mieszkanka Koźla
SJP.pl
Koźlanka – osada leśna w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.
Do 2023 miejscowość była częścią wsi Rąbczyn.
W latach 1975–1998 Koźlanka administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Leccinellum Bresinsky & Manfr. Binder (koźlarek) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
jadalny grzyb o rudopomarańczowym lub jasnobrązowym kapeluszu i wysmukłej, białej nodze; kozak, koźlak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikol. grzyb z rodzaju nazwa systematyczna|Leccinum|Gray|ref=Leccinum. z charakterystycznymi kosmkami na trzonie;
Wiktionary
Leccinum Gray (koźlarz) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
IPA: ˈkɔʑlaʃ, AS: koźlaš
Wiktionary
rzecz. koźlak m.
:: zdrobn. koźlarek m.
Wiktionary
(1.1) kozak, koźlarek, koźlak
Wiktionary
pieszczotliwe zdrobnienie od: koźlę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: koźlę
Wiktionary
(1.1) Nasza koza Kasia urodziła wiosną dwa koźlątka.
Wiktionary
IPA: kɔʑˈlɔ̃ntkɔ, AS: koźlõntko
Wiktionary
rzecz. koza ż., kózka ż., kozioł m., koziołek m., koźlak m., koźlę n., koźlarz m., koźlina ż., kozica ż., kozik m., koziołkowanie n., kozłowanie n.
czas. koziołkować ndk., kozłować ndk.
przym. kozi, koźlęcy, koziołkowy
Wiktionary
(1.1) kózka ż., koziołek m., koźlak m., koźlę n.
Wiktionary
→ kozioł (samiec kozy); kozłowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. młode kozy domowej
(1.2) zool. młode mniejszych zwierząt kopytnych, np. sarny, muflona, kozicy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kozioł m., koza ż., koźlina ż., koziołek m., koźlak m., kózka ż., koźlarz m., kozłowanie n., kozik m., koziołkowanie n., przekoziołkowanie n., kozłowanie n.
:: zdrobn. koźlątko n.
czas. kozłować ndk., koziołkować ndk., przekoziołkować dk.
przym. kozi, koźlęcy, koziołkowy, koźli
Wiktionary
(1.1) koźlak m.
Wiktionary
przymiotnik od: koźlę
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do koźlęcia
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący koźlęcia, określający koźlęcia, używany przy koźlęciu
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla koźlęcia, mający cechy koźlęcia
Wiktionary
(1.1) Usłyszeliśmy koźlęcy bek.
Wiktionary
rzecz. koźlątko n., koźlę n., koziarz mos., koźlina ż.
Wiktionary
→ kozioł (samiec kozy); kozłowy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do kozła
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący kozła, określający kozła, używany przy koźle
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla kozła, mający cechy kozła
Wiktionary
(1.1) Na błocie zobaczył koźle ślady.
Wiktionary
rzecz. koźlę n., kozioł mzw., koziołek mzw., koziarz mos., koźlina ż.
przym. kozi
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Koźlik – występ umieszczony w przedniej części łoża karabinu służący do ustawiania broni w „kozły”.
Aby ustawić broń w „kozły”, opierano karabiny kolbami o ziemię i zaczepiano je o siebie nawzajem koźlikami. Często funkcję koźlika pełni wycior lub założony na broń bagnet (np. w karabinie Lebel – bagnet Mle 1886 wyposażony w pełniący funkcję koźlika hak jelca).
Wikipedia
mięso z kozy lub kozła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mięso z kozy, kozła lub koźlęcia
(1.2) skrzyżowane drągi na szczycie strzechy wzmacniające poszycie
(1.3) pot. bot. nazwa systematyczna|Salix viminalis|L.|ref=tak., wierzba wiciowa, gatunek wierzby
Wiktionary
IPA: kɔʑˈlʲĩna, AS: koźlʹĩna
Wiktionary
rzecz. koza ż., kozioł m., koźlę n., koziołek m., koźlątko n., koziarz mos.
przym. kozi, koźli, koźlęcy
Wiktionary
mający nogi kozła, np. faun, satyr koźlonogi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający kozie nogi
Wiktionary
IPA: ˌkɔʑlɔ̃ˈnɔɟi, AS: koźlõnoǵi
Wiktionary
(1.1) kozłonogi, kozionogi, koziostopy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Koźmice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ciepłowody.
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. wieś na Ukrainie;
3. część Jaworzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa części miasta i szeregu wsi w Polsce;
(1.2) geogr. wieś na Ukrainie;
(1.3) zob. Koźmin Wielkopolski.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Będąc w Koźminie, zrobiliśmy zakupy.
Wiktionary
rzecz. koźminianin mos., koźminianka ż.
przym. koźmiński
Wiktionary
mieszkaniec Koźminka (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Koźminka (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
związany z Koźminkiem, dotyczący Koźminka
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Koźminek – miasto w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Koźminek.
Prawa miejskie od 1369. W 1555 został zwołany różnowierczy synod w Koźminku, na którym polscy bracia czescy i kalwiniści zawarli krótkotrwałą unię. Koźminek utracił prawa miejskie (miasto zostało przemianowane na osadę) 31 maja 1870; prawa miejskie Koźminek uzyskał ponownie 1 stycznia 2021.
Wikipedia
mieszkaniec Koźmina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Koźmina
(1.2) osoba pochodząca z Koźmina, urodzona w Koźminie
Wiktionary
(1.2) Grzesiek jest rodowitym koźminianinem.
Wiktionary
rzecz. Koźmin mrz.
:: fż. koźminianka ż.
przym. koźmiński
Wiktionary
mieszkanka Koźmina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Koźmina
(1.2) kobieta pochodząca z Koźmina, urodzona w Koźmina
Wiktionary
rzecz. Koźmin mrz.
:: fm. koźminianin mos.
przym. koźmiński
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Koźminiec – (niem. Deutsch Koschmin) wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pleszewskim, w gminie Dobrzyca.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Koźminiec, po jej zniesieniu w gromadzie Dobrzyca. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
związany z Koźminem, dotyczący Koźmina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Koźmina, związany z Koźminem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wszedł do budynku koźmińskiego ratusza.
Wiktionary
rzecz. Koźmin mrz., koźminianin mos., koźminianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rodziny kosmopolitycznych ptaków nocnych lub zmierzchowych o krótkim, szerokim dziobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. ten, który doi kozy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. zob. lelek kozodój.
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu lelkowych; lelkowate
SJP.pl
wulgarnie: osoba z Bliskiego Wschodu lub innych krajów muzułmańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. dosł. osoba uprawiająca seks z kozą
(1.2) wulg. obraź. mieszkaniec Afryki Północnej albo Bliskiego Wschodu i innych krajów muzułmańskich
Wiktionary
rzecz. kozojebiec m., kozojeb m.
Wiktionary
(1.1-2) kozojebiec, kozojeb
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. chłopak
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. mikol. koźlarz
(2.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. etn. choreogr. cieszyński taniec ludowy
Wiktionary
rodzina słodkowodnych ryb karpiokształtnych; piskorzowate, kózkowate
SJP.pl
Piskorzowate, kozowate, kózkowate (Cobitidae) – rodzina słodkowodnych ryb karpiokształtnych (Cypriniformes).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. woniejący kozą
Wiktionary
IPA: ˌkɔzɔˈvɔ̃j̃sʲci, AS: kozovõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
w budownictwie: część sklepienia krzyżowego o rzucie poziomym w postaci trójkąta równoramiennego; kozuba, kozubek, siodełko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stara koza
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
w budownictwie: część sklepienia krzyżowego o rzucie poziomym w postaci trójkąta równoramiennego; kozub, kozubek, siodełko
SJP.pl
w budownictwie: część sklepienia krzyżowego o rzucie poziomym w postaci trójkąta równoramiennego; kozub, kozuba, siodełko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Kozubszczyzna – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Konopnica.
Miejscowość jest sołectwem, siedzibą gminy Konopnica. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 kolonia liczyła 875 mieszkańców.
Wikipedia
1. wierzchnie ubranie ze skóry owczej lub baraniej;
2. futro, skóra zwierzęcia o długim włosiu wykorzystywana najczęściej na ubrania wierzchnie;
3. osad powstający na gorącym mleku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odzież. kraw. wyprawiona skóra zwierzęca o długim włosie; ciepła odzież wierzchnia z takiej skóry (najczęściej włosem do wewnątrz)
(1.2) wierzchnia, gęstsza lub stężała warstwa jakiegoś płynu
(1.3) ekol. drobna roślinność, liście lub zanieczyszczenie pokrywające powierzchnię wody
Wiktionary
(1.1) Babcia nosiła kożuch i chustkę w kwiaty.
(1.2) Zdejmij sobie ten kożuch z mleka, jak nie lubisz.
(1.3) Staw został pokryty przez kożuch z rzęsy drobnej.
Wiktionary
IPA: ˈkɔʒux, AS: kožuχ
Wiktionary
rzecz. kożuszkarz mos., kożusznik mos., kożuchowanie n., kożuchówka ż., Kożuchów mrz.
:: zdrobn. kożuszek mrz.
:: zgrub. kożuszysko n.
czas. kożuchować ndk.
przym. kożuchowy
Wiktionary
(1.1) futro, skóra zwierzęca, skóra
Wiktionary
pieszczotliwie: koza; kozula, kozunia
SJP.pl
1. wierzchnie ubranie ze skóry owczej lub baraniej;
2. futro, skóra zwierzęcia o długim włosiu wykorzystywana najczęściej na ubrania wierzchnie;
3. osad powstający na gorącym mleku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kożuchów (niem. Freystadt in Schlesien) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kożuchów. Historycznie na Dolnym Śląsku.
Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r. Kożuchów liczył 9231 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: kɔˈʒuxuf, AS: kožuχuf
Wiktionary
przym. kożuchowski
rzecz. kożuch mrz.
Wiktionary
szczepić drzewa owocowe poprzez wsunięcie krótko przyciętego zrazu tuż za korę podkładki
SJP.pl
mieszkaniec Kożuchowa
SJP.pl
mieszkanka Kożuchowa
SJP.pl
Kożuchówka – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Krzywda.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wieś stanowi sołectwo w gminie Krzywda. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 328 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Kożuchów
SJP.pl
Kożuchowski, Kożuchowska:
Wikipedia
przymiotnik od: kożuch
SJP.pl
pieszczotliwie: koza; kozunia, kozucha
SJP.pl
Kozula – osada kolonii Grabanów-Kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Biała Podlaska. Leży na północ od miasta Biała Podlaska przy drodze do Rokitna.
W okresie międzywojennym w Kozuli mieścił się pałacyk należący do Kazimierza Tołłoczki. Po drugiej wojnie światowej pałacyk wraz z terenami przyległymi został przejęty przez państwo i w 1947 r. utworzono istniejący także obecnie Dom Pomocy Społecznej.
Wikipedia
kozulka sosnówka - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Wikipedia
pieszczotliwie: koza; kozula, kozucha
SJP.pl
rzadko: zamieniać się w stężałą masę, pokrywać się kożuchem
SJP.pl
zdrobnienie od: kożuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. kożuch
(1.2) mały kożuch, małego rozmiaru
Wiktionary
(1.1) Zdejmij, proszę, Stasiowi ten kożuszek z mleka.
(1.2) Po ile ma pan te dziecięce kożuszki z owczej skóry?
Wiktionary
rzecz. kożuch mrz., kożusznik mos.
przym. kożuchowy
Wiktionary
(1.1) futerko, skórka
Wiktionary
rzemieślnik zajmujący się wyrobem kożuchów; kożusznik
SJP.pl
zawód kożusznika
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się wyrobem kożuchów; kożuszkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik wyrabiający kożuchy
Wiktionary
(1.1) W tym regionie nadal można znaleźć kożuszników.
Wiktionary
IPA: kɔˈʒuʃʲɲik, AS: kožušʹńik
Wiktionary
rzecz. kożuch m., kożuszek m., kożuszysko n., kożuchowanie n., kożuszkarz m., kożusznictwo n., kożuszyna ż.
czas. kożuchować ndk.
przym. kożuchowy, kożuszany, kożuszny
Wiktionary
(1.1) kożuszkarz
Wiktionary
lichy, nędzny kożuch
SJP.pl
zgrubienie od: kożuch
SJP.pl
1. zwierzę hodowlane z rodziny krętorogich; samica tego zwierzęcia;
2. samica sarny i kozicy;
3. ryba z rodziny piskorzowatych;
4. ludowy instrument dęty; dudy, duda;
5. potocznie:
a) lekkomyślna, przesadnie wesoła dziewczyna; kózka;
b) mały, metalowy piecyk;
c) areszt, więzienie;
d) miejsce odbywania kary szkolnej;
e) smark, glut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. największa wieś w Polsce;
Wiktionary
Kozy (niem. Seiffersdorf, Seibersdorf; wil. Zajwyśdiüf) – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Kozy. Siedziba gminy o tej samej nazwie. Pomimo administracyjnej przynależności miejscowości do woj. śląskiego od 1999 r., Kozy kulturowo, historycznie i geograficznie są częścią Małopolski.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, nukleotyd pełniący ważną rolę w procesach oddychania komórkowego; dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kozyra – część wsi Anielówka w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Michów. Nie ma sołtysa, należy do sołectwa Anielówka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) białystok. daszek od czapki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
roślina zielna o białych lub jasnoróżowych kwiatach, stosowana w stanach wyczerpania nerwowego; waleriana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. rodzaj roślin z rodziny kozłkowatych;
Wiktionary
Kozłek, waleriana (Valeriana L.) – rodzaj roślin z rodziny przewiertniowatych Caprifoliaceae. Należy do niego ok. 425 gatunków roślin. Występują na półkuli północnej, głównie w strefie umiarkowanej, nieliczne gatunki obecne są w strefie równikowej i na półkuli południowej. W Polsce w zależności od ujęcia systematycznego rośnie 5 lub 6 gatunków. Rośliny z tego rodzaju spotykane są w najróżniejszych siedliskach: na terenach skalistych, w formacjach trawiastych i leśnych, na mokradłach, na suchych i mokrych stokach gór.
Wikipedia
IPA: ˈkɔzwɛk, AS: kozu̯ek
Wiktionary
(1.1) waleriana
Wiktionary
rodzina roślin dwuliściennych, rosnących w Eurazji, obejmująca wiele gatunków, niektóre wykorzystywane w lecznictwie i jako przyprawy
SJP.pl
Kozłkowate (Valerianaceae Batsch) – rodzina roślin zielnych należąca do rzędu szczeciowców (Dipsacales Dumort.). Należy tu 15–17 rodzajów (w zależności od ujęcia systematycznego) skupiających 315 gatunków. Rośliny te występują głównie na półkuli północnej, ale także w Ameryce Południowej, w Afryce, w Azji południowo-wschodniej.
Wikipedia
o cechach kozłkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
miasto w Bułgarii
SJP.pl
Kozłoduj (bułg. Козлодуй) – bułgarskie miasto nad Dunajem, w obwodzie Wraca. Około 14 tys. mieszkańców.
W latach 80. XX wieku zbudowano tam elektrownię atomową. Dziś działanie elektrowni jest pod stałym nadzorem. Ze względu na słabą jakość wykonania rozważa się możliwość zamknięcia. Unia Europejska uważa cztery starsze bloki elektrowni w Kozłoduju za niebezpieczne. Ich zamknięcie było jednym z warunków przystąpienia Bułgarii do UE w 2007 roku.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający kozie nogi
Wiktionary
IPA: ˌkɔzwɔ̃ˈnɔɟi, AS: kozu̯õnoǵi
Wiktionary
(1.1) kozionogi, koźlonogi, koziostopy
Wiktionary
1. samiec kozy;
2. samiec sarny, rogacz;
3. siedzenie dla woźnicy w pojeździe konnym;
4. drążki drewniane zbite na skos w kształcie litery X, używane jako konstrukcja wsporcza;
5. przyrząd gimnastyczny używany do ćwiczeń w skokach;
6. odbicie piłki od ziemi;
7. ludowy instrument dęty, odmiana dud
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Miczuryńsk (nazwa obowiązująca do 1932 roku);
Wiktionary
Wikipedia
przym. kozłowski
Wiktionary
prowadzić piłkę, odbijając ją ręką od podłoża
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Kozłowo lub Kozłów
Wiktionary
rzecz. Kozłowo n., Kozłów m.
:: fż. kozłowianka ż.
przym. kozłowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Kozłowo lub Kozłów
Wiktionary
rzecz. Kozłowo n., Kozłów m.
:: fm. kozłowianin m.
przym. kozłowski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Kozłowice (niem. Koselwitz) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Gorzów Śląski. Z Kozłowicami związane są trzy przysiółki: Czerwone Osiedle, Dęby i Siwe Osiedle. W Czerwonym Osiedlu znajduje się kopalnia iłów dolnojurajskich, na bazie której działa cegielnia.
Wikipedia
przymiotnik od: Kozłowice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
omieg kozłowiec - gatunek rośliny z rodziny astrowatych
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwa wielu miejscowości w Polsce;
2. wieś na Litwie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kozłowo, Kozłów, Kozłów Biskupi, Kozłów Szlachecki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Kozłowo, Kozłów
Wiktionary
Kozłowski (forma żeńska Kozłowska, liczba mnoga: Kozłowscy) – dwunaste pod względem liczby noszących je osób nazwisko w Polsce. Według bazy PESEL z 19 stycznia 2024 roku nosiło je 37 265 Polek i 36 640 Polaków.
W województwie podlaskim i warmińsko-mazurskim jest na drugim miejscu pod względem popularności. Nosi je tam odpowiednio: około 5560 i 7764 osób.
Wikipedia
rzecz. Kozłow mrz., Kozłowo n., Kozłów m., kozłowianin m., kozłowianka ż.
Wiktionary
zgrubienie od: kołek (kawałek ociosanego drewna); kół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. pal zaostrzony na końcu, gruby kij, drąg, żerdź
Wiktionary
(1.1) Za te czyny starosta na kół wbić go kazał.
Wiktionary
rzecz. kłucie n.
:: zdrobn. kołek m.
czas. kołowacieć, kłuć ndk.
Wiktionary
(1.1) koł, pal
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-zachodniej Rosji, w obwodzie murmańskim, na Półwyspie Kolskim, uchodzi do Zatoki Kolskiej Morza Barentsa w odległości;
(1.2) geogr. miasto na półwyspie Kola w Rosji, położone nad rzeką Koła (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
przym. kolski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: Kołaki Kościelne
SJP.pl
ciasto weselne nazwane od kolistego kształtu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) folk. spoż. rodzaj obrzędowego pieczywa, pierwotnie o okrągłym kształcie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) U wszystkich warstw narodu polskiego kołacz był w dawnych wiekach obrzędowym ciastem weselnym.
Wiktionary
IPA: ˈkɔwat͡ʃ, AS: kou̯ač
Wiktionary
rzecz. koło n., kołocz mrz.
:: zdrobn. kołaczyk mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kołaczkowa
Wiktionary
rzecz. Kołaczkowo m.
:: fm. kołaczkowianin m.
przym. kołaczkowski
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kołaczkowice; kołaczkowski
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: Kołaczkowice; kołaczkowicki;
2. przymiotnik od: Kołaczkowo
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kołacz
SJP.pl
mieszkaniec Kołaczyc (miasta w Polsce); kołaczyczanin
SJP.pl
mieszkanka Kołaczyc (miasta w Polsce); kołaczyczanka
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Kołaczyce – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kołaczyce.
W latach 1954–1972 wówczas wieś należała i była siedzibą władz gromady Kołaczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Kołaczyc (miasta w Polsce); kołaczycanin
SJP.pl
mieszkanka Kołaczyc (miasta w Polsce); kołaczycanka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzadko: łomot, stukot, kołatanie
SJP.pl
Kołat – wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Kikół.
Do 31 grudnia 2024 miejscowość była częścią wsi Kołat-Rybniki.
Wikipedia
1. uderzając w coś, powodować przytłumiony odgłos; stukać, łomotać;
2. przenośnie: usilnie zabiegać, prosić o coś lub domagać się czegoś;
3. kołatać się:
a) uderzać, obijać się o coś;
b) jadąc, trząść się na wybojach;
c) żyć w trudnych warunkach;
d) stale zmieniać miejsce pobytu;
e) o uczuciach, myślach itp.: istnieć w sposób niejasny, niesprecyzowany;
f) o uczuciach, myślach itp.: istnieć mimo niesprzyjających warunków
SJP.pl
Kołata – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska. We wsi znajdują się Rodzinne Ogródki Działkowe "Zielona Polana".
Pierwsza wzmianka o wsi (Colatha) pojawiła się w 1328. Było to gniazdo rodziny Kołackich. Nazwa wywodziła się od rodzaju grzechotki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
1. uderzając w coś, powodować przytłumiony odgłos; stukać, łomotać;
2. przenośnie: usilnie zabiegać, prosić o coś lub domagać się czegoś;
3. kołatać się:
a) uderzać, obijać się o coś;
b) jadąc, trząść się na wybojach;
c) żyć w trudnych warunkach;
d) stale zmieniać miejsce pobytu;
e) o uczuciach, myślach itp.: istnieć w sposób niejasny, niesprecyzowany;
f) o uczuciach, myślach itp.: istnieć mimo niesprzyjających warunków
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. kołatnąć, zakołatać)
(1.1) książk. uderzać za pomocą kołatki w drzwi
(1.2) wydawać głuchy odgłos poprzez uderzanie
(1.3) książk. zabiegać w jakiejś sprawie u osoby lub instytucji
(1.4) książk. przen. niepewnie istnieć, zaledwie dawać o sobie znać
czasownik zwrotny niedokonany kołatać się (dk. zakołatać się)
(2.1) przest. poruszać się w tę i we w tę
(2.2) książk. przemieszczać się, jadąc z ogromną trudnością
(2.3) książk. przestawać to tu to tam, miotać się
(2.4) książk. przen. niepewnie istnieć, zaledwie dawać o sobie znać
Wiktionary
(1.1) Wczoraj do furty klasztornej kołatała przygarbiona staruszka, prosząc o widzenie z gwardianem.
(1.1) Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą.
(1.2) Młodsi ministranci głośno kołaczą drewnianymi kołatkami w Wielki Piątek podczas procesji.
(1.3) Ich inspicjentka kołatała już w tej sprawie w magistracie, ale nic nie wskórała.
(2.1) Cmentarny kwestarz trzymał puszkę z kilkoma kołatającymi się monetami.
(2.2) Dyliżans zaczął kołatać się powoli drogą wzdłuż potoku.
(2.3) Pod koniec życia kołatał się nieszczęśnik od przytułku do przytułku po całej Galicji.
(2.4) Tak to kołatały się w jego sercu resztki nadziei.
Wiktionary
rzecz. kołatanie n., kołatka ż.
Wiktionary
(2.2) kolebać się, telepać się
(2.3) włóczyć się
Wiktionary
1. uderzając w coś, powodować przytłumiony odgłos; stukać, łomotać;
2. przenośnie: usilnie zabiegać, prosić o coś lub domagać się czegoś;
3. kołatać się:
a) uderzać, obijać się o coś;
b) jadąc, trząść się na wybojach;
c) żyć w trudnych warunkach;
d) stale zmieniać miejsce pobytu;
e) o uczuciach, myślach itp.: istnieć w sposób niejasny, niesprecyzowany;
f) o uczuciach, myślach itp.: istnieć mimo niesprzyjających warunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kołatać.
Wiktionary
Palpitacja, kołatanie serca – objaw podmiotowy polegający na nieprzyjemnym odczuciu silnej, przyspieszonej lub nieprawidłowej akcji serca. Chociaż jest objawem chorobowym, może występować także u osób zdrowych. Jest jednym z najczęstszych powodów zgłaszania się pacjentów do kardiologa. Kołatanie serca rzadko jest objawem groźnej choroby.
Wikipedia
IPA: ˌkɔwaˈtãɲɛ, AS: kou̯atãńe
Wiktionary
rzecz. kołatka ż.
czas. kołatać ndk.
Wiktionary
1. regionalnie: drewniana klekotka; kłapacz, kłapaczka, trzaskacz, tyrkawka;
2. podhalańskie danie z ugotowanej kaszy jęczmiennej wymieszanej z brukwią i miodem
SJP.pl
drobny, brunatny chrząszcz, którego larwy żyją w drewnie i produktach spożywczych
SJP.pl
Wikipedia
1. najczęściej metalowy przedmiot, mocowany na drzwiach wejściowych lub bramie, służący do stukania;
2. drewniany instrument perkusyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. często ozdobny przedmiot, zazwyczaj metalowy, przymocowany przy drzwiach wejściowych służący do stukania;
(1.2) pot. drewniany przedmiot wieszany bydłu u szyi, wydający głuchy odgłos
(1.3) rel. etn. ludowy instrument muzyczny, złożony z rączki i osadzonej na niej deseczki, w którą przy potrząsaniu uderza ruchomy młoteczek; używany m.in. w Wielki Piątek w kościele zamiast dzwonków
(1.4) pot. muz. etn. ludowy instrument muzyczny, złożony z rączki, koła zębatego i ocierającej się o nie podczas kręcenia deseczki; używany m.in. w Wielki Piątek w kościele zamiast dzwonków
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) D. i B. lp. od: kołatek
Wiktionary
Kołatka – drewniany instrument muzyczny wydający przy potrząsaniu charakterystyczne dźwięki. Składa się z deseczki osadzonej na rączce oraz zamocowanego na zawiasie młotka, który uderzając w deseczkę wydaje klekoczący dźwięk.
Drewniane kołatki, w okresie Triduum Paschalnego, od hymnu „Gloria” (Chwała na wysokości) w czasie mszy w Wielki Czwartek, aż do tego samego hymnu Wigilii Paschalnej, podczas liturgii zastępują milczące w tym czasie dzwony.
Wikipedia
(1.3) Ministranci zamiast dzwonków użyli podczas procesji kołatek.
Wiktionary
IPA: kɔˈwatka, AS: kou̯atka
Wiktionary
rzecz. kołatanie n., kołatek mzw., zakołatanie n.
czas. kołatać ndk., zakołatać dk.
przym. kołatkowy
Wiktionary
(1.1) antaba
(1.4) terkotka
Wiktionary
rodzina chrząszczy, których larwy żerują w drewnie i szyszkach drzew iglastych, a także w suchym drewnie, np. w meblach; kołatkowate
SJP.pl
Kołatki, to drewniane deseczki z przymocowanymi do nich młoteczkami. Stosowane podczas obchodów Triduum Paschalnego zamiast dzwonków ministranckich.
Klekocząc hałaśliwie kołatkami (klekotkami) młodzież obchodziła kiedyś wieś oznajmiając w Wielki Piątek nadejście żałoby.
Wikipedia
rodzina chrząszczy, których larwy żerują w drewnie i szyszkach drzew iglastych, a także w suchym drewnie, np. w meblach
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kołatkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
1. spowodować uderzeniem przytłumiony odgłos; stuknąć, łomotnąć;
2. kołatnąć się:
a) uderzyć, obić się o coś;
b) zatrząść się na wybojach podczas jazdy;
c) o uczuciach, myślach itp.: zaistnieć w sposób niejasny, niesprecyzowany;
d) o uczuciach, myślach itp.: zaistnieć mimo niesprzyjających warunków
SJP.pl
wieś w województwie zachodniopomorskim, słynna ze względu na zespół klasztorny cystersów
SJP.pl
Kołbacz (niem. Kolbatz) – osada w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo, nad Płonią, 3,5 km na zachód od Miedwia, 2 km na wschód od Wzgórz Bukowych. Według danych z 2006 zamieszkana przez 1400 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Kołbaskowa
SJP.pl
mieszkanka Kołbaskowa
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kołbaskowo (do 1945 niem. Kolbitzow, daw. Colbitzow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo, na Wzniesieniach Szczecińskich. Miejscowość jest siedzibą gminy Kołbaskowo. Położona jest w odległości 10 km od Szczecina.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kołbaskowo. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
Wikipedia
przymiotnik od: Kołbaskowo
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kołbiel – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel. Siedziba gminy Kołbiel oraz rzymskokatolickiej parafii Świętej Trójcy. Ośrodek sztuki ludowej znany m.in. z pasiaków i kilimów. Dawniej miasto, Kołbiel uzyskała lokację miejską w 1532 roku, zdegradowana w 1870 roku. W drugiej połowie XVI wieku Kołbiel położona była w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
mieszkaniec Kołbiela
SJP.pl
mieszkanka Kołbiela
SJP.pl
przymiotnik od: Kołbiel
SJP.pl
rolnicza spółdzielnia produkcyjna w Związku Radzieckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. spółdzielcze gospodarstwo rolne w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich;
(1.2) przen. przeludnione miejsce pobytu o niskim komforcie
(1.3) przen. bałagan, stan w kołchozie (1.2)
Wiktionary
Kołchoz (ros. колхоз) – rolnicza spółdzielnia produkcyjna, przedsiębiorstwo rolnicze charakterystyczne dla byłego ZSRR.
Kołchoz to skrótowiec od nazwy kollektiwnoje choziajstwo (коллективное хозяйство), tzn. gospodarstwo kolektywne. W republikach związkowych ZSRR występowały lokalne odpowiedniki, np. kołhosp na Ukrainie radzieckiej.
Wikipedia
(1.1) Kołchozy powstawały w wyniku przymusowego przejęcia ziemi od indywidualnych rolników na rzecz państwa.
(1.1) Mój dziadek był kierownikiem kołchozu.
(1.2) Ciągle ktoś wchodzi lub wychodzi, mam dość siedzenia w tym kołchozie.
(1.3) Istny kołchoz macie na tym poddaszu.
Wiktionary
IPA: ˈkɔwxɔs, AS: kou̯χos
Wiktionary
rzecz. kołchoźnictwo n., kołchoźnik m., kołchoźnica ż., kołchoźniczka ż.
przym. kołchoźniczy, kołchozowy, kołchoźniany, kołchoźny
Wiktionary
(1.3) bajzel
Wiktionary
członkini kołchozu; kołchoźniczka
SJP.pl
zespół kołchozów; ogół kołchoźników
SJP.pl
członkini kołchozu; kołchoźnica
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kołchoźnika, związany z kołchoźnikami
Wiktionary
(1.1) Rodzeństwu udało się przetrwać pobyt w kazachstańskim stepie, ciężką pracę w kołchoźniczej brygadzie, głód i mróz.
(1.1) Moja babcia nie lubiła koncelebr, mówiła, że to msze „kołchoźnicze”.
Wiktionary
rzecz. kołchoz m., kołchoźnik m., kołchoźnica ż.
przym. kołchozowy
Wiktionary
członek kołchozu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek kołchozu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. głośnik połączony z radiowęzłem przewodowo służący do transmitowania audycji radiowych
Wiktionary
Głośnik radiowęzłowy – głośnik z regulatorem natężenia dźwięku, zamknięty w obudowie, wyposażony w przewód połączeniowy ze specjalną wtyczką. Służył do słuchania audycji radiowych rozpowszechnianych za pomocą radiofonii przewodowej. Przez użytkowników często nazywany kołchoźnikiem (od kołchoz).
Wikipedia
(1.1) Żartowaliśmy sobie z bohaterów tej literatury. Stachanowcy, dojarki, kołchoźnicy, rębacze-górnicy, frezerzy - postaci niemal posągowe, walczące z wrogiem klasowym, który działał w ukryciu, podstępnie i bez pardonu.
Wiktionary
rzecz. kołchoz mrz., kołchoźnictwo n.
:: fż. kołchoźnica ż., kołchoźniczka ż.
przym. kołchozowy, kołchoźniany, kołchoźny, kołchoźniczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
pojemnik na strzały lub bełty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podłużny pojemnik na strzały noszony na pasku u boku lub na plecyecach;
Wiktionary
Kołczan, łubie – futerał na strzały do łuku, w dawnych czasach wykonywany z drewna lub skóry, wzmacniany i ozdabiany metalowymi okuciami; noszony głównie u pasa. W Polsce według informacji podanych w "Opisie obyczajów..." ks. J. Kitowicza, używany do II połowy XVIII wieku.
Wikipedia
(1.1) W kołczanie została ostatnia strzała.
Wiktionary
IPA: ˈkɔwt͡ʃãn, AS: kou̯čãn
Wiktionary
Kołczewo (do 1945 niem. Kolzow) – wieś letniskowa w Polsce, położona w woj. zachodniopomorskim, w pow. kamieńskim, w gminie Wolin.
W latach 1945–1954 i 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Kołczewo. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kołczewo. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Według danych z 2011 roku wieś miała 721 mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Kołczygłów
SJP.pl
mieszkanka Kołczygłów
SJP.pl
przymiotnik od: Kołczygłowy, gmina w województwie pomorskim
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kołczygłowy (kaszub. Kòłczëgłowë, niem. Alt Kolziglow, przed 1939 pol. Kołcigłowy, tuż po wojnie Stare Kołcigłowy) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Kołczygłowy, której jest siedzibą. Nazwa miejscowości pochodzi od przezwiska Kołczygłowa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: kołdra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kołdra
Wiktionary
(1.1) Przykryj nóżki kołderką, byś nie zmarzł.
Wiktionary
rzecz. kołdra ż.
Wiktionary
Kołdowo (niem. Kaldau, kaszub. Kòłdowò) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Człuchów przy drodze krajowej nr 25. Wieś jest siedzibą sołectwa Kołdowo, w którego skład wchodzą również miejscowości Dąbki, Murzynowo, Nowosiółki, Piaskowo i Zbrzyca.
Wikipedia
watowane, puchowe lub wełniane przykrycie będące częścią pościeli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element pościeli składający się z tkaniny oraz wypełnienia, służący do okrywania ciała podczas snu
Wiktionary
Kołdra – zszyte razem dwie warstwy tkaniny, z wypełnieniem izolującym cieplnie.
Kołdra służy do okrywania ciała, najczęściej podczas snu. Izolującym wypełnieniem może być włókno syntetyczne, pierze, puch ptasi lub wełna. Wypełnienie kołdry, w przeciwieństwie do wypełnienia pierzyny, jest poprzez pikowanie lub podział kołdry na komory unieruchamiane, tak by pozostawało równomiernie rozłożone na całej powierzchni kołdry.
Wikipedia
(1.1) Pościel zaś cała składała się z pary poduszek, prześcieradła, kołdry i siennika, słomą albo sianem, albo sieczką wypchanego (…).
Wiktionary
IPA: ˈkɔwdra, AS: kou̯dra
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kołderka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sztebdeka.
Wiktionary
przymiotnik od: kołdra
SJP.pl
dotyczący wyrobu kołder
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się wyrobem lub naprawą kołder
SJP.pl
potocznie: marna, licha kołdra
SJP.pl
rodzaj małego pierożka z nadzieniem mięsnym, pochodzenia litewskiego
SJP.pl
Kołduny (kałduny) – małe lub średniej wielkości pierogi, tradycyjna potrawa kuchni litewskiej oraz białoruskiej, a także polskiej. Najbardziej klasycznym nadzieniem kołdunów jest siekana surowa wołowina, łój wołowy, duszona cebula i przyprawy. Ciasto na kołduny wyrabiane jest z mąki, wody, jajek i niewielkiej ilości masła. Po ulepieniu kołduny są gotowane w wodzie albo rosole bądź pieczone.
Wikipedia
potrawa z niewielkich pierożków nadziewanych mięsem, podawana zwykle jako dodatek do rosołu lub barszczu, rzadziej jako samoistne danie
SJP.pl
Kołduny (kałduny) – małe lub średniej wielkości pierogi, tradycyjna potrawa kuchni litewskiej oraz białoruskiej, a także polskiej. Najbardziej klasycznym nadzieniem kołdunów jest siekana surowa wołowina, łój wołowy, duszona cebula i przyprawy. Ciasto na kołduny wyrabiane jest z mąki, wody, jajek i niewielkiej ilości masła. Po ulepieniu kołduny są gotowane w wodzie albo rosole bądź pieczone.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: kołek
SJP.pl
zdrobnienie od: kółko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od kółko
(1.2) bardzo małe kółko
Wiktionary
Kółeczko – nieoficjalna część wsi Sadlinki w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Sadlinki.
Nazwa miejscowości została zniesiona, jej teren to obecnie ulica Robotnicza w Sadlinkach.
Zabudowa domów przypomina literę O. Większość domów jest starsza niż 50 lat.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
(1.1) Dzieci! Ustawcie się w kółeczko.
Wiktionary
IPA: kuˈwɛt͡ʃkɔ, AS: kuu̯ečko
Wiktionary
rzecz. koło n., kółko n.
przyim. koło
czas. kołowacieć
Wiktionary
podłużny kawałek ociosanego drewna; także: gładki sworzeń drewniany lub metalowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ociosany kawałek drewna o podłużnej formie
(1.2) mech. wyszlifowany sworzeń
(1.3) bud. drewniany lub plastikowy walec wciskany do ściany, w który wkręcana jest śruba
(1.4) pot. tępak, głupek
(1.5) muz. walec naciągający struny w instrumentach
(1.6) rzem. szewski gwóźdź
(1.7) żegl. pręt do nakręcania lin
(1.8) gw-pl|Mazury. kołowrotek
Wiktionary
Kołek – element pośredniczący w połączeniu kołkowym, jako element ustalający lub podpierający. Może być stożkowy lub walcowy, gładki lub karbowany, pełny lub sprężysty. Dla potrzeb budowy maszyn wykonuje się kołki metalowe - głównie stalowe. W meblarstwie materiałem na kołki jest głównie drewno i tworzywa sztuczne.
Kołki stosowane w budowie maszyn są znormalizowane.
Wikipedia
(1.1) Wrzucił do ogniska długo i namiętnie strugany kołek i podniósł głowę.
(1.1) Brał ze sobą naszego Burka, wbijał kołek w ziemię i przywiązywał zwierzaka, żeby go pilnował przed handlarzami dusz.
(1.1) Czemu stoisz jak kołek! Zabierz stąd więźnia!
(1.3) W żelbet takiego kołka nie wbijesz. No nie, ale takie kołki tynkowe, no.
(1.4) Dać takiemu kołkowi trochę władzy i strach się bać.
Wiktionary
rzecz. kołeczek mrz., kół mrz.
przym. kołkowy
czas. kołowacieć
Wiktionary
naokoło, dookoła, wokół kogoś, czegoś; kółkiem
SJP.pl
przysłówek
(1.1) otaczając coś
Wiktionary
rzecz. koło n.
przyim. koło
Wiktionary
(1.1) dookoła
Wiktionary
przyrząd gimnastyczny składający się z dwu obręczy zawieszonych na linach, służący do przewrotów i zwisów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. węglarka
Wiktionary
naokoło, dookoła, wokół kogoś, czegoś; kołem
SJP.pl
zdrobnienie od: koło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: koło
(1.2) małe koło
(1.3) eduk. szkolne zajęcia dla grupy zainteresowań
(1.4) grupa bawiących się osób trzymająca się za ręce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lubię nosić tę sukieneczkę w kwiatuszki i kółeczka.
(1.2) Do rysowania kółek służy cyrkiel, tzw. zerownik.
(1.2) Przez te wertepy w parku połamałam kółka w dziecięcym wózku.
(1.3) W czwartki po lekcjach uczęszczam na kółko chemiczne.
Wiktionary
IPA: ˈkuwkɔ, AS: kuu̯ko
Wiktionary
rzecz. koło n.
:: zdrobn. kółeczko n.
czas. kołować, kołowacieć
przym. kołowy, skołowany
przyim. koło
ims. skołowany
Wiktionary
(1.3) zajęcia fakultatywne
Wiktionary
sztywny, niezgrabny; podobny do kołka
SJP.pl
potocznie: członek jakiegoś koła, kółka, stowarzyszenia osób o wspólnych zainteresowaniach lub dążeniach; kółkowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba należąca do kółka
Wiktionary
potocznie: członek jakiegoś koła, kółka, stowarzyszenia osób o wspólnych zainteresowaniach lub dążeniach; kółkowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba należąca do kółka
Wiktionary
Nagielbank, kołkownica – pozioma belka lub pręt z otworami na nagle, służące do knagowania olinowania ruchomego. Stosowana głównie na dużych żaglowcach, gdzie liczba obsługiwanych przez załogę lin jest znaczna.
Knagowanie wykonywane jest na naglach węzłem knagowym. Najczęściej kołkownice występują przy burtach. Mocuje się je do pokładu bądź do want (tzw. ławy wantowe). Nagielbanki mogą być umieszczone również przy maszcie, nazywane są wtedy potocznie „ogródkami”.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kołek
SJP.pl
nazwisko, np. Andriej Nikołajewicz Kołmogorow (1903-87), matematyk rosyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część ubrania otaczająca szyję;
(1.2) występ na powierzchni elementu konstrukcyjnego otaczający go na całym obwodzie, który służy do połączeń;
(1.3) u niektórych zwierząt pas sierści lub piór odmiennej barwy, który otacza szyję
(1.8) bud. pas blachy wokół komina zabezpieczający przed wilgocią
Wiktionary
Kołnierz – wykończenie ubioru przy szyi, wykonane z tej samej tkaniny i na stałe połączone z ubiorem lub z innego materiału, przyszywane, przypinane lub nakładane. Stosowane od XIV wieku.
Krój kołnierzy zmieniał się znacznie na przestrzeni wieków. Początkowo pojawił się w stroju męskim w drugiej połowie XVI wieku, jako część szerokiej szaty spiętej w talii pasem, zwanej houppelande. W tym okresie we Francji i w Anglii zaczęto dodawać prosty kołnierz do męskich kaftanów. Początkowo stosunkowo niski, w pierwszych latach XV wieku sięgający już do uszu. Dostojnicy i królowie nosili także płaszcze z futrzanymi kołnierzami.
Wikipedia
(1.1) Moja ulubiona koszula ma zielony kołnierz.
Wiktionary
IPA: ˈkɔwʲɲɛʃ, AS: kou̯ʹńeš
Wiktionary
rzecz. kołnierzówka ż.
:: zdrobn. kołnierzyk m., kołnierzyczek m.
przym. kołnierzowy
przysł. kołnierzowato
Wiktionary
(1.1) reg. śl. kragel.
Wiktionary
przypominający kołnierz
SJP.pl
przymiotnik od: kołnierz
SJP.pl
zdrobnienie od: kołnierzyk
SJP.pl
mały kołnierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kołnierz
Wiktionary
Kołnierzyk lub pierścień – struktura powstająca na komórce konidiotwórczej podczas wytwarzania zarodników konidialnych (konidiogenezy). Struktury te powstają na annelidach – komórkach konidiotwórczych mogących poprzez pączkowanie wytwarzać konidia wielokrotnie. Po wytworzeniu każdego konidium następuje proliferacja, czyli odtworzenie jej ściany komórkowej i zdolności do wytwarzania składników niezbędnych do budowy sukcesywnie na niej powstających nowych konidiów. Po każdym kolejnym zarodniku na zewnętrznej ścianie komórkowej annelidy pozostaje kołnierzyk (pierścień), a annelida wydłuża się. Kołnierzyków tych jest tyle, ile konidiów wytworzyła annelida. Występowanie kołnierzyków odgrywa rolę przy mikroskopowym oznaczaniu niektórych gatunków grzybów.
Wikipedia
IPA: kɔwʲˈɲɛʒɨk, AS: kou̯ʹńežyk
Wiktionary
rzecz. kołnierz m.
przym. kołnierzowy
Wiktionary
1. mający kształt kołnierzyka, przypominający kołnierzyk;
2. komórka kołnierzykowata - występująca w wewnętrznej warstwie ciała gąbek komórka o kształcie cylindrycznym, zaopatrzona w wić i charakterystyczny, otaczający ją kołnierzyk plazmatyczny, wychwytująca z wody cząstki pokarmowe; choanocyt
SJP.pl
1. → kołnierzyk;
2. wiciowce kołnierzykowe - klad jednokomórkowych, wodnych organizmów eukariotycznych;
3. trzmiel kołnierzykowy - gatunek trzmiela
SJP.pl
1. część płaszczyzny ograniczona okręgiem;
2. zamknięta linia krzywa przypominająca okręg;
3. okrągła, spodnia część pojazdu, umożliwiająca ruch przez toczenie;
4. okrągły element maszyn i urządzeń, służący przenoszeniu ruchu obrotowego;
5. przedmiot w kształcie koła geometrycznego;
6. grupa osób podobnych pod względem jakichś warunków; grono, krąg;
7. grupa osób o wspólnych dążeniach lub zainteresowaniach; stowarzyszenie, zrzeszenie, związek;
8. średniowieczne narzędzie tortur;
9. krąg ludzi trzymających się za ręce;
10. potocznie: tysiąc złotych; patyk, patol, kafel;
11. potocznie: kolokwium; kolo;
12. w dawnej Polsce: obradujący sejmik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Koło – zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu na tej płaszczyźnie, nazywanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa długości promienia koła.
Równoważna definicja: część płaszczyzny ograniczona przez pewien okrąg; okrąg ten zawiera się w kole i jest zarazem jego brzegiem.
Wikipedia
(1.1) Koło leży nad Wartą.
Wiktionary
IPA: ˈkɔwɔ, AS: kou̯o
Wiktionary
rzecz. kolanin mos., kolanka ż.
przym. kolski
Wiktionary
słup z zamocowanym na szczycie ruchomym kołem z linkami, służący do ćwiczeń gimnastycznych lub zabawy; krążnik
SJP.pl
gruby zeszyt z kartkami spiętymi spiralą lub zamykającymi się pierścieniami
SJP.pl
Kołobrulion albo kołonotatnik – określenie zeszytu, którego kartki przymocowane są do okładki ruchomymi kółeczkami lub spiralą.
Do dzisiaj kołobruliony są w sprzedaży i można je kupić w sklepach z artykułami szkolnymi.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce; miasto powiatowe w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Kołobrzeg (niem. Kolberg) – miasto w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie kołobrzeskim, u ujścia Parsęty do Morza Bałtyckiego, przy drodze krajowej nr 11 i drodze ekspresowej nr S6. Czwarty ośrodek miejski województwa (pod względem liczby mieszkańców), uzdrowisko z dziesięcioma letnimi kąpieliskami morskimi.
Wikipedia
(1.1) W Kołobrzegu odbywał się festiwal piosenki.
Wiktionary
IPA: kɔˈwɔbʒɛk, AS: kou̯obžek
Wiktionary
rzecz. kołobrzeżanin m., kołobrzeżanka ż.
przym. kołobrzeski
Wiktionary
przymiotnik od: Kołobrzeg
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kołobrzegu, związany z Kołobrzegiem
Wiktionary
(1.1) Diecezja koszalińsko-kołobrzeska powstała 28 czerwca 1972 roku.
Wiktionary
rzecz. Kołobrzeg m., kołobrzeżanin mos., kołobrzeżanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kołobrzegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kołobrzegu
(1.2) osoba pochodząca z Kołobrzegu, urodzona w Kołobrzegu
Wiktionary
(1.1) Wieczorami kołobrzeżanie wylegają na aleje parkowe.
Wiktionary
IPA: ˌkɔwɔbʒɛˈʒãɲĩn, AS: kou̯obžežãńĩn
Wiktionary
rzecz. Kołobrzeg mrz.
:: fż. kołobrzeżanka ż.
przym. kołobrzeski
Wiktionary
mieszkanka Kołobrzegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kołobrzegu
(1.2) kobieta pochodząca z Kołobrzegu, urodzona Kołobrzegu
Wiktionary
(1.1) Najstarsza kołobrzeżanka odzyska twarz.
Wiktionary
IPA: ˌkɔwɔbʒɛˈʒãnka, AS: kou̯obžežãnka
Wiktionary
rzecz. Kołobrzeg mrz.
:: fm. kołobrzeżanin mos.
przym. kołobrzeski
Wiktionary
prostokątne ciasto z nadzieniem z sera, maku lub jabłek, popularne na Górnym Śląsku; kołacz śląski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ciasto z makiem, serem lub jabłkiem
Wiktionary
Kołocz śląski – nazwa zwyczajowa ciasta popularnego na Górnym Śląsku. Równolegle funkcjonuje również określenie kołacz śląski.
Wikipedia
rzecz. kołacz m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. drożdżówka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) A kołoczki to nic innego jak zmniejszona wersja kołocza, czyli po prostu drożdżówki.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Kołodno (białorus. Калодна) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Gródek.
Wieś zachowała charakter dwuwyznaniowy. Rzymskokatoliccy mieszkańcy wsi przynależą do parafii Świętej Trójcy w Supraślu, a prawosławni do parafii św. Anny w pobliskim Królowym Moście.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie zaleszczyckim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Kołodróbka – wieś na Ukrainie w rejonie czortkowskim należącym do obwodu tarnopolskiego.
W okresie międzywojennym stacjonowała w miejscowości placówka Straży Celnej „Kołodróbka”, a potem strażnica KOP „Kołodróbka”.
Wikipedia
przym. kołodróbecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzemieślnik wykonujący drewniane części wozów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. zaw. rzem. rzemieślnik wyrabiający i naprawiający koła do wozów;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) środ. sport. w kolarstwie: rower marki Wheeler
Wiktionary
Kołodziej, stelmach (z niem. Stellmacher) – rzemieślnik zajmujący się wyrobem drewnianych wozów i kół.
Po zbudowaniu drewnianej części wozu przekazywano go do okucia kowalowi (który wykonywał części metalowe).
Wikipedia
IPA: kɔˈwɔd͡ʑɛ̇j, AS: kou̯oʒ́ėi ̯
Wiktionary
rzecz. kołodziejstwo n.
przym. kołodziejski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Kołodziejewo (niem. Altraden) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Janikowo.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kołodziejewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
miejsce produkcji i naprawy drewnianych części wozów, warsztat pracy kołodzieja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie podwołoczyskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kołodziejówecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kołodziejski (forma żeńska: Kołodziejska; liczba mnoga: Kołodziejscy) – polskie nazwisko. Nazwa osobowości pochodzi od średniowiecznego zawodu kołodziej. Ponad 70% osób o tym nazwisku mieszka w całej dolinie Wisły oraz w Polsce centralnej.
Wikipedia
Kołodziej, stelmach (z niem. Stellmacher) – rzemieślnik zajmujący się wyrobem drewnianych wozów i kół.
Po zbudowaniu drewnianej części wozu przekazywano go do okucia kowalowi (który wykonywał części metalowe).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
maszyna do rozdrabniania, kołotok
SJP.pl
dzwonnica przy cerkwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. rel. wolno stojąca lub wtopiona w bryłę budynku dzwonnica cerkiewna
Wiktionary
Dzwonnica – budowla lub jej część, w której zawieszono dzwony, mająca charakter sakralny (np. dzwonnice przy kościołach lub cerkwiach) lub świecki (np. miejskie wieże strażnicze – beffroi lub wieże ratuszowe). Najczęściej występuje w postaci wieży, murowanej lub drewnianej. Niekiedy spotyka się dzwonnice w formie ściany z otworami, są to tzw. dzwonnice parawanowe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Kołomąć (niem. Koldemanz) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Gryfice, nad Jeziorem Kołomąckim.
W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
(1.1) Kołomąć jest położony nad Jeziorem Kołomąckim.
(1.1) W Kołomąciu znajduje się stary cmentarz.
Wiktionary
IPA: kɔˈwɔ̃mɔ̃ɲt͡ɕ, AS: kou̯õmõńć
Wiktionary
rzecz. kołomącianin m., kołomącianka ż.
przym. kołomącki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: zamęt, zamieszanie; kołomęt
SJP.pl
Kołomąt – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 175 mieszkańców.
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Kołomąt.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. smar
Wiktionary
regionalnie: zamęt, zamieszanie; kołomąt
SJP.pl
→ Kołomna (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kołomną, dotyczący Kołomny
Wiktionary
rzecz. Kołomna ż.
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, nad Oką, przy ujściu rzeki Moskwy;
Wiktionary
Kołomna (ros. Коломна) – miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, nad Oką, przy ujściu rzeki Moskwa. Zamieszkuje je ok. 140 tys. mieszkańców.
Jest ośrodkiem przemysłu środków transportu, maszynowego, materiałów budowlanych oraz spożywczego. W mieście znajduje się węzeł komunikacyjny, port rzeczny. Liczący się ośrodek przemysłu maszynowego (produkcja silników Diesla, obrabiarek, lokomotyw). W obrębie miasta zlokalizowanych jest 5 stacji kolejowych: Kołomna, Gołutwin, Szurowo, Boczmanowo i Plac 6.
Wikipedia
(1.1) Moskwa wpływa do Oki w mieście Kołomna.
Wiktionary
przym. kołomieński
Wiktionary
przestarzale: zamieszanie, zamęt, kołowacizna; kołomyjka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe na zachodniej Ukrainie, położone w obwodzie iwanofrankiwskim nad Prutem;
Wiktionary
Kołomyja (ukr. Коломия) – miasto na zachodniej Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, nad Prutem, siedziba rejonu kołomyjskiego. W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, odzieżowy, obuwniczy, metalowy, spożywczy, drzewny oraz papierniczy. Miasto jest centrum huculskiej sztuki ludowej, znajduje się tu m.in. muzeum etnograficzne i muzeum pisanek.
Wikipedia
przym. kołomyjski
Wiktionary
1. przestarzale: zamieszanie, zamęt, kołowacizna; kołomyja;
2. ukraiński taniec góralski;
3. muzyka lub piosenka związana z tym tańcem
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kołomyja (miasto na Ukrainie lub wieś w Polsce)
SJP.pl
notatnik z kartkami spiętymi spiralą lub zamykającymi się pierścieniami; kołonotes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) notes, którego kartki spięte są metalową lub plastikowyastikową spiralą;
Wiktionary
Kołobrulion albo kołonotatnik – określenie zeszytu, którego kartki przymocowane są do okładki ruchomymi kółeczkami lub spiralą.
Do dzisiaj kołobruliony są w sprzedaży i można je kupić w sklepach z artykułami szkolnymi.
Wikipedia
(1.1) Komisarz wyciągnął swój kołonotatnik i położył go na biurku.
Wiktionary
IPA: ˌkɔwɔ̃nɔˈtatʲɲik, AS: kou̯õnotatʹńik
Wiktionary
(1.1) kołobrulion
Wiktionary
notes z kartkami spiętymi spiralą lub zamykającymi się pierścieniami; kołonotatnik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pająk z rodziny krzyżakowatych
SJP.pl
roślina z rodziny złożonych, o żółtych lub pomarańczowych kwiatach, rosnąca w terenach górzystych; wołowe oko
SJP.pl
Kołotocznik, buptalmum (Buphthalmum L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Obejmuje trzy gatunki. Występują w Europie na obszarze od Francji i Wielkiej Brytanii na zachodzie po Niemcy i Węgry na wschodzie, na południu we Włoszech), północno-zachodniej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie. Rosną w widnych lasach i w miejscach kamienistych, często na skałach wapiennych.
Wikipedia
maszyna do rozdrabniania; kołogniot
SJP.pl
przymiotnik od: kołotok
SJP.pl
forma przymiotnika.
(1.1) ż. lp. od: kołowy
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) sport. (w piłce ręcznej) zawodniczka grająca bezpośrednio przed linią pola bramkowego, pomiędzy obrońcami drużyny przeciwnej, zob. obrotowa.
(2.2) rel. w żeńskim zakonie klauzurowym zakonnica nie przebywająca na stałe za klauzurą
Wiktionary
(2.1) Kontuzja Kulwińskiej. Kołowa Vistalu nie zagra przez dwa tygodnie.
Wiktionary
rzecz. koło n., kołowy mos.
przym. kołowy
Wiktionary
(2.1) obrotowa
Wiktionary
1. zataczać kręgi; krążyć;
2. o samolocie: poruszać się na kołach po lotnisku;
3. potocznie: nadkładać drogi; błądzić, kluczyć;
4. potocznie: mówić wykrętnie, używać wybiegów; bałamucić, oszukiwać;
5. kołować się -
a) kręcić się; wirować;
b) potocznie: oszukiwać jeden drugiego
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) o samolocie: poruszać się po ziemi na kołach
(1.2) pot. oszukiwać, zwodzić
(1.3) zataczać kręgi wokół czegoś, zwykle w powietrzu
(1.4) pot. mówić w pokrętny sposób
(1.5) pot. nadkładać drogi
czasownik zwrotny niedokonany kołować się
(2.1) pot. oszukiwać się nawzajem
(2.2) kręcić się
Wiktionary
(1.3) Nie było wiatru, długo więc kołował w powietrzu, lądując wreszcie na ścieżce.
Wiktionary
IPA: kɔˈwɔvat͡ɕ, AS: kou̯ovać
Wiktionary
rzecz. koleśność ż., koleina ż., koło n., kółko n., kołowanie n., kolarz mos.
przyim. koło
czas. kołowacieć
przysł. koleśno
Wiktionary
(1.2) rolować, kiwać, nabierać, kantować; pot. nabijać w butelkę, robić w balona, robić w bambuko, robić w jajo, robić w konia, wpuszczać w maliny; posp. wykręcać wała; wulg. robić w chuja; eufem. robić w człona
Wiktionary
1. o zwierzętach: dostawać kołowacizny;
2. tracić orientację na skutek jakiegoś zamieszania;
3. potocznie: sztywnieć, drętwieć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skołowacieć)
(1.1) niepokojąc się, poruszać się w kółko
(1.2) pot. tracić w czymś rozeznanie i orientację
(1.3) stawać się odrętwiałym i sztywnym
Wiktionary
rzecz. koło n., kółko n., kółeczko n., kołek m., kół m., kołowacenie n., skołowacenie n., zakole n., kołowy mos.
czas. skołowacieć dk., kołować ndk.
przym. kołowy, kolisty, kółeczkowy, skołowaciały
przysł. koliście
przyim. koło
Wiktionary
1. ciężka choroba niektórych zwierząt, głównie owiec i kóz; cenuroza
2. potocznie: zamieszanie, zamęt, kołomyjka
SJP.pl
Trzęsawka (z ang. scrapie „ocierać się, drapać”; polskie nazwy: choroba kłusowa, kołowacizna) – pasażowalna encefalopatia gąbczasta owiec i kóz wywoływana przez priony, nieznany do niedawna patogen, wywołujący również podobną do trzęsawki chorobę u ludzi, zwaną kuru. Scrapie najprawdopodobniej nie może zostać przeniesiona bezpośrednio na człowieka, ale zaleca się unikanie kontaktu z tkankami i płynami ustrojowymi chorego zwierzęcia.
Wikipedia
1. zataczać kręgi; krążyć;
2. o samolocie: poruszać się na kołach po lotnisku;
3. potocznie: nadkładać drogi; błądzić, kluczyć;
4. potocznie: mówić wykrętnie, używać wybiegów; bałamucić, oszukiwać;
5. kołować się -
a) kręcić się; wirować;
b) potocznie: oszukiwać jeden drugiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kołować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌkɔwɔˈvãɲɛ, AS: kou̯ovãńe
Wiktionary
czas. kołować
rzecz. koleina ż., koło n., kolarz mos., kołowy mos.
przyim. koło
przym. kołowy
Wiktionary
kołowatek jasnoczułki, kołowatek plamisty - gatunki błonkówki z rodziny nasteczników
SJP.pl
stan odurzenia, otępienia; ogłupienie
SJP.pl
1. podobny kształtem do koła;
2. podobny do kołu; sztywny, zdrewniały, zdrętwiały;
3. skołowany, odurzony;
4. chory na kołowaciznę
SJP.pl
statek kołowy
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: jednoosiowa przyczepa transportowa
SJP.pl
1. mający kształt koła; kolisty;
2. biegnący po linii obwodu koła;
3. poruszany za pomocą kół;
4. związany z pojazdami poruszającymi się na kołach
SJP.pl
Kołowo (do 1945 r. niem. Kolow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo w obrębie Polany Kołowskiej w centralnej części Puszczy Bukowej.
Wikipedia
1. maszyna prosta do przemieszczania ciężarów przy pomocy liny lub łańcucha nawijanych na bęben;
2. zmienność i powtarzalność zjawisk, czynności;
3. rodzaj ćwiczenia gimnastycznego;
4. dawne wrota, których skrzydła mocowano do słupa pośrodku drogi;
5. średniowieczne narzędzie tortur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mech. drewniana oś z korbą, np. do wyciągania ze studni wiadra z wodą
(1.2) mech. urządzenie zapewniające przepuszczanie ludzi po jednej osobie
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. kołowrotek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kołowrót
(1.2) wędk. przyrząd wędkarski w formie szpuli z rączką służący do nawijania i rozwijania zapasu żyłki, zwykle będący częścią wędki spinningowej;
(1.3) mech. włók. daw. urządzenie mechaniczne służące do przędzenia nici;
(1.4) mech. obrotowe urządzenie umieszczane przy wejściach do miejsc, gdzie trzeba przepuszczać ludzi pojedynczo
(1.5) mech. urządzenie w formie ruchomego bębna służące do biegania hodowanym w domu gryzoniom i innym małym zwierzętom
(1.6) pot. przen. zamęt, często związany z natłokiem wydarzeń lub obowiązków
Wiktionary
Kołowrotek – urządzenie mechaniczne do wytwarzania przędzy z włókien. Dawniej bardziej powszechne, szczególnie w wytwórstwie chałupniczym, obecnie dość rzadko używane.
Wikipedia
(1.2) Podstawowa zasada powodzenia, to takie zmontowanie zestawu (spławik, ciężarek), by ryba biorąc nie wyczuła najmniejszego oporu. Łowiąc z gruntu bez spławika radziłbym poszerzyć otwór ciężarka, zostawić otwarty kabłąk kołowrotka.
(1.3) W porze bajek i pieśni, późną jesienią, palce wyciągały z motka wełny przędzę, przy miarowym stukaniu pedału kołowrotków.
(1.5) Chomik potrafi biegać w kołowrotku nawet kilka godzin i przemierzyć do ośmiu kilometrów w ciągu jednej nocy.
(1.6) Ale mam dziś kołowrotek w pracy! Od rana urywają się telefony, mam trzy spotkania z klientami i jeszcze ten raport na jutro.
Wiktionary
rzecz. kołowrót mrz.
przym. kołowrotkowy
Wiktionary
(1.4) bramka obrotowa, turnikiet
(1.5) bieżnia, karuzela
Wiktionary
przymiotnik od: kołowrót
SJP.pl
1. mający kształt koła; kolisty;
2. biegnący po linii obwodu koła;
3. poruszany za pomocą kół;
4. związany z pojazdami poruszającymi się na kołach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o kształcie koła
(1.2) taki, który biegnie po linii obwodu koła
(1.3) poruszany za pomocą kół
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) sport. (w piłce ręcznej) zob. obrotowy.
Wiktionary
Obrotowy (spotyka się także nazwę kołowy) – zawodnik w piłce ręcznej, który gra bezpośrednio przed linią pola bramkowego, pomiędzy obrońcami drużyny przeciwnej. Jego funkcją jest oczekiwanie na piłkę, tak by po jej złapaniu od razu obrócić się (stąd nazwa) i wykonać rzut na bramkę. Ma on także na celu pomagać bocznym rozgrywającym, np. robiąc tzw. zasłonę (tj. zasłonić obrońcę drużyny przeciwnej, aby rozgrywający mogli go minąć i rzucić do bramki) lub powodując zwiększenie przestrzeni do gry oraz dezorganizując współpracę i dezorientując obrońców drużyny przeciwnej. Zawodnika kołowego kryje się za sobą, a nie tak jak wszystkich innych graczy przed sobą. Może także grać z tyłu, wspomagając rozgrywających.
Wikipedia
(2.1) Kamilowi Syprzakowi, kołowemu Orlen Wisły Płock, na weekendowym turnieju w hiszpańskim Oviedo rozleciały się buty.
Wiktionary
rzecz. koło n., kołowa ż., kołowanie n.
:: zdrobn. kółko n.
przyim. koło
czas. kołowacieć
przysł. koleśno
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kołoząbia (w Ciechanowskiem)
(1.2) mieszkanka Kołozębu (w Elbląskiem)
Wiktionary
(1.1) Kołoząbianki i kołoząbianie wspólnie przygotowali wieniec dożynkowy.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Kołoząb m.
::: fm. kołoząbianin m.
:: przym. kołoząbski
(1.2)
:: rzecz. Kołoząb m.
::: fm. kołoząbianin m.
:: przym. kołozębski
Wiktionary
zeszyt z kartkami spiętymi spiralą lub zamykającymi się pierścieniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w obwodach leningradzkim i nowogrodzkim Rosji, prawy dopływ Sudy
Wiktionary
zdrobnienie od: kołpak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kołpak
Wiktionary
Galeropsidaceae Singer – rodzina grzybów należąca do rzędu pieczarkowców (Agaricales). Należy do monotypowej rodziny Galeropsidaceae zawierającej jeden tylko rodzaj – Panaeolus (kołpaczek).
Wikipedia
rzecz. kołpak m.
Wiktionary
1. wysoka czapka; kłobuk;
2. pokrywa osłonna w kształcie półkuli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. wypukła pokrywa osłaniająca np. piastę koła samochodowego od zewnętrznej strony, piastę śmigła w samolocie itp.;
(1.2) hist. wysoka czapka bez daszka o cylindrycznym lub stożkowatym kształcie, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, popularna w Polsce od XV do XIX w.;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. kołpaczek m.
Wiktionary
podobny kształtem do kołpaka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
włoski rodzaj tapety powszechny w Polsce w XVII wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. szt. obicie ścienne lub zasłona z tkaniny lub papieru stosowane w polskich dworach szlacheckich XVI-XVIII wieku;
Wiktionary
Kołtryna (wł. coltre, coltrina) – obicie ścienne lub zasłona z tkaniny lub papieru, ozdoba pochodzenia włoskiego spotykana w polskich dworach szlacheckich w XVI-XVIII wieku.
Do produkcji kołtryn stosowano tkaniny jedwabne, bawełniane i lniane lub papier.Było to najczęściej płótno malowane klejowo lub olejnie, rzadziej drukowane za pomocą klocków drzeworytniczych. Służyło za obicie ścienne lub zasłonę. Kołtryny ozdabiano ornamentami kwietnymi i pejzażami, niekiedy również portretami postaci. Sprowadzono je pierwotnie z Włoch, później przeważnie z Gdańska, Wrocławia i Norymbergi. W XVI i XVII w. najbardziej ceniono drogie płótna neapolitańskie i bergamskie.
Wikipedia
rzecz. kołtryniarz mos.
Wiktionary
dotyczący kołtryniarza, wyrobu kołtryn
SJP.pl
dawne rzemiosło zajmujące się wytwarzaniem obić ściennych lub zasłon z papieru lub tkaniny, będących dekoracją ścian pałaców, dworów i niekiedy kościołów
SJP.pl
dawny rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem obić ściennych lub zasłon z papieru lub tkaniny, będących dekoracją ścian pałaców, dworów i niekiedy kościołów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. rzem. szt. artysta rzemieślnik zajmujący się wytwarzaniem drukowanych i malowanych obić, tapet;
Wiktionary
Kołtryniarz, szpalernik (jęz. niem. Spallierer, jęz. łac. aulearius, aulearum confector, colthrinarius, aulearum inauratorum confector) – dawniej rzemieślnik, artysta zajmujący się wytwarzaniem drukowanych i malowanych obić, tapet.
Kołtryniarze, szpalernicy byli pod koniec XVI w. w Polsce malarzami obić i tapet, dawniej noszących nazwy kołtryn, szpalerów, kurdybanów, obić tkanych, skórzanych, od XVIII w. papierowych.
Wikipedia
rzecz. kołtryna ż.
Wiktionary
(1.1) szpalernik
Wiktionary
przymiotnik od: kołtryna
SJP.pl
pogardliwie o człowieku zacofanym, ograniczonym intelektualnie; obskurant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kłąb włosów sklejonych łojem;
(1.2) pot. potargane i brudne włosy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pogard. człowiek zacofany i ograniczony
Wiktionary
Kołtun (łac. Plica polonica „kołtun polski”, Plica neuropathica, ang. Polish plait), zwany także gwoźdźcem, goźdźcem lub pliką – sklejony łojem i wydzieliną wysiękową (np. z powodu wszawicy) pęk włosów na głowie, powstały na skutek braku higieny lub niekorzystania ze szczotki bądź grzebienia. Powstawaniu kołtuna sprzyjało także powszechne wśród chłopstwa noszenie czapki. Stare przesądy medyczne zabraniały obcinania kołtunów z obawy przed negatywnym wpływem na zdrowie (zaburzenia psychiczne, ślepota). Noszenie kołtuna miało chronić przed chorobami i diabłem. Najdłuższy zachowany kołtun znajduje się w Muzeum Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego, pochodzi z XIX w. i po rozwinięciu ma 1,5 m długości.
Wikipedia
(1.1) Koty perskie trzeba często czesać, bo inaczej im się robią kołtuny.
(1.1) Najdłuższy zachowany kołtun znajduje się w muzeum w Krakowie.
(1.2) Jak ty wyglądasz?! Umaluj się chociaż i zrób coś z tym kołtunem na głowie!
(2.1) W tej mieścinie to same kołtuny mieszkają.
Wiktionary
IPA: ˈkɔwtũn, AS: kou̯tũn
Wiktionary
rzecz. kołtuneria ż., kołtuństwo n.
:: fż. kołtunka ż.
czas. kołtunić, kołtunić się, kołtunieć
przym. kołtuniasty, kołtuński, kołtunowaty
przysł. kołtuńsko
Wiktionary
(1.1) lwów|chyra.
(2.1) drobnomieszczanin, filister, obskurant
Wiktionary
drobnomieszczańska moralność, zakłamanie, obłuda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. pogard. mentalność, moralność i postawa właściwa kołtunowi
(1.2) książk. pogard. zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych
Wiktionary
(1.1) Czym możemy pochwalić się przed światem? Najbardziej to jesteśmy znani ze swojej kołtunerii, bigoterii i głupoty…
Wiktionary
rzecz. kołtun m., kołtunka ż., kołtuństwo n., kołtunienie n.
czas. kołtunić ndk., skołtunić dk., kołtunieć ndk., skołtunieć dk.
przym. kołtuński, kołtunowy, kołtunowaty
rzecz. kołtuńsko
Wiktionary
(1.1) zacofanie; książk. kołtuństwo, ciemnota, dulszczyzna, obskurantyzm, wstecznictwo; przest. filisterstwo; pot. ciemniactwo
(1.2) książk. kołtuństwo, ciemnota, ciemnogród
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. mający kołtun;
2. podobny do kołtuna: zmierzwiony, splątany
SJP.pl
pogardliwie o kobiecie zacofanej, ograniczonej intelektualnie
SJP.pl
1. o włosach, sierści: zmierzwiony, zbity w kłaki, rozczochrany;
2. pogardliwie o człowieku: taki jak u kołtuna, kołtuński
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kołtun
SJP.pl
zacofany, obskurancki
SJP.pl
ciemnota, zacofanie, głupota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. pogard. mentalność, moralność i postawa właściwa kołtunowi
(1.2) książk. pogard. zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych
Wiktionary
Kołtuństwo, także «kołtuneria» jako grupa społeczna – określenie z przełomu XIX i XX wieku oznaczające ludzi o zacofanych, wstecznych, nietolerancyjnych poglądach. Niegdyś nazywało się nim także ludzi wierzących w przesądy i zabobony.
Twórca literatury XVIII wieku Wespazjan Kochowski upatrywał w kołtunie sensu wyższego – znaku szczególnej opieki i wybrania przez Boga.Kołtun był określeniem pejoratywnym używanym przez jedną grupę społeczną względem drugiej. Mieszczanie mianem kołtunów określali drobną szlachtę zagrodową.
Wikipedia
(1.1) Wspomnienia o Magdalenie Samozwaniec to (…) kopalnia wiedzy o pisarce, która przez całe życie piórem walczyła z hipokryzją, zakłamaniem i kołtuństwem.
Wiktionary
rzecz. kołtun m., kołtunka ż., kołtuneria ż., kołtunienie n.
czas. kołtunić ndk., skołtunić dk., kołtunieć ndk., skołtunieć dk.
przym. kołtuński, kołtunowy, kołtunowaty
rzecz. kołtuńsko
Wiktionary
(1.1) zacofanie; książk. kołtuneria, ciemnota, dulszczyzna, obskurantyzm, wstecznictwo; przest. filisterstwo; pot. ciemniactwo
(1.2) książk. kołtuneria, ciemnota, ciemnogród
Wiktionary
potocznie: włosy
SJP.pl
1. → Kołuda Wielka (osada w Polsce);
2. owca kołudzka - rasa owiec wyhodowana w osadzie Kołuda Wielka
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Kraju Permskim Rosji, uchodzi do Wiszery jako jej prawy dopływ
Wiktionary
Wikipedia
dawniej: chwiejny, kołyszący się
SJP.pl
rzeka w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na wschodzie Federacji Rosyjskiej w Jakucji;
Wiktionary
Kołyma (ros. Колыма́) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie magadańskim i Jakucji; długość 2129 km, długość ciągu rzecznego Kułu-Kołyma 2600 km; powierzchnia dorzecza 644 000 km²; średni roczny przepływ przy ujściu 3800 m³/s.
Powstaje z połączenia rzek Kułu i Ajan-Juriach; w górnym biegu płynie przez Góry Czerskiego opływając od południa wyższe pasma, przepływa przez Zbiornik Kołymski i zaporę Kołymskiej Elektrowni Wodnej, dalej płynie w kierunku północnym pomiędzy górami Czerskiego i Omsukczańskimi; następnie wschodnim skrajem Niziny Kołymskiej, opływając łukiem od zachodu Płaskowyż Jukagirski; uchodzi do Morza Wschodniosyberyjskiego deltą o powierzchni 3000 km².
Wikipedia
(1.1) Panregion wschodni (strefa wpływów ZSRR) sięgał po Kołymę i Bajkał, na południu zaś Haushofer włączył do niego Iran, Afganistan i Półwysep Indyjski z Burmą.
Wiktionary
przym. kołymski
Wiktionary
1. przymiotnik od: Kołyma (rzeka w Federacji Rosyjskiej);
2. przymiotnik od: Góry Kołymskie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Kołymą (rzeką w Rosji azjatyckiej)
Wiktionary
rzecz. Kołyma ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakołysać)
(1.1) wprawiać w ruch wahadłowy
czasownik przechodni niedokonany (dk. ukołysać)
(2.1) usypiać dziecko, bujając je
czasownik zwrotny niedokonany kołysać się (dk. zakołysać się)
(3.1) poruszać się wahadłowo w przód i w tył lub na boki
Wiktionary
(1.1) Wiatr kołysał falami.
(2.1) Mama kołysze dziecko do snu.
(3.1) Most wiszący kołysze się niebezpiecznie w tę i z powrotem, a dla tych z nas, którzy cierpią na akrofobię, która jest wyrafinowanym słowem na lęk wysokości, poruszanie się w powietrzu na wysokości 15 metrów stanowi pewne wyzwanie.
Wiktionary
rzecz. kołysanie n., kołyska ż., kołysanka ż., ukołysanie n., zakołysanie n.
czas. ukołysać dk., zakołysać dk.
ims. kołysany
Wiktionary
(1.1) bujać, huśtać, chwiać, gibać, kolebać, reg. śl. kolybać.
(2.1) bujać, kolebać, lulać, reg. śl. hulać-lulać., reg. śl. kolybać.
(3.1) bujać się, chwiać się, huśtać się, kiwać się, kolebać się, wahać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kołysać.
Wiktionary
rzecz. kołysanka ż., kołyska ż.
czas. kołysać ndk.
Wiktionary
1. utwór muzyczny o kołyszącym rytmie;
2. piosenka śpiewana przy usypianiu dziecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) piosenka śpiewana małym dzieciom, żeby łatwiej zasnęły
Wiktionary
Kołysanka – krótka piosenka, śpiewana w celu uśpienia dziecka. Jest to forma wywodząca się z tradycji pieśni ludowej. Posiada miarowy rytm i melodię imitującą kołysanie, przeważnie w metrum 3/4 lub 6/8. Odmiana poezji dziecięcej, również forma literacka. Łączy w sobie aspekt psychologiczno-kulturowy, słowo i muzykę.
Wikipedia
(1.1) Niemowlę spokojnie zasnęło, słuchając pięknej kołysanki.
Wiktionary
IPA: ˌkɔwɨˈsãnka, AS: kou̯ysãnka
Wiktionary
rzecz. kołyska ż., kołysanie n., ukołysanie n., rozkołys m.
czas. kołysać ndk., ukołysać dk.
Wiktionary
przymiotnik od: kołysanka
SJP.pl
zdrobnienie od: kołyska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kołyska
Wiktionary
IPA: ˌkɔwɨˈsɛt͡ʃka, AS: kou̯ysečka
Wiktionary
1. dziecinne łóżeczko do huśtania, kołysania; kolebka;
2. urządzenie do przewracania samochodów na bok;
3. w wojsku: część działa umożliwiająca przesunięcie się lufy względem podstawy w czasie strzału;
4. drewniana konstrukcja do wodowania statków z pochylni, budowana pod ich dnem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprzęt do kołysania małych dzieci np. łóżeczko na biegunach;
(1.2) wojsk. część łoża działa lub wielkokalibrowego karabinu maszynowego, na której spoczywa lufa;
(1.3) uchylny wózek służący do wodowania statku z pochylni
(1.4) konstrukcja do stawiania łodzi i jachtów na nabrzeżu
(1.5) sprzęt do przewracania samochodów na bok np. w celu przeprowadzenia konserwacji
(1.6) górn. urządzenie służące do przerzucania urobku z przodu w tył
(1.7) środ. sport. pad siatkarza na plecy po odbiciu niskiej piłki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niania włożyła dziecko do kołyski.
Wiktionary
IPA: kɔˈwɨska, AS: kou̯yska
Wiktionary
rzecz. kołysanka ż., kołysanie n., rozkołys mrz.
czas. kołysać ndk., ukołysać dk., rozkołysać dk.
Wiktionary
(1.1) kolebka
Wiktionary
przymiotnik od: kołyska
SJP.pl
nazwisko, np. Hugo Kołłątaj (1750-1812), polski ksiądz, polityk, pisarz i filozof
SJP.pl
Kołłątaj, polskie nazwisko (liczba mnoga: Kołłątajowie). Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 274 osoby. Pod wpływem języka rosyjskiego może być zapisywane jako Kołłontaj.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kołłątaja lub z nim związany
SJP.pl
1. symbol kiloponda, jednostki siły
2. [czytaj: ka-pe] skrót od: kodeks pracy (skrót czytany także jako całe wyrażenie); k.p.
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = sport. klub piłkarski
(1.2) = szt. Komitet Paryski (grupa artystyczna)
(1.3) = księg. kasa przyjmie (druk wpłaty)
(1.4) = praw. kodeks pracy;
(1.5) = hist. Królestwo Polskie
Wiktionary
(1.1) Toruński KP
Wiktionary
IPA: ka‿ˈpɛ, AS: ka‿pe
Wiktionary
rzecz. kapizm m., kapista m., kapistka ż.
Wiktionary
[czytaj: ka-pe-ce] skrót od: kodeks postępowania cywilnego (skrót czytany także jako całe wyrażenie); k.p.c.
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: Komunistyczna Partia Chin
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Krajowa Partia Emerytów i Rencistów;
Wiktionary
IPA: ˌka‿pɛ‿ː‿i‿ˈɛr, AS: ka‿p•‿e‿i‿er
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) harc. koło przyjaciół harcerstwa
(1.2) społ. Kampania Przeciw Homofobii;
Wiktionary
książkowo: wyrażający kpinę; drwiący, ironiczny, kpiarski, złośliwy
SJP.pl
książkowo: wyrażający kpinę, charakterystyczny dla kpiarza; złośliwy, ironiczny, kpiący, drwiący
SJP.pl
kpienie, szydzenie, wyśmiewanie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kpienie, naigrawanie się, wyśmiewanie kogoś
Wiktionary
IPA: ˈkpʲjarstfɔ, AS: kpʹi ̯arstfo
Wiktionary
czas. kpić
rzecz. kiep m./mrz./mos., kpiarz
Wiktionary
(1.1) szydzenie
Wiktionary
książkowo: osoba skłonna do kpin, szydząca z innych; szyderca, prześmiewca, drwinkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek skłonny do kpin, naśmiewający się z innych
Wiktionary
IPA: kpʲjaʃ, AS: kpʹi ̯aš
Wiktionary
rzecz. kpiarstwo n., kpina ż., kiep m./mrz./mos.
czas. kpić ndk.
przym. kpiarski
przysł. kpiarsko
Wiktionary
(1.1) dowcipniś, żartowniś
Wiktionary
szydzić, naigrawać się, żartować albo drwić z kogoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) odnosić się z lekceważeniem, żartować, wyśmiewać, drwić
Wiktionary
(1.1) Gombrowicz kpi sobie z jej oficjalnej reprezentacji i ze środowiska rodaków, zastygłych w sarmackiej mentalności, obyczaju i ceremonialności…
Wiktionary
rzecz. kpina ż., kpienie n., kpiarz m., kpiarstwo n., kiep m./mrz./mos.
przym. kpiarski, kpiący
przysł. kpiarsko
Wiktionary
(1.1) szydzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kpić.
Wiktionary
czas. kpić
rzecz. kpina ż.
Wiktionary
drwina, szyderstwo, żart
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drwina, szyderstwo, żart
Wiktionary
(1.1) To są jakieś kpiny!
(1.1) Niefortunna wypowiedź nieradzącego sobie z językiem obcym urzędnika państwowego była z jednej strony dyplomatycznym zgrzytem, z drugiej – obiektem kpin, żartów i niezliczonych memów.
(1.1) Czytelnicy (ci z urzędu) węszyli aluzje, kpinę z nowego ładu.
Wiktionary
IPA: ˈkpʲĩna, AS: kpʹĩna
Wiktionary
rzecz. kpiarz m., kpienie n., kiep m./mrz./mos.
czas. kpić ndk., zakpić dk.
Wiktionary
(1.1) drwina, ironia, sarkazm, szyderstwo; książk. persyflaż
Wiktionary
zdrobnienie od: kpina
SJP.pl
osoba lubiąca żartować, kpić z kogoś; żartowniś
SJP.pl
przestarzałe: z lekka kpić z kogoś lub czegoś; podśmiewać się
SJP.pl
skłonny do kpinek; drwinkowaty
SJP.pl
drwina, szyderstwo, żart
SJP.pl
[czytaj: ka-pe-ka] skrót od: kodeks postępowania karnego (skrót czytany także jako całe wyrażenie); k.p.k.
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = praw. kodeks postępowania karnego;
(1.2) = rel. kodeks prawa kanonicznego;
(1.3) = rel. Kościół Polskokatolicki;
(1.4) = Kozienicki Park Krajobrazowy;
(1.5) = Kaszubski Park Krajobrazowy;
(1.6) = Krajowy Punkt Kontaktowy;
(1.7) = Kongres Polonii Kanadyjskiej;
Wiktionary
Kodeks postępowania karnego – podstawowy akt prawny regulujący polskie postępowanie karne (Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego obowiązuje od 1 września 1998 r. (z wyjątkiem art. 647, 650 § 3 i 674 § 3, które – zgodnie z ustawą wprowadzającą – weszły w życie 1 stycznia 2003 r.).
Wikipedia
IPA: ka‿pɛ‿ˈka, AS: ka‿pe‿ka
Wiktionary
(1.1-2) kpk, k.p.k.
Wiktionary
skrót
(1.1) = wojsk. kapelmistrz
Wiktionary
(1.1) Pod sprężystym kierunkiem por. kplm. Wójcika orkiestra ta postawiła sobie za jeden z chlubnych celów propagandę muzyki symfonicznej i to w najpoważniejszym tego słowa znaczeniu.
Wiktionary
[czytaj: ka-pe-EN] skrót od:
1. Konfederacja Polski Niepodległej;
2. Kampinoski Park Narodowy;
3. Karkonoski Park Narodowy;
4. Komunistyczna Partia Niemiec
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = polit. Konfederacja Polski Niepodległej;
(1.2) = adm. Kampinoski Park Narodowy;
(1.3) = adm. Karkonoski Park Narodowy;
(1.4) = żart. koniak pędzony nocą (bimber)
Wiktionary
(1.1) Mój ojciec działał w KPN-ie jeszcze za czasów PRL-u.
(1.2) W 2000 roku KPN został wpisany na światową listę rezerwatów biosfery UNESCO.
(1.3) Polski KPN tworzy z czeskim KRNAP-em spójny obszar chronionej przyrody.
(1.4) Jak skończy się nam wódka, to skoczymy po KPN na metę.
Wiktionary
IPA: ka‿pɛ‿ˈɛ̃n, AS: ka‿pe‿ẽn
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. KPN-owiec mos., kapeenowiec mos.
:: przym. KPN-owski, kapeenowski
Wiktionary
(1.4) kapeenówka
Wiktionary
członek KPN-u; kapeenowiec
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = ekon. polit. Krajowy Plan Odbudowy;
Wiktionary
skrót od:
1. Komunistyczna Partia Polski;
2. Konfederacja Pracodawców Polskich;
3. Komenda Powiatowa Policji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = Komunistyczna Partia Polski;
(1.2) = kwalifikowana pierwsza pomoc
(1.3) = Karta Praw Podstawowych;
(1.4) = komenda powiatowa policji
Wiktionary
(1.1) Przed wojną należał do KPP i był związany z ruchami robotniczymi.
(1.2) Właśnie Pomorskie Stowarzyszenie Przewoźników Drogowych wystartowało ze szkoleniem na kat. C lub D dla ratowników medycznych i ratowników KPP.
(1.4) Dziś o północy zakończyła się osiemnastogodzinna akcja „Pomiar”, przeprowadzana przez Referat Ruchu Drogowego KPP w Olkuszu.
Wiktionary
IPA: ka‿pɛ‿ˈpɛ, AS: ka‿pe‿pe
Wiktionary
członek KPP (Komunistycznej Partii Polski); kapepowiec
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = sport. Klub Piłki Ręcznej
Wiktionary
(1.1) Obecnie trenuję w KPR w Ostrowie Wielkopolskim.
Wiktionary
skrót od: kapral (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. kapral
Wiktionary
rzecz. kapral mos.
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = adm. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
Wiktionary
(1.1) Na stanowisku sekretarza stanu w KPRM polityk zarabia 18 tysięcy brutto.
Wiktionary
IPA: ˌka‿pɛ‿ːr‿ˈɛ̃m, AS: ka‿p•‿er‿ẽm
Wiktionary
skrót
(1.1) = komputeropis
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = praw. kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia;
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki albo męskorzeczowy
(1.1) = Krakowski Park Technologiczny
Wiktionary
(1.1) Jadąc do KPT, słuchaliśmy z Jurkiem radia.
Wiktionary
skrót od: kapitan (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. kapitan
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kapitan mos.
Wiktionary
skrót od: Komisja Papierów Wartościowych
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. polit. Komunistyczna Partia Zachodniej Białorusi;
Wiktionary
skrót od: Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. polit. Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego;
Wiktionary
(1.1) Te sprawy wybuchły po ucieczce Światły. Ale właśnie wtedy nastąpiła fala krytyki wewnątrz partii, powiał jakiś nowy prąd, Chruszczow wygłosił swój słynny referat na XX zjeździe KPZR.
Wiktionary
IPA: ˌka‿pɛ‿zɛt‿ˈɛr, AS: ka‿pe‿zet‿er
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = hist. polit. Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy;
Wiktionary
skrót od: Księga Kapłańska - trzecia księga Pisma Świętego, należąca do Starego Testamentu, zaliczana do Pięcioksięgu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Kapłańska
Wiktionary
Księga Kapłańska [Kpł], Trzecia Księga Mojżeszowa [3 Mojż], (hebr. ויקרא (Wajikra) – „zawołał" – od pierwszych słów księgi, gr. Λευιτικόν Leuitikon z Septuaginty, w nawiązaniu do Lewitów) – trzecia księga Pisma św. (przed nią jest Księga Wyjścia) i Pięcioksięgu, a tym samym Starego Testamentu.
Wikipedia
(1.1) Kpł 1:12 lub Kpł 1,12 itp. → Księga Kapłańska, rozdział 1, werset 12
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa kapˈwãj̃ska, AS: ḱśẽŋga kapu̯ãĩ ̯ska
Wiktionary
(1.1) 3 Mojż.
Wiktionary
symbol kryptonu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Krypton (Kr; z gr. κρυπτός, kryptos = „ukryty”) – pierwiastek chemiczny z grupy helowców. Bezbarwny, niereaktywny gaz. Został odkryty w 1898 r. przez W. Ramsaya i M.W. Traversa.
Występuje w atmosferze ziemskiej w ilości ok. 1,14 ppm. Jest jednym z produktów rozpadu uranu i plutonu. Ma 32 izotopy z przedziału liczby masowej 69–100 o okresie półtrwania minimum 1 ms. Trwałe są izotopy 78, 80, 82, 83, 84 i 86.
Wikipedia
skrót od: Kraków
SJP.pl
tafla lodu dryfująca na powierzchni wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tafla lodu oddzielona od reszty pokrywy lodowej na rzece, jeziorze itp.; także: o zbiorowisku takich tafli;
wykrzyknik
(2.1) pot. wyraz dźwiękonaśladowczy, zwykle powtarzany, naśladujący niski, gardłowy dźwięk wydawany przez kruki i wrony
Wiktionary
Kra jest określeniem zjawiska geologicznego lub hydrologicznego, w którym wolnopłynące (dryfujące) po obszarach obniżonej lepkości powierzchniowe fragmenty (płyty) różnych kształtów i rozmiarów mogące przemieszczać się poziomo, tworzą się poprzez odłamywanie od pokrywy.
Wikipedia
IPA: kra, AS: kra
Wiktionary
(2.1)
czas. krakać ndk.
rzecz. krakanie n.
Wiktionary
(2.1) krra, kraa, krak
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. rzad. onomatopeja imitująca głosy krukowatych
Wiktionary
wykrz. kra
Wiktionary
(1.1) kra, krra, krak
Wiktionary
obronna osada plemion afrykańskich
SJP.pl
Kraal – tradycyjny rodzaj osady w Afryce, głównie w krajach położonych nad Wielkimi Jeziorami (np. Rwanda, Angola). Rozróżnia się:
Wikipedia
skorupiak z podrzędu o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. skorupiak ciepłych mórz;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) archit. w gotyku ozdoba w kształcie liścia lub pąka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ponieważ zaś te wszystkie lekarstwa ani myślały pomagać, a było ich mnóstwo, musiała sama orientować się wśród ich ogromu, zgadywać, które mogą skutkować dobrze, a które winny być wylane do zatoki dla zatrucia krabów i fląder.
Wiktionary
IPA: krap, AS: krap
Wiktionary
rzecz. krabik mzw.
Wiktionary
(2.1) żabka
Wiktionary
→ krab; krabowy
SJP.pl
Krabi (język tajski: กระบี่) miasto w południowo-zachodniej Tajlandii, położone na wybrzeżu Morza Andamańskiego. Stolica prowincji Krabi. Liczy około 25 tysięcy mieszkańców. Popularny kurort ze względu na piękne plaże, wysepki i możliwości nurkowania.
Wikipedia
mały krab
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: krab
(1.2) mały krab
Wiktionary
rzecz. krab m.
przym. krabowy
Wiktionary
1. gatunek foki; krabojad foczy, foka krabojad;
2. gatunek ptaka z rzędu siewkowych; krabożer;
3. lis krabojad - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych; majkong, majkong krabożerny
SJP.pl
Krabojad (Lobodon) – rodzaj ssaków z rodziny fokowatych (Phocidae).
Wikipedia
1. gatunek foki; krabojad foczy, foka krabojad;
2. gatunek ptaka z rzędu siewkowych; krabożer;
3. lis krabojad - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych; majkong, majkong krabożerny
SJP.pl
krab pacyficzny osiągający wagę do 7 kg
SJP.pl
grupa skorupiaków z rzędu dziesięcionogów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. rel. maska noszona przez słowiańskich pogan podczas świąt poświęconym zmarłym;
Wiktionary
Kraboszka (ze stcz. kraboška) – obrzędowa maska pojawiająca się w obrzędach zadusznych w religii Słowian.
Wikipedia
sieć do połowu krabów
SJP.pl
gatunek ptaka z rzędu siewkowych; krabojad
SJP.pl
Krabożer (Dromas ardeola) – gatunek ptaka, będący jedynym przedstawicielem rodziny krabożerów (Dromadidae), należącej do rzędu siewkowych. Badania, których wyniki opublikowano w 2010 wykazały, że rodzina ta jest najbliżej spokrewniona ze żwirowcowatymi. Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
1. majkong krabożerny - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych; majkong, lis krabojad;
2. makak krabożerny - gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów; makak krabojad, makak jawajski, makak długoogoniasty;
3. szop krabożerny - gatunek ssaka z rodziny szopowatych; szop rakojad
SJP.pl
gatunek ptaka z rzędu siewkowych; krabojad
SJP.pl
Krabożer (Dromas ardeola) – gatunek ptaka, będący jedynym przedstawicielem rodziny krabożerów (Dromadidae), należącej do rzędu siewkowych. Badania, których wyniki opublikowano w 2010 wykazały, że rodzina ta jest najbliżej spokrewniona ze żwirowcowatymi. Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
statek przystosowany do połowu i przetwórstwa krabów pacyficznych
SJP.pl
1. podrząd raków dziesięcionogich o szerokim, pokrytym pancerzem głowotułowiu i silnie zredukowanym odwłoku; liczne gatunki jadalne
2. gotycki motyw dekoracyjny w kształcie zwiniętego liścia lub pączka; żabki
SJP.pl
Kraby (Brachyura, z języka greckiego krótki odwłok/ogon) – grupa krótkoodwłokowych skorupiaków z rzędu dziesięcionogów (Decapoda).Kraby są najliczniejszą (opisano 10 500 gatunków) grupą dziesięcionogów, u której pierwsza para odnóży krocznych przekształciła się w szczypce. Wielkość ciała bardzo zróżnicowana, o rozpiętości odnóży od kilku milimetrów (Pinnotheres pisum) do prawie 4 m (japoński krab pacyficzny).
Wikipedia
1. bankructwo, plajta, załamanie ekonomiczne
2. potocznie: niepowodzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. bankructwo, upadek gospodarczy, załamanie ekonomiczne
(1.2) ekon. nagły, gwałtowny spadek kursu walut, akcji, obligacji lub innych aktywów;
(1.3) przen. klęska
Wiktionary
Wikipedia
IPA: krax, AS: kraχ
Wiktionary
(1.1) upadłość, bankructwo, plajta, kryzys
(1.3) fiasko, porażka, przegrana, niepowodzenie, klapa, upadek
Wiktionary
butelka z kabłąkowym zamknięciem i porcelanowym korkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraków. butelka z zamknięciem na pałąku
Wiktionary
Krachla – rodzaj butelki o różnej pojemności z zamknięciem kabłąkowym (pałąkowym), z porcelanowym korkiem. Butelki początkowo używane były do przechowywania oranżady, współcześnie stosowane są zazwyczaj w piwowarstwie.
Wikipedia
(1.1) W krachlach oczywiście nic nie ma, lecz nie znalazłem też oranżady na cukrze. (R. Makłowicz: [http://www.wprost.pl/ar/13613/Kultura-syfonow/?I=1027 Kultura syfonów])
Wiktionary
ludowy wyrób tkacki
SJP.pl
Ileodictyon Tul. ex M. Raoul (kraciak) – rodzaj grzybów z rodziny sromotnikowatych (Phallaceae), niekiedy umieszczany w rodzinie okratkowatych.
Wikipedia
dawniej: kraciasty - mający wzór w kratę, zrobiony z krat
SJP.pl
mający wzór w kratę; zrobiony z krat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o wzorze w kratę
Wiktionary
rzecz. krata ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) stpol. po kryjomu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|po kryjomu.
źródła.
== kradmo (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) ukradkiem, po kryjomu
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkradmɔ, AS: kradmo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|po kryjomu.
źródła.
== kradmo (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) ukradkiem, po kryjomu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kradí
Wiktionary
pustosz kradnik - niewielki, jasnobrązowy chrząszcz z rodziny pustoszowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kraść.
Wiktionary
IPA: kraˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: kraʒẽńe
Wiktionary
czas. kraść
Wiktionary
potocznie: złodziej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot., często żart. złodziej, ktoś, kto kradnie
Wiktionary
(1.1) — Co ty żeś tam Jasiowi nagadał, co? Że kto co wziął ze szkoły, co? — Bo ze mnie kradzieja robi!
Wiktionary
temsłow. -kradztwo
Wiktionary
(1.1) zob. złodziej.
Wiktionary
1. bezprawne pozbawianie kogoś jego własności; złodziejstwo, rabunek, grabież;
2. dawniej: rzecz ukradziona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przejęcie cudzej własności bez zgody właściciela i bez podstawy prawnej
Wiktionary
Kradzież (art. 278 kk) – zabór cudzej rzeczy w celu przywłaszczenia. Pod pojęciem zaboru rozumie się fizyczne wyjęcie rzeczy spod władztwa właściciela. Dotyczy to również przedmiotu pozostawionego przez niego w znanym mu miejscu w zamiarze późniejszego jej zabrania. Wymóg dokonania zaboru oznacza, że nie jest możliwa kradzież rzeczy znalezionej przez sprawcę lub jemu powierzonej. Nie wyklucza to odpowiedzialności za inne przestępstwo, a mianowicie za przywłaszczenie.
Wikipedia
(1.1) Nie kończą się dyskusje, czy ściąganie piosenek z Internetu jest kradzieżą.
Wiktionary
IPA: ˈkrad͡ʑɛʃ, AS: kraʒ́eš
Wiktionary
rzecz. kradzieżność ż.
czas. wkraść się, okraść, okradać, kraść ndk., ukraść dk.
temsłow. -kradztwo
Wiktionary
(1.1) przywłaszczenie, złodziejstwo; pot. capnięcie, chapnięcie, gwizdnięcie; starop|chąsba.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. skłonność do dokonywania kradzieży
Wiktionary
IPA: kraˈd͡ʑɛʒnɔɕt͡ɕ, AS: kraʒ́ežność
Wiktionary
rzecz. kradzież ż., okradanie n.
przym. kradzieżny
czas. wkraść się
Wiktionary
rzadko: związany z kradzieżą, pochodzący z kradzieży
SJP.pl
pochodzący z kradzieży
SJP.pl
środowiskowo:
1. rzemiosło zajmujące się produkcją piwa rzemieślniczego;
2. mały browar produkujący piwo rzemieślnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzem. spoż. dział, typ browarnictwa obejmujący niewielkie, niezależne browary warzące tradycyjnymi metodami, często z użyciem oryginalnych składników
(1.2) rzem. niewielki, niezależny browar warzący tradycyjnymi metodami, często z użyciem oryginalnych składników
(1.3) piwo pochodzące z kraftu (1.2)
Wiktionary
Kraft – nazwisko
Wikipedia
przym. kraftowy
przysł. kraftowo
Wiktionary
1. → kraft;
2. piwo kraftowe - piwo uwarzone przez mały i niezależny browar; piwo rzemieślnicze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kraftem, dotyczący kraftu
Wiktionary
(1.1) Mówiąc o browarze kraftowym, należy mieć na myśli miejsce, w którym właściciel sam opracowuje technologię, a później sam ją wdraża w życie, warząc piwo fizycznie u siebie na miejscu.
Wiktionary
rzecz. kraft m.
przysł. kraftowo
Wiktionary
niemiecki zespół muzyczny
SJP.pl
Kraftwerk (niem. „siłownia” (w znaczeniu: „elektrownia”), wymowa: [ˈkʁaftvɛɐk]) – niemiecki zespół tworzący muzykę elektroniczną, wywodzący się ze sceny krautrockowej, założony w 1970 roku przez Ralfa Hüttera i Floriana Schneidera. Od połowy lat 70. do połowy lat 80. do grupy należeli także Wolfgang Flür i Karl Bartos, tworząc tym samym kwartet uznawany za „klasyczny” skład Kraftwerk.
Wikipedia
1. linia ograniczająca płaszczyznę o formie kolistej; okrąg, okręg, obwód;
2. przedmiot o kulistym kształcie; okrąg, okręg;
3. przedmioty, osoby itp. ustawione w koło, okrąg, okręg;
4. płaszczyzna ograniczona linią kolistą; koło, kółko, okrąg, obwód;
5. przenośnie: grupa ludzi, których coś łączy; grono, kolektyw;
6. przenośnie: zakres, zasięg zainteresowań, myśli, przeżyć itp.; sfera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okrąg
(1.2) grupa ludzi, których coś łączy
(1.3) grupa ludzi, która siedzi wokół czegoś
Wiktionary
W Polsce:
Wikipedia
IPA: krɔ̃ŋk, AS: krõŋk
Wiktionary
rzecz. krągłość ż., krążek mrz.
przym. okrągły, okręgowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. kragel.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. kragel.
Wiktionary
zdrobnienie od: krąglak
SJP.pl
1. okrąglak;
a) długi, okrągły, bal drewna;
b) dom, chałupa wybudowana z takich bali;
c) okrągły budynek;
2. wypukła konstrukcja do ręcznego obrabiania na niej skór na mokro; krągla
SJP.pl
Krąglak (niem. Kregler) – szczyt w Sudetach Środkowych o wysokości 692 m n.p.m., w północno-zachodniej części Gór Wałbrzyskich, nad doliną Bobru, w powiecie kamiennogórskim, najwyższy szczyt Masywu Krąglaka.
Ze szczytu rozlegają się widoki m.in. na Śnieżkę, Rudawy Janowickie, Góry Kaczawskie i panorama Marciszowa.
Wikipedia
przymiotnik od: krąglak
SJP.pl
Alternantera, krąglatka (Alternanthera) – rodzaj roślin należących do rodziny szarłatowatych. Obejmuje ok. 110–200 gatunków roślin rocznych, bylin i krzewów występujących w strefie międzyzwrotnikowej, głównie w Ameryce Południowej i Północnej. Wiele gatunków zostało szeroko rozpowszechnionych. Niektóre gatunki są roślinami pokarmowymi, leczniczymi i ozdobnymi, w tym uprawianymi jako rośliny akwariowe.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: krągło
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: krągły
SJP.pl
1. lądowy ślimak z rzędu jednoprzedsionkowców;
2. część blaszanego instrumentu dętego w postaci zwiniętej w pętlę rurki, używana w celu uzyskania niższego dźwięku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. kragel.
Wiktionary
Krąglik, także kromlik – rurka, która jest włączana do obiegu instrumentu dętego blaszanego za pomocą wentyla. Powietrze przepływające przez krąglik pokonuje dłuższą drogę i co za tym idzie dźwięk obniża się. Krągliki są ruchome celem dostrojenia poszczególnych dźwięków lub wylania skroplonej wody z instrumentu.
Wikipedia
zdrobnienie od: krągły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: krągły
Wiktionary
IPA: krɔ̃ŋɡˈlutʲci, AS: krõŋglutʹḱi
Wiktionary
miasto w Serbii; Kragujewac
SJP.pl
Kragujevac (cyr. Крагујевац) – miasto w Serbii, stolica okręgu szumadijskiego i siedziba miasta Kragujevac. Położone jest nad rzeką Lepenicą, 125 km na południe od Belgradu. W 2011 roku liczyło 150 835 mieszkańców.
W Kragujevacu znajdują się duże zakłady przemysłu motoryzacyjnego i zbrojeniowego połączone w holding przemysłowy Zastava Automobili AD, gdzie produkowano m.in. samochody Yugo, samochody ciężarowe i dostawcze Iveco pod marką Zastava Kamioni oraz inne samochody osobowe pod marką Zastava. W roku 2008 Fiat Group Automobiles (FGA) nabył 67% udziałów tworząc Fiat Automobili Srbija (FAS). W roku 2009 rozpoczęła się produkcja Fiata Punto Classic, a w 2012 Fiata 500L.
Wikipedia
miasto w Serbii; Kragujevac
SJP.pl
Kragujevac (cyr. Крагујевац) – miasto w Serbii, stolica okręgu szumadijskiego i siedziba miasta Kragujevac. Położone jest nad rzeką Lepenicą, 125 km na południe od Belgradu. W 2011 roku liczyło 150 835 mieszkańców.
W Kragujevacu znajdują się duże zakłady przemysłu motoryzacyjnego i zbrojeniowego połączone w holding przemysłowy Zastava Automobili AD, gdzie produkowano m.in. samochody Yugo, samochody ciężarowe i dostawcze Iveco pod marką Zastava Kamioni oraz inne samochody osobowe pod marką Zastava. W roku 2008 Fiat Group Automobiles (FGA) nabył 67% udziałów tworząc Fiat Automobili Srbija (FAS). W roku 2009 rozpoczęła się produkcja Fiata Punto Classic, a w 2012 Fiata 500L.
Wikipedia
rodzaj niewielkich jaszczurek z rodziny agamowatych
SJP.pl
ropuszka krągłojęzyczna - gatunek płaza bezogonowego
SJP.pl
ropuszka krągłojęzyczna - gatunek płaza bezogonowego
SJP.pl
mający okrągłą, pulchną twarz; pucułowaty, pucołowaty, pyzaty, okrągłolicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co krągłe
Wiktionary
przym. krągły, okrągły, okręgowy
rzecz. krąg mrz., krążek mrz.
czas. krążyć
Wiktionary
potocznie: piersi i biodra (pośladki) kobiety
SJP.pl
wodne, pasożytnicze lub półpasożytnicze kręgowce obejmujące minogi i śluzice, o robakowatym ciele i charakterystycznym braku szczęk i kończyn parzystych, mające otwór gębowy w kształcie lejka otoczonego przyssawką; kręgouste, smoczkouste
SJP.pl
Kręgouste, krągłouste, smoczkouste (Cyclostomata) – grupa wodnych kręgowców o otworze gębowym w kształcie okrągłej przyssawki. Nazwa krągłouste obejmuje minogi i śluzice zaliczane do bezżuchwowców. Postać wydłużona, robakowata, bez łusek, ciało pokryte śluzem, pozbawione żeber, szkieletu pasa barkowego i miednicowego. Nie występują płetwy parzyste. Są to zwierzęta drapieżne, padlinożerne lub pasożytnicze (niektóre półpasożytnicze). Stosunkowo prymitywnie zbudowane – mają nieparzyste nozdrza, czy segmentowane umięśnienie. Szkielet osiowy stanowi struna grzbietowa, u minogów także znajdujące się nad nią łuki naczyniowe.
Wikipedia
o cechach charakterystycznych dla krągłoustych (gromady wodnych kręgowców obejmujących minogi i śluzice); kręgousty, smoczkousty
SJP.pl
1. o kształcie koła, kuli, walca;
2. pulchny, gruby
SJP.pl
zdrobnienie od: kraj
SJP.pl
1. część państwa stanowiąca etnograficzną, geograficzną i administracyjną całość;
2. obszar wyróżniający się położeniem geograficznym, typem roślinności, fauny itp.;
3. sfera czyichś doznań, uczuć, myśli;
4. miejsce, często wymyślone, związane z jakimiś postaciami, wspomnieniami itp.;
5. kraj, ojczyzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. region historyczno-etnograficzny Słowenii;
Wiktionary
Kraina – część państwa, obszar stanowiący pewną całość pod względem geograficznym, historycznym lub etnicznym.
Rozróżnia się:
Wikipedia
(1.1) Lublana, stolica Słowenii leży w Krainie.
Wiktionary
IPA: kraˈjĩna, AS: krai ̯ĩna
Wiktionary
rzecz. krainka ż., kraińskość ż.
przym. kraiński
przysł. kraińsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kraina
(1.2) pszcz. pot. pszczoła kraińska
Wiktionary
Wyspa Akademicka t. Krainka (niem. Piepenwerder) – niezamieszkana i niezagospodarowana wyspa szczecińskiego Międzyodrza. Znajduje się na Odrze Zachodniej na wysokości ujścia cieku Bukowa, w granicach miasta Szczecina, w dzielnicy Śródmieście.
Wikipedia
(1.1) Ta gmina to mała, przepiękna krainka z dużą ilością uroczych zakątków, stworzona do weekendowego wypoczynku.
(1.2) Krainki to jeden z najpopularniejszych podgatunków pszczół miodnych w naszym kraju.
Wiktionary
IPA: kraˈjĩŋka, AS: krai ̯ĩŋka
Wiktionary
rzecz. Kraina ż.
przym. kraiński
Wiktionary
związany z Krainą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krainą, dotyczący Krainy
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. krainka ż., Kraina ż.
Wiktionary
1. określony obszar stanowiący całość państwową; państwo, ojczyzna,
2. jednostka podziału administracyjnego w państwach o ustroju federacyjnym,
3. okolice, kraina, strony,
4. przestarzale: kraniec, skraj, krawędź, brzeg; * forma dopełniacza l.poj. "kraja" możliwa tylko w przysłowiu "moja chata z kraja" - to mnie nie dotyczy, to nie mój problem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. kraina, obszar geograficzny;
(1.2) geogr. adm. polit. jednostka administracyjna w niektórych państwach (Czechy, Słowacja)
(1.3) państwo (obszar państwa)
(1.4) kraniec, koniec
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: krajać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W czasach zaborów obszar Polski był nazywany Krajem Przywiślańskim.
(1.3) Przez jakie kraje przejeżdżaliście w drodze na urlop?
(1.4) Kraj tej sukni jest bardzo poszarpany.
(2.1) Kraj równo, nie rób takich zygzaków!
Wiktionary
IPA: kraj, AS: krai ̯
Wiktionary
(1.1) rzecz. kraina ż., krajobraz m., krajan m.
(1.3) przym. krajowy, wewnątrzkrajowy; rzecz. krajowiec m.
(1.4) czas. krajać
Wiktionary
(1.1) państwo
(1.2) kraina, region
(1.3) województwo, okręg, region
Wiktionary
skrót
(1.1) = krajowy
Wiktionary
(1.1) Rada szkolna nie tylko nie ma prawa z funduszu krajowego kwot budżetem nieobjętych, ale w ogóle nie przysłużą jej żadne prawo asygnowania czy to z funduszu krajowego czy z funduszów pod zarządem Wydziału kraj. pozostających. Nie przysłużą jej także prawo asygnowania z funduszu kraj. i z funduszu szkolnego kwot na cele szkolne przeznaczonych.
(1.1) Oprócz nielicznych artykułów umieszczonych w Zbiorze Wiadomości do Antropol. Kraj. i niektórych czasopismach, oraz kilku zbiorów pieśni dawniej wydanych, w literaturze naszej nie więcej odnaleźć nie można
Wiktionary
1. kroić;
a) ciąć na sztuki, oddzielać kawałek od reszty;
b) ciąć na kawałki; rozcinać;
2. potocznie: przeprowadzać operację;
3. łowieckie: (o zwierzętach) przedzierać się przez gąszcz;
4. krajać się - być krajanym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) kroić
czasownik zwrotny niedokonany krajać się
(2.1) rozdzierać się (tylko w wyrażeniu serce się kraje)
Wiktionary
(1.1) Babcia zawsze krajała chleb bardzo cienko.
Wiktionary
IPA: ˈkrajät͡ɕ, AS: krai ̯äć
Wiktionary
rzecz. wykrawacz mos./mrz., kraj, skraj, krajacz, krajczy, krajalnica, krajanie
czas. kroić
Wiktionary
(1.1) kroić
Wiktionary
1. przyrząd lub urządzenie do krajania lub nacinania czegoś, np. krajacz do warzyw, krajacz do śrub;
2. pracownik drukarni lub introligatorni zajmujący się przycinaniem papieru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. przyrząd kuchenny służący do krajania warzyw lub serów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) druk. pracownik drukarni lub introligatorni zajmujący się przycinaniem papieru
Wiktionary
IPA: ˈkrajat͡ʃ, AS: krai ̯ač
Wiktionary
rzecz. krajalnica ż., krajarka ż., krajanie n.
:: fż. krajaczka ż.
czas. krajać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: krajacz
Wiktionary
(1.1) Matylda jest krajaczką w drukarni.
Wiktionary
IPA: kraˈjat͡ʃka, AS: krai ̯ačka
Wiktionary
zob. krajacz.
Wiktionary
nóż stolarski do nacinania drewna lub przecinania szkła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nóż stolarski
Wiktionary
miejsce, gdzie kroi się materiał na ubrania, blachę itp.
SJP.pl
urządzenie do krojenia (np. krajalnica do warzyw, mięsa, pieczywa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie służące do krojenia, np. chleba, wędlin, sera;
Wiktionary
Krajalnica – urządzenie służące do krojenia produktów spożywczych (chleba, wędlin). Narzędziem tnącym jest ostra, wolnoobrotowa tarcza. Krajalnica posiada prowadnicę umożliwiającą krojenie plastrów równej grubości. Większość krajalnic ma regulowaną grubość cięcia ustawianą pokrętłem. Uruchamiana jest zazwyczaj, dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkownika, dwoma lub więcej przyciskami umiejscowionymi tak, by utrudnić ich naciśnięcie przez dzieci, co ma zapobiec ich okaleczeniu.
Wikipedia
IPA: ˌkrajalʲˈɲit͡sa, AS: krai ̯alʹńica
Wiktionary
rzecz. wykrawacz mos./mrz., krojenie n., krajacz, krajarka, krajanie
czas. krajać, kroić
Wiktionary
związany z krojeniem materiałów włókienniczych
SJP.pl
dający się pokroić
SJP.pl
osoba pochodząca z tego samego rejonu, miejscowości lub kraju; ziomek, swojak, rodak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek pochodzący z tej samej okolicy, miejscowości lub kraju
Wiktionary
Krajan Browary Kujawsko-Pomorskie – browar założony w 1993 roku na terenie spółki ogrodniczej w Trzeciewnicy. Zakład jest członkiem Stowarzyszenia Regionalnych Browarów Polskich.
Większościowym udziałowcem w zarządzającej zakładem spółce Krajan Browary Kujawsko-Pomorskie Sp. z o.o. jest amerykański przedsiębiorca polskiego pochodzenia, Walter Kotaba.
Wikipedia
IPA: ˈkrajãn, AS: krai ̯ãn
Wiktionary
rzecz. kraj m., krajowiec m., krajówka ż.
:: fż. krajanka ż.
przym. krajowy
Wiktionary
(1.1) rodak, ziomek, swojak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krajać.
forma rzeczownika.
(2.1) M. i W. lm. od: krajan
Wiktionary
czas. krajać ndk.
rzecz. krajacz mos./mrz.
Wiktionary
1. kobieta pochodząca z tej samej okolicy;
2. makaron w formie krótkich pasków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pochodząca z tego samego kraju, regionu
(1.2) techn. w przemyśle, pokrojony surowiec przeznaczony do dalszego przetwarzania
(1.3) spoż. artykuły żywnościowe fabrycznie pokrojone w krótkie paski lub kostkę
(1.4) pot. kulin. żywność pokrojona w krótkie paski lub kostkę krajanego w krótkie paski
(1.10) kulin. spoż. twaróg o zwartej strukturze, dobrze nadający się do krojenia, uformowany w kostkę
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Posortowane, umyte i obrane ziemniaki kroi się mechanicznie w paski lub talarki (plasterastry) na krajalnicy z poziomo wirującymi nożami. Krajanka może być wstępnie blanszowana (w temp. 95÷100°C) lub kierowana do suszenia bezpośrednio po krojeniu.
(1.2) Ponad 900 kilogramów krajanki tytoniowej o szacunkowej wartości blisko 600 tysięcy złotych przechwycili funkcjonariusze z placówkaacówki Straży Granicznej w Augustowie.
(1.3, 1.6) Makaron można kupić w trzech kształtach: niteczki, krajaneczka i krajanka.
(1.10) (…) Na wety zastawiają półki, / Tam w pięknych piramidach krajanki, gomółki, / Tatarskie ziele w cukrze, imbier chiński w miodzie (…)
Wiktionary
IPA: kraˈjãnka, AS: krai ̯ãnka
Wiktionary
(1.1)
rzecz. kraj m., krajowiec m., kraik m., krajówka ż.
:: fm. krajan m.
przym. krajowy
(1.6)
rzecz.
:: zdrobn. krajaneczka ż.
(1.2-10)
rzecz. krojenie n., krajalnica ż., krojenie n., pokrojenie n., krajanie n., krojczy m., krajarka ż., wykrój m., krój m., wykrajanie n., wykrawanie n., wykrojenie n.
czas. kroić ndk., krajać ndk., pokroić dk., wykrajać ndk., wykrawać ndk., wykroić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: krajarka
Wiktionary
rzecz. krajarka ż.
Wiktionary
Wikipedia
srebrna, potem miedziana moneta bita niegdyś w Austrii i południowych Niemczech; grajcar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, męski
(1.1) grajcar – moneta srebrna, bita od XIII wieku, początkowo w Tyrolu. Od XVI wieku moneta zdawkowa w krajach habsburskich (równa 1/60 złotytego reńskiego, w latach 1857 – 1892 1/100 reńskiego);
Wiktionary
Krajcar, grajcar – moneta srebrna. Bita od XIII wieku początkowo w Tyrolu. Od XVI wieku moneta zdawkowa w krajach habsburskich (równa 1/60 złotego reńskiego, w latach 1857–1892 1/100 reńskiego).
Polska nazwa monety była spolszczeniem niemieckiego określenia tego pieniądza – Kreuzer (dawniej Creutzer), które z kolei nawiązywało do wizerunku krzyża (niem. Kreuz), jaki pojawił się na pierwszych tego typu monetach.
Wikipedia
przym. krajcarowy
Wiktionary
urząd, funkcja krajczego (dawnego urzędnika dworskiego)
SJP.pl
do XIII w. urzędnik dworski obowiązany do krajania potraw podawanych panującemu
SJP.pl
Krajczy (łac. structor mensae, incisor) – urzędnik dworski pierwotnie mający obowiązek krajania potraw na stół królewski, potem tytuł honorowy.
Wikipedia
mieszkaniec Krajenki (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krajenki (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Krajenka
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Krajenka (niem. Krojanke) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie złotowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krajenka.
Według danych z 30 czerwca 2016 miasto liczyło 3733 mieszkańców.
Krajenka uzyskała lokację miejską w 1420 roku.
Wikipedia
IPA: kraˈjɛ̃ŋka, AS: krai ̯ẽŋka
Wiktionary
związany z Krajną
SJP.pl
1. jednomasztowy żaglowiec transportowy, używany w XIII–XVI wieku na Bałtyku;
2. trójmasztowy żaglowiec handlowy, używany w XIX wieku na Bałtyku
SJP.pl
Krajer – żaglowiec 1-3 masztowy, używany w XV-XIX wieku na Morzu Bałtyckim; podobny do kogi, lecz od niej mniejszy.
Wikipedia
Krajewice (niem. Krajewitz) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Gostyń.
Wieś szlachecka Kraiewice położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej. Krajewice należały do okręgu gostyńskiego tego powiatu i stanowiły część majątku Grabonóg, którego właścicielem był wówczas (1846) Wilkoński. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 269 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 33 dymy (domostwa).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Krajewski
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kromka
Wiktionary
region na Półwyspie Bałkańskim, przy granicy Bośni
SJP.pl
Krajina – region na Półwyspie Bałkańskim, głównie na terytorium Chorwacji, przy granicy Bośni. Stanowi swoisty pomost między rolniczą północą a wybrzeżem Chorwacji – jest większą częścią tzw. Chorwacji Centralnej.
Kilkadziesiąt kilometrów na południe od Zagrzebia ukształtowanie terenu zmienia się wyraźnie – rozpoczynają się góry, ciągnące się stąd aż do samego Morza Adriatyckiego. Obszar na południe od Karlovaca jest rzadko zaludniony. Nie jest to teren rolniczy ani typowo przemysłowy. Nie ma tutaj znaczących ośrodków miejskich.
Wikipedia
1. kolorowy pas lub wstążka tkane z grubych nici;
2. brzeg tkaniny w innym kolorze niż cała tkanina
SJP.pl
Krajki – brzegowe fragmenty tkaniny w postaci pasków o szerokości od 8 do 20 mm, biegnących wzdłuż po obu jej stronach. Ich struktura i wygląd są zwykle inne od reszty tkaniny. Zabezpieczają tkaninę zarówno w procesie tkania, jak i wykończenia.
Wikipedia
Zobacz też: Krajkowo-Budki, Krajków
Wikipedia
1. polska kraina historyczna;
2. region w Słowenii;
3. region w Chorwacji
SJP.pl
Krajna (hist. Skrajna, Kraina, łac. Crayen) – region etnograficzny w północno-zachodniej Polsce, podregion Wielkopolski.
Wikipedia
element architektoniczny wieńczący mur w formie poziomego (zwykle profilowanego) pasa, wysuniętego przed lico muru, stosowany m.in. do ochrony elewacji przed ściekającą wodą, w celach dekoracyjnych; korona, ucios
SJP.pl
Wikipedia
1. fragment przestrzeni, który możemy zobaczyć
2. w sztuce: przedstawienie rzeczywistego lub fantastycznego widoku natury; pejzaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wygląd ziemi w określonym miejscu, widok okolicy;
(1.2) książk. przen. fakty, wydarzenia charakterystyczne dla jakichś zjawisk, tworzące je
(1.3) szt. przedstawienie malarskie widoku natury
Wiktionary
Krajobraz – wieloznaczny termin stosowany w różnych dziedzinach nauki (geografia, ekologia, biologia, architektura, geochemia). Najogólniej za krajobraz uważa się ogół cech przyrodniczych i antropogenicznych wyróżniających określony teren, zespół typowych cech danego terenu. Według Dawida L. Armanda krajobraz jest synonimem terytorialnego (środowisko lądowe) lub akwatorialnego (środowisko wodne) kompleksu terytorialnego. Poza kontekstem fachowym słowo „krajobraz” jest używane w celu określenia formy widoku (np. krajobraz miejski, zimowy, malowniczy, zeszpecony).
Wikipedia
IPA: kraˈjɔbras, AS: krai ̯obras
Wiktionary
rzecz. krajobrazista m.
:: zdrobn. krajobrazik m., krajobrazek m.
przym. krajobrazowy
przysł. krajobrazowo
Wiktionary
(1.2) pejzaż, obraz
(1.3) pejzaż, landszaft
Wiktionary
zdrobnienie od: krajobraz
SJP.pl
zdrobnienie od: krajobraz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od krajobraz
Wiktionary
(1.1) To nie krajobraz, lecz tylko mały krajobrazik.
Wiktionary
rzecz. krajobraz m.
Wiktionary
malarz malujący krajobrazy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) jako krajobraz
Wiktionary
(1.1) Odbyła się wycieczka (…) która zwiedziła piękne krajobrazowo, a ciekawe naukowo okolice doliny górnego Hronu (Ziemia Zwoleńska) i jego dopływów.
Wiktionary
rzecz. krajobraz mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: krajobraz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krajobrazem, dotyczący krajobrazu
Wiktionary
(1.1) W niedzielę pojechaliśmy do parku krajobrazowego.
Wiktionary
rzecz. krajobraz mrz.
Wiktionary
dawniej, żartobliwie: opisujący kraj, krajobraz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. geograf
Wiktionary
IPA: kraˈjɔpʲis, AS: krai ̯opʹis
Wiktionary
przymiotnik od: kraj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rumunii, historyczna stolica regionu Oltenia;
Wiktionary
Krajowa (rum. Craiova) – miasto w Rumunii (Wołoszczyzna), historyczna stolica regionu Oltenia, ośrodek administracyjny i największe miasto okręgu Dolj. Leży na lewym brzegu rzeki Jiu.
Liczy 298 928 mieszkańców (dane z 2009 r.) i jest szóstym co do wielkości miastem Rumunii. Węzeł kolejowy i port lotniczy.
Wikipedia
(1.1) W 1939 r. w Krajowie przebywał internowany prezydent Polski Ignacy Mościcki.
Wiktionary
przym. krajowski
Wiktionary
mieszkaniec Krajowy (miasta w Rumunii)
SJP.pl
mieszkanka Krajowy (miasta w Rumunii)
SJP.pl
rdzenny mieszkaniec danego kraju; autochton, aborygen, tubylec, tuziemiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba od zawsze mieszkający w danym kraju
Wiktionary
(1.1) Gdy Anglicy i Francuzi wyjechali, zostali już sami krajowcy.
Wiktionary
rzecz. kraj mrz., krajan mos., krajowość ż., krajówka ż.
przym. krajowy
Wiktionary
potocznie:
1. droga krajowa;
2. lot krajowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mot. droga krajowa
Wiktionary
przym. krajowy
rzecz. krajan mos., kraj m., krajowiec mos.
Wiktionary
dotyczący kraju i zagranicy, pochodzący z kraju i zagranicy, taki jak w kraju i zagranicy
SJP.pl
przymiotnik od: Krajowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krajową, dotyczący Krajowy
Wiktionary
rzecz. Krajowa ż.
Wiktionary
przymiotnik od: kraj
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z konkretnym krajem; uzyskany, wytworzony w tym kraju, dziejący się wewnątrz kraju
Wiktionary
IPA: kraˈjɔvɨ, AS: krai ̯ovy
Wiktionary
rzecz. kraj mrz., krajowiec mos., krajówka ż., krajowość ż., krajan mos.
Wiktionary
(1.1) ojczysty, ojczyźniany
Wiktionary
specjalista w dziedzinie wiedzy o kraju ojczystym lub regionie
SJP.pl
Krajoznawstwo (dawniej krajopisarstwo, krainopisarstwo, ziemiopisarstwo) – szeroko pojęty zbiór wszelkich (nie tylko geograficznych) wiadomości o danym kraju, a także gromadzenie wiadomości z zakresu geologii, meteorologii, świata roślinnego i zwierzęcego.
Wikipedia
związany z wiedzą o kraju ojczystym lub regionie w zakresie różnych dziedzin: geografii, przyrody, architektury itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krajoznawstwem; przeznaczony do wykorzystania w krajoznawstwie
Wiktionary
(1.1) W konkursie krajoznawczym wzięła udział młodzież z pierwszych klas licealnych.
Wiktionary
rzecz. krajoznawca mos., krajoznawstwo n.
Wiktionary
specjalistka w dziedzinie wiedzy o kraju ojczystym lub regionie
SJP.pl
wiedza o kraju ojczystym lub regionie w zakresie różnych dziedzin: geografii, przyrody, architektury itp.
SJP.pl
Krajoznawstwo (dawniej krajopisarstwo, krainopisarstwo, ziemiopisarstwo) – szeroko pojęty zbiór wszelkich (nie tylko geograficznych) wiadomości o danym kraju, a także gromadzenie wiadomości z zakresu geologii, meteorologii, świata roślinnego i zwierzęcego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
końcowy kawałek, sam brzeg czegoś
SJP.pl
regionalnie: stołowa pilarka tarczowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. stołowa pilarka tarczowa
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. techn. piła tarczowa z blatem
Wiktionary
Stołowa pilarka tarczowa (krajzega – nazwa używana głównie w centralnej Polsce, trajzega – głównie w woj. łódzkim oraz świętokrzyskim, cyrkularka, cyrkulatka, curkulatka, – głównie w Galicji, piła do drewna, piła budowlana) – maszyna służąca do cięcia drewna, rzadziej betonu, płytek ceramicznych, aluminium przy pomocy piły mającej kształt okrągłej tarczy zębatej.
Wikipedia
(1.1) reg. trajzega, reg. cyrkulatka
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|krajzyga.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. piła tarczowa z blatem
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|krajzega.
Wiktionary
crack;
1. pochodna kokainy w formie wolnej zasady, przeznaczona do palenia;
2. program komputerowy do łamania zabezpieczeń w programach i grach komputerowych;
3. plik komputerowy pozbawiony zabezpieczeń przed kopiowaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię legendarnego założyciela Krakowa i jednego z jego synów;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) środ. skr. Kraków
(2.2) geogr. lodowiec na Wyspie Króla Jerzego
Wiktionary
Krak I (Krakus lub Gracchus) – legendarny władca Polaków, założyciel Krakowa. Według Kadłubka, którego świadectwo jest najstarsze, miał być jednym z książąt czy namiestników Polaków walczących z Galami w Panonii lub Karyntii (kronikarz nie stwierdza tego wprost), po czym został wybrany królem i dał początek zorganizowanemu państwu polskiemu.
Wikipedia
(1.1) Krak miał córkę Wandę, która nie chciała Niemca.
(2.1) Jedziemy całą paczką do Kraka, a potem do Zakopca.
Wiktionary
IPA: krak, AS: krak
Wiktionary
rzecz. Kraków m., krakowian mrz., krakowianin m., krakowianka ż., krakowiak m., krakus m., krakuska ż., krakowiaczek m., Krakowskie n.
przym. krakowski
Wiktionary
(1.1) Krakus
(2.1) Kraków, krk, KRK
Wiktionary
skrót od: krakowski
SJP.pl
skrót
(1.1) = krakowski
Wiktionary
rzecz. Kraków mrz.
przym. krakowski
Wiktionary
1. o ptakach (krukach, wronach): wydawać charakterystyczny skrzek;
2. mówić, że coś się źle skończy
SJP.pl
czasownik
(1.1) wydawać charakterystyczny dla wron i kruków dźwięk
(1.2) przen. wygłaszać pesymistyczne sądy
Wiktionary
(1.1) Wrona gdzieniegdzie kracze i puchają puchacze. (Adam Mickiewicz)
(1.2) Nie kracz, dlaczego miałoby się nie udać?
Wiktionary
IPA: ˈkrakat͡ɕ, AS: krakać
Wiktionary
rzecz. krakanie n., zakrakanie n., wykrakanie n.
czas. zakrakać, wykrakać
Wiktionary
żartobliwie: człowiek lub ptak, który kracze
SJP.pl
odgłos wydawany przez kruka, wronę i niektóre inne ptaki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krakać.
(1.2) dźwięk powstający podczas czynności krakania (1.1)
Wiktionary
IPA: kraˈkãɲɛ, AS: krakãńe
Wiktionary
czas. krakać ndk., wykrakać dk.
Wiktionary
wulkan w Indonezji
SJP.pl
Krakatau, nazywana też Krakatoa lub Krakatao – wyspa wulkaniczna, znajdująca się w Cieśninie Sundajskiej, pomiędzy wyspami Sumatra i Jawa w Indonezji.
Wyspa jest aktywnym wulkanem klasyfikowanym jako stratowulkan.
Wikipedia
[czytaj: krakałer] lekceważąco o mieszkańcu Krakowa
SJP.pl
spękania na obrazach, rzeźbach, wyrobach ceramicznych itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. konserwat. siateczka spękań, która tworzy się z czasem na powierzchni obrazów olejnych, fresków, szkliwionej ceramiki;
Wiktionary
Krakelura (fr. craquelure) – charakterystyczna siatka spękań tworząca się na powierzchni obrazu olejnego. Może powstawać w warstwie werniksu, ale także w warstwach malarskich, a nawet w gruncie. Powstaje w wyniku upływu czasu, niewłaściwego przechowywania i działania czynników atmosferycznych bądź wskutek technicznych wad wykonania (nieprawidłowego przygotowania farb lub zaprawy). Rysunek krakelur i ich głębokość jest pomocniczym źródłem ustaleń w badaniach nad autentycznością dzieła.
Wikipedia
(1.1) rzad. krakelaż
Wiktionary
legendarny potwór morski przypominający ośmiornicę lub kałamarnicę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mit. legendarny potwór morski zatapiający statki, zwykle przedstawiany jako ogromna ośmiornica;
Wiktionary
Kraken – legendarny stwór morski. Prawdopodobnie źródłem legend są spotkania z kałamarnicą olbrzymią.
Pisał o nim Pliniusz Starszy – potwór miał blokować Cieśninę Gibraltarską, nie przepuszczając przepływających tamtędy okrętów. W epoce nowożytnej pierwszy opisał to monstrum Erik Pontoppidan w swoim dziele Historia naturalna Norwegii (1752).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) potwór, monstrum
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kraken, Kraken
* esperanto: (1.1) krakeno
* fiński: (1.1) kraken
* francuski: (1.1) kraken m.
* niemiecki: (1.1) Krake m./ż.
* ukraiński: (1.1) кракен m.
źródła.
== kraken (język angielski.) ==
thumb|kraken (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mit. kraken
odmiana.
(1.1) lp. kraken; lm. krakens
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkrakɛ̃n, AS: krakẽn
Wiktionary
(informatyka) cracker;
1. osoba włamująca się do sieci komputerowych w celach niezgodnych z prawem;
2. osoba zajmująca się łamaniem zabezpieczeń aplikacji komputerowych
SJP.pl
Cracker (z ang., dosłownie „łamacz”) – osoba zajmująca się łamaniem zabezpieczeń komputerowych (crackingiem).
Wyróżnia się dwa główne znaczenia tego słowa, zgodnie z którymi działania crackerów polegają na:
Wikipedia
kruche, słonawe ciastko; crakers
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kulin. suche, cienkie, kruche, słonawe ciastko;
Wiktionary
Krakers (crackers) – cienkie, chrupiące, słonawe ciastko.
Krakersy mogą zawierać dodatki smakowe takie jak ser, cebula, zioła czy też pikantne przyprawy. Podobnie jak precle, krakersy są spożywane jako przekąska lub jako mały dodatek do wina, piwa, sera i tym podobnych. Można używać ich również jako podstawy do tartinek.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: krakers; mały krakers
Wiktionary
(1.1) Kupujemy małą puszeczkę kawioru, nakładamy na krakersiki lub babeczki odrobinę, ozdabiamy małym trójkącikiem cytryny obranej ze skórki. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: kraˈkɛrʲɕik, AS: krakerʹśik
Wiktionary
zob. krakers.
Wiktionary
kruche, słonawe ciastko; crakers
SJP.pl
Krakers (crackers) – cienkie, chrupiące, słonawe ciastko.
Krakersy mogą zawierać dodatki smakowe takie jak ser, cebula, zioła czy też pikantne przyprawy. Podobnie jak precle, krakersy są spożywane jako przekąska lub jako mały dodatek do wina, piwa, sera i tym podobnych. Można używać ich również jako podstawy do tartinek.
Wikipedia
proces technologiczny rozkładu ciężkich frakcji ropy naftowej, polegający na pękaniu długich łańcuchów węglowych w węglowodorach, sposób otrzymywania m.in. benzyny syntetycznej; cracking; krakowanie
SJP.pl
Kraking, krakowanie (ang. cracking – pękanie) – grupa procesów technologicznych stosowanych w celu przerobu ciężkich frakcji ropy naftowej na benzynę i oleje.
Kraking polega na inicjowaniu kontrolowanego rozkładu długich węglowodorów alifatycznych zawartych w ciężkich frakcjach, takich jak mazut i frakcje olejowe, otrzymywanych w procesie rafinacji ropy naftowej, na związki o krótszych łańcuchach węglowych, takich jakie występują w benzynie i oleju napędowym. Reakcje chemiczne zachodzące w czasie krakingu sprowadzają się w uproszczeniu do pękania pojedynczych wiązań chemicznych węgiel–węgiel z wytworzeniem wolnych rodników. W wyniku wtórnych reakcji wytworzonych wolnych rodników oprócz oczekiwanych węglowodorów alifatycznych o stosunkowo krótkich łańcuchach powstają też mniejsze ilości metanu, LPG, nienasyconych węglowodorów oraz koksu. Kraking może być inicjowany termicznie, katalitycznie lub radiacyjnie (z użyciem promieniowania jonizującego).
Wikipedia
związany z krakingiem (crackingiem, krakowaniem); crackingowy
SJP.pl
crack;
1. pochodna kokainy w formie wolnej zasady, przeznaczona do palenia;
2. program komputerowy do łamania zabezpieczeń w programach i grach komputerowych;
3. plik komputerowy pozbawiony zabezpieczeń przed kopiowaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w gminie Warta;
Wiktionary
Kraków, Stołeczne Królewskie Miasto Kraków – miasto na prawach powiatu położone w południowej Polsce nad Wisłą, drugie co do liczby mieszkańców. Formalna stolica Polski do 1795 roku i miasto koronacyjne oraz nekropolia królów Polski. Od 1000 roku nieprzerwanie stolica diecezji krakowskiej (jednej z pięciu w ówczesnej Polsce), a od 1925 archidiecezji i metropolii. Lokowany przed 1228 rokiem, ponownie w 1257 r.. Od odzyskania niepodległości w 1918 r. miasto wojewódzkie (od 1999 r. siedziba władz województwa małopolskiego), jest także centralnym ośrodkiem metropolitalnym aglomeracji krakowskiej i Krakowskiego Obszaru Metropolitalnego. Kraków jest stolicą historycznej Małopolski. Leży na obszarze Bramy Krakowskiej, Niecki Nidziańskiej i Pogórza Zachodniobeskidzkiego.
Wikipedia
IPA: ˈkrɔ̃ŋkuf, AS: krõŋkuf
Wiktionary
łamać zabezpieczenia oprogramowania komputerowego; crackować
SJP.pl
proces technologiczny rozkładu ciężkich frakcji ropy naftowej, polegający na pękaniu długich łańcuchów węglowych w węglowodorach, sposób otrzymywania m.in. benzyny syntetycznej; kraking; cracking
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krakować.
Wiktionary
Kraking, krakowanie (ang. cracking – pękanie) – grupa procesów technologicznych stosowanych w celu przerobu ciężkich frakcji ropy naftowej na benzynę i oleje.
Kraking polega na inicjowaniu kontrolowanego rozkładu długich węglowodorów alifatycznych zawartych w ciężkich frakcjach, takich jak mazut i frakcje olejowe, otrzymywanych w procesie rafinacji ropy naftowej, na związki o krótszych łańcuchach węglowych, takich jakie występują w benzynie i oleju napędowym. Reakcje chemiczne zachodzące w czasie krakingu sprowadzają się w uproszczeniu do pękania pojedynczych wiązań chemicznych węgiel–węgiel z wytworzeniem wolnych rodników. W wyniku wtórnych reakcji wytworzonych wolnych rodników oprócz oczekiwanych węglowodorów alifatycznych o stosunkowo krótkich łańcuchach powstają też mniejsze ilości metanu, LPG, nienasyconych węglowodorów oraz koksu. Kraking może być inicjowany termicznie, katalitycznie lub radiacyjnie (z użyciem promieniowania jonizującego).
Wikipedia
czas. krakować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Krakowczyk − polski herb szlachecki z nobilitacji.
Wikipedia
z niechęcią o mieszkańcach Krakowa; Krakówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) iron. wpływowa grupa osób związanych z Krakowem, elita towarzyska i opiniotwórcza Krakowa
Wiktionary
Krakówek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Drzycim.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 112 mieszkańców. Jest dwunastą co do wielkości miejscowością gminy Drzycim.
Wikipedia
rzecz. Kraków ż., krakowianin m., krakus m., krakowianka ż., krakowian mrz.
przym. krakowski
Wiktionary
zdrobnienie od: krakowiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od krakowiak (osoba)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zdrobn. od krakowiak (taniec)
Wiktionary
rzecz. krakowiak m., Krak mzw./mos.
Wiktionary
potocznie o mieszkańcu Krakowa; krakowianin, krakus (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Krakowa
(1.2) etn. postać w krakowskim stroju ludowym
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) choreogr. jeden z polskich tańców ludowych;
(2.2) muz. muzyka do krakowiaka (2.1);
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kraˈkɔvʲjak, AS: krakovʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. Krak mos., Kraków mrz., krakowianka ż., krakowianin mos., krakus mos., krakuska ż.
:: zdrobn. krakowiaczek mos./mzw.
przym. krakowski, podkrakowski
Wiktionary
(1.1) krakowianin, krakus
Wiktionary
prostokątna tablica liczbowa o m wierszach i n kolumnach, indeksowana odwrotnie niż w przypadku macierzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. tablica zastępująca w obliczeniach macierz;
forma rzeczownika.
(2.1) lm. D. zob. krakowianin.
Wiktionary
Krakowian – tablica zastępująca macierz w obliczeniach ręcznych zaproponowana przez Tadeusza Banachiewicza. Ma inaczej zdefiniowane mnożenie, w krakowianach mnoży się przez siebie kolumny, dzięki temu do wykrywania błędów obliczeń można stosować sumy kontrolne.Zastosowanie krakowianów upraszcza wiele wzorów i obliczeń numerycznych.
Wygodny przy obliczeniach ręcznych i korzystaniu z pamięci sekwencyjnej komputerów. Właściwość tę wykorzystywał wczesny komputer PARK z 1957 r.
Wikipedia
IPA: kraˈkɔvʲjãn, AS: krakovʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Krak m., Kraków m., krakowianin m., krakowianka ż., krakowiak m., krakowiaczek m., krakus m., krakuska ż., krakówek m.
przym. krakowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: krakowianka
Wiktionary
rzecz. krakowianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Krakowa; potocznie: krakus, krakowiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Krakowa
(1.2) osoba pochodząca z Krakowa, urodzona w Krakowie
Wiktionary
(1.1) Na chwałę przeszłym pokoleniom / Przytulił się do grosza grosz, / By, ku krakowian zachwyceniu, / Cudeńka rzeźbił pan Wit Stwosz.
Wiktionary
IPA: ˌkrakɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: krakovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Kraków mrz., Krak m., krakówek mrz., krakus mos., krakowiak mos., krakowian m.
:: fż. krakowianka ż.
przym. krakowski, krakowianowy
przysł. krakowsko
Wiktionary
(1.1) krakus, krakowiak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. regionalizm krakowski
Wiktionary
mieszkanka Krakowa; krakuska (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Krakowa
(1.2) kobieta pochodząca z Krakowa, urodzona w Krakowie
Wiktionary
Krakowianka – struga długości około 4,5 km, dopływ Mielnicy, mający źródła na Wzgórzach Trzebnickich w Krakowianach (gmina Długołęka). Od nazwy tej miejscowości bierze się nazwa strugi. Płynie przez tereny rolnicze. Uchodzi do Mielnicy pomiędzy Bierzycami a Michałowicami (gmina Długołęka).
Wikipedia
(1.1) Obok wejścia do sukiennic stały dwie krakowianki.
Wiktionary
rzecz. Kraków mrz., Krak m., krakówek mrz., Krakowianin m., Krakowianka ż., Krakowskie n., krakus mos., krakowiak mos., krakowian m.
:: fm. krakowianin m.
przym. krakowski, krakowianowy
przysł. krakowsko
Wiktionary
(1.1) krakuska
Wiktionary
dotyczący krakowiana
SJP.pl
hipotetyczna metropolia, która mogłaby powstać przez połączenie Krakowa z Katowica
SJP.pl
Krakowice – kolonia w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Gryfice.
Krakowice należą do sołectwa Kukań.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Kraków, Krakowskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krakowem, dotyczący Krakowa
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Krakowa lub krakowian, mający cechy lub właściwości przypisywane Krakowowi lub krakowianom
Wiktionary
(1.1) Około godziny dziesiątej na rynku krakowskim pojawił się Tadeusz Kościuszko, po czym odczytano akt powstania.
Wiktionary
IPA: kraˈkɔfsʲci, AS: krakofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. krakowian mrz., Kraków m., Krakówek m., Krak m., krakowianin m., krakowianka ż., krakowiak m., krakus m., krakuska ż., krakowiaczek m., Krakowskie n., krakowskość ż., krakówek mrz.
przysł. z krakowska, po krakowsku, krakowsko
skr. krak.
Wiktionary
(1.1) skr. krak.
Wiktionary
przymiotnik od: Kraków, Krakowskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. region w południowej Polsce
Wiktionary
(1.1) W Krakowskiem wystąpiły liczne podtopienia.
Wiktionary
rzecz. Kraków mrz., krakowiak mos./mrz., krakowianin mos., krakowianka ż., krakusek mos., krakuska ż.
przym. krakowski
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób krakowski, po krakowsku
Wiktionary
(1.1) Najbardziej krakowsko wyglądały szopki wykonane przez dzieci z Rabki.
Wiktionary
rzecz. Kraków mrz., Krakowskie n., krakowiak mos./mzw., krakowianin mos., krakowianka ż., krakowskość ż., krakus mos., krakusek mos., krakuska ż.
przym. krakowski
przysł. z krakowska
Wiktionary
1. zespół cech charakterystycznych dla Krakowa lub mieszkańców Krakowa;
2. pochodzenie z Krakowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co krakowskie
Wiktionary
(1.1) O krakowskości szopki świadczy obecność lajkonika.
Wiktionary
rzecz. Kraków mrz., krakus mos.
przym. krakowski
przysł. z krakowska, po krakowsku, krakowsko
Wiktionary
wypadek ze znacznymi uszkodzeniami pojazdów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wypadek, w wyniku którego będący w ruchu pojazd zostaje uszkodzony lub rozbity; także. nieszczęśliwe lądowanie samolotu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W kraksie brały udział trzy pojazdy – dwa osobowe oraz jeden dostawczy.
Wiktionary
potocznie o mieszkańcu Krakowa; krakowianin, krakowiak (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Krakowa
(1.2) hist. wojsk. żołnierz lekkiej kawalerii polskiej z okresu Księstwa Warszawskiego i powstania listopadowego;
(1.3) hist. wojsk. w okresie międzywojennym: uczestnik wojskowego przysposobienia konnego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten zagorzały krakus zarzekał się, że nigdy nie pojedzie do Warszawy.
(1.2) Co za śmiałość, co za siła, / Zazdrość widzieć tych wiarusów; / Gdybym chłopcem się rodziła, / Tobym poszła do Krakusów, (…) sic.
Wiktionary
IPA: ˈkrakus, AS: krakus
Wiktionary
rzecz. Kraków mrz., Krakowskie n., krakowiak mos./mzw., krakowianin mos., krakowianka ż., krakowskość ż.
:: zdrobn. krakusek mos.
:: fż. krakuska ż.
przym. krakowski
przysł. krakowsko, z krakowska
Wiktionary
(1.1) krakowiak, krakowianin
Wiktionary
potocznie o mieszkance Krakowa; krakowianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. mieszkanka Krakowa lub Krakowskiego
(1.2) etn. męska czapka bez daszka wykonana z sukna, w kolorze czerwonym, obszyta barankiem, zazwyczaj z piórkiem; element stroju krakowskiego
(1.3) daw. każda rogatywka obszyta futrem
Wiktionary
Wołoszka – ubiór wojskowy zwany też krakuską; długi do kolan, wcięty, mający na obu piersiach wzorem ludów zakaukaskich kieszonki na ładunki w postaci tulejek w liczbie 5–7 i więcej.
Wołoszka była m.in. ubiorem piechoty Wojska Polskiego okresu powstania krakowskiego.
Wikipedia
(1.1) To prawdziwa krakuska od pokoleń.
(1.2) Janek założył czerwoną krakuskę i pomaszerował dalej.
Wiktionary
IPA: kraˈkuska, AS: krakuska
Wiktionary
zob. krakus.
Wiktionary
(1.2) rogatywka, konfederatka
Wiktionary
ptak łowny z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Anas strepera|ref=tak., gatunek kaczki pływającej;
Wiktionary
Krakwa, kaczka krakwa (Mareca strepera) – gatunek średniego lub dużego wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ˈkrakfa, AS: krakfa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Hradec Kralowe - miasto w Czechach; Hradec Králové
SJP.pl
1. mały sklepik z drobym towarem; stragan;
2. potocznie:
a) stos rzeczy w nieładzie;
b) zamieszanie, zamęt, kłopot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. rodzaj prowizorycznego sklepu zainstalowanego w budce lub rozłożonego na ławie;
(1.2) pot. stos nieuporządkowanych, nagromadzonych rzeczy
(1.3) przen. zamieszanie, kłopot
Wiktionary
Kram, stragan lub stoisko handlowe – mały, prowizoryczny sklep w formie budki albo stołu lub ławy z towarem. Pierwotnie zwykle drewniany. Metalowy stragan w formie rozkładanej budki, której część po rozłożeniu tworzy zadaszenie, określany jest jako szczęki.
Wikipedia
(1.3) Ale kramu mi narobiłeś podejmując tych kolegów w domu!
Wiktionary
IPA: krãm, AS: krãm
Wiktionary
rzecz. kramarz m., kramarka ż., kramarzenie n.
:: zdrobn. kramik m.
czas. kramarzyć
przym. kramarski
Wiktionary
(1.1) stragan, stoisko; gw-pl|Górny Śląsk|rómel.
(1.2) bałagan, bajzel
(1.3) kłopot
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
straganiarski, straganowy;
1. związany z prowadzeniem kramu (straganu);
2. odznaczający się niskim poziomem artystycznym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kramarza, kramarstwa
Wiktionary
rzecz. kram mrz.
czas. kramarzyć
Wiktionary
1. handlowanie drobnymi towarami; zawód kramarza;
2. ogół kramarzy
SJP.pl
1. osoba prowadząca kram; straganiarz
2. przenośnie o poświęcającym coś dla zysku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) właściciel kramu
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. kram mrz.
czas. kramarzyć
Wiktionary
1. przestarzałe: prowadzić kram, sprzedawać na straganie;
2. kramarzyć się - spierać się, targować się o coś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. zajmować się sprzedażą towarów w niewielkich ilościach
czasownik zwrotny niedokonany kramarzyć się (dk. brak)
(2.1) przest. wymieniać zdania, nie zgadzając się z kimś
Wiktionary
(1.1) Dalej wznosiły się szopy i budy z herbatą, z wojłokami, z porcelaną chińską, z futrami, przenośne szynki, zasieki cedrowych orzechów, a kramarzyli tam Chińczycy południowcy, […]
(2.1) Otrzymawszy te wyjaśnienia Cezary, pouczony i pokrzepiony na duchu, już się o nic nie kramarzył.
Wiktionary
rzecz. kram mrz., kramarka ż., kramarstwo n., kramarz m.
przym. kramarski
Wiktionary
(2.1) kłócić się, spierać się
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Kramatorsk (ukr. Краматорськ) – miasto we wschodniej Ukrainie, w obwodzie donieckim, nad rzeką Kazennyj Toreć (dopływ Dońca). W 2022 roku liczyło 80 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kramatorskiem, dotyczący Kramatorska
Wiktionary
(1.1) W połowie maja byłem obecny podczas rozmowy J. Stalina z dowódcą Frontu i doskonale zapamiętałem, że Naczelny Dowódca wyraził poważną obawę co do kramatorskiego zgrupowania nieprzyjaciela.
(1.1) Ale i odwrotnie, kapitał finansowy Królestwa angażował się też za granicą, na terenie Ukrainy. Bank Handlowy w Warszawie przejął część akcji Kramatorskiego Towarzystwa Metalurgicznego.
Wiktionary
rzecz. Kramatorsk mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rodzaj słodkiej wódki ziołowej, kresowej nalewki przyrządzanej z różnych składników roślinnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tu wódki, z których jedna przedniejsza, podobna nieco do przechrzczonej krambambuli.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Kramer:
Wikipedia
zdrobnienie od: kram
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kram
(1.2) mały kram
Wiktionary
(1.1) Na kramiku odpustowym leżały zabawkowe pistolety – korkowce i na kapiszony.
Wiktionary
rzecz. kram m., kramikarz
przym. kramikarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kramnik – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim, w gminie Dubeninki, przy jeziorze Pobłędzie i na wschodniej granicy Puszczy Rominckiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kilof
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. diabeł
Wiktionary
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Kramsk – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Kramsk. Siedziba gminy Kramsk. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1440 roku, zdegradowany przed 1550 rokiem. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
→ Kramsk (wieś w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kramska, związany z Kramskiem
Wiktionary
rzecz. Kramsk m., kramszczanin m., kramszczanka ż.
Wiktionary
1. zawór kurkowy; kurek;
2. urządzenie do podnoszenia i przemieszczania ciężarów;
3. kran zdjęciowy: wózek (często na torach) wyposażony w długie ramię (lub wysięgnik) zakończony platformą, na której znajduje się ekipa operatorska wraz z kamerą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj zaworu pozwalający na regulację przepływu cieczy lub gazu;
(1.2) techn. rodzaj dźwigu służącego do przemieszczania kamery z operatorem lub samej kamery podczas kręcenia zdjęć
(1.3) techn. dźwig, żuraw
Wiktionary
Kran, bądź kurek – rodzaj zaworu (a raczej potoczna jego nazwa) z jednym wolnym króćcem pozwalającym na wolny odpływ cieczy (czasem gazu) z instalacji wodociągowej. Często stanowi część baterii kranów połączonych ze sobą, pozwalających na regulację przepływu z różnych instalacji. Szczególnie dobrze jest znana bateria dwóch kranów łącząca strumień z instalacji wody ciepłej i zimnej. Kran jest częścią armatury. Ma zazwyczaj konstrukcję zaworu regulacyjnego - tłokowego ("grzybkowego") lub kulowego.
Wikipedia
(1.1) Uszczelnij w końcu ten kran, bo ten bezustanny dźwięk kapania doprowadza mnie do szału!
(1.2) Ujęcia wykonywane z kamery zamocowanej na kranie są bardzo interesujące.
Wiktionary
IPA: krãn, AS: krãn
Wiktionary
rzecz. kranówa ż., kranówka ż.
:: zdrobn. kranik m.
przym. kranowy
Wiktionary
(1.1) kurek, zawór, bateria, reg. śl. kokotek.
(1.3) zob. dźwig.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Zielenogradsk;
Wiktionary
przym. kranecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kawałek
Wiktionary
(1.1) Mosz sam krancek wusztu, bajsnij se.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|koncek., gw-pl|Śląsk Cieszyński|ożmytek.
Wiktionary
1. w gwarze łódzkiej: pętla tramwajowa lub autobusowa;
2. zakończenie trasy bez pętli do zawracania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź. ostatni przystanek tramwajowy lub autobusowy
(1.2) łódź. pętla linii tramwajowej lub autobusowej
(2.1) elektr. typ łącznika elektrycznego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wysiadam na krańcówce.
(1.2) Jak dojdziesz do krańcówki tramwajowej, musisz skręcić w lewo w ulicę Warszawską.
Wiktionary
przym. krańcowy
Wiktionary
(2.1) łącznik krańcowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) skrajnie
Wiktionary
rzecz. kraniec m., krańcowość ż.
przym. krańcowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krańcowe; cecha tych, którzy są krańcowi
Wiktionary
przym. krańcowy
przysł. krańcowo
rzecz. kraniec mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) maksymalnie odbiegający od głównego nurtu, normy
(1.2) znajdujący się na krańcu czego
Wiktionary
rzecz. kraniec mrz., krańcowość ż., krańcówka ż.
przysł. krańcowo
Wiktionary
(1.1) ekstremalny, radykalny, skrajny
(1.2) graniczny, końcowy, ostatni, skrajny
Wiktionary
potocznie: woda z kranu; kranówka, kranówa, kraniczanka
SJP.pl
potocznie: woda z kranu; kranówka, kranówa, kranianka
SJP.pl
miejsce, gdzie coś się kończy; brzeg; skraj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. koniec, granica czegoś
Wiktionary
Kraniec – wzgórze, wzniesienie, położone w obrębie Wzgórz Trzebnickich, w mikroregionie Wzgórz Skrzypińskich. Wierzchołek znajduje się w gminie Wołów, w obrębie ewidencyjnym wsi Gródek. W jego pobliżu przebiega granica ze wsią Strupina leżącą w gminie Prusice. Położony jest na wysokości bezwzględnej wynoszącej 178 m n.p.m.
Wikipedia
IPA: ˈkrãɲɛt͡s, AS: krãńec
Wiktionary
rzecz. krańcowość ż.
przym. krańcowy
przysł. krańcowo
Wiktionary
(1.1) limit, bariera, skraj, brzeg, krawędź
Wiktionary
zdrobnienie od kran
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zdrobn. kran
Wiktionary
(1.1) Musiałem odkręcić kranik, żeby doprowadzić paliwo.
Wiktionary
IPA: ˈkrãɲik, AS: krãńik
Wiktionary
rzecz. kranówka ż., kran mrz., kranówa ż.
przym. kranowy
Wiktionary
(1.1) zaworek, kurek
Wiktionary
obrazowanie lub opis budowy czaszki
SJP.pl
rodzaj muszli skamieniałej
SJP.pl
specjalista w zakresie kraniologii
SJP.pl
1. nauka zajmująca się badaniem czaszki, dział antropologii i zoologii;
2. przestarzała, błędna teoria, według której poszczególne części mózgu odpowiadają za konkretne cechy psychiczne człowieka, a na podstawie budowy czaszki można je określić; frenologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. antrop. nauka zajmująca się budową czaszki człowieka i innych naczelnych;
Wiktionary
Kraniologia (gr. kranion ‘czaszka’) – dział anatomii porównawczej zajmujący się budową czaszki (u człowieka i innych naczelnych) oraz jej kształtowaniem się w rozwoju osobniczym i filogenetycznym.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) anatomia porównawcza
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kraniolog m., kraniolożka ż.
przym. kraniologiczny
przysł. kraniologicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|κρανίον|λόγος. (kranion + logos) → czaszka + słowo, mowa, rozprawa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) craniology
* białoruski: (1.1) краніялогія ż.
* fiński: (1.1) kraniologia
* francuski: (1.1) craniologie ż.
* hiszpański: (1.1) craneología ż.
* interlingua: (1.1) craniologia
* rosyjski: (1.1) краниология ż.
* ukraiński: (1.1) краніологія ż.
* włoski: (1.1) craniologia ż.
źródła.
== kraniologia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anat. antrop. kraniologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. kraniolog m., kraniolożka ż.
przym. kraniologiczny
przysł. kraniologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) anatomia porównawcza
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kraniolog m., kraniolożka ż.
przym. kraniologiczny
przysł. kraniologicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|κρανίον|λόγος. (kranion + logos) → czaszka + słowo, mowa, rozprawa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) craniology
* białoruski: (1.1) краніялогія ż.
* fiński: (1.1) kraniologia
* francuski: (1.1) craniologie ż.
* hiszpański: (1.1) craneología ż.
* interlingua: (1.1) craniologia
* rosyjski: (1.1) краниология ż.
* ukraiński: (1.1) краніологія ż.
* włoski: (1.1) craniologia ż.
źródła.
== kraniologia (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anat. antrop. kraniologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przyrząd służący do badania wymiarów czaszki
SJP.pl
technika pomiarów czaszek, dział kraniologii
SJP.pl
Kraniometria (gr. kranion ‘czaszka’) – w antropologii fizycznej technika pomiaru czaszki, mająca zastosowanie w antropometrii, również w ortodoncji.
W badaniach kraniometrycznych wykonuje się pomiary określonych odcinków między zdefiniowanymi punktami, pomiary kątów i łuków czaszki w celu określenia przeciętnych charakterystycznych wymiarów (wyrażonych w wartościach bezwzględnych), służących np. do obliczania tzw. wskaźników antropologicznych.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) dotyczący kraniometrii
Wiktionary
rzecz. kraniometria ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. operacja mająca na celu skorygowanie zniekształceń czaszki
Wiktionary
dział antroposkopii zajmujący się opisem cech jakościowych czaszki
SJP.pl
wada wrodzona, przedwczesne zarośnięcie szwów czaszkowych; kraniosynostoza, craniostenosis
SJP.pl
wada wrodzona, przedwczesne zarośnięcie szwów czaszkowych; kraniostenoza, craniostenosis
SJP.pl
Kraniosynostoza – wada wrodzona polegająca na przedwczesnym zarośnięciu jednego bądź kilku szwów czaszkowych, mogąca prowadzić do deformacji głowy. Może się tworzyć jeszcze przed narodzinami lub w pierwszych miesiącach po porodzie.
W pierwotnym przedwczesnym zarastaniu szwów wraz ze wzrostem mózgu dochodzi do wzrostu czaszki tylko w tych odcinkach szwów, które pozostają nieskostniałe. Jeśli jednocześnie zarośnie przedwcześnie kilka szwów, może dojść do wzrostu ciśnienia śródczaszkowego.
Wikipedia
niedostateczne uwapnienie potyliczno-ciemieniowej części czaszki u niemowląt
SJP.pl
w medycynie: operacyjne otwarcie czaszki
SJP.pl
Kraniotomia – operacyjne otwarcie czaszki w celu uzyskania dostępu neurochirurgicznego do mózgowia. W kraniotomii część kości czaszki usunięta przy jej otwieraniu jest umieszczana z powrotem na miejscu, co odróżnia kraniotomię od kraniektomii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ubezpieczalnia, kasa chorych
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pielęgniarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dzień wolny z powodu choroby, absencja chorobowa
Wiktionary
potocznie: woda z kranu; kranówka, kranianka, kraniczanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: kranówka
(1.2) pogard. o kranówce
Wiktionary
(1.2) Nie pij kranówy, napij się kompotu.
Wiktionary
rzecz. kran mrz., kranik mrz., kranówka ż.
przym. kranowy
Wiktionary
(1.1) kranówka
Wiktionary
potocznie: woda z kranu; kranówa, kranianka, kraniczanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. woda prosto z kranu, zwykle do picia
Wiktionary
(1.1) Ponoć nie powinno się teraz pić kranówki.
(1.1) Kranówką mieszkańcy Żor podlewają grządki i rabaty.
Wiktionary
rzecz. kran mrz., kranik mrz.
:: zgrub. kranówa ż.
przym. kranowy
Wiktionary
(1.1) zgrub. kranówa
Wiktionary
przymiotnik od: kran
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kranem, dotyczący kranu, pochodzący z kranu
Wiktionary
rzecz. kran mrz., kranik mrz., kranówa ż., kranówka ż.
Wiktionary
ryba z rodziny karpiowatych, o ciele z silnie spłaszczonymi bokami, grzbietem koloru ciemnobrunatnego, o brzuchu srebrzystym, występująca głównie w jeziorach, rzekach, zbiornikach zaporowych, a także w wodach przybrzeżnych zalewów i zatok morskich; krump, leszczyk, podleszczyk, picuś
SJP.pl
Krąp (Blicca bjoerkna) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Blicca.
Wikipedia
bylina z rodziny Taccaceae, występująca w wielu gatunkach w strefie międzyzwrotnikowej; świńska rzepa, takka
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu pochrzynowców
SJP.pl
Wikipedia
o cechach krąpielowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie opolskim;
Wiktionary
Krapkowice (niem. Krappitz, cz. Krapkovice, Chrapkovice) – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krapkowice. Historycznie leży na Górnym Śląsku, w Kotlinie Raciborskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływają przez nie rzeki Odra i Osobłoga.
Wikipedia
(1.1) Wiktorowi zależało na kupnie działki w Krapkowicach nad Odrą.
Wiktionary
IPA: ˌkrapkɔˈvʲit͡sɛ, AS: krapkovʹice
Wiktionary
rzecz. krapkowiczanin m., krapkowiczanka ż.
przym. krapkowicki
Wiktionary
przymiotnik od: Krapkowice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Krapkowic, związany z Krapkowicami
Wiktionary
(1.1) Przez miasto przepływa Odra, stąd są tu także osady rzeczne kenozoiku, a sama rzeka tworzy tzw. przełom krapkowicki.
Wiktionary
rzecz. Krapkowice nmos., krapkowiczanin m., krapkowiczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Krapkowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krapkowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
czerwony barwnik stosowany w malarstwie artystycznym
SJP.pl
Alizaryna, czerwień alizarynowa – organiczny związek chemiczny z grupy chinonów, pochodna antrachinonu. Czerwony barwnik stosowany już w starożytności jako tzw. kraplak, pozyskiwany z korzeni marzany barwierskiej.
Wikipedia
Krąplewice – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Jeżewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 943 mieszkańców. Jest trzecią co do wielkości miejscowością gminy Jeżewo.
Wikipedia
czerwień krapowa - farba z grupy laków stosowana dawniej w malarstwie artystycznym, otrzymywana z korzenia marzanny farbiarskiej
SJP.pl
dawna metoda zwiększenia indukcyjności toru przewodowego przez otoczenie każdego przewodu warstwą materiału magnetycznego; krarupizację opracował w 1902 roku elektrotechnik duński - C.E. Krarup
SJP.pl
Cewka pupinowska (także: cewka pupinizacyjna lub cewka Pupina) – rodzaj i sposób podłączenia cewki indukcyjnej, stosowany dawniej w telefonii w celu odtłumienia i poprawy charakterystyki częstotliwościowej linii transmisyjnej (tzw. pupinizacja). Cewki pupinowskie włączało się szeregowo w tor transmisyjny, w równych, ustalonych odstępach (rzędu kilku km). Cewki te pozwalają na kompensację pojemności linii poprzez zwiększenie jej indukcyjności.
Wikipedia
1. proces rozpuszczania skał przez wody powierzchniowe i podziemne;
2. charakterystyczna rzeźba terenu, formy morfologiczne powierzchniowe i podziemne związane z procesem krasowienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. proces rozpuszczania skał wapiennych;
(1.2) geol. formy skalne powstające w wyniku krasu (1.1)
Wiktionary
Chorwacja:
Polska:
Osoby:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) krasowienie
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.2) stalagnat, stalaktyt, stalagmit
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. krasowienie, krasologia
przym. krasowy
frazeologia.
etymologia.
Kras – obszar wapiennych skał w Słowenii i we Włoszech;
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) карст m.; (1.2) карст m.
źródła.
== kras (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) trzask, brzęk (np. tłuczonego szkła), chrzęst (np. żwiru)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. krasowienie, krasologia
przym. krasowy
Wiktionary
(1.1) krasowienie
Wiktionary
inaczej uroda
SJP.pl
przekrasek krasaneczka - gatunek chrząszcza z rodziny przekraskowatych
SJP.pl
rodzaj pluskwiaków z rodziny krasankowatych
SJP.pl
Krasanka (Cercopis) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu cykadokształtnych i rodziny krasankowatych.
Pluskwiaki te mają prostą przednią krawędź przedplecza. Ich przednie skrzydła są czarne z czerwonymi znakami, przy czym krawędź skrzydła pozostaje czarna.
Wikipedia
o cechach krasankowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
Krasankowate (Cercopidae) – rodzina pluskwiaków z podrzędu cykadokształtnych. Obejmuje około 1500 opisanych gatunków. Nimfy żerują, chroniąc się za pomocą pienistej wydzieliny. Owady dorosłe często mają jaskrawy wzór w ubarwieniu.
Wikipedia
o cechach krasankowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
piękna kobieta, dziewczyna; ślicznotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poet. piękna kobieta, piękna dziewczyna
Wiktionary
(1.1) Takiej ja krasawicy na oczy nie widział…
Wiktionary
IPA: ˌkrasaˈvʲit͡sa, AS: krasavʹica
Wiktionary
przywłaszczać bezprawnie cudzą własność
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) brać coś na własność bez zgody i wiedzy właściciela
Wiktionary
(1.1) Na osiedlu nieznana szajka kradnie rowery.
(1.1) Nie kradnij.
Wiktionary
IPA: kraɕt͡ɕ, AS: kraść
Wiktionary
rzecz. kradzenie n., kradzież ż.
czas. rozkraść, okradać ndk., okraść dk., wkradać się ndk., wkraść się dk., zakradać się ndk., zakraść się dk., ukraść dk., skraść dk.
przyr. -kradztwo
Wiktionary
(1.1) przywłaszczać, zagarniać, pot. kosić, reg. pozn. iść na skibę.
Wiktionary
okraszać;
1. zaprawiać potrawę okrasą; omaszczać;
2. zdobić, upiększać; doprawiać;
3. farbować, powodując dekoracyjny rezultat
SJP.pl
czasownik
(1.1) poet. zdobić, upiększać, polewać po wierzchu
(1.2) kulin. dodawać okrasę
(1.3) reg. farbować jajka wielkanocne
Wiktionary
(1.1) Babcia zawsze krasiła ziemniak skwarkami.
Wiktionary
IPA: ˈkraɕit͡ɕ, AS: kraśić
Wiktionary
przym. krasny
czas. okraszać ndk., okrasić dk.
rzecz. kraszenie n., kraszanka ż., okrasa
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. podkarpacka wieś gminna (dawniej miasteczko) opodal Przemyśla, położona nad Sanem
Wiktionary
Krasiczyn – wieś (dawniej miasteczko) w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, siedziba gminy Krasiczyn, 10 km na zachód od Przemyśla.
Leży na prawym brzegu Sanu, u ujścia do niego niewielkiego Komarskiego Potoku, u podnóża Pogórza Przemyskiego. Centrum miejscowości leży na wysokości ok. 215 m n.p.m., a wznoszące się nad nim od południowego wschodu wzgórza nieznacznie przekraczają wysokość 400 m n.p.m.
Wikipedia
(1.1) Wydaliśmy ślub na Zamku w Krasiczynie.
Wiktionary
rzecz. Krasicki m., Krasicka ż.
przym. krasiczyński
Wiktionary
mieszkaniec Krasiczyna (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krasiczyna (wsi w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Ozimek;
(1.2) geogr. część wsi Jankowice, w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Kuźnia Raciborska
Wiktionary
Krasiejów (niem. Krascheow, Schönhorst) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Ozimek.
Wieś leży około 5 km na wschód od drogi krajowej nr 46 Opole-Lubliniec-Częstochowa i siedziby gminy – Ozimka, na południe od drogi wojewódzkiej nr 453 Bierdzany-Zawadzkie.
Wikipedia
(1.1) Na bazie skamieniałości z Krasiejowa ustanowiono 14 nowych taksonów.
(1.2) Mieszkając pod Krasiejowem mieliśmy blisko do przychodni.
Wiktionary
rzecz. krasiejowianin mos., krasiejowianka ż.
przym. krasiejowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Krasiejowa
(1.2) osoba pochodząca z Krasiejowa, urodzona w Krasiejowie
Wiktionary
(1.1) Uhonorujemy znanych krasiejowian, publikując ich biografie.
(1.2) Dziadek Marysi, krasiejowianin z dziada pradziada, chciał być pochowany na miejscowym cmentarzu.
Wiktionary
rzecz. Krasiejów mrz.
:: fż. krasiejowianka ż.
przym. krasiejowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Krasiejowa
(1.2) kobieta pochodząca z Krasiejowa, urodzona w Krasiejowie
Wiktionary
rzecz. Krasiejów mrz.
:: fm. krasiejowianin mos.
przym. krasiejowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Krasiejowa, związany z Krasiejowem
Wiktionary
(1.1) Główna ekspozycja skamieniałości krasiejowskich oraz ich rekonstrukcji znajduje się w Muzeum Ewolucji PAN w Warszawie.
Wiktionary
rzecz. krasiejowianin mos., krasiejowianka ż., Krasiejów mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. koniczyna
Wiktionary
(1.1) koniczyna, kraśka, rasikoń, rosikoń
Wiktionary
Wikipedia
część wsi Szczuki
SJP.pl
Krasiniec – wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Płoniawy-Bramura.
Do 2023 miejscowość była częścią wsi Szczuki.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Krasiniec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
ptak z rodziny o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Coracias garrulus|ref=tak., ptak o jaskrawym upierzeniu, najczęściej owadożerny;
(1.2) gw-pl|Mazowsze. kraszanka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkraska, AS: kraska
Wiktionary
rzecz. kraszanka ż., kraski nmos., kraskowate nmos., kraskowe nmos.
Wiktionary
(1.1) kraska zwyczajna
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu kraskowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Coraciidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu kraskowych;
Wiktionary
W Polsce:
Wikipedia
(1.1) Generalnie kraski polują na owady w locie.
Wiktionary
rzecz. kraska ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Kraśko:
Wikipedia
Wikipedia
rząd ptaków obejmujący ponad 200 gatunków, występujących na całym świecie z wyjątkiem rejonów okołobiegunowych; kraskowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Coraciiformes|ref=tak., rząd ptaków z podgromady Neornithes;
Wiktionary
(1.1) Do rzędu kraskowatych należą ptaki zróżnicowane pod względem trybu życia i morfologii.
Wiktionary
rzecz. kraska ż., kraskowe lm nm.
Wiktionary
(1.1) kraskowe
Wiktionary
o cechach kraskowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rząd ptaków obejmujący ponad 200 gatunków, występujących na całym świecie z wyjątkiem rejonów okołobiegunowych; kraskowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Coraciiformes|ref=tak., rząd ptaków z podgromady nazwa systematyczna|Neornithes|ref=tak.;
Wiktionary
Kraskowe, kraskowate (Coraciiformes) – rząd ptaków z podgromady Neornithes.
Wikipedia
(1.1) Do rzędu kraskowych zalicza się ptaki zróżnicowane pod względem trybu życia i morfologii.
Wiktionary
rzecz. kraska ż., kraskowate lm nm.
Wiktionary
(1.1) kraskowate
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny krasek
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kraskowszczyzna – osada położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Dubicze Cerkiewne.
W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Ludowa nazwa brzmi Korchi i pochodzi od nazwiska Korch, rodu mieszkającego w tej wsi.Kraskowszczyzna po raz pierwszy jest wymieniana w roku 1921. Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii Opieki Matki Bożej w Dubiczach Cerkiewnych, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Świętych Cyryla i Metodego w Hajnówce lub do parafii św. Zygmunta w Kleszczelach.
Wikipedia
krasnoludek, krasnalek;
1. malutka istota baśniowa z brodą i w spiczastej czapce, pomagająca ludziom;
2. żartobliwie: osoba niskiego wzrostu; mikrus, skrzat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) folk. liter. bajkowy brodaty ludek
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. pot. o małym dziecku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pod łopianowym liściem ukryły się dwa krasnale.
(2.1) Nasze krasnale dostały dziś na podwieczorek ciastka z posypką.
Wiktionary
rzecz. krasnolud m., krasnoludek m.
:: zdrobn. krasnalek m.
Wiktionary
(1.1) chochlik, gnom, skrzat
(2.1) brzdąc, malec
Wiktionary
krasnoludek, krasnal;
1. malutka istota baśniowa z brodą i w spiczastej czapce, pomagająca ludziom;
2. żartobliwie: osoba niskiego wzrostu; mikrus, skrzat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: krasnal
Wiktionary
(1.1) Za żerdką płotu skrył się krasnalek.
Wiktionary
rzecz. krasnal m., krasnoludek mzw.
Wiktionary
krasnoludek, krasnal;
1. malutka istota baśniowa z brodą i w spiczastej czapce, pomagająca ludziom;
2. żartobliwie: osoba niskiego wzrostu; mikrus, skrzat
SJP.pl
1. piękny, urodziwy, przystojny;
2. poetycko: czerwony, jaskrawoczerwony
SJP.pl
Wikipedia
tłuszcz płowej zwierzyny
SJP.pl
kraśniak ciemny - gatunek pająka z rodziny worczakowatych
SJP.pl
mieszkaniec wsi: Krasne
SJP.pl
mieszkanka Krasnego
SJP.pl
Kraśnianka (ukr. Краснянка) – wieś na Ukrainie w rejonie winnickim, obwodu winnickiego.
Podczas zaborów wieś w gminie i par. Krasne powiatu jampolskiego guberni podolskiej. W pobliżu znajduje się przystanek kolejowy Krasniwka, leżący na trasie kolei kijowsko-odeskiej. We wsi prowadzono hodowlę koni.
Do 2020 w rejonie tywriwskim.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Kraśnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kraśnika, związany z Kraśnikiem
Wiktionary
Kraśniccy ród szlachecki herbu Rawicz – wzięli swe nazwisko od wsi Kraśnica (Gmina Opoczno, Powiat opoczyński, Województwo łódzkie).
Kraśnica była gniazdem Kraśnickich herbu Rawicz. Jak podaje słownik Królestwa Polskiego pierwszy kościół w Kraśnicy istniał już w 1440 r. Zapewne to oni właśnie byli fundatorami tego kościoła pod wezwaniem św. Andrzeja i św. Wojciecha.
Wikipedia
(1.1) Maliniak kraśnicki zwany również wódką malinówką przygotowywany jest z owoców pochodzących tylko z tego regionu.
Wiktionary
rzecz. Kraśnik m., kraśniczanin m., kraśniczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kraśnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kraśnika
(1.2) osoba pochodząca z Kraśnika, urodzona w Kraśniku
Wiktionary
rzecz. Kraśnik m.
:: fż. kraśniczanka ż.
przym. kraśnicki
Wiktionary
mieszkanka Kraśnika
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kraśniczyn – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Kraśniczyn, nad rzeką Wojsławką (prawy dopływ Wieprza). Miejscowość jest siedzibą gminy Kraśniczyn.
Kraśniczyn uzyskał lokację miejską przed 1500 rokiem. Prawa miejskie do 3 lipca 1821 roku.
Wikipedia
przymiotnik od: Kraśniczyn
SJP.pl
regionalnie: gnom, krasnoludek
SJP.pl
czerwienić się
SJP.pl
czerwienić się
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotników: kraśny, krasny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gatunek motyla dziennego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie lubelskim;
Wiktionary
Kraśnik – miasto w Polsce w województwie lubelskim, siedziba powiatu kraśnickiego, położone 49 km na południowy zachód od Lublina. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa lubelskiego.
Pod względem historycznym Kraśnik położony jest w Małopolsce, początkowo należał do ziemi sandomierskiej, a następnie do ziemi lubelskiej. Miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego.
Wikipedia
IPA: ˈkraɕɲik, AS: kraśńik
Wiktionary
rzecz. kraśniczanin m., kraśniczanka ż.
przym. kraśnicki
Wiktionary
gatunek motyla dziennego
SJP.pl
rodzina motyli obejmująca ponad 800 gatunków; kraśniki
SJP.pl
Kraśnikowate (Zygaenidae) – rodzina motyli z podrzędu Glossata i infrarzędu motyli różnoskrzydłych, obejmująca ponad 1000 opisanych gatunków. Kosmopolityczna, ale głównie tropikalna i subtropikalna.
Wikipedia
o cechach kraśnikowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
żołnierz Armii Czerwonej (wojsk lądowych Sił Zbrojnych ZSRR); czerwonoarmiejec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz Armii Czerwonej
Wiktionary
(1.1) czerwonoarmiejec, czerwonoarmista
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Neoboletus Gelardi, Simonini & Vizzini (krasnoborowik) – rodzaj grzybów należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w województwie lubelskim;
Wiktionary
Krasnobród – miasto w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, nad Wieprzem, na terenie Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krasnobród. Według danych GUS z 31 grudnia 2019 Krasnobród liczył 3101 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: krasˈnɔbrut, AS: krasnobrut
Wiktionary
rzecz. krasnobrodzianin m., krasnobrodzianka ż.
przym. krasnobrodzki
Wiktionary
mieszkaniec Krasnobrodu (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krasnobrodu (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Krasnobród
SJP.pl
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto europejskiej części Rosji, port nad rzeką Kubań, siedziba administracyjna Kraju Krasnodarskiego;
Wiktionary
Krasnodar (ros. Краснодар), do 1920 Jekaterynodar (ros. Екатеринодар, Jekatierinodar, dosłownie „dar Katarzyny”) – miasto w europejskiej części Rosji, położone nad rzeką Kubań, około 100 km od Morza Azowskiego i Morza Czarnego, siedziba administracyjna Kraju Krasnodarskiego. W 2021 roku liczyło 1 099 344 mieszkańców. Miasto jest głównym ośrodkiem przemysłowym i kulturalnym, a także węzłem komunikacyjnym regionu kubańskiego.
Wikipedia
przym. krasnodarski
Wiktionary
(1.1) hist. Jekaterynodar (przed 1920)
Wiktionary
przymiotnik od: Krasnodar (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krasnodarem, dotyczący Krasnodaru
Wiktionary
rzecz. Krasnodar mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Krasnodębski (albo Sławęcin) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Pobóg.
Wikipedia
krzew pochodzący z Andów, którego liście zawierają kokainę (od 0,3 do 1,25%); krzew kokainowy; koka
SJP.pl
Krasnodrzew (Erythroxylum P.Browne) – rodzaj roślin należący do rodziny krasnodrzewowatych. Wyróżnianych jest 259 gatunków. Zasięg ich obejmuje wszystkie kontynenty w strefie międzyzwrotnikowej. Kilka z nich posiada dużą zawartość kokainy (np. E. coca i E. novogranatense). Gatunkiem typowym jest E. areolatum Linnaeus (Syst. Nat. ed. 10. 1035. 1759).
Wikipedia
rodzina roślin dwuliściennych obejmująca około 90 gatunków drzew i krzewów strefy międzyzwrotnikowej
SJP.pl
Wikipedia
o cechach krasnodrzewowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
łowiec krasnodzioby, nurniczek krasnodzioby - gatunki ptaków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma krasny (czerwony) dziób
Wiktionary
IPA: ˌkrasnɔˈd͡ʑɔbɨ, AS: krasnoʒ́oby
Wiktionary
(1.1) czerwonodzioby
Wiktionary
krasnogonek oliwkowy - gatunek ptaka z rodziny astryldowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Gatczyna (oficjalna nazwa miasta w latach 1929-1944);
Wiktionary
Bulungʻur (uzb. cyr.: Булунғур; ros.: Булунгур, Bułungur) – miasto we wschodnim Uzbekistanie, w wilajecie samarkandzkim, siedziba administracyjna tumanu Bulungʻur. W 1989 roku liczyło ok. 21 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu mleczarskiego.
Miejscowość otrzymała prawa miejskie w 1973 roku. W latach 1930–91 nosiła nazwę Krasnogvardeysk (Krasnogwardiejsk).
Wikipedia
przym. krasnogwardiejski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Krasnogwardiejskiem, dotyczący Krasnogwardiejska (współcz. Gatczyna)
Wiktionary
rzecz. Krasnogwardiejsk mrz.
Wiktionary
dzięciur krasnogłowy - gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych
SJP.pl
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Federacji Rosyjskiej na Syberii, stolica Kraju Krasnojarskiego;
Wiktionary
Krasnojarsk (ros. Красноярск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, trzecie co do wielkości miasto Syberii, położone nad rzeką Jenisej; stolica Kraju Krasnojarskiego; 1 093 771 mieszkańców (2020). Wraz z aglomeracją liczy 1,155 mln mieszkańców (stan na 2012), dzięki czemu stanowi 12. miasto w Rosji pod względem liczby ludności. Port rzeczny, węzeł kolejowy.
W okolicy Park Narodowy „Słupy Krasnojarskie”.
Wikipedia
(1.1) Papa chciał mnie wysłać z Krasnojarska, bo uważa, że wszystkie tamtejsze panny, moje przyjaciółki, są przeraźliwe.
Wiktionary
IPA: krasˈnɔjarsk, AS: krasnoi ̯arsk
Wiktionary
przym. krasnojarski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. krasnojarski
frazeologia.
etymologia. etym|rosyjski|Красноярск. (Krasnoârsk)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Krasnoyarsk
* baskijski: (1.1) Krasnoiarsk
* białoruski: (1.1) Краснаярск m. (Krasnaârsk)
* bułgarski: (1.1) Красноя́рск m. (Krasnojársk)
* fiński: (1.1) Krasnojarsk
* jakucki: (1.1) Красноярскай
* niemiecki: (1.1) Krasnojarsk n.
* nowogrecki: (1.1) Κρασνογιάρσκ n. (Krasnogiársk)
* rosyjski: (1.1) Красноярск m. (Krasnoârsk)
* słowacki: (1.1) Krasnojarsk m.
* węgierski: (1.1) Krasznojarszk
* włoski: (1.1) Krasnojarsk ż.
źródła.
== Krasnojarsk (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna
(1.1) geogr. Krasnojarsk
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Krasnojarsk (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Krasnojarska, związany z Krasnojarskiem
Wiktionary
IPA: ˌkrasnɔˈjarsʲci, AS: krasnoi ̯arsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Krasnojarsk m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Permskim, nad Kamą;
Wiktionary
Krasnokamsk (ros. Краснока́мск) – miasto w Rosji, w Kraju Permskim, nad Kamą.
W 1929 zdecydowano o lokalizacji kombinatu celulozowo-papierniczego, w 1933 Krasnokamsk stał się osiedlem typu miejskiego. Prawa miejskie od 1938 r. Kombinat rozpoczął produkcję w 1936 i był największy w Europie.
Wikipedia
przym. krasnokamski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krasnokamskiem, dotyczący Krasnokamska
Wiktionary
rzecz. Krasnokamsk mrz.
Wiktionary
roślina cebulowa z rodziny amarylkowatych; hemant; hemantus
SJP.pl
Krasnokwiat (Haemanthus L.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Obejmuje 22 gatunki. Wszystkie występują w południowej Afryce. Część gatunków tradycyjnie tu zaliczanych, nieco szerzej rozpowszechnionych, różniących się m.in. liczbą chromosomów (tu zaliczane rośliny mają ich 16) wyodrębniono w rodzaj Scadoxus (18 chromosomów).
Wikipedia
urodziwa kobieta; piękność
SJP.pl
rodzina roślin jednoliściennych z rzędu liliowców
SJP.pl
Krasnolicowate (Alstroemeriaceae) – rodzina roślin jednoliściennych z rzędu liliowców (Liliales). Zasięg ich obejmuje głównie Amerykę Południową, sięgają na północ po Meksyk, poza tym rosną w Australii i na Nowej Zelandii. W węższym ujęciu systematycznym rodzina obejmuje tylko trzy rodzaje południowoamerykańskie (plemię Alstroemerieae), w szerszym zalicza się tu także dwa dalsze rodzaje (plemię Luzuriageae) spotykane po obu stronach Pacyfiku (takie ujęcie przyjmuje system APG III i APG IV).
Wikipedia
mający piękne lub rumiane lica
SJP.pl
1. w literaturze, filmach i grach fantasy: członek rasy górniczej zajmującej się głównie kowalstwem, wyobrażany jako krępy osobnik z długą brodą;
2. ekspresywnie: krasnoludek - bajkowa istota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mit. folk. podobna do niskiego człowieka istota z mitologii nordyckiej i germańskiej;
(1.2) przedstawiciel fantastycznej rasy pochodzącej od krasnoludów (1.1)
(1.3) zgrub. od krasnoludek
Wiktionary
Krasnolud (szwed. dvärg, norw. dverg, niem. Zwerg, ang. dwarf) – istoty z mitologii nordyckiej i germańskiej, obecne później także w folklorze niemieckim i skandynawskim, a współcześnie w literaturze, filmach i grach fantasy.
Wikipedia
(1.2) Krasnolud łypnął na niego i uśmiechnął się przebiegle.
(1.2) Gry pełniły ważną rolę w historii zarówno krasnoludów, jak i trolli.
Wiktionary
rzecz. krasnoludzkość ż.
:: zdrobn. krasnoludek m.
:: fż. krasnoludka ż.
przym. krasnoludzki, krasnoludkowy, krasnoludowy
Wiktionary
(1.1) karzeł
Wiktionary
krasnalek, krasnal;
1. malutka istota baśniowa z brodą i w spiczastej czapce, pomagająca ludziom;
2. żartobliwie: osoba niskiego wzrostu; mikrus, skrzat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) bajkowy, dobrotliwy człowieczek, bardzo małej postury, tradycyjnie z długą brodą, ubrany w czerwony kubraczek i takąż szpiczastą czapkę;
(1.2) przen. abstrakcyjny powód, winowajca lub sprawca
Wiktionary
Krasnoludek, krasnal, gnom, skrzat – przyjazna ludziom istota pojawiająca się często w literaturze polskiej i zagranicznej, szczególnie w baśniach. Krasnoludki wyglądem przypominają małych ludzi. Przeważnie są przedstawiane w szpiczastych czerwonych czapeczkach, od koloru których pochodzi ich polska nazwa. Występują zarówno w baśniowej tradycji polskiej, jak i innych narodów europejskich.
Wikipedia
(1.1) Powiadał dziadek, że jego samego Krasnoludki tak śpiewać uczyły i zawsze im okruszyny chleba albo i twarogu na ławie zostawiał, bo z ziemi takie jeść nie chcą, jako że swój honor mają.
(1.2) To krasnoludki namówiły nas do wódki, • to krasnoludki wszystkiemu winne są.
Wiktionary
rzecz. krasnal m., krasnalek m.
:: zgrub. krasnolud m.
:: fż. krasnoludka ż.
przym. krasnoludzki, krasnoludkowy
Wiktionary
(1.1) krasnal, krasnalek
Wiktionary
baśniowa istota żeńska; krasnalka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyimaginowana żeńska forma krasnoludka
Wiktionary
(1.1) Opłotkami przez ogródek • wraca pierwszy krasnoludek. • Skąd ty wracasz, mój malutki? • Wracam od swej krasnoludki.
Wiktionary
rzecz. krasnoludek mzw., krasnolud m./ż.
Wiktionary
przymiotnik od: krasnoludek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krasnoludkiem, dotyczący krasnoludka
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do krasnoludka, będący jego własnością
Wiktionary
rzecz. krasnoludek m., krasnolud m.
Wiktionary
(1.1) krasnoludzki
(2.1) krasnoludzki
Wiktionary
→ krasnolud; krasnoludzi, krasnoludzki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krasnoludem, dotyczący krasnoluda
Wiktionary
rzecz. krasnolud m.
Wiktionary
afrykanka krasnopierśna - gatunek ptaka z rodziny papugowatych
SJP.pl
ryba z rodziny karpiowatych; wzdręga
SJP.pl
Wzdręga (Scardinius erythrophthalmus) – gatunek ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), często mylona z płocią, od której jest bardziej jaskrawo ubarwiona i ciało ma silniej spłaszczone.
Wikipedia
1. mający piękne lub czerwone pióra;
2. cudowronka krasnopióra - gatunek ptaka z rzędu wróblowych, występujący na Nowej Gwinei i pobliskich wyspach
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Białoruś
Wikipedia
przymiotnik od: Krasnopol
SJP.pl
glon morski, zwykle o czerwonych plechach
SJP.pl
Krasnorosty (Rhodophyta) – typ (gromada) wyspecjalizowanych glonów należących do królestwa roślin, liczący ok. 5 tysięcy gatunków wyraźnie odrębnych od protistów. W aktualnych ujęciach jeden z trzech kladów bazowych supergrupy Archaeplastida. Jak sama nazwa krasnorostów wskazuje, oprócz chlorofilu (a i d) zawierają także inne barwniki, a mianowicie czerwoną fikoerytrynę i niebieską fikocyjaninę.
Wikipedia
gromada wyspecjalizowanych glonów, obejmująca około 5000 gatunków
SJP.pl
Krasnorosty (Rhodophyta) – typ (gromada) wyspecjalizowanych glonów należących do królestwa roślin, liczący ok. 5 tysięcy gatunków wyraźnie odrębnych od protistów. W aktualnych ujęciach jeden z trzech kladów bazowych supergrupy Archaeplastida. Jak sama nazwa krasnorostów wskazuje, oprócz chlorofilu (a i d) zawierają także inne barwniki, a mianowicie czerwoną fikoerytrynę i niebieską fikocyjaninę.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Krasnosielc – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie makowskim, w gminie Krasnosielc, nad rzeką Orzyc.
Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską w 1824, zdegradowany w 1870.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krasnosielc. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Krasnosielc
SJP.pl
południowoamerykański krzew przypominający tarninę, w którego liściach znajduje się kokaina; krasnodrzew pospolity, krzew kokainowy, czerwik
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych występujących w Ameryce; czerwikowate
SJP.pl
o cechach krasnosokowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
mieszkaniec Krasnegostawu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Krasnegostawu
(1.2) osoba pochodząca z Krasnegostawu, urodzona w Krasnymstawie
Wiktionary
(1.1) W tegorocznym plebiscytebiscycie kolejny raz wygrał krasnostawianin.
Wiktionary
rzecz. Krasnystaw mrz.
:: fż. krasnostawianka ż.
przym. krasnostawski
Wiktionary
mieszkanka Krasnegostawu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Krasnegostawu
(1.2) kobieta pochodząca z Krasnegostawu, urodzona w Krasnymstawie
Wiktionary
rzecz. Krasnystaw mrz.
:: fm. krasnostawianin mos.
przym. krasnostawski
Wiktionary
przymiotnik od: Krasnystaw
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Krasnegostawu, związany z Krasnymstawem
Wiktionary
(1.1) Kraśniczyn należy do powiatu krasnostawskiego.
Wiktionary
rzecz. Krasnystaw mrz., krasnostawianin mos., krasnostawianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie swierdłowskim, na Uralu;
Wiktionary
Krasnoturjinsk (ros. Краснотурьинск) – miasto w Rosji, w obwodzie swierdłowskim, na Uralu.
W mieście funkcjonują dwie linie tramwajowe.
W Krasnoturjinsku urodził się niemiecki hokeista rosyjskiego pochodzenia, Eduard Lewandowski.
Wikipedia
(1.1) Krasnoturyjsk
Wiktionary
motylik krasnouchy - gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych
SJP.pl
Krasnowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Sejny.
Do 1954 roku miejscowość należała do gminy Krasnowo. W latach 1954–1971 wieś należała do gromady Jodeliszki, po jej zniesieniu i należała była siedzibą władz gromady Krasnowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
dawniej: Turkmenbaszy (miasto portowe w Turkmenistanie); Krasnowodzk
SJP.pl
Turkmenbaszy (turkm. Türkmenbaşy, dawniej Krasnowodzk, Krasnowodsk, Красноводск) – miasto w zachodnim Turkmenistanie, w wilajecie balkańskim, port nad Zatoką Turkmenbaszy Morza Kaspijskiego. Położone jest na wysokości 27 m p.p.m. W 2022 roku liczyło ok. 91,7 tys. mieszkańców.
Wikipedia
dawniej: Turkmenbaszy (miasto portowe w Turkmenistanie); Krasnowodsk
SJP.pl
Turkmenbaszy (turkm. Türkmenbaşy, dawniej Krasnowodzk, Krasnowodsk, Красноводск) – miasto w zachodnim Turkmenistanie, w wilajecie balkańskim, port nad Zatoką Turkmenbaszy Morza Kaspijskiego. Położone jest na wysokości 27 m p.p.m. W 2022 roku liczyło ok. 91,7 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Krasnowodzk
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. piękny, urodziwy, przystojny;
2. poetycko: czerwony, jaskrawoczerwony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) łow. dobrze odżywiony; w dobrej kondycji
(1.2) przest. czerwony
(1.3) daw. jaskrawy
(1.4) daw. piękny
Wiktionary
(1.1-4) war. krasny
(1.1) łojny, sadlisty, tłusty
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim;
Wiktionary
Krasnystaw – miasto w Polsce w województwie lubelskim, siedziba powiatu krasnostawskiego, przy ujściu rzeki Żółkiewki do Wieprza. Położone na terenie Działów Grabowieckich i Wyniosłości Giełczewskiej.
Herb miasta przedstawia dwie ryby (karpie) na niebieskim tle w kształcie tarczy hiszpańskiej. Umiejscowione one są naprzemianlegle, jedna nad drugą. Natomiast flaga Krasnegostawu jest prostokątną, żółtą tkaniną z umieszczonym na środku herbem miasta. Miejscowość posiada swój hejnał.
Wikipedia
(1.1) Po przeprowadzce do Krasnegostawu Marian zerwał z Mirą.
Wiktionary
IPA: krasˈnɨstaf, AS: krasnystaf
Wiktionary
rzecz. krasnostawianin mos., krasnostawianka ż.
przym. krasnostawski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Krasocin – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Krasocin.
Wieś w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego była w latach 70. XVI wieku własnością kasztelana sandomierskiego Stanisława Szafrańca. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Wikipedia
przymiotnik od: Krasocin
SJP.pl
dawniej: krasomówca - człowiek umiejący pięknie przemawiać; orator, retor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która potrafi pięknie przemawiać, po mistrzowsku włada słowem
Wiktionary
(1.1) Zwycięzca konkursu „Krasomówca roku” zachwycił wszystkich swoim wystąpieniem.
Wiktionary
IPA: ˌkrasɔ̃ˈmuft͡sa, AS: krasõmufca
Wiktionary
rzecz. krasomówstwo n.
:: fż. krasomówczyni ż.
przym. krasomówczy
Wiktionary
(1.1) orator, retor, kaznodzieja
Wiktionary
dawniej: krasomówczy - dotyczący sztuki pięknego mówienia; retoryczny, oratorski, elokwentny, wymowny
SJP.pl
kobieta umiejąca pięknie przemawiać; oratorka
SJP.pl
dawniej: krasomówstwo - umiejętność sprawnego, jasnego wyrażania swoich myśli, sztuka pięknego mówienia; oratorstwo, retoryka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umiejętność elokwentnego przemawiania
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. krasopani poziomkówka - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych;
2. krasopani hera - gatunek motyla z rodziny mrocznicowatych
SJP.pl
o skałach: ulegać rozpuszczaniu przez wody powierzchniowe i podziemne; krasowieć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
o skałach: ulegać rozpuszczaniu przez wody powierzchniowe i podziemne; krasowacieć
SJP.pl
działalność krasowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Krasowski:
Wikipedia
przymiotnik od: kras
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z geologicznym zjawiskiem krasu, dotyczący krasu
Wiktionary
Krasowy (niem. Krassow) – dzielnica Mysłowic, położona na południu miasta.
Wikipedia
(1.1) W granicach Tomaszowa leży rezerwat Niebieskie Źródła. Są to unikatowe wywierzyska krasowe - podobne można znaleźć jeszcze tylko w Holandii.
Wiktionary
rzecz. kras m., Kras m., krasowienie n., krasologia ż., krasolog m.
czas. krasowieć ndk.
Wiktionary
rodzaj dinozaura ptasiomiednicznego
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wódz rzymski, 115-53 p.n.e.
SJP.pl
Krassus, Marcus Licinius Crassus (ur. 114 p.n.e., zm. 53 p.n.e.) – rzymski polityk i wódz, członek I triumwiratu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
żartobliwie o krowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zoonim, popularne imię dla krowy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kraszanka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|Gwiazdula.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące to nazwisko:
Wikipedia
1. dawniej: piękny, krasny, czerwony;
2. o maści konia: czarny z białymi plamkami; srokaty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) daw. krasny, piękny
(1.2) gwara. srokaty (o umaszczeniu)
(1.3) reg-pl|Kresy. kolorowy
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. i M., B., W. lm. od: krasa
Wiktionary
rzecz. krasa ż., krasula ż., kraszanka ż.
Wiktionary
potocznie: osoba, w której ktoś się zauroczył; crush
SJP.pl
jajko kurze zabarwione na jeden kolor, będące tradycyjną ozdobą wielkanocnego stołu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. wielkanocne, jednolicie kolorowe jajko, bez deseni
(1.2) daw. piękna kobieta
Wiktionary
Pisanka – ogólna, zwyczajowa nazwa jaja (zwykle kurzego, ale także gęsiego czy kaczego) zdobionego różnymi technikami.
Wikipedia
IPA: kraˈʃãnka, AS: krašãnka
Wiktionary
rzecz. okrasa ż., kraszenie n., okraszenie n., kraska ż., Krasula ż., okraszanie n.
czas. krasić ndk., okrasić dk., okraszać ndk.
przym. krasy
Wiktionary
(1.1) malowanka, byczek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krasić.
Wiktionary
czas. krasić
rzecz. kraszanka ż.
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kraszowice (dawniej niem. Kroischwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim, w gminie Bolesławiec, na pograniczu Pogórza Izerskiego i Pogórza Kaczawskiego w Sudetach.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Kraszowice. W latach 1954–1972 wieś należała do gromady Kraszowice i była siedzibą jej władz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we wschodniej Łotwie, stolica gminy Krasław;
Wiktionary
Krasław (łot. Krāslava, łatg. Kruoslova, niem. Kreslau) – miasto na wschodniej Łotwie, stolica novadsu Krasław. 10 854 mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł lniarski oraz drzewny. W pobliżu znajduje się stacja kolejowa Krāslava.
Wikipedia
przym. krasławski
Wiktionary
1. krzyżujące się, przeplatające się pręty metalowe mające stanowić przeszkodę trudną do przejścia; ogrodzenie, brama itp. wykonane z takich prętów;
2. wzór tworzony przez prostopadle krzyżujące się linie; materiał w taki wzór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. krzyżujące się pręty metalowe lub drewniane; ażurowe zamknięcie otworu (wejściowego, okiennego) lub rodzaj ogrodzenia konkretnej przestrzeni wewnątrz lub na zewnątrz budowli
(1.2) techn. urządzenie służące do oddzielania ciał stałych ze ścieków
(1.3) mat. nazwa struktury matematycznej
(1.4) wzór na papierze, tkaninie itp., skrzyżowanie barwnych linii
(1.5) materiał z kratą (1.4)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkrata, AS: krata
Wiktionary
rzecz. kratownica ż., skratek m.
:: zdrobn. kratka ż., krateczka ż.
czas. kratować, kratkować
przym. kratowy, kraciasty
Wiktionary
zdrobnienie od: kratka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kratka
Wiktionary
IPA: kraˈtɛt͡ʃka, AS: kratečka
Wiktionary
rzecz. krata ż.
Wiktionary
krzew lub niskie drzewo z rodziny różowatych; głóg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. przest. głóg
Wiktionary
Głóg (Crataegus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Do rodzaju zaliczanych jest ok. 217–230 gatunków, ale według niektórych ujęć – co najmniej tysiąc. Zasięg rodzaju obejmuje strefę umiarkowaną na półkuli północnej, przy czym centrum zróżnicowania stanowi Ameryka Północna, gdzie rośnie 169 gatunków. W Europie obecnych jest 21 gatunków, z czego w Polsce naturalnie rosną: głóg dwuszyjkowy C. laevigata, jednoszyjkowy C. monogyna, odgiętodziałkowy C. rhipidophylla oraz mieszańce – głóg wielkoowocowy C. ×macrocarpa, pośredni C. ×media i nierównoząbkowy C. ×subsphaericea. Jako zdziczałe i zadomowione wymieniane są: głóg ałtajski C. chlorocarpa, głóg wachlarzowaty C. flabellata i głóg szkarłatny (szypułkowy) C. coccinea.
Wikipedia
(1.1) U nas wiosna, za oknem zielono, krategusy, cisy, hortensje puszczają nowe gałązki i zastanawiam się, czy przeżyją.
Wiktionary
1. zagłębienie na szczycie wulkanu; wylot kanału, którym wydostaje się lawa i gazy;
2. zagłębienie spowodowane uderzeniem meteorytu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. lejkowate zagłębienie na szczycie stożka wulkanicznego, przez który wydobywa się lawa i gazy wulkaniczne;
(1.2) geol. owalne zagłębienie spowodowane upadkiem meteorytu;
(1.3) hist. w starożytnej Grecji rodzaj naczynia używanego do mieszania wina z wodą;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wulkanolodzy powoli zbliżali się do krawędzi krateru.
(1.2) Geolodzy odkryli krater, który powstał w wyniku upadku asteroidy 65 milionów lat temu.
(1.3) Muzeum posiada dużą kolekcję starogreckich kraterów.
Wiktionary
IPA: ˈkratɛr, AS: krater
Wiktionary
rzecz. kraterozaur m.
:: zdrobn. kraterek m.
przym. kraterowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kraterozaur m.
:: zdrobn. kraterek m.
przym. kraterowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) crater; (1.2) crater; (1.3) krater
* baskijski: (1.1) krater; (1.2) krater; (1.3) kratera
* białoruski: (1.1) кратэр m.; (1.2) кратэр m., астраблема ż.
* esperanto: (1.1) kratero; (1.2) kratero; (1.3) kratero
* francuski: (1.1) cratère m.; (1.2) cratère m.; (1.3) cratère m.
* hawajski: (1.1) lua pele; (1.2) lua
* hiszpański: (1.1) cráter m.; (1.2) cráter m.; (1.3) cratera ż., crátera ż.
* interlingua: (1.1) crater
* islandzki: (1.1) gígur m.
* kataloński: (1.1) cràter m.; (1.2) cràter m.
* niemiecki: (1.1) Krater m.
* nowogrecki: (1.1) κρατήρας m.; (1.2) κρατήρας m.; (1.3) κρατήρας m.
* rosyjski: (1.1) кратер m.; (1.2) кратер m.; (1.3) кратер m.
* szwedzki: (1.1) krater w.
* ukraiński: (1.1) кратер m.; (1.2) кратер m.; (1.3) кратер m.
źródła.
== krater (język angielski.) ==
thumb|krater (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. krater (naczynie)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mający wpływ na tworzenie się krateru
SJP.pl
przypominający krater
SJP.pl
przymiotnik od: krater
SJP.pl
rodzaj czworonożnego, roślinożernego dinozaura z grupy stegozaurów
SJP.pl
Kraterozaur, Craterosaurus – czworonożny, roślinożerny, mało znany dinozaur należący do grupy stegozaurów.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: krata;
2.
a) wzór powstały ze skrzyżowanych linii lub pasków;
b) materiał o takim wzorze;
3. kwadracik utworzony przez krzyżujące się linie;
4. potocznie: wyćwiczone mięśnie brzucha; ośmiopak, sześciopak, six-pack, ABS, kratka, dziesięciopak, kaloryfer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: krata
(1.2) wzór na danym materiale (np. papierze, tkaninie), złożony z układu linii krzyżujących się pod kątem prostym lub ułożonych w pionowe i poziome pasy kwadratów
(1.3) nadrukowany, mały, pusty prostokąt
(1.4) częściowo zamknięty wlot kanalizacji deszczowej, wywietrznika itp.
(1.5) tylko w lm.: pot. przen. więzienie
(1.6) pot. znak #, hashtag
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkratka, AS: kratka
Wiktionary
rzecz. krata ż., kratownica ż., skratki nmos.
czas. kratkować, kratować, zakratować
Wiktionary
kratki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kratkować.
Wiktionary
rzecz. niekratkowanie n.
czas. kratkować ndk.
Wiktionary
motyl z podrodziny rusałek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. praw. adwokat, który specjalizuje się w sprawach karnych
Wiktionary
1. taki, który jest w kratkę, ma kratki; kratkowany;
2. środowiskowo: adwokacki, sądowy
SJP.pl
objawienie się boskiej mocy, przejaw mocy i władzy bóstwa
SJP.pl
Kratofania (z gr. kratós ‘siła’ lub ‘moc’, phaínein ‘ukazywać’) – rodzaj hierofanii, w której dochodzi do objawienia, manifestacji mocy sacrum.
Za kratofanię mogą być uważane zjawiska spodziewane i często pojawiające się, jak np. narodziny dziecka, wzejścia roślin, ale także wydarzenia niespodziewane: klęski, czy zdarzenia poczytywane za cuda. Przez swą dwojaką naturę mogą stać się zarówno przedmiotem ludzkiej czci, jak i bojaźni.
Wikipedia
w geologii: platforma kontynentalna nieobjęta ruchami górotwórczymi; kraton
SJP.pl
w geologii: platforma kontynentalna nieobjęta ruchami górotwórczymi; kratogen
SJP.pl
Kraton (z gr. κράτος krátos – „potęga, moc”) najstarsza, utwardzona część skorupy ziemskiej, niepodlegająca już w zasadzie fragmentacji. Największe współczesne kratony to: Sinia – platforma chińska, Angoria – platforma syberyjska, kraton wschodnioeuropejski; kratony Kongo, Kalahari i saharyjski, a w Ameryce m.in.: kraton północnoamerykański i amazoński. Kratony budują, obok pasów fałdowych, znaczną część powierzchni kontynentów.
Wikipedia
wstawiać kraty w jakiś otwór, zabezpieczać kratami; okratowywać
SJP.pl
kraty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kratować.
Wiktionary
czas. kratować
Wiktionary
1. ogrodzenie lub przegroda z krzyżujących się prętów;
2. konstrukcja kratowa; sztywna konstrukcja mająca postać kraty, pełniąca funkcję dźwigara w mostach, dachach, dźwigach itp. lub szkieletu w kadłubach samochodów, samolotów;
3. krata z drewnianych listew układana na dnie łodzi, jachtu, chroniąca przed zbierającą się wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płaska przegroda z krzyżujących się prętów
(1.2) bud. rodzaj sztywnej konstrukcji złożonej prętów;
(1.3) żegl. kratka z listewek na podłodze jachtu
Wiktionary
Kratownica, krata – rodzaj konstrukcji prętowej.
Wikipedia
IPA: ˌkratɔvʲˈɲit͡sa, AS: kratovʹńica
Wiktionary
rzecz. kratka ż., krata ż.
Wiktionary
(1.1) krata
(1.3) greting
Wiktionary
przymiotnik od: krata
SJP.pl
najszybszy styl pływacki; crawl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. sposób pływania polegający na naprzemiennych, zagarniających ruchach rąk oraz nóg pracujących jak nożyce;
Wiktionary
Kraul, właściwie kraul na piersiach – najszybszy i najpopularniejszy styl pływacki. Styl ten jest tak popularny wśród zawodników, że wiele osób utożsami kraul, ze stylem dowolnym. Kraul wymaga idealnej koordynacji oddechu i pracy rąk.
Wikipedia
IPA: krawl, AS: krau̯l
Wiktionary
przym. kraulowy
rzecz. kraulista m.
Wiktionary
sportowiec uprawiający pływanie kraulem (crawlem): crawlista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. pływak pływający kraulem
Wiktionary
rzecz. kraul m.
:: fż. kraulistka ż.
przym. kraulowy
Wiktionary
potocznie: pływać kraulem
SJP.pl
przymiotnik od: kraul - najszybszy styl pływacki; crawlowy
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
SJP.pl
Krauszów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Nowy Targ.
Wieś duchowna, własność opactwa cystersów szczyrzyckich położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. słoik
Wiktionary
Osoby o nazwisku Krauze:
Wikipedia
potocznie: krav maga - izraelski system walki wręcz i samoobrony, bazujący na odruchach obronnych człowieka; kravka
SJP.pl
potocznie: osoba uprawiająca krav magę - izraelski system walki wręcz i samoobrony
SJP.pl
[czytaj: krawic] nazwisko
SJP.pl
potocznie: krav maga - izraelski system walki wręcz i samoobrony, bazujący na odruchach obronnych człowieka; krava
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. krajać
Wiktionary
IPA: ˈkravat͡ɕ, AS: kravać
Wiktionary
rzecz. krawanie n., krawiectwo n., krawcowa ż., krawiec
przym. krawiecki
Wiktionary
1. wyrób krawatów;
2. zawód polegający na wyrobie krawatów
SJP.pl
1. wytwórca krawatów;
2. pejoratywnie: urzędnik lub pracownik korporacji;
3. potocznie: osoba chętnie chodząca w krawacie
SJP.pl
zdrobnienie od: krawat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: krawat
Wiktionary
(1.1) Adaś wystąpi w nowym ubranku i krawaciku.
Wiktionary
rzecz. krawat m.
Wiktionary
szewski nóż do krajania skór; krawalnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek historycznej grupy etnicznej zamieszkującej Racibórz i okolice;
Wiktionary
(1.1) Tereny nad górną Odrą na Górnym Śląsku zamieszkiwali Krawaki i Raciborzanie.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hałas, [[zgiełk],awantura, bijatyka]
Wiktionary
deska, na której szewc przykrawa skórę
SJP.pl
szewski nóż do krajania skór; krawacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krawać.
Wiktionary
czas. krawać ndk.
Wiktionary
1. wąski, ozdobny pasek materiału wiązany wokół szyi na kołnierzu koszuli;
2. u zwierząt: pionowy pas białej sierści na szyi i piersiach;
3. w sportach walki: chwyt za szyję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. pasek materiału noszony na szyi przez mężczyzn, rzadziej przez kobiety;
(1.2) sport. w zapasach: niedozwolony chwyt za szyję
(1.3) żegl. wąski pas płótna stosowany do przywiązywania opuszczonego i zwiniętego żagla do bomu
(1.4) pot. wąski pasek białej sierści na szyi niektórych zwierząt (najczęściej u psów i kotów)
(1.5) środ. sport. węzeł stosowany we wspinaczce m.in. do łączenia karabinka i taśmy albo lonży do łącznika uprzęży
(1.6) żegl. krótki odcinek linki na jachcie bez specjalnego przeznaczenia
(1.7) przen. więz. stryczek
Wiktionary
Krawat (fr. cravate) – ozdoba męskiego lub damskiego stroju, będąca wąskim paskiem materiału wiązanym wokół szyi na kołnierzu koszuli. Współczesny krawat wywodzi się od długich, kolorowych chust lub szarf noszonych dawniej na szyi w Chorwacji.
Wikipedia
(1.1) Nie umiem wiązać krawatów.
(1.4) Mój kotek jest prawie cały czarny – ma tylko mały, biały krawat.
Wiktionary
IPA: ˈkravat, AS: kravat
Wiktionary
rzecz. krawaciarz m., krawaciarka ż., krawaciarstwo n., krawatówka ż.
:: zdrobn. krawacik m.
przym. krawatowy
Wiktionary
(1.1) kraków|krawatka.; gw-pl|Górny Śląsk|binder, ślips, szlips.; daw. szyjnica, halsztuch; gwara. uczniowska: kurwacik; żart. zwis męski
(1.3) sejzing
(1.5) główka skowronka
Wiktionary
potocznie lub gwarowo: wąski, ozdobny pasek materiału wiązany wokół szyi na kołnierzu koszuli; krawat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) papierowa etykieta na szyjce butelki piwa umieszczona nad etykietą główną;
(1.2) metalowy element, służący do zawieszenia wisiorka na łańcuszku, rzemyku itp.
(1.3) gw-pl|Kraków. krawat
Wiktionary
Krawatka to papierowa etykieta na szyjce butelki piwa umieszczona powyżej etykiety głównej, zawierająca logo i nazwę browaru oraz ewentualnie inne dane.
Wikipedia
IPA: kraˈvatka, AS: kravatka
Wiktionary
połączenie muszki i krawata; musznik
SJP.pl
przymiotnik od: krawat
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. kobieta zawodowo zajmująca się szyciem;
2. żona krawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. kobieta zajmująca się krawiectwem
(1.2) żona krawca
Wiktionary
Krawiec – rzemieślnik, zajmujący się szyciem (ręcznie – igłą lub maszyną) bielizny oraz odzieży, z tkaniny, dzianiny i sukna.
Krawiec jest to rzemieślnik szyjący odzież na miarę dla indywidualnego odbiorcy. Krawiec miarowy wykonuje cały cykl technologiczny od opracowania szablonu do gotowego wyrobu.
Wikipedia
(1.1) Muszę pójść do krawcowej, aby zwęziła mi sukienkę.
Wiktionary
IPA: krafˈt͡sɔva, AS: krafcova
Wiktionary
rzecz. krawiectwo n., krawczyk m.
:: fm. krawiec m.
czas. kroić ndk., krawać ndk., wykrawać ndk.
przym. krawiecki
Wiktionary
(1.1) szwaczka; gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|szwoczka.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przestarzałe: terminator krawiecki, czeladnik w zakładzie krawieckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. czeladnik krawca
(1.2) daw. syn krawca
Wiktionary
Krawczyk (forma żeńska: Krawczyk, Krawczykowa, Krawczykówna; liczba mnoga: Krawczykowie) – nazwisko należące do grupy 20 najpopularniejszych nazwisk używanych w Polsce. Według bazy PESEL 17.01.2015 r. nosiło je 40 878 Polek i 40 572 Polaków. Najwięcej osób noszących to nazwisko mieszka w Warszawie i jej okolicach.
Wikipedia
rzecz. krawiec mos., krawiectwo n., krawcowa ż.
przym. krawiecki
czas. kroić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: kobieta trudniąca się zawodowo szyciem odzieży; krawcowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Lwów. krawcowa
Wiktionary
rzecz. krawiec mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. linia zetknięcia się dwóch powierzchni lub wąski pas jakiejś powierzchni przy samym jej brzegu
2. metalowy ochraniacz nakładany na brzeg narty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce wyznaczające ostry lub ekstremalny koniec czegoś
(1.2) geom. odcinek łączący dwa sąsiednie wierzchołki wielościanu lub powierzchni wielościennej;
(1.3) mat. połączenie między dwoma wierzchołkami grafu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Linia ciągła wyznaczająca krawędź jezdni oznacza zakaz zatrzymywania się.
(1.2) Dla wielościanów wypukłych suma liczby wierzchołków i ścian jest zawsze o dwa większa od liczby krawędzi.
(1.3) Graf planarny to taki, który da się przedstawić na płaszczyźnie bez przecinania się krawędzi.
Wiktionary
IPA: ˈkravɛ̃ɲt͡ɕ, AS: kravẽńć
Wiktionary
rzecz. krawędziak m., krawężnik m., krawędziarka ż., krawędziówka ż.
przym. krawędziowy
przysł. krawędziowo
Wiktionary
(1.1) brzeg, kontur, obrys, kant, skraj, kraj, rant, obrzeże, rąbek, kraniec
Wiktionary
czterostronnie płaska belka o zaokrąglonych narożach, stosowana w budownictwie; krawężniak
SJP.pl
przymiotnik od: krawędź
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krawędzią, dotyczący krawędzi; położony na lub wzdłuż krawędzi
Wiktionary
rzecz. krawędź ż., krawędziak m., krawężnik m., krawędziarka ż., krawędziówka ż.
przysł. krawędziowo
Wiktionary
czterostronnie płaska belka o zaokrąglonych narożach, stosowana w budownictwie; krawędziak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. krokiew w narożu dachu
(1.2) rodzaj piły
Wiktionary
(1.2) Piła krzywica jest piłą ramową, tak jak i (…) krawężnica.
Wiktionary
(1.1) krokiew narożna
Wiktionary
betonowy pas oddzielający chodnik od jezdni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. element budowlany oddzielający chodnik od jezdni i wyznaczający granicę między chodnikiem a jezdnią
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. obraź. policjant pracujący w drogówce lub patrolu pieszym
Wiktionary
Krawężnik – zewnętrzna część chodnika oddzielająca go od jezdni. Na przejściach dla pieszych jest on obniżony, by ułatwić pieszym wejście na poziom chodnika.
Wikipedia
(1.1) Jacuś spadł z roweru i rozbił sobie kolano o krawężnik.
(2.1) Byłbym wcześniej, ale krawężnik zatrzymał mnie tuż przed domem i wlepił mandat za brak świateł.
Wiktionary
IPA: kraˈvɛ̃w̃ʒʲɲik, AS: kravẽũ̯žʹńik
Wiktionary
rzecz. krawędź ż., krawędziak m.
przym. krawężnikowy, krawędziowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|borsztajn., gw-pl|Kujawy|burtnik.
Wiktionary
osoba zawodowo szyjąca ubrania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik zajmujący się szyciem ubrań i innych rzeczy z tkanin;
Wiktionary
Krawiec – rzemieślnik, zajmujący się szyciem (ręcznie – igłą lub maszyną) bielizny oraz odzieży, z tkaniny, dzianiny i sukna.
Krawiec jest to rzemieślnik szyjący odzież na miarę dla indywidualnego odbiorcy. Krawiec miarowy wykonuje cały cykl technologiczny od opracowania szablonu do gotowego wyrobu.
Wikipedia
(1.1) Muszę pójść do krawca, aby skrócił mi sukienkę.
Wiktionary
IPA: ˈkravʲjɛt͡s, AS: kravʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. krawiectwo n.
:: zdrobn. krawczyk m.
:: fż. krawcowa ż., reg. krawczyni ż.
czas. kroić ndk., krawać ndk., wykrawać ndk., wykroić dk.
przym. krawiecki
Wiktionary
przymiotnik od: krawiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krawiectwem, dotyczący krawiectwa
Wiktionary
IPA: kraˈvʲjɛt͡sʲci, AS: kravʹi ̯ecʹḱi
Wiktionary
rzecz. krawiec m., krawczyk m., krawcowa ż., krawiectwo n.
czas. kroić, krawać, wykrawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział rzemiosła zajmujący się szyciem ubrań i innych wyrobów
Wiktionary
Krawiectwo – dziedzina rzemiosła i przemysłu zajmująca się szyciem odzieży i bielizny z tkanin i dzianin.
Wikipedia
IPA: kraˈvʲjɛt͡stfɔ, AS: kravʹi ̯ectfo
Wiktionary
rzecz. krawiec m., krawczyk m., krawcowa ż.
czas. kroić, krawać, wykrawać
przym. krawiecki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. krwawy
Wiktionary
IPA: ˈkravɨ, AS: kravy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szatkownica do warzyw, głównie kapusty
Wiktionary
rodzaj ślimaków płucodysznych
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: krążek
SJP.pl
1. płaski walec kauczukowy, używany do gry w hokeja na lodzie;
2. zdrobnienie od: krąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) każdy okrągły i płaski przedmiot
(1.2) sport. przedmiot, którym rozgrywa się hokej
(1.3) mech. rolka z liną
Wiktionary
Krążek – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Bolesław.
W miejscowości znajduje się Sala Królestwa Świadków Jehowy jako miejsce zebrań ich czterech pobliskich zborów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
IPA: ˈkrɔ̃w̃ʒɛk, AS: krõũ̯žek
Wiktionary
rzecz. krążenie n., krąg m., krągłość ż.
czas. krążyć ndk.
Wiktionary
stały obieg krwi w obrębie serca i naczyń krwionośnych; krążenie krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krążyć.
Wiktionary
IPA: krɔ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: krõũ̯žẽńe
Wiktionary
czas. krążyć
rzecz. krążek mrz.
Wiktionary
człowiek cierpiący na choroby układu krążenia
SJP.pl
przymiotnik od: krążenie
SJP.pl
jaskier krążkolistny - gatunek rośliny wodnej z rodziny jaskrowatych; włosienicznik krążkolistny
SJP.pl
przedstawiciel jednej z gromad nalezących do parzydełkowców
SJP.pl
gromada zwierząt należących do parzydełkowców
SJP.pl
Krążkopławy (Scyphozoa) – gromada wyłącznie morskich parzydełkowców (Cnidaria) charakteryzujących się dobrze wykształconą przemianą pokoleń, z meduzą (scyfomeduza) jako dominującym stadium w cyklu życiowym. Zdarza się, że stadium polipa (scyfopolip, scyfistoma) w ogóle nie występuje. Krążkopławy zasiedlają przeważnie morza o dużym zasoleniu. Niektóre z nich osiągają bardzo duże rozmiary (2 m średnica dzwonu, a długość ramion i czułków nawet kilkanaście metrów). Scyfomeduzy charakteryzują się grubą warstwą mezoglei i stosunkowo przejrzystym ciałem. Są znacznie większe od scyfopolipów. Na brzegach parasola mają ropalia, czyli ciałka brzeżne, będące narządami zmysłu. Polipy żyją pojedynczo. Mają cztery przegrody w jamie gastralnej. Polipy rozmnażają się przez strobilizację. Bałtyk zamieszkują dwie przedstawicielki gromady: chełbia modra (Aurelia aurita), gatunek dobrze znoszący niskie zasolenie tego morza, oraz żyjąca w głębszej, bardziej słonej wodzie duża bełtwa festonowa (Cyannea capillata).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krążkować.
Wiktionary
czas. krążkować ndk.
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny smardzowatych
SJP.pl
Discina (Fr.) Fr. (krążkownica) – rodzaj grzybów z rodziny krążkownicowatych (Discinaceae).
Wikipedia
o cechach krążkownicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Krążkownicowate (Discinaceae Benedix) – rodzina grzybów z rzędu kustrzebkowców (Pezizales).
Wikipedia
o cechach krążkownicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
narzędzie służące do krążkowania powierzchni zewnętrznych
SJP.pl
przymiotnik od: krążek
SJP.pl
Krążkowy – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Kępno.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krążkowy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
1. część przenośnika, wałek, po którym przesuwa się taśma przenośnika lub transportowany materiał;
2. koło zgniatające w kruszarce kołowej lub kołogniocie;
3. słup z zamocowanym na szczycie ruchomym kołem z linkami, służący do ćwiczeń gimnastycznych lub zabawy; kołobieg
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szatkownica
Wiktionary
1. opancerzony okręt bojowy o dużym zasięgu pływania;
2. potocznie: duży samochód osobowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. żegl. opancerzony okręt bojowy o silnym uzbrojeniu;
(1.2) sf. duży, opancerzony statek kosmiczny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W okresie II wojny światowej pojawiły się też krążowniki przeciwlotnicze, będące odmianą krążowników lekkich.
Wiktionary
IPA: krɔ̃w̃ˈʒɔvʲɲik, AS: krõũ̯žovʹńik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. poruszać się wokoło czegoś; kołować, okrążać;
2. zmierzać do celu okrężną drogą, nie móc trafić; kluczyć, błądzić;
3. np. o plotce, półmisku: trafiać do każdego z osobna, po kolei;
4. np. o krwi: obiegać odpowiedni układ organizmu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) robić okrążenie, obieg
(1.2) wałęsać się po określonym obszarze
(1.3) powtarzać jakiś proces, nieustannie powracać do czegoś
Wiktionary
(1.1) Lista obecności krąży po sali.
(1.2) Długo krążyłem po okolicy, zastanawiając się, co jej powiedzieć.
(1.3) Nadal krążysz wokół tematu jedzenia.
Wiktionary
IPA: ˈkrɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: krõũ̯žyć
Wiktionary
rzecz. krążenie n., krążek mrz., okrążenie n., krągłość
przym. okrągły
Wiktionary
(1.1) cyrkulować
(1.2) spacerować, chodzić, unosić się
Wiktionary
rozbieralna pomocnicza konstrukcja podpierająca, pozwalająca na wykonywanie sklepień, łuków i innych podobnych konstrukcji budowlanych; buksztel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. stała lub rozbieralna forma, najczęściej drewniana, pomagająca w budowie konstrukcji sferycznych lub łukowych;
Wiktionary
Krążyna (biczka, biga, prawidło, buksztel) – najczęściej drewniana, często rozbieralna forma, odpowiednio ukształtowana, podparta i usztywniona. Służy jako podpora przy budowaniu łęku lub sklepienia z cegły, kamienia, betonu lub żelbetu (po założeniu szalunku).
Krążyna jest również elementem konstrukcji dachów (dachy Delorme'a), gdzie stanowi konstrukcję nośną lub jest elementem pomocniczym przy kształtowaniu form sferycznych.
Wikipedia
przym. krążynowy
Wiktionary
(1.1) biczka, biga, prawidło, buksztel
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. słoik z gwintem na zakrętkę
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. krałzka ż.
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) daw. chrzciny (obrzęd)
(1.2) daw. uroczystość związana z obrzędem chrzcin
Wiktionary
IPA: ˈkr̥ʲt͡ɕĩnɨ, AS: kr̦ʹćĩny
Wiktionary
(1.1-2) chrzest, daw. krzciny, daw. chrciny
Wiktionary
[czytaj: ka-er-DE] skrót od: Krajowy Rejestr Długów
SJP.pl
1. akt tworzenia czegoś, powoływanie do istnienia;
2. efekt takiego tworzenia, zwłaszcza dzieło sztuki; utwór;
3. szczególny, oryginalny sposób odtworzenia przez aktora jakiejś postaci teatralnej lub filmowej;
4. elegancki, oryginalny strój lub fryzura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rola aktora w filmie lub w sztuce teatralnej, zwykle oryginalny lub wybitny sposób odtworzenia postaci
(1.2) elegancki i oryginalny strój, szczegół stroju lub uczesania o walorach artystycznych, zwykle kobiecy
(1.3) akt tworzenia czegoś
(1.4) przest. wytwór kreacji (1.3)
(1.5) daw. mianowanie kogoś czymś
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Moja siostra do wieczorowych kreacji lubi zakładać na uszy duże kolczyki.
Wiktionary
IPA: krɛˈat͡sʲja, AS: kreacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. kreacyjność ż., kreacjonizm m., kreacjonista m., kreator m., kreowanie n., kreacjonistka ż., kreatywność ż.
czas. wykreować, kreować ndk.
przym. kreacyjny, kreatywny, kreacjonistyczny
przysł. kreatywnie
Wiktionary
(1.2) ubiór, ubranie
(1.3) tworzenie, stwarzanie, stworzenie, kreowanie
(1.4) utwór, dzieło, wytwór, twór, twórczość
(1.5) mianowanie
Wiktionary
zwolennik, propagator kreacjonizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik kreacjonizmu
Wiktionary
rzecz. kreacja ż., kreacjonizm mrz.
:: fż. kreacjonistka ż.
przym. kreacjonistyczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka kreacjonizmu
Wiktionary
IPA: ˌkrɛat͡sʲjɔ̇̃ˈɲistka, AS: kreacʹi ̯o̊̃ńistka
Wiktionary
rzecz. kreacja ż., kreacjonizm m.
:: fm. kreacjonista m.
czas. kreować ndk.
przym. kreacjonistyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kreacjonizmem, dotyczący kreacjonizmu
Wiktionary
rzecz. kreacjonizm mrz., kreacjonista mos., kreacjonistka ż., kreacja ż.
Wiktionary
1. w biologii: dawny pogląd, według którego przyroda powstała w akcie twórczym Boga i pozostaje niezmienna co do gatunków roślin i zwierząt;
2. koncepcja w sztuce, według której dzieło jest wyłącznie tworem wyobraźni artysty;
3. w teologii katolickiej: koncepcja, według której Bóg stwarza duszę ludzką każdorazowo przy powstawaniu istoty ludzkiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pogląd, według którego świat i życie powstały w wyniku stworzenia przez istotę wyższą (np. Boga);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wśród zwykłych Amerykanów zaskakująco wielu jest zwolennikami kreacjonizmu, a ewolucjoniści często są w mniejszości.
Wiktionary
IPA: ˌkrɛaˈt͡sʲjɔ̇̃ɲism̥, AS: kreacʹi ̯o̊̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. kreacja ż., kreacjonista m., kreacjonistka ż.
czas. kreować ndk.
przym. kreacjonistyczny
Wiktionary
zdolność do tworzenia; twórczość
SJP.pl
związany z kreacją
SJP.pl
autor czegoś, twórca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. autor czegoś, twórca
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) inform. program ułatwiający użytkownikowi wykonanie określonej procedury
Wiktionary
Kreator – niemiecki zespół muzyczny wykonujący thrash metal, powstały w 1982 pod nazwą Tyrant, później znany jako Tormentor. Pod obecną nazwą działa od 1984.
Wikipedia
(1.1) Jednakże, jest państwo, które nazwane jest kreatorem polityki gospodarczej świata. Tym państwem są niewątpliwie Stany Zjednoczone.
Wiktionary
rzecz. kreacja ż., kreatywność ż.
:: fż. kreatorka ż.
czas. kreować ndk., wykreować dk.
przym. kreacyjny, kreatywny
przysł. kreatywnie
Wiktionary
(1.1) twórca
(2.1) asystent
Wiktionary
autorka czegoś; twórczyni
SJP.pl
osoba budząca wstręt, odrazę swoim postępowaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ktoś podły, bez skrupułów, kto budzi odrazę swoim zachowaniem
Wiktionary
(1.1) Ty nędzna kreaturo! Jak mogłeś mnie zdradzić?
Wiktionary
IPA: ˌkrɛaˈtura, AS: kreatura
Wiktionary
(1.1) łajdak
Wiktionary
rzadko: prezentujący w istocie ludzkie to, co podlega cierpieniom, skazane jest na śmierć i zniszczenie
SJP.pl
zdrobnienie od: kreatura
SJP.pl
związek azotu wydalany wraz z moczem z organizmu
SJP.pl
Kreatyna (kwas β-metyloguanidynooctowy) – organiczny związek chemiczny zawierający elementy strukturalne guanidyny i kwasu octowego. W organizmach zwierzęcych tworzy się w trakcie przemiany materii, występuje głównie w mięśniach i ścięgnach. Kreatyna została odkryta w 1832 roku przez Michela Eugène’a Chevreula jako składnik mięśnia szkieletowego, a nazwę nadano jej od greckiego słowa kreas („mięso”).
Wikipedia
pochodna kreatyny, organiczny związek chemiczny występujący we krwi i w moczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. bezwodnik kreatyny, metabolit stanowiący parametr do oceny wydolności nerek;
Wiktionary
Kreatynina (z gr. kreas, czyli mięso) – organiczny związek chemiczny, pochodna (bezwodnik) kreatyny występująca we krwi i moczu, produkt metabolizmu.
Kreatynina jest wydalana z organizmu przez nerki z moczem, stanowiąc oprócz mocznika jeden z głównych związków azotowych. Powstaje w organizmie w wyniku nieenzymatycznego rozpadu fosforanu kreatyny. Ilość wydalanej w ciągu doby kreatyniny zależy od masy mięśni i jest charakterystyczna dla danego organizmu. Średnio z moczem w ciągu doby wydala się od 14 do 26 mg tego związku na kilogram masy ciała.
Wikipedia
(1.1) Jakie pacjent ma dzisiaj stężenie kreatyniny w surowicy?
Wiktionary
IPA: ˌkrɛatɨ̃ˈɲĩna, AS: kreatỹńĩna
Wiktionary
(1.1) nazwa systematyczna: 2-imino-1-metyloimidazolidyn-4-on
wzór sumaryczny: wzór chemiczny|C4H7N3O.
Wiktionary
przymiotnik od: kreatyna
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób kreatywny, twórczy
Wiktionary
IPA: ˌkrɛaˈtɨvʲɲɛ, AS: kreatyvʹńe
Wiktionary
przym. kreatywny
rzecz. kreatywność ż., kreacja ż., kreator m.
czas. kreować
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: kreatywnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kreatywny; bardziej kreatywny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kreatywne; cecha tych, którzy są kreatywni
Wiktionary
Kreatywność (postawa twórcza; od łac. creatus „twórczy”) – proces umysłowy pociągający za sobą powstawanie nowych idei, koncepcji lub nowych skojarzeń, powiązań z istniejącymi już ideami i koncepcjami. Myślenie kreatywne to myślenie prowadzące do uzyskania oryginalnych i stosownych rozwiązań. Alternatywna, bardziej codzienna definicja kreatywności mówi, że jest to po prostu zdolność tworzenia czegoś nowego.
Wikipedia
rzecz. kreacja ż., kreator m., kreatorka ż., kreowanie n.
czas. kreować ndk.
przym. kreatywny
przysł. kreatywnie
Wiktionary
(1.1) twórczość, pomysłowość
Wiktionary
1. zdolny do tworzenia czegoś nowego, oryginalnego; twórczy, pomysłowy;
2. mający na celu tworzenie czegoś nowego, oryginalnego, np. kreatywna dyskusja, decyzja
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) twórczy, wnoszący coś nowego, odkrywczego
Wiktionary
(1.1) Wykonawcą tego projektu powinna zostać osoba odpowiedzialna i kreatywna.
Wiktionary
IPA: ˌkrɛaˈtɨvnɨ, AS: kreatyvny
Wiktionary
rzecz. kreacja ż., kreatywność ż., kreator m.
przysł. kreatywnie
Wiktionary
(1.1) pomysłowy
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Osoby o nazwisku Krebs:
Wikipedia
maszyna wykorzystywana w przemyśle przędzalniczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kręcić.
Wiktionary
IPA: krɛ̃nˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: krẽncẽńe
Wiktionary
czas. kręcić, okręcić, nakręcać
przym. kręcony
Wiktionary
1. gruba kreska;
2. środowiskowo: cienka linia narkotyku w proszku; kreska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. kreska
Wiktionary
(1.1) Na świeżo malowanej ścianie ktoś narysował czerwoną krechę.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛxa, AS: kreχa
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., krycha ż., kreślarz mos., kresa ż., kreska ż.
przym. kreskowy
Wiktionary
(1.1) reg. krycha
Wiktionary
o krektunach: wydawać urywany, pojedynczy ton w okresie toków; krektać
SJP.pl
młody głuszec kogut, nie biorący jeszcze czynnego udziału w tokach; krektun
SJP.pl
→ kret
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla kreta; dotyczący, odnoszący się do kreta
Wiktionary
IPA: ˈkrɛt͡ɕi, AS: kreći
Wiktionary
rzecz. kret mzw., kretowisko n., kretowina ż.
Wiktionary
potocznie: kobieta oszukująca, używająca wybiegów; kręcicielka, krętaczka, mataczka, lawirantka
SJP.pl
potocznie: kłamanie, nieuczciwe postępowanie; krętanina, matactwo, krętactwo
SJP.pl
potocznie: osoba oszukująca, używająca wybiegów; kręt, kręcioch, kręciciel, krętus
SJP.pl
1. wprawiać w ruch obrotowy;
2. zwijać;
3. potocznie: oszukiwać;
4. potocznie: robić zdjęcia do filmu, kamerować;
5. potocznie: kierować czymś;
6. potocznie: pedałować;
7. kręcić się - być wprawionym w ruch obrotowy; obracać się; wiercić się; układać się spiralnie; być wciąż w ruchu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) obracać coś
(1.2) zwijać
(1.3) ucierać, mieszać jakimś przyrządem, przygotowując produkty spożywcze
(1.4) pot. kłamać, wymigiwać się od odpowiedzi
(1.5) spotykać się (z kimś), być parą
(1.6) rejestrować kamerą film
(1.7) nawiązywać połączenie telefoniczne
(1.8) fascynować (kogoś)
czasownik zwrotny niedokonany kręcić się
(2.1) obracać się
(2.2) poruszać się po określonym terenie w różnych kierunkach
(2.3) skręcać się w loki (o włosach)
(2.4) niespokojnie siedzieć
Wiktionary
(1.1) Kręcąc gałką ustawił zamrażarkę na osiem.
(1.3) Czarna krowa w kropki bordo gryzła trawę kręcąc mordą.
(1.4) Odniosłem wrażenie, że on kręci.
(1.6) Uwaga, wszyscy aktorzy na plan! Kręcimy!
(2.2) Na dworcu bezdomni kręcą się w pobliżu palących i podnoszą niedopałki, które ci rzucili na ziemię.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: krẽńćić
Wiktionary
(1.4) rzecz. krętacz, krętacki, krętaczka, krętactwo
(2.3) przym. kręcony
Wiktionary
(1.4) zob. kłamać.
(1.7) dzwonić
(2.4) wiercić się
Wiktionary
potocznie:
1. osoba oszukująca, używająca wybiegów; kręt, kręcioch, kręciarz, krętus;
2. osoba wytwarzająca coś poprzez kręcenie czymś, np. kręciciel pizzy
SJP.pl
potocznie:
1. kobieta oszukująca, używająca wybiegów; kręciara, krętaczka, mataczka, lawirantka;
2. kobieta wytwarzająca coś poprzez kręcenie czymś, np. kręcicielka pizzy
SJP.pl
żartobliwie: taki, który się ciągle kręci, ruchliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. lub gwara. ornit. pliszka
Wiktionary
1. ciężka choroba niektórych zwierząt, wywoływana obecnością w mózgu larw tasiemca; kołowacizna;
2. ciężka choroba ptaków, wywoływana przez wirus atakujący układ nerwowy;
3. potocznie: obłąkanie, obłęd; bzik, fiś, hyś, hyź, fiks
SJP.pl
zdrobnienie od: kret
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od kret
Wiktionary
Krecik (cz. Krtek) – czechosłowacki, następnie czeski cykl filmów animowanych dla dzieci. Stworzył go Zdeněk Miler.
Wikipedia
(1.1) W dzieciństwie uwielbiałem oglądać filmy animowane o przygodach krecika.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛt͡ɕik, AS: krećik
Wiktionary
zob. kret.
Wiktionary
człowiek, który na wszystko kręci nosem; wybrzydzacz
SJP.pl
1. żartobliwie: osoba często zmieniająca pozycję, niepotrafiąca usiedzieć na miejscu; kręciuch;
2. potocznie: osoba oszukująca, używająca wybiegów; kręt, kręciciel, kręciarz, krętus
SJP.pl
kręciołek; potocznie:
1. coś poruszającego się wokół własnej osi lub po okręgu;
2. maszynka na korbkę;
3. rodzaj średniowiecznej zabawy z kijkiem i obręczą
SJP.pl
potocznie:
1. przedmiot poruszający się wokół własnej osi lub po okręgu; kręcioł;
2. prosta maszynka na korbkę, np. ręczna wiertarka, wkrętarka; kręcioł;
3. rodzaj średniowiecznej zabawy z kijkiem i obręczą; kręcioł;
4. mechaniczny kalkulator napędzany korbką, popularny w XX wieku;
5. rajd samochodowy z licznymi zakrętami
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. przedmiot poruszający się wokół własnej osi lub po okręgu; kręcioł;
2. prosta maszynka na korbkę, np. ręczna wiertarka, wkrętarka; kręcioł;
3. rodzaj średniowiecznej zabawy z kijkiem i obręczą; kręcioł;
4. mechaniczny kalkulator napędzany korbką, popularny w XX wieku;
5. rajd samochodowy z licznymi zakrętami
SJP.pl
1. wprawiać w ruch obrotowy;
2. zwijać;
3. potocznie: oszukiwać;
4. potocznie: robić zdjęcia do filmu, kamerować;
5. potocznie: kierować czymś;
6. potocznie: pedałować;
7. kręcić się - być wprawionym w ruch obrotowy; obracać się; wiercić się; układać się spiralnie; być wciąż w ruchu
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny makowatych
SJP.pl
Kręciszek (Hypecoum) – rodzaj roślin z rodziny makowatych. Obejmuje 16–18 gatunków występujących na obszarze śródziemnomorskim i dalej na wschód poprzez centralną Azję do Chin.
Wikipedia
1. żartobliwie: osoba często zmieniająca pozycję, niepotrafiąca usiedzieć na miejscu; kręcioch;
2. potocznie: papieros, zwłaszcza skręcony ręcznie; skręt, blant;
3. zwinięte spiralnie ciasto z nadzieniem mięsnym lub warzywnym
SJP.pl
tasiemiec kręćkowy - tasiemiec o długości 1 metra, którego larwy rozwijają się w mózgu i rdzeniu kręgowym, wywołujący u żywicieli pośrednich chorobę zwaną cenurozą; mózgowiec mózgowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fryzj. wijący się, układający się w lok
(1.2) o kształcie spirali
(1.3) techn. przeznaczony do kręcenia, obracania
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od kręcić
Wiktionary
rzecz. kręcenie n.
czas. kręcić ndk.
Wiktionary
(1.1) kędzierzawy
(1.2) spiralny, ślimakowaty, śrubowaty
(1.3) obrotowy
Wiktionary
w tenisie: poddanie meczu z powodu kontuzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. bolesny przykurcz mięśni szyjnych powodujący odchylenie głowy i szyi w stronę barku;
Wiktionary
Walkower (ang. walk-over, potocznie: łatwa wygrana) – w sporcie to przyznanie zwycięstwa jednej z rywalizujących stron z powodu braku przeciwnika, jego wycofania się z zawodów, turnieju lub dyskwalifikacji (np. za występ w drużynie nieuprawnionego zawodnika, stosowanie dopingu lub inne naruszenia regulaminów zawodów jak np. nieodpowiednie zachowanie kibiców drużyny podczas zawodów sportowych). Stosowanym w Polsce skrótem oznaczającym walkower jest „wo”.
Wikipedia
(1.1) W przypadku kręczu ułożeniowego zazwyczaj następuje samowyleczenie.
Wiktionary
przym. kręty
Wiktionary
(1.1) przykurcz
Wiktionary
Kreczmar – polskie nazwisko. W 2014 r. w Polsce było niespełna 30 osób o tym nazwisku.
Wikipedia
w tenisie ziemnym: poddawać mecz bez walki
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Kręczynka (Spiranthes Rich.) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Liczy 41 gatunków, spośród których typowym jest kręczynka jesienna Spiranthes autumnalis, zarazem jedyny przedstawiciel rodzaju we florze Polski.
Wikipedia
1. miękka, rozcieralna, wapienna skała osadowa składająca się gł. z węglanowych szkieletów organizmów morskich;
2. biała substancja wytworzona ze skały o tej samej nazwie;
3. potocznie: papier kredowany;
4. trzeci, ostatni okres ery mezozoicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. miner. miękka skała osadowa składająca się z węglanu wapnia;
(1.2) eduk. kruchy, najczęściej biały materiał z kredy (1.1) do pisania po tablicy lub kartonie
(1.3) sport. kostka z kredy (1.1) używana do smarowania końcówki kija bilardowego
(1.4) geol. okres geologiczny trwający od około 145 do 66 mln lat temu, w którym tworzyły się pokłady kredy (1.1);
(1.5) szt. technika rysunku z użyciem kredy (1.2);
(1.6) pot. papier kredowy
(1.7) daw. pot. kredyt
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kredę łatwo skruszyć.
(1.2) Dzieci rysowały kolorową kredą po chodniku.
(1.4) Młodsze łańcuchy Gór Skalistych wypiętrzyły się w późniejszym okresie kredy.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛda, AS: kreda
Wiktionary
rzecz. kredka ż., kredowanie n., kredkowanie n., kredówka ż.
czas. kredować ndk., kredkować ndk.
przym. kredowy, kredkowy
Wiktionary
kredensarz, kredencerz; dawniej:
1. służący opiekujący się kredensem w pałacach i na dworach;
2. sługa serwujący trunki; podczaszy
SJP.pl
kredencarz, kredensarz; dawniej:
1. służący opiekujący się kredensem w pałacach i na dworach;
2. sługa serwujący trunki; podczaszy
SJP.pl
mebel składający się z szafek i szuflad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mebel do przechowywania naczyń stołowych;
(1.2) środ. mot. fiat 125p
(1.3) pot. kredyt
Wiktionary
Kredens – mebel przeznaczony do przechowywania naczyń i innego wyposażenia stołowego; również osobne pomieszczenie przeznaczone do tego celu i dla osób usługujących przy stole.
Znany już od początku XV wieku jako mebel skrzyniowy służący do przechowywania sprzętu stołowego. Trzymano w nim także zamknięte potrawy, sprawdzone jako nie zatrute – uwierzytelnione, z czym łączy się źródłosłów jego nazwy (łac. credo – wierzę). W formie okazalszej i zdobnej pojawił się w meblarstwie włoskim w szczytowym okresie renesansu (ok. 1500 r.) pod nazwą credenzone jako mebel pośredni pomiędzy skrzynią a szafą. Był niską, szeroko rozbudowaną szafką, zamykaną z przodu dwoma drzwiami (rzadsze okazy jedno- lub wielodrzwiowe), nad którymi znajdowały się także szuflady. Na wierzchu wystawiano przy szczególnych okazjach dzbany, misy puchary itp. bogate naczynia stołowe. Zazwyczaj zdobiony był dekoracją rzeźbiarską o motywach architektonicznych (fryzy, pilastry, cokół). W czasach późniejszych naśladowany i rozwijany w meblarstwie francuskim, gdzie powstały takie jego odmiany jak dressuar i bufet.
Wikipedia
(1.1) Po kolacji mama schowała naczynia do kredensu.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛdɛ̃w̃s, AS: kredẽũ̯s
Wiktionary
(1.1) reg. śl. bifyj.
Wiktionary
kredencarz, kredencerz; dawniej:
1. służący opiekujący się kredensem w pałacach i na dworach;
2. sługa serwujący trunki; podczaszy
SJP.pl
zdrobnienie od: kredens
SJP.pl
przymiotnik od: kredens
SJP.pl
1. kolorowy grafit w oprawce używany do pisania lub rysowania;
2. ołówek kosmetyczny do brwi lub rzęs;
3. szminka do ust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ołówek z kolorowym grafitem służący do rysowania lub pisania
(1.2) szt. laseczka z barwionej masy służąca do rysowania lub pisania
(1.3) ołówek kosmetyczny do obrysowywania powiek, ust
(1.4) mała kreda
Wiktionary
Kredka – przyrząd do pisania i rysowania, wykonany z kolorowego pastelu, węgla drzewnego, kredy lub innego materiału.
Według Słownika języka polskiego słowo „kredka” oznacza: „kolorowy grafit w drewnianej lub plastikowej oprawce, służący do rysowania i pisania” lub też „kolorową laseczkę z masy przypominającej wosk, służącą do rysowania i pisania”.
Wikipedia
(1.1) Moja kredka jest złamana.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛtka, AS: kretka
Wiktionary
przym. kredkowy, kredowy
rzecz. kreda ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kryklok.
Wiktionary
pudełko z kredkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) slang. młodz. awantura, afera
(1.2) slang. młodz. zła, niebezpieczna, nieudana sytuacja
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) D. lp. M. B. W. lm. zob. kredka.
Wiktionary
Kredka – przyrząd do pisania i rysowania, wykonany z kolorowego pastelu, węgla drzewnego, kredy lub innego materiału.
Według Słownika języka polskiego słowo „kredka” oznacza: „kolorowy grafit w drewnianej lub plastikowej oprawce, służący do rysowania i pisania” lub też „kolorową laseczkę z masy przypominającej wosk, służącą do rysowania i pisania”.
Wikipedia
(1.1) Słyszałeś o tym, że Tomka wyrzucili z budy? Ale kredki!
(1.2) Nie mamy hajsu? No to kredki.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛtʲci, AS: kretʹḱi
Wiktionary
1. potocznie: kolorować coś kredką;
2. w latach 1939-1945: wypisywać kredą na murach hasła przeciwko okupantowi
SJP.pl
przymiotnik od: kredka
SJP.pl
przymiotnik od: kredka
SJP.pl
credo;
1. wyznanie wiary;
2. przenośnie: wyznawane przez kogoś poglądy i system wartości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. credo.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|credo.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|credo.
źródła.
== kredo (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. credo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|credo.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|credo.
źródła.
== kredo (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. credo
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
powlekać maszynowo papier (z jednej lub z obu stron) cienką warstwą mieszaniny białego pigmentu mineralnego (zwykle siarczanu barowego i kaolinu) oraz kleju dla nadania mu dużej gładkości (ważnej np. w druku wielobarwnym)
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem kredowobiałej barwy
Wiktionary
(1.1) W słońcu kredowobiało jarzyły się kły słonia.
Wiktionary
przym. kredowobiały
Wiktionary
mający kolor zimnej bieli; kredowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający odcień zimnej bieli
Wiktionary
(1.1) Przeraziłam się – jej twarz była kredowobiała, usta sine, a wielkie oczy wydawały się otwartą bramą do szaleństwa.
Wiktionary
przysł. kredowobiało
Wiktionary
przymiotnik od: kreda
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kredy, zrobiony z kredy
(1.2) biały, jasny, blady
(1.3) geol. dotyczący kredy (okresu geologicznego), występujący lub powstały w kredzie
Wiktionary
(1.2) Ale album pachniał jedynie dobrą cielęcą skórą i kredowym, ciężkim papierem.
Wiktionary
rzecz. kreda ż., kredka ż.
Wiktionary
pejoratywnie: kretydobiorczyni
SJP.pl
potocznie: z niechęcią o kredytobiorcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba, która zaciągnęła kredyt, często w odniesieniu do kredytu hipotecznego
Wiktionary
(1.1) Założę się, że za kilka lat znów zacznie się zbiorowy lament w stylu „oszukali nas”, „my nie wiedzieliśmy, że tak będzie” albo „nikt wtedy nie mógł tego przewidzieć”. Bzdura. Ostrzegano frankowców przed 2008 rokiem. Tak samo jak teraz ostrzegamy kredyciarzy złotowych zadłużających się po korek w rekordowo tanim pieniądzu.
Wiktionary
rzecz. kredyt m.
:: zdrobn. kredycik
przym. kredytowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kredyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kredyt
Wiktionary
(1.1) To nie kredyt, lecz tylko mały kredycik.
Wiktionary
rzecz. kredyt m., kredytorstwo n., kredytor m., kredyciarz mos.
przym. kredytowy
Wiktionary
1. odstąpienie określonej wartości w pieniądzu lub w towarach na warunkach zwrotu równowartości w ustalonym terminie;
2. przestarzale: zaufanie, wiara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. odstąpienie określonej wartości w pieniądzach lub w towarach pod warunkiem zwrotu równowartości i odsetek w ustalonym terminie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dopuszczalna jest międzybankowa wymiana informacji o udzielonych kredytach, obrotach i stanach rachunków bankowych, w zakresie, w jakim są one potrzebne w związku z udzielaniem kredytów, pożyczek, poręczeń i gwarancji bankowych.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛdɨt, AS: kredyt
Wiktionary
rzecz. kredytor m., kredytowanie n., skredytowanie n.
:: zdrobn. kredycik mrz.
czas. kredytować ndk., skredytować dk.
przym. kredytowy, kredytorski
Wiktionary
osoba otrzymująca, biorąca kredyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) osoba zaciągająca kredyt
Wiktionary
Kredytobiorca – osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która otrzymała od kredytodawcy kredyt.
W polskim prawie pojęcie kredytobiorcy odnosi się tylko do kredytu bankowego; osoba fizyczna, która zaciągnęła kredyt konsumencki w rozumieniu Ustawy o kredycie konsumenckim, jest określana mianem konsumenta.
Wikipedia
(1.1) Niedoinformowany kredytobiorca traci.
Wiktionary
rzecz. współkredytobiorca m.
Wiktionary
osoba udzielająca kredytu
SJP.pl
Kredytodawca – osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która udziela kredytobiorcy kredytu.
W polskich warunkach prawnych kredytodawcą może być:
Wikipedia
dawniej: osoba udzielająca kredytu; wierzyciel, kredytodawca
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z kredytorem, dotyczący kredytora
Wiktionary
rzecz. kredytor mos., kredyt mrz.
przym. kredytowy
Wiktionary
(1.1) współcz. wierzycielski
Wiktionary
1. udzielać komuś kredytu, dawać coś na kredyt;
2. kupować coś na kredyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kredytować.
Wiktionary
rzecz. niekredytowanie n., kredyt mrz.
czas. kredytować ndk.
Wiktionary
potocznie: kredytodawca
SJP.pl
potocznie: karta kredytowa
SJP.pl
przymiotnik od: kredyt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kredytu, dotyczący sprzedaży bez pieniędzy
Wiktionary
IPA: ˌkrɛdɨˈtɔvɨ, AS: kredytovy
Wiktionary
rzecz. kredyt mrz., kredycik mrz., kredyciarz mos.
przym. kredytorski
Wiktionary
1. odstąpienie określonej wartości w pieniądzu lub w towarach na warunkach zwrotu równowartości w ustalonym terminie;
2. przestarzale: zaufanie, wiara
SJP.pl
pismo uwierzytelniające
SJP.pl
miasto w Niemczech
SJP.pl
Krefeld (do 1929 Crefeld) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf, położone na południowy zachód od Zagłębia Ruhry w pobliżu Renu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Kreft
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w anatomii: kość tworząca elementarną cegiełkę budującą kręgosłup, zbudowana z trzonu i łuku (z wyrostkami) tworzących kanał, przez który przechodzi rdzeń kręgowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. podstawowy element budujący kręgosłup
Wiktionary
Kręg (łac. vertebra) – podstawowy element budujący kręgosłup, charakterystyczny dla kręgowców (Vertebrata).
Wikipedia
rzecz. kręgarstwo n., kręgarz m., kręgowiec m.
przym. kręgowy, kręgarski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kręgarstwem, dotyczący kręgarstwa
Wiktionary
rzecz. kręgarstwo n., kręg mrz., kręgarz mos.
Wiktionary
metoda leczenia chorób kręgosłupa poprzez jego masaż i nastawianie kręgów; chiropraktyka
SJP.pl
Wikipedia
osoba lecząca choroby kręgosłupa poprzez jego masaż i nastawianie kręgów; chiropraktyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się leczeniem schorzeń i urazów kręgosłupa, czyniąca to poza oficjalnym systemem ochrony zdrowia
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkrɛ̃ŋɡaʃ, AS: krẽŋgaš
Wiktionary
rzecz. kręgarstwo n., kręg m.
:: fż. kręgarka ż.
przym. kręgarski
Wiktionary
1. linia ograniczająca płaszczyznę o formie kolistej; okrąg, okręg, obwód;
2. przedmiot o kulistym kształcie; okrąg, okręg;
3. przedmioty, osoby itp. ustawione w koło, okrąg, okręg;
4. płaszczyzna ograniczona linią kolistą; koło, kółko, okrąg, obwód;
5. przenośnie: grupa ludzi, których coś łączy; grono, kolektyw;
6. przenośnie: zakres, zasięg zainteresowań, myśli, przeżyć itp.; sfera
SJP.pl
Wikipedia
drewniany lub plastikowy słupek o kształcie zbliżonym do butelki, służący do gry w kręgle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pion o butelkowatym kształcie używany do gry w kręgle
Wiktionary
(1.1) Zbyszek strącił osiem kręgli.
Wiktionary
rzecz. kręglarz mos., kręglarstwo n., kręgielnia ż., kręgle lm nm.
:: zdrobn. kręgielek mrz.
przym. kręgielny, kręglarski, kręglowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kręgiel
SJP.pl
pomieszczenie z odpowiednimi urządzeniami do gry w kręgle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) budynek lub hala do gry w kręgle
Wiktionary
IPA: krɛ̃ŋʲˈɟɛlʲɲa, AS: krẽŋʹǵelʹńa
Wiktionary
rzecz. kręgiel m., kręgle nmos., kręglarz m., kręglarstwo n.
przym. kręglowy, kręglarski, kręgielny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kręglami, dotyczący kręgli
Wiktionary
(1.1) Car, jak kręgielna kula, między szyki / Wleciał i spytał o zdrowie gawiedzi.
(1.1) Spadła mu na palce kula kręgielna i pojechał na pogotowie.
Wiktionary
rzecz. kręgiel mrz., kręgielek mrz., kręgielnia ż., kręglarka ż., kręglarstwo n., kręglarz mos., kręgle lm nm.
przym. kręglowy, kręglarski
Wiktionary
dookoła, kołem, w koło
SJP.pl
przestarzałe: pomieszczenie do gry w kręgle; kręgielnia
SJP.pl
dotyczący kręglarza, kręglarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kręglarstwem, dotyczący kręglarstwa
Wiktionary
rzecz. kręgle nmos., kręglarz mos., kręglarstwo n., kręgiel mrz., kręgielnia ż.
przym. kręgielny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. uprawianie gry w kręgle
Wiktionary
Kręgle (ang. bowling) – rodzaj gry w kule, polegający na strącaniu nimi 9-10 ciężkich pionów (zwanych właśnie kręglami).
Kręgle dzielą się na gatunki:
Wikipedia
(1.1) Otwarto nową kręgielnię dla licznych w mieście amatorów kręglarstwa.
Wiktionary
rzecz. kręgiel mrz., kręgielnia ż., kręglarz mos., kręgle lm nm.
przym. kręglarski, kręglowy, kręgielny
Wiktionary
osoba grająca w kręgle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. gracz w kręgle
Wiktionary
rzecz. kręglarstwo n., kręgiel mrz., kręgielnia ż., kręgle lm nm.
:: fż. kręglarka ż.
przym. kręglarski, kręglowy, kręgielny
Wiktionary
gra polegająca na przewróceniu kulą rzuconą po długim torze odpowiednio ustawionych 9 słupków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) sport. gra polegająca na strącaniu kulami ciężkich butelkowatych pionów;
forma rzeczownika.
(2.1) M. i B. lm. od: kręgiel
Wiktionary
Kręgle (ang. bowling) – rodzaj gry w kule, polegający na strącaniu nimi 9-10 ciężkich pionów (zwanych właśnie kręglami).
Kręgle dzielą się na gatunki:
Wikipedia
(1.1) Wieczorem pojedziemy z dzieciakami na kręgle.
(1.1) Będąc na kręglach, natknęliśmy się na Wieczorków.
Wiktionary
rzecz. kręglarstwo n., kręgiel mrz., kręgielnia ż., kręglarz mos.
przym. kręglarski, kręglowy, kręgielny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kręgle albo kręgiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. część szkieletu, stanowiąca jego główną oś i podporę;
(1.2) przen. fundament, podpora, główny element czegoś
Wiktionary
Kręgosłup (łac. columna vertebralis) – element szkieletu osiowego kręgowców (poza kręgoustymi). Składa się z kręgów.
Kręgosłup można sobie wyobrazić jako wieloelementową tuleję chroniącą rdzeń kręgowy. Podstawowe elementy składające się na kręgosłup nazywane są kręgami; każdy z nich jest osobną kością. W centrum każdego kręgu znajduje się otwór, przez który przebiega nieprzerwany rdzeń. Liczba kręgów jest różna w zależności od przynależności systematycznej kręgowca.
Wikipedia
(1.1) W wypadku złamał kręgosłup.
(1.2) Przebiegająca z północy na południe autostrada stanowi kręgosłup naszego regionu.
Wiktionary
IPA: krɛ̃ŋˈɡɔswup, AS: krẽŋgosu̯up
Wiktionary
przym. kręgosłupowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|paciyrz.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z kręgosłupem, dotyczący kręgosłupa
Wiktionary
rzecz. kręgosłup mrz.
przym. przykręgosłupowy
Wiktionary
wodne, pasożytnicze lub półpasożytnicze kręgowce obejmujące minogi i śluzice, o robakowatym ciele i charakterystycznym braku szczęk i kończyn parzystych, mające otwór gębowy w kształcie lejka otoczonego przyssawką; krągłouste, smoczkouste
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Cyclostomata|Duméril|ref=tak., grupa wodnych kręgowców o otworze gębowym w kształcie okrągłej przyssawki;
Wiktionary
Kręgouste, krągłouste, smoczkouste (Cyclostomata) – grupa wodnych kręgowców o otworze gębowym w kształcie okrągłej przyssawki. Nazwa krągłouste obejmuje minogi i śluzice zaliczane do bezżuchwowców. Postać wydłużona, robakowata, bez łusek, ciało pokryte śluzem, pozbawione żeber, szkieletu pasa barkowego i miednicowego. Nie występują płetwy parzyste. Są to zwierzęta drapieżne, padlinożerne lub pasożytnicze (niektóre półpasożytnicze). Stosunkowo prymitywnie zbudowane – mają nieparzyste nozdrza, czy segmentowane umięśnienie. Szkielet osiowy stanowi struna grzbietowa, u minogów także znajdujące się nad nią łuki naczyniowe.
Wikipedia
(1.1) Kręgouste są zwierzętami pozbawionymi żeber, szkieletu pasa barkowego i miednicowego.
Wiktionary
przym. kręgousty
Wiktionary
o cechach charakterystycznych dla kręgoustych (gromady wodnych kręgowców obejmujących minogi i śluzice); krągłousty, smoczkousty
SJP.pl
podtyp strunowców obejmujący kręgouste, ryby, płazy, gady, ptaki i ssaki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Vertebrata|Cuvier|ref=tak., podtyp strunowców obejmujący kręgouste, ryby, płazy, gady, ptaki i ssaki;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kręgowiec
Wiktionary
Kręgowce (Vertebrata, od łac. vertebra – kręg) – najliczniejszy podtyp strunowców (Chordata), mocno zróżnicowany morfologicznie; obejmujący kręgouste, „ryby”, płazy, gady, ptaki i ssaki. Dotychczas opisano około 58 000 gatunków kręgowców, co stanowi około 5% opisanych gatunków zwierząt. Wielkość współcześnie żyjących kręgowców waha się od 7,7 mm u żab Paedophryne amauensis do 33,9 m u płetwala błękitnego.Cechują się obecnością tkanki kostnej, mają dwuboczną symetrię ciała z dobrze wyodrębnioną głową. Szkielet wewnętrzny stanowi podporę dla tkanek i narządów w trakcie rozwoju, umożliwiając osiąganie dużych rozmiarów. Charakterystyczną cechą kręgowców jest posiadanie czaszki oraz dwóch par kończyn. Układ mięśniowy składa się z dwóch mas mięśni położonych równolegle po bokach kręgosłupa. Ruch odbywa się dzięki skurczom mięśni, przyczepionych do kości lub chrząstek.
Wikipedia
(1.1) Wiele gatunków kręgowców żyje w środowiskach synantropijnych.
Wiktionary
rzecz. kręgowiec mzw.
Wiktionary
zwierzę posiadające kręgosłup łączący się z czaszką, stanowiący oś szkieletu kostnego lub chrząstkowego; zwierzę kręgowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. organizm mający szkielet z kręgosłupem;
Wiktionary
Kręgowce (Vertebrata, od łac. vertebra – kręg) – najliczniejszy podtyp strunowców (Chordata), mocno zróżnicowany morfologicznie; obejmujący kręgouste, „ryby”, płazy, gady, ptaki i ssaki. Dotychczas opisano około 58 000 gatunków kręgowców, co stanowi około 5% opisanych gatunków zwierząt. Wielkość współcześnie żyjących kręgowców waha się od 7,7 mm u żab Paedophryne amauensis do 33,9 m u płetwala błękitnego.Cechują się obecnością tkanki kostnej, mają dwuboczną symetrię ciała z dobrze wyodrębnioną głową. Szkielet wewnętrzny stanowi podporę dla tkanek i narządów w trakcie rozwoju, umożliwiając osiąganie dużych rozmiarów. Charakterystyczną cechą kręgowców jest posiadanie czaszki oraz dwóch par kończyn. Układ mięśniowy składa się z dwóch mas mięśni położonych równolegle po bokach kręgosłupa. Ruch odbywa się dzięki skurczom mięśni, przyczepionych do kości lub chrząstek.
Wikipedia
(1.1) Dychotomia człowiek – zwierzę jest dziś etycznym anachronizmem. (…) kręgowce (przynajmniej w większości) i być może niektóre inne grupy są doznającymi podmiotami.
Wiktionary
IPA: krɛ̃ŋˈɡɔvʲjɛt͡s, AS: krẽŋgovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. kręg m., bezkręgowiec mzw., kręgowce nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: kręg
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący kręgów
(1.2) anat. odnoszący się do kręgosłupa
(1.3) zool. mający kręgosłup
Wiktionary
rzecz. kręg mrz.
Wiktionary
przemieszczenie trzonów kręgów lędźwiowych względem siebie do przodu lub tyłu
SJP.pl
Kręgozmyk (łac. spondylolisthesis z gr. σφόνδυλος spóndylos "kręg", ὀλίσθησις olísthēsis "ześliźnięcie") – przemieszczenie kręgów wraz z całym odcinkiem kręgów wyżej leżących ku przodowi w stosunku do kręgu położonego niżej. Powstaje wskutek istnienia szczeliny łuku kręgowego w miejscu połączenia wyrostków stawowych górnego i dolnego. Kręgozmyk najczęściej występuje w dolnym odcinku kręgosłupa lędźwiowego. Choroba objawia się bólami promieniującymi do kończyn dolnych, nasilającymi się przy siadaniu i wstawaniu. W późniejszym czasie dochodzą trudności w poruszaniu się chorego z uwagi na ucisk na korzenie nerwowe. Leczenie polega na przywróceniu stabilności kręgów na drodze zachowawczej lub operacyjnej. Na kręgozmyk chorują dzieci, młodzież i dorośli.
Wikipedia
[czytaj: KRAJski] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko, np. Karel Krejczi - czeski historyk, bohemista i polonista; Krejczy
SJP.pl
nazwisko, np. Karel Krejczy - czeski historyk, bohemista i polonista; Krejczi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rzem. krawiec
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim;
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przym. krejwiański
Wiktionary
potocznie: osoba zwariowana, szaleniec
SJP.pl
→ krejzol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. slang. szalona, niezrównoważona dziewczyna lub kobieta
Wiktionary
rzecz. krejzolek m., krejzik m.
:: fm. krejzol m.
przym. krejzolski
Wiktionary
(1.1) świruska
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
o krektunach: wydawać urywany, pojedynczy ton w okresie toków; krechtać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakrektać)
(1.1) zool. łow. o młodym samcu głuszca: wydawać charakterystyczny, chrapliwy odgłos
Wiktionary
(1.1) Po chwili z łopotem i trzaskiem skrzydeł przybywać poczęły na tokowisko inne głuszce i sadowić się, i krektać, i przesiadać z gałęzi na gałąź.
Wiktionary
rzecz. krektanie n.
czas. zakrektać dk.
Wiktionary
młody głuszec kogut, nie biorący jeszcze czynnego udziału w tokach; krechtun
SJP.pl
dzika kaczka wyhodowana w niewoli, używana do wabienia kaczorów; krykucha
SJP.pl
1. preparat kosmetyczny w postaci maści;
2. produkt cukierniczy, dodatek do ciast i lodów
3. przecierana zupa z jarzyn
4. kolor kremowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. stała lub półtłusta emulsja nakładana na skórę w dermatologii i kosmetyce;
(1.2) kulin. rodzaj deseru;
(1.3) kulin. cuk. spoż. masa do przekładania ciast i ciastek
(1.4) kulin. spoż. rodzaj gęstej zupy z warzyw lub grzybów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed pójściem na plażaażę posmaruj skórę kremem do opalania.
(1.3) Mam ochotę na ciastko z kremem.
(1.4) Dzisiaj polecam krem z kurek.
Wiktionary
IPA: krɛ̃m, AS: krẽm
Wiktionary
rzecz. kremówka ż., kremowanie n., nakremowanie n.
:: zdrobn. kremik mrz.
czas. kremować ndk., nakremować dk.
przym. kremowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) smarowidło
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kremówka ż., kremowanie n., nakremowanie n.
:: zdrobn. kremik mrz.
czas. kremować ndk., nakremować dk.
przym. kremowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|crème.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cream
* arabski: (1.1) مرهم, دهان
* baskijski: (1.1) krema; (1.2) krema
* czeski: (1.1) krém m.
* duński: (1.1) creme
* esperanto: (1.1) pomado, kremaĵo
* francuski: (1.1) crème ż.
* hiszpański: (1.1) crema ż.
* islandzki: (1.1) krem n.
* niemiecki: (1.1) Creme ż.; (1.2) Creme ż.; (1.3) Creme ż.
* rosyjski: (1.1) крем m. (krem)
* szwedzki: (1.1) kräm w.; (1.2) kräm w.
* ukraiński: (1.1) крем m. (krem)
* węgierski: (1.1) krém; (1.2) krém; (1.3) krém
* włoski: (1.1) crema ż.; (1.2) crema ż.; (1.3) crema ż.
źródła.
== krem (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) śmietana
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
środek kosmetyczny lub leczniczy o cechach kremu i żelu; żelokrem
SJP.pl
palenie zwłok w celu ich pogrzebania; kremowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spalenie ciała zmarłej osoby
(1.2) forma pogrzebu obejmująca kremację (1.1)
Wiktionary
Kremacja (łac. cremare „spalić”), ciałopalenie – forma pogrzebu zwłok zmarłego, polegająca na spaleniu ciała, znana i uznawana przez wiele religii.
Wikipedia
(1.1) Kilka dni po wypadku zwłoki poddano kremacji.
Wiktionary
IPA: krɛ̃ˈmat͡sʲja, AS: krẽmacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. krematorium n., kremowanie n., skremowanie n.
czas. kremować ndk., skremować dk.
przym. kremacyjny
Wiktionary
(1.1) spopielenie
Wiktionary
związany z kremacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kremacją, dotyczący kremacji, spalenia ciała
Wiktionary
rzecz. kremacja ż.
Wiktionary
pracownik zakładu pogrzebowego, obsługujący piec kremacyjny
SJP.pl
pomieszczenie do palenia zwłok ludzkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) budynek, w którym spopiela się zwłoki ludzkie;
Wiktionary
Krematorium (łac. cremo „palę”), także: spopielarnia – urządzenie, w którym przeprowadza się pośmiertne spalenie (kremację) zwłok przed pochówkiem. Kremacja odbywa się w temperaturze 900–1100 °C. Spalanie trwa ponad godzinę. Prócz popiołów wydziela się woda i dwutlenek węgla.
Wikipedia
(1.1) Nie przewiduje się tam wybudowania krematorium, które wciąż nie może powstać w kaplicy przy ul. Ku Słońcu.
Wiktionary
IPA: ˌkrɛ̃maˈtɔrʲjũm, AS: krẽmatorʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. kremacja ż., kremowanie n.
czas. kremować ndk., skremować dk.
przym. krematoryjny
Wiktionary
(1.1) spopielarnia
Wiktionary
osoba pełniąca nadzór nad uśmiercaniem ludzi w komorach gazowych w hitlerowskich obozach zagłady
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: krem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zdrobn. od: krem
Wiktionary
(1.1) Jeszcze tylko nałożymy kremik i możemy iść na spacerek.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛ̃mʲik, AS: krẽmʹik
Wiktionary
rzecz. krem m.
czas. kremować (się) ndk., nakremować (się) dk.
Wiktionary
gród warowny lub forteca w obrębie dawnych miast ruskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) archit. kreml w Moskwie, Kreml moskiewski
(1.2) publ. przen. najwyższe władze państwowe Rosji, a wcześniej ZSRR
Wiktionary
Kreml (ros. кремль) – warownia lub twierdza sytuowana w obrębie miast ruskich, zwana wcześniej dietińcem.
Budowana zwykle na wzniesieniu, obejmowała: siedzibę władcy, cerkwie, arsenał, koszary oraz budynki o funkcjach urzędowych lub państwowych. W XVIII wieku, w związku z rozbudową miast, kremle straciły swoje obronne znaczenie, pełniąc jedynie funkcje reprezentacyjne.
Wikipedia
(1.2) Kreml zdecydowanie temu zaprzecza, a na potwierdzenie publikuje fotografie i film.
Wiktionary
rzecz. kreml m.
przym. kremlowski
Wiktionary
specjalista w zakresie kremlinologii (sowietologii); sowietolog
SJP.pl
dziedzina nauk politycznych zajmująca się zagadnieniami związanymi z ustrojem komunistycznym, w szczególności problemami polityczno-ustrojowymi Związku Radzieckiego; sowietologia
SJP.pl
badacz zagadnień związanych z ustrojem komunistycznym, w szczególności problemów polityczno-ustrojowych Związku Radzieckiego; sowietolog, kremlinolog
SJP.pl
związany z Kremlem, władzami rosyjskimi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. związany z Kremlem, najwyższymi władzami Rosji (a wcześniej ZSRR)
(1.2) związany z kremlem lub Kremlem (zespołami budynków)
Wiktionary
(1.1) Byłem w Moskwie, kiedy kremlowscy dygnitarze nieudolnie obalali cara komunistycznego imperium Michaiła Gorbaczowa, gdy ten, chcąc ratować państwo przed bankructwem, doprowadził je do ostatecznego upadku.
(1.1) Usiłowała coś powiedzieć, ale zakrzyczał ją dyspozycyjny kremlowski politolog Siergiej Markow, główny zwolennik tezy o „spisku amerykańsko-polskim” z profesorem Zbigniewem Brzezińskim w roli głównej.
(1.2) 31 lipca 1991 roku, czyli drugiego dnia szczytu, chwilę po tym, jak zegar na kremlowskiej wieży wybił 15.30, George Bush i Michaił Gorbaczow pojawili się w ogrodzie zimowym Wielkiego Pałacu Kremlowskiego.
(1.2) Napoleon tymczasem wkroczył do Moskwy 15 września i stanął kwaterą w Kremlu, zamku carów moskiewskich. I znowu, jak przed dwoma wiekami, kopyta koni polskich zadźwięczały na podworcach kremlowskich.
Wiktionary
rzecz. Kreml mrz., kreml mrz.
przym. prokremlowski
Wiktionary
Kremogeny – przeciery (drobno przetarte owoce lub warzywa), które poddano zabiegom uszlachetniającym, mającym na celu zachowanie w jak największym stopniu wartości odżywczej użytego do ich produkcji surowca.
Przykładem zabiegu uszlachetniającego jest dodatek przeciwutleniaczy w czasie rozparzania, przede wszystkim kwasu askorbinowego. Produkcja kremogenów różni się od produkcji przecierów także przez dodatkowe czynności, jak odpowietrzanie czy homogenizacja, która jest stosowana w celu bardzo silnego rozdrobnienia tkanki roślinnej.
Wikipedia
przymiotnik od: kremogen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Cremony
Wiktionary
(1.1) Pierwszym wydarzeniem nie budzącym wątpliwości w życiu Stradivariego jest wykonanie skrzypiec pochodzących z najwcześniejszego okresu działalności, wewnątrz których znajduje się kartka z napisem: „Antonio Stradivari kremończyk uczeń Nicola Amatiego wykonane w 1666 r.”''
(1.1) Kremończycy (z nienawiści do kremijczyków stanęli wtedy po stronie cesarza wraz z pawijczykami i lodijczykami) zbudowali przepotężne machiny oblężnicze — które kosztowały życie większej liczby oblegających niż oblężonych, ale tak to już jest.
Wiktionary
rzecz. Cremona ż.
:: fż. kremonka ż.
przym. kremoński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Cremony
Wiktionary
rzecz. Cremona ż.
:: fm. kremończyk mos.
przym. kremoński
Wiktionary
przymiotnik od: Cremona
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Cremoną, dotyczący Cremony
Wiktionary
(1.1) Budował instrumenty wzorując się na modelach bresciańskich i kremońskich.
Wiktionary
rzecz. Cremona ż., kremończyk mos., kremonka ż.
Wiktionary
1. palić ciało zmarłego człowieka lub zwierzęcia zgodnie z określonym zwyczajem;
2. przekształcać produkt spożywczy w jednolitą, gęstą, miękką masę poprzez ucieranie lub ubijanie;
3. nakładać krem
SJP.pl
regionalnie:
1. regionalnie: ciastko z ciasta francuskiego przekładanego kremem śmietankowym; napoleonka;
2. śmietanka o wysokiej zawartości tłuszczu; śmietanka kremowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. ciastko złożone z dwóch płatów ciasta francuskiego, przekładane kremem;
(1.2) pot. śmietanka o dużej zawartości tłuszczu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W kawiarni za rogiem do kremówki dają kawę gratis.
(1.1) Po maturze Karol poszedł na kremówkę.
Wiktionary
rzecz. krem m., kremik m.
przym. kremowy, kremówkowy
przysł. kremowo
Wiktionary
(1.1) napoleonka
(1.2) śmietana kremówka
Wiktionary
biały o kremowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) biały o kremowym odcieniu
Wiktionary
żółty o kremowym odcieniu
SJP.pl
1. zrobiony z kremu, zawierający krem;
2. bladożółty, śmietankowy; écru
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający krem lub zrobiony z kremu
(1.2) bladożółty
Wiktionary
(1.1) Kremowe nadzienie w tym ciastku było przesłodzone i za tłuste.
(1.2) Do kawiarni weszła dziewczyna w kremowej sukience.
Wiktionary
IPA: krɛ̃ˈmɔvɨ, AS: krẽmovy
Wiktionary
rzecz. krem m., kremówka ż.
przysł. kremowo
Wiktionary
dawniej: wywinięty brzeg kapelusza
SJP.pl
dawniej: kilof
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Krempach
Wiktionary
rzecz. Krempachy, krempaszanin, krempaszanka
Wiktionary
przymiotnik od: Krempna; krempski
SJP.pl
bistor; we włókiennictwie:
1. skędzierzawiona przędza syntetyczna o dużej puszystości;
2. tkanina, dzianina z tej przędzy;
3. potocznie: odzież z takiej dzianiny
SJP.pl
Kremplina – nazwa handlowa dzianiny z włókna poliestrowego, która była popularna w Polsce w latach 70. XX wieku. Była wykorzystywana do szycia garniturów i sukienek; nie rozciągająca się, nieprzewiewna i nie gniotąca się. Z ang. 'crimplene'.Cieńszy zamiennik krempliny to bistor.
Wikipedia
przymiotnik od: kremplina
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Krempna (dawniej też Krępna; j. rusiński Крампна) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Krempna.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krempna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Krempnej
SJP.pl
mieszkanka Krempnej
SJP.pl
przymiotnik od miejscowości: Krempna; krempiński
SJP.pl
→ Krems an der Donau (miasto w Austrii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kremsem, dotyczący Kremsu (Krems an der Donau)
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Krems mrz.
Wiktionary
występ w zwieńczeniu murów obronnych z prześwitem ułatwiającym strzelanie; krenelaż, blank, blanka
SJP.pl
zębate zwieńczenie średniowiecznych murów obronnych i baszt, służące do osłony łuczników; blank, blanka, blankowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. zwieńczenie średniowiecznego muru obronnego lub baszty w kształcie szeregu zębatych prostokątnych ścianek osłaniających obrońców, z bocznymi prześwitami umożliwiającymi strzelanie;
Wiktionary
Blanki (krenelaż) – element architektoniczny w postaci zwieńczenia murów obronnych i baszt tzw. zębami – merlonami, pomiędzy którymi znajduje się wolna przestrzeń (tzw. miedza), co miało ułatwić obronę w czasie oblężenia. Blanki stanowiły przedpiersie wieńczące mur, jednocześnie chroniąc biegnący za nimi chodnik strzelecki. W czasie walk w prześwitach pomiędzy zębami byli rozlokowani łucznicy.
Wikipedia
(1.1) Wszystkie elewacje, podobnie jak i fasadę, zamyka krenelaż, z nadwieszonymi wieżyczkami w narożach.
Wiktionary
(1.1) blankowanie, blanki
Wiktionary
przymiotnik od: krenelaż
SJP.pl
krenelowany mur - mur zębaty, mający krenelaż, zaopatrzony w strzelnice
SJP.pl
przymiotnik od: krenel
SJP.pl
minerał, tellurek złota, zawierający również srebro
SJP.pl
Krenneryt – jest minerałem rzadkim, jest tellurkiem złota zawierającym stosunkowo niewielkie ilości srebra. Wzór AuTe
2 zmienia się w przedziale (Au
0,8, Ag
0,2)Te
2.
Krenneryt został odkryty w 1877 roku w Sacaramb, w Rumunii przez węgierskiego mineraloga Józefa Krennera (1839–1920), na cześć którego został nazwany.
Wikipedia
Krenobiont – gatunek żyjący w początkowym odcinku rzek (w źródłach i ich początkowych odpływach), biologicznie przystosowany do specyficznych warunków panujących w takich wodach (czystych, ale zimnych i słabo natlenionych). Ze względu na zbyt małą ilość wody wśród krenobiontów brak ryb.
Przykładowe krenobionty to ślimaki przytulik strumieniowy czy źródlarka karpacka lub płaziniec wypławek alpejski.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie krenologii
SJP.pl
dział hydrografii (hydrogeologii) dotyczący źródeł wodnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. geogr. nauka o źródłach wodnych;
Wiktionary
Krenologia, hydrologia źródeł – dział hydrologii badający źródła. Omawia geologiczne i geomorfologiczne warunki ich powstania, opisuje ich zasilanie i wydajność, a także skład chemiczny i stosunki termiczne.
Wikipedia
IPA: ˌkrɛ̃nɔˈlɔɟja, AS: krẽnoloǵi ̯a
Wiktionary
kwas krenowy - kwas wchodzący w naturalne substancje próchnicze gleby
SJP.pl
[czytaj: krenc] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
przedstawiciel prymitywnych, mięsożernych, wymarłych ssaków łożyskowych, żyjących w czasie od paleocenu do końca trzeciorzędu
SJP.pl
rząd wymarłych, prymitywnych ssaków łożyskowych, żyjących w czasie od paleocenu do końca trzeciorzędu; pramięsożerne; pradrapieżne
SJP.pl
Kreodonty, pradrapieżne, pramięsożerne (†Creodonta) – rząd kopalnych ssaków drapieżnych różnej wielkości. Pierwsze kreodonty przypominały ssaki owadożerne. U późniejszych rozwinęły się łamacze, ale w odmiennej formie niż u ssaków drapieżnych (Carnivora).
Wikipedia
członek społeczności powstałej w wyniku wymieszania różnych ras
SJP.pl
Wikipedia
produkt destylacji smoły węglowej, mający właściwości bakteriobójcze
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo: wymieszanie obyczajów i kultur lokalnych
SJP.pl
kierunek w literaturach hispanoamerykańskich, propagujący związek twórcy z ziemią rodzinną
SJP.pl
1. mieszać kultury lokalne;
2. mieszać z innym językiem etnicznym
SJP.pl
członkini społeczności powstałej w wyniku wymieszania różnych ras
SJP.pl
dotyczący Kreolów, właściwy Kreolom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kreolami, dotyczący Kreolów; będący kreolem
(1.2) jęz. związany z językami kreolskimi; mający cechy języka kreolskiego
Wiktionary
rzecz. Kreol mos., Kreolka ż.
Wiktionary
w mitologii greckiej:
1. król Koryntu, syn Likajtosa;
2. król Teb, syn Menojkeusa, postać z tragedii Sofoklesa "Antygona"
SJP.pl
Wikipedia
1. tworzyć (stworzyć) coś nowego, zwłaszcza dzieło sztuki;
2. grać (zagrać) jakąś rolę w teatrze lub filmie;
3. kształtować (ukształtować) czyjś wizerunek;
4. wybierać (wybrać), mianować lub proponować (zaproponować) kogoś na jakieś stanowisko;
5. przypisywać (przypisać) czemuś realny byt
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykreować)
(1.1) tworzyć
(1.2) przedstawiać
(1.3) książk. odgrywać rolę w teatrze/filmie
(1.4) przest. mianować, obierać, powołać
(2.2) naśladować, udawać (kogoś); stylizować/upodabniać się (do kogoś)
Wiktionary
(1.3) Znana aktorka świetnie kreowała swoją rolę w spektaklu.
(1.4) Niedawno wykreowany na premiera polityk partii rządzącej został zastrzelony.
(2.1) Sądzę, że Maciej niepotrzebnie kreuje się na cwaniaka.
Wiktionary
IPA: krɛˈɔvat͡ɕ, AS: kreovać
Wiktionary
rzecz. kreacja ż., kreowanie n., kreacjonistka ż., kreacjonizm mrz., kreator mrz./mos.
przysł. kreatywnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kreować.
Wiktionary
IPA: ˌkrɛɔˈvãɲɛ, AS: kreovãńe
Wiktionary
czas. kreować, wykreować
rzecz. kreatywność ż., kreacja ż.
Wiktionary
fenolowy związek aromatyczny, będący składnikiem kreozotu drzewnego, znajdujący się także w nasionach wanilii pod postacią glikozydu
SJP.pl
Kreozol – (wzór sumaryczny: C8H10O2, nazwa systematyczna: 2-metoksy-4-metylofenol lub 4-metylogwajakol) to fenolowy związek aromatyczny będący składnikiem kreozotu drzewnego. Znajduje się także w nasionach wanilii pod postacią glikozydu.
Wikipedia
mieszanina fenoli otrzymywana podczas destylacji smoły drzewnej
SJP.pl
Kreozot, kreozot drzewny – składnik smoły drzewnej o temp. wrzenia ok. 200–215 °C; produkt suchej destylacji drewna. Wydziela się również ze spalin na ściankach czopuchów i kominów przy spalaniu niedostatecznie wysuszonego drewna (np. w kominkach). Jest palny, ma postać żółtej, rzadziej bezbarwnej oleistej cieczy o piekącym smaku i charakterystycznym zapachu. Stanowi mieszaninę dwuwodorotlenowych fenoli i metylofenoli oraz ich eterów metylowych, w tym gwajakolu i kreozolu (metylogwajakolu).
Wikipedia
przymiotnik od: kreozot
SJP.pl
1. kauczuk naturalny;
2. rodzaj tkaniny;
3. czarny materiał symbolizujący żałobę; kir
SJP.pl
potocznie: zażenowanie, krępowanie się
SJP.pl
przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowatych, występujący w około trzydziestu gatunkach
SJP.pl
1. krępak nabrzozak - gatunek ćmy z rodziny miernikowcowatych; krępak brzozowy, krępak brzozowiec, włochacz nabrzozak;
2. krępak nalipek - gatunek ćmy z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
nieco krępy, dość krępy
SJP.pl
miękka, lekka tkanina jedwabna o splocie płóciennym, ze słabo zarysowanymi prążkami poprzecznymi; krepa chińska, krepdeszyna
SJP.pl
Wikipedia
miękka, lekka tkanina jedwabna o splocie płóciennym, ze słabo zarysowanymi prążkami poprzecznymi; krepa chińska, krepdeszyn
SJP.pl
przymiotnik od: krepdeszyn
SJP.pl
1. gwarowo: pączek;
2. dawniej: rodzaj smażonego ciastka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pączek
Wiktionary
rzecz. kreplik mrz.
Wiktionary
maszyna do krepowania papieru
SJP.pl
Wikipedia
3-stopniowa (zwykle) podbudowa świątyni greckiej
SJP.pl
Krepidoma – najniższa, widoczna część świątyni greckiej, kamienna podstawa w formie trzech stopni (krepis) obiegająca dookoła budowlę. Krepidoma jest częścią fundamentu (euthynerii) widoczną nad poziomem terenu. Górną płaszczyznę krepidomy nazywano stylobatem lub też stereobatem. W przypadku, gdy stopnie krepidomy były bardzo wysokie, od frontu układano na nich mniejsze bloki ułatwiające wchodzenie.
Wikipedia
Wikipedia
krępień szóstaczek - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
rodzina roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od miejscowości: Krępna
SJP.pl
1. kolorowa, marszczona bibułka do wyrobu dekoracji;
2. taśma tapicerska;
3. sztuczne włosy służące do charakteryzacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolorowa bibułka o marszczonej fakturze, służąca do wyrobu elementów dekoracyjnych, np. sztucznych kwiatów
(1.2) teatr. element charakteryzacji w postaci sztucznych włosów
(1.3) rzem. taśma tapicerska do wykańczania mebli
Wiktionary
(1.1) Bardzo lubię tworzyć kwiaty z krepiny na różne okazje.
Wiktionary
IPA: krɛˈpʲĩna, AS: krepʹĩna
Wiktionary
zdrobn. krepinka
rzecz. krepa
przym. krepinowy, krepowy
Wiktionary
1. zdrobnienie od: krepina;
2. taśma, wstążka z ząbkami; koronka; haftowany brzeg
SJP.pl
przymiotnik od: krepina
SJP.pl
charakterystyczny charczący odgłos towarzyszący oddechowi osób chorych na zapalenie płuc i niektóre inne ciężkie choroby układu oddechowego
SJP.pl
bylina z rodziny liliowatych; szpilecznica; juka; jukka; yucca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. pierożek w tradycyjnej kuchni żydowskiej, z nadzieniem z wołową wątróbką, podawany w rosole lub barszczu, przygotowywany zwykle na Święto Szałasów
Wiktionary
(1.1) Kreplachy można przyrządzać na wiele sposobów – wybór farszu zależy od naszych upodobań.
Wiktionary
(1.1) kreplech, krepl
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. cuk. spoż. pączek
Wiktionary
rzecz. krepel mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Krępna (niem. Krempa) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Zdzieszowice.
Obecnie większość mieszkańców Krępnej pracuje w Zakładach Koksowniczych w Zdzieszowicach lub poza granicami kraju.
Wikipedia
mieszkaniec Krępny (wsi na Opolszczyźnie)
SJP.pl
mieszkanka Krępny (wsi na Opolszczyźnie)
SJP.pl
Krępnica – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim, w gminie Bolesławiec.
Wikipedia
rodzaj mięsistej tkaniny o pomarszczonej powierzchni
SJP.pl
przymiotnik od: krepon (rodzaj tkaniny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krępe; cecha tych, którzy są krępi
Wiktionary
przym. krępy
przysł. krępo
Wiktionary
1. poddawać tkaninę lub papier procesowi marszczenia metodami przemysłowymi;
2. przycinać i przypasowywać listwy przed ich przybiciem
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) mocno wiązać ręce lub nogi np. sznurem, aby utrudnić poruszanie
(1.2) o ubraniu: ograniczać ruchy
(1.3) onieśmielać, żenować
(1.4) przen. ograniczać komuś swobodę, możliwość działania
czasownik zwrotny niedokonany krępować się
(2.1) wiązać samego siebie
(2.2) wiązać siebie wzajemnie
(2.3) być onieśmielonym, zażenowanym
Wiktionary
IPA: krɛ̃mˈpɔvat͡ɕ, AS: krẽmpovać
Wiktionary
rzecz. krępowanie n., skrępowanie n., krępacja ż.
czas. skrępować
przym. skrępowany
Wiktionary
osoba zajmująca się marszczeniem tkanin lub papieru metodami przemysłowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krępować.
Wiktionary
czas. krępować ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: krepa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z krepy
(1.2) związany z krepą, dotyczący krepy
Wiktionary
(1.2) Idzie kondukt żałobny, krepowy i krwawy: / Drugi raz Pan Prezydent jest dzisiaj na mieście.
Wiktionary
rzecz. krepina ż., krepa ż.
Wiktionary
Wikipedia
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: krępy; bardziej krępy
SJP.pl
wprowadzający w zakłopotanie, tworzący niezręczną sytuację; żenujący, kłopotliwy, ambarasujący
SJP.pl
opaska uciskowa
SJP.pl
Wikipedia
niewysoki, dobrze zbudowany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niski i mocno zbudowany
(1.2) właściwy komuś lub czemuś niewysokiemu, lecz mocno zbudowanemu
Wiktionary
(1.1) W świetle karbidówki zobaczyli krępą, barczystą postać w kurtce górniczej z nałożonym kapturem.
Wiktionary
przym. krępawy
rzecz. krępość ż.
Wiktionary
(1.1) przysadzisty
Wiktionary
1. koniec czegoś;
2. część kraju leżąca blisko granicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) granica pewnej przestrzeni
(1.2) koniec, schyłek czegoś
(1.3) zob. kresy.
(1.4) mat. największe z górnych lub najmniejsze z dolnych ograniczeń danego zbioru;
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Po długim marszu dotarł do kresu lasu.
(1.2) Wszystko ma swój kres.
(1.2) Upadek Jerozolimy położył kres istnieniu państwa żydowskiego.
(1.3) Jest coś magicznego w kresach.
Wiktionary
IPA: krɛs, AS: kres
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., kresowiak mos., kresowiaczka ż., kresowość ż., Kres mrz., zakres m., kresy nmos.
przym. kresowy
Wiktionary
(1.1) granica, kraniec
(1.2) schyłek
Wiktionary
długa, gruba kreska; krecha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. długa, gruba linia
(1.2) przest. blizna
(1.3) gw-pl|Augustów. kolej jednodniowa na posyłki w urzędzie wójta gminy; służba
Wiktionary
(1.1) To ten koń z czarną kresą na grzbiecie.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛsa, AS: kresa
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kreska, kreseczka
:: zgrub. krecha
przym. kresowy
Wiktionary
(1.3) stójka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: plony uzyskane w ciągu jednego roku w gospodarstwie rolnym
SJP.pl
Krescencja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od nazwy rodu, która z kolei pochodzi od słowa crescere – „wzrastać, narastać”. Wśród patronów – św. Maria Krescencja Höss (1682–1744).
Męskie odpowiedniki: Krescencjusz, Krescenty, Krescens.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Krescenty, Krescencjusz, Krescens – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od nazwy rodu, która z kolei pochodzi od słowa crescere – "wzrastać, narastać". Wśród patronów – św. Krescencjusz (Krescenty), jeden z synów św. Symforozy (II wiek).
Krescenty imieniny obchodzi 10 marca, 15 kwietnia, 19 kwietnia, 18 lipca, 4 sierpnia, 29 sierpnia, 1 października, 28 listopada i 29 grudnia.
Żeński odpowiednik: Krescencja
Wikipedia
Krescencjusz z małżonką; Krescencjuszowie
SJP.pl
Krescencjusz z małżonką; Krescencjuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krescencjusza lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
rzecz. Krescenty m., Krescens m.
:: fż. Krescencja ż.
Wiktionary
(1.1) Krescenty, Krescens
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
utwór wierszowany, w którym kolejne wersy są dłuższe o jedną sylabę
SJP.pl
dawniej: pokolenie, generacja; pochodzenie
SJP.pl
kariera, wzrost znaczenia, poprawa bytu
SJP.pl
zdrobnienie od: kreska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kreska
Wiktionary
IPA: krɛˈsɛt͡ʃka, AS: kresečka
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., kresa ż., kreska ż.
przym. kreskowy
Wiktionary
Kresilas (Krezilas) (gr. Κρησίλας Krēsílas, łac. Cresilas) – rzeźbiarz grecki działający w V wieku p.n.e.
Urodzony ok. 480 p.n.e., pochodził z Kydonii na Krecie i był uczniem Doroteosa. Pracował przede wszystkim w Atenach w czasach Peryklesa i zasłynął jako jego portrecista. Portretował także innych ateńskich strategów, takich jak Miltiades, Kimon, Ifikrates. Rozkwit jego twórczości przypadł na lata 440-430 p.n.e. Uczestnicząc jako rywal Fidiasza i Polikleta w konkursie na przedstawienie rannej amazonki dla Efezu, uzyskać miał trzecią lokatę. Według Pliniusza był twórcą posągu człowieka umierającego z ran, utożsamianego z umieszczoną na Akropolu statuą Diitrefesa przeszytego strzałami (opisaną przez Pauzaniasza).
Wikipedia
1. linia, zwykle cienka i krótka;
2. znak graficzny w postaci krótkiej, poprzecznej lub ukośnej linii, pełniący różne funkcje w języku pisanym;
3. znak graficzny długiego sygnału alfabetu Morse'a w postaci krótkiej poprzecznej linii, odpowiadający w kombinacjach z kropkami konkretnym literom;
4. sposób rysowania właściwy jakiemuś artyście;
5. środowiskowo: cienka linia narkotyku w proszku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwykle cienka i krótka linia, niekoniecznie prosta; zob. kresa.
(1.2) pot. eduk. znak graficzny pełniący różne funkcje w języku pisanym, np. myślnik, dywiz, oznaczenie miękkości spółgłoski
(1.3) slang. porcja narkotyku w proszku rozłożona na płaskiej powierzchni w cienką linię w celu wciągnięcia jej przez nos
(1.4) pozioma linia na podziałce przyrządów mierniczych, oznaczająca odcinek skali
(1.5) szt. sposób rysowania charakterystyczny dla danego rysownika
(1.6) mar. dłuższy sygnał w alfabecie Morse'a
(1.7) gw-pl|Małopolska. obwódka u kapelusza
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Zapomniałeś o kresce nad „s” w wyrazie „święto”.
(1.3) Mam świetny towar, masz ochotę wciągnąć kreskę?
(1.5) Wszędzie rozpoznam jego kreskę.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛska, AS: kreska
Wiktionary
rzecz. kreskówka ż., kreskowanie n., zakreskowanie n., kreślenie n., zakreślenie n., zakreślenie n., wykreślanie n., wykreślenie n., skreślanie n., skreślenie n., kreślarz m., kreślarka ż., kreślarstwo n., wykres m.
:: zdrobn. kreseczka ż.
:: zgrub. krecha ż., reg. krycha ż.
czas. kreskować ndk., zakreskować dk., kreślić ndk., zakreślać ndk., zakreślić dk., wykreślić dk., skreślać ndk., skreślić dk.
przym. kreskowy, kreślarski, wykreślny, kreskówkowy
temsłow. -kreślny
Wiktionary
(1.1) przest. kryska; gw-pl|Śląsk Cieszyński|piska.
Wiktionary
bilbil kreskouchy - gatunek ptaka z rodziny bilbili
SJP.pl
1. pokrywać coś kreskami; zakreskowywać;
2. stawiać nad literą kreskę;
3. przestarzale: głosować, oznaczając w odpowiednim miejscu kreską
SJP.pl
1. kreski pokrywające jakąś powierzchnię;
2. metoda odwzorowania kolorów za pomocą cienkich, równoległych lub krzyżujących się kresek; szrafirunek, szrafowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kreskować.
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., niekreskowanie n., kreska ż.
czas. kreskować ndk.
Wiktionary
1. pokrywać coś kreskami; zakreskowywać;
2. stawiać nad literą kreskę;
3. przestarzale: głosować, oznaczając w odpowiednim miejscu kreską
SJP.pl
zdrobnienie od: kreskówka
SJP.pl
film rysunkowy, głównie dla dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film rysunkowy, zazwyczaj przeznaczony dla dzieci
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Babcia jest niezadowolona, że Jaś cały dzień ogląda kreskówki.
Wiktionary
IPA: krɛˈskufka, AS: kreskufka
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., kreska ż.
przym. kreskowy
Wiktionary
przyrząd do rysowania linii równoległych
SJP.pl
→ kreska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kreską, dotyczący kreski
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., kreskówka ż., krecha ż., kreska ż., kreseczka ż.
Wiktionary
pracownia kreślarska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. pomieszczenie, w którym pracują kreślarze sporządzając rysunki techniczne
Wiktionary
rzecz. kreska ż., kreseczka ż., krecha ż., zakreślacz m., kreślarz m., kreślarka ż., kreślarstwo n., kreślenie n., wykreślanie n., wykreślenie n., skreślanie n., skreślenie n., określanie n., określenie n., zakreślanie n., zakreślenie n., wykres m., wykresik m., kreskowanie n., zakreskowanie n., kres m., podkreślanie n., podkreślenia n., podkreślnik m., przekreślanie n., przekreślenie n., kreskówka n., zakreskowywanie n., zakreskowanie n.
czas. kreślić ndk., wykreślać ndk., wykreślić dk., skreślać ndk., skreślić dk., określać ndk., określić dk., zakreślać ndk., zakreślić dk., podkreślać ndk., podkreślić dk., przekreślać ndk., przekreślić dk., zakreskowywać ndk., zakreskować dk.
przym. kreskowy, kreseczkowy, wykreślny, kreślarski, wykresowy, kreskówkowy
przysł. wykreślnie
Wiktionary
(1.1) pracownia kreślarska
Wiktionary
→ kreślarstwo, → kreślarz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kreślarstwem lub kreślarzem
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz m., kreślarstwo n., kreska ż.
czas. kreślić ndk.
Wiktionary
1. graficzne opracowywanie projektów i planów, np. map;
2. zawód kreślarza
SJP.pl
osoba zajmująca się graficznym opracowywaniem planów, wykonująca rysunki techniczne, wykresy itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba kreśląca rysunki techniczne
Wiktionary
Kreślarz (feminatyw: kreślarka) – osoba, która jest odpowiedzialna za wykonanie szkiców, schematów oraz rysunków technicznych potrzebnych do stworzenia projektu technicznego. Materiały tworzone przez kreślarza są wykonane na podstawie odpowiednich danych uzyskanych od osób związanych z projektem. Wykonując swoją pracę, kreślarz może korzystać z klasycznych narzędzi kreślarskich, do których należy m.in. deska kreślarska, grafion i ołówek. Osoby, które wykonują ten zawód, coraz częściej wykorzystują nowoczesne oprogramowanie graficzne lub CAD. Warunkiem wykonywania zawodu kreślarza jest ukończenie technikum lub studiów wyższych na kierunku technicznym.
Wikipedia
(1.1) Wykonanie rysunków zlecono kreślarzowi z katowickiej firmy.
Wiktionary
rzecz. kreska ż., kreseczka ż., krecha ż., reg. krycha ż., kreskówka ż., kreskowanie n., zakreskowanie n., kreślenie n., zakreślenie n., zakreślenie n., wykreślanie n., wykreślenie n., skreślanie n., skreślenie n., kreślarstwo n., wykres m.
:: fż. kreślarka ż.
czas. kreskować ndk., zakreskować dk., kreślić ndk., zakreślać ndk., zakreślić dk., wykreślić dk., skreślać ndk., skreślić dk.
przym. kreskowy, kreślarski, wykreślny, kreskówkowy
temsłow. -kreślny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kreślić.
Wiktionary
czas. kreślić
rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., wykres mrz., kreska ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wykonywać ręcznie rysunek techniczny
(1.2) rysować kreski, linie
(1.3) zamazywać coś napisanego
(1.4) przekazywać ustnie lub pisemnie opis czegoś
(1.5) pisać odręcznie
Wiktionary
(1.4) Film jest biograficznym obrazem, skupiającym się na związku Johna z żoną, kreślącym drogę, jaką potoczyło się jego życie, od sukcesu poprzez chorobę umysłową wykrytą w wieku 30 lat, aż po powrót do zdrowia.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛɕlʲit͡ɕ, AS: kreślʹić
Wiktionary
rzecz. kreślarnia ż., kreska ż., kreślenie n., zakreślenie n., kreślarstwo n., wykres m., kreślarz m., zakreślacz m.
czas. zakreślić, zakreślać, wykreślić, wykreślać, podkreślać
przym. kreślarski
Wiktionary
osoba trudniąca się rysowaniem na papierze lub innym materiale
SJP.pl
kreślinek nizinny - gatunek chrząszcza z rodziny pływakowatych
SJP.pl
przyrząd rysunkowy osadzony na trzonku lub ramieniu cyrkla służący do wyciągania linii tuszem na rysunkach technicznych; grafion
SJP.pl
największa część mózgu obejmująca obie półkule i połączenia między nimi
SJP.pl
Kresomózgowie (łac. telencephalon) – część mózgowia obejmująca półkule mózgu, spoidła mózgu (w tym ciało modzelowate), blaszkę krańcową, jądra podstawne, hipokamp, komory boczne, sklepienie oraz węchomózgowie. Kresomózgowie nadzoruje większość czynności fizycznych i umysłowych. Różne obszary kresomózgowia są odpowiedzialne za rozmaite reakcje świadome. Ze względu na swą wielkość i widoczność (u człowieka przykrywa, oprócz móżdżku, wszystkie pozostałe elementy mózgowia) zwłaszcza u ssaków wyższych, kresomózgowie potocznie utożsamiane jest z mózgiem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od kresowiak
Wiktionary
rzecz. kresowiak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pochodząca z dawnych ziem polskich na wschodzie
Wiktionary
(1.1) Relacja kresowiaczki, dotycząca [zbrodni UPA [Ukraińskiej Powstańczej Armii],] hospitalizacji w warunkach wojennych oraz organizacji życia po wojnie. Świadek wspomina także o swojej działalności w Armii Krajowej.
Wiktionary
rzecz. kres mrz., kresowiak mos., kresowianin mos.
Wiktionary
(1.1) kresowianka
Wiktionary
mieszkaniec kresów (pogranicza); kresowianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec kresów
Wiktionary
rzecz. kresy nmos., kres m.
:: zdrobn. kresowiaczek m.
:: fż. kresowiaczka ż., kresowianka ż.
przym. kresowy
Wiktionary
mieszkaniec kresów (pogranicza); kresowiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec kresów, zwłaszcza dawnych polskich kresów wschodnich; osoba pochodząca z dawnych ziem polskich na wschodzie
Wiktionary
rzecz.
:: fż. kresowianka ż., kresowiaczka ż.
Wiktionary
(1.1) kresowiak, kresowiec
Wiktionary
mieszkanka kresów (pogranicza)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pochodząca z dawnych ziem polskich na wschodzie
Wiktionary
(1.1) Przyjechała, najmilsza nam sercem, bo sama kresowianka, Eugenja sic. [Eugenia] Żmijewska i z gorącą a barwną prostotą opowiedziała zespołowi, rwących się do czynu słuchaczek, o początkach, celach i rozwoju stowarzyszeń kobiecych w Warszawie.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. kresowianin m.
Wiktionary
(1.1) kresowiaczka
Wiktionary
mieszkaniec kresów, zwłaszcza dawnych polskich kresów wschodnich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. mieszkaniec kresów, zwłaszcza dawnych polskich kresów wschodnich; osoba pochodząca z dawnych ziem polskich na wschodzie
Wiktionary
Kresowiec – polski improwizowany samochód pancerny z okresu wojny polsko-ukraińskiej.
Samochód pancerny Kresowiec powstał w roku 1919. Projektantem tego pojazdu byli inż. Wilhelm Aleksander Lützke-Birk (profesor Politechniki Lwowskiej) oraz jego współpracownik inż. Witold Aulich. Pojazd powstał na bazie trzykołowego pługa motorowego dokładnie nie znanej marki. Kadłub opancerzono we lwowskich Warsztatach Kolejowych za pomocą blachy żelaznej o grubości 10 mm. Uzbrojenie stanowiły trzy karabiny maszynowe, dwa umieszczono w bocznych sponsonach, a jeden z przodu. Silnik zamknięto w pancernej obudowie o charakterystycznym cylindrycznym kształcie. Z tyłu znajdowało się koło sterujące. Na dachu pojazdu zamontowana była wieżyczka obserwacyjna dowódcy.
Wikipedia
(1.1) Dzięki kresowcom rozpowszechnił się też w Polsce sufiks patronimiczny o ruskiej formie -icz, -owicz, tak częsty w nazwiskach szlachty ruskiej, wypierając niemal zupełnie dawną polską postać -ic, -owic.
(1.1) Jak za czasów wileńskich nie czuł się poeta [Mickiewicz, Adam Bernard] w stosunku do Warszawy prowincjonalistą, tak też nigdy później; ba, nie zdaje się, by się uważał za kresowca w naszym dzisiejszym znaczeniu.
(1.1) Zygmunt III [Waza, szw. Sigismund] użył dla poskromienia rozhukanych kresowców surowych przepisów.
Wiktionary
(1.1) kresowiak, kresowianin
Wiktionary
1. przymiotnik od: kresy (pogranicze)
2. przymiotnik od: Kresy (Wschodnie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kresami
Wiktionary
rzecz. kresowiak mos., kresy nmos., kres mrz., kresa ż.
Wiktionary
obszar jakiegoś państwa leżący w pobliżu jego granic (w przypadku Polski - przede wszystkim jej dawne pogranicze wschodnie); pogranicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. pogranicze, zwłaszcza dawne polskie pogranicze wschodnie
(1.2) przest. płaski brzeg kapelusza, rondo
(1.3) daw. poczta wojskowa; wiadomości poprzez nią otrzymywane
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kres
(2.2) zwykle lm. od kresa
(2.3) zwykle lm. od kresa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kozacka jazda była wykorzystywana głównie na kresach, w walce z Tatarami i Kozakami.
(1.2) Twarz osłaniał mu czarny kapelusz o szerokich kresach.
(1.3) Dnia tego do króla przychodziły kresy i odprawiano odpowiedzi.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛsɨ, AS: kresy
Wiktionary
rzecz. kres m., kresowiak m., kresowianka ż.
przym. kresowy
Wiktionary
fabrycznie gnieciona tkanina sztuczna
SJP.pl
1. ssak owadożerny prowadzący podziemny tryb życia;
2. człowiek podstępny, knujący coś potajemnie;
3. urządzenie do drążenia kanałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. ssak owadożerny o czarnej sierści, kopiący podziemne tunele;
(1.2) przen. osoba działająca w danej organizacji lub instytucji i przekazująca informacje o niej swojemu mocodawcy
(1.3) techn. urządzenie drążące tunele
(1.4) roln. maszyna ciągnięta przez ciągnik i wykonująca bruzdy, kanały w glebie
(1.5) pot. chem. środek udrażniający rury kanalizacyjne
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Krety odżywiają się dżdżownicami.
(1.3) W środę o szesnastej kret przekopie kanał, ale już od rana robotnicy uruchomią pompy ssące.
Wiktionary
IPA: krɛt, AS: kret
Wiktionary
rzecz. kretowisko n., kretowina ż., kretowate nmos.
:: zdrobn. krecik m.
przym. kreci, kretowaty
Wiktionary
(1.2) wtyczka
Wiktionary
1. ssak owadożerny prowadzący podziemny tryb życia;
2. człowiek podstępny, knujący coś potajemnie;
3. urządzenie do drążenia kanałów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. grecka wyspa na Morzu Śródziemnym;
(1.2) geogr. adm. region administracyjny w Grecji ze stolicą w Heraklionie, obejmujący wyspę Kretę (1.1) i pobliskie wysepki;
Wiktionary
Kreta (gr. Κρήτη, od słowa krateia – silna, łac. Creta, tur. Kirid, wen. Candia) – grecka wyspa na Morzu Śródziemnym. Największa wyspa Grecji i piąta pod względem powierzchni wyspa śródziemnomorska. Linia brzegowa ma długość ok. 1040 km. Największym miastem oraz siedzibą władz jest Heraklion (Iraklion). Na Krecie odkryto jedne z najstarszych, mające 5,7 mln lat ślady przodków człowieka.
Wikipedia
(1.1) Zeszłoroczne wakacje spędziliśmy z ciocią Heleną i wujkiem Achillesem na Krecie.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛta, AS: kreta
Wiktionary
rzecz. Kreteńczyk mos., Kretenka ż., kreteńskość ż.
przym. kreteński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.2) Kreta (1.1), Gawdos, Gawdopula, Paximadia, Chrisi, Kufonisi, Elasa, Dragonada, Gianisada, Dia, Pseira
pokrewne.
rzecz. Kreteńczyk mos., Kretenka ż., kreteńskość ż.
przym. kreteński
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Creta. < etym|gr|Κρήτη. < etym|gr|Κρυς.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Crete
* arabski: (1.1) كريت ż.
* asturyjski: (1.1) Creta ż.
* baskijski: (1.1) Kreta
* białoruski: (1.1) Крыт m.
* bułgarski: (1.1) Крит m.
* czeski: (1.1) Kréta ż.
* francuski: (1.1) Crète ż.
* interlingua: (1.1) Creta
* łaciński: (1.1) Creta ż.
* macedoński: (1.1) Крит m.
* niemiecki: (1.1) Kreta n.
* nowogrecki: (1.1) Κρήτη ż.
* rosyjski: (1.1) Крит m.
* serbski: (1.1) Крит m.
* słowacki: (1.1) Kréta ż.
* starogrecki: (1.1) Κρήτη ż.
* turecki: (1.1) Girit
* ukraiński: (1.1) Крит m.
* wenecki: (1.1) Càndia ż.
* węgierski: (1.1) Kréta
* włoski: (1.1) Creta ż.
źródła.
== Kreta (język baskijski.) ==
thumb|Kreta (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Kreta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: krętacz
SJP.pl
kłamanie, nieuczciwe postępowanie; krętanina, matactwo, kłamstwo
SJP.pl
kłamanie, nieuczciwe postępowanie; krętanina, matactwo, kłamstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieuczciwe postępowanie
Wiktionary
potocznie: osoba oszukująca, używająca wybiegów; kłamca, matacz, lawirant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek oszukujący, używający wykrętów, wybiegów
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. krętactwo n., kręciek m., krętek m.
:: fż. krętaczka ż.
czas. krętaczyć ndk., kręcić ndk.
przym. krętacki, kręty
przysł. krętacko
Wiktionary
(1.1) bajerant, blagier, kombinator, kuglarz, lawirant, manipulant, manipulator, matacz, naciągacz, oszust, szarlatan; pot. cygan, fałszywiec, hochsztapler, kanciarz, macher, nabieracz, naciągacz, oszukaniec, picer, picuś, szachraj; daw. farmazon, przechera, szalbierz; reg. lewus
Wiktionary
potocznie: kobieta oszukująca, używająca wybiegów; kręcicielka, kręciara, mataczka, lawirantka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od krętacz
Wiktionary
rzecz. krętacz m.
Wiktionary
potocznie: kobieta oszukująca, używająca wybiegów; kręcicielka, kręciara, mataczka, lawirantka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od krętacz
Wiktionary
IPA: krɛ̃nˈtat͡ʃka, AS: krẽntačka
Wiktionary
zob. krętacz.
Wiktionary
ekspresywnie: krętacz; krętaczek
SJP.pl
potocznie: kłamać, oszukiwać, postępować nieuczciwie; kręcić, mataczyć, szachrować, machlować
SJP.pl
drobny chrząszcz wodny, pływający po powierzchni stawów, jezior, rzek itp., w Polsce pospolity; taraniec
SJP.pl
Gyrinus – rodzaj wodnych chrząszczy z rodziny krętakowatych i podrodziny Gyrininae. W języku polskim chrząszcze te nazywane są krętak.
Wikipedia
rodzina wodnych chrząszczy z podrzędu drapieżnych; krętakowate
SJP.pl
rodzina wodnych chrząszczy z podrzędu drapieżnych; krętaki
SJP.pl
Krętakowate (Gyrinidae) – rodzina wodnych chrząszczy z podrzędu drapieżnych, wchodząca w skład kladu Hydradephaga. Przystosowane do życia na powierzchni wody, gdzie pływają, tworząc po torze kolistym lub spiralnym. Obejmują około 900 gatunków. Rozprzestrzenione na całym świecie.
Wikipedia
o cechach krętakowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
1. kręcenie się w różne strony; zamęt; zamieszanie;
2. splot zagmatwanych linii; plątanina; zygzaki;
3. kłamanie, nieuczciwe postępowanie; krętactwo, matactwo, kłamstwo
SJP.pl
1. wyniosłość kostna na kości udowej;
2. drugi człon odnóża owada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. wyniosłość kostna na górnym końcu kości udowej;
(1.2) zool. odcinek odnóża owadów
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkrɛ̃ntaʃ, AS: krẽntaš
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikrobiol. typ Gram-ujemnych bakterii o spiralnym kształcie;
Wiktionary
Kretek – papierosy produkowane z mieszanki tytoniu, goździków i innych dodatków smakowych. Nazwa oryginalna „kretek” jest wyrazem dźwiękonaśladowczym imitującym dźwięk palonych goździków.
Papierosy goździkowe zaczęły powstawać pod koniec XIX wieku w mieście Kudus w Indonezji. Najbardziej popularne są w kraju powstania, lecz z biegiem czasu znajdowały zwolenników w innych zakątkach świata. Najbardziej znane firmy produkujące papierosy kretek to Bentoel, Djarum, Gudang Garam itd.
Wikipedia
rzecz. krętacz mos.
czas. nakręcać
Wiktionary
mieszkaniec Krety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Krety
Wiktionary
(1.1) „Kreteńczyk Epimenides powiedział: wszyscy Kreteńczycy to kłamcy”. Czyli on też kłamał, bo był Kreteńczykiem. Ale w takim przypadku wszyscy Kreteńczycy nie mogą być kłamcami.
Wiktionary
IPA: krɛˈtɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: kretẽĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Kreta ż., kreteńskość ż.
:: fż. Kretenka ż.
przym. kreteński
Wiktionary
mieszkanka Krety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Krety
Wiktionary
IPA: krɛˈtɛ̃ŋka, AS: kretẽŋka
Wiktionary
rzecz. Kreta ż.
:: fm. Kreteńczyk m.
przym. kreteński
Wiktionary
związany z Kretą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Krety, związany z Kretą, pochodzący z Krety
(1.2) archeol. hist. szt. dotyczący starożytnej cywilizacji powstałej w basenie Morza Egejskiego
Wiktionary
(1.1) Posiada wspaniałe malowidła w duchu szkoły kreteńskiej, częściowo wykonane w 1568 roku przez sławnego malarza Tzortzisa.
(1.2) Najstarsze swastyki odkryto w Persji, w indyjskich miastach Mohenjodaro i Harappa, w miejscowości Samarra w Mezopotamii. Znajdowała się na terakotach, na wazach greckich, cypryjskich i kreteńskich.
Wiktionary
IPA: krɛˈtɛ̃j̃sʲci, AS: kretẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kreta ż., Kreteńczyk m., Kretenka ż.
Wiktionary
tylko w wyrażeniu: z kretesem - całkowicie, bez możliwości odwrotu, doszczętnie
SJP.pl
typ bakterii o podłużnych, silnie skręconych kształtach; spirochet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. zwalczający krętki
Wiktionary
(1.1) Na podstawie doświadczeń na zwierzętach utrzymują autorzy nowocześni, że jod nawet w bardzo dużych dawkach nie wywiera działania krętkobójczego.
Wiktionary
przedstawiciel rzędu długich i cienkich bakterii z typu krętków
SJP.pl
choroba ludzi i zwierząt wywołana przez krętki; krętkownica
SJP.pl
Leptospirozy, krętkowice, choroba Weila – grupa chorób odzwierzęcych wywołanych przez krętki z rodzaju Leptospira. Dla człowieka patogenny jest gatunek Leptospira interrogans. Obejmuje on szereg serotypów, które wywołują choroby o zbliżonym obrazie klinicznym.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu długich i cienkich bakterii z typu krętków
SJP.pl
choroba ludzi i zwierząt wywołana przez krętki; krętkowica
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: krętek
SJP.pl
mała złączka przeciwdziałająca skręcaniu się połączonych elementów, na przykład żyłki wędkarskiej
SJP.pl
Krętlik - (nazywany również rozprężaczem) urządzenie składające się z dwóch uchwytów połączonych krótką osią umożliwiającą ich rotacje względem siebie. Służy do zapobiegania skręcaniu się cięgien lub przewodów, poprzez umożliwienie ich swobodnego obracania się, lub obracania się doczepionych do nich rzeczy.
Wikipedia
przymiotnik od: krętlik
SJP.pl
1. skłonność do kręcenia się, załamywania się;
2. skłonność do mówienia nieprawdy, oszukiwania;
3. potocznie o urządzeniu elektronicznym: podatność na podkręcanie - zwiększanie wydajności
SJP.pl
1. skłonny do kręcenia się, załamywania się;
2. skłonny do mówienia nieprawdy, oszukiwania;
3. potocznie o urządzeniu elektronicznym: podatny na podkręcanie - zwiększanie wydajności
SJP.pl
zastawka krętniczo-kątnicza - fałd łączący koniec jelita krętego z jelitem grubym; zastawka Bauhina, zastawka okrężnicy
SJP.pl
wędrowny ptak leśno-parkowy z rodziny dzięciołów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z podrodziny krętogłowów, nazwa systematyczna|Jynginae|ref=tak.;
Wiktionary
Krętogłów (zwyczajny) (Jynx torquilla) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny dzięciołowatych (Picidae).
Wikipedia
IPA: krɛ̃nˈtɔɡwuf, AS: krẽntogu̯uf
Wiktionary
rzecz. krętogłowy nmos.
przym. krętogłowy
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma krętą głowę
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) ornit. nazwa systematyczna|Jynginae|ref=tak., monotypowa podrodzina ptaków z rodziny dzięciołowatych;
forma rzeczownika|mękozwierzęcy.
(3.1) plural|krętogłów.
Wiktionary
Krętogłowy (Jynginae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny dzięciołowatych (Picidae).
Wikipedia
rzecz. krętogłów mzw.
Wiktionary
kolczaste zwierzę z Madagaskaru; tenrek
SJP.pl
Kretomino (do 1945 niem. Krettmin) – część miasta Koszalin. Do 31 grudnia 2022 wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Manowo, przy trasie drogi krajowej nr 11. Połączenie z centrum Koszalina umożliwiają autobusy komunikacji miejskiej (linia nr 8), sama miejscowość jest w I strefie koszalińskiej komunikacji. Przylega do koszalińskich osiedli Raduszka i Wilkowo.
Wikipedia
cienki, bawełniany materiał do szycia ubrań lub zasłon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) włók. barwna tkanina bawełniana;
Wiktionary
Kreton – rodzaj bawełnianej lub lnianej tkaniny o splocie płóciennym, usztywnianej. Tkanina ta jest barwiona w kolorowe wzory. Często z dodatkiem poliestru, aby zmniejszyć gniotliwość. Prawa strona jest lekko omszona, a lewa apreturowana. Z kretonu szyje się bieliznę osobistą, fartuchy oraz lekkie sukienki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) tkanina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. kretonowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|cretonne. < etym|franc. Créton
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cretonne
* baskijski: (1.1) kretona
* bułgarski: (1.1) кретон m.
* francuski: (1.1) cretonne ż.
* hiszpański: (1.1) cretona ż.
* ido: (1.1) kretono
* interlingua: (1.1) cretonne
* niemiecki: (1.1) Cretonne m.
* nowogrecki: (1.1) κρετόν n.
* słowacki: (1.1) kretón m.
* słoweński: (1.1) kreton m.
* szwedzki: (1.1) kretong
* węgierski: (1.1) karton
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. kretonowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) tkanina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. kretonowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|cretonne. < etym|franc. Créton
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cretonne
* baskijski: (1.1) kretona
* bułgarski: (1.1) кретон m.
* francuski: (1.1) cretonne ż.
* hiszpański: (1.1) cretona ż.
* ido: (1.1) kretono
* interlingua: (1.1) cretonne
* niemiecki: (1.1) Cretonne m.
* nowogrecki: (1.1) κρετόν n.
* słowacki: (1.1) kretón m.
* słoweński: (1.1) kreton m.
* szwedzki: (1.1) kretong
* węgierski: (1.1) karton
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: kreton
SJP.pl
jedna z czterech spódnic niedzielnego śląskiego stroju kobiecego
SJP.pl
sukienka z kretonu; kretonka
SJP.pl
przymiotnik od: kreton
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony, uszyty z kretonu
Wiktionary
(1.1) Latem dziewczynki nosiły kretonowe sukienki i marzyły o białych elastycznych podkolanówkach.
Wiktionary
rzecz. kreton m., kretonik m.
Wiktionary
zwierzę z zakręconymi rogami
SJP.pl
1. o zwierzęciu: mający zakrzywione rogi;
2. o cechach krętorogich (rodzina ssaków)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. taki, który ma kręte rogi
(1.2) zool. taki, który należy do rodziny krętorogich
Wiktionary
(1.2) Bawół indyjski - ssak z rodziny krętorogich, przodek bawołu domowego, wysoki w kłębie do 1 metra. Żyje w dużych stadach, zamieszkuje bagna południowej i wschodniej Azji.
Wiktionary
rzecz. krętorogie nmos.
Wiktionary
(1.2) pustorogi, pustorożec, wołowaty
Wiktionary
rodzina ssaków parzystokopytnych z podrzędu przeżuwaczy; pustorożce, pustorogie, wołowate, pochworogie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. zool. wołowate
Wiktionary
Wołowate, krętorogie, pustorogie, pustorożce (Bovidae) – rodzina ssaków z podrzędu przeżuwaczy (Ruminantia) w obrębie rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla).
Wikipedia
przym. krętorogi
Wiktionary
(1.1) wołowate, daw. pustorogie, pustorożce
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kręte
Wiktionary
przym. kręty
przysł. kręto
Wiktionary
rodzaj gryzoni z rodziny kretoszczurowatych
SJP.pl
Kretoszczur (Bathyergus) – rodzaj ssaków z rodziny kretoszczurowatych (Bathyergidae).
Wikipedia
drążyć kanały za pomocą urządzenia przeciskowego (kreta)
SJP.pl
rodzina ssaków z rzędu ryjówkokształtnych
SJP.pl
Kretowate (Talpidae) – rodzina ssaków z podrzędu Erinaceota w obrębie rzędu owadożerów (Eulipotyphla) przystosowanych do życia pod ziemią.
Wikipedia
o cechach kretowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przestarzale: kretowisko;
1. kopiec ziemi wykopany przez kreta;
2. obszar pokryty kopcami ziemi wykopanymi przez kreta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kupka ziemi wyrzuconej przez kreta, kretowisko
Wiktionary
(1.1) Świeżego koziego gnoju posypać na kretowinach, a sam zapach wypędza nieproszonych gości.
(1.1) W każdą kretowinę zdechłych raków nakłaść, bo krety od smrodu tego zdychać muszą.
Wiktionary
rzecz. kret m., krecik m., kreciątko n., kretowisko n.
przym. kreci
Wiktionary
(1.1) kretowisko
Wiktionary
kretowina;
1. kopiec ziemi wykopany przez kreta;
2. obszar pokryty kopcami ziemi wykopanymi przez kreta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kopczyk ziemi usypany przez kreta
(1.2) teren pokryty kretowiskami (1.1)
Wiktionary
Kretowisko – kopiec gleby wznoszony przez małe ssaki zamieszkujące nory – kretowate (np. kret europejski), nornikowate, ślepcowate i krety workowate. Nierzadko są jedyną oznaką obecności zwierzęcia widoczną na powierzchni gruntu.
Kretowiska to materiały pozostałe z kopania lub naprawiania nor, dlatego zazwyczaj są znajdowane tam, gdzie zwierzę buduje nowe nory lub gdzie już istniejące są zniszczone (na przykład przez pasące się zwierzęta gospodarskie). Tam, gdzie krety ryją pod korzeniami drzew lub krzewów, korzenie utrzymują tunel, kretowisk jest mniej i nawet spora populacja zwierząt może pozostać niezauważona.
Wikipedia
(1.1) Kret musiał dużo kopać, by usypać tak wielkie kretowisko.
Wiktionary
IPA: ˌkrɛtɔˈvʲiskɔ, AS: kretovʹisko
Wiktionary
rzecz. kret m., krecik m., kretowate nmos., kretowina ż., krety
przym. kreci, kretowaty
Wiktionary
(1.1) kretowina
Wiktionary
rodzaj torbaczów z rodziny kretoworowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Notoryctes|ref=tak., rodzaj ssaków z rodziny kretoworowatych;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju kretowór (1.1)
Wiktionary
Kretowór (Notoryctes) – rodzaj ssaków z rodziny kretoworowatych (Notoryctidae).
Wikipedia
rzecz. kretoworowate nmos.
przym. kretoworowaty
Wiktionary
(1.2) kakarratul, kret workowaty
Wiktionary
rodzina torbaczy
SJP.pl
Kretoworowate, krety workowate (Notoryctidae) – rodzina ssaków z rzędu kretoworokształtnych (Notoryctemorphia). Obejmuje dwa gatunki podobne do złotokretów, występujące w Australii.
Wikipedia
mający kręcone włosy
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący Ernsta Kretschmera i jego typologii konstytucjonalnej
SJP.pl
potocznie:
1. kręcąc się ciągle gdzieś, kołując;
2. mącąc, gmatwając; wykrętnie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca dźwięk towarzyszący krzątaniu się
Wiktionary
potocznie: osoba oszukująca, używająca wybiegów; kręt, kręciciel, kręciarz, kręcioch
SJP.pl
(bardzo rzadko również w lp) skórki kreta oraz futro z nich wykonane
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie biegnie w linii prostej, pełen zakrętów
Wiktionary
Krety (Talpinae) – podrodzina ssaków z rodziny kretowatych (Talipdae).
Wikipedia
(1.1) Górskie ścieżki są kręte i wąskie.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛ̃ntɨ, AS: krẽnty
Wiktionary
rzecz. zakręt mrz., krętacz mos., krętaczka ż., kręcz mrz., krętość ż.
czas. nakręcać, kręcić ndk., zakręcić dk., zakręcać ndk.
przysł. kręto
Wiktionary
amfimacer, amfimakr;
1. w poezji antycznej: stopa składająca się z trzech sylab, dwóch długich i krótkiej między nimi;
2. w wersyfikacji nowożytnej: stopa posiadająca nieakcentowaną zgłoskę między dwoma akcentowanymi
SJP.pl
Amfimakr, amfimacer (gr. amphímakros, z obu stron długi), kretyk (gr. κρητικός, wers kreteński) – w wersyfikacji iloczasowej stopa metryczna złożona z trzech sylab: jednej krótkiej między dwiema długimi.
W wierszach polskich jej odpowiednikiem jest sekwencja składająca się z jednej sylaby nieakcentowanej między dwiema akcentowanymi. W polszczyźnie nie ma wyrazów będących naturalnymi amfimakrami; stopa ta występuje też rzadko w metryce polskiej, na przykład:
Wikipedia
1. człowiek dotknięty kretynizmem tarczycowym
2. potocznie: człowiek głupi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. med. osoba dotknięta wrodzonym zespołem niedoboru jodu, nazywanego dawniej kretynizmem lub matołectwem
(1.2) przen. pejor. obraź. obraźliwa forma zwrócenia się do mężczyzny
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Co za kretyn, tak się spił, że ledwo stoi na nogach, a chce jechać autem!
Wiktionary
IPA: ˈkrɛtɨ̃n, AS: kretỹn
Wiktionary
rzecz. kretynizm mrz., skretynienie n., skretynianie n., kretyństwo n.
:: zdrobn. kretynek mos.
:: fż. kretynka ż.
czas. skretynieć dk.
przym. kretyński
przysł. kretyńsko
Wiktionary
(1.1) przest. matoł
(1.2) obraź. dureń, debil, idiota, imbecyl, matoł
Wiktionary
1. medycznie: kobieta niedorozwinięta umysłowo;
2. pogardliwie: kobieta głupia, ograniczona, tępa
SJP.pl
mający cechy kretyna, zachowujący się podobnie do kretyna; kretynowaty
SJP.pl
stawać się ograniczonym umysłowo, tracić bystrość, inteligencję; głupieć, tępieć, durnieć, idiocieć
SJP.pl
1. niedorozwój umysłowy ciężkiego stopnia powstały w wyniku wrodzonej niedoczynności tarczycy, spowodowanej jej brakiem lub niedorozwojem; matołectwo;
2. potocznie: coś pozbawionego sensu, niedorzeczność, nonsens
SJP.pl
Wikipedia
1. medycznie: kobieta niedorozwinięta umysłowo;
2. pogardliwie: kobieta głupia, ograniczona, tępa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pejor. obraź. forma żeńska od: kretyn
Wiktionary
IPA: krɛˈtɨ̃nka, AS: kretỹnka
Wiktionary
zob. kretyn.
Wiktionary
(1.1) debilka, idiotka
Wiktionary
potocznie: przypominający zachowaniem kretyna, przygłupi; głupkowaty
SJP.pl
cechujący kretyna; głupi, idiotyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. bezsensowny, idiotyczny, wyjątkowo głupi
Wiktionary
(1.1) Jeżeli ten pomysł nie jest kretyński, to jest genialny.
Wiktionary
IPA: krɛˈtɨ̃j̃sʲci, AS: kretỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. kretyn m., kretynka ż., kretynizm m., kretyństwo ż., kretyńskość ż.
przysł. kretyńsko
Wiktionary
(1.1) bezsensowny, debilny, idiotyczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób kretyński
Wiktionary
(1.1) Okrążył hotel łukiem, zostawiając po lewej pomnik cesarza Wilhelma I, sterczącego kretyńsko na koniu w otoczeniu skrzydlatych potworów.
Wiktionary
IPA: krɛˈtɨ̃j̃skɔ, AS: kretỹĩ ̯sko
Wiktionary
przym. kretyński
rzecz. kretyn, kretynka, kretynizm
Wiktionary
(1.1) debilnie, idiotycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kretyńskie; cecha tych, którzy są kretyńscy
Wiktionary
rzecz. kretyn m., kretynka ż., kretynizm m.
przym. kretyński
przysł. kretyńskie
Wiktionary
urządzenie opatrzone korbą do świdrowania dziur w drewnie itp.
SJP.pl
1. płynna tkanka pełniąca u kręgowców wiele ważnych ról, m.in. transport tlenu, dwutlenku węgla i innych substancji, funkcje obronne;
2. żywy temperament;
3. pokrewieństwo; ludzie spokrewnieni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. fizj. med. wet. płynna tkanka łączna zwierząt;
(1.2) przen. pokrewieństwo, linia rodowa
(1.3) przen. czyjaś natura i temperament
(1.4) przen. życie
(1.5) przen. zadawanie śmierci
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: krewić
Wiktionary
Krew (łac. sanguis, stgr. αἷμα, haima) – płyn ustrojowy, który za pośrednictwem układu krążenia pełni funkcję transportową oraz zapewnia komunikację pomiędzy poszczególnymi układami organizmu. Krew jest płynną tkanką łączną, krążącą w naczyniach krwionośnych (układ krwionośny zamknięty) lub w jamie ciała (układ krwionośny otwarty). W szerokiej definicji obejmuje krew obwodową i tkankę krwiotwórczą, a w wąskiej tylko tę pierwszą. Jako jedyna tkanka (wraz z limfą) występuje w stanie płynnym. Dziedzina medycyny zajmująca się krwią to hematologia.
Wikipedia
(1.1) Utracił w wypadku sporo krwi.
(1.2) Jest zdolny, widać że to moja krew.
(1.3) Miał gorącą krew, i najpierw działał, a potem myślał.
Wiktionary
IPA: krɛf, AS: kref
Wiktionary
rzecz. ukrwienie n., krwinka ż., krwawnik m., krwiak m., pokrewieństwo n., krewny m., krewna ż., krwawienie n., krewniak m., krewniaczka ż., krewkość ż., wykrwawienie n., wykrwawianie n., zakrwawienie n., ukrwawianie n.
czas. krwawić ndk., wykrwawiać ndk., wykrwawić dk., zakrwawiać dk., ukrwawić dk.
przym. krwawy, krwisty, dokrewny, krewniaczy, pokrewny, krewki, krewny
przysł. krwawo, krwisto, krewko, dokrewnie, pokrewnie
temsłow. krwisto-, krwawo-, krwio-
Wiktionary
(1.1) farba, jucha, posoka
Wiktionary
potocznie: fiasko, niepowodzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. w sposób emocjonalny o całkowitym fiasku, niepowodzeniu, niepomyślnym zakończeniu czegoś
Wiktionary
(1.1) No z urlopem krewa niestety, szef zażądał pełnej dyspozycyjności w związku z nowym projektem.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛva, AS: kreva
Wiktionary
rzecz. krewienie n., skrewienie n.
czas. krewić ndk., skrewić dk.
Wiktionary
(1.1) porażka, kompromitacja, niewypał, klapa
Wiktionary
1. przedstawiciel nadrodziny dziesięcionogów z podrzędu Dendrobranchiata;
2. dawniej: krewetka; krewet
SJP.pl
skorupiak długości 2-30 cm, poławiany masowo ze względu na smaczne mięso
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Caridea|ref=tak., rodzaj skorupiaków o dziesięciu nogach;
(1.2) kulin. mięso z odwłoka niektórych małych gatunków krewetek (1.1)
Wiktionary
Krewetki, krewetki właściwe (Caridea) – morskie i słodkowodne skorupiaki zaliczane do podrzędu Pleocyemata z rzędu dziesięcionogów. Zwyczajową nazwą krewetki określana jest też zaliczana do Caridea nadrodzina Palaemonoidea. Opisano około 2500 gatunków klasyfikowanych w kilkunastu nadrodzinach. Wiele z nich poławia się w celach konsumpcyjnych.
Wikipedia
(1.1) Niektóre gatunki krewetek, zwłaszcza słodkowodnych, są również hodowane w akwariach.
(1.2) Na obiad zamówiliśmy krewetki w sosie pomidorowym.
Wiktionary
IPA: krɛˈvɛtka, AS: krevetka
Wiktionary
rzecz. krewetkowiec
przym. krewetkowy
Wiktionary
infrarząd morskich i słodkowodnych skorupiaków z rzędu dziesięcionogów
SJP.pl
Krewetki, krewetki właściwe (Caridea) – morskie i słodkowodne skorupiaki zaliczane do podrzędu Pleocyemata z rzędu dziesięcionogów. Zwyczajową nazwą krewetki określana jest też zaliczana do Caridea nadrodzina Palaemonoidea. Opisano około 2500 gatunków klasyfikowanych w kilkunastu nadrodzinach. Wiele z nich poławia się w celach konsumpcyjnych.
Wikipedia
grupa skorupiaków obejmująca około 30 rodzin dziesięcionogów; garnelowce
SJP.pl
przedstawiciel grupy skorupiaków obejmującej około 30 rodzin dziesięcionogów; garnelowiec
SJP.pl
Krewetkowiec – płaskodenny statek rybacki przeznaczony do połowu krewetek.
Charakterystyczną cechą krewetkowców są dwa wysokie i wysunięte daleko poza burty statków ramiona łowcze - rodzaj dźwigni. Krewetkowce operują w Europie głównie na obszarze Morza Północnego (Holandia, Niemcy i Wielka Brytania). Jednostki pływające nie przekraczają z reguły 20 metrów długości i 4,5 metra szerokości.
Wikipedia
przymiotnik od: krewetka
SJP.pl
1. przedstawiciel nadrodziny dziesięcionogów z podrzędu Dendrobranchiata;
2. dawniej: krewetka; krewet
SJP.pl
potocznie: sprawić zawód, nie dotrzymać słowa
SJP.pl
pełen życia i energii, emocji, często gwałtownie reagujący; porywczy, gwałtowny, impulsywny, wybuchowy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pełen temperamentu
Wiktionary
(1.1) Ze Szwajcarem Ciriaco Sforzą również w Bayernie są spore kłopoty natury wychowawczej, krewki charakter ma też francuski Bask, Bixente Lizarazu (to on pobił się kiedyś na treningu z Matthäusem).
Wiktionary
rzecz. krewkość ż., krew ż., krwiak mzw./mrz.
czas. krwawić ndk.
przysł. krewko, krwawo
Wiktionary
(1.1) gwałtowny, porywczy
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób pełen temperamentu
Wiktionary
(1.1) Wszedłem na wał raźnie, krewko (…)
Wiktionary
rzecz. krwawnik mzw./mrz., krewkość ż., krew ż.
przym. krewki
Wiktionary
gwałtowny temperament; gwałtowność, porywczość, impulsywność, wybuchowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwałtowność, porywczość, wybuchowość
(1.2) daw. słabość, wątłość, ułomność moralna
Wiktionary
(1.1) A że się raz jeden krewkością uniósł, to i cóż? Młody jest.
Wiktionary
przym. krewki
przysł. krewko
rzecz. krwawnik mzw./mrz., krew ż.
Wiktionary
kobieta pozostająca z kimś w związkach pokrewieństwa, czasem także powinowactwa, należąca do tej samej rodziny, co ktoś inny; krewniaczka, powinowata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej mająca z kimś wspólnego przodka
Wiktionary
(1.1) Jątrew jest powinowatą, natomiast prawnęka to krewna.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛvna, AS: krevna
Wiktionary
rzecz. pokrewieństwo n., krew ż., krewniak m., krewniaczka ż.
:: fm. krewny
czas. krwawić
przym. krewniaczy, pokrewny, krewny
Wiktionary
(1.1) krewniaczka, kuzynka
Wiktionary
rzadko: związany z krewniakiem - osobą, którą łączą z kimś z kimś związki pokrewieństwa, czasem także powinowactwa; krewniaczy
SJP.pl
1. związek krwi pomiędzy ludźmi, pochodzenie od wspólnego przodka, przynależność do jednej rodziny; pokrewieństwo, spokrewnienie, powinowactwo;
2. ludzie spokrewnieni ze sobą; rodzina, familia, krewniacy
SJP.pl
potocznie: kobieta pozostająca z kimś w związkach pokrewieństwa, czasem także powinowactwa, należąca do tej samej rodziny, co ktoś inny; krewna, powinowata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta będąca w relacji
Wiktionary
(1.1) Załatwiła swojej krewniaczce robotę w ZUS-ie w Gliwicach.
Wiktionary
rzecz. krew ż., krewny mos., krewna ż.
:: fm. krewniak mos.
przym. krewny, krewniacki, krewniaczy
przysł. krewniaczo
Wiktionary
(1.1) krewna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krewniacze; cecha tych, którzy są krewniaczy
Wiktionary
przym. krewniaczy
przysł. krewniaczo
rzecz. pokrewieństwo n.
Wiktionary
rzadko: związany z krewniakiem - osobą, którą łączą z kimś z kimś związki pokrewieństwa, czasem także powinowactwa; krewniacki
SJP.pl
potocznie: człowiek, którego łączą z kimś związki pokrewieństwa, czasem także powinowactwa, który należy z kimś do jednej rodziny; krewny, powinowaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba będąca w relacji pokrewieństwa
(1.2) daw. gw-pl|Kraków. kuzyn
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) biol. roślina lub zwierzę spokrewnione z inną rośliną lub zwierzęciem
Wiktionary
(1.1) Babka mówiła, że Ligocki to nasz krewniak.
(2.1) Słonie i góralki są krewniakami.
Wiktionary
rzecz. krew ż., krewny mos., krewna ż.
:: fż. krewniaczka ż.
przym. krewny, krewniacki, krewniaczy
przysł. krewniaczo
Wiktionary
(1.1) krewny, powinowaty
(1.2) swojak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pokrewieństwo
Wiktionary
IPA: ˈkrɛvnɔɕt͡ɕ, AS: krevność
Wiktionary
1. człowiek, którego łączą z kimś związki pokrewieństwa, czasem także powinowactwa, który należy z kimś do jednej rodziny; krewniak, powinowaty;
2. przenośnie: zwierzę, roślina podobne do innego zwierzęcia, innej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek mający z kimś wspólnego przodka
(1.2) gatunek posiadający wspólnego przodka ewolucyjnego z danym gatunkiem
przymiotnik
(2.1) daw. dotyczący krwi, pokrewieństwa
(2.2) daw. połączony pokrewieństwem, pokrewny, bliski
Wiktionary
Pokrewieństwo – relacja pomiędzy osobami lub osobnikami mającymi wspólnego przodka (prawn. wstępnego). Bliskość tej relacji określa stopień pokrewieństwa. Pokrewieństwo ma istotne znaczenie w prawie.
Zachowania seksualne pomiędzy osobami spokrewnionymi określa się mianem kazirodztwa. W przypadku hodowli zwierząt, kojarzenie osobników spokrewnionych to chów wsobny.
Relacje pomiędzy członkami rodzin małżonków określa się mianem powinowactwa.
Wikipedia
(1.1) Bliscy krewni nie mogą zawrzeć ślubu.
(1.2) Niedawne badania molekularne wykazały, że najbliższymi krewnymi drozda chińskiego są drozd śpiewak i paszkot.
Wiktionary
IPA: ˈkrɛvnɨ, AS: krevny
Wiktionary
rzecz. pokrewieństwo n., krew ż., krewniak mos., krewna ż., krewniactwo n., krewniaczka ż.
czas. krwawić ndk.
przym. krewniaczy, pokrewny
Wiktionary
(1.1) krewniak, krewna, krewniaczka, kuzyn, bliski, członek rodziny, członek rodu
Wiktionary
potocznie: fiasko, niepowodzenie
SJP.pl
Krewo (biał. Крэва, Krewa) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie smorgońskim.14 sierpnia 1385 roku doszło tu do zawarcia unii pomiędzy Polską i Litwą znanej jako unia w Krewie.
W miejscowości mają siedzibę dwie parafie – prawosławna (pw. św. Aleksandra Newskiego) i rzymskokatolicka (pw. Przemienienia Pańskiego).
Wikipedia
przymiotnik od: Krewo (miejscowość na Białorusi)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Krewa, związany z Krewem
Wiktionary
fałdowany kołnierz noszony w XVI i XVII wieku; kryza; fryza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. dawny plisowaćisowany lub fałdowany kołnierz, rzadziej mankiet;
(1.2) przen. kołnierz z czegoś
(1.3) przest. rondo kapelusza
Wiktionary
Kryza, kreza, kaplerz, kryzka, kruszka, krużka, fryga, fryza – okrągły, marszczony lub plisowany kołnierz, noszony w Europie Zachodniej, Środkowej i Północnej od połowy XVI wieku do połowy XVII wieku. Wykonywana z cienkiej tkaniny, zazwyczaj obszytej koronką. Pod koniec XVI wieku na popularności zyskiwały kryzy uszyte wyłącznie z koronki. Do usztywnienia używano krochmalu lub drucianego stelaża.
Wikipedia
(1.1) Była to siedmioletnia dziewczynka, mała i wątła, od której ciemnej sukienki odbijała śnieżnie białość pończoszek, fartuszka i krezy, obejmującej szyję.
Wiktionary
(1.1) war. kryza
(1.3) kresa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szatkownica do warzyw, głównie kapusty
Wiktionary
gwarowo: drewniany walec do nawijania przędziwa; krężołek
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. mała kreza;
2. część otrzewnej osłaniająca i podtrzymująca narządy wewnętrzne, m.in. jelito, żołądek, jajniki, jajowody
SJP.pl
Wikipedia
1. mała kreza;
2. część otrzewnej osłaniająca i podtrzymująca narządy wewnętrzne, m.in. jelito, żołądek, jajniki, jajowody
SJP.pl
przymiotnik od: krezka
SJP.pl
hydroksylowa pochodna toluenu występująca w smole węglowej, stosowana w syntezie organicznej i jako środek odkażający; hydroksytoluen
SJP.pl
Krezol, CH
3C
6H
4OH – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, hydroksylowa pochodna toluenu lub metylowa pochodna fenolu. Występuje w postaci 3 izomerów strukturalnych: 2-metylofenol (o-krezol), 3-metylofenol (m-krezol) i 4-metylofenol (p-krezol). Mają one podobne własności chemiczne, ale różnią się nieco temperaturą topnienia i wrzenia. Mieszanina izomerów określana jest jako krezol surowy bądź trikrezol. Otrzymywany jest przez destylację smoły pogazowej lub ropy naftowej.
Wikipedia
przymiotnik od: krezol
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z krezolem, dotyczący krezolu; zawierający krezol
Wiktionary
rzecz. krezol mrz.
Wiktionary
substancja używana przy ochronie środowiska
SJP.pl
gwarowo: drewniany walec do nawijania przędziwa; krężel
SJP.pl
Krężołek – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Łopuszno}.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii NMP Matki Kościoła w Sarbicach.
Wikipedia
człowiek bardzo bogaty; bogacz, nabab, milioner
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba bardzo bogata, milioner;
Wiktionary
Krezus, Krojsos (gr. Κροῖσος, ur. ?, zm. 546 p.n.e. lub później) – ostatni król Lidii, kraju na zachodzie Azji Mniejszej. Jego imię jest synonimem bogacza od starożytności. Pochodził z dynastii Mermnadów. Był synem Alyattesa. Objął tron około 560 roku p.n.e. Był mecenasem poetów, uczonych i filozofów, których chętnie gościł na swoim dworze.
Wikipedia
(1.1) Te tłumy bogaczy w Polsce – jak ma mieszkanie i samochód to prawdziwy krezus…
Wiktionary
IPA: ˈkrɛzus, AS: krezus
Wiktionary
rzecz. Krezus mos.
:: fż. krezuska ż.
przym. krezusowy
Wiktionary
(1.1) bogacz
Wiktionary
1. taki jak u Krezusa, charakterystyczny dla Krezusa (króla Lidii);
2. świadczący o nadzwyczajnej zamożności, np. krezusowa suma, fortuna
SJP.pl
materiał wybuchowy zawierający trinitrokrezol
SJP.pl
Indianie Ameryki Północnej
SJP.pl
Kri (fr. Cri, ang. Cree – nazwa pochodzi z jęz. francuskiego – Kristinaux, sami Kri nazywali siebie Kenistonoag) – jedna z najliczniejszych grup etnicznych Indian kanadyjskich, zamieszkująca także północną część USA, posługująca się językiem kri.
Wikipedia
gra karciana dla 2 lub 4 osób, pochodzi z Anglii
SJP.pl
grupa geostatystycznych metod estymacji, dzięki której otrzymuje się najlepsze, nieobciążone liniowe oszacowania wartości analizowanej zmiennej zregionalizowanej
SJP.pl
Kriging – grupa geostatystycznych metod estymacji, dzięki której otrzymuje się najlepsze, nieobciążone liniowe oszacowania (ang. best, unbiased linear predictions – BLUP lub best, unbiased linear estimator – BLUE) wartości analizowanej zmiennej zregionalizowanej.
Wikipedia
plemię indiańskie w Ameryce Północnej
SJP.pl
Krikowie, Krik (ang. Creek, sami siebie nazywają Muscogee lub Muskogee) – dawna konfederacja Indian Ameryki Północnej, obejmuje 13 grup, liczących od 66,5 tys. (Muscogee Creek Nation) do zaledwie kilku osób (Tuckabachee) i zamieszkujących kilka stanów w Stanach Zjednoczonych głównie Oklahomę, Alabamę, Georgię i Florydę.
Wikipedia
handlowa nazwa amerykańskiego nawozu strukturotwórczego
SJP.pl
środowiskowo: żenada, zażenowanie, obciach; cringe
SJP.pl
przedstawiciel gromady z typu szkarłupni; liliowiec, krynoid
SJP.pl
bank nasienia stosujący hibernację
SJP.pl
specjalista w dziedzinie kriobiologii
SJP.pl
Kriobiologia (krio "zimno" + łac. bíos "życie", lógos "nauka") – nauka zajmująca się badaniem wpływu niskich temperatur (rzędu nawet do −269 °C) na organizmy. W takich warunkach następuje zwolnienie (czasem znaczne) procesów życiowych. Kriobiologia skupia się głównie na badaniu oddziaływania chłodu na fizjologię, morfologię i anatomię organizmów.
Wikipedia
roślina lub zwierzę żyjące na śniegu; organizm hiemalny, organizm niwalny, organizm naśnieżny
SJP.pl
specjalista w dziedzinie kriochirurgii
SJP.pl
Kriochirurgia (gr. cryo (κρύο) + cheirourgiki (χειρουργική)) – metoda krioterapii polegająca na miejscowym, kontrolowanym niszczeniu chorych lub przerośniętych tkanek za pomocą niskich temperatur.
Źródłem niskiej temperatury jest zazwyczaj ciekły azot, który zaaplikowany na tkankę schładza ją i wskutek pobrania ciepła od ciała natychmiast paruje.
Wikipedia
przyrząd do zamrażania i usuwania chorych tkanek
SJP.pl
organizm żyjący w niskich temperaturach; psychrofil, chionofil
SJP.pl
Kriofile, psychrofile, chionofile – ekstremofilne organizmy żyjące w niskich temperaturach (poniżej 15 °C). Zasiedlają powierzchnię lodu, śniegu itp. Wchodzą w skład krioplanktonu, choć nazwa ta bywa krytykowana, a w zamian proponowane są inne, np. krion (ang. cryon).
Wikipedia
roślina rosnąca w okolicach podbiegunowych lub wysokogórskich, w klimacie zimnym i suchym; kryofit
SJP.pl
naukowiec zajmujący się badaniem właściwości materii w niskich temperaturach
SJP.pl
dział fizyki zajmujący się badaniem właściwości materii w niskich temperaturach wraz z technikami ich otrzymywania i utrzymywania
SJP.pl
Kriogenika (gr. krios „zimno”, genos „ród”) – dział techniki wytwarzający, mierzący i utrzymujący skrajnie niskie temperatury; nie są one zdefiniowane ściśle, lecz czasem za granicę przyjmuje się −150 °C (123 K). Kriogenika jest blisko związana z kriofizyką, która bada właściwości ciał w tych temperaturach, np. charakterystyczne dla tego reżimu zjawiska jak nadprzewodnictwo i nadciekłość.
Wikipedia
przyrząd demonstrujący zjawisko oziębiania się wody podczas jej parowania
SJP.pl
Wikipedia
związany z kriogeniką
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kriogeniką, dotyczący kriogeniki
Wiktionary
rzecz. kriogenika ż.
Wiktionary
nauka poświęcona niskim temperaturom tzn. poniżej 90 K, ich wytwarzaniu, utrzymywaniu i mierzeniu
SJP.pl
Kriogenika (gr. krios „zimno”, genos „ród”) – dział techniki wytwarzający, mierzący i utrzymujący skrajnie niskie temperatury; nie są one zdefiniowane ściśle, lecz czasem za granicę przyjmuje się −150 °C (123 K). Kriogenika jest blisko związana z kriofizyką, która bada właściwości ciał w tych temperaturach, np. charakterystyczne dla tego reżimu zjawiska jak nadprzewodnictwo i nadciekłość.
Wikipedia
związany z wytwarzaniem i utrzymywaniem bardzo niskiej temperatury lub wykorzystujący taką temperaturę; kriogeniczny
SJP.pl
kabina mająca za zadanie schłodzenie ciała pacjenta, stosowana w krioterapii; kriosauna
SJP.pl
dwa pomieszczenia o niskiej temperaturze, służące do leczenia schorzeń reumatycznych poprzez ochładzanie organizmu
SJP.pl
Kriokoncentracja – zatężanie wodnych roztworów przez wymrażanie rozpuszczalnika (najczęściej wody). Jest powszechnie stosowana w przemyśle spożywczym do zatężania ciekłych produktów żywnościowych bez zniszczenia składników wrażliwych na podwyższoną temperaturę, np. białek, polifenoli lub witamin. Kriokoncentracja może być realizowana różnymi technikami:
Wikipedia
1. proces podobny do krasowienia, zachodzący w obszarach wiecznej zmarzliny w wyniku przepływu wody;
2. rzeźba terenu i formy powstałe w wyniku tego procesu
SJP.pl
zabieg usuwania tkanki tłuszczowej przy ujemnej temperaturze
SJP.pl
Kriolipoliza (stgr. κρύος (kryos) – zimno, lód; λίπα (lipa) – tłuszcz; λύσις (lysis) – usuwać) – nieinwazyjna metoda usuwania tłuszczu z różnych miejsc ludzkiego ciała, za pomocą chłodzenia, w celu wywołania lipolizy.
Zabieg polega na wystawieniu adipocytów (komórek tkanki tłuszczowej) na odpowiednio kontrolowane zimno – za pomocą niskiej temperatury o wartości od 5 do 10 stopni C. Skutkiem jest krystalizacja trójglicerydów. Po takiej krystalizacji, adipocyty rozpoczynają proces apoptozy, skutkujący ich eliminacją.
Wikipedia
minerał, fluorek sodu i glinu; kryolit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady halogenków;
Wiktionary
Kriolit, kryolit – rzadki minerał z gromady halogenków. Nazwa pochodzi od gr. kryos = lód i lithos = skała, co oznacza kamień lodowy.
Wikipedia
przym. kriolitowy
Wiktionary
(1.1) kryolit
Wiktionary
specjalista w zakresie kriologii
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem lodu naturalnego, występującego w przyrodzie w różnych środowiskach i postaciach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka o lodzie;
Wiktionary
Kriologia, hydrologia lodu – dział hydrologii badający kriosferę, czyli lód wchodzący naturalnie w skład hydrosfery, występujący w zlodzeniach na lądzie i morzu, lód atmosferyczny i wieczną zmarzlinę. Zajmuje się jego właściwościami fizycznymi, chemicznymi i mineralogicznymi.
Wikipedia
IPA: krʲjɔˈlɔɟja, AS: krʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. kriolog m.
przym. kriologiczny
Wiktionary
przyrząd do mierzenia temperatury krzepnięcia cieczy; krioskop
SJP.pl
Kriometr – przyrząd do bardzo dokładnego oznaczania temperatury topnienia i krzepnięcia roztworów. Przyrząd stosowany w kriometrii.
Wikipedia
jedna z metod fizykochemicznych oparta na pomiarze temperatury krzepnięcia roztworów; krioskopia
SJP.pl
Kriometria (Krioskopia) – doświadczalna metoda wyznaczania masy cząsteczkowej różnych substancji na podstawie pomiarów zmian temperatury krzepnięcia rozcieńczonych roztworów tych substancji w oparciu o prawo Raoulta.
Badania kriometryczne przeprowadza się za pomocą specjalnego przyrządu zwanego kriometrem. Metoda ma obecnie jedynie znaczenie historyczne.
Wikipedia
technika zamrażania ciała ludzkiego w przypadku nieuleczalnej, ciężkiej choroby w nadziei, że w przyszłości medycyna rozwinie się do tego stopnia, że będzie można je odmrozić i przywrócić do życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. technika głębokiego ochładzania ciał ludzi i zwierząt, z intencją przywrócenia do życia;
Wiktionary
Krionika – technika głębokiego ochładzania ciał zwierząt, w tym ludzi, których współczesna medycyna nie jest w stanie utrzymać przy życiu, i przechowywania w temperaturze ciekłego azotu (–196 °C), z intencją przywrócenia do życia, kiedy medycyna wystarczająco się rozwinie.
Wikipedia
drobne organizmy planktonowe (np. glony) przystosowane do życia w niskich temperaturach, na obszarach wysokogórskich i polarnych
SJP.pl
Krioplankton, krioseston (z gr. krýos ‘mróz’, planktós ‘błąkający się’) – określenie na drobne organizmy planktonowe o właściwościach kriofilnych, czyli przystosowane i mogące egzystować oraz rozwijać się w skrajnie niskich temperaturach, np. na terenach wiecznej zmarzliny, terenach wysokogórskich, w klimacie subpolarnym i polarnym. Część z organizmów zaliczanych do krioplanktonu żyje w wodach wytopiskowych lodowców, jeziorach górskich itp.
Wikipedia
Wikipedia
kabina mająca za zadanie schłodzenie ciała pacjenta, stosowana w krioterapii; kriokabina
SJP.pl
Kriosfera – część hydrosfery, obejmująca wody w postaci niezanikającego lodu lodowcowego, morskiego i gruntowego.
Wikipedia
przyrząd do mierzenia temperatury krzepnięcia cieczy; kriometr
SJP.pl
jedna z metod fizykochemicznych oparta na pomiarze temperatury krzepnięcia roztworów; kriometria
SJP.pl
przymiotnik od: krioskop
SJP.pl
urządzenie do wykonywania zabiegów na zamrożonych tkankach, stosowane w chirurgii
SJP.pl
urządzenie do utrzymywania substancji w bardzo niskich temperaturach
SJP.pl
specjalista w dziedzinie kriotechniki
SJP.pl
specjalista w dziedzinie kriotechniki
SJP.pl
Wikipedia
miejsce do przechowywania zamrożonych ciał ludzkich
SJP.pl
element przełączający, w którego działaniu wykorzystuje się zjawisko nadprzewodnictwa, stosowany do szybkiego przełączania prądów w układach pamięci komputera
SJP.pl
Kriotron – układ przełączający, zbudowany w oparciu o zjawisko nadprzewodnictwa. Poprzez pewną zmianę w polu magnetycznym, uzyskuje się zanik nadprzewodnictwa w przewodniku. W wyniku tego opór (rezystancja) rośnie od zera do dużych wartości.
Kriotrony pierścieniowe mogą być wykorzystane do tworzenia doskonałych urządzeń pamięciowych, dzięki utrzymywaniu obiegu prądu teoretycznie w nieskończoność. Urządzenia te wykazują znikomo mały pobór mocy.
Wikipedia
zaburzenie w ułożeniu warstw luźnych osadów, powstające na skutek kolejnego zamarzania i odmarzania gruntu nasyconego wodą
SJP.pl
Krioturbacja – mieszanie się poziomych warstw gleby zachodzące w obszarach wilgotnej wiecznej zmarzliny (w jej warstwie czynnej) w wyniku wielokrotnego zamarzania i rozmarzania gleby. Zwane również deformacjami krioturbacyjnymi.
Dzięki temu procesowi powstają deformacje gleby takie jak gleby poligonalne, gleby smugowe oraz inwolucje.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kaleka, inwalida
Wiktionary
posterunek niemieckiej policji kryminalnej działającej w czasie II wojny światowej na obszarach okupowanych przez Niemcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. pot. niemiecka policja kryminalna z czasów II wojny światowej, która działała na terenach okupowanych przez III Rzeszę;
(1.2) hist. pot. posterunek kripo (1.1)
Wiktionary
Kriminalpolizei (Kripo, z niem. Policja kryminalna) – niemiecka policja kryminalna.
Wikipedia
(1.1) Na ziemiach polskich kripo prowadziła działalność ludobójczą.
(1.1) Policja bezpieczeństwa składała się z trzech pionów: gestapo – tajna policja państwowa, kripo – policja kryminalna, SD – służba bezpieczeństwa.
Wiktionary
malajski sztylet o bogato zdobionej rękojeści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sztylet malajski;
Wiktionary
Kris lub keris – sztylet lub puginał malajski, zwykle o wężowatej głowni z bruzdami i często małą haczykowatą wypustką. Długość jego głowni wynosi około 30–40 cm (w wersji katowskiej 50–60 cm). Broń ta stała się narodowym symbolem Malezji.
Wikipedia
(1.1) Krisy najczęściej kojarzą mi się ze skrytobójcami.
Wiktionary
IPA: krʲis, AS: krʹis
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) creese, kris, keris
źródła.
== kris (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kris
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sztylet
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) creese, kris, keris
źródła.
== kris (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kris
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Krystyna
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. zdrobnienie niemieckiego odpowiednika Christine
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Krystyna.
źródła.
== Krista (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. zdrobnienie niemieckiego odpowiednika Christine
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Krystyna.
źródła.
== Krista (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Krystian – imię męskie pochodzenia grecko-łacińskiego, od łac. Christianus, Cristianus oznaczające „chrześcijanin, wyznawca Chrystusa”.
Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom w Polsce Krystian w 2017 r. zajmował 48. miejsce w grupie imion męskich. W całej populacji Polaków Krystian zajmował w 2017 r. 60. miejsce (108 962 osoby). W styczniu 2024 w rejestrze PESEL znajdowało się 111 386 mężczyzn o pierwszym imieniu Krystian, co plasowało imię to na 61. miejscu wśród imion męskich w całej populacji.
Wikipedia
dawniej: krystiania (chrystiania)
SJP.pl
Oslo (wym. norw. [ˈuʂˈlu], [ˈusˈlu], 1624–1877 Christiania, 1877–1924 Kristiania) – stolica i największe miasto Norwegii, gmina na prawach okręgu oraz siedziba władz sąsiedniego okręgu Viken. Oslo jest położone na południowym wschodzie kraju, w środkowej części regionu Østlandet, u ujścia rzek Lysaker, Aker, Alna i Gjersjø oraz kilku mniejszych cieków do zatoki Oslofjorden. Miasto Oslo liczy w swoich granicach administracyjnych 709 037 mieszkańców (2023), podczas gdy obszar zurbanizowany (tettsted) Oslo, obejmujący także tereny sąsiednich gmin, 942 084 mieszkańców (2014). Miasto zajmuje powierzchnię 454,12 km², a obszar zurbanizowany — 266,16 km²
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna w zachodniej części Rumunii i wschodnich Węgrzech;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kriszański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kriszaną, dotyczący Kriszany
Wiktionary
rzecz. Kriszana ż.
Wiktionary
w mitologii indyjskiej: jeden z bohaterów "Mahabharaty", wojownik i filozof, ubóstwiony jako ósme wcielenie boga Wisznu; Kryszna
SJP.pl
Wikipedia
członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Świadomości Kryszny; krysznowiec
SJP.pl
rodzaj dinozaura z rodziny hadrozaurów
SJP.pl
Wikipedia
znak używany w XIII–XVII wieku do zapisu cerkiewnych śpiewów liturgicznych
SJP.pl
1. chorwacka wyspa na Morzu Adriatyckim;
2. miasto w Chorwacji
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = geogr. pot. Kraków
(1.2) = praw. Krajowy Rejestr Karny
(1.3) = kośc. Kościół rzymskokatolicki
Wiktionary
Krk (wł. Veglia, niem. Vegl, łac. Curicta, IPA: kr̩̂k) – największa wyspa Chorwacji, położona na Morzu Adriatyckim, w zatoce Kvarner, na południowy wschód od Rijeki i połączona ze stałym lądem Krckim Mostem o długości 1430 m (od 15 czerwca 2020 roku przejazd mostem jest bezpłatny).
Wikipedia
(1.1) K-ów
(1.3) Krk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Chorwacji uchodząca do Adriatyku;
(1.2) geogr. rzeka w Słowenii uchodząca do Sawy;
(1.3) geogr. park narodowy w środkowym i dolnym biegu rzeki Krka (1.1);
Wiktionary
Słoweńska nazwa miejscowości:
Wikipedia
IPA: kr̥ka, AS: kr̦ka
Wiktionary
skrót od: Księga Królewska (1, 2) - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Królewska
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa kruˈlɛfska, AS: ḱśẽŋga krulefska
Wiktionary
skrót od: Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna; KRLD
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
Wiktionary
(1.1) KRL-D jest państwem w Azji.
Wiktionary
IPA: ˌka‿ɛr‿ɛl‿ˈdɛ, AS: ka‿er‿el‿de
Wiktionary
(1.1) KRLD
Wiktionary
skrót od: Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna; KRL-D
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki
(1.1) = Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna;
Wiktionary
(1.1) KRLD jest państwem w Azji.
Wiktionary
IPA: ˌka‿ɛr‿ɛl‿ˈdɛ, AS: ka‿er‿el‿de
Wiktionary
(1.1) KRL-D
Wiktionary
[czytaj: kerLEża lub KRLEża] nazwisko
SJP.pl
skrót od: Księga Kronik (1,2) - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Kronik
Wiktionary
Krn – wieś w Słowenii, w gminie Kobarid. W 2018 roku liczyła 25 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˈkrɔ̃ɲik, AS: ḱśẽŋga krõńik
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób krnąbrny
Wiktionary
przym. krnąbrny
rzecz. krnąbrność ż.
Wiktionary
(1.1) uparcie, nieposłusznie
Wiktionary
stawać się osobą krnąbrną, czyli nieposłuszną i upartą
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: krnąbrnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: krnąbrny
SJP.pl
cecha charakteru charakteryzująca się nieposłusznym, upartym zachowaniem; niesforność, przekora, przekorność, buntowniczość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak posłuszeństwa, ignorowanie rozkazów, nakazów
Wiktionary
IPA: ˈkr̥nɔ̃mbrnɔɕt͡ɕ, AS: kr̦nõmbrność
Wiktionary
przym. krnąbrny
przysł. krnąbrnie
Wiktionary
(1.1) nieposłuszeństwo, niekarność, niesforność, niesubordynacja, przekora, upór
Wiktionary
1. taki, który jest nieposłuszny, uparty, nie poddaje się czyimś wpływom; zaparty, oporny, hardy;
2. taki, który świadczy o czyimś nieposłuszeństwie, np. krnąbrna odpowiedź; przekorny, zuchwały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nieposłuszny, bezczelny, o trudnym charakterze
Wiktionary
(1.1) Sama "ciocia" stwierdziła, że dziewczynka jest krnąbrna, dominuje nad swoją matką i potrzebuje silnej ręki.
Wiktionary
IPA: ˈkr̥nɔ̃mbrnɨ, AS: kr̦nõmbrny
Wiktionary
rzecz. krnąbrność ż.
przysł. krnąbrnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach;
Wiktionary
Karniów lub Krnów (cz. Krnov, niem. Jägerndorf, łac. Carnovia) – miasto w powiecie Bruntal, w kraju morawsko-śląskim w Czechach, na Śląsku Opawskim, przy granicy z Polską, około 15 km od Głubczyc oraz 27 km od Prudnika, nad rzeką Opawą, 24 175 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj będziemy zwiedzali zabytki Krnowa.
Wiktionary
rzecz. krnowianin m., krnowianka ż.
przym. krnowski
Wiktionary
(1.1) geogr. hist. Karniów
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z miastem Krnów (Karniów), dotyczący Krnowa
Wiktionary
rzecz. Krnów m.
Wiktionary
(1.1) karniowski
Wiktionary
tafla lodu dryfująca na powierzchni wody
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = praw. kodeks rodzinny i opiekuńczy;
Wiktionary
Kodeks rodzinny i opiekuńczy – akt normatywny będący podstawowym źródłem polskiego prawa rodzinnego, w sposób kompleksowy regulujący stosunki rodzinne, uchwalony przez Sejm PRL w dniu 25 lutego 1964 r., wszedł w życie w dniu 1 stycznia 1965 r.
Wikipedia
badacz języków, literatur, kultur i historii narodów chorwackich; filolog chorwacki
SJP.pl
1. nauka zajmująca się badaniem języków, literatur, kultur i historii narodów chorwackich;
2. filologia chorwacka;
3. wydział na uniwersytecie obejmujący tego typu studia
SJP.pl
Kroatystyka – dyscyplina zajmująca się badaniem literatury, języka i kultury chorwackiej. Stanowi część slawistyki.
Wikipedia
tkanina bawełniana, wełniana lub jedwabna o skośnym splocie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. tkanina o splocie skośnym na sukienki (wełniana, półwełniana, jedwabna) lub podszewki (bawełniana)
Wiktionary
Krobanów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Zduńska Wola.
1 stycznia 1973 część wsi (25 ha) została włączona do Zduńskiej Woli.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: króbka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: króbka
Wiktionary
IPA: kruˈbɛt͡ʃka, AS: krubečka
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa szeregu miejscowości w Polsce
Wiktionary
Krobia (niem. Kröben) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krobia. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego. Jest głównym miastem Biskupizny. Dawniej miastem władali biskupi poznańscy.
Według danych z 30 czerwca 2016 miasto liczyło 4 284 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W odległości 4 km od Krobi znajduje się wieś Pudliszki.
Wiktionary
IPA: ˈkrɔbʲja, AS: krobʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. krobianin mos., krobianka ż.
przym. krobski
Wiktionary
mieszkaniec Krobi (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krobi (miasta w Polsce)
SJP.pl
Krobica (niem. Krobsdorf) – wieś w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Mirsk, nad Kwisą. Jest ona wsią rolniczą. Przez Krobicę oprócz Kwisy przepływa też Krobicki Potok.
Wikipedia
Krobielowice (niem. Krieblowitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
owad z rzędu motyli żerujący na drzewach liściastych i iglastych; pochwik
SJP.pl
1. przegródka w kaszcie drukarskiej;
2. koszyk z kory
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) druk. pojemnik w kaszcie drukarskiej, gromadzący jednakowy materiał zecerski
Wiktionary
Króbka (krupka) – pojemnik w kaszcie zecerskiej służący do przechowywania czcionek jednej litery, cyfry lub innego znaku albo jednego rodzaju justunku drobnego. Produkuje się dziewięć typów wkładów z tworzywa sztucznego do metalowych szuflad kasztowych. Jeden wkład może się składać na jedną króbkę lub tworzyć dwie, trzy lub cztery odpowiednio mniejsze króbki. Dzięki temu możliwe jest dowolne kształtowanie rozkładu materiału zecerskiego oraz właściwego doboru wielkości poszczególnych króbek.
Wikipedia
(1.1) Zecer musiał doskonale znać rozłożenie króbek w kasztach.
Wiktionary
IPA: ˈkrupka, AS: krupka
Wiktionary
motyl z rodziny o tej samej nazwie
SJP.pl
przymiotnik od: Krobia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Krobi, związany z Krobią
Wiktionary
rzecz. Krobia ż., krobianin mos., krobianka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z króćcem
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: krótko
SJP.pl
Krocetyna – organiczny związek chemiczny z grupy karotenoidów będący dwukarboksylową pochodną β-karotenu. Ma ceglastoczerwoną barwę. Jej ester di-β-gentiobiozylowy, zwany krocyną, jest głównym barwnikiem szafranu. Występuje też w kwiatach dziewanny.
Wikipedia
skrobia; związek organiczny z grupy węglowodanów, otrzymywany głównie z ziemniaków, stosowany do celów spożywczych; potocznie: mąka ziemniaczana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. roztwór wodny skrobii roślinnej
(1.2) mączka do usztywniania tkanin, najczęściej ziemniaczana
(1.3) rzad. chem. węglowodan złożony z merów glukozy, główne źródło energii u człowieka i wielu innych organizmów
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: krochmalić
Wiktionary
Krochmal – rodzaj płynu powstałego po zmieszaniu skrobi roślinnej (najczęściej skrobi ziemniaczanej) z wodą. Powstaje, podobnie jak kisiel, poprzez zagotowanie wodnej zawiesiny skrobi. Krochmal wykorzystywany jest w przemyśle spożywczym, włókienniczym, papierniczym, kosmetycznym, farmaceutycznym, jak i w gospodarstwie domowym oraz w odlewnictwie.
Wikipedia
rzecz. krochmalarka ż., krochmalarnia ż., krochmalarz mos., krochmalenie n., krochmalnia ż., krochmalnictwo n.
czas. krochmalić ndk., nakrochmalić dk., wykrochmalić dk.
przym. krochmalniczy, krochmalny, krochmalowy
Wiktionary
(1.1) kleik skrobiowy, stpol. krofmal, kroftmal
(1.2) sztywnik, stpol. krofmal, kroftmal
(1.3) skrobia
Wiktionary
dział w fabryce włókienniczej, w którym krochmali się tkaniny; krochmalnia
SJP.pl
robotnik pracujący w krochmalarni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krochmalić.
Wiktionary
Krochmal – rodzaj płynu powstałego po zmieszaniu skrobi roślinnej (najczęściej skrobi ziemniaczanej) z wodą. Powstaje, podobnie jak kisiel, poprzez zagotowanie wodnej zawiesiny skrobi. Krochmal wykorzystywany jest w przemyśle spożywczym, włókienniczym, papierniczym, kosmetycznym, farmaceutycznym, jak i w gospodarstwie domowym oraz w odlewnictwie.
Wikipedia
IPA: ˌkrɔxmaˈlɛ̃ɲɛ, AS: kroχmalẽńe
Wiktionary
czas. krochmalić ndk., wykrochmalić dk.
rzecz. krochmal
Wiktionary
1. usztywniać tkaninę kleistym roztworem zagotowanej z wodą mączki kartoflanej;
2. potocznie: pleść bzdury; pleść, bredzić, chrzanić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) nasycać tkaninę krochmalem, usztywniać
Wiktionary
IPA: krɔxˈmalʲit͡ɕ, AS: kroχmalʹić
Wiktionary
rzecz. krochmalenie n., krochmal
Wiktionary
(1.1) mączkować
Wiktionary
1. fabryka krochmalu;
2. dział fabryki włókienniczej, w którym krochmali się tkaniny; krochmalarnia
SJP.pl
Krochmalnia – zakład przemysłu rolno-spożywczego, przerabiający surowiec (rośliny bogate w skrobię) na produkt – mączkę skrobiową, zwaną potocznie krochmalem.
Proces technologiczny polega na wypłukiwaniu ziaren skrobi i następnie ich suszeniu. Produkt uboczny to wycierka i wody odpływowe, wykorzystywane m.in. jako pasza.
Pierwsze krochmalnie na ziemiach polskich powstały w latach siedemdziesiątych XIX wieku.
Wikipedia
dział przemysłu zajmujący się produkcją krochmalu
SJP.pl
związany z krochmalnictwem
SJP.pl
przymiotnik od: krochmal
SJP.pl
środowiskowo:
1. krótka deska, bal lub pręt stalowy;
2. krótka wiadomość tekstowa;
3. krótki tekst;
4. osoba o niskim wzroście
SJP.pl
1. potocznie: czynić krótszym, zmniejszać długość; skracać;
2. dawniej: hamować, poskramiać
SJP.pl
pistolet o krótkiej lufie i małej donośności, używany w XVII i XVIII wieku
SJP.pl
Krócica – staropolskie potoczne określenie małego pistoletu przeznaczonego do samoobrony. Krócice wyposażane były w zamki skałkowe lub kapiszonowe oraz bardzo krótkie lufy zapewniające minimalną donośność.
Jako broń przeznaczona do samoobrony, cechowały się małymi gabarytami ułatwiającymi ich przenoszenie na przykład w czasie podróży (stąd też nazywane były niekiedy pistoletami podróżnymi). W celu zmniejszenia gabarytów w niektórych egzemplarzach stosowano składane języki spustowe pozbawione kabłąka, tworzące po zamknięciu gładką powierzchnię pod częścią zamkową. Skrajnie niska donośność i celność sprawiały, że skuteczne użycie tej broni było możliwe jedynie z minimalnej odległości (dlatego też nie wyposażano ich w celowniki). W celu zwiększenia skuteczności produkowane były często również w wersjach wyposażonych w kilka luf. Krócice często były bogato dekorowane.
Wikipedia
przestarzałe: wielka ilość czegoś, przede wszystkim pieniędzy; majątek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy
(1.1) wielka liczba, ilość czegoś, zwykle pieniędzy
Wiktionary
(1.1) Wycieczka do Nowej Zelandii kosztowała go krocie.
Wiktionary
IPA: ˈkrɔt͡ɕɛ, AS: kroće
Wiktionary
przym. krociowy
Wiktionary
(1.1) mnóstwo, masa, od groma, od metra; wulg. w chuj
Wiktionary
krótki odcinek rury przymocowany na stałe do zbiornika, służący do przyłączenia przewodu rurowego; prostka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) otwór lub rura w zbiornikach służąca do przesyłania zawartości zbiornika do innych elementów
Wiktionary
Króciec – element konstrukcyjny zbiornika lub aparatu czy urządzenia o budowie zbiornikowej lub rurowej, umożliwiający dostęp do jego wnętrza i połączenie z innym aparatem lub rurociągiem. Przykładami króćców są:
Wikipedia
międzyzwrotnikowa roślina uprawiana w celach leczniczych, ozdobnych; kroton
SJP.pl
Krocień, kroton (Croton) – rodzaj roślin z rodziny wilczomleczowatych. Należy do niego około 700 do ok. 1,1–1,3 tysiąca gatunków. Rośliny te są rozprzestrzenione na wszystkich kontynentach strefy międzyzwrotnikowej (w tropikach jest najbardziej zróżnicowany, zwłaszcza w Ameryce Środkowej i Południowej), najdalej na północ sięgając strefy umiarkowanej w Ameryce Północnej (po północną część Stanów Zjednoczonych), a na południu obejmując północną część Chile i Argentyny oraz południową Afrykę. W USA rośnie 31 gatunków, w Chinach 23, w Australii 30, na Madagaskarze 150, a w pozostałej części Afryki – 50.
Wikipedia
przedstawiciel gromady stawonogów roślinożernych z typu wijów; dwuparzec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. rodzaj roślinożernego stawonoga;
Wiktionary
Krocionogowate (Julidae) – rodzina wijów z gromady dwuparców i rzędu krocionogów właściwych. Ich ciało jest wydłużone, segmentowane, szare, brunatne lub czarne. Nogi i czułki są krótkie. Krocionogowate zamieszkują ściółkę lub spróchniałe drewno. Są roślinożerne i żywią się głównie szczątkami roślinnymi, pędami, kiełkującymi nasionami, młodymi korzonkami, owocami, bulwami i grzybami. Krocionogi mierzą od 3 mm do 20 cm długości. W Polsce występuje 85 gatunków, m.in.: Cylindrojulus boleti, Leptophyllum nanum, Julus terrestris, Julus scandinavius, Ophyiulus fallax oraz krocionóg piaskowy (Schizophyllum sabulosum).
Wikipedia
IPA: krɔˈt͡ɕɔ̃nuk, AS: kroćõnuk
Wiktionary
gromada stawonogów roślinożernych z typu wijów; dwuparce
SJP.pl
Wikipedia
przestarzałe: wielki, ogromny (w odniesieniu do wartości finansowych, materialnych, np. krociowe zyski)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący krocie, bardzo liczny
Wiktionary
(1.1) Tego typu samochody są dziś szalenie modne w Japonii i dają producentom krociowe zyski.
Wiktionary
rzecz. krocie n.
Wiktionary
(1.1) niezliczony
Wiktionary
zdrobnienie od: krótki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: krótki
Wiktionary
IPA: ˌkrut͡ɕüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: krućüśė̃ńḱi
Wiktionary
przym. krótki
Wiktionary
zdrobnienie od: krótki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: krótki
Wiktionary
IPA: kruˈt͡ɕüɕci, AS: krućüśḱi
Wiktionary
przym. krótki
Wiktionary
zdrobnienie od: krótki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: krótki
Wiktionary
IPA: ˌkrut͡ɕuˈtɛ̃ɲci, AS: krućutẽńḱi
Wiktionary
przym. krótki
przysł. krótko
Wiktionary
zdrobnienie od: krótki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: krótki
Wiktionary
IPA: kruˈt͡ɕutʲci, AS: krućutʹḱi
Wiktionary
przym. krótki
przysł. krótko
Wiktionary
(1.1) króciuśki
Wiktionary
gwarowo: coś krótkiego, np. pole
SJP.pl
dawniej: nieokreślona wielokrotność setki; dziś tylko w związku frazeologicznym: do kroćset (diabłów, katów itp.) - lekkie przekleństwo
SJP.pl
chód, bieg niektórych zwierząt czworonożnych polegający na stawianiu jednocześnie raz obu nóg prawych, raz lewych; krocz (r. żeński), skrocz, inochód
SJP.pl
1. iść dużymi krokami, uroczyście i z powagą, zwykle wolno;
2. w przenośni: dążyć, zmierzać do jakiegoś celu, np. do szczęścia, sukcesu
SJP.pl
1. chód, bieg niektórych zwierząt czworonożnych polegający na stawianiu jednocześnie raz obu nóg prawych, raz lewych; krocz, skrocz, inochód;
2. koń chodzący takim krokiem
SJP.pl
obszar pomiędzy genitaliami a odbytem u obu płci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) anat. część ciała położona między narządami płciowymi a odbytem
Wiktionary
Krocze (łac. perineum) – region ciała położony w okolicy genitaliów i odbytu u obu płci.
Krocze w węższym znaczeniu (ang. gooch, perineum) obejmuje tylko pośrodkową część dna miednicy i okolicy kroczowej (stanowiącej dolną, zewnętrzną powierzchnię skórną dna miednicy), utworzoną z tkanek miękkich i łączącą odbyt z narządami płciowymi zewnętrznymi. W tym węższym znaczeniu u kobiety jego długość wynosi ok. 2,5 cm – od odbytu do tylnej granicy przedsionka pochwy. U mężczyzny obszar ten jest dłuższy, sięga od odbytu do nasady moszny. Pozostałością po embrionalnym zrośnięciu prawej i lewej części krocza jest leżący pośrodkowo szew krocza (łac. raphe perinei); u mężczyzny przedłuża się w szew moszny.
Wikipedia
rzecz. krok mrz., kroczenie n., kroczek mzw./mrz.
czas. kroczyć ndk.
przym. kroczowy, krokowy
Wiktionary
1. mały krok
2. l.mn. małe ryby w drugim roku życia hodowane w gospodarstwach rybackich
3. cyrkiel sprężynowy do odmierzania małych odcinków na mapach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od krok
(1.2) mały, krótki krok
(1.3) techn. precyzyjny cyrkiel o dwóch ostrzach służący do odmierzania małych odcinków, przeważnie na mapach
(1.4) sport. zob. kroczki.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ryb. ryba hodowlana w drugim roku życia;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkrɔt͡ʃɛk, AS: kroček
Wiktionary
rzecz. krok m., kroczenie n., wykrok mrz., rozkrok mrz., wykraczanie n., wykroczenie n., rozkraczanie n., rozkroczenie n., krocze n., przekraczanie n., przekroczenie n., kroczkowanie n.
czas. kroczyć ndk., wykraczać ndk., wykroczyć dk., rozkraczać ndk., rozkroczyć dk., przekraczać ndk., przekroczyć dk., kroczkować ndk.
przym. kroczkowy, krokowy, kroczny, wykroczny, zakroczny, kroczowy, wykroczeniowy
przysł. krokowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kroczyć.
Wiktionary
czas. kroczyć, wkroczyć
rzecz. wykrok mrz., kroczek mrz., rozkrok mrz., krocze n.
Wiktionary
Kroczewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Załuski.
Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie zakroczymskim ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego.
Wikipedia
1. mały krok
2. l.mn. małe ryby w drugim roku życia hodowane w gospodarstwach rybackich
3. cyrkiel sprężynowy do odmierzania małych odcinków na mapach
SJP.pl
1. mały krok
2. l.mn. małe ryby w drugim roku życia hodowane w gospodarstwach rybackich
3. cyrkiel sprężynowy do odmierzania małych odcinków na mapach
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kroczek
SJP.pl
motyl z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
1. dotyczący kroku, czyli ruchu wykonywanego przy czynności chodzenia;
2. służący do poruszania się, stawiania kroków;
3. styl kroczny - technika skoku wzwyż, według której zawodnik odbija się z jednej nogi i ląduje na drugiej
SJP.pl
przymiotnik od: krocze, np. okolica kroczowa
SJP.pl
1. iść dużymi krokami, uroczyście i z powagą, zwykle wolno;
2. w przenośni: dążyć, zmierzać do jakiegoś celu, np. do szczęścia, sukcesu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) iść wolno, dużymi krokami, dostojnie
(1.2) przen. dążyć, zmierzać do czegoś, starać się coś osiągnąć, zmierzać do czegoś
Wiktionary
IPA: ˈkrɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: kročyć
Wiktionary
rzecz. kroczenie n., krok m., kroczek m., wykrok m., przekraczanie n., przekroczenie n., krocze n., wykroczenie n., rozkrok mrz., wkroczenie n.
czas. przekraczać ndk., przekroczyć dk.
przym. kroczny, krokowy, wykroczny
Wiktionary
(1.1) stąpać
(1.2) dążyć
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Kroczyce – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, siedziba gminy Kroczyce.
Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lelowskim województwa krakowskiego. Wchodziła w skład klucza wsi, stanowiącego uposażenie wojewodów krakowskich. W latach 1954–1972 wieś była siedzibą władz gromady Kroczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego. Obecnie kościół i parafia kroczycka administracyjnie należą do dekanatu lelowskiego, diecezji kieleckiej.
Wikipedia
mieszkaniec Kroszyc (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kroszyc (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. odnoszący się do krogulca, drapieżnego ptaka z rodziny jastrzębiowatych;
2. przypominający krogulca, o cechach upodabniających do krogulca a zwłaszcza do jego mocno zakrzywionego dziobu, np. krogulczy nos, krogulcze paznokcie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do krogulca, należący do krogulca lub wyglądający jak u krogulca
Wiktionary
(1.1) Nos jak haczyk, kurzą nogę i krogulcze ma paznokcie.
Wiktionary
IPA: krɔˈɡult͡ʃɨ, AS: krogulčy
Wiktionary
rzecz. krogulec m.
Wiktionary
ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych zamieszkujący Europę i Azję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. zwyczajowa nazwa kilku ptaków drapieżnych średniej wielkości, z rodzaju nazwa systematyczna|Accipiter|ref=tak., z rodziny jastrzębiowatych;
Wiktionary
Krogulec (zwyczajny), krogulec, jastrząb wróblarz (Accipiter nisus) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae).
Wikipedia
IPA: krɔˈɡulɛt͡s, AS: krogulec
Wiktionary
rzecz. Krogule nmos.
przym. krogulczy
Wiktionary
(1.1) pot. wróblojad, wróblojastrząb, gwara. kekacz, kjekacz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. ciąć coś na części; krajać;
2. ciąć materiał, skórę itp., nadając im pożądany kształt;
3. pospolite: kraść, okradać;
4. kroić się - być krojonym
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) oddzielać z czegoś kawałki lub dzielić na części za pomocą noża lub ostrego narzędzia
(1.2) slang. środ. kraść
(1.3) pot. dokonywać operacji chirurgicznej
czasownik zwrotny niedokonany kroić się (dk. brak)
(2.1) przen. pot. zanosić się na coś
(2.2) być krojonym
Wiktionary
(2.1) Już przed meczem widać było, że kroi się na niezłą rozróbę.
Wiktionary
IPA: ˈkrɔ.jit͡ɕ, AS: kro.i ̯ić
Wiktionary
rzecz. wykrawacz mos./mrz., krajalnica ż., krajanka ż., krajarka ż., krawcowa ż., krawczyk m., krawiec m., krawiectwo n., krojczy m., krojenie n., krojownia ż., krój m., skrawanie n., skrawarka ż., skrawek m., wykrój m., przekrój mrz., wykrojenie n., nakrojenie n., odkrojenie n., okrojenie n., pokrojenie n., przekrojenie n.
czas. dokroić dk., krajać ndk., nadkroić dk., okrawać ndk., okroić dk., pokroić dk., przekroić dk., przykroić dk., rozkroić dk., skrawać ndk., ukroić dk., wkrajać ndk., wkroić dk., wykrawać ndk.
przym. dokrojony, krajany, krawiecki, krojczy, krojony, okrojony, nadkrojony, pokrojony, przekrojony, rozkrojony, skrawany, skrojony, ukrojony, wkrojony, wykrojony
Wiktionary
(1.1) ciąć, ciachać, siekać, rżnąć, rzezać, rozbierać; łódź|chechłać.; reg. pozn. bzybzać.
(1.2) kraść, świsnąć, wykraść; wulg. zapierdolić, zajebać
(1.3) operować, zoperować
(2.1) szykować się, zanosić się, zapowiadać się
Wiktionary
1. fason, model, wzór;
2. krojenie materiału na ubranie;
3. wzór czcionki jednolity dla całego kompletu znaków;
4. regionalnie: część pługa odcinająca skibę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. styl, wygląd, fason ubrania
(1.2) kraw. krojenie materiału lub jego technika
(1.3) druk. styl czcionki
(1.4) roln. część pługa krojąca ziemię
(1.5) daw. styl, model, wzór, typ
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: kroić
Wiktionary
Krój – dodatkowy element roboczy pługa montowany przed korpusem płużnym, służący do pionowego odcinania skiby od calizny, a tym samym ułatwienia pracy odkładnicy poprzez odciążenie jej krawędzi tnącej. Stosuje się go przy zaorywaniu gleb zadarnionych.
Wikipedia
czas. kroić
przym. krojony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. karc. żołądź, trefl
Wiktionary
(1.1) W skacie krojce są najstarszym kolorem.
Wiktionary
(1.1) żołądź, trefl
Wiktionary
ostatni, tylny maszt na wielomasztowych statkach o pełnym ożaglowaniu rejowym; stermaszt, krzyżmaszt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mieszaniec (np. Mulat, Metys, hybryda)
Wiktionary
Krojcok – w gwarze śląskiej krzyżówka (niem. der Kreuzung – krzyżówka, skrzyżowanie, rozjazd) określenie miejsca, na przykład: Krojcok/Krajcok w Chorzowie Starym, zwierzęcia mieszańca – osobnika powstałego w wyniku skrzyżowania dwóch organizmów rodzicielskich należących do innych ras, odmian, podgatunków, gatunków lub rodzajów, w szczególności mieszańca kanarka i szczygła zwanego bastardem (Kanarki używane były w śląskich kopalniach jako żywe „czujniki” toksycznych gazów). Niekiedy Krojcok lub bastard/basztard to także określenie człowieka, który jest pół-Ślązakiem i po połowie nie-Ślązakiem. Oznacza to, iż jeden z jego dziadków nie pochodził ze Śląska (na przykład przybył na Śląsk podczas fali migracyjnej w czasach PRL). Krojcoki często mówią bardzo dobrze po śląsku i znają historię swojej rodziny, która na tej ziemi mieszka.
Wikipedia
(1.1) Miyszkóm we Chorzowie i jeżech krojcok, eli pół-Ślónzok, pół-gorol.
Wiktionary
czas. krojcować
Wiktionary
przeznaczony do krojenia skór, tkanin itp.
SJP.pl
przeznaczony do krojenia skór, tkanin itp.
SJP.pl
Krojczy – pracownik zakładu krawieckiego lub przedsiębiorstwa wytwarzającego produkty odzieżowe. Zajmuje się wykrawaniem elementów materiału (tkaniny, dzianiny, sukna, skór) na ubrania. Do tego celu korzysta z określonych schematów, szkiców, lub szablonów.
Wikipedia
Krojczyn (niem. Kreutzen) – wieś w Polsce położona pomiędzy Włocławkiem a Dobrzyniem nad Wisłą województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Dobrzyń nad Wisłą.
Wikipedia
wykwalifikowana pracownica krawiecka zajmująca się krojeniem materiałów lub skór na ubrania
SJP.pl
Krojczy – pracownik zakładu krawieckiego lub przedsiębiorstwa wytwarzającego produkty odzieżowe. Zajmuje się wykrawaniem elementów materiału (tkaniny, dzianiny, sukna, skór) na ubrania. Do tego celu korzysta z określonych schematów, szkiców, lub szablonów.
Wikipedia
stalowy przyrząd do krajania i nacinania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kroić.
Wiktionary
IPA: krɔˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: kroi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. wykrawacz mos./mrz., krajalnica ż., krajalnia ż., krojczy m., przekrój mrz., pokrojenie n.
czas. kroić ndk., ukroić dk., nakroić dk., dokrajać ndk., dokroić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. kromka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|sznita.
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: kroić
przymiotnik
(2.1) pocięty na kawałki
Wiktionary
(1.1) Zwyczajowo przed spożyciem kołocz jest krojony na mniejsze kawałki o przybliżonych wymiarach 4–6 cm na 4–6 cm.
(1.1) pot. W piątek Szczepan będzie krojony w szpitalu na Strzeleckiej.
(2.1) Następnie cienko krojone plasterastry smaży się na rozgrzanym oleju.
Wiktionary
rzecz. krój mrz., krojenie n., pokrojenie n.
czas. kroić ndk., pokroić dk.
Wiktionary
(2.1) pokrojony
Wiktionary
dział w zakładach odzieżowych, w którym kroi się materiały
SJP.pl
1. ruch wykonywany przy chodzeniu; stąpanie; kroczenie;
2. czyn, posunięcie;
3. część spodni przylegająca do krocza;
4. dawna miara długości (0,7407 m)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przestawienie nogi, by wykonać ruch
(1.2) sposób poruszania się przez kroki (1.1), chód
(1.3) choreogr. sposób ułożenia nóg w tańcu
(1.4) przen. postęp w jakiejś dziedzinie
(1.5) przen. działanie w określonym celu
(1.6) niewielki dystans, także. przen.
(1.7) etap, faza
(1.8) kraw. część spodni między nogawkami
(1.9) daw. miara długości odpowiadająca około 0,75 m
(1.10) typogr. kąt ostry pomiędzy dwiema prostymi liniami składającymi się na literę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zrobiła krok w stronę drzwi od łazienki, ale natychmiast zachwiała się i upadła na podłogę.
(1.2) Ściemniało się już, więc musieliśmy przyspieszyć kroku, jeżeli chcieliśmy zdążyć na czas.
(1.3) Nie znam kroków, żeby z tobą zatańczyć.
(1.4) Odkrycie szczepionki było wielkim krokiem w rozwoju medycyny.
(1.5) Poczyniono odpowiednie kroki w celu ujęcia sprawcy.
(1.6) Nasza cukiernia znajduje się o krok od fabryki mebli.
(1.6) Po przejęciu tego fortu jesteśmy już o krok od zwycięstwa.
(1.7) Następnym krokiem na drodze do kariery było podpisanie kontraktu z wytwórnią płytową.
(1.8) Spodnie rozdarły mu się w kroku.
Wiktionary
IPA: krɔk, AS: krok
Wiktionary
rzecz. wykrok mrz., zdrobn. kroczek
rzecz. krocze n., rozkrok m.
czas. kroczyć, wkroczyć
przym. krokowy, kroczkowy
Wiktionary
(1.2) chód
(1.4) działanie
(1.6) etap, faza, stadium
Wiktionary
skruszone prażone orzechy lub migdały albo drobny ryż lub kukurydza, będące dekoracją ciast i deserów
SJP.pl
Krokant – posypka cukiernicza wykonana z masła, cukru i siekanych migdałów (lub orzechów). Ma postać drobnych, chrupiących kawałków migdałów lub orzechów w cukrowej glazurze, które otrzymuje się w procesie łagodnego prażenia. Wykorzystywana do dekoracji ciast (tortów), lodów i innych deserów. Dostępny także jako gotowy artykuł stosowany w branży cukierniczej.
Wikipedia
1. odgłosy towarzyszące chodzeniu;
2. w koszykówce: błąd kroków
SJP.pl
Wikipedia
odmiana minerału z grupy amfiboli, występująca w skałach metamorficznych; krokydolit
SJP.pl
Krokidolit – minerał z grupy amfiboli. Występuje w skałach metamorficznych.
Nazwa pochodzi od gr. krokys = włókno wełny (nitka) i lithos = kamień (skała), nawiązuje do wyglądu tego minerału.
Wikipedia
zdrobnienie od: krokiet
SJP.pl
1. gra towarzyska popularna w Anglii, w której gracze przetaczają kule przez specjalne bramki;
2. kulka z kartofli, mięsa i ryżu zawinięta w naleśnik i obsmażona;
3. rodzaj wafla oblewanego czekoladą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. potrawa z masy z gotowanych ziemniaków z jajkiem i przyprawami w postaci smażonych kulek lub o walcowatym kształcie;
(1.2) kulin. potrawa kuchni polskiej w postaci niewielkiej rolady z naleśnika nafaszerowanej np. mięsem, kapustą, grzybami, panierowanej i smażonej;
(1.3) sport. gra popularna w XIX wieku w Wielkiej Brytanii i USA;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkrɔcɛt, AS: kroḱet
Wiktionary
(1.1) krokiet ziemniaczany
(1.2) chowanka
Wiktionary
przymiotnik od: krokiet
SJP.pl
pochyła belka drewniana, żelbetowa lub stalowa podtrzymująca pokrycie dachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. ukośna belka, element wiązara dachowego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sposób oparcia krokwi na murłacie ma bardzo duży wpływ na stabilność całego dachu.
Wiktionary
IPA: ˈkrɔcɛf, AS: kroḱef
Wiktionary
rzecz. krokwiak mrz.
:: zdrobn. krokiewka ż.
przym. krokwiowy
Wiktionary
1. zdrobnienie od: krokiew;
2. naszywka na mundurze w kształcie litery V, oznaczająca stopień podoficerski; szewron, chevron
SJP.pl
Węglin – dzielnica mieszkaniowa Lublina w południowo-zachodniej części miasta. Łączne określenie dwóch administracyjnych dzielnic miasta: Węglin Północny i Węglin Południowy, które dzieli al. Kraśnicka.
Wikipedia
mszar krokiewkowaty - gatunek mchu z rodziny parzęchlinowatych
SJP.pl
gad z grupy diapsydów zamieszkujący wody słodkie Afryki (np. Nil)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) herp. drapieżny, ziemnowodny gad z rzędu krokodyli (nazwa systematyczna|Crocodilia|ref=tak.), o wydłużonym ciele;
(1.2) pot. wyprawiona skóra krokodyla (1.1)
(1.3) mot. hydrauliczny lewarek z dźwignią przegubową, używany do unoszenia pojazdów na niewielką wysokość
(1.4) lotn. ruchoma klapa w tylnej części skrzydła samolotu, umożliwiająca hamowanie podczas lądowania
Wiktionary
Krokodyle (Crocodilia) – rząd dużych gadów drapieżnych z grupy zauropsydów, wiodących ziemno-wodny tryb życia. Pojawiły się 83,5 mln lat temu (czyli w późnej kredzie). Są najbliższymi krewnymi ptaków i jedynymi prócz nich przetrwałymi do dziś archozaurami, a także jedynymi współcześnie występującymi członkami kladu Crurotarsi. Członkowie grupy Pseudosuchia, obejmującej krokodyle, pojawili się około 250 milionów lat temu w epoce wczesnego triasu. Różnicowały się w mezozoiku. Rząd krokodyli obejmuje jednak tylko rodziny krokodylowatych, aligatorowatych (w tym kajmany) i gawialowatych.
Wikipedia
(1.2) Aktywistka uważała, że wyrób torebek z krokodyla to barbarzyństwo.
Wiktionary
IPA: krɔˈkɔdɨl, AS: krokodyl
Wiktionary
rzecz. krokodylątko n., krokodyle nmos., krokodylę n., krokodylowate nmos.
:: fż. krokodylica ż.
:: zdrobn. krokodylek m.
przym. krokodyli, krokodylowy, krokodylowaty
Wiktionary
(1.1) stpol. kajman
(1.4) klapa krokodylowa
Wiktionary
rząd dużych gadów drapieżnych z gromady zauropsydów
SJP.pl
Krokodyle (Crocodilia) – rząd dużych gadów drapieżnych z grupy zauropsydów, wiodących ziemno-wodny tryb życia. Pojawiły się 83,5 mln lat temu (czyli w późnej kredzie). Są najbliższymi krewnymi ptaków i jedynymi prócz nich przetrwałymi do dziś archozaurami, a także jedynymi współcześnie występującymi członkami kladu Crurotarsi. Członkowie grupy Pseudosuchia, obejmującej krokodyle, pojawili się około 250 milionów lat temu w epoce wczesnego triasu. Różnicowały się w mezozoiku. Rząd krokodyli obejmuje jednak tylko rodziny krokodylowatych, aligatorowatych (w tym kajmany) i gawialowatych.
Wikipedia
mały krokodyl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. krokodyl
(1.2) elektr. rodzaj zakończenia przewodu (zacisku) w postaci dwóch dociskających się ramion, umożliwiającego wygodne łączenie obwodów
Wiktionary
(1.1) Po wykluciu się z jaj małe krokodylki biegną do wody.
(1.2) (Czy ty) masz może przewody do akumulatora zakończone krokodylkami?
Wiktionary
IPA: ˌkrɔkɔˈdɨlɛk, AS: krokodylek
Wiktionary
zob. krokodyl.
Wiktionary
(1.2) krokodyl
Wiktionary
pochodzący od krokodyla, związany z krokodylem; krokodylowy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do krokodyla
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla krokodyla, mający cechy krokodyla
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: krokodyl
Wiktionary
(1.1) Krokodyle gniazdo to kopiec z liści, patyków i błota.
(3.1) W tej rzece nie ma krokodyli.
Wiktionary
IPA: ˌkrɔkɔˈdɨlʲi, AS: krokodylʹi
Wiktionary
rzecz. krokodyl m., krokodylica ż., krokodylątko n., krokodylek m., krokodylowate nmos.
przym. krokodylkowy, krokodylowaty
Wiktionary
samica krokodyla
SJP.pl
minerał, odmiana kwarcu
SJP.pl
przypominający krokodyla
SJP.pl
o cechach krokodylowatych (rodzina gadów)
SJP.pl
Krokodylowate, krokodyle właściwe (Crocodylidae) – rodzina zauropsydów z nadrodziny Crocodyloidea w rzędzie krokodyli (Crocodylia).
Mają węższy i dłuższy pysk niż aligatorowate. Spośród zębów o różnej wielkości czwarty ząb nie chowa się w zatoce kości przedszczękowej, jak u aligatorowatych, i pozostaje widoczny po zamknięciu pyska. Zęby żuchwy i szczęki zachodzą między siebie przy zamkniętym pysku. Największe zęby żuchwy wchodzą w wycięcia na krawędziach szczęk. Licząc od przodu pyska w żuchwie największy jest czwarty ząb, a w szczęce piąty. Współczesne krokodylowate występują w południowej Azji, Afryce, północnej Australii, Nowej Gwinei, Amerykach Północnej, Środkowej i Południowej.Obecnie wszystkie gatunki są pod ścisłą ochroną. Ludzie polowali na krokodyle od wieków dla skór i mięsa, dziś tworzy się farmy hodowlane by ocalić najbardziej zagrożone gatunki
Wikipedia
o cechach krokodylowatych (rodzina gadów)
SJP.pl
przymiotnik od: krokodyl; krokodyli
SJP.pl
bardzo rzadki minerał barwy pomarańczowożółtej występujący w złożach chromitu
SJP.pl
Krokoit – minerał, chromian ołowiu(II) (PbCrO4); nazwa wywodzi się od gr. krokoeis (szafranowy) – aluzja do jego barwy. Jest pomarańczowy lub pomarańczowoczerwony, rzadziej o odcieniu żółtym.
Wikipedia
przymiotnik od: krokoit
SJP.pl
przyrząd mierzący liczbę wykonanych kroków; pedometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. techn. urządzenie mierzące odległość w krokach lub tylko samą liczbę kroków;
Wiktionary
Krokomierz, pedometr – urządzenie pomiarowe, zwykle przenośne i elektroniczne, służące do zliczania kroków zrobionych przez używającą go osobę i, dzięki temu, przebytej odległości. Jego działanie opiera się na wahadle, które wychwytuje ruchy biodra i przekazuje informacje o nich do modułów odpowiedzialnych za rejestrację, przeliczanie i wyświetlanie danych.
Wikipedia
(1.1) Krokomierz wskazuje, że zrobiłam dzisiaj osiem tysięcy kroków.
Wiktionary
IPA: krɔˈkɔ̃mʲjɛʃ, AS: krokõmʹi ̯eš
Wiktionary
(1.1) pedometr, odometr, daw. hodometr, drogomiar
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. młodzieniec nieszczęśliwie zakochany w Smilaks i zamieniony w szafran;
Wiktionary
Krokos (gr. Κρόκος) – miejscowość w północnej Grecji, w administracji zdecentralizowanej Epir-Macedonia Zachodnia, w regionie Macedonia Zachodnia, w jednostce regionalnej Kozani, w gminie Kozani. W 2011 roku liczyła 2977 mieszkańców.
Do 2006 roku miejscowość należała do gminy Elimeia, jednakże w referendum, które odbyło się w 2006 roku 55% mieszkańców poparło plan włączenia miasta w skład gminy Kozani. Miasto posiada rozwiniętą sieć telekomunikacyjną oraz posiada dostęp do internetu dzięki efektywnym łączom ADSL.
Wikipedia
IPA: ˈkrɔkɔs, AS: krokos
Wiktionary
zob. Krokus, krokus.
Wiktionary
(1.1) Krokus
Wiktionary
roślina ozdobna z rodziny kosaćcowatych; montbrecja, cynobrówka
SJP.pl
Krokosmia, montbrecja, cynobrówka (Crocosmia Planch.) – rodzaj wieloletnich roślin należący do rodziny kosaćcowatych (Iridaceae). Należy do niego 8 gatunków. Rośliny te występują w Afryce od Sudanu do Południowej Afryki oraz na Madagaskarze. Jako introdukowane także na obu kontynentach amerykańskich, w południowej i wschodniej Azji oraz w zachodniej i środkowej Europie. W Polsce uprawiana jest krokosmia ogrodowa C. ×crocosmiiflora. Roślina ta jest rozpowszechniona w uprawie. Uzyskana została w wyniku skrzyżowania C. aurea i C. pottsii ok. 1880 roku we Francji. C. aurea wykorzystywana jest do produkcji żółtego barwnika.
Wikipedia
roślina rosnąca na terenach półpustynnych w Azji i w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina z gatunku krokosz barwierski;
(1.2) przest. kulin. przyprawa z wysuszonych płatków krokosza (1.1)
(1.3) przest. chem. barwnik otrzymywany z wysuszonych płatków krokosza (1.1)
Wiktionary
Krokosz (Carthamus L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. W zależności od ujęcia systematycznego liczy od 20 gatunków (po wyłączeniu części tu zaliczanych do rodzajów karduncelus Carduncellus, Femeniasia i Phonus) do 47–48 gatunków w szerokim ujęciu. Rośliny te rosną w basenie Morza Śródziemnego oraz w Azji południowo-zachodniej i środkowej, a jako rośliny introdukowane także w Azji Wschodniej i w Ameryce Północnej. W Polsce jako gatunek przejściowo dziczejący (efemerofit) obecny jest krokosz błękitny C. lanatus (kilka innych gatunków bywa też uprawianych).
Wikipedia
(1.1) Lekarka zapisała mi jakieś lekarstwo z krokosza.
Wiktionary
przym. krokoszowy
Wiktionary
przymiotnik od: krokosz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zrobiony z krokosza, składający się z krokosza, dotyczący krokosza
Wiktionary
rzecz. krokosz m.
Wiktionary
1. związany z krokiem - ruchem, np. napięcie krokowe;
2. związany z miejscem zszycia nogawek, np. szew krokowy;
3. gruczoł krokowy - gruczoł u mężczyzn i samców ssaków wytwarzający wydzielinę wchodzącą w skład nasienia; prostata, stercz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Krokowa (kaszb. Krokòwa, niem. Krockow) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Krokowa przy skrzyżowaniu dróg wojewódzkich nr 213 i nr 218.
Krokowa wraz z miejscowościami ościennymi Minkowicami, Goszczynem tworzy zwarty obszar zabudowany o charakterze małomiasteczkowym. Znajdowała się tu stacja końcowa linii kolejowej Puck – Krokowa.
Wikipedia
rzecz. krokowianin mos., krokowianka ż., Krokowo n.
przym. krokowski
Wiktionary
mieszkaniec Krokowej (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krokowej (wsi w Polsce)
SJP.pl
metoda sporządzania prostego planu, szkicu sytuacyjnego w oparciu o znajomość długości kroku podwójnego i azymutu marszu
SJP.pl
1. związany z krokiem - ruchem, np. napięcie krokowe;
2. związany z miejscem zszycia nogawek, np. szew krokowy;
3. gruczoł krokowy - gruczoł u mężczyzn i samców ssaków wytwarzający wydzielinę wchodzącą w skład nasienia; prostata, stercz
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Krokowa
Wikipedia
przymiotnik od: Krokowa, Krokowo
SJP.pl
Krokowski (Crakow, Krockow, Krukowski) − polski herb szlachecki, używany przez rodzinę wywodzącą się z Kaszub. Herb własny rodu Krokowskich.
Wikipedia
1. związany z krokiem - ruchem, np. napięcie krokowe;
2. związany z miejscem zszycia nogawek, np. szew krokowy;
3. gruczoł krokowy - gruczoł u mężczyzn i samców ssaków wytwarzający wydzielinę wchodzącą w skład nasienia; prostata, stercz
SJP.pl
but z tworzywa sztucznego z grubą podeszwą, ruchomym paskiem na pięcie i otworami wentylacyjnymi; crocs
SJP.pl
but z tworzywa sztucznego z grubą podeszwą, ruchomym paskiem na pięcie i otworami wentylacyjnymi; crocs
SJP.pl
1. wystające przed mur zakończenie belki stropowej;
2. element podtrzymujący gzyms, balkon itp.; wspornik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. rodzaj wspornika osadzonego w ścianie najczęściej w kształcie konsoli lub wystający przed mur koniec belki stropowej
Wiktionary
Kroksztyn – architektoniczny element podtrzymujący (np. balkon, wykusz, ganek, gzyms), osadzony w ścianie i wydatnie z niej wystający. Kroksztynem jest również zakończenie belki stropowej, wystającej przed elewację (lico) budynku. Nazwa ta jest używana przy przynajmniej dwóch takich elementach; pojedynczy element nazywany jest wspornikiem. Kroksztyn może mieć kształt prosto zakończonej belki lub bardziej ozdobny (na przykład esownicy lub woluty).
Wikipedia
(1.1) Fasada kamienicy zwieńczona była gzymsem opartym na kroksztynach.
Wiktionary
zdrobnienie od: kroksztyn
SJP.pl
przymiotnik od: kroksztyn
SJP.pl
gatunek bulwiastej byliny należącej do rodziny kosaćcowatych; szafran
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. zob. Krokos.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkrɔkus, AS: krokus
Wiktionary
rzecz. krokus mzw.
przym. krokusowy
Wiktionary
(1.1) Krokos
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od krokus
Wiktionary
rzecz. krokus m.
przym. krokusowy
Wiktionary
→ krokus
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krokusem, dotyczący krokusa
Wiktionary
IPA: ˌkrɔkuˈsɔvɨ, AS: krokusovy
Wiktionary
rzecz. krokus mzw., Krokus mos., krokusik mzw.
przym. Krokusowy
Wiktionary
(1.1) szafranowy
Wiktionary
rodzaj drapieżnego ssaka z podrodziny hien
SJP.pl
Krokuta (Crocuta) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny hien (Hyaeninae) w obrębie rodziny hienowatych (Hyaenidae).
Wikipedia
krokwiowiec piłkorożny - gatunek chrząszcza z rodziny kołatkowatych
SJP.pl
rodzaj dachu zbudowanego z krokwi i jętek
SJP.pl
przymiotnik od: krokiew
SJP.pl
odmiana minerału z grupy amfiboli, występująca w skałach metamorficznych; krokidolit
SJP.pl
przymiotnik od: krokydolit
SJP.pl
1. władca koronowany; monarcha;
2. przenośnie: ktoś najlepszy w swojej dziedzinie, wyróżniający się wśród otoczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. koronowany władca państwa;
(1.2) przen. pot. osoba najważniejsza w danej dziedzinie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) karc. figura w kartach między damą a asem;
(2.2) szach. najważniejsza figura w szachach;
(2.3) królik, zwłaszcza samiec
Wiktionary
Król (łac. rex) – tytuł osoby sprawującej najwyższą władzę w państwie o ustroju monarchicznym; władca przeważnie koronowany w specjalnym obrzędzie; najpowszechniej występujący tytuł monarszy. Słowo „król” w języku polskim i innych językach pochodzi od imienia Karola Wielkiego, np. czeski král, litewski karalius, rosyjski король.
Wikipedia
(1.1) Król umarł, niech żyje król!
(1.2) W wieku pięćdziesięciu lat został królem bawełny.
(2.1) Dopiero po chwili uświadomiłem sobie, że na stole leżało pięć króli.
(2.2) W kolejnym posunięciu, król uciekł przed szachem.
(2.3) Mamy w klatkach króla i trzy królice.
Wiktionary
IPA: krul, AS: krul
Wiktionary
rzecz. królestwo n., królewicz m., królewna ż., królewszczyzna ż., królewskość ż., królewiątko n., króliczek m., Królewiak m., królewiak m., królowanie n.
:: fż. królowa ż.
czas. królować ndk., zakrólować dk.
przym. królewski, królewiacki, królowy
przysł. królewsko, po królewsku
Wiktionary
rodzaj ssaków z rodziny zającowatych; króliczek
SJP.pl
Królak, króliczek (Sylvilagus) – rodzaj ssaka z rodziny zającowatych (Leporidae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
król z żoną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ustrój państwa, w którym rządzi król lub królowa;
(1.2) biol. kategoria systematyczna niższa od domeny i wyższa od typu (w zoologii) albo od gromady (w botanice);
(1.3) przen. obszar dominacji i wpływów, intensywnego, obfitego występowania czegoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) król i królowa jako para
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy Chrystian III obejmuje władzę w 1536 roku, rozwiązuje norweską Radę Państwa, a Norwegia zostaje przekształcona z samodzielnego królestwa (pod rządami tego samego monarchy co Dania) w duńską prowincję.
(1.2) Rząd to określenie grupy w królestwie roślin i zwierząt.
Wiktionary
IPA: kruˈlɛstfɔ, AS: krulestfo
Wiktionary
rzecz. król m., królowa ż., królówka ż., królewicz m., królewna ż., królewiątko n., Królewiak m., królewiak m., królowanie n.
czas. królować ndk.
przym. królewski, królewiacki, królowy
przysł. królewsko
Wiktionary
(1.1) korona
(1.3) świat
Wiktionary
przymiotnik od: Królewiak
SJP.pl
mieszkanka byłego Królestwa Kongresowego; Kongresowianka
SJP.pl
mieszkaniec byłego Królestwa Kongresowego; Kongresowiak
SJP.pl
1. królewskie dziecko;
2. władca małego kraju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pieszczotliwie o dziecku królewskim
(1.2) pejor. władca niewielkiego państwa
Wiktionary
rzecz. królestwo n., król mos., królowa ż., królówka ż., królewicz mos., królewna ż., królewszczyzna ż., królewskość ż., królewiak mos., królowanie n., królewszczanin mos.
czas. królować ndk.
przym. królewiacki, królewski
przysł. królewsko, po królewsku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. królewicz
Wiktionary
IPA: krɔˈlɛvʲit͡s, AS: krolevʹic
Wiktionary
syn królewski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) syn króla
Wiktionary
Królewicz, ż. królewna, mn. królewięta (łac. regius princeps – książę królewski) – tytuł arystokratyczny pochodzenia słowiańskiego, występujący w ustrojach monarchicznych Polski, Czech, Serbii, Czarnogóry oraz późniejszych Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Jugosławii. Był nadawany wszystkim dzieciom panującego króla pochodzącym z prawowitego małżeństwa z dniem ich chrztu bądź koronacji ojca i obowiązywały dozgonnie. Nie przysługiwały potomkom ze związków morganatycznych i pozamałżeńskich. Tytuły królewiąt były wyłącznie ceremonialne i nie wiązały się z nimi żadne nadania ziemskie bądź stanowiska w administracji państwowej. W okresie staropolskim królewiczem a. królewną nazywano również dzieci królów innych państw. Zwyczaj ten pozostał w literaturze ludowej, niekiedy także we współczesnym języku potocznym.
Wikipedia
IPA: kruˈlɛvʲit͡ʃ, AS: krulevʹič
Wiktionary
rzecz. król mos., królowa ż., królewiczowa ż., królewiczówna ż., królewiczostwo n., królestwo n., królewskość ż., królewszczanin mos.
:: daw. królewic mos.
:: zdrobn. królewiczątko n.
:: fż. królewna ż.
przym. królewiczowski, królewski
przysł. królewsko
czas. królować
Wiktionary
(1.1) daw. królewic
Wiktionary
syn króla z żoną
SJP.pl
dawniej: córka królewicza
SJP.pl
dawniej: królewski potomek
SJP.pl
ciasto składające się z kruchego biszkoptu, dwóch kruchych placków miodowych i kremu budyniowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto obwodowe w Federacji Rosyjskiej, położone u ujścia Pregoły do Bałtyku;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ciotka opowiadała mu o elektorównach, które wraz z matką przybyły do Królewca.
Wiktionary
rzecz. królewczanin mos., królewczanka ż.
przym. królewiecki
Wiktionary
(1.1) Kaliningrad
Wiktionary
przymiotnik od: Królewiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Królewcem, dotyczący Królewca
Wiktionary
rzecz. Królewiec mrz.
czas. królować
Wiktionary
(1.1) kaliningradzki
Wiktionary
możnowładcy uzurpujący sobie władzę niemal królewską
SJP.pl
Królewięta:
Wikipedia
córka króla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka króla i/lub królowej
(1.2) przest. żona królewicza
(1.3) przen. pogard. kobieta lub dziewczyna uważająca, że inni powinni jej usługiwać
Wiktionary
Królewicz, ż. królewna, mn. królewięta (łac. regius princeps – książę królewski) – tytuł arystokratyczny pochodzenia słowiańskiego, występujący w ustrojach monarchicznych Polski, Czech, Serbii, Czarnogóry oraz późniejszych Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Jugosławii. Był nadawany wszystkim dzieciom panującego króla pochodzącym z prawowitego małżeństwa z dniem ich chrztu bądź koronacji ojca i obowiązywały dozgonnie. Nie przysługiwały potomkom ze związków morganatycznych i pozamałżeńskich. Tytuły królewiąt były wyłącznie ceremonialne i nie wiązały się z nimi żadne nadania ziemskie bądź stanowiska w administracji państwowej. W okresie staropolskim królewiczem a. królewną nazywano również dzieci królów innych państw. Zwyczaj ten pozostał w literaturze ludowej, niekiedy także we współczesnym języku potocznym.
Wikipedia
rzecz. król mos./mzw., królewicz mos., królowa ż., królestwo n., królowanie n.
czas. królować ndk.
przym. królewski
Wiktionary
(1.3) paniusia
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający związek z królem lub królową
(1.2) szach. dotyczący szachowego króla
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. bogaty i pełen przepychu, jakby z królewskiego (1.1) dworu
Wiktionary
Królewski – potok, lewy dopływ Raby o długości 16,7 km.
Potok płynie zabagnioną dolinką na Pogórzu Wielickim w województwie małopolskim. Jego źródła znajdują się na wschód od wsi Biskupice, kilka małych cieków łączy się w jeden większy przed wsią Trąbki. Przepływa przez Biskupice, Trąbki, Zabłocie, Zborówek, Wiatowice, Liplas, Niegowić, Niewiarów i Pierzchów, gdzie uchodzi do Raby.
Wikipedia
(1.1) Nad czołem królewskim świeciło na kołpaku brylantowe pióro, a drogie purpury i gronostaje spadały z królewskich ramion aż prawie po końskie pętlice.
Wiktionary
IPA: kruˈlɛfsʲci, AS: krulefsʹḱi
Wiktionary
rzecz. królestwo n., król mos., królowa ż., królówka ż., królewicz mos., królewiątko n., królewna ż., królewszczyzna ż., królewskość ż., królewiak mos., królowanie n., królewszczanin mos.
czas. królować ndk., zakrólować dk.
przym. królewiacki
przysł. królewsko, po królewsku
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób królewski, po królewsku
Wiktionary
(1.1) I prawdziwek został uroczyście pokrojony na plasterekasterki, podsmażony na złoto na maśle i lekko posolony zgodnie ze wszystkimi zasadami sztuki kulinarnej. Smakował naprawdę królewsko.
Wiktionary
rzecz. król mos., królestwo n./mos.
czas. królować ndk.
przym. królewski
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) godność, majestat królewski
(1.2) cecha tego co królewskie
Wiktionary
rzecz. król mos., królewszczanin mos., królewicz mos., królewiątko n., królowanie n.
przym. królewski
Wiktionary
dawniej: stronnik króla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. stronnik królewski
Wiktionary
rzecz. królewiątko n., królewicz mos., król mos., królewskość ż.
przym. królewski
Wiktionary
w dawnej Polsce: ziemia należąca do króla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ziemie będące własnością (dominium) monarchy
Wiktionary
Królewszczyzna (królewszczyzny, domena królewska, dobra królewskie) – ziemie będące własnością (dominium) monarchy, istniały we wszystkich monarchiach europejskich.
Wikipedia
rzecz. król mzw./mos.
Wiktionary
w dawnej Polsce: ziemia należąca do króla
SJP.pl
Królewszczyzna (królewszczyzny, domena królewska, dobra królewskie) – ziemie będące własnością (dominium) monarchy, istniały we wszystkich monarchiach europejskich.
Wikipedia
samica królika
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
króliczak wulkaniczny - gatunek ssaka z rodziny zającowatych; królik wulkaniczny
SJP.pl
pomieszczenie do hodowli królików; królikarnia
SJP.pl
rzadko: młody królik
SJP.pl
zdrobnienie od: królik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: królik
(1.2) młody, mały królik
(1.3) zabawka lub słodycze w kształcie królika
(1.4) kelnerka w nocnym klubie w kostiumie królika
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na obiadek babcia zrobiła króliczka dla wnusia.
(1.2) W norze królica karmiła cztery króliczki.
(1.3) Dzieci dostały w prezencie po króliczku z czekolady.
(1.4) W tym lokalu obsługują super króliczki.
Wiktionary
IPA: kruˈlʲit͡ʃɛk, AS: krulʹiček
Wiktionary
rzecz. królik m., królica ż., król m.
przym. króliczy
Wiktionary
zdrobnienie od: królik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kojec dla królików
Wiktionary
→ królik; królikowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla królika; dotyczący, odnoszący się do królika (zwierzęcia)
Wiktionary
IPA: kruˈlʲit͡ʃɨ, AS: krulʹičy
Wiktionary
rzecz. króliczek mzw., królik m., królikarnia ż.
Wiktionary
gatunek roślinożernego ssaka z rodziny zającowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. udomowione zwierzę z rodziny zającowatych;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pejor. władca małego państwa
(2.2) przen. pejor. mężczyzna nadpobudliwy seksualnie
Wiktionary
Królik – polska nazwa zwyczajowa kilku gatunków zajęczaków z rodziny zającowatych. Mianem tym określa się zwierzęta należące do rodzajów Sylvilagus (m.in. królak bagienny i królak błotny) oraz Oryctolagus, do którego należy królik europejski (królik dziki) oraz jego udomowiona forma – królik domowy.
Wikipedia
(1.1) Królik jest bardzo popularnym symbolem w kulturze meksykańskiej.
(2.1) Przeciw prawom kolonialnym zaczęli się wnet buntować kolejni królikowie.
Wiktionary
IPA: ˈkrulʲik, AS: krulʹik
Wiktionary
rzecz. afrokrólik mzw., królikarnia ż., króliki nmos.
:: zdrobn. króliczek m.
:: fż. królica ż.
przym. króliczy, królikowy
zoblistę|król.
Wiktionary
(1.1) trusia, gw-pl|Śląsk Cieszyński|mycek, mycok.
(2.1) kacyk
Wiktionary
pomieszczenie do hodowli królików; króliczarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie przeznaczone do hodowli królików
Wiktionary
Królikarnia – klasycystyczny pałac znajdujący się przy ul. Puławskiej 113a w Warszawie, na skarpie wiślanej. Siedziba Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego.
Wikipedia
IPA: ˌkrulʲiˈkarʲɲa, AS: krulʹikarʹńa
Wiktionary
rzecz. królik m., królica ż.
przym. króliczy, królikowy
Wiktionary
potocznie: futro ze skórek króliczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. futro ze skórek króliczych
forma rzeczownika.
(2.1) lm. M. B. W. od królik
Wiktionary
Królik – polska nazwa zwyczajowa kilku gatunków zajęczaków z rodziny zającowatych. Mianem tym określa się zwierzęta należące do rodzajów Sylvilagus (m.in. królak bagienny i królak błotny) oraz Oryctolagus, do którego należy królik europejski (królik dziki) oraz jego udomowiona forma – królik domowy.
Wikipedia
IPA: kruˈlʲici, AS: krulʹiḱi
Wiktionary
rzecz. królik m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zgrubienie od: król (monarcha);
2. zgrubienie od: król, królik (zwierzę domowe)
SJP.pl
zabójca króla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zabójca króla
Wiktionary
(1.1) Królobójca doszczętnie wymordował wszystkich członków rodziny królewskiej i zniweczył dynastię Jeroboama.
Wiktionary
rzecz. królobójstwo n.
:: fż. królobójczyni ż.
przym. królobójczy
Wiktionary
dotyczący królobójcy lub królobójstwa
SJP.pl
zabójczyni króla
SJP.pl
zabicie króla
SJP.pl
Królobójstwo – zabójstwo króla, władcy, osoby stojącej na czele jakiejś społeczności. W określonych okolicznościach było czynem legalnym ujętym w ramy ceremonii, mającym charakter sakralny (święty).
Wikipedia
1. władczyni w królestwie; monarchini; żona króla;
2. czule albo żartobliwie o ukochanej kobiecie;
3. coś wybijającego się na czoło w jakiejś dziedzinie;
4. figura w szachach; dama; hetman;
5. figura w kartach; dama;
6. samica pewnych owadów (np. mrówek) zdolna do rozrodu; matka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. monarchini rządząca królestwem
(1.2) żona króla
(1.3) szach. zob. hetman.
(1.4) ent. płodna samica niektórych owadów społecznych, np. pszczół, os, trzmieli, mrówek, termitów
(1.5) karc. dama
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: królowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obecnie w Wielkiej Brytanii panuje królowa.
(1.3) Biała królowa zbiła czarnego konia.
(1.4) W jednym kopcu mrówek mieszka czasem 20 królowych.
Wiktionary
IPA: kruˈlɔva, AS: krulova
Wiktionary
(1.1) zob. król.
Wiktionary
(1.3) hetman
(1.4) matka
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) polit. sprawować władzę królewską
(1.2) zajmować najwyższą, najważniejszą pozycję
(1.3) znajdować się wyżej od innych obiektów
Wiktionary
rzecz. król mos., królowanie n.
przym. królewski
przysł. królewsko
Wiktionary
(1.1) tronować, panować
(1.2) dominować, panować, przeważać, wybijać się
(1.3) górować, wystawać, dominować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|królować.
Wiktionary
rzecz. królestwo n., król m., królowa ż., królówka ż., królewna ż., królewicz m., królewiątko n., Królewiak m., królewskość ż., królewszczyzna ż.
czas. królować ndk.
przym. królewski, królewiacki
Wiktionary
potocznie o figurze szachowej, zwanej również królową, damą lub hetmanem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Onychorhynchus coronatus|ref=tak., ptak z rodziny królówek;
(1.2) szach. figura mogąca poruszać się w każdym kierunku;
(1.3) pot. karc. figura w kartach oznaczona literą Q lub D;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czuby występuje u obu płci królówek, różnią się jednak kolorem.
(1.2) Generalnie wymiana królówek wskazuje na przejście z gry środkowej do końcówki partii.
(1.3) Talia kart do gry zawiera cztery królówki, po jednej w każdym kolorze.
Wiktionary
rzecz. królestwo n./mos., król mos., królowa ż., królowanie n., królówki lm nm.
czas. królować
Wiktionary
(1.2) dama, hetman, królowa
(1.3) królowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Onychorhynchidae|ref=tak., rodzina ptaków z podrzędu tyrankowców;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: królówka
Wiktionary
Królówki (Onychorhynchidae) – rodzina ptaków z podrzędu tyrankowców (Tyranni) w rzędzie wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
(1.1) Różne gatunki królówek występują m.in. w Meksyku.
Wiktionary
rzecz. król mos., królowa ż., królówka ż.
Wiktionary
1. władczyni w królestwie; monarchini; żona króla;
2. czule albo żartobliwie o ukochanej kobiecie;
3. coś wybijającego się na czoło w jakiejś dziedzinie;
4. figura w szachach; dama; hetman;
5. figura w kartach; dama;
6. samica pewnych owadów (np. mrówek) zdolna do rozrodu; matka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Królów Lasu
Wiktionary
rzecz. Królów Las, królowolesianin, królowolesianka
Wiktionary
(1.1) leski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Królowej Górnej
(1.2) dotyczący Królowego
Wiktionary
rzecz. Królowe, królowianin, królowianka
Wiktionary
dawniej: należący do króla; królewski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący króla
(1.2) daw. należący do króla
Wiktionary
rzecz. król mos., królowa ż., królestwo n.
Wiktionary
(1.1) królewski
(1.2) królewski
Wiktionary
tafla lodu dryfująca na powierzchni wody
SJP.pl
przyimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. oprócz
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|oprócz.
źródła.
== króm (język islandzki.) ==
thumb|króm (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. chrom
odmiana. lp. króm, ~, ~i, ~s (~ið, ~ið, ~inu, ~sins); blm.
przykłady.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: kromka
(1.2) duża, gruba kromka
Wiktionary
IPA: ˈkrɔ̃ma, AS: krõma
Wiktionary
rzecz. kromka ż., kromeczka ż.
przym. kromkowy
Wiktionary
próbny wydruk kolorowej grafiki, służący jako wzorzec przy ustawianiu kolorystyki na maszynie drukarskiej; cromalin
SJP.pl
człowiek rozumny z górnego paleolitu
SJP.pl
Wikipedia
typ kromanioidalny - antropologiczny typ człowieka o długiej głowie, szerokim nosie, jasnych włosach i oczach; typ kromanioński, typ paleoeuropejski
SJP.pl
typ kromanioński - antropologiczny typ człowieka o długiej głowie, szerokim nosie, jasnych włosach i oczach; typ kromanioidalny, typ paleoeuropejski
SJP.pl
zdrobnienie od: kromka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od kromka
Wiktionary
IPA: krɔ̃ˈmɛt͡ʃka, AS: krõmečka
Wiktionary
rzecz. kromka ż., kroma ż.
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obcas
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kromieryżem, dotyczący Kromieryża
Wiktionary
(1.1) Kromieryski projekt konstytucji był w tej mierze kompromisem, zachowując granice krajów koronnych, ale dzieląc je na jednolite narodowo okręgi.
Wiktionary
rzecz. Kromieryż mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Czechach, na historycznych Morawach, w kraju zlińskim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kromieryski
Wiktionary
(1.1) Kromierzyż
Wiktionary
kawałek odkrojonego chleba, bułki itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. cienki kawałek chleba odcięty nożem
(1.2) kujawy. poznań. piętka chleba
Wiktionary
Pieczywo – wyroby wypiekane z mąki, wody i soli w połączeniu z różnymi dodatkami. Stanowi jeden z podstawowych składników codziennej diety człowieka. Inne surowce wchodzące w skład pieczywa to mleko, środki spulchniające (zakwas, drożdże, proszek do pieczenia), cukier oraz dodatki zależne od rodzaju pieczywa, np. substancje zapachowo-smakowe, przyprawy ziołowe, mak, sezam, dynia, słonecznik, soja i suszone śliwki.
Wikipedia
(1.1) Dodatkowo zamiast kromki jasnego pieczywa zjadła dwie kromki pieczywa chrupkiego i nieco cieniej posmarowała je tłuszczem. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈkrɔ̃mka, AS: krõmka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kromeczka ż.
:: zgrub. kroma ż.
Wiktionary
(1.1) pajda, skiba, skibka; reg. pozn. sznytka., gw-pl|Górny Śląsk|sznita., gw-pl|Śląsk Cieszyński|krojiczek.
Wiktionary
krąg z pionowo ustawionych głazów; krąg kamienny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) prehistoryczny megalityczny krąg;
Wiktionary
Kromlech (z celtyckiego crom „wygięty”, lech „kamień”) – krąg zbudowany z ustawionych pionowo kamieni, często wokół grobowca lub miejsca kultu. Stawiane były w neolicie oraz w epoce brązu, najczęściej na terenach Bretanii, Anglii i Irlandii – pierwsze kromlechy pojawiły się w drugiej połowie IV tysiąclecia p.n.e. Było to najprawdopodobniej miejsce kultu i zebrań plemiennych. Do najbardziej znanych należy Stonehenge.
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
drewniany instrument dęty o zakrzywionej rurze, popularny w XVII wieku; krzywuł, krzywuła, krummhorn
SJP.pl
Kromołów – dzielnica Zawiercia, położona na wschód od centrum miasta, do 1977 roku oddzielna miejscowość (prawa miejskie do 1870 roku).
Wikipedia
szkło krzemowo-potasowe stosowane w fizyce do wyrobu układów optycznych; crown, kronglas
SJP.pl
nazwisko, m.in. Richard Kroner (1884-1974) - niemiecki neoheglista
SJP.pl
szkło krzemowo-potasowe stosowane w fizyce do wyrobu układów optycznych; crown, kron
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
chronologiczny spis wydarzeń, np. kronika miasta, klasy, szkoły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. rodzaj księgi, w której wydarzenia prezentowane są zwykle w porządku chronologicznym;
(1.2) liter. odmiana felietonu, cykliczny utwór publicystyczno-dziennikarski, rejestrujący bieżące wydarzenia społeczno-obyczajowe, kulturalne, towarzyskie wraz z odautorskim komentarzem
Wiktionary
Kronika (z gr. chronos – czas) – faktograficzny opis wydarzeń w układzie chronologicznym, również utwór dziejopisarski o charakterze literackim, typowy dla średniowiecza.
Kronika nie zawiera analizy tych wydarzeń, może jednak zawierać podsumowania oraz komentarz autora. Wydarzenia te najczęściej dotyczą życia państwa, instytucji, organizacji itp. Zapis tych wydarzeń może odbywać się na bieżąco, w miarę ich rozwoju lub później. Kroniki zaliczane są do utworów epickich, często łączą ze sobą cechy powieści, legendy oraz baśni.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kronika klasztorna / średniowieczna / rodzinna
(1.2) kronika miejska / wydarzeń
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kronikarz m., kronikarka ż., kronikarstwo n.
przym. kronikarski
frazeologia.
chodząca kronika • żywa kronika
etymologia.
etym|niem|Chronik., etym|franc|chronique. < etym|łac|chronica. < etym|gr|χρονικός. < etym|gr|χρόνος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chronicle
* baskijski: (1.1) kronika; (1.2) kronika
* bułgarski: (1.1) хроника ż.; (1.2) хроника ż.
* chorwacki: (1.1) kronika ż.
* czeski: (1.1) kronika ż.
* duński: (1.2) kronik w., aviskronik w.
* esperanto: (1.1) kroniko
* francuski: (1.1) chronique ż.
* galicyjski: (1.1) crónica ż.
* hiszpański: (1.1) crónica ż.
* kataloński: (1.1) crònica ż.
* litewski: (1.1) kronika ż.
* niemiecki: (1.1) Chronik ż.
* plautdietsch: (1.1) Chronik ż.
* szwedzki: (1.1) krönika w.
* węgierski: (1.1) krónika; (1.2) krónika
* włoski: (1.1) cronaca ż.; (1.2) cronaca ż.
źródła.
== kronika (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. kronika
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkrɔ̃ɲika, AS: krõńika
Wiktionary
rzecz. kronikarz m., kronikarka ż., kronikarstwo n.
przym. kronikarski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kronikarz m., kronikarka ż., kronikarstwo n.
przym. kronikarski
frazeologia.
chodząca kronika • żywa kronika
etymologia.
etym|niem|Chronik., etym|franc|chronique. < etym|łac|chronica. < etym|gr|χρονικός. < etym|gr|χρόνος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) chronicle
* baskijski: (1.1) kronika; (1.2) kronika
* bułgarski: (1.1) хроника ż.; (1.2) хроника ż.
* chorwacki: (1.1) kronika ż.
* czeski: (1.1) kronika ż.
* duński: (1.2) kronik w., aviskronik w.
* esperanto: (1.1) kroniko
* francuski: (1.1) chronique ż.
* galicyjski: (1.1) crónica ż.
* hiszpański: (1.1) crónica ż.
* kataloński: (1.1) crònica ż.
* litewski: (1.1) kronika ż.
* niemiecki: (1.1) Chronik ż.
* plautdietsch: (1.1) Chronik ż.
* szwedzki: (1.1) krönika w.
* węgierski: (1.1) krónika; (1.2) krónika
* włoski: (1.1) cronaca ż.; (1.2) cronaca ż.
źródła.
== kronika (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. kronika
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. kobieta, która napisała lub pisze kronikę
(1.2) kobieta śledząca i opisująca przebieg faktów, np. w czasopiśmie
Wiktionary
(1.1) Było mi po prostu przykro, jak usłyszałam te słowa – przyznaje w rozmowie z nami kronikarka.
Wiktionary
rzecz. kronika ż., kronikarstwo n.
:: fm. kronikarz mos.
przym. kronikarski
przysł. kronikarsko
Wiktionary
(1.1) dziejopisarka
Wiktionary
dotyczący kroniki, kronikarza; będący kroniką; właściwy kronice
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kronikarstwem, dotyczący kronikarstwem
(1.2) w sposób typowy dla kronik
Wiktionary
(1.1) W kwietniu 2011 roku ruch kronikarski i cała jednostka OSP Czechowice okryła się żałobą.
Wiktionary
rzecz. kronika ż., kronikarz mos., kronikarka ż., kronikarstwo n.
przysł. kronikarsko
Wiktionary
pisanie utworów dziejopisarskich o charakterze publicystycznym lub literackim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. pisanie kroniki
Wiktionary
(1.1) Autor w swej książce jako historyk nie poprzestawał w swych badaniach na czystym kronikarstwie faktów.
Wiktionary
rzecz. kronika ż., kronikarz mos., kronikarka ż.
przym. kronikarski
przysł. kronikarsko
Wiktionary
(1.1) dziejopisarstwo
Wiktionary
osoba śledząca i rejestrująca wydarzenia, pisząca kroniki; dziejopis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. osoba, która napisała lub pisze kronikę
(1.2) osoba śledząca i opisująca przebieg faktów, np. w czasopiśmie
Wiktionary
Kronika (z gr. chronos – czas) – faktograficzny opis wydarzeń w układzie chronologicznym, również utwór dziejopisarski o charakterze literackim, typowy dla średniowiecza.
Kronika nie zawiera analizy tych wydarzeń, może jednak zawierać podsumowania oraz komentarz autora. Wydarzenia te najczęściej dotyczą życia państwa, instytucji, organizacji itp. Zapis tych wydarzeń może odbywać się na bieżąco, w miarę ich rozwoju lub później. Kroniki zaliczane są do utworów epickich, często łączą ze sobą cechy powieści, legendy oraz baśni.
Wikipedia
(1.1) Historycy uznają wielkość kronikarza, jakkolwiek są w jego tekstach opowieści ubarwione elementami legendarnymi, ale pamiętajmy, że pisał on w celach dydaktycznych.
Wiktionary
rzecz. kronika ż., kronikarstwo n.
:: fż. kronikarka ż.
przym. kronikarski
przysł. kronikarsko
Wiktionary
(1.1) dziejopisarz, dziejopis, rocznikarz
(1.2) faktograf, memuarysta, chronograf, annalista
Wiktionary
obserwowane w przyrodzie zjawisko zabijania i pożerania potomstwa przez rodziców
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z rzeką Kronocką na Kamczatce
Wiktionary
mit. gr. pierwszy boski władca świata, najmłodszy syn Uranosa i Gai
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóstwo pogańskie, jeden z tytanów;
Wiktionary
Kronos (stgr. Κρόνος krónos, łac. Saturnus) – w mitologii greckiej bóg rolnictwa, jeden z tytanów i najmłodszy syn Uranosa i Gai.
Kronos uchodził za syna Uranosa i Gai. Czasem mylony z Chronosem. W obronie swych sióstr i braci pozbawił ojca władzy nad światem. Ten przeklął go, zapowiadając że i jego strąci z piedestału własne dziecko. Jego żoną była jedna z tytanid Reja. Z ich związku urodziło się sześcioro dzieci (Demeter, Hestia, Hera, Hades, Posejdon i Zeus), ale ponieważ przepowiedziano mu, że najmłodsze z dzieci pozbawi go władzy, połykał je zaraz po urodzeniu. Rei udało się uratować najmłodszego, Zeusa, podając Kronosowi kamień owinięty w pieluszki dla dzieci (omfalos). Zeus został ukryty w grocie na Krecie. Reja zwołała nimfy, aby grały i dźwięczały dzwoneczkami, by zagłuszyć płacz dziecka. Gdy Zeus dorósł, zmierzył się z ojcem – środek wymiotny spowodował, że Kronos zwrócił połknięte wcześniej dzieci. Zeus wraz ze swym rodzeństwem postanowili ukarać ojca – w wyniku wojny tytanów Kronos został pokonany i strącony do Tartaru. Po umocnieniu władzy na Ziemi Zeus uwolnił ojca i oddał mu we władanie Pola Elizejskie. Planeta przeznaczona Kronosowi to Saturn.
Wikipedia
(1.1) Pokonanie Kronosa okazało się rzeczą trudną.
Wiktionary
przym. gwara. przest. Kronosowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Kronosa
Wiktionary
(1.1) Grecy czcili Kronosowe dzieci.
Wiktionary
rzecz. Kronos mos.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
do roku 1918: tytuł następcy tronu w Niemczech oraz Austrii; osoba nosząca ten tytuł; kronprinz
SJP.pl
[czytaj: kronprinc] do roku 1918: tytuł następcy tronu w Niemczech oraz Austrii; osoba nosząca ten tytuł; kronprinc
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: oliwka kronselska (odmiana jabłoni; owoc tego drzewa)
SJP.pl
Jabłoń domowa 'Kronselska' (właśc. Kronselka, z franc. Transparente de Croncels) – odmiana uprawna (kultywar) jabłoni domowej (Malus domestica 'Kronselska'). Została wyhodowana przez Charles Baltet w 1869 roku (Croncels jest przedmieściem Troyes we Francji). Według współczesnych badań genetycznych jest to siewka 'Antonówki'. W Polsce dawniej popularna, obecnie spotykana jeszcze w starych sadach. Należy do grupy odmian letnich.
Wikipedia
oliwka kronselska - wczesnojesienna, francuska odmiana jabłoni; owoc tego drzewa
SJP.pl
rosyjski port morski na wyspie Kotlin w Zatoce Fińskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, port morski położony na wyspie Kotlin w Zatoce Fińskiej;
Wiktionary
Kronsztad (ros. Кронштадт, Kronsztadt, niem. Kronstadt; do 1723 r. Kronszłot, ros. Кроншлот) – silnie ufortyfikowany rosyjski port morski, położony na wyspie Kotlin w Zatoce Fińskiej, około 30 km na zachód od centrum Petersburga, obecnie leży w administracyjnych granicach tego miasta. Nazwa pochodzi od niem. Kronstadt.
Wikipedia
przym. kronsztadzki
Wiktionary
przymiotnik od: Kronsztad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kronsztadem, dotyczący Kronsztadu
Wiktionary
rzecz. Kronsztad mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szatkownica do warzyw, głównie kapusty
Wiktionary
zgrubienie od: kropka; in. punkt, znak
SJP.pl
Kropa – wieś w Słowenii, w gminie Radovljica. W 2018 roku liczyła 752 mieszkańców.
Wikipedia
zdrobnienie od: kropka; kropeczka, kropeńka
SJP.pl
zdrobnienie od: kropka; kropcia, kropeńka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kropka
Wiktionary
IPA: krɔˈpɛt͡ʃka, AS: kropečka
Wiktionary
rzecz. kropka ż., kropidło n.
przym. kropkowany
Wiktionary
zdrobnienie od: kropla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kropla
(1.2) mała kropla
Wiktionary
IPA: krɔˈpɛlka, AS: kropelka
Wiktionary
rzecz. wkraplacz mrz., kroplówka ż., kropla ż., kropidło n., kropienie n., wkroplenie n., wkraplanie n., kroplistość ż., krople nmos.
czas. kropić, wkroplić, wkraplać
przym. kropelkowy, kroplowy, kroplisty
Wiktionary
zdrobnienie od: krople (lekarstwo)
SJP.pl
przymiotnik od: kropelka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający związek z kropelką, rozprzestrzeniający się za pomocą kropelek
Wiktionary
rzecz. kropelka ż., kropla ż., kroplówka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: kropka; kropeczka, kropcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kropla
Wiktionary
Kropia (gr. Δήμος Κρωπίας, Dimos Kropias) – gmina w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Attyka, w regionie Attyka, w jednostce regionalnej Attyka Wschodnia. Siedzibą gminy jest Koropi. W 2011 roku liczyła 30 307 mieszkańców. W skład gminy wchodzą miejscowości: Ajia Marina, Ajos Dimitrios, Karelas, Kitsi i Koropi.
Wikipedia
IPA: ˈkrɔpʲja, AS: kropʹi ̯a
Wiktionary
gatunek wodnego ptaka z rodziny chruścieli; kureczka nakrapiana
SJP.pl
Kropiatka, kureczka nakrapiana (Porzana porzana) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny chruścieli (Rallidae). Monotypowy. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
1. polewać płynem w postaci kropel; zraszać;
2. o deszczu: padać niezbyt intensywnie;
3. potocznie: bić;
4. potocznie: strzelać;
5. kropić się - polewać się płynem w postaci kropel; opryskiwać się, pryskać się; bić się; kropić się wzajemnie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pokropić)
(1.1) opryskiwać kroplami cieczy
(1.2) meteorol. padać drobnymi kroplami
czasownik przechodni niedokonany (dk. kropnąć)
(2.1) pot. mocno bić
(2.2) pot. strzelać z broni palnej
(2.3) pot. zabijać, strzelając
(2.4) pot. wykonać coś ze swadą, działać energicznie
(2.5) pot. udzielać jako kara
(2.6) pot. mówić coś niewłaściwego
(2.7) pot. ulec potknięciu, upadkowi
(2.8) pot. wybuchać niespodziewanie
(2.9) pot. pić duszkiem alkohol
czasownik zwrotny niedokonany kropić się (dk. pokropić się)
(3.1) opryskiwać siebie kroplami cieczy
czasownik zwrotny niedokonany kropić się (dk. kropnąć się)
(4.1) pot. bić mocno jeden drugiego
(4.2) pot. bić mocno samego siebie
(4.3) pot. ulegać pomyłce
(4.4) pot. udawać się dokądś prędko
(4.5) pot. ulec potknięciu, upadkowi
Wiktionary
rzecz. wkraplacz mrz., kropielniczka ż., kroplówka ż., krople nmos., kropla ż., kropielnica ż., kropidło n., kropienie n., kropelka ż.
Wiktionary
(1.1) skrapiać
(1.2) mżyć, siąpić
(4.3) mylić się
Wiktionary
ten, kto kropi
SJP.pl
zdrobnienie od: kropidło
SJP.pl
grzyb z klasy workowców; aspergillus
SJP.pl
Aspergillus P. Micheli ex Haller (kropidlak) – rodzaj grzybów z rzędu kropidlakowców (Eurotiales).
Wikipedia
rząd grzybów z typu workowców
SJP.pl
Kropidlakowce (Eurotiales G.W. Martin ex Benny & Kimbr.) – rząd grzybów w klasie Eurotiomycetes.
Wikipedia
grzybica występująca głównie u ptaków, atakująca wole i drogi oddechowe; aspergiloza
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów z typu workowców
SJP.pl
przymiotnik od: kropidlak
SJP.pl
1. przedmiot służący do kropienia wodą święconą, w formie małej miotełki z miękkich wiórków osadzonych na rączce lub tubki zakończonej kulką z dziurkami;
2. roślina z rodziny selerowatych, o drobnych, białych lub różowych kwiatach; gałucha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kośc. specjalna miotełka do kropienia wodą, w szczególności wodą święconą;
(1.2) kośc. przyrząd o funkcji jak kropidło (1.1), ale wykonany w formie pojemnika z otworami osadzonego na trzonku
(1.3) bot. nazwa systematyczna|Oenanthe|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny selerowatych;
(1.4) bot. roślina z rodzaju kropideł (1.3)
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zraszacz
(1.2) zraszacz
(1.3) rodzaj
(1.4) roślina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kropka ż., kropeczka ż., kropienie n., pokropienie n., kropielnica ż., kropkowanie n., wykropkowanie n., pokropek m., kropidlak m., pokropne n., kropidłowy m., kroplówka ż.
:: zdrobn. kropidełko n.
czas. kropić ndk., pokropić dk., kropkować ndk., wykropkować dk., zakropić dk.
przym. kropidlakowy, nakrapiany, kropkowany, kropidłowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|kropić|-dło.
(1.2-3) od (1.1)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aspergillum, aspergilium, aspergil; (1.2) aspergillum, aspergilium, aspergil; (1.3) water dropwort, hemlock
* baskijski: (1.1) isipu
* czeski: (1.1) kropáč m.
* francuski: (1.1) goupillon m.
* hiszpański: (1.1) aspersorio m., asperges m.; (1.2) aspersorio m., asperges m.
* interlingua: (1.1) aspersorio
* kaszubski: (1.1) kropidło n., kropòwidło n.
* łaciński: (1.1) aspergillum n.; (1.2) aspergillum n.; (1.3) Oenanthe ż.; (1.4) oenanthe ż.
* portugalski: (1.1) aspersório m.
* rosyjski: (1.1) кропило n.; (1.4) омежник m.
* słowacki: (1.1) kropáč m., kropenička ż.
* słoweński: (1.1) aspergil m., kropilo n., kropilček m.
* włoski: (1.1) aspersorio m.; (1.2) aspersorio m.
źródła.
== kropidło (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kropidło
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. kropka ż., kropeczka ż., kropienie n., pokropienie n., kropielnica ż., kropkowanie n., wykropkowanie n., pokropek m., kropidlak m., pokropne n., kropidłowy m., kroplówka ż.
:: zdrobn. kropidełko n.
czas. kropić ndk., pokropić dk., kropkować ndk., wykropkować dk., zakropić dk.
przym. kropidlakowy, nakrapiany, kropkowany, kropidłowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zraszacz
(1.2) zraszacz
(1.3) rodzaj
(1.4) roślina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kropka ż., kropeczka ż., kropienie n., pokropienie n., kropielnica ż., kropkowanie n., wykropkowanie n., pokropek m., kropidlak m., pokropne n., kropidłowy m., kroplówka ż.
:: zdrobn. kropidełko n.
czas. kropić ndk., pokropić dk., kropkować ndk., wykropkować dk., zakropić dk.
przym. kropidlakowy, nakrapiany, kropkowany, kropidłowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|kropić|-dło.
(1.2-3) od (1.1)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aspergillum, aspergilium, aspergil; (1.2) aspergillum, aspergilium, aspergil; (1.3) water dropwort, hemlock
* baskijski: (1.1) isipu
* czeski: (1.1) kropáč m.
* francuski: (1.1) goupillon m.
* hiszpański: (1.1) aspersorio m., asperges m.; (1.2) aspersorio m., asperges m.
* interlingua: (1.1) aspersorio
* kaszubski: (1.1) kropidło n., kropòwidło n.
* łaciński: (1.1) aspergillum n.; (1.2) aspergillum n.; (1.3) Oenanthe ż.; (1.4) oenanthe ż.
* portugalski: (1.1) aspersório m.
* rosyjski: (1.1) кропило n.; (1.4) омежник m.
* słowacki: (1.1) kropáč m., kropenička ż.
* słoweński: (1.1) aspergil m., kropilo n., kropilček m.
* włoski: (1.1) aspersorio m.; (1.2) aspersorio m.
źródła.
== kropidło (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kropidło
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kropòwidło
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
naczynie do wody święconej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kościelne naczynie na wodę święconą zwykle umieszczane przy wejściu
(1.2) rel. mały kociołek z pałąkiem do przenoszenia wody święconej podczas ceremonii
Wiktionary
Aspersorium:
Wikipedia
(1.1) Zanurzyłam rękę, ale w kropielnicy nie było wody.
(1.2) Ceremoniarz podał diakonowi kropielnicę i kropidło.
Wiktionary
rzecz. kropidło n., kropielniczka ż., kropienie n., kropla ż., pokropienie n.
czas. kropić ndk., pokropić dk.
Wiktionary
(1.1) reg-pl|Śląsk|żegnoczek.
(1.2) aspersorium
Wiktionary
przymiotnik od: kropielnica
SJP.pl
mała kropielnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od kropielnica
(1.2) rel. niewielkich rozmiarów domowy naścienny zasobnik na wodę święconą
Wiktionary
Aspersorium:
Wikipedia
rzecz. kropielnica ż., kropienie n., pokropienie n., pokropek m., kropla ż., kroplenie n., kroplówka ż., kropidło n., kropidełko n., pokropne n.
czas. kropić ndk., pokropić dk., kroplić ndk.
przym. kroplowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kropić.
Wiktionary
IPA: krɔˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: kropʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. wkraplacz mrz., kropielniczka ż., kropielnica ż., kropla ż., kropelka ż., krople nmos., skropienie n., kropidło n.
czas. kropić
Wiktionary
długa kapa okrywająca konia rycerskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jeźdz. średniowieczne sukienne okrycie konia z otworami na oczy, dłuższe od czapraka;
Wiktionary
Kropierz – okrycie z tkaniny na konia, zakrywające go z wyjątkiem pyska, ogona i dolnych partii kończyn.
Wikipedia
(1.1) Matejko namalował liczne konie okryte kropierzami z ozdobnego sukna.
Wiktionary
przym. kropierzowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
".":
1. znak graficzny w kształcie okrągłej plamki; punkt;
a) znak interpunkcyjny;
b) znak diakrytyczny stawiany nad niektórymi literami (np. "i");
c) znak mnożenia;
d) sygnał krótki w alfabecie Morse'a;
e) przedłużenie watrtości nuty lub pauzy o połowę;
2. nieduża, okrągła plamka; punkt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znak graficzny w postaci drobnego kółka (punktu) stosowany m.in.:
(1.1.1) jako znak interpunkcyjny
(1.1.2) jako znak diakrytyczny
(1.1.3) mat. jako operator mnożenia
(1.1.4) mat. w krajach anglosaskich jako separator dziesiętny
(1.1.5) muz. w zapisie nutowym, wydłużający poprzedzającą nutę o połowę wartości
(1.2) małe wypełnione kółko, plamka
(1.3) krótki sygnał w alfabecie Morse'a
Wiktionary
Kropka – oddzielający znak przestankowy, stawiany na końcu wypowiedzenia, będący wskazówką dla czytającego na głos, że należy zniżyć głos oraz zrobić przerwę.
Wikipedia
(1.1.1) Zdanie oznajmujące kończymy kropką.
(1.1.2) Słowo „witraż” pisane jest przez ż (= żet) z kropką.
(1.1.3) Często w Internecie kropkę w mnożeniu zastępuje się asteryskiem.
(1.1.4) Brytyjczycy nie używają przecinka jako separatora dziesiętnego, zastępują go kropką.
(1.1.5) Ósemka z kropką jest równa długości trzech szesnastek.
(1.2) Zofia uszyła zasłony z czerwonego materiału w białe kropki.
(1.3) Alfabet Morse'a wykorzystuje tylko dwie wartości: długą i krótką, nazywane kreską i kropką.
Wiktionary
IPA: ˈkrɔpka, AS: kropka
Wiktionary
rzecz. kropkowanie n.
:: zdrobn. kropeczka ż.
:: zgrub. kropa ż.
czas. kropkować ndk., wykropkować dk.
przym. nakrapiany, kropkowany, kropkowy
Wiktionary
(1.2) lm. groszki, punkt
Wiktionary
potocznie:
1. deseń na tkaninie, papierze itp., w postaci wielu punktów, plamek;
2. materiał w taki deseń
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kropkować.
Wiktionary
rzecz. kropka ż., kropidło n.
czas. kropkować ndk.
przym. kropkowy, kropkowaty, kropkowany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pokryty kropkami
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: kropkować
Wiktionary
IPA: ˌkrɔpkɔˈvãnɨ, AS: kropkovãny
Wiktionary
rzecz. kropka ż., kropeczka ż., kropkowanie n., wykropkowanie n., kropki nmos., kropidło n.
czas. kropkować ndk., wykropkować dk.
przym. kropkowy, kropkowaty
Wiktionary
(1.1) rzad. kropkowaty
Wiktionary
1. mający postać małych okrągłych plamek;
2. pokryty kropkami, cętkami; nakrapiany
SJP.pl
1. mała ilość płynu w postaci kulki;
2. element dekoracyjny w postaci stylizowanej kulki; łezka;
3. odrobina czegoś, zwłaszcza płynu; kapka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drobna ilość płynu w kształcie zbliżonym do kuli, utrzymująca spoistość;
(1.2) przen. bardzo mała ilość czegoś
(1.3) archit. element dekoracyjny stylizowany na kroplę (1.1)
(1.4) porcja szkła, z której formuje się wyrób
(1.5) lm. zob. krople.
Wiktionary
Kropla – ciało ciekłe, zazwyczaj małej objętości, ograniczone w całości lub większości powierzchnią swobodną. Przykładem są krople deszczu, rosy lub tłuszczu w śmietanie.
Z wyjątkiem miejsc styku kropli z dwiema różnymi substancjami, powierzchnia swobodna kropli jest zbliżona do sfery. W warunkach naturalnych na Ziemi, kropla wody spadająca w powietrzu może mieć średnicę do kilku milimetrów. Chmury składają się w większości z kropel o rozmiarach rzędu kilku mikrometrów. W terminach stosowanych w meteorologii, większe krople wody nazywa się deszczowymi, a mniejsze chmurowymi. Krople mogą w odpowiednich warunkach mieć niemal dowolne wymiary. Szczególnie łatwo jest wytworzyć duże krople z cieczy w stanie nieważkości.
Wikipedia
IPA: ˈkrɔpla, AS: kropla
Wiktionary
rzecz. kroplówka ż., kropka ż., Kroplewo n., krople nmos., kropelki nmos.
:: zdrobn. kropelka ż., kropeleczka ż.
czas. wkroplić dk., wkraplać ndk., zakraplać ndk., skroplić dk., skraplać ndk., zakropić dk., zakrapiać ndk., kropić ndk.
przym. kroplisty, kropelkowy, kroplowy
ims. skroplony
Wiktionary
(1.1) kapka, stpol. kapia, stpol. kropia
(1.2) odrobina, deczko, kapka, stpol. kapia, stpol. kropia
(1.3) łezka
Wiktionary
drzewo wilczomleczowate, rosnące w tropikalnej i subtropikalnej Azji i Ameryce; nasiona zawierają cenny olej; tungowiec
SJP.pl
przymiotnik od: kropla
SJP.pl
lekarstwo w płynie, zwykle odmierzane kroplomierzem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) farm. lek dozowany kroplami;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M., B., i W. plural|kropla.
Wiktionary
Krople (łac. guttae) – postać leku służąca do aplikacji roztworów substancji leczniczych w znacznych stężeniach i z tego względu odmierzanych kroplami, w niewielkich ilościach. Są podawane wewnętrznie (doustnie) lub do worka spojówkowego, do jamy nosowej, do przewodu słuchowego zewnętrznego.
Często w postaci kropli do stosowania wewnętrznego stosuje się wyciągi roślinne, na przykład nalewki.
Wikipedia
rzecz. kropla ż., kropelka ż., kropienie n., kroplenie n., zakraplanie n., zakroplenie n., zakrapianie n., zakropienie n., zakraplacz m., kropidło n., kroplówka ż.
:: zdrobn. kropelki nmos.
czas. kropić ndk., kroplić ndk., zakraplać ndk., zakroplić dk., zakrapiać ndk., zakropić dk.
przym. kroplisty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny trędownikowatych, o dzwonkowatych, różnobarwnych kwiatach, rosnąca w strefie umiarkowanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. mały ptak z podrodziny astryldów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Mimulus|Linnaeus|ref=tak., rodzaj roślin z rzędu jasnotowców
(2.2) bot. roślina z rodzaju kroplik (2.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pokrywy nadogonowe kroplików mają barwę krwistoczerwoną.
(2.1) Pojedyncze gatunki kroplika występują w Chinach.
Wiktionary
rzecz. kropla ż.
Wiktionary
zgrubienie od: kropla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kropliste
Wiktionary
przym. kroplisty
przysł. kropliście
rzecz. kropelka ż.
Wiktionary
występujący w postaci kropel
SJP.pl
przyrząd do dawkowania kropli jakiejś cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. przyrząd do odmierzania, dozowania kropli
Wiktionary
Pipeta – sprzęt laboratoryjny – rurka szklana lub wykonana z tworzywa sztucznego, służąca do przenoszenia i odmierzania cieczy.
W laboratoriach spotykane są trzy rodzaje pipet:
Pipeta Pasteura (A na rysunku) to najprostszy rodzaj pipety. Jest to rurka szklana, o pojemności zazwyczaj ok. 1 ml, która posiada dolny odcinek wąski i górny odcinek szerszy. Ma ona charakter sprzętu jednorazowego użytku. Przy jej pomocy pobiera się i przenosi niewielkie ilości cieczy przy pomocy ssawki.
Wikipedia
(1.1) W aptece kupiłem preparat łącznie z kroplomierzem.
Wiktionary
IPA: krɔˈplɔ̃mʲjɛʃ, AS: kroplõmʹi ̯eš
Wiktionary
zob. kropla.
Wiktionary
(1.1) pipeta, zakraplacz
Wiktionary
zgrubienie od: kroplówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kroplówka
Wiktionary
rzecz. kroplówka ż.
Wiktionary
1. zestaw do podawania pacjentowi dożylnie płynów odżywczych lub leczniczych spływających kroplami;
2. zabieg z wykorzystaniem takiego zestawu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg medyczny polegający na podawaniu płynów kroplami – dożylnie, podskórnie lub doodbytniczo – np. krwiozastępczych, krwiopochodnych, krwi, soli fizjologicznej z lekami;
(1.2) med. pot. sprzęt do wykonywania kroplówek (1.1)
Wiktionary
Wlew dożylny, infuzja dożylna, skrót i.v. (od łac. in venam), potocznie kroplówka – sposób leczenia, polegający na podawaniu do żyły przez cewnik płynów, leków, krwi bądź preparatów krwiopochodnych. Czas podawania jest różny i może wahać się od 15 minut (według niektórych wytycznych podawanie leków dożylnie przez mniej niż 15 minut kategoryzowane jest jako iniekcja) do kilku godzin. Jest to preferowana droga administracji u pacjentów w stanach nagłych i pacjentów nieprzyjmujących płynów i leków doustnie. Niektóre substancje (w tym krew podczas transfuzji) mogą być wprowadzane do ustroju tylko dożylnie. Terapia dożylna stosowana jest u około 80% hospitalizowanych pacjentów; często wkłucie dożylne zakładane jest pomimo braku wskazań, co niepotrzebnie zwiększa ryzyko wystąpienia u pacjentów powikłań mogących przedłużyć hospitalizację.
Wikipedia
(1.1) Podczas ostatniego napadu kolki nerkowej dostałem kroplówkę z lekiem przeciwbólowym.
(1.2) Siostro, chyba kroplówka mi się zatkała!
Wiktionary
IPA: krɔˈplufka, AS: kroplufka
Wiktionary
rzecz. wkraplacz mrz., kropielniczka ż., kropla ż., kropelka ż., zakraplacz m., pokropek m., kropidło n., krople nmos., kroplóweczka ż.
czas. kropić, pokropić, zakropić, zakrapiać, zakraplać, zakroplić
przym. kroplowy, kropelkowy, kroplisty, kropelkowy
przysł. kroplami, kropelkowo, kropliście
Wiktionary
(1.1) wlew kroplowy
Wiktionary
system rurek podłączonych do rurociągu nawadniającego, przez które kroplami sączy się ciecz
SJP.pl
przymiotnik od: kropla
SJP.pl
1. polać
2. pot. uderzyć
3. pot. strzelić
4. pot. rzucić
5. pot. zabić
6. pot. wypić napój alkoholowy
7. kropnąć się:
a) polać się
b) pot. uderzyć się
c) pot. zastrzelić się
d) pot. pomylić się
e) pot. upaść
f) pot. udać się dokądś szybko
SJP.pl
1. polać
2. pot. uderzyć
3. pot. strzelić
4. pot. rzucić
5. pot. zabić
6. pot. wypić napój alkoholowy
7. kropnąć się:
a) polać się
b) pot. uderzyć się
c) pot. zastrzelić się
d) pot. pomylić się
e) pot. upaść
f) pot. udać się dokądś szybko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. kropidło
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Krasnodarskim, nad Kubaniem;
Wiktionary
Wikipedia
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie (polski egzonim)
Wiktionary
Kropywnycki (ukr. Кропивницький, Kropywnyćkyj; do 1924 Jelizawetgrad, w latach 1924–1934 Zinowjewsk, 1934–1939 Kirowo, 1939–2016 Kirowohrad) – miasto w centralnej części Ukrainy, około 250 km na południe od Kijowa. Stolica obwodu kirowohradzkiego. Miasto leży na obszarze historycznego Zaporoża.
Wikipedia
przym. kropywnycki
Wiktionary
wyścig przeprowadzany w trudnych warunkach terenowych; cross
SJP.pl
roślina doniczkowa z rodziny akantowatych, o ozdobnych ciemnozielonych liściach i pomarańczowożółtych kwiatach
SJP.pl
pokryty krostami, pryszczaty; krostowaty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający krosty, pokryty krostami
Wiktionary
(1.1) Do poczekalni weszła matka z krościatym brzdącem.
Wiktionary
rzecz. krosta ż., krosty lm nm.
przym. krostowaty
Wiktionary
(1.1) krostowaty, pryszczaty
Wiktionary
wieś w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pani Czesia zamieszkała w Krościenku trzydzieści lat temu.
Wiktionary
rzecz. krościenczanin mos., krościenczanka ż.
przym. krościenecki, krościeński
Wiktionary
mały warsztat tkacki do ręcznego wyrobu wąskich tkanin; krosienko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: krosno;
2. rama, na której rozpina się tkaninę przeznaczoną do haftowania;
3. mały warsztat tkacki do ręcznego wyrobu wąskich tkanin; krosienka
SJP.pl
Krosienko – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Krosno.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
część konstrukcji krosna
SJP.pl
1. mieszkaniec Krosna (miasta w Polsce);
2. mieszkaniec Krosna Odrzańskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Krosna
Wiktionary
IPA: krɔɕˈɲä̃ɲĩn, AS: krośńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Krosno n.
:: fż. krośnianka ż.
przym. krośnieński
Wiktionary
1. mieszkanka Krosna (miasta w Polsce);
2. mieszkanka Krosna Odrzańskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Krosna
Wiktionary
IPA: krɔɕˈɲãnka, AS: krośńãnka
Wiktionary
rzecz. Krosno n.
:: fm. krośnianin m.
przym. krośnieński
Wiktionary
robotnik obsługujący krosna
SJP.pl
1. wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim;
2. wieś w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim;
3. rzeka, dopływ Dunajca
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Krosno, Krosno Odrzańskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krosnem lub Krosnem Odrzańskim, dotyczący Krosna lub Krosna Odrzańskiego
Wiktionary
rzecz. Krosno n., Krośnieńskie n., krośnianin mos., krośnianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Krosno, Krosno Odrzańskie
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Krośniewice – miasto w Polsce położone w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krośniewice. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa płockiego.
Miasto Krośniewice leży w północno-zachodniej części województwa łódzkiego, 15 km na zachód od stolicy powiatu – Kutna. Stanowi punkt końcowy drogi wojewódzkiej nr 581 z Gostynina.
Wikipedia
IPA: ˌkrɔɕɲɛˈvʲit͡sɛ, AS: krośńevʹice
Wiktionary
przym. krośniewicki
rzecz. krośniewiczanin, krośniewiczanka
Wiktionary
przymiotnik od: Krośniewice
SJP.pl
mieszkaniec Krośniewic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krośniewic (miasta w Polsce)
SJP.pl
maszyna włókiennicza do wytwarzania tkanin, oparta na zasadzie ramy z rozciągniętymi nićmi (osnową), przez które przeplata się inną nić (wątek); pierwsze pojawiły się ok. 7 tys. lat temu, kolejne aż do współczesnych oparte są na tej samej zasadzie, a różnią się głównie stopniem automatyzacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Krosno – miasto na prawach powiatu w Polsce położone w województwie podkarpackim.
Krosno to największe miasto południowego Podkarpacia, ośrodek o znaczeniu regionalnym i subregionalnym. Siedziba wielu instytucji o zasięgu ponadlokalnym: Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektoratu Weterynarii, Okręgowej Komisji Wyborczej, Sądu i Prokuratury Okręgowej, Okręgowego Urzędu Górniczego, Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego, Wojewódzkiego Szpitala Podkarpackiego, Podkarpackiego Centrum Edukacji Nauczycieli, Urzędu Celnego, Instytutu Nafty i Gazu oraz RTCN Sucha Góra.
Wikipedia
IPA: ˈkrɔsnɔ, AS: krosno
Wiktionary
rzecz. Krośnieńskie n., krośnianin mos., krośnianka ż.
przym. krośnieński
Wiktionary
Krosnowice (niem. Rengersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krosnowicami, dotyczący Krosnowic
Wiktionary
rzecz. Krosnowice nmos.
Wiktionary
Krosnowo (kaszub. Krosnowò, niem. Krossnow) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Borzytuchom, nad Starą Słupią i na południowym skraju Puszczy Słupskiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
w telekomunikacji: przełączać rozmowy prowadzone na linii abonenckiej do centrali na przełącznicy głównej
SJP.pl
zawodnik biorący udział w krosie, wyścigu w trudnych warunkach terenowych; crossowiec
SJP.pl
Panel krosowniczy, panel krosowy, panel rozdzielczy, krosownica (ang. patch panel) – pasywny element sieci komputerowych i telekomunikacyjnych, montowany najczęściej w szafach rackowych, składający się z szeregu (najczęściej 12, 16, 24 lub 48) gniazd na wtyk 8P8C.
Wikipedia
związany z krosem (crossem); crossowy
SJP.pl
Kross S.A. – polskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Przasnyszu utworzone w 1990. Produkuje rowery, ramy i akcesoria rowerowe.
Wikipedia
1. ropny wykwit na skórze w postaci pęcherzyka wypełnionego płynem surowiczym lub ropnym, powstający zwykle z gruczołów łojowych; pryszcz;
2. wypukłość na powierzchni wyrobu ceramicznego; pryszcz;
3. w hutnictwie: wada odlewu, zanieczyszczenie odlewu żużlem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wykwit na skórze, zawierający ropę lub płyn surowiczy;
(1.2) techn. wypukłość na wyrobie ceramicznym
(1.3) techn. zanieczyszczenie odlewu żużlem
Wiktionary
Krosta (łac. pustula) – w dermatologii, wykwit typu pęcherzyka lub pęcherza, wyniosły ponad powierzchnię skóry, zawierający treść ropną od chwili pojawienia się bądź wtórnie, gdy powstaje z pęcherzy lub pęcherzyków w wyniku wtórnego nadkażenia bakteryjnego. Ma średnicę do 1 cm, wykwit wypełniony ropą o większej średnicy to ropień.Wyróżnia się krosty:
Wikipedia
IPA: ˈkrɔsta, AS: krosta
Wiktionary
rzecz. krostowatość ż., krostawość ż., krosty nmos.
:: zdrobn. krostka ż., krosteczka ż.
przym. krostowaty, krostawy, krościaty
Wiktionary
gatunek rośliny z rodziny astrowatych; starzec jakubek
SJP.pl
zdrobnienie od: krostka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: krostka
Wiktionary
IPA: krɔˈstɛt͡ʃka, AS: krostečka
Wiktionary
rzecz. krosta ż., krosty nmos.
Wiktionary
mała krosta; pryszczyk, syfek
SJP.pl
przewlekła, niezakaźna choroba skóry; krostkowica, łuszczyca krostkowa
SJP.pl
Krostoszowice (niem. Krostoschowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w gminie Godów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
W 1794 roku zasłynęła z konkursu na największą plecionkę.
Wikipedia
pokryty krostami, pryszczaty; krościaty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający krosty
Wiktionary
(1.1) W kolejce stało za mną krostowate dziewczę.
Wiktionary
rzecz. krosta ż., krosty lm nm.
przym. krościaty
Wiktionary
(1.1) krościaty, pryszczaty
Wiktionary
mrzyk krostowiec - gatunek chrząszcza z rodziny skórnikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gwara. ospa
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: krosta
Wiktionary
rzecz. krosta ż., krostowatość ż., krostawość ż., krostka ż., krosteczka ż.
przym. krostowaty, krostawy, krościaty
Wiktionary
żółta biedronka o 22 kropkach; biedronka mączniakówka, biedronka dwudziestodwukropka
SJP.pl
Biedronka mączniakówka, kroszela, biedronka dwudziestodwukropka (Psyllobora vigintiduopunctata, syn. Thea vigintiduopunctata) – gatunek owada z rodziny biedronkowatych z rzędu chrząszczy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. etn. jajko wielkanocne, powstające przez wydrapywanie wzorów na barwionej powłoce jajka;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ślązaczka przyniosła ze sobą wiele rekwizytów: kosz wykorzystywany przy pieczeniu chleba, drewnianą foremkę do wyrobu ozdobnych osełek masła, mazok z gęsich piór do smarowania jajkiem ciasta przed pieczeniem i piękne, własnoręcznie wykonane kroszonki, które eksponowała podczas swoich opowieści.
Wiktionary
przym. kroszonkarski
Wiktionary
(1.1) drapanka
Wiktionary
w informatyce: rekord (pojedynczy wpis) w bazie danych
SJP.pl
Wikipedia
1. mający małą długość;
2. trwający niedługo; krótkotrwały;
3. zwięzły, lakoniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający małą długość
(1.2) trwający niedługo
(1.3) zwięzły, wyrażający treść w niewielu słowach
Wiktionary
(1.1) Kabel od anteny jest krótki.
(1.2) Twoja wypowiedź była bardzo krótka.
(1.3) Napisz proszę krótką notatkę ze spotkania, nie więcej niż pół strony.
Wiktionary
IPA: ˈkrutʲci, AS: krutʹḱi
Wiktionary
rzecz. skrót m.
:: zdrobn. króciutki, króciuśki, króciuchny, króciuteńki, króciusieńki
przym. króciutki, króciusieńki, króciuteńki, króciuśki
przysł. krótko, pokrótce
Wiktionary
(1.1) niedługi
(1.2) krótkotrwały, krótkoterminowy
(1.3) zwięzły, lakoniczny, skrótowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) od krótki
Wiktionary
IPA: ˈkrutkɔ, AS: krutko
Wiktionary
rzecz. krótkoszpon m., krótkość ż., skracanie n., skrócenie n., ukrócenie n.
czas. skracać ndk., skrócić dk.
przym. krótki, króciutki, króciuteńki
przysł. pokrótce, króciutko, króciuteńko
Wiktionary
rzadko: zawodnik biegający na krótkich dystansach; sprinter, krótkodystansowiec
SJP.pl
pingwin krótkoczuby, wojownik krótkoczuby - gatunki ptaków
SJP.pl
zawodnik biegający na krótkich dystansach; sprinter, krótkobiegacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krótkodystansowe; cecha tych, którzy są krótkodystansowi
Wiktionary
przym. krótkodystansowy
przysł. krótkodystansowo
Wiktionary
odbywający się na małej odległości
SJP.pl
gajniczek krótkodzióbkowy - gatunek mchu z rodziny gajnikowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający krótki dzióbek
Wiktionary
mający krótki dziób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posiada krótki dziób
Wiktionary
dotyczący krótkofalarstwa
SJP.pl
Wikipedia
radioamator porozumiewający się z innymi przy pomocy radiowych stacji krótkofalowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) techn. rad. zwolennik komunikacji przy pomocy radiowych stacji krótkofalowych
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. krótkofalówka ż.
przym. krótkofalowy
Wiktionary
Krótkofalówka – dawna, potoczna nazwa na przenośną krótkofalową radiostację pracującą w zakresie fal krótkich od 3 do 30 MHz.
Jest to urządzenie radiowe nadawczo-odbiorcze przesyłające informacje głosowe i dane analogowe lub cyfrowe w zależności od możliwości radiostacji drogą radiową w paśmie fal krótkich. Potocznie jednak (i w związku z tym nieprawidłowo) określenie to używane jest na oznaczenie ręcznej radiostacji (nadajnika-odbiornika, radiotelefonu, transceivera) pracującej w paśmie fal ultrakrótkich lub mikrofalach to jest powyżej 30 MHz i znacznie rzadziej poniżej 3 MHz. Do przekazywania informacji drogą radiową potrzebne są następujące elementy:
Wikipedia
1. składający się z krótkich fal (np. promieniowanie krótkofalowe), wytwarzający, odbierający krótkie fale (np. antena krótkofalowa);
2. zaplanowany na krótki okres (np. działania krótkofalowe)
SJP.pl
mający krótką grzywę
SJP.pl
kształt głowy ludzkiej, widzianej z góry, zbliżony do okrągłego; typowy dla ludności środkowo-wschodniej części Europy; krótkogłowość, brachykefalia, brachycefalia
SJP.pl
człowiek odznaczający się krótkogłowością; brachycefal
SJP.pl
kształt głowy ludzkiej, widzianej z góry, zbliżony do okrągłego; typowy dla ludności środkowo-wschodniej części Europy; krótkogłowie, brachykefalia, brachycefalia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający krótkie kłosy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający krótkie liście
Wiktionary
mający krótką lufę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. mający krótką lufę
Wiktionary
specjalista w dziedzinie filmów krótkometrażowych; krótkometrażysta
SJP.pl
film trwający krócej niż 60 minut; krótkometrażowiec, film krótkometrażowy
SJP.pl
specjalista w dziedzinie filmów krótkometrażowych; krótkometrażowiec
SJP.pl
mający krótkie nogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający krótkie nogi
Wiktionary
(1.1) - Krótkonogie husky nie mogą rywalizować z psami o dłuższych łapach.
Wiktionary
IPA: ˌkrutkɔ̃ˈnɔɟi, AS: krutkõnoǵi
Wiktionary
rzecz. krótkonogie nmos.
Wiktionary
mający krótkie nogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Apodiformes|Peters|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
forma przymiotnika.
(2.1) M., B. i W. n. lp.; M., B. i W. lm nm. od: krótkonogi
Wiktionary
Krótkonogie, jerzykowe (Apodiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.
Wikipedia
(1.1) Rząd krótkonogich obejmuje gatunki zamieszkujące różne biotopy.
Wiktionary
przym. krótkonogi
Wiktionary
(1.1) jerzykowe
Wiktionary
rodzaj niewielkiego ssaka z podrodziny jamrajów
SJP.pl
Krótkonos (Isoodon) – rodzaj niewielkich ssaków z podrodziny jamrajów (Peramelinae) w obrębie rodziny jamrajowatych (Peramelidae).
Wikipedia
1. ryjoskoczek krótkonosy - gatunek ssaka łożyskowego;
2. jesiotr krótkonosy - gatunek wędrownej ryby z rodziny jesiotrowatych
SJP.pl
kura krótkonoga
SJP.pl
mający krótkie nogi; krótkonogi
SJP.pl
posiadający soczewkę o krótkim ognisku
SJP.pl
1. mający krótki ogon; krótkoogonowy;
2. ryjówka krótkoogoniasta - gatunek owadożernego ssaka z rodzaju ryjówek, rodziny ryjówkowatych;
3. liścionos krótkoogoniasty - gatunek ssaka z rodziny liścionosowatych
SJP.pl
1. mający krótki ogon; krótkoogoniasty;
2. scynk krótkoogonowy - gatunek jaszczurki z rodziny scynkowatych;
3. opos krótkoogonowy - gatunek torbacza z rodziny dydelfowatych;
4. myszołów krótkoogonowy - gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma krótki ogon
Wiktionary
przym. krótkoogoniasty
Wiktionary
(1.1) krótkoogoniasty
Wiktionary
1. cecha czegoś krótko trwającego;
2. cecha czegoś zaplanowanego na krótki czas; krótkofalowość
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trwający przez krótki okres lub zaplanowany na krótki czas
Wiktionary
(1.1) Zwolennicy ekonomii podaży ponad krótkookresowe wahania koniunktury przedkładali długookresowy wzrost gospodarczy.
Wiktionary
rzecz. krótkookresowość ż.
przysł. krótkookresowo
Wiktionary
(1.1) krótkotrwały, krótkoterminowy
Wiktionary
1. mający krótkie palce;
2. skowrończyk krótkopalcowy - gatunek małego ptaka z rodziny skowronków;
3. wróbel krótkopalcowy - gatunek małego ptaka z rodziny wróbli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. taki, który ma krótkie palce
Wiktionary
mający krótkie palce
SJP.pl
pęd rozwinięty typowo, o bardzo krótkich międzywęźlach
SJP.pl
Wikipedia
zaplanowany na krótki czas; krótkofalowy, krótkookresowy
SJP.pl
krokodyl krótkopyski - środkowoafrykański gatunek krokodyla
SJP.pl
grindwal krótkopłetwy - gatunek ssaka z rodziny delfinowatych; pilot
SJP.pl
mający krótkie ramiona
SJP.pl
mający krótkie ręce
SJP.pl
o zwierzętach: mający krótkie rogi
SJP.pl
trzeń krótkoryjkowy - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krótkie; cecha tych, którzy są krótcy
Wiktionary
przym. krótki
przysł. krótko, pokrótce
rzecz. ukrócenie n.
Wiktionary
1. mający krótkie skrzydła;
2. podłatczyn krótkoskrzydły - gatunek owada z rodziny pasikonikowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ornit. taki, który ma krótkie skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌkrutkɔˈskʃɨdwɨ, AS: krutkoskšydu̯y
Wiktionary
aleksandretta krótkosterna - gatunek ptaka z rodziny papug wschodnich
SJP.pl
krótkostopka sosnowa - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
krótkosz namurnikowy - gatunek mchu z rodziny krótkoszowatych
SJP.pl
rodzina mchów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. zob. gadożer.
Wiktionary
Gadożer (zwyczajny), krótkoszpon (Circaetus gallicus) – gatunek dużego, przeważnie wędrownego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae).
Wikipedia
IPA: krutˈkɔʃpɔ̃n, AS: krutkošpõn
Wiktionary
rzecz. szpon m.
przysł. krótko
Wiktionary
(1.1) gadożer
Wiktionary
1. mający krótką szyję;
2. leniuchowiec krótkoszyi - gatunek ssaka z rodziny leniuchowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krótkoterminowe; cecha tych, którzy są krótkoterminowi
Wiktionary
przym. krótkoterminowy
przysł. krótkoterminowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który został przewidziany na krótki okres lub który ma krótki termin realizacji
(1.2) taki, który krótko trwa
Wiktionary
rzecz. krótkoterminowość ż.
przym. terminowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób krótkotrwały, na krótki czas
Wiktionary
rzecz. krótkotrwałość ż.
przym. krótkotrwały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co krótkotrwałe
Wiktionary
(1.1) Brzmi to jak paradoks, ale tak jest w istocie: wieczność miłości mieści się w jej krótkotrwałości.
Wiktionary
przym. krótkotrwały
przysł. krótkotrwale
Wiktionary
(1.1) chwilowość, przelotność, przemijalność
Wiktionary
trwający krótki czas; przemijający, czasowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający przez krótki czas
Wiktionary
(1.1) W akcie oskarżenia nie ma mowy o kradzieży, lecz jedynie o krótkotrwałym użyciu samochodu przez oskarżonego.
(1.1) Stąd funkcjonować tu mogły jedynie tajne organizacje spiskowe, najczęściej o krótkotrwałym żywocie, tropione przez policję.
Wiktionary
IPA: ˌkrutkɔˈtr̥fawɨ, AS: krutkotr̦fau̯y
Wiktionary
rzecz. krótkotrwałość ż.
przysł. krótkotrwale
Wiktionary
(1.1) chwilowy, efemeryczny
Wiktionary
ciemnobiałka krótkotrzonowa - gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
1. wilczek krótkouchy - gatunek ssaka z rodziny psowatych;
2. ryjkonos krótkouchy - gatunek ssaka łożyskowego z rodziny ryjkonosowatych
SJP.pl
krótkowąs chmielowy - gatunek motyla
SJP.pl
mający krótkie wąsy
SJP.pl
mający krótką wełnę lub sierść; krótkowełnisty
SJP.pl
mający krótką wełnę lub sierść; krótkowełniasty
SJP.pl
osoba mająca wadę wzroku powodującą u niej złe widzenie z daleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba źle, nieostro widząca obiekty będące daleko; krótkowzroczny
Wiktionary
Krótkowzroczność (miopia, z gr. → myopia) – jedna z najczęściej spotykanych wad refrakcyjnych wzroku polegająca na tym, że układ optyczny oka nieprawidłowo skupia promienie świetlne. Oko miarowe to takie, które bez żadnego napięcia mięśni, skupia równoległe promienie światła dokładnie na siatkówce, czyli dla obiektu nieskończenie odległego na siatkówce pojawi się jego ostry obraz. W miarę skracającej się odległości od obiektu, mięsień rzęskowy zmienia kształt soczewki, powodując tym zmianę odległości ogniskowej, dzięki czemu obraz zawsze trafia dokładnie na siatkówkę (zjawisko akomodacji). W oku krótkowzrocznym równoległe promienie pochodzące od nieskończenie odległego obiektu ogniskowane są przed siatkówką wskutek czego obraz staje się nieostry. Zazwyczaj jest to spowodowane kurczem mięśnia rzęskowego lub adaptacją oka do występujących warunków poprzez wydłużenie osi gałki ocznej. Im wyższy stopień kurczu lub długość gałki ocznej tym bardziej skraca się odległość od obiektu przy której światło trafia dokładnie na siatkówkę. Jeśli jednak jest wystarczająco jasno to osoba krótkowzroczna pomaga sobie mrużąc oczy, zmniejszając rozproszenie obrazu na siatkówce poprzez zwiększenie głębi ostrości. Nazwa krótkowzroczności „miopia” pochodzi z języka greckiego (myōpía „krótkowzroczność”, od mýōps „krótkowidz”, dosłownie „mrużyok”, od mýein „zamykać” i ṓps „oko”). Przy patrzeniu na bliskie odległości, krótkowidz stara się zmniejszyć odległość między oczami a oglądanym przedmiotem, aby ten znalazł się w zakresie ostrego widzenia.
Wikipedia
(1.1) Piotrek był krótkowidzem i często nie widział piłek idących z daleka, ale za to z bliska… Imponował refleksem, skocznością i potrafił bronić w nieprawdopodobnych wręcz sytuacjach strzały z bliskiej odległości.
Wiktionary
rzecz. krótkowidztwo n., krótkowidzący m.
:: fż. krótkowidzka ż.
przym. krótkowidny
Wiktionary
(1.1) przest. krótkowidzący
Wiktionary
krótkowzroczność;
1. wada wzroku polegająca na niewyraźnym widzeniu oddalonych przedmiotów; miopia;
2. brak umiejętności przewidywania
SJP.pl
kobieta krótkowzroczna
SJP.pl
krótkowidztwo;
1. wada wzroku polegająca na niewyraźnym widzeniu oddalonych przedmiotów; miopia;
2. brak umiejętności przewidywania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wada refrakcyjna wzroku, polegająca na tym, że oko nieprawidłowo skupia promienie świetlne, przez co niewyraźnie widzi się odległe przedmioty;
(1.2) przen. brak zdolności przewidywania
Wiktionary
Krótkowzroczność (miopia, z gr. → myopia) – jedna z najczęściej spotykanych wad refrakcyjnych wzroku polegająca na tym, że układ optyczny oka nieprawidłowo skupia promienie świetlne. Oko miarowe to takie, które bez żadnego napięcia mięśni, skupia równoległe promienie światła dokładnie na siatkówce, czyli dla obiektu nieskończenie odległego na siatkówce pojawi się jego ostry obraz. W miarę skracającej się odległości od obiektu, mięsień rzęskowy zmienia kształt soczewki, powodując tym zmianę odległości ogniskowej, dzięki czemu obraz zawsze trafia dokładnie na siatkówkę (zjawisko akomodacji). W oku krótkowzrocznym równoległe promienie pochodzące od nieskończenie odległego obiektu ogniskowane są przed siatkówką wskutek czego obraz staje się nieostry. Zazwyczaj jest to spowodowane kurczem mięśnia rzęskowego lub adaptacją oka do występujących warunków poprzez wydłużenie osi gałki ocznej. Im wyższy stopień kurczu lub długość gałki ocznej tym bardziej skraca się odległość od obiektu przy której światło trafia dokładnie na siatkówkę. Jeśli jednak jest wystarczająco jasno to osoba krótkowzroczna pomaga sobie mrużąc oczy, zmniejszając rozproszenie obrazu na siatkówce poprzez zwiększenie głębi ostrości. Nazwa krótkowzroczności „miopia” pochodzi z języka greckiego (myōpía „krótkowzroczność”, od mýōps „krótkowidz”, dosłownie „mrużyok”, od mýein „zamykać” i ṓps „oko”). Przy patrzeniu na bliskie odległości, krótkowidz stara się zmniejszyć odległość między oczami a oglądanym przedmiotem, aby ten znalazł się w zakresie ostrego widzenia.
Wikipedia
IPA: ˌkrutkɔˈvzrɔt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: krutkovzročność
Wiktionary
rzecz. krótkowzroczny m.
przym. krótkowzroczny
przysł. krótkowzrocznie
Wiktionary
(1.1) miopia, krótkowidztwo
(1.2) krótkowidztwo
Wiktionary
1. taki, który źle widzi z daleka
2. taki, który nie ma zdolności przewidywania, patrzący wąsko na sprawy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) med. cierpiący na krótkowzroczność, widzący nieostro odległe przedmioty
(1.2) przen. książk. nieumiejący przewidywać
Wiktionary
rzecz. krótkowzroczność ż.
przysł. krótkowzrocznie
Wiktionary
(1.2) niezapobiegliwy
Wiktionary
złożony z krótkich włókien
SJP.pl
mający krótkie włosy lub krótką sierść
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający krótkie włosy
(1.2) zool. mający krótką sierść
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek mający krótkie włosy
Wiktionary
IPA: ˌkrutkɔˈvwɔsɨ, AS: krutkovu̯osy
Wiktionary
krótkoząb skalny - gatunek mchu z rodziny drobniaczkowatych
SJP.pl
mający krótki zasięg
SJP.pl
ryż krótkoziarnisty - odmiana ryżu o krótkich ziarnach
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający krótką łodygę
Wiktionary
nazwisko polskie
SJP.pl
urządzenie teletransmisyjne umożliwiające wielokrotne wykorzystanie toru telekomunikacyjnego
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: krotnie
SJP.pl
1. urządzenie elektroniczne zwielokrotniające pewien wielkość fizyczną, np. krotnik napięcia, częstotliwości;
2. urządzenie do detekcji fotonów, wykorzystujące efekt ich wtórnej emisji; fotopowielacz
SJP.pl
liczba wielości powtórzeń
SJP.pl
Wielomian, inaczej suma algebraiczna – wyrażenie algebraiczne będące sumą jednomianów; używane w różnych działach matematyki; przykładowo:
Wikipedia
1. powtarzający się kilka lub wiele razy;
2. zbudowany z kilku lub wielu elementów;
3. krotna jednostka miary - jednostka miary stanowiąca wielokrotność jednostki głównej
SJP.pl
1. utwór komediowy z szybką akcją i elementami karykatury oraz groteski; farsa;
2. dawniej: żart, figiel, dowcip
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. zabawny utwór sceniczny oparty na błahych konfliktach i intrygach
(1.2) przest. dowcip, figiel, żart
Wiktionary
Krotochwila – pokrewny farsie humorystyczny utwór sceniczny, którego akcję splatają intrygi oraz nieistotne konflikty.
Wikipedia
rzecz. krotofila ż., krotochwilnik m., krotochwilność ż.
przym. krotochwilny
przysł. krotochwilnie
Wiktionary
(1.1) farsa, possa
(1.2) dowcip, figiel, żart
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: krotochwilnie
SJP.pl
dawniej: żartobliwość, ucieszność, zabawność
SJP.pl
żartobliwy, ucieszny, zabawny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający skłonności do żartobliwych zachowań
Wiktionary
rzecz. krotochwila ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. rozrywka, uciecha
Wiktionary
IPA: ˌkrɔtɔˈfʲila, AS: krotofʹila
Wiktionary
rzecz. krotochwila
Wiktionary
dawniej: krotochwilny (żartobliwy, ucieszny, zabawny)
SJP.pl
1. roślina z rodziny motylkowatych; klekotnica
2. włókno z tej rośliny
SJP.pl
międzyzwrotnikowa roślina uprawiana w celach leczniczych, ozdobnych; krocień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. krzew ozdobny lub niewielkie drzewo, uprawiany również w celach leczniczych
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkrɔtɔ̃n, AS: krotõn
Wiktionary
(1.1) krocień
Wiktionary
przymiotnik od: kroton
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Krotoszyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Krotoszyce.
Wikipedia
przymiotnik od: Krotoszyce
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi i części miasta w Polsce;
Wiktionary
Krotoszyn – miasto w województwie wielkopolskim, na Wysoczyźnie Kaliskiej, siedziba powiatu krotoszyńskiego i gminy Krotoszyn. W XV wieku Krotoszyn należał do rodu Krotowskich.
Według danych z 31 grudnia 2019 miasto liczyło 28 804 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Według szczegółowego podziału geomorfologicznego Bogumiła Krygowskiego Krotoszyn leży w regionie Wysoczyzny Kaliskiej w subregionie Wału Krotoszyńskiego.
Wiktionary
IPA: krɔˈtɔʃɨ̃n, AS: krotošỹn
Wiktionary
rzecz. krotoszynianin mos., krotoszynianka ż.
przym. krotoszyński
Wiktionary
mieszkaniec Krotoszyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Krotoszyna
(1.2) osoba pochodząca z Krotoszyna, urodzona w Krotoszynie
Wiktionary
(1.1) Wielu krotoszynian korzysta z tego portalu internetowego.
Wiktionary
rzecz. Krotoszyn mrz.
:: fż. krotoszynianka ż.
przym. krotoszyński
Wiktionary
mieszkanka Krotoszyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Krotoszyna
(1.2) kobieta pochodząca z Krotoszyna, urodzona w Krotoszynie
Wiktionary
(1.1) Pleszewianki pokonały krotoszynianki 3:0.
Wiktionary
rzecz. Krotoszyn mrz.
:: fm. krotoszynianin mos.
przym. krotoszyński
Wiktionary
przymiotnik od: Krotoszyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Krotoszyna, związany z Krotoszynem
Wiktionary
(1.1) Daliśmy na zapowiedzi w krotoszyńskiej farze.
Wiktionary
rzecz. Krotoszyn mrz., krotoszynianin mos., krotoszynianka ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: krótki
SJP.pl
1. samica bydła domowego, hodowana ze względu na mleko i mięso;
2. dorosła samica różnych ssaków przeżuwających, parzystokopytnych, np. jaka, bizona, żubra, tura, zebu;
3. dawniej: niemiecki miotacz min (nazwa używana w czasie powstania warszawskiego);
4. środowiskowo: duży samochód transportowy;
5. potocznie: rzecz lub osoba duża, ciężka i niezgrabna; landara, kolubryna, kobyła, krówsko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. dorosła samica bydła domowego;
(1.2) zool. samica niektórych dużych ssaków (wieloryba, hipopotama)
(1.3) przen. pejor. grub. obraź. obraźliwe określenie kobiety
(1.4) pot. duży, ciężki przedmiot
(1.5) środ. mot. duża obudowa reflektora i zegarów w motocyklu
(1.6) slang. litrowa butelka wódki
Wiktionary
Krowa – dorosła samica bydła domowego oraz żubra, tura, bawołów i innych gatunków z rodziny wołowatych.
Określenie krowa odnosi się też do samic waleni, np. kaszalotów. Odpowiednio młode ssące wieloryby nazywa się wówczas cielętami.
Wikipedia
(1.1) Co dzień doiła krowy.
(1.2) Wieloryby-samce żerowały gdzie indziej niż krowy z noworodkami.
(1.3) Stara krowa rozsiadła się jeszcze wygodniej.
(1.6) Heniu, skocz do sklepu i kup jedną krowę i jakąś przepitę.
Wiktionary
IPA: ˈkrɔva, AS: krova
Wiktionary
rzecz. krowiak m., krowianka ż., krowiarnia ż., krowiarz m., krowieniec m., krowina ż., krowne n., krówki ż.
:: zdrobn. krówka ż., króweczka ż., krowiczka ż., krowinka ż.
:: zgrub. krówsko n., krowisko n.
przym. krowi, krowiasty, krówkowy
Wiktionary
przymiotnik od: krowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący od krowy, odnoszący się do krowy
(1.2) charakterystyczny dla krowy, mający cechy krowy
Wiktionary
(1.2) Łyżwiarka, według wrogiego recenzenta, poruszała się "z krowim wdziękiem".
Wiktionary
IPA: ˈkrɔvʲi, AS: krovʹi
Wiktionary
rzecz. krowisko n., krowieniec mrz., krowiarz mos., krowianka ż., krowa ż., krówka ż., krowina ż., krówsko n.
Wiktionary
trujący grzyb kapeluszowy z rodziny krowiakowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. biol. nazwa systematyczna|Paxillus|Fr.|ref=tak., rodzaj grzybów kapeluszowych, w większości trujących lub niejadalnych;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. krowisko n., krowieniec mrz., krowiarz mos., krowa ż.
Wiktionary
rodzina grzybów kapeluszowych z klasy podstawczaków
SJP.pl
Krowiakowate (Paxillaceae Lotsy) – rodzina grzybów z rzędu borowikowców (Boletales).
Wikipedia
o cechach krowiakowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
1. szczepionka przeciw ospie; wakcyna
2. zaraźliwa, wirusowa choroba bydła; ospa krowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wirusowa choroba zakaźna zwierząt i ludzi;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. krowisko n., krowa ż., krówka ż., krowina ż., krówsko n., krowiarz m.
przym. krowi, krowiasty
Wiktionary
charakterystyczny dla krowianki (ospy krowiej)
SJP.pl
przymiotnik od: krowianka
SJP.pl
kobieta hodowca bydła
SJP.pl
pomieszczenie dla krów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. pomieszczenie dla krów
Wiktionary
rzecz. krowisko n., krowiarz mos., krowa ż.
Wiktionary
potocznie: hodowca bydła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hodowca bydła
(1.2) pasterz krów
Wiktionary
rzecz. krowa ż., krówka ż., krowina ż., krówsko n., krowiak m., krowieniec m., krowiarnia ż.
:: fż. krowiarka ż.
przym. krowi, krowiasty
Wiktionary
potocznie:
1. bardzo duży, ciężki, niezgrabny;
2. taki jak u krowy; krowi
SJP.pl
regionalnie: krowiasty;
1. bardzo duży, ciężki, niezgrabny;
2. taki jak u krowy; krowi
SJP.pl
Krowica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Siedliszcze.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Siedliszcze. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 89 mieszkańców i była 22. co do wielkości miejscowością gminy Siedliszcze.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
chrząszcz z rodziny poświętnikowatych
SJP.pl
nawóz z krowich odchodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. nawóz naturalny otrzymywany z krowich odchodów
Wiktionary
Krowieniec – nawóz naturalny uzyskiwany przez fermentację kału bydlęcego wymieszanego z wodą. Krowieńcem określany bywa też obornik bydlęcy. Krowieniec, sam lub wymieszany z gliną, był również używany do ogacania (ocieplania i uszczelniania) kószek oraz barci.
Wikipedia
(1.1) (…) pokazywał mu ule i kószki (…), a które syn jego Stanisław oblepiał gliną, zmieszaną z krowieńcem.
(1.1) (…) na koniec wszelkie wilki i suche gałęzie piłeczką poobrzynać, a rany przez to zadane oblepić krowieńcem, zmieszanym z gliną i paździerzem lub (…).
Wiktionary
rzecz. krowiarz mos., krowa ż., krowiak m., krowisko n.
przym. krowi
Wiktionary
(1.1) krowiak
Wiktionary
środowiskowo: początkująca aktorka, poruszająca się niezgrabnie na scenie
SJP.pl
chuda, nędzna krowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. krowie łajno
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. pasterz krów
Wiktionary
krówsko;
1. zgrubienie od: krowa;
2. potocznie: rzecz lub osoba duża, ciężka i niezgrabna; landara, kolubryna, kobyła, krowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. krowa
(1.2) licha, nędzna krowa
Wiktionary
rzecz. krowa ż., krówka ż., krowina ż., krówsko n., krowiarz m., krowieniec m., krowiak m., krowiarnia ż., krowianka ż.
przym. krowi, krówski, krowiakowaty
Wiktionary
(1.1-2) krówsko
Wiktionary
jednoroczna roślina polna z rodziny goździkowatych
SJP.pl
Krowiziół zbożowy (Gypsophila vaccaria (L.) Sm.) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Tradycyjnie wyróżniany w ramach monotypowego rodzaju krowiziół (Vaccaria), ale w XXI wieku włączony do rodzaju łyszczec Gypsophila. Gatunek jest rodzimy dla obszaru śródziemnomorskiego w Europie, północnej Afryce i Azji (sięga na wschodzie po Sinciang w Chinach), poza tym jednak został szeroko rozpowszechniony i obecny jest w Ameryce Północnej i Południowej, w południowej Afryce i w Australii. W Polsce rósł na rozproszonych stanowiskach w całym kraju, zwłaszcza na Dolnym Śląsku i Roztoczu, jednak współcześnie na większości stanowisk wyginął i nawet zaczął być uważany za wymarły. W 2018 ogłoszono o odnalezieniu gatunku pod Wrocławiem.
Wikipedia
1. mała krowa
2. rodzaj chrząszcza
3. rodzaj cukierka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od krowa
(1.2) kulin. rodzaj miękkiego cukierka otrzymywanego z mleka i cukru
(1.3) kulin. rodzaj kruchego ciasta z masą krówkową (toffi)
(1.4) daw. przen. biedronka
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Na bluzeczce miała wyszyte koniki i krówki.
(1.2) Nie lubił słodyczy, poza krówkami.
(1.3) Na to przyjęcie podałam do kawy własnoręcznie upieczoną krówkę.
Wiktionary
IPA: ˈkrufka, AS: krufka
Wiktionary
(1.1) zob. krowa.
Wiktionary
(1.1) jałówka, krowa, cieliczka, krasula
(1.2) ciągutka, mordoklejka, toffi
(1.3) ciastko toffi
Wiktionary
1. mała krowa
2. rodzaj chrząszcza
3. rodzaj cukierka
SJP.pl
Krówki (ciągutki mleczne, pomadki mleczne) – rodzaj polskich słodyczy, cukierki mleczne (kajmakowe) z miękkim, ciągliwym środkiem.
Konsystencja krówek wynika z czasu przechowywania po wyprodukowaniu. Krówka świeża jest ciągnąca w całej objętości, natomiast z upływem czasu w wyniku krystalizacji cukru zaczyna kruszeć od zewnątrz.
Wikipedia
→ krówka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący krówki
Wiktionary
rzecz. krowa ż.
Wiktionary
→ Krowodrza (dzielnica Krakowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krowodrzą, dotyczący Krowodrzy
Wiktionary
rzecz. Krowodrza ż.
Wiktionary
dzielnica Krakowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. dawna wieś, współcześnie dzielnica Krakowa w północno-zachodniej części miasta;
Wiktionary
Wikipedia
przym. krowoderski
Wiktionary
mieszkaniec Krowodrzy
SJP.pl
krowisko;
1. zgrubienie od: krowa;
2. potocznie: rzecz lub osoba duża, ciężka i niezgrabna; landara, kolubryna, kobyła, krowa
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca głosy krukowatych
Wiktionary
(1.1) kra, kraa, krak
Wiktionary
skrótowiec, rodzaj nijaki
(1.1) = Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Wiktionary
IPA: krʲit, AS: krʹit
Wiktionary
skrót od: Krajowy Rejestr Sądowy
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = adm. praw. Krajowy Rejestr Sądowy;
(1.2) = praw. Krajowa Rada Sądownictwa;
(1.3) = Krajowa Rada Spółdzielcza;
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo mała ilość czegoś, krzta
Wiktionary
(1.1) (…) nażęła świeżej trawy, i gdy czas doju nadszedł, dała krowie; ale ta tylko, jak to mówią, memłała, i mleka ani krty dać nie chciała.
Wiktionary
rzecz. krzta
Wiktionary
(1.1) ociupina, odrobina, ździebko
Wiktionary
odcinek dróg oddechowych kręgowców oddychających płucami, będący jednocześnie narządem głosotwórczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. górny odcinek układu oddechowego łączący gardło z tchawicą;
Wiktionary
Krtań (łac. larynx) – górny odcinek układu oddechowego niektórych kręgowców (płazów, gadów, ptaków i ssaków), nieparzysty narząd łączący gardło z tchawicą. Może służyć do wydawania dźwięków (np. u człowieka) lub jedynie do ochrony układu oddechowego (jak u ptaków).
Wikipedia
(1.1) Mężczyzna został kopnięty w szyję i doszło u niego do obrzęku krtani.
Wiktionary
IPA: kr̥tãɲ, AS: kr̦tãń
Wiktionary
przym. krtaniowy
Wiktionary
(1.1) wyrazy czasem uważane za synonimy pospolite: grdyka, jabłko Adama
Wiktionary
przymiotnik od: krtań
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący krtani
Wiktionary
rzecz. krtań ż.
Wiktionary
(1.1) laryngalny
Wiktionary
grupa spokrewnionych ludów afrykańskich
SJP.pl
Kru – grupa ludów afrykańskich zamieszkująca przybrzeżną strefę leśną Liberii, oraz Wybrzeża Kości Słoniowej. Liczy 2,5 miliona ludzi.
Zajmują się oni głównie rolnictwem i rybactwem. Wielu z nich pracuje na plantacjach i jako robotnicy portowi. Posługują się językiem kru.
Wikipedia
Podkampinos – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Kampinos. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny kruchaweczkowatych
SJP.pl
Psathyrella (Fr.) Quél. (kruchaweczka) – rodzaj grzybów z rodziny kruchaweczkowatych (Psathyrellaceae).
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Kruchaweczkowate (Psathyrellaceae Vilgalys, Moncalvo & Redhead) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny kruchaweczkowatych
SJP.pl
Lacrymaria Pat. (kruchawica) – rodzaj grzybów należący do rodziny kruchaweczkowatych (Psathyrellaceae).
Wikipedia
nieco kruchy
SJP.pl
kruchtowy;
1. związany z przedsionkiem kościoła;
2. przesadnie pobożny i konserwatywny;
3. świadczący o przesadnej pobożności i konserwatywności
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kruchtą, używany w kruchcie
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. dewocyjny
Wiktionary
rzecz. kruchta ż.
przym. kruchtowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kruche i łamliwe
(1.2) cecha tego, co kruche, delikatne, słabe i wątłe
Wiktionary
Kruchość – właściwość fizyczna ciał stałych (materiałów), polegająca na ich pękaniu (kruszeniu się) pod wpływem działającej na nie siły zewnętrznej. Kruche materiały absorbują stosunkowo mało energii przed pęknięciem, nawet te o dużej wytrzymałości. Pękaniu towarzyszy zwykle głośny dźwięk, trzask. Do typowych materiałów kruchych należą m.in.: beton, ceramika, szkło, żeliwo, skały. Typowe materiały sprężyste takie jak np. stal, również stają się kruche po przekroczeniu pewnego progu naprężenia. Z kolei substancje uważane za kruche pozostają sprężyste przy niewielkich odkształceniach. Kryterium podziału substancji na kruche i sprężyste nie jest ostre, przyjmuje się, że jeśli stosunek wytrzymałości na rozciąganie do wytrzymałości na ściskanie jest mniejszy od {\frac {1}{8}} materiał nazywamy kruchym.
Wikipedia
rzecz. kruszon mrz., kruszywo n., kruszonka ż., kruszarka ż., kruszyna ż., kruszynka ż., kruszec m., skrucha ż., kruszenie n., skruszenie n., pokruszenie n.
czas. kruszyć ndk., skruszyć dk., pokruszyć dk.
przym. kruchy, kruchutki, kruchuteńki, kruchusieńki, skruszony, kruszcowy
przysł. krucho, kruchutko, kruchuteńko, kruchusieńko
Wiktionary
(1.2) nietrwałość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: kruchy; bardziej kruchy
SJP.pl
przedsionek kościoła poprzedzający wejście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. kośc. przedsionek w kościele;
(1.2) obraź. ludzie bezkrytycznie nastawieni do instytucji kościoła
(1.3) obraź. mentalność nacechowana ślepym przyjmowaniem nauk kościelnych
Wiktionary
Kruchta (dawniej nazywana babińcem) – część kościoła, przedsionek usytuowany przed głównym wejściem, niekiedy również przed bocznym – do naw lub zakrystii.
Najczęściej wydzielona jest wewnątrz kościoła, choć może być w formie przybudówki wyraźnie wyodrębnionej z bryły budynku.
Wikipedia
(1.1) Prasę katolicką można nabyć w kruchcie kościoła.
Wiktionary
przym. kruchtowy, kruchciany
Wiktionary
kruchciany;
1. związany z przedsionkiem kościoła;
2. przesadnie pobożny i konserwatywny;
3. świadczący o przesadnej pobożności i konserwatywności;
4. lekceważąco: związany z Kościołem (instytucją)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kruchtą, używany w kruchcie
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. dewocyjny, zaściankowy
Wiktionary
rzecz. kruchta ż.
przym. kruchciany
Wiktionary
zdrobnienie od: kruchy; kruchutki, kruchuteńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: kruchy
Wiktionary
(1.1) Jeszcze nie wierzyłem, że żyję, i czułem się jak na kruchusieńkim lodzie, który zaraz trzaśnie.
Wiktionary
IPA: ˌkruxuˈɕɛ̇̃ɲci, AS: kruχuśė̃ńḱi
Wiktionary
rzecz. kruchość ż.
przym. kruchy
Wiktionary
zdrobnienie od: kruchy; kruchutki, kruchusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: kruchy
Wiktionary
IPA: ˌkruxuˈtɛ̃ɲci, AS: kruχutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. kruchość ż.
przym. kruchy
Wiktionary
zdrobnienie od: kruchy; kruchuteńki, kruchusieńki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: kruchy
Wiktionary
(1.1) – Są kruchutkie, delikatne, soczyste – zapewnia Piotr Bikont. – Niestety, trudno przekazać Polakom koreańskie smaki.
Wiktionary
IPA: kruˈxutʲci, AS: kruχutʹḱi
Wiktionary
przym. kruchy
rzecz. kruchość ż.
Wiktionary
słaby, wątły, nietrwały, delikatny; łamliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) łatwo ulegający złamaniu, pokruszeniu
(1.2) przen. nietrwały, delikatny, słaby
Wiktionary
(1.1) Pan i pani zamawiali kruche ciastka, na co kelner oświadczał: „U nas wszystkie ciastka są kruche”.
(1.2) Dostojny Zeus przytulał do szerokiej piersi kruche ciało Ganimeda.
Wiktionary
IPA: ˈkruxɨ, AS: kruχy
Wiktionary
rzecz. kruszon mrz., kruchość ż., kruszywo n., kruszonka ż., kruszarnia ż., kruszarka ż., kruszyna ż., kruszynka ż., kruszec m., skrucha ż., kruszenie n., skruszenie n., pokruszenie n.
czas. kruszyć ndk., skruszyć dk., pokruszyć dk.
przym. kruchutki, kruchuteńki, kruchusieńki, skruszony, kruszcowy
przysł. krucho, kruchutko, kruchuteńko, kruchusieńko
Wiktionary
(1.1) łamliwy
(1.2) wątły
Wiktionary
dawna polska moneta z wizerunkiem krzyża
SJP.pl
1. jedna z dziewięciu wypraw wojennych, podejmowanych w XI-XIII wieku przez chrześcijańskie rycerstwo zachodnie pod pretekstem religijnym, w celu odzyskania Grobu Chrystusowego na Ziemi Świętej; wyprawa krzyżowa;
2. w szerszym znaczeniu: każda wyprawa wojenna inicjowana przez Kościół przeciw poganom lub przeciwnikom Kościoła w celu rozszerzenia albo przywrócenia wiary katolickiej; wyprawa krzyżowa;
3. przenośnie: zorganizowana akcja przeciwko komuś lub czemuś, wszelka społeczna działalność zaradcza na szeroką skalę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. rel. wyprawa wojenna podejmowana w XI–XII wieku przez chrześcijaństwo zachodnie w celu zdobycia Ziemi Świętej;
(1.2) rel. (każda) wyprawa wojenna inicjowana przez papiestwo przeciwko muzułmanom, poganom lub przeciwnikom Kościoła (także heretykom)
(1.3) przen. kampania prowadzona przeciwko komuś lub czemuś
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Kościół prowadzi krucjatę przeciwko metodzie in vitro.
Wiktionary
IPA: kruˈt͡sʲjata, AS: krucʹi ̯ata
Wiktionary
przym. krucjatowy
Wiktionary
(1.1) wyprawa krzyżowa
Wiktionary
przymiotnik od: krucjata
SJP.pl
1. osoba niosąca na procesji krzyż;
2. rycerz krzyżowy
SJP.pl
ministrant niosący krzyż w procesji za ministrantami kadzidła
SJP.pl
Wikipedia
krzyż z postacią Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. krzyż z wizerunkiem ukrzyżowanego Chrystusa;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kruˈt͡sɨfʲiks, AS: krucyfʹiks
Wiktionary
wykrz. krucafiks
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. urwisko
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: kruczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pisklę kruka
Wiktionary
IPA: ˈkrut͡ʃɛ, AS: kruče
Wiktionary
rzecz. kruk m., kruczek m.
przym. kruczy
przysł. kruczo
Wiktionary
1. o brzuchu, kiszkach: wydawać niekontrolowany odgłos świadczący o głodzie; burczeć;
2. o żurawiach: wydawać typowy dla nich głos; krukać
SJP.pl
czasownik
(1.1) o brzuchu: fizj. wydawać odgłos spowodowany głodem lub zaburzeniami w trawieniu
Wiktionary
(1.1) burczeć
Wiktionary
1. zdrobnienie od: kruk;
2. wybieg prawniczy;
3. pręt zakrzywiony na końcu, hak, haczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: kruk
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) wybieg, klauzula o nieoczywistych konsekwencjach
(2.2) kresy. zakrzywiony pręt; hak, haczyk
(2.3) białystok. pogrzebaczfakt.
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) W umowie był kruczek uniemożliwiający pracownikom dochodzenie swoich praw.
Wiktionary
IPA: ˈkrut͡ʃɛk, AS: kruček
Wiktionary
(1.1) rzecz. kruk m., kruczę n.
(1.1) przym. kruczy
Wiktionary
(2.1) podstęp, haczyk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) na sposób kruczy
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: krucza
Wiktionary
rzecz. kruk mzw., kruczę n.
przym. kruczy
Wiktionary
bardzo czarny; kruczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający kolor czarny, taki jak kolor pióra kruka; bardzo czarny, intensywnie czarny
Wiktionary
(1.1) Pochylił głowę; patrzył na spokojnego Generała zmrużonymi, wściekłymi oczyma spod kruczoczarnych brwi, z twarzy nabiegłą krwią, obrzmiałą od gęstego gniewu.
Wiktionary
IPA: ˌkrut͡ʃɔˈt͡ʃarnɨ, AS: kručočarny
Wiktionary
(1.1) kruczy, czarny jak smoła, czarny jak heban
Wiktionary
mający kruczoczarne włosy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. mający kruczoczarne włosy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) książk. osoba o kruczoczarnych włosach
Wiktionary
(1.1) Otwierają się drzwi. Wchodzi drobna, kruczowłosa kobieta. Nienaganny czarny garnitur ożywia czerwona torebka i takiego samego koloru półbuty.
Wiktionary
rzecz. kruczowłosa ż.
Wiktionary
1. właściwy krukowi;
2. intensywnie czarny; kruczoczarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) typowy dla kruka, należący do kruka, będący efektem działalności kruka
(1.2) książk. o włosach, piórach, sierści: intensywnie czarny i połyskliwy, taki jak u kruka
(1.3) jeźdz. o maści konia: kary o czarnej skórze, czarny połyskliwy na sierści, ogonie i grzywie, niepłowiejący
(1.4) przen. złowróżbny
Wiktionary
IPA: ˈkrut͡ʃɨ, AS: kručy
Wiktionary
rzecz. kruk mzw., kruczek mzw., kruczę n., kruczość ż.
przysł. kruczo
Wiktionary
(1.2) kruczoczarny
Wiktionary
dawniej: kruczeć;
1. o brzuchu, kiszkach: wydawać niekontrolowany odgłos świadczący o głodzie; burczeć;
2. o żurawiach: wydawać typowy dla nich głos; krukać
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny liszkojadów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Krüger, Krueger lub Kruger – niemieckie nazwisko (słowo „Krüger” znaczy „karczmarz”)
Wikipedia
Krugerrand – południowoafrykańska moneta bulionowa. Złoty krugerrand uważany jest za pierwszą na świecie monetę bulionową. Zaliczany jest także do grona tzw. wielkiej szóstki – najbardziej rozpoznawalnych i renomowanych monet bulionowych świata.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej Albanii;
Wiktionary
Kruja (alb. Krujë/Kruja, wł. Croia, tur. Akçahisar, serb. Kroja) – miasto położone w środkowej Albanii. Jest stolicą okręgu o tej samej nazwie.
Wikipedia
1. wszystkożerny ptak z rodziny krukowatych, o czarnym upierzeniu;
2. przenośnie: (głównie w l.mn.) człowiek zły, żerujący na ludzkiej tragedii;
3. przenośnie: zwiastun nieszczęścia;
4. biały kruk - unikat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Kruk zwyczajny (Corvus corax) – gatunek dużego osiadłego ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Występuje na półkuli północnej, jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem spośród wszystkich krukowatych. Obecnie wyróżnia się jedenaście podgatunków, wykazujących niewielkie odmienności w morfologii – pomimo iż niedawne badania wykazały znaczne różnice genetyczne wśród populacji z różnych regionów. W Polsce nieliczny ptak lęgowy (lokalnie może być średnio liczny).
Wikipedia
IPA: kruk, AS: kruk
Wiktionary
(1.1) Gwiazdozbiór Kruka; skr. Crv
Wiktionary
o żurawiach: wydawać charakterystyczny dla nich głos; kruczeć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kruklanek
(1.2) osoba pochodząca z Kruklanek, urodzona w Kruklankach
Wiktionary
rzecz. Kruklanki nmos.
:: fż. kruklanczanka
przym. kruklanecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kruklanek
(1.2) kobieta pochodząca z Kruklanek, urodzona w Kruklankach
Wiktionary
rzecz. Kruklanki nmos.
:: fm. kruklanczanin m.
przym. kruklanecki
Wiktionary
przymiotnik od: Kruklanki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Kruklanki
Wiktionary
rzecz. Kruklanki nmos., kruklanczanin m., kruklanczanka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Kruklanki (niem. Kruglanken) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Kruklanki.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie suwalskim.
Miejscowość jest siedzibą gminy Kruklanki. Leży nad rzeką Sapiną, liczy ok. 1300 mieszkańców, znajduje się tu siedziba nadleśnictwa Borki.
Wikipedia
1. o cechach krukowatych (rodzina ptaków);
2. podobny do kruka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ornit. rodzina ptaków z rzędu wróblowych;
Wiktionary
Krukowate (Corvidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
rzecz. kruk mzw.
Wiktionary
(1.1) łow. czerń
Wiktionary
1. o cechach krukowatych (rodzina ptaków);
2. podobny do kruka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kujawska Fabryka Maszyn Rolniczych „Krukowiak” – polski producent maszyn rolniczych i sadowniczych. Pierwszą siedzibą było gospodarstwo rolne założyciela w Redczu Krukowym, gdzie obecnie funkcjonuje założone przez Janusza Borkowskiego prywatne Muzeum Techniki Rolniczej i Gospodarstwa Wiejskiego. Obecnie siedziba firmy znajduje się w budynkach po dawnym POM w Brześciu Kujawskim. Firma założona przez Janusza Borkowskiego, długoletniego prezesa i właściciela firmy. Krukowiak jest jednym z największych producentów opryskiwaczy w kraju, a jego produkty obecne są także na wielu rynkach zagranicznych, m.in. niemieckim, węgierskim, czeskim, słowackim, duńskim, belgijskim, litewskim, ukraińskim, a także rosyjskim, białoruskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Krukowiecki – polski herb baronowski i hrabiowski, odmiana herbu Pomian, nadany wraz z tytułem w Galicji.
Wikipedia
lokalna odmiana owcy mającej czarną i lśniącą wełnę
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Krukowski – odmiana herbu szlacheckiego Ślepowron.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pejor. osoba o bardzo wysokiej samoocenie lecz bardzo niskich możliwościach i miernym intelekcie
(1.2) pot. pejor. osoba popularna, wręcz uwielbiana wśród ludzi, którym przypisuje się niską lotność umysłu i słabą piśmienność
Wiktionary
(1.1)
(1.2) W porównaniu do etatowego krula Internetu, Paweł Kukiz wykorzystuje Sieć znacznie sensowniej.
Wiktionary
drewniany instrument dęty o zakrzywionej rurze, popularny w XVII wieku; krzywuł, krzywuła, kromorn
SJP.pl
Krummhorn (kromorn, z niem. „zakrzywiony róg”; dawniej też pol. krzywuła) — drewniany instrument muzyczny z grupy aerofonów stroikowych.
Zbudowany jest z cylindrycznej rury drewnianej z siedmioma otworami bocznymi, której dolna część wygięta jest łukowato ku górze. Stroik (podwójny) w tym instrumencie ukryty jest w specjalnej komorze, nakładanej na otwór wlotowy piszczałki i funkcjonującej jak zbiornik powietrza. Instrumentalista nie miał więc bezpośredniego kontaktu ze stroikiem. Krummhorny budowano w różnych rozmiarach – od najmniejszego zwanego excillent do wielkiego zwanego basowym.
Wikipedia
ryba z rodziny karpiowatych, o ciele z silnie spłaszczonymi bokami, grzbietem koloru ciemnobrunatnego, o brzuchu srebrzystym, występująca głównie w jeziorach, rzekach, zbiornikach zaporowych, a także w wodach przybrzeżnych zalewów i zatok morskich; krąp, leszczyk, podleszczyk, picuś
SJP.pl
rzadko: bluza lub koszula bez kołnierzyka i kaptura; crew neck, crewneck
SJP.pl
ciężka choroba zakaźna wieku dziecięcego, objawiająca się błoniastymi nalotami w krtani; dławiec, błonica krtaniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. ostre zapalenie krtani i tchawicy;
(1.2) med. podgłośniowe zapalenie krtani;
(1.3) med. błonica krtani
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1-2) krup wirusowy
(1.3) krup bakteryjny
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== krup (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) med. krup
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: krup, AS: krup
Wiktionary
(1.1-2) krup wirusowy
(1.3) krup bakteryjny
Wiktionary
1. kasza jęczmienna
2. opad atmosferyczny złożony z ziaren śniegu otoczonych cienką warstwą lodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. kasza wyprodukowana poprzez obłuszczenie i ewentualne polerowanie ziarna, zachowująca jego kształt
(1.2) kulin. reg. kasza jęczmienna
(1.3) meteorol. opad atmosferyczny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kosiński rozdał jadło i napitek między sotnie; gęste ognie rozdmuchano, świnina na kawały pocięta na tykach obraca się i przypieka, w kotłach jaglana krupa burzy się i kipi, a słonina na okrasę się skwarzy.
Wiktionary
IPA: ˈkrupa, AS: krupa
Wiktionary
rzecz. krupnik m., krupiarz m., krupniok m., krupy nmos.
:: zdrobn. krupka ż.
czas. krupić się ndk.
przym. krupowy, krupniczy, krupiasty
Wiktionary
skok konia z tylnymi nogami podciągniętymi pod brzuch
SJP.pl
rzadko: mający postać krup, dużych ziaren; ziarnisty, krupiasty, krupiaty
SJP.pl
grubo mielona mąka pszenna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. mąka pszenna o zwiększonej grubości ziaren;
Wiktionary
Krupczatka – rodzaj jasnej mąki pszennej, o zwiększonym ziarnie ("mąka jasna gruboziarnista"). Najgrubsza pszenna mąka ze stosowanych w polskiej kuchni. Ma konsystencję kaszki. Używa się jej zwłaszcza do pieczenia ciast kruchych i półkruchych, ale także do panierowania i makaronów. Jej typ to 450.
Wikipedia
przym. krupczatkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krupczatką, dotyczący krupczatki
Wiktionary
rzecz. krupczatka ż.
Wiktionary
rzadko: mający postać krup, dużych ziaren; ziarnisty, krupiasty, krupczasty
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Krupe – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Krasnystaw.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą gromady Krupe. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Krasnystaw. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 725 mieszkańców.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Matki Bożej Częstochowskiej.
Wikipedia
wytwórnia kaszy; kaszarnia
SJP.pl
dawniej:
1. mężczyzna wyrabiający krupy lub handlujący krupami;
2. przenośnie: człowiek skąpy, sknera
SJP.pl
mający postać krup, dużych ziaren; ziarnisty, krupczasty, krupczaty
SJP.pl
1. krupić się - zmieniać się w krupki, tworzyć krupki;
2. w wyrażeniu "coś krupi się na kimś" - ktoś ponosi konsekwencje za coś, czego nie zrobił
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. potrawa z grubo mielonej pszenicy
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. chleb razowy
Wiktionary
miód pszczeli w stanie skrystalizowanym; dziarnina
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kropelka
Wiktionary
pracownik kasyna gry kierujący grą przy stołach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik kasyna, który odpowiada za grę przy stole;
Wiktionary
Krupier – pracownik kasyna obsługujący grę hazardową. Wiele gier hazardowych nie wymaga obecności krupierów, gdyż ich obsługa jest prosta i może być zastąpiona tzw. automatami hazardowymi.
Praca krupiera polega na organizacji i prowadzeniu w kasynach gier hazardowych takich jak ruletka czy gry karciane. Istnieje podział krupierów ze względu na rodzaj zajęć. Pierwszy to krupier-dealer, który bezpośrednio prowadzi grę. Drugi to krupier-inspektor, który czuwa nad prawidłowością przebiegu gry. W zależności od rodzaju gry krupier pracuje samodzielnie lub w zespole, inne są też czynności krupiera.
Wikipedia
(1.1) Denis został krupierem w miejscowym kasynie.
(1.1) Ile zarabiają krupierzy w Las Vegas?
Wiktionary
rzecz. krupierstwo n., krupierzyna mos.
:: fż. krupierka ż.
przym. krupierski
Wiktionary
pracownica kasyna organizująca grę i czuwająca nad jej przebiegiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracowniczka kasyna, która odpowiada za grę przy stole
Wiktionary
(1.1) Gniewomira została krupierką w miejscowym kasynie.
(1.1) Czy nie zatrudniają już nowych krupierek w Las Vegas?
Wiktionary
rzecz. krupierstwo n.
:: fm. krupier m.
przym. krupierski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. pot. pogard. nędzny krupier
Wiktionary
rzecz. krupier mos., krupierstwo n., krupierka ż.
przym. krupierski
Wiktionary
Wikipedia
zdrobnienie od: krupinka
SJP.pl
źdźbło, grudka, ziarenko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: krupa
SJP.pl
1. zdrobniale od krupa
2. potocznie: grudka, która powstała w jakiejś jednorodnej substancji
Wikipedia
kiszka robiona m.in. z wieprzowiny, wieprzowych płuc i wątroby, regionalna potrawa śląska; krupniok
SJP.pl
Pieróg biłgorajski, piróg biłgorajski, krupniak – polskie, tradycyjne danie regionalne, popularne na Biłgorajszczyźnie, dawniej przyrządzane głównie przy okazji świąt i ważniejszych uroczystości.
Pieróg biłgorajski wypieka się bez skórki – wtedy jest zwany „łysym” – lub w skórce z ciasta drożdżowego. Nadzienie przygotowuje się na bazie kaszy gryczanej, ziemniaków, twarogu, jajek i śmietany. Zależnie od przepisu, w jego składzie mogą znaleźć się m.in. mięta, smalec i słonina. Całość potrawy jest wypiekana w prostokątnych lub krągłych formach. Konsystencja gotowego pieroga jest stała; danie to swoim wyglądem nieco przypomina świeżo upieczony pasztet. Można je podawać z mlekiem.
Wikipedia
zdrobnienie od: krupnik
SJP.pl
dawniej: dotyczący krupnika (osoby wytwarzającej lub sprzedającej krupy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wytwarzaniem krup
(1.2) związany z krupiarzami, należący do krupiarzy (wytwórców krup)
Wiktionary
IPA: krupʲˈɲit͡ʃɨ, AS: krupʹńičy
Wiktionary
rzecz. krupa ż., krupnik m., krupiarz m., reg. krupniok
przym. krupowy
Wiktionary
dawniej: osoba wytwarzająca lub sprzedająca krupy (kaszę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. zupa na wywarze mięsno-jarzynowym, z ziemniakami, zasypana kaszą;
(1.2) porcja krupniku (1.1)
(1.3) napój alkoholowy na miodzie z korzeniami, podawany zazwyczaj na gorąco;
(1.4) porcja krupniku (1.3)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na pierwsze danie był dziś krupnik.
(1.2) Ci państwo przy oknie zamówili dwa krupniki.
(1.3) Na rozgrzanie proponuję krupnik.
(1.4) Wypiliśmy po dwa krupniki i zrobiło się nam wesoło.
Wiktionary
IPA: ˈkrupʲɲik, AS: krupʹńik
Wiktionary
rzecz. krupniok m., krupa ż.
:: zdrobn. krupniczek m.
przym. krupniczy, krupnikowy, krupowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący krupniku
Wiktionary
rzecz. krupnik mrz.
Wiktionary
kiszka robiona m.in. z wieprzowiny, wieprzowych płuc i wątroby, regionalna potrawa śląska; krupniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. kaszanka w formie kiełbasy, specjalność kuchni śląskiej
Wiktionary
Krupnioki śląskie – zaliczane są do wędlin podrobowych, nietrwałych, parzonych, z przyprawami, w osłonce naturalnej. Średnica pęt wynosi 30–40 mm, długość 15–25 cm, zaś masa jednostkowa jednego wynosi 200–300 g.
Obszar geograficzny wytwarzania „krupnioków śląskich” obejmuje teren województw śląskiego i opolskiego oraz gminę Dziadowa Kłoda (powiat oleśnicki, województwo dolnośląskie).
Wikipedia
rzecz. krupa ż., krupnik m., krupiarz m.
przym. krupowy, krupniczy
Wiktionary
dawniej: związany z krupą, dotyczący krupy
SJP.pl
grzbietowa część wyprawionej skóry bydlęcej lub świńskiej, używana na podeszwy; słupiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzem. najgrubsza i najbardziej wartościowa część surowej skóry bydlęcej lub świńskiej, oddzielana od grzbietu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Typową skórą na podeszwy jest krupon.
Wiktionary
rzecz. kruponiarka ż.
czas. kruponować ndk.
Wiktionary
(1.1) słupiec, grzbietowa, czaprak
Wiktionary
maszyna do zdejmowania skór zwierzęcych; skórowaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. spoż. maszyna do zdejmowania skór zwierzęcych
Wiktionary
(1.1) Pan Marcin pracuje w rzeźni na kruponiarce.
Wiktionary
rzecz. krupon m.
czas. kruponować ndk.
Wiktionary
(1.1) skórowaczka, pot. skórowarka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Krupówki – ulica w Zakopanem będąca główną osią miasta. Jej nazwa pochodzi od polany Krupówki. Krupówki zaczynają się na skrzyżowaniu z ulicą Nowotarską i Kościeliską, następnie ulica biegnie ponad kilometr w kierunku południowo-wschodnim, cały czas pod górę, do skrzyżowania z ulicą Zamoyskiego i aleją 3 Maja. Tradycyjnie Krupówkami nazywano dawniej również ulicę Zamoyskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: krup
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Krupe, Krupy
SJP.pl
Wikipedia
1. kasza jęczmienna
2. opad atmosferyczny złożony z ziaren śniegu otoczonych cienką warstwą lodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) stpol. otłuczone ziarno
(1.2) stpol. kasza lub polewka gotowana z krup (1.1), polenta, plutes
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: krupa
(2.2) M., B. i W. lm. od: krup
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sernik z krupami odróżnia się od innych ciast tym, że zawsze na wierzchu ciasta ma jasnobrązową kratę z ciasta i w tę kratę wrzucone krupy z kaszy gryczanej.
Wiktionary
rzecz. krupa ż.
Wiktionary
skrót od: Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeńskifakt.
(1.1) = Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
Wiktionary
Indonezja:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Miliardy złotych wyciekają z publicznej kasy poprzez nieszczelny system KRUS broniony przez lobby producentów rolnych.
Wiktionary
IPA: krus, AS: krus
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zlodowaciała powierzchnia na śniegu powstała po chwilowej odwilży
SJP.pl
Wikipedia
maszyna do rozdrabniania substancji i materiałów; rozdrabniarka, dezintegrator, łamacz, dezyntegrator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. maszyna rozdrabniająca wykorzystująca proces kruszenia do wytwarzania kruszywa
Wiktionary
Kruszarka – maszyna rozdrabniająca wykorzystująca proces kruszenia do wytwarzania kruszywa.
W literaturze umownie przyjmuje się, że z kruszeniem mamy do czynienia wtedy, gdy produkt rozdrabniania ma średnicę większą od 1 mm, a z mieleniem, gdy średnicę poniżej 1 mm.
Wikipedia
(1.1) Kruszarki można podzielić na cztery główne rodzaje.
Wiktionary
IPA: kruˈʃarka, AS: krušarka
Wiktionary
rzecz. kruszon mrz., kruchość ż., kruszyna ż., kruszonka ż., kruszenie, kruszywo
czas. kruszyć
przym. kruchy
Wiktionary
przymiotnik od: kruszarka
SJP.pl
oddział kopalni, w którym kruszy się wydobyty urobek
SJP.pl
bogaty w kruszce; kruszconośny; kruszcorodny
SJP.pl
bogaty w kruszce; kruszcodajny; kruszcorodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. zawierający kruszce
Wiktionary
(1.1) W pobliskich wzgórzach przekraczających 420 m n.p.m. występują tufy porfirowe, dolomity kruszconośne, martwice i zlepieńce.
Wiktionary
IPA: ˌkruʃt͡sɔ̃ˈnɔɕnɨ, AS: krušcõnośny
Wiktionary
zawierający rudy kruszców; kruszconośny
SJP.pl
przymiotnik od: kruszec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kruszcem
Wiktionary
rzecz. kruszec mrz., kruchość ż.
przym. kruchy
Wiktionary
kruszczyca złotawka - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych
SJP.pl
roślina z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Kruszczyk (Epipactis Zinn) – rodzaj roślin należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje 47 gatunków. Rośliny te występują w strefie umiarkowanej półkuli północnej oraz w południowej Azji i Afryce wschodniej i środkowej. W Polsce występuje 10 gatunków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. metal szlachetny, np. złoto, srebro;
2. ruda metalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, z którego otrzymuje się metal nieżelazny
(1.2) metal szlachetny
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Naszyjnik wykonano ze szlachetnego kruszcu.
Wiktionary
IPA: ˈkruʃɛt͡s, AS: krušec
Wiktionary
rzecz. kruchość ż.
przym. kruszcowy, kruszcowaty, kruchy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: krucho
SJP.pl
kruszel czarny - gatunek błonkówki z rodziny trzpiennikowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kruszelnicki – polskie nazwisko.
Wikipedia
drobny materiał pochodzenia mineralnego lub organicznego; kruszywo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) łamanie na drobne części
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kruszon mrz., okruszek m., kruszyna ż., kruszarka ż., okruch mrz., kruchość ż.
przym. kruchy
czas. kruszyć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Andrzej Grzegorz Kruszewicz (ur. 30 listopada 1959 w Białymstoku) – polski ornitolog, podróżnik, założyciel i szef Azylu dla Ptaków w warszawskim ogrodzie zoologicznym, którego dyrektorem jest od 2009. Autor i tłumacz wielu publikacji z zakresu ornitologii. Założyciel i honorowy członek Stołecznego Towarzystwa Ochrony Ptaków. Członek Rady Programowej Instytutu Analiz Środowiskowych.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
osoby noszące nazwisko Kruszewski:
Wikipedia
przestarzałe: okruszek
SJP.pl
1 miejscowość w Bułgarii:
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
zdolność materiału wybuchowego do rozsadzania otaczających go przedmiotów
SJP.pl
Kruszność – zdolność materiału wybuchowego do niszczenia struktury (kruszenia) otaczającego ośrodka (muru, betonu, metalu, drewna itp.). Przyczyną kruszenia jest fala uderzeniowa o bardzo wysokim ciśnieniu na froncie. Kruszność zależy przede wszystkim od prędkości detonacji materiału wybuchowego tzn. im większa prędkość detonacji, tym większa kruszność.
Wikipedia
1. orzeźwiający napój z rozcieńczonego soku owocowego (najczęściej cytrusowego) z dodatkiem białego wina, podawany z lodem;
2. napój ziołowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. orzeźwiający koktajl wytwarzany z wytrawnego białego wina, cukru, soku owocowego, zmrożonej wody sodowej i lodu;
(1.2) daw. napój ziołowy
(1.3) kulin. placek z kruchego ciasta, do którego dodaje się dżem lub powidła
Wiktionary
Kruszon (fr. cruchon – dzbanuszek) – orzeźwiający koktajl alkoholowy wytwarzany z wytrawnego białego wina (niekiedy z dodatkiem koniaku), cukru i soku owocowego (lub samych owoców), a także zmrożonej wody sodowej i lodu.
Wikipedia
(1.1) Od niepamiętnych czasów na stołach krzeszowian gościł przyrządzany na bazie tego trunku napój, zwany kruszonem.
Wiktionary
rzecz. okruch mrz., kruchość ż., kruszarka ż., kruszenie n., kruszeń mrz., kruszonka ż., kruszyna ż., kruszynka ż., kruszywo n., okruszek m.
:: zdrobn. kruszonik mrz.
czas. kruszyć ndk., nakruszyć, pokruszyć dk., rozkruszać ndk., rozkruszyć dk., skruszać ndk., skruszyć dk., wykruszać ndk., wykruszyć dk.
przym. kruchy
przysł. krucho
Wiktionary
dekoracja na wypiekach w postaci grudek pokruszonego ciasta, zwykle słodkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. rozdrobniona masa z mąki, masła, i cukru pokrywająca niektóre wypieki
(1.2) reg-pl|Poznań. kulin. zupa dyniowa
Wiktionary
Kruszonka – rodzaj dekoracji wypieków w postaci grudek pokruszonego ciasta. Wykorzystywana jest do dekoracji i urozmaicenia smaku ciast, rogali i innych. Wykonuje się ją z mąki, cukru i masła. Posypuje się nimi ciasto przed upieczeniem.
Wikipedia
(1.1) audio|Pl-zawsze podbierałem mamie dużą i słodką grudę kruszonki zanim zdążyła posypać ciasto.ogg. Zawsze podbierałem mamie dużą i słodką grudę kruszonki zanim zdążyła posypać ciasto.
Wiktionary
IPA: kruˈʃɔ̃nka, AS: krušõnka
Wiktionary
czas. kruszyć
rzecz. kruszon mrz., kruchość ż., okruszek, kruszyna, kruszarka, kruszarnia
przym. kruchy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do czeskiej wsi Krušovice, związany z wsią Krušovice
Wiktionary
Umbilicaria Hoffm. (kruszownica) – rodzaj grzybów z rodziny kruszownicowatych (Umbilicariaceae). Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest także do porostów.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kruszwica (niem. Kruschwitz) – miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, nad jeziorem Gopło. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kruszwica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Miasto należy do Związku Miast Polskich.
Wikipedia
IPA: kruʃˈfʲit͡sa, AS: krušfʹica
Wiktionary
rzecz. kruszwiczanin m., kruszwiczanka ż.
przym. kruszwicki
Wiktionary
przymiotnik od: Kruszwica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kruszwicy, związany z Kruszwicą
Wiktionary
rzecz. Kruszwica ż., kruszwiczanin m., kruszwiczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kruszwicy
SJP.pl
mieszkanka Kruszwicy
SJP.pl
łamać, rozbijać coś na drobne kawałki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pokruszyć)
(1.1) zmieniać ciało stałe na drobne kawałki
(1.2) przen. zwyciężać z jakąś przeszkodą czy siłą
czasownik zwrotny niedokonany kruszyć się (dk. pokruszyć się)
(2.1) ulegać kruszeniu
Wiktionary
rzecz. okruch mrz., kruchość ż., kruszarka ż., kruszenie n., kruszeń mrz., kruszonka ż., kruszyna ż., kruszynka ż., kruszywo n., okruszek m., kruszon mrz., kruszonik mrz.
czas. nakruszyć, pokruszyć dk., rozkruszać ndk., rozkruszyć dk., skruszać ndk., skruszyć dk., wykruszać ndk., wykruszyć dk.
przym. kruchy
przysł. krucho
Wiktionary
(1.1) drobić, łamać, miażdżyć, rozdrabniać, rozkruszać, rozpierdalać
(1.2) niszczyć, przełamywać, przezwyciężać
(2.1) łamać się, rozlatywać się, rozpadać się, rozpierdalać się, rozwalać się, walić się
Wiktionary
1. pokruszony kawałek, najczęściej niewielki
2. pieszczotliwie o małym dziecku lub kobiecie
3. roślina z rodziny szakłakowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) okruch, drobny odłamek
(1.2) pieszcz. małe, drobne, wątłe dziecko
(1.3) bot. nazwa systematyczna|Frangula|ref=tak., rodzaj krzewów z rodziny szakłakowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów nieba … tęskno mi, Panie.
(1.2) Lekarze robili, co mogli, żeby pomóc tej małej kruszynie.
(1.3) W Polsce występuje pospolicie jeden gatunek kruszyny.
Wiktionary
IPA: kruˈʃɨ̃na, AS: krušỹna
Wiktionary
rzecz. kruchość ż., kruszarka ż., kruszonka ż., kruszonka ż., okruszyna ż., kruszarka ż., kruszenie n., kruszywo n.
:: zdrobn. kruszynka ż.
czas. kruszyć ndk., pokruszyć dk.
przym. kruchy
Wiktionary
(1.1) okruch
(1.2) maleństwo
(1.3) szakłak
Wiktionary
zdrobnienie od: kruszynka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kruszyna
Wiktionary
IPA: ˌkruʃɨ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: krušỹnečka
Wiktionary
zdrobnienie od: kruszyna
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Kruszyny (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kruszyny (wsi w Polsce)
SJP.pl
zdrobnienie od: kruszyna
SJP.pl
Wikipedia
rodzina błonkówek, obejmująca gatunki pasożytujące w jajach innych owadów
SJP.pl
o cechach kruszynkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
przymiotnik od: kruszyna
SJP.pl
związany z Kruszyną (wieś w Polsce)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
drobny materiał pochodzenia mineralnego lub organicznego; kruszeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozdrobniony materiał, np. kamień, cegła, żwir
Wiktionary
Kruszywo – materiał sypki pochodzenia organicznego lub mineralnego, stosowany głównie do produkcji zapraw budowlanych i betonów oraz do budowy dróg.
Ze względu na sposób pozyskania rozróżnia się następujące kruszywa:
Wikipedia
rzecz. kruszon mrz., okruch mrz., kruszyna ż., kruszarka ż., kruchość ż.
przym. kruchy
czas. kruszyć
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. mocny
Wiktionary
2 miejscowości na Ukrainie:
Wikipedia
IPA: ˈkrutɨ, AS: kruty
Wiktionary
Krutyń (niem. Kruttinen / niem. Cruttinnen)– wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Piecki.
Wikipedia
rzeka w Polsce
SJP.pl
Krutynia (niem. Kruttinna) – rzeka na Pojezierzu Mazurskim, wpływa do Jeziora Bełdany. Szlak kajakowy.
Krutynia płynie przez rezerwat krajobrazowo-wodno-leśny położony na terenie trzech gmin: Piecki, Mikołajki i Ruciane-Nida. Jej długość to 99 km, a powierzchnia dorzecza wynosi 638 km².
Wikipedia
rodzaj dzbana, naczynie z szyjką, uchwytem i rozszerzonym wlewem, wykonywane z różnych materiałów, niekiedy zdobione, znane od czasów przedhistorycznych; kruża
SJP.pl
rodzaj dzbana, naczynie z szyjką, uchwytem i rozszerzonym wlewem, wykonywane z różnych materiałów, niekiedy zdobione, znane od czasów przedhistorycznych; kruż
SJP.pl
długi ganek biegnący wzdłuż zewnętrznej ściany budynku, zwykle od strony dziedzińca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. korytarz otwarty arkadami na dziedziniec;
Wiktionary
Krużganek (łac. claustrum, niem. Kreuzgang), staropolskie obejście – długi korytarz (ganek), okalający przeważnie wewnętrzny dziedziniec na jednej lub kilku kondygnacjach. Pełnił funkcję komunikacyjną łącząc umieszczone wzdłuż niego pomieszczenia. Na ogół przykryty sklepieniem (krzyżowym) lub stropem, na zewnątrz otwarty najczęściej arkadami filarowymi lub kolumnowymi.
Wikipedia
(1.1) Brat Jacek pobiegł krużgankiem do refektarza.
Wiktionary
IPA: kruʒˈɡãnɛk, AS: kružgãnek
Wiktionary
przym. krużgankowy
Wiktionary
(1.1) stpol. ambit
Wiktionary
przymiotnik od: krużganek
SJP.pl
dawna jednostka objętości stosowana w Rosji
SJP.pl
Krużka – dawna jednostka objętości, stosowana w Rosji. Stanowiła 1/10 część wiadra i dzieliła się na 10 czarek. Odpowiadała objętości 1,23 litra.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. kędzierzawy
Wiktionary
roślina mirtowata
SJP.pl
dziedziczna choroba krwi, występująca tylko u mężczyzn, polegająca na zaburzeniu krzepnięcia krwi; hemofilia
SJP.pl
Hemofilie (łac. haemophilia, z gr. αἷμα = "krew" + φιλíα = "kochać") – grupa trzech uwarunkowanych genetycznie skaz krwotocznych, których objawy wynikają z niedoborów czynników krzepnięcia: VIII (hemofilia A), IX (hemofilia B) lub XI (hemofilia C). Hemofilia typu A i B głównie dotyczy mężczyzn, typ C - zarówno kobiet i mężczyzn.
Wikipedia
1. o ciele człowieka lub zwierzęcia: wydzielać krew;
2. o zabarwionym materiale: tracić barwnik pod wpływem określonej cieczy, powodując zabarwienie tej cieczy lub dołączonych części tego samego lub innego materiału
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) med. broczyć krwią, tracić krew, wypływać z naczyń krwionośnych
(1.2) ranić, zranić do krwi
(1.3) plamić krwią
(1.4) poet. barwić na czerwono
czasownik zwrotny niedokonany krwawić się
(2.1) spływać krwią
(2.2) poet. barwić się na czerwono
(2.3) wzajemnie ranić się do krwi
Wiktionary
(1.1) Nasza nowa pasta do zębów na krwawiące dziąsła ma właściwości przeciwzapalne i zwalcza szkodliwe bakterie.
Wiktionary
IPA: ˈkr̥favʲit͡ɕ, AS: kr̦favʹić
Wiktionary
rzecz. krew ż., krewny m., krewna ż., krwawica ż., krwawienie n., ukrwienie n., krwawiączka ż., krwawiec m., krwawieniec m., krwawizna ż., krwawne n., krwawnica ż., krwawość ż., krwiak m., krwinka ż., krwawnik mrz.
czas. wykrwawiać, przekrwić, wykrwawić
przym. krwisty, krwawy, ukrwiony, krewny, krewki, krwawicowy, zakrwawiony
przysł. krwawie, krwawo
temsłow. krwawo-
Wiktionary
(1.4) czerwienić, rumienić
(2.2) czerwienić się, rumienić się
Wiktionary
1. bardzo ciężka praca
2. dawniej: hemofilia; krwawiączka
SJP.pl
Hemofilie (łac. haemophilia, z gr. αἷμα = "krew" + φιλíα = "kochać") – grupa trzech uwarunkowanych genetycznie skaz krwotocznych, których objawy wynikają z niedoborów czynników krzepnięcia: VIII (hemofilia A), IX (hemofilia B) lub XI (hemofilia C). Hemofilia typu A i B głównie dotyczy mężczyzn, typ C - zarówno kobiet i mężczyzn.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: krwawo
SJP.pl
1. o ciele człowieka lub zwierzęcia: wydzielać krew;
2. o zabarwionym materiale: tracić barwnik pod wpływem określonej cieczy, powodując zabarwienie tej cieczy lub dołączonych części tego samego lub innego materiału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tracenie krwi
Wiktionary
Krwotok (łac. haemorrhagia) – silne krwawienie, gwałtowna utrata krwi w jej pełnym składzie na skutek choroby (na przykład gorączki krwotocznej) lub urazu naczyń krwionośnych.
Krwotok może być zewnętrzny, spowodowany raną otwartą lub wewnętrzny, kiedy krew nie znajduje ujścia poza organizm. Przykładem krwotoku wewnętrznego jest wylew krwi do mózgu. Wyróżnia się także krwotoki mieszane, kiedy źródło krwotoku znajduje się wewnątrz organizmu, a krew wypływa na zewnątrz, np. krwotok z nosa.
Wikipedia
(1.1) Ryzyko krwawienia zależy od gradientu ciśnienia wrotnego oraz stanu morfologicznego ściany żylaków.
Wiktionary
rzecz. krew ż., wykrwawienie n., krwawnik mrz., krwiak mzw./mrz.
czas. krwawić ndk., wykrwawić dk., wykrwawić się dk.
przym. krwawy
przysł. krwawie
Wiktionary
(1.1) krwotok
Wiktionary
kosmopolityczna roślina zielna z rodziny krwawnicowatych rosnąca na łąkach i brzegach wód; w Polsce popularna krwawnica pospolita, odporna i długo kwitnąca roślina o purpurowych kwiatach, mająca właściwości lecznicze
SJP.pl
Wikipedia
żylakowate rozszerzenia splotu końcowego odcinka odbytnicy, w formie łatwo krwawiących guzków; guzki krwawnicze, żylaki odbytu, hemoroidy
SJP.pl
rodzina ziół trwałych i jednorocznych, obejmująca około 25 gatunków
SJP.pl
Wikipedia
o cechach krwawnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik od: krwawnica
SJP.pl
1. minerał, odmiana chalcedonu; karneol; karniol;
2. roślina z rodziny złożonych, o pierzastych liściach i białych lub różowych kwiatach zebranych w koszyczki, mająca właściwości lecznicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Achillea|L.|ref=tak., rodzaj bylin z rodziny astrowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju krwawników (1.1)
(1.3) pot. miner. odmiana chalcedonu (karneolu) o zielonej barwie z plamami czerwieni
(1.4) daw. miner. hematyt, rdzawoczerwony minerał
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. zob. bibil krwawnik.
Wiktionary
Krwawnik (Achillea L.) – rodzaj bylin z rodziny astrowatych. Obejmuje 141 gatunków. Są to zielne rośliny wieloletnie występujące na wszystkich kontynentach półkuli północnej, głównie w strefie umiarkowanej. Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Europie, gdzie obecne są 52 gatunki oraz w Azji. W Ameryce Północnej występują pojedyncze gatunki, przy czym na tym kontynencie sięgają najdalej na południe – do Gwatemali. W Polsce rośnie 8–11 gatunków (w zależności od statusu taksonomicznego), przy czym najbardziej pospolity jest krwawnik pospolity (A. millefolium).
Wikipedia
(1.3) W połowie trzeciego tysiąclecia srebro i miedź z Hiszpanii trafiały do Mezopotamii, podobnie zresztą jak lazuryt z Afganistanu czy krwawnik z doliny Indusu.
Wiktionary
rzecz. krew ż., krwawienie n., krewkość ż., krwawica ż., wykrwawianie n., wykrwawienie n., zakrwawianie n., zakrwawienie n., ukrwienie n.
czas. krwawić ndk., wykwawiać ndk., wykrwawić dk., zakrwawiać ndk., zakrwawić dk., ukrwić dk.
przym. krwawy, krwawnikowy, krewki, krwisty, dokrewny
przysł. krwawo, krewko, krwiście, dokrewnie
Wiktionary
(1.2) gwara. mrówcze ziele
(1.3) heliotrop
Wiktionary
w kolorze krwawnika, czerwony
SJP.pl
przymiotnik od: krwawnik
SJP.pl
przysłówek
(1.1) z wielkim okrucieństwem
Wiktionary
(1.1) Rosjanie krwawo rozprawili się z Afgańczykami.
Wiktionary
rzecz. krwawnik mzw./mrz., krew ż.
przym. krwawy, krewki
czas. krwawić
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na krwawy odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia
Wiktionary
(1.1) krwawoczerwony • krwawopurpurowy • krwawosiny
Wiktionary
rzecz. krew ż., krwistość ż.
czas. krwawić ndk.
przysł. krwawo
przym. krwawy
Wiktionary
intensywnie czerwony, czerwony o odcieniu barwy krwi; krwistoczerwony, ognistoczerwony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający kolor czerwony o odcieniu koloru krwi; intensywnie czerwony
Wiktionary
(1.1) Kasieńka trzymała kilka krwawoczerwonych liści.
(1.1) Warstwa cholesterynowa barwi się szybko na kolor krwawoczerwony, potem na wiśniowoczerwony aż do purpurowego (…)
Wiktionary
(1.1) krwistoczerwony
Wiktionary
ptak wędrowny z rodziny bekasowatych, występujący nielicznie w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Tringa totanus|ref=tak., brodziec krwawodzioby, średniej wielkości ptak z rodziny bekasowatych;
Wiktionary
Krwawodziób, brodziec krwawodzioby (Tringa totanus) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: kr̥faˈvɔd͡ʑup, AS: kr̦favoʒ́up
Wiktionary
(1.1) brodziec krwawodzioby
Wiktionary
purpurowy o odcieniu barwy krwi
SJP.pl
1. → krwawy;
2. dawniej: krwiożerczość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krwawe; cecha tych, którzy są krwawi
Wiktionary
przym. krwawy
przysł. krwawo
czas. krwawić
Wiktionary
siny o czerwonym odcieniu
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: krwawy
SJP.pl
1. zawierający krew; ociekający krwią; zakrwawiony; krwisty;
2. odbywający się przy rozlewie krwi, powodujący rozlew krwi;
3. szczególnie okrutny, dotkliwy, bolesny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zawiera krew, także. będący skutkiem krwawienia
(1.2) związany z rozlewem krwi
(1.3) przen. o fabule, opowieści zawierający dużo opisów przemocy lub śmierci
(1.4) przen. okrutny, brutalny
(1.5) przen. przypominający kolor krwi
(1.6) przen. o pracy bardzo ciężki
Wiktionary
(1.1) Objawy babeszjozy są podobne do ataków malarii – wysoka gorączka, bóle mięśni, anemia i ew. krwawy mocz.
(1.3) Na końcu tego krwawego filmu główny bohater pozabijał wszystkich wrogów.
(1.4) Krwawy bandyta zastrzelił pięć osób.
(1.5) Zachodzące słońce rzuciło na chmury krwawą poświatę.
(1.5) Krwawe obłoki zaczęły pomarańczowieć.
Wiktionary
rzecz. krew ż., krwawienie n., wykrwawienie się n., ukrwienie n., krwawica ż., krwawnik mzw./mrz., krwawość ż.
czas. krwawić ndk., wykrwawiać się ndk., wykrwawić się dk.
przym. krwisty
przysł. krwawo
Wiktionary
(1.1) zakrwawiony
(1.3) brutalny
(1.4) okrutny, brutalny, nieludzki, tyrański, morderczy
(1.5) krwistoczerwony
(1.6) ponad siły, znojny, katorżniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od krwiak
Wiktionary
rzecz. krwiak m.
Wiktionary
nagromadzenie się krwi pod skórą wskutek uszkodzenia naczynia krwionośnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) med. patologiczne nagromadzenie krwi w organizmie;
Wiktionary
Krwiak (łac. haematoma) – lokalne nagromadzenie się krwi, opuszczającej uszkodzone naczynia krwionośne, w podskórnych lub śródtkankowych zbiornikach w obrębie różnych struktur tkankowych, rozległy wylew krwi do tkanki.
Krwiak występuje w przypadkach, kiedy wynaczyniona krew rozpycha i uciska tkanki, nie powodując ich uszkodzenia. Krwiak jest zjawiskiem pospolicie znanym i w ogromnej większości przypadków niegroźnym, gdyż z powodu swojej znikomej wielkości łatwo ulega resorpcji. Zmienia on swoją barwę od czerwonej przez siną do brunatnożółtej, aż znika bez śladu. Zmiana barwy jest związana z rozkładem hemoglobiny zawartej w wynaczynionych krwinkach czerwonych.
Wikipedia
rzecz. krew ż., krwawienie n.
:: zdrobn. krwiaczek m.
czas. krwawić ndk.
przym. krewki, krwisty
Wiktionary
komórka krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. komórka krwi
Wiktionary
Elementy morfotyczne krwi – upostaciowane składniki krwi, będące albo żywymi komórkami (leukocyty), wyspecjalizowanymi komórkami o ograniczonym metabolizmie (erytrocyty), bądź fragmentami komórek (trombocyty). Elementy morfotyczne krwi są wytwarzane w układzie krwiotwórczym, który obejmuje głównie szpik kostny czerwony, a także węzły chłonne, śledzionę, migdałki, grasicę. Muszą być stale wytwarzane; u człowieka długość ich życia wynosi od kilku godzin do kilku lat.
Wikipedia
(1.1) Krwinki są wytwarzane w szpiku kostnym.
Wiktionary
IPA: ˈkr̥fʲĩnka, AS: kr̦fʹĩnka
Wiktionary
rzecz. krew ż., krwistość ż.
czas. krwawić
przym. krwisty
przysł. krwisto
Wiktionary
chorobowa obecność czerwonych krwinek w moczu; mikrohematuria
SJP.pl
Krwinkomocz, erytrocyturia, krwiomocz mikroskopowy, mikrohematuria – obecność erytrocytów w moczu (więcej niż 3 erytrocyty w polu widzenia) niezmieniająca jego wyglądu makroskopowego. W przeciwieństwie do krwiomoczu krwinkomocz ma charakter mikroskopowy i czerwone krwinki nie dają zabarwienia optycznego. Obecności pojedynczych erytrocytów w moczu nie uważa się za patologię.
Wikipedia
podrząd pierwotniaków z gromady sporowców właściwych
SJP.pl
Krwinkowce (Haemosporida) – rząd protistów zaliczanych do kokcydiów. Są pasożytami wewnątrzkomórkowymi erytrocytów ssaków (w tym człowieka) i ptaków. W ich cyklu życiowym zachodzi przemiana pokoleń wraz ze zmianą żywiciela:
Wikipedia
→ krwinka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krwinką, dotyczący krwinki
Wiktionary
rzecz. kwinka ż.
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z krwią
Wiktionary
(1.1) krwio- + dawca = krwiodawca
(1.1) krwio- + pijca = krwiopijca
(1.1) krwio- + żerca = krwiożerca
(1.1) krwio- + twórczy = krwiotwórczy
Wiktionary
rzecz. krew ż.
Wiktionary
krwioobieg;
1. układ krwionośny;
2. przenośnie: układ, w którym coś funkcjonuje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. med. zob. układ krwionośny.
(1.2) przen. układ, w którym coś funkcjonuje
Wiktionary
Krwiobieg, krążenie krwi – zachodzący w ciele zwierząt proces mający na celu rozprowadzenie po organizmie krwi lub hemolimfy, dostarczając do tkanek wody i substancji odżywczych, zabierając z nich produkty przemiany materii, a także przenosząc hormony, komórki odpornościowe i naprawcze oraz biorąc udział w termoregulacji. W przypadku występowania barwnika oddechowego ponadto dostarczany jest tlen, a zabierany dwutlenek węgla.
Wikipedia
(1.2) […] zgłosił weto wobec ustawy porządkującej finansowy krwiobieg państwa.
Wiktionary
(1.1) układ krwionośny
Wiktionary
autobus z laboratorium do pobierania krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. osoba oddająca swoją krew w celu wykorzystania jej w krwiolecznictwie
Wiktionary
Dawca krwi – osoba, od której pobiera się krew dla celów leczniczych.
Wikipedia
(1.1) Każdy krwiodawca może uzyskać bezpłatnie wyniki badań laboratoryjnych.
Wiktionary
IPA: kr̥fʲjɔˈdaft͡sa, AS: kr̦fʹi ̯odafca
Wiktionary
rzecz. krwiodawstwo n.
:: fż. krwiodawczyni ż.
przym. krwiodawczy
Wiktionary
kobieta oddająca swoją krew w celu przetoczenia jej innej osobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta oddająca swoją krew w celu wykorzystania jej w krwiolecznictwie
Wiktionary
(1.1) Od ponad dziesięciu (= 10) lat jestem krwiodawczynią.
Wiktionary
IPA: ˌkr̥fʲjɔdafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: kr̦fʹi ̯odafčỹńi
Wiktionary
rzecz. krwiodawstwo n.
:: forma męska krwiodawca m.
przym. krwiodawczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. oddawanie własnej krwi na cele medyczne;
Wiktionary
Krwiodawstwo – oddawanie krwi przez osoby zdrowe na rzecz osób potrzebujących krwi lub jej składników. Odbiorcami są szpitale, kliniki oraz instytuty dokonujące skomplikowanych operacji, przeszczepów i innych zabiegów, do przeprowadzenia których krew jest niezbędna. Krew jest pobierana od pełnoletnich, zdrowych osób, które zadeklarują swoją dobrą wolę. Krwiodawstwo w Polsce jest oparte na zasadzie dobrowolnego i bezpłatnego oddawania krwi. Każda osoba, która chociaż raz oddała krew lub jej składniki, otrzymuje tytuł Honorowego Dawcy Krwi.
Wikipedia
IPA: kr̥fʲjɔˈdafstfɔ, AS: kr̦fʹi ̯odafstfo
Wiktionary
rzecz. krwiodawca m., krwiodawczyni ż.
przym. krwiodawczy
Wiktionary
(1.1) dawstwo krwi
Wiktionary
metoda leczenia za pomocą przetaczania krwi choremu
SJP.pl
Leczenie krwią, hemoterapia, krwiolecznictwo – metoda polegająca na przetaczaniu krwi pełnej lub innych preparatów krwiopochodnych stosowana w celach leczniczych. Jest ona przeprowadzana tylko w wyniku ścisłych wskazań lekarskich ze względu na możliwe powikłania.
Wikipedia
przedostawanie się czerwonych krwinek do moczu; hematuria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. obecność krwi w moczu
Wiktionary
Hematuria, krwiomocz – obecność erytrocytów w moczu, w liczbie przekraczającej 5 sztuk/μl. Wyróżnia się następujące rodzaje krwiomoczu:
Wikipedia
(1.1) Zgłaszany przez chorą krwiomocz był związany z ostrymi objawami kamicy moczowej.
Wiktionary
IPA: ˈkr̥fʲjɔ̃mɔt͡ʃ, AS: kr̦fʹi ̯õmoč
Wiktionary
(1.1) hematuria
Wiktionary
związany z krążeniem krwi; rozprowadzający krew po organizmie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. mający związek z krążeniem krwi
Wiktionary
IPA: kr̥fʲjɔ̃ˈnɔɕnɨ, AS: kr̦fʹi ̯õnośny
Wiktionary
rzadko: krwiobieg;
1. układ krwionośny;
2. przenośnie: układ, w którym coś funkcjonuje
SJP.pl
potocznie: człowiek czerpiący korzyści z cudzej pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który pije krew
(1.2) przen. pejor. ten, który wyzyskuje innych
(1.3) przen. pejor. ten, który przelewa czyjąś krew
Wiktionary
(1.2) W knajpie zapadła cisza absolutna i na pewno jakiś powieściopisarz wspomniałby w tym momencie coś o bzykaniu komara. Niestety, nie słychać było nawet tego maleńkiego krwiopijcy.
Wiktionary
IPA: kr̥fʲjɔˈpʲijt͡sa, AS: kr̦fʹi ̯opʹii ̯ca
Wiktionary
przym. krwiopijczy
Wiktionary
(1.1) hematofag, krwiożerca
(1.2) wyzyskiwacz, pijawka, pasożyt
(1.3) okrutnik, zbrodniarz, krwiożerca
Wiktionary
cecha owadów (rzadziej innych zwierząt) żywiących się krwią
SJP.pl
plucie krwią; odpluwanie krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. odpluwanie wydzieliny zmieszanej z krwią;
Wiktionary
Krwioplucie (łac. haemoptoë, haemoptysis) – objaw chorobowy polegający na odkrztuszaniu krwi z nabłonka płuc lub dróg oddechowych.
Wyróżnia się krwioplucie niemasywne (poniżej 100–600 ml odkrztuszonej krwi na dobę) i masywne (powyżej tych wartości).
Wikipedia
tworzący krew
SJP.pl
upust krwi (zabieg leczniczy)
SJP.pl
Puszczanie krwi (upuszczanie krwi, flebotomia) – zabieg pseudoleczniczy często wykonywany w dawnej praktyce medycznej. Znany już od starożytności i popularny aż do końca XIX w. Flebotomia polega na wycofaniu z układu krwionośnego znaczącej ilości krwi. Dawniej wierzono, iż zapobiega powstawaniu wielu chorób i przypadłości. Obecnie praktyka ta ze względu na brak potwierdzonej skuteczności jest zarzucona z wyjątkiem nielicznych przypadków. W przeszłości użycie tej metody może wydawać się uzasadnione jedynie w przypadkach nadciśnienia ze względu na brak znajomości innych środków leczniczych. Upuszczenie krwi mogło powodować korzystne objawy u pacjenta poprzez zmniejszenie ciśnienia krwi, co było wynikiem spadku objętości krwi w organizmie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) istota lub człowiek żywiąca się krwią
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób krwiożerczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto krwiożerczy; cecha tego, co krwiożercze
Wiktionary
przym. krwiożerczy
przysł. krwiożerczo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) o zwierzętach: żywiący się mięsem lub krwią upolowanych istot żywych
(1.2) przen. o człowieku: odznaczający się okrucieństwem
Wiktionary
(1.1) W Amazonce żyją krwiożercze piranie.
(1.2) Hitler i Stalin to byli bardzo krwiożerczy ludzie.
Wiktionary
IPA: kr̥fʲjɔˈʒɛrt͡ʃɨ, AS: kr̦fʹi ̯ožerčy
Wiktionary
rzecz. krwiożerczość ż., krwiożerca m.
przysł. krwiożerczo
Wiktionary
(1.1) drapieżny
(1.2) okrutny, zbrodniczy
Wiktionary
roślina z rodziny różowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. krzewinka lub bylina z rodziny różowatych występująca na obszarze Ameryki Północnej i Eurazji;
Wiktionary
Krwiściąg (Sanguisorba L.) – rodzaj roślin z rodziny różowatych. W wąskim ujęciu systematycznym liczy kilkanaście gatunków, a w szerokim (po włączeniu tu gatunków z rodzajów Poterium, Poteridium i Dendriopoterium) – 34 gatunki. W wąskim ujęciu są to rośliny występujące w strefie umiarkowanej Eurazji i Ameryki Północnej, a w szerokim także w południowej Afryce. W Polsce występują jako rodzime dwa lub trzy gatunki (w zależności od ujęcia systematycznego): krwiściąg lekarski (S. officinalis), mniejszy (S. minor) i średni (S. muricata) (ten ostatni klasyfikowany jest też jako podgatunek S. minor subsp. balearica). Rośliny z tego rodzaju rosną na łąkach i murawach. Ich kwiaty zapylane są przez owady, ale też przez wiatr.
Wikipedia
(1.1) Krwiściąg lekarski ma zastosowanie w ziołolecznictwie do tamowania krwi przy nieżytach układu pokarmowego.
Wiktionary
IPA: ˈkr̥fʲiɕt͡ɕɔ̃ŋk, AS: kr̦fʹiśćõŋk
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: krwisto
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) z użyciem krwistej barwy, z obecnością krwistości
Wiktionary
(1.1) Papuga miała krwisto zabarwiony dziób.
Wiktionary
rzecz. krwinka ż., krew ż., krwistość ż.
przym. krwisty
przysł. krwiście
temsłow. krwisto-
Wiktionary
(1.1) krwiście
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na krwisty odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia
Wiktionary
(1.1) krwistobrunatny • krwistoczerwony • krwistordzawy
Wiktionary
rzecz. krew ż., krwistość ż.
przysł. krwisto
przym. krwisty
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Rubroboletus Kuan Zhao & Zhu L. Yang (krwistoborowik) – rodzaj grzybów należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
brunatny o krwistym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający kolor brunatny o odcieniu koloru krwi
Wiktionary
(1.1) Na grobie leżały krwistobrunatne liście.
Wiktionary
(1.1) krwisty
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w barwie krwistoczerwonej
Wiktionary
(1.1) W misce leżały krwistoczerwono barwione jaja wielkanocne.
Wiktionary
przym. krwistoczerwony
Wiktionary
intensywnie czerwony, czerwony o odcieniu barwy krwi; krwawoczerwony, ognistoczerwony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający kolor czerwony bliski odcieniowi koloru krwi; intensywnie czerwony
Wiktionary
(1.1) Krwistoczerwony tatar smakuje jej najbardziej.
Wiktionary
IPA: ˌkr̥fʲistɔt͡ʃɛrˈvɔ̃nɨ, AS: kr̦fʹistočervõny
Wiktionary
przysł. krwistoczerwono
Wiktionary
(1.1) krwisty, krwawoczerwony
Wiktionary
rdzawy o odcieniu krwistym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. mający kolor rdzawy o odcieniu koloru krwi
Wiktionary
(1.1) Na grobie leżały krwistordzawe liście.
Wiktionary
(1.1) krwisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krwiste
Wiktionary
przym. krwisty
przysł. krwiście, krwisto
rzecz. krwinka ż.
temsłow. krwisto-, krwawo-
Wiktionary
1. zawierający krew, mający w swoim składzie krew;
2. zaczerwieniony na skutek napływu krwi;
3. energiczny, pełen wigoru;
4. czerwony, mający kolor krwi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zawiera krew
(1.2) zaczerwieniony od napływu krwi
(1.3) o odcieniu koloru krwi
(1.4) pot. pełen wigoru
Wiktionary
(1.1) Gdy kaszlnął, wyleciała krwista plwocina.
(1.3) Witrażysta krwistą barwą wprawionego szkła zaznaczył stygmat w boku świętego Franciszka.
Wiktionary
przysł. krwisto
rzecz. krew ż., krwinka ż., krwiak mzw./mrz.
czas. krwawić
przym. krwawy
Wiktionary
(1.1) krwawy
(1.2) czerwony, rumiany
(1.3) czerwony, krwawy
(1.4) energiczny, temperamentny, żywy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krwotoczne
Wiktionary
przym. krwotoczny
przysł. krwotocznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z krwotokiem
Wiktionary
(1.1) Gorączka krwotoczna wywarła ogromny wpływ na losy Anglii za panowania Henryka II.
Wiktionary
rzecz. krwotok m., krwotoczność ż.
Wiktionary
nagłe, silne krwawienie; hemoragia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obfita utrata krwi na skutek urazu lub jako objaw choroby;
Wiktionary
Krwotok (łac. haemorrhagia) – silne krwawienie, gwałtowna utrata krwi w jej pełnym składzie na skutek choroby (na przykład gorączki krwotocznej) lub urazu naczyń krwionośnych.
Krwotok może być zewnętrzny, spowodowany raną otwartą lub wewnętrzny, kiedy krew nie znajduje ujścia poza organizm. Przykładem krwotoku wewnętrznego jest wylew krwi do mózgu. Wyróżnia się także krwotoki mieszane, kiedy źródło krwotoku znajduje się wewnątrz organizmu, a krew wypływa na zewnątrz, np. krwotok z nosa.
Wikipedia
(1.1) Krwotok może być z krtani, z żołądka, z nosa, z płuc rzadko kiedy. Zresztą, jeżeli człowiek zawsze był zdrów, nigdy nie kaszlał… (B. Prus: Kamizelka)
Wiktionary
IPA: ˈkr̥fɔtɔk, AS: kr̦fotok
Wiktionary
przym. krwotoczny
Wiktionary
(1.1) krwawienie
Wiktionary
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(1.1) plural|kra.
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) stpol. krew
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(2.1) od etym|prasł|*kry.
(2.1) źródłosłów dla źródło dla|krew.
uwagi.
(2.1) forma spotykana jeszcze na przełomie XIV i XV wieku; zob. krew.
tłumaczenia.
źródła.
== kry (język duński.) ==
wymowa. Dania|ˈkryˀ.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) dumny
(1.2) śmiały
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: krɨ, AS: kry
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(2.1) od etym|prasł|*kry.
(2.1) źródłosłów dla źródło dla|krew.
uwagi.
(2.1) forma spotykana jeszcze na przełomie XIV i XV wieku; zob. krew.
tłumaczenia.
źródła.
== kry (język duński.) ==
wymowa. Dania|ˈkryˀ.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) dumny
(1.2) śmiały
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) stolt
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik
(1.1) poznań. - plecy, krzyż (jako część ciała)
Wiktionary
chować, osłaniać
SJP.pl
czasownik
(1.1) przechowywać w ukryciu
(1.2) taić coś w myślach, w sekrecie
(2.2) taić coś przed kimś
(2.3) być zasłoniętym
(2.4) być w czymś zawartym
(2.5) wzajemnie chronić się przed odpowiedzialnością, karą
Wiktionary
IPA: krɨt͡ɕ, AS: kryć
Wiktionary
rzecz. ukrywacz mos., krycie n., pokrywka ż., nakrywka ż., przykrywka ż., nakrycie n., skrywanie n.
czas. przykryć, przykrywać, ukryć, ukrywać, wykryć, wykrywać, zakryć, zakrywać, nakrywać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zgrub. od Krystyna
(1.2) geogr. część miasta Sompolna, w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim;
Wiktionary
Krycha – część miasta Sompolna. Znajduje się w północnej części miasta nad brzegiem Noteci. Osiedle jest ulicówką będącą w obrębie ulic: Krycha i Nadnoteckiej. W centrum Krychy przebiega droga wojewódzka nr 266.
Wikipedia
(1.1) Wczoraj powiedziałem Krysze o naszych planach.
(1.2) W centrum Krychy przebiega droga wojewódzka nr 266.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Krystyna ż., Krysia ż., Kryśka ż., Krysieńka ż., Krystka ż., Krystynka ż., Kryśka ż., Krychna ż., Krystyn mrz.
:: przym. Krystynowy
Wiktionary
(1.1) Krychna
Wiktionary
kopulacja zwierząt
SJP.pl
Krycie (stanowienie) – jedna z najskuteczniejszych i zarazem najczęściej stosowanych metod rozrodu zwierząt. Polega ono na kopulacji wybranych zwierząt, w wyniku czego następuje naturalne unasienienie samicy. W sposób naturalny samica daje się pokryć jedynie w okresie rui. U wielu gatunków zwierząt, zwłaszcza hodowlanych, krycie zastępowane jest sztucznym unasiennianiem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kryczka (ukr. Кричка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie bohorodczańskim.
Wikipedia
dawniej:
1. lewar do naciągania kuszy;
2. munsztuk koński;
3. przesadny ukłon
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kryger, Krygier (Krieger) – herb szlachecki.
Wikipedia
przestarzałe: przesadne, nienaturalne ruchy, dygi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kufel
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. mizdrzyć się, zachowywać się pretensjonalnie;
2. dawniej: krępować ciało
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krygować.
Wiktionary
czas. krygować ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawniej: tajny, ukryty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. tajny, ukryty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce bezpiecznego ukrycia czegoś; miejsce, gdzie ktoś ukrywa się
Wiktionary
(1.1) Uciekinier znalazł bezpieczną kryjówkę w lesie.
Wiktionary
IPA: krɨˈjufka, AS: kryi ̯ufka
Wiktionary
czas. kryć się ndk.
rzecz. krycie n.
Wiktionary
(1.1) ukrycie, schronienie, skrytka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ser
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. narzędzie w piekarni do ściągania węgli z pieca, długi pogrzebacz z poprzeczną deszczułką
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sękata laska
Wiktionary
IPA: ˈkrɨka, AS: kryka
Wiktionary
rzecz. kryczka ż.
Wiktionary
(1.1) kosior, ożóg piekarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od krykiet
Wiktionary
rzecz. krykiet m.
Wiktionary
zawodnik krykieta
SJP.pl
Krykiet (ang. cricket) – sport drużynowy, w którym mecze rozgrywane są między dwiema drużynami po jedenastu zawodników. Pochodzi z Anglii, gdzie podobna gra była znana już na przełomie XIII i XIV wieku.
Mecze krykietowe rozgrywane są na trawiastym boisku o kształcie zbliżonym do owalnego, w środku którego znajduje się płaski pas (ang. pitch – dosłownie: "murawa") długości 20,12 m. Na końcach pasa ustawione są bramki (ang. wicket) – trzy wbite w ziemię drewniane słupki (ang. stump – dosłownie: "pniak", "kijek"). Gracz jednej z drużyn rzuca twardą piłkę z korka obłożonego skórą, o obwodzie 224–229 mm, w kierunku przeciwległej bramki, tak aby w nią trafić, a gracz drugiej drużyny (ang. batsman) broni jej przed uderzeniem za pomocą drewnianego kija.
Wikipedia
zawodniczka krykieta
SJP.pl
gra zbliżona do palanta, polegająca na zburzeniu bramki drużyny przeciwnej przez rzut piłką, odbijaną płaską, grubą rakietą przez broniącego zawodnika; cricket
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. gra zespołowa, w której zawodnicy dwóch drużyn próbują na zmianę zbić bramkę drużyny przeciwnej i obronić swoją;
Wiktionary
Krykiet (ang. cricket) – sport drużynowy, w którym mecze rozgrywane są między dwiema drużynami po jedenastu zawodników. Pochodzi z Anglii, gdzie podobna gra była znana już na przełomie XIII i XIV wieku.
Mecze krykietowe rozgrywane są na trawiastym boisku o kształcie zbliżonym do owalnego, w środku którego znajduje się płaski pas (ang. pitch – dosłownie: "murawa") długości 20,12 m. Na końcach pasa ustawione są bramki (ang. wicket) – trzy wbite w ziemię drewniane słupki (ang. stump – dosłownie: "pniak", "kijek"). Gracz jednej z drużyn rzuca twardą piłkę z korka obłożonego skórą, o obwodzie 224–229 mm, w kierunku przeciwległej bramki, tak aby w nią trafić, a gracz drugiej drużyny (ang. batsman) broni jej przed uderzeniem za pomocą drewnianego kija.
Wikipedia
(1.1) Nie rozumiem zasad krykieta.
Wiktionary
IPA: ˈkrɨcɛt, AS: kryḱet
Wiktionary
przym. krykietowy
rzecz. krykiecik mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: krykiet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krykietem, dotyczący krykieta
Wiktionary
rzecz. krykiet m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kredka, ołówek, ogólnie narzędzie do pisania i rysowania
Wiktionary
dzika kaczka wyhodowana w niewoli, używana do wabienia kaczorów; krekucha
SJP.pl
drobny skorupiak morski będący cennym źródłem białka, z tego powodu poławiany do celów spożywczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) rząd drobnych morskich skorupiaków zamieszkujących morza i oceany na całym świecie, stanowiący istotne źródło pokarmu m.in. wielorybów, ryb, pingwinów;
(1.2) slang. kokaina
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Ożenisz mi trochę kryla?
Wiktionary
IPA: krɨl, AS: kryl
Wiktionary
(1.1) szczętka, eufazja
Wiktionary
farba antyrefleksyjna w aerozolu
SJP.pl
przymiotnik od: kryl
SJP.pl
półwysep na Ukrainie; Półwysep Krymski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. półwysep na Morzu Czarnym, połączony z lądem tylko wąskim Przesmykiem Perekopskim; terytorium sporne między Ukrainą a Rosją;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jeżdżę na Krym do mojej tatarskiej rodziny.
(1.1) Dodatkowo broniący się na Krymie Rosjanie ponieśli większe straty w ludziach od atakujących, co dowiodło dużych dysproporcji w umiejętności organizacji działań wojennych
Wiktionary
IPA: krɨ̃m, AS: krỹm
Wiktionary
rzecz. Krymianin mos., Krymianka ż., krymka ż., Krymczyk mos.
przym. krymski
Wiktionary
(1.1) Półwysep Krymski; hist. Tauryda, Chersonez Taurydzki, Półwysep Taurydzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krymczakami, dotyczący Krymczaków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język krymczacki;
Wiktionary
rzecz. Krymczak mos., Krymczaczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedstawicielka autochtonicznego ludu tureckiego zamieszkująca Półwysep Krymski
Wiktionary
przym. krymczacki
rzecz. krymczacki mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przedstawiciel autochtonicznego ludu tureckiego zamieszkujący Półwysep Krymski
Wiktionary
przym. krymczacki
rzecz. krymczacki mrz.
Wiktionary
biały gołąb o barwnym upierzeniu czubka głowy, przypominającym kształtem czapkę krymkę
SJP.pl
dawniej: zbrodnia, przestępstwo
SJP.pl
mieszkaniec Krymu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Krymu; osoba stamtąd
Wiktionary
rzecz. Krym mrz., krymka ż.
:: fż. Krymianka ż.
przym. krymski
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Krymu; kobieta stamtąd
Wiktionary
rzecz. Krym mrz., krymka ż.
:: fm. Krymianin mos.
przym. krymski
Wiktionary
zdrobnienie od: kryminał
SJP.pl
1. osoba skazana przez sąd za przestępstwo kryminalne; przestępca;
2. specjalista w dziedzinie kryminalistyki;
3. funkcjonariusz policji kryminalnej w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która dopuściła się przestępstwa kryminalnego
Wiktionary
IPA: ˌkrɨ̃mʲĩnaˈlʲista, AS: krỹmʹĩnalʹista
Wiktionary
rzecz. kryminał m., kryminalistyka ż., kryminalistyk m.
:: fż. kryminalistka ż.
przym. kryminalny
czas. kryminalizować
Wiktionary
(1.1) przestępca, bandyta, gangster, zbir, zbrodniarz, złoczyńca
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która popełnia przestępstwa
Wiktionary
IPA: ˌkrɨ̃mʲĩnaˈlʲistka, AS: krỹmʹĩnalʹistka
Wiktionary
rzecz. kryminał m., kryminalistyka ż., kryminalistyk m.
:: fm. kryminalista m.
przym. kryminalny, kryminalistyczny
czas. kryminalizować
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kryminalistyki
Wiktionary
rzecz. kryminalistyka ż., kryminalistka ż., kryminalny mos.
przym. kryminalny
Wiktionary
specjalista w dziedzinie kryminalistyki
SJP.pl
1. nauka o przestępstwach i metodach ich wykrywania;
2. procesowe czynności śledcze związane z gromadzeniem i zabezpieczaniem dowodów przestępstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. nauka o metodach i sposobach wykrywania przestępstw i ich sprawców;
(1.2) praw. czynności śledcze w trakcie procesu karnego, mające na celu ściganie przestępców i zapobieganie przestępstwom
Wiktionary
Kryminalistyka – nauka o taktycznych zasadach i sposobach oraz o technicznych metodach i środkach rozpoznawania, a także wykrywania prawnie określonych, ujemnych zjawisk społecznych, a w szczególności przestępstw i ich sprawców oraz udowadniania istnienia lub braku związku między osobami a zdarzeniami.
Wikipedia
(1.1) Terminami z zakresu kryminalistyki są zagardlenie i zadławienie.
Wiktionary
IPA: ˌkrɨ̃mʲĩnaˈlʲistɨka, AS: krỹmʹĩnalʹistyka
Wiktionary
rzecz. kryminalny mos., kryminalistyk m., kryminalista m., kryminalistka ż., kryminał m.
przym. kryminalny, kryminalistyczny
Wiktionary
1. szerzenie się przestępczości;
2. w prawie: poddanie czegoś prawu karnemu
SJP.pl
1. czynić coś przestępstwem; penalizować;
2. czynić winnym wbrew faktycznemu stanowi rzeczy
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) praw. ustawowo klasyfikować dane działanie jako przestępstwo, penalizować
(1.2) pot. przypisywać komuś lub czemuś charakter przestępczy, zwykle wbrew faktycznemu stanowi rzeczy
Wiktionary
(1.1) Parlament wzywa państwa członkowskie, aby kryminalizowały stręczycielstwo i wykorzystywanie nieletnich za granicą (seksturystykę), popełniane przez ich własnych obywateli, na równi z przepisami obowiązującymi w ich kraju.
(1.2) Należy uważać, aby nie znaleźć się w sytuacji, w której kryminalizuje się lub ogranicza wolność słowa w ważnych debatach.
(1.2) Nie zgadzamy się na to, aby kobiety były kryminalizowane za pomoc kobietom.
Wiktionary
rzecz. kryminalny mos., kryminał mrz., kryminalista mos., kryminalistka ż.
przym. kryminalny
Wiktionary
(1.1) penalizować
Wiktionary
potocznie: więźniarka skazana za przestępstwo pospolite
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kryminalne; cecha tych, którzy są kryminalni
Wiktionary
przym. kryminalny
przysł. kryminalnie
rzecz. kryminalny mos.
Wiktionary
1. odnoszący się do przestępstw pospolitych;
2. o powieści, filmie: mający za temat przestępstwo i jego wykrywanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do przestępstwa, związany z popełnieniem przestępstwa
(1.2) związany ze ściganiem przestępców
(1.3) taki, którego tematem jest przestępstwo i metody jego wykrywania
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) więzień skazany za przestępstwo pospolite
Wiktionary
(1.1) Występek i zbrodnia to czyny kryminalne.
(1.2) Policja kryminalna zajmuje się wykrywaniem przestępstw i ich sprawców.
(1.3) Powieść kryminalna jest nazywana kryminałem.
(2.1) W gułagu kryminalni byli lepiej traktowani, niż - polityczni.
Wiktionary
IPA: ˌkrɨ̃mʲĩˈnalnɨ, AS: krỹmʹĩnalny
Wiktionary
rzecz. kryminał m., kryminalistyka ż., kryminalistyk m., kryminalista m., kryminalistka ż., kryminalność ż.
przym. kryminalistyczny
czas. kryminalizować
Wiktionary
(1.2) śledczy
(1.3) sensacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. utwór o tematyce kryminalnej, związanej z przestępstwem
(1.2) pot. więzienie
(1.3) film. film kryminalny
(1.4) pot. przestępstwo
(1.5) pot. coś karygodnego, nagannego, skandalicznego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyjemnie czyta się kryminały podczas jazdy pociągiem.
(1.2) Za ten czyn można trafić do kryminału.
Wiktionary
IPA: krɨ̃ˈmʲĩnaw, AS: krỹmʹĩnau̯
Wiktionary
(1) zob. kryminalny.
Wiktionary
(1.1) powieść kryminalna / detektywistyczna
(1.2) zob. więzienie.
(1.3) film kryminalny
Wiktionary
ironicznie: kryminał - powieść lub film o tematyce kryminalnej; kryminałka
SJP.pl
1. ironicznie: kryminał - powieść lub film o tematyce kryminalnej; kryminałek;
2. środowiskowo: więzienie lub areszt; paka, ciupa, koza, mamer, pierdel, kić
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kryminogenne; cecha tych, którzy są kryminogenni
Wiktionary
przym. kryminogenny
przysł. kryminogennie
Wiktionary
sprzyjający popełnianiu przestępstw, będący źródłem przestępczości
SJP.pl
osoba zajmująca się zawodowo nauką o przestępczości
SJP.pl
Kryminologia – dziedzina zajmująca się osobą sprawcy przestępstwa, przyczynami jego czynu i warunkami społecznymi, w jakich go dokonał.Termin pochodzi od łacińskiego słowa crimen (przestępstwo) oraz greckiego logos (nauka).
Za twórcę kryminologii uważa się włoskiego lekarza, Cesare Lombroso (druga połowa XIX w.), który stworzył teorię antropologiczną zakładającą istnienie „przestępcy z urodzenia”. C. Lombroso zawzięcie odwiedzał znane więzienia, by wnikliwie obserwując twarze, sylwetki i dłonie aresztantów, stworzyć wykaz fizycznych cech wspólnych łączących kryminalistów. W wyniku prowadzonych badań doszedł on do wniosku, że na podstawie wyglądu można rozpoznać potencjalnego i rzeczywistego przestępcę. Stworzony przez niego wzorzec przestępcy stosowano ze zmiennym powodzeniem do początku lat dwudziestych XX w. Według Lombroso twarz przestępcy charakteryzują silnie zarysowane łuki brwiowe, kości policzkowe, brak delikatnych rysów nosa i ust, twarz brzydka, budząca odrazę, czoło cofnięte (jak u neandertalczyka), silna budowa kośćca itp.
Wikipedia
nauka zajmująca się sprawcami przestępstw oraz przestępczością jako zjawiskiem społecznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. nauka o przestępczości (przestępstwach, przestępcy, objawach i przyczynach przestępczości oraz wszelkich związanych z nią zjawiskach);
Wiktionary
Kryminologia – dziedzina zajmująca się osobą sprawcy przestępstwa, przyczynami jego czynu i warunkami społecznymi, w jakich go dokonał.Termin pochodzi od łacińskiego słowa crimen (przestępstwo) oraz greckiego logos (nauka).
Za twórcę kryminologii uważa się włoskiego lekarza, Cesare Lombroso (druga połowa XIX w.), który stworzył teorię antropologiczną zakładającą istnienie „przestępcy z urodzenia”. C. Lombroso zawzięcie odwiedzał znane więzienia, by wnikliwie obserwując twarze, sylwetki i dłonie aresztantów, stworzyć wykaz fizycznych cech wspólnych łączących kryminalistów. W wyniku prowadzonych badań doszedł on do wniosku, że na podstawie wyglądu można rozpoznać potencjalnego i rzeczywistego przestępcę. Stworzony przez niego wzorzec przestępcy stosowano ze zmiennym powodzeniem do początku lat dwudziestych XX w. Według Lombroso twarz przestępcy charakteryzują silnie zarysowane łuki brwiowe, kości policzkowe, brak delikatnych rysów nosa i ust, twarz brzydka, budząca odrazę, czoło cofnięte (jak u neandertalczyka), silna budowa kośćca itp.
Wikipedia
IPA: ˌkrɨ̃mʲĩnɔˈlɔɟja, AS: krỹmʹĩnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. kryminolog mos., kryminolożka ż.
przym. kryminologiczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kryminologii, związany z kryminologią
Wiktionary
IPA: ˌkrɨ̃mʲĩnɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: krỹmʹĩnoloǵičny
Wiktionary
rzecz. kryminologia ż., kryminolog m.
Wiktionary
ściśle przylegająca, mała czapeczka Tatarów ukraińskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obcisła, krągła, płaska czapka bez daszka, noszona przez Tatarów krymskich; od XVI wieku w Polsce;
Wiktionary
Krymka – ściśle przylegająca do głowy czapka bez daszka, noszona przez Tatarów krymskich, Żydów starozakonnych i ludy Azji Środkowej w czasach nowożytnych i współczesnych (także czapka z baranów krymskich).
W Polsce rozpowszechniła się w XVI wieku. Może być uszyta z alpaki, kamlotu, jedwabiu, rzadziej z haftowanego aksamitu (tiubietiejka). Jest to czapka z wysokim kolistym obramieniem i płaskim wierzchem, najczęściej ozdobiona haftem.
Wikipedia
(1.1) Mężczyzna w krymce uniósł brwi ze zdziwienia.
Wiktionary
rzecz. Krymianka ż., Krymianin mos., Krym
przym. krymski
Wiktionary
ściśle przylegająca, mała czapeczka Tatarów ukraińskich
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Krym (półwysep na Ukrainie; Półwysep Krymski)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Krym
Wiktionary
IPA: ˈkrɨ̃msʲci, AS: krỹmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Krymianka ż., Krymianin mos., Krym mrz., krymka ż.
Wiktionary
(1.1) hist. lub książk. taurydzki
Wiktionary
dotyczący Tatarów krymskich
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Tatarów krymskich
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język krymskotatarski;
Wiktionary
IPA: ˌkrɨ̃mskɔtaˈtarsʲci, AS: krỹmskotatarsʹḱi
Wiktionary
przym. tatarski
rzecz. tatarski mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem krymskotatarskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem krymskotatarskim
(1.3) spisany, stworzony w języku krymskotatarskim
Wiktionary
IPA: ˈkrɨ̃mskɔtaˈtarskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: krỹmskotatarskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
mieszkaniec Krynek (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krynek (miasta w Polsce)
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych; ponętlin
SJP.pl
Ponętlin, kryna, kryn, krynia (Crinum) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych. Obejmuje ok. 65, od 65 do ponad 100, 113 gatunków. Najwięcej przedstawicieli rodzaj ma w Afryce na południe od Sahary, gdzie rośnie ponad 40 gatunków. Poza tym rośliny te spotykane są także na innych lądach w strefie międzyzwrotnikowej. Rosną na kontynentach amerykańskich od południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych (między Karoliną Południową i Teksasem) poprzez Amerykę Centralną i Antyle po Peru, Paragwaj i środkową Brazylię w Ameryce Południowej. Obecne są na Madagaskarze i Półwyspie Arabskim, w południowo-wschodniej Azji (od Indii, poprzez Półwysep Indochiński, Chiny, Półwysep Koreański po Japonię). Występują także w Australii i na Nowej Gwinei.
Wikipedia
naturalne ujęcie wody, źródło, zdrój; strumień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. dawna nazwa Krynicy-Zdroju
(1.2) geogr. pot. Krynica Morska
(1.3) geogr. nazwa kilku wsi w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
IPA: krɨ̃ˈɲit͡sa, AS: krỹńica
Wiktionary
przym. krynicki, kryniczny
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce w powiecie nowosądeckim;
Wiktionary
Krynica-Zdrój (do 2002 r. Krynica, rus-łem. Крениця) – miasto w Polsce położone w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krynica-Zdrój.
Według danych Głównego Urzędu Statystycznego z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 9597 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˌkrɨ̃ɲiˈt͡sa‿zdruj, AS: krỹńica‿zdrui ̯
Wiktionary
naturalne ujęcie wody, źródło, zdrój; strumień
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Krynica, Krynica Morska, Krynice
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Krynicy, Krynicy Morskiej lub Krynic
SJP.pl
1. mieszkanka Krynic, Krynicy, Krynicy Morskiej
2. woda mineralna
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: krynica
SJP.pl
Kryniczka – część wsi Dutrów w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Telatyn.
W latach 1975–1998 Kryniczka administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
krynicznia wilgotka - owad z rzędu chruścików
SJP.pl
glon słodkowodny z grupy ramienic spotykany w płytkich jeziorach i stawach; nitella
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: krynica
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący z krynicy
Wiktionary
rzecz. Krynica ż., krynica ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Krynki – miasto w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krynki.
Krynki uzyskały lokację miejską przed 1518 rokiem, zdegradowane w 1950 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 2009 roku. Miasto królewskie lokowane przed 1518 rokiem, położone było w powiecie grodzieńskim województwa trockiego Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Wikipedia
IPA: ˈkrɨ̃ŋʲci, AS: krỹŋʹḱi
Wiktionary
przym. krynecki
Wiktionary
przedstawiciel gromady z typu szkarłupni; liliowiec, krinoid
SJP.pl
przymiotnik od: krynoid
SJP.pl
przedstawiciel gromady z typu szkarłupni; liliowiec, krinoid
SJP.pl
szeroka suknia, spódnica lub halka rozpięta na drutach w celu nadania jej kształtu dzwonu, modna w XVIII wieku
SJP.pl
Krynolina (od wł. crino - końskie włosie, lino - len) — sztywna spódnica, suknia, halka w kształcie dzwonu modna w XIX wieku. Kształt krynolinie nadawały usztywnione halki, włosianka lub metalowe konstrukcje. Krynoliny były modne do ok. 1868.
Wikipedia
zdrobnienie od: krynolina
SJP.pl
→ Krynki (miasto w Polsce); krynecki
SJP.pl
Wikipedia
roślina rosnąca w okolicach podbiegunowych lub wysokogórskich, w klimacie zimnym i suchym; kriofit
SJP.pl
minerał, fluorek sodu i glinu; kriolit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady halogenków;
Wiktionary
Kriolit, kryolit – rzadki minerał z gromady halogenków. Nazwa pochodzi od gr. kryos = lód i lithos = skała, co oznacza kamień lodowy.
Wikipedia
przym. kryolitowy
Wiktionary
(1.1) kriolit
Wiktionary
1. duża, otwarta łódź o płaskim dnie;
2. czółno wyżłobione z pnia drzewa;
3. pogardliwie o statku
SJP.pl
rodzaj prymitywnego obuwia wykonanego ze słomy, skóry; chodaki, trepy, kapcie, łapcie
SJP.pl
rodzaj prymitywnego obuwia wykonanego ze słomy, skóry; chodak; trep; kapeć; łapeć
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) gw-pl|Poznań. cerkiew
(1.2) gw-pl|Poznań. kościół protestancki
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) posp. gw-pl|Śląsk Cieszyński. cherlak, niedołęga
Wiktionary
przymiotnik od: Krypno
SJP.pl
gmina wiejska w Polsce
SJP.pl
Krypno Kościelne (Krypno) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Krypno.
Miejscowość jest siedzibą gminy Krypno.
Wieś duchowna, własność probostwa knyszyńskiego, położona była w 1575 roku w powiecie tykocińskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) publ. pot. dziennik lub wydawnictwo „Krytyka Polityczna”
Wiktionary
podziemie kościoła, usytuowane zwykle pod prezbiterium, przeznaczone do składania relikwii lub chowania zmarłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) podziemne pomieszczenie w kościele przeznaczone do przechowywania relikwii lub chowania zmarłych;
Wiktionary
Krypta (łac. crypta z gr. krypté „kryjówka”) – przesklepione pomieszczenie znajdujące się pod posadzką kościoła, pierwotnie służące do przechowywania relikwii, później coraz większe, służyło jako miejsce pochówków. W kryptach chowano dostojników kościelnych, władców lub ważne osoby świeckie. W starożytności kryptą nazywano podziemny, sklepiony korytarz lub salę, w okresie starochrześcijańskim – pomieszczenie w katakumbach, gdzie znajdował się grób świętego.
Wikipedia
IPA: ˈkrɨpta, AS: krypta
Wiktionary
rzecz. zdrobn. kryptka ż.
przym. kryptowy
Wiktionary
(1.1) katakumby
Wiktionary
eutanazja bez wiedzy pacjenta
SJP.pl
tajna policja spartańska
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od krypta
Wiktionary
(1.1) …no i przez te grzybki, chłód rodzinnej kryptki / nazbyt szybki dał obiadkom kres…
Wiktionary
IPA: ˈkrɨptka, AS: kryptka
Wiktionary
rzecz. krypta ż.
przym. kryptowy
Wiktionary
cyfrowe aktywa wykorzystujące technologię blockchain
SJP.pl
Kryptoaktywa – aktywa wyrażone w formie cyfrowych tokenów, odzwierciedlające zasoby w postaci np: kryptowalut lub praw własności, które można przenosić i przechowywać w formie elektronicznej z wykorzystaniem blockchain i technologii rozproszonego rejestru lub podobnej. Regulacje w tym zakresie wprowadziła Komisja Europejska w rozporządzeniu z dnia 24.9.2020 o oznaczeniu COM(2020) 593 final 2020/0265(COD).
Wikipedia
dział kryptologii; nauka i sztuka rozszyfrowywania kryptosystemów w celu pozyskania informacji
SJP.pl
Kryptoanaliza (analiza kryptograficzna) – analiza systemu kryptograficznego w celu uzyskania informacji wrażliwej.
Badane są możliwości naruszenia wszystkich zakładanych cech bezpieczeństwa – ataki na protokoły, łamanie szyfrów, fałszowanie podpisów, naruszanie integralności wiadomości itd.
Ważniejsze metody:
Wikipedia
arianin, który pozostał na terenie Rzeczypospolitej, mimo że został zobowiązany do przejścia na katolicyzm lub opuszczenia kraju na mocy ustaw sejmowych z 1658 roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. wizerunek postaci mający podobieństwo do twarzy twórcy tego wizerunku
Wiktionary
(1.1) Najbliżej widza siedzący, ubrany ubogo chłopczyk z prymitywnymi skrzypeczkami na kolanach nosi rysy autora obrazu z lat dziecięcych (byłby to więc pierwszy kryptoautoportret Malczewskiego).
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. odwracalny stan metaboliczny utajonego życia, w którym organizm stara się przetrwać niekorzystne warunki środowiska;
Wiktionary
Kryptobioza – odwracalny stan metaboliczny tzw. życia ukrytego służący przetrwaniu niesprzyjających warunków środowiskowych za pomocą wielokrotnie spowolnionych procesów metabolicznych, wyróżnia się anhydrobiozę, kriobiozę, chemobiozę i osmobiozę.
Wikipedia
utajniona cenzura, niedopuszczanie do obiegu widowisk teatralnych, filmów, audycji, publikacji itp. w sposób niejawny i nieformalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. fotoreceptor światła niebieskiego u zwierząt i roślin
Wiktionary
Kryptochromy (gr. κρυπτό χρώμα (krupto chroma) co oznacza ukryty kolor) – fotoreceptory światła niebieskiego u zwierząt i roślin. Nazwy tej używa się w odniesieniu do specyficznej podklasy receptorów światła niebieskiego – flawoprotein regulujących kiełkowanie, elongację, fotoperiodyzm i inne reakcje wzrostowe roślin. Światło niebieskie pośredniczy także w fototropizmie, ale udział kryptochromów w tym procesie nie jest znany. W tym procesie bierze udział NPH1, białko zawierające flawinową grupę chromoforową, którego widmo absorpcyjne funkcjonalnej cząsteczki pokrywa się z widmem czynnościowym dla procesu fototropizmu i nazywane jest fototropiną. Kryptochromy to białka wczesne ewolucyjnie, pochodzące od fotoliaz – bakteryjnych enzymów flawoproteinowych aktywowanych przez światło i uczestniczących w naprawie dimerów pirymidynowych DNA. U eukariontów kryptochromy utraciły tę zdolność katalityczną.
Wikipedia
w literaturze: cudze słowa ukryte w zmienionej formie w utworze innego autora
SJP.pl
depresja zalana wodą
SJP.pl
Kryptodepresja – zagłębienie terenu wypełnione przez wodę lub lód, przez co tworzy się jezioro lub lodowiec, którego dno jest poniżej średniego poziomu morza (p.p.m.), natomiast powierzchnia może znajdować się nad poziomem morza (n.p.m.).
Do takich kryptodepresji należą Bajkał w Azji (kryptodepresja 1164 m), Morze Kaspijskie (1053 m), Morze Martwe w Azji (735 m), Tanganika w Afryce (698 m) oraz m.in. jezioro Como, Loch Ness i Ładoga w Europie czy Athabaska i Ontario w Ameryce Północnej. Największą kryptodepresję w Polsce (prawie 30 m) tworzy jezioro Miedwie znajdujące się między Stargardem a Szczecinem oraz Jezioro Turkusowe w Wapnicy w powiecie kamieńskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. człowiek ukrywający swoje poglądy faszystowskie
Wiktionary
rzecz.
:: fż. kryptofaszystka ż.
Wiktionary
Kryptofaszyzm to określenie używane na określenie działań i zachowań partii politycznej bądź grupy, w których stosuje się do założeń ideologicznych faszyzmu, jednocześnie oficjalnie utrzymując iż nie ma z nim nic wspólnego. Termin ten został utworzony w podobny sposób jak określenia kryptojudaizm i kryptochrześcijaństwo, które odnoszą się do sekretnych judaistycznych lub chrześcijańskich praktyk religijnych wykonywanych przez osoby, które oficjalnie przeszły na inne wyznanie.
Wikipedia
roślina skrytopączkowa, mająca pączki ukryte w ziemi lub w wodzie
SJP.pl
w botanice: roślina skrytopłciowa, niewytwarzająca kwiatów, rozmnażająca się głównie przez zarodniki
SJP.pl
w botanice: gatunek identyczny lub prawie identyczne pod względem budowy morfologicznej z innym gatunkiem, niemogący się z nim krzyżować
SJP.pl
homoseksualista ukrywający swoją prawdziwą orientację seksualną
SJP.pl
giełda kryptowalut
SJP.pl
Kryptogiełda, inaczej giełda kryptowalut – serwis internetowy, gdzie użytkownicy składają oferty kupna i sprzedaży kryptowalut, takich jak np. bitcoin.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie kryptografii
SJP.pl
dział kryptologii poświęcony zasadom i technikom tworzenia szyfrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umiejętność przekształcania tekstu zrozumiałego dla wszystkich w tekst zaszyfrowany; szyfrowanie
Wiktionary
Kryptologia (z gr. κρυπτός kryptos, „ukryty”, i λόγος logos, „rozum”, „słowo”) – dziedzina wiedzy o przekazywaniu informacji w sposób zabezpieczony przed niepowołanym dostępem. Współcześnie kryptologia jest uznawana za gałąź zarówno matematyki, jak i informatyki; ponadto jest blisko związana z teorią informacji, inżynierią oraz bezpieczeństwem komputerowym.
Wikipedia
(1.1) Ogólnie stosowane w starożytności metody kryptografii można podzielić na dwa rodzaje – przestawianie i podstawianie.
Wiktionary
rzecz. kryptograf m.
przym. kryptograficzny
przysł. kryptograficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kryptograf m.
przym. kryptograficzny
przysł. kryptograficznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|κρυπτός|γράφω. (kruptós + gráphō)
uwagi.
por|kryptologia.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cryptography
* baskijski: (1.1) kriptografia
* białoruski: (1.1) крыптаграфія
* czeski: (1.1) kryptografie ż.
* estoński: (1.1) krüptograafia
* francuski: (1.1) cryptographie ż.
* hiszpański: (1.1) criptografía ż.
* indonezyjski: (1.1) kriptografi
* interlingua: (1.1) cryptographia
* japoński: (1.1) furi|暗号論|あんごうろん.
* niemiecki: (1.1) Kryptografie ż.
* nowogrecki: (1.1) κρυπτογραφία ż.
* słowacki: (1.1) kryptografia ż.
* węgierski: (1.1) kriptográfia
źródła.
== kryptografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kryptografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób związany z kryptografią
Wiktionary
(1.1) Enigma oprócz układu wirników wyposażona była w tzw. walec odwracający. Dzięki niemu możliwe było wykorzystanie maszyny zarówno do szyfrowania, jak i do deszyfrowania wiadomości. Co ciekawe, o ile z praktycznego punktu widzenia była to niewątpliwa zaleta, o tyle kryptograficznie stanowiło to poważną wadę.
Wiktionary
rzecz. kryptograf m. kryptografia ż., kryptografka ż.
przym. kryptograficzny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kryptografią, dotyczący kryptografii
Wiktionary
(1.1) Witam serdecznie, zbieram informacje o szyfrach, kodach, metodach kryptograficznych, które mogły być używane w XIX w. przez polskich żołnierzy walczących w powstaniach.
Wiktionary
rzecz. kryptografia ż., kryptograf m.
przysł. kryptograficznie
Wiktionary
1. informacja zapisana szyfrem; szyfrogram;
2. nieliterowy ciąg znaków zastępujący słowo lub imię i nazwisko, np. ***;
3. krótkie wyrażenie z Przepowiedni Malachiasza, mające oddawać w jakiś sposób cechę osobowości lub pontyfikatu papieża
SJP.pl
Szyfrogram (lub inaczej kryptogram) – wiadomość, dane w postaci zaszyfrowanej.
Wikipedia
gatunek zauropsyda z rzędu plezjozaurów
SJP.pl
Kryptoklid (Cryptoclidus eurymerus) – plezjozaur z rodziny kryptoklidów.
Ten morski gad był lepiej przystosowany do życia na lądzie niż inne plezjozaury. Odkryto go w Anglii, Francji, Rosji i Ameryce Południowej. Kryptoklid miał bardzo mocne zęby; mógł łapać nimi nawet pterozaury (np. pterodaktyle, które żyły w tym samym czasie i miejscu). Do tej pory odnaleziono kilka kompletnych szkieletów. Jego nazwa rodzajowa oznacza "ukryty obojczyk". Żył w późnej jurze, około 165-150 mln lat temu. Mierzył 8 m. i ważył 9 t.
Wikipedia
morski gad jurajski
SJP.pl
Kryptoklid (Cryptoclidus eurymerus) – plezjozaur z rodziny kryptoklidów.
Ten morski gad był lepiej przystosowany do życia na lądzie niż inne plezjozaury. Odkryto go w Anglii, Francji, Rosji i Ameryce Południowej. Kryptoklid miał bardzo mocne zęby; mógł łapać nimi nawet pterozaury (np. pterodaktyle, które żyły w tym samym czasie i miejscu). Do tej pory odnaleziono kilka kompletnych szkieletów. Jego nazwa rodzajowa oznacza "ukryty obojczyk". Żył w późnej jurze, około 165-150 mln lat temu. Mierzył 8 m. i ważył 9 t.
Wikipedia
warunki klimatyczne panujące wewnątrz zamkniętych urządzeń i pomieszczeń; mikroklimat
SJP.pl
grzyb chorobotwórczy bytujący w glebie, wywołujący grzybicę - kryptokokozę
SJP.pl
przymiotnik od: kryptokok
SJP.pl
grzybica zakaźna wywołana przez drożdżopodobny grzyb Cryptococcus neoformatus, atakująca ośrodkowy układ nerwowy, płuca, skórę i tkankę podskórną; rodzaj drożdżycy; toruloza
SJP.pl
Kryptokokoza (toruloza, drożdżyca europejska) – grzybica wywołana przez Cryptococcus neoformans, grzyb należący do tzw. drożdży podstawkowych. Choroba o przebiegu podostrym lub przewlekłym, atakuje ośrodkowy układ nerwowy, płuca (grzybice narządowe, głębokie) lub skórę i tkankę podskórną (grzybice powierzchowne).
Wikipedia
pogardliwie: kryptokomunista
SJP.pl
ludzie, którzy ukrywają swoje komunistyczne przekonania
SJP.pl
osoba, która ukrywa swoje komunistyczne przekonania
SJP.pl
ukryty komunizm
SJP.pl
posiadający budowę krystaliczną niewidoczną gołym okiem
SJP.pl
granulat grafitu, gliny i karborundu, stosowany jako materiał oporowy w piecach elektrycznych
SJP.pl
homoseksualistka ukrywająca swoją prawdziwą orientację seksualną
SJP.pl
niedeklarujący się jako lewicowiec, jednak o poglądach bliskich lewicowcom
SJP.pl
specjalista w zakresie kryptologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się szyfrowaniem i deszyfracją tekstów
Wiktionary
Kryptologia (z gr. κρυπτός kryptos, „ukryty”, i λόγος logos, „rozum”, „słowo”) – dziedzina wiedzy o przekazywaniu informacji w sposób zabezpieczony przed niepowołanym dostępem. Współcześnie kryptologia jest uznawana za gałąź zarówno matematyki, jak i informatyki; ponadto jest blisko związana z teorią informacji, inżynierią oraz bezpieczeństwem komputerowym.
Wikipedia
(1.1) Po raz pierwszy szyfrogramy zakodowane przy pomocy Enigmy udało się rozszyfrować polskim kryptologom w grudniu 1932 roku w Pałacu Saskim w Warszawie, mieszczącym siedzibę Biura Szyfrów Oddziału II Sztabu Głównego Wojska Polskiego.
Wiktionary
rzecz. kryptologia ż.
:: fż. kryptolożka ż.
przym. kryptologiczny
Wiktionary
nauka poświęcona szyfrom, czyli porozumiewaniu się w bezpieczny i zwykle potajemny sposób, obejmująca kryptografię i kryptoanalizę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. inform. dziedzina wiedzy zajmująca się przekazywaniem informacji w sposób zabezpieczony przed nieuprawnionym dostępem, obejmuje tak utajnianie wiadomości (kryptografię) jak i przełamywanie ich zabezpieczeń i odczyt treści (kryptoanalizę);
Wiktionary
Kryptologia (z gr. κρυπτός kryptos, „ukryty”, i λόγος logos, „rozum”, „słowo”) – dziedzina wiedzy o przekazywaniu informacji w sposób zabezpieczony przed niepowołanym dostępem. Współcześnie kryptologia jest uznawana za gałąź zarówno matematyki, jak i informatyki; ponadto jest blisko związana z teorią informacji, inżynierią oraz bezpieczeństwem komputerowym.
Wikipedia
rzecz. kryptolog mos., kryptolożka ż.
przym. kryptologiczny
przysł. kryptologicznie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kryptologią, dotyczący kryptologii
Wiktionary
rzecz. kryptolog mos., kryptologia ż.
Wiktionary
przymiotnik od: kryptol
SJP.pl
drzewo iglaste z rodziny cyprysowatych; szydlica
SJP.pl
Wikipedia
Kryptomnezja (od gr. kryptós „ukryty”, mnēmē „pamięć”) – częsty sposób przypominania sobie głęboko ukrytych lub zapomnianych przeżyć inaczej niedostępnych. Pamięć bez identyfikacji pamiętanych treści jako wcześniej poznanych, np. przyjmowanie za własne cudzych myśli zasłyszanych dawniej (niekiedy mówi się o podświadomym plagiacie).
Wikipedia
w odniesieniu do pierwiastków chemicznych: nie tworzący własnych minerałów; endokryptny, endomorficzny
SJP.pl
pierwiastek chemiczny, jeden z gazów szlachetnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Kr i liczbie atomowej 36;
Wiktionary
Krypton (Kr; z gr. κρυπτός, kryptos = „ukryty”) – pierwiastek chemiczny z grupy helowców. Bezbarwny, niereaktywny gaz. Został odkryty w 1898 r. przez W. Ramsaya i M.W. Traversa.
Występuje w atmosferze ziemskiej w ilości ok. 1,14 ppm. Jest jednym z produktów rozpadu uranu i plutonu. Ma 32 izotopy z przedziału liczby masowej 69–100 o okresie półtrwania minimum 1 ms. Trwałe są izotopy 78, 80, 82, 83, 84 i 86.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma krypton?
Wiktionary
IPA: ˈkrɨptɔ̃n, AS: kryptõn
Wiktionary
przym. kryptonowy, kryptowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Kr
Wiktionary
wyraz lub litery używane do nazwania kogoś lub czegoś w celu ukrycia jego tożsamości lub utrudnienia identyfikacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) złożenie liter i cyfr albo wyraz, który ukrywa nazwę czegoś lub czyjeś nazwisko
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Operacja pod kryptonimem „Neutron” miała na celu infiltrację środowisk faszystowskich w Czechach i zaostrzenie nastrojów antycygańskich w tym kraju.
Wiktionary
przym. kryptonimowy, kryptonimiczny
przym. kryptonimowo
Wiktionary
przymiotnik od: kryptonim
SJP.pl
w świecie przygód Supermana: substancja z planety Krypton, która osłabi i szkodzi Supermanowi
SJP.pl
Kryptonit (ang. Kryptonite) – fikcyjny pierwiastek z komiksów z udziałem Supermana, które wydawane są przez DC Comics. Pierwszy raz pojawił się w 1945 roku w słuchowisku radiowym The Adventures of Superman. W komiksie pojawił się dopiero wraz z wydaniem Superman vol. 1 #61 (1949). Jego nazwa pochodzi od nazwy fikcyjnej planety Krypton, z którego pochodzi, a ta zaś została zaczerpnięta od kryptonu (Kr) – pierwiastka chemicznego, z grupy helowców w układzie okresowym.
Wikipedia
przymiotnik od: krypton
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od krypton
Wiktionary
(1.1) Żarówki halogenowe i kryptonowe emitują bardzo jasne światło, które można stworzyć znakomitą atmosferę do pracy.
Wiktionary
IPA: ˌkrɨptɔ̃ˈnɔvɨ, AS: kryptõnovy
Wiktionary
rzecz. krypton mrz.
przym. kryptowy
Wiktionary
w architekturze antycznej: tajemne przejście w postaci zamkniętego portyku, zwykle sekretne przejście podziemne
SJP.pl
Kryptoportyk (portyk pozorny) – rodzaj portyku, obudowanego ze wszystkich stron, w którym kolumny podtrzymujące konstrukcję dachu stoją tuż przy murze lub są w niego wtopione (półkolumny). W starożytności była to podłużna budowla całkowicie lub częściowo zagłębiona w ziemi doświetlona otworami wykonanymi w sklepieniu lub w ścianach bocznych. Najczęściej pełniła rolę przejścia w czasie niepogody, ale również magazynowano w niej żywność.
Wikipedia
taki, który odbywa się bez udziału świadomości i którego natura nie została jeszcze wyjaśniona
SJP.pl
prowadzenie reklamy w publikacjach albo programach o charakterze niereklamowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ukryta reklama towarów, usług, firm itp. zamieszczona w przestrzeni (np. publikacji) o charakterze niereklamowym,
Wiktionary
Kryptoreklama (gr. κρυπτός – kryptos – ukryty) – ukryta działalność reklamowa wiążąca się z uzyskaniem przez dziennikarza bądź redakcję korzyści majątkowej lub osobistej od osoby bądź przedsiębiorstwa dążących do zamieszczenia przekazu reklamy sprawiającego wrażenie obiektywnej, redakcyjnej informacji. Polega to na służącym celom reklamowym lub promocyjnym przedstawieniu w słowach lub obrazach towaru, usługi, firmy, działalności przedsiębiorców, prezentujących w sposób wprowadzający w błąd odbiorców przekazu, co do jej charakteru, celu i przeznaczenia.
Wikipedia
(1.1) Ach ta kryptoreklama, ileż z nią kłopotu… Na potrzeby serialu produkuje się własne naklejki na szampana i na każdą butelkę wina pokazywaną na ekranie.
(1.1) Tajemnicą poliszynela są opowieści o artykułach pisanych i publikowanych za pieniądze (czyli tzw. kryptoreklamie), o prezentach, jakie dziennikarze uczestniczący w konferencjach prasowych dostają od wielkich firm i koncernów (…)
Wiktionary
przym. kryptoreklamowy
Wiktionary
przymiotnik od: kryptoreklama
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kryptoreklamy, właściwy kryptoreklamie
Wiktionary
rzecz. kryptoreklama ż.
Wiktionary
rodzaj kryptoskopu (aparatu rentgenowskiego do prześwietleń)
SJP.pl
pasożytnicza choroba ssaków
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj waluty wirtualnej, np. bitcoin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) waluta elektroniczna oparta na mechanizmach kryptograficznych;
Wiktionary
Kryptowaluta, rzadziej waluta kryptograficzna – rozproszony system księgowy bazujący na kryptografii, przechowujący informację o stanie posiadania w umownych jednostkach. Stan posiadania związany jest z poszczególnymi węzłami systemu („portfelami”) w taki sposób, aby kontrolę nad danym portfelem kryptowalutowym miał wyłącznie posiadacz odpowiadającego mu klucza prywatnego i niemożliwe było dwukrotne wydanie tej samej jednostki. Kryptowaluta jest szczególnym przypadkiem waluty wirtualnej.
Wikipedia
przymiotnik od: krypta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kryptą, dotyczący krypty
Wiktionary
rzecz. krypta ż., kryptka ż., krypton m., Krypton m., kryptyda ż.
przym. kryptonowy, kryptydowy
temsłow. krypto-
Wiktionary
okres w dziejach Ziemi obejmujący dwie najstarsze ery: archaiczną i proterozoiczną; prekambr, eon kryptozoiczny
SJP.pl
Wikipedia
stadium wywołujących malarię krwinkowców, zasiedlające komórki wątroby i śledziony u człowieka
SJP.pl
pseudonaukowiec zajmujący się zwierzętami, na których istnienie brak naukowych dowodów
SJP.pl
pseudonauka zajmująca się zwierzętami, na których istnienie brak naukowych dowodów
SJP.pl
Kryptozoologia (z gr. kryptos „ukryty”, zoon „zwierzę” i logos „nauka”) – kontrowersyjna gałąź zoologii, będąca dziedziną pseudonauki zajmującą się zwierzętami, których istnienie powszechnie jest odrzucane ze względu na brak wiarygodnych, naukowych dowodów. Zwierzęta te występują w podaniach, legendach i relacjach świadków. Pomysł nazwy tego kierunku badań jest zwykle przypisywany zoologowi Bernardowi Heuvelmansowi, który zaproponował ten termin w wydanej w 1955 roku książce On the Track of Unknown Animals (Na tropie nieznanych zwierząt). Sam Heuvelmans twierdził jednak, że oryginalnym twórcą terminu jest Anthonid Cornelis Oudemans, który w 1892 roku użył go w swojej pracy pt. The Great Sea Serpent.
Wikipedia
hipotetyczne zwierzę, którego istnienie jest obiektem badań kryptozoologów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hipotetyczne zwierzę, którego istnienie nie zostało potwierdzone przez naukę
Wiktionary
Kryptyda – hipotetyczne zwierzę, którego istnienie jest obiektem badań kryptozoologów, lecz nie zostało potwierdzone przez zoologię. Kryptydy to zwierzęta uznane za dawno wymarłe bądź znane z przekazów. Poszukiwaniem kryptyd zajmują się kryptozoolodzy.
Wikipedia
przym. kryptydowy, kryptowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kryptydą, dotyczący kryptydy
Wiktionary
rzecz. kryptyda ż.
przym. kryptowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Krysa:
Wikipedia
zdrobnienie od: Krystyna (imię żeńskie); Kryśka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Krystyna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jola jest wyjątkowo małostkowa, obraziła się na mnie o to, że podałam cukiernicę najpierw Krysi.
(1.1) Podwiozłam ciocię Krysię na bazarek koło dworca.
Wiktionary
IPA: ˈkrɨɕa, AS: kryśa
Wiktionary
rzecz. Krystynka ż., Krystyna ż., Krysieńka ż., Kryśka ż., Krycha ż.
przym. Krysiny
Wiktionary
(1.1) Krysieńka, Krystynka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Krystyna (imię żeńskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krysi lub z nią związany
SJP.pl
dawniej: kreska, linia; dziś w powiedzeniach "przyjdzie (przyszła) na kogoś kryska" - ktoś w końcu ulegnie (uległ), przegra (przegrał), odniesie (odniósł) porażkę; "przyszła kryska na Matyska" - osoba źle postępująca została ukarana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Krystyna
Wiktionary
(1.1) Kryśka zawsze świetnie wygląda. Nie wiesz, kto ją czesze?
Wiktionary
IPA: ˈkrɨɕka, AS: kryśka
Wiktionary
rzecz. Krystynka ż., Krystyna ż., Krysia ż.
Wiktionary
(1.1) Krysia
Wiktionary
dawniej: kreska, linia; dziś w powiedzeniach "przyjdzie (przyszła) na kogoś kryska" - ktoś w końcu ulegnie (uległ), przegra (przegrał), odniesie (odniósł) porażkę; "przyszła kryska na Matyska" - osoba źle postępująca została ukarana
SJP.pl
Kryski – przysiółek wsi Czepiele w Polsce, położony w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Kuźnica.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa białostockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: Kryspina
Wiktionary
Kryspin – imię męskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie stanowiące zdrobnienie od łac. imienia męskiego Crispus, które powstało z przymiotnika oznaczającego „kędzierzawy”. Kryspin po raz pierwszy został poświadczony w Polsce w 1226 roku, w formach Krzyszpin i Kryspin. Możliwe staropolskie zdrobnienia to: Krzysz, Krzysza, Krzyszcz, Krzyszczek, Krzyszczko, Krzyszczk, Krzyszek, Krzyszka, Krzyszko, Krzyszna, Krzych, Krzychna.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Kryspin i chodzę do drugiej klasy gimnazjum w Pacanowie.
(2.1) Byłem wczoraj na imieninach u dwóch znajomych Kryspin.
Wiktionary
IPA: ˈkrɨspʲĩn, AS: kryspʹĩn
Wiktionary
rzecz. Krzyszpin m., Kryspian m., Kryspinian m., Kryspinów m., Kryspus m.
:: zdrobn. Kryspinek m., Kryspek m.
:: fż. Kryspina ż., Kryspinka ż.
przym. Kryspinowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Kryspinek, Kryspek; przest. Krzyszpin, Kryspian, Kryspinian, Kryspus
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Kryspina – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa crispa – (osoba) o kręconych włosach, kędzierzawa.
Kryspina imieniny obchodzi 5 grudnia.
Wikipedia
rzadko: prezenty fundowane na cudzy koszt
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kryspiny lub z nią związany
SJP.pl
Kryspin z małżonką; Kryspinowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kryspinowem, dotyczący Kryspinowa
Wiktionary
rzecz. Kryspinów m.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kryspina lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Kryspus, Flavius Iulius Valerius Crispus (ur. ok. 300, zm. 326) – syn Konstantyna Wielkiego i jego pierwszej żony (lub konkubiny) Minerwiny, cezar Konstantyna od 317 do 326 roku n.e.
Wikipedia
(1.1) Przełożony synagogi, Kryspus, uwierzył w Pana z całym swym domem, wielu też słuchaczy korynckich uwierzyło i przyjmowało wiarę i chrzest.
Wiktionary
rzecz. Kryspin mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. Chrystus
Wiktionary
(1.1) Kryste, dniu naszej światłości, / Nocne odkrywasz ciemności, / Za światłość cię prawą znamy, / Gdy twej nauki słuchamy.
Wiktionary
IPA: krɨst, AS: kryst
Wiktionary
rzecz. Chrystus mos., Krzysztof
Wiktionary
(1.1) Chrystus, Mesjasz, Zbawiciel
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Krysta (bułg. Кръста) – szczyt masywu Witosza, w Bułgarii, o wysokości 1561 m n.p.m.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krystaliczne; cecha tych, którzy są krystaliczni
Wiktionary
Stopień krystaliczności – parametr stosowany w przypadku substancji i materiałów zdolnych do częściowej krystalizacji (polimerów, stopów metali, szkła itp.), definiowany jako stosunek masy części skrystalizowanej do całkowitej masy materiału/substancji.
Wikipedia
rzecz. kryształ m., kryształek m., krystalizator m., krystalizacja ż., krystalizowanie n., skrystalizowanie n., kryształowość ż.
czas. krystalizować ndk., skrystalizować dk.
przym. kryształowy, krystaliczny
przysł. kryształowo, krystalicznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który występuje pod postacią kryształu
(1.2) tak czysty i przezroczysty jak kryształ
(1.3) idealny, bez skazy
Wiktionary
(1.1) Oczyszczony sok jest kierowany do zatężania, odbarwiania i krystalizacji (produkty: cukier krystaliczny, produkt uboczny: melasa).
(1.1) Rok później francuscy naukowcy przekształcili salicylan w formę krystaliczną.
Wiktionary
IPA: ˌkrɨstaˈlʲit͡ʃnɨ, AS: krystalʹičny
Wiktionary
rzecz. kryształ m., kryształek m., krystalizacja ż., krystalizowanie n., skrystalizowanie n., kryształowość ż., krystalit m., krystalizator m.
czas. krystalizować (się), skrystalizować
przym. kryształowy, krystalizacyjny
przysł. krystalicznie, kryształowo, krystalizacyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. część ciała stałego o budowie krystalicznej będąca obszarem monokrystalicznego uporządkowania;
Wiktionary
Krystalit (zwany również ziarnem) – część ciała stałego o budowie krystalicznej będąca obszarem monokrystalicznego uporządkowania. Ma rozmiary od kilku nanometrów do milimetrów. Krystality oddzielone są od siebie cienkimi amorficznymi warstwami (granicami ziaren) tworząc większe struktury polikrystaliczne. W pewnych materiałach (np. krzem nanokrystaliczny) poszczególne bardzo małe ziarna krystaliczne osadzone są w matrycy amorficznej, nieposiadającej struktury krystalicznej. Krystality są zwykle zorientowane przypadkowo. W związku z tym ich własności fizyczne są izotropowe, co oznacza izotropowość np. pod względem mechanicznym, a substancjach przezroczystych – optycznym. Krystality mogą układać się w sposób uporządkowany tworząc okrągłe (lub sferyczne) sferolity, dendryty o budowie drzewiastej, igły i inne. Struktury takie tworzone są w warunkach przechłodzenia, gdy proces nukleacji wtórnej dominuje nad procesem nukleacji pierwotnej.Powstawanie takich konglomeratów krystalitów obserwuje się w bardzo różnych substancjach takich jak:
Wikipedia
(1.1) Krystality mogą układać się w sposób uporządkowany tworząc okrągłe (lub sferyczne) sferolity, dendryty o budowie drzewiastej, igły i inne.
Wiktionary
IPA: krɨˈstalʲit, AS: krystalʹit
Wiktionary
rzecz. kryształ m.
przym. kryształowy
Wiktionary
(1.1) ziarno
Wiktionary
1. proces tworzenia się kryształów lub ciał krystalicznych;
2. skupisko kryształów powstałe w wyniku tego procesu;
3. kształtowanie i ustalanie się jakichś poglądów, planów itp.; konkretyzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces tworzenia się kryształów
Wiktionary
Krystalizacja – proces powstawania fazy krystalicznej z fazy stałej (amorficznej), fazy ciekłej (substancji stopionej lub jej roztworu) lub fazy gazowej. Krystalizacja jest zwykle procesem egzotermicznym. Przeprowadza się ją w celu wyodrębnienia związku chemicznego z roztworu. Mieszaniny jednorodne cieczy (rozpuszczalnik) i ciała stałego (substancja rozpuszczona) mają graniczne stężenie, w którym rozpoczyna się proces krystalizacji.
Wikipedia
rzecz. kryształ mrz., kryształek mrz., krystaliczność ż., kryształowość ż.
przym. kryształowy
czas. krystalizować
Wiktionary
związany z krystalizacją
SJP.pl
cylindryczne naczynie laboratoryjne używane do krystalizacji
SJP.pl
Krystalizator to aparat, w którym realizuje się proces krystalizacji.
Wikipedia
1. nabierać budowy krystalicznej, ulegać krystalizacji;
2. powodować krystalizację;
3. w przenośni: ustalać , konkretyzować swoje poglądy, plany, pomysły itp.;
4. krystalizować się -
a) nabierać budowy krystalicznej, ulegać krystalizacji;
b) o poglądach, planach, pomysłach itp.: ustalać się, konkretyzować się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skrystalizować, wykrystalizować)
(1.1) chem. tworzyć strukturę krystaliczną
czasownik zwrotny niedokonany krystalizować się (dk. skrystalizować się, wykrystalizować się)
(2.1) przen. (o sytuacji) wyłaniać wyraźne zależności, prawidłowości, okoliczności i konsekwencje
Wiktionary
(1.1) Anhydryt krystalizuje w układzie rombowym.
(1.1) Większość miodów nektarowych krystalizuje po jednym do sześciu tygodni.
Wiktionary
rzecz. krystalizacja ż., kryształ mrz., kryształek mrz., krystaliczność ż., kryształowość ż.
przym. kryształowy
Wiktionary
Krystalochemia – termin ten wprowadził V.M. Goldschmidt i przedstawił jej ówczesny zakres badań jako określenie prawideł między składem chemicznym a własnościami fizycznymi materiału.Wiąże się z tym badanie relacji między strukturą wewnętrzną w jej najszerszym sensie a wszelkimi własnościami, parametrami, charakterystykami, jakimi badacze ciała stałego dysponują.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie krystalografii
SJP.pl
nauka o budowie i własnościach kryształów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. interdyscyplinarna nauka zajmująca się badaniem struktury, właściwości i sposobów powstawania kryształów
Wiktionary
Krystalografia (od greckich słów κρύσταλλος krystallos – „lód”, które później zaczęło oznaczać także kryształ górski i inne kryształy, oraz γράφω grapho – „piszę”) – nauka o kryształach, krystalitach oraz substancjach o strukturze częściowo uporządkowanej. Jej zakres pokrywa się częściowo z mineralogią, fizyką ciała stałego, chemią i materiałoznawstwem.
Wikipedia
(1.1) Najważniejszym narzędziem w krystalografii jest dyfrakcja rentgenowska.
Wiktionary
rzecz. krystalograf mos.
przym. krystalograficzny
Wiktionary
dotyczący krystalografii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. miner. związany z krystalografią, dotyczący krystalografii
Wiktionary
rzecz. krystalografia ż., krystalograf m.
Wiktionary
substancja nie tworząca układów koloidalnych, powszechnie używana w medycynie, jako płyn wypełniający łożysko naczyniowe u osób z dużą utratą krwi po krwotokach
SJP.pl
Płyn infuzyjny, płyn do wlewów kroplowych (łac. infundibilium) – jałowy, apirogenny roztwór wodny lub emulsja typu o/w (olej w wodzie) jednej lub kilku substancji chemicznych, przeznaczony do podawania głównie drogą dożylną jako wlew kroplowy lub przy użyciu pompy infuzyjnej.
Wikipedia
przymiotnik od: krystaloid
SJP.pl
wróżenie z kryształowej kuli
SJP.pl
Krystalomancja (od greckich słów κρύσταλλος krystallos – „lód”, które później zaczęło oznaczać także kryształ górski i inne kryształy i manteia, „wróżba”), także sferomancja lub wróżenie z kuli – przepowiadanie przyszłości na podstawie wizji dostrzeganych przez wróżbitę w kryształowej (wykonanej ze szkła kryształowego) kuli. Wróżbici używający kuli twierdzą, że przy jej pomocy są zdolni np. uzyskiwać odpowiedzi na rozmaite pytania, przewidywać przebieg przyszłych zdarzeń, przepowiadać los, pomagać klientowi podejmować decyzje w bieżących sprawach, znajdować wyjście z kłopotów, dokonywać analizy ludzkich charakterów.
Wikipedia
dział krystalografii zajmujący się mierzeniem kątów między ścianami kryształów; goniometria
SJP.pl
sztuka przygotowywania szklistej polewy do naczyń glinianych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. lewatywa
Wiktionary
IPA: krɨˈstɛra, AS: krystera
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Krystian – imię męskie pochodzenia grecko-łacińskiego, od łac. Christianus, Cristianus oznaczające „chrześcijanin, wyznawca Chrystusa”.
Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom w Polsce Krystian w 2017 r. zajmował 48. miejsce w grupie imion męskich. W całej populacji Polaków Krystian zajmował w 2017 r. 60. miejsce (108 962 osoby). W styczniu 2024 w rejestrze PESEL znajdowało się 111 386 mężczyzn o pierwszym imieniu Krystian, co plasowało imię to na 61. miejscu wśród imion męskich w całej populacji.
Wikipedia
IPA: ˈkrɨstʲjãn, AS: krystʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Krzysztof, Krystyna ż., Krystianowa ż., Krystianówna ż., Krystianostwo n.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Krystiana – żeński odpowiednik imienia Krystian, które powstało poprzez dodanie przyrostka -ianus, oznaczającego przynależność lub pochodzenie, do łacińskiego imienia Christinus/Cristinus. Oznacza „chrześcijanka, należąca do Chrystusa, Chrystusowa”. Imię to jest poświadczone w Polsce od XIII wieku, w formie Krzys(z)tyjana, Krystyjana. Staropolskie formy pochodne: Krczona, Krzczona, Chryścijanica, Chrzczonka.
Wikipedia
ostry skręt na nartach; chrystiania, christiania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ewolucja narciarska służąca zatrzymaniu się lub zmianie kierunku jazdy
Wiktionary
IPA: krɨˈstʲjä̃ɲja, AS: krystʹi ̯ä̃ńi ̯a
Wiktionary
(1.1) chrystiania
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krystiany lub z nią związany
SJP.pl
Krystian z małżonką; Krystianowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krystiana lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
biały minerał o szklistym połysku, występujący w skałach wulkanicznych, odmiana kwarcu
SJP.pl
Krystobalit (cristobalit) – stosunkowo rzadki minerał należący do gromady krzemianów; ceniony w kręgach jubilerskich. Nazwa pochodzi od Cerro San Cristobal w Meksyku, gdzie minerał ten został znaleziony (1884 r.).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Krystyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego wywodzące się od wyrazu Pomazaniec (Chrystus), do którego dodano przyrostek -inus wskazujący na zależność lub pochodzenie (Christinus, 'należący do Chrystusa, Chrystusowy'). W dokumentach polskich poświadczone w XI wieku w formie łacińskiej, a od XII w. w formie spolszczonej Krystyn.
Wikipedia
rzecz. Krystynka ż., Krzysztof, Krystyna ż., Krystynowa ż., Krystynówna ż., Krystynostwo n.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od: Krystyn
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Krystyna i uczę geografii w szkole podstawowej.
Wiktionary
IPA: krɨˈstɨ̃na, AS: krystỹna
Wiktionary
rzecz. Krzysztof m., Krystian m., Krzysztofor m.
:: zdrobn. Krysia ż., Kryśka ż., Krysieńka ż., Krystka ż., Krystynka ż., Krzycha ż., Kryśka ż.
:: zgrub. Krycha ż., Krychna ż.
:: fm. Krystyn m.
przym. Krystynowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krystyny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Krystyna (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Krystyna
(1.2) geogr. przysiółek w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież;
Wiktionary
Krystynka – przysiółek w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim, w gminie Chodzież.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Przysiółek w sołectwie Stróżewo - zobacz jednostki pomocnicze gminy Chodzież w BIP.
Wikipedia
(1.1) Ha, chętnie wierzę, toby było dziewczę dla was! Ale mylicie się! Nie na to Pan Bóg kazał Krystynce wyrość, abyście wy jej świat zawiązali!
(1.1) Smakował mi bigos w jadłodajni „Krystynka” na Żoliborzu.
(1.2) Przy kapliczce w Krystynce dzieci wygrzebały skarb.
Wiktionary
:: rzecz. Krystyna ż., Krysia ż., Kryśka ż., Krysieńka ż., Krystka ż., Kryśka ż., Krycha ż., Krychna ż., Krystyn mrz.
:: przym. Krystynowy
Wiktionary
(1.1) Krysia, Krysieńka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. Czerwonogród (egzonim wariantowy);
Wiktionary
Szeptycki (ukr. Шептицький, Szeptyćkyj), Krystynopol – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, stolica rejonu szeptyckiego, 9 km na południe od miasta Sokal, 15 km na wschód od granicy z Polską, u ujścia Sołokii do Bugu.
Wikipedia
przym. krystynopolski
Wiktionary
(1.1) Czerwonogród
Wiktionary
Krystyn z małżonką; Krystynowie
SJP.pl
Krystyn z małżonką; Krystynostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krystyna lub z nim związany
SJP.pl
ochrona zapewniona np. przez mafię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nietykalność, ochrona (zapewniona np. przez mafię)
Wiktionary
(1.1) W Astrachaniu życie bez kryszy jest niemożliwe
Wiktionary
(1.1) pot. plecy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w mitologii indyjskiej: jeden z bohaterów "Mahabharaty", wojownik i filozof, ubóstwiony jako ósme wcielenie boga Wisznu; Kriszna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. Bóg w hinduizmie, ósmy awatar Wisznu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) U krysznaitów Kryszna należy do panteonu bóstw hinduizmu. Jest jednym z wcieleń i imion boga Wisznu. Był i pozostał uosobieniem piękna oraz dobra.
Wiktionary
IPA: ˈkrɨʃna, AS: kryšna
Wiktionary
rzecz. krysznaita m., krisznaita m.
Wiktionary
członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Świadomości Kryszny; krisznowiec
SJP.pl
przestarzałe zdrobnienie od: kryształ; kryształek
SJP.pl
1. ciało, w którym cząstki elementarne rozmieszczone są według reguł geometrycznych,
2. ciężkie szkło do wyrobu naczyń i luster,
3. wyrób z takiego szkła, zwykle rżnięty w skomplikowane wzory
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. chem. miner. ciało stałe o geometrycznie uporządkowanej budowie wewnętrznej;
(1.2) pot. przezroczyste, ciężkie szkło ołowiowe do wyrobu dekoracyjnych wazonów, kielichów itp.; również wyrób z takiego szkła;
(1.3) cukier spożywczy w postaci drobnych kryształów (1.1)
(1.4) przen. o czymś, co jest przezroczyste lub przejrzyste
(1.5) przen. pochlebnie o człowieku uważanym za nieskazitelnego moralnie
(1.6) pot. środ. metaamfetamina, jeden z narkotyków
Wiktionary
Ciało krystaliczne – ciało stałe, w którym cząsteczki (w kryształach molekularnych), atomy (w kryształach kowalencyjnych) lub jony (w kryształach jonowych) są ułożone w uporządkowany schemat powtarzający się we wszystkich trzech wymiarach przestrzennych. W objętości ciała cząsteczki zajmują ściśle określone miejsca, zwane węzłami sieci krystalicznej i mogą jedynie drgać wokół tych położeń.
Wikipedia
(1.1) Kryształy soli kamiennej mają kształt foremnych sześcianów.
(1.2) Jeszcze do niedawna na Dolnym Śląsku w kilku hutach szkła produkowano ręcznie zdobione kryształy.
(1.2) Dosyć sztywną mam szyję / i dlatego wciąż żyję, / że polityka dla mnie to w krysztale pomyje.
(1.3) Najchętniej kupowanym cukrem w Polsce jest kryształ.
(1.4) Lotna jaskółka muska kryształy jeziora, / I kogut bijąc skrzydły zapieje z wieczora
(1.4) Kryształ brylantowy wielu oczy zwodził; / Gdy się więc nad rubiny i szmaragdy drożył, / Ktoś prawdziwy dyament z nim obok położył.
(1.5) Mama wie, jak było naprawdę… że Leszek to kryształ i że właśnie dzięki Leszkowi i takim kolegom jak Leszek uwierzyłem w coś i jestem… dziś… taki, jak jestem…
(1.6) Podczas przeszukania u podejrzanego policja znalazła znaczne ilości haszyszu i tzw. kryształu – metaamfetaminy.
Wiktionary
IPA: ˈkrɨʃ.taw, AS: kryš.tau̯
Wiktionary
rzecz. krystalizator m., krystalit m., krystaloid m., krystalina, krystalizarnia ż., krystalizacja ż.
:: zdrobn. kryształek
czas. krystalizować, wykrystalizować, skrystalizować, przekrystalizować
przym. kryształowy, krystaliczny, skrystalizowany, wykrystalizowany, krystalizacyjny
przysł. krystalicznie, kryształowo
Wiktionary
(1.1) ciało krystaliczne
(1.2) szkło ołowiowe
(1.3) cukier kryształ
(1.5) ideał
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kryształ
(1.2) mały kryształ
Wiktionary
IPA: krɨˈʃtawɛk, AS: kryštau̯ek
Wiktionary
rzecz. kryształ m., krystalizacja ż., krystalizowanie n., krystaliczność ż., kryształowość ż.
czas. krystalizować, skrystalizować
przym. kryształowy, krystaliczny
przym. kryształowo, krystalicznnie
Wiktionary
przymiotnik od: kryształek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kryształowe; cecha tych, którzy są kryształowi
Wiktionary
rzecz. kryształ m., kryształek m., krystalizator m., krystalizacja ż., krystalizowanie n., skrystalizowanie n., krystaliczność ż.
czas. krystalizować ndk., skrystalizować dk.
przym. kryształowy, krystaliczny
przysł. kryształowo, krystalicznie
Wiktionary
→ kryształ
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przedmiot posiadający budowę kryształu
(1.2) przedmiot wykonany ze szkła kryształowego
(1.3) przedmiot wykonany z kryształu górskiego
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. czysty, przejrzysty, o głosie: dźwięczny, czysto brzmiący
(2.2) przen. człowiek uczciwy, szlachetny, nieskazitelny
Wiktionary
(1.2) Zapatrzył się na wysmukły, kryształowy wazonik, pokryty bardzo pięknym rysunkiem złotym…
(2.1) Cerę twarzy miała bladawą i często zmęczoną, różowe usta i szare oczy, które kryształową swą przezroczystością przypominały czasem oczy dziecięce.
(2.2) On w prostocie ducha nawet panią Reginę uważa za charakter kryształowy.
Wiktionary
IPA: ˌkrɨʃtaˈwɔvɨ, AS: kryštau̯ovy
Wiktionary
rzecz. kryształ mrz., kryształek mrz., krystalit mrz., kryształowość ż., krystalizacja ż., krystalizowanie n., skrystalizowanie n., krystaliczność ż.
czas. krystalizować ndk., skrystalizować dk.
przym. krystalitowy, krystalizacyjny
Wiktionary
(2.1) czysty, przejrzysty, przezroczysty
(2.2) szlachetny, uczciwy, nieskazitelny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. warunek będący podstawą podziału, pomiaru, oceny czegoś; probierz;
2. rodzaj wyścigu kolarskiego;
3. kryterium wartości - wzór wyboru najważniejszych wartości, określający ich naturę i będący podstawą ocen i norm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obserwowany czynnik, wchodzący w skład danych służących za podstawę oceny, wyceny, podziału, decyzji lub wyboru
(1.2) sport. wyścig kolarski po zamkniętym torze
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Informujemy, że kryterium nr 2 oceny merytorycznej wniosków, dotyczące obszaru działalności, będzie weryfikowane na podstawie dwóch list stanowiących załączniki do regulaminu naboru wniosków.
Wiktionary
(1.1) miernik, probierz
Wiktionary
krytojad burakowy, maleńki chrząszcz żerujący na siewkach buraków; drobnica
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny krytonosowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny krytonosowatych
SJP.pl
o cechach krytonosowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Krytonosowate, tapakolowate, tapakole (Rhinocryptidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Obejmuje gatunki zamieszkujące łąki, zarośla i lasy Ameryki Południowej i Centralnej.
Wikipedia
o cechach krytonosowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
krytoryjek olchowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
mający osłonięte skrzydła
SJP.pl
osłonięty, nakryty daszkiem; zakryty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) osłonięty
(1.2) pot. chroniony przed odpowiedzialnością
(1.3) pokryty czymś
(1.4) ukryty
forma czasownika.
(2.1) imiesłów bierny od czasownika kryć
Wiktionary
(1.1) Kryty kapeluszem ozdobnym w pióra, maluie w uśmiechu gitarę, a przed niemi dziecko pełne wdzięków z odkrytą główką, otwiera z uśmiechem klatkę przy oknie […].
(1.3) Mój dom jest kryty dachówką.
(2.1) Był przez 5 (=pięć) minut kryty przez Tomka.
Wiktionary
IPA: ˈkrɨtɨ, AS: kryty
Wiktionary
1. zdolność obiektywnej oceny zdarzeń, ludzi i własnego postępowania;
2. skłonność do krytykowania, przyjmowanie negatywnej postawy;
3. postawa postulująca kontrolę prawdziwości i zasadności twierdzeń przed ich uznaniem;
4. w filozofii: doktryna Kanta, według której teoria poznawcza musi poprzedzać inne badania filozoficzne; kantyzm
SJP.pl
Wikipedia
rzadko:
1. kobieta analizująca dzieła sztuki, utwory muzyczne itp. i oceniająca ich wartość;
2. kobieta oceniająca coś negatywnie;
3. zdrobnienie od: krytyka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) oceniając surowo lub bardzo niedobrze
(1.2) używając krytyki (np. jako recenzent książek, płyt, itp.)
(1.3) grożąc załamaniem obecnego stanu
Wiktionary
(1.1) Nishida odnosił się krytycznie do japońskich instytucji religijnych związanych z zen.
Wiktionary
rzecz. krytykowanie n., krytycyzm m., krytyczność ż., krytyk m., krytyka ż., krytyczka ż., krytykant m., krytykanctwo n.
czas. krytykować
przym. krytyczny, krytykancki
przysł. krytykancko
Wiktionary
(1.1) negatywnie, surowo, źle, krytykancko, w sposób krytyczny
(1.2) granicznie, ciężko, skrajnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: krytycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: krytyczny
SJP.pl
odnoszący się do krytyki literackiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krytyczne; cecha tych, którzy są krytyczni
Wiktionary
przym. krytyczny
przysł. krytycznie
rzecz. krytyk mos.
Wiktionary
1. bardzo surowo lub negatywnie oceniający;
2. dotyczący krytyki literackiej, filmowej itp.;
3. przełomowy, trudny, ciężki;
4. oparty na sumiennej, rzeczowej ocenie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) surowo lub negatywnie oceniający kogoś lub coś
(1.2) oparty na sumiennej, rzeczowej ocenie
(1.3) dotyczący krytyki literackiej, filmowej itp.
Wiktionary
(1.1) Psy szczekają, karawana idzie dalej - tak Zbigniew Bartman kwituje liczne krytyczne głosy po jego zatrudnieniu w roli trenera ŁKS-u
Wiktionary
IPA: krɨˈtɨt͡ʃnɨ, AS: krytyčny
Wiktionary
rzecz. krytyka ż., krytyk m., krytyczka ż., krytyczność ż., krytycyzm m., krytykanctwo n., krytykant m., krytykantka ż., krytykowanie n., skrytykowanie n.
czas. krytykować ndk., skrytykować dk.
przysł. krytycznie
przym. krytykancki
Wiktionary
(1.1) niepochlebny
(1.4) przełomowy, decydujący, rozstrzygający
(1.5) trudny, ciężki
Wiktionary
osoba oceniająca dany podmiot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba oceniająca coś lub kogoś negatywnie
(1.2) książk. osoba oceniająca dzieła sztuki i dzieła naukowe
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: krytyka
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Dubbing do tego filmu zyskał aprobatę krytyków.
Wiktionary
IPA: ˈkrɨtɨk, AS: krytyk
Wiktionary
rzecz. krytyka ż., krytykanctwo n., krytykant m., krytykantka ż., krytycyzm m., krytyczność ż.
czas. krytykować ndk.
przym. krytykancki, krytyczny
przysł. krytycznie
Wiktionary
(1.1) cenzor
(1.2) opiniodawca, recenzent
Wiktionary
osoba oceniająca dany podmiot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) surowa lub negatywna ocena
(1.2) krytyka (1.1) wyrażona w formie publikacji
(1.3) recenzowanie dzieł sztuki i kultury
(1.4) ogół krytyków
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: krytyk
Wiktionary
Krytyka (łac. criticus – osądzający) – analiza i ocena dobrych i złych stron z punktu widzenia określonych wartości (np. praktycznych, etycznych, poznawczych, naukowych, estetycznych, poprawnych) jako niezbędny element myślenia.
Może dotyczyć wielu dziedzin np. nauki (krytyka naukowa), poprawności formalnej (krytyka logiczna), poprawności merytorycznej (krytyka merytoryczna lub krytyka empiryczna) czy też metod (krytyka metodologiczna).
Wikipedia
(1.1) Prawdziwa cnota krytyk się nie boi.
(1.1) Fobia społeczna to stan, w którym człowiek przesadnie boi się krytyki.
(1.1) Ze strony opozycji posypała się gwałtowna krytyka.
Wiktionary
IPA: ˈkrɨtɨka, AS: krytyka
Wiktionary
rzecz. krytykant m., krytyk m., krytyczka ż., krytykowanie n.
czas. krytykować ndk.
przym. krytyczny, krytykancki
przysł. krytycznie
Wiktionary
nacechowany krytykanctwem, skłonnością do nierzeczowego krytykowania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki jak krytykant t.j. krytykujący niesłusznie, nierzetelnie
Wiktionary
rzecz. krytykant mos., krytykantka ż., krytyka ż., krytykanctwo n., krytyk m., krytykowanie n., skrytykowanie n.
czas. krytykować ndk., skrytykować dk.
przym. krytyczny
przysł. krytykancko, krytycznie
Wiktionary
1. bezpodstawne i nierzeczowe krytykowanie; malkontenctwo;
2. skłonność do takiego krytykowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) krytykowanie, z którego niewiele wynika; skłonność do nierzeczowego krytykowania, wydawania bezcelowych negatywnych sądów
Wiktionary
IPA: ˌkrɨtɨˈkãnt͡stfɔ, AS: krytykãnctfo
Wiktionary
przym. krytykancki, krytyczny
rzecz. krytyk mos., krytykant mos., krytykantka ż.
czas. krytykować
przysł. krytycznie
Wiktionary
osoba lubiąca krytykować bezpodstawnie i nierzeczowo; malkontent, zoil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba skłonna do krytykanctwa, nierzeczowego krytykowania
Wiktionary
rzecz. krytykanctwo n., krytyka ż., krytyk m., krytykowanie n., skrytykowanie n.
:: fż. krytykantka
czas. krytykować ndk., skrytykować dk.
przym. krytykancki, krytyczny
przysł. krytykancko, krytycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: krytykant
Wiktionary
IPA: ˌkrɨtɨˈkãntka, AS: krytykãntka
Wiktionary
zob. krytykant.
Wiktionary
skłonność do krytykowania wszystkiego
SJP.pl
1. wytykać błędy, braki, pomyłki; oceniać ujemnie, ganić;
2. oceniać dzieła sztuki i literatury, recenzować je
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skrytykować)
(1.1) oceniać negatywnie, wytykać błędy, niepowodzenia, wady
Wiktionary
IPA: ˌkrɨtɨˈkɔvat͡ɕ, AS: krytykovać
Wiktionary
rzecz. krytyka ż., krytyk m., krytykanctwo n., krytykant m., krytykantka ż., krytykowanie n.
przym. krytyczny, krytykancki
przysł. krytycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krytykować.
Wiktionary
IPA: ˌkrɨtɨkɔˈvãɲɛ, AS: krytykovãńe
Wiktionary
czas. krytykować, skrytykować
rzecz. krytyka ż., krytykant m., skrytykowanie
przysł. krytycznie
przym. krytyczny, krytykancki
Wiktionary
szczyt w Tatrach Wysokich
SJP.pl
Krywań (słow. Kriváň, węg. Kriván, niem. Krummhorn, Ochsenhorn) – wyniosły (2495 m n.p.m.) szczyt w południowo-zachodniej części Tatr Wysokich po stronie słowackiej, o charakterystycznym, zakrzywionym wierzchołku, od którego wziął nazwę (nadal spotykana jest wśród starszych górali wymowa „Krzywań”).
Wikipedia
przymiotnik od: Krywań
SJP.pl
plemię wschodniosłowiańskie
SJP.pl
Krywicze – plemię wschodniosłowiańskie.
Krywicze wyodrębnili się z plemion siewierskich. Przypuszczalnie pierwotnie zamieszkiwali tereny nad lewym brzegiem Dniepru, choć istnieją teorie o ich nadwiślańskim lub nadniemeńskim pochodzeniu.
Wikipedia
laska obrzędowa używana w dawnej Litwie
SJP.pl
1. fałdowany kołnierz noszony w XVI i XVII wieku; kreza, fryza;
2. tarcza z otworem w środku umieszczana w rurze np. w celu sprawdzenia ilości przepływającej substancji; zwężka pomiarowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. kraw. dawny plisowaćisowany lub fałdowany kołnierz;
(1.2) zool. wyróżniający się kołnierz z sierści lub pierza u niektórych gatunków zwierząt
(1.3) paleont. zool. kościsty twór wokół szyi gadów, w tym dinozaurów;
(1.4) techn. dysk z otworem dławiący przepływ w rurze
(1.5) techn. pierścień lub pas służący do spajania lub zakończania instalacji
(1.6) wojsk. część łuski nabojowej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam rozmaite kryzy i kołnierze, które biorę na bal, ale takiego kołnierza nikt w Paryżu nie zrobi. Pochodzi z Bredy.
Wiktionary
rzecz. kryziki nmos.
:: zdrobn. kryzka ż.
przym. kryzowy
Wiktionary
(1.1) kreza, kaplerz, kryzka, kruszka, krużka, fryga, fryza
(1.2) kołnierz
(1.4) diafragma
(1.5) flansza, kołnierz
Wiktionary
typ morskich bezkręgowców; foronidy
SJP.pl
Kryzelnice (Phoronida) – typ niewielkich morskich zwierząt bezkręgowych obejmujący dziesięć współcześnie żyjących, w większości kosmopolitycznych gatunków występujących gromadnie na szelfach w piasku, mule lub na skałach. Zwierzęta te wyposażone są w charakterystyczny fałd otaczający otwór gębowy, na którym znajdują się dwa rzędy czułków zwiniętych w kształt kryzy – stąd nazwa. Tego typu aparat czułkowy nazywa się również lofoforem. Za pomocą jego rytmicznych ruchów kryzelnice naganiają drobny morski plankton stanowiący ich pokarm. Są to dość powszechnie występujące zwierzęta oceaniczne, odgrywające jednak relatywnie niewielką rolę ekologiczną.
Wikipedia
mała kryza
SJP.pl
1. regulować przepływ cieczy lub gazu w rurze poprzez zmianę jej przekroju (np. przy użyciu tarczy z otworem);
2. dawniej: rzeźbić, karbować
SJP.pl
przymiotnik od: kryza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kryzami, dotyczący Kryzów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kryzyjski;
Wiktionary
rzecz. Kryzowie lm m.
Wiktionary
zła sytuacja w jakiejś dziedzinie (np. w gospodarce, w polityce), zazwyczaj długotrwała i trudna do opanowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zła sytuacja (trwająca dłużej)
(1.2) ekon. załamanie procesu wzrostu gospodarczego
(1.3) med. nasilenie się choroby, pogorszenie się stanu chorego
Wiktionary
Kryzys – określenie pochodzi z języka greckiego (stgr. κρίσις – „krisis”) i oznacza w sensie ogólnym wybór, decydowanie, zmaganie się, walkę, w której konieczne jest działanie pod presją czasu. Cechą kryzysu jest nagłość, urazowość i subiektywne konsekwencje urazu w postaci przeżyć negatywnych.
Wikipedia
(1.2) Pensje w Grecji pozostaną znacząco wyższe niż przeciętne wynagrodzenie w Polsce, nawet mimo kryzysu.
Wiktionary
IPA: ˈkrɨzɨs, AS: kryzys
Wiktionary
rzecz. kryzysowość ż., permakryzys m., kryzysówka ż.
:: zdrobn. kryzysik m.
przym. kryzysowy
przysł. kryzysowo
Wiktionary
(1.1) przesilenie
(1.2) przesilenie
Wiktionary
zdrobnienie od: kryzys
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) powodujący sytuacje kryzysowe lub sprzyjający ich powstawaniu
Wiktionary
(1.1) Komunizm wykreował wszechstronnie kryzysogenny system polityczno-gospodarczy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kryzysowe; cecha tych, którzy są kryzysowi
Wiktionary
rzecz. kryzys m., kryzysik m.
przym. kryzysowy
przysł. kryzysowo
Wiktionary
1. mający charakter kryzysu; przełomowy, rozstrzygający o czymś;
2. związany z załamaniem się rozwoju gospodarczego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kryzysu, właściwy kryzysowi
Wiktionary
rzecz. kryzys m., kryzysowość ż.
Wiktionary
nazwisko, np. Iwan Kryłow (1769-1844), rosyjski pisarz i poeta
SJP.pl
Wikipedia
1. o roślinach: mający łodygi wyrastające bezpośrednio z korzeni;
2. pełen krzaków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o krótkim pniu lub łodygach wyrastających wprost z gleby
(1.2) porosły krzakami
(1.3) przen. o szeroko rozrosłych włosach
Wiktionary
rzecz. kierz mrz., krzak mrz., krzaczek mrz., krzaczastość ż.
przysł. krzaczasto
czas. krzaczyć, odkrzaczać, odkrzaczyć
przym. krzaczkowaty
Wiktionary
(1.1) krzewiasty
(1.2) zakrzewiony
(1.3) bujny, gęsty, puszysty, rozrośnięty
Wiktionary
zdrobnienie od: krzak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od krzak
(1.2) mały krzak
(1.3) krzaczki – uczn. iron. włosy pod pachami
(1.4) krzaczki – pot. pismo azjatyckie
Wiktionary
IPA: ˈkʃat͡ʃɛk, AS: kšaček
Wiktionary
rzecz. krzak m., krzew m., krzewinka ż., krzewienie n., krzaczenie n., zakrzewienie n., krzewiastość ż., odkrzaczenie n.
czas. odkrzaczyć, odkrzaczać, krzaczyć ndk., krzewić ndk., zakrzewić dk.
przym. krzaczasty, krzewiasty, krzaczkowaty
Wiktionary
(1.2) krzewinka
Wiktionary
podobny do krzaczka, rozgałęziony
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) podobny do krzaczka, mający cechy krzaczka
Wiktionary
(1.1) W skrajnych warunkach klimatycznych Arktyki przeważają drobne chamefity zimujące pod śniegiem lub schowane w płatach mchów i krzaczkowatych porostów.
Wiktionary
rzecz. krzak mrz., krzaczek mrz.
czas. odkrzaczyć, odkrzaczać, krzaczyć ndk., krzewić ndk., zakrzewić dk.
przym. krzaczasty, krzewiasty
Wiktionary
(1.1) krzewiasty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
ekspresywnie: krzak
SJP.pl
potocznie:
1. prowadzić anonimowo rozmowę w internecie;
2. krzaczyć się -
a) o zadaniu matematycznym, problemie itp.: motać się, komplikować się;
b) o tekście komputerowym: wyświetlać się niewłaściwie, w sposób nieczytelny
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. prowadzić anonimowo rozmowę w Internecie
czasownik zwrotny niedokonany krzaczyć się (dk. brak)
(2.1) pot. o zadaniu matematycznym, problemie itp.: motać się, komplikować się
(2.2) pot. o tekście na stronie internetowej: wyświetlać się w postaci bezsensownych znaków na skutek niepoprawnych ustawień strony kodowej lub wystąpienia błędów
Wiktionary
IPA: ˈkʃat͡ʃɨt͡ɕ, AS: kšačyć
Wiktionary
rzecz. krzak mrz., krzaczek mrz., kierz mrz., krzaczenie n., odkrzaczenie n., odkrzaczanie n., wykrzaczenie n., zakrzaczenie n., zakrzaczanie n.
czas. odkrzaczyć dk., odkrzaczać ndk., zakrzaczyć dk., zakrzaczać ndk., wykrzaczyć dk.
przym. krzaczasty, krzaczkowaty
przysł. krzaczasto
Wiktionary
(2.1) motać się, komplikować się, gmatwać się, wikłać się; pot. kitwasić się, kiełbasić się; posp. chrzanić się, pieprzyć się; wulg. pierdolić się
Wiktionary
1. zgrubienie od: krzak;
2. miejsce w lesie porosłe krzakami
SJP.pl
potocznie: krzew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. krzew
(1.2) przen. pot. zwykle w lm. niezrozumiałe pismo, zwłaszcza chińskie lub japońskie
(1.3) przen. inform. zwykle w lm. zbiór bezsensownych znaków powstały z logicznego tekstu, np. na skutek niepoprawnych ustawień strony kodowej lub wystąpienia błędów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Okoliczności zmusiły ją do załatwienia potrzeby fizjologicznej pod krzakiem.
(1.1) Wszystkie te krzaki oplatał dziki chmiel, tworząc z tego miejsca istną dziewiczą puszczę, żadna bowiem noga ludzka nie była w stanie przekroczyć tych zarośli.
(1.2) Do tego radia dołączyli instrukcję z samymi krzakami.
(1.3) W tym pliku nic nie ma; same krzaki.
Wiktionary
IPA: kʃak, AS: kšak
Wiktionary
rzecz. krzaczenie n., odkrzaczenie n., odkrzaczanie n., wykrzaczenie n., zakrzaczenie n., zakrzaczanie n.
:: grub. krzaczor mrz., zdrobn. krzaczek mrz.
czas. wykrzaczać, krzaczyć ndk., odkrzaczyć dk., odkrzaczać ndk., zakrzaczyć dk., zakrzaczać ndk., wykrzaczyć dk.
przym. krzaczasty, krzaczkowaty
przysł. krzaczasto
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|krzok., gw-pl|Poznań. chęch, chynch, kierz, krzojd
Wiktionary
dawniej: chrząkać;
1. wydawać krótki, nieartykułowany dźwięk z krtani;
2. o świniach: wydawać głos; chrumkać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. daw. ktoś, kto ustawicznie krząka
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. daw. kobieta, która ustawicznie krząka
Wiktionary
rzecz. krząkanie n., krząknięcie n.
czas. krząkać ndk., krząknąć dk.
Wiktionary
potocznie: krzew
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: chrząknąć;
1. wydać krótki, nieartykułowany dźwięk z krtani;
2. o świniach: wydać głos; chrumknąć
SJP.pl
podobny do krzaka; porosły krzakami
SJP.pl
potocznie: wódka lub spirytus wytwarzane nielegalnie prymitywnym, domowym sposobem; samogon, samizdat, księżycówka, bimber
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. część Opola; 2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Krzanowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Kranowitz, 1936–1945 Kranstädt; cz. Křenovice, śl. Krzōnowice) – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, położone nad potokiem Biała Woda. Siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Krzanowice.
Według danych z 31 grudnia 2023 r. miasto miało 2000 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˌkʃãnɔˈvʲit͡sɛ, AS: kšãnovʹice
Wiktionary
przym. krzanowicki
Wiktionary
przymiotnik od: Krzanowice
SJP.pl
mieszkaniec Krzanowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krzanowic (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Krzanowski – polski herb szlachecki, odmiana herbu Lubicz.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. chrząstka
Wiktionary
krzątać się;
1. żywo się poruszać, chodzić, zajmując się jakąś pracą;
2. zabiegać o coś, chodzić za jakąś sprawą; ubiegać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) war. krzątanina
Wiktionary
1. energiczne poruszanie się przy wykonywaniu jakiejś pracy;
2. usilne zabieganie o coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bieganina, dreptanina, latanina
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. chrzciciel
Wiktionary
IPA: ˈkʃʲt͡ɕit͡ɕɛl, AS: kšʹćićel
Wiktionary
(1.1) krzcziciel ?
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rel. chrzciny
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Krzczonów
SJP.pl
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. jezioro w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
związany z Krzęcinem, dotyczący Krzęcina
SJP.pl
krzeczek naziemnik – gatunek pająka z rodziny pogońcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. pająk naziemny z rodziny nazwa systematyczna|Lycosidae|ref=tak.
(1.2) daw. chomik
Wiktionary
IPA: ˈkʃɛt͡ʃɛk, AS: kšeček
Wiktionary
przym. krzeczkowy
Wiktionary
(1.1) daw. krzączek
(1.2) daw. skrzeczek, daw. skrzek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
ptak drapieżny z rodziny sokołów; białozór
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
czasownik
(1.1) stpol. rechotać
Wiktionary
IPA: ˈkʃɛktat͡ɕ, AS: kšektać
Wiktionary
rzecz. krzektanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krzektać.
Wiktionary
czas. krzektać ndk.
Wiktionary
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Si
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Si i liczbie atomowej 14;
Wiktionary
Krzem (Si, łac. silicium) – pierwiastek chemiczny, z grupy półmetali w układzie okresowym. Izotopy stabilne krzemu to 28Si, 29Si i 30Si. Wartościowość w większości związków wynosi 4, rzadziej spotykane są związki z krzemem dwuwartościowym. Typowe stopnie utlenienia to −IV i IV, rzadko −II i II; znane są też związki o st. utl. 0. Krzem (w postaci monokryształów) jest wykorzystywany powszechnie w przemyśle elektronicznym.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma krzem?
Wiktionary
IPA: kʃɛ̃m, AS: kšẽm
Wiktionary
rzecz. krzemowiec m., krzemionka ż., krzemień m.
przym. krzemowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Si
Wiktionary
związek krzemu
SJP.pl
Krzemek jest to związek chemiczny krzemu i metalu używany jako materiał na kontakty w produkcji urządzeń półprzewodnikowych.
Zaletą krzemków jest łączenie użytecznych cech kontaktów metalowych (relatywnie niższej oporności) oraz kontaktów polikrzemowych (uniknięcie zjawiska elektromigracji).
Przykłady krzemków:TiSi2, CoSi2
Wikipedia
sól kwasu krzemowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól kwasu krzemowego;
Wiktionary
Krzemiany – powszechnie występujące minerały, będące solami kwasu krzemowego.
Stanowią ponad 90% składu skał tworzących skorupę ziemską: 60% to skalenie, 12% kwarc, 15% oliwiny, pirokseny i amfibole, a 3% to miki i inne krzemiany. Pozostałe ok. 10% stanowią przeważnie tlenki (4%) i węglany (3%) innych pierwiastków.
W przyrodzie występuje około 500 rodzajów krzemianów, z których 40 to minerały bardzo pospolite. Krzemiany stanowią około 25% wszystkich znanych rodzajów minerałów.
Wikipedia
(1.1) Głównym motywem strukturalnym krzemianów są czworościany zbudowane z krzemu znajdującego się w środku i otoczonego czterema atomami tlenu umieszczonymi na wierzchołkach.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɛ̃mʲjãn, AS: kšẽmʹi ̯ãn
Wiktionary
przym. krzemianowy, krzemowy
Wiktionary
przymiotnik od: krzemian
SJP.pl
sól kwasu krzemowego
SJP.pl
Krzemiany – powszechnie występujące minerały, będące solami kwasu krzemowego.
Stanowią ponad 90% składu skał tworzących skorupę ziemską: 60% to skalenie, 12% kwarc, 15% oliwiny, pirokseny i amfibole, a 3% to miki i inne krzemiany. Pozostałe ok. 10% stanowią przeważnie tlenki (4%) i węglany (3%) innych pierwiastków.
W przyrodzie występuje około 500 rodzajów krzemianów, z których 40 to minerały bardzo pospolite. Krzemiany stanowią około 25% wszystkich znanych rodzajów minerałów.
Wikipedia
choroba płuc spowodowana długotrwałym wdychaniem pyłu krzemionkowego; silikoza, sylikoza
SJP.pl
Pylica płuc – przewlekła choroba układu oddechowego, wywołana długotrwałym wdychaniem pyłów. Charakteryzuje się występowaniem przewlekłego zapalenia oskrzeli i postępowej rozedmy płuc, z czasem dochodzi do powstania serca płucnego i niewydolności krążenia.
Wikipedia
1. krzemionkowa skała osadowa, wykorzystywana do wyrobu materiałów ściernych, a dawniej do krzesania ognia;
2. potocznie: kamień w zapalniczce, o który pociera metalowe kółko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. krzemionkowa, skrytokrystaliczna skała osadowa;
Wiktionary
Krzemień – skała osadowa, skrytokrystaliczna, krzemionkowa (biochemiczna lub chemiczna), występująca w formie kulistych, bulwiastych, bochenkowatych lub soczewkowatych konkrecji w obrębie skał niekrzemionkowych takich jak wapienie, margle, dolomity. Konkrecje krzemienne mają ostre granice ze skałą otaczającą, co odróżnia je od czertu. Zwykle jest pokryty jasną korą krzemionkową, bardziej miękką od samego krzemienia.
Wikipedia
(1.1) Zamówiliśmy blat z krzemienia.
Wiktionary
rzecz. krzem mrz., krzemica ż., krzemionka ż.
przym. krzemienny, krzemionkowy, krzemowy
Wiktionary
mieszkaniec Krzemieńca
SJP.pl
mieszkanka Krzemieńca
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krzemieńczukiem, dotyczący Krzemieńczuka
Wiktionary
rzecz. Krzemieńczuk mrz.
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Krzemieńczuk (ukr. Кременчук, Kremenczuk) – miasto w środkowej części Ukrainy, w obwodzie połtawskim.
Wikipedia
związany z pozyskiwaniem i obróką krzemienia
SJP.pl
ogół czynności związanych z obróbką krzemienia
SJP.pl
osoba zajmująca się dawniej pozyskiwaniem i obróką krzemienia
SJP.pl
Wikipedia
1. miasto na Ukrainie;
2. wieś na Ukrainie;
3. szczyt górski w Bieszczadach Zachodnich;
4. część miasta Przemyśl;
5. część miasta Zawichost;
6. część miasta Iłża
SJP.pl
Wikipedia
związany z Krzemieńcem
SJP.pl
o skale: zwiększać zawartość krzemionki
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Krzemieniewo
SJP.pl
zbiorowisko krzemieni; krzemienie
SJP.pl
→ krzemień; krzemieniowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z krzemienia
Wiktionary
(1.1) Ofiarnik wziął do ręki krzemienny nóż.
Wiktionary
rzecz. krzemień mrz., Krzemień mos./ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zwyczajowa nazwa dwutlenku krzemu, najbardziej rozpowszechnionego w skorupie ziemskiej związku chemicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. pot. ditlenek krzemu, główny składnik piasku i piaskowców
Wiktionary
Ditlenek krzemu, krzemionka, nazwa Stocka: tlenek krzemu(IV), SiO
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym krzem występuje na IV stopniu utlenienia.
Zwykle jest krystalicznym ciałem stałym o dużej twardości. Występuje powszechnie na Ziemi jako minerał kwarc – składnik różnego rodzaju skał, piasku i wielu minerałów. Tworzy kamienie półszlachetne.
Wikipedia
rzecz. krzem m., krzemień m.
przym. krzemionkowy
Wiktionary
zwyczajowa nazwa dwutlenku krzemu, najbardziej rozpowszechnionego w skorupie ziemskiej związku chemicznego
SJP.pl
Krzemionki, znane także jako Krzemionki Opatowskie – rezerwat archeologiczny chroniący zespół neolitycznych kopalń krzemienia pasiastego. Położony pomiędzy wsiami Sudół i Magonie w gminie Bodzechów, w powiecie ostrowieckim, w województwie świętokrzyskim, 5 km na północny wschód od Ostrowca Świętokrzyskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: krzemionka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z krzemionką
Wiktionary
rzecz. krzemionka ż., krzemień mrz.
Wiktionary
związek krzemu
SJP.pl
Krzemek jest to związek chemiczny krzemu i metalu używany jako materiał na kontakty w produkcji urządzeń półprzewodnikowych.
Zaletą krzemków jest łączenie użytecznych cech kontaktów metalowych (relatywnie niższej oporności) oraz kontaktów polikrzemowych (uniknięcie zjawiska elektromigracji).
Przykłady krzemków:TiSi2, CoSi2
Wikipedia
związek organiczny, ciało obojętne nierozpuszczające i nierozkładające się w wodzie
SJP.pl
dotyczący związków chemicznych opartych na krzemie
SJP.pl
nasycać krzemem
SJP.pl
związek chemiczny krzemu z wodorem; silan
SJP.pl
Krzemowodory – związki krzemu z wodorem o wzorze ogólnym SinH2n+2, krzemowe analogi nierozgałęzionych alkanów. Nazywane również silanami lub zaliczane do nich jako podgrupa, wraz ze związkami zawierającymi grupy alkilowe oraz inne podstawniki.
Wikipedia
przymiotnik od: krzemowodór
SJP.pl
związek chemiczny krzemu z wodorem; silan
SJP.pl
Krzemowodory – związki krzemu z wodorem o wzorze ogólnym SinH2n+2, krzemowe analogi nierozgałęzionych alkanów. Nazywane również silanami lub zaliczane do nich jako podgrupa, wraz ze związkami zawierającymi grupy alkilowe oraz inne podstawniki.
Wikipedia
przymiotnik od: krzem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący krzemu
Wiktionary
rzecz. krzem m., krzemian m., krzemień mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: krzemień
SJP.pl
siła fizyczna, tężyzna fizyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) siła i wytrzymałość fizyczna
Wiktionary
przym. krzepki
przysł. krzepko
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: krzepko; krzepciej
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: krzepko; krzepcej
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: krzepki; krzepszy
SJP.pl
taki, który wzmacnia, dodaje sił fizycznych i duchowych; ożywczy, mobilizujący, pobudzający, regenerujący
SJP.pl
książkowo:
1. dodawać sił, otuchy, wzmacniać zarówno fizycznie jak i psychicznie;
2. krzepić się - dodawać sobie wzajemnie sił, pokrzepiać się wzajemnie
SJP.pl
czasownik
(1.1) książk. pocieszać, zagrzewać (np. do walki), dodawać otuchy
Wiktionary
(1.1) Krzepić ducha – to był pierwszy cel harcerstwa.
Wiktionary
rzecz. krzepienie n., krzepiciel m., krzepkość ż.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Krzepice – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Krzepice.
Krzepice leżą na terenie Małopolski, w pobliżu jej historycznej granicy z Wielkopolską i Śląskiem, którą stanowią rzeki Liswarta oraz Prosna. Były miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego położonym w końcu XVI wieku w tenucie krzepickiej w powiecie lelowskim województwa krakowskiego. W latach 1918–1939 Krzepice wchodziły w skład województwa kieleckiego, później po wojnie w latach 1945-1950 również były częścią województwa kieleckiego, a w latach 1950-1975 włączono je do województwa katowickiego. Według podziału administracyjnego z lat 1975–1998 miasto należało do województwa częstochowskiego. W wyniku reformy administracyjnej w 1999 roku włączone zostało do województwa śląskiego, z siedzibą w Katowicach, ale mimo tego Krzepice nie są częścią Śląska.
Wikipedia
(1.1) Przez Krzepice przepływa rzeka Liswarta.
Wiktionary
IPA: kʃɛˈpʲit͡sɛ, AS: kšepʹice
Wiktionary
przym. krzepicki
rzecz. krzepiczanin, krzepiczanka
Wiktionary
przymiotnik od: Krzepice
SJP.pl
Krzepicki (Poraj odmienny II, Rosa) – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Poraj.
Wikipedia
mieszkaniec Krzepic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krzepic (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krzepić.
Wiktionary
rzecz. krzepiciel m.
czas. krzepić ndk.
Wiktionary
1. pełen siły, tężyzny; silny, czerstwy;
2. mocny, krzepiący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) silny fizycznie, pełen tężyzny
Wiktionary
rzecz. krzepa ż., krzepkość ż.
przysł. krzepko
Wiktionary
(1.1) atletyczny, czerstwy, masywny, mocny, muskularny, rześki, silny, tęgi, zdrowy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób krzepki
Wiktionary
rzecz. krzepkość ż., krzepa ż.
przym. krzepki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, kto jest krzepki, pełen tężyzny
Wiktionary
czas. krzepić ndk.
przym. krzepki
przysł. krzepko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skłonność do krzepnięcia
Wiktionary
rzecz. krzepnięcie n.
czas. krzepnąć
Wiktionary
mający zdolność przechodzenia ze stanu ciekłego w stały
SJP.pl
1. przechodzić ze stanu ciekłego w stały;
2. stawać się krzepkim, mocnym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skrzepnąć, zakrzepnąć)
(1.1) fizj. przechodzić z postaci płynnej krwi w stałą
(1.2) fiz. zmieniać się ze stanu ciekłego w galaretowaty czy stały
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. okrzepnąć)
(2.1) nabierać siły; stawać się krzepkim
Wiktionary
rzecz. krzepnięcie n., krzepliwość ż.
Wiktionary
(1.1) wykrzepiać
(1.2) gęstnieć, ścinać się, twardnieć, zastygać, zsiadać się
(2.1) hartować się, umacniać się, wzmacniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. fizj. proces chemiczny lub fizjologiczny, w którym substancja zmienia stan z płynnego na stały lub żelowy
Wiktionary
Krzepnięcie – proces przechodzenia cieczy w ciało stałe. Krzepnięcie wielu substancji zachodzi w określonej temperaturze zwanej temperaturą krzepnięcia (dla wody 0 °C). W miejscu styku substancji w stanie stałym i stanie ciekłym, w cieczy i w ciele stałym podczas krzepnięcia i topnienia panuje taka sama temperatura zwana temperaturą topnienia. Temperatura topnienia jest podawana jako wielkość charakterystyczna dla wielu substancji. Temperatura topnienia (krzepnięcia) zależy nieznacznie od ciśnienia. Procesowi towarzyszy wydzielanie ciepła, co jest równoważne temu, że krzepnięcie przy stałym ciśnieniu wymaga odprowadzenia ciepła z krzepnącej substancji.
Wikipedia
czas. krzepnąć
rzecz. krzepliwość ż.
Wiktionary
(1.1) zastyganie, zestalanie się
Wiktionary
Krzepocin – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Świerzno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: krzepki; krzepciejszy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wydobywać iskry, zwłaszcza przez uderzanie żelazem o kamień
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skrzesać, wykrzesać)
(1.1) przest. powodować powstawanie iskier poprzez uderzanie dwoma przedmiotami o siebie
(1.2) przest. obrabiać twardy materiał
(1.3) książk. czynić bardziej widoczną właściwość wcześniej niezauważalną
(1.4) choreogr. wykonywać krok krzesany w tańcu
Wiktionary
(1.1) Juhas krzesze ogień przed watrą.
(1.2) Kamieniarze od świtu krzesali kamienie do budowy klasztornego muru.
(1.3) Belfer, jak tylko mógł, krzesał z nas jakiekolwiek zainteresowanie algebrą.
(1.4) Górale krzesali po całej izbie, a kapela im przygrywała.
Wiktionary
rzecz. krzos mrz., krzesak mrz., krzesanie n., krzesany mrz., krzesiwo n., krzesiwko n., krzoska ż.
czas. skrzesać dk., wykrzesać dk., wykrzesywać ndk.
przym. krzesany
Wiktionary
(1.1) wykrzesywać
(1.2) ciosać, wykrzesywać
(1.3) wykrzesywać
Wiktionary
rodzaj noża ogrodniczego
SJP.pl
Krzesak – kamień wchodzący wraz krzesiwem w skład zestawu do rozpalania ognia. Większość krzesaków wykonywana była z krzemienia i miała postać nieregularnego odłupka z co najmniej jedną, ostrą krawędzią pracującą w którą uderzano krzesiwem. Znane są także krzesaki kwarcytowe i pirytowe.
Wikipedia
1. szczyt w Tatrach Zachodnich;
2. klif na Wyspie Króla Jerzego w Antarktyce
SJP.pl
Krzesanica (słow. Kresanica, 2122 m) – szczyt w grani głównej Tatr Zachodnich, najwyższy szczyt Czerwonych Wierchów.
Wikipedia
taniec góralski o szybkim tempie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) choreogr. lud. szybki taniec podhalański;
przymiotnik
(2.1) wydobyty przez krzesanie
forma czasownika.
(3.1) ims. przym. od krzesać
Wiktionary
Krzesany – polski taniec ludowy (jeden z tańców podhalańskich). W krzesanym w zależności od rodzaju wykonuje się krok zwany "krzesaniem", po czym zmienia się nogę, obijając jedną o drugą w powietrzu i dalej "krzesze". Wchodzi zazwyczaj w skład tańców w solówce.
Wikipedia
(1.1) Młodzi wywijali krzesanego, aż cały dom łomotał.
Wiktionary
rzecz. krzos mrz., krzesanie n., skrzesanie n., krzesiwo n., krzoska ż.
czas. krzesać ndk., skrzesać dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: krzesło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: krzesło
(1.2) małe krzesło – przeznaczone do siedzenia lub zabawy dla dzieci
(1.3) gondola kolejki krzesełkowej
(1.4) ćwiczenie, lub rodzaj kary cielesnej, polegające na staniu pod ścianą w niewygodnej przykucniętej pozycji z oparciem plecyeców
Wiktionary
IPA: kʃɛˈsɛwkɔ, AS: kšeseu̯ko
Wiktionary
rzecz. krzesło n.
przym. krzesełkowy, krzesłowy
Wiktionary
przymiotnik od: krzesełko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z krzesełkiem, składający z krzesełek
Wiktionary
rzecz. krzesełko n., krzesło n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Krzesisława
Wiktionary
(1.1) Zróbmy Krzesi jakąś niespodziankę!
Wiktionary
rzecz. Krzesisława ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Krzesimir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Krzesi- ("wskrzeszać, przywracać do życia, podnosić") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Znaczenie imienia: "odnawiający pokój".
W dawnych zapisach zachowało się jedynie w zniemczonych formach Gresmar (1295) i Gresmir (1304) na Pomorzu. Możliwe staropolskie zdrobnienia: Krzesim, Krzech, Krzeszel, Krzeszka (m.), Krzeszko.
Wikipedia
(1.1) Wszyscy się cieszą z narodzin Krzesimira.
(1.1) Wczoraj ojciec pozwolił Krzesimirowi pójść na prywatkę.
Wiktionary
IPA: kʃɛˈɕĩmʲir, AS: kšeśĩmʹir
Wiktionary
przym. Krzesimirowy
Wiktionary
Krzesimir z małżonką; Krzesimirowie
SJP.pl
Krzesimir z małżonką; Krzesimirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krzesimira lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Krzesimira
Wiktionary
(1.1) Wstań, usiadłeś na Krzesimirowym berecie.
Wiktionary
rzecz. Krzesimir mos.
Wiktionary
Krzesimów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, w gminie Mełgiew.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krzesimów, po jej zniesieniu w gromadzie Mełgiew. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.
Wikipedia
część Poznania
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
część Poznania
SJP.pl
Krzesiny – niewielka południowo-wschodnia część Poznania, w obrębie osiedla samorządowego Krzesiny-Pokrzywno-Garaszewo.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: Krzesimir
Wiktionary
(1.1) Grzesiek może pożyczać komiksy Krzesiowi.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɛɕɔ, AS: kšeśo
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od Krzesisława
Wiktionary
Krzesisław, Krzecsław, Krzesław, Krzysław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Krzesi- („wskrzeszać, przywracać do życia, podnosić”) i -sław („sława”). Znaczenie imienia: „odnawiający sławę”.
Żeński odpowiednik: Krzesisława (Krzesława).
Krzesisław imieniny obchodzi 28 marca i 11 września.
Wikipedia
(1.1) Dając mu na imię Krzesisław, uczciliście dziadka.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Krzesisława ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Krzesisław
Wiktionary
Krzesisława, Krzesława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członów Krzesi- („wskrzeszać, przywracać do życia, podnosić”) i -sława. Znaczenie imienia: „odnawiająca sławę”. W zapisach staropolskich zachowała się krótsza forma Krzesława i zdrobniała Krzechna (1388 rok).
Zdrobnienia: Krzesia, Krzysia.
Krzesisława imieniny obchodzi 22 maja i 11 września.
Męskie odpowiedniki: Krzesisław, Krzecsław, Krzesław, Krzysław.
Wikipedia
(1.1) Panią Krzesisławę poznaliśmy w Ciechocinku.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Krzesia ż.
:: fm. Krzesisław mos.
Wiktionary
(1.1) Krzesia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krzesisławy lub z nią związany
SJP.pl
Krzesisław z małżonką; Krzesisławowie
SJP.pl
Krzesisław z małżonką; Krzesisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krzesisława lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: krzesiwo
SJP.pl
narzędzie, którym uderza się w krzemień w celu wydobycia z niego iskier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawne narzędzie do rozniecania ognia;
Wiktionary
Krzesiwo – historycznie, narzędzie do krzesania ognia powszechnie stosowane przed wynalezieniem zapałek.
Krzesiwa były wykuwane z wysoko nawęglonej (bardzo twardej) stali, miały grubość ok. 0,5 cm, długość 4 – 15 cm i były przeważnie łukowato wygięte. Krzesiwem uderzano o krzesak (czyli tzw. skałkę) w taki sposób, aby powstające przy tym iskry padały na kawałeczek hubki, która ulegała zapłonowi; wtedy dorzucano do niej materiał łatwopalny, np. drewno i węgiel. Z danych etnograficznych wiadomo, że przybory służące do krzesania ognia noszono w woreczkach, najczęściej w okolicy pasa biodrowego.
Wikipedia
(1.1) Kobieta trzyma w ręce krzesiwo w kształcie podkowy, jakby to było ucho dzbanka, i uderza nim o krzemień trzymany w drugiej dłoni.
Wiktionary
rzecz. krzesidło n., krzoska ż., krzesany m., krzesanie n.
:: zdrobn. krzesiwko n.
czas. krzesać ndk.
przym. krzesany
Wiktionary
(1.1) krzesidło
Wiktionary
toporek górniczy
SJP.pl
Krześlice – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Pobiedziska. Należy do sołectwa Łagiewniki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
Krześlin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Suchożebry. Ma status sołectwa. Leży nad Starą Rzeką.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Mikołaja, a prawosławni autochtoni należą do parafii Świętej Trójcy w Siedlcach.
We wsi działa założona w 1922 jednostka ochotniczej straży pożarnej. Jednostka posiada średni samochód ratowniczo-gaśniczy GBA 2,5/16 Star 244 z 1982.
Wikipedia
urządzenie umieszczane na dnie stawu lub jeziora, przeznaczone do składania w nim jaj przez ryby
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol., współcz. góry. podh. chrzestny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. chrzest
Wiktionary
IPA: kʃɛst, AS: kšest
Wiktionary
rzecz. stpol. krześcijanin, krześcijaństwo
czas. stpol. krzcić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Istniejące w Krzeszowie opactwo napadnięto w XVIII wieku.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɛʃuf, AS: kšešuf
Wiktionary
rzecz. krzeszowianin mos., krzeszowianka ż.
przym. krzeszowski
Wiktionary
Krzeszówek (do 1945 r. niem. Neuen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Kamienna Góra nad Zadrną.
Wikipedia
mieszkaniec Krzeszowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Krzeszowa
(1.2) osoba pochodząca z Krzeszowa, urodzona w Krzeszowie
Wiktionary
(1.2) Celina wyszła za rodowitego krzeszowianina.
Wiktionary
rzecz. Krzeszów mrz.
:: fż. krzeszowianka ż.
przym. krzeszowski
Wiktionary
mieszkanka Krzeszowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Krzeszowa
(1.2) kobieta pochodząca z Krzeszowa, urodzona w Krzeszowie
Wiktionary
(1.1) Tomek ożenił się z rodowitą krzeszowianką.
Wiktionary
rzecz. Krzeszów mrz.
:: fm. krzeszowianin mos.
przym. krzeszowski
Wiktionary
miasto w Polsce, oddalone o 25 km od Krakowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Krzeszowice – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krzeszowice. Miasto jest jednym z ośrodków miejskich aglomeracji krakowskiej. Krzeszowice należą do Jaworznicko-Chrzanowskiego Okręgu Przemysłowego w Krakowskim Okręgu Przemysłowym.
Wikipedia
IPA: ˌkʃɛʃɔˈvʲit͡sɛ, AS: kšešovʹice
Wiktionary
przym. krzeszowicki
rzecz. krzeszowiczanin, krzeszowiczanka
Wiktionary
przymiotnik od: Krzeszowice
SJP.pl
mieszkaniec Krzeszowic
SJP.pl
mieszkanka Krzeszowic
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Krzeszowiec – przysiółek wsi Bałtów w Polsce, położony w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Bałtów.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa kieleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Bolesnej w Bałtowie.
Wikipedia
przymiotnik od: Krzeszów, Krzeszów Dolny, Krzeszów Górny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Krzeszowa, związany z Krzeszowem
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Opowiem ci historię związaną z krzeszowskim opactwem.
Wiktionary
rzecz. krzeszowianin mrz., krzeszowianka ż., Krzeszów mrz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Krzeszyce (tuż po wojnie Kryszczyn lub Krzyszczyce; wcześniej niem. Kriescht) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Krzeszyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Krzeszyce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krzesławicami, dotyczący Krzesławic
Wiktionary
rzecz. Krzesławice nmos.
Wiktionary
mebel składający się z nóg, siedzenia i oparcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mebl. mebel przeznaczony do siedzenia z oparciem na plecy (zazwyczaj bez podłokietników i z czterema nogami);
Wiktionary
Krzesło – rodzaj jednoosobowego siedziska z oparciem, przeważnie o konstrukcji szkieletowej. Niektóre źródła do definicji krzesła dodają określenie „bez podłokietników”, uważając ich zastosowanie za charakterystyczną cechę fotela. Inne źródła używają konsekwentnie formy „krzesło z podłokietnikami”. Jest jednym z najstarszych sprzętów w branży meblarskiej. W swojej historii przechodził najwięcej zmian formalnych w XVII i XVIII w. Stąd np. krzesła w stylu Ludwika XIV, XV, XVI różnią się tak znacznie, a są od siebie nieodległe w czasie.
Wikipedia
(1.1) Aby móc dosięgnąć lufcika, Irena musiała stanąć na krześle.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɛswɔ, AS: kšesu̯o
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. krzesełko n., krzesełeczko n.
przym. krzesełkowy, krzesłowy
Wiktionary
Krzętów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Wielgomłyny.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krzętów, po jej zniesieniu w gromadzie Wielgomłyny. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
roślina trwała, z pędami zdrewniałymi, rozgałęziającymi się przeważnie tuż nad lub rzadziej pod powierzchnią ziemi na wiele równorzędnych pędów; krzak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. rozgałęziająca się od ziemi roślina drzewiasta bez wyraźnego pnia;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: krzewić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W zakątkach krzewy bzu i czeremchy skupiały się w niedostępne gąszcze albo rozrosły w klomby.
Wiktionary
IPA: kʃɛf, AS: kšef
Wiktionary
rzecz. krzewienie n., rozkrzewianie n., krzewiciel m., krzewicielka ż.
:: zdrobn. krzewina ż., krzewinka ż., krzewuszka ż.
czas. krzewić ndk., rozkrzewiać ndk.
przym. krzewiasty
Wiktionary
(1.1) krzak, krzewina
Wiktionary
borecznik krzewian - gatunek błonkówki z rodziny borecznikowatych
SJP.pl
przypominający krzew, rozłożysty, bujnie rosnący; krzewisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cechy krzewu, będący krzewem
(1.2) podobny do krzewu
Wiktionary
(1.1) Pod płotem sadzi się rośliny krzewiaste.
Wiktionary
rzecz. krzew mrz., krzaczek mrz., krzewistość ż.
przym. krzaczkowaty
Wiktionary
1. rozpowszechniać coś, czynić bardziej znanym, dostępnym;
2. krzewić się -
a) o krzewach, roślinach: rozrastać się;
b) rozpowszechniać się
SJP.pl
Wikipedia
ten, kto coś krzewi, propaguje, rozpowszechnia
SJP.pl
kobieta rozpowszechniająca coś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w botanice: faza w rozwoju rośliny, która charakteryzuje się silnym rozrostem
SJP.pl
mech z rodziny krzewikowatych (miecherowatych), którego jedynym przedstawicielem jest objęty ochroną w Polsce krzewik źródliskowy
SJP.pl
rodzina mchów
SJP.pl
1. zdrobnienie od: krzew;
2. gęsto rosnące krzewy; zarośla
SJP.pl
Wikipedia
zwykle niska roślina (wysokość do 0,5 m), częściowo drewniejąca, rozgałęziająca się gł. pod powierzchnią ziemi bądź nad ziemią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. niski krzew o wysokości do ok. 50-60 cm, często pokładający się lub płożący;
Wiktionary
Krzewinka (łac. fruticulus) – niskie, osiągające do 50–60 cm krzewy, często pokładające się i płożące. Płożąc się i krzaczasto rozkrzewiając tworzą często zwartą darń. Krzewinki rosnące nisko przy ziemi, o pędach do niej przylegających i bardzo małej wysokości nazywane są krzewinkami szpalerowymi. Rośliny takie są charakterystyczne dla warunków wysokogórskich i tundry. W klasyfikacji Raunkiæra krzewinki zaliczane są do chamefitów.
Wikipedia
rzecz. krzew m., krzaczek mrz., krzewistość ż.
przym. krzewinkowaty
Wiktionary
podobny wyglądem do krzewinki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
krzewioróżka żółtoczarna - gatunek owada z rodziny komarowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. cecha rozrastania się, rozgałęziania się
(1.2) agrot. miara plennośćenności roślin
Wiktionary
(1.2) Liczba roślin i kłosów związana jest z terminami i gęstością siewu, krzewistość zaś produktywną z poziomem i techniką nawożenia azotem.
Wiktionary
IPA: kʃɛˈvʲistɔɕt͡ɕ, AS: kševʹistość
Wiktionary
rzecz. krzew m., krzewinka ż.
czas. krzewić ndk., zakrzewić dk.
przym. krzewiasty, krzewisty
Wiktionary
przypominający krzew, rozłożysty, bujnie rosnący; krzewiasty
SJP.pl
1. rosnący w kształcie krzewu;
2. bujny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
krzew pochodzący z Azji i Ameryki Płn., hodowany jako roślina ozdobna; wajgela; zakrzewnia; wajgelia
SJP.pl
Krzewuszka (Weigela Thunb.) – rodzaj roślin wieloletnich z rodziny przewiertniowatych. Należy do niego 11 gatunków. Występują w stanie dzikim we wschodniej Azji: głównie w Japonii, Chinach i Mandżurii. Łacińska nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika i chemika Christiana Ehrenfrieda von Weigela (1746–1838). Gatunkiem typowym jest Weigela japonica Thunb.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. skrzydło
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. skrzynka
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kaszleć
Wiktionary
rzecz. krzipota ż.
czas. krzipieć ndk.
Wiktionary
(1.1) chyrlać, kucać
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kaszleć
Wiktionary
czas. krzipić
Wiktionary
(1.1) chyrlać, kucać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. kaszel
Wiktionary
czas. krzipić ndk.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. kucanie.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. cucić
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wskrzeszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. krzyż
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeka w Polsce, lewy dopływ Bugu
SJP.pl
Krzna (Trzna) – rzeka we wschodniej Polsce, lewy dopływ Bugu, o długości 120 km i powierzchni dorzecza wynoszącej 3353 km². Bierze początek w środkowej części Niziny Południowopodlaskiej. Od Międzyrzeca Podlaskiego jej dolina wyznacza północną granicę Polesia Zachodniego. Łącznie z Krzną Południową jest jedną z większych rzek regionu Podlasia Południowego, największą w północnej części województwa lubelskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Krzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. krzak
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przen. osoba urodzona na Śląsku, dziecko przybyłych na Śląsk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. hist. rodzaj krzesiwa do zapalania prochu w dawnych strzelbach
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. krzesiwo n., krzesiwko n., krzoska ż., krzesanie n., wykrzesanie m., krzesany m., krzesacz m.
czas. krzesać ndk., wykrzesać dk.
przym. krzesiwowy, krzesany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. skałka w strzelbie, która uderzona krzesiwem wytwarzała iskrę zapalającą proch
(1.2) stpol. żart. penis
Wiktionary
(1.1) Proch zapalał się od iskry z krzoski.
(1.2) Marek dobył krzoski z szarawary.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɔska, AS: kšoska
Wiktionary
rzecz. krzesiwo n., krzesanie n., wykrzesanie n., krzesany m., Krzosek m., Krzos m., krzos mrz.
czas. krzesać ndk., wykrzesać dk.
przym. krzesany
Wiktionary
(1.1) skałka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: bardzo mała ilość czegoś; krzyna, krztyna, odrobina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. mała, niewielka ilość
Wiktionary
(1.1) Dodaj do sosu krztę soli.
(1.1) Materializm, gruby, chamski materializm, karierowiczostwo, obłuda lub oportunizm obitych kundli… Ani krzty myśli, ani krzty ideałów, ani krzty serca…
Wiktionary
IPA: kʃta, AS: kšta
Wiktionary
rzecz. krta ż., krztuszenie n., stpol. krztań
:: zdrobn. krztyna ż.
czas. krztusić się, wykrztusić, zakrztusić się
przym. wykrztuśny
Wiktionary
(1.1) odrobina, ociupina, krztyna, szczypta, ździebko, trochę
Wiktionary
przymiotnik od: krztusiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krztuścem, dotyczący krztuśca
Wiktionary
rzecz. krztusiec m.
Wiktionary
1. rzadko: podrażniać drogi oddechowe, utrudniać oddychanie;
2. krztusić się - kasłać uporczywie wskutek podrażnienia dróg oddechowych; dławić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. utrudniać lub uniemożliwiać oddychanie
czasownik zwrotny niedokonany krztusić się (dk. brak)
(2.1) uporczywie kaszleć i oddychać z trudnością na skutek podrażnienia dróg oddechowych
(2.2) mieć problemy z oddychaniem lub mówieniem na skutek silnych emocji
(2.3) o urządzeniu: pracować niemiarowo, działać z nierównymi przerwami w pracy
Wiktionary
rzecz. krztuszenie, krztuszenie się, zakrztuszanie, zakrztuszanie się
czas. odkrztuszać, odkrztusić, wykrztuszać, wykrztusić, zakrztuszać, zakrztuszać się, zakrztusić, zakrztusić się
Wiktionary
(1.1) dławić, dusić
(2.1) zakrztuszać się
(2.2) zakrztuszać się
(2.3) dławić się, zadławiać się
Wiktionary
choroba zakaźna wieku dziecięcego wywołana przez pałeczkę krztuśca, przenoszona drogą kropelkową, charakteryzuje się napadami kaszlu i silną dusznością; koklusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zakaźna choroba wieku dziecięcego, której objawem są kaszel i duszności;
Wiktionary
Krztusiec (dawna i potoczna nazwa koklusz) – ostra, bakteryjna choroba zakaźna układu oddechowego, charakteryzująca się nawracającymi napadami uporczywego kaszlu, niekiedy z bezdechem i zaburzeniami oddechowymi. Jest wywoływana przez Gram-ujemną pałeczkę krztuśca (Bordetella pertussis). Przechorowanie krztuśca pozostawia długotrwałą odporność organizmu, ale powtórne zachorowanie jest możliwe.
Wikipedia
(1.1) W szkole szaleje krztusiec, nie wypuszczę dziecka z domu!
Wiktionary
IPA: ˈkʃtuɕɛt͡s, AS: kštuśec
Wiktionary
przym. krztuścowy
rzecz. odkrztuszanie n.
Wiktionary
(1.1) koklusz
Wiktionary
rzadko: krztuszący się, łkający
SJP.pl
bardzo mała ilość, liczba lub bardzo małe natężenie czegoś; kruszyna, okruszyna, odrobina, krztynka, krzyna, krzynka, szczypta
SJP.pl
zaimek liczebny nieokreślony komunikujący o niedużej ilości czegoś lub o niewielkim stopniu natężenia cechy lub stanu; krzynę
SJP.pl
bardzo mała ilość, liczba lub bardzo małe natężenie czegoś; kruszyna, okruszyna, odrobina, krztyna, krzyna, krzynka, szczypta
SJP.pl
bardzo mała ilość, liczba lub bardzo małe natężenie czegoś; kruszyna, okruszyna, odrobina, krztyna, krzyna, krzynka, szczypta
SJP.pl
jeden z gatunków żyta; wieloletnia roślina pastewna, uprawiana na zielonkę (w Polsce głównie na Podhalu); żyto krzyca; krzewica
SJP.pl
1. zdrobnienie od: Krzysztof; Krzysio, Krzyś, Krzysiek;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zgrub. od: Krzysztof
forma rzeczownika.
(2.1) D. plural|Krzycha.
Wiktionary
(1.1) Już mówiłem Krzychowi o naszym planie.
Wiktionary
rzecz. Krzysztof mos., Krzycha ż., Krzychu mos., Krzysio mos.
przym. Krzychowy, Krzysztofowy
Wiktionary
(1.1) Krzysztof
Wiktionary
zdrobnienie od: Krystyna, Krzysztofa
SJP.pl
zdrobnienie od: Krystyna, Krzysztofa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Krzysztof
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: Krzych
Wiktionary
(1.1) Bronia nabrała Krzycha z tym wyjazdem.
(2.1) Krzychu, idziesz z nami na piwo?
Wiktionary
rzecz. Krzysztof mos., Krzych mos., Krzysio mos.
przym. Krzychowy, Krzysztofowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. o barwach, kolorach, ozdobach: rażący, zwracający na siebie uwagę;
2. o postępowaniu, zachowaniu się: wymagający protestu, przeciwdziałania, np, krzycząca niesprawiedliwość
SJP.pl
1. mówić, wołać bardzo głośno; wrzeszczeć;
2. wydawać głośne dźwięki pod wpływem bólu, strachu itp.;
3. strofować, łajać kogoś;
4. o niemowlęciu: głośno płakać;
5. o ptakach: wydawać donośny głos;
6. o tytułach w prasie: zwracać na siebie uwagę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) mówić lub wołać bardzo głośno
(1.2) wydawać głośny, nieartykułowany dźwięk, np. z radości, na skutek zadania bólu
(1.3) o niemowlęciu: płakać
(1.4) przen. dawać zauważyć się jaskrawością, kontrastem
Wiktionary
(1.1) Kobieta krzyczała, gdy próbowano ją okraść.
(1.2) Podczas szczepienia Jacuś zawsze bardzo krzyczy i wyrywa się.
(1.4) Nagłówki porannych gazet krzyczą dziś o rosyjskiej interwencji militarnej.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨt͡ʃɛt͡ɕ, AS: kšyčeć
Wiktionary
rzecz. krzyk m., krzykliwość ż., krzykacz m., krzykaczka ż., pokrzyk m., krzyczek m., krzykun m., Krzyki nmos., wykrzyknik mrz., wykrzyknienie n., krzyczenie n., krzyknięcie n., pokrzyczenie n., nakrzyczenie n., pokrzykiwanie n., skrzyknięcie n., skrzykiwanie n., wykrzyknięcie n., wykrzykiwanie n.
czas. krzyknąć dk., pokrzyczeć dk., nakrzyczeć dk., pokrzykiwać ndk., skrzyknąć dk., skrzykiwać ndk., wykrzyknąć dk., wykrzykiwać ndk.
przym. krzykliwy
przysł. krzykliwie
Wiktionary
(1.1) wrzeszczeć, drzeć się, drzeć japę; wulg. drzeć mordę, drzeć ryja
(1.2) wrzeszczeć, drzeć się
(1.3) płakać, wrzeszczeć, drzeć się
(1.4) rzucać się w oczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krzyczeć.
Wiktionary
IPA: kʃɨˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: kšyčẽńe
Wiktionary
czas. krzyczeć, okrzyczeć, wykrzyczeć, przekrzyczeć
rzecz. krzyk m., krzykacz m., wykrzyknik mrz.
przym. krzykliwy
przysł. krzykliwie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. skrzydło
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨdwɔ, AS: kšydu̯o
Wiktionary
podniesienie głosu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) głośne wołanie lub nieartykułowane dźwięki
(1.2) głośny odgłos wydawany przez ptactwo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przechodząc koło bazaru słyszałem natrętny krzyk przekupek.
(1.2) Krzyk ptaków nie pozwalał mi usnąć.
Wiktionary
IPA: kʃɨk, AS: kšyk
Wiktionary
rzecz. krzykacz m., krzykaczka ż., krzykliwość ż., okrzyk mrz., wykrzyknik m., krzyczenie n.
czas. krzyczeć ndk., pokrzykiwać ndk., nakrzyczeć dk., skrzyczeć dk., wykrzyczeć dk., skrzykiwać ndk., skrzyknąć dk.
przym. krzykliwy
przysł. krzykliwie
Wiktionary
(1.1) wrzask
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) gw-pl|kielecka. hukać, śpiewać
Wiktionary
osoba zachowująca się hałaśliwie, skłonna do głośnego wygłaszania frazesów; krzykała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) skory do krzyku
(1.2) osoba wygłaszająca szumne frazesy
Wiktionary
1 miejscowość w Polsce:
Wikipedia
rzecz. krzykactwo n., krzykała mos./ż., krzykliwość ż.
:: fż. krzykaczka ż.
czas. krzyczeć ndk.
przym. krzykliwy
przysł. krzykliwie
Wiktionary
krzykała
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Krzykawka – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Bolesław.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mężczyzna zachowujący się hałaśliwie, skłonny do głośnego wygłaszania frazesów; krzykacz
SJP.pl
Krzykała – grupa skał w orograficznie lewych zboczach Doliny Sąspowskiej w Ojcowskim Parku Narodowym (OPN). Znajdują się w lesie po wschodniej stronie ścieżki od parkingu na Złotej Górze do dna Doliny Sąspowskiej.
Skały zbudowane są z późnojurajskich wapieni. Ze ścieżki szlaku turystycznego są widoczne tylko w okresie zimowo-wiosennym. W okresie wegetacyjnym przesłaniają je liście drzew. Znajduje się w nich kilka schronisk: Schronisko z Sufitem, Schronisko Dolne w Krzykale Pierwsze, Schronisko w Krzykale Drugie, Schronisko Górne w Krzykale, Schronisko za Drzewem, Schronisko z Sufitem, Schronisko pod Krzykałą Pierwsze, Schronisko w Szczelinie, Rurka w Krzykale Druga.
Wikipedia
podniesienie głosu
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) od: krzykliwy
Wiktionary
IPA: kʃɨkˈlʲivʲjɛ, AS: kšyklʹivʹi ̯e
Wiktionary
przym. krzykliwy
rzecz. krzyk m., krzykacz m., krzyczenie n., krzykliwość ż.
czas. krzyczeć ndk., krzyknąć dk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: krzykliwie. krzykliwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krzykliwe; cecha tych, którzy są krzykliwi
Wiktionary
przym. krzykliwy
przysł. krzykliwie
czas. krzyczeć
rzecz. krzyk mrz., krzykacz mos.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: krzykliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku skłonny do krzyku, do krzyczenia
(1.2) o zwierzęciu wydający donośne odgłosy
(1.3) o kolorze, barwie, ozdobie jaskrawy, zwracający uwagę swoją jaskrawością
Wiktionary
(1.3) Ilekroć na przykład wchodziła do pokoju sypialnego, zawsze już na samym progu odpychał ją krzykliwy luksus ogromnego tapczanu, szerokiej szafy, miękkich foteli i kutego żyrandola.
Wiktionary
IPA: kʃɨkˈlʲivɨ, AS: kšyklʹivy
Wiktionary
rzecz. krzyk m., krzykliwość ż., krzykacz m., krzyczenie n.
czas. krzyczeć ndk., krzyknąć dk.
przysł. krzykliwie
Wiktionary
(1.1) wrzaskliwy, jazgotliwy
(1.3) agresywny, jaskrawy, ostry, soczysty, intensywny, wściekły, papuzi, zjadliwy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. krzyczeć)
(1.1) dokonany od|krzyczeć.
Wiktionary
(1.1) "O tu! - krzyknąłem, szeroko otwierając jamę ustną i wskazując palcem zęby trzonowe . - O tu wybili, Panie, za wolność wybili".
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: kšyknõńć
Wiktionary
czas. krzyczeć
rzecz. krzyknięcie n.
przysł. krzykliwie
przym. krzykliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krzyknąć.
Wiktionary
czas. krzyknąć, krzyczeć
Wiktionary
przymiotnik od: Krzykosy
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Krzymów
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
bardzo mała ilość, liczba lub bardzo małe natężenie czegoś; kruszyna, okruszyna, odrobina, krztynka, krztyna, krzynka, szczypta
SJP.pl
zaimek liczebny nieokreślony komunikujący o niedużej ilości czegoś lub o niewielkim stopniu natężenia cechy lub stanu; krztynę
SJP.pl
bardzo mała ilość, liczba lub bardzo małe natężenie czegoś; kruszyna, okruszyna, odrobina, krztynka, krzyna, krztyna, szczypta
SJP.pl
Krzynka – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Barlinek.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krzynka, po jej zniesieniu w gromadzie Barlinek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Według danych z 1 stycznia 2011 wieś miała 257 mieszkańców.
W okolicy Krzynki znajduje się malowniczo położone jezioro Okno. Wieś leży na Droga wojewódzka nr 156.
Wikipedia
zdrobnienie od: krzynę (krztynę); krztynkę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Krzynowłoga Mała, Krzynowłoga Wielka
SJP.pl
zdrobnienie od: Krzysztof (imię męskie); Krzysiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Krzysztof
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Krzyś jest strasznym łakomczuchem, zjada całą czekoladę na raz.
Wiktionary
IPA: kʃɨɕ, AS: kšyś
Wiktionary
rzecz. Krzysiek mos., Krzysztof mos., Krzysio mos., Krzysiu mos.
przym. Krzysztofowy, Krzysiowy
Wiktionary
(1.1) Krzysiek, Krzysio
Wiktionary
zdrobnienie od: Krzysztofa (imię żeńskie); Krzyśka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Krzysztof (imię męskie); Krzyś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od Krzysztof
Wiktionary
(1.1) Wszyscy byli zachwyceni historią Anki, tylko Krzysiek wypalił, że ona jak zwykle opowiada bajki.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨɕɛk, AS: kšyśek
Wiktionary
rzecz. Krzysztof mos., Krzyśkowa ż.
:: zdrobn. Krzyś mos.
:: fż. Krzysia ż.
przym. Krzysztofowy, Krzyśkowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krzysi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Krzysztof (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. Krzysztof
Wiktionary
(1.1) Dlaczego pozwalasz Krzysiowi chodzić na dyskotekę?
(1.1) Co tam słychać, Krzysiu, u twojej nowej dziewczyny?
Wiktionary
rzecz. Krzysztof mos., Krzyś mos., Krzysiek mos., Krzysiu mos., Krzych mos., Krzychu mos.
przym. Krzysztofowy, Krzysiowy, Krzyśkowy
Wiktionary
Krzysio z małżonką; Krzyś z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krzysia lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Krzysia
Wiktionary
(1.1) Na werandzie suszą się Krzysiowe pieluchy.
Wiktionary
rzecz. Krzyś mos., Krzysio mos., Krzysiu mos., Krzysztof mos.
przym. Krzysztofowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gwara. imię|polski|m. zdrobn. od: Krzysztof
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: Krzysio i Krzysia
Wiktionary
(1.1) Wiesz, Krzysiu wcale nie zna się na grzybach.
(1.1) Celina uwiodła Krzysia na wyjeździe w Bukowinie.
(2.1) Cześć Krzysiu! Jak leci?
Wiktionary
rzecz. Krzysztof mos., Krzyś mos., Krzysiek mos., Krzysio mos.
przym. Krzysiowy, Krzyśkowy, Krzysztofowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Krzysztof (imię męskie); Krzyś
SJP.pl
przymiotnik od: Krzyż Wielkopolski (do roku 1991 Krzyż)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Krzysiek z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krzyśka lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Krzyśka
Wiktionary
(1.1) Widziałaś może gdzieś Krzyśkową aktówkę?
(1.1) Chodzę z Krzyśkowymi siostrami do jednej klasy.
Wiktionary
rzecz. Krzysiek mos., Krzysio mos., Krzysiu mos., Krzysztof mos.
przym. Krzysztofowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. siekiera
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|cieślica., gw-pl|Górny Śląsk|siykiyra.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Krzystkowice (niem. Christianstadt am Bober) – zachodnia dzielnica miasta Nowogród Bobrzański (także nazywana Nowogrodem Dolnym), położona w województwie lubuskim, na lewym brzegu rzeki Bóbr przy drodze krajowej nr 27, stacja kolejowa Nowogród-Osiedle. Dawniej samodzielne miasto. W latach 1954–1972 były siedzibą gromady Krzystkowice, a w latach 1973–1976 gminy Krzystkowice.
Wikipedia
przymiotnik od: Krzystkowice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku polskich wsi i osiedla w Wieliczce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znalazłem stare zdjęcie spichlerza w Krzyszkowicach w gminie Myślenice.
Wiktionary
rzecz. Krzyszek m., Krzyszkowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Krzysztof – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa Christophoros, powstałego ze złączenia słów Χριστος – Christos i φορος „nosiciel” od φερω – phero „niosę” – co w tłumaczeniu znaczy „niosący Chrystusa” w znaczeniu przynoszący Chrystusa lub też noszący w sobie Chrystusa, co wiąże się z legendą o św. Krzysztofie.
Wikipedia
(1.1) Miał na imię Krzysztof i był kierowcą z podkrakowskiej miejscowości.
(1.1) W połowie lat osiemdziesiątych Krzysztof Kieślowski nakręcił „Krótki film o zabijaniu”.
(1.1) W Kościele katolickim na 25 lipca przypada wspomnienie św. Krzysztofa, patrona kierowców i podróżnych.
(1.1) Krzysztofowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 25 lipca, a także 2 marca, 14 kwietnia i 31 października.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨʃtɔf, AS: kšyštof
Wiktionary
rzecz. Krzysztofowa ż., Krzysztofówna ż., Krzysztofostwo lm m., Krzysiowa ż., Krzysiówna ż., Krzysztofkowa ż., Krzysztofkówna ż., Krzychowa ż., Krzychówna ż., Krzysiaczkowa ż., Krzysiuniowa ż., Krzysztofka ż., Krzysia ż., Krzyśka ż., Krzysiunia ż., Krzysiulka ż., Krzycha ż., Christoforos mos., Krzysztofor mos., Krystian mos., Krystyna ż., Krzysztofory n., Krzysztoforowo n., Kryst mos., Krystak mos., Krystek mos., Krystel mos., Krystko mos., Krzyst mos., Krzystko mos., Krzyszt mos., Krzysztko mos., Krzysztofowo n., Krzysztoforzyce nmos.
:: zdrobn. Krzysiek mos., Krzysztofek mos., Krzyś mos., Krzysio mos., Krzysiaczek mos., Krzysiulek mos., Krzysiunio mos.
:: zgrub. Krzych mos.
:: fż. Krzysztofa ż.
przym. Krzysztofowy, Krzysztofkowy, Krzyśkowy, Krzysiowy, Krzysiaczkowy, Krzysiuniowy, Krzysiulkowy, Krzychowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Krzysiek, Krzysztofek, Krzyś, Krzysio, Krzysiaczek, Krzysiulek, Krzysiunio, Krzysinek; zgrub. Krzych
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Krzysztof
Wiktionary
Krzysztofa – żeński odpowiednik imienia Krzysztof o pochodzeniu greckim.
Wikipedia
(1.1) Już nie będziesz wysługiwała się Krzysztofą!
(1.1) Podrzucisz Krzysztofę na stację kolejową?
Wiktionary
rzecz. Krzysztof m.
przym. Krzysztofowy
Wiktionary
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Krzysztof (imię męskie)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krzysztofy lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Mam na imię Krzysztofor i jestem krakowskim poetą.
Wiktionary
rzecz. Krzysztoforzyce nmos., Krzysztofory nmos., Krzysztoforowo n., Krystyna ż., Krzysztof mos.
przym. Krzysztoforowy, Krzysztofowy
Wiktionary
kamienica w Krakowie
SJP.pl
Wikipedia
Krzysztof z małżonką; Krzysztofowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Krzysztof z małżonką; Krzysztofostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Krzysztofa lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Krzysztofa
Wiktionary
(1.1) Sąsiadował z Pawłową zagrodą z jednej strony i z Krzysztofowym polem z drugiej.
(1.1) Krzysztofowi synowie wyrośli na dorodnych mężczyzn.
Wiktionary
rzecz. Krzysztof mos., Krzysztofowa ż., Krzysztofor mos., Krzysztofek mos., Krzyś mos., Krzysiek mos., Krzysio mos., Krzysiu mos., Krzych mos., Krzychu mos., Krzysztofa ż., Krzysztofka ż., Krzysia ż., Krzysztofowo n.
przym. Krzysztofkowy, Krzysiowy, Krzyśkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w geometrii: uogólnione pojęcie linii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. dowolna linia ciągła na płaszczyźnie lub w przestrzeni;
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. od: krzywy
Wiktionary
Krzywa – uogólnienie linii prostej. Mimo intuicyjnej prostoty, pojęcie krzywej okazało się bardzo trudne do ścisłego zdefiniowania. Poprawna definicja powinna obejmować „dowolną linię” (w szczególności na płaszczyźnie lub przestrzeni trójwymiarowej), w tym także linię prostą, która mogłaby się rozgałęziać i przerywać.
Wikipedia
(1.1) Oprócz matematyki pojęcie krzywej powszechnie stosowane jest w ekonomii.
(1.1) Prosta też jest krzywą.
(2.1) Ta linia jest prosta a nie krzywa.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨva, AS: kšyva
Wiktionary
rzecz. krzywka ż., krzywizna ż., krzywienie n., skrzywienie n., krzywaśnia ż.
czas. krzywić ndk., skrzywić ndk.
przym. krzywy, skrzywiony
przysł. krzywo
Wiktionary
(1.1) kreska, linia, wykres
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. żywiecka kłonica przy wozie
Wiktionary
Krzywaczka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Sułkowice, przy drodze krajowej nr 52.
W latach 1954–1960 wieś należała i była siedzibą władz gromady Krzywaczka, po jej zniesieniu w gromadzie Głogoczów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
1. strug do obróbki wygiętych powierzchni elementów drewnianych; krzywnik;
2. w leśnictwie:
a) krzywy pień drzewa;
b) drzewo o krzywym pniu;
3. w technice:
a) kadłub maszyny o nieregularnych kształtach;
b) wygięty odcinek przewodu rurowego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. spiralne zakończenie pastorału
Wiktionary
(1.1) Jubiler ozdobił krzywaśnię turkusami.
Wiktionary
rzecz. krzywa ż., krzywizna ż., krzywik m., krzywienie n., przekrzywienie n., skrzywienie n., krzywica ż.
czas. krzywić ndk., przekrzywić dk., skrzywić dk.
przym. krzywy, krzywawy, krzywiczny
przysł. krzywo, krzywawo
Wiktionary
(1.1) kurwatura
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Krzywcza – wieś (dawniej miasto) w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, siedziba gminy Krzywcza. Miejscowość leży na Pogórzu Dynowskim, na lewym brzegu Sanu przy drodze wojewódzkiej nr 884 Przemyśl – Domaradz w odległości 20 km na zachód od Przemyśla.
Krzywcza uzyskała lokację miejską w 1444 roku, zdegradowana w 1888 roku.
Wikipedia
mieszkaniec wsi: Krzywcza
SJP.pl
mieszkanka wsi: Krzywcza
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szkoda, strata, która spotyka kogoś niezasłużenie, niesłusznie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ludzie często nie zdają sobie sprawy z tego, że plotkowaniem wyrządzają innym krzywdę.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨvda, AS: kšyvda
Wiktionary
rzecz. krzywdziciel m., krzywdzicielka ż., krzywdzenie n., skrzywdzenie n.
czas. skrzywdzić dk., krzywdzić ndk., krzywdować ndk.
ims. krzywdzący
Wiktionary
1. czuć się pokrzywdzonym, uważać się za poszkodowanego i nieszczęśliwego;
2. narzekać, utyskiwać na coś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Krzywda
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wyrządzać krzywdę
Wiktionary
rzecz. krzywda ż., krzywdzenie n., skrzywdzenie n., niekrzywdzenie n.
czas. skrzywdzić dk.
przym. krzywdzący
przysł. krzywdząco
Wiktionary
dawniej: osoba wyrządzająca komuś krzywdę
SJP.pl
dawniej: kobieta wyrządzająca komuś krzywdę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
powodować zniekształcenie czegoś, wyginać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skrzywić)
(1.1) zginać coś, co było proste lub foremne
(1.2) odchylać na bok coś, co stało pionowo
czasownik zwrotny niedokonany krzywić się (dk. skrzywić się)
(2.1) ulegać deformacji
(2.2) deformować usta, twarz w grymasie
Wiktionary
(2.2) Chyba że dusimy od tyłu - Stary Steryl krzywi się z niesmakiem.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨvʲit͡ɕ, AS: kšyvʹić
Wiktionary
rzecz. krzywa ż., krzywizna ż., krzywka ż., krzywienie n., krzywaśnia ż.
czas. skrzywić, wykrzywiać, wykrzywić, przekrzywić, przekrzywiać
przym. krzywy
przysł. krzywo
Wiktionary
(1.1) deformować
(2.1) deformować się, wyginać się
Wiktionary
choroba wieku dziecięcego wywołana brakiem wapnia w organizmie i powodująca skrzywienie kości; rachityzm, rachitis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba wieku dziecięcego spowodowana niedoborem witaminy D w organizmie, charakteryzująca się zmianami w układzie kostnym i zaburzeniami rozwojowymi;
(1.2) rzem. ręczna piła stolarska stosowana do krzywych nacięć
Wiktionary
Krzywica (z gr. Rachitis, ραχίτις – dosłownie zapalenie kręgosłupa), znana także jako rachityzm lub choroba angielska – choroba występująca u dzieci, najczęściej pomiędzy 3 miesiącem a 2. rokiem życia dziecka, związana z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforowej, spowodowana najczęściej niedoborem witaminy D. Powoduje zmiany w układzie kostnym i zaburzenia rozwojowe.
Wikipedia
przym. krzywiczny, krzywiczy, krzywicowy, przeciwkrzywiczy, pokrzywiczy, krzywy
rzecz. krzywaśnia ż.
Wiktionary
(1.1) rachityzm, angielska choroba
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
w medycynie: związany z krzywicą, dotknięty krzywicą - skrzywieniem kości; krzywiczny, krzywiczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krzywicą, dotyczący krzywicy
Wiktionary
rzecz. krzywica ż.
Wiktionary
w medycynie: związany z krzywicą, dotknięty krzywicą - skrzywieniem kości; krzywiczy, krzywicowy
SJP.pl
w medycynie: związany z krzywicą, dotknięty krzywicą - skrzywieniem kości; krzywiczny, krzywicowy
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Krzywcza
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: krzywo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|krzywić.
Wiktionary
czas. krzywić
przysł. krzywo
rzecz. krzywaśnia ż., krzywa ż.
Wiktionary
1. szablon do wykreślenia linii krzywych w rysunku technicznym;
2. szkodnik krzewów owocowych
SJP.pl
Krzywik – szablon używany podczas wykonywania rysunków technicznych do wykreślenia linii krzywych, które są niemożliwe do narysowania przy użyciu cyrkla. Użycie krzywika pozwala na wyprowadzenie dowolnej linii krzywej o zmiennym przebiegu, która nie jest odcinkiem łuku okręgu. Komplet krzywików składa się z trzech różnych form. Praca z krzywikiem polega na połączeniu kolejnych punktów z zachowaniem płynnego przebiegu linii, co jest możliwe do osiągnięcia przy pokrywaniu się końcowych odcinków krzywej dla każdego kolejnego przyłożenia szablonu.
Wikipedia
1. szablon do wykreślenia linii krzywych w rysunku technicznym;
2. szkodnik krzewów owocowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkʃɨvʲĩɲ, AS: kšyvʹĩń
Wiktionary
mieszkaniec Krzywinia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krzywinia (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Krzywiń
SJP.pl
zdrobnienie od: krzywy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: krzywy
Wiktionary
IPA: kʃɨˈvʲjutʲci, AS: kšyvʹi ̯utʹḱi
Wiktionary
W matematyce:
W fizyce:
Inne:
Wikipedia
1. przyrząd do wykreślania linii krzywych; krzywik;
2. element mechaniczny umożliwiający zmianę położenia jednej części konstrukcji względem pozostałych;
3. zakrzywiona rura do łączenia innych rur; kolanko, kolano
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. obracający się element mechanizmu o nieregularnym kształcie, służący do zamiany ruchu obrotowego innego elementu w ruch postępowy;
(1.2) szablon służący do wykreślania linii krzywych
(1.3) daw. zakrzywiona drewniana belka, używana do konstrukcji wręg i innych elementów łodzi i statków
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sterowana numerycznie oś napędu głównego pozwala zrealizować operacje technologiczne, które dotychczas na tokarkach nie były możliwe do wykonania, np. frezowanie krzywek walcowych.
(1.2) Tośmy blachy spawali i malowali na czarny mat, tośmy na brzuchach na tych blachach, z krzywkami elastycznymi, kreślili dziesiątki krzywizn, żeby do Zdzisia się dopasować.
Wiktionary
rzecz. krzywa ż., krzywik m., krzywizna ż., krzywość ż.
czas. krzywić ndk.
przym. krzywkowy, krzywy
przysł. krzywo
Wiktionary
(1.2) krzywik
Wiktionary
przymiotnik od: krzywka
SJP.pl
strug do obróbki wygiętych powierzchni elementów drewnianych; krzywak
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób odbiegający od linii prostej
(1.2) w sposób odbiegający od kierunku poziomego
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: krzywa
Wiktionary
(1.2) — Rozdygotana podaje Ewie błękitną kopertę z krzywo naklejonym fioletowym znaczkiem.
Wiktionary
rzecz. krzywka ż., krzywa ż., krzywizna ż., krzywik m., krzywienie n., przekrzywianie n., przekrzywienie n., skrzywianie n., skrzywienie n., wykrzywianie n., wykrzywienie n., krzywulec m., krzywaśnia ż., krzywość ż.
czas. krzywić ndk., przekrzywiać ndk., przekrzywić dk., skrzywiać ndk., skrzywić dk., wykrzywiać ndk., wykrzywić dk.
przym. krzywawy, krzywy
Wiktionary
wróblowaty ptak z rodziny łuszczaków; krzywonos, krzyżodziób
SJP.pl
wróblowaty ptak z rodziny łuszczaków; krzywonos, krzyżodziób
SJP.pl
Gatunki o tym epitecie gatunkowym:
Wikipedia
pejoratywnie: mający krzywą twarz
SJP.pl
1. mający krzywe liście;
2. nowellia krzywolistna - gatunek mszaków z rodziny głowiakowatych
SJP.pl
przyrząd do mierzenia długości linii krzywych na mapie lub planie; kurwimetr; kartometr; kartomierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd służący do mierzenia długości linii krzywych (zwłaszcza na mapie); urządzenie ma kółko, które należy prowadzić po mierzonej linii, a jego liczba obrotów przeliczana jest na odległość;
Wiktionary
Krzywomierz (kartomierz, kartometr, kurwimetr, kurwomierz) – przyrząd służący do mierzenia na mapie długości linii krzywych. Urządzenie ma małe kółko, które należy prowadzić po linii, której długość jest mierzona. Licznik elektroniczny lub mechaniczny, przeliczając liczbę obrotów kółka, podaje długość pokonanej przez kółko drogi.
Wikipedia
(1.1) kartomierz, kurwimetr
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
krzywonóg półskrzydlak - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych; koślawka
SJP.pl
Krzywonóg, koślawka (Valgus) – rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych i podrodziny kruszczycowatych.
Wikipedia
mający krzywe nogi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający krzywe nogi
Wiktionary
IPA: ˌkʃɨvɔ̃ˈnɔɟi, AS: kšyvõnoǵi
Wiktionary
(1.1) koślawy
Wiktionary
1. gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych;
2. wróblowaty ptak z rodziny łuszczaków; krzywodziób, krzyżodziób;
3. potocznie: osoba z krzywym nosem
SJP.pl
Krzywonos – kaczka z gatunku Hymenolaimus malacorhynchos.
Wikipedia
mający krzywy nos
SJP.pl
Wikipedia
fałszywie zaświadczyć, skłamać pod przysięgą
SJP.pl
fałszywie świadczyć, kłamać pod przysięgą
SJP.pl
złożenie fałszywych zeznań pod przysięgą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) złożenie fałszywych zeznań pod przysięgą
Wiktionary
Krzywoprzysięstwo (zwane też fałszywymi zeznaniami) – przestępstwo skierowane przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, polegające na zeznawaniu nieprawdy lub zatajaniu prawdy przy składaniu zeznań mających służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy (art. 233 § 1 k.k.).
Wikipedia
IPA: ˌkʃɨvɔpʃɨˈɕɛ̃w̃stfɔ, AS: kšyvopšyśẽũ̯stfo
Wiktionary
rzecz. krzywoprzysięzca m., krzywoprzysiężnik m., krzywoprzysięganie n., krzywoprzysiężca mos.
czas. krzywoprzysięgać ndk., krzywoprzysięgnąć dk., krzywoprzysiąc n.
przym. krzywoprzysiężny, krzywoprzysięski
Wiktionary
człowiek kłamiący pod przysięgą; krzywoprzysiężca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. krzywoprzysięzca
Wiktionary
rzecz. krzywoprzysięstwo n., krzywoprzysiężnik m., krzywoprzysięganie n., krzywoprzysięgnięcie n., krzywoprzysięzca m.
czas. krzywoprzysięgać ndk., krzywoprzysięgnąć dk., krzywoprzysiąc dk.
przym. krzywoprzysięski, krzywoprzysiężny
przysł. krzywoprzysiężnie
Wiktionary
→ Krzywy Róg (miasto na Ukrainie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krzywym Rogiem, dotyczący Krzywego Rogu
Wiktionary
(1.1) Obecnie w zagłębiu krzyworoskim prowadzi się na wielką skalę prace, mające na celu budowę nowych i modernizację starych kopalń oraz zakładów wzbogacania.
Wiktionary
rzecz. Krzywy Róg mrz.
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest krzywe; cecha tych, którzy są krzywi
Wiktionary
Krzywość lub Krzywaźń (ok. 460 m) – wzniesienie i skała w miejscowości Strzegowa w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Wolbrom. Znajduje się na granicy lasu i pól uprawnych, w odległości około 1,5 km na zachód od drogi wojewódzkiej nr 794. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Częstochowskiej
Wikipedia
przym. krzywy
przysł. krzywo
rzecz. krzywka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzaj mchu z rodziny widłozębowatych
SJP.pl
krzywoszyj polny - gatunek rośliny z rodziny ogórecznikowatych; farbownik polny
SJP.pl
rodzina mchów
SJP.pl
o człowieku: mający krzywe usta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający krzywe, asymetryczne usta
Wiktionary
(1.1) Pojrzenie krzywouste i nos zakrzywiony • W gębę patrzy, na straży zębom postawiony.
(1.1) Obie strony sięgnęły do repertuaru, którego by im pozazdrościły – w razie swego zmartwychwstania – krzywouste maszkary i strachy z ciemnych grobowców etruskich albo i wiedźmy z ustami od ucha do ucha, oddające się nieskromnym (…)
Wiktionary
krzywoząb podsadnikowy - gatunek mchu z rzędu rokietowców
SJP.pl
krzywoząb podsadnikowy - gatunek mchu z rzędu rokietowców
SJP.pl
1. potocznie: coś krzywego, skrzywionego, niezgrabnego;
2. w budownictwie: element belki policzkowej w kształcie wstęgi skręconej po linii śrubowej
SJP.pl
Krzywulec – drewniany element łodzi lub statku łączący dno z burtą wykorzystujący naturalne zakrzywienie słoi drewna. Krzywulce wykonuje się z zakrzywionych korzeni lub konarów najczęściej dębu lub sosny. W łodziach często stosowane parami nitowane bądź przykręcane do klepek dna i burty.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
drewniany instrument dęty o zakrzywionej rurze, popularny w XVII wieku; krzywuł, krummhorn, kromorn
SJP.pl
drewniany instrument dęty o zakrzywionej rurze, popularny w XVII wieku; krzywuł, krummhorn, kromorn
SJP.pl
Krummhorn (kromorn, z niem. „zakrzywiony róg”; dawniej też pol. krzywuła) — drewniany instrument muzyczny z grupy aerofonów stroikowych.
Zbudowany jest z cylindrycznej rury drewnianej z siedmioma otworami bocznymi, której dolna część wygięta jest łukowato ku górze. Stroik (podwójny) w tym instrumencie ukryty jest w specjalnej komorze, nakładanej na otwór wlotowy piszczałki i funkcjonującej jak zbiornik powietrza. Instrumentalista nie miał więc bezpośredniego kontaktu ze stroikiem. Krummhorny budowano w różnych rozmiarach – od najmniejszego zwanego excillent do wielkiego zwanego basowym.
Wikipedia
1. wygięty, powyginany, nieprosty;
2. niechętny, nieprzyjazny, niezadowolony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wygięty, powyginany, nieprosty
(1.2) książk. niechętny, nieprzyjazny, niezadowolony
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spośród wszystkich krzywych rzeczy na świecie najsłynniejsza jest krzywa wieża w Pizie.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨvɨ, AS: kšyvy
Wiktionary
rzecz. krzywa ż., krzywka ż., krzywik mrz., krzywizna ż., krzywica ż., krzywaśnia ż., krzywość ż.
przysł. krzywo
czas. krzywić ndk., krzywić się ndk., skrzywić dk., skrzywić się dk., zakrzywić dk., zakrzywić się dk.
Wiktionary
(1.1) nieprosty
Wiktionary
znak, kształt lub przedmiot w postaci dwóch linii przecinających się, na ogół pod kątem prostym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) konstrukcja, figura geometryczna lub znak złożony z dwóch przecinających się linii;
(1.2) order, odznaczenie w kształcie krzyża (1.1)
(1.3) anat. część kręgosłupa;
(1.4) przen. cierpienie, trudności
(1.5) rel. symbol chrześcijaństwa
(1.6) rel. gest czyniony w chrześcijaństwie na początku i na końcu modlitwy
(1.7) hist. starożytne rzymskie narzędzie kaźni
Wiktionary
Krzyż (etymologicznie z łac. crux) – znak, kształt lub przedmiot w postaci dwóch linii (lub wielu) przecinających się, na ogół pod kątem prostym (†).
Jest jednym z najstarszych symboli ludzkości znanym w większości starożytnych religii. Niemal w każdym zakątku ziemi odkryto przedmioty związane z tym znakiem. Zazwyczaj wiązano go z jakąś formą kultu sił przyrody (ogień, słońce, życie). Jest też używany jako element herbu.
Wikipedia
(1.1) Prawie każdy kościół jest zbudowany na planie krzyża.
(1.2) Prezydent wręczył weteranowi Krzyż Zasługi.
(1.3) Dziadek znowu odczuwa bóle w krzyżu.
(1.4) Śmierć całej rodziny była dla niego prawdziwym krzyżem od losu.
(1.5) Turcy nakazali usunięcie wszystkich krzyży i symboli chrześcijańskich.
(1.6) Po wejściu do świątyni zrobił krzyż i uklęknął w ławce pod amboną.
(1.7) Na krzyżu umarł Pan.
Wiktionary
IPA: kʃɨʃ, AS: kšyš
Wiktionary
rzecz. krzyżak m., skrzyżowanie n., krzyżówka ż., krzyżowiec m., krzyżownica ż., krzyżowanie n., ukrzyżowanie n., krzyżykowanie n.
:: zdrobn. krzyżyk m.
czas. krzyżować ndk., skrzyżować dk., ukrzyżować dk., krzyżykować ndk.
przym. krzyżowy, krzyżakowy, krzyżykowy, krzyżówkowy
przysł. krzyżowo
Wiktionary
(1.1) reg. śl. krziż.
(1.2) reg. śl. krziż.
(1.4) udręka, tortury
(1.5) reg. śl. krziż.
(1.6) reg. śl. krziż.
(1.7) reg. śl. krziż.
Wiktionary
dotyczący Krzyżaków, właściwy Krzyżakom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Krzyżakami
Wiktionary
(1.1) Z oddali widzieliśmy zamek krzyżacki w Malborku.
(1.1) Akcja którejś z tych powieści rozgrywa się w posiadłości krzyżackiej na Warmii.
Wiktionary
rzecz. Krzyżak mos., krzyżowanie n., krzyżyk mrz.
przym. krzyżakowy, krzyżowy
czas. krzyżować
Wiktionary
potocznie: ogół członków zakonu krzyżackiego - niemieckiego zakonu rycerskiego; Krzyżacy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogół Krzyżaków
Wiktionary
IPA: kʃɨˈʒat͡stfɔ, AS: kšyžactfo
Wiktionary
rzecz. Krzyżak mos., krzyżowanie n.
czas. krzyżować
przym. krzyżowy
Wiktionary
niemiecki zakon rycerski przebywający na ziemiach polskich w XIII w., którego członkowie nosili białe płaszcze z czarnym krzyżem; zakon krzyżacki, zakon krzyżowy
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: krzyżak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od krzyżak
Wiktionary
rzecz. krzyżak m.
Wiktionary
1. przedmiot o kształcie krzyża (np. śrubokręt); krzyżal (rzadziej);
2. dziewczęcy fartuch z krzyżującymi się na plecach szelkami;
3. łącznik rurowy w formie prostego odcinka rury z dwiema odnogami bocznymi; czwórnik;
4. klucz nasadowy do koła o czterech równych ramionach;
5. pająk z rodziny krzyżakowatych;
6. odmiana lisa pospolitego z ciemnymi pręgami na grzbiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rel. rycerz Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie (zakonu krzyżackiego)
(1.2) pot. żart. ktoś z Torunia lub okolicy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) I nienawiść buchała z Krzyżaka przy tym opowiadaniu jak płomień, albowiem miał i osobiste do niej powody.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨʒak, AS: kšyžak
Wiktionary
rzecz. krzyżactwo n., krzyżówka ż., krzyż m., krzyżyk m., krzyżowiec m., krzyżowanie n., skrzyżowanie n., Krzyżnik m., Krzyżanów m., Krzyżanowice nmos., krzyżakowate nmos.
czas. krzyżować ndk., skrzyżować dk.
przym. krzyżacki, krzyżowy, krzyżówkowy
Wiktionary
rodzina pająków obejmująca ponad 3000 gatunków
SJP.pl
Krzyżakowate (Araneidae) – rodzina pająków z infrarzędu Araneomorphae i nadrodziny Araneoidea. Obejmuje ponad 3 tysiące opisanych gatunków, zgrupowanych w ponad 190 rodzajach.
Najstarszym znanym przedstawicielem Araneidae jest Mesozygiella dunlopi żyjący we wczesnej kredzie na obecnych terenach Hiszpanii.
Wikipedia
o cechach krzyżakowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
przymiotnik od: krzyżak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który jest w kształcie krzyżaka
Wiktionary
rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., krzyż m., krzyżak m., krzyżówka ż., krzyżowanie n., skrzyżowanie n.
czas. krzyżować ndk., skrzyżować dk.
przym. krzyżowy, krzyżacki
przysł. krzyżowo
Wiktionary
część mechanizmu lub konstrukcji mająca postać dwóch elementów przecinających się pod kątem prostym; krzyżak
SJP.pl
mieszkanka Krzyża Wielkopolskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Krzyża Wielkopolskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Krzyża Wielkopolskiego (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Krzyżanowice
SJP.pl
przymiotnik od: Krzyżanów
SJP.pl
Krzyżanowski – nazwisko polskie, m.in. rodzin szlacheckich herbu Dębno z Krzyżanowic z Małopolski oraz herbu Świnka z Krzyżanowa z Wielkopolski
Nazwisko Krzyżanowski bywało także nadawane neofitom po przyjęciu chrztu. Przykładem rodzina, którą nobilitowano w XVIII w. z nowym herbem Jasna Góra.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
znak, kształt lub przedmiot w postaci dwóch linii przecinających się, na ogół pod kątem prostym
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Krzyżewo Borowe, Krzyżewo Nadrzeczne, Krzyżewo-Jurki, Krzyżewo-Marki
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzadko: ostatni, tylny maszt na wielomasztowych statkach o pełnym ożaglowaniu rejowym; stermaszt, krojcmaszt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. naczynie na olej krzyżma
Wiktionary
(1.1) Proboszcz przywiózł z kurii nowy krzyżmał.
Wiktionary
rzecz. krzyżmo n.
czas. krzyżmować ndk.
Wiktionary
(1.1) daw. chryzmał, daw. chrzyżmał
Wiktionary
olej z balsamu i oliwy, używany w niektórych ceremoniach kościelnych; olej święty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. w chrześcijaństwie konsekrowany olej używany m.in. przy poświęcaniu ołtarzy i kościołów;
Wiktionary
Krzyżmo (z łac. chrisma, gr. μύρον, myron) – mieszanina oliwy i balsamu, używana do namaszczania przy udzielaniu sakramentów chrztu, bierzmowania, święceń kapłańskich, ślubów wieczystych, konsekracji biskupów oraz przy konsekracji kościołów i ołtarzy.
Wikipedia
(1.1) Diakon podał biskupowi naczynie z krzyżmem.
Wiktionary
rzecz. krzyżmał m.
czas. krzyżmować ndk.
Wiktionary
(1.1) chryzmo, daw. chrzyżmo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) rel. namaszczać krzyżmem
Wiktionary
(1.1) Biskup ordynariusz krzyżmuje bierzmowańców.
Wiktionary
rzecz. krzyżmo n., krzyżmał m.
Wiktionary
(1.1) daw. chrzyżmować
Wiktionary
przełęcz w Tatrach Wysokich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. przełęcz w Tatrach Wysokich;
(1.2) geogr. osada w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Krzyżne (niem. Kreuzsattel, słow. Krížne poľské, węg. Kereszt-nyereg) – położona na wysokości 2112 m przełęcz w Tatrach Wysokich, pomiędzy Pańszczycą a Doliną Roztoki, jeden ze skrajnych punktów szlaku Orlej Perci.
Wikipedia
(1.1) Nazwa Krzyżne pochodzi od położenia w miejscu, w którym krzyżują się trzy grzbiety.
Wiktionary
rzecz. krzyż m., Krzyżno n.
czas. krzyżować ndk.
Wiktionary
krzyżnik tanecznik - gatunek pająka z rodziny skakunowatych
SJP.pl
Krzyżnik (dawniej niem. Kreuzberg, po 1945 r. również Góra Krzyżatka) – góra ze szczytem na wysokości 701 m n.p.m. znajdująca się w Masywie Śnieżnika w Sudetach w pobliżu Stronia Śląskiego.
Wikipedia
wróblowaty ptak z rodziny łuszczaków; krzywonos, krzywodziób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Loxia|ref=tak., rodzaj ptaków z rodziny łuszczaków, w polskiej ornitofaunie reprezentowny przez trzy gatunki
Wiktionary
IPA: kʃɨˈʒɔd͡ʑup, AS: kšyžoʒ́up
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mięso wołowe z okolicy kości krzyżowej; krzyżówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce i ich części;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wzniesień i szczytów w Polsce;
(1.3) geogr. toponim, nazwa kilku skał w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rzeźbiarz urodził się w Krzyżowej na Żywiecczyźnie.
Wiktionary
rzecz. krzyżowianin mos., krzyżowianka ż., krzyż mrz., krzyżyk mrz., krzyżak mzw./mrz., krzyżowa ż., skrzyżowanie n., krzyżówka ż., krzyżowiec mos., krzyżownica ż., krzyżowanie n., ukrzyżowanie n., krzyżykowanie n., krzyżowe nmos., krzyżowiaczek mzw.
czas. krzyżować ndk., skrzyżować dk., ukrzyżować dk., krzyżykować ndk.
przym. krzyżowy, krzyżakowy, krzyżykowy, krzyżówkowy, krzyżowski
przysł. krzyżowo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. skrzyżować)
(1.1) układać na krzyż
(1.2) biol. łączyć różne genetycznie organizmy
czasownik przechodni niedokonany (dk. ukrzyżować)
(2.1) wiązać lub przybijać do krzyża
czasownik przechodni niedokonany (dk. pokrzyżować)
(3.1) powodować udaremnienie, psucie czegoś
czasownik zwrotny niedokonany krzyżować się (dk. skrzyżować się)
(4.1) stawać się ułożonym na krzyż
(4.2) łączyć się w rozwoju
czasownik zwrotny niedokonany krzyżować się (dk. ukrzyżować się)
(5.1) przytwierdzać się do krzyża
czasownik zwrotny niedokonany krzyżować się (dk. pokrzyżować się)
(6.1) nie udawać się, psuć się wzajemnie oddziaływając
Wiktionary
rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., ukrzyżowany mos., krzyż m., krzyżactwo n., krzyżak m., Krzyżak m., krzyżowiec m., krzyżówka ż., krzyżówkowicz m., krzyżyk m., krzyżowanie n., ukrzyżowanie n., Krzyżne n.
przym. krzyżacki, krzyżowy, krzyżówkowy, krzyżykowy, krzyżakowy, ukrzyżowany
przysł. krzyżowo
czas. skrzyżować, ukrzyżować
Wiktionary
(1.2) hybrydyzować
(3.1) niszczyć, psuć, udaremniać
(4.2) łączyć się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umieszczanie dwóch rzeczy na krzyż
(1.2) daw. wymierzanie kary śmierci poprzez przybicie do krzyża
(1.3) przen. uprzykrzanie komuś życia
Wiktionary
Krzyżowanie, hybrydyzacja – proces, w wyniku którego z komórek (zwykle gamet) osobników o odmiennym genotypie, w istotny sposób różniących się pewnymi cechami genetycznymi, powstaje organizm potomny, zwany mieszańcem (też hybrydą, krzyżówką lub bastardem). W taksonomii termin stosowany jest w odniesieniu do krzyżowania różnych taksonów, czego wynikiem jest powstawanie mieszańca taksonomicznego (międzygatunkowego, międzyrodzajowego). W zoologii i hodowli zwierząt proces krzyżowania zwierząt spokrewnionych gatunków określany jest mianem bastardyzacji. W szczególnych sytuacjach (w hodowli in vitro lub w wyniku szczepienia) dojść może do powstania mieszańców wegetatywnych, będących mieszaniną komórek lub tkanek pochodzących od różnych taksonów.
Wikipedia
(1.1) W domu naszych dziadków krzyżowanie nóg było surowo wzbronione.
(1.2) Zgodnie z prawem krzyżowania odbywały się poza miastem.
(1.3) Wuj Leon rozpoczynał krzyżowanie ciotki Rity zaraz po przebudzeniu.
Wiktionary
rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., ukrzyżowany mos., krzyżactwo n., krzyżówka ż., krzyż m., krzyżyk m., krzyżowiec m., Krzyżak m., skrzyżowanie n., Krzyżnik m., Krzyżanów m., Krzyżanowice nmos., krzyżakowate nmos., ukrzyżowanie n.
czas. krzyżować ndk., skrzyżować dk.
przym. krzyżacki, krzyżowy, krzyżówkowy, krzyżakowy, ukrzyżowany
Wiktionary
(1.2) ukrzyżowanie
Wiktionary
rodzina roślin zielnych z rzędu kapustowców; kapustowate
SJP.pl
Kapustowate, krzyżowe (Brassicaceae Burnett, Cruciferae Juss.) – rodzina roślin zielnych, rzadziej drzew i krzewów, należąca do rzędu kapustowców (Brassicales). Liczy 343–353 rodzaje i około 3630–4010 gatunków. Występują one na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, brak ich też w zwartych obszarach występowania nizinnych lasów równikowych. Bardzo wielu przedstawicieli występuje na obszarach pod wpływem klimatu umiarkowanego i arktycznego, także na obszarach górskich. Obszarami o największym zróżnicowaniu tych krzyżowych jest południowo-zachodnia Azja, basen Morza Śródziemnego i zachodnia część Ameryki Północnej. Na terenie Polski występuje ponad 100 gatunków z tej rodziny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: krzyżówka
Wiktionary
rzecz. krzyżówka ż.
Wiktionary
tantniś krzyżowiaczek - motyl z rodziny tantnisiowatych (Plutella masculipennis) będący groźnym szkodnikiem roślin krzyżowych
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: uczestnik wypraw krzyżowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. uczestnik zwoływanych przez kościół wypraw krzyżowych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. wojsk. krążownik
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. krzyżowa ż., krzyż mrz., krzyżak mos., krzyżowanie n., krzyżyk mrz., Krzyżak mos., Krzyżowa ż.
przym. krzyżowy
czas. krzyżować, skrzyżować
Wiktionary
1. typ zadania szaradziarskiego;
2. mięso wołowe z okolicy kości krzyżowej; krzyżowa;
3. potocznie: skrzyżowanie dróg;
4. łączenie różnych genetycznie organizmów w celu otrzymania gatunku o nowych cechach; tak powstały organizm, odmiana;
5. gatunek kaczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zagadka, którą rozwiązuje się przez wpisywanie w odpowiednie pola odgadniętych wyrazów;
(1.2) biol. roślina lub zwierzę mające rodziców z dwóch różnych taksonów (gatunków, podgatunków, odmian lub form), posiadające przez to cechy obojga osobników;
(1.3) pot. skrzyżowanie dróg
(1.4) ornit. nazwa systematyczna|Anas platyrhynchos|ref=tak., gatunek kaczki;
(1.5) kulin. mięso wołowe z okolicy kości krzyżowej
(1.6) numizm. pot. srebrna moneta bita w X i XI wieku, znaczona najczęściej krzyżem;
(1.7) firanka składająca się z dwu części skrzyżowanych u góry i specjalnie udrapowanych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bardzo lubię rozwiązywać krzyżówki, bo poznaję wtedy wiele nowych słów.
(1.2) Muł to krzyżówka konia i osła.
(1.3) Na następnej krzyżówce skręć w lewo.
(1.4) Krzyżówki licznie zamieszkują miejskie parki.
(1.5) Kupiłem kilo krzyżówki na gulasz.
Wiktionary
IPA: kʃɨˈʒufka, AS: kšyžufka
Wiktionary
rzecz. krzyż m., Krzyżówka ż., skrzyżowanie n., krzyżówkowicz m., krzyżówkowiczka ż., krzyżak m., Krzyżak m.
:: zdrobn. krzyżóweczka ż.
czas. krzyżować, krzyżować się, skrzyżować, pokrzyżować, ukrzyżować
przym. krzyżówkowy, krzyżowy, krzyżakowy
przysł. krzyżowo
Wiktionary
(1.2) mieszaniec, bastard, hybryda
(1.3) skrzyżowanie
(1.6) denar krzyżowy
Wiktionary
potocznie: osoba rozwiązująca dużo krzyżówek; szaradzista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba rozwiązująca krzyżówki
Wiktionary
rzecz. krzyżówka ż.
:: fż. krzyżówkowiczka ż.
przym. krzyżówkowy, krzyżowy
czas. krzyżować
Wiktionary
przymiotnik od: krzyżówka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z krzyżówką, dotyczący krzyżówki
Wiktionary
rzecz. krzyżowa ż., krzyż mrz., krzyżówka m., Krzyżak mos., krzyżowanie n., krzyżyk mrz., krzyżówkowicz mos., Krzyżowa ż.
czas. krzyżować
przym. krzyżowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. część rozjazdu torowego, w której następuje przecięcie szyn torów rozjazdu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Krzyżownica składa się z dziobownicy (zwanej często dziobem krzyżownicy), szyn skrzydełkowych oraz kierownic.
Wiktionary
rzecz. krzyżowa ż., krzyż mrz., Krzyżowa ż.
Wiktionary
rodzina roślin kwiatowych obejmująca gatunki rosnące w strefie umiarkowanej i tropikalnej
SJP.pl
Krzyżownicowate (Polygalaceae R. Br. in Flinders) – rodzina roślin należąca do rzędu bobowców. Obejmuje ok. 26 rodzajów z 900 gatunkami. Rośliny tu należące są szeroko rozprzestrzenione na świecie i spotykane wszędzie poza okolicami okołobiegunowymi, rozległymi pustyniami i wysokimi górami. Do polskiej flory należy 5 gatunków z rodzaju krzyżownica Polygala.
Wikipedia
o cechach krzyżownicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rząd roślin okrytonasiennych z kladu różowych; Polygalales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z kladu różowych
SJP.pl
Części miast:
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Krzyżowa, Krzyżowa Dolna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z krzyżem jako symbolem chrześcijaństwa
(1.2) mający kształt krzyża
(1.3) ułożony na kształt krzyża
(1.4) anat. dotyczący krzyża – dolnego odcinka kręgosłupa
(1.5) taki, który jest powiązany, dotyczy podobnego lub tego samego
Wiktionary
rzecz. krzyż m., krzyżyk m., krzyżactwo n., krzyżak m., Krzyżak m., krzyżowa ż., Krzyżowa ż., krzyżowiec m., krzyżówka ż., krzyżówkowicz m., krzyżowanie n., ukrzyżowanie n.
czas. krzyżować ndk., ukrzyżować dk., skrzyżować dk.
przym. krzyżacki, krzyżowski, krzyżówkowy, krzyżykowy, krzyżakowy
przysł. krzyżowo
Wiktionary
ruiny zamku w Ujeździe
SJP.pl
Krzyżtopór (dawniej Krzysztopór) – ruiny powstałej w latach 1621–1644 rezydencji pałacowej otoczonej fortyfikacjami bastionowymi położonej w miejscowości Ujazd w województwie świętokrzyskim. Była to jedna z największych budowli pałacowych w Europie przed powstaniem Wersalu. Od 2018 ma status pomnika historii. Obiekt jest udostępniony do zwiedzania (wejście biletowane). Zwiedzanie zamku możliwe jest za dnia oraz w wybrane noce. Udostępnionych jest 5 tras zwiedzania zamku.
Wikipedia
woda źródlana
SJP.pl
przymiotnik od: krzyżulec
SJP.pl
1. pochyły pręt konstrukcyjny kratownicy zdolny do przenoszenia sił rozciągających i ściskających;
2. element mechanizmu korbowego maszyny tłokowej połączony sztywno z tłoczyskiem i korbowodem; wodzik
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: krzyżyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: krzyż
(1.2) mały krzyż
(1.3) motyw graficzny składający się z dwóch prostopadle przecinających się linii
(1.4) pot. o wieku: dziesięć lat
(1.5) muz. znak muzyczny podnoszący nutę o pół tonu;
(1.6) choreogr. figura taneczna w tangu argentyńskim polegająca na skrzyżowaniu nóg;
Wiktionary
Krzyżyk (♯) – znak chromatyczny w notacji muzycznej. Krzyżyk podwyższa wysokość dźwięku o pół tonu.
Jeżeli jest umieszczony bezpośrednio za kluczem, podwyższa wszystkie dźwięki leżące na tej wysokości w obrębie całego utworu.
Prawidłowa kolejność zamieszczania krzyżyków przy kluczach to: fis, cis, gis, dis, ais, eis, his; zawsze odległość między kolejno pojawiającymi się krzyżykami wynosi kwintę (dokładnie: kwintę czystą) budowaną w kierunku wznoszącym. Kolejność ta wiąże się z kołem kwintowym.
Wikipedia
(1.2) Noszę zawsze babciny krzyżyk, który dostałem na komunię.
(1.4) Mam na karku już czwarty krzyżyk.
Wiktionary
IPA: ˈkʃɨʒɨk, AS: kšyžyk
Wiktionary
rzecz. krzyżowa ż., Krzyżowa ż., krzyż m., krzyżowiec m., krzyżówka ż., krzyżak m., Krzyżak mos., krzyżowanie n., skrzyżowanie n., ukrzyżowanie n.
czas. krzyżować ndk., skrzyżować dk.
przym. krzyżykowy, krzyżowy, krzyżówkowy, krzyżacki
Wiktionary
1. przymiotnik od: krzyżyk;
2. jeden ze ściegów ozdobnych wykonywanych igłą
SJP.pl
w górnictwie: element łączący narożniki wieży wiertniczej po przekątnej pola ściany wieży
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = klub sportowy
(1.2) = kara śmierci
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== KS (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = geogr. Kansas → Kansas (stan w USA)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ka‿ˈɛs, AS: ka‿es
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== KS (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = geogr. Kansas → Kansas (stan w USA)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
x.; skrót od:
1. ksiądz;
2. książę
SJP.pl
skrót, rodzaj męskoosobowy
(1.1) = ksiądz
(1.2) = książę
skrót, rodzaj żeński
(2.1) = księżna
(2.2) = księżniczka
(2.3) = księga
skrót, rodzaj nijaki
(3.1) = księstwo
Wiktionary
(1.1) Zbrodnią jest wymuszanie groźbą i szantażem podpisywania deklaracji o współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa – mówił ks. Jerzy Popiełuszko
(1.2) Kazimierz II Sprawiedliwy 1138-1194 ks. wiślicki, sandomierski i krakowski (od 1177)
(2.3) Ważnymi tematami w Ks. Rodzaju są obietnice Boże dane Abrahamowi: ziemia, potomstwo i błogosławieństwo.
(3.1) Żyjący na co dzień w Ks. Monako Froome jest pierwszym kolarzem od czasów Eddy’ego Merckxa, który w jednej edycji Grand boucle triumfował zarówno w generalce, jak i klasyfikacji górskiej.
Wiktionary
IPA: cɕɔ̃nt͡s, AS: ḱśõnc
Wiktionary
rzecz. ksiądz m.
Wiktionary
(1.1) daw. x.
(1.2) daw. x.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, którego pochodne tworzą grupę barwników ksantenowych
SJP.pl
Ksanten – organiczny związek chemiczny barwy żółtej, rozpuszczalny w eterze etylowym. Ksanten jest używany jako substrat w syntezie chemicznej do otrzymywania wielu innych związków m.in. tioksantenu.Wiele pochodnych ksantenu, nazywanych zwyczajowo ksantenami, tworzy grupę barwników ksantenowych, które w większości mają właściwości fluorescencyjne.
Wikipedia
jeden z barwników roślinnych, nadający żółte lub brunatne zabarwienie, wykorzystywany pomocniczo w procesie fotosyntezy
SJP.pl
Ksantofile – grupa organicznych związków chemicznych, barwników roślinnych należących do karotenoidów, tlenowe pochodne karotenów. Ksantofile są pomocniczymi barwnikami fotosyntezy. Pełnią także funkcję przeciwutleniaczy, przez co chronią komórkę, a zwłaszcza chloroplasty przed szkodliwym działaniem reaktywnych form tlenu. Dzięki wielu sprzężonym wiązaniom podwójnym nadają żółtą, pomarańczową lub czerwoną barwę kwiatom, owocom, a także żółtku jaj (luteina).
Wikipedia
jeden z barwników roślinnych, nadający żółte lub brunatne zabarwienie, wykorzystywany pomocniczo w procesie fotosyntezy
SJP.pl
Ksantofile – grupa organicznych związków chemicznych, barwników roślinnych należących do karotenoidów, tlenowe pochodne karotenów. Ksantofile są pomocniczymi barwnikami fotosyntezy. Pełnią także funkcję przeciwutleniaczy, przez co chronią komórkę, a zwłaszcza chloroplasty przed szkodliwym działaniem reaktywnych form tlenu. Dzięki wielu sprzężonym wiązaniom podwójnym nadają żółtą, pomarańczową lub czerwoną barwę kwiatom, owocom, a także żółtku jaj (luteina).
Wikipedia
przymiotnik od: ksantofil
SJP.pl
związek organiczny, wodoroester kwasu dwutiowęglowego; kwas ksantogenowy
SJP.pl
w medycynie: widzenie wyłącznie w kolorze żółtym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa szóstego miesiąca u starożytnych Macedończyków, odpowiadającego marcowi - kwietniowi
Wiktionary
(1.1) war. ksantykus
Wiktionary
zasada purynowa, występująca w tkankach roślinnych i zwierzęcych
SJP.pl
Ksantyna (2,6-dihydroksypuryna) – organiczny związek chemiczny, jedna z zasad purynowych, bezpośredni prekursor kwasu moczowego. Metylowymi pochodnymi ksantyny są kofeina, teobromina i teofilina, natomiast pochodna deoksygenowana w pozycji 2 to hipoksantyna (2-deoksyksantyna). Reszta ksantyny stanowi zasadę heterocykliczną w nukleozydzie ksantozynie.
Obecność ksantyny została wykryta w meteorycie Murchison. Badania wykluczyły ziemskie pochodzenie cząsteczek.
Wikipedia
przymiotnik od: ksantyna
SJP.pl
potocznie o zrzędliwej, kłótliwej kobiecie
SJP.pl
Ksantypa (stgr. Ξανθίππη) (V/IV w. p.n.e.) – Atenka, żona Sokratesa. Postać przysłowiowa za sprawą przypisywanego jej nieznośnego charakteru.
Wikipedia
[czytaj: ka-es-a-PE lub potocznie: ksap] skrót od: Krajowa Szkoła Administracji Publicznej
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Ksawera, Ksaweryna – żeński odpowiednik imienia Ksawery. Jego patronką jest św. Franciszka Ksawera Cabrini.
Ksawera imieniny obchodzi 22 grudnia.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
Ksawery z małżonką; Ksawerowie
SJP.pl
nazwa wielu miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwa wielu miejscowości w Polsce
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ksawerego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ksawery – imię męskie. Pochodzi od nazwy miejscowości, z której pochodził św. Franciszek Ksawery (Javier). Początkowo używane tylko w złożeniu z Franciszkiem (analogicznie do Kantego). Oboczna, bardziej archaiczna pisownia – Xawery.
Ksawery imieniny obchodzi: 31 stycznia i 3 grudnia - wspomnienie liturgiczne św. Franciszka Ksawerego.
Wikipedia
IPA: ksaˈvɛrɨ, AS: ksavery
Wiktionary
rzecz. Ksawerówna ż.
:: fż. Ksawera ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Ksawera, Ksaweryna – żeński odpowiednik imienia Ksawery. Jego patronką jest św. Franciszka Ksawera Cabrini.
Ksawera imieniny obchodzi 22 grudnia.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ksawery lub z nią związany
SJP.pl
efekt bezpośredniego wpływu gamety męskiej z innej rośliny na rozwój zarodka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Ksenia – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „gościnna” (Ξενία, dosł. „życzliwa dla obcych”), popularne zwłaszcza w krajach prawosławnych: rosyjskie Ксения (Ksienija), Аксиния (Aksinija), ukraińskie Ксенія (Ksenija), Ксеня (Ksenia) oraz pochodne Оксана (Oksana), białoruskie Ксенія (Ksenìâ), czeskie Xenie, słowackie Xeni.
Wikipedia
(1.1) Ksenia wbiegła do pokoju cała we łzach.
Wiktionary
IPA: ˈksɛ̃ɲja, AS: ksẽńi ̯a
Wiktionary
rzecz. ksenia ż., ksenon m., xenia ż.
temsłow. -ksen-, kseno-
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kseni lub z nią związany
SJP.pl
wyraz lub frazeologizm pochodzenia obcego, nazywający obce realia, szczególnie obszarów i kultur odległych; egzotyzm
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z czymś obcym, odmiennym
Wiktionary
IPA: ˈksɛ̃nɔ, AS: ksẽno
Wiktionary
rzecz. Ksenia ż., ksenia ż.
Wiktionary
dziedzina biologii, nauka badająca możliwość występowania życia poza Ziemią; astrobiologia, kosmobiologia, egzobiologia
SJP.pl
Wikipedia
substancja chemiczna niebędąca naturalnym składnikiem żywego organizmu; substancja obca, egzogenna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. biochem. związek chemiczny, który jest obcy dla danego środowiska i nie występuje w nim naturalnie
Wiktionary
Ksenobiotyki (z gr. ksenos – obcy i bios – życie) – związki chemiczne, które są obce dla organizmu i nie spotyka się z nimi w naturze, nie są przez niego wytwarzane, a które jednocześnie wykazują aktywność biologiczną. Zalicza się do nich leki i wiele szkodliwych substancji wprowadzonych sztucznie do środowiska (trucizny, kancerogeny, mutageny, teratogeny).
Wikipedia
sympatyk cudzoziemców i cudzoziemszczyzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba pozytywnie nastawiona do cudzoziemców
Wiktionary
IPA: ksɛ̃ˈnɔfʲil, AS: ksẽnofʹil
Wiktionary
rzecz. ksenofilia ż.
Wiktionary
sympatia dla cudzoziemców i cudzoziemszczyzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. sympatia dla cudzoziemców i cudzoziemszczyzny
(1.2) seks. upodobanie do podejmowania kontaktów seksualnych z osobami obcymi
Wiktionary
Ksenofilia (stgr. ξένος ksenós – obcy, gość; φιλία, philia – „przyjaźń” lub „upodobanie”) – bezkrytycznie manifestowana otwartość i sympatia wobec wszystkiego, co odmienne w danej kulturze.
Wikipedia
rzecz. ksenofil mos.
Wiktionary
człowiek wrogo nastawiony do cudzoziemców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba negatywnie, wrogo nastawiona do obcokrajowców oraz tego, co obce, pochodzące z zagranicy
Wiktionary
rzecz. ksenofobia ż.
:: fż. ksenofobka ż.
przym. ksenofobiczny, ksenofobijny
przysł. ksenofobicznie
Wiktionary
niechętne, wrogie nastawienie do innych narodów i ich kultury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. niechęć, wrogość, lęk wobec obcokrajowców i wszystkiego, co obce, zagraniczne, cudzoziemskie;
Wiktionary
Ksenofobia – postawa charakteryzująca się lękiem, niechęcią a nawet wrogością względem przedstawicieli obcych narodów, kultur czy grup społecznych, często rozszerzająca się na wszystko co z nimi związane. Osoba przejawiająca ksenofobię to ksenofob.
Ksenofobia może stać się immanentną wartością powszechnie akceptowaną w społeczeństwie lub w pewnych grupach społecznych. Jej przeciwieństwami są za to ksenolatria (kult obcości) oraz ksenofilia (umiłowanie odmienności, inności).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) przejawiać ksenofobię • popadać w ksenofobię • ksenofobia szerzy się
synonimy.
antonimy.
(1.1) ksenofilia, ksenolatria, gościnność
hiperonimy.
(1.1) nietolerancja, niechęć
hiponimy.
(1.1) antysemityzm, żydożerstwo, antypolonizm, polakożerstwo, rusofobia, germanofobia, frankofobia, islamofobia
holonimy.
(1.1) rasizm, nacjonalizm
meronimy.
(1.1) strach, niechęć, dyskryminacja, wrogość, lęk, agresja, irracjonalność, pogarda, nienawiść
pokrewne.
rzecz. ksenofob m., ksenofobka ż., ksenofobiczność ż.
przym. ksenofobiczny, ksenofobijny
przysł. ksenofobicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|ξένος|φόβος. → obcy, gość + strach
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) xenophobia, xenophoby
* arabski: (1.1) كراهية الأجانب m., رهاب الأجانب m.
* asturyjski: (1.1) xenofobia ż.
* baskijski: (1.1) xenofobia
* białoruski: (1.1) ксенафобія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) ксэнафобія ż.
* bułgarski: (1.1) ксенофобия ż.
* chorwacki: (1.1) ksenofobija ż.
* czeski: (1.1) xenofobie ż.
* duński: (1.1) xenofobi w., fremmedhad n.
* francuski: (1.1) xénophobie ż.
* galicyjski: (1.1) xenofobia ż.
* hiszpański: (1.1) xenofobia ż.
* interlingua: (1.1) xenophobia
* irlandzki: (1.1) seineafóibe ż.
* kataloński: (1.1) xenofòbia ż.
* litewski: (1.1) ksenofobija ż.
* łotewski: (1.1) ksenofobija ż.
* niemiecki: (1.1) Xenophobie ż., Fremdenfeindlichkeit ż.
* norweski (bokmål): (1.1) xenofobi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) xenofobi m.
* nowogrecki: (1.1) ξενοφοβία ż.
* portugalski: (1.1) xenofobia ż.
* rosyjski: (1.1) ксенофобия ż.
* slovio: (1.1) fremdenhasizm (фремденхасизм)
* słowacki: (1.1) xenofóbia ż.
* szwedzki: (1.1) xenofobi w., utlänningshat n.
* turecki: (1.1) zenofobi
* ukraiński: (1.1) ксенофобія ż.
* węgierski: (1.1) xenofóbia, idegengyűlölet
* włoski: (1.1) xenofobia ż., esterofobia ż.
źródła.
== ksenofobia (język fiński.) ==
wymowa.
dzielenie|kse|no|fo|bi|a.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ksenofobia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌksɛ̃nɔˈfɔbʲja, AS: ksẽnofobʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ksenofob m., ksenofobka ż., ksenofobiczność ż.
przym. ksenofobiczny, ksenofobijny
przysł. ksenofobicznie
Wiktionary
antonimy.
(1.1) ksenofilia, ksenolatria, gościnność
hiperonimy.
(1.1) nietolerancja, niechęć
hiponimy.
(1.1) antysemityzm, żydożerstwo, antypolonizm, polakożerstwo, rusofobia, germanofobia, frankofobia, islamofobia
holonimy.
(1.1) rasizm, nacjonalizm
meronimy.
(1.1) strach, niechęć, dyskryminacja, wrogość, lęk, agresja, irracjonalność, pogarda, nienawiść
pokrewne.
rzecz. ksenofob m., ksenofobka ż., ksenofobiczność ż.
przym. ksenofobiczny, ksenofobijny
przysł. ksenofobicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|ξένος|φόβος. → obcy, gość + strach
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) xenophobia, xenophoby
* arabski: (1.1) كراهية الأجانب m., رهاب الأجانب m.
* asturyjski: (1.1) xenofobia ż.
* baskijski: (1.1) xenofobia
* białoruski: (1.1) ксенафобія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) ксэнафобія ż.
* bułgarski: (1.1) ксенофобия ż.
* chorwacki: (1.1) ksenofobija ż.
* czeski: (1.1) xenofobie ż.
* duński: (1.1) xenofobi w., fremmedhad n.
* francuski: (1.1) xénophobie ż.
* galicyjski: (1.1) xenofobia ż.
* hiszpański: (1.1) xenofobia ż.
* interlingua: (1.1) xenophobia
* irlandzki: (1.1) seineafóibe ż.
* kataloński: (1.1) xenofòbia ż.
* litewski: (1.1) ksenofobija ż.
* łotewski: (1.1) ksenofobija ż.
* niemiecki: (1.1) Xenophobie ż., Fremdenfeindlichkeit ż.
* norweski (bokmål): (1.1) xenofobi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) xenofobi m.
* nowogrecki: (1.1) ξενοφοβία ż.
* portugalski: (1.1) xenofobia ż.
* rosyjski: (1.1) ксенофобия ż.
* slovio: (1.1) fremdenhasizm (фремденхасизм)
* słowacki: (1.1) xenofóbia ż.
* szwedzki: (1.1) xenofobi w., utlänningshat n.
* turecki: (1.1) zenofobi
* ukraiński: (1.1) ксенофобія ż.
* węgierski: (1.1) xenofóbia, idegengyűlölet
* włoski: (1.1) xenofobia ż., esterofobia ż.
źródła.
== ksenofobia (język fiński.) ==
wymowa.
dzielenie|kse|no|fo|bi|a.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ksenofobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób ksenofobiczny, zgodnie z ksenofobią
Wiktionary
(1.1) Odrzucanie integracji europejskiej dominuje poglądy osób nastawionych nacjonalistycznie, ksenofobicznie i wstecznie do zmian, jakie zachodzą w świecie, polityce, państwie i gospodarce (…).
Wiktionary
rzecz. ksenofob m., ksenofobia ż., ksenofobiczność ż.
przym. ksenofobiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ksenofobiczne; cecha tych, którzy są ksenofobiczni
Wiktionary
rzecz. ksenofobia ż.
przym. ksenofobiczny
przysł. ksenofobicznie
Wiktionary
wrogi w stosunku do cudzoziemców i cudzoziemszczyzny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ksenofobią; stanowiący przejaw ksenofobii
Wiktionary
rzecz. ksenofobiczność ż., ksenofobia ż., ksenofob mos., ksenofobka ż.
przym. ksenofobijny
przysł. ksenofobicznie
Wiktionary
kobieta przejawiająca silną niechęć do cudzoziemców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta negatywnie, wrogo nastawiona do obcokrajowców oraz tego, co obce, pochodzące z zagranicy
Wiktionary
rzecz. ksenofobia ż.
:: fm. ksenofob mos.
przym. ksenofobiczny
Wiktionary
1. powieściopisarz grecki z przełomu II i III wieku; Ksenofont z Efezu, Ksenofont z Cypru;
2. grecki pisarz, historyk, żołnierz (ok. 430 p.n.e. - ok. 355 p.n.e.); Ksenofont z Aten
SJP.pl
Ksenofont (gr. Ξενοφῶν, Ksenophon) z Aten (ok. 430 p.n.e. – ok. 355 p.n.e.) – grecki pisarz, historyk, żołnierz.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ksenofonta lub z nim związany
SJP.pl
w botanice: zapylenie pyłkiem innej rośliny; zapylenie krzyżiwe
SJP.pl
Zapylenie krzyżowe (ksenogamia, allogamia) – rodzaj zapylenia, podczas którego pyłek dostający się na słupek pochodzi z pręcików kwiatu tego samego gatunku rośliny, ale znajdującego się na innej roślinie. W ten sposób uzyskuje się osobniki potomne o zróżnicowanym składzie genetycznym.
Wikipedia
fragment obcej skały występujący w obrębie skały magmowej; porwak
SJP.pl
Ksenolit (gr. ξένος „obcy”, λίθος „kamień”) – fragment skały (porwak) różniący się od skały magmowej, w której się znajduje. Najczęściej jest to fragment wyrwany przez magmę ze skał otaczających (porwak wulkaniczny), lub jego pozostałość.
Wikipedia
fikcyjna pozaziemska forma życia
SJP.pl
Ksenomorf (Xenomorph, Internecivus raptus, Linguafoeda acheronsis; z gr. kseonos + morphe – obcy kształt) – fikcyjna pozaziemska forma życia, zwana też Obcym, występująca w wielu filmach, komiksach, książkach oraz grach z serii Obcy (ang. Alien). Postać ksenomorfa stworzył szwajcarski malarz Hans Rudolf Giger.
Wikipedia
występowanie minerałów w skałach w nieprawidłowych postaciach krystalograficznych
SJP.pl
Ksenomorfizm – występowanie minerałów w postaci kryształów o symetrii nie odpowiadającej ich budowie wewnętrznej.
Minerał ma obcy kształt a jego postać jest uwarunkowana kształtami osobników sąsiadujących = minerał allotriomorficzny, anhedralny.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Xe i liczbie atomowej 54, gaz szlachetny wykorzystywany m.in. jako wypełniacz elektronowych lamp błyskowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Xe i liczbie atomowej 54;
Wiktionary
Ksenon (Xe, łac. xenon) – pierwiastek chemiczny z grupy gazów szlachetnych w układzie okresowym.
Nazwa pochodzi z gr. ksénos „dziwny”, „obcy”. Został odkryty w 1898 r. przez W. Ramsaya i Morrisa Traversa jako pozostałość po frakcjonowanej destylacji skroplonego kryptonu.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ksenon?
Wiktionary
IPA: ˈksɛ̃nɔ̃n, AS: ksẽnõn
Wiktionary
rzecz. Ksenia ż., ksenia ż.
przym. ksenonowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Xe
Wiktionary
przymiotnik od: ksenon
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od ksenon
Wiktionary
IPA: ˌksɛ̃nɔ̃ˈnɔvɨ, AS: ksẽnõnovy
Wiktionary
rzecz. ksenon mrz.
Wiktionary
rodzaj teropoda z grupy abelizauroidów
SJP.pl
Ksenotarsozaur (Xenotarsosaurus) – rodzaj teropoda z grupy abelizauroidów (Abelisauroidea).
Żył w późnej kredzie na terenach współczesnej Ameryki Południowej. Jego szczątki znaleziono w Argentynie. Został opisany w 1986 roku przez Martíneza i współpracowników na podstawie skamieniałości odkrytych w osadach formacji Bajo Barreal w prowincji Chubut.
Wikipedia
przeszczepianie tkanek lub organów z organizmu jednego gatunku na organizm innego gatunku; heteroplastyka, heterotransplantacja
SJP.pl
Ksenotransplantacja (od gr. ξένος ksenos, czyli obcy lub gość) – przeszczepienie narządu lub tkanki od osobnika należącego do innego gatunku (na przykład wymiana uszkodzonej zastawki serca u człowieka na zastawkę zwierzęcą). Ksenotransplantacja była dawniej zwana heterotransplantacją.
Wikipedia
minerał występujący w pegmatytach, fosforan itru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rodzaj rzadkiego minerału o barwie brunatnej;
Wiktionary
Ksenotym – rzadki minerał, z gromady fosforanów, odkryty został w 1832 roku. Nazwa pochodzi od gr. ksenos = obcy i time = cześć (czcić), co wiąże się z bardzo zmiennym składem chemicznym tego minerału, w którym itr bywa często podstawiany przez tor i uran.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu wymarłych ssaków kopytnych
SJP.pl
rząd wymarłych ssaków kopytnych
SJP.pl
Piroteria – rząd wymarłych łożyskowców z nadrzędu Meridiungulata.
Uważa się niekiedy, że pochodzą od ksenungulatów (Xenungulata) – monotypowego rzędu obejmującego rodzaj Carodnia.
Wikipedia
król perski (ur. ok. 517 p.n.e., zm. 465 p.n.e.)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. imię|polski|m., noszone przez kilku starożytnych mezopotamskich i lewantyńskich władców
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za panowania Kserksesa, na początku jego rządów, napisano oskarżenie przeciwko mieszkańcom Judy i Jerozolimy.
Wiktionary
przym. Kserksesowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. Kserksesowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Xerxes. < etym|gr|Ξέρξης. < etym|stpers|𐎧𐏁𐎹𐎠𐎼𐏁𐎠., dosł. „władca pośród królów”
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Xerxes
* białoruski: (1.1) Ксеркс m.
* bułgarski: (1.1) Ксеркс m.
* duński: (1.1) Xerxes
* esperanto: (1.1) Kserkso
* estoński: (1.1) Xerxes
* fiński: (1.1) Kserkses
* francuski: (1.1) Xerxès m.
* hebrajski: (1.1) חשיארש m.
* hiszpański: (1.1) Xerxes m.
* kataloński: (1.1) Xerxes m.
* litewski: (1.1) Kserksas m.
* łaciński: (1.1) Xerxes m.
* łotewski: (1.1) Kserkss m.
* niderlandzki: (1.1) Xerxes m.
* niemiecki: (1.1) Xerxes m.
* norweski (bokmål): (1.1) Xerxes m.
* nowogrecki: (1.1) Ξέρξης m.
* ormiański: (1.1) Քսերքսես
* portugalski: (1.1) Xerxes m.
* rosyjski: (1.1) Ксеркс m.
* szwedzki: (1.1) Xerxes
* turecki: (1.1) Serhas
* ukraiński: (1.1) Ксеркс m.
* węgierski: (1.1) Xerxész
* włoski: (1.1) Serse m.
źródła.
== Kserkses (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) hist. Kserkses
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kserksesa lub z nim związany
SJP.pl
skrót od: Komitet Społeczno-Ekonomiczny Rady Ministrów - organ polskiego rządu zajmujący się sprawami ekonomicznymi i społecznymi
SJP.pl
xero (rzadziej);
1. kopia tekstu lub rysunku wykonana kserokopiarką; kserokopia;
2. urządzenie do kopiowania tekstów i rysunków; kserograf, kserokopiarka;
3. miejsce, w którym wykonuje się kserokopie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. techn. kserograf
(1.2) pot. kserokopia
(1.3) pot. punkt usługowy, w którym znajduje się ksero (1.1)
w funkcji przymiotnika
(2.1) pot. kserograficzny
Wiktionary
Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.
Wikipedia
(1.1) Znowu popsułeś ksero!
(1.2) Muszę zrobić ksero dowodu osobistego.
(1.3) Idź do ksero i odbij mi te kartki.
Wiktionary
IPA: ˈksɛrɔ, AS: ksero
Wiktionary
rzecz. kserówka ż., kserowanie n., pokserowanie n., skserowanie n.
czas. kserować ndk., pokserować dk., skserować dk.
temsłow. ksero-
Wiktionary
(1.1) kserograf; rzad. xero
(1.2) kserokopia; pot. kserówka; rzad. xero
(1.3) rzad. xero
(2.1) rzad. xero
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek z czynnością kserowania
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek z tym, co suche
Wiktionary
(1.1) kserokopia
(1.2) kserofob • kserofit
Wiktionary
rzecz. ksero n.
Wiktionary
w botanice: rodzaj higroskopowych ruchów roślin
SJP.pl
Kserochazja – rodzaj ruchów roślin zaliczany do ruchów higroskopowych. Mechanizm kserochazji polega na nierównomiernym kurczeniu się wysychających błon i ścian komórkowych martwych komórek. Zwilżenie powoduje ruch przeciwny. Wykorzystywany jest przy otwieraniu się owoców w celu wyrzucenia nasion.
Ruchy kserochastyczne występują m.in. w rodzinie ożwiowatych (Loasaceae) oraz u zerwy kłosowej (Phyteuma spicatum).
Wikipedia
organizm dobrze przystosowany do życia w suchym środowisku (np. kaktusy, wielbłądy, niektóre gatunki węży)
SJP.pl
Kserofil (gr. xērós – suchy, philéō – lubię) – termin stosowany w ekologii na określenie gatunków rozwijających się w środowisku ubogim w wodę, przystosowanych do warunków o małej wilgotności. Charakteryzują się oszczędną gospodarką wodną.
Wikipedia
o roślinach: przystosowany do życia w suchach miejscach; sucholubny
SJP.pl
roślina sucholubna, przystosowana do życia w warunkach suszy; suchorost, suchorośl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina sucholubna (przystosowana do życia na obszarach suchych)
Wiktionary
Kserofity, rośliny sucholubne, rośliny kserofilne – rośliny przystosowane fizjologicznie i anatomicznie do życia w suchych miejscach takich jak step, pustynia, półpustynia, wydmy, piaski, skały. Przystosowanie się do życia w takich warunkach nazywa się kseromorfizmem. Kserofity rosną w klimacie suchym i gorącym i w siedliskach, w których nieraz przez dłuższy czas brakuje wody, ale niektóre gatunki rosną także w klimacie zimnym i wysoko w górach, gdzie fizjologiczna susza wywołana jest nie brakiem wody, lecz innymi czynnikami uniemożliwiającymi jej pobieranie; niską temperaturą lub dużym zasoleniem.
Wikipedia
przymiotnik od: kserofit
SJP.pl
organizm źle przystosowany do życia w suchym środowisku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) biol. organizm nieznoszący środowiska suchego
Wiktionary
przym. kserofobiczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) biol. nieznoszący środowiska suchego
Wiktionary
rzecz. kserofob mzw.
Wiktionary
środek leczniczy o właściwościach antyseptycznych i przeciwzapalnych, stosowany zewnętrznie w postaci mazidła lub proszku
SJP.pl
Wikipedia
wysychanie spojówek i rogówki, najczęściej wskutek awitaminozy
SJP.pl
Kseroftalmia, zespół suchego oka - objaw chorobowy polegający na wysychaniu spojówki, rogówki, a nawet całego oka.
Wikipedia
urządzenie do kopiowania tekstów i rysunków; kserokopiarka, ksero
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do kopiowania materiałów drukowanych lub odręcznych
Wiktionary
Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.
Wikipedia
IPA: ksɛˈrɔɡraf, AS: kserograf
Wiktionary
rzecz. kserografia ż., kserografowanie n.
czas. kserografować ndk.
przym. kserograficzny
Wiktionary
(1.1) ksero, kserokopiarka, kopiarka
Wiktionary
metoda reprodukcji obrazów oparta na zjawisku fotoprzewodnictwa; elektrofotografia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. metoda kopiowania dokumentów i obrazów za pomocą elektrostatycznego naładowania i suchego druku, stosowana m.in. w kserokopiarkach i drukarkach laserowych
Wiktionary
Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.
Wikipedia
rzecz. kserograf mrz.
przym. kserograficzny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) druk. związany z kserografią, dotyczący kserografii
Wiktionary
rzecz. kserograf mrz., kserografia ż.
Wiktionary
wykonywać kopię tekstu lub rysunku metodą kserograficzną; kserować
SJP.pl
odbitka wykonana fotokopiarką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biur. kopia dokumentu sporządzona przy użyciu kserokopiarki
Wiktionary
(1.1) Widać to wyraźnie na załączonej kserokopii.
Wiktionary
rzecz. kserokopiarka ż.
Wiktionary
(1.1) ksero
Wiktionary
urządzenie do kopiowania tekstów i rysunków; kserograf, ksero
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. urządzenie do kopiowania materiałów drukowanych lub odręcznych;
Wiktionary
Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.
Wikipedia
(1.1) Może zostawiłaś ten kosztorys w kserokopiarce?
Wiktionary
rzecz. kserokopia ż.
Wiktionary
(1.1) kserograf, pot. ksero
Wiktionary
w odniesieniu do rośliny: przystosowany do życia w suchym środowisku; kserotyczny
SJP.pl
ogół cech życiowej postaci, świadczących o przystosowaniu rośliny do życia w warunkach skąpego uwilgocenia
SJP.pl
Kseromorfizm (gr. kserós - suchy + morphé - postać, kształt ciała) – ogół zmian morfologicznych i anatomicznych przystosowujących organizm do życia w warunkach suszy lub niskiej wilgotności.
Do indukcji zmian związanych z kseromorfizmem dochodzi pod wpływem dłuższego niedoboru wody. Efektem braku wody są zmiany o charakterze morfologicznym i anatomicznym. W roślinie zwiększa się ilość sklerenchymy oraz drewna. Na liściach pojawiają się włoski. Wzrost pędu jest ograniczony a intensywnie rozrastają się korzenie. Formą kseromorfizmu jest też wykształcenie cierni. U mezofitów kseromorfizm jest potęgowany w warunkach niedoboru azotu.
Wikipedia
Kseroterm – gatunek rośliny, występujący w siedliskach ciepłych i ubogich w wodę (np. murawa kserotermiczna).
Wikipedia
w odniesieniu do rośliny: przystosowany do życia w suchym środowisku; kseromorficzny
SJP.pl
powielać teksty lub rysunki za pomocą kserokopiarki; odbijać na ksero
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skserować)
(1.1) robić kserokopię
Wiktionary
rzecz. ksero n., kserówka ż.
Wiktionary
potocznie: kopia dokumentu, rękopisu itp. wykonana za pomocą kserokopiarki bądź fotokopiarki; kserokopia, fotokopia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biur. pot. kopia dokumentu sporządzona przy użyciu kserokopiarki
Wiktionary
(1.1) Mamy na jutro zapowiedzianą klasówkę z tej kserówki.
Wiktionary
rzecz. ksero n.
czas. kserować ndk.
Wiktionary
(1.1) kserokopia; pot. ksero; rzad. xero
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = praw. kodeks spółek handlowych;
Wiktionary
Wikipedia
litera grecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czternasta litera alfabetu greckiego, ξ;
(1.2) hist. litera wczesnej cyrylicy pochodząca od ksi (1.1), ѯ;
Wiktionary
Ksi (stgr. ξῦ, nw.gr. ξι, pisana Ξξ) – czternasta litera alfabetu greckiego oznaczająca zbitkę spółgłosek „ks”. W greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 60.
Wikipedia
IPA: ksʲi, AS: ksʹi
Wiktionary
duchowny chrześcijański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. chrześcijański duchowny, posiadający święcenia kapłańskie lub ordynowany na tę funkcję;
(1.2) stpol. książę
(1.3) stpol. pan, władca
Wiktionary
Ksiądz – we współczesnym rozumieniu tego słowa – duchowny chrześcijański. W Kościele katolickim, Cerkwi prawosławnej oraz Kościele luterańskim potoczne określenie prezbitera. W niektórych Kościołach protestanckich osoba, której powierzono urząd kościelny poprzez ordynację.
Wikipedia
(1.1) Po mszy ksiądz często rozmawiał z parafianami.
(1.2) Ksiądz Afrodosy wszystek lud wezwał k sobie.
Wiktionary
IPA: cɕɔ̃nt͡s, AS: ḱśõnc
Wiktionary
rzecz. księżówka ż., księżyna m., ksieni ż., książę n., księżna ż., księżyc m.
:: zdrobn. księżulek m., księżulo m.
przym. księżowski, księży
skr. ks.
Wiktionary
(1.1) pastor, ojciec; pogard. klecha, abbuś, katabas; skr. ks., x.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|wielebniczek.
(1.2) kniądz
Wiktionary
żona Ksiądza
SJP.pl
nazwisko polskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. kociewska księżniczka
Wiktionary
(1.1) Jezdóm ksianżniczka angelska. → Jestem angielską księżniczką.
Wiktionary
1. → Książ; książański;
2. → Książ Wielkopolski;
3. → Książ Wielki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Książem, dotyczący Książa
Wiktionary
rzecz. Książ m., książanin m., książanka ż.
przym. książański
Wiktionary
(1.1) książański
Wiktionary
zdrobnienie od: księstwo; księstewko
SJP.pl
1. kompleks zamkowo-parkowy będący częścią Książańskiego Parku Krajobrazowego;
2. dzielnica w północnej części Wałbrzycha;
3. marka polskiego piwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Wałbrzycha z zamkiem o tej samej nazwie;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Polsce
(1.3) zob. Książ Mały.
(1.4) zob. Książ Śląski.
(1.5) zob. Książ Wielki.
(1.6) zob. Książ Wielkopolski.
Wiktionary
Książ (niem. pierwotnie Vorstinburg, potem Fürstenstein, a w latach 1945–1947 „Książno”) – zabytkowy zamek w kompleksie zamkowym, zlokalizowany w wałbrzyskiej dzielnicy Książ na Pogórzu Wałbrzyskim, będący częścią Książańskiego Parku Krajobrazowego. Jest trzecim co do wielkości zamkiem w Polsce (po Zamku w Malborku i Zamku Królewskim na Wawelu), zajmując około 42 840 m² powierzchni. Znajduje się na Szlaku Zamków Piastowskich. Obiektem od 1991 roku zarządza spółka Zamek Książ w Wałbrzychu.
Wikipedia
rzecz. książanin m., książanka ż.
przym. książański, ksiąski
Wiktionary
mieszkaniec Książa, Książa Wielkiego, Książa Wielkopolskiego
SJP.pl
mieszkanka Książa, Książa Wielkiego, Książa Wielkopolskiego
SJP.pl
→ Książ; ksiąski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Książem, dotyczący Książa
Wiktionary
rzecz. Książ mrz.
przym. ksiąski
Wiktionary
(1.1) ksiąski
Wiktionary
1. książęce dziecko;
2. władca małego księstwa
SJP.pl
Książątko – polski czarno-biały film fabularny z 1937 roku.
Wikipedia
zniszczona książka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała książka
(1.2) zniszczona książka
(1.3) marna książka, bezwartościowa
Wiktionary
(1.3) Oddałby ostatni grosz (…), żeby napisać jedną książczynę i zyskać sławę; a przecież wszystko złoto Peru nie kupi skarbu jednej zgrabnej linijki.
Wiktionary
rzecz. książka ż., księga ż., księgowy m., księgowa ż., książeczka ż., księgowanie n., zaksięgowanie n., księgarz m., księgarnia ż., księgarenka ż., księgarstwo n., księgowość ż., książnica ż.
czas. księgować ndk., zaksięgować dk., wyksięgowywać ndk., wyksięgować dk., przeksięgowywać ndk., przeksięgować dk.
przym. książkowy, księgowy, książeczkowy, księgarski
przysł. książkowo
Wiktionary
1. niekoronowany władca państwa lub pewnego terytorium;
2. członek rodziny panującej;
3. członek rodu arystokratycznego dziedziczący tytuł lub mający go z nadania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) władca księstwa, monarcha niekoronowany na króla;
(1.2) wysoki tytuł szlachecki
(1.3) syn monarchy
Wiktionary
Książę – tytuł przysługujący:
Wikipedia
(1.1) Mieszko I (= pierwszy) nie był królem, a jedynie księciem.
(1.2) Brytyjski następca tronu tradycyjnie nosi tytuł Księcia Walii.
Wiktionary
IPA: ˈcɕɔ̃w̃ʒɛ, AS: ḱśõũ̯že
Wiktionary
rzecz. księstwo n., ksiąstewko n., księżniczka ż., arcyksiążę m.
:: zdrobn. książątko n.
:: fż. księżna ż.
przym. książęcy, księżowski, księży
Wiktionary
(1.1) kniaź, skr. ks.
(1.2) diuk, skr. ks.
Wiktionary
książę będący jednocześnie kardynałem
SJP.pl
przymiotnik od: Książki (wieś)
SJP.pl
dotyczący księcia, należący do księcia (np. książęcy tytuł, dwór książęcy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do księcia, związany z księciem
Wiktionary
rzecz. książę m., książątko n., księżna ż., księżniczka ż., księstwo n., księstewko n., ksiąstewko n., księżyc m., Księżyc m.
przym. arcyksiążęcy
Wiktionary
zdrobnienie od: książka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: książka
(1.2) mała książka
(1.3) kilkustronicowy dokument w formie małej książki
Wiktionary
IPA: cɕɔ̃w̃ˈʒɛt͡ʃka, AS: ḱśõũ̯žečka
Wiktionary
rzecz. książka ż., księgarnia ż., księga ż., księgarz m., książczyna ż.
przym. książeczkowy, książkowy, księgarski
Wiktionary
przymiotnik od: książeczka
SJP.pl
1. arkusze papieru zadrukowane tekstem, złożone i oprawione razem;
2. dzieło literackie wydane w tej postaci;
3. pewna liczba oprawionych razem arkuszy papieru, przeznaczonych do zapisów, np. książka rachunkowa;
4. książka mówiona - nagranie dźwiękowe z odczytywanym przez lektora tekstem książki; audioksiążka, książka audio, książka do słuchania, audiobook
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
1. niekoronowany władca państwa lub pewnego terytorium;
2. członek rodziny panującej;
3. członek rodu arystokratycznego dziedziczący tytuł lub mający go z nadania
SJP.pl
Książę – tytuł przysługujący:
Wikipedia
skrót od: książkowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = książkowy
Wiktionary
zob. książkowy.
Wiktionary
1. arkusze papieru zadrukowane tekstem, złożone i oprawione razem;
2. dzieło literackie wydane w tej postaci;
3. pewna liczba oprawionych razem arkuszy papieru, przeznaczonych do zapisów, np. książka rachunkowa;
4. książka mówiona - nagranie dźwiękowe z odczytywanym przez lektora tekstem książki; audioksiążka, książka audio, książka do słuchania, audiobook
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bibliot. dokument piśmienniczy w postaci publikacji wielostronicowej o określonej liczbie stron, o charakterze trwałym;
(1.2) treść książki (1.1) (np. powieść)
(1.3) oprawiony plik arkuszy papieru przeznaczony do zapisków
(1.4) karc. brydż minimalna liczba wziątek minus jedna potrzebna do pokonania przeciwnika w danej rozgrywce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ewelina dostała na urodziny książkę.
(1.2) Tę książkę napisał mój przyjaciel.
Wiktionary
IPA: ˈcɕɔ̃w̃ʃka, AS: ḱśõũ̯ška
Wiktionary
rzecz. księga ż., książnica ż.
:: zdrobn. książeczka ż.
przym. książkowy
przysł. książkowo
Wiktionary
(1.1) wolumin, pozycja, księga
(1.2) pozycja, księga
Wiktionary
potocznie: miłośniczka książek
SJP.pl
1. arkusze papieru zadrukowane tekstem, złożone i oprawione razem;
2. dzieło literackie wydane w tej postaci;
3. pewna liczba oprawionych razem arkuszy papieru, przeznaczonych do zapisów, np. książka rachunkowa;
4. książka mówiona - nagranie dźwiękowe z odczytywanym przez lektora tekstem książki; audioksiążka, książka audio, książka do słuchania, audiobook
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. miejscowość w województwie kujawsko-pomorskim;
Wiktionary
Książki (niem. Ksionsken, 1878–1920, 1939–1945 Hohenkirch) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim, w gminie Książki.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Książki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
przym. książecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kobieta uzależniona od czytania książek
SJP.pl
żartobliwie: osoba czytająca mnóstwo książek; mól książkowy, książkojad, bibliofag
SJP.pl
uzależnienie od czytania książek
SJP.pl
żartobliwie: osoba czytająca mnóstwo książek; mól książkowy, książkoholik, bibliofag
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. człowiek czytający bardzo dużo książek
Wiktionary
(1.1) bibularz, mól książkowy
Wiktionary
ruch społeczny polegający na celowym zostawianiu książek w miejscach publicznych dla potencjalnych czytelników, zainicjowany w 2001 roku w USA; bookcrossing
SJP.pl
1. automat do sprzedaży książek;
2. automat służący do odbierania i oddawania zbiorów bibliotecznych; bibliotekomat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bibliot. automat do odbioru zamówionych książek w publicznej bibliotece
Wiktionary
(1.1) Całodobowy bezkontaktowy zwrot książek umożliwiają książkomat i wrzutnia przy wejściu głównym
Wiktionary
żartobliwie: wyrób książkopodobny - książka o niewielkiej wartości literackiej; czytadło
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w formie książki
(1.2) w sposób właściwy dla publikacji książkowych, literacko
Wiktionary
rzecz. książkowość ż., książczyna ż., książka ż.
przym. książkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest książkowe; cecha tych, którzy są książkowi
Wiktionary
przym. książkowy
przysł. książkowo
Wiktionary
żartobliwie: niechęć do czytania książek; księgowstręt
SJP.pl
przymiotnik od: książka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do książki, zawarty w książce
(1.2) jęz. zaczerpnięty z książek, wysublimowany, wyszukany
(1.3) urz. figurujący w księdze, zwłaszcza handlowej
Wiktionary
IPA: cɕɔ̃w̃ʃˈkɔvɨ, AS: ḱśõũ̯škovy
Wiktionary
rzecz. książka ż., księga ż., książeczka ż., książczyna ż., książkowość ż.
przysł. książkowo
Wiktionary
(1.1-3) skrót książk.
Wiktionary
1. miejsce przechowywania i udostępniania książek i rękopisów; księgozbiór, biblioteka;
2. przedsiębiorstwo handlu książkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce gromadzenia i przechowywania księgozbioru
(1.2) przedsiębiorstwo handlujące książkami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znajdujemy więc w książnicy niniwskiej zbiór zaklęć magicznych na wszelkie choroby i wszelkie przygody, napisany w starożytnym języku Akkadów (=Akadyjczyków), ponadto wykłady snów i cudownych zjawisk, traktaty o wróżbach i zaklinaniach, oraz urywki ze zbioru hymnów religijnych.
Wiktionary
rzecz. księgarnia ż., książka ż., księga ż., książczyna ż.
Wiktionary
(1.1) biblioteka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. stud. studentka, która cały czas zajmuje się książkami i odrzuca zaloty kolegów
Wiktionary
IPA: cɕɔ̃w̃ʒʲˈɲit͡ʃka, AS: ḱśõũ̯žʹńička
Wiktionary
zespół cech wyglądu mężczyzny, spośród których najbardziej charakterystyczne są: brak zarostu, starannie uczesane włosy oraz szykowne ubranie inspirowane epoką napoleońską
SJP.pl
o mężczyznach: przesadnie dbający o własny wygląd i dobre maniery, chodzący w doskonale skrojonych płaszczach i mundurach na wzór epoki napoleońskiej
SJP.pl
poufale, nieco żartobliwie o księciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. żona księdza obrządku greckiego
(1.2) daw. żona księdza ewangelickiego
Wiktionary
rzecz. ksiądz m.
Wiktionary
skrót od: księgowość, księgowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
duża książka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opasła książka
(1.2) część dzieła literackiego
(1.3) rejestr, zbiór dokumentów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tej księdze znajduje się cała wiedza starożytnych alchemików.
(1.1) Bibliotekarz z trudem zdjął starą księgę z najwyższej półki.
(1.2) Ta powieść składa się z pięciu ksiąg, każda jest pełna intryg i zwrotów akcji.
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa, AS: ḱśẽŋga
Wiktionary
rzecz. księgarnia ż., księgarz m., księgarstwo n., księgowość ż., księgowy m., księgowa ż., księgowanie n.
:: zdrobn. książka ż., książeczka ż.
czas. księgować ndk., zaksięgować dk.
przym. książkowy, księgarski, księgowy
Wiktionary
(1.2) tom
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. pomocnik księgarza
Wiktionary
rzecz. księga ż., księgarnia ż., księgarz mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: księgarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: księgarnia
(1.2) pot. mała księgarnia
Wiktionary
(1.2) Znalazłem ten egzemplarz w jednej z jerozolimskich księgarenek.
Wiktionary
rzecz. księgarzowa ż., książczyna ż., księgarstwo n., księgarnia ż., księgarz mos.
Wiktionary
pracownica księgarni
SJP.pl
1. sklep, gdzie sprzedawane są książki, czasopisma itp.;
2. dawniej: pomieszczenie przeznaczone na księgozbiór; biblioteka; książnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sklep z książkami, czasopismami, mapami itp.;
Wiktionary
Księgarnia – przedsiębiorstwo handlowe zajmujące się detaliczną, a czasami hurtową sprzedażą książek, a także innych wydawnictw i artykułów pokrewnych takich jak czasopisma, mapy, czy przewodniki. A także jednostka operatywno-wykonawcza wchodząca w skład przedsiębiorstwa księgarskiego, będąca stałym punktem detalicznej sprzedaży książek i innych wydawnictw, dysponująca lokalem wyposażonym w odpowiednia urządzenia służące do ekspozycji i sprzedaży.
Wikipedia
(1.1) W księgarniach sprzedaje się książki i czasem płyty.
(1.1) Przez okno wtargnęli do budynku, w którym znajdują się kasy, księgarnia, poczta i bankomat.
Wiktionary
IPA: cɕɛ̃ŋˈɡarʲɲa, AS: ḱśẽŋgarʹńa
Wiktionary
rzecz. księga ż., książka ż., książnica ż., księgarz m., księgarstwo n., księgowy m., księgowa ż., księgowość ż.
:: zdrobn. księgarenka ż.
przym. księgarniany, księgarski
Wiktionary
(1.1) dom książki
Wiktionary
przymiotnik od: księgarz, księgarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hand. handel książkami
(1.2) zaw. profesja księgarza
(1.3) ogół księgarzy
Wiktionary
Księgarstwo – działalność gospodarcza polegająca na rozpowszechnianiu książek zgodnie z programem wydawniczym dzięki sieci księgarń.
Termin „księgarstwo” występuje w dwóch znaczeniach:
Wikipedia
(1.1) Zaraz po wojnie nastąpił rozwój księgarstwa, w które władze rzeczywiście inwestowały.
Wiktionary
rzecz. księgarzowa ż., księga ż., książczyna ż., księgarnia ż., księgarenka ż., księgarz mos.
Wiktionary
pracownik księgarni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hand. sprzedawca w księgarni
(1.2) daw. wydawca i sprzedawca książek
Wiktionary
Księgarz – osoba zajmująca się sprzedażą książek i innych wydawnictw.
W zakresie działań księgarza jest również udzielania fachowej informacji klientom, propagowanie czytelnictwa, organizacja spotkań autorskich, uczestnictwo w targach i kiermaszach. Zawód wymaga uzupełniania wiedzy o nowościach wydawniczych.
Wikipedia
rzecz. księga ż., księgarnia ż., księgarenka ż., księgarstwo n., księgowa ż., księgowość ż., księgowy mos., księgozbiór mrz., księgoznawstwo n., księgarzowa ż.
:: fż. księgarka ż.
czas. księgować ndk.
przym. księgarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona księgarza
Wiktionary
rzecz. księga ż., księgarnia ż., księgarenka ż., księgarstwo n., księgowa ż., księgowość ż., księgowy mos., księgozbiór mrz., księgoznawstwo n., księgarz m.,księgarka ż.
czas. księgować ndk., zaksięgować dk.
przym. księgarski
Wiktionary
w anatomii: jedna z komór czterokomorowego żołądka zwierząt przeżuwających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) anat. trzeci z przedżołądków przeżuwaczy;
forma rzeczownika.
(2.1) M. lm. od księga
Wiktionary
Księgi (łac. omasum, psalterium) – trzecia po żwaczu i czepcu część żołądka (trzeci przedżołądek) przeżuwaczy, połączony z czepcem i trawieńcem. U bydła domowego położony jest na prawo od żwacza i ku tyłowi od czepca, ma kształt okrągłego, nieco spłaszczonego worka. Wypełniony jest wysokimi, cienkimi fałdami błony śluzowej, przypominającymi kartki książki (stąd nazwa).
Wikipedia
(1.1) Księgi mają kształt okrągłego, nieco spłaszczonego worka.
Wiktionary
rzecz. księga ż., książka ż.
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. kradzież książki
(1.2) daw. plagiat
Wiktionary
choroba wirusowa bydła, wywoływana przez wirus księgosuszu z rodzaju morbillivirus rodziny paramyxoviridae
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wet. ostra choroba zakaźna bydła powodowana przez wirusy z rzędu Mononegavirales;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przy księgosuszu występuje brak apetytu i chęci przeżuwania.
Wiktionary
(1.1) pomór bydła
Wiktionary
kobieta zajmująca się księgami rachunkowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) księg. kobieta zajmująca się zawodowo prowadzeniem ksiąg rachunkowych
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: księgowy
Wiktionary
(1.1) Zakład zatrudniał kilka księgowych.
Wiktionary
czas. księgować ndk., zaksięgować dk., wyksięgować dk., przeksięgować dk.
przym. księgowy
rzecz. księga ż.
:: fm. księgowy m.
Wiktionary
dokonywać zapisów operacji finansowych i informacji o majątku w księgach rachunkowych
SJP.pl
1. prowadzenie ksiąg rachunkowych firmy lub instytucji;
2. dział firmy lub instytucji prowadzący księgi rachunkowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. systematyczne rejestrowanie przychodów i wydatków przedsiębiorstwa;
(1.2) ekon. adm. dział biura, przedsiębiorstwa, instytucji, którego zadaniem jest prowadzenie ksiąg rachunkowych
Wiktionary
Księgowość (przestarzale buchalteria) – podstawowy element składowy rachunkowości. Księgowość stanowi część rejestracyjną rachunkowości.
Księgowość polega na rejestracji w ujęciu pieniężnym, a niekiedy w ujęciu ilościowym, odpowiednio udokumentowanych zdarzeń gospodarczych, które powodują zmiany w majątku jednostki gospodarującej i źródłach jego pochodzenia.
Wikipedia
(1.2) Moja siostrzenica pracuje w księgowości w dużej firmie budowlanej.
Wiktionary
IPA: cɕɛ̃ŋˈɡɔvɔɕt͡ɕ, AS: ḱśẽŋgovość
Wiktionary
rzecz. księga ż., książka ż., księgarnia ż., księgowy m., księgowa ż., księgowanie n., zaksięgowanie n., wyksięgowanie n., przeksięgowanie n., książczyna ż., księgarz mos., księgarzowa ż.
czas. księgować ndk., zaksięgować dk., wyksięgować dk., przeksięgować dk.
przym. księgowy, pozaksięgowy
Wiktionary
(1.1) przest. buchalteria
(1.2) rachuba
Wiktionary
żartobliwie: niechęć do czytania książek; książkowstręt
SJP.pl
przymiotnik od: księga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) księg. osoba zajmująca się zawodowo prowadzeniem ksiąg rachunkowych
przymiotnik
(2.1) związany z księgowością
Wiktionary
Księgowy (buchalter) - pracownik działu księgowości, osoba zajmująca się wszelkimi czynnościami związanymi z prowadzeniem ksiąg rachunkowych podmiotów gospodarczych.
Do zadań księgowego należy m.in. ewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych dla potrzeb wewnętrznych (informowanie kierownictwa jednostki o stanie firmy) oraz zewnętrznych (rozliczenia podatkowe i statystyczne) oraz obliczanie i rozliczanie zobowiązań podatkowych przedsiębiorstwa.
Wikipedia
(1.1) Świadczymy profesjonalne usługi księgowych na najwyższym poziomie.
(2.1) Czy warto interesować się usługami księgowymi świadczonymi przez Internet?
Wiktionary
IPA: cɕɛ̃ŋˈɡɔvɨ, AS: ḱśẽŋgovy
Wiktionary
rzecz. księga ż., księgowość ż., księgowanie n., zaksięgowanie n., wyksięgowanie n., przeksięgowanie n.
:: fż. księgowa ż.
czas. księgować ndk., zaksięgować dk., wyksięgować dk., przeksięgować dk.
Wiktionary
(1.1) przest. buchalter
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zbiór książek, druków, rękopisów
Wiktionary
(1.1) Moja rodzina zbiera książki od kilku pokoleń, więc posiadamy obecnie dość spory i bogaty księgozbiór.
Wiktionary
IPA: cɕɛ̃ŋˈɡɔzbʲjur, AS: ḱśẽŋgozbʹi ̯ur
Wiktionary
przym. księgozbiorowy
rzecz. księgarz mos., księgarzowa ż.
Wiktionary
(1.1) biblioteka, biblioteczka
Wiktionary
artystyczna nalepka z imieniem i nazwiskiem lub godłem właściciela umieszczana na wewnętrznej stronie okładki; ekslibris, ekslibrys (rzadko), ex libris (rzadko), znak własnościowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bibliot. znak własnościowy wklejany na wewnętrznej okładce książki
Wiktionary
(1.1) Bibliotekarka zaczęła wklejać księgoznaki do nowych książek.
Wiktionary
(1.1) ekslibris
Wiktionary
specjalista w dziedzinie nauki o książce; biblioznawca, bibliolog
SJP.pl
związany z nauką o książce; biblioznawczy, bibliologiczny
SJP.pl
specjalistka w dziedzinie nauki o książce
SJP.pl
nauka o książce; bibliologia, biblioznawstwo
SJP.pl
Bibliologia, księgoznawstwo – nauka humanistyczna, której przedmiotem badań jest książka we wszystkich jej aspektach, czyli jako obiekt materialny, nośnik treści, a także społeczne narzędzie kultury. Zajmuje się ona zarówno książką dawną, jak i współczesną, oraz instytucjami z nią związanymi, tj. wydawnictwa, drukarnie, księgarnie, biblioteki, ośrodki informacji.
Wikipedia
przełożona klasztoru żeńskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. przełożona klasztoru żeńskiego
(1.3) kapłanka
Wiktionary
Opat (łac. abbas – „ojciec”, aram. ܐܒܐ abba – „ojciec”) – wyższy przełożony w męskich zakonach katolickich należących do kręgu zakonów mniszych. Odpowiednikiem w zakonach żeńskich jest ksieni (żeńska forma słowa ksiądz).
Wikipedia
rzecz. ksiądz mos.
Wiktionary
(1.1) opatka, przeorysza; daw. abatysa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jadalna część wnętrzności ryby lub wieloryba
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: księstwo; ksiąstewko
SJP.pl
terytorium pod władaniem księcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. rządzone przez księcia (princeps) państwo lub jego część;
(1.2) polit. rządzone przez księcia (dux) państwo lub jego część;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) książę z małżonką
Wiktionary
Księstwo – państwo, którego panujący monarcha nosi tytuł księcia lub księżnej królewskiej krwi (łac. Princeps). Księstwem jest też feudalna, lub terytorialna część większej monarchii. Określenie pojawiło się w średniowieczu, gdyż wtedy ta forma monarchii była powszechna.
Księstwem określano także dzielnicę państwa podporządkowaną władcy zwierzchniemu (seniorowi).
Wikipedia
IPA: ˈcɕɛ̃w̃stfɔ, AS: ḱśẽũ̯stfo
Wiktionary
rzecz. Księżyc ż./mrz., księżyc mrz., książę m., księżna ż., ksiąstewko n., księstewko n., książątko n., księżniczka ż.
:: zdrobn. ksiąstewko n.
przym. książęcy
Wiktionary
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(1.1) plural|ksiądz.
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
(2.1) daw. księża (1.1)
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
przymiotnik od: Księżak
SJP.pl
mieszkaniec Łowickiego
SJP.pl
Księżak – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Tarczyn.
Nazwa ma rodowód XIX-wieczny (1883 rok). Teren, na którym założono osadę należał do człowieka o nazwisku Księżak, bądź do Księżaka, tj. osadnika przybyłego z księstwa łowickiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Wikipedia
mieszkanka Łowickiego
SJP.pl
małżonka księcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która sprawuje władzę w księstwie
(1.2) żona księcia
(1.3) członkini rodu, której nadano tytuł książęcy
Wiktionary
Książę – tytuł przysługujący:
Wikipedia
IPA: ˈcɕɛ̃w̃ʒna, AS: ḱśẽũ̯žna
Wiktionary
zob. książę.
Wiktionary
córka księcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka księcia i/lub księżnej
(1.2) córka króla i/lub królowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1-2) Arogancka i gnuśna księżniczka naprzykrzała się wszystkim wokół.
Wiktionary
IPA: cɕɛ̃w̃ʒʲˈɲit͡ʃka, AS: ḱśẽũ̯žʹńička
Wiktionary
rzecz. księstwo n., książę m., księżyc mrz., Księżyc ż./mrz.
Wiktionary
(1.2) królewna
Wiktionary
przymiotnik od: Księżopole
SJP.pl
→ ksiądz; księży
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do księdza
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący księdza, związany z księdzem
Wiktionary
(1.1) Zaprzężonym w bułanego wałacha księżowskim wozem powoziła Dorota Faber.
Wiktionary
rzecz. ksiądz mos., książę mos., księżyc mrz.
przym. księży
Wiktionary
(1.1) księży
(2.1) księży
Wiktionary
Księżpol (pierwotnie Księżopole, dawniej Kniaźpol, ukr. Княжпіль, ros. Княжполь) – wieś gminna w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, w gminie Księżpol.
Wieś jest sołectwem, siedzibą gminy wiejskiej Księżpol. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1210 mieszkańców i była największą co do liczby ludności miejscowością gminy.
Wikipedia
pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu rzymsko-katolickim; księżulo, księżulko, księżunio
SJP.pl
pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu rzymsko-katolickim; księżulo, księżulek, księżunio
SJP.pl
pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu rzymsko-katolickim; księżulko, księżulek, księżunio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. żart. ksiądz
Wiktionary
IPA: cɕɛ̃w̃ˈʒulɔ, AS: ḱśẽũ̯žulo
Wiktionary
rzecz. ksiądz mos.
Wiktionary
(1.1) księżulek, klecha, czarny
Wiktionary
pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu rzymsko-katolickim; księżulek, księżulko, księżulo
SJP.pl
→ ksiądz; księżowski
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do księdza
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący księdza, związany z księdzem
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: ksiądz
(3.2) D., C. i Ms. lp. od: księża
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. ksiądz mos., książę mos., księżyc mrz.
przym. księżowski
Wiktionary
(1.1) księżowski
(2.1) księżowski
Wiktionary
1. Księżyc postrzegany jako tarcza na niebie lub jej część;
2. ciało niebieskie krążące dokoła jakiejś planety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. jedyny naturalny satelita Ziemi, drugi po Słońcu najjaśniejszy obiekt na niebie;
(1.2) mitgr. rzad. zob. Selene.
(1.3) mitrzym. rzad. zob. Luna.
Wiktionary
Księżyc (łac. Luna, stgr. Σελήνη Selḗnē; pol. fraz. „Srebrny Glob”, „srebrny glob”; pol. przest. gw. poet. „miesiąc”; pol. przest. poet. „luna” lub „łuna”) – jedyny naturalny satelita Ziemi (nie licząc tzw. księżyców Kordylewskiego, które są obiektami pyłowymi i przez niektórych badaczy uważane za obiekty przejściowe). Jest piątym co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym. Przeciętna odległość od środka Ziemi do środka Księżyca to 384 399 km, co stanowi mniej więcej trzydziestokrotność średnicy ziemskiej. Średnica Księżyca wynosi 3474 km, nieco więcej niż 1/4 średnicy Ziemi. Oznacza to, że objętość Księżyca wynosi około 1/50 objętości kuli ziemskiej. Przyspieszenie grawitacyjne na jego powierzchni to 1,622 m/s², czyli 1/6 przyspieszenia na Ziemi.
Wikipedia
(1.1) Ziemia i obiegający ją Księżyc krążą razem dookoła Słońca i wzajemnie się przyciągają.
(1.1) Ponieważ okres obrotu Księżyca jest równy miesiącowi synodycznemu, dlatego Księżyc jest zwrócony do Ziemi zawsze tą samą stroną (…)
(1.1) Od dawnych bowiem czasów marzeniem ludzkości było wzbicie się w powietrze, potem zaś na Księżyc lub Marsa.
(1.1) Ziemię obiega jeden księżyc, zwany Księżycem.
(1.1) Jako pierwsi na Księżycu stanęli Amerykanie.
(1.1) Do najważniejszych nauk o Księżycu należą: selenografia, selenologia, selenofizyka i selenodezja.
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃w̃ʒɨt͡s, AS: ḱśẽũ̯žyc
Wiktionary
rzecz. księżyc m., księżycowość ż., księżycowatość ż., księżycówka ż., książę m., księżna ż., książątko n., księżniczka ż., ksiądz m., książęcość ż., księstwo n., księstewko n., ksiąstewko n.
przym. księżycowy, księżycowaty, księżyczny, książęcy
przysł. księżycowo, książęco
Wiktionary
(1.1) peryfr. książk. Srebrny Glob, srebrny glob; symbol. ☾
(1.2) Selene
(1.3) Luna
Wiktionary
Krowieńczak księżycoróg, księżycoróg (Copris lunaris) – gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych. Występuje na pastwiskach Europy i Azji, gdzie żywi się odchodami bydła i koni. Parka wspólnie kopie komorę lęgową, a samica opiekuje się potomstwem aż do osiągnięcia przez nie stadium owada dorosłego.
Wikipedia
podobny do księżyca
SJP.pl
żartobliwie: bimber (w domyśle: pędzony sekretnie nocą przy świetle księżyca); samogon, samizdat, krzakówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. spoż. nielegalnie pędzona wódka, rzekomo nocą, przy świetle księżyca
(1.2) icht. nazwa systematyczna|Leuresthes tenuis|ref=tak., gatunek małej morskiej ryby z rodziny Atherinopsidae, znanej głównie z powodu pory odbywania tarła oraz nietypowego dla ryb miejsca składania ikry;
(1.3) pot. muz. rodzaj akordeonu z klawiszami ułożonymi w kształt półksiężyca
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌcɕɛ̃w̃ʒɨˈt͡sufka, AS: ḱśẽũ̯žycufka
Wiktionary
rzecz. księżyc m., Księżyc m., książę m., księżna ż.
przym. księżycowy, księżycówkowy
Wiktionary
(1.1) bimber, samogon, gorzała, krzakówka, deptana, 1410, KPN (koniak pędzony nocą), prymucha, noska, łza sołtysa, sołtysówka, siwucha
Wiktionary
1. cecha tego, co ma związek z księżycem;
2. zupełny brak realizmu w czymś
SJP.pl
1. dotyczący Księżyca;
2. odbijany przez księżyc;
3. wyznaczany przez bieg księżyca;
4. niemożliwy do zrealizowania; nierealistyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Księżycem, dotyczący Księżyca
(1.2) ekspr. zob. nierealny.
Wiktionary
IPA: ˌcɕɛ̃w̃ʒɨˈt͡sɔvɨ, AS: ḱśẽũ̯žycovy
Wiktionary
rzecz. Księżyc m., księżyc m., księżycówka ż.
przym. księżycowaty
przysł. księżycowo, księżycowato
Wiktionary
(1.1) książk. lunarny; rzad. poet. księżyczny; przest. poet. miesięczny
Wiktionary
domniemany mieszkaniec Księżyca; Selenita
SJP.pl
żartobliwie: ksiądz, zwykle młody
SJP.pl
ekspresywnie: ksiądz
SJP.pl
młodzieżowo: młoda kobieta, którą łatwo poderwać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. młoda kobieta, postrzegana w kontekście seksualnym
Wiktionary
środowiskowo: flirty, zwłaszcza na łonie natury; umizgi, zaloty, zalecanki, amory
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich
Wiktionary
(1.1) Ginekolodzy i położnicy z KSLP wypowiedzieli się krytycznie o prezydenckim projekcie ustawy.
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych;
Wiktionary
(1.1) KSNG opracowuje wykazy nazw obiektów geograficznych położonych poza granicami Polski.
Wiktionary
IPA: ˌka‿ɛs‿ɛ̃ŋʲ‿ˈɟɛ, AS: ka‿es‿ẽŋʹ‿ǵe
Wiktionary
najstarszego typu posąg kultowy w greckich świątyniach, drewniany, w kształcie słupa z opracowaną głową
SJP.pl
Ksoanon (stgr. ξόανον xóanon, lm ξόανα xóana) – najstarszy typ starogreckiego posągu kultowego wyciosany z drewna i dekorowany szatami.
Wikipedia
1. cecha osoby odbierającej wszystkie rzeczy z otaczającego świata, jakby odnosiły się do niej;
2. → ksobny
SJP.pl
Urojenia ksobne (inaczej urojenie odnoszące) – rodzaj urojenia, podczas którego istnieje przekonanie, iż jest się przedmiotem szczególnego zainteresowania otoczenia. Osoby z urojeniami ksobnymi przywiązują osobiste znaczenie do działań, uwag lub stwierdzeń innych ludzi oraz do obiektów i wydarzeń, które w rzeczywistości takiego osobistego znaczenia nie mają. Chory z urojeniami ksobnymi uważa, że niewinne uwagi i zachowania innych osób odnoszą się do niej, np. ludzie na ulicy rozmawiają właśnie o nim. Urojenia ksobne występują w prawdziwej paranoi (tzw. paranoia sensitiva). Osoba doznająca urojeń ksobnych jest w pełni przekonana, że jej obserwacje są prawdziwe i nie potrzebuje w celu ich potwierdzenia żadnych dowodów.
Wikipedia
skierowany ku sobie, idący ku sobie
SJP.pl
kolorowa fotografia trójwymiarowa
SJP.pl
Ksografia (ang. Xograph process; z fr. xographie na wzór xérographie) – proces druku barwnej fotografii autostereoskopowej, wynaleziony przez firmę Visual Photographics z Nowego Jorku.
Efekt trójwymiarowości osiągano poprzez zastosowanie do fotografii specjalnego ciężkiego aparatu montowanego na samochodzie ciężarowym (czym zajmowała się firma Xograph Company); druk w postaci uporządkowanego diagonalnego wzoru kropek oraz naniesienie warstwy plastiku na wydruk, która działała jak pryzmat.
Wikipedia
[czytaj: ka-esPE]
1. skrót od: Komenda Stołeczna Policji;
2. skrót od: Katolicka Szkoła Podstawowa
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Komitet Samoobrony Społecznej;
Wiktionary
(1.1) Do KSS KOR przystąpili wszyscy członkowie KOR oprócz trzech, którzy działali już w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.
Wiktionary
syczenie węża, gęsi itp.
SJP.pl
inaczej: sykać
SJP.pl
inaczej: syknąć
SJP.pl
inaczej: syknąć
SJP.pl
toksyczna substancja chemiczna używana do konserwacji drewna
SJP.pl
Wikipedia
jeden z budulców roślinnych ścian komórkowych
SJP.pl
jeden z budulców roślinnych ścian komórkowych
SJP.pl
drewno
SJP.pl
Drewno, ksylem (z gr. ksylos – drewno) – złożona tkanka roślinna roślin naczyniowych, zajmująca przestrzeń między rdzeniem a kambium. Jej główną funkcją jest rozprowadzanie wody i rozpuszczonych w niej soli mineralnych, pobieranych przez korzenie, po całej roślinie. U roślin strefy klimatów umiarkowanych wiosną, gdy rozpoczyna się okres wegetacji transportuje również substancje odżywcze z elementów spichrzowych (są to głównie korzenie i pnie) do rozwijających się pędów i liści. Większość komórek wchodzących w skład drewna ma zdrewniałe ścianki, przez co drewno pełni również funkcję mechaniczną.
Wikipedia
przymiotnik od: ksylem
SJP.pl
węglowodór aromatyczny; dimetylobenzen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. węglowodór aromatyczny używany głównie jako rozpuszczalnik;
Wiktionary
Ksyleny – organiczne związki chemiczne z grupy węglowodorów aromatycznych, dimetylowe pochodne benzenu. Stosowane są głównie jako wysokowrzące rozpuszczalniki organiczne.
Ksylen występuje jako trzy izomery strukturalne o wzorze sumarycznym C
8H
10, różniące się pozycją dwóch grup metylowych w stosunku do siebie, w pierścieniu benzenowym: 1,2 (orto), 1,3 (meta) i 1,4 (para). Własności wszystkich trzech izomerów są do siebie dość zbliżone, choć różnią się one nieco reaktywnością w reakcji Friedla-Craftsa, oraz temperaturą topnienia i wrzenia.
Wikipedia
(1.1) Okazuje się, że farba zawiera substancje niebezpieczne m.in. ksylen i octan butylu.
Wiktionary
IPA: ˈksɨlɛ̃n, AS: ksylẽn
Wiktionary
rzecz. ksylenol m., ksylidyna ż., ksylolit m., ksyloza ż.
przym. ksylenowy
Wiktionary
(1.1) dwumetylobenzen
Wiktionary
przymiotnik od: ksylen
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z ksylenem; zawierający ksylen
Wiktionary
rzecz. ksylen mrz., ksylenol m., ksylidyna ż., ksylolit m., ksyloza ż.
Wiktionary
węglowodór aromatyczny; dimetylobenzen
SJP.pl
Ksyleny – organiczne związki chemiczne z grupy węglowodorów aromatycznych, dimetylowe pochodne benzenu. Stosowane są głównie jako wysokowrzące rozpuszczalniki organiczne.
Ksylen występuje jako trzy izomery strukturalne o wzorze sumarycznym C
8H
10, różniące się pozycją dwóch grup metylowych w stosunku do siebie, w pierścieniu benzenowym: 1,2 (orto), 1,3 (meta) i 1,4 (para). Własności wszystkich trzech izomerów są do siebie dość zbliżone, choć różnią się one nieco reaktywnością w reakcji Friedla-Craftsa, oraz temperaturą topnienia i wrzenia.
Wikipedia
1. kruszący materiał wybuchowy;
2. alkohol cukrowy o pięciu atomach węgla w cząsteczce, używany m.in. jako dodatek do żywności w celu zastąpienia cukru; ksylitol;
3. młoda odmiana węgla brunatnego wykazująca wyraźną strukturę drewna; lignit
SJP.pl
słodzik, najczęściej z drzewa brzozy, będący alternatywą dla cukru; ksylit, cukier brzozowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. spoż. zredukowana pochodna ksylozy stosowana w przemyśle spożywczym jako dodatek służący do słodzenia żywności;
Wiktionary
Ksylitol, zwycz. cukier brzozowy, E967 – organiczny związek chemiczny, pięciowęglowy alkohol polihydroksylowy o słodkim smaku (cukrol), zredukowana pochodna ksylozy.
Stosowany w przemyśle spożywczym do słodzenia jako zamiennik cukru (słodzik), głównie gum do żucia i cukierków ze względu na brak działania próchnicotwórczego. Zalecany również dla diabetyków, ponieważ jest metabolizowany z niewielkim udziałem insuliny. Ma wielokrotnie niższy indeks glikemiczny (IG:8) niż glukoza (IG:100) czy sacharoza (IG:70). FDA uznało ksylitol za substancję, która nie wywołuje próchnicy. W roku 1996 JEFCA (organ doradczy WHO i FAO) nie określiło górnej granicy spożycia (ADI – dopuszczalna dzienna dawka) i jednocześnie stwierdziło, że wcześniejsze niekorzystne wyniki badań na zwierzętach przeprowadzone w latach 70. XX w. nie mają zastosowania dla ludzi. Ksylitol wytwarza się naturalnie w organizmie człowieka w ilości ok. 15 g dziennie w procesach trawienia. Jego spożycie może sprzyjać likwidacji płytki nazębnej, jak również np. pomagać w leczeniu zakażenia jamy ustnej drożdżakowcami z rodzaju Candida (w przeciwieństwie do cukrów takich jak sacharoza, glukoza czy galaktoza).
Wikipedia
(1.1) W przeciwieństwie do zwykłego cukru ksylitol działa bakteriobójczo, dlatego wpływa na wzmocnienie odporności organizmu. Likwiduje zapalenie dziąseł i ma działanie przeciwpróchnicze – potwierdziła to amerykańska Agencja Żywności i Leków.
Wiktionary
IPA: ksɨˈlʲitɔl, AS: ksylʹitol
Wiktionary
rzecz. ksyloza ż.
Wiktionary
(1.1) cukier brzozowy, E967, C5H12O5
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z drewnem lub drzewem
Wiktionary
IPA: ˈksɨlɔ, AS: ksylo
Wiktionary
organizm odżywiający się drewnem, zazwyczaj groźny szkodnik lasów i drewna, np. kornik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. organizm odżywiający się drewnem;
Wiktionary
Ksylofag, drewnojad (gr. xýlon drewno, phageín jeść) – gatunek saproksyliczny odżywiający się drewnem, głównie owady (termity, niektóre kornikowate). Przykładem ksylofaga jest chrząszcz Morinus funereus z rodziny kózkowatych.
Ksylofagi najliczniej występują w lasach, zwłaszcza lasach naturalnych. Należą do nich groźne szkodniki drzew.
Wikipedia
(1.1) Korniki są ksylofagami.
Wiktionary
IPA: ksɨˈlɔfak, AS: ksylofak
Wiktionary
(1.1) drewnojad
Wiktionary
perkusyjny instrument muzyczny zbudowany z jednego lub kilku rzędów drewnianych płytek, w które uderza się pałeczkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. samobrzmiący instrument perkusyjny (idiofon uderzany), w którym dźwięk powstaje na skutek uderzenia w szereg płytek różnej długości;
Wiktionary
Ksylofon (gr. ξύλον 'drewno' i φωνή 'dźwięk, głos'), harmonika słomiana, gigelyra – instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych, składający się z szeregu strojonych sztabek z twardego drewna najczęściej palisandru (wibratorów, od których wielkości zależy wysokość dźwięku), ułożonych w jednym lub więcej rzędach i uderzanych pałeczkami.
Wikipedia
(1.1) Profesjonalne ksylofony są bardzo duże i ciężkie.
Wiktionary
IPA: ksɨˈlɔfɔ̃n, AS: ksylofõn
Wiktionary
rzecz. ksylofonista m., ksylofonistka ż.
przym. ksylofonowy
Wiktionary
(1.1) symbol. xyl
Wiktionary
przymiotnik od: ksylofon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z ksylofonem, dotyczący ksylofonu
Wiktionary
rzecz. ksylofon mrz., ksylofonista mos., ksylofonistka ż.
Wiktionary
substancja obca w błonniku zdrewniałym (ligninie)
SJP.pl
książka drzeworytnicza
SJP.pl
ksylograf (z gr. ξυλον, ksylon - drzewo, γραφο, graphō - piszę) – książka, w której zarówno obrazy, jak i tekst objaśniający zostały odbite z jednego klocka drzeworytniczego. Tą techniką posługiwano się w średniowieczu. Jeszcze w ostatnim trzydziestoleciu XV wieku i na początku wieku XVI przy jej pomocy odbijane były głównie teksty popularnej literatury religijnej.
Wikipedia
ręczne przygotowanie formy do druku wypukłego za pomocą rytowania w drewnie
SJP.pl
Ksylografia (gr. ksýlon 'drewno' i gráphein 'skrobać; rytować; rysować; pisać') – dawne określenie sztuki drzeworytu. Dotyczy głównie techniki druku książek, gdzie tekst oraz ilustracje zostały wycięte w jednym klocku – matrycy. Druki wykonane tą metodą określane są mianem książki blokowej.
Wikipedia
substancja wybuchowa powstająca na skutek działania stężonego kwasu azotowego na skrobię
SJP.pl
lek o działaniu znieczulającym; lignokaina, lidokaina
SJP.pl
Lidokaina (łac. lidocainum), lignokaina, ksylokaina – organiczny związek chemiczny, pochodna acetanilidu. Stosowana jako środek miejscowo znieczulający. Przeważnie podawana jest przezskórnie w formie aerozolu lub żelu. W stomatologii najczęściej używany w postaci dwuprocentowego roztworu chlorowodorku lidokainy w ampułkach (w czystej postaci albo z dodatkiem adrenaliny lub noradrenaliny). W lecznictwie lidokaina stosowana jest zarówno w postaci wolnej zasady, jak i w postaci chlorowodorku.
Wikipedia
rozpuszczalnik lub paliwo lotnicze
SJP.pl
tworzywo otrzymywane z mieszaniny tlenku magnezu, chlorku magnezu, trocin, piasku i pigmentów; skałodrzew
SJP.pl
Spoiwo magnezjowe – materiał budowlany należący do spoiw mineralnych powietrznych. Otrzymywane jest z wapieni dolomitowych poddanych wypalaniu w temperaturze od 800 °C do 900 °C z dodatkiem chlorku lub siarczku magnezowego. W wyniku wypalania otrzymywany jest tlenek magnezu MgO. Tlenek magnezu w połączeniu z rozpuszczonym w wodzie chlorkiem magnezu (MgCl2) nazywany jest cementem Sorela (Stanisław Sorel wynalazł spoiwo magnezowe w 1867 r.) stosowany był do wykonywania zapraw magnezjowych. Spoiwo magnezjowe po związaniu tworzy twardszą i bardziej odporną na czynniki zewnętrzne powłokę niż inne spoiwa powietrzne. Stosowane było do wykonywania tynków oraz po połączeniu z trocinami lub wiórami z drewna: posadzek bezspoinowych, płytek okładzinowych, podokienników i różnych detali architektonicznych.
Wikipedia
przymiotnik od: ksylolit
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ksylolitem, dotyczący ksylolitu
Wiktionary
rzecz. ksylolit mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. lek sympatykomimetyczny, pochodna imidazoliny;
Wiktionary
Ksylometazolina – organiczny związek chemiczny, pochodna imidazoliny zawierająca podstawioną grupę benzylową. Stosowana (podobnie jak jej hydroksylowa pochodna, oksymetazolina) jako lek o działaniu sympatykomimetycznym, głównie bezpośrednio na receptory α-adrenergiczne.
Wikipedia
(1.1) Po zastosowaniu miejscowym ksylometazoliny może wystąpić pieczenie, suchość błony śluzowej albo kichanie.
Wiktionary
IPA: ˌksɨlɔ̃mɛtazɔˈlʲĩna, AS: ksylõmetazolʹĩna
Wiktionary
(1.1) nazwy handlowe: Nasorin, Otrivin, Sudafed, Xylogel, Xylometazolin, Xylorin
Wiktionary
przyrząd do ksylometrowania; naczynie do zanurzania drewna w wodzie w celu pomiaru jego miąższości
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
ksylomka strix - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
monosacharyd z grupy pentoz; cukier drzewny
SJP.pl
Ksyloza (inaczej cukier drzewny, C5H10O5) – węglowodan, monosacharyd wchodzący w skład hemiceluloz w postaci ksylanów.
W temperaturze pokojowej jest to biała substancja krystaliczna, łatwo rozpuszczalna w wodzie, etanolu i benzynie. Znajduje zastosowanie w przemyśle spożywczym jako środek do konserwowania owoców, produkcji lodów i wyrobów cukierniczych.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Ksymena, Xymena – imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego, żeński odpowiednik imienia Szymon, ukształtowany za pośrednictwem dawnego języka hiszpańskiego.
Imię pozostaje w Polsce imieniem rzadkim, choć liczba imienniczek wzrasta. W 2001 roku imię Ksymena nosiło 385 kobiet, a formę Xymena – 90, natomiast w styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 399 kobiet o imieniu Ksymena i 120 kobiet o imieniu Xymena nadanym jako imię pierwsze. Dla porównania, najczęściej nadane jako żeńskie imię pierwsze – Anna, nosi (w 2024 roku) 1072616 osób.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ksymeny lub z nią związany
SJP.pl
ksywka;
1. pseudo, przezwisko
2. gwara przestępcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. więz. przezwisko
(1.2) gwara. więz. przestępcza gwara
Wiktionary
Pseudonim (z stgr. ψευδώνυμος pseudonymos, dosł. „pod fałszywym imieniem; w skrócie: ps. lub pseud.) – indywidualna nazwa danej osoby, inna niż jej oficjalne imię i nazwisko.
Najczęściej pseudonim stosowany jest w celu ukrycia oficjalnych personaliów, czasami też jego nadanie ma ułatwić zapamiętanie jakiejś osoby lub ma podkreślać czyjeś cechy osobowe czy fizyczne.
Wikipedia
IPA: ˈksɨva, AS: ksyva
Wiktionary
rzecz. zdrobn. ksywka
Wiktionary
ksywa;
1. pseudo, przezwisko
2. gwara przestępcza
SJP.pl
indyjski rycerz, członek kasty rycerskiej w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) indyjski rycerz, członek warny;
Wiktionary
Kszatrija (dewanagari क्षत्रिय, trl. kṣatriya) – członek drugiej najwyższej warny w hinduizmie. Należeli do niej rycerze oraz władcy i rządcy. Głównym celem, do którego powinien dążyć kszatrija jest dharma.
Bhagawadgita wymienia cechy, jakimi kszatrijowie winni się odznaczać:
Czasami za ojca warny kszatrijów uważano mędrca Angirasa (Manusmryti, III,198), również wywodzeni z ramion Puruszy.
Wikipedia
IPA: kʃaˈtrʲija, AS: kšatrʹii ̯a
Wiktionary
poeta indyjski żyjący w XI wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przekazywanie komuś wiedzy lub/i umiejętności, nauczanie
(1.2) stwarzanie warunków do rozwoju czyichś zdolności i nabywania przezeń wiedzy oraz umiejętności
Wiktionary
Kształcenie – całość doświadczeń składających się na proces zdobywania przez jednostkę umiejętności, wiedzy oraz rozumienia otaczającego ją świata.
Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania jak i uczenia się. Pojęcie kształcenie często utożsamia się z formalnym kształceniem w instytucjach systemu szkolnictwa. W szerszym rozumieniu, obejmuje ono także kształcenie nieformalne, mające źródło w codziennych doświadczeniach, rodzinnych, kontaktach z rówieśnikami i informacjami pochodzącymi z mass mediów. Podkreśla się także znaczenie szeroko rozumianego kształcenia ustawicznego (uczenia się przez całe życie).
Wikipedia
rzecz. kształt m., kształtowanie n., wykształcenie n., odkształcenie n., przekształcenie n., zniekształcenie n., ukształtowywanie n.
czas. kształtować ndk., kształcić ndk., wykształcić dk., zniekształcić dk., odkształcić dk., zniekształcać ndk., odkształcać ndk.
przym. kształtowy, przekształcalny
Wiktionary
przekazujący, poszerzający pewien zasób wiedzy, rozwijający umiejętności w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wykształcić)
(1.1) przekazywać swoją wiedzę lub/i umiejętności
(1.2) stwarzać warunki do rozwoju czyichś zdolności i nabywania przezeń wiedzy i umiejętności
(1.3) rozwijać lub utrwalać określone cechy charakteru
czasownik zwrotny niedokonany kształcić się (dk. wykształcić się)
(2.1) zdobywać wiedzę, umiejętności
Wiktionary
czas. kształtować
rzecz. kształcenie n., kształtowanie n., kształt, wykształcenie
przym. kształtny, wykształcony, kształtowy, przekształcalny
Wiktionary
(1.1) edukować, szkolić, uczyć, wychowywać, instruować, przekazywać, formować, kreować, specjalizować
(1.2) wychowywać
(1.3) doskonalić, poszerzać/rozszerzać horyzonty, kultywować, rozwijać, uszlachetniać, uwznioślać
(2.1) uczyć się, edukować się, szkolić się, studiować, specjalizować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kształt
Wiktionary
rzecz. kształt m.
Wiktionary
ogólny zarys czegoś; forma; postać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zarys przedmiotu, inny przedmiot, figura lub bryła, które ten przedmiot przypomina
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pokój ma kształt pięciokąta.
Wiktionary
IPA: kʃtawt, AS: kštau̯t
Wiktionary
rzecz. kształcik mrz., kształtka ż., ukształtowywanie n., wykształcenie n., wykształcanie n., kształtowanie n., kształcenie n., kształty lm., kształtność ż.
czas. ukształtować, przekształcać, kształtować, kształcić ndk., wykształcić dk.
przym. kształtny, kształtowy, przekształcalny
przysł. kształtnie
Wiktionary
(1.1) zarys, kontury, sylwetka, forma
Wiktionary
Kształtka – gotowy element mechanizmu, urządzenia lub prefabrykat o kształcie niewymagającym dalszej obróbki mechanicznej lub chemicznej. Kształtki – zwykle w zależności od stosowanego materiału i zastosowania – otrzymuje się w procesach odlewania, kucia, wykrawania, tłoczenia, wtrysku i in.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: kształtnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kształtny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kształtne; cecha tych, którzy są kształtni
Wiktionary
przym. kształtny, kształtowy
przysł. kształtnie
rzecz. kształt mrz.
czas. kształtować
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) (o rzeczy) ładnie ukształtowany
(1.2) (o osobie) zgrabny, wyglądający przyjemnie dla oka
Wiktionary
(1.1) Teraz domy rosły prawie równolegle. Jeden był duży i kształtny, o wielkich oknach i przestronnych pokojach.
(1.2) Może to niewłaściwe porównanie, bo z trzciną wiąże się pojęcie czegoś długiego, a Wietnamczycy są niewielkiej postaci, Wietnamki zaś jeszcze mniejsze. Ale tak czy owak, to bestyjki nad wyraz misterne i kształtne, choć drobniuteńkie.
Wiktionary
IPA: ˈkʃtawtnɨ, AS: kštau̯tny
Wiktionary
rzecz. kształtność ż., kształtowanie n., kształt mrz., ukształtowanie n.
czas. kształcić, kształtować ndk., ukształtować dk.
przym. kształtowy
Wiktionary
nadawać kształt, formę; formować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) nadawać kształt rzeczom
(1.2) wpływać na coś
czasownik zwrotny niedokonany kształtować się
(2.1) o rzeczach materialnych: przybierać kształt, wygląd
(2.2) o abstraktach: przyjmować formę
(2.3) osiągać jakiś poziom, pewną liczbę
Wiktionary
(1.2) Zanikały podstawy polityczne i społeczne wzorców kształtujących charakter rodzin szlacheckich.
Wiktionary
IPA: kʃtawˈtɔvat͡ɕ, AS: kštau̯tovać
Wiktionary
rzecz. kształcenie n., ukształtowywanie n., kształt, kształtka, kształtniczek, kształtność, kształtowanie, kształtownica, kształtownik, kształtówka, ukształtowanie
czas. kształcić, ukształtować dk.
przym. kształtny, kształtowniczy, kształtowy, przekształcalny
przysł. kształtnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kształtować.
Wiktionary
rzecz. kształcenie n., ukształtowanie n., kształt m., kształty nmos., wykształcenie n., kształtka ż., ukształtowywanie n.
czas. kształtować ndk., ukształtować dk., kształcić ndk., wykształcić dk.
przym. kształtny, kształtowy
przysł. kształtnie
Wiktionary
(1.1) formowanie
Wiktionary
element budowlany, cegła o specjalnym kształcie lub odpowiednio wygięty element stalowy
SJP.pl
wyrób walcowany o dużej długości i różnym kształcie przekroju poprzecznego
SJP.pl
Kształtownik, profil – element konstrukcyjny o dużej długości względem wymiarów stałego przekroju poprzecznego (rozumiany także jako pręt), wykonany najczęściej ze stali walcowanej lub giętej na zimno, stopów aluminium lub wytłoczony z tworzywa sztucznego (np. PVC).
Wikipedia
przymiotnik od: kształt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kształtem, dotyczący kształtu
Wiktionary
rzecz. kształt m., kształtowanie n., kształcenie n., ukształtowanie n., wykształcenie n., wykształciuch m., kształtka ż., kształtność ż.
czas. kształtować ndk., kształcić ndk., ukształtować dk., wykształcić dk.
przym. kształtny
przysł. kształtnie
Wiktionary
nadawać kształt, formę; formować
SJP.pl
ogólny zarys czegoś; forma; postać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) figura, sylwetka człowieka
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kształt
Wiktionary
(1.1) Ta kobieta ma bardzo obfite kształty.
Wiktionary
rzecz. kształtowanie n., kształt mrz.
Wiktionary
(1.1) figura
Wiktionary
ptak łowny z rodziny siewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Gallinago gallinago|ref=tak., mały, długodzioby, jasnobrązowy ptak eurazjatycki;
Wiktionary
(Bekas) kszyk, bekas kszyk, bekas baranek (Gallinago gallinago) – gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
Wikipedia
IPA: kʃɨk, AS: kšyk
Wiktionary
(1.1) baranek, koziołek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ent. grzebień utworzony z wyrostków kutikularnych lub szczecin, występujący np. na głowie, tułowiu i odwłoku licznych pcheł, lub na tułowiu i odwłoku niektórych muchówek
Wiktionary
Skrzela (łac. branchiae) – narząd oddechowy występujący u wielu zwierząt wodnych (ryb, płazów w formie larwalnej i rozmaitych bezkręgowców), stanowiący główny element układu oddechowego, umożliwiającego pobieranie do organizmu tlenu rozpuszczonego w wodzie, a u ryb pełniące również rolę regulatora osmotycznego organizmu i wydalające szkodliwe substancje powstałe w procesach metabolicznych.
Wikipedia
(1.1) grzebyk
Wiktionary
Ktesibios (gr. Κτησίβιος ὁ Ἀλεξανδρεύς, ur. 285 p.n.e., zm. 228 p.n.e.) – grecki konstruktor, wynalazca i matematyk, działający w Aleksandrii za panowania Ptolemeusza II Filadelfosa. Jego prace na temat sprężystości powietrza i konstrukcje wykorzystujące to zjawisko dały mu tytuł „ojca pneumatyki”. Żadne z dzieł Ktesibiosa nie przetrwało do czasów współczesnych, a jego dokonania znamy przede wszystkim z pism Filona z Bizancjum, Herona i Witruwiusza.
Wikipedia
starożytne miasto na północno-wschodnim brzegu Tygrysu; Ktezyfont
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto na północno-wschodnim brzegu Tygrysu, u ujścia rzeki Dijala, dawna zimowa stolica państw Partów i Seleucydów;
Wiktionary
Ktezyfon (Ktesifon, Ktezyfont, łac. Ctesiphon, per. تيسفون Tispun lub Tisfun; arab. المدائن Al-Madā'in) – starożytne miasto na północno-wschodnim brzegu Tygrysu, u ujścia Dijali, naprzeciwko Seleucji, około 30 km od Bagdadu. Był niegdyś zimową stolicą imperium partyjskiego i seleuckiego, opuszczone po przeniesieniu stolicy przez Arabów do Bagdadu w VIII wieku.
Wikipedia
przym. ktezyfoński
Wiktionary
starożytne miasto na północno-wschodnim brzegu Tygrysu; Ktezyfon
SJP.pl
Ktezyfon (Ktesifon, Ktezyfont, łac. Ctesiphon, per. تيسفون Tispun lub Tisfun; arab. المدائن Al-Madā'in) – starożytne miasto na północno-wschodnim brzegu Tygrysu, u ujścia Dijali, naprzeciwko Seleucji, około 30 km od Bagdadu. Był niegdyś zimową stolicą imperium partyjskiego i seleuckiego, opuszczone po przeniesieniu stolicy przez Arabów do Bagdadu w VIII wieku.
Wikipedia
skrót od: kardiotokografia - monitorowanie akcji serca płodu z zapisem czynności skurczowej mięśnia macicy
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. kardiotokografia;
Wiktionary
zaimek nieokreślony
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = wojsk. kołowy transporter opancerzony
Wiktionary
zaimek nieokreślony odnoszący się do bliżej nieokreślonej osoby
SJP.pl
zaimek rzeczowny
(1.1) bez znaczenia kto
Wiktionary
(1.1) Ktokolwiek widział podejrzanego, proszony jest o niezwłoczny kontakt z policją.
Wiktionary
IPA: ktɔˈkɔlvʲjɛk, AS: ktokolvʹi ̯ek
Wiktionary
zaim. kto
Wiktionary
kędy (dawniej);
1. zaimek przysłowny pytajny, odnoszący się do drogi lub kierunku ruchu, wprowadzający pytanie lub pytanie zależne, np.: "Którędy jedzie ten pociąg?", "Pokażę wam, którędy stąd uciec.";
2. zaimek przysłowny względny, wprowadzający do wypowiedzenia nadrzędnego lub jego składnika zdanie podrzędne odnoszące się do drogi lub kierunku, np.: "Możesz iść, którędy chcesz.", "Jedź tamtędy, którędy biegną te słupki."
SJP.pl
zaimek przysłowny pytajny
(1.1) zaimek wprowadzający pytanie o drogę, którą coś lub ktoś się porusza
zaimek przysłowny względny
(2.1) zaimek wprowadzający zdanie podrzędne dotyczące drogi, którą coś lub ktoś się porusza
Wiktionary
(1.1) Którędy oni tam weszli?
(1.1) Którędy na dworzec?
(2.1) Możesz mi powiedzieć, którędy mam iść, żeby nie podeptać ci roślin?
Wiktionary
zaim. którędyś, który, kto, którędyż
Wiktionary
(1.1, 2.1) którędyż, reg. śl. kieryndy.; przest. kędy, kędyż
Wiktionary
tyle co: obojętnie którędy, obojętnie którą drogą
SJP.pl
zaimek wyrażający bliżej nieokreślone miejsce, niemożność określenia kierunku poruszania się, np. "Musiała się którędyś przedostać do domu."; kędyś, gdzieś
SJP.pl
zaimek przysłowny pytajny "którędy" wzmocniony partykułą "-ż", używany w pytaniach niezależnych, np.: "Którędyż on tu przyszedł?"; kędyż (dawniej)
SJP.pl
zaimek nieokreślony; jeden z wielu, dowolny
SJP.pl
zaimek
(1.1) daw. reg. który
Wiktionary
(1.1) A tu jak raz przychodzi mój koleżka niejaki Pikulski Antoni, któren zawsze był bezrobotny i powieda, że posadę dostał.
Wiktionary
1. zaimek pytajny
2. zaimek względny
3. potocznie: zaimek nieokreślony (np. niech no który tu podejdzie)
SJP.pl
zaimek przymiotny
(1.1) …pytajny, służący do tworzenia pytań o numer elementu w danej grupie
(1.2) …pytajny, służący do tworzenia pytań o sprecyzowanie elementu w danej grupie
(1.3) …względny, łączący zdanie podrzędne z nadrzędnym, gdy zdanie podrzędne opisuje cechę jednego z rzeczowników (lub wyrazów pełniących funkcję rzeczownika) zdania nadrzędnego
(1.4) pot. …nieokreślony
Wiktionary
(1.1) Pod którym numerem mieszkasz?
(1.1) Które miejsce zajął nasz zawodnik?
(1.2) Który jest wasz samochód? Ten czerwony?
(1.3) Wczoraj spotkałem kolegę, którego nie widziałem od dawna.
(1.3) To jest Zygmunt, o którym tyle wam opowiadałam.
(1.3) Który skrzywdziłeś człowieka prostego • Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając, (…) • Nie bądź bezpieczny. Poeta pamięta.
(1.4) Weźmie który ode mnie te ciężkie zakupy, czy nie?
Wiktionary
IPA: ˈkturɨ, AS: ktury
Wiktionary
zaim. któryś, niektóry, kto, ktoś, którędy
rzecz. ktoś mos.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. kery., reg. śl. kiery.
(1.2) reg. śl. kery., reg. śl. kiery.
(1.3) reg. śl. kery., reg. śl. kiery.
(1.4) któryś, ktoś; reg. śl. kery., reg. śl. kiery.
Wiktionary
zaimek przymiotny nieokreślony
(1.1) stpol. którykolwiek
Wiktionary
(1.1) Ktorykole chce zbawion być, przede wszym potrzebizno jest, aby dzierżał krześcijańską wierę.
Wiktionary
zaimek nieokreślony
SJP.pl
zaimek przymiotny nieokreślony
(1.1) wszystko jedno który
(1.2) bez względu na to który
Wiktionary
(1.1) byle który, jakikolwiek, jakiś, który bądź, któryś tam, obojętnie jaki, stpol. którykole
(1.2) który by nie
Wiktionary
zaimek nieokreślony; jeden z wielu, dowolny
SJP.pl
zaimek przymiotny nieokreślony
(1.1) pewien, jakiś, jeden; nieznany lub nieważne który
(1.2) o nieokreślonym numerze
Wiktionary
(1.1) Zrobił to któryś z nich.
(1.1) Przytuli mnie któraś z was?
(1.2) To zdarzyło się już któryś raz!
(1.2) Dopiero dwudziesta któraś osoba zgodziła się na to.
Wiktionary
IPA: ˈkturɨɕ, AS: kturyś
Wiktionary
zaim. który
Wiktionary
(1.1) reg. śl. kierysikej., reg. śl. kierysika., reg. śl. kierysi.
Wiktionary
zaimek przymiotny pytajny "który" wzmociony partykułą "-ż"
SJP.pl
zaimek nieokreślony:
1. osoba nie znana mówiącemu;
2. osoba wybitna, ważna, wpływowa
SJP.pl
zaimek nieokreślony
(1.1) nieokreślona osoba, nieznany człowiek
(1.2) pot. osoba, która coś osiągnęła
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. żart. osoba bliżej nieznana lub nieujawniona przez mówiącego
Wiktionary
(1.1) Czy ktoś mógłby tu posprzątać?
(1.2) Nasz wykładowca to jest dopiero ktoś – rok temu dostał Nobla!
Wiktionary
IPA: ktɔɕ, AS: ktoś
Wiktionary
zaim. kto, który
Wiktionary
(1.1) kto, ktokolwiek, reg. śl. kierysikej., reg. śl. kierysika., reg. śl. kierysi.; tylko w konstrukcjach pytających któż
Wiktionary
zaimek rzeczowny
(1.1) komunikujący dowolność lub obojętność wyboru osoby
Wiktionary
(1.1) Dałbym całe życie za to, aby ktośkolwiek dziś pokochał mię słoneczną, czystą, kryniczną miłością.
Wiktionary
(1.1) ktokolwiek
Wiktionary
wzmocniony zaimek pytajny "kto"
SJP.pl
zaimek rzeczowny osobowy
(1.1) książk. …służący jako podmiot zdania podrzędnego, gdy określa ono osobę
(1.2) książk. …służący do zadawania pytań o takie orzeczniki
Wiktionary
(1.1) Powiedzcie mi, drodzy zgromadzeni, któż z was nie ma nic na sumieniu?
(1.2) Dla kogóż się tak odstawiłaś?
Wiktionary
IPA: ktuʃ, AS: ktuš
Wiktionary
zaim. kto
Wiktionary
wzmocniony zaimek osobowy "któż"
SJP.pl
1. przyimek łączący się z celownikiem;
2. nazwa litery Q
SJP.pl
przyimek
(1.1) …wskazujący kierunek
(1.2) …wskazujący cel, efekt
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Włóczęga skierował się ku miastu.
(1.2) Uczeń, ku zgorszeniu nauczycielki, używał wulgaryzmów.
Wiktionary
IPA: ku, AS: ku
Wiktionary
(1.1-2) przest. k
Wiktionary
organizacja rasistowska w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Ku Klux Klan (KKK) – skrajnie prawicowa organizacja rasistowska, utworzona w miejscowości Pulaski w stanie Tennessee w Stanach Zjednoczonych, częściowo zakonspirowana, walcząca o utrzymanie supremacji białych protestantów w Stanach Zjednoczonych i dążąca do ograniczenia praw innych grup rasowych i etnicznych, głównie Afroamerykanów i Żydów, oraz katolików jako grupy wyznaniowej, zorganizowana na wzór tajnego stowarzyszenia. Ich działania są spotykane coraz rzadziej. Powstała w XIX wieku (po wojnie secesyjnej), reaktywowana w 1915 roku, w szczytowym momencie miała ok. 4 000 000 członków w całych Stanach Zjednoczonych. Począwszy od lat 30. XX wieku popularność Ku Klux Klanu zaczęła jednak gwałtownie spadać i w konsekwencji, w 1944 roku, organizacja została rozwiązana. Po zakończeniu II wojny światowej ruch zaczął się odradzać, ale w znacznie bardziej ograniczonej formie. Z powodu dopuszczania się przemocy na tle rasowym i religijnym był zwalczany przez Kongres Stanów Zjednoczonych i władze federalne. Na przełomie XX i XXI wieku składał się z szeregu marginalnych i niezależnie od siebie działających organizacji. Można więc mówić w perspektywie historycznej o co najmniej trzech Ku Klux Klanach, niezależnych i niezachowujących ciągłości swojej historii.
Wikipedia
przymiotnik od: Kuala Lumpur (stolica Malezji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Kuala Lumpur
Wiktionary
IPA: ˌkwalalũmˈpursʲci, AS: ku̯alalũmpursʹḱi
Wiktionary
rodzaj gryzoni z rodziny ursonowatych; koendu, igłozwierz, jeżownica
SJP.pl
Koendu, igłozwierz, jeżownica (Coendou) – rodzaj ssaków z podrodziny ursonów (Erethizontinae) w obrębie rodziny ursonowatych (Erethizontidae).
Wikipedia
rzeka w Angoli i Demokratycznej Republice Konga
SJP.pl
Kuango (Kwango, Cuango) – rzeka w Angoli i Demokratycznej Republice Konga, lewy dopływ rzeki Kasai. Długość ok. 1200 km. Wypływa ze środkowej Angoli, posiada liczne wodospady i progi, żeglowna w środkowym biegu, gdzie stanowi linię graniczną między obydwoma państwami.
Dopływy Kuango:
Wikipedia
region w Chinach; Guangxi
SJP.pl
Region Autonomiczny Kuangsi-Czuang (Guangxi wym. /kwàŋ.ɕí/; chiń. upr. 广西壮族自治区; chiń. trad. 廣西壯族自治區; pinyin Guǎngxī Zhuàngzú Zìzhìqū) – region autonomiczny w południowej części Chin. Kuangsi graniczy z prowincjami: Junnan na zachodzie, Kuejczou na północy, Hunan na północnym wschodzie, Guangdong na południowym wschodzie. Na południowym zachodzie ma wspólną granicę z Wietnamem a od południa przylega do Zatoki Tonkińskiej.
Wikipedia
prowincja w Chinach; Guangdong
SJP.pl
Guangdong ([kwɑ̀ŋtʊ́ŋ]; chiń. upr. 广东; chiń. trad. 廣東; pinyin Guǎngdōng; Wade-Giles Kuang-tung; jyutping gwong2 dung1) – południowo-wschodnia prowincja Chińskiej Republiki Ludowej. Jest najliczniej zaludnioną prowincją w Chinach.
Wikipedia
przestarzała nazwa sześciennego przedmiotu
SJP.pl
2K12 Kub (w kodzie NATO SA-6 Gainful) – system kierowanych rakiet ziemia–powietrze opracowany w ZSRR na początku lat 60. XX wieku, przeznaczony do obrony wojsk i obiektów przed środkami napadu powietrznego lecącymi z prędkością poddźwiękową i naddźwiękową na wysokości od 50 do 10000–14000 m i odległości od 3,5 do 24 km.
Wikipedia
skrót od: kubański
SJP.pl
1. wyspa w archipelagu Wielkie Antyle;
2. państwo w Ameryce Środkowej; Republika Kuby;
3. miasto w Azerbejdżanie;
4. dawne państwo w Afryce; Bakuba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. największa wyspa na Karaibach;
(1.2) geogr. polit. państwo leżące na Kubie (1.1) i sąsiednich wyspach;
(1.3) geogr. miasto w Azerbejdżanie;
(1.4) państwo utworzone przez Kubów (2.3)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) zdrobn. od Jakub
(2.2) imię|polski|m.
(2.3) człowiek należący do jednego z kongijskich ludów
Wiktionary
Kuba (hiszp. Cuba), Republika Kuby (República de Cuba) – państwo wyspiarskie w Ameryce Północnej, położone w archipelagu Wielkich Antyli, na wyspie Kuba oraz szeregu otaczających ją mniejszych wysepek. Największe pod względem powierzchni państwo na Karaibach (110 860 km²), zamieszkane przez 11 032 343 osoby (2021). Stolicą i największym miastem jest Hawana.
Wikipedia
(1.1) Kuba – wyspa jak wulkan gorąca.
(1.2) W okresie międzywojennym miały miejsce napięcia społeczne spowodowane kryzysem na rynku cukru, jednego z podstawowych towarów eksportowych Kuby.
(2.1-2) Nasza córka spotyka się ostatnio z jakimś Kubą.
Wiktionary
IPA: ˈkuba, AS: kuba
Wiktionary
(1.1)
rzecz. Kubańczyk mos., Kubanka ż., kubańskość ż.
przym. kubański
przysł. kubańsko
(2.1-2)
rzecz. Jakub m., Jakubek m., Kubuś m., Kubek m.
przym. Kubowy, Kubusiowy
(2.3)
rzecz.
:: fż. Kubijka ż.
Wiktionary
(1.2) nazwa oficjalna Republika Kuby
(2.1-2) Jakub, Kubek, Jakubek, Kubuś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kubala (Juriejowicz, Zołotarz) – polski herb szlachecki znany z trzech wizerunków pieczętnych.
Wikipedia
szczyt w Beskidzie Śląskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. góra, przełęcz lub przysiółek w Beskidzie Śląskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zalesione stoki Kubalonki trawersuje wąska szosa.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawniej: datek wręczony komuś dla przekupienia go; łapówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w zachodniej części Przedkaukazia;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kubański
Wiktionary
mieszkaniec Kuby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Kuby
Wiktionary
Kubańczyk, właśc. Jakub Michał Flas (ur. 14 marca 1995 w Szczecinie) – polski raper, piosenkarz i były freak fighter.
Wikipedia
(1.1) Czy Kubańczycy na Kubie mówią po kubańsku? Nie, mówią po hiszpańsku.
Wiktionary
IPA: kuˈbãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: kubãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Kuba ż.
:: fż. Kubanka ż.
przym. kubański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeka w Angoli, Namibii i Botswanie
SJP.pl
Okawango (dawniej: Kubango; ang. Okavango, port. Cubango) – rzeka w południowo-zachodniej Afryce – Angoli, Namibii i Botswanie o długości 1600 km i dorzeczu ok. 800 tys. km². Jest wyjątkową rzeką, nie uchodzi bowiem do morza, ale kończy swój bieg w kotlinie Kalahari, uchodząc do bagnistego zbiornika Okawango (bagna Okawango, delta Okawango).
Wikipedia
dawniej: ten, kto bierze kubany; łapownik, łapówkarz
SJP.pl
gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych
SJP.pl
Kubanik, kubanik większy (Tiaris olivaceus) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje w Meksyku, Ameryce Środkowej i północno-zachodniej części Ameryki Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
poddawanie wpływom kubańskim, nadawanie czemuś cech typowo kubańskich
SJP.pl
mieszkanka Kuby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kuby
Wiktionary
(1.1) Moje dorastające dziecko (no prawie dorosły) zakochał się bez pamięci w pięknej Kubance… miejmy nadzieję, że to okaże się nietrwała wakacyjna fascynacja.
Wiktionary
IPA: kuˈbãŋka, AS: kubãŋka
Wiktionary
rzecz. Kuba ż.
:: fm. Kubańczyk m.
przym. kubański
Wiktionary
1. przymiotnik od: Kuba (wyspa, państwo, miasto);
2. przymiotnik od: Kubań (rzeka)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z państwem lub wyspą Kuba, dotyczący Kuby, pochodzący z Kuby
(1.2) związany z krainą Kubań, dotyczący krainy Kubań
(1.3) związany z rzeką Kubań, dotyczący rzeki Kubań
Wiktionary
(1.1) Kubańskie cygara są podobno najlepsze.
(1.3) Rzeka Kubań płynie przez Nizinę Kubańską.
Wiktionary
IPA: kuˈbãj̃sʲci, AS: kubãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
(1.1)
rzecz. Kuba ż., Kubańczyk m., Kubanka ż.
(1.2)
rzecz. Kubań m.
Wiktionary
potocznie: duży kubek; kubol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. pot. duży kubek
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Mama postawiła przede mną olbrzymi kubas gorącej herbaty z sokiem malinowym.
Wiktionary
rzecz. kubek m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kubek m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== kubas (język litewski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geom. sześcian
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. pojemność zbiornika, pomieszczenia lub przedmiotu przestrzennego wyrażona zwykle w metrach sześciennych;
2. wyznaczanie objętości bryły geometrycznej
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kubatura
SJP.pl
1. szwedzka gra terenowa;
2. drewniany klocek do gry w kubba
SJP.pl
Kubb – rodzaj gry parkowej wywodzącej się ze Szwecji, która powstała w 1990 roku.
Wikipedia
w sztuce islamu: zwieńczony kopułą pawilon
SJP.pl
Kubba (tiurbe, z arab. قبة, qubbah = kopuła) – rodzaj grobowca występującego w krajach muzułmańskich, w kształcie mauzoleum przykrytego kopułą na pendentywach. Wewnątrz bogato zdobiony mozaikami, stiukami, majolikami. Powszechny w XI w., zastąpiony nagrobnym meczetem w okresie od XIV w. do XV w.
Wikipedia
roślina z rodziny pieprzowatych, uprawiana głównie na wyspach Borneo i Jawie
SJP.pl
Pieprz kubeba (Piper cubeba L.) – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. Występuje w Malezji, uprawiany jest głównie na Jawie i Sumatrze.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: kubek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kubek
(1.2) mały kubek
(1.3) rodzaj jednorazowego opakowania, w którym sprzedaje się płynne lub półpłynne artykuły spożywcze
Wiktionary
IPA: kuˈbɛt͡ʃɛk, AS: kubeček
Wiktionary
zob. kubek.
Wiktionary
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Crucibulum Tul. & C. Tul. (kubecznik) – rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
naczynie do picia z uchwytem do trzymania (uchem)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naczynie ceramiczne bądź drewniane, z którego można pić, może być zaopatrzone w ucho,
(1.2) mikol. nazwa systematyczna|Cyathus|Haller|ref=tak., rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
(1.3) mikol. grzyb z rodzaju kubków (1.2)
(1.4) sport. przyrząd służący do asekuracji podczas wspinaczki;
(1.5) anat. zob. kubek smakowy.
Wiktionary
Kubek – naczynie, najczęściej ceramiczne, służące do picia napojów. Kubki wykonuje się również z emaliowanej stali, gliny, fajansu, plastiku, aluminium, drewna, stali nierdzewnej i grubego szkła. Te ostatnie wykonuje się w postaci naczyń o podwójnej ściance, dzięki czemu, w odróżnieniu od szklanki, mają możliwość dłuższego zachowania ciepła napoju. Najczęściej kubek posiada uchwyt zwany uchem oraz zdobienie, nierzadko bogate (przez co bywa często gadżetem reklamowym, prezentem lub obiektem kolekcjonerstwa).
Wikipedia
(1.1) Iwona ma kolekcję kubków z postaciami z bajek.
Wiktionary
IPA: ˈkubɛk, AS: kubek
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kubeczek m.
:: zgrub. kubas m.
przym. kubkowy, kubkowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kubera (dewanagari: कुबेर, także Kuvera lub Kuber) – w mitologii indyjskiej król Jakszów, bóg bogactw (Dhanapati), opiekun kierunku północnego.
Był synem mędrca Wiśrawasa. Żyjąc w ubóstwie i ascezie przez tysiąc lat, został wynagrodzony przez Brahmę nieśmiertelnością. Opuścił himalajską górę Kailasa i został królem Lanki (czasem utożsamianą z dzisiejszą Sri Lanką). Według legend używał tam wspaniałego latającego pojazdu zwanego Puspaka, który także używany był przez demona Rawanę w indyjskim poemacie epickim Ramajana. Przebywa na górze Alaka z wielką armią jakszów i kinnarów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
walcowate naczynie służące do przenoszenia wody, piasku itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) walcowaty lub kanciasty pojemnik, przeznaczony na przechowywanie płynów, artykułów sypkich, śmieci itp.
(1.2) gw-pl|Kraków. wiadro na pomyje
Wiktionary
Kubeł (z niem. Kübel) – potoczna nazwa urządzenia szybowego służącego do głebienia szybów. Kubeł pełni potrójną funkcję: służy do transportu ludzi i materiałów na dno szybu oraz do transportowania z dna odstrzelonej masy skalnej.
Wikipedia
IPA: ˈkubɛw, AS: kubeu̯
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kubełek m.
przym. kubłowy, kubełkowy
Wiktionary
(1.1) wiadro
Wiktionary
podobny kształtem do kubełka
SJP.pl
przymiotnik od: kubełek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
osoby o nazwisku Kubica:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kubicz – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1692 osoby.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
sześcienny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w dorzeczu Dwiny, uchodząca do Jeziora Kubieńskiego
Wiktionary
przym. kubieński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kubieną, dotyczący Kubieny
Wiktionary
rzecz. Kubiena ż.
Wiktionary
członkini narodowości w Kongo
SJP.pl
1. metr sześcienny;
2. przedmiot mający kształt prostopadłościanu;
3. prostopadłościenny stos przedmiotów, np. drewna, o objętości metra sześciennego;
4. w matematyce: krzywa płaska, algebraiczna, trzeciego stopnia; kubika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. jeden metr sześcienny
(1.2) przedmiot, budowla o kształcie sześcianu lub prostopadłościanu
(1.3) leśn. miara ilości drewna o objętości jednego metra sześciennego;
(1.4) mat. krzywa płaska, algebraiczna, trzeciego stopnia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja rodzina zużywa przeciętnie trzy kubiki wody miesięcznie.
(1.3) Kupiłem w nadleśnictwie dwa kubiki drewna tartacznego.
Wiktionary
IPA: ˈkubʲik, AS: kubʹik
Wiktionary
rzecz. kubizm m., kubek m., kubista m., kubistka ż., kubatura ż., kubikowanie n.
czas. kubikować
przym. kubiczny, kubistyczny, kubaturowy
przysł. kubistycznie, kubaturowo
Wiktionary
(1.3) metr kubiczny
Wiktionary
1. metr sześcienny;
2. przedmiot mający kształt prostopadłościanu;
3. prostopadłościenny stos przedmiotów, np. drewna, o objętości metra sześciennego;
4. w matematyce: krzywa płaska, algebraiczna, trzeciego stopnia; kubika
SJP.pl
cubiculum;
1. grób w katakumbach wczesnochrześcijańskich;
2. pomieszczenie w dawnym domu rzymskim
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
artysta tworzący według zasad kubizmu; zwolennik lub przedstawiciel kubizmu
SJP.pl
artystka tworząca według zasad kubizmu; zwolenniczka lub przedstawicielka kubizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kubistyczne
Wiktionary
przym. kubistyczny
rzecz. kubizm mrz.
Wiktionary
zgodny z zasadami kubizmu; będący w duchu kubizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. związany z kubizmem; dotyczący kubizmu
(1.2) sprowadzony w kształcie do geometrycznych form
Wiktionary
rzecz. kubik m., kubizm mrz., kubistyczność ż.
Wiktionary
(1.2) zgeometryzowany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
najmniejsza, niepodzielna jednostka informacji kwantowej
SJP.pl
Kubit (ang. qubit od quantum bit, bit kwantowy) – najmniejsza i niepodzielna jednostka informacji kwantowej.
Z fizycznego punktu widzenia kubit jest kwantowomechanicznym układem opisanym dwuwymiarową przestrzenią Hilberta – wobec czego różni się od klasycznego bitu tym, że może znajdować się w dowolnej superpozycji dwóch stanów kwantowych. Jako model fizyczny kubitu najczęściej podaje się przykład cząstki o spinie ½, np. elektronu, lub polaryzację pojedynczego fotonu. Kubitem może też być kropka kwantowa, a dokładnie – jej ładunek.
Wikipedia
kierunek w malarstwie i rzeźbie zapoczątkowany przez Picassa polegający na rozbiciu bryły na geometryczne elementy dowolnie ze sobą połączone
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. kierunek w sztuce zapoczątkowany we Francji na początku XX wieku, który opiera się na spłaszczeniu perspektywy i zgeometryzowaniu kształtów;
(1.2) archit. czeski i słowacki styl w architekturze na początku XX w.;
Wiktionary
Kubizm – nurt w sztukach plastycznych, głównie malarstwie i rzeźbiarstwie, który rozwinął się we Francji ok. 1907 roku, poszukujący nowych zasad budowy przestrzennej dzieła przez odrzucenie reguł perspektywy i geometryczne uproszczenie elementów kompozycji.
Wikipedia
(1.1) Ale to, co wygląda na agonię, na przedśmiertne grymasy – właśnie owe kubizmy, ekspresjonizmy, formizmy – to może ocalić sztukę.
Wiktionary
IPA: ˈkubʲism̥, AS: kubʹism̦
Wiktionary
rzecz. kubik m., kubista m., kubistka ż., kubistyczność ż., kubizowanie n.
czas. kubizować ndk.
przym. kubistyczny
przysł. kubistycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kubik m., kubista m., kubistka ż., kubistyczność ż., kubizowanie n.
czas. kubizować ndk.
przym. kubistyczny
przysł. kubistycznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|cubisme.
uwagi.
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cubism; (1.2) cubism
* arabski: (1.1) تكعيبية ż.; (1.2) تكعيبية ż.
* baskijski: (1.1) kubismo; (1.2) kubismo
* białoruski: (1.1) кубізм m.; (1.2) кубізм m.
* bułgarski: (1.1) кубизъм m.; (1.2) кубизъм m.
* czeski: (1.1) kubismus m.; (1.2) kubismus m.
* duński: (1.1) kubisme w.
* estoński: (1.1) kubism; (1.2) kubism
* fiński: (1.1) kubismi; (1.2) kubismi
* francuski: (1.1) cubisme m.; (1.2) cubisme m.
* gruziński: (1.1) კუბიზმი
* hiszpański: (1.1) cubismo m.; (1.2) cubismo m.
* ido: (1.1) kubismo
* interlingua: (1.1) cubismo; (1.2) cubismo
* kaszubski: (1.1) kùbizm m.
* kataloński: (1.1) cubisme m.; (1.2) cubisme m.
* niemiecki: (1.1) Kubismus m.
* norweski (bokmål): (1.1) kubisme m.
* norweski (nynorsk): (1.1) kubisme m.
* nowogrecki: (1.1) κυβισμός m.
* perski: (1.1) کوبیسم
* rosyjski: (1.1) кубизм m.; (1.2) кубизм m.
* sycylijski: (1.1) cubbismu m.
* szwedzki: (1.1) kubism w.
* ukraiński: (1.1) кубізм m.; (1.2) кубізм m.
* uzbecki: (1.1) kubizm
* węgierski: (1.1) kubizmus
* włoski: (1.1) cubismo m.; (1.2) cubismo m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
podobny kształtem do kubka
SJP.pl
przymiotnik od: kubek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przedstawiciel kubofuturyzmu
SJP.pl
kierunek artystyczny łączący w sobie cechy kubizmu i futuryzmu
SJP.pl
Kubofuturyzm – awangardowy kierunek w sztuce współczesnej łączący w sobie elementy kubizmu i futuryzmu.
Niektórzy malarze i pisarze tworzący w tym nurcie to: Władimir Majakowski, Dawid Burluk, Wielimir Chlebnikow, Natalia Gonczarowa, Michaił Łarionow.
Wikipedia
potocznie: duży kubek; kubas
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj broni ręcznej do samoobrony, wywodzącej się z Japonii
SJP.pl
Kubotan (jap. クボタン) – rodzaj broni stosowanej do samoobrony wywodzący się ze współczesnej Japonii. Jest to pomniejszona wersja yawary, wprowadzona na rynek przez Sōke Takayuki Kubota, który jest również autorem systemu technik walki z użyciem kubotanu, wchodzącego w skład szkoły karate Gōsoku-ryū. Nazwa przyrządu pochodzi od nazwiska twórcy.
Wikipedia
potocznie: klapki marki Kubota
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
lud afrykański
SJP.pl
zdrobnienie od: kubrak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kubrak
Wiktionary
rzecz. kubrak m.
Wiktionary
ekspresywnie: kubrak - kurtka z materiału gorszego gatunku
SJP.pl
1. rodzaj kurtki;
2. obcisły żakiecik noszony przez kobiety w XVII i XVIII w.;
3. rodzaj kontusza z prostego płótna, noszony zwykle przez służbę w XVIII w.
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pomieszczenie na statku dla załogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. mors. żegl. zbiorowe pomieszczenie mieszkalne dla załogi na statku;
Wiktionary
Kubryk – wspólne, wieloosobowe pomieszczenie mieszkalne załogi stosowane dawniej na okrętach i statkach. Kubryk był zwykle w dziobowej części statku w odróżnieniu od pomieszczeń oficerów w części rufowej. Dziś kubrykiem nazywa się na statkach szkolnych wspólne pomieszczenie mieszkalne uczniów lub studentów, którzy odbywają praktyki morskie.
Wikipedia
IPA: ˈkubrɨk, AS: kubryk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Jakub (imię męskie); Kuba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. od: Jakub
(1.2) imię|polski|m., zdrobn. od: Kuba
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie znałam Kubusia z tej strony.
(1.2) Poprosiłam Kazika, by kupił Kubusiowi jakieś kalosze.
Wiktionary
rzecz. Jakub mos., Kuba mos.
:: przym. Kubusiowy, Jakubowy
Wiktionary
(1.1) Jakub
(1.2) Kuba
Wiktionary
Kubuś z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kubusia lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Kubusia
Wiktionary
(1.1) Tam się suszą Kubusiowe wdzianka.
Wiktionary
rzecz. Kuba mos., Kubuś mos., Jakub mos.
przym. Jakubowy
Wiktionary
przymiotnik od: kubeł
SJP.pl
kucyk;
1. niewielki, krępy koń;
2. fryzura, w której długie włosy na głowie są spięte i swobodnie opadają; koński ogon
SJP.pl
czasownik
(1.1) bić młotkiem metal nadając mu kształt
(1.2) bijąc młotem w dłuto robić wgłębienie
(1.3) zakładać koniowi podkowy
(1.4) przen. robić coś po rzemieślniczemu, z wysiłkiem, zwłaszcza ucząc się
(1.5) przest. okuwać, zakuwać w coś, czymś
(1.6) przest. przykuwać do czegoś
(1.7) przest. stukać, uderzać, kołatać
(1.8) przen. przest. knuć, planować
(1.9) pot. uczyć się na pamięć
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. zdrobn. od: kuczer
wykrzyknik
(3.1) przest. zob. kuć kuć.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kowal kuje nam stylowe kraty do okien.
(1.2) Robotnik kuje dziurę w ścianie.
(1.3) Dziś u kowala kujemy naszą szkapę.
(1.4) Jacek kuje przed jutrzejszą klasówką.
(2.1) Dawniej, gdy kupowano węgiel, zamawiano kucia z wozem.
Wiktionary
IPA: kut͡ɕ, AS: kuć
Wiktionary
(1.1-8)
rzecz. kucie n., kujon m., kujonka ż., kowal m., kowalicha ż., kowalik m., kuźnia ż., kuczer mos., kujonienie n., kujownia ż.
czas. kować, wykuć, wykuwać, odkuć, odkuwać, zakuć, zakuwać, przykuć, przykuwać, okuć, okuwać, obkuć się, kujonić
Wiktionary
(1.9) zakuwać
(2.1) kuczer, furman, woźnica, wozak
Wiktionary
przysiadać na zgiętych nogach; przysiadać w pozycji skulonej
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) obniżać się opierając ciało na zgiętych nogach
(1.2) slang. kaszleć
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. kaszleć
Wiktionary
(1.1) Kucnij i podnieś te klucze.
(1.2) Kucosz jak stary tuberok.
Wiktionary
IPA: ˈkut͡sat͡ɕ, AS: kucać
Wiktionary
rzecz. kucanie n., kucki nmos.
przym. kucany, kuczny
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. cząpać.
(1.3) reg. śl. krzypić, krzipić, krzipieć, chyrlać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kucać.
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kaszel
Wiktionary
Siedzenie w kucki, kucanie – pozycja ciała, przysiad na zgiętych nogach.
Ludzie od dawnych czasów stosowali pozycję kucającą do odpoczynku, podczas wykonywania różnych czynności w tym również czynności fizjologicznych.
Wikipedia
IPA: kuˈt͡sãɲɛ, AS: kucãńe
Wiktionary
rzecz. kucki nmos., kucnięcie n.
czas. kucać ndk., kucnąć dk.
Wiktionary
(1.2) reg. śl. krzipota.
Wiktionary
potocznie: berek kucany - berek, w którym goni dziecko złapane lub kucnięte, zanim zdążyło kucnąć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wyciśnięte nasiona roślin oleistych, stanowiące paszę dla bydła; makuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. reg. ciasto drożdżowe
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od kucha
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ciasto drożdżowe.
źródła.
== kuch (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) siła
(1.2) moc
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kux, AS: kuχ
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ciasto drożdżowe.
źródła.
== kuch (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) siła
(1.2) moc
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) infant. błąd popełniony w zabawie, grze dziecięcej
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. i B. lp. od kuch
Wiktionary
rzecz. skucha ż., skuszenie n.
czas. skusić dk.
Wiktionary
(1.1) skucha
Wiktionary
zgrubiale o kucharce
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: pomocnik lub uczeń kucharza; kuchcik
SJP.pl
Kucharczyk (forma żeńska: Kucharczyk/Kucharczykowa/Kucharczykówna; liczba mnoga: Kucharczykowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 10474 osoby.
Wikipedia
zdrobnienie od: kucharka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kucharka
Wiktionary
IPA: ˌkuxaˈrɛt͡ʃka, AS: kuχarečka
Wiktionary
rzecz. kuchenka ż., kucharka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna, która gotuje potrawy
Wiktionary
(1.1) Maria jest świetną kucharką; przepysznie gotuje.
Wiktionary
IPA: kuˈxarka, AS: kuχarka
Wiktionary
rzecz. kuchenka ż., kucharstwo n., kuchnia ż., kucharzowanie n., kucharzenie n., kuchcenie n.
:: zdrobn. kuchareczka ż.
:: zgrub. kuchara ż.
:: fm. kucharz m.
czas. kucharzować ndk., kucharzyć ndk., kuchcić ndk.
przym. kucharski, kuchenny
Wiktionary