sturisoma

rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny zbrojnikowatych


SJP.pl

Sturisoma – rodzaj słodkowodnych ryb sumokształtnych z rodziny zbrojnikowatych (Loricariidae). Spotykane w hodowlach akwariowych.

Wikipedia


sturkać

czasownik niedokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. trącać

Wiktionary


sturublówka

banknot o wartości stu rubli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) banknot o nominale 100 rubli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ja myślę, bez urazy jaśnie pana, że prędzej w pańskiej sadzawce zdybalibyśmy jesiotra aniżeli jedną sturublówkę w okolicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsturuˈblufka, AS: sturublufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sturublowy

Wiktionary


sturublowy

mający wartość stu rubli


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający wartość / liczący / wynoszący 100 rubli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pomogło też że, niespecjalnie kryjąc się, w książkę na biurku wsadził sturublowy banknot.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsturuˈblɔvɨ, AS: sturublovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sturublówka

Wiktionary


sturzić

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. trącić

Wiktionary


stus

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stos

Wiktionary


stustopniowy

1. mający sto stopni (w jakiejś skali);
2. mający sto stopni, etapów


SJP.pl


stustronicowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który liczy sto stron

Wiktionary


stuświecowy

1. zawierający sto świec;
2. żarówka stuświecowa - żarówka mająca moc stu watów


SJP.pl


stuszować

stonować;
1. zmniejszyć, złagodzić jaskrawość, ostrość rysunku, malowidła;
2. przenośnie: złagodzić ostrość, agresywny ton czegoś


SJP.pl


stuszowywać

rzadko:
1. zmniejszać, łagodzić jaskrawość, ostrość rysunku, malowidła; tonować;
2. przenośnie: łagodzić ostrość, agresywny ton czegoś


SJP.pl


stutonowy

a) ważący sto ton;
b) mieszczący sto ton czegoś;
c) mogący unieść sto ton


SJP.pl


stuttgarcki

[czytaj: sztutgarcki] przymiotnik od: Stuttgart, miasto w południowej części Niemiec


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze Stuttgartem, dotyczący Stuttgartu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Stuttgart m., stuttgartczyk mos., stuttgartka ż.

Wiktionary


stuttgart

[czytaj: sztutgart] miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Niemczech, stolica i największe miasto kraju związkowego Badenia-Wirtembergia;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pociąg jedzie dopiero ze Stuttgartu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stuttgartczyk mos., stuttgartka ż.

 przym. stuttgarcki

Wiktionary


stuttgartczyk

[czytaj: sztutgartczyk] mieszkaniec Stuttgartu


SJP.pl


stuttgartka

[czytaj: sztutgartka] mieszkanka Stuttgartu (miasta w Niemczech)


SJP.pl


stutthof

[czytaj: sztuthof] hitlerowski obóz koncentracyjny


SJP.pl

Inne

  • Stutthof – niemiecki obóz koncentracyjny
  • procesy załogi Stutthofu

Polska

  • Sztutowo – wieś gminna w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim

Zobacz też

  • Stuthof

Wikipedia


stutysięcznik

statek o wyporności stu tysięcy ton


SJP.pl


stutysięczny

przymiotnik odliczebnikowy

 (1.1) od sto tysięcy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To była moja stutysięczna edycja w Wikipedii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstutɨˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: stutyśṇčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sto tysięcy m.

Wiktionary


stuwatowy

mający moc stu watów


SJP.pl


stuwierszowy

składający się ze stu wierszy


SJP.pl


stużno

Stużno – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Opoczno.

Do 1954 roku istniała gmina Stużno. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Doroty w Petrykozach.

Wikipedia


stuzłotówka

banknot o nominale stu złotych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) numizm. moneta lub banknot którego wartość wynosi sto złotych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstuzwɔˈtufka, AS: stuzu̯otufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. stuzłotowy

Wiktionary


stuzłotowy

mający wartość stu złotych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający wartość stu złotych

 (1.2) wynoszący sto złotych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tło banknotu stuzłotowego stanowi siatka giloszowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stuzłotówka ż.

Wiktionary


stuła

w liturgii katolickiej: rodzaj szarfy zakładanej przez kapłana do mszy świętej i innych czynności liturgicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. szata liturgiczna prezbiterów w formie wstęgi sukna;

Wiktionary

Stuła od łac. stola (długa szata) – szata liturgiczna używana w liturgii wielu Kościołów chrześcijańskich.

W liturgii rzymskiej rodzaj szarfy zakładanej przez kapłana (na szyję, końce zwisają swobodnie na piersiach) i diakona (ukośnie, na lewym ramieniu) do mszy i wszelkich innych czynności liturgicznych. Do mszy zakładana jest pod ornat, może być skrzyżowana na piersiach (w rytach zachodnich, na mszy trydenckiej musi) i przewiązywana cingulum. Diakoni przepasują się stułą ukośnie, z lewego ramienia na prawą stronę. Kolor stuły, podobnie, jak barwa ornatu czy kapy, zależy albo od obchodu liturgicznego danego dnia, albo od spełnianego obrzędu. Dla przykładu, przy spowiedzi używa się stuły fioletowej. Stuła kapłana jest symbolem belki krzyża, którą niósł Chrystus oraz łaski uświęcającej, która zdobi duszę kapłana.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odprawiał nabożeństwo bez ornatu, w samej stule.

 (1.1) Różny sposób noszenia stuły przez diakona i kapłana wskazuje na różny zakres obowiązków.

 (1.1) Ojciec Mieczysław ma stułę z San Giovanni Rotondo.

Wiktionary


stułbia

gatunek jamochłonów


SJP.pl

Hydra (stułbia) – rodzaj stułbiopławów (Hydrozoa) obejmujący około 30 gatunków, w tym występujące w Polsce:

  • Hydra attenuata (Hydra vulgaris) – stułbia pospolita,
  • Hydra circumcincta,
  • Hydra oligactis (Pelmatohydra oligactis) – stułbia szara,
  • Hydra oxycnida,
  • Hydra stellata,
  • Hydra viridis (Chlorohydra viridissima) – stułbia zielona.

Wikipedia


stułbiopław

przedstawiciel jednej z gromad nalezących do parzydełkowców


SJP.pl

Wikipedia


stułbiopławy

gromada zwierząt należących do parzydełkowców


SJP.pl

Wikipedia


stułka

rodzaj kapeluszowych grzybów z rodziny szczeciniakowatych


SJP.pl

Coltricia Gray (stułka) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae). W Europie występują 3 gatunki.

Wikipedia


stwardnienie

1. zgrubiałe, twarde miejsce na czymś;
2. stwardnienie rozsiane - przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego; sclerosis multiplex


SJP.pl

Stwardnienie (łac. sclerosis) w medycynie jest określeniem patologii polegającej na zmianie spoistości tkanki na większą w przebiegu danego procesu chorobowego. Może odnosić się do:

  • stwardnienia rozsianego (łac. sclerosis disseminata)
  • stwardnienia guzowatego (łac. sclerosis tuberosa)
  • stwardnienia zanikowego bocznego
  • stwardnienia koncentrycznego (łac. sclerosis concentrica)

Wikipedia


stwardnióny

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stwardniały

Wiktionary


stwarzać

1. powoływać kogoś lub coś do istnienia; kreować, tworzyć, robić;
2. powodować coś, np. stwarzać przychylną atmosferę


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) powoływać do istnienia

 (1.2) stawać się przyczyną czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pan Bóg uśmiechał się, stwarzając pingwina.

 (1.2) Zbyt bliska odległość od stacji benzynowej i restauracji stwarzała zagrożenie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. tworzyć, dk. stworzyć

 rzecz. tworzywo n., twórca mos., twórczyni ż., stwórca mos., stwarzanie n., stwór mzw.

 przym. wytwórczy

Wiktionary


stwarzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stwarzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stworzenie n., stworzonko n., stworzątko n., stworzeńko n., stworek m., stwórca m., Stwórca m., stwórczyni ż., stworzyciel m., Stworzyciel m., stworzycielka ż., stwór mzw.

 czas. stwarzać ndk., stworzyć dk.

 przym. stwórczy

Wiktionary


stwierdzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. stwierdzić)

 (1.1) dochodzić do wniosku

 (1.2) mówić z przekonaniem

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stwierdzić

 rzecz. stwierdzanie n., stwierdzenie n., twierdzenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dowiadywać się, konstatować, przekonywać się, ustalać, uznawać

 (1.2) poświadczać, potwierdzać, przekonywać, świadczyć, zapewniać, zaświadczać

Wiktionary


stwierdzalny

dający się stwierdzić


SJP.pl


stwierdzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wypowiedź stwierdzająca coś, wypowiedź wyrażająca przekonanie o czymś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stfʲjɛrˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: stfʹi ̯erʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stwierdzanie n., twierdzenie n.

 czas. stwierdzić dk., stwierdzać ndk.

Wiktionary


stwierdzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. stwierdzać)

 (1.1) dokonany od|stwierdzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstfʲjɛrʲd͡ʑit͡ɕ, AS: stfʹi ̯erʹʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stwierdzenie n., stwierdzanie n., twierdzenie n.

 czas. stwierdzać ndk.

Wiktionary


stwiha

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Ukrainie i Białorusi, prawobrzeżny dopływ Prypeci;

Wiktionary

Stwiha (biał. Сцвіга, Scwiha; ros. Ствига, Stwiga; ukr. Ствига, Stwyha) – rzeka na Ukrainie i Białorusi, będąca prawobrzeżnym dopływem Prypeci.

Długość rzeki wynosi 178 km, powierzchnia dorzecza 5440 km². Źródła rzeki znajdują się na Polesiu Wołyńskim (Ukraina) w okolicach wsi Budki Snowidowickie - 60 km na wsch. od miejscowości Sarny. Ujście Stwihy znajduje się w okolicach wsi Pahost - 10km na wsch. od Turowa.

Wikipedia


stwolno

Stwolno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Rawicz.

Wikipedia


stwór

istota o dziwnym, niesamowitym wyglądzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) dziwna, często odrażająca istota

 (1.2) gw-pl|Poznań. stworzenie

Wiktionary

Potwór, monstrum, bestia (łac. zły omen, cud) – określenie szerokiej grupy fikcyjnych stworzeń występujących w mitologii, legendach, wierzeniach ludowych oraz literaturze grozy. Stworzenia takie zwykle cechują się przerażającym wyglądem, a także agresywnym zachowaniem, często utożsamianym z wcieleniem zła.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oto, ani mniej, ani więcej, tylko stwór najniebezpieczniejszy i najszkodliwszy na ziemi, który się zwie: bazyliszek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stfur, AS: stfur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stwórca mos., stwórczyni ż., stworzyciel m., stworzycielka ż., stwarzanie n., stworzenie n.

:: zdrobn. stworek m.

 czas. stwarzać ndk., stworzyć dk.

 przym. stwórczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) potwór, poczwara, stwora

Wiktionary


stwora

stwór, poczwara


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. osoba, postać

Wiktionary


stwórca

w religiach monoteistycznych: Bóg; Przedwieczny, Wszechdoskonały, Wszechwidzący, Wszechwiedzący, Wszechmogący


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. książk. Bóg, twórca świata (szczególnie w religiach monoteistycznych); istota duchowa, która spowodowała powstanie świata zgodnie z wiarą: żydów, muzułmanów, chrześcijan;

Wiktionary

Stwórca, Stworzyciel, Bóg Stwórca – istota (często Bóg), która zgodnie z wierzeniami powszechnymi w wielu religiach i mitologiach miała powołać świat i ludzi do istnienia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) - Ten album [Puff Daddy "Thank You"] jest podziękowaniem dla Stwórcy. Niesie silny, pozytywny przekaz - mówił Hezekiah Walker, współtwórca płyty.

 (1.1) Ziemia była pełna gwałtu i zbrodni, a w tym zamieszaniu nie zwracano uwagi na ostrzegający głos Stwórcy.

 (1.1) Jeżelim, Stwórco, posiadł Słowo, dar Twój świetny, / Spraw, by mi serce biło gniewem oceanów, / Bym, jak dawni poeci, prosty i szlachetny, / Wichurą krwi uderzał w możnych i tytanów.

 (1.1) Zbyt ufałaś méj cnocie, zbyt swéj własney sic. [własnej] sile, / I nazbyt ognia Stwórca wlał w nasze istoty.

 (1.1) Tak, tak, Boże ojca mego, Boże dziedzictwa Izraela, Władco nieba i ziemi, Stwórco wód i Królu wszelkiego stworzenia, wysłuchaj modlitwy mojej!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stwarzanie n., stwórca mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bóg, Najwyższy, Opatrzność, Stworzyciel, Wiekuisty, Wszechmocny

Wiktionary


stwórczy

przymiotnik od: stwórca


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) właściwy Stwórcy: istocie boskiej

 (1.2) właściwy stwórcy: osobie, która coś stworzyła lub potrafi stworzyć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jako siła stwórcza [Kāne] był ojcem wszystkiego, co żyje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stwarzanie n., stworzenie n., stwór mzw., stwórca mos.

 czas. tworzyć

Wiktionary


stwórczyni

stwórca; twórczyni, kreatorka


SJP.pl


stworek

zdrobnienie od: stwór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: stwór

 (1.2) mała, nierzeczywista istota

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstfɔrɛk, AS: stforek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stwarzanie n., stwórca mos., stwór, stworzenie

Wiktionary


stworzenie

istota żywa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zwierzę lub człowiek

 (1.2) odczasownikowy od|stworzyć.

Wiktionary

Stworzenie świata – akt, w którym bóg, bogowie, najwyższa istota transcendentna, praprzyczyna, arché, powołuje do istnienia materię, przestrzeń i czas.

W podstawowych systemach filozoficznych świat został stworzony lub zaistniał za przyczyną odpowiednio:

  • Arché – jońska filozofia przyrody
  • Budowniczy świata – Platon (→ deizm)
  • Pierwsza przyczyna – Arystoteles
  • Logos – Filon z Aleksandrii
  • Absolut – Plotyn (→ panteizm)
  • Bóg Stwórca – chrześcijaństwo (Bóg w chrześcijaństwie), judaizm (Bóg w judaizmie), islam (Allah) (→ creatio ex nihilo, Stworzenie świata według Biblii)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To małe stworzenie jest piękne!

 (1.2) Stworzenie tego spisu zajęło mi cały wieczór.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stfɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: stfožńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stworek m., twór m., twórczość ż., twórca m., twórczyni ż., stwórca m.

:: zdrobn. stworzonko n.

 czas. tworzyć ndk., stworzyć dk.

 przym. twórczy, stwórczy

 przysł. twórczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) istota, kreatura, stwór

 (1.2) kreacja, utworzenie, zrobienie

Wiktionary


stworzonko

pieszczotliwe zdrobnienie od: stworzenie (dziecko lub zwierzę); istotka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pieszcz. istotka; człowieczek, dzieciątko, zwierzątko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cóż w tym wszystkim zawinił synek, stworzonko maleńkie, kruszynka urocza.

 (1.1) Nagle z krzaków wysunęło się małe, różowożółte stworzonko ze spiczastymi uszami i kusym, grajcarkowatym ogonkiem.

 (1.1) A co by to była za satysfakcja, panie, mieć w domu takie miluchne stworzonko, taką … taką dzierlateczkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stwarzanie n., stworzenie n., stwórca mos.

Wiktionary


stworzyć

1. powołać kogoś lub coś do istnienia; wykreować, wykonać, zrobić;
2. spowodować coś, np. stworzyć przychylną atmosferę;
3. przenośnie: nadać komuś lub czemuś jakieś cechy, np. stworzyć zupełnie inną osobę


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. stwarzać)

 (1.1) dokonany od|stwarzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstfɔʒɨt͡ɕ, AS: stfožyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. twórca m., tworzywo n., twórczość ż., twórczyni ż., stwórca mos., stworzenie n., stwarzanie n., stwór mzw.

 przysł. twórczo

 czas. stwarzać, tworzyć

 przym. wytwórczy

Wiktionary


stworzyciel

ten, kto stworzył; stwórca


SJP.pl


stworzycielka

stworzyciel; kreatorka, stwórczyni


SJP.pl


stychiczny

składający się z wersów, wierszowany


SJP.pl


stychometria

numerowanie wierszy połączone z umieszczaniem na marginesach cyfr oznaczających kolejne wersy


SJP.pl

Stychometria – numerowanie wierszy w danym tekście, połączone z umieszczaniem na marginesach cyfr, oznaczających kolejne wersy lub w przypadku prozy linijki druku.

Starożytni Grecy oraz Rzymianie mieli zwyczaj mierzyć długość swoich dzieł literackich liczbą linii. Przede wszystkim dzieła poetyckie miały numerowane i liczone wersety. W dziełach Homera linia zawierała około 36 liter i 16 sylab. Tak odmierzone linie nazywane były στιχοι, albo επη.

Wikipedia


stychomytia

żywy dialog w dramacie wierszowanym, będący wymianą jednowersowych replik, zachowujących taki sam porządek metryczny, a często również składniowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. dynamiczny, zbudowany z krótkich, jednowierszowych replik dialog w dramacie;

Wiktionary

Stychomytia – w antycznym dramacie greckim żywiołowy dialog postaci scenicznych, złożony z jednowersowych replik wypowiadanych naprzemiennie (wypowiedź każdej z dwóch postaci składa się z jednego, pełnego wiersza).W przypadku dwuwierszowych wypowiedzi stosuje się nazwę dystychomytia. Jeżeli wypowiedzi bohaterów dopełniają się w obrębie jednego wersu, mówimy o haplostychomytii. Przykładem stychomytii są wersy 730-757 Antygony, zaś dystychomytii wersy 106-131 Króla Edypa. Stychomytia występuje też w Hippolytosie uwieńczonym Eurypidesa:

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌstɨxɔ̃ˈmɨtʲja, AS: styχõmytʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 temsłow. -stych

Wiktionary


styczeń

pierwszy miesiąc roku kalendarzowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pierwszy miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego i juliańskiego);

 (1.2) stpol. luty

Wiktionary

Styczeń – pierwszy miesiąc w roku, według kalendarza gregoriańskiego ma 31 dni. Styczeń jest miesiącem zimowym na półkuli północnej, a letnim na południowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W styczniu było mroźno i padał śnieg.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstɨt͡ʃɛ̃ɲ, AS: styčẽń

Wiktionary

Powiązane:

 przym. styczniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ledzień, tyczeń

 (1.2) luty, strąpacz, siecień

Wiktionary


styczka

1. w technice: część styku bezpośrednio przylegająca do innego elementu instalacji elektrycznej;
2. dawniej, rzadko: miejsce dotknięcia się połączenia; styk, styczność


SJP.pl


styczna

prosta styczna do krzywej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geom. linia prosta mająca punkt wspólny z krzywą lub powierzchnią, nieprzecinająca jej w tym punkcie;

forma przymiotnika.

 (2.1) M. i W. ż. od styczny

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyrostki stawowe ustawione są w płaszczyźnie czołowej, na stycznej do obwodu koła, co znacznie ułatwia ruchy skrętne w tej części kręgosłupa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styczność ż.

 czas. stykać się ndk.

 przym. styczny

 przysł. stycznie

Wiktionary


stycznik

elektromechaniczne urządzenie włączające i wyłączające obwody elektryczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. urządzenie elektromechaniczne do zamykania i przerywania obwodów elektrycznych średniej mocy;

Wiktionary

Stycznik – elektryczny łącznik mechanizmowy, przestawiany w sposób inny niż ręczny, o tylko jednym położeniu spoczynkowym styków ruchomych, zdolny do załączania, wyłączania i przewodzenia prądu w normalnych warunkach pracy obwodu, a także przy przeciążeniach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈstɨt͡ʃʲɲik, AS: styčʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styk m., stykówka ż., stykanie n., tykanie n., tknięcie n., zestyk mrz.

 czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać, stykać się ndk., tykać ndk.

 przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy

Wiktionary


stycznikowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze stycznikiem, dotyczący stycznika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zestyk mrz., stycznik m., styk mrz., stykówka ż.

 czas. stykać, zetknąć

Wiktionary


styczniowy

przymiotnik od: styczeń


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący stycznia, dziejący się w styczniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kobiety uczestniczyły w powstaniu styczniowym, pełniąc funkcje łączniczek, zwiadowczyń, kurierek, adiutantek, sanitariuszek. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stɨt͡ʃʲˈɲɔvɨ, AS: styčʹńovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styczeń m.

Wiktionary


styczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zetknięcie się z kimś lub czymś

 (1.2) cecha tego, co styczne

 (1.3) geom. posiadanie wspólnej stycznej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jako nauczyciel i dyrektor szkoły wielokrotnie miałem styczność z hejtem wśród uczniów i od razu reagowałem z pełną stanowczością.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styczna ż., styk mrz., stykanie n.

 czas. stykać ndk., styknąć dk.

 przym. styczny, stykowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kontakt

Wiktionary


styczny

stykający się z czymś w jednym punkcie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stykający się w jednym punkcie; taki, który przylega do czegoś

 (1.2) zbiegający się w danym zagadnieniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styczna ż., styczność ż., styk mrz.

 czas. stykać

 przysł. stycznie

Wiktionary


styczyński

nazwisko


SJP.pl


stydnąć

czasownik

 (1.1) stpol. stygnąć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstɨdnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: stydnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wstyd

 czas. stygnąć

Wiktionary


styg

dawniej: wysoka czapka; kłobuk, kołpak


SJP.pl


stygijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) poet. związany ze Styksem, dotyczący Styksu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O małoś do stygijskich nie zaniósł mnie błoni, • Żem przedwcześnie nie ujrzał Kocytu, Charona • Żeglarza, trójgłowego psa, sądu Minosa, • Gromady cieni, co jest światła pozbawiona (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stɨˈɟijsʲci, AS: styǵii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Styks m.

 przym. styksowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) styksowy

Wiktionary


stygimoloch

rodzaj dinozaura z rodziny pachycefalozaurów; stenotol


SJP.pl

Stygimoloch (Stygimoloch spinifer) – dinozaur z rodziny pachycefalozaurów (Pachycephalosauridae); jego nazwa znaczy "ciernisty diabeł".

Żył w epoce późnej kredy (68-65 mln lat temu) na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała do 3 m, wysokość ok. 1,7 m masa ok. 70 kg. Jego szczątki znaleziono w USA (stany Montana, Wyoming).

Wikipedia


stygmasterol

Stygmasterol, C
29
H
48
O
– organiczny związek chemiczny z grupy steroli. Występuje naturalnie w ziarnie soi. Jest wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym oraz przy syntezie hormonów.

Wikipedia


stygmat

1. znak, którym piętnowano w starożytności niewolników;
2. znamię, znak, piętno;
3. rana na ciele przypominająca rany z ukrzyżowanego ciała Chrystusa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przen. piętno, znamię, oznaka

 (1.2) rel. rana pojawiająca się na ciele mistyków chrześcijańskich przeżywających w ekstazie Mękę Pańską;

 (1.3) szt. przedstawienie w sztuce rany w boku lub kończynie u świętych mistyków

Wiktionary

  • stygmat – piętno, cecha charakterystyczna, naznaczenie; w starożytności znak wypalany na ciele niewolników lub przestępców
  • stygmaty – pojawiające się na ciele znaki (najczęściej rany), które świadczyć mają o znaku danym przez Boga (głównie w chrześcijaństwie, lecz także w islamie)
  • Stygmat czasów – jakieś zjawisko charakterystyczne dla danego okresu
  • Stygmat śmierci – szczególny wygląd lub zachowanie, wskazujące na zbliżający się kres życia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Minione wydarzenia wyciskają piętno na osobowościach ludzi i narodów, zostają oni naznaczeni stygmatem czasu.

 (1.2) Po śmierci świętego stygmaty w jego boku, na dłoniach i stopach przestały być widoczne.

 (1.3) Witrażysta krwistą barwą wprawionego szkła zaznaczył stygmat w boku świętego Franciszka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstɨɡmat, AS: stygmat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stygmatyczka ż., stygmatyk mos., stygmatyzacja ż., stygmatyzowanie n.

 czas. stygmatyzować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odcisk, piętno, ślad, znak, znamię

 (1.2) rana, blizna

Wiktionary


stygmatyczka

kobieta, u której pojawiają się stygmaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. kobieta ze śladami ran Chrystusowych na ciele

Wiktionary

Stygmatyczka – spektakl telewizyjny Sceny Faktu Teatru Telewizji z 2008 w reżyserii Wojciecha Nowaka, opowiadający o losach mistyczki chrześcijańskiej Wandy Boniszewskiej, siostry z bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr od Aniołów.

Autor scenariusza oparł się głównie na wspomnieniach zmarłej w opinii świętości zakonnicy, radzieckich dokumentach sądowych, operacyjnych dokumentach polskich i radzieckich służb bezpieczeństwa. Wykorzystane zostały też wspomnienia kard. Henryka Gulbinowicza, ks. Jana Pryszmonta oraz kapucyna o. Gabriela Bartoszewskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W sąsiedniej wsi mieszkała stygmatyczka mająca widzenia Pana Jezusa umęczonego i świętych.

 (1.1) Zaświadczył, że niejednokrotnie widział, jak stygmatyczce otwierały się rany na dłoniach i stopach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stygmat mrz., stygmatyzacja ż., stygmatyzowanie n.

:: fm. stygmatyk mos.

 czas. stygmatyzować ndk.

Wiktionary


stygmatyczny

stygmat, stygmatyzm


SJP.pl

Patrz:

stygmat, stygmatyzm

stygmatyk

osoba, u której pojawiają się stygmaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. osoba ze śladami ran Chrystusowych na ciele

Wiktionary

  • stygmat – piętno, cecha charakterystyczna, naznaczenie; w starożytności znak wypalany na ciele niewolników lub przestępców
  • stygmaty – pojawiające się na ciele znaki (najczęściej rany), które świadczyć mają o znaku danym przez Boga (głównie w chrześcijaństwie, lecz także w islamie)
  • Stygmat czasów – jakieś zjawisko charakterystyczne dla danego okresu
  • Stygmat śmierci – szczególny wygląd lub zachowanie, wskazujące na zbliżający się kres życia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przypuszcza się, że pierwszym stygmatykiem był Paweł Apostoł.

 (1.1) W boku stygmatyka wciąż otwierała się rana, brocząc krwią.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stygmat mrz., stygmatyzacja ż., stygmatyzowanie n.

:: fż. stygmatyczka ż.

 czas. stygmatyzować ndk.

Wiktionary


stygmatyzacja

1. publiczne potępianie jakiejś osoby lub grupy; piętnowanie;
2. w religii: pojawienie się u kogoś stygmatów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) publiczne potępianie danej osoby lub grupy

 (1.2) proces nadawania, często negatywnych, określeń osobom, grupom lub kategoriom społecznym

Wiktionary

Stygmatyzacja, naznaczanie – proces nadawania określeń dotyczących zachowania jednostkom, grupom społecznym lub kategoriom społecznym, w wyniku czego przyjmują one nadane im cechy i zaczynają działać zgodnie z przypisanymi im etykietami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stygmatyzacja islamu w rezultacie zamachów terrorystycznych z 11 września 2001, 11 marca 2004, czy 7 lipca 2005 sprawia, że bycie muzułmaninem w Europie (czy szerzej – na Zachodzie) nie jest rzeczą łatwą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstɨɡmatɨˈzat͡sʲja, AS: stygmatyzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stygmat m., stygmatyzm m., stygmatyk m., stygmatyczka ż.

 czas. stygmatyzować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odrzucanie, nękanie

 (1.2) naznaczanie

Wiktionary


stygmatyzm

1. występowanie u kogoś stygmatów;
2. w optyce: właściwość układu soczewek polegająca na skupianiu się promieni światła wychodzących z jednego punktu (nieleżącego na głównej osi układu) również w jednym punkcie


SJP.pl

  • stygmat – piętno, cecha charakterystyczna, naznaczenie; w starożytności znak wypalany na ciele niewolników lub przestępców
  • stygmaty – pojawiające się na ciele znaki (najczęściej rany), które świadczyć mają o znaku danym przez Boga (głównie w chrześcijaństwie, lecz także w islamie)
  • Stygmat czasów – jakieś zjawisko charakterystyczne dla danego okresu
  • Stygmat śmierci – szczególny wygląd lub zachowanie, wskazujące na zbliżający się kres życia.

Wikipedia


stygmatyzować

naznaczać, nadawać stygmaty


SJP.pl


stygmatyzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stygmatyzować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stygmatyzować ndk.

 rzecz. stygmatyk mos., stygmat mrz., stygmatyczka ż.

Wiktionary


styk

1. miejsce, w którym dotykają się linie, powierzchnie;
2. powiązanie różnych zjawisk, zazębianie się, pogranicze dziedzin;
3. połączenie elementów układu elektrycznego zapewniające przepływ prądu;
4. część urządzenia dobrze przewodząca prąd


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. element obwodu, pozwalający włączać lub wyłączać przepływ prądu

 (1.2) miejsce, w którym dotykają się dwie płaszczyzny, figury itp.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stɨk, AS: styk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styczność ż., stykówka ż., stycznik mrz., zestyk mrz., stykanie n., tykanie n., tknięcie n.

 czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać ndk., tykać ndk.

 przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy, styczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kontakt

Wiktionary


styka

przysuwać do siebie obiekty, aż do zetknięcia; przytykać; przykładać


SJP.pl

  • Adam Styka (ur. 1890, zm. 1959) – polski malarz
  • Adam Styka (ur. 1940) – polski malarz, grafik, pedagog
  • Jan Styka (ur. 1858, zm. 1925) – polski malarz
  • Tadeusz Styka (ur. 1889, zm. 1954) – polski malarz

Wikipedia


stykać

przysuwać do siebie obiekty, aż do zetknięcia; przytykać; przykładać


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. zetknąć)

 (1.1) przysuwać do siebie obiekty, aż do zetknięcia

 (1.2) powodować spotkanie, znajomość dwóch lub więcej osób

czasownik zwrotny niedokonany stykać się (dk. zetknąć się)

 (2.1) przylegać do czegoś

 (2.2) wchodzić z kimś lub z czymś w bezpośredni kontakt

 (2.3) sąsiadować ze sobą, współwystępować z czymś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styczność ż., styk mrz., zestyk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., przetykacz mrz., tknięcie n., tykanie n., zetknięcie n., stykanie n., wytknięcie n., wytykanie n., przetknięcie n., przetkanie n., przetykanie n., natknięcie n., natykanie n., potykanie n., potknięcie n.

 czas. tknąć dk., tykać ndk., zetknąć dk., wytknąć dk., wytykać ndk., przetknąć dk., przetkać dk., przetykać ndk., natknąć dk., natykać ndk., potykać ndk., potknąć się dk.

 przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy, styczny

Wiktionary


styknąć

1. w gwarze śląskiej: starczyć, wystarczyć;
2. styknąć się - zetknąć się, spotkać się


SJP.pl


styknyć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wystarczyć

Wiktionary


stykówka

stykowa odbitka fotograficzna, uzyskiwana w konsekwencji położenia naświetlonej błony fotograficznej bezpośrenio na papier światłoczuły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fot. odbitka fotograficzna służąca do uzyskania wglądówek, wykonana przez naświetlenie papieru światłoczułego przez negatywy położone bezpośrednio na tym papierze

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stɨˈkufka, AS: stykufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styk m., stycznik m., stykanie n., tykanie n., tknięcie n., przetykacz mrz., zestyk mrz.

 czas. zetknąć, wytykać, wytknąć, stykać, stykać się ndk., tykać ndk.

 przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy

Wiktionary


stykowski

nazwisko


SJP.pl


stykowy

styk


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze stykiem, dotyczący styku

Wiktionary

Patrz:

styk

Powiązane:

 rzecz. styczność ż., zestyk mrz., styk m., stycznik mrz., stykówka ż.

 czas. stykać, zetknąć

Wiktionary


styks

mit. gr. jedna z rzek w Hadesie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. główna rzeka Hadesu;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Charon przewoził przez Styks zmarłych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. stygijski, styksowy

Wiktionary


styksowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mitgr. odnoszący się do Styksu, dotyczący Styksu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Styks m.

 przym. stygijski

Wiktionary


styl

1. cechy charakteryzujące sztukę jakiejś epoki, jakiegoś twórcy lub regionu;
2. sposób bycia, ubierania się charakterystyczny dla jakiejś osoby;
3. w sporcie: wykonywanie odpowiednich ruchów charakterystycznych dla danej dyscypliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sposób wyrażania się; sposób mówienia, pisania;

 (1.2) sposób czyjegoś postępowania, zachowania

 (1.3) zespół cech charakterystycznych dla danego regionu, epoki itp.

 (1.4) sport. ruchy właściwe danej dyscyplinie sportowej

 (1.5) rodzaj starożytnego przyrządu do pisania, rylec

 (1.6) inform. wygląd elementu strony HTML, nadawany za pomocą CSS

Wiktionary

  • styl językowy
  • styl w kulturze
  • Styl – program telewizyjny
  • styl – stylisko, trzonek

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W utworze tym styl podniosły splata się ze stylem potocznym.

 (1.2) Ona ma własny styl, ponieważ nie podoba jej się aktualna moda młodzieżowa.

 (1.3) Ratusz został zbudowany w stylu gotyckim w XV wieku.

 (1.4) Sportowiec płynął 100 (= sto) metrów stylem grzbietowym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stɨl, AS: styl

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stylistyka ż., stylista mos., stylistka ż., stylizacja ż., stylizatorstwo n., stylizator mos., stylizowanie n.

 przym. stylistyczny, stylowy

 przysł. stylowo

 czas. stylizować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) rylec

Wiktionary


stylaria

pierścienica z gromady skąposzczetów


SJP.pl

Stylaria (Stylaria lacustris (Linnaeus, 1767)) – gatunek wolno żyjącej wodnej pierścienicy z rodziny Naididae z podgromady skąposzczetów. Zwierzę można łatwo rozpoznać po długim, skierowanym do przodu czułku znajdującym się na główce.

Wikipedia


stylben

węglowodór wielopierścieniowy stosowany jako scyntylator (substancja emitująca światło pod wpływem promieniowania jonizującego); stilben


SJP.pl

Stylben (stilben) – organiczny związek chemiczny z grupy wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych i nienasyconych. Występuje w dwóch odmianach izomerycznych trans i cis (izostilben). Tworzy bezbarwne lub żółtawe kryształy. Łatwo polimeryzuje tworząc polimer – polistilben.

Wikipedia


stylbenowy

barwnik stilbenowy; barwnik syntetyczny do barwienia tkanin lub papieru


SJP.pl


stylbit

1. inaczej: desmin
2. inaczej: heulandyt


SJP.pl


stylik

1. potoczne zdrobnienie od: styl (język);
2. plecha wtórna niektórych porostów; trzoneczek;
3. regionalnie: małe stylisko; rączka, trzonek


SJP.pl

  • stylik (trzonek) – grzbietowa część ciała kielichowatych służąca przytwierdzeniu do podłoża
  • stylik (trzonek) – część ciała lejkogębców służąca przytwierdzeniu do podłoża
  • stylik – przedustna część ciała niektórych wąsonogów służąca przytwierdzeniu do podłoża
  • stylik (wyrostek rylcowy) – wyrostek na odwłoku widłogonków i niektórych owadów
  • stylik (trzonek, pomostek, pedicel) – przewężenie za pierwszym segmentem odwłoka trzonkówek
  • stylik (łącznik) – przewężenie pierwszego segmentu opistosomy (odwłoka) pająków, łączące go z prosomą
  • stylik – podłużna struktura łącząca komórki mikroskopijnych glonów wzajemnie lub z podłożem

Wikipedia


stylikowce

przedstawiciel podrzędu owadów z rzędu błonkówek; trzonkówka, stylikówka


SJP.pl

Trzonkówki, zwane również stylikowcami, stylikówkami lub stylikoodwłokimi (Apocrita) – podrząd owadów z rzędu błonkówek.

Wikipedia


stylikowiec

przedstawiciel podrzędu owadów z rzędu błonkówek; trzonkówka, stylikówka


SJP.pl


styling

[czytaj: stajling]
1. stylizacja fryzury;
2. projektowanie modnych przedmiotów użytkowych


SJP.pl


styliolit

utwór geologiczny o postaci niewielkich słupków, piramidek lub stożków, występujący na płaszczyźnie warstw wapieni i dolomitów; stylolit


SJP.pl


stylisko

drewniany, podłużny uchwyt narzędzia ręcznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) drewniany, podłużny uchwyt narzędzia

Wiktionary

Stylisko – uchwyt ręcznych narzędzi gospodarskich, budowlanych, ogrodniczych, broni i sprzętu alpinistycznego. Zamiennie stosuje się również nazwę – trzonek lub drzewce. Nazwa stosowana także w odniesieniu do krótkiej ręcznej broni obuchowej.

Wikipedia


stylista

1. pisarz lub mówca oceniany z punktu widzenia wartości jego stylu;
2. osoba tworząca czyjś wizerunek poprzez dobór odpowiedniej fryzury, makijażu, ubioru itp.;
3. projektant modnych przedmiotów użytkowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pisarz, mówca oceniany ze względu na jego styl

 (1.2) osoba tworząca czyjś wizerunek, doradzając odpowiedni strój, makijaż, fryzurę itp.

 (1.3) projektant mody, fryzur, wnętrz itp.

Wiktionary

Stylista (2008) – amerykański program typu reality show, wyprodukowany przez stację The CW o tematyce mody. Pomysłodawcą show jest Eli Holzman.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.2) wizażysta

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. styl m., stylizacja ż., stylizowanie n.

:: fż. stylistka ż.

 czas. stylizować ndk., wystylizować dk.

 przym. stylistyczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* bułgarski: (1.1) стилист m.; (1.3) стилист m.

* duński: (1.2) stylist w.; (1.3) stylist w.

* górnołużycki: (1) stilist m.

źródła.

== stylista (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) stylista

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stɨˈlʲista, AS: stylʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styl m., stylizacja ż., stylizowanie n.

:: fż. stylistka ż.

 czas. stylizować ndk., wystylizować dk.

 przym. stylistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wizażysta

Wiktionary


stylistka

stylista


SJP.pl

Stylistka (oryg. Personal Shopper) – francusko-niemiecki thriller z 2016 roku w reżyserii Oliviera Assayasa. Główną rolę w filmie zagrała amerykańska aktorka Kristen Stewart. Zdjęcia kręcono w Paryżu, Pradze i Omanie (m.in. w Maskacie).

Premiera filmu odbyła się 17 maja 2016 roku podczas 69. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes. Siedem miesięcy później, 14 grudnia, obraz trafił do kin na terenie Francji.

Wikipedia

Patrz:

stylista

stylistyczny

w języku, literaturze, sztuce: wynikający ze stylu, związany ze stylem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze stylistyką, dotyczący stylistyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stylistyka ż., stylista m., stylistka ż., stylizacja ż., stylizowanie n., wystylizowanie n., stylówa ż., styl mrz.

 czas. stylizować ndk., wystylizować dk.

 przym. stylowy

 przysł. stylistycznie, stylowo

Wiktionary


stylistyk

osoba zajmująca się stylistyką


SJP.pl


stylistyka

1. nauka o stylu; dział literaturoznawstwa i językoznawstwa zajmujący się opisem i analizą stylów językowych;
2. styl charakterystyczny dla twórcy, dzieła lub epoki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. jęz. dział nauki zajmujący się opisem i analizą stylów językowych

 (1.2) liter. archit. muz. szt. styl charakterystyczny dla danego twórcy lub dzieła

Wiktionary

Stylistyka – dyscyplina z pogranicza nauki o literaturze i językoznawstwa, zajmująca się sposobami językowego ukształtowania wypowiedzi, analizująca tekst pod względem celowości, przydatności i stosowności użytych w nim środków językowych.

Stylistyka wykorzystuje na swoje potrzeby wszystkie działy nauki o języku: fonetykę, aby móc zbadać wartość brzmieniową tekstu; morfologię i słowotwórstwo, które mogą być pomocne np. przy rozpoznawaniu użytych przez autora form fleksyjnych lub neologizmów; składnię, gdyż budowa zdań także wpływa na stylistyczną wartość tekstu; semantykę, która pomaga ocenić zasadność użytego słownictwa. Nauka o stylu wykształciła także szeroki zakres własnych pojęć (środki stylistyczne, style, stylizacje), niezbędnych do badania tekstu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. styl mrz.

 czas. stylizować ndk.

 przym. stylowy, stylistyczny

Wiktionary


stylita

dawny, wschodni asceta, który spędzał życie na szczycie wysokiego słupa; słupnik


SJP.pl


stylizacja

1. stylistyczne opracowanie tekstu;
2. celowe wprowadzenie do utworu literackiego lub dzieła sztuki cech określonego stylu; stylizowanie;
3. w plastyce: dekoracyjne kształtowanie formy przedstawionych postaci lub przedmiotów;
4. zestawienie różnych elementów tak, aby tworzyły całość jednorodną stylistycznie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nadawanie czemuś pewnego stylu

 (1.2) nakładanie makijażu i przygotowanie modelki lub modela do zdjęć, pokazu

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. styl mrz., stylista mos., stylówa ż.

 czas. stylizować

 przym. stylizowany, stylistyczny

Wiktionary


stylizacyjny

przymiotnik od: stylizacja


SJP.pl


stylizator

osoba stylizująca coś


SJP.pl


stylizatorka

kobieta stylizująca coś; stylistka


SJP.pl


stylizatorski

stylizatorstwo


SJP.pl

Patrz:

stylizatorstwo

stylizatorstwo

stylizacja, zwłaszcza przesadna, fałszywa lub niepotrzebna


SJP.pl


stylizować

1. upodabniać wypowiedź ustną lub tekst pisany do założonego stylu;
2. w plastyce: stosować ornamentykę w przedstawianiu postaci lub przedmiotów, zmieniając ich kształt i zdobnictwo;
3. stylizować się - naśladować kogoś w zachowaniu lub ubiorze


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wystylizować)

 (1.1) dokonywać stylizacji

 (1.2) dokonywać stylistycznego opracowania tekstu

czasownik zwrotny niedokonany stylizować się (dk. wystylizować się)

 (2.1) naśladować kogoś w zachowaniu lub w wyglądzie, ubiorze itd.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stylistyka ż., stylizacja ż., stylizowanie n., stylizator m., stylizatorka ż., styl m., stylista mos., stylówa ż.

 przym. stylowy, stylizacyjny, stylizatorski, stylizowany, stylistyczny

Wiktionary


stylizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stylizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stylizować ndk.

 rzecz. stylista mos., stylistka ż., styl m.

 przym. stylistyczny

Wiktionary


stylizowany

1. upodabniać wypowiedź ustną lub tekst pisany do założonego stylu;
2. w plastyce: stosować ornamentykę w przedstawianiu postaci lub przedmiotów, zmieniając ich kształt i zdobnictwo;
3. stylizować się - naśladować kogoś w zachowaniu lub ubiorze


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posiadający cechy pewnego stylu, przedstawiony lub sformułowany na wzór określonego stylu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Język postaci dramatu "Dzika kobieta" jest stylizowany na żargon środowiskowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstɨlʲizɔˈvãnɨ, AS: stylʹizovãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stylizacja ż.

 czas. stylizować ndk.

Wiktionary


stylo

dawniej: taśma do odtwarzania i rejestracji dźwięków; stil, stilo


SJP.pl


stylobat

w starożytnych świątyniach greckich i rzymskich: cokół stanowiący podstawę kolumnady


SJP.pl

Wikipedia


stylolit

utwór geologiczny o postaci niewielkich słupków, piramidek lub stożków, występujący na płaszczyźnie warstw wapieni i dolomitów; styliolit


SJP.pl


stylometria

metoda badania stylu pisarza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) statystyczna analiza tekstu pod względem cech jego stylu w celu ustalenia jego autorstwa lub chronologii;

Wiktionary

Stylometria (gr. στῦλος „słup” i μέτρον „miara”) – metoda analizy dzieła sztuki dla ustalenia statystycznej charakterystyki stylu autora. Służy głównie rozstrzyganiu kwestii autorstwa dzieł anonimowych bądź chronologii przekazu. Założenia stylometrii przedstawił w roku 1890 Wincenty Lutosławski, w pracy „Principes de stylometrie”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za początek ery komputerowej w stylometrii uważa się zwykle badania atrybucyjne nad nowojorskimi pismami ulotnymi z czasów kampanii o ratyfikację konstytucji USA.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. stylometryczny

 przysł. stylometrycznie

Wiktionary


stylon

stilon (rzadziej);
1. mocne włókno poliamidowe;
2. tkanina z włókna o tej samej nazwie


SJP.pl

Polikaprolaktam, poliamid-6, PA-6 – organiczny związek chemiczny z grupy poliamidów.

Wikipedia


stylony

delikatne damskie pończochy


SJP.pl


stylotwórczy

mający wpływ na tworzenie się stylu


SJP.pl


stylówa

potocznie: wizerunek, wygląd zewnętrzny danej osoby; image, wizaż, outfit, stylówka, look


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. żart. stylizacja, zestawienie elementów ubioru, dodatków, fryzury, makijażu itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widziałeś Michaśkę? Niezłą ma stylówę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stylizacja ż., stylista m., stylistka ż.

 czas. stylizować ndk.

 przym. stylistyczny

Wiktionary


stylować

potocznie: nadawać tekstowi styl graficzny


SJP.pl


stylówka

potocznie: wizerunek, wygląd zewnętrzny danej osoby; image, wizaż, outfit, stylówa, look


SJP.pl


stylowość

stylowy


SJP.pl

Patrz:

stylowy

stylowy

1. posiadający ustalony styl, utrzymany w jakimś jednorodnym stylu;
2. będący w dobrym stylu; gustowny;
3. odnoszący się do stylu w literaturze, sztuce, sporcie itp.


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest utrzymany w określonym stylu

 (1.2) taki, który jest w dobrym stylu

 (1.3) taki, który odnosi się do stylu w literaturze, sztuce, sporcie itp.

Wiktionary

Powiązane:

 zob. styl.

Wiktionary


styloznawca

specjalista w zakresie nauki, wiedzy o stylach


SJP.pl


styloznawczy

związany z nauką, wiedzą o stylach


SJP.pl


styloznawstwo

nauka, wiedza o stylach


SJP.pl


stylus

1. pałeczka do obsługi urządzeń elektronicznych z ekranem dotykowym; rysik;
2. rylec do pisania na tabliczkach powleczonych woskiem, używany w starożytnym Rzymie; styl


SJP.pl

  • Stylus (rysik) – narzędzie przypominające ołówek, służące do wskazywania na ekranie (np. do rysowania).
  • Stylus (rozszerzenie) – program umożliwiające zmianę wyglądu stron internetowych.
  • stylus (l. mn. styli) – w anatomii określenie różnych krótkich wyrostków, np.:
    • stylus – część prącia kosarzy
    • stylus – paramera wojsiłków i niektórych pluskwiaków równoskrzydłych
    • stylus – ogonek niektórych mszyc
    • stylus – część narządów gębowych pcheł (stylus dorsalis i s. ventralis)
    • stylus – część męskiego narządu kopulacyjnego pierwogonków
    • stylus analis – gonostylus
    • stylus antennalis – szczecinka na czułkach muchówek
    • stylus coxalis – wyrostek na biodrach
    • stylus genitalis – gonapofiza u termitów
    • stylus salivarius – część narządów gębowych roztoczy
    • stylus – różnego rodzaju słupkowaty twór u glonów, w polskiej literaturze stylik

    Wikipedia


stymulacja

1. zachęcanie do jakiejś aktywności; bodziec, podnieta, pobudka;
2. w biologii: pobudzanie organizmu (np. jego narządów, tkanek) przez bodźce, np. chemiczne, fizyczne; stymulowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pobudzanie do aktywności, rozwoju

 (1.2) biol. wywoływanie stanu pobudzenia w organizmie przez bodziec zewnętrzny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stymulator mrz., stymulowanie n., stymulant mrz.

 czas. stymulować ndk., wystymulować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aktywizacja, animacja, pobudka, pobudzanie, podnieta, stymulowanie

 (1.2) aktywacja, pobudzenie

Wiktionary


stymulacyjny

przymiotnik od: stymulacja


SJP.pl


stymulant

w medycynie: środek farmakologiczny przywracający pacjentowi chęć działania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bodziec wzmagający procesy życiowe, zob. stymulator.

 (1.2) książk. bodziec, zob. stimulus.

Wiktionary

Stymulanty – substancje psychoaktywne działające zazwyczaj pobudzająco. Zwykle powodują wiele skutków ubocznych, tym więcej im mocniejsze pobudzenie. Najsilniejsze stymulanty legalnie dostępne są tylko na receptę.

Stymulanty zwiększają aktywność układu współczulnego lub ośrodkowego układu nerwowego. Niektóre stymulanty powodują pewien rodzaj euforii, szczególnie te, które oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy. Niektóre stymulanty używane są w medycynie w celu: podtrzymywania czujności i przeciwdziałania zmęczeniu, szczególnie w sytuacjach gdy sen jest niemożliwy (na przykład podczas prowadzenia pojazdów), zapobiegania chorobowemu zmęczeniu i senności (jak w przypadku narkolepsji), odchudzania (fentermina, benzfetamina) czy podnoszenia zdolności koncentracji i skupienia (zwłaszcza w przypadku ADHD). Rzadziej (i tylko wybrane preparaty z grupy Inhibitorów MAO) stosuje się w leczeniu depresji. Stymulanty są często nadużywane przez ludzi chcących zwiększyć swoją sprawność psychiczną i produktywność, a także przez osoby chore na anoreksję. Są też popularne w użyciu rekreacyjnym, ze względu na euforię jaką powodują.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kortyzol jest stymulantem i nie pozwoli ci zasnąć. Gdy w końcu ci się to uda, po przebudzeniu jego stężenie będzie o wiele niższe, niż powinno, a ty przez resztę dnia będziesz się czuła zmęczona.

 (1.1) (…) marihuana w małych ilościach, podobnie jak w niewielkich ilościach spożywany alkohol, jest tylko stymulantem.

 (1.2) Wynika to stąd, że sektor usług rynkowych w Polsce po roku 1989 był głównym stymulantem wzrostu gospodarczego (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stymulator m., stymulacja ż., stymulowanie n.

 czas. stymulować ndk.

 przym. stymulacyjny

 przysł. stymulacyjnie

Wiktionary


stymulator

1. w medycynie: aparat pobudzający komórki żywego organizmu, powodujący wytwarzanie określonych bodźców, np. stymulator (rozrusznik) serca; pobudzacz;
2. w biologii: preparat fizyczny lub chemiczny pobudzający procesy życiowe organizmu, np. stymulator wzrostu roślin;
3. książkowo: czynnik zachęcający do podjęcia jakiegoś działania, np. stymulator zmian, rozwoju, postępu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czynnik pobudzający działanie, bodziec, stymulant

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nadużycie kawy może stać się stymulatorem tendencji samobójczych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stymulacja ż., stymulowanie n., stymulant m.

 czas. stymulować ndk.

 przym. stymulacyjny

 przysł. stymulacyjnie

Wiktionary


stymulować

1. wzmagać procesy życiowe organizmu poprzez bodziec, impuls; pobudzać, podniecać;
2. książkowo: pobudzać do jakiegoś działania, do wzmożonej aktywności; zachęcać


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) pobudzać do działania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstɨ̃muˈlɔvat͡ɕ, AS: stmulovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stymulacja ż., stymulowanie n., stymulator mrz., stymulant m.

 przym. stymulacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) aktywizować, animować, dopingować, mobilizować, motywować, pobudzać, zachęcać, zagrzewać

Wiktionary


stymulowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stymulować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstɨ̃mulɔˈvãɲɛ, AS: stmulovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stymulować

 rzecz. stymulator mrz., stymulant m., stymulacja ż.

Wiktionary


stymulujący

1. wzmagać procesy życiowe organizmu poprzez bodziec, impuls; pobudzać, podniecać;
2. książkowo: pobudzać do jakiegoś działania, do wzmożonej aktywności; zachęcać


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. zwiększający aktywność organizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pobudzony stymulującym działaniem alkoholu, mogłem dalej rozmyślać na temat minionych czasów.

 (1.1) Kofeina zawarta w kawie jest związana z kwasem octowym i zostaje uwolniona dopiero w czasie prażenia ziaren. Właśnie tej substancji organicznej należy przypisać właściwości stymulujące.

 (1.1) Środki stymulujące, poprawiające samopoczucie, zmniejszające potrzebę łaknienia i snu, dają poczucie większej wydolności fizycznej i umysłowej.

 (1.1) Nigdy nie zaczynaj dnia od środków stymulujących (kawa, herbata[,] czy papieros), ponieważ wywołany przez nie stres hamuje trawienie.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. stymulująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobudzający

Wiktionary


stynka

ryba z rodziny stynkowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa systematyczna|Osmerus eperlanus|ref=tak., mała ryba o dużych łuskach;

Wiktionary

Stynka (Osmerus eperlanus) – anadromiczna ryba z rodziny stynkowatych (Osmeridae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈstɨ̃nka, AS: stnka

Wiktionary


stynkokształtne

rząd ryb promieniopłetwych


SJP.pl

Stynkokształtne (Osmeriformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) z grupy przedkolcopłetwych, obejmujący gatunki anadromiczne, tzn. spędzające większość życia w morzu, a na tarło wpływające do wód słodkich. W zapisie kopalnym znane są z pokładów paleogenu.

Wikipedia


stynkowate

o cechach stynkowatych (rodzina ryb)


SJP.pl

Stynkowate (Osmeridae) – rodzina niedużych, anadromicznych ryb stynkokształtnych (Osmeriformes). Są poławiane gospodarczo. Najstarsze ślady stynkowatych w zapisie kopalnym znane są z pokładów paleocenu (Speirsaenigma lindoei).

Wikipedia


stynkowaty

o cechach stynkowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


stypa

1. uczta pogrzebowa;
2. u ludów pierwotnych: uczta obrzędowa ku czci zmarłego;
3. w gwarze miejskiej: zabawna historia, heca;
4. w gwarze studenckiej: stypendium socjalne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. gastr. poczęstunek organizowany po pogrzebie;

Wiktionary

Stypa (też uczta pogrzebowa, konsolacja, od łac. consolatio – ulga, pociecha) – u Słowian uroczysta uczta organizowana z powodu śmierci kogoś bliskiego lub znanej osoby, wojownika albo wodza. Uczty takie organizowano na cmentarzach zwanych żalnikami, co u Słowian wschodnich i południowych przetrwało w postaci połączonych z ucztowaniem obchodów Zaduszek.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) uczta pogrzebowa, konsolacja

Wiktionary


stypendialny

dotyczący stypendium, związany ze stypendium


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z stypendium, dotyczący stypendiów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stypendium n., stypendysta mos., stypendystka ż.

Wiktionary


stypendium

pomoc finansowa udzielana na jakiś czas studentom, uczniom, pracownikom naukowym, artystom


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pomoc finansowa udzielana osobom kształcącym się lub prowadzącym badania naukowe

 (1.2) nauka, studia lub badania naukowe finansowane przez daną instytucję

 (1.3) kośc. ofiara za odprawienie mszy

Wiktionary

Stypendium – jednostronne świadczenie pieniężne ze strony osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, przyznane za osiągnięcie określonego wyniku w danej dziedzinie nauki lub sztuki albo w celu umożliwienia kontynuowania nauki, prowadzenia badań naukowych lub prac w dziedzinie sztuki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeśli planowaćanujesz nowe projekty ekologiczne, możesz ubiegać się o stypendium.

 (1.2) Najwięcej praktycznych umiejętności zdobyłam będąc na stypendium w Australii.

 (1.3) Za przyjęte stypendium mszalne kapłan winien odprawić mszę zgodnie z intencją ofiarodawcy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stɨˈpɛ̃ndʲjũm, AS: stypndʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stypendysta mos., stypendystka ż.

 przym. stypendialny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) grant

 (1.3) ofiara

Wiktionary


stypendysta

osoba otrzymująca stypendium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która otrzymuje stypendium, jest na stypendium

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tym akademiku mieszkają stypendyści z Afryki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stypendium n.

:: fż. stypendystka ż.

 przym. stypendialny

Wiktionary


stypendystka

kobieta otrzymująca stypendium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dziewczyna, kobieta, która otrzymuje stypendium, jest na stypendium

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na naszym roku są trzy stypendystki z Ukrainy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stypendium n.

:: fm. stypendysta m.

 przym. stypendialny

Wiktionary


stypizować

ujednolicić, sprowadzić do jednego typu


SJP.pl


stypka

nazwisko


SJP.pl


stypulacja

dawniej:
1. umowa, zobowiązanie oparte na kontrakcie;
2. warunek kontraktu, umowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. polit. praw. umowa, ugoda lub inne zobowiązanie

Wiktionary

Stypulacja (łac. stipulatioprzyrzeczenie) – w prawie rzymskim forma zawarcia zobowiązania, należąca do grupy kontraktów werbalnych (słownych, łac. obligationes verbis contractæ).

Jej istotą była wymiana określonych formą pytań i odpowiedzi pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem (stipulator). Stypulacja cieszyła się niezwykłą popularnością, ze względu na upodobanie starożytnych Rzymian do dokonywania czynności prawnych w sposób werbalny, oraz ze względu na fakt, że w treści porozumienia można było zawrzeć dowolne zobowiązanie, przeważnie jednak pieniężne. Upodobniało to stypulację do nieformalnych i nieposiadających ochrony prawnej umów (pacta nuda); w przeciwieństwie do nich stypulacja, jako akt formalny, była zaskarżalna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌstɨpuˈlat͡sʲja, AS: stypulacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stypulowanie n.

 czas. stypulować ndk.

Wiktionary


stypulować

zastrzegać warunki w umowie, stawiać jako warunek


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) rzad. praw. wymagać, określać, przewidywać, zastrzegać, postulować, nakazywać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obowiązujący w Kalifornii wariant tego aktu normatywnego stypulował, że każda osoba wystawiająca czerwoną flagę, sztandar lub odznakę (lub flagę, sztandar, odznakę bądź też jakiekolwiek inne urządzenie dowolnego koloru) w jakimkolwiek miejscu publicznym bądź miejscu spotkań, podczas dowolnego zgromadzenia publicznego albo też na jakimkolwiek budynku, jako znak, symbol lub emblemat sprzeciwu wobec zorganizowanej formy rządu, zachętę lub stymulację działań anarchistycznych albo pomoc wywrotowej propagandzie, popełnia zbrodnię.

 (1.1) Postępowanie karne toczyło się dalej w oparciu o ordynans St. Paul dotyczący przestępstw motywowanych uprzedzeniami, który stypulował, iż zakazane jest umieszczanie tak na terenie publicznym, jak i prywatnym symboli, przedmiotów, graffiti itp. (w szczególności płonącego krucyfiksu oraz nazistowskiej swastyki), odnośnie do których osoba dopuszczająca się wspomnianego czynu wiedziała lub miała racjonalne powody wiedzieć, że wzbudzają one gniew, wzburzenie albo uczucie resentymentu w innych osobach z powodu rasy, koloru skóry, wyznawanego credo, religii lub płci.

 (1.1) Wszak nawet traktaty europejskie, choć względom mniemanego wiecznego pokoju poświęciły ciało Polski, i choć bez nas o nas stanowiły – nie poświęciły nigdy jéj ducha, lecz stypulowały Jego narodowe tchnienie we wszystkich trzech częściach i żądały dla nas odpowiednich temu duchowi instytucyi.

 (1.1) Przejawia się w popieraniu preferencji, które dana osoba miałaby w sytuacji hipotetycznej, dokładnie tak, jak to stypuluje warunkowa refleksja.

 (1.1) Jeżeli sprzedawca znajdzie się w konieczności sprzedania nieruchomości za bezcen, niéma innéj rady jak warować sobie możliwość odkupu; akcyi bowiem rescissyjnéj dla pokrzywdzenia stypulować nie można, a przynajmniéj byłoby niestosowne i niepraktyczne (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstɨpuˈlɔvat͡ɕ, AS: stypulovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stypulacja, stypulowanie

Wiktionary


stypulowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stypulować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌstɨpulɔˈvãɲɛ, AS: stypulovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stypulować

 rzecz. stypulacja ż.

Wiktionary


stypuła

nazwisko


SJP.pl


stypułkowski

nazwisko


SJP.pl


styr

rzeka na Ukrainie i Białorusi, prawy dopływ Prypeci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie i Białorusi; prawy dopływ Prypeci;

Wiktionary

Styr (ukr. Стир Styr, ros. i biał. Стыр Styr) – rzeka na Ukrainie i Białorusi; prawy dopływ Prypeci.

Długość rzeki – 483 km, powierzchnia zlewiska – 13 100 km².

Źródła w pobliżu Brodów w obwodzie lwowskim; przepływa przez obwody rówieński i wołyński; na Białorusi w rejonie brzeskim wpada do Prypeci.

Wikipedia


styrać

1. potocznie: bardzo kogoś zmęczyć;
2. dawniej: zmarnować, zniszczyć, nadwerężyć coś głównie przez ciężką pracę, trudy, zmartwienia itp.; sterać


SJP.pl


styrak

drzewo lub krzew występujące w klimacie zwrotnikowym i podzwrotnikowym w wielu gatunkach, żywica niektórych jest wykorzystywana w przemyśle farmaceutycznym i perfumeryjnym


SJP.pl

Styrak, styraksowiec (Styrax L.) – rodzaj roślin z rodziny styrakowatych. Obejmuje 126 gatunków. Są to drzewa i krzewy w większości rosnące w strefie tropikalnej i subtropikalnej wschodniej i południowo-wschodniej Azji oraz w Ameryce Północnej i Południowej. Nieliczne sięgają stref umiarkowanych. Jeden gatunek – styrak lekarski S. officinalis występuje we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i w południowej Europie. Rośliny te rosną w lasach i na terenach skalistych, ich kwiaty są zapylane przez owady.

Wikipedia


styrakowate

rodzina drzew i krzewów z rzędu wrzosowców; styrakowcowate, styraksowate


SJP.pl

Wikipedia


styrakowaty

o cechach styrakowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


styrakowcowate

o cechach styrakowcowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


styrakowcowaty

o cechach styrakowcowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


styrakowiec

drzewo lub krzew z rodziny styrakowatych; styraks


SJP.pl

Wikipedia


styrakozaur

rodzaj roślinożernego dinozaura z infrarzędu ceratopsów


SJP.pl

Styrakozaur (Styracosaurus) – rodzaj roślinożernego dinozaura z grupy ceratopsów żyjącego w późnej kredzie, w kampanie i mastrychcie (około 83,5–65,5 mln lat temu) na obszarze Ameryki Północnej. Jego skamieniałości były znajdywane w kanadyjskiej prowincji Alberta. Miał od czterech do sześciu rogów wyrastających z chroniącej szyję kryzy, mniejsze rogi na policzkach oraz jeden róg nosowy, dochodzący do 60 cm długości i 15 cm szerokości. Funkcja rogów i kryzy była przedmiotem wieloletnich debat.

Wikipedia


styraks

drzewo lub krzew z rodziny styrakowatych; styrakowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żywica pozyskiwana z drzew z rodzaju styrak (nazwa systematyczna|Styrax|L.|ref=tak.)

Wiktionary

Żywica benzoesowa, styraks, benzoes, będźwin, benzoin (śrdw.-łac. benzoë – żywica balsamiczna, styrax, benzoinum), zwany niepoprawnie gumą Benjamina (w związku z jego ang. nazwą Benjamin gum) – żywica balsamiczna pozyskiwana z naciętych pni drzew z rodzaju styrak (Styrax), głównie styraka benzoesowego S. benzoin oraz S. tonkinensis, rosnących w Azji Wschodniej i Indiach. Żywica benzoesowa bardzo szybko weszła w poczet surowców leczniczych używanych także w Polsce, o czym świadczy m.in. obecność w spisie inwentarza krakowskiej apteki Wojciecha Rzęczycy z 1566 r., cytowanym przez Stanisława Pronia w „Musaeum Poloniae Pharmaceuticum”. Kolejnym ważnym śladem potwierdzającym farmaceutyczne wykorzystanie żywicy jest monografia w „Pharmacopoeia Regni Poloniae” z 1817 r. Widnieje tam pod nazwą „Benzoë” wraz z synonimami „Asa dulcis” i „Benzoes”. Jak podaje pierwsza polska farmakopea, żywica ta pozyskiwana była z gatunku Styrax benzoë z Sumatry. Najciekawszych informacji o tym surowcu dostarcza nam jednak wspomniany już „Komentarz do VII wydania farmakopei austryjackiej”.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. styrak m., stiraks m.

 przym. styrakowy, styraksowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żywica benzoesowa, benzoes, będźwin, benzoin, stiraks

Wiktionary


styraksowate

rodzina drzew i krzewów z rzędu wrzosowców; styrakowcowate, styrakowate


SJP.pl


styraksowaty

o cechach styraksowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


styrany

potocznie: bardzo zmęczony, wyczerpany wykonywaniem ciężkiej pracy; wykończony, sterany, utyrany, zatyrany, spracowany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bardzo zmęczony, przepracowany

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stɨˈrãnɨ, AS: styrãny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. tyrać

Wiktionary


styrczula

nazwisko


SJP.pl


styrczyć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. włożyć, wcisnąć

Wiktionary


styren

związek aromatyczny z alkenowym łańcuchem bocznym, używany do produkcji polistyrenu i kauczuku syntetycznego; winylobenzen


SJP.pl

Styren (winylobenzen) – organiczny związek chemiczny, węglowodór aromatyczny z alkenowym łańcuchem bocznym. Jest związkiem wyjściowym do produkcji polistyrenu.

Wikipedia


styria

kraj związkowy w Austrii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kraina historyczna w środkowej Europie, podzielona między Austrię i Słowenię;

 (1.2) geogr. adm. kraj związkowy w południowej Austrii ze stolicą w Grazu;

Wiktionary

Styria (niem. Steiermark, słoweń. Štajerska) – kraina historyczna w środkowej Europie. Obecnie większość Styrii należy do Austrii (zob. Styria (Austria)), a południowa część, zwana też Styrią Dolną – do Słowenii (zob. Styria (Słowenia)).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Styryjczyk mos., Styryjka ż.

 przym. styryjski

Wiktionary


styrnadel

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. trznadel

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sternal, sternadel.

Wiktionary


styroboks

styropianowe opakowanie do przewożenia rozmaitych towarów; styroboks


SJP.pl


styrobox

styropianowe opakowanie do przewożenia rozmaitych towarów; styroboks


SJP.pl


styrodur

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. polistyren ekstrudowany; materiał izolacyjny wykorzystywany w budownictwie

Wiktionary

Polistyren ekstrudowany (XPS, potocznie styrodur) – materiał izolujący ze spienionego polistyrenu o odmiennych od styropianu właściwościach, otrzymany metodą ciągłej ekstruzji płyt (wytłaczanie przez głowicę szczelinową). Jest stosowany m.in. w budownictwie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W porównaniu ze styropianem styrodur jest mniej nasiąkliwy i dużo twardszy.

Wiktionary


styropian

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. polistyren o mikroporowatej strukturze, najczęściej w formie kształtek, bloków lub płyt, wykorzystywany jako materiał do izolacji cieplnej, dźwiękowej i elektrycznej;

 (1.2) pot. pogard. środowisko dawnych działaczy solidarnościowej opozycji w PRL, sprawujących władzę w Polsce po przełomie 1989 roku

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Palenie styropianu w niskiej temperaturze (…) powoduje powstanie związków kancerogennych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. styropianowy

Wiktionary


styropianizacja

pejoratywnie: nieestetyczne ocieplanie elewacji budynków styropianem


SJP.pl


styropianizować

ocieplać budynek styropianem


SJP.pl


styropianowiec

pogardliwie: członek antykomunistycznej, demokratycznej opozycji związanej z "Solidarnością"


SJP.pl


styropianowy

przymiotnik od: styropian


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) techn. dotyczący lub zrobiony ze styropianu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po ułożeniu każdej warstwy dla zapewnienia właściwej izolacji cieplnej do płyt zewnętrznego deskowania od strony wewnętrznej przymocowujemy płyty styropianowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styropian m.

Wiktionary


styropianoza

nadmierne stosowanie styropianu, oszpecenie budynku ociepleniem ze styropianu


SJP.pl


styropor

rodzaj materiału izolacyjnego, spieniony polistyren


SJP.pl


styroporowy

styropor


SJP.pl

Patrz:

styropor

styryjczyk

mieszkaniec Styrii (kraju związkowego w Austrii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Styrii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stɨˈrɨjt͡ʃɨk, AS: styryi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Styria ż.

:: fż. Styryjka ż.

 przym. styryjski

Wiktionary


styryjka

mieszkanka Styrii (kraju związkowego w Austrii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Styrii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Styria ż.

:: fm. Styryjczyk mos.

 przym. styryjski

Wiktionary


styryjski

przymiotnik od: Styria


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Styrią, dotyczący Styrii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Styria ż., Styryjczyk mos., Styryjka ż.

Wiktionary


styrzyniec

Styrzyniec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Biała Podlaska.

Wieś jest sołectwem w gminie Biała Podlaska. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 453 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Białej Podlaskiej.

Wikipedia


styś

nazwisko


SJP.pl


stysiak

nazwisko


SJP.pl


stłaczać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) niedokonany od|stłoczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstwat͡ʃat͡ɕ, AS: stu̯ačać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stłaczanie n.

Wiktionary


stłaczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stłaczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stwaˈt͡ʃãɲɛ, AS: stu̯ačãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stłaczać

Wiktionary


stłamsić

potocznie: zgnieść, zdusić, stłumić


SJP.pl


stłoczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stłoczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stwɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: stu̯očńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stłoczyć

Wiktionary


stłoczyć

czasownik dokonany

 (1.1) zgromadzić coś ciasno na relatywnie małej przestrzeni, upchać, zbić

czasownik zwrotny stłoczyć się

 (2.1) zgromadzić się w jednym miejscu, ciasno skupiając się; zbić się; skupić się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstwɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: stu̯očyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stłoczenie n.

Wiktionary


stłuc

1. rozbić na kawałki;
2. mocno uderzyć;
3. potocznie: zbić kogoś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zniszczyć jakąś kruchą rzecz, rozbijając ją na kawałki

 (1.2) doznać stłuczenia – drobnego urazu wskutek uderzenia o coś

 (1.3) zbić kogoś

czasownik zwrotny stłuc się

 (2.1) rozpaść się na kawałki z powodu uderzenia

 (2.2) pot. zbić jeden drugiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jacek stłukł babci wazon piłką.

 (1.2) Jacek stłukł sobie kolano podczas gry w piłkę.

 (1.3) Jacek stłukł kolegę na długiej przerwie.

 (2.1) Wczoraj stłukła się kolejna filiżanka z porcelanowego kompletu.

 (2.2) Moi synowie stłukli się po szkole.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: stwut͡s, AS: stu̯uc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stłuczenie n., stłuczka ż., tłuczek m., tłuczenie n., tłuczeń mrz.

 czas. tłuc, utłuc, obtłuc, wytłuc, przytłuc

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozbić, roztrzaskać, potłuc

 (1.2) obić

 (1.3) zbić, obić, pobić

 (2.1) rozbić się, roztrzaskać się, potłuc się

 (2.2) pobić się

Wiktionary


stłuczenie

1. rozbić na kawałki;
2. mocno uderzyć;
3. potocznie: zbić kogoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|stłuc.

Wiktionary

Stłuczenie, kontuzja (łac. contusio) – jest to zamknięte uszkodzenie wewnętrznej struktury tkanki powstałe w wyniku urazu mechanicznego polegające na zgnieceniu komórek, rozerwaniu włókien substancji międzykomórkowej, uszkodzeniu naczyń i nerwów. Stłuczona tkanka jest niezdolna do pełnienia swojej funkcji. Objawy zależą od funkcji uszkodzonej tkanki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: stwuˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: stu̯učńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. stłuc, tłuc

 rzecz. tłuczenie n., tłuczeń mrz., stłuczka ż.

Wiktionary


stłuczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ogół szklanych pozostałości po stłuczonych przedmiotach, recyklingowy surowiec szklarski

 (1.2) pot. niegroźny wypadek, zazwyczaj samochodowy

 (1.3) techn. pęknięnte, stłuczone naczynie, zwykle w procesie produkcji szkła użytkowego

 (1.4) zootechn. pęknięnte, stłuczone jajko w procesie produkcji jaj spożywczych lub piskląt do chowu

Wiktionary

  • Stłuczka – odpady szklane wykorzystywane w procesie recyklingu
  • Stłuczka – potoczne określenie drobnej kolizji drogowej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stłuczkę szklaną można przetopić w hucie i ponownie wykorzystać.

 (1.2) Po tej stłuczce nigdy już nie wsiadła na motor.

 (1.3) Pięć stłuczek na zmianę to górna dopuszczalna ilość.

 (1.4) Odpowiednia zawartość wapnia i fosforu w karmie dla kur zmniejsza ilość stłuczek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈstwut͡ʃka, AS: stu̯učka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tłuczeń m., tłuczka ż., tłuk m., tłuczek m., stłuczenie n., tłuczenie n., potłuczenie n., wytłuczenie n., utłuczenie n., tłukliwość ż.

 czas. stłuc dk., tłuc ndk., potłuc dk., wytłuc dk., utłuc dk.

 przym. tłukący, nietłukący, tłuczniowy, tłuczkowy, tłukliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tłuczka

 (1.2) kraksa, kolizja; pot. dzwon

Wiktionary


stłuczony

1. rozbić na kawałki;
2. mocno uderzyć;
3. potocznie: zbić kogoś


SJP.pl


stłuczyna

1. drobny kawałek czegoś stłuczonego;
2. rzadko: miejsce stłuczone; stłuczenie


SJP.pl


stłumić

1. zlikwidować coś, nie dać się czemuś rozwinąć; zdławić, zgnieść;
2. zahamować jakiś odruch, nie dając tym poznać czegoś po sobie;
3. spowodować, że coś jest mniej słyszalne


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. tłumić)

 (1.1) dokonany od|tłumić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. tłumić

 rzecz. tłumik mrz.

Wiktionary


stłumiony

1. zlikwidować coś, nie dać się czemuś rozwinąć; zdławić, zgnieść;
2. zahamować jakiś odruch, nie dając tym poznać czegoś po sobie;
3. spowodować, że coś jest mniej słyszalne


SJP.pl


stłuścić

nasycić tłuszczem


SJP.pl


stłuścieć

stać się tłustym lub tłustszym; potłuścieć, otłuścieć


SJP.pl


stłuszczać

natłuszczać;
1. nasycać tłuszczem;
2. stłuszczać się - nasycać się tłuszczem


SJP.pl


stłuszczenie

nasycić tłuszczem


SJP.pl

Stłuszczenie, zwyrodnienie tłuszczowe – gromadzenie się kropelek tłuszczu w komórkach narządów miąższowych: wątroby, nerek, mięśnia sercowego.

W zależności od mechanizmu i następstw wyróżniane są dwa typy stłuszczenia: właściwe zwyrodnienie tłuszczowe oraz nacieczenie tłuszczowe. Zwyrodniające jest formą obumierania komórek i polega na ujawnieniu się tłuszczu wewnątrzkomórkowego wchodzącego w skład struktury cytoplazmy, zwykle w postaci połączeń z białkami. Działanie czynników szkodliwych (np. zatrucie fosforem) rozbija te połączenia i wówczas tłuszcz uwidacznia się w postaci drobnych kropelek. Nacieczenie tłuszczowe jest z kolei wyrazem nadmiernego gromadzenia się tłuszczu energetycznego lub stanowiącego surowiec do syntezy i jest następstwem obniżenia sprawności czynnościowej komórek. Nacieczenie tłuszczowe spotyka się najczęściej w wątrobie.

Wikipedia


stłuszczony

mocno obrośnięty tłuszczem, np. stłuszczona wątroba


SJP.pl


su

dawna drobna moneta francuska mająca wartość 1/20 franka; sou


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = eduk. samorząd uczniowski

Wiktionary

  • Su to skrót od Suchoj – nazwa radzieckich i rosyjskich samolotów konstrukcji Pawła Suchoja
  • su to skrót od superuser – konto użytkownika z nieograniczonymi uprawnieniami
  • su to skrót od ang. subsitute user (podmień użytkownika) – polecenie w systemach Unix i Linux pozwalające na zmianę aktywnego użytkownika bez wylogowania się
  • su (sou) – drobna moneta francuska równa 1/20 franka
  • .su – krajowa domena najwyższego poziomu Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɛs‿ˈu, AS: es‿u

Wiktionary


suahili

język z rodziny bantu, używany w krajach Afryki Wschodniej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. język używany we wschodniej części Afryki;

Wiktionary

Język suahili, także: swahili (kiswahili) – język z rodziny bantu używany w Afryce Środkowej i Wschodniej (Tanzania, Kenia, Demokratyczna Republika Konga, Uganda), gdzie pełni funkcję języka kontaktowego. Zapisywany zarówno alfabetem łacińskim (obecnie), jak i arabskim (dawniej). Składa się z około 20 dialektów (kiamu, kimwita, kingwana i inne). Najczęściej używanym (tzw. standard swahili) jest dialekt unguja wywodzący się z Zanzibaru. Językiem suahili jako ojczystym posługuje się około 800 tysięcy ludzi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Język suahili jest językiem wehikularnym w Afryce Wschodniej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuwaˈxʲilʲi, AS: suaχʹilʹi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. suahilijski

Wiktionary


suahilijski

związany z Suahili, ludem afrykańskim


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z suahili, dotyczący suahili

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Właśnie ruszyła suahilijska Wikipedia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suahili n., suahilijskość ż.

 przysł. suahilijsko

Wiktionary


suahilista

filolog języka suahili


SJP.pl


suahilistka

filolożka języka suahili


SJP.pl


suahilistyka

filologia języka suahili


SJP.pl


suanpan

rodzaj liczydła chińskiego


SJP.pl

Suanpan (chin .trad.: 算盘, chin. upr.: 算盤, pinyin: suànpán) – chińska odmiana europejskiego abaku. Każdy z drutów w suanpanie dzieli się na dwie części: jedną z pięcioma kulkami i drugą z dwoma każdym o "wartości" pięciu kulek z pierwszej części drutu. Na suanpanie można szybko wykonywać: mnożenie, dzielenie, dodawanie, odejmowanie, pierwiastkowanie kwadratowe i sześcienne. Wynalezione najpóźniej w XII wieku.

Wikipedia


suazi

[czytaj: słaz-i] język urzędowy Eswatini i RPA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. polit. dawna nazwa państwa Eswatini;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gospodarka Suazi niemal całkowicie zależy od rolnictwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suazyjka ż., Suazyjczyk m.

 przym. suazyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. Królestwo Eswatini; hist. Ngwane

Wiktionary


suazyjczyk

1. przedstawiciel ludu Suazi;
2. obywatel Suazi; Ngwanejczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Suazi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuwaˈzɨjt͡ʃɨk, AS: suazyi ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suazi n., Suazyjka ż.

 przym. suazyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Ngwanejczyk

Wiktionary


suazyjka

1. przedstawicielka ludu Suazi;
2. obywatelka Suazi; Ngwanejka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Suazi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuwaˈzɨjka, AS: suazyi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suazi n., Suazyjczyk m.

 przym. suazyjski

Wiktionary


suazyjski

przymiotnik od: Suazi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Suazi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuwaˈzɨjsʲci, AS: suazyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suazi n., Suazyjczyk m., Suazyjka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. ngwanejski

Wiktionary


sub

1. środowiskowo: subskrypcja kanału w serwisie internetowym;
2. subwoofer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. skr. subskrypcja (np. kanału internetowego, podcastu itp.)

 (1.2) pot. skr. subwoofer

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sup, AS: sup

Wiktionary


sub-

przedrostek

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na relację podległości, przyporządkowania

 (1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na dolne, niskie położenie, lub pod spodem czegoś

 (1.3) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na następstwo w kolejności

 (1.4) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na pochodzenie, potomność

 (1.5) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na mniejszą, niewystarczającą ilość

 (1.6) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na położenie w bliskości, przy granicy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) sub- + kontynent = subkontynent

 (1.2) sub- + soniczny = subsoniczny

 (1.4) sub- + domena = subdomena

 (1.6) sub- + polarny = subpolarny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sup, AS: sup

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pod-

 (1.2) pod-

 (1.5) niemal

 (1.6) pod-, przy-

Wiktionary


subadultus

ptak o upierzeniu zbliżonym do szaty ostatecznej, charakterystycznej dla danego gatunku


SJP.pl


subalpejski

przymiotnik

 (1.1) geogr. taki, który znajduje się w wysokim piętrze gór lub dla niego charakterystyczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsubalˈpɛjsʲci, AS: subalpei ̯sʹḱi

Wiktionary


subalternacja

1. podrzędność, wtórność, podporządkowanie;
2. w logice: wywodzenie sądu szczegółowego z sądu ogólnego, np. wczoraj cały dzień padało (sąd ogólny) => wczoraj w południe padało (sąd szczegółowy);
3. w średniowiecznej filozofii: koncepcja zredukowania wszystkich nauk do teologii, a teologii do Pisma Świętego


SJP.pl


subantarktyczny

położony w okolicach południowego koła podbiegunowego, właściwy tym obszarom


SJP.pl


subarenda

oddanie w dzierżawę majątku dzierżawionego; poddzierżawa


SJP.pl


subarktyczny

położony w okolicach północnego koła podbiegunowego; podbiegunowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z obszarem wokół Arktyki, dotyczący obszaru wokół Arktyki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fauna Islandii należy do krainy subarktycznej królestwa palearktycznego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Subarktyka ż.

Wiktionary


subaru

samochód marki Subaru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mot. marka samochodu

Wiktionary

Subaru (jap. スバル) – japońska marka samochodów osobowych produkowanych przez przedsiębiorstwo Subaru Corporation (do 2017 roku noszące nazwę Fuji Heavy Industries), założona 15 lipca 1953 roku. Nazwa Subaru oznacza w języku japońskim Plejady, które zostały umieszczone w logo firmy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zygfryd pracował w fabryce Subaru przez dwadzieścia lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subaru n.

Wiktionary


subatomowy

mniejszy od atomu, będący częścią atomu


SJP.pl


subcepcja

nieświadome odbieranie bardzo słabych bodźców, wpływających na zachowanie się człowieka


SJP.pl

Subcepcja (ang. subception) – zjawisko polegające na odbieraniu bodźców ze świata zewnętrznego, jednak eksponowanych zbyt krótko lub zbyt słabych, aby mogły zostać świadomie zarejestrowane. Subcepcja, zwana także „postrzeganiem nieświadomym”, ma wpływ na nasze zachowanie, chociaż nie zdajemy sobie z tego sprawy. W związku z tym bywa wykorzystywana jako metoda psychomanipulacji, np. w reklamie.

Wikipedia


subdepresja

zaburzenie psychiczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. zaburzenie o objawach podobnych depresji, ale o mniejszym natężeniu

Wiktionary


subdepresyjny

subdepresja


SJP.pl

Patrz:

subdepresja

subdermal

środowiskowo: implant podskórny


SJP.pl


subdiakon

duchowny katolicki niższy od diakona, spełniający pomocnicze czynności liturgiczne


SJP.pl

Subdiakon (łac. subdiaconus), w Kościołach Wschodnich: hipodiakon (gr.: ὑποδιάκονος, hipodiakon ὑπο- pod- i διάκονος 'sługa') – chrześcijanin ustanowiony do bezpośredniej pomocy celebransowi i diakonowi podczas sprawowania liturgii.

Wikipedia


subdiakonat

święcenia duchownych w Kościele katolickim, uprawniające do pełnienie funkcji subdiakona


SJP.pl


subdomena

adres internetowy utworzony w ramach domeny głównej lub domeny wyższego poziomu; poddomena


SJP.pl

Subdomena – adres internetowy, który przynależy do domeny głównej lub domeny wyższego poziomu

System DNS zezwala maksymalnie na 127 poziomów zagnieżdżenia, 63 znaki na etykietę jednego poziomu z ograniczeniem długości całego adresu do 255 znaków.

Wikipedia


subdominanta

Subdominanta (łac. sub = pod; dominans = panujący; skr. S) – czwarty stopień gamy durowej lub molowej znajdujący się w odległości kwarty czystej w górę lub kwinty czystej w dół od toniki (dlatego zwana jest też dominantą dolną). Jeden z trzech głównych stopni gamy obok toniki i dominanty.

Wikipedia


subdukcja

zjawisko nasuwania się na siebie płyt litosfery (oceanicznej pod kontynentalną) często powodujące trzęsienia Ziemi


SJP.pl

Subdukcja w teorii tektoniki płyt proces polegający na wciąganiu lub wpychaniu jednej płyty litosferycznej pod drugą (oceaniczną lub kontynentalną). Strefy subdukcji są jednym z rodzajów granic zbieżnych (konwergentnych, kolizyjnych) płyt litosfery. Na ogół zagłębia się (czyli ulega subdukcji) płyta oceaniczna, lecz w kilku przypadkach obserwuje się też subdukcję płyty kontynentalnej (np. pod Himalajami).

Wikipedia


subdziedzina

węższa, wyspecjalizowana część większej dziedziny


SJP.pl


subekumena

obszar powierzchni ziemi zamieszkiwany przez ludzi jedynie przez jakiś czas; paraekumena


SJP.pl

Subekumena – obszar na kuli ziemskiej zamieszkany przez człowieka jedynie okresowo (np. półpustynie przez koczowników czy też tereny polarne przez polarników) bądź niezamieszkany, ale wykorzystywany gospodarczo (np. kopalnie cyny w Boliwii na wysokości 5400 m n.p.m.).

Wikipedia


subekwatorialny

podrównikowy


SJP.pl


subemitent

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) praw. subemitent inwestycyjny – podmiot, który na podstawie zawartej z emitentem albo wprowadzającym zobowiązuje się do nabycia na własny rachunek całości lub części papierów wartościowych oferowanych w ofercie publicznej, na które nie złożono zapisów w terminie ich przyjmowania

 (1.2) praw. subemitent usługowy – podmiot, który na podstawie zawartej z emitentem albo wprowadzającym zobowiązuje się do nabycia na własny rachunek całości lub części papierów wartościowych danej emisji, oferowanych wyłącznie jemu w celu dalszego ich zbywania w ofercie publicznej

Wiktionary

Subemitent inwestycyjny – podmiot zobowiązujący się do kupna od emitenta na własny rachunek całości lub części oferowanych walorów, na które subskrybenci nie zapisali się w wyznaczonym terminie. Subemitent spełnia rolę gwaranta, iż określona ilość oferowanych przez emitenta walorów będzie wykupiona.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsubɛ̃ˈmʲitɛ̃nt, AS: subẽmʹitẽnt

Wiktionary


subendemiczny

charakterystyczny dla subendemitu


SJP.pl


subendemit

roślina lub zwierzę mające główny ośrodek występowania w określonej strefie geograficznej albo okolicy, lecz przekraczające nieco swymi zasięgami ten obszar


SJP.pl

Subendemit – gatunek organizmu, który występuje głównie w określonej strefie geograficznej lub okolicy, jednak przekracza nieco swym zasięgiem ten teren i w mniejszej ilości osobników lub na niewielkiej liczbie stanowisk można go spotkać w bliskich okolicach swojego głównego obszaru występowania.

Wikipedia


suberozja

erozja występująca pod powierzchnią ziemi


SJP.pl


suberyna

substancja pełniąca funkcję podobną do wosków, występująca w ścianach komórkowych korka, egzodermy i w tzw. ścianach skorkowaciałych


SJP.pl

Suberyna – hydrofobowa substancja złożona przede wszystkim z długołańcuchowych kwasów tłuszczowych oraz ich estrów z alkoholami alifatycznymi. W porównaniu do kutyny zawiera kwasy o dłuższych łańcuchach węglowych (od 16 do 30 atomów węgla), a dodatkowo różne kwasy nienasycone i dikarboksylowe.

Występuje u roślin w ścianach komórek korka i wchodzi w skład pasemek Caspary'ego w endodermie.Pełni funkcję wzmacniającą i termoizolacyjną.

Wikipedia


subfundusz

Subfundusz – wydzielony portfel w funduszu inwestycyjnym z wydzielonymi subfunduszami. Praktycznie jest to quasi-fundusz wydzielony wewnątrz głównego funduszu inwestycyjnego, nie posiadający osobowości prawnej, posiadający za to własne ograniczenia inwestycyjne, cel inwestycyjny, wysokość opłat, osobno wyceniany (i wyniki prezentowane są w osobnym sprawozdaniu finansowych ‘jednostkowym’, stanowiącym część sprawozdania finansowego całego funduszu) itp. Zobowiązania jednego subfunduszu nie obciążają pozostałych subfunduszy. Większość przepisów dotyczących funduszy inwestycyjnych stosuje się odpowiednio.

Wikipedia


subgradient

pojęcie używane w matematyce przy badaniu funkcji wypukłych


SJP.pl

Subróżniczka, subgradient, subpochodna (podróżniczka, podgradient, podpochodna) – pojęcia pojawiające się w analizie wypukłej, czyli badaniu funkcji wypukłych, często w powiązaniu z optymalizacją wypukłą.

Wikipedia


subha

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. muzułmański sznur modlitewny, rodzaj różańca

Wiktionary

Subha (arab. ‏سبحة‎ – różaniec) lub tasbih (arab. ‏تسبيح‎) – muzułmański sznur modlitewny składający się z 33 paciorków lub z trzech części po 33 paciorki, pomagający w wymawianiu wszystkich 99 tzw. atrybutów (imion) Allaha. Subha jest używana niekiedy w czasie modlitwy salat, szczególnie w czasie postu i hadżdżu (pielgrzymki), gdy modlący się muzułmanin wychwala 99 „pięknych imion Boga” (Allaha).

Wikipedia


subhastacja

dawniej: postępowanie egzekucyjne mające na celu sprzedaż dóbr dłużnika w drodze licytacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. praw. wywłaszczenie na mocy wyroku sądowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A może to był swojego czasu jaki wielki posesjonat, który skupował dobra drogą licytacyj, subhastacyj, komplanacyj, transakcyj i cesyj?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsupxaˈstat͡sʲja, AS: supχastacʹi ̯a

Wiktionary


subiectum

[czytaj: subjektum] w językoznawstwie: podmiot (jako część zdania); subiekt


SJP.pl


subiekcja

dawniej: trud, kłopot, problem, zamieszanie


SJP.pl


subiekt

1. sprzedawca w sklepie; ekspedient
2. w filozofii: osoba poznająca i działająca, przeciwstawiona światu zewnętrznemu jako przedmiotowi poznania; podmiot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. sprzedawca w sklepie

 (1.2) filoz. osoba poznająca i działająca, przeciwstawiona światu zewnętrznemu będącemu przedmiotem poznania

 (1.3) stpol. osoba

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) rzad. jęz. zob. podmiot.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) stary subiekt istotnie był jakiś niewyraźny i swemu pryncypałowi nie patrzył w oczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsubʲjɛkt, AS: subʹi ̯ekt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekspedient, sprzedawca

 (1.2) podmiot

Wiktionary


subiektka

subiekt


SJP.pl

Patrz:

subiekt

subiektywistka

subiektywista


SJP.pl

Patrz:

subiektywista

subiektywistyczny

subiektywizm


SJP.pl

Patrz:

subiektywizm

subiektywizacja

1. uczynienie czegoś subiektywnym, stronniczym;
2. uzależnienie procesu poznania od indywidualnych sposobów percepcji


SJP.pl


subiektywizm

1. wyrażanie wyłącznie swojego punktu widzenia, kierowanie się osobistymi przekonaniami, upodobaniami; stronniczość, jednostronność, tendencyjność;
2. kierunek filozoficzny zakładający, że przedmiot poznania istnieje zależnie od umysłu poznającego; idealizm subiektywny


SJP.pl

Wikipedia


subiektywizować

1. oceniać lub przedstawiać coś subiektywnie;
2. subiektywizować się - zaczynać być postrzeganym subiektywnie


SJP.pl


subiektywnie

przysłówek

 (1.1) w sposób subiektywny, nieobiektywnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subiektywność ż.

 przym. subiektywny

Wiktionary


subiektywniej

stopień wyższy od przysłówka: subiektywnie


SJP.pl


subiektywniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: subiektywny; bardziej subiektywny


SJP.pl


subiektywność

wyrażanie wyłącznie swojego punktu widzenia, kierowanie się osobistymi przekonaniami, upodobaniami; subiektywizm, stronniczość, jednostronność, tendencyjność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest subiektywne; cecha tych, którzy są subiektywni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. subiektywny

 przysł. subiektywnie

Wiktionary


subiektywny

wyrażający wyłącznie swój punkt widzenia, kierujący się osobistymi przekonaniami, upodobaniami; indywidualny, stronniczy, jednostronny, tendencyjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) stronniczy, odznaczający się subiektywizmem

 (1.2) psych. filoz. zależny od podmiotu poznającego

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Procesy orientacji mogą być rozpatrywane w wymiarze zjawisk zarówno obiektywnych, jak i subiektywnych (psychicznych).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsubʲjɛkˈtɨvnɨ, AS: subʹi ̯ektyvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subiektywizm m., subiektywność ż., subiektywizm m.

 przysł. subiektywnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieobiektywny, tendencyjny, jednostronny, uznaniowy

 (1.2) osobisty, indywidualny

Wiktionary


subintabulat

Subintabulat – zabezpieczenie wierzytelności poprzez obciążenie hipoteką innej wierzytelności zabezpieczonej hipotecznie. Wierzyciel uprawniony z tytułu subintabulatu może dochodzić zapłaty własnej wierzytelności bezpośrednio od właściciela nieruchomości (zazwyczaj dłużnika wierzytelności obciążonej) z pominięciem wierzyciela wierzytelności hipotekowanej (wierzyciela hipotecznego, intabulowanego). Równocześnie właściciel nieruchomości ma obowiązek zapłaty długu hipotecznego nie swojemu wierzycielowi, lecz właśnie wierzycielowi subintabulowanemu. Od tego obowiązku nie zwalnia go nawet fakt, iż wierzytelność wierzyciela subintabulowanego nie jest jeszcze wymagalna.

Wikipedia


subito

określenie wykonawcze: nagle, szybko


SJP.pl


subjądrowy

mniejszy od jądra atomu, będący częścią jądra


SJP.pl


subkarabin

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. długa broń palna zasilana amunicją karabinową, mająca lufę krótszą niż 45 centymetrów

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsupkaˈrabʲĩn, AS: supkarabʹĩn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. karabinowy

Wiktionary


subkarabinek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) długa broń palna wyposażona w krótką, krótszą niż karabinek lufę

Wiktionary

Subkarabinek – rodzaj skróconego karabinka (najczęściej automatycznego) zasilanego amunicją pośrednią, wyposażonego w lufę o długości do 350 mm.

Subkarabinki pojawiły się w wyniku poszukiwania broni o wymiarach zbliżonych do pistoletów maszynowych, ale zasilanych amunicją pośrednią i będących skróconymi odmianami karabinków automatycznych. Ze względu na niewielkie rozmiary i wagę, broń tego typu sprawdza się w czasie walki w ciasnych przestrzeniach (np. w okopach lub budynkach), oraz jako broń do samoobrony dla załóg pojazdów, obsługi ciężkiego sprzętu (np. artylerii) czy wojsk inżynieryjnych (np. saperzy). Zastosowanie amunicji pośredniej, zapewnia jednocześnie lepsze osiągi, względem stosowanych wcześniej w tej roli pistoletów maszynowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Obecnie subkarabinki coraz częściej zastępują pistolety maszynowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsupkaraˈbʲĩnɛk, AS: supkarabʹĩnek

Wiktionary


subkod

w językoznawstwie i teorii informacji: postać tego samego kodu, ale przekazywana innym kanałem informacji


SJP.pl


subkonto

konto pomocnicze, będące częścią konta głównego


SJP.pl


subkontrakt

kontrakt na prace podwykonawcze


SJP.pl


subkontynent

1. masyw lądu wielkich rozmiarów, mniejszy jednak niż kontynent, np. Grenlandia, Australia (bez wysp przybrzeżnych);
2. rozległa, wyodrębniająca się część kontynentu, np. Półwysep Indyjski


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. ląd wielkich rozmiarów, lecz mniejszy niż kontynent lub stanowiący jego wydzieloną, szczególną część;

Wiktionary

Subkontynent, podkontynent – zwarta, duża powierzchnia lądowa, stanowiąca część kontynentu. Kryterium pozwalającym wyróżniać subkontynent jest jego pewna odmienność w stosunku do całości kontynentu. Odmienność tę określają czynniki przyrodnicze, m.in. budowa geologiczna, obecność barier naturalnych (góry, morza), oraz geopolityczne i społeczno-ekonomiczne, np. odmienność religijna, kulturowa czy gospodarcza.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsupkɔ̃nˈtɨ̃nɛ̃nt, AS: supkõntnẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. subkontynentalny

 rzecz. kontynent mrz.

Wiktionary


subkontynentalny

dotyczący masywu lądu wielkich rozmiarów, mniejszego niż kontynent


SJP.pl


subkowski

przymiotnik od: Subkowy (wieś w województwie pomorskim)


SJP.pl


subkowy

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

Subkowy (kaszb. Subkòwë) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, siedziba gminy Subkowy na trasie linii kolejowej nr 131 Chorzów Batory – Tczew i przy drodze krajowej nr 91. Wieś jest siedzibą sołectwa Subkowy w którego skład wchodzi również miejscowość Małe Subkowy. Transport publiczny obsługiwany jest przez prywatne przedsiębiorstwo transportowe na trasie Tczew – Subkowy.

Wikipedia


subkultura

1. normy zwyczajowe przyjęte w jakiejś grupie, odmienne od przyjętych przez ogół społeczeństwa; podkultura;
2. grupa społeczna o normach zwyczajowych odmiennych od przyjętych przez ogół społeczeństwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. zespół zjawisk kulturowych, częściowo autonomiczny wobec kultury dominującej tworzone przez jakąś grupę osób;

 (1.2) socjol. grupa osób przyjmująca zasady, normy i wzorce subkultury (1.1)

Wiktionary

Subkultura (z łac. m.in.: sub „pod”; „w obrębie” + kultura) – zespół zjawisk kulturowych, częściowo autonomiczny wobec kultury dominującej, jednakże nigdy niezrywający całkowicie związków z tą kulturą.

Relacje subkultury z kulturą dominującą (obecnie najczęściej popularną) oraz z innymi subkulturami (np. z subkulturami w obrębie tzw. kultury wysokiej, kultury niskiej, itd.) są zwykle skomplikowane, bowiem część dominujących treści kulturowych subkultury – siłą rzeczy – z kulturą dominującą i z innymi subkulturami podzielają, część po swojemu przetwarzają, a część aktywnie odrzucają (kontestując, buntując się przeciwko nim) lub pomijają (traktując je obojętnie lub neutralnie).Z punktu widzenia nauk o kulturze błędem jest często potocznie występujące utożsamianie subkultury z grupą społeczną, która treści kulturowe wytwarza i reprezentuje.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. subkulturowy

Wiktionary


subkulturowy

przymiotnik od: subkultura


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do subkultury, związany z subkulturą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subkultura ż.

Wiktionary


subletalny

w medycynie: powodujący stan zbliżony do śmierci


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biol. med. osłabiający znacznie żywotność organizmu, ale nie powodujący natychmiastowej śmierci

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wzrost i rozwój roślin pszenicy może być także modyfikowany przez zastosowanie niektórych związków pochodzenia naturalnego oraz subletalnych dawek niektórych herbicydów.

Wiktionary


sublicencja

upoważnienie do korzystania z utworu, którego udziela licencjobiorca, a nie twórca utworu; podlicencja


SJP.pl


sublicencyjny

sublicencja


SJP.pl

Patrz:

sublicencja

sublimacja

1. przejście substancji ze stanu stałego bezpośrednio w stan gazowy
2. uszlachetnienie, uwznioślenie czegoś
3. jeden z obronnych mechanizmów osobowości polegający na przesunięciu popędu na inny, zastępczy obiekt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. zmiana stanu skupienia ze stałego na gazowy, z pominięciem fazy ciekłej;

Wiktionary

Sublimacja – przemiana fazowa bezpośredniego przejścia ze stanu stałego w stan gazowy z pominięciem stanu ciekłego. Zjawisko odwrotne do sublimacji to resublimacja.

Po raz pierwszy najdokładniej proces ten opisał nieznany alchemik średniowieczny zwany pseudo-Geberem. W następnych wiekach sublimacja stała się procesem powszechnie stosowanym w laboratoriach chemicznych. Sublimację wykorzystuje się w laboratoriach i w przemyśle do oczyszczania oraz względnie wydzielania z mieszanin jodu, kamfory, salmiaku, naftalenu, antracenu i innych substancji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Suchy lód w temperaturze pokojowej ulega sublimacji.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sublimacyjny

 rzecz. sublimowanie n.

Wiktionary


sublimacyjny

przymiotnik od: sublimacja


SJP.pl


sublimat

chlorek rtęci stosowany do dezynfekcji przedmiotów niemetalowych, jako odczynnik analityczny, pestycyd, w fotografii i technikach graficznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. zwyczajowa nazwa chlorku rtęci(II);

Wiktionary

Chlorek rtęci(II), pot. sublimat, HgCl
2
– nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i rtęci na II stopniu utlenienia. Dobrze rozpuszczalny w wodzie, silnie trujący. Związek ten stosowany jest jako katalizator w syntezie organicznej, a także jako środek dezynfekujący w stężeniu 0,1%. Jest także stosowany w recepturze aptecznej, m.in. do sporządzania białej maści rtęciowej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sublimowanie n.

frazeologia.

etymologia. etym|niem|Sublimat. < etym|franc|sublimé.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) corrosive sublimate

* esperanto: (1.1) sublimato, sublimaĵo

* francuski: (1.1) sublimé m.

* niemiecki: (1.1) Sublimat n.

* węgierski: (1.1) szublimát

źródła.

== sublimat (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) sublimat

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: subˈlʲĩmat, AS: sublʹĩmat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sublimowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sublimowanie n.

frazeologia.

etymologia. etym|niem|Sublimat. < etym|franc|sublimé.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) corrosive sublimate

* esperanto: (1.1) sublimato, sublimaĵo

* francuski: (1.1) sublimé m.

* niemiecki: (1.1) Sublimat n.

* węgierski: (1.1) szublimát

źródła.

== sublimat (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) sublimat

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sublimator

Sublimator – sprzęt laboratoryjny lub urządzenie przemysłowe służące do oczyszczania i wyodrębniania związków chemicznych za pomocą sublimacji.

Sublimator laboratoryjny składa się ze zbiornika, w którym się umieszcza stałą mieszaninę, chłodnicy laboratoryjnej w kształcie palca, oraz oliwki lub kranika, do którego przyłącza się wąż od pompy próżniowej. Zbiornik ze stałą mieszaniną ogrzewa się do temperatury, w której zachodzi sublimacja przy danym ciśnieniu dla związku chemicznego, który chce się wyodrębnić. Ciśnienie reguluje się przy pomocy pompy próżniowej i reduktora. Sublimujący związek osadza się na palcu chłodzącym w postaci kryształów. Po zakończeniu procesu ostrożnie wyciąga się palec chłodzący wraz z osadzonymi na nim kryształami i zdrapuje je do innego naczynia.

Wikipedia


sublimit

limit ustalony na podzbiór czegoś co łącznie podlega limitowi wyższego rzędu


SJP.pl


sublimować

1. w chemii i fizyce: przechodzić ze stanu stałego w gazowy (z pominięciem stanu ciekłego);
2. w psychologii: przenosić swoje problemy lub potrzeby na zastępczy obiekt, np. działalność artystyczną;
3. udoskonalać, uszlachetniać, uwznioślać


SJP.pl


sublimowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sublimować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sublimacja ż., sublimat m.

 czas. sublimować ndk.

 przym. sublimacyjny, sublimatowy

Wiktionary


sublitoral

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. geogr. strefa dna zbiornika wodnego, poniżej granicy występowania roślinności;

Wiktionary

Sublitoral (łac. sub „pod”) – strefa dna zbiornika wodnego granicząca z litoralem, poniżej granicy występowania roślinności. To strefa tuż poniżej litoralu, często w miejscu gdzie zaczyna się bardziej (niż w litoralu) gwałtowny spadek dna. Na tym stoku gromadzi się dużo szczątków pochodzenia litoralnego - trudniej rozkładalne części roślinności twardej, muszle mięczaków itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W odróżnieniu od litoralu (strefa styku morza z lądem), dno sublitoralu jest zawsze zanurzone pod wodą.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sublitoralny

Wiktionary


sublitoralny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. geogr. związany z sublitoralem, dotyczący sublitoralu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sublitoral m.

Wiktionary


sublokacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. poddzierżawa, podnajem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsublɔˈkat͡sʲja, AS: sublokacʹi ̯a

Wiktionary


sublokator

osoba wynajmująca część mieszkania od głównego lokatora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec podnajmujący część mieszkania od gospodarza

Wiktionary

Sublokator – polska czarna komedia filmowa z 1966 roku w reżyserii Janusza Majewskiego, nakręcona na podstawie własnego scenariusza. Film opowiada historię tytułowego sublokatora z klasy inteligenckiej (Jan Machulski), osaczonego w willi przez trzy kobiety reprezentujące różne pokolenia (Barbara Ludwiżanka, Katarzyna Łaniewska, Magdalena Zawadzka).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Widywałam mojego sublokatora praktycznie tylko w weekendy, bo wciąż harował w restauracji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sublokatorstwo n.

:: fż. sublokatorka ż.

 przym. sublokatorski

Wiktionary


sublokatorka

kobieta wynajmująca część mieszkania od głównego lokatora


SJP.pl

Sublokatorka (oryg. Single White Female) – thriller amerykański z 1992 roku w reżyserii Barbeta Schroedera.

Wikipedia


sublokatorstwo

bycie sublokatorem


SJP.pl


submedianta

Submedianta (łac. sub 'przed', 'pod', ang. sub 'pod'; wł. mediante z łac. medians, -ntis 'dzielący na połowy'; ang. submediant) – zwana inaczej mediantą dolną lub mediantą VI stopnia; w skali durowej lub molowej (systemu dur-moll) nazwa VI stopnia gamy.

Wikipedia


submikron

cząstka o średnicy od 5*10^-7 do 2*10^-5 cm, mogąca być obserwowana za pomocą ultramikroskopu


SJP.pl


submikroskopowy

dostrzegalny pod mikroskopem; mikroskopijny


SJP.pl


submisja

dawniej:
1. poddanie się przedstawionym warunkom, oficjalna akceptacja narzuconych zasad;
2. uniżoność, pokora, uległość


SJP.pl


submisyjny

submisja


SJP.pl

Patrz:

submisja

subnąć

środowiskowo: zasubskrybować kanał w serwisie internetowym; zasubować


SJP.pl


subniwalny

znajdujący się blisko obszarów pokrytych wiecznym śniegiem


SJP.pl


subnormalność

cecha elementów subnormalnych


SJP.pl


subocz

nazwisko


SJP.pl

Subocz (lit. Subačius) – miasto na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, 14 km od Kupiszek.

Znajduje tu się stacja kolejowa Subocz, położona na linii Radziwiliszki – Rakiszki.

Wikipedia


suboptymalny

niewystarczający, nie najlepszy z możliwych w jakichś warunkach


SJP.pl


suborbitalny

przebiegający poniżej orbity


SJP.pl


subordynacja

podporządkowanie się dyscyplinie; dyscyplina, zdyscyplinowanie, posłuszeństwo, posłuch


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podporządkowanie się dyscyplinie, zdyscyplinowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subordynowanie n., subordynacjonizm m.

 czas. subordynować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posłuszeństwo, karność, uległość, przest. sforność, powolność

Wiktionary


subordynacjonizm

teoria teologiczna rozpowszechniona w II i III wieku, według której Logos, utożsamiany z Jezusem, podporządkowany Bogu, i Duch Świętych, podporządkowany Bogu oraz Logosowi, są boskimi siłami, za pomocą których Bóg kieruje światem; teorię subordynacjonizmu odrzucono ostatecznie na Soborze Nicejskim I


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teol. hist. pogląd teologiczny, według którego Syn Boży i Duch Święty są podporządkowani Bogu Ojcu;

Wiktionary

Subordynacjonizm − pogląd chrześcijański twierdzący, że Chrystus jest podporządkowany Bogu Ojcu. Wyniknął on z zastosowania filozofii neoplatońskiej do doktryny o Trójcy Świętej – w subordynacjonizmie Ojciec emanuje Syna, a Syn emanuje Ducha Świętego. Przez to Chrystus jest podporządkowany Ojcu i ma wobec niego niższą pozycję, podobnie jak Duch Święty, który stoi niżej od Ojca i Syna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Który sobór potępił subordynacjonizm?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subordynacja ż.

Wiktionary


subordynować

zmuszać (zmusić) kogoś do przestrzegania zasad dyscypliny służbowej; dyscyplinować (zdyscyplinować), podporządkowywać (podporządkować)


SJP.pl


subordynowany

taki, który przestrzega służbowej dyscypliny; zdyscyplinowany, posłuszny


SJP.pl


subotić

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Danijel Subotić – szwajcarski piłkarz
  • Igor Subotić – serbski siatkarz
  • Neven Subotić – serbski piłkarz

Wikipedia


subotnik

w Związku Radzieckim: dobrowolna praca społeczna wykonywana w dzień przedświąteczny, zazwyczaj w sobotę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czyn społeczny w Rosji i krajach postradzieckich, organizowany zwykle w soboty

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) rel. hist. członek jednego z odłamów prawosławia powstałego w XVI w.

Wiktionary

Czyn społeczny – w okresie PRL nieodpłatne prace wykonywane na rzecz społeczeństwa, zwykle w dni wolne od pracy (przy czym soboty były wtedy również dniami roboczymi).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na Ukrainie mamy taką tradycję subotników… w soboty zbieraliśmy się i sprzątaliśmy nasze otoczenie, bo lubimy, jak jest czysto wokół nas.

 (2.1) Zamieszkują Jelenowkę Rosjanie należący do sekty subotników, a więc świętujących sobotę zamiast niedzieli. Obie sekty, mołokanie i subotnicy, utrzymują między sobą oziębłe stosunki i nie zawierają mieszanych małżeństw.

Wiktionary


subować

środowiskowo: subskrybować kanał w serwisie internetowym


SJP.pl


subprime

[czytaj: sabprajm] kredyt bankowy o wyższym oprocentowaniu, udzielany osobie o gorszych możliwościach finansowych


SJP.pl


subregion

Podregion (subregion, NUTS 3) – pojęcie z nomenklatury jednostek terytorialnych do celów statystycznych w Polsce, związane z klasyfikacją NUTS. Każde z województw grupuje kilka podregionów, a podregion grupuje kilka niższych jednostek tj. powiatów. Od 1 stycznia 2018 roku w Polsce wyodrębnia się 73 podregiony.

Wikipedia


subregionalny

związany z obszarem mniejszym od regionu, wyodrębnionym ze względu na charakterystyczny zespół cech


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z subregionem, dotyczący subregionu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Współpraca subregionalna w Europie środkowej podkreśla specyficzność kultury politycznej, aby nie powiedzieć, kultury w ogóle, państw biorących w niej udział.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subregion mrz., subregionalność ż.

 przysł. subregionalnie

Wiktionary


subretka

1. aktorka grywająca w komediach, farsach, rolę sprytnej pokojówki;
2. dawniej: pokojówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. teatr. rola sprytnej pokojówki będącej sprężyną intryg

 (1.2) przest. teatr. aktorka grająca takie role

 (1.3) przest. pokojówka

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: subˈrɛtka, AS: subretka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) pokojówka

Wiktionary


subrogacja

surogacja;
1. nabycie praw wierzyciela przez osobę, która zapłaciła cudzy dług;
2. zasada mówiąca, iż do majątku odrębnego należy nie tylko to, co się w nim w chwili powstania znajdowało, lecz również to wszystko, co zostało nabyte później


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. przejęcie praw wierzyciela przez tego, kto spłaca jego długi;

 (1.2) zasada, wedle której w skład majątku odrębnego wchodzi oprócz tego, co się w nim znajdowało w chwili jego powstania, także to, co później weszło w jego skład

Wiktionary

Subrogacja (łac. subrogatio; inaczej podstawienie) – instytucja prawa cywilnego polegająca na wstąpieniu w prawa zaspokojonego wierzyciela. Wierzytelność może być spłacona przez osobę trzecią w całości lub do określonej wysokości. Cechą charakterystyczną cesji ustawowej jest nabycie praw przez osobę trzecią tylko do wysokości dokonanej zapłaty. Subrogacja regulowana jest przepisami art. 518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsubrɔˈɡat͡sʲja, AS: subrogacʹi ̯a

Wiktionary


subsaharyjski

1. związany z Afryką Subsaharyjską (Czarną Afryką);
2. podkowiec subsaharyjski - gatunek nietoperza z rodziny podkowcowatych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do terenów Afryki na południe od Sahary, związany z tymi terenami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tylko jedno afrykańskie państwo subsaharyjskie oficjalnie popiera używanie środka – jest nim RPA, które zalegalizowało go w 2001 roku.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. saharyjski

Wiktionary


subsekwentny

o rzece: taka, której bieg jest prostopadły do upadu warstw i równoległy do biegu warstw


SJP.pl


subskrybencki

odnoszący się do subskrybenta, związany z subskrybentem, np. zobowiązania subskrybenckie


SJP.pl


subskrybent

osoba korzystająca z subskrypcji (na publikacje, papiery wartościowe lub mechanizmu na stronie WWW)


SJP.pl


subskrybentka

kobieta korzystająca z subskrypcji (na publikacje, papiery wartościowe lub mechanizmu na stronie WWW)


SJP.pl


subskrybować

1. urzędowo: zobowiązać się, zobowiązywać się do kupna czegoś, np. akcji, publikacji;
2. w informatyce: skorzystać, korzystać z subskrypcji - usługi pozwalającej na regularne otrzymywanie określonych informacji


SJP.pl

czasownik

 (1.1) urz. zobowiązywać się do kupna czegoś, np. akcji, publikacji

 (1.2) skorzystać, korzystać z subskrypcji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od dawna subskrybuję kilka magazynów popularnonaukowych.

 (1.2) Subskrybuję newsletter sklepu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subskrybowanie n., subskrypcja ż.

Wiktionary


subskrybowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|subskrybować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. subskrybować

 rzecz. subskrypcja ż.

Wiktionary


subskrypcja

1. emisja własna papierów wartościowych, z przeprowadzenia przez właściciela zapisów na zakup określonej liczby oferowanych papierów, np. akcji, obligacji;
2. pisemne zobowiązanie do nabycia akcji, obligacji lub innych papierów wartościowych;
3. prawne zobowiązanie do nabycia określonej publikacji, często połączone z przedpłatą;
4. w informatyce: mechanizm, który wysyła na pobrane i skatalogowane uprzednio w bazie danych e-maile określone informacje, np. newslettery, oferty handlowe, informacje o nowościach na stronie;
5. w informatyce: korzystanie z takiego mechanizmu; subskrybowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) formalne (pisemne lub elektroniczne) zobowiązanie do nabycia lub wykupienia czegoś cyklicznie wydawanego

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. subskrybent mos., subskrybentka ż., subskrybowanie n.

 czas. subskrybować

 przym. subskrypcyjny

Wiktionary


subskrypcyjny

dotyczący subskrypcji, związany z subskrypcją, np. cena, umowa, przedpłata subskrypcyjna


SJP.pl


subskrypt

mały znak poniżej linii litery; indeks dolny, frakcja dolna


SJP.pl


subskryptor

w informatyce: program komputerowy do subskrypcji


SJP.pl


subsoniczny

w fizyce: taki, którego prędkość jest mniejsza od prędkości dźwięku (rozchodzenia się fal dźwiękowych), czyli mniejsza niż 330 m/s; poddźwiękowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający prędkość mniejszą od prędkości dźwięku w powietrzu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsupsɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: supsõńičny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poddźwiękowy

Wiktionary


substancja

1. jednorodna materia o charakterystycznych właściwościach fizycznych i chemicznymi;
2. istota czegoś, zbiór najważniejszych cech określających coś jednoznacznie;
3. w filozofii: samoistny byt będący podmiotem przemian i nośnikiem atrybutów;
4. w prawie: nieruchomość wraz z strukturą, przeznaczeniem i walorami użytkowymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. klasa przedmiotów materialnych, mających w danych warunkach jednakowe właściwości fizyczne i chemiczne, mikroskopowo zaś - identyczną budowę molekularną (cząsteczkową)

 (1.2) filoz. byt samoistny

Wiktionary

  • substancja w naukach przyrodniczych, technicznych (w tym ochronie i inżynierii środowiska) oraz medycznych, oznacza ogólnie to, co substancja w fizyce – materię o niezerowej masie spoczynkowej, czyli pierwiastki chemiczne, związki chemiczne i ich mieszaniny:
    • substancja niebezpieczna (w ochronie i inżynierii środowiska)
    • substancja zapachowa (nauki przyrodnicze, nauki techniczne; zobacz też: odorant),
    • substancja w anatomii (histologii):
      • substancja biała,
      • substancja szara,

      Wikipedia

      Przykłady

       (1.1) Tych substancji nie wolno ze sobą mieszać!

      Wiktionary

      Wymowa:

      IPA: supˈstãnt͡sʲja, AS: supstãncʹi ̯a

      Wiktionary

      Powiązane:

       rzecz. substancjalność ż.

       przym. substancjalny

      Wiktionary

      Synonimy:

       (1.1) materiał

      Wiktionary


substancjalistyczny

dotyczący substancjalizmu


SJP.pl


substancjalny

1. dotyczący rodzaju danej substancji;
2. przestarzałe: istotny, zasadniczy, pełen treści; treściwy, pożywny


SJP.pl


substantivum

w językoznawstwie: rzeczownik; substantiwum


SJP.pl


substantiwum

w językoznawstwie: rzeczownik; substantivum


SJP.pl


substantywacja

substantywizacja, urzeczownikowienie; w językoznawstwie:
1. użycie innej części mowy w funkcji rzeczownika;
2. przekształcenie przymiotnika, liczebnika lub zaimka dzierżawczego w rzeczownik


SJP.pl


substantywizacja

substantywacja, urzeczownikowienie; w językoznawstwie:
1. użycie innej części mowy w funkcji rzeczownika;
2. przekształcenie przymiotnika, liczebnika lub zaimka dzierżawczego w rzeczownik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. przejście jakiejś części mowy do kategorii rzeczowników, użycie innej części mowy w funkcji rzeczownikowej

 (1.2) jęz. przekształcenie przymiotnika, liczebnika, zaimka dzierżawczego w rzeczownik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zdanie „Na chodniku stał ślepy” jest przykładem substantywizacji przymiotnika „ślepy”.

 (1.2) Przykładami substantywizacji są wyrazy: leniwiec (od „leniwy”), czwartek (od „czwarty”).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsupstãntɨvʲiˈzat͡sʲja, AS: supstãntyvʹizacʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) substantywacja, urzeczownikowienie

 (1.2) substantywacja

Wiktionary


substantywizować

substantywizować się - przekształcać (przekształcić) się w rzeczownik; rzeczownikować się, substantywować się


SJP.pl


substantywny

1. w językoznawstwie: odnoszący się do rzeczownika, o funkcji rzeczownikowej, odrzeczownikowy;
2. barwnik substantywny - barwnik przylegający do podłoża samoistnie, przede wszystkim dzięki adsorpcji, bez pomocy zaprawy; barwnik bezpośredni


SJP.pl


substantywować

dawniej:
1. przekształcać w rzeczownik;
2. substantywować się - przekształcać się w rzeczownik; rzeczownikować się, substantywizować się


SJP.pl


substraktywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co substraktywne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. substraktywny

Wiktionary


substrat

1. podstawa, podkład;
2. jedna z substancji wyjściowych reakcji chemicznych;
3. język ludności pierwotnej, na który nawarstwia się język ludności napływowej; podłoże językowe


SJP.pl

  • substrat (chemia)
  • substrat (filozofia)
  • substrat językowy

Wikipedia


substratowy

dotyczący substratu


SJP.pl


substyk

nazwisko


SJP.pl


substytucja

1. reakcja chemiczna polegająca na podstawieniu atomu jednego pierwiastka w miejsce atomu innego pierwiastka w związku organicznym;
2. zastąpienie czegoś czymś, podstawienie;
3. w prawie: przeniesienie pełnomocnictwa na inną osobę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zastąpienie jednych rzeczy, pojęć, usług itp. innymi

 (1.2) wzajemna zastępowalność dóbr o podobnych właściwościach

 (1.3) przeniesienie pełnomocnictwa na inną osobę

 (1.4) psych. jeden z mechanizmów obronnych, polegający na zastępowaniu nieosiągalnych celów celami łatwiejszymi;

 (1.5) chem. reakcja chemiczna polegająca na wymianie jednego lub kilku atomów w cząsteczce związku chemicznego;

Wiktionary

  • substytucja (biochemia)
  • substytucja (chemia)
  • substytucja (ekonomia)
  • substytucja (prawo)
  • substytucja (psychologia)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsupstɨˈtut͡sʲja, AS: supstytucʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. substytucyjny

 rzecz. substytut

 czas. substytuować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) przeniesienie, sublimacja, kompensacja

Wiktionary


substytucyjny

substytucja; substytutywny


SJP.pl


substytuować

1. książkowo: zastąpić, zastępować;
2. w prawie: wyznaczyć, wyznaczać substytuta, osobę upoważnioną przez pełnomocnika do zastępowania go w ramach pełnomocnictwa, jakie uzyskał od osoby, którą reprezentuje


SJP.pl


substytut

surowiec lub materiał zastępczy stosowany w przypadku braku produktu właściwego; zamiennik; namiastka; erzac


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) coś stosowanego zastępczo

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) praw. osoba upoważniona przez pełnomocnika do zastępowania go

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. substytucja ż., substytuowanie n.

 czas. substytuować ndk.

 przym. substytucyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zamiennik, namiastka, surogat

 (2.1) zastępca

Wiktionary


substytutka

substytut; zastępczyni


SJP.pl


substytutywny

substytucja; substytucyjny


SJP.pl


subsumcyjny

dotyczący subsumcji


SJP.pl


subsumować

podporządkowywać (podporządkować) szczegóły ogólnemu pojęciu, podciągać (podciągnąć) pod coś


SJP.pl


subsumpcja

w logice: podporządkowanie jednego pojęcia ogólniejszemu, pewnego szczególnego przypadku ogólnej regule


SJP.pl

  • subsumpcja (matematyka) – algorytm eliminacji redundantnych klauzul w rezolucji,
  • subsumpcja (prawo) – inaczej kwalifikacja prawna.

Wikipedia


subsumpcyjny

subsumpcja


SJP.pl

Patrz:

subsumpcja

subsydialność

zasada, według której każdy szczebel władzy powinien realizować tylko te zadania, które nie mogą być skutecznie zrealizowane przez szczebel niższy; zasada subsydialności, pomocniczość (zasada pomocniczości), subsydiarność (zasada subsydiarności)


SJP.pl


subsydialny

posiłkowy, pomocniczy, dodatkowy; subsydiarny


SJP.pl


subsydiarnie

subsydiarny


SJP.pl

Patrz:

subsydiarny

subsydiarność

zasada, według której każdy szczebel władzy powinien realizować tylko te zadania, które nie mogą być skutecznie zrealizowane przez szczebel niższy; zasada subsydiarności, pomocniczość (zasada pomocniczości), subsydialność (zasada subsydialności)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. zasada, według której decyzje powinny być podejmowane na najniższym możliwym szczeblu, a na wyższym tylko wtedy, gdy takie ich podjęcie da o wiele lepsze rezultaty;

Wiktionary

Zasada pomocniczości (subsydiarności, subsydiarność, z łac. subsidium 'pomoc, wsparcie, siły rezerwowe') – zasada mówiąca o tym, że każdy szczebel władzy powinien realizować tylko te zadania, które nie mogą być skutecznie zrealizowane przez szczebel niższy lub same jednostki działające w ramach społeczeństwa. Idea subsydiarności sięga swoimi korzeniami czasów starożytnych, jako zasada jest także ważnym elementem katolickiej nauki społecznej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsupsɨˈdʲjarnɔɕt͡ɕ, AS: supsydʹi ̯arność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subsydialność ż., subsydium n.

 przym. subsydiarny, subsydialny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) subsydialność

Wiktionary


subsydiarny

posiłkowy, pomocniczy, dodatkowy; subsydialny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) praw. posiłkowy, pomocniczy, dodatkowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sprawa wróciła do prokuratury, ale ta nie znalazła podstaw, by postawić zarzuty członkom zarządu Lux Veritatis, więc Watchdogowi pozostał tylko subsydiarny akt oskarżenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subsydiarność ż., subsydialność ż., subsydium n., subsydiowanie n.

 czas. subsydiować ndk.

 przym. subsydialny

 przysł. subsydiarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) praw. subsydialny; neutr. akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, poboczny, pomocniczy, pomocny, posiłkowy, uzupełniający, wspierający, wspomagający

Wiktionary


subsydiować

udzielać (udzielić) bezzwrotnej pomocy finansowej instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; subwencjonować, dotować, finansować


SJP.pl


subsydium

bezzwrotna pomoc finansowa udzielana instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; dotacja, subwencja, dofinansowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) urz. pomoc finansowa udzielona osobie prawnej, jednostce organizacyjnej lub osobie fizycznej przeznaczona na konkretny rodzaj działalności

Wiktionary

Subwencja (łac. subventio „zapomoga”) – nieodpłatna i bezzwrotna pomoc finansowa udzielana najczęściej przez państwo określonym podmiotom (np. partiom politycznym, jednostkom samorządu terytorialnego, prywatnym przedsiębiorstwom, organizacjom społecznym i osobom fizycznym) dla wsparcia ich działalności.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: supˈsɨdʲjũm, AS: supsydʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. subsydiarność ż., subsydialność ż., subsydiowanie n.

 czas. subsydiować ndk.

 przym. subsydiarny, subsydialny

 przysł. subsydiarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) subwencja, dotacja

Wiktionary


subtelnie

przysłówek

 (1.1) w sposób subtelny, delikatny; z taktem, z umiarem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za oknami ostatnia w tym roku biała noc przechodziła subtelnie, acz zauważalnie w szary świt zwykłego dnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: supˈtɛlʲɲɛ, AS: suptelʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. subtelny

 rzecz. subtelność

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) delikatnie, taktownie

Wiktionary


subtelniej

stopień wyższy od przysłówka: subtelnie


SJP.pl


subtelniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: subtelny; bardziej subtelny


SJP.pl


subtelniś

człowiek przesadnie subtelny


SJP.pl


subtelnisia

człowiek przesadnie subtelny


SJP.pl


subtelniutki

zdrobnienie od: subtelny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: subtelny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuptɛlʲˈɲutʲci, AS: suptelʹńutʹḱi

Wiktionary


subtelność

1. subtelny;
2. drobny szczegół; niuans


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co subtelne

 (1.2) niewielka, drobna różnica

 (1.3) subtelny szczegół, drobiazg

Wiktionary

  • Subtelność – kategoria w estetyce
  • Subtelność – francuski dramat obyczajowy w reżyserii i według scenariusza Christiana Vincenta

Wikipedia

Wymowa:

IPA: supˈtɛlnɔɕt͡ɕ, AS: suptelność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. subtelny

 przysł. subtelnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łagodność, delikatność, wykwintność, finezja, wytworność

 (1.2) niuans

Wiktionary


subtelności

1. subtelny;
2. drobny szczegół; niuans


SJP.pl


subtelny

1. odznaczający się taktownym sposobem bycia, umiejętnością nieurażania ludzi; wrażliwy, czuły, tkliwy;
2. świadczący o takich cechach;
3. odznaczający się delikatnością budowy lub kształtów; kruchy, delikatny;
4. o niewielkiej intensywności lub nasileniu; słaby, nieznaczny, łagodny;
5. dostrzegający niuanse, wychwytujący nieznaczne różnice; wrażliwy, wyczulony, wnikliwy;
6. wyrażony w oględnej i często wymyślnej formie, wyrafinowany;
7. o jakiejś sprawie lub sytuacji: wymagający delikatności, dyskrecji i taktu; drażliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odznaczający się delikatnością (o człowieku)

 (1.2) taktowny

 (1.3) o delikatnym kształcie

 (1.4) o niewielkim natężeniu, nieznaczny

 (1.5) wnikliwy, biorący pod uwagę szczegóły

Wiktionary

Przykłady

 (1.5) Geofizycy i geologowie wymyślili jeszcze bardziej subtelną metodę datowania skał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: supˈtɛlnɨ, AS: suptelny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. subtelnie

 rzecz. subtelność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) delikatny

 (1.2) delikatny, wyszukany

 (1.3) filigranowy, delikatny

 (1.4) łagodny, delikatny, nieznaczny

 (1.5) wnikliwy, wyszukany, wyrafinowany

Wiktionary


subtraktor

układ liczący w arytmometrze komputera cyfrowego służący do obliczania różnicy dwóch liczb


SJP.pl

Subtraktor – cyfrowy układ kombinacyjny, który wykonuje operacje odejmowania dwóch (lub więcej) liczb dwójkowych.

Tak jak w przypadku sumatora, w ogólnych obliczeniach na wielobitowych liczbach, trzy bity biorą udział w wykonywaniu odejmowania dla każdego bitu różnicy: odjemna (A_{i}), odjemnik (B_{i}) i pożyczka od poprzedniego (mniej znaczącego) bitu (C_{i}). Wynikiem jest bit różnicy (D_{i}) i bit pożyczki (przeniesienie) C_{i+1}. Operację wykonaną przez subtraktor, czyli A_{i}-B_{i}-C_{i}, można zapisać jako -2C_{i+1}+D_{i}, gdzie:

D_{i}=A_{i}\oplus B_{i}\oplus C_{i},
C_{i+1}=A_{i}<(B_{i}+C_{i}).

Wikipedia


subtropik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. strefa geograficzna i klimatyczna na Ziemi położona między tropikiem i strefą umiarkowaną, równolegle na południe oraz na północ od równika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strzyżyczki zamieszkują wilgotne lasy liściaste subtropiku i tropiku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tropik mrz.

Wiktionary


subtropikalny

znajdujący się w okolicach zwrotnika; podzwrotnikowy, półtropikalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zob. podzwrotnikowy.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strefa klimatów subtropikalnych jest jedną z pięciu głównych stref klimatycznych.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. tropikalny

Wiktionary


subtylina

polipeptyd produkowany przez bakterie


SJP.pl


suburbanizacja

rozwój terenów podmiejskich przy jednoczesnym wyludnianiu się centrum miasta


SJP.pl

Suburbanizacja (od ang. suburb – przedmieście) – jedna z faz rozwoju miasta, polegająca na wyludnianiu się centrum i rozwoju strefy podmiejskiej.

Wynikiem suburbanizacji jest rozwój infrastruktury (zabudowa mieszkaniowa, punkty handlowo-usługowe, połączenia komunikacyjne) na obszarach podmiejskich oraz tworzenie się tzw. miast-sypialni, których mieszkańcy dojeżdżają do pracy w centrum miasta.

Wikipedia


suburbanizacyjny

związany z rozwojem terenów podmiejskich przy jednoczesnym wyludnianiu się centrum miasta


SJP.pl


suburbium

dzielnica na krańcach wielkiego miasta; przedmieście


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. przedmieście, zwłaszcza w amerykańskiej wersji – ogromnego obszaru na obrzeżu wielkiego miasta, zabudowanego jednakowymi posesjami

Wiktionary

Wymowa:

IPA: subˈurbʲjũm, AS: suburbʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suburbanizacja ż.

Wiktionary


subwariant

wariant w obrębie innego wariantu; podwariant


SJP.pl


subway

[czytaj: sabłej] rzadko: podziemny środek komunikacji miejskiej; kolej podziemna, metro


SJP.pl

Subway (wcześniej Pete’s Super Submarines) – nazwa sieci franczyzowych barów szybkiej obsługi, która oferuje przede wszystkim kanapki, sałatki oraz wrapy.

Marka należy do Doctor’s Associates, Inc. (DAI) i posiada 42 500 barów w 111 krajach (stan na marzec 2019). Wszystkie lokale Subway działają na zasadzie franczyzy i są własnością franczyzobiorców. Subway jest jedną z trzech największych marek barów fast food pod względem liczby lokalizacji, obok Yum! Brands (36 000 lokali KFC i Pizza Hut) i McDonald’s (36 000).

Wikipedia


subwencja

bezzwrotna pomoc finansowa udzielana instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; dotacja, subsydium, dofinansowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pomoc finansowa, dotacja, stypendium

Wiktionary

Subwencja (łac. subventio „zapomoga”) – nieodpłatna i bezzwrotna pomoc finansowa udzielana najczęściej przez państwo określonym podmiotom (np. partiom politycznym, jednostkom samorządu terytorialnego, prywatnym przedsiębiorstwom, organizacjom społecznym i osobom fizycznym) dla wsparcia ich działalności.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój program otrzymał subwencję.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: subˈvɛ̃nt͡sʲja, AS: subvncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. subwencjonować

 przym. subwencyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dotacja, subsydium

Wiktionary


subwencjonować

udzielać bezzwrotnej pomocy finansowej instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu poparcia określonej działalności; dotować, subsydiować, finansować


SJP.pl


subwencyjny

przymiotnik od: subwencja


SJP.pl


subwersja

dyskredytacja dominujących i znaturalizowanych norm społecznych


SJP.pl

  • subwersja (gender)
  • subwersja (sztuka)

Wikipedia


subwersyjny

subwersja; subwersywny


SJP.pl


subwersywny

subwersja; subwersyjny


SJP.pl


subwoofer

[czytaj: sabłufer] wyspecjalizowany głośnik przetwarzający najniższe częstotliwości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) techn. głośnik służący do odtwarzania dźwięków o bardzo małych częstotliwościach;

Wiktionary

Subwoofer (głośnik superniskotonowy) – dodatkowy głośnik w systemach stereo lub w wielokanałowych, najczęściej w zestawach kina domowego, służący do odtwarzania dźwięków o bardzo małych częstotliwościach (w granicach 20–250 Hz). Stosowanie subwoofera podyktowane jest względami ekonomicznymi (efektywne odtwarzanie niskich dźwięków wymaga głośników o bardzo dużej średnicy membrany i dużych mocy wzmacniacza) i uzasadnione właściwościami słuchu (w zakresie bardzo małych częstotliwości słyszenie kierunkowe jest ograniczone).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Głośniki satelitarne (…) też nie należą do najmniejszych, co w połączeniu z doskonałym subwooferem daje dobre brzmienie zestawu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sabˈwufɛr, AS: sabu̯ufer

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) subwoofer

* czeski: (1.1) subwoofer

źródła.

== subwoofer (język angielski.) ==

thumb|subwoofer (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) techn. subwoofer

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


suć

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. sypać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sucica ż.

Wiktionary


succotash

[czytaj: SAketasz] amerykańska potrawa z fasoli i kukurydzy


SJP.pl

Succotash – danie podawane w Stanach Zjednoczonych na Święto Dziękczynienia. W najprostszej wersji jest to kukurydza z fasolą.

Wikipedia


such

nazwisko


SJP.pl


sucha

1. pozbawiony wilgoci, wody itp.;
2. charakteryzujący się rzadkim występowaniem opadów atmosferycznych;
3. będący przejawem czyjejś niechęci; oschły;
4. nudny;
5. o dźwięku: wydawany przez łamiące się, twarde, wysuszone przedmioty;
6. potocznie: szczupły


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Sucha – część miasta Zielona Góra
  • Sucha – osada w woj. dolnośląskim, w pow. lubańskim, w gminie Leśna
  • Sucha – osada w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Prusice
  • Sucha – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. tucholskim, w gminie Lubiewo
  • Sucha – część wsi Rząśnia w woj. łódzkim, pow. pajęczańskim, w gminie Rząśnia
  • Sucha – zniesiona nazwa wsi w woj. łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Wartkowice
  • Sucha – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Sieradz
  • Sucha – przysiółek wsi Biskupice w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Iwanowice
  • Sucha – część wsi Swojczany w woj. małopolskim, w pow. miechowskim, w gminie Charsznica
  • Sucha – wieś w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Trzyciąż
  • Sucha – wieś w woj. mazowieckim, w pow. białobrzeskim, w gminie Białobrzegi
  • Sucha – wieś w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Pionki
  • Sucha – wieś w woj. opolskim, w pow. strzeleckim, w gminie Strzelce Opolskie
  • Sucha – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Sulęczyno
  • Sucha – kolonia w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Młynary
  • Sucha – wieś w woj. wielkopolskim w powiecie jarocińskim w gminie Żerków
  • Sucha – osada leśna w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Barlinek
  • Sucha – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój
  • Sucha – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Grzmiąca

Miejscowości w Polsce z członem „Sucha”

Wikipedia


suchacz

Suchacz (do 1945 niem. Succase) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Tolkmicko.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia


suchan

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Osoby o tym nazwisku:

  • Jarosław Suchan – polski historyk sztuki, krytyk i kurator

Inne:

  • (37788) Suchan – planetoida z pasa głównego asteroid

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Suchań jest miastem pomorskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsuxãɲ, AS: suχãń

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchanianin m., suchanianka ż., suchaniak m.

 przym. suchański

Wiktionary


suchanek

nazwisko


SJP.pl


suchanianin

mieszkaniec miasta: Suchań


SJP.pl


suchanianka

mieszkanka miasta: Suchań


SJP.pl


suchanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. spowiedź

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchatelnica ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spowiydź

Wiktionary


suchanino

dzielnica Gdańska


SJP.pl

Suchanino (dawniej: Zochanino, Zochanike, Suchanke, Zianke, Zichanke, Cyganki, Cygańska Góra, kaszub. Cëgónczi lub też Cëganczi, niem. Zigankenberg) – część miasta Gdańska, a także jego mieszkaniowa i administracyjna dzielnica, położona na zachód od Śródmieścia.

Wikipedia


suchanówko

Suchanówko – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań. Jest położona na wschód od Suchania (siedziby gminy) i na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu).

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


suchański

przymiotnik od: Suchań


SJP.pl


suchar

1. kromka wysuszonego pieczywa, nadającego się do przechowywania przez dłuższy czas, zalecana przy dolegliwościach żołądkowych;
2. potocznie: osoba bardzo chuda; chuderlak;
3. potocznie: sucha gałąź, uschnięte drzewo; suszka;
4. w slangu młodzieżowym: nieudany dowcip, kiepski żart


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. specjalnie wysuszony kawałek pieczywa, przygotowany do dłuższego przechowywania

 (1.2) slang. nieśmieszny żart

 (1.3) środ. przestępcze chleb

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. żart. o kimś wyjątkowo szczupłym, chudym

Wiktionary

  • suchar – typ jeziora
  • suchar – pieczywo
  • suchar – potoczne określenie nieśmiesznego żartu, dowcipu
  • Marian Suchar – polski specjalista w dziedzinie mechaniki teoretycznej i stosowanej
Zobacz też
  • Suchary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Weź na ten biwak paczkę sucharów.

 (2.1) Przyjęli na moje miejsce takiego suchara, nie wiem, czym on żyje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsuxar, AS: suχar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. susza ż., suchotnik m., suchotnica ż., susz m., suszka ż., suchość ż., suszenie n., wysuszenie n., podsuszanie n., zasuszanie n., zasuszenie n., podsuszenie n., suszak m., suszarka ż.

:: zdrobn. sucharek m.

 czas. suszyć ndk., wysuszyć dk., podsuszać ndk., podsuszyć dk., zasuszać ndk., zasuszyć dk.

 przym. suchy, suszarkowy, suchotniczy, suszony

 przysł. sucho

Wiktionary


sucharek

zdrobnienie od: suchar


SJP.pl


sucharowy

suchar


SJP.pl

Patrz:

suchar

sucharski

nazwisko


SJP.pl


suchary

1. kromka wysuszonego pieczywa, nadającego się do przechowywania przez dłuższy czas, zalecana przy dolegliwościach żołądkowych;
2. potocznie: osoba bardzo chuda; chuderlak;
3. potocznie: sucha gałąź, uschnięte drzewo; suszka;
4. w slangu młodzieżowym: nieudany dowcip, kiepski żart


SJP.pl

  • suchary – rodzaj pieczywa
  • suchary – jeziora występujące na Suwalszczyźnie
  • Suchary – kompleks jezior w Wigierskim Parku Narodowym

Wikipedia


sucharzewo

2 miejscowości w Polsce:

  • Sucharzewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. mogileńskim, w gminie Dąbrowa
  • Sucharzewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. śremskim, w gminie Brodnica
Inne
  • Sucharzewo – przystanek kolejowy

Wikipedia


suchatelnica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. konfesjonał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Widziałach farorza iść do suchatelnicy. → Widziałam, jak proboszcz szedł do konfesjonału.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spowiydnica

Wiktionary


suchatówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Suchatówka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Gniewkowo.

Wikipedia


suchawy

trochę suchy


SJP.pl


suchcice

2 miejscowości w Polsce:

  • Suchcice – wieś w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Drużbice
  • Suchcice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Czerwin

Wikipedia


suchcicki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksander Suchcicki – polski aktor teatralny i filmowy
  • Kazimierz Suchcicki – ksiądz katolicki, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Zygmunt Suchcicki – polski lekkoatleta

Wikipedia


suche

1. pozbawiony wilgoci, wody itp.;
2. charakteryzujący się rzadkim występowaniem opadów atmosferycznych;
3. będący przejawem czyjejś niechęci; oschły;
4. nudny;
5. o dźwięku: wydawany przez łamiące się, twarde, wysuszone przedmioty;
6. potocznie: szczupły


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Według TERYT jest ich 7, w tym 3 podstawowe
  • Suche – część miasta Szczyrk
  • Suche – część wsi Obidza w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Łącko
  • Suche – wieś w woj. małopolskim, w pow. tatrzańskim, w gminie Poronin
  • Suche – wieś w woj. mazowieckim, w pow. makowskim, w gminie Płoniawy-Bramura
  • Suche – osada leśna w woj. mazowieckim, w pow. makowskim, w gminie Krasnosielc
  • Suche – część wsi Laliki w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Milówka
  • Suche – część wsi Szare w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Milówka

Wikipedia


suchecki

nazwisko


SJP.pl

Suchecki (forma żeńska: Suchecka; liczba mnoga: Sucheccy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 5357 osób.

Wikipedia


suchedni

1. w Kościele katolickim: powtarzający się co kwartał trzydniowy okres służący odnowie duchowej wiernych poprzez obchody liturgiczne; suche dni;
2. dawniej: zapłata kwartalna za coś


SJP.pl


suchedniów

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Suchedniów – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, położone na Płaskowyżu Suchedniowskim. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Suchedniów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.

Na terenie miasta znajduje się podstrefa Specjalnej Strefy Ekonomicznej Starachowice, obejmująca obszar 6,7 ha i zagospodarowana w 100%.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nazywam się Karol i jestem mieszkańcem Suchedniowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchedniowianin mos., suchedniowianka ż.

 przym. suchedniowski

Wiktionary


suchedniowianin

mieszkaniec Suchedniowa (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Suchedniowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Suchedniowianie uczestniczyli w miejskim festynie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suchedniów mrz.

:: fż. suchedniowianka ż.

 przym. suchedniowski

Wiktionary


suchedniowianka

mieszkanka Suchedniowa (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Suchedniowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Już na początku wyścigu suchedniowianka objęła prowadzenie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suchedniów mrz.

:: fm. suchedniowianin mos.

 przym. suchedniowski

Wiktionary


suchedniowski

przymiotnik od Suchedniów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z Suchedniowem, dotyczący Suchedniowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suchedniów mrz., suchedniowianin mos., suchedniowianka ż.

Wiktionary


suchedniowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z Suchymi dniami, dotyczący Suchych dni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli jesteśmy przy tradycyjnych postach, osobiście od pewnego czasu praktykuję m.in. posty suchedniowe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suche dni nmos.

Wiktionary


suchekomnaty

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) herald. polski herb szlachecki;

Wiktionary

Suchekomnaty (Gołekownaty, Komnaty, Kownaty, Suche Komnaty, Suchekownaty) – polski i tatarski herb szlachecki.

Wikipedia


suchenek

nazwisko


SJP.pl


suchleb

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w powiecie żarskim;

Wiktionary

Suchleb – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Lipinki Łużyckie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia


suchlica

Suchlica (niem. do 1945 r. Neu Zicher) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Dębno. Według danych z 2013 r. miejscowość liczyła 145 mieszkańców.

Miejscowość została założona w 1 poł. XIX w. jako kolonia Sarbinowa pod nazwą Stein Buch, następnie do 1945 r. była kolonią wsi Cychry pod nazwą Neu Zicher. Polska nazwa Suchlica została nadana w 1948 r.

Wikipedia


suchlin

1. roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), rzadziej z szarłatowatych (amarantowatych), o suchych kwiatach, utrzymujących się długo po ścięciu, uprawiana na rabatach, głównie do wyrobu suchych bukietów, dekoracji, wieńców itp.; nieśmiertelnik, suchokwiat;
2. rodzaj roślin zielnych lub półkrzewów z rodziny astrowatych (złożonych), mających koszyczki kwiatowe o kwiatach rurkowatych oraz o barwnych, suchych listkach okrywy; kocanka, suchołuska


SJP.pl

Suchlin (Rhodanthe Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje 46 gatunków, wszystkie będące endemitami Australii, w większości (36 gatunków) rosnącymi w zachodniej części tego kontynentu. Rośliny siedlisk półpustynnych.

Wikipedia


sucho

przysłówek

 (1.1) bez wilgoci

 (1.2) przen. w sposób pozbawiony emocji, oschle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na grządce było tak sucho, że wszystkie cebulki tulipanów po prostu uschły.

 (1.2) – Zostawiam cię i biorę Kubusia ze sobą – powiedziała sucho.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. suchy

 rzecz. suchar mos./mrz., suchość ż., suchoty lm.

 czas. suszyć, wysuszyć, zasuszyć, podsuszyć, przysuszyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) beznamiętnie, oschle

Wiktionary


suchobieżny

o urządzeniach: niemający kontaktu z wodą


SJP.pl


suchocin

2 miejscowości w Polsce
  • Suchocin – wieś w woj. lubelskim, w pow. łukowskim, w gminie Łuków
  • Suchocin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. legionowskim, w gminie Jabłonna

Wikipedia


suchocki

nazwisko


SJP.pl

  • Elżbieta Suchocka-Roguska (ur. 1948) – ekonomistka
  • Grażyna Suchocka (ur. 1954) – aktorka
  • Hanna Suchocka (ur. 1946) – ambasador RP
  • Jerzy Suchocki (????) – keyboardzista
  • Tadeusz Suchocki (ur. 1927) – kompozytor

Wikipedia


suchodębski

przymiotnik od: Suchy Dąb (wieś w Polsce)


SJP.pl


suchodolski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Suchodolski – chorąży lubelski (1654-1656), starosta horodelski (1648-1651)
  • Antoni Suchodolski:
    • Antoni Suchodolski – wojewoda grodzieński w 1794 roku, kasztelan merecki w 1793 roku, kasztelan smoleński (1790-1793)
    • Antoni Suchodolski (zm. 1788) – sędzia grodzki lubelski przed 1776, regent grodzki lubelski (1765-1769), burgrabia lubelski (1758-1760)

    Wikipedia


suchodół

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Suchodół – dzielnica Krosna
  • Suchodół – wieś w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Brody
  • Suchodół – wieś w woj. mazowieckim, w pow. piaseczyńskim, w gminie Tarczyn
  • Suchodół – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Brudzeń Duży
  • Suchodół – osada leśna w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Przysucha
  • Suchodół – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Iłów
  • Suchodół – wieś w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Grębków

Wikipedia


suchodrzew

roślina z rodziny przewiertniowatych; wiciokrzew; lonicera


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogrod. zdrewniały podrodzaj wiciokrzewu, w odróżnieniu od formy pnącej, do której odnosi się ogólna nazwa rodzaju wiciokrzew;

Wiktionary

Wiciokrzew, suchodrzew (Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej, na południe sięgając do Meksyku, północnej Afryki, Jawy i Filipin. W Polsce występują trzy gatunki rodzime: wiciokrzew pomorski (L. periclymenum), czarny (L. nigra) i pospolity (L. xylosteum). Zadomowionymi antropofitami są wiciokrzew przewiercień (L. caprifolium), wiciokrzew tatarski (L. tatarica), wiciokrzew Maacka (L. maackii) i wiciokrzew Bella (L. × bella). Rośliny z tego rodzaju rosną zwykle w lasach i zaroślach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce dziko rosną dwa gatunki suchodrzewów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈxɔḍʒɛf, AS: suχoḍžef

Wiktionary


suchogrzybek

rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych


SJP.pl

Xerocomellus Šutara (suchogrzybek) – rodzaj grzybów wielkoowocnikowych należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae), którego gatunkiem typowym jest Xerocomellus chrysenteron. Do tego rodzaju należą m.in. gatunki wcześniej klasyfikowane jako podgrzybki (Xerocomus).

Wikipedia


suchoklates

żartobliwie: szczupła osoba, o drobnej budowie ciała i małej muskulaturze, zwłaszcza w odniesieniu do klatki piersiowej; chudzielec, chudzina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba z chudą klatką piersiową

Wiktionary


suchokwiat

roślina zielna z rodziny astrowatych (złożonych), rzadziej z szarłatowatych (amarantowatych), o suchych kwiatach, utrzymujących się długo po ścięciu, uprawiana na rabatach, głównie do wyrobu suchych bukietów, dekoracji, wieńców itp.; nieśmiertelnik, suchlin


SJP.pl

Wikipedia


sucholaski

Suchy Las (wieś w Polsce); sucholeski


SJP.pl

Sucholaski (niem. Sucholasken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Wydminy.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

W 1935 roku władze niemieckie zmieniły urzędowa nazwę wsi na Rauschenwalde.

Wikipedia


sucholeski

Suchy Las (wieś w Polsce); sucholaski


SJP.pl


sucholub

1. wilkosz sucholub - gatunek pająka z rodziny pogońcowatych;
2. grojnik sucholub - gatunek pluskwiaka


SJP.pl


sucholubny

1. o roślinach: przystosowany do życia w suchach miejscach; kserofilny;
2. konik sucholubny - gatunek owada z rodziny szarańczowatych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. dobrze rozwijający się w środowisku suchym

Wiktionary


suchomski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Robert Suchomski – polski hokeista
  • Sławomir Suchomski – polski piłkarz i trener

Wikipedia


suchoń

nazwisko


SJP.pl

Suchoń (964 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Krowiarek, leżący w gminie Bystrzyca Kłodzka.

Wikipedia


suchona

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka na północy europejskiej części Rosji na wschód od jeziora Ładoga, tworzy Dwinę po połączeniu się z Jugiem;

Wiktionary

Suchona (ros. Сухона) – rzeka na północy europejskiej części Rosji na wschód od Jeziora Ładoga uważana za górny bieg Dwiny, którą tworzy po połączeniu z rzeką Jug.

Nazwa tej rzeki, podobnie jak rzeki Iżmy, pochodzi od nieznanego ludu, który zamieszkiwał północną Rosję i Syberię zanim pojawiły się tam ludy słowiańskie i ugrofińskie. Charakterystyczne dla pozostałej po nim najstarszej warstwy nazewniczej, dotyczącej rzek, są nazwy zakończone na -na, -ma, -ga, -enga i -ksa.

Wikipedia


suchonos

duży, azjatycki ptak wodny z rodziny kaczkowatych; gęś łabędzionosa, gęś garbonosa


SJP.pl

Wikipedia


suchora

nazwisko


SJP.pl

  • Suchora (Suhora) – polana na szczycie Suchory w Gorcach
  • Suchora (Suhora) – szczyt w Gorcach

Wikipedia


suchorośl

roślina sucholubna, przystosowana do życia w warunkach suszy; suchorost, kserofit


SJP.pl


suchorośle

roślina sucholubna, przystosowana do życia w warunkach suszy; suchorost, kserofit


SJP.pl

Suchorośla, suchorosty, sklerofity (gr. sklēros – twardy, phyton – roślina) – kserofity przystosowane do życia w warunkach gorących i suchych za sprawą bardzo wydajnej gospodarki wodnej. W przeciwieństwie do sukulentów nie są przystosowane do gromadzenia wody w okresach, kiedy jest jej pod dostatkiem. Ich adaptacje związane są z możliwością znacznego ograniczenia transpiracji w okresie niedostatku wody i bardzo intensywną gospodarką wodną w okresach jej dostępności. Posiadają bardzo rozwinięty i głęboki system korzeniowy, którego masa zwykle jest dużo większa od masy pędu nadziemnego. Dzięki temu a także wysokiej wartości osmotycznej soku komórkowego i dużej liczbie szparek – rośliny te pobierają wówczas wielkie ilości wody z podłoża. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach czasami wynosi nawet 100 atm.

Wikipedia


suchorost

roślina sucholubna, przystosowana do życia w warunkach suszy; suchorośl, kserofit


SJP.pl

Suchorośla, suchorosty, sklerofity (gr. sklēros – twardy, phyton – roślina) – kserofity przystosowane do życia w warunkach gorących i suchych za sprawą bardzo wydajnej gospodarki wodnej. W przeciwieństwie do sukulentów nie są przystosowane do gromadzenia wody w okresach, kiedy jest jej pod dostatkiem. Ich adaptacje związane są z możliwością znacznego ograniczenia transpiracji w okresie niedostatku wody i bardzo intensywną gospodarką wodną w okresach jej dostępności. Posiadają bardzo rozwinięty i głęboki system korzeniowy, którego masa zwykle jest dużo większa od masy pędu nadziemnego. Dzięki temu a także wysokiej wartości osmotycznej soku komórkowego i dużej liczbie szparek – rośliny te pobierają wówczas wielkie ilości wody z podłoża. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach czasami wynosi nawet 100 atm.

Wikipedia


suchorski

nazwisko


SJP.pl


suchoryt

technika ryta, nazywana inaczej suchą igłą, która polega na żłobieniu igłą metalowej powierzchni


SJP.pl

Sucha igła, suchoryt – technika graficzna druku wklęsłego, w której formę drukową tworzy się za pomocą stalowej igły na wypolerowanej płycie miedzianej, cynkowej lub mosiężnej. Igła, zagłębiając się w powierzchnię płyty, pozostawia rowek oraz wystający wiórek metalowy, zatrzymujące farbę. Tak powstały rysunek daje efekt tak zwanego dymka obok głównej kreski. Na odbitce sprawia to wrażenie szkicu ołówkowego.

Wikipedia


suchorzewko

Suchorzewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Jaraczewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


suchorzewski

nazwisko


SJP.pl


suchorzów

Suchorzów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Baranów Sandomierski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

Miejscowa ludność wyznania katolickiego przynależy do Parafii Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Baranowie Sandomierskim.

Wikipedia


suchość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co suche

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. susza ż., susz m., suszka ż., suszonka ż., suchar m., sucharek m., suszarnia ż., suszarka ż., suszak m., suchoty nmos., suchotnik m., suchotnica ż., suszenie n.

 czas. wysuszyć, suszyć ndk.

 przym. suchy, suchutki, suchuteńki, suchusieńki, suchawy, suchotniczy

 przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko

Wiktionary


suchościeralny

mogący być wytartym na sucho


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ścieralny na sucho, mogący być wytartym bez użycia płynów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuxɔɕt͡ɕɛˈralnɨ, AS: suχośćeralny

Wiktionary


suchota

potocznie:
1. suchość;
2. długotrwały zastój lub brak czegoś; posucha;
3. to, że coś jest zbyt suche albo gdzieś jest zbyt sucho


SJP.pl


suchotnica

kobieta chora na suchoty; gruźliczka


SJP.pl


suchotniczka

1. kobieta wychudzona, zabiedzona;
2. kobieta chora na gruźlicę


SJP.pl


suchotniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przest. związany z suchotami (współcz. gruźlica)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchar mos./mrz., suchoty nmos., suchotnik mos., suchotniczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. gruźliczy; przest. tuberkuliczny

Wiktionary


suchotnik

1. osoba chora na gruźlicę;
2. potocznie: ktoś zabiedzony, chudy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. med. mężczyzna chorujący na gruźlicę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Grupa suchotników siedziała na leżakach przed sanatorium.

 (1.1) Suchotniki jedne, kaszlą od rana do wieczora.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈxɔtʲɲik, AS: suχotʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchoty lm., suchar m., suchość ż., schnięcie n.

:: fż. suchotnica ż., suchotniczka ż.

 czas. schnąć ndk.

 przym. suchy, suchotniczy

 przysł. sucho

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gruźlik

Wiktionary


suchotraw

trawa występująca w wielu gatunkach; najczęściej spotykany gatunek - suchotraw twardy (rosnący jako chwast przydrożny)


SJP.pl

Suchotraw (Sclerochloa) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Należą tu trzy gatunki występujące na obszarze od południowej Europy do zachodniej Azji. W Polsce występuje jeden gatunek introdukowany – suchotraw twardy S. dura.

Wikipedia


suchoty

dawniej: gruźlica płuc, rzadziej gardła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) przest. med. gruźlica

 (1.2) przest. ścisłe poszczenie

 (1.3) przest. postne jedzenie

Wiktionary

Gruźlica (łac. tuberculosis, TB – tubercule bacillus) – powszechna i potencjalnie śmiertelna choroba zakaźna, wywoływana przez prątka gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). Gruźlica dotyczy najczęściej płuc (gruźlica płucna), ale może również atakować ośrodkowy układ nerwowy, układ limfatyczny, naczynia krwionośne, układ kostno-stawowy, moczowo-płciowy oraz skórę. Inne mykobakterie takie jak Mycobacterium bovis, Mycobacterium africanum, Mycobacterium canetti czy Mycobacterium microti wywołują choroby zwane mykobakteriozami i z reguły nie infekują zdrowych osób dorosłych, natomiast są często spotykane u osób z upośledzeniem odporności, np. w przebiegu AIDS.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suszka ż., suszak mrz., suchotnik m., suchotnica ż., suchotniczość ż., suchość ż., suszarka ż., suszenie n.

 przym. suchotniczy, suchy

 przysł. suchotniczo, sucho

 czas. suszyć, wysuszyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gruźlica, przest. tuberkuloza, reg. śl. tubera.

Wiktionary


suchowiak

nazwisko


SJP.pl


suchowice

Suchowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Borów.

Wikipedia


suchowiej

gorący i suchy wiatr wiejący na stepach i obszarach pustynnych Ukrainy, Rosji i Kazachstanu


SJP.pl

Suchowiej – gorący i suchy wiatr południowy, południowo-wschodni lub wschodni; wiejący latem w europejskiej części Rosji, na stepach Ukrainy i w Kazachstanie; jego prędkość dochodzi do 20 m/s. Suchowiej powoduje wzrost temperatury do 35–40 °C i spadek wilgotności względnej do 10–15%.

Wikipedia


suchowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Suchowo – osada w woj. pomorskim, w pow. nowodworskim, w gminie Nowy Dwór Gdański
  • Suchowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gminie Kalisz Pomorski
  • Suchowo – wieś w Bułgarii

Wikipedia


suchowo-kobylin

nazwisko


SJP.pl


suchowola

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi i ich części w Polsce;
3. nazwa kilku wsi na Ukrainie


SJP.pl

Suchowola – miasto w woj. podlaskim, w powiecie sokólskim, położone nad rzeką Olszanką. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Suchowola. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Suchowola liczyła 2034 mieszkańców.

Suchowola składa się z dwóch sołectw: Suchowola Białostocka (część południowa) i Suchowola Fabryczna (część północna). W granicach Suchowoli znajduje się także część miasta Podgaje.

Wikipedia


suchowolanin

mieszkaniec Suchowoli (miasta w Polsce)


SJP.pl


suchowolanka

mieszkanka Suchowoli (miasta w Polsce)


SJP.pl


suchowolski

przymiotnik od: Suchowola


SJP.pl


suchożeberski

przymiotnik od: Suchożebry; suchożebrski


SJP.pl


suchożebrski

Suchożebry; suchożeberski


SJP.pl


suchożebry

wieś w Polsce


SJP.pl

Suchożebry – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Suchożebry. Ma status sołectwa. Położona przy drodze krajowej nr 63.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia


suchołuska

rodzaj roślin zielnych lub półkrzewów z rodziny astrowatych (złożonych), mających koszyczki kwiatowe o kwiatach rurkowatych oraz o barwnych, suchych listkach okrywy; kocanka, suchlin


SJP.pl


suchszy

stopień wyższy od przymiotnika: suchy; bardziej suchy


SJP.pl


suchta

nazwisko


SJP.pl


suchumi

stolica Abchazji, regionu autonomicznego w Gruzji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego;

Wiktionary

Suchumi (gruz. სოხუმი, Sochumi; abchaski Аҟәа, Akła; ros. Сухум, Suchum) – de iure stolica republiki autonomicznej Abchazji wchodzącej w skład Gruzji, jednak de facto stolica państwa nieuznawanego.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Suchumi|Ms=Suchumi.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) miasto

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. suchumski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) Сухумі m.

* rosyjski: (1.1) Сухуми m.

* szwedzki: (1.1) Suchumi

źródła.

== Suchumi (język szwedzki.) ==

thumb|Suchumi (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Suchumi

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈxũmʲi, AS: suχũmʹi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. suchumski

Wiktionary


suchumski

przymiotnik od: Suchumi (stolica Abchazji)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Suchumi (miastem w Abchazji w Gruzji)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suchumi n.

Wiktionary


suchusi

zdrobniale: suchy; suchutki, suchuśki, suchuteńki, suchusieńki


SJP.pl


suchusieńki

zdrobnienie od: suchy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: suchy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuxuˈɕɛ̇̃ɲci, AS: suχuśė̃ńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszka ż., suchość

 przym. suchy, suchutki, suchuteńki

 przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko

Wiktionary


suchuteńki

zdrobnienie od: suchy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: suchy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuxuˈtɛ̃ɲci, AS: suχutńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszka ż., suchość

 przym. suchy, suchutki, suchusieńki

 przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko

Wiktionary


suchutki

zdrobnienie od: suchy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: suchy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈxutʲci, AS: suχutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszka ż., suszenie n., suchość

 przym. suchy, suchuteńki, suchusieńki

 przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko

Wiktionary


suchy

1. pozbawiony wilgoci, wody itp.;
2. charakteryzujący się rzadkim występowaniem opadów atmosferycznych;
3. będący przejawem czyjejś niechęci; oschły;
4. nudny;
5. o dźwięku: wydawany przez łamiące się, twarde, wysuszone przedmioty;
6. potocznie: szczupły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) nie wilgotny; pozbawiony wilgoci

 (1.2) przen. pot. szczupły

 (1.3) przen. kulin. o chlebie: bez masła/ omasty

 (1.4) meteorol. charakteryzujący się małą ilością opadów lub bezdeszczowy

 (1.5) przen. pot. pozbawiony emocji

 (1.6) o dźwięku: muz. przypominający w brzmieniu trzask, łamanie czegoś twardego

Wiktionary

Polska:

  • Suchy – potok, dopływ Mokrego Potoku
  • Suchy – potok, dopływ Wisły, płynący na terenie Ustronia
  • Suchy – potok, dopływ Zakopianki
  • Suchy – szczyt w Beskidzie Małym

Szwajcaria:

  • Suchy – gmina w kantonie Vaud, w okręgu Jura-Nord vaudois

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pranie było suche po kilku godzinach.

 (1.2) Jejku, ale ta modelka jest sucha!

 (1.3) Podaj mi tę suchą kromkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsuxɨ, AS: suχy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszenie n., suszak m., susza ż., susz m., suszarka ż., suszarnia ż., suszka ż., suchar m., suchoty, suchotnik m., suchość ż., Suszyca ż.

 czas. suszyć ndk., wysuszyć dk., przesuszyć dk., przesuszać ndk.

 przym. suchotniczy

:: zdrobn. suchutki, suchuteńki, suchusieńki

 przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) chudy, kościsty

 (1.5) beznamiętny, drętwy

Wiktionary


sucica

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. sztucznie usypane wzniesienie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. suć ndk.

 rzecz. sucie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współcz. kopiec

Wiktionary


suciej

stopień wyższy od przysłówka: suto


SJP.pl


sucre

[czytaj: sukre] jednostka monetarna Ekwadoru obowiązująca do 9 września 2000 roku, równa 100 centavos


SJP.pl

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Boliwii;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Sucre|Ms=Sucre.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sukryjczyk mos., sukryjka ż.

 przym. sukryjski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) Sucre

* czeski: (1.1) Sucre

* hiszpański: (1.1) Sucre

* niemiecki: (1.1) Sucre n.

* słowacki: (1.1) Sucre n.

* szwedzki: (1.1) Sucre n.

* włoski: (1.1) Sucre ż.

źródła.

== Sucre (język czeski.) ==

thumb|Sucre (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Sucre

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsukrɛ, AS: sukre

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukryjczyk mos., sukryjka ż.

 przym. sukryjski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sukryjczyk mos., sukryjka ż.

 przym. sukryjski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* baskijski: (1.1) Sucre

* czeski: (1.1) Sucre

* hiszpański: (1.1) Sucre

* niemiecki: (1.1) Sucre n.

* słowacki: (1.1) Sucre n.

* szwedzki: (1.1) Sucre n.

* włoski: (1.1) Sucre ż.

źródła.

== Sucre (język czeski.) ==

thumb|Sucre (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Sucre

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sucuk

rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy

 (1.1) kulin. sucha, pikantna kiełbasa wołowa (niekiedy z baraniny lub koniny), tradycyjnie wyrabiana w kuchni bałkańskiej i bliskowschodniej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Turcji występują trzy najpopularniejsze odmiany sucuka, różniące się kształtem i rodzajem użytych przypraw.

Wiktionary


sucumin

Sucumin – wieś kociewska na Pojezierzu Starogardzkim w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Starogard Gdański przy drodze krajowej nr 22.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


sucz

suka, psica; pejoratywnie:
1. kobieta, dziewczyna;
2. kobieta zmieniająca często partnerów seksualnych;
3. kobieta bezwzględna i złośliwa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. suka, psicafakt.

 (1.2) obraź. pejor. kobieta zmieniająca często partnerów seksualnychfakt.

 (1.3) obraź. pejor. kobieta bezwzględna i złośliwafakt.

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Ta kobieta to zimna sucz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suka ż.

Wiktionary


suczawa

1. miasto w Rumunii;
2. rzeka w Rumunii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rumunii, w historycznej Mołdawii, stolica okręgu Suczawa;

 (1.2) geogr. rzeka w północno-wschodniej Rumunii, w górnym odcinku graniczna z Ukrainą, prawy dopływ Seretu;

 (1.3) geogr. adm. okręg w północnej Rumunii;

Wiktionary

Suczawa (rum. Suceava, ukr. Сучава, jid. ‏שאָץ‎ Szoc) – miasto w historycznej Mołdawii w Rumunii, stolica okręgu Suczawa oraz Bukowiny rumuńskiej.

Według danych z 2002 w Suczawie mieszka 252 Polaków. Suczawa jest siedzibą Związku Polaków w Rumunii.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suczawianin mos., suczawianka ż.

 przym. suczawski

Wiktionary


suczawica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miejscowość w Rumunii, na Bukowinie;

Wiktionary

Suczawica (rum. Sucevița) – wieś w Rumunii, w okręgu Suczawa, w gminie Suczawica. W 2011 roku liczyła 1471 mieszkańców.

Jest położona w północnej części Mołdawii, na Bukowinie, przy drodze łączącej Kimpulung i Radowce.

W Suczawicy znajduje się obronny monastyr z malowaną cerkwią pod wezwaniem Zmartwychwstania z końca XVI w., ostatnią ze słynnych malowanych cerkwi Bukowiny (fundacja hospodarów mołdawskich z rodu Mohyłów).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. suczawicki

Wiktionary


suczawicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Suczawicą, dotyczący Suczawicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suczawica ż.

Wiktionary


suczawski

przymiotnik od: Suczawa (miasto w Rumunii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Suczawą, dotyczący Suczawy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suczawa ż.

Wiktionary


suczecki

przymiotnik od: Suczki (nazwa kilku wsi w Polsce)


SJP.pl


suczka

zdrobnienie od: suka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: suka

 (1.2) pot. samica psa

 (1.3) ładna kobieta

 (1.4) wulg. pejor. kobieta, zwłaszcza źle prowadząca się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aza się oszczeniła i mamy teraz trzy małe pieski i cztery małe suczki.

 (1.2) Pojechaliśmy do weterynarza z naszą suczką, bo coś popiskuje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suczysko n., suczynka ż., suka ż., sunia ż.

 przym. suczy, sukowaty

 przysł. suczo

Wiktionary


suczo

przysłówek

 (1.1) na sposób suczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suczka ż., suczynka ż., suczysko n., suka ż.

 przym. suczy, sukowaty

Wiktionary


suczou

miasto we wschodnich Chinach; Suzhou


SJP.pl

Wikipedia


suczy

charakterystyczny dla suki (samicy psa), należący do suki, np. sucza głowa


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do suki

przymiotnik relacyjny

 (2.1) dotyczący suki, określający sukę, używany przy suce

przymiotnik jakościowy

 (3.1) charakterystyczny dla suki, mający cechy suki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suczynka ż., suczka ż., suczysko n., suka ż., sunia ż.

 przym. sukowaty

 przysł. suczo

Wiktionary


suczynka

pieszczotliwie lub z politowaniem o suce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. zdrobn. od: suka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Psie wesele rozpierzcha się na wszystkie strony, a suczynka, skamląc żałośnie i zapadając się po brzuch w śnieżnym pyle, pędzi do naszego wykrotu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suczka ż., suczysko n., suka ż.

 przym. suczy, sukowaty

 przysł. suczo

Wiktionary


suczysko

zgrubienie od: suka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgrub. od suka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziadek trzyma dwa stare suczyska, z którymi wychodzi na spacery do parku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sunia ż., suczka ż., suczynka ż., suka ż.

 przym. suczy, sukowaty

 przysł. suczo

Wiktionary


sud.

skrót

 (1.1) = sudecki

Wiktionary


suda

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji przeduralskiej, dopływ Wołgi

Wiktionary

  • Suda – zatoka, gmina i miejscowość na Krecie
  • Księga Suda – encyklopedia z czasów Bizancjum
  • Suda (rzeka) – rzeka w Rosji przeduralskiej, dopływ Wołgi

Osoby:

  • Kenji Suda (ur. 1966) – japoński skoczek narciarski
  • Takahiro Suda (ur. 1981) – japoński wioślarz
  • Ludwik Suda (1883-1947) – polski nauczyciel i polityk
  • Marian Suda (1900-) – polski oficer Wojska Polskiego

Wikipedia


sudacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sudakiem, dotyczący Sudaku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sudak mrz.

Wiktionary


sudafed

lek na zapalenie błony śluzowej nosa, zatok przynosowych i ucha środkowego


SJP.pl


sudak

nazwisko


SJP.pl

Sudak (ukr. Судак, krm. Sudaq, ros. Судак) – miasto w południowo-wschodniej części Krymu nad Morzem Czarnym.

W 2007 roku kompleks forteczny Sudaku został wpisany na ukraińską listę informacyjną UNESCO – listę obiektów, które Ukraina zamierza rozpatrzyć do zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wikipedia


sudamek

sudamek szczawiak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl


sudan

1. region geograficzny w Afryce;
2. Republika Sudanu; państwo w Afryce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w północno-wschodniej Afryce;

 (1.2) geogr. hist. kraina historyczno-geograficzna w Afryce;

Wiktionary

Sudan, oficjalnie Republika Sudanu – państwo położone w północno-wschodniej części Afryki nad Morzem Czerwonym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stolicą Sudanu jest Chartum.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsudãn, AS: sudãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sudańczyk m., Sudanka ż., sudan m.

 przym. sudański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Sudanu

Wiktionary


sudańczyk

obywatel Sudanu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Sudanu, obywatel Sudanu albo Sudanu Południowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W każdym razie nie był tak dziki jak inni Sudańczycy z dangalowego plemięemienia, i niewola w jego domu mogłaby być znośniejsza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈdãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: sudãĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sudan m.

:: fż. Sudanka ż.

 przym. sudański

Wiktionary


sudanka

gatunek trawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Sudanu, obywatelka Sudanu albo Sudanu Południowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nigdy przedtem ani też nigdy potem nie widziałem kobiet tak pięknych jak Sudanki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈdãnka, AS: sudãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sudan m.

:: fm. Sudańczyk m.

 przym. sudański

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Sudan m.

:: fm. Sudańczyk m.

 przym. sudański

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) سودانية ż.

* białoruski: (1.1) суданка ż.

* bułgarski: (1.1) суданка ż.

* francuski: (1.1) Soudanaise ż.

* hiszpański: (1.1) sudanesa ż.

* kataloński: (1.1) sudanesa ż.

* nowogrecki: (1.1) Σουδανή, Σουδανέζα

* rosyjski: (1.1) суданка ż.

* słowacki: (1.1) Sudánka ż.

* słoweński: (1.1) Sudanka ż.

* ukraiński: (1.1) суданка ż.

* włoski: (1.1) sudanese ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sudański

związany z Sudanem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Sudanu, związany z Sudanem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaraz po obiedzie wpakowano po dziesięć osób do trzech terenowych toyot, które ciągnąc za sobą tumany kurzu pojechały w kierunku granicy sudańskiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈdãj̃sʲci, AS: sudãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sudan m., Sudańczyk m., Sudanka ż.

Wiktionary


sudecki

przymiotnik od: Sudety


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sudetami, dotyczący Sudetów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Analiza lasów sudeckich wskazuje na bardzo niski stopień urozmaicenia i duży (zbyt duży) udział świerka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈdɛt͡sʲci, AS: sudecʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sudety nmos.

 przym. podsudecki, przedsudecki, śródsudecki, sudeckoniemiecki

Wiktionary


sudeckoniemiecki

przymiotnik

 (1.1) związany z Niemcami sudeckimi lub z Krajem Sudetów, dotyczący Niemców sudeckich lub Kraju Sudetów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Niemiec sudecki

 przym. sudecko-niemiecki, sudetoniemiecki, sudecki

 przysł. po sudeckoniemiecku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sudecko-niemiecki, sudetoniemiecki

Wiktionary


suder

nazwisko


SJP.pl


sudermania

kraina historyczna w Szwecji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Södermanland, kraina historyczna w Szwecji;

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sudermański

Wiktionary


sudermański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sudermanią, dotyczący Sudermanii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sudermania ż.

Wiktionary


sudety

góry w Polsce, Czechach oraz w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. łańcuch górski na pograniczu Polski i Czech, rozciągającym się pomiędzy Doliną Łaby a Bramą Morawską;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najwyższym szczytem Sudetów jest Śnieżka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈdɛtɨ, AS: sudety

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sudecki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kraina Sudecka

Wiktionary


sudnik

nazwisko


SJP.pl


sudno

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. łódź, czółno

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zbliż do lądu! Posłuchaj, jak śpiewamy cudnie! / Nikt tu jeszcze na czarnym nie przemknął się sudnie (…)

Wiktionary


sudocrem

[czytaj: sudokrem] krem do pielęgnacji skóry marki Sudocrem


SJP.pl


sudoku

popularna liczbowa gra logiczna, wywodząca się z Japonii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) japońska łamigłówka, w której zadaniem jest uzupełnienie diagramu tak, aby w każdej kolumnie, każdym wierszu oraz każdym mniejszym kwadracie znalazło się po jednej cyfrze od 1 do 9;

Wiktionary

Sudoku (jap. 数独 sūdoku; od ji wa dokushin ni kagiru, czyli cyfry muszą być pojedyncze) – łamigłówka, której celem jest wypełnienie diagramu 9 × 9 w taki sposób, aby w każdym wierszu, w każdej kolumnie i w każdym z dziewięciu pogrubionych kwadratów 3 × 3 (zwanych „blokami” lub „podkwadratami”) znalazło się po jednej cyfrze od 1 do 9.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Michał zajął pierwsze miejsce w ogólnopolskich zawodach w sudoku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈdɔku, AS: sudoku

Wiktionary


sudolski

nazwisko


SJP.pl


sudoma

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w obwodzie pskowskim Rosji, lewy dopływ Szełoni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sudomski

Wiktionary


sudomski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sudomą, dotyczący Sudomy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sudoma ż.

Wiktionary


sudowski

kultura sudowska - kultura archeologiczna epoki żelaza


SJP.pl


sudoł

nazwisko


SJP.pl

  • Sudoł – wieś w województwie lubuskim
  • Sudoł – potok, dopływ Białej
  • Sudół, Sudoł – potok, dopływ Prądnika
  • Sudół Dominikański – potok, dopływ Prądnika

Wikipedia


śudra

służący z niższej kasty w Indiach; siudra


SJP.pl

Śudra (dewanagari शूद्र, transliteracja śūdra, ang. Shudra) – najniższa spośród czterech warn – statusów społecznych. Wyżej w hierarchii stoją wajśjowie, jeszcze wyżej kszatrijowie, a najwyżej bramini. Tradycyjnie nie przysługuje im odprawienie ceremonii upanajana.Przeznaczeniem śudrów jest służenie trzem wyższym klasom. Wywodzeni ze stóp Puruszy.

Przykłady zawodów i prac typowych dla warny sudrów:

  • księgowy

Wikipedia


sudzin

Sudzin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Żytno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia


sudzinek

Sudzinek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Żytno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia


sue

Sue (jap. 須恵町 Sue-machi) – miasto w Japonii, na wyspie Kiusiu, w prefekturze Fukuoka. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 28 628 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 1755,2 os./km².

Wikipedia


suehiro

składany wachlarz japoński, ogi, sensu


SJP.pl

W Japonii istnieje wiele rodzajów wachlarzy, mających niekiedy zastosowania artystyczne, ceremonialne, czy nawet bojowe.

Wikipedia


sueski

przymiotnik od: Suez (miasto w Egipcie)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. związany z Suezem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suez mrz., suezyjczyk mos., suezyjka ż.

Wiktionary


suez

1. miasto w Egipcie;
2. prowincja gubernatorska w Egipcie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto portowe w Egipcie;

Wiktionary

Suez (arab. السويس, As-Suways; egip. arab. Is-Suwēs; gr. Clysma) – miasto portowe w północno-wschodnim Egipcie, stolica muhafazy Suez. Położone jest na południowym krańcu Przesmyku Sueskiego, nad Zatoką Sueską, a w jego pobliżu znajduje się wejście do Kanału Sueskiego. Miasto zostało kompletnie zniszczone po wojnie Izraelsko-arabskiej w 1967 roku, przebudowano je po ponownym otwarciu kanału, w 1975 roku.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. suezyjczyk mos., suezyjka ż.

 przym. sueski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) السويس

* bośniacki: (1.1) Suec

* bułgarski: (1.1) Суец m.

* francuski: (1.1) Suez

* hiszpański: (1.1) Suez

* portugalski: (1.1) Suez

* rumuński: (1.1) Suez

* słowacki: (1.1) Suez m.

* turecki: (1.1) Süveyş

* ukraiński: (1.1) Суе́ц m.

* węgierski: (1.1) Szuez

* włoski: (1.1) Suez

źródła.

== Suez (język francuski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. Suez

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsuwɛs, AS: sues

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suezyjczyk mos., suezyjka ż.

 przym. sueski

Wiktionary


suezyjczyk

mieszkaniec Suezu (miasta w Egipcie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Suezu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suez mrz.

:: fż. suezyjka ż.

 przym. sueski

Wiktionary


suezyjka

mieszkanka Suezu (miasta w Egipcie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Suezu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suez mrz.

:: fm. suezyjczyk mos.

 przym. sueski

Wiktionary


sufata

rodzaj sieci rybackiej, rozpiętej na dwóch połączonych drągach, używanej do odłowu ryb ze stawów; szufata


SJP.pl

Sufata – narzędzie rybackie wykonane z sieciowej tkaniny rozpiętej między trzonkami, służące do odłowu ryb ze stawów.

Wikipedia


sufczyn

  • Sufczyn – wieś w woj. małopolskim, w pow. brzeskim, w gminie Dębno
  • Sufczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Kołbiel

Wikipedia


sufeta

jeden z dwóch najwyższych urzędników starożytnej Kartaginy


SJP.pl

Sufeci (łac. suffetes, fenickie špt) – rodzaj urzędników fenickich, w Kartaginie i innych miastach fenickich na wybrzeżu Morza Śródziemnego najwyżsi urzędnicy państwowi. Ze względu na niedostatek źródeł i ich niejasność rzeczywiste funkcje i znaczenie sufetów nie są całkowicie zrozumiałe.

Wikipedia


suffolk

[czytaj: safek] angielska rasa owcy domowej


SJP.pl

Suffolk – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne we wschodniej Anglii, w regionie East of England, położone nad Morzem Północnym, na obszarze krainy geograficzno-historycznej zwanej Anglią Wschodnią (East Anglia).

Wikipedia


sufi

zwolennik, propagator sufizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. wyznawca sufizmu, mistyk muzułmański

Wiktionary

Sufizm (arab. taṣawwuf تصوف) – zbiorcze określenie rozmaitych nurtów mistycznych w islamie. Jest on próbą osiągnięcia jedności z boskim Absolutem. W najpowszechniejszej formie polega na regularnych modlitwach, recytacji formuł religijnych i boskich imion, grupowych śpiewach (qawwali), studiowaniu świętych pism islamu, a przede wszystkim na wyparciu się własnego ego. Jednymi z najznaczniejszych sufich byli Rabia Al-Basri, Dżunajd, Al-Halladż, Al-Ghazali, Ibn ʾArabi i Rumi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsufʲi, AS: sufʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sufizm m.

 przym. suficki

Wiktionary


suficik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od sufit

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie sufit, lecz tylko mały suficik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sufit m.

 przym. sufitowy

Wiktionary


suficki

dotyczący sufizmu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z sufizmem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W każdy piątek, około godziny 11:00, w starym meczecie w Duisi zbiera się kobiece bractwo sufickie należące do wirdu Kunta-Hadżi Kisszijewa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈfʲit͡sʲci, AS: sufʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sufizm m., sufi m.

Wiktionary


sufiks

cząstka słowotwórcza występująca w formacjach słowotwórczych po rdzeniu; przyrostek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. gram. afiks występujący za rdzeniem; przyrostek;

 (1.2) inform. napis, który jest końcówką innego napisu;

Wiktionary

Przyrostek, sufiks (z łac. suffixus „dołączony” od sub „pod” i fixus „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówką fleksyjną). Mimo to ścisłe rozgraniczenie morfemów gramatycznych i słowotwórczych nie zawsze jest możliwe. Danemu wyrazowi może towarzyszyć jeden, kilka lub brak sufiksów („sufiks zerowy”).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W słowie „kotek” „-ek” jest sufiksem.

 (1.2) Aby połączenie działało poprawnie trzeba zmienić sufiks DNS.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsufʲiks, AS: sufʹiks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. afiksacja ż., fiksacja ż., fiksat m., fiksum n., fiks mrz.

 przym. sufiksowy, sufiksalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyrostek, końcówka

Wiktionary


sufiksacja

tworzenie nowych wyrazów przy pomocy sufiksów


SJP.pl


sufiksalny

utworzony za pomocą sufiksu; będący sufiksem; przyrostkowy


SJP.pl


sufiksowy

przymiotnik od: sufiks


SJP.pl


sufit

powierzchnia ograniczająca pomieszczenie od góry


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. górna ściana pomieszczenia

Wiktionary

Sufit – dolna, widoczna z pomieszczenia część stropu, wyprawiona najczęściej tynkiem lub pokryta innego rodzaju wykończeniem.

Sufit podwieszany – sufit o lekkiej konstrukcji, umieszczony poniżej stropu, aby utworzyć np. specjalną przestrzeń (tzw. przestrzeń technologiczna) na instalacje. Bywa też montowany z innych powodów np. dekoracja, wygłuszenie lub obniżenie wysokości pomieszczenia. Najczęściej stosowany w obiektach użyteczności publicznej. Sufit podwieszany bywa wykonany z płyt gipsowo-kartonowych, na lekkiej konstrukcji stalowej ocynkowanej, mocowanej do stropu wieszakami, lub w przypadku gdy nie ma stropu, bezpośrednio do konstrukcji więźby dachowej. Stosowane są także tzw. rozwiązania systemowe, czyli sufity opracowane i kompletowane przez poszczególnych producentów. Oparte są na zasadzie: lekka konstrukcja nośna montowana do elementów stałych (konstrukcyjnych) budynku i widoczne z pomieszczenia wypełnienie w postaci płyt, kaset, listew. Lekka konstrukcja składa się z szeregu profili nośnych mocowanych przy pomocy wieszaków. Liniowy układ profili nośnych krzyżuje się z dodatkowymi profilami, które mogą być widoczne na powierzchni sufitu. Pomiędzy profilami montowane są płyty np. z wełny mineralnej pokryte fakturą (zazwyczaj każdy z systemów proponuje cały szereg typów faktur do wyboru). Zamiast płyt z wełny stosowane są także kasety z blachy pełnej lub perforowanej, tworzyw sztucznych itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Co dla ciebie jest sufitem, dla mnie jest podłogą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsufʲit, AS: sufʹit

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sufitówka ż., podsufitka ż., suficiarz m.

:: zdrobn. suficik m.

 przym. sufitowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strop, sklepienie; daw. sklep

Wiktionary


sufita

wyznawca sufizmu (kierunku mistyczno-ascetycznego w islamie)


SJP.pl


sufitologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) informacja trudna do zweryfikowania

Wiktionary


sufitować

środowiskowo:
1. myśleć; dumać, główkować;
2. szaleć, wariować


SJP.pl


sufitowy

przymiotnik

 (1.1) związany z sufitem, dotyczący sufitu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsufʲiˈtɔvɨ, AS: sufʹitovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sufit m., suficik m., sufitówka ż.

Wiktionary


sufizm

kierunek mistyczno-ascetyczny w islamie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. muzułmański mistycyzm;

Wiktionary

Sufizm (arab. taṣawwuf تصوف) – zbiorcze określenie rozmaitych nurtów mistycznych w islamie. Jest on próbą osiągnięcia jedności z boskim Absolutem. W najpowszechniejszej formie polega na regularnych modlitwach, recytacji formuł religijnych i boskich imion, grupowych śpiewach (qawwali), studiowaniu świętych pism islamu, a przede wszystkim na wyparciu się własnego ego. Jednymi z najznaczniejszych sufich byli Rabia Al-Basri, Dżunajd, Al-Halladż, Al-Ghazali, Ibn ʾArabi i Rumi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bezspornie podstawą sufizmu jest właściwie odczytywany, kontemplowany i interpretowany Koran. Z niego sufi czerpią przede wszystkim inspirację dla wyznawanej przez siebie filozofii szacunku dla człowieka […], poszanowania dla innych religii […], pokoju […] oraz nieposzlakowanego postępowania […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsufʲism̥, AS: sufʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 przym. suficki

 rzecz. sufi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mistycyzm

Wiktionary


suflaki

rzadko: popularna potrawa grecka w postaci szaszłyka wieprzowego, drobiowego lub baraniego; souvlaki, suvlaki


SJP.pl


sufler

osoba odpowiadająca za koordynację i zgodność z planem przebiegu przedstawienia, w szczególności podpowiadająca aktorowi zza kurtyny lub ze specjalnego miejsca na scenie w sytuacji, gdy aktor zapomni tekstu podczas inscenizacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teatr. osoba podpowiadająca aktorom tekst roli na próbach i podczas przedstawień w sposób niewidoczny dla widza;

Wiktionary

Sufler – w teatrze lub operze osoba podpowiadająca aktorowi lub śpiewakowi pierwsze słowa tekstu na kilka sekund przed ich wypowiedzeniem. Obecnie sufler znajduje się za kulisami, niewidoczny dla widzów; dawniej miał swoje miejsce w tzw. budce suflera, często usytuowanej na proscenium, przykryty przed publicznością ozdobną muszlą. Suflerzy zazwyczaj nie wychodzą na scenę. Często też suflerzy zasiadali na górnej części sceny.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsuflɛr, AS: sufler

Wiktionary

Powiązane:

 czas. suflerować ndk., suflować ndk.

 przym. suflerski

Wiktionary


suflerka

sufler


SJP.pl

Patrz:

sufler

suflerski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z suflerem, dotyczący suflera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sufler mos.

 czas. suflerować ndk., suflować ndk.

Wiktionary


suflet

rodzaj deseru przyrządzanego z białek ubitych na pianę i roztartych owoców lub warzyw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. lekka pieczona potrawa przyrządzana na bazie żółtek utartych z cukrem lub masłem oraz piany ubitej z białek, podawana na gorąco;

Wiktionary

Suflet – rodzaj lekkiego, podawanego na gorąco wypieku, przyrządzanego na bazie utartych z cukrem lub masłem żółtek jaj oraz piany ubitej z białek. Dodatkowe składniki masy na suflet to np. bułka tarta, orzechy, migdały, przeciery owocowe albo warzywne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po wyjęciu z piekarnika suflet szybko opada, należy go więc zapiekać tuż przed podaniem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsuflɛt, AS: suflet

Wiktionary


sufletowy

suflet


SJP.pl

Patrz:

suflet

suflować

wykonywać pracę suflera, podpowiadać aktorom tekst


SJP.pl


sufozja

wypłukiwanie cząstek minerałów przez wody podziemne


SJP.pl

Sufozja (ang. piping, soil piping, tunnel erosion) – proces geologiczny, geomorfologiczny i hydrodynamiczny polegający na mechanicznym ewentualnie chemicznym wypłukiwaniu cząstek gleby (minerałów) lub skał przez wodę opadową oraz podziemną, która infiltruje poprzez glebę lub skałę.

Wikipedia


sufozyjny

sufozja


SJP.pl

Patrz:

sufozja

sufragalny

przymiotnik

 (1.1) związany z sufraganią, odnoszący się do sufraganii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sufragan mos., sufragania ż.

Wiktionary


sufragan

w Kościele katolickim: biskup pomocniczy, podległy biskupowi diecezji lub metropolicie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kośc. biskup diecezji sufragalnej;

 (1.2) daw. pot. biskup pomocniczy

Wiktionary

Biskup sufragan (łac. episcopus suffraganeus) – biskup diecezjalny sufraganii, czyli diecezji lub archidiecezji należącej do metropolii, a niebędącej stolicą metropolitalną.

Biskup sufraganii jest sufraganem względem metropolity.

Sufraganem nie jest biskup diecezji podlegającej bezpośrednio Stolicy Apostolskiej (episcopus exemptus).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dodatkowych informacji dostarczyła odkryta niedawno inskrypcja poświadczająca, że kościół był poświęcony przez Jarosława sufragana działającego w imieniu biskupa krakowskiego Zbigniewa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sufragania ż.

 przym. sufragalny

Wiktionary


sufragania

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. diecezja należąca do metropolii, lecz nie będąca jej stolicą;

Wiktionary

Sufragania – w Kościele katolickim diecezja, która należy do prowincji (metropolii), ale nie jest jej stolicą. Sufraganiami zazwyczaj są zwykłe diecezje, jednak zdarzają się też archidiecezje. Na czele sufraganii stoi biskup sufragan.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sufragan mos.

 przym. sufragalny

Wiktionary


sufrażysta

zwolennik sufrażyzmu


SJP.pl


sufrażystka

każda członkini kobiecej grupy powstałej w połowie XIX wieku, domagającej się praw wyborczych dla kobiet


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. polit. działaczka walcząca o prawa wyborcze dla kobiet na przełomie XIX i XX wieku (głównie w krajach anglosaskich);

Wiktionary

Sufrażyzm (łac. suffragium – głos wyborczy) – ruch aktywistyczny działający w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych walczący o prawa wyborcze dla kobiet w końcu XIX i na początku XX wieku, zwłaszcza przed rozpoczęciem I wojny światowej. Sufrażystkami nazywano w szczególności członkinie założonej w roku 1903 w Wielkiej Brytanii organizacji Women's Social and Political Union. Celem ruchu sufrażystek było przyznanie pełnych lub częściowych praw wyborczych kobietom. Ruch sufrażystek był częścią pierwszej fali feminizmu, która kończy się wraz z realizacją postulatów ruchu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po tym, jak angielska sufrażystka Emmeline Pankhurst poprowadziła marsz na parlament i wraz ze swoimi towarzyszkami stoczyła kilkugodzinną bitwę z policją, było wiadomo, że kobiety już nie ustąpią.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sufrażyzm m., antysufrażyzm m., sufrażetka ż.

:: fm. sufrażysta m.

 przym. sufrażystowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) emancypantka, sufrażetka

Wiktionary


sufrażyzm

ruch działający na przełomie XIX i XX w. w Wielkiej Brytanii i USA, walczący o prawa wyborcze dla kobiet


SJP.pl

Sufrażyzm (łac. suffragium – głos wyborczy) – ruch aktywistyczny działający w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych walczący o prawa wyborcze dla kobiet w końcu XIX i na początku XX wieku, zwłaszcza przed rozpoczęciem I wojny światowej. Sufrażystkami nazywano w szczególności członkinie założonej w roku 1903 w Wielkiej Brytanii organizacji Women's Social and Political Union. Celem ruchu sufrażystek było przyznanie pełnych lub częściowych praw wyborczych kobietom. Ruch sufrażystek był częścią pierwszej fali feminizmu, która kończy się wraz z realizacją postulatów ruchu.

Wikipedia


sug

skrótowiec

 (1.1) = Specjalistyczny Urząd Górniczy

Wiktionary


sugajno

Sugajno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Brzozie.

Wikipedia


sugalski

nazwisko


SJP.pl


sugerować

podsuwać komuś nie wprost jakieś rozwiązanie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) stanowić poszlakę dla jakiegoś wniosku

 (1.2) podsuwać komuś nie wprost jakieś rozwiązanie

 (1.3) czynić aluzję

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odkrycie pewnych antybiotyków w żywności drobiowej silnie sugeruje dalsze użycie tych leków pomimo zakazu wprowadzonego w życie w 2005 roku przez amerykańską Agencję Żywności i Leków.

 (1.2) Rzeczywiście, przemilczałem część informacji, ale, niech pan sobie przypomni, sugerowałem, by zaczął pan poszukiwania w warszawskim WDM-ie.

 (1.2) Władze oświatowe Łodzi sugerowały dyrektorom szkół, aby nie płacili za zastępstwa doraźne, tylko rozliczali je w ramach tzw. godziny karcianej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuɡɛˈrɔvat͡ɕ, AS: sugerovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sugestia ż., sugerowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) książk. kazać sądzić, podsuwać myśl, proponować, skłaniać ku, wskazywać

 (1.2) naprowadzać, poddawać, podpowiadać, pot. podrzucać, podsuwać, radzić, suponować

 (1.3) czynić aluzje, dawać do zrozumienia

Wiktionary


sugerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sugerować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuɡɛrɔˈvãɲɛ, AS: sugerovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sugerować

Wiktionary


sugestia

1. wpływanie na czyjeś postępowanie, poglądy;
2. podsumowanie jakichś opinii;
3. potocznie: propozycja, namowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przekonywanie kogoś;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: suˈɡɛstʲja, AS: sugestʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sugerować

 przym. sugestyjny, sugestywny

Wiktionary


sugestywnie

przysłówek

 (1.1) w sposób sugestywny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sugestywność ż.

 przym. sugestywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dobitnie, jasno, wyraziście

Wiktionary


sugestywniej

stopień wyższy od przysłówka: sugestywnie


SJP.pl


sugestywniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: sugestywny


SJP.pl


sugestywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest sugestywne; cecha tych, którzy są sugestywni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sugestywny

 przysł. sugestywnie

Wiktionary


sugestywny

silnie działający na myśli i wyobraźnię; wyrazisty, ekspresywny, ekspresyjny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wywierający silny wpływ na czyjeś myśli i wyobraźnię, narzucający komuś sposób myślenia; bardzo przekonujący

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Afisz musi być przejrzysty, zawierać zatem tylko sugestywne hasła, a nie wywody czy uzasadnienia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuɡɛˈstɨvnɨ, AS: sugestyvny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sugestywność ż., sugestia ż.

 przysł. sugestywnie

Wiktionary


sugilit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. jubil. rzadki minerał z gromady krzemianów, przyjmujący barwy w odcieniach różu i fioletu, wykorzystywany w jubilerstwie;

Wiktionary

Sugilit – minerał z gromady krzemianów; krzemian pierścieniowy. Należy do grupy minerałów wyjątkowo rzadkich, słabo znanych.

Nazwa pochodzi od odkrywcy minerału – japońskiego petrografa Ken-ichi Sugiego (1901–1948).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Iwona miała na sobie przepiękny naszyjnik z sugilitów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈɟilʲit, AS: suǵilʹit

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krzemian pierścieniowy

Wiktionary


sugoj

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie magadańskim; prawy dopływ Kołymy;

Wiktionary

Sugoj, Buksunda (ros. Сугой) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie magadańskim; prawy dopływ Kołymy. Długość 347 km, powierzchnia dorzecza 26 100 km².

Źródła w Górach Kołymskich, opływa od wschodu i północy Góry Omsukczańskie, płynie w głębokiej dolinie, dzieląc się na ramiona. W dorzeczu występują złoża węgla kamiennego.

Zasilanie śniegowo-deszczowe; zamarza od października do maja.

Wikipedia


suhak

gatunek antylopy występujący w Azji, sumak;


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Saiga|Gray|ref=tak., rodzaj ssaków kopytnych z rodziny wołowatych;

 (1.2) zool. kopytny z rodzaju suhaków (1.1)

 (1.3) kulin. mięso suhaka (1.1)

Wiktionary

Suhak stepowy, dawniej także: suhak (Saiga tatarica) – gatunek ssaka kopytnego z rodziny wołowatych (Bovidae). Jego pierwsze ślady pochodzą ze środkowego plejstocenu. Przez większość systematyków suhak uważany jest za antylopę (Antilopinae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W plejstocenie suhaki zamieszkiwały Amerykę Północną.

 (1.3) Nie wolno jeść suhaka.

Wiktionary


suharto

Mohamed Suharto (ur. 8 czerwca 1921 w Kemusuk, zm. 27 stycznia 2008 w Dżakarcie) – polityk indonezyjski, wojskowy i prezydent Indonezji w latach 1967–1998.

Wikipedia


suiboku

japońskie malarstwo czarno-białe, w którym stosuje się tusz do malowania na papierze lub jedwabiu, popularne w XIV-XVII wieku


SJP.pl


suicydalny

dotyczący samobójstwa; samobójczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) książk. związany z samobójstwem w ujęciu naukowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zachowania suicydalne u osób osadzonych mogą mieć związek z próbą manipulacji mającą na celu zdobycie maksymalnej kontroli nad otoczeniem, w jakim się znajdują.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsujit͡sɨˈdalnɨ, AS: sui ̯icydalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suicydolog mos., suicydolożka ż., suicydologia ż., suicydalność ż.

 przym. suicydologiczny

 przysł. suicydalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) samobójczy

Wiktionary


suicydolog

specjalista w zakresie badania samobójstw i ich przyczyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ekspert w dziedzinie suicydologii, specjalista od badania i zapobiegania samobójstwom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy zatem media nie powinny w ogóle poruszać tego tematu? Wydaje się, że najlepszy będzie tu „złoty środek”, czyli rozsądna współpraca mediów i suicydologów mająca na celu nie popychanie do samobójstwa, ale odwodzenie od niego (przez np. popularyzację informacji o pracy placówkaacówek pomagających ludziom zagrożonych samobójstwem).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suicydologia ż.

:: fż. suicydolożka ż.

 przym. suicydologiczny, suicydalny

Wiktionary


suicydologia

interdyscyplinarna nauka badająca zjawisko samobójstwa w różnych społeczeństwach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. interdyscyplinarna nauka zajmująca się problematyką samobójstw i szeroko pojętą autodestruktywnością;

Wiktionary

Suicydologia – interdyscyplinarna nauka zajmująca się samobójstwami, próbami samobójczymi oraz szeroko pojętą autodestruktywnością.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsujit͡sɨdɔˈlɔɟja, AS: sui ̯icydoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suicydolog mos., suicydolożka ż.

 przym. suicydologiczny, suicydalny

Wiktionary


suicydologiczny

dotyczący suicydologii


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) psych. związany z suicydologią, dotyczący suicydologii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsujit͡sɨdɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: sui ̯icydoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suicydologia ż., suicydolog mos.

 przym. suicydalny

Wiktionary


suicydolożka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekspertka w dziedzinie suicydologii, specjalistka od badania i zapobiegania samobójstwom

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suicydolog mos., suicydologia ż.

 przym. suicydalny

Wiktionary


suita

utwór muzyczny złożony z kilku kontrastujących ze sobą części o charakterze tanecznym, biesiadnym; partita


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. wieloczłonowy utwór złożony z kontrastujących ze sobą elementów;

Wiktionary

Wikipedia


suitowy

przymiotnik od: suita (utwór muzyczny)


SJP.pl


suivisme

[czytaj: suiWISM] z francuskiego: skłonność do bezkrytycznego wykonywania poleceń przełożonych, przywódców


SJP.pl


sujak

nazwisko


SJP.pl


sujecki

nazwisko


SJP.pl


sujka

nazwisko


SJP.pl

  • Krzysztof Sujka – polski kolarz szosowy
  • Piotr Sujka – polski basista rockowego zespołu IRA

Wikipedia


sujkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Sujkowski – polski geograf, polityk
  • Bogusław Sujkowski – leśnik, oficer Wojska Polskiego i autor powieści historycznych
  • Zbigniew Leliwa-Sujkowski – polski aktor teatralny i filmowy
  • Ziemowid Sujkowski – polski fizyk jądrowy

Wikipedia


suk

bazar, handlowa dzielnica muzułmańska; czarszy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. bazar w krajach Bliskiego Wschodu lub handlowa dzielnica muzułmańska, często pod dachem;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: suka

Wiktionary

Osoby
  • Cyril Suk – czeski tenisista
  • Josef Suk – czeski kompozytor
  • Grigorij Suk – as lotnictwa rosyjskiego
  • František Janda-Suk – czeski lekkoatleta
Geografia
  • Suk Ahras – miasto w Algierii
  • Suk Ahras – prowincja w Algierii
  • Suk al-Gharb – miejscowość w Libanie
  • Haumat as-Suk – miasto w Tunezji
  • Churajbat as-Suk – miasto w Jordanii
  • Suk asz-Szujuch – miasto w Iraku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Suk to najważniejsze miejsce w każdym arabskim mieście. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suk, AS: suk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czarszy

Wiktionary


suka

1. samica psa;
2. obraźliwie o kobiecie;
3. potocznie o samochodzie policyjnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. samica psa domowego lub innego zwierzęcia psowatego

 (1.2) przen. wulg. pejor. kobieta, zwłaszcza źle prowadząca się

 (1.3) przen. wulg. obraź. pejor. kobieta zimna, złośliwa lub niewdzięczna

 (1.4) przen. wulg. mężczyzna uległy seksualnie innemu mężczyźnie

 (1.5) etn. muz. staropolski smyczkowy instrument muzyczny, z grupy chordofonów ludowych, przypominający skrzypce;

 (1.6) etn. odzież. duży kołnierz opadający na plecy w sukmanie będącej elementem męskiego stroju Krakowiaków wschodnich

 (1.7) przen. slang. samochód policyjny, szczególnie przeznaczony do przewozu więźniów

 (1.8) przen. środ. kolej. lokomotywa spalinowa serii SU45 lub SU46

Wiktionary

  • samica psa domowego, a także innych zwierząt z rodziny psowatych
  • pejoratywna nazwa milicyjnej i policyjnej wersji samochodu Nysa i innych radiowozów
  • suka – instrument muzyczny
  • duży kołnierz opadający na plecy w sukmanie będącej elementem męskiego stroju krakowiaków wschodnich
  • żargonowa nazwa lokomotyw spalinowych SU45 i SU46

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nasza suka i pies sąsiada mają szczenięta.

 (1.3) Co za suka!

 (1.4) Dobra suka z niego, nikt tak nie ciągnie lachy jak on!

 (1.7) Gliny właśnie zwinęły Józka do suki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsuka, AS: suka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sucz ż.

:: zdrobn. suczka ż., sunia ż.

:: zgrub. suczysko n.

 przym. suczy, sukowaty

 przysł. suczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wulg. dziwka, kurwa, kurwiszcze, kurwiszon, lafirynda, lampucera, latawica, ruchawica, wywłoka, zdzira; slang. lambadziara

 (1.3) sucz, suczysko, wredola, ropela

Wiktionary


sukarno

Sukarno, także Bung Karno (ur. 6 czerwca 1901 w Surabai, zm. 21 czerwca 1970 w Dżakarcie) – pierwszy prezydent niepodległej Indonezji.

Wikipedia


sukcedować

1. w prawie: dziedziczyć (odziedziczyć), otrzymywać (otrzymać) w spadku;
2. dawniej: następować (nastąpić) po kimś lub po czymś


SJP.pl


sukces

1. pomyślny wynik jakiegoś przedsięwzięcia, osiągnięcie zamierzonego celu
2. zdobycie sławy, majątku, wysokiej pozycji itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) korzystny wynik

 (1.2) osiągnięcie bogactwa, sławy; zrobienie kariery

Wiktionary

  • sukces – działanie na najwyższym poziomie możliwości jednostki
  • Sukces – film radziecki z 1985 roku
  • Sukces – film polski z 2003 roku
  • Sukces – serial telewizyjny z 1995 roku
  • Sukces – serial telewizyjny z 2000 roku
  • Sukces – polski miesięcznik
  • Sukces – album Czesława Niemena

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Operacja usunięcia wyrostka robaczkowego zakończyła się sukcesem.

 (1.2) Helena wyjechała do Londynu, by zrobić tam karierę, ale nie osiągnęła sukcesu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsukt͡sɛs, AS: sukces

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukcesik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1-2) porażka

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sukcesik mrz.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac.

uwagi.

 wikicytaty.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) success; (1.2) success

* arabski: (1.1) نجاح, فلاح

* baskijski: (1.1) arrakasta; (1.2) arrakasta

* czeski: (1.1) úspěch m., zdar m.; (1.2) úspěch m.

* dolnołużycki: (1.1) wuspěch

* duński: (1.1) succes w.

* esperanto: (1.1) sukceso

* francuski: (1.1) succès m., réussite ż.; (1.2) succès m., réussite ż.

* hebrajski: (1.1) חצלחה

* hiszpański: (1.1) éxito m.; (1.2) éxito m.

* jidysz: (1.1) הצלחה ż. (hacloche), באַגליק m. (baglik), סוקצעס m. (sukces)

* kaszubski: (1.1) zwënéga ż., dobiwk m.; (1.2) sznërga ż.

* niderlandzki: (1.1) succes n.

* niemiecki: (1.1) Erfolg m.

* norweski (bokmål): (1.1) lykke m., suksess m.; (1.2) suksess m.

* nowogrecki: (1.1) επιτυχία ż.; (1.2) επιτυχία ż.

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.2) {{PJM|powodzenie.}}

* rosyjski: (1.1) успех

* slovio: (1.1) uspeh (успех)

* szwedzki: (1.1) framgång w.; (1.2) succé w.

* ukraiński: (1.1) успіх m.

* węgierski: (1.1) siker

* włoski: (1.1) riuscita ż., successo m.; (1.2) successo m.

źródła.

== sukces (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) mieć powodzenie, sukces, udany

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sukcesik

zdrobnienie od: sukces


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od sukces

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie sukces, lecz tylko mały sukcesik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukces m.

Wiktionary


sukcesja

1. dziedzictwo, spadek;
2. prawo dziedziczenia tronu, jego następstwo;
3. w biologii: ukierunkowany, rozciągnięty w czasie proces zastępowania w danym miejscu zbiorowisk roślinnych przez inne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. uporządkowany, stopniowy proces kierunkowych zmian biocenozy, powodujących przeobrażenie się prostych ekosystemów w bardziej złożone

 (1.2) praw. spadek po kimś; dzieła lub dobra kulturowe pozostałe po przodkach

 (1.3) dziedziczenie praw do tronu

 (1.4) przejęcie po kimś wysokiego stanowiska

Wiktionary

  • sukcesja – następstwo prawne
  • sukcesja tronu
  • sukcesja apostolska
  • sukcesja ekologiczna:
    • sukcesja wtórna
    • sukcesja pierwotna
  • Sukcesja – centrum handlowo-rozrywkowe w Łodzi
  • Sukcesja – serial stacji HBO

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Co do księstwa Dwóch Mostów, to drogą sukcesji przypadło ono – jak już wspomnieliśmy – Gustawowi Samuelowi Leopoldowi z palatyńskiego rodu Wittelsbachów.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sukcesyjny

 rzecz. sukcesywność ż.

Wiktionary


sukcesor

1. dziedzic, spadkobierca;
2. potomek, następca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba przejmująca stanowisko po kimś

 (1.2) osoba dziedzicząca tron

 (1.3) osoba dziedzicząca majątek

 (1.4) osoba rozwijająca ideę poprzednika

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) następca

 (1.2) następca (tronu)

 (1.3) spadkobierca

Wiktionary


sukcesorka

1. spadkobierczyni
2. następczyni, zwłaszcza następczyni tronu


SJP.pl


sukcesyjny

przymiotnik od: sukcesja


SJP.pl


sukcesywnie

przysłówek

 (1.1) w sposób sukcesywny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Będziemy sukcesywnie dokupować kolejne tomy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sukcesywny

 rzecz. sukcesywność ż.

Wiktionary


sukcesywniej

stopień wyższy od przysłówka: sukcesywnie


SJP.pl


sukcesywność

dokonywanie czegoś etapami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest sukcesywne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukcesja ż.

 przym. sukcesywny

 przysł. sukcesywnie

Wiktionary


sukcesywny

następujący kolejno, jeden po drugim lub fazami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który dokonuje się etapami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wraz ze swym bliskim krewniakiem, dobrze znanym żółto kwitnącym rozchodnikiem ostrym, rozchodnik biały stanowi początkowe stadium w sukcesywnym rozwoju roślinności, którego ogniwem końcowym musiał być tu niegdyś, dziś już nie istniejący, las dębowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukcesywność ż.

 przysł. sukcesywnie

Wiktionary


sukcynit

kopalna żywica drzew iglastych z trzeciorzędu; bursztyn, jantar


SJP.pl

Wikipedia


sukiel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Świcy;

Wiktionary

Sukiel – jezioro położone w Olsztynie na terenie osiedla Likusy.

  • Powierzchnia: 20,8 ha
  • Objętość: 1366 tys. m³
  • Głębokość maksymalna: 25 m

Wikipedia


sukienczyna

licha, marna sukienka


SJP.pl


sukieneczka

zdrobnienie od: sukienka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: sukienka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsucɛ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: suḱẽnečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukienka ż., sukienkowy mos.

 przym. sukienkowy

Wiktionary


sukienka

lekki strój kobiecy, okrywający tułów i część nóg oraz ręce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: suknia

 (1.2) kraw. kobiece ubranie, okrywające tułów, częściowo lub całkowicie nogi, czasem też ręce, zazwyczaj z lekkiego materiału;

 (1.3) mała suknia dla dziewczynki

 (1.4) pot. strój duchownego przypominający suknię

 (1.5) szt. drogocenna nakładka z drogocennych kruszców i kamieni zakładana na ikonę

Wiktionary

Suknia (sukienka) – wierzchni jednoczęściowy strój, okrywający tułów z ramionami oraz część nóg, często także ręce. Dawniej określenie obejmowało także ubiór męski, współcześnie tylko kobiecy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Przy nim dziewczę, w zielonej sukience jak ruta

 (1.4) Na dziedziniec seminarium wylegli faceci w sukienkach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈcɛ̃nka, AS: suḱnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukienczyna ż., sukno n., suknia ż., sukiennik ż., sukiennice nmos., sukienkowy m.

:: zdrobn. sukieneczka ż.

 przym. sukienkowy, sukniowy, sukienny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. kiecka

 (1.4) habit, sutanna

Wiktionary


sukienko

lekki strój kobiecy, okrywający tułów i część nóg oraz ręce


SJP.pl


sukienkowy

sukienka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z tematem sukienki, dotyczący sukienki

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pogard. obraź. ksiądz, kapłan, duchowny Kościoła katolickiego

Wiktionary

Patrz:

sukienka

Przykłady

 (2.1) […] rozumiem nabijać się, gdy coś dotyczy nas, na przykład gdyby jakiś rozpasany sukienkowy chciał zdelegalizować ateizm — to tak. Ale śluby? Co nas to? To wewnętrzny problem sukienkowych i wiernych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsucɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: suḱẽŋkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukienka ż.

:: zdrobn. sukieneczka

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) klecha

Wiktionary


sukiennica

dawniej:
1. sklep, skład z suknem;
2. fabryka sukna


SJP.pl


sukiennice

średniowieczny budynek handlowy, mieszczący kramy, składy i kantory kupców handlujących suknem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hist. archit. dawny miejski budynek z podcieniami, gdzie handlowano m.in. suknem;

Wiktionary

Sukiennice – handlowy budynek, w którym znajdowały się kramy (lub składy) najczęściej z suknem (stąd nazwa). Zazwyczaj umieszczano je na środku rynku w europejskich miastach, które leżały na szlakach handlowych. Często budowano je tuż obok lub w ramach budynku ratusza. Wznoszono je od średniowiecza do XVII wieku, do XVIII na Białorusi. Również później budowano obiekty wzorowane na sukiennicach, między innymi w Przystajni (około 1914 roku) i Radymnie (około 1918 roku).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W podcieniach miejskich sukiennic sprzedawane są pamiątki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukiennik m., Sukiennik ż./mos., Sukiennicki mos., Sukiennicka ż.

 przym. sukienny

Wiktionary


sukiennictwo

zawód sukiennika; wyrób sukna; handel suknem


SJP.pl

Sukiennictwo – gałąź rzemiosła zajmująca się przerobem wełny, wyrobem tkanin wełnianych; również gałąź handlu obejmująca obrót suknem. Osoba wykonująca zawód to sukiennik. Obiektem, w którym sprzedawano sukna, były sukiennice.

Wikipedia


sukienniczka

sukiennik


SJP.pl

Patrz:

sukiennik

sukiennik

nazwisko


SJP.pl

Sukiennictwo – gałąź rzemiosła zajmująca się przerobem wełny, wyrobem tkanin wełnianych; również gałąź handlu obejmująca obrót suknem. Osoba wykonująca zawód to sukiennik. Obiektem, w którym sprzedawano sukna, były sukiennice.

Wikipedia


sukienny

przestarzałe:
1. dotyczący sukna, wykonany z sukna;
2. dotyczący produkcji lub sprzedaży sukna, np. fabryka sukienna


SJP.pl


sukienunia

zdrobnienie od: suknia; sukienka


SJP.pl


sukijaki

japońska potrawa z mięsa wołowego, warzyw i tofu; sukiyaki


SJP.pl


sukinkot

wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. posp. o mężczyźnie wzbudzającym niechęć, pogardę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈcĩŋkɔt, AS: suḱĩŋkot

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drań, bydlę, wulg. sukinsyn

Wiktionary


sukinsyn

wulgarne wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wulg. obraźliwie do mężczyzny lub o mężczyźnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czego tu szukasz, sukinsynu? Wypieprzaj stąd!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈcĩw̃sɨ̃n, AS: suḱĩũ̯sỹn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wulg. skurwysyn; posp. sukinkot

Wiktionary


sukiyaki

[czytaj: sukijaki] japońska potrawa z mięsa wołowego, warzyw i tofu; sukijaki


SJP.pl

Sukiyaki (jap. 鋤焼 sukiyaki; częściej すき焼き) – rodzaj popularnej, japońskiej potrawy jednogarnkowej typu nabe-mono.

Wikipedia


sukka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. prowizoryczna budowla stawiana na żydowskie święto Sukkot, Święto Szałasów

 (1.2) rel. stała altanka lub drewniany ganek przy bożnicy, służący do obchodów święta Sukkot

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) kuczka

 (1.2) kuczka

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) szałas, namiot

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Sukkot

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sukkah, succah

* czeski: (1.1) suka ż.

* francuski: (1.1) soukka ż.

* hebrajski: (1.1) סוכה ż.

* hiszpański: (1.1) sucà ż.

* jidysz: (1.1) סוכה

* kataloński: (1.1) sucà ż.

* niemiecki: (1.1) Sukka, Laubhütte ż.

* portugalski: (1.1) sucà ż.

* rosyjski: (1.1) сукка ż.

źródła.

== sukka (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) skarpeta, skarpetka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsukːa, AS: su•ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sukkot

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kuczka

 (1.2) kuczka

Wiktionary


sukkot

żydowskie święto dziękczynienia za zebrane plony zbóż i owoców, w późniejszych czasach upamiętniające wyjście Izraelitów z Egiptu i wędrówkę po pustyni; Sukot; Kuczki; Święto Namiotów; Święto Szałasów


SJP.pl

  • Sukkot – święto żydowskie
  • Sukkot – pierwsze obozowisko Izraelitów w czasie exodusu
  • Sukkot – miasto biblijne należące do pokolenia Gada

Wikipedia


sukkub

zły demon przybierający postać pięknej, uwodzicielskiej kobiety, nawiedzający mężczyzn we śnie; sukub; sukkubus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mit. rodzaj mitycznego demona pod postacią pięknej kobiety kuszącego erotycznie mężczyzn we śnie;

Wiktionary

Sukkub (śrdw.-łac. succubus, od łac. succuba „nałożnica”, od succubare „leżeć pod”) – w demonologii sukkubami nazywa się demony przybierające postać niezwykle pięknych kobiet (często obdarzonych również atrybutami charakterystycznymi dla demonów, np. rogami albo kopytami), nawiedzające mężczyzn we śnie i kuszące ich współżyciem seksualnym (zespół „demona nocy”).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) sukub, sukkubus

Wiktionary


sukkubus

zły demon objawiający się pod postacią pięknej, uwodzicielskiej kobiety, nawiedzający mężczyzn podczas snu; sukkub; sukub


SJP.pl


sukman

długie męskie okrycie wierzchnie, noszone dawniej przez chłopów; sukman


SJP.pl


sukmana

długie męskie okrycie wierzchnie, noszone dawniej przez chłopów; sukman


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. długie męskie okrycie wierzchnie z sukna lub wełny, dołem rozszerzane, dawniej powszechnie noszone przez chłopów;

Wiktionary

Sukmana (z węg. szokmány od tur. çekman – sukno, ubranie) – dawne męskie okrycie wierzchnie z sukna samodziałowego (prosta tkanina z krosna ręcznego), długie do kostek lub kolan, rozszerzane poniżej pasa, z długimi do nadgarstków rękawami, dopasowane na piersiach. Rzadko barwione, zwykle w kolorze naturalnej, jasnej wełny, szarawe, bure lub brązowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kościuszko przedstawiany był najczęściej jako bohater spod Racławic, w sukmanie i czapce krakusce, często na galopującym koniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sukˈmãna, AS: sukmãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suknia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) siermięga, reg. sierak

Wiktionary


sukmanczyna

licha, marna sukmana


SJP.pl


sukmanek

zdrobnienie od: sukmana


SJP.pl


sukmaniarz

1. pogardliwie: ksiądz; klecha, katabas, sukienkowy, labuś;
2. dawniej:
a) osoba nosząca sukmanę;
b) krawiec szyjący sukmany


SJP.pl


sukmanina

licha, nędzna sukmana


SJP.pl


sukmanka

zdrobnienie od: sukmana


SJP.pl


sukmanny

sukmana; sukmanowy


SJP.pl


sukmanowy

sukmana; sukmanny


SJP.pl


suknia

wierzchni strój kobiecy, jednoczęściowy, okrywający tułów i nogi, często także ręce; zwłaszcza strój uroczysty, bogaty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kraw. część kobiecej garderoby okrywająca tułów, częściowo lub całkowicie nogi, czasem też ręce, wkładana zazwyczaj na uroczyste okazje;

 (1.2) łow. sierść zwierzyny płowej i dzika lub upierzenie ptaków

 (1.3) daw. ubiór, strój wierzchni męski albo kobiecy, ubranie

Wiktionary

Suknia (sukienka) – wierzchni jednoczęściowy strój, okrywający tułów z ramionami oraz część nóg, często także ręce. Dawniej określenie obejmowało także ubiór męski, współcześnie tylko kobiecy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Był to widocznie żyd, ale ani surdutowiec ani chałaciarz, bo jego suknia jedwabna miała formę raczej księżej sutanny; nie nosił ani pejsów ani jarmułki na głowie, a brodę miał z rzymska przystrzyżoną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsucɲa, AS: suḱńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sukno n., sukiennik m., sukiennice nmos., sukiennictwo n., sukmana ż.

:: zdrobn. sukienka ż.

 przym. sukniowy, sukienny, sukienniczy

Wiktionary


sukno

gruba tkanina wełniana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gęsta, zgrzebna tkanina wełniana;

Wiktionary

Sukno – tkanina wełniana, zgrzebna, powierzchniowo spilśniana, drapana i strzyżona.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsuknɔ, AS: sukno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suknia ż., sukienka ż., sukiennice nmos., sukiennik mos.

 przym. sukienny, sukienniczy

Wiktionary


sukot

żydowskie święto dziękczynienia za zebrane plony zbóż i owoców, w późniejszych czasach upamiętniające wyjście Izraelitów z Egiptu i wędrówkę po pustyni; Sukkot; Kuczki; Święto Namiotów; Święto Szałasów


SJP.pl

Sukkot (סוכות), pol. Święto Szałasów (Namiotów), zwane też Kuczki – żydowskie święto rozpoczynające się pięć dni po święcie Jom Kipur, a dwa tygodnie po rozpoczęciu roku wg kalendarza żydowskiego.

Święto należy do świąt radosnych i upamiętnia mieszkanie w szałasach i namiotach (sukka, szałas, kuczka w hebr.: סוכה – Suka) podczas ucieczki Izraelitów z Egiptu i wędrówki do Kanaanu.

Wikipedia


sukralfat

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. lek o działaniu ochronnym na śluzówkę żołądka i jelit, jak również przeciwdziałający hiperfosfatemii w mocznicy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeszcze możemy zaordynować choremu sukralfat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈkralfat, AS: sukralfat

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nazwa handlowa: Venter

Wiktionary


sukraloza

pochodna sacharozy, stosowana jako bezkaloryczny słodzik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. spoż. substancja słodząca, słodsza 600 razy od zwykłego cukru, pochodna sacharozy o zerowej kaloryczności;

Wiktionary

Sukraloza, E955 – organiczny związek chemiczny, pochodna sacharozy, w której trzy grupy hydroksylowe zostały podstawione atomami chloru. Jest stosowana jako słodzik niedostarczający do organizmu kalorii, gdyż nie jest metabolizowany. Na rynku spożywczym dystrybuowana pod nazwą handlową Splenda, przy czym produkt ten zawiera 1,1% sukralozy oraz maltodekstrynę i glukozę jako wypełniacze.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) E955

Wiktionary


sukryjczyk

mieszkaniec Sucre (konstytucyjnej stolicy Boliwii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Sucre; osoba z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sucre n.

:: fż. sukryjka ż.

 przym. sukryjski

Wiktionary


sukryjka

mieszkanka Sucre (konstytucyjnej stolicy Boliwii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Sucre; kobieta z tego miasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sucre ż.

:: fm. sukryjczyk mos.

 przym. sukryjski

Wiktionary


sukryjski

Sucre (konstytucyjna stolica Boliwii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sucre, dotyczący Sucre

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sucre n., sukryjczyk mos., sukryjka ż.

Wiktionary


sukub

zły demon przybierający postać pięknej, uwodzicielskiej kobiety, nawiedzający mężczyzn we śnie; sukkub; sukkubus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. demon, który pod postacią kobiety obcuje z mężczyzną podczas snu

Wiktionary

Sukkub (śrdw.-łac. succubus, od łac. succuba „nałożnica”, od succubare „leżeć pod”) – w demonologii sukkubami nazywa się demony przybierające postać niezwykle pięknych kobiet (często obdarzonych również atrybutami charakterystycznymi dla demonów, np. rogami albo kopytami), nawiedzające mężczyzn we śnie i kuszące ich współżyciem seksualnym (zespół „demona nocy”).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsukup, AS: sukup

Wiktionary


sukulent

roślina o małej powierzchni parowania, występująca głównie na półpustyniach strefy gorącej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina przystosowana do życia na gorących półpustyniach, posiadająca grube mięsiste pędy bądź liście, służące do gromadzenia wody;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wielu przedstawicieli sukulentów hoduje się jako rośliny ozdobne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈkulɛ̃nt, AS: sukulẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sukulentny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) roślina gruboszowata

Wiktionary


sukuri

wąż dusiciel z rodziny boa; gatunek anakondy, żyjący w Ameryce Południowej


SJP.pl


sukurs

dawniej: pomoc, wsparcie; odsiecz, ratunek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. odsiecz, pomoc, posiłki, wsparcie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsukurs, AS: sukurs

Wiktionary


sulamita

imię żeńskie


SJP.pl


sulamitka

zdrobnienie od: Sulamita (imię żeńskie)


SJP.pl


sularz

nazwisko


SJP.pl


sulawesi

wyspa w Indonezji; Celebes


SJP.pl

Celebes, Sulawesi – indonezyjska wyspa na Oceanie Spokojnym wchodząca w skład Archipelagu Malajskiego i Wielkich Wysp Sundajskich. Z powierzchnią równą 174 600 km² znajduje się na 11. miejscu listy największych wysp świata.

Celebes ma nieregularny, rozczłonkowany kształt – stanowiące dużą część wyspy cztery półwyspy oddzielone są głęboko wcinającymi się zatokami. Wyspa ta nie ma nizin przybrzeżnych. Wyspę opływają morza: Flores, Banda, Moluckie, Celebes. Terytorium Celebesu jest górzyste, występują liczne wulkany – zarówno aktywne, jak i wygasłe. Najwyższym z nich jest Soputan (1827 m n.p.m.). W centrum wyspy znajdują się Góry Molengraffa, z najwyższym szczytem jest Rantekombola 3455 m n.p.m. (według innych źródeł jest nim Rantemario 3478 m n.p.m.). W dolinach śródgórskich i rowach tektonicznych oddzielających poszczególne pasma leżą liczne jeziora. Klimat równikowy wybitnie wilgotny, średnia roczna suma opadów: 2000 mm. Cechuje się nierównomiernym rozkładem opadów w ciągu roku. Wyspa pokryta jest wiecznie zielonymi lasami równikowymi. W kotlinach śródgórskich ukształtowała się formacja przypominająca sawannę. Uprawia się głównie palmę kokosową, ryż, kawę oraz kauczukowiec. Na wyspie eksploatuje się rudy niklu i żelaza oraz szlachetne odmiany drewna.

Wikipedia


sulaweski

1. Sulawesi (wyspa w Indonezji); celebeski;
2. wyrak sulaweski - gatunek ssaka z rodziny wyrakowatych;
3. futrzak sulaweski - gatunek gryzonia z rodziny myszowatych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sulawesi, dotyczący Sulawesi (inaczej Celebes)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sulawesi n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) celebeski

Wiktionary


sulborowice

Sulborowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Fałków.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

W 2011 wieś zamieszkiwało 168 osób.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Łukasza w Skórkowicach.

Wikipedia


sulechów

miasto w Polsce


SJP.pl

Sulechów (dawniej oraz tuż po wojnie Cylichów; niem. Züllichau) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sulechów. Wchodzi w skład Lubuskiego Trójmiasta.

Według danych GUS z 31 grudnia 2022 w mieście zamieszkiwało 15 676 osób.

Wikipedia


sulechowianin

mieszkaniec Sulechowa


SJP.pl


sulechowianka

mieszkanka Sulechowa


SJP.pl


sulechówko

Sulechówko (niem. Klein Soltikow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Malechowo.

W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie koszalińskim. Inne miejscowości z prefiksem Sulech: Sulechowo, Sulechów, Sulechówek

Wikipedia


sulechowski

przymiotnik od: Sulechowo, Sulechów


SJP.pl


sulęcin

miasto w Polsce


SJP.pl

Sulęcin (niem. Zielenzig) – miasto powiatowe w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sulęcin.

Według danych GUS z 31 grudnia 2021 r. miasto miało 9864 mieszkańców.

Wikipedia


sulęcinek

Sulęcinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Krzykosy. Wieś zamieszkana przez 1534 mieszkańców (stan na styczeń 2010 r.)

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Na dworcu PKP w Sulęcinku swój koniec ma szlak turystyczny Osowa Góra – Sulęcinek

Wikipedia


sulęcinianin

mieszkaniec Sulęcina


SJP.pl


sulęcinianka

mieszkanka Sulęcina


SJP.pl


sulęciński

przymiotnik od: Sulęcin


SJP.pl


sulecki

nazwisko


SJP.pl


sulęczynianin

mieszkaniec Sulęczyna (wsi w Polsce)


SJP.pl


sulęczynianka

mieszkanka Sulęczyna (wsi w Polsce)


SJP.pl


sulęczyno

wieś w Polsce


SJP.pl

Sulęczyno (kaszub. Sëlëczëno; niem. Sullenschin lub Sullenczin, daw. Suleczyno) – duża kaszubska wieś letniskowa w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sulęczyno na Pojezierzu Kaszubskim, nad rzeką Słupią, przy trasie drogi wojewódzkiej nr 228.

Wikipedia


sulęczyński

Sulęczyno


SJP.pl

Patrz:

Sulęczyno

sulej

nazwisko


SJP.pl

Wikipedia


sulejat

dawny ciepły but pilśniowy lub podbity futrem


SJP.pl


sulejaty

dawny ciepły but pilśniowy lub podbity futrem


SJP.pl


sulejewo

Miejscowości w Polsce
  • Sulejewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. leszczyńskim, w gminie Lipno
  • Sulejewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. śremskim, w gminie Brodnica
  • Sulejewo-Folwark (dawniej Sulejewo) – osada w woj. wielkopolskim, w pow. śremskim, w gminie Brodnica

Wikipedia


sulejman

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|m.

Wiktionary

Salomon – imię męskie pochodzenia semickiego. Pochodzi od hebr. imienia שְׁלֹמֹה (Shelomo) należącego do słynnego z mądrości króla Izraela – Salomona. Istnieje kilku świętych katolickich o tym imieniu.

Salomon imieniny obchodzi: 13 marca, 2 września i 28 września.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Te mury pochodzą z czasów Sulejmana Wspaniałego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Salomon ż./mos.

Wiktionary


sulejów

1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

Sulejów – miasto w powiecie piotrkowskim, województwie łódzkim, siedziba gminy Sulejów, nad rzeką Pilicą i strugą Radońką. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 r. miasto liczyło 6177 mieszkańców. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. piotrkowskiego. Po zbudowaniu w latach 1969–1973 tamy na Pilicy w Smardzewicach (w pobliżu Tomaszowa Mazowieckiego) i spiętrzeniu rzeki, w pobliżu miasta powstał Zalew Sulejowski. Miasto położone jest 15 km od Piotrkowa Trybunalskiego i 64 km od Łodzi.

Wikipedia


sulejówczanin

mieszkaniec Sulejówka (miasta w Polsce)


SJP.pl


sulejówczanka

mieszkanka Sulejówka (miasta w Polsce)


SJP.pl


sulejówecki

przymiotnik od: Sulejówek


SJP.pl


sulejówek

miasto w Polsce


SJP.pl

Sulejówek – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim. Sulejówek należy do aglomeracji warszawskiej.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 21 428 mieszkańców, będąc 25. najludniejszym miastem w województwie.

Wikipedia


sulejowianin

mieszkaniec Sulejowa


SJP.pl


sulejowianka

mieszkanka Sulejowa


SJP.pl


sulejowski

przymiotnik od: Sulejów


SJP.pl


suletyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Soule, dotyczący Soule

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. dialekt języka baskijskiego używany w Soule

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Soule n., Suletyjczyk m., Suletyjka ż.

Wiktionary


sulewski

nazwisko


SJP.pl

  • Andrzej Sulewski - artysta uliczny, "Gdański Pirat"
  • Jan Sulewski - żużlowiec
  • Mikołaj Sulewski - generał brygady Wojska Polskiego

Wikipedia


sulfadiazyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. związek chemiczny stosowany przy leczeniu zapalenia płuc i czerwonki

Wiktionary

Sulfadiazyna (łac. sulfadiazinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, sulfonamid o działaniu bakteriostatycznym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Wietnamie faszerują ryby sulfadiazyną.

Wiktionary


sulfadimetoksyna

chemoterapeutyk o działaniu bakteriostatycznym


SJP.pl

Sulfadimetoksyna (łac. sulfadimetoxinum) – organiczny związek chemiczny, lek z grupy sulfonamidów, amid kwasu sulfanilowego i 2,6-dimetoksypirymidyny. Stosowany u ludzi tylko w Rosji, jako chemioterapeutyk w monoterapii oraz w połączeniu z 6-metylouracylem (2,4-dihydroksy-6-metylopirymidyną), trimekainą i chloramfenikolem (zewnętrznie, w postaci maści). Jest jednym z sulfonamidów długo działających (powyżej 20 h) (inne to sulfabromometazyna i sulfaetoksypirydazyna), dlatego podaje się go raz na dobę.Występuje pod nazwami handlowymi Madroxin, Di-Methox i Albon. W Polsce w roku 2017 dopuszczona była do sprzedaży w postaci preparatu złożonego Polisulfalent (sole sodowe sulfadimetoksyny, sulfadimidyny i sulfatiazolu).

Wikipedia


sulfaguanidyna

Wikipedia


sulfamid

środek leczniczy, działający bakteriostatycznie i bakteriobójczo stosowany w chorobach infekcyjnych doustnie lub zewnętrznie; sulfonamid


SJP.pl


sulfamidy

środek leczniczy, działający bakteriostatycznie i bakteriobójczo stosowany w chorobach infekcyjnych doustnie lub zewnętrznie; sulfonamid


SJP.pl


sulfan

Siarkowodór (sulfan), H2S – nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorków kowalencyjnych, połączenie siarki i wodoru. W warunkach normalnych jest bezbarwnym, palnym gazem, którego silny, charakterystyczny zapach zgniłych jaj jest wyczuwalny w bardzo niewielkich stężeniach. Jest silnie toksyczny, wdychany w stężeniu ok. 750 mg/m3 w ciągu kilku minut prowadzi do zgonu.

Wikipedia


sulfanilamid

organiczny związek chemiczny, najprostszy sulfonamid, używany jako środek bakteriostatyczny


SJP.pl

Sulfanilamid (łac. sulfanilamidum) – organiczny związek chemiczny, amid kwasu p-aminobenzenosulfonowego, najprostszy sulfonamid stosowany jako lek bakteriostatyczny.

Po podaniu doustnym łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego, przenikając do tkanek i płynu mózgowo-rdzeniowego. Dawniej stosowany doustnie; jednak od połowy lat 70. XX w. jego stosowanie wewnętrzne w lecznictwie zostało zarzucone całkowicie. Związek wykazuje działanie bakteriostatyczne w stosunku do różnych bakterii, głównie gronkowców i paciorkowców. Mechanizm działania bakteriostatycznego uwarunkowany jest położeniem grupy aminowej w stosunku do grupy sulfamoilowej w pozycji para. Wynika z tego podobieństwo strukturalne kwasu p-aminobenzoesowego. Dochodzi do wypierania tego kwasu ze związków wewnątrzkomórkowych. Powstają obce dla komórki substancje, uniemożliwiające tworzenie się, niezbędnego do życia komórki bakteryjnej kwasu foliowego.

Wikipedia


sulfat

nawóz siarkowy


SJP.pl


sulfatiazol

lek z grupy sulfonamidów stosowany w stanach zapalnych skóry i na zakażone rany


SJP.pl

Sulfatiazol – organiczny związek chemiczny, lek z grupy sulfonamidów. Jest to krystaliczny, bezzapachowy proszek, trudno rozpuszczalny w wodzie.

Działanie: chemioterapeutyk o silnym działaniu bakteriostatycznym z grupy sulfonamidów.

Rozpuszczalność:

  • dobrze: roztwory wodorotlenków i węglanów sodu i potasu, amoniaku oraz rozcieńczone kwasy nieorganiczne, aceton
  • trudno: etanol 96%
  • bardzo trudno: woda
  • nie rozpuszcza się: chloroform, eter

Wikipedia


sulfid

sulfan, siarczek organiczny, organiczny związek chemiczny będący pochodną kwasu siarkowodorowego, w którym atomy wodoru zostały zastąpione grupami alifatycznymi bądź aromatycznymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. tioeter

Wiktionary

Tioetery (sulfidy) – grupa siarkoorganicznych związków chemicznych, siarkowych analogów eterów o wzorze ogólnym R−S−R (R ≠ H).

Mają ostry i nieprzyjemny zapach. Są reaktywniejsze niż odpowiadające im etery.

Otrzymywanie sulfidów:

2RBr + Na2S → R−S−R + 2NaBr
R1Br + R2SNa → R1−S−R2 + NaBr

Są podatne na utlenianie do sulfotlenków i sulfonów.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sulfidy są siarkowymi analogami eterów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsulfʲit, AS: sulfʹit

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tioeter, przest. siarczek

Wiktionary


sulfitacja

Sulfitacja, siarkowanie – sposób utrwalania pulpy, przecierów owocowych przez użycia gazowego dwutlenku siarki lub roztworem kwasu siarkawego lub soli tego kwasu w stężeniu nie wyższym niż 0,125%.

Sulfitację stosuje się podczas fermentacji alkoholowej dla zahamowania rozwoju drożdży i zapobiegania procesom utleniania i ciemnienia.

Wikipedia


sulfochlorek

chlorek kwasu sulfonowego stosowany w syntezie organicznej


SJP.pl


sulfon

związek chemiczny z grupy sulfonów (związków siarko-organicznych, zawierających grupę -SO2-)


SJP.pl

Sulfony – grupa związków siarkoorganicznych o ogólnym wzorze R–SO2–R', gdzie R, R' to grupy alkilowe lub arylowe. Substancje chemicznie obojętne, bez zapachu, dobrze krystalizujące i odporne na środki redukujące.

Otrzymywane są zazwyczaj poprzez utlenianie odpowiednich tioeterów lub sulfotlenków, np.:

\mathrm {Ar-S-R{\xrightarrow {[O]}}Ar-SO_{2}-R}

Wikipedia


sulfonamid

syntetyczny środek leczniczy, działający bakteriostatycznie i bakteriobójczo stosowany w chorobach infekcyjnych doustnie lub zewnętrznie; sulfamid


SJP.pl

Sulfonamidy (sulfamidy) – grupa organicznych związków chemicznych będących amidami kwasów organosulfonowych. Wzór ogólny: R1SO2NR2R3 (gdzie R1 – dowolna grupa organiczna; R2, R3 – H lub grupa organiczna).

Wikipedia


sulfonamidy

syntetyczny środek leczniczy, działający bakteriostatycznie i bakteriobójczo stosowany w chorobach infekcyjnych doustnie lub zewnętrznie; sulfamid


SJP.pl

Sulfonamidy (sulfamidy) – grupa organicznych związków chemicznych będących amidami kwasów organosulfonowych. Wzór ogólny: R1SO2NR2R3 (gdzie R1 – dowolna grupa organiczna; R2, R3 – H lub grupa organiczna).

Wikipedia


sulfonian

Grupa sulfonowa (SO
2
OH
) – jednowartościowa grupa funkcyjna występująca w kwasach sulfonowych (zarówno aromatycznych, jak i alifatycznych).

Wikipedia


sulfony

związek chemiczny z grupy sulfonów (związków siarko-organicznych, zawierających grupę -SO2-)


SJP.pl

Sulfony – grupa związków siarkoorganicznych o ogólnym wzorze R–SO2–R', gdzie R, R' to grupy alkilowe lub arylowe. Substancje chemicznie obojętne, bez zapachu, dobrze krystalizujące i odporne na środki redukujące.

Otrzymywane są zazwyczaj poprzez utlenianie odpowiednich tioeterów lub sulfotlenków, np.:

\mathrm {Ar-S-R{\xrightarrow {[O]}}Ar-SO_{2}-R}

Wikipedia


sulfotlenek

związek organiczny występujący m.in. w czosnku, rzodkiewce i roślinach z rodziny kapustowatych


SJP.pl

Sulfotlenki – grupa organicznych związków chemicznych o wzorze ogólnym R'R"S=O (R', R" = grupa alkilowa lub arylowa).

Wikipedia


sulfuracja

1. w chemii: dodanie siarki lub łączenie z siarką;
2. pokrywanie roślin cienkim nalotem siarki w celu ochrony przed chorobami grzybowymi


SJP.pl


sulgostów

Sulgostów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Klwów. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka Suligostów, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego.

Do 1870 istniała gmina Sulgostów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Macieja Apostoła w Klwowie.

Wikipedia


sulibor

imię męskie


SJP.pl

Sulibor – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Suli- ("obiecywać" albo "lepszy, możniejszy") i -bor ("walczyć, zmagać się"). Może oznaczać "obiecujący walkę" albo "ten, który lepiej walczy".

Sulibor imieniny obchodzi 3 października i 17 listopada.

Wikipedia


suliborostwo

Sulibor z żoną; Suliborowie


SJP.pl


suliborowie

imię męskie


SJP.pl


suliborowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulibora lub z nim związany


SJP.pl


sulica

1. lekka włócznia będąca wyposażeniem lekkiej jazdy polskiej, używana do XVI wieku;
2. broń myśliwska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. kopia (broń)

Wiktionary

  • Sulica – odmiana lekkiej włóczni
  • Sulica – szczyt w Karkonoszach

Wikipedia


sulice

1. lekka włócznia będąca wyposażeniem lekkiej jazdy polskiej, używana do XVI wieku;
2. broń myśliwska


SJP.pl

Sulice – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Węgorzyno, 0,7 km na północ od drogi krajowej nr 20 ze Stargardu do Gdyni. Na zachód od jeziora znajdują się Jezioro Storkowskie Górne oraz Jezioro Storkowskie Dolne.

W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


sulichna

imię żeńskie


SJP.pl

Sulisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Suli- („obiecywać” albo „lepszy, możniejszy”) i -sława. Może oznaczać „ta, która cieszy się lepszą sławą od innych”. W źródłach polskich poświadczone jako Sulisława (1228) i zdrobnienie Sulichna (1136).

Wikipedia


sulichniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulichny lub z nią związany


SJP.pl


sulicice

Sulicice (kaszb. Sëlëcëce, niem. Sulitz, dawniej Sulicice, Sulice) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa przy drodze wojewódzkiej nr 213 i w pobliżu skrzyżowania ww. drogi z drogą wojewódzką nr 215.

Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


suliga

nazwisko


SJP.pl


sulik

nazwisko


SJP.pl

  • Alfred Sulik
  • Bolesław Sulik
  • Franciszek Sulik
  • Iwona Sulik
  • Nikodem Sulik
  • Paweł Sulik

Wikipedia


sulików

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe
  • Sulików – część miasta Siewierz
  • Sulików – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. zgorzeleckim, w gminie Sulików
  • Sulików – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Radków

Wikipedia


sulikowianin

mieszkaniec Sulikowa (wsi w Polsce)


SJP.pl


sulikowianka

mieszkanka Sulikowa (wsi w Polsce)


SJP.pl


sulikowo

Miejscowości w Polsce
  • Sulikowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Świerzno
  • Sulikowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. szczecineckim, w gminie Barwice
Zobacz też
  • Sulików

Wikipedia


sulikowski

Sulikowo, Sulików


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Sulikowski – polski prawnik
  • Konstanty Sulikowski – polski aktor
  • Marian Sulikowski – polski architekt i wykładowca akademicki
  • Mieczysław Sulikowski – polski otolaryngolog
  • Stanisław Sulikowski – polski biegacz

Wikipedia

Patrz:

Sulikowo, Sulików

sulima

nazwisko


SJP.pl

Herby szlacheckie

  • Sulima – polski herb szlachecki

Rody szlacheckie

  • Popielowie herbu Sulima
  • Sułkowscy herbu Sulima
  • Przyłuscy herbu Sulima
  • Krasińscy herbu Sulima

Wikipedia


sulimierzyce

miasto w Polsce


SJP.pl


sulimierzycki

przymiotnik od: Sulimierzyce


SJP.pl


sulimir

imię męskie


SJP.pl

Sulimir, Sulimiar, Sulmir – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Suli- ("obiecywać" albo "lepszy, możniejszy") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Znaczenie imienia: "przynoszący/obiecujący/lepszy pokój".

Sulimir imieniny obchodzi 7 lutego, 30 maja i 30 października.

Zob. też:

  • Sulmierzyce
  • Sulimice
  • Sulimierz — 2 miejscowości w Polsce

Wikipedia


sulimirostwo

Sulimir z żoną; Sulimirowie


SJP.pl


sulimirowie

imię męskie


SJP.pl


sulimirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulimira lub z nim związany


SJP.pl


sulina

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. środkowe ramię ujściowe Dunaju

Wiktionary

Sulina – miasto w Rumunii, w okręgu Tulcza, w regionie Dobrudży. Miasto leży u ujścia jednej z odnóg Dunaju o tej samej nazwie. Według danych szacunkowych na rok 2011 liczy 3663 mieszkańców.

W mieście znajduje się latarnia morska, cerkiew i cmentarz osób związanych z morzem. Sulina jest najbardziej wysuniętym na wschód miastem Rumunii i największą po Tulczy miejscowości w delcie Dunaju. Sulina nie jest bezpośrednio połączona z rumuńską siecią drogową i można do niej dotrzeć tylko drogą wodną, zarówno po Dunaju, jak i po Morzu Czarnym.

Wikipedia


sulinowo

Sulinowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.

Wieś klucza żnińskiego arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, położona była w XVII wieku w powiecie kcyńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 244 mieszkańców. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Żnin.

Wikipedia


suliński

nazwisko


SJP.pl


sulirad

imię męskie


SJP.pl

Sulirad – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Suli- ("obiecywać" albo "lepszy, możniejszy") i -rad ("radosny, zadowolony"). Znaczenie imienia: "obiecujący radość".

Sulirad imieniny obchodzi 30 maja i 23 sierpnia.

Wikipedia


suliradostwo

Sulirad z żoną; Suliradowie


SJP.pl


suliradowie

imię męskie


SJP.pl


suliradowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulirada lub z nim związany


SJP.pl


suliradzice

Suliradzice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Krośnice.

Wikipedia


sulistrowice

2 miejscowości w Polsce:

  • Sulistrowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Sobótka
  • Sulistrowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. szydłowieckim, w gminie Chlewiska

Wikipedia


sulisz

nazwisko


SJP.pl


suliszewice

2 miejscowości w Polsce:

  • Suliszewice – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Błaszki
  • Suliszewice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Łobez

Wikipedia


suliszewo

3 miejscowości w Polsce
  • Suliszewo – osada w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Kępice
  • Suliszewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Choszczno
  • Suliszewo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. drawskim, w gminie Drawsko Pomorskie
1 historyczna miejscowość w Polsce
  • Suliszewo – opuszczona osada w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska

Wikipedia


suliszka

wieś w Polsce


SJP.pl

Suliszka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Wierzbica. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego. 1 stycznia 2003 roku częścią wsi Suliszka stała się ówczesna wieś Pod Lasem.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Boskiej Królowej Polski w Łączanach.

Wikipedia


suliszów

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 4, w tym 2 podstawowe
  • Suliszów – część miasta Jedlina-Zdrój
  • Suliszów – przysiółek wsi Białowieża w woj. opolskim, w pow. nyskim, w gminie Kamiennik
  • Suliszów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Chmielnik
  • Suliszów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Łoniów

Wikipedia


suliszowice

Suliszowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Żarki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Na wzgórzu koło wsi są pozostałości Strażnicy Suliszowice wchodzącej w skład średniowiecznego systemu obronnego Orlich Gniazd. Jest wiele skał wapiennych, w których znajdują się jaskinie, m.in. Jaskinia Suliszowicka. Na niektórych skałach uprawiana jest wspinaczka skalna. Są to skały: Biedruniowa, Dębia Skała, Brama Suliszowicka, Hajduczek, Jagodowa, Kazalnica Suliszowicka, Kapuśniak, Markowa Skała, Masztowa, Molenda, Muminek, Okap Suliszowicki, Panda, Skała pod Prądem, Samcowizna, Skała we Wsi (U Chłopa), Studnia, Torkowa Skała.

Wikipedia


sulisław

imię męskie


SJP.pl

  • Sulisław – staropolskie imię męskie

Wikipedia


sulisława

imię żeńskie


SJP.pl

Sulisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Suli- („obiecywać” albo „lepszy, możniejszy”) i -sława. Może oznaczać „ta, która cieszy się lepszą sławą od innych”. W źródłach polskich poświadczone jako Sulisława (1228) i zdrobnienie Sulichna (1136).

Wikipedia


sulisławice

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 6, w tym 5 podstawowe
  • Sulisławice – część miasta Kalisz
  • Sulisławice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. świdnickim, w gminie Świdnica
  • Sulisławice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Trzebnica
  • Sulisławice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie
  • Sulisławice – wieś w woj. małopolskim, w pow. olkuskim, w gminie Wolbrom
  • Sulisławice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. sandomierskim, w gminie Łoniów

Wikipedia


sulisławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulisławy lub z nią związany


SJP.pl


sulisławostwo

Sulisław z żoną; Sulisławowie


SJP.pl


sulisławowie

imię męskie


SJP.pl


sulisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sulisława lub z nim związany


SJP.pl


suliwoj

imię męskie


SJP.pl


sulka

nazwisko


SJP.pl


sulki

dwukołowy, jednokonny wózek wyścigowy; sulky


SJP.pl

  • Sulki – pojazd konny

2 miejscowości w Polsce:

  • Sulki – wieś w woj. mazowieckim, w pow. węgrowskim, w gminie Wierzbno
  • Sulki – wieś w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Miastkowo

Wikipedia


sulkiewicz

nazwisko


SJP.pl

  • Aleksander Sulkiewicz (1867–1916), działacz socjalistyczny, żołnierz Legionów Polskich
  • Konstanty Sulkiewicz (ok. 1888–1940), prawnik, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
  • Leon Sulkiewicz (1897–1960), pułkownik artylerii Wojska Polskiego
  • Matwiej Sulejman Sulkiewicz (1865–1920), premier rządu Republiki Krymskiej

Wikipedia


sulkowo

Sulkowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Świercze. Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


sulkowski

nazwisko


SJP.pl


sulky

[czytaj: salki] dwukołowy, jednokonny wózek wyścigowy; sulki


SJP.pl

Sulki lub Sulky – odkryty dwukołowy, lekki pojazd zaprzęgowy, ciągnięty przez kłusaka. Pierwsze sulki skonstruowano w 1893 w USA. Początkowo używali ich farmerzy jako środka transportu. W Anglii od XIX wieku stosowany do wyścigów kłusaków w zaprzęgu.

Wikipedia


sulla

Sulla, właśc. Lucjusz Korneliusz Sulla Felix (łac. Lucius Cornelius Sulla Felix; ur. 138 p.n.e., zm. 78 p.n.e. w Puteoli) – rzymski polityk i wojskowy. Dwukrotny konsul (88 oraz 80 p.n.e.). W latach 82–79 p.n.e. dyktator Republiki Rzymskiej.

Wikipedia


sulmice

Sulmice – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Skierbieszów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Skierbieszów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 283 mieszkańców.

Wikipedia


sulmicki

nazwisko


SJP.pl


sulmierzyce

1. miasto w województwie wielkopolskim;
2. wieś w województwie łódzkim


SJP.pl

Sulmierzyce (niem. Sulmirschütz) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim. Miasto stanowi gminę miejską.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kaliskiego.

Były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego, należały do starostwa odolanowskiego, pod koniec XVI wieku leżały w powiecie kaliskim województwa kaliskiego.

Wikipedia


sulmierzycki

przymiotnik od: Sulmierzyce


SJP.pl


sulmierzyczanin

mieszkaniec Sulmierzyc (miasta w Polsce)


SJP.pl


sulmierzyczanka

mieszkanka Sulmierzyc (miasta w Polsce)


SJP.pl


sulmin

Sulmin (niem. Richthof, kaszub. Sulmino) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Żukowo na turystycznym Szlaku Kartuskim. Wieś posiada połączenie autobusowe z Kartuzami przez Żukowo. W miejscowości znajduje się Klub Sportowy Sulmin oraz jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej. Na 2016 planowano rewaloryzację zabytkowego parku podworskiego.

Wikipedia


sulmów

Sulmów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Goszczanów. Dawniej Schulymowo, Sulimów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Miejscowość istnieje przynajmniej od XIII w. W XVIII w. była w posiadaniu rodziny Jabłkowskich herbu Wczele. Znajduje się tam park dworski, ślad kultury szlacheckiej na tym terenie. Ruiny pałacu (w stylu neoklasycznym) zostały wysadzone w 1973 r. Na początku XX wieku Sulmów przeszedł w ręce Henryka Glotza a następnie jego wnuka Jana Unruga, który ok. 1935 r. majątek zapisał Towarzystwu "Opieka" (lub jego oddziałowi łódzkiemu ?), które organizowało tu kolonie letnie dla swoich podopiecznych, dzieci bezrobotnych rodziców z Łodzi.

Wikipedia


sulmówek

Sulmówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Goszczanów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Wikipedia


sulnikowo

Sulnikowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Gzy. Ma status sołectwa.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie nowomiejskim ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego. W 1785 roku jako wieś duchowna wchodziło w skład klucza czarnostowskiego biskupstwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


sulnowo

Sulnowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Świecie. Usytuowana jest w północnej części gminy Świecie. Utworzona została uchwałą nr 94/91 Rady Miejskiej w Świeciu z 14 stycznia 1991 r. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 702 mieszkańców. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Świecie.

W latach 1991–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Wikipedia


sulówka

dawna strzelba myśliwska


SJP.pl


sulowski

nazwisko


SJP.pl


sulphur

[czytaj: sulfur] z łaciny: siarka (pierwiastek chemiczny)


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Sulphur – miasto w stanie Luizjana, w parafii Calcasieu
  • Sulphur – miasto w stanie Oklahoma, w hrabstwie Murray

Gminy w USA:

  • Sulphur (ang. Sulphur Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Miller
  • Sulphur (ang. Sulphur Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Montgomery

Inne:

  • Sulphur – brytyjski film w reżyserii Dereka Jarmana z 1973 r.

Wikipedia


sulpicjusz

imię męskie


SJP.pl

Sulpicjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie nazwisko. Jego etymologia jest niejasna, można przypuszczać, że etruska.

Żeński odpowiednik: Sulpicja.

Wikipedia


sulu

1. filipiński archipelag;
2. morze w południowo-zachodnich Filipinach;
3. filipińska prowincja;
4. lud austronezyjski


SJP.pl

  • sulu – rodzaj spódnicy noszonej na Fidżi
  • Archipelag Sulu, Filipiny
  • Morze Sulu, w południowo-zachodnich Filipinach
  • Sulu, filipińska prowincja
  • Sułtanat Sulu, Filipiny
  • Sulu (Suluk, Tausug) – lud austronezyjski
  • Hikaru Sulu, postać w serialu Star Trek
  • Sulu – wieś w prowincji Tartu, w gminie Kambja
  • Sulu – wieś w prowincji Rapla, w gminie Märjamaa

Wikipedia


sum

1. drapieżna ryba o nagim ciele, płaskiej głowie z dużym otworem gębowym i charakterystycznymi wąsami;
2. waluta Uzbekistanu


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = eduk. Śląski Uniwersytet Medyczny;

Wiktionary

  • sum – ryba z rodziny sumowatych (Siluridae), najczęściej: sum europejski (= sum pospolity)
  • sum – jednostka monetarna Uzbekistanu
  • Sum – uniksowy program do obliczania sum kontrolnych plików
  • Sum – wiersz Jana Brzechwy
  • SUM – sowieckie działo samobieżne
  • SUM – Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
  • PZL.46 Sum – prototyp polskiego lekkiego bombowca i samolotu rozpoznawczego

Wikipedia


suma

1. wynik dodawania;
2. zbiór pewnej liczby rzeczy, zjawisk; ogół;
3. jakaś ilość pieniędzy; kwota;
4. w Kościele katolickim: główna, uroczysta msza, odbywająca się w niedziele i święta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. wynik dodawania

 (1.2) pewna ilość pieniędzy

 (1.3) zbiór pewnej liczby rzeczy, zjawisk, wrażeń

 (1.4) kośc. w liturgii katolickiej: główna uroczysta msza odprawiana w dni świąteczne

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: sum

Wiktionary

  • wynik dodawania
  • suma szeregu
  • znak sumy (Σ)
  • całka oznaczona – uogólnienie sumy
  • suma zbiorów
  • suma wektorów
  • suma (algebra liniowa)
  • summa – dzieło obejmujące całokształt pewnej dziedziny wiedzy
  • w katolicyzmie: uroczysta msza odprawiana w niedziele i święta
  • suma – sztuczny język stworzony przez Barnetta Russella
  • suma kontrolna
  • suma prosta
  • Suma – miasto w Meksyku na półwyspie Jukatan

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Suma 2 i 3 to 5.

 (1.2) W efekcie zbiórki zgromadzono sumę stu tysięcy złotych.

 (1.4) Po sumie organista zaintonował „Boże, coś Polskę”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsũma, AS: sũma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podsumowanie n., podsumowywanie n., posumowanie n., resumowanie n., subsumowanie n., sumariusz mrz., sumator mrz., sumowalność ż., sumowanie n., zasumowanie n., zesumowanie n., zesumowywanie n., zsumowanie n., zsumowywanie n.

:: zdrobn. sumka ż.

 czas. podsumować dk., podsumowywać ndk., posumować dk., resumować ndk., subsumować ndk., sumować ndk., zasumować dk., zesumować dk., zesumowywać ndk., zsumować dk., zsumowywać ndk.

 przym. sumacyjny, sumaryczny, sumowalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kwota

 (1.4) gw-pl|Poznań|wielka msza.

Wiktionary


sumacja

rodzaj puenty, charakterystyczny dla literatury barokowej


SJP.pl

Sumacja – rodzaj puenty, charakterystyczny dla literatury barokowej. Polega na zebraniu wszystkich najważniejszych elementów wiersza, by poprzez pomysłowe ich połączenie wywołać nowy, zaskakujący efekt. Występuje jako nagromadzenie na końcu utworu wyrazów, które pojawiły się wcześniej w wierszu. Przykładem sumacji jest wiersz Daniela Naborowskiego Na oczy królewny angielskiej, która była za Fryderykiem, falcgrafem reńskim, obranym królem czeskim.

Twe oczy, skąd Kupido na wsze ziemskie kraje,
[...]
Nie oczy, lecz pochodnie dwie nielitościwe,
[...]
Nie pochodnie, lecz gwiazdy, których jasne zorze
[...]
Nie gwiazdy, ale słońca pałające różno,
[...]
Nie słońca, ale nieba, bo swój obrót mają
[...]
Nie nieba, ale dziwnej mocy są bogowie,
[...]
Nie bogowie też zgoła, bo azaż bogowie
[...]
Nie nieba: niebo torem jednostajnym chodzi;
Nie słońca: słońce jedno wschodzi i zachodzi;
Nie gwiazdy, bo te tylko w ciemności panują;
Nie pochodnie, bo lada wiatrom te hołdują.
Lecz się wszytko zamyka w jednym oka słowie:
Pochodnie, gwiazdy, słońca, nieba i bogowie.

Wikipedia


sumacyjny

sumacja


SJP.pl

Patrz:

sumacja

sumak

1. gatunek antylopy z azjatyckich stepów; suhak;
2. drzewo lub krzew z rodziny nanerczowatych rosnące w strefie podzwrotnikowej i umiarkowanej;
3. garbnik z liści sumaka garbarskiego;
4. rodzaj dywanu bez puszystej okrywy, wyrabiany przede wszystkim na Kaukazie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Rhus|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny nanerczowatych i obejmujący ok. 250 gatunków;

 (1.2) kulin. przyprawa z sumaka (1.1) o kwaśnym smaku

Wiktionary

Sumak (Rhus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny nanerczowatych. Obejmuje 54 gatunki roślin, przy czym w dawniejszym szerokim ujęciu włączano tu ok. 250 gatunków. Większość gatunków z rodzaju występuje w Ameryce Północnej (od Kostaryki po Kanadę), jeden rośnie na Hawajach, 6 w Azji wschodniej, jeden (sumak garbarski R. coriaria) w Azji południowo-zachodniej i basenie Morza Śródziemnego, w tym w południowej Europie. W Polsce występuje często uprawiany i zadomowiony już antropofit – sumak octowiec R. typhina.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Krzewy sumaka syryjskiego dorastają do 3 m i nie mają specjalnych wymagań glebowych, jednak bardzo źle znoszą niskie temperatury i najlepiej czują się w klimacie śródziemnomorskim…

 (1.2) Sumak to kwaskowata przyprawa o pięknym kolorze, popularna w kuchni arabskiej (zwłaszcza libańskiej) i tureckiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsũmak, AS: sũmak

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|arab|سماق. (summāq) z syriackiego

uwagi.

 (1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sumac, sumach; (1.2) sumac, sumach

* arabski: (1.1-2) سماق

* baskijski: (1.1) zumake

* francuski: (1.1) sumac; (1.2) sumac

* hiszpański: (1.1) zumaque; (1.2) zumaque

* kataloński: (1.1) sumac m.

* łaciński: (1.1) Rhus ż.

* perski: (1.1-2) سماق

źródła.

== sumak (język serbsko-chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) bot. sumak

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sumara

nazwisko


SJP.pl

Sumara (także: Simala, Soemara) – broń biała pochodząca z Celebesu w Indonezji.

Wikipedia


sumariusz

Sumariusz – spis, rejestr, wyciąg z aktów, dokumentów, ze zbiorów archiwalnych, z różnych dzieł. W sumariuszu kościelnym znajduje się m.in. alfabetyczny spis osób ochrzczonych lub tych, które zawarły małżeństwo.

Wikipedia


sumaryczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest sumaryczne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sumaryczny

 przysł. sumarycznie

Wiktionary


sumaryczny

podsumowujący wiadomości z danego zagadnienia; zawierający wszystkie elementy czegoś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest wynikiem sumowania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suma ż., sumka ż., sumator m., sumowanie n., zsumowanie n., sumaryczność ż.

 czas. sumować ndk., zsumować dk.

 przysł. sumarycznie

Wiktionary


sumator

układ liczący w maszynie cyfrowej


SJP.pl

  • sumator – maszyna biurowa
  • sumator – układ logiczny

Wikipedia


sumatra

wyspa w Azji Południowo-Wschodniej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. indonezyjska wyspa w archipelagu Wielkich Wysp Sundajskich;

Wiktionary

Sumatra (indonez. Sumatera) – wyspa w Azji Południowo-Wschodniej, w Archipelagu Malajskim, w grupie Wielkich Wysp Sundajskich; w całości należy do Indonezji. Na północnym wschodzie Cieśnina Malakka oddziela Sumatrę od Półwyspu Malajskiego; na południowym wschodzieCieśnina Sundajska oddziela ją od Jawy.

Szósta pod względem powierzchni wyspa świata.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Najgęściej zaludniona jest północ Sumatry oraz pogórze zachodniej części wyspy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sũˈmatra, AS: sũmatra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumatryjczyk mos., Sumatryjka ż., Sumatrzanin mos., Sumatrzanka ż.

 przym. sumatryjski, sumatrzański

Wiktionary


sumatryjski

Sumatra (wyspa w Indonezji); sumatrzański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sumatrą, dotyczący Sumatry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumatra ż., Sumatryjczyk mos., Sumatrzanin mos., Sumatrzanka ż., Sumatryjka ż.

 przym. sumatrzański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sumatrzański

Wiktionary


sumatrzak

rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny guramiowatych


SJP.pl

Parosphromenus – rodzaj słodkowodnych ryb okoniokształtnych z rodziny guramiowatych (Osphronemidae). Niektóre gatunki są hodowane w akwariach.

Wikipedia


sumatrzański

Sumatra (wyspa w Indonezji); sumatryjski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Sumatry, związany z Sumatrą, pochodzący z Sumatry

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsũmaˈṭʃãj̃sʲci, AS: sũmaṭšãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumatra ż.

 przym. sumatryjski

Wiktionary


sumer

część Mezopotamii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. hist. starożytna kraina leżąca w południowej Mezopotamii;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) hist. etn. mieszkaniec Sumeru (1.1)

Wiktionary

Sumer (Szumer, Sumeria; sum. 𒌦 𒊕 𒈪 𒂵 Ki-en-gir, hebr. שִׁנְעָר Szinear – por. Rdz 10:10) – starożytna kraina leżąca w południowej części Mezopotamii (dzisiaj południowy Irak). Zamieszkiwali ją Sumerowie, którzy stworzyli wysoko rozwiniętą cywilizację uznawaną za kolebkę kultur Bliskiego Wschodu i Europy. Wybudowali na terenie Mezopotamii szereg miast, z których największe to: Eridu, Ur, Lagasz, Umma, Uruk, Kisz, Sippar.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Elam sąsiadował z Sumerem.

 (2.1) Przy próbach ustalenia czasu pojawienia się Sumerów nad Tygrysem i Eufratem dochodzi do rozbieżności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsũmɛr, AS: sũmer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumeryjczyk mos., Sumeryjka ż., sumeryjski mrz.

 przym. sumeryjski, sumerski

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) Sumeryjczyk

Wiktionary


sumera

nazwisko


SJP.pl


sumerogram

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyraz sumeryjski użyty jako ideogram w innym języku zapisywanym pismem klinowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W przepisie tym spotykamy dwa terminy, z których jeden jest niewłaściwie oddany w postaci sumerogramu na wyraz akadyjski, a drugi błędnie przetłumaczony z języka akadyjskiego na polski.

Wiktionary


sumerolog

specjalista w zakresie sumerologii


SJP.pl


sumerologia

Sumerologia – dział asyrologii zajmujący się odczytywaniem pisma klinowego zapisanego w języku sumeryjskim.

Do najstarszych na świecie obok staroegipskiego należy właśnie piśmiennictwo sumeryjskie. Literatura w tym języku pojawiła się już na przełomie trzeciego i drugiego tysiąclecia p.n.e. Nauka ta powstała w XX wieku za sprawą badań archeologicznych.

Wikipedia


sumerowie

nazwisko


SJP.pl

Sumerowie (sum. 𒊕𒈪, saĝ-ĝi6-ga, tłum. „czarnogłowi”) – starożytny lud nieznanego pochodzenia, który pod koniec IV tysiąclecia p.n.e. stworzył cywilizację w południowej Mezopotamii – Sumer. Posługiwali się językiem sumeryjskim i pismem klinowym. Na początku II tysiąclecia p.n.e. Sumerowie zostali podbici przez napływających Amorytów i wchłonięci przez nowo powstałe państwo – Babilonię. Z czasem ulegli semityzacji.

Wikipedia


sumerski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Sumerem albo Sumeryjczykami, dotyczący Sumeru albo Sumeryjczyków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumeryjczyk mos., Sumeryjka ż., Sumer mrz., sumeryjski mrz.

 przym. sumeryjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sumeryjski

Wiktionary


sumeru

część Mezopotamii


SJP.pl


sumerycki

dotyczący Sumeru


SJP.pl


sumeryja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziw

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zamieszanie

Wiktionary


sumeryjczyk

mieszkaniec Sumeru (części Mezopotamii); Sumer


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. etn. mieszkaniec Sumeru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sumeryjczykom przypisuje się wynalezienie brązu i koła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumer mos./mrz., sumeryjski mrz.

:: fż. Sumeryjka ż.

 przym. sumeryjski, sumerski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Sumer

Wiktionary


sumeryjka

mieszkanka Sumeru (części Mezopotamii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. etn. mieszkanka Sumeru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilka Sumeryjek schodziło ku rzece.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumer mos./mrz., sumeryjski mrz.

:: fm. Sumeryjczyk mos.

 przym. sumeryjski, sumerski

Wiktionary


sumeryjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) hist. związany z Sumerem albo Sumeryjczykami, dotyczący Sumeru albo Sumeryjczyków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język sumeryjski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumeryjczyk mos., Sumeryjka ż., Sumer mrz.

 przym. sumerski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sumerski

Wiktionary


sumeryjskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługiwał się językiem sumeryjskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługiwali się językiem sumeryjskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku sumeryjskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsũmɛˈrɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: sũmeryi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


sumgait

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto we wschodnim Azerbejdżanie, położone nad Morzem Kaspijskim;

Wiktionary

Sumgait (azer. Sumqayıt; ros. Сумгаит, Sumgait; Сумгайыт, Sumgajyt) – miasto we wschodnim Azerbejdżanie, położone nad Morzem Kaspijskim, u nasady Półwyspu Apszerońskiego, na jego północnym brzegu. Leży w odległości 35 km na północ od stolicy kraju Baku. Współrzędne geograficzne: 40°35′N 49°38′E. Ludność: 262,4 tys. (2003). Sumgait to trzecie pod względem liczby ludności miasto kraju. Pod względem administracyjnym Sumgait jest jednym z jedenastu miast wydzielonych (şəhər).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. sumgaicki

Wiktionary


sumiasty

o wąsach: duży i długi


SJP.pl


sumiątko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. młody, niedorosły sum

 (1.2) pot. iron. zdrobn. od sumienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Według moich obserwacji na rzece Siti, jednym z dopływów rzeki Mołogi sumiątka trzymają się tutaj przez pierwszy okres na bystrzynach, za kamieniami, w towarzystwie ślizów, piskorzy i głowaczy, którymi po miesiącu lub dwóch zaczynają się żywić.

 (1.2) Zastanawiam się, gdzie podziewa się tak wrażliwe sumiątko farmaceutów, kiedy bez oporów polecają biednym na oko emerytom cudowne preparaty na serce.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

 rzecz. sum m., sumik m.

 przym. sumiasty

 (1.2)

 rzecz. sumienie n., sumienność ż.

 przym. sumienny

 przysł. sumiennie

Wiktionary


sumienie

świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny; zdolność oceny własnego postępowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. wewnętrzne odczucie pozwalające rozróżniać dobro i zło;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ci, których dręczy głód, mogą liczyć tylko na tych, których z tego powodu dręczy sumienie.

 (1.1) Pod hasłem „precz z absolutyzmem” domagano się wolności zgromadzeń, sumienia i wyznania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sũˈmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: sũmʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sumienność ż.

 przym. sumienny

 przysł. sumiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. sumnienie; stpol. sąmnienie

Wiktionary


sumiennie

przysłówek

 (1.1) z wielką starannością w działaniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój szef uważa, że sumiennie wypełniam swoje obowiązki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sumienność n., sumienie n.

 przym. sumienny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) starannie, skrzętnie

Wiktionary


sumienniej

stopień wyższy od przysłówka: sumiennie


SJP.pl


sumienniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: sumienny


SJP.pl


sumienność

sumienny; skrupulatność, rzetelność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha osoby, która rzetelnie wypełnia swoje obowiązki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sumienie n.

 przym. sumienny

 przysł. sumiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obowiązkowość, pieczołowitość, pilność, rzetelność, skrupulatność, staranność; książk. akrybia; przest. reg. akuratność

Wiktionary


sumienny

postępujący zgodnie z sumieniem; uczciwy; rzetelny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) skrupulatnie wywiązujący się z podjętych obowiązków

 (1.2) wykonywany dokładnie, rzetelnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sumienie n., sumienność ż.

 przysł. sumiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) obowiązkowy, pieczołowity, pilny, rzetelny, skrupulatny, solidny, staranny; przest. reg. akuratny

Wiktionary


sumik

nazwa kilku gatunków ryb


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od sum

 (1.2) icht. sum z gatunku o niewielkich rozmiarach

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) bud. poziomy element konstrukcyjny ściany sumikowo-łątkowej

Wiktionary

  • sumik – ryba z rodziny sumikowatych
  • sumik szklisty (Kryptopterus bicirrhis) – ryba z rodziny sumowatych
  • sumik – element szkieletu ściany w konstrukcji sumikowo-łątkowej

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sum m., sumiątko n.

 przym. sumiasty

Wiktionary


sumikowate

o cechach sumikowatych (rodzina ryb)


SJP.pl

Sumikowate (Ictaluridae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych (Siluriformes). Większe gatunki są poławiane gospodarczo jako ryby konsumpcyjne, a mniejsze hodowane w akwariach.

Wikipedia


sumikowaty

o cechach sumikowatych (rodzina ryb)


SJP.pl


sumin

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 8
  • Sumin – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Osiek
  • Sumin – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Kikół
  • Sumin – wieś w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Tarnawatka
  • Sumin – wieś w woj. lubelskim, w pow. włodawskim, w gminie Urszulin
  • Sumin – osada w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Parchowo
  • Sumin – wieś w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Starogard Gdański
  • Sumin – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Biskupiec
  • Sumin – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Wierzbinek

Wikipedia


sumiński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Edmund Leszczyc-Sumiński (1922-1999) – polski oszczepnik
  • Michał Sumiński (1915-2011) – polski leśnik, zoolog, dziennikarz
  • Michał Hieronim Leszczyc-Sumiński (1820-1898) – polski botanik
  • Tadeusz Sumiński (1924-2009) – polski fotografik
  • Zygmunt Wincenty Sumiński (1845-1885) – sekretarz wydziału skarbu Rządu Narodowego

Wikipedia


sumita

zawodnik sumo; sumoka, sumotori


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. sportowiec uprawiający sumo

Wiktionary

Sumita (jap. 住田町 Sumita-chō) – miasto w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Iwate. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 5 045 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 15,1 os./km².

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sumo n., sumotori m.

Wiktionary


sumitka

zawodniczka sumo; sumoczka


SJP.pl


sumitować

dawniej: sumitować się - tłumaczyć się, usprawiedliwiać się


SJP.pl


sumka

zdrobniale: suma (pewna ilość)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. pewna kwota

 (1.2) daw. skórzana sakwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uzbieraliśmy niezłą sumkę i mogliśmy wreszcie pojechać do Wenecji.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. suma ż., sumowanie n.

:: czas. sumować ndk., sumować się ndk., zsumować dk., zsumować się dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwota

Wiktionary


summa

1. utwór artystyczny będący podsumowaniem rozważań autora
2. w średniowieczu: podręcznik obejmujący jakąś dziedzinę wiedzy


SJP.pl

Summa (śr. łac. suma, kapitał, treść) – średniowieczny gatunek literacki charakterystyczny zwłaszcza dla średniowiecznej filozofii i teologii scholastycznej. Summa jest całościowym kompendium, podręcznikiem mającym obejmować jakąś całą dziedzinę wiedzy albo całokształt myśli.

Gatunek rozwinął się zwłaszcza w wieku XIII.

Wikipedia


sumnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. sumienie

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sumnienny

Wiktionary


sumo

rodzaj zapasów japońskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sport. rodzaj zapasów, japoński sport narodowy;

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: suma

Wiktionary

Sumo (jap. 相撲; 角力 sumō) – japoński sport narodowy, japoński odpowiednik zapasów, znany od początku VIII wieku. Zawodnicy nazywają się rikishi lub sumō-tori. Walki w ramach sześciu wielkich turniejów sumo noszą nazwę ō-zumō

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsũmɔ, AS: sũmo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sumita m., sumotori m.

Wiktionary


sumoczka

zawodniczka sumo; sumitka


SJP.pl


sumoka

zawodnik sumo; sumita, sumotori


SJP.pl


sumokształtne

rząd ryb kostnoszkieletowych, w większości słodkowodnych, o ciele nagim, pokrytym śluzem lub łuskami przekształconymi w płytki kostne


SJP.pl

Wikipedia


sumokształtny

o cechach sumokształtnych (rząd ryb)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) icht. o kształcie suma

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kirysek pstry jest rybką sumokształtną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sum mzw.

Wiktionary


sumotori

zapaśnik sumo; sumita, sumoka


SJP.pl


sumować

czasownik

 (1.1) dodawać, podliczać

 (1.2) uogólniać

 (1.3) osiągać kwintesencję

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sũˈmɔvat͡ɕ, AS: sũmovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. podsumowywać

 rzecz. podsumowanie n., suma ż., sumowanie n.

 przym. sumaryczny

Wiktionary

Synonimy:

dodawać

Wiktionary


sumowalność

cecha wielu wielkości matematycznych, fizycznych i chemicznych; addytywność


SJP.pl


sumowalny

dający się sumować


SJP.pl


sumowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sumować.

Wiktionary

Sumowanie – operacja dodawania ciągu liczb, której wynikiem jest suma. Jeśli liczby są dodawane kolejno od lewej do prawej, to pośrednie wyniki nazywa się sumami częściowymi lub cząstkowymi. Sumowane liczby (zwane składnikami) mogą być całkowite, rzeczywiste lub zespolone. Oprócz liczb sumowaniu mogą podlegać również inne wielkości: wektory, macierze, wielomiany, lub ogólnie, elementy grupy addytywnej (a nawet monoid). Dla ciągów o skończonej liczbie takich elementów sumowanie zawsze zwraca dobrze określoną sumę.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsũmɔˈvãɲɛ, AS: sũmovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sumować

 rzecz. podsumowanie n., suma ż.

 przym. sumaryczny

Wiktionary


sumowate

1. taki jak u suma, o cechach suma; sumiasty;
2. rekin sumowaty - gatunek ryby akwariowej; rekinek sumowaty, rekin sumiasty


SJP.pl

Sumowate (Siluridae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych (Siluriformes) obejmująca około 102 gatunków. Niektóre mają duże znaczenie gospodarcze jako ryby konsumpcyjne.

Wikipedia


sumowaty

1. taki jak u suma, o cechach suma; sumiasty;
2. rekin sumowaty - gatunek ryby akwariowej; rekinek sumowaty, rekin sumiasty


SJP.pl


sumowce

podrząd ryb promieniopłetwych z rzędu karpiokształtnych; Siluroidei


SJP.pl


sumowiec

przedstawiciel podrzędu ryb promieniopłetwych z rzędu karpiokształtnych


SJP.pl


sumówko

2 miejscowości w Polsce:

  • Sumówko – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Osiek
  • Sumówko – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Zbiczno

Zobacz też: Sumowo

Wikipedia


sumowo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 4
  • Sumowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. brodnickim, w gminie Zbiczno
  • Sumowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. sejneńskim, w gminie Sejny
  • Sumowo – wieś w woj. podlaskim, w pow. suwalskim, w gminie Jeleniewo
  • Sumowo – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. gołdapskim, w gminie Dubeninki

Wikipedia


sumowy

sum


SJP.pl

Patrz:

sum

sumpt

dawniej: nakład pieniężny, koszt, wydatek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. wydatek, koszt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sũmpt, AS: sũmpt

Wiktionary


sumski

1. Sumy;
2. obwód sumski - jeden z 24 obwodów Ukrainy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sumami, dotyczący Sum (miasta na Ukrainie)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumy nmos., Sumszczyzna ż.

Wiktionary


sumy

1. wynik dodawania;
2. zbiór pewnej liczby rzeczy, zjawisk; ogół;
3. jakaś ilość pieniędzy; kwota;
4. w Kościele katolickim: główna, uroczysta msza, odbywająca się w niedziele i święta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-wschodniej Ukrainie;

Wiktionary

Sumy (ukr. Суми) – miasto w północno-wschodniej części Ukrainy nad rzeką Pseł, przy granicy z Rosją, stolica obwodu sumskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1877 r. dotarła do Sum kolej. Położone na pograniczu guberni rosyjskich i ukraińskich miasto miało duże znaczenie handlowe (…)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sumszczyzna ż.

 przym. sumski

Wiktionary


sun

[czytaj: san] dziennik brytyjski; The Sun


SJP.pl

  • Sun – wieś w USA, w stanie Luizjana
  • sun – jednostka miary
  • Sun Kwon – postać z serialu Lost ("Zagubieni")
  • Sun Microsystems – nieistniejąca już firma informatyczna
  • Sun Records – firma fonograficzna
  • The Sun – brytyjski dziennik

Wikipedia


suna

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydrol. rzeka w północno-zachodniej Rosji, w należącej do tego państwa Republice Karelii;

Wiktionary

W Rosji
  • Suna – osiedle typu miejskiego w obwodzie kirowskim, ośrodek administracyjny rejonu suńskiego
  • Suna – rzeka w północno-zachodniej w Republice Karelii
  • Suna – stacja kolejowa w miejscowości Suna, w rejonie kondopożskim, w Karelii

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsũna, AS: sũna

Wiktionary


sunąć

1. poruszać się płynnie, posuwiście;
2. pchając lub ciągnąc, przesuwać po czymś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) poruszać się płynnie, posuwiście

 (1.2) pchając lub ciągnąc, przesuwać po czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mikrobus sunie powoli po wąskich uliczkach przedmieść Londynu.

 (1.2) Wycinak sunęło się po lodzie, nóż ścinał trzcinę równo z taflą lodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsũnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: sũnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osuwisko n., suwak m., suwnica ż., przesunięcie n., sunięcie n., suw mrz.

 czas. suwać, posunąć, posuwać, przesunąć, przesuwać, wysunąć, wysuwać, zsunąć, zsuwać, zasuwać

 przym. posuwisty

 przysł. posuwiście

Wiktionary


sund

cieśnina Morza Bałtyckiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. cieśnina łącząca Morze Bałtyckie z Morzem Północnym przez cieśniny Kattegat i Skagerrak, oddzielająca duńską Zelandię od szwedzkiej Skanii;

Wiktionary

Sund (duń. Øresund [ˈøːɐsɔnˀ], szw. Öresund [œrəˈsɵnːd]) – cieśnina na Morzu Bałtyckim, należąca do Cieśnin Duńskich, oddzielająca Zelandię (Dania) na zachodzie od Skanii (Szwecja) na wschodzie. Łączy Morze Bałtyckie z cieśniną Kattegat i dalej przez Skagerrak z Morzem Północnym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na pierwszą wieść o monarchistycznym zamachu stanu w Sztokholmie Duńczycy przystąpili do ekwipowania swojej floty w Sundzie i podnieśli w stan pogotowia oddziały wojskowe w Norwegii.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sundzki

Wiktionary


sunda

cieśnina Oceanu Spokojnego; Cieśnina Sundajska


SJP.pl

  • Sunda (ląd)
  • Cieśnina Sundajska

Wikipedia


sundae

[czytaj: sandej] porcja lodów z dodatkiem orzechów, bitej śmietany, syropu itp.


SJP.pl


sundajczycy

lud zamieszkujący południowo-zachodnią część Jawy


SJP.pl

Sundajczycy (sundajski urang Sunda) – indonezyjska grupa etniczna zamieszkująca południowo-zachodnią część Jawy. Posługują się językiem sundajskim z rodziny austronezyjskiej. Są blisko spokrewnieni z Jawajczykami. Pod względem liczebności stanowią drugą grupę etniczną Indonezji po Jawajczykach. Tworzą znaczną część inteligencji Jawy. Od XV wieku wyznają islam w odmianie sunnickiej.

Wikipedia


sundajczyk

członek ludu lud zamieszkującego południowo-zachodnią część Jawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. przedstawiciel narodu zamieszkującego zachodnią część wyspy Jawy;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sundajski mrz.

:: fż. Sundajka ż.

 przym. sundajski

Wiktionary


sundajka

członkini ludu zamieszkującego południowo-zachodnią część Jawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka narodu zamieszkującego zachodnią część wyspy Jawy;

Wiktionary

Sundajka (Sundasciurus) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórczaków (Callosciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sundajski mrz.

:: fm. Sundajczyk mos.

 przym. sundajski

Wiktionary


sundajski

1. Sunda;
2. nosacz sundajski - gatunek ssaka naczelnego z rodziny makakowatych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sundajczykami, dotyczący Sundajczyków

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język sundajski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sundajczyk mos., Sundajka ż.

Wiktionary


sundajskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem sundajskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem sundajskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku sundajskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sũnˈdajskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: sũndai ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


sunderland

[czytaj: SANderland] miasto w Anglii


SJP.pl

Sunderland – miasto przemysłowe i portowe w północno-wschodniej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie Tyne and Wear, w dystrykcie metropolitalnym Sunderland, położone nad Morzem Północnym, u ujścia rzeki Wear.

W mieście rozwinął się przemysł stoczniowy, maszynowy, elektrotechniczny, materiałów budowlanych, szklarski, ceramiczny oraz spożywczy.

Wikipedia


sundzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący Sundu, związany z Sundem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szacuje się, że zbudowany na przełomie XX i XXI wieku Most Sundzki, łączący do tej pory Kopenhagę z Malmö, osiągnie swoją maksymalną przepustowość za kilkanaście lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sund m.

Wiktionary


sung

nazwisko; dynastia chińska panująca w latach 960-1279


SJP.pl


sungari

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w Mandżurii w Chinach, prawobrzeżny i zarazem największy dopływ Amuru;

Wiktionary

Sungari (chiń. upr. 松花江; pinyin Sōnghūa Jiāng; Wade-Giles Sung-hua Chiang) – rzeka w Mandżurii w Chinach, prawobrzeżny, największy dopływ Amuru.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. sungaryjski

Wiktionary


sungaryjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sungari, dotyczący Sungari

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sungari ż.

Wiktionary


suni

1. pieszczotliwie: suka (samica psa);
2. młodzieżowo: zgrabna, atrakcyjna dziewczyna; laska, cizia, lasencja, dupencja, lachon


SJP.pl

Belgia:

  • Suni – walońska nazwa miejscowości Sugny

Cypr:

  • Suni-Zanakia – wieś

Włochy:

  • Suni – gmina

Osoby:

  • Annikki Suni – fińska tłumaczka
  • Tuomo Suni – fiński wiolonista

Inne:

  • suni – zwierzę z rodziny krętorogich, Neotragus moschatus

Wikipedia


sunia

1. pieszczotliwie: suka (samica psa);
2. młodzieżowo: zgrabna, atrakcyjna dziewczyna; laska, cizia, lasencja, dupencja, lachon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pieszcz. suka

Wiktionary

Sunia lub Całun – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Świątki.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suka ż.

:: zdrobn. suczka ż.

:: zgrub. suczysko n.

 przym. suczy, sukowaty

Wiktionary


sunięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sunąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sunąć, zasuwać

 rzecz. osuwisko n., suwnica ż., suw mrz.

Wiktionary


sunna

w islamie: zbiór opowieści dotyczących wypowiedzi i sposobu postępowania Mahometa, stanowiący uzupełnienie Koranu; Sunna


SJP.pl

Sunna (arab. as-sunnah „droga, ścieżka”) – w islamie sunnickim jest to zbiór opowieści z życia Mahometa, jego opinie dotyczące wiary oraz prowadzenia życia. W innych odłamach, np. w szyizmie, do podstawowej sunny dodane zostały opowieści związane z jego następcami, uznawanymi przez dany odłam islamu. Ze względu na niechronologiczną strukturę Koranu oraz zasadę unieważnienia (zawartą w Koranie w wersie 2:106) znajomość sunny jest wymogiem niezbędnym do znajomości prawa islamu.

Wikipedia


sunnici

członek odłamu wyznawców islamu uznającego Sunnę za równorzędne z Koranem źródło objawienia


SJP.pl

Sunnizm (arab. أهل السنة) – jeden z trzech głównych odłamów islamu (pozostałe to szyizm i charydżyzm) wierny ortodoksyjnej tradycji Sunny, uznający wszystkich kalifów do 1258 r. za prawowitych następców Mahometa. Stanowią oni 80–90% wszystkich muzułmanów. Sami siebie określają jako „ludzie tradycji i wspólnoty” (arab. أهل السنة والجماعة Ahl al-Sunna wa’l-Dżama’ah).

Wikipedia


sunnicki

sunnita


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z sunnitami lub sunnizmem

Wiktionary

Patrz:

sunnita

Wymowa:

IPA: sũɲˈːit͡sʲci, AS: sũ•ńicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sunna ż., sunnizm m., sunnita m., sunnitka ż.

Wiktionary


sunnita

członek odłamu wyznawców islamu uznającego Sunnę za równorzędne z Koranem źródło objawienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. wyznawca sunnickiego odłamu islamu - sunnizmu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sũɲˈːita, AS: sũ•ńita

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sunnizm mrz., Sunna ż.

:: fż. sunnitka ż.

 przym. sunnicki

Wiktionary


sunnitka

sunnita


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. wyznawczyni sunnickiego odłamu islamu - sunnizmu

Wiktionary

Patrz:

sunnita

Powiązane:

 rzecz. sunnizm mrz., Sunna ż.

:: fm. sunnita mos.

 przym. sunnicki

Wiktionary


sunnizm

odłam islamu wierny ortodoksyjnej tradycji Sunny


SJP.pl

Sunnizm (arab. أهل السنة) – jeden z trzech głównych odłamów islamu (pozostałe to szyizm i charydżyzm) wierny ortodoksyjnej tradycji Sunny, uznający wszystkich kalifów do 1258 r. za prawowitych następców Mahometa. Stanowią oni 80–90% wszystkich muzułmanów. Sami siebie określają jako „ludzie tradycji i wspólnoty” (arab. أهل السنة والجماعة Ahl al-Sunna wa’l-Dżama’ah).

Wikipedia


sunny

w islamie: zbiór opowieści dotyczących wypowiedzi i sposobu postępowania Mahometa, stanowiący uzupełnienie Koranu; Sunna


SJP.pl

Stephen Obayan Sunday (ur. 17 września 1988 w Lagos) – nigeryjski piłkarz grający jako defensywny pomocnik. Posiada także hiszpański paszport. Od 2016 roku gra w Real Salt Lake. Znany jako Sunny.

Sunday Stephen Obayan swoją karierę rozpoczynał w lokalnym klubie Ebedei FC z Lagos, miejscu swojego urodzenia w Nigerii. Po pewnym czasie został podstawowym zawodnikiem swojego klubu. Po grze w zespole Ebedei wyemigrował do Hiszpanii.

Wikipedia


sunża

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka zachodniej Rosji, na terenie Osetii Północnej, Inguszetii i Czeczenii, prawy dopływ rzeki Terek;

Wiktionary

  • Sunża – rzeka w Rosji
  • Sunża (do 2016 Ordżonikidzewskaja) – miejscowość w Rosji, w Inguszetii
  • Sunża – wieś w Rosji, w Kraju Stawropolskim
  • Sunża – wieś w Rosji, w Osetii Północnej

Wikipedia

Powiązane:

 przym. sunżeński

Wiktionary


sunżeński

przymiotnik

 (1.1) związany z Sunżą (rzeką na Przedkaukaziu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sunża ż.

Wiktionary


suomenlapinkoira

rasa psa; fiński lapphund


SJP.pl

Fiński lapphund - jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji północnych szpiców pasterskich. Nie podlega próbom pracy.

Wikipedia


suomi

język należący do grupy ugro-fińskiej; urzędowy język w Finlandii


SJP.pl

  • Fińskie słowo Suomi znaczy Finlandia i język fiński
  • Pistolet maszynowy Suomi – fińska broń produkowana w latach 1931–1945
  • (1656) Suomi – planetoida

Wikipedia


suowacyjo

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) śląsk. geogr. polit. Słowacja

Wiktionary


sup

SUP;
1. deska do utrzymywania się na wodzie i poruszania się przy pomocy wiosła;
2. sport wodny wykorzystujący taką deskę


SJP.pl

Osoby:

  • Michal Sup – czeski hokeista

Inne:

  • sup – mat. supremum, kres górny
  • sup – sport wodny

Zobacz też:

  • SUP
  • Supp

Wikipedia


sup.

skrót od: supremum (w matematyce: górna granica, kres zbioru liczb)


SJP.pl


supcio

super, ekstra, hiper; potocznie:
1. w użyciu przymiotnikowym: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny;
2. w użyciu przysłówkowym: wspaniale, fantastycznie, znakomicie, świetnie


SJP.pl


super

ekstra, hiper;
1. w użyciu przymiotnikowym: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny;
2. w użyciu przysłówkowym: wspaniale, fantastycznie, znakomicie, świetnie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. wspaniały, świetny, doskonały

przysłówek

 (2.1) pot. wspaniale, świetnie, doskonale

wykrzyknik

 (3.1) pot. entuzjastyczna zgoda

Wiktionary

  • Super – indyjski film z 2005 roku
  • Super – amerykański film z 2010 roku

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsupɛr, AS: super

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. superowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1, 2.1) pot. w dechę

Wiktionary


superagentka

superagent


SJP.pl

Patrz:

superagent

superaktywny

potocznie: niezwykle aktywny, przejawiający inicjatywę ponad miarę; hiperaktywny


SJP.pl


superancki

potocznie: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny; superaśny


SJP.pl


superarbiter

sędzia polubowny, rozstrzygający niezgodne opinie arbitrów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) praw. sędzia przewodniczący sądowi polubownemu, wybierany przez arbitrów obu stron sporu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Novotel rzeczywiście w ubiegłym roku odrzucił propozycję powołania wspólnych rzeczoznawców i superarbitra w celu dokonania niezależnej wyceny spornego gruntu.

Wiktionary


superas

potocznie: mistrz, ekspert, czempion


SJP.pl


superaśny

potocznie: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny; superancki


SJP.pl


superata

nadwyżka towarów lub gotówki, stwierdzona przez porównanie stanu rzeczywistego z rachunkowością


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. nadwyżka towaru lub pieniędzy stwierdzona na podstawie porównania stanu faktycznego i stanu wynikającego z ewidencji

 (1.2) ekon. nadwyżka pieniędzy w stosunku do bilansu zysków i strat, jaki był przewidywany

 (1.3) daw. nadmierna liczba lub ilość czegokolwiek lub kogokolwiek

Wiktionary

Superata – jest to określenie związane z praktyką handlową. Oznacza sytuację, kiedy utarg w kasie w danym przedsiębiorstwie jest wyższy, niż wynikałoby to z sumy wartości sprzedanych towarów czy usług. Jest to sytuacja niepożądana przede wszystkim dlatego, że ilość towarów ulega zmniejszeniu bez zarejestrowanej sprzedaży i może to powodować problemy z właściwą ich ewidencją. Kiedy pojawią się rozbieżności, należy wykonać remanent.

Przeciwieństwem superaty jest manko.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) I – paradoksalnie – lepiej mieć manko niż superatę. Pierwsze można zwrócić z własnych pieniędzy, ale drugie oznacza, że albo oszukuje się klientów, albo – nie daj Boże – wprowadza do sklepu i sprzedaje własny towar.

 (1.2) Tylko Czechy miały lekką superatę w budżecie, tzn. odrobinę większe wpływy niż wydatki.

 (1.3) […] Rzewuskiego późne wieki wspomną jak dopust Boży, kiedy w superacie po tych wielmożach pozostają w kraju obce hordy, sprowadzone przez nich, wspaniałomyślna protekcja imperatorowej i król pruski gospodarzący w Wielkopolsce.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) nadmiar

Wiktionary


superatom

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. fiz. klaster atomów mający takie same właściwości, jak atom pewnego innego pierwiastka chemicznego

forma rzeczownika|rodzaj=żeński.

 (2.1) C. lm. od superata

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Półprzewodniki są stosowane w każdej dziedzinie życia, a superatomy mogłyby znacznie zwiększyć transfer elektronów.

Wiktionary


superauto

potocznie: świetny samochód; superbryka


SJP.pl


superautomatyczny

superautomat


SJP.pl

Patrz:

superautomat

superbakteria

bakteria oporna na większość leków


SJP.pl


superbank

potocznie:
1. bank, z którego klienci są bardzo zadowoleni;
2. bank, który ma mocniejszą pozycję na rynku od pozostałych


SJP.pl


superbogaty

ktoś wyjątkowo bogaty


SJP.pl


superbohater

bohater komiksu, filmu animowanego, fabularnego itp. walczący ze złem (np. z przestępczością, w obronie środowiska naturalnego), mający ponadprzeciętne, często nadludzkie, zdolności (np. umiejętność latania, wielką siłę, zdolność czytania w myślach), zwykle ubrany w charakterystyczny kostium, często stosujący pomocne w walce akcesoria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) liter. film. pozytywny bohater literacki, filmowy lub komiksowy posiadający nadprzyrodzone zdolności i walczący o uratowanie ludzkości przed złoczyńcami;

Wiktionary

Superbohater – fikcyjny bohater komiksów, filmów, seriali, gier lub książek zwalczający szeroko pojęte zło (najczęściej przestępczość) i najczęściej posiadający nadzwyczajne umiejętności. Termin został spopularyzowany wraz z pojawieniem się stworzonej przez Joego Shustera i Jerry’ego Siegela postaci Supermana, w magazynie Action Comics vol. 1 #1 (czerwiec 1938). Od końca lat 30. XX wieku historie o kostiumowych superherosach zdominowały amerykański rynek komiksowy, przenikając również do innych mediów. Powstało wiele filmów, książek i gier komputerowych zawierających superbohaterów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsupɛrbɔˈxatɛr, AS: superboχater

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. superbohaterka ż.

 przym. superbohaterski

Wiktionary


superbohaterka

superbohater


SJP.pl

Patrz:

superbohater

superbohaterski

superbohater


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z superbohaterem, dotyczący superbohatera

Wiktionary

Patrz:

superbohater

Powiązane:

 rzecz. superbohater m.

Wiktionary


superbryka

potocznie: świetny samochód; superauto


SJP.pl


supercykl

długotrwały okres wzrostu cen surowców lub aktywów


SJP.pl


superdanie

potocznie: wyśmienite, smaczne danie (potrawa)


SJP.pl


superdisco

[czytaj: superdisko] potocznie: wyjątkowo udane, dobrze zorganizowane disko; superdisko


SJP.pl


superdisko

potocznie: wyjątkowo udane, dobrze zorganizowane disko; superdisco


SJP.pl


superdziewczyna

potocznie: wspaniała, fantastyczna dziewczyna


SJP.pl


superdługi

potocznie: bardzo długi


SJP.pl


superego

w psychoanalizie: wewnętrzna reprezentacja wartości moralnych i ideałów uznawanych przez daną społeczność, przekazywanych dziecku przez rodziców w procesie socjalizacji; nadjaźń, nadświadomość


SJP.pl

Superego, nadświadomość – jedna ze struktur osobowości w modelu psychoanalitycznym, obok ego oraz id.

Superego stanowi wewnętrzną reprezentację wartości moralnych i ideałów uznawanych przez daną społeczność, które przekazywane są dziecku przez rodziców w procesie socjalizacji. Jest to instancja „moralna”, dążąca do doskonałości (w przeciwieństwie do id kierującego się zasadą przyjemności). Główne funkcje superego to hamowanie impulsów id, przekonywanie ego, aby cele realistyczne zastąpiło moralnymi.

Wikipedia


superekslibris

ekslibris umieszczony (wytłoczony) na zewnętrznej stronie oprawy; superekslibrys (przestarzałe)


SJP.pl

Superekslibris (z łac. super – wyższy, ex libris – z ksiąg) – szczególna forma ekslibrisu, znaku własnościowego książki, stanowiąca część wystroju introligatorskiego oprawy.

Superekslibrisy pojawiły się wcześniej niż właściwe ekslibrisy, wklejane na osobnych karteczkach na wewnętrznej stronie okładki, już w XIV w. Zazwyczaj wykonane były techniką tłoczenia, często ze złoceniem, i przedstawiały motywy heraldyczne lub inicjały, najczęściej umieszczane centralnie w polu oprawy. Stosowane najczęściej na bibliofilskich oprawach skórzanych, ale czasem również płóciennych i papierowych.

Wikipedia


superekslibrys

przestarzałe: superekslibris, ekslibris umieszczony (wytłoczony) na zewnętrznej stronie oprawy


SJP.pl


superelipsa

rodzaj krzywej płaskiej


SJP.pl

Superelipsa, krzywa Lamé – krzywa płaska opisana we współrzędnych kartezjańskich równaniem:

\left|{\frac {x}{a}}\right|^{n}\!+\left|{\frac {y}{b}}\right|^{n}\!=1,

Wikipedia


supereliptyczny

superelipsa


SJP.pl

Patrz:

superelipsa

superesywny

przymiotnik

 (1.1) gram. odpowiadający na pytanie „na kim? na czym?”

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W języku węgierskim liczby od 11 do 19 i od 21 do 29 tworzone są z wykorzystaniem sufiksu superesywnego.

Wiktionary


superfood

[czytaj: superFUD] nieprzetworzony pokarm pochodzenia naturalnego, bogaty w składniki odżywcze; superjedzenie, superżywność


SJP.pl

Wikipedia


superforteca

popularna nazwa amerykańskiego bombowca B-29


SJP.pl

  • Boeing B-29 Superfortress
  • Boeing B-50 Superfortress (oraz jego wersja prototypowa XB-44 Superfortress)
  • Boeing XB-39 Superfortress

Wikipedia


superfosfat

uniwersalny nawóz sztuczny


SJP.pl

Wikipedia


supergigant

Supergigant – najmłodsza olimpijska konkurencja narciarstwa alpejskiego, rozgrywana zarówno przez kobiety, jak i mężczyzn, pośrednia w swoim charakterze między zjazdem a slalomem gigantem.

Supergigant to druga z konkurencji szybkościowych. Dla mężczyzn różnica poziomów między startem a metą wynosi 500–650 m, a dla kobiet 400–600 m. Bramki w supergigancie niczym nie różnią się od tych w zjeździe. Ich szerokość wynosi 6–8 m. Zawody składają się z jednego szybkiego przejazdu. Główne różnice między zjazdem a supergigantem polegają na tym, że trasa supergiganta jest bardziej kręta, a przed startem nie ma żadnych treningów.

Wikipedia


supergromada

astronomiczna jednostka organizacji materii obejmująca gromady


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. zgrupowanie ogromnej liczby grup i gromad galaktyk;

Wiktionary

Supergromada – zgrupowanie setek lub tysięcy grup i gromad galaktyk. Supergromady są jednymi z największych znanych struktur we Wszechświecie. Istnienie supergromad wskazuje na to, że galaktyki są rozłożone we Wszechświecie nierównomiernie, nawet w dużych skalach. Większość z nich łączy się w grupy i gromady, przy czym grupy zawierają do 50 galaktyk, a gromady do kilku tysięcy. Te grupy i gromady, a także dodatkowe odizolowane galaktyki, tworzą razem większe struktury zwane właśnie supergromadami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektóre badania wskazują, że supergromady mogą być zorganizowane w regularną siatkę ośmiościanów, połączonych wierzchołkami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gromada ż.

Wiktionary


supergrupa

1. w biologii: umowna kategoria systematyczna, określająca najważniejsze linie rozwojowe eukariontów;
2. w muzyce: zespół złożony ze sławnych instrumentalistów i wokalistów; superzespół


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. zespół all stars

Wiktionary

Supergrupa – w muzyce, głównie rockowej, zespół składający się ze znanych z wcześniejszej kariery instrumentalistów i wokalistów. Wyjątkowo zdarza się forma superzespół. W jazzie, gdzie wspólne występowanie muzyków związanych z różnymi grupami jest bardziej powszechne, podobne znaczenie ma nazwa zespół all stars.

Wikipedia


supergwiazda

gwiazda filmowa, piosenkarka, piosenkarz itp. o światowej sławie; supergwiazdor, superstar, megagwiazda, megagwiazdor


SJP.pl

Supergwiazda (ang. Superstar) – amerykańska komedia romantyczna z 1999 roku w reżyserii Bruce'a McCullocha.

Wikipedia


supergwiazdor

gwiazdor filmowa, piosenkarz itp. o światowej sławie; supergwiazda, superstar, megagwiazda, megagwiazdor


SJP.pl


supergwiazdorka

supergwiazdor


SJP.pl

Patrz:

supergwiazdor

supergłośnik

typ kolumny głośnikowej


SJP.pl


supergłupota

wielka głupota


SJP.pl


superheterodyna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) radioodbiornik, który wykorzystuje zasadę przemiany częstotliwości poprzez mieszanie sygnału wielkiej częstotliwości z sygnałem lokalnego generatora;

Wiktionary

Superheterodyna (łac. super- 'ponad-', gr. hetero- ‘różne’ i dyna ‘moc’) – radioodbiornik wykorzystujący zasadę przemiany częstotliwości poprzez mieszanie sygnału wielkiej częstotliwości z sygnałem lokalnego generatora (heterodyny).

Wikipedia


superhit

potocznie: wielki hit; megahit, superprzebój, megaprzebój


SJP.pl


superikonoskop

lampa elektronowa stosowana w kamerach telewizyjnych; emitron


SJP.pl


superinfekcja

Nadkażenie, superinfekcja – powikłanie polegające na tym, że do istniejącego zakażenia dołącza się i rozwija kolejne, wywołane innym patogenem. Do takiej sytuacji dochodzi na przykład, gdy do toczącego się wirusowego zapalenia dróg oddechowych dochodzi infekcja bakteryjna, powodując zapalenie oskrzeli.

Wikipedia


superinstrukcja

potocznie: świetna, przejrzysta instrukcja


SJP.pl


superinteligencja

Superinteligencja lub nadludzka inteligencja – hipotetyczny agent przewyższający intelektualnie każdego istniejącego człowieka, praktycznie we wszystkich aspektach, w tym również kreatywnością, mądrością i umiejętnościami społecznymi. Hipotetycznymi przykładami superinteligencji mogą być postludzie, sztuczne inteligencje lub przedstawiciele cywilizacji pozaziemskich. „Superinteligencja” to również określenie poziomu inteligencji takiej osoby.

Wikipedia


superintendent

  • superintendent – duchowny protestancki sprawujący władzę nadzorczą w stosunku do pastorów określonego obszaru
  • intendent naczelny
  • naczelnik komory celnej
  • Superintendent (policja) – ranga w policji w krajach anglosaskich
  • Superintendent (straż pożarna) – ranga w pożarnictwie w krajach anglosaskich
  • Superintendent (więziennictwo) – ranga w służbie więziennej w krajach anglosaskich, Indiach i Pakistanie
  • Superintendent (edukacja) – przełożony uczelni lub jej administrator w krajach anglosaskich
  • Superintendent (United States Air Force) – ranga w Siłach Powietrznych USA
  • Superintendent (służba zdrowia) – dyrektor, koordynator lub planista w szpitalach lub klinikach krajów anglosaskich

Wikipedia


superior

przełożony w zakonie


SJP.pl

  • superior – odpowiednik przeora w zakonie jezuitów
  • Superior – proponowany stan

Miejscowości w USA:

  • Superior – miejscowość w stanie Arizona, w hrabstwie Pinal
  • Superior – miejscowość w stanie Kolorado, w hrabstwie Boulder
  • Superior – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Dickinson
  • Superior – miejscowość w stanie Montana, w hrabstwie Mineral
  • Superior – miasto w stanie Nebraska, w hrabstwie Nuckolls
  • Superior – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie Douglas
  • Superior – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Douglas
  • Superior – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie Douglas
  • Superior – miejscowość w stanie Wyoming, w hrabstwie Sweetwater

Wikipedia


superiorka

superior


SJP.pl

Patrz:

superior

superjacht

duży, luksusowy jacht, zwykle o długości 24-60 m


SJP.pl


superjednostka

Superjednostka – budynek mieszkalny w Katowicach, usytuowany w dzielnicy Śródmieście, przy alei W. Korfantego 16-32, w pobliżu ronda gen. J. Ziętka. Wzniesiony został w drugiej połowie lat 60. XX wieku według projektu architekta Mieczysława Króla i konstruktora Franciszka Klimka. Jest jednym z największych budynków tego typu w Polsce, w którym znajdują się łącznie 764 mieszkania. Jest w zarządzie Katowickiej Spółdzielni Mieszkaniowej.

Wikipedia


superjedzenie

nieprzetworzony pokarm pochodzenia naturalnego, bogaty w składniki odżywcze; superfood, superżywność


SJP.pl


superkicz

kicz w najwyższym stopniu


SJP.pl


superkombinacja

konkurencja w narciarstwie alpejskim (slalom oraz skrócony zjazd lub supergigant)


SJP.pl

Superkombinacja – jedna z konkurencji w narciarstwie alpejskim, w 2005 roku wprowadzona przez Międzynarodową Federację Narciarską (FIS). Składa się z jednego przejazdu slalomu oraz skróconego zjazdu (lub z supergiganta). Oba przejazdy mogą być rozgrywane w dowolnej kolejności.

2 lutego 2007 r. w Aare (Szwecja) prezes FIS, Gian Franco Kasper, zapowiedział, że superkombinacja zastąpi rywalizację w tradycyjnej kombinacji alpejskiej podczas zimowych igrzysk olimpijskich w Vancouver w 2010 r.

Wikipedia


superkomitet

komitet, którego członkowie należą do różnych partii politycznych lub organizacji


SJP.pl


superkomórka

superkomórka burzowa - rodzaj burzy z wirującym prądem wstępującym powietrza


SJP.pl

Wikipedia


superkomórkowy

superkomórka


SJP.pl

Patrz:

superkomórka

superkomputer

Superkomputer – komputer znacznie przewyższający możliwościami powszechnie używane komputery, w szczególności dysponujący wielokrotnie większą mocą obliczeniową. Określenie pojawiło się w latach 60. XX w. w odniesieniu do komputerów produkowanych przez CDC i później przez przedsiębiorstwo Cray. Były one produkowane w dziesiątkach egzemplarzy i kosztowały po kilka milionów dolarów. Współcześnie większość superkomputerów to pojedyncze egzemplarze, zaprojektowane i wyprodukowane na zamówienie, zazwyczaj z seryjnie produkowanych procesorów i innych podzespołów. Koszty ich produkcji sięgają miliarda dolarów.

Wikipedia


superkomputerowiec

komputerowiec o szczególnych kwalifikacjach, nieprzeciętnych umiejętnościach itp.


SJP.pl


superkontynent

ląd, w skład którego wchodzi więcej niż jeden współczesny kontynent


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. masa lądu składająca się z więcej niż jednego współczesnego kontynentu;

Wiktionary

Superkontynent – wielka masa lądu, w skład której wchodził więcej niż jeden współczesny kontynent (płyta kontynentalna). Ponieważ sama definicja kontynentu jest umowna i sporna, podobnie jest z definicją superkontynentu. Zazwyczaj używa się jej w odniesieniu do dawnych okresów geologicznych, kiedy to współczesne kontynenty tworzyły większe całości. Niektóre superkontynenty obejmowały nieomal wszystkie obszary lądowe ówczesnego globu ziemskiego, inne skupiały mniejsze części (ale zawsze były one zlepkiem współczesnych kontynentów lub ich znacznych części). Powstawanie superkontynentów w historii Ziemi wynika z ruchów, jakim podlegają płyty litosfery, zgodnie z teorią tektoniki płyt.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsupɛrkɔ̃nˈtɨ̃nɛ̃nt, AS: superkõntnẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kontynent mrz.

Wiktionary


superkontynentalny

związany z lądem będącym połączeniem wszystkich kontynentów


SJP.pl


superksiężyc

Księżyc w pełni znajdujący się w najbliżej odległości od Ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. astr. księżyc w pełni, obserwowany w syzygijnym perygeum;

Wiktionary

Superksiężyc – potoczna i astrologiczna nazwa Księżyca w pełni, znajdującego w syzygijnym perygeum swojej orbity. Księżyc osiąga wówczas najmniejszą odległość od Ziemi. Według danych NASA w tym położeniu Księżyc dla obserwatorów jest do 14% większy i świeci do 30% jaśniej niż w apogeum. Opinie o możliwości wywoływania przez Księżyc w tym położeniu szczególnie niszczycielskich zjawisk, jak fale oceaniczne, trzęsienia ziemi, wybuchy wulkanów, nie mają potwierdzenia w badaniach zjawisk przyrody.

Wikipedia


superkuter

Wikipedia


superkwas

Superkwas – kwas (lub mieszanina kwasów) o wyjątkowo dużej mocy. Najczęściej przyjmuje się, że superkwas to układ kwasowy, który posiada w danych warunkach większą kwasowość niż 100% kwasu siarkowego lub w przypadku kwasów Lewisa – od pentafluorku antymonu (SbF
5
). Termin dotyczy zazwyczaj układów niewodnych, a do porównywania mocy superkwasów stosuje się funkcję kwasowości Hammetta H0.

Wikipedia


superlativus

superlatiwus; superlatyw; w językoznawstwie:
1. stopień najwyższy przymiotnika albo przysłówka;
2. przymiotnik albo przysłówek w stopniu najwyższym


SJP.pl


superlatiwus

superlativus; superlatyw; w językoznawstwie:
1. stopień najwyższy przymiotnika albo przysłówka;
2. przymiotnik albo przysłówek w stopniu najwyższym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. najwyższy stopień przymiotnika i przysłówka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stopień najwyższy

Wiktionary


superlatyw

1. superlatiwus; superlativus; w językoznawstwie:
a) stopień najwyższy przymiotnika albo przysłówka;
b) przymiotnik albo przysłówek w stopniu najwyższym;
2. zwykle w liczbie mnogiej: słowa wyrażające zachwyt;
3. nieraz przesadnie dodatnia ocena kogoś lub czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gram. najwyższy stopień przymiotnika i przysłówka

 (1.2) zob. superlatywy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. superlatywizm mrz., superlatywność ż., superlatywy lm nm.

 przym. superlatywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stopień najwyższy

Wiktionary


superlatywizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przesadne posługiwanie się superlatywami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. superlatyw mrz.

Wiktionary


superlatywny

przymiotnik

 (1.1) stanowiący superlatyw

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. superlatyw mrz., superlatywy nmos.

Wiktionary


superlatywy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) słowa uznania

forma rzeczownika.

 (2.1) plural|superlatyw.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wypowiadając się o nim w samych superlatywach, wpłynął na decyzję rady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. superlatyw mrz.

 przym. superlatywny

Wiktionary


superlekki

potocznie: bardzo lekki


SJP.pl


superliga

  • Kategoria Superiore (Superliga) – najwyższa klasa rozgrywkowa w piłce nożnej w Albanii
  • Superliga e Kosovës – najwyższa klasa rozgrywkowa w piłce nożnej w Kosowie
  • Super Liga Srbije – najwyższa klasa rozgrywkowa w piłce nożnej w Serbii
  • Superligaen – najwyższa klasa rozgrywkowa w piłce nożnej w Danii
  • Süper Lig – najwyższa klasa rozgrywkowa w piłce nożnej w Turcji
  • Superliga – najwyższa klasa rozgrywkowa w piłce ręcznej w Polsce
  • Superliga – najwyższa klasa rozgrywkowa w siatkówce w Brazylii
  • Superliga – najwyższa klasa rozgrywkowa w siatkówce w Hiszpanii
  • SuperLiga – najwyższa klasa rozgrywkowa w rugby union w Rumunii
  • Superliga A – najwyższa klasa rozgrywkowa w koszykówce w Rosji
  • Superliga – planowane europejskie rozgrywki piłkarskie

Wikipedia


superligowy

superliga


SJP.pl

Patrz:

superliga

supermacho

[czytaj: supermaczo] mężczyzna niezwykle przystojny, dobrze zbudowany, mający silny charakter i nadzwyczajny umysł; supermen i macho w jednym


SJP.pl


superman

[czytaj: SUpermen] potocznie: mężczyzna odznaczający się niezwykłymi cechami fizycznymi i umysłowymi, odnoszący sukcesy i mający powodzeniu u kobiet; supermen, supermężczyzna


SJP.pl

Superman (jego alter egoClark Kent, urodzony jako Kal-El) – fikcyjna postać (superbohater), znany z serii komiksów wydawanych przez DC Comics, oraz wszelkich adaptacji związanych z tą postacią. Został stworzony przez Joego Shustera i Jerry’ego Siegela. Po raz pierwszy pojawił się w magazynie Action Comics vol. 1 #1 (czerwiec 1938 roku).

Wikipedia


supermanka

superman [czytaj: supermenka]; supermenka


SJP.pl


supermaraton

bieg dłuższy od maratonu, liczący nawet kilkaset kilometrów


SJP.pl

Ultramaraton – bieg długodystansowy na dystansie większym niż maraton, czyli powyżej 42,195 km.

Co roku rozgrywane są oficjalne mistrzostwa świata i Europy na dystansie 100 km oraz w biegu 24-godzinnym (24 h). Inne popularne dystanse ultramaratońskie to: 50 km, 100 mil oraz 6h, 12h, 48h.Najbardziej znani na świecie ultramaratończycy to: Grek Janis Kuros i Amerykanin Scott Jurek.

Wikipedia


supermaratończyk

osoba startująca w supermaratonie


SJP.pl


supermaratoński

o biegu: mający charakter supermaratonu


SJP.pl


supermarkecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od supermarket

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie supermarket, lecz tylko nędzny supermarkecik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. supermarket m.

Wiktionary


supermarket

duży, wielobranżowy sklep samoobsługowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. ogromny, samoobsługowy sklep wielobranżowy;

Wiktionary

Supermarket – sklep o powierzchni sprzedażowej od 400 m² do 2499 m² prowadzący sprzedaż głównie w systemie samoobsługowym, oferujący szeroki asortyment artykułów żywnościowych oraz artykułów nieżywnościowych częstego zakupu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przeciwko budowie nowego supermarketu protestują drobni handlarze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsupɛrˈmarkɛt, AS: supermarket

Wiktionary

Powiązane:

 przym. supermarketowy

 rzecz. supermarkecik mrz., market mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hipermarket, supersam, megasam

Wiktionary


supermarketowy

supermarket


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z supermarketem, dotyczący supermarketu

Wiktionary

Patrz:

supermarket

Powiązane:

 rzecz. supermarket m.

Wiktionary


supermarketoza

potocznie: zbyt liczne występowanie w jakichś miejscach supermarketów


SJP.pl


supermasywny

mający potężną masę, np. supermasywna czarna dziura - czarna dziura o masie rzędu milionów lub miliardów mas Słońca


SJP.pl


supermaszyna

maszyna oparta na najnowocześniejszej technologii


SJP.pl


supermen

[czytaj: SUpermen] potocznie: mężczyzna odznaczający się niezwykłymi cechami fizycznymi i umysłowymi, odnoszący sukcesy i mający powodzeniu u kobiet; superman, supermężczyzna


SJP.pl


supermenka

supermen; supermanka


SJP.pl

Supermenka – piosenka Kayah, drugi singel z płyty Zebra, wydany w maju 1997. W utworze wykorzystano fragment piosenki Steviego Wondera I Just Called to Say I Love You. Nagrania zrealizowano w studiu nagraniowym CCS Studio w Warszawie w styczniu i lutym 1997 roku. Piosenka i wideoklip Supermenka były nominowane do nagrody Fryderyk i otrzymały nominacje do nagród Machinery'97. Piosenka Supermenka otrzymał także nagrodę radiowców Playbox.

Wikipedia


supermęski

przymiotnik

 (1.1) pot. żart. mający ewidentne cechy męskie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Adam jest supermęskim facetem.

Wiktionary


supermężczyzna

mężczyzna odznaczający się niezwykłymi cechami fizycznymi i umysłowymi, odnoszący sukcesy i mający powodzeniu u kobiet; supermen, superman


SJP.pl


supermiasto

1. wielkie, potężne miasto;
2. bardzo piękne, przyjazne miasto


SJP.pl


supermoc

nadnaturalna umiejętność superbohatera


SJP.pl


supermocarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. potężne państwo, posiadające broń atomową

Wiktionary

Supermocarstwo (ang. superpower) – państwo (mocarstwo) dysponujące największym potencjałem politycznym, militarnym oraz gospodarczym i mogące w skuteczny sposób kreować stosunki globalne, przez co ma większe znaczenie od pozostałych mocarstw.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ameryka powoli urosła do roli supermocarstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocarstwo n.

 przym. mocarstwowy

Wiktionary


supermocny

wyjątkowo silny lub wytrzymały


SJP.pl


supermodel

bardzo znany model


SJP.pl

Supermodel – drugi studyjny album amerykańskiej grupy Foster the People, wydany 14 marca 2014 roku przez wytwórnię Columbia Records.

Wikipedia


supermodelka

supermodel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bardzo znana modelka

Wiktionary

Supermodelka – określenie dobrze zarabiającej modelki, zazwyczaj mającej dobrą reputację na całym świecie i mającej doświadczenie zarówno w zakresie mody luksusowej, jak i modelingu komercyjnego. Termin „supermodelka” został rozpowszechniony w latach 80. XX wieku.

Wikipedia

Patrz:

supermodel

Powiązane:

 rzecz. supermodel m.

Wiktionary


supernak

nazwisko


SJP.pl


supernatant

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) górna, płynna warstwa znad osadu; roztwór znad osadu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po uzyskaniu odpowiedniego poziomu miana zakaźnego zbiera się supernatant, który następnie poddaje się oczyszczeniu z resztek komórek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsupɛrˈnatãnt, AS: supernatãnt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadsącz

 (1.1) ciecz nadosadowa

Wiktionary


supernova

gwiazda zmienna o jasności wzrastającej jednocześnie z wyrzucaniem przez nią zewnętrznych warstw materii, przypuszczalnie w związku z przekształcaniem się w gwiazdę neutronową; supernowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. supernowa;

Wiktionary

Supernowa – termin określający kilka rodzajów kosmicznych eksplozji powodujących powstanie na niebie niezwykle jasnego obiektu, który już po kilku tygodniach lub miesiącach staje się niemal niewidoczny. Są dwie możliwe drogi prowadzące do takiego wybuchu: w jądrze masywnej gwiazdy przestały zachodzić reakcje termojądrowe bądź zachodzi proces pochłaniający promieniowanie (kreacja par, fotodezintegracja), a zmniejszenie ciśnienia promieniowania powoduje zapadanie się gwiazdy pod własnym ciężarem; bądź też biały karzeł tak długo pobierał materię z sąsiedniej gwiazdy, aż przekroczył masę Chandrasekhara, co doprowadziło do eksplozji termojądrowej. W obydwu przypadkach eksplozja supernowej z ogromną siłą wyrzuca w przestrzeń większość lub całą materię gwiazdy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsupɛrˈnɔva, AS: supernova

Wiktionary


supernowa

gwiazda zmienna o jasności wzrastającej jednocześnie z wyrzucaniem przez nią zewnętrznych warstw materii, przypuszczalnie w związku z przekształcaniem się w gwiazdę neutronową; supernova


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. gwiazda, której jasność gwałtownie wzrosła na skutek wybuchowego odrzucenia przez nią swoich zewnętrznych warstw;

Wiktionary

Supernowa – termin określający kilka rodzajów kosmicznych eksplozji powodujących powstanie na niebie niezwykle jasnego obiektu, który już po kilku tygodniach lub miesiącach staje się niemal niewidoczny. Są dwie możliwe drogi prowadzące do takiego wybuchu: w jądrze masywnej gwiazdy przestały zachodzić reakcje termojądrowe bądź zachodzi proces pochłaniający promieniowanie (kreacja par, fotodezintegracja), a zmniejszenie ciśnienia promieniowania powoduje zapadanie się gwiazdy pod własnym ciężarem; bądź też biały karzeł tak długo pobierał materię z sąsiedniej gwiazdy, aż przekroczył masę Chandrasekhara, co doprowadziło do eksplozji termojądrowej. W obydwu przypadkach eksplozja supernowej z ogromną siłą wyrzuca w przestrzeń większość lub całą materię gwiazdy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwiastki chemiczne cięższe od żelaza powstają w wybuchach supernowych.

 (1.1) Najlepszymi świecami standardowymi do pomiaru parametru Hubble’a są dwa rodzaje gwiazd: Cefeidy oraz supernowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsupɛrˈnɔva, AS: supernova

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) supernova

Wiktionary


superokazja

potocznie: niezwykle sprzyjająca okazja, przewyższająca inne


SJP.pl


superorganizm

Superorganizm, nadorganizm – koncepcja istnienia organizmu składającego się z wielu mniejszych organizmów tego samego gatunku. Odnosi się ona zwłaszcza do kolonii owadów społecznych. Ich kasty porównuje się do różnych narządów jednego osobnika, a poszczególne osobniki – do komórek. Niektórzy postulują odniesienie superorganizmu także do ludzi.

Wikipedia


superortikon

rodzaj lampy analizującej, której działanie jest oparte na zjawisku fotoemisji i procesie wybierania elementów obrazu ładunkowego za pomocą wiązki elektronów; ortikon obrazowy


SJP.pl


superoryginalny

potocznie: bardzo oryginalny


SJP.pl


superowo

przysłówek

 (1.1) młodz. bardzo pozytywnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Patrz, jak te neony się superowo odbijają na tafli fontanny.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. super

 przym. super

 wykrz. super

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) młodz. cool, coolersko, ekstra, odjazdowo, odlotowo, super; pot. w dechę

Wiktionary


superowość

superowy; odlotowość, bombowość, czaderskość


SJP.pl


superowulacja

uwolnienie w jednym czasie kilku lub kilkunastu komórek jajowych z pękniętych dojrzałych pęcherzyków jajnikowych


SJP.pl

Superowulacja - uwolnienie w jednym czasie kilku (kilkunastu) komórek jajowych z pękniętych dojrzałych pęcherzyków jajnikowych. Superowulacja może być procesem naturalnym bądź stymulowanym przez człowieka. Stosowana u samic dawczyń komórek jajowych w technice przenoszenia zarodków, w wyniku czego można znacznie zwiększyć liczbę potomstwa zwierząt o pożądanych cechach.

Superowulacje można wywołać podając PMSG (eCG) iniekcyjnie po wcześniejszej synchronizacji cyklu przez gestageny.

Wikipedia


superowy

potocznie: fajny, doskonały, fajowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) młodz. bardzo atrakcyjny

Wiktionary


superpaństwo

1. potężne państwo mające wpływ na politykę światową; supermocarstwo;
2. państwo idealne


SJP.pl


superparametr

hiperparametr;
1. w uczeniu maszynowym: parametr, którego wartość jest ustawiana przed rozpoczęciem procesu uczenia;
2. w statystyce bayesowskiej: parametr a priori


SJP.pl


superpełnia

pełnia księżyca zbiegająca się z najbliższym punktem jego orbity wokół Ziemi


SJP.pl


superpodniecający

potocznie: bardzo podniecający


SJP.pl


superpokój

potocznie: wspaniały, świetny pokój


SJP.pl


superpomysł

wspaniały, genialny pomysł


SJP.pl


superpopularny

potocznie: bardzo popularny


SJP.pl


superpotęga

państwo o ogromnej sile ekonomicznej i militarnej


SJP.pl


superpotężny

potocznie: niezwykle potężny


SJP.pl


superpozycja

w fizyce: złożenie pól lub stanów kwantowych, np. nakładanie się fal


SJP.pl

Superpozycja – własność rozwiązań równania różniczkowego przejawiająca się w tym, że suma dwóch rozwiązań także jest rozwiązaniem równania. W podstawowym sensie własność ta może zostać wyrażona w inny sposób przez twierdzenie, że przestrzeń rozwiązań równania jest przestrzenią liniową. Tak wyrażone twierdzenie pozostaje prawdziwe, jeśli równanie różniczkowe jest liniowe.

Wikipedia


superpozycyjny

superpozycja


SJP.pl

Patrz:

superpozycja

superpółśredni

w boksie zawodowym: waga superpółśrednia - kategoria wagowa o limicie 154 funtów (69,853 kg); waga juniorśrednia


SJP.pl


superprodukcja

Superprodukcja – polski film komediowy z 2002 roku w reżyserii Juliusza Machulskiego. Zdjęcia trwały 29 dni – od 22 kwietnia do 20 maja 2002 r.

Wikipedia


superprojekcja

w kryminalistyce: technika polegająca na nakładaniu obrazu czaszki na różne zdjęcia fotograficzne głów osób o domniemanym podobieństwie


SJP.pl

Superprojekcja – metoda identyfikacji zwłok na podstawie czaszki opracowana w latach 30. XX wieku. Polega na nakładaniu na wyseparowane zdjęcie czaszki zdjęcia domniemanej osoby wykonanego za jej życia i porównywaniu punktów antropometrycznych. Jeśli główne punkty się pokrywają, można z dużą pewnością stwierdzić, że czaszka i zdjęcie należały do tej samej osoby.

Wikipedia


superprzebój

wielki przebój, hit; superhit


SJP.pl


superpuchar

Superpuchar – trofeum w sporcie klubowym. Zazwyczaj jest to jeden mecz, pod koniec sezonu (lub na początku kolejnego) pomiędzy zwycięzcą ligi krajowej, a zdobywcą pucharu kraju (np. Superpuchar Polski pomiędzy zwycięzcą Ekstraklasy, a zdobywcą Pucharu Polski).W przypadku gdy zwycięzca ligi jest też zwycięzcą pucharu, grają oni z drużyną, która zajęła drugie miejsce w jednych z tych rozgrywek. W piłce nożnej istnieje również Superpuchar Europy pomiędzy zwycięzcą Ligi Mistrzów, a Ligi Europy.

Wikipedia


superpłaski

potocznie: bardzo płaski


SJP.pl


superreakcyjny

superreakcja


SJP.pl

Patrz:

superreakcja

superrealizm

Hiperrealizm, superrealizm lub fotorealizm – kierunek w malarstwie XX wieku, którego celem jest przedstawianie rzeczywistości z jak największą precyzją. Termin ten po raz pierwszy zastosował Daniel Abadie w odniesieniu do twórców amerykańskich odtwarzających na płótnach fotografię.

Wikipedia


superrecenzent

Superrecenzent – tajny recenzent w przewodzie habilitacyjnym powoływany przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów już po kolokwium habilitacyjnym (komisja powoływała dwóch). Jego opinia była decydująca w kwestii nadania habilitantowi stopnia doktora habilitowanego. Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów prowadziła listę specjalistów według dyscyplin i dziedzin KBN. Urząd superrecenzenta został zlikwidowany w 2006 roku po zmianie przepisów o nadawaniu stopni naukowych.

Wikipedia


superresort

połączenie kilku ministerstw


SJP.pl


superrząd

w polityce: rząd ponadpaństwowy


SJP.pl


supersam

potocznie: duży sklep samoobsługowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. hand. duży sklep samoobsługowy

Wiktionary

Supersam – wielki sklep samoobsługowy, większy od samu i mniejszy od megasamu.

Supersamy zaczęły powstawać w Polsce w pierwszej połowie lat 60. XX wieku. Pierwszy sklep tego rodzaju został otwarty 6 czerwca 1962 roku w Warszawie.

Obiekt pod tą nazwą działał również m.in. w Poznaniu (supersam „Kasia” przy ul. 27 Grudnia, zamknięty w 2018) oraz Kaliszu (przy al. Wojska Polskiego 53a).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mówisz, że kupiłaś te śledzie w supersamie?

Wiktionary

Powiązane:

 zaim. sam

 rzecz. sam mrz., samosia ż.

Wiktionary


supersamiec

Supersamiec (ang. Superbad) – amerykańska komedia z 2007 roku.

Wikipedia


superscope

[czytaj: superskołp] format rejestracji obrazu filmowego, w którym nakręcono tylko kilka filmów


SJP.pl


superset

metoda treningowa polegająca na wykonywaniu dwóch ćwiczeń jedno po drugim, bez przerwy między nimi


SJP.pl


supersieć

monokryształy zbudowane z naprzemiennych warstw o różnym składzie chemicznym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. periodyczna struktura krystaliczna, najczęściej składająca się z następujących po sobie studni kwantowych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈpɛrʲɕɛ̇t͡ɕ, AS: superʹśėć

Wiktionary

Powiązane:

 przym. supersieciowy, sieciowy

 rzecz. sieć ż.

Wiktionary


supersilny

potocznie: nadzwyczaj silny, bardzo silny; ekstrasilny


SJP.pl


superski

nazwisko


SJP.pl


supersoniczny

przymiotnik

 (1.1) naddźwiękowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsupɛrsɔ̃ˈɲit͡ʃnɨ, AS: supersõńičny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ponaddźwiękowy, naddźwiękowy

Wiktionary


superspektakl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) efektowne, bogate widowisko, spektakl

Wiktionary


superstar

gwiazda filmowa, piosenkarka, piosenkarz itp. o światowej sławie; supergwiazda, supergwiazdor, megagwiazda, megagwiazdor


SJP.pl

  • superstar – celebryta
  • Supergwiazda, ang. Superstar – amerykański film
  • Superstar – album Activ
  • Superstar – album Caroline Rose
  • Superstar – album Jamelii
  • Superstar – album Lupego Fiasca

Wikipedia


superstop

stop o dużej żarowytrzymałości i żaroodporności; nadstop


SJP.pl


superstrada

1. droga posiadająca dwie jezdnie, zwykle rozdzielone pasem zieleni; droga dwujezdniowa;
2. środowiskowo: globalna, zintegrowana, szerokopasmowa sieć multimedialna


SJP.pl


superstrat

język ludności napływowej, który nawarstwia się na język ludności miejscowej


SJP.pl


superstruna

Teoria superstrun – wersja teorii strun, która łączy ją z supersymetrią. Wersja teorii superstrun, M-teoria, jest jedną z proponowanych teorii wszystkiego. M-teoria przewiduje, że teoria superstrun opisuje tylko część rzeczywistości.

Teoria superstrun mieści w sobie wszystkie symetrie modelu standardowego i GUT. Jest to także najbardziej obiecująca kwantowa teoria grawitacji, ponieważ jako pierwsza w historii fizyki poddaje się kwantowej renormalizacji.

Wikipedia


superstulatek

kobieta mająca sto dziesięć lub więcej lat


SJP.pl

Superstulatek (ang. supercentenarian) – osoba, która osiągnęła wiek 110 lat lub więcej. Wiek ten osiąga ok. jeden na tysiąc stulatków. Według Gerontology Research Group na całym świecie żyje około 300–450 takich osób, około 70 jest zweryfikowanych przez GRG (między innymi na podstawie Księgi rekordów Guinnessa).

Wikipedia


superstulatka

kobieta mająca sto dziesięć lub więcej lat


SJP.pl


supersurrealista

zwolennik, przedstawiciel supersurrealizmu - kierunku w sztuce, którego celem jest skrajnie surrealistyczne przedstawienie rzeczywistości


SJP.pl


supersymetria

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. hipotetyczne posiadanie przez każdą cząstkę elementarną odpowiednika różniącego się od niej całkowitością spinu;

Wiktionary

Supersymetria (SUSY) – hipotetyczna symetria z zakresu fizyki cząstek elementarnych przekształcająca bozony w fermiony. Nie zaobserwowano jak dotąd żadnych supersymetrycznych partnerów.

Jeżeli stan kwantowy fermionu oznaczymy jako |F\rangle , a bozonu jako |B\rangle , to supersymetria generowana jest przez przekształcenie:

|F\rangle =Q|B\rangle \;{} i {}\;|B\rangle =Q^{+}|F\rangle .

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zespół Norvala Fortsona z Uniwersytetu w Waszyngtonie znalazł inny sposób na wyśledzenie cząsteczek przewidywanych przez supersymetrię.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. supersymetryczny

Wiktionary


superszczelność

superszczelny


SJP.pl

Patrz:

superszczelny

superszybki

potocznie: nadzwyczaj szybki, bardzo szybki; ekstraszybki, ultraszybki


SJP.pl


superszybkość

superszybki


SJP.pl

Patrz:

superszybki

supertajny

tajny w najwyższym stopniu; ściśle tajny


SJP.pl


supertalent

Supertalent – widowisko studyjne, emitowane na antenie TVP 2, prowadzone przez Beatę Sadowską. Pierwszy odcinek emitowany był 7 października 2006 r.

Program ma na celu wyszukania osoby z charakterem i wyjątkową osobowością. Osoba, która wygra ten program, podpisze kontrakt z telewizją.

Wikipedia


supertani

taki, który kosztuje niewiarygodnie mało


SJP.pl


supertomasyna

sztuczny nawóz fosforowy


SJP.pl

Supertomasyna – nawóz fosforowy otrzymywany przez stapianie mielonych fosforytów z węglanem sodu. Supertomasyna jest termofosfatem sodowym.

Głównym składnikiem supertomasyny jest Ca
2
Na
2
P
2
O
8
, związek ten nie jest rozpuszczalny w wodzie, przez co nie jest bezpośrednio dostępny dla roślin, pod wpływem kwasów glebowych przekształca się w formy dostępne dla roślin. Nawóz zawiera 26–27% P
2
O
5
i około 42% wapnia w przeliczeniu na CaO.

Wikipedia


supertrauler

duży statek rybacki, wyposażony w urządzenia przetwórcze, w którego ładowniach może się pomieścić ponad 1000 ton ryb; supertrawler


SJP.pl


supertrawler

duży statek rybacki, wyposażony w urządzenia przetwórcze, w którego ładowniach może się pomieścić ponad 1000 ton ryb; supertrauler


SJP.pl


superurodziny

potocznie: wspaniałe urodziny


SJP.pl


superweekend

szczególny weekend obfitujący w wydarzenia, oferty lub rozrywki


SJP.pl


superwizja

  • superwizja – konsultacje psychoterapeutów
  • Superwizja – polski film naukowofantastyczny

Wikipedia


superwizor

psychoterapeuta nadzorujący pracę innych psychoterapeutów


SJP.pl


superwizorski

superwizor


SJP.pl

Patrz:

superwizor

superwtorek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. w USA: dzień (wtorek) na początku lutego lub marca w roku wyborów prezydenckich, kiedy w największej liczbie stanów odbywają się prawybory;

Wiktionary

Superwtorek (ang. Super Tuesday) – w Stanach Zjednoczonych dzień (wtorek), na początku lutego lub marca w roku wyborów prezydenckich, kiedy w największej liczbie stanów odbywają się prawybory (z ang. primaries), na których wybierani są delegaci na konwencje partyjne (na nich dochodzi do oficjalnej nominacji kandydatów danej partii na prezydenta).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) „Superwtorek” był wielkim sukcesem faworytów partyjnych, ulubieńców establishmentu. Obaj dysponowali ogromnymi pieniędzmi i opłacili sobie bardzo profesjonalne kampanie.

 (1.1) Ale w New Hampshire 16 lutego wygrał bezkonkurencyjnie wśród swoich, co potwierdził w tak zwany superwtorek 8 marca. Wtedy wiadomo już było, iż tylko on może być kandydatem republikanów.

Wiktionary


superwulkan

płaski wulkan o komorze magmowej rzędu kilkunastu tysięcy kilometrów sześciennych, powstały na skutek potężnej eksplozji magmy


SJP.pl

Superwulkan – wulkan, który powstaje wskutek potężnej eksplozji magmy zalegającej w ogromnym zbiorniku kilka kilometrów pod powierzchnią ziemi. Taka komora magmowa ma z reguły objętość kilkunastu tysięcy kilometrów sześciennych. Po erupcji superwulkanu pozostaje ślad w postaci zapadłego krateru – gigantycznej kaldery o średnicy kilkudziesięciu kilometrów. W odróżnieniu od zwykłych wulkanów, superwulkany są płaskie. Na powierzchni ziemi nad nimi przebiegają zjawiska hydrotermalne: gejzery, fumarole, solfatary. Magma zalegająca pod superwulkanem nie musi eksplodować, może ulec przekształceniu w nieszkodliwy batolit. Może także dojść do spokojnego wylewu lawy, który będzie trwał miesiącami i będzie stosunkowo nieszkodliwy.

Wikipedia


superwydajny

wydajny w najwyższym stopniu, nadzwyczaj, bardzo wydajny


SJP.pl


superwygrana

nagroda powstała przez kumulację wcześniejszych nagród


SJP.pl


superzabawa

[czytaj: super-zabawa] potocznie: wspaniała zabawa; superimpreza, ekstrazabawa


SJP.pl


superzaur

[czytaj: super-załr] rodzaj dużego dinozaura z rodziny diplodoków


SJP.pl

Superzaur (Supersaurus) – rodzaj dużego zauropoda z rodziny diplodoków (Diplodocidae). Jego nazwa oznacza "nad-jaszczur". Został odkryty w górnojurajskich warstwach formacji Morrison w Kolorado w 1972 r. Jest on jednym z największych znanych dinozaurów i mógł osiągać 33–34 m długości i 35–40 t masy. Żył w towarzystwie takich dinozaurów jak karnozaur allozaur czy spokrewniony z superzaurem diplodok.

Wikipedia


superziemia

[czytaj: super-ziemia] skalista planeta pozasłoneczna o masie większej niż masa Ziemi


SJP.pl

Wikipedia


superznawca

[czytaj: super-znafca] potocznie: bardzo dobry znawca


SJP.pl


superznawczyni

[czytaj: super-znafczyni] potocznie: bardzo dobra znawczyni


SJP.pl


superżywność

nieprzetworzony pokarm pochodzenia naturalnego, bogaty w składniki odżywcze; superfood, superjedzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) neol. żywność pochodzenia roślinnego o wysokiej wartości odżywczej (np. wysokiej zawartości polifenoli lub antyoksydantów) mająca korzystne działanie na zdrowie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) mówiąc o superżywności, nie chodzi nam o suplementy wielowitaminowe czy wyciągi z egzotycznych roślin. Te nadzwyczajne produkty to warzywa i owoce oraz kilka innych popularnych składników diety.

Wiktionary


supeł

węzeł lub przypadkowy splot splątanego sznurka, nici itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) splot, który powstał w miejscu związania splątania sznurka, nici, łańcuszka itd.

Wiktionary

Węzeł zwykły (inaczej supeł lub półsztyk) – najprostszy rodzaj węzła.

Jest stosowany we wspinaczce i żeglarstwie m.in. jako węzeł zabezpieczający inny węzeł przed rozwiązaniem. Czasem stosowany jako zabezpieczenie liny przed wysunięciem się z bloczka lub kipy, jednak w tym celu lepiej stosować ósemkę.Zawiązany na linie złożonej podwójnie tworzy pętlę nieruchomą zwaną kluczką.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. supełkowanie n.

:: zdrobn. supełek m.

 czas. wysupłać, supełkować ndk.

 przym. supełkowy

Wiktionary


supełek

zdrobnienie od: supeł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od supeł

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. supeł mrz.

 czas. wysupłać

Wiktionary


supełkowy

supełek


SJP.pl

Patrz:

supełek

supinacja

rotacja zewnętrzna części kończyny, np. przedramienia, stopy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) anat. ruch polegający na obrocie dystalnej części kończyny do zewnątrz w stosunku do jej długiej osi;

Wiktionary

Supinacja (łac. supinatio) inaczej odwracanie, rotacja zewnętrzna − obrót dystalnej części kończyny na zewnątrz w stosunku do jej długiej osi, tj. od skrętoległego do równoległego położenia kości promieniowej i łokciowej względem siebie.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) odwracanie

Wiktionary


supinacyjny

supinacja


SJP.pl

Patrz:

supinacja

supiński

nazwisko


SJP.pl


supinum

w łacinie: imienna forma czasownika wyrażająca zamiar, cel


SJP.pl

Supinum – forma czasownika występująca w stosunkowo niewielu językach, która wyraża pewną celowość, zwykle w połączeniu z czasownikami ruchu (w prasłowiańskim i staro-cerkiewno-słowiańskim tylko po nich). Języki słowiańskie utraciły w zasadzie konstrukcję supinum poza nielicznymi (wspomnianymi niżej) wyjątkami, w języku polskim w podobnej konstrukcji celowej używa się bezokolicznika: przyjechałem (przybyłem, przyszedłem itp.) na wieś odpocząć, tzn. „aby odpocząć, dla odpoczynku, w celu odpoczynku, na odpoczynek”.

Wikipedia


suple

węzeł lub przypadkowy splot splątanego sznurka, nici itp.


SJP.pl


suplemencik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od suplement

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suplement m.

Wiktionary


suplement

1. dodatek uzupełniający dzieło, mogący stanowić odrębny tom;
2. dodatek, uzupełnienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tom zawierający uzupełnienie jakiegoś dzieła

 (1.2) przest. uzupełnienie czegoś, dodatek do czegoś

 (1.3) spoż. farm. środek zawierający składniki odżywcze mający stanowić uzupełnienie diety, zob. suplement diety.

Wiktionary

Suplement (łac. supplementum „dodatek, uzupełnienie”) – w wydawnictwach encyklopedycznych i słownikowych – zazwyczaj w podzielonych na kilka tomów, wydawanych przez kilka kolejnych lat – dodatkowy tom lub tomy, wydany na końcu serii, w którym znajdują miejsce hasła przeoczone lub jeszcze nieistniejące w chwili przystępowania do redagowania wydania. Podaje się tam też, dla haseł już istniejących, dodatkowe znaczenia, które pojawiły się w trakcie wydawania dzieła, albo niezaistniałe wcześniej fakty.

  • polskie encyklopedie
  • suplement diety
  • paralipomena

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) (…) mówiąc o superżywności, nie chodzi nam o suplementy wielowitaminowe czy wyciągi z egzotycznych roślin. Te nadzwyczajne produkty to warzywa i owoce oraz kilka innych popularnych składników diety.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suplementacja ż., suplementowanie n., suplemencik mrz.

 czas. suplementować ndk.

 przym. suplementowy, suplementarny

Wiktionary


suplementacja

wzbogacanie diety niezbędnymi witaminami i składnikami mineralnymi


SJP.pl

Suplement diety – środek spożywczy, którego celem jest uzupełnienie normalnej diety, będący skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny nie będący lekiem. Są wprowadzane do obrotu w formie umożliwiającej dawkowanie, w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych podobnych postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z kroplomierzem i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego.

Wikipedia


suplementacyjny

suplementacja


SJP.pl

Patrz:

suplementacja

suplementarny

uzupełniający; suplementowy


SJP.pl


suplementować

1. dostarczać substancji uzupełniających niedobory w organizmie;
2. uzupełniać o suplement diety;
3. dodawać do codziennej diety;
4. suplementować się - zażywać suplementy diety


SJP.pl


suplent

w byłej Galicji: zastępca etatowego nauczyciela w szkołach średnich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. zastępca etatowego nauczyciela w Galicji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Suplent zdradza nowoczesne skłonności poetyckie, te najgorsze od czasu, kiedy istnieje poezja.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suplencina

Wiktionary


suples

chwyt zapaśniczy mający na celu przerzucenie przeciwnika za siebie; souplesse


SJP.pl

Wikipedia


supletywizm

tworzenie form fleksyjnych danego wyrazu na podstawie różnych tematów fleksyjnych


SJP.pl

Wikipedia


supletywny

przymiotnik

 (1.1) jęz. należący do tego samego wzorca odmiany, ale mający inne brzmienie, niezwiązane pokrewieństwem etymologicznym z formą wyjściową

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Formami supletywnymi w języku polskim są np. słowa „człowiek” i „ludzie”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. supletywizm m.

Wiktionary


suplika

dawniej: prośba (później: skarga), zwykle na piśmie


SJP.pl

Suplika (z łac. supplicare „błagać, prosić”) – pisemna prośba, skarga lub zapytanie kierowane do seniora przez wasala, rozpowszechnione głównie w XVIII w., kierowane do właściciela dóbr ziemskich przez chłopów, ale także mieszczan, Żydów, cechy, niekiedy niższych oficjalistów.

Wikipedia


suplikacja

1. katolicka pieśń błagalna;
2. dawniej: prośba, skarga, zwykle pisemna; suplika


SJP.pl

Suplikacja (łac. supplicatio, „błaganie, prośba”) – śpiew chóralny o melodii chorałowej w poezji liturgicznej; katolicka pieśń błagalna. Suplikacja ma charakter błagalny, śpiewana jest w okresach klęsk żywiołowych oraz nieszczęść.

Wikipedia


suplikacyjny

suplikacja


SJP.pl

Patrz:

suplikacja

suplikant

dawniej: osoba składająca suplikę (prośbę lub skargę na piśmie)


SJP.pl


suplikantka

suplikant


SJP.pl

Patrz:

suplikant

suplikować

dawniej:
1. wnosić pisemną prośbę o coś;
2. pokornie prosić o coś


SJP.pl


suplować

zmiękczać surowy jedwab


SJP.pl


suponować

1. przypuszczać, zakładać, domyślać się;
2. podsuwać komuś jakąś myśl


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) zakładać, przypuszczać, mniemać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsupɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: supõnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. supozycja ż., suponowanie n., presuponowanie n.

 czas. presuponować ndk.

Wiktionary


suponowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|suponować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. suponować ndk.

Wiktionary


suporcik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od suport

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suport m.

Wiktionary


suporeks

materiał budowlany, pustak wykonany z gazobetonu


SJP.pl


suport

1. wspornik, podstawa;
2. ruchoma część obrabiarki, w której mocowane są narzędzia;
3. część roweru, w której mocowana jest oś korby z zębatką napędzającą;
4. solista lub zespół, którego wystąpienie poprzedza występ głównej gwiazdy koncertu; support;
5. grupa specjalistów świadcząca usługi pomocy technicznej dla pracowników; helpdesk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. ruchomy element narzędzi mechanicznych do mocowania narzędzi tnących

 (1.2) techn. pedał rowerowy wraz z osią;

 (1.3) techn. element podpierający u podstawy konstrukcji

 (1.4) muz. solista lub zespół muzyczny rozgrzewający publiczność, którego występ poprzedza wyjście na scenę gwiazdy koncertu;

 (1.5) grupa specjalistów świadcząca wsparcie dla pracowników

Wiktionary

Suport rowerowy – część układu napędowego roweru - ułożyskowany wałek, wkręcany do tulei, zwanej mufą suportu, która znajduje się w miejscu łączenia rury podsiodłowej i rury dolnej ramy. Do suportu montuje się korby i zestaw przednich koron, potocznie nazywanych zębatkami.

Suportem nazywa się też czasem samą tuleję, w którą wkręca się wałek suportowy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.4) Początkowo występowałem jako suport przed koncertami swojego nauczyciela śpiewu, a teraz sam śpiewam na scenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsapɔrt, AS: saport

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. support m., suportowanie n., suporcik mrz.

 czas. suportować ndk.

 przym. suportowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) wspornik, podstawa

 (1.4) support

 (1.5) helpdesk, wsparcie techniczne, pomoc techniczna

Wiktionary


supozycja

1. książkowo: założenie przyjęte tymczasowo, o którym jeszcze nie wiadomo, czy jest prawdziwe; przypuszczenie, koniektura, domniemanie, hipoteza;
2. w logice: rola znaczeniowa danego wyrażenia w wypowiedzi (w zdaniu), odnosząca się do określonego desygnatu (supozycja prosta, np.: Dałem "psu" jeść.), do wszystkich swoich desygnatów (supozycja formalna, np: "Pies" jest czworonogiem.) lub wyrazu, który określa desygnat (supozycja równokształtna, np.: Wyraz "pies" jest krótki.)


SJP.pl

Supozycja – rola znaczeniowa, jaką przypisuje się danej nazwie.

Supozycja danej nazwy może być:

  • normalna, kiedy dotyczy pewnego przedmiotu lub zbioru przedmiotów podpadających pod daną nazwę – można wydzielić trzy rodzaje supozycji normalnej:
    • personalna (prosta) – jeśli wyrażenie odnosi się do dokładnie jednego, konkretnego desygnatu, np. „dziś widziałem węża”;
    • uniwersalna – jeśli wyrażenie odnosi się do każdego z desygnatów danej nazwy, np. „wąż nie ma nóg”;
    • formalna – jeśli dotyczy jakiegoś zbioru desygnatów, np. „węże są chlubą naszego zoo”;
  • materialna – jeśli dotyczy wyrazu określającego desygnat; charakterystyczne jest to, że według polskiej ortografii, nazwa o supozycji materialnej jest umieszczana w cudzysłowie; tego typu supozycja rozpada się na dwa rodzaje:
    • narracyjną – gdy wyrażenie odnosi się do pewnego konkretnego wygłoszenia lub napisu, np. „Jadźka wbiegła z ogrodu na werandę, krzycząc «Ratunku! WĄŻ!!!»”;
    • lokucyjną – gdy odnosi się do każdego wyrażenia równokształtnego z wygłoszonym, np. „wyraz «wąż» jest krótki”.

Wikipedia


support

[czytaj: saport] solista lub zespół występujący przed gwiazdą koncertu; suport


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) zob. suport.

Wiktionary

Od ang. słowa support – "wspomagać"

  • suport – część układu napędowego roweru
  • support – w odniesieniu do koncertu muzycznego – grupa supportowa grająca przed głównym wykonawcą

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suport m., suportowanie n.

 czas. suportować ndk.

 przym. suportowy

Wiktionary


supportować

[czytaj: saportować] występować na koncercie jako support (przed główną gwiazdą)


SJP.pl


supra

samochód typu Toyota Supra


SJP.pl

Supra (gruz.: სუფრა) – tradycyjna gruzińska uczta, z którą łączy się zespół rytuałów.

Supra jest symbolem gościnności społeczeństwa gruzińskiego i stanowi tło dla wszystkich ważnych wydarzeń w życiu Gruzinów. Spełnia ona kilka funkcji społecznych: żywieniową, relaksacyjną, komunikacyjną, wychowawczą i edukacyjną, duchową i religijną.

Wikipedia


suprafon

dawniej: adapter firmy Supraphon


SJP.pl


supranaturalistyczny

supranaturalizm


SJP.pl

Patrz:

supranaturalizm

supranaturalizm

koncepcja głosząca istnienie świata nadprzyrodzonego


SJP.pl


supranaturalny

dawniej: nadprzyrodzony, nadnaturalny; ponadnaturalny


SJP.pl


supraporta

malowidło lub płaskorzeźba nad drzwiami; naddźwiernik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) archit. dekoracyjny element w formie malowidła, płaskorzeźby lub sztukaterii umieszczony ponad drzwiami;

Wiktionary

Supraporta (łac. supra portam - nad drzwiami) – naddźwiernik, dekoracyjne panneau lub płyta umieszczone nad drzwiami, ujęte w obramowanie z drewna lub stiuku. Wypełnione dekoracją w formie fresku, płaskorzeźby, sztukaterii, malatury na płótnie itp.

Początki stosowania sięgają renesansowego budownictwa pałacowego. Jako jeden ze szczegółów architektonicznego dekorowania wnętrz rozpowszechnił się w okresie baroku, rokoka i klasycyzmu do końca XIX wieku.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) naddźwiernik

Wiktionary


suprarenina

hormon, mediator układu nerwowego należący do katecholamin, wytwarzany przez rdzeń nadnerczy i zakończenia włókien pozazwojowych współczulnego układu nerwowego; adrenalina


SJP.pl


supraski

1. przymiotnik od: Supraśl (miejscowość w województwie podlaskim);
2. przymiotnik od: Supraśl (dopływ Narwi); supraślański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) przym. od Supraśl

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Supraśl m., supraślanin m., supraślanka ż.

Wiktionary


supraśl

miejscowość w województwie podlaskim


SJP.pl

Supraśl – miasto w Polsce położone w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Supraśl. Położone jest nad rzeką Supraślą, na Wysoczyźnie Białostockiej, jest otoczone Puszczą Knyszyńską. Leży na obszarze dawnej ekonomii grodzieńskiej. Zaliczane do aglomeracji białostockiej.

Wikipedia


supraślanin

mieszkaniec Supraśla


SJP.pl


supraślanka

mieszkanka Supraśla


SJP.pl


supraślański

przymiotnik od: Supraśl (dopływ Narwi); supraski


SJP.pl


suprema

płyta wiórowo-cementowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. płyta wiórowo-cementowa, stosowana jako wykładzina dźwiękochłonna, izolacja cieplna, do budowy lekkich ścian działowych itp.

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: supremum

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do ocieplenia konstrukcji należy użyć zatem grubej warstwy supremy albo uzupełnić ocieplenie warstwą z innego lekkiego materiału termoizolacyjnego. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈprɛ̃ma, AS: suprma

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) strużkobeton

Wiktionary


supremacja

zwierzchnictwo albo przewaga nad kimś lub nad czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwierzchnictwo, przewaga nad kimś lub czymś

Wiktionary

  • Akt supremacji – ustawa uchwalona przez parlament angielski w roku 1534
  • Biała supremacja – ruch uznający białą rasę za wyższą od ludów należących do innych ras
  • Czarna supremacja – ideologia twierdząca, że ludzie rasy czarnej górują genetycznie lub rasowo nad innymi

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsuprɛ̃ˈmat͡sʲja, AS: suprẽmacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. supremacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dominacja, hegemonia, inicjatywa, lepszość, majoryzacja, przewaga, wyższość

Wiktionary


supremacjonista

zwolennik supremacji


SJP.pl


supremacyjny

supremacja


SJP.pl

Patrz:

supremacja

supremat

1. władza papieża nad Kościołem katolickim;
2. zwierzchność, górowanie, przewaga


SJP.pl


suprematyczny

suprematyzm


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szt. dotyczący suprematyzmu

Wiktionary

Patrz:

suprematyzm

Powiązane:

 rzecz. suprematyzm m., suprematysta m.

Wiktionary


suprematysta

artysta reprezentujący kierunek w malarstwie z nurtu abstrakcji geometrycznej


SJP.pl


suprematystka

suprematysta


SJP.pl

Patrz:

suprematysta

suprematystyczny

suprematyzm


SJP.pl

Patrz:

suprematyzm

suprematyzm

kierunek w sztuce abstrakcyjnej, który zakładał oderwanie się od rzeczywistości, dążył do upraszczania form (malowanie figur geometrycznych, linii)


SJP.pl

Suprematyzm (z łac. supremus 'najwyższy' i gr. ισμός przyrostek oznaczający jakąś dziedzinę) – kierunek w sztuce abstrakcyjnej stworzony przez rosyjskiego malarza polskiego pochodzenia Kazimierza Malewicza w 1915 roku.

Suprematyzm zakładał całkowite oderwanie sztuki od rzeczywistości, dążenie do maksymalnego uproszczenia form, a przede wszystkim do zerwania z narracją i przedmiotowością w sztuce. Nazwa tego kierunku pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego „najwyższy”, mającego zdaniem Malewicza ukazać kierunek, w którym powinna zmierzać sztuka – poszukiwania istoty odwzorowania. Malewicz próbuje pokazać najmniejszą jednostkę w sztuce – „malarski atom”.

Wikipedia


supremum

w matematyce: górna granica, kres zbioru liczb


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mat. najmniejsza liczba taka, że wszystkie elementy danego zbioru są od niej mniejsze lub równe

Wiktionary

Kres (kraniec) dolny, infimum (łac. infimus „najniższy”) oraz kres (kraniec) górny, supremum (łac. supremus „najwyższy”) – pojęcia oznaczające odpowiednio: największe z ograniczeń dolnych oraz najmniejsze z ograniczeń górnych danego zbioru, o ile takie istnieją. Pojęcia te można określić w dowolnych zbiorach częściowo uporządkowanych, najczęściej jednak oba te terminy są używane w odniesieniu do zbiorów liczbowych.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) kres górny

Wiktionary


supresja

procesy komórkowe prowadzące do zniesienia lub osłabienia skutków mutacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. zniweczenie, zniesienie czegoś, powstrzymywanie

 (1.2) biol. ogół procesów zachodzących w komórce, które prowadzą do zniesienia lub osłabienia skutków mutacji

 (1.3) biol. zniesienie lub osłabienie zdolności komórek organizmu do produkowania przeciwciał pod wpływem antygenu

 (1.4) psych. mechanizm obronny polegający na świadomym odwróceniu uwagi od świadomej treści psychicznej, wskutek czego staje się przedświadoma; hamowanie impulsów i pragnień nieakceptowanych przez superego

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suprymowanie n., supresant m.

 czas. suprymować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) rewersja mutacji

 (1.4) stłumienie

Wiktionary


supresor

gen mogący znosić fenotypowy efekt mutacji w innych genach


SJP.pl


supresorowy

supresor


SJP.pl

Patrz:

supresor

supresyjny

supresja


SJP.pl

Patrz:

supresja

suprymować

czasownik

 (1.1) daw. znosić, kasować, zwijać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuprɨ̃ˈmɔvat͡ɕ, AS: suprỹmovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suprymowanie n., supresja

Wiktionary


suprymowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|suprymować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. suprymować ndk.

 rzecz. supresja ż.

Wiktionary


supłać

robić na czymś supły, plątać coś


SJP.pl


supłacz

w rolnictwie: aparat do zawiązywania snopów


SJP.pl


sura

jeden spośród 114 rozdziałów Koranu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Wołgi;

Wiktionary

  • sura – nazwa rozdziału Koranu
  • Sura – miasto w Babilonii
  • Sura – rzeka w Rosji
  • Sura – osiedle typu miejskiego w Rosji, w obwodzie penzeńskim
  • Sura – wieś w Rosji, w obwodzie archangielskim
  • Sura – indyjski film fabularny z 2010 roku, reż. S. P. Rajkumar
  • Sura – klasa postaci w grze komputerowej Metin2

Wikipedia


surabaja

miasto w Indonezji; Surabaya


SJP.pl

Surabaja (Surabaya) – miasto w Indonezji, stolica prowincji Jawa Wschodnia, licząca razem z przedmieściami 5 mln mieszkańców.

Wikipedia


surabajski

przymiotnik od: Surabaja, Surabaya (miasto w Indonezji)


SJP.pl


surabaya

[czytaj: surabaja] miasto w Indonezji; Surabaja


SJP.pl

Surabaja (Surabaya) – miasto w Indonezji, stolica prowincji Jawa Wschodnia, licząca razem z przedmieściami 5 mln mieszkańców.

Wikipedia


suracki

Surat


SJP.pl

Patrz:

Surat

suradówek

Suradówek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Wielgie.

Wikipedia


surakarcki

przymiotnik od: Surakarta (miasto w Indonezji)


SJP.pl


surakarta

miasto w Indonezji


SJP.pl

Surakarta – miasto w Indonezji na Jawie w prowincji Jawa Środkowa; zwane potocznie Solo; współrzędne geograficzne 7°35′S 110°49′E; 555 tys. mieszkańców (2005).

Wikipedia


surami

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. osiedle typu miejskiego w środkowej Gruzji, w regionie Wewnętrzna Kartlia;

Wiktionary

Surami (gruz. სურამი) – osiedle typu miejskiego w środkowej Gruzji, w regionie Kartlii Wewnętrznej. Według danych szacunkowych na rok 2014 liczyło 7 492 mieszkańców. Uzdrowisko i ośrodek wypoczynkowy. Miejsce śmierci znanej poetki Łesi Ukrainki.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. suramski

Wiktionary


suramina

lek przeciwpierwotniakowy stosowany w leczeniu zakażeń


SJP.pl

Suramina – organiczny związek chemiczny, lek przeciwpierwotniakowy stosowany dożylnie w leczeniu zakażeń, leiszmaniozy i trypanosomozy; inhibitor działania czynnika wzrostu naskórka. Hamuje rozwój nowotworowych klonów komórkowych niezależnych od wpływu androgenów. Ponieważ charakteryzuje się dużą toksycznością stosowanie jej w lecznictwie jest ograniczone.

Wikipedia


suramski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Surami, dotyczący Surami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Surami n.

Wiktionary


suraski

przymiotnik od: Suraż


SJP.pl


surat

miasto w Indiach


SJP.pl

Surat (gudżarati: સુરત) – trzecie co do wielkości miasto zachodnich Indii.

Wikipedia


suraż

1. miasto w Polsce;
2. miasto w Rosji;
3. wieś na Ukrainie


SJP.pl

Suraż (białorus. Сураж) – miasto w woj. podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Suraż. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. białostockiego.

Suraż leży w Dolinie Górnej Narwi, nad Narwią, przy Narwiańskim Parku Narodowym.

Wikipedia


surażanin

mieszkaniec Suraża


SJP.pl


surażanka

mieszkanka Suraża


SJP.pl


surchan-daria

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydrol. rzeka w południowo-wschodnim Uzbekistanie, prawy dopływ Amu-darii;

Wiktionary

Powiązane:

 przym. surchandaryjski

Wiktionary


surchandaryjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Surchan-darią, dotyczący Surchan-darii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Surchan-daria ż.

Wiktionary


surdel

nazwisko


SJP.pl


surdologopeda

logopeda zajmujący się osobami głuchymi i niedosłyszącymi


SJP.pl


surdologopedia

uczenie mówienia osób niesłyszących


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dział logopedii, dotyczy zaburzeń mowy związanych z wadami słuchu

Wiktionary

Surdologopedia (łac. surdus – głuchy, gr. logos – słowo, gr. paideia – nauka) – to dział logopedii, zajmującej się leczeniem i rehabilitacją mowy u osób głuchych lub niedosłyszących.

Wikipedia


surdologopedka

surdologopeda


SJP.pl

Patrz:

surdologopeda

surdologopedyczny

dotyczący surdologopedii


SJP.pl


surdopedagog

pedagog zajmujący się nauczaniem i wychowaniem osób głuchych i niedosłyszących


SJP.pl


surdopedagogiczny

surdopedagogika


SJP.pl

Patrz:

surdopedagogika

surdopedagogika

dział pedagogiki specjalnej obejmujący zagadnienia nauczania i wychowania głuchoniemych


SJP.pl

Surdopedagogika (łac. surdus – głuchy) – dział pedagogiki specjalnej. Zajmuje się nauczaniem i wychowaniem osób głuchych i niedosłyszących, a także ich rodzinami i otoczeniem. Ponadto obejmuje też profilaktykę, diagnostykę i poradnictwo osobom z grupy ryzyka.

Wikipedia


surducik

zdrobnienie od: surdut


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od surdut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surdut m., surdutowiec mos., surdutowy mos.

 przym. surdutowy

Wiktionary


surdut

1. wizytowy ubiór męski z ciemnego materiału; długa, dwurzędowa marynarka;
2. męskie okrycie wierzchnie; sukmana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. wizytowy ubiór męski z ciemnego materiału; długa, dwurzędowa marynarka;

 (1.2) kraw. męskie okrycie wierzchnie; sukmana

Wiktionary

Surdut – męski strój wizytowy w formie długiej marynarki, szczególnie popularny na przełomie XIX i XX wieku.

Dawniej surdut był strojem zarówno dziennym jak i wieczorowym. Do czasów współczesnych jednak zachowała się jedynie jego dzienna wersja. Niekiedy surdutem nazywa się także pospolitą w dawnej wsi kapotę.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsurdut, AS: surdut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surducina ż., surdutowiec mos.

:: zdrobn. surducik m.

 przym. surdutowy

Wiktionary


surdutowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. mężczyzna noszący się na sposób miejski, w surducie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był to widocznie żyd, ale ani surdutowiec ani chałaciarz, bo jego suknia jedwabna miała formę raczej księżej sutanny; nie nosił ani pejsów ani jarmułki na głowie, a brodę miał z rzymska przystrzyżoną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surdut mrz., surducik mrz., surducina ż., surdutowy mos.

 przym. surdutowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. surdutowy

Wiktionary


surdutowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) kraw. związany z surdutem, dotyczący surduta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przest. mężczyzna noszący się na sposób miejski, w surducie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surdut mrz., surducik mrz., surducina ż., surdutowiec mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) surdutowiec

Wiktionary


surdyk

nazwisko


SJP.pl


surdykowski

nazwisko


SJP.pl


surdyna

przyrząd do ściszania i zmiany barwy dźwięków w instrumentach muzycznych; tłumik, sordino, sordyna


SJP.pl


surdynka

1. dawny instrument muzyczny z grupy chordofonów smyczkowych; pochette
2. urządzenie w instrumentach muzycznych, służące do tłumienia dźwięku i zmiany jego barwy; surdyna; tłumik


SJP.pl

Surdynka – dawny instrument muzyczny z rodziny skrzypiec, wykorzystywany w epoce baroku przez nauczycieli tańca.

Wikipedia


surdziel

nazwisko


SJP.pl


sure

[czytaj: siur] potocznie: oczywiście, na pewno


SJP.pl

Francja:

  • Suré – miejscowość i gmina we Francji
  • Sure – rzeka, dopływ Chassezac
  • Sure – rzeka, dopływ Drôme

Szwajcaria:

  • Sure – inna nazwa rzeki Suhre

Osoby:

  • York Sure-Vetter – niemiecki informatyk

Inne:

  • Sure – piosenka Take That
  • Sure – brytyjskie przedsiębiorstwo

Zobacz też:

  • Sûre
  • Surré

Wikipedia


surf

[czytaj: serf]
1. jazda na desce na morskiej fali;
2. jazda na nartach wodnych ciągniętych przez motorówkę;
3. taniec towarzyski, w którym partnerzy tańczą oddzielnie


SJP.pl


surfaktant

związek chemiczny adsorbujący się na powierzchni układu i zmieniający jej energię swobodną; tensyd, tenzyd


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środek zmniejszający napięcie powierzchniowe cieczy

Wiktionary

Wikipedia


surfaktyna

rodzaj surfaktantu, stosowany powszechnie jako antybiotyk


SJP.pl


surfer

[czytaj: serfer]
1. człowiek uprawiający surfing lub windsurfing; surfista (rzadziej);
2. użytkownik Internetu - sieci komputerowej; internauta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. osoba uprawiająca surfing

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. surfing m.

:: fż. surferka ż.

 czas. surfingować, surfować

 przym. surfingowy, surferski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) surfer

* baskijski: (1.1) surflari

* esperanto: (1.1) ondorajdanto, ondorajdisto, także. surfanto, surfisto

* francuski: (1.1) surfeur m.

* hawajski: (1.1) heʻe nalu

* hiszpański: (1.1) surfista m.

* niemiecki: (1.1) Wellenreiter m., Surfer m.

* nowogrecki: (1.1) σερφίστας m.

* ukraiński: (1.1) серфінгіст m.

* włoski: (1.1) surfista m.

źródła.

== surfer (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Simplificationalizer-surfer.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-surfer.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) sport. surfer

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surfing m.

:: fż. surferka ż.

 czas. surfingować, surfować

 przym. surfingowy, surferski

Wiktionary


surferka

[czytaj: serferka]
1. kobieta uprawiająca surfing lub windsurfing;
2. użytkowniczka Internetu - sieci komputerowej; internautka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, która uprawia surfing

Wiktionary

Wymowa:

IPA: surˈfɛrka, AS: surferka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surfing m.

:: fm. surfer ż.

 czas. surfingować, surfować

 przym. surfingowy, surferski

Wiktionary


surferski

surfer [czytaj: serferski]


SJP.pl


surfing

[czytaj: serfing] surfowanie;
1. jazda na desce po grzbiecie fali oceanicznej, morskiej;
2. przeglądanie zasobów Internetu, odwiedzanie stron WWW


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) sport. ślizganie się na specjalnie przystosowanej do tego desce unoszącej się na fali morskiej;

Wiktionary

Surfing – jazda (ślizg) na przystosowanej do tego specjalnej desce, unoszonej przez czoło fali morskiej. Największy efekt osiąga się na przybrzeżnych falach oceanicznych. Deska wyposażona w żagiel służy do uprawiania windsurfingu, deski do uprawiania kitesurfingu napędzane są rodzajem latawca – paralotni. Jednym z rodzajów surfingu jest bodyboard, czyli ślizg na desce w pozycji leżącej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. surfer m., surferka ż., surfowanie n.

 czas. surfować ndk., surfingować ndk., serfować ndk.

 przym. surfingowy

Wiktionary


surfingować

[czytaj: serfingować] pływać na desce surfingowej; surfować, serfować


SJP.pl


surfingowiec

[czytaj: serfingowiec] człowiek uprawiający surfing lub windsurfing; surfer, surfista


SJP.pl


surfingowy

[czytaj: serfingowy] przymiotnik od: surfing, np. deska surfingowa, żagiel surfingowy


SJP.pl


surfinia

roślina z rodziny petuniowatych, hodowana jako roślina rabatowa i balkonowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Petunia|ref=tak., roślina ozdobna, odmiana petunii, pochodząca z Japonii

Wiktionary

Surfinia – grupa odmian petunii ogrodowej (Petunia ×hybrida hort. ex Vilm). Nazwą tą określa się liczne odmiany petunii o zwisających pędach. Pierwsze odmiany surfinii wyhodowali Japończycy przy zastosowaniu technik inżynierii genetycznej. W Europie surfinia pojawiła się dopiero pod koniec lat 90. XX wieku. Jest w całej Europie i w Polsce pospolicie uprawiana jako roślina ozdobna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na balkonie rosły surfinie i begonie.

Wiktionary


surfista

[czytaj: serfista] rzadko: człowiek uprawiający surfing lub windsurfing; surfer (częściej)


SJP.pl


surfować

[czytaj: serfować] serfować;
1. pływać na desce surfingowej; surfingować;
2. spędzać czas, przeglądając strony internetowe


SJP.pl

czasownik

 (1.1) sport. uprawiać surfing

 (1.2) inform. przeglądać strony internetowe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surfing m., surfowanie n., surfer mos., surferka ż.

 czas. serfować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) war. serfować

 (1.1) surfingować

Wiktionary


surfowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|surfować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niesurfowanie n., surfing m.

 czas. serfować, surfować ndk.

Wiktionary


surgucki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Surgutem, dotyczący Surgutu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Surgut mrz.

Wiktionary


surgut

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Chanty-Mansyjskim Okręgu Autonomicznym – Jugrze;

Wiktionary

Surgut (ros. Сургут) – miasto w Rosji, w Chanty-Mansyjskim Okręgu Autonomicznym. Surgut położony jest w Rejonie Surguckim i stanowi jego ośrodek administracyjny, sam jednak nie wchodzi w skład rejonu, stanowiąc, podobnie jak wszystkie duże miasta na terenie Okręgu – miasto wydzielone Chanty-Mansyjskiego OA – Jugry.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. surgucki

Wiktionary


suriekcja

w matematyce: takie odwzorowanie zbioru A na zbiór B, że każdy element zbioru B przyporządkowany jest co najmniej jednemu elementowi zbioru A; surjekcja


SJP.pl

Surjekcja, suriekcja, funkcja „na” – funkcja przyjmująca jako swoje wartości wszystkie elementy przeciwdziedziny, tj. której obraz jest równy przeciwdziedzinie. Innymi słowy:

  • przeciwobraz zbioru niepustego jest niepusty;
  • istnieje prawostronna funkcja odwrotna: jeśli f\colon X\to Y, to \exists g\colon f\circ g=\operatorname {id_{Y}} .

Wikipedia


suriektywność

cecha suriekcji


SJP.pl

Surjekcja, suriekcja, funkcja „na” – funkcja przyjmująca jako swoje wartości wszystkie elementy przeciwdziedziny, tj. której obraz jest równy przeciwdziedzinie. Innymi słowy:

  • przeciwobraz zbioru niepustego jest niepusty;
  • istnieje prawostronna funkcja odwrotna: jeśli f\colon X\to Y, to \exists g\colon f\circ g=\operatorname {id_{Y}} .

Wikipedia


suriektywny

suriekcja


SJP.pl

Patrz:

suriekcja

surimi

mielone mięso ryby, np. paluszki krabowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) spoż. mielone, rozdrobnione mięso ryby

Wiktionary

Surimi (jap. すり身) – pasta wykonana z ryb lub innego mięsa. Termin ten może również odnosić się do wielu azjatyckich potraw, które używają tej pasty jako głównego składnika. Jest dostępny w wielu kształtach, formach i teksturach, często używany jest do imitowania tekstury i koloru mięsa homara, kraba, grillowanego węgorza japońskiego lub skorupiaków.

Wikipedia


surinam

(do 1975 Gujana Holenderska) Republika Surinamu; państwo w Ameryce Południowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Paramaribo;

 (1.2) geogr. rzeka w Surinamie (1.1);

 (1.3) geogr. miasto na Mauritiusie;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Gujanie są obecnie położone trzy kraje: Gujana (Kooperacyjna Republika Gujany), Surinam (Gujana Holenderska) i Gujana Francuska (francuski departament zamorski).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈrʲĩnãm, AS: surʹĩnãm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Surinamczyk m., Surinamka ż.

 przym. surinamski, antysurinamski, prosurinamski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Surinamu; daw. Gujana Holenderska

Wiktionary


surinamczyk

obywatel Surinamu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Surinamu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsurʲĩˈnãmt͡ʃɨk, AS: surʹĩnãmčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Surinam m.

:: fż. Surinamka ż.

 przym. surinamski

Wiktionary


surinamka

obywatelka Surinamu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Surinamu

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Surinam m.

:: fm. Surinamczyk m.

 przym. surinamski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) сурынамка ż.

* bułgarski: (1.1) суринамка ż.

* hiszpański: (1.1) surinamesa ż.

* niemiecki: (1.1) Surinamerin ż.

* rosyjski: (1.1) суринамка ż.

* słoweński: (1.1) Surinamka ż.

* ukraiński: (1.1) суринамка ż.

* włoski: (1.1) surinamese ż.

źródła.

== Surinamka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Surinamka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsurʲĩˈnãmka, AS: surʹĩnãmka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Surinam m.

:: fm. Surinamczyk m.

 przym. surinamski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Surinam m.

:: fm. Surinamczyk m.

 przym. surinamski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) сурынамка ż.

* bułgarski: (1.1) суринамка ż.

* hiszpański: (1.1) surinamesa ż.

* niemiecki: (1.1) Surinamerin ż.

* rosyjski: (1.1) суринамка ż.

* słoweński: (1.1) Surinamka ż.

* ukraiński: (1.1) суринамка ż.

* włoski: (1.1) surinamese ż.

źródła.

== Surinamka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Surinamka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


surinamski

związany z Surinamem


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z państwem Surinam, dotyczący państwa Surinam

 (1.2) związany z rzeką Surinam, dotyczący rzeki Surinam

 (1.3) związany z miastem Surinam, dotyczący miasta Surinam

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) dolar surinamski

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Surinam m., Surinamczyk m., Surinamka ż.

 przym. prosurinamski, antysurinamski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Surinamese

* baskijski: (1.1) surinamdar

* białoruski: (1.1) сурынамскі

* bułgarski: (1.1) суринамски

* czeski: (1.1) surinamský

* farerski: (1.1) surinamskur

* francuski: (1.1) surinamien

* niemiecki: (1.1) surinamisch

* rosyjski: (1.1) суринамский

* słowacki: (1.1) surinamský

* słoweński: (1.1) surinamski

* szwedzki: (1.1) surinamesisk

* ukraiński: (1.1) суринамський

* włoski: (1.1) surinamese

źródła.

== surinamski (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) surinamski

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsurʲĩˈnãmsʲci, AS: surʹĩnãmsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Surinam m., Surinamczyk m., Surinamka ż.

 przym. prosurinamski, antysurinamski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Surinam m., Surinamczyk m., Surinamka ż.

 przym. prosurinamski, antysurinamski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Surinamese

* baskijski: (1.1) surinamdar

* białoruski: (1.1) сурынамскі

* bułgarski: (1.1) суринамски

* czeski: (1.1) surinamský

* farerski: (1.1) surinamskur

* francuski: (1.1) surinamien

* niemiecki: (1.1) surinamisch

* rosyjski: (1.1) суринамский

* słowacki: (1.1) surinamský

* słoweński: (1.1) surinamski

* szwedzki: (1.1) surinamesisk

* ukraiński: (1.1) суринамський

* włoski: (1.1) surinamese

źródła.

== surinamski (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) surinamski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


surja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitind. solarne bóstwo wedyjskie, personifikacja słońca występujące również w późniejszych tekstach mitologii indyjskiej;

Wiktionary

Surja (sanskr. सूर्य sūrya „słońce”) – solarne bóstwo wedyjskie, personifikacja słońca występujące również w późniejszych tekstach mitologii indyjskiej. Bóg Surja przemierza przestrzeń wokół góry Meru w swym rydwanie w okresie doby.

Jeden z nawagraha, władał niedzielą, zsyłał niepokój, choroby i cierpienia.

Wikipedia


surjekcja

w matematyce: takie odwzorowanie zbioru A na zbiór B, że każdy element zbioru B przyporządkowany jest co najmniej jednemu elementowi zbioru A; suriekcja


SJP.pl

Surjekcja, suriekcja, funkcja „na” – funkcja przyjmująca jako swoje wartości wszystkie elementy przeciwdziedziny, tj. której obraz jest równy przeciwdziedzinie. Innymi słowy:

  • przeciwobraz zbioru niepustego jest niepusty;
  • istnieje prawostronna funkcja odwrotna: jeśli f\colon X\to Y, to \exists g\colon f\circ g=\operatorname {id_{Y}} .

Wikipedia


surka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. gier inform. materiał będący surowcem do budowy obiektów/przedmiotów w grze, surowce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podeślij trochę surki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsurka, AS: surka

Wiktionary


surkonty

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś na Białorusi w rejonie werenowskim obwodu grodzieńskiego;

Wiktionary

Surkonty (biał. Сурканты, ros. Сурконты) – wieś na Białorusi, w rejonie werenowskim obwodu grodzieńskiego, leżąca na skraju Puszczy Ruskiej, 20 km na północny zachód od Lidy.

Wikipedia


surkow

nazwisko, m.in. Aleksiej A. Surkow (1899-1983) - poeta rosyjski


SJP.pl


surma

instrument dęty z drewna lub kości słoniowej, używany dawniej jako wojskowy instrument sygnałowy; zurna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. hist. instrument muzyczny o przenikliwym brzmieniu, wykonany z drewna lub kości słoniowej, pochodzenia azjatyckiego; używany w wojsku jako instrument sygnalizacyjny;

Wiktionary

  • Surma (instrument) – dawny instrument dęty
  • Surma (lud) – lud z Etiopii
  • Surma (mitologia) – postać z fińskiej mitologii
  • Surma (rzeka) – znana także jako Barak, rzeka w północnowschodnich Indiach i wschodnim Bangladeszu o długości około 900 km.
  • Surma (woreda) – woreda regionu Jedebub Byhierocz, Byhiereseboczynna Hyzbocz w Etiopii
  • Surma (nazwisko) – polskie nazwisko
  • Surma (Bajhang) – wieś w Nepalu w Dystrykcie Bajhang
  • Korporacja Akademicka Surma
  • Surma (czasopismo) – organ prasowy Ukraińskiej Organizacji Wojskowej (UWO)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) A jak poszedł król na wojnę, • Grały jemu surmy zbrojne, • Grały jemu surmy złote • Na zwycięstwo, na ochotę… (M. Konopnicka: A jak poszedł król...)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsurma, AS: surma

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|tur|surna. < etym|pers|. sūrnā(j) < etym|pers. sūr + nāi → uroczystość + flet

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne

tłumaczenia.

* włoski: (1.1) zurna ż.

źródła.

== surma (język wotycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) śmierć

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


surmacz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Beata Surmacz – polska politolożka
  • Greg Surmacz – kanadyjski koszykarz
  • Hanna Surmacz – białoruska historyczka
  • Marek Surmacz – polski polityk
  • Tomasz Surmacz – polski informatyk
  • Wojciech Surmacz – polski dziennikarz

Wikipedia


surmaczówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Surmaczówka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Wiązownica. Leży nad Lubaczówką dopływem Sanu.

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie jarosławskim województwa lwowskiego. W latach 1945–1946 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 18 Polaków.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

W 1908 roku we wsi powstała jednoklasowa szkoła ludowa.

Wikipedia


surmia

drzewo z rodziny bignoniowatych o sercowatych liściach; katalpa


SJP.pl

Surmia, katalpa (Catalpa Scop.) – rodzaj roślin z rodziny bignoniowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od 8 do 13 gatunków. W Chinach występują cztery gatunki, dwa we wschodniej części Stanów Zjednoczonych i cztery na Wielkich Antylach (Kubie i Haiti). W Polsce uprawiane są trzy gatunki.

Uprawiane są jako rośliny ozdobne. Wykorzystywane jest także ich drewno.

Wikipedia


surmiak

nazwisko


SJP.pl


surmiowate

o cechach surmiowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


surmiowaty

o cechach surmiowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


surmówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Surmówka (niem. Surmowen, 1938–1945 Surmau) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


surogacja

subrogacja;
1. nabycie praw wierzyciela przez osobę, która zapłaciła cudzy dług;
2. zasada mówiąca, iż do majątku odrębnego należy nie tylko to, co się w nim w chwili powstania znajdowało, lecz również to wszystko, co zostało nabyte później


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. zastępowanie jednego składnika majątku innym

 (1.2) praw. udostępnianie przez kobietę własnego łona zapłodnionej in vitro komórce jajowej innej kobiety lub utrzymanie dziecka w fazie prenatalnej i urodzenie go dla innych osób

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Artykuł omawia zasadę surogacji, zgodnie z którą przedmioty majątkowe nabyte w zamian za przedmioty wchodzące w skład majątku osobistego małżonka, stanowią majątek osobisty tego małżonka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surogat mrz., surogatka ż., surogator mos.

 przym. surogatowy

Wiktionary


surogactwo

działalność kobiety, która przyjmuje do swojej macicy zapłodnioną in vitro komórkę jajową innej kobiety, a po urodzeniu dziecka oddaje go rodzicom; macierzyństwo zastępcze


SJP.pl


surogacyjny

związany z działalnością kobiety, która przyjmuje do swojej macicy zapłodnioną in vitro komórkę jajową innej kobiety, a po urodzeniu dziecka oddaje go rodzicom


SJP.pl


surogat

produkt zastępczy; namiastka; ersatz; erzac


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rzecz zastępcza

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. sędzia duchowny, członek konsystorzu

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zamiast oryginalnego składnika użyto surogatu, rodem z Chin.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surogacja ż., surogatka ż., surogator mos.

 przym. surogatowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) namiastka

Wiktionary


surogatka

kobieta, która przyjmuje do swojej macicy zapłodnioną in vitro komórkę jajową innej kobiety, a po urodzeniu dziecka oddaje go rodzicom; matka zastępcza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) matka zastępcza

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsurɔˈɡatka, AS: surogatka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surogat mos./mrz., surogacja ż.

Wiktionary


surogator

w dawnej Polsce: wyznaczany przez sejm zastępca starosty grodowego lub pisarza ziemskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. zastępca starosty grodowego lub pisarza ziemskiego w dawnej Polsce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surogacja ż., surogat mos./mrz., surogatka ż.

 przym. surogatowy

Wiktionary


surogatowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z surogatem, dotyczący surogatu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surogacja ż., surogat mos./mrz., surogatka ż., surogator mos.

Wiktionary


surojadek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna odżwiający się pokarmem nie poddanym obróbce termicznej w wysokiej temperaturze

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) bot. jadalny grzyb podstawczak z rodziny bedłkowatych

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) witarianin

 (2.1) gołąbek

Wiktionary


surojadka

grzyb podstawczak z rodziny bedłkowatych, jadalny; serowiatka; gołąbek


SJP.pl


suróweczka

zdrobnienie od: surówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: surówka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surówka ż.

Wiktionary


surowiak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Mieczysław Surowiak – polski działacz partyjny
  • Zygmunt Surowiak – polski inżynier

Wikipedia


surowica

serum;
1. osocze krwi pozbawione fibryny oraz innych składników wytrącających się podczas krzepnięcia krwi;
2. preparat leczniczy lub zapobiegawczy, zawierający ciała odpornościowe; biopreparat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. przesącz osocza krwi

 (1.2) farm. preparat zawierający przeciwciała przeciw konkretnym czynnikom chorobotwórczym

Wiktionary

  • surowica – składnik krwi
  • surowica – popularna, choć nieprawidłowa, nazwa antytoksyny
  • Surowica – nieistniejąca już wieś w województwie podkarpackim

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. surowicówka ż.

 przym. surowiczy, surowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1) serum

 (1.2) antytoksyna

Wiktionary


surowiczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z surowicą, dotyczący surowicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surowica

Wiktionary


surowiec

materiał podlegający dalszej przeróbce na półwyroby lub wyroby gotowe; tworzywo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) substancja występująca w przyrodzie, która jest przetwarzana i wykorzystywana w przemyśle

Wiktionary

Surowiec – materiał przeznaczony do dalszej przeróbki. Surowce są produktami przemysłu wydobywczego, rolnictwa, leśnictwa lub powstają w wyniku przerobu odpadów.

Szczególne rodzaje surowców:

  • surowce energetyczne to paliwa kopalne: węgiel kamienny i brunatny, torf, ropa naftowa, gaz ziemny, drewno w procesie spalania zamieniane na energię mechaniczną pary lub elektryczność, uran (stosowany w elektrowniach atomowych)
  • surowce wtórne to odpady produkcyjne lub zużyte produkty nadające się do ponownego przerobu
  • surowcami nieodnawialnymi nazywa się wszystkie surowce, których odnowienie w wyniku naturalnych procesów jest niemożliwe bądź w skali geologicznej trwa bardzo długo, np.
    • ropa naftowa
    • węgiel kamienny
    • węgiel brunatny
    • rudy uranu
  • surowcami odnawialnymi nazywa się wszystkie surowce, których odnowienie jest bieżące albo trwa bardzo krótko, np.
    • woda
    • powietrze
    • odnawialne źródła energii.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: suˈrɔvʲjɛt͡s, AS: surovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 przym. surowcowy, surowy

Wiktionary


surowiecki

nazwisko


SJP.pl


surowiej

stopień wyższy od przysłówka: surowo


SJP.pl


surowizna

Surowizna (niem. Wildbruch) – bagno położone w zachodniej części Pobrzeża Szczecińskiego w obrębie Wzgórz Bukowych (województwo zachodniopomorskie, powiat gryfiński, gmina Stare Czarnowo).

Surowizna jest bagnem w środkowej części Puszczy Bukowej, stanowi zachodnią część Wielkiego Moczaru. Wypływa stąd Suchy Potok. Nazwa wywodzi się od staropolskiego „surowy”, co znaczyło dawniej: „wilgotny, cieknący”.

Wikipedia


surowiznowy

surowizna


SJP.pl

Patrz:

surowizna

surówka

1. potrawa z surowych jarzyn lub owoców
2. niebielone płótno lniane lub bawełniane
3. cegła niewypalona
4. stop żelaza z węglem oraz z krzemem, manganem, fosforem i siarką


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. potrawa przyrządzana z surowych warzyw lub owoców;

 (1.2) włók. niebielone płótno lniane lub bawełniane

 (1.3) hutn. stop żelaza z węglem oraz z krzemem, siarką, fosforem, manganem i innymi składnikami, używany do produkcji stali, staliwa lub żeliwa;

 (1.4) chem. spirytus surowy;

Wiktionary

  • surówka – rodzaj potrawy wytwarzanej z surowych warzyw lub owoców
  • surówka hutnicza – półprodukt redukcji rudy w piecu
  • surówka – rodzaj płótna
  • surówka – surowy materiał stosowany przez ślusarza do dorobienia klucza
  • surówka – alkohol etylowy o stężeniu ok. 90%, otrzymywany w gorzelniach przez prostą destylację z zacieru
  • Edward Dojan-Surówka – pułkownik piechoty Wojska Polskiego

Zobacz też: Surówki

Wikipedia

Wymowa:

IPA: suˈrufka, AS: surufka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. surówkowy, surowy

 rzecz. suróweczka ż.

Wiktionary


surówkowy

przymiotnik od: surówka


SJP.pl


surownia

część cukrowni, w której buraki poddawane są wstępnemu przerobowi


SJP.pl


surowo

przysłówek

 (1.1) w sposób nieprzetworzony, prosto z natury

 (1.2) bezwzględnie wymagająco

 (1.3) nie uznając żadnych wytłumaczeń i okoliczności łagodzących

 (1.4) w sposób pozbawiony ozdób lub wygód

Wiktionary

Surowo – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Terespol.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bialskopodlaskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Możemy [sałatkę] wtedy wzbogacić dodatkowym warzywem na surowo, na przykład startym selerem.

 (1.3) Religia Żydów surowo zabraniała wytwarzać i czcić wizerunki Boga.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surowość ż.

 przym. surowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) naturalnie

Wiktionary


surowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha człowieka, który stosuje restrykcyjne zasady, jest wymagający i stanowczy

 (1.2) cecha środowiska lub warunków życia, które są nieprzyjazne, trudne i niekorzystne

 (1.3) cecha estetyki lub stylu, który jest minimalistyczny, pozbawiony wygód i ozdób

 (1.4) cecha przepisów prawnych, które są rygorystyczne i przewidują dotkliwe kary

 (1.5) cecha potrawy lub jej składników, które nie zostały ugotowane, usmażone czy upieczone

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Była znana z surowości wobec swoich uczniów.

 (1.1) Surowością swojego charakteru budził respekt, a czasem wręcz strach.

 (1.2) Było coś pięknego w surowości tego pustynnego krajobrazu.

 (1.2) Podczas ekspedycji naukowcy zmagali się z surowością arktycznych warunków.

 (1.3) Surowość minimalistycznego wnętrza sprawiała, że było ono bardzo nowoczesne.

 (1.3) Brutalizm to styl architektoniczny charakteryzujący się surowością formy i użyciem betonu jako głównego materiału konstrukcyjnego.

 (1.4) Byłem zaskoczony surowością mandatu.

 (1.4) Surowość przepisów ruchu drogowego ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa.

 (1.5) Weganie cieszyli się surowością buraków w tej sałatce.

 (1.5) Surowość ryb w sushi była zachwycająca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈrɔvɔɕt͡ɕ, AS: surovość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. surowy

 przysł. surowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rygoryzm, srogość

 (1.3) prostota

Wiktionary


surowszy

stopień wyższy od przymiotnika: surowy


SJP.pl


surowy

1. o żywności: w stanie naturalnym (np. surowe warzywa);
2. potocznie: niemający doświadczenia, ogłady towarzyskiej (np. surowy pracownik);
3. książkowo:
a) bardzo wymagający (np. surowa nauczycielka); wyrażający surowość (np. surowe spojrzenie);
b) nieuznający żadnych okoliczności łagodzących (np. surowy wyrok);
c) pozbawiony ozdób (np. surowy dom);
d) pozbawiony wygód (np. surowe warunki);
e) o klimacie: mroźny (np. surowa zima);
f) o surowcach, półfabrykatach: nieprzetworzony (np. surowe drewno)


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który bezwzględnie wymaga wykonania jakiejś czynności, przestrzegania jakichś zasad, nieuznający sprzeciwu, wymagający, bezwzględny, niewyrozumiały; także będący wyrazem tej cechy

 (1.2) nieuznający okoliczności łagodzących ani wyjątków; ostry, rygorystyczny, konsekwentny

 (1.3) kulin. taki, który nie jest ugotowany, usmażony lub upieczony

 (1.4) o klimacie: zimny, ostry, o niskiej temperaturze

 (1.5) taki, który jest pozbawiony wszelkich ozdób

 (1.6) taki, który jest pozbawiony wszelkich wygód

 (1.7) o surowcach: niepoddany obróbce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod wpływem surowego wzroku egzaminatora przerażona studentka raz za razem plątać sięątała się i traciła wątek wypowiedzi.

 (1.3) Atrakcją tygodnia azjatyckiego w naszej restauracji była surowa ryba z chrzanem wasabi.

 (1.4) Nadzwyczaj surowa zima spowodowała popękanie instalacji wodociągowej na działkach.

 (1.5) Gospodyni wieczoru wystąpiła w surowej czarnej sukni i bez makijażu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈrɔvɨ, AS: surovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surowizna ż., surówka ż., surowiec m., surowość ż., surowica ż.

 przym. surowcowy, surowicowy, surówkowy, surowiczny

:: zdrobn. surowiuśki

 przysł. surowo, surowcowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezwzględny, srogi, niewyrozumiały

 (1.2) bezwzględny, ostry, rygorystyczny, konsekwentny

 (1.3) nieugotowany, świeży

 (1.5) prosty, skromny

 (1.6) spartański

Wiktionary


surp

skrótowiec

 (1.1) = sanitarne urządzenie rozdrabniająco-przetłaczające – służy do wymuszonego (maceracja, przetłaczanie) odprowadzania ścieków bytowych z urządzeń sanitarnych oddalonych lub poniżej kanalizacji grawitacyjnej

Wiktionary

SURP (sanitarne urządzenie rozdrabniająco-przetłaczające) – urządzenie pozwalające na odprowadzenie ścieków sanitarnych z przyborów instalowanych w oddaleniu lub poniżej kanalizacji grawitacyjnej.

SURP przystawkowy składa się ze zbiornika / obudowy, silnika elektrycznego, pompy z rozdrabniaczem, zaworu zwrotnego, presostatu (automatyczny wyłącznik), króćca tłocznego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: surp, AS: surp

Wiktionary


surra

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wet. tropikalna choroba zwierząt, mechanicznie przenoszona przez bąki;

Wiktionary

Surra – pasożytnicza choroba koni, koniowatych, bydła, słoni i wielbłądów powodowana przez świdrowca Evansa (Trypanosoma evansi). Choroba występuje w Afryce północnej, Azji oraz w Ameryce Środkowej i Południowej. Przenoszona mechanicznie przez bąki z rodziny Tabanidae oraz owady należące do rodzajów Stomoxys, Glossina, Lyperosia. U koniowatych okres wylęgania się choroby trwa od 5 do 60 dni. Konie zwykle chorują ostro z nawracającą gorączką, obrzękami i postępującym wyniszczeniem. Może również wystąpić u bydła, zwykle w formie przewlekłej. Choroba w ciągu kilku tygodni doprowadza do śmierci zwierzęcia.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) choroba

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|marathi.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) surra

* francuski: (1.1) surra ż.

* niemiecki: (1.1) Surra ż.

* włoski: (1.1) surra ż.

źródła.

== surra (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik niepoliczalny

 (1.1) wet. surra

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) choroba

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|marathi.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) surra

* francuski: (1.1) surra ż.

* niemiecki: (1.1) Surra ż.

* włoski: (1.1) surra ż.

źródła.

== surra (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik niepoliczalny

 (1.1) wet. surra

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


surrealista

zwolennik, przedstawiciel surrealizmu w sztuce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) szt. artysta tworzący zgodnie z zasadami surrealizmu, członek grupy surrealistycznej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsurːɛaˈlʲista, AS: su•realʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surrealizm m.

:: fż. surrealistka ż.

 przym. surrealistyczny

 przysł. surrealistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadrealista

Wiktionary


surrealistka

surrealista


SJP.pl

Patrz:

surrealista

surrealistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest surrealistyczne; cecha tych, którzy są surrealistyczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. surrealistyczny

 przysł. surrealistycznie

 rzecz. realność ż.

Wiktionary


surrealistyczny

1. dotyczący surrealizmu, surrealistów; nadrealistyczny;
2. nierealny, mało rzeczywisty, często dziwaczny, groteskowy; surrealny, absurdalny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) liter. szt. związany z surrealizmem, wywodzący się z surrealizmu

przymiotnik jakościowy

 (2.1) pot. taki, który jest nierealny, niedorzeczny, przypominający marzenie senne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsurːɛalʲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: su•realʹistyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surrealizm m., surrealista m., surrealistka ż., surrealistyczność ż., realność ż.

 przysł. surrealistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadrealistyczny

Wiktionary


surrealizm

kierunek artystyczny w literaturze i sztuce, ukształtowany w latach dudziestych XX w., w założeniu którego za pomocą obrazu wyrażano swoje wnętrze, podświadomość, wizje, sny, halucynacje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. szt. kierunek artystyczny w literaturze i sztuce, ukształtowany w latach dwudziestych XX w., w założeniu którego wyrażano swoje wnętrze, podświadomość, wizje, sny, halucynacje itp. w oderwaniu od rzeczywistości;

Wiktionary

Surrealizm (zwany także nadrealizmem) – kierunek w sztuce powstały w 1920 roku we Francji, początkowo występujący wyłącznie w literaturze, później w sztukach plastycznych, filmie i teatrze. Termin ten stworzył w 1917 roku Guillaume Apollinaire.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsurːɛˈalʲism̥, AS: su•realʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surrealista m., surrealistka ż., realność ż.

 przym. surrealistyczny

 przysł. surrealistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadrealizm

Wiktionary


surrealny

nierealny, mało rzeczywisty, często dziwaczny, groteskowy; surrealistyczny, absurdalny


SJP.pl


surrey

Surrey – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne w południowo-wschodniej Anglii, w regionie South East England, położone na południe od Londynu, jedno z tzw. Home Counties.

Powierzchnia hrabstwa wynosi 1663 km², a liczba ludności – 1 132 400 (2011). Ośrodkiem administracyjnym jest Reigate (do 2020 roku było nim Kingston upon Thames, poza granicami hrabstwa, na terenie Wielkiego Londynu). Największym miastem jest Woking, innymi większymi miastami są Guildford, Walton-on-Thames, Ewell, Esher, Camberley, Redhill, Leatherhead i Epsom.

Wikipedia


surround

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektron. aparatura pozwalająca na uzyskanie iluzji dochodzenia dźwięków ze wszystkich stron

 (1.2) dźwięk uzyskiwany dzięki surround (1.1)

przymiotnik

 (2.1) pozwalający na uzyskanie złudzenia dźwięku otaczającego

Wiktionary


surukusu

wąż z rodziny grzechotnikowatych, największy z węży jadowitych Ameryki Południowej


SJP.pl


survival

[czytaj: surwiwal] rodzaj rozrywki, sportu polegający na przebywaniu w ekstremalnych warunkach i wykonywaniu trudnych zadań fizycznych; surwiwal, szkoła przetrwania, obóz przetrwania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. szkoła przetrwania

Wiktionary

  • Sztuka przetrwania
  • Survival – album Bob Marley & The Wailers z 1979
  • Survival – album Born from Pain z 2008
  • Survival – singel Muse z 2012
  • Survival – singel Eminema z 2013

Wikipedia

Wymowa:

IPA: surˈvʲival, AS: survʹival

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. survivalowiec mos.

 przym. survivalowy

Wiktionary


survivalowiec

[czytaj: surwiwalowiec] miłośnik survivalu; surwiwalowiec


SJP.pl


survivalowy

survival [czytaj: surwiwalowy]; surwiwalowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z survivalem, dotyczący survivalu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. survival mrz.

Wiktionary


surwiwal

rodzaj rozrywki, sportu polegający na przebywaniu w ekstremalnych warunkach i wykonywaniu trudnych zadań fizycznych; survival, szkoła przetrwania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. szkoła przetrwania

Wiktionary

Sztuka przetrwania (inaczej: survival z ang. survival) – rodzaj aktywności człowieka skierowanej na gromadzenie wiedzy i umiejętności związanych z przetrwaniem w warunkach ekstremalnych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. surwiwalowiec mos.

 przym. surwiwalowy

Wiktionary


surwiwalowiec

miłośnik surwiwalu; survivalowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. ktoś, kto uprawia surwiwal

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Około trzydziestu przedstawionych jadalnych roślin to garstka z ponad 200, których doliczył się dr Łukasz Łuczaj, surwiwalowiec smakujący rośliny i bezkręgowce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surwiwal mrz.

Wiktionary


surwiwalowy

surwiwal; survivalowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z surwiwalem, dotyczący surwiwalu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. surwiwal mrz.

Wiktionary


surykatka

mały drapieżnik z rodziny łaszowatych, występuje w południowej Afryce na terenach półpustynnych i sawannach, tworząc charakterystyczne kolonie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. mały i smukły ssak drapieżny występujący w Afryce;

Wiktionary

Surykatka (Suricata) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny Mungosinae w obrębie rodziny mangustowatych (Herpestidae).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsurɨˈkatka, AS: surykatka

Wiktionary


surynamski

spichrzel surynamski - gatunek chrząszcza z rodziny spichrzelowatych


SJP.pl


surzy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. brat żony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szurza, szurzyn

Wiktionary


surzyński

nazwisko


SJP.pl

  • Józef Surzyński (1851-1919), historyk i teoretyk muzyki, dyrygent, kompozytor, ksiądz katolicki
  • Leon Surzyński (1891-1967), lekarz, organizator chórów, działacz społeczny, polityk, poseł
  • Mieczysław Surzyński (1866-1924), kompozytor, organista, dyrygent, pedagog
  • Stefan Surzyński (1855-1919), kompozytor, organista, dyrygent, nauczyciel muzyki

Wikipedia


sus

długi skok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) długi, gwałtowny skok

Wiktionary

  • Sus – miejscowość i gmina we Francji, w Akwitanii
  • Sus – region geograficzny w Maroku
  • Sus – rzeka w Maroku
  • Sus – rodzaj ssaków parzystokopytnych
  • SUS – Single UNIX Specification
  • SUS – uniwersalna sekunda Saybolta (jednostka lepkości)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sus, AS: sus

Wiktionary

Powiązane:

 czas. susać

Wiktionary


susanoo

Susano-o, Susa-no-o (jap. 須佐之男命 Susa-no-o-no-mikoto), Takehayasusanoo no Mikoto (jap. 建速須佐之男命 Mąż Zsyłający Opady Wywołane Jego Potężnym Kichaniem) – jedno z ważniejszych bóstw japońskiej religii shintō, porywczy i brutalny pan wiatrów oraz burzy. Brat bogini słońca Amaterasu oraz boga księżyca Tsukuyomiego.

Wikipedia


susceptancja

przewodnośc bierna


SJP.pl

Susceptancja (podatność) – część urojona admitancji, czyli przewodność bierna.

Oznaczenie B, jednostka simens.

Y=G+jB,

Wikipedia


susceptant

dawny urzędnik sądowy przyjmujący zeznania, pomocnik notariusza


SJP.pl


suse

jedna z dystrybucji systemu Linux


SJP.pl

Wikipedia


suseł

niewielki futrzany gryzoń, zapadający w długi sen zimowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Spermophilus|F. Cuvier|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny afrowiórek, występujący w Eurazji;

 (1.2) zool. gryzoń z rodzaju suseł (1.1)

Wiktionary

Suseł (Spermophilus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae). Systematyka taksonu podlegała wielu zmianom. W Polsce dla gatunków, które według wcześniejszego podziału należały do Spermophilus (sensu lato), używano nazwy ‘suseł’.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W gablocie stały wypchane susły.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsusɛw, AS: suseu̯

Wiktionary

Powiązane:

 przym. suśli

Wiktionary


susharnia

[czytaj: suszarnia] punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się sushi; sushi bar, suszarnia


SJP.pl


sushi

[czytaj: suszi lub suśi] japońska potrawa w postaci krążków marynowanego ryżu z surową rybą lub owocami morza owiniętych liściem nori; suszi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. spoż. japońska potrawa z ryżu zaprawionego octem ryżowym z różnymi dodatkami w postaci owoców morza, ryb, warzyw, grzybów oraz jajek;

Wiktionary

Sushi (jap. 寿司, 鮨, 鮓) – potrawa japońska złożona z gotowanego ryżu zaprawionego octem ryżowym (su) oraz różnych dodatków w postaci, przeważnie surowych: owoców morza, wodorostów nori, kawałków ryb, warzyw, grzybów, a także omletu japońskiego (tamago-yaki), tofu, ziarna sezamowego (goma). Ze względu na bardzo krótki termin przydatności do spożycia, w restauracjach japońskich jest przygotowywana po dokonaniu zamówienia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsuʃʲi, AS: sušʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszi n., susharnia ż.

Wiktionary


sushimaster

[czytaj: suszimaster lub susimaster] osoba zawodowo przyrządzająca sushi; sushi master


SJP.pl


sushimasterka

[czytaj: suszimaserka lub susimasterka] kobieta zawodowo przyrządzająca sushi


SJP.pl


sushiżerca

[czytaj: susziżerca] potocznie: wielbiciel sushi


SJP.pl


susiec

wieś w Polsce


SJP.pl

Susiec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec. Miejscowość leży na pograniczu Roztocza Środkowego, Roztocza Wschodniego, Równiny Biłgorajskiej i Płaskowyżu Tarnogrodzkiego.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa zamojskiego.

Wikipedia


susiecki

przymiotnik od: Susiec


SJP.pl


suska

przymiotnik od miejscowości: Sucha Beskidzka, Susz


SJP.pl

Suska – część wsi Śniadków Górny w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Sobienie-Jeziory.

W latach 1975–1998 Suska administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wszystkich Świętych w Sobieniach-Jeziorach.

Wikipedia


suski

przymiotnik od miejscowości: Sucha Beskidzka, Susz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Sucha Beskidzka

 (1.2) odnoszący się do wsi Sucha

 (1.3) odnoszący się do wsi Suche

 (1.4) odnoszący się do miasta Susz

Wiktionary

Osoby
  • Andrzej Suski (ur. 1941) – polski biskup rzymskokatolicki
  • Augustyn Suski (1907–1942) – polski poeta i działacz ludowy
  • Grzegorz Suski – polski aktor, wokalista-śpiewak, tancerz, reżyser i kompozytor
  • Jacek Suski (ur. 1948) – polski urzędnik i samorządowiec
  • Julian Suski (1894–1978) – polski urzędnik rządowy: II RP i Kanady, działacz samorządowy i polonijny
  • Kasper Suski (Gaspare Castiglione) – złotnik krakowski
  • Leszek Suski (ur. 1957) – komendant główny Państwowej Straży Pożarnej
  • Leszek Rostwo-Suski (1930–2007) – polski profesor chemik
  • Marek Suski (ur. 1958) – polski polityk, poseł
  • Marian Suski (1905–1993) – polski profesor, inżynier, olimpijczyk
  • Marian Suski (ur. 1941) – prezbiter Kościoła Zielonoświątkowego w RP
  • Mirosław Suski (ur. 1963) – polski urzędnik państwowy i prawnik
  • Paweł Suski (ur. 1964) – polski polityk i samorządowiec, poseł
  • Piotr Suski (1942–2009) – polski piłkarz
  • Robert Suski (ur. 1973) – polski historyk
  • Tadeusz Suski (ur. 1942) – polski koszykarz
  • Witold Suski (ur. 1948) – polski trener lekkoatletyczny
  • Władysław Osto-Suski (1910–1978) – polski aktor
  • Zbigniew Suski (1931-1993) – polski entomolog
  • Zbigniew Suski (ur. 1978) – polski muzyk
  • Zygmunt Haduch-Suski (1940–2015) – polski doktor inżynier mechanik

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsusʲci, AS: susʹḱi

Wiktionary


suskrajowice

Suskrajowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Chmielnik.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Jedną z ostatnich właścicielek wsi była Tekla z Daszyńskich, primo voto Puchacka, secundo voto Kędzierska (1773-1882), zmarła 1 czerwca 1882. Właścicielka Suskrajowic dożyła 109 lat.

Wikipedia


suśli

suseł; susłowy


SJP.pl


susnąć

o zającu: dać susy, skoczyć


SJP.pl


susówka

rodzaj chrząszczy z rodziny stonkowatych


SJP.pl


suspendować

w Kościele katolickim: wymierzyć, wymierzać karę suspensy (zawieszenia osoby duchownej w pełnieniu obowiązków)


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) udzielać kary suspensy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suspendowany m., suspendowanie n., suspensa ż., suspensorium n.

Wiktionary


suspendowany

forma czasownika.

 (1.1) ims. przymiotnikowy bierny od suspendować

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) duchowny, któremu udzielono kary suspensy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suspensa ż., suspendowanie n., suspensorium n.

 czas. suspendować ndk.

Wiktionary


suspens

[czytaj: saspens lub suspens] zabieg stosowany w filmach, powieściach w celu utrzymania odbiorcy w napięciu albo zaskoczenia go nieoczekiwanym zwrotem akcji; suspensja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. film. wstrzymanie biegu akcji lub jej niespodziewany zwrot

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsuspɛ̃w̃s, AS: suspẽũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suspensa ż.

Wiktionary


suspensa

1. w Kościele katolickim: zawieszenie osoby duchownej w jej prawach;
2. wydane przez uprawniony organ generalne zwolnienie określonej osoby lub grupy osób od obowiązku przestrzegania pewnej normy prawnej; instytucja już na wczesnym etapie monarchii stanowej ujmowana jako nadużycie władzy królewskiej i znoszona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kośc. kara stosowana wobec duchownych, polegająca na zakazie lub ograniczeniu możliwości pełnienia czynności przynależnych z racji stanu lub funkcji;

 (1.2) przest. zawieszenie kogoś w urzędowaniu

 (1.3) przest. zawieszenie mocy obowiązującego prawa

Wiktionary

Suspensa (zawieszenie) – kara kościelna w Kościele katolickim stosowana tylko wobec duchownych, polegająca na zakazie lub ograniczeniu suspendowanym kapłanom możliwości pełnienia przez nich czynności im przynależnych z racji stanu, funkcji (odprawiania mszy świętej, wykonywania jurysdykcji, nauczania, podejmowania aktów władzy, pobierania dochodów).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suspendowany mos., suspendowanie n., suspens mrz., suspensja ż., suspensorium n.

 czas. suspendować ndk.

Wiktionary


suspensja

1. zabieg stosowany w filmach, powieściach (przede wszystkim sensacyjnych) w celu utrzymania odbiorcy w napięciu albo zaskoczenia go nieoczekiwanym zwrotem akcji; suspens
2. zawiesina


SJP.pl

Suspensja – dosłownie: zawieszenie.

  • suspensja w paleografii oznacza jeden ze sposobów skracania (abrewiacji), a mianowicie skrócenie przez odcięcie
  • suspensa to w Kościele katolickim kara wobec duchownego, polegająca na zakazie wykonywania niektórych lub wszystkich czynności duszpasterskich lub urzędowych
  • suspens to w literaturze zatrzymanie lub spowolnienie rozwoju wydarzeń przed zwrotem kulminacyjnym w celu zwiększenia napięcia u czytelnika
  • w fizyce jest to ciecz niejednorodna w postaci zawiesiny cząstek ciała stałego w rozpraszającej te cząstki cieczy; jeżeli cząstki stałe w suspensji są dostatecznie małe, to mamy do czynienia z zawiesiną koloidalną, która jest jednym z układów koloidalnych

Wikipedia


suspensor

ochraniacz genitaliów


SJP.pl

Wieszadełko (łac. suspensor) – w biologii termin mający różne znaczenia:

  • W botanice – wyspecjalizowana komórka (lub grupa komórek) znajdująca się w części bazalnej zarodka roślin nasiennych (zazwyczaj przy biegunie mikropylarnym woreczka zalążkowego). Może mieć różną budowę i wielkość, u niektórych gatunków tworzą go polinergidy lub komórki poliploidalne. Dzięki obecności macierzystego gametofitu, struktura ta pośredniczy w odżywianiu reszty zarodka (wsuwa go w bielmo). Struktura ta przez jakiś czas syntetyzuje również auksyny oraz gibereliny. Zwykle jednak ulega degeneracji w trakcie dalszej embriogenezy.
  • W mykologii – u grzybów wieszadełko lub zygofor są to strzępki podtrzymujące zygosporę. Tworzą się podczas rozmnażania płciowego zwanego zygogamią. Każda zygospora tworzy się na dwóch wieszadełkach. U większości gatunków mają one mniej więcej taką samą wielkość i kształt (są izogamiczne), kilka gatunków wytwarza wieszadełka wyraźnie nierówne pod względem wielkości i kształtu (heterogamiczne). U kilku gatunków jeden lub oba wieszadełka mają proste lub rozgałęzione wyrostki. U Mucorales wieszadełka zwykle są przeciwstawne, tzn. wierzchołkami skierowane ku sobie, z zygosporą w środku. Niektóre Mucorales (Choanephoraceae, Pilobolaceae) i Zoopagales tworzą wieszadełka równoległe i proste lub splecione z utworzoną powyżej zygosporą, same zaś znajdują się na podłożu lub w nim. U Phycomyces wieszadełka są typu szczypcowego (w okresie dojrzałości przypominają szczypce do lodu) i są modyfikacją przeciwstawnych wieszadełek Mucorales; tworzą się w miarę dojrzewania ogromnej zygospory, powodując rozdzielenie się wieszadełek. U Dimargaritales i Kickxellales wieszadełka są podobne do strzępek.

Wikipedia


suspensorium

podpaska mosznowa noszona przy schorzeniach jąder


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) opaska podwieszająca i osłaniająca męskie genitalia;

Wiktionary

Suspensorium (łac. suspensus ‘zawieszony’) – dodatek do męskiego stroju popularny w średniowieczu.

Pojawił się w wieku XV jako odpowiedź na nowe trendy w modzie męskiej, skrócenie elementów ubioru męskiego, tuniki i dubletu, co skutkowało odsłonięciem genitaliów i spotykało się ze słowami krytyki ze strony pruderyjnej części społeczeństwa.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suspendowany mos., suspensa ż.

 czas. suspendować

Wiktionary


suspensywność

Suspensywność – stan prawny towarzyszący zazwyczaj dewolutywności, polegający na wstrzymaniu wykonania zaskarżanego orzeczenia (zarządzenia, decyzji) do czasu wydania rozstrzygnięcia przez organ odwoławczy i utrzymania w mocy lub uchylenia zaskarżonego orzeczenia (zarządzenia, decyzji). Suspensywność występuje w procedurze administracyjnej, administracyjnosądowej, cywilnej oraz karnej.

Wikipedia


suspensywny

zawieszający uprawomocnienie


SJP.pl


suspicja

dawniej: podejrzenie, posądzenie


SJP.pl


susseks

[czytaj: saseks] przedstawiciel rasy kur szybko dojrzewających, wyhodowanej w hrabstwie Sussex na początku XX wieku; saseks, sussex


SJP.pl


susseksy

[czytaj: saseks] przedstawiciel rasy kur szybko dojrzewających, wyhodowanej w hrabstwie Sussex na początku XX wieku; saseks, sussex


SJP.pl


sussex

[czytaj: saseks] przedstawiciel rasy kur szybko dojrzewających, wyhodowanej w hrabstwie Sussex na początku XX wieku; saseks, susseks


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hrabstwo w południowo-wschodniej Anglii nad kanałem La Manche;

 (1.2) geogr. toponim, nazwa szeregu miejscowości i hrabstw w krajach anglojęzycznych;

 (1.3) hist. średniowieczne królestwo istniejące w południowej Anglii w latach 477–860

Wiktionary

Sussex – historyczne hrabstwo w południowo-wschodniej Anglii nad kanałem La Manche, o terytorium zbliżonym do wczesnośredniowiecznego królestwa Sussex. Graniczy od północy z hrabstwem Surrey, od północnego wschodu z hrabstwem Kent i od zachodu z hrabstwem Hampshire. Ze względów administracyjnych dzieli się na hrabstwa West Sussex i East Sussex oraz City of Brighton and Hove. Hove zostało wydzielone w 1997 r., a status city uzyskało w 2000. Do tego czasu w hrabstwie Sussex status city posiadało jedynie miasto Chichester.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Hrabstwo Sussex graniczy od zachodu z hrabstwem Hampshire.

 (1.2) Piosenkarz urodził się w Sussexie w stanie New Jersey.

 (1.3) W przeciwieństwie do pozostałych królestw anglosaskich nie istnieje żadna autentyczna lista królów Susseksu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. saseks mzw., susseks mzw.

Wiktionary


sussurando

określenie wykonawcze (używane w muzyce wokalnej): szepcząc


SJP.pl


sustencja

dawniej: utrzymanie; sustentacja


SJP.pl


sustentacja

dawniej: utrzymanie; sustencja


SJP.pl


susz

1. wysuszone owoce, warzywa, zioła;
2. potocznie: suche gałęzie odłamane od drzewa; chrust


SJP.pl

rzeczownik zbiorowy, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. kulin. suszony produkt – spożywczy lub przemysłowy

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: suszyć

Wiktionary

Susz (niem. Rosenberg in Westpreußen) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, nad Jeziorem Suskim na trasie linii kolejowej Warszawa Wschodnia – Gdańsk Główny. Przez miasto przebiegają dwie drogi wojewódzkie: nr 515 i nr 521. Miejscowość jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Susz.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suchość ż., suszak mrz., suszarka ż., suszarnia ż., suszenie n., suchar mos./mrz.

 przym. suchy

 czas. wysuszyć

Wiktionary


susza

długi okres charakteryzujący się brakiem lub niedoborem opadów atmosferycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) długotrwały okres bez opadów atmosferycznych;

Wiktionary

Susza – długotrwały okres bez opadów atmosferycznych lub nieznacznym opadem w stosunku do średnich wieloletnich wartości i wysoką temperaturą. Prowadzi do znacznego wyczerpania zasobów wodnych w dorzeczu.

Susza powoduje przesuszenie gleby, zmniejszenie lub całkowite zniszczenie upraw roślin alimentacyjnych (a co za tym idzie klęski głodu), zmniejszenie zasobów wody pitnej, a także zwiększone prawdopodobieństwo katastrofalnych pożarów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Susza spowodowała nieurodzaj, a w konsekwencji klęskę głodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsuʃa, AS: suša

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszenie n., wysuszenie n., zasuszenie n., przesuszenie n., suchar mos./mrz.

 czas. suszyć ndk., wysuszyć dk., zasuszyć dk., przesuszyć dk.

 przym. suchy

 przysł. sucho

Wiktionary


suszaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od suszak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszak m.

Wiktionary


suszak

słup z żerdkami, na których układa się i suszy siano; ostew, ostrew, ostrewka, ostwica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. słup z żerdkami, na których układa się i suszy siano

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsuʃak, AS: sušak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszenie n., wysuszenie n., przesuszenie n., ususzenie n., suszarnia ż., suszarka ż., suchość ż., susz m., suszka ż., Suszyca ż., Sucha ż., suchoty nmos. lm., osuch m., susza ż.

:: zdrobn. suszaczek m.

 czas. suszyć ndk., wysuszać ndk., wysuszyć dk., ususzyć dk., przesuszać ndk., przesuszyć dk., podsuszać ndk., podsuszyć dk., obsuszać ndk., obsuszyć dk., dosuszać ndk., dosuszyć dk., osuszać ndk., osuszyć dk., zasuszać ndk., zasuszyć dk.

 przym. suchy, suszarkowy

 przysł. sucho

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ostew, ostrew, ostrewka, ostwica

Wiktionary


suszanin

mieszkaniec miasta: Susz


SJP.pl


suszanka

mieszkanka miasta: Susz


SJP.pl

Wikipedia


suszara

zgrubienie od: suszarka


SJP.pl


suszareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: suszarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszarka ż.

Wiktionary


suszarka

1. przyrząd do osuszania strumieniem powietrza;
2. miejsce, na które kładzie się coś mokrego, aby obeschło;
3. potocznie: policyjny miernik prędkości pojazdu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urządzenie elektryczne do suszenia strumieniem powietrza

 (1.2) konstrukcja, na której coś zawiesza się lub kładzie, by obeschło

 (1.3) żart. ręczny radar policyjny do pomiaru prędkości pojazdów

Wiktionary

Suszarka – przedmiot lub urządzenie służące do suszenia, np.

  • suszarka do włosów
  • suszarka do ubrań
  • suszarka fotograficzna
  • suszarka laboratoryjna
  • suszarka do rąk
  • suszarka do naczyń (ociekacz)
  • suszarka kuchenna do owoców i grzybów
  • suszarka taśmowa – używana w przemyśle

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Grzesiu, po wyjściu z toalety umyj ręce i koniecznie wysusz je pod suszarką elektryczną.

 (1.3) — Masz miśków z suszarką na dwieście dwunastym — Dzięki, dzięki, kolego. Szerokości, przyczepności. Bajo!.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈʃarka, AS: sušarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszenie n., suszak m., susz m., suszka ż., Suszyca ż., suchoty nmos., osuch m., suszarnia ż., suszareczka ż., suchość ż., suchar mos./mrz.

 czas. suszyć ndk., wysuszyć dk., osuszać ndk., osuszyć dk.

 przym. suchy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) suszak, ociekacz

Wiktionary


suszarko-lokówka

urządzenie elektryczne pełniące funkcje suszarki i lokówki


SJP.pl


suszarkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z suszarką, dotyczący suszarki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchar mos./mrz., suszarka ż.

Wiktionary


suszarnia

1. miejsce z urządzeniami do suszenia czegoś;
2. żartobliwie: punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się sushi; susharnia, sushi bar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce, pomieszczenie, w którym coś się suszy, np. pranie, produkty spożywcze

Wiktionary

Suszarnia – osada leśna wsi Lubienia w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Brody.

W latach 1975–1998 osada administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Lubieni.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: suˈʃarʲɲa, AS: sušarʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszka ż., suszenie n., susz m., suszarka ż., suszak mrz., suchość ż.

 czas. suszyć, wysuszyć

 przym. suchy

 przysł. sucho, na sucho

Wiktionary


suszarniany

suszarnia; suszarniowy


SJP.pl


suszarnictwo

dział przemysłu zajmujący się utrwalaniem produktów przez suszenie


SJP.pl


suszarnik

pracownik suszarni; suszarz


SJP.pl


suszarniowy

suszarnia; suszarniany


SJP.pl


suszarz

robotnik zatrudniony w suszarni


SJP.pl


suszczyński

nazwisko


SJP.pl


suszec

wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie śląskim w powiecie pszczyńskim, w gminie o tej samej nazwie;

Wiktionary

Suszec (niem. Sissetz) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Suszec.

Miejscowość jest siedzibą gminy Suszec. Jeszcze na początku 2017 roku na terenie gminy znajdowała się kopalnia węgla kamiennego „Krupiński”. Kopalnia została zamknięta, a pracownicy przeniesieni lub zwolnieni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W nocy z wtorku na środę złodzieje ukradli z kuchennych mebli 4400 zł w jednym z domów w Suszcu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. suszecki

 rzecz. suszczanin mos., suszczanka ż.

Wiktionary


suszecki

Suszec (wieś w Polsce)


SJP.pl


suszej

stopień wyższy od przysłówka: sucho


SJP.pl


suszek

1. przyrząd do osuszania papieru z atramentu, rodzaj przycisku z przymocowaną do podstawy bibułą; bibularz;
2. substancja chemiczna przyśpieszająca schnięcie olejów, dodawana do farb olejnych i pokostów; sykatywa;
3. w leśnictwie: obumarłe drzewo;
4. potocznie: roślina o niewiędnących, zasychających kwiatach, np. nieśmiertelnik;
5. potocznie: suszone owoce, warzywa, grzyby; susz;
6. regionalnie: suche drzewo, sucha gałąź;
7. regionalnie: konopie o kwiatach męskich; płaskoń, płoskoń, płaskun, płoskonka


SJP.pl

Suszek – osada w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Czersk. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Zapędowo.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

W pobliżu wsi, nad jeziorem, znajduje się Hydrobiologiczna i Algologiczna Ścieżka Dydaktyczna.

Wikipedia


suszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sprawianie, że coś jest suche, pozbawianie wody lub wilgoci

 (1.2) spoż. utrwalanie żywności polegające na obniżeniu zawartości wody

Wiktionary

Suszenie – zespół operacji technologicznych, mających na celu zredukowanie zawartości rozpuszczalnika (np. wody) w produkcie.

Suszenie ciał stałych wykonuje się poprzez odparowanie rozpuszczalnika – dostarczenie ciepła i przepływ gazu nad substancją suszoną lub obniżenie ciśnienia (suszenie próżniowe). Jeśli usuwany rozpuszczalnik znajduje się w fazie stałej i sublimuje, proces suszenia określa się jako liofilizacja. Obniżenie prężności pary wodnej nad ciałem suszonym uzyskuje się także przez umieszczenie go w naczyniu (eksykatorze) razem ze środkiem o właściwościach higroskopijnych, tj. pochłaniającym wilgoć (np. bezwodny CaCl2 lub P2O5).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: suˈʃɛ̃ɲɛ, AS: sušńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszka ż., susza ż., suszak mrz., suszarka ż., susz m., wysuszenie n., ususzenie n., suchoty nmos., suchość ż., suchar m., sucharek n., suszarnia ż.

 czas. osuszyć dk., suszyć ndk., wysuszyć dk., ususzyć dk.

 przym. suchy, suchutki, suszony

 przysł. sucho, suchutko

Wiktionary


suszewo

  • Suszewo – wieś w Bułgarii, w obwodzie Razgrad, gminie Zawet
  • Suszewo – wieś w Macedonii Północnej, w gminie Kumanowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Suszewo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Wielgie
  • Suszewo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. słupeckim, w gminie Orchowo

Wikipedia


suszi

rzadko: japońska potrawa w postaci krążków marynowanego ryżu z surową rybą lub owocami morza owiniętych liściem nori; sushi


SJP.pl

Sushi (jap. 寿司, 鮨, 鮓) – potrawa japońska złożona z gotowanego ryżu zaprawionego octem ryżowym (su) oraz różnych dodatków w postaci, przeważnie surowych: owoców morza, wodorostów nori, kawałków ryb, warzyw, grzybów, a także omletu japońskiego (tamago-yaki), tofu, ziarna sezamowego (goma). Ze względu na bardzo krótki termin przydatności do spożycia, w restauracjach japońskich jest przygotowywana po dokonaniu zamówienia.

Wikipedia


suszka

1. przyrząd do osuszania papieru z atramentu, rodzaj przycisku z przymocowaną do podstawy bibułą; bibularz;
2. substancja chemiczna przyśpieszająca schnięcie olejów, dodawana do farb olejnych i pokostów; sykatywa;
3. w leśnictwie: obumarłe drzewo;
4. potocznie: roślina o niewiędnących, zasychających kwiatach, np. nieśmiertelnik;
5. potocznie: suszone owoce, warzywa, grzyby; susz;
6. regionalnie: suche drzewo, sucha gałąź;
7. regionalnie: konopie o kwiatach męskich; płaskoń, płoskoń, płaskun, płoskonka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) leśn. martwe drzewo stojące

 (1.2) chem. rurka do suszenia

 (1.4) bot. roślina o zasychających, niewiędnących kwiatach

 (1.8) farb. substancja dodawana do farb olejnych i pokostów, przyśpieszająca ich wysychanie

Wiktionary

  • suszka (biurowa)
  • suszka – w leśnictwie: uschnięte drzewo
  • suszka – nieśmiertelnik (roślina o zasychających, niewiędnących kwiatach)
  • suszka (pompa)
  • suszka – sykatywa
  • suszka – szwaber
  • Suszka – wzgórze na Przedgórzu Sudeckim we Wzgórzach Niemczańsko-Strzelińskich
  • Suszka – potok, dopływ Czarnego Potoku

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. susza ż., susz m., suszonka ż., suchar m., sucharek m., suszarnia ż., suszarka ż., suszak m., suchoty nmos., suchotnik m., suchotnica ż., suszenie n., suchość n.

 czas. wysuszyć dk., zasuszyć dk., suszyć ndk.

 przym. suchy, suchutki, suchuteńki, suchusieńki, suchawy, suchotniczy

 przysł. sucho, suchutko, suchuteńko, suchusieńko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) bibularz

 (1.5) płaskun, płaskoń

Wiktionary


suszkowice

Suszkowice – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Otmuchów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Wikipedia


suszonka

rzadko: suszone ziemniaki


SJP.pl


suszony

1. powodować, że coś staje się suche, suchsze przez odparowanie wody w wyniku działania wysokiej temperatury;
2. suszyć się:
a) stawać się suchym; wysychać, schnąć;
b) suszyć ubranie na sobie; osuszać się


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który przeszedł proces suszenia

forma czasownika.

 (2.1) ims. przym. od suszyć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Można zaoszczędzić czas, gotując jednorazowo całą torebkę suszonych strączków i zamrażając je w mniejszych porcjach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. susza ż., suszenie n., wysuszenie n., suchar mos./mrz.

 czas. suszyć ndk., wysuszyć dk.

Wiktionary


suszoodporny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) roln. ogrod. odporny na suszę

Wiktionary


suszów

1. wysuszone owoce, warzywa, zioła;
2. potocznie: suche gałęzie odłamane od drzewa; chrust


SJP.pl

Suszów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Telatyn. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 160 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Nowosiółkach.

Wikipedia


suszowy

susza


SJP.pl

Patrz:

susza

suszyć

1. powodować, że coś staje się suche, suchsze przez odparowanie wody w wyniku działania wysokiej temperatury;
2. suszyć się:
a) stawać się suchym; wysychać, schnąć;
b) suszyć ubranie na sobie; osuszać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) powodować, że coś staje się suchsze przez odparowanie wody

 (1.2) pot. przen. być spragnionym, odczuwać potrzebę napicia się czegoś

czasownik zwrotny niedokonany suszyć się

 (2.1) stawać się suchym

 (2.2) suszyć (1.1) samego siebie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W dolnej wnęce, przy podłodze, suszono drewno na rozpałkę, niekiedy trzymano kurczęta lub króliki.

 (1.1) Ciepłe, duszne powietrze podziemnych korytarzy suszyło zawilgoconych przechodniów.

 (1.2) O, jak mnie suszy, czy naprawdę nie macie czegoś do picia?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsuʃɨt͡ɕ, AS: sušyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszarka ż., suszak m., suszarnia ż., suchoty nmos., suszenie n., susza ż., suchość ż., wysuszenie n., suchar mos./mrz.

 przym. suchy, suszony

 czas. wysuszyć

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) wysychać, schnąć

Wiktionary


suszykufel

dawniej, żartobliwie: człowiek nadużywający alkoholu; sączykufel, wydmikufel


SJP.pl


suszyński

nazwisko


SJP.pl

Suszyński – polski herb szlachecki, używany przez kilkanaście rodzin.

Wikipedia


susłogon

rodzaj gryzoni z rodziny wiewiórkowatych


SJP.pl

Susłogon (Urocitellus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).

Wikipedia


susłowy

suseł; suśli


SJP.pl


sut

sutek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zgrub. sutek

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sutek

 przym. sutkowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== sut (język uzbecki.) ==

thumb|sut (1.1)

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mleko

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sut, AS: sut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sutek

 przym. sutkowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sutek

 przym. sutkowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== sut (język uzbecki.) ==

thumb|sut (1.1)

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mleko

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sutana

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. rzad. sutanna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sutanna ż.

:: zdrobn. sutanka ż.

Wiktionary


sutanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: sutanna

 (1.2) rel. spodnia część stroju ministranckiego, w kolorze liturgicznym, osłaniająca nogi

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ministranci ubrali komeżki i zielone sutanki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sutana ż., sutanna ż.

 przym. sutannowy

Wiktionary


sutanna

strój duchownych katolickich, długa, czarna suknia zapinana na guziczki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. długa szata noszona przez duchownych wyznań chrześcijańskich;

Wiktionary

Sutanna (z wł. sottano – spódnica), w kościołach wschodnich podraznik – wierzchni ubiór duchownych, w różnym kolorze, zależnym od stanowiska w hierarchii, zwany też rewerendą. Noszenie sutann zalecił papież Sykstus V w 1589 r. konstytucją Cum sacrosanctum.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ulicą szedł ksiądz w sutannie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈtãnːa, AS: sutã•na

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sutana ż.

:: zdrobn. sutanka ż.

 przym. sutannowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stpol. sutana

Wiktionary


sutannowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący sutanny, związany z sutanną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Klaryski mają dobry materiał sutannowy, kiedyś u nich szyłem sutanki dla ministrantów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sutanna ż.

:: zdrobn. sutanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) na sutanny

Wiktionary


sutasz

wyrób w postaci sznureczka oplecionego krzyżującymi się skośnie nićmi, używany m.in. do ozdabiania sukien, zasłon, a także jako naszywki przy mundurach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rękodzielnicza technika wykonywania ozdób i biżuterii z zaplatanych, kolorowych sznurków, koralików i kamieni ozdobnych

 (1.2) biżuteria lub ozdoba wykonana techniką sutasz (1.1)

 (1.3) sznurek wykorzystywany w technice sutasz (1.1)

Wiktionary


sutaszowy

sutasz


SJP.pl

Patrz:

sutasz

sutek

gruczoł mleczny u ssaków; sutka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. gruczoł mlekowy ssaków,

 (1.2) w rodzaju ludzkim: sutka, brodawka sutkowa

Wiktionary

  • sutek (u ssaków innych niż stekowce i niektóre ssaki niższe)
    • sutek człowieka
  • sutek (potocznie)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas czesania suki zauważyłam powiększony sutek.

 (1.2) Sutki prawidłowe przed okresem pokwitania są identyczne u obu płci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsutɛk, AS: sutek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sut mrz., pot. zgrub. suty

 przym. sutkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gruczoł mlekowy, wymię, pierś

 (1.2) brodawka sutkowa, sutka

Wiktionary


sutener

człowiek czerpiący zyski z cudzego nierządu; alfons, rajfur, kupler


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek czerpiący zysk z nierządu innych osób

Wiktionary

Sutenerstwo – czerpanie korzyści majątkowych z uprawiania prostytucji przez inną osobę. Zwykle jest powiązane ze stręczycielstwem (nakłanianiem do uprawiania prostytucji) i kuplerstwem (ułatwianiem uprawiania prostytucji), a czasami z innymi przestępstwami, jak handel ludźmi oraz stosowanie gróźb i przemocy wobec prostytutek. Oprócz indywidualnych sutenerów, jest to jedno z pól działalności, którą zajmują się zorganizowane grupy przestępcze.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: suˈtɛ̃nɛr, AS: sutner

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sutenerstwo n.

 przym. sutenerski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) alfons

Wiktionary


sutenerka

sutener; stręczycielka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stręczycielka

Wiktionary


sutenerski

związany z sutenerstwem lub sutenerem


SJP.pl


sutenerstwo

czerpanie zysków materialnych z cudzego nierządu; stręczycielstwo


SJP.pl

Sutenerstwo – czerpanie korzyści majątkowych z uprawiania prostytucji przez inną osobę. Zwykle jest powiązane ze stręczycielstwem (nakłanianiem do uprawiania prostytucji) i kuplerstwem (ułatwianiem uprawiania prostytucji), a czasami z innymi przestępstwami, jak handel ludźmi oraz stosowanie gróźb i przemocy wobec prostytutek. Oprócz indywidualnych sutenerów, jest to jedno z pól działalności, którą zajmują się zorganizowane grupy przestępcze.

Wikipedia


suterena

pomieszczenie mieszkalne lub biurowe położone poniżej poziomu gruntu; suteryna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) część budynku znajdująca się pod parterem, często poniżej poziomu terenu, przystosowana do celów mieszkalnych

Wiktionary

Kondygnacja – część budynku zawarta między bezpośrednio nad sobą położonymi stropami.

W zależności od położenia kondygnacji można mówić o parterze, stanowiącym poziom, na którym znajduje się główne wejście, piętrach, czyli poziomach położonych powyżej parteru oraz piwnicy, której powierzchnia podłogi leży niżej, niż powierzchnia otaczającego budynek terenu. Ostatnie piętro położone bezpośrednio pod dachem spadzistym jest określane jako poddasze, ewentualnie mansarda, zaś używana jako np. pomieszczenie mieszkalne lub handlowe płytka piwnica – suterena. W przypadku bardziej skomplikowanych układów przestrzennych (np. split levels) występują półpiętra, znajdujące się pomiędzy głównymi poziomami budynku. Jako półpiętro można określać też mezzanino. W mowie potocznej uznaje się często piętro za synonim kondygnacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas wojny cała nasza rodzina mieszkała w suterenie kamienicy na Targówku.

 (1.1) Ale oto staje mu w oczach inny dom: suterena, wilgotny grób, pełen śmierdzącej pary.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsutɛˈrɛ̃na, AS: suterna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sutereniarz m.

 przym. suterenowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyziemie, piwnica mieszkalna, pot. suteryna

Wiktionary


suteryna

pomieszczenie mieszkalne lub biurowe położone poniżej poziomu gruntu; suterena


SJP.pl


sutherland

[czytaj: SAderlend] nazwisko


SJP.pl

Geografia

  • Sutherland – hrabstwo historyczne w Szkocji
  • Sutherland – miasto w Południowej Afryce, w Prowincji Przylądkowej Północnej
  • Sutherland – miasto w USA, w stanie Iowa, w hrabstwie O’Brien
  • Sutherland – wieś w USA, w stanie Nebraska, w hrabstwie Lincoln
  • Sutherland – jednostka osadnicza w USA, w stanie Utah, w hrabstwie Millard
  • Sutherland (Sutherland Shire) – jednostka samorządu lokalnego w Australii, w aglomeracji Sydney
  • Sutherland – miejscowość w Australii w stanie Nowa Południowa Walia
  • Sutherland Falls – wodospad w Nowej Zelandii

Wikipedia


sutka

rzadko: sutek


SJP.pl

forma rzeczownika.

 (1.1) D. lp. od: sutek

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) gw-pl|Bukowina. doba

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsutka, AS: sutka

Wiktionary


sutkowaty

1. wyrostek sutkowaty - wyrostek w części sutkowej kości skroniowej;
2. mleczaj sutkowaty - gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych


SJP.pl


sutkowski

nazwisko


SJP.pl


sutkowy

sutek


SJP.pl

Patrz:

sutek

sutno

Sutno – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Mielnik. W niewielkiej odległości przepływa rzeka Bug.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława w Niemirowie.

Wikipedia


sutość

wielka ilość czegoś; obfitość, bogactwo


SJP.pl


sutra

w literaturze staroindyjskiej: lakoniczna wypowiedź, aforyzm w postaci prozatorskiej strofy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. w buddyzmie: pismo kanoniczne, z naukami Buddy lub późniejszymi komentarzami;

 (1.2) rel. w hinduizmie: rodzaj kompozycji tekstu bazującej na aforyzmach

Wiktionary

Sutra (sans. सूत्र, sūtra; pali sutta, co znaczy „księga” lub „pismo”; chiń. jing 經; kor. kyŏng 경; jap. kyō 経; wiet. kinh; tyb. མདོ, Wylie mdo) – nazwa religijnych ksiąg buddyjskich lub hinduskich. W buddyzmie sutry zawierają nauki Buddy: jego wykłady, dyskusje z uczniami i słuchaczami. W hinduizmie termin sutra oznacza mniej więcej „aforyzm” i odnosi się do mądrości wyrażonej w zwięzły sposób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niech ta sutra przynosi pożytek wszystkim czującym istotom dopóki każdy nie osiągnie oświecenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsutra, AS: sutra

Wiktionary


sutszy

stopień wyższy od przymiotnika: suty


SJP.pl


suty

1. występujący w dużej ilości; sowity, obfity;
2. o zapłacie, honorarium: wysoki, szczodry, hojny;
3. o tkaninie, ubraniu: szeroki, luźny, obszerny, fałdzisty


SJP.pl


suv

skrót od: Sport Utility Vehicle - samochód sportowo-użytkowy


SJP.pl


suva

stolica Fidżi; Suwa


SJP.pl

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Fidżi;

Wiktionary

Suva – stolica Fidżi (od 1877), położona na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy Viti Levu, w Dystrykcie Centralnym, w prowincji Rewa. Stolica archidiecezji rzymskokatolickiej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) miasto

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. suwańczyk m., suwanka ż.

 przym. suwański

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) سوفا

* baskijski: (1.1) Suva

* czeski: (1.1) Suva

* słowacki: (1.1) Suva ż.

* szwedzki: (1.1) Suva

* ukraiński: (1.1) Сува

* włoski: (1.1) Suva ż.

źródła.

== Suva (język czeski.) ==

thumb|Suva (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Suva

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suwańczyk m., suwanka ż.

 przym. suwański

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) miasto

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. suwańczyk m., suwanka ż.

 przym. suwański

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) سوفا

* baskijski: (1.1) Suva

* czeski: (1.1) Suva

* słowacki: (1.1) Suva ż.

* szwedzki: (1.1) Suva

* ukraiński: (1.1) Сува

* włoski: (1.1) Suva ż.

źródła.

== Suva (język czeski.) ==

thumb|Suva (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Suva

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


suvlaki

[czytaj: suwLAki] popularna potrawa grecka w postaci szaszłyka wieprzowego, drobiowego lub baraniego; souvlaki, suflaki


SJP.pl

Suwlaki (ngr. σουβλάκι suwlaki, lm σουβλάκια suwlakia) – popularna mięsna potrawa grecka typu szaszłykowego, znana w licznych odmianach.

W wersji serwowanej w gastronomii suwlakia składają się z kawałków mięsa wieprzowego (kalamakia chirino) albo kurczaka (kalamakia kotopulo), niekiedy owiniętych plasterkami boczku (kotobeikon), nadzianych na rożenek („szpadkę”) i pieczonych na ruszcie. Podawane tak jak gyros: na talerzu lub w placku pita, z sosem tzatziki, warzywami itp.

Wikipedia


suw

część cyklu pracy silnika tłokowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. w silnikach, maszynach, urządzeniach mechanicznych: ruch jednego elementu względem drugiego na pewnej długości, np. ruch tłoka w cylindrze w silniku spalinowym

Wiktionary

Suw – ruch posuwisto-zwrotny, jaki wykonują tłoki w spalinowych silnikach tłokowych posuwisto-zwrotnych, liczony od jednego skrajnego położenia tłoka do drugiego skrajnego położenia tłoka. Liczba suwów w nazwie rodzaju silnika (np. silnik dwu-, cztero-, pięciosuwowy) podpowiada z ilu suwów tłoka składa się pełny cykl (albo ile wszystkich suwów tłoka przypada na jeden suw w którym wykonywana jest praca).

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) suw ssania • suw sprężania • suw pracy (suw roboczy) • suw wydechu

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) ruch

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. osuwisko n., dosunięcie n., dosuwanie n., nadpsuwanie n., nadsuwanie n., nasunięcie n., nasuwanie n., nausuwanie n., nawsuwanie n., obsunięcie n., obsuwanie n., odsunięcie n., odsuwanie n., osunięcie n., osuwanie n., podosuwanie n., podsunięcie n., podsuwanie n., ponasuwanie n., poobsuwanie n., poodsuwanie n., popodsuwanie n., poprzesuwanie n., poprzysuwanie n., porozsuwanie n., posunięcie n., posuwanie n., pousuwanie n., powsuwanie n., powysuwanie n., pozasuwanie n., pozesuwanie n., pozsuwanie n., przepsuwanie n., przesunięcie n., przesuwanie n., przysunięcie n., przysuwanie n., rozsunięcie n., rozsuwanie n., sunięcie n., suwaczek mrz., suwadło n., suwak mrz., suwanie n., suwnica ż., suwnicowa ż., suwnicowy mos., usunięcie n., usuwanie n., wsunięcie n., wsuwanie n., wypsuwanie n., wysunięcie n., wysuwanie n., zasunięcie n., zasuwanie n., zesunięcie n., zesuwanie n., zsunięcie n., zsuwanie n.

 czas. dosunąć dk., dosuwać ndk., nadpsuwać ndk., nadsuwać ndk., nasunąć dk., nasuwać ndk., nausuwać dk., nawsuwać dk., obsunąć dk., obsuwać ndk., odsunąć dk., odsuwać ndk., osunąć dk., osuwać ndk., podosuwać ndk., podsunąć dk., podsuwać ndk., ponasuwać dk., poobsuwać dk., poodsuwać dk., popodsuwać dk., poprzesuwać dk., poprzysuwać dk., porozsuwać dk., posunąć dk., posuwać ndk., pousuwać dk., powsuwać dk., powysuwać dk., pozasuwać dk., pozesuwać dk., pozsuwać dk., przepsuwać ndk., przesunąć dk., przesuwać ndk., przysunąć dk., przysuwać ndk., rozsunąć dk., rozsuwać ndk., sunąć dk., suwać ndk., usunąć dk., usuwać ndk., wsunąć dk., wsuwać ndk., wypsuwać ndk., wysunąć dk., wysuwać ndk., zasunąć dk., zasuwać ndk., zesunąć dk., zesuwać ndk., zsunąć dk., zsuwać ndk.

 przym. czterosuwowy, dosuwowy, dwusuwowy, posuwisty, posuwowy, suwnicowy, suwny, usuwisty, zasuwowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) stroke

* niemiecki: (1.1) Hub m., Takt m.

źródła.

== suw (język turkmeński.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) woda

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suf, AS: suf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. osuwisko n., dosunięcie n., dosuwanie n., nadpsuwanie n., nadsuwanie n., nasunięcie n., nasuwanie n., nausuwanie n., nawsuwanie n., obsunięcie n., obsuwanie n., odsunięcie n., odsuwanie n., osunięcie n., osuwanie n., podosuwanie n., podsunięcie n., podsuwanie n., ponasuwanie n., poobsuwanie n., poodsuwanie n., popodsuwanie n., poprzesuwanie n., poprzysuwanie n., porozsuwanie n., posunięcie n., posuwanie n., pousuwanie n., powsuwanie n., powysuwanie n., pozasuwanie n., pozesuwanie n., pozsuwanie n., przepsuwanie n., przesunięcie n., przesuwanie n., przysunięcie n., przysuwanie n., rozsunięcie n., rozsuwanie n., sunięcie n., suwaczek mrz., suwadło n., suwak mrz., suwanie n., suwnica ż., suwnicowa ż., suwnicowy mos., usunięcie n., usuwanie n., wsunięcie n., wsuwanie n., wypsuwanie n., wysunięcie n., wysuwanie n., zasunięcie n., zasuwanie n., zesunięcie n., zesuwanie n., zsunięcie n., zsuwanie n.

 czas. dosunąć dk., dosuwać ndk., nadpsuwać ndk., nadsuwać ndk., nasunąć dk., nasuwać ndk., nausuwać dk., nawsuwać dk., obsunąć dk., obsuwać ndk., odsunąć dk., odsuwać ndk., osunąć dk., osuwać ndk., podosuwać ndk., podsunąć dk., podsuwać ndk., ponasuwać dk., poobsuwać dk., poodsuwać dk., popodsuwać dk., poprzesuwać dk., poprzysuwać dk., porozsuwać dk., posunąć dk., posuwać ndk., pousuwać dk., powsuwać dk., powysuwać dk., pozasuwać dk., pozesuwać dk., pozsuwać dk., przepsuwać ndk., przesunąć dk., przesuwać ndk., przysunąć dk., przysuwać ndk., rozsunąć dk., rozsuwać ndk., sunąć dk., suwać ndk., usunąć dk., usuwać ndk., wsunąć dk., wsuwać ndk., wypsuwać ndk., wysunąć dk., wysuwać ndk., zasunąć dk., zasuwać ndk., zesunąć dk., zesuwać ndk., zsunąć dk., zsuwać ndk.

 przym. czterosuwowy, dosuwowy, dwusuwowy, posuwisty, posuwowy, suwnicowy, suwny, usuwisty, zasuwowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) ruch

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. osuwisko n., dosunięcie n., dosuwanie n., nadpsuwanie n., nadsuwanie n., nasunięcie n., nasuwanie n., nausuwanie n., nawsuwanie n., obsunięcie n., obsuwanie n., odsunięcie n., odsuwanie n., osunięcie n., osuwanie n., podosuwanie n., podsunięcie n., podsuwanie n., ponasuwanie n., poobsuwanie n., poodsuwanie n., popodsuwanie n., poprzesuwanie n., poprzysuwanie n., porozsuwanie n., posunięcie n., posuwanie n., pousuwanie n., powsuwanie n., powysuwanie n., pozasuwanie n., pozesuwanie n., pozsuwanie n., przepsuwanie n., przesunięcie n., przesuwanie n., przysunięcie n., przysuwanie n., rozsunięcie n., rozsuwanie n., sunięcie n., suwaczek mrz., suwadło n., suwak mrz., suwanie n., suwnica ż., suwnicowa ż., suwnicowy mos., usunięcie n., usuwanie n., wsunięcie n., wsuwanie n., wypsuwanie n., wysunięcie n., wysuwanie n., zasunięcie n., zasuwanie n., zesunięcie n., zesuwanie n., zsunięcie n., zsuwanie n.

 czas. dosunąć dk., dosuwać ndk., nadpsuwać ndk., nadsuwać ndk., nasunąć dk., nasuwać ndk., nausuwać dk., nawsuwać dk., obsunąć dk., obsuwać ndk., odsunąć dk., odsuwać ndk., osunąć dk., osuwać ndk., podosuwać ndk., podsunąć dk., podsuwać ndk., ponasuwać dk., poobsuwać dk., poodsuwać dk., popodsuwać dk., poprzesuwać dk., poprzysuwać dk., porozsuwać dk., posunąć dk., posuwać ndk., pousuwać dk., powsuwać dk., powysuwać dk., pozasuwać dk., pozesuwać dk., pozsuwać dk., przepsuwać ndk., przesunąć dk., przesuwać ndk., przysunąć dk., przysuwać ndk., rozsunąć dk., rozsuwać ndk., sunąć dk., suwać ndk., usunąć dk., usuwać ndk., wsunąć dk., wsuwać ndk., wypsuwać ndk., wysunąć dk., wysuwać ndk., zasunąć dk., zasuwać ndk., zesunąć dk., zesuwać ndk., zsunąć dk., zsuwać ndk.

 przym. czterosuwowy, dosuwowy, dwusuwowy, posuwisty, posuwowy, suwnicowy, suwny, usuwisty, zasuwowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) stroke

* niemiecki: (1.1) Hub m., Takt m.

źródła.

== suw (język turkmeński.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) woda

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


suwa

1. ciągnąc lub pchając, przemieszczać coś; przeciągać, przesuwać;
2. suwać się:
a) być suwanym;
b) rzadko: przemieszczać się, sunąc z czymś


SJP.pl

  • Suwa – miasto w Japonii w prefekturze Nagano.
  • Suwa – jezioro w Japonii.
  • Prowincja Suwa – historyczna prowincja Japonii.
  • Suva – stolica państwa Fidżi.
  • Suva Reka – miasto w Kosowie.
  • Suwa – arabskie bóstwo z okresu dżahilijja

Wikipedia


suwać

1. ciągnąc lub pchając, przemieszczać coś; przeciągać, przesuwać;
2. suwać się:
a) być suwanym;
b) rzadko: przemieszczać się, sunąc z czymś


SJP.pl


suwaczek

1. mały zamek błyskawiczny;
2. część cyrkla redukcyjnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od suwak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suwak m., suw mrz.

 czas. zasuwać

Wiktionary


suwadło

element zespołu odrzutowego broni automatycznej


SJP.pl

Suwadło – element zespołu odrzutowego broni automatycznej, który przesuwając się pod wpływem ciśnienia gazów prochowych (do tyłu) i sprężyny powrotnej (do przodu) napędza pozostałe elementy automatyki broni. Powoduje w ten sposób zaryglowanie lub odryglowanie zamka.

Wikipedia


suwak

1. zamek błyskawiczny; ekler;
2. ruchoma, przesuwna część przyrządu, poruszająca się w prowadnicy;
3. ruchoma część piszczałki puzonu;
4. gryzoń z rodziny chomikowatych; zamieszkuje pustynie i półpustynie Azji i północnej Afryki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. ruchomy element przyrządu przesuwający się w prowadnicy

 (1.2) pot. zamek błyskawiczny

 (1.3) inform. pasek przesuwania

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. nazwa systematyczna|Meriones|Illiger|ref=tak., niewielki ssak z podrodziny myszoskoczków;

Wiktionary

  • Suwak – zapięcie służące do czasowego łączenia dwóch kawałków tkaniny
  • Suwak – gatunek (myszoskoczka mała) gryzonia z podrodziny myszoskoczków w rodzinie myszowatych (Muridae)
  • Suwak – rodzaj gryzonia z podrodziny myszoskoczków w rodzinie myszowatych (Muridae)
  • Suwak mongolski – gatunek gryzonia z podrodziny myszoskoczków w rodzinie myszowatych (Muridae)
  • Suwak – przesuwny element budowy silnika tłokowego
  • Suwak logarytmiczny (suwak rachunkowy) – prosty przyrząd ułatwiający obliczenia
  • Suwak nawigacyjny – przyrząd stosowany w nawigacji
  • Suwak na chustę – element munduru harcerskiego
  • Suwak – ruchoma część puzonu; ma kształt litery „U”; wysunięcie suwaka przedłuża rurę instrumentu, obniżając jego dźwięk.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suw mrz., suwnica ż.

:: zdrobn. suwaczek mrz./mzw.

 czas. zasuwać ndk., sunąć ndk., suwać ndk.

 przym. suwakowy, suwnicowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ekler, zamek błyskawiczny, zamek

Wiktionary


suwalczanin

mieszkaniec Suwałk; suwałczanin


SJP.pl


suwalczanka

mieszkanka Suwałk; suwałczanka


SJP.pl


suwalski

przymiotnik od: Suwałki, Suwalskie (Suwalszczyzna)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Suwałkami, dotyczący Suwałk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Powstały gubernie: warszawska, kaliska, piotrkowska, radomska, kielecka, lubelska, siedlecka, płocka, łomżyńska i suwalska, zarządzane przez: gubernatora, wicegubernatora i rząd gubernialny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈvalsʲci, AS: suvalsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suwałki nmos., Suwalszczyzna ż., Suwalskie n., suwałczanin mos., suwałczanka ż., Suwałczanin mos., Suwałczanka ż.

 przym. podsuwalski

Wiktionary


suwalskie

przymiotnik od: Suwałki, Suwalskie (Suwalszczyzna)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zob. Suwalszczyzna.

Wiktionary

Suwalszczyzna (łac. Sudovia, lit. Suvalkija, ros. Сувалкщина, niem. Sudauen) – polsko-litewska kraina historyczna z centrum w Suwałkach i o zmiennym zasięgu terytorialnym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Suwałki nmos., Suwalszczyzna ż., suwałczanin m., suwałczanka ż., Suwałczanin mos., Suwałczanka ż.

 przym. suwalski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Suwalszczyzna

Wiktionary


suwalszczyzna

kraina geograficzna położona częściowo w Polsce i na Litwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w północno-wschodniej Polsce oraz w południowo-zachodniej Litwie w okolicy Suwałk;

Wiktionary

Suwalszczyzna (łac. Sudovia, lit. Suvalkija, ros. Сувалкщина, niem. Sudauen) – polsko-litewska kraina historyczna z centrum w Suwałkach i o zmiennym zasięgu terytorialnym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ile pułków mamy na Suwalszczyźnie?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsuvalˈʃt͡ʃɨzna, AS: suvalščyzna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suwałki lm nm., Suwalskie n., suwałczanin mos., suwałczanka ż., Suwałczanin mos., Suwałczanka ż.

 przym. suwalski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Suwalskie

Wiktionary


suwańczyk

mieszkaniec Suvy, stolicy Fidżi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Suvy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈvãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: suvãĩ ̯ṇčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suva ż.

:: fż. suwanka ż.

 przym. suwański

Wiktionary


suwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|suwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zasuwać, suwać ndk.

 rzecz. osuwisko n., suwnica ż., suwnicowy mos., suw mrz.

 przym. suwnicowy

Wiktionary


suwanka

mieszkanka Suwy (Suvy), stolicy Fidżi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Suvy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈvãnka, AS: suvãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suva ż.

:: fm. suwańczyk mos.

 przym. suwański

Wiktionary


suwański

1. przymiotnik od: Suva (stolica Fidżi);
2. przymiotnik od: Suwa (miasto i jezioro w Japonii)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Suva

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈvãj̃sʲci, AS: suvãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suwańczyk mos., suwanka ż., Suva ż.

Wiktionary


suwała

1. ciągnąc lub pchając, przemieszczać coś; przeciągać, przesuwać;
2. suwać się:
a) być suwanym;
b) rzadko: przemieszczać się, sunąc z czymś


SJP.pl

Suwała – kolonia w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Golub-Dobrzyń.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Wikipedia


suwałczanin

mieszkaniec Suwałk; suwalczanin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Suwalszczyzny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zima dała Suwałczanom nieźle popalić w tym roku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suwałki nmos., Suwalskie n., suwałczanin m., suwałczanka ż.

:: fż. Suwałczanka ż.

 przym. suwalski

Wiktionary


suwałczanka

mieszkanka Suwałk; suwalczanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Suwalszczyzny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suwałki nmos., Suwalskie n., Suwalszczyzna ż., suwałczanin m., suwałczanka ż.

:: fm. Suwałczanin m.

 przym. suwalski

Wiktionary


suwałki

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce, stolica Suwalszczyzny;

Wiktionary

Suwałki (jid. ‏סואוואַלק‎, lit. Suvalkai) – miasto na prawach powiatu w północno-wschodniej Polsce w województwie podlaskim, położone nad rzeką Czarna Hańcza. Siedziba władz powiatu suwalskiego.

W latach 1975–1998 siedziba władz województwa suwalskiego. Drugi co do wielkości ośrodek województwa podlaskiego oraz centrum kulturalne polskiej Suwalszczyzny. Jednocześnie największe miasto całej historycznej Suwalszczyzny i największe miasto we współczesnej Polsce na ziemiach, które w okresie od 1569 do 1795 r. w ramach Rzeczypospolitej Obojga Narodów wchodziły w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego. Miasto duchowne położone było w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Herb Suwałk przedstawia wizerunki św. Romualda i św. Rocha, trzy góry zwieńczone koroną, umieszczony nad koroną krzyż i czarnego psa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suwalskie n., Suwalszczyzna ż., suwałczanin m., suwałczanka ż., Suwałczanin m., Suwałczanka ż.

 przym. suwalski

Wiktionary


suwenir

podarunek, upominek pamiątkowy; souvenir


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. drobny pamiątkowy upominek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Ja rozumiem — powiada Tata — że chcesz suwenir od lubego mieć dzień i noc przy sobie, ale czy nie mogłabyś napisać o coś portatywniejszego?

 (1.1) Mamie przywiozłem z Krakowa cztery suweniry: dwa magnesy, maskotkę i pocztówkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: suˈvɛ̃ɲir, AS: suvńir

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) souvenir

Wiktionary


suwenirek

przestarzałe zdrobnienie od: suwenir


SJP.pl


suweren

w średniowieczu niezależny władca niepodlegający niczyjej zwierzchności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. władca lub podmiot sprawujący niezależną władzę zwierzchnią;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) numizm. monet. złota moneta angielska o wartości jednego funta (20 szylingów)

Wiktionary

Suweren (fr. souverain, najwyższy i ang. sovereign, suwerenny) – podmiot sprawujący niezależną władzę zwierzchnią.

Prawa suwerena przynależą: urzędującym monarchom, pretendentom do tronów i tytularnym monarchom, papieżowi, niektórym wschodnim patriarchom (np. patriarsze Konstantynopola) oraz narodom rządzącym się w systemie demokratycznym (gdzie funkcjonuje zasada suwerenności ludu).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. suwerenność ż.

 przym. suwerenny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwierzchnik

 (2.1) funt

Wiktionary


suwerenność

1. zdolność do samodzielnego, niezależnego od innych podmiotów, sprawowania władzy nad określonym terytorium, grupą osób lub samym sobą;
2. posiadanie władzy zwierzchniej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. niezależność od innych państw, ich władz lub instytucji

 (1.2) odprzym. cecha tego, co jest suwerenne; cecha tych, którzy są suwerenni

Wiktionary

Suwerenność (z ang. sovereign „suweren(ny)” i fr. souverain „najwyższy” od łac. super „nad; dodatkowo”) – zdolność do samodzielnego, niezależnego od innych podmiotów, sprawowania władzy politycznej nad określonym terytorium, grupą osób lub samym sobą. Suwerenność państwa obejmuje niezależność w sprawach wewnętrznych i zewnętrznych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsuvɛˈrɛ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: suver•ność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suweren m., niesuwerenność ż.

 przym. suwerenny, niesuwerenny

 przysł. suwerennie, niesuwerennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepodległość, niezawisłość, niezależność

Wiktionary


suwerennościowy

suwerenność


SJP.pl

Patrz:

suwerenność

suwerenny

1. niepodległy, niezależny od innego państwa;
2. panujący, mający władzę zwierzchnią;
3. niezależny, niezawisły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) niezależny od innego państwa lub władzy

 (1.2) mający władzę zwierzchnią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suwerenność ż., suweren m.

 przysł. suwerennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niepodległy, niezależny, samodzielny

Wiktionary


suwijczyk

mieszkaniec Suwy


SJP.pl


suwijka

mieszkanka Suwy


SJP.pl


suwijski

przymiotnik od: Suwa (stolica Fidżi)


SJP.pl


suwin

Suwin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wyszkowskim, w gminie Somianka. Ma status sołectwa.

Prywatna wieś szlachecka Sowino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.

Wikipedia


suwiński

nazwisko


SJP.pl


suwmiareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: suwmiarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suwmiarka ż.

Wiktionary


suwmiarka

przyrząd służący do mierzenia długości i szerokości przedmiotów oraz średnic i głębokości otworów, składający się z suwaka przesuwanego po prowadnicy oraz ze szczęk obejmujących przedmiot w czasie pomiaru; przymiar przesuwkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) metrol. przyrząd do pomiaru drobnych długości;

Wiktionary

Suwmiarka – warsztatowy przyrząd pomiarowy, służący do szybkiego pomiaru wymiarów zewnętrznych i wewnętrznych elementów. Zakresy pomiarowe suwmiarek obejmują przedział od 0 do 150 mm (standardowo) lub nawet do 3000 mm.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: suvˈmʲjarka, AS: suvmʹi ̯arka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suwmiareczka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|mauzerka.

Wiktionary


suwnica

1. rodzaj wielkiego dźwigu do transportu i przeładunku;
2. rodzaj urządzenia do ćwiczeń kulturystycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. rodzaj dźwignicy poruszającej się po torach, wyposażonej w przesuwny podnośnik;

Wiktionary

Suwnica – dźwignica pracująca w ruchu przerywanym wyposażona w mechanizm podnoszenia i opuszczania: wciągarka lub wciągnik. Przeznaczona do przemieszczania materiałów w pionie i poziomie w przestrzeni ograniczonej długością toru jazdy, wysokością podnoszenia i opuszczania oraz szerokością mostu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: suvʲˈɲit͡sa, AS: suvʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suwak m., suwnicowy m., suwnicowa ż., suwanie n., sunięcie n., suw mrz.

 czas. suwać, sunąć, zasuwać, zasunąć

 przym. suwnicowy, suwny, przesuwny

Wiktionary


suwnicowa

suwnica


SJP.pl

Patrz:

suwnica

suwnicowy

suwnica


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) techn. odnoszący się do suwnicy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) robotnik obsługujący suwnicę

Wiktionary

Patrz:

suwnica

Powiązane:

 rzecz. suwnica ż., suwak m., suwadło n., suwarka ż., suwanie n., suw mrz.

 czas. zasuwać, suwać ndk.

Wiktionary


suwny

tarcie suwne - opór występujący przy przesuwaniu dwóch ciał stykających się powierzchniami płaskimi


SJP.pl


suworow

nazwisko


SJP.pl

  • Suworow – miasto w Rosji, w obwodzie tulskim
  • Suworowo – miasto i gmina w Bułgarii w obwodzie warneńskim
  • Aleksandr Suworow – rosyjski dowódca z czasów Katarzyny II
  • Wiktor Suworow – pisarz, były oficer armii radzieckiej i radzieckiego wywiadu wojskowego GRU.
  • Alexandru Suvorov (ur. 1987) – mołdawski piłkarz

Wikipedia


suwowy

suw


SJP.pl

Patrz:

suw

suza

starożytne miasto


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w południowym Iranie, w ostanie Chuzestan;

Wiktionary

Suza (pers. شوش - Shūsh) – miasto w starożytnym Elamie, jedna z jego stolic; obecnie leży w ostanie Chuzestan w Iranie, na terenie identycznie nazwanego, liczącego około 50 000 mieszkańców, współczesnego miasta, ok. 24 km na płd.-zach. od 400-tysięcznego miasta Dezful.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Suzjana ż.

 przym. suzański, suzjański

Wiktionary


suzafon

instrument muzyczny z grupy aerofonów ustnikowych


SJP.pl

Suzafon – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych, odmiana helikonu o bardzo dużej, szerokiej czarze głosowej skierowanej ku przodowi, znajdującej się nad głową grającego. Został skonstruowany w 1893 r. według pomysłu kapelmistrza i kompozytora Johna Philipa Sousy i stąd nazwany suzafonem (potocznie w orkiestrach dętych zwany słoneczkiem). Niektóre źródła za pierwszego konstruktora suzafonu podają C.G. Conna, który skonstruował swój suzafon w 1898 roku.

Wikipedia


suzański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Suzą, dotyczący Suzy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suza ż.

 przym. suzjański

Wiktionary


suzdal

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto rejonowe w Rosji, położone w obwodzie włodzimierskim;

 (1.2) geogr. rzeka w Rosji, w obwodzie kostromskim uchodząca do rzeki Tiobzy w dorzeczu Wołgi

Wiktionary

Suzdal (ros. Суздаль) – miasto (od 1778) w Rosji w obwodzie włodzimierskim, 11 tysięcy mieszkańców (2008). Położone nad rzeką Kamienką, dopływie Nerli. Miasto należy do tzw. Złotego Pierścienia Rosji. W czasie II wojny światowej w Suzdalu znajdował się obóz dla jeńców polskich.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Suzdalu|Ms=Suzdalu.

 (1.2) kolokacje rzeka|D=Suzdalu|N=Suzdalem.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) miasto

 (1.2) rzeka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. suzdalski

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-2) etym|ros|Суздаль.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Suzdal

* białoruski: (1.1) Суздаль m.

* bułgarski: (1.1) Суздал m.

* czeski: (1.1) Suzdal m.

* esperanto: (1.1) Suzdal

* francuski: (1.1) Souzdal

* niemiecki: (1.1) Susdal

* nowogrecki: (1.1) Σούζνταλ n.

* rosyjski: (1.1) Суздаль m.

* słowacki: (1.1) Suzdaľ m.

* ukraiński: (1.1) Суздаль m.

* węgierski: (1.1) Szuzdal

źródła.

== Suzdal (język angielski.) ==

thumb|Suzdal (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Suzdal (miasto)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. suzdalski

Wiktionary


suzdalski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Suzdalem, dotyczący Suzdalu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Suzdal mrz.

Wiktionary


suzeren

w średniowieczu: najwyższy senior niebędący niczyim wasalem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. w feudalizmie: najwyższy senior niebędący niczyim wasalem

Wiktionary

Suzeren (fr. suzerain) – w ustroju lennym był to senior, który nie był niczyim wasalem. Najczęściej suzerenem był monarcha (ale nie każdy).

Nazwa suzeren została utworzona przez analogię do suweren (fr. souverain, najwyższy i ang. sovereign, suwerenny) przez dodanie przedrostka sus (fr. nad).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: suˈzɛrɛ̃n, AS: suzerẽn

Wiktionary


suzhou

[czytaj: sudżoł] miasto w Chinach w delcie Jangcy; Suczou


SJP.pl

Wikipedia