miotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|miotać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲjɔˈtãɲɛ, AS: mʹi ̯otãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. miotać

 rzecz. miotacz mrz./mos., miotaczka ż.

Wiktionary


miotarka

maszyna do sypania piasku i drobnych kamieni na pryzmy i wyrobiska


SJP.pl


miotelny

miotłowy; dotyczący miotły, podobny do miotły


SJP.pl


miotełka

zdrobnienie od: miotła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: miotła

 (1.2) mała miotła

 (1.3) przyrząd do oganiania się od much

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲjɔˈtɛwka, AS: mʹi ̯oteu̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miotła ż., miotlarz mrz., miotlarstwo n., zamiatanie n., zamiecenie n.

 czas. zamiatać ndk., zamieść dk.

 przym. miotłowy, miotełkowy

Wiktionary


miotełkowaty

przypominający małą miotłę, podobny do małej miotły


SJP.pl


miotełkowy

miotełka


SJP.pl

Patrz:

miotełka

miotk

nazwisko


SJP.pl


miotlarz

osoba trudniąca się wyrobem lub sprzedażą mioteł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek zajmujący się zawodowo wyrobem bądź sprzedażą mioteł

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miotła ż., miotełka ż.

 czas. zamiatać

 przym. miotłowy

Wiktionary


miotlasty

podobny do miotły, przypominający miotłę; mietlasty; mietlisty


SJP.pl


miotlisko

1. zgrubienie od: miotła;
2. trzonek, na którym osadzona jest miotła


SJP.pl


miotnąć

1. rzucić czymś z dużą siłą; cisnąć;
2. zachwiać, zakołysać, zaszamotać;
3. rzadko: miotnąć się - zachwiać się, zakołysać się, zaszamotać się


SJP.pl


miotom

część somitu stanowiąca zaczątek mięśni szkieletowych


SJP.pl

Miotom – część somitów, stanowiąca zaczątek mięśni szkieletowych.W każdy miotom wrasta odpowiedni neuromer, zapewniając mu unerwienie. Unerwienie to zachowuje się również i wówczas, gdy mięśnie przesuną się daleko od miejsc swojego pierwotnego położenia.Miotomy oddzielone są od siebie przez przegrody (miosepta) i zbudowane z mioblastów (myoblastus), których liczba w piątym tygodniu życia zarodkowego szybko wzrasta. W miarę wzrostu miotomy dzielą się na:

  • część grzbietową (epimer), z której powstają mięśnie grzbietu,
  • część brzuszno-boczną (hipomer), z której powstają mięśnie klatki piersiowej i brzucha.

Wikipedia


miotomia

w medycynie: zabieg przecięcia mięśnia lub usunięcia jego części


SJP.pl


miotonia

skurcz toniczny mięśnia


SJP.pl


miotoniczny

miotonia


SJP.pl

Patrz:

miotonia

miotła

kij z włosami na końcu służący do sprzątania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) narzędzie służące do zamiatania, zazwyczaj w postaci pęku rózg związanych z jednej strony i przymocowanych do trzonka; symbol czarownicy;

 (1.2) przen. coś przypominającego kształtem miotłę (1.1)

 (1.3) bot. zob. czarcia miotła.

 (1.4) bot. zob. miotła zbożowa.

 (1.5) środ. inform. uprawnienia administratora w portalu internetowym

Wiktionary

Miotła – proste narzędzie czyszczące służące do usuwania pyłu i śmieci z płaskich powierzchni, przede wszystkim podłóg. Składa się z podłużnej, cylindrycznej rączki (styliska) i umieszczonego na jej końcu aparatu czyszczącego (w tradycyjnych miotłach pęk rózeg). Dawniej miotły powszechnie uznawano za podstawowy atrybut wiedźm i czarownic. Ich rola jako narzędzi umożliwiających latanie osobom uprawiającym czarną magię do dziś przetrwała w baśniach, legendach i popkulturze.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Weź miotłę i pomóż mamie sprzątać.

 (1.1) Czynił to zawsze z nader pilną uwagą i jednym rzutem oka odkrywał najmniejsze źdźbło słomy lub ziarenko kurzu, którego nie zgarnęła miotła służącej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲjɔtwa, AS: mʹi ̯otu̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mietlica ż., zmiotek m., zmiotka ż., pomiotło n., miotlarz m., zmiotek m.

:: zdrobn. miotełka ż.

:: zgrub. miotlisko n.

 czas. zamiatać ndk., zmiatać ndk., wymiatać ndk., obmiatać ndk., zamieść dk., zmieść dk., wymieść dk., obmieść dk., podmiatać ndk., podmieść dk.

 przym. miotłowy, miotełkowy

Wiktionary


miotło-grabie

fraza rzeczownikowa, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) ogrod. narzędzie stosowane w ogrodnictwie do grabienia liści, wykonane najczęściej ze stalowych prętów tworzących wachlarz długich sprężystych zębów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲjɔtwɔ‿ˈɡrabʲjɛ, AS: mʹi ̯otu̯o‿grabʹi ̯e

Wiktionary


miotłowy

miotelny; dotyczący miotły, podobny do miotły


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z miotłą, dotyczący miotły

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miotła ż., miotełka ż., miotlarz m.

 czas. zamiatać

Wiktionary


mioza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. nienaturalne zwężenie źrenicy oka;

Wiktionary

Mioza (łac. miosis) – objaw medyczny określający zwężenie źrenicy oka. Jest jednym z objawów wchodzących w skład zespołu Hornera, występuje też pod wpływem leków (opiatów, pilokarpiny) i w uszkodzeniu mostu. W starszym wieku zdolność źrenic do rozszerzania się w reakcji na ciemność jest osłabiona lub zniesiona.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

 (1.1) mydriasis

hiperonimy.

 (1.1) objaw kliniczny

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|μύω|ωσις.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) miosis

* azerski: (1.1) mioz

* baskijski: (1.1) miosi

* bośniacki: (1.1) mioza ż.

* bułgarski: (1.1) миоза ż.

* chorwacki: (1.1) mioza ż.

* esperanto: (1.1) miozo

* francuski: (1.1) myosis ż.

* hebrajski: (1.1) מיוזיס m.

* hiszpański: (1.1) miosis ż.

* japoński: (1.1) 縮瞳 (しゅくどう)

* kataloński: (1.1) miosi ż.

* niderlandzki: (1.1) miose ż.

* niemiecki: (1.1) Miosis ż.

* portugalski: (1.1) miose ż.

* rosyjski: (1.1) миоз ż.

* rumuński: (1.1) mioză ż.

* serbski: (1.1) миоза ż.

* słowacki: (1.1) mióza ż.

* słoweński: (1.1) mioza ż.

* szwedzki: (1.1) mios

* węgierski: (1.1) miózis

* włoski: (1.1) miosi ż.

źródła.

== mioza (język bośniacki.) ==

thumb|mioza (1.1)

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. mioza

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) mydriasis

hiperonimy.

 (1.1) objaw kliniczny

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|μύω|ωσις.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) miosis

* azerski: (1.1) mioz

* baskijski: (1.1) miosi

* bośniacki: (1.1) mioza ż.

* bułgarski: (1.1) миоза ż.

* chorwacki: (1.1) mioza ż.

* esperanto: (1.1) miozo

* francuski: (1.1) myosis ż.

* hebrajski: (1.1) מיוזיס m.

* hiszpański: (1.1) miosis ż.

* japoński: (1.1) 縮瞳 (しゅくどう)

* kataloński: (1.1) miosi ż.

* niderlandzki: (1.1) miose ż.

* niemiecki: (1.1) Miosis ż.

* portugalski: (1.1) miose ż.

* rosyjski: (1.1) миоз ż.

* rumuński: (1.1) mioză ż.

* serbski: (1.1) миоза ż.

* słowacki: (1.1) mióza ż.

* słoweński: (1.1) mioza ż.

* szwedzki: (1.1) mios

* węgierski: (1.1) miózis

* włoski: (1.1) miosi ż.

źródła.

== mioza (język bośniacki.) ==

thumb|mioza (1.1)

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. mioza

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


miozyn

jedno z białek kurczliwych włókienek mięśniowych; miozyna


SJP.pl


miozyna

jedno z białek kurczliwych włókienek mięśniowych; miozyn


SJP.pl

Miozyna – białko wchodzące w skład kurczliwych włókien grubych w komórkach, zwłaszcza w mięśniach. Bierze udział w konstrukcji sarkomeru składającego się z włókien cienkich (zawierających aktynę), grubych i elastyny. Miofilamenty grube składają się z cząsteczek miozyny, przy czym jedna pojedyncza cząsteczka jest zróżnicowana na głowę i ogon. Miofilamenty grube są przyczepione do linii M. Równolegle ułożone włókna miozyny, które silnie załamują światło, są widoczne pod mikroskopem w postaci ciemnych fragmentów zwanych prążkami A (anizotropowymi). Odcinki słabiej i mocniej załamujące światło są ułożone regularnie i naprzemiennie, na tym samym poziomie w poszczególnych miofibrylach, stąd wyraźnie widoczne poprzeczne prążkowanie.

Wikipedia


miozynowy

miozyna


SJP.pl

Patrz:

miozyna

mipora

rodzaj lekkiego materiału izolującego, stosowanego do izolacji cieplnej, np. chłodni, samolotów; iporka


SJP.pl


mips

skrót od: Million Instructions Per Second, w informatyce: jednostka pomiaru szybkości pracy procesora (milion instrukcji na sekundę)


SJP.pl


mir

1. książkowo: duże uznanie, szacunek, poważanie; respekt, rewerencja, estyma;
2. dawniej: zgoda, pokój;
3. od początku XX wieku w Rosji:
a) terytorialna wspólnota społeczna, pozostałość wspólnoty rodowej;
b) wspólnota sąsiedzka, wiejska lub grodowa;
4. w dawnym prawie polskim: nadzwyczajna ochrona przyznawana osobom (np. duchownym, kupcom) lub określonym miejscom (np. dworom królewskim, kościołom); ręka pańska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przest. pokój

 (1.2) przest. szacunek, poważanie

 (1.3) hist. wspólnota terytorialna u Słowian wschodnich

Wiktionary

Mir, mir
  • Mir – imię męskie pochodzenia słowiańskiego
  • Mir – rosyjska stacja kosmiczna
  • MiR – rosyjski satelita badawczy
  • Mir – serwer wyświetlania dystrybucji linuksa Ubuntu
  • Mir – rosyjski żaglowiec, trzymasztowa fregata szkolna
  • mir domowy – pojęcie z dziedziny prawa karnego
  • mir (obszczina) – w dawnej Rosji wspólnota terytorialna

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲir, AS: mʹir

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zmir m., mirowe n., miroczyńca m., mirodawca m., mirolubiec m., mirołomca m., Mirosław m.

 przym. mirny, mirowy, mirolubny, mirołomny

 przysł. mirnie, mirno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) obszczina

Wiktionary


mira

1. gumożywica z drzew balsamowych; mirra; myrra;
2. rodzaj gwiazdy zmiennej pulsacyjnej długookresowej, o masie 2-3 razy większej od masy Słońca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) poufała forma żeńskich imion Mirosława

 (1.3) poufała forma żeńskich imion Sławomira

Wiktionary

geografia
  • Mira – miasto w Ekwadorze, w prowincji Carchi
  • Mira – kanton w Ekwadorze, w prowincji Carchi
  • Mira (Myra) – starożytne miasto w Licji, obecnie stanowisko archeologiczne w tureckiej Anatolii
  • Mira – gmina w Hiszpanii
  • Mira – miejscowość w Portugalii
  • Mira – rzeka w Portugalii
  • Mira – rzeka w Kolumbii
  • Mira – miejscowość we Włoszech
  • Mira Estrela – miasto i gmina w Brazylii, w stanie São Paulo.
kultura
  • Mira – imię żeńskie
  • Mira (Meera) – irański zespół rockowy
  • Mira – album muzyczny Miry Kubasińskiej
  • Mira – postać filmowa z Gwiezdnych Wojen
nauka i technika
  • mira – punkt odniesienia przy pomiarach azymutu w geodezji i astronomii
  • Mira Ceti – gwiazda w gwiazdozbiorze Wieloryba
  • Mira – superkomputer
  • „Mira” – szwedzki torpedowiec z początku XX wieku
  • Mira (Myrrha) – gumożywica z Commiphora molmol.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z okazji urodzin poślemy Mirze kwiaty i bombonierę.

 (1.2) Na znaczku z podobizną króla Władysława Łokietka z 1995 roku Kopecki umieścił ukryte wyznanie – „Mira – Moja Miłość".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲira, AS: mʹira

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2)

 rzecz. Mirosława ż., Mirka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1.2)

 rzecz. Mirosława ż., Mirka ż.

frazeologia.

etymologia.

 (1.2) etymn|pol|Mirosława.

 (1.3) etymn|pol|Sławomira.

uwagi.

 zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

 (1.2) zobtłum zdrobn|Mirosława.

 (1.3) zobtłum zdrobn|Sławomira.

* rosyjski: (1.1) Мира ż.

* włoski: (1.1) Mira ż.

źródła.

== Mira (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|chorwacki|ż. Mira

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


mirabeau

  • Honoré Gabriel Riqueti de Mirabeau
  • Mirabeau (Alpy Górnej Prowansji) – francuska gmina w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
  • Mirabeau (Vaucluse) – francuska gmina w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
  • Mirabeau – stacja metra w Paryżu

Wikipedia


mirabela

mirabelka;
1. śliwa z gatunku lubaszek, o małych, okrągłych, żółtych owocach;
2. owoc tej śliwy; lubaszka


SJP.pl

Śliwa domowa mirabelka, mirabelka, mirabela (Prunus domestica L. subsp. syriaca (Borkh.) Janch. var. cerea) – podgatunek lub odmiana (w zależności od systemu klasyfikacyjnego) rośliny z rodziny różowatych. W Polsce roślina uprawna.

Również owoce śliwy wiśniowej (ałyczy) nazywane są popularnie „mirabelkami”, lecz ich miąższ nie odchodzi łatwo od pestki.

Wikipedia


mirabeliny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirabeli lub z nią związany


SJP.pl


mirabelka

mirabela;
1. śliwa z gatunku lubaszek, o małych, okrągłych, żółtych owocach;
2. owoc tej śliwy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. ogrod. odmiana śliwy domowej o małych żółtych owocach;

 (1.2) ogrod. spoż. kulin. owoce śliwy mirabelki (1.1)

Wiktionary

Śliwa domowa mirabelka, mirabelka, mirabela (Prunus domestica L. subsp. syriaca (Borkh.) Janch. var. cerea) – podgatunek lub odmiana (w zależności od systemu klasyfikacyjnego) rośliny z rodziny różowatych. W Polsce roślina uprawna.

Również owoce śliwy wiśniowej (ałyczy) nazywane są popularnie „mirabelkami”, lecz ich miąższ nie odchodzi łatwo od pestki.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W owocach mirabelki miąższ łatwo odchodzi od pestki.

 (1.2) Nagotowałam kompotu z mirabelek, może skosztujesz?

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mirabelkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mirabela

Wiktionary


mirabelkowy

mirabelka


SJP.pl

Patrz:

mirabelka

mirabilit

minerał, uwodniony siarczan sodu; sól glauberska rodzima


SJP.pl

Mirabilit (sól glauberska) – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi. Nazwa pochodzi od sal mirabile Glauberi = niezwykła, cudowna sól Glaubera.

Wikipedia


mirachowo

W Polsce
  • Mirachowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Kartuzy
  • Mirachowo – osada leśna w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Kartuzy
  • Mirachowo – dawna gromada

Wikipedia


miracle

średniowieczny dramat religijny przedstawiający cudowne wydarzenia z życia świętych i męczenników; mirakl


SJP.pl

  • Miracle – album koreańskiej wokalistki BoA
  • Miracle – album kanadyjskiej piosenkarki Céline Dion
  • The Miracle – album zespołu Queen
  • Miracle – minialbum zespołu Golden Child
  • Miracle – minialbum The Original Wailers
  • Miracle – singel zespołu Cascada
  • Miracle – singel zespołu Foo Fighters
  • Miracle – utwór brytyjskiego synth popowego zespołu Hurts
  • Miracle – singel zespołu Milk Inc.
  • Miracle – utwór rumuńskich piosenkarzy, Paulę Seling i Oviego
  • Miracle – singel brytyjskiego piosenkarza Juliana Perretty
  • Miracle – singel szkockiego DJ-a Calvina Harrisa i brytyjskiej piosenkarki Ellie Goulding
  • The Miracle – singel zespołu Queen

Wikipedia


miracydium

Wikipedia


mirador

w architekturze: balkon, wykusz, taras itp. z pięknym widokiem


SJP.pl

Mirador - żeński klub piłki siatkowej z Dominikany. Swoją siedzibę ma w Santo Domingo. Został założony w 1970.

Wikipedia


miradowo

Miradowo – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Zblewo, na Pojezierzu Starogardzkim, przy drodze krajowej nr 22. W pobliżu Miradowa znajdują się jeziora Grygorek i Raduńskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


miradż

w islamie: wniebowstąpienie Mahometa


SJP.pl

Wikipedia


mirafiori

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) mot. włoski samochód, model Fiata 131 w wersji sedan, produkowany w latach siedemdziesiątych XX w.

Wiktionary

  • Mirafiori – dzielnica Turynu (Włochy)
  • Fiat Mirafiori – zakład produkcyjny przedsiębiorstwa motoryzacyjnego FIAT, oraz jego siedziba, zlokalizowane na terenie powyższej dzielnicy
  • Fiat 131 Mirafiori – samochód osobowy produkowany w latach 70. i 80. XX wieku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ragazzo da Napoli zajechał mirafiori – na sam trotuar wjechał kołami.

Wiktionary


mirage

[czytaj: miraż] myśliwiec marki Mirage


SJP.pl

Gminy w Stanach Zjednoczonych

  • Mirage (ang. Mirage Township) – gmina w stanie Kansas, w hrabstwie Rawlins
  • Mirage (ang. Mirage Township) – gmina w stanie Nebraska, w hrabstwie Kearney

Wikipedia


mirakl

średniowieczny dramat religijny przedstawiający cudowne wydarzenia z życia świętych i męczenników; miracle


SJP.pl

Mirakl (fr. miracle – cud) – gatunek dramatu ukształtowany w XII wieku. W scenicznych obrazach ukazuje on wydarzenia z życia męczenników i świętych, wysuwając na plan pierwszy cudowne wydarzenia i boskie interwencje w losy postaci. Przedstawienia te mogły być oparte na apokryfach i opowiadać o cudach Matki Boskiej pomagającej ludziom. Gatunek szczególnie popularny w późnym średniowieczu we Francji, w Niemczech, Niderlandach, Anglii i Hiszpanii.

Wikipedia


mirakowo

Mirakowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Chełmża, nad jeziorami Chełmżyńskim i Grodzieńskim.

Wikipedia


mirakulina

glikoproteina zmieniająca smak kwaśny na słodki, obecna w owocach synsepala słodkiego (afrykański krzew)


SJP.pl

Wikipedia


miralux

urządzenie sprawdzające jakość wyrobów odzieżowych (np. spuszczone oczka, niestarannie zszyte szwy itp.)


SJP.pl


miranda

niegniotąca się tkanina ze sztucznego włókna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) astr. jeden z księżyców Urana;

Wiktionary

  • Miranda – imię
  • Miranda – nazwisko
  • Miranda – księżyc Urana
  • Miranda – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Mato Grosso do Sul
  • Miranda de Ebro – miasto w Hiszpanii
  • Miranda – miasto w Kolumbii
  • Miranda – miejscowość we Włoszech
  • Miranda – jednostka osadnicza w USA
  • Miranda – stan w Wenezueli
  • Miranda – miasto w Wenezueli
  • Miranda – zamek w Belgii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Miranda i jestem fotomodelką z Milanówka.

 (1.1) Mirandy imieniny obchodzą 11 maja.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈrãnda, AS: mʹirãnda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miranda ż.

:: zdrobn. Mirandka ż., Mirandzia ż., Mirandeczka ż., Mirandusia ż., Mirandunia ż., Minda ż., Mira ż., Randa ż.

 przym. Mirandzin

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Mirandka, Mirandzia, Mirandeczka, Mirandusia, Mirandunia, Minda, Mira, Randa

Wiktionary


mirandola

Mirandola – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Modena.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 21 482 osoby, 156,8 os./km².

W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Mirandola.

Wikipedia


mirandyjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z miastem Miranda do Douro (miasto w północno-wschodniej Portugalii)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język mirandyjski;

Wiktionary


mirandziny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirandy lub z nią związany


SJP.pl


miraż

1. zjawisko optyczne polegające na tym, że przedmioty oddalone stają się widoczne na skutek różnego załamywania się światła w nierówno nagrzanych warstwach powietrza; fatamorgana;
2. mamidło, urojenie, złudzenie;
3. potocznie: nieziszczalne marzenie, ułuda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. zob. fatamorgana.;

 (1.2) książk. przen. coś nieziszczalnego, złudnego; pozory czegoś

Wiktionary

Miraż, fatamorgana – zjawisko powstania pozornego obrazu odległego przedmiotu w wyniku różnych współczynników załamania światła w warstwach powietrza o różnej temperaturze, a co za tym idzie, gęstości. Początkowo fatamorganą nazywano miraże pojawiające się w Cieśninie Mesyńskiej, gdzie są one najefektowniejsze. W Polsce pojawiają się na Pustyni Błędowskiej oraz na Wyżynie Śląskiej. Miraże dzielą się na 2 rodzaje – miraż dolny i górny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Choć Kanada się słodko uśmiecha, • Australia mirażem kusi, • nie możemy wszyscy wyjechać, • ktoś w tym kraju pozostać musi. (M. Wolski: Emigrantom)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiraʃ, AS: mʹiraš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mirażowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fatamorgana

 (1.2) mrzonka, chimera

Wiktionary


mircen

organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów nienasyconych, składnik olejków eterycznych


SJP.pl

Mircen (β-myrcen) – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodórów nienasyconych pochodzenia naturalnego, należący do monoterpenów i stanowi składnik wielu olejków eterycznych. Posiada silne własności zapachowe.

Występuje często u roślin takich jak sosna, kminek, wawrzyn, koper, konopie, szałwia, estragon, imbir. Jest też feromonem kornika drukarza. Jest słabo rozpuszczalny w wodzie, ale za to dobrze w etanolu, chloroformie i eterze. Udało się go po raz pierwszy zsyntetyzować w 1965 w wyniku pirolizy α-pinenu.

Wikipedia


mircik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od mirt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mirt m.

 przym. mirtowy

Wiktionary


mircze

wieś w Polsce


SJP.pl

Mircze (ukr. Мірче) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Mircze. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 844.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mircze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wikipedia


mirecki

przymiotnik od: Mircze (wieś w województwie lubelskim)


SJP.pl

  • Adam Mirecki (1910–1952) – działacz Młodzieży Wszechpolskiej i Stronnictwa Narodowego
  • Antoni Sławomir Mirecki (1809–1883) – polski inżynier
  • Antoni Mirecki (1901–1984) – nauczyciel, działacz społeczny
  • ks. Bronisław Mirecki (1903–1986) – kapłan katolicki, duszpasterz Polaków na terenach wcielonych do ZSRR
  • Franciszek Mirecki (1791–1862) – kompozytor
  • Józef Montwiłł-Mirecki (1879–1908) – przywódca Organizacji Bojowej PPS
  • Kaya Mirecka-Ploss (ur. 1928) – pisarka, projektantka mody, działaczka społeczna
  • Kazimierz Mirecki (1910–1999) – działacz SN
  • Leon Mirecki (1905–2000) – honorowy prezes SN
  • Małgorzata Lewińska-Mirecka (ur. 1971) – aktorka
  • Rena Mirecka (ur. 1934) – aktorka
  • Wiesław Mirecki (1911–1991) – aktor
  • Bartłomiej Mirecki (ur. 1996) – kierowca wyścigowy

Wikipedia


mireczek

zdrobnienie od: Mirosława (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Mirosław

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wspominałyśmy panu Mireczkowi o skrzypiących drzwiach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mirosław m., Miruś m., Mirek m.

 przym. Mirkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Miruś, Mirek

Wiktionary


mireczka

zdrobnienie od: Mirosława (imię żeńskie)


SJP.pl


mireille

[czytaj: miREJ] francuskie imię żeńskie


SJP.pl

  • Mireille – opera Charles'a Gounoda z 1864
  • Mireille Hartuch – francuska piosenkarka

Wikipedia


mirek

mirka bieszczadzka, mirka alpejska - gatunki owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Mirosław

Wiktionary

  • Mirek – zdrobnienie imienia Mirosław

Osoby o tym nazwisku:

  • Agata Mirek – polska historyk
  • Joanna Mirek – polska siatkarka
  • Zbigniew Mirek – polski biolog

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jej wypowiedź nie spodobała się Mirkowi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mirosław m., Miruś m., Mireczek mos., Mirosława m., Mirka ż.

 przym. Mirkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Miruś, Mireczek

Wiktionary


mirela

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Mirela, Mirella – imię żeńskie, pochodzące z dialektu prowansalskiego języka oksytańskiego, od imienia Mirèio. Zostało ono użyte po raz pierwszy w jednym z poematów przez poetę Frédérica Mistrala, który wywiódł Mirèio prawdopodobnie od słowa mirar, w dialekcie prowansalskim oznaczającego „podziwiana” (z łac. mirare „podziwiać”). Mirela może także stanowić skrócenie włoskiego imienia Mirabella.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Mirela i pochodzę ze Stronia Śląskiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈrɛla, AS: mʹirela

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: war. Mirella ż.

:: zdrobn. Mirelka ż., Mirelcia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Mirella; zdrobn. Mirelka, Mirelcia

Wiktionary


mireliny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mireli lub z nią związany


SJP.pl


mirella

imię żeńskie


SJP.pl

Mirela, Mirella – imię żeńskie, pochodzące z dialektu prowansalskiego języka oksytańskiego, od imienia Mirèio. Zostało ono użyte po raz pierwszy w jednym z poematów przez poetę Frédérica Mistrala, który wywiódł Mirèio prawdopodobnie od słowa mirar, w dialekcie prowansalskim oznaczającego „podziwiana” (z łac. mirare „podziwiać”). Mirela może także stanowić skrócenie włoskiego imienia Mirabella.

Wikipedia


mirewicz

nazwisko


SJP.pl


miri

Miri – miasto w Malezji, na północnym wybrzeżu Borneo, w stanie Sarawak. Około 239,6 tys. mieszkańców.

Wikipedia


miriada

1. grecki liczebnik główny, oznaczający liczbę 10 000;
2. niezliczona ilość, ogromna liczba, mnóstwo; miriady, multum, mrowie, zatrzęsienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. dziesięć tysięcy

 (1.2) książk. ogromna ilość czegoś

Wiktionary

Miriada (μῡριάς, dop. μῡριάδος) – grecki liczebnik główny, oznaczający liczbę 10 000.

W liczbie mnogiej używany do wskazania bardzo dużej liczby, niepoliczalnej ilości, np. miriady gwiazd, ludzi, zwierząt.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Aszszur przybył z gór, od północy, przyszedł z miriadami swoich sił zbrojnych, mnóstwo ich obsadziło potoki, a konnica ich okryła wzgórza.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. miriadowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) mnóstwo, mrowie, multum, zatrzęsienie

Wiktionary


miriady

niezliczona ilość, ogromna liczba, mnóstwo; miriada, multum, mrowie, zatrzęsienie


SJP.pl


miriagram

jednostka masy równa 10 tysiącom gramów


SJP.pl


mirialitr

jednostka objętości równa 10 tysiącom litrów


SJP.pl


miriam

pseudonim literacki Zenona Przesmyckiego (1861-1944) - poety, tłumacza i krytyka literackiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Osoby:

  • „Miriam” – pseudonim Zenona Przesmyckiego

Inne:

  • (102) Miriam – asteroida
  • Miriam – hebrajska postać imienia Maria
  • Miriam – postać biblijna
  • Miriam C. Schmidt Botanical Garden – ogród botaniczny na wyspie Sint Eustatius

Zobacz też:

  • Wszystko o Miriam

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈmʲirʲjãm, AS: mʹirʹi ̯ãm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Maria m./ż.

Wiktionary


miriametr

jednostka długości równa 10 tysiącom metrów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metrol. rzad. jednostka długości równa dziesięciu tysiącom metrów

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. war. myriametr

Wiktionary


mirinda

napój gazowany marki Mirinda


SJP.pl

Mirinda – gazowany napój produkowany przez koncern PepsiCo o smaku pomarańczowym, arbuzowym, mandarynkowym, czerwonej pomarańczy, a kiedyś również ananasowym, którego produkcja rozpoczęła się w Hiszpanii. Nazwa napoju pochodzi z języka esperanto, w którym oznacza „przedziwny, godzien podziwu, cudowny”.

Głównym rywalem Mirindy na rynku jest Fanta, produkowana przez The Coca-Cola Company.

Wikipedia


mirisława

imię żeńskie


SJP.pl


mirka

mirka bieszczadzka, mirka alpejska - gatunki owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. od imienia żeńskiego: Mirosława

Wiktionary

Mirka – wieś w Palestynie, w muhafazie Dżanin. Według danych Palestyńskiego Centralnego Biura Statystycznego w 2016 roku liczyła 2002 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ciocia Mirka jest panną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲirka, AS: mʹirka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mirek m., Mira ż., Mirosław m.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Mirek m., Mira ż., Mirosław m.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|Mirosława.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) Мірка ż.

źródła.

== Mirka (język fiński.) ==

wymowa.

 IPA3|ˈmirkɑ.

 dzielenie|Mir|ka.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) imię|fiński|ż.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


mirkowice

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3
  • Mirkowice – wieś w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Jasień
  • Mirkowice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. ostrowieckim, w gminie Bodzechów
  • Mirkowice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Mieścisko

Wikipedia


mirkowicz

nazwisko


SJP.pl


mirkowie

Mirek z żoną


SJP.pl


mirkowski

nazwisko


SJP.pl


mirkowy

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Mirka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod sklepem stała Mirkowa kolarzówka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mirek mos., Mirosław mos., Mireczek mos., Miruś mos.

Wiktionary


mirliton

prymitywny instrument muzyczny z grupy membranofonów dętych, w postaci drewnianej, metalowej lub kartonowej rurki, zamkniętej z jednej strony cienką membraną, nadający głosowi zniekształcone, nosowe brzmienie przy śpiewie mormorando; kazoo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. dęty instrument perkusyjny w postaci drewnianej lub metalowej rurki z membraną;

Wiktionary

Mirlitony – w klasyfikacji naukowej podgrupa instrumentów muzycznych z grupy membranofonów. W mirlitonach, jak we wszystkich membranofonach, podstawowym źródłem dźwięków (wibratorem) jest membrana. Jej drgania pobudzane są zadęciem lub falą akustyczną wywołaną śpiewem, nuceniem, wokalizowaniem lub mówieniem. W klasyfikacji praktycznej mirlitony są instrumentami dętymi. Przykładowymi mirlitonami są kazoo, flet eunucha i grzebień z bibułką.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲirˈlʲitɔ̃n, AS: mʹirlʹitõn

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flet rzezańców

Wiktionary


mirmekofilia

współżycie stawonogów z mrówkami lub symbioza roślin z mrówkami


SJP.pl


mirmidoński

przestarzale: malutki, karzełkowaty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. karzełkowaty, malutki

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲirmʲiˈdɔ̃j̃sʲci, AS: mʹirmʹidõĩ ̯sʹḱi

Wiktionary


mirmillo

typ gladiatora z prostym mieczem, dużą tarczą i charakterystycznym hełmem; murmillo


SJP.pl

Wikipedia


mirnie

przysłówek

 (1.1) daw. przysł. od: mirny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bo są mnie mirnie niektórzy mołwili, a w gniewie ziemskiem mołwiąc lści są myślili.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mir

 przym. mirny

 przysł. mirno

Wiktionary


mirnik

roślina z rodziny osoczynowatych; balsamodrzew


SJP.pl


mirny

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto zamknięte w północnej Rosji, na terenie obwodu archangielskiego;

 (1.2) geogr. adm. miasto w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji, ośrodek administracyjny ułusu mirnińskiego;

Wiktionary

Mirny (ros. Мирный), może odnosić się do:

  • Maks Mirny – białoruski tenisista
  • Mirny – miasto w Rosji, na terenie obwodu archangielskiego
  • Mirny – miasto w Rosji, w Jakucji
  • Mirnyj – rosyjska stacja antarktyczna

Wikipedia

Powiązane:

 przym. mirneński, mirniński

Wiktionary


mirobalana

garbnik otrzymywany z owoców drzew rosnących na Półwyspie Indyjskim i na Cejlonie; myrobalana


SJP.pl


mirobalanowy

przymiotnik od: mirobalana


SJP.pl


mirochna

imię żeńskie


SJP.pl

Mirosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Miro- (pokój, spokój, dobro) oraz -sława (sława). Mogło oznaczać ta, która sławi pokój. W źródłach polskich poświadczone od 1222 roku. Anagram tego imienia też jest żeńskim imieniem – Sławomira.

Wikipedia


mirochniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirochny lub z nią związany


SJP.pl


mirocin

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 2, w tym 1 podstawowa
  • Mirocin – wieś w woj. podkarpackim, w pow. przeworskim, w gminie Przeworsk
  • Mirocin – część wsi Runowo Sławieńskie w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Kobylnica

Wikipedia


mirogniew

imię męskie


SJP.pl

Mirogniew – staropolskie imię męskie, złożone z członów Miro- (pokój, spokój, dobro) oraz -gniew. Mogło oznaczać: ten, który uśmierza gniew.

Imię występowało od 1218 roku. W XXI wieku nie występuje w publicznie dostępnych danych rejestru PESEL, wśród informacji dotyczących osób żyjących.

Mirogniew imieniny obchodzi 24 stycznia i 30 maja.

Wikipedia


mirogniewa

imię żeńskie


SJP.pl

Mirogniewa – imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego - żeńska forma imienia Mirogniew. Znaczenie imienia: "pokój i gniew". W formie żeńskiej imię nienotowane w źródłach staropolskich.

Wikipedia


mirogniewiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirogniewy lub z nią związany


SJP.pl


mirogniewostwo

Mirogniew z małżonką; Mirogniewowie


SJP.pl


mirogniewowie

Mirogniew z małżonką; Mirogniewostwo


SJP.pl


mirogniewowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirogniewa lub z nim związany


SJP.pl


mirohład

utwór poetycki złożony z wymyślonych wyrazów


SJP.pl


miron

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Miron (Myron) – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa myron oznaczającego „wonny olejek, pachnidło”.

Miron imieniny obchodzi 8 sierpnia, 17 sierpnia, 30 sierpnia i 10 grudnia. Żeńskim odpowiednikiem jest imię Mirona.

W Polsce imię rzadkie, o rosnącej popularności, które w 1994 roku nosiło 1513 mężczyzn. W marcu 2001 roku odnotowano 1691 osób. W 2022 roku nosiło je 1861 mężczyzn (294. miejsce w grupie imion męskich).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miał na imię Miron i hodował bernardyny krótkowłose.

 (1.1) W Kościele katolickim na 8 sierpnia przypada wspomnienie św. Mirona z Krety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲirɔ̃n, AS: mʹirõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mirona ż.

 przym. Mironowy

Wiktionary


mirona

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Miron

Wiktionary

Mirona – żeński odpowiednik imienia Miron.

Mirona imieniny obchodzi 8 sierpnia i 17 sierpnia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miała na imię Mirona i pochodziła z Rabki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miron mos.

 przym. Mironowy

Wiktionary


mirończuk

nazwisko


SJP.pl


mironieg

dawne imię żeńskie


SJP.pl

Mironieg – staropolskie imię męskie, złożone z członów Miro- (prasłowiańskie mirъ „pokój”, porównaj mir, mier „pokój, bezpieczeństwo, przyjaźń”) i -nieg (prasłowiańskie něga „rozkosz”). Możliwe również, że nazwa pochodzi od Mironek.

Wikipedia


mironiega

dawne imię żeńskie


SJP.pl

Mironiega – żeńska forma imienia Mironieg. W tej formie imię nienotowane w źródłach staropolskich.

Mironiega imieniny obchodzi 19 listopada.

Wikipedia


mironiuk

nazwisko


SJP.pl


mironostwo

Miron z małżonką; Mironowie


SJP.pl


mironowa

nazwisko, np. Maria Iwanowna Mironowa, bohaterka "Córki kapitana" Aleksandra Puszkina


SJP.pl


mironowicz

nazwisko


SJP.pl


mironowie

Miron z małżonką; Mironostwo


SJP.pl


mironowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirona lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Mirona

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wzięła Mironowe kierpce i wystawiła je za próg.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miron mos., Mirona ż.

Wiktionary


miroński

nazwisko


SJP.pl


mirosz

nazwisko


SJP.pl


miroszowice

Miroszowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Lubin.

Wikipedia


mirosław

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Mirosława

Wiktionary

Mirosław – słowiańskie imię męskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W grudniu Mirosław opuścił aż trzy treningi.

 (1.1) Na kiedy przypadają imieniny Mirosława?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈrɔswaf, AS: mʹirosu̯af

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mirosławowa ż., Mirosławówna ż., Mirosławostwo lm m., Mirkowa ż., Mirkówna ż., Mirka ż., Mirosławki nmos.

:: zdrobn. Mirek mos., Mireczek mos., Miruś mos.

:: fż. Mirosława ż.

 przym. Mirosławowy, Mirkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Mirek, Mireczek, Miruś

Wiktionary


mirosława

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Mirosław

Wiktionary

Mirosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Miro- (pokój, spokój, dobro) oraz -sława (sława). Mogło oznaczać ta, która sławi pokój. W źródłach polskich poświadczone od 1222 roku. Anagram tego imienia też jest żeńskim imieniem – Sławomira.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmʲirɔˈswava, AS: mʹirosu̯ava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mira ż.

:: fm. Mirosław m.

Wiktionary


mirosławczanin

mieszkaniec Mirosławca (miasta w Polsce); mirosławianin


SJP.pl


mirosławczanka

mieszkanka Mirosławca (miasta w Polsce); mirosławianka


SJP.pl


mirosławianin

mieszkaniec Mirosławca (miasta w Polsce); mirosławczanin


SJP.pl


mirosławianka

mieszkanka Mirosławca (miasta w Polsce); mirosławczanka


SJP.pl


mirosławice

W Polsce
  • Mirosławice – część miasta Konstantynów Łódzki
  • Mirosławice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Sobótka
  • Mirosławice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. mogileńskim, w gminie Strzelno
  • Mirosławice – część wsi Mateuszew w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Bedlno
  • Mirosławice – wieś w woj. łódzkim, w pow. pabianickim, w gminie Lutomiersk
  • Mirosławice – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Trzebiatów
  • Mirosławice – dawna gromada

Wikipedia


mirosławiec

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Mirosławiec (dawniej Frydląd Marchijski, niem. Märkisch Friedland) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mirosławiec. Położone na Pojezierzu Południowopomorskim, na północ od Jeziora Kosiakowo i na wschód od rzeki Korytnicy.

Siedziba nadleśnictwa. Tutejszy kościół parafialny jest siedzibą dekanatu.

Według danych z 31 grudnia 2013 r. miasto miało 3037 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmʲirɔˈswavʲjɛt͡s, AS: mʹirosu̯avʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mirosławiecki

Wiktionary


mirosławiecki

przymiotnik od: Mirosławiec


SJP.pl


mirosławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirosławy lub z nią związany


SJP.pl


mirosławostwo

Mirosław z małżonką; Mirosławowie


SJP.pl


mirosławowie

Mirosław z małżonką; Mirosławostwo


SJP.pl


mirosławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mirosława lub z nim związany


SJP.pl


mirosławski

nazwisko


SJP.pl


mirotki

  • Mirotki – wieś w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gm. Skórcz
  • Mirotki – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gm. Polanów
  • Mirotki – przystanek kolejowy

Wikipedia


mirów

1. książkowo: duże uznanie, szacunek, poważanie; respekt, rewerencja, estyma;
2. dawniej: zgoda, pokój;
3. od początku XX wieku w Rosji:
a) terytorialna wspólnota społeczna, pozostałość wspólnoty rodowej;
b) wspólnota sąsiedzka, wiejska lub grodowa;
4. w dawnym prawie polskim: nadzwyczajna ochrona przyznawana osobom (np. duchownym, kupcom) lub określonym miejscom (np. dworom królewskim, kościołom); ręka pańska


SJP.pl

W Polsce
  • Mirów – część miasta Częstochowa
  • Mirów – część miasta Pińczów
  • Mirów – część miasta Warszawa, w dzielnicy Śródmieście
  • Mirów – część miasta Warszawa, w dzielnicy Wola
  • Mirów – część wsi Siedlec w woj. małopolskim, w pow. bocheńskim, w gminie Bochnia
  • Mirów – część wsi Wola Dębińska w woj. małopolskim, w pow. brzeskim, w Dębno
  • Mirów – wieś w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Alwernia
  • Mirów – część wsi Rudka w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Wojnicz
  • Mirów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przasnyskim, w gminie Przasnysz
  • Mirów – wieś w woj. śląskim, w pow. myszkowskim, w gminie Niegowa
  • Mirów – dawna gromada
  • Mirów – dawna gmina

Wikipedia


mirowe

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. podarek na okoliczność zawartego miru, układu

Wiktionary

Myrowe (ukr. Мирове, hist. Hołybisy) – wieś na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) podarkowe powinności (…). W tym ostatnim przypadku występują (…), swadebne i mirowe od zaręczyn i ślubu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mir

Wiktionary


mirówek

Mirówek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie szydłowieckim, w gminie Mirów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Boskiej Częstochowskiej w Mirowie Starym.

Wikipedia


mirowice

3 miejscowości w Polsce:

  • Mirowice – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. świeckim, w gminie Pruszcz
  • Mirowice – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Grójec
  • Mirowice – wieś w woj. pomorskim, w pow. sztumskim, w gminie Mikołajki Pomorskie

Wikipedia


mirowski

przymiotnik od: Mirowo, Mirowo Duże, Mirów, Mirów Nowy, Mirów Stary


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Mirowem, dotyczący Mirowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mirów m.

Wiktionary


mirowy

przymiotnik

 (1.1) daw. przym. od: mir

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trzeba nam dalej prowadzić mirową sprawę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mir

Wiktionary


mirra

gumożywica z drzew balsamowych; mira; myrra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. farm. kosmet. żywica o przyjemnym zapachu, gorzkim, korzennym smaku otrzymywana z drzew i krzewów z rodzaju balsamowiec;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wchodzę do mego ogrodu, siostro ma, oblubienico; / zbieram mirrę mą z moim balsamem; / spożywam plaster z miodem moim; / piję wino moje wraz z mlekiem moim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲirːa, AS: mʹi•ra

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mirrowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) żywica

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. mirrowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|myrrha. < etym|gr|μύρρα. (mýrra); wyraz ostatecznie zapożyczony z języków semickich, por. etymn|arab|مر. (murr), etymn|hebr|מור. (mur) / etymn|hebr|מר. (mor)

uwagi.

 (1.1) inna pisownia mira

tłumaczenia.

* amharski: (1.1) ከርቤ

* angielski: (1.1) myrrh

* baskijski: (1.1) mirra

* białoruski: (1.1) мірра ż. (mìrra)

* czeski: (1.1) myrha ż.

* duński: (1.1) myrra

* esperanto: (1.1) mirho

* estoński: (1.1) mürr

* francuski: (1.1) myrrhe ż.

* hiszpański: (1.1) mirra ż.

* japoński: (1.1) ミルラ (mirura), 没薬 (もつやく, motsuyaku)

* kataloński: (1.1) mirra ż.

* łaciński: (1.1) murra ż., myrra ż., myrrha ż.

* niderlandzki: (1.1) mirre

* niemiecki: (1.1) Myrrhe ż.

* nowogrecki: (1.1) μύρο n. (mýro), μύρρο n. (mýrro)

* portugalski: (1.1) mirra ż.

* rosyjski: (1.1) мирра ż. (mirra)

* starogrecki: (1.1) μύρρα ż. (múrrhā), σμύρνα ż. (smúrna)

* ukraiński: (1.1) мирра ż. (mirra)

* węgierski: (1.1) mirha

* włoski: (1.1) mirra ż.

źródła.

== mirra (język baskijski.) ==

thumb|mirra (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mirra

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


mirror

w informatyce:
1. serwer, na którym znajduje się kopia części lub całości zasobów innego serwera, używany w celu odciążenia serwerów właściwych lub jako kopia bezpieczeństwa; serwer lustrzany;
2. zapis zasobów na więcej niż jednym nośniku danych w celu zmniejszenia ryzyka ich utraty lub szybszego dostępu


SJP.pl

Mirror (ang. lustro) – kopia strony internetowej lub innych zasobów (np. bazy danych lub plików udostępnianych przez FTP).

Wikipedia


mirrowy

mirra


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z mirrą, dotyczący mirry, zawierający mirrę

Wiktionary

Patrz:

mirra

Powiązane:

 rzecz. mirra ż., mira ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mirowy

Wiktionary


mirsk

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Mirsk (niem. Friedeberg/Queis) – miasto w południowo-zachodniej Polsce, na Dolnym Śląsku, na pograniczu z Górnymi Łużycami, w powiecie lwóweckim, w województwie dolnośląskim (w latach 1975–1998 w jeleniogórskim, wcześniej we wrocławskim), siedziba gminy Mirsk, nad rzeką Kwisą.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲirsk, AS: mʹirsk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mirski

Wiktionary


mirski

Mirsk


SJP.pl

  • Aleksandr Mirski (ur. 1964) – łotewski inżynier i polityk
  • Krystjo Mirski (1920-1978) – reżyser bułgarski
  • Michał Mirski (1902-1994) – polski literat, działacz komunistyczny i żydowski
  • Sergiej Mirski (ur. 1952) – łotewski polityk
  • Michał Światopełk-Mirski (1926-1944) – powstaniec warszawski

Wikipedia

Patrz:

Mirsk

mirszczanin

mieszkaniec Mirska (miasta w Polsce)


SJP.pl


mirszczanka

mieszkanka Mirska (miasta w Polsce)


SJP.pl


mirt

zimozielony krzew pochodzenia śródziemnomorskiego; mirta (regionalnie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Myrtus|L|ref=tak., rodzaj roślin krzewiastych z rodziny mirtowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju mirt (1.1)

Wiktionary

Mirt (Myrtus L.) – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych. Obejmuje tylko dwa gatunki występujące w basenie Morza Śródziemnego (na wschodzie sięgające po Pakistan, na południu po Etiopię), dawniej zaliczano tu wiele gatunków tworzących współcześnie osobne rodzaje, występujące m.in. w Ameryce Południowej i Nowej Zelandii. Rośliny te rosną w naturze w suchych formacjach zaroślowych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|merta, mierta., gw-pl|Śląsk Cieszyński, Poznań|myrta.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) takson

 (1.2) roślina

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. mirtowce nmos., mirtowate nmos., mirtówka ż.

:: zdrobn. mircik mrz.

 przym. mirtowy, mirtowaty

frazeologia.

 przysłowie: gdzie się mirt darzy, tam dziewki starzy

etymologia.

 etym|łac|myrtus. < etym|gr|μύρτος.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) myrtle

* białoruski: (1.1) мірт m.

* cerkiewnosłowiański: (1.1) мѷрсіна ż.

* czeski: (1.1) myrta ż.

* esperanto: (1.1) mirto

* hiszpański: (1.1) mirto m., arrayán m.

* łaciński: (1.1) myrtus ż.

* niemiecki: (1.1) Myrte ż.

* nowogrecki: (1.1) μύρτος ż.

* rosyjski: (1.1) мирт m.

* słowacki: (1.1) myrta ż.

* starogrecki: (1.1) μύρτος ż.

* ukraiński: (1.1) мирт m.

* węgierski: (1.1) mirtusz

źródła.

== mirt (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) mirt

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲirt, AS: mʹirt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mirtowce nmos., mirtowate nmos., mirtówka ż.

:: zdrobn. mircik mrz.

 przym. mirtowy, mirtowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|merta, mierta., gw-pl|Śląsk Cieszyński, Poznań|myrta.

Wiktionary


mirta

regionalnie: mirt (krzew lub drzewo z rodziny mirtowatych)


SJP.pl


mirtowate

rodzina roślin dwuliściennych o skórzastych liściach, występująca głównie w krajach tropikalnych


SJP.pl

Mirtowate (Myrtaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu mirtowców. Obejmuje około 140 rodzajów skupiających około 5,8 tysiąca gatunków. Występują na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej – w Ameryce Środkowej i Południowej, w Afryce subsaharyjskiej, w Azji południowej i wschodniej oraz w Australii i na wyspach Pacyfiku. Jeden rodzaj – mirt (Myrtus) rośnie także w basenie Morza Śródziemnego. Największe zróżnicowanie roślin tej rodziny występuje w Australii i Ameryce Południowej. Do cech charakterystycznych tych roślin należą kuliste zbiorniczki z olejkami eterycznymi powstającymi w wyniku rozpuszczania ścian komórek.

Wikipedia


mirtowaty

o cechach mirtowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


mirtowce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Myrtales|Rchb.|ref=tak., rząd roślin okrytonasiennych z kladu różowych;

Wiktionary

Mirtowce (Myrtales Rchb.) – rząd roślin okrytonasiennych z kladu różowych. Zaliczanych tu 9 rodzin obejmuje 380 rodzajów z ponad 13 tysiącami gatunków.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do rzędu mirtowców należą również wiesiołkowate.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mirt mrz.

 przym. mirtowy

Wiktionary


mirtowiec

przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z kladu różowych


SJP.pl


mirtowy

mirt


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1)  związany z mirtem, dotyczący mirtu

przymiotnik jakościowy

 (2.1) taki jak mirt, mający cechy mirtu

Wiktionary

Patrz:

mirt

Przykłady

 (2.1) …dom Winicjusza przybrany był istotnie w zieleń mirtową i bluszcze, z których poczyniono upięcia na ścianach i nad drzwiami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mirt m., mircik m., mirtowiec m., mirtowce nmos., mirtowate nmos., mirtówka ż.

 przym. mirtowaty

Wiktionary


miruna

ryba z rodziny morszczukowatych, o wydłużonym ciele pokrytym drobnymi łuskami cykloidalnymi


SJP.pl


mirunga

największy przedstawiciel rodziny fok, zamieszkujący obszary polarne; słoń morski


SJP.pl

Mirunga (Mirounga), potocznie słoń morski – rodzaj drapieżnych ssaków z rodziny fokowatych (Phocidae).

Wikipedia


miruś

zdrobnienie od: Mirosław (imię męskie); Mirek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m., zdrobnienie od Mirosław

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chrzestny podarował Mirusiowi nowe puzzle.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mirosław m., Mirek m., Mireczek mos.

 przym. Mirkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Mirek, Mireczek

Wiktionary


mirusia

zdrobnienie od: Mirosław (imię męskie); Mirek


SJP.pl


miryce

Miryce – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skórcz przy drodze wojewódzkiej nr 231.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


mirystylowy

alkohol mirystylowy - składnik kompozycji zapachowej używany w przemyśle kosmetycznym


SJP.pl


mirystynowy

kwas mirystynowy - nasycony kwas tłuszczowy występujący w oleju palmowym


SJP.pl


mirza

[czytaj: mir-za] tytuł wodza perskiego lub tatarskiego, używany także w stosunku do uczonych i urzędników; murza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wódz, książę tatarski; perski i turecki tytuł honorowy, np. uczonych (umieszczany przed nazwiskiem) lub książęcy (wtedy po nazwisku);

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. rodzaj małpiatek z rodziny lemurkowatych;

Wiktionary

Mirza [wym. mir-za], murza [wym. mur-za] początkowo: 'wódz', 'książę', następnie tytuł honorowy używany w krajach islamu:

  • tytuł perski odpowiadający godności księcia krwi używany przez Turków, Mongołów, Tatarów, w Indiach Wielkiego Mogoła oraz w innych krajach znajdujących się pod wpływem kultury perskiej;
  • u Persów i Tatarów tytuł książęcy używany po nazwisku lub po imieniu (ale już bez nazwiska);
  • wymieniany przed imieniem jest odpowiednikiem arabskiego effendi i polskiego słowa "pan" i używany bywa w stosunku do urzędników i uczonych, oznaczał osobę szanowaną z racji posiadanej wiedzy, z czasem stawał się częścią nazwiska;
  • tytuł (używany przed imieniem) przysługujący osobom (niekoniecznie muzułmanom), których matka (ale nie ojciec) była sajjida - potomkinią Husajna
  • tytuł używany przez szlachtę tatarską w Chanacie Krymskim i w krajach z nim powiązanych, w tym także przez Tatarów polsko-litewskich. W hierarchii godności tytuł "mirza" był niższy od beja i wiązał się z przynależnością do określonego rodu, stąd mirzowie juszyńscy, baryńscy, najmańscy, szyryńscy i inni. Polsko-litewscy Tatarzy nosili ten tytuł przed nazwiskiem, np. Samuel Mirza Korycki, Leon Najman Mirza Kryczyński, Selim Mirza-Juszeński Chazbijewicz, Mirza Mucharscy. Z czasem także mirzowie/murzowie bywali w Rzeczypospolitej tytułowani kniaziami lub książętami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mimo że na ziemie koronne ruszyły stosunkowo niewielkie siły Tatarów, Kantymir mirza i kałga sułtan Dewlet Gerej powrócili bowiem z większością wojowników do swych ułusów, zniszczenia wywołane przez rabusiów były ogromne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲirza, AS: mʹirza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. emirat mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) murza

Wiktionary


mirzec

wieś w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w województwie świętokrzyskim;

Wiktionary

Mirzec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Mirzec, której jest siedzibą.

Prywatna wieś duchowna Mierc, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mirzec. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Leonarda.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez Mirzec przebiega droga wojewódzka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mirczanin mos., mirczanka ż.

 przym. mirzecki

Wiktionary


mirzecki

przymiotnik od: Mirzec


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geogr. dotyczący Mirca, związany z Mircem, pochodzący z Mirca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak co roku mirzeccy seniorzy spotkali się przy świątecznym stole.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mirzec mrz., mirczanin mos., mirczanka ż.

Wiktionary


mirzyński

nazwisko


SJP.pl


miś

1. pieszczotliwie o niedźwiadku; misiek; misio;
2. zabawka dziecięca wyobrażająca niedźwiedzia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. imię|polski|m. Michał

Wiktionary

  • miś – popularna zabawka dziecięca w formie niedźwiadka
  • miś – alternatywna, wywodząca się z gwary myśliwskiej nazwa niedźwiedzia
  • Miś – film komediowy w reżyserii Stanisława Barei
  • Miś – czasopismo dla dzieci
  • Miś – typ jachtu żaglowego
  • LWD Miś – prototyp polskiego samolotu pasażerskiego
  • PZL.49 Miś – prototyp polskiego samolotu bombowego
  • Miś – polski szybowiec amatorski z 1925 r.
  • „Miś” – zakłady wyrobów cukierniczych w Obornikach Śląskich
  • „Miś” – bar mleczny przy ulicy Kuźniczej we Wrocławiu

Wikipedia


misa

1. duża miska
2. o czymś przypominającym to naczynie, zwłaszcza z kształtu zagłębienia
3. dolna część gara wielkiego pieca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) duża miska, płaskie, otwarte naczynie z krawędziami uniesionymi do góry; także zawartość tego naczynia

 (1.2) zagłębienie o kształcie przypominającym misę (1.1)

 (1.3) techn. część wielkiego pieca, dolna część gara

Wiktionary

Miska – głębokie, okrągłe naczynie z krawędziami zakończonymi w kierunku pionowym. Miska służy do przechowywania bądź podawania różnego rodzaju jedzenia. Najczęściej jest wykonana z porcelany, metalu, tworzyw sztucznych, szkła lub drewna. Szklane lub porcelanowe miski do podawania sałat lub kompotów nazywa się salaterkami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Marek przyniósł wypełnioną po brzegi misę wody.

 (1.1) Na stole, w kuchni stała wielka drewniana misa z owocami.

 (1.2) Ze wzgórza doskonale widoczna była misa wyschniętego jeziora.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲisa, AS: mʹisa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. micha ż.

:: zdrobn. miska ż., miseczka ż.

 przym. misowy

Wiktionary


miscela

roztwór tłuszczu w rozpuszczalniku organicznym, otrzymywany jako produkt przejściowy podczas ekstrakcji tłuszczów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. spoż. roztwór tłuszczów w rozpuszczalniku organicznym, produkt przejściowy w przetwórstwie m.in. olejów roślinnych;

Wiktionary

Miscela – roztwór tłuszczów w rozpuszczalniku organicznym będący produktem przejściowym otrzymywanym w procesach ekstrakcji tłuszczów zarówno z materiałów roślinnych, jak i zwierzęcych. Termin stosowany jest głównie w przetwórstwie olejów roślinnych, w którym jako rozpuszczalnika używa się zazwyczaj heksanu. Uzyskana miscela podlega dalszym procesom, przede wszystkim destylacji w celu oddzielenia tłuszczów od rozpuszczalnika.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Produktem głównym procesu ekstrakcji jest miscela, czyli mieszanina oleju oraz rozpuszczalnika, frakcjonowana na drodze filtracji i destylacji pod zmniejszonym ciśnieniem.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) miscella

źródła.

== miscela (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszanka, mieszanina

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


miscellanea

[czytaj: miselejnia] zbiór tekstów o różnorodnej tematyce i różnych autorów; rozmaitości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) liter. zbiór różnych tekstów, utworów, książek różnych autorów

 (1.2) liter. kolumna z krótkimi notatkami z różnych dziedzin w czasopiśmie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲist͡sɛlːãˈnɛa, AS: mʹisce•lãnea

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) varia

Wiktionary


miscellaneum

[czytaj: miselejnium] książka zawierająca teksty o różnorodnej tematyce


SJP.pl


mischling

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. obraź. mieszaniec rasowy, osoba mająca żydowskich przodków; określenie używane w propagandzie, teorii rasowej i prawie nazistowskim w Niemczech;

Wiktionary

Mischling (z niem. mieszaniec półkrwi, „mieszaniec”, „kundel”, „hybryda”) – niemieckie określenie wykorzystywane głównie do opisu zwierząt powstałych przez skrzyżowanie ras. Niemieccy naziści w ustawach norymberskich z 1935 r. określali tym słowem Niemców mających w swoim drzewie genealogicznym osoby uznane za Żydów. Wprowadzono dwie kategorie rasowe:

  • Żyd półkrwi (żydowski mischling I stopnia) – osoba mająca w swoim drzewie genealogicznym dwoje żydowskich dziadków
  • Żyd ćwierćkrwi (żydowski mischling II stopnia) – osoba mająca w swoim drzewie genealogicznym jednego żydowskiego dziadka.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Mischling. → kundel, mieszaniec

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) mischling, Mischling

* niemiecki: (1.1) Mischling m.

* rosyjski: (1.1) мишлинг m.

źródła.

== mischling (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hist. obraź. mischling

odmiana.

 (1.1) lp. mischling; lm. mischlings

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|niem|Mischling. → kundel, mieszaniec

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) mischling, Mischling

* niemiecki: (1.1) Mischling m.

* rosyjski: (1.1) мишлинг m.

źródła.

== mischling (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) hist. obraź. mischling

odmiana.

 (1.1) lp. mischling; lm. mischlings

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) Mischling

Wiktionary


miseczka

1. mała miska; zawartość tego naczynia; przedmiot przypominający kształtem to naczynie
2. zdrewniała osłona otaczająca owoce niektórych roślin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: miska

 (1.2) mała miska

 (1.3) zawartość miseczki (1.1-2)

 (1.4) coś, co kształtem przypomina miseczkę (1.2)

 (1.5) każda z dwóch części stanika osłaniająca pierś

 (1.6) bot. zdrewniała osłona niektórych owoców

Wiktionary

  • miseczka – rodzaj grzybów
  • miseczka (apotecjum) – rodzaj owocnika u grzybów workowych
  • kupula – miseczka otaczająca owoc bukowatych oraz miseczki z rozmnóżkami występujące na plechach wątrobowców

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.4) miseczka menstruacyjna

synonimy.

 (1.2) czareczka, czarka

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) naczynie

 (1.4) biustonosz

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. miska ż., misa ż., półmisek m., micha ż.

 przym. miskowaty

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum zdrobn|miska.

* angielski: (1.5) cup

* interlingua: (1.1) bassinetto, scutella

* kaszubski: (1.1) miseczka ż.; (1.2) bôlka ż., miseczka ż.

* łaciński: (1.2) catillus

* niemiecki: (1.2) Schüsselchen n., kleine Schüssel; (1.5) Körbchen n.

* rosyjski: (1.2) ча́шка

* szwedzki: (1.5) kupa w.

* ukraiński: (1.1) мисочка ż.

źródła.

== miseczka (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. miseczka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈsɛt͡ʃka, AS: mʹisečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miska ż., misa ż., półmisek m., micha ż.

 przym. miskowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) czareczka, czarka

Wiktionary


miseczkowaty

mający kształt miseczki; wklęsły


SJP.pl


miseczniak

grzyb należący do gromady grzybów workowych


SJP.pl


miseczniaki

klasa grzybów należąca do gromady grzybów workowych


SJP.pl

Miseczniaki (Lecanoromycetes O.E. Erikss. & Winka) – klasa workowców (Ascomycota), której typem nomenklatorycznym jest misecznica (Lecanora).

Wikipedia


misecznica

Lecanora Ach. (misecznica) – rodzaj grzybów z rodziny misecznicowatych (Lecanoraceae). Jest to rodzaj bardzo liczny w gatunki. Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest do grupy porostów.

Wikipedia


misecznicowate

rodzina grzybów z rzędu misecznicowców


SJP.pl

Misecznicowate (Lecanoraceae Körb.) – rodzina grzybów z rzędu misecznicowców (Lecanorales).

Wikipedia


misecznicowaty

o cechach misecznicowatych (rodzina grzybów)


SJP.pl


misecznicowce

rząd grzybów w klasie miseczniaków


SJP.pl

Misecznicowce (Lecanorales Nannf.) – rząd grzybów znajdujący się w klasie miseczniaków (Lecanoromycetes).

Wikipedia


misecznik

pluskwiak, szkodnik drzew i krzewów liściastych


SJP.pl

Misecznik dwuguzek (Lecanium bituberculatum Targ.) – pluskwiak równoskrzydły (Homoptera) z rodziny misecznikowatych (Lecaniidae). Występuje głównie na jabłoni, gruszy i głogu. Jest łatwy do odróżnienia od innych miseczników, ponieważ na grzbiecie tarczki znajdują się dwa większe i dwa mniejsze guzy; tarczki innych miseczników są gładkie.

Wikipedia


misecznikowate

rodzina owadów z rzędu pluskwiaków


SJP.pl


misecznikowaty

o cechach misecznikowatych (rodzina pluskwiaków)


SJP.pl


miserere

z łaciny: zmiłuj się


SJP.pl

Wikipedia


misgendering

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. społ. forma dyskryminacji i przemocy słownej wobec osób transpłciowych lub niebinarnych, polegająca na stosowaniu form gramatycznych innych niż ich tożsamość płciowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nazywanie Margot Michałem jest misgenderingiem, bo Margot nie czuje się Michałem i nie przedstawia się w ten sposób.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misgenderingowanie n.

 czas. misgenderingować ndk.

 przym. misgenderingowy

Wiktionary


misgenderować

[czytaj: misdżenderować] środowiskowo: niepoprawnie identyfikować płeć osoby transseksualnej lub transpłciowej, np. przez użycie nieprawidłowego zaimka


SJP.pl


misha

Misha, właśc. Michaela Paľová (ur. 6 marca 1975 w Michalovach) – słowacka piosenkarka i kompozytorka.

Wikipedia


misi

dotyczący misia; misiowy


SJP.pl


misia

dotyczący misia; misiowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Michalina

Wiktionary

Mísia, właśc. Susana Maria Alfonso de Aguiar (ur. 18 czerwca 1955 w Porto, zm. 27 lipca 2024 w Lizbonie) — portugalska pieśniarka fado.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wysłałem Misi zdjęcie cieszynianki wiosennej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Michalina ż., Michalinka ż., Miśka ż., Michasia ż.

 przym. Misiny, Michałowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Michalinka

Wiktionary


misiaczek

zdrobnienie od: miś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zdrobn. od: miś

Wiktionary

  • Misiaczek – duński film obyczajowy
  • Misiaczek – skała wspinaczkowa w Dolinie Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲiˈɕat͡ʃɛk, AS: mʹiśaček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miś mos./mrz./mzw.

 przym. misi, misiowy

Wiktionary


misiak

miś; potocznie:
1. zabawka dziecięca wyobrażająca niedźwiadka;
2. niedźwiedź lub niedźwiadek;
3. pieszczotliwie o ukochanym


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Antoni Misiak (1922–1974) – polski działacz turystyczny
  • Bogdan Misiak (ur. 1936) – polski bokser
  • Elżbieta Misiak-Bremer (ur. 1939) – polska dziennikarka, inżynier, działaczka opozycji demokratycznej w okresie PRL.
  • Henryk Misiak (ur. 1928–2018) – polski piłkarz i trener piłkarski
  • Jan Misiak (ur. 1942) – polski inżynier, specjalista w zakresie mechaniki technicznej ciał stałych oraz stateczności konstrukcji, profesor nauk technicznych
  • Jerzy Misiak (ur. 1946) – polski leśnik, wieloletni dyrektor Kampinoskiego Parku Narodowego
  • Jerzy Stanisław Misiak (1924–2010) – polski działacz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej oraz powojenny działacz kombatancki
  • Józef Misiak (1939–2017) – polski duchowny katolicki
  • Krzysztof Misiak (ur. 1966) – polski gitarzysta, kompozytor, producent muzyczny, edukator, dziennikarz
  • Leszek Misiak (ur. 1943) – polski malarz i grafik, profesor sztuk plastycznych, nauczyciel akademicki
  • Marcin Misiak (ur. 1979) – polski wiolonczelista
  • Ryszard Misiak (zm. 2017) – polski bokser
  • Sławomir Misiak (ur. 1975) – polski urzędnik konsularny
  • Tomasz Misiak (1954–2018) – polski fotograf
  • Tomasz Misiak (ur. 1973) – polski przedsiębiorca, ekonomista i polityk, senator VI i VII kadencji
  • Krystyna Ruchniewicz-Misiak (ur. 1942) – polska działaczka opozycji demokratycznej w okresie PRL.

Wikipedia


misiarz

nazwisko


SJP.pl


misiaszek

nazwisko


SJP.pl


misiąteczko

ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiątko, misiuch, misiuk, misiulek, misiuleniek


SJP.pl


misiątko

ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiąteczko, misiuch, misiuk, misiulek, misiuleniek


SJP.pl


misić

czasownik przechodni

 (1.1) gwara. kastrować, trzebić zwierzę

Wiktionary

Powiązane:

 czas. miśkować

Wiktionary


misie-patysie

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) neol. liter. dziecięca gra towarzyska o literackiej proweniencji, polegająca na umiejętnym zrzucaniu patyka z mostu tak, aby wypłynął z drugiej strony jako pierwszy;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otóż pewnego dnia Puchatek, Prosiaczek, Królik i Maleństwo grali w „Misie-patysie” (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiɕɛ paˈtɨɕɛ, AS: mʹiśe patyśe

Wiktionary


misiejuk

nazwisko


SJP.pl


misiek

pieszczotliwie o niedźwiedziu lub pluszowej maskotce; misio


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od Michał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Elka pojechała z Miśkiem na narty do Szczyrku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Michał mos.

Wiktionary


misiewicz

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bartłomiej Misiewicz – polski polityk,
  • Jan Władysław Misiewicz – polski sędzia, działacz społeczny,
  • Jan Misiewicz – polski oficer,
  • Jan Misiewicz – polski fizyk,
  • Janusz Misiewicz – polski żeglarz i kapitan żeglugi wielkiej,
  • Konrad Misiewicz – polski piłkarz ręczny,
  • Roman Misiewicz – polski bokser.

Wikipedia


misiny

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Misi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez przypadek zajrzała do Misinego pamiętnika.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Misia ż., Miśka ż.

Wiktionary


misio

pieszczotliwie o niedźwiedziu lub pluszowej maskotce; misiek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pieszcz. zdrobn. od: miś (o zwierzęciu)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pieszcz. zdrobn. od: miś (o mężczyźnie)

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. miś mos./mrz./mzw.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

 (1.2) misja

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiɕɔ, AS: mʹiśo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miś mos./mrz./mzw.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. miś mos./mrz./mzw.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

 (1.2) misja

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


misiorek

nazwisko


SJP.pl


misiowaty

pieszczotliwie: przypominający futro niedźwiedzia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający cechy misia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miś mzw./mos./mrz.

Wiktionary


misiowiec

nazwisko


SJP.pl


misiówka

misiówka gołotka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych


SJP.pl


misiowy

miś


SJP.pl

Patrz:

miś

misiu

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. zdrobn. niedźwiedź lub niedźwiadek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. żart. o tęgim, często powolnym mężczyźnie, chłopcu

forma rzeczownika.

 (3.1) W. lp. od: miś

 (3.2) W. lp. od: misio

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ulubionym misiem mojego dzieciństwa był misiu Fozzie.

 (2.1) Z Adama zrobił się misiu. Waży teraz setkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miś m., misio m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) misiek, misiaczek, misio, miś

 (2.1) misiek, misiaczek, misio, miś

Wiktionary


misiuch

ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiątko, misiąteczko, misiuk, misiulek, misiuleniek


SJP.pl


misiuk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Misiuk – polski historyk
  • Małgorzata Misiuk – polska koszykarka
  • Marta Misiuk-Hojło – polska okulistka
  • Nikolaj Misiuk – litewski piłkarz
  • Teresa Misiuk-Jodłowska – polska prawnik

Wikipedia


misiula

pieszczotliwie o ukochanej; misiunia, misia


SJP.pl


misiulek

ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiątko, misiąteczko, misiuk, misiuch, misiuleniek


SJP.pl


misiuleniek

ekspresywnie: miś; misiak, misiek, misio, misiątko, misiąteczko, misiuk, misiulek, misiuch


SJP.pl


misiunia

pieszczotliwie o ukochanej; misiula, misia


SJP.pl


misiura

hełm z blachy i siatki metalowej opadającej na kark i ramiona, używany w Polsce przez lekką i półciężką jazdę od XVI do XVIII wieku; misiurka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. wojsk. rodzaj hełmu z blachy z siatką metalową opadającą na kark i ramiona, który był używany przez polską jazdę lekką i półciężką od XVI do XVIII wieku

Wiktionary

  • Andrzej David Misiura
  • Mariusz Misiura

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. misiurka

Wiktionary


misiurek

hełm z blachy i siatki metalowej opadającej na kark i ramiona, używany w Polsce przez lekką i półciężką jazdę od XVI do XVIII wieku; misiura


SJP.pl


misiurka

hełm z blachy i siatki metalowej opadającej na kark i ramiona, używany w Polsce przez lekką i półciężką jazdę od XVI do XVIII wieku; misiura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. rodzaj hełmu składającego się z płytkiej miski i kaptura kolczego;

Wiktionary

Misiurka – hełm pochodzenia wschodniego, złożony z dzwonu w formie metalowej płaskiej miski z doczepionym do niego długim kapturem kolczym.

Dzwon misiurki wyścielany był od spodu czepcem lub małym turbanem (watowanym lub filcowym) który amortyzował wstrząsy. Doczepiony do dzwonu kaptur kolczy miał zwykle długość ok. 35 cm i chronił kark, potylicę, czoło, skronie i ramiona.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W siedemnastowiecznej Polsce misiurek używali m.in. pancerni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈɕurka, AS: mʹiśurka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misiura ż.

Wiktionary


misja

1. zlecenie wykonania zadania
2. nawracanie innowierców
3. budynek misjonarzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posłannictwo, ważne, odpowiedzialne zadanie do wykonania

 (1.2) adm. przedstawicielstwo państwa albo organizacji delegowane w specjalnym celu do innego państwa

 (1.3) adm. siedziba przedstawicielstwa jakiegoś państwa lub organizacji w innym państwie

 (1.4) rel. działalność instytucji religijnych mająca na celu rozpowszechnianie jakiejś religii i pozyskanie jej nowych wyznawców

 (1.5) rel. placówka prowadząca działalność mającą na celu rozpowszechnianie jakiejś religii i pozyskanie jej nowych wyznawców

 (1.6) rel. w Kościele katolickim: rekolekcje służące pogłębianiu życia religijnego parafian

Wiktionary

  • misja – zadanie do spełnienia, np. misja przedsiębiorstwa, misja i cele organizacji
  • misja – działalność przedstawicieli jakiejś religii, zobacz też: biskup misyjny
  • misja dyplomatyczna – przedstawicielstwo dyplomatyczne państwa, organizacji międzynarodowej
  • placówka prowadząca działalność misyjną
  • Misja (ang. The Mission) – film produkcji brytyjskiej w reżyserii Rolanda Joffé z roku 1986
  • Misja – ścieżka dźwiękowa do filmu pt. Misja z 1986 r.
  • Misja – serial telewizyjny produkcji polskiej w reżyserii Pawła Komorowskiego z roku 1980
  • Misja – serial telewizyjny z 2021, w reżyserii Jana Jurkowskiego
  • Misja – polska gra komputerowa z 1991

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stale mówi się o tym, że telewizja publiczna ma misję.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲisʲja, AS: mʹisʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. misyjny, misjonarski

 rzecz. misyjność ż., misje nmos., misjonarz m., misjonarka ż.

Wiktionary


misje

w Kościele katolickim: rekolekcje mające na celu umocnienie i odnowienie wiary parafian


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) rel. seria katolickich nauk mająca wzmocnić wiarę parafian

 (1.2) rel. wyjazd do innych krajów w celu propagowania wiary chrześcijańskiej

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: misja

Wiktionary

  • misja – zadanie do spełnienia, np. misja przedsiębiorstwa, misja i cele organizacji
  • misja – działalność przedstawicieli jakiejś religii, zobacz też: biskup misyjny
  • misja dyplomatyczna – przedstawicielstwo dyplomatyczne państwa, organizacji międzynarodowej
  • placówka prowadząca działalność misyjną
  • Misja (ang. The Mission) – film produkcji brytyjskiej w reżyserii Rolanda Joffé z roku 1986
  • Misja – ścieżka dźwiękowa do filmu pt. Misja z 1986 r.
  • Misja – serial telewizyjny produkcji polskiej w reżyserii Pawła Komorowskiego z roku 1980
  • Misja – serial telewizyjny z 2021, w reżyserii Jana Jurkowskiego
  • Misja – polska gra komputerowa z 1991

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kto będzie głosił misje w waszej parafii?

 (1.2) Helenka wyjechała na misje w wieku dziewiętnastu lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misja ż., misyjność ż.

 przym. misyjny

Wiktionary


misjolog

teolog zajmujący się misyjną działalnością Kościoła


SJP.pl


misjologia

nauka teologiczna zajmująca się misyjną działalnością Kościoła


SJP.pl

Misjologia (łac. missio – posłanie; gr. lógos – słowo, nauka) – nauka teologiczna, której przedmiotem jest systematyczne ujęcie wiedzy o rozkrzewianiu wiary: przepowiadaniu Ewangelii i zakładaniu Kościoła wśród ludów nieznających Chrystusa.

Wikipedia


misjologiczny

misjologia


SJP.pl

Patrz:

misjologia

misjonarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. kobieta uczestnicząca w działalności misyjnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jego rodzona siostra jest misjonarką w Rwandzie.

 (1.1) Kilka misjonarek pochowano obok krzyża.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarzowanie n.

:: fm. misjonarz mos.

 czas. misjonarzować ndk.

 przym. misjonarski, misyjny

 przysł. misjonarsko

Wiktionary


misjonarski

misjonarz, misjonarstwo


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z misjonarzem, misjonarzami, dotyczący misjonarzy

Wiktionary

Patrz:

misjonarz, misjonarstwo

Powiązane:

 rzecz. misjonarzowanie n., misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarka ż., misjonarz mos., misja ż.

 przym. misyjny

 przysł. misjonarsko

 czas. misjonarzować

Wiktionary


misjonarsko

przysłówek

 (1.1) w sposób właściwy dla misjonarzy, po misjonarsku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misjonarka ż., misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarz mos., misjonarzowanie n.

 czas. misjonarzować ndk.

 przym. misjonarski

Wiktionary


misjonarskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co misjonarskie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misjonarka ż., misjonarstwo n., misjonarz mos., misjonarzowanie n.

 czas. misjonarzować ndk.

 przym. misjonarski

 przysł. misjonarsko

Wiktionary


misjonarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. działalność misyjna, praca na misjach

 (1.2) książk. propagowanie idei lub zachowań

 (1.3) pejor. narzucające się przekonywanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W judaizmie nie ma misjonarstwa.

 (1.3) Poproś go, żeby unikał zbędnego misjonarstwa w swoich wywodach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misjonarka ż., misjonarskość ż., misjonarz mos., misjonarzowanie n.

 czas. misjonarzować ndk.

 przym. misjonarski, misyjny

 przysł. misjonarsko

Wiktionary


misjonarz

1. osoba duchowna lub świecka prowadząca działalność misyjną;
2. członek zakonu prowadzącego taką działalność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. duchowny lub osoba świecka uczestnicząca w działalności misyjnej

Wiktionary

Misjonarz (łac. missionarius) – osoba wysłana przez kościół lub związek wyznaniowy w celu szerzenia wiary chrześcijańskiej według słów Jezusa Chrystusa „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody" (Mt 28,19).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1622 r. w jednej z publicznych kaźni poniosło śmierć nie tylko kilkadziesięcioro miejscowych konwertytów, lecz także dziewięciu europejskich misjonarzy.

 (1.1) Wprawdzie chrystianizacja Słowian trwała kilkaset lat, a do jej celów przygotowywano misjonarzy, czy wręcz całe konwenty czy biskupstwa, nie przyniosło to jednak rezultatu w postaci szerszej charakterystyki zwalczanego kultu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈsʲjɔ̃naʃ, AS: mʹisʹi ̯õnaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misjonarstwo n., misja ż.

:: fż. misjonarka ż.

 czas. misjonarzować

 przym. misjonarski, misyjny

 przysł. misjonarsko, misyjnie

Wiktionary


misjonarze

1. osoba duchowna lub świecka prowadząca działalność misyjną;
2. członek zakonu prowadzącego taką działalność


SJP.pl

  • Misjonarz – prowadzący działalność misyjną

lub w Kościele katolickim członek instytutu życia konsekrowanego, albo stowarzyszenia życia apostolskiego:

  • Misjonarze Klaretyni
  • Misjonarze Kombonianie
  • Misjonarze Krwi Chrystusa
  • Misjonarze Oblaci
  • Misjonarze z Mariannhill
  • Misjonarze Świętej Rodziny
  • Stowarzyszenie Misji Afrykańskich
  • Zgromadzenie Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo (Zgromadzenie Misji)
  • Zgromadzenie Słowa Bożego
  • Zgromadzenie Misjonarzy Serca Maryi

Wikipedia


misjonarzować

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) pracować jako misjonarz, krzewić wiarę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Matka Hilda misjonarzowała na Czarnym Lądzie ponad trzydzieści lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misjonarka ż., misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarz mos., misjonarzowanie n.

 przym. misjonarski

 przysł. misjonarsko

Wiktionary


misjonarzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bycie misjonarzem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misjonarka ż., misjonarskość ż., misjonarstwo n., misjonarz mos.

 czas. misjonarzować ndk.

 przym. misjonarski

 przysł. misjonarsko

Wiktionary


miska

1. naczynie podobne z kształtu do spłaszczonej półkuli; zawartość tego naczynia
2. o czymś przypominającym to naczynie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Michalina

Wiktionary

Miska – głębokie, okrągłe naczynie z krawędziami zakończonymi w kierunku pionowym. Miska służy do przechowywania bądź podawania różnego rodzaju jedzenia. Najczęściej jest wykonana z porcelany, metalu, tworzyw sztucznych, szkła lub drewna. Szklane lub porcelanowe miski do podawania sałat lub kompotów nazywa się salaterkami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oglądam z Miśką zdjęcia z Cypru.

 (1.1) Pożyczę Miśce twój globus.

 (1.1) Kosiarka Miśki odmawia posłuszenstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Michalina ż., Michalinka ż., Misia ż.

 przym. Misiny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Misia

Wiktionary


miskal

perska jednostka masy równa 4,6 grama


SJP.pl

Wikipedia


miskant

rodzaj roślin ozdobnych z rodziny wiechlinowatych


SJP.pl

Miskant (Miscanthus) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Należy do niego w zależności od ujęcia systematycznego od 14 do 20 gatunków wieloletnich traw. Centrum zróżnicowania tego rodzaju znajduje się w południowo-wschodniej Azji i na wyspach Pacyfiku. Nieliczne gatunki rosną także na Dalekim Wschodzie oraz w południowej Afryce (tylko M. ecklonii). W Polsce uprawiane są głównie miskant cukrowy i chiński, ten pierwszy uznawany jest już za zadomowionego antropofita.

Wikipedia


miśkarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. roln. osoba zajmująca się miśkowaniem – kastracją knurków

 (1.2) środ. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiɕkaʃ, AS: mʹiśkaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miśkowanie n., Miśkówka ż., misarz m., mniszarz m., misiarz m., miśkanie n.

 czas. miśkować ndk., mnisić ndk., miszyć ndk., miśkać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. misarz m., mniszarz m., misiarz m., gwara. miśkos m.

 (1.2) kastrator m., środ. czyściciel m., felczer m., kajstracz m., kastrownik m., gwara. charaszaj m., charasznik m., charaszotnik m., krasaj m., krasak m., kraszajnik m., michar m., misarek m., misek m., misiarz m., misiek m., miskarz m., miszarek m., miszarz m., miszek m., misznik m., miszkar m., miśkar m., miśnik m., mnich m., mnichar m., mnicharz m., mniszarz m., mniszek m., nich m., nisarz m., nisiarz m., tirarc m., węgier m., węgrzyn m., wycinar m., częściowo ogiernik m., wałach m., wałachar m., wałaszajnik m., wałasznik m.

Wiktionary


miski

1. naczynie podobne z kształtu do spłaszczonej półkuli; zawartość tego naczynia
2. o czymś przypominającym to naczynie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) żart. patrol policji drogowej

forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.

 (2.1) plural|misiek.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za rogiem supermarketu stoją miśki z suszarką.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) drogówka, lotna

Wiktionary


miskiewicz

nazwisko


SJP.pl


miśkować

czasownik niedokonany

 (1.1) środ. roln. kastrować młode knury

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiɕˈkɔvat͡ɕ, AS: mʹiśkovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miśkowanie n., miśkarz m., Miśkówka ż., misarz m., mniszarz m., misiarz m., miśkanie n.

 czas. misić, miszyć, miśkać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kastrować, trzebić, sterylizować; daw. misić, mnisić, miszyć, miśkać, kleśnić, kleszczyć, rzezać, czyścić

Wiktionary


miśkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|miśkować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲiɕkɔˈvãɲɛ, AS: mʹiśkovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miśkarz m., Miśkówka ż., misarz m., misiarz m., miśkanie n.

 czas. miśkować, miszyć, miśkać

Wiktionary


miskowaty

podobny do miski, zwłaszcza z kształtu zagłębienia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przypominający kształtem miskę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dymówki opuściły więc swoje zaciszne, miskowate gniazda, przylepione często do sufitów wewnątrz gospodarskich budynków na wsiach i obrzeżach miast.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲiskɔˈvatɨ, AS: mʹiskovaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miska, miseczka

Wiktionary


miśkowiak

nazwisko


SJP.pl


miśkowiec

nazwisko


SJP.pl

Miśkowiec – potok, prawostronny dopływ Cichej Wody.

Źródła potoku znajdują się z w reglowej dolinie Suchy Żleb w Tatrach Zachodnich. W dolinie tej jednak na powierzchni często wysycha i stąd też pochodzi nazwa doliny. Jednak w okresach większej obfitości wody w górnej części dolinki woda spływająca po skałach tworzy ciekawe wodospady. Po opuszczeniu Tatr spływa w północno-wschodnim kierunku Rowem Zakopiańskim przez osiedle Mraźnica i na wysokości około 832 m n.p.m. uchodzi do Cichej Wody.

Wikipedia


miśkówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. przysiółek Woli Jasienickiej w województwie podkarpackim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiɕˈkufka, AS: mʹiśkufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miśkarz m., miśkowanie n.

 czas. miśkować

Wiktionary


miskowy

miska, np. kafel miskowy, poidło miskowe


SJP.pl


mismatch

[czytaj: mismecz] w sportach walki: pojedynek między zawodnikami, z których jeden jest wyraźnie silniejszy od drugiego


SJP.pl


miśnia

miasto w Niemczech słynące przede wszystkim z produkcji przedmiotów porcelanowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Saksonii;

Wiktionary

Miśnia (niem. Meißen; górnołuż. Mišno; łac. Misena) – miasto powiatowe w południowo-wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Miśnia. Leży nad Łabą, ok. 26 km od Drezna.

Miśnia słynie z produkcji wina oraz porcelany miśnieńskiej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈmʲiɕɲa, AS: mʹiśńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miśnieńczyk mos., miśnienka ż.

 przym. miśnieński

Wiktionary


miśnieńczyk

mieszkaniec Miśni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Miśni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miśnia ż.

:: fż. miśnienka ż.

 przym. miśnieński

Wiktionary


miśnienka

mieszkanka Miśni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Miśni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miśnia ż.

:: fm. miśnieńczyk mos.

 przym. miśnieński

Wiktionary


miśnieński

przymiotnik od: Miśnia, miasto w Niemczech


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Miśnią, dotyczący Miśni, pochodzący z Miśni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wystawie można obejrzeć cenną zastawę stołową oraz bibeloty z miśnieńskiej porcelany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiɕˈɲɛ̇̃j̃sʲci, AS: mʹiśńė̃ĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miśnia ż., miśnieńczyk mos., miśnienka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. mejseński

Wiktionary


miśnik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) półka lub listwa do ustawiania misek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) gwara. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na miśniku stały cztery miski.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miska ż.

Wiktionary


miso

1. duża miska
2. o czymś przypominającym to naczynie, zwłaszcza z kształtu zagłębienia
3. dolna część gara wielkiego pieca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. tradycyjna gęsta pasta japońska produkowana ze sfermentowanego ryżu, pszenicy, soli, drożdży i/lub soi;

Wiktionary

Miso (jap. 味噌 miso) – japońska, tradycyjna, gęsta pasta, wytwarzana z soi, soli i starterów fermentacyjnych; w niektórych odmianach dodaje się również inne składniki, jak ryż czy jęczmień. Po ich wymieszaniu miso poddaje się fermentacji przez okres od kilku miesięcy do dwóch lat.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|jap|味噌. (miso)

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) miso

* arabski: (1.1) ميسو

* baskijski: (1.1) miso

* duński: (1.1) miso w.

* francuski: (1.1) miso m.

* hiszpański: (1.1) miso m.

* japoński: (1.1) furi|味噌|みそ.

* włoski: (1.1) miso m.

źródła.

== miso (język baskijski.) ==

thumb|misoa (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) kulin. miso

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲisɔ, AS: mʹiso

Wiktionary


miso-shiru

[czytaj: miso-sziru] zupa na bazie pasty miso oraz bulionu dashi


SJP.pl


misowaty

podobny do misy, zwłaszcza z kształtu zagłębienia


SJP.pl


misowy

misa


SJP.pl

Patrz:

misa

miss

1. tytuł nadawany w konkursie piękności;
2. tytuł grzecznościowy w krajach anglosaskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwyciężczyni jakiegoś konkursu lub plebiscytu, zwłaszcza konkursu piękności

 (1.2) pot. piękna kobieta

Wiktionary

Konkurs piękności – zawody mające na celu wyłonienie najpiękniejszej osoby. Zazwyczaj oceniana jest nie tylko uroda, lecz także osobowość, zaprezentowane umiejętności oraz odpowiedzi na pytania zadane przez jury konkursowe.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲis, AS: mʹis

Wiktionary


missis

[czytaj: mis-is] anglosaska forma grzecznościowa odpowiadająca polskiemu słowu "pani", używana w stosunku do kobiet niezależnie od ich stanu cywilnego (skrót: Ms - zawsze używany w piśmie)


SJP.pl


missisipi

[czytaj: mis-is-ipi] Mississippi;
1. rzeka w Stanach Zjednoczonych;
2. stan w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w USA;

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (2.1) geogr. stan w południowej części Stanów Zjednoczonych;

Wiktionary

  • Missisipi (ang. Mississippi) – rzeka w USA
  • Missisipi (ang. Mississippi) – stan w USA

Gminy w USA:

  • Mississippi (ang. Mississippi Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Crittenden
  • Mississippi (ang.: Mississippi Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Desha
  • Mississippi (ang.: Mississippi Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Sebastian
  • Mississippi (ang.: Mississippi Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Jersey
  • Mississippi (ang.: Mississippi Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Mississippi

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Popłynęliśmy parostatkiem w dół Missisipi.

 (2.1) Na przykład jedynymi dwoma obszarami na świecie, gdzie znajdują się po dziś dzień aligatory (w odróżnieniu od krokodyli), są: basen dolnego Jangcy (…), oraz obszary Missisipi i Florydy, gdzie spotkać można dużo większego aligatora missisipijskiego (Alligator missisippiensis) uwsp..

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲisʲiˈsʲipʲi, AS: mʹisʹisʹipʹi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. missisipijski

Wiktionary


missisipijski

Missisipi; missisipski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rzad. związany z Missisipi, dotyczący Missisipi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) jej ojczulek zwykł mawiać, że nic nie słodzi whisky po missisipijsku bardziej niż rączka missisipijskiej damy (…)

 (1.1) Na przykład jedynymi dwoma obszarami na świecie, gdzie znajdują się po dziś dzień aligatory (w odróżnieniu od krokodyli), są: basen dolnego Jangcy (…), oraz obszary Missisipi i Florydy, gdzie spotkać można dużo większego aligatora missisipijskiego (Alligator missisippiensis) uwsp..

 (1.1) W Koroszczynie obywatel Białorusi, artysta cyrkowy, wwoził krokodyla kajmana, jedenaście aligatorów missisipijskich, pytona siatkowatego i węża boa dusiciela. Wszystkie były żywe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Missisipi ż./n.

Wiktionary


missisipski

1. Missisipi; missisipijski;
2. aligator missisipski - gatunek krokodyla z rodziny aligatorowatych; aligator missisipijski


SJP.pl


mississippi

[czytaj: mis-is-ipi] Missisipi;
1. rzeka w Stanach Zjednoczonych;
2. stan w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

  • Missisipi (ang. Mississippi) – rzeka w USA
  • Missisipi (ang. Mississippi) – stan w USA

Gminy w USA:

  • Mississippi (ang. Mississippi Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Crittenden
  • Mississippi (ang.: Mississippi Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Desha
  • Mississippi (ang.: Mississippi Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Sebastian
  • Mississippi (ang.: Mississippi Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Jersey
  • Mississippi (ang.: Mississippi Township) – gmina w stanie Missouri, w hrabstwie Mississippi

Wikipedia


misska

potocznie o miss


SJP.pl


missouri

[czytaj: mizuri] rzeka i stan w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) adm. geogr. jeden ze stanów w Stanach Zjednoczonych;

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (2.1) geogr. rzeka w Ameryce Północnej, prawy dopływ Missisipi;

Wiktionary

  • Missouri – rzeka w Stanach Zjednoczonych
  • Missouri – stan w USA
  • Missouri – lud indiański w Stanach Zjednoczonych
  • Missouri – amerykański western z 1951 roku
  • USS Missouri – nazwa trzech okrętów należących do United States Navy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲiˈzurʲi, AS: mʹizurʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Missouryjczyk mos., Missouryjka ż.

 przym. missouryjski, missourski

Wiktionary


missouryjczyk

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec stanu Missouri

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nikt nie był pewny, czy mrukliwy Missouryjczyk żartuje, czy nie.

 (1.1) Opowiedział pobieżnie, co się stało, po czym odezwał się Old Firehand: – Jeśli trampa zabito, to zechcą zamordować Missouryjczyka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Missouri n./ż.

:: fż. Missouryjka ż.

 przym. missouryjski

Wiktionary


missouryjski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze stanem lub rzeką Missouri

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedną powołała do życia w Panamie Wielka Loża stanowa Nowego Meksyku, kolejną centrala oklahomska na będących posiadłością USA Wyspach Dziewiczych, zaś missouryjska na Bermudach, terytorium zależnym Wielkiej Brytanii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Missouri n./ż., Missouryjczyk mos., Missouryjka ż.

Wiktionary


miśta

nazwisko


SJP.pl


mistecki

dotyczący Misteków, Indian zamieszkujących Meksyk; mistekijski


SJP.pl


mistek

członek plemienia indiańskiego zamieszkującego Meksyk; Misztek


SJP.pl

Mistek (cz. Místek, niem. Friedberg, Mistek, w latach Protektoratu Freiberg) – dawne miasto, obecnie część miasta Frydek-Mistek w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek w Czechach w granicach historycznego regionu Moraw. Jest to także gmina katastralna o powierzchni ponad 1214,2564 ha. Populacja w 2001 wynosiła 24343 osób, zaś w 2012 odnotowano 2198 adresów.

Wikipedia


mistekijka

członkini plemienia indiańskiego zamieszkującego Meksyk


SJP.pl


mistekijski

dotyczący Misteków, Indian zamieszkujących Meksyk; mistecki


SJP.pl


mistekowie

plemię indiańskie zamieszkujące Meksyk; Misztekowie


SJP.pl

Mistekowie (Misztekowie, Mixtekowie) – grupa rdzennych mieszkańców Meksyku, zamieszkująca górskie tereny i doliny obecnego stanu Oaxaca, a także stany Guerrero i Puebla, w południowym Meksyku. Region ten tradycyjnie nazywa się La Mixteca. Misteków (oraz ich region) dzieli się zwyczajowo na część wyżynną (mixteca alta, stąd nazwa określająca ich jako „mieszkańców krainy chmur”), nizinną (mixteca baja) oraz przybrzeżną (mixteco de la costa).

Wikipedia


mistela

sok z winogron (albo lekko sfermentowane białe wino) używany do produkcji innych win


SJP.pl


mister

tytuł mężczyzny, który zwyciężył w konkursie piękności lub innej konkurencji dla mężczyzn, np. kulturystyce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zwycięzca jakiegoś konkursu lub plebiscytu, zwłaszcza konkursu urody męskiej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲistɛr, AS: mʹister

Wiktionary


misterioso

określenie wykonawcze: tajemniczo


SJP.pl


misteriowy

misterium; misteryjny


SJP.pl


misterium

1. średniowieczny dramat religijno-dydaktyczny o tematyce zaczerpniętej z Biblii, apokryfów i żywotów świętych, wyrosły z kościelnych obrzędów liturgicznych w XII-XIII wieku, a od XVI wieku bywał odgrywany na placach miejskich;
2. religijne obrzędy starożytnych Greków, Egipcjan, Hindusów dostępne dla wtajemniczonych (tzw. mystów), z których najbardziej znane to orgie dionizyjskie, misteria Kabirów i misteria eleuzyńskie;
3. przenośnie: tajemnicze, niezbadane zjawisko, proces; tajemnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kult. coś tajemniczego, niezrozumiałe zjawisko

 (1.2) kult. tajemny obrzęd lub ryt

 (1.3) przen. niezrozumiałe postępowanie, jakby z zachowaniem tajemniczych reguł i zasad

 (1.4) kult. hist. antyczny obrządek ku czci pogańskiego bóstwa w kulturze greckiej, hinduskiej lub egipskiej

 (1.5) kult. hist. średniowieczny dramat religijny często odgrywany w kościołach

 (1.6) kult. rel. współczesna inscenizacja o charakterze religijnym na wzór misterium (1.5)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Także w górach uda ci się zanurzyć w misterium Bożej obecności.

 (1.2) Policjanci wyglądali jak spiskowcy lub uczestnicy tajemnego misterium.

 (1.3) Każdego dnia Helena odprawiała misterium rozkładania czystego obrusa, choćby ten wczorajszy nie miał jeszcze żadnej plamaamy.

 (1.4) W tym miejscu odbywały się misteria ku czci Apollina.

 (1.4) Na tradycyjne wierzenia Rzymian nakładają się misteria importowane z Grecji, Egiptu i Azji.

 (1.5) Instytut wyda jego studium o średniowiecznych misteriach pasyjnych.

 (1.6) Młodzież wystawi „Misterium o Narodzeniu Pańskim”.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. misteryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tajemnica

 (1.2) obrzęd

 (1.3) ryt, czary

 (1.4) kult

 (1.5) dramat, sztuka

 (1.6) inscenizacja

Wiktionary


misterniej

stopień wyższy od przysłówka: misternie


SJP.pl


misterniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: misterny


SJP.pl


misterność

dbałość o każdy szczegół; kunsztowność, precyzyjność, precyzja, dokładność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest misterne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. misterny

 przysł. misternie

Wiktionary


misterny

taki, który został wykonany kunsztownie, precyzyjnie, z dbałością o każdy szczegół; delikatny, dokładny, wymyślny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) umiejętnie wykonany

 (1.2) starannie zaplanowany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na wierzchu wyobrażone były jakieś postacie filigranowe i misterne, przecież wcale wyraźne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈstɛrnɨ, AS: mʹisterny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misterność ż.

 przysł. misternie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kunsztowny, koronkowy, ażurowy

Wiktionary


misteryjność

misteryjny


SJP.pl

Patrz:

misteryjny

misteryjny

1. przenośnie: tajemniczy, niezbadany;
2. dotyczący średniowiecznego dramatu religijno-biblijnego, opartego na motywach biblijnych;
3. dotyczący kultowych obrzędów starożytnych, mających wprowadzić ich uczestników w tajemnice bóstwa; dionizyjski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z misterium

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misterium n.

Wiktionary


mistewicz

nazwisko


SJP.pl


mistra

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. ufortyfikowane miasto bizantyjskie w Grecji;

Wiktionary

Mistra (gr. Μυστράς, Mistras) – miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Peloponez, w jednostce regionalnej Lakonia. Historyczna siedziba gminy Sparta. W 2011 roku liczyła 448 mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mistra to znany ośrodek turystyczny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistryjczyk m., mistryjka ż.

 przym. mistryjski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. mistryjczyk m., mistryjka ż.

 przym. mistryjski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Mystras

* bułgarski: (1.1) Мистра

* francuski: (1.1) Mistra, Mystrás

* niemiecki: (1.1) Mystras

* nowogrecki: (1.1) Μυστράς m.

* rosyjski: (1.1) Мистра

* rumuński: (1.1) Mystras

źródła.

== Mistra (język asturyjski.) ==

thumb|Mistra (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. Mistra

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


mistral

1. wiatr wiejący głównie w zimie i na wiosnę w dolinie Rodanu i na wybrzeżu śródziemnomorskim Francji
2. deska w klasie Mistral


SJP.pl

Mistral (prowans. wiatr mistrz, od Maestre – mistrz, pan) – suchy, zimny, porywisty wiatr wiejący w południowej Francji poprzez Masyw Centralny. Jest on związany z lokalnym układem cyrkulacji powietrza – pojawia się, gdy nad wschodnim Atlantykiem tworzy się ośrodek wysokiego ciśnienia, a nad Europą Zachodnią przemieszcza się układ niskiego ciśnienia. Kierunek i siła mistralu nad Morzem Śródziemnym są modulowane przez Alpy, Pireneje i Masyw Centralny. Mistral najczęściej pojawia się w okresie zimowym i wiosennym, i stanowi duże zagrożenie dla upraw w tym regionie. Z drugiej strony wiatry mistralowe są znakomite dla windsurfingu.

Wikipedia


mistress

[czytaj: mistris] forma grzecznościowa używana w odniesieniu do kobiet zamężnych w krajach anglosaskich, zwykle w połączeniu z imieniem lub nazwiskiem; pani (skrót: Mrs - zawsze używany w piśmie)


SJP.pl


mistrz

1. osoba, która w wyniku jakichś zmagań lub wykonanych zadań okazała się najlepszą wśród wszystkich innych;
2. zwierzchnik w niektórych zakonach i organizacjach, zazwyczaj o charakterze religijnym;
3. dyplomowany rzemieślnik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba najlepsza w czymś

 (1.2) rzem. najwyższy stopień kształcenia zawodowego;

 (1.3) hist. przełożony w niektórych zakonach rycerskich

 (1.4) sport. zwycięzca zawodów sportowych, w szczególności mistrzostw

Wiktionary

Mistrz – tytuł przyznawany osobie, która osiągnęła najwyższy stopień wiedzy lub umiejętności w danej dziedzinie; ciesząca się swoistym autorytetem i będąca wzorem do naśladowania (nauczyciel, guru) dzięki czemu posiada pozycję/stanowisko, które wyróżnia ją spośród ogółu.

Odpowiednikiem żeńskiego tytułu jest mistrzyni, rzadziej miss.

Wikipedia

Przykłady

 (1.4) Teraz razem ze słoweńskim szkoleniowcem ma zapewnić włocławianom obronę tytułu mistrza Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲisṭʃ, AS: mʹisṭš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistrzostwo n.

:: fż. mistrzyni ż.

 przym. mistrzowski

 przysł. mistrzowsko, po mistrzowsku

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) as, maestro, koryfeusz

 (1.2) majster

Wiktionary


mistrzejowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Mistrzejowicami, dotyczący Mistrzejowic

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mistrzejowice nmos.

Wiktionary


mistrzostwa

zawody sportowe o tytuł mistrza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) sport. zawody o tytuł mistrza w jakiejś dyscyplinie

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: mistrzostwo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistrz m., mistrzostwo n., mistrzyni ż.

 przym. mistrzowski

Wiktionary


mistrzostwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) najwyższa biegłość w czymś

 (1.2) sport. tytuł mistrza w określonej konkurencji lub dyscyplinie

 (1.3) sport. w lm. zawody lub rozgrywki o tytuł mistrza

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W 2002 roku mistrzostwo świata w piłce nożnej zdobyła drużyna Brazylii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈsṭʃɔstfɔ, AS: mʹisṭšostfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistrzostwa nmos., mistrz mos., mistrzyni ż.

 przym. mistrzowski

 przysł. mistrzowsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kunszt, maestria, wirtuozeria, zawodowstwo

Wiktionary


mistrzówka

niewielkie pomieszczenie w zakładzie, przy hali produkcyjnej, przeznaczone dla brygadzisty lub mistrza zmiany; kantorek


SJP.pl


mistrzowski

przymiotnik

 (1.1) świetny, wspaniały, doskonały w swojej dziedzinie; doskonale wykonany

 (1.2) właściwy mistrzowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój opiekun przepięknie muzykuje na hawajskiej gitarze, nad której strunami panuje po mistrzowsku.

 (1.2) Tytuł mistrzowski obroniła Polska.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈsṭʃɔfsʲci, AS: mʹisṭšofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistrzostwa lm nm., mistrzyni ż., mistrz mos., mistrzostwo n., mistrzunio mos.

 przysł. mistrzowsko, po mistrzowsku

Wiktionary


mistrzowsko

przysłówek

 (1.1) na sposób mistrzowski, po mistrzowsku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mateusz mistrzowsko rozwiązał wszystkie zadania.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistrz mos., mistrzostwo n., mistrzyni ż.

 przym. mistrzowski

 przysł. po mistrzowsku

Wiktionary


mistrzowskość

mistrzowski


SJP.pl

Patrz:

mistrzowski

mistrzyni

1. kobieta, która w wyniku jakichś zmagań lub wykonanych zadań okazała się najlepszą wśród innych;
2. zwierzchniczka w niektórych zakonach lub organizacjach, zazwyczaj o charakterze religijnym;
3. dyplomowana rzemieślniczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta najlepsza w czymś

 (1.2) zwyciężczyni zawodów sportowych, w szczególności mistrzostw;

 (1.3) najwyższy stopień kształcenia zawodowego kobiet;

 (1.4) techn. kobieta nadzorująca pracę podwładnych w zakładzie produkcyjnym

 (1.5) rel. formatorka nowicjuszek

Wiktionary

Mistrz – tytuł przyznawany osobie, która osiągnęła najwyższy stopień wiedzy lub umiejętności w danej dziedzinie; ciesząca się swoistym autorytetem i będąca wzorem do naśladowania (nauczyciel, guru) dzięki czemu posiada pozycję/stanowisko, które wyróżnia ją spośród ogółu.

Odpowiednikiem żeńskiego tytułu jest mistrzyni, rzadziej miss.

Wikipedia

Przykłady

 (1.5) Siostra Krystyna była w latach 1978-1989 mistrzynią nowicjatu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈsṭʃɨ̃ɲi, AS: mʹisṭšńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistrzostwo n., mistrzostwa nmos.

:: forma męska mistrz m.

 przym. mistrzowski

 przysł. mistrzowsko

Wiktionary


mistycyzm

mistyka;
1. prąd filozoficzno-religijny uznający możliwość łączenia się duszy ludzkiej z Bogiem;
2. postawa, stanowisko wyrażające ten pogląd;
3. pogardliwie: niejasne sądy i systemy doktrynalne;
4. atmosfera tajemniczości i duchowości otaczająca jakieś zjawisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kierunek religijno-filozoficzny dopuszczający możliwość pozazmysłowego, bezpośredniego kontaktu z Bogiem;

Wiktionary

Mistycyzm – wieloznaczny termin opisujący doświadczenie religijne, polegające na bezpośredniej, czyli niezależnej od rytuałów i obrzędów, relacji człowieka z rzeczywistością pozamaterialną, pozazmysłową lub transcendentną. Rzeczywistość ta jest różnie rozumiana przez poszczególne systemy religijno-filozoficzne. W chrześcijaństwie, judaizmie i islamie jest ona tożsama z Bogiem. W buddyzmie i hinduizmie z pozazmysłową Jednią, rozumianą panteistycznie jako prawdziwa rzeczywistość świata. U podstaw mistycyzmu leży wiara w możliwość duchowego obcowania człowieka z bóstwem, w możliwość poznania „tajemnic” bytu w drodze „objawienia” itd.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W zależności od miejsca, w którym rozprzestrzeniał się islam, mistycyzm muzułmański wchłaniał elementy różnych religii i kierunków filozoficznych (np. chrześcijańskie, neoplatońskie, irańskie, hinduskie i buddyjskie).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈstɨt͡sɨsm̥, AS: mʹistycysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistyk mos., mistyka ż., mistyczka ż., mistyczność ż.

 przym. mistyczny

 przysł. mistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mistyka

Wiktionary


mistycyzować

1. wpadać w mistycyzm lub skłaniać się ku niemu;
2. uważać jakieś zjawisko za mistyczne


SJP.pl


mistyczka

1. zwolenniczka mistycyzmu;
2. kobieta doznająca stanów mistycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta doznająca stanów mistycznych

 (1.2) zwolenniczka mistycyzmu

Wiktionary

Mistycyzm – wieloznaczny termin opisujący doświadczenie religijne, polegające na bezpośredniej, czyli niezależnej od rytuałów i obrzędów, relacji człowieka z rzeczywistością pozamaterialną, pozazmysłową lub transcendentną. Rzeczywistość ta jest różnie rozumiana przez poszczególne systemy religijno-filozoficzne. W chrześcijaństwie, judaizmie i islamie jest ona tożsama z Bogiem. W buddyzmie i hinduizmie z pozazmysłową Jednią, rozumianą panteistycznie jako prawdziwa rzeczywistość świata. U podstaw mistycyzmu leży wiara w możliwość duchowego obcowania człowieka z bóstwem, w możliwość poznania „tajemnic” bytu w drodze „objawienia” itd.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲiˈstɨt͡ʃka, AS: mʹistyčka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistyk m., mistycyzm m., mistyka ż., mistyczność ż.

 przym. mistyczny

 przysł. mistycznie

Wiktionary


mistycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób mistyczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈstɨt͡ʃʲɲɛ, AS: mʹistyčʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mistyczny

 rzecz. mistycyzm m., mistyka ż., mistyk m., mistyczka ż., mistyczność ż.

Wiktionary


mistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co mistyczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistyczka ż., mistyk m., mistycyzm m., mistyka ż.

 przysł. mistycznie

 przym. mistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mistyka

Wiktionary


mistyczny

oparty na wierze w możliwość kontaktu duszy ludzkiej ze światem nadnaturalnym; tajemniczy, niezbadany, niewyjaśniony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z mistyką, mistycyzmem

 (1.2) charakteryzujący się tajemniczością

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistycyzm m., mistyka ż., mistyk m., mistyczka ż., mistyczność ż.

 przysł. mistycznie

Wiktionary


mistyfikacja

wprowadzanie w błąd przez stworzenie pozorów prawdy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. celowe wprowadzenie kogoś w błąd przez zaaranżowanie sytuacji stwarzającej pozory prawdy, a nie będącej prawdą; także: to, co jest rezultatem takiego działania;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten rozwód był mistyfikacją, oni nadal żyją szczęśliwie, chodziło tylko o podatki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲistɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: mʹistyfʹikacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistyfikator m., mistyfikatorka ż.

 przym. mistyfikacyjny

 czas. mistyfikować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mistykatorstwo

Wiktionary


mistyfikacyjny

będący wynikiem celowego wprowadzania w błąd przez stwarzanie pozorów prawdy; mistyfikatorski


SJP.pl


mistyfikator

osoba wprowadzająca kogoś w błąd przez stworzenie pozorów prawdy


SJP.pl


mistyfikatorka

kobieta wprowadzająca kogoś w błąd przez stworzenie pozorów prawdy


SJP.pl


mistyfikatorski

będący wynikiem celowego wprowadzania w błąd przez stwarzanie pozorów prawdy; mistyfikacyjny


SJP.pl


mistyfikatorstwo

celowe wprowadzanie w błąd przez stworzenie pozorów prawdy; mistyfikacja


SJP.pl


mistyfikować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zmistyfikować)

 (1.1) książk. w sposób świadomy dokonywać mistyfikacji; działać w taki sposób, żeby ktoś uznał za prawdę coś, co ma tylko jej pozory

 (1.2) książk. celowo nadawać czemuś, najczęściej nieprawdziwemu, pozory prawdy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistyfikacja ż., mistyfikator mos., mistyfikatorka ż.

 przym. mistyfikacyjny

 czas. zmistyfikować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oszukiwać, zwodzić, okłamywać

Wiktionary


mistyk

1. wyznawca lub zwolennik mistycyzmu;
2. osoba doznająca stanów mistycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba doświadczająca stanów mistycznych

 (1.2) wyznawca mistycyzmu

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Franciszek z Asyżu uważany jest za jednego ze średniowiecznych mistyków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistycyzm m., mistyczność ż., mistyka ż.

:: fż. mistyczka ż.

 przym. mistyczny

 przysł. mistycznie

Wiktionary


mistyka

1. prąd filozoficzno-religijny uznający możliwość łączenia się duszy ludzkiej z Bogiem; mistycyzm;
2. postawa, stanowisko wyrażające ten pogląd; mistycyzm;
3. religijność oparta na mistycyzmie; mistyczność;
4. pogardliwie: niejasne sądy i systemy doktrynalne; mistycyzm;
5. atmosfera tajemniczości i duchowości otaczająca jakieś zjawisko; mistycyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) duchowość opierająca się na mistycyzmie

 (1.2) zob. mistycyzm.

 (1.3) atmosfera, nastrój tajemniczości

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: zob. mistyk.

Wiktionary

  • Mistycyzm
  • Mistyka chrześcijańska
  • Mistyka Merkawy – najwcześniejsza forma żydowskiej mistyki
  • Mistyka nadreńska

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mistyka żydowska przejęła pewne bardzo ważne wątki filozofii greckiej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲistɨka, AS: mʹistyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mistyk m., mistyczka ż., mistycyzm m., mistyczność ż.

 przym. mistyczny

 przysł. mistycznie

Wiktionary


miswak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) alternatywa szczoteczki do zębów z gałązki drzewa arakowego (nazwa systematyczna|Salvadora persica|L.|ref=tak.);

Wiktionary

Miswak (miswaak, siwak, sewak, السواك) – gałąź z drzewa arakowego łac. Salvadora persica. Jest alternatywą szczoteczek do zębów. Ma długą historię mówiącą o jego leczniczych właściwościach. Koniec gałęzi namaczany jest w gorącej lub różanej wodzie, dzięki czemu ulega ona rozszczepieniu i staje się zdatna do czyszczenia zębów. Obecnie można nabyć pasty do zębów zawierające wyciąg z tej rośliny.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|arab|سواك.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) miswak

* arabski: (1.1) سواك

* bułgarski: (1.1) мисвак

* francuski: (1.1) siwak

* niemiecki: (1.1) Miswak

* rosyjski: (1.1) мисвак

* włoski: (1.1) siwak

źródła.

== miswak (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) miswak

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|arab|سواك.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) miswak

* arabski: (1.1) سواك

* bułgarski: (1.1) мисвак

* francuski: (1.1) siwak

* niemiecki: (1.1) Miswak

* rosyjski: (1.1) мисвак

* włoski: (1.1) siwak

źródła.

== miswak (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) miswak

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|arab|سواك.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) miswak

* arabski: (1.1) سواك

* bułgarski: (1.1) мисвак

* francuski: (1.1) siwak

* niemiecki: (1.1) Miswak

* rosyjski: (1.1) мисвак

* włoski: (1.1) siwak

źródła.

== miswak (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) miswak

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


misyjność

misyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co misyjne, misyjny charakter czegoś

Wiktionary

Patrz:

misyjny

Przykłady

 (1.1) Kongres jest dobrą okazją, by podjąć poważną dyskusję o misyjności polskiego Kościoła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. misja ż., misje lm nm.

 przym. misyjny

Wiktionary


misyjny

misja, misje


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z misją, misjami, dotyczący misji

Wiktionary

Patrz:

misja, misje

Powiązane:

 rzecz. misyjność ż., misje nmos., misja ż., misjonarz mos., misjonarka ż., misjonarstwo n.

 przym. misjonarski

Wiktionary


misz-masz

miszmasz; potocznie:
1. bałagan, nieład, nieporządek;
2. zamęt, chaos;
3. plątanina, mieszanina


SJP.pl


misza

zdrobnienie od: Michaił (rosyjskie imię męskie)


SJP.pl

  • Misza – imię rosyjskie, zdrobnienie od Michaił
  • Misza – oficjalna maskotka Letnich Igrzysk Olimpijskich 1980 w Moskwie, brunatny niedźwiadek

Wikipedia


miszczak

nazwisko


SJP.pl


miszczuk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Miszczuk – polski geograf
  • Katarzyna Berenika Miszczuk – polska pisarka
  • Marian Miszczuk – polski ekonomista i historyk
  • Marek Miszczuk – polski koszykarz
  • Piotr Miszczuk – polski polityk, dziennikarz
  • Taras Miszczuk – ukraiński kajakarz
  • Tomasz Miszczuk – polski samorządowiec i menedżer

Wikipedia


miszczyk

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Barbara Urbańska-Miszczyk – polska artystka szklarz
  • Stanisław Miszczyk – polski tancerz i choreograf

Wikipedia


miszewko

W Polsce
  • Miszewko – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Bodzanów
  • Miszewko – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Żukowo
  • Miszewko – gromada
Zobacz też
Miszewko Strzałkowskie, Miszewko-Stefany

Wikipedia


miszewo

2 miejscowości w Polsce:

  • Miszewo – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Trzebielino
  • Miszewo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Żukowo

Wikipedia


miszewski

nazwisko


SJP.pl


miszima

magnetyczny stop lub spiek żelaza, niklu i aluminium


SJP.pl


miszka

nazwisko


SJP.pl


miszkiewicz

nazwisko


SJP.pl


miszkolc

miasto na Węgrzech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-wschodniej części Węgier;

Wiktionary

Miszkolc (węg. Miskolc, słow. Miškovec) – czwarte co do wielkości miasto Węgier. Obecnie Miszkolc jest stolicą komitatu (odpowiednik województwa) Borsod-Abaúj-Zemplén. W 2015 roku liczba mieszkańców Miszkolca oscylowała wokół 160 tysięcy osób.

Wikipedia


miszkowice

Miszkowice (przed 1945 niem. Michelsdorf b. Liebau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka.

Wikipedia


miszkulancja

1. potrawa z różnych jarzyn i mięsa, zaprawiona śmietaną
2. mieszanina różnych rzeczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) lwów. mieszanina

Wiktionary


miszkurka

nazwisko


SJP.pl


miszmasz

misz-masz; potocznie:
1. bałagan, nieład, nieporządek;
2. zamęt, chaos;
3. plątanina, mieszanina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. mieszaninafakt.

 (1.2) pot. nieład, chaos

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miszmasz brokułowo-marchwiowy.

 (1.1) Miasto pełne kulturowego miszmaszu.

 (1.1) Muzyczny miszmasz.

 (1.2) Czasami życie to straszny miszmasz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiʃmaʃ, AS: mʹišmaš

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mieszanina

 (1.2) pot. bałagan, bigos, dom wariatów, galimatias, kocioł, kociokwik, kołomyja, kołowacizna, kołowanina, kołowrotek, koniec świata, meksyk, mętlik, młyn, obłęd, pomieszanie z poplątaniem, przewalanka, sajgon, sądny dzień, szurum-burum, urwanie głowy; neutr. bezład, nieład, chaos, dezorganizacja, kakofonia, nieporządek, rozgardiasz, zamęt, zamieszanie; przest. kweres

Wiktionary


miszna

zbiór praw zwyczajowych i rytualnych w religii żydowskiej


SJP.pl

Wikipedia


miszpelnik

małe drzewo lub krzew z rodziny różowatych, o jadalnych owocach, występujące od Himalajów po Malezję; nieśplik; niesplik; groniweł


SJP.pl

Miszpelnik, nieśplik (Eriobotrya Lindl.) – rodzaj zimozielonych drzew lub krzewów należących do rodziny różowatych obejmujący od 17 do 30 gatunków. Wszystkie występują we wschodniej Azji, przy czym tylko nieśplik japoński Eriobotrya japonica sięga południowej Japonii, a pozostałe gatunki rosną w południowych Chinach i dalej na południu. Rosną w lasach. Kwitną jesienią i zimą, kwiaty zapylane są przez owady.

Wikipedia


miszta

nazwisko


SJP.pl


misztal

nazwisko


SJP.pl

  • Bronisław Misztal (ur. 19 maja 1946) – socjolog, profesor UW
  • Eugeniusz Misztal (ur. 15 grudnia 1974) – judoka
  • Franciszek Misztal (ur. 15 marca 1901, zm. 9 czerwca 1981) – konstruktor lotniczy
  • Genowefa Misztal (ur. 5 stycznia 1950, zm. 26 marca 2006) – profesor nauk farmaceutycznych AM w Lublinie
  • Henryk Misztal (ur. 1936) – polski ksiądz, profesor, doktor habilitowany.
  • Irena Misztal – polska nauczycielka i pisarka
  • Roman Misztal (ur. 11 maja 1932, zm. 24 października 2017) – wojskowy i szpieg w PRL, generał dywizji SZ RP
  • Piotr Misztal (ur. 19 października 1965) – przedsiębiorca, poseł na Sejm RP V kadencji (od 2005)
  • Stanisław Misztal (ur. 28 września 1953) – polski polityk, lekarz, były poseł na Sejm

Wikipedia


misztek

1. członek plemienia indiańskiego zamieszkującego Meksyk; Mistek;
2. nazwisko


SJP.pl


misztekowie

1. członek plemienia indiańskiego zamieszkującego Meksyk; Mistek;
2. nazwisko


SJP.pl

Mistekowie (Misztekowie, Mixtekowie) – grupa rdzennych mieszkańców Meksyku, zamieszkująca górskie tereny i doliny obecnego stanu Oaxaca, a także stany Guerrero i Puebla, w południowym Meksyku. Region ten tradycyjnie nazywa się La Mixteca. Misteków (oraz ich region) dzieli się zwyczajowo na część wyżynną (mixteca alta, stąd nazwa określająca ich jako „mieszkańców krainy chmur”), nizinną (mixteca baja) oraz przybrzeżną (mixteco de la costa).

Wikipedia


misztela

nazwisko


SJP.pl


mit

1. opowieść o życiu bogów, demonów, legendarnych bohaterów, próbująca wyjaśnić narodziny świata i powstanie człowieka;
2. niezgodna z prawdą opinia o kimś lub o czymś; wymysł, bajka, fantazja, mrzonka;
3. fałszywa historia o jakimś człowieku lub wydarzeniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. rel. baśń, stara opowieść fantastyczna;

 (1.2) pot. fałszywy pogląd o czymś, coś zmyślonego

 (1.3) socjol. wierzenie porządkujące świat i opowiadające o miejscu w nim człowieka

Wiktionary

Mit (stgr. μῦθος, łac. mythus) – opowieść o bóstwach i istotach nadprzyrodzonych, przekazywana przez daną społeczność, zawierająca w sobie wyjaśnienie sensu świata i ludzi w ich doświadczeniach zbiorowych oraz indywidualnych (według definicji etnoreligijnej) lub wywodzące się z tradycji ustnej ponadczasowe, anonimowe opowiadanie o postaciach nadprzyrodzonych, które trwa w kulturze dzięki ciągłym transformacjom i reinterpretacjom dokonywanym przez pisarzy, przy zachowaniu jednocześnie swojego pierwotnego sensu (według definicji literackiej).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z upodobaniem czytam mity rzymskie i greckie.

 (1.2) W zakładzie wszyscy długo wierzyli w mit, że sekretarka jest w ciąży z dyrektorem.

 (1.3) Jan III Sobieski jest we współczesnej kulturze polskiej ważnym mitem, do którego chętnie odwołują się politycy, publicyści czy producenci odzieży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲit, AS: mʹit

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mityczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.

 przym. mityczny

 przysł. mitycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baśń, podanie

 (1.2) nieprawda

Wiktionary


mit.

skrót od: mityczny, mitologia, mitologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


mitanni

starożytne państwo w Azji Zachodniej


SJP.pl

Mitanni – starożytne państwo założone przez Hurytów w północnej Mezopotamii i północnej Syrii w II tysiącleciu p.n.e. ze stolicą w Waszuganni (dotąd nie zidentyfikowana).

Wikipedia


mitawa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. Jełgawa

Wiktionary

Jełgawa (łot. Jelgava; do 1918 Mitawa, niem. Mitau, ros. Елгава, jidysz מיטאַווע, Mitawe) – miasto na Łotwie, w środkowej części kraju, ok. 45 km na południowy zachód od Rygi, przy ujściu rzeki Drykszny do Lelupy (dawniej Aa), miasto wydzielone.

W mieście znajduje się stacja kolejowa Jelgava.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. mitawski

Wiktionary


mitchell

[czytaj: miczel] nazwisko


SJP.pl

Osoby:

  • Andrew Mitchell of Thainstone – (1708–1771) – brytyjski dyplomata
  • David Mitchell (ur. 1969) – brytyjski pisarz
  • David Mitchell (ur. 1974) – brytyjski aktor
  • Edgar Mitchell (ur. 1930) – astronauta amerykański
  • Elizabeth Mitchell (ur. 1970) – amerykańska aktorka
  • Joni Mitchell (ur. 1943) – kanadyjska piosenkarka folk rockowa, popowa i jazz rockowa oraz wokalistka jazzowa
  • Keith Mitchell (ur. 1946) – premier Grenady
  • Leona Mitchell (ur. 1949) – amerykańska śpiewaczka operowa
  • Margaret Mitchell (1900–1949) – amerykańska pisarka
  • Maria Mitchell (1818–1889) – amerykańska astronom
  • Mitch Mitchell (1947–2008) – brytyjski perkusista, członek The Jimi Hendrix Experience
  • Peter Mitchell (1824–1899) – kanadyjski polityk
  • Radha Mitchell (ur. 1973) – australijska aktorka
  • Wesley Clair Mitchell – amerykański ekonomista

Wikipedia


mitek

nazwisko


SJP.pl


mitel

stopień czcionki o wielkości 14 punktów typograficznych; średnian


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający czternastu punktom (5,2626 mm)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲitɛl, AS: mʹitel

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) średnian, mytel

Wiktionary


mitenka

mitynka; damska rękawiczka do połowy palców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rękawiczka bez palców lub przysłaniająca je do połowy;

Wiktionary

Mitenka lub mitynka (od starofranc. mite – rękawiczka) – rękawiczka bez palców lub okrywająca palce tylko w połowie. Mitenki noszono od XVIII wieku jako dodatek do eleganckiego stroju, popularne także w XIX i XX w. Początkowo bardzo zdobne, z jedwabiu lub koronki, mogły być długie lub krótkie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mitenkami nazywa się również rękawiczki bez palców noszone np. przez kierowców lub motocyklistów. (z Wikipedii)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈtɛ̃nka, AS: mʹitnka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mitynka

Wiktionary


mitenki

mitynka; damska rękawiczka do połowy palców


SJP.pl

Mitenka lub mitynka (od starofranc. mite – rękawiczka) – rękawiczka bez palców lub okrywająca palce tylko w połowie. Mitenki noszono od XVIII wieku jako dodatek do eleganckiego stroju, popularne także w XIX i XX w. Początkowo bardzo zdobne, z jedwabiu lub koronki, mogły być długie lub krótkie.

Wikipedia


mitera

nazwisko


SJP.pl

  • Stanisław Mitera (1890–1915), harcerz, działacz niepodległościowy, historyk, nauczyciel, legionista
  • Kazimierz Mitera (1897–1936), legionista, malarz, pedagog i krytyk sztuki
  • Zygmunt Mitera (1903–1940), doktor inżynier geofizyki stosowanej, przedsiębiorca, wykładowca, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
  • Maciej Mitera (ur. 1973), polski sędzia

Wikipedia


miteser

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wągier, pryszcz

Wiktionary


mitigal

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) farm. nazwa handlowa leku na świerzb

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwieziono do składu w Krakowie znaczne ilości cuprexu, proszków przeciwwszowych, mitigalu, świec siarkowych, środków przeciwmuchowych, jak: flit, lepy oraz około 1000 sztuk hydropultów.

Wiktionary


miting

mityng, meeting;
1. publiczne zebranie, wiec;
2. zawody sportowe, zwłaszcza lekkoatletyczne


SJP.pl


mitingowy

miting; mityngowy, meetingowy


SJP.pl


mitka

nazwisko


SJP.pl


mitkal

bawełniana tkanina wyrabiana na sposób płótna


SJP.pl


mitkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Józef Mitkowski – polski historyk mediewista
  • Stanisław Mitkowski – polski inżynier elektrotechnik
  • Władysław Mitkowski – polski działacz harcerski i żołnierz podziemia
  • Wojciech Mitkowski – polski automatyk i robotyk

Wikipedia


mitochondrialny

mitochondrium


SJP.pl

Patrz:

mitochondrium

mitochondrium

twór nitkowaty, pałeczkowaty lub ziarnisty, znajdujący się w komórkach roślinnych i zwierzęcych, dostarczający komórce energii, dzięki zachodzącym w nim procesom biochemicznym; chondriosom


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biol. organellum odpowiadające za oddychanie komórkowe;

Wiktionary

Mitochondrium (w liczbie mnogiej mitochondria) – otoczone dwiema błonami organellum, obecne w większości komórek eukariotycznych. Nazwa pochodzi od greckiego μίτος (mítos) – „nić” oraz χονδρίον (chondríon) – „ziarenko”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mitochondrialny DNA jest dziedziczone tylko po matce, ponieważ główka spermatozoidu nie zawiera mitochondriów.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mitochondrialny

Wiktionary


mitogen

substancja białkowa pobudzająca komórki do mitozy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. substancja chemiczna wywołująca podział komórki

Wiktionary

Mitogen – związek chemiczny lub inny czynnik indukujący mitozę komórek, w tym zwłaszcza komórek układu odpornościowego. Nazwą równie często funkcjonującą jest aktywator poliklonalny.

Każdy antygen pobudza do proliferacji na ogół bardzo mały odsetek (mniej niż 1%) spośród danej populacji limfocytów. Mitogeny znacznie ten odsetek zwiększają.

Wikipedia


mitogenny

tworzący mity, będący podstawą do powstawania mitów; mitotwórczy


SJP.pl


mitograf

człowiek zajmujący się interpretacją i zbieraniem mitów; autor dzieła o mitach


SJP.pl


mitografia

1. reprezentacja podmiotów mitycznych w sztuce;
2. pisanie mitów


SJP.pl


mitol.

skrót od: mitologia, mitologiczny


SJP.pl


mitolog

1. badacz mitów, mitologii;
2. dawniej: opowiadacz mitów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) antrop. hist. badacz mitologii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈtɔlɔk, AS: mʹitolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitologem m., mitologia ż., mitologizm m., mitologizacja ż., mitologizowanie n.

 przym. mitologiczny

Wiktionary


mitologem

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) podstawowa jednostka stosowana w opisie mitów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Występuje w nim rozbudowany mitologem oraz dokładnie opisane obrzędy i konieczne akcesoria.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitologia ż., mitolog m.

Wiktionary


mitologia

1. dziedzina nauki zajmująca się badaniem mitów; mitoznawstwo;
2. zbiór mitów jakiegoś ludu składający się na religię tego ludu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) funkcjonujący w określonej religii lub społeczności zbiór mitów i podań;

 (1.2) nauka zajmująca się mitami

Wiktionary

Mitologia – zbiór mitów opowiadanych w danej społeczności lub literacko uporządkowany zbiór opowieści o bóstwach i istotach nadprzyrodzonych, a także nauka zajmująca się zbieraniem, analizą, klasyfikacją i interpretacją mitów.

Mitologię uważa się za dyscyplinę z pogranicza antropologii, etnologii, teorii literatury, historii, socjologii, teologii czy religioznawstwa. Niekiedy wobec nauki badającej mity używa się też określenia mitoznawstwo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Chyba pani nie wierzy w tę całą mitologię starych bardów, których zmącony umysł wywoływał zmyślone bóstwa!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲitɔˈlɔɟja, AS: mʹitoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitologem m., mitologizm m., mitolog m., mitologiczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.

 czas. mitologizować

 przym. mitologiczny

 przysł. mitologicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) religia

meronimy.

 (1.1) mit

pokrewne.

 rzecz. mitologem m., mitologizm m., mitolog m., mitologiczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.

 czas. mitologizować

 przym. mitologiczny

 przysł. mitologicznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|μυθολογία.

uwagi.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) mitologji ż.

* angielski: (1.1) mythology; (1.2) mythology

* arabski: (1.1) ميثولوجيا

* azerski: (1.1) mifologiya

* baskijski: (1.1) mitologia; (1.2) mitologia

* białoruski: (1.1) міфалогія ż. (mifalohija); (1.2) міфалогія ż. (mifalohija)

* białoruski (taraszkiewica): (1.1) міталёгія ż.; (1.2) міталёгія ż.

* bośniacki: (1.1) mitologija ż.

* bułgarski: (1.1) митология ż.; (1.2) митология ż.

* cebuano: (1.1) mitolohiya

* chiński standardowy: (1.1) tradycyjny 神話 / uproszczony 神话 (shénhuà)

* chorwacki: (1.1) mitologija ż.

* czeski: (1.1) bájesloví n., mytologie ż.; (1.2) mytologie ż.

* duński: (1.1) mytologi w.; (1.2) mytologi w.

* esperanto: (1.1) mitologio, mitaro; (1.2) mitologio

* estoński: (1.1) mütoloogia

* fiński: (1.1) mytologia

* francuski: (1.1) mythologie ż.; (1.2) mythologie ż.

* friulski: (1.1) mitologjie; (1.2) mitologjie

* galicyjski: (1.1) mitoloxía ż.

* gruziński: (1.1) მითოლოგია (mit’ologia)

* haitański: (1.1) mitoloji

* hiszpański: (1.1) mitología ż.; (1.2) mitología ż.

* indonezyjski: (1.2) mitologi

* irlandzki: (1.2) miotaseolaíocht ż.

* islandzki: (1.1) goðafræði ż.

* japoński: (1.1) 神話学

* kaszubski: (1.1) mitologiô ż., mitologijô ż.; (1.2) mitologiô ż.

* kataloński: (1.1) mitologia ż.

* koreański: (1.1) 신화학 (sinhwahag)

* litewski: (1.1) mitologija ż.

* luksemburski: (1.1) Mythologie ż.

* łaciński: (1.2) mythologia

* łotewski: (1.1) mitoloģija ż.

* macedoński: (1.1) митологија ż. (mitologija)

* maltański: (1.1) mitoloġija ż.

* niderlandzki: (1.1) mythologie ż.

* niemiecki: (1.1) Mythologie ż.; (1.2) Mythologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) mytologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) mytologi m.

* nowogrecki: (1.1) μυθολογία ż. (mythología); (1.2) μυθολογία ż. (mythología)

* ormiański: (1.1) առասպելաբանություն (arraspelabanut’yun)

* perski: (1.1) اسطوره شناسی

* portugalski: (1.1) mitologia ż.; (1.2) mitologia ż.

* rosyjski: (1.1) мифология ż.; (1.2) мифология ż.

* rumuński: (1.1) mitologie ż.

* serbski: (1.1) митологија ż. (mitologija)

* słowacki: (1.1) mytológia ż., bájoslovie n.; (1.2) mytológia ż., bájoslovie n.

* słoweński: (1.1) mitologija ż.

* szkocki gaelicki: (1.2) miotas-eòlas m.

* szwedzki: (1.1) mytologi w.; (1.2) mytologi w.

* tadżycki: (1.1) мифология (mifologija)

* tajski: (1.1) ตำนาน (tảnān)

* turecki: (1.1) mitoloji; (1.2) mitoloji

* ukraiński: (1.1) міфологія ż.; (1.2) міфологія ż.

* uzbecki: (1.1) mifologiya

* węgierski: (1.1) mitológia; (1.2) mitológia

* wietnamski: (1.1) chuyện thần thoại

* wilamowski: (1.1) mitologii ż.; (1.2) mitologii ż.

* włoski: (1.1) mitologia ż.; (1.2) mitologia ż.

źródła.

== mitologia (język baskijski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-mitologia.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mitologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


mitologicznie

przysłówek sposobu

 (1.1) nawiązując do mitologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitologizowanie n., mitologizacja ż., mitologia ż., mitologiczność ż., mitologizm mrz.

 czas. mitologizować

 przym. mitologiczny

Wiktionary


mitologiczność

oparcie na micie, posiadanie cech mitu; mitologizm, mityczność, legendarność


SJP.pl


mitologiczny

związany z mitologią np.słownik mitologiczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z mitologią, dotyczący mitologii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W wyobrażeniach mitologicznych niepokalane poczęcie jest bezpośrednio związane z mitami bliźniaczymi, jak też z przesądnym strachem kobiet przed bezpłodnością. Bardzo często jeden z bliźniaków jest zrodzony z ziemskiego ojca, a drugi z ducha lub boga.

 (1.1) Ogrom elfów bytuje w mitologicznym tolkienowskim świecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲitɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: mʹitoloǵičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitologia ż., mitolog m., mitologizm m., mitologiczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.

 czas. mitologizować

 przysł. mitologicznie

Wiktionary


mitologizacja

mityzacja, mitologizowanie;
1. przekształcenie w mit lub legendę, tworzenie mitów lub legend;
2. wprowadzenie do utworu cech mitu lub legendy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. wprowadzanie elementów mitologicznych

 (1.2) przekształcenie w mit lub legendę, tworzenie mitów wokół czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitologizm mrz., mitolog m., mitologia ż., mitologizowanie n.

 czas. mitologizować ndk.

 przym. mitologiczny

 przysł. mitologicznie

Wiktionary


mitologizm

oparcie na micie, posiadanie cech mitu; mitologiczność, mityczność, legendarność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. wyraz lub połączenie wyrazów pochodzące z mitologii używane jako przenośnia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W języku polskim występuje wiele biblizmów i mitologizmów.

 (1.1) „Adonis”, „faun”, „pięta achillesowa”, „megiera”, „po nitce do kłębka” to przykłady mitologizmów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitolog mos., mitologia ż., mitologiczność ż., mitologizacja ż., mitologizowanie n.

 czas. mitologizować

 przym. mitologiczny

 przysł. mitologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) (częściowo) frazeologizm mitologiczny

Wiktionary


mitologizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|mitologizować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tym jasnym widzeniu historii nie było miejsca na mitologizowanie dulszczyzny. Mitologizowanie to uprawiała szczególnie literatura naturalistyczna, nie wychodząca na ogół poza krąg wyolbrzymionego świata drobnomieszczańskiego.

 (1.1) Po zamachu majowym, który również nie osłabił mitologizowania Marszałka, obóz sanacyjny mógł już bez większych przeszkód kreować własną wizję odzyskania niepodległości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitologizm mrz., mitolog m., mitologia ż., mitologizacja ż.

 czas. mitologizować ndk.

 przym. mitologiczny

 przysł. mitologicznie

Wiktionary


mitoman

człowiek z chorobliwą skłonnością do zmyślania i opowiadania nieprawdziwych historii, zwłaszcza o sobie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) psych. człowiek skłonny do opowiadania nieprawdziwych lub wyolbrzymionych historii na swój temat

Wiktionary

Pseudologia (inaczej pseudologia fantastica, mitomania, kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka, łac. mitomania, ang. pathological lying) – zaburzenie psychiczne objawiające się patologiczną skłonnością do opowiadania kłamstw najczęściej pod postacią zmyślonych opowiadań przedstawiających opowiadającego w korzystnym świetle.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Honorata nie chce z nim rozmawiać, uważa, że jest mitomanem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitomania ż., mitomaństwo n.

:: fż. mitomanka ż.

 przym. mitomański, mitomaniakalny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. mitomania ż., mitomaństwo n.

:: fż. mitomanka ż.

 przym. mitomański, mitomaniakalny

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|mitomania. < etym|franc|mythomanie. < etym|franc|mythe|mania.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) mythomaniac

* francuski: (1.1) mythomane m. ż., mythomaniaque m. ż.

* hiszpański: (1.1) mitómano m.

* słoweński: (1.1) mitoman m.

* włoski: (1.1) mitomane m. ż.

źródła.

== mitoman (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

 (1.1) mitoman

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


mitomania

skłonność do zmyślania, opowiadania kłamliwych historii; mitomaństwo


SJP.pl

Pseudologia (inaczej pseudologia fantastica, mitomania, kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka, łac. mitomania, ang. pathological lying) – zaburzenie psychiczne objawiające się patologiczną skłonnością do opowiadania kłamstw najczęściej pod postacią zmyślonych opowiadań przedstawiających opowiadającego w korzystnym świetle.

Wikipedia


mitomanka

kobieta opowiadająca nieprawdziwe lub wyolbrzymione historie na swój temat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. kobieta skłonna do opowiadania nieprawdziwych lub wyolbrzymionych historii na swój temat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Julia to mitomanka, wciąż nawija o swoich wynikach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitomania ż., mitomaństwo n.

:: fm. mitoman m.

 przym. mitomański, mitomaniakalny

Wiktionary


mitomański

dotyczący mitomana, mitomanii


SJP.pl


mitomaństwo

skłonność do zmyślania, opowiadania kłamliwych historii; mitomania


SJP.pl


mitomycyna

organiczny związek chemiczny wykazujący działanie przeciwnowotworowe


SJP.pl

Mitomycyna – organiczny związek chemiczny, inhibitor replikacji DNA wiążący się kowalencyjnie z matrycą DNA, co uniemożliwia jej rozplecenie. Lek jest stosowany w ogólnoustrojowym leczeniu nowotworów.

Wikipedia


mitoraj

nazwisko


SJP.pl


mitospora

Mitospora – zarodnik roślin lub grzybów wytwarzany bezpłciowo w procesie mitozy.

U grzybów mitospory mogą powstawać w różny sposób i w różnych miejscach, mają też różną budowę. W zależności od tych trzech cech wyróżnia się u grzybów następujące typy mitospor:

  • blastospory. Powstają w wyniku pączkowania komórki macierzystej i oddzielenia przegrodą komórki macierzystej od nowo powstałej.
  • zoospory lub zarodniki pływkowe, zwane też pływkami lub planosporami. Posiadają jedną lub dwie wici, za pomocą których mogą się w wodzie poruszać. Powstają na końcach strzępek w specjalnych pływkowych zarodniach zwanych zoosporangiami,
  • sporangiospory lub zarodniki sporangialne. Są to skupiska cytoplazmy zawierające 1-4 jądra. Powstają w pęcherzykowatych zarodniach znajdujących się na końcach sztywnych strzępek,
  • ecjospory. Dwujądrowe zarodniki powstające w ecjach niektórych grzybów,
  • urediniospory. Dwujądrowe zarodniki wytwarzane w okresie letnim przez niektóre grzyby,
  • teliospory. Dwujądrowe, grubościenne zarodniki przetrwalnikowe niektórych grzybów,
  • konidiospory, konidia. Powstają przez dzielenie się strzępki i odcinanie nowo powstałych komórek.

Wikipedia


mitosporowy

mitospora


SJP.pl

Patrz:

mitospora

mitotwórczy

tworzący mity


SJP.pl


mitotwórstwo

tworzenie mitów, nieprawdziwych, ubarwionych historii o kimś lub o czymś


SJP.pl


mitotyczny

1. związany z mitozą;
2. powstały na drodze mitozy


SJP.pl


mitoza

1. podział jądra komórkowego na dwa jądra potomne o takim samym zestawie chromosomów jak komórka macierzysta;
2. podział komórki zachodzący z podziałem jądra; kariokineza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. proces podziału jądra komórkowego, w wyniku którego powstają dwie identyczne komórki;

Wiktionary

Mitoza – proces podziału pośredniego jądra komórkowego, któremu towarzyszy precyzyjne rozdzielenie chromosomów do dwóch komórek potomnych. W jego wyniku powstają komórki, które dysponują materiałem genetycznie identycznym z komórką wyjściową. Jest to najważniejsza z różnic między mitozą a mejozą. Mitoza zachodzi w komórkach somatycznych zwierząt oraz w komórkach somatycznych i generatywnych roślin.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. mitotyczny

Wiktionary


mitoznawca

specjalista w zakresie nauki, wiedzy o mitach; mitolog


SJP.pl


mitoznawczy

związany z nauką, wiedzą o mitach; mitologiczny


SJP.pl


mitoznawczyni

specjalistka w zakresie nauki, wiedzy o mitach


SJP.pl


mitoznawstwo

nauka, wiedza o mitach; mitologia


SJP.pl

Mitologia – zbiór mitów opowiadanych w danej społeczności lub literacko uporządkowany zbiór opowieści o bóstwach i istotach nadprzyrodzonych, a także nauka zajmująca się zbieraniem, analizą, klasyfikacją i interpretacją mitów.

Mitologię uważa się za dyscyplinę z pogranicza antropologii, etnologii, teorii literatury, historii, socjologii, teologii czy religioznawstwa. Niekiedy wobec nauki badającej mity używa się też określenia mitoznawstwo.

Wikipedia


mitra

dawne nakrycie głowy książąt lub biskupów wschodnich; infuła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. bóstwo solarne czczone w kulturze indyjskiej, perskiej, greckiej i rzymskiej; patron szczerości, przyjaźni, władców, wojowników;

Wiktionary

  • mitra (z łac. przepaska na głowę, turban) – nakrycie głowy:
    • mitra – dwurożna czapka noszona przez władców starożytnej Asyrii, Persji i Frygii
    • mitra – nakrycie głowy wyższego duchowieństwa
    • mitra książęca – szczególny rodzaj nakrycia głowy władców i arystokracji, będący formą czterodzielnej korony bez metalowej obręczy, obszytej gronostajowym futrem; jej przykładem jest kapelusz elektorski, korona Fürsta i oznaki godności kniaziów litewsko-ruskich, a także korony cesarskie Austrii i Rosji
    • mitra – forma grenadierki (czapki grenadierów)

    Wikipedia

    Wymowa:

    IPA: ˈmʲitra, AS: mʹitra

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. mitraizm m., mitraita mos.

    Wiktionary

    Synonimy:

     (1.1) Pan Zobowiązań, Mithra

    Wiktionary


mitraita

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. wyznawca mitraizmu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mitra m., mitraizm m., mitreum n.

:: fż. mitraitka ż.

 przym. mitraicki

Wiktionary


mitraizm

system religijny w starożytnym Iranie wyznający wiarę w Mitrę - boga słońca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. kult solarnego boga Mitry

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Mitra m., mitraita mos.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Mithraism

* azerski: (1.1) mitraizm

* francuski: (1.1) mithraïsme m., culte de Mithra m.

* kataloński: (1.1) mitraisme m.

* perski: (1.1) مهرپرستی

* słoweński: (1.1) mitraizem m.

* ukraiński: (1.1) мітраїзм m.

źródła.

== mitraizm (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. mitraizm

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mitra m., mitraita mos.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Mitra m., mitraita mos.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Mithraism

* azerski: (1.1) mitraizm

* francuski: (1.1) mithraïsme m., culte de Mithra m.

* kataloński: (1.1) mitraisme m.

* perski: (1.1) مهرپرستی

* słoweński: (1.1) mitraizem m.

* ukraiński: (1.1) мітраїзм m.

źródła.

== mitraizm (język azerski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) rel. mitraizm

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


mitralieza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. hist. szybkostrzelna odtylcowa wielolufowa broń palna z XIX wieku, strzelająca amunicją karabinową;

 (1.2) wojsk. przest. karabin maszynowy

Wiktionary

Kartaczownica, mitralieza (fr. mitrailleuse) – wielolufowa odtylcowa broń palna, uruchamiana ręcznie i przystosowania do strzelania nabojami karabinowymi. Powstała w XIX wieku jako poprzednik ciężkiego karabinu maszynowego.

W praktyce stosowano ją od połowy XIX stulecia do czasu upowszechnienia wynalazku broni maszynowej na początku XX wieku. Pod względem przyjętych rozwiązań technicznych wyróżniano kartaczownice o lufach nieruchomych (np. Nordenfelta, Gardnera) albo ruchomych, wiązkowych (np. Gatlinga), w których zespół luf obracał się wokół wspólnej osi. Napęd broni był ręczny, odbywał się za pomocą dźwigni lub korby, powodującej otwieranie i zamykanie zamka, ładowanie zespolonych nabojów, wyrzucanie łusek, napinanie iglicy i zwalnianie spustu. Zależnie od sprawności obsługi szybkostrzelność teoretyczna mitraliezy mogła dochodzić do 500 strzałów na minutę. W miarę upływu czasu konstrukcja tej broni ulegała uproszczeniu, a jej masa zmniejszeniu; oprócz ognia seryjnego i salwowego możliwe było też prowadzenie ognia pojedynczego. Montowano je zarówno na podstawach kołowych, jak i stałych (trójnożnych, cokołowych).

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) kartaczownica

Wiktionary


mitralny

1. zastawka mitralna - dwudzielna zastawka w sercu, znajdująca się między lewym przedsionkiem a lewą komorą;
2. wada mitralna - choroba serca, niedomykalność zastawki mitralnej


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) anat. dotyczący zastawki położonej pomiędzy lewym przedsionkiem a lewą komorą serca

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dwudzielny

Wiktionary


mitrat

duchowny katolicki nie będący biskupem, ale mający prawo noszenia infuły; infułat


SJP.pl

Mitrat – w Cerkwi prawosławnej i Kościele greckokatolickim duchowny wyższego stanu, któremu przysługuje prawo do noszenia mitry.

W języku starogreckim słowo μίτρα mitra (lub jon. μίτρη mitre) oznacza część garderoby noszoną na głowie (zależnie od epoki i kontekstu: ozdobną opaskę damską, opaskę sportowca, turban, nakrycie głowy kapłana). Mitra noszona przez mitratów nie jest jednak zwieńczona krzyżem jak mitra biskupia. Razem z mitrą duchowny otrzymuje „palicę”, czyli wydłużony romb zakładany jako część stroju liturgicznego.

Wikipedia


mitręga

1. strata, marnowanie czasu; zwłoka, mitrężenie;
2. mozolna, męcząca, zwykle nieefektywna praca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) strata, marnowanie czasu

 (1.2) mozolna, męcząca, zwykle nieefektywna praca

Wiktionary

  • Mitręga – struga, dopływ Czarnej Przemszy
  • Mitręga – wieś w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Łazy

Inne:

  • Jan Mitręga – minister energetyki w latach 1959-1974
  • Zalew Mitręga – zalew na rzece Mitręga

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲiˈtrɛ̃ŋɡa, AS: mʹitrŋga

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mitrężyć

 rzecz. mitrężenie n.

Wiktionary


mitreum

sanktuarium Mitry, miejsce obrzędów kultowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. świątynia Mitry;

Wiktionary

Mitreum (łac. mithraeum) – świątynia poświęcona perskiemu bogu Mitrze, budowana na terytoriach cesarstwa rzymskiego w II–V wieku.

Były to świątynie naśladujące groty skalne, zagłębione poniżej terenu, często kute w skale w postaci hypogeum. Miały kształt podłużnej nawy zakończonej apsydą, w której umieszczano posąg bóstwa albo relief z przedstawieniem Mitry zabijającego byka.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. mitraita mos.

Wiktionary


mitrężenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|mitrężyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitręga ż.

 czas. mitrężyć

Wiktionary


mitrężyć

zmitrężać;
1. tracić, marnować coś;
2. zwlekać z czymś; marudzić;
3. dawniej: zaprzątać, utrudzać, np. mitrężyć myśli


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) zwlekać z czymś, marnować czas

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈtrɛ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: mʹitrũ̯žyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitręga ż., mitrężenie n.

 czas. zmitrężyć dk.

Wiktionary


mitróweczka

rodzaj grzybów z rzędu tocznikowców


SJP.pl

Mitrula Fr. – rodzaj grzybów z rzędu tocznikowców (Helotiales).

Wikipedia


mitrowica

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północnym Kosowie;

 (1.2) geogr. adm. region administracyjny w Kosowie;

 (1.3) geogr. zob. Mitrowica nad Sawą.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. mitrowicki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Kosowska Mitrowica

Wiktionary


mitrowicki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Mitrowicą, dotyczący Mitrowicy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mitrowica ż.

Wiktionary


mitrowy

przymiotnik od: mitra


SJP.pl


mitrus

nazwisko


SJP.pl


mitrydat

mikstura lecznicza, wynaleziona przez króla Pontu Mitrydatesa, zawierająca ponad 50 składników, m.in. arszenik, zażywana regularnie w celu uodpornienia organizmu na działanie trucizn


SJP.pl


mitrydates

imię męskie pochodzenia perskiego


SJP.pl

Królowie

Armenii

  • Mitrydates z Armenii – król Armenii

Kios

  • Mitrydates II (ur. ok. 386, zm. 302 p.n.e.) – władca Kios

Wikipedia


mitrydatyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zabezpieczanie się przed truciznami poprzez przyjmowanie małych nieletalnych dawek trucizny;

Wiktionary

Mitrydatyzm – termin określający zabezpieczanie się przed działaniem trucizny, poprzez stopniowe podawanie dawek trucizny, z których żadna nie jest dawką letalną.

Określenie wywodzi się od króla Pontu Mitrydatesa VI, który jakoby miał regularnie przyjmować niskie dawki różnych trucizn. Jak mówi legenda, w chwili, gdy został pokonany, próbował popełnić samobójstwo z użyciem trucizny, co jednak nie spowodowało oczekiwanego przez niego efektu i zmusiło do zadania śmierci mieczem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmʲitrɨˈdatɨsm̥, AS: mʹitrydatysm̦

Wiktionary


mitsubishi

[czytaj: mitsubiszi albo micubiszi] samochód, samolot lub inny produkt marki Mitsubishi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mot. japońska marka samochodu

Wiktionary

Mitsubishi Corporation (jap. 三菱商事株式会社 Mitsubishi Shōji Kabushiki-gaisha) – japoński konglomerat i marka licznych korporacji należących do grupy Mitsubishi Group, luźno powiązanych ze sobą jako keiretsu, notowana na Tokijskiej Giełdzie Papierów Wartościowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Firma posiada dziesięć samochodów marki Mitsubishi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitsubishi n./mzw.

Wiktionary


mitsukurina

gatunek głębinowego rekina; rekin chochlik


SJP.pl

Mitsukurina, rekin chochlik, rekin Owstona (Mitsukurina owstoni) – gatunek głębinowego rekina, jedyny żyjący przedstawiciel rodziny Mitsukurinidae. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest nietypowy kształt głowy, z długim, przypominającym kielnię dziobem (rostrum). Ponadto mitsukurina wyróżnia się różowym kolorem całego ciała i wysuwalnymi szczękami.

Wikipedia


mitterand

[czytaj: miteRAN] nazwisko


SJP.pl


mitterrand

[czytaj: miteRANT] nazwisko, m.in. François Maurice Mitterrand (1916-1996) - polityk francuski


SJP.pl


mitura

nazwisko


SJP.pl

  • Adam Mitura (ur. 1922) – polski nauczyciel i polityk, poseł na Sejm X kadencji
  • Wacław Mitura – więzień obozu koncentracyjnego Stutthof oraz autor wspomnień z życia obozowego

Wikipedia


mityczno-religijny

mityczny i religijny


SJP.pl


mityczność

1. oparcie na micie, posiadanie cech mitu; mitologiczność, mitologizm, legendarność;
2. cecha kogoś, czegoś otoczonego legendą lub sławą


SJP.pl


mityczny

1. dotyczący mitu;
2. otoczony legendą, sławą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z mitem, mitologią

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: mʹityčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mit m., mityczność ż.

 przysł. mitycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bajeczny, mitologiczny

Wiktionary


mitygacja

podejmowanie czynności w celu ograniczenia jakiegoś niekorzystnego zjawiska


SJP.pl

Mitygacja zmian klimatu – ograniczanie zmiany klimatu, ogół działań mających na celu ograniczenie skali lub tempa globalnego ocieplenia oraz jego skutków. Mitygacja obejmuje działania zmierzające do zmniejszania emisji gazów cieplarnianych przez człowieka oraz rozwiązania geoinżynieryjne (ograniczanie ilości promieniowania słonecznego docierającego do powierzchni Ziemi oraz usuwanie gazów cieplarnianych z atmosfery). Paliwa kopalne odpowiadają za około 70% ogółu emisji gazów cieplarnianych. Głównym wyzwaniem jest zaprzestanie korzystania z paliw kopalnych: węgla, ropy oraz gazu i zastąpienie ich czystymi źródłami energii. Ze względu na duże spadki kosztów instalacji, energia wiatrowa i fotowoltaika mogą coraz częściej konkurować pod względem ekonomicznym z ropą naftową, gazem lub węglem, chociaż wiążą się z koniecznością przechowywania energii i rozbudowy sieci elektroenergetycznych. Ograniczenie lub cofnięcie zmian klimatycznych może również zostać osiągnięte poprzez zastąpienie benzyny i oleju napędowego napędem elektrycznym, zalesianie i ochronę lasów, zmianę praktyk rolniczych, wycofanie się z finansowania paliw kopalnych, demokratyczne reformy ładu korporacyjnego, zmiany w przepisach konsumenckich i wdrażanie ekologicznej gospodarki po pandemii COVID-19. Na chwilę obecną nie zostały opracowane jeszcze bezpieczne technologie usuwania dwutlenku węgla z atmosfery ziemskiej, ani technologie geoinżynierii klimatycznej skuteczne w skali niezbędnej do zmiany klimatu.

Wikipedia


mitygacyjny

mitygacja


SJP.pl

Patrz:

mitygacja

mitygować

powściągać, powstrzymywać, hamować; uśmierzać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) hamować czyjąś zapalczywość, powstrzymywać kogoś

czasownik zwrotny niedokonany mitygować się (dk. brak)

 (2.1) hamować się, powstrzymywać się od pochopnych działań, decyzji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mitygowanie n., umitygowanie n., zmitygowanie n.

 czas. umitygować dk., zmitygować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łagodzić, powstrzymywać, uspokajać

Wiktionary


mitygujący

powściągać, powstrzymywać, hamować; uśmierzać


SJP.pl

Patrz:

mitygować

mitylena

Mitylena, Mitylene (gr. ΜυτιλήνηMitilíni, starogr. Mytilēnē) – miasto w Grecji, na wschodnim brzegu wyspy Lesbos, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Północne, w jednostce regionalnej Lesbos, siedziba gminy Lesbos. W 2011 roku liczyło 27 871 mieszkańców. Najludniejsze miasto wyspy Lesbos. Siedziba głównego kampusu Uniwersytetu Egejskiego.

Wikipedia


mityng

miting, meeting;
1. publiczne zebranie, wiec;
2. zawody sportowe, zwłaszcza lekkoatletyczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) otwarte zgromadzenie wielu osób

 (1.2) sport. zawody w dyscyplinach indywidualnych

 (1.3) med. spotkanie anonimowych alkoholików

Wiktionary

  • Wiec – zebranie w miejscu publicznym z udziałem wielu osób.
  • Zawody sportowe:
    • mityng lekkoatletyczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 1 marca na Placu Kotwicznym w Kronsztadzie odbył się tradycyjny mityng związany z upamiętnieniem rewolucji lutowej.

 (1.3) O której godzinie odbywają się mityngi AA w salce na probostwie?

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mityngowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiec

Wiktionary


mityngowy

mityng; mitingowy, meetingowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z mityngiem, dotyczący mityngu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mityng mrz.

Wiktionary


mitynka

mitenka; damska rękawiczka do połowy palców


SJP.pl

Mitenka lub mitynka (od starofranc. mite – rękawiczka) – rękawiczka bez palców lub okrywająca palce tylko w połowie. Mitenki noszono od XVIII wieku jako dodatek do eleganckiego stroju, popularne także w XIX i XX w. Początkowo bardzo zdobne, z jedwabiu lub koronki, mogły być długie lub krótkie.

Wikipedia


mitynki

mitenka; damska rękawiczka do połowy palców


SJP.pl

Mitenka lub mitynka (od starofranc. mite – rękawiczka) – rękawiczka bez palców lub okrywająca palce tylko w połowie. Mitenki noszono od XVIII wieku jako dodatek do eleganckiego stroju, popularne także w XIX i XX w. Początkowo bardzo zdobne, z jedwabiu lub koronki, mogły być długie lub krótkie.

Wikipedia


mityzacja

mitologizacja, mitologizowanie;
1. przekształcenie w mit lub legendę, tworzenie mitów lub legend;
2. wprowadzenie do utworu cech mitu lub legendy


SJP.pl

Mityzacja – zabieg literacki polegający na kreowaniu świata przedstawionego, aby pokazać jego podobieństwo do obrazów i wyobrażeń mitycznych. Wykreowana tak rzeczywistość jest dynamiczna i dramatyczna, każda rzecz i każde zjawisko w niej ma określoną barwę emocjonalną. Przeciwieństwem do niej jest demityzacja - stan, w którym mit został ośmieszony, wskutek czego stracił swoją powagę i sens.

Wikipedia


mityzm

wszystko co dotyczy mitów


SJP.pl


mityzować

przekształcać coś w mit lub w legendę, tworzyć mity na jakiś temat; mitologizować


SJP.pl


mitzner

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • David Mitzner (1915-2016) – polsko-amerykański przedsiębiorca
  • Larysa Mitzner (1918-1987) – polska pisarka
  • Piotr Mitzner (ur. 1955) – polski teatrolog, poeta, eseista
  • Zbigniew Mitzner (1910-1968) – polski dziennikarz i satyryk

Wikipedia


miurg

pozaukładowa jednostka oporu, stosowana w górnictwie


SJP.pl

Miurg – pozaukładowa jednostka oporu, jaki stawia wyrobisko kopalniane przepływającemu przez nie powietrzu. Wyrobisko ma opór równy jednemu miurgowi, jeżeli podczas przepływu powietrza o natężeniu 1m3/s spadek hydrauliczny wynosi 0,001mm słupa wody.

Wikipedia


mix

miks;
1. przejście montażowe w montażu obrazu telewizyjnego;
2. potocznie: mieszanka, coś składającego się z wielu zmieszanych, zmiksowanych składników, elementów


SJP.pl

  • MIX – hipotetyczny komputer opisany w książce The Art of Computer Programming (sztuka programowania)
  • The Mix – album niemieckiego zespołu Kraftwerk
  • Tom Mix (1880–1940) – amerykański gwiazdor z epoki filmu niemego i początków dźwiękowego
  • miks tłuszczowy – mieszanka masła i margaryny
  • miks energetyczny

Wikipedia


mixtape

[czytaj: mikstejp] taśma nagrana przez didżeja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nieformalny projekt muzyczny;

Wiktionary

Mixtape (mikstejp) – w dzisiejszym przemyśle muzycznym ten termin odnosi się do projektu muzycznego, który zazwyczaj ma luźniejsze ograniczenia niż albumy lub minialbumy. W przeciwieństwie do tradycyjnego albumu lub minialbumu, mixtape’y są projektami, gdzie artysta ma większą swobodę twórczą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kaseta magnetofonowa (…) dała słuchaczom możliwość muzycznej kreacji w formie mixtape’u

 (1.1) Artysta, który niedawno obchodził swoje 46. urodziny ma na swoim koncie 5 studyjnych albumów i kolejne 10 mixtape'ów

Wiktionary


miya

[czytaj: mija] mija;
1. japońska świątynia; jinja;
2. pałac członków rodziny cesarskiej;
3. grzecznościowy tytuł książęcy


SJP.pl

Jinja (jap. 神社 jinja, kamiyashiro; chram sintoistyczny) – miejsce kultu w japońskiej religii shintō. Odróżnia się także inne typy i rodzaje tych budowli o nazwach: jingū, miya, taisha, mori, hokora.

Wikipedia


miyagawa

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. bot. zielona, bezpestkowa mandarynka, owoc drzewa jednej z odmian gatunku nazwa systematyczna|Citrus unshiu|ref=tak., mandarynki Satsuma

Wiktionary


miyagi

[czytaj: mijagi]
1. prefektura w Japonii;
2. nazwisko japońskie


SJP.pl


miyazaki

Miyazaki (jap. 宮崎市 Miyazaki-shi) – miasto i port w Japonii, ośrodek administracyjny prefektury Miyazaki, na wschodnim wybrzeżu wyspy Kiusiu, nad Oceanem Spokojnym.

Wikipedia


miyazu

[czytaj: mijazu] miasto w Japonii


SJP.pl

Miyazu (jap. 宮津市 Miyazu-shi) – miasto w Japonii, na wyspie Honsiu, w prefekturze Kioto, nad Morzem Japońskim.

Wikipedia


miynso

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoż. mięso

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Owiynzi miynso je zdrowsze jako świński.

Wiktionary


mizak

nazwisko


SJP.pl


mizandria

wstręt kobiet do mężczyzn; mizoandryzm; mizoandria


SJP.pl


mizandryczny

nacechowany patologicznym wstrętem do mężczyzn; mizoandryczny


SJP.pl


mizantrop

osoba unikająca ludzi, mająca do nich wrogi lub niechętny stosunek; samotnik, odludek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) książk. ktoś stroniący od ludzi, czujący do nich niechęć lub wręcz wrogość

Wiktionary

  • Mizantrop (dramat Moliera)
  • Mizantrop (obraz Bruegla)
  • Mizantropia

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od tego mizantropa z trzeciego piętra stronią nawet członkowie jego rodziny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizantropia ż., mizantropijność ż.

:: fż. mizantropka ż.

 przym. mizantropijny, mizantropiczny

 przysł. mizantropijnie, mizantropicznie

Wiktionary


mizantropia

życie w odosobnieniu, z dala od ludzi; samotnikostwo, samotnictwo, odludztwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) niechęć do ludzi, do obcowania z nimi;

Wiktionary

Mizantropia – niechęć do gatunku ludzkiego. Nie jest to uczucie skierowane do poszczególnych jednostek, ale do ogółu populacji. Słowo mizantropia pochodzi od greckich słów anthroposczłowiek oraz miseonienawidzę.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

 (1.1) filantropia

hiperonimy.

 (1.1) niechęć, samotnictwo

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. mizantropijność ż., mizantrop m., mizantropka ż.

 przym. mizantropijny, mizantropiczny

 przysł. mizantropijnie, mizantropicznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|μισανθρωπία. < etym|gr|μισέω|ἄνθρωπος. → nienawidzę + człowiek

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) misanthropy

* arabski: (1.1) بغض البشرية m.

* białoruski: (1.1) мізантропія ż., чалавеканенавісніцтва n.

* duński: (1.1) misantropi w.

* francuski: (1.1) misanthropie ż.

* hiszpański: (1.1) misantropía ż.

* łotewski: (1.1) mizantropija ż.

* niemiecki: (1.1) Misanthropie ż.

* nowogrecki: (1.1) μισανθρωπία ż.

* portugalski: (1.1) misantropia ż.

* rosyjski: (1.1) мизантропия ż., человеконенавистничество n.

* słowacki: (1.1) mizantropia ż.

* węgierski: (1.1) mizantrópia, embergyűlölet

* włoski: (1.1) misantropia ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲizãnˈtrɔpʲja, AS: mʹizãntropʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizantropijność ż., mizantrop m., mizantropka ż.

 przym. mizantropijny, mizantropiczny

 przysł. mizantropijnie, mizantropicznie

Wiktionary


mizantropicznie

przysłówek

 (1.1) daw. niechętnie ludziom, zgorzkniale

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizantrop mos., mizantropia ż., mizantropijność ż., mizantropka ż.

 przym. mizantropijny, mizantropiczny

 przysł. mizantropijnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. mizantropijnie

Wiktionary


mizantropiczny

mizantropia; dawniej: mizantropijny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. mizantropijny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To czyniło ją smutną i budziło mizantropiczne uwagi nad teraźniejszym światem i ludźmi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizantropijność ż., mizantropia ż., mizantrop m., mizantropka ż.

 przym. mizantropijny

 przysł. mizantropicznie, mizantropijnie

Wiktionary


mizantropijnie

przysłówek

 (1.1) niechętnie ludziom, zgorzkniale

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizantrop mos., mizantropia ż., mizantropijność ż., mizantropka ż.

 przym. mizantropijny, mizantropiczny

 przysł. mizantropicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. daw. mizantropicznie

Wiktionary


mizantropijność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co mizantropijne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizantrop mos., mizantropia ż., mizantropka ż.

 przym. mizantropiczny, mizantropijny

 przysł. mizantropicznie, mizantropijnie

Wiktionary


mizantropijny

mizantropia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) charakteryzujący się mizantropią, niechętny ludziom

Wiktionary

Patrz:

mizantropia

Przykłady

 (1.1) John jest dość mizantropijny, a ja nie. On jest introwertykiem, a ja wręcz odwrotnie. Sam o sobie mówi, że jest socjopatą, że jest aspołeczny, ja nie. Uwielbiam ludzi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizantropijność ż., mizantropia ż., mizantrop m., mizantropka ż.

 przym. mizantropiczny

 przysł. mizantropicznie, mizantropijnie

Wiktionary


mizantropka

kobieta stroniąca od ludzi, niechętna im lub wrogo do nich nastawiona


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta stroniąca od ludzi, czująca do nich niechęć lub nawet wrogość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na ostatnim piętrze mieszka taka stara mizantropka, nikt jej nie odwiedza, w ogóle rzadko ją widujemy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizantropia ż., mizantropijność ż.

:: fm. mizantrop mos.

 przym. mizantropijny, mizantropiczny

 przysł. mizantropijnie, mizantropicznie

Wiktionary


mizar

cmentarz muzułmański


SJP.pl

  • Mizar – gwiazda poczwórna
  • system Mizar – system pisania prac matematycznych i automatycznego dowodzenia twierdzeń
  • Mizar – nazwa cmentarza muzułmańskiego na ziemiach I Rzeczypospolitej
  • Mizar - macedoński zespół muzyczny

Wikipedia


mizdra

w garbarstwie: wewnętrzna strona skóry, pozbawiona resztek mięsa, żył i przylegających warstw łoju; miazdra


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) w garbarstwie i futrzarstwie: odmięsna strona skóry zwierzęcia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲizdra, AS: mʹizdra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizdrownica ż., mizdrownik m., mizdrowanie n.

 czas. mizdrować

 przym. mizdrowy

Wiktionary


mizdrować

w garbarstwie: oczyszczać skórę z resztek mięsa, żył i tłuszczu; żyłować


SJP.pl


mizdrownica

maszyna do mizdrowania skór; odmięsarka


SJP.pl


mizdrownik

tępy, łukowato wygięty nóż garbarski służący do ręcznego mizdrowania skór


SJP.pl


mizdrowy

przymiotnik od: mizdra


SJP.pl


mizdrzyć

mizdrzyć się - kokietować, wdzięczyć się, flirtować, przymilać się w niestosowny sposób


SJP.pl


mizer

w preferansie: rozgrywka, w której grający zapowiedział niewzięcie żadnej lewy; mizerka


SJP.pl


mizera

nazwisko


SJP.pl


mizerabilizm

fascynacja ubóstwem i nieszczęściem, zwłaszcza w utworach literackich lub malarstwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fascynacja biedą i nieszczęściem, szczególnie w utworze literackim lub w malarstwie;

Wiktionary

Mizerabilizm – kierunek w sztuce francuskiej lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku. Nazwa pochodzi do francuskiego wyrazu „miserable” – nędzny.

We Francji, wychodzącej z powojennego ubóstwa, sztuka przedstawiająca nędzę i nieszczęście miała epatować zamożnych widzów. Za twórcę tego kierunku uważa się malarza francuskiego Francisa Grubera (1912-1948). Malarze tego kierunku – Bernard Buffet, Alberto Giacometti i Jean Carzou powoływali się na związki ich sztuki z egzystencjalizmem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wystarczy tu przypomnieć słynny termin Przybosia – turpizm, którym określał literaturę kierującą uwagę na rzeczy brzydkie, kalekie, nieskładne, brutalne; ów swoisty mizerabilizm pragnął sprostać prawdzie życia konkretnego (…)

 (1.1) Żałosny mizerabilizm na jednym biegunie, a zwodnicza świetność na drugim nie wystarczy Bryllowi na dłuższą metę jako pokarm wyobraźni poetyckiej (…)

Wiktionary


mizeracki

mizerak


SJP.pl

Patrz:

mizerak

mizeraczek

zdrobnienie od: mizerak


SJP.pl


mizerak

mizerota, mizeractwo; potocznie:
1. wymizerowany, chudy, słaby człowiek; chuderlak, chuchro;
2. człowiek biedny, nędzarz


SJP.pl


mizeria

1. rodzaj surówki przyrządzonej z surowych ogórków z dodatkiem śmietany i przypraw;
2. zły stan lub niski poziom czegoś; mizeractwo, mizerność, mizerota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. sałatka z krojonych w plasterastry lub tartych surowych ogórków, przyprawionych solą i pieprzem, czasem też cukrem i octem, zazwyczaj ze śmietaną

 (1.2) książk. niski poziom, kiepski stan czegoś

Wiktionary

Mizeria – sałatka z ogórków (potartych lub pokrojonych w plasterki). Najczęściej występuje z dodatkiem śmietany, kefiru, jogurtu lub zsiadłego mleka, choć bywają także wersje z olejem i pieprzem lub z sokiem z cytryny i cukrem. Do mizerii bywają także dodawane: pomidor, koperek, szczypiorek, mięta, natka pietruszki lub kwiaty, liście ogórecznika oraz sól.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na drugie danie będzie dziś kurczak z mizerią i młodymi ziemniakami.

 (1.2) W ubiegłym roku do dotychczasowej mizerii finansowej szpitali i przychodni, do protestów służby zdrowia dołączyła jeszcze reforma.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈzɛrʲja, AS: mʹizerʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizerność

 przym. mizerny

 przysł. mizernie

 czas. mizernieć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ubóstwo, bieda, nędza, mizerność

Wiktionary


mizerka

1. w preferansie: rozgrywka, w której grający zapowiedział niewzięcie żadnej lewy; mizerka;
2. w wiście: brak atutu


SJP.pl

Mizerka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Nowa Sucha.

Wieś wchodzi w skład sołectwa Mizerka-Stary Żylin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


mizerkiewicz

nazwisko


SJP.pl


mizernie

przysłówek

 (1.1) biednie, słabo

 (1.2) o stanie zdrowia źle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W sieni czekał jakiś charłak, strasznie mizernie wyglądający.

 (1.2) Odwiedziłam ciotkę Polę, wygląda już mizernie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mizernieć ndk.

 przym. mizerniutki, mizerny, wymizerowany

 przysł. mizerniutko

 rzecz. mizeria ż., mizernienie n., mizerność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nędznie, parszywie, wstrętnie, żałośnie; pot. kiepsko

 (1.2) cherlawo; pot. kiepsko

Wiktionary


mizernieć

tracić siły i wagę w czasie choroby


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wyglądać coraz gorzej; stawać się mizernym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez tę chorobę mizerniał w oczach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈzɛrʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: mʹizerʹńėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizeria ż., mizerota ż., mizernienie n.

 przym. mizerny, mizerniutki

 przysł. mizernie

Wiktionary


mizerniej

stopień wyższy od przysłówka: mizernie


SJP.pl


mizerniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: mizerny


SJP.pl


mizernienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|mizernieć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mizernieć

 przysł. mizernie

Wiktionary


mizernieńki

zdrobnienie od: mizerny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: mizerny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲizɛrʲˈɲɛ̇̃ɲci, AS: mʹizerʹńė̃ńḱi

Wiktionary


mizerniuteńki

zdrobnienie od: mizerny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: mizerny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲizɛrʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: mʹizerʹńutńḱi

Wiktionary


mizerniutki

zdrobnienie od: mizerny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: mizerny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pieniądze wysupłane z budżetu państwa na naukę są mizerniutkie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲizɛrʲˈɲutʲci, AS: mʹizerʹńutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizerność ż., mizerota m./ż.

 czas. mizernieć, zmizernieć

 przym. mizerny

 przysł. mizernie

Wiktionary


mizerność

1. cecha kogoś wychudzonego, słabego, wyglądającego na chorego;
2. zły stan lub niski poziom czegoś; mizeractwo, mizeria, mizerota


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest mizerne; cecha tych, którzy są mizerni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mizerny, mizerniutki

 przysł. mizernie

 rzecz. mizeria ż.

Wiktionary


mizerny

1. wychudzony, słaby, wyglądający na chorego;
2. poniżej jakiejś normy, nędzny, lichy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o człowieku: wątły, słaby, wychudzony

 (1.2) niewielki, zbyt mały

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈzɛrnɨ, AS: mʹizerny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizerność ż., mizeria ż., mizerota ż./mos.

 czas. mizernieć, zmizernieć

 przym.

:: zdrobn. mizerniutki

 przysł. mizernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. bidny, biedny, godny litości, godny politowania, godny pożałowania, lichy, marny, nędzny, pieski, pożałowania godny, wzbudzający litość, żałosny, anemiczny, blady, cherlawy, chorowity, chory, chucherkowaty, chuchrowaty, cierpiący, niezdrowy, obolały, pot. rozbity, schorowany, słabowity, asteniczny, bezsilny, cherlacki, kruchy, scherlały, schorzały, słabowity, słaby, wątły, wychudzony, zabiedzony, rachityczny, słaby, wątły

 (1.2) kiepski, lichy, marny, żałosny, nieobfity, opłakany, skąpy, skromny, szczupły, ubogi, wąski, beznadziejny, cienki, mały, mierny, niski, słaby

Wiktionary


mizerota

potocznie: schorowany, wynędzniały lub biedny mężczyzna; mizerak, chuchro, mizeractwo


SJP.pl


mizerotka

zdrobnienie od: mizerota


SJP.pl


mizerski

nazwisko


SJP.pl


mizerykordia

krótki sztylet służący do dobijania rannego przeciwnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. sztylet używany w średniowieczu do dobijania konających przeciwników, by przerwać ich cierpienie;

Wiktionary

Mizerykordia (łac. misericordia ‘miłosierdzie’) – krótki, wąski sztylet służący do dobijania rannego lub konającego przeciwnika (stąd nazwa), o mocnym sztychu oraz długiej głowni przystosowanej do pchnięcia przeciwnika (coup de grâce).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lecz Czech wnet wydostał się na wierzch, przez chwilę tłumił jeszcze rozpaczliwe ruchy przeciwnika, wreszcie przycisnął kolanem żelazną siatkę pokrywającą jego brzuch i wydobył zza pasa krótką, trójgranną mizerykordię.

Wiktionary


mizgalski

nazwisko


SJP.pl


mizgała

nazwisko


SJP.pl


miziać

potocznie: pieszczotliwie głaskać, muskać, łaskotać; kiziać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) głaskać, dotykać

czasownik zwrotny niedokonany miziać się

 (2.1) dotykać się wzajemnie, pieścić się

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Na ławce w parku siedziała jakaś miziająca się para.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiʑät͡ɕ, AS: mʹiźäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miziacz m., mizianie n., mizianko n., pomizianie n.

 czas. pomiziać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiziać

Wiktionary


miziacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. inform. touchpad

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiʑat͡ʃ, AS: mʹiźač

Wiktionary

Powiązane:

 czas. miziać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gładzik

Wiktionary


miziak

potocznie: zwierzę lubiące być pieszczone; przytulaniec


SJP.pl


mizianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|miziać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈʑä̃ɲɛ, AS: mʹiźä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. miziać ndk.

 rzecz. pomizianie n.

Wiktionary


mizianko

potocznie: pieszczotliwie głaskanie, muskanie, łaskotanie; kizianie, mizianie


SJP.pl


mizieliński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Aleksandra i Daniel Mizielińscy – polscy ilustratorzy i graficy
  • Bogdan Mizieliński – polski inżynier, dydaktyk akademicki, specjalista z zakresu wentylacji i klimatyzacji
  • Leszek Mizieliński – polski polityk i samorządowiec

Wikipedia


miziołek

nazwisko


SJP.pl


mizmar

arabski, drewniany instrument muzyczny przypominający flet


SJP.pl


mizoandria

wstręt kobiet do mężczyzn; mizoandryzm; mizandria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. patologiczny wstręt do mężczyzn;

Wiktionary

Mizoandria lub mizoandryzm, mizandria (st.gr. μῖσος, misos – 'nienawiść'; ἀνδρός, andros dopełniacz od ἀνήρ, anér – 'mężczyzna') – nienawiść lub uprzedzenie w stosunku do mężczyzn.

Działacze na rzecz praw mężczyzn i inni maskuliniści krytykują współczesne przepisy dotyczące rozwodów, przemocy domowej, poboru do wojska, obrzezania (określanego przez przeciwników jako okaleczanie narządów płciowych) oraz sposób, w jaki traktowane są męskie ofiary gwałtu, jako przykłady instytucjonalnej mizandrii.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. mizoandryzm m., mizoandryczka ż.

 przym. mizoandryczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mizoandryzm

Wiktionary


mizoandryczka

kobieta odczuwająca patologiczny wstręt do mężczyzn


SJP.pl


mizoandryczny

nacechowany mizoandrią, patologicznym wstrętem do mężczyzn


SJP.pl


mizoandryzm

wstręt kobiet do mężczyzn; mizoandria; mizandria


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) psych. patologiczny wstręt do mężczyzn

Wiktionary

Mizoandria lub mizoandryzm, mizandria (st.gr. μῖσος, misos – 'nienawiść'; ἀνδρός, andros dopełniacz od ἀνήρ, anér – 'mężczyzna') – nienawiść lub uprzedzenie w stosunku do mężczyzn.

Działacze na rzecz praw mężczyzn i inni maskuliniści krytykują współczesne przepisy dotyczące rozwodów, przemocy domowej, poboru do wojska, obrzezania (określanego przez przeciwników jako okaleczanie narządów płciowych) oraz sposób, w jaki traktowane są męskie ofiary gwałtu, jako przykłady instytucjonalnej mizandrii.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. mizoandria ż., mizoandryczka ż.

 przym. mizoandryczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mizoandria

Wiktionary


mizofob

osoba przejawiająca chorobliwy lęk przed brudem, zarazkami; germofob, zarazkofob


SJP.pl


mizofobia

chorobliwy lęk przed zabrudzeniami, zanieczyszczeniami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. chorobliwy lęk przed brudem;

Wiktionary

Mizofobia – fobia często nazywana germofobią, bakcylofobią lub bakteriofobią, polegająca na unikaniu zanieczyszczenia, zabrudzenia, czasami również zakażenia się, często towarzyszą jej natręctwa (np. kompulsywne mycie rąk). Pojęcie zostało wprowadzone w 1879 przez Williama A. Hammonda.

Wikipedia


mizofobiczny

mizofobia


SJP.pl

Patrz:

mizofobia

mizofonia

zaburzenie psychiczne objawiające się nadwrażliwością na określone odgłosy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. nadwrażliwość na określone dźwięki objawiająca się złością i lękiem;

Wiktionary

Mizofonia (z gr. misos „nienawiść”, phone „dźwięk”), inaczej SSSS (selective sound sensitivity syndrome) – jeden z rodzajów nadwrażliwości na dźwięki. Chory na mizofonię doznaje silnie negatywnej emocjonalnej reakcji w odpowiedzi na określone odgłosy, szczególnie te wydawane przez innych ludzi, jak np.: głośny oddech, chrapanie, mlaskanie, pociąganie nosem, chrząkanie itp. Reakcję tę opisuje się często jako niemożliwą do opanowania mieszaninę złości i lęku, połączoną z psychicznymi i somatycznymi objawami reakcji walki i ucieczki. Osoba z mizofonią może nie tolerować różnej ilości dźwięków, przy czym najtrudniejsze do zniesienia są z reguły odgłosy wydawane przez najbliższych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Brytyjscy badacze dowiedli, że mózgi osób cierpiących na mizofonię wytwarzają nadmierną reakcję emocjonalną na niektóre dźwięki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲizɔˈfɔ̃ɲa, AS: mʹizofõńa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zespół selektywnej wrażliwości na dźwięk, SSSS

Wiktionary


mizofoniczka

kobieta cierpiąca na zaburzenie psychiczne objawiające się nadwrażliwością na określone odgłosy


SJP.pl


mizofoniczny

charakterystyczny dla zaburzenia psychicznego objawiającego się nadwrażliwością na określone odgłosy


SJP.pl


mizofonik

osoba cierpiąca na zaburzenie psychiczne objawiające się nadwrażliwością na określone odgłosy


SJP.pl


mizogamia

patologiczna niechęć do zawierania związków małżeńskich


SJP.pl


mizogamista

osoba przejawiająca patologiczną niechęć do zawarcia związku małżeńskiego


SJP.pl


mizogamistka

mizogamista


SJP.pl

Patrz:

mizogamista

mizogin

mężczyzna odczuwający wstręt do kobiet; mizoginista, mizoginik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) psych. mężczyzna czujący wstręt do kobiet

Wiktionary

Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie zamierzam słuchać komentarzy tego cholernego mizogina.

 (1.1) JKM jest uważany za mizogina, choć on sam zaprzecza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizoginista m., mizoginizm m., mizoginia ż.

 przym. mizoginistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mizoginista

Wiktionary


mizoginia

wstręt mężczyzn do kobiet; mizoginizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) patologiczne, silne uprzedzenie do kobiet;

Wiktionary

Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmʲizɔˈɟĩɲja, AS: mʹizoǵĩńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mizoginizm m., mizogin m., mizoginista m.

 przym. mizoginiczny, mizoginistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mizoginizm

Wiktionary


mizoginicznie

mizoginiczny


SJP.pl

Patrz:

mizoginiczny

mizoginiczny

wyrażający wstręt do kobiet; mizoginistyczny


SJP.pl


mizoginik

mężczyzna odczuwający wstręt do kobiet; mizoginista, mizogin


SJP.pl


mizoginista

mężczyzna odczuwający wstręt do kobiet; mizogin, mizoginik


SJP.pl

Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.

Wikipedia


mizoginistka

kobieta mocno uprzedzona do innych kobiet; mizoginka


SJP.pl

Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.

Wikipedia


mizoginistyczny

wyrażający wstręt do kobiet; mizoginiczny


SJP.pl


mizoginizm

wstręt mężczyzn do kobiet; mizoginia


SJP.pl

Mizoginia (stgr. μῖσος mĩsos „nienawiść”, γυνή gynḗ „kobieta”) – nienawiść, pogarda lub uprzedzenie wobec kobiet lub dziewcząt. Mizoginia przejawia się na wiele sposobów, między innymi poprzez wykluczenie społeczne, dyskryminację ze względu na płeć, wrogość, androcentryzm, patriarchat, uprzywilejowanie mężczyzn, poniżanie kobiet, pozbawianie kobiet praw obywatelskich, przemoc wobec kobiet i uprzedmiotowienie seksualne. Mizoginizm można spotkać w świętych tekstach religijnych, mitologiach oraz filozofii zachodniej i wschodniej, w każdych warunkach historycznych i w formach kulturowo utrwalonych.

Wikipedia


mizoginka

kobieta mocno uprzedzona do innych kobiet; mizoginistka


SJP.pl


mizrach

tablica na wewnętrznej ścianie domu lub synagogi, wskazująca wiernym stronę, gdzie znajduje się Jerozolima, ku której zwracają się żydzi w czasie modlitwy


SJP.pl

  • Mizrachijczycy
  • Wycinanka żydowska
  • Mizrach (album)

Wikipedia


mizuna

rodzaj sałaty z rodziny krzyżowych


SJP.pl


mizuńka

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka płynąca przez rejon doliński obwodu iwanofrankiwskiego Ukrainy, lewy dopływ Świcy;

Wiktionary

Mizuńka (ukr. Мизунка Myzunka) – rzeka płynąca przez rejon doliński obwodu iwanofrankiwskiego Ukrainy, lewy dopływ Świcy.

Długość rzeki wynosi 51 km, powierzchnia dorzecza 344 km². Jest uważana za granicę pomiędzy Beskidami a Gorganami. Źródła znajdują się w dolinie pomiędzy szczytami Menczył (1450 m n.p.m.) i Magura (1107 m n.p.m.).

Na rzece znajduje się niewielka elektrownia wodna.

Wikipedia


miła

ukochana kobieta; milutka, miluchna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Daromiła

 (1.2) zdrobn. imię|polski|ż. Ludmiła

Wiktionary

  • Miła – imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego
  • Miła – piosenka Karela Kryla (tłum. polskie Maryna Miklaszewska)
  • Miła – część miasta Stąporków
  • Miła – dopływ Bystrzycy w dorzeczu Odry
  • Miła – dopływ Leska w dorzeczu Bobru
  • Miła – rzeka, lewostronny dopływ Baby
  • Miła – dawny majątek na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Łyntupy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (1.2) Ktoś położył na grobie u Miły bukiet frezji.

 (1.1) (1.2) Powiedziałaś wczoraj Mile, by poczekała na mnie w bibliotece?

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1)

:: rzecz. Daromiła ż., Miłka ż.

 (1.2)

:: rzecz. Ludmiła ż., Miłka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Miłka

 (1.2) Miłka

Wiktionary


miłak

nazwisko


SJP.pl


miłakowianin

mieszkaniec Miłakowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


miłakowianka

mieszkanka Miłakowa (miasta w Polsce)


SJP.pl


miłakowo

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w województwie warmińsko-mazurskim;

Wiktionary

Miłakowo (dawniej Libsztat, niem. Liebstadt) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, nad rzeką Miłakówką, w powiecie ostródzkim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Miłakowo.

Miłakowo leży na obszarze dawnej Pogezanii, we wschodniej części historycznych Prus Górnych zwanej Hockerlandią, a także bywa zaliczane do (szeroko rozumianego) Powiśla. Uzyskało lokację miejską przed 1315 rokiem, zdegradowane w 1945 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1998 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmʲiwaˈkɔvɔ, AS: mʹiu̯akovo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłakowianin m., miłakowianka ż., Miłakówka ż.

 przym. miłakowski

Wiktionary


miłakowski

przymiotnik od: Miłakowo


SJP.pl


miławczyce

Miławczyce – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Czarnocin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


miławy

przymiotnik

 (1.1) dość miły, trochę miły

Wiktionary

Powiązane:

 przym. miły, milutki

 rzecz. miłość ż., miły m.

 czas. miłować ndk.

Wiktionary


miłecki

przymiotnik od: Miłki


SJP.pl


miłek

roślina zielna z rodziny jaskrowatych, w Polsce m.in. miłek wiosenny (adonis vernalis), gatunek chroniony, leczniczy (dostarczający glikozydów nasercowych)


SJP.pl

Miłek (Adonis L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Obejmuje 33 gatunki. Rośliny te występują naturalnie w Eurazji oraz Afryce Północnej. W Polsce występują w stanie dzikim trzy gatunki, z czego jako rodzimy tylko miłek wiosenny A. vernalis, kilka innych bywa uprawianych.

Wikipedia


miłka

miłka abisyńska - roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych; teff; tef; trawa abisyńska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. poufała forma żeńskiego imienia Miłosława

Wiktionary

Miłka (Eragrostis Wolf) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Należy do niego 407 gatunków.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Ludmiła ż., Miłosława ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Miłosława

Wiktionary


miłki

miłka abisyńska - roślina zbożowa z rodziny wiechlinowatych; teff; tef; trawa abisyńska


SJP.pl

Miłki (niem. Milken) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Miłki

Miejscowość leży wzdłuż drogi krajowej nr pomiędzy Giżyckiem a Orzyszem. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Miłki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia


miłkowice

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Miłkowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. legnickim, w gminie Miłkowice
  • Miłkowice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. tureckim, w gminie Dobra
  • Miłkowice – dawna gromada
  • Miłkowice – stacja kolejowa

Zobacz też: Miłkowice-Janki, Miłkowice-Maćki, Miłkowice-Paszki, Miłkowice-Stawki

Wikipedia


miłkowicki

przymiotnik od: Miłkowice


SJP.pl


miłkowski

nazwisko


SJP.pl

Miłkowski – polski herb szlachecki.

Wikipedia


miło

przysłówek

 (1.1) od: miły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zobaczył kawał świata, wyszumiał się, a i tak tutaj, w domu, okazało się najlepiej, najbezpieczniej, najmilej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiwɔ, AS: mʹiu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 przym. miły, miluchny, milusi, milusieńki, milutki, miluśki

 przysł. mile

:: zdrobn. milutko

 rzecz. miły mos., miłość ż., miłowanie n., miłostka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyjemnie

Wiktionary


miłobędzki

nazwisko


SJP.pl


miłobrat

imię męskie


SJP.pl

Miłobrat – staropolskie imię męskie, złożone z członów Miło- ("miły", "miłujący") i -brat ("brat", "członek wspólnoty rodowej", "człowiek bliski"). Mogło oznaczać "tego, który miłuje swoich bliskich".

Miłobrat imieniny obchodzi 18 października.

Wikipedia


miłobratostwo

Miłobrat z małżonką; Miłobratowie


SJP.pl


miłobratowie

Miłobrat z małżonką; Miłobratostwo


SJP.pl


miłobratowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłobrata lub z nim związany


SJP.pl


miłochna

imię żeńskie


SJP.pl

Miłochna – forma pochodna (zdrobnienie) od staropolskich imion żeńskich rozpoczynających się na Miło-, takich jak Miłosława. Poświadczone w źródłach polskich od XIII wieku (1265 rok).

Wikipedia


miłochniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłochny lub z nią związany


SJP.pl


miłochów

Miłochów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Świdnica.

Wikipedia


miłochowice

Miłochowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.

Wikipedia


miłocice

W Polsce
  • Miłocice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. oławskim, w gminie Jelcz-Laskowice
  • Miłocice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. strzelińskim, w gminie Przeworno
  • Miłocice – wieś w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Słomniki
  • Miłocice – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Miastko
  • Miłocice – gromada w powiecie miasteckim
  • Miłocice – gromada w powiecie oleśnickim
  • Miłocice – dawna gmina

Wikipedia


miłocin

W Polsce
  • Miłocin – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Jastków
  • Miłocin – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Wojciechów
  • Miłocin – wieś w woj. pomorskim, w pow. gdańskim, w gminie Cedry Wielkie
  • Miłocin – część miasta Rzeszów
  • Miłocin – część wsi Koszwały, w woj. pomorskim, w pow. gdańskim, w gminie Cedry Wielkie
  • Osiedle Miłocin – św. Huberta – osiedle w Rzeszowie
  • Osiedle Miłocin – osiedle w Rzeszowie

Wikipedia


miłodźwięk

dawniej: zestrój brzmień, głównie językowych; eufonia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. zob. eufonia.

Wiktionary


miłogost

imię męskie


SJP.pl

  • Miłogost – staropolskie imię męskie
  • Miłogost – władca zachodniosłowiańskiego plemienia Wieletów z początku IX wieku

Wikipedia


miłogostostwo

Miłogost z małżonką; Miłogostowie


SJP.pl


miłogostowie

Miłogost z małżonką; Miłogostostwo


SJP.pl


miłogostowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłogosta lub z nim związany


SJP.pl


miłogoszcz

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

W Polsce
  • Miłogoszcz – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubińskim, w gm. Rudna
  • Miłogoszcz – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gm. Będzino
  • Miłogoszcz – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. łobeskim, w gminie Resko
  • Miłogoszcz – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gm. Tuczno
  • Miłogoszcz – dawna gromada
  • Miłogoszcz – stacja kolejowa

Wikipedia


miłogradzki

kultura miłogradzka - kultura archeologiczna epoki żelaza


SJP.pl


miłomłyn

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim;

Wiktionary

Miłomłyn (dawniej niem. Liebemühl) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, nad Kanałem Elbląskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Miłomłyn. Ważny węzeł wodny na Kanale Elbląskim.

Pod względem historycznym Miłomłyn leży na obszarze dawnej ziemi Sasinów, który później wszedł w skład diecezji pomezańskiej i Prus Górnych, a etnograficznie jest zaliczany do Mazur.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲiˈwɔ̃mwɨ̃n, AS: mʹiu̯õmu̯ỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłomłynianin m., miłomłynianka ż.

 przym. miłomłyński

Wiktionary


miłomłynianin

mieszkaniec Miłomłyna (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Miłomłyna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miłomłyn m.

:: fż. miłomłynianka ż.

 przym. miłomłyński

Wiktionary


miłomłynianka

mieszkanka Miłomłyna (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Miłomłyna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miłomłyn m.

:: fm. miłomłynianin m.

 przym. miłomłyński

Wiktionary


miłomłyński

Miłomłyn


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) od Miłomłyn

Wiktionary

Patrz:

Miłomłyn

Powiązane:

 rzecz. Miłomłyn m., miłomłynianin m., miłomłynianka ż.

Wiktionary


miłonia

roślina z rodziny rutowatych; cytrynówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. zob. cytrynówka.

Wiktionary


miłorad

imię męskie


SJP.pl

Miłorad – staropolskie imię męskie złożone z członów Miło- ("miły") i -rad ("być zadowolonym, chętnym, cieszyć się").

Miłorad imieniny obchodzi 9 sierpnia.

Wikipedia


miłoradostwo

Miłorad z małżonką; Miłoradowie


SJP.pl


miłoradowie

Miłorad z małżonką; Miłoradostwo


SJP.pl


miłoradowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłorada lub z nim związany


SJP.pl


miłoradz

wieś w Polsce


SJP.pl

Miłoradz (niem. Mielenz) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie malborskim, w gminie Miłoradz na obszarze Wielkich Żuław Malborskich.

Miejscowość jest siedzibą gminy Miłoradz.

Wieś królewska Mielęc położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim. Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Mątowy Wielkie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia


miłoradzki

przymiotnik od: Miłoradz


SJP.pl


miłorząb

miłorząb japoński; drzewo rosnące w Chinach; jedyny przedstawiciel klasy drzew kopalnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Ginkgo|L.|ref=tak., roślina drzewiasta z rodziny miłorzębowatych;

Wiktionary

Miłorząb (Ginkgo) – rodzaj roślin z rodziny miłorzębowatych. Najstarsi znani przedstawiciele tego rodzaju żyli we wczesnej jurze. Jedynym współczesnym gatunkiem jest miłorząb dwuklapowy (Ginkgo biloba), uznawany za żywą skamieniałość.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲiˈwɔʒɔ̃mp, AS: mʹiu̯ožõmp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłorząbik mrz.

 przym. miłorzębowy

Wiktionary


miłorząbik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od miłorząb

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie miłorząb, lecz tylko mały miłorząbik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłorząb m.

Wiktionary


miłorzębowate

o cechach miłorzębowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


miłorzębowaty

o cechach miłorzębowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


miłorzębowe

klasa roślin nagonasiennych o silnie rozwiniętym sporoficie; gatunki wymarłe, jedyny żyjący - miłorząb


SJP.pl

Wikipedia


miłorzębowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z miłorzębu

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części miłorzębu

 (1.3) będący częścią miłorzębu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲiwɔʒɛ̃mˈbɔvɨ, AS: mʹiu̯ožẽmbovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłorząb

Wiktionary


miłość

głębokie przywiązanie do kogoś lub czegoś; silne, namiętne uczucie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

 (1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie myszkowskim, w gminie Koziegłowy;

 (1.3) geogr. hydron. potok w Polsce, lewy dopływ Raby;

Wiktionary

Miłość – uczucie, typ relacji międzyludzkich, zachowań, postaw. Często jest inspiracją dla dzieł literackich lub malarstwa. Stanowi ważny aspekt psychologii, filozofii (zob. hasło „filozofia miłości”) i religii.

W chrześcijaństwie definiowana jest jako „dążenie bytu do dobra”, uważana jest za najważniejszą cnotę (1 Kor 13,13) oraz sens życia człowieka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Kiedyś Miłość należała administracyjnie do województwa częstochowskiego.

 (1.3) Moczyliśmy nogi w Miłości, zajadając lody na patykach.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2)

:: rzecz. miłościanin mos., miłościanka ż., miłość ż.

:: przym. miłoski

Wiktionary


miłościanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Miłości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miłość ż.

:: fż. miłościanka ż.

 przym. miłoski

Wiktionary


miłościanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Miłości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miłość ż.

:: fm. miłościanin mos.

 przym. miłoski

Wiktionary


miłościw

przymiotnik

 (1.1) zob. miłościwy. (forma orzecznikowa)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Boże bądź miłościw mnie grzesznemu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. miłościwy

 przysł. miłościwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) miłościwy

Wiktionary


miłościwie

przysłówek

 (1.1) na sposób miłościwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tegoż roku, dnia 10-go listopada, ojciec święty, papież Urban VI, na prośby i błagania kapituły wrocławskiej, wyniósł miłościwie na opróżnioną od lat siedmiu wrocławską katedrę biskupią, księcia Władysława, biskupa lubuskiego, brata księcia lignickiego, przenosząc go z biskupstwa lubuskiego na wrocławskie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. miłościwy, miłościw

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dobrotliwie, łaskawie, miłosiernie

Wiktionary


miłościwiej

stopień wyższy od przysłówka: miłościwie


SJP.pl


miłościwość

miłościwy


SJP.pl

Patrz:

miłościwy

miłościwszy

stopień wyższy od przymiotnika: miłościwy


SJP.pl


miłościwy

dawniej:
1. pełen miłości, okazujący miłosierdzie; dobrotliwy, łaskawy;
2. zwrot grzecznościowy wyrażający szacunek; mościwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) daw. książk. pełen dobroci, mający litość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mało już króla miłościwego nie umorzył frasunek, że przez trzy dni żadnej pewnej wieści nie miał.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłostka ż., miłościwość ż., miłość ż.

 przysł. miłościwie

 przym. miłościw

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) litościwy, daw. miłościw

Wiktionary


miłosierdzie

dobroć i współczucie okazywane komuś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) okazywane współczucie, dobroć lub litość

 (1.2) teol. przymiot Boga;

Wiktionary

Miłosierdzie – aktywna forma współczucia, wyrażająca się w konkretnym działaniu, polegającym na bezinteresownej pomocy. Samo współczucie, nie przekładające się na działanie, miłosierdziem jeszcze nie jest.

Miłosierdzie (w języku łac. misericordis) - w teologii oznacza postawę obejmującą wewnętrzne przeżycie współczucia, współcierpienia i miłości oraz zewnętrzne akty pomocy wobec potrzebujących, z zachowaniem ich godności osobowej. Miłosierdzie jest głębokim spotkaniem osobowym, jest relacją dwustronną (pomiędzy osobą przyjmującą a osobą udzielającą pomocy).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Siostry miłosierdzia, których pieczy ją powierzył, położyły ją do łóżka.

 (1.1) Ksiądz proboszcz na kazaniu o litości gadał, / I cnotę miłosierdzia nad inne przekładał.

 (1.2) Zakonnice odmawiają koronkę do Miłosierdzia bożego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲiwɔˈɕɛrʲd͡ʑɛ, AS: mʹiu̯ośerʹʒ́e

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłosierność ż.

 przym. miłosierny

 przysł. miłosiernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zmiłowanie

Wiktionary


miłosiernie

przysłówek

 (1.1) z litością, ze współczuciem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Oficer miłosiernie spojrzał na starowinkę i wręczył jej jakąś monetę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłosierdzie n., miłosierność ż.

 przym. miłosierny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) litościwie

Wiktionary


miłosierniej

stopień wyższy od przysłówka: miłosiernie


SJP.pl


miłosierniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: miłosierny


SJP.pl


miłosierność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) okazywanie miłosierdzia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najlepszą jej cechą była miłosierność względem łamag życiowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłosierdzie n.

 przym. miłosierny

 przysł. miłosiernie

Wiktionary


miłosierny

1. okazujący dobroć, zrozumienie i współczucie osobie cierpiącej, poszkodowanej;
2. wyrażający prośbę o okazanie litości, np. "Wysłał miłosierny list do prezydenta o ułaskawienie"


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) okazujący dobroć i współczucie cierpiącym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲiwɔˈɕɛrnɨ, AS: mʹiu̯ośerny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłosierdzie n., miłosierność ż.

 przysł. miłosiernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dobrotliwy, litościwy, pobłażliwy; stpol. lutościwy

Wiktionary


miłoski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Miłości, związany z Miłością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babcię pochowaliśmy na miłoskim cmentarzu parafialnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Miłość ż., miłość ż., miłościanin mos., miłościanka ż.

Wiktionary


miłosna

roślina górska o wyrastających wprost z kłącza liściach i białych lub purpurowych kwiatach


SJP.pl

  • miłosna (Adenostyles) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych; należy do niego miłosna górska (Adenostyles alliariae)
W Polsce
  • Miłosna – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubińskim, w gminie Lubin
  • Miłosna – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Krośniewice
  • Miłosna – osada leśna w woj. opolskim, w pow. strzeleckim, w gminie Jemielnica
  • Miłosna – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Godkowo
  • Miłosna – osiedle w Kwidzynie
  • Stara Miłosna – osiedle i obszar w dzielnicy Warszawy Wesołej
  • Miłosna – część miasta Sulejówek, w woj. mazowieckim, w pow. mińskim
  • Nowa Miłosna – część miasta Sulejówek, w woj. mazowieckim, w pow. mińskim

Wikipedia


miłośnica

przestarzałe:
1. kobieta rozmiłowana, pasjonująca się w czymś; hobbystka, hobbistka, pasjonatka, miłośniczka, wielbicielka;
2. kobieta pozostająca w stałym i nieformalnym związku z żonatym mężczyzną; utrzymanka, faworyta, metresa, kochanka, kochanica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. kobieta w stałym, nieformalnym związku z żonatym mężczyzną; kochanka, kochanica

 (1.2) przest. kobieta pasjonująca się czymś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲiwɔɕˈɲit͡sa, AS: mʹiu̯ośńica

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłośnik m., miłość ż., miłostka ż.

 przym. miłosny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. marmuzela, mamzela, daw. lubka

Wiktionary


miłośnictwo

rozmiłowanie w czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zamiłowanie do czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłośnik m., miłośniczka ż.

Wiktionary


miłośniczka

książkowo: kobieta rozmiłowana, pasjonująca się w czymś; hobbystka, hobbistka, pasjonatka, amatorka, wielbicielka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od: miłośnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmʲiwɔɕˈɲit͡ʃka, AS: mʹiu̯ośńička

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłośnik m., miłość ż., miłowanie n., miłośnictwo n., miłostka ż.

Wiktionary


miłośniczy

miłośnik


SJP.pl

Patrz:

miłośnik

miłośniej

stopień wyższy od przysłówka: miłośnie


SJP.pl


miłośnik

książkowo: osoba rozmiłowana, pasjonująca się w czymś; hobbysta, hobbista, pasjonat, amator, wielbiciel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wielbiciel, amator, fan czegoś

 (1.2) daw. kochanek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈwɔɕɲik, AS: mʹiu̯ośńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłość ż., miłowanie n., miłośnictwo n., miłostka ż., miłośnica ż.

:: fż. miłośniczka ż.

 przym. miłośniczy

Wiktionary


miłosny

związany z miłością, np. list miłosny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący miłości, kochania; taki, który jest wynikiem miłości, faktu kochania kogoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈwɔsnɨ, AS: mʹiu̯osny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłośnik mos., miłośnica ż., miłość, miłostka

 czas. miłować

 przysł. miłośnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kochający

Wiktionary


miłostka

przelotny romans, przygoda miłosna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. mało istotny, krótkotrwały romans

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Posiadał wysoką szarżę w wojsku i przyjechał niby to na służbę, ale zdawał się tylko zabawiać miłostkami, pokazując się birbantem i zapamiętałym graczem, czym jednał sobie przyjaciół i sławę najmilszego kompaniona. (W. Reymont: Rok 1794)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈwɔstka, AS: mʹiu̯ostka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłość ż., miłośnik m., miłośniczka ż., miłośnica ż., miłowanie n.

 czas. miłować / umiłować, przymilać się

 przym. miłosny, miły, umiłowany, miłowany, miłościwy

 przysł. miło, przymilnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) flirt, romansik, przygoda (miłosna)

Wiktionary


miłostowo

  • Miłostowo – część Poznania
  • Miłostowo – wieś w województwie wielkopolskim
  • Miłostowo – Cmentarz komunalny nr 1 w Poznaniu
  • Miłostowo – pętla tramwajowa; część składowa infrastruktury tramwajowej w Poznaniu

Wikipedia


miłosz

1. imię męskie;
2. nazwisko, m.in. Czesław Miłosz (1911-2004), polski poeta, prozaik, tłumacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

 (1.2) daw. zdrobn. Miłosław

Wiktionary

Miłosz – męskie imię pochodzenia słowiańskiego oznaczające „tego, który jest miłowany”, będące pierwotnie zdrobnieniem dwuczłonowych imion takich jak: Miłobor, Miłobrat, Miłogost, Miłgost, Miłorad, Miłosław, Miełosław, Miłostryj, Miłowit, Miłwit. Forma Miłosz została zapisana już w 1136 roku w Bulli gnieźnieńskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miłosz kiedyś zapłaci za swoją drapieżność.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiwɔʃ, AS: mʹiu̯oš

Wiktionary


miłoszek

zdrobnienie od: Miłosz (imię męskie)


SJP.pl


miłoszewo

Miłoszewo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Miłoszewò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Linia i nad rzeką Łebą.

Wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


miłoszewski

nazwisko


SJP.pl


miłoszkowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłoszka lub z nim związany


SJP.pl


miłoszostwo

Miłosz z małżonką; Miłoszowie


SJP.pl


miłoszowie

Miłosz z małżonką; Miłoszostwo


SJP.pl


miłoszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłosza lub z nim związany


SJP.pl


miłoszyce

Miłoszyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Jelcz-Laskowice.

Wikipedia


miłosław

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Miłosław (niem. Liebenau, 1943-1945 Liebenstädt) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, położone na Równinie Wrzesińskiej, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Miłosław. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.

Według danych z 31 grudnia 2021 miasto liczyło 3497 mieszkańców.

Miłosław uzyskał lokację miejską w 1397 roku, zdegradowany przed 1500 rokiem, ponowne nadanie praw miejskich w 1539 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲiˈwɔswaf, AS: mʹiu̯osu̯af

Wiktionary


miłosława

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: Miłosław

Wiktionary

Miłosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Miło- („miły”, „miłujący”) i -sława („sława”). Znaczenie imienia: „miła sławie”. Poświadczone w źródłach polskich jako Miłosława (XII wiek) i Miełosława (XIII–XIV wiek).

Zdrobnienie: Miłka. Forma męska: Miłosław.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) Miłka

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz.

:: zdrobn. Miłka ż.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) Miloslava ż.

* górnołużycki: (1.1) Miłosława ż.

* rosyjski: (1.1) Милослава ż.

* słowacki: (1.1) Miloslava ż.

* ukraiński: (1.1) Милослава ż.

źródła.

== Miłosława (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|górnołużycki|ż. Miłosława

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Miłka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Miłka

Wiktionary


miłosławianin

mieszkaniec Miłosławia


SJP.pl


miłosławianka

mieszkanka Miłosławia


SJP.pl


miłosławice

W Polsce
  • Miłosławice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. milickim, w gminie Milicz
  • Miłosławice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Mieścisko
  • Miłosławice – gromada

Wikipedia


miłosławostwo

Miłosław z małżonką; Miłosławowie


SJP.pl


miłosławowie

Miłosław z małżonką; Miłosławostwo


SJP.pl


miłosławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłosława lub z nim związany


SJP.pl


miłosławski

przymiotnik od: Miłosław


SJP.pl


miłów

Miłów – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Maszewo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia


miłować

przestarzałe:
1. darzyć kogoś lub coś miłością; kochać;
2. miłować się - kochać się nawzajem, darzyć się nawzajem miłością


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. umiłować)

 (1.1) książk. przest. darzyć kogoś miłością

 (1.2) książk. przest. uwielbiać coś, mieć zamiłowanie do czegoś

czasownik zwrotny niedokonany miłować się (dk. umiłować się)

 (2.1) książk. przest. kochać siebie nawzajem, jeden drugiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kaziu, czy ty mnie miłujesz?

 (1.1) Przecież mieliście miłować go z całego serca i z całej duszy.

 (1.2) Celestyna miłowała wędrowanie połoninami, często uciekając w Bieszczady.

 (2.1) To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲiˈwɔvat͡ɕ, AS: mʹiu̯ovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niemiłowanie n., miłostka ż., miłość ż., miłowanie n., umiłowanie n., umiłowany mos., zamiłowanie n.

 czas. umiłować dk.

 przym. miłosny, miławy, umiłowany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kochać

 (1.2) kochać

 (2.1) kochać się

Wiktionary


miłowan

imię męskie


SJP.pl

Miłowan – słowiańskie imię męskie jednoczłonowe, utworzone z członu Miło- ("miłować"). Wzmiankowane w dokumentach z 1136 roku. Może oznaczać: miłowany. Popularne zwłaszcza w krajach południowosłowiańskich

Miłowan imieniny obchodzi 25 stycznia.

Wikipedia


miłowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|miłować.

Wiktionary

  • Miłowanie – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, rejonie tyśmienickim
  • Miłowanie – wieś na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, rejonie lubomelskim

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmʲiwɔˈvãɲɛ, AS: mʹiu̯ovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. miłować (się) ndk., umiłować dk.

 rzecz. miłośnik, miłośniczka, miłość

 przym. miły

 przysł. miło

Wiktionary


miłowanostwo

Miłowan z małżonką; Miłowanowie


SJP.pl


miłowanowie

Miłowan z małżonką; Miłowanostwo


SJP.pl


miłowanowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłowana lub z nim związany


SJP.pl


miłowit

imię męskie


SJP.pl

Miłowit, Miłwit – staropolskie imię męskie, złożone z członów Mił(o)- ("miły") i -wit ("pan, władca"). Imię to mogło oznaczać np. "miłujący władcę" albo "umiłowany przez władcę".

Jest to jedno z najwcześniej notowanych w Polsce imion, po raz pierwszy zapisane w 1136 roku, w Bulli gnieźnieńskiej. Nie występuje w innych językach słowiańskich.

Wikipedia


miłowitostwo

Miłowit z małżonką; Miłowitowie


SJP.pl


miłowitowie

Miłowit z małżonką; Miłowitostwo


SJP.pl


miłowitowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Miłowita lub z nim związany


SJP.pl


miłowój

rodzaj roślin z rzędu goździkowców; jagodnik, wyćwiklin


SJP.pl


miłowonka

miłowonka trójlistna - gatunek krzewu z rodziny werbenowatych, pochodzący z Argentyny, Chile i Urugwaju; cukrownica trójlistna, lipia trójlistna


SJP.pl

Miłowonka (Aloysia) – rodzaj roślin należących do rodziny werbenowatych (Verbenaceae). Obejmuje 41 gatunków. Rośliny te występują w strefie tropikalnej i subtropikalnej obu kontynentów amerykańskich od Kalifornii, Utah i Teksasu po północną część Chile i Argentyny. Rośliny te występują zwykle w formacjach suchych, zaroślowych, często rosną na terenach skalistych.

Wikipedia


miły

1. przyjemny, sympatyczny;
2. drogi, bliski, kochany


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) wywołujący przyjemne uczucie

 (1.2) uprzejmy, serdeczny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) ukochana osoba

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedwab jest bardzo miły w dotyku.

 (1.2) Jestem miłą, łagodną i taktowną użytkowniczką Wikipedii.

 (1.2) Mężczyzna był miły i pomógł mi z bagażami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲiwɨ, AS: mʹiu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miłostka ż., miłość ż., miła ż., miłowanie n.

 przym. niemiły, miławy, zdrobn. miluchny, milusi, milusieńki, milutki, miluśki

 przysł. miło, mile, milutko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błogi, przyjemny, rozkoszny

 (1.2) uczynny, dobry, dobrotliwy, sympatyczny

 (2.1) luby, kochany

Wiktionary


mj

skrót od: megadżul


SJP.pl


mjanma

państwo w Azji; Myanmar, Birma


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Południowej Azji, Birma;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mjanma jest członkiem ONZ od 1948 r.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mjanmańczyk m., Mjanmanka ż.

 przym. mjanmański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Związku Mjanmy, Birma, przest. Myanmar

Wiktionary


mjanmańczyk

obywatel Mjanmy (Birmy, Myanmaru); Birmańczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Mjanmy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mjanma ż.

:: fż. Mjanmanka ż.

 przym. mjanmański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Birmańczyk

Wiktionary


mjanmanka

Mjanmańczyk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Mjanmy

Wiktionary

Patrz:

Mjanmańczyk

Powiązane:

 rzecz. Mjanma ż.

:: fm. Mjanmańczyk mos.

 przym. mjanmański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Birmanka

Wiktionary


mjanmański

związany z Mjanmą (Myanmarem, Birmą, państwem w Azji); myanmarski, birmański


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Mjanmą lub Mjanmańczykami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mjanmańczyk mos., Mjanmanka ż., Mjanma ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) birmański

Wiktionary


mjr

skrót od: major (czytany jako cały odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wojsk. major

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) mjr Henryk Dobrzański ps. „Hubal” (= major … pseudonim …) (Henryk Dobrzański w Wikipedii)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmajɔr, AS: mai ̯or

Wiktionary


mk

skrót od: Ewangelia według świętego Marka - jedna z czterech Ewangelii Nowego Testamentu


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) środ. = Miłośnik Kolei

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Polsce istnieje wiele klubów zrzeszających MK.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛ̃m‿ˈka, AS: ẽm‿ka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. mikol

Wiktionary


mkidn

skrót od: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego


SJP.pl


mklik

motyl z rodziny omacnic, groźny szkodnik mąki i kasz; molik; mlik


SJP.pl


mklikowate

rodzina motyli


SJP.pl


mklikowaty

o cechach mklikowatych (rodzina motyli)


SJP.pl


mknąć

przemieszczać się bardzo szybko


SJP.pl

czasownik

 (1.1) książk. poruszać się bardzo szybko naprzód

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na autostradzie samochody mkną niczym błyskawice.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: m̥knɔ̃ɲt͡ɕ, AS: m̦knõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mknięcie n., przemykanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pędzić, gnać, lecieć

Wiktionary


mknięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|mknąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈm̥ʲcɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: m̦ʹḱńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mknąć

 rzecz. przemykanie n.

Wiktionary


mkol

[czytaj: em-ka-OL] skrót od: Międzynarodowy Komitet Olimpijski


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = sport. Międzynarodowy Komitet Olimpijski

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) MKOl powstał w 1894 roku.

 (1.1) PKOl jest członkiem MKOl od 1919 roku.

 (1.1) PKOl jest członkiem MKOl-u od 1919 roku.

Wiktionary


mkp

[czytaj: em-ka-PE] skrót od: Miejski Klub Pływacki


SJP.pl


mks

skrót od:
1. Miejski Klub Sportowy;
2. Młodzieżowy Klub Sportowy;
3. Międzyzakładowy Komitet Strajkowy;
4. Miejska Komunikacja Samochodowa


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = Międzynarodowy Kod Sygnałowy;

Wiktionary


mkw.

skrót od: metr kwadratowy (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); m kw.


SJP.pl


ml

skrót od: Księga Malachiasza - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu


SJP.pl

skrót

 (1.1) = Księga Malachiasza

Wiktionary

  • ML – kod przypisany Mali według standardu ISO 3166-1 alfa-2
    • .ml – domena internetowa przypisana do Mali
  • ml – mililitr (zobacz: mili, litr), czyli 10-3 tj. 1/1000 litra
  • ML – megalitr (zobacz: mega, litr), czyli 106 tj. milion litrów
  • ML, Meta Language – rodzina funkcyjnych języków programowania
  • ML, Machine Learning - uczenie maszynowe, dziedzina sztucznej inteligencji
  • Ml – siglum biblijne Księgi Malachiasza

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌmalaˈxʲjaʃa, AS: ḱśŋga malaχʹi ̯aša

Wiktionary


mlask

1. potocznie: odgłos mlaśnięcia;
2. głoska powstała na wydechu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) odgłos odrywania się języka lub warg od wilgotnego wnętrza ust

 (1.2) jęz. spółgłoska zwarta lub zwarto-szczelinowa brzmiąca niczym cmoknięcie, spotykana w językach mlaskowych

Wiktionary

Mlaski (głoski mlaszczące), rzadziej plaski, kliki (ang. clicks, niem. Schnalze) – spółgłoski spotykane w językach mlaskowych, tj. językach rodziny khoisan, niektórych językach bantu (np. w zulu czy xhosa), kilku drobnych językach kuszyckich oraz w języku damin. Polegają na nagłym otwarciu zwarcia przy różnych położeniach warg i języka bez przepływu powietrza z płuc, co wywołuje charakterystyczny „cmokający” dźwięk.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. mlaskanie n., mlaskot mrz.

 czas. mlaskać ndk.

 przym. mlaskowy

Wiktionary


mlaskać

potocznie:
1. głośno jeść; smoktać, cmoktać, cmokać, glamać, ciamkać;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydawać charakterystyczny odgłos


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. mlasnąć)

 (1.1) rozdzielając wargi lub odrywając język od podniebienia, wydawać charakterystyczny odgłos

 (1.2) odrywając się od czegoś lub uderzając o coś, wydawać charakterystyczny odgłos podobny do mlaskania (1.1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Brody im się trzęsły z chciwości, usta mlaskały, jak gdyby nie mogły się doczekać, aż kelner postawi półmisek na stole.

 (1.2) Dymy papierosów snuły się chwiejnie i mlaskały kopyta w rozmokłej ziemi, konie siekły zady ogonami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlask m., mlaskanie n.

 czas. mlasnąć dk.

 przym. mlaskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciamkać

 (1.2) ciamkać

Wiktionary


mlaskacz

1. osoba, która mlaska;
2. w gwarze uczniowskiej: cukierek


SJP.pl


mlaskaczka

mlaskacz


SJP.pl

Patrz:

mlaskacz

mlaskania

potocznie:
1. głośno jeść; smoktać, cmoktać, cmokać, glamać, ciamkać;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydawać charakterystyczny odgłos


SJP.pl

Patrz:

mlaskać

mlaskanie

potocznie:
1. głośno jeść; smoktać, cmoktać, cmokać, glamać, ciamkać;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydawać charakterystyczny odgłos


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|mlaskać.

Wiktionary

Patrz:

mlaskać

Wymowa:

IPA: mlaˈskãɲɛ, AS: mlaskãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mlaskać ndk.

 rzecz. mlask mrz.

Wiktionary


mlaski

1. potocznie: odgłos mlaśnięcia;
2. głoska powstała na wydechu


SJP.pl

Mlaski (głoski mlaszczące), rzadziej plaski, kliki (ang. clicks, niem. Schnalze) – spółgłoski spotykane w językach mlaskowych, tj. językach rodziny khoisan, niektórych językach bantu (np. w zulu czy xhosa), kilku drobnych językach kuszyckich oraz w języku damin. Polegają na nagłym otwarciu zwarcia przy różnych położeniach warg i języka bez przepływu powietrza z płuc, co wywołuje charakterystyczny „cmokający” dźwięk.

Wikipedia


mlaskowy

języki mlaskowe - języki, w których występują mlaski (spółgłoski o dźwięku przypominającym cmokanie), np. języki zulu, khosa


SJP.pl


mlasnąć

potocznie:
1. poruszając wargami i językiem, wydać charakterystyczny odgłos podczas jedzenia; cmoknąć;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydać charakterystyczny odgłos


SJP.pl


mlaśnięcie

potocznie:
1. poruszając wargami i językiem, wydać charakterystyczny odgłos podczas jedzenia; cmoknąć;
2. o półpłynnych, najczęściej lepkich substancjach: odrywając się od czegoś lub uderzając o coś wydać charakterystyczny odgłos


SJP.pl


mld

skrót od: miliard (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = miliard, miliardy, miliardów

Wiktionary

Miliard (skrót: mld) – liczba o wartości: 1 000 000 000 = 109 (tysiąc milionów), w krajach stosujących długą skalę. Termin miliard nie ma swojego odpowiednika w większości krajów stosujących skalę krótką.

W notacji naukowej miliard zapisuje się w postaci 1e9.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na Ziemi żyje ponad 7 mld (=miliardów) ludzi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲilʲjart, AS: mʹilʹi ̯art

Wiktionary


mleć

kruszyć, rozdrabniać, rozcierać coś na drobne cząsteczki


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) rozdrabniać coś za pomocą odpowiednich przyrządów

 (1.2) powoli coś żuć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Udawała, że jej smakuje, ale kiedy zostawała sama, mełła ziarna cennej kartkowej prawdziwej kawy i parzyła ją sobie w szklance.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mlɛt͡ɕ, AS: mleć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlon mos./mrz., młyn m., młynek m., mielenie n., mielone, mielonka ż., młócka ż.

 czas. dk. zemleć, przemleć, mielić

 ims. mielony

 przym. mielony, młyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mielić, reg. pozn. melić.

 (1.2) przeżuwać

Wiktionary


mlęcin

Mlęcin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Dobre.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Świętej w Wiśniewie, a wierni Kościoła Starokatolickiego Mariawitów należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Wiśniewie.

Wikipedia


mlecz

1. roślina polna o wysokiej, grubej łodydze i żółtych kwiatach;
2. potocznie: mniszek;
3. nasienie ryb;
4. limfa wydobywająca się z jelit;
5. zawartość żołądka po strawieniu pokarmu przez sok żołądkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Sonchus|L.|ref=tak., liczący około 60 gatunków rodzaj roślin z rodziny astrowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju mleczy (1.1)

 (1.3) pot. bot. mniszek lekarski

 (1.4) icht. nasienie samców ryb;

Wiktionary

Mlecz (Sonchus L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do niego blisko 100 gatunków. Rośliny te występują na Starym Świecie, w Australii i na wyspach Oceanu Spokojnego, a jako introdukowane także na obu kontynentach amerykańskich. W Polsce rosną dwa gatunki rodzime i dwa szeroko rozprzestrzenione na świecie gatunki introdukowane. Niektóre gatunki są chwastami w uprawach. Młode liście mlecza zwyczajnego (zwanego też warzywnym) S. oleraceus spożywane są w sałatkach (według przekazu Pliniusza miał je spożyć Tezeusz przed walką z Minotaurem).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mlɛt͡ʃ, AS: mleč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlecznik mrz., mleko n., mleczko n., mleczarnik m., mleczarz m., mleczarka ż., mleczarnia ż., mleczarstwo n., mleczak m.

 przym. mleczowy, mleczny, mleczarski, mlekowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) mleczko

Wiktionary


mleczaj

rodzaj grzyba z klasy podstawczaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mikol. gatunek grzyba;

 (1.2) bot. pot. mlecz

Wiktionary

Lactarius Pers. (mleczaj) – rodzaj grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do tego celu najbardziej nadają się mleczaje, a więc mleczaj rydz i mleczaj biel, poza tym najczęściej używane są borowiki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleko n.

Wiktionary


mleczajowiec

rodzaj grzybów z rodziny gołąbkowatych


SJP.pl

Lactifluus (Pers.) Roussel (mleczajowiec) – rodzaj grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).

Wikipedia


mleczajowy

grzybówka mleczajowa - gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych


SJP.pl


mleczak

1. samiec ryb dojrzały do zapłodnienia nasieniem (mleczem), gotowy do tarła
2. potocznie: ząb mleczny
3. potocznie: młode zwierzę, które jeszcze ssie mleko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. ząb mleczny

Wiktionary

Mleczak – w pełni dojrzały do rozrodu samiec ryby z mleczem (nasieniem w postaci mleczka). Gotowy do odbycia tarła z ikrzycą (ikrzak).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ostatni mleczak wypadł mi, gdy miałem dwanaście lat.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmlɛt͡ʃak, AS: mlečak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleko n., mleczarnik m., mleczarz m., mlecz mrz., mlecznik mrz.

 przym. mleczny, mlekowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ząb mleczny, reg. śl. mlyczok.

Wiktionary


mleczan

sól lub ester kwasu mlekowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. sól lub ester kwasu mlekowego

Wiktionary

Kwas mlekowy, kwas 2-hydroksypropanowy (łac. acidum lacticum), E270 – organiczny związek chemiczny z grupy hydroksykwasów, obecny w skwaśniałym mleku (skąd pochodzi jego nazwa) i innych produktach fermentacji mlekowej oraz powstający w analogicznym procesie biochemicznym w mięśniach w trakcie intensywnego wysiłku fizycznego. Sole tego kwasu to mleczany.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈmlɛt͡ʃãn, AS: mlečãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleko n.

 przym. mlekowy

Wiktionary


mleczanowy

przymiotnik od: mleczan


SJP.pl


mleczany

przymiotnik jakościowy

 (1.1) przest. mlekowy, mlecznyfakt.

forma rzeczownika.

 (2.1) plural|mleczan.

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) W organizmie, mleczany są fizjologicznym produktem beztlenowego rozpadu glukozy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mlɛˈt͡ʃãnɨ, AS: mlečãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mleczny, mlekowy

Wiktionary


mleczara

1. rodzaj roślin z rodziny toinowatych, liczący 2 gatunki (mleczara olbrzymia i wyniosła);
2. mleczara olbrzymia - gatunek rośliny z rodziny toinowatych, pochodzący z tropikalnych rejonów Azji; kalotropis olbrzymi;
3. potocznie: krowa dająca dużo mleka


SJP.pl

Mleczara (Calotropis R. Br.) – rodzaj roślin z rodziny toinowatych, liczący 2 gatunki. W stanie dzikim występuje w gorących i ciepłych obszarach Azji i Afryki.

Wikipedia


mleczareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: mleczarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleczarka ż.

Wiktionary


mleczarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roznosicielka lub sprzedawczyni mleka

 (1.2) dzbanuszek na mleko

Wiktionary

Mleczarka (niem. Milchmädchen) – dawniej kobiety lub dziewczęta pełniące wiele funkcji związanych z produkcją i przetwarzaniem mleka. Należało do nich dojenie i wyrób masła, ale także w sprzedaż mleka i produktów mlecznych na targu mlecznym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nad ranem mleczarce wypadły butelki z mlekiem na schodach, budząc całą klatkę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleko n., mleczko m., mleczarnia ż., mlecznik m.

:: fm. mleczarz m.

 przym. mleczarski, mleczny, mlekowy

 przysł. mlecznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) mlecznik

Wiktionary


mleczarnia

1. zakład przetwórstwa mleka;
2. dawniej: pomieszczenie do przechowywania nabiału w większych gospodarstwach wiejskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zootechn. miejsce, gdzie przechowuje, oczyszcza i przetwarza się mleko

 (1.2) przest. jadłodajnia z przewagą posiłków mlecznych

 (1.3) daw. zootechn. pomieszczenie do przechowywania nabiału w dużym gospodarstwie wiejskim

 (1.4) żart. pokaźny biust

Wiktionary

Mleczarnia – zakład przemysłu spożywczego przygotowujący mleko konsumpcyjne, mleko w proszku, mleko skondensowane, masło, sery.

Termin ten oznacza również wyodrębnione miejsce w gospodarstwie rolnym, przeznaczone do cedzenia, schładzania i przechowywania mleka z udoju.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mleko odwozimy do mleczarni w Podgórzu.

 (1.2) W mleczarni „U Marzenki” zjesz obiad za 10 złotych.

 (1.3) Pełne bańki niech Janek postawi w mleczarni.

 (1.4) Gdzie ona się tak pcha z tą mleczarnią.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mleczarniany, mleczarski, mleczny

 rzecz. mlecz mrz., mleczarka ż., mleczarnik mos., mleczarz mos., mleko n., mleczarstwo n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) bar mleczny

Wiktionary


mleczarniany

przymiotnik

 (1.1) związany z mleczarnią, dotyczący mleczarni, pochodzący z mleczarni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleczarstwo n., mleczarnia ż., mleko n.

Wiktionary


mleczarnik

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Warszawa. osoba zajmująca się mleczarstwem, pracownik mleczarni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleko n., mleczko m., mleczarnia ż., mleczarz m., mleczarka ż., mleczarnictwo n., mleczak m., mlecz m.

:: forma żeńska mleczarniczka ż.

 przym. mleczarski, mleczny

 przysł. mlecznie

Wiktionary


mleczarski

dotyczący mleczarza, mleczarstwa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z mleczarstwem, dotyczący mleczarstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaprezentowane zostaną również różne produkty: mięsne, mleczarskie, piekarnicze oraz niskoalkoholowe, połączone z degustacją.

 (1.1) W Unii Europejskiej producenci nie mogą nazywać mleka roślinnego mlekiem, ponieważ przemysł mleczarski posiada patent na to słowo (z wyjątkiem mleka kokosowego).

 (1.1) Swoją fermę mleczarską w Bilewie Matka oparła na krowach sprowadzanych z Holandii i Bawarii (rasa algawska).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleczarz m., mleczarka ż., mleczarstwo n., mleczarnia ż., mlecz mrz., mleczarnik mos., mleko n.

Wiktionary


mleczarstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przetwórstwo mleka; skup, składowanie i przerób mleka oraz sprzedaż powstałych przetworów

Wiktionary

Mleczarstwo – dział gospodarki związany z produkcją mleka, jego skupem, magazynowaniem, przerobem i dystrybucją.

W skład branży mlecznej wchodzą:

  • producenci mleka,
  • przetwórcy mleka,
  • producenci pasz i nawozów,
  • laboratoria,
  • producenci/dystrybutorzy dodatków,
  • producenci półproduktów,
  • producenci maszyn i urządzeń,
  • dystrybutorzy,
  • producenci środków higieny,
  • usługodawcy z zakresu badań i rozwoju
  • oraz inne przedsiębiorstwa i instytucje uczestniczące w łańcuchu funkcjonowania mleczarni.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. mleko n., mleczarz mos., mleczarka ż., mleczarnia ż., mlecz mrz.

 przym. mleczny, mlekowy, mleczarski, mleczarniany

Wiktionary


mleczarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. roznosiciel lub sprzedawca mleka

 (1.2) środ. osoba zajmująca się mleczarstwem

Wiktionary

  • mleczarz – osoba dostarczająca mleko
  • Mleczarz – brytyjski film mockumentary
  • Mleczarz – powieść Anny Burns

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedyś mleczarzowi wypadły butelki z mlekiem na schodach, budząc całą klatkę.

 (1.2) Tę tablicę ufundowali mleczarze z całego województwa nowosądeckiego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmlɛt͡ʃaʃ, AS: mlečaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleko n., mleczko m., mleczarnia ż., mleczarnik m., mleczarniczka ż., mleczarstwo n., mleczak m., mlecz m.

:: fż. mleczarka ż.

 przym. mleczarski, mleczny, mlekowy

 przysł. mlecznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) warszawa|mleczarnik.

Wiktionary


mleczek

zdrobnienie od: mleko


SJP.pl


mleczewo

Mleczewo (niem. Heinrode, Mletzewo) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Stary Targ, przy trasach linii kolejowej Iława–Malbork i drogi wojewódzkiej nr 517. Wieś wchodzi w skład sołectwa Kątki.

Wikipedia


mleczko

zdrobnienie od: mleko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. mleko

 (1.2) ciecz przypominająca wyglądem mleko krowie

Wiktionary

  • mleczko – substancja wydzielana przez niektóre grzyby
  • mleczko – inna nazwa mleczu (nasienia ryb)
Osoby
  • Alina Mleczko (ur. 1969) – polska saksofonistka
  • Andrzej Mleczko (ur. 1949) – polski rysownik
  • Edward Mleczko (ur. 1948) – polski naukowiec
  • Franciszek Mleczko (1905–1990) – polski działacz spółdzielczy i ludowy
  • Jan Kazimierz Mleczko (zm. 1661) – podsędek upicki
  • Kazimierz Mleczko-Korczak (1900-1967) – polski malarz marynista
  • Mikołaj Mleczko (zm. ok. 1645) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego
  • Onufry Tadeusz Mleczko (1795-1853) – polski ziemianin, właściciel dóbr, działacz gospodarczy
  • Radosław Mleczko (ur. 1959) – polski historyk sztuki
  • Robert Mleczko (ur. 1971) – polski operator filmowy
  • Rudolf Mleczko (1898-1928) – polski oficer
  • Stefan Mleczko (ur. 1957) – polski polityk
  • Tadeusz Mleczko (ur. 1939) – polski polityk, działacz sportowy
  • Waldemar Mleczko – polski gitarzysta rockowy
  • Wiktoryn Konstanty Mleczko (zm. 1678) – starosta generalny żmudzki
  • Wojciech Emeryk Mleczko (zm. 1673) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego
  • Zofia Mleczko (1918-2004) – bibliotekarka polska

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nalejemy mleczka naszemu kiciusiowi.

 (1.2) Podczas suchej pogody może nie wydzielać charakterystycznego krwistego mleczka, ale i wówczas jest łatwa do odróżnienia dzięki oszronionemu trzonowi i strzępiastemu zazwyczaj brzegowi kapelusza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlecznik mrz., mleko n., mlecz mrz., mleczarnik mos., mleczarz mos., mleczarka ż.

 przym. mleczny, mlekowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|mlycziczko.

Wiktionary


mleczkowo

3 miejscowości w Polsce:

  • Mleczkowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. inowrocławskim, w gminie Dąbrowa Biskupia
  • Mleczkowo – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ełckim, w gminie Ełk
  • Mleczkowo – osada w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. giżyckim, w gminie Ryn

Wikipedia


mleczniaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od mleczniak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleczniak m.

Wiktionary


mleczniak

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) pot. ząb mleczny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmlɛt͡ʃʲɲak, AS: mlečʹńak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleko n.

:: zdrobn. mleczniaczek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mleczak

Wiktionary


mlecznie

przysłówek

 (1.1) właściwie dla mleka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeszcze wyszczerzył te swoje mlecznie białe ząbki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlecznik mrz., mleko n., mleczarka ż., mleczarnik mos., mleczarz mos.

 przym. mleczny

Wiktionary


mleczniej

rzadki stopień wyższy od przysłówka: mlecznie


SJP.pl


mlecznik

1. roślina z rodziny pierwiosnkowatych;
2. naczynie na mleko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina z gatunku mlecznik nadmorski (nazwa systematyczna|Lysimachia maritima|ref=tak.), z rodziny pierwiosnkowatych

 (1.2) przest. dzbanuszek na mleko

Wiktionary

  • mlecznik (Glaux L.) – rodzaj roślin z rodziny pierwiosnkowatych
  • mlecznik (Lactarius lactarius) – gatunek ryby z rodziny mlecznikowatych
  • Mlecznik – wzgórze na Przedgórzu Sudeckim we Wzgórzach Niemczańsko-Strzelińskich

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. mleko n., mleczko n., mlecz m., mleczyk m., mleczak m., mleczarka ż., mleczarz m.

 przym. mleczny, mlekowy

 przysł. mlecznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) mleczarka

Wiktionary


mleczno

Mleczno – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Rudna.

Wikipedia


mlecznobiało

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem mlecznobiałej barwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W słońcu mlecznobiało jarzyły się kły słonia.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mlecznobiały

Wiktionary


mlecznobiały

biały jak mleko; mleczny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) biały jak mleko

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmlɛt͡ʃnɔˈbʲjawɨ, AS: mlečnobʹi ̯au̯y

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. mlecznobiało

Wiktionary


mlecznokawowy

kawowy o mlecznym odcieniu


SJP.pl


mlecznoniebieski

niebieski o mlecznym odcieniu


SJP.pl


mlecznoróżowy

różowy o mlecznym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) różowy o mlecznym odcieniu

Wiktionary


mleczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co mleczne

 (1.2) zootechn. wymiar wydajności zwierząt hodowanych dla mleka

Wiktionary

Mleczność – termin zootechniczny oznaczający wydajność mleczną u samic ssaków zwierząt gospodarskich o użytkowości mlecznej – bydła, owiec, kóz i innych. Mleczność mierzy się w kilogramach lub litrach w skali rocznej lub w okresie laktacji.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. mleko n.

 przym. mleczny, mlekowy

Wiktionary


mlecznozielony

zielony o mlecznym odcieniu


SJP.pl


mlecznożółty

żółty o mlecznym odcieniu


SJP.pl


mleczny

1. związany z mlekiem, robiony z mleka;
2. w kolorze mleka;
3. dający dużo mleka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący mleka, otrzymywany, zrobiony z mleka, z dodatkiem mleka

 (1.2) w kolorze mleka, biały jak mleko

 (1.3) zootechn. o zwierzętach hodowanych dla mleka: wydajny, dający dużo mleka

 (1.4) o czasowym zębie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmlɛt͡ʃnɨ, AS: mlečny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlecznik mrz., mleko n., mleczko n., mleczarnia ż., mleczarz m., mleczarka ż., mleczak m., mleczarnik mos., mlecz mrz., mleczność ż., mleczarstwo n.

 przym. mlekowy

 przysł. mlecznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) dojny, mlekodajny

Wiktionary


mleczówka

1. wieś w Polsce;
2. jezioro w Polsce


SJP.pl

Mleczówka – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Ma status sołectwa.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mleczówka, po jej zniesieniu w gromadzie Syberia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


mleko

1. wydzielina gruczołów mlekowych samic ssaków, służąca jako pokarm dla młodych;
2. (potocznie) mleko krowie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) biol. wydzielina gruczołów mlecznych samic ssaków służąca jako pokarm dla swojego potomstwa dostępna w okresie laktacji;

 (1.2) spoż. wydzielina gruczołów mlecznych, najczęściej krowy, spożywana przez ludzi jako dodatek do pokarmu lub jako sam pokarm

 (1.3) pot. porcja, np. butelka, karton mleka (1.2)

 (1.4) białawy płyn przypominający mleko (1.2), np. sporządzany z niektórych roślin, wydzielający się ze skał wapiennych itd.

 (1.5) książk. przen. gęsta mgła

Wiktionary

Mleko – wydzielina gruczołu mlekowego samic ssaków, pojawiająca się w okresie laktacji. Jako produkt żywnościowy dla człowieka najczęstsze zastosowanie ma mleko krowie.

Mleko jest mieszaniną wieloskładnikową, składająca się z trzech podstawowych faz, będących w ścisłej zależności od siebie:

  • emulsyjnej,
  • koloidalnej,
  • molekularnej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeśli mleko wypływa z piersi zbyt szybko maluch może nie chcieć ssać, może się prężyć, odpychać i płakać, pomimo głodu.

 (1.2) Wielu Azjatów nie toleruje mleka.

 (1.3) Na stole stały trzy mleka.

 (1.4) Napoje roślinne, takie jak mleko owsiane i mleko sojowe, obciążają klimat mniej niż mleko od krowy.

 (1.5) Nagle wjechaliśmy w mleko i musieliśmy znacznie zwolnić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmlɛkɔ, AS: mleko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleczarnia ż., mleczarstwo n., mleczarz m., mleczarnik m., mleczarka ż., mleczność ż., mleczak m., mlecz m., mleczaj m., mleczan m.

:: zdrobn. mleczko n.

 przym. mlekowy, mleczny, mleczany, mleczarski, mleczarniany

 przysł. mlecznie

Wiktionary

Synonimy:

 gwara. mliko, gw-pl|Śląsk Cieszyński|mlyko.

Wiktionary


mlekodajny

1. dostarczający mleka, produkujący mleko;
2. wpływający pozytywnie na mleczność bydła


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wydzielający, dający dużo mleka

 (1.2) zwiększający wydzielanie mleka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlekodajność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mleczny

Wiktionary


mlekomat

automat do sprzedaży świeżego mleka


SJP.pl


mlekomierz

przyrząd służący do pomiaru gęstości mleka; laktometr, laktodensymetr, galaktometr


SJP.pl


mlekopodobny

mający niektóre właściwości mleka, przypominający mleko


SJP.pl


mlekowate

rodzina drzew i krzewów z rzędu różowców; morwowate


SJP.pl


mlekowaty

o cechach mlekowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


mlekowiec

1. drzewo mleczne:
a) południowoamerykańskie drzewo z rodziny morwowatych; pnie zawierają sok o licznych zastosowaniach spożywczych;
b) tropikalne drzewo i krzew z rodziny toinowatych, wydzielające gorzki sok podobny do mleka;
2. rodzaj ciasta deserowego


SJP.pl

Brosimum, mlekowiec (Brosimum Swartz) – rodzaj roślin z rodziny morwowatych (Moraceae). Obejmuje 15 gatunków. Są to zimozielone drzewa z sokiem mlecznym rosnące w tropikach obu kontynentów amerykańskich – od Meksyku i Kuby na północy po Boliwię, Paragwaj i południową Brazylię. Jako rośliny introdukowane przedstawiciele tego gatunku rosną także na Florydzie i w Wietnamie. Występują one głównie w wilgotnych lasach równikowych.

Wikipedia


mlekowóz

rodzaj cysterny do przewożenia mleka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pojazd do przewożenia mleka

Wiktionary


mlekowy

mleko


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z mlekiem, dotyczący mleka

Wiktionary

Patrz:

mleko

Przykłady

 (1.1) Uzyskuje się w ten sposób nadwyżkę tłuszczu mlekowego, z której produkuje się śmietankę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mleko n., mleczko n., mleczan m., mleczarstwo n., mleczność ż., mleczak m., mleczarz m., mleczarka ż., mlecznik m., mlecz m., mleczyk m.

 przym. mleczny

Wiktionary


mlekożerca

żartobliwie: miłośnik mleka


SJP.pl


mlewne

dawniej: opłata uiszczana w młynie za zmielenie zboża


SJP.pl


mlewnik

maszyna mieląca zboże


SJP.pl


mlewny

dawniej:
1. młyński;
2. podatek (przymus) mlewny - opłata uiszczana w młynie za zmielenie zboża; mlewne


SJP.pl


mlewo

1. zboże przeznaczone do przemiału; mieliwo;
2. dawniej: mielenie zboża


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zboże do zmielenia

 (1.2) zmielone zboże

 (1.3) przest. mielenie zboża

Wiktionary

Mlewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie golubsko-dobrzyńskim, w gminie Kowalewo Pomorskie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Średni dostał osła Burka, / Co na mlewo nosił zboże.

 (1.2) — Gospodarzu, czy to prawda, że dawno, dawno, mieszkał w tym młynie straszny olbrzym, co wyrabiał mlewo z trupich kości?.

 (1.1) Ponakładali podatki od mlewa takie, że ubogi człek musi z plewaewą ziarno gryźć, jak bydlę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlew mrz., mlewne n., mlewnik mrz., mlewność ż.

 przym. mlewny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) mlew

Wiktionary


mlik

motyl z rodziny omacnic, groźny szkodnik mąki i kasz; mklik; molik


SJP.pl


mlle

skrót od: mademoiselle (francuski zwrot grzecznościowy)


SJP.pl


mln

skrót od: milion; mil.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = milion

Wiktionary

Milion (polski skrót: mln) – liczba o wartości: 1 000 000 = 106 (tysiąc tysięcy), jak również liczebnik główny.

W układzie SI mnożnikowi 106 odpowiada przedrostek jednostki miary mega o symbolu M, np. MHz – megaherc, a jego odwrotności (jedna milionowa) 10−6 odpowiada mikro o symbolu µ, np. µm – mikrometr.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przez cieśninę Ormuz przepływa ok. 15 statków dziennie, przewożąc 17 mln (=milionów) baryłek ropy naftowej na dobę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲilʲjɔ̃n, AS: mʹilʹi ̯õn

Wiktionary


mlon

gwarowo: drążek przy żarnach do obracania kamienia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwara. drążek przy żarnach do obracania kamienia

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) białystok. nielubiany mężczyzna, gbur

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mleć ndk.

Wiktionary


mlostek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) reg-pl|Poznań. kamienny garnek do mleka, śmietany lub ogórków

Wiktionary


mlycziczko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. zdrobn. od: mlyko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlyko n., mlyczorz mos., mlyczok mos./mrz.

Wiktionary


mlyczok

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. lekcew. młokos

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. ząb mleczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlyko n., mlyczorz mos., mlycziczko n.

Wiktionary


mlyczorz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pracownik mleczarni zwożący mleko z gospodarstw

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlyczok mos./mrz., mlyko n., mlycziczko n.

Wiktionary


mlyko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoż. mleko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mlyczok mos./mrz., mlyczorz mos.

:: zdrobn. mlycziczko n.

Wiktionary


mm

wykrzyknik naśladujący dźwięk mruczenia wyrażającego zadowolenie (np. Mm, jak ładnie pachniesz!); mmm


SJP.pl

skrótowiec, fraza przysłówkowa

 (1.1) = między magazynami

Wiktionary

Informatyka:

  • MM – Might and Magic – seria gier komputerowych
  • MM – MM Moje Miasto – sieć portali społecznościowych
  • .mm – domena internetowa przypisana do Mjanmy (Birmy)

Jednostki:

  • mm – milimetr – 1 mm = 0,001 metra
  • Mm – mila morska – jednostka odległości
  • MM – rok 2000 w rzymskim systemie liczbowym
  • MM – oznaczenie miesiąca w standardzie ISO 8601

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== MM (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = med. multiple myeloma → szpiczak mnogi (łac. myeloma multiplex)

 (1.2) = wojsk. Military Medal → Medal Wojskowy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== MM (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = med. multiple myeloma → szpiczak mnogi (łac. myeloma multiplex)

 (1.2) = wojsk. Military Medal → Medal Wojskowy

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== MM (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = med. multiple myeloma → szpiczak mnogi (łac. myeloma multiplex)

 (1.2) = wojsk. Military Medal → Medal Wojskowy

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


mma

[czytaj: emema] skrót od: mixed martial arts - mieszane sztuki walki; dyscyplina sportowa dopuszczająca wszystkie techniki walki bez użycia broni


SJP.pl


mme

skrót zwrotu grzecznościowego "madame", czytany jako cały wyraz [madam]


SJP.pl


mmm

1. wykrzyknik wyrażający zamyślenie, zwlekanie z odpowiedzią (np. Mmm, a może pójdziemy do kina?); hm, mhm;
2. wykrzyknik naśladujący nucenie;
3. wykrzyknik naśladujący dźwięk mruczenia wyrażającego zadowolenie (np. Mmm, jak ładnie pachniesz!); mm


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) …wyrażający zadowolenie

 (1.2) …wyrażający zamyślenie

 (1.3) dźwięk. …naśladujący nucenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mmm, ale to jest przepyszne!

 (1.2) Mmm… zastanówmy się.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hm, hmm, mhm

Wiktionary


mmo

skrót od: massively multiplayer online game - typ gry wideo rozgrywanej za pośrednictwem internetu


SJP.pl


mms

[czytaj: ememes] (skrót od angielskiego wyrażenia: Multimedia Messaging Service) wiadomość multimedialna pozwalająca na jednoczesne przesyłanie, odbiór grafiki, animacji, wideoklipów, dźwięków itp. za pomocą telefonu komórkowego; ememes


SJP.pl

  • Multimedia Messaging Service – usługa wiadomości multimedialnych
  • Microsoft Media Server – protokół sieciowy
  • Miracle Mineral Solution
  • Małgorzata Mańka-Szulik – polska nauczycielka i działaczka samorządowa, w latach 2006–2024 prezydentka Zabrza

Wikipedia


mms-ować

[czytaj: ememesować] wysyłać wiadomości multimedialne telefonem komórkowym; ememesować


SJP.pl


mms-owy

MMS (ememes), np. kartka MMS-owa; ememesowy


SJP.pl


mn

symbol manganu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = muzeum narodowe

 (1.2) = mniejszość niemiecka

Wiktionary

Mangan (Mn, łac. manganum) – pierwiastek chemiczny należący do grupy metali przejściowych.

Ma 15 izotopów z przedziału mas 49–62 i izomery jądrowe 51m, 52m, 54m. Trwały jest tylko izotop 55, który stanowi niemal 100% składu izotopowego manganu występującego w naturze.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== MN (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = geogr. Minnesota → Minnesota (stan w USA)

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛ̃m‿ˈɛ̃n, AS: ẽm‿n

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== MN (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = geogr. Minnesota → Minnesota (stan w USA)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== MN (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrót

 (1.1) = geogr. Minnesota → Minnesota (stan w USA)

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


mn.

skrót

 (1.1) = mnogi, mnoga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tym zdaniu podmiot jest w 3 os. l. mn. (= trzeciej osobie liczby mnogiej)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmnɔɡa, AS: mnoga

Wiktionary


mn.w.

skrót

 (1.1) mniej więcej

Wiktionary


mneme

w psychologii: ogół zmian powstających w systemie nerwowym na skutek bodźców świata zewnętrznego i zdobywanego doświadczenia


SJP.pl

Mneme (gr. Μνήμη Mnḗmē, łac. Mneme – 'pamięć') – w mitologii greckiej jedna z trzech oryginalnych (beocjańskich) muz, córek Mnemosyne. Siostra Aoede i Melete. Muza pamięci. Czczone były na Helikonie.

Wikipedia


mnemiczny

mnemotechnika; mnemoniczny, mnemotechniczny


SJP.pl


mnemizm

kierunek biologiczny głoszący, iż silne bodźce emocjonalne mają trwały wpływ na zmianę sposobu reagowania organizmu przekazywaną dziedzicznie


SJP.pl


mnemometr

urządzenie do badania pamięci poprzez pokazywanie wielu elementów jako materiał do zapamiętania


SJP.pl


mnemon

najmniejsza jednostka informacyjna zmagazynowana w mózgu albo w systemie nerwowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) najmniejsza porcja informacji zmagazynowana w mózgu lub w systemie nerwowym

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mnemonowy

Wiktionary


mnemoniczka

mnemonik


SJP.pl

Patrz:

mnemonik

mnemoniczny

mnemotechnika; mnemiczny, mnemotechniczny


SJP.pl


mnemonik

osoba obdarzona fenomenalną pamięcią


SJP.pl

  • Mnemonik (informatyka)
  • Mnemonik (psychologia)

Wikipedia


mnemonika

ogół środków i metod ułatwiających mechaniczne zapamiętywanie czegoś; mnemotechnika


SJP.pl

Wikipedia


mnemosyne

w mitologii greckiej: bogini pamięci, matka muz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. bogini i uosobienie pamięci, matka muz, jedna z tytanid;

 (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 57;

Wiktionary

  • Mnemosyne – w mitologii greckiej bogini i uosobienie pamięci
  • Mnemosyne – planetoida o numerze katalogowym 57
  • Mnemosyne – amerykański film eksperymentalny w reżyserii Beaty Poźniak
  • Mnemosyne – płyta Jana Garbarka i The Hilliard Ensemble z 1999 r.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mnemosyne uchodziła za córkę Uranosa i Gai, siostrę Fojbe, Hyperiona, Japeta, Kojosa, Kriosa, Kronosa, Okeanosa, Rei, Tei, Temidy i Tetydy oraz kochankę Zeusa.

 (1.2) Mnemosyne porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mnemonika ż., mnemonik m., mnemonista m., mnemonistka ż., mnemoniczność ż., mnemizm ż., mnemiczność ż., Mneme ż., Mnemon m.

:: war. Mnemozyna ż., Mnemosyna ż.

 przym. mnemoniczny, mnemiczny

 przysł. mnemonicznie

 temsłow. mnemo-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Mnemozyna, Mnemosyna; Moneta, rzad. Pamięć

Wiktionary


mnemotechniczny

mnemotechnika


SJP.pl

Patrz:

mnemotechnika

mnemotechnika

ogół środków i metod ułatwiających mechaniczne zapamiętywanie czegoś; mnemonika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sposoby ułatwiające zapamiętywanie czegoś metodą wolnych skojarzeń, np. poprzez nadanie tekstowi rymowanej formy, wizualizację, itp.;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odkąd poznałem mnemotechnikę, uczenie się jest przyjemniejsze i zajmuje mi mniej czasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmnɛ̃mɔˈtɛxʲɲika, AS: mnmoteχʹńika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mnemosyne ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mnemonika

Wiktionary


mnemozyna

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. zob. Mnemosyne.

Wiktionary

  • Mnemosyne – w mitologii greckiej bogini i uosobienie pamięci
  • Mnemosyne – planetoida o numerze katalogowym 57
  • Mnemosyne – amerykański film eksperymentalny w reżyserii Beaty Poźniak
  • Mnemosyne – płyta Jana Garbarka i The Hilliard Ensemble z 1999 r.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmnɛ̃mɔˈzɨ̃na, AS: mnmozna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mnemosyne ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Mnemosyne

Wiktionary


mniam

potocznie: wykrzyknik, zwykle powtórzony, używany w celu ukazania zadowolenia ze smaku spożytej potrawy lub zakomunikowania, że ma się na coś ogromny apetyt; pycha, pychota, pyszota


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) służy do wyrażenia, że mówiącemu coś bardzo smakuje bądź ma na to apetyt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mʲɲãm, AS: mʹńãm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pycha

Wiktionary


mnich

członek zakonu o surowej regule


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. szczyt w polskich Tatrach;

Wiktionary

  • mnich – pustelnik
  • mnich – budowla hydrotechniczna
W Polsce
  • Mnich – wieś w woj. śląskim, w pow. cieszyńskim, w gminie Chybie
  • Mnich – część wsi Rywałdzik, w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Biskupiec
  • Mnich – skała w Dolinie Kobylańskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej
  • Mnich – skała w masywie Biakła na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej
  • Mnich – staw w gminie Czempiń
  • Mnich – strumień w powiecie radomskim
  • Mnich – szczyt w polskich Tatrach Wysokich
  • Mnich – gromada w powiecie cieszyńskim
  • Mnich – gromada w powiecie kutnowskim
  • Mnich – rzeźba na Sobótce

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie widzieliśmy Mnicha, bo była mgła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mnich m., mniszka ż.

 przym. mniszy, mnisi

Wiktionary


mnicha

1. budowla wodnomelioracyjna do regulowania poziomu przepływu wody, głównie w ogroblowanych stawach rybnych;
2. rodzaj dachówki


SJP.pl

Wikipedia


mnichowice

W Polsce
  • Mnichowice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Żórawina
  • Mnichowice – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kępińskim, w gminie Bralin
  • Mnichowice – gromada

Wikipedia


mnichówka

  • Mnichówka – część miejscowości Witów, polana w Orawicko-Witowskich Wierchach
  • mnichówka – rodzaj rośliny z rodziny malpigiowatych

Wikipedia


mnichowski

przymiotnik od: Mnichowo, Mnichów


SJP.pl


mniej

stopień wyższy od przysłówka: mało


SJP.pl

Muzyka

  • „Mniej” – singel polskiej piosenkarki Luny
  • „Mniej” – singel polskiego zespołu Xxanaxx

Zobacz też

  • Mniej niż zero (ujednoznacznienie)
  • „Coraz mniej” – singel polskich wokalistów Patrycji i Grzegorza Markowskich
  • „Chcę mniej” – singel polskiego rapera Palucha

Wikipedia


mniejsza

z wyrażeń: "mniejsza z tym", "mniejsza o to" - nieważne, nieistotne, bez znaczenia


SJP.pl


mniejszość

1. mniejsza część czegoś w porównaniu z inną częścią;
2. grupa ludności jakiegoś państwa różniąca się od obywateli tego państwa przynależnością narodową, wyznaniem lub innymi cechami charakteryzującymi ludność innych państw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mniejsza część jakiejś całości

 (1.2) etn. socjol. grupa ludności różniąca się od większości mieszkańców danego państwa przynależnością narodową, rasową, wyznaniową itp.

Wiktionary

Mniejszość to grupa ludności danego państwa różniąca się od większości jego obywateli przynależnością narodową, rasową, wyznaniową, mówiąca innym językiem, różniąca się tradycją, obyczajem lub poglądami na pewne sprawy itp.

  • mniejszość etniczna
  • mniejszość narodowa
  • mniejszości narodowe i etniczne w Polsce
  • mniejszość wyznaniowa
  • mniejszość parlamentarna
  • mniejszość seksualna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wśród zwykłych Amerykanów zaskakująco wielu jest zwolennikami kreacjonizmu, a ewolucjoniści często są w mniejszości.

 (1.2) Brutalność policji i jej przemoc, która w nieproporcjonalnie dużym stopniu jest wymierzona w osoby czarne i inne mniejszości, ma swoje korzenie w amerykańskim kapitalizmie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲɲɛ̇jʃɔɕt͡ɕ, AS: mʹńėi ̯šość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mniejszościowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) mniejszość narodowa

Wiktionary


mniejszościowy

taki, który bezpośrednio tyczy się grupy ludności jakiegoś państwa różniącej się od obywateli tego państwa przynależnością narodową, wyznaniem lub innymi cechami charakteryzującymi ludność innych państw


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z mniejszością, dotyczący mniejszości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polityk wszedł w skład mniejszościowego rządu utworzonego naprędce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mniejszość ż.

Wiktionary


mniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: mały


SJP.pl


mniemać

1. przypuszczać;
2. wychodzić z założenia;
3. uważać


SJP.pl

czasownik

 (1.1) książk. przypuszczać coś, wnioskować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Można mniemać, że ta sprawa nie będzie już przedmiotem rozważań naszej komisji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲɲɛ̃mat͡ɕ, AS: mʹńmać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mniemanie n., domniemanie n.

 czas. domniemywać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przypuszczać, sądzić, uważać

Wiktionary


mniemanie

przekonanie, sąd o kimś lub o czymś, często nieuzasadnione


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czyjś subiektywny osąd, opinia, bez względu na prawdziwość

 (1.2) odczasownikowy od|mniemać.

Wiktionary

Doksa (stgr. δόξα) – w filozofii starożytnej Grecji mniemanie, złudne lub niepewne przekonanie czy też poznanie, przeciwstawiane prawdzie czy pewnej i niepodważalnej wiedzy (stgr. ἐπιστήμη, episteme).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mʲɲɛ̃ˈmãɲɛ, AS: mʹńẽmãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mniemanologia ż.

 czas. mniemać ndk.

Wiktionary


mniemanolog

żartobliwie: specjalista w zakresie mniemanologii stosowanej - humorystycznej nauki wymyślonej dla celów satyrycznych przez Jana Tadeusza Stanisławskiego


SJP.pl


mniemanologia

mniemanologia stosowana - humorystyczna nauka wymyślona dla celów satyrycznych przez Jana Tadeusza Stanisławskiego


SJP.pl


mniewo

Mniewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Olszówka.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

We wsi urodził się generał Paweł Jerzmanowski.

Wikipedia


mników

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Mników – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. strzelińskim, w gminie Przeworno
  • Mników – wieś w woj. małopolskim, w pow. krakowskim, w gminie Liszki

Wikipedia


mnin

Mnin – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Słupia Konecka.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mnin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Tekli.

Wikipedia


mniów

wieś w Polsce


SJP.pl

Mniów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Mniów. Siedziba gminy Mniów.

Wieś położona w odległości około 20 km na północny zachód od centrum Kielc przy drodze krajowej nr 74.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mniów. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do ówczesnego województwa kieleckiego.

Wikipedia


mniowski

przymiotnik od: Mniów


SJP.pl


mnisi

mniszy; dotyczący mnicha, mniszki; zakonny, klasztorny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z mnichem lub mniszką, dotyczący mnicha lub mniszki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stary kameduła wiódł swe życie mnisie w całkowitym odosobnieniu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mnich m., mniszka ż., Mnich m., mniszek mrz./mos.

 przym. mniszy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mniszy, monastyczny

Wiktionary


mnisw

skrót od: Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego


SJP.pl


mniszech

Kończyc III, znany również pod nazwą Mniszech – polski herb szlachecki.

Wikipedia


mniszek

rodzaj bylin z rodziny astrowatych, liczący ponad 2000 gatunków na całej kuli ziemskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) zdrobn. od: mnich

 (1.2) młody mnich

 (1.3) gwara. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) bot. nazwa systematyczna|Taraxacum|F.H. Wigg.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny astrowatych;

 (2.2) bot. roślina z rodzaju mniszek (2.1)

forma rzeczownika.

 (3.1) D. lm. od: mniszka

Wiktionary

Biologia

  • mniszek (Taraxacum) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do niego m.in. gatunek mniszek pospolity (m. lekarski)
  • mniszek (Xolmis) – nazwa zwyczajowa rodzaju ptaków z rodziny tyrankowatych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zjawił się nagle w jurcie młody mniszek i zbliżywszy się z oznakami szacunku do Darambadzara, szepnął mu coś do ucha.

 (2.2) Malutki mniszek produkuje nektar do godzin południowych, już około trzynastej kwiat się zamyka.

 (3.1) Pięć czy sześć mniszek spowitych szczelnie w swoje czarne, długie szaty śpiewało łagodnymi, słodkimi głosami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmʲɲiʃɛk, AS: mʹńišek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mnich m., mniszka ż.

 przym. mniszkowy, mnisi

Wiktionary

Synonimy:

 (2.2) pot. mlecz, dmuchawiec; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|mojiczek.; stpol. fyffa; lud. łocyga polna, męska stałość, pępawa, popia głowa, strzygów pąp, świni pysk

Wiktionary


mniszka

1. członkini zakonu o surowej regule;
2. w budownictwie: wklęsła dachówka o kształcie półokrągłego korytka, układana z mnichem;
3. brudnica mniszka - brudnica, której gąsienice żywią się liśćmi drzew iglastych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. w chrześcijaństwie: zakonnica z zakonu monastycznego, mniszego

 (1.2) zool. nazwa systematyczna|Monachus|ref=tak., zwierzę zaliczane do rodziny fokowatych;

 (1.3) ornit. nazwa systematyczna|Lonchura|ref=tak., ptak zaliczany do rodziny astryldowatych;

 (1.4) ent. pot. motyl z rodziny brudnicowatych;

 (1.5) bud. rodzaj wklęsłej dachówki

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: mniszek

Wiktionary

Mniszka śródziemnomorska (Monachus monachus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae). Zamieszkuje wschodnie wody Morza Śródziemnego i wschodni Atlantyk, z niegdyś licznie występującego zwierzęcia pozostało kilka niewielkich, zagrożonych depresją wsobną populacji. Żywi się głowonogami, rybami i innymi zwierzętami morskimi. Samica rodzi młode w jaskini przy plaży. Należy do najbardziej zagrożonych wyginięciem płetwonogich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kilka mniszek pracowało w ogrodzie.

 (1.2) Futro mniszek jest ciemnopopielate.

 (1.3) Na gałęzi siedzi mała mniszka.

 (1.4) U mniszki występuje silny dymorfizm płciowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mnich m., mniszek mrz./mos.

 przym. mniszy

Wiktionary


mniszki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Lonchurinae|Steiner., podrodzina ptaków z rodziny astryldowatych;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: mniszka

Wiktionary

  • mniszki – podrodzina ptaków

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podrodzina mniszek obejmuje gatunki występujące m.in. w Australazji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mniszka ż.

Wiktionary


mniszków

rodzaj bylin z rodziny astrowatych, liczący ponad 2000 gatunków na całej kuli ziemskiej


SJP.pl

  • Mniszków – wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim, w gminie Janowice Wielkie
  • Mniszków – wieś w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Mniszków
  • Mniszków – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim
  • Mniszków – dawna gromada w powiecie opoczyńskim w województwie kieleckim

Wikipedia


mniszkówka

muchówka z rodziny rączycowatych, pasożyt brudnicy mniszki i nieparki


SJP.pl


mniszkowski

przymiotnik od: Mniszków


SJP.pl


mniszkowy

mniszek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z mniszkiem, dotyczący mniszka

Wiktionary

Patrz:

mniszek

Powiązane:

 rzecz. mniszek m.

Wiktionary


mnisztwo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. część miasta Cieszyna;

Wiktionary

Mnisztwo (niem. Mönichhof) – część miasta Cieszyna, do 1973 roku samodzielna wieś na Śląsku Cieszyńskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy tym autobusem dojedziemy na Mnisztwo?

 (1.1) Książę Adam Wacław zwrócił folwark na Mnisztwie dominikanom.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mnich mos., mniszka ż.

 przym. mniszy

Wiktionary


mniszy

mnisi;
1. dotyczący mnicha, mniszki; zakonny, klasztorny;
2. taki jak u mnicha, właściwy mnichom


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z mnichem lub mniszką, dotyczący mnicha lub mniszki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Stary cysters wiódł swe życie mnisze w całkowitym odosobnieniu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mnich m., mniszka ż., Mnich m., Mnisztwo n.

 przym. mnisi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mnisi, monastyczny

Wiktionary


mnk

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) Muzeum Narodowe w Krakowie;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od października dwa oddziały MHK i MNK łączy nie tylko sąsiedztwo w jednym budynku, ale również porozumienie o sprzedaży wspólnych biletów.

Wiktionary


mnogdy

przysłówek

 (1.1) stpol. często

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmnɔɡdɨ, AS: mnogdy

Wiktionary


mnogi

liczny, występujący w dużej ilości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. występujący w dużej ilości

 (1.2) książk. składający się z dużej liczby czegoś

 (1.3) dotyczący jakiejś zbiorowości, mnogości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) u brzegu stał mnogi lud patrząc i przysłuchując się w milczeniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmnɔɟi, AS: mnoǵi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mnogość ż., mnożenie n., mnożna ż., mnożnik m.

 czas. mnożyć, pomnożyć, pomnażać, rozmnożyć, rozmnażać

 przysł. mnogo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) liczny, spory

 (1.2) wieloskładnikowy

Wiktionary


mnogo

przysłówek

 (1.1) daw. dużo, wiele

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmnɔɡɔ, AS: mnogo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mnogi

 rzecz. mnogość ż.

Wiktionary


mnogooczak

motyl dzienny z rodziny modraszkowatych, występujący w około 215 gatunkach


SJP.pl


mnogość

1. duża liczba czegoś; mnóstwo; obfitość;
2. dawniej: wynik mnożenia; iloczyn;
3. dawniej: zbiór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) duża ilość czegoś

 (1.2) mat. zbiór

Wiktionary

Zbiór (mnogość) – jedno z fundamentalnych pojęć w matematyce, określające sposób grupowania danych wartości liczbowych.

Określenie zbiór może też odnosić się do:

  • zbiór – pojęcie stosowane w rolnictwie
  • zbiór danych – zbiór danych statystycznych
  • zbiór Smitha – pojęcie dotyczące wyborów demokratycznych
  • zbiór praw sądowych

Inne znaczenia zbioru w dziedzinie matematyki stanowią następujące pojęcia (w kolejności alfabetycznej):

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈmnɔɡɔɕt͡ɕ, AS: mnogość

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mnogi

 przysł. mnogo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) liczebność, wielość, obfitość; mnóstwo

Wiktionary


mnogościowy

związany z teorią mnogości


SJP.pl


mnóstwo

masa;
1. wielka ilość lub liczba czegoś; mnogość, obfitość;
2. wielka liczba kogoś; tłum


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bardzo dużo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Minęło już pół wieku, a przeszłość wciąż była tu widoczna w mnóstwie zaniedbanych, drewnianych domów, mnóstwie koślawych płotów, mnóstwie opadających tynków.

 (1.1) Mnóstwo arcydzieł przepada razem z imionami swych twórców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmnustfɔ, AS: mnustfo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dużo, mnogo, wiele, od metra; wulg. w chuj

Wiktionary


mnożarnia

szklarnia do rozmnażania roślin; mnożarka


SJP.pl


mnożenie

działanie arytmetyczne polegające na wyznaczaniu iloczynu dwóch czynników: mnożnej i mnożnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) mat. działanie arytmetyczne, będące dla liczb naturalnych wielokrotnym dodawaniem

 (1.2) mat. jedno z dwóch działań w pierścieniu, uogólnienie mnożenia (1.1)

 (1.3) odczasownikowy od|mnożyć.

Wiktionary

Mnożenie – wspólna nazwa różnych funkcji matematycznych definiowanych osobno; ich najprostszym przykładem jest mnożenie liczb naturalnych – wielokrotne dodawanie liczby do siebie samej. Wynik mnożenia to iloczyn, a mnożone elementy to czynniki, przy czym pierwszy czasem jest znany jako mnożna, a drugi jako mnożnik.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Iloczyn to wynik mnożenia.

 (1.2) Pierścień w którym mnożenie jest odwracalne (z wyjątkiem mnożenia przez zero) to ciało.

 (1.3) Brzytwa Ockhama to zasada ekonomii myślenia zakazująca mnożenia bytów ponad potrzebę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mnɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: množńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pomnażać ndk., rozmnażać ndk., mnożyć ndk.

 rzecz. mnożnik m., mnożna ż., rozmnażanie n.

 przym. mnogi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) multiplikacja / multyplikacja

Wiktionary


mnożna

liczba, którą się mnoży przez inną liczbę, czynnik a w iloczynie a x b


SJP.pl

Mnożenie – wspólna nazwa różnych funkcji matematycznych definiowanych osobno; ich najprostszym przykładem jest mnożenie liczb naturalnych – wielokrotne dodawanie liczby do siebie samej. Wynik mnożenia to iloczyn, a mnożone elementy to czynniki, przy czym pierwszy czasem jest znany jako mnożna, a drugi jako mnożnik.

Wikipedia


mnożnik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. liczba, przez którą się mnoży poprzednią liczbę w działaniu mnożenia

Wiktionary

  • mnożnik (ekonomia)
    • mnożnik zatrudnienia
    • mnożnik zrównoważonego budżetu
  • mnożnik (matematyka)
  • mnożnik (procesor CPU)
  • mnożnik mediów

Wikipedia

Powiązane:

 przym. mnogi

 rzecz. mnożenie n.

 czas. mnożyć

Wiktionary


mnożnikowy

mnożnik


SJP.pl

Patrz:

mnożnik

mnożny

szybko się rozmnażający, mnożący się licznie; płodny


SJP.pl


mnożyć

1. powiększać ilość, liczbę czegoś; pomnażać;
2. rozpleniać coś (rośliny, zwierzęta);
3. wykonywać działanie matematyczne dające w wyniku iloczyn;
4. mnożyć się:
a) powiększać swą ilość, liczbę;
b) o niektórych organizmach: rozmnażać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) powiększać ilość, liczbę czegoś; pomnażać

 (1.2) rozpleniać coś (rośliny, zwierzęta)

 (1.3) mat. wykonywać działanie matematyczne dające w wyniku iloczyn;

czasownik zwrotny niedokonany mnożyć się

 (2.1) powiększać swą ilość, liczbę

 (2.2) o niektórych organizmach: rozmnażać się

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, jeśli się ją dzieli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmnɔʒɨt͡ɕ, AS: množyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mnożnik m., mnożenie n., rozmnażanie n.

 czas. pomnożyć dk., pomnażać ndk., wymnożyć dk., wymnażać ndk.

 przym. mnogi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-3) przest./stpol. multyplikować, multiplikować

Wiktionary


mo

symbol molibdenu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki

 (1.1) = Milicja Obywatelska

Wiktionary

  • Mo – trzydziesty piąty znak japońskich sylabariuszy hiragana i katakana
  • Mo (jap. ) – rodzaj kimona
  • Mo – amerykański serial komediowo-dramatyczny
  • MO – Milicja Obywatelska w PRL
  • MO – nośnik magneto-optyczny (np. MiniDisc)
  • Mo – symbol pierwiastka molibden
  • MO – Modus operandi (łac.)
  • MØ – duńska piosenkarka i autorka tekstów

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɛ̃m‿ˈɔ, AS: ẽm‿o

Wiktionary


moa

rząd wymarłych ptaków (około 20 gatunków) zamieszkujących niegdyś Nową Zelandię


SJP.pl

Wikipedia


moab

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina w starożytnym Lewancie po wschodniej stronie Morza Martwego;

 (1.2) geogr. miasto w Stanach Zjednoczonych Ameryki;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (2.1) rzad. imię|polski|m.; jedno z imion biblijnych

Wiktionary

Moab – historyczna kraina położona na wschodnim brzegu Morza Martwego na terenie dzisiejszej Jordanii. W starożytności zamieszkiwał ją lud Moabitów podbity przez wojska izraelskie pod wodzą Dawida. Na północ od Moabu zamieszkiwali Ammonici.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Izrael rozłożył się obozem na stepach Moabu.

 (1.2) W Moabie mają stary zabytkowy teatr.

 (2.1) To nie spodobało się Moabowi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moabita m., Moabitka ż., moabicki m.

 przym. moabicki

Wiktionary


moabici

starożytny lud zamieszkujący tereny Moabu


SJP.pl

Moabici – starożytny lud zamieszkujący Moab, krainę położoną na wschód od Morza Martwego.

Według przekazów biblijnych, byli potomkami Moaba, kazirodczego syna Lota i jego starszej córki. Moabici wojowali z Izraelitami, zostali pokonani i podbici przez króla Dawida (X w. p.n.e.). Niepodległość odzyskali za panowania króla Meszy (IX w. p.n.e.).

Język moabicki był spokrewniony z językiem hebrajskim. Głównym bóstwem Moabitów był Kemosz.

Wikipedia


moabicki

przymiotnik od: Moabit, Moabita


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. hist. wymarły język semicki z grupy kananejskiej

przymiotnik relacyjny

 (2.1) odnoszący się do Moabu lub Moabitów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na kamieniu wyryty był napis w moabickim.

 (2.1) Student doskonale znał nazwy moabickich miast.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔaˈbʲit͡sʲci, AS: moabʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moab m., Moabita m., Moabitka ż.

Wiktionary


moabit

dzielnica Berlina


SJP.pl

Moabit, Berlin-Moabit – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Mitte. Od 1 stycznia 1861 w granicach miasta.

Duża część Moabitu to typowo robotnicze osiedle, ale po zjednoczeniu Berlina teren stał się atrakcyjnym miejscem dla nowych biurowców, także rządowych, np. swoją siedzibę ma tu Ministerstwo Spraw Wewnętrznych.

Wikipedia


moabita

członek starożytnego ludu zamieszkującego tereny Moabu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. bibl. mieszkaniec starożytnego Moabu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Porwane Moabitom córki trafiły do Edomu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moab m., moabicki m.

:: fż. Moabitka ż.

 przym. moabicki

Wiktionary


moabitka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. bibl. mieszkanka starożytnego Moabu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy studni nie znalazł żadnej Moabitki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moab m., moabicki m.

:: fm. Moabita m.

 przym. moabicki

Wiktionary


moabski

Moab


SJP.pl

Patrz:

Moab

mob

dotyczący mobilizacji, mobilizacyjny, np. magazyn mob


SJP.pl

  • Człowiek za burtą – ang. man overboard, w skrócie – MOB
  • Bohater niezależny (BN) – postać, w którą nie wciela się żaden z graczy w grach komputerowych

Wikipedia


mobber

[czytaj: mober] osoba stosująca przemoc psychiczną w miejscu pracy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna stosujący mobbing

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mobbing m., mobbowanie n.

:: fż. mobberka ż.

 czas. mobbingować, mobbować ndk.

Wiktionary


mobberka

mobber [czytaj: moberka]


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta stosująca mobbing

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mobbing m.

:: fm. mobber m.

Wiktionary


mobbing

[czytaj: mobing] dręczenie, nękanie lub poniżanie kogoś w pracy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) praw. uporczywe celowe znęcanie się, ośmieszanie, izolowanie lub zastraszanie, zwłaszcza w pracy lub szkole, przez jedną osobę (np. szefa), lub grupę kolegów;

Wiktionary

Mobbing – prześladowanie, uporczywe nękanie i znęcanie się nad podwładnym lub współpracownikiem w miejscu pracy. Termin wywodzi się od angielskiego czasownika to mob (nagabywać, napadać, zaczepiać) i rzeczownika mob (motłoch, tłum). W języku angielskim termin ma szersze znaczenie, które nie dotyczy wyłącznie miejsca pracy; odpowiednikiem polskiego mobbingu po angielsku jest na ogół workplace bullying lub workplace harassment. Workplace mobbing używany jest w tym znaczeniu jedynie w literaturze naukowej. Terminu mobbing w odniesieniu do zachowań występujących w grupach społecznych użył jako pierwszy szwedzki naukowiec Peter-Paul Heinemann.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według art. 943 § 2. Kodeksu Pracy mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mobber m., mobberka ż.

 przym. mobbingowy

 czas. mobbingować, mobbować

Wiktionary


mobbingować

[czytaj: mobingować] dręczyć, nękać kogoś w pracy; mobbować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) nękać, prześladować, dręczyć kogoś w środowisku pracowniczym lub szkolnym, poddawać mobbingowi;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W mojej poprzedniej pracy szef ustawicznie mobbingował pracowników.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mobbing n., mobber m.

 przym. mobbingowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mobbować

Wiktionary


mobbingowy

mobbing [czytaj: mobingowy]


SJP.pl


mobbować

[czytaj: mobować] dręczyć, nękać kogoś w pracy; mobbingować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) nękać, prześladować, dręczyć kogoś w środowisku pracowniczym lub szkolnym, poddawać mobbingowi;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) „Jeśli oskarży nas pan o mobbing, ostrzegam: będziemy dowodzili, że to pan mobbował nas” – to zdanie zasłyszane w jednym ze znanych polskich przedsiębiorstw.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mobbing n., mobber m., mobbowanie n.

 przym. mobbingowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mobbingować

Wiktionary


mobbowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|mobbować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mobbować ndk.

 rzecz. mobber mos.

Wiktionary


moberg

Osoby o tym nazwisku:

  • Jörgen Moberg – szwedzki piłkarz
  • Lars-Erik Moberg – szwedzki kajakarz, olimpijczyk
  • Vilhelm Moberg – szwedzki pisarz
  • Wilhelm Moberg – szwedzki żeglarz, olimpijczyk

Inne:

  • (7360) Moberg – planetoida z pasa głównego asteroid

Wikipedia


mobik

potocznie: osoba zmobilizowana do wojska


SJP.pl


mobikieta

etykieta obowiązująca podczas korzystania z urządzeń mobilnych i mobilnego internetu


SJP.pl


mobil

rodzaj lekkiej, ruchomej rzeźby abstrakcyjnej skonstruowanej z drucików, blaszek, kulek itp.; mobile


SJP.pl


mobile

[czytaj: mobil] rodzaj lekkiej, ruchomej rzeźby abstrakcyjnej skonstruowanej z drucików, blaszek, kulek itp.; mobil


SJP.pl

Mobile (wym. moʊˈbiːl) – miasto w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, w stanie Alabama, ośrodek administracyjny hrabstwa Mobile. Miasto położone jest nad ujściem rzeki Mobile do zatoki Mobile, odnogi Zatoki Meksykańskiej.

Wikipedia


mobilek

potocznie: kierowca samochodu


SJP.pl


mobilizacja

1. wprowadzenie sił zbrojnych państwa na wysoki stopień gotowości bojowej, polegające m.in. na powoływaniu do służby rezerwistów
2. pobudzenie do działania, do szybszego i lepszego wykonania czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wojsk. powołanie rezerwistów do czynnej służby wojskowej

 (1.2) wojsk. postawienie sił zbrojnych na stopie wojennej i przestawienie gospodarki pokojowej na potrzeby wojny

 (1.3) bycie w stanie gotowości

Wiktionary

Mobilizacja – przejście sił zbrojnych państwa z etapu pokojowego na organizację stanu wojny, przekształcenie gospodarki pokojowej w gospodarkę wojenną oraz dostosowanie administracji państwowej dla potrzeb wojny. Od daty rozpoczęcia mobilizacji oblicza się czas na osiągnięcie całkowitej lub częściowej gotowości do działań.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔbʲilʲiˈzat͡sʲja, AS: mobʹilʹizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. demobilizować, mobilizować ndk.

 przym. mobilizacyjny

Wiktionary


mobilizacyjny

związany z mobilizacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) wojsk. związany z mobilizacją, dotyczący mobilizacji

 (1.2) związany z mobilizacją; powodujący mobilizację, pobudzający do działania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mobilizacja ż.

 czas. mobilizować ndk., zmobilizować dk.

Wiktionary


mobilizować

1. stawiać siły zbrojne w stan gotowości, prowadzić mobilizację;
2. pobudzać do działania, do szybszego i lepszego zrobienia czegoś; stymulować;
3. mobilizować się - zbierać siły, chęci, motywować się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zmobilizować)

 (1.1) powoływać do czynnej służby

 (1.2) dawać bodźce do działania

czasownik zwrotny niedokonany mobilizować się (dk. zmobilizować się)

 (2.1) przygotowywać się do działania; zbierać wszelkie siły

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mobilizacja ż., mobilizowanie n.

 przym. mobilizacyjny

 czas. demobilizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) aktywizować, pobudzać, uaktywniać

Wiktionary


mobilizujący

pobudzający do działania


SJP.pl


mobilka

potocznie: kierowca samochodu


SJP.pl


mobilniak

środowiskowo: gra przeznaczona na urządzenia mobilne (np. smartfony, tablety); mobilka


SJP.pl


mobilnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób mobilny, przenośny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mobilność ż.

 przym. mobilny

Wiktionary


mobilniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: mobilny; bardziej mobilny


SJP.pl


mobilność

mobilny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest mobilne; cecha tych, którzy są mobilni; łatwość wprowadzenia w ruch; zdolność do przemieszczania, akomodacji do nowych warunków

Wiktionary

  • Mobilność ludności
  • Mobilność zawodowa
  • Mobilność kapitału
  • Mobilność społeczna

Wikipedia

Patrz:

mobilny

Przykłady

 (1.1) Mobilność, przeludnienie i brak higieny to czynniki, które pozwalały tym wirusom i bakteriom zbierać krwawe żniwo.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mobilny

 przysł. mobilnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) manewrowość, przenaszalność, przenośność, ruchomość, transferowalność

Wiktionary


mobilnościowy

mobilność


SJP.pl

Patrz:

mobilność

mobilny

1. łatwo wprowadzalny w ruch; ruchomy
2. zdolny do szybkiego przemieszczenia, dostosowania do nowych warunków, elastyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który można przenosić, używać w różnych miejscach

 (1.2) taki, który łatwo daje się wprawić w ruch

 (1.3) często zmieniający miejsce pracy lub zamieszkania

 (1.4) zdolny do sprawnego, elastycznego działania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mobilność ż.

 przysł. mobilnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przenośny, wędrowny

 (1.2) ruchomy

 (1.4) operatywny, aktywny, ruchliwy

Wiktionary


mobius

nazwisko


SJP.pl

  • Mobius – fikcyjna planeta, z której pochodzi większość postaci ze świata Sonic the Hedgehog,
  • August Ferdinand Möbius – niemiecki matematyk i astronom.

Wikipedia


moblog

blog prowadzony na urządzeniu mobilnym


SJP.pl

Moblog – blog, do którego treść przesyłana jest za pomocą urządzenia mobilnego np. z telefonu komórkowego lub urządzenia typu PDA. Serwisy moblogowe najczęściej wykorzystują do przesyłania danych MMS-y lub e-mail.

Większość moblogów ma formę fotoblogów działających wedle zasady „jeden obraz wart jest tysiąca słów”. Rozpowszechnienie telefonów komórkowych z aparatami fotograficznymi dało blogerom możliwość uwiecznienia każdego momentu na zdjęciu i wysłania go na swój blog z dowolnego miejsca.

Wikipedia


mobula

ryba płaszczkokształtna o bardzo dużych (rozpiętość do 5 m) i silnie umięśnionych płetwach piersiowych, występująca głównie w północnym Atlantyku, żywiąca się małymi skorupiakami planktonowymi i larwami ryb, które zgarnia do paszczy za pomocą płetw głowowych, pływająca samotnie lub w parach, wykonująca skoki ponad powierzchnię wody


SJP.pl

Mobula (Mobula mobular) – gatunek ryby orleniokształtnej zaliczanej do mantowatych (Mobulidae).

Wikipedia


moc

1. (wielka) siła (fizyczna lub duchowa), potęga
2. mozliwość, zdolność
3. uprawnienie, prawo do czegoś
4. intensywność, stopień stężenia
5. wielka liczba, masa
6. ważność, obowiązywanie
7. wielkość fiz. (praca wykonana w jednostce czasu)


SJP.pl

czasownik modalny nieprzechodni

 (1.1) być w stanie coś wykonać, zrobić

 (1.2) mieć zezwolenie lub uprawnienie do wykonania czegoś

 (1.3) mieć szansę zaistnieć, wydarzyć się

Wiktionary

Moc – skalarna wielkość fizyczna określająca pracę wykonaną w jednostce czasu przez układ fizyczny. Z definicji, moc określa wzór:

P={\frac {W}{t}},

gdzie:

P – moc,
W – praca,
t – czas.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (Ja) mogę to zrobić, jeśli (ty) chcesz.

 (1.1) Nie mógłbym skrzywdzić Zosi.

 (1.2) Przepraszam, ale nie może pan tu wejść. To zabronione.

 (1.3) (My) możemy jeszcze to kupić, jeśli (my) mamy pieniądze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mut͡s, AS: muc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. możliwość ż., możność ż., możenie n.

 czas. ułomny można

 przym. możliwy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wolno

 (1.3) może, być może, możliwe że

Wiktionary


mocarka

mocarz; siłaczka, atletka


SJP.pl


mocarniej

stopień wyższy od przysłówka: mocarnie


SJP.pl


mocarniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: mocarny


SJP.pl


mocarny

bardzo silny, atletyczny, krzepki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mocny, silny, potężny

 (1.2) daw. związany z moczarem, podmokły

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) daw. posiadacz gruntu podmokłego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocarz mos., mocarstwo n., moc ż., moczar

 przym. mocny, mocarstwowy

 czas. mocować

Wiktionary


mocarski

nazwisko


SJP.pl


mocarstwo

1. wielkie i potężne państwo; imperium;
2. państwo będące potęgą w jakiejś dziedzinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) polit. państwo pełniące kluczową rolę w stosunkach międzynarodowych;

Wiktionary

Mocarstwo – państwo, które ze względu na swój potencjał militarny oraz ekonomiczny odgrywa ważną rolę na świecie, a zarazem siłami wpływów przewyższa inne państwa, wykazuje odpowiednią rolę, kreuje w znacznym stopniu stosunki międzynarodowe we wszelkich dziedzinach, posiada znaczne możliwości wewnętrzne (militarne, ekonomiczne etc.), w obu tych sferach wyraźnie górujące nad innymi państwami.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. mocarny mos., supermocarstwo n., mocarz mos., mocarstwowość ż.

 przym. mocarstwowy, mocarny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) imperium

Wiktionary


mocarstwowiec

zwolennik mocarstwowości


SJP.pl


mocarstwowość

bycie wielkim i potężnym państwem, posiadanie cech mocarstwa


SJP.pl


mocarstwowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odpowiedni mocarstwu, związany z mocarstwem; mający cechy mocarstwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Carat był przede wszystkim wyrazicielem interesów warstwy szlachecko-ziemiańskiej, ale Rosja nie mogłaby utrzymać swego mocarstwowego stanowiska bez nowoczesnego przemysłu i stąd wzrost znaczenia burżuazji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocarstwo n., mocarny mos., supermocarstwo n., mocarz mos., mocarstwowość ż.

 przym. mocarny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) imperialny

Wiktionary


mocart

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) slang. papieros marki «Mocne»

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kułem przez całą noc do egzaminu i wypaliłem paczkę mocartów. Rano matka o mało co nie zemdlała, gdy weszła do pokoju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔt͡sart, AS: mocart

Wiktionary


mocarz

1. siłacz, waligóra, goliat;
2. władca, panujący


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) podn. człowiek posiadający wielką siłę fizyczną lub duchową

 (1.2) potężny władca

 (1.3) człowiek odznaczający się wybitnością w jakiejś dziedzinie

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Błogosławiony jesteś, Wybawicielu Izraela, który natarcie mocarza złamałeś ręką swego sługi Dawida i który obóz filistyński wydałeś w ręce Jonatana, syna Saula, i tego, który broń za nim nosił.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocarny mos., moc ż., mocarność ż., mocarskość ż., mocarstwo n.

 przym. mocarny, mocarski, mocny, mocarstwowy

 przysł. mocarnie, mocarsko, mocno

 czas. mocować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) siłacz, tytan

 (1.2) monarcha

 (1.3) gigant

Wiktionary


mocarzewo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Mocarzewo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Sanniki
  • Mocarzewo – osada leśna w woj. mazowieckim, w pow. gostynińskim, w gminie Sanniki

Zobacz też

  • Mocarze

Wikipedia


mocca

[czytaj: mokka] mokka;
1. gatunek kawy arabskiej;
2. napój z tej kawy


SJP.pl

Mocca – indonezyjski zespół indiepopowy, który swój styl muzyczny określa jako „inspirowany dźwiękami retro lat 70., z wpływami swingu, bossa novy, szwedzkiego popu i jazzu”. Został założony w 1999 roku w Bandungu.

W skład formacji wchodzą: Arina Ephipania – wokal, Riko Prayitno – gitara, Indra Massad – perkusja, Achmad „Toma” Pratama – gitara basowa. Rozpoznawalność zyskali wraz z wydaniem debiutanckiego albumu pt. My Diary w 2002 roku.

Wikipedia


moce

1. (wielka) siła (fizyczna lub duchowa), potęga
2. mozliwość, zdolność
3. uprawnienie, prawo do czegoś
4. intensywność, stopień stężenia
5. wielka liczba, masa
6. ważność, obowiązywanie
7. wielkość fiz. (praca wykonana w jednostce czasu)


SJP.pl

Wikipedia


mocek

nazwisko


SJP.pl


mocen

przymiotnik

 (1.1) przest. mocny: odznaczający się dużą siłą, mocą; znamionujący siłę, moc; silny, potężny, krzepki

 (1.2) książk. praw. przest. mocny: mający władzę, uprawniony do czego, będący w stanie co zrobić; władny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kto był tylko żyw, zdrów[,] i mocen, rzucił się do roboty.

 (1.1) Sam nie jestem mocen charakterem.

 (1.1) Bądź zdrów i mocen.

 (1.2) Sąd mocen jest zastosować środki wychowawcze wobec nieletniego, który popełnił z rozeznaniem czyn zabroniony pod groźbą kary, [jeżeli ze względu na okoliczności czynu, charakter nieletniego[,] albo warunki jego życia i otoczenia, umieszczenie go w zakładzie poprawczym nie jest celowe].

 (1.2) Burmistrz stanowił najwyższą władzę miasteczka i mocen był nawet wyroki śmierci ferować.

 (1.2) [Z czasem poznali wszyscy, iż był użytecznym; i ieszcze sic. więcey sic., niźli miał przedtem, nadali władzy Solonowi; mógł więc, kiedy chciał lud zgromadzić,] rozdawał urzędy, prawa mocen był stanowić nowe, dawne utwierdzać[,] lub znosić, [co też uczynił z Drakonowemi sic. [Drakonowymi, drakońskimi], których dotąd w Atenach używano, a były tak dzikie i okrutne, iż mówiono; że ie sic. krwią pisał.]

Wiktionary


moch

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. przestępcza, gwara. żołnierska: Rosjanin

Wiktionary

Moch – miasto w Mikronezji, w stanie Chuuk. Według danych szacunkowych na rok 2012 liczyło 871 mieszkańców

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== moch (język irlandzki.) ==

wymowa. dialekty Munster, Connacht IPA|mˠɔx., dialekt Ulster IPA|mˠʌx.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) wczesny

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔx, AS: moχ

Wiktionary


mochi

[czytaj: moci] japońskie ciastka z kleistego ryżu


SJP.pl

Mochi (jap. ) – tradycyjne japońskie ciastka robione z kleistego ryżu mochi-gome.

Wikipedia


mochlodon

rodzaj roślinożernego dinozaura z grupy iguanodonów; rabdodon, oligozaur, onychozaur, ornitomer


SJP.pl


mochnacki

nazwisko


SJP.pl

  • Bazyli Mochnacki (1777–1844) – powstaniec kościuszkowski, prawnik, publicysta
  • Edmund Mochnacki (1836–1902) – prezydent Lwowa, poseł do Rady Państwa w Wiedniu, prawnik
  • Kamil Mochnacki (1806–1833) – powstaniec listopadowy, działacz emigracyjny
  • Klemens Mochnacki (1811–1883) – rewolucyjny demokrata, spiskowiec
  • Maurycy Mochnacki (1803–1834) – polski działacz, publicysta polityczny, pianista
  • Mirosław Mochnacki (1904–1970) – polski matematyk, profesor
  • Tymoleon Mochnacki (1811–1889) – powstaniec listopadowy, działacz samorządowy

Wikipedia


mochnatka

gatunek pszenicy, obecnie prawie nieuprawiany; pszenica samopsza


SJP.pl


mochocki

nazwisko


SJP.pl


mochowo

wieś w Polsce


SJP.pl

Mochowo – wieś gminna w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim. Ma status sołectwa.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mochowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. Od 1864 do 1945 r. Mochowo przynależało administracyjnie do gminy Lisewo.

Wikipedia


mochowski

przymiotnik od: Mochowo, Mochowo Nowe


SJP.pl


mocian

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) gwara. bocian, bocian biały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bocian, pot. bociek; gwara. bocion, bociun, bocan, boción, bociąg, bocon, bocoń, boczoń, boć, boćko, busiek, busion, buśko, iwanko, klebocon, klobocon, ksiądz wojciech, pocian, staś, wojtek, wojtuś, wosio; białystok|klekotun.

Wiktionary


mociumpan

staropolski tytuł grzecznościowy; skrót zwrotu: miłościwy pan


SJP.pl


mocja

1. rozmaitość końcówek gramatycznych pozostająca w związku z rodzajem gramatycznym;
2. dawniej:
a) ruch, ruszanie się;
b) odwołanie się do wyższej instancji; apelacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gram. zmiana rodzaju gramatycznego rzeczownika przy pomocy przyrostka

Wiktionary

Mocja (od łac. motio „poruszanie, ruch”) – zjawisko zmiany rodzaju gramatycznego rzeczownika przez proces słowotwórczy w obrębie jednego leksemu, z reguły z rodzaju męskiego na żeński (feminatywy), występujący w przypadku imion i nazwisk, nazw zawodów i nazw zwierząt. Także różnorodność końcówek gramatycznych z powodu zmiany rodzaju.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈmɔt͡sʲja, AS: mocʹi ̯a

Wiktionary


moćko

nazwisko


SJP.pl


mockument

[czytaj: mokument] gatunek filmowy łączący film dokumentalny z fikcją, często w formie satyry lub parodii


SJP.pl

Mockument (ang. mockumentary) – gatunek filmowy i telewizyjny, odmiana paradokumentu. Fikcja udająca film dokumentalny, często przyjmująca formę satyry lub parodii.

Wikipedia


mockumentalista

[czytaj: mokumentalista] twórca filmów łączących cechy filmu dokumentalnego i fikcji


SJP.pl


mockumentalny

[czytaj: mokumentalny] mający charakter filmu łączącego cechy filmu dokumentalnego i fikcji lub z nim związany


SJP.pl


mocniak

nazwisko


SJP.pl


mocnica

pas blachy stanowiący wzdłużne wiązanie kadłuba statku


SJP.pl

Wikipedia


mocniej

stopień wyższy od przysłówka: mocno


SJP.pl


mocniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: mocny


SJP.pl


mocnik

rodzaj kątownika używanego do budowy statków


SJP.pl


mocno

przysłówek

 (1.1) w sposób mocny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marek mocno uderzył Franciszka podczas wczorajszej bójki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔt͡snɔ, AS: mocno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moc ż., mocarz m.

 przym. mocny

 czas. mocować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) silnie

Wiktionary


mocny

1. cechujący się dużą siłą fizyczną lub psychiczną, np. mocna kobieta;
2. świadczący o dużej sile fizycznej lub psychicznej, np. mocny cios;
3. mający duże znaczenie, możliwości, np. mocna drużyna;
4. mający dużą władzę, wpływy, np. mocny rząd;
5. mający odpowiednią wiedzę lub umiejętności, np. mocny z historii;
6. taki, któremu trudno się przeciwstawić, oprzeć, np. mocne alibi;
7. trudny do zniszczenia, np. mocny materiał; solidny, wytrzymały;
8. mający dużą moc, np. mocne oświetlenie;
9. bardzo intensywny, np. mocny zapach, kolor;
10. wywołujący silne wrażenia, np. mocny film;
11. silnie działający, stężony, np. mocny alkohol;
12. o stosunkach międzyludzkich: trwały, nierozerwalny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający dużą siłę fizyczną lub psychiczną

 (1.2) charakterystyczny dla kogoś o dużej sile

 (1.3) mający dużą moc

 (1.4) skuteczny dzięki dostatecznym możliwościom lub wpływom

 (1.5) dobrze radzący sobie z czymś dzięki odpowiedniej wiedzy lub umiejętnościom

 (1.6) odporny na działanie czynników fizycznych i przez to trudny do zniszczenia

 (1.7) mający duże natężenie i wyraźnie widoczny lub wyczuwalny

 (1.8) mający w sobie duże stężenie substancji czynnej

 (1.9) wywołujący silne wrażenia lub zrodzony pod ich wpływem

 (1.10) przest. lub książk. upoważniony prawem lub zezwoleniem do czegoś

 (1.11) fonet. o spółgłosce: wymagający większego napięcia mięśni narządów artykulacyjnych i silniejszego wydechu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Milcząco przyjmowane przez czytelniczkę założenie, że człowiek mocny i waleczny musi być gruboskórnym niewrażliwcem, niekoniecznie musi być trafne.

 (1.2) — Właź, szelmo! — mruknął kowal wyjmując kołek ze skobla i mocnym kopnięciem drzwi otworzył na oścież, szeroko.

 (1.3) Wskutek działania mocnego prądu wody w kilku miejscach te zabezpieczenia znalazły się bliżej koryta, zostały dosłownie odepchnięte na środek potoku.

 (1.4) Myśląc o budowaniu mocnego zespołu nie sposób pominąć kwestii zaplecza treningowego.

 (1.5) Był bardzo mocny z fizyki i chemii, a matematykę znał już na poziomie uniwersyteckim.

 (1.6) Bezpiecznie przebyła rzekę po twardym, mocnym lodzie.

 (1.7) Z tą przyprawą trzeba być ostrożnym, bo mocna woń i smak zdominuje łatwo każde danie.

 (1.8) Jeden z nich przyniósł przepiękną amforę i nalał puchary posłów, tymczasem drugi nalewał spiesznie wodzom korsarskim poprzednie, mocne wino.

 (1.9) To wszystko utrzymane w rytmie bezpretensjonalnej zabawy, oparte na dobrych wzorach współczesnej hollywoodzkiej komedii sensacyjnej i balansujące na granicy pastiszu i mocnego kina akcji.

 (1.9) Po pierwszej tercji powiedzieliśmy sobie w szatni parę mocnych słów.

 (1.10) W razie zaś gdyby sejmem albo inną potrzebą Rzplitej zatrudnieni, nie mogli przybyć, to byli mocni wysadzić na swe miejsce szlachcica osiadłego i w prawie biegłego.

 (1.11) Zmiana spółgłosek mocnych na słabe nie należy w łacinie gminnéj do osobliwości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔt͡snɨ, AS: mocny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moc ż., mocarz m., mocarność ż., niemoc ż., mocowanie n., umacnianie n., umocnienie n.

 czas. mocować ndk., umacniać ndk., umocnić dk.

 przym. mocarny

 przysł. mocarnie, mocno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) silny

 (1.5) solidny, wytrzymały

 (1.7) intensywny, silny

 (1.10) władny

Wiktionary


mocodawca

osoba udzielająca pełnomocnictwa; mandant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba upoważniająca drugą (plenipotenta) do działania w jej imieniu

Wiktionary

Mocodawca – osoba upoważniająca inną osobę (pełnomocnika) do działania w swoim imieniu poprzez udzielenie jej pełnomocnictwa. Umocowanie innej osoby do działania w imieniu mocodawcy sprawia, że każda czynność pełnomocnika (dokonana w zakresie umocowania) wywołuje skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stawający udziela pełnomocnictwa swojemu synowi do sprzedania domu będącego własnością mocodawcy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔt͡sɔˈdaft͡sa, AS: mocodafca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. mocodawczyni ż.

 przym. mocodawczy

Wiktionary


mocodawczy

mocodawca


SJP.pl

Patrz:

mocodawca

mocodawczyni

kobieta udzielająca pełnomocnictwa; mandantka


SJP.pl


mocować

1. przytwierdzać, instalować coś; umocowywać;
2. przestarzałe: umacniać coś, czynić coś trwałym, mocniejszym;
3. mocować się - zmagać się;
a) walczyć z kimś wręcz;
b) walczyć z przeciwnościami lub własnymi rozterkami;
c) robić coś z wysiłkiem; natężać się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) przytwierdzać coś do czegoś

czasownik zwrotny mocować się

 (2.1) starać się pokonać kogoś w walce wręcz

 (2.2) robić coś z dużym wysiłkiem

 (2.3) walczyć, zmagać się z przeciwnościami, nie poddając się im

 (2.4) zmuszać się do czegoś, pokonując niechęć, obawę, wstyd itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na kiju osadzają skrzynię, a tę mocują do zwierzęcia, które ciągnie.

 (2.2) Pani Grażyna promienieje, dzieciaki niemal skaczą z radości, a on zaczął się mocować z zakrętką od kompotu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: mocovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocarny mos., mocowanie n., moc ż., mocarz m., umocowanie n., umocnienie n.

 czas. umocować, umocowywać

 przym. mocny, mocarny

 przysł. mocno

Wiktionary


mocowanie

1. przytwierdzać, instalować coś; umocowywać;
2. przestarzałe: umacniać coś, czynić coś trwałym, mocniejszym;
3. mocować się - zmagać się;
a) walczyć z kimś wręcz;
b) walczyć z przeciwnościami lub własnymi rozterkami;
c) robić coś z wysiłkiem; natężać się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|mocować.

 (1.2) techn. element łączący ze sobą jakieś części konstrukcji

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mocować

 rzecz. moc ż., umocowanie n.

 przym. mocny

Wiktionary


mocowy

moc


SJP.pl

Patrz:

moc

mocz

płyn wydzielany przez nerki i wydalany z organizmu; uryna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. płynne resztki usuwane z organizmu zwierząt;

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: moczyć

Wiktionary

Mocz (łac. urina) – uryna, płyn wytwarzany w nerkach i wydalany z organizmu, zawierający produkty metabolizmu bezużyteczne lub szkodliwe dla ustroju. Powstaje w nerkach podczas filtracji i resorpcji.

Dobowa ilość moczu wydalanego przez zdrowego człowieka waha się od 600 do 2500 ml. Zależy ona od wielu czynników, m.in. ilości spożytych płynów i temperatury otoczenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mocz ma najczęściej barwę żółtą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔt͡ʃ, AS: moč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mokro n., mocznica ż., mocznik m., moczenie n., zmoczenie n., zamoczenie n., maczanie n., namaczanie n., namoczenie m., maczanka ż., moczan m., moczówka ż., mokradło n.

 czas. moczyć ndk., zmoczyć dk., zamoczyć dk., maczać ndk., zamaczać dk., namaczać ndk., namoczyć dk.

 przym. moczowy, mokry, mocznikowy, moczanowy

 przysł. moczowo, mokro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uryna; pot. siki, siku, siuśki; wulg. szczochy, szczyny

Wiktionary


moczalec

Moczalec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Brzeziny.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


moczan

sól kwasu moczanowego powodująca dnę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. sól lub ester kwasu moczowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podchloryn może utleniać moczan do allantoiny na drodze reakcji dwuelektronowej.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. moczanowy, moczowy

 rzecz. mocz mrz.

Wiktionary


moczanowy

przymiotnik od: moczan


SJP.pl


moczany

grupa związków chemicznych powstałych z kwasu moczowego


SJP.pl


moczar

dawniej: moczary (podmokły, bagnisty teren); bagno, grzęzawisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. teren podmokły

Wiktionary

  • Mokradło vel moczar
  • Mieczysław Moczar

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O poranku nad moczarami unoszą się mgły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocarny mos., moczara ż., moczarka ż., moczarnia ż., moczary lm nm.

 przym. moczarny, moczarowy, moczarowaty, moczarzysty, mocarny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagno, mokradło, trzęsawisko; daw. moczara; gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzelisko, barzolisko, barzoł, barzyna, barzina, barzysko, barżiny.

Wiktionary


moczara

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. teren podmokły

Wiktionary

Moczara, żaglik (Dichelyma Myrin) – rodzaj mchu z rodziny zdrojkowatych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed wędrowcami rozciągała się cuchnąca moczara, w której Bóg jeden wie, co mogło się czaić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moczarka ż., moczar mrz., moczary lm nm.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) moczar, bagno, mokradło, trzęsawisko; gw-pl|Górny Śląsk|barz, barzelisko, barzolisko, barzoł, barzyna, barzina, barzysko, barżiny.

Wiktionary


moczarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Elodea|Michx.|ref=tak., roślina wodna z rodziny żabiściekowatych o długich łodygach zwykle ulistnionych okółkowo, pochodząca z Ameryki;

 (1.2) techn. w wikliniarstwie: przyrząd do moczenia wikliny

Wiktionary

Moczarka (Elodea Michx.) – rodzaj roślin słodkowodnych należących do rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae). Wyróżnia się 5 gatunków, spośród których typowym jest moczarka kanadyjska (Elodea canadensis Michx.). Moczarki pochodzą z Ameryki Północnej i Południowej, jednak jako rośliny inwazyjne rozprzestrzeniły się w Europie, Azji i Australii. W Polsce występują dwa gatunki – moczarka kanadyjska E. canadensis i delikatna E. nuttallii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektóre gatunki moczarki uprawia się jako rośliny akwariowe.

 (1.2) Uzupełniliście wodę w moczarce?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moczarnia ż., moczar mrz., moczara ż., moczary lm nm.

 przym. moczarny, moczarowy, moczarowaty

Wiktionary


moczarnia

pomieszczenie, w którym moczy się len


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. miejsce, w którym moczy się len

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moczar mrz., moczarka ż., moczary lm nm.

 przym. moczarny, moczarowy, moczarowaty, moczarzysty

Wiktionary


moczarnik

rodzaj gryzonia z rodziny chomikowatych


SJP.pl

Moczarnik (Synaptomys) – rodzaj gryzoni z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Wikipedia


moczarowaty

przypominający moczary, bagno; bagnisty, podmokły


SJP.pl


moczarowiec

członek nieformalnej grupy politycznej w PZPR, ukształtowanej na początku lat 60. ub. w. wokół ówczesnego wiceministra spraw wewnętrznych Mieczysława Moczara


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. członek nieformalnej frakcji w obrębie PZPR w latach 60. XX w. skupionej wokół Mieczysława Moczara

Wiktionary

Moczarowiec (Casinycteris) – rodzaj ssaków z podrodziny Rousettinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).

Wikipedia


moczarowski

taki jak u Mieczysława Moczara, charakterystyczny dla Mieczysława Moczara


SJP.pl


moczarowy

przymiotnik od: moczar


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący moczarów, żyjący na moczarach

Wiktionary

Powiązane:

 czas. moczyć

 rzecz. moczarka ż., moczary nmos., moczar mrz., moczarnia ż.

Wiktionary


moczarski

nazwisko


SJP.pl


moczary

dawniej: moczary (podmokły, bagnisty teren); bagno, grzęzawisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hydrol. książk. tereny podmokłe

forma rzeczownika.

 (2.1) lm. od: moczar

 (2.2) daw. lm. od: moczara

Wiktionary

  • moczary – obszar łączący cechy siedliska lądowego i wodnego
W Polsce
  • Moczary – wieś w woj. podkarpackim, w pow. bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne
  • Moczary – część wsi Wilkowisko w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Jodłownik
  • Moczary – część wsi Kłodne w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Limanowa
  • Moczary – przysiółek wsi Grodzisko Górne w woj. podkarpackim, w pow. leżajskim, w gminie Grodzisko Dolne
  • Moczary – część wsi Zmysłówka w woj. podkarpackim, w pow. leżajskim, w gminie Grodzisko Dolne
  • Moczary – przysiółek wsi Dziewięcierz w woj. podkarpackim, w pow. lubaczowskim, w gminie Horyniec-Zdrój
  • Moczary – część wsi Rozpucie w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Tyrawa Wołoska
  • Moczary – część wsi Baryczka w woj. podkarpackim, w pow. strzyżowskim, w gminie Niebylec

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W oddali, gdzieś na moczarach, zawył głośno zwierz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moczara ż., moczar mrz., moczarka ż., moczarnia ż.

 przym. moczarny, moczarowy, moczarowaty, moczarzysty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagno, błota, mokradło, oparzelisko; gw-pl|Górny Śląsk|barz.

Wiktionary


moczaryzm

polski ruch nacjonalistyczny w latach 60. XX wieku, mający na celu skupienie władzy krajowej w rękach Wodza Ludowego


SJP.pl


moczarzysko

rozległy, podmokły teren; bagnisko


SJP.pl


moczenie

1. sprawiać, że coś staje się mokre, polewać;
2. trzymać w płynie, np. tkaninę, w celu zmienienia jakichś jej właściwości, np. miękkości;
3. moczyć się:
a) przebywać w wodzie, w kąpieli (żartobliwe);
b) oddawać mocz podczas snu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|moczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. moczyć

 rzecz. mocznik mrz., mocznica ż., mocz mrz., moczka ż., namoczenie n.

 przym. mokry, podmokły

Wiktionary


moczka

śląska potrawa wigilijna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. reg. śląska potrawa wigilijna przyrządzana z piernika, suszonych owoców i bakalii moczonych w ciemnym piwie;

 (1.2) dial. flaki i płuca, rozdrobnione w sosie kwaśnym

Wiktionary

Moczka (inaczej bryja) – śląska potrawa przyrządzana na Boże Narodzenie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W jednym z wariantów moczki dodaje się jeszcze wywar z płata ryby lub części rybiego korpusu, gotowanego z dodatkiem warzyw […]

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moczenie n.

 czas. moczyć ndk.

Wiktionary


mocznica

ciężkie zatrucie organizmu produktami przemiany materii, wskutek niewydolności nerek; uremia, uraemia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. stan zatrucia ustroju produktami przemiany materii (m.in. mocznikiem) jako przejaw zaawansowanej niewydolności nerek, powodujący wiele przykrych objawów, jak np. męczliwość, wymioty, wyniszczenie, bóle głowy, świąd, obrzęk płuc, krwawienia itd.;

Wiktionary

Przewlekła choroba nerek, PChN (łac. insufficientia renum chronica; ang. chronic kidney disease, CKD) – wieloobjawowy zespół chorobowy, który jest następstwem zmniejszenia się liczby czynnych nefronów wskutek procesu toczącego się w miąższu nerki. Według definicji KDIGO 2012 jest to utrzymująca się ponad 3 miesiące nieprawidłowość budowy lub czynności nerki mające znaczenie dla zdrowia. Szacuje się, że dotyka ona nawet 600 milionów ludzi na całym świecie, w tym około 4,3 mln w Polsce, można więc uznać, że jest to choroba cywilizacyjna.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mocznica wyniszczała go coraz bardziej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocz mrz., mocznik mrz., moczenie n., zmoczenie n., namoczenie n., wymoczenie n., zamoczenie n., odmoczenie n., przemoczenie n.

 czas. moczyć ndk., zmoczyć dk., zamoczyć dk., namoczyć dk., odmoczyć dk.

 przym. mocznicowy, moczowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) schyłkowa niewydolność nerek, uremia, przewlekła choroba nerek, PChN

Wiktionary


mocznik

amid kwasu węglowego, końcowy produkt białkowej przemiany materii, wydalany w moczu i w pocie; karbamid, karbonamid


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, diamid kwasu węglowego;

Wiktionary

Mocznik (karbamid, E927b), CO(NH
2
)
2
– organiczny związek chemiczny, diamid kwasu węglowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oznaczenie stężenia mocznika w surowicy krwi przydatne jest w diagnostyce funkcji nerek i chorób metabolicznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocz mrz., moczenie n., sulfonylomocznik mrz., zmoczenie n., mocznica ż.

 czas. moczyć ndk., zmoczyć dk.

 przym. mocznicowy, mocznikowy, moczowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karbamid

Wiktionary


moczopędność

cecha czegoś wywołującego lub zwiększającego wydzielanie moczu; diuretyczność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest moczopędne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. moczopędny

 przysł. moczopędnie

Wiktionary


moczopędny

wywołujący lub zwiększający wydzielanie moczu; diuretyczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który wywołuje wydzielanie moczu lub zwiększenie jego objętości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ziele skrzypu jest przykładem naturalnego środka moczopędnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔt͡ʃɔˈpɛ̃ndnɨ, AS: močopndny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. moczopędnie

 rzecz. moczopędność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) diuretyczny

Wiktionary


moczopłciowy

dotyczący narządów moczowych i narządów płciowych (np. infekcje dróg moczopłciowych); moczowo-płciowy


SJP.pl


moczówka

moczówka cukrowa - przewlekła choroba, w której niedobór insuliny powoduje nieprawidłową przemianę węglowodanową; cukrzyca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zespół chorób związanych z cukrzycą, charakteryzujące się nadmiernym wydalaniem moczu i/lub pojawieniem się cukru w moczu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocz mrz.

Wiktionary


moczownik

przewód w pępowinie łączący się w początkach życia płodowego z pęcherzem moczowym


SJP.pl

Moczownik, inaczej: przewód omoczniowy (łac. urachus) – pasmo tkanki łącznej będące pozostałością omoczni, jednej z błon płodowych, która w pewnym okresie znajduje się wewnątrz sznura pępowinowego. W życiu pozapłodowym struktura ta jest rozpoznawana jako więzadło pępkowe pośrodkowe. Leży ono w przestrzeni Retziusa między powięzią poprzeczną a otrzewną ścienną, która przykrywa je od tyłu (jako fałd pępkowy pośrodkowy). Łączy pępek ze szczytem pęcherza moczowego.

Wikipedia


moczowo-płciowy

dotyczący narządów moczowych i narządów płciowych (np. infekcje dróg moczowo-płciowych); moczopłciowy


SJP.pl


moczowód

część dróg moczowych, rozciągliwy, parzysty przewód odprowadzający mocz z miedniczek nerkowych do pęcherza moczowego u człowieka i większości ssaków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) anat. parzysty przewód biegnący z miedniczki nerkowej do pęcherza moczowego;

 (1.2) zool. przewód wyprowadzający mocz do pęcherza moczowego lub steku u kręgowców

Wiktionary

Moczowód (łac. ureter) – część układu moczowego. Moczowody to parzyste przewody biegnące z miedniczek nerkowych do pęcherza moczowego.

U człowieka ich długość (odległość między miedniczką a dnem pęcherza) wynosi około 27–30 cm (wyprostowanego do 35 cm), a szerokość 0,5–0,8 cm.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Elementem budowy ścian moczowodów oraz pęcherza moczowego jest tkanka gładka.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. moczowodowy

Wiktionary


moczowodowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z moczowodem, dotyczący moczowodu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ujście moczowodowe ulega osłabieniu, co prowadzi do odpływu pęcherzowo-moczowodowego i moczowodowo-nerkowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moczowód mrz.

Wiktionary


moczowy

przymiotnik od: mocz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z moczem, dotyczący moczu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈt͡ʃɔvɨ, AS: močovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocz m., mocznik m., moczan m., mocznica ż.

 przym. mocznikowy, moczanowy

 przysł. moczowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) urynowy

Wiktionary


moczulski

nazwisko


SJP.pl

  • Adolf Moczulski – porucznik Armii Krajowej
  • Jakub Moczulski – polski urzędnik
  • Leszek Aleksander Moczulski – polski poeta
  • Leszek Moczulski – polski dziennikarz i publicysta
  • Michał Rossler-Moczulski – polski fotograf naukowy
  • Wiktor Moczulski – rosyjski entomolog
  • Wiktor Moczulski – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego

Wikipedia


moczyć

1. sprawiać, że coś staje się mokre, polewać;
2. trzymać w płynie, np. tkaninę, w celu zmienienia jakichś jej właściwości, np. miękkości;
3. moczyć się:
a) przebywać w wodzie, w kąpieli (żartobliwe);
b) oddawać mocz podczas snu


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) powodować, że coś staje się mokre

 (1.2) pot. zażywać kąpieli dla relaksu

czasownik zwrotny niedokonany moczyć się

 (2.1) moczyć (1.1) samego siebie

 (2.2) moczyć (1.1) siebie wzajemnie

 (2.3) oddawać mimowolnie mocz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Wiedźminie – Milva przechyliła się w siodle, splunęła na ziemię. – Czas bieży, a deszcz moczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: močyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocznik mrz., moczenie n., maczanie n., mocz m., mocznica ż., moczka ż., namoczenie n.

 czas. maczać, zmoczyć, zmaczać, wymoczyć, wymaczać, namoczyć, namaczać, odmoczyć, odmaczać, moknąć, odmoknąć, zmoknąć

 przym. moczarowy, mokry, podmokły

Wiktionary


moczydło

dawniej: sztuczny lub naturalny staw, służący do moczenia lnu, wikliny itp.


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Moczydło – część miasta Libiąż
  • Moczydło – część miasta Serock
  • Moczydło – część miasta Warszawa, w dzielnicy Ursynów
  • Moczydło – osiedle w Warszawie, w dzielnicy Wola
  • Moczydło – wieś w woj. małopolskim, w pow. miechowskim, w gminie Książ Wielki
  • Moczydło – osada w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Jedlińsk
  • Moczydło – osada w woj. mazowieckim, w pow. wołomińskim, w gminie Tłuszcz
  • Moczydło – osada w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Trzebielino
  • Moczydło – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Sierakowice
  • Moczydło – wieś w woj. śląskim, w pow. myszkowskim, w gminie Niegowa
  • Moczydło – część wsi Goździelin w woj. świętokrzyskim, w pow. ostrowieckim, w gminie Bodzechów
  • Moczydło – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Barlinek

Jeziora i stawy w Polsce

Wikipedia


moczydłowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jacek Moczydłowski – polski producent filmowy i kierownik produkcji
  • Paweł Moczydłowski – polski socjolog, kryminolog i pułkownik Służby Więziennej
  • Piotr Moczydłowski – polski karateka
  • Maria Moczydłowska – polska polityk

Wikipedia


moczygęba

(r. żeński) pospolicie o pijaczce; także o pijaku, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) pot. pogard. lub żart. pijak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie był jeszcze moczygębą, gdy za niego wychodziła.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pijak; pot. moczymorda

Wiktionary


moczykij

żartobliwie: wędkarz


SJP.pl


moczymorda

(r. żeński) pospolicie o pijaczce; także o pijaku, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński

 (1.1) pot. pogard. lub żart. pijak

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie był jeszcze moczymordą, gdy za niego wychodziła.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pijak; pot. moczygęba

Wiktionary


moczyński

nazwisko


SJP.pl


mod

ultranowoczesny, awangardowy


SJP.pl

  • mod w fizyce ruchu falowego
    • mod w falowodach
    • mod w akustyce pomieszczeń
    • mod w teorii sterowania
  • MOD – format pliku
  • mod – kongruencja
    • mod, modulo – operacja matematyczna polegająca na dzieleniu z resztą

    Wikipedia


moda

1. zmienny styl życia, mieszkania, ubioru, obyczaju, historycznie związany z epoką, z zespołem norm obowiązujących w danym kraju, także ze statusem socjalnym określonej warstwy społecznej;
2. w statystyce: liczba, wielkość, cecha występująca najczęściej w danej próbie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zmieniający się styl życia, ubioru, obyczaju związany z epoką, normami danego społeczeństwa

 (1.2) mat. wartość o największym prawdopodobieństwie wystąpienia lub wartość najczęściej występująca w próbie

Wiktionary

  • moda – styl lub popularność
  • moda – pojęcie z dziedziny statystyki
  • moda językowa
  • Modà – włoski zespół muzyczny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Projektanci orzekli, że moda z lat 40 i 50 powraca do nas w całej swej okazałości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔda, AS: moda

Wiktionary

Powiązane:

 przym. modny, modowy

 rzecz. modniś m., modnisia ż., modność ż.

 przysł. modnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dominanta

Wiktionary


modal

włókno celulozowe powstałe na bazie wiskozy, sztuczny materiał o atłasowym połysku


SJP.pl

Modal – włókno celulozowe produkowane z drzew powstałe na bazie wiskozy. Cechuje je duża odporność na uszkodzenia i atłasowy połysk. Materiał pochłania o 50% więcej wilgoci niż bawełna. Jest bardzo przyjazny dla skóry, ponieważ utrzymuje ją suchą i umożliwia jej oddychanie. Ponadto jego włókna mają gładką, delikatną strukturę, która zapobiega naruszeniu powierzchni modalu w trakcie prania, dzięki czemu zawsze zachowuje swoją miękkość i sprężystość.

Wikipedia


modalista

zwolennik modalizmu (doktryny wczesnochrześcijańskiej)


SJP.pl


modalistka

modalista


SJP.pl

Patrz:

modalista

modalizm

1. struktura muzyczna charakterystyczna dla starożytnego i średniowiecznego systemu modalnego;
2. doktryna religijna rozwinięta pod koniec II wieku, zakładająca jedność Bożej substancji i osoby ontycznej


SJP.pl

  • Modalizm – herezja chrześcijańska, istniejąca w II–IV wieku.
  • Modalizm – struktura muzyczna dla modalnych skal kościelnych, nawiązująca do chorału gregoriańskiego i muzyki ludowej.

Wikipedia


modalność

1. w logice: charakterystyka sądów logicznych pod względem stopnia pewności, z jakim sądy te coś orzekają;
2. w językoznawstwie: stosunek osoby mówiącej do treści jej wypowiedzi, wyrażany głównie przez formy trybów czasownika, za pomocą partykuł, intonacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest modalne

Wiktionary

  • logika modalna – sposób klasyfikowania zdań
  • modalność – charakteryzowanie zjawisk ze względu na to, jak istnieją
  • modalność językowa – związek emocjonalny wypowiadającego się z treścią wypowiedzi
  • modalność – w muzyce, system oparty na stałych strukturach dźwiękowych, typach skal

Wikipedia

Powiązane:

 przym. modalny

 przysł. modalnie

Wiktionary


modalny

1. w logice: odnoszący się do stopnia pewności sądu (np. zdanie modalne)
2. jęz. dotyczący stosunku osoby mówiącej do treści jej wypowiedzi
3. w muzyce: związany z dawnymi skalami
4. w matematyce: najczęstszy lub najbardziej prawdopodobny


SJP.pl


modalowy

modal


SJP.pl

Patrz:

modal

modding

[czytaj: moding] środowiskowo: modyfikowanie elementów komputera lub oprogramowania komputerowego


SJP.pl

Modyfikowanie komputera (ang. modding, case modding) – modyfikowanie obudowy i niektórych elementów komputera w celu poprawy jego walorów estetycznych, a czasem również funkcjonalnych. Modyfikowaniem zajmują się zazwyczaj entuzjaści sprzętu komputerowego, którzy chcą, aby wygląd ich komputera ilustrował jego moc. Zmodyfikowane obudowy często można zobaczyć na różnych LAN party, gdzie są prezentowane przez swoich właścicieli.

Wikipedia


modecin

Modecin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Dobre.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Pniewniku.

Wikipedia


model

1. osoba pozująca artyście do obrazu, rzeźby itp.
2. mężczyzna prezentujący ubiory na pokazach mody
3. potocznie o osobie śmieszącej, szokującej swoim zachowaniem lub ubiorem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizycznie istniejący wzór, prototyp jakiegoś obiektu

 (1.2) kopia czegoś wykonana w mniejszych rozmiarach

 (1.3) mat. stat. ekon. matematyczny opis zachowania jakiegoś układu;

 (1.4) mat. zbiór obiektów matematycznych, spełniających pewne aksjomaty;

 (1.5) określony typ lub fason czegoś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) mężczyzna prezentujący stroje na pokazach mody

 (2.2) mężczyzna pozujący artyście do zdjęcia, obrazu czy rzeźby

 (2.3) osoba, która zwraca na siebie uwagę otoczenia

Wiktionary

Model (łać. modulusmiara, wzór) – informacyjna reprezentacja obiektu, osoby lub systemu. Termin ten pierwotnie oznaczał plany budynku w języku angielskim z końca XVI wieku, a za pośrednictwem języka francuskiego i włoskiego wywodzi się ostatecznie z łacińskiego słowa modulus.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nasze muzeum może poszczycić się modelami wczesnych lodówek.

 (1.2) TT to model pociągu w skali 1:120.

 (1.3) Model zachowania konsumentów pozwoli przewidzieć przyszłość gospodarki.

 (1.4) Powierzchnia kuli jest najprostszym modelem geometrii eliptycznej.

 (2.1) Model przytył i stracił pracę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔdɛl, AS: model

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modeling mrz., modelka ż., modelarstwo n., modelarz m., modelowanie n.

:: zdrobn. modelik m.

 czas. modelować

 przym. modelowy, modelarski, modowy

 przysł. modelowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oryginał

 (1.4) struktura matematyczna, przestrzeń

Wiktionary


modelacja

nadawanie czemuś określonego kształtu; modelowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) szt. techn. nadawanie czemuś określonej formy, kształtu; modelowanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. model m., modelka ż., modelowanie n.

 przym. modelowy

 czas. modelować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) modelowanie

Wiktionary


modelarka

1. konstruktorka modeli samolotów, okrętów itp.;
2. specjalistka projektująca i wykonująca modele, np. modele odlewnicze


SJP.pl


modelarnia

pracownia, w której wykonuje się modele


SJP.pl


modelarski

odnoszący się do modelarstwa (hobby polegającego na składaniu kilku specjalnych elementów w całość będącą najczęściej samolotem, statkiem lub podobnym modelem), związany z tym hobby (np. sklep modelarski)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z modelarstwem, dotyczący modelarstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. model mos./mrz., modelarz m., modelarstwo n.

Wiktionary


modelarstwo

1. hobby polegające na składaniu kilku specjalnych elementów w całość będącą najczęściej samolotem, statkiem lub podobnym modelem;
2. dział odlewnictwa sporządzający modele odlewów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odwzorowywanie rzeczywistych obiektów w postaci pomniejszonych modeli;

 (1.2) środ. tworzenie modeli statystycznych

Wiktionary

Modelarstwo – działalność człowieka polegająca na odwzorowywaniu rzeczywistych obiektów w postaci pomniejszonych modeli. Najczęściej pojmowane jest jako rozrywka, zabawa (hobby), może być także sportem. Przede wszystkim wiązane jest z modelarstwem redukcyjnym, polegającym na możliwie dokładnym odwzorowaniu wyglądu obiektu, z zachowaniem określonej skali, jednakże inne rodzaje modelarstwa skupiają się na odwzorowaniu funkcjonowania oryginału (np. latający model samolotu), lub łączą odwzorowanie funkcjonowania i wyglądu.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔdɛˈlarstfɔ, AS: modelarstfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modelarz m., modelarka ż., model ż., modelarnia ż.

 przym. modelarski

 czas. modelować ndk. , wymodelować dk., przemodelować dk.

Wiktionary


modelarz

1. konstruktor modeli samolotów, okrętów itp.;
2. specjalista projektujący i wykonujący modele, np. modele odlewnicze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) techn. osoba zajmująca się konstrukcją modeli samolotów, statków itp.; odtwarzaniem rzeczywistych obiektów w postaci pomniejszonej

 (1.2) techn. specjalista projektujący i wykonujący modele (np. odlewy) do produkcji różnych wyrobów

Wiktionary

Modelarz – miesięcznik wydawany od maja 1955 roku przez Ligę Obrony Kraju. Zajmuje się modelarstwem kołowym, okrętowym, lotniczym i rakietowym oraz makietowym. Zamieszcza plany modelarskie, porady praktyczne dla modelarzy różnych kategorii oraz relacje i reportaże z imprez i zawodów modelarskich w Polsce i na świecie.„Modelarz” w 1984 r. otrzymał honorowe wyróżnienie od Międzynarodowej Federacji Lotniczej (FAI) za 30 letnią działalność i popularyzację sportu modelarskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Od przedszkola zajmowałem się sklejaniem modeli samolotów i czytałem porady dla modelarzy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdɛlaʃ, AS: modelaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modelarstwo n., model m.

 przym. modelarski

Wiktionary


modelator

artysta plastyk, zajmujący się zawodowo modelowaniem części dekoracji teatralnej i rekwizytów teatralnych


SJP.pl


modelatorka

kobieta wykonująca modele


SJP.pl


modelatornia

pracownia teatralna, gdzie wykonuje się modele obiektów wykorzystywanych w scenografii lub jako rekwizyty


SJP.pl


modeler

w informatyce: specjalistyczny program komputerowy, przy pomocy którego tworzy się i modyfikuje obiekty trójwymiarowe


SJP.pl


modelik

zdrobnienie od: model


SJP.pl


modelina

masa plastyczna używana do lepienia niewielkich przedmiotów, utwardzana przez wypiekanie


SJP.pl

Modelina – popularna nazwa różnych utwardzalnych mas plastycznych, przypominających przed utwardzeniem swoimi właściwościami modelarskimi plastelinę.

Istnieje wiele odmian modeliny, które są utwardzane pod wpływem temperatury, światła lub powietrza. W ich skład wchodzą zwykle sole nienasyconych kwasów tłuszczowych i różnego rodzaju syntetyczne żywice zdolne do sieciowania pod wpływem podwyższonej temperatury, światła, powietrza, wilgoci lub kombinacji tych czynników.

Wikipedia


modeling

czynności powiązane z zawodem modela lub modelki, np. udział w pokazach, pozowanie do zdjęć itp.; modelling


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. czynności związane z zawodem modelki/modela; pozowanie do zdjęć, udział w pokazach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam już pewne doświadczenia w modelingu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdɛlʲĩŋk, AS: modelʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modelka ż., model m.

 przym. modelingowy, modelowy, modowy

Wiktionary


modelingowy

modeling


SJP.pl

Patrz:

modeling

modelka

1. kobieta prezentująca ubiory na pokazach mody;
2. kobieta pozująca do obrazu, rzeźby lub zdjęcia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta prezentująca stroje na pokazach mody

 (1.2) kobieta pozująca do zdjęć, obrazów, rzeźb;

Wiktionary

Model (mężczyzna), modelka (kobieta) – osoba zawodowo zajmująca się pozowaniem artyście (fotografowi, malarzowi, rzeźbiarzowi) lub demonstrowaniem strojów podczas pokazów mody.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ania jest ładną, wysoką dziewczyną, ma szansę zostać modelką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdɛlka, AS: modelka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. model m., modeling m., modelacja ż.

 przym. modelowy, modowy

 czas. modelować

Wiktionary


modelling

[czytaj: modeling] czynności powiązane z zawodem modela lub modelki, np. udział w pokazach, pozowanie do zdjęć itp.; modeling


SJP.pl


modelować

1. nadawać czemuś zamierzony kształt lub wygląd; formować, kształtować;
2. w nauce: tworzyć modele rzeczywistych zjawisk w celu ich badania;
3. w sztuce: nadawać utworowi pożądane cech za pomocą środków stylistycznych i kompozytorskich


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) nauk. tworzyć model pewnego obiektu lub zjawiska, czyli tworzyć opis (często matematyczny), który stara się w ogólny sposób wyjaśniać wiele osobnych przypadków

Wiktionary

Powiązane:

* rzecz. modelowanie n., model mrz./mos., modelacja ż., modelka ż.

* czas. zamodelować dk., wymodelować dk., umodelować dk.

* przym. modelowy

* przysł. modelowo

Wiktionary


modelowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|modelować.

Wiktionary

  • modelowanie – w matematyce,
  • modelowanie – w grafice komputerowej,
  • modelowanie – w psychologii,
  • modelowanie molekularne – w chemii.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. modelować ndk.

 rzecz. model mos./mrz.

Wiktionary


modelowo

przysłówek

 (1.1) w sposób modelowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. model m., modelowanie n.

 przym. modelowy

 czas. modelować

Wiktionary


modelowy

1. stanowiący najlepszy przykład; wzorcowy;
2. charakterystyczny dla czegoś, np. dla koncepcji, stylu;
3. związany z modelem, wzorem, np. modelem odlewniczym


SJP.pl


modelski

nazwisko


SJP.pl


modelunek

użycie odpowiednich środków artystycznych w celu wydobycia plastyczności przedmiotu lub postaci w dziele sztuki


SJP.pl


modem

urządzenie elektroniczne, którego zadaniem jest zamiana danych cyfrowych na analogowe sygnały elektryczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. urządzenie zmieniające sygnał elektryczny w postaci analogowej na sygnał cyfrowy, przystosowany do odbioru przez komputer i na odwrót;

Wiktionary

Modem (od modulator-demodulator) – urządzenie elektroniczne, które moduluje sygnał w celu zakodowania informacji cyfrowych, tak by mogły być przesyłane w wybranym medium transmisyjnym, a także demoduluje tak zakodowany sygnał w celu dekodowania odbieranych danych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Modem zaczął wydawać dziwne dźwięki, a potem nie chciał już się połączyć do sieci.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔdɛ̃m, AS: modẽm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modulator m., modulacja ż., demodulacja ż., modemiarz m., modemik mrz.

 czas. modulować ndk., demodulować ndk.

 przym. modemowy, modulowany, demodulowany

Wiktionary


modemik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od modem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie modem, lecz tylko mały modemik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modem m.

Wiktionary


modena

rodzaj pisma drukarskiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania;

 (1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Emilia-Romania; ;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Modena była wówczas jedynym miastem we Włoszech, w którym partia komunistyczna miała bezwzględną większość w radzie miejskiej, komuniści więc rządzili miastem z burmistrzem Rubensem Trivą na czele.

 (1.1) W walce gwelfów z gibelinami Modena była po stronie zwolenników cesarza i walczyła z odległą o 40 km Bolonią. Bolońscy gwelfowie zwyciężyli w roku 1249 i Modena poddała się markizowi Ferrary Obizzo II d'Este. Jego następca, Obizzo III, przeniósł się do Modeny z całym dworem i tak zaczęło się panowanie książąt d'Este, które trwało aż do 1796 r.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdɛ̃na, AS: modna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modeńczyk mos., modenka ż.

 przym. modeński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) staroż. Mutyna, Mutina

Wiktionary


modeńczyk

mieszkaniec Modeny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Modeny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W dwunastu pieśniach oktawą opowiada Tassoni o wojnie między Modeną i Bolonią z powodu drewnianego wiadra, które modeńczycy zabrali swym wrogom podczas najazdu (w 1325 r.).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Modena ż.

:: fż. modenka ż.

 przym. modeński

Wiktionary


modenka

mieszkanka Modeny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Modeny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Modena ż.

:: fm. modeńczyk mos.

 przym. modeński

Wiktionary


modeński

przymiotnik od: Modena (miasto we Włoszech)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Modeną, dotyczący Modeny, wywodzący się z Modeny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na jednej ze ścian sanktuarium znajduje się płyta nagrobna upamiętniająca księdza Giuseppe Messoriego, kanonika modeńskiej katedry, który chciał być pochowany pod ufundowaną przez siebie wieżą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Modena ż., modeńczyk mos., modenka ż.

Wiktionary


moderacja

1. kierowanie dyskusją;
2. dawniej powściągliwość, umiarkowanie


SJP.pl


moderacyjny

związany z moderacją


SJP.pl


moderant

dawniej: członek stronnictwa o programie umiarkowanym


SJP.pl


moderantysta

dawniej: członek stronnictwa o programie umiarkowanym; moderant


SJP.pl


moderantyzm

dawniej: poglądy umiarkowane, zwłaszcza polityczne


SJP.pl


moderato

1. określenie wykonawcze: umiarkowanie
2. umiarkowane tempo utworu


SJP.pl

Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.

Wikipedia


moderator

1. osoba, która wpływa na postępowanie innych, łagodzi napięcia;
2. osoba prowadząca dyskusje w telewizji, radiu, na forach internetowych itp., dbająca o ich właściwy przebieg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) inform. osoba zarządzająca treścią oraz kontami użytkowników na poziomie wyższym niż zwykli uczestnicy, lecz niższym niż administratorzy;

 (1.2) osoba, która kieruje dyskusją i czuwa nad jej właściwym przebiegiem, zwłaszcza w mediach

 (1.3) fiz. spowalniacz neutronów, mający zastosowanie w reaktorach jądrowych;

 (1.4) muz. urządzenie do przyciszania dźwięku w pianinie

Wiktionary

  • moderator (fizyka) – inaczej spowalniacz neutronów, mający zastosowanie w reaktorach jądrowych.
  • moderator (internet) – osoba dbająca o porządek i przestrzeganie zasad, przeważnie na forach, kanałach IRC lub innych stronach internetowych.
  • moderator (psychologia) – czynnik decydujący o zależności lub braku zależności pomiędzy zmiennymi.
  • moderator (instrumentoznawstwo) – urządzenie w pianinie służące do tłumienia dźwięku

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔdɛˈratɔr, AS: moderator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moderowanie n., moderacja ż.

:: fż. moderatorka

 czas. moderować ndk.

 przym. moderacyjny

Wiktionary


moderatorka

kobieta prowadząca dyskusje w telewizji, radiu, na forach internetowych itp., dbająca o ich właściwy przebieg; także kobieta godząca spierające się strony


SJP.pl


moderatorski

moderator


SJP.pl

Patrz:

moderator

moderatorstwo

zajęcie moderatora


SJP.pl


modern

nowoczesny, współczesny


SJP.pl

Wikipedia


moderna

1. środowiskowo o modernizmie
2. ugrupowanie artystów (literatów, malarzy itp.) hołdujących poglądom modernistycznym


SJP.pl

Moderna, Inc. – amerykańskie przedsiębiorstwo biotechnologiczne z siedzibą w Cambridge pod Bostonem.

Wikipedia


modernista

artysta lub myśliciel związany z modernizmem


SJP.pl


modernistka

modernista


SJP.pl

Patrz:

modernista

modernistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest modernistyczne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modernizm m., modernista m., modernistka ż.

 przym. modernistyczny

 przysł. modernistycznie

Wiktionary


modernistyczny

modernizm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z modernizmem, dotyczący modernizmu

przymiotnik jakościowy

 (2.1) podobny do modernizmu, mający cechy modernizmu

Wiktionary

Patrz:

modernizm

Przykłady

 (2.1) Dworzec wzniesiono w stylu eklektyzmu z elementami modernistyczno-secesyjnymi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modernizm mrz., modernista mos., modernistka ż., modernistyczność ż.

 przysł. modernistycznie

Wiktionary


modernizacja

unowocześnienie czegoś, ulepszenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej

Wiktionary

Technika

  • modernizacja (technika) – unowocześnienie produktu

Socjologia

  • teoria modernizacji – teoria dotycząca przejścia do społeczeństwa nowoczesnego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Modernizacji ronda Zesłańców Syberyjskich warszawscy kierowcy czekają jak kania dżdżu – codziennie tworzą się tam gigantyczne korki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔdɛrʲɲiˈzat͡sʲja, AS: moderʹńizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modernizowanie n.

 czas. modernizować ndk., zmodernizować dk.

 przym. modernizacyjny

Wiktionary


modernizacyjny

związany z modernizacją


SJP.pl


modernizator

osoba dokonująca modernizacji


SJP.pl


modernizatorka

kobieta dokonująca modernizacji


SJP.pl


modernizm

zespół kierunków w kulturze i sztuce przełomu XIX i XX wieku, które charakteryzowały się m.in. przeciwstawieniem się pozytywistycznemu realizmowi, kulturze i moralności mieszczańskiej, głoszeniem indywidualizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. szt. ogół kierunków awangardowych eksponujących rolę indywidualizmu w twórczości, nacechowany symbolizmem i estetyzmem;

 (1.2) teol. katolicki ruch religijny przełomu XIX i XX w. uznający potrzebę dostosowania doktryny do sytuacji w danej epoce dziejów Kościoła;

Wiktionary

  • modernizm w sztuce – prądy w kulturze przełomu XIX i XX w.
  • modernizm w architekturze – prąd architektoniczny panujący około 1910–1980
  • modernizm w literaturze – prąd literacki
  • modernizm w muzyce – grupa kierunków muzycznych
  • modernizm katolicki – katolicki ruch religijny przełomu XIX i XX w.
  • Młoda Polska – polska odmiana modernizmu w literaturze, muzyce i sztuce

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Postmodernizm to kierunek artystyczny, który stawia pod znakiem zapytania podstawowe zasady i idee modernizmu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdɛrʲɲism̥, AS: moderʹńism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modernistyczność ż., modernista mos., modernistka ż.

 przym. modernistyczny

 przysł. modernistycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. modernistyczność ż., modernista mos., modernistka ż.

 przym. modernistyczny

 przysł. modernistycznie

frazeologia.

etymologia. etym|franc|modernisme.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) modernism; (1.2) modernism

* białoruski: (1.1) мадэрнізм m. (madèrnìzm)

* bułgarski: (1.1) модернизъм m.

* czeski: (1.1) modernismus m.

* duński: (1.1) modernisme w.; (1.2) modernisme w.

* francuski: (1.1) modernisme m.; (1.2) modernisme m.

* islandzki: (1.1) módernismi m.

* litewski: (1.1) modernizmas m.

* łotewski: (1.1) modernisms m.

* niderlandzki: (1.1) modernisme n.; (1.2) modernisme n.

* niemiecki: (1.1) Modernismus m.

* norweski (bokmål): (1.1) modernisme m.; (1.2) modernisme m.

* norweski (nynorsk): (1.1) modernisme m.; (1.2) modernisme m.

* portugalski: (1.1) modernismo m.

* rosyjski: (1.1) модернизм m. (modernizm)

* słowacki: (1.1) moderna ż.

* słoweński: (1.1) modernizem m.

* szwedzki: (1.1) modernism w.

* turecki: (1.1) modernizm

* ukraiński: (1.1) модернізм m. (modernìzm)

* włoski: (1.1) modernismo m.; (1.2) modernismo m.

źródła.

== modernizm (język turecki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) modernizm

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

 (1.1) postmodernizm

synonimy.

Wiktionary


modernizować

czynić współczesnym, nowoczesnym, dostosowywać do współczesności; aktualizować, uaktualniać, unowocześniać, uwspółcześniać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zmodernizować)

 (1.1) dokonywać modernizacji; czynić bardziej nowoczesnym

czasownik zwrotny niedokonany modernizować się (dk. zmodernizować się)

 (2.1) ulegać modernizacji; stawać się nowoczesnym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modernizator mos., modernizowanie n., modernizacja ż.

 czas. zmodernizować dk.

 przym. modernizacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) unowocześniać, uwspółcześniać

 (2.1) unowocześniać się

Wiktionary


modernizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|modernizować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔdɛrʲɲizɔˈvãɲɛ, AS: moderʹńizovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. modernizować

 rzecz. modernizacja ż.

Wiktionary


moderować

1. czuwać nad właściwym przebiegiem dyskusji; sterować, kierować dyskusją;
2. łagodzić napięcia pomiędzy ludźmi


SJP.pl


moderski

nazwisko


SJP.pl


moderujący

1. czuwać nad właściwym przebiegiem dyskusji; sterować, kierować dyskusją;
2. łagodzić napięcia pomiędzy ludźmi


SJP.pl

Patrz:

moderować

moderunek

przestarzałe: ekwipunek żołnierski


SJP.pl


modeściny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Modesty lub z nią związany


SJP.pl


modest

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Modest – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa modestus, -a, -um oznaczającego „umiarkowany, skromny”.

W średniowieczu w Polsce nie było używane, nadal imię rzadkie, o malejącej w XXI wieku popularności. W marcu 2001 roku zanotowano 455 mężczyzn o tym imieniu, natomiast w styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 217 Modestów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podarowałam Modestowi czarny szalik.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔdɛst, AS: modest

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Modesta ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Modesta ż.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|Modestus.

uwagi.

 (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) Мадэст m.

* łaciński: (1.1) Modestus m.

* rosyjski: (1.1) Модест m.

* słoweński: (1.1) Modest m.

* włoski: (1.1) Modesto m.

źródła.

== Modest (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|słoweński|m. Modest

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


modesta

imię żeńskie


SJP.pl

Modesta – żeński odpowiednik imienia Modest. Patronką tego imienia jest św. Modesta z Trewiru, benedyktynka, zm. ok. 680 r.

Modesta imieniny obchodzi 4 listopada.

Znane osoby o tym imieniu:

  • Modesta Vžesniauskaitė (ur. 1983) – litewska kolarka szosowa

Wikipedia


modestia

dawniej: umiarkowanie, skromność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. skromność

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedni, fałszywej modestii pełni, zwierzają się czytelnikowi (choć ich o to nie prosił), jako pełni wielkiej dystynkcji i niemniejszej doskonałości przyjaciele przymusili ich do wydania na świat tego, co dla własnej satysfakcji napisawszy, chcieli mieć w ukryciu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdɛstʲja, AS: modestʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

źródła.

== modestia (język hiszpański.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) skromność

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


modestostwo

Modest z małżonką; Modestowie


SJP.pl


modestowie

Modest z małżonką; Modestostwo


SJP.pl


modestowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Modesta lub z nim związany


SJP.pl


modigliani

[czytaj: modiLIAani] nazwisko


SJP.pl

Osoby:

  • Amedeo Modigliani (1884–1920) – włoski malarz, rysownik i rzeźbiarz
  • Elio Modigliani (1860–1932) – włoski antropolog i zoolog
  • Franco Modigliani (1918–2003) – amerykański ekonomista pochodzenia włoskiego, laureat nagrody Nobla w 1985 roku

Inne:

  • Modigliani, pasja tworzenia – film biograficzny o życiu Amedeo Modiglianiego

Wikipedia


modlenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|modlić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Książkę do modlenia włożyłam do szuflady koło łóżka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modły nmos., pomodlenie n., modlitewnik mrz., modlitwa ż.

 czas. wymodlać, wymodlić, wymadlać, modlić ndk.

 przym. rozmodlony

 przysł. modlitewnie

Wiktionary


modlibogowice

Modlibogowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Rychwał.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Modlibogowice, po jej zniesieniu w gromadzie Rychwał. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Wikipedia


modliborzyce

1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

Modliborzyce – miasto w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, położone na Równinie Biłgorajskiej.

Miejscowość ta od 1631 do 1869 roku posiadała prawa miejskie. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Od 1 stycznia 2014 ponownie jest miastem.

Wikipedia


modliborzycki

przymiotnik od: Modliborzyce


SJP.pl


modliborzyczanin

mieszkaniec Modliborzyc (miasta lub wsi w Polsce)


SJP.pl


modliborzyczanka

mieszkanka Modliborzyc (miasta lub wsi w Polsce)


SJP.pl


modlić

modlić się - odmawiać modlitwę


SJP.pl


modlica

2 miejscowości w Polsce:

  • Modlica – wieś w woj. łódzkim, w pow. łódzkim wschodnim, w gminie Tuszyn
  • Modlica – osada w woj. wielkopolskim, w pow. wrzesińskim, w gminie Pyzdry

Wikipedia


modligroszek

podzwrotnikowa roślina pnąca z rodziny motylkowatych


SJP.pl

Modligroszek, paciornik, paciorkowiec, abrus, koralin (Abrus) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych (Fabaceae). Obejmuje 19 gatunków. Występują one na wszystkich kontynentach w strefie równikowej.

Wikipedia


modlikowice

Modlikowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Zagrodno.

Wikipedia


modlimowo

W Polsce
  • Modlimowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Karnice
  • Modlimowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Płoty
  • Modlimowo – gromada
  • Modlimowo – przystanek kolejowy

Wikipedia


modlin

1. dzielnica Nowego Dworu Mazowieckiego;
2. osada w Polsce;
3. kolonia w Polsce


SJP.pl

Modlin – prawobrzeżna część Nowego Dworu Mazowieckiego, miasta w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim. Składa się z oficjalnych części miasta: Modlin Stary i Modlin-Twierdza. Znajduje się tu też modlińskie lotnisko.

Wikipedia


modlinek

Miejscowości

  • Modlinek – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Ustka
  • Modlinek – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrowskim, w gminie Wąsewo

Zobacz też

  • Modlin

Wikipedia


modlinianin

mieszkaniec Modlina


SJP.pl


modlinianka

mieszkanka Modlina


SJP.pl


modliński

przymiotnik od: Modlin


SJP.pl


modliszewice

Modliszewice – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Końskie.

Prywatna wieś szlachecka Modliszowice, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie opoczyńskim województwa sandomierskiego.

Wikipedia


modliszewko

Modliszewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

We wsi znajduje się kościół parafialny zbudowany w latach 1990–1993 (na miejscu drewnianego, spalonego w 1988), plebania z 1840 (rozbudowana 1926) oraz organistówka z 1912 roku.

Wikipedia


modliszewo

Modliszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Gniezno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


modliszka

1. drapieżny owad, którego samica po zapłodnieniu pożera swego partnera;
2. kobieta zdobywająca i wykorzystująca mężczyzn dla własnej satysfakcji, bawiąca się ich uczuciami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ent. nazwa systematyczna|Mantodea|ref=tak., drapieżny owad z rzędu Mantodea, przypominający osobę ze złożonymi rękoma do modlitwy;

 (1.2) przen. kobieta, niszcząca kochających ją mężczyzn

Wiktionary

  • Modliszki (biol.) – rząd owadów
  • Boks modliszki (sztuka walki)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W południowej Polsce występuje modliszka zwyczajna objęta ochroną gatunkową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdlʲiʃka, AS: modlʹiška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlitwa ż., modła ż., modlitewnik mrz.

 przym. modlitewny, modliszkowy

 przysł. modlitewnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kobieta fatalna, femme fatale

Wiktionary


modliszki

rząd owadów uskrzydlonych


SJP.pl

Modliszki (Mantodea) – rząd owadów, które najliczniej występują w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Swoją nazwę zawdzięczają pozycji, przypominającej osobę z rękami złożonymi do modlitwy. W południowej Polsce występuje chroniona modliszka zwyczajna (Mantis religiosa). Opisano ponad 2300 gatunków modliszek.

Wikipedia


modliszkowate

rodzina owadów z rzędu modliszek


SJP.pl

Modliszkowate (Mantidae) – rodzina owadów z rzędu modliszek.

Stanowią one największą, obejmującą około ¼ wszystkich gatunków, rodzinę z tego rzędu. W Polsce występuje tylko jeden gatunek – modliszka zwyczajna (Mantis religiosa).

Rodzina ta dzieli się na 19 podrodzin:

  • Amelinae
  • Angelinae
  • Antemninae
  • Choeradodinae
  • Chroicopterinae
  • Compsothespinae
  • Deroplatyinae
  • Dystactinae
  • Mantinae
  • Mellierinae
  • Miomantinae
  • Orthoderinae
  • Oxyothespinae
  • Photinainae
  • Phyllotheliinae
  • Schizocephalinae
  • Stagmatopterinae
  • Stagmomantinae
  • Vatinae

Wikipedia


modliszkowatość

cecha kobiety zdobywającej i wykorzystującej mężczyzn dla własnej satysfakcji, bawiącej się ich uczuciami


SJP.pl


modliszkowaty

1. przypominający modliszkę - owada;
2. zachowujący się jak modliszka - kobieta;
3. charakterystyczny dla modliszki - kobiety, np. modliszkowaty charakter;
4. wykorzystujący i niszczący drugą osobę, np. modliszkowaty związek;
5. o cechach modliszkowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


modliszkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z modliszką, dotyczący modliszki

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do modliszki, będący jej własnością

przymiotnik jakościowy

 (3.1) taki jak u modliszki, charakterystyczny dla modliszki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modła ż., modlitwa ż., modliszka ż.

 przym. modlitewnie

 przysł. modlitewnie

Wiktionary


modlitebny

przymiotnik

 (1.1) stpol. modlitewny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔdlʲiˈtɛbnɨ, AS: modlʹitebny

Wiktionary


modlitewnie

przysłówek

 (1.1) na modlitwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zgromadziliśmy się na Świętej Górze Grabarce by modlitewnie rozpamiętywać Przemienienie Pańskie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlitwa ż., modlitewnik m., modła ż., modły nmos., modlenie n., pomodlenie n., wymodlenie n., modliszka ż.

 czas. modlić się ndk., pomodlić się dk., wymodlić dk.

 przym. modlitewny, modliszkowy, rozmodlony

Wiktionary


modlitewnik

zbiór pieśni religijnych i modlitw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. książka zawierająca zbiór pieśni religijnych i modlitw;

Wiktionary

  • modlitewnik – książka zawierająca modlitwy
  • modlitewnik (sadżadża, musalla, nazamlik) – kobierzec modlitewny muzułmanów
  • modlitewnik – ławka do ćwiczeń mięśni rąk (głównie bicepsa)
  • Modlitewnik – powieść Joan Didion

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔdlʲiˈtɛvʲɲik, AS: modlʹitevʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlitwa ż., modła ż., modliszka ż., modlenie n.

 czas. modlić się

 przym. modlitewny, modlitewnie

 przysł. modlitewnie

Wiktionary


modlitewny

przymiotnik

 (1.1) związany z modlitwą, dotyczący modlitwy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔdlʲiˈtɛvnɨ, AS: modlʹitevny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlitwa ż., modlitewnik m., modły nmos., modła ż., modliszka ż.

 czas. modlić się, wymodlić, pomodlić się

 przym. rozmodlony, modlitewnie

 przysł. modlitewnie

Wiktionary


modlitwa

1. skierowanie myśli lub słów do osoby boskiej, będącej przedmiotem kultu religijnego;
2. tekst modlitewny o ustalonej formie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. forma kultu religijnego, kierowanie myśli do boga, świętych, aniołów, ogólnie do sfery sacrum;

 (1.2) rel. rytualny tekst modlitwy (1.1) – wypowiadany lub napisany

Wiktionary

Modlitwa – czynność kultowa, występująca w wielu religiach. Polega na skierowaniu swoich myśli do istoty lub istot, mogących być lub będących przedmiotem kultu (bogowie, święci, aniołowie).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wierni zgromadzili się na wieczorną modlitwę.

 (1.2) W pokładowym informatorze zamieszczono modlitwę dla podróżnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdlʲitfa, AS: modlʹitfa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlitewnik mrz., modła ż., modły lm nm., modlenie n., pomodlenie n., wymodlenie n., modliszka ż.

 czas. modlić się ndk., pomodlić się dk., wymodlić dk.

 przym. modlitewny, modliszkowy, rozmodlony, modlitewnie

 przysł. modlitewnie

Wiktionary


modlnica

Modlnica – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Modlnica, po jej zniesieniu przez zmianę siedziby w gromadzie Wielka Wieś. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krakowskiego.

Wikipedia


modlniczka

Modlniczka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś, nad potokiem Wędonką. W latach 1975–1998 w województwie krakowskim.

Nazwa Modlniczki, niegdyś zwanej Modlnicą Małą, wywodzi się od Modlnicy zwanej Modlnicą Dużą. Modlniczka zatem była uważana za przysiółek, część Modlnicy. Wieś ma przysiółki: Budzyń, Czcie, Pod Laskiem, Skotnica.

Wikipedia


modniak

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Warszawa. człowiek, który modnie się ubiera

Wiktionary


modniarka

1. kobieta zajmująca się projektowaniem i tworzeniem damskich nakryć głowy; modystka, kapeluszniczka;
2. dawniej:
a) kobieta zajmująca się szyciem i sprzedażą damskich ubiorów;
b) właścicielka damskiego domu mody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. kobieta zajmująca się szyciem i sprzedażą ubiorów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wtem w drzwiach pojawiła się modniarka ze swoimi sukniami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modniarstwo n.

:: fm. modniarz m.

 przym. modniarski

Wiktionary


modniarski

modniarstwo


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący modniarstwa

Wiktionary

Patrz:

modniarstwo

Powiązane:

 rzecz. modniarz m., modniarstwo n., modniarka ż.

Wiktionary


modniarstwo

1. dawniej: szycie i sprzedaż odzieży;
2. wyroby modniarskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. szycie i sprzedaż ubiorów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W wolnych chwilach Agata zajmowała się modniarstwem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modniarka ż., modniarz m.

 przym. modniarski, modowy

Wiktionary


modniarz

dawniej:
1. człowiek zajmujący się projektowaniem wzorów ubiorów damskich;
2. właściciel damskiego domu mody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) daw. mężczyzna zajmujący się szyciem i sprzedażą ubiorów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Modniarz nie chciał jednak zejść z ceny swojej sukni.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modniarstwo n.

:: fż. modniarka ż.

 przym. modniarski

Wiktionary


modnie

przysłówek

 (1.1) w sposób modny, zgodnie z modą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moda ż., modniś m., modnisia ż., modność ż.

 przym. modny, modowy

Wiktionary


modniej

stopień wyższy od przysłówka: modnie


SJP.pl


modniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: modny


SJP.pl


modniś

mężczyzna ubierający się według najnowszej mody; elegant, strojniś, galant, dandys


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) iron. elegant

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. zob. modnisia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moda ż.

:: fż. modnisia ż.

 przym. modny, modowy

 przysł. modnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elegancik

Wiktionary


modnisia

osoba któa ładnie się ubiera; bez oryginalności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) iron. elegantka

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. zob. modniś.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moda ż.

:: fm. modniś m.

 przym. modny, modowy

 przysł. modnie

Wiktionary


modność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest modne; cecha tych, którzy są modni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moda ż.

 przym. modny

 przysł. modnie

Wiktionary


modny

zgodny z najnowszymi trendami


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) będący w modzie, popularny; powszechny przez jakiś czas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie lubię modnych ras psów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔdnɨ, AS: modny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moda ż., modniś m., modnisia ż., modność ż.

 przym. modowy

 przysł. modnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) na topie, na fali

Wiktionary


modoald

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary


modować

środowiskowo: zmieniać elementy gry komputerowej


SJP.pl


modowy

1. potocznie: związany z modą, dotyczący mody;
2. środowiskowo: związany z modem, dotyczący moda (modyfikacji gry komputerowej)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. związany z modą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdɔvɨ, AS: modovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moda ż., modniarstwo n., modniś m., modnisia ż., model m., modelka ż., modeling m.

 przym. modny

 przysł. modnie

Wiktionary


modraczek

zdrobnienie od: modrak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od modrak

Wiktionary

Modraczek (zwyczajny) (Tarsiger cyanurus) – gatunek małego ptaka z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae). Zamieszkuje północną Europę i Azję; sporadycznie zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. modrak m.

Wiktionary


modrak

1. roślina z rodziny krzyżowych o liściach i łodydze zabarwionych sinawo i białych kwiatach zebranych w grona;
2. regionalnie: chaber, bławatek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (1.1) rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych;

 (1.2) gw-pl|Poznań. bot. chaber, bławatek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) gatunek ptaka z rodziny muchołówkowatych;

Wiktionary

  • modrak – gatunek ptaka z rodziny muchołówek
  • modrak – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. modraczek m.

 przym. modry, modrakowy

 przysł. modro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) chaber bławatek

Wiktionary


modrakowy

modrak


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) poznań. niebieski

Wiktionary

Patrz:

modrak

Przykłady

 (1.1) W nowych strojach w kolorze biało-modrakowym drużyna prezentowała się znakomicie. (z Internetu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modrak m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. niebieski.

Wiktionary


modraszek

motyl z rodziny o tej samej nazwie


SJP.pl

Modraszkowate (Lycaenidae) − rodzina motyli dziennych, licząca około 6000 gatunków (z czego na terenie Polski wykazano 49 gatunków). Są to motyle małe lub średniej wielkości (od 1,5 cm do 8 cm rozpiętości skrzydeł), występujące we wszystkich zoogeograficznych krainach świata.

Wikipedia


modraszka

motyl z rodziny o tej samej nazwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ornit. nazwa systematyczna|Parus caeruleus|ref=tak., sikora modra;

Wiktionary

Modraszka (zwyczajna), sikora modra, sikora modraszka (Cyanistes caeruleus) – gatunek małego, częściowo wędrownego ptaka z rodziny sikor (Paridae), zamieszkującego całą Europę z wyjątkiem północnej części Skandynawii i północnej Rosji, a także część zachodniej Azji. Przebywa we wszystkich rodzajach lasów, a także parkach, ogrodach i sadach. Nie jest zagrożona wyginięciem, a w większości krajów (w tym w Polsce) jest nawet liczna.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔˈdraʃka, AS: modraška

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sikora modra

Wiktionary


modraszkowate

rodzina motyli dziennych, licząca około 6000 gatunków


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Lycaenidae|ref=tak., rodzina motyli dziennych licząca około 6000 gatunków;

Wiktionary

Modraszkowate (Lycaenidae) − rodzina motyli dziennych, licząca około 6000 gatunków (z czego na terenie Polski wykazano 49 gatunków). Są to motyle małe lub średniej wielkości (od 1,5 cm do 8 cm rozpiętości skrzydeł), występujące we wszystkich zoogeograficznych krainach świata.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Modraszek arion należy do rodziny modraszkowatych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modraszek mzw., modraszki lm. nmos.

Wiktionary


modraszkowaty

o cechach modraszkowatych (rodzina motyli)


SJP.pl


modrawy

niezupełnie modry; niebieskawy, błękitnawy


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) koloru niezupełnie modrego; niebieskawy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. modry

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) błękitnawy

Wiktionary


modre

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) reg-pl|Poznań. farba do barwienia tkanin

Wiktionary

Powiązane:

 czas. modrzyć

Wiktionary


modroara

rodzaj ptaków z podrodziny papug neotropikalnych


SJP.pl


modroborowik

rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych


SJP.pl

Suillellus Murrill (modroborowik) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).

Wikipedia


modrobrewy

amazonka modrobrewa, wróbliczka modrobrewa - gatunki ptaków z rodziny papugowatych


SJP.pl


modroczelny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) o modrym czole

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niebieskoczelny

Wiktionary


modrodzioby

1. mający modry dziób;
2. mewa modrodzioba - gatunek dużego ptaka wędrownego z rodziny mewowatych; mewa czarnonoga, mewa biała;
3. srebrzanka modrodzioba - gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych


SJP.pl


modrogardły

kormoran modrogardły, żołna modrogardła - gatunki ptaków


SJP.pl


modrogończyk

modrogończyk wędrowiec, modrogończyk białopręgi - gatunki motyla z rodziny modraszkowatych


SJP.pl


modrogrzbiecik

modrogrzbiecik tęposterny - gatunek ptaka z rodziny gorzykowatych


SJP.pl


modrogłówka

gatunek ptaka z rzędu wróblowych


SJP.pl

Modrogłówka (Ifrita kowaldi) – gatunek ptaka z rodziny modrogłówek (Ifritidae), której jest jedynym przedstawicielem. Mały ptak zamieszkujący endemicznie Nową Gwineę, nie jest zagrożony wyginięciem. Modrogłówki należą do drugiego, obok Pitohui, rodzaju, którego przedstawiciele są trujący. Pochodzenie batrachotoksyn znajdujących się w ciele ptaków z obu rodzajów jest niejasne, prawdopodobnie ptaki pozyskują ją z pokarmu.

Wikipedia


modrolicy

tragopan modrolicy, czapla modrolica - gatunki ptaków


SJP.pl


modrolotka

rodzaj ptaków z rodziny papug wschodnich


SJP.pl


modronosy

czapla modronosa - gatunek ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma niebieski nos

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zza szafy powychodziły modronose stworki i pomaszerowały w stronę spiżarki.

Wiktionary


modrook

rodzaj ryb akwariowych z rzędu aterynokształtnych


SJP.pl


modrooki

mający ciemnoniebieskie oczy; niebieskooki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) poet. taki, który ma ciemnoniebieskie oczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miał król córkę jedyną, królewnę modrooką, ślicznego była liczka, kochano ją głęboko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔdrɔˈːci, AS: modr•oḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modrooczka

Wiktionary


modropłatkowy

koralnik modropłatkowy - gatunek ptaka z rodziny koralników


SJP.pl


modroskrzydły

1. mający modre skrzydła;
2. cyranka modroskrzydła - gatunek ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych;
3. łąkówka modroskrzydła - gatunek ptaka z rodziny papug wschodnich; łąkówka niebieskoskrzydła;
4. kurtaczek modroskrzydły - gatunek małego ptaka z rodziny kurtaczków


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma modre skrzydła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔdrɔˈskʃɨdwɨ, AS: modroskšydu̯y

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niebieskoskrzydły

Wiktionary


modrosójka

rodzaj ptaków z rodziny krukowatych


SJP.pl


modrosterny

żołna modrosterna - gatunek ptaka z rodziny żołn


SJP.pl


modroszary

szary o modrym odcieniu


SJP.pl


modrowroniec

północnoamerykański ptak z rodziny krukowatych


SJP.pl

Modrowroniec (Gymnorhinus cyanocephalus) – gatunek średniego ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Zamieszkuje zachodnią część Ameryki Północnej. Osiadły.

Wikipedia


modrowronka

rodzaj ptaków z rodziny krukowatych


SJP.pl


modrozielony

zielony o modrym odcieniu


SJP.pl


modry

intensywnie niebieski; ciemnoniebieski, ciemnobłękitny


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) niebieski o dużej intensywności

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. niebieski

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modrak mrz.

 przym. modrawy

 przysł. modro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ciemnoniebieski, ciemnobłękitny

Wiktionary


modryniec

Modryniec (ukr. Модринець) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Mircze. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 844

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wikipedia


modrzaczek

1. regionalna nazwa grzyba kapeluszowego z rodziny zasłonakowatych; zasłonak, bedłka, gąska;
2. modrzaczek siny - gatunek mchu, mszak z rodziny modrzaczkowatych, tworzący charakterystyczne, wypukłe poduchy, w Polsce pod częściową ochroną


SJP.pl


modrzak

grzyb z rodziny borowikowatych


SJP.pl

Modrzak (niem. Blauberg, 535 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Kowarskiego Grzbietu.

Jest najdalej na północ położonym wzniesieniem Kowarskiego Grzbietu. Leży pomiędzy Krzaczyną a Kowarami.

Zbudowany ze skał metamorficznych wschodniej osłony granitu karkonoskiego – głównie gnejsów.

Szczyt jest zalesiony.

Wikipedia


modrzeć

dawniej: stawać się ciemnoniebieskim; błękitnieć; niebieścieć; niebieszczeć


SJP.pl


modrzej

stopień wyższy od przysłówka: modro


SJP.pl


modrzejewo

3 miejscowości w Polsce
  • Modrzejewo – osada leśna w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Lipnica
  • Modrzejewo – wieś w woj. pomorskim, w pow. bytowskim, w gminie Tuchomie
  • Modrzejewo – kolonia w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Czersk

Wikipedia


modrzejewski

nazwisko


SJP.pl


modrzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|modrzyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈḍʒɛ̃ɲɛ, AS: moḍžńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. modrzyć

Wiktionary


modrzeniec

fartuch lub zapaska koloru modrego (część śląskiego stroju ludowego); modrzyniec


SJP.pl


modrzew

1. drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Larix), występujące w kilkunastu gatunkach
2. drewno tego drzewa; modrzewina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dendr. nazwa systematyczna|Larix|Mill.|ref=tak., drzewo iglaste z rodzaju sosnowatych, o delikatnych, jasnozielonych igłach, opadających na zimę;

 (1.2) techn. drewno z modrzewia (1.1)

Wiktionary

Modrzew (Larix Mill.) – rodzaj drzew z rodziny sosnowatych. Obejmuje 10, w niektórych ujęciach kilkanaście gatunków. Występują one na obszarach umiarkowanych i chłodnych półkuli północnej. W strefie umiarkowanej zasiedlają obszary górskie, w strefie chłodnej rosną w lasach borealnych i lasotundrze, będąc najdalej na północ sięgającymi drzewami. W Polsce występuje modrzew europejski typowy L. decidua subsp. decidua rosnący w Tatrach, gdzie sięga do górnej granicy lasu, oraz modrzew europejski polski L. decidua subsp. polonica rosnący w środkowej i południowo-wschodniej części kraju. Poza gatunkami rodzimymi do polskich lasów introdukowane zostały: modrzew japoński L. kaempferi i modrzew eurojapoński L. × marschlinsii. Na rozległych obszarach modrzewie są podstawowymi drzewami leśnymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na podwórzu rósł wielki modrzew.

 (1.2) We wsi Nowa Biela stał kiedyś kościółek z modrzewia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔḍʒɛf, AS: moḍžef

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modrzewina ż., Modrzew m., Modrzewina ż., Modrzewiec m., Modrzewko n., Modrzewiowa ż., Modrzewie nmos., Modrzewo n., modrzewiowe nmos.

:: zdrobn. modrzewik m.

 przym. modrzewiowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|świyrk., warmia. cis

 (1.2) modrzewina

Wiktionary


modrzewiaczek

krobnik modrzewiaczek - gatunek motyla, szkodnik modrzewi; Eupista laricella


SJP.pl


modrzewianeczka

wskaźnica modrzewianeczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych


SJP.pl


modrzewiec

Modrzewiec – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Rąbino.

Wikipedia


modrzewina

drewno modrzewia; modrzew


SJP.pl

Modrzewina (niem. Lärchwalde) – dawna podelbląska wieś na której współcześnie powstaje dzielnica Elbląga, stanowiąca główny teren rozwoju miasta. Leży na północ od największych osiedli mieszkaniowych miasta – Nad Jarem i Zawady. 380 ha terenu zostało podzielone na dwie strefy: przemysłową Modrzewina-Południe oraz mieszkaniową Modrzewina-Północ.

Wieś komornictwa zewnętrznego Elbląga w XVII i XVIII wieku.

Wikipedia


modrzewiowy

przymiotnik

 (1.1) składający się z modrzewia

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części modrzewia

 (1.3) będący częścią modrzewia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do cmentarza prowadzi długa, modrzewiowa aleja.

 (1.2) Dach, pokryty korą modrzewiową, także przysypany był gliną i ziemią.

 (1.3) Pomiędzy dubeltowymi oknami, na przyrudziałej wacie, szyszki jodłowe i modrzewiowe, woń stęchłego drewna szła, cień pod parapetem, też godny uwagi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔḍʒɛˈvʲjɔvɨ, AS: moḍževʹi ̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modrzew m., modrzewina ż.

Wiktionary


modrzewnica

trująca krzewinka z rodziny wrzosowatych o skórzastych, zimotrwałych liściach, dzbaneczkowatych, bladoróżowych kwiatach i drobnych, różowych owocach; andromeda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Andromeda|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych;

Wiktionary

Modrzewnica (Andromeda L.) – rodzaj roślin należący do rodziny wrzosowatych. We współczesnej florze wyróżniany jest jeden gatunek występujący w północnej części Europy, Azji i Ameryki Północnej, należący także do flory Polski – modrzewnica pospolita Andromeda polifolia. Rodzaj ten był jednak znacznie bardziej zróżnicowany w przeszłości. Zaliczano do niego skamieliny datowane już na cenoman, jednak najprawdopodobniej wyewoluował w trzeciorzędzie. Liczne skamieniałości pochodzą np. sprzed 20 milionów lat. Tylko wśród znalezisk w Polsce opisano co najmniej 7 gatunków kopalnych z tego rodzaju.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔḍʒɛvʲˈɲit͡sa, AS: moḍževʹńica

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozmarynek, andromeda

Wiktionary


modrzewnik

rodzaj drzew z rodziny sosnowatych


SJP.pl

Modrzewnik chiński (Pseudolarix amabilis (J.Nelson) Rehder) – gatunek drzew należących do rodziny sosnowatych. Należy do monotypowego rodzaju Pseudolarix. Rodzimym obszarem występowania jest ograniczony obszar w południowo-wschodnich Chinach (prowincje Fujian, Hunan, Jiangxi, Zhejiang). W naturze jest rzadki i jest gatunkiem zagrożonym. Rośnie w lasach. Eksploatowany jest jako źródło drewna. Jest też uprawiany jako drzewo ozdobne.

Wikipedia


modrzewo

Modrzewo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Suchań, położona na północny wschód od Suchania (siedziby gminy) i na wschód od Stargardu (siedziby powiatu).

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Wikipedia


modrzewski

nazwisko


SJP.pl

Modrzewski (Modrzejewski, Rygisz-Modrzewski, Rygisz-Modrzejewski) – kaszubski herb szlachecki, być może odmiana herbu Rudgis (Rygisz).

Wikipedia


modrzyć

rzadko: modrzyć się - odróżniać się od tła niebieskim kolorem; błękitnieć, niebieścieć, niebieszczeć, niebieścić się, niebieszczyć się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) przest. farbować na niebiesko

 (1.2) reg-pl|Poznań. barwić (tkaninę) farbką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modre n., modrzenie n.

Wiktionary


modrzyk

1. ptak z rodziny chruścieli;
2. rodzaj roślin z rodziny astrowatych


SJP.pl

  • modrzyk – ptak z rodziny chruścieli
  • modrzyk – rodzaj roślin z rodziny astrowatych
  • Modrzyk – potok w polskich Karkonoszach

Wikipedia


modrzyniec

fartuch lub zapaska koloru modrego (część śląskiego stroju ludowego); modrzeniec


SJP.pl


modrzyński

nazwisko


SJP.pl


mods

przedstawiciel subkultury młodzieżowej popularnej w latach sześćdziesiątych XX wieku


SJP.pl

Mods – subkultura młodzieżowa powstała w Wielkiej Brytanii z końcem lat 50. XX wieku. Modsi wywodzili się głównie ze środowisk robotniczych, jednakże początki ruchu wywodzą się z londyńskiego Soho. Charakteryzowali się pedantycznym sposobem ubioru, nienawiścią do edukacji, zainteresowaniem najnowszymi trendami mody oraz muzyką eksperymentalną. Często nosili bujne włosy – bądź to ścięte na sposób "studencki", bądź też ułożone w ekstrawaganckie fryzury. Lubili szokować pełnym jaskrawych barw, krzykliwym i prowokującym wyglądem. Chętnie opowiadali się za hasłami związanymi z rewolucją seksualną.

Wikipedia


modulacja

1. dostosowanie siły, wysokości i intonacji głosu do treści wypowiedzi
2. w fizyce: proces, w którym przebieg o jednej formie przekształca się w przebieg o innej formie
3. w muzyce: zmiany w głosie jako element techniki wokalnej


SJP.pl

Modulacja – samorzutna lub celowa zmiana parametrów sygnału. Jeżeli modulowane są sygnały sinusoidalne, to proces ten może powodować zmiany amplitudy, częstotliwości lub fazy drgań. W przypadku fal prostokątnych (często stosowanych w technice cyfrowej) procesowi modulacji podlega szerokość, amplituda, pozycja (układ) oraz gęstość impulsów.

Wikipedia


modulacyjny

związany z modulacją


SJP.pl


modulant

w językoznawstwie: nieodmienna część mowy charakteryzująca stosunek treści zdania do rzeczywistości; wyraz modalny


SJP.pl

Modulant, wyraz modalny – nieodmienna część mowy, znaczeniowo samodzielna, lecz niewchodząca w związki składniowe (pozostająca poza strukturą wypowiedzenia lub wykazująca luźny związek z pozostałymi leksemami w zdaniu). Modulanty to klasa wyrazów, do której zaliczamy (szeroko rozumiane) tradycyjne partykuły oraz niektóre przysłówki.

Wikipedia


modularność

własność obiektów algebraicznych


SJP.pl

Modularność – własność obiektów algebraicznych pierwotnie zaobserwowana w teorii grup przez Richarda Dedekinda, stąd znana też jako prawo modularności Dedekinda, a następnie przeniesiona na grunt teorii pierścieni i teorii modułów. Naturalnym kontekstem okazała się jednak teoria krat – kraty spełniające tę własność nazwano kratami modularnymi.

Wikipedia


modularny

składający się z modułów; modułowy


SJP.pl


modularyzacja

podział na moduły


SJP.pl


modulator

1. w muzyce: przyrząd wskazujący zmiany wysokości dźwięku
2. w technice: przyrząd do modulacji


SJP.pl

Modulator – układ elektroniczny lub optoelektroniczny, który realizuje proces modulacji. Modulator jest urządzeniem o dwóch wejściach: jedno dla sygnału, który nazywa się sygnałem nośnym lub falą nośną (najczęściej, choć niekoniecznie jest to sygnał o wielkiej częstotliwości) oraz drugie wejście dla sygnału modulującego (najczęściej sygnału małej częstotliwości), który bywa również nazywany sygnałem informacyjnym. Na wyjściu modulatora pojawia się sygnał zmodulowany.

Wikipedia


modulo

operacja wyznaczania reszty z dzielenia jednej liczby przez drugą


SJP.pl

Modulo – operacja wyznaczania reszty z dzielenia jednego typu liczbowego przez drugi. W dalszym ciągu napis a\ {\bmod {\ }}d=r będzie oznaczał, iż r jest resztą z dzielenia a przez d.

Wikipedia


modulować

1. zmieniać stopień natężenia czegoś, głównie głosu i dźwięku;
2. w muzyce: powodować przejście melodii z jednej tonacji w inną;
3. w fizyce: zmieniać okresowo lub nieokresowo wielkość fizyczną


SJP.pl


modus

1. w filozofii XVII i XVIII wieku: zmienna cecha przedmiotu w odróżnieniu od jego cechy stałej (atrybutu);
2. w statystyce: wartość liczbowa powtarzająca się najczęściej w wielu pomiarach


SJP.pl

Modus (pl. modi) – pojęcie filozoficzne o wielu znaczeniach.

W filozofii średniowiecznej słowem modus określano sposób bycia określonej rzeczy. W filozofii XVII i XVIII w. była to zmienna cecha przedmiotu lub (jak np. w monistycznej filozofii Spinozy) przemijające stany jednej, wiecznej i nieskończonej substancji powszechnej.

Wikipedia


moduł

1. jednostka o ustalonych wymiarach i cechach;
2. wartość bezwzględna liczby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wyodrębniony i wymienny zespół funkcjonalny, używany w ramach większej całości

 (1.2) mat. wartość bezwzględna liczby

Wiktionary

Moduł – wyraz może oznaczać jedno z poniższych pojęć:

  • moduł – w architekturze, budownictwie, rzeźbie, malarstwie, projektowaniu i wzornictwie przemysłowym;
  • moduł – struktura algebraiczna;
  • moduł – wartość bezwzględna, przede wszystkim liczb zespolonych;
  • moduł – w arytmetyce modularnej;
  • moduł – w programowaniu modularnym;
  • moduł – w grach fabularnych;
  • moduł – cyfrowa metoda zapisu muzyki;
  • moduł brzmieniowy – element syntezatora muzycznego;
  • moduł sprężystości/ściśliwości/odkształcalności – w mechanice i termodynamice, w tym: Younga, Kirchhoffa, Helmholtza;
  • moduł wspólnego interfejsu (CI) – w telewizji cyfrowej;
  • moduł dostępu warunkowego (CAM) – w telewizji cyfrowej;
  • moduł fotowoltaiczny – układ ogniw słonecznych.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. modularny, modułowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blok, podzespół

Wiktionary


modułowość

modułowy


SJP.pl

Patrz:

modułowy

modułowy

składający się z modułów; modularny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z modułów (odrębnych, wymiennych części)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moduł mrz.

Wiktionary


modyfikacja

1. niewielka zmiana, przeróbka, poprawka czegoś, nienaruszająca istoty rzeczy;
2. efekt takiej zmiany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. przetworzenie, przerobienie

 (1.2) książk. zmiana

Wiktionary

  • Modyfikacja forum dyskusyjnego
  • Modyfikacja gry komputerowej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kalendarz gregoriański jest modyfikacją kalendarza juliańskiego.

 (1.2) Klimat obszaru Koszalina kształtują masy powietrza napływające znad Oceanu Atlantyckiego, których cechy ulegają modyfikacji za sprawą sąsiedztwa Morza Bałtyckiego i deniwelacji terenu na granicy Pobrzeża Południowobałtyckiego i Pojezierza Pomorskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modyfikowanie n., modyfikator m.

 czas. pomodyfikować, zmodyfikować, modyfikować ndk.

 przym. modyfikacyjny, modyfikowalny

Wiktionary


modyfikacyjny

modyfikacja


SJP.pl

Patrz:

modyfikacja

modyfikator

czynnik powodujący niewielką zmianę czegoś lub w czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czynnik zmieniający, modyfikujący coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modyfikowanie n., modyfikacja ż.

 czas. pomodyfikować, modyfikować ndk.

Wiktionary


modyfikatorka

modyfikator


SJP.pl

Patrz:

modyfikator

modyfikować

1. wprowadzać zmiany, poprawki, ulepszać;
2. modyfikować się - zmieniać się, przekształcać się częściowo


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zmodyfikować)

 (1.1) poddawać coś drobnym zmianom

 (1.2) daw. czynić coś mniej surowym lub dokuczliwym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Projekt ustawy modyfikuje dotychczasowe przepisy, zwiększając zakres swobody działania Agencji Rynku Rolnego, nadal nie precyzuje jednak zakresu przedmiotowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔdɨfʲiˈkɔvat͡ɕ, AS: modyfʹikovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modyfikacja ż., modyfikowanie n., modyfikator m.

 czas. pomodyfikować dk., zmodyfikować dk.

 przym. modyfikacyjny, modyfikowalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) łagodzić

Wiktionary


modyfikowalny

dający się modyfikować


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dający się modyfikować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modyfikacja ż., modyfikowanie n.

 czas. pomodyfikować, modyfikować ndk.

Wiktionary


modyfikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|modyfikować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔdɨfʲikɔˈvãɲɛ, AS: modyfʹikovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modyfikacja ż., modyfikator m.

 czas. modyfikować, zmodyfikować

 przym. modyfikowalny

Wiktionary


modyfikujący

1. wprowadzać zmiany, poprawki, ulepszać;
2. modyfikować się - zmieniać się, przekształcać się częściowo


SJP.pl

Patrz:

modyfikować

modylen

teksturowy materiał syntetyczny


SJP.pl


modylion

w architekturze starożytnej: wspornik podtrzymujący gzyms wieńczący


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. archit. rodzaj wspornika pod gzymsem w kształcie leżącej konsoli ozdobionej liściem akantu występujący w architekturze antycznej;

Wiktionary

Modylion (fr. modillon, wł. modiglione) – rodzaj ozdobnego wspornika, kroksztynu, w kształcie poziomej wolutowej konsoli lub esownicy ozdobionej liściem akantu oraz ornamentem łuskowym. Modyliony są charakterystyczne dla sztuki antycznej, zwykle podtrzymywały gzyms wieńczący.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wśród zachowanych detali architektonicznych są modyliony podtrzymujące niegdyś gzyms świątyni.

Wiktionary


modylon

puszysta przędza do wyrobu dzianin


SJP.pl


modysta

1. osoba zajmująca się projektowaniem i tworzeniem damskich nakryć głowy; modniarz;
2. osoba znająca się na modzie i tworząca czyjś wizerunek; stylista;
3. przedstawiciel jednego ze średniowiecznych nurtów filozofii języka


SJP.pl


modystka

1. kobieta zajmująca się projektowaniem i tworzeniem damskich nakryć głowy; modniarka, kapeluszniczka;
2. kobieta znająca się na modzie i tworząca czyjś wizerunek; stylistka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzem. kobieta zajmująca się wyrabianiem damskich kapeluszy;

Wiktionary

Modystka, modniarka (z fr. modiste) – kobieta zajmująca się zawodowo wyrobem i sprzedażą damskich kapeluszy (przeważnie filcowych), oraz ręcznie wyrabianych dodatków takich jak: woalki (np. do ślubu, na pogrzeb), ozdoby i dodatki do sukienek pierwszej komunii świętej (np. białe wianuszki).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Minęły czasy, kiedy kapelusz był obowiązkowym elementem stroju, a dobre modystki były wprost rozrywane.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈdɨstka, AS: modystka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) modniarka

Wiktionary


modzel

odcisk, zgrubienie na skórze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) białystok. odcisk

Wiktionary

Modzel (łac. tyloma, callus) – ograniczone zgrubienie warstwy rogowej naskórka spowodowane przez powtarzalny ucisk, dlatego pojawiający się najczęściej w obrębie strony podeszwowej stopy i strony dłoniowej ręki.

Modzele są nieostro odgraniczone od zdrowej skóry i mają żółtawy odcień. W przypadku ich pęknięcia, wskutek nagromadzenia się wielu warstw, może pojawić się ból. Do ich rozwoju przyczyniają się płaskostopie, zbyt ciasne obuwie, ale także nieleczone reumatoidalne zapalenie stawów czy zaburzenia struktury kostnej.

Wikipedia


modzelewski

nazwisko


SJP.pl

  • Jarosław Modzelewski (ur. 1955) – malarz, profesor ASP w Warszawie
  • Jerzy Modzelewski (1905-1986) – biskup
  • Karol Modzelewski (1937-2019) – mediewista, polityk
  • Kazimierz Modzelewski (1934-2011) – poseł na Sejm
  • Stanisław Modzelewski (1929-1969) – morderca
  • Stefan Modzelewski (1889-1947) – malarz
  • Waldemar Modzelewski (ur. 1967) – poseł na Sejm
  • Witold Modzelewski (ur. 1956) – prawnik
  • Władysław Modzelewski – polski polityk, prezydent Radomia
  • Zenon Modzelewski (1933-1996) – pallotyn
  • Zygmunt Modzelewski (1900-1954) – minister spraw zagranicznych

Wikipedia


modzelowatość

1. znaczne zgrubienie wysuszonego naskórka występujące głównie na stopach; zrogowacenie;
2. zgrubienie błon śluzowych, np. przełyku, żołądka, krtani, świadczące o stanie przedrakowym dotkniętych tym organów


SJP.pl


modzelowaty

przypominający kształtem modzel (odcisk na skórze); nagniotkowaty


SJP.pl


modzić

intensywnie myśleć nad czymś, szukać rozwiązania, robić plany


SJP.pl


modła

1. modlitwa;
2. wzorzec do naśladowania; model; sposób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. wzór, wzorzec, model czegoś, norma działania, metoda postępowania

 (1.2) daw. modlitwa, prośba

 (1.3) daw. bałwan, bożyszcze

Wiktionary

W Polsce
  • Modła – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. bolesławieckim, w gminie Gromadka
  • Modła – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. głogowskim, w gminie Jerzmanowa
  • Modła – przysiółek wsi Pierzaki w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Żytno
  • Modła – część wsi Stojanów w woj. Łódzkim, w pow. Sieradzkim, w gminie Goszczanów
  • Modła – wieś w woj. łódzkim, w pow. skierniewickim, w gminie Słupia
  • Modła – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ciechanowskim, w gminie Ciechanów
  • Modła – wieś w woj. mazowieckim, w pow. mławskim, w gminie Wiśniewo
  • Modła – osada w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Ustka
  • Modła – przysiółek w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Opatówek
  • Modła – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Rzgów
  • Modła – gromada
  • Modła – przystanek kolejowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Twa modła ludu niech strzeże • I ziemię dobrze Ci znaną.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.2-3)

 rzecz. modlitwa ż., modlitewnik m., modły nmos., modlenie n., pomodlenie n., wymodlenie n., modliszka ż.

 czas. modlić się ndk., pomodlić się dk., wymodlić dk.

 przym. modlitewny, modliszkowy, modlitewnie

 przysł. modlitewnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wzór, model, wzorzec

 (1.2) modlitwa, prośba

 (1.3) bałwan, bożyszcze

Wiktionary


modły

podniośle: modlitwy, błagania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) książk. modlitwy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ty zaś nie wstawiaj się za tym narodem, nie zanoś za niego błagań ani modłów, ani też nie nalegaj na Mnie, bo cię nie wysłucham.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlenie n., modlitwa ż.

 czas. modlić się ndk., wymodlić dk.

 przym. rozmodlony, modlitewny

 przysł. modlitewnie

Wiktionary


moellon

[czytaj: mwalĄ, w odmianie: moellonu - czytaj: mwaLOnu itd.] uboczny produkt utleniania tranu, służący m.in. do natłuszczania skór; degras


SJP.pl


mofeta

chłodny wyziew gazów wulkanicznych, złożony głównie z dwutlenku węgla, występujący na terenach wulkanicznych i powulkanicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. chłodny (poniżej 100°C), wyziew wulkaniczny składający się głównie z dwutlenku węgla i azotu;

 (1.2) geol. otwór, przez który wydobywa się mofeta (1.1)

Wiktionary

Mofeta – rodzaj ekshalacji wulkanicznych, chłodny wyziew (o temperaturze poniżej 100 °C), zawierający głównie dwutlenek węgla, bez większej obfitości pary wodnej. Także otwór, z którego wydobywają się te ekshalacje.

W Polsce zjawisko można zaobserwować w okolicach Szczawnika, Tylicza i Złockiego (Beskid Sądecki). Największą w Polsce i najbardziej wydajną jest mofeta w Jastrzębiku, uznana za pomnik przyrody nieożywionej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔˈfɛta, AS: mofeta

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mofetowy

Wiktionary


mofetowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z mofetą, dotyczący mofety

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mofeta ż.

Wiktionary


mofussil

jednostka administracyjna w Indiach; mufassal, mufassil


SJP.pl


mogadiszanin

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Mogadiszu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔɡadʲiˈʃãɲĩn, AS: mogadʹišãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mogadiszu n., mogadiszuanin mos.

:: fż. mogadiszanka ż., mogadiszuanka ż.

 przym. mogadiszański, mogadiszuański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mogadiszuanin

Wiktionary


mogadiszanka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Mogadiszu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔɡadʲiˈʃãŋka, AS: mogadʹišãŋka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mogadiszu n., mogadiszuanka ż.

:: fm. mogadiszuanin mos., mogadiszanin mos.

 przym. mogadiszański, mogadiszuański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mogadiszuanka

Wiktionary


mogadiszański

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Mogadiszu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔɡadʲiˈʃãj̃sʲci, AS: mogadʹišãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mogadiszuanka ż., mogadiszuanin mos., mogadiszanka ż., mogadiszanin mos., Mogadiszu n.

 przym. mogadiszuański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mogadiszuański

Wiktionary


mogadiszu

stolica Somalii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Somalii;

Wiktionary

Mogadiszu (somal. Muqdisho; arab. مقديشيو) – stolica i największe miasto w Somalii, nad Oceanem Indyjskim, także port morski i centrum handlowe. W 2017 roku miasto liczyło 2 590 000 ludności.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔɡaˈdʲiʃu, AS: mogadʹišu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mogadiszanin mos., mogadiszanka ż., mogadiszuanin mos., mogadiszuanka ż.

 przym. mogadiszuański, mogadiszański

Wiktionary


mogadiszuanin

mieszkaniec Mogadiszu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Mogadiszu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔɡadʲiʃuˈwãɲĩn, AS: mogadʹišuãńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mogadiszu n., mogadiszanin mos.

:: fż. mogadiszuanka ż., mogadiszanka ż.

 przym. mogadiszański, mogadiszuański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mogadiszanin

Wiktionary


mogadiszuanka

mieszkanka Mogadiszu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Mogadiszu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔɡadʲiʃuˈwãnka, AS: mogadʹišuãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mogadiszu n., mogadiszanka ż.

:: fm. mogadiszuanin mos., mogadiszanin mos.

 przym. mogadiszański, mogadiszuański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mogadiszanka

Wiktionary


mogadiszuański

przymiotnik od: Mogadiszu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do miasta Mogadiszu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔɡadʲiʃuˈwãj̃sʲci, AS: mogadʹišuãĩ ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mogadiszuanka ż., mogadiszuanin mos., mogadiszanka ż., mogadiszanin mos., Mogadiszu n.

 przym. mogadiszański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mogadiszański

Wiktionary


mogielica

1. szczyt w Beskidach Zachodnich;
2. nazwa dwóch potoków w Polsce


SJP.pl

Mogielica – najwyższy szczyt Beskidu Wyspowego (1170,2 m). Wierzchołkowa część masywu Mogielicy jest nazywana przez miejscową ludność Kopą, ze względu na charakterystyczny kształt. W starszej literaturze można spotkać błędną nazwę „Mogielnica”. Z punktów widokowych, na szczycie i na polanach, rozpościerają się szerokie widoki na Beskid Wyspowy, Beskid Sądecki, Pieniny, Gorce, Tatry.

Wikipedia


mogielnica

1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. wieś na Ukrainie;
4. szczyt w Beskidzie Wyspowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔɟɛlʲˈɲit͡sa, AS: moǵelʹńica

Wiktionary


mogielnicki

przymiotnik od: Mogielnica


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Mogielnicki – polski tekściarz
  • Andrzej Mogielnicki – polski farmaceuta

Wikipedia


mogielniczanin

mieszkaniec Mogielnicy


SJP.pl


mogielniczanka

mieszkanka Mogielnicy


SJP.pl


mogilanianin

mieszkaniec wsi: Mogilany


SJP.pl


mogilanianka

mieszkanka wsi: Mogilany


SJP.pl


mogilański

przymiotnik od: Mogilany


SJP.pl


mogilany

1. wieś w Polsce;
2. wieś na Białorusi


SJP.pl

Mogilany – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Mogilany. Jest siedzibą gminy Mogilany.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mogilany. W latach 1975–1998 w województwie krakowskim.

Wikipedia


mogileński

przymiotnik od: Mogilno


SJP.pl


mogilica

  • Mogilica – wieś w Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gm. Dolice
  • Mogilica – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie iwacewickim
  • Mogilica – rzeka w woj. zachodniopomorskim, dopływ Parsęty

Wikipedia


mogilnianin

mieszkaniec Mogilna


SJP.pl


mogilnianka

mieszkanka Mogilna


SJP.pl


mogilnica

1. wieś w Polsce;
2. rzeka, dopływ Wieprza


SJP.pl

W Polsce
  • Mogilnica – wieś w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Siedliszcze
  • Mogilnica – gromada
  • Mogilnica – rzeka, dopływ Wieprza
  • Mogilnica – rzeka, górny bieg Kanału Prutu

Wikipedia


mogilnice

wieś w Polsce


SJP.pl

Mogilnice – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Sztabin.

Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia


mogilnicki

Mogilnica, Mogilnice


SJP.pl

Mogilnicki II – herb szlachecki, nadany w zaborze austriackim.

Wikipedia

Patrz:

Mogilnica, Mogilnice

mogilnik

dawniej cmentarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) składowisko na odpady najniebezpieczniejszych substancji

 (1.2) daw. gwara. cmentarz

 (1.3) przest. mogiła, grób

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. gwara. ptak drapieżny z gatunku orlik krzykliwy, nazwa systematyczna|Clanga pomarina|ref=tak.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. mogiła ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) orlik, orlik krzykliwy, orlik mogilnik, orzeł czarny, orzeł krzykliwy, orzeł mniejszy, orzeł plamisty

Wiktionary


mogilno

1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce;
3. jezioro w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Mogilno – miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu mogileńskiego i gminy miejsko-wiejskiej Mogilno. Siedziba dekanatu w archidiecezji gnieźnieńskiej. Ośrodek przemysłowy, centrum handlowo-usługowe dla okolicy o wysokiej kulturze rolnej. Ośrodek szkolnictwa i kultury. Według danych GUS z 31 grudnia 2023 roku Mogilno liczyło 10 972 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔˈɟilnɔ, AS: moǵilno

Wiktionary


mogilny

mogiła


SJP.pl

Patrz:

mogiła

mogilski

przymiotnik od: Mogiła (dzielnica Krakowa)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Mogiłą, dotyczący Mogiły

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mogiła ż., Mogiła ż.

Wiktionary


mogiła

miejsce w ziemi, w którym jest chowany zmarły; grób


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce pochówku zmarłego w ziemi, opatrzone najczęściej jedynie krzyżem lub innym symbolem wiary

 (1.2) pot. przen. fatalna sytuacja, sytuacja bez wyjścia

Wiktionary

mogiła – miejsce, w którym jest chowany zmarły

W Polsce
  • Mogiła – część miasta Kraków
  • Mogiła – część wsi Honiatyczki w woj. lubelskim, w pow. hrubieszowskim, w gminie Werbkowice
  • Mogiła – część wsi Rokitno w woj. lubelskim, w pow. tomaszowskim, w gminie Ulhówek
  • Mogiła – część wsi Karwodrza w woj. małopolskim, w pow. tarnowskim, w gminie Tuchów
  • Mogiła – część wsi Tapin w woj. podkarpackim, w pow. jarosławskim, w gminie Rokietnica

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziadek pokazywał mi w lesie zapomniane mogiły partyzantów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈɟiwa, AS: moǵiu̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mogilnik m., Mogiła ż.

:: zdrobn. mogiłka ż.

 przym. mogilny, mogiłowy, mogilski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grób

 (1.2) kaplica

Wiktionary


mogiłka

mała mogiła


SJP.pl

  • Mogiłka – osada w Polsce, w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Koźmin Wielkopolski
  • Mogiłka – osada leśna w Polsce, w woj. wielkopolskim, w pow. ostrowskim, w gminie Odolanów
  • Mogiłka – potok, lewy dopływ Skawinki
  • Mogiłka – baśń braci Grimm

Wikipedia


mogiłki

regionalnie: cmentarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) białystok. cmentarz

Wiktionary


mogiłowy

mogiła


SJP.pl

Patrz:

mogiła

mogolski

mogoł


SJP.pl

Patrz:

mogoł

mogot

kopiasty, stromościenny pagórek zbudowany ze skał węglanowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pagór zbudowany ze skał wapiennych o stromych ścianach i kopulastym zwieńczeniu, ostaniec krasowy;

Wiktionary

Mogot (hum, hom) – ostaniec krasowy, w postaci izolowanego, zazwyczaj kopułowatego lub stożkowego wzgórza o bardzo stromych, skalistych zboczach, zbudowanego ze skał krasowiejących, które oparły się procesom denudacji. Mają wysokości względne do kilkuset metrów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mogoty powstają w wyniku procesów krasowych w klimacie gorącym i wilgotnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔɡɔt, AS: mogot

Wiktionary


mogoł

tytuł władcy w Indiach w XVI wieku; osoba z tym tytułem


SJP.pl


moguncja

miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Niemczech nad Renem;

Wiktionary

Moguncja (niem. Mainz; fr. Mayence, łac. Moguntiacum/Mogontiacum) – miasto na prawach powiatu nad Renem w Niemczech, obecna stolica kraju związkowego Nadrenia-Palatynat, dawna stolica Arcybiskupstwa Moguncji w czasach Świętego Cesarstwa Rzymskiego. W starożytności Moguncja była twierdzą dominującą na zachodnim brzegu Renu, jako część północnych kresów Cesarstwa Rzymskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stolicą Nadrenii-Palatynatu jest Moguncja.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈɡũnt͡sʲja, AS: mogũncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moguncjanin mos., moguncjanka ż.

 przym. moguncki

Wiktionary


moguncjanin

mieszkaniec Moguncji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Moguncji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔɡũnˈt͡sʲjä̃ɲĩn, AS: mogũncʹi ̯ä̃ńĩn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moguncja ż.

:: fż. moguncjanka ż.

 przym. moguncki

Wiktionary


moguncjanka

mieszkanka Moguncji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Moguncji

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔɡũnˈt͡sʲjãnka, AS: mogũncʹi ̯ãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moguncja ż.

:: fm. moguncjanin mos.

 przym. moguncki

Wiktionary


moguncki

przymiotnik od: Moguncja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Moguncją, dotyczący Moguncji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moguncja ż., moguncjanin mos., moguncjanka ż.

Wiktionary


mohacki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Mohaczem, dotyczący Mohacza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mohacz mrz.

Wiktionary


mohacz

miasto na Węgrzech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowych Węgrzech, nad Dunajem;

Wiktionary

Mohacz (węg. Mohács, chor., serb. i bun. – Mohač lub Мохач, niem. Mohatsch, tur. Mohaç) – miasto w południowej części Węgier, nad Dunajem, położone 185 km na południe od Budapesztu. Mohacz należy do komitatu Baranya i stanowi ośrodek administracyjny wchodzącego w jego skład powiatu Mohacz.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. mohacki

Wiktionary


mohair

wełna kóz angorskich; moher


SJP.pl


mohairowy

[czytaj: moherowy] moherowy;
1. zrobiony z moheru (wełny);
2. pogardliwie: dotyczący konserwatywnego nurtu polskiego katolicyzmu, reprezentowanego m.in. przez Radio Maryja


SJP.pl


mohamed

obce imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. hist. Mahomet (prorok)

 (1.2) imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Mahomet mos./mrz.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|Mahomet.

źródła.

== Mohamed (slovio.) ==

thumb|Mohamed (1.1)

ortografie. Мохамед

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) rel. hist. Mahomet

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈxãmɛt, AS: moχãmet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mahomet mos./mrz.

Wiktionary


mohammed

obce imię męskie


SJP.pl


mohar

roślina pastewna, proso węgierskie


SJP.pl


moharowy

przymiotnik od: mohar


SJP.pl


mohel

w judaizmie mężczyzna dokonujący obrzędowego zabiegu obrzezania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. żydowski rytualny rzezak;

Wiktionary

Mohel, mojel (heb. מוהל, obrzezujący) – w judaizmie mężczyzna dokonujący rytualnego obrzezania chłopców.

Mohelami mogą być często lekarze. Dawniej funkcję tę pełnili szojcheci. Mohelowie powinni wykonywać swoje obowiązki bezpłatnie, gdyż obrzezanie jest micwą. W czasie obrzezania mohelowi asystuje sandak.

W Biblii znany jest przypadek dokonywania obrzezania przez kobietę – Seforę, żonę Mojżesza.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziecko kładzie się na specjalnym fotelu obrzezań, po czym mohel usuwa napletek.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzezak

Wiktionary


moher

mohair;
1. wełna kóz angorskich
2. lekka tkanina z tej wełny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wełna z kóz angorskich;

 (1.2) pot. pogard. obraź. zob. moherowy beret.

 (1.3) slang. pot. zarost na klatce piersiowej

Wiktionary

Moher (ang. mohair) – wełna z kóz angorskich. Pochodzenie nazwy jest sporne. Np. Władysław Kopaliński podaje etymologię z arabskiego muchajjar (‏مخيّر‎, dosł. doborowy, wyborny). The Collaborative International Dictionary of English sugeruje też pochodzenie z fr. moire – przypominający marmur.

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Moher na gablocie — git.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔxɛr, AS: moχer

Wiktionary

Powiązane:

 przym. moherowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) futro, futerko

Wiktionary


moherować

1. tworzyć wyroby z moheru;
2. środowiskowo:
a) nawiązywać do treści i stylu wypowiedzi prezentowanych w rozgłośni Radio Maryja i stacji telewizyjnej TV Trwam;
b) moherować się - upodabniać się w poglądach i stylu wypowiedzi do słuchaczy Radia Maryja i widzów TV Trwam


SJP.pl


moherowy

mohairowy;
1. zrobiony z moheru (wełny);
2. pogardliwie: dotyczący konserwatywnego nurtu polskiego katolicyzmu, reprezentowanego m.in. przez Radio Maryja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wykonany z moheru; związany z moherem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moher mrz.

Wiktionary


mohikanie

plemię Indian Ameryki Północnej z grupy Algonkinów


SJP.pl

Wikipedia


mohikanin

1. członek jednego z wymarłych już plemion Indian Ameryki Północnej;
2. przenośnie: ostatni Mohikanin -
a) ostatni przedstawiciel jakiejś grupy, rodu itp.;
b) kontynuator ginących tradycji; epigon


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek indiańskiego plemięemienia z Ameryki Północnej;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na terenach Mohikanów nie zakazano prowadzenia poszukiwań złota.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Mohikanka ż.

 przym. mohikański

Wiktionary


mohikanka

członkini jednego z wymarłych już plemion Indian Ameryki Północnej


SJP.pl


mohikański

dotyczący Mohikanów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Mohikanami, dotyczący Mohikanów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mohikanin mos., Mohikanka ż.

Wiktionary


mohorycz

1. dawniej: podarek pieniężny lub poczęstunek przy sprzedaży albo kupnie; litkup; borysz
2. dawny zwyczaj picia wódki u rodziny panny podczas pierwszej wizyty kawalera starającego się o jej rękę


SJP.pl


mohr

Nazwisko Mohr może odnosić się do następujących osób:

  • Christian Otto Mohr (1835–1918) niemiecki inżynier
  • Georg Mohr (Jørgen Mohr) (1640–1697) – duński matematyk
  • Georg Mohr (ur. 1965) – słoweński szachista
  • Jay Mohr (ur. 1970) – amerykański aktor komediowy
  • Karl Friedrich Mohr (1806–1879) – niemiecki farmaceuta i chemik
  • Rafał Mohr (ur. 1975) – polski aktor filmowy i teatralny

Wikipedia


mohylański

dotyczący Piotra Mohyły, związany z Piotrem Mohyłą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Piotra Mohyły, związany z Piotrem Mohyłą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Litografia przedstawia alegorię Akademii Mohylańskiej w Kijowie.

Wiktionary


mohylew

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto na Białorusi, siedziba administracyjna rejonu mohylewskiego;

Wiktionary

Mohylew (biał. Магілёў, Mahiloŭ; ros. Могилёв, Mogilow; jid. מאָלעוו, Molew) – miasto we wschodniej części Białorusi, nad Dnieprem, blisko granicy z Rosją, siedziba administracyjna obwodu mohylewskiego i rejonu mohylewskiego. Liczący ok. 357 tys. mieszkańców (2020) Mohylew jest czwartym pod względem liczby ludności miastem białoruskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 1561 r. król Zygmunt August ustanowił w Mohylewie wójta i czterech setników oraz określił powinności, ilość i rodzaj podatków, pozostawiając też niektóre wolności mieszkańców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mohylewianin m., mohylewianka ż., Mohylewszczyzna ż.

 przym. mohylewski

Wiktionary


mohylewski

przymiotnik od: Mohylew (miasto na Białorusi)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Mohylewa, związany z Mohylewem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W mohylewskim herbie widnieje rycerz w zbroi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mohylew m., mohylewianin m., mohylewianka ż., Mohylewszczyzna ż.

Wiktionary


mohylewszczyzna

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. region wokół Mohylewa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy tylko stało się to możliwe, wrócił na Mohylewszczyznę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mohylew mrz.

 przym. mohylewski

Wiktionary


mohylów

miasto na Ukrainie


SJP.pl

  • Mohylów Podolski − miasto na Ukrainie
  • Dynamo Mohylów Podolski − ukraiński klub piłkarski
  • Powiat mohylowski − rosyjska struktura administracyjna
  • Rejon mohylowski − ukraińska struktura administracyjna

Zobacz też:

  • Mohylew − miasto na Białorusi

Wikipedia


mohylowski

przymiotnik od: Mohylów Podolski (miasto na Ukrainie)


SJP.pl


mohyła

  • Mohyła (herb) rum. Movilă, pol. mogiła – herb, m.in. hospodarów wołoskich Mohyłów, inny niż polski Mogiła (herb szlachecki)
  • Piotr Mohyła – biskup, prawosławny metropolita kijowski, święty.
  • Jeremi Mohyła – książę, hospodar wołoski,
  • Szymon Mohyła – hospodar wołoski
  • konstantyn Mohyła – hospodar wołoski
  • Raina Mohylanka – księżniczka wołoska, żona Michała Wiśniowieckiego, matka m.in. Jeremiego Wiśniowieckiego
  • Maria Mohylanka – księżniczka wołoska, żona Stefana Potockiego
  • Anna Mohylanka – księżniczka wołoska, żona Stanisława Rewery Potockiego
  • Kamiana Mohyła – stanowisko archeologiczne nad rzeką Mołoczna w obwodzie zaporoskim na Ukrainie.

Wikipedia


moi

zaimek dzierżawczy będący odpowiednikiem zaimka osobowego "ja"


SJP.pl


moiściewy

poufały okrzyk wyrażający zdziwienie, podziw


SJP.pl


mój

zaimek dzierżawczy będący odpowiednikiem zaimka osobowego "ja"


SJP.pl

zaimek dzierżawczy

 (1.1) 1. os. lp.

Wiktionary

Mój (niem. Moy - See) – jezioro położone na wschód od Kętrzyna w gminie Kętrzyn, w powiecie kętrzyńskim województwa warmińsko-mazurskiego, w dorzeczu rzeki Guber.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Moi rodzice poprosili moją nauczycielkę, aby zwracała większą uwagę na moje problemy z ortografią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: muj, AS: mui ̯

Wiktionary


moja

zaimek dzierżawczy będący odpowiednikiem zaimka osobowego "ja"


SJP.pl

zaimek dzierżawczy

 (1.1) M. lp. ż. od: mój

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie moja sprawa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔja, AS: moi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) my

* esperanto: (1.1) mia

* wilamowski: (1.1) majny

źródła.

== moja (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) zakonnica

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) lekaime

Wiktionary


mojak

nazwisko


SJP.pl


mojave

[czytaj: mohawi]
1. pustynia w Stanach Zjednoczonych;
2. plemię północnoamerykańskich Indian


SJP.pl

  • Mojave – pustynia (Kalifornia i Nevada, Arizona, Utah, Stany Zjednoczone)
  • Mojave – jednostka osadnicza (Kalifornia, Stany Zjednoczone)
  • Mojave – okresowa rzeka w górach San Bernardino (hrab. San Bernardino, Kalifornia, Stany Zjednoczone)
  • Mojave – plemię północnoamerykańskich Indian w Stanach Zjednoczonych

Wikipedia


moje

zaimek dzierżawczy będący odpowiednikiem zaimka osobowego "ja"


SJP.pl


mojęcice

Mojęcice (niem. Mondschütz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów.

W latach 1945–1954 siedziba gminy Mojęcice. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mojęcice, po jej zniesieniu w gromadzie Wołów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Wikipedia


mojero

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Kraju Krasnodarskim, prawy dopływ Kotuja

Wiktionary


mojiczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. mniszek lekarski

Wiktionary


mojito

[czytaj: mohito] kubański koktajl alkoholowy na bazie białego rumu z dodatkiem mięty i limonki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kulin. kubański alkoholowy drink przygotowany na bazie białego rumu z dodatkiem limonki i mięty;

Wiktionary

Mojito (wym. /moˈxito/) – koktajl alkoholowy, pochodzenia kubańskiego na bazie białego rumu o orzeźwiającym słodko-kwaśno-miętowym smaku. Podstawowymi składnikami są:

  • 40 ml białego rumu
  • 20 ml syropu cukrowego lub cukier biały / brązowy cukier trzcinowy
  • 2 ćwiartki limonki
  • 6 liści mięty
  • 40 ml wody gazowanej
  • kruszony lód

Wikipedia


mojka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara. złodziejska: żyletka używana przez kieszonkowców do rozcinania kieszeni lub ubrań swoich ofiar

 (1.2) gwara. przestępcza: nóż

Wiktionary

Mojka (ros. Мойка) – skanalizowana rzeka o długości 5 km i szerokości 40 m, będąca odnogą Fontanki, przepływająca przez centrum Petersburga. Początkowo znana była pod iżorską nazwą Mja oznaczającą muł, błoto.

Wypływa z rzeki Fontanka, nieopodal Ogrodu Letniego; przepływa obok Pola Marsowego, przecina Newski Prospekt i Kanał Kriukowa, aby ostatecznie zakończyć swój bieg wpadając do Newy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈmɔjka, AS: moi ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mojkarz

Wiktionary


mojkarz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. złodziejska: kieszonkowiec, który za pomocą żyletki rozcina kieszenie swoich ofiar

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔjkaʃ, AS: moi ̯kaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mojka ż.

Wiktionary


mojmir

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

  • Mojmir – imię męskie
  • Mojmir I (czes. i słow. Mojmír I) – władca Państwa Wielkomorawskiego od 820 do 846
  • Mojmir II (czes. i słow. Mojmír II) – władca Państwa Wielkomorawskiego od 894 prawdopodobnie do 906
  • Mojmir (Mojmír) – planetoida o numerze katalogowym 53285
  • „Mojmir” (Wojciech Czerwiński) – polski nauczyciel, działacz społeczny i kulturalny, związany ze Śląskiem, żołnierz AK
  • Hermann Mojmir – polski lekarz i działacz społeczny, twórca słownika języka wilamowskiego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój nauczyciel czeskiego ma na imię Mojmir.

 (1.1) Mojmirowie imieniny obchodzą 10 stycznia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔjmʲir, AS: moi ̯mʹir

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mojmirowic mos., Mojmirowice mos.

:: zdrobn. Mojmirek mos.

:: fż. Mojmira ż.

 przym. Mojmirowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Mojmirek

Wiktionary


mojmira

imię żeńskie


SJP.pl

Mojmira – żeński odpowiednik imienia Mojmir. Znaczenie imienia: "mój pokój", "mój skarb". W tej formie imię nienotowane w źródłach staropolskich.

Wikipedia


mojmirostwo

Mojmir z małżonką; Mojmirowie


SJP.pl


mojmirowie

Mojmir z małżonką; Mojmirostwo


SJP.pl


mojmirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mojmira lub z nim związany


SJP.pl


mojmirzyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mojmiry lub z nią związany


SJP.pl


mojnowo

Mojnowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lutocin.Ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wikipedia


mojr

potocznie, żartobliwie: strach; zwykle w zwrocie "mieć mojra" - bać się; mieć stracha, mieć boja


SJP.pl


mojra

przenośnie: przeznaczenie, los, fatum


SJP.pl

Mojry (gr. Μοῖραι Moirai) – w mitologii greckiej boginie losu, w wierzeniach Rzymian utożsamiane z Parkami.

W różnych literackich przekazach wywodzono odmienne ich pochodzenie. U Homera jest jedna Mojra, natomiast według Theogonii Hezjoda były one trzema córkami Zeusa i Temidy, noszącymi imiona: Kloto („Prządka” nici żywota), Lachesis („Udzielająca”, która tej nici strzeże) i Atropos („Nieodwracalna”, która ją przecina). Według innych źródeł były one córkami Nocy i Erebu lub Kronosa, albo Gai i Okeanosa. Symbolizowały starogreckie pojęcia filozoficzno-mitologiczne dotyczące losu ludzkiego i porządku świata. Ich siostrami były Hory i Charyty. Były boginiami życia i śmierci oraz znały przyszłość ludzi i bogów. Jako jedyne nie podlegały też władzy bogów olimpijskich.

Wikipedia


mojsa

nazwisko


SJP.pl


mojsak

nazwisko


SJP.pl


mojsiewicz

nazwisko


SJP.pl


mojsiki

Mojsiki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Sokoły.

Wieś była własnością starosty guzowskiego i nowomiejskiego Stanisława Opalińskiego, leżała w województwie podlaskim w 1673 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Waniewie.

Wikipedia


mojski

nazwisko


SJP.pl


mojsław

imię męskie


SJP.pl

Mojsław – imię męskie pochodzenia słowiańskiego, złożone z członów Moj- ("mój") i -sław ("sława"). Imię to zostało zanotowane tylko w ruskiej kronice Nestora; mogło ono stanowić odmianę imion Masław i Miecisław.

Mojsław imieniny obchodzi 1 stycznia.

Wikipedia


mojsławice

Mojsławice (ukr. Мойславичі) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Uchanie. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 844.

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mojsławice, po jej zniesieniu w gromadzie Teratyn. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wikipedia


mojsławostwo

Mojsław z małżonką; Mojsławowie


SJP.pl


mojsławowie

Mojsław z małżonką; Mojsławostwo


SJP.pl


mojsławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mojsława lub z nim związany


SJP.pl


mojż.

skrót

 (1.1) = bibl. Księga Mojżeszowa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌmɔjʒɛˈʃɔva, AS: ḱśŋga moi ̯žešova

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Rdz, Wyj, Kpł, Lb, Pwt

Wiktionary


mojzesowicz

nazwisko


SJP.pl


mojżesz

biblijny wódz i prawodawca narodu izraelskiego (XIII w. p.n.e.), prorok który wyprowadził Żydów z Egiptu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) rel. bibl. starotestamentowy prorok, wódz narodu izraelskiego;

 (1.2) imię|polski|m.;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drogi swoje objawił Mojżeszowi, / dzieła swoje synom Izraela.

 (1.2) Mam na imię Mojżesz i jestem zakonnikem z Pragi.

 (1.2) Abraham Mojżesz Kalisz pochowany jest w ohelu na cmentarzu żydowskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔjʒɛʃ, AS: moi ̯žeš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mojżeszów mrz.

:: zdrobn. Mojżeszek mos.

 przym. mojżeszowy, Mojżeszowy, przedmojżeszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zdrobn. Mojżeszek

Wiktionary


mojżeszek

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. Mojżesz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mojżeszek poszedł w nowych spodenkach do synagogi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mojżesz m., Mojżeszów m.

 przym. mojżeszowy, Mojżeszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Mojżesz

Wiktionary


mojżeszów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Przedbórz;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lm. od: Mojżesz

Wiktionary

Mojżeszów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Przedbórz.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja w Żeleźnicy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ich pole znajduje się przy granicy z Mojżeszowem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔjʒɛʃuf, AS: moi ̯žešuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mojżesz m., Mojżeszek m.

 przym. mojżeszowy, Mojżeszowy

Wiktionary


mojżeszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Mojżesza lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Mojżesza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mojżesz mos., Mojżeszek mos., Mojżeszów mrz.

 przym. mojżeszowy, przedmojżeszowy

Wiktionary


mok

skrót od: Miejski Ośrodek Kultury


SJP.pl


moka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) włoski ekspres do kawy

 (1.2) środ. przestępcze kawa

Wiktionary

Miejscowości
  • Moka (Finlandia) – wieś w Finlandii
  • Moka (Japonia) – miasto w Japonii
  • Moka – dystrykt Mauritius
  • Moka – miasto na Mauritiusie
  • Moka – wieś w Estonii, prowincji Rapla, w gminie Märjamaa
Inne
  • moka – ekspres do kawy
  • Moka – rasa uniwersum Star Trek

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zrobisz nam kawy w tej nowej moce?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔka, AS: moka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kafeterka, kawiarka, kafetierka, kupres, makinetka

Wiktionary


mokait

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. Windalia Radiolarite, odmiana jaspisu o czekoladowej, czerwonej, żółtej lub kremowej barwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam przepiękną zawieszkę z mokaitu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈkajit, AS: mokai ̯it

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mokaitowy

Wiktionary


mokasyn

1. but z dwóch płatów jeleniej skóry, bez obcasu, noszony przez Indian z Ameryki Północnej;
2. płytki pantofel skórzany na niskim obcasie, wzorowany na obuwiu indiańskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) obuw. tradycyjny, skórzany indiański but o miękkiej cholewie;

 (1.2) obuw. krótki but wzorowany na indiańskim mokasynie (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) zool. nazwa systematyczna|Agkistrodon|ref=tak., rodzaj węży z podrodziny grzechotnikowatych

 (2.2) zool. wąż z rodzaju mokasyn (2.1)

Wiktionary

  • mokasyn błotny – gatunek węża z podrodziny grzechotnikowatych
  • mokasyny – rodzaj obuwia

Wikipedia

Powiązane:

 przym. mokasynowy

Wiktionary


mokasyny

1. but z dwóch płatów jeleniej skóry, bez obcasu, noszony przez Indian z Ameryki Północnej;
2. płytki pantofel skórzany na niskim obcasie, wzorowany na obuwiu indiańskim


SJP.pl

Mokasyny – rodzaj obuwia. Słowo mokasyn pochodzi od algonkiańskiego słowa oznaczającego "but" lub "obuwie", a zapisywanego rozmaicie, np.: Mockasin lub Mawhcasum, Mocussinass, Mockussinchass. Zakłada się, że właśnie noszone przez, zamieszkujących rozległe tereny Ameryki Północnej, plemiona rdzennych Indian buty dały początek współczesnym mokasynom, które to dalej przyczyniły się do powstania i dynamicznego. Może oznaczać:

  • współcześnie produkowany typ obuwia
  • tradycyjne obuwie Indian

Wikipedia


mokiet

wzorzysta tkanina pluszowa używana na pokrycie mebli lub jako dywan


SJP.pl


mokietowy

przymiotnik: od mokiet (tkanina pluszowa)


SJP.pl


mokij

imię męskie


SJP.pl


mokka

mocca;
1. gatunek kawy arabskiej;
2. napój z tej kawy


SJP.pl

Mokka – miasto w Jemenie, port nad Morzem Czerwonym, który do XIX wieku obsługiwał Sanę; później stracił znaczenie, a jego funkcje przejęły Al-Hudajda i Aden. Od nazwy miasta kawa mokka.

Wikipedia


moknąć

stawać się mokrym, zwykle od deszczu


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) stawać się mokrym, zazwyczaj od deszczu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moknąc na deszczu, można się przeziębić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. moczyć

 przym. mokry

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przemakać, nasiąkać, wilgotnieć

Wiktionary


mokobody

wieś w Polsce


SJP.pl

Mokobody – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Mokobody.

Na terenie wsi utworzono dwa sołectwa Mokobody I i Mokobody II.

Wieś leży nad rzeką Liwiec. Siedziba gminy Mokobody, oraz rzymskokatolickiej parafii św. Jadwigi. Dawniej miasto prywatne, posiadało prawo chełmińskie, w 1496 roku położone było w ziemi drohickiej województwa podlaskiego, prawa miejskie utraciło w 1870 roku.

Wikipedia


mokobodzki

przymiotnik od: Mokobody (wieś w województwie mazowieckim)


SJP.pl


mokosz

mokosz cierniowiak - motyl z rodziny miernikowcowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitsłow. bogini słowiańska, interpretowana jako bogini płodności, wód i ziemi, słowiańska Bogini Matka;

Wiktionary

Mokosz – bogini słowiańska. Według rekonstrukcji etymologicznej, Mokosz była boginią ziemi, wód i płodności, a później, według większości badaczy, była odzwierciedlana w bylinach i zamowach jako Matka Ziemia Wilgotna. Innej rekonstrukcji dokonano na podstawie etnografii: pod koniec XIX wieku na Rosyjskiej Północy odnotowano takie nazwy kikimory jak Mokusza lub Mokosza. Zbieżność tę tłumaczy fakt, że kikimora jest zdemonizowaną wersją bogini, a poprzez zbliżenie między nimi badacze przedstawili Mokosz jako boginię miłości i narodzin, mającą związek z nocą, księżycem, przędzeniem, hodowlą owiec i gospodarką kobiet. Przędzenie było zajęciem różnych europejskich bogiń losu, co doprowadziło do scharakteryzowania Mokoszy jako bóstwa kontrolującego los. Ta rekonstrukcja nie zgadza się z danymi dotyczącymi jej etymologii, z których wynika, że funkcja przędzenia nie mogła być główną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) No, i można byłoby posuwać jeszcze tę listę dalej, obejmując nią np. bóstwo żeńskie Mokosz, która przędzie len, pomaga przy gospodarstwie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔkɔʃ, AS: mokoš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. Mokoszy

Wiktionary


mokoszy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mitsłow. związany z Mokoszą, pochodzący od Mokoszy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈkɔʃɨ, AS: mokošy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mokosz ż.

Wiktionary


mokotów

dzielnica Warszawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. dzielnica Warszawy;

 (1.2) geogr. część wsi Ulów, w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Klwów

Wiktionary

Mokotów – dawna wieś, obecnie dzielnica Warszawy. Jedna z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy, największa pod względem liczby ludności.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czytam świetną monografię o Mokotowie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mokotowski

 rzecz. Mokotowo n., mokotowianin mos., mokotowianka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Mokotowo

Wiktionary


mokotowianin

mieszkaniec Mokotowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Mokotowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niewielu mokotowian korzysta z parkingu na Czerniakowskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mokotów mrz.

:: fż. mokotowianka ż.

 przym. mokotowski

Wiktionary


mokotowianka

mieszkanka Mokotowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Mokotowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mokotowianki wystrzegają się tego lasku wieczorami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mokotów mrz.

:: fm. mokotowianin mos.

 przym. mokotowski

Wiktionary


mokotowo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) hist. Mokotów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mokotów mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Mokotów

Wiktionary


mokotowski

dotyczący Mokotowa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Mokotowa, związany z Mokotowem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Film był wyświetlany w jednym z mokotowskich kin.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mokotowianin mos., mokotowianka ż., Mokotów mrz.

Wiktionary


mokówko

Mokówko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.

Wikipedia


mokowo

Mokowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.

Wikipedia


mokra

1. pokryty po wierzchu, przesiąknięty lub ociekający wodą albo inną cieczą (np. mokra bielizna);
2. charakteryzujący się dużą ilością opadów atmosferycznych (np. mokry dzień);
3. pokryty potem; spocony;
4. jeszcze niestwardniały, niezaschły (np. mokry tynk); świeży


SJP.pl

W Polsce
  • Mokra – część miasta Wrocław
  • Mokra – wieś w woj. lubuskim, w pow. żarskim, w gminie Lubsko
  • Mokra – wieś w woj. łódzkim, w pow. skierniewickim, w gminie Skierniewice
  • Mokra – osada leśna w woj. łódzkim, w pow. skierniewickim, w gminie Skierniewice
  • Mokra – część wsi Mstów w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Jodłownik
  • Mokra – wieś w woj. opolskim, w pow. prudnickim, w gminie Biała
  • Mokra – część wsi Jankowice w woj. podkarpackim, w pow. jarosławskim, w gminie Chłopice
  • Mokra – przysiółek wsi Widna Góra w woj. podkarpackim, w pow. jarosławskim, w gminie Pawłosiów
  • Mokra – wieś w woj. podkarpackim, w pow. jarosławskim, w gminie Roźwienica
  • Mokra – wieś w woj. śląskim, w pow. kłobuckim, w gminie Miedźno
  • Mokra – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Stąporków
  • Mokra – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Kazimierz Biskupi

Wikipedia


mokradełko

zdrobnienie od: mokradło


SJP.pl


mokradlany

przymiotnik od: mokradło


SJP.pl


mokradlica

mokradlica miedzianka - gatunek motyla z rodziny sówkowatych


SJP.pl


mokradła

podmokły teren; grzęzawisko, bagno, moczary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hydrol. grząskie i podmokłe tereny

forma rzeczownika.

 (2.1) lm. od: mokradło

Wiktionary

  • mokradło – teren podmokły, siedlisko hydrogeniczne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Las stał nieruchomy, przewiany niebieskawem powietrzem, tylko nad mokradłami tłukły się nisko szkliste opary.

 (1.1) Na podłodze, gdzie ci grubjanie zasiadali, pijąc lub naradzając się po włóczędze po mokradłach wokół obozowiska, spoczywała gruba warstwa błota.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mokradło mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bagna

Wiktionary


mokradło

podmokły teren; grzęzawisko, bagno, moczary


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) obszar o grząskiej ziemi, częściowo zalany wodą;

Wiktionary

Mokradło (teren podmokły, bagno, błoto, moczary, trzęsawisko, bajoro, grzęzawisko, topiel, topielisko) – obszar łączący cechy siedliska lądowego i wodnego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔˈkradwɔ, AS: mokradu̯o

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mokry, mokrawy

 przysł. mokro, mokrawo

 rzecz. mokradła nmos., mokro n., mocz mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) teren podmokły, bagno, błota, moczary, trzęsawisko, bajoro, grzęzawisko, topiel, topielisko, rojst

Wiktionary


mokradłosz

mech bagienny z rzędu rokietowców, w Polsce prawnie chroniony; mokradłosz żmijowaty, bagiennik żmijowaty


SJP.pl


mokradłoszka

rodzaj mchów z rodziny rokietkowatych


SJP.pl

Mokradłoszka (Calliergonella Loeske) – rodzaj mchu należący do rodziny rokietkowatych (Hypnaceae). Gatunkiem typowym jest mokradłoszka zaostrzona Calliergonella cuspidata (Hedw.) Loeske.

Wikipedia


mokradłowy

1. mokradło;
2. fiołek mokradłowy - roślina zielna z rodziny fiołkowatych;
3. podbródnik mokradłowy - północnoamerykański gatunek nietoperza z rodziny straszaków;
4. myszoryjek mokradłowy - gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych


SJP.pl


mokrawica

Mokrawica – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.Mokrawica liczy ok. 73 mieszkańców.

Wikipedia


mokrawy

nieco mokry; wilgotny, wilgotnawy


SJP.pl


mokre

potocznie: mokry, wilgotny teren, grunt


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce
  • Mokre – część miasta Mikołów
  • Mokre – część miasta Toruń
  • Mokre – część miasta Trzebiatów
  • Mokre – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. grudziądzkim, w gminie Grudziądz
  • Mokre – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą
  • Mokre – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. mogileńskim, w gminie Dąbrowa
  • Mokre – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Rossosz
  • Mokre – wieś w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Zamość
  • Mokre – wieś w woj. łódzkim, w pow. pajęczańskim, w gminie Siemkowice
  • Mokre – część wsi Dąbrówka w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Sieradz
  • Mokre – część wsi Juliopol w woj. mazowieckim, w pow. sochaczewskim, w gminie Młodzieszyn
  • Mokre – wieś w woj. mazowieckim, w pow. wołomińskim, w gminie Radzymin
  • Mokre – wieś w woj. opolskim, w pow. głubczyckim, w gminie Głubczyce
  • Mokre – wieś w woj. podkarpackim, w pow. dębickim, w gminie Żyraków
  • Mokre – część wsi Miękisz Nowy w woj. podkarpackim, w pow. jarosławskim, w gminie Laszki
  • Mokre – wieś w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Zagórz
  • Mokre – część wsi Cygany w woj. podkarpackim, w pow. tarnobrzeskim, w gminie Nowa Dęba
  • Mokre – wieś w woj. podlaskim, w pow. bielskim, w gminie Bielsk Podlaski
  • Mokre – wieś w woj. pomorskim, w pow. chojnickim, w gminie Czersk
  • Mokre – zniesiona nazwa osady w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Główczyce
  • Mokre – część wsi Mnin w woj. świętokrzyskim, w pow. koneckim, w gminie Słupia Konecka
  • Mokre – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. staszowskim, w gminie Szydłów
  • Mokre – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Grodziec
  • Mokre – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. goleniowskim, w gminie Maszewo
  • Mokre – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. koszalińskim, w gminie Sianów

Wikipedia


mokro

1. pokryty po wierzchu, przesiąknięty lub ociekający wodą albo inną cieczą (np. mokra bielizna);
2. charakteryzujący się dużą ilością opadów atmosferycznych (np. mokry dzień);
3. pokryty potem; spocony;
4. jeszcze niestwardniały, niezaschły (np. mokry tynk); świeży


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) będąc przesiąkniętym czy pokrytym wodą lub inną cieczą

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (2.1) odczucie wilgotności

Wiktionary

  • Mokro – wieś w Czarnogórze, w gminie Šavnik
  • Mokro – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie hercegowińsko-neretwiańskim, w gminie Konjic
  • Mokro – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie zachodniohercegowińskim, w mieście Široki Brijeg
  • Mokro – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Republice Serbskiej, w mieście Sarajewo Wschodnie, w gminie Pale
Zobacz też
  • Mokre

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W lesie było mokro, więc nogawki potem wyglądały jak po praniu.

 (2.1) Czujesz to mokro na plecyecach?

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mokry, mokruteńki, mokrutki, mokrzuteńki, mokrzutki

 rzecz. mokradło n., mocz mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wilgotnie, wilgotno

Wiktionary


mokrosiński

nazwisko


SJP.pl


mokrski

przymiotnik od: Mokrsko, Mokrsko Dolne, Mokrsko Górne, Mokrsko Rządowe


SJP.pl


mokrsko

przymiotnik od: Mokrsko, Mokrsko Dolne, Mokrsko Górne, Mokrsko Rządowe


SJP.pl

Mokrsko – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Mokrsko. Miejscowość położona jest przy szosie z Byczyny do Wielunia.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Mokrsko.

Wikipedia


mokrusieńki

zdrobnienie od: mokry; mokrzuteńki, mokrzusieńki, mokruteńki, mokrzutki, mokruśki


SJP.pl


mokruśki

zdrobnienie od: mokry; mokrutki, mokrzutki


SJP.pl


mokruteńki

zdrobnienie od: mokrutki; mokrzuteńki, mokrzusieńki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: mokry

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wybrałem ten środkowy, bo był wprost przede mną, a tu nagle chlup i cały byłem mokruteńki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔkruˈtɛ̃ɲci, AS: mokrutńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mokry, mokrutki, mokrzuteńki, mokrzutki

 przysł. mokro

 rzecz. mokro n.

Wiktionary


mokrutki

zdrobnienie od: mokry; mokrzutki, mokruśki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: mokry

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wywracam kurtkę na drugą stronę – niech podeschnie, ściągam kapelusz, mam mokrutkie włosy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈkrutʲci, AS: mokrutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mokry, mokruteńki, mokrzuteńki, mokrzutki

 przysł. mokro

 rzecz. mokro n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mokrzutki

Wiktionary


mokry

1. pokryty po wierzchu, przesiąknięty lub ociekający wodą albo inną cieczą (np. mokra bielizna);
2. charakteryzujący się dużą ilością opadów atmosferycznych (np. mokry dzień);
3. pokryty potem; spocony;
4. jeszcze niestwardniały, niezaschły (np. mokry tynk); świeży


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pokryty lub nasiąknięty wodą, albo inną cieczą

 (1.2) obfity w deszcze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mokre ubrania suszyły się przy kominku.

 (1.2) Tegoroczne lato było wyjątkowo mokre i paskudne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔkrɨ, AS: mokry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mocz mrz., mokro n., mokradło n., moczenie n., zmoczenie n., moknięcie n., zmoknięcie n., Mokra ż., Mokre n.

 czas. moczyć ndk., zmoczyć dk., moknąć ndk., zmoknąć dk.

 przym. mokrawy

:: zdrobn. mokruteńki, mokrutki, mokrzuteńki, mokrzutki

 przysł. mokro

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wilgotny (zob. uwagi)

 (1.2) deszczowy, dżdżysty

Wiktionary


mokrzec

W Polsce

  • Mokrzec – wieś w woj. mazowieckim, w pow. przysuskim, w gminie Potworów
  • Mokrzec – część wsi Kamianki-Czabaje, w woj. mazowieckim, w pow. siedleckim, w gminie Przesmyki
  • Mokrzec – wieś w woj. podkarpackim, w pow. dębickim, w gminie Pilzno
  • Mokrzec – osada w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Wielichowo
  • Mokrzec – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. międzychodzkim, w gminie Międzychód
  • Mokrzec – osada leśna w woj. wielkopolskim, w pow. międzychodzkim, w gminie Międzychód

Wikipedia


mokrzej

stopień wyższy od przysłówka: mokro; bardziej mokro


SJP.pl


mokrzejszy

stopień wyższy od przymiotnika: mokry; bardziej mokry


SJP.pl


mokrzeszów

Mokrzeszów (niem. Kunzendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Świdnica.

Wikipedia


mokrzusieńki

zdrobnienie od: mokrutki; mokrzuteńki, mokruteńki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: mokry

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy drugim okrążeniu Szprycha była mokrzusieńka do samej koszuli i czerwona z wysiłku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔkʃuˈɕɛ̇̃ɲci, AS: mokšuśė̃ńḱi

Wiktionary


mokrzuteńki

zdrobnienie od: mokrutki; mokruteńki, mokrzusieńki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zdrobn. od: mokry

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Smagany wiatrem i deszczem, ostatnie dwieście metrów przemierzył biegnąc. Mokrzuteńki i zgrzany, zatrzymał się przed kamienicą Wioletty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔkʃuˈtɛ̃ɲci, AS: mokšutńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mokry, mokruteńki, mokrutki, mokrzutki

 przysł. mokro

 rzecz. mokro n.

Wiktionary


mokrzutki

zdrobnienie od: mokry; mokrutki, mokruśki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zdrobn. od: mokry

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈkʃutʲci, AS: mokšutʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mokry, mokruteńki, mokrutki, mokrzuteńki

 przysł. mokro

 rzecz. mokro n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mokrutki

Wiktionary


mokrzyca

roślina z rodziny goździkowatych


SJP.pl

  • mokrzyca – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych
W Polsce
  • Mokrzyca – część miasta Stargard
  • Mokrzyca – część miasta Ustka
  • Mokrzyca – wieś w woj. podkarpackim, w pow. lubaczowskim, w gminie Lubaczów
  • Mokrzyca – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gm. Chociwel
  • Mokrzyca – część wsi Żarowo w woj. zachodniopomorskim, w pow. stargardzkim, w gminie Stargard

Wikipedia


mokrzycki

nazwisko


SJP.pl


mokrzycznik

pospolita roślina z rodziny goździkowatych, rosnąca na suchych łąkach, na zboczach i brzegach dróg


SJP.pl

Mokrzycznik (Holosteum L.) – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych. Obejmuje cztery gatunki. Rodzaj występuje w Europie (tu tylko jeden gatunek i bez północnej części kontynentu), w północno-zachodniej Afryce oraz w Etiopii, a także w południowo-zachodniej Azji po Pakistan, zachodnie Chiny i Kazachstan. Do flory Polski należy jeden gatunek – mokrzycznik baldaszkowy H. umbellatum. Gatunek ten rośnie też introdukowany w Ameryce Północnej i Południowej oraz w Południowej Afryce.

Wikipedia


mokrzyn

Mokrzyn (kaszub. Mòkrzëno; niem. Petersdorf) – wieś kaszubska w Polsce na pograniczu Pojezierzy Kaszubskiego i Bytowskiego położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Bytów, przy drodze krajowej nr 20 Stargard - Szczecinek - Gdynia. Na północ od Mokrzyna znajdują się otoczone lasami jeziora wytopiskowe Cechyńskie Małe (rezerwat przyrody) i Cechyńskie Wielkie. Obecna urzędowa nazwa miejscowości to nazwa utworzona przez Komisję Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych po II wojnie światowej w ramach polonizowania nazw na terenach przyłączonych do Polski.

Wikipedia


moksa

moxa;
1.
a) odmiana termopunktury, chińska metoda leczenia polegająca na ogrzewaniu odpowiednich punktów ciała, zwykle za pomocą specjalnego cygara;
b) pojedynczy zabieg leczniczy z wykorzystaniem tej metody;
2. roślina, z której przygotowuje się cygara, kulki itp. do zabiegów o tej samej nazwie


SJP.pl

Termopunktura – technika leczenia przy pomocy przyżegań, stosowana w medycynie dalekowschodniej.

Termopunktura, podobnie jak akupunktura, oparta jest na oddziaływaniu na odpowiednie punkty na ciele. Miejsca te nie są jednak, jak w akupunkturze, nakłuwane, lecz przypalane patyczkiem owiniętym watą nasączoną substancją leczniczą. Do praktyk tych używane są również papierosy, wypełnione m.in. suszonymi liśćmi bylicy pospolitej. Termopunktura tradycyjnie stosowana była w przypadkach cięższych, gdy akupunktura nie dawała rezultatów.

Wikipedia


moksoterapia

chińska metoda leczenia polegająca na ogrzewaniu odpowiednich punktów ciała, zwykle za pomocą specjalnego cygara; moksa, moxa


SJP.pl


moksza

w filozofii indyjskiej: zbawienie wykluczające ponowne narodziny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Oki;

Wiktionary

  • Moksza – pojęcie z zakresu filozofii indyjskiej (wyzwolenie)
  • Moksza – rzeka w Rosji

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. moksza

Wiktionary


mol

1. jednostka ilości materii, podstawowa jednostka międzynarodowego układu jednostek miar;
2. liczba gramów substancji równa jej masie cząsteczkowej; gramodrobina; gramocząsteczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ent. motyl z rodziny molowatych niszczący ubrania;

Wiktionary

Mol (skrót od molekuła) – podstawowa w układzie SI jednostka liczności materii o symbolu (oznaczeniu) mol.

Jeden mol zawiera dokładnie 6{,}02214076\cdot 10^{23} obiektów elementarnych. Liczba ta jest nazywana liczbą Avogadra.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mole futro zjadły, wierzch zniszczony…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mul, AS: mul

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. molowate nmos.

 przym. molowy, molowaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|mola.

Wiktionary


mola

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. mól

Wiktionary

  • Mola Koelreuter, 1766 – rodzaj morskich ryb z rodziny samogłowowatych (Molidae)
  • mola – inna nazwa samogłowa (Mola mola)
  • mola – część narządów gębowych stawonogów
  • mola – tkanina wytwarzana przez Indian Kuna w Panamie
  • Mola – indonezyjska platforma strumieniowa

Osoby o nazwisku Mola:

  • Emilio Mola
  • Pier Francesco Mola
  • Mola – Sebastião Paiva Gomes

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|mól.

źródła.

== mola (esperanto.) ==

morfologia. morfeo|mol|a.

wymowa.

 IPA|'mola.

 audio|LL-Q143 (epo)-Lepticed7-mola.wav. audio|LL-Q143 (epo)-Robin van der Vliet-mola.wav.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) miękki

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


molak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adolf Molak − polski pedagog, socjolog, historyk oświaty
  • Beata Molak − polska piosenkarka solowa i sesyjna
  • Marek Molak − polski wokalista i aktor dubbingowy
  • Wiesław Molak − polski dziennikarz radiowy

Wikipedia


molalność

molalność roztworu - liczba moli substancji rozpuszczonej w 1 kg roztworu; molarność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. stężenie molalne

Wiktionary

Stężenie molalne (molalność) – jeden ze sposobów wyrażenia stężenia substancji w mieszaninie (roztworze), zdefiniowany jako stosunek liczby moli substancji rozpuszczonej do masy rozpuszczalnika:

m_{A}={\frac {n_{A}}{m_{rozp}}}

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W zadaniu należało obliczyć molalność 0,8-molowego roztworu kwasu siarkowego.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. molalny

Wiktionary


molalny

stężenie molalne - liczba moli substancji rozpuszczonej w 1 kg rozpuszczalnika


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chem. odnoszący się do stężenia molalnego, określający stężenie molalne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Studenci użyli roztworu 0,5-molalnego zamiast jednomolalnego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. molalność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) miar. mol/kg

Wiktionary


molarność

molarność roztworu - liczba moli substancji rozpuszczonej w 1 kg roztworu; molalność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. stężenie molowe

Wiktionary

Stężenie molowe (molowość, molarność) – jeden ze sposobów wyrażenia stężenia substancji w mieszaninie (roztworze), zdefiniowany jako stosunek liczby moli substancji do objętości całej mieszaniny:

c_{B}={\frac {n_{B}}{V}}={\frac {m_{B}}{M_{B}V}}
gdzie: cB – stężenie molowe składnika B; nB – liczba moli składnika B; V – objętość mieszaniny (roztworu); mB – masa składnika B; MB – masa molowa składnika B

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Student użył kwasu siarkowego o niewłaściwej molarności, przez co nie udało się mu otrzymać odpowiedniego produktu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. molarny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stężenie molowe, molowość, symbol. M

Wiktionary


molarny

o roztworze: mierzony liczbą moli substancji rozpuszczonej w 1 kg roztworu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chem. związany z molem

 (1.2) chem. dotyczący stężenia molowego, określający stężenie molowe

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Do syntezy wykorzystano 0,1-molarny roztwór substratu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mol mrz., molarność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) molowy

Wiktionary


molasa

morski lub lądowy osad o wielkiej miąższości


SJP.pl

Molasa – ogólna nazwa kompleksu skał osadowych wypełniających zapadliska powstające na przedpolu świeżo wypiętrzonego górotworu fałdowego w schyłkowym stadium orogenezy, zwykle o grubości wielu kilometrów.

Głównym składnikiem molas są skały okruchowe pochodzące z niszczenia gór, zwykle zlepieńce i piaskowce. należą do nich np. mioceńskie i plioceńskie utwory osadowe na przedpolu Alp - w Szwajcarii i południowej Bawarii.

Wikipedia


mole

rodzaj sosu


SJP.pl

  • mole – Tineidae, rodzina niewielkich owadów z rzędu motyli
  • mole spożywcze – Plodia interpunctella, motyle nocne (ćmy) z rodziny omacnicowatych
  • Mole – rzeka w Anglii, w hrabstwach Surrey i West Sussex
  • Mole – rzeka w Anglii, w hrabstwie Devon
  • mole – meksykańska potrawa; rodzaj sosu.

Wikipedia


molęda

nazwisko


SJP.pl


molek

nazwisko


SJP.pl


molekularny

dotyczący molekuł, cząsteczek; cząsteczkowy, drobinowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący cząsteczki, najmniejszych części czegoś

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) fizyka molekularna / genetyka molekularna / kuchnia molekularna / masa molekularna / obłok molekularny / orbital molekularny / siła molekularna

synonimy.

 (1.1) cząsteczkowy, drobinowy, korpuskularny

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. molekuła ż.

 przym. molekułowy

 przysł. molekularnie

frazeologia.

etymologia. etymn|pol|molekuła|-arny.

uwagi.

tłumaczenia.

* albański: (1.1) molekular

* angielski: (1.1) molecular

* arabski: (1.1) جزيئي

* azerski: (1.1) molekulyar

* białoruski: (1.1) малекулярны

* bośniacki: (1.1) molekularan

* bułgarski: (1.1) молекулен

* chiński standardowy: (1.1) 分子 (fēnzǐ)

* chorwacki: (1.1) molekularan

* czeski: (1.1) molekulární

* duński: (1.1) molekylær

* estoński: (1.1) molekulaarne

* fiński: (1.1) molekyyli-

* francuski: (1.1) moléculaire

* galicyjski: (1.1) molecular

* górnołużycki: (1.1) molekularny

* hiszpański: (1.1) molecular

* indonezyjski: (1.1) molekuler

* irlandzki: (1.1) mhóilíneach

* japoński: (1.1) 分子の

* kataloński: (1.1) molecular

* kazachski: (1.1) молекулярлық (molekwlyarlıq)

* kirgiski: (1.1) молекулярдык (molekulyardık)

* koreański: (1.1) 분자의 (bunjaui)

* litewski: (1.1) molekulinė

* łaciński: (1.1) molecularis

* łotewski: (1.1) molekulārs

* niderlandzki: (1.1) moleculair

* niemiecki: (1.1) molekular, Molekular-

* norweski (bokmål): (1.1) molekylær

* norweski (nynorsk): (1.1) molekylær

* nowogrecki: (1.1) μοριακός (moriakós)

* ormiański: (1.1) մոլեկուլային (molekulayin)

* perski: (1.1) مولکولی

* portugalski: (1.1) molecular

* rosyjski: (1.1) молекулярный

* rumuński: (1.1) molecular

* serbski: (1.1) молекуларан

* słowacki: (1.1) molekulárny

* szwedzki: (1.1) molekylar, molekyl-

* tagalski: (1.1) molekular

* turecki: (1.1) moleküler

* ukraiński: (1.1) молекулярний

* walijski: (1.1) moleciwlaidd

* węgierski: (1.1) molekuláris

* włoski: (1.1) molecolare

źródła.

== molekularny (język górnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik relacyjny

 (1.1) molekularny, drobinowy

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. molekuła ż.

 przym. molekułowy

 przysł. molekularnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cząsteczkowy, drobinowy, korpuskularny

Wiktionary


molekuła

grupa dwóch lub więcej atomów związanych chemicznie; cząsteczka; drobina


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. obojętne elektrycznie indywiduum chemiczne, złożone z więcej niż jednego atomu, które są ze sobą trwale połączone wiązaniami chemicznymi;

Wiktionary

Cząsteczka, molekuła – neutralna elektrycznie grupa dwóch lub więcej atomów utrzymywanych razem kowalencyjnym wiązaniem chemicznym.

Cząsteczki różnią się od innych cząstek chemicznych (np. jonów) brakiem ładunku elektrycznego – jednak w fizyce kwantowej, chemii organicznej i biochemii pojęcie cząsteczka jest zwyczajowo używane do określania jonów wieloatomowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Molekuła wody zawiera trzy atomy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔlɛˈkuwa, AS: molekuu̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. molekularny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cząsteczka

Wiktionary


molenda

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Molenda – polski wojskowy
  • Danuta Molenda – polska historyk i archeolog
  • Jan Molenda – polski historyk
  • Jarosław Molenda – polski pisarz, publicysta i podróżnik
  • Jolanta Molenda – polska siatkarka
  • Julian Molenda – polski inżynier budowlany i polityk
  • Karol Molenda – polski wojskowy, generał dywizji
  • Leszek Molenda – polski siatkarz, olimpijczyk
  • Marian Molenda – polski rzeźbiarz
  • Piotr Molenda – polski tenisista stołowy, olimpijczyk
  • Szymon Molenda – polski poeta, krytyk literacki, publicysta, regionalista
  • Tadeusz Molenda (1911–1975) – polski leśnik, profesor WSR w Poznaniu
  • Tadeusz Molenda (1921–1944) – polski żołnierz, powstaniec warszawski

Wikipedia


molendowski

nazwisko


SJP.pl


molenna

dom modlitwy bezpopowców


SJP.pl

Molenna – dom modlitwy bezpopowców.

Wikipedia


moleskin

gruba, mocna tkanina bawełniana


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) włók. tkanina bawełniana imitująca skórę;

Wiktionary

Etymologia: ang. mole – kret, skin – skóra.

  • moleskin – odzież
  • moleskin – tkanina

Wikipedia

Powiązane:

 przym. moleskinowy

Wiktionary


moleskinowy

moleskin


SJP.pl

Patrz:

moleskin

molesmes

  • Molesme – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia, w departamencie Côte-d’Or.
  • Molesmes – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia, w departamencie Yonne.

Wikipedia


molestacja

przestarzałe:
1. nudzenie kogoś prośbami, naprzykrzanie się; molestowanie;
2. narzekanie, ubolewanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. naprzykrzanie się, nudzenie prośbami

 (1.2) przest. narzekanie, ubolewanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak na złość, żona przyszła tu też z molestacjami o auto.

 (1.1) Nie puszczę waszmościów bez strzemiennego! – wołał, buchając śmiechem. Na nic się zdały wykręty i molestacje.

Wiktionary


molestant

osoba molestująca kogoś seksualnie; molestator


SJP.pl


molestantka

kobieta molestująca kogoś seksualnie; molestatorka


SJP.pl


molestator

osoba molestująca kogoś seksualnie; molestant


SJP.pl


molestatorka

kobieta molestująca kogoś seksualnie; molestantka


SJP.pl


molestować

1. nawiązywać z kimś kontakt o charakterze seksualnym wbrew jego woli;
2. natrętnie o coś prosić, uporczywie domagać się czegoś; naprzykrzać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) naprzykrzać się, natrętnie prosić

 (1.2) nakłaniać kogoś do kontaktów seksualnych wbrew woli tej osoby przy wykorzystywaniu własnej przewagi, wyższości

 (1.3) praw. w polskim prawie pracy: prezentować zachowanie nieakceptowane i o charakterze seksualnym lub odnoszące się do płci pracownika, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności lub poniżenie albo upokorzenie pracownika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. molestowanie n.

Wiktionary


molestowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|molestować.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 czas. molestować ndk.

Wiktionary


molestowice

Molestowice (niem. Mullwitz)– wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Niemodlin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Wikipedia


moleta

1. narzędzie do rozcierania farb malarskich
2. stalowy walec do wytłaczania ornamentów na metalu


SJP.pl


moletka

mała moleta


SJP.pl


moletować

wytłaczać moletą ozdobne wzory na przedmiotach metalowych


SJP.pl


moletownik

osoba zajmująca się zdobieniem przedmiotów metodą moletowania


SJP.pl


molex

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) elektr. inform. standard elektrycznego złącza zasilającego 5 V i 12 V stosowanego w urządzeniach komputerowych i technice motoryzacyjnej;

Wiktionary

Molex – potoczna nazwa typu złącza rastrowego, rozpowszechnionego w wielu urządzeniach, wywodząca się od nazwy producenta Molex. Znajduje zastosowanie m.in. w komputerach oraz samochodowych instalacjach elektrycznych.

Wikipedia


molibden

pierwiastek chemiczny o symbolu Mo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Mo i liczbie atomowej 42;

Wiktionary

Molibden (Mo, łac. molybdenum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych. Nazwa pochodzi od greckiego μόλυβδος molybdos ‘ołów’, dosłownie oznaczając „podobny do ołowiu”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma molibden?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔˈlʲibdɛ̃n, AS: molʹibdẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. molibdenit m., molibdenian m.

 przym. molibdenowy, molibdenitowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Mo

Wiktionary


molibdenian

sól kwasu molibdenowego


SJP.pl


molibdeniany

sól kwasu molibdenowego


SJP.pl


molibdenit

rzadki minerał z gromady siarczków; błyszcz molibdenu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. rzadki minerał z gromady siarczków, którego głównym składnikiem jest disiarczek molibdenu;

Wiktionary

Molibdenit (błyszcz molibdenu) – minerał z gromady siarczków. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od greckiego słowa „molybdos” = grafit, z którym był często mylony, obecnie nawiązuje do składu chemicznego tego minerału.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) minerał

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

 (1.1) molibden, siarka

pokrewne.

 rzecz. molibden n., molibdenian m.

 przym. molibdenowy, molibdenitowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etymn|pol|molibden|-it.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) molybdenite

* białoruski: (1.1) малібдэніт m.

* czeski: (1.1) molybdenit m.

* estoński: (1.1) molübdeniit

* francuski: (1.1) molybdénite ż.

* hiszpański: (1.1) molibdenita ż.

* litewski: (1.1) molibdenitas m.

* niemiecki: (1.1) Molybdänit m.

* nowogrecki: (1.1) μολυβδαινίτης m.

* rosyjski: (1.1) молибденит m.

* rumuński: (1.1) molibdenit m.

* słowacki: (1.1) molybdenit m.

* słoweński: (1.1) molibdenit m.

* szwedzki: (1.1) molybdenglans, molybdenit

* ukraiński: (1.1) молібденіт m.

* węgierski: (1.1) molibdenit

* włoski: (1.1) molibdenite ż.

źródła.

== molibdenit (język rumuński.) ==

thumb|molibdenit (1.1)

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) miner. molibdenit

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. molibden n., molibdenian m.

 przym. molibdenowy, molibdenitowy

Wiktionary


molibdenowy

molibden


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z molibdenem, dotyczący molibdenu, zrobiony z molibdenu

Wiktionary

Patrz:

molibden

Powiązane:

 rzecz. molibden m., molibdenit m., molibdenian m.

 przym. molibdenitowy

Wiktionary


molienizja

drobna ryba żyworodna z rodziny piękniczkowatych, hodowana jako ryba akwariowa; molinezja (częściej)


SJP.pl


molier

francuski komediopisarz (1622-1673); Molière


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) spolszczona wersja przydomka XVII-wiecznego francuskiego komediopisarza Jeana Baptiste'a Poquelina;

Wiktionary

Molière (pisownia spolszczona: Molier), właśc. Jean Baptiste Poquelin (ur. 15 stycznia 1622 w Paryżu, zm. 17 lutego 1673 tamże) – francuski komediopisarz.

Wikipedia


molierowski

przymiotnik dzierżawczy - należący do Moliera lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) należący do Moliera

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aktorkę znamy już z inscenizacji Molierowskiego „Świętoszka”.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. molierowski, pomolierowski, przedmolierowski

Wiktionary


molierysta

znawca, miłośnik dzieł Moliera


SJP.pl


molierystka

molierysta


SJP.pl

Patrz:

molierysta

molik

motyl z rodziny omacnic, groźny szkodnik mąki i kasz; mlik; mklik


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Alicia Molik – australijska tenisistka
  • Bartosz Molik – polski fizjoterapeuta
  • Patrycja Molik – polska tenisistka stołowa
  • Zygmunt Molik – polski aktor teatralny i filmowy, teoretyk teatru, pedagog i aktor

Wikipedia


molinezja

drobna ryba żyworodna z rodziny piękniczkowatych, hodowana jako ryba akwariowa; molienizja (rzadziej)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) icht. nazwa kilku gatunków małych ryb z rodzaju Poecilia; popularna ryba akwariowa;

Wiktionary

Molinezja – nazwa kilku gatunków ryb z rodzaju Poecilia, do którego należą też między innymi gupiki:

  • podrodzaj Mollienesia
    • molinezja meksykańska (Poecilia formosa)
    • molinezja ostrousta (Poecilia sphenops)
      • molinezja "Black Molly" – odmiana hodowlana, krzyżówka z molinezją ostroustą (Poecilia sphenops)
    • molinezja szerokokropkowana (Poecilia latipunctata)
    • molinezja szerokopłetwa (Poecilia latipinna)
    • molinezja żaglopłetwa (Poecilia velifera)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔlʲĩˈnɛzʲja, AS: molʹĩnezʹi ̯a

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. molienizja

Wiktionary


molinizm

Molinizm – poglądy głoszone przez hiszpańskiego jezuitę, Luisa de Molinę (1535–1600) o wzajemnej relacji między wolną wolą a łaską.

Molina zajął się tym tematem w nawiązaniu do problemów wyostrzonych przez reformację, zwłaszcza kalwińskiej teorii predestynacji.

Wikipedia


molino

miękkie, cienkie płótno bawełniane; używane na sukienki i pościel


SJP.pl

Molino – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Floryda, w hrabstwie Escambia.

Wikipedia


moliński

nazwisko


SJP.pl


molise

[czytaj: moLIze] region we Włoszech


SJP.pl

Molise [moˈli.ze] – region administracyjny we Włoszech, leżący w centralnej części Półwyspu Apenińskiego, o powierzchni 4 438 km² i 322 tys. mieszkańców ze stolicą w Campobasso (52 tys. mieszkańców). Gęstość zaludnienia 75 os./km². Graniczy z następującymi regionami: Abruzja, Lacjum, Kampania i Apulia.

Wikipedia


moliza

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. geogr. kraina historyczna w środkowych Włoszech, stanowiła od średniowiecza okręg administracyjny

 (1.2) geogr. rzad. Molise, region administracyjny we Włoszech

Wiktionary

Powiązane:

 przym. molizański

Wiktionary


molizański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Molizą, dotyczący Molizy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moliza ż.

Wiktionary


molka

nazwisko


SJP.pl


moll

w muzyce: skala diatoniczna oparta na małej tercji; minor


SJP.pl

  • skala molowa – siedmiostopniowa skala muzyczna

Osoby o tym nazwisku:

  • Jacek Moll – polski lekarz
  • Jadwiga Moll – polska lekarka
  • Kurt Moll – niemiecki śpiewak operowy
  • Otto Moll – niemiecki zbrodniarz wojenny

Wikipedia


möller

[czytaj: myler] nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Möller:

  • Andreas Möller – piłkarz niemiecki
  • Anton Möller – malarz gdański
  • Bartłomiej Möller – jezuita, superior w Świętej Lipce, budowniczy sanktuarium maryjnego w Świętej Lipce
  • Frank Möller – wschodnioniemiecki, a potem niemiecki judoka, dwukrotny olimpijczyk
  • Frans Möller – szwedzki pływak, olimpijczyk z Igrzysk Olimpijskich w Antwerpii
  • David Möller – saneczkarz niemiecki
  • Erich Möller – niemiecki kolarz torowy i szosowy, trzykrotny medalista torowych mistrzostw świata
  • Friedrich Alfred Möller – niemiecki botanik i mykolog
  • Fritz Möller – niemiecki zbrodniarz nazistowski
  • Gert Möller – szwedzki lekkoatleta, płotkarz, halowy mistrz Europy z 1974
  • Gösta Möller – szwedzki lekkoatleta specjalizujący się w biegach sprinterskich, uczestnik igrzysk olimpijskich
  • Hermann Möller – duński językoznawca, profesor Uniwersytetu Kopenhaskiego
  • Irmgard Möller – niemiecka członkini Frakcji Czerwonej Armii (RAF)
  • Ivan Möller – szwedzki lekkoatleta (sprinter i płotkarz), wicemistrz olimpijski z 1912
  • Jan Möller – szwedzki piłkarz
  • Kurt Möller – niemiecki zbrodniarz nazistowski
  • Malte Möller – szwedzki zapaśnik walczący w stylu klasycznym. Olimpijczyk z Londynu 1948, gdzie zajął czwarte miejsce w kategorii do 52 kg
  • Oscar Möller – szwedzki hokeista, reprezentant Szwecji, olimpijczyk
  • Ralf Möller – niemiecki kulturysta i aktor
  • Silke Möller – wschodnioniemiecka sprinterka
  • Steffen Möller – niemiecki aktor i kabareciarz, mieszkający i występujący w Polsce

Wikipedia


mollikut

mikroorganizm, rodzaj małej bakterii bez ścianki komórkowej


SJP.pl


mollikuty

typ mikroorganizmów, bakterii z miękką błoną zamiast ścianki komórkowej; mykoplazma


SJP.pl


mollisole

gleby o głębokim poziomie próchnicy, dużej zasobności, dobre w uprawie, np. czarnoziemy, czarne ziemie


SJP.pl


mollowość

cecha czegoś opartego na gamie z małą tercją między pierwszym a trzecim stopniem; minorowość


SJP.pl


mollowy

w tonacji moll; minorowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) muz. w skali muzycznej opartej na gamie z małą tercją między pierwszym a trzecim stopniem

 (1.2) książk. wynikający z przygnębienia i niechęci do działania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lutni "młodych" braknie mollowych akordów, tych pełnych, rzewnych dźwięków, które przemawiają do serca, do uczucia.

 (1.1) Szeregi są ułożone według koła kwintowego, dwa pierwsze rzędy wydobywają dźwięki pojedyncze, rząd trzeci akordy durowe, czwarty akordy mollowe, piąty czterodźwięki septymowe, szósty trójdźwięki zmniejszone, siódmy trójdźwięki zwiększone.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) molowy

 (1.1) przym. muz. minor (oparty na gamie z małą tercją między pierwszym a trzecim stopniem); minorowy; przym. muz. moll (oparty na gamie z małą tercją między pierwszym a trzecim stopniem)

 (1.2) minorowy

Wiktionary


molly

Molly – polsko-brytyjski serial dla młodzieży z 1994 nakręcony przez Nicka Laughlanda.

Serial emitowały kanały Telewizji Polskiej: TVP1 i TVP2. Serial emitowany jest w godzinach porannych w TVP Polonia.

Zdjęcia do serialu powstały w Gdańsku

Wikipedia


molnar

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Brižitka Molnar – serbska siatkarka
  • Cornelia Molnar – chorwacka tenisistka stołowa
  • Lajos Molnar – węgierski judoka
  • Miklos Molnar – duński piłkarz

Zobacz też:

  • Molnár

Wikipedia


molo

1. sztuczne nabrzeże w porcie;
2. pomost spacerowy, przy którym można też cumować łodzie; pirs


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pomost spacerowy wychodzący w morze;

Wiktionary

Molo – budowla hydrotechniczna - pomost albo nasyp ziemny obramowany nabrzeżami, wysunięty w morze (a także rzekę lub inny zbiornik wodny) prostopadle albo ukośnie do brzegu, przystosowany do obsługi statków oraz ruchu pojazdów albo ruchu pieszego lub do obsługi jednostek sportowych i statków pasażerskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wędkując z molo (mola), złowiłem kilka sandaczy.

 (1.1) Wieczorem spacerowałam z Patrykiem po molo i, przytulona, oglądałam zachód słońca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔlɔ, AS: molo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. molowy

Wiktionary


molobójczy

zabijający mole


SJP.pl


moloch

1. rodzaj australijskiej jaszczurki;
2. przenośnie:
a) istota zachłanna;
b) coś olbrzymiego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) rel. chtoniczne bóstwo semickie, któremu składano ofiary z ludzi, czczone głównie przez Kananejczyków i Fenicjan;

Wiktionary

Moloch, Molech – chtoniczne bóstwo fenickie i kananejskie. Nazwa wywodzi się od hebr. ‏מלך‎ „Melech” – król, bóg (gr. Molóch). Identyfikowany z Adramelechem. Molochowi miano składać ofiary z dzieci. Wzmianka o nim pojawia się w Biblii (2 Krl 23,10). Czczony jakoby pod postacią byka. Średniowieczna demonologia uznaje Molocha za jednego z demonów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mów do Izraelitów: Ktokolwiek spośród synów Izraela albo spośród przybyszów, którzy osiedlili się w Izraelu, da jedno ze swoich dzieci Molochowi, będzie ukarany śmiercią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmoːlɔχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moloch m.

 przym. molochowy, molochowaty

Wiktionary


molochowaty

molochowy; potocznie:
1. olbrzymi, ogromny;
2. potężny, złowieszczy i przerażający;
3. przypominający Molocha - mitologicznego boga


SJP.pl


molochowy

molochowaty; potocznie:
1. olbrzymi, ogromny;
2. potężny, złowieszczy i przerażający;
3. przypominający Molocha - mitologicznego boga


SJP.pl


moloodporny

odporny na działanie moli


SJP.pl


molos

1. duży pies obronny i myśliwski, hodowany w starożytnej Grecji;
2. stopa metryczna złożona z trzech długich lub akcentowanych sylab; molossus, trymakr


SJP.pl

  • molos – bardzo duży pies bojowy, obronny lub myśliwski
  • molos (Molossus) – rodzaj ssaków
  • molosek europejski, molos europejski (Tadarida teniotis) – nietoperz z rodziny molosowatych (Molossidae)
  • Moloss – członek greckiego plemienia Molossów

Wikipedia


molosek

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Tadarida|Rafinesque|ref=tak., rodzaj ssaków z rodziny molosowatych;

 (1.2) pot. zool. nietoperz z rodzaju molosków (1.1)

Wiktionary

Molosek (Tadarida) – rodzaj ssaków z podrodziny molosów (Molossinae) w obrębie rodziny molosowatych (Molossidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Chyba żaden molosek nie pogardzi karaluchem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. molos mzw.

Wiktionary


molosowate

1. o psach: silnie umięśniony, o ciężkiej, zwartej budowie, zwykle o krótkim pysku;
2. o cechach molosowatych (rodzina nietoperzy)


SJP.pl

Molosowate, molosy (Molossidae) – rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych (Verspetillioniformes) w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera) charakteryzujących się ogonem wystającym z błony lotnej i przeciwstawnym pierwszym palcem stopy.

Wikipedia


molosowaty

1. o psach: silnie umięśniony, o ciężkiej, zwartej budowie, zwykle o krótkim pysku;
2. o cechach molosowatych (rodzina nietoperzy)


SJP.pl


molossus

stopa metryczna złożona z trzech długich lub akcentowanych sylab; molos, trymakr


SJP.pl

Molos (Molossus) – rodzaj ssaków z podrodziny molosów (Molossinae) w obrębie rodziny molosowatych (Molossidae).

Wikipedia


molowate

kosmopolityczna rodzina owadów z rzędu motyli, niewielkich rozmiarów ciała, których larwy żyją w domkach zbudowanych z wydzieliny gruczołów przędnych i cząstek pokarmowych; należą do niej między innymi: mól kożusznik, mól pospolity, mól ziarniak


SJP.pl

Molowate (Tineidae) – rodzina niewielkich owadów z rzędu motyli. Liczy ok. 3000 gatunków.

Rodzina rozprzestrzeniona we wszystkich strefach klimatycznych. Osobniki dorosłe posiadają smukłe, gęsto owłosione ciało o barwie od białawej, poprzez żółtą po szarobrunatną. Rozpiętość skrzydeł wynosi 12–25 mm. Larwy żyją w rurkowatych osłonkach, które składają się z resztek pożywienia i wydzieliny gruczołów przędnych. Żywią się m.in. wyrobami włókienniczymi, grzybami i nasionami.

Wikipedia


molowaty

o cechach molowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


molowce

jedna z największych grup motyli; motyle mniejsze


SJP.pl

Molowce zwane też motylami mniejszymi (Microlepidoptera) – jedna z największych grup motyli, obejmująca kilka rodzin.

W samej Europie Środkowej występuje około 3000 gatunków. Jest to grupa bardzo niejednorodna, złożona z wielu różnych bezpośrednio niespokrewnionych rodzin. Należy tu wiele bardzo małych gatunków, które jednak ze względu na swą specjalizację pokarmową i zdolność do szybkiego rozmnażania się mają istotne znaczenie gospodarcze. Wśród molowców znajdują się też formy przejściowe między motylami a chruścikami, ich najbliższymi krewniakami.

Wikipedia


molowiec

przedstawiciel jednej z największych grup motyli nazywanej też motylami mniejszymi


SJP.pl


molowość

w chemii: wielkość określająca zawartość danego składnika w roztworze; stężenie molowe, molarność, molalność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. stężenie molowe

Wiktionary

Stężenie molowe (molowość, molarność) – jeden ze sposobów wyrażenia stężenia substancji w mieszaninie (roztworze), zdefiniowany jako stosunek liczby moli substancji do objętości całej mieszaniny:

c_{B}={\frac {n_{B}}{V}}={\frac {m_{B}}{M_{B}V}}
gdzie: cB – stężenie molowe składnika B; nB – liczba moli składnika B; V – objętość mieszaniny (roztworu); mB – masa składnika B; MB – masa molowa składnika B

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na półce stały butelki z kwasem siarkowym różniące się jego molowością.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. molowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stężenie molowe, molarność, symbol. M

Wiktionary


molowy

1. przymiotnik od: mol, np. masa molowa;
2. przymiotnik od: moll, np. skala molowa;
3. przymiotnik od: mól, np. molowe skrzydełka;
4. przymiotnik od: molo, np. molowe wybrzeże


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chem. związany z molem, jednostką ilości materii

 (1.2) chem. dotyczący stężenia molowego, określający stężenie molowe

 (1.3) muz. dotyczący skali diatonicznej, gamy lub tonacji opartej na małej tercji

 (1.4) odnoszący się do molo

 (1.5) ent. dotyczący owada mola

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Na stole stała butelka z 2-molowym kwasem siarkowym.

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1-2)

 rzecz. mol m., molowość ż.

 przym. molarny

 (1.4)

 rzecz. molo n.

 (1.5)

 rzecz. mól m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) molarny

 (1.3) minorowy

Wiktionary


molski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bogusław Molski – polski botanik
  • Eugeniusz Molski – polski plastyk, ceramik i podróżnik
  • Józef Molski – polski urzędnik
  • Marcin Molski – polski wojskowy, poeta satyryczny
  • Rafał Molski – polski matematyk i filozof matematyki

Wikipedia


molto

określenie wykonawcze: bardzo; występuje razem z innymi określeniami tempa i charakteru utworu, np. molto vivace, allegro molto


SJP.pl

Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.

Wikipedia


molton

bawełniana lub lniana tkanina podobna do flaneli


SJP.pl

  • Molton – rodzaj bawełnianej tkaniny, która jest dwustronnie drapana. Tkaninę molton wyrabia się o splocie skośnym bądź płóciennym. Tkanina ta jest podobna do flaneli.
  • Molton – (flanda) bielizna stołowa, płat tkaniny kładziony pod obrus, bezpośrednio na blacie stołu. Chroni blat, zapobiega przesuwaniu się obrusa, tłumi odgłosy przestawiania naczyń.
  • North Molton – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Devon
  • South Molton – miasto w Anglii, w hrabstwie Devon

Wikipedia


moltonowy

wykonany z moltonu - tkaniny (np. nakładka moltonowa)


SJP.pl


molucki

przymiotnik od: Moluki (grupa wysp w Indonezji); molukański


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Molukami, dotyczący Moluków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Molukańczyk mos., Moluki nmos., Molukanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) molukański

Wiktionary


molukańczyk

mieszkaniec Moluków (grupy wysp indonezyjskich)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Moluków;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Terroryści molukańscy opanowali w marcu 1977 roku pociąg i szkołę podstawową niedaleko holenderskiego miasteczka Bovensmilde – po dwóch tygodniach BBE odbiła oba obiekty, uwalniając przetrzymywanych przez Molukańczyków ludzi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moluki nmos.

:: fż. Molukanka ż.

 przym. molucki, molukański

Wiktionary


molukanka

mieszkanka Moluków (wysp w Indonezji)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Moluków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moluki nmos.

:: fm. Molukańczyk mos.

 przym. molucki

Wiktionary


molukański

Moluki (grupa wysp w Indonezji); molucki


SJP.pl


moluki

grupa wysp w Archipelagu Malajskim należąca do Indonezji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. grupa wysp we wschodniej części Archipelagu Malajskiego, wchodząca w skład Indonezji;

 (1.2) geogr. prowincja w Indonezji obejmująca południową część archipelagu Moluki (1.1);

Wiktionary

Moluki (Wyspy Korzenne, indonez. Kepulauan Maluku) − grupa wysp we wschodniej części Archipelagu Malajskiego, wchodząca w skład Indonezji. Otoczone są wodami mórz Banda, Seram, Moluckiego, Halmahera i Arafura. Największymi wyspami są Halmahera, Seram (Ceram) i Buru.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W czasie ostatniej wojny, tak jak Moluki, wyspy znalazły się pod okupacją japońską (…)

 (1.1) Następnie na krótko zawinęli do Mindanao na Filipinach, po czym popłynęli na legendarne Wyspy Korzenne, czyli Moluki.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. molucki

 rzecz. Molukańczyk mos., Molukanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Maluku, Wyspy Korzenne

Wiktionary


moluskocyd

Moluskocydy, środki mięczakobójcze, środki ślimakobójcze, limacydy (łac. molluscus – miękki, caedo – zabijam) – to substancje syntetyczne lub naturalne stosowane do zwalczania mięczaków, ślimaków, używane głównie do ochrony roślin uprawnych.

Wikipedia


molwa

ryba z rodziny dorszowatych


SJP.pl

Molwa pospolita, molwa (Molva molva) – gatunek dużej, morskiej ryby z rodziny dorszowatych (Gadidae). Jest poławiana gospodarczo na niedużą skalę.

Wikipedia


moly

ziele mityczne zastosowane przez Odyseusza jako odtrutka


SJP.pl


mom

skrótowiec

 (1.1) = spoż. mięso oddzielane mechanicznie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃m, AS: mõm

Wiktionary


moma

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji; prawy dopływ Indygirki;

Wiktionary

  • Moma – rzeka w Jakucji
  • MoMA – Museum of Modern Art w Nowym Jorku
  • Moma – bóstwo

Wikipedia

Powiązane:

 przym. momski

Wiktionary


mombasa

drugie co do wielkości miasto w Kenii


SJP.pl

Mombasa – drugie co do wielkości miasto w Kenii. Położone w południowo-wschodniej części kraju, na wybrzeżu Oceanu Indyjskiego; jest centrum turystycznym. W Mombasie znajduje się największy port Kenii – Kilindini, obsługujący także sąsiednie państwa bez dostępu do morza, a w pobliżu znajduje się ważny port lotniczy Mombasa-Moi. Liczba mieszkańców w 2019 roku przekroczyła 1,2 mln.

Wikipedia


mombaski

Mombasa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Mombasą, dotyczący Mombasy

Wiktionary

Patrz:

Mombasa

Powiązane:

 rzecz. Mombasa ż.

Wiktionary


mombasyjczyk

mieszkaniec Mombasy


SJP.pl


mombasyjka

mieszkanka Mombasy


SJP.pl


momencik

chwilka, drobna cząstka czasu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od moment

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nawet nie moment, lecz tylko mały momencik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moment m.

 przym. momentalny

Wiktionary


moment

chwila, krótki odcinek czasu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) krótki odcinek czasu

 (1.2) fiz. pierwszy człon nazw wielkości stosowanych w fizyce;

 (1.3) stat. pierwszy człon nazw parametrów stosowanych w statystyce; ;

Wiktionary

  • moment w fizyce
    • moment bezwładności
    • moment elektromagnetyczny
    • moment pędu
    • moment siły
    • moment skręcający
    • moment zginający
  • moment w geologii
  • moment – średniowieczna jednostka czasu
  • moment zwykły (w statystyce)
  • moment centralny (w statystyce)
  • Moment – studyjny album szwedzkiego zespołu melodic deathmetalowego Dark Tranquillity
  • Moment – singel belgijskiej piosenkarki Blanche

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wpadnę tylko na moment do domu, żeby zabrać strój kąpielowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔ̃mɛ̃nt, AS: mõmẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. momentalność ż.

:: zdrobn. momencik m.

 przym. momentalny

 przysł. momentalnie, momentami

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chwila

Wiktionary


momentalnie

przysłówek

 (1.1) w sposób momentalny, szybko, błyskawicznie, nagle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdy konkurencja została wyrzucona z rynku, momentalnie ceny poszły w górę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃mɛ̃nˈtalʲɲɛ, AS: mõmẽntalʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. momentalny

 rzecz. moment m.

Wiktionary


momentalny

przymiotnik

 (1.1) nagły, błyskawiczny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moment m., momencik m., momentalność ż.

 przysł. momentalnie

Wiktionary


momentami

co pewien czas, od czasu do czasu


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) od czasu do czasu, co pewien czas

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ten wietrzny i pochmurny dzień, słońce tylko momentami wyglądało zza chmur.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃mɛ̃nˈtãmʲi, AS: mõmẽntãmʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moment m.

Wiktionary


momentometr

urządzenie służące do pomiaru momentu obrotowego np. silników, maszyn roboczych itp.


SJP.pl


momentowy

moment


SJP.pl

Patrz:

moment

momentum

Momentum (ang. pęd, impet, rozmach)

  • Momentum – wielkość fizyczna
  • Momentum – wskaźnik analizy technicznej
  • Ruch Momentum (węg. Momentum Mozgalom) – węgierska liberalna partia polityczna
  • Momentum – album Neala Morse’a
  • Momentum – album węgierskiej grupy Pokolgép
  • Momentum – singiel Dona Diablo
  • Momentum – film z 2015
  • Momentum – w zarządzaniu narastająca energia i zapał umożliwiające wykonanie zadania, siła przebicia.

Wikipedia


momenty

potocznie: sceny erotyczne w filmie lub w powieści


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) żart. sceny erotyczne w filmie lub w powieści

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: moment

Wiktionary

  • Momenty – album Mariki z 2012 roku
  • Momenty – album Grzegorza Hyżego z 2017 roku
  • Momenty – singel Wersow
  • Momenty – singel Kamila Bednarka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fajny film wczoraj widziałem. • A momenty były?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈmɛ̃ntɨ, AS: mõmnty

Wiktionary

Powiązane:

 zob. moment.

Wiktionary


momo

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki

 (1.1) kulin. rodzaj tybetańskiego pierożka mięsnego;

Wiktionary

Geografia
  • Momo – departament w Kamerunie
  • Momo – miejscowość we Włoszech
  • Momo – miejscowość w Gabonie
Muzyka
  • Momo – polski zespół muzyczny
  • MoMo – debiutancki album studyjny zespołu Momo z 2013 roku
Inne
  • Momo – rzeźba japońska o której głośno było w 2018 z powodu profilu na komunikatorze WhatsApp, który rzekomo należał do lalki Momo i zmuszał nieletnich do złych czynów.
  • Momo – powieść niemieckiego pisarza Michaela Endego
  • Momo – lemur, postać serialu Awatar: Legenda Aanga
  • momo – pierożki tybetańskie
  • Momo – firma

Wikipedia


momos

w mitologii greckiej i rzymskiej: bóg i uosobienie sarkazmu, żartów; Momus


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitgr. bóg drwin i ironii, uosobienie sarkazmu, żartów i kpin;

Wiktionary

Momos (gr. Μῶμος Mō̂mos, łac. Momus, Querella) – w mitologii greckiej i rzymskiej bóstwo drwin i ironii oraz uosobienie sarkazmu, żartów i kpin, a także niezasłużonej krytyki.

Według teogonii Hezjoda był synem Nyks. Początkowo doradca bogów olimpijskich, lecz z powodu przesadnych drwin i ciągłego ich krytykowania (ośmielił się drwić nawet z Zeusa) ostatecznie wygnany z Olimpu i strącony na ziemię.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|Μῶμος.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Momus

* fiński: (1.1) Momos

* francuski: (1.1) Momus m.

* łaciński: (1.1) Momos m.

* niemiecki: (1.1) Momos m.

* nowogrecki: (1.1) Μώμος m.

* starogrecki: (1.1) Μῶμος m.

źródła.

== Momos (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) mitgr. Momos

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|Μῶμος.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Momus

* fiński: (1.1) Momos

* francuski: (1.1) Momus m.

* łaciński: (1.1) Momos m.

* niemiecki: (1.1) Momos m.

* nowogrecki: (1.1) Μώμος m.

* starogrecki: (1.1) Μῶμος m.

źródła.

== Momos (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) mitgr. Momos

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


momot

nazwisko


SJP.pl

Biberstein (Bibersztein, Bibersztajn, Bibersztyn, Bieberstein, Momot, Wiberszten) – polski herb szlachecki pochodzenia niemieckiego, związany z zawołaniami Bibersztyn i Momot. Posługiwano się nim głównie w ziemiach: krakowskiej i sandomierskiej.

Wikipedia


momski

przymiotnik

 (1.1) związany z Momą (rzeką na Dalekim Wschodzie Rosji)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Moma ż.

Wiktionary


momus

złośliwy, niesprawiedliwy krytyk; zoil


SJP.pl

  • Momos – bóg żartów w mitologiach greckiej i rzymskiej
  • Momus – artysta brytyjski
  • Momus – kabaret warszawski z 1909 roku założony przez Arnolda Szyfmana
  • Momus – kawiarnia w operze Cyganeria (La Bohème) Giacomo Puccini

Wikipedia


mon

koczkodan z rodziny makakowatych


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub rzad. nijaki

 (1.1) = wojsk. adm. ministerstwo obrony narodowej;

Wiktionary

Dania:

  • Møn – wyspa

Mjanma:

  • Mon – stan

Szwajcaria:

  • Mon – miejscowość w gminie Albula/Alvra, w kantonie Gryzonia, w regionie Albula

Inne:

  • Mon Mothma – fikcyjna postać z Gwiezdnych Wojen
  • mon-khmer – grupa językowa
  • Mon – japoński herb rodowy
  • Mon Plaisir
  • Mon Repos

Zobacz też:

  • MON

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) MON jest obok MSWiA jednym z resortów siłowych.

 (1.1) Brytyjski MON ocenia, że Kreml próbuje zatuszować zakres ostatnich strat wojennych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃n, AS: mõn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monowski

Wiktionary


mon-owski

MON (Ministerstwo Obrony Narodowej); monowski


SJP.pl


mona

koczkodan z rodziny makakowatych


SJP.pl

  • Mona – amerykańska rockowa grupa muzyczna
    Mona – debiutancki album zespołu Mona
  • Mona Lisa – obraz Leonarda da Vinci
  • Mona – szanta
  • Mona – miejscowość w stanie Utah, w hrabstwie Juab w USA
  • Mona (ang. Mona Township) – gmina w stanie Illinois, w hrabstwie Ford w USA
  • mona (Cercopithecus mona) – małpa z rodziny makakowatych
  • Mona – jedna z wysp Portoryko
  • Mona – cieśnina między wyspami Portoryko a Haiti
  • Mona – statek ratowniczy bazujący w Broughty Ferry w Szkocji

Wikipedia


monachijczyk

mieszkaniec Monachium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Monachium

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃naˈxʲijt͡ʃɨk, AS: mõnaχʹii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monachium n.

:: fż. monachijka ż.

 przym. monachijski

Wiktionary


monachijka

mieszkanka Monachium


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Monachium

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃naˈxʲijka, AS: mõnaχʹii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monachium n.

:: fm. monachijczyk mos.

 przym. monachijski

Wiktionary


monachijski

związany z Monachium (miasto w Niemczech)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Monachium, dotyczący Monachium, pochodzący z Monachium

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃naˈxʲijsʲci, AS: mõnaχʹii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monachium n., monachijczyk mos., monachijka ż.

Wiktionary


monachium

miasto w Niemczech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Niemczech, stolica Bawarii;

Wiktionary

Monachium (niem. München, [ˈmʏnçən]; baw. Minga) – miasto na prawach powiatu w południowych Niemczech, stolica kraju związkowego Bawaria, siedziba rejencji Górna Bawaria, regionu Monachium, powiatu Landkreis München (do którego jednak miasto nie należy) oraz Stowarzyszenia Krajowego (Landesverband) Technisches Hilfswerk, trzecie pod względem liczby ludności miasto Niemiec, zamieszkiwane pod koniec 2019 roku przez niemal 1,5 mln osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym roku pojadę do Monachium na Oktoberfest!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnaxʲjũm, AS: mõnaχʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monachijczyk mos., monachijka ż.

 przym. monachijski, przedmonachijski

Wiktionary


monachomachia

wojna mnichów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wojna, walka mnichów

Wiktionary

Monachomachia, czyli Wojna mnichów (z gr. monachos – mnich, machia – walka) – poemat heroikomiczny o wojnie mnichów autorstwa Ignacego Krasickiego. Wydany po raz pierwszy anonimowo w roku 1778 w Lipsku, wywołał oburzenie hierarchii kościelnej i uznanie u twórców epoki oświecenia.

Wikipedia


monaco

[czytaj: monako] państwo-miasto w Europie; Monako, Księstwo Monako


SJP.pl

  • Monako (fr. Monaco) – państwo w Europie
  • Monaco – brytyjski zespół muzyczny
  • Monaco – krój pisma
  • Dodge Monaco – samochód osobowy

Wikipedia


monacyt

minerał, fosforan ceru, lantanu i innych lantanowców z domieszką toru


SJP.pl

Monacyt – minerał, mieszana sól kwasu fosforowego, ceru i kilku lantanowców. Należy do minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od gr. monazeis = jedyny lub monaxo = być samotnym; nawiązując do rzadkości występowania.

Wikipedia


monada

indywidualna, prosta substancja, elementarny składnik rzeczywistości


SJP.pl

  • monada – w filozofii
  • monada – w algebrze
  • monada – w teorii kategorii
  • monada – w programowaniu funkcyjnym
  • monada – w biologii

Wikipedia


monadnok

odosobnione wzgórze powstałe przez zniszczenie otaczających mas skalnych, ostałe dzięki większej odporności skał; twardzielec


SJP.pl

Twardzielec, twardziel (monadnok, inselberg) – forma ukształtowania powierzchni Ziemi – odosobnione wzgórze, zbudowane ze skał twardszych (tzn. odporniejszych na procesy niszczące powierzchnię Ziemi) niż skały je otaczające.

Wikipedia


monadologia

teoria filozoficzna stworzona przez Leibniza, według której rzeczywistość jest ciągłym zbiorem monad; monadyzm


SJP.pl

Monadologia – książka niemieckiego polihistora Gottfrieda Wilhelma Leibniza przedstawiająca podstawy jego systemu ontologicznego. Napisana w 1714 roku i wydana w 1720 roku.

Leibniz przedstawiał w niej tezę, że cała rzeczywistość składa się z nieprzeliczonych cząstek, monad, które są szczelne i niezależne od siebie, a rozwijają się tylko w miarę swych z góry określonych możliwości.

Wikipedia


monadyczny

monada


SJP.pl

Patrz:

monada

monadyzm

teoria filozoficzna stworzona przez Leibniza, według której rzeczywistość jest ciągłym zbiorem monad; monadologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. zob. monadologia.

Wiktionary

Monada (gr. μονάδα z μονάς, μονάδος „jednostka” od μόνος „jedyny”) – w pewnych systemach filozoficznych jest substancją prostą, podstawową jednostką. Monady – byty duchowe; nie mają charakteru czasowego (nie mogą powstawać w sposób naturalny drogą złożenia ani rozkładać się, ale mogą być w jednej chwili w całości unicestwione lub stworzone) ani przestrzennego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnadɨsm̥, AS: mõnadysm̦

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) monadologia

Wiktionary


monakijczyk

mieszkaniec Monako


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Monako

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃naˈcijt͡ʃɨk, AS: mõnaḱii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monako n., monakijczyk m., monakijka ż.

:: fż. Monakijka

 przym. monakijski

Wiktionary


monakijka

mieszkanka Monako


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Monako

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃naˈcijka, AS: mõnaḱii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monako n., monakijczyk m., monakijka ż.

:: fm. Monakijczyk

 przym. monakijski

Wiktionary


monakijski

związany z Monako


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do państwa Monako

 (1.2) odnoszący się do miasta Monako

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃naˈcijsʲci, AS: mõnaḱii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monako n., monakijczyk m., monakijka ż., Monakijczyk m., Monakijka ż.

Wiktionary


monako

1. Księstwo Monako; państwo-miasto w Europie;
2. dzielnica państwa-miasta Monako


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. małe państwo na południu Europy, nad Morzem Śródziemnym;

 (1.2) geogr. stolica Monako (1.1)

Wiktionary

Monako (fr. i wł. Monaco, moneg. Mùnegu), oficjalnie Księstwo Monako (fr. Principauté de Monaco, wł. Principato di Monaco, moneg. Prinçipatu de Mùnegu) – miasto-państwo położone w Europie Południowej nad Morzem Śródziemnym w obrębie Riwiery Francuskiej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stolica Monako nazywa się tak, jak samo państwo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnakɔ, AS: mõnako

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monakijczyk m., Monakijka ż., monakijczyk m., monakijka ż.

 przym. monakijski, promonakijski, antymonakijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) urz. Księstwo Monako

Wiktionary


monar

polskie stowarzyszenie zajmujące się osobami uzależnionymi od narkotyków, bezdomnymi i chorymi na AIDS


SJP.pl

Monar – zintegrowany system przeciwdziałania narkomanii, bezdomności i zagrożeniom społecznym oraz niesienia szeroko rozumianej pomocy osobom pozostającym w trudnej sytuacji życiowej – samotnym, chorym na AIDS, skrzywdzonym przez los. Monar to apolityczna organizacja pozarządowa, stowarzyszenie, zarejestrowane w 1981 r. i działające na terenie całej Polski. Udziela pomocy rocznie ponad 20 tysiącom osób w 135 placówkach różnego typu.

Wikipedia


monarch

trujący motyl z rodziny danaidowatych; danaid wędrowny


SJP.pl

Danaus plexippus, monarszka księżna – wędrowny motyl z rodziny Nymphalidae nazywany danaidem wędrownym, monarchem lub monarchą. Występuje na obszarze od Kanady po Argentynę, a także na Hawajach, w Indonezji, Australii i Europie. Długość od głowy do końca odwłoka: do 3 cm. Rozpiętość skrzydeł: maksymalnie 10 cm. Długość życia: 3–4 tygodnie, u pokolenia zimującego: 7–8 miesięcy.

Wikipedia


monarcha

osoba sprawująca władzę w państwie o ustroju monarchii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. osoba, która rządzi krajem o ustroju nierepublikańskim;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ent. pot. nazwa systematyczna|Danaus plexippus|ref=tak., motyl z gatunku

Wiktionary

Monarcha – osoba będąca głową państwa w państwie o ustroju monarchicznym. Sprawowanie urzędu monarchy, nazywane oficjalnie panowaniem, trwa, co do zasady do śmierci monarchy. Możliwe jest jednak zrzeczenie się władzy przez monarchę poprzez akt abdykacji. Monarcha może być również pozbawiony władzy poprzez detronizację. Urząd monarchy zazwyczaj jest dziedziczny (monarchia dziedziczna, po zakończeniu panowania tron przekazywany jest następcy tronu), rzadziej pochodzi z wyboru (monarchia elekcyjna, np. Państwo Kościelne, Rzeczpospolita w XVI–XVIII w.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podobnie jak w przypadku pozostałych monarchów (z wyjątkiem grobu Kazimierza Wielkiego), nagrobek stanowi swojego rodzaju kenotafium – ciało Kazimierza Jagiellończyka, nie spoczywa we wnętrzu tumby, ale pochowane jest pod posadzką kaplicy.

 (1.1) Surowy odwet ze strony monarchy stłumił zamiary ludowego buntu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnarxa, AS: mõnarχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monarchia m., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż.

:: fż. monarchini ż.

 przym. monarszy, monarchistyczny, monarchiczny

 przysł. monarszo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) władca, koronowana głowa, jedynowładca, samodzierżca

 (2.1) danaid wędrowny, monarch

Wiktionary


monarchia

forma rządów, w której monarcha (król, cesarz, sułtan), stoi na czele kraju jako reprezentant władzy suwerennej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. ustrój, w którym krajem rządzi jedna osoba nazywana monarchą;

 (1.2) polit. państwo o ustroju monarchii (1.1)

Wiktionary

Monarchia (łac. monarchia, ze stgr. μοναρχία, monarchía „jedynowładztwo”, od μόναρχος „jedyny władca”, od μόνος monos „jeden” i ἀρχός archós „początek”) – forma rządów, w której głową państwa jest jedna osoba, nazywana monarchą, niewybierana w sposób republikański. Zazwyczaj:

  • monarcha sprawuje władzę dożywotnio (z wyjątkiem Andory, Malezji, Samoa oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich);
  • jego funkcja jest często dziedziczna (z wyjątkiem monarchii elekcyjnych);
  • jego stanowisko jest nieusuwalne.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1-2) monarchia stanowa • monarchia despotyczna • monarchia absolutna • monarchia konstytucyjna • monarchia parlamentarna

synonimy.

antonimy.

 (1.1-2) republika

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1-2) carstwo, cesarstwo, królestwo, księstwo, sułtanat

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. monarcha m., monarchini ż., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż., monarchiczność ż.

 przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny

 przysł. monarchicznie

frazeologia.

etymologia. etym|gr|μόνος|ἄρχω. → jeden + panować

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monarchy

* arabski: (1.1) ملكية

* baskijski: (1.1) monarkia

* białoruski: (1.1) манархія ż.

* bułgarski: (1.1) монархия ż.

* chiński standardowy: (1.1) 君主制

* duński: (1.1) monarki n.

* esperanto: (1.1) monarkio

* francuski: (1.1) monarchie ż.

* hiszpański: (1.1) monarquía ż.

* interlingua: (1.1) monarchia

* islandzki: (1.1) konungsveldi n.

* japoński: (1.1) 君主制

* karpatorusiński: (1.1) монархія ż.

* kataloński: (1.1) monarquia ż.

* litewski: (1.1) monarchija

* łotewski: (1.1) monarhija

* niemiecki: (1.1) Monarchie ż.

* nowogrecki: (1.1) μοναρχία ż.

* rosyjski: (1.1) монархия ż.

* rumuński: (1.1) monarhie ż.

* słowacki: (1.1) monarchia ż.

* sycylijski: (1.1) munarchìa ż.

* szwedzki: (1.1) monarki w.

* ukraiński: (1.1) монархія ż.

* węgierski: (1.1) monarchia; (1.2) monarchia

* włoski: (1.1) monarchia

źródła.

== monarchia (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) polit. monarchia

 (1.2) jedynowładztwo

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnarxʲja, AS: mõnarχʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monarcha m., monarchini ż., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż., monarchiczność ż.

 przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny

 przysł. monarchicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1-2) republika

hiperonimy.

hiponimy.

 (1.1-2) carstwo, cesarstwo, królestwo, księstwo, sułtanat

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. monarcha m., monarchini ż., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż., monarchiczność ż.

 przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny

 przysł. monarchicznie

frazeologia.

etymologia. etym|gr|μόνος|ἄρχω. → jeden + panować

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monarchy

* arabski: (1.1) ملكية

* baskijski: (1.1) monarkia

* białoruski: (1.1) манархія ż.

* bułgarski: (1.1) монархия ż.

* chiński standardowy: (1.1) 君主制

* duński: (1.1) monarki n.

* esperanto: (1.1) monarkio

* francuski: (1.1) monarchie ż.

* hiszpański: (1.1) monarquía ż.

* interlingua: (1.1) monarchia

* islandzki: (1.1) konungsveldi n.

* japoński: (1.1) 君主制

* karpatorusiński: (1.1) монархія ż.

* kataloński: (1.1) monarquia ż.

* litewski: (1.1) monarchija

* łotewski: (1.1) monarhija

* niemiecki: (1.1) Monarchie ż.

* nowogrecki: (1.1) μοναρχία ż.

* rosyjski: (1.1) монархия ż.

* rumuński: (1.1) monarhie ż.

* słowacki: (1.1) monarchia ż.

* sycylijski: (1.1) munarchìa ż.

* szwedzki: (1.1) monarki w.

* ukraiński: (1.1) монархія ż.

* węgierski: (1.1) monarchia; (1.2) monarchia

* włoski: (1.1) monarchia

źródła.

== monarchia (interlingua.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) polit. monarchia

 (1.2) jedynowładztwo

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


monarchiczny

związany z monarchią - ustrojem państwowym, w którym władza sprawowana jest przez monarchę pełniącego swoją funkcję dożywotnio; monarchistyczny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) polit. dotyczący monarchii, związany z monarchią (formą rządu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monarcha mos., monarchini ż., monarchia ż., monarchista mos., monarchistka ż.

 przym. monarszy, monarchistyczny

 przysł. monarchicznie

Wiktionary


monarchini

kobieta rządząca monarchią


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. forma żeńska od: monarcha

 (1.2) książk. żona monarchy

Wiktionary

Królowa (królowa panująca) (analogicznie cesarzowa, wielka księżna) – kobieta będąca samodzielną monarchinią – głową państwa i której przysługuje związana z tym władza polityczna. Identyczny tytuł, jak w powyższej sytuacji, przysługuje również małżonce panującego monarchy. W polskiej terminologii nie ma bowiem wyraźnego rozróżnienia pomiędzy tymi dwiema odmiennymi funkcjami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Anna była pierwszą brytyjską monarchinią, która przewodniczyła wspólnemu parlamentowi Anglii i Szkocji. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃narˈxʲĩɲi, AS: mõnarχʹĩńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monarcha m., monarchia ż., monarchista m., monarchiczność ż.

 przym. monarchiczny, monarszy, monarchistyczny

 przysł. monarchicznie

Wiktionary


monarchista

zwolennik monarchii, osoba o poglądach monarchistycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik monarchizmu

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃narˈxʲista, AS: mõnarχʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monarchizm m., monarcha m., monarchini ż., monarchia ż.

:: fż. monarchistka ż.

 przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) regalista, rojalista

Wiktionary


monarchistka

monarchista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwolenniczka monarchizmu

Wiktionary

Patrz:

monarchista

Powiązane:

 rzecz. monarchia ż., monarcha m., monarchizm m.

:: fm. monarchista m.

 przym. monarszy, monarchiczny, monarchistyczny

Wiktionary


monarchistyczny

1. związany z monarchizmem - ustrojem państwowym, w którym władza sprawowana jest przez monarchę pełniącego swoją funkcję dożywotnio; monarchiczny;
2. związany z opowiadaniem się za monarchią jako formą rządów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) polit. związany z monarchizmem lub monarchistami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monarcha mos., monarchini ż., monarchia ż., monarchizm m., monarchista m., monarchistka ż.

 przym. monarszy, monarchiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rojalistyczny

Wiktionary


monarchizm

1. ustrój monarchistyczny; monarchia
2. popieranie monarchii jako ustroju państwa, wyznawanie poglądów monarchistycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. pogląd, według którego władza państwowa powinna należeć do monarchy – dziedzicznego lub ustanowionego – jako głowy państwa;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. monarcha mzw./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rojalizm

Wiktionary


monarchofaszysta

osoba wyznająca ideologię rządów w Bułgarii sprzed 9 września 1944 roku


SJP.pl


monarchofaszystowski

związany z systemem rządów w Bułgarii sprzed 9 września 1944 roku


SJP.pl


monarchomacha

we Francji, Hiszpanii i Holandii w XVI-XVII wieku: pisarz występujący przeciw absolutyzmowi


SJP.pl


monarchomachowie

we Francji, Hiszpanii i Holandii w XVI-XVII wieku: pisarz występujący przeciw absolutyzmowi


SJP.pl

Monarchomachowie (tyranobójcy) – zwolennicy doktryny politycznej, obecnej w myśli politycznej XVI wieku, wzywający do oporu – albo nawet tyranobójstwa – władcy (szczególnie absolutnego), który wskutek swego postępowania, a w szczególności łamania prawa boskiego i prawa natury uważany był za osobę, która utraciła status prawowitego monarchy i stała się tyranem. W myśleniu ówczesnych nie wolno było obalić prawowicie panującego monarchy, ale można było pozbawić tronu tyrana. Tyran sam siebie pozbawiał bowiem prawa do zasiadania na tronie. Dlatego też należało tak postrzegać władcę, aby znaleźć uzasadnienie dla pozbycia się go. Myśl ta reprezentowana była zarówno przez kalwińskich protestantów w ogarniętej walkami religijnymi Francji, jak i katolickich radykałów, wpisujących tę ideę w działania kontrreformacyjne, zmierzające do usuwania heretyckich władców.

Wikipedia


monarda

roślina z rodziny wargowych; pysznogłówka


SJP.pl

Pysznogłówka (Monarda L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Obejmuje w zależności od źródła od ok. 12, 16 do 22 gatunków. Wszystkie te rośliny rosną dziko w Ameryce Północnej na obszarze od Kanady po Meksyk. Zasiedlają lasy, prerie i suche pola. Szereg gatunków został rozprzestrzeniony jako uprawne, także spotykane w uprawie w Polsce.

Wikipedia


monarka

przedstawiciel rodziny ptaków z podrzędu śpiewających


SJP.pl


monarowiec

członek lub pacjent ośrodka dla narkomanów prowadzonego przez Monar


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek Monaru

 (1.2) pensjonariusz ośrodka dla narkomanów prowadzonego przez stowarzyszenie Monar

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Monarowiec jest już człowiekiem skoncentrowanym na innych niż narkotyki obszarach rzeczywistości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monar m.

 przym. monarowski

Wiktionary


monarowski

przymiotnik od: Monar


SJP.pl


monarszy

monarcha


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) mający związek z monarchą

przymiotnik dzierżawczy

 (2.1) należący do monarchy, będący własnością monarchy

przymiotnik jakościowy

 (3.1) właściwy monarsze, godny monarchy

Wiktionary

Patrz:

monarcha

Przykłady

 (1.1) Władca zaprezentował się w stroju monarszym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monarcha m., monarchini ż., monarchia ż., monarchista mos., monarchistka ż.

 przym. monarchistyczny, monarchiczny

Wiktionary


monarszyk

monarszyk hiacyntowy - gatunek ptaka z rodziny monarek


SJP.pl


monaster

klasztor w Kościele prawosławnym lub greckokatolickim; monastyr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Münster, miasto w Niemczech;

Wiktionary

Monaster albo monastyr (ze staroruskiego od gr. μοναστήριον monasterion) – tradycyjna nazwa klasztoru w Kościołach wschodnich.

Pierwotnie monaster oznaczał zespół oddzielnych pomieszczeń mieszkalnych mnichów objętych klauzurą, w późniejszym okresie termin ten nabrał znaczenia odpowiadającemu klasztorowi w chrześcijaństwie zachodnim.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. monasterski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. Monastyr

Wiktionary


monasterski

1. związany z monasterem (monastyrem), wywodzący się z monasteru (monastyru), np. śpiew monasterski, nabożeństwo monasterskie;
2. przymiotnik od: Monaster (Münster; miasto w zachodnich Niemczech); münsterski


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Monasterem (Münsterem), dotyczący Monasteru (Münsteru)

 (1.2) rel. związany z monasterem (monastyrem), dotyczący monasteru (monastyru)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do tego układu przystąpił biskup monasterski, Maksymilian Droste-Vischering, trewirski, Jerzy Hommer, paderborneński, Klemens Ledebur i polecali proboszczom błogosławić małżeństwa mieszane bez żądania gwarancji, przepisanych prawem kanonicznym.

 (1.1) Potępienie przez cały obóz polskiej reformacji wielkiej wojny chłopskiej (1525) czy komuny monasterskiej (1534) przechodzi w debatę nad tym, czy protestantyzm naprawdę prowadzi do podważenia istniejących struktur państwowych i społeczno-politycznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monaster mrz., monaster mrz., monastyr mrz.

Wiktionary


monastycyzm

ruch zakonny mający na celu służbę Bogu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. w chrześcijaństwie: forma życia zakonnego cenobickiego lub anachoreckiego, której celem jest większa zażyłość z Bogiem, gorliwość w praktykach religijnych, modlitwie i ascezie;

 (1.2) rel. w buddyzmie: życie ascetyczne we wspólnocie mnisiej;

Wiktionary

Monastycyzm (z łac. monasticus, od gr. monastērion – cela pustelnika, z monachos – samotny) – forma życia religijnego, której podstawą jest życie zgodne z regułą zakonną, we wspólnocie zakonnej (klasztor); w chrześcijaństwie, a także m.in. w religiach pogańskich (westalki), w judaizmie (qumrańczycy), w buddyzmie (sangha) i in.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kolebki monastycyzmu chrześcijańskiego szukałbym w Egipcie.

 (1.2) Oglądałem dokument o monastycyzmie tybetańskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monaster m., monastyr m.

 przym. monastyczny

 przysł. monastycznie

Wiktionary


monastycznie

przysłówek

 (1.1) w sposób właściwy dla monastycyzmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wskazuje się na monastycznie zabarwioną atmosferę, w jakiej Luter żył podczas swoich studiów (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monastycyzm mrz.

 przym. monastyczny

Wiktionary


monastyczny

1. dotyczący zakonu albo zakonników; klasztorny;
2. odnoszący się do życia wspólnotowego lub pustelniczego


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z monastycyzmem lub monasterem, dotyczący monastycyzmu lub monasteru

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na sympozjum o życiu monastycznym przyjechali mnisi z Irlandii i Brazylii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monastycyzm m., monaster m., monastyr m.

 przysł. monastycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mniszy, mnisi

Wiktionary


monastyr

klasztor w Kościele prawosławnym lub greckokatolickim; monaster


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. przest. klasztor we wschodnim chrześcijaństwie;

Wiktionary

Niemcy:

  • Monastyr – tradycyjna polska nazwa niemieckiego miasta Münster, wywodząca się z łaciny,

Białoruś:

  • Monastyr – wieś w rejonie tołoczyńskim w obwodzie witebskim
  • Monastyr – wieś w rejonie brasławskim w obwodzie witebskim

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W podziemiach monastyru pochowani zostali miejscowi szlachcice.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monaster m., monastycyzm mrz.

 przym. monasterski, monastyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) monaster

Wiktionary


monastyrka

wódka śliwowa


SJP.pl


monastyrski

monastyr; monasterski


SJP.pl

Monastyrski (ukr. Монастирський, ros. Монастырский) – nazwisko

  • Andriej Wiktorowicz Monastyrski (* 1949) – rosyjski artysta i autor
  • Boris Sawieljewicz Monastyrski (1903–1977) – radziecki operator filmowy
  • Denys Anatolijowycz Monastyrski (1980–2023) – ukraiński polityk
  • Moisiej Solomonowicz Monastyrski (1879–1919) – polityk, rewolucjonista
  • Piotr Lwowicz Monastyrski (1915–2013) – radziecki i rosyjski reżyser teatralny, aktor, pedagog, publicysta

Wikipedia


mönchengladbach

[czytaj: menchienglatbach] miasto w Niemczech


SJP.pl

Mönchengladbach (do 1960 München-Gladbach, M. Gladbach) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf. Leży 70 m n.p.m.

Wikipedia


monchikit

magmowa skała żyłowa z grupy lamprofirów


SJP.pl


monciak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) pot. reg. ulica Bohaterów Monte Cassino w Sopocie;

Wiktionary

Ulica Bohaterów Monte Cassino (tzw. Monciak, w okresie Wolnego Miasta Gdańska Seestraße, 1945–1956 ul. Konstantego Rokossowskiego) – reprezentacyjna ulica w Sopocie, prowadząca od al. Niepodległości do pl. Zdrojowego. Jest strefą pieszą, w całości wyłączoną z ruchu samochodowego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈmɔ̃ɲt͡ɕak, AS: mõńćak

Wiktionary


mondamina

delikatna mąka kukurydziana


SJP.pl


mondel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. gw-pl|Śląsk Cieszyński. 16 snopów

Wiktionary


mondeo

samochód typu Ford Mondeo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mot. samochód osobowy typu Ford Mondeo;

Wiktionary

Ford Mondeo – samochód osobowy klasy średniej, a następnie klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Ford od 1992 roku. Od 2022 roku produkowana jest szósta generacja modelu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Prym w wykroczeniach drogowych wiódł kierowca forda mondeo, który najpierw wyprzedził nieoznakowaną skodę, wcisnął gaz do dechy, a po zatrzymaniu jego okazało się, że w wydychanym powietrzu ma 0,6 promila alkoholu.

Wiktionary


mondializm

proces zwiększania się współzależności i podobieństw między różnymi krajami całego świata, wynikający z postępu technicznego w zakresie transportu towarów, przepływu ludzi i kapitału, wymiany informacji; globalizacja, globalizm


SJP.pl


mondry

nazwisko


SJP.pl


moneciarstwo

rzadkie: bicie monet


SJP.pl


monel

stop niklu z miedzią z dodatkiem manganu, krzemu i żelaza używany do wyrabiania aparatury laboratoryjnej


SJP.pl

Monel – srebrzystobiały stop miedzi i niklu z domieszką żelaza i manganu, charakteryzujący się dużą odpornością na korozję.

Wikipedia


monellina

proteina otrzymywana z jagody afrykańskiej, o smaku 30 tysięcy razy słodszym od cukru stołowego (cząsteczkowo)


SJP.pl

Wikipedia


monelowy

wykonany z monelu (srebrzystobiałego metalu będącego stopem niklu i miedzi)


SJP.pl


monepigraficzny

w numizmatyce: moneta monepigraficzna - moneta bez wizerunku, mająca tylko napisy


SJP.pl


monera

starogrecki statek wodny z jednym rzędem wioseł; wiosłowiec jednorzędowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) staroż. mar. galera o jednym rzędzie wioseł, początkowo tylko wiosłowa, później także wiosłowo-żaglowa;

Wiktionary

Monera (gr. monḗrēs – samotny, pojedynczy; łac. ūnĭrĕmă) – ogólne określenie wczesnogreckich statków i okrętów wyposażonych w jeden rząd wioseł.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) jednorzędowiec, monorema

Wiktionary


monergol

paliwo rakietowe


SJP.pl

Monergol – paliwo rakietowe będące ciekłą mieszaniną utleniacza i paliwa właściwego lub związkiem chemicznym zawierającym w każdej cząsteczce elementy paliwa i utleniacza.

Wikipedia


monero

rzeczownik

 (1.1) kryptowaluta o symbolu XMR stawiająca nacisk na anonimowość transakcji

Wiktionary

Monero – kryptowaluta typu open-source stworzona w kwietniu 2014 r., Która koncentruje się na prywatności i decentralizacji. Monero używa zaciemnionej księgi publicznej, co oznacza, że każdy może wysyłać transakcje, ale żaden zewnętrzny obserwator nie może poznać źródła, kwoty lub miejsca przeznaczenia. Monero używa mechanizmu Proof of Work do wydawania nowych monet i zachęcania górników do zabezpieczenia sieci i sprawdzania poprawności transakcji.

Wikipedia


monessa

specjalnie impregnowana tkanina papierowa, używana na damskie suknie do jednorazowego lub parokrotnego użycia


SJP.pl

Święta Monessa (zm. 456) – święta chrześcijańska, żyła w V wieku.

Według tradycji Monessa była córką irlandzkiego wodza. Została nawrócona przez świętego Patryka. Zmarła zaraz po tym, jak udzielił jej chrztu.Jej wspomnienie obchodzone jest 4 września.

Wikipedia


monet

metalowy pieniądz


SJP.pl

Oscar Claude Monet (wym. [klod mɔnɛ]; ur. 14 listopada 1840 w Paryżu, zm. 5 grudnia 1926 w Giverny) – francuski malarz, jeden z twórców i czołowych przedstawicieli impresjonizmu.

Wikipedia


monet.

skrót od: monetarny (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


moneta

metalowy pieniądz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) metalowy krążek lub wielobok, o określonym wymiarze, wadze i wzorze plastycznym, służący jako środek płatniczy;

Wiktionary

Moneta – przeważnie metalowy znak pieniężny o określonej formie, opatrzony znakiem emitenta gwarantującego umowną wartość monety. Pierwotnie zbliżona była ona do rynkowej wartości kruszcu zawartego w monecie.

Pierwsze monety powstały w VII w. p.n.e. w Lidii (dzis. Turcja), wykonane z elektrum (naturalnie występującego w niektórych rzekach Azji Mniejszej), i miały kształt owalny. Rozpowszechnione zostały w basenie Morza Śródziemnego przez Fenicjan oraz Greków. Metalowy pieniądz wykształcił się też niezależnie na wschodzie – w Chinach i Indiach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Cesarz kazał bić monety ze swoją podobizną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnɛta, AS: mõneta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monetnik m., monetaryzm m., monetarysta m.

:: zdrobn. monetka ż.

 przym. monetowy, monetarny, monetarystyczny

 przysł. monetarnie

 czas. monetyzować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bilon, drobne, żeton

Wiktionary


monetarny

dotyczący spraw związanych z pieniędzmi; pieniężny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) ekon. dotyczący pieniędzy, ich emisji, obiegu, pokrycia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wilson zainicjował także ważną reformę amerykańskiego systemu bankowego i monetarnego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monetyzacja ż., moneta ż., monetka ż., monetnik m., monetaryzm m., monetarysta m., monetarystka ż.

 przym. monetowy, monetny, monetarystyczny

 przysł. monetarnie

 czas. monetyzować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pieniężny, walutowy

Wiktionary


monetarysta

1. zwolennik teorii ekonomicznej uznającej centralną rolę polityki pieniężnej w gospodarce i konieczność kontrolowania podaży pieniądza w obiegu;
2. ekspert w zakresie polityki finansowej


SJP.pl


monetarystka

1. zwolenniczka teorii ekonomicznej uznającej centralną rolę polityki pieniężnej w gospodarce i konieczność kontrolowania podaży pieniądza w obiegu;
2. ekspertka w zakresie polityki finansowej


SJP.pl


monetarystyczny

monetaryzm


SJP.pl

Patrz:

monetaryzm

monetaryzacja

1. przekształcenie czegoś w coś przynoszącego dochód; monetyzacja;
2. zwiększenie podaży pieniądza w obiegu;
3. stosunek ilości gotówki w danym kraju do PKB; monetyzacja;
4. podporządkowanie czegoś chęci zysku


SJP.pl


monetaryzm

teoria ekonomiczna uznająca centralną rolę polityki pieniężnej w gospodarce i konieczność kontrolowania podaży pieniądza w obiegu


SJP.pl

Monetaryzm – szkoła myśli ekonomicznej zajmująca się badaniem wpływu polityki pieniężnej państwa na dochód narodowy. W obrębie tego działu ekonomii istnieje szereg rozbieżności teoretycznych i ideologicznych. Monetarystą nazywa się w tym sensie każdego ekonomistę zajmującego się tą dziedziną, niezależnie od jego poglądów w tej sprawie. Monetaryzm podkreśla długookresową neutralność pieniądza, brak krótkookresowej neutralności pieniądza, różnicę pomiędzy realnymi i nominalnymi stopami procentowymi oraz znaczenie podaży pieniądza przy analizie polityki makroekonomicznej. Głównymi przedstawicielami tego nurtu w ekonomii są Milton Friedman, Anna Schwartz, Karl Brunner, Allan Meltzer, David Laidler, Michael Parkin i Alan Walters.

Wikipedia


monetaryzować

przekształcać w coś przynoszącego dochód; monetyzować


SJP.pl


monetka

1. zdrobnienie od: moneta;
2. drobny ślimak z rodziny porcelanek, o jajowatej muszli ze szczelinowym otworem, używanej dawniej jako środek płatniczy; kauri;
3. rodzaj grzybów z rodziny obrzękowcowatych


SJP.pl

Oudemansiella Speg. (monetka) – rodzaj grzybów z rodziny obrzękowcowatych (Physalacriaceae).

Wikipedia


monetnica

rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców


SJP.pl

Rhodocollybia Singer (monetnica) – rodzaj grzybów należący do rodziny Omphalotaceae.

Wikipedia


monetnik

1. pojemnik na monety;
2. kieszonkowa torebka na bilon; portmonetka;
3. urządzenie przyjmujące monety


SJP.pl


monetomat

automat do wymiany monet na banknoty lub wpłacania monet na konto bankowe


SJP.pl


monetowy

moneta, np. system monetowy, automat monetowy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z monetą, dotyczący monety

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monetyzacja ż., moneta ż.

 przym. monetarny

 czas. monetyzować

Wiktionary


monetyzacja

1. przekształcenie czegoś w coś przynoszącego dochód; monetaryzacja;
2. zamiana zasobów majątkowych na pieniądze;
3. stosunek ilości gotówki w danym kraju do PKB; monetaryzacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) czerpanie korzyści finansowych ze świadczenia usług lub udostępniania zasobów

Wiktionary

Monetyzacja (ang. monetization) – oznacza zamianę aktywów rzeczowych lub finansowych na prawny środek płatniczy. Zazwyczaj odnosi się do wybijania monet lub drukowania banknotów przez banki centralne. Potocznie – przekształcanie czegoś w pieniądz.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. moneta ż., monetka ż., portmonetka ż., monetarysta ż., monetarystka ż., monetaryzm m., monetyzowanie n., zmonetyzowanie n., monetnik m.

 czas. monetyzować ndk., zmonetyzować dk.

 przym. monetowy, monetyzacyjny, monetarny, monetarystyczny

 przysł. monetarnie

Wiktionary


monetyzacyjny

monetyzacja


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z monetyzacją, dotyczący monetyzacji

Wiktionary

Patrz:

monetyzacja

Powiązane:

 rzecz. monetyzacja ż.

Wiktionary


monetyzować

1. przekształcać w coś przynoszącego dochód; monetaryzować;
2. zamieniać zasoby majątkowe na pieniądze


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zmonetyzować)

 (1.1) ekon. zamieniać aktywa rzeczowe lub finansowe na środki płatnicze

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. moneta ż., monetka ż., monetyzacja ż., monetaryzm m., monetarysta m., monetarystka ż., monetyzowanie n., zmonetyzowanie m., monetnik m., monetowiec m., demonetyzacja ż., demonetyzowanie n., zdemonetyzowanie n.

 czas. zmonetyzować dk., demonetyzować ndk., zdemonetyzować dk.

 przym. monetarny, monetowy, monetarystyczny

 przysł. monetarnie, monetarystycznie

Wiktionary


mong.

skrót od: mongolski


SJP.pl

Wikipedia


mongo

zdawkowa moneta mongolska (100 mongów = 1 tugrik)


SJP.pl

  • Mongo – miasto w Czadzie
  • mongo – zdawkowa jednostka monetarna w Mongolii
  • Mongo – grupa etniczna w Demokratycznej Republice Konga

Wikipedia


mongoidalny

o człowieku: mający cechy typowe dla rasy żółtej; mongoloidalny


SJP.pl


mongolia

państwo w Azji ze stolicą w Ułan Bator


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w Azji Środkowej;

Wiktionary

Mongolia (mong. Монгол улс, trb.: Mongol uls; pismo mongolskie: ᠮᠤᠩᠭᠤᠯ ᠤᠯᠤᠰ, trb.: Monggol Ulus) – państwo śródlądowe w środkowowschodniej Azji. Od północy graniczy z Rosją, a od wschodu, zachodu i południa z Chinami. Stolicą i największym miastem jest Ułan Bator, gdzie zamieszkuje ok. 47% populacji całego kraju. Mongolia jest republiką parlamentarną.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mongolia jest bardzo dużym krajem, ale ma mało mieszkańców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ŋˈɡɔlʲja, AS: mõŋgolʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mongolski mrz., mongolista m., mongolistka ż., mongolistyka ż., Mongoł m., Mongołka ż., mongolszczyzna ż., mongolskość ż., mongołowatość ż., mongolizm m., mongoł m.

 przym. mongolski, antymongolski, promongolski, mongolistyczny

Wiktionary


mongolista

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) specjalista w dziedzinie mongolistyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mongołka ż., Mongoł mos., Mongolia ż., mongolistyka ż.

:: fż. mongolistka ż.

 przym. mongolistyczny

Wiktionary


mongolistka

specjalistka w dziedzinie mongolistyki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) specjalistka w dziedzinie mongolistyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mongołka ż., Mongoł mos., Mongolia ż., mongolistyka ż.

:: fm. mongolista m.

 przym. mongolistyczny

Wiktionary


mongolistyczny

związany z mongolistyką, dotyczący mongolistyki (np. literatura mongolistyczna, biblioteka mongolistyczna)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący mongolistyki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mongoł mos., Mongolia ż., mongolistyka ż., mongolistka ż., mongolista m.

Wiktionary


mongolistyka

nauka badająca kulturę, historię i język Mongolii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o języku i kulturze mongolskiej;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Mongołka ż., mongolista m., mongolistka ż., mongolski mrz., Mongoł mos., Mongolia ż.

 przym. mongolski, mongolistyczny

Wiktionary


mongolizm

zespół Downa (wrodzony niedorozwój umysłowy, połączony z charakterystycznymi zmianami fizycznymi); trisomia 21


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. med. zespół Downa

 (1.2) daw. zob. mongolszczyzna.

Wiktionary

Zespół Downa (ang. Down syndrome), trisomia 21, dawniej nazywany mongolizmem – zespół wad wrodzonych spowodowany obecnością dodatkowego materiału genetycznego chromosomu 21. Eponim pochodzi od nazwiska Johna Langdona Downa. Występowanie trisomii chromosomu 21 opisane zostało po raz pierwszy w 1959 r. przez francuskiego genetyka Jerome'a Lejeune'a.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zespół Downa dawniej nazywany był mongolizmem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mongolski mrz., Mongolia ż., mongolszczyzna ż., Mongoł mos., Mongołka ż., mongołowatość ż.

 przym. mongolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mongołowatość, zespół Downa

Wiktionary


mongolizować

nadawać cechy mongolskie, czynić mongolskim


SJP.pl


mongoloid

1. przedstawiciel żółtej odmiany człowieka, mający żółtawą, śniadą skórę, szeroką twarz, czarne oczy oraz czarne i proste włosy;
2. potocznie: osoba dotknięta mongolizmem


SJP.pl


mongoloidalny

o cechach mongoloida, charakterystyczny dla mongoloida (np. rysy mongoloidalne)


SJP.pl


mongoloidka

mongoloid


SJP.pl

Patrz:

mongoloid

mongolski

związany z Mongolią


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Mongolii lub Mongołów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język urzędowy Mongolii;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ŋˈɡɔlsʲci, AS: mõŋgolsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mongolistyka ż., Mongolia ż., Mongołka ż., Mongoł m., mongolszczyzna ż., mongolskość ż., mongołowatość ż., mongolizm m., mongoł m.

 przym. mongołowaty

Wiktionary


mongolskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem mongolskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem mongolskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku mongolskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ŋˈɡɔlskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: mõŋgolskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary


mongolskość

zespół cech charakterystycznych dla Mongolii


SJP.pl


mongolszczyzna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) to, co mongolskie

 (1.2) przest. rzad. Mongołowie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mongolski mrz., mongolizm mrz., Mongolia ż., Mongoł mos., Mongołka ż.

 przym. mongolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. mongolizm

Wiktionary


mongoz

małpiatka z rodziny lemurów


SJP.pl


mongoł

obraźliwie:
1. mężczyzna dotknięty mongolizmem;
2. mężczyzna mało inteligentny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Mongolii, członek nacji mongolskiej

Wiktionary

Mongołowie (mong. Mongolčuud ᠮᠣᠩᠭᠣᠯᠴᠤᠳ, w cyrylicy Монголчууд) – środkowoazjatycka grupa etnograficzna zamieszkująca głównie tereny Wyżyny Mongolskiej, ich ojczyzna jest obecnie podzielona między Mongolię oraz kontrolowaną przez Chińską Republikę Ludową Mongolię Wewnętrzną. Posługują się językiem mongolskim i jego licznymi dialektami, tradycyjnie prowadzą koczowniczy tryb życia związany z hodowlą zwierząt (głównie Chałchasi oraz Ojraci), jednak coraz większa część populacji zaczyna przechodzić na tryb osiadły.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ataki Mongołów na Polskę miały miejsce w średniowieczu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔ̃ŋɡɔw, AS: mõŋgou̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mongolia ż., mongolski m., mongolistyka ż., mongolista m., mongolistka ż., mongoł m., mongolizm m., mongołowatość ż.

:: fż. Mongołka ż.

 przym. mongolski, mongolistyczny

Wiktionary


mongołka

obraźliwie:
1. kobieta z zespołem Downa;
2. kobieta mało inteligentna; debilka, idiotka, kretynka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta narodowości mongolskiej, obywatelka Mongolii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ŋˈɡɔwka, AS: mõŋgou̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mongolia ż., mongolszczyzna ż., mongolskość ż., mongołowatość ż., mongolizm m., mongoł m., mongolistyka ż., mongolista m., mongolistka ż.

:: fm. Mongoł m.

 przym. mongolski

Wiktionary


mongołowatość

wrodzony niedorozwój umysłowy, połączony z charakterystycznymi zmianami fizycznymi; mongolizm, zespół Downa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zob. mongolizm.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mongolski mrz., mongoł mos., Mongolia ż., Mongoł mos., Mongołka ż., mongolizm mrz.

 przym. mongolski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mongolizm

Wiktionary


mongołowaty

potocznie: mało inteligentny; głupi, infantylny


SJP.pl


monia

zdrobnienie od: Monika (imię żeńskie); Moniczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Monika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wiem, czy Moni uda się wyrwać wcześniej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monika ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Monika, zdrobn. Moniczka, Monisia, Isia

Wiktionary


moniak

1. potocznie: moneta o niskim nominale; drobniak, groszak;
2. dawniej: guzik metalowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. moneta o niskim nominale

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W życiu jest jak w banku. Są pieniądze wartościowe i moniaki. Jedne bez drugich nie mogą istnieć.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bilon

Wiktionary


monica

[czytaj: monika] obce imię żeńskie


SJP.pl

Monica, właśc. Monica Denise Arnold (ur. 24 października 1980 w Atlancie) – amerykańska wokalistka R&B i pop, autorka tekstów i aktorka. Wydała pięć albumów studyjnych i jedną kompilację. Jej najbardziej znany przebój to „The Boy is Mine” w duecie z wokalistką Brandy.

Wikipedia


moniczka

zdrobnienie od: Monika (imię żeńskie); Monia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Monika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Małej Moniczce wyrzyna się ząbek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monika ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Monika, zdrobn. Monia, Monisia

Wiktionary


moniczyny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Moniki lub z nią związany


SJP.pl


monidło

wyretuszowane, podkolorowane zdjęcie, zwykle ślubne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzem. depr. barwiona i retuszowana fotografia okolicznościowa lub portret (zazwyczaj ślubny) wykonany na podstawie zdjęcia przez miernego artystę;

Wiktionary

Monidło – rodzaj portretowego wizerunku realistycznego, najczęściej malowanego na podstawie zdjęcia ślubnego. Charakterystyczną cechą tego zazwyczaj czarno-białego obrazu były podkolorowania ust (na czerwono) oraz oczu (lazurowoniebieskich); inne detale retuszowano. Portretowanym postaciom często dodawano okazalsze stroje.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyszykuję panu, panie młody, takie monidło, że nawet małżonka się na nim pozna!

Wiktionary


moniecki

przymiotnik od: Mońki; mońkowski


SJP.pl


monijka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej zamieszkującej birmański stan Szan oraz wzdłuż południowego odcinka granicy birmańsko-tajlandzkiej;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fm. Mon mos.

 przym. moński

Wiktionary


monika

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Monika – imię żeńskie o znaczeniu i pochodzeniu trudnym do objaśnienia. Według niektórych badaczy imię pochodzi od greckiego słowa „monos” oznaczającego jeden, sam, pojedynczy, jedynak i jedynaczka. Z tego samego rdzenia pochodzą takie słowa jak: monogamia, monoteizm, monaster (klasztor). Inne źródło podaje, że imię to wywodzi się od greckiego „monaché”, co znaczy samotna, odosobniona; we Włoszech zakonnica zwana jest monaca, a w niektórych dialektach wręcz monica.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Monika i jestem zegarmistrzynią z Cieszyna.

 (1.1) Matka Moniki chce jej kupić świnkę morską.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈɲika, AS: mõńika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Monisia ż., Moniczka ż., Monia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Monia, Moniczka, Monisia

Wiktionary


moników

Moników – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Wola Krzysztoporska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


moniliaza

grzybica wywoływana przez grzyby chorobotwórcze, powodująca zmiany w skórze, na błonach śluzowych, paznokciach oraz w narządach wewnętrznych; drożdżyca


SJP.pl

Kandydoza, drożdżyca, kandydiaza, kandydioza, dawniej bielnica lub moniliaza (łac. candidiasis, candidosis) – grzybicza, oportunistyczna infekcja skóry, błon śluzowych, paznokci lub rzadziej infekcja uogólniona. Choroba ta najczęściej jest wywoływana przez grzyby chorobotwórcze z rodzaju Candida (zwłaszcza Candida albicans), zwane potocznie drożdżakami. Rozpoznaje się ją głównie poprzez badania mikroskopowe i hodowlane.

Wikipedia


monilinia

Monilinia Honey (paciornica) – rodzaj grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae).

Wikipedia


monilioza

Monilioza – grupa chorób roślinnych wywołanych przez pasożytnicze grzyby z rodzaju Monilinia:

  • brunatna zgnilizna drzew pestkowych – choroba wywołana przez Monilinia laxa i Monilinia fructigena
  • brunatna zgnilizna drzew ziarnkowych – choroba wywołana przez Monilinia fructigena

Wikipedia


moniputer

prototyp niewielkiego komputera, w którym monitor został zintegrowany z jednostką centralną komputera


SJP.pl


monisia

zdrobnienie od: Monika (imię żeńskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Monika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj zobaczyliśmy naszą Monisię w telewizji.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monika ż., Isia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Monika, zdrobn. Monia, Moniczka, Isia

Wiktionary


monisiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Monisi lub z nią związany


SJP.pl


monista

zwolennik monizmu, osoba przeświadczona o jednorodności natury


SJP.pl


monistka

monista


SJP.pl

Patrz:

monista

monistyczny

dotyczący monizmu, związany z monizmem


SJP.pl


monit

urzędowe (zwłaszcza pisemne) ponaglenie do wykonania czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urz. przypomnienie, że należy wypełnić jakiś zaległy obowiązek

Wiktionary

Monit – dwutygodnik Federacji Młodzieży Walczącej Region Gdańsk. Pierwszy numer ukazał się w grudniu 1984. Monit był pierwszym w Gdańsku i trzecim w Polsce (po warszawskich Buncie i Serwisie Informacyjnym CZI FMW), pismem Federacji Młodzieży Walczącej, drugim wydawanym w sposób cykliczny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Otrzymałeś kolejny monit z urzędu miasta.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zmonitować, monitować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ponaglenie, upomnienie

Wiktionary


monitor

1. urządzenie wyposażone w ekran, służące do wyświetlania informacji;
2. czasopismo urzędowe lub program informacyjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. uproszczony telewizor odbierający sygnał z urządzeń technicznych lub komputera

 (1.2) czasopismo mające w tytule słowo monitor

 (1.3) żegl. mały okręt artyleryjski uzbrojony w działa dużego kalibru;

 (1.4) muz. zob. odsłuch.

Wiktionary

Komputery

  • monitor komputera
  • monitor ekranowy
  • monitor CRT
  • monitor LCD
  • monitor (program)
  • monitor (programowanie współbieżne)
  • Monitor – program komputerowy zawarty w pamięci stałej komputera Meritum I
  • Monitor – program komputerowy zawarty w pamięci stałej komputera Cobra 1

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie, tego komputera nie można kupić bez monitora.

 (1.3) Lądujący desant wspierały działa dwóch monitorów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈɲitɔr, AS: mõńitor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monitoring m., monitorowanie n.

 czas. zmonitować, monitorować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) telewizor, telewizorek, ekran

Wiktionary


monitorek

monitor niewielkich rozmiarów


SJP.pl


monitoring

1. stała obserwacja i kontrola jakichś procesów lub zjawisk;
2. stały nadzór nad jakimś obiektem chronionym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stała obserwacja ochranianego obiektu

 (1.2) stałe nadzorowanie i kontrolowanie poczynań, procesów

 (1.3) system telewizyjny, dzięki któremu prowadzony jest monitoring (1.2)

Wiktionary

Monitoring – oznacza regularne jakościowe i ilościowe pomiary lub obserwacje zjawiska czy obecności np. substancji, przeprowadzane przez z góry określony czas.

Programy monitoringu są często stosowane w celu gromadzenia informacji na temat stanu ilościowego oraz jakościowego atmosfery i hydrosfery lub rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w czasie i przestrzeni. Zgromadzone dane ułatwiają wybór właściwych działań w przypadku szkodliwego wpływu tego stanu na życie i mienie człowieka czy stan środowiska. Pozwalają także na podjęcie akcji naprawczych lub usuwania skutków w już istniejącej sytuacji np. zagrożenia powodziowego czy ekologicznego.Celem monitoringu jest obserwacja zmiany stanu obserwowanego czynnika (zmienności), poprzez porównanie wielkości aktualnej do poprzednio obserwowanych (w odróżnieniu od kontroli, której celem jest stwierdzenie wielkości mierzonego czynnika – pomiar punktowy, jednorazowy) oraz umożliwienie działań doskonalących (zapobiegawczych), w przypadku gdy wielkość/wartość czynnika przekracza określone (dopuszczalne) wartości (minimum i/lub maksimum).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W złapaniu przestępcy bardzo pomógł dostęp do monitoringu miejskiego i kamer w komunikacji.

 (1.2) Mamy podgląd z monitoringu wszystkich projektów i obiektów jednocześnie?

 (1.3) Jest sprytna, zagląda nie przekraczając linii drzwi, bo wie, że w pokoju jest monitoring.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃ɲiˈtɔrʲĩŋk, AS: mõńitorʹĩŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monitor m.

 czas. monitorować ndk.

 przym. monitoringowy

Wiktionary


monitoringowy

przymiotnik od: monitoring (np. system monitoringowy, raport monitoringowy)


SJP.pl


monitorium

dawniej: napomnienie, zwłaszcza pisemne; monit


SJP.pl


monitorować

nadzorować w ciągły sposób jakiś proces, zjawisko lub miejsce


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) obserwować obiekt w celu jego nadzoru, zwłaszcza przy użyciu systemu przeznaczonych do tego urządzeń

 (1.2) systematycznie kontrolować stan czegoś lub przebieg jakichś procesów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do końca lipca system kamer monitorujących miasto powiększy się o co najmniej trzy dodatkowe urządzenia.

 (1.2) Jakość wody monitorujemy na bieżąco i jej ewentualne zanieczyszczenie nie uszłoby naszej uwadze.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monitor m., monitorowy m., monitoring mrz.

 przym. monitorowy

Wiktionary


monitorowy

przymiotnik od: monitor


SJP.pl


monitorujący

nadzorować w ciągły sposób jakiś proces, zjawisko lub miejsce


SJP.pl


monitorzysta

potocznie: osoba obsługująca monitor; monitorowy


SJP.pl


monitować

słownie lub pisemnie przypominać o czymś niezałatwionym; ponaglać; wysyłać monit


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) urz. słownie lub pisemnie przypominać o czymś niezałatwionym, wysyłać monit, ponaglać

 (1.2) daw. karcić kogoś za niewłaściwe postępowanie/zachowanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wydział finansowy otrzymując z wydziału zakupu rachunki powinien zwrócić uwagę na kolejny numer wpływu, a w razie braku któregokolwiek kolejnego numeru - monitować o brakujący rachunek wydział zakupu.

 (1.2) Cóż, u diabła, monitujecie mnie jak dzieciaka?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monit mrz.

 czas. zmonitować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ponaglać

 (1.2) strofować, napominać

Wiktionary


monitum

ostrzeżenie skierowane przez watykańską Kongregację nauki wiary do księdza lub zakonnika, który postępuje niezgodnie z katolicką doktryną lub moralnością


SJP.pl


moniuszko

Stanisław Moniuszko (1819-72), kompozytor polski


SJP.pl

  • Stanisław Moniuszko (1819–1872) – polski kompozytor i dyrygent
  • Stanisław Moniuszko (harcmistrz) (1905–1993) – współtwórca powojennego harcerstwa w Białymstoku
  • Justyna Moniuszko (1985–2010) – stewardesa, inżynier lotnictwa
  • Moniuszko – nazwisko polskie i ukraińskie
  • Moniuszko – samolot Ił-62 o numerach bocznych SP-LBE
  • Moniuszko – statek uzbrojony Polskiej Żeglugi Państwowej, zatopiony ok. 1920 r.

Wikipedia


moniuszkowiec

potocznie: badacz, znawca muzyki Moniuszki


SJP.pl


moniuszkowski

przymiotnik dzierżawczy - należący do Moniuszki lub z nim związany


SJP.pl


monizm

koncepcja filozoficzna, według której natura wszelakiego bytu jest jednorodna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. pogląd głoszący jednorodność materii i rzeczywistości;

Wiktionary

Monizm (gr. mónos „jedyny”) – filozoficzny pogląd według wąskiej definicji uznający naturę wszelkiego bytu za jednorodną: materialną (materializm, monizm materialistyczny), duchową (spirytyzm, monizm spirytystyczny) lub materialno-duchową (np. panteizm, choć nie tylko). Taki monizm jest poglądem przeciwstawnym do dualizmu i pluralizmu.

Wikipedia


monk

  • Monk – stacja metra w Montrealu
Osoby
  • Thelonious Monk (1917–1982) – amerykański pianista jazzowy, kompozytor
  • Meredith Monk (ur. 1942) – amerykańska kompozytorka, artystka, reżyserka
  • Sophie Monk (ur. 1979) – australijska aktorka i piosenkarka

Wikipedia


mońka

nazwisko


SJP.pl


mońki

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Mońki – miasto w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mońki. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa białostockiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈmɔ̃ɲci, AS: mõńḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mończanin mos., mończanka ż.

 przym. moniecki, mońkowski

Wiktionary


monkiewicz

nazwisko


SJP.pl


monkonozaur

rodzaj dinozaura z infrarzędu stegozaurów


SJP.pl

Wikipedia


mońkowianin

mieszkaniec Moniek


SJP.pl


mońkowianka

mieszkanka Moniek


SJP.pl


mońkowski

przymiotnik od: Mońki; moniecki


SJP.pl


monnet

hipotetyczna europejska jednostka monetarna, pierwowzór euro


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Carole Monnet – francuska tenisistka
  • Charles Monnet – francuski malarz, rysownik i ilustrator
  • Jean Monnet – francuski polityk i ekonomista,

Wikipedia


mono

dotyczący jednokanałowego przekazywania dźwięku; monofoniczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) monofoniczny

przysłówek

 (2.1) monofonicznie

forma rzeczownika.

 (3.1) W. lp. od mona

Wiktionary

Geografia
  • Mono – miejscowość w Kanadzie, w prowincji Ontario, w hrabstwie Dufferin
  • Mono – departament w Beninie
  • Mono – port lotniczy na wyspie Mono
  • Mono – wyspa wchodząca w skład Wysp Salomona
  • Mono – rzeka w Togo
  • Mono Lake – słone jezioro w Kalifornii

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈmɔ̃nɔ, AS: mõno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monofonia ż.

 przym. monofoniczny

 przysł. monofonicznie

 przedr. mono-

Wiktionary


mono-

przedrostek

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych mający znaczenie: jeden, pojedynczy

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) zaczynające się od|polski|mono-.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. mono

 przysł. mono

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|μονο-. < etym|gr|μόνος. (mónos) → jedyny

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) mono-

* arabski: (1.1) أحادي (ʾaḥādī)

* francuski: (1.1) mono-

* hiszpański: (1.1) mono-

* kataloński: (1.1) mono-

* portugalski: (1.1) mono-

* włoski: (1.1) mono-

źródła.

== mono- (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Persent101-mono-.wav.

znaczenia.

przedrostek

 (1.1) mono-

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mono

 przysł. mono

Wiktionary


mono-poste

[czytaj: monoPOST] jednomiejscowy samochód wyścigowy; monoposto


SJP.pl


monobaktamy

Monobaktamy, antybiotyki monobaktamowe (ATC J 01 DF) – grupa antybiotyków β-laktamowych z pojedynczym pierścieniem. Mają działanie bakteriobójcze.

Mechanizm ich działania polega na blokowaniu aktywności transpeptydaz PBP biorących udział w ostatnim etapie syntezy peptydoglikanu ściany komórki bakteryjnej.

Przedstawicielami monobaktamów są m.in. aztreonam (ATC J01 DF01; jedyny dostępny jako lek w Polsce – stan na rok 2013), karumonam (ATC J01 DF02) i tigemonam.

Wikipedia


monobank

bank powstały przez połączenie banku centralnego i banków komercyjnych


SJP.pl


monoblok

konstrukcja integrująca silnik i skrzynię biegów w jednej obudowie, stosowana w samochodach popularnych


SJP.pl

PSA X – silnik o wewnętrznym spalaniu, wykorzystywany do napędu samochodów firm Citroën, Peugeot, Talbot i Renault. Stosowany do napędu samochodów klasy A, B, C/D.Silnik został skonstruowany w 1972 roku i po raz pierwszy zastosowany w samochodzie Peugeot 104. Popularnie nazywany "monoblok", "leżak".

Konstrukcja zastąpiona w 1988 roku przez linię silników TU

Wikipedia


monoblokowy

monoblok


SJP.pl

Patrz:

monoblok

monobob

jednoosobowe sanie wyścigowe


SJP.pl


monobrandowy

dotyczący jednego brandu (marki)


SJP.pl


monobrew

zrośnięte brwi


SJP.pl


monocentryczny

monocentryzm


SJP.pl

Patrz:

monocentryzm

monocentryzm

1. teoria zakładająca istnienie ośrodka, punktu centralnego dla zachodzenia określonych zjawisk;
2. pogląd przyjmujący jeden ograniczony obszar jako praojczyznę człowieka, skąd odbyła się ekspansja na inne kontynenty


SJP.pl


monochord

przyrząd i instrument muzyczny wyposażony w jedną strunę, używany w starożytności i w średniowieczu, głównie do pomiaru interwałów


SJP.pl

Monochord (z greki: monos – jeden, chordé – struna) – w starożytnej Grecji instrument muzyczny i jednocześnie przyrząd mierniczy służący do określania stosunków długości struny do wysokości dźwięku. Jego wynalezienie przypisuje się Pitagorasowi ok. połowy VI w. p.n.e.

Wikipedia


monochrom

obraz, fotogram lub grafika jednobarwna lub w różnych odcieniach jednego koloru


SJP.pl


monochromacja

genetyczna niezdolność do rozpoznawania barw; monochromia, monochromatyzm


SJP.pl

Monochromatyzm, także: monochromacja (ang. monochromacy) – całkowita niezdolność do rozpoznawania barw - całkowitym zniesieniem widzenia barw.Monochromatyzm występuje w trzech formach:

  • Monochromacja czopków, gdzie działa jedynie pojedynczy system czopków – nie ma możliwości rozróżniania barw, ale wizja jest w miarę normalna.
  • Achromatopsja lub monochromacja stożków - siatkówka oka nie zawiera żadnych czopków (lub zawiera ich bardzo mało), w wyniku czego poza niezdolnością do rozpoznawania barw występuje również trudności w widzeniu przy normalnym świetle. Achromatopsja, normalnie występująca rzadko, jest bardzo powszechna na wyspie Pingelap, części stanu Pohnpei (Mikronezja), gdzie nazywana jest maskun: posiada ją około 1/12 tamtejszej populacji (wyspę zniszczył sztorm w XVIII wieku i jeden z kilku ocalałych mężczyzn był nosicielem genu achromatopsji) aktualnie liczebność populacji wynosi kilka tysięcy, z czego około 30% nosi ten gen.
  • Agnozja barw albo „achromatopsja centralna”, gdzie osoba nie dostrzega kolorów, nawet jeśli oczy są zdolne do ich rozpoznawania. Niektórzy nie zaliczają tej wady do prawdziwych zaburzeń widzenia barw, gdyż dotyczy ona zaburzeń percepcji, a nie zaburzeń wizji. Jest formą agnozji wizualnej.

Wikipedia


monochromat

obraz, fotogram lub grafika jednobarwna lub w różnych odcieniach jednego koloru; monochrom


SJP.pl


monochromator

urządzenie optyczne służące do separacji jednej barwy z szerszego widma świetlnego


SJP.pl

Monochromator – przyrząd optyczny rozszczepiający światło w celu otrzymania jedynie niewielkiego fragmentu z jego widma. Monochromatory mogą służyć do określania współczynnika pochłaniania światła przez filtry oraz do badań, w których używane jest światło monochromatyczne - np. w fotoluminescencji.

Elementami rozszczepiającymi światło w monochromatorze są pryzmaty lub siatki dyfrakcyjne. Monochromator jest częścią spektrofotometru.

Wikipedia


monochromatyczność

1. jednobarwność, jednolitość koloru; jednokolorowość;
2. w malarstwie: jednolitość użytych przy malowaniu barw, zróżnicowanych jedynie odcieniami; jednokolorowość;
3. w fizyce: określona, jednolita długość fali świetlnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co monochromatyczne

Wiktionary

Monochromatyczność (łac. mono – jeden, chroma – kolor) – promieniowanie elektromagnetyczne o ściśle określonej częstotliwości (długości fali). Idealnie monochromatyczna jest fala o niezmieniającej się częstotliwości i stałej amplitudzie, dlatego tak idealnej monochromatycznej fali nie można uzyskać w praktyce.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. monochromatyczny

Wiktionary


monochromatyczny

1. jednobarwny, jednokolorowy;
2. w sztuce: stosujący jeden kolor w różnych odcieniach;
3. światło monochromatyczne - światło o jednej długości fali


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) szt. jednej barwy (choć mogący być w różnych jej odcieniach)

 (1.2) fiz. mający jednakową długość fal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monochromatyczność ż., monochromatyzm mrz., monochromia ż.

 przysł. monochromatycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednobarwny

Wiktionary


monochromatyk

stosowanie w tworzeniu jakiegoś dzieła jednej barwy w różnych odcieniach; monochromatyzm, monochromia


SJP.pl


monochromatyka

stosowanie w tworzeniu jakiegoś dzieła jednej barwy w różnych odcieniach; monochromatyzm, monochromia


SJP.pl


monochromatyzm

monochromia;
1. genetyczna niezdolność do rozpoznawania barw; monochromacja;
2. stosowanie w tworzeniu jakiegoś dzieła jednej barwy w różnych odcieniach; monochromatyka


SJP.pl

  • monochromatyzm (okulistyka) – całkowita niezdolność do rozpoznawania barw.
  • monochromatyzm (sztuka) – użycie w obrazie tylko jednej barwy o różnych odcieniach.
  • monochromatyzm (grafika) – przedstawienie elementu graficznego w odcieniach jednej barwy.

Wikipedia


monochromia

1. genetyczna niezdolność do rozpoznawania barw; monochromacja, monochromatyzm;
2. stosowanie w tworzeniu jakiegoś dzieła jednej barwy w różnych odcieniach; monochromatyzm, monochromatyka;
3. jednobarwne malowidło naścienne; monochrom


SJP.pl


monocukier

węglowodan zawierający 3-7 atomów węgla; cukier prosty, jednocukier, monosacharyd


SJP.pl


monocukry

węglowodan zawierający 3-7 atomów węgla; cukier prosty, jednocukier, monosacharyd


SJP.pl


monocykl

rower o jednym kole, bez kierownicy, używany w cyrku do jazdy figurowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rower z jednym kołem

Wiktionary

Rower jednokołowy, monocykl (mono- + gr. κύκλος „koło”) – pojazd jednokołowy napędzany siłą ludzkich mięśni. Jest podobny do roweru, jednak nie posiada wielu charakterystycznych dla niego części (np. kierownicy) i w ocenie Biura Ruchu Drogowego Komendy Głównej Policji nie jest dopuszczony do ruchu drogowego w Polsce.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnɔt͡sɨkl̥, AS: mõnocykl̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monocyklista m., monocyklistka ż., monocykliczność ż.

 przym. monocykliczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rower jednokołowy

Wiktionary


monocykliczny

w chemii: zawierający tylko jeden pierścień


SJP.pl


monocyt

rodzaj dużego leukocytu, ciała obronnego krwi


SJP.pl

Wikipedia


monocytoza

nadmierne stężenie monocytów we krwi


SJP.pl

Monocytoza – zwiększenie liczby monocytów w rozmazie krwi powyżej 800/μl.

Niektóre z przyczyn monocytozy:

  • zakażenia bakteryjne i wirusowe
  • zakażenia pierwotniakami
  • nowotwory: choroba Hodgkina i niektóre białaczki, takie jak przewlekła białaczka mielomonocytowa (CMML) i monocytarna, ziarnica złośliwa
  • choroby autoimmunologiczne i naczyń: toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów i choroby zapalne jelit.
  • choroby układowe tkanki łącznej (kolagenozy)
  • wrzodziejące zapalenie jelita grubego
  • choroby spichrzeniowe
  • po splenektomii
  • inne przyczyny: sarkoidoza i choroba magazynowania lipidów
  • przyczyny związane z krwią i układem odpornościowym: przewlekła neutropenia i zaburzenia mieloproliferacyjne.

Wikipedia


monodia

śpiew solowy jednogłosowy (głównie w chorałach gregoriańskich)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. liter. solowa melorecytacja w antycznym dramacie greckim, w szczególności monolog o charakterze lamentacyjnym

 (1.2) muz. gatunek muzyczny wyróżniający się jednolitą linią melodyczną i takimż akompaniamentem

Wiktionary

Monodia (gr. μονωδία – solowy śpiew) to:

  1. solowa melorecytacja w dramacie greckim, w szczególności monolog o charakterze lamentacyjnym,
  2. gatunek muzyczny wyróżniający się jednolitą linią melodyczną i akompaniamentem.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. monodysta m.

 przym. monodyczny

 przysł. monodycznie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-2) etym|gr|μονῳδία.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monody; (1.2) monody

* czeski: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.

* duński: (1.1) monodi; (1.2) monodi

* esperanto: (1.1) monodio; (1.2) monodio

* fiński: (1.1) monodia; (1.2) monodia

* francuski: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.

* hiszpański: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

* kataloński: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

* łaciński: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

* niderlandzki: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.

* niemiecki: (1.1) Monodie ż.; (1.2) Monodie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) monodi; (1.2) monodi

* norweski (nynorsk): (1.1) monodi; (1.2) monodi

* nowogrecki: (1.1) μονωδία ż.; (1.2) μονωδία ż.

* portugalski: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

* rosyjski: (1.1) монодия ż.; (1.2) монодия ż.

* słowacki: (1.1) monódia ż.; (1.2) monódia ż.

* starogrecki: (1.1) μονῳδία ż.

* szwedzki: (1.1) monodi; (1.2) monodi

* ukraiński: (1.1) монодія ż.; (1.2) монодія ż.

* węgierski: (1.1) monódia; (1.2) monódia

* włoski: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

źródła.

== monodia (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. liter. monodia

 (1.2) muz. monodia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnɔdʲja, AS: mõnodʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monodysta m.

 przym. monodyczny

 przysł. monodycznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. monodysta m.

 przym. monodyczny

 przysł. monodycznie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-2) etym|gr|μονῳδία.

uwagi.

 

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monody; (1.2) monody

* czeski: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.

* duński: (1.1) monodi; (1.2) monodi

* esperanto: (1.1) monodio; (1.2) monodio

* fiński: (1.1) monodia; (1.2) monodia

* francuski: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.

* hiszpański: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

* kataloński: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

* łaciński: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

* niderlandzki: (1.1) monodie ż.; (1.2) monodie ż.

* niemiecki: (1.1) Monodie ż.; (1.2) Monodie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) monodi; (1.2) monodi

* norweski (nynorsk): (1.1) monodi; (1.2) monodi

* nowogrecki: (1.1) μονωδία ż.; (1.2) μονωδία ż.

* portugalski: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

* rosyjski: (1.1) монодия ż.; (1.2) монодия ż.

* słowacki: (1.1) monódia ż.; (1.2) monódia ż.

* starogrecki: (1.1) μονῳδία ż.

* szwedzki: (1.1) monodi; (1.2) monodi

* ukraiński: (1.1) монодія ż.; (1.2) монодія ż.

* węgierski: (1.1) monódia; (1.2) monódia

* włoski: (1.1) monodia ż.; (1.2) monodia ż.

źródła.

== monodia (język fiński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. liter. monodia

 (1.2) muz. monodia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


monodieta

dieta jednostajna, nieurozmaicona, oparta ciągle na tych samych składnikach


SJP.pl


monodram

utwór dramatyczny, w którym występuje tylko jeden aktor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teatr. dramat, w którym występuje tylko jeden aktor;

Wiktionary

Monodram (gr. mónos – jedyny; dráma – działanie) – utwór dramatyczny, w którym występuje tylko jeden bohater.

Monolog bohatera może być skierowany do publiczności teatralnej lub do wyimaginowanego odbiorcy - nieobecnego na scenie. Monolog jest mocno zdialogizowany, bohater cytuje cudze wypowiedzi, imituje rozmowę odpowiadając na przytoczone bądź domniemane pytania postaci, o których mówi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) O popularności monodramu decydują stosunkowo niskie koszty produkcji i łatwość dotarcia do widza – nazywany był przecież „teatrem w walizce”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monodramat m.

 przym. monodramatyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) monodramat

Wiktionary


monodramat

utwór dramatyczny, w którym występuje tylko jeden aktor; monodram


SJP.pl

Monodramat - gatunek dramatu, w którym głos przyznawano jednej postaci. Jeśli w tekście pojawiali się inni bohaterowie, mogli zabrać głos, lecz ogromna większość tekstu przypadała protagoniście. Monodramat zwykle kończył się śmiercią monologującego bohatera. Rozkwit monodramatu przypada na epokę romantyzmu.

Wikipedia


monodramatyczny

monodram, monodramat


SJP.pl

Patrz:

monodram, monodramat

monodramista

aktor występujący w monodramach


SJP.pl


monoeksportowy

eksportujący tylko jeden rodzaj towarów


SJP.pl


monoestralny

o samicy zwierzęcia: taka, która ma ruję tylko raz w roku; jednorujowy


SJP.pl


monofag

w zoologii: zwierzę odżywiające się tylko jednym rodzajem pokarmu, np. gąsienica jedwabnika morwowego, mrówkojad; zwierzę jednożerne, zwierzę monofagiczne


SJP.pl

Monofagizm (gr. mónos – jedyny, phageín – jeść), jednożerność – najwyższa forma specjalizacji pokarmowej organizmów, polegająca na spożywaniu jako pokarmu – we wszystkich lub przynajmniej w jednym stadium rozwoju – organizmów jednego tylko gatunku lub kilku gatunków spokrewnionych. Np. koala (Phascolarctos cinereus) je wyłącznie liście eukaliptusów (Eucalyptus).

Wikipedia


monofagiczny

w zoologii: mający związek z monofagiem lub monofagizmem, odżywiający się tylko jednym rodzajem pokarmu; jednożerny


SJP.pl


monofagizm

w zoologii: żywienie się zwierząt tylko jednym rodzajem pokarmu; jednożerność


SJP.pl

Monofagizm (gr. mónos – jedyny, phageín – jeść), jednożerność – najwyższa forma specjalizacji pokarmowej organizmów, polegająca na spożywaniu jako pokarmu – we wszystkich lub przynajmniej w jednym stadium rozwoju – organizmów jednego tylko gatunku lub kilku gatunków spokrewnionych. Np. koala (Phascolarctos cinereus) je wyłącznie liście eukaliptusów (Eucalyptus).

Wikipedia


monofazowy

charakteryzujący się jedną fazą, mający jedną fazę


SJP.pl


monofiletyczny

pochodzący od wspólnego przodka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) właściwy monofiletyzmowi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monofiletyzm m., monofiletyczność ż.

Wiktionary


monofiletyzm

Takson monofiletyczny – takson, który obejmuje wszystkich potomków ostatniego wspólnego przodka, znanego lub hipotetycznego. Przykładem są ssaki.

Za kryterium monofiletyzmu przyjmuje się posiadanie przez wszystkich członków grupy (np. wszystkie gatunki) przynajmniej jednej cechy apomorficznej odziedziczonej po ich wspólnym przodku.

Wikipedia


monofilia

potrzeba bycia samotnym


SJP.pl


monofizycki

odnoszący się do monofizyty, właściwy monofizytom


SJP.pl


monofizyta

wyznawca tylko boskiej natury Chrystusa


SJP.pl


monofizytka

monofizyta


SJP.pl

Patrz:

monofizyta

monofizytyzm

doktryna z V wieku mówiąca o jednej, boskiej naturze Chrystusa; eutychianizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teol. pogląd głoszący, że w Chrystusie była tylko jedna boska natura, zaś ludzka została wchłonięta przez boską tuż po wcieleniu;

Wiktionary

Monofizytyzm, eutychianizm – doktryna teologiczna, według której Chrystus ma jedną złączoną naturę bosko-ludzką i nie istnieje w dwóch naturach, tj. boskiej i ludzkiej. Natura boska Chrystusa wchłonęła jego naturę ludzką. Doktryna została ogłoszona przez archimandrytę konstantynopolitańskiego Eutychesa i poparta przez duchownych aleksandryjskich w pierwszej połowie V wieku. Eutyches, głosząc swoje poglądy na naturę Chrystusa, dążył do obalenia nestorianizmu, który został potępiony na soborze efeskim w 431 roku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔfʲiˈzɨtɨsm̥, AS: mõnofʹizytysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monofizyta m., monofizytka ż.

 przym. monofizycki, monofizytystyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eutychianizm

Wiktionary


monofobia

lęk przed samotnością


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed samotnością

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. monofobiczny

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|mono-|-fobia.

uwagi.

tłumaczenia.

* niemiecki: (1.1) Monophobie ż.

* słowacki: (1.1) monofóbia ż.

* włoski: (1.1) monofobia ż.

źródła.

== monofobia (język włoski.) ==

wymowa.

 IPA|monofoˈbia.

 dzielenie|mo|no|fo|bi|a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. monofobia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔˈfɔbʲja, AS: mõnofobʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monofobiczny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. monofobiczny

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|mono-|-fobia.

uwagi.

tłumaczenia.

* niemiecki: (1.1) Monophobie ż.

* słowacki: (1.1) monofóbia ż.

* włoski: (1.1) monofobia ż.

źródła.

== monofobia (język włoski.) ==

wymowa.

 IPA|monofoˈbia.

 dzielenie|mo|no|fo|bi|a.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. monofobia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


monofonia

  • monofonia – faktura w muzyce
  • monofonia – system zapisu i odtwarzania nagrań dźwiękowych

Wikipedia


monofoniczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest monofoniczne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monofoniczny

 przysł. monofonicznie

Wiktionary


monofoto

1. rodzaj fotoskładu, technika składania tekstu metodą naświetlania błon światłoczułych;
2. maszyna do takiego składu


SJP.pl


monoftong

w językoznawstwie: pojedyncza samogłoska (w odróżnieniu od dyftongu)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. prosty dźwięk samogłoskowy

Wiktionary

Monoftong (gr. mono „jeden” i phthóngos „dźwięk”) – prosta samogłoska bez zmiany jakości (np. „u”, „a”) w przeciwieństwie do dyftongów (np. niemieckie „au”, „ei”) i tryftongów.

Między monoftongami mogą istnieć różnice ilościowe (krótkie i długie samogłoski) i jakościowe (stopień otwarcia, zaokrąglenie warg). Dwuwymiarowego przedstawienia dostarcza trójkąt samogłosek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W historii języka niemieckiego miała miejsce dyftongizacja monoftongów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnɔftɔ̃ŋk, AS: mõnoftõŋk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monoftongiczny

 rzecz. monoftongizacja, monoftongizowanie

 czas. monoftongizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) samogłoska

Wiktionary


monoftongizacja

proces przekształcania się dyftongu w monoftong


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. proces przekształcania się dyftongu w monoftong;

Wiktionary

Monoftongizacja (od stgr. μονόφθογγος monophthongos „jednobrzmiący”) – proces fonetyczny polegający na przekształcaniu się dyftongów w pojedyncze samogłoski (monoftongi). Monoftongizacja zaszła między innymi w łacinie i języku prasłowiańskim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Drugim procesem prasłowiańskim była tzw. monoftongizacja dyftongów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔftɔ̃ŋʲɟiˈzat͡sʲja, AS: mõnoftõŋʹǵizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monoftong m., monoftongizowanie n.

 czas. monoftongizować ndk.

 przym. monoftongiczny

Wiktionary


monofunkcyjny

mający jedną funkcję; jednofunkcyjny


SJP.pl


monogamia

1. małżeństwo jednego mężczyzny z jedną kobietą; monoginia, jednożeństwo;
2. w biologii: współżycie jednego samca z tylko jedną samicą w określonym czasie lub podczas całego życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. życie w związku małżeńskim z tylko jednym partnerem

 (1.2) zool. współżycie jednego samca z jedną samicą

Wiktionary

Monogamia (stgr. μονογαμία, od μόνος: monosjeden i γάμος: gamosmałżeństwo) – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamiczność związku oznacza ich wyłączną relację małżeńską na wszystkich płaszczyznach: społecznej, prawnej, duchowej, emocjonalnej, jak i biologicznej, seksualnej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) jednożeństwo

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. monogamiczność ż., monogamista m., monogamistka ż.

 przym. monogamiczny

 przysł. monogamicznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|greka|μόνος|γάμος. (= jeden, małżeństwo)

uwagi.

 zoblistę|bigamia|jednożeństwo|poliandria|poligamia|poligynia|poliginia|wielomęstwo|wielożeństwo.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monogamy

* arabski: (1.1) الزواج الأحادي m. (az-zawāğ al-ʾaḥādī)

* baskijski: (1.1) monogamia

* białoruski: (1.1) манагамія ż.

* chorwacki: (1.1) monogamija ż.

* francuski: (1.1) monogamie ż.

* gudźarati: (1.1) એકપત્નીત્વ n. (ēkapatnītva)

* hiszpański: (1.1) monogamia ż.; (1.2) monogamia ż.

* kataloński: (1.1) monogàmia ż.

* niemiecki: (1.1) Monogamie ż.

* rosyjski: (1.1) моногамия ż.

* słowacki: (1.1) monogamia ż.

* słoweński: (1.1) monogamija ż.

* ukraiński: (1.1) моногамія ż.

* węgierski: (1.1) monogámia

źródła.

== monogamia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) monogamia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔˈɡãmʲja, AS: mõnogãmʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monogamiczność ż., monogamista m., monogamistka ż.

 przym. monogamiczny

 przysł. monogamicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednożeństwo

Wiktionary


monogamiczny

1. mający charakter monogamii, czyli małżeństwa między jednym mężczyzną i jedną kobietą;
2. w zoologii: polegający na współżyciu jednego samca z tylko jedną samicą


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) socjol. biol. związany z monogamią, mający charakter monogamii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie znaczy to jednak wcale, że ptasie pary – teoretycznie monogamiczne – problemów z wiernością nie mają.

 (1.1) Mniej niż 5% ssaków jest zwyczajowo monogamicznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monogamia ż., monogamista m., monogamistka ż.

Wiktionary


monogamista

mężczyzna posiadający tylko jedną partnerkę (żonę)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna żyjący w monogamii

 (1.2) samiec współżyjący z jedną partnerką

Wiktionary

Monogamia (stgr. μονογαμία, od μόνος: monosjeden i γάμος: gamosmałżeństwo) – najbardziej rozpowszechniony typ związku małżeńskiego, w którym jedna osoba związana jest trwale z jednym partnerem. Monogamiczność związku oznacza ich wyłączną relację małżeńską na wszystkich płaszczyznach: społecznej, prawnej, duchowej, emocjonalnej, jak i biologicznej, seksualnej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔɡãˈmʲista, AS: mõnogãmʹista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monogamia ż.

:: fż. monogamistka ż.

 przym. monogamiczny

 przysł. monogamicznie

Wiktionary


monogamistka

kobieta posiadająca tylko jednego partnera (męża)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta żyjąca w monogamii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔɡãˈmʲistka, AS: mõnogãmʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monogamia ż.

:: fm. monogamista m.

 przym. monogamiczny

 przysł. monogamicznie

Wiktionary


monogastryczny

przymiotnik

 (1.1) anat. (o zwierzęciu) posiadający jednokomorowy żołądek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Natomiast człowiek oraz zwierzęta monogastryczne nie wytwarzają pewnych aminokwasów i muszą otrzymywać je z zewnątrz w formie pożywienia.

Wiktionary


monogatari

rodzaj tradycyjnej japońskiej prozy narracyjnej


SJP.pl

Monogatari (jap. 物語 mono-gatari; opowiadanie [o rzeczach, sprawach]) – forma literacka w tradycyjnej literaturze japońskiej, opowieść, forma narracyjna wykształcona w okresie Heian. Termin obecnie szerszy, obejmujący znaczeniowo gatunki epickie (powieść, opowiadanie, czy nowelę).

Wikipedia


monogenetyczny

monogeneza


SJP.pl

Patrz:

monogeneza

monogenistka

monogenista


SJP.pl

Patrz:

monogenista

monogenowy

kontrolowany przez jeden gen


SJP.pl


monoginia

1. małżeństwo jednego mężczyzny z jedną kobietą; monogamia, jednożeństwo;
2. w botanice: występowania u roślin w kwiecie tylko jednego słupka i znamienia, z możliwością wykształcenia się wielu owoców


SJP.pl

Wikipedia


monograf

autor monografii; monografista


SJP.pl


monografia

praca naukowa w pełni wyczerpująca jakieś zagadnienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. nauk. rozprawa naukowa o jednym zagadnieniu – epoce, życiu, twórczości jednej osoby itp., której celem jest wyczerpujące i wielostronne przedstawienie omawianego tematu;

 (1.2) farm. opis leków i surowców farmaceutycznych w farmakopeach

Wiktionary

Monografia – praca naukowa omawiająca jakieś zagadnienie w sposób wyczerpujący. Zebranie i omówienie wszystkich dostępnych informacji dotyczących bezpośrednio danego zagadnienia.

Zazwyczaj wydawana jest w postaci publikacji wydanej w całości (np. książka), ale monografią może być również artykuł, jeżeli spełni określone kryteria, np. właściwy aparat naukowy i metoda naukowa, prawidłowe udokumentowanie, wyczerpanie tematu. Monografie dotyczące nauk humanistycznych na ogół są dużo większe od prac z nauk ścisłych.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. monograficzny

 przysł. monograficznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monograph

* baskijski: (1.1) monografia

* czeski: (1.1) monografie ż.

* francuski: (1.1) monographie ż.

* gruziński: (1.1) მონოგრაფია

* hiszpański: (1.1) monografía ż.

* interlingua: (1.1) monographia

* kataloński: (1.1) monografia ż.

* niemiecki: (1.1) Monografie ż.

* nowogrecki: (1.1) μονογραφία ż.

* portugalski: (1.1) monografia ż.

* rosyjski: (1.1) монография ż.; (1.2) монография ż.

* słowacki: (1.1) monografia ż.

* turecki: (1.1) monografi

* ukraiński: (1.1) монографія ż.

* węgierski: (1.1) monográfia

* włoski: (1.1) monografia ż.

źródła.

== monografia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) liter. nauk. monografia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔˈɡrafʲja, AS: mõnografʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monograficzny

 przysł. monograficznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. monograficzny

 przysł. monograficznie

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monograph

* baskijski: (1.1) monografia

* czeski: (1.1) monografie ż.

* francuski: (1.1) monographie ż.

* gruziński: (1.1) მონოგრაფია

* hiszpański: (1.1) monografía ż.

* interlingua: (1.1) monographia

* kataloński: (1.1) monografia ż.

* niemiecki: (1.1) Monografie ż.

* nowogrecki: (1.1) μονογραφία ż.

* portugalski: (1.1) monografia ż.

* rosyjski: (1.1) монография ż.; (1.2) монография ż.

* słowacki: (1.1) monografia ż.

* turecki: (1.1) monografi

* ukraiński: (1.1) монографія ż.

* węgierski: (1.1) monográfia

* włoski: (1.1) monografia ż.

źródła.

== monografia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) liter. nauk. monografia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


monograficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z monografią, dotyczący monografii; będący monografią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monografia ż.

 przysł. monograficznie

Wiktionary


monografijka

zdrobnienie od: monografia


SJP.pl


monografistka

monografista


SJP.pl

Patrz:

monografista

monografka

monograf


SJP.pl

Patrz:

monograf

monogram

znak graficzny powstały z ozdobnego powiązania liter, używany jako podpis lub znak własności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ozdobny znak graficzny z połączonych kilku liter;

Wiktionary

Monogram (stgr. μονός – „pojedynczy”, stgr. γράμμα – „znak, litera”) – litera lub kilka liter powiązanych kompozycyjnie, stosowanych jako podpis lub znak własności.

Monogramy mogły być haftowane np. na pościeli i ubraniach, rysowane, ryte, nanoszone na sprzętach, drukowane.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnɔɡrãm, AS: mõnogrãm

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monogramowy

Wiktionary


monogramistka

monogramista


SJP.pl

Patrz:

monogramista

monoi

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) olej z kwiatów lub pąków gardenii tahitańskiej macerowanych w oleju kokosowym;

Wiktionary

Olej monoi-tiare – olej przygotowywany z kwiatów bądź pąków gardenii tahitańskiej (Gardenia taitensis) macerowanych w oleju kokosowym. W temperaturze poniżej 22 °C olej zastyga, ma białawy kolor i przyjemny zapach. Zawiera duże ilości kwasu laurynowego, kwasu mirystynowego oraz kwasy: palmitynowy, olejowy i kaprylowy.


Wikipedia


monoid

w matematyce: półgrupa, której działanie ma element neutralny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. półgrupa, której działanie ma element neutralny;

Wiktionary

Monoid (z gr. μονοειδές od μόνος monos „jedyny” i εἶδος eîdos „wygląd, postać, kształt”) – półgrupa, której działanie ma element neutralny. Formalnie monoid to algebra (S,e,*), sygnatury (0,2), gdzie S jest niepustym zbiorem, natomiast

*\colon S\times S\to S

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monoid

źródła.

== monoid (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-monoid.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mat. monoid

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monoid

źródła.

== monoid (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-monoid.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) mat. monoid

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


monoidalny

monoid


SJP.pl

Patrz:

monoid

monoideizm

stan świadomości, w którym umysł człowieka pochłonięty jest jedną ideą wyznaczającą zachowanie i cel działania; monoideowość, obsesja, obsesyjność


SJP.pl


monoideowość

stan świadomości, w którym umysł człowieka pochłonięty jest jedną ideą wyznaczającą zachowanie i cel działania; monoideizm, obsesja, obsesyjność


SJP.pl


monokarpiczny

o roślinach: kwitnący i owocujący jeden raz w ciągu ontogenezy


SJP.pl


monokina

organiczny czynnik regulacyjny wytwarzany przez makrofagi, powodujący uaktywnienie procesów odpornościowych organizmu


SJP.pl


monokini

damski jednoczęściowy strój kąpielowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bardzo mocno wycięty jednoczęściowy strój kąpielowy przypominający bikini, zazwyczaj połączony tylko na brzuchu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bardzo podobają mi się stroje kąpielowe typu monokini, ale nie wiem, czy nadają się one do niezbyt idealnej sylwetki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔˈcĩɲi, AS: mõnoḱĩńi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) unikini

Wiktionary


monokl

soczewka na jedno oko, wkładana do oczodołu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) soczewka zakładana na jedno oko, popularna w XIX wieku

 (1.2) fot. obiektyw jednosoczewkowy

Wiktionary

Monokl – przyrząd optyczny służący do korekty wad wzroku lub uzyskania określonego wyglądu, rodzaj ozdoby. Jest to rodzaj okularów na jedno oko, utrzymywanych na miejscu i we właściwej pozycji dzięki ciasnemu osadzeniu w okolicy oczodołów, tak, że górna krawędź monokla oparta jest o łuk brwiowy od jego wewnętrznej strony, zaś dolna podtrzymywana jest przez fałdek skóry oczodołu. Monokl często bywał przymocowany na łańcuszku do kieszeni kamizelki fraka, tzw. wizytki.

Wikipedia


monoklina

zespół warstw skalnych nachylonych w jednym kierunku na dużej przestrzeni


SJP.pl

Monoklina (od gr. mónos „jedyny”, klínō „pochylam”) – rozległy obszar, zbudowany z warstw skalnych nachylonych w jednym kierunku i pod mniej więcej jednakowym kątem (zazwyczaj niedużym).

W Polsce obszar o budowie monokliny występuje w postaci szerokiego pasa ciągnącego się od okolic Zielonej Góry po Kraków (tzw. monoklina przedsudecka na zachodzie oraz monoklina śląsko-krakowska na wschodzie).

Monokliny budują czasem asymetryczne progi nazywane kuestami.

Wikipedia


monoklonalny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biochem. zwłaszcza o białku lub przeciwciele: genetycznie zmodyfikowany z pojedynczego klonu

Wiktionary


monoklonius

rodzaj dinozaura z rodziny ceratopsów


SJP.pl

Monoklonius (Monoclonius) – rodzaj dinozaura z rodziny ceratopsów (Ceratopsidae).

Żył w okresie późnej kredy (ok. 78–74 mln lat temu) na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała do 6 m. Jego szczątki znaleziono w USA (stan Montana) w formacji Judith River.

Wikipedia


monokok

część bolidu chroniąca kierowcę; skorupa


SJP.pl


monokratyczny

w prawie: jednoosobowy, np. organ monokratyczny


SJP.pl


monokrotofos

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. skrajnie toksyczny fosforoorganiczny insektycyd o wzorze sumarycznym C7H14NO5P

Wiktionary


monokrystalizacja

technika wytwarzania sztucznych monokryształów


SJP.pl


monokryształ

ciało stałe o uporządkowanej strukturze wewnętrznej, zbudowane z pojedynczego kryształu


SJP.pl

Monokryształ – materiał będący w całości jednym kryształem (na przykład cukru, soli, półprzewodnika). Monokryształ może zawierać w całej swej objętości niewielką liczbę defektów tejże struktury, a jego zewnętrzna forma nie musi odzwierciedlać struktury krystalicznej.

Wikipedia


monokseniczny

pasożyt monokseniczny - organizm pasożytujący na osobnikach należących do jednego gatunku; pasożyt jednodomowy


SJP.pl


monokular

niewielki przyrząd optyczny stosowany do przybliżenia obrazu dla jednego oka


SJP.pl


monokularowy

monokular


SJP.pl

Patrz:

monokular

monokultura

1. system uprawy ziemi polegający na wieloletnim uprawianiu na tym samym obszarze roślin jednego gatunku;
2. roślina uprawiana w takim systemie;
3. obszar takiej uprawy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) system wieloletniego uprawiania tego samego gatunku roślin na określonym gruncie;

 (1.2) bot. roślina uprawiana w systemie monokultury (1.1)

Wiktionary

Monokultura – system rolniczy lub leśny, polegający na wieloletnim uprawianiu na tym samym obszarze roślin jednego gatunku, bądź o podobnych wymaganiach glebowych, np. bawełny, trzciny cukrowej, świerku. Powoduje to szybkie wyjałowienie gleb nawet bardzo żyznych oraz zmianę ich struktury.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔkulˈtura, AS: mõnokultura

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monokulturowy

Wiktionary


monolatria

oddawanie wyłącznej czci jednemu bóstwu lokalnemu bez negacji bóstw czczonych przez inne ludy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. czczenie jednego, lokalnego bóstwa bez negowania istnienia także obcych bóstw;

Wiktionary

Monolatria (z gr. monos – „jedyny” + latreía – „służba bogu”) – oddawanie czci boskiej wyłącznie jednemu bóstwu bez zaprzeczania istnieniu bóstw czczonych przez innych. Jest to pośredni etap rozwoju religii między politeizmem a monoteizmem. Monolatria występowała w kulturach Wschodu od starożytności.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wśród Żydów monolatria istniała od czasów Abrahama i mimo starań proroków o wprowadzenie monoteizmu ostatecznie cywilizacja żydowska zatrzymała się na monolatrii.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monolatryczny

Wiktionary


monolatryczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z monolatrią; taki, którego cechuje monolatria

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielu wie coś o postaci faraona Achenatona (…), który rzekomo usiłował wprowadzić w Egipcie reformę monoteistyczną i przepadł z nią. W istocie była to reforma monolatryczna: jeden Bóg‑Aton dla Egiptu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monolatria ż.

Wiktionary


monolit

1. jednolity blok kamienny;
2. element architektoniczny wykonany z tego bloku;
3. coś stanowiącego jednolitą, zwartą i spójną całość


SJP.pl

Monolit – geologiczny lub technologiczny twór (np. góra lub obelisk) składający się z pojedynczego bloku skalnego. Formacje takie zazwyczaj ujawniane są na skutek erozji. Najczęściej stworzone są z niezwykle twardej skały metamorficznej.

Nazwa pochodzi od gr. μονόλιθος (monolithos) pochodzącego od słów μόνος („jeden” lub „samotny”) oraz λίθος („głaz, kamień”).

Wikipedia


monolitowość

monolityczność;
1. cecha czegoś, co zostało wykonane z monolitu lub wygląda jak monolit;
2. przenośnie: cecha czegoś, co tworzy zharmonizowaną, zwartą i spójną całość; jednolitość, jedność, jednia;
3. przenośnie: cecha kogoś, kto odznacza się stałością charakteru i żelazną konsekwencją w postępowaniu


SJP.pl


monolitowy

monolityczny;
1. wykonany z monolitu lub wyglądający jak monolit;
2. przenośnie: tworzący zharmonizowaną, zwartą i spójną całość; jednolity;
3. przenośnie: odznaczający się stałością charakteru i żelazną konsekwencją w postępowaniu


SJP.pl


monolityczność

monolitowość;
1. cecha czegoś, co zostało wykonane z monolitu lub wygląda jak monolit;
2. przenośnie: cecha czegoś, co tworzy zharmonizowaną, zwartą i spójną całość; jednolitość, jedność, jednia;
3. przenośnie: cecha kogoś, kto odznacza się stałością charakteru i żelazną konsekwencją w postępowaniu


SJP.pl


monolityczny

monolitowy;
1. wykonany z monolitu lub wyglądający jak monolit;
2. przenośnie: tworzący zharmonizowaną, zwartą i spójną całość; jednolity;
3. przenośnie: odznaczający się stałością charakteru i żelazną konsekwencją w postępowaniu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zrobiony z jednej części, stanowiący jedną całość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wielki Sfinks w Gizie to monolityczny posąg.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monolit m., monolityczność ż., monolitowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednolity, lity

Wiktionary


monolofozaur

rodzaj niewielkiego, późnojurajskiego dinozaura z podrzędu teropodów


SJP.pl

Monolofozaur (Monolophosaurus) to niewielki późnojurajski teropod, którego nazwa oznacza „jaszczur z jednym grzebieniem”. Żył on ok. 170 mln lat temu w Chinach. Mógł osiągać 5,71 m długości, 1,8 m wysokości i 700 kg wagi. Posiadał niewielki grzebień na czaszce (stąd nazwa). Osady w których został pochowany zdradzają obecność wody, co może świadczyć, że monolofozaur żył na brzegu jeziora lub oceanu. Jego klasyfikacja jest niepewna.

Wikipedia


monolog

dłuższa wypowiedź jednej osoby


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) dłuższa wypowiedź jednej osoby, szczególnie na scenie lub w utworze dramatycznym

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Iw starała się nie słuchać matczynych monologów, ale było to właściwie niemożliwe, bo Julia wykorzystywała każdą chwilę, by pouczać, doszkalać i instruować Iw, jak ma postępować, kogo warto poznawać, a do kogo odwracać się plecyecami.

 (1.1) Wiesław nie przerywał monologu żony. W milczeniu jadł zupę, ale chyba nawet nie spostrzegł, że to ulubiona ogórkowa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnɔlɔk, AS: mõnolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monologia ż., monologista mos., monologistka ż., monologowanie n.

 czas. monologować

 przym. monologowy

Wiktionary


monologiczny

monolog; monologowy


SJP.pl


monologistka

monologista


SJP.pl

Patrz:

monologista

monologizować

monologować;
1. wygłaszać monolog;
2. mówić przez długi czas, nie dopuszczając innych do głosu


SJP.pl


monologować

monologizować;
1. wygłaszać monolog;
2. mówić przez długi czas, nie dopuszczając innych do głosu


SJP.pl


monomach

nazwisko


SJP.pl


monomachia

walka dwóch osób ze sobą w układzie jeden na jeden


SJP.pl


monoman

osoba dotknięta monomanią (chorobliwym skupieniu na jednej idei), ogarnięta przez monoideę; maniak, pasjonat, obsesjonat


SJP.pl


monomania

w psychologii: chorobliwe zawładnięcie umysłu przez jedną ideę, myśl, której podporządkowuje się swoje zachowanie; mania, obsesja, pasja, monoideizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. chorobliwe opanowanie umysłu przez jedną myśl

Wiktionary

Monomania (gr. monos – jeden i mania – mania, szał) – chorobliwe opanowanie umysłu przez jedną myśl lub ideę, obsesyjne chorobliwe zainteresowanie tylko jedną sprawą, przedmiotem lub ideą. Emocjonalna monomania jest wtedy, gdy pacjent jest opanowany tylko jednym uczuciem lub kilkoma z nim związanymi. Intelektualna monomania jest wtedy, gdy ktoś opanowany jest wyłącznie jedną ideą.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔ̃ˈmãɲja, AS: mõnõmãńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monoman m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obsesja

Wiktionary


monomanka

kobieta dotknięta monomanią (chorobliwym skupieniu na jednej idei), ogarnięta przez monoideę; maniaczka, pasjonatka, obsesjonatka


SJP.pl


monomer

związek chemiczny, którego cząsteczki mogą łączyć się w polimery


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. cząsteczka składowa polimeru;

Wiktionary

Monomery – cząsteczki tego samego lub kilku różnych związków chemicznych o stosunkowo niedużej masie cząsteczkowej, z których w wyniku reakcji polimeryzacji, mogą powstawać różnej długości polimery. Fragmenty monomerów w strukturze polimeru noszą nazwę merów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Fragmenty monomerów w strukturze polimeru noszą nazwę merów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnɔ̃mɛr, AS: mõnõmer

Wiktionary


monomeryczny

monomer


SJP.pl

Patrz:

monomer

monometalizm

system pieniężny, w którym środkiem płatniczym jest jeden kruszec (złoto lub srebro)


SJP.pl

Monometalizm – system monetarny, w którym jeden metal (złoto lub srebro) jest prawnym środkiem obiegowym, pośrednikiem wymiany i miernikiem wartości. Występuje on (metal szlachetny) zarówno jako towar, jak i pieniądz. Konieczne jest jednak spełnienie warunku: cena danego dobra jako towaru musi się równać jego cenie jako środka obiegowego. Monometalizm złoty był najbardziej rozpowszechniony w Europie, srebrny - w krajach Wschodu. Przeciwieństwem monometalizmu jest bimetalizm.

Wikipedia


monomim

rodzaj monodramu, w którym treść przedstawia mim, pantomima odgrywana przez jednego aktora


SJP.pl


monomit

w mitologii: rodzaj struktury narracyjnej


SJP.pl

Monomit – w mitologii oznacza podróż lub zadanie podejmowane przez mitycznego bohatera, który przechodzi przez szereg etapów, do których należą: Odejście z domu, Przygoda w nieznanym świecie i Powrót z nowym zrozumieniem. Życie bohatera często rozpoczyna się poprzez cudowne poczęcie i narodziny, często z dziewicy, po czym nowy bohater prawie natychmiast staje w obliczu zagrożenia.

Wikipedia


monomityczny

1. monomit;
2. monomityczny system strzępkowy - struktura grzybni, w której owocnik zbudowany jest wyłącznie ze strzępek generatywnych


SJP.pl


monomorfizm

Monomorfizm – w teorii kategorii morfizm f\colon X\to Y mający lewostronną własność skracania w tym sensie, że dla wszystkich morfizmów g_{1},g_{2}\colon Z\to X zachodzi:

f\circ g_{1}=f\circ g_{2}\Rightarrow g_{1}=g_{2}.

Wikipedia


mononukleoza

ostra choroba zakaźna przenoszona drogą kropelkową, występująca głównie wśród dzieci i młodzieży, spowodowana przez wirus Epstein-Barr (EBV), objawiająca się bólem gardła, obrzękiem węzłów chłonnych, śledziony i wysoką gorączką; choroba pocałunków; gorączka gruczołowa; angina monocytowa; choroba Pfeiffera


SJP.pl

Wikipedia


monopartia

jedyna lub dominująca partia polityczna w państwie totalitarnym, sprawująca pełnię władzy


SJP.pl

System jednopartyjny (monopartyjny) – system partyjny charakteryzujący się tym, że w danym państwie władzę sprawują członkowie jedynej legalnej partii politycznej, a działalność opozycji jest zakazana.

Carl Friedrich, Zbigniew Brzeziński i Hannah Arendt za punkt odniesienia do systemu jednopartyjnego przyjmowali totalitarne reżimy w III Rzeszy i w państwach komunistycznych. Państwem z systemem jednopartyjnym były także Włochy Benita Mussoliniego, aczkolwiek według Arendt faszystowskie Włochy były państwem wykazującym cechy autorytarne.

Wikipedia


monopartyjność

system rządów, w którym jedna partia sprawuje władzę; jednopartyjność


SJP.pl

System jednopartyjny (monopartyjny) – system partyjny charakteryzujący się tym, że w danym państwie władzę sprawują członkowie jedynej legalnej partii politycznej, a działalność opozycji jest zakazana.

Carl Friedrich, Zbigniew Brzeziński i Hannah Arendt za punkt odniesienia do systemu jednopartyjnego przyjmowali totalitarne reżimy w III Rzeszy i w państwach komunistycznych. Państwem z systemem jednopartyjnym były także Włochy Benita Mussoliniego, aczkolwiek według Arendt faszystowskie Włochy były państwem wykazującym cechy autorytarne.

Wikipedia


monoplan

dawniej: samolot z jednym płatem nośnym, z jedną parą skrzydeł; jednopłat


SJP.pl


monoplegia

porażenie ograniczone do jednej części ciała lub obszaru unerwionego przez jeden nerw


SJP.pl


monoploid

organizm o pojedynczym zespole chromosomów w jądrach komórek, np. jednokomórkowy glon; haplont, haploid


SJP.pl

Monoploid – organizm, w którego komórkach somatycznych występuje jeden zespół chromosomów niehomologicznych, nazywany podstawowym zespołem chromosomów. Liczbę chromosomów zespołu podstawowego określa się liczbą podstawową (x). U monoploidów jest ona równa liczbie haploidalnej (n), ale u innych haploidów n jest wielokrotnością x.

Wikipedia


monopod

forma statywu na jednej rurce, dla aparatu fotograficznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fot. rodzaj statywu składający się z jednej nogi, stabilizujący całkowicie aparat fotograficzny tylko w osi pionowej;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) mit. fantastyczna postać ze starożytnych mitów mająca jedną nogę

Wiktionary

Monopod (gr.>łac. mono – pojedynczy, pod – stopa, noga) – najprostszy rodzaj statywu fotograficznego, składający się tylko z jednej nogi.

Monopod stabilizuje całkowicie aparat fotograficzny tylko w jednej, pionowej płaszczyźnie. Mimo to jest jednak przyrządem wygodnym, gdyż znacznie ułatwia fotografującemu ręczne stabilizowanie aparatu w pozostałych płaszczyznach. Podstawową wadą monopodu jest konieczność podtrzymywania aparatu przez cały czas fotografowania, gdyż nawet dobre zablokowanie dolnej części nogi monopodu (np. pomiędzy kamieniami) nie zapewnia sztywności całości.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnɔpɔt, AS: mõnopot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monopodia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) skiapod, skopoid

Wiktionary


monopodia

jednostopowa miara wierszowa; jednostopowiec


SJP.pl

Monopodia – wers będący jedną stopą metryczną. W wierszu polskim monopodie nie występują z reguły samodzielnie, ale w przeplocie z dłuższymi wersami.

Wikipedia


monopodialny

rozgałęzienie monopodialne - typ rozgałęzienia występującego u drzew szpilkowych oraz niektórych drzew liściastych


SJP.pl


monopodowy

monopod


SJP.pl

Patrz:

monopod

monopol

1. wyłączne prawo przedsiębiorstwa do produkcji lub handlu w jakiejś dziedzinie; przedsiębiorstwo posiadające taką wyłączność;
2. czyjeś wyłączne prawo do czegoś;
3. klasyczna gra planszowa polegająca na handlu nieruchomościami;
4. potocznie: sklep z napojami alkoholowymi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. wyłączne prawo do produkcji i/lub handlu czymś; także. przedsiębiorstwo, które ma takie prawo;

 (1.2) czyjeś wyłączne prawo do czegoś

 (1.3) pot. spoż. wódka, szczególnie kupiona w sklepie (w odróżnieniu od samogonu)

 (1.4) pot. hand. sklep z napojami alkoholowymi

Wiktionary

Monopol (z gr. monos – jeden i poleo – sprzedaję) – rynek, na którym produkuje i sprzedaje produkt tylko jedno przedsiębiorstwo (monopolista). Posiada ono pozycję monopolistyczną, czyli dla innych przedsiębiorstw istnieją bariery wejścia na ten rynek uniemożliwiające podjęcie konkurencji. Realizuje ono politykę monopolistyczną prowadzącą do zdobycia i utrzymania pozycji monopolistycznej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnɔpɔl, AS: mõnopol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monopolowy m., monopolka ż., monopolizacja ż., monopolizm m., monopolizowanie n., monopolik mrz.

 czas. monopolizować ndk.

 przym. monopolowy, monopolistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. jednokupstwo, samokupstwo

 (1.4) neutr. sklep monopolowy; pot. monopolowy

Wiktionary


monopolik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od monopol

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monopol m.

Wiktionary


monopolista

przedsiębiorstwo zajmujące dominującą pozycję na rynku


SJP.pl

Monopol (z gr. monos – jeden i poleo – sprzedaję) – rynek, na którym produkuje i sprzedaje produkt tylko jedno przedsiębiorstwo (monopolista). Posiada ono pozycję monopolistyczną, czyli dla innych przedsiębiorstw istnieją bariery wejścia na ten rynek uniemożliwiające podjęcie konkurencji. Realizuje ono politykę monopolistyczną prowadzącą do zdobycia i utrzymania pozycji monopolistycznej.

Wikipedia


monopolistka

producentka mająca na coś monopol, prawo wyłączności


SJP.pl


monopolistyczny

związany z dominującą pozycją jakiegoś podmiotu na rynku albo z tymże podmiotem


SJP.pl


monopolizacja

1. wprowadzanie monopolu, wyłącznego prawa do produkcji lub dystrybucji czegoś;
2. zdominowanie rynku przez jeden podmiot


SJP.pl

Monopolizacja - proces powstawania monopoli w wysoko rozwiniętej gospodarce kapitalistycznej, będący efektem koncentracji kapitału i produkcji.

Głównymi skutkami monopolizacji są: z jednej strony - zwiększenie, usprawnienie i unowocześnienie produkcji, z drugiej zaś - ograniczenie wolnorynkowej konkurencji; przejawiającej się m.in. dyktowaniem cen przez monopolistów; ograniczeniu negatywnych rezultatów koncentracji w gospodarce służą prawa i instytucje antymonopolowe.

Wikipedia


monopolizacyjny

monopolizacja


SJP.pl

Patrz:

monopolizacja

monopolizm

monopolizacja;
1. wprowadzanie monopolu, wyłącznego prawa do produkcji lub dystrybucji czegoś;
2. zdominowanie rynku przez jeden podmiot


SJP.pl


monopolizować

1. wprowadzać wyłączność na produkcję lub dystrybucję czegoś;
2. mieć na coś wyłączność lub dominować w jakiejś dziedzinie, np. w jakiejś branży gospodarki;
3. wpływać na coś w decydujący sposób dzięki posiadaniu dominującej pozycji


SJP.pl


monopolka

potocznie: wódka, zwłaszcza kupowana w sklepie (w odróżnieniu od samogonu pędzonego nielegalnie); monopolowa, monopolówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Warszawa. wódka, zwłaszcza pochodząca ze sklepu (monopolowego)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monopol m., monopolowy m., monopolówka ż.

 czas. monopolizować ndk., zmonopolizować dk.

 przym. monopolowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) monopolówka, monopolowa

Wiktionary


monopolowa

przymiotnik od: monopol


SJP.pl


monopolówka

potocznie: wódka, zwłaszcza kupowana w sklepie (w odróżnieniu od samogonu pędzonego nielegalnie); monopolowa, monopolka


SJP.pl


monopolowy

przymiotnik od: monopol


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z monopolem, dotyczący monopolu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) sklep z alkoholem

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Zaraz będziemy mieli gości, wskocz do monopolowego po butelkę żubrówki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔpɔˈlɔvɨ, AS: mõnopolovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monopol m., monopolista m., monopolistka ż., monopolka ż., monopolizowanie n., zmonopolizowanie n., monopolizacja ż.

 czas. monopolizować ndk., zmonopolizować dk.

 przysł. monopolowo

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) sklep monopolowy, monopol

Wiktionary


monopoly

ekonomiczna gra planszowa


SJP.pl

Monopoly – gra planszowa polegająca na handlu nieruchomościami, opatentowana w 1935 roku. Zestawy do gry produkowane są przez amerykańskie przedsiębiorstwo Hasbro (pierwotnie przez Parker Brothers). Na przestrzeni lat sprzedanych zostało blisko 300 milionów jej egzemplarzy, co czyni ją jedną z najlepiej sprzedających się gier planszowych w historii – ustępuje pod tym względem jedynie szachom, warcabom i tryktrakowi. Opublikowanych zostało ponad 300 edycji gry w 47 językach.

Wikipedia


monoposto

jednomiejscowy samochód wyścigowy; mono-poste


SJP.pl


monopson

forma rynku charakteryzująca się występowaniem tylko jednego podmiotu po stronie popytu


SJP.pl

Monopson – forma rynku, na którym istnieje tylko jeden odbiorca (monopsonista) oraz wielu dostawców pewnego towaru lub usługi.

Monopsonistami są bardzo często przedsiębiorstwa państwowe. Posiadają siłę rynkową umożliwiającą ustalanie cen.

Wikipedia


monopter

Monopter, monopteros (gr. monópteros) – typ świątyni greckiej lub rzymskiej zbudowany na ogół na planie koła, otoczony kolumnadą, przykryty dachem. Wewnątrz nie budowano celli. Ten typ budowli rozpowszechnił się szczególnie w rzymskiej architekturze sakralnej. Świątynie tego typu należą do najrzadziej spotykanych (w Grecji). W architekturze nowożytnej stosowany zwłaszcza przy projektowaniu budowli ogrodowych (pawilonów, kiosków itp.).

Wikipedia


monopteros

w architekturze antycznej: budowla na planie koła otoczona kolumnadą wspierającą dach


SJP.pl

Monopter, monopteros (gr. monópteros) – typ świątyni greckiej lub rzymskiej zbudowany na ogół na planie koła, otoczony kolumnadą, przykryty dachem. Wewnątrz nie budowano celli. Ten typ budowli rozpowszechnił się szczególnie w rzymskiej architekturze sakralnej. Świątynie tego typu należą do najrzadziej spotykanych (w Grecji). W architekturze nowożytnej stosowany zwłaszcza przy projektowaniu budowli ogrodowych (pawilonów, kiosków itp.).

Wikipedia


monopłetwa

płetwa pływacka mocowana jednocześnie na obie stopy


SJP.pl

Monopłetwa – rodzaj płetwy pływackiej. W odróżnieniu od płetw tradycyjnych, ma jedną płaszczyznę mocowaną do obu stóp jednocześnie. Ma lepszą sprawność niż dwie płetwy, gdyż unika się zawirowań (turbulencji) wody w przestrzeni między płetwami. Ze względu na połączenie stóp, nie pozwala na wykonywanie ruchów nożycowych (kraulowych) nogami, pozwalając pływać jedynie „delfinem”. Pływak lub płetwonurek mający założoną monopłetwę nie może też chodzić. Z powyższych względów, a także dlatego, że opanowanie techniki „delfina” wymaga większej wprawy niż pływanie kraulem, monopłetwy są używane głównie przez osoby pływające wyczynowo. Stosuje się je we freedivingu i finswimmingu.

Wikipedia


monorema

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) staroż. mar. zob. monera.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednorzędowiec, monera

Wiktionary


monorym

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. wiersz lub fragment dzieła literackiego, w którym występuje ten sam rym

Wiktionary

Wikipedia


monorymowy

taki, w którym występuje jeden rym


SJP.pl


monosacharyd

związek organiczny będący bezbarwną, krystaliczną substancją tworzoną przez rośliny w procesie fotosyntezy; cukier prosty; monoza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biochem. związek organiczny, bezbarwna, krystaliczna substancja tworzona przez rośliny w procesie fotosyntezy;

Wiktionary

Monosacharydy, cukry proste – węglowodany nieulegające hydrolizie na mniejsze podjednostki pod wpływem rozcieńczonych kwasów. Cząsteczka zawiera umownie co najmniej 3 atomy węgla. W rodzinie tych związków wyróżnia się tzw. monosacharydy macierzyste, czyli polihydroksyaldehydy o wzorze ogólnym H–[CHOH] n–CHO (aldozy) lub polihydroksyketony o wzorze H–[CHOH]m–CO–[CHOH]n–H (ketozy). Spełniają one zasadniczy wzór sumaryczny węglowodanów Cn(H2O)n.Ogólny termin „monosacharydy” należy traktować jako przeciwstawny do oligo- i polisacharydów, to znaczy jako określający pojedynczą jednostkę bez wiązań glikozydowych z innymi takimi samymi lub podobnymi jednostkami. Obejmuje on nie tylko aldozy i ketozy, lecz także pochodne tych związków, które nie spełniają powyższych wzorów stechiometrycznych, jak na przykład:

  • deoksycukry powstające przez zastąpienie jednej lub więcej grup hydroksylowych atomem wodoru. Są one najprostszymi pochodnymi monosacharydów macierzystych.
  • aminocukry powstające przez zastąpienie grupy hydroksylowej (w biochemii zwykle atomu C2) grupą aminową –NH2.
  • estry powstające przez zastąpienie atomu wodoru grupy hydroksylowej resztą kwasu, przy czym w zasadzie każda grupa hydroksylowa może brać udział w tworzeniu wiązania estrowego. W przyrodzie najczęściej występują estry z kwasem ortofosforowym, który zazwyczaj łączy się tylko z grupami hydroksylowymi pierwszego lub ostatniego atomu węgla cząsteczki monosacharydu macierzystego. Obok fosforanów monosacharydów znaczenie biologiczne mają również estry z kwasem siarkowym.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) cukier prosty

Wiktionary


monosacharydowy

monosacharyd


SJP.pl

Patrz:

monosacharyd

monosacharydy

związek organiczny będący bezbarwną, krystaliczną substancją tworzoną przez rośliny w procesie fotosyntezy; cukier prosty; monoza


SJP.pl

Monosacharydy, cukry proste – węglowodany nieulegające hydrolizie na mniejsze podjednostki pod wpływem rozcieńczonych kwasów. Cząsteczka zawiera umownie co najmniej 3 atomy węgla. W rodzinie tych związków wyróżnia się tzw. monosacharydy macierzyste, czyli polihydroksyaldehydy o wzorze ogólnym H–[CHOH] n–CHO (aldozy) lub polihydroksyketony o wzorze H–[CHOH]m–CO–[CHOH]n–H (ketozy). Spełniają one zasadniczy wzór sumaryczny węglowodanów Cn(H2O)n.Ogólny termin „monosacharydy” należy traktować jako przeciwstawny do oligo- i polisacharydów, to znaczy jako określający pojedynczą jednostkę bez wiązań glikozydowych z innymi takimi samymi lub podobnymi jednostkami. Obejmuje on nie tylko aldozy i ketozy, lecz także pochodne tych związków, które nie spełniają powyższych wzorów stechiometrycznych, jak na przykład:

  • deoksycukry powstające przez zastąpienie jednej lub więcej grup hydroksylowych atomem wodoru. Są one najprostszymi pochodnymi monosacharydów macierzystych.
  • aminocukry powstające przez zastąpienie grupy hydroksylowej (w biochemii zwykle atomu C2) grupą aminową –NH2.
  • estry powstające przez zastąpienie atomu wodoru grupy hydroksylowej resztą kwasu, przy czym w zasadzie każda grupa hydroksylowa może brać udział w tworzeniu wiązania estrowego. W przyrodzie najczęściej występują estry z kwasem ortofosforowym, który zazwyczaj łączy się tylko z grupami hydroksylowymi pierwszego lub ostatniego atomu węgla cząsteczki monosacharydu macierzystego. Obok fosforanów monosacharydów znaczenie biologiczne mają również estry z kwasem siarkowym.

Wikipedia


monosemia

posiadanie przez wyraz lub połączenie wyrazów wyłącznie jednego znaczenia; jednoznaczność


SJP.pl


monoski

pojedyncza deska narciarska, podobna do snowboardowej


SJP.pl


monosomia

mutacja genetyczna, w której następuje utrata jednego z chromosomów, co powoduje występowanie jednego chromosomu bez pary, wada śmiertelna


SJP.pl

Monosomia – utrata jednego chromosomu z pary homologicznej, która wtedy zawiera tylko jeden chromosom zamiast dwóch. Rodzaj aneuploidalnej mutacji chromosomowej. Wszystkie tego typu mutacje wśród autosomów są śmiertelne. Natomiast mutacja chromosomów płci, czyli obecność tylko jednego chromosomu X, objawia się jako zespół Turnera.

Wikipedia


monospace

rzeczownik

 (1.1) typogr. odmiana kroju, w którym pola wszystkich znaków mają jednakową szerokość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Monospace był szeroko stosowany w maszynach do pisania.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pismo nieproporcjonalne

Wiktionary


monospermia

Monospermia – powszechne zjawisko (w przeciwieństwie do polispermii) polegające na wniknięciu tylko 1 plemnika do komórki jajowej.

Wikipedia


monostabilność

monostabilny


SJP.pl

Patrz:

monostabilny

monostych

myśl, sentencja wyrażona w jednym wersie; jednowiersz


SJP.pl


monosylaba

wyraz składający się tylko z jednej sylaby, zgłoski


SJP.pl


monosylabik

wyraz złożony z jednej sylaby; jednozgłoskowiec, jednosylabowiec, wyraz jednozgłoskowy (jednosylabowy, monosylabowy, monosylabiczny)


SJP.pl


monotechnika

ograniczenie rozwoju technicznego do jednej dziedziny lub jednej wybranej technologii


SJP.pl


monoteista

wierzący w jednego boga; zwolennik monoteizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) filoz. rel. wyznawca jednego, jedynego boga

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔtɛˈjista, AS: mõnotei ̯ista

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monoteizm m.

:: fż. monoteistka ż.

 przym. monoteistyczny

Wiktionary


monoteistka

kobieta wierząca w jednego boga; zwolenniczka monoteizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. rel. wyznawczyni jednego, jedynego boga

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

 (1.1) politeistka

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. monoteizm m.

:: fm. monoteista m.

 przym. monoteistyczny

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* arabski: (1.1) توحيدية ż.

* białoruski: (1.1) монатэістка ż.

* hiszpański: (1.1) monoteísta ż.

* niemiecki: (1.1) Monotheistin ż.

* rosyjski: (1.1) монотеистка ż.

* słowacki: (1.1) monoteistka ż.

* ukraiński: (1.1) монотеїстка ż.

* włoski: (1.1) monoteista ż.

źródła.

== monoteistka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. rel. monoteistka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔtɛˈjistka, AS: mõnotei ̯istka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monoteizm m.

:: fm. monoteista m.

 przym. monoteistyczny

Wiktionary


monoteistyczny

monoteizm


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z monoteizmem, właściwy monoteizmowi i / lub monoteistom

Wiktionary

Patrz:

monoteizm

Przykłady

 (1.1) Chrześcijaństwo i islam to religie monoteistyczne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔtɛjiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: mõnotei ̯istyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monoteizm m., monoteista m., monoteistka ż.

 przysł. monoteistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednobożny, daw. jednobogi, jednobożeński

Wiktionary


monoteizm

wyznawanie istnienia tylko jednego boga; jedynobóstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rel. wiara w jednego boga;

Wiktionary

Monoteizm, jedynobóstwo (monoteizm z stgr. μόνος monos – „jedyny” + θεός theos – „bóg”) – wiara w istnienie tylko jednego Boga i w przeciwieństwie do henoteizmu wykluczająca istnienie jakichkolwiek innych istot boskich. Przeciwieństwem monoteizmu jest politeizm.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Judaizm, chrześcijaństwo i islam charakteryzuje monoteizm.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔˈtɛjism̥, AS: mõnotei ̯ism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monoteistka ż., monoteista m., monoteistka ż.

 przym. monoteistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jedynobóstwo

Wiktionary


monoteleta

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) teol. hist. zwolennik monoteletyzmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Imperator ten popierał monoteletów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monoteletyzm mrz.

Wiktionary


monoteletyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) teol. pogląd teologiczny, według którego Chrystus w obu naturach kierował się jedną wolą;

Wiktionary

Monoteletyzm (od stgr. μόνος monos „jedyny” i θέλω thelo „chcę, mam wolę”) – pogląd w teologii chrześcijańskiej z VII w., według którego Chrystus, zarówno w swojej naturze boskiej, jak i ludzkiej, kierował się jedną wolą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zwalczany przez papieża Marcina I monoteletyzm został ostatecznie potępiony na III soborze konstantynopolitańskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monoteleta m.

 przym. monoteletyczny

Wiktionary


monotemat

jeden jedyny temat


SJP.pl


monotematowość

ograniczenie treści, np. utworu literackiego lub dzieła naukowego, do jednego, zasadniczego tematu; monotematyczność


SJP.pl


monotematowy

monotemat


SJP.pl

Patrz:

monotemat

monotematyczność

nieustanne dotyczenie jednego zagadnienia; jednotematowość


SJP.pl


monotematyczny

1. związany z jednym tematem;
2. pejoratywnie: mówiący ciągle o tym samym


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący jednego tematu

 (1.2) mówiący ciągle na jeden temat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W takim sensie twórczość Poego jest swoiście monotematyczna, a jednocześnie niepowtarzalna.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monotematyczność ż.

 przysł. monotematycznie

Wiktionary


monoterapia

terapia z zastosowaniem wyłącznie jednego leku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. terapia tylko jednym lekiem

Wiktionary

Monoterapia – określenie, które może być stosowane do różnych form oddziaływań leczniczych i terapeutycznych, ale najczęściej oznacza stosowanie pojedynczego leku. Monoterapia pozwala ograniczyć skutki uboczne leczenia, a także umożliwia precyzyjne określenie oddziaływania danego leku na organizm. Przeciwieństwo politerapii.

Wikipedia


monoterpenoid

związek z grupy związków chemicznych, do której należą m.in. cytral, linalool


SJP.pl


monoterpenoidy

związek z grupy związków chemicznych, do której należą m.in. cytral, linalool


SJP.pl


monoterpeny

Monoterpeny – grupa organicznych związków chemicznych, podgrupa terpenów, posiadające silne własności zapachowe.

Związki te są w temperaturze pokojowej cieczami lub ciałami stałymi o intensywnym zapachu. Dobrze rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych i tłuszczach. Są nierozpuszczalne w wodzie.

Wikipedia


monotlenek

związek chemiczny pierwiastka chemicznego z jedną cząsteczką tlenu


SJP.pl


monotonia

niezmienność, brak urozmaicenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jednostajny, powtarzalny stan bez urozmaicenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wiedzieli, co wymyślić, by przerwać tę monotonię. (J. Verne: Zielony promień)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔˈtɔ̃ɲja, AS: mõnotõńi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monotonny

 przysł. monotonnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) monotonność, szarość

Wiktionary


monotoniczność

w matematyce: zgodność porządku w zbiorze argumentów jakiejś funkcji i w zbiorze jej wartości, np. monotoniczność funkcji, ciągu, miary


SJP.pl

Funkcja monotoniczna – funkcja, która zachowuje określony rodzaj porządku zbiorów. Pojęcie powstałe pierwotnie na gruncie analizy zostało uogólnione na gruncie teorii porządku.

Wyróżnia się odmiany funkcji monotonicznych jak niemalejące, nierosnące, rosnące i malejące. W szczególności pojęcie stosuje się do niektórych ciągów, które są funkcjami na podzbiorach zbioru liczb naturalnych. Przez to wyróżnia się ciągi niemalejące, nierosnące, rosnące i malejące.

Wikipedia


monotoniczny

1. w fizyce: oparty na jednym tonie, dźwięku;
2. w matematyce: mający zgodny porządek w zbiorze argumentów funkcji i w zbiorze jej wartości;
3. w matematyce: ciąg monotoniczny - ciąg rosnący lub malejący, nierosnący lub niemalejący;
4. w matematyce: funkcja monotoniczna - funkcja rosnąca lub malejąca, nierosnąca lub niemalejąca


SJP.pl


monotonizować

rzadko: czynić coś monotonnym


SJP.pl


monotonnie

przysłówek

 (1.1) w sposób monotonny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wykładowca mówił tak monotonnie i cicho, że zasnąłem po dziesięciu minutach jego prelekcji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔˈtɔ̃ɲːɛ, AS: mõnotõ•ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monotonia ż., monotonność ż.

 przym. monotonny

Wiktionary


monotonniej

stopień wyższy od przysłówka: monotonnie


SJP.pl


monotonniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: monotonny


SJP.pl


monotonność

niezmienność, brak urozmaicenia; monotonia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest monotonne; cecha tych, którzy są monotonni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monotonny

 przysł. monotonnie

Wiktionary


monotonny

nudny, jednostajny, bezbarwny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ciągle taki sam, bez urozmaicenia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nɔˈtɔ̃nːɨ, AS: mõnotõ•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monotonia ż., monotonność ż.

 przysł. monotonnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) jednostajny

Wiktionary


monotron

mikrofalowa lampa generacyjna


SJP.pl


monotropia

szczególny przypadek alotropii lub polimorfizmu


SJP.pl


monotropizm

Monotropizm to strategia poznawcza uważana za główną cechę leżącą u podstaw autyzmu. Umysł monotropowy to taki, który w dowolnym momencie skupia swoją uwagę na niewielkiej liczbie zainteresowań, mając tendencję do pomijania rzeczy poza tym tunelem uwagi. Teoria monotropizmu została opracowana przez Dinah Murray, Wenn Lawson i Mike Lesser w latach 90. i opublikowana w czasopiśmie Autism w 2005 roku. Dalsze prace Wenna Lawsona nad teorią stanowiły podstawę jego doktoratu, Single Attention and Associated Cognition in Autism oraz książki The Passionate Mind (Lawson, 2011).

Wikipedia


monotyp

maszyna drukarska służąca do odlewania i składania czcionek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biol. syst. takson obejmujący tylko jeden przyporządkowany takson niższy;

 (1.2) druk. poligraficzna maszyna odlewnicza umożliwiająca skład tekstu i odlewanie czcionek;

 (1.3) żegl. jacht tej samej klasy;

Wiktionary

  • monotyp (biologia)
  • monotyp (zecerstwo)
  • monotyp (żeglarstwo)

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Maszyną podobną do monotypu, ale odlewającą od razu całe wiersze tekstu, był linotyp.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monotypowość ż.

 przym. monotypowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) takson monotypowy

Wiktionary


monotypia

1. technika odbijania, polegająca na odciśnięciu na papierowym podłożu świeżo namalowanego obrazu (np. na szklanej płycie);
2. odbitka wykonana tą techniką


SJP.pl

Monotypia (gr. monos – jeden, typos – odbicie) – artystyczna technika graficzna, należąca do druku płaskiego, wyróżniająca się tym, że pozwala na uzyskanie tylko jednej odbitki. Wynalezienie monotypii przypisuje się włoskiemu malarzowi Giovanni Benedetto Castiglione, zw. Il Grechetto.

Wikipedia


monotypistka

monotypista


SJP.pl

Patrz:

monotypista

monotypowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co monotypowe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monotyp mrz.

 przym. monotypowy

Wiktionary


monotypowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) biol. syst. związany z monotypem, dotyczący monotypu

 (1.2) druk. związany z monotypem, dotyczący monotypu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kolczatka australijska jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju kolczatka.

 (1.1) Pogląd ten uzasadniany bywa badaniami antropologicznymi wskazującymi, że gatunek Homo sapiens jest monotypowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monotyp mrz., monotypowość ż.

Wiktionary


monowski

przymiotnik od: MON (Ministerstwo Obrony Narodowej); MON-owski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z MON-em, dotyczący MON-u

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. MON m./n.

Wiktionary


monowtrysk

pojedynczy wtrysk w układzie paliwowym samochodu


SJP.pl


monoza

monosacharyd, cukier prosty


SJP.pl


monozygotyczny

identyczne genetycznie


SJP.pl


monroe

[czytaj: monROŁ] nazwisko, m.in. James Monroe (1758-1831) - polityk amerykański


SJP.pl

Osoby

  • Bill Monroe, muzyk
  • Earl Monroe, koszykarz
  • James Monroe, Prezydent Stanów Zjednoczonych
  • Marilyn Monroe, amerykańska aktorka
  • Robert Monroe, biznesmen, pisarz, założyciel Monroe Instytut

Telewizja

  • Monroe – brytyjski serial telewizyjny z Jamesem Nesbittem w roli tytułowej

Miejsca

Wikipedia


monrovia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Liberii;

Wiktionary

Monrovia (dawne spolszczenie: Monrowia) – największe miasto i stolica Liberii. Położone u ujścia rzeki St. Paul do Oceanu Atlantyckiego (Wybrzeże Pieprzowe). Okręg stołeczny liczy sobie ponad milion mieszkańców, czyli 29% populacji całej Liberii, według spisu ludności z 2008 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Monrovia jest jednym z portów Wybrzeża Pieprzowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃nˈrɔvʲja, AS: mõnrovʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monrowijczyk mos., monrowijka ż.

 przym. monrowijski

Wiktionary


monrowia

stolica Liberii


SJP.pl

Monrovia (dawne spolszczenie: Monrowia) – największe miasto i stolica Liberii. Położone u ujścia rzeki St. Paul do Oceanu Atlantyckiego (Wybrzeże Pieprzowe). Okręg stołeczny liczy sobie ponad milion mieszkańców, czyli 29% populacji całej Liberii, według spisu ludności z 2008 roku.

Wikipedia


monrowijczyk

mieszkaniec Monrowii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Monrovii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nrɔˈvʲijt͡ʃɨk, AS: mõnrovʹii ̯čyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monrovia ż.

:: fż. monrowijka ż.

 przym. monrowijski

Wiktionary


monrowijka

mieszkanka Monrowii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Monrovii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nrɔˈvʲijka, AS: mõnrovʹii ̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monrovia ż.

:: fm. monrowijczyk mos.

 przym. monrowijski

Wiktionary


monrowijski

Monrowia (stolica Liberii)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Monrovia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nrɔˈvʲijsʲci, AS: mõnrovʹii ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Monrovia ż., monrowijczyk mos., monrowijka ż.

Wiktionary


mons.

skrót od: monsignore, monsinior; Msgr.


SJP.pl


monsalwat

zamek świętego Graala w legendach o Parsifalu i Lohengrinie; Monsalvat


SJP.pl


monseigneur

[czytaj: mąseNIOR] francuski zwrot odpowiadający polskiemu: Wasza Wysokość, Wasza Świątobliwość


SJP.pl


monsieur

[czytaj: meSJE] we Francji: zwrot grzecznościowy stosowany w odniesieniu do mężczyzn; pan


SJP.pl


monsignor

[czytaj: mons-iNIOR] we Włoszech: tytuł dostojnika kościelnego; monsignore, monsinior


SJP.pl


monsignore

[czytaj: mons-iniore] we Włoszech: tytuł dostojnika kościelnego; monsinior, monsignor


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) tytuł kapelanów, szambelanów i prałatów papieskich

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) „Nie sprzedaję mojej córki - odrzekła - ale przyjmę każdy podarunek, który zechcesz mi, monsignore, ofiarować.” (J. Potocki: Rękopis znaleziony w Saragossie)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) monsinior, msgr

Wiktionary


monsinior

[czytaj: mons-iNIOR] we Włoszech: tytuł dostojnika kościelnego; monsignore, monsignor


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) monsignore

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Świrski, który znał cały Rzym i wszystkich monsiniorów, zaręczył, że potrafi to z łatwością przeprowadzić. (H. Sienkiewicz: Rodzina Połanieckich)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃w̃ˈɕĩɲɔr, AS: mõũ̯śĩńor

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) monsignore, msgr

Wiktionary


moński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Monami, dotyczący Monów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język moński

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Mon mos., Monijka ż.

Wiktionary


monstera

tropikalne pnącze z rodziny obrazkowatych; popularna roślina ozdobna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Monstera|Adans.|ref=tak., pnącze z rodziny obrazkowatych o dużych, skórzastych liściach z głębokimi wcięciami;

Wiktionary

Monstera (Monstera Adans.) – rodzaj pnączy z rodziny obrazkowatych, obejmujący 37 gatunków pochodzących z Ameryki Środkowej i Południowej, od Meksyku do Boliwii i Brazylii. Monstera Adansona została introdukowana do Portoryko, a monstera dziurawa na Seszelach i Wyspach Towarzystwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie rośliny najczęściej chorują? Okazuje się, że przede wszystkim te popularne: palmy, fikusy, monstery, bluszcze, paprocie.

Wiktionary


monsterek

potocznie: napój energetyzujący marki Monster Energy


SJP.pl


monstrancja

naczynie liturgiczne wykonane ze złota lub srebra służące do wystawiania hostii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. naczynie liturgiczne do wystawiania konsekrowanej hostii; ; Gloger.

Wiktionary

Monstrancja (z łac. monstrare − pokazywać) − naczynie liturgiczne służące w liturgii katolickiej do umieszczania w nim konsekrowanej hostii, celem wystawiania na ołtarz podczas nabożeństw, adoracji, błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem oraz w czasie procesji teoforycznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pielgrzymi z Polski ofiarowali Janowi Pawłowi II monstrancję, która trafi do jednego z afrykańskich kościołów.

 (1.1) Gloria wokół monstrancji była wulkanicznego, szarego koloru.

 (1.1) Diakon miał problem, melchizedek nie pasował do monstrancji.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ostensorium

Wiktionary


monstre

[czytaj mąstr] rzadko:
1. olbrzymi, ogromny, gigantyczny; monstrualny;
2. uroczysty, okazały, wystawny


SJP.pl


monstrualny

1. olbrzymi, wielki, dużych rozmiarów;
2. straszliwy, potworny, odrażający


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyjątkowo brzydki

 (1.2) wyjątkowo dużych rozmiarów lub natężenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Setki tysięcy zdementowanych i obśmianych chipów w szczepionkach było widać do czegoś potrzebnych. Usypuje się z nich monstrualnych rozmiarów chochoła, którego następnie trzeba obalić tylko po to, żeby zbudować go od nowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monstrualność ż., monstrum n.

 przysł. monstrualnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrzydliwy, odpychający, odrażający, ohydny, okropny, potworny

 (1.2) gigantyczny, olbrzymi, kolosalny, wielki

Wiktionary


monstrum

ktoś lub coś brzydkiego; szkarada; straszydło; maszkara; poczwara


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) potwór

Wiktionary

  • monstrum – inaczej potwór
  • grupa monstrum – w matematyce jedna z grup sporadycznych
  • Monstrum – polski zespół muzyczny
  • Monstrum – film z 2014 roku w reżyserii Bretta Simmonsa.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) dziwne / groteskowe / karykaturalne monstrum

synonimy.

 (1.1) potwór, poczwara, maszkara, dziwoląg

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. monstrualność ż.

 przym. monstrualny

 przysł. monstrualnie

frazeologia.

etymologia.

 od etym|łac|monstrum.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) монстр m.

* łaciński: (1.1) monstrum n.

* niemiecki: (1.1) Monster n., Monstrum n.

* rosyjski: (1.1) монстр m.

* ukraiński: (1.1) монстр m.

* węgierski: (1.1) monstrum

źródła.

== monstrum (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|mǒnstrum.

 dzielenie|mon|strum.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) potwór

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔ̃w̃strũm, AS: mõũ̯strũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monstrualność ż.

 przym. monstrualny

 przysł. monstrualnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) potwór, poczwara, maszkara, dziwoląg

Wiktionary


monsun

zmienny wiatr wiejący głównie na obszarach podzwrotnikowych latem od oceanu, w zimie od lądu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geogr. meteorol. wiatr (system wiatrów) sezonowo zmienny pomiędzy oceanem, a lądem, często będący przyczyną występowania pory suchej i deszczowej;

Wiktionary

Monsun – układ wiatrów, które zmieniają swój kierunek na przeciwny w zależności od pory roku. Są to wiatry sezonowe między oceanem a lądem.

Rozróżnia się:

  • monsun letni (morski) z pogodą deszczową, związaną z niskim ciśnieniem nad lądem i wysokim nad morzem,
  • monsun zimowy (lądowy) z pogodą suchą, spowodowaną wysokim ciśnieniem nad lądem i niskim nad morzem.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) monsun letni (morski) / zimowy (lądowy) / azjatycki

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. monsunowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|arab|موسم. (mawsim) lub etym|gr|μουσώνες.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monsoon

* bułgarski: (1.1) мусон m.

* chorwacki: (1.1) monsun m.

* czeski: (1.1) monzun m.

* esperanto: (1.1) musono

* francuski: (1.1) mousson ż.

* hiszpański: (1.1) monzón m.

* interlingua: (1.1) monson

* łaciński: (1.1) hippalus m., ventus monsonius m.

* niderlandzki: (1.1) moesson m.

* niemiecki: (1.1) Monsun m.

* portugalski: (1.1) monção m.

* rosyjski: (1.1) муссон m.

* węgierski: (1.1) monszun

źródła.

== monsun (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|mǒnsuːn.

 dzielenie|mon|sun.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) monsun

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔ̃w̃sũn, AS: mõũ̯sũn

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monsunowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. monsunowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|arab|موسم. (mawsim) lub etym|gr|μουσώνες.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) monsoon

* bułgarski: (1.1) мусон m.

* chorwacki: (1.1) monsun m.

* czeski: (1.1) monzun m.

* esperanto: (1.1) musono

* francuski: (1.1) mousson ż.

* hiszpański: (1.1) monzón m.

* interlingua: (1.1) monson

* łaciński: (1.1) hippalus m., ventus monsonius m.

* niderlandzki: (1.1) moesson m.

* niemiecki: (1.1) Monsun m.

* portugalski: (1.1) monção m.

* rosyjski: (1.1) муссон m.

* węgierski: (1.1) monszun

źródła.

== monsun (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|mǒnsuːn.

 dzielenie|mon|sun.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) monsun

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


monsunowy

1. mający charakter monsunu;
2. klimat monsunowy - gorący klimat strefy podzwrotnikowej, w którym latem pojawiają się monsuny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z monsunem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Kambodży panuje klimat zwrotnikowy monsunowy z wyraźnym podziałem na dwie główne pory roku: suchą i deszczową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃w̃sũˈnɔvɨ, AS: mõũ̯sũnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monsun m.

Wiktionary


mont-joie

rzeczownik

 (1.1) alternatywna pisownia dla: montjoie

wykrzyknik

 (2.1) alternatywna pisownia dla: montjoie

Wiktionary

Synonimy:

 (1-2) montjoie

Wiktionary


mont-saint-michel

[czytaj: mą sę miSZEL] skalista wysepka u północno-zachodnich wybrzeży Francji


SJP.pl

  • Mont Saint-Michel – wyspa we Francji, w zatoce Mont-Saint-Michel
  • Mont-Saint-Michel (baie du Mont-Saint-Michel) – zatoka kanału La Manche
  • Le Mont-Saint-Michel – gmina we Francji, obejmująca m.in. tę wyspę
  • Mont-Saint-Michel (abbaye du Mont-Saint-Michel) – opactwo na tejże wyspie

Wikipedia


montaigne

[czytaj: mąTEŃ lub monTEŃ] nazwisko francuskie, m.in. Michel Eyquem de Montaigne (1533-1592) - pisarz francuski, sceptyk i moralista


SJP.pl

Wikipedia


montale

Montale – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Toskania, w prowincji Pistoia.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 10 133 osoby, 316,7 os./km².

W pobliżu miejscowości położona jest stacja kolejowa Montale-Agliana.

Wikipedia


montana

stan w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. stan w USA ze stolicą w Helena;

 (1.2) geogr. miasto w Bułgarii

 (1.3) geogr. adm. obwód administracyjny w Bułgarii

Wiktionary

Montana (wymowa:/mɒnˈtænə/) – stan w zachodniej części Stanów Zjednoczonych, przy granicy z Kanadą. W 2012 roku osiągnął 1 milion mieszkańców i jest jednym z najsłabiej zaludnionych. W Montanie jest ponad dwukrotnie więcej krów niż ludzi (dane z 2019). Z powierzchnią nieco większą od powierzchni Polski, jest czwartym co do wielkości stanem USA.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔ̃nˈtãna, AS: mõntãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montańczyk mos., Montanka ż.

 przym. montański

Wiktionary


montańczyk

mieszkaniec Montany (stanu w USA)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Montany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montana ż.

:: fż. Montanka ż.

 przym. montański

Wiktionary


montand

[czytaj: mąTON] nazwisko


SJP.pl


montania

kraina w Peru


SJP.pl

Montania (hiszp.: La Montaña) – pagórkowata kraina we wschodnim Peru, u wschodnich podnóży Andów Północnych; zachodnia część Niziny Amazonki. Obejmuje szereg niskich gór i pagórków, zbudowanych ze skał kredowych i paleogenicznych, których wysokość nie przekracza 1500 m n.p.m. Roczna suma opadów wynosi ponad 3000 mm. Region porośnięty gęstym wilgotnym lasem równikowym (selvas). Obszar wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego oraz eksploatacja lasów.

Wikipedia


montanista

zwolennik montanizmu (charyzmatycznego ruchu religijnego powstałego w II w. we Frygii)


SJP.pl


montanistka

montanista


SJP.pl

Patrz:

montanista

montanizm

ruch religijny z II w.; głosił rychłe przyjście Chrystusa; krytykowany przez Kościół przez skrajne rozumienie pobożności


SJP.pl

Montaniści – chrześcijański ruch religijny powstały ok. 150 we Frygii.

Nazwa ta pochodzi z IV wieku, od imienia Montana (Montanusa) – najwybitniejszego propagatora i organizatora. Początkowo mówiono o herezji Frygijczyków, a ich inna spotykana nazwa to kata-frygowie (od Dolnej Frygii).

Wikipedia


montanka

mieszkanka Montany (stanu w USA)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Montany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montana ż.

:: fm. Montańczyk mos.

 przym. montański

Wiktionary


montanoceratops

późnokredowy dinozaur z infrarzędu ceratopsów


SJP.pl

Montanoceratops (Montanoceratops) – rodzaj późnokredowego dinozaura z rodziny leptoceratopsów, którego szczątki znaleziono w skałach kampańskich i mastrychckich sześciu różnych formacji w Ameryce Północnej. Osiągał 3 m długości. Szyję okrywała kostna kryza, nie wykształcał kopyt charakterystycznych dla bardziej zaawansowanych ceratopsów.

Wikipedia


montański

przymiotnik od: Montana, miasto w USA


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Montaną, dotyczący Montany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montana ż., Montańczyk mos., Montanka ż.

Wiktionary


montauban

[czytaj: mątoBĄ] miasto we Francji


SJP.pl

Wikipedia


montaż

1. składanie urządzeń z gotowych części;
2. zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych;
3. łączenie oddzielnych części filmu, audycji itp. w jedną harmonijną całość;
4. film, słuchowisko lub przedstawienie teatralne składające się z fragmentów większych utworów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) masz. techn. czynność, procedura składania, łączenia poszczególnych elementów w całość;

 (1.2) bud. techn. czynność, procedura zamocowania danego elementu konstrukcyjnego lub urządzenia i ewentualne podłączenie go do źródła zasilania, jeżeli takowe jest konieczne

 (1.3) film. zob. montaż filmowy.;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) (…) montaż dla wytrawnego dziennikarza był papierkiem lakmusowym, łatwo było poznać, kto montuje, tak, jak rodzaj ściegu przy robótkach ręcznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔ̃ntaʃ, AS: mõntaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zamontowanie n., montażownia ż., montażysta m., montażystka ż., monter m., montownia ż., montowanie n.

 czas. remontować, montować ndk., zamontować dk., zamontowywać ndk., zmontować dk.

 przym. monterski, montażowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) montowanie

 (1.2) wstawianie / wstawienie

Wiktionary


montażowiec

specjalista w dziedzinie montażu różnorodnych urządzeń, maszyn itp.


SJP.pl


montażownia

dział fabryki, w którym odbywa się montaż


SJP.pl


montażownica

urządzenie do montowania opon samochodowych na felgi


SJP.pl

Montażownica jest to jedno z urządzeń wchodzących w skład wyposażenia warsztatów samochodowych oraz wulkanizacji. Służy do ściągania i nakładania (montowania) opon samochodowych na felgi. Wyróżniamy montażownice półautomatyczne i automatyczne.

Montażownice mogą być wyposażone w szereg dodatkowych elementów, na przykład:

  • przystawka Leverless (eliminuje konieczność użycia łyżki montażowej)[1],
  • przystawka do opon typu Run-Flat.

Wikipedia


montażowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący montażu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. montaż mrz., monter mos., montownia ż.

 czas. montować

Wiktionary


montażysta

specjalista od montażu filmów, montaży scenicznych, radiowych itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba dokonująca montażu filmów

Wiktionary

Montaż filmowy – techniczna operacja filmowa polegająca na połączeniu co najmniej dwóch kadrów (a dokładniej dwóch oddzielnych ujęć), przy którym ostatni kadr ujęcia poprzedzającego zostaje sklejony z pierwszym kadrem kolejnego ujęcia. Montaż stanowi istotny kreatywny wkład w finalne dzieło filmowe i jest bezpośrednio związany ze zdjęciami i reżyserią. Montaż filmowy jest uznawany za sztukę i umiejętność odrębną od produkcji filmowej, pomimo że artyzm montażu pozostaje dla wielu niewidoczny.

  • Tradycyjnie, montażem filmowym zajmuje się specjalista zwany montażystą. Obecnie, wiele osób hobbystycznie montuje filmy na prywatny użytek, w związku z popularnością wideo jako formy wyrazu w Internecie. Jest to możliwe dzięki szeroko dostępnym, darmowym i płatnym, programom do montowania.
  • Montaż prowadzony jest zwykle w okresie postprodukcji filmu, gdy zostaną już nagrane zdjęcia, dialogi, postsynchrony, dźwięki efektów, dubbing.
  • Oscary za najlepszy montaż – przyznawane są od 1934 roku.
  • Montaż organizuje sekwencje scen w czasie, wpływa na tempo filmu, jego nastrój i dynamikę.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. montaż mrz., monter mos., montownia ż.

 czas. montować

Wiktionary


montażystka

specjalistka od montażu filmów, montaży scenicznych, radiowych itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta dokonująca montażu filmów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. montaż mrz., monter mos., montownia ż.

 czas. montować

Wiktionary


montbeliard

rasa bydła mlecznego z Jury na pograniczu Francji i Szwajcarii; montbeliarde


SJP.pl


montbeliarde

[czytaj: mąbeliard] rasa bydła mlecznego z Jury na pograniczu Francji i Szwajcarii; montbeliard


SJP.pl


montbrecja

roślina ozdobna z rodziny kosaćcowatych; krokosmia, cynobrówka


SJP.pl


montecchi

[czytaj: monteki] nazwisko rodowe bohaterów sztuki W. Szekspira; Monteki


SJP.pl


montejus

aparat ciśnieniowy do okresowego przetłaczania cieczy; przetłaczarka


SJP.pl


monteki

nazwisko rodowe bohaterów sztuki W. Szekspira; Montecchi


SJP.pl


montelupi

Montelupi (Wilczogórski) – polski herb szlachecki.

Wikipedia


monter

wykwalifikowany robotnik pracujący przy montażu i naprawie maszyn, instalacji itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) robotnik zajmujący się montowaniem i naprawą maszyn i instalacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po zgłoszonej interwencji na miejsce pojechała ekipa monterów, by podwiesić nowe kable – nie została jednak dopuszczona na miejsce, ponieważ nie wyraził na to zgody jeden z mieszkańców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈmɔ̃ntɛr, AS: mõnter

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. montownia ż., montaż m., montażowiec m., montażownia ż., montażysta m., montażystka ż., monterka ż., montowanie n., zamontowanie dk.

 czas. montować ndk., zamontować dk., zamontowywać ndk.

 przym. montażowy, monterski

Wiktionary


monterey

[czytaj: monterej] miasto w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Monterey – miasto w stanie Kalifornia, w hrabstwie Monterey
  • Monterey – miejscowość w stanie Indiana, w hrabstwie Pulaski
  • Monterey – miasto w stanie Kentucky, w hrabstwie Owen
  • Monterey – jednostka osadnicza w stanie Luizjana, w parafii Concordia
  • Monterey – miejscowość w stanie Massachusetts, w hrabstwie Berkshire
  • Monterey – miejscowość w stanie Tennessee, w hrabstwie Putnam
  • Monterey – miejscowość w stanie Wirginia, w hrabstwie Highland

Wikipedia


monterka

Monterka (tyt. oryg. Montatorja) – albański film krótkometrażowy z roku 1970 w reżyserii Muharrema Fejzo.

Wikipedia


monterrey

[czytaj: monterREJ] miasto w Meksyku


SJP.pl

Wikipedia


monterski

przymiotnik

 (1.1) dotyczący montera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. montaż mrz., monter mos., montownia ż.

 czas. montować

Wiktionary


monteseracki

Montserrat; montserracki


SJP.pl


monteskiusz

Charles Louis de Secondat (1689-1755) - francuski filozof, prawnik, wolnomularz i pisarz; Montesquieu


SJP.pl

Monteskiusz (fr. Montesquieu), właśc. Charles Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu (ur. 18 stycznia 1689 w La Brède, zm. 10 lutego 1755 w Paryżu) – francuski filozof, prawnik, wolnomularz i pisarz doby Oświecenia, członek Akademii Francuskiej od 1728 r. (fotel 2), członek zagraniczny Akademii Stanisława w Nancy od 1751 roku.

Wikipedia


monteskiuszowski

taki jak u Monteskiusza, zgodny z jego koncepcjami, wywodzący się z nich


SJP.pl


montesquieu

[czytaj: mątesKJU] Charles Louis de Secondat (1689-1755) - francuski filozof, prawnik, wolnomularz i pisarz; Monteskiusz


SJP.pl

  • Montesquieu (Lot i Garonna) – francuska gmina w regionie Akwitania
  • Montesquieu (Hérault) – francuska gmina w regionie Langwedocja-Roussillon
  • Montesquieu (Tarn i Garonna) – francuska gmina w regionie Midi-Pireneje
  • Monteskiusz (Charles Louis de Secondat baron de la Brede et de Montesquieu), osiemnastowieczny francuski filozof.

Wikipedia


montessori

nazwisko włoskie, np. Maria Montessori (1870 - 1952), włoska lekarka i pedagog, twórczyni systemu wychowania dzieci


SJP.pl

  • Metoda Montessori
  • Maria Montessori

Wikipedia


monteverdi

Claudio Giovanni Crettinnieo Antonio Monteverdi (ur. 15 maja 1567 w Cremonie, zm. 29 listopada 1643 w Wenecji) – włoski kompozytor, wiolista (grał na violi da braccio), śpiewak i ksiądz katolicki. Jeden z pierwszych twórców oper.

Wikipedia


montevideo

1. stolica Urugwaju;
2. miasto w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Urugwaju;

Wiktionary

Montevideo – największe miasto, stolica oraz główny port Urugwaju. Według spisu z 2011 roku liczy 1 319 108 mieszkańców i posiada powierzchnię 201 km². Jest najbardziej wysuniętą na południe stolicą obu Ameryk. Montevideo znajduje się na południowym wybrzeżu kraju, na północno-wschodnim brzegu La Platy.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje miejscowość|D=Montevideo|Ms=Montevideo.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 Nazw mieszkańców i przymiotnika nie tworzy się.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Montevideo

* arabski: (1.1) مونتيفيديو

* baskijski: (1.1) Montevideo

* czeski: (1.1) Montevideo

* hiszpański: (1.1) Montevideo m.

* niemiecki: (1.1) Montevideo n.

* nowogrecki: (1.1) Μοντεβίδεο n., Μοντεβιδέο n.

* rosyjski: (1.1) Монтевидео m.

* słowacki: (1.1) Montevideo n.

* szwedzki: (1.1) Montevideo

* włoski: (1.1) Montevideo ż.

źródła.

== Montevideo (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Montevideo.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Montevideo

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃ntɛvʲiˈdɛɔ, AS: mõntevʹideo

Wiktionary


montewski

nazwisko


SJP.pl


montezuma

1. władca imperium azteckiego;
2. nazwa kilku miast w USA;
3. miasto i gmina w Brazylii


SJP.pl

Władcy Azteków:

  • Montezuma I – władca Azteków w latach 1440 – 1468
  • Montezuma II – władca Azteków w latach 1502 – 1520

Miejscowości w USA:

  • Montezuma – miejscowość w stanie Kolorado, w hrabstwie Summit
  • Montezuma – miasto w stanie Georgia, w hrabstwie Macon
  • Montezuma – miejscowość w stanie Indiana, w hrabstwie Parke
  • Montezuma – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Poweshiek
  • Montezuma – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Cayuga
  • Montezuma – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Gray
  • Montezuma – wieś w stanie Ohio, w hrabstwie Mercer

Wikipedia


montforiański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z katolickim kultem świętego Ludwika Grignion de Montfort, dotyczący tego kultu

Wiktionary


montgolfier

Osoby:

  • Bracia Montgolfier – francuscy wynalazcy

Astronomia:

  • (5864) Montgolfier – planetoida

Technika:

  • „Montgolfier” – francuski okręt podwodny z okresu I wojny światowej

Wikipedia


montgomery

[czytaj: montGOmery] miasto w Stanach Zjednoczonych


SJP.pl

Osoby

  • Anthony Montgomery – amerykański aktor
  • Bernard Law Montgomery – marszałek brytyjski
  • Flora Montgomery – irlandzka aktorka filmowa
  • Gabriel de Montgomery – francuski szlachcic
  • Janet Montgomery − brytyjska aktorka filmowa i telewizyjna
  • Jeremy Montgomery – amerykański koszykarz
  • Jim Montgomery – amerykański pływak
  • John Montgomery – polityk i prawnik amerykański
  • John Warwick Montgomery – prawnik i publicysta pochodzenia amerykańskiego
  • Jon Montgomery – kanadyjski skeletonista
  • Katarzyna Montgomery – polska dziennikarka
  • Lucy Maud Montgomery – pisarka kanadyjska
  • Matt Montgomery – amerykański muzyk rockowy
  • Nick Montgomery – szkocki piłkarz
  • Percy Montgomery – rugbysta południowoafrykański
  • Poppy Montgomery – australijska aktorka filmowa
  • Richard Montgomery – generał armii kontynentalnej w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych
  • Robert Montgomery − amerykański aktor
  • Tim Montgomery – amerykański lekkoatleta – sprinter
  • Wes Montgomery – amerykański gitarzysta, kompozytor

Wikipedia


montherlant

Montherlant – miejscowość i dawna gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Oise. W 2008 roku liczba ludności wynosiła 124 mieszkańców.

1 stycznia 2015 roku połączono dwie wcześniejsze gminy: Montherlant oraz Saint-Crépin-Ibouvillers. Siedzibą gminy została miejscowość Saint-Crépin-Ibouvillers, a nowa gmina przyjęła jej nazwę.

Wikipedia


montjoie

rzeczownik

 (1.1) stos kamieni, pomnik poświęcony jakiemuś zdarzeniu

wykrzyknik

 (2.1) hist. okrzyk wojenny Francuzów z czasów średniowiecza

Wiktionary

Montjoie (z fr. „Góra chwały”) – na wpół legendarny, bojowy proporzec Karola Wielkiego. Jest to również okrzyk bojowy cesarza, później królów Francji, a właściwie skrócona wersja pełnego zawołania – Montjoie Saint Denis (fr. – „Góra chwały św. Dionizego”).

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Na te słowa Francuzi wydają okrzyk wojenny. Ktoby ich usłyszał jak krzyczą: Montjoie! ten miałby pojęcie o ich pięknem męstwie. Potem jadą, o Boże! jakże dumni!

Wiktionary

Synonimy:

 (1-2) mont-joie

Wiktionary


montmartre

[czytaj: mąMARTR] dzielnica w północnej części Paryża, niegdyś cyganerii artystycznej, dziś głównie rozrywkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wzgórze w Paryżu;

 (1.2) geogr. tradycyjna dzielnica Paryża na wzgórzu Montmartre (1.1)

 (1.3) geogr. wieś w Kanadzie w prowincji Saskatchewan

Wiktionary

Montmartre – historyczna dzielnica (quartier) Paryża, położona na wzgórzu o tej samej nazwie, znajdująca się w XVIII dzielnicy miasta.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wciąż wspominam to bistro na Montmartre i jego niepowtarzalną atmosferę.

Wiktionary


montmorency

[czytaj: mąmorąS-I] miasto we Francji


SJP.pl

Montmorency – miasto i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, stolica kantonu w departamencie Dolina Oise. Montmorency znajduje się około 13 km na północ od obwodnicy Paryża i 21 km od portu lotniczego Paryż-Charles de Gaulle. Montmorency liczy około 21 381 mieszkańców (dane z 2007 roku).

Wikipedia


montmorillonit

minerał ilasty, wodny krzemian glinu; montmorylonit


SJP.pl

Montmorylonit, montmorillonit – szeroko rozpowszechniony minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych (grupa smektytów). Nazwa pochodzi od miejscowości Montmorillon we Francji.

Wikipedia


montmorylonit

minerał ilasty, wodny krzemian glinu; montmorillonit


SJP.pl

Montmorylonit, montmorillonit – szeroko rozpowszechniony minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych (grupa smektytów). Nazwa pochodzi od miejscowości Montmorillon we Francji.

Wikipedia


montować

1. składać coś z gotowych części;
2. zakładać, instalować urządzenie;
3. łączyć oddzielne części filmu lub audycji w całość;
4. przenośnie: przygotowywać, organizować, inicjować coś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) budować coś z części

 (1.2) instalować, zakładać, umocowywać

 (1.3) łączyć części filmu, audycji w całość

 (1.4) przen. organizować, urządzać

 (1.5) przest. ekwipować, zaopatrywać

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Syn szacha zaczął montować opozycję wśród arystokracji i magów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: mõntovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zamontowanie n., monter m., monterka ż., montaż m., montażowiec m., montażysta m., montażystka ż., montażownia ż., montownia ż., montowanie n.

 czas. zamontować dk., wymontować dk., zmontować dk., zamontowywać ndk.

 przym. montażowy, monterski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) budować, konstruować, zbijać

 (1.2) instalować, zakładać, umocowywać, mocować, ciągnąć

 (1.4) organizować, urządzać, przygotowywać, inicjować

Wiktionary


montowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|montować.

Wiktionary

Montowanie – w systemach operacyjnych z rodziny Unix przyporządkowanie konkretnej partycji z systemem plików położenia w drzewie katalogów – zazwyczaj jest to katalog /mnt (lub /media) i w nim podkatalogi konkretnych urządzeń – co umożliwia korzystanie z systemu plików systemowi operacyjnemu i użytkownikowi.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃ntɔˈvãɲɛ, AS: mõntovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. montować

 rzecz. monter mos., zamontowanie n., montaż mrz., montownia ż.

Wiktionary


montówka

mąka lub bułka montowa


SJP.pl


montownia

dział fabryki, w którym montuje się urządzenia, maszyny itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fabryka lub jej część, w której odbywa się proces montażu produktów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃nˈtɔvʲɲa, AS: mõntovʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. montaż m., montowanie n., monter m., monterka ż., montażysta m., montażystka ż.

 czas. montować, zmontować, zamontować, zdemontować

 przym. monterski, montażowy

Wiktionary


montowo

Montowo (niem. Montaw) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.

Montowo zamieszkuje 463 osoby (140 rodzin), z czego 48,2% stanowią kobiety, a 51,8% mężczyźni.

Wikipedia


montowy

dawniej:
1. mąka montowa - mąka pszenna najlepszego gatunku;
2. bułka montowa - bułka wypieczona z mąki montowej


SJP.pl


montparnasse

[czytaj: mąparNAS] dzielnica Paryża


SJP.pl

Montparnasse -– południowo-zachodnia dzielnica (quartier) Paryża, położona głównie na terenie XIV dzielnicy tego miasta. Rejon ten rozpoczyna się od granic ogrodu Luksemburskiego i rozciąga się w kierunku południowo-zachodnim, aż do granic administracyjnych ścisłego Paryża.

Wikipedia


montpellier

[czytaj: mąpelJE] miasto we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto na południu Francji, w regionie Oksytania;

Wiktionary

Montpellier (wymowa, oksyt. Montpelhièr) – miasto w południowej Francji, w regionie Oksytania, stolica departamentu Hérault. Jest siódmym co do wielkości miastem w kraju, w granicach administracyjnych gminy liczy 302 454 mieszkańców, natomiast okręg Montpellier liczy łącznie 723 978 mieszkańców. Położone jest nad rzeką Lez, kilka kilometrów od Morza Śródziemnego, jest trzecim co do wielkości francuskim miastem na wybrzeżu, po Marsylii i Nicei. Leży 50 km na południowy zachód od Nîmes, z którym jest połączony koleją dużych prędkości TGV oraz autostradą A9.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. montpellierski

Wiktionary


montpellierski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Montpellier, dotyczący Montpellier

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W XIII wieku znaczna już ilość szkolarzy polskich studiowała w uniwersytetach zachodnich: paryskim, padewskim, bolońskim, montpellierskim.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montpellier n.

Wiktionary


montrachet

[czytaj: mątrasze] białe wino burgundzkie


SJP.pl


montreal

miasto w Kanadzie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Kanadzie, w prowincji Quebec;

Wiktionary

Montreal (fr. Montréal [mɔ̃ʁeˈal]) – miasto w Kanadzie, nad Rzeką Świętego Wawrzyńca w prowincji Quebec. W latach 1844–1849 Montreal był stolicą Prowincji Kanady.

Jest to drugie co do wielkości miasto Kanady, największy port morski wschodniej części kraju oraz główny ośrodek gospodarczy i kulturalny francuskojęzycznej części Kanady. Powstał jako niewielka osada francuska na cześć królewską nazwany Mont Royal – „Wzgórze królewskie” – stąd obecna nazwa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W letnich Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976 r. polska ekipa liczyła 207 olimpijczyków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: mɔ̃nˈtrɛal, AS: mõntreal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. montrealczyk mos., montrealka ż.

 przym. montrealski

Wiktionary


montrealczyk

mieszkaniec Montrealu (miasta w Kanadzie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Montrealu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montreal mrz.

:: fż. montrealka ż.

 przym. montrealski

Wiktionary


montrealka

mieszkanka Montrealu (miasta w Kanadzie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Montrealu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montreal mrz.

:: fm. montrealczyk mos.

 przym. montrealski

Wiktionary


montrealski

przymiotnik od: Montreal (miasto w Kanadzie)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Montrealem, dotyczący Montrealu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montreal mrz., montrealczyk mos., montrealka ż.

Wiktionary


montreux

[czytaj: mątRÖ albo mątRE] miasto w zachodniej Szwajcarii


SJP.pl

Montreux (hist. Muchtern) – miasto i gmina uzdrowiskowa (commune) w zachodniej Szwajcarii, w kantonie Vaud, w okręgu (district) Riviera-Pays-d’Enhaut. Leży na wschodnim brzegu Jeziora Genewskiego.

Latem 1936 r. w Montreux odbywała się konferencja międzynarodowa dotycząca swobody żeglugi w cieśninach czarnomorskich (Bosfor i Dardanele). 20 lipca 1936 r. podpisana tu została tzw. Konwencja z Montreux, której postanowienia obowiązują do czasów obecnych.

Wikipedia


montserracki

Montserrat [czytaj: monseracki]; monteseracki


SJP.pl


montserrat

[czytaj: monseRAT]
1. terytorium zależne Wielkiej Brytanii w Ameryce Środkowej;
2. grupa górska w Górach Katalońskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. masyw górski w Katalonii;

 (1.2) klasztor benedyktynów w masywie górskim Montserrat (1.1) w Katalonii;

 (1.3) geogr. wyspa w Ameryce Środkowej, w archipelagu Małych Antyli;

Wiktionary

Montserrat – terytorium zależne Wielkiej Brytanii w Ameryce Środkowej, na wyspie Montserrat w archipelagu Małych Antyli, w basenie Morza Karaibskiego. Na skutek wybuchu wulkanu Soufrière Hills w latach 1995–1997 blisko 2/3 ludności musiało być ewakuowane.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Montserratczyk m., Montserratka ż.

 przym. montserracki

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 (1.3) zobacz też: Indeks:Polski - kraje Ameryki Północnej

tłumaczenia.

* angielski: (1.3) Montserrat

* arabski: (1.3) مونتسرات

* francuski: (1.1) Montserrat m.; (1.2) Montserrat m.; (1.3) Montserrat m.

* hiszpański: (1.1) Montserrat m.; (1.2) Montserrat m.; (1.3) Montserrat m.

* kataloński: (1.1) Montserrat ż.; (1.2) Montserrat ż.

* nowogrecki: (1.3) Μοντσερράτ n., Μοντσεράτ n.

* rosyjski: (1.3) Монтсеррат m.

* słowacki: (1.3) Montserrat

* szwedzki: (1.3) Montserrat n.

* ukraiński: (1.3) Монтсеррат m.

* węgierski: (1.1) Montserrat; (1.2) Montserrat; (1.3) Montserrat

źródła.

== Montserrat (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|mɒntsəˈræt.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Montserrat.wav.

znaczenia.

rzeczownik, nazwa własna

 (1.1) geogr. Montserrat

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montserratczyk m., Montserratka ż.

 przym. montserracki

Wiktionary


montserratczyk

[czytaj: montseratczyk] mieszkaniec Montserratu (terytorium zależnego Wielkiej Brytanii)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Montserratu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Montserrat mrz.

:: fm. Montserratka ż.

 przym. montserracki

Wiktionary


montserratka

[czytaj: montseratka] mieszkanka Montserratu, terytorium zależnego Wielkiej Brytanii


SJP.pl


monumencik

zdrobnienie od: monument


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od monument

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie monument, lecz tylko mały monumencik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monument m.

Wiktionary


monument

1. posąg, rzeźba, obelisk wystawiony na pamiątkę jakiegoś wydarzenia lub ku czci zasłużonego człowieka;
2. coś ogromnego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. posąg, obelisk lub rzeźba o dużych rozmiarach upamiętniające jakieś wydarzenie lub wzniesione ku czci kogoś zasłużonego

 (1.2) książk. przen. pozostałość po czymś, co ma dużą wartość, zasługuje na pamięci

Wiktionary

  • Monument – posąg, rzeźba, obelisk, pomnik, zwykle dużych rozmiarów, imponujący, wspaniały, wystawiony ku czci osoby (osób) albo na pamiątkę jakiegoś wydarzenia.

Miejscowości w USA:

  • Monument – miejscowość w stanie Kolorado, w hrabstwie El Paso
  • Monument – miasto w stanie Oregon, w hrabstwie Grant
  • Monument – jednostka osadnicza w stanie Nowy Meksyk, w hrabstwie Lea
  • Monument – jednostka osadnicza w stanie Pensylwania, w hrabstwie Centre

Wikipedia

Wymowa:

IPA: mɔ̃ˈnũmɛ̃nt, AS: mõnũmẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. monumentalność ż.

:: zdrobn. monumencik mrz.

 przym. monumentalny, monumentowy

 przysł. monumentalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pomnik

 (1.2) pomnik, świadectwo

Wiktionary


monumentalizacja

nadawanie czemuś cech monumentalnych, posągowych


SJP.pl

Monumentalizacja (łac. monumentalis - pomnikowy) - w literaturze i sztuce zabieg wyolbrzymienia cech opisywanych przedmiotów i postaci, mający na celu ukazanie ich szczególnego znaczenia w określonym kontekście.

Wikipedia


monumentalizm

1. styl w sztuce, którego dążeniem jest tworzenie dzieł monumentalnych;
2. wielkość i monumentalność dzieła sztuki


SJP.pl


monumentalnie

przysłówek

 (1.1) w sposób monumentalny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌmɔ̃nũmɛ̃nˈtalʲɲɛ, AS: mõnũmẽntalʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. monumentalny

 rzecz. monumentalizm m., monument m., monumentalność ż.

Wiktionary


monumentalniej

stopień wyższy od przysłówka: monumentalnie


SJP.pl