rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. gniazdko
Wiktionary
od Dołha (wieś)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skrót od: dopuszczający (ocena)
SJP.pl
Deutsche Presse-Agentur, niemiecka agencja prasowo-informacyjna
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: dots per inch - liczba punktów na cal; jednostka rozdzielczości urządzenia cyfrowego
SJP.pl
dpi (ang. dots per inch) – liczba plamek obrazu przypadająca na cal. Jednostka stosowana do określenia rozdzielczości obrazów generowanych przez drukarki, plotery, naświetlarki itp. Pojęcie to jest bardzo rozpowszechnione i często stosowane także jako potoczny zamiennik określeń pokrewnych, jak ppi (pixels per inch – pikseli na cal), czyli jednostek rozdzielczości obrazów rastrowych, oraz spi (samples per inch – próbek na cal), czyli jednostek rozdzielczości skanerów.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. dobrowolne poddanie się karze;
(1.2) polit. Demokratyczna Partia Kurdystanu;
(1.3) polit. Demokratyczna Partia Kosowa;
(1.4) praw. adm. Departament Postępowań Karnych (wydział niektórych instytucji państwowych)
(1.5) med. dobra praktyka kliniczna;
Wiktionary
(1.1) depek
Wiktionary
skrót od: dopełniacz; D.
SJP.pl
skrót od: dom pomocy społecznej
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = dom pomocy społecznej;
Wiktionary
(1.1) Sąsiedzi odstawili na starość ojca do DPS-u.
Wiktionary
rzecz. depeesowiec m., depeesiarz m.
przym. depeesowy
Wiktionary
skrót od: dioptria
SJP.pl
skrót od: doktor (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = doktor (stopień naukowy)
(1.2) = doktor (lekarz)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dr Stefan Banach otrzymał tytuł naukowy bez ukończenia studiów wyższych.
(1.1) Widziała pani dzisiaj dra Kowalskiego? (albo: dr. Kowalskiego)
(1.1) Widziała pani dzisiaj dr Kowalską? (jedyna poprawna forma)
(1.2) Chciałbym donieść, że widziałem dr. dr. (= doktorów) Jabłońskiego i Gabrycha w pracy po spożyciu alkoholu.
Wiktionary
IPA: ˈdɔktɔr, AS: doktor
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1-2) w odniesieniu do kobiet nieodm., np. z dr Orłowską
(1.1-2) skrót od doktor pisany jest bez kropki; kropka na końcu oznacza odmianę skrótu, np. dr. = dra = doktora
tłumaczenia.
* duński: (1.1) ph.d., dr.; (1.2) dr.
* esperanto: (1.1) d-ro, d-ino; (1.2) d-ro, d-ino
* hiszpański: (1.1) Dr.; (1.2) Dr.
* jidysz: (1.1) ד״ר (d״r); (1.2) ד״ר (d״r)
* niemiecki: (1.1) Dr.; (1.2) Dr.
* rosyjski: (1.1) д-р
* ukraiński: (1.1) д-р
źródła.
== dr (język szwabski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przedimek
(1.1) rodzajnik określony rodzaju męskiego liczby pojedynczej
odmiana.
przykłady.
(1.1) Heid isch dr fẽmfde Auguschd. → Jutro jest piąty sierpnia.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.2) lek. med.
Wiktionary
skrót od: doktor (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
1. pogardliwie: rosły, wysoki mężczyzna, dryblas; łobuz; bandyta;
2. dawniej: żołnierz pieszy, pachołek, sługa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. łobuz, budzący strach mężczyzna
(1.2) hist. szeregowy piechoty w dawnym wojsku polskim
(1.3) gwara. ktoś chodzący za datkami w ostatki
Wiktionary
Drab – żołnierz, szeregowy piechoty w wojsku polskim XV i XVI wieku. Uzbrojony w rusznicę z zamkiem skałkowym albo w pikę lub też w szablę albo topór.
Wikipedia
IPA: drap, AS: drap
Wiktionary
(1.1) drabisko
Wiktionary
taniec staropolski pośredni między polonezem i mazurem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz ze straży przybocznej monarchy lub jakiegoś dostojnika
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) choreogr. taniec staropolski z przyśpiewkami, tańczony na zakończenie wesela
Wiktionary
Drabant – dawny taniec. Zasięg geograficzny bardzo szeroki, obejmujący całą Polskę. Często występujący jako różnego rodzaju krzyżaki. Jego obecność w lokalnym wiejskim repertuarze tanecznym wskazuje na wpływ kultury tanecznej dworów i dworków (np. w okolicach Kołbieli).
Wikipedia
IPA: 'drabãnt, AS: drabãnt
Wiktionary
przym. drabancki
Wiktionary
(1.1) trabant
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: drabina
SJP.pl
1. pogardliwie: rosły, wysoki mężczyzna, dryblas; łobuz; bandyta;
2. dawniej: żołnierz pieszy, pachołek, sługa
SJP.pl
1. drabik drzewkowaty - mech z rodziny drabikowatych;
2. rzadkie zdrobnienie od: drab (rosły, wysoki mężczyzna)
SJP.pl
Wikipedia
rodzina mchów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drewniana lub metalowa konstrukcja z dwóch pionowych belek połączonych poziomymi szczeblami ułatwiająca wchodzenie na niewielkie wysokości, zazwyczaj do kilku metrów;
(1.2) bok wozu drabiniastego
(1.3) przen. struktura, układ o charakterze hierarchicznym
Wiktionary
Drabina – konstrukcja ułatwiająca wchodzenie na niewielkie wysokości, zazwyczaj do kilku metrów. Wykonana z drewna lub metalu, składa się z dwóch pionowych belek połączonych poziomymi szczeblami. Drabiny mają często konstrukcję składaną ułatwiającą jej transport. Stanowi podstawowe wyposażenie wozów strażackich.
Wikipedia
(1.1) Podczas wymieniania przepalonej żarówki woźna spadła z drabiny.
Wiktionary
IPA: draˈbʲĩna, AS: drabʹĩna
Wiktionary
rzecz. drabiniak mrz., drabiny nmos.
:: zdrobn. drabinka ż.
przym. drabinowy, drabinkowy, drabiniasty
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. drabka.
Wiktionary
potocznie: wóz drabiniasty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. furmanka o konstrukcji szkieletowej do transportu siana, snopów zboża itp.
Wiktionary
(1.1) Gospodarz pojechał drabiniakiem na pole po siano.
Wiktionary
rzecz. drabina ż., drabinka ż., drabiny nmos.
przym. drabinowy, drabinkowy, drabiniasty
Wiktionary
(1.1) wóz drabiniasty, drabiny, lytrok; gw-pl|Górny Śląsk|drabiniok, rżebrzyniak.
Wiktionary
podobny do drabiny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do drabiny, związany z drabiną
przymiotnik jakościowy
(2.1) przypominający drabinę, mający cechy drabiny
(2.2) przen. ułożony według rangi
Wiktionary
(1.1) Schody w holu z pierwszego na drugie piętro są jednobiegowe typu drabiniastego.
Wiktionary
rzecz. drabina ż., drabiniak mrz., drabiniok mrz., drabinka ż., drabiny nmos.
przym. drabinowy, drabinkowy
Wiktionary
(1.1) daw. drabiasty
(2.2) hierarchiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drabiniasty wóz, drabiniak
Wiktionary
przym. drabiniasty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|rżebrzyniak.
Wiktionary
zdrobnienie od: drabina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: drabina
(1.2) sport. rodzaj przyrządu gimnastycznego podobnego do drabiny
(1.3) w go: sposób łapania grupy kamieni polegający na stawianiu ich przy każdym kolejnym ruchu w atari;
(1.4) haft drabinkowy
(1.5) pot. kaloryfer o budowie przypominającej drabinę
(1.6) sport. schemat rozstawienia zawodników lub drużyn i ich pojedynków w kolejnych fazach turnieju, rozgrywanego systemem pucharowym
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Nie ma sensu grać tego joseki, jeśli drabinka nie działa.
Wiktionary
IPA: draˈbʲĩnka, AS: drabʹĩnka
Wiktionary
rzecz. drabiniak mrz., drabina ż.
przym. drabinkowy, drabinowy, drabiniasty
Wiktionary
zdrobnienie od: drabiny
SJP.pl
Drabinki – element placu zabaw.
Drabinki mogą się składać z metalowych, drewnianych, gumowych, plastikowych części. Najprostsza drabinka ma kształt dwóch półokręgów połączonych belkami.
Istnieją też bardziej skomplikowane wersje, np. z wbudowanymi gumowymi oponami, łańcuchami (po których można się wspinać).
Z zabawą na drabinkach wiąże się ryzyko spadnięcia - dlatego nie są one najczęściej przeznaczone dla dzieci poniżej 10 lat.
Wikipedia
przymiotnik od: drabinka
SJP.pl
rodzina mchów
SJP.pl
drabinowiec mroczny (torfowy) - gatunek mchu z rodziny merzykowatych
SJP.pl
przymiotnik od: drabina
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
środowiskowo: wóz drabiniasty
SJP.pl
zgrubienie od: drab
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekspr. zgrub. drab
Wiktionary
regionalnie: drabina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. drabina
Wiktionary
potocznie: długie, chude ręce
SJP.pl
Wikipedia
krzew lub drzewo podzwrotnikowe z rodziny liliowatych; w Polsce hodowana w doniczkach jako kwiat ozdobny
SJP.pl
Dracena (Dracaena Vand. ex L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Liczy około 188 gatunków, występujących w subtropikalnych i tropikalnych rejonach Afryki, Azji, Ameryki Środkowej i Południowej, Australii oraz na Wyspach Kanaryjskich. Niektóre gatunki zostały introdukowane poza miejscami naturalnego występowania, np. do południowej Ameryki Południowej, na wyspy Pacyfiku lub na Florydę. We współczesnym ujęciu systematycznym obejmuje gatunki zaliczane historycznie do rodzaju sansewieria. Draceny od starożytności były źródłem tzw. smoczej krwi i wykorzystywane do celów medycznych i rytualnych. Niektóre gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne. Draceny są drugim najpopularniejszym rodzajem roślin pokojowych w Europie. Przypisywana jest im zdolność neutralizowania zanieczyszczeń oraz absorbowania związków takich jak formaldehyd.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Poznań. latawiec
(1.2) łódź. kwadratowy latawiec
Wiktionary
Drach – powieść Szczepana Twardocha, opublikowana w 2014 roku. Autor otrzymał za nią Nagrodę Fundacji im. Kościelskich; utwór znalazł się też w finale Nagrody Literackiej Nike.
Akcja powieści rozgrywa się od 1906 do 2014 roku, głównie na terenach pomiędzy Gliwicami a Rybnikiem. Przedstawia losy śląskiej rodziny Magnorów i Gemanderów na tle wydarzeń historycznych. Wydarzenia nie pojawiają się chronologicznie – narracja przeskakuje pomiędzy kolejnymi latami, wielokrotnie w ciągu jednego rozdziału, a nawet strony. Książka napisana jest w języku polskim, jednak występują w niej liczne wtrącenia w innych językach – niemieckim czy śląskim. Autor celowo zrezygnował z opatrywania wtrąceń przypisami, chcąc, aby czytelnikowi towarzyszyło podczas lektury poczucie obcości. 10 października 2018 r., nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazał się przekład powieści na język (etnolekt) śląski, dokonany przez Grzegorza Kulika.
Wikipedia
(1.2) Kiedy byłem mały często puszczaliśmy z kolegami drachy.
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. dracheta, drachetka, drachyta.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
środowiskowo: osoba kierująca lotem latawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. - latawiec
Wiktionary
1. starożytna jednostka masy w wielu krajach;
2. starożytna srebrna moneta;
3. do 2002 r. jednostka monetarna Grecji (1 drachma = 100 lept), zastąpiona przez euro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. moneta w starożytnej Grecji;
(1.2) monet. nowożytna waluta Grecji w latach 1832-2002
(1.3) hist. starogrecka jednostka masy;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdraxma, AS: draχma
Wiktionary
przym. drachmowy
Wiktionary
(1.2) GRD
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. latawiec, patrz: dracheta
Wiktionary
Draco – rodzaj jaszczurek z podrodziny Draconinae w obrębie rodziny agamowatych (Agamidae).
Wikipedia
[czytaj: drakula] Drakula;
1. przydomek dwóch średniowiecznych władców wołoskich;
2. literacka postać hrabiego-wampira, spopularyzowana przez liczne wydawnictwa i filmy o tym tytule
SJP.pl
Drakula (oryg. Dracula) – wampir-arystokrata, hrabia, tytułowy bohater książki Drakula autorstwa irlandzkiego pisarza Brama Stokera.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Durrës, miasto w Albanii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) Michał Angelos na podbitym przez siebie terytorium sięgającym od Draczu aż do Zatoki Korynckiej wprowadził sprężystą wojskową administrację ze stolicą w Arcie.
(1.1) Dążenia Serbii napotkały na zdecydowany sprzeciw Austro-Węgier i Włoch, które na krótko przed dotarciem Serbów do Draczu ostrzegły, że nie pogodzą się z serbskim korytarzem nad Adriatykiem.
Wiktionary
wywołujący śmiech, ośmieszający kogoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. żart. reg. zabawny, ucieszny, dziwaczny
Wiktionary
(1.1) Kupiłam draczny strój na bal przebierańców.
Wiktionary
rzecz. draka ż.
Wiktionary
(1.1) hecny
Wiktionary
1. szkic, wzór jakiegoś pisma;
2. wydruk próbny;
3. w sportach amerykańskich (np. NBA, NHL): wybór młodych zawodników (głównie graczy uniwersyteckich) do drużyn zawodowych
SJP.pl
Draft (ang. zaciąg, pobór) – w sporcie sposób wybierania nowych graczy do lig zawodowych, najczęściej spośród młodych zawodników, rozpoczynających karierę profesjonalną. Ma na celu – przynajmniej teoretycznie – wyrównanie poziomu drużyn w obrębie ligi. Popularny przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych.
Wikipedia
slangowo: narkotyk; drug
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) długi i gruby kij
(1.2) daw. dźwignia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. niezgrabny człowiek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uderzał go tym drągiem po plecyecach, aż dudniło.
Wiktionary
IPA: drɔ̃ŋk, AS: drõŋk
Wiktionary
rzecz. drągowina ż., drągowe n.
:: zdrobn. drążek mrz.
:: zgrub. drągal mos./mrz.; drąglisko mos.
przym. drągowaty, drągowy
Wiktionary
(1.1) kij, pręt, sztaba, tyka, żerdź; gw-pl|Śląsk Cieszyński|watral, watrol.
Wiktionary
1. maszyna do pogłębiania rzeki, kanału itp. poprzez wydobywanie gruntu z dna wód; bagier, bagrownica, czerparka, czerpaczka, pogłębiarka, szlamownik;
2. rodzaj włoka do dennych połowów morskich
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dragacz – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Dragacz.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dragacz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Dragacz. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 652 mieszkańców. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Dragacz.
Wikipedia
wysoki lub duży, niezgrabny człowiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. duży niezgrabny mężczyzna
(1.2) pot. wyrośnięty chłopak
Wiktionary
(1.2) Przed drzwiami do harcówki stał drągal z plecakiem i gitarą.
Wiktionary
rzecz. drąg m., drągalisko n.
Wiktionary
(1.1) drąg, przest. goj, reg. pozn. gibus, ginol, łągol., reg. śl. hasztabiga.
(1.2) dryblas
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Dragan:
Wikipedia
estragon;
1. gatunek bylicy, roślina zielna z rodziny astrowatych;
2. przyprawa z ziela tej rośliny
SJP.pl
Bylica draganek, bylica estragon, estragon zwyczajny (Artemisia dracunculus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje jako gatunek rodzimy w dużej części Azji, w południowo-wschodniej i południowo-zachodniej Europie oraz na rozległych obszarach Ameryki Północnej. Jako gatunek introdukowany rośnie w Europie Środkowej i Zachodniej. Wykorzystywany jest jako przyprawa i w wielu krajach jest uprawiany. Status gatunku we florze Polski: gatunek uprawiany, kenofit i efemerofit.
Wikipedia
1. masa cukiernicza z cukru pudru, żelatyny i wody;
2. wyrób z takiej masy;
3. dawniej: ozdobny cukierek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. zwykle w lm zdobnicza masa cukiernicza sporządzona z cukru pudru, żelatyny i wody
(1.2) wyrób cukierniczy z dragantu (1.1)
Wiktionary
(1.2) Trzecie danie składało się z owoców ogrodowych i cukrów rozmaitych na talerzach i półmiskach, między które stawiano z cukru lodowatego misternie zrobione baszty, cyfry, herby, domy dragantami zwane, które biesiadujący łamiąc burzyli.
Wiktionary
przym. dragantowy
Wiktionary
(1.1-2) tragant, tragantum, tragagant, tragakant
Wiktionary
dawna srebrna moneta grecka; drachma
SJP.pl
tłumacz i pośrednik między cudzoziemcami a mieszkańcami Bliskiego Wschodu; tardżuman, drogman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. tłumacz, przewodnik i pośrednik między cudzoziemcami a mieszkańcami Bliskiego Wschodu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Funkcja dragomana miała szczególne znaczenie w imperium osmańskim.
Wiktionary
IPA: draˈɡɔ̃mãn, AS: dragõmãn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) tłumacz, przewodnik, pośrednik
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|dragoman., etym|franc|drogman., etym|niem|Dragoman. < etym|arabski|ترجمان. (turjumān, tarjumān, tarjamān)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dragoman, drogman
* francuski: (1.1) drogman m.
* niemiecki: (1.1) Dragoman m.
* włoski: (1.1) dragomanno m.
źródła.
== dragoman (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-TurtleMedicine-dragoman.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) dragoman
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Dragomir (bułg. Драгомир) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Płowdiw, w gminie Syedinenie. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 310 mieszkańców.
Wikipedia
żołnierz lekkiej jazdy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. wojsk. żołnierz lekkiej jazdy, pieszy i konny, później tylko konny
(1.2) pot. żart. o potężnej i energicznej kobiecie, która lubi dyrygować, dowodzić innymi
(1.3) rzem. luźna, szeroka patka na tylnej części płaszcza
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdraɡɔ̃n, AS: dragõn
Wiktionary
rzecz. dragonia m.
przym. dragoński
Wiktionary
(1.2) herod-baba
Wiktionary
prześladowanie hugenotów za czasów Ludwika XIV we Francji
SJP.pl
Dragonady (fr. dragonnades) – wprowadzony przez króla Francji i Nawarry Ludwika XIV sposób terroryzowania rodzin hugenockich w celu zmuszenia ich do przejścia na katolicyzm. Polegały one na kwaterowaniu oddziałów dragonów w domach hugenockich, w których mieli dokonywać dewastacji i przez które mieli być utrzymywani. Używano w tym celu żołnierzy brutalnych, poinstruowanych, aby znęcać się nad tymi, do których ich posłano. Jednym ze sposobów nękania było bicie w bębny w nocy tak, aby nie dać zasnąć gospodarzom. Dokonywano także pobić, gwałtów, konfiskat i mordów.
Wikipedia
konna piechota XVII wieku, złożona z dragonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. dawna formacja wojskowa od XVI do XVIII wieku walcząca pieszo, ale używająca koni do przemieszczania się, przekształcona później w kawalerię
Wiktionary
Dragoni – formacja piechoty przemieszczająca się konno ale walcząca pieszo, pierwotnie utworzona we Francji pod koniec XVI wieku, z czasem spopularyzowana w wielu innych państwach. Od XVII-XVIII wieku zaliczana do formacji kawaleryjskich. Uzbrojenie dragonów stanowiła broń strzelecka i biała.
Wikipedia
(1.1) Gwałtowna szarża husarii Lubomirskiego zniosła najpierw doszczętnie dragonię Rittera, a następnie ciężka jazda obu wodzów polskich czołowo przełamała tabor szwedzki.
Wiktionary
rzecz. dragon m., dragonik m., dragonada ż., dragoneria ż.
przym. dragoński
Wiktionary
(1.1) rzad. dragoneria
Wiktionary
1. odnoszący się do dragona, dawnego żołnierza lekkiej jazdy;
2. przenośnie: obcesowy, zuchwały, niedelikatny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. wojsk. związany z dragonami, dotyczący dragonów
Wiktionary
rzecz. dragon mos., dragonia ż.
Wiktionary
pogłębiać za pomocą dragi
SJP.pl
o człowieku: wysoki, niezgrabny, nieokrzesany
SJP.pl
1. drzewostan w okresie przechodzenia ze stadium młodocianego w dojrzałe, odpowiedni do wyrobu żerdzi;
2. drewno przeznaczone do wyrobu żerdzi; żerdziowina
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. narkoman; narkus, ćpun, ćpacz, szprycer, rastman;
2. kierowca samochodu wyścigowego z silnikiem odrzutowym lub tłokowym
SJP.pl
Dragster – samochód używany w wyścigach na krótkich dystansach np. 1/4 mili. Zazwyczaj montuje się w nich ulepszone silniki tłokowe, jednak zdarzają się maszyny z silnikami odrzutowymi.
W dragsterach najważniejsze jest duże przyspieszenie – na dystansie 402,336 metra samochody te nie osiągają pełnej prędkości, która mogłaby mieć decydujące znaczenie w dłuższym wyścigu. Ważna jest także aerodynamika pojazdu. Zwrotność nie odgrywa tu dużej roli ponieważ tor wyścigu pozbawiony jest zakrętów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Dragun – gmina w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Nordwestmecklenburg, wchodzi w skład Związku Gmin Gadebusch.
Wikipedia
związany z Drahanami (czeskim miasteczkiem)
SJP.pl
1. → Drahim (dziś Stare Drawsko);
2. miód drahimski - pszczeli miód nektarowy z Pojezierza Drawskiego
SJP.pl
dawna miara wina; kufa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. duża beczka w której leżakowało wino
Wiktionary
IPA: draˈjilʲĩŋk, AS: drai ̯ilʹĩŋk
Wiktionary
(1.1) kufa
Wiktionary
drive;
1. urządzenie peryferyjne komputera do zapisu i odczytu danych; stacja dysków;
2. intensywność i napięcie rytmu typowe dla muzyki rockowej i jazzowej
SJP.pl
1. w informatyce: program komputerowy albo plik odpowiedzialny za odpowiednią współpracę urządzenia peryferyjnego z komputerem; driver, sterownik;
2. typ kija do gry w golfa
SJP.pl
potocznie:
1. awantura, kłótnia, bójka, bijatyka;
2. śmieszna, niecodzienna sytuacja; jaja, ubaw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kłótnia, awantura
(1.2) pot. nietypowe wydarzenie
Wiktionary
Draka (bułg. Драка) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Burgas, w gminie Sredec. W 2023 roku liczyła 52 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Po porażce swojej drużyny miejscowi kibice wywołali porządną drakę na głównych ulicach miasta.
Wiktionary
IPA: ˈdraka, AS: draka
Wiktionary
przym. draczny
Wiktionary
(1.1) awantura, burda, granda
(1.2) numer
Wiktionary
nazwisko angielskie, m.in. Francis Drake [czytaj: frans-is drejk] - żeglarz angielski (1540-1596)
SJP.pl
Osoby:
Zespoły muzyczne:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
statek wiosłowo-żaglowy używany przez wikingów, posiadający na drewnianym kadłubie charakterystyczną ozdobę w postaci rzeźby, np. smoka; langskip, snekkar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. żegl. bezpokładowy, drewniany statek wiosłowo-żaglowy budowany w VIII–XII w. w Skandynawii, zwykle zaopatrzony na dziobie w rzeźbę w formie głowy smoka;
Wiktionary
Drakkar (isl. Drekki - smok) – największy typ langskipów, okrętów wikingów. Największy znany drakkar miał 45 m długości i 34 pary wioseł. Mogły jednak istnieć większe – nawet do 120 miejsc dla wioślarzy. Według sag skandynawskich, okręt taki posiadał król duński Kanut I Wielki (1018–1035). Zazwyczaj jednak do drakkarów zaliczano jednostki o liczbie wioseł wynoszącej co najmniej 60. Zrekonstruowany w 1881 r. w Norwegii drakkar miał 25 m długości, 5 m szerokości oraz 16 par wioseł.
Wikipedia
(1.1) Normanowie starali się upodabniać bitwy morskie do lądowych, dlatego przywiązywali do siebie burty okrętów ustawiając drakkary w jedną bądź kilka linii, które ścierały się czołowo z nieprzyjacielem.
Wiktionary
(1.1) langskip
Wiktionary
palma drako - liana z rodziny arekowatych; smocza palma
SJP.pl
ostrosz drakon - gatunek ryby z rodziny ostroszowatych
SJP.pl
Drakon (stgr. Δράκων – „Smok”) – prawodawca ateński, żył w VII wieku p.n.e., twórca pierwszego pisanego kodeksu praw ateńskich. Wybrany został na archonta (jeden z dziewięciu najwyższych urzędników w starożytnych Atenach) w 621 r. p.n.e. Ułożony przez niego kodeks, będący spisem istniejących już dużo wcześniej praw zwyczajowych, słynął z surowości (stąd też do dziś tzw. "drakońskie prawa", "drakońskie kary" są synonimem bardzo surowego prawodawstwa) i z tego też powodu Ateńczycy w 594 roku p.n.e. polecili Solonowi ułożenie nowego kodeksu. Do regulacji odwoływano się do IV w. p.n.e..
Wikipedia
rój meteorów związany z kometą Giacobiniego-Zinnera
SJP.pl
Wikipedia
surowy, restrykcyjny, bezwzględny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. bardzo restrykcyjny i surowy
Wiktionary
(1.1) Tymczasem, mimo drakońskiej „polityki jednego dziecka”, średnia rodzina ma przynajmniej dwoje dzieci.
Wiktionary
rzecz. Drakon m.
przysł. drakońsko
Wiktionary
(1.1) bezwzględny, surowy, rygorystyczny
Wiktionary
Dracula;
1. przydomek dwóch średniowiecznych władców wołoskich;
2. literacka postać hrabiego-wampira, spopularyzowana przez liczne wydawnictwa i filmy o tym tytule
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) fant. hrabia-wampir, archetypowa postać wampira wywodząca się z powieści pisarza Brama Stokera;
Wiktionary
Drakula (oryg. Dracula) – wampir-arystokrata, hrabia, tytułowy bohater książki Drakula autorstwa irlandzkiego pisarza Brama Stokera.
Wikipedia
(1.1) Powtórzył, że „nie jest Drakulą, który wyssie krew członków Rady”, ale „człowiekiem mającym wiedzę i przygotowanie do pełnienia tej funkcji”.
Wiktionary
choroba tropikalna wywoływana przez nicienia pasożytującego w tkance podskórnej - drakunkulusa, objawiająca się m.in. owrzodzeniami na kończynach dolnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. pasożytnicza choroba wywoływana przez nitkowca podskórnego;
Wiktionary
Drakunkuloza (łac. dracunculosis, ang. guinea worm disease, dracunculiasis) – choroba pasożytnicza wywoływana przez nitkowca podskórnego (Dracunculus medinensis). Dawniej występowała w wielu krajach pasa zwrotnikowego w Afryce i w Azji Środkowej, gdzie nazywano go risztą (z języka tadżyckiego: nić, nitka). Obecnie jest stwierdzana wyłącznie w kilku krajach Afryki: Sudanie Południowym, Mali, Etiopii i Czadzie. Liczba chorych spadła z około 3,5 miliona w roku 1986 do 1058 w roku 2011 i 22 w roku 2015.
Wikipedia
nicień pasożytniczy występujący w krajach tropikalnych, wywołujący drakunkulozę objawiającą się m.in. owrzodzeniami na kończynach dolnych; robak medyński, riszta
SJP.pl
sztuczne włókno akrylowe o specjalnym przekroju poprzecznym
SJP.pl
jednostka monetarna Armenii (1 dram = 100 lumów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) monet. waluta Armenii;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: drama
Wiktionary
Dram (orm. դրամ) – jednostka monetarna używana w Armenii i Górskim Karabachu (do 2023), 1 dram = 100 lumów.
Wikipedia
(1.1) Koszt przedłużenia wizy wynosi 500 dramów za każdy dzień.
Wiktionary
IPA: drãm, AS: drãm
Wiktionary
przym. dramowy
Wiktionary
1. potocznie: afera, awantura; draka;
2. środowiskowo: dramat azjatycki;
3. utwór sceniczny z pierwszej połowy XIX wieku, bliski melodramatowi w dążeniu do jaskrawych sentymentalnych efektów
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: dramat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dramat
Wiktionary
(1.1) To nie dramat, lecz tylko mały dramacik.
Wiktionary
rzecz. dramat m., dramatyczność ż.
przym. dramatyczny
wykrz. dramat
Wiktionary
1. jeden z trzech, obok liryki i epiki, głównych rodzajów literackich, obejmujący utwory przeznaczone zasadniczo do wystawienia na scenie;
2. utwór literacki przeznaczony do wystawiania w teatrze lub w innej postaci dramaturgicznej;
3. zdarzenie, które wywołuje ciężkie przeżycie, kłopoty, nieszczęście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. jeden z trzech rodzajów literackich, obok liryki i epiki;
(1.2) utwór literacki, którego akcja przedstawiona jest w formie dialogów i monologów, przeznaczony do wystawienia na scenie
(1.3) nieszczęśliwe wydarzenie bądź sytuacja
wykrzyknik
(2.1) pot. gdy chcemy zaakcentować beznadziejność jakiejś sytuacji
(2.2) pot. iron. gdy chcemy zaakcentować błahość lub niedorzeczność czyichś dylematów
(2.3) pot. iron. gdy chcemy zadrwić z czyjejś wypowiedzi (nawet gdy ta wypowiedź nie wyraża czyichś dylematów)
Wiktionary
Dramat (z gr. δρᾶμα drâma, czyli „działanie, akcja”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i epiki). Jest to właściwie rodzaj sztuki na granicy teatru i literatury.
Wikipedia
(1.1) Dramat wywodzi się z tradycji literackiej antycznej Grecji.
(1.2) Jednym z najbardziej znanych dramatów jest „Hamlet” Szekspira.
(1.3) Sytuacja materialna tej rodziny to prawdziwy dramat.
(1.3) Historia carskich małżeństw pełna jest dramatów.
Wiktionary
IPA: ˈdrãmat, AS: drãmat
Wiktionary
rzecz. dramaturg m., dramaturgia ż., dramaturgiczność ż., dramatyczność ż., dramatyzm m., dramatyzacja ż., dramatyzowanie n.
:: zdrobn. dramacik mrz.
czas. dramatyzować ndk., udramatyzować dk., udramatycznić dk.
przym. dramaturgiczny, dramatyczny
przysł. dramaturgicznie, dramatycznie
temsłow. -dram
Wiktionary
(1.2) sztuka
(2.1) masakra
(2.2) masakra, żałosne
(2.3) żałosne
Wiktionary
1. nauka o dramacie, jego teorii i historii;
2. kierunek studiów zajmujący się badaniem dramatu
SJP.pl
autorka dramatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. teatr. autorka dramatów
Wiktionary
(1.1) Niebagatelne znaczenie dla obrazu polskiej kultury ma fakt, że Radziwiłłowa jest pierwszą polską dramatopisarką, samodzielną i oryginalną (…).
Wiktionary
rzecz. dramatopisarstwo n.
:: fm. dramatopisarz mos.
przym. dramatopisarski
Wiktionary
→ dramatopisarz, → dramatopisarstwo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dramatopisarstwem albo dramatopisarzem, dotyczący dramatopisarstwa
Wiktionary
(1.1) Jego talent dramatopisarski ujawnił się już podczas studiów dziennikarskich.
Wiktionary
rzecz. dramatopisarka ż., dramatopisarz mos., dramatopisarstwo n.
Wiktionary
(1.1) dramaturgiczny
Wiktionary
1. twórczość dramaturgiczna; dramaturgia;
2. pisanie dramatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. teatr. twórczość dramatyczna
(1.2) liter. teatr. pisanie dramatów
Wiktionary
(1.1) Wykład będzie dotyczył dramatopisarstwa Wyspiańskiego.
Wiktionary
rzecz. dramatopisarka ż., dramatopisarz mos.
przym. dramatopisarski
Wiktionary
osoba pisząca dramaty teatralne; dramaturg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. teatr. autor dramatów
Wiktionary
Dramat (z gr. δρᾶμα drâma, czyli „działanie, akcja”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i epiki). Jest to właściwie rodzaj sztuki na granicy teatru i literatury.
Wikipedia
(1.1) Teatr wystawił kilkanaście sztuk dramatopisarzy anglojęzycznych.
Wiktionary
rzecz. dramatopisarstwo n.
:: fż. dramatopisarka ż.
przym. dramatopisarski
Wiktionary
(1.1) dramaturg
Wiktionary
nadmierne ukazywanie nieszczęścia w filmach i książkach
SJP.pl
osoba pisząca dramaty teatralne; dramatopisarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pisarz tworzący dramaty przeznaczone do wystawienia na scenie
Wiktionary
Dramat (z gr. δρᾶμα drâma, czyli „działanie, akcja”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i epiki). Jest to właściwie rodzaj sztuki na granicy teatru i literatury.
Wikipedia
(1.1) (…) utalentowany dramaturg i nowelista, złożył dyrekcji teatrów najnowszy swój dramat (…)
Wiktionary
IPA: drãˈmaturk, AS: drãmaturk
Wiktionary
rzecz. dramat m., drama ż., dramaturgia ż., dramaturgiczność ż., dramatyczność ż., dramatyzm m., dramatyzacja ż., dramatyzowanie n.
czas. dramatyzować, udramatyzować, udramatycznić
przym. dramaturgiczny, dramatyczny
przysł. dramaturgicznie, dramatycznie
wykrz. dramat
Wiktionary
(1.1) dramatopisarz
Wiktionary
1. twórczość dramatyczna; dramatopisarstwo;
2. nauka o budowie dramatu;
3. napięcie w przebiegu wydarzeń, zwłaszcza w dramacie
SJP.pl
Dramat (z gr. δρᾶμα drâma, czyli „działanie, akcja”) – jeden z trzech rodzajów literackich (obok liryki i epiki). Jest to właściwie rodzaj sztuki na granicy teatru i literatury.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dramaturgiczne; cecha tych, którzy są dramaturgiczni
Wiktionary
przym. dramaturgiczny
przysł. dramaturgicznie
rzecz. dramat mrz., dramaturg mos.
wykrz. dramat
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dramatopisarstwem albo dramatopisarzem, dotyczący dramatopisarstwa
(1.2) związany z dramaturgią, dotyczący dramaturgii
Wiktionary
(1.1) Doktor został dziekanem wydziału dramaturgicznego.
(1.1) Twórczość dramaturgiczna stanowi wąski margines jego działalności pisarskiej.
(1.2) Było też kilka udanych wersji „Jeziora łabędziego” odchodzących od akademickiego schematu dramaturgicznego i choreograficznego tego baletu.
Wiktionary
rzecz. dramaturgia ż., dramaturg mos., dramaturgiczność ż., dramat mrz., dramatyczność ż.
przysł. dramaturgicznie
wykrz. dramat
Wiktionary
(1.1) dramatopisarski
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: dramatycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dramatyczny; bardziej dramatyczny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest dramatyczne; cecha tych, którzy są dramatyczni
Wiktionary
rzecz. dramat m., drama ż., dramacik m., dramaturg m., dramaturgia ż., dramatyzowanie n.
przym. dramatyczny, dramaturgiczny
przysł. dramatycznie
wykrz. dramat
Wiktionary
1. dotyczący dramatu, mający cechy dramatu; sceniczny, teatralny;
2. pełen napięcia, grozy; wstrząsający, tragiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) teatr. liter. dotyczący dramatu jako utworu literackiego
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. pełen napięcia, ciężki, poruszający
Wiktionary
(2.1) W Rzymie poselstwo zastało sytuację dramatyczną, bo właśnie wybuchło powstanie antypapieskie.
Wiktionary
rzecz. dramat mrz., drama ż., dramacik mrz., dramaturg mos., dramatyk mos., dramatyzm mrz., dramatyczność ż., dramatyzowanie n.
czas. dramatyzować ndk., udramatyzować dk.
przysł. dramatycznie
wykrz. dramat
Wiktionary
1. przystosowanie dzieła literackiego lub muzycznego do wystawienia na scenie;
2. nadanie jakiemuś wydarzeniu formy widowiska teatralnego;
3. robienie z czegoś dramatu, gromadzenie elementów tragicznych, eskalacja napięcia
SJP.pl
związany z dramatyzacją
SJP.pl
1. splot nieszczęśliwych okoliczności stwarzających sytuację bez wyjścia; tragizm;
2. odznaczanie się cechami charakterystycznymi dla dramatu, utworu literackiego; dramatyczność, sceniczność
SJP.pl
1. przygotowywać do wystawienia na scenie w postaci przedstawienia, nadawać formę dramatu; usceniczniać;
2. przedstawiać zdarzenia z przesadą, nadając im cechy dramatu, wyolbrzymiając nieszczęście; tragizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dramatyzować.
Wiktionary
rzecz. dramat m., dramatyzacja ż., dramatyzm m., dramatyczność ż., dramaturg m., dramatyka ż., dramatyk m., dramatyczka ż.
czas. dramatyzować ndk.
przym. dramatyczny, dramatyzacyjny
przysł. dramatycznie
wykrz. dramat
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Znane postaci noszące nazwisko „Dramiński”:
Wikipedia
niewielki utwór sceniczny o dowolnej formie i tematyce
SJP.pl
Dramolet – animacja braci Quay z 1988 roku. Powstała na zamówienie MTV jako „MTV Art Break” i stała się pierwszą częścią Quayowskiego cyklu Stille Nacht.
Podtytuł animacji brzmi Dramolet für R.W. in Herisau co jest pierwszym nawiązaniem braci do twórczości Robera Walsera. Kolejne znalazły się w animacji Grzebień i w Instytucie Benjamenta. Dorobek szwajcarskiego pisarza obejmował wiersze, opowiadania i inne krótkie formy – angielskie słowo dramolet oznacza krótki dramat. Ostatnie lata życia Walser spędził w sanatorium w Herisau, gdzie zmarł.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hand. spoż. podudzie z kurczaka
Wiktionary
potocznie: człowiek podły, nikczemny, przewrotny; łobuz, nicpoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. mężczyzna podły, niegodziwy, zły, nikczemny
Wiktionary
Drań – trzeci singel polskiej piosenkarki Agnieszki Chylińskiej z jej czwartego albumu studyjnego, zatytułowanego Never Ending Sorry. Singel został wydany 25 stycznia 2023.
Kompozycja znalazła się na 14. miejscu listy OLiA, najczęściej odtwarzanych utworów w polskich rozgłośniach radiowych. Nagranie otrzymało w Polsce status platynowego singla, przekraczając liczbę 50 tysięcy sprzedanych kopii.
Wikipedia
(1.1) Nic mi w życiu nie wychodzi! Mężczyźni, których kochałam, okazali się wszyscy draniami! Zostałam sama, bez oparcia, bez zawodu… Ty jeden byłeś dla mnie dobry!
Wiktionary
IPA: drãɲ, AS: drãń
Wiktionary
rzecz. draństwo n.
przym. drański
Wiktionary
(1.1) łajdak, łotr, łobuz, nicpoń, niegodziwiec, nikczemnik, szubrawiec; pogard. kanalia, kreatura; pot. bydlak, bydlę, gad, gadzina, gnida, padalec, parszywiec, plugawiec, podlec, swołocz, szuja, ścierwo, świnia; reg. sobaka; slang. wredol; posp. sukinkot, łachudra; wulg. skurwiel, skurwysyn, sukinsyn; eufem. skurczybyk, skurkowaniec; gw-pl|Śląsk Cieszyński|łazynga, ożygon, pieróńszczok.
Wiktionary
gwarowo:
1. człowiek mający złą opinię;
2. stara, zniszczona rzecz
SJP.pl
cienka, wąska deska łupana z pnia drzewa iglastego, używana w budownictwie drewnianym zwykle do krycia dachów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. ręcznie łupana deszczułka stosowana na pokrycia dachowe
Wiktionary
Dranica – drewniany materiał do wykonywania pokryć dachowych. Ręcznie łupana deszczułka. Wymiary dranicy:
Wikipedia
przymiotnik od: dranica
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
białoruski placek ziemniaczany z dodatkiem cebuli
SJP.pl
potocznie: postępujący nieetycznie; bydlakowaty, łachudrowaty, łajdakowaty
SJP.pl
cienka listwa służąca do obijania sufitów i ścian w drewnianych budynkach jako podłoże pod tynk
SJP.pl
ograniczanie jedzenia, aby móc napić się alkoholu bez obaw o przytycie; alkoreksja, drunkoreksja
SJP.pl
potocznie:
1. nikczemny, podły; łotrowski;
2. dokuczliwy, uciążliwy, nieznośny
SJP.pl
potocznie:
1. nikczemny, podły; łotrowski;
2. dokuczliwy, uciążliwy, nieznośny
SJP.pl
potocznie:
1. łotrostwo, świństwo
2. hołota, łobuzeria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. świństwo, wyjątkowa niesprawiedliwość; podły czyn
(1.2) pot. grupa łobuzów; hołota
Wiktionary
(1.1) Uważam, że nocne, potajemne głosowanie nad poprawkami do konstytucji to zwykłe draństwo.
Wiktionary
IPA: ˈdrãj̃stfɔ, AS: drãĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. drań m.
przym. drański
Wiktionary
(1.1) łotrostwo, świństwo, podłość, łajdactwo, wulg. kurewstwo, skurwysyństwo
(1.2) łobuzeria
Wiktionary
1. skrobać, pocierać czymś ostrym, np. paznokciami;
2. o ubraniu, kurzu itp.: drażnić skórę, powodować swędzenie;
3. drapać się:
a) skrobać się, pocierać się czymś ostrym;
b) iść pod górę, męcząc się; piąć się, przedzierać się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przeciągać po czymś paznokciami lub pazurami
(1.2) zdzierać powierzchnię czymś ostrym lub szorstkim
(1.3) o pyle, kurzu: dostawać się do nosa, gardła powodując swędzenie
czasownik zwrotny niedokonany drapać się
(2.1) drapać (1.1) samego siebie, najczęściej wskutek swędzenia
Wiktionary
(2.1) Palił fajkę i odruchowo wsuwał ustnik między guziki koszuli i drapał się po piersi z wyrazem ulgi.
Wiktionary
IPA: ˈdrapat͡ɕ, AS: drapać
Wiktionary
rzecz. drapanka ż., drapanie n., podrapanie n., drapacz m., drapaczka ż., drapak m., zdrapka ż.
czas. drapnąć, podrapać, wydrapać, wdrapywać się, zdrapywać, rozdrapać
Wiktionary
(2.1) czochrać się
Wiktionary
1. potocznie: bardzo wysoki budynek, mający kilkadziesiąt pięter; drapacz chmur, wieżowiec;
2. wycieraczka do obuwia zrobiona z drzewa lub drutu;
3. narzędzie rolnicze służące do kruszenia brył, spulchniania ziemi i wygrabiania chwastów; kultywator, ekstyrpator, brona sprężynowa;
4. maszyna służąca do rozczesywania przędzy;
5. narzędzie kamienne wykonywane z wiórów i odłupków, powszechne w górnym paleolicie, mezolicie i neolicie;
6. mała kotwica z czterema wygiętymi łapami ustawionymi na krzyż, używana do kotwiczenia łodzi oraz poszukiwania i wyławiania przedmiotów zatopionych na małych głębokościach;
7. dawniej: krzywdziciel, zdzierca
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: przedmiot do drapania się;
2. przedmiot do ścierania pazurów, przeznaczony dla kotów
SJP.pl
potocznie:
1. stara, zdarta miotła, druciak do szorowania itp.;
2. zabawka do drapania dla kota;
3. dawne ostre narzędzie kamienne;
4. brzydkie drzewo iglaste;
5. w wyrażeniu "dać drapaka" - uciec, zbiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stara, zniszczona miotła lub szczotka
(1.2) zabawka dla kota, często połączona z budkami, do których zwierzę może wchodzić, lub/i legowiskiem
(1.3) rodzaj struga
(1.4) rodzaj kotwicy
(1.5) bot. lud. w lm. jeżyna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyrzuć w końcu ten drapak.
(1.2) Kupiliśmy sierściuchowi drapak, żeby nie niszczył mebli, ale on dalej woli drapać skórzaną kanapę…
Wiktionary
czas. zdrapywać, wdrapywać się, drapać ndk., drapnąć dk.
rzecz. drapanie n., drapanka ż.
Wiktionary
(1.5) jeżyna; lud. czernica, dziady, jeżyny, ostrężyna
Wiktionary
oddział fabryki, w którym odbywa się drapanie tkanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drapać.
Wiktionary
(1.1) Z powodu ciągłego drapania rana nie chciała się zagoić.
Wiktionary
IPA: draˈpãɲɛ, AS: drapãńe
Wiktionary
czas. wdrapywać się, zdrapywać, drapać ndk.
rzecz. drapak m., zdrapka ż., drapanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. pisanka powstająca przez wydrapywanie wzorów na zewnętrznej barwionej powłoce jajka
Wiktionary
(1.1) Na Wielkanoc przygotujemy drapanki.
Wiktionary
czas. drapać ndk.
rzecz. drapak mrz., drapanie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kroszonka, kraszanka.
Wiktionary
maszyna do drapania tkanin, nadająca im puszystość i włochatość; jeżarka
SJP.pl
Draparka – maszyna włókiennicza, służąca do nadawania tkaninom włochatości, puszystości. Tkanina jest przepuszczana między dwoma wałkami z igłami gładzącymi i drapiącymi.
Wikipedia
urządzenie stosowane w fabryce papieru do drapania filcu
SJP.pl
przymiotnik od: draparka
SJP.pl
1. skrobać, pocierać czymś ostrym, np. paznokciami;
2. o ubraniu, kurzu itp.: drażnić skórę, powodować swędzenie;
3. drapać się:
a) skrobać się, pocierać się czymś ostrym;
b) iść pod górę, męcząc się; piąć się, przedzierać się
SJP.pl
tkanina ułożona w dekoracyjne fałdy, stosowana głównie na ozdobne zasłony, portiery itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) materiał ułożony kunsztownie w fałdy;
Wiktionary
Draperia – dekoracyjna tkanina ułożona w ozdobne fałdy, stosowana jako element wystroju wnętrz.
Draperie szczególnie popularne były w reprezentacyjnych wnętrzach barokowych.
Tworzono także imitacje draperii ze stiuku, tynku, kamienia lub drewna, niekiedy pozłacane, które oprócz dekoracji wnętrz służyły również do ozdabiania ołtarzy i nagrobków, a od XVIII wieku także elewacji.
Wikipedia
rzecz. drapowanie
przym. draperiowy
Wiktionary
1. potocznie: osoba młoda, zwykle chłopak, skora do robienia psot; gałgan, hultaj;
2. dawniej: obieżyświat, włóczęga; obieżysas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. żart. młoda osoba, skłonna do psot i niepoważnie się zachowująca
Wiktionary
IPA: draˈpʲixrust, AS: drapʹiχrust
Wiktionary
(1.1) łachmyta, łapserdak, nicpoń, gałgan, hultaj, huncwot, ladaco, nic dobrego, niecnota, obwieś, oczajdusza, psiadusza, psiajucha, psianoga, psubrat, ptaszek, utrapieniec
Wiktionary
dawniej:
1. rabowanie, plądrowanie, łupienie; grabież, rabunek;
2. grabieżcy, łupieżcy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. grabież, rabowanie, rabunek
(1.2) daw. to, co zrabowano
Wiktionary
IPA: ˈdrapʲjɛʃ, AS: drapʹi ̯eš
Wiktionary
czas. drapieżyć ndk.
przym. drapieżczy, drapieżny
przysł. drapieżnie
rzecz. drapieżca mos./mzw., drapieżnica ż., drapieżnictwo n., drapieżnik mzw.
Wiktionary
1. zwierzę zabijające inne zwierzęta w celu zdobycia pożywienia; drapieżnik;
2. dawniej: rabuś, napastnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba lub kraj napadający
(1.2) zool. zwierzę, którego pokarmem są inne zwierzęta, a jego sposób odżywiania doprowadza do śmierci ofiar
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Trwoga zakradła się do serc zuchwałych drapieżców.
Wiktionary
przym. drapieżczy, drapieżny
rzecz. drapieżnik mzw., drapieżnica ż., drapież ż., drapieżczość ż.
przysł. drapieżnie
czas. drapieżyć
Wiktionary
(1.2) drapieżnik
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ekol. taki, który żywi się innymi zwierzętami
(1.2) przen. cechami przypominający drapieżnika
Wiktionary
(1.1) Wilczyca miała drapieżcze spojrzenie.
(1.2) Gdzieś na Sardynii wiódł swój drapieżczy żywot.
Wiktionary
czas. drapieżyć ndk.
przym. drapieżny
przysł. drapieżnie
rzecz. drapieżca mos./mzw., drapieżnica ż., drapieżnictwo n., drapieżnik mzw.
Wiktionary
(1.1) drapieżny
Wiktionary
1. o zwierzętach: żywiący się mięsem innych zwierząt;
2. świadczący o byciu drapieżnikiem, np. drapieżna paszcza;
3. agresywny, bezwzględny, zaborczy;
4. zwracający uwagę swoją intensywnością, np. agresywny makijaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Carnivora|ref=tak., rząd lądowych i wodnych ssaków łożyskowych z podgromady żyworodnych;
Wiktionary
Drapieżne (Carnivora) – rząd lądowych i wodnych ssaków z infragromady łożyskowców (Placentia) w obrębie podgromady żyworodnych (Theria).
Wikipedia
(1.1) Wiele mniejszych gatunków drapieżnych jest owadożerna.
Wiktionary
rzecz. drapieżnik mzw., drapieżnica ż.
przym. drapieżny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica zwierzęcia, którego pokarmem są inne zwierzęta, a jego sposób odżywiania doprowadza do śmierci ofiar
Wiktionary
(1.1) Ślepia drapieżnicy wlepione były w drgający punkt.
Wiktionary
rzecz. drapieżca m., drapieżność ż., drapieżnictwo n., drapieżne nmos.
:: fm. drapieżnik m.
przym. drapieżny, drapieżczy
przysł. drapieżnie
czas. drapieżyć
Wiktionary
oddziaływanie antagonistyczne pomiędzy populacjami, w którym osobniki jednej populacji stanowią pożywienie osobników drugiej populacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ekol. forma zaspokajania potrzeb pokarmowych przez zjadanie ciała ofiary;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kanibalizm jest jedną z form drapieżnictwa.
Wiktionary
przym. drapieżczy, drapieżny
rzecz. drapież ż., drapieżnik mzw., drapieżnica ż.
czas. drapieżyć
Wiktionary
samiczka drapieżnego zwierzęcia
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zachowując się w sposób napastliwy, agresywny
Wiktionary
rzecz. drapieżca mzw./mos., drapieżnik mzw., drapieżność ż.
przym. drapieżczy, drapieżny
Wiktionary
(1.1) agresywnie, chciwie, grabieżczo, krwiożerczo, napastliwie, okrutnie, zaborczo, zachłannie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: drapieżnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: drapieżny
SJP.pl
zwierzę żywiące się mięsem innych zwierząt; zwierzę drapieżne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwierzę, którego pokarmem są inne zwierzęta, a jego sposób odżywiania doprowadza do śmierci ofiar
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzięcioł należy do drapieżników, jawnie napadających na swą zdobycz.
Wiktionary
IPA: draˈpʲjɛʒʲɲik, AS: drapʹi ̯ežʹńik
Wiktionary
czas. drapieżyć ndk.
rzecz. drapież ż., drapieżca m., drapieżność ż., drapieżnictwo n., drapieżne nmos.
:: fż. drapieżnica ż.
przym. drapieżny, drapieżczy
przysł. drapieżnie
Wiktionary
(1.1) drapieżca
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. cecha drapieżników
(1.2) chciwość, zaborczość
Wiktionary
(1.1) Miłosz kiedyś zapłaci za swoją drapieżność.
Wiktionary
czas. drapieżyć ndk.
przym. drapieżny
przysł. drapieżnie
rzecz. drapieżnik mos./mzw.
Wiktionary
(1.2) agresywność, napastliwość, wojowniczość
Wiktionary
1. o zwierzętach: żywiący się mięsem innych zwierząt;
2. świadczący o byciu drapieżnikiem, np. drapieżna paszcza;
3. agresywny, bezwzględny, zaborczy;
4. zwracający uwagę swoją intensywnością, np. agresywny makijaż
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. taki, który żywi się innymi zwierzętami
(1.2) przen. cechami przypominający drapieżnika
Wiktionary
(1.2) Jestem zła, drapieżna, zakłamana.
(1.2) Wyciągnął ręce drapieżne jak ptasie szpony i chwycił szerokie rękawy jej ciemnobłękitnej sukni.
Wiktionary
IPA: draˈpʲjɛʒnɨ, AS: drapʹi ̯ežny
Wiktionary
rzecz. drapieżca m., drapieżnik m., drapieżnica ż., drapieżność ż., drapieżnictwo n., drapieżne nmos., drapież ż.
czas. drapieżyć
przym. drapieżczy
przysł. drapieżnie
Wiktionary
(1.1) krwiożerczy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) daw. napadać i łupić
Wiktionary
(1.1) Królu, Krzyżacy drapieżą przy granicy.
Wiktionary
przym. drapieżczy, drapieżny
przysł. drapieżnie
rzecz. drapież ż., drapieżca mos./mzw., drapieżnica ż., drapieżnictwo n., drapieżnik mzw.
Wiktionary
(1.1) grabić, łupić, plądrować, rabować, zagrabiać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. palec środkowy
Wiktionary
IPA: draˈpʲiʒɨt, AS: drapʹižyt
Wiktionary
1. szarpnąć, przeciągnąć paznokciami, pazurami lub czymś ostrym; skrobnąć;
2. potocznie: czmychnąć, umknąć, zwiać;
3. potocznie: ująć kogoś, aresztować, capnąć;
4. potocznie: ukraść coś, zwędzić;
5. drapnąć się - drapnąć siebie samego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) środ. ornit. ptak z rzędu szponiastych
Wiktionary
dekoracyjny układ fałd na tkaninie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drapować.
Wiktionary
czas. drapować ndk.
rzecz. draperia ż.
Wiktionary
siarkowana część pudełka, o którą pociera się zapałkę, lont itp. przy zapalaniu; potarka, pocierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. ścianka pudełka od zapałek pokryta specjalną masą, służąca do zapalania zapałek
Wiktionary
Zapałka – służący do rozpalania ognia, specjalnie w tym celu przygotowany patyczek z drewna (rzadziej – pasków tektury), dodatkowo nasączony w całości lub części substancją ułatwiającą spalanie i na jednym końcu pokryty masą ulegającą zapłonowi wskutek tarcia; końcówka taka nazywana jest główką (lub łebkiem) zapałki.
Wikipedia
(1.1) Mühlhaus sapał i szukał zapałek. Zazgrzytała draska, fajka buchnęła iskrami.
Wiktionary
(1.1) potarka
Wiktionary
lekko skaleczyć lub uderzyć
SJP.pl
lekko skaleczyć lub uderzyć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób drastyczny
Wiktionary
(1.1) Uważała, że dawałem zły przykład jej dziecku i postanowiła drastycznie ograniczyć kontakty.
(1.1) Tracił siły na uporczywą walkę z losem, który permanentnie i drastycznie uświadamiał – "nie tędy".
Wiktionary
przym. drastyczny
rzecz. drastyczność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: drastycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: drastyczny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest drastyczne
Wiktionary
przym. drastyczny
przysł. drastycznie
Wiktionary
1. silnie działający, skuteczny, ostry;
2. nieprzyzwoity, niesmaczny, obrażający poczucie moralności
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen jaskrawości, wyrazistości, czasem też - brutalności
(1.2) o zmianie lub o metodzie: gwałtowny, radykalny
Wiktionary
(1.1) W tzw. krwawą środę (15 VIII ) w kilkunastu punktach kraju zabito 29, a raniono 43 policjantów i żandarmów. Po akcjach tych następowały drastyczne "pacyfikacje" kozackie.
Wiktionary
rzecz. drastyczność ż.
przysł. drastycznie
Wiktionary
(1.1) jaskrawy, mocny, rażący
(1.2) zdecydowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od dratwa
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) przest. żart. szewc
Wiktionary
IPA: draˈtɛfka, AS: dratefka
Wiktionary
rzecz. dratwa ż.
Wiktionary
grube, szewskie nici
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. szewska lub rymarska nić
Wiktionary
Dratwa – gruba, mocna nić konopna lub lniana, nasycona smołą lub woskiem, używana do szycia skór i innych twardych materiałów przez szewców i rymarzy.
Wikipedia
(1.1) […] we flanelowej kamizelce i przygarbionej postawie na niskim stołku siedząc, szydłem i dratwą przyszywał podeszwę do starego buta […]
Wiktionary
IPA: ˈdratfa, AS: dratfa
Wiktionary
rzecz. dratewka ż.
przym. dratwowy
Wiktionary
1. wieś w Polsce;
2. dopływ Dunaju;
3. dopływ Noteci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnych Włoszech, południowej Austrii, wschodniej Słowenii i północnej Chorwacji, stanowi część granicy chorwacko-węgierskiej, prawy dopływ Dunaju ;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Podrawie n.
przym. drawski, podrawski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skrót od: drawidyjski
SJP.pl
członek ludu zamieszkującego tereny Sri Lanki i Indii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. etn. jęz. nauka o ludach drawidyjskich, ich językach i kulturze
Wiktionary
Drawidologia – nauka o językach, literaturze, sztuce, historii, społeczeństwie, życiu codziennym i obyczajach, polityce, religii, filozofii itp. właściwych dla drawidyjskiej części Indii, dziedzina składowa indologii, a więc i orientalistyki. Drawidologia zawiera w sobie między innymi tamilistykę.
Wikipedia
(1.1) drawidystyka
Wiktionary
członek ludu zamieszkującego tereny Sri Lanki i Indii
SJP.pl
Drawidowie, Drawidzi – grupa ludów zamieszkująca południowe Indie i północną Sri Lankę, posługująca się językami drawidyjskimi. Największe ludy drawidyjskie to Tamilowie, Keralczycy, Telugowie, Kannadygowie i Tulu.
Istnieją hipotezy, że to Drawidowie zbudowali tzw. cywilizację doliny Indusu, istniejącą od 3 do 2 tysięcy lat p.n.e. w dorzeczu Indusu. Harappa i Mohendżo Daro wyludniły się być może jeszcze przed najazdem Ariów. Według wielu przypuszczeń Drawidowie w północnych Indiach zostali zdegradowani w hierarchii społecznej dając początek niższym warnom.
Wikipedia
członkini ludu zamieszkującego tereny Sri Lanki i Indii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka grupy ludów zamieszkujących południe Indii i północ Sri Lanki, posługujących się językami drawidyjskimi;
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Drawida mos.
przym. drawidyjski
Wiktionary
dotyczący Drawidów, charakterystyczny dla Drawidów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Drawidami, dotyczący Drawidów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. każdy z 85 języków języków należących do rodziny języków używanych w południowych Indiach, na Sri Lance i zachodnim Pakistanie;
Wiktionary
rzecz. Drawida mos., Drawidyjka ż.
Wiktionary
lud zamieszkujący tereny Sri Lanki i Indii; Drawidowie
SJP.pl
przymiotnik od: Drawno
SJP.pl
minerał z grupy turmalinów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady krzemianów;
Wiktionary
Drawit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy turmalinów. Jest minerałem rzadkim.
Został nazwany przez Gustava Tschermaka w 1883 roku na cześć łacińskiej nazwy rzeki Drawy (Drave), rzeki płynącej na terenie Austrii oraz Słowenii, gdzie minerał został po raz pierwszy znaleziony.
Wikipedia
IPA: ˈdravʲit, AS: dravʹit
Wiktionary
(1.1) dravit
Wiktionary
mieszkaniec Drawna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Drawna (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Drawno (niem. Neuwedell) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Drawno.
Według danych z 31 grudnia 2010 r. miasto miało 2382 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈdravnɔ, AS: dravno
Wiktionary
przym. drawieński
Wiktionary
przymiotnik od: Drawa, Drawsko, Drawsko Pomorskie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Drawsko
(1.2) przym. od Drawsko Pomorskie
(1.3) przym. od Drawa (dopływ Dunaju)
Wiktionary
IPA: ˈdrafsʲci, AS: drafsʹḱi
Wiktionary
rzecz. drawszczanin m., drawszczanka ż., Drawa ż.
przym. podrawski
Wiktionary
przymiotnik od: Drawa, Drawsko, Drawsko Pomorskie
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Drawska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Drawska Pomorskiego
(1.2) mieszkaniec Drawska
Wiktionary
IPA: drafʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: drafščãńĩn
Wiktionary
przym. drawski
rzecz. drawszczanka ż.
Wiktionary
mieszkanka Drawska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Drawska Pomorskiego
(1.2) mieszkanka Drawska
Wiktionary
IPA: drafʃˈt͡ʃãnka, AS: drafščãnka
Wiktionary
przym. drawski
rzecz. drawszczanin m.
Wiktionary
cukierek z twardą polewą; draż, drażetka
SJP.pl
cukierek z twardą polewą; draż, drażetka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. twardy cukierek w formie pastylki lub kulki
Wiktionary
(1.1) Codziennie z kolegami zajadamy się drażami. Bardzo one nam smakują.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. drażetka ż.
Wiktionary
obrabiarka do drążenia otworów i wgłębień o złożonych kształtach
SJP.pl
Drążarka - obrabiarka służąca do usuwania materiału wykorzystując zjawisko erozji. Metody erozyjne są wysoko energetyczne, przez co są wykorzystywane w miejscach, gdzie obróbka skrawaniem byłaby trudna lub wręcz niemożliwa np. wykonanie otworu o średnicy 0,05 mm, usuwanie materiału z wewnętrznych narożników przedmiotu, obróbka bardzo twardych materiałów.
Wikipedia
wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Krasnosielc, nad rzeką Orzyc
SJP.pl
Drążdżewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Krasnosielc. Leży nad rzeką Orzyc.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Drążdżewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Izydora w Drążdżewie.
Wikipedia
1. przyrząd do ćwiczeń gimnastycznych; rek;
2. niewielki, cienki pręt drewniany lub metalowy; kijek, pałeczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: drąg
(1.2) element konstrukcyjny o różnym przeznaczeniu, w formie pręta
(1.3) sport. przyrząd gimnastyczny w formie pręta na dwóch słupkach
(1.4) sport. przyrząd do ćwiczeń muskulatury w formie pręta do podciągania się
(1.5) choreogr. poręcz do ćwiczeń baletowych, zwykle przy ścianie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Jeśli chcesz prowadzić samochód, musisz nauczyć się używać drążek zmiany biegów.
Wiktionary
IPA: ˈdrɔ̃w̃ʒɛk, AS: drõũ̯žek
Wiktionary
rzecz. drąg m.
przym. drągowy, drążkowy
czas. drążyć
Wiktionary
(1.3) rek
(1.5) barre
Wiktionary
motyl z rodziny molowców, szkodnik jabłoni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drążyć.
Wiktionary
IPA: drɔ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: drõũ̯žẽńe
Wiktionary
czas. drążyć
Wiktionary
drobny, okrągły cukierek z likierem, syropem lub słodką masą pod twardą powłoką; drażetka
SJP.pl
1. cukierek z twardą polewą; draża, draż;
2. lek w formie tabletki powleczonej warstwą słodkiej masy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: draża
(1.2) cuk. cukierek w formie pastylki w skorupce (otoczce cukrowej)
(1.3) farm. rodzaj tabletki powlekanej;
Wiktionary
Drażetka – tabletka powleczona otoczką cukrową (najczęściej sacharozą). Otoczka drażetki stanowi od 30% do 80% jej masy.
Drażetka jest pierwszą postacią tabletki powlekanej wprowadzoną do lecznictwa – miało to miejsce w 1891 roku.
Wikipedia
(1.2) Na mikołajki dostałem mnóstwo drażetek. Spokojnie starczy do 7 stycznia.
Wiktionary
IPA: draˈʒɛtka, AS: dražetka
Wiktionary
rzecz. draża ż.
przym. drażetkowy
Wiktionary
(1.2) pastylka
Wiktionary
obrabiarka do wyrobu drążków o przekroju kwadratowym
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: sprzęgać psy myśliwskie drążkiem, czyli kawałkiem drewna z dwiema obrożami na końcach
SJP.pl
podobny do drążka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: drążek
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób drażliwy
Wiktionary
rzecz. drażliwość ż.
przym. drażliwy
Wiktionary
potocznie: osoba skłonna do czucia się podrażnionym, do obrażania się; obrażalski
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: drażliwie
SJP.pl
→ drażliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest drażliwy, kogo łatwo rozdrażnić
(1.2) cecha czegoś, co drażni, wywołuje zadrażnienia, może prowadzić do nieporozumień
Wiktionary
IPA: draʒˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: dražlʹivość
Wiktionary
rzecz. drażnienie n., rozdrażnienie n., zadrażnienie n.
czas. drażnić ndk., rozdrażnić dk., rozdrażniać ndk., zadrażnić dk., zadrażniać ndk.
przym. drażliwy
przysł. drażliwie
Wiktionary
(1.1) nadpobudliwość, nadwrażliwość, impulsywność, nerwowość
(1.2) delikatność, subtelność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: drażliwy
SJP.pl
1. mogący doprowadzić do zadrażnień, nieporozumień; drażniący;
2. skłonny do obrażania się; przeczulony, wrażliwy, pobudliwy;
3. wymagający delikatności;
4. drastyczny, nieprzyzwoity
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który drażni, prowadzi do rozdrażnienia, nieporozumień, zdenerwowania
(1.2) o człowieku: taki, który jest skłonny do nerwowości, pobudliwości; zbyt wrażliwy, przeczulony
(1.3) taki, który jest drastyczny; nie jest łagodny, pogodny, delikatny
Wiktionary
(1.1) Przed podejmowaniem tematów drażliwych chroniła autocenzura, fakt, że rzeźby demonstrowano publicznie.
(1.2) Marcel jest dość drażliwą osobą i całkiem łatwo można go wyprowadzić z równowagi.
Wiktionary
IPA: draʒˈlʲivɨ, AS: dražlʹivy
Wiktionary
rzecz. drażliwość, rozdrażnienie
czas. drażnić
przysł. drażliwie
Wiktionary
(1.2) obraźliwy, obrażalski
Wiktionary
drzewo z rodziny morwowatych; cekropia; cekropka
SJP.pl
Cekropka, drążnik, drążnia, drzewo trąbowe (Cecropia Loefl.) – rodzaj roślin z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae). Obejmuje 61 lub 63 gatunków, niektóre źródła wymieniają ok. 70–80 gatunków. Występują w Ameryce Środkowej (po północny Meksyk i Kubę) oraz w tropikalnej części Ameryki Południowej. Jako rośliny introdukowane spotykane są w Afryce Równikowej, Azji Południowo-Wschodniej i na wyspach Oceanii. Cecropia peltata zaliczona została do 100 najbardziej inwazyjnych gatunków na świecie.
Wikipedia
denerwować, robić coś na przekór
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) irytować, denerwować kogoś; działać komuś na nerwy
(1.2) podrażniać, wywoływać podrażnienie (np. skóry)
czasownik zwrotny niedokonany drażnić się
(2.1) droczyć się z kimś, przekomarzać się
Wiktionary
(1.1) Nie drażnij tego psa, bo gdy się naprawdę zdenerwuje, może cię ugryźć!
(1.2) Większość typowych kosmetyków dostępnych w supermarketach drażni moją skórę.
Wiktionary
IPA: ˈdraʒʲɲit͡ɕ, AS: dražʹńić
Wiktionary
rzecz. podrażnienie n., drażnienie n., rozdrażnienie n., drażliwość ż.
czas. podrażnić dk., zadrażnić dk.
przym. drażliwy
Wiktionary
motyl
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. pierś
Wiktionary
IPA: ˈdraʑɲɛ, AS: draźńe
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drażnić.
Wiktionary
IPA: draʒʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: dražʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. drażnić
rzecz. drażliwość ż.
Wiktionary
(1.1) denerwowanie, dokuczanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pozbawiony pestek
Wiktionary
urządzenie do robienia drażetek, używane w przemyśle farmaceutycznym
SJP.pl
1. robić wgłębienie, wydłubywać, wiercić; wydobywać jakąś materię przy pomocy czegoś; wykopywać;
2. wydobywać pestki z owoców takich jak wiśnie; drylować;
3. przenośnie:
a) dokuczać, nękać;
b) dociekać;
c) dokuczać, gnębić;
d) przenikać, zakłócać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) robić wgłębienie lub otwór
(1.2) usuwać pestki z owoców
(1.3) przen. uparcie wnikać w sedno sprawy
Wiktionary
(1.1) Był to kanał długości pół kilometra, który okrężną drogą ciągnął się w skale wapiennej do zachodniej części miasta. Zastanawiano się, dlaczego mimo pośpiechu robotnicy nie drążyli w prostej linii, oszczędzając w ten sposób przeszło dwieście metrów znojnego wysiłku.
(1.3) Na jakie cele charytatywne? – drążyłem. – Na dzieci. – Skąd pani wie? – Działam w TPD. – Aha…
Wiktionary
IPA: ˈdrɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: drõũ̯žyć
Wiktionary
rzecz. drążek m., drążenie n.
czas. wydrążyć
Wiktionary
(1.1) dłubać, wiercić
(1.2) drylować
(1.3) dociekać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych, którego larwy drążą korzenie lub łodygi roślin
SJP.pl
potocznie: szybka ucieczka; w zwrocie: dać drała
SJP.pl
potocznie: iść szybko
SJP.pl
[czytaj: dred] włosy splątane w długi, gruby strąk; dred
SJP.pl
Dredy (dreadloki, z ang. dreadlocks) – rodzaj fryzury powstałej ze sfilcowanych pęków włosów na głowie. Dredy są typowe dla osób identyfikujących się z filozofią ruchu Rastafari, ale noszone są także przez wiele innych grup i subkultur oraz w wyniku mody.
Wikipedia
[czytaj: dredmejker] osoba osoba zawodowo zajmująca się zaplataniem dredów
SJP.pl
dawny okręt wojenny; drednot
SJP.pl
HMS „Dreadnought” – nazwa noszona przez 8 okrętów marynarki brytyjskiej Royal Navy. Najbardziej znanym był pancernik z 1906.
Wikipedia
[czytaj: dredziarz] osoba mająca dredy; dredziarz
SJP.pl
[czytaj: drimers] młody imigrant o nieudokumentowanym statusie
SJP.pl
[czytaj: drimlajner] samolot marki Dreamliner
SJP.pl
Boeing 787 Dreamliner – średniego rozmiaru, szerokokadłubowy samolot pasażerski dalekiego zasięgu. Pierwszy oblot odbył się 15 grudnia 2009, służbę rozpoczął w 2011 roku. Skonstruowany i wybudowany przez Boeing Commercial Airplanes. Przewozi od 210 do 330 pasażerów w zależności od konfiguracji miejsc siedzących. Z założenia samolot ma być oszczędniejszy, jeśli chodzi o zużycie paliwa w porównaniu do poprzednich modeli samolotów pasażerskich. Oprócz tego został pierwszym samolotem pasażerskim, w którym kadłub i skrzydła wykonano niemal w całości z materiałów kompozytowych Kompozyty stanowią 50% ciężaru samolotu (80% objętości materiałów), w tym wykorzystano głównie tworzywa sztuczne wzmocnione włóknem węglowym (CFRP), 20% to aluminium, 15% tytan, 10% stal, 5% inne materiały.
Wikipedia
łódź do przewożenia żywych ryb, bezpośrednio po ich wyłowieniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ryb. łódź rybacka o częściowo dziurkowanym dnie, dzięki któremu transportowane żywe ryby, mają dostęp do wody
Wiktionary
Drebel – rodzaj statku lub łodzi, służący do przewozu żywych ryb. Dreblem nazywa się także dodatkową skrzynię na ryby, ciągniętą za łódką.
Wikipedia
IPA: ˈdrɛbɛl, AS: drebel
Wiktionary
środowiskowo: dresiarz; dres
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. dresiarz, dres
Wiktionary
(1.1) drechu, drech
Wiktionary
1. zadawać cierpienie fizyczne lub psychiczne osobie lub zwierzęciu; pastwić się, katować, ciemiężyć;
2. dręczyć się:
a) gryźć się czymś; martwić się, gnębić się;
b) dręczyć siebie wzajemnie
SJP.pl
1. zadawać cierpienie fizyczne lub psychiczne osobie lub zwierzęciu; pastwić się, katować, ciemiężyć;
2. dręczyć się:
a) gryźć się czymś; martwić się, gnębić się;
b) dręczyć siebie wzajemnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dręczyć.
Wiktionary
IPA: drɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: drẽṇčẽńe
Wiktionary
czas. dręczyć ndk., zadręczać ndk., zadręczyć dk.
rzecz. dręczyciel m., dręczycielka ż.
Wiktionary
(1.1) szykanowanie, gnębienie
Wiktionary
1. zadawać cierpienie fizyczne lub psychiczne osobie lub zwierzęciu; pastwić się, katować, ciemiężyć;
2. dręczyć się:
a) gryźć się czymś; martwić się, gnębić się;
b) dręczyć siebie wzajemnie
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) męczyć, nękać; sprawiać komuś dyskomfort, ból fizyczny lub psychiczny
czasownik zwrotny niedokonany dręczyć się
(2.1) męczyć siebie nawzajem
(2.2) martwić się
Wiktionary
(1.1) Cała sprawa jęła coraz bardziej dręczyć mój umysł, rozpalać wyobraźnię.
(1.1) Czemu, jak Bóg, mnie dręczycie?
Wiktionary
IPA: ˈdrɛ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: drẽṇčyć
Wiktionary
czas. zadręczać (się)
rzecz. dręcz m., dręczenie n., dręczycielka ż., dręczyciel m.
Wiktionary
(1.1) trapić, zamęczać, gnębić, torturować, molestować, prześladować
Wiktionary
ktoś, kto dręczy kogoś, prześladuje; prześladowca; gnębiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która kogoś dręczy, zamęcza, znęca się
Wiktionary
(1.1) W małżeństwie jedna ze stron przeważnie dominuje drugą, stając się jej bezkarnym dręczycielem, fizycznym i moralnym.
Wiktionary
IPA: drɛ̃n͇ˈt͡ʃɨt͡ɕɛl, AS: drẽṇčyćel
Wiktionary
rzecz. dręczenie n., udręka ż., udręczenie n., zadręczenie n.
:: fż. dręczycielka ż.
czas. dręczyć ndk., udręczyć dk., zadręczyć dk.
Wiktionary
(1.1) gnębiciel, ciemiężca, ciemiężyciel
Wiktionary
kobieta zadająca komuś cierpienia fizyczne lub psychiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która kogoś dręczy, zamęcza, znęca się nad nim
Wiktionary
IPA: ˌdrɛ̃n͇t͡ʃɨˈt͡ɕɛlka, AS: drẽṇčyćelka
Wiktionary
rzecz. dręczenie n., udręczenie n., udręczanie n., zadręczenie n., zadręczanie n.
:: fm. dręczyciel m.
czas. dręczyć ndk., udręczyć dk., udręczać ndk., zadręczyć dk., zadręczać ndk.
Wiktionary
włosy splątane w długi, gruby strąk; dread
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmyk włosów splecione w strąk
Wiktionary
(1.1) Kilka razy zrobił mi się dred, który rozplątywała mi fryzjerka.
Wiktionary
rzecz. dredziarz m., dredziara ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: dred: dredzik
SJP.pl
dawny okręt wojenny; dreadnought
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hist. wojsk. pancernik o silnej artylerii głównej dużego kalibru, będący przedstawicielem generacji okrętów budowanej na kilka lat przed i po I wojnie światowej;
(1.2) pot. duży pancernik (okręt)
Wiktionary
Drednot (ang. Dreadnought) – określenie generacji pancerników (okrętów liniowych) budowanych od 1906 roku do 1922 roku. Nazwa pochodzi od nazwy brytyjskiego pancernika HMS „Dreadnought”, który wszedł do służby w grudniu 1906 roku jako pierwszy okręt zbudowany według nowych koncepcji. W stosunku do wcześniejszych pancerników (zwanych przeddrednotami lub predrednotami), drednoty charakteryzowały się:
Wikipedia
(1.1) Drednoty powstawały na początku XX (dwudziestego) wieku.
Wiktionary
IPA: ˈdrɛdnɔt, AS: drednot
Wiktionary
rzecz. przeddrednot mrz.
Wiktionary
(1.1) pancernik
Wiktionary
włosy splątane w długie, grube strąki
SJP.pl
Dredy (dreadloki, z ang. dreadlocks) – rodzaj fryzury powstałej ze sfilcowanych pęków włosów na głowie. Dredy są typowe dla osób identyfikujących się z filozofią ruchu Rastafari, ale noszone są także przez wiele innych grup i subkultur oraz w wyniku mody.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta lub dziewczyna nosząca dredy
(1.2) pot. kobieta lub dziewczyna robiąca komuś dredy
Wiktionary
rzecz. dred m.
:: fm. dredziarz m.
Wiktionary
osoba mająca dredy; dreadziarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. neol. mężczyzna lub chłopiec noszący dredy
(1.2) pot. neol. mężczyzna lub chłopiec robiący komuś dredy
Wiktionary
rzecz. dred m.
:: fż. dredziara ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: dred: dredek
SJP.pl
plemię wschodniosłowiańskie
SJP.pl
Dregowicze, Drogowicze – plemię wschodniosłowiańskie.
W źródłach pisanych Dregowicze po raz pierwszy zostali wymienieni przez Konstantyna Porfirogenetę w połowie IX wieku. Nazwa plemienia pochodzi od słów dragva, dreg-dreg'v – moczar, błoto. Na ziemie dzisiejszej Białorusi przybyli w drugiej połowie I tysiąclecia ze strefy lessowej na Wołyniu, wyparci stamtąd przez ludy tureckie. Granice ziem dregowickich zakreślały rzeki na południu Prypeć, na wschodzie Dniepr, na północy Dźwina i Niemen, na zachodzie Bug. Sąsiadowali od południa z Drewlanami (przypuszczalnie był to odłam Dregowiczów znad południowego Polesia) i Dulebami, na wschodzie z Radymiczami, na północy z Krywiczami, na północy z Jaćwięgami, na północnym zachodzie z Mazowszanami i Lędzianami.
Wikipedia
scenopis filmowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) środ. zob. scenopis.
Wiktionary
IPA: ˈdrɛjbux, AS: drei ̯buχ
Wiktionary
nazwisko, m.in. Theodore Dreiser (1871-1945), amerykański powieściopisarz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czworoboczny bączek z literą hebrajską po każdej stronie, używany w żydowskiej grze hazardowej w czasie Chanuki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żyd. czworoboczny bączek do uprawiania tradycyjnej gry hazardowej na słodycze w święto Chanuka;
Wiktionary
Drejdel, dridyl (jid. דריידל drejdl; hebr. סביבון sewiwon) – czworoboczny bączek z pojedynczą literą hebrajską po każdej stronie, który służy do uprawiania tradycyjnej żydowskiej gry hazardowej podczas święta Chanuka.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. tokarz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|dryjer, tokorz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Drela (niem. Drehle) – rzeka znajdująca się na terenie Pojezierza Iławskiego, źródła znajdują się w okolicy jeziora Skiertąg, na wschód od Morąga, wpada do jeziora Ruda Woda (zlewnia Kanału Elbląskiego). Drela przepływa przez tereny gminy Morąg i gminy Małdyty. Największa miejscowością położoną nad tą rzeką jest Morąg.
Wikipedia
1. gruba, mocna tkanina bawełniana lub lniana, o splocie ukośnym, używana na ubrania robocze, pokrowce itp.
2. ubranie z tkaniny drelichowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. mocna tkanina używana do produkcji odzieży roboczej i pokrowców;
(1.2) pot. odzież z drelichu (1.1)
Wiktionary
Drelich – rodzaj mocnej, grubej, półlnianej lub lnianej tkaniny wykonanej w splocie skośnym, z osnową potrójną. Drelich znalazł zastosowanie jako materiał na pokrycia materaców, odzież roboczą, markizy, worki, obrusy, pokrowce, piórniki oraz letnie ubrania wojskowe.
Najbardziej rozpowszechnionym był w Polsce drelich wrocławski, w kostki i paski.
Wikipedia
(1.1) Wszyscy kelnerzy nosili toporne fartuchy z drelichu.
Wiktionary
IPA: ˈdrɛlʲix, AS: drelʹiχ
Wiktionary
przym. drelichowy
Wiktionary
przymiotnik od: drelich
SJP.pl
1. gruba, mocna tkanina bawełniana lub lniana, o splocie ukośnym, używana na ubrania robocze, pokrowce itp.
2. ubranie z tkaniny drelichowej
SJP.pl
zdrobnienie od: drelich
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Drelów (gwarowo Drelóvo) – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Drelów. Leży na obszarze Zaklęsłości Łomaskiej.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Drelów. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do ówczesnego województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
wyjmować pestki z owoców; drylować, pestkować, wypestkowywać, wydrylowywać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. roln. techn. siewnik rzędowy
Wiktionary
przymiotnik od: Drelów
SJP.pl
sączek;
1. rurka stosowana przy odprowadzaniu wydzielin z ran lub jam ciała;
2. przewód, rurka służąca do odprowadzania nadmiaru wód gruntowych oraz do osuszania budynków, ulic itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rura odprowadzająca wody gruntowe
(1.2) med. rurka mająca odprowadzać płyny poza ciało chorego
(1.3) elektr. jedna z elektrod w tranzystorze polowym
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. drenaż m., drenowanie n.
czas. drenować ndk.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|drain.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.3) drain
* duński: (1.1) dræn n.; (1.2) dræn n.
* esperanto: (1.1) drenilo; (1.2) drenilo; (1.3) drenilo
* niemiecki: (1.1) Entäwsserungsrohr n.; (1.2) Drain m.; (1.3) Drain m.
* węgierski: (1.1) alagcső, talajcső
źródła.
== dren (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) drenować
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. drenaż m., drenowanie n.
czas. drenować ndk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. drenaż m., drenowanie n.
czas. drenować ndk.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|drain.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.3) drain
* duński: (1.1) dræn n.; (1.2) dræn n.
* esperanto: (1.1) drenilo; (1.2) drenilo; (1.3) drenilo
* niemiecki: (1.1) Entäwsserungsrohr n.; (1.2) Drain m.; (1.3) Drain m.
* węgierski: (1.1) alagcső, talajcső
źródła.
== dren (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) drenować
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
maszyna do drenowania
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący drenowania, wykorzystywany przy drenowaniu
SJP.pl
1. osuszanie gruntów za pomocą układanych pod ziemią drenów; drenowanie;
2. sieć podziemnych kanałów do osuszania gleby; drenownia;
3. odprowadzanie płynów z organizmu przy pomocy drenów;
4. zmniejszanie ilości pieniędzy na rynku;
5. drenaż mózgów - emigracja zarobkowa specjalistów wysokiej klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. osuszanie gleby za pomocą drenów umieszczanych pod powierzchnią ziemi; drenowanie
(1.2) techn. sieć kanałów podziemnych (drenów) służąca do osuszania i regulowania stopnia wilgotności gleby;
(1.3) med. odprowadzanie z organizmu płynów ustrojowych (np. ropy, krwi, żółci) za pomocą drenów; sączkowanie;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. drenowanie n., dren m., drenarka ż.
czas. drenować ndk.
przym. drenażowy
Wiktionary
przymiotnik od: drenaż
SJP.pl
1. zdrobnienie od: dren;
2. drenik wentylacyjny - rurka stosowana w leczeniu zapalenia ucha
SJP.pl
Drenik – wieś w Słowenii, w gminie Škofljica. W 2018 roku liczyła 67 mieszkańców.
Wikipedia
1. osuszać grunt przez odprowadzanie nadmiaru wody sączkami;
2. odprowadzać sączkami nadmiar wydzielin z organizmu; sączkować;
3. potocznie: pozbawiać pieniędzy lub zasobów
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) osuszać teren
Wiktionary
rzecz. drenaż mrz., dren mrz., drenowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drenować.
Wiktionary
rzecz. dren m., drenaż m.
czas. drenować ndk.
Wiktionary
system rur odpływowych do osuszania gruntu; drenaż
SJP.pl
przymiotnik od: dren
SJP.pl
ptak z rodziny łuszczaków, występujący niegdyś na Hawajach, z gatunku uważanego za wymarły
SJP.pl
Drepanis – rodzaj ptaków z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae).
Wikipedia
zwykle w l.mn.: krwinki czerwone w kształcie sierpa lub ziaren owsa, występujące we krwi osób chorych na niedokrwistość sierpowatą
SJP.pl
Niedokrwistość sierpowata, anemia sierpowata (łac. anaemia drepanocytica, ang. sickle cell anemia) – rodzaj wrodzonej niedokrwistości spowodowanej nieprawidłową budową hemoglobiny. Mutacja punktowa w genie łańcucha β (HBB) hemoglobiny powoduje zmianę pojedynczego aminokwasu w sekwencji białka (z kwasu glutaminowego na walinę, w pozycji 6 od końca NH2). Hemoglobinę z tak zmienioną, nieprawidłową strukturą I-rzędową określa się jako hemoglobinę S (HbS) w przeciwieństwie do normalnej, występującej u dorosłych hemoglobiny A (HbA). Hemoglobina S charakteryzuje się zmienionymi w porównaniu z hemoglobiną A własnościami fizykochemicznymi.
Wikipedia
choroba genetyczna objawiająca się występowaniem we krwi drepanocytów; niedokrwistość sierpowata
SJP.pl
iść małymi krokami; przebierać nogami
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. podreptać)
(1.1) chodzić szybko i drobnymi krokami
Wiktionary
(1.1) Jadę do centrum autobusem, na jednym z przystanków wchodzi kilkunastoletni Cygan i gra na rozklekotanej harmonii. Obok niego drepcze może dziesięcio-dwunastoletnia dziewczynka z plastikowym kubkiem (…)
(1.1) Otyły Norman Schwarzkopf wpadł jak bomba do ich niedużego pomieszczenia, na czele grupy zaaferowanych oficerów drepczących za nim krok w krok niczym kaczuszki za dorodną matką.
Wiktionary
IPA: ˈdrɛptat͡ɕ, AS: dreptać
Wiktionary
rzecz. dreptanie n., dreptacz mzw.
Wiktionary
(1.1) chodzić, biegać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Badister|Clairville|ref=tak., chrząszcz z rodziny biegaczowatych;
Wiktionary
Dreptacz (Badister) – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych i podrodziny dzierowatych.
Wikipedia
(1.1) Wierzchołek pokryw u dreptacza jest zaokrąglony.
Wiktionary
rzecz. dreptanie n., podreptanie n.
czas. dreptać ndk., podreptać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Warszawa. koń
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dreptać.
Wiktionary
czas. dreptać ndk.
rzecz. dreptacz mzw.
Wiktionary
potocznie:
1. dreptanie tam i z powrotem;
2. naprzemienne podnoszenie nóg w tym samym miejscu;
3. wykonywanie rutynowych obowiązków, ciągłe zajmowanie się jakąś sprawą
SJP.pl
strój składający się z długich spodni i bluzy, noszony przez sportowców podczas treningów, występów itp., także jako strój domowy lub codzienny, zwłaszcza przez dresiarzy; dresy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. sport. wygodny strój treningowy (komplet góra i dół) noszony najczęściej przez sportowców
(1.2) gw-pl|Tarnów. bot. rdest ptasi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. osoba należąca do subkultury dresiarzy
Wiktionary
Dres – strój sportowy, przeważnie dwuczęściowy, składający się z lekkiej luźnej kurtki (zwykle zapinanej z przodu na suwak) i luźnych spodni. Dres uszyty jest z materiału łatwo wchłaniającego pot, najczęściej bawełny, weluru lub tkaniny poliestrowej (np. ortalionu).
Wikipedia
(1.1) Zakładam dres i idę pobiegać.
(2.1) Brat Karoliny jest dresem.
Wiktionary
IPA: drɛs, AS: dres
Wiktionary
rzecz. dresiarz m., dresiara ż.
:: zdrobn. dresik m.
przym. dresiarski
przysł. dresiarsko
Wiktionary
(1.1) strój sportowy
(2.1) dresiarz
Wiktionary
przedstawicielka subkultury młodzieżowej, młoda dziewczyna nosząca dres jako ubranie codzienne, charakteryzująca się zaczepnym, agresywnym zachowaniem, często popełniająca drobne lub poważniejsze przestępstwa (np. wymuszanie pieniędzy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedstawicielka subkultury młodzieżowej, dziewczyna z blokowiska na co dzień nosząca ubrania sportowe, kojarzona z zaczepnym zachowaniem, tandetnym gustem i skłonnością do popełniania drobnych przestępstw
Wiktionary
(1.1) Co ona potrafi? A taka Herbuś to lepsza? Nawet z twarzy jej widać, że prostaczka. Taka trochę jak Doda. Dresiara. Miss blokowiska. Panie to chyba im zazdroszczą, że tak krytykują? A czego mamy zazdrościć? Pięciu minut sławy bez pokrycia?
(1.1) Każda dresiara wie, że im bardziej kogoś kochasz, tym bardziej powinnaś to ukrywać, zwłaszcza w stałym związku. Ten, kto bardziej kocha, jest zawsze pod butem (…)
Wiktionary
rzecz. dresiarstwo n.
:: fm. dresiarz
przym. dresiarski
przysł. dresiarsko
Wiktionary
(1.1) lambadziara
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pojazd dresiarza
Wiktionary
→ dresiarz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dresem lub kulturą dresiarzy
Wiktionary
rzecz. dres mos./mrz.
Wiktionary
sposób zachowania się i postępowania dresiarzy: eksponowanie i używanie siły fizycznej do rozwiązywania konfliktów, dokonywanie kradzieży, rozbojów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sposób bycia typowy dla dresiarzy
(1.2) ogół dresiarzy lub grupa dresiarzy
Wiktionary
Dresiarze – subkultura młodzieżowa, która pojawiła się w Polsce w latach 90. XX w. w ramach klasy robotniczej. Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych – dresów. Określenie dresiarz jest najczęściej nacechowane negatywnie, stanowi też rodzaj stygmatyzującego stereotypu.
Wikipedia
(1.1) […] sprytna, ale grzeczna licealistka udaje, że rozgryzła dresiarstwo, bo spotyka takich ludzi po drodze do domu.
Wiktionary
rzecz. dresiarz m., dresiara ż.
przym. dresiarski
przysł. dresiarsko
Wiktionary
(1.1) blokerstwo
Wiktionary
przedstawiciel subkultury młodzieżowej, młoda osoba nosząca dres jako ubranie codzienne, charakteryzująca się zaczepnym, agresywnym zachowaniem, często popełniająca drobne lub poważniejsze przestępstwa (np. wymuszanie pieniędzy); dres
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) socjol. pejor. przedstawiciel subkultury miejskiej mający w zwyczaju noszenie na co dzień dresów, kojarzony z agresją i postawami aspołecznymi;
Wiktionary
Dresiarze – subkultura młodzieżowa, która pojawiła się w Polsce w latach 90. XX w. w ramach klasy robotniczej. Termin pochodzi od zwyczaju noszenia na co dzień ubrań sportowych – dresów. Określenie dresiarz jest najczęściej nacechowane negatywnie, stanowi też rodzaj stygmatyzującego stereotypu.
Wikipedia
(1.1) A teraz przypomnijmy, o co tyle hałasu – trzej młodzi Rosjanie i Kazach zostali napadnięci przez grupę polskich dresiarzy. Ukradziono im pieniądze i telefony komórkowe.
(1.1) W gazetach się o tym nie przeczyta, bo tam jak piszą „dresiarz”, to wiadomo, od razu musi być zły człowiek. Ale czy to jest prawda?
Wiktionary
rzecz. dresiarstwo n., dres m., dresik m.
:: fż. dresiara ż.
przym. dresiarski, dresowy
przysł. dresiarsko
Wiktionary
(1.1) dres, dresol, dresowiec, kark, blokers
Wiktionary
zdrobnienie od: dres
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: dres
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dres mos./mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|dres.
źródła.
== dresik (język wilamowski.) ==
ortografie.
dressiḱ • dresig • dresyḱ
wymowa.
znaczenia.
liczebnik główny
(1.1) trzydzieści (30)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. dres mos./mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dres mos./mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|dres.
źródła.
== dresik (język wilamowski.) ==
ortografie.
dressiḱ • dresig • dresyḱ
wymowa.
znaczenia.
liczebnik główny
(1.1) trzydzieści (30)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: dres-ing] sos z majonezu, z przyprawami, dodawany do zimnych potraw; dressing
SJP.pl
potocznie: dzianina, tkanina dresowa
SJP.pl
przymiotnik od: dres
SJP.pl
[czytaj: dres-ing] sos z majonezu, z przyprawami, dodawany do zimnych potraw; dresing
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. zimny sos do sałatek i surówek, zwykle na bazie oliwy
Wiktionary
(1.1) Dobry dressing to podstawa sukcesu podczas przyrządzania sałatek.
Wiktionary
IPA: ˈdrɛsʲĩŋk, AS: dresʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. dres m.
przym. dresowy, dressingowy
Wiktionary
jezioro w Polsce
SJP.pl
Dreństwo (Dręstwo) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Bargłów Kościelny.
Wieś królewska starostwa rajgrodzkiego w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dreństwo, po jej zniesieniu w gromadzie Pruska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Do 2007 roku miejscowość nosiła nazwę Dręstwo.
Wikipedia
strój składający się z długich spodni i bluzy, noszony przez sportowców podczas treningów, występów itp., także jako strój domowy lub codzienny, zwłaszcza przez dresiarzy; dres
SJP.pl
Dres – strój sportowy, przeważnie dwuczęściowy, składający się z lekkiej luźnej kurtki (zwykle zapinanej z przodu na suwak) i luźnych spodni. Dres uszyty jest z materiału łatwo wchłaniającego pot, najczęściej bawełny, weluru lub tkaniny poliestrowej (np. ortalionu).
Wikipedia
uczucie zimna połączone z mimowolnymi ruchami mięśni, występujące podczas choroby lub wskutek nerwowej reakcji na coś; mrowie, ciarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. odczucie zimna wraz z drżeniem ciała wywołane silną emocją lub chorobą;
Wiktionary
(1.1) Oglądając nowy film Guillermo, niejednokrotnie przebiegły mnie dreszcze.
Wiktionary
IPA: drɛʃt͡ʃ, AS: drešč
Wiktionary
rzecz. dreszczowiec m.
:: zdrobn. dreszczyk m.
Wiktionary
(1.1) ciarki
Wiktionary
uczucie zimna połączone z mimowolnymi ruchami mięśni, występujące podczas choroby lub wskutek nerwowej reakcji na coś; mrowie, ciarki
SJP.pl
Dreszcze – drobnofaliste drżenie ciała (10 – 20/sek.) wywołane nieskoordynowanymi skurczami mięśni, pojawiające się zwykle podczas szybkiego wzrostu ogólnej temperatury ciała do wysokich wartości. Dreszcze występują u zwierząt stałocieplnych w tym u człowieka.
Wikipedia
film lub książka o sensacyjnej akcji, przepełnionej atmosferą grozy i niesamowitości; thriller
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj utworu sensacyjnego, filmu lub powieści mającego wywołać u odbiorcy uczucie grozy; w odróżnieniu od horroru zagrożenie jest realne;
Wiktionary
Dreszczowiec (z ang. thriller) – rodzaj utworu sensacyjnego, powieści, filmu lub serialu telewizyjnego, mającego wywołać u czytelnika bądź widza dreszcz emocji. Wykorzystuje on napięcie, niepewność i tajemniczość jako główne elementy utworu.
Wikipedia
(1.1) Wieczorami oglądał dreszczowce, a potem się bał, gdy ktoś pukał do drzwi.
Wiktionary
IPA: drɛʃˈt͡ʃɔvʲjɛt͡s, AS: dreščovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. dreszcz m.
Wiktionary
(1.1) thriller
Wiktionary
przymiotnik od: dreszcz
SJP.pl
potocznie:
1. zdrobnienie od: dreszcz;
2. silne odczucie wywołane w związku z jakąś sytuacją
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Warmia. młócić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) poznań. kwaśny, cierpki
Wiktionary
ryba morska wytwarzająca napięcie elektryczne
SJP.pl
Drętwa pawik, drętwa elektryczna (Torpedo torpedo) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny drętwowatych (Torpedinidae).
Wikipedia
potocznie: osoba drętwa, poważna, nudna, nieżywiołowa; drętwus
SJP.pl
1. zaburzenie psychiczne objawiające się znacznym zahamowaniem ruchowym i ograniczeniem reakcji na bodźce zewnętrzne; osłupienie, stupor;
2. drętwica karku, objaw zapalenia opon mózgowych
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) tracić czucie; tracić zdolność poruszania
Wiktionary
rzecz. drętwienie n.
Wiktionary
(1.1) cierpnąć, martwieć, sztywnieć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: drętwo
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: drętwy; bardziej drętwy
SJP.pl
płaska ryba morska
SJP.pl
1. brak czucia; skostnienie, ścierpnięcie, odrętwienie;
2. przenośnie: obojętność, nieczułość;
3. przenośnie: brak naturalności; sztywność;
4. przenośnie: sztampa, rutyna
SJP.pl
potocznie: osoba drętwa, poważna, nudna, nieżywiołowa; drętwiak
SJP.pl
1. pozbawiony czucia; bezwładny, sztywny;
2. pozbawiony żywszych reakcji, otępiały; nudny, monotonny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bez czucia
(1.2) bez emocji, pełen nudy, mało dynamiczny
Wiktionary
Drętwowate (Torpedinidae) – rodzina morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu drętwokształtnych (Torpediniformes).
Wikipedia
przysł. drętwo
Wiktionary
(1.1) sztywny, odrętwiały, ścierpły, zdrętwiały
(1.2) sztywny, nudny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mały kawałek drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: drewno
(1.2) pot. niewielki kawałek drewna
Wiktionary
(1.1) Tę szafeczkę zrobimy sobie z drewienka.
(1.2) Od czasu do czasu dorzucał do ognia kilka drewienek.
Wiktionary
IPA: drɛˈvʲjɛ̃nkɔ, AS: drevʹi ̯ẽnko
Wiktionary
zob. drewno.
Wiktionary
(1.2) szczapa, szczapka, polanko, patyk, klocek
Wiktionary
polanko, szczapka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. mały kawałek drewna
Wiktionary
(1.1) Weź wsuń drewko, żeby się furtka nie otwierała.
Wiktionary
rzecz. drewienko n., drewno n., drwa nmos., drewniak mzw./mrz., drewnienie n., zdrewnienie n., drewutnia ż.
czas. drewnieć ndk., zdrewnieć dk.
przym. drewniany
Wiktionary
(1.1) drewienko, drewno
Wiktionary
plemię wschodniosłowiańskie
SJP.pl
Drewlanie (starorus. Древлѧне) – plemię wschodniosłowiańskie. Jedno z plemion wymienionych w Powieści dorocznej.
Wikipedia
członek plemienia wschodniosłowiańskiego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Drewlanami, dotyczący Drewlan
Wiktionary
rzecz. Drewlanin mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: drewniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od drewniak
Wiktionary
rzecz. drewniak m.
Wiktionary
zdrobnienie od: drewniak
SJP.pl
Drewniaczki (niem. Wilhelmswalde) – kolonia w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skórcz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
1. drewniany, parterowy budynek;
2. but z drewnianą podeszwą;
3. duża drewniana czcionka drukarska;
4. pospolity w Polsce stawonóg drapieżny żyjący m. in. pod korą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. but (zwykle klapek) z drewna lub na grubej drewnianej podeszwie
(1.2) pot. drewniany budynek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) icht. nazwa systematyczna|Bunocephalus coracoideus|ref=tak., ryba słodkowodna z rodziny nazwa systematyczna|Aspredinidae|ref=tak.;
(2.2) biol. nazwa systematyczna|Hypoxylon|Bull.|ref=tak., rodzaj grzybów z rodziny próchnilcowatych;
(2.3) zool. pot. wij drewniak, nazwa systematyczna|Lithobius forficatus|ref=tak. z rodziny nazwa systematyczna|Lithobiidae|ref=tak., stawonóg żyjący przeważnie pod korą drzew;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) slang. przen. człowiek spokojny, stroniący od rozrywek
(3.2) gw-pl|Warszawa. głupek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie powinna była grać w tenisa w drewniakach.
(1.2) Aby zaoszczędzić, wybrali tani nocleg w drewniaku.
Wiktionary
IPA: ˈdrɛvʲɲak, AS: drevʹńak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. drewniaczek m.
zob. drewno.
Wiktionary
(1.1) chodak, sabot
(2.3) stonoga
(3.1) sztywniak
Wiktionary
1. drewniany, parterowy budynek;
2. but z drewnianą podeszwą;
3. duża drewniana czcionka drukarska;
4. pospolity w Polsce stawonóg drapieżny żyjący m. in. pod korą
SJP.pl
Drewniaki – rodzaj chodaków wykonanych częściowo lub w całości z drewna.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z drewna
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. o dźwięku: pochodzący od przedmiotu z drewna
(2.2) przen. o ludzkim głosie: drętwy, oschły, nieprzyjemny, bez wyrazu
(2.3) przen. o częściach ciała: sztywny, drętwy, niezgrabny
(2.4) przen. o człowieku, sztuce lub wyrażaniu emocji: bezbarwny, zimny, obojętny
Wiktionary
(1.1) W okolicy jest mnóstwo drewnianych kapliczek.
(2.1) Drewniane brzmienie instrumentów perkusyjnych kojarzy mi się z dziką dżunglą.
(2.2) Przez pięć lat musiałem znosić jej drewniany głos!
(2.3) Jego drewniane dłonie nie nadawały się do takich drobiazgów.
(2.4) Na drewnianej twarzy dozorczyni nigdy nie gościł uśmiech.
Wiktionary
IPA: drɛvʲˈɲãnɨ, AS: drevʹńãny
Wiktionary
rzecz. drewno n., drewienko n., drewko n.
czas. drewnieć ndk., zdrewnieć dk.
Wiktionary
(1.1) stpol. drewny
(2.2) głuchy, pusty, szorstki
Wiktionary
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) bot. ulegać procesowi drewnienia
(1.2) stawać się drętwym, sztywnym, niezdolnym do ruchu
Wiktionary
IPA: ˈdrɛvʲɲɛ̇t͡ɕ, AS: drevʹńėć
Wiktionary
rzecz. drewno n., drewienko n., drewnienie n., zdrewnienie n., drewko n.
czas. zdrewnieć dk.
przym. drewniany, zdrewniały
Wiktionary
(1.2) drętwieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. proces polegający na wnikaniu ligniny do ścian komórkowych, prowadzący najczęściej do śmierci komórki, na zewnątrz widoczny jako sztywnienie pędów
Wiktionary
Drewnienie (lignifikacja) – biologiczny proces inkrustacji ściany komórkowej drzewnikiem (ligniną), dzięki czemu ściana komórkowa uzyskuje sztywność utrzymującą się nawet po obumarciu zawartości komórki. Dzięki wysyceniu ligniną wzrasta nie tylko wytrzymałość mechaniczna ściany komórkowej, lecz także odporność na działanie mikroorganizmów i zdolność do pęcznienia.
Wikipedia
(1.1) Drewnienie jest charakterystyczne dla roślin naczyniowych.
Wiktionary
IPA: drɛvʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: drevʹńė̃ńe
Wiktionary
zob. drewno.
Wiktionary
(1.1) lignifikacja
Wiktionary
regionalnie: drwalnia - pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Poznań. drwalnia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) drwalnik
Wiktionary
złożona tkanka roślinna roślin naczyniowych, zajmująca przestrzeń między rdzeniem, a kambium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. tkanka roślinna zbudowana głównie z martwych komórek, przewodząca wodę i sole mineralne z korzeni do liści oraz stanowiąca szkielet podtrzymujący roślinę;
(1.2) materiał uzyskiwany z gałęzi i pni drzew używany w budownictwie, stolarstwie, bednarstwie itp. do wytwarzania różnych przedmiotów oraz jako opał;
(1.3) rzecz. zbiorowy kawałki drewna (1.2)
(1.4) kawałek drewna (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W skład drewna wchodzi kilka typów komórek.
(1.2) Ten mały kraj czerpie zyski niemal wyłącznie z eksportu drewna.
(1.3) W komórce było dużo drewna.
(1.4) Jacek twierdzi, że to pani córka rzuciła w okno drewnem.
Wiktionary
IPA: ˈdrɛvnɔ, AS: drevno
Wiktionary
rzecz. drewniak m., drewnienie n., zdrewnienie n., drewutnia ż.
:: zdrobn. drewienko n.
czas. drewnieć ndk., zdrewnieć dk.
przym. drewniany
Wiktionary
(1.4) polano, szczapa
Wiktionary
potocznie: płynny środek do konserwacji drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) preparat w płynie do konserwacji drewna
Wiktionary
(1.1) Drewniane elementy tej konstrukcji zabezpieczyłem drewnochronem.
Wiktionary
IPA: drɛvˈnɔxrɔ̃n, AS: drevnoχrõn
Wiktionary
dostarczający drewna
SJP.pl
1. chrząszcz żywiący się drewnem;
2. chrząszcz z rodziny czarnuchowatych, hodowany jako owad karmowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. organizm odżywiający się drewnem;
Wiktionary
Ksylofag, drewnojad (gr. xýlon drewno, phageín jeść) – gatunek saproksyliczny odżywiający się drewnem, głównie owady (termity, niektóre kornikowate). Przykładem ksylofaga jest chrząszcz Morinus funereus z rodziny kózkowatych.
Ksylofagi najliczniej występują w lasach, zwłaszcza lasach naturalnych. Należą do nich groźne szkodniki drzew.
Wikipedia
(1.1) Korniki są drewnojadami.
Wiktionary
IPA: drɛvˈnɔjat, AS: drevnoi ̯at
Wiktionary
(1.1) ksylofag
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, w którego skład wchodzi drewno; będący efektem przerobu drewna
Wiktionary
(1.1) Opracowany ostatnio materiał drewnopochodny odznacza się wyjątkową wytrzymałością.
Wiktionary
IPA: ˌdrɛvnɔpɔˈxɔdnɨ, AS: drevnopoχodny
Wiktionary
mający niektóre właściwości drewna; przypominający drewno
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający jakieś cechy (wygląd, właściwości) drewna, imitujący drewno
Wiktionary
(1.1) Jedni uważają meble z materiałów drewnopodobnych za eleganckie, inni widzą w nich symbol braku gustu.
Wiktionary
IPA: ˌdrɛvnɔpɔˈdɔbnɨ, AS: drevnopodobny
Wiktionary
Wikipedia
rodzaj śruby do drewna; drzewowkręt
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Drewnowski (forma żeńska: Drewnowska, liczba mnoga: Drewnowscy) – polskie nazwisko.
Na początku lat 90. XX wieku nosiło je w Polsce 1289 pełnoletnich osób. Najwięcej w dawnym woj. warszawskim (257 osób), łomżyńskim (187 osób) i białostockim (169 osób).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. drewniany
Wiktionary
IPA: ˈdrɛvnɨ, AS: drevny
Wiktionary
pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna; drwalka, drwalnia, drewnik (regionalnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pomieszczenie, w którym rąbie się i składa drwa przeznaczone na potrzeby gospodarstwa domowego
Wiktionary
Wikipedia
IPA: drɛˈvutʲɲa, AS: drevutʹńa
Wiktionary
rzecz. drewno n., drewko n.
Wiktionary
(1.1) drwalnia, drwalka
Wiktionary
nazwisko, m.in. Alfred Dreyfus (1859-1935), francuski oficer
SJP.pl
Alfred Dreyfus (ur. 9 października 1859, zm. 12 lipca 1935) – francuski oficer żydowskiego pochodzenia, którego niesłusznie obwiniono i skazano za zdradę. Afera Dreyfusa będąca 10 letnim sporem o niesprawiedliwy wyrok i rehabilitację doprowadziła do kryzysu politycznego i społecznego we Francji.
Wikipedia
przedstawiciel obozu intelektualnej lewicy we Francji w okresie tzw. sprawy Dreyfusa; dreyfusista
SJP.pl
nazwisko, m.in. Richard Dreyfuss, amerykański aktor
SJP.pl
mieszkaniec Drezdenka (miasta w Polsce); drezdenecczanin
SJP.pl
mieszkanka Drezdenka (miasta w Polsce); drezdenecczanka
SJP.pl
mieszkaniec Drezna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Drezna
Wiktionary
IPA: drɛzˈdɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: drezdẽĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Drezno n.
:: fż. drezdenka ż.
przym. drezdeński
Wiktionary
mieszkaniec Drezdenka (miasta w Polsce); drezdenczanin
SJP.pl
mieszkanka Drezdenka (miasta w Polsce); drezdenczanka
SJP.pl
przymiotnik od: Drezdenko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Drezdenkiem, dotyczący Drezdenka, pochodzący z Drezdenka
Wiktionary
rzecz. Drezdenko n., drezdenczanin m., drezdenczanka ż.
Wiktionary
mieszkanka Drezna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Drezna
Wiktionary
IPA: drɛzˈdɛ̃nka, AS: drezdẽnka
Wiktionary
rzecz. Drezno n.
:: fm. drezdeńczyk mos.
przym. drezdeński
Wiktionary
mieszkanka Drezna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Drezdenko (dawniej Drzeń, niem. Driesen) – miasto w Polsce położone w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Drezdenko. Leży na pograniczu Pojezierza Wielkopolskiego i Pomorskiego, nad Notecią, 40 km na wschód od Gorzowa Wielkopolskiego.
Wikipedia
IPA: drɛzˈdɛ̃nkɔ, AS: drezdẽnko
Wiktionary
rzecz. drezdenczanin m., drezdenczanka ż.
przym. drezdenecki
Wiktionary
przymiotnik od: Drezno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Drezna, związany z Dreznem
Wiktionary
IPA: drɛzˈdɛ̃j̃sʲci, AS: drezdẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Drezno n., drezdeńczyk m., drezdenka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Drężek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Myszyniec.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Myszyńcu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodnich Niemczech;
(1.2) geogr. nazwa wsi w Polsce;
Wiktionary
Drezno (niem. Dresden, górnołuż. Drježdźany, cz. Drážďany, dawniej Drezdno) – miasto we wschodnich Niemczech, na Pogórzu Zachodniosudeckim, położone nad Łabą, stolica kraju związkowego Saksonia. Aglomeracja drezdeńska liczy ok. 1,036 mln mieszkańców (2004).
Wikipedia
(1.1) Drezno leży nad Łabą.
(1.2) Drezno znajduje się niedaleko Ciepielowa.
Wiktionary
IPA: ˈdrɛznɔ, AS: drezno
Wiktionary
rzecz. drezdeńczyk mos., drezdenka ż.
przym. drezdeński
Wiktionary
mały pojazd szynowy o napędzie ręcznym, używany przy robotach torowych do przewozu materiałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. mały pojazd kolejowy, wykorzystywany głównie przy pracach torowych;
Wiktionary
Drezyna – pomocniczy pojazd kolejowy z napędem mechanicznym ręcznym lub spalinowym, służący do nadzoru stanu linii kolejowych, a także do diagnostyki lub przewozu pracowników i materiałów w celu utrzymywania nawierzchni linii kolejowej.
Pierwotnie drezyną nazwany został zaprezentowany 12 czerwca 1817 roku w Mannheim dwukołowy welocyped zaprojektowany przez Karla Draisa. Podczas drugiej wojny światowej eksploatowano drezyny pancerne przeznaczone do rozpoznania, patrolowania linii kolejowych i wykonywania innych pomocniczych zadań bojowych. Przez polskie koleje dawniej wykorzystywane były przebudowane samochody Warszawa M20. Na niektórych nieeksploatowanych liniach kolejowych prowadzone są koleje drezynowe z wykorzystaniem turystycznych drezyn. W Polsce prowadzonych jest dziesięć kolejek drezynowych. Do utrzymywania polskiej infrastruktury kolejowej wykorzystywane są drezyny WM-10, WM-15 oraz drezyna do pomiaru geometrii toru EM120.
Wikipedia
(1.1) Doszło do zderzenia pociągu osobowego z drezyną.
Wiktionary
IPA: drɛˈzɨ̃na, AS: drezỹna
Wiktionary
przym. drezynowy
Wiktionary
wykonywać szybkie, powtarzające się ruchy
SJP.pl
czasownik
(1.1) wykonywać szybkie, ledwo widoczne ruchy
(1.2) fiz. wykonywać ruchy oscylacyjne
(1.3) o głosie, dźwięku: brzmieć w sposób przerywany
(1.4) o świetle: świecić w sposób przerywany
Wiktionary
IPA: drɡat͡ɕ, AS: drgać
Wiktionary
rzecz. drganie n., drgawka ż., drgnięcie n., drgalnik m.
czas. drgnąć dk., podrygiwać ndk., wzdrygnąć się dk.
przym. drgawkowy, przeciwdrgawkowy
Wiktionary
(1.2) wibrować, oscylować
(1.4) migać, migotać
Wiktionary
nitkowaty glon z rzędu Hormogonales; oscylatoria
SJP.pl
Drgalnica (Oscillatoria) – rodzaj jednokomórkowych lub kolonijnych sinic, należących do klasy Cyanophyceae, rzędu Oscillatoriales. Ich cechą charakterystyczną, dzięki której zawdzięczają swą nazwę, jest oscylacyjny ruch ich nici: jednym końcem przyczepione są do podłoża, natomiast drugi wykonuje miarowe, wahadłowe ruchy.
Wikipedia
rząd sinic
SJP.pl
drgalnik obrzeżony - szkodnik żerujący na nadziemnych i podziemnych częściach siewek i młodych sadzonek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. chrząszcz z rodziny sprężykowatych, nazwa systematyczna|Elateridae|ref=tak.
Wiktionary
czas. drgać
Wiktionary
okresowa zmiana stanu układu (np. wahadła, struny, obwodu elektrycznego), zachodzące dokoła pewnego położenia równowagi pod wpływem energii dostarczonej do tego układu
SJP.pl
Drgania, oscylacje (z łac. oscillatio – kołysanie, wahanie), czasem wibracje – procesy, w trakcie których pewne wielkości fizyczne na przemian rosną i maleją w czasie. Czasem nakłada się dwa dodatkowe warunki na te zmiany:
Układ drgający to inaczej oscylator.
Wikipedia
okresowa zmiana stanu układu (np. wahadła, struny, obwodu elektrycznego), zachodzące dokoła pewnego położenia równowagi pod wpływem energii dostarczonej do tego układu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drgać.
Wiktionary
Drgania, oscylacje (z łac. oscillatio – kołysanie, wahanie), czasem wibracje – procesy, w trakcie których pewne wielkości fizyczne na przemian rosną i maleją w czasie. Czasem nakłada się dwa dodatkowe warunki na te zmiany:
Układ drgający to inaczej oscylator.
Wikipedia
(1.1) Przez chwilę znów było słychać wycie wiatru i drganie osad okiennych.
Wiktionary
IPA: ˈdrɡãɲɛ, AS: drgãńe
Wiktionary
czas. drgać
Wiktionary
(1.1) wibracja
Wiktionary
dotyczący drgań, związany z drganiami, np. sygnał, obraz drganiowy
SJP.pl
zwykle w liczbie mnogiej: napadowe, niezależne od woli skurcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. skurcz pęczka mięśniowego niezależny od woli
Wiktionary
rzecz. drgawkowość ż.
przym. drgawkowy
czas. drgać
Wiktionary
przymiotnik od: drgawka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od drgawka
Wiktionary
rzecz. drgawka ż.
czas. drgać
Wiktionary
poruszyć się, ożywić się
SJP.pl
poruszyć się, ożywić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szybkie, drobne i nieznaczne, prawie niewidoczne poruszenie się
Wiktionary
IPA: ˈdrʲɟɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: drʹǵńė̃ńće
Wiktionary
czas. drgać, drżeć, drgnąć
rzecz. drżenie
Wiktionary
(1.1) dygnięcie
Wiktionary
poruszyć się, ożywić się
SJP.pl
nimfa żyjąca w lesie lub na drzewie
SJP.pl
Driady (lm gr. Δρυάδες Dryádes, łac. Dryades, lp. gr. Δρυάς Dryás, łac. Dryad; od gr. δρῦς drŷs – ‘dąb’, ‘drzewo’) – w mitologii greckiej nimfy drzew. Dokładniej driady były nimfami dębów, choć słowa tego używa się obecnie w odniesieniu do wszystkich drzewnych nimf.
Wikipedia
1. skabioza, roślina zielna lub półkrzew z rodziny szczeciowatych
2. w starożytności i średniowieczu: lek stosowany na wszelkie dolegliwości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Scabiosa|L.|ref=tak., roślina z rodziny przewiertnicowatych o koszyczkowatych kwiatach występujących w różnych kolorach w zależności od gatunku;
(1.2) hist. stosowany w starożytności i średniowieczu lek sporządzany z wielu różnych składników, uważany za leczący wszelkie choroby
(1.3) daw. jakiekolwiek lekarstwo mające leczyć rozmaite dolegliwości
Wiktionary
Driakiew (Scabiosa L.) – rodzaj roślin w zależności od ujęcia zaliczany do rodziny przewiertniowatych Caprifoliaceae lub szczeciowatych Dipsacaceae. Należy do niego blisko 70 gatunków, ewentualnie więcej w przypadku włączenia tu gatunków z rodzaju Lomelosia. Rośliny te występują w strefie umiarkowanej w Europie i Azji (po Japonię i Tajwan na wschodzie) oraz w górach we wschodniej i południowej Afryce. W Polsce rosną dziko cztery gatunki: driakiew gołębia S. columbaria, driakiew lśniąca Scabiosa lucida, driakiew wonna S. canescens i driakiew żółta S. ochroleuca.
Wikipedia
(1.1) Przedłużenie kwitnienia driakwi i nachyłka można uzyskać poprzez regularne usuwanie przekwitłych kwiatostanów […].
(1.2) Ale z leków i przypraw sekretnych najdroższe i jakoby skarb strzeżone były w sklepie balsam i driakiew.
Wiktionary
(1.3) panaceum
Wiktionary
sportowiec (zwłaszcza piłkarz) mający świetnie opanowaną umiejętność dryblingu; drybler
SJP.pl
prowadzenie piłki blisko siebie lekkimi pchnięciami i częstą zmianą kierunku dla zmylenia przeciwnika; drybling
SJP.pl
prowadzić piłkę (w piłce nożnej) lub krążek (w hokeju) blisko siebie lekkimi pchnięciami i częstą zmianą kierunku dla zmylenia przeciwnika; dryblować
SJP.pl
technika jazdy samochodem opierająca się na kontrolowanych poślizgach; drifting
SJP.pl
Drift, także: drifting – technika jazdy samochodem z tylnym napedem w kontrolowanym poślizgu świadomie zainicjowanym przez kierowcę. Jednocześnie jest to nazwa dyscypliny sportu motorowego uchodzącej za najbardziej widowiskowy i jednocześnie najprężniej rozwijający się sport motorowy na świecie.
Wikipedia
osoba uprawiająca drift (technika jazdy samochodem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mot. osoba uprawiająca styl jazdy samochodem zwany driftem (w kontrolowanym poślizgu)
Wiktionary
IPA: ˈdrʲiftɛr, AS: drʹifter
Wiktionary
rzecz. drift m.
czas. driftować ndk.
Wiktionary
technika jazdy samochodem opierająca się na kontrolowanych poślizgach; drift
SJP.pl
Wikipedia
jeździć samochodem w kontrolowanym poślizgu
SJP.pl
potocznie: samochód przeznaczony do jazdy w kontrolowanym poślizgu
SJP.pl
potocznie: drink
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej Albanii, w zlewisku Morza Adriatyckiego, powstaje z połączenia Czarnego Drinu i Białego Drinu;
Wiktionary
Drin (alb. Drini, serb. Дрим – Drim) – rzeka w północnej Albanii, w zlewisku Morza Adriatyckiego. Długość – 285 km, powierzchnia zlewni – 11 756 km², średni przepływ – 352 m³/s.
Drin powstaje z połączenia Czarnego Drinu i Białego Drinu koło miejscowości Kukës. Płynie na zachód wąską doliną u podnóży Gór Północnoalbańskich, tworząc przełomy do 1000 m głębokości. Stopniowo skręca na południowy zachód. Koło wsi Vau i Dejës wypływa na nizinę nadbrzeżną i bifurkuje. Większe i krótsze ramię, zwane Wielki Drin (Drini i Madh), koło Szkodry uchodzi do rzeki Buna. Drugie ramię, mniejsze i dłuższe, zwane Drini i Lezhës, płynie wzdłuż wybrzeża na południe i uchodzi do Zatoki Drińskiej Morza Adriatyckiego koło miasta Lezha. Bifurkacja istnieje od wielkiej powodzi w 1858.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. driński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) Drini
* serbski: (1.1) Дрим
źródła.
== Drin (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|albański|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. driński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rzeka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. driński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) Drini
* serbski: (1.1) Дрим
źródła.
== Drin (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|albański|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: drink
SJP.pl
Drina (serb. Дрина) – rzeka w Bośni i Hercegowinie oraz w Serbii; prawy, najdłuższy dopływ Sawy. Długość wynosi 346 km, a powierzchnia zlewni – 19 570 km².
Rzeka powstaje z połączenia rzek Piva i Tara na północ od masywu Durmitor, koło miejscowości Hum i Šćepan Polje. Płynie przez Góry Dynarskie, na równinie Posawie tworzy szeroką dolinę z tarasami, a do Sawy uchodzi na północny zachód od miejscowości Bogatić w Serbii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. posp. drink
Wiktionary
(1.1) Wypicie piwka czy małego drinasa od czasu do czasu zaraz nie zniweczy diety.
Wiktionary
IPA: ˈdrʲĩnas, AS: drʹĩnas
Wiktionary
pieszczotliwie: drink
SJP.pl
napój przyrządzany przede wszystkim z alkoholu i innych składników, np. soków owocowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) spoż. napój złożony z kilku wymieszanych ze sobą alkoholi, alkoholu z sokiem, wodą itp.
(1.2) kieliszek, szklanka itp. takiego napoju
Wiktionary
Koktajl alkoholowy, koktajl (ang. cocktail), popularnie: drink – napój alkoholowy uzyskiwany przez połączenie różnych rodzajów trunków, płynów niebędących alkoholem, dodatków w postaci specyficznych przypraw lub substancji barwnikowych.
Wikipedia
(1.1) Moim ulubionym drinkiem jest wódka z wodą sodową.
(1.2) Kelner przyniósł nam dwa drinki.
Wiktionary
IPA: drʲĩŋk, AS: drʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. drinkowanie n.
czas. drinkować ndk.
przym. drinkowy
Wiktionary
(1.1) koktajl alkoholowy, drinas
(1.2) kieliszek
Wiktionary
bar, którego specjalnością są napoje alkoholowe; drink bar
SJP.pl
potocznie: popijać alkohol, zwłaszcza w nadmiarze; upijać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pić drinki
Wiktionary
(1.1) To jest obóz harcerski, tu nie wolno drinkować.
Wiktionary
rzecz. drink mrz., drinkowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) picie drinków
Wiktionary
(1.1) Nie pozwolę na żadne drinkowanie przy dzieciach.
Wiktionary
rzecz. drink mrz.
czas. drinkować
Wiktionary
1. przymiotnik od: Drin (rzeka w Albanii);
2. przymiotnik od: Drina (rzeka w Bośni i Hercegowinie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Drinem, dotyczący Drinu (rzeki w Albanii)
(1.2) związany z Driną, dotyczący Driny (rzeki w BiH oraz Serbii)
Wiktionary
rzecz. Drin mrz., Drina ż.
Wiktionary
kopalna małpa z rodziny człekokształtnych
SJP.pl
Driopitek (Dryopithecus) – rodzaj wymarłych małp człekokształtnych z rodziny Dryopithecidae, żyjących w okresie środkowego i późnego miocenu (10–14 mln lat temu). Występowały na terenie Europy, choć skamieniałości jednego gatunku znaleziono także w Chinach. Niektórzy uczeni włączyli do driopiteków rodzaje Proconsul i Sivapithecus. Do rodzaju driopiteków należą następujące gatunki:
Wikipedia
rodzaj dinozaura żyjącego w późnej jurze
SJP.pl
Driozaur (Dryosaurus) – dwunożny, roślinożerny ornitopod będący bazalnym przedstawicielem kladu Iguanodontia, żyjący w późnej jurze na terenach dzisiejszej Ameryki Północnej. Jego skamieniałości odkryto na zachodzie USA. Miał mocno umięśnioną szczękę, zakończoną kostnym, bezzębnym dziobem. Długość - 3-4 metry, wagi 400 - 500 kg. Znaczenie nazwy: jaszczur drzewny, jaszczur leśny, jaszczur dąb.
Wikipedia
rodzaj dinozaura żyjącego w późnej jurze
SJP.pl
Driozaury – grupa dinozaurów ptasiomiednicznych z infrarzędu ornitopodów.
Wikipedia
1. metoda parzenia kawy za pomocą zaparzacza z papierowym filtrem;
2. kawa przygotowana w ten sposób;
3. zaparzacz do przygotowywania takiej kawy; dripper
SJP.pl
[czytaj: driper] zaparzacz z papierowym filtrem do przygotowywania kawy; drip
SJP.pl
sposób malowania obrazu, polegający na wylewaniu farby na jego powierzchnię i umiejętnym poruszaniu nim, w celu uzyskania nietypowych efektów, tworzonych przez zasychające zacieki; coulage
SJP.pl
Dripping (ang. drip - kapać) - technika malarska polegająca na wylewaniu farby na płótno i przechylaniu go, co pozwala uzyskać nieoczekiwane formy tworzące przez ściekającą farbę. Znana także pod nazwą coulage. Stosowana przez amerykańskich malarzy kręgu ekspresjonizmu abstrakcyjnego (np. Jackson Pollock).
Wikipedia
[czytaj: drajw] drajw;
1. urządzenie peryferyjne komputera do zapisu i odczytu danych; stacja dysków;
2. intensywność i napięcie rytmu typowe dla muzyki rockowej i jazzowej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: drajwin] usługa (kino, bar itp.) z której można skorzystać bez wysiadania z samochodu; driving-in
SJP.pl
[czytaj: drajwer] w informatyce: program komputerowy albo plik odpowiedzialny za odpowiednią współpracę urządzenia peryferyjnego z komputerem i kontrolujący tę współpracę; drajwer; sterownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. inform. sterownik
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdrajvɛr, AS: drai ̯ver
Wiktionary
rzecz. drajwer m.
Wiktionary
(1.1) sterownik, drajwer, firmware, kontroler
Wiktionary
[czytaj: drajwin(g) in] usługa (kino, bar itp.) z której można skorzystać bez wysiadania z samochodu; drive-in
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = geogr. polit. Demokratyczna Republika Konga;
Wiktionary
(1.1) Pomimo zawarcia porozumienia, sytuację w DRK nadal określa się jako niestabilną.
Wiktionary
(1.1) DR Konga
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = polit. Demokratyczny Ruch Lewicy (w Libanie);
(1.2) = geogr. polit. Doniecka Republika Ludowa;
Wiktionary
[czytaj: de-er-EM]
1. skrót od: Digital Rights Management - systemy kontroli dostępu do danych w formie cyfrowej;
2. skrót od: Direct Rendering Manager - komponent systemu wyświetlania grafiki trójwymiarowej w systemie Linux;
3. skrót od: Digital Radio Mondiale - standard cyfrowej emisji radiofonicznej
SJP.pl
ptactwo domowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zootechn. ptactwo hodowlane (kury, gęsi, indyki, kaczki itp.)
(1.2) kulin. mięso drobiu (1.1)
Wiktionary
Drób – zbiorcze określenie udomowionych ptaków hodowanych ze względu na mięso, jaja, pióra, skóry (strusia skóra), nawóz. Do drobiu zalicza się między innymi kury, gęsi (wywodzące się od gęsi gęgawy oraz gęsi garbonosych), indyki, kaczki (piżmowe oraz kaczki wywodzące się od dzikiej kaczki krzyżówki), perlice, gołębie, utrzymywane w warunkach fermowych strusie afrykańskie, przepiórki japońskie.
Wikipedia
(1.1) Wujek Janek hodował kiedyś świnie, ale przerzucił się na drób.
(1.2) Nie jadam drobiu, wolę wieprzowinę.
Wiktionary
IPA: drup, AS: drup
Wiktionary
rzecz. drobiarstwo n., drobiarnia ż., drobiarz mos.
przym. drobiowy, drobiarski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. gadzina., gw-pl|Śląsk Cieszyński|gowiydź., gw-pl|Górny Śląsk|gowiedź.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kobieta zajmująca się hodowlą drobiu
SJP.pl
związany z hodowlą drobiu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z drobiarstwem lub drobiarzami
Wiktionary
rzecz. drobiarstwo n., drobiarz mos., drobiarka ż., drób mrz., drobiarnia ż.
przym. drobiowy
Wiktionary
hodowla i przetwórstwo drobiu
SJP.pl
specjalista w dziedzinie drobiarstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hodowca drobiu
(1.2) sprzedawca drobiu
Wiktionary
rzecz. drób m.
przym. drobiarski
Wiktionary
zdrobnienie od: drobiazg
SJP.pl
1. mały przedmiot służący do codziennego użytku, ozdoby itp.;
2. szczegół bez znaczenia, okoliczność, sprawa mało ważna;
3. zbiorowo: o małych dzieciach lub o dużej ilości małych roślin, zwierząt albo rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś drobnego, małego, niewielkiego
(1.2) coś o niewielkim znaczeniu
wykrzyknik
(2.1) nie ma problemu!
Wiktionary
(1.1) W szufladach trzymam tylko różne drobiazgi, nie mam tam nic ważnego.
(1.2) — Nic ci się nie stało? — A, to drobiazg, zaciąłem się tylko w palec.
Wiktionary
IPA: ˈdrɔbʲjask, AS: drobʹi ̯ask
Wiktionary
rzecz. drobiazgowość ż., drobiazgowicz m., drobiażdżarka ż.
:: zdrobn. drobiażdżek m.
przym. drobiazgowy
przysł. drobiazgowo
Wiktionary
(1.1) drobnostka
(1.2) błahostka, bagatela, bagatelka, betka, bzdet, bzdura, detal, drobiażdżek, drobnostka, duperele, faramuszka, fraszka, furda, głupstewko, głupstwo, mały pikuś, marność; wulg. gówno
Wiktionary
osoba pozbawiona większych horyzontów myślowych, interesująca się rzeczami bez większego znaczenia
SJP.pl
przysłówek
(1.1) szczegółowo, dokładnie, w sposób drobiazgowy
Wiktionary
(1.1) W sferze stosunków społecznych islam propaguje model konserwatywnego układu społecznego ze ściśle określanymi rolami obydwu płci i reguluje drobiazgowo relacje w sferze prokreacji.
Wiktionary
rzecz. drobne nmos., drobiazg m., drobiażdżek m., drobiazgowość ż., drobiazgowicz m.
przym. drobiazgowy
wykrz. drobiazg
Wiktionary
(1.1) skrupulatnie, szczegółowo
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest drobiazgowe; cecha tych, którzy są drobiazgowi
Wiktionary
rzecz. drobiazg mrz., drobiażdżek m., drobiazgowicz m., drobiażdżarka ż.
przym. drobiazgowy
przysł. drobiazgowo
wykrz. drobiazg
Wiktionary
1. szczegółowy, dokładny; skrupulatny;
2. mało znaczący, nieważny; błahy, drobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) uwzględniający najdrobniejsze szczegóły
(1.2) przesadnie dokładny, skrupulatny
Wiktionary
(1.1) Tak, bo to nie tylko wyprawy, ale także ich przygotowanie: zbieranie pieniędzy, drobiazgowy research, planowanie trasy.
Wiktionary
rzecz. drobne nmos., drobiazg m., drobiażdżek m., drobiazgowość ż., drobiazgowicz m., drobiażdżarka ż.
przysł. drobiazgowo
wykrz. drobiazg
Wiktionary
(1.1) szczegółowy, skrupulatny
(1.2) szczegółowy, skrupulatny, pedantyczny
Wiktionary
1. kruszyć, rozdrabniać, dzielić na małe kawałki
2. chodzić małymi krokami, dreptać
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. dzielić na drobne części
(1.2) pot. stawiać małe, drobne kroki
Wiktionary
(1.2) Trzymał konia mocno w cuglach, ale ciemny wierzchowiec z białą łatą na piersiach drobił niespokojnie cienkimi nogami.
Wiktionary
rzecz. drobienie n.
Wiktionary
(1.1) kruszyć
(1.2) dreptać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drobić.
Wiktionary
czas. drobić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. mały kawałek, odrobina;
2. molekuła; najmniejsza cząstka substancji składająca się z takich samych lub różnych atomów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Drobin – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Drobin.
Drobin uzyskał lokację miejską w 1511 roku, zdegradowany w 1869 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1994 roku. Prywatne miasto szlacheckie Drobnin położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie bielskim województwa płockiego. Miasto prywatne Królestwa Kongresowego położone było w 1827 roku w powiecie płockim, obwodzie płockim województwa płockiego. W latach 1954–1972 jako wieś Drobin należał i był siedzibą władz gromady Drobin. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa płockiego.
Wikipedia
IPA: ˈdrɔbʲĩn, AS: drobʹĩn
Wiktionary
przym. drobiński
Wiktionary
1. mały kawałek, odrobina;
2. molekuła; najmniejsza cząstka substancji składająca się z takich samych lub różnych atomów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś bardzo małego, kawałeczek czegoś
(1.2) mała istotka
(1.3) fiz. chem. najmniejsza cząstka substancji, wykazująca jeszcze jej własności
Wiktionary
1. mały kawałeczek czegoś
2. maleńka, delikatna istota
Wikipedia
IPA: drɔˈbʲĩna, AS: drobʹĩna
Wiktionary
rzecz. drobnica ż., odrobina ż., drobne nmos.
:: zdrobn. drobinka ż.
przym. drobny, drobinowy, drobniutki
przysł. drobno
Wiktionary
(1.1) kawałeczek, okruszyna, odrobina
(1.2) kruszyna
(1.3) cząsteczka
Wiktionary
mieszkaniec Drobina (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Drobina (miasta w Polsce)
SJP.pl
zdrobnienie od: drobina
SJP.pl
przymiotnik od: drobina
SJP.pl
związany z Drobinem, dotyczący Drobina
SJP.pl
ludowy taniec podhalański; drobny
SJP.pl
przymiotnik od: drób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zootechn. związany z drobiem, przeznaczony dla drobiu
(1.2) spoż. sporządzony z drobiu
Wiktionary
IPA: drɔˈbʲjɔvɨ, AS: drobʹi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. drób
przym. drobiarski
Wiktionary
1. kruszyć, rozdrabniać, dzielić na małe kawałki
2. chodzić małymi krokami, dreptać
SJP.pl
wątróbka, żołądek, serce, skrzydełka i szyjki ptactwa domowego, używane do przygotowania rosołu, potrawki, niektórych wędlin; podróbki; podroby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. drabina
Wiktionary
pieniądze o niewielkim nominale; bilon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. pieniądze o niewielkim nominale, monety
forma przymiotnika.
(2.1) M., B. i W. lp. n. oraz lm. nmos. od: drobny
Wiktionary
(1.1) Masz jakieś drobne? Ekspedientka nie ma wydać ze stówy.
Wiktionary
IPA: ˈdrɔbnɛ, AS: drobne
Wiktionary
rzecz. drobiazg m., drobina ż., drobniak m.
czas. podrabiać, rozdrabniać ndk., rozdrobnić dk.
przym. drobny, drobiazgowy, drobniutki
przysł. drobno, drobiazgowo
Wiktionary
(1.1) drobniaki, drobnica, bilon
Wiktionary
rodzaj mchu z rodziny drobniaczkowatych
SJP.pl
rodzina mchów
SJP.pl
potocznie: moneta o niskim nominale; moniak, groszak
SJP.pl
maleńki chrząszcz żerujący na siewkach buraków; krytojad burakowy
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z drobnicowcem, dotyczący drobnicowca
Wiktionary
rzecz. drobnicowiec m.
Wiktionary
statek przeznaczony do przewozu towarów drobnicowych tzw. drobnicy
SJP.pl
Drobnicowiec – statek wodny przeznaczony do przewozu drobnicy, czyli towarów przemysłowych liczonych w sztukach, zapakowanych w skrzynie, beczki, bele, worki i inne rodzaje opakowań, lub bez opakowania, np. samochody.
Drobnicowce rozwijają zwykle dużą prędkość, przekraczającą nawet 20 węzłów. Z reguły są wyposażone w urządzenia i osprzęt przeładunkowy (dźwigi lub bomy ładunkowe), umożliwiający im załadowanie i wyładowanie ładunku bez użycia urządzeń portowych.
Wikipedia
1. cecha czegoś niewielkiego;
2. cecha czegoś niewiele znaczącego; błahość, nieistotność, nieważność
SJP.pl
1. związany z czymś złożonym z licznych i niewielkich elementów;
2. niewiele znaczący, błahy, nieistotny
SJP.pl
gatunek żyworodnej ryby z rodziny piękniczkowatych
SJP.pl
Drobniczka jednodniówka, drobniczka (Heterandria formosa) – gatunek żyworodnej ryby z rodziny piękniczkowatych (Poeciliidae). Pochodzi ze wschodnich stanów USA – z niewielkich zbiorników Karoliny i Florydy.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: drobno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: drobny
SJP.pl
drobnik wełnistowłosy - gatunek pająka z rodziny skakunowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: drobniusi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: drobny
Wiktionary
(1.1) Prezenty były wówczas drobniusieńkie, bo np. ktoś tam dostał na gwiazdkę dwa jajka.
(1.1) Lecz, niestety, figa z kochliwych zachcianek! Każdy drobny, drobniusieńki krok naszych junaków ku ucięciu flirtu, acz najniewinniejszego, niezmiennie rozbijał się o przeszkody, zawzięcie stawiane przez mężczyzn Wietnamczyków.
Wiktionary
IPA: ˌdrɔbʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: drobʹńüśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: drobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: drobny
Wiktionary
(1.1) Piasek to był jak złoto, cieniuśki, drobniuśki, biały jak mąka, jak puch puszysty.
Wiktionary
IPA: drɔbʲˈɲüɕci, AS: drobʹńüśḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: drobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: drobniutki
Wiktionary
IPA: ˌdrɔbʲɲuˈtɛ̃ɲci, AS: drobʹńutẽńḱi
Wiktionary
przym. drobny, drobniutki
Wiktionary
(1.1) drobniutki
Wiktionary
zdrobnienie od: drobny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: drobny
Wiktionary
(1.1) Starej dozorczyni Mariannie poleciłem, by kupiła w sklepie kilka świec oraz sześć funtów kaszy manny, bardzo drobniutkiej.
Wiktionary
IPA: drɔbʲˈɲutʲci, AS: drobʹńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. drobina ż., drobnostka ż., drobne nmos., drobnica ż., drobnicowiec m.
przym. drobny
:: zdrobn. drobniuteńki
Wiktionary
(1.1) drobniuśki
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób drobny, szczegółowo
Wiktionary
(1.1) Jeden ząbek czosnku i cebulę drobno pokrajać i podsmażyć na maśle.
Wiktionary
rzecz. drobnostka ż., drobne nmos., drobina ż., drobnica ż.
przym. drobny
Wiktionary
oparty na niewielkim kapitale
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający drobne kolce
Wiktionary
nowotwór (rak) drobnokomórkowy - nowotwór płuc wykazujący duży stopień złośliwości
SJP.pl
mający drobne kości
SJP.pl
występujący w postaci drobnych kropli
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który posiada drobne kwiaty
Wiktionary
(1.1) Niemal całkowicie uległa rozkładowi brązowa adamaszkowa podszewka o motywie drobnokwiatowym.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający drobne liście
Wiktionary
małomieszczanin;
1. człowiek należący do klasy średniej, np. drobny przedsiębiorca, sklepikarz, urzędnik;
2. pogardliwie: człowiek ograniczony, małostkowy, bez wyższych aspiracji; filister, kołtun
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba należąca do warstwy drobnomieszczańskiej
Wiktionary
rzecz. drobnomieszczaństwo n., drobnomieszczańskość ż.
:: zgrub. drobnomieszczuch m.
:: fż. drobnomieszczanka ż.
przym. drobnomieszczański
przysł. drobnomieszczańsko
Wiktionary
1. kobieta należąca do warstwy drobnomieszczaństwa;
2. kobieta o ciasnych poglądach, bez wyższych aspiracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta należąca do warstwy drobnomieszczańskiej
Wiktionary
rzecz. drobnomieszczaństwo n., drobnomieszczańskość ż., drobnomieszczuch m.
:: fm. drobnomieszczanin m.
przym. drobnomieszczański
przysł. drobnomieszczańsko
Wiktionary
→ drobnomieszczaństwo; małomieszczański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) socjol. związany z drobnomieszczaństwem
przymiotnik jakościowy
(2.1) książk. pogard. charakteryzujący się ciasnotą horyzontów, ograniczony w zainteresowaniach, przywiązany do konwenansów
Wiktionary
(1.1) Urodził się w ostatnim dziesięcioleciu zeszłego stulecia, w drobnomieszczańskiej rodzinie, która od paru pokoleń związana była z miasteczkiem cukrowniczym na Kujawach.
(2.1) Zwykliśmy krytykować drobnomieszczańskie nawyki, ale w gruncie rzeczy nie jesteśmy zdolni pozbyć się ich.
Wiktionary
rzecz. drobnomieszczaństwo n., drobnomieszczanin m., drobnomieszczanka ż., drobnomieszczańskość ż., drobnomieszczuch m.
przysł. drobnomieszczańsko
Wiktionary
(1.1) małomieszczański
(2.1) mieszczański
Wiktionary
małomieszczaństwo;
1. klasa społeczna, zwykle utożsamiana z klasą średnią właściwą lub klasą średnią niższą; właściciele małych firm, warsztatów, sklepików;
2. postawa życiowa, sposób myślenia nacechowany brakiem wyższych aspiracji i zainteresowań, ograniczonymi horyzontami, ciasnotą poglądów; filisterstwo, kołtuństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) socjol. mieszczanie nie posiadający dużego majątku;
(1.2) pogard. ciasnota i ograniczoność w postępowaniu
Wiktionary
Drobnomieszczaństwo – warstwa drobnych wytwórców towarowych lub handlarzy, posiadających środki produkcji i niewielką własność prywatną, niezatrudniający wcale lub zatrudniający niewielu najemnych pracowników.
Wikipedia
(1.1) Cała ideologia Zamenhofa zaabsorbowana przez niego w domu, szkole oraz na ulicach Białegostoku i Warszawy była |ideą uciskanego narodowo i gospodarczo eksploatowanego drobnomieszczaństwa polsko-żydowskich miasteczek Polski.
Wiktionary
rzecz. drobnomieszczanin m., drobnomieszczanka ż., drobnomieszczańskość ż., drobnomieszczuch m.
przym. drobnomieszczański
przysł. drobnomieszczańsko
Wiktionary
(1.2) filisterstwo, kołtuństwo
Wiktionary
pogardliwie: drobnomieszczanka; filisterka, kołtunka
SJP.pl
pogardliwie: drobnomieszczanin; filister, kołtun
SJP.pl
pierwowije, gromada stawonogów, niekiedy traktowana jako podgromada wijów
SJP.pl
Drobnonogi (Symphyla) – niewielka gromada żyjących w ziemi wijów. Osiągają rozmiar ok. 2-10 mm.
Przedstawiciele tej gromady rodzą się z ok. 6 parami odnóży, podczas gdy dorosły drobnonóg ma ich 12 par. Ciało bezbarwne. Drobnonogi żyją w ziemi i są detrytofagami – czyli organizmami żywiącymi się martwą materią organiczną. Są to organizmy o szczątkowych narządach zmysłów, kompletnie ślepe. Chętnie grupują się, a w metrze kwadratowym gleby można odnaleźć do pięciu tysięcy drobnonogów.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający drobne owoce
Wiktionary
mający drobne pestki
SJP.pl
rodzaj grzybów z rzędu żagwiowców
SJP.pl
Postia Fr. – rodzaj grzybów z rodziny Dacryobolaceae.
Wikipedia
mający mało roli (ziemi uprawnej), np. chłop drobnorolny; małorolny
SJP.pl
w ekonomii: produkcja drobnoseryjna - produkcja obejmująca serie po kilka lub kilkadziesiąt sztuk wyrobu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś nieistotnego, coś co nie ma dużego znaczenia
Wiktionary
(1.1) Przeskoczenie tego muru jest dla niego drobnostką.
Wiktionary
IPA: drɔbˈnɔstka, AS: drobnostka
Wiktionary
rzecz. drobina ż., drobinka ż., drobność ż., drobnica ż., drobnicowiec m.
przym. drobny, drobniutki
przysł. drobno
Wiktionary
(1.1) drobiazg, błahostka, bagatela, fraszka, głupstwo, małostka, bzdura, reg. betka
Wiktionary
1. dotyczący drobnostek, spraw mało ważnych;
2. przesadnie skrupulatny; pedantyczny, drobiazgowy;
3. przywiązujący zbyt dużą wagę do nieistotnych detali a pomijający rzeczy ważne; małostkowy;
4. świadczący o takiej postawie
SJP.pl
dotyczący drobnej szlachty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) o drewnie charakteryzujący się wąskimi słojami
Wiktionary
(1.1) Drewno brzęku jest drobnosłoiste.
Wiktionary
odnoszący się do drobnej wytwórczości lub drobnego rolnictwa; małotowarowy
SJP.pl
drobnoustek obrzeżony, drobnoustek ozdobny - gatunki ryb akwariowych z rodziny smukleniowatych
SJP.pl
niewielki organizm należący do pierwotniaków, glonów, grzybów, bakterii lub sinic; mikroorganizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. organizm żywy widoczny tylko pod mikroskopem
Wiktionary
Mikroorganizm (gr. μικρός, mikrós ‘mały’, ὀργανισμός, organismós ‘organizm’), drobnoustrój, pot. mikrob – organizm widoczny jedynie pod mikroskopem. Pojęcie to nie jest zbyt precyzyjne, lecz z pewnością mikroorganizmami są organizmy jednokomórkowe (bakterie i pierwotniaki) oraz niezróżnicowane organizmy wielokomórkowe (niektóre grzyby i glony). Do grupy tej zaliczane są także wirusy, które nie są jednak organizmami żywymi. Niektóre z mikroorganizmów są chorobotwórcze (np. gronkowiec złocisty), inne natomiast potrafią być komensalne (korzystające z zasobów innego organizmu, lecz niewpływające na jego funkcjonowanie) lub nawet symbiotyczne (np. bakterie jelitowe).
Wikipedia
(1.1) W ludzkim organizmie występuje mnóstwo drobnoustrojów – niektóre mają działanie pozytywne, inne negatywne.
Wiktionary
IPA: ˌdrɔbnɔˈwustruj, AS: drobnou̯ustrui ̯
Wiktionary
przym. drobnoustrojowy
Wiktionary
(1.1) mikroorganizm, mikrob, zarazek; przest. bakcyl
Wiktionary
dawniej: mikroskopowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. mikroskop
Wiktionary
(1.1) Co można dostrzec przez drobnowidz?
Wiktionary
IPA: drɔbˈnɔvʲit͡s, AS: drobnovʹic
Wiktionary
(1.1) mikroskop
Wiktionary
rząd grzybów z klasy workowców właściwych; Microascales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy workowców właściwych
SJP.pl
1. nibylis drobnozębny - gatunek ssaka z rodziny psowatych;
2. piła drobnozębna - gatunek ryby drapieżnej
SJP.pl
miałkość; sypkość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony z drobnych ziarenek, cząstek, zawierający drobne ziarna
Wiktionary
(1.1) Po starannym wymieszaniu (około 30 sek.) spowolniono mieszanie i podano około 10 g piasku drobnoziarnistego.
(1.1) W klatce na podłodze umieszczamy wygotowany piasek drobnoziarnisty.
Wiktionary
IPA: ˌdrɔbnɔʑarʲˈɲistɨ, AS: drobnoźarʹńisty
Wiktionary
rzecz. drobnoziarnistość ż.
Wiktionary
mający postać bardzo małych łusek; drobnołuseczkowy
SJP.pl
mający postać bardzo małych łusek; drobnołuseczkowaty
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny łuskowcowatych
SJP.pl
Pluteus Fr. (drobnołuszczak) – rodzaj grzybów z rodziny łuskowcowatych (Pluteaceae).
Wikipedia
1. mały, niewielki; małej wartości; nieliczny; mało znaczący, błahy;
2. miałki, złożony z małych elementów;
3. delikatnej budowy, wątły, szczupły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego budowa jest delikatna, słabo rozwinięta; taki, który ma niewielkie rozmiary, objętość
(1.2) taki, który prowadzi działalność przedsiębiorczą na małą skalę; jest realizowany w niewielkim zakresie
(1.3) taki, który składa się z małych części
Wiktionary
(1.1) Z drobnego nasionka wyrosła wielka i sprężysta topola.
(1.2) Mój wujek jest drobnym przedsiębiorcą. Jego firma działa tylko na terenie naszego powiatu.
(1.3) Często używam drobnego cukru, bo szybciej się rozpuszcza niż ten gruboziarnisty.
Wiktionary
IPA: ˈdrɔbnɨ, AS: drobny
Wiktionary
rzecz. drobność ż., drobina ż., drobinka ż., drobnostka ż., drobne nmos., drobnica ż., drobnicowiec m., zdrobnienie n.
przym. drobniutki, drobniuteńki
przysł. drobno
czas. rozdrobnić
Wiktionary
(1.1) delikatny, asteniczny, wątły, mizerny, niewielki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. dawniej: drażnić, nękać kogoś;
2. droczyć się - spierać się z kimś, przekomarzać się, żartobliwie drażnić się
SJP.pl
1. pas ziemi służący do komunikacji
2. jakiś szlak komunikacyjny; tor, linia
3. odpowiedni kierunek dotarcia do celu
4. podróż, wędrówka; trasa, tor
5. sposób dochodzenia do czegoś
6. długość przebywanego odcinka
7. fiz. długość toru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) każdy wytyczony lub przyjęty pas terenu przeznaczony do ruchu pojazdów i ludzi, także zwierząt;
(1.2) podróżowanie
(1.3) sposób dojścia do jakiegoś celu (także przenośnie)
(1.4) fiz. długość toru ciała lub punktu;
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: drogi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na drodze doszło do groźnego wypadku.
(1.1) Pogoda zaczynała się psuć, więc postanowiliśmy wybrać najkrótszą drogę do schroniska.
(1.2) Potem czeka nas droga do Bułgarii.
(1.3) Na planie nie zaznaczono, jaką drogą można dojść do zamku.
(1.4) Pochodna drogi po czasie nazywa się prędkością.
Wiktionary
IPA: ˈdrɔɡa, AS: droga
Wiktionary
rzecz. podróżny mos., drogowiec mos., drogownictwo n., drogówka ż., dróżnik mos., dróżniczka ż., podróż ż., podróżowanie n., drożność ż.
:: zdrobn. drożyna ż., dróżka ż.
przym. drogowy, drożny, przydrożny, zdrożony, podróżny
czas. podróżować ndk.
Wiktionary
(1.3) marszruta
(1.4) tor
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
sklep z kosmetykami i artykułami sanitarnymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. sklep prowadzący sprzedaż kosmetyków, prostych środków leczniczych i sanitarnych oraz produktów chemicznych do użytku domowego;
Wiktionary
Drogeria – sklep z kosmetykami, a także z innymi artykułami chemicznymi. Nazwa pochodzi od francuskiego droguerie.
Wikipedia
(1.1) Byłam w drogerii i kupiłam szybkoschnący lakier do paznokci.
Wiktionary
przym. drogeryjny
rzecz. drogista mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sklep
hiponimy.
(1.1) perfumeria
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. drogeryjny
rzecz. drogista mos.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|droguerie.
uwagi.
(1.1) por|apteka.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chemist's, drugstore
* baskijski: (1.1) drogeria
* czeski: (1.1) drogerie ż.
* francuski: (1.1) droguerie ż.
* hiszpański: (1.1) droguería ż.
* niderlandzki: (1.1) drogist
* niemiecki: (1.1) Drogerie ż.
* portugalski: (1.1) drogaria ż.
* rosyjski: (1.1) магазин парфюмерии
* słowacki: (1.1) drogéria ż.
* węgierski: (1.1) illatszerbolt
* włoski: (1.1) profumeria ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ drogeria; drogeriowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z drogerią, dotyczący drogerii
Wiktionary
rzecz. drogeria ż., drogista mos., drogistka ż., drogerzysta mos., drogerzystka ż.
przym. drogistyczny
Wiktionary
drogista;
1. absolwent szkoły drogistycznej;
2. sprzedawca w drogerii, właściciel drogerii
SJP.pl
1. mający wysoką cenę
2. kochany, bliski sercu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający wysoką cenę
(1.2) bliski uczuciowo
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M. B. W. lm. od: droga
Wiktionary
Drogi – miesięcznik Głównej Kwatery Harcerek ZHP wydawany w Warszawie w latach 1946–1948.
Wikipedia
(1.1) Marta przed wszystkimi chwali się, że chodzi w drogich ubraniach, a w rzeczywistości kupuje je w ciucholandach!
(1.1) Ten samochód jest bardzo drogi, choć jest bezwartościowym gratem.
(1.2) Mój samochód jest mi bardzo drogi z powodów sentymentalnych, choć nie miał wysokiej ceny.
(1.2) Moja droga ja cię kocham / To mej miłości pieśń / Moja droga ja cię kocham / Aż mi to trudno znieść.
Wiktionary
IPA: ˈdrɔɟi, AS: droǵi
Wiktionary
przysł. drogo
rzecz. drożyzna ż.
czas. zdrożeć, drożeć
Wiktionary
(1.1) kosztowny
(1.2) bliski
Wiktionary
dawniej: tkanina wełniana lub półwełniana na jedwabnej osnowie, rzadziej jedwabna ze srebrną nicią; drojet
SJP.pl
drogerzysta;
1. absolwent szkoły drogistycznej;
2. sprzedawca w drogerii, właściciel drogerii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. właściciel drogerii
(1.2) daw. sprzedawca w drogerii
Wiktionary
IPA: drɔˈɟista, AS: droǵista
Wiktionary
rzecz. drogeria ż., drogerzysta m.
:: fż. drogistka
przym. drogeryjny, drogistyczny
Wiktionary
(1.1) drogerzysta
(1.2) drogerzysta
Wiktionary
absolwentka szkoły drogistycznej; sprzedawczyni w drogerii; właścicielka drogerii
SJP.pl
tłumacz i pośrednik między cudzoziemcami a mieszkańcami Bliskiego Wschodu; tardżuman, dragoman
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) od: drogi (wart dużo pieniędzy)
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) W. lp. od: droga
Wiktionary
Drogo (ur. ok. 1118 w Épinoy, zm. 16 kwietnia 1189 w Sebourgu) – święty katolicki, rekluz.
Osierocony przy urodzeniu pogrobowiec, zrzekł się rodzinnego majątku i został pasterzem. Swój czas dzielił między pielgrzymki, modlitwę i umartwianie. Nie mogąc podołać trudom wędrówek udał się do Sebourga i tam znalazł odosobnienie w celi przy miejscowym kościele. Jest patronem pasterzy i pastwisk, a jego wspomnienie w Kościele katolickim obchodzone jest w dzienną rocznicę śmierci.
Wikipedia
(1.1) Tyle pieniędzy za tydzień wakacji, to dla mnie za drogo.
(2.1) Wróć, czekam cię tęskliwie, drogo moja srebrna, • Zasłuchana w księżyce, gwiaździce i słońca!
Wiktionary
IPA: ˈdrɔɡɔ, AS: drogo
Wiktionary
rzecz. drożyzna ż., drożenie n., zdrożenie n., podrożenie n.
czas. drożeć ndk., zdrożeć dk., podrożeć dk.
przym. drogi
Wiktionary
(1.1) pot. słono
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: drogocenny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|drogocenny.
Wiktionary
przym. drogocenny
rzecz. drogocenności nmos., przecena ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) drogocenne przedmioty
Wiktionary
(1.1) Sanktuarium trzyma drogocenności w sekretnym skarbcu.
Wiktionary
rzecz. drogocenność ż.
przym. drogocenny
Wiktionary
(1.1) kosztowności, precjoza
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który ma dużą wartość materialną
Wiktionary
(1.1) Jakież to płótno mogliby ukrywać w podziemiach? Prawdopodobnie niezwykle drogocenne, skoro Tyrolczyk upierał się, żeby schowek był zupełnie suchy.
Wiktionary
rzecz. drogocenności nmos., drogocenność ż.
Wiktionary
(1.1) bezcenny
Wiktionary
przyrząd do mierzenia długości przebytej drogi; hodometr
SJP.pl
Drogomierz, hodometr (gr. hodós, droga) – urządzenie służące do pomiaru odległości pokonanej przez obiekt. Ze względu na sposób ustalania wyniku pomiaru drogomierz może być urządzeniem analogowym (mechanicznym) lub cyfrowym (elektronicznym).
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Drogomir, Drogmir, Dragomir, Drahomir, Drohomir, Dargomier – staropolskie imię męskie, złożone z członów Drogo- ("drogi") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło ono oznaczać "ten, któremu drogi jest pokój". Żeńskim odpowiednikiem tych imion jest m.in. Drogomira.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Drogomira, Drogmira, Dragomira, Drahomira, Drohomira, Dargomiera – słowiańskie imię żeńskie, złożone z członów Drogo- ("drogi") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło ono oznaczać "ta, której drogi jest pokój". Odpowiednik męskiego imienia Drogomir i podobnych.
Drogomira imieniny obchodzi 18 lipca, 9 września, 17 listopada i 22 grudnia.
Wikipedia
Drogomir z małżonką; Drogomirowie
SJP.pl
Drogomir z małżonką; Drogomirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogomira (Drogomiry) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogomiry lub z nią związany
SJP.pl
osoba zajmująca się konserwacją i badaniem zużycia dróg jemu podległych
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Drogomił, Dromił – staropolskie imię męskie, złożone z członów Dro(go)- ("drogi") i -mił ("miły"). Mogło ono oznaczać "drogi i miły".
Drogomił imieniny obchodzi 21 kwietnia i 18 lipca.
Wikipedia
Drogomił z małżonką; Drogomiłowie
SJP.pl
Drogomił z małżonką; Drogomiłostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogomiła lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Śląsku Cieszyńskim;
Wiktionary
Drogomyśl (cz. Drahomyšl, niem. Drahomischl) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Strumień.
Wikipedia
(1.1) Pierwsza wzmianka o Drogomyślu pochodzi z 1454 roku.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Drogomysł – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Drogo- ("drogi") i -mysł ("myśleć", "myśl"). Mogło oznaczać "mający cenne myśli".
Drogomysł imieniny obchodzi 17 czerwca i 18 czerwca.
Wikipedia
Drogomysł z małżonką; Drogomysłowie
SJP.pl
Drogomysł z małżonką; Drogomysłostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogomysła lub z nim związany
SJP.pl
rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych
SJP.pl
drogosz żałobny - muchówka z rodziny bujankowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt w Górach Stołowych o wysokości ok. 681 m n.p.m.;
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Z Drogosza pójdziemy szlakiem bezpośrednio na Róg.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Drogosz z małżonką; Drogoszowie
SJP.pl
Drogosz z małżonką; Drogoszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogosza lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Drogosława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Drogo- ("drogi") i -sława ("sława"). Mogło ono oznaczać "ta, której droga jest sława". W źródłach polskich poświadczone w XIV wieku (1400 rok).
Drogosława imieniny obchodzi 11 marca, 15 października, 15 grudnia.
Męskie odpowiedniki: Drogosław, Dargosław.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogosławy lub z nią związany
SJP.pl
Drogosław z małżonką; Drogosławowie
SJP.pl
Drogosław z małżonką; Drogosławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Drogosława (Drogosławy) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
dawna opłata pobierana od przejeżdżających; myto
SJP.pl
osoba pracująca przy budowie lub naprawie dróg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba pracująca przy budowie, naprawie lub utrzymaniu dróg
(1.2) pot. osoba specjalizująca się w budowie dróg
Wiktionary
(1.1) Obfite opady śniegu znowu zaskoczyły drogowców.
Wiktionary
IPA: drɔˈɡɔvʲjɛt͡s, AS: drogovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. drogownictwo n., droga ż., dróżka ż., drogówka ż.
przym. drogowy, przydrożny
Wiktionary
(1.1) daw. drożnik
Wiktionary
potocznie: policja drogowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. policja drogowa
Wiktionary
Drogówka – polski film fabularny z 2012 w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego.
Wikipedia
rzecz. droga ż., drogowiec mos.
Wiktionary
(1.1) policja drogowa
Wiktionary
dział budownictwa zajmujący się projektowaniem, budową i konserwacją dróg
SJP.pl
Drogownictwo - dziedzina budownictwa zajmująca się zagadnieniami teorii i praktyki budowy i eksploatacji dróg.
Zasadniczą działalnością drogownictwa jest projektowanie, budowa, odbudowa, remonty i organizacja prac drogowych oraz letnie i zimowe utrzymanie dróg.
Osobnym działem drogownictwa jest organizacja ruchu drogowego.
Wikipedia
znak przydrożny informujący o kierunku i odległości od danej miejscowości; kierunkowskaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tabliczka lub tabliczki, najczęściej na słupie, stawiane w pobliżu drogi i wskazujące kierunek, w jakim trzeba się udać, by osiągnąć wymieniony na tabliczce cel oraz dodatkowo odległość lub czas tej podróży;
(1.2) przen. to, co wyznacza kierunek rozwoju, stanowi wzór
Wiktionary
Drogowskaz – znak drogowy pionowy (tzn. w postaci tablicy z napisami i ewentualnie symbolami), wskazujący kierunek do miejscowości lub obiektu na drodze, ustawiany zazwyczaj na skrzyżowaniu dróg lub przed nim. Może być prostokątną tablicą z namalowanymi strzałkami, albo sam być ukształtowany w formie podobnej do strzałki lub wskaźnika, skierowanego w stronę miejsca na nim opisanego.
Wikipedia
(1.1) Pośród drzew mądrych kroczysz, kamień / Chwali Cię — kłosy, oczy szczygłów, wilg / I dachy stodół, drogowskazów ramię, / I wiatr, co nigdy w pochwale nie zamilkł.
Wiktionary
IPA: drɔˈɡɔfskas, AS: drogofskas
Wiktionary
przym. drogowskazowy
Wiktionary
(1.1) kierunkowskaz, gw-pl|Górny Śląsk|wyjgwajzer.
Wiktionary
związany z drogą, dotyczący drogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący drogi
Wiktionary
(1.1) Kierowca jadący z nadmierną prędkością spowodował wypadek drogowy.
Wiktionary
IPA: drɔˈɡɔvɨ, AS: drogovy
Wiktionary
zob. droga.
Wiktionary
przymiotnik od: Drohiczyn; drohiczyński
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. miasto na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce na Podlasiu;
(1.2) geogr. miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Drohiczynie kręcono odcinki serialu "Ojciec Mateusz".
(1.1-2) Przez Drohiczyn przeszedł front wschodni.
Wiktionary
IPA: drɔˈxʲit͡ʃɨ̃n, AS: droχʹičỹn
Wiktionary
rzecz. drohiczynianin m., drohiczynianka ż.
przym. drohiczyński, drohicki
Wiktionary
(1.2) hist. Drohiczyn Poleski
Wiktionary
mieszkaniec Drohiczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Drohiczyna
Wiktionary
(1.1) Do powstania klubu przyczynili się zamożni drohiczynianie.
Wiktionary
rzecz. Drohiczyn m.
:: fż. drohiczynianka ż.
przym. drohiczyński
Wiktionary
mieszkanka Drohiczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Drohiczyna
Wiktionary
(1.1) W turnieju znowu zwyciężyła jedna z drohiczynianek.
Wiktionary
rzecz. Drohiczyn m.
:: fm. drohiczynianin m.
przym. drohiczyński
Wiktionary
przymiotnik od: Drohiczyn; drohicki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Drohiczyna, związany z Drohiczynem
Wiktionary
(1.1) Jego obrazy trafiły do drohiczyńskiego muzeum.
Wiktionary
rzecz. Drohiczyn m., drohiczynianin mos., drohiczynianka ż.
przym. drohicki
Wiktionary
przymiotnik od: Drohobycz, miasto na Ukrainie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Drohobyczem, dotyczący Drohobycza
Wiktionary
(1.1) Śladem lat ubiegłych Koło Śląskie Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej w Bytomiu organizuje letni wypoczynek dzieci i młodzieży z najuboższych polskich rodzin z powiatu drohobyckiego.
Wiktionary
rzecz. Drohobycz mrz., drohobyczanin m., drohobyczanka ż.
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie w obwodzie lwowskim;
Wiktionary
Drohobycz (ukr. Дрогобич, jid. דראָהאָביטש) – miasto w zachodniej części Ukrainy, w obwodzie lwowskim, siedziba rejonu drohobyckiego.
Drohobycz leży nad Tyśmienicą w Beskidach Brzeżnych.
Wikipedia
(1.1) Drohobycz to miasto znajdujące się w obwodzie lwowskim nad rzeką Tyśmienicą.
Wiktionary
IPA: drɔˈxɔbɨt͡ʃ, AS: droχobyč
Wiktionary
rzecz. drohobyczanin m., drohobyczanka ż., Drohobyczka ż.
przym. drohobycki
Wiktionary
mieszkaniec Drohobycza
SJP.pl
mieszkanka Drohobycza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Drohobycza
Wiktionary
rzecz. Drohobycz mrz.
przym. drohobycki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
android, robot
SJP.pl
Droid – określenie większości bardziej skomplikowanych robotów w fikcyjnym świecie Gwiezdnych wojen, w tym androidów – zazwyczaj wyposażonych w pewien rodzaj sztucznej inteligencji.
Istnieje pięć podstawowych kategorii (ang. degrees) droidów:
Wikipedia
dawniej: tkanina wełniana lub półwełniana na jedwabnej osnowie, rzadziej jedwabna ze srebrną nicią; drogiet
SJP.pl
wielbłąd o jednym garbie, hodowany w Azji i w Afryce; wielbłąd jednogarbny; jednogarb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. wielbłąd jednogarbny;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. środ. polit. osoba transportująca materiały agitacyjne (bibułę)
Wiktionary
Wielbłąd jednogarbny, dawniej także: dromader lub dromedar (Camelus dromedarius) – gatunek dużego, udomowionego ssaka lądowego z rodziny wielbłądowatych (Camelidae), blisko spokrewniony z wielbłądem dwugarbnym (baktrianem) oraz z lamą, alpaką, gwanako andyjskim i wikunią andyjską. Jest wszechstronnie użytkowany: jako wierzchowiec, zwierzę juczne, źródło mleka, wełny, mięsa oraz skóry, a także do celów rozrywkowych. Wyhodowano liczne rasy.
Wikipedia
(1.1) Ludzie wysłani przez nas powrócili po dwóch tygodniach z ośmioma dromaderami.
Wiktionary
IPA: drɔ̃ˈmadɛr, AS: drõmader
Wiktionary
dawniej: dromader - wielbłąd jednogarbny
SJP.pl
garbatka dromaderka - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych
SJP.pl
gatunek dinozaura
SJP.pl
Wikipedia
rodzina dinozaurów gadziomiednicznych
SJP.pl
Dromeozaury (Dromaeosauridae) – rodzina teropodów należących do grupy Maniraptora. Często potocznie nazywane „raptorami”. Określenie to spopularyzował film Park Jurajski Stevena Spielberga. Nazwa Dromaeosauridae oznacza „biegające jaszczury” – od greckich słów dromeus/δρομευς („biegacz”) i sauros/σαυρος („jaszczur”).
Wikipedia
chorobliwy lęk przed podróżowaniem
SJP.pl
Dromofobia (łac. dromophobia) - jest to niczym nieuzasadnione występowanie lęku przed przechodzeniem przez ulicę. Chory boi się także wszelkiego rodzaju podróży, również myślenia o nich.
Wikipedia
patologiczny popęd do wędrowania; poriomania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. popęd do włóczęgi i podróży, często przy ograniczonej świadomości swoich czynów
Wiktionary
Poriomania (dromomania) – popęd do włóczęgi i bezustannej podróży. Takie zachowanie może być spowodowane chęcią uniknięcia konfliktów służbowych lub prywatnych.
Wystąpienie poriomanii może być spowodowane zaburzeniami nerwicowymi, depresyjnymi, schizofrenią lub innymi zaburzeniami psychicznymi jak na przykład otępienie. Częste przypadki poriomanii stwierdzono także u dzieci oraz młodzieży w okresie dojrzewania i może to prowadzić do ucieczek z domu bez żadnego szczególnego powodu. Szczególnie znane są przypadki tego zaburzenia u osób cierpiących na chorobę Alzheimera.
Wikipedia
(1.1) poriomania
Wiktionary
wojenny, wiosłowy okręt bizantyjski; dromona
SJP.pl
Dromon, dromona (gr. δρόμων dromōn) – okręt wiosłowo-żaglowy, używany na Morzu Śródziemnym przez floty Bizancjum (jako główny typ okrętu wojennego) i Arabów, budowany w różnych wariantach od V do XII wieku.
Wczesne dromony miały jeden rząd wioseł i przypominały jednomasztowe liburny. Później pojawiły się dromony dwu- i trójmasztowe, z dwoma rzędami wioseł. Ich długość wynosiła 30–50 m, a szerokość 6–7 m. Na rufie znajdowały się stery (po jednym z każdego boku). Jednostki miały kształt wydłużony i były dość szybkie. W zależności od wielkości okrętu załoga liczyła 100–300 ludzi –wioślarzy, marynarzy i żołnierzy.
Wikipedia
wojenny, wiosłowy okręt bizantyjski; dromon
SJP.pl
Dromon, dromona (gr. δρόμων dromōn) – okręt wiosłowo-żaglowy, używany na Morzu Śródziemnym przez floty Bizancjum (jako główny typ okrętu wojennego) i Arabów, budowany w różnych wariantach od V do XII wieku.
Wczesne dromony miały jeden rząd wioseł i przypominały jednomasztowe liburny. Później pojawiły się dromony dwu- i trójmasztowe, z dwoma rzędami wioseł. Ich długość wynosiła 30–50 m, a szerokość 6–7 m. Na rufie znajdowały się stery (po jednym z każdego boku). Jednostki miały kształt wydłużony i były dość szybkie. W zależności od wielkości okrętu załoga liczyła 100–300 ludzi –wioślarzy, marynarzy i żołnierzy.
Wikipedia
długi, wąski korytarz prowadzący do wnętrza grobowców mykeńskich lub etruskich
SJP.pl
Wikipedia
bezzałogowy statek powietrzny; drona, bezzałogowiec, bezpilotowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bezzałogowy aparat latający do zastosowań cywilnych lub militarnych
Wiktionary
Bezzałogowy statek powietrzny (BSP, ang. unmanned aerial vehicle, skr. UAV), bezzałogowy system powietrzny (ang. unmanned aerial system, skr. UAS), dron – statek powietrzny, który nie wymaga do lotu załogi obecnej na pokładzie oraz nie ma możliwości zabierania pasażerów, pilotowany zdalnie lub wykonujący lot autonomicznie. Bezzałogowe statki powietrzne są obecnie wykorzystywane głównie przez siły zbrojne do obserwacji i rozpoznania przez co zwykle wyposażone są w osprzęt służący do obserwacji w postaci głowic optoelektronicznych. Uzbrojone i przeznaczone do wykonywania działań bojowych statki są określane jako „bezzałogowe bojowe statki powietrzne” (ang. unmanned combat air vehicle, skr. UCAV) lub „drony bojowe” (ang. combat drone).
Wikipedia
(1.1) Dron transportujący narkotyki spadł na parkingu supermarketu w Meksyku.
Wiktionary
IPA: drɔ̃n, AS: drõn
Wiktionary
przym. dronowy
Wiktionary
(1.1) bezzałogowy statek latający, UAV, bezzałogowy system latający, UAS, bezpilotnik
Wiktionary
bezzałogowy statek powietrzny; drona, bezzałogowiec, bezpilotowiec
SJP.pl
Drona – indyjski film akcji z elementami fantastyki. W rolach głównych Abhishek Bachchan, Priyanka Chopra, Kay Kay Menon i Jaya Bhaduri. Film powstał w 2008 roku w Pradze, w stanie Maharasztra, Radżastan (m.in w mieście Bikaner) i Namibii. W filmie pokazano indyjską sztukę walki (Kalaripayat z południa Indii, z rejonów malajalam, Chhau z Zachodniego Bengalu, Gatka sikhów) i walkę na miecze. Film spotkał się z niepowodzeniem i został odrzucony przez krytyków i widzów.
Wikipedia
miłośniczka lub operatorka dronów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z droniarstwem, dotyczący droniarstwa
Wiktionary
rzecz. droniarstwo n.
Wiktionary
miłośnik lub operator dronów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) operator drona
Wiktionary
bezzałogowy statek powietrzny; drona, bezzałogowiec, bezpilotowiec
SJP.pl
zdrobniale: dron
SJP.pl
posługiwać się bezzałogowym statkiem latającym (dronem)
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dronem, dotyczący drona
Wiktionary
rzecz. dron m.
Wiktionary
wytępiony gatunek ptaka z rzędu gołębi; dodo
SJP.pl
rodzina wymarłych ptaków nielotnych, do XVIII w. żyjących na Maskarenach
SJP.pl
Dronty, drontowate, gołębie olbrzymie (Raphidae) – wyróżniana niekiedy wymarła rodzina ptaków z rzędu gołębiowych (Columbiformes). Obejmowała gatunki nielotne zamieszkujące trzy wyspy z archipelagu Maskarenów na Oceanie Indyjskim: Mauritius, Reunion i Rodrigues. Zostały odkryte ok. 1507 roku przez żeglarzy portugalskich.
Wikipedia
najcięższy ptak latający z rodziny o tej samej nazwie, z rzędu żurawi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Otis tarda|ref=tak., rzadki, chroniony, osiadły ptak europejski, najcięższy z latających;
Wiktionary
Drop (zwyczajny), drop wielki (Otis tarda) – gatunek dużego ptaka z rodziny dropi (Otididae), będący jedynym przedstawicielem rodzaju Otis. Zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.1) Drop to najcięższy ptak latający świata.
Wiktionary
IPA: drɔp, AS: drop
Wiktionary
rzecz. dropie nmos.
Wiktionary
najcięższy ptak latający z rodziny o tej samej nazwie, z rzędu żurawi
SJP.pl
myśliwy polujący na dropie
SJP.pl
przypominający barwą dropia; dropiaty
SJP.pl
klacz lub suka cętkowana
SJP.pl
gatunek małego ptaka z rzędu siewkowych
SJP.pl
Dropiatka, dropnik, biegacz (Pedionomus torquatus) – gatunek małego ptaka będącego jedynym żyjącym przedstawicielem rodziny dropiatek (Pedionomidae), należącej do rzędu siewkowych (Charadriiformes). Jest endemitem australijskim. Gatunek zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
przypominający barwą dropia; dropiasty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) cętkowany
Wiktionary
(1.1) „Odchwycenie się" (co po koroniarsku znaczy: przyjście do siebie) następowało zwykle, kiedy Tili, strzygnąwszy dropiatym okiem, decydowała, że już można powiedzieć jakąś śmieszność.
Wiktionary
IPA: drɔˈpʲjatɨ, AS: dropʹi ̯aty
Wiktionary
środowiskowo w grach komputerowych: zdobywać przedmioty lub pieniądze przez zabijanie przeciwników; lootować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Otidiformes|Wagler|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
(1.2) syst. ornit. nazwa systematyczna|Otididae|Rafinesque|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu dropi (1.1)
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: drop
Wiktionary
Dropie, dropiowate (Otidiformes) – rząd Otidiformes i rodzina Otididae średnich lub dużych ptaków neognatycznych. Zaliczają się do niej największe obecnie żyjące ptaki latające.
Wikipedia
(1.1) Ptaki z rzędu dropiów nie mają gruczołu kuprowego.
Wiktionary
rzecz. drop mzw., dropiowate lm nm.
Wiktionary
(1.1) dropiowate
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny dropiowatych
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu dropi
SJP.pl
Dropie, dropiowate (Otidiformes) – rząd Otidiformes i rodzina Otididae średnich lub dużych ptaków neognatycznych. Zaliczają się do niej największe obecnie żyjące ptaki latające.
Wikipedia
1. mający ciemne cętki na jaśniejszym tle; dropiaty, dropiasty;
2. o cechach dropiowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) twardy, spłaszczony, zwykle okrągły cukierek do ssania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. cukierek w kształcie płaskiego walca
Wiktionary
Cukierek (właściwie cukier kandyzowany) – wyrób cukierniczy wykonany ze stężonego roztworu cukru w wodzie, do którego dodawane są aromaty i barwniki.
Słowa „cukierek” zaczęto używać w XVIII wieku, wówczas to w polszczyźnie zaczęły się rozpowszechniać derywaty od wyrazów oznaczających surowce jadalne, w tym przypadku podstawą był „cukier”.
Wikipedia
(1.1) Nie dawaj Azie dropsów – nie karmi się psa słodyczami.
Wiktionary
rzecz. dropsik mrz.
Wiktionary
[czytaj: dropsziping] środowiskowo: zlecanie wysyłki towaru dla dostawcy w sprzedaży internetowej
SJP.pl
Dropshipping – model logistyczny wykorzystywany w sprzedaży przez Internet polegający na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę. Rola sklepu internetowego w tym modelu sprowadza się do zbierania zamówień i przesyłania ich do dostawcy, który realizuje wysyłkę towaru do klienta. Podobnie jak w handlu detalicznym, sprzedawca osiąga zysk z różnicy pomiędzy ceną hurtową a detaliczną.
Wikipedia
[czytaj: dropszot] w tenisie: uderzenie piłeczki od dołu, skracające jej lot; dropszot, drop shot
SJP.pl
zdrobnienie od: drops
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od drops
Wiktionary
(1.1) To nie drops, lecz tylko mały dropsik.
Wiktionary
rzecz. drops m.
Wiktionary
elastyczny dysk umieszczany w szyjce butelki, pełniący funkcję dozownika do napojów
SJP.pl
potocznie: paczka dropsów
SJP.pl
w tenisie: uderzenie piłeczki od dołu, skracające jej lot; dropshot, drop shot
SJP.pl
drobne przerwania lub zanieczyszczenia występujące na warstwie magnetycznej taśmy wideo, powodujące krótkie przerwy podczas jej odtwarzania
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
średni ptak śpiewający z rodziny drozdowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. niewielki, owadożerny ptak śpiewający posiadający różnorodne upierzenie;
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Marzeniem jest wszystkich miasteczkowych ptaszników zastawiać w tym zakątku sidła na wilgi, kraski, dzwońce, drozdy, jemiołuchy - dostęp wszakże do pustelni równie trudny od strony wody, jak lądu.
(1.1) Wyszedł z drumli głos cudny, aż rozbrzmiały echa, i zaraz w zaroślach odezwały się drozdy, zięby, sikorki, piegże i inne drobne ptactwo, jakby ukryta kapela, co tylko znaku czeka.
Wiktionary
IPA: drɔst, AS: drost
Wiktionary
rzecz. droździk mzw., drozdek mzw., drozdówka ż., Drozdowo n., drozdowate lm nm.
przym. droździ, drozdowy, drozdowaty
Wiktionary
średni ptak śpiewający z rodziny drozdowatych
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
drozdaczek ciemny - ptak z rodziny drozdowatych, sporadycznie zalatujący do Polski
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny drozdowatych
SJP.pl
drozdoń pstry - ptak z rodziny drozdowatych, zalatujący do Polski
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu wróblowych, małej lub średniej wielkości, o ubarwieniu grzbietu z reguły brązowawym, spotykanych na całym świecie (poza Antarktydą); należą do niej między innymi: śpiewaki, słowiki, drozdy
SJP.pl
Drozdowate (Turdidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
o cechach drozdowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Drozdowicz:
Wikipedia
rodzaj ptaków z podrodziny muchołówek
SJP.pl
Drozdówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Uścimów.
Wieś królewska w starostwie parczewskim województwa lubelskiego w 1786 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Uścimów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 265 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Uścimowie.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rodzina drobnych ptaków śpiewających z rzędu wróblowatych, obejmująca około 300 gatunków zamieszkujących południową i środkową Europę, północno-zachodnią Afrykę oraz środkową i północno-wschodnią Azję
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
grzyb należący do drożdży, wywołujący choroby grzybicze - drożdżyce
SJP.pl
Drożdżak – wieś w Polsce w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Krzywda. W pobliżu przepływa Mała Bystrzyca.
W przeszłości wieś nosiła nazwę Wólka Radoryska.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
grzyb należący do drożdży, wywołujący choroby grzybicze - drożdżyce
SJP.pl
niszczący drożdżaki
SJP.pl
mający niektóre właściwości drożdżaka; działający jak drożdżak
SJP.pl
przymiotnik od: drożdżak
SJP.pl
pomieszczenie w gorzelni przeznaczone do hodowli i fermentacji drożdży; drożdżownia
SJP.pl
dział przemysłu zajmujący się produkcją drożdży; drożdżownictwo
SJP.pl
osoba zatrudniona przy wyrobie drożdży
SJP.pl
1. jednokomórkowe grzyby o małych, elipsoidalnych komórkach, rozmnażające się zwykle przez pączkowanie;
2. masa złożona z jednokomórkowych grzybów, wykorzystywana w przemyśle spożywczym przy produkcji alkoholu i w piekarnictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) mikol. nazwa systematyczna|Saccharomyces|ref=tak., rodzaj jednokomórkowych grzybów, które bez tlenu, na podłożu zawierającym cukier, wywołują fermentację alkoholową;
(1.2) cuk. kulin. masa z drożdży (1.1) wykorzystywana m.in. w piekarnictwie, piwowarstwie i gorzelnictwie
Wiktionary
Drożdże – termin mający dwa znaczenia:
Wikipedia
(1.2) 1410 to rok bitwy pod Grunwaldem albo – w bimbrowniczej anegdocie – wzór na połączenie jednej części drożdży, czterech cukru i dziesięciu wody.
Wiktionary
IPA: ˈdrɔʒd͡ʒɛ, AS: drožǯe
Wiktionary
rzecz. drożdżowiec m., drożdżówka ż., drożdżak m., drożdżakowate n., drożdżyca ż.
przym. drożdżowy, drożdżakowaty, drożdżycowy
Wiktionary
(1.2) reg. pozn. młodzie.
Wiktionary
→ drozd; drozdowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z drozdem, dotyczący drozda
Wiktionary
rzecz. drozd m., drozdowate nmos.
przym. drozdowy, drozdowaty
Wiktionary
(1.1) drozdowy
Wiktionary
ptak z rodziny drozdów, o ciemnooliwkowym upierzeniu w rdzawe plamy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Turdus iliacus|ref=tak., gatunek drozda, najmniejszy z europejskich przedstawicieli rodzaju Turdus;
Wiktionary
Droździk, drozd rdzawoboczny (Turdus iliacus) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae). Występuje w Eurazji i w północnej Afryce (podczas zimowania). Bliski zagrożenia.
Wikipedia
IPA: ˈdrɔʑd͡ʑik, AS: droźʒ́ik
Wiktionary
rzecz. drozd m.
Wiktionary
(1.1) drozd rdzawoboczny
Wiktionary
rodzina grzybów oddychających beztlenowo
SJP.pl
o cechach drożdżowatych
SJP.pl
ciasto drożdżowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg. kulin. pot. ciasto drożdżowe
Wiktionary
IPA: drɔʒˈd͡ʒɔvʲjɛt͡s, AS: drožǯovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. drożdżyca ż., drożdże nmos., drożdżówka ż.
przym. drożdżowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. małe, słodkie pieczywo drożdżowe;
(1.2) kulin. rodzaj ciasta drożdżowego, często z posypką
Wiktionary
Drożdżówka – wyrób piekarniczy w postaci słodkiego pieczywa drożdżowego z nadzieniem, często pokrytego lukrem, polewą lub kruszonką. Jako nadzienie stosuje się m.in. mak, biały ser, budyń, jagody i inne owoce. Występują też drożdżówki z kilkoma różnymi nadzieniami, na przykład makowo-serowa.
Wikipedia
(1.1) Na śniadanie najbardziej lubię świeże drożdżówki z mlekiem.
Wiktionary
IPA: drɔʒˈd͡ʒufka, AS: drožǯufka
Wiktionary
rzecz. drożdże nmos., drożdżowiec m., drożdżak m., drożdżyca ż., drożdżakowce nmos., drożdżakowate nmos.
przym. drożdżowy, drożdżówkowy
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. szneka.; reg. śl. kołoczyk.; reg. sznek
Wiktionary
1. fabryka drożdży;
2. pomieszczenie przeznaczone w gorzelni do fermentacji drożdży; drożdżarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład wytwarzający drożdże
Wiktionary
dział przemysłu zajmujący się produkcją drożdży; drożdżarstwo
SJP.pl
przymiotnik od: drożdże
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. przyrządzony z użyciem drożdży
(1.2) mikol. związany z drożdżami
Wiktionary
(1.1) Drożdżowe knedle w Czechach należą niezmiennie do ulubionych potraw.
Wiktionary
IPA: drɔʒˈd͡ʒɔvɨ, AS: drožǯovy
Wiktionary
rzecz. drożdżyca ż., drożdże nmos., drożdżówka ż., drożdżowiec m.
Wiktionary
grzybica wywoływana przez grzyby chorobotwórcze - drożdżaki, powodująca zmiany w skórze, na błonach śluzowych, paznokciach oraz w narządach wewnętrznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. grzybicza infekcja skóry, błon śluzowych, paznokci itp.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Drożdżyca oka jest poważnym, ropnym, zwykle wrzodziejącym zakażeniem, które może skutkować ślepotą lub ograniczeniem widzenia.
Wiktionary
rzecz. drożdżowiec m., drożdżówka ż., drożdżak m., drożdżakowate n., drożdże lp.
przym. drożdżowy, drożdżakowaty, drożdżycowy
Wiktionary
(1.1) kandydoza, kandydiaza, kandydioza, bielnica, moniliaza
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zwiększać swoją cenę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. podrożeć, zdrożeć)
(1.1) stawać się droższym
Wiktionary
(1.1) Które warzywa najbardziej drożeją zimą?
(1.1) Benzyna już nie będzie drożeć.
Wiktionary
rzecz. drożyzna ż.
czas. zdrożeć, podrożeć dk.
przym. drogi
przysł. drogo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: drogo
SJP.pl
1. wąska, wydeptana ścieżka; drożyna, ścieżyna;
2. dawniej:
a) pielgrzymka;
b) dorożka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: droga
(1.2) wąska droga polna, leśna lub ogrodowa
(1.3) daw. rel. pielgrzymka
(1.4) gwara. rel. pielgrzymka do Częstochowy
(1.5) daw. szew w skarpecie lub pończosze, który idzie z tyłu od góry do pięty
(1.6) stpol. (później gwara.) podróż, wędrówka
Wiktionary
(1.2) Szedłem wczoraj polną dróżką.
Wiktionary
IPA: ˈdruʃka, AS: druška
Wiktionary
(1.1-7) rzecz. droga ż., drogowiec m., podróżny mos.
(1.1-7) przym. podróżny, przydrożny
Wiktionary
1. wąska, wydeptana ścieżka; drożyna, ścieżyna;
2. dawniej:
a) pielgrzymka;
b) dorożka
SJP.pl
człowiek obsługujący przejścia i przejazdy kolejowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. dróżnik
(1.2) daw. robotnik naprawiający drogę
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. mapa drogowa, opis drogowy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. droga ż.
Wiktionary
(1.2) współcz. pot. drogowiec
Wiktionary
→ drożny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest drożne
Wiktionary
przym. drożny
przysł. drożnie
rzecz. drożny mos., droga ż.
Wiktionary
1. niezatkany, bez przeszkód dla przepływu;
2. umożliwiający przemieszczanie się, rozprzestrzenianie się;
3. pozwalający na sprawny przepływ, transport czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezatkany, bez przeszkód dla przepływu
(1.2) daw. odnoszący się do drogi, zdatny/służący do drogi, drogowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. sługa pełniący obowiązki podczas podróży swoich panów
Wiktionary
(1.1) Jeśli drogi oddechowe poszkodowanego nie są drożne, oczyść je.
(1.2) Dogodne warunki przeprawy wpływały na układ sieci drożnej.
(1.2) Nie były to cuganty, lecz dobrze sprzężona czwórka koni drożnych, silnych, rosłych i ścigłych.
Wiktionary
rzecz. drożność ż., droga ż.
Wiktionary
(1.1) przejezdny, przepuszczalny
(1.2) drogowy
Wiktionary
drobna muchówka z rodziny wywilżnowatych
SJP.pl
Wikipedia
przyrząd meteorologiczny do mierzenia ilości rosy
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: drogi
SJP.pl
drożyć się:
1. żądać drogo za coś, nie chcieć obniżyć ceny;
2. cenić się, niełatwo godzić się na coś
SJP.pl
wąska droga; dróżka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. niewielka droga
Wiktionary
Drożyna – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Radwanice.
Wikipedia
(1.1) Złożono Władka na wozie pułkownika i nocą puścili się leśną drożyną na losy ku temu dworkowi…
Wiktionary
rzecz. droga ż., dróżka ż.
Wiktionary
(1.1) drożynka, dróżka
Wiktionary
zdrobnienie od: drożyna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: wysokie ceny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wysokie ceny artykułów
Wiktionary
(1.1) Ponury symbol francuskiej rewolucji znalazł swoje miejsce w samym centrum namiotowego miasteczka, które powstało w proteście przeciw drożyźnie i niesprawiedliwości społecznej w Izraelu.
Wiktionary
rzecz. drożenie n., zdrożenie n., podrożenie n.
czas. drożeć ndk., zdrożeć dk., podrożeć dk.
przym. drogi
przysł. drogo
Wiktionary
drrr;
1. wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drin, driń, drrń, dry, dryn, drynd, dryń;
2. wykrzyknik wyrażający uczucie zimna; brr, brrr
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drr, drrr, driń, dryń, dry, drin, drynd, dryn
SJP.pl
drr;
1. wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drin, driń, drrń, dry, dryn, drynd, dryń;
2. wykrzyknik wyrażający uczucie zimna; brr, brrr
SJP.pl
skrót od: Drag Reduction System - system ułatwiający wyprzedzanie w wyścigach F1
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dniepru;
Wiktionary
Druć (białorus. Друць) – rzeka na Białorusi o długości 295 km i średnim przepływie wody 30 m³/s, prawy dopływ Dniepru.
Rzeka przepływa przez trzy obwody: witebski, mohylewski i homelski. Główne miasta leżące nad rzeką Druć to Tołoczyn i Rohaczów. Stanowiła część linii I rozbioru Polski.
Dopływy: Arlanka.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) poznań. ciągle
Wiktionary
(1.1) On czytał knipy druch a druch. (on ciągle i ciągle czytał książki)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od druciak
Wiktionary
rzecz. druciak m.
Wiktionary
druciany przedmiot do szorowania naczyń; drapak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. zmywak druciany służący do szorowania garnków
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdrut͡ɕak, AS: drućak
Wiktionary
rzecz. drut m., drucik m., drutowiec m.
:: zdrobn. druciaczek m.
przym. druciany
Wiktionary
druciany przedmiot do szorowania naczyń; drapak
SJP.pl
wycieraczka z drutu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonany z drutu
Wiktionary
IPA: druˈt͡ɕãnɨ, AS: drućãny
Wiktionary
rzecz. drutowiec mzw., druciak mzw., drut, drucik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. przestępcza kobieta wykonująca fellatio
Wiktionary
IPA: druˈt͡ɕara, AS: drućara
Wiktionary
maszyna do wyrobu drutu
SJP.pl
zakład wytwarzający drut
SJP.pl
przymiotnik od: druciarz
SJP.pl
zawód druciarza, rzemiosło druciarskie
SJP.pl
1. rzemieślnik wykonujący wyroby z drutu;
2. człowiek drutujący pęknięte garnki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący przedmioty z drutu
(1.2) daw. wędrowny rzemieślnik łatający garnki drutem
Wiktionary
Druciarz – wędrowny rzemieślnik zajmujący się druciarstwem, który naprawiał sprzęty gospodarstwa domowego i wyrabiał drobne przedmioty domowego użytku z drutu, na przykład łapki na myszy. W szczególności drutował rozbite naczynia ceramiczne, na przykład gliniane garnki, co polegało na silnym ściągnięciu skorup siatką drucianą.
Wikipedia
(1.1) Kiedyś zakład zatrudniał dwudziestu druciarzy z ponad piętnastoletnim stażem zawodowym.
(1.2) Babka kazała druciarzowi połatać ten stary gar, w którym jej najlepiej kluski wychodziły.
Wiktionary
rzecz. druciarstwo n., drut mrz., drutowiec mzw.
przym. druciarski
Wiktionary
płyta z jednym lub więcej otworami roboczymi służące do ciągnienia drutu w procesie jego wytwarzania; rodzaj ciągadła
SJP.pl
bezkręgowiec o wydłużonym ciele, którego larwy pasożytują w ciele stawonogów, głównie owadów; włośniak, nitnikowiec, nitkowiec
SJP.pl
Nitnikowce (Nematomorpha), nitkowce, drucieńce (Gordiacea) – typ zwierząt, bardzo długich, wodnych bezkręgowców, wcześniej klasyfikowanych jako gromada typu obleńce, do których są podobne. Są uważane za grupę siostrzaną nicieni (Nematoda). Larwy prowadzą pasożytniczy tryb życia.
Wikipedia
bezkręgowiec o wydłużonym ciele, którego larwy pasożytują w ciele stawonogów, głównie owadów; włośniak, nitnikowiec, nitkowiec
SJP.pl
zdrobnienie od: drut (przewód)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od drut; cienki lub krótki drut
Wiktionary
rzecz. drut m., drutowanie n., druciak mzw., drutowiec mzw.
czas. drutować ndk.
przym. druciany
Wiktionary
[czytaj: druker] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zdrobnienie od: druk; mały drobny druk;
2. formularz urzędowy, blankiet;
3. broszurka, ulotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zdrobn. od druk
Wiktionary
(1.1) Ten druczek nie ma żadnego tekstu na odwrocie.
Wiktionary
rzecz. drukarz mzw./mos., druk m., drukarka ż., drukowanie n., drukarstwo n.
czas. drukować ndk.
Wiktionary
osoba zajmująca się ręcznym lub maszynowym wytłaczaniem deseni na tkaninach
SJP.pl
1. → druczek; blankietowy, formularzowy;
2. dotyczący dawnej techniki wytłaczania deseni na tkaninach za pomocą specjalnej drukarki
SJP.pl
[czytaj: drag] slangowe określenie narkotyku; drag
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) slang. narkotyk, zob. drag.
Wiktionary
druga godzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 2 w nocy lub po południu
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: drugi
Wiktionary
(1.1) Obiad jemy o drugiej.
Wiktionary
licz. dwa
przym. drugi
rzecz. dwa n.
Wiktionary
coś, co zajmuje drugie miejsce lub jest związane z liczbą 2, np. pokój
SJP.pl
przysłówek miejsca
(1.1) stpol. gdzie indziej
Wiktionary
IPA: ˈdruɡdɨ, AS: drugdy
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) zajmujący ostatnie miejsce w dwuelementowym zbiorze o określonej kolejności elementów
(1.2) przest. inny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żegl. drugi oficer
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) dzień miesiąca po pierwszym
rzeczownik, rodzaj żeński
(4.1) druga: godzina druga
Wiktionary
(1.1) Za zajęcie drugiego miejsca przyznawany jest srebrny medal.
Wiktionary
IPA: ˈdruɟi, AS: druǵi
Wiktionary
rzecz. podwajanie n., drugie n., druga ż.
temsłow. drugo-
liczporz. drugie
przysł. podwójnie
Wiktionary
(1.1) 2., przest. wtóry
Wiktionary
druga godzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. krótko na drugie danie
liczebnik porządkowy
(2.1) jedna z form odmiany liczebnika drugi
Wiktionary
(1.1) Co jest dziś na drugie?
Wiktionary
IPA: ˈdruɟjɛ, AS: druǵi ̯e
Wiktionary
przym. drugi
Wiktionary
(1.1) drugie danie
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na drugie miejsce, podrzędność lub następstwo tego, do czego się odnosi człon drugi
Wiktionary
przym. drugi
rzecz. dwojaczki nmos., podwajanie n., zdwajanie n.
Wiktionary
uczeń drugiej klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. uczeń drugiej klasy
Wiktionary
rzecz. drugoklasistka ż.
Wiktionary
(1.1) rzad. drugak
Wiktionary
uczennica drugiej klasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. uczennica drugiej klasy
Wiktionary
rzecz. drugoklasista m.
Wiktionary
1. zawodnik grający w drugiej lidze
2. pot. o kimś, kto zajmuje niższą pozycję, stanowisko, nie cieszy się prestiżem, "gra w drugiej lidze"
SJP.pl
1. należący do drugiej ligi, typowy dla drugiej ligi, rozgrywany przez zespoły z drugiej ligi;
2. nieuznawany za najlepszego w swojej dziedzinie
SJP.pl
o wydawnictwie, prasie, książce: wydany nieoficjalnie i nielegalnie, poza zasięgiem cenzury
SJP.pl
będący na drugim planie, dalszy, mniej ważny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) film. teatr. szt. położony poza pierwszym planem
(1.2) film. liter. teatr. odgrywający mniej istotną rolę
(1.3) mniej ważny
Wiktionary
przysł. drugoplanowo
Wiktionary
(1.2) epizodyczny
(1.3) drugorzędny, poboczny
Wiktionary
studentka drugiego roku
SJP.pl
1. student drugiego roku;
2. uczeń pozostający w tej samej klasie na drugi rok; drugoroczny;
3. zawodnik, który drugi rok gra w danej lidze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. uczeń powtarzający klasę
(1.2) środ. więz. przestępca odsiadujący drugi rok w więzieniu
Wiktionary
(1.1) Mamy w klasie aż trzech drugoroczniaków.
Wiktionary
IPA: ˌdruɡɔˈrɔt͡ʃʲɲak, AS: drugoročʹńak
Wiktionary
rzecz. drugoroczność ż.
przym. drugoroczny
Wiktionary
(1.1) środ. uczn. spadochroniarz
Wiktionary
efekt nieotrzymania promocji do następnej klasy
SJP.pl
uczeń powtarzający klasę
SJP.pl
w dawniejszych klasyfikacjach: epoka obejmująca okres triasu, jury i kredy
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co drugorzędne
Wiktionary
przym. drugorzędny
Wiktionary
1. należący do niższej kategorii;
2. mający mniejsze znaczenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mniej ważny, niższej kategorii
(1.2) mniej wartościowy
Wiktionary
rzecz. drugorzędność ż.
przysł. drugorzędnie
Wiktionary
(1.1) drugoplanowy, podrzędny, pomniejszy
(1.2) gorszy, kiepski
Wiktionary
należący do drugiego rzutu; odnoszący się do drugiego rzutu
SJP.pl
znajdujący się na drugiej stronie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z drugą wojną światową, dotyczący drugiej wojny światowej
Wiktionary
(1.1) Ze względu na skrajnie inne doświadczenie drugowojenne, niemiecka pamięć o Armii Czerwonej jest dużo pozytywniejsza od polskiej.
(1.1) Argentyńscy strzelcy wyborowi używali różnorodnych karabinów; niektórzy produkowanych w Argentynie wersji Mausera 98k i celowników optycznych z drugowojennych nadwyżek sprzętowych (…)
Wiktionary
[czytaj: dragstor] w USA: niewielki sklep z kosmetykami, podstawowymi lekami, prasą itp. oraz z częścią barową
SJP.pl
1. przyjaciel, towarzysz;
2. członek organizacji harcerskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) harc. członek organizacji harcerskiej
(1.2) książk. przyjaciel, towarzysz, kumpel
(1.3) strażak ochotnik
Wiktionary
Druh (Druh Synchro) – prosty, polski aparat fotograficzny na film (błonę zwojową typu 120 z papierem ochronnym o szerokości 60 mm, na szpulach z grubym rdzeniem) produkowany od 1956 roku przez Warszawskie Zakłady Fotooptyczne w dwóch wersjach: Druh i Druh Synchro - wersji wzbogaconej o gniazdo synchronizacji i sanki do lampy błyskowej.
Wikipedia
(1.1) Druhu drużynowy!
(1.2) Jesteś dla mnie druhem.
(1.3) Gdyby nie druhowie z miejscowej OSP, zabytkowy kościół w Ptaszkowej strawiłby pożar wzniecony przez podpalaczy.
Wiktionary
IPA: drux, AS: druχ
Wiktionary
rzecz. drużba mos./ż., druhna ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: druhna
SJP.pl
1. młoda kobieta towarzysząca pannie młodej;
2. członkini organizacji harcerskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) harc. zwyczajowe określenie kobiety należącej do harcerstwa
(1.2) etn. kobieta towarzysząca pannie młodej podczas ślubu
Wiktionary
(1.1) Nasza druhna zostanie hufcową na Wełnowcu.
(1.2) Oprócz panny młodej drugą najważniejszą kobietą na ślubie jest druhna.
Wiktionary
rzecz. drużbantka ż.
:: fm. (1.1) druh m.
:: fm. (1.2) drużba m., drużbant m.
:: zdrobn. druhenka ż.
Wiktionary
(1.2) reg. rzad. drużbantka
Wiktionary
starożytny kapłan celtycki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. starożytny kapłan celtycki;
(1.2) rel. kapłan we współczesnym druidyzmie (neodruidyzmie)
Wiktionary
Druid (łac. druides albo druida, z celtyckiego) – starożytny kapłan celtycki, który przewodził obrzędom i ceremoniom religijnym. Druidzi sprawowali także sądy oraz przepowiadali przyszłość z lotu ptaków lub z wnętrzności zwierząt. Jedna z trzech kast kapłańskich, obok bardów i filidów (vates), u Celtów.
Wikipedia
IPA: ˈdrujit, AS: drui ̯it
Wiktionary
rzecz. druidyzm m., neodruidyzm m.
:: fż. druidka ż., druidessa ż.
przym. druidyczny, neodruidyczny, druidzki
Wiktionary
starożytna kapłanka celtycka; druidka
SJP.pl
starożytna kapłanka celtycka; druidessa
SJP.pl
dotyczący druidyzmu (np. druidyczne świątynie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z druidyzmem, dotyczący druidyzmu
Wiktionary
rzecz. druid m., druidyzm m.
Wiktionary
1. kult religijny starożytnych Celtów (m.in. wiara w wędrówkę dusz i oddawanie czci przyrodzie)
2. system społeczny starożytnych Celtów ze znaczącą rolą druidów
SJP.pl
Druid (łac. druides albo druida, z celtyckiego) – starożytny kapłan celtycki, który przewodził obrzędom i ceremoniom religijnym. Druidzi sprawowali także sądy oraz przepowiadali przyszłość z lotu ptaków lub z wnętrzności zwierząt. Jedna z trzech kast kapłańskich, obok bardów i filidów (vates), u Celtów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. religia wyznawana przez druzów
Wiktionary
1. proces drukowania;
2. krój drukowanych liter; technika drukowania;
3. wszelka publikacja drukowana;
4. deseń na tkaninie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. proces drukowania
(1.2) druk. odbitka będąca efektem druku (1.1)
(1.3) biur. często lm. druki: pismo, akta, formularz
(1.4) ogół cech liter wydrukowanego tekstu
(1.5) zdobienie skóry lub tkaniny odbitkami
(1.6) wzór odbity na tkaninie
(1.7) tkanina z drukiem (1.5)
(1.8) gw-pl|Bukowina. pawąz
(1.9) gw-pl|Bukowina. dyszel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Te książki właśnie wyszły z druku.
(1.3) Sprawdź te druki.
(1.4) Ten tekst napisany jest zbyt małym drukiem.
Wiktionary
IPA: druk, AS: druk
Wiktionary
rzecz. druczek m., drukarka ż., drukarnia ż., drukarz m., drukowanie n., drukarstwo n.
czas. drukować ndk.
przym. drukarski
przysł. drukiem
Wiktionary
(1.1) drukowanie
(1.3) akt, druczek, formularz, pismo
(1.4) czcionka, font
Wiktionary
skrót od: drukarstwo, drukarski (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: drukarka
Wiktionary
rzecz. drukarka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: drukarnia
SJP.pl
urządzenie współpracujące z komputerem, służące do przenoszenia tekstu lub obrazu na papier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie służące do drukowania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Firma zakupiła drukarkę, która drukuje na papierze formatu A3, ale bez kolorów.
Wiktionary
IPA: druˈkarka, AS: drukarka
Wiktionary
(1.1) zob. drukować.; zdrobn. drukareczka, drukarenka
Wiktionary
→ drukarka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z drukarką, dotyczący drukarki
Wiktionary
rzecz. drukarz mzw./mos., drukowanie n., drukarstwo n., drukarka ż.
Wiktionary
1. zakład zajmujący się produkcją druków, takich jak: książki, czasopisma, ulotki itp.;
2. dział fabryki włókienniczej, w którym drukowane są wzory na tkaninach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład zajmujący się produkcją druków; miejsce, w którym się drukuje
Wiktionary
Drukarnia – zakład produkcyjny zajmujący się wytwarzaniem różnorodnych wyrobów poligraficznych. W szczególności mogą to być gazety i czasopisma, broszury i książki, jak również szereg druków akcydensowych łącznie z opakowaniami. Drukować może zarówno na masową skalę, jak i druki spersonalizowane, czyli takie, gdzie każda kopia jest unikalnym egzemplarzem. Poszczególne drukarnie mogą zajmować się tylko samym zadrukiem podłoża, jak również wykonywać czynności introligatorskie, przez co wytwarzać nawet gotowe wyroby poligraficzne, a więc oprawione i ewentualnie uszlachetnione, oraz przygotowane do dystrybucji. Zazwyczaj jednak nawet w najprostszej drukarni wykonywane są wstępne czynności introligatorskie, natomiast w rozbudowanych zakładach część introligatorska może stanowić nawet większą część zakładu.
Wikipedia
(1.1) Mój ojciec woził przed wojną papier platonem do krakowskiej drukarni.
Wiktionary
IPA: druˈkarʲɲa, AS: drukarʹńa
Wiktionary
rzecz. drukarz m., drukarka ż., druk m., wydruk m., drukarstwo n., drukowanie n.
czas. drukować ndk., wydrukować dk.
przym. drukarski
Wiktionary
dotyczący drukarza, druku, drukowania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do druku, drukarni, drukarza albo drukowania
Wiktionary
(1.1) Przez wiele lat pracowałem w branży poligraficznej i drukarskiej.
Wiktionary
IPA: druˈkarsʲci, AS: drukarsʹḱi
Wiktionary
rzecz. drukarz m., druk m., drukarka ż., drukarnia ż., drukowanie n., drukarstwo n.
czas. drukować
Wiktionary
zawód, zajęcie drukarza; poligrafia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przemysł obejmujący wszystkie działy techniki drukarskiej;
(1.2) techn. drukowanie książek, gazet itp.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. druk m., druczek m., drukarka ż., drukarz m., drukarnia ż., drukowanie n., wydrukowanie n., zadrukowywanie n., zadrukowanie n., poddruk m., wydruk m.
czas. drukować ndk., zadrukowywać ndk., zadrukować dk.
przym. drukarski, drukowalny, drukarkowy, drukarniany
Wiktionary
(1.1) druk
Wiktionary
1. pracownik drukarni;
2. przestarzale: właściciel drukarni;
3. kornik drukarz - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek wyspecjalizowany w zawodzie drukarskim, pracownik drukarni;
(1.2) przest. właściciel oficyny drukarskiej, wydawca
(1.3) pot. sędzia piłkarski, który sprzedaje („drukuje”) mecze
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. kornik drukarz
Wiktionary
Drukarz – zawód polegający na drukowaniu książek lub gazet. Dawniej odciskali oni czcionki na papierze. Do najsłynniejszych drukarzy należeli m.in.: Jan Gutenberg i Łazarz Andrysowicz.Potocznie każdy wykwalifikowany pracownik przemysłu poligraficznego. Inaczej poligraf, maszynista.
Wikipedia
(1.3) Ciekawe, ile ten cholerny drukarz wziął za ostatni mecz.
Wiktionary
IPA: ˈdrukaʃ, AS: drukaš
Wiktionary
rzecz. druk m., drukarnia ż., drukowanie n., drukarstwo n., drukarka ż., drukarenka ż., poddruk m., nadruk m., wydrukowanie n., nadrukowanie n., nadrukowywanie n., podrukowanie n., zadrukowywanie n., zadrukowanie n., druczek m.
czas. drukować ndk., wydrukować dk., nadrukowywać ndk., nadrukować dk., podrukować dk., zadrukowywać ndk., zadrukować dk.
przym. drukarski, drukarniany, drukowy, drukarkowy
przysł. drukiem
Wiktionary
(1.1) daw. impresor
Wiktionary
wszelkie wydawnictwa drukowane, pisma, książki, broszury, blankiety, formularze itp.
SJP.pl
1. proces drukowania;
2. krój drukowanych liter; technika drukowania;
3. wszelka publikacja drukowana;
4. deseń na tkaninie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) drukując
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: druk
Wiktionary
(1.1) Dziełko to wydano drukiem w Cieszynie.
Wiktionary
rzecz. druk mrz., drukarz mos., drukowanie n.
czas. drukować ndk., wydrukować dk.
Wiktionary
potocznie: wydrukować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kraw. zatrzask
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) robić odbitki na prasie drukarskiej albo drukarce
(1.2) dawać coś do druku, publikować
(1.3) umieszczać na tkaninie wzór przez barwienie, wytłaczanie, odciskanie
(1.4) pot. o sędzi piłkarskim: sprzedawać mecze, nieuczciwie sędziować
Wiktionary
IPA: druˈkɔvat͡ɕ, AS: drukovać
Wiktionary
rzecz. druczek m., drukarstwo n., wydruk m., drukarz, drukarnia, drukarka, druk, drukowanie
czas. wydrukować, nadrukować, przedrukować
przym. drukarski
przysł. drukiem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest drukowalne
Wiktionary
przym. drukowalny
przysł. drukowalnie
Wiktionary
dający się drukować
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) inform. możliwy do wydrukowania
Wiktionary
(1.1) Sławny drukowalny w 3D pistolet zdelegalizowany
Wiktionary
rzecz. drukowanie n., drukarstwo n., drukowalność ż.
przysł. drukowalnie
Wiktionary
potocznie: litery drukowane; tekst drukowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonywanie odbitek przy pomocy prasy drukarskiej albo drukarki
(1.2) oddawanie publikacji do druku
(1.3) umieszczanie na tkaninach wzorów poprzez barwienie, wytłaczanie, odciskanie
(1.4) wykonywanie trójwymiarowych kopii przy użyciu drukarki 3D
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta drukarka pozwala na drukowanie na płytach CD i DVD.
Wiktionary
IPA: ˌdrukɔˈvãɲɛ, AS: drukovãńe
Wiktionary
rzecz. druk m., drukarka ż., drukarz m., drukarnia ż., drukarstwo n., wydrukowanie n., zadrukowywanie n., zadrukowanie n., druczek m., poddruk m., wydruk m., wdrukowanie n.
czas. drukować ndk., zadrukowywać ndk., zadrukować dk.
przym. drukarski, drukowalny, drukarkowy, drukarniany
przysł. drukiem
Wiktionary
(1.2) wydawanie, publikowanie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) powstały za pomocą druku, nieodręczny
(1.2) o piśmie: wyglądem naśladujący drukowane (1.1) książki (proste, niepochyłe i niepołączone litery, zazwyczaj tylko wersaliki)
Wiktionary
(1.1) Banknot to papierowy, drukowany środek płatniczy, emitowany przez bank.
Wiktionary
Drum and bass (powszechnie skracane do: drum’n’bass, drum&bass, DnB, d’n’b, dnb lub d&b) – jeden z gatunków elektronicznej muzyki tanecznej (klubowej). Cechuje się szybkim tempem, zwykle w granicach 160–180 uderzeń na minutę, synkopowaną linią perkusyjną i głębokim basem.
Wikipedia
[czytaj: dram en bas lub dram en bejs] gatunek muzyki elektronicznej z szybkim tempem; drum and bass
SJP.pl
[czytaj: dramenbasowy] przymiotnik od: drum'n'bass (gatunek muzyki); drumandbassowy
SJP.pl
[czytaj: dramendbasowy] przymiotnik od: drum and bass (gatunek muzyki); drum'n'bassowy
SJP.pl
prymitywny niewielki instrument muzyczny ze sprężynką pośrodku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. metalowy instrument wydający dźwięki dzięki wzbudzaniu drgań umieszczonej w ustach sprężystej blaszki;
(1.2) daw. reg-pl|Kresy. obraź. głupia kobieta
Wiktionary
Drumla (śrwniem. Trumel, bęben) – ludowy instrument muzyczny z grupy idiofonów szarpanych.
Wikipedia
(1.1) Wyszedł z drumli głos cudny, aż rozbrzmiały echa, i zaraz w zaroślach odezwały się drozdy, zięby, sikorki, piegże i inne drobne ptactwo, jakby ukryta kapela, co tylko znaku czeka.
Wiktionary
IPA: ˈdrũmla, AS: drũmla
Wiktionary
(1.1) harfa żydowska
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
polodowcowy owalny pagórek spotykany na obszarach rozległych nizin, o osi długiej równoległej do trasy spływu lodowca, stromym stoku odlodowcowym i łagodnym przeciwległym
SJP.pl
Drumlin – forma rzeźby terenu pochodzenia glacjalnego, niskie, owalne, wydłużone wzgórze o asymetrycznym profilu podłużnym ze stromym stokiem proksymalnym i łagodniejszym stokiem dystalnym, ułożone równolegle do kierunku ruchu lodowca w obrębie moreny dennej, występujące grupowo w formie pól drumlinowych. Zbudowane są zwykle w całości z gliny zwałowej, czasem przykrywającej starsze osady fluwioglacjalne (piaski i żwiry wodnolodowcowe).
Wikipedia
przymiotnik od: drumlin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. perkusista
Wiktionary
(1.1) perkusista, bębniarz
Wiktionary
[czytaj: drankoreksja] ograniczanie jedzenia, aby móc napić się alkoholu bez obaw o przytycie; alkoreksja, drankoreksja
SJP.pl
[czytaj: drankorektyk lub drunkorektyk] osoba często zastępująca posiłki alkoholem
SJP.pl
[czytaj: druĄ] nazwisko, m.in. Maurice Druon, francuski pisarz i polityk
SJP.pl
Druskieniki (czasem błędnie Druskienniki; lit. Druskininkai wymowa) – miasto na Litwie, w Dzukii, popularne uzdrowisko położone na brzegu Niemna. Ludność: 16 647 mieszkańców (2006), powierzchnia miasta – 22 km². Największe i najnowocześniejsze uzdrowisko na Litwie, jedno z najlepszych uzdrowisk klimatycznych i balneologicznych w Europie. Występują tu liczne źródła mineralne i pokłady borowiny. Znajduje się tu 9 sanatoriów i centrum balneologiczne.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący Druskiennik, związany z Druskiennikami
Wiktionary
rzecz. Druskienniki nmos.
Wiktionary
miasto na Litwie
SJP.pl
Druskieniki (czasem błędnie Druskienniki; lit. Druskininkai wymowa) – miasto na Litwie, w Dzukii, popularne uzdrowisko położone na brzegu Niemna. Ludność: 16 647 mieszkańców (2006), powierzchnia miasta – 22 km². Największe i najnowocześniejsze uzdrowisko na Litwie, jedno z najlepszych uzdrowisk klimatycznych i balneologicznych w Europie. Występują tu liczne źródła mineralne i pokłady borowiny. Znajduje się tu 9 sanatoriów i centrum balneologiczne.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. cienki pręt metalowy;
2. przewód telefoniczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. długi, cienki i elastyczny element metalowy;
(1.2) pot. przewód elektryczny, zwłaszcza gdy mało elastyczny
(1.3) ręk. przyrząd do robótek ręcznych;
(1.4) daw. gwara. więz. wódka
Wiktionary
Drut – wyrób hutniczy lub element konstrukcyjny, którego wymiary poprzeczne są niewielkim ułamkiem długości. Druty mają przekrój poprzeczny niemal wyłącznie okrągły. Średnice drutów leżą w granicach od części milimetra do 8 mm. Druty o średnicy większej niż 8 mm zaliczane są do prętów. Druty dostarczane są zazwyczaj w formie zwiniętej na szpulach lub w buchtach. Druty używane są jako materiał konstrukcyjny do mało odpowiedzialnych naciągów, wieszaków, do wiązania prętów zbrojeniowych w żelbecie, w elektrotechnice i elektronice jako przewody elektryczne lub do produkcji lin itp. Druty, z wyjątkiem bardzo sprężystych, mogą być kształtowane bez użycia specjalnych narzędzi lub nawet gołą ręką.
Wikipedia
(1.1) Sufit jest zbrojony grubymi drutami.
(1.1) Ta siatka jest zrobiona z drutu.
(1.2) Zerwało chyba gdzieś druty, bo nie ma prądu.
(1.3) Babcia zrobiła mi na drutach ciepły szalik.
Wiktionary
IPA: drut, AS: drut
Wiktionary
rzecz. druciak m., drutowanie n., druciarz m., druciarnia ż., Drutarnia ż., drutowiec m.
:: zdrobn. drucik m.
czas. drutować ndk.
przym. druciany, drutowy
Wiktionary
(1.3) reg. śl. jeglica.
(1.4) gaz
Wiktionary
otaczać, łączyć, umacniać coś drutem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drutować.
Wiktionary
Druciarz – wędrowny rzemieślnik zajmujący się druciarstwem, który naprawiał sprzęty gospodarstwa domowego i wyrabiał drobne przedmioty domowego użytku z drutu, na przykład łapki na myszy. W szczególności drutował rozbite naczynia ceramiczne, na przykład gliniane garnki, co polegało na silnym ściągnięciu skorup siatką drucianą.
Wikipedia
rzecz. niedrutowanie n., drut mrz., drutowiec mzw., drucik mrz.
czas. drutować ndk.
Wiktionary
rzadko: podobny do drutu
SJP.pl
larwa chrząszcza żyjąca w próchnie lub glebie
SJP.pl
larwa chrząszcza żyjąca w próchnie lub glebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. roln. larwa owada z rodziny sprężykowatych (nazwa systematyczna|Elateridae|ref=tak.) o mocno wydłużonym ciele, glebowy szkodnik upraw
Wiktionary
Sprężykowate, sprężyki (Elateridae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i infrarzędu sprężykokształtnych. Kosmopolityczna. Liczy około 10 tysięcy opisanych gatunków. Larwy są drapieżne, saprofagiczne, rzadziej roślinożerne. Imagines mają wydłużone ciała i zazwyczaj potrafią podskakiwać po przewróceniu na grzbiet, dzięki mechanizmowi sprężynującemu. W rodzinie spotykana jest neotenia i zdolność do bioluminescencji.
Wikipedia
IPA: druˈtɔvʲjɛt͡s, AS: drutovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. drut m., drucik m., druciak m., drutowanie n., druciarz m., druciarnia ż., Drutarnia ż.
czas. drutować ndk.
przym. druciany, drutowy
Wiktionary
wytwórnia drutu
SJP.pl
przymiotnik od: drut
SJP.pl
pręt z metalu, plastiku lub drewna do robót dzianych
SJP.pl
Wikipedia
członek arabskiej sekty religijnej w Syrii i Libanie, łączącej elementy chrześcijaństwa, judaizmu, islamu i dawnych wierzeń Bliskiego Wschodu
SJP.pl
skupienie kryształów narosłych na ścianach wolnej przestrzeni w skale
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pszcz. drugi rój w roku
Wiktionary
mężczyzna towarzyszący panu młodemu do ślubu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna towarzyszący panu młodemu podczas ślubu;
(1.2) daw. druh, przyjaciel
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) daw. przyjaźń, życzliwość
(2.2) daw. świta weselna (drużbowie i druhny)
(2.3) daw. grupa przyjaciół, druhów, drużyna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na wiosnę 1939 roku, w samą Wielkanoc, byłem na ich ślubie w roli drużby.
(2.1) Połączyła nas drużba większa niźli kogokolwiek na świecie.
(2.2) Na środku izby stół okrągły, pod białym, sutym obrusem, gdzie przy jarzących brązowych świecznikach żydowskich suta zastawa, talerze poniechane tak, jak dopiero co od nich cała weselna drużba wstała, w nieładzie, gdzie nikt o sprzątaniu nie myśli.
Wiktionary
rzecz. drużbant m., druh m.
:: fż. druhna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
świadek ślubu (drużba)
SJP.pl
gra w karty rozpowszechniona w Polsce w XVIII wieku
SJP.pl
Drużbart – gra w karty, popularna w Polsce w XVIII wieku, później zaś (XIX wiek) już tylko wśród dzieci. Grana w 32 karty, polegała głównie na zgrywaniu lew i karach bądź nagrodach w postaci zabawnych rysunków.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Drużbice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Drużbice.
W 1943 Niemcy wprowadzili nazwę okupacyjną Druschfeld.
W Drużbicach znajduje się Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki. Nieopodal ceglany budynek, w którym szkoła mieściła się w okresie międzywojennym.
Wikipedia
przymiotnik od: Drużbice
SJP.pl
potocznie: asystować przy ślubie w roli drużby lub druhny
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) dawniej: cząstka powstała wskutek rozbicia czegoś; odłamek, kawałek
SJP.pl
ogromny, przytłaczający; druzgoczący
SJP.pl
ogromny, przytłaczający; druzgocący
SJP.pl
skała osadowa składająca się z okruchów różnych skał lub kości zwierząt; okruchowiec, brekcja
SJP.pl
Brekcja (wł. breccia ‘przełom, wyłom’), in. druzgot, okruchowiec – zlityfikowana skała okruchowa składająca się z ostrokrawędzistych fragmentów innych skał i minerałów (bloków i gruzu) scementowanych ze sobą przy pomocy spoiwa krzemionkowego, wapiennego, żelazistego, ilastego lub innego.
Wikipedia
rozbijać na drobne kawałki; kruszyć, miażdżyć, tłuc
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zdruzgotać)
(1.1) rozbijać na części przy użyciu wielkiej siły
(1.2) spowodować pogorszenie czyjegoś psychicznego samopoczucia
Wiktionary
(1.1) Puklerz wystrzelił z jego ręki jak z balisty, […] ze świstem przeleciał przez całe podwórze, wyrżnął w kroksztyn muru, druzgocąc go w drzazgi.
(1.2) Matka również się nie odzywała. Całym jej ciałem wstrząsał tylko urywany szloch, który druzgotał mnie bardziej niż najgorsza nawet awantura.
Wiktionary
rzecz. druzgot m.
czas. podruzgotać dk., zdruzgotać dk.
przym. druzgocący, druzgoczący
przysł. druzgocąco, druzgocząco
Wiktionary
1. młoda panna, towarzysząca pannie młodej do ślubu; druhna;
2. dawniej: przyjaciółka, towarzyszka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
jezioro w Polsce
SJP.pl
Druzno, Drużno↓ (niem. Drausensee) – płytkie, zarastające jezioro deltowe na Żuławach Wiślanych. Jezioro położone jest w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Elbląg. Stanowi część Zalewu Wiślanego odciętą aluwiami.
Wikipedia
dawniej: przyjazny, serdeczny, zgodny
SJP.pl
arabska sekta religijna w Syrii i Libanie, łącząca elementy chrześcijaństwa, judaizmu, islamu i dawnych wierzeń Bliskiego Wschodu
SJP.pl
Druzowie, al–muwaḥḥidūn (arab. دروز durūz hebr: דרוזים, druzim) – grupa wyznaniowa, która wyłoniła się z egipskiego ismailizmu w XI wieku na Bliskim Wschodzie.
Wśród druzów popularna jest teoria, według której wywodzą się oni od biblijnego kapłana Madianitów Jetro, teścia Mojżesza, który choć nie był Żydem, wspierał ten lud. Głównymi założycielami religii druzyjskiej byli Muhammad ibn Isma illa ad-Darazi i Hamza ibn Ali Ahmad. Sami wyznawcy nazywają siebie al-muwaḥḥidūn, czyli unitarianami. Druzowie osiedlili się w północnej Syrii w 1017 roku.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
członkini arabskiej sekty religijnej w Syrii i Libanie, łączącej elementy chrześcijaństwa, judaizmu, islamu i dawnych wierzeń Bliskiego Wschodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. wyznawczyni druzyzmu, sekty islamskiej
Wiktionary
rzecz. druzyzm mrz.
:: fm. druz mos.
przym. druzyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Druz, druz
SJP.pl
1. najmniejszy pododdział wojsk piechoty;
2. grupa harcerzy, podzielona na zastępy;
3. zespół ludzi powołany w celu wykonania jakiegoś zadania;
4. dawniej: kompania, towarzystwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zorganizowana grupa stworzona do wypełniania określonego obowiązku, wykonywania określonego zadania
(1.2) wojsk. mały oddział piechoty;
(1.3) podstawowa jednostka harcerska;
(1.4) hist. formacja zbrojna średniowiecznych władców słowiańskich;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mediolańska drużyna pokonała piłkarzy z Neapolu dopiero w dogrywce.
(1.2) Drużyna bojowa wzorowo wypełniła swoje zadanie.
(1.3) Wstąpiłem do drużyny w pierwszej klasie gimnazjum, a teraz jestem już zastępowym.
Wiktionary
IPA: druˈʒɨ̃na, AS: družỹna
Wiktionary
rzecz. drużynowy m., drużynowa ż.
:: zdrobn. drużynka ż.
przym. drużynowy, wewnątrzdrużynowy, drużynowa
przysł. drużynowo
Wiktionary
(1.1) kompania, gromada, grupa, zespół
Wiktionary
dawniej: żołnierz wchodzący w skład drużyny książęcej
SJP.pl
komendantka drużyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta/dziewczyna opiekująca się drużyną harcerską
forma przymiotnika.
(2.1) forma żeńska przymiotnika → drużynowy
Wiktionary
(1.1) Nasza drużynowa będzie miała 25. urodziny.
Wiktionary
IPA: ˌdruʒɨ̃ˈnɔva, AS: družỹnova
Wiktionary
rzecz. drużyna ż.
:: fm. drużynowy m.
przym. drużynowy
Wiktionary
potocznie: spotkanie pomiędzy drużynami, konkurs drużynowy
SJP.pl
przymiotnik od: drużyna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący drużyny, charakterystyczny dla drużyny
(1.2) sport. taki, który jest rozgrywany przez drużynę
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba opiekująca się drużyną harcerską
Wiktionary
Drużynowy – harcerz (najlepiej instruktor), stojący na czele drużyny harcerskiej lub gromady zuchowej. Kieruje on działalnością swojej jednostki. Jest odpowiedzialny za wychowywanie jej członków w duchu harcerskich ideałów, zgodnie z kanonami metody harcerskiej.
Wikipedia
(2.1) Płonie ognisko i szumią knieje, drużynowy jest wśród nas. Opowiada starodawne dzieje, bohaterski wskrzesza czas.
Wiktionary
IPA: ˌdruʒɨ̃ˈnɔvɨ, AS: družỹnovy
Wiktionary
rzecz. drużyna ż., drużynnik m.
:: fż. drużynowa ż.
przysł. drużynowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = hist. polit. Demokratyczna Republika Wietnamu
Wiktionary
(1.1) Był specjalnym doradcą delegacji DRW na rozmowy paryskie, które doprowadziły do chwilowego pokoju w Wietnamie i umożliwiły wycofanie się USA z Wietnamu w 1973 roku.
Wiktionary
drewno porąbane na opał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) porąbane kawałki drewna, np. na opał
Wiktionary
rzecz. drewko n., drwal mos., drwalnia ż.
Wiktionary
człowiek zajmujący się wycinaniem drzew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek pracujący w leśnictwie, który ścina drzewa;
(1.2) pot. ktoś noszący się w charakterystycznym stylu – z gęstą, wypielęgnowaną brodą, kraciastą koszulą i dżinsami
Wiktionary
Drwal – człowiek pracujący w leśnictwie, który ścina drzewa i dostarcza drewno np. dla przemysłu budowlanego i papierniczego.
Wikipedia
(1.1) Brodaty drwal ścina drzewo.
Wiktionary
IPA: drval, AS: drval
Wiktionary
rzecz. drwa lm nm., drewno n., drwalnictwo n., drwalka ż., drwalnia ż., drwalnik mzw.
Wiktionary
pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna; drwalnia, drewutnia, drewnik (regionalnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała drwalnia
(1.2) kobieta drwal
Wiktionary
IPA: ˈdrvalka, AS: drvalka
Wiktionary
rzecz.
:: (1.2) fm. drwal m.
Wiktionary
pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna; drwalka, drewutnia, drewnik (regionalnie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. pomieszczenie do rąbania i przechowywania drewna (obecnie najczęściej na opał)
Wiktionary
IPA: ˈdrvalʲɲa, AS: drvalʹńa
Wiktionary
rzecz. drwa lm., drwal m., drwalka ż., drwalnik m.
Wiktionary
(1.1) drwalka; drewutnia, reg. drwalnik, drewnik
Wiktionary
zawód drwala
SJP.pl
drwalniczek Saksesena - gatunek kornika
SJP.pl
chrząszcz, którego larwy żerują w drewnie, szkodnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Poznań. drwalnia
(1.2) gatunek chrząszcza
Wiktionary
IPA: ˈdrvalʲɲik, AS: drvalʹńik
Wiktionary
rzecz. drwal m., drwalnia ż.
Wiktionary
(1.1) drewnik
Wiktionary
zajęcie drwala
SJP.pl
rzeka w Polsce, prawy dopływ Wisły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej Polsce, prawy dopływ dolnej Wisły;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce
Wiktionary
Drwęca (niem. Drewenz) – rzeka w północnej Polsce na Pojezierzu Mazurskim i Pojezierzu Chełmińsko-Dobrzyńskim, prawy dopływ dolnej Wisły. Długość rzeki wynosi 207 km, a powierzchnia dorzecza 5536 km². Wypływa ze wschodnich stoków Góry Dylewskiej (Czarci Jar) na wysokości 191 m n.p.m., płynie na południowy zachód i uchodzi do Wisły na wysokości 36,6 m n.p.m., a jej końcowy odcinek stanowi granicę Torunia i Złotorii. Wyznacza południową granicę ziemi chełmińskiej.
Wikipedia
(1.1) Przez Ostródę przepływa rzeka Drwęca.
(1.2) Dzwoniła jakaś kobieta z Drwęcy, prosząc o interwencję.
Wiktionary
rzecz. drwęczanin mos., drwęczanka ż.
przym. drwęcki
Wiktionary
przymiotnik od: Drwęca
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Drwęcy, związany z Drwęcą
Wiktionary
rzecz. Drwęca ż.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób wyrażający drwinę
Wiktionary
(1.1) Spróbujmy, może tym razem się uda! - wykrzyknął drwiąco.
Wiktionary
rzecz. drwina ż., drwienie n., zadrwinienie n., wydrwinienie n., Drwina ż., drwiarz m., drwinka ż.
czas. drwić ndk., zadrwić dk., wydrwić dk.
Wiktionary
(1.1) szyderczo, kpiąco, ironicznie, prześmiewczo
Wiktionary
drwiący i litościwy
SJP.pl
książkowo: wyrażający drwinę; kpiący, ironiczny, kpiarski, złośliwy
SJP.pl
drwina, szyderstwo
SJP.pl
dawniej: człowiek skłonny do drwin, wyśmiewania się; kpiarz, szyderca
SJP.pl
wyśmiewać lub kpić z kogoś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) szydzić z kogoś, wyśmiewać, kpić, lekceważyć kogoś lub coś
Wiktionary
(1.1) Uczę się bez gniewu żyć choć ciągle ze mnie drwią.
(1.1) Wszyscy drwią z samochwalców, a jednak im blaga w życiu pomaga.
Wiktionary
IPA: drvʲit͡ɕ, AS: drvʹić
Wiktionary
rzecz. drwienie n., drwina ż., drwinka ż.
przym. drwiący
przysł. drwiąco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drwić.
Wiktionary
IPA: ˈdrvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: drvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. drwić
rzecz. drwina ż.
przysł. drwiąco
Wiktionary
złośliwe, lekceważące słowa lub żarty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyśmianie słowem lub gestem w sposób dotkliwy czyichś poglądów, zachowań lub obyczajów, z reguły będące okazaniem pogardy i wywyższenia się
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jacek bardzo często był przedmiotem drwin ze strony kolegów.
Wiktionary
IPA: ˈdrvʲĩna, AS: drvʹĩna
Wiktionary
rzecz. drwienie n., zadrwinienie n., wydrwinienie n., Drwina ż., drwiarz m.
:: zdrobn. drwinka ż.
czas. drwić ndk., zadrwić dk., wydrwić dk.
przysł. drwiąco
Wiktionary
(1.1) kpina, szyderstwo, docinki
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Drwinia – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie bocheńskim, w gminie Drwinia, nad Drwinką.
Integralne części miejscowości: Pasternik, Podstruże, Poręków.
Wieś pierwszy raz notowana była w dokumencie księcia Bolesława Wstydliwego z 1270 roku.
Wikipedia
zdrobnienie od: drwina
SJP.pl
Wikipedia
stroić drwinki; dowcipkować, żartować
SJP.pl
skłonny do drwinek; kpinkowaty
SJP.pl
przymiotnik od: Drwinia
SJP.pl
gatunek chrząszcza
SJP.pl
rodzina chrząszczy, obejmująca głownie gatunki będące szkodnikami drzew
SJP.pl
Wikipedia
o cechach drwionkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
1. [czytaj: draj] o trunku, zwykle winie: wytrawny; sec;
2. wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drr, drrr, driń, drrń, drin, dryn, drynd, dryń
SJP.pl
Dry – miejscowość i gmina we Francji, w Regionie Centralnym, w departamencie Loiret.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1025 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 45 osób/km² (wśród 1842 gmin Centre, Dry plasuje się na 385. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 566.).
Wikipedia
potocznie: nadmiernie wyrośnięty chłopiec lub mężczyzna; drągal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopiec lub mężczyzna nadmiernie wyrośnięty i niezgrabny
Wiktionary
potocznie: wysoki, niezgrabny
SJP.pl
sportowiec (zwłaszcza piłkarz) mający świetnie opanowaną umiejętność dryblingu; dribler
SJP.pl
1. sportsmenka mająca świetnie opanowaną umiejętność dryblingu;
2. potocznie: drybling
SJP.pl
1. sportsmenka mająca świetnie opanowaną umiejętność dryblingu;
2. potocznie: drybling
SJP.pl
prowadzenie piłki blisko siebie lekkimi pchnięciami i częstą zmianą kierunku dla zmylenia przeciwnika; dribling
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. seria szybkich wymachów nogami nad piłką połączonych z nagłymi zwrotami ciała i zmianami kierunku poruszania się zawodnika w celu ominięcia zawodników przeciwnej drużyny i niestracenia przy tym piłki;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdrɨblʲĩŋk, AS: dryblʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. drybler m., dryblowanie n.
czas. dryblować ndk.
Wiktionary
(1.1) kiwanie, dryblowanie
Wiktionary
prowadzić piłkę (w piłce nożnej) lub krążek (w hokeju) blisko siebie lekkimi pchnięciami i częstą zmianą kierunku dla zmylenia przeciwnika; driblować
SJP.pl
czasownik
(1.1) sport. poruszać się w sposób mający na celu zmylenie i ominięcie przeciwnika
Wiktionary
(1.1) – Ma Pan przydomek "Drillo". Co on oznacza? – Kiedyś byłem piłkarzem, lubiłem dryblować – stąd przydomek.
Wiktionary
IPA: drɨˈblɔvat͡ɕ, AS: dryblovać
Wiktionary
rzecz. drybling m., dryblowanie n.
Wiktionary
(1.1) kiwać, reg. pozn. kitować się.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dryblować.
Wiktionary
czas. dryblować ndk.
rzecz. drybling mrz.
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Wikipedia
1. ruch kry na morzu; znos, dryft;
2. zbaczanie statku z obranego kursu pod wpływem wiatru lub prądu;
3. prąd morski związany z wiatrem o stałym kierunku;
4. kąt znoszenia statku z kursu;
5. dryf kontynentów - poziome przemieszczanie się kontynentów; dryft kontynentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) materia i organizmy unoszone w wodzie;
(1.2) żegl. znoszenie jednostki pływającej z kursu pod wpływem wiatru;
(1.3) w windsurfingu: boczny ruch deski w kierunku zawietrznej wskutek wiatru lub znoszenia przez prąd
Wiktionary
Wikipedia
IPA: drɨf, AS: dryf
Wiktionary
rzecz. dryfter mos./mrz.
Wiktionary
(1.2-3) dryfowanie
Wiktionary
Dryfkotwa – rodzaj pływającej kotwicy w postaci czaszy przypominającej spadochron lub długiego, stożkowatego worka bez dna.
Dryfkotwa wyrzucona za burtę jachtu, hamuje jego bieg i pomaga utrzymać jednostkę dziobem do fali przy sztormowaniu. Zadaniem dryfkotwy jest zmniejszenie prędkości dryfowania z wiatrem i falą oraz ustawienie jednostki dziobem do fali, co zapobiega jej przewróceniu na burtę. Stosuje się ją na jachtach przy zrzuconych żaglach, łodziach ratunkowych, itp. Dryfkotwa wyrzucana jest na dość długiej linie o wytrzymałości liny kotwicznej i długości regulowanej tak, by jacht i dryfkotwa jednocześnie wpływały na falę i schodziły w bruzdy (dzięki temu, zmniejsza się działające na kadłub szarpnięcia).
Wikipedia
miernik odchylenia kątowego od nominalnego kursu, stosowany głownie w układach nawigacyjnych
SJP.pl
1. być znoszonym przez fale morskie, prąd morski, wiatr (o krze, statku lub innym obiekcie pływającym)
2. przenośnie: skłaniać się ku jakiejś idei, nawet nie do końca świadomie
3. przenośnie: biernie poddawać się losowi
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zdryfować)
(1.1) żegl. poddawać się działaniu fal, prądów lub wiatru, unosząc się na wodzie
(1.2) geol. przemieszczać się po powierzchni kuli ziemskiej jako efekt procesów geologicznych
(1.3) odchodzić od właściwego toku sprawy, od istoty idei
(1.4) zdawać się na los
Wiktionary
rzecz. dryfowanie n., dryfter mos./mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: dryf (np. prąd dryfowy)
SJP.pl
1. ruch kry, statku lub innych obiektów pływających pod wpływem wiatru, fali i prądów morskich; znos; dryf;
2. niestabilność parametrów urządzenia w czasie;
3. dryft kontynentów - poziome przemieszczanie się kontynentów; dryf kontynentów;
4. dryft genetyczny - podstawowy proces naturalnej ewolucji, polegający na fluktuacji częstości genu w populacji
SJP.pl
Wikipedia
mały statek rybacki przystosowany do łowienia ryb sieciami dryfującymi; luger; lugier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. niewielki statek rybacki przeznaczony do łowienia ryb sieciami dryfującymi
(1.2) oceanogr. dryfująca sonda oceanograficzna mierząca parametry wody;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. pot. ktoś, kto często jest pod wpływem narkotyków lub alkoholu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. dryf m., dryfowanie n., zdryfowanie n.
czas. dryfować ndk., zdryfować dk.
Wiktionary
(1.1) luger, lugier
Wiktionary
przymiotnik od: dryft (np. tranzystor dryftowy, prądy dryftowe)
SJP.pl
1. rzadko: jednorazowe poruszenie, skurcz mięśni; podskok;
2. potocznie: zdolność, skłonność do czegoś; smykałka, żyłka, glik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zwykle w zwrocie „mieć dryg do czegoś” – pot. mieć do czegoś skłonność, talent do robienia czegoś
Wiktionary
(1.1) Kocha łowić ryby i ma do tego niesamowity dryg.
(1.1) – Biedna dziewczyna… Ani w pracy się jej nie układało, bo nie miała drygu do niemieckiego…
Wiktionary
IPA: drɨk, AS: dryk
Wiktionary
(1.1) predyspozycja, pot. smykałka, pot. żyłka
Wiktionary
rodzaj sieci rybackiej; mrzeżna, mrzeża, drygawica, drygubica
SJP.pl
Dryga – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Suchowola.
Wieś leśnictwa nowodworskiego w ekonomii grodzieńskiej w drugiej połowie XVII wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Pocieszenia w Chodorówce lub do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Suchowoli.
Wikipedia
potocznie: podskakiwać, drgać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Poznań. bać się
Wiktionary
rzecz. dryganie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drygać.
Wiktionary
czas. drygać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) stpol. także reg-pl|Mazury. ogier
Wiktionary
Drygant (słow. Drigant, niem. Basteirücken, węg. Bástya-hát, 1481 m), błędnie nazywany czasami Trzyganiem (Trigant) – długi i zalesiony grzbiet kończący od południowej strony Grań Baszt w słowackich Tatrach. Ciągnie się od południowych stoków Skrajnej Baszty do Szczyrbskiego Jeziora; jego południowy koniec okrąża Droga Wolności i kolejka elektryczna. Grzbiet Dryganta wraz z Granią Baszt oddzielają Dolinę Mięguszowiecką od Doliny Młynickiej.
Wikipedia
IPA: ˈdrɨɡãnt, AS: drygãnt
Wiktionary
rodzaj sieci rybackiej; dryga, mrzeżna, mrzeża, drygubica
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj wiosła do kierowania tratwą lub galarem
SJP.pl
Drygawka – długie wiosło flisackie umieszczone na przodzie lub tyle tratwy, służące do jej sterowania.
"drygawka", zwana na Pomorzu – sterem, na wschodzie Polski – opoczyną, w Krakowskiem – pojazdem, jest to duże wiosło długości 8-9 m, w grubszym końcu płasko zaciosane lub też oprawione w cienkie deszczułeczki /wyłącznie na Dunajcu/. Średnica dłużycy przeznaczonej na wyrób drygawki wynosi w grubszym końcu ok. 20 cm.
Wikipedia
potocznie: podskakiwać, drgać
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) łódź. zimne nóżki
Wiktionary
Zimne nóżki, także: auszpik, reg. pozn. galart, reg. łódz. drygle, reg. kuj. zylc, reg. studzienina, pot. meduza – zimna przekąska, galareta mięsna przyrządzana z nóżek wieprzowych lub wołowych i warzyw, tradycyjnie podawana z octem lub sokiem z cytryny.
Wikipedia
(1.1) Ona to z głowy i nóżek / zmieni tej świni etykietę / wiedząc, co do czego służy / zrobi drygle czy galaretę. (Tadeusz Karasiewicz)
Wiktionary
dawniej:
1. o melodii, tańcu: żywy, szybki, rytmiczny; skoczny;
2. wywołujący drżenie, skłonny do drżenia; drżący, dygoczący, dygotliwy
SJP.pl
potocznie: podskoczyć, drgnąć
SJP.pl
rodzaj sieci rybackiej; dryga, drygawica, mrzeżna, mrzeża
SJP.pl
dryguś zmienny - gatunek pająka z rodziny skakunowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. wynik trzech oczek na rzuconej kostce
(1.2) daw. trójkąt
(1.3) daw. trzykonny zaprzęg
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. maść, lekarstwo
Wiktionary
IPA: drɨˈjäcɛf, AS: dryi ̯äḱef
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. tokarz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drejer, tokorz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba zajmująca się wyoblaniem
Wiktionary
Wyoblarz lub wyoblacz, również drykier – rzemieślnik zajmujący się wyoblaniem (przede wszystkim ręcznym). Dawniej, a czasami obecnie, nazywany „drykierem” (sama czynność nazywana „drykowanie”) – od niemieckiego drücken. Zanikający zawód, który polega na kształtowaniu cienkościennych przedmiotów w kształcie brył obrotowych z blach metodą wyoblania. Trudność w opanowaniu techniki wyoblania polega na tym, że każdy rodzaj blachy wymaga specyficznych umiejętności. Bywa tak, że wyoblarz potrafi wykonywać elementy z blachy stalowej i aluminiowej a nie potrafi kształtować mosiądzu czy srebra. Wyoblarz posługuje się w czasie pracy specjalistycznymi narzędziami m.in.:
Wikipedia
(1.1) Tokarz drykier odpowiedni potrzebny jest do fabryki wyrobów srebrnych przy ulicy Dzikiej № 10.
Wiktionary
rzecz. drykiernia ż.
czas. drykować ndk.
przym. drykierski
Wiktionary
(1.1) wyoblarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. warsztat, w którym wyoblane są blaszane przedmioty
Wiktionary
(1.1) Firma miała też drykiernię produkującą różnego rodzaju garnki metalowe.
Wiktionary
rzecz. drykier m.
czas. drykować ndk.
przym. drykierski
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. wytwarzać przedmioty z blachy poprzez stopniowe dociskanie jej do obracającego się wzornika
Wiktionary
(1.1) Rysunek gotowy; każdy więc warsztat zabiera się do przygotowania poszczególnych części przedmiotu: tokarz obtacza lane lub drykuje z blachy gładkie profile, […]
Wiktionary
rzecz. drykier m., drykiernia ż.
przym. drykierski
Wiktionary
(1.1) wyoblać
Wiktionary
pruska metoda wychowawcza prowadząca do ślepego posłuszeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojskowa, bezwzględna dyscyplina
(1.2) twarda tresura
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. nazwa systematyczna|Mandrillus leucophaeus|ref=tak., gatunek małpy z rodziny koczkodanowatych;
Wiktionary
Mandryl równikowy, dryl (Mandrillus leucophaeus) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae), blisko spokrewniony z mandrylem barwnolicym (M. sphinx), od którego różni się głównie jednolitym ubarwieniem twarzy. Jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: drɨl, AS: dryl
Wiktionary
strzelba myśliwska o trzech lufach; drylinger; trójlufka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) łow. broń z trzema lufami;
Wiktionary
Dryling – łamana broń myśliwska o trzech lufach, zwykle jedna jest na naboje kulowe, a dwie na śrutowe. Spotyka się także dryling-ekspresy o dwóch lufach kulowych i jednej śrutowej oraz drylingi ze wszystkimi lufami gwintowanymi.
Wikipedia
IPA: ˈdrɨlʲĩŋk, AS: drylʹĩŋk
Wiktionary
(1.1) trójlufka
Wiktionary
strzelba myśliwska o trzech lufach; dryling; trójlufka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) łow. zob. dryling.
Wiktionary
IPA: drɨˈlʲĩŋɡɛr, AS: drylʹĩŋger
Wiktionary
1. wyjmować pestki z owoców; drelować, pestkować, wydrylowywać, wypestkowywać;
2. w rolnictwie, ogrodnictwie: wysiewać rośliny systemem rzędowym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) kulin. pozbawiać owoce pestek
(1.2) roln. siać rzędami
Wiktionary
(1.1) Do ciasta potrzebuję pół kilograma drylowanych wiśni.
Wiktionary
IPA: drɨˈlɔvat͡ɕ, AS: drylovać
Wiktionary
rzecz. drylownica ż., drylowanie n.
czas. wydrylować dk.
Wiktionary
(1.1) drążyć, wydrążać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drylować.
Wiktionary
Drylowanie, czasem drelowanie (z niem. drillen = świdrować) – proces usuwania pestek z owoców.
Urządzenia do usuwania pestek z owoców zarówno w przemyśle przetwórczym, jak i w gospodarstwach domowych nazywają się drylownicami.Ręczne drylowanie wykonywane bywa przy pomocy różnych drobnych przyrządów np. wygiętego drutu, spinek do włosów, "dziadka do drylowania" (przyrządu podobnego do dziadka do orzechów).
Wikipedia
IPA: ˌdrɨlɔˈvãɲɛ, AS: drylovãńe
Wiktionary
czas. drylować
rzecz. drylownica ż.
Wiktionary
przyrząd do usuwania pestek z owoców; odpestczarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do mechanicznego usuwania pestek z owoców
Wiktionary
Drylowanie, czasem drelowanie (z niem. drillen = świdrować) – proces usuwania pestek z owoców.
Urządzenia do usuwania pestek z owoców zarówno w przemyśle przetwórczym, jak i w gospodarstwach domowych nazywają się drylownicami.Ręczne drylowanie wykonywane bywa przy pomocy różnych drobnych przyrządów np. wygiętego drutu, spinek do włosów, "dziadka do drylowania" (przyrządu podobnego do dziadka do orzechów).
Wikipedia
IPA: ˌdrɨlɔvʲˈɲit͡sa, AS: drylovʹńica
Wiktionary
czas. drylować
rzecz. drylowanie
Wiktionary
(1.1) odpestczarka
Wiktionary
wykrzyknik naśladujący dźwięk dzwonka lub dzwonienie budzika; drr, drrr, driń, drrń, dry, drin, drynd, dryń
SJP.pl
gwarowo: dorożka
SJP.pl
gwarowo: dorożka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. stary pojazd
(1.2) gw-pl|Poznań. taksówka
Wiktionary
rzecz. dryndziorz mos.
Wiktionary
1. potocznie: dzwonić;
2. dawniej: chwiać się, kołysać się; dyndać (się)
SJP.pl
potocznie: zadzwonić, zatelefonować
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. zatelefonować
Wiktionary
IPA: ˈdrɨ̃ndnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: drỹndnõńć
Wiktionary
rzecz. dryndnięcie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dryndnąć.
Wiktionary
czas. dryndnąć
Wiktionary
dawniej, potocznie: grać nieumiejętnie na jakimś instrumencie; pitolić, dyndolić, rzępolić, brząkać
SJP.pl
1. przestarzale: dorożkarz;
2. w gwarze poznańskiej: taksówkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań. daw. dorożkarz
(1.2) gw-pl|Poznań. taksówkarz
Wiktionary
rzecz. drynda ż.
Wiktionary
wyraz dźwiękonaśladowczy, zwykle powtórzony, naśladujący odgłos dreptania nogami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji i na Białorusi (obwód witebski), prawy dopływ Dźwiny;
Wiktionary
Wierchniedźwińsk (biał. Верхнядзвінск, Wierchniadzwinsk; ros. Верхнедвинск, Wierchniedwinsk; do 1962 roku Dryssa) – miasto na Białorusi, w obwodzie witebskim, nad rzeką Dryssą, siedziba administracyjna rejonu wierchniedźwińskiego. W 2010 roku liczyło ok. 7,3 tys. mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Białorusi w obwodzie witebskim, mająca swe źródło w jeziorze Dryświaty i uchodząca do Dzisny;
Wiktionary
Dryświata (biał. Дрысвята / Друкша) – rzeka na Białorusi, na Pojezierzu Brasławskim, administracyjnie w obwodzie witebskim. Ma swoje źródło w jeziorze Dryświaty i uchodzi do rzeki Dzisnej we wsi Koziany.
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. włók. kręcić nici, prząść
Wiktionary
(1.1) […] starosta zacierając ręce, kręcąc wąsa, pociągając pasa, wszedł do komnaty, gdzie dwie panie dryzlowały poglądając w milczeniu jedna na drugą, nie bez niejakiej niechęci.
Wiktionary
rzecz. dryzlowanie n.
Wiktionary
1. trzęsąc się, drgając;
2. bojąc się;
3. brzmiąc nierówno, załamując się;
4. migocząc
SJP.pl
1. dreszcze;
2. roślina z gatunku traw o kłosach drżących na wietrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Briza|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych o sercowatych kłosach, drżących przy najlżejszym podmuchu wiatru;
(1.2) pot. drżenie, dreszcze
Wiktionary
Drżączka (Briza L.) – rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny wiechlinowatych. Liczy około 20 gatunków traw występujących w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej. W Polsce dziko rośnie drżączka średnia (Briza media), drżączka większa (Briza maxima) jest uprawiana, a drżączka mniejsza (Briza minor) notowana jest jako przejściowo dziczejąca (efemerofit).
Wikipedia
(1.1) Ta delikatna łodyżka z mnóstwem trójkątnych i w przedziwne fugi wyrżniętych wisiadełek u szczytu to drżączka, która ręką ludzką poruszona wydaje się żywą, trwożliwą istotą.
Wiktionary
czas. drżeć
Wiktionary
turzyca drżączkowata - roślina z rodziny turzycowatych o długich łodygach i wąskich liściach, rosnąca dziko w całej Europie; morska trawka; waldhar
SJP.pl
zdrobnienie od: drzazga
SJP.pl
maleńki kawałek jakiegoś materiału, który się wbił w (pod) skórę; zadra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki, ostry odłamek jakiegoś materiału (drewna, metalu, szkła itp.)
(1.2) mały, drewniany odłupek, stosowany przeważnie jako podpałka
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Drzazga:
Wikipedia
(1.1) Nie panikuj tak! To tylko mała drzazga.
(1.1) Biedna Anusia, której piękny Babinicz nieco w głowie zawrócił, żegnała się z nim bardzo czule, ale on się trzymał ostro i dopiero na samem odjezdnem rzekł jej:
:: — Żeby nie jedno licho, które w sercu jako cierń siedzi, tobym się był pewnie w waćpannie na umor rozkochał.
:: Anusia pomyślała sobie, że niemasz takiej drzazgi, którejby nie można przy cierpliwości igiełką wydłubać, lecz że i bała się trochę tego Babinicza, więc nie rzekła nic — westchnęła cicho i odjechała.
(1.2) Znów huknął strzał, tym razem drzazgi posypały się z kości. (…) Nim upłynął kwadrans, cała izba grzmiała wystrzałami. Dym przesłonił światło świec i postacie strzelających. (…) drzazgi leciały z czaszek, wióry ze ścian i z ram portretów…
(1.2) — …Nie wykręcisz się sianem. Stawajno teraz, stawaj, bo wiem, że cię tchórz oblatuje, choć się za orszańskiego mistrza podajesz (…) pan Wołodyjowski nie śpieszył się i nie wydobywając jeszcze szabli, obejrzał się naokoło po niebie (…) przed domem mrok panował zupełny.
:: — Dobrze się dzień zaczyna — rzekł pan Wołodyjowski — ale słońce nieprędko jeszcze wejdzie. Może waść życzysz, żeby nam poświecili? (…) szlachta zatoczyła w milczeniu krąg naokół rycerzy; wszyscy podnieśli zapalone drzazgi w górę, za nimi umieścili się inni, ciekawi i niespokojni; w środku przeciwnicy mierzyli się oczyma.
Wiktionary
IPA: ˈḍʒazɡa, AS: ḍžazga
Wiktionary
(1.1) zadra, zadzior, zadziora, gw-pl|Poznań|żgak, żgok., daw. gw-pl|Kraków|skałka., gw-pl|Górny Śląsk|drzizga, drzyzga.
(1.2) trzaska, szczapka
Wiktionary
rzadko: mający pełno drzazg
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. rwać na kawałki, np. drzeć list na strzępki; rozrywać, rozdzierać;
2. zdzierać, obdzierać coś z czegoś, np. drzeć pierze;
3. potocznie: szarpać, targać, np. drzeć za włosy; tarmosić;
4. potocznie: niszczyć ciągłym używaniem, np. drzeć buty; zdzierać, używać;
5. potocznie o reumatycznym bólu: dokuczać;
6. drzeć się:
a) być rozdzieranym, rwanym;
b) być niszczonym, zużywanym;
c) potocznie: szarpać się wzajemnie; tarmosić się;
d) potocznie: mówić, śpiewać lub płakać bardzo głośno; krzyczeć, wrzeszczeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) trząść się, drgać, dygotać
(1.2) być przestraszonym, bać się
Wiktionary
(1.1) Cały drżał ze strachu.
(1.2) Doyle Lonnegan jest groźnym gangsterem, przed którym drży całe Illinois.
Wiktionary
IPA: drʒɛt͡ɕ, AS: držeć
Wiktionary
rzecz. drgnięcie n., drżenie n., drżączka ż.
czas. zadrżeć
Wiktionary
1. lekko, czujnie spać;
2. pozostawać w ukryciu, nie ujawniać się;
3. pozostawać w bezruchu, być bezczynnym, biernie istnieć
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) lekko, czujnie spać
Wiktionary
(1.1) Pies drzemał na fotelu.
Wiktionary
IPA: ˈḍʒɛ̃mat͡ɕ, AS: ḍžẽmać
Wiktionary
rzecz. drzemka ż., drzemanie n.
czas. zdrzemnąć się dk.
Wiktionary
(1.1) pot. kimać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drzemać.
Wiktionary
czas. drzemać ndk.
rzecz. drzemka ż.
Wiktionary
1. lekki sen; półsen;
2. potocznie: przycisk w budziku wyłączający alarm i włączający go ponownie po krótkiej chwili
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótki sen, przespanie się
Wiktionary
(1.1) A teraz drzemka do czwartej.
Wiktionary
IPA: ˈḍʒɛ̃mka, AS: ḍžẽmka
Wiktionary
rzecz. drzemanie n., zdrzemnięcie n.
czas. drzemać ndk., zdrzemnąć się dk.
Wiktionary
(1.1) sen, gara; pot. kima, spanko
Wiktionary
jeden z najmniejszych ptaków z rodziny sokołów, chroniony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Falco columbarius|ref=tak., gatunek sokoła, występujący w północnych częściach Eurazji i Ameryki Północnej;
Wiktionary
Drzemlik, sokół drzemlik, sokół królik (Falco columbarius) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae).
Wikipedia
IPA: ˈḍʒɛ̃mlʲik, AS: ḍžẽmlʹik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. biol. rdzeń (tkanka miękiszowa, która wypełnia pień lub łodygę rośliny)
(1.2) stpol. istotna część, udział
Wiktionary
Drzeń – osada pofolwarczna w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Sławoborze.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|drżeć.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy czytała przemówienie, nie mogła opanować nerwowego drżenia rąk i głosu.
Wiktionary
IPA: ˈdrʒɛ̃ɲɛ, AS: držẽńe
Wiktionary
czas. drżeć
rzecz. drgnięcie n.
Wiktionary
(1.1) drganie
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
majaczenie drżenne - psychoza u alkoholików, objawiająca się drżeniem mięśni oraz omamami; delirium tremens, biała gorączka, majaczenie alkoholowe
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. drewniana część niektórych przedmiotów, służąca do umocowania innych części
2. część omasztowania statku służąca do podnoszenia żagli, bandery lub świateł nawigacyjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) drewniana część broni drzewcowej i obuchowej;
(1.2) drewniany drążek, do którego mocuje się flagę lub sztandar;
(1.3) belka, będąca częścią omasztowania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Głowę zdrajcy wetknięto na drzewce i wystawiono ponad murem zamkowym.
Wiktionary
IPA: ˈḍʒɛft͡sɛ, AS: ḍžefce
Wiktionary
przym. drzewny
Wiktionary
australijski ssak nadrzewny z podrodziny kangurów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Dendrolagus|S. Müller|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny kangurów;
(1.2) zool. ssak z rodzaju drzewiak (1.1)
Wiktionary
Drzewiak (Dendrolagus) – rodzaj ssaków z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).
Wikipedia
(1.2) Drzewiaki jedzą liście.
Wiktionary
rzecz. drzewo n.
przym. drzewny
Wiktionary
średniowieczne plemię zachodniosłowiańskie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. hist. przedstawiciel jednego z najbardziej wysuniętych na zachód plemięemion słowiańskich, ok. 1000 r. zamieszkującego puszcze na zachodnim brzegu dolnej Łaby;
Wiktionary
rzecz. drzewiański m.
:: fż. Drzewianka
przym. drzewiański
Wiktionary
wóz z kłonicami używany do transportu drewna kopalnianego
SJP.pl
Drzewiarka (Chiropodomys) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z drzewiarstwem, dotyczący drzewiarstwa
Wiktionary
rzecz. drzewiarstwo n., drzewiarz mos.
przym. drzewiasty
Wiktionary
pracownik przemysłu drzewnego; specjalista w dziedzinie technologii drewna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. leśn. pracownik przemysłu drzewnego
(1.2) środ. leśn. specjalista w dziedzinie technologii drewna
Wiktionary
(1.1) Już w toku negocjacji obecnych zasad drzewiarze zwrócili się do UOKiK o zaopiniowanie ich projektu
Wiktionary
rzecz. drzewiarstwo n., drzewo m., drzewko n., zadrzewianie n., zadrzewienie n.
przym. drzewiarski, drzewiasty
Wiktionary
mający cechy drzewa, będący drzewem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cechy drzewa, będący drzewem
(1.2) podobny do drzewa
Wiktionary
IPA: ḍʒɛˈvʲjastɨ, AS: ḍževʹi ̯asty
Wiktionary
rzecz. drzewo n., drzewko n., drzewiarz mos., drzewiarstwo n., zadrzewianie n., zadrzewienie n.
przym. drzewny, drzewiarski
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ḍʒɛˈvʲit͡sa, AS: ḍževʹica
Wiktionary
przymiotnik od: Drzewica
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Drzewicz (kaszb. Drzewicz, niem. Drewitz) – osada leśna kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Chojnice. Osada jest częścią składową sołectwa Swornegacie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Drzewicy
SJP.pl
mieszkanka Drzewicy
SJP.pl
rzeka w Polsce
SJP.pl
Drzewiczka – rzeka wypływająca z lasów Garbu Gielniowskiego, prawy dopływ Pilicy.
Przepływa przez Petrykozy, Parczówek, Opoczno (Zalew Tulipan), Drzewicę (od której bierze nazwę i gdzie znajduje się Jezioro Drzewieckie o powierzchni 81 ha), Odrzywół, gdzie utworzony jest czterohektarowy zalew, i Brzeski, po czym wpada do Pilicy na wysokości Nowego Miasta nad Pilicą.
Wikipedia
kolczasty krzew z rodziny kaktusowatych, występujący w strefie tropikalnej Ameryki, uprawiany jako roślina ozdobna; peireskia, pereskia
SJP.pl
Drzewidło (Pereskia Mill.) – rodzaj sukulentów z rodziny kaktusowatych. Gatunkiem typowym jest P. paniculata Vellozo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: niegdyś, dawniej; ongi, ongiś
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) przest. wcześniej, dawniej, kiedyś w przeszłości
Wiktionary
(1.1) Chodźcie, dzieci, dziadek wam opowie, jak to drzewiej bywało.
(1.1) Tak oto wchodzimy w Góry Polskie, w które drzewiej wdzierali się pionerzy i osadnicy, karczując bór, siejąc płone zboże[,] i wypasując bydło.
(1.1) Drzewiej było tu inaczej, inaczej. Kiedyś, przed dawnymi laty ziemie te miodem płynęły i mlekiem.
(1.1) Grube, przerażające murzyska mają we framugach zakratowane okna, w poprzek tychże były drzewiej belki, do których przywiązywano skazańca.
(1.1) Drzewiéj tu u nas inaczéj bywało: / Gdzie dziś doliny, tam jezioro stało, [/ Po „Gorzec” tylko zbiérała miód pszczoła, / A Tatry Dunaj obléwał dokoła.]
Wiktionary
IPA: ˈḍʒɛvʲjɛ̇j, AS: ḍževʹi ̯ėi ̯
Wiktionary
(1.1) dawniej, kiedyś, niegdyś, onegdaj, ongi, ongiś
Wiktionary
rodzina much, obejmująca gatunki pasożytujące na innych owadach
SJP.pl
o cechach drzewigowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
roślina trwała z rodziny motylkowatych
SJP.pl
1. małe, skarlałe drzewo;
2. drzewa, zarośla z drzew
SJP.pl
Drzewina (niem. Wiesenthal) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Trąbki Wielkie.
Przed II wojną światową wieś należała do Wolnego Miasta Gdańsk. Do 1947 roku miejscowość nosiła niemiecką nazwę Wiesenthal.
Wikipedia
zdrobnienie od: drzewina
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
drzewo występujące w strefie tropikalnej, którego owoce są jadalne
SJP.pl
chrząszcz z rodziny korników, szkodnik siewek i sadzonek drzew iglastych, z których ogryza korę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od drzewo
(1.2) małe drzewo
(1.3) kraków. choinka świąteczna
(1.4) stpol. drzewce
Wiktionary
(1.2) Drzewko herbaciane jest zawsze zielone.
Wiktionary
IPA: ˈḍʒɛfkɔ, AS: ḍžefko
Wiktionary
rzecz. drzewo n., drzewiarz m., drzewiarstwo n., zadrzewianie n., zadrzewienie n.
przym. drzewny, drzewiasty, drzewkowaty
Wiktionary
podobny w kształcie do drzewka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający drzewko, mający postać drzewka
Wiktionary
rzecz. zadrzewienie n., zadrzewianie n., drzewo, drzewko
przym. drzewny
przysł. drzewkowato
Wiktionary
przymiotnik od: drzewko
SJP.pl
1. potocznie: perfumy drzewne;
2. regionalnie: drewniak
SJP.pl
rodzaj ssaka z rodziny drzewnicowatych
SJP.pl
Drzewnica (Burramys) – rodzaj ssaka z rodziny drzewnicowatych (Burramyidae).
Wikipedia
o cechach drzewnicowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Drzewnicowate (Burramyidae) – rodzina małych ssaków nadrzewnych, torbaczy z rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia).
Wikipedia
o cechach drzewnicowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
dziedzina wiedzy o drewnie
SJP.pl
Drzewnictwo – nauka leśna o technologii obróbki, przetwarzaniu i zastosowaniu drewna jako surowca i materiału. Drzewnictwo bada zagadnienia konserwacji oraz techniczno-ekonomiczne, związane z gospodarczym zastosowaniem drewna.
Kierunki naukowe składające drzewnictwa to:
Wikipedia
naturalny związek organiczny występujący oprócz celulozy w zdrewniałych częściach roślin; lignina
SJP.pl
Lignina, drzewnik – organiczny związek chemiczny, heterogenny polimer zbudowany głównie z monomerów alkoholu p−kumarylowego oraz jego pochodnych: alkoholu koniferylowego i synepinowego. Jeden z podstawowych składników drewna (obok celulozy i hemiceluloz), w którym występuje w ilości ok. 20%. Buduje ścianę komórkową (zwłaszcza wtórną) u roślin (stanowi 17–25% suchej masy drewna drzew liściastych oraz nawet 25–34% u drzew iglastych). Jest nierozpuszczalna w wodzie.
Wikipedia
przymiotnik od: drzewnik
SJP.pl
1. będący drzewem, częścią drzewa;
2. dotyczący przerobu drewna;
3. przerobiony, wytworzony z drewna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. dotyczący drzewa czy drzew
(1.2) związany z przerobem drewna
Wiktionary
(1.2) On także przyczynił się, ażeby wykazać tożsamość między diamentem a węglem drzewnym.
Wiktionary
rzecz. zadrzewienie n., zadrzewianie n., drzewiak mzw., drzewo n., drzewko n., drzewina ż., drzewce n.
przym. drzewiasty, drzewkowaty
Wiktionary
(1.1) drzewiasty, lesisty, leśny
Wiktionary
1. duża roślina o zdrewniałej łodydze w postaci pnia;
2. materiał uzyskany ze ściętego drzewa (bez kory i gałęzi); drewno;
3. pot. materiał opałowy z drzewa (rośliny); drewno;
4. środowiskowo, w muzyce orkiestrowej: instrumenty dęte drewniane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dendr. wieloletnia roślina składająca się z pnia i korony;
(1.2) mat. graf acykliczny i spójny, przypominający wyglądem odwrócone do góry nogami drzewo (1.1);
(1.3) inform. struktura danych reprezentująca drzewo (1.2);
(1.4) pot. środ. zob. drewno.
(1.5) środ. instrumenty dęte drewniane
(1.6) zob. drzewo oskrzelowe.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W parku rosło wiele drzew.
Wiktionary
IPA: ˈḍʒɛvɔ, AS: ḍževo
Wiktionary
rzecz. drewno n., drzewiarz m., drzewiarstwo n., zadrzewianie n., zadrzewienie n.
:: zdrobn. drzewko n.
czas. zadrzewiać ndk., zadrzewić dk.
przym. drzewny, drzewiasty, drzewkowaty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|stróm., gw-pl|Górny Śląsk|strom.
(1.2) dendrogram
Wiktionary
drzeworyt;
1. technika graficzna polegająca na wyryciu rysunku w drewnianym klocku, pokryciu farbą i odbiciu na papierze;
2. odbitka wykonana tą techniką
SJP.pl
motyl nocny z rodziny trociniarek, szkodnik drzew liściastych; trociniarka czerwica
SJP.pl
gatunek storczyka; dendrobium
SJP.pl
drzeworadek dębowy - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od drzeworyt
Wiktionary
rzecz. drzeworyt m.
przym. drzeworytowy
Wiktionary
drzewodruk;
1. technika graficzna polegająca na wyryciu rysunku w drewnianym klocku, pokryciu farbą i odbiciu na papierze;
2. odbitka wykonana tą techniką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. technika graficzna druku wypukłego posługująca się drewnianymi płytkami do wykonywania odbitek;
(1.2) szt. odbitka uzyskana techniką drzeworytu (1.1)
Wiktionary
Drzeworyt – technika graficzna należąca do druku wypukłego.
Do wykonania drzeworytu wykorzystuje się deskę, na którą nanosi się rysunek, a następnie przy pomocy specjalnych narzędzi wycina się tło, które na odbitce będzie białe. Pozostawione wypukłe miejsca będą drukowały. Klocek pokrywa się farbą drukarską i odbija na papierze.
Wikipedia
(1.1) (…) japoński drzeworyt pozostawił rzeczywiście trwałe ślady w twórczości van Gogha.
Wiktionary
rzecz. drzeworytnictwo n., drzeworytnik m., drzeworytniczka ż., drzeworytnia ż., drzeworycik mrz.
przym. drzeworytowy, drzeworytniczy
Wiktionary
pracownia, w której wykonuje się drzeworyty
SJP.pl
dziedzina sztuki wykonywania drzeworytów
SJP.pl
artysta zajmujący się drzeworytnictwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. artysta zajmujący się drzeworytnictwem
Wiktionary
rzecz. drzeworyt m., drzeworytnictwo n.
:: fż. drzeworytniczka ż.
przym. drzeworytniczy, drzeworytowy
przysł. drzeworytniczo
Wiktionary
(1.1) daw. ksylograf
Wiktionary
przymiotnik od: drzeworyt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. związany z drzeworytem, dotyczący drzeworytu; wykonany techniką drzeworytu
Wiktionary
rzecz. drzeworyt mrz., drzeworytnictwo n., drzeworytnik m., drzeworytniczka ż., drzeworytnia ż., drzeworycik mrz.
przym. drzeworytniczy
Wiktionary
zbiorowisko drzew rosnących niedaleko siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. zespół drzew ze sobą sąsiadujących i oddziałujących na siebie;
(1.2) ekol. najwyższa warstwa ekosystemu leśnego
Wiktionary
Drzewostan – zespół drzew o zbliżonych cechach morfologicznych, rosnących w bezpośrednim sąsiedztwie i wzajemnie na siebie oddziałujących.
Wikipedia
(1.1) Drzewostan sosnowo-brzozowo-dębowy jest typem drzewostanu mieszanego.
Wiktionary
przym. drzewostanowy
Wiktionary
przymiotnik od: drzewostan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) leśn. związany z drzewostanem, dotyczący drzewostanu
Wiktionary
rzecz. drzewostan mrz.
Wiktionary
rusałka drzewoszek - motyl z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
gatunek owada z rodziny ryjkowcowatych (słoników)
SJP.pl
potocznie: rodzaj śruby do drewna; drewnowkręt
SJP.pl
w leśnictwie: sztuczne zbiorowisko różnych gatunków drzew
SJP.pl
chrząszcz z rodziny korników
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zool. odżywiający się drewnem
Wiktionary
rzecz. drzewożerność ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie nauki o drzewach i krzewach; dendrolog
SJP.pl
związany z nauką o drzewach i krzewach; dendrologiczny
SJP.pl
specjalistka w dziedzinie nauki o drzewach i krzewach; dendrolożka
SJP.pl
nauka o drzewach i krzewach; dendrologia
SJP.pl
Dendrologia (gr. déndron „drzewo”, lógos „słowo, nauka”), drzewoznawstwo – dział botaniki zajmujący się drzewami i krzewami, w tym m.in. ich morfologią, anatomią, geografią, genetyką. Zajmuje się też introdukcją – wprowadzeniem do uprawy obcych gatunków roślin oraz ich aklimatyzacją.
Wikipedia
gatunek tropikalnej żaby
SJP.pl
o cechach drzewołazowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach drzewołazowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. nazwa systematyczna|Phoenicurus ochruros|ref=tak., kopciuszek
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|świstek.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. puszczać bąki
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przewracać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
(1.1) klachula, klyta, klebetnica, melikot
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drzazga
Wiktionary
ludowa nazwa derenia, krzewu z rodziny dereniowatych
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Drzonków (do 1945 niem. Drentkau) – od 1 stycznia 2015 część miasta i osiedle administracyjne Zielonej Góry, położona na południowym zboczu Wału Zielonogórskiego. Do 31 grudnia 2014 r. samodzielna wieś w gminie Zielona Góra.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. otwór wejściowy do budynku lub jakiegoś wnętrza, wyposażony w ruchome zamknięcie, np. przechodzić przez drzwi;
2. ruchome zamknięcie otworu wejściowego do budynku lub jakiegoś wnętrza, np. klamka u drzwi;
3. coś dającego możliwość osiągnięcia jakiegoś celu, np. drzwi do kariery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ruchome zakrycie otworu w ścianie umożliwiającego przejście; sam taki otwór
(1.2) zakrycie na podobieństwo drzwi (1.1) każdego otworu, przez który można wejść lub coś wkładać
Wiktionary
Drzwi – ruchoma przegroda (zazwyczaj pionowa), element zamykający otwór w ścianie budynku, ściance mebli, karoserii pojazdu wraz z konstrukcją niezbędną do umocowania tego elementu.
Drzwi stosowane w budynkach zamykają otwory służące do przechodzenia pomiędzy pomieszczeniami. Tego rodzaju drzwi występują w wielu odmianach, różniących się kształtem, konstrukcją i sposobem otwierania.
Wikipedia
(1.1) Stare drzwi otwierają się z głośnym piskiem.
(1.2) Znowu nie domknąłeś drzwi od szafy.
Wiktionary
IPA: ḍʒvʲi, AS: ḍžvʹi
Wiktionary
rzecz. odźwierny m., odźwierze n., odrzwia nmos.
:: zdrobn. drzwiczki nmos.
przym. drzwiowy
Wiktionary
(1.1) odrzwia, wrota, wejście, stpol. dźwirze, reg. śl. dwiyrze, dźwiyrze., gw-pl|Górny Śląsk|dźwiyrza.
(1.2) drzwiczki
Wiktionary
małe drzwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: drzwi
(1.2) małe drzwi
Wiktionary
IPA: ˈḍʒvʲit͡ʃʲci, AS: ḍžvʹičʹḱi
Wiktionary
rzecz. drzwi nmos., odźwierny m.
przym. drzwiowy, drzwiczkowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. dwiyrka, dźwiyrka.
Wiktionary
przymiotnik od: drzwi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z drzwiami, dotyczący drzwi
Wiktionary
rzecz. drzwi nmos., drzwiczki nmos., odrzwia nmos.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Drzycim – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Drzycim.
Wikipedia
przymiotnik od: Drzycim
SJP.pl
ptak z rzędu łaźców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Bucconidae|ref=tak.;
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in. Zbigniew Drzymała, polski przedsiębiorca
SJP.pl
Drzymała:
Wikipedia
ptak z rzędu łaźców
SJP.pl
Drzymy (Bucconidae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes).
Wikipedia
w gwarze mazowieckiej: mieć rozwolnienie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drzazga
Wiktionary
Wikipedia
skrót od: Dom Studenta
SJP.pl
skrót
(1.1) = Dom Studenta, pot. akademik
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== DS (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = akust. Doppler sonar → sonar dopplerowski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: dɛ‿ˈːs, AS: d•‿es
Wiktionary
skrót od: do spraw
SJP.pl
skrót
(1.1) = do spraw
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Polsce przez pewien czas działał Pełnomocnik Rządu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn.
Wiktionary
IPA: dɔ‿ˈspraf, AS: do‿spraf
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = wojsk. polit. Demokratyczna Armia Grecji
Wiktionary
ang. Digital Subscriber Line, technologia szerokopasmowego dostępu do internetu
SJP.pl
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: de-es-te] dostateczny, dostateczne (ocena szkolna); dst. (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem); dost.
SJP.pl
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie lub potocznie: de-es-te] dostateczny, dostateczne (ocena szkolna); dst (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem); dost.
SJP.pl
skrót
(1.1) = eduk. dostateczny (ocena szkolna)
Wiktionary
(1.1) 3, dost.
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego
(1.1) = Delegatura Sił Zbrojnych;
Wiktionary
(1.1) Dowódcy obszarów DSZ zostali prezesami obszarów WiN.
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = turyst. Dom Turysty
Wiktionary
Decytona [dt] – jednostka miary stosowana w rolnictwie. Zastąpiła stosowaną wcześniej jednostkę miary w postaci kwintala.
Miara ta podawana jest przede wszystkim przy obliczaniu płodów rolnych.
Wikipedia
przygotowywanie publikacji za pomocą komputera; desktop publishing
SJP.pl
środowiskowo: osoba zawodowo zajmująca się przygotowywaniem publikacji za pomocą komputera; detepowiec
SJP.pl
[czytaj: de-te-FAŁ] skrót od: Dziennik Telewizyjny - program informacyjny telewizji polskiej w czasach PRL
SJP.pl
skrót od: dowództwo; d-dztwo, dow.
SJP.pl
1. wykrzyknik naśladujący odgłos wydobywany z instrumentu;
2. wykrzyknik naśladujący odgłos upadku czegoś ciężkiego; łubu-du
SJP.pl
1. forma gramatyczna odnosząca się do dwóch przedmiotów tworzących naturalne pary (oczy, uszy itp.); dualis
2. podwójny ruch matujący w szachach
SJP.pl
Wikipedia
typ roweru crossowego
SJP.pl
Wikipedia
forma gramatyczna odnosząca się do dwóch przedmiotów tworzących naturalne pary (oczy, uszy itp.); dual
SJP.pl
Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości. Ma ona własne formy gramatyczne, inne od form liczby mnogiej, na oznaczenie dwóch osób lub rzeczy, na przykład:
Wikipedia
zwolennik filozoficznej koncepcji dualizmu, uznający współistnienie dwóch pierwotnych bytów, przeciwstawnych i uzupełniających się, np. materii i ducha
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dualistyczny
Wiktionary
rzecz. dualizm m.
przym. dualistyczny
Wiktionary
1. mający dwa aspekty; dwoisty
2. dotyczący dualizmu (poglądu filozoficznego)
3. w polityce: dotyczący współistnienia dwóch państw lub dwóch organów administracji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dwoisty, o dwóch aspektach
(1.2) dotyczący dualizmu
Wiktionary
rzecz. dualizm m.
przysł. dualistycznie
Wiktionary
dzielenie czegoś na dwie części, kategorie, grupy itp.; dychotomizacja
SJP.pl
1. jednoczesne występowanie dwóch odmiennych zjawisk, zasad, pierwiastków; dwoistość;
2. koncepcja filozoficzna zakładająca współistnienie dwóch pierwotnych bytów, przeciwstawnych i uzupełniających się, np. materii i ducha;
3. unia dwóch państw działających równorzędnie w ramach jednego organizmu państwowego; ustrój dualistyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dwoistość, istnienie obok siebie dwóch oddzielnych nurtów, zjawisk itd.
(1.2) filoz. nurt w filozofii uznający za postawę bytu dwie odrębne substancje
(1.3) polit. ustrój polityczny polegający na złączeniu się dwóch państw na zasadzie całkowitej równorzędności (np. Austro-Węgry)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Weininger uznaje daleko posunięty dualizm kobiety i mężczyzny, którzy reprezentują tak samo jak u Kokoschki dwie krańcowo różne formy bytu.
(1.2) […] w uporządkowaniu materiału wyraźnie zaznacza się wpływ tak popularnego podówczas neoplatonizmu, akcentującego dualizm tego, co cielesne i duchowe, ziemskie i niebiańskie (…).
(1.3) Szujski rozumiał, że dualizm austro-węgierski ma trwały charakter i na niedający się przewidzieć okres, stanowić będzie fundament monarchii austro-węgierskiej.
Wiktionary
rzecz. dualista m., dualistka ż.
przym. dualistyczny
przysł. dualistycznie
Wiktionary
(1.1) dwoistość
(1.3) ustrój dualistyczny
Wiktionary
zasada dualności (zasada dwoistości) - jedno z praw geometrii rzutowej
SJP.pl
Wikipedia
mający podwójną naturę
SJP.pl
przymiotnik od: Duala (miasto w Kamerunie)
SJP.pl
jedna z dwóch elektrod cyklotronu
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: duatlon] zawody sportowe składające się z dwóch konkurencji (np. bieg i kolarstwo); duatlon, dwubój
SJP.pl
Duathlon, duatlon (gr. dwubój) – dyscyplina sportowa będąca jedną z odmian triathlonu. Zawodnicy kolejno: biegną, jadą rowerem i znowu biegną.
Wikipedia
zawody sportowe składające się z dwóch konkurencji (np. bieg i kolarstwo); duathlon, dwubój
SJP.pl
Duathlon, duatlon (gr. dwubój) – dyscyplina sportowa będąca jedną z odmian triathlonu. Zawodnicy kolejno: biegną, jadą rowerem i znowu biegną.
Wikipedia
[czytaj: dab] gatunek muzyki elektronicznej, który wyrósł z reggae pod koniec lat 60. i na początku lat 70.
SJP.pl
Dub – technika przetwarzania nagrań muzycznych (głównie z gatunku reggae), eksponująca zwłaszcza sekcję rytmiczną (bębny, bas), powstała na Jamajce w latach siedemdziesiątych XX w. Obejmuje zarówno przetwarzanie muzyki na żywo (przez realizatorów dźwięku, tzw. dubmasterów), jak i nagrania studyjne. Technika dub skupia się na wybranym elemencie nagrania, który w wersji oryginalnej pozostaje na dalszym planie. Z reguły w nagraniu dub pomija się oryginalny wokal. Czasem jest on wykorzystywany jako podkład do toastingu.
Wikipedia
miasto i emirat w Zjednoczonych Emiratach Arabskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jeden z siedmiu emiratów tworzących Zjednoczone Emiraty Arabskie;
(1.2) geogr. stolica Dubaju (1.1);
Wiktionary
Dubaj (arab. دبي, trl. Dubayy, trb. Dubajj) – największe miasto w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Stolica emiratu Dubaj. Jest położony na południowym wybrzeżu Zatoki Perskiej. W 2023 liczył ok. 3,55 mln mieszkańców.
Znaczący ośrodek turystyczny. W 2019 Dubaj odwiedziło 16,3 mln turystów, było to siódme najczęściej odwiedzane miasto świata.
Wikipedia
(1.1) Na wakacje jedziemy do Dubaju.
Wiktionary
IPA: ˈdubaj, AS: dubai ̯
Wiktionary
rzecz. Dubajczyk m., dubajczyk m., Dubajka ż., dubajka ż.
przym. dubajski
Wiktionary
mieszkaniec Dubaju (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dubaju; osoba z tego emiratu
Wiktionary
rzecz. Dubaj mrz., dubajczyk mos., dubajka ż.
:: fż. Dubajka ż.
przym. dubajski
Wiktionary
mieszkanka Dubaju (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dubaju; kobieta z tego emiratu
Wiktionary
rzecz. Dubaj mrz., dubajczyk mos., dubajka ż.
:: fm. Dubajczyk mos.
przym. dubajski
Wiktionary
przymiotnik od: Dubaj (emirat i miasto w Zjednoczonych Emiratach Arabskich)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dubajem, dotyczący Dubaju, pochodzący z Dubaju
Wiktionary
rzecz. dubajka ż., dubajczyk mos., Dubaj mrz., Dubajczyk mos., Dubajka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
staropolski statek rzeczny do przewożenia towarów; tumbas
SJP.pl
Dubas – w XVI- XIX wieku był to flisacki statek rzeczny, używany do spławu zbóż, rzadziej artykułów leśnych lub rud metali. Był poruszany za pomocą ośmiu wioseł podczas spływu z prądem rzeki, zaś w drodze powrotnej również żagla podnoszonego na pojedynczym maszcie.
Wikipedia
[czytaj: dabing] zastąpienie języka oryginalnego filmu przez inny język
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. dialogi przetłumaczone z obcego języka, przygotowane w postprodukcji i zastępujące oryginalną ścieżkę dialogową w filmie, serialu lub grze komputerowej;
Wiktionary
Dubbing – stosowany w postprodukcji filmów, seriali czy gier komputerowych proces podkładania głosów do już nagranego materiału. Stanowi jedną z trzech – obok napisów i lektora – form opracowań zagranicznych filmów na inne języki.
W przypadku oryginalnej wersji językowej dubbing oznacza zmiksowanie dodatkowych nagrań z oryginalnym dźwiękiem powstałym podczas produkcji, w wyniku czego powstaje kompletna ścieżka dźwiękowa. Dźwiękowiec i montażysta przygotowują niezbędne ścieżki (dialogi, postsynchrony, efekty dźwiękowe i muzykę), które następnie miksowane są tak, aby dźwięk był odpowiednio zbalansowany i żaden z elementów składowych nie zagłuszał pozostałych, a następnie zgrywane jako gotowa ścieżka. Dubbing w rozumieniu procesu postprodukcji filmu bywa mylony z postsynchronizacją, polegającą na tym, że aktor wcielający się na planie w daną postać w studiu nagrywa bądź dogrywa dialogi celem lepszego zsynchronizowania ich z obrazem bądź zastosowania cenzury.
Wikipedia
(1.1) Dubbing do tego filmu zyskał aprobatę krytyków.
(1.1) Ten film jest z dubbingiem czy z napisami?
Wiktionary
IPA: ˈdabʲĩŋk, AS: dabʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. dubbingowanie n., zdubbingowanie n.
czas. dubbingować ndk., zdubbingować dk.
przym. dubbingowy, dubbingowany
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. dubbingowanie n., zdubbingowanie n.
czas. dubbingować ndk., zdubbingować dk.
przym. dubbingowy, dubbingowany
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|dubbing.
uwagi.
zobacz też: Indeks:Polski - Film
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) dubbing
* bułgarski: (1.1) дублаж m.
* duński: (1.1) dubbing w.
* francuski: (1.1) doublage m.
* japoński: (1.1) 吹き替え
* kaszubski: (1.1) dubbing m.
* niemiecki: (1.1) Synchronisierung ż.
* rosyjski: (1.1) дубля́ж m., озву́чка ż.
* ukraiński: (1.1) дубля́ж m.
źródła.
== dubbing (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) film. dubbing
forma czasownika|en.
(2.1) present participle|dub.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: dabingować] zastępować w filmie oryginalny język innym; podkładać głos pod taki film
SJP.pl
czasownik
(1.1) telew. film. podkładać głos do filmu tłumaczonego z innego języka
Wiktionary
(1.1) Ścieżkę dźwiękową znakomitej większości kreskówek, obowiązkowo dubbingowanych, wypełniają wrzaski i łomoty.
Wiktionary
IPA: ˌdabʲĩŋˈɡɔvat͡ɕ, AS: dabʹĩŋgovać
Wiktionary
rzecz. dubbingowanie n., dubbing
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dubbingować.
Wiktionary
czas. dubbingować ndk.
rzecz. dubbing mrz.
Wiktionary
[czytaj: dabingowany] taki, w którym zastosowano dubbing
SJP.pl
[czytaj: dabingowy] przymiotnik od: dubbing, np. aktor dubbingowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) film. związany z dubbingem, dotyczący dubbingu
Wiktionary
rzecz. dubbing mrz.
Wiktionary
nazwisko, m.in. Aleksander Dubczek (1921-1992) polityk
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. w brydżu posiadanie w danym kolorze dokładnie dwóch kart; dubleton;
2. kopia, drugi egzemplarz;
3. powtórzenie tego samego ujęcia filmowego podczas kręcenia filmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. powtórzenie ujęcia filmowego
(1.2) identyczny egzemplarz przedmiotu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Filmowcy zabezpieczają się, robiąc kilka dubli każdego ujęcia.
Wiktionary
przym. dubeltowy
Wiktionary
(1.2) dublet
Wiktionary
ptak łowny z rodziny siewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Gallinago media|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny bekasowatych;
Wiktionary
(Bekas) dubelt, bekas dubelt (Gallinago media) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Bliski zagrożenia wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ˈdubɛlt, AS: dubelt
Wiktionary
rzecz. dubeltówka ż.
Wiktionary
(1.1) łow. bekas dubelt, bekas funtowy
Wiktionary
półfabrykat powstały przy wyrobie podkładów kolejowych z kłód, w postaci belki o szerokości równej szerokości podkładu, a grubości równej podwojonej wysokości podkładu
SJP.pl
zgrubienie od: dubeltówka
SJP.pl
śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach gładkich; dwururka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. popularna, gładkolufowa, śrutowa broń myśliwska o dwóch równoległych lufach ułożonych w pionie lub poziomie;
Wiktionary
Dubeltówka – rodzaj strzelby wyposażonej w dwie lufy i komory nabojowe, które ułożone są równolegle obok siebie: horyzontalnie lub wertykalnie (tzw. bok).
Wikipedia
(1.1) Mój dziadek trzyma w szafie na strychu spory zestaw dubeltówek.
Wiktionary
IPA: ˌdubɛlˈtufka, AS: dubeltufka
Wiktionary
rzecz. dubelt m.
przym. dubeltowy
przysł. dubeltowo
Wiktionary
(1.1) dwururka, dwulufka, fuzja
Wiktionary
1. podwójny;
2. przekraczający zwykłą miarę pod jakimś względem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) podwójny
(1.2) gw-pl|Łowicz. daw. o kolorze: pomarańczowy
Wiktionary
rzecz. dubel m., dubeltówka ż., dubler m., dublerka ż., dublowanie n., zdublowanie n.
czas. dublować ndk., zdublować dk.
przym. dubeltówkowy, dublerski
przysł. dubeltowo
Wiktionary
przymiotnik od: Dubenniki
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dubeninki (niem. Dubeningken, 1938–1945 Dubeningen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim. Miejscowość jest siedzibą gminy Dubeninki i leży na terenie tej gminy.
Wikipedia
jedna z siedmiu gwiazd w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, tworzących sylwetkę Wielkiego Wozu
SJP.pl
Dubhe (Alfa Ursae Majoris, α UMa) – druga pod względem jasności gwiazda w konstelacji Wielkiej Niedźwiedzicy. Wchodzi w skład asteryzmu Wielkiego Wozu. Jest oddalona o około 123 lata świetlne od Słońca.
Wikipedia
rzeczy lub materiały budzące wątpliwości
SJP.pl
Dubia (l.mn.) (łac. dubium – wątpliwość) – określenie rzeczy, pojęć itp., które budzą wątpliwości co do ich poprawności, autentyczności lub jakości. W Kościele katolickim termin używany w środowisku teologicznym dla spraw odnoszących się do zapytań skierowanych do papieża w celu wyjaśnienia wątpliwości dot. nauczania Magisterium Kościoła.
Wikipedia
przymiotnik od: Dubicze Cerkiewne
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Dubicze – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Stara Kornica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Starej Kornicy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie małopolskim;
(1.2) geogr. wieś w województwie łódzkim;
Wiktionary
Według TERYT jest ich 2:
Wikipedia
(1.1) Babcia Halinka urodziła się w Dubiu.
Wiktionary
mieszkaniec Dubiecka (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dubiecka (miasta w Polsce)
SJP.pl
→ Dubiecko
SJP.pl
Dubiecko – miasto w Polsce, położone w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Dubiecko. Leży nad Sanem, na Pogórzu Dynowskim. Jest siedzibą gminy Dubiecko.
W okresie I Rzeczypospolitej miasto administracyjnie należące do ziemi sanockiej w województwie ruskim.
Wikipedia
1. dawniej: dureń, głupiec, prostak;
2. gatunek ryby z rodziny prażmowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. głupiec, bałwan, prostak
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) icht. nazwa systematyczna|Carpio collari., mieszaniec karpia i karasia
Wiktionary
Dubiel – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn przy drodze wojewódzkiej nr 524. W centrum wsi znajduje się plac zabaw. Wieś szlachecka Dubiela położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
IPA: ˈdubʲjɛl, AS: dubʹi ̯el
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Dubienki (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Dubienki (wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Dubienka
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dubienka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Dubienka. Leży w Obniżeniu Dubieńskim (Polesie Wołyńskie), nad Wełnianką (lewy dopływ Bugu), w pobliżu granicy Strzeleckiego Parku Krajobrazowego.
Od 1588 r. samodzielne miasto, zdegradowana w 1945 roku. Była miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. Miasto królewskie Dubno lokowane w 1588 roku położone było w XVI wieku w ówczesnym województwie bełskim. W XVIII wieku wchodziła w skład starostwa dubieńskiego. Miasto rządowe Królestwa Kongresowego położone było w 1827 roku w powiecie hrubieszowskim, obwodzie hrubieszowskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w ówczesnym województwie chełmskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Dubna, Dubno
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dubin (pol. hist. Dupin) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Jutrosin. Dawniej samodzielne miasto.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Dubiński to nazwisko mieszkalne dla kogoś z któregokolwiek z miejsc zwanych Dubin.Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeka na Litwie; Dubysa
SJP.pl
Dubissa (lit. Dubysa) – rzeka na środkowo-zachodniej Litwie o długości 131 km.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. rozmyślać, zastanawiać się
Wiktionary
podwójna stawka
SJP.pl
Dubla - (z ang. double - podwójny) - typ zakładu wzajemnego polegający na obstawieniu dwóch zwycięskich koni, w dwóch kolejnych gonitwach wskazanych przez organizatora wyścigów konnych.
Wikipedia
absolwent Akademii Rolniczej w Dublanach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dublowanie, metoda konserwowania obrazów poprzez podklejanie od spodu nowego płótna
(1.2) neol. dubbing
Wiktionary
Dubbing – stosowany w postprodukcji filmów, seriali czy gier komputerowych proces podkładania głosów do już nagranego materiału. Stanowi jedną z trzech – obok napisów i lektora – form opracowań zagranicznych filmów na inne języki.
W przypadku oryginalnej wersji językowej dubbing oznacza zmiksowanie dodatkowych nagrań z oryginalnym dźwiękiem powstałym podczas produkcji, w wyniku czego powstaje kompletna ścieżka dźwiękowa. Dźwiękowiec i montażysta przygotowują niezbędne ścieżki (dialogi, postsynchrony, efekty dźwiękowe i muzykę), które następnie miksowane są tak, aby dźwięk był odpowiednio zbalansowany i żaden z elementów składowych nie zagłuszał pozostałych, a następnie zgrywane jako gotowa ścieżka. Dubbing w rozumieniu procesu postprodukcji filmu bywa mylony z postsynchronizacją, polegającą na tym, że aktor wcielający się na planie w daną postać w studiu nagrywa bądź dogrywa dialogi celem lepszego zsynchronizowania ich z obrazem bądź zastosowania cenzury.
Wikipedia
(1.2) Zawsze gram z dublażem najpierw jeśli jest taka opcja
Wiktionary
IPA: ˈdublaʃ, AS: dublaš
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dublet
Wiktionary
rzecz. dublet m.
Wiktionary
1. aktor grający pewną rolę na przemian z innym aktorem;
2. osoba zastępująca aktora w scenach wymagających specjalnych umiejętności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zastępca aktora w scenach wymagających szczególnych umiejętności
(1.2) więz. wspólnik przestępcy
Wiktionary
Dubler (fr. Doubleur, ang. photo double, body double) – osoba, która zastępuje aktora w różnych scenach, w których ten nie może uczestniczyć, np. szczególnie niebezpiecznych, albo wymagających specjalnego przygotowania lub umiejętności (np. jazdy konnej, fechtunku). Do znanych w historii kina dublerów zaliczyć można Yakimę Canutta oraz Shelley Michelle.
Wikipedia
(1.1) Proponuję zdjęcia w większej odległości i zastąpienie Zbyszka dublerem.
Wiktionary
rzecz. dublerstwo n., dublowanie n.
:: fż. dublerka ż.
czas. dublować ndk.
przym. dublerski, dubeltowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) film. związany z dublerem, dotyczący dublera
Wiktionary
rzecz. dubler mos., dublerstwo n.
przym. dubeltowy
Wiktionary
rzadko: dublowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. dublowanie, niepotrzebne wykonywanie tej samej czynności przez dwie różne osoby lub instytucje
Wiktionary
rzecz. dubler m., dublowanie n.
:: fż. dublerka ż.
czas. dublować ndk.
przym. dublerski
Wiktionary
1. drugi identyczny egzemplarz jakiegoś przedmiotu;
2. podwójny sukces w jakiejś dyscyplinie sportowej;
3. para elementów o jednakowym pochodzeniu, znaczeniu; każdy element tej pary;
4. imitacja kamienia szlachetnego, składająca się z kryształu i kolorowej podkładki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drugi albo kolejny identyczny egzemplarz czegoś datadef|od 1827.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Słowa mięsiarz i masarz to dublety, oba pochodzą z prasłowiańskiego *męsarь, lecz masarz to pożyczka z języka czeskiego.
Wiktionary
rzecz. dublecik mrz.
Wiktionary
w brydżu posiadanie w danym kolorze dokładnie dwóch kart; dubel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) karc. w brydżu: dwie karty w tym samym kolorze
Wiktionary
(1.1) Przy trzech kartach w kolorze uzgadnianym liczy się 1 punkt za dubleton, 2 punkty za singla i 3 punkty za renons w każdym z pozostałych kolorów.
Wiktionary
1. → dublet;
2. potocznie: dwa razy większy lub bardziej intensywny od czegoś; podwójny, dubeltowy
SJP.pl
[czytaj dablin albo tradycyjnie dublin] stolica Irlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Irlandii;
Wiktionary
Dublin (angielska wymowa: [dʌblɪn] lub [dʊblɪn]; irl. Baile Átha Cliath, wym. [bˠaʲlə a:hə klʲiəh]) – stolica i największe miasto Irlandii, położone w prowincji Leinster.
Wikipedia
IPA: ˈdablʲĩn, AS: dablʹĩn
Wiktionary
rzecz. dublińczyk mos., dublinka ż.
przym. dubliński, poddubliński
Wiktionary
mieszkaniec Dublina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dublinu
Wiktionary
(1.1) Patryk jest dublińczykiem.
Wiktionary
IPA: duˈblʲĩj̃n͇t͡ʃɨk, AS: dublʹĩĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Dublin m.
:: fż. dublinka ż.
przym. dubliński
Wiktionary
mieszkanka Dublina; dublinka
SJP.pl
mieszkanka Dublina; dublinianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dublinu
Wiktionary
IPA: duˈblʲĩnka, AS: dublʹĩnka
Wiktionary
rzecz. Dublin mrz.
:: fm. dublińczyk mos.
przym. dubliński
Wiktionary
[czytaj: dabliński albo tradycyjnie dubliński] przymiotnik od: Dublin (stolica Irlandii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Dublin
Wiktionary
IPA: duˈblʲĩj̃sʲci, AS: dublʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dublin, dublińczyk, dublinka
Wiktionary
dawna złota moneta hiszpańska, równa wartości dwóch pistoli (XVI-XIX wiek)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) numizm. złota moneta o wartości 2 escudo używana w Hiszpanii m.in. w latach 1537–1817;
Wiktionary
Dublon – złota moneta hiszpańska o wartości 2 escudo, wprowadzona w 1537 r. przez cesarza Karola V na wzór pistola włoskiego i francuskiego, przedstawiająca w momencie wprowadzenia tarczę herbową z jednej i krzyż z drugiej strony. Od połowy XVIII w. krzyż został zastąpiony popiersiem.
Wikipedia
(1.1) Jeszcze u wróżbitów za ciężkie dublony ratunku szukała, jeszcze co dzień do kościoła biegała, po trzy klepsydry na dobę się modląc, ale w końcu na duchu upadła.
Wiktionary
futro barankowe z długim włosem
SJP.pl
1. wykonywać tę samą czynność co ktoś inny; powtarzać;
2. podwajać;
3. w łowiectwie: strzelić dwa razy i trafić dwie sztuki zwierzyny;
4. w biegach, wyścigach na torach zamkniętych: wyprzedzać przeciwnika o pełne okrążenie bieżni, toru;
5. podklejać nowe płótno pod obrazem
SJP.pl
czasownik
(1.1) podwajać (zwiększać dwa razy)
Wiktionary
przym. dubeltowy
rzecz. dubler mos., dublerstwo n.
Wiktionary
sztucznie otrzymany promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 105 i symbolu Db
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Db i liczbie atomowej 105;
Wiktionary
Dubn, (Db łac. dubnium) – syntetyczny pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 105. Jest wysoce radioaktywny. Najstabilniejszy z izotopów, dubn-268, cechuje się okresem półtrwania około 28 godzin. Znacznie ogranicza to zakres badań pierwiastka.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma dubn?
Wiktionary
IPA: dupn̥, AS: dupn̦
Wiktionary
przym. dubnowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Db; stara nazwa unnilpentium (Unp)
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
Dubna (ros. Дубна) – miasto w centralnej europejskiej części Rosji, około 125 km na północ od Moskwy nad Wołgą. W Dubnej rozpoczyna się Kanał imienia Moskwy, łączący rzekę Wołgę z Moskwą.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. miasto na Ukrainie;
2. wieś na Ukrainie;
3. miejscowość w Czechach;
4. wieś w Polsce;
5. wieś na Słowacji
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący dubnu
Wiktionary
rzecz. dubn m.
Wiktionary
[czytaj: Dübła lub Dibła] nazwisko obce, np. Stanisław Dubois (1901-1942), polski działacz socjalistyczny i publicysta
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dubosarami, dotyczący Dubosar
Wiktionary
rzecz. Dubosary nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Mołdawii, w Naddniestrzu;
Wiktionary
Dubosary (rum. Dubăsari, ros. Дубоссары, Dubossary, ukr. Дубоссари, Dubossary) – miasto w Mołdawii (Naddniestrze), nad Dniestrem, ośrodek administracyjny rejonu Dubosary. Liczba mieszkańców w 2014 roku wynosiła 25 060 (ponad 50% to ludność rumuńskojęzyczna).
Wikipedia
przym. dubosarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Dubrownik, miasto w Chorwacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Dubrownikiem, dotyczący Dubrownika
Wiktionary
rzecz. Dubrownik mrz., dubrowniczanin mos., dubrowniczanka ż.
przym. poddubrownicki
Wiktionary
mieszkaniec Dubrownika (miasta w Chorwacji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dubrownika, osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Dubrownik mrz.
:: fż. dubrowniczanka ż.
przym. dubrownicki
Wiktionary
mieszkanka Dubrownika (miasta w Chorwacji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Dubrownika; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Dubrownik mrz.
:: fm. dubrowniczanin mos.
przym. dubrownicki
Wiktionary
miasto w Chorwacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. portowe miasto na południu Chorwacji, nad Adriatykiem;
Wiktionary
Dubrownik (chorw. Dubrovnik, wł. Ragusa, węg. Raguza) – miasto w Chorwacji, stolica żupanii dubrownicko-neretwiańskiej, siedziba Miasta Dubrownik. Jest położone w południowej Dalmacji nad Morzem Adriatyckim. Niegdyś ośrodek handlu rangi europejskiej, obecnie przede wszystkim ośrodek turystyki. Port handlowy i pasażerski. W 2021 roku liczyło 41 562 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Dubrownik jest głównym ośrodkiem turystycznym Dalmacji.
Wiktionary
IPA: duˈbrɔvʲɲik, AS: dubrovʹńik
Wiktionary
rzecz. dubrowniczanin mos., dubrowniczanka ż.
przym. dubrownicki
Wiktionary
(1.1) peryfr. perła Adriatyku
Wiktionary
[czytaj: dabstep] rodzaj elektronicznej muzyki tanecznej, powstały pod koniec XX wieku
SJP.pl
Dubstep – gatunek elektronicznej muzyki tanecznej (klubowej) powstały pod koniec lat 90. XX wieku w Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
dawniej: głupie rzeczy, bzdury, brednie; dziś tylko w związku frazeologicznym: duby smalone - brednie, głupstwa, androny
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
gwarowo: dąć, mocno wiać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gwara. mocno wiać, dmuchać
Wiktionary
rzecz. ducie n.
Wiktionary
dawniej: gruba i niska kobieta
SJP.pl
[czytaj: dukalia] w średniowiecznym prawie: uprawnienia przysługujące panującemu, np. prawo do bicia monet
SJP.pl
Regalia (także ducalia lub regale) – charakterystyczne dla wczesnego średniowiecza dziedziny gospodarki zastrzeżone dla panującego, wynikające z prawa książęcego i patrymonialnej zasady, iż państwo jest prywatną własnością monarchy. Niektóre z regaliów utrzymały się przez kilka następnych stuleci. Mimo że według regali często monarcha miał monopol na daną dziedzinę gospodarki, to w praktyce zazwyczaj regalia sprowadzały się do konieczności uzyskania pozwolenia i uiszczania opłat w przypadkach niektórych działalności gospodarczych.
Wikipedia
[czytaj: dukato] samochód typu Fiat Ducato
SJP.pl
[czytaj: ducze] tytuł Benita Mussoliniego jako wodza faszyzmu we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) tytuł używany przez Benita Mussoliniego podczas rządów faszystowskich we Włoszech
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ogromna większość państw europejskich odnosiła się z największym krytycyzmem do rządów duce, widząc w nich przejawy brutalnej dyktatury.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|włoski|duce.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== duce (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. duce (tytuł Mussoliniego)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: duczento] okres rozwoju włoskiej sztuki średniowiecznej; duecento
SJP.pl
1. całokształt właściwości osobniczych, posiadanych przez człowieka w zakresie osobowości, temperamentu, emocji itd.; psyche, psychika, umysł, świadomość, dusza;
2. w niektórych systemach filozoficznych: niematerialny składnik rzeczywistości, byt osobowy o atrybutach sprawczych;
3. niematerialna istota, bezcielesna zjawa, zwłaszcza ludzka; zjawa, widmo, upiór;
4. niematerialny pierwiastek jednostki ludzkiej, człowieka; dusza;
5. treść decydująca o wartości, autentyczności nastroju, atmosfery czegoś;
6. wewnętrzna chęć do aktywności, działania, zdobywania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) niematerialna postać, często obdarzona nienaturalną siłą lub zdolnościami;
(1.2) dusza ludzka
(1.3) zapał, entuzjazm
(1.4) umysł, myśli ludzkie
(1.5) temperament, usposobienie
(1.6) istota, treść, charakter czegoś
(1.7) stpol. odwaga
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iwona utrzymuje się z wywoływania duchów podczas płatnych seansów spirytystycznych.
(1.3) Nie trać ducha, na pewno wszystko dobrze się skończy.
(1.4) W tej trudnej chwili będę z tobą duchem!
(1.6) Spotkanie odbyło się w duchu pojednania i miłości.
Wiktionary
IPA: dux, AS: duχ
Wiktionary
rzecz. duchak mos., duchacz mos., dusznik m., Dusiołek m., duszyca ż., dusza ż., duchowny m., duchowość ż., duchowieństwo n., duchota ż.
przym. duchowy, uduchowiony, duchowny, duchacki, duszny
przysł. duchowo
Wiktionary
(1.2) dusza
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z duchakami, dotyczący duchaków
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) rel. należący do duchaków, będący ich własnością
Wiktionary
(2.1) Klasztor duchacki istniał również w Kaliszu.
Wiktionary
rzecz. duch mzw., duchak mos.
Wiktionary
członek Zgromadzenia Ducha Świętego pod opieką Niepokalanego Serca Maryi Panny, katolickiego zakonu założonego przez Klaudiusza Poullart des Places w 1703 roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez sługę Bożego Klaudiusza Poullart des Places;
Wiktionary
(1.1) Na świecie pracę misyjną prowadzi około 3050 duchaczy różnych narodowości.
Wiktionary
rzecz. duch mzw.
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rel. zakonnik z zakonu Ducha Świętego założonego w Montpellier około 1180 roku;
Wiktionary
(1.1) W 1220 Iwo Odrowąż sprowadził duchaków do Polski do Prądnika pod Krakowem.
Wiktionary
rzecz. duch m., dusza ż.
przym. duchacki, duchowy
Wiktionary
[czytaj: diszą] nazwisko, m.in.: Marcel Duchamp (1887-1968), malarz francuski, stworzył termin: ready-made, czyli użycie gotowych przedmiotów jako dzieła sztuki
SJP.pl
Marcel Duchamp, właśc. Henri-Robert-Marcel Duchamp (wymowa fr. [maʁˈsɛl dyˈʃɑ̃], ur. 28 lipca 1887 w Blainville-Crevon, zm. 2 października 1968 w Neuilly-sur-Seine) – francuski malarz, rzeźbiarz, twórca filmowy i szachista, kojarzony z nurtami kubizmu, dada i sztuki konceptualnej.
Wikipedia
w szybki sposób, bez zwłoki; piorunem; w te pędy
SJP.pl
we Włoszech: księżna
SJP.pl
[czytaj: diSZES] ciężka tkanina jedwabna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
odmiana truskawek
SJP.pl
odmiana truskawek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Duchnowski – dawniej Duchna, potem de Duchny – szlachecka rodzina herbu Ślepowron (herb szlachecki). Pierwsza wzmianka o rodzinie w roku 1441. Ich gniazdem rodzinnym są dobra Duchny-Wieluny leżące w ziemi łomżyńskiej, powiecie zambrowskim, parafii rutkowskiej, i w ziemi bielskiej.
Wikipedia
1. wilgotność najczęściej połączona z wysoką temperaturą oraz brakiem ruchów mas powietrza; duszność, zaduch, parność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. duszne, parne powietrze
Wiktionary
IPA: duˈxɔta, AS: duχota
Wiktionary
rzecz. duch m., duszność ż.
przym. duszny
przysł. duszno
Wiktionary
nazwisko, m.in. David Duchovny, amerykański aktor filmowy i telewizyjny
SJP.pl
David William Duchovny (ur. 7 sierpnia 1960 w Nowym Jorku) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny, reżyser, scenarzysta, producent i wokalista. Znany głównie z seriali Z Archiwum X i Californication.
Wikipedia
ogół duchownych w danym Kościele lub kraju; kler
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kośc. ogół duchownych danego kościoła lub wspólnoty religijnej, stan duchowny;
Wiktionary
Duchowieństwo, inaczej kler (łac. Clerus, z gr. Kléros) – ogół duchownych danego Kościoła lub wspólnoty religijnej.
Pojęcie stanu duchownego powstało w prawie wyznaniowym, które zazwyczaj odróżnia duchowieństwo, czyli kler (gr. kléros „udział”), od wiernych, czyli laikatu (gr. laos „lud”).
Wikipedia
(1.1) Część szczególna dotycząca duchowieństwa została poświęcona zagadnieniom związanym z pełnieniem funkcji papieża, biskupa, proboszcza, wikariusza, zakonnika czy nauczyciela religii.
(1.1) Wykład był poświęcony roli duchowieństwa żydowskiego w czasie powstania styczniowego.
Wiktionary
rzecz. duch m., duchowny m., duchowość ż.
przym. duchowy, duchowny
przysł. duchowo
Wiktionary
(1.1) kler, stan duchowny
Wiktionary
regionalnie: część pieca kuchennego do przechowywania i podgrzewania potraw; piekarnik, piecyk, dochówka
SJP.pl
forma przymiotnika.
(1.1) ż. od duchowny
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) rel. kobieta sprawująca posługę duchową, religijną
Wiktionary
przym. duchowny
rzecz. duchowny mos.
Wiktionary
związany z duchowieństwem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z duchowieństwem, dotyczący duchowieństwa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) rel. osoba sprawująca posługę duchową, religijną
(2.2) rel. w katolicyzmie: osoba po święceniach kapłańskich
Wiktionary
Duchowieństwo, inaczej kler (łac. Clerus, z gr. Kléros) – ogół duchownych danego Kościoła lub wspólnoty religijnej.
Pojęcie stanu duchownego powstało w prawie wyznaniowym, które zazwyczaj odróżnia duchowieństwo, czyli kler (gr. kléros „udział”), od wiernych, czyli laikatu (gr. laos „lud”).
Wikipedia
(2.2) Liczba duchownych katolickich na świecie znacznie zmniejszyła się z winy tego przeklętego celibatu.
Wiktionary
IPA: duˈxɔvnɨ, AS: duχovny
Wiktionary
rzecz. duch mzw., duchowieństwo n., duchowość ż.
:: fż. duchowna ż.
przym. duchowy
przysł. duchownie, duchowo
Wiktionary
(2.1) osoba duchowna, kapłan, prezbiter, diakon
(2.2) reg. śl. wielebniczek.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób duchowy, dotyczący duchowości
Wiktionary
Duchowo (niem. Duchawe, 1936 - 1945 Weinberge) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.
Wikipedia
(1.1) Może powinienem być lekarzem albo mnichem. Zamiast wygłupiać się na scenie, rozwijać się duchowo, medytować?
Wiktionary
IPA: duˈxɔvɔ, AS: duχovo
Wiktionary
rzecz. duch m., duszek m., duchowość ż., dusza ż., zaduszki nmos., duchowny m., duchowieństwo n.
przym. duchowy, zaduszny, duchowny
Wiktionary
→ duchowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) to, co duchowe, co odnosi się do życia wewnętrznego człowieka
Wiktionary
Duchowość – pojęcie wieloznaczne, kojarzone albo z działaniem sił nadnaturalnych, albo ze szczególnym (często z wartościującym epitetem „wyższy”) wymiarem psychiki; może też być pojmowana w sposób łączący powyższe dwa sposoby, traktując wymiar duchowy jako należący do sfery nadnaturalnej.
Wikipedia
IPA: duˈxɔvɔɕt͡ɕ, AS: duχovość
Wiktionary
rzecz. duch m., duszek m., dusza ż., duchowny m., duchowieństwo n., uduchowienie n.
przym. duchowy, duchowny
przysł. duchowo
Wiktionary
przymiotnik od: duch
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do sfery ducha i duchowości
Wiktionary
(1.1) Jej częste spowiedzi wynikały z głębokiej potrzeby duchowej.
Wiktionary
IPA: duˈxɔvɨ, AS: duχovy
Wiktionary
rzecz. duchak mos., duch m., dusznik mos., duchowość ż., dusza ż., duchowieństwo n., duchowny mos.
przym. duchowny
przysł. duchowo
Wiktionary
1. całokształt właściwości osobniczych, posiadanych przez człowieka w zakresie osobowości, temperamentu, emocji itd.; psyche, psychika, umysł, świadomość, dusza;
2. w niektórych systemach filozoficznych: niematerialny składnik rzeczywistości, byt osobowy o atrybutach sprawczych;
3. niematerialna istota, bezcielesna zjawa, zwłaszcza ludzka; zjawa, widmo, upiór;
4. niematerialny pierwiastek jednostki ludzkiej, człowieka; dusza;
5. treść decydująca o wartości, autentyczności nastroju, atmosfery czegoś;
6. wewnętrzna chęć do aktywności, działania, zdobywania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zapusty
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: duch
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈduxɨ, AS: duχy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duży kosz wiklinowy z dwoma uchami
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in. Agnieszka Duczmal, polska dyrygentka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Duczyński:
Wikipedia
1. (zwykle w liczbie mnogiej) ludowy instrument muzyczny;
2. piszczałka (jako instrument muzyczny lub jego część);
3. potocznie: niedołęga
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Hiszpanii, w północnej Granadzie
(1.2) geogr. toponim, nazwa dwóch miejscowości w Rumunii
(1.3) geogr. hydron. toponim, nazwa dwóch rzek w Rumunii
(1.4) geogr. hydron. rzeka w Kolumbii, dopływ Guayabero
(1.5) geogr. wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w sielsowiecie Ryteń;
Wiktionary
Wikipedia
potocznie: autobus, którym poruszał się Andrzej Duda w czasie kampanii prezydenckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. autobus wyborczy wykorzystywany w kampaniach polskiego polityka Andrzeja Dudy
Wiktionary
osoba grająca na dudach; dudziarz; duda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. muz. dudziarz, człowiek grający na dudach
Wiktionary
rzecz. dudy nmos., dudziarz m.
przym. dudziarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: dudka
SJP.pl
ptak z rzędu kraskowatych o charakterystycznym, brązowym czubie z piór na głowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Upupa epops|ref=tak., średni ptak wędrowny o upierzeniu w kolorach pomarańczowym, czarnym i białym, z czubem na głowie;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. głupiec
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Doktor powtórzył tylko to, co jakiś dudek powiedział na śledztwie.
Wiktionary
IPA: ˈdudɛk, AS: dudek
Wiktionary
czas. dudzić
Wiktionary
miasto w Rosji, stolica Tajmyrskiego Okręgu Autonomicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, ośrodek administracyjny dawnego Tajmyrskiego (Dołgańsko-Nienieckiego) Okręgu Autonomicznego, w Kraju Krasnojarskim, nad Dudinką (1.2) i Jenisejem;
(1.2) geogr. rzeka w Rosji, prawy dopływ Jeniseju;
Wiktionary
Dudinka (ros. Дудинка) – miasto w azjatyckiej części Rosji, ośrodek administracyjny dawnego Tajmyrskiego (Dołgańsko-Nienieckiego) Okręgu Autonomicznego, w Kraju Krasnojarskim.
Położone jest na prawym brzegu Jeniseju, w miejscu, w którym wpada do niego rzeka Dudinka.
Wikipedia
1. piszczałka
2. dolna część stosiny pióra, zawierająca zeschłe błonki rogowe; dusza
3. potocznie: płuco bydlęce używane jako potrawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gwara. piszczałka
(1.2) jedna z części ptasiego pióra
forma rzeczownika.
(2.1) D. B. lp. zob. dudek.
Wiktionary
Fujarka, fujara (gwarowo: fulara, fuira, fujera; inne staropolskie nazwy to: dudka, dutka, piszczałka) – ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów, fujarki były wykonywane z kory wierzby lub łoziny (salix cinerea) i należą do najstarszych instrumentów muzycznych.
Wikipedia
(1.1) (…) albo Pacholęciu w dudki zagrajmy i na piszczałeczkach rozweselajmy (…)
Wiktionary
IPA: ˈdutka, AS: dutka
Wiktionary
(1.1) piszczałka
Wiktionary
bydlęce płuca przeznaczone do spożycia
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. zabiegać o czyjeś względy
Wiktionary
IPA: dutˈkɔvat͡ɕ, AS: dutkovać
Wiktionary
rzecz. dudkowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dudkować.
Wiktionary
czas. dudkować ndk.
Wiktionary
rodzina ptaków o charakterystycznym dużym dziobie
SJP.pl
Dudki, dudkowate (Upupidae) – monotypowa rodzina ptaków z rzędu dzioborożcowych (Bucerotiformes).
Wikipedia
o cechach dudkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj ptaków śpiewających
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Poznań. płakać
Wiktionary
(1.1) Już som nie wiym, czy dudlać, czy śmiać mi się chce.
Wiktionary
rzecz. dudlanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dudlać.
Wiktionary
czas. dudlać ndk.
Wiktionary
[czytaj: DADli] miasto w Anglii
SJP.pl
Dudley – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii w hrabstwie West Midlands, w dystrykcie Dudley na południe od Wolverhampton, będące częścią konurbacji Black Country. W 2021 roku liczyło 64 270 mieszkańców.
Wikipedia
zachłannie pić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. fryzj. kok
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|neclik.
Wiktionary
dudnieć;
1. wydawać głuchy, buczący odgłos; huczeć;
2. o dźwięku:
a) brzmieć głucho i głośno;
b) wzmacniać się i osłabiać okresowo
SJP.pl
dudnieć;
1. wydawać głuchy, buczący odgłos; huczeć;
2. o dźwięku:
a) brzmieć głucho i głośno;
b) wzmacniać się i osłabiać okresowo
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wydawać głuchy odgłos
(1.2) o dźwięku: brzmieć głucho i głośno
(1.3) fiz. akust. o dźwięku złożonym z dwóch tonów o podobnej częstotliwości: wzmacniać się i osłabiać okresowo
(1.4) grać mocno uderzając klawisze
Wiktionary
IPA: ˈdudʲɲit͡ɕ, AS: dudʹńić
Wiktionary
rzecz. dudnienie n., podudnienie n., zadudnienie n.
czas. dudnieć ndk., podudnić dk., zadudnić dk., zadudnieć dk.
przym. dudniący, dudnieniowy
Wiktionary
(1.1) huczeć; war. dudnieć
(1.2) tętnić; war. dudnieć
(1.3) falować, oscylować; war. dudnieć
(1.4) bębnić; war. dudnieć
Wiktionary
dudnić;
1. wydawać głuchy, buczący odgłos; huczeć;
2. o dźwięku:
a) brzmieć głucho i głośno;
b) wzmacniać się i osłabiać okresowo
SJP.pl
1. zmiana amplitudy drgania w wyniku nałożenia się dwóch fal o zbliżonych częstotliwościach;
2. odgłos powstały w wyniku takiego nałożenia się fal akustycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydawanie głuchego odgłosu
Wiktionary
Dudnienie – okresowe zmiany amplitudy drgania wypadkowego powstałego ze złożenia dwóch drgań o zbliżonych częstotliwościach. Obserwuje się je dla wszystkich rodzajów drgań, w tym i wywołanych falami.
W roku 1955 A.T. Forrester, R.A. Gudmundsen i P.O. Johnson obserwowali dudnienie światła pochodzącego z dwóch niezależnych źródeł światła widzialnego o prawie identycznej częstotliwości. Uzyskano częstotliwość dudnień w zakresie mikrofal.
Wikipedia
rzecz. podudnienie n., zadudnienie n.
czas. dudnieć ndk., podudnić dk., zadudnić dk., zadudnieć dk., dudnić ndk.
przym. dudniący, dudnieniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. partacz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bazger, ciachrocz, complok, pyprok.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|niszczyż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawna drobna moneta w indyjskim Puducherry
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) moneta, miedziak
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
ani dudu
etymologia.
uwagi.
(1.1) współcześnie wyraz używany tylko w zwrocie „ani dudu”
tłumaczenia.
źródła.
== dudu (język maltański.) ==
thumb|dudu (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) robak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) moneta, miedziak
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
ani dudu
etymologia.
uwagi.
(1.1) współcześnie wyraz używany tylko w zwrocie „ani dudu”
tłumaczenia.
źródła.
== dudu (język maltański.) ==
thumb|dudu (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) robak
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) duda
Wiktionary
pieszczotliwie o dziecku, rzadziej o człowieku dorosłym
SJP.pl
Jerzy Matuszkiewicz, ps. „Duduś” (ur. 10 kwietnia 1928 w Jaśle, zm. 31 lipca 2021 w Warszawie) – polski muzyk jazzowy, saksofonista, kompozytor muzyki filmowej.
Wikipedia
osoba grająca na dudach; dudziarz; dudarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) muz. ludowy instrument muzyczny z grupy aerofonów stroikowych;
(1.2) pot. podroby, wnętrzności zwierząt (płuco, serce i wątroba)
(1.3) gw-pl|Poznań. płuca (zarówno zwierzęce jak i ludzkie)
(1.4) gw-pl|Bukowina. mankiety koszuli
Wiktionary
Dudy, gajdy – instrument muzyczny dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych.
Wikipedia
(1.1) Ten Szkot gra na dudach.
(1.1) Mój tata grał na dudach; pięknie grywał pijany, • Ale kiedy na trzeźwo, okropnie rzępolił (…)
(1.2) Wątróbka była tania, lub tzw. dudy — śledziona, płuca, kawałek serca itd..
(1.3) Coś mu tak w tych dudach rzęziało.
Wiktionary
IPA: ˈdudɨ, AS: dudy
Wiktionary
rzecz. dudziarz, przest. dudarz; zdrobn. dudki
przym. dudziarski
czas. dudzić
Wiktionary
(1.1) reg. kozioł, gajdy, koza, niepoprawnie kobza
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji w Kraju Krasnojarskim, prawy dopływ Piasiny;
Wiktionary
Dudypta (ros. Дудыпта) – rzeka w azjatyckiej części Rosji w Kraju Krasnojarskim, prawy dopływ Piasiny. Długość rzeki wynosi 387 km. Występują tu różne gatunki ryb np. muksun, czyr.
Dudypta uchodzi do Piasiny we wsi Kresty. Od tego miejsca przez 700 km aż do ujścia Piasina jest żeglowna.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
→ dudziarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z dudziarzem, dotyczący dudziarza
Wiktionary
(1.1) Zaraz po kapeli dudziarskiej wystąpił pieśniarz z Murzasichla.
Wiktionary
rzecz. dudarz mos., dudki lm nm., dudy lm nm., dudziarz mos.
Wiktionary
osoba grająca na dudach; dudarz; duda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. osoba grająca na dudach
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈdud͡ʑaʃ, AS: duʒ́aš
Wiktionary
rzecz. dudy nmos., dudarz mos., duda ż.
przym. dudziarski, dudowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) daw. głupio wyglądać i nie móc słowa przemówić
(1.2) daw. trudzić kogoś, zajmować czyjś czas
Wiktionary
rzecz. duda ż., dudy nmos., dudek m., dudzenie n., dudzista m.
przym. dudowy, dudkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: dueczento] okres rozwoju włoskiej sztuki średniowiecznej; ducento
SJP.pl
zdrobnienie od: duet
SJP.pl
cecha charakteryzująca to, co jest autentycznie hiszpańskie
SJP.pl
Duende, albo tener duende w wolnym tłumaczeniu oznacza „mieć duszę". Jest to stan, w którym rolę odgrywają silne emocje, ekspresja i autentyczność, często powiązane z flamenco. Ta artystyczna nazwa, powiązana zwłaszcza z muzyką pochodzi od nadprzyrodzonej postaci z mitologii hiszpańskiej, Duende.
Wikipedia
rzeka w Portugalii i Hiszpanii; Douro
SJP.pl
Duero (hiszp. Duero, wym. [ˈdweɾo]; port. Douro, wym. [ˈdoɾu]; łac. Durius) – rzeka w Hiszpanii i Portugalii o długości 895 km, na odcinku około 130 kilometrów jest rzeką graniczną między tymi krajami. Najbardziej zasobna w wodę na Półwyspie Iberyjskim i trzecia pod względem długości. Obszar źródłowy w Górach Iberyjskich na wysokości 2080 m n.p.m. w masywie Sierra de Urbión, na północny zachód od miasta Soria w Hiszpanii.
Wikipedia
1. utwór na dwa głosy lub dwa instrumenty;
2. zespół dwuosobowy wykonujący taki utwór; duo;
3. para tancerzy lub łyżwiarzy występująca przed publicznością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. zespół muzyczny złożony z dwóch osób
(1.2) muz. utwór muzyczny przeznaczony dla dwóch instrumentów lub na dwa głosy
(1.3) para tancerzy, łyżwiarzy itp. występujących przed publicznością
(1.4) w XVII–XVIII w.: ciepłe nakrycie głowy
Wiktionary
Duet – kompozycja przeznaczona dla dwóch śpiewaków lub utwór muzyczny na dwa głosy wokalne, będący samodzielnym dziełem lub częścią jednej z wielkich form muzycznych: opery, operetki, kantaty, oratorium. Duety wokalne często mają charakter pedagogiczny, wówczas występują pod łacińską nazwą bicinium.
Wikipedia
(1.1) Na firmową imprezę szef zaprosił duet smyczkowy.
(1.2) Ten duet na skrzypce i wiolonczelę jest niezły, ale już pisał pan lepsze kompozycje.
Wiktionary
IPA: ˈduwɛt, AS: duu̯et
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. duecik m.
Wiktionary
(1.1) para
(1.3) para
Wiktionary
dawniej: ufać, wierzyć
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. ufać, mieć nadzieję
Wiktionary
(1.1) (…) będzieszli wiernie dufać Panu swemu a będziesz chodził prawdziwemi drogami Jego (…).
Wiktionary
IPA: ˈdufat͡ɕ, AS: dufać
Wiktionary
rzecz. dufanie n., zaufany mos.
czas. ufać, zaufać
przym. zaufany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dufać.
Wiktionary
czas. zaufać, ufać, dufać ndk.
przym. zaufany
rzecz. zaufany mos.
Wiktionary
Wikipedia
kulka ziemniaczana smażona na głębokim oleju
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: dufnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dufny
SJP.pl
1. zarozumiały; pewny siebie;
2. pełen wiary, ufny
SJP.pl
[czytaj: diFUR] szczyt w Alpach
SJP.pl
drewniany, łukowaty przedmiot służący do przymocowania rzemieni przy chomącie do dyszli zaprzęgu; duha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drewniany, łukowaty przedmiot służący do przymocowania rzemieni przy chomącie do dyszli zaprzęgu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈduɡa, AS: duga
Wiktionary
(1.1) duha
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. długi
Wiktionary
samolot marki Douglas; douglas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. długopis
Wiktionary
drewniany, łukowaty przedmiot służący do przymocowania rzemieni przy chomącie do dyszli zaprzęgu; duga
SJP.pl
Duha (ukr. Дуга) – wieś na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie emilczyńskim. W 2001 roku liczyła 80 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: dizburczyk] mieszkaniec Duisburga (miasta w Niemczech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Duisburga; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Duisburg mrz.
:: fż. duisburka ż.
przym. duisburski
Wiktionary
[czytaj: dizburk] miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto położone w zachodniej części Niemiec, w Zagłębiu Ruhry;
Wiktionary
Duisburg – miasto na prawach powiatu położone w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf, w Zagłębiu Ruhry (Ruhrgebiet). Miasto leży nad Renem i jest dużym ośrodkiem przemysłowym.
Wikipedia
IPA: ˈdyːsbʊʁk
Wiktionary
rzecz. duisburczyk mos., duisburka ż.
przym. duisburski
Wiktionary
[czytaj: dizburka] mieszkanka Duisburga (miasta w Niemczech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Duisburga; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Duisburg mrz.
:: fm. duisburczyk mos.
przym. duisburski
Wiktionary
[czytaj: dizburski] dotyczący Duisburga (miasto w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Duisburgiem, dotyczący Duisburga
Wiktionary
rzecz. Duisburg mrz., duisburczyk mos., duisburka ż.
Wiktionary
regionalnie: zamieć śnieżna, deszcz z wiatrem
SJP.pl
rodzaj antylopy
SJP.pl
Dujker (Cephalophus) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
rodzaj małp wąskonosych z rodziny makakowatych
SJP.pl
Duk (Pygathrix) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Wikipedia
czytać, mówić coś z trudem, nieporadnie, jąkając się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) mówić z trudem, niewyraźnie lub jąkając się
Wiktionary
(1.1) Dukał tak przez całą prezentację.
Wiktionary
IPA: ˈdukat͡ɕ, AS: dukać
Wiktionary
czas. wydukać dk.
rzecz. dukanie n., wydukanie n.
Wiktionary
zdrobnienie od: dukat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dukat
Wiktionary
(1.1) To nie dukat, lecz tylko mały dukacik.
Wiktionary
rzecz. dukat m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dukać.
Wiktionary
czas. dukać ndk.
Wiktionary
[czytaj: diKA] nazwisko, m.in. Paul Dukas (1865-1935), francuski kompozytor
SJP.pl
złota moneta bita w Wenecji od 1284 roku i rozpowszechniona potem w całej Europie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. złota moneta używana w Europie od XIII do XIX w.;
(1.2) hist. miara masy określająca stosunek ilości metalu szlachetnego do wagi brutto stopu
Wiktionary
Dukat – złota lub srebrna moneta używana w Europie od późnego średniowiecza do początków XX wieku. Według niektórych źródeł określenie to należy ograniczać jedynie do złotej monety europejskiej, o masie ok. 3,5 grama, której pierwowzorem był złoty floren bity we Florencji od 1252 r.
Wikipedia
(1.1) Dam ci trzysta dukatów i miejsce na moim dworze.
Wiktionary
IPA: ˈdukat, AS: dukat
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. dukacik m.
przym. dukatowy
Wiktionary
(1.1) czerwony złoty, pot. czerwoniec, holender; daw. cząty
Wiktionary
przymiotnik od: dukat
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Dukla
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Dukli, związany z Duklą
Wiktionary
IPA: duˈcɛlsʲci, AS: duḱelsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dukla ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mały szyb górniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Dukla – miasto w woj. podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Dukla. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. krośnieńskiego. Dukla leży w dawnej ziemi krakowskiej historycznej Małopolski.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 1971 mieszkańców, będąc 45. najludniejszym miastem w województwie.
Wikipedia
(1.1) Pierwsza wzmianka o Dukli pochodzi z roku 1336.
Wiktionary
IPA: ˈdukla, AS: dukla
Wiktionary
przym. dukielski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. dukielski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Dukla ż.
* słowacki: (1.1) Dukla ż.
źródła.
== Dukla (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Dukla
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkaniec Dukli
SJP.pl
mieszkanka Dukli
SJP.pl
potocznie: powiedzieć coś z dużą trudnością, nieporadnie, jąkając się; wydukać
SJP.pl
1. prosta droga w lesie powstała przez wycięcie drzew; linia ostępowa, tryba, przesieka;
2. wygląd pisma, wynikający z szybkości pisania i sposobu prowadzenia pióra;
3. dawniej: wygląd liter w piśmie lub w druku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. leśna droga podziałowa powstała po wycięciu pasa drzew
(1.2) przen. kierunek czyichś działań bądź rozwoju czegoś
(1.3) przest. ogólny wygląd liter w piśmie odręcznym lub w druku, także. sposób rysowania
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) przesieka, tryba
Wiktionary
wałek w maszynie drukarskiej, służący do rozprowadzania farby
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo:
1. palić papierosa;
2. pić wódkę
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Duląbka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Dębowiec.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętego Michała Archanioła w Cieklinie.
W 1595 roku wieś położona w powiecie bieckim województwa krakowskiego była własnością starosty krasnostawskiego Jana Mniszcha
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. gwara. obozowa: jeniecki obóz przejściowy
Wiktionary
Durchgangslager (Dulag) – w czasie II wojny światowej niemiecki obóz przejściowy dla jeńców wojennych lub wysiedleńców.
Pierwsze obozy typu Dulag zostały założone w sierpniu i wrześniu 1939, przed oraz w trakcie niemieckiej napaści na Polskę, na terytorium Niemiec, Austrii i Polski. Przetrzymywano w nich polskich jeńców i cywilów. Później dulagi lokowano w okupowanej Polsce, Estonii, Litwie, Łotwie, Białorusi, Ukrainie, Rosji, Włoszech, Jugosławii, Grecji, Rumunii, Czechosłowacji, Francji, Belgii oraz w Niemczech, i przetrzymywano w nich ludzi różnych narodowości. Niektóre obozy posiadały podobozy jak np. Dulagi 100, 110, 123, 135, 154, 182, 185, 200, 201 i 377.
Wikipedia
IPA: ˈdulak, AS: dulak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź. lufka do papierosów
Wiktionary
(1.1) fifka
Wiktionary
[czytaj: dulcjan] dawny instrument muzyczny, aerofon
SJP.pl
Sztort, dulcian – dawny instrument muzyczny z grupy aerofonów stroikowych, prototyp fagotu. Zbudowany jest ze smukłego, jednolitego klocka drewna, w którym wydrążone są dwa równoległe, lekko koniczne kanały połączone u dołu wygiętą w kolanko rurą. Korpus posiada siedem otworów bocznych, podczas gry zatykanych palcami. Drugi kanał jest nieco dłuższy od pierwszego; jego zakończenie stanowi czarę głosową. W otwór wlotowy pierwszego wstawiona jest zakrzywiona metalowa rurka, na którą nasadza się podwójny stroik.
Wikipedia
[czytaj: dulc-imer] prototyp fortepianu, rodzaj cymbałów z klawiaturą i drewnianymi młoteczkami obciągniętymi skórą
SJP.pl
Nazwa dwóch różnych instrumentów muzycznych:
Wikipedia
syntetyczny środek słodzący używany przez diabetyków
SJP.pl
Dulcyna (z łac. dulcis – słodki) – organiczny związek chemiczny, arylowa pochodna mocznika. Odkryta w 1884 roku przez Josepha Berlinerbaua. Jest to biały krystaliczny proszek rozpuszczalny w wodzie, około 100–300 razy słodszy od cukru spożywczego. W przeciwieństwie do sacharyny nie daje gorzkiego posmaku. W pierwszej połowie XX wieku była stosowana jako sztuczny środek słodzący.
Wikipedia
przestarzale, ironicznie: ukochana, dama serca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. iron. wybranka, ukochana, dama serca
Wiktionary
(1.1) Spójrz, znów kupił kwiaty dla tej swojej dulcynei.
Wiktionary
IPA: ˌdult͡sɨ̃ˈnɛa, AS: dulcỹnea
Wiktionary
(1.1) bogdanka
Wiktionary
związek organiczny stosowany w medycynie występujący w soku niektórych drzew podzwrotnikowych
SJP.pl
potocznie:
1. trudzić się, ślęczeć nad czymś;
2. przebywać gdzieś z przymusu
SJP.pl
ślęczeć nad czymś, trudzić się
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wyduldać)
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pić
Wiktionary
czas. wyduldać dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzymskokatolicki kult świętych, aniołów, relikwii itp.
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo:
1. palić papierosa;
2. pić wódkę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ruchomy pierścień metalowy lub widełki, przymocowane do burty łodzi, służące do osadzania wioseł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. element łodzi wioślarskiej w postaci ruchomego pierścienia metalowego lub widełek, przymocowanych do burty łodzi, służący do utrzymywania wiosła w odpowiedniej pozycji;
Wiktionary
Dulka – część łodzi wioślarskiej służąca do utrzymywania wiosła w odpowiedniej pozycji.Umieszczona bezpośrednio na burcie (łodzie turystyczne, rybackie) lub na odsadni w łodziach sportowych.Dawniej wykonywana z drewna, obecnie przeważnie z tworzyw sztucznych. Obecnie wykorzystywane dulki sportowe pozwalają na regulowanie kąta nachylenia pióra wiosła w celu optymalizacji wydajności.
Wikipedia
(1.1) Skórzany mankiet wiosła zabezpiecza je przed ścieraniem przez dulkę.
(1.1) Wkładamy wiosła w dulki i ruszamy.
Wiktionary
IPA: ˈdulka, AS: dulka
Wiktionary
[czytaj: dales] nazwisko, m.in. John Dulles (1888-1959), amerykański polityk, Człowiek Roku magazynu Time w 1954
SJP.pl
konik dulmeński - niemiecka rasa kuców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. lek z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny o wzorze sumarycznym wzór chemiczny|C18H19NOS., stosowany w leczeniu depresji, zaburzeń lękowych oraz przewlekłego bólu;
Wiktionary
Duloksetyna – organiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), stosowany w leczeniu depresji, zespołu lęku uogólnionego, bólu w neuropatii cukrzycowej i fibromialgii. Została zatwierdzona przez FDA w 2004 r. W niektórych krajach stosowana w terapii wysiłkowego nietrzymania moczu (SUI).
Wikipedia
(1.1) Inny psychiatra, do którego poszłam już sama, zaproponował duloksetynę.
Wiktionary
dziedzina historii zajmująca się niewolnictwem
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
obłuda, kołtuneria, zakłamana moralność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. drobnomieszczańskie zakłamanie, kołtuneria, ciasnota horyzontów, faryzeuszostwo, przy jednoczesnym wysokim mniemaniu o własnych walorach moralnych
Wiktionary
Dulszczyzna – postawa filistra i kołtuna. Pojęcie zostało wprowadzone do języka polskiego dzięki sukcesowi teatralnemu dramatu Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej.
Wikipedia
IPA: dulˈʃt͡ʃɨzna, AS: dulščyzna
Wiktionary
(1.1) podwójna moralność
Wiktionary
miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
pocisk ze spiłowanym czubkiem
SJP.pl
1. poczucie własnej wartości, godność
2. ktoś lub coś będące powodem do chluby
3. utwór literacki, rodzaj ballady historycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) polit. izba niższa parlamentu Rosji i Federacji Rosyjskiej;
(1.2) geogr. miasto w południowej Syrii, na północny wschód od Damaszku;
(1.3) geogr. miasto w Palestynie, na Zachodnim Brzegu Jordanu
Wiktionary
Duma – poczucie własnej godności i wartości; stan zadowolenia z siebie samego z powodu podejmowanych wysiłków czy uzyskanych korzyści. Duma neurotyczna to termin stworzony przez Karen Horney na określenie stanu nerwicowego, w którym poczucie dumy jest nieadekwatnie wysokie w stosunku do rzeczywistych osiągnięć.
Wikipedia
(1.1) Do posła do Dumy Gorbunowa przybyło trzech włościan z terskiego obwodu z uchwałą gminy nalczyckiej i przynieśli zdawałoby się nieprawdopodobną wiadomość.
Wiktionary
książkowo: rozmyślać, roztrząsać coś w myślach, zastanawiać się; medytować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) myśleć, zastanawiać się
Wiktionary
(1.1) Nad czym tak dumasz?
Wiktionary
IPA: ˈdũmat͡ɕ, AS: dũmać
Wiktionary
rzecz. duma ż., dumanie n., dumka ż.
Wiktionary
(1.1) medytować, rozmyślać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dumać.
Wiktionary
czas. dumać ndk.
rzecz. duma ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: diMA] nazwisko francuskie, m.in. Aleksander Dumas (1802-1870) - pisarz francuski
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Osoby z nazwiskiem Dumas:
Wikipedia
w stylu utworów Aleksandra Dumasa, nawiązujący do jego bohaterów
SJP.pl
książkowo: rozmyślać, roztrząsać coś w myślach, zastanawiać się; medytować
SJP.pl
liryczna, ludowa pieśń ukraińska w formie ballady lub utwór literacki oparty na tej pieśni
SJP.pl
Dumka – ukraińska wielozwrotkowa pieśń w formie ballady o rzewnym nastroju, często wyrażająca żal po utraconej osobie lub tęsknotę do jakiegoś miejsca czy wydarzenia; zwykle wykonywana z towarzyszeniem bandury.
Dumka to też forma muzyczna rozwinięta w okresie romantyzmu i będąca bliskim odpowiednikiem elegii; często wzorowana na ukraińskich dumkach.
Wikipedia
[czytaj: dami] wersja nowego czasopisma albo gazety prezentowana potencjalnym czytelnikom, reklamodawcom, drukarniom itp.
SJP.pl
Dummy – debiutancki album angielskiej grupy Portishead wydany w 1994 roku przez wytwórnię Go! Beat.
W 1994 roku zdobył tytuł Albumu Roku magazynu Melody Maker oraz nagrodę Mercury Prize w roku następnym. W 2003 roku został sklasyfikowany na 419. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone. Do 2008 roku został sprzedany w liczbie 3,6 miliona egzemplarzy zdobywając certyfikaty platynowej i złotej płyty.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób dumny
Wiktionary
(1.1) Chodził dumnie wyprostowany, prężył mięśnie i lśnił jak wysmarowany oliwą gladiator.
Wiktionary
przym. dumny
rzecz. duma ż.
Wiktionary
stawać się dumnym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: dumnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dumny
SJP.pl
mający poczucie własnej wartości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pewny siebie, mający poczucie własnej godności
(1.2) wyniosły, pyszny, o wygórowanym mniemaniu
(1.3) zadowolony z czegoś, mający dumę, satysfakcję z czegoś lub kogoś
Wiktionary
(1.3) Był zresztą ze swego pochodzenia dumny, pamiętam, jak kiedyś oświadczył: "Wyście jeszcze po drzewach chodzili, kiedy my tworzyliśmy już wielką kulturę!"
Wiktionary
IPA: ˈdũmnɨ, AS: dũmny
Wiktionary
rzecz. duma ż.
przysł. dumnie
Wiktionary
(1.1) ambitny, honorowy, reg. śl. pyszny.
(1.2) zarozumiały, zadufany, dufny
Wiktionary
minerał z grupy krzemianów o granatowo-niebieskiej barwie
SJP.pl
Dumortieryt – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego paleontologa M.E. Dumortiera (1803-1876).
Wikipedia
pojazd mechaniczny zaopatrzony w wywrotkę kolebkową, służący do przewożenia materiałów sypkich
SJP.pl
[czytaj: damping] sprzedaż towarów po cenach niższych od kosztów produkcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ekon. sprzedaż towarów za granicą po cenach niższych niż te, za które sprzedaje się je w swoim kraju;
Wiktionary
Dumping (ang. imiesłów od czasownika dump ‘wywalać; zrzucać; zarzucać’ [w domyśle: rynek towarami]) – polityka gospodarcza polegająca na sprzedaży swoich produktów za granicę po cenach niższych niż na rynku krajowym (dumping cenowy, ang. price dumping) lub po cenach niższych od kosztów ich wytworzenia (dumping kosztowy, ang. cost dumping).
Wikipedia
przym. dumpingowy
przysł. dumpingowo
Wiktionary
[czytaj: dampingować] sprzedawać po cenach niższych niż koszty produkcji; stosować dumping
SJP.pl
[czytaj: dampingowy] przymiotnik od: dumping, np. ceny dumpingowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od dumping
Wiktionary
IPA: ˌdãmpʲĩŋˈɡɔvɨ, AS: dãmpʹĩŋgovy
Wiktionary
rzecz. dumping m.
Wiktionary
skrót od: duński
SJP.pl
Język duński (duń. dansk, det danske sprog) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich. Posługuje się nim około 5,2 mln mówiących, głównie w Danii i Szlezwiku w północnych Niemczech (ok. 50 tys. osób). Duński w charakterze języka urzędowego używany jest w Danii a także na Wyspach Owczych. W Islandii, która aż do 1944 r. była posiadłością Danii, duński jest nauczany jako jeden z głównych języków obcych, obok angielskiego, norweskiego i szwedzkiego.
Wikipedia
rzeka w Europie, druga pod względem długości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Europie;
Wiktionary
Dunaj (łac. Danubius, niem. Donau, słowac. Dunaj, słoweń. Donava, węg. Duna, chorw. Dunav, serb. i bułg. Дунав, rum. Dunărea, ukr. Дунай) – druga co do długości (po Wołdze) rzeka w Europie.
Rzeka przepływa z zachodu na wschód przez wiele europejskich krain geograficznych, z których największe to Wyżyna Bawarska, Kotlina Panońska i Nizina Wołoska. Jej dorzecze pokrywa duże rejony Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej.
Wikipedia
(1.1) Dunaj to druga co do długości rzeka Europy.
Wiktionary
IPA: ˈdũnaj, AS: dũnai ̯
Wiktionary
rzecz. Podunaje n.
przym. dunajski, naddunajski, zadunajski, środkowodunajski
Wiktionary
rzeka w południowej Polsce, prawy dopływ Wisły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowej Polsce, prawobrzeżny dopływ Wisły;
Wiktionary
Dunajec (słow. Dunajec) – rzeka w południowej Polsce, prawy dopływ Wisły (rzeka II rzędu). Powstaje z połączenia wód Czarnego Dunajca i Białego Dunajca w Nowym Targu; za początkowy odcinek uważa się Czarny Dunajec (w najwyższym biegu Wyżni Chochołowski Potok). Długość 247 km (łącznie z Czarnym Dunajcem), z czego 17 km liczy odcinek graniczny między Sromowcami Wyżnymi a Szczawnicą. Powierzchnia dorzecza wynosi 6804 km², z tego w Polsce 4854,1 km², na Słowacji 1949,9 km² (z czego 1594,1 km² przypada na dorzecze Popradu, a 355,8 km² – na zlewnię samego Dunajca na wspomnianym odcinku granicznym).
Wikipedia
(1.1) W podtarnowskich Zgłobicach wyłowiono z Dunajca ciało 57-letniej kobiety.
(1.1) Wierzby, które rodzą gruszki znaleźć można w Szczawnicy nad Dunajcem oraz w arboretum w Kórniku.
Wiktionary
IPA: dũˈnajɛt͡s, AS: dũnai ̯ec
Wiktionary
przym. dunajecki
Wiktionary
przymiotnik od: Dunajec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dunajcem, dotyczący Dunajca
Wiktionary
rzecz. Dunajec mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Dunajewski (forma żeńska: Dunajewska; liczba mnoga: Dunajewscy) – polskie nazwisko.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś, a dawniej miasteczko, na Ukrainie w obwodzie lwowskim;
Wiktionary
Dunajów (ukr. Дунаїв) – wieś na Ukrainie w obwodzie lwowskim.
Wieś położona 19 km na wschód od Przemyślan nad Złotą Lipą. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Dunajów w powiecie przemyślańskim województwa tarnopolskiego.
Wikipedia
przym. dunajowski
Wiktionary
→ Dunaj
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z rzeką Dunaj
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) I wnet porwał ją dunajski prąd i szybko zniknęła za horyzont.
Wiktionary
IPA: dũˈnajsʲci, AS: dũnai ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dunaj m.
przym. naddunajski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) naddunajski
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Dunaj m.
przym. naddunajski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Danubian
* białoruski: (1.1) дунайскі
* czeski: (1.1) dunajský
* francuski: (1.1) danubien
* hiszpański: (1.1) danubiano
* łaciński: (1.1) danubialis
* rosyjski: (1.1) дунайский
* słowacki: (1.1) dunajský
* słoweński: (1.1) dunajski
* ukraiński: (1.1) дунайський
* włoski: (1.1) danubiano
źródła.
== dunajski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) dunajski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od Szwaba dunajskiego
Wiktionary
[czytaj: diNĄ] nazwisko, m.in. Jean Henri Dunant (1828-1910), założyciel Czerwonego Krzyża
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: DAnełej] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: danken lub dunkan] nazwisko, m.in. Isadora Duncan (1877-1927), amerykańska tancerka
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
obywatel Danii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości duńskiej, obywatel Danii, mieszkaniec Danii
Wiktionary
Duńczycy (duń. danskere) – naród germański zamieszkujący głównie w Danii (około 5 mln) oraz w Niemczech (około 50 tys., większość w Szlezwiku), USA (według różnych danych od 320 tysięcy do 1,5 mln osób pochodzenia duńskiego), Kanadzie i Szwecji. Około 90% Duńczyków należy do kościoła ewangelicko-luterańskiego, ale niewielu z nich praktykuje. Posługują się językiem duńskim, jednym z języków skandynawskich.
Wikipedia
(1.1) Ostatniego lata setki tysięcy Duńczyków pojechało na wakacje do Turcji.
(1.1) W referendum Duńczycy zdecydowali zachować swoją dotychczasową walutę.
Wiktionary
IPA: ˈdũj̃n͇t͡ʃɨk, AS: dũĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Dania ż., duńskość ż., duńczyk m., duński m., duńszczyzna ż.
:: fż. Dunka ż.
przym. duński
przysł. duńsko
Wiktionary
[czytaj: dandi] miasto w Szkocji
SJP.pl
Dundee (wym. [dʌnˈdiː]; gael. Dùn Dèagh) – miasto i jednostka administracyjna (ang. council area) w Szkocji, położone na północnym brzegu zatoki Firth of Tay, u ujścia rzeki Tay do Morza Północnego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) poznań. wydzielina z nosa
Wiktionary
(1.1) smark, reg. pozn. babol.
Wiktionary
dawniej, żartobliwie: piorun; dziś żywe w potocznych związkach frazeologicznych "niech cię (mnie, go itp.) dunder świśnie" albo "bodaj cię (mnie, go itp.) dunder świsnął" - niech przepadnie, niech cię (mnie, go itp.) piorun strzeli
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) żart. wyrażający zdziwienie lub gniew, zazwyczaj w wyrażeniu: niech to dunder świśnie
(1.2) gwara. pot. grzmot
Wiktionary
dawniej, rubasznie: zrzędzić, gromić, łajać
SJP.pl
[czytaj: danfermlajn] miasto w Szkocji
SJP.pl
Dunfermline (gael. Dùn Phàrlain) – miasto (city) w Szkocji, w regionie Fife. Miasto usytuowane jest w pobliżu zatoki Firth of Forth na Morzu Północnym.
Miasto jest historyczną stolicą Szkocji. Robert I Bruce został pochowany w tutejszym opactwie Dunfermline Abbey założonym w 1070 roku. Jest otoczone od północy po południe doliną Pittencrieff. W 2005 r. miasto liczyło ok. 39 tys. mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy, maszynowy oraz metalowy.
Wikipedia
naród w Chinach
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel narodu mieszkającego w Kirgistanie i południowym Kazachstanie
SJP.pl
przedstawicielka narodu mieszkającego w Kirgistanie i południowym Kazachstanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej pochodzenia chińskiego, zamieszkującej Kirgistan i Kazachstan;
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Dunganin mos.
przym. dungański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dunganami
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) jęz. język Dunganów;
Wiktionary
rzecz. Dunganin mos., Dunganka ż.
Wiktionary
jednomasztowy statek z trójkątnym żaglem, używany od starożytności w Indiach
SJP.pl
papieros marki Dunhill
SJP.pl
Dunhill – ekskluzywna marka papierosów produkowanych przez British American Tobacco. Zazwyczaj ich cena jest wyższa od średniej ceny papierosów sprzedawanych w danym regionie. Są eksportowane głównie do Europy, południowej Azji, Nowej Zelandii i Australii, ale można je również kupić przez internet lub w sklepach tytoniowych w USA, Malezji i Kanadzie. Są dostępne na Cyprze i w Czechach. W Indonezji produkcją papierosów pod marką Dunhill zajmuje się Bentoel Group.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Duninowo (kaszb. Dëninowò, niem. Dünnow) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Ustka. Wieś leży przy drodze wojewódzkiej nr 203.
Wieś stanowi sołectwo Duninowo, w którego skład wchodzi również miejscowość Duninówko oraz Kolonia Duninowo.
Wikipedia
głębinowa skała magmowa złożona głównie z oliwinu, zawierająca domieszki chromitu, piroksenu i magnetytu; oliwinit
SJP.pl
Dunit – ultrazasadowa głębinowa skała pochodzenia magmowego z rodziny perydotytów, niezawierająca w swym składzie mineralnym wolnej krzemionki (SiO2), a jedynie krzemionkę związaną w innych minerałach, której zawartość jest niższa od 45% wagowych. Zasobna w żelazo, a uboga w alkalia – sód i potas. Zbudowana jest głównie z oliwinu z domieszką niewielkich ilości chromitu, z domieszką piroksenu, amfiboli, magnetytu i innych, których zawartość może przekraczać 90% objętościowych. Skała o barwie brunatnoczarnej lub zielonoczarnej. W skład mineralny niektórych dunitów wchodzą hornblenda oraz granaty. Nazwa pochodzi od gór Dun w Nowej Zelandii.
Wikipedia
przymiotnik od: dunit
SJP.pl
potocznie: sznurowany but sportowy z nisko wyprofilowaną podeszwą i wzmacniającym kołnierzem; Nike Dunk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości duńskiej lub obywatelka Danii
Wiktionary
(1.1) Marcin przyjaźni się z sympatyczną Dunką.
Wiktionary
IPA: ˈdũŋka, AS: dũŋka
Wiktionary
rzecz. Dania ż., duński m.
:: fm. Duńczyk mos.
przym. duński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) spoż. ciemne piwo pszeniczne
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Piotr zabiera się za warzenie dunkela.
Wiktionary
IPA: ˈdũŋkɛl, AS: dũŋkel
Wiktionary
rasa psów gończych pochodząca z Norwegii
SJP.pl
Dunker – rasa psa, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do podsekcji psów gończych o średniej wielkości. Podlega próbom pracy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Dunkierki
Wiktionary
IPA: dũŋʲˈcɛrt͡ʃɨk, AS: dũŋʹḱerčyk
Wiktionary
rzecz. Dunkierka ż.
:: fm. dunkierka ż.
przym. dunkierski
Wiktionary
miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnej Francji;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: dũŋʲˈcɛrka, AS: dũŋʹḱerka
Wiktionary
rzecz. dunkierczyk mos., dunkierka ż.
przym. dunkierski
Wiktionary
przymiotnik od: Dunkierka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Dunkierki, związany z Dunkierką
Wiktionary
(1.1) Królewskie Siły Powietrzne (RAF) spotkało w czasie kampanii dunkierskiej i po niej wiele nieuzasadnionych zarzutów.
Wiktionary
IPA: dũŋʲˈcɛrsʲci, AS: dũŋʹḱersʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dunkierka ż., dunkierczyk mos., dunkierka ż.
Wiktionary
opona marki Dunlop
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący Duńczyków, Danii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Danii lub Duńczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Danii;
Wiktionary
Język duński (duń. dansk, det danske sprog) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich. Posługuje się nim około 5,2 mln mówiących, głównie w Danii i Szlezwiku w północnych Niemczech (ok. 50 tys. osób). Duński w charakterze języka urzędowego używany jest w Danii a także na Wyspach Owczych. W Islandii, która aż do 1944 r. była posiadłością Danii, duński jest nauczany jako jeden z głównych języków obcych, obok angielskiego, norweskiego i szwedzkiego.
Wikipedia
(1.1) Duńscy piłkarze po raz kolejny wygrali z Anglią.
(1.1) Kiedy Chrystian III obejmuje władzę w 1536 roku, rozwiązuje norweską Radę Państwa, a Norwegia zostaje przekształcona z samodzielnego królestwa (pod rządami tego samego monarchy co Dania) w duńską prowincję.
(2.1) W Danii mówi się po duńsku.
(2.1) Językiem narodowym Wysp Owczych jest farerski, ale wszystkie farerskie dzieci uczą się w szkole duńskiego, ponieważ jest to drugi urzędowy język w tym kraju.
Wiktionary
IPA: ˈdũj̃sʲci, AS: dũĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Dania ż., Duńczyk mos., Dunka ż.
Wiktionary
dotyczący Danii i Polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem duńskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem duńskim
(1.3) spisany, stworzony w języku duńskim
Wiktionary
(1.1) Naukę prowadzono głównie w języku grenlandzkim aż do nowej ustawy szkolnej w 1950 roku, kiedy to utworzono dwa typy klas: grenlandzkojęzyczne i duńskojęzyczne.
Wiktionary
IPA: ˌdũj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: dũĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
śrut o średnicy 1 do 1,75 mm
SJP.pl
muzyczny duet
SJP.pl
Duo – forma muzyczna oznaczająca dwóch muzyków grających na różnych lub jednakowych instrumentach muzycznych, z których żaden nie pełni funkcji akompaniującej lub utwór na dwa instrumenty.
Typową formą duo jest utwór na dwoje skrzypiec z akompaniamentem basu generalnego (sonata triowa). Duo było również utożsamiane od połowy XVIII wieku z sonatą na skrzypce oraz fortepian.
Potocznie słowo „duo” jest używane zamiennie z określeniem „duet”.
Wikipedia
liczba 10 do potęgi 75.
SJP.pl
Wikipedia
liczba wynosząca 10^72
SJP.pl
Duodecylion – liczba 1072, czyli jedynka i 72 zera w zapisie dziesiętnym.
W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) duodecylion oznacza 1039, czyli sekstyliard w pozostałych krajach.
W układzie SI mnożnikowi 1072 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.
Wikipedia
odległość (interwał) między dwoma dźwiękami wynosząca 12 stopni skali
SJP.pl
odległość (interwał) między dwoma dźwiękami wynosząca 12 stopni skali
SJP.pl
Duodecyma – interwał złożony zawarty między dwunastoma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występuje duodecyma czysta. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar.
Wikipedia
dioda składająca się z dwóch zespołów elektrod
SJP.pl
Duodioda – lampa elektronowa, odmiana diody próżniowej, w której znajduje się jedna wspólna katoda (żarzona pośrednio lub bezpośrednio) i dwie oddzielne anody.
Duodiody prostownicze stosowane były w dwupołówkowych prostownikach lampowych (rozwiązanie takie wymagało uzwojenia transformatora zasilającego z wyprowadzonym odczepem ze środka). W układach detektorów lampowych wykorzystywane były duodiody detekcyjne; często duodioda detekcyjna zamykana bywa we wspólnej bańce ze wzmacniającą triodą lub pentodą, a niekiedy z jeszcze innym systemem lampowym.
Wikipedia
zapis muzyczny: dwie nuty w miejscu, w którym powinny występować trzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. figura rytmiczna, w której nuta z kropką dzieli się na dwie równe części;
Wiktionary
Duola – nieregularne rozwinięcie rytmiczne, w którym figura rytmiczna składa się z dwóch zamiast trzech równych części (nut tej samej wartości czasowej). W notacji duola zwykle oznaczana jest cyfrą 2 i łukiem.
Wikipedia
(1.1) Mozart nie zwykł używać duoli w swych kompozycjach.
Wiktionary
IPA: duˈwɔla, AS: duu̯ola
Wiktionary
funkcjonowanie na rynku zbytu dwóch konkurujących ze sobą producentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. występowanie na rynku tylko dwóch konkurujących na tym samym polu podmiotów gospodarczych;
(1.2) polit. sytuacja, w której na scenie polityczniej działają tylko dwie liczące się i konkurujące partie polityczne, marginalizujące inne siły polityczne
Wiktionary
Duopol – sytuacja na rynku, w której konkurują między sobą dwaj przedsiębiorcy i ta forma konkurencji oligopolistycznej jest wykorzystywana do analizy. Najczęściej omawiane modele duopolu to:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) duopol Cournota, duopol Stackelberga, duopol Bertranda
(1.2) POPiS
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|polski|duo-|-pol. < etym|łac|duo. + etym|gr|πωλέω.; przez analogię do „monopol”
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) duopoly
* bułgarski: (1.1) дуопол m.
* estoński: (1.1) duopol
* fiński: (1.1) duopoli
* francuski: (1.1) duopole m.
* galicyjski: (1.1) duopolio m.
* hebrajski: (1.1) דואופול
* hiszpański: (1.1) duopolio m.
* kataloński: (1.1) duopoli m.
* niemiecki: (1.1) Duopol n., Dyopol n.
* portugalski: (1.1) duopólio m.
* rosyjski: (1.1) дуополия ż.
* szwedzki: (1.1) duopol n.
* ukraiński: (1.1) дуополія ż.
* węgierski: (1.1) duopólium
* włoski: (1.1) duopolio m.
źródła.
== duopol (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ekon. duopol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etymn|polski|duo-|-pol. < etym|łac|duo. + etym|gr|πωλέω.; przez analogię do „monopol”
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) duopoly
* bułgarski: (1.1) дуопол m.
* estoński: (1.1) duopol
* fiński: (1.1) duopoli
* francuski: (1.1) duopole m.
* galicyjski: (1.1) duopolio m.
* hebrajski: (1.1) דואופול
* hiszpański: (1.1) duopolio m.
* kataloński: (1.1) duopoli m.
* niemiecki: (1.1) Duopol n., Dyopol n.
* portugalski: (1.1) duopólio m.
* rosyjski: (1.1) дуополия ż.
* szwedzki: (1.1) duopol n.
* ukraiński: (1.1) дуополія ż.
* węgierski: (1.1) duopólium
* włoski: (1.1) duopolio m.
źródła.
== duopol (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ekon. duopol
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) duopol Cournota, duopol Stackelberga, duopol Bertranda
(1.2) POPiS
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|polski|duo-|-pol. < etym|łac|duo. + etym|gr|πωλέω.; przez analogię do „monopol”
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) duopoly
* bułgarski: (1.1) дуопол m.
* estoński: (1.1) duopol
* fiński: (1.1) duopoli
* francuski: (1.1) duopole m.
* galicyjski: (1.1) duopolio m.
* hebrajski: (1.1) דואופול
* hiszpański: (1.1) duopolio m.
* kataloński: (1.1) duopoli m.
* niemiecki: (1.1) Duopol n., Dyopol n.
* portugalski: (1.1) duopólio m.
* rosyjski: (1.1) дуополия ż.
* szwedzki: (1.1) duopol n.
* ukraiński: (1.1) дуополія ż.
* węgierski: (1.1) duopólium
* włoski: (1.1) duopolio m.
źródła.
== duopol (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ekon. duopol
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. mar. zob. birema.
Wiktionary
słowo oznaczające mocne i głośne uderzenie w kogoś lub w coś, zwykle po upadnięciu
SJP.pl
wulgarnie:
1. pośladki, tyłek; zad, rzyć,
2. atrakcyjna seksualnie kobieta; laska, dziwa, dupencja, towar;
3. człowiek niezaradny, oferma; niezdara, ślamazara, gamoń;
4. tył czegoś, tylna część czegoś; zad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. pośladki lub odbyt
(1.2) pot. pejor. obraź. wulg. niezaradna osoba, oferma
(1.3) wulg. (potencjalna) partnerka seksualna
(1.4) wulg. dziewczyna (tylko w zestawieniach: fajna, niezła itp. dupa – ale także stara dupa, czyli stare babsko)
(1.5) wulg. żeński narząd płciowy (najczęściej w wyrażeniu dać dupy)
(1.6) daw. każde zagłębienie
wykrzyknik
(2.1) wulg. pot. okrzyk świadczący o porażce, przegranej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Raz ją tak swędziała dupa, że zgwałciła i biskupa.
(1.2) Ależ z ciebie dupa, nic nie potrafisz załatwić!
(1.3) Kazio wpadł wczoraj na imprezę z całkiem niezłą dupą.
(1.4) Świetna dupa z tej aktorki!
(2.1) Tyle się uczyłem i co?! No i dupa!
(2.1) No i dupa zbita!
Wiktionary
IPA: ˈdupa, AS: dupa
Wiktionary
rzecz. dupek mos./mzw., dupencja ż., dupiastość ż., dupowatość ż.
:: zdrobn. dupcia ż., dupeczka ż., dupka ż.
:: zgrub. dupsko
czas. dupczyć, wydupczyć, podupczyć
przym. dupiasty, dupiaty, dupny, dupowaty, do dupy
przysł. dupowato
Wiktionary
(1.1) pot. zadek, tyłek; przest. współcz. reg. rzyć; reg. śl. rzić.; eufem. cztery litery, gdzie plecy kończą swoją szlachetną nazwę, siedzenie, pupa
(1.2) safanduła, niedojda, niedorajda, gapa
(1.3-4) dupencja, laska, cizia
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupeczka, dupeńka, dupka, dupina, dupinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. odczasownikowy od|dupczyć.
Wiktionary
(1.1) A może to był jakiś pieprzony hiszpański kelner, wakacyjny skok w bok, jakbyś była jakąś nastoletnią dziwką, którą wzięło na wakacyjne dupczenie. Dupodajka. Pieprzone angielskie cipy; trochę słońca, sangrii i dadzą każdemu.
Wiktionary
rzecz. dupka ż., dupa ż., dupsko n.
czas. dupczyć ndk.
Wiktionary
(1.1) bzykanie, bzykanko, dymanko, ruchanie, ruchanko
Wiktionary
wulgarnie: odbywać stosunek płciowy; współżyć seksualnie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wulg. uprawiać z kimś seks (jako strona aktywna)
czasownik zwrotny niedokonany dupczyć się (dk. brak)
(2.1) wulg. uprawiać seks
(2.2) wulg. psuć się, źle działać
Wiktionary
(1.1) No i czaisz, gość dupczył jego żonę, to dostał w mordę.
(2.1) Jaś dupczy się z Małgosią.
(2.2) Coś mi się dupczy w telefonie.
Wiktionary
IPA: ˈdupt͡ʃɨt͡ɕ, AS: dupčyć
Wiktionary
rzecz. dupa ż., dupka ż., dupeczka ż., dupsko n., dupczenie n.
przym. dupiaty, dupiasty, dupowaty
wykrz. dupa
czas. dupnąć
Wiktionary
(1.1) wulg. bzykać, chrobotać, ciupciać, ciumkać, dymać, jebać, młócić, pierdolić, posuwać, rypać, rżnąć, walić, zapinać; przest. chędożyć
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeńka, dupka, dupina, dupinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: dupa
(1.2) pot. młoda, seksualnie atrakcyjna dziewczyna/kobieta
Wiktionary
Dupeczka – skała w Dolinie Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Pod względem administracyjnym należy do wsi Będkowice w gminie Wielka Wieś, w województwie małopolskim. Skała znajduje się w środkowej części Doliny Będkowskiej, przy Brandysowej Polanie powstałej na dnie rozszerzenia bocznego wąwozu łączącego się z dnem doliny po orograficznie prawej stronie potoku Będkówka.
Wikipedia
(1.1) Dwadzieścia lat, 170 centymetrów wzrostu, para wspaniałych nóg i dupeczka – jak dla mnie – mistrzostwo świata. Miała lekki kompleks z powodu małych piersi, moim zdaniem jednak nic im nie brakowało.
(1.2) Udami natrafiła na podłokietnik kanapy. Wtedy jego palce musnęły bok jej szyi. – Do diabła, naprawdę niezła z ciebie dupeczka.
Wiktionary
IPA: duˈpɛt͡ʃka, AS: dupečka
Wiktionary
rzecz. dupa ż., dupka ż., dupcia ż., dupunia ż., dupeńka ż., zadupie n.
przym. dupny
wykrz. dupa
czas. dupczyć
Wiktionary
1. obraźliwie: osoba pogardzana, lekceważona przez innych;
2. potocznie: walet w kartach; jopek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) grub. pejor. osoba lekceważona i pogardzana z racji swej niezaradności, głupoty i naiwności
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) grub. walet w kartach
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: dupka
Wiktionary
(1.1) Ale z ciebie dupek!
(2.1) Zostały mu na ręce same dziewiątki i dupki.
(3.1) Mam w domu plakat dwóch ładnych dupek z „Playboya”.
Wiktionary
IPA: ˈdupɛk, AS: dupek
Wiktionary
rzecz. dupa ż., dupka ż., dupsko n., dupol m., dupuś m., dupniak m.
przym. dupowaty
wykrz. dupa
czas. dupnąć
Wiktionary
(1.1) dupol, dupuś, zero, oferma, fujara
(2.1) jupek, jopek, walet
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. piwo podwójnie wzmocnione
Wiktionary
IPA: duˈpɛlbʲir, AS: dupelbʹir
Wiktionary
młodzieżowo: zgrabna, atrakcyjna dziewczyna; laska, cizia, lasencja, sunia, lachon
SJP.pl
pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeczka, dupka, dupina, dupinka
SJP.pl
potocznie: rzecz lub sprawa, którą nie warto się zajmować; głupstwo, błahostka, drobiazg, drobnostka, betka
SJP.pl
potocznie: rzecz lub sprawa, którą nie warto się zajmować; głupstwo, błahostka, drobiazg, drobnostka, betka
SJP.pl
potocznie: brednie, kłamstwa, bzdury; androny, banialuki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. posp. sprawy, kwestie mało ważne
(1.2) posp. nieprzydatne przedmioty
Wiktionary
(1.1) Przestań gadać o tych duperelach i powiedz coś o chorobie Krysi.
(1.2) Chyba go znajdziesz w szufladzie z duperelami w kantorku.
Wiktionary
IPA: ˌdupɛˈrɛlɛ, AS: duperele
Wiktionary
przym. duperelny
:: zdrobn. duperelki
rzecz. duperelki nmos.
Wiktionary
(1.1) bzdury, głupoty, głupstwa
(1.2) rupiecie
Wiktionary
potocznie: rzecz lub sprawa, którą nie warto się zajmować; głupstwo, błahostka, drobiazg, drobnostka, betka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. zdrobn. od: duperele
(1.2) pot. posp. drobne mało przydatne przedmioty
Wiktionary
(1.1) Taśmę klejącą trzymamy w szufladzie z duperelkami w kantorku.
Wiktionary
rzecz. duperele lm nm.
przym. duperelny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) posp. błahy, nieistotny
Wiktionary
rzecz. duperele nmos., duperelki nmos.
Wiktionary
(1.1) pot. bzdurny, głupi; neutr. banalny, błahy, drobny, nieistotny, nieważny; książk. bagatelny, trywialny
Wiktionary
dupiaty;
1. wulgarnie: taki, który ma wydatne biodra i pośladki; biodrzasty;
2. potocznie: kiepski, niedobry, nieudany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wulg. o wydatnych pośladkach
(1.2) wulg. do niczego, kiepski, byle jaki
Wiktionary
(1.1) Jestem dupiasta, jak powinnam się ubierać?
(1.2) Dupiasta pogoda w ten weekend, więc z braku innych zajęć troszkę popracuję…
Wiktionary
zob. dupa.
Wiktionary
(1.1) dupiaty
(1.2) reg. śl. dupiaty.; wulg. do dupy, dupny, chujowy, gówniany, pizdowaty, zjebany; eufem. ciulowy; pot. do chrzanu, do kitu, dziadowski, ruski; neutralnie beznadziejny, kiepski, marny, do niczego
Wiktionary
dupiasty;
1. wulgarnie: taki, który ma wydatne biodra i pośladki; biodrzasty;
2. potocznie: kiepski, niedobry, nieudany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wulg. o wydatnych pośladkach
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wulg. zły, słabej jakości, felerny, nieciekawy
Wiktionary
(1.2) Ten telefon jest jakiś dupiaty – mam go od tygodnia, a już się zepsuł.
(1.2) Ten film był naprawdę dupiaty; po półgodzinie chciało mi się spać.
(1.2) Na tak dupiatej imprezie nie byłem od dawna.
Wiktionary
zob. dupa.
Wiktionary
(1.1) dupiasty
(1.2) do dupy
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeczka, dupeńka, dupka, dupinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. dupa
Wiktionary
Mleczna (dawniej nazywana Dupiną) – rzeka w południowej Polsce w województwie śląskim. Przepływa przez miasta: Katowice, Tychy i Bieruń.
Źródła rzeki Mlecznej leżą na wysokości 290 m n.p.m. w pobliżu zachodniej granicy rezerwatu przyrody Ochojec w Katowicach. Następnie biegnie przez Tychy i na południu Bierunia (przy granicy z Bojszowami) wpada do Gostyni. Rzeka Mleczna płynie w kierunku południowo-wschodnim, natomiast przy ujściu rzeki Przyrwy zmienia kierunek na południowy. Powierzchnia zlewni wynosi 142 km², co stanowi około 41% całkowitej zlewni Gostyni, czyniąc ją największym jej dopływem.
Wikipedia
rzecz. dupka ż.
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeczka, dupeńka, dupka, dupina
SJP.pl
pieszczotliwe zdrobnienie od: dupa; dupcia, dupeczka, dupeńka, dupina, dupinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od dupa
(1.2) pieszczotliwie o pośladkach
(1.3) pot. spoż. kromka chleba odkrojona ze skraju bochenka
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) D. i B. lp. od dupek
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Jak babcia chleb wyjmowała z pieca błagałyśmy, żeby nam dupkę odkroiła i posmarowała masłem, które się cudownie rozpuszczało.
Wiktionary
rzecz. dupa ż., dupencja ż., zadupie n., dupeczka ż., dupina ż., dupcia ż., dupunia ż., dupeńka ż., dupsko n., udupianie n., udupienie n., dupczenie n., wydupczenie n., dupek m., dupowatość ż., podupczenie n., zdupczenie n., dupol m., dupuś m., dupnięcie n.
czas. dupnąć dk., udupiać ndk., udupić dk., dupczyć ndk., wydupczyć dk., podupczyć dk., zdupczyć dk.
przym. dupny, dupiasty, dupowaty, do dupy
przysł. dupnie, dupiasto, dupowato, do dupy
wykrz. dupa
Wiktionary
(1.1) dupeczka, dupina, dupcia, dupunia, dupeńka
(1.2) pupa, pupcia, rzytka, dupeczka, dupina, dupcia, dupunia, dupeńka, zadeczek, tyłeczek
(1.3) piętka, przylepka; reg. skrajka
Wiktionary
dawniej: podwojony podatek; podwójnik
SJP.pl
Dupla – w dawnej Polsce gruntowy podatek nadzwyczajny. Płacony w XVI wieku przez szlachtę i chłopów na potrzeby wojenne, stanowił dwukrotność (60 gr z łanu) podatku zwyczajnego (sympli - 30 gr). Duplą nazywano też tzw. nową kwartę, wprowadzoną w 1632, z której wpływy miały być przeznaczone na utrzymanie artylerii koronnej.
Wikipedia
1. komplet składający się z dwóch klisz autotypowych służących do reprodukcji tego samego oryginału jednobarwnego drukiem dwubarwnym
2. karton klejony dwubarwny, używany na okładki
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: dupleks
SJP.pl
Wikipedia
odpowiedź skarżącego na replikę w sądzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od duplikat
Wiktionary
rzecz. duplikat m.
Wiktionary
1. podwojenie liczby czegoś;
2. aberracja chromosomów polegająca na podwojeniu odcinka chromosomowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dwukrotne zwiększenie ilości czegoś
(1.2) genet. aberracja chromosomowa polegająca na podwojeniu fragmentu chromosomu;
Wiktionary
Duplikacja – podwojenie fragmentu chromosomu na skutek niesymetrycznej wymiany odcinków chromatyd i czasem błędnego crossing-over. Może to powodować choroby genetyczne. Jedna z aberracji strukturalnych chromosomów.
Duplikacja genu może być spowodowana powieleniem fragmentu chromosomu albo retrotranspozycją. W wyniku tego procesu jedna z kopii genu uwalnia się od presji selekcyjnej środowiska, dzięki czemu może swobodnie mutować, ponieważ mutacje w dodatkowej kopii zazwyczaj nie zaburzają funkcjonowania organizmu. Nagromadzenie mutacji może spowodować, że zduplikowany gen uzyska nową funkcję, albo stanie się pseudogenem. Powstałe na skutek duplikacji geny pochodzące od wspólnego przodka nazywa się paralogami. Teorię o znaczeniu duplikacji genów w ewolucji zaproponował Susumu Ohno w 1970.
Wikipedia
rzecz. duplika ż., duplikat m., duplikowanie n., zduplikowanie n.
czas. duplikować ndk., zduplikować dk.
Wiktionary
(1.1) podwojenie, zdublowanie, zdwojenie
Wiktionary
kopia;
1. drugi egzemplarz dokumentu, pisma; odpis, wtórnik;
2. przedmiot odtworzony na wzór innego przedmiotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kopia
(1.2) drugi egzemplarz lub odpis jakiegoś dokumentu
Wiktionary
Duplikat (łac. duplicare — podwajać) — drugi egzemplarz obiektu, identyczny z pierwszym. W odróżnieniu od kopii, duplikat nie jest utworzony na wzór oryginału, ale pochodzi z tego samego źródła, co pierwszy egzemplarz.
Wikipedia
rzecz. duplikacja ż., duplikowanie n., zduplikowanie n., duplikacik mrz.
czas. duplikować ndk., zduplikować dk.
Wiktionary
(1.1) wtórnik
(1.2) wtórnik, odpis
Wiktionary
podwajać, rzadziej powtarzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zduplikować)
(1.1) dwukrotnie zwiększać ilość czegoś
Wiktionary
(1.1) Ktoś opowiadał historię. Potem zaczęto tę historię spisywać, ponieważ wynaleziono pismo. Potem zaczęto ją duplikować, ponieważ wynaleziono druk.
Wiktionary
rzecz. duplika ż., duplikacja ż., duplikat m., duplikowanie n., zduplikowanie n.
czas. zduplikować dk.
Wiktionary
(1.1) dublować, podwajać, zdwajać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podwajanie liczby czegoś
Wiktionary
rzecz. zduplikowanie n., duplikacja ż., duplikat m.
czas. duplikować ndk., zduplikować dk.
Wiktionary
(1.1) podwajanie
Wiktionary
dawniej: podwojony podatek; podwójnik
SJP.pl
Wikipedia
wulgarnie:
1. uderzyć; walnąć, grzmotnąć, trzepnąć;
2. zepsuć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wulg. uderzyć
(1.2) wulg. zatrzymać, złapać
(1.3) młodz. wulg. spożyć napój, najczęściej energetyczny
czasownik zwrotny dokonany dupnąć się (ndk. brak)
(2.1) wulg. uderzyć się
(2.2) wulg. przewrócić się
(2.3) wulg. położyć się
(2.4) wulg. pomylić się
Wiktionary
rzecz. dupa ż., dupka ż., dupsko n., dupek m.
czas. dupczyć ndk.
przym. dupny, dupiaty, dupiasty
Wiktionary
(1.1) wulg. jebnąć, pierdolnąć; posp. pieprznąć, pierdyknąć; neutr. uderzyć
(1.2) pot. przyskrzynić
(1.3) pot. łyknąć; neutr. wypić
(2.1) wulg. jebnąć się, pierdolnąć się; posp. pieprznąć się, pierdyknąć się; neutr. uderzyć się
(2.2) wulg. wypierdolić się
(2.3) neutr. położyć się
(2.4) wulg. jebnąć się
Wiktionary
negatywowa kopia filmu do seryjnego wykonywania pozytywowych kopii, wyświetlanych w kinach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. film. materiał negatywowy używany w procesie duplikatowania fotografii lub filmu
Wiktionary
potocznie: gra towarzyska polegająca na odgadnięciu, który z graczy jest autorem anonimowego klapsa; salonowiec, dupnik
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dupny
SJP.pl
potocznie: gra towarzyska polegająca na odgadnięciu, który z graczy jest autorem anonimowego klapsa; salonowiec, dupniak
SJP.pl
Dupnik – skała w miejscowości Przeginia w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia. Znajduje się w odległości około 800 m na południe od kościoła w Przegini, na wzniesieniu w prawym zboczu Doliny Racławki. Jest to obszar Wyżyny Olkuskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.
Wikipedia
wulgarne:
1. kiepski, beznadziejny; do dupy;
2. wielki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wulg. kiepski, marny, do niczego
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. grub. wielki, duży
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. grub. świetny, bardzo dobry, najlepszy
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. grub. śmieszny, niepoważny
Wiktionary
(1.1) Dupny był ten film, wyłączyłem w połowie.
(1.2) Po drugiej stronie ulicy wybudowali jakiś nowy dupny sklep.
(1.3) W tym roku sylwester był naprawdę dupny!
(1.4) No nie bydź dupny, przecież ten pies cię nie bajśnie!
Wiktionary
rzecz. dupa ż., dupka ż., dupcia ż., dupeczka ż., dupsko n., przydupas m.
przym. dupowaty, dupiasty, dupiaty, do dupy
wykrz. dupa, do dupy
czas. dupnąć
przysł. do dupy
Wiktionary
(1.1) wulg. do dupy, dupiasty, chujowy, pizdowaty, zjebany; posp. ciulowy; neutralnie beznadziejny, kiepski
(1.2) wulg. zajebisty; neutralnie duży, wielki, ogromny
(1.3) wulg. zajebisty
(1.4) głupi, śmieszny, niepoważny
Wiktionary
potocznie: coś, co jest w stanie uzasadnić czyjeś działanie; dupokrytka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzecz lub osoba która chroni przed konsekwencjami
Wiktionary
wulgarnie: osoba starająca się przypodobać komuś, by uzyskać dla siebie korzyść; dupodajek, dupodajec, włazidupek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. więz. bierny homoseksualista
Wiktionary
IPA: ˌdupɔˈdajt͡sa, AS: dupodai ̯ca
Wiktionary
rzecz. dupodajka ż.
Wiktionary
(1.1) ciota
Wiktionary
wulgarnie: osoba starająca się przypodobać komuś, by uzyskać dla siebie korzyść; dupodaj, dupodajek, włazidupek
SJP.pl
wulgarnie: prostytutka; bladź, kurwa, kurwiszcze
SJP.pl
wulgarnie: prostytutka; bladź, kurwa, kurwiszcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. przestępcza prostytutka
Wiktionary
IPA: ˌdupɔˈdajka, AS: dupodai ̯ka
Wiktionary
rzecz. dupodajca
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wulg. jednostka czasu mierzona dla czynności, która polega na siedzeniu (np. praca umysłowa, bierny odpoczynek)
Wiktionary
(1.1) Na pytanie, co w pracy męczy ich najbardziej, najczęściej odpowiadają: dupogodziny.
Wiktionary
młodzieżowo:
1. godziny spędzone bezczynnie w szkole;
2. odstawiać dupogodziny - uczyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od dupojebak
Wiktionary
rzecz. dupojebak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. aktywny homoseksualista, pederasta
Wiktionary
IPA: ˌdupɔˈjɛbak, AS: dupoi ̯ebak
Wiktionary
rzecz. dupojebstwo n.
:: zdrobn. dupojebaczek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. homoseksualny stosunek płciowy
Wiktionary
IPA: ˌdupɔˈjɛpstfɔ, AS: dupoi ̯epstfo
Wiktionary
rzecz. dupojebak m.
Wiktionary
potocznie: coś, co jest w stanie uzasadnić czyjeś działanie; dupochron
SJP.pl
wulgarnie: głupiec, naiwniak lub ktoś zarozumiały
SJP.pl
wulgarnie: lizus, pochlebca; dupowłaz, wazeliniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. lizus
Wiktionary
(1.1) Nie wiem, czy ja mam takiego pecha, czy co, bo do jakiej pracy nie pójdę, trafia mi się zawsze jakiś pierdolony dupoliz.
Wiktionary
(1.1) wulg. włazodup, włazidupa, lizodup, przydupas; pot. cmokier, komplemenciarz, nadskakiwacz, podlizuch, podlizywacz, podnóżek, potakiewicz, wazelina, wazeliniarz; dworak, klakier, pochlebca, serwilista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. plastikowy przyrząd do zjeżdżania po śniegu na pośladkach
Wiktionary
(1.1) jabłuszko, ślizgacz
Wiktionary
starożytna moneta rzymska równa 2 asom
SJP.pl
Dupondius – moneta rzymska wartości 2 asów, bita początkowo z brązu, później mosiężna.
Wprowadzona w czasach republiki po modyfikacji systemu monetarnego pod koniec III wieku p.n.e. i orientacyjnie oznaczana na rewersie symbolem II. W cesarstwie po reformie Augusta emitowana bez oznaczeń, o wadze normatywnej 13,64 g (½ uncji); dla odróżnienia od miedzianego asa bita z mosiądzu zwanego orichalcum. Wskutek gwałtownie postępującej dewaluacji pieniądza emisji dupondiusów zaprzestano w drugiej połowie III wieku n.e.
Wikipedia
amerykański koncern chemiczny oraz zbrojeniowy, założony w 1802 roku jako fabryka prochu
SJP.pl
Dupont, DuPont, Du Pont, du Pont:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
→ dupowaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niezaradność życiowa
Wiktionary
rzecz. dupka ż., dupa ż.
wykrz. dupa
Wiktionary
pogardliwie: niezręczny, nieporadny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posp. niezaradny lub nieporadny
Wiktionary
(1.1) Dupowatych szpiegów macie w swoich szeregach, towarzyszko Pabieda.
Wiktionary
IPA: ˌdupɔˈvatɨ, AS: dupovaty
Wiktionary
zob. dupa.
Wiktionary
(1.1) kiepski
Wiktionary
wulgarnie: osoba schlebiająca komuś w celu pozyskania jego względów; wdupowkręt, podlizuch, podlizywacz, lizus, komplemenciarz
SJP.pl
wulgarnie: lizus, pochlebca; dupoliz, wazeliniarz
SJP.pl
kopia gotowego filmu z pozytywowym obrazem i dźwiękiem na drobnoziarnistej taśmie o małej czułości; kopia lawendowa (duppozytywowa)
SJP.pl
kopia duppozytywowa - kopia gotowego filmu z pozytywowym obrazem i dźwiękiem na drobnoziarnistej taśmie o małej czułości; kopia lawendowa, duppozytyw
SJP.pl
1. zgrubienie od: dupa (pośladki, tyłek); pupsko;
2. pospolicie: młoda, atrakcyjna kobieta; laska, dupencja, lasencja, towar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grub. zgrub. od dupa
Wiktionary
rzecz. dupa ż., dupka ż., dupek m., udupianie n., udupienie n., duperel m., przydupas m., dupczenie n., wydupczenie n., zadupie n.
czas. dupnąć, udupiać ndk., udupić dk., dupczyć ndk., wydupczyć dk.
przym. dupny, dupiasty
przysł. dupnie
wykrz. dupa
Wiktionary
ostra, bakteryjna choroba zakaźna wywołana pałeczką salmonelli; tyfus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. ostra choroba zakaźna;
(1.2) muz. rodzaj skali muzycznej;
Wiktionary
Może dotyczyć jednej z chorób zakaźnych:
Lub może odnosić się do:
Wikipedia
(1.2) Czy słyszałeś już Menuet G-dur Paderewskiego?
Wiktionary
IPA: dur, AS: dur
Wiktionary
przym. durowy
Wiktionary
(1.1) tyfus
Wiktionary
w muzyce: system dur-moll - system tonalny opierający się na pokrewieństwie skal durowych i molowych
SJP.pl
odmiana pszenicy bogata w białko; pszenica twarda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury. dziura
Wiktionary
Dura (arab. دوره) – miasto w Autonomii Palestyńskiej (Zachodni Brzeg). Według danych szacunkowych na rok 2008 liczy 27 972 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|dziura.
źródła.
== dura (esperanto.) ==
morfologia. morfeo|dur|a.
wymowa. IPA|ˈdura.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) twardy
odmiana.
(1.1) odmiana-przymiotnik-esperanto.
przykłady.
Wiktionary
ogłupiać, mamić, manipulować
SJP.pl
Wikipedia
ogłupiać, mamić, manipulować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Duraj – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Parzęczew.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Durok – osada w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Siechnice.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.
Na terenie miejscowości mieszczą się dwa gospodarstwa rolne, gospodarstwo agroturystyczne i stadnina koni. Do osady można dojechać korzystając z autobusu podmiejskiego o numerze 920.
Wikipedia
stop glinu, miedzi, manganu i magnezu; duraluminium
SJP.pl
Duraluminium (skrótowo: dural) – ogólna nazwa stopów metali, przeznaczonych do przeróbki plastycznej, zawierających głównie aluminium oraz dodatki stopowe: zwykle miedź (2,0–4,9%), mangan (0,3–1,0%), magnez (0,15–1,8%), często także krzem, żelazo i inne w łącznej ilości ok. 6 do 8%.
Wikipedia
szkło hartowane firmy Duralex; duralex
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rodzaj hartowanego szkła stosowanego do wyrobu naczyń
Wiktionary
(1.1) duralex
Wiktionary
przymiotnik od: duraleks
SJP.pl
szkło hartowane firmy Duralex; duraleks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. duraleks.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) duraleks
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
od etymn|franc. nazwy firmy, Duralex
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== duralex (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) duraleks, duralex
odmiana.
(1.1) lp. duralex; blm.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) duraleks
Wiktionary
przymiotnik od: duralex
SJP.pl
przymiotnik od: dural
SJP.pl
przymiotnik od: duraluminium
SJP.pl
stop glinu, miedzi, manganu i magnezu; dural
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. stop aluminium z miedzią, manganem i magnezem;
Wiktionary
Duraluminium (skrótowo: dural) – ogólna nazwa stopów metali, przeznaczonych do przeróbki plastycznej, zawierających głównie aluminium oraz dodatki stopowe: zwykle miedź (2,0–4,9%), mangan (0,3–1,0%), magnez (0,15–1,8%), często także krzem, żelazo i inne w łącznej ilości ok. 6 do 8%.
Wikipedia
(1.1) Duraluminium znajduje zastosowanie przy budowie samolotów.
Wiktionary
przym. duraluminiowy
Wiktionary
(1.1) dural
Wiktionary
określenie wykonawcze: surowo, szorstko, twardo
SJP.pl
gatunek szkła o dużej odporności chemicznej, stosowany do wyrobu naczyń laboratoryjnych
SJP.pl
Duran – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Gers.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 650 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 99 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pireneje Duran plasuje się na 493. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1361.).
Wikipedia
przymiotnik od: Durango
SJP.pl
1. miasto w Meksyku;
2. stan w Meksyku;
3. model samochodu marki Dodge
SJP.pl
W Meksyku:
W Hiszpanii:
Wikipedia
przymiotnik od: duran
SJP.pl
[czytaj: diRA] miejscowość we Francji
SJP.pl
Belgia:
Francja:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
miasto w RPA
SJP.pl
Durban (zulu eThekwini, wym. [ˈɛːʔtʰɛˌkwinĭ]) – miasto i główny port Południowej Afryki i największe miasto prowincji KwaZulu-Natal (nie jest jednak jej stolicą, którą jest dużo mniejszy Pietermaritzburg). Durban położony jest nad Oceanem Indyjskim. Jest on jednym z największych miast RPA i liczy ponad 3,4 mln mieszkańców (2007). Jest dużym ośrodkiem turystycznym, co zawdzięcza subtropikalnemu klimatowi oraz licznym plażom.
Wikipedia
mieszkaniec Durbanu (miasta w RPA)
SJP.pl
mieszkanka Durbanu (miasta w RPA)
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. durś.
(1.2) reg-pl|Poznań. całkiem
(1.3) reg-pl|Poznań. ciągle
(1.4) reg-pl|Poznań. na przestrzał
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|durch.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== durch (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) stale, ustawicznie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|durch.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== durch (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) stale, ustawicznie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rozwolnienie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. pogardliwie: głupiec, bałwan;
2. rodzaj gry w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek mało inteligentny
(1.2) pot. obraźliwa forma zwrotu do mężczyzny
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) rodzaj niehazardowej gry karcianej;
Wiktionary
Dureń – gra karciana dla dwóch do sześciu osób, pochodząca z Rosji. W durnia można grać jako indywidualny zawodnik, można również formować zespoły (dwu- lub trzyosobowe).
W grze w durnia nie wyłania się zwycięzcy, ale przegranego, który otrzymuje miano tytułowego "durnia". Zadaniem graczy jest pozbycie się swoich kart, więc przegrywa ta osoba lub zespół, który posiada karty, kiedy nie ma ich już rywal.
Wikipedia
(1.1) Ten dureń nie zna nawet tabliczki mnożenia.
(1.2) Nie pokazuj mi się więcej na oczy, durniu!
(2.1) Chodź zagrać w durnia.
Wiktionary
IPA: ˈdurɛ̃ɲ, AS: durẽń
Wiktionary
rzecz. durnica ż., durnota ż., wydurnianie się n., durnowatość ż.
przym. durny, durnowaty
czas. wydurniać się ndk.
Wiktionary
(1.1-2) durnota, matoł, głąb, pacan, patafian, palant, kałmuk, mongoł, nieuk, bałwan, bęcwał, głupiec, głupek, cymbał, debil, idiota, imbecyl, jełop, kretyn, młotek, tępak, tuman, osioł, palant, przygłup, półgłówek, półinteligent, ćwerćinteligent
(2.1) durak
Wiktionary
nazwisko, m.in. Albrecht Dürer (1471-1528), niemiecki malarz
SJP.pl
prezerwatywa marki Durex
SJP.pl
Durex – nazwa kilku różnych produktów obecnych na rynkach światowych. Najpopularniejszą częścią marki Durex są prezerwatywy produkowane przez brytyjsko-holenderską korporację RB (dawny Reckitt Benckiser). Oferowane są również żele intymne oraz gadżety.
Wikipedia
żeńskie bóstwo hinduistyczne
SJP.pl
Durga (dewanagari दुर्गा forteca, beng. দুর্গা) – żeńskie bóstwo hinduistyczne, wojownicza forma Dewi. Do Durgi nie mają mieć dostępu konkurenci (jej imię oznacza też „Nieprzystępna”). Jest ona również niezwyciężona w boju. Czasami Durga powstaje z Wisznu jako moc snu lub jako moc stwórcza tego boga lub wyłania się z bogini Parwati, małżonki Śiwy.
Wikipedia
1. tropikalne drzewo z rodziny ślazowatych; zybuczkowiec;
2. owoc tego drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. drzewo z rodziny wełniakowatych;
(1.2) spoż. owoc duriana (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) zybuczkowiec
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Owoce
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) durian; (1.2) durian
* birmański: (1.2) ဒူးရင်းသီး (du:rang:si:)
* duński: (1.2) durian w.
* rosyjski: (1.1) дуриан m.; (1.2) дуриан m.
* tajski: (1.2) ทุเรียน (tú.rian)
źródła.
== durian (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Fae7-durian.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-durian.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. durian
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈdurʲjãn, AS: durʹi ̯ãn
Wiktionary
(1.1) zybuczkowiec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, np. Émile Durkheim (1858-1917) [czytaj: eMIL dirKEM], francuski filozof, socjolog i pedagog
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: nieco durny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. naiwniak, łatwowierny
Wiktionary
przym. durny
Wiktionary
(1.1) frajer, naiwniak, lolek, jeleń
Wiktionary
1. roślina z rodziny traw; kąkolnica, rajgras angielski;
2. dawniej: głupia kobieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. lud. zob. łochynia.
Wiktionary
(1.1) Nazbierała kosz grzybów i piekiełko durnicy.
Wiktionary
IPA: durʲˈɲit͡sa, AS: durʹńica
Wiktionary
rzecz. dureń, durnota
przym. durny, durnowaty
czas. zdurnieć
Wiktionary
(1.1) zob. łochynia.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: durnie, durno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: durny
SJP.pl
zdrobnienie od: durny
SJP.pl
→ durny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co durne; cecha tych, którzy są durni
Wiktionary
przym. durny, durnowaty
Wiktionary
potocznie: niewielki przedmiot (np. figurka) pełniący tylko funkcję dekoracyjną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. niewielki przedmiot, który nie ma zastosowania praktycznego, a jedynie pełni funkcję dekoracyjną
Wiktionary
(1.1) Wiele osób coraz częściej deklaruje, że nie kupuje już drobiazgów, które potocznie nazywa się kurzołapkami czy durnostojkami, bo ma świadomość tego, że są to produkty chińskiej produkcji i słabej jakości.
Wiktionary
(1.1) bibelot
Wiktionary
potocznie:
1. brak rozsądku; bezmyślność;
2. coś pozbawione sensu; bzdura;
3. osoba mało rozgarnięta lub robiąca rzeczy niemądre; dureń
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest durnowate; cecha tych, którzy są durnowaci
Wiktionary
rzecz. dureń m., durnowacenie n., durnienie n., zdurnienie n.
czas. durnowacieć ndk., durnieć ndk., zdurnieć dk.
przym. durnowaty, durny
przysł. durnowato, durnie
Wiktionary
głupkowaty, ograniczony umysłowo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) z lekka głupi
Wiktionary
(1.1) Ostatnio nawet zaczęłam się z kimś spotykać. Ale popatrzyłam na niego i doszłam do wniosku, że lepiej już mieć psa niż durnowatego faceta.
Wiktionary
IPA: ˌdurnɔˈvatɨ, AS: durnovaty
Wiktionary
rzecz. durnowatość ż., dureń m., durność ż., durnota ż., durnica ż.
czas. durnieć ndk., zdurnieć dk.
przym. durny, zdurniały
przysł. durnowato
Wiktionary
(1.1) przygłupi, głupawy, głupkowaty, głupowaty, przygłupiasty, matołkowaty, mułowaty, matołowaty, cepowaty, debilowaty, imbecylowaty, idiotowaty, głąbowaty, kretynowaty, tumanowaty
Wiktionary
głupi, naiwny, nierozsądny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) grub. mało inteligentny, głupi; naiwny, mało rozsądny
(1.2) daw. hardy, zuchwały
(1.3) daw. zbrojny
(1.4) reg. góry. dumny, pyszny
Wiktionary
Durny – ósmy album zespołu Koniec Świata, wydany w 2021 roku.
Wikipedia
IPA: ˈdurnɨ, AS: durny
Wiktionary
rzecz. dureń m., durniacha m., durnota ż., durnica ż., durność ż., durnowatość ż., durnienie n., zdurnienie n.
czas. durnieć ndk., zdurnieć dk.
przym. durnowaty
przysł. durnie, durnowato
Wiktionary
(1.1) głupi, ograniczony, tępy, kretyński, debilny, idiotyczny
Wiktionary
[czytaj: durak] rasa świni domowej
SJP.pl
Wikipedia
polimerowe tworzywo sztuczne mające cechy metalu lub ceramiki
SJP.pl
Duromery – polimerowe tworzywa sztuczne posiadające cechy metalu lub ceramiki - twarde, nieelastyczne, z wysoką wytrzymałością mechaniczną na rozciąganie i ściskanie, ale zazwyczaj nietopliwe lub trudnotopliwe i często kruche. Trudnotopliwe duromery są też nazywane duroplastami.
Wikipedia
przyrząd do badania twardości metali
SJP.pl
polimerowe tworzywo sztuczne posiadające cechy metalu lub ceramiki
SJP.pl
Duromery – polimerowe tworzywa sztuczne posiadające cechy metalu lub ceramiki - twarde, nieelastyczne, z wysoką wytrzymałością mechaniczną na rozciąganie i ściskanie, ale zazwyczaj nietopliwe lub trudnotopliwe i często kruche. Trudnotopliwe duromery są też nazywane duroplastami.
Wikipedia
czasownik
(1.1) gw-pl|Mazury. trwać
Wiktionary
1. → dur (choroba);
2. oparty na gamie z wielką tercją między pierwszym a trzecim stopniem; dur, major, majorowy
SJP.pl
Wikipedia
cecha czegoś opartego na gamie z wielką tercją między pierwszym a trzecim stopniem
SJP.pl
1. → dur (choroba);
2. oparty na gamie z wielką tercją między pierwszym a trzecim stopniem; dur, major, majorowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący duru (choroby)
(1.2) muz. dotyczący skali diatonicznej, gamy lub tonacji z wielką tercją między pierwszym a trzecim stopniem
(1.3) daw. wywołujący odurzenie, obłęd, zamroczenie umysłu
Wiktionary
rzecz. dur m.
Wiktionary
(1.2) majorowy
Wiktionary
roślina z rodziny traw, której ziarno przetwarzane jest na mąkę, kaszę, paszę; sorgo
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: DIrenmat] nazwisko, m.in. Friedrich Dürrenmatt (1921-1990), szwajcarski dramaturg
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ciągle
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od durszlak
Wiktionary
rzecz. durszlak m.
Wiktionary
dziurkowane naczynie do odcedzania wody; inaczej cedzak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gastr. kulin. dziurkowana miska do odcedzania
(1.2) środ. sport. strzelectwo tarcza z licznymi przestrzelinami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyjmij je łyżką cedzakową na durszlak, dobrze odsącz.
Wiktionary
IPA: ˈdurʃlak, AS: duršlak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. durszlaczek m.
przym. durszlakowy
Wiktionary
(1.1) cedzak
Wiktionary
mający wiele drobnych otworów, pełen dziur
SJP.pl
odmiana pszenicy bogata w białko; pszenica twarda
SJP.pl
Pszenica twarda, p. makaronowa, p. durum (Triticum durum Desf.) – gatunek pszenicy z rodziny wiechlinowatych. Powstała w wyniku mutacji genowej pszenicy płaskurki (Triticum dicoccum). Jest tetraploidem, ma 28 chromosomów.
Wikipedia
bardzo twardy składnik węgla kamiennego o ciemnoszarej barwie
SJP.pl
Duryn (durain, „twardy”) – składnik petrograficzny i makroskopowo widoczny, najbardziej matowy litotyp węgla kopalnego. Jest to odmiana węgla kamiennego o ziarnistym lub nierównym przełamie, który ma chropowatą powierzchnię, i słabym połysku, zwykle zawierająca drobnodyspersyjne domieszki mineralne. Tworzy warstwy o zróżnicowanej miąższości, a niekiedy całe pokłady. Ma zwartą, twardą, często lepką konsystencję, oleisty połysk oraz szarą lub szaroczarną barwę.
Wikipedia
1. oszukiwać kogoś
2. podkochiwać się w kimś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. ściskać kogoś (istotę żywą) w ten sposób, że uniemożliwia się mu oddychanie;
2. coś (np. dym) dusi kogoś - utrudnia mu oddychanie;
3. dusić mięso, warzywa itp. - gotować je na wolnym ogniu pod przykryciem;
4. dusić coś - potocznie: ściskać, przyciskać coś;
5. dusić coś w sobie - nie wyjawiać problemów, nie poruszać pewnych kwestii, męcząc się przez to psychicznie
SJP.pl
Wikipedia
przestarzale:
1. komplement, czułe słówko
2. wynagrodzenie, zapłata za usługi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. komplement, pochlebstwo, słodkie słówko
(1.2) daw. wynagrodzenie za usługę
(1.3) daw. rzad. ciastko, karmelek
Wiktionary
IPA: ˈdusɛr, AS: duser
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. duserek m.
Wiktionary
(1.1) komplement
Wiktionary
1. ściskać kogoś (istotę żywą) w ten sposób, że uniemożliwia się mu oddychanie;
2. coś (np. dym) dusi kogoś - utrudnia mu oddychanie;
3. dusić mięso, warzywa itp. - gotować je na wolnym ogniu pod przykryciem;
4. dusić coś - potocznie: ściskać, przyciskać coś;
5. dusić coś w sobie - nie wyjawiać problemów, nie poruszać pewnych kwestii, męcząc się przez to psychicznie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) tamować oddychanie, zaciskając gardło lub usta i nos
(1.2) podrażniać drogi oddechowe
(1.3) kulin. gotować pod przykryciem, w niewielkiej ilości tłuszczu lub wody
(1.4) przen. o uczuciach tłumić, powstrzymywać
czasownik zwrotny niedokonany dusić się (dk. brak)
(2.1) dusić (1.1) jeden drugiego, wzajemnie
(2.2) ginąć z braku powietrza
(2.3) o potrawach: być duszonym (1.3)
(2.4) przen. nie wytrzymywać czegoś
Wiktionary
(1.1) Złapał ją za gardło i zaczął dusić.
(1.2) Strażaków dusił gryzący dym.
(1.3) Gulasz należy dusić na małym ogniu przez około pół godziny.
(1.4) Nic nie odpowiedziała, dusząc w sobie płacz.
Wiktionary
IPA: ˈduɕit͡ɕ, AS: duśić
Wiktionary
rzecz. dusiciel m., duszność ż., dusznica ż., dusidło n., dusiennica ż., duszenie n., Dusiołek m.
czas. udusić, poddusić, podduszać, przydusić, przyduszać, zadusić, zdusić
przym. duszny, duszony
przysł. duszno
Wiktionary
1. wąż zabijający zdobycz poprzez duszenie jej splotami swojego ciała; boa dusiciel
2. morderca duszący swoje ofiary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) krym. morderca duszący swoją ofiarę
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. herp. wąż zaduszający ofiary
(2.2) herp. nazwa systematyczna|Boidae|Gray|ref=tak., wąż z rodziny dusicielowatych
(2.3) herp. nazwa systematyczna|Boa constrictor|Linnaeus|ref=tak., wąż z podrodziny boa;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) bot. ekol. porośle zaduszające inną roślinę swoim pnączem
Wiktionary
(1.1) Kolejną ofiarę dusiciela znaleźli grzybiarze.
(2.1) Możesz słowy ułagodzić psa gniewnego, zdumieć byka, oczarować węża dusiciela, przestraszyć tygrysa, rozczulić lwa; ale na tego potwora, na tę rozpętaną armatę — nie masz sposobu.
(2.2) Łatwym w chowie dusicielem jest boa tęczowy.
(2.3) Przemytnikowi odebrano młodego dusiciela i przywieziono do ogrodu zoologicznego.
Wiktionary
rzecz. dusiciele nmos., dusicielowate nmos.
:: fż. dusicielka ż.
czas. dusić ndk., dusić się ndk., udusić dk., duszenie n., uduszenie n.
przym. dusicielski, duszony
Wiktionary
(2.3) boa dusiciel, boa
Wiktionary
osoba stroniąca od wydawania pieniędzy, nawet na podstawowe potrzeby; skąpiec, sknera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek chciwy i skąpy
Wiktionary
(1.1) skąpiec, centuś, chciwiec, chytrus, harpagon, kutwa, liczykrupa, skąpiradło, sknera, żyd, żyła; reg. śl. dziurdziuch.
Wiktionary
naszyjnik przypominający obrożę; czoker, choker
SJP.pl
choroba korzeni uprawnych roślin bobowatych
SJP.pl
żartobliwie: człowiek nadużywający alkoholu; moczymorda, moczygęba, pijaczyna, opój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. ktoś kto regularnie pije lub nadużywa alkoholu
Wiktionary
(1.1) Dobre chłopisko i wielka szkoda, że taki dusikufel.
Wiktionary
(1.1) pijak, pijaczyna, pijanica, opój, moczymorda
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) neol. książk. zły duch czyhający na wędrowców, aby podczas ich snu „wydusić” z nich duszę – postać z wiersza Bolesława Leśmiana pod tym samym tytułem;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wylazł z rowu Dusiołek, jak półbabek z łoża.
Wiktionary
IPA: duˈɕɔwɛk, AS: duśou̯ek
Wiktionary
rzecz. duszenie n., duszność ż., dusznica ż., dusidło n., dusiennica ż., dusimiech m., duch m.
czas. dusić, udusić, poddusić, podduszać, przydusić, przyduszać, zadusić, zdusić
przym. duszny
przysł. duszno
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia;
Wiktionary
Düsseldorf ['dʏsəlˌdɔʁf] – miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia oraz rejencji Düsseldorf. Należy do aglomeracji Rhein-Ruhr liczącej ok. 10–12 mln mieszkańców. Leży nad Renem i mniejszymi dopływami, na wysokości 38 m n.p.m.; powierzchnia 217,21 km².
Wikipedia
(1.1) On mieszka na peryferiach Düsseldorfu.
Wiktionary
rzecz. düsseldorfczyk mos., düsseldorfka ż.
przym. düsseldorfski
Wiktionary
[czytaj: diseldorfczyk] mieszkaniec Düsseldorfu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Düsseldorfu; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Düsseldorf mrz.
:: fż. düsseldorfka ż.
przym. düsseldorfski
Wiktionary
[czytaj: diseldorfka] mieszkanka Düsseldorfu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Düsseldorfu; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Düsseldorf mrz.
:: fm. düsseldorfczyk mos.
przym. düsseldorfski
Wiktionary
przymiotnik od: Düsseldorf (miasto w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Düsseldorfem (miastem w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. düsseldorfczyk mos., Düsseldorf mrz., düsseldorfka ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej z północnej części wyspy Borneo
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Dusun
Wiktionary
1. w religii i filozofii: nieśmiertelny i niematerialny byt w materii ożywionej i nieożywionej, który w przypadku organizmów żywych opuszcza je w chwili śmierci;
2. wszystko, co składa się na osobowość człowieka;
3. metalowa sztabka wkładana do żelazka dawnego typu po rozżarzeniu, powodująca jego nagrzewanie;
4. część instrumentu smyczkowego;
5. chłop pańszczyźniany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. niematerialny byt opuszczający człowieka (w niektórych religiach także zwierzę) w chwili śmierci;
(1.2) przen. człowiek, osoba
(1.3) przen. duch, istota czegoś
(1.4) metalowa część dawnego żelazka, którą podgrzewano na ogniu, a następnie umieszczano wewnątrz niego zapewniając wysoką temperaturę;
(1.5) muz. w instrumentach smyczkowych patyczek łączący górną i dolną płytę pudła rezonansowego;
(1.6) wolna przestrzeń między biegami schodów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chrześcijanie wierzą, że dusza jest nieśmiertelna.
(1.1) Płomień świecy symbolizuje duszę osoby zmarłej.
(1.2) W tej głuszy nie uświadczysz żadnej duszy.
(1.3) Ta praca jest nudna, bezsensowna… Po prostu nie ma w niej duszy!
(1.4) Na strychu znalazłam dusze do starego żelazka.
Wiktionary
IPA: ˈduʃa, AS: duša
Wiktionary
rzecz. duch m., Zaduszki nmos.
:: zdrobn. duszyczka ż., duszka ż.
przym. zaduszny, duchowy, duszny
przysł. duchowo
Wiktionary
(1.1) duch
(1.3) duch
Wiktionary
głównie o zapachu: oszałamiający, odurzający
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Duszan – męskie imię pochodzenia słowiańskiego, wywodzące się od słów: dusza, duch. Używane głównie w Czechach, Słowacji oraz krajach południowosłowiańskich.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
(do 1929 Duszambe, 1929-61 Stalinabad) stolica Tadżykistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Tadżykistanu;
Wiktionary
Duszanbe (ros., tadż. Душанбе, w latach 1924–1929 Duszambe, w latach 1929–1961 Stalinabad) – stolica i największe miasto Tadżykistanu, położone u zbiegu rzek Warzob i Kofarnihon. W 2019 roku miasto zamieszkiwało 846 400 osób.
Wikipedia
IPA: duˈʃãnbɛ, AS: dušãnbe
Wiktionary
rzecz. duszanbejczyk mos., duszanbejka ż.
przym. duszanbejski, duszanbijski
Wiktionary
mieszkaniec Duszanbe; duszanbijczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Duszanbe
Wiktionary
IPA: ˌduʃãnˈbɛjt͡ʃɨk, AS: dušãnbei ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Duszanbe n.
:: fż. duszanbejka ż.
przym. duszanbejski, duszanbijski
Wiktionary
mieszkanka Duszanbe; duszanbijka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Duszanbe
Wiktionary
IPA: ˌduʃãnˈbɛjka, AS: dušãnbei ̯ka
Wiktionary
rzecz. Duszanbe n.
:: fm. duszanbejczyk mos.
przym. duszanbejski, duszanbijski
Wiktionary
→ Duszanbe; duszanbijski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Duszanbe
Wiktionary
IPA: ˌduʃãnˈbɛjsʲci, AS: dušãnbei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. duszanbejka ż., duszanbejczyk m., Duszanbe n.
przym. duszanbijski
Wiktionary
(1.1) duszanbijski
Wiktionary
mieszkaniec Duszanbe; duszanbejczyk
SJP.pl
mieszkanka Duszanbe; duszanbejka
SJP.pl
→ Duszanbe; duszanbejski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z Duszanbe (stolicą Tadżykistanu)
Wiktionary
rzecz. Duszanbe n., duszanbejczyk mos., duszanbejka ż.
przym. duszanbejski
Wiktionary
(1.1) duszanbejski
Wiktionary
Duszan z małżonką; Duszanowie
SJP.pl
Duszan z małżonką; Duszanostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Duszana lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik od: Duszatyn (wieś)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przestarzałe zdrobnienie od: dusza; duszyczka, duszka
SJP.pl
1. postać baśniowa, maleńka istota o cechach nadprzyrodzonych
2. zdrobnienie od: duch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) baśniowa, drobna istota o cechach nadprzyrodzonych, zwykle sprzyjająca człowiekowi
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈduʃɛk, AS: dušek
Wiktionary
rzecz. duchowość ż.
przysł. duchowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uniemożliwianie komuś oddychania poprzez zaciskanie gardła
(1.2) kulin. powolne gotowanie pod przykryciem w niewielkiej ilości wody
Wiktionary
Wikipedia
IPA: duˈʃɛ̃ɲɛ, AS: dušẽńe
Wiktionary
zob. dusić.
Wiktionary
(1.2) daw. brezowanie
Wiktionary
z rosyjskiego: ckliwy, wzruszający; przesadnie uczuciowy
SJP.pl
zdrobnienie od: dusza; duszyczka
SJP.pl
Duszka (bułg. Душка) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Kyrdżali, w gminie Czernooczene. Miejscowość wyludniała.
Wikipedia
o piciu: jednym tchem, jednym łykiem, haustem
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) o piciu: bez przerwy, pomiędzy jednym a drugim oddechem; jednym tchem
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: duszek
Wiktionary
(1.1) Nalałem sobie pełną szklankę mleka i wypiłem ją duszkiem.
Wiktionary
IPA: ˈduʃʲcɛ̃m, AS: dušʹḱẽm
Wiktionary
(1.1) na hejnał
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nieco duszny
SJP.pl
dusznica bolesna - choroba powstająca w wyniku zmian w naczyniach wieńcowych i niedokrwienia mięśnia serca; dławica piersiowa; stenokardia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lud. przerażająca istota, zmora (na Mazowszu)
Wiktionary
Dusznica – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Sejny. Leży nad jeziorem Gaładuś przy granicy z Litwą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
czas. dusić
rzecz. Dusiołek mzw., duszność ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Duszniki, Duszniki-Zdrój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dusznikami, dotyczący Dusznik
Wiktionary
rzecz. Duszniki nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: dusznica
SJP.pl
mieszkaniec Dusznik lub Dusznik-Zdroju
SJP.pl
mieszkanka Dusznik lub Dusznik-Zdroju
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: duszno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: duszny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. osoba, która została ofiarowana Kościołowi wraz z zajmowaną przez nią ziemią, w zamian za modlitwy w intencji duszy ofiarodawcy
Wiktionary
Dusznik (Macroderma) – rodzaj ssaków z rodziny lironosowatych (Megadermatidae).
Wikipedia
IPA: ˈduʃʲɲik, AS: dušʹńik
Wiktionary
rzecz. duszyca ż., dusza ż., duszyczka ż., zaduszki nmos., duch m., Duszniki nmos.
przym. duchowy, zaduszny
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: duʃʲˈɲici, AS: dušʹńiḱi
Wiktionary
przym. dusznicki
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
fraza rzeczownikowa, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. uzdrowiskowe miasto w Polsce, na ziemi kłodzkiej, w powiecie kłodzkim;
Wiktionary
Duszniki-Zdrój (niem. Bad Reinerz, cz. Dušníky) – miasto uzdrowiskowe w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, graniczące z Czechami. Historycznie miejscowość znajdowała się w hrabstwie kłodzkim. Położone w dolinie rzeki Bystrzycy Dusznickiej, oddzielającej Góry Orlickie od Gór Bystrzyckich.
Do 1951 r. miejscowość była siedzibą władz wiejskiej gminy Duszniki Zdrój.
Wikipedia
IPA: duʃʲˈɲici ˈzdruj, AS: dušʹńiḱi zdrui ̯
Wiktionary
przysłówek
(1.1) tak, że odczuwamy trudności w oddychaniu
Wiktionary
Duszno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno. We wsi znajduje się neogotycki kościół pw. św. Doroty z 1865, a w pobliżu wzniesienie Wału Wydartowskiego z wieżą widokową.
Wieś duchowna, własność kapituły katedralnej gnieźnieńskiej, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
(1.1) W pokoju było duszno.
Wiktionary
IPA: ˈduʃnɔ, AS: dušno
Wiktionary
rzecz. Dusiołek mzw., duchota ż., duszność ż.
czas. dusić ndk., udusić dk.
przym. duszny
Wiktionary
1. wilgotność najczęściej połączona z wysoką temperaturą oraz brakiem ruchów mas powietrza; duchota, zaduch, parność;
2. utrudnione oddychanie, uczucie braku powietrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest duszne
(1.2) med. subiektywne poczucie ograniczenia oddechu;
Wiktionary
Duszność (łac. dyspnoe) – subiektywne odczucie braku powietrza, bardzo często połączone ze wzmożonym wysiłkiem mięśni oddechowych.
Przyczyny duszności:
Wikipedia
rzecz. dusznica ż., duszenie n., uduszenie n., duchota ż., przyducha ż., Dusiołek mzw.
przym. duszny
przysł. duszno
czas. dusić
Wiktionary
(1.1) duchota, zaduch
(1.2) zadyszka, krótki oddech, utrudniony oddech
Wiktionary
1. charakteryzujący się wysoką temperaturą, dużą wilgotnością oraz bezwietrznością, typowy dla takiego stanu; parny;
2. dawniej: związany z duszą, duchowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wywołujący uczucie gorąca, w którym trudno oddychać
(1.2) duszący (o zapachu)
Wiktionary
(1.1) Ależ tutaj duszne powietrze! Otwórz okno.
Wiktionary
IPA: ˈduʃnɨ, AS: dušny
Wiktionary
rzecz. duch ż., dusza ż., Dusiołek mzw., duchota ż., duszność ż.
czas. dusić ndk., udusić dk.
przysł. duszno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. rel. ten, który „chwyta dusze”, łowca dusz
Wiktionary
(1.1) Łaciński duszochwat Kuncewicz w Warszawie sprawował już łaciński obrządek, naoczni świadkowie widzieli go w łacińskich szatach, w łacińskim kościele.
Wiktionary
IPA: duˈʃɔxfat, AS: dušoχfat
Wiktionary
potrawa z ziemniaków, wędliny, cebuli i kapusty, przygotowywana nad ogniskiem w dużym garze; pieczonka, prażonka
SJP.pl
ugotowany pod przykryciem, na wolnym ogniu
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od dusić
przymiotnik relacyjny
(2.1) kulin. przyrządzany lub przyrządzony w procesie duszenia, tzn. wolnego gotowania lub obsmażania
Wiktionary
(1.1) W zależności od przepisu sos mógł być gotowany, duszony lub podawany na surowo.
(2.1) Potem podano cietrzewie duszone w czerwonym winie.
Wiktionary
rzecz. dusiciel mos./mzw., duszenie n., uduszenie n.
czas. dusić ndk., udusić dk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. odwołujący się do emocji
Wiktionary
(1.1) Na taki duszoszczypatielny tekst musi ktoś zareagować…
Wiktionary
IPA: ˌduʃɔʃt͡ʃɨpaˈtʲjɛlnɨ, AS: dušoščypatʹi ̯elny
Wiktionary
badacz, znawca duszy, psychiki ludzkiej
SJP.pl
odznaczający się znawstwem duszy, psychiki ludzkiej
SJP.pl
znawstwo duszy, psychiki ludzkiej
SJP.pl
skrót od: duszpasterz, duszpasterski
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z duszpasterstwem
Wiktionary
(1.1) Ordynariusz miejsca powołuje radę duszpasterską i określa jej statut.
(1.1) Dopuszczalne jest odprawienie mszy wotywnej ze względów duszpasterskich.
Wiktionary
rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterzowanie n., duszpasterz m., nieduszpasterzowanie n.
czas. duszpasterzować ndk.
przysł. duszpastersko
Wiktionary
(1.1) pasterski
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) zgodnie z zasadami duszpasterskimi, jak duszpasterz
Wiktionary
(1.1) O. Jozafat był duszpastersko zaangażowanym zakonnikiem.
(1.1) W tygodniku wydrukowano jego wywiad z Celestino Migliore, pt. „Duszpastersko z nuncjuszem”.
Wiktionary
rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterz n., duszpasterzowanie n.
czas. duszpasterzować ndk.
przym. duszpasterski
Wiktionary
działalność duszpasterza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zorganizowana działalność Kościoła, polegająca na głoszeniu zasad wiary i celebrowaniu liturgii;
Wiktionary
Duszpasterstwo – zorganizowana działalność społeczna kościołów polegająca na głoszeniu zasad wiary i celebrowaniu liturgii w różnych grupach, nad którymi opiekę ze strony kościołów sprawuje duszpasterz. Zazwyczaj dokonuje się ono w ramach parafii (duszpasterstwo parafialne) oraz w ramach duszpasterstw specjalnych, np.: Duszpasterstwo Akademickie, Duszpasterstwo Przedsiębiorców i Pracodawców itp.
Wikipedia
(1.1) Honorata pomagała w duszpasterstwie akademickim, wszędzie jej było pełno.
(1.1) Młodzi pojechali do Ziemi Świętej z duszpasterstwem pielgrzymkowym archidiecezji katowickiej.
(1.1) Nowy kolega w pracy i mój nowy proboszcz pochodzą z tego samego duszpasterstwa.
Wiktionary
rzecz. duszpasterz m., duszpasterzowanie n.
czas. duszpasterzować ndk.
przym. duszpasterski
przysł. duszpastersko
Wiktionary
podniośle: ksiądz (odmiana "duszpasterzów" przestarzała)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. duchowny, któremu powierzono obowiązki względem grupy wiernych
Wiktionary
Duszpasterstwo – zorganizowana działalność społeczna kościołów polegająca na głoszeniu zasad wiary i celebrowaniu liturgii w różnych grupach, nad którymi opiekę ze strony kościołów sprawuje duszpasterz. Zazwyczaj dokonuje się ono w ramach parafii (duszpasterstwo parafialne) oraz w ramach duszpasterstw specjalnych, np.: Duszpasterstwo Akademickie, Duszpasterstwo Przedsiębiorców i Pracodawców itp.
Wikipedia
(1.1) Zmarły proboszcz był duszpasterzem zaangażowanym.
(1.1) Katowiccy duszpasterze ustalili wspólnie trasę tegorocznej procesji.
Wiktionary
rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterzowanie n.
czas. duszpasterzować ndk.
przym. duszpasterski
przysł. duszpastersko
Wiktionary
(1.1) duchowny
Wiktionary
pełnić obowiązki duszpasterza
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) środ. rel. pełnić obowiązki duszpasterskie
Wiktionary
(1.1) Ojciec Jozafat nie tylko duszpasterzował, ale spalał się dla Chrystusa.
(1.1) Polonia budowała własne świątynie, w których duszpasterzowano po polsku.
Wiktionary
rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterz n., duszpasterzowanie n.
przym. duszpasterski
przysł. duszpastersko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) działalność duszpasterza, upowszechnianie zasad wiary i sprawowanie liturgii
Wiktionary
(1.1) Jan Beyzym poświęcił życie duszpasterzowaniu wśród trędowatych na Madagaskarze.
(1.1) Duszpasterzowanie w Panewnikach przysporzyło mu wiele satysfakcji.
Wiktionary
rzecz. duszpasterstwo n., duszpasterz n.
czas. duszpasterzować ndk.
przym. duszpasterski
przysł. duszpastersko
Wiktionary
(1.1) kapłaństwo
Wiktionary
rzeczownik zbiorowy, rodzaj nijaki
(1.1) daw. hist. szlachta, ogół właścicieli chłopów ziemskich
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. dusza ludzka
(1.2) przest. dusza zmarłego, duch
Wiktionary
(1.1) Leży ciało, barzo stęka, / Duszyca się barzo lęka, / Bog się z liczby upomina, / Dyjabeł na grzechy wspomina. (Skarga umierającego, Anonim, XV wiek)
Wiktionary
IPA: duˈʃɨt͡sa, AS: dušyca
Wiktionary
rzecz. dusza, dusznik, duszyczka, duszka, duch
przym. zaduszny
Wiktionary
zdrobnienie od: dusza; duszka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) reg. góry. pieniądz
Wiktionary
(1.1) W górach w tym roku bez śniegu i bez dutków.
(1.1) Piwo grzane - 6 dutków
Wiktionary
1. jeden z najstarszych instrumentów ludowych; fujarka; piszczałka;
2. dolna część stosiny pióra mająca postać przezroczystej rurki;
3. urządzenie do poskramiania zakładane na górną wargę konia, składające się z desek i sznura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) instrument ludowy
(1.2) drewniany przyrząd zakładany na wargę konia, służący jego poskromieniu
(1.3) przezroczysta rurka w piórze ptaka, będąca dolną częścią stosiny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jam jest dutka Jezusa mojego, będę mu grać z serca uprzejmego…
(1.2) Pani Basiu, proszę założyć Karemu dutkę, bo inaczej nie damy rady wstrzyknąć mu leku.
(1.3) Zrobił piękny pióropusz, powstykawszy dutki wszystkich uzbieranych piór sów w pasek.
Wiktionary
IPA: ˈdutka, AS: dutka
Wiktionary
(1.1) fujarka, piszczałka
Wiktionary
1. jeden z najstarszych instrumentów ludowych; fujarka; piszczałka;
2. dolna część stosiny pióra mająca postać przezroczystej rurki;
3. urządzenie do poskramiania zakładane na górną wargę konia, składające się z desek i sznura
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nakładka zmiękczająca w postaci bezbarwnej szybki z wytrawionym rysunkiem koncentrycznych pierścieni, nakładana na obiektyw kamery lub aparatu fotograficznego, powodująca odchylenie promieni świetlnych
SJP.pl
Obiektyw miękkorysujący – obiektyw fotograficzny tworzący obrazy o zmiękczonym rysunku, przypominające dzieła malarstwa impresjonistycznego.
Wikipedia
wspólne rządy dwóch osób; duumwirat
SJP.pl
w Cesarstwie Rzymskim:
1. urzędnik należący do duumwiratu
2. osoba stojąca na czele miasta
SJP.pl
wspólne rządy dwóch osób; duumvirat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. w starożytnym Rzymie: rządy sprawowane przez dwuosobowe kolegium
(1.2) dwie osoby sprzymierzone ze sobą w jakimś celu
Wiktionary
Diarchia – system rządów, w którym funkcję głowy państwa sprawują dwie osoby. Jest to rzadka forma ustroju.
Wikipedia
rzecz. duumwir
Wiktionary
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
nazwisko, m.in. Robert Duvall, amerykański aktor i reżyser
SJP.pl
Miasta w USA:
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przywódca, książę, wódz
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
1. wielki, znacznych rozmiarów;
2. wyrośnięty, dorosły
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) w wielkiej ilości
Wiktionary
(1.1) Piekarnia upiekła dziś dużo pączków.
Wiktionary
IPA: ˈduʒɔ, AS: dužo
Wiktionary
przym. duży
Wiktionary
(1.1) wiele, mnogo, sporo, mnóstwo, multum; przest. krocie; daw. mnogo; wulg. od chuja, w chuj
Wiktionary
zdrobnienie od: duży
SJP.pl
1. wielki, znacznych rozmiarów;
2. wyrośnięty, dorosły
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, którego rozmiar jest ponadprzeciętny
(1.2) taki, którego ilość, natężenie, skala lub inna domyślna cecha jest znaczna w porównaniu z obiektami tego samego rodzaju
(1.3) taki, który osiągnął pewien stopień dojrzałości lub dorosłości
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Nie podano jednak żadnych propozycji dotyczących finansowania, zwłaszcza remontu bardzo dużego budynku.
(1.1) Rysie to bardzo płochliwe samotniki, lubią duże lasy, z zaroślami i powalonymi drzewami, w których łatwo się ukryć.
(1.2) Prezydent zawsze miał dużą grupę długoletnich współpracowników, z którymi spotykał się i oficjalnie, i prywatnie.
(1.2) Na tym terenie były duże problemy z kradzieżami drewna.
(1.3) Mama nie niecierpliwi się trochę, że taki duży chłopak mieszka sam i wciąż przychodzi do niej na obiady?
(1.3) To już co prawda duża dziewczyna, ale nie odważyłabym się puścić jej samej przy tym ruchu.
Wiktionary
IPA: ˈduʒɨ, AS: dužy
Wiktionary
rzecz. dużość ż.
przysł. dużo
licz. dużo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Dułak (Dullack) – kaszubski herb szlachecki, znany z jedynej pieczęci.
Wikipedia
naziemna telewizja cyfrowa
SJP.pl
[czytaj: diwidi] skrót od: Digital Video Disk (Digital Versatile Disc);
1. system cyfrowego zapisu danych na odpowiednich temu systemowi dyskach (płytach);
2. płyta zapisana tym systemem;
3. urządzenie do odtwarzania tych płyt; odtwarzacz DVD
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = ang. Digital Versatile Disc lub Digital Video Disc → cyfrowy dysk ogólnego przeznaczenia;
(1.2) = ang. Digital Versatile Disc lub Digital Video Disc → pot. urządzenie służące do odtwarzania lub nagrywania DVD (1.1)
Wiktionary
DVD (Digital Video Disc lub Digital Versatile Disc) – rozpowszechniony w roku 1995 standard zapisu danych na optycznym nośniku danych, podobnym do CD-ROM (te same wymiary: 12 lub 8 cm), lecz o większej pojemności uzyskanej dzięki zwiększeniu gęstości zapisu.
Płyty DVD dzielą się na przeznaczone tylko do odczytu DVD-ROM oraz umożliwiające zapis na płycie DVD-R, DVD-R DL, DVD-RW, DVD+R, DVD+R DL, DVD+RW, DVD-RAM.
Wikipedia
(1.1) Ta drukarka pozwala na drukowanie na płytach CD i DVD.
(1.2) W tym napędzie DVD zacina się kieszeń.
Wiktionary
IPA: dʲi‿vʲi‿ˈdʲi, AS: dʹi‿vʹi‿dʹi
Wiktionary
standard zapisu danych na płycie DVD
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = inform. do wiadomości (pole adresowe w poczcie elektronicznej)
Wiktionary
skrót od: do wiadomości
SJP.pl
skrót
(1.1) = do wiadomości
(1.2) = do walki
Wiktionary
(1.2) Policjanci z Wydziału dw. z Przestępczością Gospodarczą i Korupcją Komendy Miejskiej Policji w Słupsku zatrzymali 23-letniego mężczyznę, działającego metodą „na zagrożone oszczędności”.
Wiktionary
liczebnik główny oznaczający liczbę 2 (np. dwa ciastka, dwie pomarańcze, dwaj chłopcy)
SJP.pl
liczebnik główny (porządkowy: drugi • zbiorowy: dwoje)
(1.1) liczba 2
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) cyfra 2
(2.2) pot. eduk. ocena mierna
(2.3) daw. pot. eduk. ocena niedostateczna (w skali czterostopniowej)
Wiktionary
2 (dwa) – liczba naturalna następująca po 1 i poprzedzająca 3. 2 jest też cyfrą wykorzystywaną do zapisu liczb w różnych systemach liczbowych, np. w ósemkowym, dziesiętnym i szesnastkowym.Warunkiem podzielności przez 2 liczby zapisanej w systemach liczbowych o podstawie parzystej (w tym w dziesiętnym) jest parzystość ostatniej cyfry. Jest to jedyna parzysta liczba pierwsza.
Wikipedia
(1.1) Przy stole stoją dwa krzesła. Na tych krzesłach siedzi dwóch panów (= siedzą dwaj panowie).
(1.1) Po jeziorze pływają dwie kaczki. Nakarmimy te dwie kaczki?
(2.1) Dwadzieścia jest zapisywane jako dwa-zero.
(2.2) Celina znowu otrzymała dwa z biologii.
(2.3) Mirek ma dwa z chemii i geografii na świadectwie.
Wiktionary
IPA: dva, AS: dva
Wiktionary
licz. dwanaście, dwadzieścia, dwieście
:: zbiorowy: dwoje
rzecz. druga ż., dwojaczki lm nm., dwojenie n., dwójka ż., podwajanie n., zdwajanie n.
czas. dwoić ndk., dwoić się ndk., podwoić dk.
przym. podwójny
przedr. dwu-
przysł. podwójnie
Wiktionary
(1.1) zapis arabski: 2; zapis rzymski: II
(2.2) mierny; pot. dwója, dwójka,
(2.3) niedostateczny; pot. dwója, dwójka, lufa, kosa, gała, gol, lacz, kapa, pała
Wiktionary
liczebnik oznaczający liczbę 20
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 20
Wiktionary
20 (dwadzieścia) – liczba naturalna następująca po 19 i poprzedzająca 21.Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 20 to, aby ostatnia cyfra była zerem, a przedostatnia liczbą parzystą.
Wikipedia
(1.1) Sprzedaż naszego nowego produktu wzrosła o dwadzieścia procent.
(1.1) Dwie dekady to dwadzieścia lat.
(1.1) Swoją pierwszą firmę założyłem dwadzieścia lat temu.
Wiktionary
IPA: dvaˈd͡ʑɛ̇ɕt͡ɕa, AS: dvaʒ́ėśća
Wiktionary
rzecz. dwudziesta ż., dwudziestka ż., dwa n.
przym. dwudziesty
licz. dwadzieścioro, dwa
przedr. dwudziesto-
Wiktionary
(1.1) zapis arabski 20, zapis rzymski XX
Wiktionary
dwadzieścia razy; dwudziestokrotnie
SJP.pl
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 20, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 20
Wiktionary
(1.1) Na wykład przyszło zaledwie dwadzieścioro studentów.
Wiktionary
IPA: ˌdvad͡ʑɛ̇ɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: dvaʒ́ėśćoro
Wiktionary
rzecz. dwudziestka ż.
przym. dwudziesty
licz. dwadzieścia
Wiktionary
dwa razy; dwukrotnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. dziś książk. dwa razy
liczebnik główny
(2.1) przest. o pieniądzach dwieście tysięcy
Wiktionary
(1.1) I nabiorą złota, i hiacyntu, i szarłatu, i karmazynu dwakroć farbowanego, i bisioru.
(2.1) Majątek pana w dobrach i gotowiźnie wynosił dwakroć.
Wiktionary
rzecz. dwukrotność ż.
przym. dwukrotny
przysł. dwukrotnie, podwójnie
Wiktionary
(1.1) dwukrotnie
Wiktionary
liczebnik oznaczający liczbę 12
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 12
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gminy, które dokonują wpłat na rzecz zwiększenia subwencji, są zobligowane do wnoszenia ich w dwunastu równych ratach w terminie do 15-tego każdego miesiąca. sic.
(1.1) Moim zadaniem był lot po trójkącie, nad chmurami, na wysokości dwunastu kilometrów…
Wiktionary
IPA: dvãˈnaɕt͡ɕɛ, AS: dvãnaśće
Wiktionary
rzecz. dwunastka ż., dwunasta ż., dwunastnica ż., dwa n.
przym. dwunasty
licz. dwanaścioro, dwa
Wiktionary
(1.1) zapis arabski 12, zapis rzymski XII, tuzin, reg. śl. dwanost.
Wiktionary
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 12, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 12
Wiktionary
(1.1) Dwanaścioro uczniów z naszej klasy (pięciu chłopców i siedem dziewczynek) zakwalifikowało się do finału konkursu.
Wiktionary
IPA: ˌdvãnaɕˈt͡ɕɔrɔ, AS: dvãnaśćoro
Wiktionary
rzecz. dwunastka ż., dwunasta ż., dwunastnica ż.
przym. dwunasty
licz. dwanaście
Wiktionary
liczebnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dwanaście
Wiktionary
mający moc dwóch tysięcy watów
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = deklaracja wartości celnej
Wiktionary
IPA: dɛ‿vu‿ˈt͡sɛ, AS: de‿vu‿ce
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dwernik (w latach 1977–1981 Przełom) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska. Leży nad potokiem Dwernik i w pobliżu jego ujścia do Sanu.
Wieś jest siedzibą sołectwa Dwernik i rzymskokatolickiej parafii św. Michała Archanioła.
Wikipedia
liczebnik oznaczający liczbę 200
SJP.pl
liczebnik główny
(1.1) liczba 200
Wiktionary
(1.1) Bez targowania zapłacił cenę dwustu pięćdziesięciu tysięcy franków.
Wiktionary
IPA: ˈdvʲjɛ̇ɕt͡ɕɛ, AS: dvʹi ̯ėśće
Wiktionary
przym. dwusetny, dwóchsetny
rzecz. dwusetka ż.
Wiktionary
[czytaj: dłajt] angielskie imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
przymiotnik od: Dwikozy (wieś gminna w województwie świętokrzyskim); dwikoziański
SJP.pl
mieszkaniec Dwikozów
SJP.pl
mieszkanka Dwikozów
SJP.pl
przymiotnik od: Dwikozy (wieś gminna w województwie świętokrzyskim); dwikoski
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Dwikozy – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Dwikozy. Historycznie położone są w Małopolsce, w ziemi sandomierskiej.
W obszar wsi wchodzą:
Miejscowość jest siedzibą gminy Dwikozy oraz rzymskokatolickiej parafii św. Andrzeja Boboli i św. Antoniego Pustelnika należącej do dekanatu Zawichost w diecezji sandomierskiej.
Wikipedia
rzeka w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej Rosji, uchodząca do Morza Białego;
Wiktionary
Dwina (ros. Северная Двина, Siewiernaja Dwina, „Dźwina Północna”) – rzeka w północnej Rosji. Powstaje z połączenia Suchony i Jugu. Płynie po terenach nizinnych z licznymi rozlewiskami i odnogami. Uchodzi do Zatoki Dwińskiej Morza Białego, tworząc deltę o powierzchni 900 km².
Wikipedia
rzecz. Siewierodwińsk m., Dźwina ż.
przym. dwiński
Wiktionary
przymiotnik od: Dwina (rzeka w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Dwiną, dotyczący Dwiny
Wiktionary
rzecz. Dwina ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drzwiczki
Wiktionary
(1.1) dźwiyrka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drzwi
Wiktionary
dwusetlecie, dwustolecie;
1. okres dwustu lat;
2. dwusetna rocznica czegoś
SJP.pl
mający dwieście lat, trwający dwieście lat itp.; dwusetletni; dwustuletni; dwustoletni
SJP.pl
dwusetny;
1. będący ostatnim elementem zbioru złożonego z dwustu jednostek;
2. będący jedną z dwustu części
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) zob. dwusetny.
Wiktionary
IPA: dvuxˈsɛtnɨ, AS: dvuχsetny
Wiktionary
licz. dwieście
przym. dwusetny
Wiktionary
1. zwiększać dwukrotnie; podwajać;
2. dzielić coś na dwie części; przepoławiać, rozdwajać;
3. dawniej: różnić się, nie zgadzać się;
4. dwoić się:
a) powiększać się dwukrotnie;
b) ukazywać się, być widzianym w podwójnej postaci;
c) potocznie: dwoić się i troić - starać się być wszędzie, w wielu miejscach; uwijać się, czworzyć się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) rzad. podwajać, duplikować
(1.2) rzad. dzielić na dwa, rozdwajać
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) zwracać się do kogoś w liczbie mnogiej (zaimek wy)
czasownik zwrotny niedokonany dwoić się
(3.1) daw. różnić się, nie zgadzać się
(3.2) podwajać się
Wiktionary
IPA: ˈdvɔjit͡ɕ, AS: dvoi ̯ić
Wiktionary
rzecz. podwajanie n., dwojaczki nmos., zdwajanie n., dwa n., dwoistość ż.
liczgł. dwa
przysł. podwójnie
Wiktionary
w garbarstwie: jedna z dwu warstw, na które przecina się skórę w jej grubości; szpalta
SJP.pl
Wikipedia
bakteria o kształcie ziarenka fasoli, zwykle chorobotwórcza; diplokok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mikrobiol. morfologiczna forma bakterii powstająca w wyniku połączenia dwóch komórek utworzonych po podziale amitotycznym;
Wiktionary
Dwoinka (łac. Diplococcus; l. mn. diplococci) – morfologiczna forma bakterii powstająca w wyniku połączenia dwóch komórek utworzonych po podziale amitotycznym. Często posiadają wspólną otoczkę.
Przykłady dwoinek:
Wikipedia
IPA: dvɔˈjĩnka, AS: dvoi ̯ĩnka
Wiktionary
przymiotnik od: dwoinka
SJP.pl
→ dwoisty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) składanie się z dwóch części, aspektów
Wiktionary
(1.1) Niektóre zgromadzenia katarskie stosowały taki dualizm do każdej rzeczywistości, przez co dochodzili do przedkładania dwoistości proroków, dwoistej postaci Chrystusa i w końcu dwoistego Początku.
Wiktionary
rzecz. zdwajanie n., podwajanie n.
czas. dwoić
przym. dwoisty
przysł. podwójnie
Wiktionary
(1.1) dualność, dualizm
Wiktionary
złożony z dwóch części, często przeciwstawnych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwie części, dwie natury, dwie postaci
Wiktionary
rzecz. dwoistość ż., podwajanie n., zdwajanie n.
przysł. dwoiście, podwójnie
Wiktionary
(1.1) dwojaki, dualny, podwójny, dwudzielny
Wiktionary
potocznie o ocenie niedostatecznej lub dopuszczającej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zgrub. od dwójka (ocena)
Wiktionary
(1.1) Ile masz dwój na semestr?
(1.1) Dziś można mieć same dwóje i przechodzi się do następnej klasy.
Wiktionary
IPA: ˈdvuja, AS: dvui ̯a
Wiktionary
rzecz. dwójka ż., dwójarz mos., dwojaczki nmos., podwajanie n., zdwajanie n.
Wiktionary
(1.1) zob. dwójka.
Wiktionary
kwietniczek dwojaczek - gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych
SJP.pl
1. dwoje dzieci urodzonych w czasie jednego porodu; bliźnięta;
2. zdrobnienie od: dwojaki (naczynie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) dwoje dzieci urodzonych podczas tego samego porodu
(1.2) zdrobn. od: dwojaki
Wiktionary
IPA: dvɔˈjat͡ʃʲci, AS: dvoi ̯ačʹḱi
Wiktionary
rzecz. dwojaki nmos., dwója ż., dwojakość ż., dwa n.
czas. dwoić, podwoić
przym. dwojaki, dwojaczy
przysł. dwojako, w dwójnasób
licz. dwa, dwojaki
temsłow. drugo-
Wiktionary
(1.1) bliźnięta, bliźniaki
Wiktionary
1. dubeltówka o pionowym układzie luf;
2. typ układu kryształów
SJP.pl
Wikipedia
występujący w dwóch odmianach, gatunkach, rodzajach
SJP.pl
liczebnik wieloraki
(1.1) taki, który ma dwa typy, dwie postaci, odmiany, formy
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) daw. naczynie o dwóch osobnych komorach połączonych uchem;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W małżeństwie tym widziałam dwojaką korzyść.
Wiktionary
IPA: dvɔˈjäci, AS: dvoi ̯äḱi
Wiktionary
rzecz. dwojaczki nmos., podwajanie n., zdwajanie n.
przysł. dwojako
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) odprzym. → dwojaki
Wiktionary
IPA: dvɔˈjakɔ, AS: dvoi ̯ako
Wiktionary
przym. dwojaki
rzecz. dwojaki nmos., dwojaczki nmos., podwajanie n., zdwajanie n.
przysł. podwójnie
licz. dwojaki
Wiktionary
(1.1) i tak, i owak, i tak, i tak, w obie strony
Wiktionary
potocznie: uczennica o miernych ocenach; dwójkowiczka
SJP.pl
maszyna używana w przemyśle przędzalniczym
SJP.pl
potocznie: uczeń o miernych ocenach; dwójkowicz, dwójkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. pot. uczeń, który zwykle otrzymuje dwóje, dawniej najniższe oceny w szkole
Wiktionary
(1.1) Pamiętam, że w podstawówce mieliśmy trzech dwójarzy, wszyscy skończyli pod budką z piwem.
Wiktionary
IPA: ˈdvujaʃ, AS: dvui ̯aš
Wiktionary
rzecz. dwójkowicz m., dwója ż., dwójczyna ż., dwójka ż., podwajanie n.
Wiktionary
(1.1) dwójkowicz
Wiktionary
liczebnik przysłówkowy wielokrotny
(1.1) stpol. dwukrotnie, dwa razy
Wiktionary
IPA: dvɔjt͡s, AS: dvoi ̯c
Wiktionary
(1.1) dwakroć, stpol. dwojcy, stpol. dwojeć
Wiktionary
chwyt przyrządu oburącz; dwuchwyt
SJP.pl
potocznie: dwójka (ocena w szkole); dwója
SJP.pl
liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 2
SJP.pl
liczebnik zbiorowy
(1.1) …odpowiadający liczbie 2
Wiktionary
Dwoje (ros. Двоe) – rosyjski duet muzyczny.
Wikipedia
(1.1) Jest nas pięcioro, dwóch Rosjan, dwoje Bułgarów i ja, obywatel Polski.
Wiktionary
IPA: ˈdvɔjɛ, AS: dvoi ̯e
Wiktionary
zob. dwa.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
zob. dwa.
frazeologia.
na dwoje babka wróżyła • z dwojga złego
etymologia.
uwagi.
zobacz też: PoradniaPWN|id=9982|hasło=konstrukcje z liczebnikami.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|dwa.
* esperanto: (1.1) paro
* kaszubski: (1.1) dwòje
* rosyjski: (1.1) двое
* ukraiński: (1.1) двоє
źródła.
== dwoje (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
liczebnik
(1.1) dsb nowa ort|dwóje.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: dwójka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: dwójka
Wiktionary
IPA: dvuˈjɛt͡ʃka, AS: dvui ̯ečka
Wiktionary
rzecz. podwajanie n., zdwajanie n., dwójka ż.
Wiktionary
1. cyfra oznaczająca liczbę dwa;
2. to, co zostało oznaczone cyfrą dwa, np. autobus, karta, szkoła, mieszkanie;
3. dwie osoby;
4. pokój przeznaczony dla dwóch osób;
5. jeden z rozmiarów damskiej bielizny;
6. ocena szkolna; dwója, cwaja;
7. drugi program Telewizji Polskiej;
8. drugi program Polskiego Radia;
9. żartobliwie: wypróżnienie, defekacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa cyfry 2
(1.2) eduk. ocena dopuszczająca w polskich szkołach, przedostatnia najgorsza (w skali 1-6)
(1.3) eduk. najniższa (niezaliczająca) ocena w polskich szkołach (dawniej, przy skali 2-5) i na polskich uczelniach (obecnie, przy skali 2-5 lub 2-6)
(1.4) dwoje, dwie, dwaj (osoby, zwierzęta, przedmioty)
(1.5) hotel. pot. pokój przeznaczony dla dwóch osób, z jednym łóżkiem lub z dwoma łóżkami
(1.6) slang. harc. eufem. kupa, kał
(1.7) środ. kolej. druga klasa
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Pani od polskiego chciała mi wstawić plus dwójkę, ale wyprosiłem u niej w końcu minus trzy.
(1.6) Druhu, muszę iść do lasu zrobić dwójkę!
Wiktionary
IPA: ˈdvujka, AS: dvui ̯ka
Wiktionary
licz. dwa, dwoje
rzecz. dwa n., zdwajanie n., podwajanie n., dwójkowicz mos., dwójarz mos.
:: zdrobn. dwójeczka ż.
:: zgrub. dwója ż.
przym. dwójkowy
przysł. podwójnie
Wiktionary
(1.2) dopuszczający, daw. mierny
(1.3) niedostateczny, pała; gw-pl|Górny Śląsk|cwaja, cwajka, cwajer.
Wiktionary
potocznie: uczeń mający dwójki; dwójkowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dwójkować.
Wiktionary
czas. dwójkować ndk.
rzecz. podwajanie n.
Wiktionary
potocznie: uczeń o miernych ocenach; dwójkarz, dwójarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. uczeń, który zwykle otrzymuje dwójki (dawniej najniższe oceny)
Wiktionary
(1.1) Pamiętam, że Heniek w podstawówce był dwójkowiczem, a potem skończył studia i zrobił doktorat.
Wiktionary
IPA: dvujˈkɔvʲit͡ʃ, AS: dvui ̯kovʹič
Wiktionary
rzecz. dwójarz m., dwójka ż., podwajanie n.
przym. dwójkowy
Wiktionary
(1.1) dwójarz
Wiktionary
potocznie: uczennica o miernych ocenach; dwójara
SJP.pl
przymiotnik od: dwójka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą dwa, dotyczący liczby dwa
Wiktionary
(1.1) Z nieżyjącym już murarzem Skowronkiem stawiali mury piwniczne systemem dwójkowym, jeden kładł zaprawę, drugi cegły.
Wiktionary
rzecz. dwójka ż., dwójkowicz mos., podwajanie n., zdwajanie n.
Wiktionary
(1.1) binarny
Wiktionary
stan psychiczny ludzi poddanych indoktrynacji totalitarnego państwa, literacki termin wprowadzony przez George'a Orwella w powieści "Rok 1984", oznaczający akceptowanie dwóch sprzecznych logicznie poglądów, twierdzeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) neol. liter. wyznawanie dwóch poglądów, które logicznie są ze sobą sprzeczne;
Wiktionary
Dwójmyślenie (ang. doublethink) – termin pochodzący z powieści George'a Orwella pt. Rok 1984, w nowomowie oznaczający demonstrowanie równoczesnej wiary w wiele poglądów sprzecznych pod względem logicznym. Stanowiła ścisły element angsocu i wiązała się ściśle z pojęciami takimi jak zmienność przeszłości, regulacja faktów, czarnobiał oraz negacja obiektywnej rzeczywistości.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tylko jako część złożenia w wyrażeniach: w dwójnasób, daw. dziś reg. we dwójnasób
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz, byt o dwoistej naturze
Wiktionary
Dwójnia – singel zespołu Voo Voo promujący album Płyta z muzyką.
Wikipedia
rzecz. podwajanie n., zdwajanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dwójniak
Wiktionary
rzecz. dwójniak m.
Wiktionary
miód pitny fermentowany z brzeczki składającej się z jednej części miodu i jednej części wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miód pitny powstały z fermentacji brzeczki, w której stosunek objętości miodu do wody wynosi 1:1
Wiktionary
Miód pitny – tradycyjny napój alkoholowy powstały w wyniku fermentacji brzeczki miodu pszczelego, najczęściej lipowego. Wyrabiany i spożywany od starożytności. Od 2008 r. polskie miody pitne są zarejestrowane przez Komisję Europejską jako Gwarantowana Tradycyjna Specjalność. Produkcja miodu pitnego nazywana jest miodosytnictwem, a budynek, w którym odbywa się produkcja – miodosytnią. Zaliczane są do grupy przetworów owocowych (zob. niżej miody owocowe).
Wikipedia
IPA: ˈdvujɲak, AS: dvui ̯ńak
Wiktionary
rzecz. podwajanie n., zdwajanie n.
:: zdrobn. dwójniaczek m.
Wiktionary
układ elektryczny, który może być połączony z innym układem za pośrednictwem pary zacisków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. element elektryczny posiadający jedną parę zacisków, za pomocą których może być łączony z układem;
(1.2) hist. cienki arkusz metalu wytwarzany przez sklepywanie razem płatów złota i srebra
(1.3) daw. mikrobiol. zob. dwoinka.
Wiktionary
Dwójnik czyli jednowrotnik – element (układ) elektroniczny, który posiada dwa zaciski (końcówki), które przy pełnym włączeniu elementu do obwodu staną się dwoma węzłami.
Wikipedia
(1.1) Rezystor […] jest dwójnikiem pasywnym, któremu przypisujemy jedną tylko właściwość, a zatem traktujemy go jako element idealny.
(1.2) Dwójnik ma zawsze nieco bledszy i chłodniejszy odcień w porównaniu z płatkami czystego złota.
Wiktionary
(1.1) jednowrotnik
Wiktionary
podstawa o dwóch nogach (podporach, podstawach)
SJP.pl
Dwójnóg – rodzaj podstawy wyposażonej w dwie nóżki, podpierającej lufę w broni palnej. Zadaniem dwójnogu jest stabilizacja broni.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
1. zjawisko rozchodzenia się w optycznym krysztale anizotropowym w danym kierunku dwóch fal, z których każda ma inną prędkość fazową;
2. różnica współczynników załamania dwóch fal rozchodzących się w danym kierunku w optycznym krysztale anizotropowym
SJP.pl
Dwójłomność – zdolność ośrodków optycznych do podwójnego załamywania światła (rozdwojenia promienia świetlnego). Substancje, dla których zjawisko zachodzi, nazywamy substancjami dwójłomnymi.
Zjawisko dwójłomności odkrył w 1669 roku Rasmus Bartholin, a wyjaśnił Augustin J. Fresnel w pierwszej połowie XIX wieku. Dwójłomność wykazuje wiele substancji krystalicznych, niemal wszystkie ciekłe kryształy (poza tzw. fazą błękitną (ang. blue phase)). Przykładami substancji dwójłomnych mogą być kryształy rutylu i kalcytu.
Wikipedia
taki, w którym występuje podwójne załamanie światła
SJP.pl
1. obszerny dom w posiadłości ziemskiej;
2. majątek ziemski, folwark; jego właściciele i mieszkańcy;
3. przestrzeń otaczająca dom; podwórze; miejsce pod gołym niebem;
4. siedziba panującego; monarcha wraz ze swym otoczeniem; świta; orszak; * forma dopełniacza l.poj. "dwora" możliwa tylko w wyrażeniu "fora ze dwora" - wynoś się, nie chcę cię tu więcej widzieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) siedziba władcy
(1.2) otoczenie władcy, ludzie przebywający stale lub często na dworze (1.1)
(1.3) archit. duży dom mieszkalny, siedziba dawnego ziemiaństwa
(1.4) majątek ziemski z dworem (1.3) i innymi zabudowaniami
(1.5) właściciele lub administracja dworu (1.4)
(1.6) zewnętrze, otwarta przestrzeń poza budynkiem, świeże powietrze
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) […] sam siebie nie poznaję, ale zbrzydły mi uczty, zbrzydło wino, śpiewanie, cytry i wieńce, zbrzydł dwór cezara i nagie ciała […]
(1.6) Mamo, mogę wyjść na dwór?
Wiktionary
IPA: dvur, AS: dvur
Wiktionary
rzecz. nadworny m., dworek mrz., podworowe n., dworactwo n., podwórze n., dworzanin m., dwórka ż., dworka ż., dworzanka ż.
przym. dworski, nadworny, dworkowy
Wiktionary
(1.6) kraków|pole., reg. śl. plac.
Wiktionary
przymiotnik od: Dworackie, Dworaki, Dworaki-Pikaty, Dworaki-Staśki
SJP.pl
1. sposób bycia charakterystyczny dla dworaka; maniery dworskie, etykieta dworska;
2. bycie dworakiem - dworzaninem króla lub magnata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dworski sposób postępowania, dworskie maniery, obycie towarzyskie właściwe mieszkańcom dworu
(1.2) bycie dworakiem
(1.3) rzad. dowcip
Wiktionary
IPA: dvɔˈrat͡stfɔ, AS: dvoractfo
Wiktionary
rzecz. dwór, dworak, dworaczka, dworzaństwo, dworszczyzna, dworstwo, dworaczyna, dworaczek, dworakowanie, dworan, dworzanin, dworowanie, dworaczenie, dworanin, dworaninek, dworaczysko, dworakierja, dwornia, dworek, dworka, dwórka, dworzanka, dworeczek dworność, dwornia, dworus, dworzysko
przym. dworski, dworacki, dworaczy, dworecki, dworkowy dworny, dworowy, dworzański
przysł. dworno, dworaczno, dwornie, dworsko
czas. dworakować, dworować, dworaczyć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. dworzanin króla lub magnata, zwłaszcza schlebiający dla kariery, przebiegły;
2. o człowieku nadmiernie ugrzecznionym, schlebiającym
SJP.pl
osoby o nazwisku Dworak:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: dworzec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kolej. związany z dworcem, dotyczący dworca, właściwy dworcowi, znajdujący się w obrębie dworca
Wiktionary
(1.1) Kupiłem sobie przewodnik w księgarni dworcowej w Katowicach.
Wiktionary
rzecz. dworzec mrz., podwórze n.
przym. przydworcowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: dworek
SJP.pl
niewielki dom mieszkalny, najczęściej z gankiem od frontu, mały dwór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. hist. niewielki dwór właścicieli ziemskich
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: dworka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W pięknej dolinie górskim przerzniętej ruczajem / otoczone lipami świecą dworku ściany, / patrząc oknem na góry, na lasy, na łany…
(1.1) Złożono Władka na wozie pułkownika i nocą puścili się leśną drożyną na losy ku temu dworkowi…
Wiktionary
rzecz. nadworny m., dwór mrz., dworactwo n., dwórka ż.
przym. dworkowy, nadworny
Wiktionary
szlachcianka przebywająca na dworze królewskim lub magnackim, należąca do świty królowej, księżnej itp.; dama dworska, panna dworska, dwórka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) arystokratka należąca do świty królowej lub księżnej
Wiktionary
rzecz. nadworny m., dwór m., dworek m., dworzanin m., dworak m., dworzanka ż., dworactwo n., dworskość ż.
czas. dworować ndk.
przym. dworski, nadworny
Wiktionary
(1.1) dworka, dworzanka, dama dworu
Wiktionary
niewielki dom mieszkalny, najczęściej z gankiem od frontu, mały dwór
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: dworek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z dworkiem, dotyczący dworku
Wiktionary
rzecz. dworek mrz., dwór mrz., dworactwo n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: dwornie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: dworny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zgodny z etykietą dworską; wytworny, elegancki, dworski
SJP.pl
drwić, kpić, wyśmiewać się z kogoś, z czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mitsłow. demon opiekuńczy, chroniący gospodarstwo i pola uprawne;
Wiktionary
(1.1) dworowoj, dworowy
Wiktionary
1. związany z dworem królewskim lub książęcym;
2. związany z majątkiem ziemskim, należący do dziedzica;
3. pracujący we dworze, na folwarku;
4. przestarzałe: zgodny z etykietą dworską; wytworny, elegancki, dworny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący dworu królewskiego, książęcego lub arystokratycznego
(1.2) hist. dotyczący majątku ziemskiego, świadczący usługi panu feudalnemu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Janicki usprawiedliwiał się przed Kmitą z zaniedbania obowiązków poety dworskiego, Kochanowski opuścił dwór, by chronić własną niezależność.
Wiktionary
IPA: ˈdvɔrsʲci, AS: dvorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. nadworny m., dwór m., dworzanin m., dworzanka ż., dworak m., dworka ż., dworactwo n., dworskość ż., dwórka ż.
czas. dworować
przym. nadworny
Wiktionary
pogardliwie: członek czyjegoś dworu, orszaku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: mężczyzna zajmujący wysokie stanowisko na dworze króla, księcia lub magnata, należący do jego świty, orszaku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) hist. osoba będąca członkiem świty arystokraty, należąca do dworu;
(1.2) przen. osoba u władzy lub jej towarzysząca, członek ogólnie pojętego rządu
Wiktionary
Dworzanin – osoba należąca do świty wysoko postawionego arystokraty lub władcy otaczającego się dworem. Dworzanie korzystali najczęściej z wielu przywilejów przyznawanych przez panującego i zajmowali wysokie stanowiska w ich otoczeniu.
Wzorzec renesansowego dworzanina przedstawił Baldassare Castiglione w swoim traktacie pt. Il cortegiano, który został zaadaptowany na polskie warunki przez Łukasza Górnickiego w Dworzaninie polskim.
Wikipedia
(1.1) Raz po raz jakiś pan, czy dworzanin z szeregu wyjedzie, do karocy królewskiej się zbliży, kilka słów zamieni i przystanie, żeby do nadjeżdżających dołączyć.
Wiktionary
rzecz. dwór m., podworowe n., dworactwo n., podwórze n., dwórka ż., dworka ż.
:: fż. dworzanka ż.
przym. dworski, nadworny
Wiktionary
(1.1) dworak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od dworzanin
(1.2) hist. liter. krótki utwór poetycki o lekkiej formie, często o tematyce dworskiej
Wiktionary
rzecz. dwórka ż., dwór m., dworak m., dworactwo n., dworskość ż.
:: fm. dworzanin m.
czas. dworować ndk.
przym. dworski
Wiktionary
(1.1) dworka, dwórka
(1.2) epigramat, fraszka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce przyjazdu, odjazdu i postoju autobusów lub pociągów wraz z budynkiem przystosowanym do obsługi pasażerów (kasami, poczekalnią, punktami gastronomicznymi itp.);
(1.2) obiekt przystosowany do obsługi ruchu i transportu lotniczego lub promowego
(1.3) daw. dwór
Wiktionary
Dworzec – miejsce przeznaczone do obsługi podróżnych i przesyłek (bagażu, poczty).
Wyróżnia się dworce: kolejowe, autobusowe, lotnicze (port lotniczy), morskie i rzeczne (port wodny) oraz dworce łączone (np. kolejowo-autobusowe).
W ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym przyjęto, że dworzec to „miejsce przeznaczone do odprawy pasażerów, w którym znajdują się w szczególności: przystanki komunikacyjne, punkt sprzedaży biletów oraz punkt informacji dla podróżnych”. Ponadto na dworcu zazwyczaj znajduje się poczekalnia, bagażownia oraz punkty gastronomiczne. Duże dworce oferują też miejsc noclegowe dla pasażerów czekających na przesiadkę, np. przy dworcu autobusowy Warszawa Zachodnia.
Wikipedia
(1.1) Umówiłem się z nimi na dworcu dziesięć minut przed odjazdem autobusu.
Wiktionary
IPA: ˈdvɔʒɛt͡s, AS: dvožec
Wiktionary
przym. dworcowy
rzecz. podwórze n.
Wiktionary
(1.2) port, terminal
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. wielki, masywny dwór; zamek;
2. dawniej:
a) parcela, plac;
b) osobna zagroda chłopska w polu lub w lesie
SJP.pl
Wikipedia
DWT; Deadweight Tonnage, nośność statku
SJP.pl
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających dwukrotne wystąpienie czegoś
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających całość składającą się z dwóch części
Wiktionary
(1.1) Karawele były statkami dwu- lub trójmasztowymi.
Wiktionary
IPA: dvu, AS: dvu
Wiktionary
rzecz. podwajanie n., dwa n.
przym. podwójny, podwójny
licz. dwa
przysł. podwójnie
Wiktionary
dotyczący dwóch abonentów
SJP.pl
związek chemiczny zbudowany z dwóch grup acetylowych; diacetyl
SJP.pl
sztuka teatralna lub inny utwór sceniczny składający się z dwóch aktów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. teatr. sztuka złożona z dwóch aktów
Wiktionary
przym. dwuaktowy
Wiktionary
składający się z dwóch aktów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o utworze scenicznym: mający dwa akty
Wiktionary
(1.1) Ta dwuaktowa opera będzie prezentowana wraz z wystawioną w ubiegłym sezonie jednoaktówką P. Mascagniego "Rycerskość wieśniacza".
Wiktionary
IPA: ˌdvuwakˈtɔvɨ, AS: dvuu̯aktovy
Wiktionary
rzecz. dwuaktówka ż.
Wiktionary
związek chemiczny zawierający dwie grupy amidowe, np. dwuamid kwasu węglowego; diamid
SJP.pl
związek chemiczny, którego cząsteczka zawiera dwie grupy aminowe; diamina
SJP.pl
dopuszczający przyłączenie dwóch wartości w postaci odpowiednich wartości liczbowych lub wyrażeń językowych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający dwa argumenty, składający się z dwóch argumentów
Wiktionary
(1.1) Komutator to wskaźnik stopnia nieprzemienności pewnego działania dwuargumentowego.
Wiktionary
IPA: ˌdvuwarɡũmɛ̃nˈtɔvɨ, AS: dvuu̯argũmẽntovy
Wiktionary
składający się z dwóch arkuszy, wydrukowany na dwóch arkuszach itp.
SJP.pl
mający powierzchnię dwóch arów
SJP.pl
ujmowany lub ujmujący coś w dwóch aspektach
SJP.pl
złożony z dwóch atomów; diatomowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. chem. złożony z dwóch atomów
Wiktionary
sole dwuazoniowe - związki chemiczne powstające w reakcji diazowania pierwszorzędowych amin aromatycznych za pomocą kwasu azotawego; diazoniowy
SJP.pl
metoda wykonywania stykowych kopii rysunków wykonanych na materiałach przezroczystych; diazotypia
SJP.pl
reakcja chemiczna aminy aromatycznej z kwasem azotawym, w której powstaje związek diazoniowy; diazowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|dwuazować.
Wiktionary
czas. dwuazować
Wiktionary
zawierający dwa atomy azotu związane ze sobą podwójnie; diazowy
SJP.pl
białoząbka dwubarwica - gatunek ćmy z rodziny garbatkowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) w sposób dwubarwny
Wiktionary
rzecz. dwubarwność ż.
przym. dwubarwny
Wiktionary
mający dwie barwy (kolory); dwukolorowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. składający się z dwóch kolorów
Wiktionary
(1.1) Brzozowe i świerkowe lasy na wzgórzach otaczały dwubarwną, jasną i ciemną zielenią maleńkie, ciche, malachitowe jeziorka.
(1.1) Są odmiany o kwiatach białych, różowych, amarantowych, liliowofioletowych, niebieskich, a także dwubarwnych, pojedynczych i pełnych.
Wiktionary
IPA: dvuˈbarvnɨ, AS: dvubarvny
Wiktionary
rzecz. dwubarwność ż.
przym. dwubarwnie
Wiktionary
(1.1) dwukolorowy
Wiktionary
mający dwa bębny
SJP.pl
policykliczny diketon, barwnik kadziowy; stosowany do barwienia i drukowania włókien celulozowych; wiolantron
SJP.pl
związek organiczny wykorzystywany w produkcji barwników i leków
SJP.pl
1. silnik posiadający dwa biegi;
2. urządzenie z takim silnikiem;
3. zawody sportowe, w którym zawodnicy startują w dwóch wyścigach, a o zwycięstwie decyduje łączny czas
SJP.pl
1. o mechanizmie napędowym: mający dwa biegi;
2. o pojeździe: wyposażony w mechanizm napędowy o dwóch biegach
SJP.pl
rzadko: dipol;
1. dwubiegunowy układ elektryczny lub magnetyczny;
2. krótkofalowa antena kierunkowa
SJP.pl
potocznie: choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. pot. choroba afektywna dwubiegunowa
Wiktionary
przym. dwubiegunowy
przysł. dwubiegunowo
Wiktionary
1. struktura dwubiegunowa (czegoś), posiadanie przez coś dwóch biegunów; bipolarność, bipolaryzm;
2. przenośnie: całkowite przeciwieństwo; przeciwstawność, skrajność
SJP.pl
mający dwa bieguny; bipolarny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa bieguny
(1.2) przechodzący w dwa skrajne stany
Wiktionary
(1.1) Przeżycia estetyczne, a także wartości estetyczne są dwubiegunowe: pozytywne i negatywne.
Wiktionary
IPA: ˌdvubʲjɛɡũˈnɔvɨ, AS: dvubʹi ̯egũnovy
Wiktionary
rzecz. dwubiegunowość ż., dwubiegunówka ż.
przysł. dwubiegunowo
Wiktionary
(1.1) bipolarny, dipolowy
Wiktionary
1. zawierający dwa bity;
2. działający w oparciu o słowa (rozkazy, dane) długości dwóch bitów
SJP.pl
mający dwie blaszki (kawałki blachy), np. kreza dwublaszkowa
SJP.pl
1. mający dwa boki;
2. symetria dwuboczna - układ ciała charakteryzujący się takim podobieństwem obu jego połów, że jedna wygląda jak lustrzane odbicie drugiej
SJP.pl
zawodnik biorący udział w dwuboju
SJP.pl
zawodniczka biorąca udział w dwuboju
SJP.pl
dyscyplina sportowa składająca się z dwu różnych konkurencji
SJP.pl
Wikipedia
bezbarwny, trujący gaz o odrażającym zapachu, stosowany jako cenne paliwo rakietowe oraz materiał do napędu torped podwodnych; boroetan
SJP.pl
charakteryzujący się strzeleniem dwóch bramek
SJP.pl
dotyczący dwóch branż
SJP.pl
mający dwa brzegi
SJP.pl
mięsień dwubrzuścowy - mięsień mający dwa brzuśce
SJP.pl
1. deska o grubości dwóch cali;
2. rura o średnicy dwóch cali
SJP.pl
mający długość dwóch cali, wynoszący dwa cale
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający długość, szerokość lub średnicę wynoszącą dwa cale
Wiktionary
(1.1) Ochocki złapał dwucalowego kiełbia, a panna Felicja oberwała sobie koronkę u rękawa.
Wiktionary
IPA: ˌdvut͡saˈlɔvɨ, AS: dvucalovy
Wiktionary
związek chemiczny zawierający w cząsteczce dwa atomy chloru, np. dwuchlorek siarki; dichlorek
SJP.pl
pochodna benzenu posiadająca dwa atomy chloru przyłączone do pierścienia aromatycznego
SJP.pl
związek chemiczny używany dawniej jako środek owadobójczy; dichlorodifenylotrichloroetan, DDT
SJP.pl
skrótowa nazwa 1,2-dichloroetanu (dichlorku etylenu) - związku chemicznego używanego jako rozpuszczalnik np. żywic; dichloroetan
SJP.pl
1,2-Dichloroetan, dichlorek etylenu – organiczny związek chemiczny, chloropochodna etanu, bezbarwna ciecz o temperaturze wrzenia 83,4 °C, bardzo słabo rozpuszczalna w wodzie, miesza się z rozpuszczalnikami organicznymi. Otrzymywany z etylenu i chloru (po raz pierwszy uzyskany 1795 roku w Holandii, stąd zwany dawniej olejem chemików holenderskich). Stosowany jako rozpuszczalnik m.in. żywic, asfaltu, kauczuku, do ekstrakcji tłuszczów oraz olejów. Półprodukt w syntezie chlorku winylu.
Wikipedia
związek chemiczny używany jako rozpuszczalnik do reakcji oraz ekstrakcji; dichlorometan, chlorek metylenu
SJP.pl
Dichlorometan, chlorek metylenu, CH
2Cl
2 – organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilowych, chlorowa pochodna metanu. W temperaturze pokojowej i przy ciśnieniu atmosferycznym jest bezbarwną, szybko parującą cieczą. Ma charakterystyczny, słodkawy zapach.
Wikipedia
zadanie szachowe, w którym białe mają na celu dać mata czarnemu królowi w dwóch najbliższych ruchach; problem dwuchodowy, zadanie dwuchodowe
SJP.pl
Dwuchodówka – zadanie szachowe, w którym białe matują w swoim drugim posunięciu we wszystkich wariantach.
Przykłady dwuchodówek szachowych:
Rozwiązanie: [1.Wd7!]
(zaznacz tekst pomiędzy nawiasami, aby zobaczyć rozwiązanie)
Rozwiązanie: [1.Hh8!]
(zaznacz tekst pomiędzy nawiasami, aby zobaczyć rozwiązanie)
Rozwiązanie: [1.He4!]
(zaznacz tekst pomiędzy nawiasami, aby zobaczyć rozwiązanie)
Wikipedia
problem dwuchodowy - zadanie szachowe, w którym białe mają na celu dać mata czarnemu królowi w dwóch najbliższych ruchach; dwuchodówka, zadanie dwuchodowe
SJP.pl
związek nieorganiczny o właściwościach utleniających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek nieorganiczny, sól kwasu chromowego powstająca podczas działania kwasu siarkowego na roztwory chromianów, używana w laboratoriach oraz w przemyśle chemicznym jako silny środek utleniający
Wiktionary
(1.1) dichromian
Wiktionary
związek nieorganiczny o właściwościach utleniających
SJP.pl
Dichromiany, MI2Cr2O7 – grupa związków chemicznych, sole kwasu dichromowego (H2Cr2O7).
W temperaturze pokojowej są to substancje krystaliczne o zabarwieniu ciemnopomarańczowym. W środowisku alkalicznym przechodzą w chromiany (sole kwasu chromowego, H2CrO4). Zakwaszenie powoduje odtworzenie jonu dichromianowego.
Wikipedia
kwas dwuchromowy - związek nieorganiczny chromu stosowany w przemyśle przy produkcji soli chromowych
SJP.pl
chwyt przyrządu gimnastycznego w taki sposób, że jedna dłoń ma położenie nachwytne a druga podchwytne
SJP.pl
przeciwciało o dwóch grupach chwytnych; amboceptor
SJP.pl
Dwuchwytnik (amboceptor) – przeciwciało obecne w surowicy, powstające pod wpływem immunizacji obcogatunkowym białkiem, składające się z dwóch grup receptorowych: rozpoznającej antygen oraz składniki dopełniacza.
Wikipedia
w strefie międzyzwrotnikowej: rzucający cień w południe przez część roku na południe a przez drugą część roku na północ
SJP.pl
węglowodan zbudowany z dwóch cząsteczek cukrów prostych połączonych wiązaniem glikozydowym; dwusacharyd, bisacharyd, disacharyd, bioza
SJP.pl
Disacharydy, dwucukry, bisacharydy są węglowodanami utworzonymi, gdy dwa monosacharydy ulegają reakcji kondensacji, która pociąga z sobą eliminację z grup funkcyjnych małej cząsteczki, najczęściej wody. Tak jak cukry proste, disacharydy rozpuszczają się w wodzie, mają słodki smak i również są nazywane cukrami.
Disacharydy należą do jednej z czterech kategorii węglowodanów (monosacharydy, disacharydy, oligosacharydy, polisacharydy).
Wikipedia
węglowodany utworzone ze związanych dwóch cząsteczek cukrów prostych; bisacharydy, disacharydy
SJP.pl
Disacharydy, dwucukry, bisacharydy są węglowodanami utworzonymi, gdy dwa monosacharydy ulegają reakcji kondensacji, która pociąga z sobą eliminację z grup funkcyjnych małej cząsteczki, najczęściej wody. Tak jak cukry proste, disacharydy rozpuszczają się w wodzie, mają słodki smak i również są nazywane cukrami.
Disacharydy należą do jednej z czterech kategorii węglowodanów (monosacharydy, disacharydy, oligosacharydy, polisacharydy).
Wikipedia
złożony z dwu cyfr
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwóch cyfr
Wiktionary
(1.1) Liczba pięćdziesiąt sześć jest liczbą dwucyfrową.
(1.1) Firma może się pochwalić dwucyfrowym wzrostem sprzedaży w minionym roku.
Wiktionary
IPA: ˌdvut͡sɨfˈrɔvɨ, AS: dvucyfrovy
Wiktionary
przysł. dwucyfrowo
Wiktionary
związek węgla z azotem, bezbarwny, trujący gaz o charakterystycznym zapachu gorzkich migdałów; dicyjan, cyjan
SJP.pl
potocznie:
1. silnik mający dwa cylindry;
2. pojazd z silnikiem dwucylindrowym
SJP.pl
mający dwa cylindry, np. silnik dwucylindrowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. składający się z dwóch cylindrów
Wiktionary
(1.1) Mój motocykl jest napędzany dwucylindrowym silnikiem.
Wiktionary
IPA: ˌdvut͡sɨlʲĩnˈdrɔvɨ, AS: dvucylʹĩndrovy
Wiktionary
rzecz. dwucylindrowiec m.
Wiktionary
zbudowany z dwóch cząstek
SJP.pl
mający dwa czerpaki
SJP.pl
cecha czegoś złożonego z dwóch części; podwójność, binarność
SJP.pl
składający się z dwu części
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwóch części, podzielony na dwie części
Wiktionary
(1.1) Męski strój biznesowy to garnitur dwuczęściowy, ale także sportowa marynarka ze spodniami.
Wiktionary
IPA: ˌdvut͡ʃɛ̃w̃ɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: dvučẽũ̯śćovy
Wiktionary
duży ptak z rodziny ptaków z rzędu chruścieli, charakteryzujący się okazałym czubem na głowie
SJP.pl
perkoz dwuczuby, gatunek perkoza o charakterystycznej parze czarnych czubów na wierzchu głowy oraz o szarobrunatnym, od spodu białym, upierzeniu ciała
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający dwa czuby
Wiktionary
mający dwa czujniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. mat. czwarta potęga
Wiktionary
IPA: ˌdvut͡ʃfɔˈrɔɡrãn, AS: dvučforogrãn
Wiktionary
przym. dwuczworogranny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. mat. podniesiony do czwartej potęgi
Wiktionary
IPA: ˌdvut͡ʃfɔrɔˈɡrãnːɨ, AS: dvučforogrã•ny
Wiktionary
rzecz. dwuczworogran
Wiktionary
uwarunkowany dwoma czynnikami
SJP.pl
składający się z dwóch członów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwóch członów
Wiktionary
(1.1) Na żądanie adoptowanego i za zgodą adoptującego sąd opiekuńczy orzeka, że adoptowany będzie nosił nazwisko dwuczłonowe – złożone z jego dotychczasowego nazwiska i nazwiska osoby go adoptującej.
Wiktionary
IPA: ˌdvut͡ʃwɔ̃ˈnɔvɨ, AS: dvuču̯õnovy
Wiktionary
rzecz. dwuczłonowość
Wiktionary
składający się z dwóch dań
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwóch dań
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj w promocji obiady dwudaniowe.
Wiktionary
IPA: ˌdvudãˈɲɔvɨ, AS: dvudãńovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gram. odmieniający się w niektórych przypadkach według dwóch deklinacji
Wiktionary
IPA: ˌdvudɛklʲĩnaˈt͡sɨjnɨ, AS: dvudeklʹĩnacyi ̯ny
Wiktionary
dawna moneta polska o wartości dwóch denarów
SJP.pl
Dwudenar – denar podwójny, srebrna moneta wybijana na Litwie od 1566 do 1621, bez napisów tylko z inicjałami króla, Pogonią i rzymską liczbą II.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa dna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) febra powtarzająca się co dwa dni
Wiktionary
IPA: dvuˈdʲɲat͡ʃka, AS: dvudʹńačka
Wiktionary
rzecz. dwudniowy
rzecz. dwudniak
przym. dwudniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłop odrabiający dwa dni pańszczyzny
Wiktionary
IPA: ˈdvudʲɲak, AS: dvudʹńak
Wiktionary
rzecz. dwudniowy
rzecz. dwudniaczka
przym. dwudniowy
Wiktionary
mający dwa dni, trwający dwa dni itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwa dni
(1.2) będący w wieku dwóch dni
Wiktionary
(1.1) Na Ukrainę przybył z dwudniową wizytą premier Szwecji.
Wiktionary
IPA: dvuˈdʲɲɔvɨ, AS: dvudʹńovy
Wiktionary
rzecz. dwudniak mos., dwudniaczka ż.
Wiktionary
mający wartość dwóch dolarów
SJP.pl
1. w odniesieniu do roślin: mający kwiaty słupkowe (żeńskie) i pręcikowe (męskie) na różnych osobnikach; dwupienny;
2. w odniesieniu do grzybów pasożytniczych: występujący kolejno na dwu różnych roślinach żywicielskich w kolejnych swoich stadiach rozwoju
SJP.pl
1. mający dwie drogi;
2. głośnik dwudrożny - głośnik mający dwa głośniki w kolumnie głośnikowej
SJP.pl
1. złożony z dwóch drutów;
2. wykonany na dwóch drutach dziewiarskich
SJP.pl
mający dwoje drzwi lub mający jedne drzwi o dwu skrzydłach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwoje drzwi lub jedne drzwi o dwóch skrzydłach
Wiktionary
IPA: dvuˈḍʒvʲjɔvɨ, AS: dvuḍžvʹi ̯ovy
Wiktionary
jeleń z jedenastoma odnogami na co najmniej jedej tyce
SJP.pl
o cechach dwudysznych (podgromada ryb)
SJP.pl
Dwudyszne (Dipnoi) – podgromada ryb mięśniopłetwych (Sarcopterygii) charakteryzujących się możliwością oddychania powietrzem atmosferycznym przy pomocy częściowo uwstecznionych skrzeli lub za pomocą pęcherza pławnego przekształconego w rodzaj płuca połączonego z przełykiem (stąd nazwa dwudyszne).
Wikipedia
o cechach dwudysznych (podgromada ryb)
SJP.pl
1. dwudzielny, dwuczęściowy;
2. o instytucji: mający dwa działy;
3. o oddziale wojskowym: wyposażony w dwa działa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od dwudziestka
Wiktionary
złożony z dwu części, dzielący się na dwie części
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dzielący się na dwie części, idący dwoma torami
Wiktionary
(1.1) Krew płynie przez zastawkę dwudzielną do lewej komory serca.
Wiktionary
IPA: dvuˈd͡ʑɛlnɨ, AS: dvuʒ́elny
Wiktionary
rzecz. dwudzielność
Wiktionary
(1.1) dwuczęściowy, dychotomiczny, mitralny, dualistyczny, dwoisty
Wiktionary
godzina dwudziesta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 20, godzina ósma wieczorem
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: dwudziesty
Wiktionary
licz. dwadzieścia
przym. dwudziesty
Wiktionary
1. samiec sarny lub jelenia o dziesięciu odnogach na każdym rogu poroża;
2. gwarowo: dwadzieścia jednostek monetarnych
SJP.pl
1. grupa dwudziestu osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 20;
3. dwadzieścia lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 20
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 20
(1.3) całość składająca się z dwudziestu części, elementów lub jednostek
(1.4) pot. banknot o nominale dwudziestu złotych
(1.5) pot. o wieku: dwadzieścia lat
(1.6) pot. kobieta w wieku 20 lat
Wiktionary
(1.4) Sprzedawca wydał mi resztę w dwudziestkach.
(1.5) Wczoraj stuknęła mi dwudziestka.
Wiktionary
IPA: dvuˈd͡ʑɛstka, AS: dvuʒ́estka
Wiktionary
przym. dwudziesty
licz. dwadzieścia, dwadzieścioro
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 24
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 24
(1.3) całość składająca się z dwudziestu czterech części, elementów lub jednostek
Wiktionary
przym. dwudziesty czwarty
licz. dwadzieścia cztery
Wiktionary
1. grupa dwudziestu dwóch osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 22
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 22
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 22
(1.3) całość składająca się z dwudziestu dwóch części, elementów lub jednostek
Wiktionary
przym. dwudziesty drugi
licz. dwadzieścia dwa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 29
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 29
(1.3) całość składająca się z dwudziestu dziewięciu części, elementów lub jednostek
Wiktionary
przym. dwudziesty dziewiąty
licz. dwadzieścia dziewięć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 21
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 21
(1.3) całość składająca się z dwudziestu jeden części, elementów lub jednostek
Wiktionary
przym. dwudziesty pierwszy
licz. dwadzieścia jeden
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 28
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 28
(1.3) całość składająca się z dwudziestu ośmiu części, elementów lub jednostek
Wiktionary
przym. dwudziesty ósmy
licz. dwadzieścia osiem
Wiktionary
1. liczba dwadzieścia pięć; przedmiot oznaczony taką liczbą;
2. całość składająca się z dwudziestu pięciu jednostek lub części;
3. potocznie: kobieta dwudziestopięcioletnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 25
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 25
(1.3) całość składająca się z dwudziestu pięciu części, elementów lub jednostek
Wiktionary
przym. dwudziesty piąty
licz. dwadzieścia pięć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 27
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 27
(1.3) całość składająca się z dwudziestu siedmiu części, elementów lub jednostek
Wiktionary
przym. dwudziesty siódmy
licz. dwadzieścia siedem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 26
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 26
(1.3) całość składająca się z dwudziestu sześciu części, elementów lub jednostek
Wiktionary
przym. dwudziesty szósty
licz. dwadzieścia sześć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 23
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 23
(1.3) całość składająca się z dwudziestu trzech części, elementów lub jednostek
Wiktionary
przym. dwudziesty trzeci
licz. dwadzieścia trzy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą dwadzieścia, dotyczący liczby dwadzieścia
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) ważący dwadzieścia cztery funty
(1.2) o dziale: wyrzucający pociski ważące dwadzieścia cztery funty
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔfũnˈtɔvɨ, AS: dvuʒ́estočterofũntovy
Wiktionary
trwający dwadzieścia cztery godziny; całodobowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dwadzieścia cztery godziny
(1.2) będący w wieku dwudziestu czterech godzin
Wiktionary
(1.1) Bany mogą być tymczasowe (dwudziestoczterogodzinne, miesięczne) lub dożywotnie (…)
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estočterogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
(1.1) dobowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dwadzieścia cztery lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia cztery lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestoczterolatka
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estočterolatek
Wiktionary
przym. dwudziestoczteroletni
rzecz. dwudziestoczterolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia cztery lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia cztery lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestoczterolatek
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlatka, AS: dvuʒ́estočterolatka
Wiktionary
przym. dwudziestoczteroletni
rzecz. dwudziestoczterolatek m.
Wiktionary
mający dwadzieścia cztery lata, trwający dwadzieścia cztery lata itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwadzieścia cztery lata
(1.2) trwający dwadzieścia cztery lata
Wiktionary
(1.1) Dwudziestoczteroletnia dziewczyna wracała w niedzielę po południu ze swojej uczelni w Jeleniej Górze.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estočteroletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestoczterolatek m., dwudziestoczterolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu czterech osób, mogący pomieścić dwadzieścia cztery osoby
(1.2) złożony z dwudziestu czterech osób, wykonywany przez dwadzieścia cztery osoby
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estočter•osobovy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o dwudziestu czterech ścianach
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu czterech tomów, zawarty w dwudziestu czterech tomach, wydany w dwudziestu czterech tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔt͡ʃtɛrɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estočterotõmovy
Wiktionary
trwający 20 dni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwadzieścia dni
(1.2) będący w wieku dwudziestu dni
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈdʲɲɔvɨ, AS: dvuʒ́estodʹńovy
Wiktionary
trwający dwadzieścia dwie godziny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwadzieścia dwie godziny
(1.2) będący w wieku dwudziestu dwóch godzin
Wiktionary
(1.1) Program kursu obejmuje dwudziestodwugodzinny tryb zajęć w trzech grupach.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estodvugoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
mający dwadzieścia dwa lata i pół roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dwadzieścia dwa lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia dwa lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestodwulatka
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuˈlatɛk, AS: dvuʒ́estodvulatek
Wiktionary
przym. dwudziestodwuletni
rzecz. dwudziestodwulatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia dwa lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia dwa lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestodwulatek
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuˈlatka, AS: dvuʒ́estodvulatka
Wiktionary
przym. dwudziestodwuletni
rzecz. dwudziestodwulatek m.
Wiktionary
trwający dwadzieścia dwa lata, mający dwadzieścia dwa lata
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwadzieścia dwa lata
(1.2) trwający dwadzieścia dwa lata
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estodvuletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestodwulatek m., dwudziestodwulatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu dwóch osób, mogący pomieścić dwadzieścia dwie osoby
(1.2) złożony z dwudziestu dwóch osób, wykonywany przez dwadzieścia dwie osoby
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvuwɔsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estodvuu̯osobovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu dwóch tomów, zawarty w dwudziestu dwóch tomach, wydany w dwudziestu dwóch tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔdvutɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estodvutõmovy
Wiktionary
mający moc dwudziestu dwóch watów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dwadzieścia dziewięć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia dziewięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestodziewięciolatka
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. dwudziestodziewięcioletni
rzecz. dwudziestodziewięciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia dziewięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia dziewięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestodziewięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. dwudziestodziewięcioletni
rzecz. dwudziestodziewięciolatek m.
Wiktionary
trwający dwadzieścia dziewięć lat, mający dwadzieścia dziewięć lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwadzieścia dziewięć lat
(1.2) trwający dwadzieścia dziewięć lat
Wiktionary
(1.1) Matkę odnaleziono. Dwudziestodziewięcioletnia kobieta przyznała się do zawinięcia dziecka w reklamówkę i wrzucenia do rzeki.
(1.1) Dwudziestodziewięcioletni ojciec postanowił zrobić z syna mężczyznę.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestodziewięciolatek m., dwudziestodziewięciolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu dziewięciu osób, mogący pomieścić dwadzieścia dziewięć osób
(1.2) złożony z dwudziestu dziewięciu osób, wykonywany przez dwadzieścia dziewięć osób
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńć•osobovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu dziewięciu tomów, zawarty w dwudziestu dziewięciu tomach, wydany w dwudziestu dziewięciu tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔd͡ʑɛvʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estoʒ́evʹi ̯ė̃ńćotõmovy
Wiktionary
złota moneta francuska o wartości 20 franków w złocie, emitowana za Napoleona I i za Napoleona III; napoleondor, napoleon
SJP.pl
trwający dwadzieścia godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwadzieścia godzin
(1.2) będący w wieku dwudziestu godzin
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
moneta o nominale dwudziestu groszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) moneta, której wartość wynosi dwadzieścia groszy
Wiktionary
IPA: dvuˈd͡ʑɛstɔɡrɔˈʃufka, AS: dvuʒ́estogrošufka
Wiktionary
przym. dwudziestogroszowy
Wiktionary
mający wartość dwudziestu groszy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący dwadzieścia groszy, mający wartość dwudziestu groszy
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɡrɔˈʃɔvɨ, AS: dvuʒ́estogrošovy
Wiktionary
rzecz. dwudziestogroszówka
Wiktionary
trwający dwadzieścia jeden godzin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwadzieścia jeden godzin
(1.2) będący w wieku dwudziestu jeden godzin
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estoi ̯ednogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dwadzieścia jeden lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia jeden lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestojednolatka
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estoi ̯ednolatek
Wiktionary
przym. dwudziestojednoletni
rzecz. dwudziestojednolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia jeden lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia jeden lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestojednolatek
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlatka, AS: dvuʒ́estoi ̯ednolatka
Wiktionary
przym. dwudziestojednoletni
rzecz. dwudziestojednolatek m.
Wiktionary
mający dwadzieścia jeden lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwadzieścia jeden lat
(1.2) trwający dwadzieścia jeden lat
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoi ̯ednoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestojednolatek m., dwudziestojednolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu jeden osób, mogący pomieścić dwadzieścia jeden osób
(1.2) złożony z dwudziestu jeden osób, wykonywany przez dwadzieścia jeden osób
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estoi ̯edn•osobovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu jeden tomów, zawarty w dwudziestu jeden tomach, wydany w dwudziestu jeden tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔjɛdnɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estoi ̯ednotõmovy
Wiktionary
figura płaska mająca dwadzieścia kątów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. figura geometryczna, która ma dwadzieścia kątów i 20 boków; wielokąt, którego suma kątów wewnętrznych wynosi 3240°
Wiktionary
Dwudziestokąt – wielokąt, mający 20 boków. Suma jego kątów wewnętrznych wynosi 3240°.
Wikipedia
przym. dwudziestokątny
Wiktionary
mający dwadzieścia kątów
SJP.pl
mający, trwający dwadzieścia kilka lat; dwudziestokilkuletni, dwudziestoparoletni
SJP.pl
mężczyzna mający dwadzieścia kilka lat; dwudziestoparolatek
SJP.pl
kobieta albo samica zwierząt mająca dwadzieścia kilka lat; dwudziestoparolatka
SJP.pl
mający, trwający dwadzieścia kilka lat; dwudziestoparoletni, dwudziestokilkoletni
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający lub trwający dwadzieścia kilka lat
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔcilkuˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoḱilkuletʹńi
Wiktionary
(1.1) dwudziestoparoletni
Wiktionary
mający długość dwudziestu kilometrów, wynoszący dwadzieścia kilometrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wielkość (długość) dwudziestu kilometrów
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający wartość/liczący/wynoszący 20 koron
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔkɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: dvuʒ́estokorõnovy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) dwadzieścia razy
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: dvuʒ́estokrotʹńe
Wiktionary
rzecz. dwudziestokrotność ż.
przym. dwudziestokrotny
Wiktionary
powtarzający się dwadzieścia razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się dwadzieścia razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dwadzieścia razy
(1.3) dwadzieścia razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈkrɔtnɨ, AS: dvuʒ́estokrotny
Wiktionary
rzecz. dwudziestokrotność ż.
przysł. dwudziestokrotnie
Wiktionary
mężczyzna dwudziestoletni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba w wieku 20-29 lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca 20-29 lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestolatka
Wiktionary
(1.1) Bartek ma spore doświadczenie z kobietami jak na dwudziestolatka.
(2.1) Kupiłem na giełdzie starego peugeota. Jak na dwudziestolatka całkiem dobrze się spisuje.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estolatek
Wiktionary
rzecz. dwudziestolecie n.
:: fż. dwudziestolatka ż.
przym. dwudziestoletni
Wiktionary
1. kobieta albo samica zwierząt mająca dwadzieścia lat;
2. okres obejmujący dwadzieścia lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestolatek
Wiktionary
(1.1) Ona ma bardzo zniszczoną cerę jak na dwudziestolatkę.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈlatka, AS: dvuʒ́estolatka
Wiktionary
rzecz. dwudziestolecie n.
:: fm. dwudziestolatek m.
przym. dwudziestoletni
Wiktionary
mężczyzna dwudziestoletni
SJP.pl
1. okres dwudziestu lat;
2. dwudziesta rocznica czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres dwudziestu lat
(1.2) dwudziesta rocznica
Wiktionary
(1.2) W roku 2011 będziemy celebrować symboliczne dwudziestolecie internetu w Polsce […]
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈlɛt͡ɕɛ, AS: dvuʒ́estoleće
Wiktionary
rzecz. dwudziestolatek m., dwudziestolatka ż.
przym. dwudziestoletni
Wiktionary
1. trwający dwadzieścia lat; przypadający za dwadzieścia lat;
2. będący w wieku dwudziestu lat, mający dwadzieścia lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwadzieścia lat
(1.2) trwający dwadzieścia lat
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestolatek m., dwudziestolatka ż., dwudziestolecie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu liter
Wiktionary
(1.1) Słowo „nadparlamentaryzacja” jest dwudziestoliterowe.
Wiktionary
IPA: dvuˈd͡ʑɛstɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: dvuʒ́estolʹiterovy
Wiktionary
mający długość dwudziestu metrów, wynoszący dwadzieścia metrów
SJP.pl
mający dwadzieścia miesięcy, trwający dwadzieścia miesięcy itp.
SJP.pl
1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 20 000 000;
2. liczący dwadzieścia milionów czegoś
SJP.pl
trwający dwadzieścia minut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dwadzieścia minut
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dwadzieścia osiem lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia osiem lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestoośmiolatka
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯olatek
Wiktionary
przym. dwudziestoośmioletni
rzecz. dwudziestoośmiolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia osiem lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia osiem lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestoośmiolatek
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlatka, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯olatka
Wiktionary
przym. dwudziestoośmioletni
rzecz. dwudziestoośmiolatek m.
Wiktionary
trwający dwadzieścia osiem lat, mający dwadzieścia osiem lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwadzieścia osiem lat
(1.2) trwający dwadzieścia osiem lat
Wiktionary
(1.1) W 1543 roku do furty kapucyńskiego klasztoru zadzwonił dwudziestoośmioletni Feliks, wyrażając pragnienie zostania zakonnikiem.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯oletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestoośmiolatek m., dwudziestoośmiolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu ośmiu osób, mogący pomieścić dwadzieścia osiem osób
(1.2) złożony z dwudziestu ośmiu osób, wykonywany przez dwadzieścia osiem osób
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯•osobovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu ośmiu tomów, zawarty w dwudziestu ośmiu tomach, wydany w dwudziestu ośmiu tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːɕmʲjɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́est•ośmʹi ̯otõmovy
Wiktionary
1. składający się z dwudziestu osób;
2. przeznaczony dla dwudziestu osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu osób, mogący pomieścić dwadzieścia osób
(1.2) złożony z dwudziestu osób, wykonywany przez dwadzieścia osób
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́est•osobovy
Wiktionary
mężczyzna mający dwadzieścia parę lat; dwudziestokilkulatek
SJP.pl
mężczyzna mający dwadzieścia parę lat; dwudziestokilkulatek
SJP.pl
mający, trwający dwadzieścia kilka lat; dwudziestokilkuletni, dwudziestokilkoletni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający lub trwający dwadzieścia kilka lat
Wiktionary
(1.1) W ubiegłym tygodniu w wypadku drogowym na „gierkówce“ zginęły dwie dwudziestoparoletnie dziewczyny.
(1.1) Nowak porozmawiał tylko z synem inżyniera, dwudziestoparoletnim facetem o wąskiej, smutnej twarzy.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔparɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoparoletʹńi
Wiktionary
(1.1) dwudziestokilkuletni
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) numizm. moneta o nominale dwudziestu pensów
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpɛ̃w̃ˈsufka, AS: dvuʒ́estopẽũ̯sufka
Wiktionary
przym. dwudziestopensowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący dwadzieścia pensów, mający wartość dwudziestu pensów
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpɛ̃w̃ˈsɔvɨ, AS: dvuʒ́estopẽũ̯sovy
Wiktionary
rzecz. dwudziestopensówka
Wiktionary
moneta o nominale dwudziestu pięciu centów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) moneta o nominale dwudziestu pięciu centów
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡sɛ̃nˈtufka, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćocẽntufka
Wiktionary
przym. dwudziestopięciocentowy
Wiktionary
(1.1) ćwierćdolarówka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) liczący dwadzieścia pięć centów, mający wartość dwudziestu pięciu centów
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔt͡sɛ̃nˈtɔvɨ, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćocẽntovy
Wiktionary
rzecz. dwudziestopięciocentówka
Wiktionary
(1.1) ćwierćdolarowy
Wiktionary
trwający dwadzieścia pięć godzin
SJP.pl
1. trwający dwadzieścia pięć lat i pół roku; przypadający za dwadzieścia pięć lat i pół roku;
2. będący w wieku dwudziestu pięciu lat i pół roku, mający dwadzieścia pięć lat i pół roku
SJP.pl
1. ważący 25 kilogramów;
2. przeznaczony na 25 kilogramów czegoś
SJP.pl
mężczyzna mający dwadzieścia pięć lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dwadzieścia pięć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia pięć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestopięciolatka
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćolatek
Wiktionary
przym. dwudziestopięcioletni
rzecz. dwudziestopięciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia pięć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia pięć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestopięciolatek
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlatka, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćolatka
Wiktionary
przym. dwudziestopięcioletni
rzecz. dwudziestopięciolatek m.
Wiktionary
1. okres dwudziestu pięciu lat;
2. dwudziesta piąta rocznica czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okres dwudziestu pięciu lat
(1.2) dwudziesta piąta rocznica czegoś
Wiktionary
(1.1) W ciągu dwudziestopięciolecia mojej pracy zawodowej tylko dwa razy byłem na chorobowym.
(1.2) Hania z Rysiem obchodzą dwudziestopięciolecie zawarcia małżeństwa.
Wiktionary
przym. dwudziestopięcioletni
Wiktionary
(1.1-2) ćwierćwiecze
Wiktionary
mający dwadzieścia pięć lat, trwający dwadzieścia pięć lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwadzieścia pięć lat
(1.2) trwający dwadzieścia pięć lat
Wiktionary
(1.1) Od dawna dwudziestopięcioletni Leonardo szalał z miłości do dziewiętnastoletniej brazylijskiej modelki Giselle.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestopięciolatek m., dwudziestopięciolatka ż., dwudziestopięciolecie n.
Wiktionary
mający długość dwudziestu pięciu metrów, wynoszący dwadzieścia pięć metrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu pięciu osób, mogący pomieścić dwadzieścia pięć osób
(1.2) złożony z dwudziestu pięciu osób, wykonywany przez dwadzieścia pięć osób
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńć•osobovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu pięciu tomów, zawarty w dwudziestu pięciu tomach, wydany w dwudziestu pięciu tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔpʲjɛ̇̃ɲt͡ɕɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estopʹi ̯ė̃ńćotõmovy
Wiktionary
statek o nośności dwudziestu pięciu tysięcy ton
SJP.pl
mający dwadzieścia pięter
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i dwudziestu kondygnacji położonych nad nim
Wiktionary
stanowiący dwadzieścia procent czegoś
SJP.pl
1. składający się z dwudziestu punktów;
2. mający wymiar dwudziestu punktów (np. czcionka)
SJP.pl
dwudziestościan foremny - jedna z pięciu brył platońskich, mająca 12 wierzchołków, 30 krawędzi i 20 ścian będących trójkątami równobocznymi; ikosaedr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o dwudziestu ścianach
Wiktionary
Dwudziestościan foremny a. ikosaedr lub ikozaedr (z gr.) – najbardziej złożony wielościan foremny o 20 ścianach w kształcie przystających trójkątów równobocznych. Ma 30 krawędzi i 12 wierzchołków oraz 15 płaszczyzn symetrii. Ścinając wierzchołki dwudziestościanu, otrzymujemy wielościan półforemny o nazwie dwudziestościan ścięty. Symetria bryły jest opisana niekrystalograficzną klasą m35.
Wikipedia
trwający dwadzieścia sekund
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dwadzieścia siedem lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia siedem lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestosiedmiolatka
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯olatek
Wiktionary
przym. dwudziestosiedmioletni
rzecz. dwudziestosiedmiolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia siedem lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia siedem lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestosiedmiolatek
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlatka, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯olatka
Wiktionary
przym. dwudziestosiedmioletni
rzecz. dwudziestosiedmiolatek m.
Wiktionary
mający dwadzieścia siedem lat, trwający dwadzieścia siedem lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwadzieścia siedem lat
(1.2) trwający dwadzieścia siedem lat
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯oletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestosiedmiolatek m., dwudziestosiedmiolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu siedmiu osób, mogący pomieścić dwadzieścia siedem osób
(1.2) złożony z dwudziestu siedmiu osób, wykonywany przez dwadzieścia siedem osób
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯•osobovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu siedmiu tomów, zawarty w dwudziestu siedmiu tomach, wydany w dwudziestu siedmiu tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔɕɛdmʲjɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estośedmʹi ̯otõmovy
Wiktionary
1. mający dwadzieścia stopni (w jakiejś skali);
2. mający dwadzieścia stopni, etapów
SJP.pl
1. trwający dwadzieścia sześć lat i pół roku; przypadający za dwadzieścia sześć lat i pół roku;
2. będący w wieku dwudziestu sześciu lat i pół roku, mający dwadzieścia sześć lat i pół roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dwadzieścia sześć lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia sześć lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestosześciolatka
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatɛk, AS: dvuʒ́estošeśćolatek
Wiktionary
przym. dwudziestosześcioletni
rzecz. dwudziestosześciolatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia sześć lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia sześć lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestosześciolatek
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlatka, AS: dvuʒ́estošeśćolatka
Wiktionary
przym. dwudziestosześcioletni
rzecz. dwudziestosześciolatek m.
Wiktionary
mający dwadzieścia sześć lat, trwający dwadzieścia sześć lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwadzieścia sześć lat
(1.2) trwający dwadzieścia sześć lat
Wiktionary
(1.1) Inspektor Borman oskarża dwudziestosześcioletnią kobietę z Kaulun, która porzuciła swe półtoraroczne dziecko.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estošeśćoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestosześciolatek m., dwudziestosześciolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu sześciu osób, mogący pomieścić dwadzieścia sześć osób
(1.2) złożony z dwudziestu sześciu osób, wykonywany przez dwadzieścia sześć osób
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estošeść•osobovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu sześciu tomów, zawarty w dwudziestu sześciu tomach, wydany w dwudziestu sześciu tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔʃɛɕt͡ɕɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estošeśćotõmovy
Wiktionary
składający się z dwudziestu tomów, zawarty w dwudziestu tomach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu tomów, zawarty w dwudziestu tomach, wydany w dwudziestu tomach
Wiktionary
(1.1) Oxford English Dictionary to fundamentalny dla języka angielskiego, dwudziestotomowy słownik, nad którym prace rozpoczęto jeszcze w XIX wieku. [...]
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estotõmovy
Wiktionary
1. ważący dwadzieścia ton;
2. mieszczący dwadzieścia ton czegoś;
3. mogący unieść dwadzieścia ton
SJP.pl
trwający dwadzieścia trzy godziny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwadzieścia trzy godziny
(1.2) będący w wieku dwudziestu trzech godzin
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvuʒ́estoṭšygoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
mający dwadzieścia trzy lata i pół roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna mający dwadzieścia trzy lata
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwadzieścia trzy lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwudziestotrzylatka
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨˈlatɛk, AS: dvuʒ́estoṭšylatek
Wiktionary
przym. dwudziestotrzyletni
rzecz. dwudziestotrzylatka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca dwadzieścia trzy lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwadzieścia trzy lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwudziestotrzylatek
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨˈlatka, AS: dvuʒ́estoṭšylatka
Wiktionary
przym. dwudziestotrzyletni
rzecz. dwudziestotrzylatek m.
Wiktionary
mający dwadzieścia trzy lata, trwający dwadzieścia trzy lata itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dwadzieścia trzy lata
(1.2) trwający dwadzieścia trzy lata
Wiktionary
(1.1) Dwudziestotrzyletnia Keiko Arimoto z radością przemierzała nieznane jej ulice Kopenhagi.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨˈlɛtʲɲi, AS: dvuʒ́estoṭšyletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwudziestotrzylatek m., dwudziestotrzylatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwudziestu trzech osób, mogący pomieścić dwadzieścia trzy osoby
(1.2) złożony z dwudziestu trzech osób, wykonywany przez dwadzieścia trzy osoby
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨɔsɔˈbɔvɨ, AS: dvuʒ́estoṭšyosobovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z dwudziestu trzech tomów, zawarty w dwudziestu trzech tomach, wydany w dwudziestu trzech tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔṭʃɨtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvuʒ́estoṭšytõmovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) trwający dwadzieścia tygodni
(1.2) będący w wieku dwudziestu tygodni
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: dvuʒ́estotygodʹńovy
Wiktionary
statek o nośności dwudziestu tysięcy ton
SJP.pl
1. będący ostatnim elementem zbioru wielkości dwudziestu tysięcy;
2. złożony z dwudziestu tysięcy jednostek;
3. przeznaczony dla dwudziestu tysięcy osób lub rzeczy
SJP.pl
mający dwadzieścia atomów węgla w cząsteczce
SJP.pl
dotyczący dwudziestego wieku, pochodzący z dwudziestego wieku, żyjący w dwudziestym wieku, dziejący się w dwudziestym wieku itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wywodzący się z dwudziestego wieku; taki, który miał miejsce lub żył w dwudziestym wieku
Wiktionary
(1.1) Dziewiętnastowieczne powieści traktowały o miłości jednostek ponad podziałami społecznymi, dwudziestowieczne — o samotności jednostki w świecie bez podziałów.
Wiktionary
IPA: ˌdvud͡ʑɛstɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: dvuʒ́estovʹi ̯ečny
Wiktionary
rzecz. dwudziestowiecze n.
Wiktionary
mający dwadzieścia wieków, trwający dwadzieścia wieków
SJP.pl
dawniej: moneta o wartości dwudziestu jednostek danego pieniądza
SJP.pl
moneta o nominale dwudziestu złotych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) moneta lub banknot, którego wartość wynosi dwadzieścia złotych
Wiktionary
IPA: dvuˈd͡ʑɛstɔzwɔˈtufka, AS: dvuʒ́estozu̯otufka
Wiktionary
przym. dwudziestozłotowy
Wiktionary
mający wartość dwudziestu złotych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wartość dwudziestu złotych
(1.2) wynoszący dwadzieścia złotych
Wiktionary
(1.1) Na banknocie dwudziestozłotowym widnieje rotunda z Cieszyna.
Wiktionary
rzecz. dwudziestozłotówka ż.
Wiktionary
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 20
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 20
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dzień miesiąca po dziewiętnastym
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) dwudziesta: godzina dwudziesta
Wiktionary
(1.1) Od połowy lat dwudziestych zaczęto odkrywać Suwalszczyznę dla turystyki.
Wiktionary
IPA: dvuˈd͡ʑɛstɨ, AS: dvuʒ́esty
Wiktionary
rzecz. dwudziesta ż., dwudziestka ż.
licz. dwadzieścia, dwadzieścioro
temsłow. dwudziesto-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) neol. weekend
Wiktionary
(1.1) Już piątek, jeszcze tylko jeden dzień i dwudzionek!
Wiktionary
w muzyce: dwa dźwięki brzmiące jednocześnie
SJP.pl
mający dwie elektrody
SJP.pl
złożony z dwóch elementów
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w dwóch etapach, fazach
Wiktionary
(1.1) Budowa kanalizacji w Kiełpinie przebiegać będzie dwuetapowo, w 2005 i 2006 roku.
Wiktionary
IPA: ˌdvuwɛtaˈpɔvɔ, AS: dvuu̯etapovo
Wiktionary
przym. dwuetapowy
Wiktionary
(1.1) dwufazowo, dwustopniowo
Wiktionary
składający się z dwóch etapów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się w dwóch etapach, realizowany w dwóch etapach
Wiktionary
IPA: ˌdvuwɛtaˈpɔvɨ, AS: dvuu̯etapovy
Wiktionary
przysł. dwuetapowo
Wiktionary
potocznie: osoba pracująca na dwa etaty
SJP.pl
praca na dwóch płatnych etatach przez pracownika
SJP.pl
pracujący na dwóch etatach
SJP.pl
związek chemiczny, np. szczawian dwuetylu; dietyl
SJP.pl
dwuetyloamid kwasu lizergowego - organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna; LSD, dietyloamid
SJP.pl
amina drugorzędowa stosowana do produkcji gum, farb, żywic; dietyloamina
SJP.pl
moneta o nominale dwóch euro
SJP.pl
działający przy pomocy dwóch fal biegnących, np. układ dwufalowy, antena dwufalowa
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w dwóch fazach, etapach
Wiktionary
(1.1) Obliczenia związane z doborem parametrów mechanizmów napędowych wysięgnika wykonuje się dwufazowo.
(1.1) W innych przypadkach choroba przebiega dwufazowo, pojawiają się objawy podobne do grypy; złe samopoczucie, podwyższona temperatura i bóle głowy.
Wiktionary
IPA: ˌdvufaˈzɔvɔ, AS: dvufazovo
Wiktionary
przym. dwufazowy
Wiktionary
(1.1) dwuetapowo, dwustopniowo
Wiktionary
1. składający się z dwóch faz, etapów;
2. działający w układzie odpowiednich dwóch prądów przemiennych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwóch faz, etapów
Wiktionary
(1.1) W miarę upływu czasu coraz częściej pojawiają się cykle dwufazowe - z jajeczkowaniem mniej więcej w połowie cyklu, miesiączki wtedy stają się regularniejsze.
Wiktionary
IPA: ˌdvufaˈzɔvɨ, AS: dvufazovy
Wiktionary
przysł. dwufazowo
Wiktionary
(1.1) dwustopniowy, dwuetapowy
Wiktionary
związek z dwoma grupami fenolowymi; difenol
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, dimer benzenu; difenyl, bifenyl
SJP.pl
związek chemiczny używany jako fungicyd; difenyloamina
SJP.pl
organiczny związek chemiczny; difenyloetan
SJP.pl
związek chemiczny powstający z benzolu przez działanie chlorku benzylu w obecności chlorku glinowego; difenylometan
SJP.pl
łatwo przyswajalny przez rośliny mineralny nawóz fosforowy, precypitat
SJP.pl
Precypitat (dwufosfat) – rodzaj sztucznego nawozu mineralnego fosforowego. Składa się z fosforu w postaci fosforanu dwuwapniowego. Jakością dorównuje superfosfatowi.
Stosowany jest także jako mineralna domieszka do pasz. Nadaje się pod wszystkie rośliny uprawne i na wszystkie gleby. Otrzymuje się go z fosforytów poprzez oddziaływanie kwasu azotowego i zobojętnienie wydzielonego kwasu ortofosforowego mlekiem wapiennym.
Wikipedia
sól lub ester kwasu difosforowego; difosforan
SJP.pl
przymiotnik od: dwufosforan
SJP.pl
sól lub ester kwasu difosforowego; difosforan
SJP.pl
mający wartość dwóch franków
SJP.pl
mający dwie funkcje
SJP.pl
1. mający wartość dwóch funtów;
2. ważący dwa funty
SJP.pl
wielbłąd dwugarbny - wielbłąd o dwóch garbach, hodowany przede wszystkim w Azji; baktrian
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwa garby (najczęściej o wielbłądzie)
Wiktionary
(1.1) Już otwierałem usta, chcąc go nazwać dwugarbnym wielbłądem, gdy raptem zastanowiła mnie jego wyciągnięta ręka.
Wiktionary
IPA: dvuˈɡarbnɨ, AS: dvugarbny
Wiktionary
rozmiar czcionki o wielkości 20 punktów typograficznych (7,520 mm)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający dwudziestu punktom (7,518 mm)
Wiktionary
IPA: dvuˈɡarmɔ̃nt, AS: dvugarmõnt
Wiktionary
złożony z dwóch gatunków, występujący w dwóch gatunkach
SJP.pl
mieszanina gazu węglowego i gazu wodnego
SJP.pl
trwający dwie godziny; dwugodzinowy (rzadko)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwie godziny
(1.2) mający dwie godziny, istniejący od dwóch godzin
Wiktionary
(1.1) Związkowcy rozważają zorganizowanie ogólnopolskiego dwugodzinnego strajku ostrzegawczego.
Wiktionary
IPA: ˌdvuɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvugoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
rzadko: dwugodzinny (trwający dwie godziny)
SJP.pl
ważący dwa gramy
SJP.pl
moneta o wartości dwu groszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) moneta, której wartość wynosi dwa grosze
Wiktionary
IPA: ˌdvuɡrɔˈʃufka, AS: dvugrošufka
Wiktionary
przym. dwugroszowy
Wiktionary
mający wartość dwóch groszy
SJP.pl
wałczatka dwuguzka - gatunek pszczoły
SJP.pl
mający dwa gwinty
SJP.pl
1. wypowiedź dwóch osób na ten sam temat;
2. śpiew na dwa głosy
SJP.pl
połączenie dwóch samogłosek w jednej sylabie; dyftong
SJP.pl
Dyftong, dwugłoska (stgr. δίφθογγος diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że są one zespolone niejako w jeden i mają właściwości pojedynczej samogłoski.
Wikipedia
mający dwa głośniki
SJP.pl
złożony z dwóch głosów, skomponowany na dwa głosy, wykonywany przez dwa głosy itp.
SJP.pl
wyposażony w dwie głowice
SJP.pl
mający dwie głowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwie głowy
Wiktionary
(1.1) Po wsi poszła fama, że Mućka u Wiśniewskich urodziła dwugłowe cielę.
Wiktionary
IPA: dvuˈɡwɔvɨ, AS: dvugu̯ovy
Wiktionary
mający dwa haki
SJP.pl
1. będący wielkości dwóch hektarów;
2. posiadający dwa hektary ziemi (np. rolnik dwuhektarowy)
SJP.pl
jednoczesny start za samolotem dwóch szybowców na linach holowniczych o różnej długości
SJP.pl
mający dwa imiona
SJP.pl
SJP.pl
Instancja (łac. droga prawna, tok sprawy) – w prawie procesowym jest to zajmowanie miejsca w strukturze organów przez organ procesowy, dające mu zdolność do podejmowania określonych czynności postępowania.
Wikipedia
trwający dwie i pół godziny
SJP.pl
mający długość dwóch i pół kilometra, wynoszący dwa i pół kilometra
SJP.pl
powtarzający się dwa i pół raza
SJP.pl
mający dwa lata i pół roku
SJP.pl
mający długość dwóch i pół metra
SJP.pl
liczący dwa i pół miliona czegoś
SJP.pl
trwający dwie i pół minuty
SJP.pl
mieszkanie dwuizbowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony z dwóch izb, pomieszczeń
(1.2) praw. polit. składający się z dwóch izb parlamentarnych
Wiktionary
(1.1) Gmina przygotowała dla stróżów prawa dwuizbową, wyremontowaną siedzibę.
(1.2) W Pekinie istnieje nawet parlament dwuizbowy – parlament, który nazywa się Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych.
Wiktionary
IPA: ˌdvujizˈbɔvɨ, AS: dvui ̯izbovy
Wiktionary
rzecz. dwuizbowość ż.
Wiktionary
mający dwa jądra
SJP.pl
zawierający dwa jajka na pewną porcję
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zawiera dwa jajka (na pewną porcję)
Wiktionary
IPA: ˌdvujäˈjɛt͡ʃnɨ, AS: dvui ̯äi ̯ečny
Wiktionary
przym. dwujajowy
Wiktionary
mający dwujez dni, trwający dwujez dni itp.
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. posługiwanie się dwoma językami
Wiktionary
Wielojęzyczność, multilingwizm, różnojęzyczność, plurilingwizm, polilingwizm – czynne lub bierne posługiwanie się dwoma lub większą liczbą języków przez jednostkę lub grupę społeczną. Liczba osób wielojęzycznych na świecie przewyższa liczbę osób posługujących się tylko jednym językiem. Wielojęzyczność jest zjawiskiem powszechnym na obszarach Ziemi silnie zróżnicowanych etnicznie, takich jak Afryka, Indie czy Nowa Gwinea, gdzie wielu ludzi jednego języka używa w rodzinie, innego na bazarze, jeszcze innym zaś posługuje się w szkole. W efekcie osoby te mają więcej niż jeden język ojczysty, z tym że zakres opanowanego słownictwa w każdym z tych języków może być różny.
Wikipedia
(1.1) Ten wrzesień na przykład jest pomyślany po to, by pokazać na rozmaite sposoby niemiecko-łużycką dwukulturalność i naturalną dwujęzyczność miasta.
Wiktionary
przym. dwujęzyczny
Wiktionary
(1.1) bilingwizm
Wiktionary
dwujęzykowy;
1. posługujący się dwoma językami;
2. napisany w dwóch językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się dwoma językami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku: mówiący w dwóch językach
(1.2) napisany w dwóch językach
(1.3) zamieszkany przez ludność, która posługuje się dwoma językami
Wiktionary
(1.1) Mój dziadek był dwujęzyczny, urodził się w Niemczech, ale większość życia spędził w Polsce, mówił więc po niemiecku i po polsku.
Wiktionary
IPA: ˌdvujɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: dvui ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzecz. dwujęzyczność
Wiktionary
(1.1-3) dwujęzykowy
Wiktionary
dwujęzyczny;
1. posługujący się dwoma językami;
2. napisany w dwóch językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się dwoma językami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. dwujęzyczny.
Wiktionary
IPA: ˌdvujɛ̃w̃zɨˈkɔvɨ, AS: dvui ̯ẽũ̯zykovy
Wiktionary
(1.1) dwujęzyczny
Wiktionary
o urządzeniu elektronicznym: mający dwa kanały umożliwiające przekaz sygnałów elektrycznych
SJP.pl
ważący dwa karaty
SJP.pl
mający dwie kartki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przeznaczony na dwie kasety
(1.2) składający się z dwóch kaset
Wiktionary
IPA: ˌdvukasɛˈtɔvɨ, AS: dvukasetovy
Wiktionary
(1.1) dwukieszeniowy
Wiktionary
figura geometryczna, część sfery ograniczona dwiema płaszczyznami przechodzącymi przez jej środek
SJP.pl
Dwukąt sferyczny – część sfery definiowana na dwa równoważne sposoby:
Wikipedia
rodzaj kształtki rurowej, mufa łącząca dwie rury kanalizacyjne
SJP.pl
potocznie: osoba, która studiuje lub ukończyła dwa kierunki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) działający, odbywający się w dwóch kierunkach, mający dwa kierunki
Wiktionary
(1.1) Spora część ulic, dotychczas dwukierunkowych, będzie ulicami jednokierunkowymi.
(1.1) Miała więc miejsce dwukierunkowa ekspansja chrześcijaństwa średniowiecznego.
Wiktionary
IPA: ˌdvucɛrũŋˈkɔvɨ, AS: dvuḱerũŋkovy
Wiktionary
1. ważący 2 kilogramy;
2. przeznaczony na 2 kilogramy czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ważący dwa kilogramy
Wiktionary
(1.1) Kupiłam piękny dwukilogramowy schab bez kości.
Wiktionary
IPA: ˌdvucilɔɡrãˈmɔvɨ, AS: dvuḱilogrãmovy
Wiktionary
(1.1) pot. dwukilowy
Wiktionary
mający długość dwóch kilometrów, wynoszący dwa kilometry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wielkość dwóch kilometrów
Wiktionary
(1.1) Na całym, dwukilometrowym odcinku drogi są same dziury.
Wiktionary
IPA: ˌdvucilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: dvuḱilõmetrovy
Wiktionary
jacht z dwoma kilami; jacht dwukilowy
SJP.pl
1. potocznie: dwukilogramowy;
2. jacht dwukilowy - jacht z dwoma kilami; dwukilowiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. dwukilogramowy
Wiktionary
(1.1) Kupiłam dwukilową szynkę na święta.
Wiktionary
IPA: ˌdvuciˈlɔvɨ, AS: dvuḱilovy
Wiktionary
(1.1) dwukilogramowy
Wiktionary
mający dwie klamry
SJP.pl
morski ślimak tyłoskrzelny
SJP.pl
morski ślimak tyłoskrzelny
SJP.pl
mający dwie klapki
SJP.pl
o liściach, owocach, torebkach nasiennych: podzielony na dwie części
SJP.pl
potocznie: szkoła dwuklasowa
SJP.pl
obejmujący dwie klasy, mający dwie klasy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) eduk. mający dwie klasy
Wiktionary
(1.1) W wiosce funkcjonowała dwuklasowa szkoła podstawowa.
Wiktionary
dwukrotne naciśnięcie klawisza myszki w bardzo krótkim czasie (około pół sekundy), zazwyczaj służy otworzeniu danej aplikacji, pliku itp.; double-click
SJP.pl
Podwójne kliknięcie, dwukrotne kliknięcie – szybkie dwukrotne naciśnięcie przycisku myszy bez przesuwania kursora. Zazwyczaj podwójne kliknięcie na danym obiekcie powoduje dostęp do niego poprzez uruchomienie obiektu bezpośrednio lub po uprzednim automatycznym uruchomieniu programu, do którego przypisany jest typ danego obiektu (np. dla dokumentów tekstowych jest nim edytor tekstu, dla plików graficznych to program graficzny).
Wikipedia
dwukolczak śródziemnomorski - gatunek rośliny z rodziny szakłakowatych
SJP.pl
Dwukolczak, dzierżydrzewo (Paliurus Miller) – rodzaj roślin z rodziny szakłakowatych (Rhamnaceae). Obejmuje 5 gatunków. Jeden z nich – dwukolczak śródziemnomorski P. spina-christi – rośnie w południowej Europie, Bliskim Wschodzie, w regionie Kaukazu, na wschodzie po Iran, Afganistan, Tadżykistan i Uzbekistan (jako introdukowany także w Teksasie i Chinach). Pozostałe cztery gatunki rosną w Azji Wschodniej od Wietnamu po Półwysep Koreański i Japonię, przy czym trzy z nich są endemitami Chin.
Wikipedia
przestarzale: dwukołowy
SJP.pl
dwubarwność, dichroizm
SJP.pl
mający dwa kolory (barwy); dwubarwny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma dwa kolory
Wiktionary
(1.1) Tapicerka jest dwukolorowa – górna część szara, a dolna beżowa.
Wiktionary
IPA: ˌdvukɔlɔˈrɔvɨ, AS: dvukolorovy
Wiktionary
(1.1) dwubarwny
Wiktionary
złożony z dwóch kolumn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który składa się z dwóch kolumn
Wiktionary
składający się z dwóch komórek
SJP.pl
potocznie: kąpiel dwukomorowa
SJP.pl
mający dwie komory
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. mający dwie komory
Wiktionary
mający dwie kondygnacje; dwukondygnacyjny
SJP.pl
mający dwie kondygnacje; dwukondygnacjowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony z dwóch kondygnacji
Wiktionary
(1.1) - Chcemy, aby na placu Św. Katarzyny powstał dwukondygnacyjny parking podziemny.
Wiktionary
IPA: ˌdvukɔ̃ndɨɡnaˈt͡sɨjnɨ, AS: dvukõndygnacyi ̯ny
Wiktionary
(1.1) dwupoziomowy
Wiktionary
dawniej: dorożka dwukonna
SJP.pl
1. o pojeździe: zaprzężony w dwa konie;
2. o silniku: mający moc dwóch koni mechanicznych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o pojazdach: taki, który jest zaprzęgany do dwóch koni
(1.2) techn. mot. mający moc dwóch koni mechanicznych
Wiktionary
(1.1) Kierowca ciągnika będąc w stanie nietrzeźwym najechał na wóz dwukonny powodując rany u trzech osób.
(1.2) Łódź wyposażona jest w dwukonny silnik zaburtowy.
Wiktionary
(1.1) parokonny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) moneta o nominale 2 koron
Wiktionary
IPA: ˌdvukɔrɔ̃ˈnufka, AS: dvukorõnufka
Wiktionary
przym. dwukoronowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający wartość/liczący/wynoszący 2 korony
Wiktionary
IPA: ˌdvukɔrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: dvukorõnovy
Wiktionary
rzecz. dwukoronówka
Wiktionary
rodzaj powozu; bieda, biedka, biga, bida
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. pojazd konny na dwóch kołach
Wiktionary
IPA: dvuˈkuwka, AS: dvukuu̯ka
Wiktionary
przym. dwukołowy
Wiktionary
mający dwa kółka
SJP.pl
1. pojazd elektryczny z dwoma kołami po bokach;
2. przestarzale: pojazd o dwóch kołach; rower, bicykl
SJP.pl
pojazd na dwóch kołach; dwukółka
SJP.pl
mający dwa koła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma dwa koła
Wiktionary
(1.1) Do ręcznego transportu paliwa służą jednokołowe taczki lub dwukołowe wózki.
Wiktionary
IPA: ˌdvukɔˈwɔvɨ, AS: dvukou̯ovy
Wiktionary
rzecz. dwukółka ż., dwukołowiec m.
Wiktionary
oktawa dwukreślna - jedna z oktaw (dźwięki oznaczane małymi literami z dwójką arabską w górnym indeksie)
SJP.pl
sposób biegania na nartach stosowany głównie na płaskim terenie
SJP.pl
Krok – pozaukładowa jednostka miary długości, stosowana od starożytności.
Passus to historyczna rzymska miara długości, tzw. podwójny krok, ok. 1,48 metra. Jest to długość podwójnego kroku, czyli odległość między kolejnymi śladami jednej stopy.
Wikipedia
1. biedronka dwukropka - gatunek owada z rodziny biedronkowatych;
2. widelnica dwukropka - gatunek owada z rodziny widelnicowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. znak interpunkcyjny używany przed zapisem np. cytatu lub wyliczaniem pojęć
Wiktionary
Dwukropek ( : ) – znak interpunkcyjny w postaci dwóch umiejscowionych jedna nad drugą kropek (:), stosowany w środku zdania. Dwukropek jest znakiem zapowiadającym nową treść, np. przytoczenie czyjejś mowy, wymienianie terminów, tytułów, obcych zwrotów, wyliczenie osób lub przedmiotów, wprowadzonych zbiorowo – w formie ogólnej – w poprzedniej frazie. Kiedy to możliwe, należy unikać używania dwóch dwukropków w jednym wypowiedzeniu.
Wikipedia
(1.1) Dwukropek używany jest do oznaczenia, że to, co za nim stoi, jest wyjaśnieniem lub rozwinięciem tego, co go poprzedza.
Wiktionary
IPA: dvuˈkrɔpɛk, AS: dvukropek
Wiktionary
1. biedronka dwukropka - gatunek owada z rodziny biedronkowatych;
2. widelnica dwukropka - gatunek owada z rodziny widelnicowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. biedronka o dwóch kropkach na pancerzyku
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. lp. od: dwukropek
Wiktionary
1. mający dwie kropki;
2. dłużynka dwukropkowa - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) dwa razy
Wiktionary
(1.1) Każdej nocy dwukrotnie personel obchodził pokoje, głośno otwierał drzwi, zapalał światło, gadał, budził, kontrolował czy nikt nie robił czegoś głupiego.
Wiktionary
IPA: dvuˈkrɔtʲɲɛ, AS: dvukrotʹńe
Wiktionary
rzecz. dwukrotność ż.
przym. dwukrotny
przysł. dwakroć
licz. dwakroć
Wiktionary
powtarzający się dwa razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się dwa razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dwa razy
(1.3) dwa razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
(1.1) O ile armata uzyskała ocenę pozytywną, to urządzenia do kierowania ogniem z powodu dwukrotnych awarii zdyskwalifikowano.
(1.3) Przebicie jest więc dwukrotne. – Z tego, co zarabiamy, możemy utrzymać rodziny, dać pracę kilkudziesięciu pracownikom firmy i kolejnym, od których odbieramy makulaturę – mówi Sobczyk.
Wiktionary
IPA: dvuˈkrɔtnɨ, AS: dvukrotny
Wiktionary
rzecz. dwukrotność ż.
przysł. dwukrotnie, dwakroć, podwójnie
licz. dwakroć
Wiktionary
cykl dwóch utworów literackich stworzonych przez jednego autora i odpowiednio powiązanych ze sobą tematycznie; dylogia
SJP.pl
środek zapobiegający tworzeniu się skrzeplin w naczyniach krwionośnych, hamujący powstawanie protrombiny w wątrobie; trombosan
SJP.pl
dotyczący kwadratu liczby będącej już kwadratem
SJP.pl
kwas dwuzasadowy; dikwas
SJP.pl
fiołek dwukwiatowy - gatunek rośliny z rodziny fiołkowatych
SJP.pl
mający dwa kłosy
SJP.pl
mający dwie lampy
SJP.pl
dziecko mające dwa lata; dwuroczniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) chłopiec w wieku dwóch lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę mające dwa lata
(2.2) rzecz lub roślina mające dwa lata
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwulatka
Wiktionary
(1.1) W żłobku utworzono dodatkową grupę dla dwulatków.
(1.1) Niektórzy dwulatkowie nie potrafią jeszcze sikać do nocnika.
(1.1) Niektóre dwulatki w naszym żłobku strasznie płaczą.
(2.1) W stajni było pięć koni, w tym dwa dwulatki.
(2.2) Kupiłem samochód. To dwulatek, ale wygląda jak prosto spod igły.
Wiktionary
IPA: dvuˈlatɛk, AS: dvulatek
Wiktionary
rzecz. dwulatka ż.
przym. dwuletni
Wiktionary
1. dziewczynka albo samica zwierząt mająca dwa lata;
2. okres obejmujący dwa lata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczynka mająca dwa lata
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwa lata
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwulatek
Wiktionary
IPA: dvuˈlatka, AS: dvulatka
Wiktionary
przym. dwuletni
rzecz. dwulatek m.
Wiktionary
dziecko mające dwa lata; dwuroczniak
SJP.pl
1. okres dwóch lat;
2. druga rocznica czegoś
SJP.pl
składający się z dwóch leków
SJP.pl
mający dwa lata, trwający dwa lata itp.; dwuroczny (rzadko)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający dwa lata
(1.2) trwający dwa lata
Wiktionary
(1.1) Kupiłem dwuletni samochód, a wszystko się już w nim psuje.
(1.2) To nie są prawdziwe studia, tylko jakieś dwuletnie studium.
Wiktionary
IPA: dvuˈlɛtʲɲi, AS: dvuletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwulecie n., dwulatek mos./mzw., dwulatka ż.
Wiktionary
człowiek skrywający prawdziwe myśli i uczucia, by przedstawić się w lepszym świetle; hipokryta, kłamca, faryzeusz, dwulicowiec
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dwulicowy, nieszczerze
Wiktionary
rzecz. dwulicowość ż.
przym. dwulicowy
Wiktionary
hipokryzja, obłuda, fałszywość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto swoje zachowanie zmienia w zależności od sytuacji i osób, z którymi się styka
Wiktionary
IPA: ˌdvulʲiˈt͡sɔvɔɕt͡ɕ, AS: dvulʹicovość
Wiktionary
rzecz. dwulicowiec m.
przym. dwulicowy
przysł. dwulicowo
Wiktionary
(1.1) podwójna moralność, fałszywość, faryzeizm, faryzejstwo, faryzeuszostwo, hipokryzja, obłuda, przewrotność, zakłamanie
Wiktionary
fałszywy, mówiący co innego zależnie od okoliczności i rozmówcy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) postępujący według zasad podwójnej moralności
(1.2) daw. mający dwa aspekty, znaczenia
(1.3) daw. mający dwa lica, dwie twarze
Wiktionary
(1.1) Mogę otwarcie powiedzieć, że nie spotkałem nigdy kogoś bardziej dwulicowego [...]
(1.1) Dlaczego właśnie Zbigniew Romaniuk jest bohaterem pana filmu? Przecież okazuje się osobą dwulicową, nie broni swych poglądów.
Wiktionary
IPA: ˌdvulʲiˈt͡sɔvɨ, AS: dvulʹicovy
Wiktionary
rzecz. dwulicowość ż., dwulicowiec m.
przysł. dwulicowo
Wiktionary
(1.1) obłudny, fałszywy, nieszczery, faryzejski, jezuicki, przewrotny, zakłamany
Wiktionary
składający się z dwóch linijek; dwuwersowy, dwuwierszowy
SJP.pl
złożony z dwóch linii; bilinearny
SJP.pl
przedstawiciel gromady należącej do okrytozalążkowych
SJP.pl
Dwuliścienne (Dicotyledones) – wyróżniany w niektórych systemach jeszcze do końca XX wieku takson obejmujący wszystkie rośliny okrytonasienne z wyjątkiem jednoliściennych. Nazwa tej grupy roślin wywodzi się od wspólnej dla nich cechy – obecności dwóch liści zarodkowych (liścieni).
Wikipedia
przedstawiciel gromady należącej do okrytozalążkowych
SJP.pl
mający dwa listki
SJP.pl
roślina zielna
SJP.pl
Wikipedia
1. mający dwa liście;
2. mający liście ułożone po dwa w okółku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście ułożone po dwa w okółku
Wiktionary
słowo dwuliterowe; dwójka
SJP.pl
złożony z dwóch liter; biliterowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z dwóch liter
Wiktionary
(1.1) Dwuliterowy skrótowiec PO może znaczyć np. Platforma Obywatelska bądź program operacyjny.
Wiktionary
IPA: ˌdvulʲitɛˈrɔvɨ, AS: dvulʹiterovy
Wiktionary
1. mający pojemność dwóch litrów;
2. zawierający dwa litry czegoś
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający pojemność dwóch litrów, zawierający dwa litry czegoś
Wiktionary
rodzaj śrutowej broni myśliwskiej, odmiana dubeltówki
SJP.pl
mający dwie lufy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. mający dwie lufy
Wiktionary
dysponujący dwoma mandatami poselskimi, senatorskimi itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający wartość dwóch marek
(1.2) wynoszący dwie marki
Wiktionary
(1.1) Obok kufla leżała dwumarkowa moneta.
Wiktionary
potocznie: dwumasowe koło zamachowe - - element odpowiedzialny za tłumienie drgań i niwelowanie przeciążeń działających na skrzynię biegów i inne części układu napędowego
SJP.pl
dwumasowe koło zamachowe - element odpowiedzialny za tłumienie drgań i niwelowanie przeciążeń działających na skrzynię biegów i inne części układu napędowego
SJP.pl
statek dwumasztowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) żegl. statek mający dwa maszty
Wiktionary
IPA: ˌdvũmaˈʃtɔvʲjɛt͡s, AS: dvũmaštovʹi ̯ec
Wiktionary
przym. dwumasztowy
Wiktionary
mający dwa maszty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o żaglowcu: mający dwa maszty
Wiktionary
IPA: ˌdvũmaˈʃtɔvɨ, AS: dvũmaštovy
Wiktionary
rzecz. dwumasztowiec m., dwumasztowość ż.
Wiktionary
konfrontacja dwu drużyn lub zawodników, składająca się z meczu i rewanżu
SJP.pl
Pojęcie dwumeczu występuje w różnych sportach:
Wikipedia
potocznie: osoba mająca dwa metry wzrostu
SJP.pl
przedmiot o długości dwóch metrów
SJP.pl
mający długość dwóch metrów, wynoszący dwa metry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mierzący dwa metry albo dwa metry kwadratowe
Wiktionary
(1.1) W naszej drużynie koszykarskiej występują tylko dwumetrowi zawodnicy.
Wiktionary
IPA: ˌdvũmɛˈtrɔvɨ, AS: dvũmetrovy
Wiktionary
rzecz. dwumetrowiec m.
Wiktionary
związek chemiczny, np. siarczan dwumetylu; dimetyl
SJP.pl
amina alifatyczna, gaz o zapachu zgniłych ryb; dimetyloamina
SJP.pl
związek chemiczny powstający przy ogrzewaniu aniliny z kwasem solnym i alkoholem metylowym; ważny produkt wyjściowy przy fabrykacji barwników
SJP.pl
pochodna benzenu posiadająca dwie grupy metylowe przyłączone do pierścienia aromatycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. zob. ksylen.
Wiktionary
(1.1) Na kolokwium mieliśmy opisać otrzymywanie dwumetylobenzenu z benzenu.
Wiktionary
IPA: ˈdvumɛˈtɨlɔˈbɛ̃w̃zɛ̃n, AS: dvumetylobẽũ̯zẽn
Wiktionary
(1.1) ksylen
Wiktionary
bezbarwna, higroskopijna, ruchliwa ciecz o specyficznym zapachu zgniłych ryb; stosowany głównie jako rozpuszczalnik substancji organicznych i jako absorbent gazów kwaśnych
SJP.pl
Dimetyloglioksym – organiczny związek chemiczny z grupy oksymów. Jest stosowany w analizie chemicznej (jako odczynnik Czugajewa) do wykrywania szeregu metali, zwłaszcza jonów niklu (Ni2+):
Reakcja ta jest bardzo czuła – pozwala wykryć jedną część niklu w 400 tysiącach części wody (tj. 2,5 ppm).
Wikipedia
Aceton, propan-2-on – organiczny związek chemiczny z grupy ketonów, najprostszy keton alifatyczny. Ma ostry, charakterystyczny zapach. Miesza się w każdych proporcjach z wodą, etanolem, eterami i innymi ketonami o niskiej masie cząsteczkowej.
Wikipedia
ester kwasu tereftalowego; ciało krystaliczne w postaci blaszek lub igiełek, rozpuszczalne w czterochlorku węgla, acetonie, eterze i dwumetyloformamidzie
SJP.pl
eter dwumetylowy - organiczny związek chemiczny z grupy eterów, produkowany z gazu ziemnego, węgla lub biomasy; dimetyloeter, eter dimetylowy
SJP.pl
suma dwóch elementów będących zmiennymi, liczbami bądź iloczynami zmiennych i/lub liczb (np.: x+y, 2x-5)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. suma lub różnica dwóch jednomianów;
Wiktionary
Dwumian – suma dwóch jednomianów. Dwumian jest rodzajem wielomianu.
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. dwumianik mrz.
przym. dwumianowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dwumian
Wiktionary
(1.1) To nie dwumian, lecz tylko mały dwumianik.
Wiktionary
rzecz. dwumian m.
Wiktionary
mający dwa miana
SJP.pl
1. o wierszu: mający dwie miary metryczne;
2. o takcie: dzielący się na dwie jednostki rytmiczne
SJP.pl
mający dwa miejsca siedzące, mieszczący dwie osoby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwa miejsca, przeznaczony dla dwóch osób
Wiktionary
(1.1) Półtora Słupka także okazał się jednym z najbardziej udanych samolotów wielozadaniowych tej wojny. W wersji dwumiejscowej był samolotem rozpoznawczym, w jednomiejscowej myśliwcem bombardującym.
Wiktionary
IPA: ˌdvũmʲjɛ̇jˈst͡sɔvɨ, AS: dvũmʹi ̯ėi ̯scovy
Wiktionary
(1.1) dwuosobowy
Wiktionary
skrót od: dwumiesięcznik
SJP.pl
publikacja ukazująca się raz na dwa miesiące
SJP.pl
Dwumiesięcznik – czasopismo, które ukazuje się raz na dwa miesiące. Dwumiesięczniki poświęcone są najczęściej konkretnej problematyce, np. nauce, technice. Niektóre dwumiesięczniki wydawane są też w formie biuletynów.Nazwa utworzona na wzór miesięcznika, spopularyzowana głównie w XX w. w związku z intensywnym rozwojem czasopism naukowych i czasopism fachowych. Ze względu na formę zewnętrzną podobne są do miesięczników lub do kwartalników.
Wikipedia
mający dwa miesiące, trwający dwa miesiące itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwa miesiące
(1.2) będący w wieku dwóch miesięcy
Wiktionary
(1.1) Po dwumiesięcznym stażu wreszcie otrzymałem dyplom czeladnika.
Wiktionary
IPA: ˌdvũmʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: dvũmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
liczący dwa miliardy czegoś
SJP.pl
mający długość dwóch milimetrów, wynoszący dwa milimetry
SJP.pl
1. liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2 000 000;
2. liczący dwa miliony czegoś
SJP.pl
mierzący dwie mile
SJP.pl
trwający dwie minuty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dwie minuty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żart. inform. podwójne kliknięcie
Wiktionary
związek chemiczny stosowany w analizie chemicznej; dimocznik
SJP.pl
mający długość dwóch mórg (morgów), wynoszący dwa (dwie) morgi
SJP.pl
pojazd napędzany dwoma motorami
SJP.pl
poruszany siłą dwóch motorów; dwusilnikowy
SJP.pl
mający dwa naczynia
SJP.pl
odnoszący się do dwóch narodów, np. państwo dwunarodowe
SJP.pl
godzina dwunasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godzina 12 w południe
(1.2) godzina 12 o północy
forma przymiotnika.
(2.1) M. i W. ż. lp. od: dwunasty
Wiktionary
(1.1) Prezes będzie uchwytny tylko od dziesiątej do dwunastej.
Wiktionary
rzecz. dwunastka ż., dwunastnica ż.
przym. dwunasty
licz. dwanaście, dwanaścioro
Wiktionary
(1.1) południe
(1.2) północ
Wiktionary
samiec sarny lub jelenia o sześciu odnogach na każdym rogu poroża
SJP.pl
1. grupa dwunastu osób lub przedmiotów;
2. potocznie o budynku, pokoju, pojeździe lub czymkolwiek, co oznaczone jest liczbą 12;
3. dwanaście lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa liczby 12
(1.2) coś, co oznaczone jest liczbą 12
(1.3) całość składająca się z dwunastu części, elementów lub jednostek
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Długo czekałem na tramwaj. W końcu przyjechała dwunastka.
Wiktionary
IPA: dvũˈnastka, AS: dvũnastka
Wiktionary
rzecz. dwunasta ż., dwunastnica ż.
przym. dwunasty
licz. dwanaście, dwanaścioro
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z liczbą dwanaście, dotyczący liczby dwanaście
Wiktionary
(1.1) Fatalna opinia o tej liczbie sięga zamierzchłych, jeszcze babilońskich czasów, kiedy uchodziła za tę liczbę, która wzburza doskonałość systemu dwunastkowego.
Wiktionary
początkowy odcinek jelita cienkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. początkowy odcinek jelita cienkiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dwunastnica leży na wysokości pierwszego kręgu lędźwiowego.
Wiktionary
IPA: ˌdvũnaˈstʲɲit͡sa, AS: dvũnastʹńica
Wiktionary
rzecz. dwunastka ż., dwunasta ż.
przym. dwunastniczy, dwunasty, dwunastnicowy
licz. dwanaście, dwanaścioro
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z dwunastnicą, dotyczący dwunastnicy
Wiktionary
rzecz. dwunastnica ż.
przym. dwunastniczy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący dwunastnicy, produkowany w dwunastnicy
Wiktionary
(1.1) U ssaków zadaniem gruczołów dwunastniczych jest produkcja i wydzielanie soku dwunastniczego, zawierającego enzymy trawiące węglowodany, białka oraz tłuszcze.
Wiktionary
rzecz. dwunastnica ż.
przym. dwunastnicowy
Wiktionary
dotyczący dwunastoboku, mający dwanaście boków, ograniczony dwunastoma płaszczyznami itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. mający dwanaście cylindrów
Wiktionary
mający dwanaście dni, trwający dwanaście dni itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwanaście dni
(1.2) będący w wieku dwunastu dni
Wiktionary
(1.1) Polski Komitet Pomocy Społecznej organizuje w Szkole Podstawowej nr 2 dwunastodniowe półkolonie dla około dwustu uczestników.
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔˈdʲɲɔvɨ, AS: dvũnastodʹńovy
Wiktionary
trwający dwanaście godzin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dwanaście godzin
(1.2) będący w wieku dwunastu godzin
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: dvũnastogoʒ́ĩ•ny
Wiktionary
mający dwanaście lat i pół roku
SJP.pl
liczący dwanaście i pół miliona czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od dwunastokąt
Wiktionary
(1.1) To nie dwunastokąt, lecz tylko mały dwunastokącik.
Wiktionary
rzecz. dwunastokąt m.
Wiktionary
figura płaska mająca 12 kątów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielokąt o dwunastu bokach
Wiktionary
Wielokąt, wielobok – różnie definiowany typ figury geometrycznej:
Wikipedia
przym. dwunastokątny
rzecz. dwunastokącik mrz.
Wiktionary
mający długość dwunastu kilometrów, wynoszący dwanaście kilometrów
SJP.pl
przysłówek
(1.1) dwanaście razy
Wiktionary
(1.1) Politechnika Koszalińska dzięki pomocy lokalnych władz zwiększyła dwunastokrotnie liczbę studentów.
(1.1) Pisarz był dwunastokrotnie nominowany do nagrody im. Janusza A. Zajdla.
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔˈkrɔtʲɲɛ, AS: dvũnastokrotʹńe
Wiktionary
licz. dwunastokrotność ż.
przym. dwunastokrotny
Wiktionary
powtarzający się dwanaście razy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się/powtarzający się dwanaście razy
(1.2) taki, który osiągnął/zdobył/robił coś dwanaście razy
(1.3) dwanaście razy większy bądź mniejszy od czegoś
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔˈkrɔtnɨ, AS: dvũnastokrotny
Wiktionary
rzecz. dwunastokrotność ż.
przysł. dwunastokrotnie
Wiktionary
osoba, która ma dwanaście lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) chłopiec mający dwanaście lat
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca dwanaście lat
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od dwunastolatka
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔˈlatɛk, AS: dvũnastolatek
Wiktionary
przym. dwunastoletni
rzecz. dwunastolatka
Wiktionary
dziewczynka albo samica zwierząt mająca dwanaście lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczynka mająca dwanaście lat
(1.2) zwierzę, rzecz lub roślina mająca dwanaście lat
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od dwunastolatek
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔˈlatka, AS: dvũnastolatka
Wiktionary
przym. dwunastoletni
rzecz. dwunastolatek m.
Wiktionary
osoba, która ma dwanaście lat
SJP.pl
1. okres dwunastu lat;
2. dwunasta rocznica czegoś
SJP.pl
1. trwający dwanaście lat; przypadający za dwanaście lat;
2. będący w wieku dwunastu lat, mający dwanaście lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwanaście lat
(1.2) trwający dwanaście lat
Wiktionary
(1.1) Uderzyła z ogromną siłą w kajak, którym płynęli Adam (…) z dwunastoletnią córką Agatką.
(1.1) Ma dwoje dzieci: dwunastoletnią Dianę i trzyletniego Filipa.
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔˈlɛtʲɲi, AS: dvũnastoletʹńi
Wiktionary
rzecz. dwunastolecie n., dwunastolatek m., dwunastolatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z dwunastu liter
Wiktionary
IPA: dvũˈnastɔˌlʲitɛˈrɔvɨ, AS: dvũnastolʹiterovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mierzący dwanaście metrów albo dwanaście metrów kwadratowych
Wiktionary
mający dwanaście miesięcy, trwający dwanaście miesięcy (całoroczny) itp.; roczny, jednoroczny, jednoletni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwanaście miesięcy
(1.2) będący w wieku dwunastu miesięcy
Wiktionary
(1.1) W praktyce, pamiętam, zgłaszałem projekt zmiany regulaminu, aby terminarz posiedzeń Sejmu był przynajmniej dwunastomiesięczny.
(1.1) Ekonomiści prognozowali, że produkcja przemysłowa w październiku, w ujęciu dwunastomiesięcznym, wzrosła o 0,9 proc. (…)
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔ̃mʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: dvũnastõmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
(1.1) roczny
(1.2) roczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający dwanaście minut
Wiktionary
1. składający się z dwunastu osób;
2. przeznaczony dla dwunastu osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla dwunastu osób, mogący pomieścić dwanaście osób
(1.2) złożony z dwunastu osób, wykonywany przez dwanaście osób
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔːsɔˈbɔvɨ, AS: dvũnast•osobovy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) złożony z parteru i dwunastu kondygnacji położonych nad nim
Wiktionary
stanowiący dwanaście procent czegoś
SJP.pl
wielościan ograniczony dwunastoma wielokątami; dodekahedron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan o dwunastu ścianach
Wiktionary
Wikipedia
1. mający dwanaście stopni (w jakiejś skali);
2. mający dwanaście stopni, etapów
SJP.pl
rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z dwunastu sylab; dwunastozgłoskowiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z dwunastu tomów, zawarty w dwunastu tomach, wydany w dwunastu tomach
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔtɔ̃ˈmɔvɨ, AS: dvũnastotõmovy
Wiktionary
1. złożony z dwunastu tonów muzycznych;
2. ważący dwanaście ton;
3. mieszczący dwanaście ton czegoś;
4. mogący unieść dwanaście ton
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający dwanaście tygodni
(1.2) będący w wieku dwunastu tygodni
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔtɨɡɔdʲˈɲɔvɨ, AS: dvũnastotygodʹńovy
Wiktionary
odłam szyizmu uznający pierwszych 12 imamów; imamici
SJP.pl
wyznawca imamizmu, odłamu szyizmu uznającego pierwszych 12 imamów; imamita
SJP.pl
dotyczący dwunastego wieku, pochodzący z dwunastego wieku, żyjący w dwunastym wieku, dziejący się w dwunastym wieku itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wydarzył się lub żył w dwunastym wieku; taki, który pochodzi z dwunastego wieku
Wiktionary
(1.1) To wtedy Saudyjczyk pierwszy raz dostrzegł w sobie wcielenie dwunastowiecznego arabskiego bohatera Saladyna, który powstrzymał armię krzyżowców i wyzwolił Jerozolimę.
Wiktionary
IPA: ˌdvũnastɔˈvʲjɛt͡ʃnɨ, AS: dvũnastovʹi ̯ečny
Wiktionary
rzecz. dwunastowiecze n.
Wiktionary
rodzaj utworu poetyckiego, w którym każdy wers składa się z dwunastu zgłosek
SJP.pl
Dwunastozgłoskowiec – rozmiar wiersza sylabicznego, występujący przeważnie w formatach średniówkowych 6 + 6 i 7 + 5. Dwunastozgłoskowiec ze średniówką po sylabie szóstej występuje na przykład u Sebastiana Grabowieckiego w jednym z wierszy z Setnika rymów duchownych:
Wikipedia
złożony z dwunastu zgłosek (sylab); dwunastosylabowy
SJP.pl
składający się z dwunastu zwrotek
SJP.pl
liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 12
SJP.pl
przymiotnik odliczebnikowy
(1.1) od 12
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dzień miesiąca po jedenastym
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) dwunasta: godzina dwunasta
Wiktionary
(1.1) Dwunastego (dnia) maja jest nasza rocznica ślubu.
(1.1) Adaś świętuje dwunaste urodziny.
Wiktionary
IPA: dvũˈnastɨ, AS: dvũnasty
Wiktionary
rzecz. dwunastka ż., dwunasta ż., dwunastnica ż.
licz. dwanaście, dwanaścioro
temsłow. dwunasto-
Wiktionary
mający dwie nawy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający dwie nawy
Wiktionary
(1.1) Stara Synagoga wzniesiona została z końcem XV wieku przez czeskich Żydów. Swoją dwunawową formą przypominała gotyckie bożnice w Pradze.
Wiktionary
IPA: ˌdvũnaˈvɔvɨ, AS: dvũnavovy
Wiktionary
specjalny bawełniany sznurek wykonany z dwóch pokrętek
SJP.pl
mający dwie nitki, np. ścieg dwunitkowy
SJP.pl
pochodna benzenu posiadająca dwie grupy nitrowe przyłączone do pierścienia aromatycznego
SJP.pl
Dinitrobenzen, dwunitrobenzen - aromatyczny związek chemiczny, nitrowa pochodna benzenu, o wzorze C6H4(NO2)2. Silnie toksyczna substancja, wykorzystywana jako materiał wybuchowy i półprodukt do syntezy chemicznej.
Wikipedia