skrót
(1.1) rzad. = jak niżej
Wiktionary
partykuła
(1.1) gwara. tak
zaimek
(2.1) gw-pl|Podhale, Kraków, Poznań, Górny Śląsk. ja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jo, zjadłem tę sznytkę chleba. → Tak, zjadłem tę kromkę chleba.
(2.1) Jo zjadłem tę sznytkę chleba. → Ja zjadłem tę kromkę chleba.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) zapożyczone z etym|dolnoniem|jo., etym|niem|ja. → tak
(2.1) odziedziczone z etym|prasł|*(j)azъ., z etym|prabałtosł|*ēź-., z etym|praindoeuropejski|*éǵ.
uwagi.
(1.1) Słowo to używane jest w większych i mniejszych miejscowościach na północy Polski (w kujawsko-pomorskim i pomorskim, m.in. na Kaszubach i Kociewiu, a także w pewnej części Mazur), ale praktycznie z wyłączeniem Gdańska. Występuje też w mowie Polaków mieszkających w okolicach Krasnojarska.
tłumaczenia.
źródła.
== jo (język albański.) ==
wymowa.
IPA|jɔ.
audio|Sq-jo.oga.
znaczenia.
partykuła
(1.1) nie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
jojo, yo-yo;
1. zabawka w postaci okrągłej, płaskiej szpuli i sznurka, na który jest nawijana;
2. gra, zabawa przedmiotem o tej samej nazwie;
3. potocznie: szybkie zwiększenie wagi ciała po gwałtownym schudnięciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. jojo.
Wiktionary
Joab, Joaw (יוֹאָב "Bóg jest ojcem", heb. Yoʾav, Tiberian Hebrew Yôʾāḇ) (XI/X w. p.n.e.) – wódz wojsk Dawida.
Był synem Serui, córki Jessego i siostry Dawida. Przypuszcza się, że towarzyszył Dawidowi już w czasie panowania Saula. Po raz pierwszy zostaje wymieniony w Starym Testamencie w relacji o bitwie koło Gibeonu zwolenników Dawida ze stronnikami Iszbaala, syna Saula. Ludzie Dawida dowodzeni przez Joaba zwyciężyli. Abner, wódz Iszbaala, ratował się ucieczką.
Wikipedia
Joachaz – imię dwóch postaci biblijnych ze Starego Testamentu.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Joachim – imię męskie pochodzenia biblijnego, znaczy „Jahwe pocieszy, pokrzepi, wywyższy”. Poświadczone w Polsce od XIV wieku w formach Jachym, Jochym, Joachym, Achym.
Forma żeńska: Joachima.
Joachim imieniny obchodzi:
Wikipedia
(1.1) Impala Joachima stoi w garażu.
Wiktionary
IPA: jɔˈaxʲĩm, AS: i ̯oaχʹĩm
Wiktionary
rzecz. reg. śl. Achim.
:: zdrobn. Joachimek
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Achim., reg. śl. Chimek.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Joachima – żeński odpowiednik imienia Joachim, pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od słów oznaczających „Bóg pocieszy, pokrzepi”. Patronką tego imienia jest św. Joachima De Vedruna.
Joachima imieniny obchodzi: 16 sierpnia, 28 sierpnia, 3 września, 22 września, 9 grudnia.
Wikipedia
zdrobnienie od: Joachim (imię męskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Joachimy lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Joachimka lub z nim związany
SJP.pl
Joachim z małżonką; Joachimowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Joachima lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: dżołn] obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Joanna – imię żeńskie, odpowiednik imienia Jan pochodzącego z języka hebrajskiego: Jo-hanan – „Jahwe jest łaskawy”.
Wikipedia
(1.1) Joanno, uśmiechnij się do mnie.
Wiktionary
IPA: jɔˈãnːa, AS: i ̯oã•na
Wiktionary
rzecz. Jan mos., joannita mos.
:: fm. Joaś mos.
:: zdrobn. Joasia ż., Joaśka ż., Asia ż., Aśka ż.
:: zgrub. Joaśka ż., Aśka ż., Asisko n.
przym. Janowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Joasia ż., Asia ż., Asieńka ż., Aśka ż., Joaśka ż., Asiula ż., Asiulka ż.
Wiktionary
członek zakonu joannitów
SJP.pl
Wikipedia
→ joannita
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z joannitą, dotyczący joannitów
Wiktionary
rzecz. joannita mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Joanny lub z nią związany
SJP.pl
członek zakonu joannitów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z katolickiego zakonu uznanego oficjalnie przez papieża Paschalisa II w 1113 roku;
Wiktionary
Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty (łac. Supremus Militaris Ordo Hospitalarius Sancti Ioannis Hierosolymitani Rhodiensis et Melitensis, pot. szpitalnicy, joannici, kawalerowie maltańscy) – katolicki zakon rycerski.
Wikipedia
(1.1) Międzynarodowa wspólnota joannitów nazywana jest oficjalnie Suwerennym Rycerskim Zakonem Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty.
Wiktionary
przym. joannicki
rzecz. Joanna ż.
Wiktionary
(1.1) kawaler maltański, maltańczyk, pot. szpitalnik
Wiktionary
Joaquin – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Shelby.
Wikipedia
zdrobnienie od: Joanna (imię żeńskie); Joaśka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od Joanna
Wiktionary
(1.1) Umówiłem się na kawę z Joasią.
(1.1) Madzia nie pamiętała wypadku, który by tak nią wstrząsnął jak owo spóźnienie Joasi.
Wiktionary
IPA: jɔˈaɕa, AS: i ̯oaśa
Wiktionary
rzecz. Joanna ż., Jan mos.
przym. Janowy
Wiktionary
(1.1) Asia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Joasi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Joanna (imię żeńskie); Joasia
SJP.pl
Wikipedia
wulgarnie: wykrzyknienie wyrażające silne emocje, zwłaszcza związane z uderzeniem, ciosem zadawanym komuś; jeb * forma przekleństwa ma postać rosyjską, czasami jest jednak używana w języku polskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. liter. postać biblijna;
(1.2) rzad. imię|polski|m.
skrót
(2.1) = bibl. Księga Joba (1.1)
Wiktionary
Francja:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
(1.1) war. Hiob
(2.1) Hi
Wiktionary
rzadko: hiobowy;
1. taki jak u Joba (Hioba), charakterystyczny dla Joba (Hioba) - biblijnego patriarchy;
2. tragiczny, smutny, okropny, pełen cierpienia
SJP.pl
[czytaj: dżołbz albo dżobz] nazwisko angielskie
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
[czytaj: dżokej] zawodowy jeździec biorący udział w gonitwach konnych; dżokej (częściej)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu I
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu I i liczbie atomowej 53;
Wiktionary
Jod (I, łac. iodum) – pierwiastek chemiczny z grupy 17 – fluorowców. Nazwa pochodzi od stgr. ἰοειδής ioeides – fioletowy.
W naturze występuje tylko jeden trwały izotop 127
I, izotopy promieniotwórcze: 123
I, 125
I, 129
I, 131
I.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma jod?
Wiktionary
IPA: jɔt, AS: i ̯ot
Wiktionary
rzecz. jodek m., jodyna ż., jodowanie n.
czas. jodować ndk.
przym. jodowy
Wiktionary
(1.1) symbol. I, hist. symbol. J
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. jeść
Wiktionary
sól kwasu jodowego
SJP.pl
sól kwasu jodowego
SJP.pl
Pochodne tlenowych kwasów jodu – grupa związków chemicznych obejmująca przede wszystkim sole tlenowych kwasów jodu. Estry tych kwasów są rzadsze. Sole są zwykle substancjami krystalicznymi i mają właściwości utleniające, tym silniejsze, im niższy jest stopień utlenienia jodu.
Wikipedia
sól kwasu jodowodorowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól jodowodoru lub związek jodu z niemetalem
(1.2) chem. związek organiczny zawierający jod
Wiktionary
Jodki – grupa związków chemicznych, zarówno organicznych (np. jodek metylu), jak i nieorganicznych (np. jodek potasu), w których przynajmniej jeden atom jodu połączony jest z atomem o niższej elektroujemności.
Wikipedia
IPA: ˈjɔdɛk, AS: i ̯odek
Wiktionary
rzecz. jod mrz., jodyna ż.
czas. jodować ndk.
przym. jodowy
Wiktionary
1. młoda jodła;
2. wzór na tkaninie; splot przypominający układ igieł jodły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: jodła
(1.2) mała jodła
(1.3) włók. rodzaj splotu tkaniny, przypominający układ igieł jodły
(1.4) włók. tkanina o takim splocie
Wiktionary
(1.1) W tym laseczku rosną same jodełki i brzózki.
(1.2) Na podwórku stała jodełka przystrojona świecidełkami.
(1.3) Założę dziś ten nowy płaszcz w jodełkę.
(1.4) Kupiłam cztery metry jodełki, muszę zanieść ją do krawcowej.
Wiktionary
IPA: jɔˈdɛwka, AS: i ̯odeu̯ka
Wiktionary
rzecz. jodła ż., jedlina ż., jedlica ż., jodełkowanie n.
czas. jodełkować ndk.
przym. jodłowy, jodełkowy, jedlicowy
Wiktionary
(1.2) reg. śl. jedliczka.
Wiktionary
przypominający układ igieł jodły; jodłowaty
SJP.pl
przymiotnik od: jodełka
SJP.pl
sól kwasu jodowodorowego
SJP.pl
Jodki – grupa związków chemicznych, zarówno organicznych (np. jodek metylu), jak i nieorganicznych (np. jodek potasu), w których przynajmniej jeden atom jodu połączony jest z atomem o niższej elektroujemności.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: jodek
SJP.pl
śpiewać w specjalny sposób, polegający na nagłych przejściach głosu; jodłować
SJP.pl
zdolność do wychwytywania jodu; szczególnie ważna cecha w terapii chorób tarczycy
SJP.pl
chemiczny środek dezynfekujący zawierający jodynę i substancje powierzchniowo czynne
SJP.pl
organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilu; trijodometan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilu, środek antyseptyczny o silnym zapachu;
Wiktionary
Jodoform (łac. iodoformium), CHI
3 – organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilu, jodowa pochodna metanu.
Wikipedia
przym. jodoformowy
Wiktionary
(1.1) trijodometan, trójjodometan, trójjodek formylu, CHI3
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z jodoformem, dotyczący jodoformu
Wiktionary
rzecz. jodoform mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: jodofor
SJP.pl
dwujodotyrozyna; aminokwas o charakterze hormonu występujący w tarczycy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Jodok – imię męskie pochodzenia celtyckiego, oznaczające "wojownika". Imię znane w Polsce od średniowiecza.
Jodok imieniny obchodzi 13 grudnia.
W innych językach:
Wikipedia
(1.1) Nazywam się Jodok i jestem murarzem z Janowa.
(1.1) Świętemu Jodokowi oddadzą dzisiaj cześć w Pikardii.
Wiktionary
związek organiczny, połączenie jodu z pirolem
SJP.pl
metoda analizy miareczkowej, w której do oznaczania substancji utleniających lub redukujących wykorzystuje się mianowane roztwory jodu lub tiosiarczanu
SJP.pl
Jodometria – jeden z działów redoksymetrii, technika chemicznej analizy ilościowej wykorzystująca redukcję jodu do jodków (jodometria bezpośrednia lub jodymetria) lub utlenianie jodków do jodu (jodometria pośrednia).
W metodzie tej wykorzystywana jest odwracalna reakcja:
Wikipedia
związany z jodometrią (np. pomiar jodometryczny, oznaczenia jodometryczne)
SJP.pl
barwnik światłoczuły występujący w czopkach siatkówki oka
SJP.pl
Jodopsyna (łac. iodopsinum, fiolet wzrokowy) – barwnik światłoczuły (ulegający przemianie fotochemicznej) znajdujący się w czopkach siatkówki oka, uczestniczący w powstawaniu wrażeń barwnych (widzenie fotopowe). W trzech różnych typach czopków siatkówki znajdują się kompleksy retinalu z jednym z trzech białek – analogów opsyny (fotopsyny).
Wikipedia
leczenie jodem; zwłaszcza leczenie jodem radioaktywnym stosowane w chorobach tarczycy: niektóre rodzaje nadczynności i nowotworów
SJP.pl
1. dodawać sole jodu do produktów spożywczych;
2. wprowadzać atomy jodu do cząsteczki związku organicznego
SJP.pl
czasownik właściwy przechodni niedokonany
(1.1) spoż. dodawać sole jodowe do produktów spożywczych
(1.2) chem. umieszczać atomy jodu w cząsteczce związku organicznego
Wiktionary
rzecz. jodowanie n., jod mrz., jodek mrz., jodyna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|jodować.
Wiktionary
Halogenowanie – reakcja chemiczna polegająca na addycji (dodaniu), substytucji (podstawieniu) lub przegrupowaniu atomów pierwiastków z grupy fluorowców (halogenów) do cząsteczek dowolnych związków chemicznych.
Wikipedia
czas. jodować ndk.
rzecz. jod mrz.
Wiktionary
dawniej, potocznie: żarówka fotoreporterska; żarówka jodowa, lampa jodowa
SJP.pl
związek nieorganiczny mający w cząsteczce jeden atom wodoru i jeden atom jodu
SJP.pl
Jodowodór, HI – nieorganiczny związek chemiczny, połączenie jodu i wodoru. Jest to bezbarwny, nietrwały gaz, silnie dymiący w wilgotnym powietrzu. Jego roztwór wodny to kwas jodowodorowy o silnych właściwościach kwasowych.
Wikipedia
przymiotnik od: jod
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący jodu
(1.2) zawierający jod
Wiktionary
rzecz. jod m., jodek mrz., jodyna ż.
Wiktionary
kilkuprocentowy (zwykle 3) roztwór jodu o właściwościach bakteriobójczych, stosowany do dezynfekcji ran i skaleczeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. med. środek do dezynfekcji – roztwór jodu i jodku potasu w etanolu;
(1.2) pot. butelka, opakowanie jodyny (1.1)
(1.3) środ. przestępcze kawa
Wiktionary
Jodyna, nalewka jodowa (łac. Iodi solutio spirituosa, Tinctura Jodi) – rozcieńczony roztwór jodu w etanolu o stężeniu ok. 90° (90 % obj.) z dodatkiem jodku potasu jako środka stabilizującego. Jest to ciemnobrunatna, klarowna ciecz. Służy do dezynfekcji skóry. Może być też używana do uzdatniania wody.
Wikipedia
(1.1) Przed zabiegiem zdezynfekowano jodyną skórę pacjenta.
Wiktionary
IPA: jɔˈdɨ̃na, AS: i ̯odỹna
Wiktionary
rzecz. jod m., jodek m.
czas. jodować, jodynować
przym. jodowy
Wiktionary
(1.1) przest. nalewka jodowa
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zajodynować)
(1.1) med. dezynfekować ranę przy pomocy jodyny
Wiktionary
(1.1) Skutek bicia był taki, że Roszyckiemu pękła skóra, a świadek Bajraszewski jodynował mu zranienia.
Wiktionary
rzecz. jodyna ż., jodynowanie n.
czas. zajodynować dk.
przym. jodynowy
Wiktionary
wysypka w postaci krost i pęcherzyków na skórze, spowodowana długotrwałym przyjmowaniem lekarstw zawierających jod
SJP.pl
1. zimozielone drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, charakteryzujące się jasną korą i pionowo sterczącymi szyszkami;
2. drewno tego drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. rodzaj drzew z rodziny sosnowatych;
(1.2) techn. drewno jodły (1.1)
Wiktionary
Jodła (Abies Mill.) – rodzaj zimozielonych drzew z rodziny sosnowatych (Pinaceae Lindl.). Obejmuje co najmniej 48 gatunków występujących na półkuli północnej – najczęściej we wschodniej Azji oraz Ameryce Północnej. W Polsce naturalnie rośnie jodła pospolita (A. alba) tworząca bory jodłowe w Górach Świętokrzyskich, Karpatach oraz na Roztoczu.
Jodły dostarczają cenionego drewna oraz uprawiane są jako ozdobne, w tym też, ze względu na regularny pokrój, jako choinki.
Wikipedia
(1.1) Mój mąż przyniósł gałązki jodły na świąteczny stroik.
(1.1) Prawdziwki mogą rosnąć w różnego rodzaju lasach, np. pod bukami, świerkami i jodłami.
(1.2) Jodła znajduje zastosowanie w stolarstwie.
Wiktionary
IPA: ˈjɔdwa, AS: i ̯odu̯a
Wiktionary
rzecz. jedlina ż., jedlica ż.
:: zdrobn. jodełka ż.
przym. jodłowy
Wiktionary
(1.1) jedlina, reg. śl. jedla.
(1.2) jedlina
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. jedzenie
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: jodła
Wiktionary
(1.1) Przismacz, babo, to jodło, bo je bez szmaku.
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
→ jodła
SJP.pl
Jodłowa – wieś (dawniej miasteczko) w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Jodłowa.
Jodłowa uzyskała lokację miejską w 1733 roku, zdegradowana w 1933 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
śpiewać w specjalny sposób, polegający na nagłych przejściach głosu; jodlować
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) muz. śpiewać wykorzystując samogłoski a, o dla niskich dźwięków i oraz e, i dla wysokich, z nagłymi przejściami z piersiowego rejestru głosu na falset;
Wiktionary
(1.1) Helmut zawsze zaczynał jodłować, kiedy sobie popił.
Wiktionary
IPA: jɔdˈwɔvat͡ɕ, AS: i ̯odu̯ovać
Wiktionary
rzecz. jodłowanie n.
Wiktionary
(1.1) jodlować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|jodłować.
Wiktionary
Jodłowanie (niem. Jodeln) – śpiew z częstymi zmianami skokowymi między rejestrami: piersiowym i głowowym, dominacją brzusznego toru oddychania i powiększeniem rezonatorów głosowych przez znaczne obniżenie krtani. Efektem jest specyficzna barwa głosu.
Wikipedia
IPA: ˌjɔdwɔˈvãɲɛ, AS: i ̯odu̯ovãńe
Wiktionary
czas. jodłować
Wiktionary
rodzina drzew iglastych, obejmująca: sosnę, świerk, modrzew, jodłę, kosodrzewinę i limbę
SJP.pl
1. przypominający układ igieł jodły; jodełkowaty;
2. o cechach jodłowatych (rodzina drzew)
SJP.pl
mieszkaniec Jodłowej (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Jodłowej (wsi w Polsce)
SJP.pl
jeden z chrząszczy z rodziny kornikowatych: wgryzoń jodłowiec, jodłowiec krzywozębny lub jodłowiec kolcozębny
SJP.pl
Jodłowiec – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Wieluń. Jodłowiec leży ok. 100 metrów od drogi wojewódzkiej nr 488. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1827 r. W skład wsi wchodzi część nazywana Józefów, która istniała zapewne już w XVII w.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. nazwa kilku cieków w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny jodłownicowatych
SJP.pl
Bondarzewia Singer (jodłownica) – rodzaj grzybów z rodziny jodlownicowatych (Bondarzewiaceae).
Wikipedia
przymiotnik od: Jodłownik
SJP.pl
rodzina grzybów z rzędu gołąbkowców; bondarcewowate
SJP.pl
Jodłownicowate, bondarcewowate (Bondarzewiaceae Kotl. & Pouzar) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie gołąbkowców.
Wikipedia
o cechach jodłownicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. potok w Polsce
SJP.pl
Jodłownik – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Jodłownik.
Wikipedia
przymiotnik od: Jodłowa
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
→ jodła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z jodły
(1.2) wykonany z drewna lub innej części jodły
(1.3) będący częścią jodły
Wiktionary
(1.2) Towar znaleziono w tirze, który jechał do Warszawy z ładunkiem krokwi jodłowych.
Wiktionary
IPA: jɔdˈwɔvɨ, AS: i ̯odu̯ovy
Wiktionary
rzecz. jodła ż., jedlina ż., jedlica ż.
:: zdrobn. jodełka
Wiktionary
[czytaj: dżoł albo dżoe] obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
JOE (Joe's Own Editor) – edytor tekstu pracujący w środowisku tekstowym w systemach Uniksowych, np. pod Linuksem. Został napisany przez Josepha H. Allena.
Sposobem pracy JOE różni się od standardowych edytorów konsolowych jak vi i Emacs, bardziej przypominając edytor WordStar (nie posiada m.in. trybów pracy czy też rozbudowanej klawiszologii) lub środowisko Turbo firmy Borland, przez co jest dobrym edytorem dla rozpoczynających pracę w trybie tekstowym i szukających prostego edytora. Nie posiada też trudnego dla niektórych pojęcia "buforów" (obecnych w Emacsie) dając możliwość edycji w dobrze znanych oknach.
Wikipedia
(1.1) We wtorek spotykam się z Joe.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
(1.2) bibl. Księga Joela;
Wiktionary
Joel (hebr. יואל), łac. Joël – prorok, który spisał biblijną Księgę Joela.
Jeden z tzw. proroków mniejszych, syn Petuela. W swej księdze Joel opisuje plagę szarańczy i straszną suszę. Jego przesłanie było ostrzeżeniem dla Izraelitów. Wzywał do nawrócenia i mówił o nowej erze wylania Ducha Bożego na wszelkie ciało. Wtedy to Bóg pobłogosławi tych, którzy Mu zaufali.
Wikipedia
(1.1) Mówiłem Joelowi o twoim pomyśle.
(1.2) Sprawdźmy, czy ten sam termin występuje u Joela.
Wiktionary
IPA: ˈjɔɛl, AS: i ̯oel
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Joelek m.
przym. Joelowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Joela
Wiktionary
(1.1) Tak więc Joelowa zapowiedź nadzwyczajnego wylania Ducha Św. wypełniła się w Dniu Zielonych Świąt, kiedy Duch Św. zstąpił, napełniając zebranych.
Wiktionary
rzecz. Joel mos.
Wiktionary
[czytaj: żofr] nazwisko francuskie, m.in. Joseph Joffre (1852-1931), generał francuski, jeden z naczelnych dowódców w I wojnie światowej
SJP.pl
hinduski asceta uprawiający jogę; jogin, joga (rzadko)
SJP.pl
1. indyjski system religijno-filozoficzny szukający sposobów osiągnięcia równowagi duchowej w ekstazie i kontemplacji
2. rodzaj gimnastyki ciała i umysłu mającej na celu odprężenie fizyczne i psychiczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. filoz. jeden z sześciu ortodoksyjnych systemów filozofii indyjskiej;
(1.2) tradycyjny indyjski system ćwiczeń duchowych i fizycznych
Wiktionary
Joga (sanskryt योग) – jeden z sześciu ortodoksyjnych (tzn. uznających autorytet Wed) systemów filozofii indyjskiej, zajmujący się wszelkimi związkami pomiędzy ciałem i umysłem. Poprzez odpowiedni trening ciała (w tym ascezę), dyscyplinę duchową (medytację) i przestrzeganie zasad etycznych, joga deklaruje możliwość rozpoznania przez praktykującego natury rzeczywistości. W ujęciu religijnym ma to prowadzić do przezwyciężenia prawa karmy i wyzwolenia z kręgu wcieleń (sansara).
Wikipedia
(1.2) Praktykować jogę mogą ludzie dowolnego wyznania.
Wiktionary
IPA: ˈjɔɡa, AS: i ̯oga
Wiktionary
rzecz. jogin m., jogini ż., joginka ż., jogizm m., jog m.
przym. jogiczny, jogistyczny
Wiktionary
[czytaj: dżoger] osoba uprawiająca jogging
SJP.pl
[czytaj: dżoger] osoba uprawiająca jogging
SJP.pl
[czytaj: dżogink] służący utrzymaniu dobrej kondycji rytmiczny bieg na świeżym powietrzu; przebieżka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. forma rekreacji lub treningu polegająca na niespiesznym bieganiu, zwykle w miejscu publicznym;
Wiktionary
Jogging (z ang. jogging) – trucht, przebieżka, bieg w wolnym tempie, zwykle:
Jest częścią zdrowego stylu życia. Może służyć jako rozgrzewka przed bardziej intensywną aktywnością sportową.
Wikipedia
(1.1) Nie spodziewałam się, że poranny jogging przerodzi się w spotkanie z ciekawym człowiekiem.
Wiktionary
przym. joggingowy
Wiktionary
(1.1) bieganie
Wiktionary
hinduski asceta uprawiający jogę; jog, joga (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) buddyjski lub hinduistyczny asceta uprawiający jogę;
Wiktionary
Jogin (dewanagari योगी) – w hinduizmie i buddyzmie męski adept systemu rozwoju duchowego. Termin jogini odnosi się do żeńskiej adeptki rozwoju duchowego.
Wikipedia
rzecz. joga m., jogizm m., jog m.
:: fż. jogini ż., joginka ż.
przym. jogistyczny, jogiczny
Wiktionary
(1.1) jog
Wiktionary
kobieta jogin
SJP.pl
Jogin (dewanagari योगी) – w hinduizmie i buddyzmie męski adept systemu rozwoju duchowego. Termin jogini odnosi się do żeńskiej adeptki rozwoju duchowego.
Wikipedia
kobieta uprawiająca jogę
SJP.pl
jeden z najstarszych indyjskich systemów filozoficznych, polegający na dążeniu poprzez ekstazę i kontemplację do doskonałości duchowej, mającej zapewnić zbawienie; joga
SJP.pl
potocznie: uprawiać jogę
SJP.pl
zdrobnienie od: jogurt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od jogurt
Wiktionary
rzecz. jogurt m.
Wiktionary
produkt mleczarski o dość gęstej konsystencji, sporządzany z mleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. produkt mleczarski fermentowany mlekowo;
(1.2) pot. jedno opakowanie jogurtu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na śniadanie jem zawsze jogurt naturalny.
(1.2) Rano zjadłem dwa jogurty.
Wiktionary
IPA: ˈjɔɡurt, AS: i ̯ogurt
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. jogurcik mrz.
przym. jogurtowy
Wiktionary
lokal gastronomiczny, w którym sprzedaje się desery na bazie jogurtu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. ciasto z jogurtem
Wiktionary
przyrząd do wytwarzania jogurtu
SJP.pl
zawierający jogurt i ogórki; ogórkowo-jogurtowy
SJP.pl
→ jogurt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający jogurt
(1.2) związany z jogurtem
Wiktionary
(1.1) W cukierni można kupić ciasto jogurtowe.
(1.2) Lactobacillus są potocznie nazwane bakteriami jogurtowymi.
Wiktionary
IPA: ˌjɔɡurˈtɔvɨ, AS: i ̯ogurtovy
Wiktionary
rzecz. jogurt
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Rosji, w rejonie borowickim, w obwodzie nowogrodzkim
Wiktionary
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Jan (stgr. Ἰωάννης od hebr. rdzenia יחנ – łaska) – imię męskie pochodzenia biblijnego. Po hebrajsku יוחנן (Johanan) oznacza „Jahwe jest łaskaw”. Według Ewangelii imię to nosił prorok Jan Chrzciciel oraz apostoł Jan Ewangelista. Zostało ono przejęte najpierw do greki, a potem do łaciny. Rozpowszechniło się we wszystkich krajach chrześcijańskich.
Wikipedia
[czytaj: johan] niemieckie imię męskie
SJP.pl
Jan (stgr. Ἰωάννης od hebr. rdzenia יחנ – łaska) – imię męskie pochodzenia biblijnego. Po hebrajsku יוחנן (Johanan) oznacza „Jahwe jest łaskaw”. Według Ewangelii imię to nosił prorok Jan Chrzciciel oraz apostoł Jan Ewangelista. Zostało ono przejęte najpierw do greki, a potem do łaciny. Rozpowszechniło się we wszystkich krajach chrześcijańskich.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Jan (Ioannes, zm. 425) – cesarz zachodniorzymski od 20 listopada 423 do maja lub czerwca 425 roku. Znany jako uzurpator.
Jan był wysokim urzędnikiem rzymskim o nieznanym pochodzeniu. W roku 409 pełnił funkcję kierownika administracji (magister officiorum) uzurpatora, Pryskusa Attalusa, od 6 czerwca 412 do 12 czerwca 413 oraz 11 lipca 422 był prefektem pretorii Italii (prefect pretorio Italiae). W 423 roku (roku śmierci cesarza Cesarstwa Zachodniego — Honoriusza) Jan był pierwszym notariuszem dworu (primicerius notariorum) i naczelnikiem sekretariatu cesarza. Po kilku miesiącach, w czasie których wydawało się, że cesarz Wschodu Teodozjusz II zamierza rządzić samodzielnie, wysocy funkcjonariusze rzymscy wybrali prawdopodobnie 20 listopada Jana na cesarza Zachodu.
Wikipedia
[czytaj: johanesburczyk] mieszkaniec Johannesburga (miasta w RPA)
SJP.pl
[czytaj: joHAnesburg] miasto w RPA
SJP.pl
Johannesburg (wymowa angielska: [jəʊˈhænɪsbɜ:ɡ], wymowa afrikaans: [jʊəˈɦanəsbœrχ]; zwane także Joburg i eGoli – miejsce złota) – miasto w północno-wschodniej części Południowej Afryki, od 1994 stolica prowincji Gauteng w zagłębiu Witwatersrand.
Wikipedia
[czytaj: johanesburka] mieszkanka Johannesburga (miasta w RPA)
SJP.pl
→ Johannesburg [czytaj: johanesburski]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Johannesburgiem, dotyczący Johannesburga
Wiktionary
rzecz. Johannesburg mrz., johannesburczyk mos., johannesburka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Johansen – skandynawskie nazwisko patronimiczne, syn Johana.Drugie pod względem częstości w Norwegii i 18 w Danii. W Szwecji Johansson, po angielsku Johanson.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Johanson, ang. nazwisko patronimiczne, syn Johana.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Najpopularniejsze szwedzkie nazwisko, patronimiczne jak wszystkie najpopularniejsze w tym kraju [1], syn Johana.
Wikipedia
alkaloid występujący w naturze w korze drzewa
SJP.pl
Johimbina – organiczny związek chemiczny, alkaloid uzyskiwany z kory drzewa z gatunku johimba lekarska (Pausinystalia johimbe) występującego w Afryce na obszarze od Kamerunu do Konga, a także z azjatyckiego krzewu rauwolfia żmijowa. Jest związkiem wielopierścieniowym zawierającym w swej strukturze motyw tryptaminy. Handlowo dostępna w postaci chlorowodorku.
Wikipedia
[czytaj: dżon] anglosaskie imię męskie
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
Jan (stgr. Ἰωάννης od hebr. rdzenia יחנ – łaska) – imię męskie pochodzenia biblijnego. Po hebrajsku יוחנן (Johanan) oznacza „Jahwe jest łaskaw”. Według Ewangelii imię to nosił prorok Jan Chrzciciel oraz apostoł Jan Ewangelista. Zostało ono przejęte najpierw do greki, a potem do łaciny. Rozpowszechniło się we wszystkich krajach chrześcijańskich.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Johnson – angielskie i szkockie nazwisko patronimiczne pochodzące z języka staroangielskiego oznaczające „syn Johna”. Na przestrzeni wieków nazwisko wielokrotnie zmieniało zapis przybierając formę Jonessone, Jonesone, Johnson, Johanson, Jonson, Geynson czy Jeynson. W 1990 w Stanach Zjednoczonych nosiło je 2 232 100 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: dżojs] samochód typu Kia Joice
SJP.pl
rodzaj ludowego śpiewu Lapończyków (Saamów)
SJP.pl
Joik – rodzaj ludowego śpiewu Saamów. Joik jest ważnym elementem kultury oralnej Saamów sięgającej czasów przedchrześcijańskich i współcześnie stanowi ważny element saamskiej tożsamości kulturowej.
Zachowane teksty przetrwały dzięki pracy Johannesa Schefferusa "Lapponia" z 1673 roku oraz zapiskom Jacoba Fellmana z początku XIX wieku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|joikować.
Wiktionary
rzecz. niejoikowanie n.
czas. joikować ndk.
Wiktionary
[czytaj: dżojnt] ręcznie zrobiony papieros z marihuaną; dżoint
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) slang. rodzaj skręta zawierający marihuanę;
Wiktionary
Joint (skręt) – wyrób przypominający wyglądem papierosa, wypełniony suszem z marihuaną, zwykle zmieszaną z tytoniem. Czasami marihuanę zastępuje się haszyszem. Ustnik zazwyczaj wykonywany jest z kawałka zwiniętej tekturki bądź zastępuje się go fragmentem papierosa.
Wikipedia
(1.1) Pod drzewem stała hipiska i paliła jointa.
(1.1) Spaliliśmy dzisiaj dwa grube jointy.
Wiktionary
(1.1) blunt, blant
Wiktionary
[czytaj dżojnt wenczer] w ekonomii: spółka handlowa firmy krajowej i zagranicznej lub spółek zagranicznych zawiązana na terenie jakiegoś kraju; joint venture
SJP.pl
potocznie: wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne, np. podziw, bezradność, przestrach, zagrożenie, zdziwienie, zaskoczenie itp., często wzmacniający wypowiedź; oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, ojeju, jej, jejciu, jejku
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …wyrażający różne emocje, np. zdziwienie, przerażenie, zakłopotanie, zaskoczenie itp., stosowany często dla wzmocnienia wypowiedzi
Wiktionary
(1.1) oj, ojoj, ojojoj, ojej, ojejej, ojejku, jej, jejciu, jejku
Wiktionary
Jojada, hebr. יהוידע (skrócona forma imienia Jehojada: Oby Jahwe znał [wiedział], ur. ?, zm. przed 796 p.n.e.) – arcykapłan żydowski.
Ożenił się z Joszebą, siostrą króla Judy Ochozjasza. Kiedy po jego morderstwie matka Atalia przejęła władzę i rozkazała zabicie rodziny królewskiej, małżeństwo ukryło Joasza, jednego z synów Ochozjasza. Po sześciu latach wprowadził go na tron i Atalia została zabita. Jojada rządził jako regent, dopóki Joasz nie osiągnął wieku, w którym mógł sam sprawować władzę.
Wikipedia
potocznie: narzekać, utyskiwać; jojczyć, biadolić
SJP.pl
potocznie: narzekać, utyskiwać; jojczeć, biadolić
SJP.pl
biadolić, narzekać
SJP.pl
jo-jo, yo-yo;
1. zabawka w postaci okrągłej, płaskiej szpuli i sznurka, na który jest nawijana;
2. gra, zabawa przedmiotem o tej samej nazwie;
3. potocznie: szybkie zwiększenie wagi ciała po gwałtownym schudnięciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj zabawki w postaci ciężarka-szpulki zawieszonego na sznurku
Wiktionary
Jojo (inaczej zwane kołem Maxwella) – rodzaj zabawki w postaci ciężarka-szpulki zawieszonego na sznurku. Ciężarek, opuszczony na sznurku trzymanym za nieumocowany koniec, rozwija go wpadając w ruch obrotowy. Po pełnym rozwinięciu sznurka ciężarek zachowuje moment pędu ruchu obrotowego i nawijając sznurek wędruje w górę. Istnieje wiele teorii o pochodzeniu jojo, lecz prawdopodobnie wywodzi się ono z Chin.
Wikipedia
(1.1) jo-jo, yo-yo, yoyo
Wiktionary
[czytaj: żożoba albo chochoba] krzew rosnący głównie w Meksyku, wykorzystywany w kosmetyce; żożoba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Simmondsia chinensis|ref=tak., zob. simondsja kalifornijska.
Wiktionary
Simondsja kalifornijska, jojoba (wym. żożoba albo chochoba) (Simmondsia chinensis) – gatunek rośliny z monotypowego rodzaju (simondsja Simmondsia) i rodziny (simondsjowate Simmondsiadaceae) z rzędu goździkowców.
Wikipedia
(1.1) żożoba
Wiktionary
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. królowa Teb, córka Menojkeusa i żona Lajosa, matka, potem żona Edypa;
(1.2) astr. księżyc Jowisza;
(1.3) imię|polski|ż.; imię mitologiczne;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: jɔˈkasta, AS: i ̯okasta
Wiktionary
(1.1) Epikasta
Wiktionary
dodatkowa karta w talii, najczęściej z wizerunkiem błazna, w niektórych grach pełniąca rolę najsilniejszej, w innych - zastępującej każdą inną kartę; dżoker
SJP.pl
Joker (wym. „dżoker” czyli ang. żartowniś), dżoker – jedna z kart do gry, w niektórych grach karcianych (na przykład kierki) służy do zastępowania dowolnej innej karty. W standardowej brydżowej talii kart znajdują się dwa lub trzy jokery oprócz 52 kart zwykłych. Najczęściej spotykanym wizerunkiem na jokerze jest kolorowo ubrany błazen (trefniś, ang. joker od joke – „żart”, z łac. iocus czytaj jokus) w czapce z dzwoneczkami. Jokery oprócz wizerunku błazna bywają oznaczane w narożniku karty gwiazdką lub (niekiedy, jeśli nie koliduje to z oznaczeniem waleta) literą J; spotykane są też inne oznaczenia, na przykład znakiem dolara. Spośród trzech jokerów w talii zazwyczaj dwa są „czerwone” i jeden „czarny” (lub na odwrót, czasem występują trzy jokery w trzech różnych kolorach, na przykład czarny, czerwony i niebieski), przy czym różnica ta najczęściej widoczna jest tylko na oznaczeniu w narożniku karty. Czasem bywa, że wszystkie jokery są oznaczone jednakowym kolorem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Japonii; Yokohama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Japonii leżące w środkowej części wyspy Honsiu w regionie Kantō;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Jokohamie jadłam grillowane kapelany.
Wiktionary
IPA: ˌjɔkɔˈxãma, AS: i ̯okoχãma
Wiktionary
przym. jokohamski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. jokohamski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Yokohama
* czeski: (1.1) Jokohama ż.
* nowogrecki: (1.1) Γιοκοχάμα
* słowacki: (1.1) Jokohama ż.
* volapük: (1.1) Yokoham
źródła.
== Jokohama (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Jokohama
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkaniec Jokohamy
SJP.pl
mieszkanka Jokohamy
SJP.pl
przymiotnik od: Jokohama (miasto w Japonii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jokohamą, dotyczący Jokohamy
Wiktionary
rzecz. Jokohama ż.
Wiktionary
żaglowiec dwumasztowy o ożaglowaniu skośnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mar. żaglowiec mający dwa maszty; wszystkie maszty niosą ożaglowanie skośne; tylny maszt jest mocno przesunięty do tyłu i niższy od przedniego;
Wiktionary
Jol – typ dwumasztowego ożaglowania stosowanego przeważnie na jachtach żaglowych średniej wielkości (o długości kadłuba 10 - 20 m). Żaglowiec posiada główny maszt w pobliżu środka wyporu jednostki, oraz dodatkowo szczątkowy, bardzo mały maszt wysokości ok. 1/3 głównego, posadowiony daleko na rufie. Z powodu dużej różnicy masztów, tego typu jednostkę określa się również gwarowo jako "półtoramasztowiec".
Wikipedia
(1.1) Jol powoli przybijał do brzegu.
Wiktionary
IPA: jɔl, AS: i ̯ol
Wiktionary
jolka;
1. jednomasztowy, sportowy jacht żaglowy;
2. niewielka łódź na okręcie wojennym, służąca do komunikacji z lądem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Jolanta
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Od kiedy Jola i Wojtek są małżeństwem?
Wiktionary
IPA: ˈjɔla, AS: i ̯ola
Wiktionary
rzecz. Jolanta ż.
:: zdrobn. Jolka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jolanty lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Jolanta (gr. ion + anthos – fiołek + kwiat) – imię żeńskie, być może pochodzenia greckiego. W Polsce to imię używane jest od XIII w., początkowo w formie Jolenta.
W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 236965 kobiet o imieniu Jolanta nadanym jako imię pierwsze (25. miejsce) oraz 117906 kobiety noszące imię Jolanta jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako żeńskie imię pierwsze – Anna, nosi 1072616 osób.
Wikipedia
(1.1) Jolanty obchodzą imieniny 15 czerwca lub 17 grudnia.
Wiktionary
IPA: jɔˈlãnta, AS: i ̯olãnta
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Jola ż., Jolka ż., Jolunia ż., Jolusia ż., Joluś ż., Joleczka ż., Jolcia ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. Jola ż., Jolka ż., Jolunia ż., Jolusia ż., Joluś ż., Joleczka ż., Jolcia ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|germ.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Yolanda
* francuski: (1.1) Violande ż., Jolande ż., Yolande ż.
* hiszpański: (1.1) Yolanda ż.
* łaciński: (1.1) Iolenta ż.
* łotewski: (1.1) Jolanta ż.
* niemiecki: (1.1) Jolanthe ż., Jolante ż.
* rosyjski: (1.1) Иоланта ż.
* węgierski: (1.1) Jolánta
* włoski: (1.1) Iolanda ż.
źródła.
== Jolanta (język łotewski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|łotewski|ż. Jolanta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: Jolanta (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jolci lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
(1.1) Mam na imię Jolenta i jestem dziennikarką z Kalisza.
Wiktionary
[czytaj: dżoli] nazwisko obce
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Joli lub z nią związany
SJP.pl
[czytaj: żolJO] nazwisko
SJP.pl
1. jednomasztowy, sportowy jacht żaglowy; jola;
2. niewielka łódź na okręcie wojennym, służąca do komunikacji z lądem; jola;
3. krzyżówka nieposiadająca określonych miejsc wpisywania odgadywanych wyrazów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Jolanta
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zaszedłem, ot tak sobie, do Jolki.
(1.1) Jolka z Waldkiem żyją na kocią łapę, mówią, że papierek do niczego nie jest im potrzebny.
(1.1) Moja ostatnia randka z Jolką to był straszny niewypał.
Wiktionary
IPA: ˈjɔlka, AS: i ̯olka
Wiktionary
rzecz. Jola ż., Jolanta ż., jolka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. mit. miasto w starożytnej Tesalii w pobliżu Zatoki Pagasyjskiej, według mitologii wywodził się z niego Jazon i w nim zaczął swoją wyprawę po złote runo;
Wiktionary
Jolkos (obecnie Wolos) – miasto w starożytnej Tessalii w pobliżu Zatoki Pagasyjskiej. Według mitologii greckiej władcą Jolkos był Ajzon syn Tyro i Kreteusa. Tronu pozbawił go przyrodni brat, Pelias. W tym mieście Jazon wraz z Argonautami rozpoczął i zakończył wyprawę po złote runo.
Wikipedia
[czytaj: dziomon]
1. ceramika japońska, uważana za najstarszą na świecie;
2. neolityczna kultura japońska
SJP.pl
Jōmon (jap. 縄文時代 Jōmon jidai; słowo jōmon oznacza „ornament sznurowy”) – okres w chronologii Japonii odpowiadający neolitowi. Nazwa pochodzi od motywu umieszczanego na naczyniach ceramicznych. Często jest dzielony na pięć podokresów dla środkowej Japonii oraz na trzy okresy dla Kiusiu i Hokkaido. Kultura tego okresu była stopniowo wypierana ku północy i wschodowi. Za czas trwania okresu Jōmon uważa się lata od 12 000 p.n.e. do 300 p.n.e. (niektóre źródła podają rok 250 p.n.e.).
Wikipedia
atom lub zespół atomów mający ładunek elektryczny dodatni lub ujemny
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Jonasza
Wiktionary
Jon (ze stgr. ἰόν ion „idące, biegnące [od elektrody do elektrody]”) – atom lub grupa atomów połączonych wiązaniami chemicznymi, która ma niedomiar lub nadmiar elektronów w stosunku do protonów. Obojętne elektrycznie atomy i cząsteczki związków chemicznych mają równą liczbę elektronów i protonów, jony zaś są elektrycznie naładowane dodatnio lub ujemnie.
Wikipedia
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa jɔ̃ˈnaʃa, AS: ḱśẽŋga i ̯õnaša
Wiktionary
rzecz. Jonia ż.
Wiktionary
1. amerykańska odmiana jabłoni;
2. owoc tej jabłoni
SJP.pl
Wikipedia
1. odmiana uprawna jabłoni;
2. owoc tej jabłoni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przenośnie: człowiek przynoszący pecha, sprowadzający nieszczęście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, prorok;
(1.2) imię|polski|m.;
Wiktionary
Jonasz (hebr. יוֹנָה Jona, dosł. „gołąb”; stgr. Ἰωνᾶς) – prorok izraelski, żyjący i działający w VIII wieku p.n.e., w Izraelu i Asyrii, pochodzący z Gat-Chefer. Opisany w biblijnej Księdze Jonasza, której autorstwo jemu się właśnie przypisuje.
Wikipedia
(1.1) I wzięli Jonasza, i wrzucili go w morze, a ono przestało się srożyć.
(1.2) Mam na imię Jonasz i pochodzę z Białorusi.
Wiktionary
IPA: ˈjɔ̃naʃ, AS: i ̯õnaš
Wiktionary
rzecz. jonasz m.
Wiktionary
Jonasz z małżonką; Jonaszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jonasza lub z nim związany
SJP.pl
1. gatunek jabłoni powszechnie uprawiany w Polsce
2. owoc tej jabłoni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Jonatan – imię męskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od hebrajskiej frazy Yehonatan oznaczającej „Jahwe dał”.
Wikipedia
(1.1) Ci, którzy byli na zamku, wydali Jonatanowi zakładników, a on zwrócił ich rodzicom.
Wiktionary
IPA: jɔ̃ˈnatãn, AS: i ̯õnatãn
Wiktionary
przym. Jonatanowy
Wiktionary
Jonatan z małżonką; Jonatanowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jonatana lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: DŻOnatan] obce imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. członek starożytnego plemienia greckiego;
2. mieszkaniec Jonii
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: dżouns] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
w hinduizmie: żeński symbol płodności; yoni
SJP.pl
Joni (dewanagari योनि, trl. yoni, ang. yoni, „łono”, „źródło”) – indyjskie określenie żeńskich organów płciowych zarówno w znaczeniu fizycznym (np. w Kamasutrze), jak i w znaczeniu religijno-duchowym, jako symbol bogini Dewi, źródła życia i całego wszechświata. Termin ten poza tym używany jest w najrozmaitszych znaczeniach przenośnych np. „łono”, „źródło”, „naczynie”, „początek”.
Wikipedia
starożytna kraina na zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. w starożytności kraina położona w centralnej części wybrzeża Azji Mniejszej, między rzekami Hermos a Meander;
Wiktionary
Jonia – kraina w starożytności położona w centralnej części wybrzeża Azji Mniejszej, między rzekami Hermos a Meander. Zasiedlona przez Greków, głównie Jonów z Attyki i Peloponezu. Od północy graniczyła z Eolią, od wschodu z Lidią, od południa z Karią. Do Jonii zaliczano również przybrzeżne wyspy, z największymi miastami Chios i Samos.
Wikipedia
(1.1) Anakreont urodził się w Teos w Jonii.
Wiktionary
rzecz. Jon mos., Jończyk mos., jończyk mos.
przym. joński
skr. Jon
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
związany z jonikiem, odnoszący się do joniku (rodzaju stopy metrycznej w wierszu antycznym)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Joniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Joniec. Leży nad rzeką Wkrą.
Wieś jest siedzibą gminy Joniec oraz parafii św. Ludwika. Przez Joniec przebiega wiele szlaków spływów kajakowych organizowanych na Wkrze.
Wikipedia
związany z Jońcem, dotyczący Jońca
SJP.pl
stopa metryczna w wierszu antycznym składająca się z dwóch sylab długich i dwóch krótkich lub odwrotnie
SJP.pl
Jonik (od łac. pes Ionicus, stopa jońska) – w greckiej i łacińskiej metryce iloczasowej sześciomorowa stopa metryczna składająca się z czterech sylab: dwóch długich i dwóch krótkich. W zależności od kolejności sylab wyróżniamy dwa typy joników:
Wikipedia
dział elektrochemii badający właściwości substancji jonowych w roztworach różnych rozpuszczalników i w ciałach stałych
SJP.pl
Jonika – dział elektrochemii zajmujący się badaniem właściwości substancji jonowych w roztworach różnych rozpuszczalników i ciałach stałych.
Wikipedia
nierozpuszczalne ciało stałe, mające zdolność wymiany własnych jonów na jony znajdujące się w roztworze
SJP.pl
Jonit – substancja służąca do przeprowadzania selektywnego procesu wymiany jonowej, stosowana w kolumnach jonitowych i filtrach jonitowych. Przepuszczenie przez warstwę jonitu ciekłej lub gazowej mieszaniny lub roztworu powoduje albo wzbogacenie jej o określony jon albo przeciwnie pozbycie się z niej określonego jonu.
Wikipedia
radioaktywny izotop toru o liczbie masowej 230
SJP.pl
proces powstawania jonów z elektrycznie obojętnych cząsteczek lub atomów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. fiz. rozpad cząsteczki na jony;
(1.2) chem. fiz. efekt powstawania w gazie jonów dodatnich w wyniku oderwania elektronów od atomu lub cząsteczki, zachodzący pod wpływem dostarczonej energii, np. podczas ogrzewania
Wiktionary
Jonizacja – zjawisko powstawania jonu, czyli kationu bądź anionu, z obojętnego atomu lub cząsteczki.
Może się ona odbywać na kilka sposobów:
Wikipedia
IPA: ˌjɔ̇̃ɲiˈzat͡sʲja, AS: i ̯o̊̃ńizacʹi ̯a
Wiktionary
przym. jonizacyjny, jonowy
rzecz. jon m., jonizator m., jonowanie n., jonizowanie n.
czas. jonizować
Wiktionary
związany z jonizacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) działający na zasadzie jonizacji
Wiktionary
rzecz. jonizacja ż., jonizowanie n.
Wiktionary
Jonizator – urządzenie, w którym zachodzi proces jonizacji.
Wikipedia
doprowadzać do rozdzielenia atomów, cząsteczek na jony
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) fiz. powodować jonizację
Wiktionary
rzecz. jonizacja ż., jonizowanie n., dejonizacja ż., dejonizowanie n., zjonizowanie n.
czas. dejonizować ndk., zjonizować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|jonizować.
Wiktionary
rzecz. jon m., jonizator m., jonizacja ż.
czas. jonizować ndk.
przym. jonowy, jonizacyjny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Jonkowo (niem. Jonkendorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Jonkowo
Wieś leży na trasie linii kolejowej nr 220 Olsztyn – Elbląg, z przystankiem Jonkowo.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Jonkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Jonkowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jonkowem, dotyczący Jonkowa
Wiktionary
rzecz. Jonkowo n., jonkowianin m., jonkowianka ż.
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z jonem lub jonami
Wiktionary
1. przemieszczanie się jonów w cieczy pod wpływem pola elektromagnetycznego;
2. zabieg z użyciem prądu elektrycznego, pomagający wprowadzić przez skórę leki do organizmu pacjenta; jontoforeza, mikroelektroforeza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. ruch jonów w cieczy pod wpływem pola elektrycznego;
(1.2) med. kosmet. zabieg leczniczy lub kosmetyczny polegający na wprowadzeniu jonów zdysocjowanego leku do organizmu za pomocą prądu stałego
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Jonoforeza to metoda fizjoterapii polegająca na wprowadzaniu leków do ciała człowieka poprzez jego skórę lub śluzówkę.
Wiktionary
(1.2) jontoforeza, terapia jonowa
Wiktionary
zapis wyniku sondowania radiowego jonosfery
SJP.pl
kopolimer termoplastyczny
SJP.pl
urządzenie do badania promieniowania rentgenowskiego
SJP.pl
keton terpenowy o zapachu fiołków lub drzewa cedrowego, stosowany w kompozycjach perfumeryjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) biochem. ciecz o silnym zapachu mająca zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym
Wiktionary
Jonony – trimetylocykloheksenylobut-3-en-2-ony, organiczne związki chemiczne z grupy cyklicznych ketonów nienasyconych, zaliczane do terpenoidów. Nie są jednak typowymi terpenoidami, ponieważ nie spełniają reguły izoprenowej, tzn. reszty izoprenowe nie są połączone z sobą w sposób ogon-głowa. Posiadają silny zapach kojarzący się z fiołkami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geofiz. meteorol. zjonizowana warstwa atmosfery;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wraz z wysokością zmieniają się czynniki jonizacyjne oraz skład chemiczny i gęstość gazu atmosferycznego, dlatego też w jonosferze wyróżnić można kilka warstw, różniących się liczbą elektronów w jednostce objętości.
Wiktionary
przym. jonosferyczny
Wiktionary
→ jonosfera; jonosferowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jonosferą ziemską
Wiktionary
IPA: ˌjɔnɔsfɛˈrɨt͡ʃnɨ, AS: jonosferyčny
Wiktionary
rzecz. jonosfera ż.
Wiktionary
Wikipedia
urządzenie do odprowadzania ładunków elektrostatycznych
SJP.pl
starożytne plemię greckie; Jończycy
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: jon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. chem. związany z jonem lub jonami, dotyczący jonu lub jonów
Wiktionary
rzecz. jon mrz., jonizacja ż., jonizowanie n.
Wiktionary
przymiotnik od: Jonia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. dotyczący Jonii
(1.2) archit. dotyczący porządku jońskiego
(1.3) geogr. dotyczący Morza Jońskiego
(1.4) jęz. dotyczący dialektu jońskiego
(1.5) dotyczący szkoły jońskiej
Wiktionary
rzecz. Jonia ż., Jończyk m.
Wiktionary
postać z "Halki"
SJP.pl
zabieg z użyciem prądu elektrycznego, pomagający wprowadzić przez skórę leki do organizmu pacjenta; jonoforeza, mikroelektroforeza
SJP.pl
Jontoforeza (terapia jonowa, jonoforeza) – metoda lecznicza, forma elektroterapii polegająca na wprowadzeniu cząstek obdarzonych ładunkiem elektrycznym – jonów – do organizmu przez skórę lub śluzówkę za pomocą odpowiedniego urządzenia emitującego galwaniczny prąd stały. Wykorzystuje się substancje, które ulegają dysocjacji elektrolitycznej, czyli są elektrolitami.
Wikipedia
kosmetyczny zabieg naciągania skóry twarzy i szyi w celu likwidacji zmarszczek, wykonywany za pomocą specjalnego aparatu emitującego mikroprądy
SJP.pl
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie: walet (karta do gry)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. pot. walet
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) dupek, walet, reg. śl. jupek.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: dżoplin] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Muzycy:
Wikipedia
półsamogłoska prasłowiańska; jer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. sekcja kompozycji w hinduskiej muzyce raga występująca po części zwanej alap, cechująca się stopniowym przyspieszeniem i większą rytmicznością
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|hin|जोर.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) jor
źródła.
== jor (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. jor
odmiana.
(1.1) lp. jor; lm. jors
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|hin|जोर.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) jor
źródła.
== jor (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. jor
odmiana.
(1.1) lp. jor; lm. jors
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
w Kościele prawosławnym i greckokatolickim: obrzęd liturgiczny święcenia wody w dniu 6 stycznia na pamiątkę chrztu Chrystusa w Jordanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Bliskim Wschodzie, wypływa z Libanu, przepływa przez Jezioro Tyberiadzkie i uchodzi do Morza Martwego;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tereny położone na zachód od rzeki Jordan pozostały jako Mandat Palestyny pod bezpośrednimi rządami brytyjskimi.
Wiktionary
IPA: ˈjɔrdãn, AS: i ̯ordãn
Wiktionary
rzecz. Jordania ż., Jordańczyk m., Jordanka ż.
przym. jordański, jordanowski
Wiktionary
obywatel Jordanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Jordanii
Wiktionary
IPA: jɔrˈdãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: i ̯ordãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Jordania ż.
:: fż. Jordanka ż.
przym. jordański
Wiktionary
potocznie: ogródek jordanowski
SJP.pl
gatunek ryby z rodziny karpieńcowatych
SJP.pl
Jordanelka, jordanelka florydzka (Jordanella floridae) – gatunek ryby z rodziny karpieńcowatych (Cyprinodontidae), jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju Jordanella. Po raz pierwszy pojawiła się w Europie w 1914 roku. Hodowana w akwarium, gdzie może przeżyć ok. 3 lat.
Wikipedia
państwo w Azji ze stolicą w Ammanie; Jordańskie Królestwo Haszymidzkie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. państwo w Azji, na Bliskim Wschodzie ze stolicą w Ammanie;
Wiktionary
Jordania (arab. الأردن, trb. Al-Urdunn), pełna nazwa: Haszymidzkie Królestwo Jordanii (arab. المملكة الأردنية الهاشمية, trans. Al-Mamlaka al-Urdunnijja al-Haszimijja) – państwo położone w Azji, w regionie Bliskiego Wschodu, ze stolicą w Ammanie.
Wikipedia
(1.1) Król Jordanii zwiedził Ateny.
Wiktionary
IPA: jɔrˈdãɲa, AS: i ̯ordãńa
Wiktionary
rzecz. Jordańczyk m., Jordanka ż., Jordan m., Przedjordania ż., Zajordania ż., Cisjordania ż., Transjordania ż., jordan m.
przym. jordański, przedjordański, zajordański
Wiktionary
(1.1) ofic. Jordańskie Królestwo Haszymidzkie
Wiktionary
minerał, siarkoantymonian ołowiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. czarny, metaliczny minerał z grupy siarkosoli
Wiktionary
przym. jordanitowy
Wiktionary
odmiana żeńskiej piłki ręcznej polegająca na podawaniu piłki bez kozłowania; hazena
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Jordanii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: jɔrˈdãnka, AS: i ̯ordãnka
Wiktionary
rzecz. Jordania ż., Jordańczyk m., Jordan mos./mrz.
przym. jordański
Wiktionary
Jordanon – termin z dziedziny taksonomii botanicznej, określający pewną grupę drobnych taksonów (gatunki, podgatunki, odmiany), przeciwstawianych linneonom („dużym gatunkom”). Słowo pochodzi od nazwiska lyońskiego botanika Alexisa Jordana.
Wikipedia
Jordan z małżonką; Jordanowie
SJP.pl
w Kościele prawosławnym i greckokatolickim: obrzęd liturgiczny święcenia wody w dniu 6 stycznia na pamiątkę chrztu Chrystusa w Jordanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Jordanów – miasto w województwie małopolskim, w powiecie suskim, siedziba gminy wiejskiej Jordanów.
Wikipedia
(1.1) W Jordanowie dobiegł końca ośmioetapowy turniej brydża sportowego o Puchar Burmistrza Miasta.
Wiktionary
IPA: jɔrˈdãnuf, AS: i ̯ordãnuf
Wiktionary
przym. jordanowski
Wiktionary
mieszkaniec Jordanowa
SJP.pl
mieszkanka Jordanowa
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Jordanowie – polski ród szlachecki, herbu Trąby.
Protoplastą rodu był Hanko z Zakliczyna, żupnik wielicki. Jordanowie znaczną pozycję w Małopolsce osiągnęli w XV w., a szczyt ich potęgi przypada na wiek XVI. Byli właścicielami dużych włości na pogórzu karpackim z zamkami w Zakliczynie i Melsztynie. Sięgali po liczne urzędy, m.in. na przełomie XV i XVI w. dzierżyli starostwo spiskie. W XVIII wieku przegranie wieloletniego procesu z Wielopolskimi o ordynację pińczowską po wymarłych Myszkowskich doprowadziło rodzinę Jordanów do ruiny.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Jordanów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jordanowem, dotyczący Jordanowa
Wiktionary
rzecz. Jordanów m., Jordan mos./mrz.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jordana lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik od: Jordania, Jordan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. adm. odnoszący się do państwa Jordania
(1.2) geogr. odnoszący się do rzeki Jordan
Wiktionary
(1.1) Jordańskie wojska wycofały się.
Wiktionary
IPA: jɔrˈdãj̃sʲci, AS: i ̯ordãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Jordan m., Jordania ż., Jordańczyk m., Jordanka ż.
przym. nadjordański, przedjordański / cisjordański, zajordański / transjordański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Jerzy
Wiktionary
(1.1) Jorg szporuje na blank nowy moplik.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Jerzik, Jorguś.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) forma greckiego imienia męskiego, odpowiednik polskiego Jurek
Wiktionary
(1.1) Mam na imię Jorgos i jestem potomkiem greckich emigrantów.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Jerzy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Jorg, Jerzik.
Wiktionary
1. półwysep w Australii;
2. przylądek w Australii
SJP.pl
Wikipedia
1. angielska rasa świń;
2. rasa kanarka
SJP.pl
rasa świń; yorkshire
SJP.pl
Jormungand (zwany również: Midgardsorm, Midhgardhsormr, Midgårdsormen) – w mitologii nordyckiej gigantyczny wąż opasujący Midgard, jedno z trzech dzieci boga Lokiego oraz gigantki o imieniu Angerboda z lasu Yrnvid.
Loki miał trójkę nieślubnych dzieci z gigantką Angerbodą. Odyn miał wizję, że staną się one „największymi nieprzyjaciółmi bogów”. Bogowie Tyr i Thor wyruszyli do Jutunheimu, aby sprowadzić je do Asgardu. Najstarszy Jormungand był wężem i potrafił pluć czarnym palącym jadem. Odyn wypuścił go do oceanu otaczającego Midgard. Wąż rósł w otchłaniach, aż w końcu przyjął takie rozmiary, iż otaczał cały świat i mógł ugryźć własny ogon.
Wikipedia
język jednego z ludów afrykańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) etn. jeden z ludów zamieszkujących zachodnią Afrykę, głównie Nigerię, Togo i Benin;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) etn. mężczyzna należący do ludu Joruba (1.1)
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) etn. kobieta należąca do ludu Joruba (1.1)
Wiktionary
Jorubowie, Joruba, Ọmọ Yorùbá – lud afrykański (populacja ok. 45 milionów osób – 2017), posługujący się językiem joruba z wielkiej rodziny nigero-kongijskiej (według niektórych klasyfikacji język ten należy do podrodziny kwa). Zamieszkują zachodnią część Afryki, największe skupiska w Nigerii, Beninie i Togo. Większość Jorubów mieszka obecnie w miastach, trudniąc się handlem i rzemiosłem (tkactwo, kowalstwo, rzeźba). Jorubowie mieszkający na wsi oprócz rolnictwa zajmują się tradycyjną sztuką ludową (rękodziełem).
Wikipedia
(2.1) Mam na imię Deji i jestem Joruba studiującym ekonomię w Krakowie.
Wiktionary
rzecz. joruba m., Jorubijczyk m., Jorubijka ż.
przym. jorubijski
Wiktionary
(1.1) Jorubowie nmos.
(2.1) Jorubijczyk m.
(3.1) Jorubijka ż.
Wiktionary
członek plemienia Joruba; Joruba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek plemięemienia Joruba
Wiktionary
rzecz. Joruba n., joruba n.
:: fż. Jorubijka ż.
przym. jorubijski
Wiktionary
(1.1) Joruba
Wiktionary
członkini plemienia Joruba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini plemięemienia Joruba
Wiktionary
rzecz. Joruba n., joruba n.
:: fm. Jorubijczyk mos.
przym. jorubijski
Wiktionary
(1.1) Joruba
Wiktionary
dotyczący Jorubów, charakterystyczny dla Jorubów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jorubijczykami, plemięemieniem Joruba
Wiktionary
rzecz. Jorubijczyk mrz., Jorubijka ż., Joruba, joruba
Wiktionary
przedstawiciel plemienia afrykańskiego Joruba; Jorubijczyk
SJP.pl
Jorubowie, Joruba, Ọmọ Yorùbá – lud afrykański (populacja ok. 45 milionów osób – 2017), posługujący się językiem joruba z wielkiej rodziny nigero-kongijskiej (według niektórych klasyfikacji język ten należy do podrodziny kwa). Zamieszkują zachodnią część Afryki, największe skupiska w Nigerii, Beninie i Togo. Większość Jorubów mieszka obecnie w miastach, trudniąc się handlem i rzemiosłem (tkactwo, kowalstwo, rzeźba). Jorubowie mieszkający na wsi oprócz rolnictwa zajmują się tradycyjną sztuką ludową (rękodziełem).
Wikipedia
Bunraku (jap. 文楽), używana także pierwotna nazwa ningyō-jōruri (人形浄瑠璃) – japoński teatr lalkowy, w którym narracji i dialogowi towarzyszy akompaniament shamisenu (okazyjnie innych instrumentów, jak np. taiko). Nazwa bunraku pojawiła się w XIX wieku.
Wikipedia
[czytaj: hoze] obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. Józef
Wiktionary
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) W przyszłym miesiącu jedziemy na koncert jakiegoś José, który przyjechał z Hiszpanii.
Wiktionary
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. [czytaj: josef] obce imię męskie;
2. [czytaj: dżosef] obce imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: dżosz] obce imię męskie
SJP.pl
Namiętność (hindi जोश, Joś, [ʤoɕ]) – bollywoodzki musical z 2000 roku w reżyserii Mansoora Khana. Film jest indyjską adaptacją amerykańskiego musicalu West Side Story (1961). Główne role bardzo ze sobą związanych bliźniąt zagrali najpopularniejsi aktorzy Indii Shah Rukh Khan i Aishwarya Rai.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Jozue (hebr. יהושׁע – „Jahwe jest wybawieniem”) – imię noszone przez tytułową postać biblijnej Księgi Jozuego.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Joshua i pochodzę z Ghany.
Wiktionary
lodowiec w Norwegii
SJP.pl
Jostedalsbreen – największy lodowiec w kontynentalnej Europie. Leży w południowo-zachodniej części Norwegii, w okręgu Sogn og Fjordane, w obrębie czterech gmin: Luster, Balestrand, Jølster i Stryn. Najwyższym szczytem na lodowcu jest Lodalskåpa – nunatak mający wysokość 2083 m.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, stolica Republiki Mari El;
Wiktionary
Joszkar-Oła (mar. Йoшкap-Oлa, dosł. „czerwone miasto”) – miasto w Rosji, do 1919 nosiło nazwę Carewokokszajsk, następnie w latach 1919–1927 Krasnokokszajsk. Stolica republiki Mari El, nad Małą Kokszagą (dopływ Wołgi).
Znajduje się tu dyrekcja Rezerwatu przyrody „Bolszaja Kokszaga”.
Wikipedia
(1.1) hist. Carewokszajsk (przed 1919), Krasnokokszajsk (1919-1927)
Wiktionary
nazwa litery J oraz odpowiadającej jej głoski; jota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa litery J
Wiktionary
Wikipedia
IPA: jɔt, AS: i ̯ot
Wiktionary
(1.1) war. jota
Wiktionary
1. nazwa litery J oraz odpowiadającej jej głoski; jot;
2. nazwa jednej z liter greckich;
3. [czytaj: chota] hiszpański taniec ludowy tańczony z kastanietami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. nazwa trzynastej litery alfabetu polskiego, j;
(1.2) jęz. nazwa dziewiątej litery alfabetu greckiego, ι;
(1.3) jęz. spółgłoska półotwarta podniebienna dźwięczna; dźwięk zapisywany w języku polskim jotą (1.1);
(1.4) choreogr. żywy hiszpański taniec tradycyjny
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈjɔta, AS: i ̯ota
Wiktionary
rzecz. jotacja ż., jotacyzm mrz.
Wiktionary
(1.1) war. jot
Wiktionary
pojawienie się spółgłoski "j" w wyrazach, najczęściej między samogłoskami albo przed samogłoskami nagłosowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. sposób wymawiania starogreckich samogłosek η, υ oraz dyftongów ει, οι, ηι, υι jako samogłoski [i] (jota)
Wiktionary
IPA: jɔˈtat͡sɨsm̥, AS: i ̯otacysm̦
Wiktionary
rzecz. jota ż.
Wiktionary
jotek wierzbowiec - gatunek owada błonkoskrzydłego z rodziny pilarzowatych
SJP.pl
[czytaj: jotejko] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: jota (litera)
SJP.pl
środowiskowo: plik graficzny o rozszerzeniu JPG lub JPEG
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) fiz. pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających jednostki miary 1024 razy większe od podstawowych;
Wiktionary
IPA: ˈjɔtːa, AS: i ̯o•ta
Wiktionary
temsłow. jokto-
Wiktionary
(1.1) symbol. Y
Wiktionary
[czytaj: dżul] podstawowa jednostka pracy i energii w międzynarodowym układzie jednostek miar; dżaul; dżul
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: jednomandatowy okręg wyborczy
SJP.pl
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = adm. jednomandatowy okręg wyborczy;
Wiktionary
Wikipedia
przestarzale:
1. pisarz tworzący drobne utwory humorystyczne; humorysta;
2. osoba o pogodnym usposobieniu i nieco rubasznym poczuciu humoru
SJP.pl
rzadko: postawa życiowa charakteryzująca się pozytywnym stosunkiem do świata i ludzi, dobrodusznością, pogodą i rubasznym humorem
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: jowialnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: jowialny
SJP.pl
pogodne usposobienie; nieco rubaszne poczucie humoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. pogodne usposobienie i nieco rubaszne poczucie humoru; radość i humor
Wiktionary
(1.1) Kiedy opisuje, co widział, czego doświadczył, ma za sobą nieraz ponętność prawdy i możeby autobiografię lub pamiętniki czasu swego dobrze napisał, ale jowialności jego są ckliwe, a wymysły nieprzydatne do zbudowania jednolitej całości.
Wiktionary
przym. jowialny
przym. jowialnie
Wiktionary
pogodny, dobroduszny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. radosny, o życzliwym usposobieniu
Wiktionary
(1.1) Początkowo film wydaje się być komedią o trójce jowialnych i wesoło żartujących przyjaciołach-księżach, ale wkrótce rozwija się w opowieść o samotności, chciwości, alkoholizmie, pedofilii i władzy instytucjonalnej.
Wiktionary
rzecz. jowialność ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Jowian (ur. ok. 331, zm. 17 lutego 364) – cesarz rzymski od 27 czerwca 363 do 17 lutego 364 roku, panujący jako Imperator Caesar Flavius Iovianus Augustus.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jowity lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Jowinian (ur. 340, zm. 410) – rzymski mnich, pod wpływem stoicyzmu wystąpił przeciw formalnemu porządkowi praktyk ascetycznych Kościoła. Według niego post ma taką samą wartość, co spożywanie pokarmów z błogosławieństwem Boga. Opowiadał się szczególnie za tym, że dziewictwo, jak również wdowieństwo, w Kościele nie powinny być uznawane za bardziej duchowy stan niż małżeństwo. Pod wpływem Jowiniana chrześcijanki w Italii, które ślubowały życie konsekrowane w dziewictwie lub wdowieństwie, porzucały swój stan i wychodziły za mąż. Papież Syrycjusz ostro potępił poglądy Jowiniana i ekskomunikował go, tłumacząc w liście Adversus Jovinianum, że nie oznacza to poniżenia godności samego małżeństwa. Z ostrym sprzeciwem wystąpił również Ambroży, biskup Mediolanu, dokąd udał się Jowinian po otrzymaniu ekskomuniki od papieża. Polemikę podjęli następnie Augustyn z Hippony oraz Hieronim. Pisma Jowiniana nie zachowały się.
Wikipedia
1. piąta według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego;
2. rzymski bóg wojny; Jupiter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bóg światłości, pogodnego nieba, piorunów, błyskawic i nienaruszalności przysięgi, utożsamiany z greckim Zeusem; najwyższy bóg panteonu rzymskiego;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. piąta według oddalenia od Słońca i największa planeta Układu Słonecznego;
Wiktionary
Jowisz – gazowy olbrzym, największa planeta Układu Słonecznego. Piąta planeta w kolejności od Słońca. Masa Jowisza jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół razy większa niż łączna masa pozostałych planet w Układzie Słonecznym. Wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem tworzą grupę gazowych olbrzymów, nazywaną czasem również planetami jowiszowymi.
Wikipedia
(1.1) Jowisz uchodził początkowo za italskie bóstwo światła i jasnego nieba.
(1.1) Atrybutami Jowisza były: pioruny, berło, dąb i orzeł.
(2.1) Jowisz ma niewyraźne pierścienie i 66 księżyców.
(2.1) Gęsta atmosfera Jowisza składa się głównie z wodoru, helu, metanu i amoniaku.
(2.1) Co zdarzyło się na Jowiszu?
Wiktionary
IPA: ˈjɔvʲiʃ, AS: i ̯ovʹiš
Wiktionary
rzecz. jowisz mzw., Jupiter mos., jupiter mrz.
przym. jowiszowy
:: gwara. przest. Jowiszowy
przysł. jowiszowo
Wiktionary
(1.1) Jupiter, Dzeus, Zeus, Kronion, Kronida
(2.1) symbol. ♃
Wiktionary
domniemany mieszkaniec Jowisza
SJP.pl
domniemana mieszkanka Jowisza
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Jowita – imię męskie pochodzenia łacińskiego, utworzone od imienia boga Jowisza (w dopełniaczu Jovis) za pomocą sufiksu -itta.
W Polsce funkcjonuje głównie jako imię żeńskie. Pojawiło się prawdopodobnie w użytku w XX wieku, a do spopularyzowania przyczynili się pisarz Stanisław Dygat powieścią Disneyland i reżyser Janusz Morgenstern opartym na tej powieści filmem Jowita (1967) z Barbarą Kwiatkowską i Zbigniewem Cybulskim.
Wikipedia
(2.1) Ochrzciliśmy Jowitę w niedzielę w naszej parafii.
(2.1) Wspomnienie liturgiczne braci Faustyna i Jowity obchodzi się 15 lutego.
Wiktionary
IPA: jɔˈvʲita, AS: i ̯ovʹita
Wiktionary
[czytaj: dżojs] nazwisko; m.in. James Joyce (1882-1941) - pisarz irlandzki
SJP.pl
Joyce – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Luizjana, w parafii Winn.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Joyce'a lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
(1.1) inform. zob. gamepad.
Wiktionary
Gamepad (także joypad, pad) – typ kontrolera gier zaprojektowany do trzymania oburącz, posiadający wiele przycisków oraz od jednego do kilku mini-joysticków. Zostały wprowadzone na rynek jako urządzenia peryferyjne umożliwiające graczowi interakcję z konsolą gier.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|gamepad.
źródła.
== joypad (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-joypad.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. kontroler do gier, gamepad, pad
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
specjalny drążek z przyciskami, służący do sterowania przebiegiem gier komputerowych; dżojstik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. manipulator zbudowany z drążka, używany do sterowania programami komputerowymi;
Wiktionary
Dżojstik lub manipulator drążkowy (ang. joystick, od joy – zabawa, stick – patyk, drążek) – urządzenie wejścia komputera, manipulator służący do sterowania ruchem obiektów na ekranie. W podstawowej wersji składa się z wychylnego drążka zamocowanego na podstawce, którego przechylenie w odpowiednim kierunku powoduje stosowną reakcję sterowanego obiektu oraz z umieszczonych na drążku i podstawce przycisków uruchamiających przypisane im działania i dodatkowe funkcje sterujące. Pierwsze dżojstiki nie służyły do rozrywki (ang. joy stick), lecz do sterowania samolotami; nazywano je wtedy „drążkami sterowniczymi” (ang. control stick).
Wikipedia
(1.1) drążek sterowy
Wiktionary
skrót od: Księga Jozuego - - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Jozuego
Wiktionary
(1.1) Joz 1:12 lub Joz 1,12 itp. → Księga Jozuego, rozdział 1, werset 12
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌjɔzuˈwɛɡɔ, AS: ḱśẽŋga i ̯ozuu̯ego
Wiktionary
1. król judzki w latach 914-889;
2. dolina Jozafata - biblijne, symboliczne miejsce przyszłego sądu Bożego;
3. tytułowy bohater średniowiecznego utworu bizantyjskiego "O Barlaamie i Jozafacie"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Jozafat – imię męskie pochodzenia semickiego, teoforyczne, hebr. יהושפט (Jehoszafat), oznaczające "Bóg osądził"; jego synonimem jest imię Abidan. W Polsce była w użyciu również forma Józefat lub Józafat, powstała przez pomieszanie Jozafata z Józefem. Do pewnej popularności tego imienia w Polsce przyczynił się św. Jozafat Kuncewicz, żyjący w XVII wieku, męczennik, unicki arcybiskup połocki.
Wikipedia
(1.1) Ewangelista Mateusz wymienia Jozafata w rodowodzie Chrystusa.
(1.1) O. Jozafat wykłada antropologię na UJ.
Wiktionary
(1.1) Józefat m., Józafat m.
Wiktionary
1. król judzki w latach 914-889;
2. dolina Jozafata - biblijne, symboliczne miejsce przyszłego sądu Bożego;
3. tytułowy bohater średniowiecznego utworu bizantyjskiego "O Barlaamie i Jozafacie"
SJP.pl
Jozafata – imię żeńskie pochodzenia semickiego. Wywodzi się od hebrajskiego imienia Jehoshaphat oznaczającego "Jahwe osądził". Żeński odpowiednik imienia Jozafat. W użyciu była również forma Józefata powstała przez pomieszanie Jozafaty z Józefą.
Jozafata imieniny obchodzi 25 marca.
Znane osoby noszące imię Jozafata lub Józefata:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Jozafata lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Józef (imię męskie); Józefek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
(1.1) Mój stryjeczny dziadek ma na imię Józef.
(1.1) Józef Bem był wybitnym artylerzystą i teoretykiem wojskowości oraz generałem wojsk polskich, węgierskich i tureckich.
(1.1) W Kościele katolickim na 19 marca przypada wspomnienie św. Józefa z Nazaretu, patrona ojców, rodzin, cieśli, drwali, robotników, rzemieślników i dobrej śmierci.
(1.1) Józefowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 19 marca, a także 29 stycznia, 4, 14 i 28 lutego, 1 marca, 1 maja, 23 czerwca, 4 lipca, 25 sierpnia, 18 września oraz 14 listopada.
Wiktionary
IPA: ˈjuzɛf, AS: i ̯uzef
Wiktionary
rzecz. Józefowa ż., Józefówna ż., Józefostwo lm m., józefek mzw., józefinka ż., józefka ż., józefita mos., józefitka ż., józefinizm mrz., józefowskość ż., józefińskość ż., Józefów mrz., Józefowo n., Józefowiec mrz.
:: zdrobn. Józefek mos., Józek mos., Józiek mos., Józeczek mos., Józwa mos., Józio mos., Jóźko mos., Józuś mos., Józik mos., Ziutek mos.
::: gw-pl|Górny Śląsk|Zeflik. mos.
:: fż. Józefina ż., Józefa ż.
przym. Józefowy, Józefkowy, Józkowy, Jóźkowy, Józiowy, Józusiowy, Józikowy, józefski, józefowski, józefiński
przysł. józefowsko, józefińsko
zob. Józefa, Józefina.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Józefek, Józek, Józiek, Józeczek, Józwa, Józio, Jóźko, Józuś, Józik, Ziutek; gw-pl|Górny Śląsk|Zefel., zdrobn. gw-pl|Górny Śląsk|Zeflik.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Józef
Wiktionary
Józefa – żeński odpowiednik imienia Józef.
Józefa imieniny obchodzi:
Wikipedia
(1.1) Wojciech i Józefa zawarli małżeństwo dnia 3. czerwca 1838 r. w parafii Brwinów pod Warszawą, gdzie mieszkali rodzice panny młodej.
Wiktionary
IPA: juˈzɛfa, AS: i ̯uzefa
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Józefina ż.
:: zdrobn. Józia, Ziuta ż.
przym. Józinowy, Józefowy, józefowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zdrobnienie od: Józef (imię męskie); Józeczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma męskiego imienia Józef
Wiktionary
(1.1) Józefkowi podchodzi ta zupka z marchewki.
Wiktionary
rzecz. Józef m., Józek m., Józuś m., Józinek m., Józefowa ż., Józefów m.
:: fż. Józia ż.
przym. Józefowy, Józinowy, Józkowy
Wiktionary
(1.1) Józio, reg. śl. Zefek.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
członek zgromadzenia zakonnego oblatów św. Józefa
SJP.pl
Józefici, Zgromadzenie Oblatów św. Józefa – zgromadzenie zakonne założone przez św. Józefa Marello 14 marca 1874 roku, a zatwierdzone w 1909 roku przez papieża Piusa X.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja babcia ma na imię Józefina.
Wiktionary
IPA: ˌjuzɛˈfʲĩna, AS: i ̯uzefʹĩna
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Józefa ż.
przym. Józefowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Józefiny lub z nią związany
SJP.pl
polityka dworu austriackiego w XVIII wieku, polegająca na dążeniu do utworzenia kościoła narodowego, niezależnego do papiestwa, przejęciu przez państwo majątku i funkcji Kościoła katolickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. polityka dworu austriackiego w XVIII wieku, dążenie do utworzenia kościoła narodowego;
Wiktionary
Józefinizm – nazwa systemu polityczno-religijnego wprowadzonego w monarchii habsburskiej przez cesarzową Marię Teresę, a następnie kontynuowanego przez jej syna Józefa II, polegającego na tworzeniu kościoła państwowego oraz podporządkowaniu całokształtu życia religijnego państwu. Powstał pod wpływem absolutyzmu, febronianizmu i gallikanizmu.
Wikipedia
(1.1) Józefinizm zapoczątkowała cesarzowa Maria Teresa.
(1.1) W dobie józefinizmu zagarnięto klasztor panien benedyktynek w Jarosławiu.
Wiktionary
rzecz. Józefowa ż., Józefów mrz., Józefowo n., Józef mos.
przym. józefiński, józefowski; przest. gwara. Józefowy
Wiktionary
odmiana gruszy
SJP.pl
Józefinka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Barcin. Wieś jest siedzibą sołectwa Józefinka w którego skład wchodzi również miejscowość Knieja.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 154 mieszkańców. Jest dwunastą co do wielkości miejscowością gminy Barcin.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z panowaniem Józefa II Habsburga;
Wiktionary
rzecz. józefinizm mrz., józefinista mos., Józef mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Józefy lub z nią związany
SJP.pl
członek zgromadzenia zakonnego oblatów św. Józefa
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Józefa
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Józefa
SJP.pl
Józefitki (siostry od świętego Józefa) – potoczna nazwa katolickich żeńskich zakonów i zgromadzeń zakonnych, które za patrona obrały świętego Józefa z Nazaretu. Aktualnie jest na świecie 54 zgromadzeń (w Polsce są dwa zgromadzenia: józefitki i józefitki z Cluny).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) teol. teolog prowadzący badania nad życiem, duchowością i kultem Józefa z Nazaretu
Wiktionary
(1.1) Na kongres przyjechali józefolodzy z Włoch i Stanów Zjednoczonych.
Wiktionary
rzecz. józefologia ż.
przym. józefologiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. badania teologiczne nad życiem, duchowością i kultem Józefa z Nazaretu;
Wiktionary
Józefologia, dawniej teologia Józefowa lub teologia św. Józefa – teologiczna refleksja o Józefie z Nazaretu, jego funkcji w historii zbawienia, podstawach jego kultu w Kościele, niekiedy uważana za odrębną dyscyplinę teologiczną wchodzącą w skład teologii dogmatycznej, rozwijana od XIX w.
Wikipedia
(1.1) Trwają zabiegi o uznanie józefologii za odrębną dyscyplinę teologiczną.
Wiktionary
rzecz. józefolog mos.
przym. józefologiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) teol. związany z józefologią
Wiktionary
(1.1) W Kaliszu odbędzie się kongres józefologiczny.
Wiktionary
rzecz. józefolog mos., józefologia ż.
Wiktionary
Józef z małżonką; Józefowie
SJP.pl
1. nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce;
2. Józefów nad Wisłą - miasto w Polsce;
3. dzielnica Pragi;
4. wieś na Ukrainie;
5. wieś na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim;
(1.2) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim;
(1.3) geogr. adm. dzielnica stolicy Czech – Pragi;
(1.4) geogr. toponim, nazwa ponad pięćdziesięciu miejscowości i części miast w Polsce;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lm. od: Józef
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Historycznie Józefów leży na Mazowszu, w ziemi warszawskiej.
(1.3) W praskim Józefowie znajduje się najstarszy ocalały cmentarz żydowski w Europie.
Wiktionary
IPA: juˈzɛfuf, AS: i ̯uzefuf
Wiktionary
rzecz. Józef mos., józefowianin mos., józefowianka ż., Józia ż., Józio mos., józefinizm mrz., Józefek mos.
przym. józefowski, Józinowy, Józefowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Józefa
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Józefów
(2.2) D. lp. od: Józefowo
forma przymiotnika.
(3.1) ż. lp. od: Józefowy
Wiktionary
(1.1) Drzwi otworzyły się i do pokoju drobnym kroczkiem wbiegła Józefowa, bosa, w długiej, nakrochmalonej koszuli.
(2.1-2) Jadę dziś do Józefowa.
(3.1) Sąsiadował z Józefową zagrodą z jednej strony i z Maciejowym polem z drugiej.
Wiktionary
IPA: ˌjuzɛˈfɔva, AS: i ̯uzefova
Wiktionary
zob. Józef.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Józefowca
Wiktionary
(1.1) Józefowczanom nie przypadła do gustu decyzja magistratu.
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Józefa ż., Józefowiec mrz.
:: fż. józefowczanka ż.
przym. józefowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Józefowca
Wiktionary
(1.1) Józefowczanki nigdy nie oddały meczu walkowerem.
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Józefa ż., Józefowiec mrz.
:: fm. józefowczanin mos.
przym. józefowski
Wiktionary
mieszkaniec Józefowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Józefowa
Wiktionary
(1.1) Pogoda spłatała józefowianom psikusa.
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Józefa ż., Józefów mrz.
:: fż. józefowianka ż.
przym. józefowski
Wiktionary
mieszkanka Józefowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Józefowa
Wiktionary
(1.1) Władze zaproponowały józefowiankom bezpłatne badania.
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Józefa ż., Józefów mrz.
:: fm. józefowianin mos.
przym. józefowski
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Józefowicz – polskie nazwisko, w Polsce nosi je około czterech tysięcy osób.
Osoby noszące nazwisko Józefowicz:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. toponim, nazwa części kilku miast i wsi w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ludmiła mieszka od dziecka na Józefowcu.
(1.1) Do Józefowca dojedzie pan ulicą Józefowską.
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Józefa ż., józefowczanin mos., józefowczanka ż.
przym. józefowski, Józefowy
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: Józefów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Józefowa, związany z Józefowem
Wiktionary
(1.1) Poetę witano na józefowskim rynku.
Wiktionary
rzecz. Józefowiec mrz., józefowczanka ż., józefowczanin mos., józefinizm mrz., Józef mos., Józefa ż., Józefów mrz., józefowianin mos., józefowianka ż.
przym. Józefowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Józefa lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Józefa
Wiktionary
(1.1) Józefowy syn też był cieślą.
(1.1) Pole Józefowe leży odłogiem od jego śmierci.
(1.1) Maryja została Józefową oblubienicą.
Wiktionary
rzecz. Józefowiec mrz., Józef mos., Józek mos., Józefek mos., Józio mos., Józuś mos., Józefa ż., Józefka ż., Józefina ż., Józefinka ż., Józia ż., Józka ż., Józefowa ż., Józefów mrz., Józefowo n., józefinizm mrz., Ziutek mos., Zeflik mos., Zefek mos.
przym. Józkowy, Józiowy, Józinowy, józefowski
Wiktionary
zdrobnienie od: Józef (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od Józef
Wiktionary
Józef (hebr. יוסף – Josef) – imię męskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od patriarchy Józefa, syna Jakuba i Racheli; oznacza ono „niech przyda Jahwe”. Jest to skrócona forma imienia Josifiasz: „(by) Jah dodał (pomnożył)”. W zdrobnieniach występuje w formach: Józek, Józefek, Józuś, Ziutek, Józio.
Wikipedia
(1.1) Spróbuj opchnąć ten samowar Józkowi, on lubi takie starocie.
Wiktionary
IPA: ˈjuzɛk, AS: i ̯uzek
Wiktionary
rzecz. Józef m., Józka ż., Józia ż., Józio mos., Józefek mos.
przym. Józinowy, Józefowy
Wiktionary
(1.1) Józio, reg. śl. Zeflik.
Wiktionary
zdrobnienie od: Józefina, Józefa (imiona żeńskie); Ziutka, Ziuta, Józka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma żeńskiego imienia Józefa
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od Józio
Wiktionary
Józia (niem. Józia - Die Tochter der Delegierten) – polski telewizyjny film obyczajowy z 1977 roku w reżyserii Wojciecha Fiwka, powstały w koprodukcji z Niemiecką Republiką Demokratyczną.
Scenariusz filmu powstał na podstawie opowiadania Anny Seghers pt. Córka delegatki. Produkcja była realizowana w Łodzi, na terenie zespołu fabryk Księży Młyn.
Wikipedia
(1.1) Babcia Józia była sodalistką, a dziadek Franek tercjarzem.
(2.1) Pracę tę dostałam z polecenia mojej nowej koleżanki Franki od niejakiego pana Józia, który przyjechał tu po wojnie.
Wiktionary
rzecz. Józefa ż., Józka ż., Józef m., Józek m., Józuś m., Józinek m., Józefów m., Józefowa ż., Józio m., Józefek mos.
przym. Józinowy, Józefowy, Józkowy
Wiktionary
(1.1) Ziuta
Wiktionary
zdrobnienie od: Józef (imię męskie); Józio, Józiek, Józuś, Ziuk, Ziutek
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) od Józia
Wiktionary
(1.1) Wsunęli Józinowy barszcz i posnęli.
Wiktionary
rzecz. Józia ż., Józefa ż., Józka ż., Józef m., Józek m., Józuś m., Józefów m., Józefowa ż., Józio mos., Józefek mos.
przym. Józefowy, Józkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Józef (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma męskiego imienia Józef
Wiktionary
(1.1) Jestem Józio i kiedyś będę astronautą.
Wiktionary
rzecz. Józef mos., Józek mos., Józuś mos., Józinek mos., Józefowa ż., Józefów m., Józefek mos.
:: fż. Józia ż.
przym. Józefowy, Józinowy, Józkowy
Wiktionary
(1.1) Józek, Józuś, Ziutek, Józinek
Wiktionary
Józio z małżonką
SJP.pl
Jozjasz (hebr. יֹאשִׁיָּהוּ − Joszijahu, [oby] Jahwe uzdrowił; ur. 648 p.n.e. zm. 609 p.n.e.) − król Judy, inicjator reform religijnych.
Wikipedia
zdrobnienie od: Józefina, Józefa (imiona żeńskie); Ziutka, Ziuta, Józia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od Józefa
Wiktionary
(1.1) Na święta pojedziemy do ciotki Józki.
Wiktionary
IPA: ˈjuska, AS: i ̯uska
Wiktionary
forma męska Józek
rzecz. Józia ż., Józef mos.
przym. Józinowy, Józefowy
Wiktionary
(1.1) Józia
Wiktionary
zdrobnienie od: Józef (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Józka lub z nim związany
SJP.pl
postać biblijna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Jozue, Jeszua, Jezus, hebr. יְהוֹשׁוּעַ – „Jahwe to wybawienie", cs. Prawiednyj Iisus Nawin, praotiec – postać biblijna, bohater Księgi Jozuego, sędzia starożytnego Izraela, symbol nieugiętości i wierności, święty katolicki, prawosławny, ormiański i koptyjski.
Wikipedia
(1.1) Pan był z Jozuem, którego sława rozeszła się po całym kraju.
Wiktionary
IPA: jɔˈzuwɛ, AS: i ̯ozuu̯e
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|łac|Iosue. < etymn|gr|Ἰησοῦς. (Iēsoûs) < etym|hebr|יהושע. (y'hoshúa)
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Joshua, Jehoshua
* czeski: (1.1) Jozue m.
* francuski: (1.1) Josué m.
* hebrajski: (1.1) יהושע m.
* hiszpański: (1.1) Josué m.
* japoński: (1.1) ヨシュア
* jidysz: (1.1) יהושע m. (jehojszue / jeszue)
* litewski: (1.1) Jozuė m.
* łaciński: (1.1) Iosue m.
* niderlandzki: (1.1) Jozua
* niemiecki: (1.1) Josua m.
* portugalski: (1.1) Josué m.
* rosyjski: (1.1) Иисус m.
* słowacki: (1.1) Jozue m.
* starogrecki: (1.1) Ἰησοῦς m.
* włoski: (1.1) Giosuè m.
źródła.
== Jozue (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|m. Jozue
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: Józef (imię męskie); Józio, Józik, Józiek, Ziutek, Ziuk
SJP.pl
postać fikcyjna z powieści "Potop" Henryka Sienkiewicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Józef
Wiktionary
(1.1) Dzwoniłaś do dziadka Józwy?
Wiktionary
rzecz. Józef mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Jóźwiak (forma żeńska: Jóźwiak, Jóźwiakowa; l. mn: Jóźwiakowie) – nazwisko polskie. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Polsce centralnej, w pasie między Warszawą a Poznaniem.
Nazwisko utworzone przyrostkiem „–ak” od imienia pochodzenia hebrajskiego Józef, oznaczającego 'niech Pan przyda syna [drugiego]'. Podobną etymologię mają nazwiska „Jóźwik”, „Józefiak” i „Józefowicz”.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
forma powitania lub pożegnania używana w sytuacjach nieoficjalnych; elo, yo, siemka, siemasz, siemano, siema, siemaneczko, cześć, hej, heja, hejka, serwus
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. nic nie znaczące wtrącenie, przerywnik w zdaniu
Wiktionary
(1.1) mocium panie
Wiktionary
obraźliwie: gamoń, dureń, tępak; jełop; jołopa; jełopa; jałopa
SJP.pl
(r. męski) tępy, ograniczony mężczyzna; jełopa; jołop; jełop; jałopa
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = wulg. środ. jebać policję
(1.2) = przest. Jaśnie Pan, Jaśnie Pani
Wiktionary
IPA: jɔt‿ˈpɛ, AS: i ̯ot‿pe
Wiktionary
(1.1) ChWDP
Wiktionary
[czytaj: jot pe dwa] skrótowo: Jan Paweł II
SJP.pl
[czytaj: jotpeg albo jot-pe-e-GIE] skrót od: Joint Photographic Experts Group, plik w formacie JPEG (JPG); JPG
SJP.pl
JPEG (ang. Joint Photographic Experts Group) – algorytm stratnej kompresji grafiki rastrowej, wykorzystany w formacie plików graficznych o tej samej nazwie. Motywacją do powstania tego standardu było ujednolicenie algorytmów kompresji obrazów monochromatycznych i kolorowych.
Wikipedia
[czytaj: jotpeg albo jot-pe-GIE] plik w formacie JPG (JPEG); JPEG
SJP.pl
JPEG (ang. Joint Photographic Experts Group) – algorytm stratnej kompresji grafiki rastrowej, wykorzystany w formacie plików graficznych o tej samej nazwie. Motywacją do powstania tego standardu było ujednolicenie algorytmów kompresji obrazów monochromatycznych i kolorowych.
Wikipedia
skrót od: Jet Propulsion Laboratory (ośrodek badawczy NASA w Pasadenie)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = wulg. ja pierdolę
Wiktionary
skrót od: junior; jr.
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Jeremiasza
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Jer
źródła.
== Jr (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik, skrót
(1.1) = bryt. junior → młodszy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌjɛrɛ̃ˈmʲjaʃa, AS: ḱśẽŋga i ̯erẽmʹi ̯aša
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Jer
źródła.
== Jr (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik, skrót
(1.1) = bryt. junior → młodszy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Jr.
Wiktionary
skrót od: junior; jr (częściej)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mocz
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Jastrzębska Spółka Węglowa
Wiktionary
IPA: jɔt‿ɛz‿ˈvu, AS: i ̯ot‿ez‿vu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mocz
Wiktionary
[czytaj: dżu-dżitsu] japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiu-dżitsu; dżudżitsu; dżu-dżitsu; jiujitsu; jiu-jitsu; jujitsu; jujutsu; ju-jutsu
SJP.pl
waluta Chin (1 juan = 100 fenów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. waluta Chin;
Wiktionary
Holandia:
Wikipedia
(1.1) Ten hotel jest bardzo drogi, za noc płaci się trzy tysiące juanów.
Wiktionary
IPA: ˈjuwãn, AS: i ̯uu̯ãn
Wiktionary
przym. juanowy
Wiktionary
skrót
(1.1) Księga Jubileuszów
Wiktionary
(1.1) Następnie anioł obecności otrzymuje polecenie spisania dla Mojżesza historii z niebiańskich tablic (Jub 1,27–29)
Wiktionary
rozdaj roślinożernego dinozaura z podrzędu cerapodów; janduzaur
SJP.pl
drzewo pochodzące z Chile, podobne do palmy, hodowane jako drzewo ozdobne; palma chilijska
SJP.pl
Jubea okazała (Jubaea chilensis) – gatunek rośliny z rodziny arekowatych z monotypowego rodzaju zwanego jubea Jubaea, zwyczajowo zwany palmą chilijską i palmą miodową. Pochodzi z południowo-zachodniego obszaru Ameryki Południowej i jest endemicznym gatunkiem obszaru chilijsko-patagońskiego. Nazwa rodzaju upamiętnia króla numidyjskiego Jubę II.
Wikipedia
potocznie: hałaśliwa, huczna zabawa; balanga, impreza, impra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. hałaśliwa zabawa lub uroczystość z udziałem wielu osób
(1.2) środ. przestępcze tanie wino owocowe
(1.3) gw-pl|Bydgoszcz. bałagan
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈjubɛl, AS: i ̯ubel
Wiktionary
1. w liturgicznych śpiewach średniowiecznych: długa wokaliza śpiewana na jednej sylabie;
2. dawniej: tryumf, wielka radość
SJP.pl
Jubilacja – w chorale gregoriańskim melizmatyczny odcinek muzyczny, długa wokaliza śpiewana na jednej sylabie. Spotykany jest najczęściej na ostatniej sylabie słowa Alleluja: sylaba ta jest przeciągana poprzez podłożenie (interpolację – rodzaj tropu) pod nią wielu dźwięków. Jubilacje przyczyniły się do powstania sekwencji.
Wikipedia
związany z jubilacją
SJP.pl
osoba obchodząca swój jubileusz, okrągłą rocznicę jakiegoś wydarzenia, najczęściej urodzin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. podn. osoba, która obchodzi swój jubileusz – okrągłe urodziny, rocznicę ślubu lub innego wydarzenia
(1.2) pot. osoba obchodząca swoje urodziny
Wiktionary
(1.1) Na złote gody kupiliśmy naszym jubilatom kosz kwiatów.
Wiktionary
IPA: juˈbʲilat, AS: i ̯ubʹilat
Wiktionary
rzecz. jubileusz m.
:: fż. jubilatka ż.
przym. jubilacki, jubileuszowy
Wiktionary
kobieta obchodząca swój jubileusz, okrągłą rocznicę jakiegoś wydarzenia, najczęściej urodzin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. lub podn. fż. od: jubilat
Wiktionary
(1.1) Z okazji pięćdziesiątych urodzin złożyliśmy jubilatce najserdeczniejsze życzenia.
Wiktionary
IPA: ˌjubʲiˈlatka, AS: i ̯ubʹilatka
Wiktionary
zob. jubilat.
Wiktionary
przymiotnik od: jubileatyzm
SJP.pl
mania obchodzenia jubileuszów
SJP.pl
1. rzemieślnik wyrabiający przedmioty ze szlachetnych metali i drogich kamieni; złotnik;
2. osoba zajmująca się handlem biżuterią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się jubilerstwem; rzemieślnik artystyczny trudniący się wyrobem, przeróbką, naprawą, wyceną i sprzedażą przedmiotów z metali szlachetnych (m.in. złota, srebra, platynaatyny, palladu) oraz kamieni szlachetnych i ozdobnych
Wiktionary
Złotnictwo – rzemiosło artystyczne zajmujące się wytwarzaniem wyrobów ze złota, platyny, srebra, stopów, metali szlachetnych, kamieni szlachetnych oraz innych drogocennych materiałów. Termin jubilerstwo, dotyczący głównie czasów nowszych, obejmuje przede wszystkim wyrób klejnotów i ozdób ze złota, srebra i kamieni szlachetnych.W starożytności złotnictwo obejmowało głównie wytwarzanie luksusowych przedmiotów codziennego użytku (świeczniki, srebrne zastawy, szkatułki, wazony, figurki), różnego typu ozdób (diademy, naszyjniki, brosze, klamry, naramienniki, pierścienie), oraz przedmiotów służących kultowi religijnemu (złote lub srebrne relikwiarze, monstrancje, kielichy, puszki, pateny). Od XIII wieku w Europie Zachodniej, a od XIV wieku w Polsce działalność warsztatów złotniczych została ujęta w struktury cechowe, które w późniejszym czasie wprowadziły obowiązek oznaczania wyrobów znakiem złotniczym (puncą).
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj na moim osiedlu napadnięto na jubilera.
(1.1) Święty Eligiusz jest patronem złotników i jubilerów.
Wiktionary
IPA: juˈbʲilɛr, AS: i ̯ubʹiler
Wiktionary
rzecz. jubilerstwo n., jubilerka ż., jubilernia ż., jubilerszczyzna ż.
:: fż. jubilerka ż.
przym. jubilerski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej zajmująca się jubilerstwem; rzemieślniczka artystyczna trudniąca się wyrobem, przeróbką, naprawą, wyceną i sprzedażą przedmiotów z metali szlachetnych (m.in. złota, srebra, platynaatyny, palladu) oraz kamieni szlachetnych i ozdobnych
(1.2) pot. zob. jubilerstwo.
Wiktionary
(1.1) Święty Eligiusz jest patronem złotników i złotniczek oraz jubilerów i jubilerek.
Wiktionary
IPA: ˌjubʲiˈlɛrka, AS: i ̯ubʹilerka
Wiktionary
rzecz. jubilerstwo n., jubilernia ż., jubilerszczyzna ż., jubilerek m.
:: fm. jubiler m.
przym. jubilerski
Wiktionary
(1.2) jubilerstwo
Wiktionary
przestarzałe: pracownia jubilerska
SJP.pl
→ jubiler
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jubilerstwem, dotyczący jubilerstwa
Wiktionary
(1.1) Krystyna naprawdę zawróciła Serbowi w głowie, był gotów wykupić dla niej cały sklep jubilerski, najdroższe brylanty, ale powstrzymała go, mówiąc, że nie lubi biżuterii.
Wiktionary
IPA: ˌjubʲiˈlɛrsʲci, AS: i ̯ubʹilersʹḱi
Wiktionary
rzecz. jubiler m., jubilerstwo n., jubilerka ż.
Wiktionary
rzemiosło zajmujące się wyrobem biżuterii i przedmiotów ozdobnych z metali szlachetnych i drogich kamieni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. wyrób biżuterii i innych przedmiotów ozdobnych poprzez obróbkę metali szlachetnych i cennych kamieni
Wiktionary
Złotnictwo – rzemiosło artystyczne zajmujące się wytwarzaniem wyrobów ze złota, platyny, srebra, stopów, metali szlachetnych, kamieni szlachetnych oraz innych drogocennych materiałów. Termin jubilerstwo, dotyczący głównie czasów nowszych, obejmuje przede wszystkim wyrób klejnotów i ozdób ze złota, srebra i kamieni szlachetnych.W starożytności złotnictwo obejmowało głównie wytwarzanie luksusowych przedmiotów codziennego użytku (świeczniki, srebrne zastawy, szkatułki, wazony, figurki), różnego typu ozdób (diademy, naszyjniki, brosze, klamry, naramienniki, pierścienie), oraz przedmiotów służących kultowi religijnemu (złote lub srebrne relikwiarze, monstrancje, kielichy, puszki, pateny). Od XIII wieku w Europie Zachodniej, a od XIV wieku w Polsce działalność warsztatów złotniczych została ujęta w struktury cechowe, które w późniejszym czasie wprowadziły obowiązek oznaczania wyrobów znakiem złotniczym (puncą).
Wikipedia
rzecz. jubiler mos., jubilerka ż.
przym. jubilerski
Wiktionary
(1.1) jubilerka
Wiktionary
ważna rocznica istnienia czegoś, jakiejś działalności, ślubu itp.; także: uroczystość z okazji tej rocznicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ważna rocznica jakiegoś wydarzenia, np. rozpoczęcia czyjejś działalności lub powstania, założenia czegoś
(1.2) uroczystość dla uczczenia ważnej rocznicy
Wiktionary
Jubileusz – ważna, okrągła rocznica jakiegoś wydarzenia i uroczystość organizowana dla jej uczczenia.
Największymi jubileuszami są rocznice mające cyfrę 1 z następującymi po niej zerami, czyli wartości 10, 100, 1000, mniejszymi ich połowy, a potem pierwsze ćwiartki; jeszcze mniejszymi jubileuszami są inne liczby kończące się zerami lub piątką, i tak np. huczniejszymi jubileuszami są wartości 25 czy 250 niż 20 czy 200.
Wikipedia
(1.1) Z okazji jubileuszu pięćdziesięciolecia powstania firmy zostaliśmy zaproszeni na koncert do filharmonii.
Wiktionary
IPA: ˌjubʲiˈlɛwuʃ, AS: i ̯ubʹileu̯uš
Wiktionary
rzecz. jubilat mos., jubilatka ż., jubileuszowanie n.
przym. jubileuszowy
przysł. jubileuszowo
Wiktionary
żartobliwie: uczcić, czcić jakiś jubileusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|jubileuszować.
Wiktionary
rzecz. jubileusz m., jubilat m., jubilatka ż.
przym. jubileuszowy
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do jubileuszu, związany z jubileuszem
Wiktionary
(1.1) Wydanie jubileuszowe „Władcy Pierścieni” kosztuje 200 złotych.
Wiktionary
czas. jubileuszować ndk.
rzecz. jubileusz mrz., jubileuszowanie n., jubilat mos.
Wiktionary
(1.1) rocznicowy
Wiktionary
damski kaftan z rękawami do łokcia; jupka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. damski kaftan z rękawami do łokcia
Wiktionary
IPA: ˈjupka, AS: i ̯upka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
krew zwierzęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwł. środ. łow. także reg-pl|Mazury. krew zwierzęcia
(1.2) pogard. krew ludzka
(1.3) daw. kulin. sos, polewka
(1.4) stpol. kulin. czernina, zupa z kaczej krwi
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(2.1) pot. osoba niedobra, drań
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Więc gdy w głowie i w gębie potrzebne są wielce, / Zaraz je z żołtej juchy biorę na widelce.
(2.1) Trzeba go wpuścić do raju, bo inaczej będzie jucha i w piekle śpiewał, a to nie przystoi.
Wiktionary
rzecz. juszka ż., jusznik mrz., jusznica ż.
Wiktionary
(2.1) bestia, drań, łotr, szelma
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) poznań. lwów. więz. kraść; sącz. palić; płonąć
Wiktionary
(1.1) Ich gzubek od zarania uczył się juchcić różne dyngsy u famuły.
Wiktionary
rzecz. juchta ż., juchciarz m., juchta m., juchcenie n.
czas. zjuchcić dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Juchnowiec Dolny
SJP.pl
Juchowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Borne Sulinowo, nad jeziorem Juchowo. Założona w 1570 r. przez ród pomorski Kleszczów.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Juchowo, po jej zniesieniu w gromadzie Silnowo.
W miejscowości znajduje się siedziba Fundacji im. Stanisława Karłowskiego, prowadzącej od 2000 w dawnym majątku gospodarstwo biodynamiczne.
Wikipedia
wyprawiona skóra bydlęca
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) rodzaj wyprawionej skóry bydlęcej
Wiktionary
IPA: juxt, AS: i ̯uχt
Wiktionary
przym. juchtowy
Wiktionary
przymiotnik od: jucht
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Juty lub z nią związany
SJP.pl
zdolność zwierząt do dźwigania ładunków
SJP.pl
o zwierzęciu: przeznaczony do transportowania ciężarów, np. juczny wół
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o zwierzęciu: przeznaczony do noszenia ciężarów na grzbiecie
Wiktionary
(1.1) Wynajmowanie zwierząt jucznych - koni, osłów zwanych iszakami, przygotowanie dla nich ładunków, wreszcie sam domarsz - wszystko to stanowiło wstęp nie mniej fascynujący niż działalność górska.
Wiktionary
IPA: ˈjut͡ʃnɨ, AS: i ̯učny
Wiktionary
rzecz. juk mrz., juczenie n., objuczenie n.
czas. juczyć ndk., objuczyć dk.
Wiktionary
obładowywać jukami (skórzanymi workami)
SJP.pl
skrót od: List św. Judy - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Nowego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = List świętego Judy
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Jud
źródła.
== Jud (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = rel. List svatého apoštola Judy → List św. Judy
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈlʲistʲ ˈjudɨ, AS: lʹistʹ i ̯udy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Jud
źródła.
== Jud (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = rel. List svatého apoštola Judy → List św. Judy
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
starożytne państwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.; imię biblijne;
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) imię złej rusałki, synonim nieczystej siły
(2.2) geogr. hist. Judea, nazwa krainy;
(2.3) adm. hist. starożytne państwo na Bliskim Wschodzie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) 28 października przypadają imieniny Judy.
(1.1) Ja mu sam włożę jarzmo na wspaniałą szyję, / sam Efraima zaprzęgnę, / orać będzie Juda, / Jakub zaś będzie bronował.
(2.2) Betlejem leżało na terytorium Judy.
(2.3) Wiele informacji o panujących w Judzie dostarcza Biblia.
Wiktionary
IPA: ˈjuda, AS: i ̯uda
Wiktionary
(1.1) (2.2-3)
rzecz. judasz m., Judea ż.
:: zdrobn. Judek mos.
:: war. Judasz mos.
przym. judzki; przest. gwara. Judzin
rzecz. judziciel mos.
czas. judzić ndk., podjudzać ndk., podjudzić dk.
Wiktionary
(1.1) war. Judasz; zdrobn. Judek
(2.2) Judea
Wiktionary
[czytaj: judaika] dokumenty, druki dotyczące Żydów; judaika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. przedmioty związane z kulturą żydowską
Wiktionary
(1.1) W katowickiej kolekcji judaiców posiadamy dwie przedwojenne mosiężne chanukije.
Wiktionary
rzecz. Judyta ż., Judea ż.
Wiktionary
(1.1) war. judaika
Wiktionary
dokumenty, druki dotyczące Żydów; judaica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. przedmioty związane z kulturą żydowską
Wiktionary
Judaika (z łac. Iudaica - liczba mnoga od iudaicus - żydowski) – określenie dla przedmiotów (rzeczy, dokumenty, rękopisy, druki) dotyczących Żydów.
Wikipedia
(1.1) Pochodzące z naszej kolekcji judaika zaprezentowano w muzeum w Cieszynie.
Wiktionary
rzecz. Juda mos./mrz., judaizm mrz., Judyta ż.
Wiktionary
(1.1) war. judaica
Wiktionary
1. znawca judaizmu, języka i kultury żydowskiej;
2. wyznawca judaizmu; żyd
SJP.pl
→ judaizm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. dotyczący judaizmu, monoteistycznej religii Żydów
Wiktionary
(1.1) Pascha judaistyczna jest zapowiedzią paschy Chrystusa i chrześcijan.
Wiktionary
rzecz. Judyta ż., judaizm m., judaistyka ż., judaista m.
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniem judaizmu, języka i kultury żydowskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. dziedzina nauki badająca kulturę i religię żydowską
(1.2) eduk. studia uniwersyteckie w dziedzinie judaistyki (1.1)
Wiktionary
Judaistyka (studia żydowskie) – dziedzina naukowa zajmująca się badaniem historii, kultury i religii Żydów od okresu biblijnego aż po współczesność.
Wikipedia
rzecz. judaista mos., judaistka ż., judaizm mrz., Judyta ż.
przym. judaistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. skryte wyznawanie judaizmu przez konwertytę
Wiktionary
osoba przyjmująca judaistyczne obyczaje i ideały
SJP.pl
1. monoteistyczna religia Żydów; mozaizm;
2. żydowskie obyczaje i kultura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. religia monoteistyczna, narodowa religia Żydów;
(1.2) etn. kult. żydowskie obyczaje i tradycja
(1.3) jęz. rzad. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka jidysz
Wiktionary
Judaizm (hebr. יהדות), wyznanie mojżeszowe – religia monoteistyczna, pierwsza z grupy abrahamicznej, istniejąca od starożytności. Źródłem objawienia jest dla niej Biblia hebrajska – opisuje ona między innymi kosmogonię polegającą na stworzeniu świata przez Boga. W Biblii i judaizmie Stwórca jest określany tytułami Elohim i Adonai; jego pełne imię jest uznawane za święte, przez co nie zawsze można je wymawiać i jest oznaczane tetragramem, którego polska transkrypcja to JHWH, co bywa rozwijane. Biblia hebrajska opisuje też inne mity i wieczyste przymierze Boga z Izraelitami, czasem utożsamianymi z Hebrajczykami i Żydami. Bóg miał chronić swój lud, zwany wybranym, i pomagać mu w zamian za podporządkowanie się jego nakazom.
Wikipedia
(1.1) Judaizm ortodoksyjny opiera się na pełnym stosowaniu Talmudu w życiu codziennym.
Wiktionary
IPA: juˈdajism̥, AS: i ̯udai ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. judaistyka ż., judaista mos., judaistka ż., judaika nmos., judaizacja ż., Judyta ż.
czas. judaizować ndk., zjudaizować dk., judaizować się ndk.
przym. judaistyczny, judejski
Wiktionary
(1.1) wyznanie mojżeszowe, religia mojżeszowa, starozakonni
(1.3) jidyszyzm
Wiktionary
1. rozpowszechniać religię żydowską;
2. judaizować się - ulegać judaizacji
SJP.pl
1. potocznie o zdrajcy
2. otwór w drzwiach umożliwiający oglądanie tego, co się dzieje na zewnątrz; wizjer; przeziernik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. zob. Judasz Iskariota.;
(1.2) bibl. imię|polski|m.
Wiktionary
Judasz Iskariota (ur. w I w. p.n.e. prawdopodobnie w Kariocie, zm. 30–33 n.e. w Jerozolimie) – jeden z apostołów, według przekazów Ewangelii synoptycznych wydał Jezusa Chrystusa w ręce Sanhedrynu (według Mateusza za 30 srebrników), po czym – również według Mateusza – popełnił samobójstwo.
Wikipedia
(1.1) Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.
Wiktionary
rzecz. judasz mrz., Judaszek mos., Judasze nmos., judaszowiec mrz., Judaszki nmos., Judaszówka ż.
przym. judaszowy, Judaszowy, judaszowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Cercis|L.|ref=tak., rodzaj roślin drzewiastych lub krzewiastych z rodziny bobowatych;
(1.2) bot. drzewo lub krzew z rodzaju judaszowiec (1.1)
Wiktionary
Judaszowiec (Cercis L.) – rodzaj roślin z podrodziny Cercidoideae, jednej z najstarszych lub najstarszej linii rozwojowych bobowatych (Fabaceae). Należy do niego 10 gatunków. Większość – 6 gatunków występuje w Chinach, dwa w Ameryce Północnej, jeden (judaszowiec południowy C. siliquastrum) w basenie Morza Śródziemnego i jeden w Azji Środkowej. Występują w typowych dla klimatu śródziemnomorskiego formacjach zaroślowo-leśnych (chaparral, makia), w lasach mieszanych i liściastych na siedliskach świeżych, na nizinach i w niższych położeniach górskich.
Wikipedia
(1.2) Wszystkie gatunki judaszowców wytwarzają kwiaty.
Wiktionary
rzecz. Judasz m., judasz mos./mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) o cechach przypisywanych Judaszowi: fałszywy, obłudny, podstępny, zdradziecki
Wiktionary
rzecz. Judasz mos., judasz mos. / mrz., judaszowiec mrz.
przym. judaszowy, Judaszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Judasza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Judasza
Wiktionary
(1.1) Nie ma zmiłuj się dla Judaszowej winy.
Wiktionary
przym. judaszowy
rzecz. Judasz mos., judasz mos./mrz.
Wiktionary
hellenistyczno-rzymska prowincja w Palestynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna na Bliskim Wschodzie, prowincja rzymska;
Wiktionary
Judea (hebr. יְהוּדָה, Jāhūdā, stgr. Ιουδαία, łac. Iudaea) – górzysta kraina geograficzna, położona w historycznej środkowej części Izraela/Palestyny. Obecnie terytorium to jest podzielone pomiędzy Izrael i Autonomię Palestyńską. Judea, to nazwa Królestwa Judy używana od IV w. p.n.e. po przejęciu władzy nad Judą przez Greków.
Wikipedia
(1.1) Dzięki Machabeuszom Judea uzyskała niepodległość.
(1.1) Jeruzalem leży w Judei.
Wiktionary
IPA: juˈdɛa, AS: i ̯udea
Wiktionary
rzecz. Judyta ż., Juda m., Judejczyk m., Judejka ż., jidysz m., judaica nmos., judejskość ż.
przym. judejski, judzki
Wiktionary
(1.1) Juda
Wiktionary
mieszkaniec Judei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Judei
Wiktionary
(1.1) Nabatejczycy wsparli Judejczyków w walce z Samarytanami.
Wiktionary
rzecz. Judea ż.
:: fż. Judejka ż.
przym. judejski, judzki
Wiktionary
mieszkanka Judei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Judei
Wiktionary
(1.1) Ze swego tarasu król Dawid ujrzał kąpiącą się Judejkę.
Wiktionary
rzecz. Judea ż.
:: fm. Judejczyk m.
przym. judejski, judzki
Wiktionary
przymiotnik od: Judea
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Judeą, dotyczący Judei, pochodzący z Judei
Wiktionary
(1.1) Jerozolimczycy zapewne używali jakiegoś dialektu judejskiego.
Wiktionary
rzecz. Judea ż., Judejczyk m., Judejka ż., judaizacja ż., judaizm m., Judyta ż.
czas. judaizować ndk., zjudaizować dk.
przym. judzki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. początkujący piekarz
Wiktionary
IPA: ˈjudɛl, AS: i ̯udel
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Nikołaj Nikołajewicz Judenicz, ros. Николай Николаевич Юденич (ur. 18 lipca?/30 lipca 1862 w Moskwie, zm. 5 października 1933 w Saint-Laurent-du-Var) – generał armii Imperium Rosyjskiego, jeden z najważniejszych dowódców Białych w wojnie domowej w Rosji po przewrocie bolszewickim (rewolucji październikowej).
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z judaizmem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. grupa wielu języków/dialektów, dawniej używanych przez Żydów zamieszkałych w państwach arabskich
(1.2) jęz. hist. w średniowieczu określenie klasycznego języka arabskiego zapisywanego alfabetem hebrajskim
Wiktionary
IPA: ˌjudɛɔ‿aˈrapsʲci, AS: i ̯udeo‿arapsʹḱi
Wiktionary
(1.1) żydowsko-arabski
Wiktionary
judaistyczny i chrześcijański
SJP.pl
Żyd wyznający wiarę chrześcijańską, ale zachowujący obrzędy i zwyczaje wypływające z prawa mojżeszowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. w pierwszych wiekach chrześcijaństwa: Żyd wyznający chrześcijaństwo, ale zachowujący tradycyjne obrzędy i zwyczaje wedle prawa mojżeszowego
Wiktionary
IPA: ˌjudɛɔxʃɛɕt͡ɕiˈjä̃ɲĩn, AS: i ̯udeoχšeśćii ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz.
:: forma żeńska judeochrześcijanka
przym. judeochrześcijański
Wiktionary
Żydówka wyznająca wiarę chrześcijańską, ale zachowująca obrzędy i zwyczaje wypływające z prawa mojżeszowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. fż. od: judeochrześcijanin
Wiktionary
IPA: ˌjudɛɔxʃɛɕt͡ɕiˈjãnka, AS: i ̯udeoχšeśćii ̯ãnka
Wiktionary
rzecz.
:: fm. judeochrześcijanin
przym. judeochrześcijański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. odnoszący się do związków między kulturą judaistyczną i chrześcijańską, świadczący o ich ciągłości
(1.2) rel. dotyczący judeochrześcijan
Wiktionary
(1.2) Urojenia winy (grzesznościowe) są typowe dla naszej kultury (judeochrześcijańskiej), natomiast należą do rzadkości w innych kulturach.
Wiktionary
IPA: ˌjudɛɔxʃɛɕt͡ɕiˈjä̃j̃sʲci, AS: i ̯udeoχšeśćii ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. judeochrześcijanin mos., judeochrześcijanka ż., judeochrześcijaństwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. rel. ogół pierwszych chrześcijan zachowujących jeszcze część przepisów judaizmu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W pierwszym stadium rozwoju chrześcijaństwa judeochrześcijaństwo było jedyną jego formą.
Wiktionary
rzecz. judeochrześcijanin mos., judeochrześcijanka ż.
przym. judeochrześcijański
Wiktionary
osoba szczególnie niechętnie nastawiona do Żydów; judofob, żydofob, antysemita
SJP.pl
niechęć do wszystkiego, co żydowskie; żydofobia, judofobia
SJP.pl
nienawiść, uprzedzenie i wrogość wobec narodu żydowskiego, związane z nietolerancją i rasizmem; antysemityzm, judofobia, judeofobia, żydofobia
SJP.pl
osoba niechętnie nastawiona do Żydów; antysemita, judeofob, judofob, żydofob
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eufem. ktoś niechętny Żydom lub wrogo do nich usposobiony
Wiktionary
IPA: ˌjudɛɔˈst͡sɛptɨk, AS: i ̯udeosceptyk
Wiktionary
rzecz. judeosceptyczność ż.
:: fż. judeosceptyczka ż.
przym. judeosceptyczny
Wiktionary
(1.1) antysemita, żydożerca
Wiktionary
[czytaj: dżudo] japońska walka zapaśnicza; dżudo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. japońska sztuka walki;
Wiktionary
Judo, dżudo (jap. 柔道 jūdō; „łagodna droga”) – sztuka walki stworzona w Japonii jako sport przez Jigorō Kanō (1860–1938) z jūjutsu. Judo zostało docenione jako metoda ćwiczeń fizycznych, treningu moralnego i samoobrony.
Wikipedia
(1.1) Zawody judo określone są jednakowymi na całym świecie przepisami.
Wiktionary
IPA: ˈd͡ʒudɔ, AS: ǯudo
Wiktionary
rzecz. dżudo n., judoga, judoka, judok, judowiec, judoczka
Wiktionary
(1.1) dżudo
Wiktionary
kobieta uprawiająca judo (dżudo); dżudoczka
SJP.pl
osoba zafascynowana judaizmem, kulturą żydowską i Żydami; żydofil
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sprzyjający Żydom
Wiktionary
rzecz. judofil mos.
Wiktionary
(1.1) filosemicki
Wiktionary
osoba szczególnie niechętnie nastawiona do Żydów; judeofob, żydofob, antysemita
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba uprzedzona do Żydów
Wiktionary
(1.1) Ten judofob Antek rzucił swoją dziewczynę, gdy dowiedział się, że to Żydówka.
Wiktionary
IPA: juˈdɔfɔp, AS: i ̯udofop
Wiktionary
rzecz. judofobia ż.
Wiktionary
(1.1) antysemita
Wiktionary
niechęć do wszystkiego, co żydowskie; żydofobia, judeofobia
SJP.pl
[czytaj: dżudoga] strój judoki (zawodnika walczącego w judo), biały, składający się z szerokich spodni i luźnej bluzy przewiązywanej pasem; dżudoga, judogi (rzadziej)
SJP.pl
Judo, dżudo (jap. 柔道 jūdō; „łagodna droga”) – sztuka walki stworzona w Japonii jako sport przez Jigorō Kanō (1860–1938) z jūjutsu. Judo zostało docenione jako metoda ćwiczeń fizycznych, treningu moralnego i samoobrony.
Wikipedia
[czytaj: dżudogi] strój judoki (zawodnika walczącego w judo), biały, składający się z szerokich spodni i luźnej bluzy przewiązywanej pasem; judoga (częściej), dżudoga (częściej)
SJP.pl
sportowiec uprawiający judo; dżudok; dżudoka; dżudowiec; judoka; judowiec
SJP.pl
sportowiec uprawiający judo; dżudok; dżudoka; dżudowiec; judok; judowiec
SJP.pl
Judo, dżudo (jap. 柔道 jūdō; „łagodna droga”) – sztuka walki stworzona w Japonii jako sport przez Jigorō Kanō (1860–1938) z jūjutsu. Judo zostało docenione jako metoda ćwiczeń fizycznych, treningu moralnego i samoobrony.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Mai;
Wiktionary
Judoma – rzeka w Rosji, w Kraju Chabarowskim i Jakucji; prawy dopływ Mai. Długość 765 km (od źródeł rzeki Nitkan 820 km); powierzchnia dorzecza 43 700 km².
Powstaje z połączenia rzek Nitkan i Awlija w górach Suntar-Chajata; na całej długości ma charakter rzeki górskiej; liczne progi; płynie w kierunku południowym i południowo-zachodnim przez Wyżynę Judomsko-Majską. Żeglowna na odcinku 271 km od ujścia.
Wikipedia
przym. judomski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Judomą (rzeką na Syberii w Rosji)
Wiktionary
rzecz. Judoma ż.
Wiktionary
sportowiec uprawiający judo; dżudok; dżudoka; dżudowiec; judok; judoka
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Judyty lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dotyczący judykatury; sądowniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. praw. orzeczenie, wyrok sądu
Wiktionary
Orzeczenie sądowe – władcza i decyzyjna czynność procesowa dokonywana przez sąd i trybunał w postępowaniu. Do orzeczeń zaliczane są (zarówno na gruncie procesu karnego, jak i procesu cywilnego):
Wikipedia
określenie zasad prawnych i metod wyrokowania sądu
SJP.pl
Orzecznictwo, judykatura (łac. iudex – sędzia, iudicare – osądzać) – ogół decyzji jednego bądź wielu sądów i innych organów państwa. Przy czym pod pojęciem orzeczenia rozumie się tu zarówno stan faktyczny i prawny rozstrzygniętej sprawy, jak i sentencję wyroku oraz samo jej uzasadnienie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. adm. władza sądownicza, jako element trójpodziału władzy
Wiktionary
Władza sądownicza, judykatywa (średn.-łac. iūdicātivus, z łac. iūdicātus) – w monteskiuszowskiej koncepcji trójpodziału władz jedna z podstawowych władz (obok władzy ustawodawczej i wykonawczej) obejmująca rozsądzający spory system organów sądowych.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Judyta – imię żeńskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od hebrajskiego słowa יהודית Yəhûḏîṯ oznaczającego „mieszkanka Judei” lub „chwalona”.
Odważnej wdowie, która uśmierciła asyryjskiego wodza Holofernesa i uratowała przez to swoje miasto rodzinne Bethulię oraz Jerozolimę, poświęcono jedną z ksiąg Starego Testamentu: Księgę Judyty. W piśmiennictwie po polsku imię wystąpiło w roku 1085 jako Judyt i 1283 jako Judyta oraz jako Juta w 1252.
Wikipedia
(1.1) Moja najstarsza córka ma na imię Judyta.
(1.1) Poważną rolę w historii Polski odgrywają żony książąt, jak Niemki – Oda, Ryksa i Judyta Maria, Czeszki – Dąbrówka i Judyta, Rusinki – Maria Dobrogniewa i Zbysława, żona Mieszka, syna Bolesława Śmiałego.
(1.1) Judyty dzień swej patronki, czyli imieniny, obchodzą 22 grudnia, a także 14 listopada.
Wiktionary
IPA: juˈdɨta, AS: i ̯udyta
Wiktionary
rzecz. Judea ż., Judejczyk mos., Judejka ż., judaizm mrz., judaistyka ż., judaista mos., judaistka ż., judaika nmos., judaica nmos.
:: zdrobn. Judytka ż., Juda ż., Judka ż., Dyta ż., Dytka ż.
przym. Judycin, Judytowy, judejski, judzki, judaistyczny
zob. Juda, Juta.
Wiktionary
(1.1) war. Juta; zdrobn. Judytka, Juda, Judka, Dyta, Dytka
Wiktionary
zdrobnienie od: Judyta (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|judzić.
Wiktionary
czas. judzić
Wiktionary
namawiać do złego
SJP.pl
czasownik
(1.1) namawiać kogoś do czegoś złego, kusić, podburzać, podbechtywać
Wiktionary
(1.1) Przestań mnie judzić, nie będę dla ciebie wynosił cegieł z budowy.
(1.2) Nie judź się, ale dawaj, kiedy masz dać.
Wiktionary
IPA: ˈjüd͡ʑit͡ɕ, AS: i ̯üʒ́ić
Wiktionary
rzecz. judziciel m., judzenie n.
czas. podjudzać, podjudzić, łudzić
Wiktionary
(1.1) podburzać, podbechtywać, bechtać, podżegać, podszczuwać, daw. instygować
(1.2) naprzykrzać się, dokuczać
Wiktionary
osoba namawiająca lub prowokująca do złych czynów; podjudzacz, podżegacz, prowokator
SJP.pl
kobieta namawiająca lub prowokująca do złych czynów; podjudzaczka, podżegaczka, prowokatorka
SJP.pl
przymiotnik od: Juda (starożytne państwo izraelickie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Judą, dotyczący Judy, pochodzący z Judy
Wiktionary
(1.1) Córka judzka jednak nie zgodziła się na waszą nieprawość.
(1.1) Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając przy tym swe grzechy.
Wiktionary
rzecz. Juda ż., Juda m., Judea ż., Judejczyk mos., Judejka ż., Judyta ż.
przym. judejski
Wiktionary
drewniany lub metalowy krążek służący w parze z takim samym krążkiem do ściągania lin na statku; jufers
SJP.pl
drewniany lub metalowy krążek służący w parze z takim samym krążkiem do ściągania lin na statku; jufer
SJP.pl
Jufers (daw. nawlek) - element ściągacza talrepowego zwanego też ściągaczem linowym. Krążek wykonany z twardego drewna, rzadziej metalowy, zaopatrzony w otwory (najczęściej trzy) dla talrepu, czyli liny ściągającej, oraz posiadający na swym obwodzie rowek dla końcowego odcinka okalającej ten krążek wanty lub innej napinanej liny. Otwory w jufersie zwane są kipami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na północy europejskiej części Rosji po połączeniu z Suchoną tworzy Dwinę;
Wiktionary
Jug (ros. Юг) – rzeka na północy europejskiej części Rosji po połączeniu z Suchoną tworzy Dwinę. Źródła w Uwałach Północnych. Nazwa pochodzi z języka fińskich mieszkańców jej dorzecza i oznacza rzekę (fin. joki).
Wikipedia
w kosmologii indyjskiej - epoka w dziejach ludzkości, złożona z czterech okresów
SJP.pl
Juga (dewanagari युग, ang. Yuga) – w hinduizmie jedna z czterech epok istnienia materialnego świata.
Cztery kolejne jugi to:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niemiecki urząd do spraw dzieci i młodzieży
Wiktionary
IPA: ˈjuːɡn̩tˌʔamt
Wiktionary
[czytaj: JUgendsztil] niemiecki kierunek w sztuce, odmiana secesji
SJP.pl
Modernizm, sztuka nowoczesna (ang. modern art) – umowny okres w dziejach sztuki, którego ramy czasowe wyznacza się od lat 60. XIX wieku (w związku z impresjonizmem) do lat 70. XX wieku (konceptualizm). Sztuka nowoczesna silnie związana jest z pojęciem modernizmu w filozofii i zjawiskiem awangardy. Terminu modern art, w miarę skrystalizowanej formie, użył jako pierwszy Joris-Karl Huysmans w 1883.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jugendstilem, dotyczący jugendstilu (secesji), w szczególności jego niemieckim nurtem
Wiktionary
rzecz. jugendstil m.
Wiktionary
starożytna miara powierzchni równa ok. 2518 metrów kwadratowych, którą uważano za możliwą do zaorania w jeden dzień
SJP.pl
organiczny związek chemiczny występujący w liściach, korzeniach i łupinach orzechów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) barwnik chinonowy występujący w liściach, korzeniach i łupinach orzechów
Wiktionary
Juglon – organiczny związek chemiczny z grupy barwników chinonowych. Wykazuje właściwości allelopatyczne. Występuje w liściach, korzeniach i łupinach orzechów. W orzechu włoskim juglon występuje w świeżych liściach, a w trakcie ich usychania zanika w wyniku polimeryzacji.
Wikipedia
(1.1) Jednym ze składników samoopalacza jest juglon.
Wiktionary
IPA: ˈjuɡlɔ̃n, AS: i ̯uglõn
Wiktionary
(1.1) 5-hydroksy-1,4-naftochinon, C10H6O3
Wiktionary
w kosmologii indyjskiej - epoka w dziejach ludzkości, złożona z czterech okresów
SJP.pl
Yugo (Jugo) – ciepły i wilgotny wiatr wiejący z południa wzdłuż wschodniego wybrzeża Adriatyku. Na zachodnim wybrzeżu ten sam wiatr nazywany jest sirocco. Zazwyczaj utrzymuje się przez kilka dni, często przynosząc pogorszenie pogody – towarzyszy mu deszcz i pojawiają się mgły. Latem często towarzyszą mu burze z piorunami.
Wikipedia
lekceważąco: Jugosłowianin; Jugol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lekcew. Jugosłowianin
Wiktionary
rzecz. Jugosłowianin mos.
Wiktionary
lekceważąco: Jugosłowianka; Jugolka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tęsknota za czasami, kiedy narody południowosłowiańskie wchodziły w skład Jugosławii, utożsamianej z bezpieczeństwem i dobrobytem
Wiktionary
Jugonostalgia (od słów Jugosławia i nostalgia) – termin określający zjawisko tęsknoty za czasami istnienia Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii.
Wikipedia
(1.1) O ile fenomen jugonostalgii jako emocjonalnego, ale i coraz bardziej racjonalnego stosunku do szczęśliwie przeżytych czasów jest zrozumiały w republikach, w których obiektywnie żyje się dużo gorzej, to jak wyjaśnić taką nostalgię w Słowenii, która jest członkiem UE?
Wiktionary
IPA: ˌjuɡɔ̃nɔˈstalʲɟja, AS: i ̯ugõnostalʹǵi ̯a
Wiktionary
przym. jugonostalgiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Jugrą lub Jugrami, dotyczący Jugry lub Jugrów
Wiktionary
rzecz. Jugra ż., Jugrowie lm m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język wschodnio- lub zachodniosłowiański używany przez Rusinów Panońskich
przymiotnik relacyjny
(2.1) odnoszący się do jugorusińskiego (1.1), związany z tym językiem
Wiktionary
(1.1) rusnacki, ruski, rusiński, baczwańsko-sremski, południoworusiński
Wiktionary
dawne państwo w Europie, w 2003 przekształciło się w federację pod nazwą Serbia i Czarnogóra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. nieistniejące państwo w Europie Południowej na Półwyspie Bałkańskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Królestwo Jugosławii powstało w 1929 roku po przekształceniu z Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców.
Wiktionary
IPA: ˌjuɡɔˈswavʲja, AS: i ̯ugosu̯avʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Jugosłowianin mos., Jugosłowianka ż.
przym. jugosłowiański
Wiktionary
mieszkaniec Jugosławii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Jugosławii
Wiktionary
IPA: ˌjuɡɔswɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: i ̯ugosu̯ovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Jugosławia ż., jugol m., Jugol m.
:: fż. Jugosłowianka ż.
przym. jugosłowiański
Wiktionary
(1.1) lekcew. jugol, Jugol
Wiktionary
mieszkanka Jugosławii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. obywatelka Jugosławii
Wiktionary
rzecz. Jugosławia ż.
:: fm. Jugosłowianin mos.
przym. jugosłowiański
Wiktionary
przymiotnik od: Jugosławia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jugosławią, dotyczący Jugosławii
Wiktionary
(1.1) Podczas sesji zostały określone podstawy powojennego federacyjnego państwa jugosłowiańskiego.
Wiktionary
IPA: ˌjuɡɔswɔˈvʲjä̃j̃sʲci, AS: i ̯ugosu̯ovʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Jugosławia ż., Jugosłowianin mos., Jugosłowianka ż.
Wiktionary
dawniej, żartobliwie: lichy lekarz, szarlatan
SJP.pl
Jugów (niem. Hausdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda. Wieś jest siedzibą nadleśnictwa.
Wikipedia
Jugowice (niem. Hausdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Walim.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jugowicami, dotyczący Jugowic
Wiktionary
rzecz. Jugowice nmos.
Wiktionary
młody pasterz owiec w Tatrach i Karpatach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) góry. młody pasterz wypasający latem owce w Tatrach i Karpatach, pomocnik bacy;
Wiktionary
Juhas (gwarowo wałach – zapożyczenie z rumuńskiego) – młodszy pomocnik bacy podczas wypasu owiec. Termin ten występuje na terenie Tatr i Beskidów.
Baca zazwyczaj szukał juhasów poprzez rodzinę, znajomych i zawierał z nimi umowę zwaną zjednaniem lub pojednaniem. Słowo pochodzi z języka węgierskiego juhász – owczarz. Seweryn Goszczyński w swym pisanym w 1832 r. „Dzienniku podróży do Tatrów” w zamieszczonym tam „Słowniczku języka Podhalan” podawał: Juhas – pasterz chodzący około trzody przez czas letniego jej przebywania w górach. Spotykana czasami w literaturze forma żeńska juhaska jest wczesnym (już XIX-wiecznym) jest wymysłem literatów i jest błędna – w Tatrach dziewczęta nigdy nie wypasały owiec, zaś te pasące krowy nazywane były pasterkami.
Wikipedia
(1.1) Juhas huknął; po turniach odhuknęły jary.
(1.1) Pewien juhas z Pęksowego Brzyzku • ujrzał przyszłość w proroczym błysku: • szumi piknie Dunajec, • a na mostku baca Kitajec • Jasinecka pierze po pysku.
Wiktionary
rzecz. juhasowanie n.
:: fż. juhaska ż.
czas. juhasić ndk., juhasować ndk.
przym. juhaski
Wiktionary
być juhasem, paść owce w górach; juhasować
SJP.pl
kobieta pełniąca funkcję młodszego pasterza owiec w Tatrach i Beskidach
SJP.pl
paść owce w górach, być pomocnikiem bacy; juhasić
SJP.pl
1. wykrzyknik używany dla przywołania kogoś, zwrócenia czyjejś uwagi;
2. wykrzyknik wyrażający radość; hura
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …oznaczający niespodziewaną radość
(1.2) …dla zwrócenia na siebie czyjejś uwagi
Wiktionary
(1.1) Nie znoszę takich okrzyków jak "łiii", "jejku", "juhu" i tak dalej.
Wiktionary
[czytaj: żłę] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: dżu-dżitsu] japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiu-dżitsu; dżudżitsu; dżu-dżitsu; jiujitsu; jiu-jitsu; ju-jitsu; jujutsu; ju-jutsu
SJP.pl
Ju-jitsu (jap. 柔術 jūjutsu; dosł. „sztuka ustępliwości”, „sztuka łagodności, miękkości”; jū (柔) „miękkość, łagodność, giętkość, elastyczność”, jutsu (術) „sztuka, technika, umiejętność”) – tradycyjna, japońska sztuka walki lub metoda walki wręcz, bez broni lub z użyciem małego oręża, stosowana w ataku i obronie, w starciu z jednym albo kilkoma uzbrojonymi lub nieuzbrojonymi przeciwnikami.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
ciernisty krzew lub drzewko z rodziny szakłakowatych; owoc tej rośliny; głożyna, szydlica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Ziziphus|ref=tak., ciernisty krzew lub drzewko o żółtych, drobnych kwiatach i często jadalnych owocach;
(1.2) kulin. owoc jujuby (1.1)
Wiktionary
(1.2) Moja ciocia pije herbatkę z jujuby.
Wiktionary
IPA: jüˈjuba|ʒuˈʒuba, AS: i ̯üi ̯uba|žužuba
Wiktionary
(1.1) głożyna, szydlica, przest. nabak, przest. dereń
Wiktionary
[czytaj: dżu-dżutsu] japoński system samoobrony opierający się na wykorzystaniu ruchów przeciwnika przeciw niemu samemu; sportowa odmiana tej sztuki walki; dżiu-dżitsu; dżudżitsu; dżu-dżitsu; jiujitsu; jiu-jitsu; jujitsu; ju-jitsu; ju-jutsu
SJP.pl
Ju-jitsu (jap. 柔術 jūjutsu; dosł. „sztuka ustępliwości”, „sztuka łagodności, miękkości”; jū (柔) „miękkość, łagodność, giętkość, elastyczność”, jutsu (術) „sztuka, technika, umiejętność”) – tradycyjna, japońska sztuka walki lub metoda walki wręcz, bez broni lub z użyciem małego oręża, stosowana w ataku i obronie, w starciu z jednym albo kilkoma uzbrojonymi lub nieuzbrojonymi przeciwnikami.
Wikipedia
skórzany wór służący do przewożenia rzeczy na grzbiecie zwierzęcia jucznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) każda z dwóch sakw przytroczonych do grzbietu konia czy osła
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: juka
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sakwa, torba
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. juczenie n., objuczenie n.
czas. juczyć ndk., objuczyć dk.
przym. juczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) saddlebag, saddle bags, pannier
* hiszpański: (1.1) alforja ż.
* niemiecki: (1.1) Satteltasche ż.
* rosyjski: (1.1) вьюк m., седельный вьюк m.
źródła.
== juk (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) swędzić
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: juk, AS: i ̯uk
Wiktionary
rzecz. juczenie n., objuczenie n.
czas. juczyć ndk., objuczyć dk.
przym. juczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sakwa, torba
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. juczenie n., objuczenie n.
czas. juczyć ndk., objuczyć dk.
przym. juczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) saddlebag, saddle bags, pannier
* hiszpański: (1.1) alforja ż.
* niemiecki: (1.1) Satteltasche ż.
* rosyjski: (1.1) вьюк m., седельный вьюк m.
źródła.
== juk (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) swędzić
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. bylina z rodziny liliowatych; jukka; yucca; szpilecznica; krępla
2. włókno otrzymywane z liści tej rośliny
SJP.pl
Jukka, juka, krępla, szpilecznica (Yucca L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Liczy około 50 gatunków bylin, krzewów i drzew. Występują naturalnie w Ameryce Północnej i Środkowej.
Introdukowane na wszystkie kontynenty, poza Antarktydą. Gatunek jukka zwisła (Yucca flaccida) został introdukowany do Polski. Jest antropofitem zadomowionym na terenie nieczynnych hydroosadników Elektrowni Siersza w Trzebini.
Wikipedia
członek ludu zamieszkującego północno-wschodnią Syberię
SJP.pl
Jukagir (ros. Юкагир, jakuc. Дьүкээгир) – wieś w Rosji, w Jakucji nad Zatoką Jańską. W 2021 roku we wsi mieszkało 128 osób. W okolicy wsi znaleziono szczątki mamutów w 2002 i w 2010 roku, a także szczątki bizona datowane na 9310 lat i klaczy datowane na 4630 lat.
Wikipedia
członkini ludu zamieszkującego północno-wschodnią Syberię
SJP.pl
1. związany z Jukagirami, ludem paleoazjatyckim zamieszkującym obszary w Jakucji oraz w dolnym biegu rzek Leny i Kołymy;
2. język jukagirski - język Jukagirów należący do rodziny języków uralskich, bliski wymarciu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jukagirami, dotyczący Jukagirów
Wiktionary
rzecz. Jukagir mos., Jukagirka ż.
Wiktionary
lud zamieszkujący północno-wschodnią Syberię; Jukagirowie
SJP.pl
Jukagirzy (nazwa własna Odul) – autochtoniczny etnos paleoazjatycki zamieszkujący północno-wschodnią Syberię w Rosji. Populacja Jukagirów liczy 1509 osób (spis powszechny z 2002).
Jukagirzy zamieszkują tereny w dolnym biegu rzek Leny i Kołymy oraz w Jakucji. Zajmują się łowiectwem, rybołówstwem i hodowlą reniferów. Posługują się językiem jukagirskim, należącym do grupy języków paleoazjatyckich lub spokrewnionym z uralskimi (zdania badaczy w tym zakresie są podzielone). Coraz częściej dla Jukagirów językiem ojczystym jest rosyjski.
Wikipedia
1. półwysep w Ameryce Środkowej;
2. stan w Meksyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. półwysep w Ameryce Środkowej;
(1.2) geogr. adm. stan w południowym Meksyku na półwyspie Jukatan (1.1);
(1.3) hist. geogr. polit. historyczne państwo na Jukatanie (1.1);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Naukowcy sądzą, że na obecny meksykański półwysep Jukatan spadła wtedy asteroida o średnicy około 15 kilometrów i że zderzenie wyzwoliło energię odpowiadającą miliardowi bomb atomowych, takich jak ta zrzucona na Hiroszimę.
Wiktionary
IPA: juˈkatãn, AS: i ̯ukatãn
Wiktionary
rzecz. Jukatańczyk mos., Jukatanka ż.
przym. jukatański
Wiktionary
(1.1) Półwysep Jukatan
(1.3) Republika Jukatanu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Jukatanu; osoba z tego półwyspu (hist. obywatel Republiki Jukatanu)
Wiktionary
(1.1) Jukatańczycy czyli „yucatecos" odróżniają się od reszty Meksykanów niezwykłą uczciwością i otwartością. Z powodu lądowej izolacji komunikacyjnej z resztą Meksyku, posiadają też odmienne zwyczaje.
(1.1) Tymczasem w Veracruz zgromadzoną jest meksykańska eskadra; gotowa za pierwszym znakiem rozpocząć nieprzyjacielskie kroki przeciwko Jukatańczykom (pisownia uwspółcześniona).
Wiktionary
rzecz. Jukatan mrz.
:: fż. Jukatanka ż.
przym. jukatański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Jukatanu; kobieta z tego półwyspu
Wiktionary
rzecz. Jukatan mrz.
:: fm. Jukatańczyk mos.
przym. jukatański
Wiktionary
przymiotnik od: Jukatan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jukatanem, dotyczący Jukatanu (półwyspu)
(1.2) związany z Jukatanem (stanem Meksyku)
Wiktionary
rzecz. Jukatańczyk mos., Jukatan mrz., Jukatanka ż.
Wiktionary
[czytaj: dżukboks] szafa grająca zawierająca automat gramofonowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. muz. szafa grająca
Wiktionary
Biblioteka taśmowa (ang. tape library, tape silo lub tape jukebox) – urządzenie organizujące pracę biblioteki taśmowej przez automatyczne wyszukiwanie i kompletowanie składowanych zasobów danych w systemie komputerowym. Dane rzadko używane przenoszone są na wolniejsze, lecz pojemniejsze nośniki danych; na najszybszych nośnikach przechowywane są tylko dane najczęściej odczytywane i modyfikowane.
Wikipedia
(1.1) W jukeboxie nie znalazłem płyt z dobrą muzyką.
Wiktionary
bylina z rodziny liliowatych; juka; yucca; szpilecznica; krępla
SJP.pl
Jukka, juka, krępla, szpilecznica (Yucca L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Liczy około 50 gatunków bylin, krzewów i drzew. Występują naturalnie w Ameryce Północnej i Środkowej.
Introdukowane na wszystkie kontynenty, poza Antarktydą. Gatunek jukka zwisła (Yucca flaccida) został introdukowany do Polski. Jest antropofitem zadomowionym na terenie nieczynnych hydroosadników Elektrowni Siersza w Trzebini.
Wikipedia
(w judo) jedna z ocen przyznawanych zawodnikowi za wykonaną akcję; yuko
SJP.pl
1. terytorium Kanady;
2. rzeka w Kanadzie i USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jedno z trzech terytoriów kanadyjskich;
(1.2) geogr. rzeka w Ameryce Północnej;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈjukɔ̃n, AS: i ̯ukõn
Wiktionary
przym. jukoński
Wiktionary
przymiotnik od: Jukon (rzeka w Kanadzie i w USA lub terytorium autonomiczne w Kanadzie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jukonem, dotyczący Jukonu (rzeki lub obszaru)
Wiktionary
rzecz. Jukon mrz.
Wiktionary
Jukos (ros. ОАО «НК „ЮКОС“») – rosyjskie przedsiębiorstwo naftowe działające w latach 1993–2007.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. suszona ryba, przygotowana tradycyjną metodą rdzennych ludów Syberii i Dalekiego Wschodu;
Wiktionary
Jukoła (ros. юкола) – suszona ryba przygotowywana do spożycia tradycyjną metodą Tunguzów, Jakutów, Kamczadalów, Aleutów i innych narodów zamieszkujących Syberię i Daleki Wschód.
Najczęściej wykorzystywali oni do tego celu liczne w dalekowschodnich rzekach ryby z gatunków łososiowatych (przez miejscową ludność nazywane "ketą"), których połów w okresie tarła przypadającego w czerwcu był bardzo łatwy, dzięki czemu bez trudu można było w krótkim czasie zebrać zapas wystarczający na wiele miesięcy. Złowione przez mężczyzn ryby wyrzucali on z łodzi na brzeg, gdzie kobiety zajmowały się przygotowaniem ich do suszenia: czyściły je i filetowały. Następnie tak przygotowane plastry filetów rozwieszały na długich żerdziach do suszenia na słońcu. Stosowana metoda była ekstensywna, wręcz rabunkowa: do suszenia wykorzystywane było tylko około 20% ryby, odrzucano m.in. głowę i kręgosłup wraz z wnętrznościami.
Wikipedia
technika swobodnych zestawień, środek poetycki polegający na zestawieniu ze sobą dwu lub więcej obrazów w celu utworzenia znaczenia nadrzędnego
SJP.pl
Jukstapozycja (łac. iuxta – blisko, przy (czymś), positio – pozycja) – środek poetycki polegający na zestawieniu ze sobą dwóch lub więcej obrazów w celu budowy znaczenia nadrzędnego. Często sprowadza się do kontrastu, jednak różnice w poszczególnych obrazach mogą być subtelniejsze - np. sugerujące progres, lub powodujące interpretację obrazu w świetle ukazanego wcześniej.
Wikipedia
zdrobnienie od: Julia, Julianna (imiona żeńskie)
SJP.pl
Jul (ang. Yule, Yuletide) – święto zimowe, kojarzone z przesileniem zimowym, obchodzone w północnej Europie od czasów starożytnych. Jego data została ustanowiona przez Haakona I Dobrego w sposób pokrywający się z wcześniej przyjęta datą chrześcijańskich świąt Bożego Narodzenia. Domniemane tradycje Jul obejmują przystrajanie jodły, kładzenie w palenisku odpowiednio przygotowanej kłody drewna, wieszanie w domostwach jemioły i ostrokrzewu, rozdawanie prezentów oraz ogólnie rozumiane świętowanie.
Wikipedia
zdrobnienie od: Julia, Julianna (imiona żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Julia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wybraliśmy się z Julą na Zawrat.
Wiktionary
rzecz. Julia ż., Julka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Julia (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Julia
Wiktionary
(1.1) Pojechałyśmy z Julcią do Giżycka.
(1.1) Jurek podarował Julci broszkę z bursztynem.
Wiktionary
rzecz. Julia ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Julci lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Julian, Juliusz (imiona męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Julian, Juliusz (imiona męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Juliusz
Wiktionary
(1.1) Znam Julka od podstawówki.
(1.1) Ten gamuła Julek sprzeczał się ze mną, że nie będę miała śmiałości iść do dworu.
Wiktionary
IPA: ˈjulɛk, AS: i ̯ulek
Wiktionary
rzecz. Juliusz
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Juliusz
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Juliusz.
źródła.
== Julek (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. koktajl alkoholowy;
2. sitko barmanów do odfiltrowywania dużych kawałków z przygotowanego napoju
SJP.pl
[czytaj: żul] francuskie imię męskie
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Julia – imię żeńskie powstałe w starożytnym Rzymie jako przydomek od nazwy rodowej Julii (pol. Juliusze); znaczące mimoza wstydliwa, burza, kobieta z rodu Julii. Jest to żeński odpowiednik imienia Juliusz.
W latach 2001–2012, 2017 i 2020 było to najczęściej w Polsce nadawane imię dzieciom płci żeńskiej.
Wikipedia
(1.1) Romeo kochał Julię nad życie.
Wiktionary
IPA: ˈjulʲja, AS: i ̯ulʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Julian mos., Juliusz mos.
:: zdrobn. Julka ż., Julcia ż., Jula ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Julka, Julcia
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Toteż dopiero po krótkim epizodzie Juliana Apostaty i panowaniu kilku cesarzy, na przemian nicejczyków i arian, Teodozjusz Wielki zadał arianizmowi decydujący cios.
Wiktionary
IPA: ˈjulʲjãn, AS: i ̯ulʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Julianna ż., Julia ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Juliana – żeński odpowiednik imienia Julian, odmiana imienia Julianna.
Juliana imieniny obchodzi: 16 lutego, 4 kwietnia, 19 czerwca.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Julianna – imię żeńskie, pochodzenia łacińskiego (julus). Odmiana imienia Juliana. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Julianna w 2017 zajmowała 124. miejsce w grupie imion żeńskich.
Męski odpowiednik to Julian.
Julianna imieniny obchodzi: 16 lutego, jako wspomnienie św. Juliany z Nikomedii, 5 kwietnia, 14 kwietnia, 19 czerwca, 12 sierpnia, 15 sierpnia, 17 sierpnia, 19 sierpnia i 1 listopada.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fm. Julian m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Juliana
* białoruski: (1.1) Юльяна ż.
* rosyjski: (1.1) Юлианна ż.
* włoski: (1.1) Giuliana ż.
źródła.
== Julianna (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż., wariant imienia Juliana
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: juˈlʲjãnːa, AS: i ̯ulʹi ̯ã•na
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Julian m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fm. Julian m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Juliana
* białoruski: (1.1) Юльяна ż.
* rosyjski: (1.1) Юлианна ż.
* włoski: (1.1) Giuliana ż.
źródła.
== Julianna (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż., wariant imienia Juliana
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Julianny lub z nią związany
SJP.pl
Julian z małżonką; Julianowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Juliana lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) autorstwa lub wprowadzony przez Juliusza Cezara
(1.2) z czasów Juliusza Cezara
Wiktionary
(1.1) Lecz w tym wypadku data jest niepewna. Nigdzie jej nie odnotowano, jakby dwa istniejące tutaj kalendarze, gregoriański i juliański, znosiły się nawzajem, sytuując zdarzenia w bezprzymiotnikowym Czasie.
Wiktionary
IPA: juˈlʲjä̃j̃sʲci, AS: i ̯ulʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Juliusz mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Julity lub z nią związany
SJP.pl
[żüljen]
1. sposób krojenia jarzyn w cienkie słupki
2. klarowna zupa z tak pokrajanych jarzyn
SJP.pl
Julienne – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Charente.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 381 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 60 osób/km² (wśród 1467 gmin regionu Poitou-Charentes Julienne plasuje się na 643. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1018.).
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Julita – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie stanowiące zdrobnienie imienia Julia. Julita jest odpowiednikiem zagranicznych imion Julitta, Julietta oraz Juliette.
Wikipedia
[czytaj: żuLIET] francuskie imię żeńskie
SJP.pl
Juliette (kor. 줄리엣 Jullies) – singel południowokoreańskiej grupy SHINee, wydany cyfrowo 17 maja 2009 roku w Korei Południowej. Piosenka jest instrumentalnym remakiem utworuCorbin Bleu Deal with It. Singel promował minialbum Romeo.
W teledysku wystąpiła Krystal Jung z f(x). Wersja taneczna teledysku pojawiła się 10 czerwca 2009 r. na oficjalnym kanale YouTube wytwórni. Choreografia do teledysku Juliette została opracowana przez Rino Nakasone Razalan.
Wikipedia
osada w Polsce
SJP.pl
Julinek – osada w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Leszno.
W latach 1975–1998 należała administracyjnie do województwa warszawskiego.
Miejscowość słynie w Polsce z Bazy Cyrkowej, która znajdowała się tam od lat 50. do wczesnych lat 90. XX wieku.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Julita – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie stanowiące zdrobnienie imienia Julia. Julita jest odpowiednikiem zagranicznych imion Julitta, Julietta oraz Juliette.
Wikipedia
(1.1) Powiedziałem Julicie, że nie może się spóźnić.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
(1.1) Moja mama ma na imię Julitta.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Juliusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające należącego do rodu Juliuszów (Iulii). Jego żeńskim odpowiednikiem jest Julia.
Imieniny obchodzi: 19 stycznia, 12 kwietnia, 27 maja, 19 sierpnia i 5 grudnia.
Wikipedia
(1.1) W ikonografii św. Juliusz I jest ukazywany z kościołem lub rulonem pergaminu w dłoni.
(1.1) Okulary Juliusza leżały na pianinie.
Wiktionary
IPA: ˈjulʲjuʃ, AS: i ̯ulʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Julek mos.
przym. juliański
Wiktionary
(1.1) śląsk. Juljuš, zdrobn. Julek
Wiktionary
Juliusz z małżonką; Juliuszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Juliusza lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od imion żeńskich: Julia, Julianna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Julia
forma rzeczownika.
(2.1) D. B. lp. od Julek
Wiktionary
Julia – imię żeńskie powstałe w starożytnym Rzymie jako przydomek od nazwy rodowej Julii (pol. Juliusze); znaczące mimoza wstydliwa, burza, kobieta z rodu Julii. Jest to żeński odpowiednik imienia Juliusz.
W latach 2001–2012, 2017 i 2020 było to najczęściej w Polsce nadawane imię dzieciom płci żeńskiej.
Wikipedia
(1.1) Pojechałyśmy z Julką do Pobierowa.
Wiktionary
IPA: ˈjulka, AS: i ̯ulka
Wiktionary
rzecz. Jula ż., Julia ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Jula ż., Julia ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Julia.
* kaszubski: (1.1) Julka ż.
źródła.
== Julka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Julka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: Julian, Juliusz (imiona męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Julka lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Julian, Juliusz (imiona męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Julian (imię męskie)
SJP.pl
potocznie: kradzież (głównie o kradzieży towarów w przygranicznych miejscowościach niemieckich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przestęp. drobna kradzież dokonywana za granicą połączona z przemytem skradzionych dóbr, zwłaszcza ta dokonywana przez Polaków na przygranicznych terenach niemieckich;
Wiktionary
Juma – określenie i zjawisko wieloznaczne:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. jumać ndk., zajumać dk.
frazeologia.
etymologia.
prawdopodobnie ze skojarzenia westernu 15:10 do Yumy z pociągiem PKP wyjeżdżającym z Zielonej Góry do Berlina o 15:10 w latach 90. XX wieku
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== juma (język suahili.) ==
wymowa.
audio|Sw-ke-juma.flac.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tydzień
odmiana.
(1.1) jak rzeczowniki w klasie 9 mające lm. w klasie 10
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈjũma, AS: i ̯ũma
Wiktionary
czas. jumać ndk., zajumać dk.
Wiktionary
potocznie: kraść
SJP.pl
slangowo: rabuś, złodziej
SJP.pl
potoczna nazwa wielkich pasażerskich samolotów odrzutowych, przede wszystkim boeinga 747; jumbo jet, dżambo dżet
SJP.pl
Indianka Ameryki Północnej
SJP.pl
plemię indiańskie
SJP.pl
[czytaj: dżamper]
1. część na maszcie trawlera umożliwiająca wciąganie sieci na pokład;
2. łącznik umożliwiający zmianę konfiguracji komponentu komputera; dżamper; zworka;
3. samochód typu Citroën Jumper
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: dżamping] odmiana sportu balonowego polegająca na wykonywaniu 100-200 m skoków przez skoczka; dżamping
SJP.pl
Jumpsaling – skierowana w stronę dziobu rozpórka jumpsztagu, zamocowana w okolicy topu masztu. Stosowany w takielunku ułamkowym układ jumpsztag - jumpsaling przeciwdziała wyginaniu masztu do tyłu, pomiędzy mocowaniem sztagu, a mocowaniem achtersztagu (lub baksztagów). Jumpsalingi, podobnie jak jumpsztagi często występują parami, tworząc literę "V". Pomiędzy nimi przebiega sztag.
Wikipedia
Jumpsztag – lina olinowania stałego usztywniająca górną część masztu od strony dziobu. Stosowany w takielunku ułamkowym układ jumpsztag - jumpsaling przeciwdziała wyginaniu masztu w kierunku rufy na odcinku pomiędzy mocowaniem sztagu, a mocowaniem achtersztagu (lub baksztagów). Jumpsztagi często występują parami rozparte tzw. jumpsalingiem rozwidlonym, ponieważ ułatwia to bezkonfliktowe poprowadzenie między nimi sztagu.
Wikipedia
[czytaj: dżampi] samochód typu Citroën Jumpy
SJP.pl
[czytaj: czon] 1/100 wona, północnokoreańskiej jednostki monetarnej; chon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) 1/100 wona, północnokoreańskiej jednostki monetarnej
Wiktionary
Jun (jap. じゅん, ジュン) – popularne imię japońskie noszone zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) chon
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== jun (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) młody
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) chon
Wiktionary
skrót od: junior; jr
SJP.pl
1. właściwy junakowi; odważny, dzielny, zuchwały;
2. odnoszący się do junaka, należący do junaka;
3. złożony z junaków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z junakem, dotyczący junaka
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do junaka, będący jego własnością
przymiotnik jakościowy
(3.1) mający cechy przypisywane junakowi
Wiktionary
rzecz. junak m., junaczek m., junactwo n., junackość ż.
przym. junakowy
przysł. junacko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób junacki
Wiktionary
przym. junacki
rzecz. junak mzw./mos.
Wiktionary
1. cechy charakteru lub zachowania właściwe junakowi; śmiałość, dzielność;
2. ogół junaków
SJP.pl
Junactwo – koedukacyjna organizacja młodzieży wiejskiej i robotniczej, pracująca metodami skautowymi. Działała od jesieni 1912 do listopada 1916 roku.
Poczynając od nazwy i słownictwa, poprzez treść prawa i przyrzeczenia junactwo było związane z tradycjami ludowymi, z kulturą ludową staropolską, przez co starało się umocnić poczucie odrębności narodowej i wychować światłych działaczy ludowych. Twórcą był Stefan Plewiński, który z ramienia tajnego Związku Konarszczaków został mianowany Komisarzem Junactwa. Organizacja działała na Lubelszczyźnie, w Warszawie i Łomży.
Wikipedia
zdrobnienie od: junak
SJP.pl
→ junak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini organizacji młodzieżowej o charakterze paramilitarnym organizującej roboty publiczne
Wiktionary
rzecz. junak mzw./mos.
Wiktionary
przymiotnik od: junak
SJP.pl
1. chwat, zuch, śmiałek;
2. w PRL: członek młodzieżowych hufców pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. odważny młody mężczyzna
(1.2) członek organizacji młodzieżowej o charakterze paramilitarnym organizującej roboty publiczne
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) motocykl polskiej marki „Junak”
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. junactwo n., junakieria ż., junakowanie n.
:: fż. junaczka ż.
:: zdrobn. junaczek m.
czas. junakować ndk.
przym. junacki
przysł. junacko
Wiktionary
(1.1) chwat, kozak, mołojec, śmiałek, zuch
Wiktionary
1. ogół cech właściwych junakowi; dziarskość, fanfaronada; junactwo;
2. grupa junaków
SJP.pl
zachowywać się dzielnie, odważnie i zuchwale, lekceważyć niebezpieczeństwo
SJP.pl
ssak drapieżny z rodziny psowatych przypominający kształtem szopa pracza; junot, jenot, kunopies
SJP.pl
miasto w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Juneau (ang. Unified City and Borough of Juneau) – skonsolidowane miasto-okręg (ang. consolidated city-borough), stolica amerykańskiego stanu Alaska od 1906 roku. Obszar, jaki zajmuje Juneau jest niemalże równy łącznej powierzchni stanów Rhode Island i Delaware. Centrum miasta leży u podnóży masywu górskiego Mount Juneau, a od wyspy Douglas oddziela je kanał Gastineau. Zgodnie z danymi spisu powszechnego z 2010 roku, populacja Juneau wynosiła 31 275 mieszkańców. W roku 2023 liczba mieszkańców nieznacznie wzrosła do 31 555 osób, a gęstość zaludnienia do ponad 3,7 osoby/km².
Wikipedia
chłopiec przygotowujący się do zawodu marynarza, chłopiec okrętowy; junga
SJP.pl
Osoby o nazwisku Jung:
Wikipedia
chłopiec przygotowujący się do zawodu marynarza, chłopiec okrętowy; jung
SJP.pl
Junga może dotyczyć:
Wikipedia
przedstawiciel rzędu mszaków z klasy wątrobowców; meszkowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. stara panna
Wiktionary
szczyt w Szwajcarii
SJP.pl
Wikipedia
Niemcy:
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: dżangl] gatunek muzyki elektronicznej o bardzo szybkim tempie, wywodzący się z rave'u
SJP.pl
Jungle – gatunek muzyczny, wywodzący się z gatunku nazywanego rave. Fana tego gatunku określa się jako junglist.
Po 1992 zaczyna wyodrębniać się jako osobny gatunek muzyki tanecznej, charakteryzujący się łamanym uderzeniem breakbeat w odróżnieniu od uderzeń 4x4 (charakterystyka muzyki house i innych gatunków elektronicznych). Tempo tej muzyki oscyluje wokół 160-180 bpm. W jungle zawsze było kilka podobieństw do hip-hopu. Oba gatunki były zaliczane do "czarnej muzyki". Kiedy jungle uzyskało popularność, otrzymało taką samą falę krytycyzmu jak hip-hop - było "zbyt mroczne", gloryfikowało przemoc oraz gangi. Te same instrumenty były używane do tworzenia obu gatunków: samplery, automaty perkusyjne, mikrofony i sekwencery.
Wikipedia
dotyczący C. G. Junga i jungizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. w sporcie: zawodnik do określonego wieku, zwykle 19 lat (skrót: jun.)
2. młodszy członek rodziny (skrót: jr)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) młodszy wiekiem członek rodziny
(1.2) syn lub młodszy brat / starszy brat, który nosi to samo imię co ojciec
(1.3) sport. zawodnik, który nie ukończył określonego dla danej dyscypliny wieku, zwykle 19 lat
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈjü̃ɲɔr, AS: i ̯ü̃ńor
Wiktionary
rzecz. juniorka ż.
Wiktionary
(1.2) jr
(1.3) jun.
Wiktionary
zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj obuwia profilaktycznego; juniorka
SJP.pl
1. zawodniczka do określonego wieku, zwykle 19 lat
2. zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj obuwia profilaktycznego; juniorek
SJP.pl
zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj obuwia profilaktycznego; juniorka
SJP.pl
Wikipedia
w boksie: waga juniorkogucia - kategoria wagowa organizacji WBF o limicie 115 funtów (52,163 kg)
SJP.pl
1. bycie juniorem;
2. ogół juniorów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Juniper – osada w Anglii, w hrabstwie Northumberland. Leży 32 km na zachód od miasta Newcastle upon Tyne i 401 km na północ od Londynu.
Wikipedia
(1.1) Święty Juniper założył kilkanaście miast na wschodzie Stanów Zjednoczonych.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|Junípero. < etym|łac|iuniperus. → jałowiec
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) Junípero m.
* łaciński: (1.1) Iuniperus m.
* rosyjski: (1.1) Хуниперо m.
* włoski: (1.1) Ginepro m.
źródła.
== Juniper (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. dawniej: piecyk gazowy;
2. samolot marki Junkers
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. piecyk gazowy
(1.2) lotn. niemiecki samolot transportowy lub bombowy, używany podczas II wojny światowej
Wiktionary
Junkers Flugzeug- und Motorenwerke AG – przedsiębiorstwo założone w 1895 roku przez Hugona Junkersa. Pierwszy samolot Junkers J1 został wyprodukowany w 1915 roku.
Wikipedia
IPA: ˈjũŋkɛrs, AS: i ̯ũŋkers
Wiktionary
1. młodszy syn rodziny panującej w Niemczech;
2. właściciel ziemski w Prusach;
3. podoficer pochodzenia szlacheckiego w armii rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. pruski szlachcic, właściciel majątku ziemskiego; junkrzy często służyli jako oficerowie w armii pruskiej;
(1.2) hist. niższy tytuł szlachecki w Belgii i Holandii, a używany także w części Niemiec dla synów mających wstąpić do armii
(1.3) wojsk. stopień wojskowy w armiach niemieckiej i rosyjskiej, odpowiednik podchorążego w polskim wojsku
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. junkierstwo n., junkierszczyzna ż.
przym. junkierski
Wiktionary
→ junkier
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z junkrami, dotyczący junkrów
Wiktionary
rzecz. junkier mos., junkierstwo n.
Wiktionary
reakcyjne, szowinistyczne poglądy pruskich obszarników; junkierszczyzna
SJP.pl
reakcyjne, szowinistyczne poglądy pruskich obszarników; junkierstwo
SJP.pl
amerykański ptak z rodziny pasówek, z rzędu wróblowych
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: junan] prowincja w Chinach; Yunnan
SJP.pl
Wikipedia
→ Yunnan (prowincja w Chinach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Junnanem, dotyczący Junnanu
Wiktionary
rzecz. Junnan mrz.
Wiktionary
w mitologii rzymskiej: bogini patronująca życiu kobiety (żony i matki), żona Jowisza; Junona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. zob. Junona.
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 3;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈjũnɔ, AS: i ̯ũno
Wiktionary
rzecz. juno ż.
:: war. Junona ż.
przym. junoński
Wiktionary
(1.1) war. Junona
(1.2) symbol. ⚵
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) stpol. chłopiec, młodzieniec
Wiktionary
IPA: ˈjũnɔx, AS: i ̯ũnoχ
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) środ. mot. motocykl "Junak"
Wiktionary
IPA: ˈjũnɔl, AS: i ̯ũnol
Wiktionary
(1.1) junkers
Wiktionary
mit. rzym. staroitalska bogini patronująca życiu kobiety (żony i matki), żona Jowisza; Juno
SJP.pl
Junona (łac. Iuno) – w mitologii rzymskiej bogini niebios, małżonka Jowisza, opiekunka kobiet, małżeństwa i rodziny. Jej greckim odpowiednikiem była Hera.
Córka Saturna i Ops, obok Jowisza i Minerwy była jedną z postaci rzymskiej triady naczelnych bóstw czczonych na Kapitolu. Jej sławne starożytne sanktuarium znajdowało się w Lanuwium (stąd przydomek Lanuvina). Jej liczne funkcje charakteryzowały inne przydomki:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. lub rzad. związany z Junoną; przypominający boginię Junonę, mający jej cechy
Wiktionary
(1.1) Nie przesadzę, jeśli powiem, że takiego bukietu ślicznych pań naraz nigdzie nie spotkałem. (…) Można tu było widzieć typy i gorącego południa i chłodnej północy, i jasne i ciemne, i imponujące postacią i pięknością junońską.
Wiktionary
rzecz. Junona ż., Juno ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Junosza (Agnus, Baran, Barany, Junoszyc) – polski herb szlachecki.
Wikipedia
Junoszyno (niem. Junkeracker) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Stegna na obszarze Żuław Wiślanych przy drodze wojewódzkiej nr 501. Wieś leży na szlaku kolei wąskotorowej do Sztutowa i Nowego Dworu Gdańskiego (Żuławska Kolej Dojazdowa).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
ssak drapieżny z rodziny psowatych przypominający kształtem szopa pracza; junat, jenot, kunopies
SJP.pl
[czytaj: hunta]
1. hiszpańska rada rewolucyjna;
2. w krajach Ameryki Łacińskiej: ogół władz ustanawianych po obaleniu rządu wskutek wojskowego zamachu stanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. w krajach Ameryki Łacińskiej: władza ustanowiona pozakonstytucyjnie przez wojsko, zwykle w drodze zamachu stanu;
(1.2) hist. polit. dawny kolegialny organ władzy w Hiszpanii w czasie powstań w XIX wieku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po dokonanym przez generała zamachu stanu władzę w kraju przejęła junta.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. młody
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|młody.
źródła.
== juny (język fryzyjski.) ==
wymowa.
IPA|jyni.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) czerwiec
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈjũnɨ, AS: i ̯ũny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|młody.
źródła.
== juny (język fryzyjski.) ==
wymowa.
IPA|jyni.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) czerwiec
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. okrycie wierzchnie
(1.2) gw-pl|Poznań. bluza, kurtka
Wiktionary
IPA: ˈjupa, AS: i ̯upa
Wiktionary
rzecz. żupan mrz.
:: zdrobn. jupka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. pot. walet
Wiktionary
potoczny, czasem powtarzany, okrzyk wyrażający radość, używany zwykle przez młodzież
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. rdzenny mieszkaniec obszaru zachodniej i południowej Alaski oraz Półwyspu Czukockiego
Wiktionary
(1.1) Jupikowie zamieszkują Alaskę i Półwysep Czukocki.
Wiktionary
rzecz. jupik mrz.
przym. jupicki
Wiktionary
(1.1) war. Yupik
Wiktionary
reflektor wykorzystywany na planie filmowym lub w teatrze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. zob. Jowisz, Dzeus, Zeus.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jupiter uchodził za italskie bóstwo światła i jasnego nieba.
(1.1) Atrybutami Jupitera były pioruny, berło, dąb i orzeł.
Wiktionary
IPA: juˈpʲitɛr, AS: i ̯upʹiter
Wiktionary
rzecz. jupiter mrz., Jowisz mos./mzw.
Wiktionary
(1.1) Jowisz, Zeus, Dzeus, Kronion, Kronida
Wiktionary
dawny damski kaftan z rękawami do łokcia; jubka
SJP.pl
jeden z okresów mezozoiku trwający około 55 mln lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Jur – imię męskie. Dawniej polski odpowiednik greckiego Georgios, na równi z Jerzym. Obecnie należy do imion bardzo rzadkich. Forma zdrobniała imienia – Jurek – funkcjonuje jako powszechne zdrobnienie formy Jerzy.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Jur i jestem prawnikiem z Warszawy.
(1.1) Jerzowie i Jurowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 23 kwietnia.
Wiktionary
IPA: jur, AS: i ̯ur
Wiktionary
rzecz. Jurowa ż., Jurówna ż., Jurostwo lm m.
:: zdrobn. Jurek mos., Jureczek mos., Juruś mos.
przym. Jurowy, Jurkowy, Jureczkowy, Jurusiowy
zob. Jerzy.
Wiktionary
(1.1) war. Jerzy; zdrobn. Jurek, Jureczek, Juruś
Wiktionary
jeden z okresów mezozoiku trwający około 55 mln lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. Jerzy
(1.2) spolszczona wersja rosyjskiego imienia Юра, zdrobnienie od Юрий (Jurij)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. góry na granicy Francji i Szwajcarii, stanowiące północne odgałęzienie Alp;
(2.2) geogr. adm. francuskojęzyczny kanton, w północno-zachodniej części Szwajcarii;
(2.3) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Burgundia-Franche-Comté;
Wiktionary
Jura – drugi okres ery mezozoicznej, od 201 do 145 milionów lat temu. Nazwana od gór Jura we Francji i Szwajcarii przez Alexandra von Humboldta w 1823 roku.
Wikipedia
(2.1) W sobotę jedziemy na Jurę, pochodzimy trochę po skałkach.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Jerzy mos.
(2.1-3)
:: rzecz. Jurajczyk mos.
:: przym. jurajski
Wiktionary
związany z jurą (okresem geologicznym w dziejach Ziemi)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. dotyczący jury, występujący, powstały w jurze
(1.2) geogr. dotyczący Jury (gór, kantonu w Szwajcarii lub departamentu francuskiego)
Wiktionary
(1.2) Charakterystyczne są również zarysowujące się tendencje federalistyczne w Belgii, wychodzące z ośrodków flamandzkich, a także autonomiczne programy szkockich i walijskich nacjonalistów, Katalończyków, hiszpańskich Basków czy jurajskiej mniejszości frankońskiej w kantonie berneńskim.
Wiktionary
IPA: juˈrajsʲci, AS: i ̯urai ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. jura ż., Jura ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: przysięga
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Jurand – imię męskie pochodzenia germańskiego. Jego forma jest wynikiem pomyłki – błędnego odczytania w XIX wieku przez historyka Franciszka Piekosińskiego średniowiecznych zapisów znanego w Polsce imienia Jarand, które jest formą imienia Arnold. Imię Jurand rozpropagował Henryk Sienkiewicz powieścią Krzyżacy.
Wikipedia
(1.1) Również z Katowic jest Donata z przyjaciółką Ewą, (obie po 14 lat) i jedenastoletni brat Donaty – Jurand.
Wiktionary
IPA: ˈjurãnt, AS: i ̯urãnt
Wiktionary
Jurand z małżonką; Jurandowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Juranda lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Juras, właściwie Jerzy Wroński (ur. 15 lutego 1981) – polski raper, producent muzyczny oraz kick-bokser, pochodzący z Warszawy. Wielokrotny mistrz Polski, wicemistrz świata i zdobywca Pucharu Świata w kick-boxingu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
kąpielisko morskie na Mierzei Helskiej, dzielnica Jastarni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. osada nadmorska w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie puckim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Puste plażaaże Juraty, zasnęły kosze już.
Wiktionary
rzecz. juracianin mos., juracianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Jurczyk – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 5759 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Jerzy (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma męskiego imienia Jerzy
Wiktionary
(1.1) Kupiłyśmy Jureczkowi nowy wózeczek.
Wiktionary
rzecz. Jurek m., Jerzy mos., Jur mos.
przym. Jureczkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Jureczko:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Jureczka
Wiktionary
(1.1) Zdejmij, proszę, Jureczkową walizkę.
Wiktionary
rzecz. Jureczek mos./ż., Jureczkowa ż., Jureczkówna ż.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: Jerzy (imię męskie); Jerzyk;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Jerzy
(1.2) imię|polski|m. zdrobn. od: Jur
Wiktionary
Osoby o nazwisku Jurek:
Wikipedia
(1.1) Mamo, mogę iść do Jurka?
Wiktionary
IPA: ˈjurɛk, AS: i ̯urek
Wiktionary
rzecz. Jur mos., Jerzy mos., Jureczek mos., Juruś mos.
przym. Jurkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Jurga (ros. Юргa) – miasto w Rosji, w obwodzie kemerowskim. Jedno z największych miast obwodu.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, materiałów budowlanych, meblarski oraz spożywczy.
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) lwów. buntować, podniecać, podpuszczać kogoś
Wiktionary
rzecz. jurganie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. roczne wynagrodzenie dowódców wojskowych i niektórych urzędników; roczny żołd;
2. pensja wypłacana polskim magnatom przez obce rządy, zinstytucjonalizowana forma korupcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. żołd
Wiktionary
Jurgielt (niem. Jahrgeld) – dawna płaca (pensja) roczna, od XVIII wieku termin o znaczeniu pejoratywnym, głównie dotyczący kwot wypłacanych przez obce rządy tzw. jurgieltnikom za popieranie ich interesów w Polsce. Jurgieltnikami nazywano również szlachciców zaprzedanych magnatom i opłacanych przez nich.
Wikipedia
IPA: ˈjurʲɟɛlt, AS: i ̯urʹǵelt
Wiktionary
rzecz. jurgieltnik
Wiktionary
dawniej:
1. człowiek zaprzedany; sprzedawczyk;
2. żołnierz otrzymujący jurgielt (roczny żołd)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. sprzedawczyk, zdrajca oddający swe usługi za pieniądze
(1.2) hist. osoba otrzymująca roczny żołd (jurgielt)
Wiktionary
Jurgielt (niem. Jahrgeld) – dawna płaca (pensja) roczna, od XVIII wieku termin o znaczeniu pejoratywnym, głównie dotyczący kwot wypłacanych przez obce rządy tzw. jurgieltnikom za popieranie ich interesów w Polsce. Jurgieltnikami nazywano również szlachciców zaprzedanych magnatom i opłacanych przez nich.
Wikipedia
(1.1) Polscy jurgieltnicy sprzeciwiają się budowie elektrowni atomowej.
Wiktionary
IPA: jurʲˈɟɛltʲɲik, AS: i ̯urʹǵeltʹńik
Wiktionary
rzecz. jurgielt m.
Wiktionary
przymiotnik od: jurgielt
SJP.pl
wieś spiska w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim
SJP.pl
Jurgów (słow. Jurgov, węg. Szepesgyörke, niem. Jurkau/Jörg) – wieś spiska w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, w gminie Bukowina Tatrzańska. Jest to niewielka wieś na południu Polski, na Spiszu (w regionie Zamagurze). Według danych z 31 grudnia 2012 r. sołectwo Jurgów miało 926 stałych mieszkańców.
Wikipedia
mieszkaniec Jurgowa
SJP.pl
mieszkanka Jurgowa
SJP.pl
przymiotnik od: Jurgów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w syberyjskiej części Rosji, uchodzi do Zatoki Gydańskiej Morza Karskiego
Wiktionary
(1.1) Juribiej
Wiktionary
rosyjskie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Baszkortostanie, lewy dopływ Ufy w dorzeczu Wołgi
Wiktionary
Juriuzań (ros. Юрюза́нь) – miasto w Rosji, w obwodzie czelabińskim. W 2010 roku liczyło 12 571 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Jurkiewicz:
Wikipedia
Wikipedia
1. zdrobnienie od: Jerzy (imię męskie); Jerzyk;
2. nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Jurka
Wiktionary
(1.1) Czy tam przed fryzjerem nie stoi Jurkowy volkswagen?
Wiktionary
rzecz. Jerzy mos./ż., Jurek mos., Jurkowa ż., Jurkówna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Łotwie, w środkowej części kraju, na granicy Liwonii i Kurlandii;
Wiktionary
Jurmała (łot. Jūrmala, ros. Юрмала, niem. dawniej Rigastrand) – miasto w środkowej części Łotwy, na granicy Liwonii i Kurlandii, ok. 10 km na zachód od Rygi, nad Morzem Bałtyckim, znane uzdrowisko, położone między Zatoką Ryską i rzeką Lelupą, składające się z szeregu położonych obok siebie osiedli, głównie letniskowych, miasto wydzielone, 55 603 mieszkańców (2005).
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: jurnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: jurny
SJP.pl
1. cecha kogoś pełnego energii, żywotności i mającego duże potrzeby seksualne;
2. cecha czegoś zmysłowego i nieprzyzwoitego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cecha tego, co jurne; cecha tych, którzy są jurni
Wiktionary
przym. jurny
przysł. jurnie
Wiktionary
pełen energii, żywotności i mający duże potrzeby seksualne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. pełen temperamentu, żywotności
Wiktionary
(1.1) Jurny chłopak chwycił dziewczę.
Wiktionary
rzecz. jurność ż.
Wiktionary
osoba nawiedzona albo udająca taką, mająca według ludzi przesądnych dar jasnowidzenia lub przepowiadania
SJP.pl
Jurodiwyj (ros. юродивый, stgr. μωρός mōrós), także saloita – święty, szaleniec Chrystusowy. Jeden ze wzorów świętości dawnej Rosji (obok strastoterpców, starców i pielgrzymów).
Wikipedia
członek jury, sędzia w jakimś konkursie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek jury
Wiktionary
Jury (wym. [ʒy.ʁi]) – słowo pochodzące z języka francuskiego, oznaczające zespół, grono arbitrów, którzy nie muszą być ekspertami, powołany w związku z przeprowadzeniem konkursu. Członkowie jury to jurorzy (słowo juror w języku polskim wymawia się zgodnie z pisownią). Jury jest w języku polskim rodzaju nijakiego, nieodmienne przez przypadki. Juror odmienia się jak junior.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. jury n.
:: fż. jurorka ż.
przym. jurorski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) juror
* esperanto: (1.1) ĵuriano, juĝanto
* litewski: (1.1) žiuri narys m.
źródła.
== juror (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-juror.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) juror
(1.2) praw. przysięgły
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈjurɔr, AS: i ̯uror
Wiktionary
rzecz. jury n.
:: fż. jurorka ż.
przym. jurorski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. jury n.
:: fż. jurorka ż.
przym. jurorski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) juror
* esperanto: (1.1) ĵuriano, juĝanto
* litewski: (1.1) žiuri narys m.
źródła.
== juror (język angielski.) ==
wymowa. audioUS|En-us-juror.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) juror
(1.2) praw. przysięgły
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
członkini jury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini jury
Wiktionary
IPA: juˈrɔrka, AS: i ̯urorka
Wiktionary
rzecz. juror, jury
przym. jurorski
Wiktionary
potocznie: brać udział (wziąć udział) w obradach jury
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
namiot, szałas, pokryty zwykle skórami jelenimi lub wojłokiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. namiot pokryty zazwyczaj skórami lub wojłokiem, używany przez ludy tureckie i mongolskie w środkowej Azji i południowej Syberii;
Wiktionary
Jurta – namiot pokryty skórami (zwykle jelenimi) lub wojłokiem, który używany jest przez ludy tureckie i mongolskie. Termin pochodzi z języków tureckich, więc dotyczy jedynie tych, które można zobaczyć od Morza Kaspijskiego po Ałtaj. Na stepach Mongolii, od Ałtaju Zachodniego po Wielki Chingan, namioty określane są jako ger. Jurty buriackie mogą być budowane w całości z drewna (модон гэр).
Wikipedia
(1.1) Kiedy jesteś w jurcie, myślisz, że znajdujesz się w dużym pokoju.
Wiktionary
IPA: ˈjurta, AS: i ̯urta
Wiktionary
przym. jurtowy
Wiktionary
(1.1) namiot
Wiktionary
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Jerzy (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. od Jerzy
Wiktionary
(1.1) Przygotowałam Jurusiowi kanapeczki z rzodkiewką.
Wiktionary
rzecz. Jurek mos., Jerzy mos., Jur mos.
przym. Jurusiowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Jurusia
Wiktionary
(1.1) Przynieś mi, proszę, Jurusiowe pantofle.
Wiktionary
rzecz. Juruś mos./ż., Jurusiowa ż., Jurusiówna ż.
Wiktionary
[czytaj: żyri] komisja sędziowska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grupa ludzi, zwykle specjalistów w danej dziedzinie, dokonujących oceny osób lub dzieł biorących udział we współzawodnictwie
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: jura
Wiktionary
Jury (wym. [ʒy.ʁi]) – słowo pochodzące z języka francuskiego, oznaczające zespół, grono arbitrów, którzy nie muszą być ekspertami, powołany w związku z przeprowadzeniem konkursu. Członkowie jury to jurorzy (słowo juror w języku polskim wymawia się zgodnie z pisownią). Jury jest w języku polskim rodzaju nijakiego, nieodmienne przez przypadki. Juror odmienia się jak junior.
Wikipedia
(1.1) Zauważony przez Światową Federację Stowarzyszeń Iluzjonistycznych, w 1985 roku został zaproszony do jury przeglądu konkursowego, który odbył się w ramach Światowego Kongresu Iluzjonistów w Madrycie.
Wiktionary
rzecz. juror m., jurorka ż.
przym. jurorski
Wiktionary
1. dotyczący jurydyki;
2. mający związek z prawem
SJP.pl
własność szlachecka lub kościelna w miastach niepodlegająca prawu miejskiemu
SJP.pl
Jurydyka (łac. iuridicus prawny) – osada obok miasta królewskiego, rzadziej enklawa na gruntach miejskich, niepodlegająca władzom miejskim i miejskiemu sądownictwu.
Wikipedia
nadawanie czemuś charakteru prawnego
SJP.pl
dział lingwistyki stosowanej, zajmujący się zagadnieniami dotyczącymi tłumaczeń sądowych i ekonomicznych, m.in. ustalaniem nazw instytucji w obcych językach
SJP.pl
1. prawo sądzenia, uprawnienie organu państwa do rozstrzygania spornych spraw
2. okręg sądowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. uprawnienie organu władzy do rozstrzygania spornych spraw
(1.2) praw. obszar, na którym obowiązuje jurysdykcja (1.1)
(1.3) daw. sąd lub trybunał
Wiktionary
Jurysdykcja (z łac. iurisdictio, dosł. „orzekam o prawie”) – prawo sądzenia, posiadane przez dany podmiot (organ) uprawnienie (kompetencja) do rozpoznawania i rozstrzygania danych spraw, tj. orzekania w danej sprawie. Aby sąd mógł rozstrzygać w danej sprawie, muszą zostać spełnione określone warunki rozpatrywane osobno dla każdej konkretnej sprawy. Szczegółowo określają je ustawy, a w szczególności kodeksy postępowania (cywilnego, karnego, administracyjnego). Zawsze należy sprawdzać, czy zakres działania sądu jest odpowiedni w danym przypadku, a także jego kompetencje oraz właściwości: rzeczową i miejscową.
Wikipedia
przym. jurysdykcyjny
przysł. jurysdykcyjnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) zgodnie z jurysdykcją
Wiktionary
(1.1) Ich decyzje okazały się jurysdykcyjnie koślawe.
Wiktionary
rzecz. jurysdykcja ż.
przym. jurysdykcyjny
Wiktionary
(1.1) kompetencyjnie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) praw. związany z jurysdykcją, dotyczący jurysdykcji
Wiktionary
(1.1) Macie rację, teren ten, w sensie jurysdykcyjnym, należy do naszej gminy.
Wiktionary
rzecz. jurysdykcja ż.
przysł. jurysdykcyjnie
Wiktionary
dawniej: radca prawny instytucji; juryskonsultant
SJP.pl
dawniej: radca prawny instytucji; juryskonsult
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. jęz. praw. dział nauki badający język prawny i prawniczy, łączący tym samym analizę lingwistyczną i jurystyczną;
Wiktionary
Juryslingwistyka (lingwistyka prawa) – dział nauki zajmujący się językami prawa (prawnym i prawniczym) i w tym celu łączący wiedzę i metodologię językoznawstwa z naukami prawnymi.
Bada język prawa w jego różnych aspektach i przejawach. Skupia się przede wszystkim na zagadnieniach semantycznych, składniowych, stylistycznych i terminologicznych, pod kątem odrębności od języka naturalnego i jego wewnętrznego zróżnicowania. Ma to służyć poprawie jakości języka prawnego.
Wikipedia
(1.1) Juryslingwistyka jako dyscyplina naukowa zrodziła się w Kanadzie, gdzie ze względu na potrzeby praktyczne wynikające z bilingwizmu zaczęto badać problematykę języka prawa.
Wiktionary
przym. juryslingwistyczny
przysł. juryslingwistycznie
Wiktionary
1. nauka lub znajomość prawa; prawoznawstwo;
2. orzecznictwo sądowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka lub znajomość prawa
(1.2) we Francji: sposób wyrokowania sądu w pewnych sprawach
Wiktionary
Jurysprudencja (łac. iuris prudentia, biegła znajomość prawa) – wieloznaczne określenie związane z naukami prawnymi. Jurysprudencja może być rozumiana jako:
Wikipedia
IPA: ˌjurɨspruˈdɛ̃nt͡sʲja, AS: i ̯urysprudẽncʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) prawoznawstwo
Wiktionary
dawniej: człowiek znający prawo; prawnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. albo hist. prawnik, znawca prawa
Wiktionary
dawniej: kobieta znająca prawo; prawniczka
SJP.pl
prawniczy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwa dwóch liter alfabetu słowiańskiego oznaczających w starosłowiańskim języku nosowe samogłoski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. nazwa liter reprezentujących w języku prasłowiańskim samogłoski nosowe. Występowały one we wczesnej cyrylicy i głagolicy;
Wiktionary
Mały jus (Ѧѧ) i wielki jus (Ѫѫ) – litery reprezentujące samogłoski nosowe w języku prasłowiańskim. Istniały one we wczesnej cyrylicy i głagolicy. Mogą występować też w postaci zjotyzowanej, tworząc odpowiednie ligatury: Ѩѩ (ję) i Ѭѭ (jǫ).
Wikipedia
IPA: jus, AS: i ̯us
Wiktionary
partykuła wyrażająca wiarę w coś, pewność co do czegoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Just – imię męskie pochodzenia łacińskiego (łac. Iustus, Justus), oznaczające „słuszny, sprawiedliwy, właściwy”. Istnieje dwunastu świętych o tym imieniu.
Żeńskim odpowiednikiem jest Justa.
Just imieniny obchodzi 25 lutego, 28 maja, 21 lipca, 6 sierpnia, 14 października, 18 października i 10 listopada.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Justyna
Wiktionary
Justa – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, odpowiednik męskiego imienia Just. Oznacza "słuszna, sprawiedliwa, właściwa". Wśród świętych - św. Justa, męczennica z Sewilli, zmarła razem z siostrą Rufiną ok. 287.
Justa imieniny obchodzi 19 lipca.
Wikipedia
(1.1) Justa, podej mi arbajtancug, bo ida na szychta.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Justyna.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Justyna.
źródła.
== Justa (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawniej: justować - regulować przyrządy optyczne lub pomiarowe
SJP.pl
przestarzałe: pracownik regulujący układy optyczne
SJP.pl
Justyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego, od „iustus” – sprawiedliwy.
Imię rzadkie. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 458 mężczyzn o imieniu Justyn nadanym jako imię pierwsze.
Żeński odpowiednik: Justyna
Justyn imieniny obchodzi: 13 kwietnia, 1 czerwca (dawniej 14 kwietnia), 14 czerwca, 31 lipca, 1 sierpnia, 17 września, 5 października.
Wikipedia
[czytaj: justicmord]
1. kara śmierci wykonana na osobie niewinnej;
2. duże nadużycie władzy sądowniczej
SJP.pl
Mord sądowy – sytuacja, gdy kara śmierci orzeczona przez sąd zostaje w istocie użyta jako środek do popełnienia zabójstwa, bądź gdy jej orzeczenie jest niewspółmierne do czynu ściganego przepisami prawa. Mordy sądowe występują zwykle w ustrojach totalitarnych.
Wikipedia
dawne narzędzie odlewnicze
SJP.pl
1. formować tekst poprzez wyrównanie położenia jego wierszy w celu nadania całości jednolitego, estetycznego wyglądu;
2. nastawiać, regulować przyrządy i mechanizmy precyzyjne
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj materiału zecerskiego stosowany do wypełniania odstępów między wyrazami, wierszami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) druk. niedrukowany materiał zecerski wypełniający puste miejsca między czcionkami i innymi elementami druku;
Wiktionary
Justunek – tzw. materiał ślepy, materiał zecerski bez oczka, wszystkie niedrukowalne elementy dystansowe układane w składzie i łamaniu razem z czcionkami, liniami, ornamentami, "kliszami" itp. Justunkiem były różnego kształtu metalowe płytki i sztabki wstawiane pomiędzy czcionki oraz wypełniające wszelkie inne puste miejsca na kolumnie. Ze względu na wymiary justunek był dzielony na:
Wikipedia
(1.1) W wyniku składania otrzymujemy skład: zestaw czcionek, linii i justunków (wypełnień) (z Internetu)
Wiktionary
IPA: juˈstũnɛk, AS: i ̯ustũnek
Wiktionary
czas. justować ndk., wyjustować dk.
rzecz. justowanie n., wyjustowanie n.
Wiktionary
przymiotnik od: justunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) astr. planetoida z pasa głównego asteroid o numerze 2799;
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m|święty=tak.
synonimy.
(1.1) Just, Justyn
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Just m., Justyn m., Justyna ż., Justynka ż., Justynian m.
przym. Justusowy, Justowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Justus
* fiński: (1.1) Justus
* niemiecki: (1.1) Justus m.
* szwedzki: (1.1) Justus w.
źródła.
== Justus (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Justus
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Just m., Justyn m., Justyna ż., Justynka ż., Justynian m.
przym. Justusowy, Justowy
Wiktionary
(1.1) Just, Justyn
Wiktionary
[czytaj: dżasti] samochód typu Subaru Justy
SJP.pl
osoba uznająca sprawiedliwość, w tym sprawiedliwość społeczną, za podstawę ustroju państwa; peronista
SJP.pl
doktryna polityczna, której główną zasadą jest sprawiedliwość społeczna
SJP.pl
dawniej: urzędnik sądowy niższego stopnia
SJP.pl
Oprawca (justycjariusz, maleficorum iudices) – w XIV i XV wieku w Polsce urzędnik powołany do ścigania, przeprowadzenia śledztwa i sądzenia zawodowych złodziei oraz rabujących na drogach bez względu na ich przynależność stanową.
Wikipedia
1. dawniej: usprawiedliwienie, tłumaczenie
2. formowanie bloku tekstu poprzez wyrównanie położenia wierszy w celu nadania całości jednolitego, estetycznego wyglądu; justowanie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nikt nie powiedział Justynowi o przylocie Kingi.
(1.1) Dzisiaj składamy życzenia Justynom.
Wiktionary
rzecz. Justus mos./mrz., Justyna ż., Justynian m.
przym. Justynowy
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Justyn
Wiktionary
Justyna – żeński odpowiednik imienia Justyn. Imię pochodzenia łacińskiego od słowa „iustus”, co oznacza „sprawiedliwy”. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Justyna zajęła 49. miejsce w grupie imion żeńskich w 2009 roku.
Justyna imieniny obchodzi: 12 marca, 14 czerwca, 16 czerwca, 13 lipca, 26 września, 7 października i 30 listopada.
Wikipedia
(1.1) Justyna była jedną z niewielu dziewczyn w szkole, która nosiła warkocze.
Wiktionary
IPA: juˈstɨ̃na, AS: i ̯ustỹna
Wiktionary
rzecz. Justyn mos., Justynian mos.
:: zdrobn. Justynka ż.
przym. Justynowy
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Justa.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nigdy w życiu nie spotkałem nikogo, kto miałby na imię Justynian.
Wiktionary
IPA: juˈstɨ̃ɲãn, AS: i ̯ustỹńãn
Wiktionary
rzecz. Justus mos./mrz., Justyn m., Justyna ż.
Wiktionary
Justynian z małżonką; Justynianowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Justyniana lub z nim związany
SJP.pl
związany z Justynianem
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Justyny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Justyna (imię żeńskie)
SJP.pl
Justynka – wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Baranów.
Do 31 grudnia 2023 miejscowość była częścią wsi Żurawiniec.
Wikipedia
Justyn z małżonką; Justynowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Justyna lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Justyna
Wiktionary
(1.1) Ktoś przegrzebał Justynowy plecak.
Wiktionary
rzecz. Justyn mos., Justyna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Justyna (imię żeńskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Justyna (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Justysi lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Justysia lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: jucha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. jucha
(1.2) czernina; Gloger|jucha.
(1.3) gw-pl|Białystok. wywietrznik piecowy
(1.4) gw-pl|Lwów. rzadka zupa
(1.5) gw-pl|Poznań. krew
(1.6) gw-pl|Kresy. sok z czegoś
Wiktionary
Juszka – rzeka biorąca początek w okolicach Godzięcina, dopływ Jezierzycy w pobliżu Krzelowa o długości 30,62 km. Przepływa przez Wołów i następnie wpływa na teren Parku Krajobrazowego Dolina Jezierzycy.
Nazwę swą zawdzięcza targom bydła odbywającym się w Wołowie oraz ubojowi tych zwierząt, których krew (pot. jucha) spływała rzeką.
Wikipedia
IPA: ˈjuʃka, AS: i ̯uška
Wiktionary
rzecz. jucha mos./ż.
Wiktionary
(1.2) reg-pl|Kresy|jusznik.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Juszkowo (niem. Gischkau) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański na trasie nieczynnej linii kolejowej Pruszcz Gdański-Żukowo-Kartuzy-Lębork i w bezpośrednim sąsiedztwie Obwodnicy Trójmiasta. W 2008 r. Juszkowo liczyło 1358 mieszkańców, a w końcu 2015 – 2872.
Wikipedia
średniej wielkości muchówka z rodziny bąków
SJP.pl
dawniej:
1. o zwierzętach: krwawić;
2. brudzić krwią; zakrwawiać;
3. pobudzać do gniewu; podburzać, podniecać, jątrzyć;
4. juszyć się - unosić się gniewem; złościć się
SJP.pl
tylna część górnego pokładu statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. hist. członek dawnego północnogermańskiego plemięemienia zamieszkującego Jutlandię;
Wiktionary
(1.1) Jest on więc Gotem-Greutungiem; określenie zaś Gauta może oznaczać zarówno Gota szwedzkiego, jak też Juta z Danii. W tym czasie bowiem Duńczycy występują jeszcze oddzielnie obok Jutów, zamieszkujących północną część półwyspu.
Wiktionary
przym. jutyjski
Wiktionary
1. jednoroczna roślina z rodziny ślazowatych, występująca w wielu gatunkach; korchorus, jarzychna;
2. włókno łykowe otrzymywane z łodyg tej rośliny; tkanina z tego włókna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Corchorus|L.|ref=tak., roślina tropikalna z rodziny ślazowatych;
(1.2) włók. włókno otrzymywane z łodyg tej rośliny
(1.3) włók. tkanina z tego włókna;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Juta warzywna pochodzi z Indii.
(1.3) Pakowali kartofle do grubych worków z juty.
Wiktionary
IPA: ˈjuta, AS: i ̯uta
Wiktionary
przym. jutowy
Wiktionary
rasa ciężkich koni zimnokrwistych pochodząca z Danii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) hipol. rasa konia domowego wywodząca się z Jutlandii w Danii;
Wiktionary
Jutland – rasa konia domowego wywodząca się z Danii.
Koń jest krępy, ciężki, z krótkimi, mocnymi nogami o obfitych szczotkach, które hodowcy usiłują wyeliminować. Próbują też poprawić słabe stawy, za które rasa ta była w przeszłości krytykowana. Ma dość podobny pokrój do suffolk puncha, ale nieco mniej szlachetną głowę. Szyja jest gruba i muskularna, osadzona na dość stromych łopatkach, noszona wysoko. Klatka piersiowa bardzo szeroka i głęboka, kłoda owalna, a grzbiet krótki.
Wikipedia
(1.1) Co ciekawe, jeszcze w okolicach 1900 roku większość jutlandów miała umaszczenie kare lub gniade, tymczasem dziś kolory te są w mniejszości, natomiast dominuje maść kasztanowata.
Wiktionary
przym. jutlandzki
rzecz. Jutlandia ż., Jutlandczyk mos., Jutlandka ż.
Wiktionary
(1.1) koń jutlandzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Jutlandii
Wiktionary
(1.1) Nie mam z sąsiadami nic wspólnego. To sami muzułmanie i Jutlandczycy. „Powiedział Jutlandczycy?” – pomyślał Carl. Gość rzuca im takie prowokacje prosto w twarz?
(1.1) Znajdując się najbliżej miejsca starcia okręty Jutlandczyków, chociaż w pełni obsadzone załogą, ostentacyjnie nie przyłączyły się do bitwy.
(1.1) Flota duńska składała się z Zelandczyków, Szlezwiczan, Skanów i Jutlandczyków.
Wiktionary
rzecz. jutland mzw., Jutlandia ż.
przym. jutlandzki
Wiktionary
półwysep w północnej Europie; Półwysep Jutlandzki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. półwysep położony w Danii (większość) i Niemczech, oblany morzami Bałtyckim i Północnym i mający nasadę w okolicach Hamburga;
Wiktionary
Półwysep Jutlandzki (Jutlandia, duń. Jyske Halvø, Jylland, niem. Jütland) – półwysep, zlokalizowany w północnej Europie, administracyjnie należący do Danii (jedyna śródlądowa część tego państwa) oraz Niemiec, otoczony wodami Cieśnin Duńskich, a także mórz: Bałtyckiego i Północnego.
Wikipedia
(1.1) Centralną częścią obszaru nordyckiego była Jutlandia oraz wyspy duńskie, a najdalszą – południowa Skandynawia: skagerrackie wybrzeża Norwegii, Skania, Gotlandia oraz południowa część Svealandii.
Wiktionary
rzecz. Jutlandczyk mos., jutland mzw.
przym. jutlandzki
Wiktionary
(1.1) Półwysep Jutlandzki
Wiktionary
przymiotnik od: Jutlandia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Jutlandią, dotyczący Jutlandii
Wiktionary
(1.1) Malownicze zielone lasy, wzgórza, wydmy i zamglone plażaaże sprawiły, że jutlandzki krajobraz stał się inspiracją dla wielu pokoleń artystów.
(1.1) Personel nie rozumie ani zelandzkiego, ani jutlandzkiego. Nigdy więcej tam nie przyjdę i mogę tylko polecić, aby trzymać się z dala od tego miejsca.
Wiktionary
rzecz. Jutlandczyk mos., Jutlandia ż., Jutowie lm m., jutland mzw.
przym. jucki
Wiktionary
Jutowie – lud germański (północnogermański lub zachodniogermański) osiadły pierwotnie w północnej i środkowej części Półwyspu Jutlandzkiego. W połowie V wieku, część Jutów zasiedliła południowo-wschodnią Anglię (Kent), reszta współtworzyła w późniejszych wiekach naród duński.
Wikipedia
wykonany z juty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z jutą, dotyczący juty
(1.2) wykonany z juty (tkaniny)
Wiktionary
rzecz. juta ż.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) stpol. odkładać zrobienie czegoś
Wiktionary
rzecz. jutrznia ż., jutrzenka ż., jutro n., pojutrze n., jutranie n., dojutrak m., dojutraszek m., dojutrowanie n.
czas. dojutrować ndk.
przym. jutrzejszy, dojutrzny, pojutrzejszy
przysł. jutro, pojutrze, nazajutrz
Wiktionary
1. dzień następujący po dzisiejszym
2. przenośnie: przyszłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dzień następny w stosunku do obecnego
(1.2) stpol. ranek
(1.3) przen. bliska przyszłość
przysłówek czasu
(2.1) następnego dnia po obecnym
Wiktionary
Jutro – jugosłowiański zespół, powstały w 1972 roku.
Pierwszy zespół, w którym występowali Goran Bregović i Željko Bebek. Niebawem przekształcił się w Bijelo dugme – jugosłowiański zespół rockowy, który zmienił oblicze rocka w Jugosławii.
Wikipedia
(1.1) Od jutra nie palę.
(2.1) Jutro kupimy bilety.
Wiktionary
IPA: ˈjutrɔ, AS: i ̯utro
Wiktionary
rzecz. jutrznia ż., jutrzenka ż., pojutrze n., jutranie n., dojutrak m., dojutraszek m., dojutrowanie n.
:: zdrobn. juterko n.
czas. jutrać ndk., dojutrować ndk.
przym. jutrzejszy, dojutrzny, pojutrzejszy
przysł. pojutrze, nazajutrz, popojutrze
Wiktionary
(1.1) stpol. zajutrze
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej;
Wiktionary
Jutrosin (niem. Gutterschin) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie rawickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Jutrosin.
Jutrosin uzyskał lokację miejską przed 1472 rokiem. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego.
Według danych z 30 czerwca 2014 miasto liczyło 1947 mieszkańców. Podobną liczbę mieszkańców miasto miało pod koniec XIX wieku.
Wikipedia
(1.1) W 1927 roku w Jutrosinie gościł prezydent Rzeczypospolitej.
Wiktionary
IPA: juˈtrɔɕĩn, AS: i ̯utrośĩn
Wiktionary
rzecz. jutrosinianin mos., jutrosinianka ż.
przym. jutrosiński
Wiktionary
mieszkaniec Jutrosina (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Jutrosina
(1.2) osoba pochodząca z Jutrosina, urodzona w Jutrosinie
Wiktionary
(1.2) Zbyszek jest rodowitym jutrosinianinem.
Wiktionary
rzecz. Jutrosin mrz.
:: fż. jutrosinianka ż.
przym. jutrosiński
Wiktionary
mieszkanka Jutrosina (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Jutrosina
(1.2) kobieta pochodząca z Jutrosina, urodzona w Jutrosinie
Wiktionary
(1.1) Pani Emilia jest jutrosinianką z urodzenia.
Wiktionary
rzecz. Jutrosin mrz.
:: fm. jutrosinianin m.
przym. jutrosiński
Wiktionary
przymiotnik od: Jutrosin, gmina w województwie wielkopolskim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Jutrosina, związany z Jutrosinem
Wiktionary
(1.1) Pochowany został w krypcie jutrosińskiego kościoła parafialnego.
Wiktionary
rzecz. Jutrosin mrz., jutrosinianin mos., jutrosinianka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do jutra
(1.2) odnoszący się do przyszłości
Wiktionary
(1.1) Dziś przygotowywaliśmy się do jutrzejszego sprawdzianu z matematyki.
(1.1) To jest Katia, a to Maurice. Jutrzejszy dzień będzie ich ostatnim.
Wiktionary
IPA: juˈṭʃɛjʃɨ, AS: i ̯uṭšei ̯šy
Wiktionary
rzecz. jutro n.
przysł. jutro
czas. jutrać
Wiktionary
1. gwiazda poranna widoczna przed wschodem słońca;
2. świt, zorza poranna, jasność poprzedzająca wschód słońca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. zob. Gwiazda Poranna, Fosforos, Lucyfer.
(1.2) mitgr. zob. Gwiazda Poranna, Fosforos, Eosforos.
(1.3) mitrzym. zob. Gwiazda Poranna, Lucyfer.
(1.4) mitgr. zob. Eos.
(1.5) mitrzym. zob. Aurora.
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Hyperion uchodził za syna Uranosa i Gai oraz męża Tei, z którą miał dzieci: Heliosa (Słońce), Selene (Księżyc) i Eos (Jutrzenka), trzy bóstwa światła.
Wiktionary
IPA: juˈṭʃɛ̃nka, AS: i ̯uṭšẽnka
Wiktionary
rzecz. jutrznia ż., jutrzenka ż., Jutrznia ż.
przym. jutrzenkowy, jutrzenny
Wiktionary
(1.1) Fosforos, Gwiazda Poranna, Lucyfer
(1.2) Eosforos, Fosforos, Gwiazda Poranna
(1.3) Gwiazda Poranna, Lucyfer
(1.4) Eos
(1.5) Aurora
Wiktionary
przymiotnik od: jutrzenka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. ranny, poranny
Wiktionary
(1.1) Brzask jutrzenkowy zaczynał już rozświetlać nieboskłon.
Wiktionary
rzecz. jutrznia ż., jutrzenka ż., Jutrzenka ż., Jutrznia ż.
przym. jutrzenny
Wiktionary
(1.1) jutrzenny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. ranny, poranny
Wiktionary
IPA: juˈṭʃɛ̃nːɨ, AS: i ̯uṭšẽ•ny
Wiktionary
rzecz. jutrznia ż., jutrzenka ż., Jutrzenka ż., Jutrznia ż.
przym. jutrzenkowy
Wiktionary
(1.1) jutrzenkowy
Wiktionary
pora dnia w podziale mnichów zakonnych odpowiadająca godz.
2.30 w nocy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. modlitwa poranna stanowiąca pierwszą część Liturgii godzin;
Wiktionary
Jutrznia (łac. Laudes, gr. orthros) – w Kościele katolickim część Liturgii godzin odmawiana około wschodu Słońca. Częstym zwyczajem jest łączenie Jutrzni razem z Wezwaniem (łac. Invitatorium) lub Godziną czytań (łac. Officium lectionis, dawniej Matutinum).
Wikipedia
(1.1) Mnisi rozpoczęli odmawiać Jutrznię.
Wiktionary
IPA: ˈjuṭʃʲɲa, AS: i ̯uṭšʹńa
Wiktionary
rzecz. jutrznia ż., jutrzenka ż., Jutrzenka ż.
przym. jutrzenkowy, jutrzenny
Wiktionary
przymiotnik od: jutrznia
SJP.pl
mszarnik jutta - motyl dzienny z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
osoba publikująca filmiki na YouTubie; youtuber
SJP.pl
youtubować; potocznie:
1. prowadzić kanał na YouTubie;
2. korzystać z YouTube'a
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jutami, dotyczący Jutów
Wiktionary
(1.1) Władca, który usunął z drogi króla Sussexu i zbrojnie opanował Wessex, który zdobywszy wyspę Wight bezwzględnie wymordował sporą część jutyjskiej ludności i zastąpił ją osadnikami z Wessexu (…)
(1.1) Wystąpił potem Plong redaktor jednego dziennika i wezwał wszystkich zgromadzonych, aby pamiętni byli owego jutyjskiego rycerza, który w owym czasie, kiedy lennicy niemieccy naród i prawa jego deptali, (…) na czele jutyjskich rycerzy zdobywców niemieckich za granicę wypędził.
(1.1) Prawdę mówiąc, plemięemiona germańskie na terytorium Brytanii zatracały swój pierwotny charakter – kondotierzy sascy czy jutyjscy wstępowali na służbę wybranego wodza, przy którym była sława zwycięzcy, bez różnicy czy był on Sasem, czy Anglem.
Wiktionary
rzecz. Jut mos.
Wiktionary
Juventus Football Club SpA (znany jako Juventus lub Juve) – włoski profesjonalny klub piłkarski założony 1 listopada 1897 roku jako SC Juventus przez grupę uczniów z liceum Massimo d’Azeglio, grający od 1903 roku w biało-czarnych strojach. Zespół ma siedzibę we Włoszech w Turynie. Często jest przez to niepoprawnie nazywany Juventusem Turyn.
Wikipedia
1. coroczne święto studenckie; żakinada;
2. w starożytnym Rzymie: igrzyska wprowadzone przez Nerona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stud. tradycyjne, coroczne igrzyska studenckie złożone z festynów, zawodów, koncertów i barwnych korowodów
(1.2) hist. prywatne igrzyska w starożytnym Rzymie mające formę amatorskich widowisk teatralnych, wprowadzone przez cesarza Nerona
Wiktionary
Juwenalia (łac. Iuvenalia – igrzyska młodzieńców) – święto studentów odbywające się corocznie w maju.
Juwenalia to nazwa igrzysk odbywających się w starożytnym Rzymie, które zostały wprowadzone w 59 roku przez cesarza Nerona.
Juwenalia początek swój miały w Krakowie, już w XV wieku obchodzono tam święto studentów.
Wikipedia
(1.1) Najlepiej z lubelskich juwenaliów wspominam koncerty Hey i Brainstorm.
Wiktionary
przym. juwenaliowy, juwenilny
Wiktionary
(1.1) żakinada
Wiktionary
poeta rzymski ok. 60-127
SJP.pl
Decimus Iunius Iuvenalis, Juwenalis z Akwinu (60–130) – rzymski poeta satyryczny.
Wikipedia
1. związany z juwenaliami, świętem studenckim;
2. hormon juwenalny - substancja wytwarzana przez owady, kontrolująca ich przemiany z larwy przez poczwarkę do osobnika dorosłego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) utwory literackie bądź muzyczne powstałe w okresie dzieciństwa lub młodości twórcy;
Wiktionary
Juwenilia, iuvenilia (łac. iuvenalis – młodzieńczy) – utwory literackie bądź muzyczne powstałe w okresie dzieciństwa lub młodości twórcy, często pozbawione samodzielnej wartości i traktowane później wyłącznie jako wstęp do jego twórczości właściwej.
Wikipedia
młodzieńcze dzieło autora
SJP.pl
1. związany z wiekiem młodzieńczym;
2. hormon juwenilny - hormon występujący w stadium larwalnym i warunkujący metamorfozę owada; hormon juwenalny;
3. wody juwenilne - wody z wnętrza Ziemi powstające przez wydzielanie się pary wodnej z roztworów magmowych lub przez dehydratację niektórych minerałów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z młodością, wiekem młodzieńczym
Wiktionary
rzecz. juwenilium n., juwenalia nmos. lm.
Wiktionary
(1.1) juwenalny, młodzieńczy
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Juwentyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od słowa oznaczającego "młody". Patronem tego imienia jest św. Juwentyn, wspominany razem ze św. Maksymem (IV wiek).
Juwentyn imieniny obchodzi 25 stycznia.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Juwentyna lub z nim związany
SJP.pl
aparat telegraficzny z klawiaturą, wynaleziony w 1855 r., prototyp dalekopisu
SJP.pl
partykuła
(1.1) …podkreślająca, że coś jest wynikiem minionego czasu i zdarzeń
(1.2) …określająca granicę między przeszłością a przyszłością
Wiktionary
Telegraf Hughesa (zwany potocznie juzem) – rodzaj urządzenia służącego do przekazywania informacji na odległość za pomocą linii telegraficznych. Był to pierwszy w historii rodzaj telegrafu automatycznie zapisującego treść wiadomości, jest więc przodkiem dalekopisu.
Wikipedia
(1.1) Pracuję już od dwóch lat i stać mnie już na samochód.
(1.2) Nie uderzę cię już więcej, tylko nie odchodź!
Wiktionary
IPA: juʃ, AS: i ̯uš
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|uż.
Wiktionary
rasa psów owczarskich; owczarek południoworosyjski
SJP.pl
Owczarek południoworosyjski Jużak – rasa psów, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, znajdująca się w sekcji psów owczarskich. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
partykuła "już" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
dawniej:
1. wzmocnione "już";
2. słowo wzmacniające jakieś stwierdzenie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) (daw.) wzmocnione już
partykuła
(2.1) (przest.) …potwierdzająca, że coś jest pewne, zgodne z rzeczywistością (nadająca ton przekonania)
Wiktionary
(1.1) Jużci kiedyś bywałem u panienki z wizytami.
Wiktionary
(1.1) jużcić, jużciż
Wiktionary
dawniej: wzmocnione "jużci"; jużciż
SJP.pl
dawniej: wzmocnione "jużci"; jużcić
SJP.pl
[czytaj: juz-ing] w żeglarstwie: cienka linka roślinna zwinięta z dwu lub trzech sznurków, używana do związywania ze sobą lin, sporządzania opasek oraz do obwiązywania żagla na bomie lub gaflu; marlinka, omotka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. cienka lecz mocna linka do robót bosmańskich
Wiktionary
Juzing – cienka ale mocna, czasami nasmołowana, linka, niegdyś najczęściej konopna a obecnie z tworzyw sztucznych, wykorzystywana do wielu różnych robót bosmańskich, służąca np. do szycia (naprawiania) żagli, do motowiązania (ochronnego obwijania lin stalowych, np. żeby nie obijały gołym metalem drewnianych części statku) itd.
Wikipedia
(1.1) trójlinka
Wiktionary
dawniej: mężczyzna obsługujący juz (prototyp dalekopisu)
SJP.pl
dawniej: kobieta obsługująca juz (prototyp dalekopisu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, na wyspie Sachalin, stolica obwodu sachalińskiego;
Wiktionary
Jużnosachalińsk (ros. Южно-Сахалинск, trb. Jużno-Sachalinsk, jap. 豊原 Toyohara) – miasto w Rosji, na wyspie Sachalin, stolica obwodu sachalińskiego. Leży nad rzeką Susuja. Miasto założone w 1882 roku przez Rosjan. Początkowo nazywało się Władimirowka (ros. Влади́мировка) od 1882 do 1905, a następnie Toyohara (jap. 豊原市) w okresie przynależności do Japonii w latach 1905–1946. Prawa miejskie uzyskało w 1915 roku.
Wikipedia
przym. jużnosachaliński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Jużnosachalińskiem, dotyczący Jużnosachalińska
Wiktionary
rzecz. Jużnosachalińsk mrz.
Wiktionary
dawniej: podwieczorek, posiłek między obiadem a kolacją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. posiłek popołudniowy, podwieczorek
Wiktionary
(1.1) Tak zwana jużyna składała się z którejkolwiek z tych potraw albo stanowiła ją maślanka, mleko kwaśne z chlebem lub podpłomykiem.
Wiktionary
(1.1) przedwieczerza
Wiktionary
wzmocnione "już"
SJP.pl
skrót od: Jaśnie Wielmożny (Wielmożna)
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = jednostka wojskowa;
(1.2) = Jaśnie Wielmożny, Jaśnie Wielmożna
Wiktionary
(1.1) Zasadniczą służbę wojskową odbyłem w JW4808 w Gołdapi.
Wiktionary
IPA: jɔd‿ˈvu, AS: i ̯od‿vu
Wiktionary
(1.1) j.w.
Wiktionary
skrót od: jak wyżej (czytany jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót
(1.1) = jak wyżej
Wiktionary
IPA: ˈjaɡ ˈvɨʒɛj, AS: i ̯ag vyžei ̯
Wiktionary
skrót
(1.1) = jak w temacie
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. tylko, jedynie
Wiktionary
litera alfabetu łacińskiego i polskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła czternastej litery alfabetu;
skrótowiec
(2.1) = kobieta
(2.2) = konstrukcyjny
Wiktionary
K (minuskuła: k) (ka) – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego. W języku polskim oznacza spółgłoskę zwartą miękkopodniebienną bezdźwięczną. Pochodzi od litery alfabetu fenickiego kaph, za pośrednictwem litery alfabetu greckiego kappa i alfabetu etruskiego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(2.1) poradnia K
(2.2) punkt K
synonimy.
antonimy.
(2.1) M
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* niemiecki: (2.1) Fr.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|K.}}
źródła.
== K (język afar.) ==
wymowa.
IPA|k.
znaczenia.
litera
(1.1) Ka, majuskuła siódmej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ka, AS: ka
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* niemiecki: (2.1) Fr.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|K.}}
źródła.
== K (język afar.) ==
wymowa.
IPA|k.
znaczenia.
litera
(1.1) Ka, majuskuła siódmej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: k
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
(2.1) M
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* niemiecki: (2.1) Fr.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|K.}}
źródła.
== K (język afar.) ==
wymowa.
IPA|k.
znaczenia.
litera
(1.1) Ka, majuskuła siódmej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: k
Wiktionary
gwarowo: ku sobie
SJP.pl
gwarowo: ku temu
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) rel. = Kasper (lub Kacper) + Melchior + Baltazar (imiona Trzech Króli)
(1.2) rel. = łac. Christus Mansionem Benedicat → Niech Chrystus błogosławi temu domowi
Wiktionary
C☩M☩B (K☩M☩B, G☩M☩B) – symbol wypisywany z okazji uroczystości Objawienia Pańskiego, popularnie zwanego Trzech Króli, który pojawia się na drzwiach mieszkań. Oznacza błogosławieństwo dla domu i jego ochronę przed złem.
Akronim ten ma różne interpretacje:
Wikipedia
(1.1) K+M+B 2011
Wiktionary
IPA: ka‿ɛ̃m‿ˈbɛ, AS: ka‿ẽm‿be
Wiktionary
skrót
(1.1) = geogr. Katowice
Wiktionary
IPA: ˌkatɔˈvʲit͡sɛ, AS: katovʹice
Wiktionary
rzecz. Katowice nmos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery K
Wiktionary
skrót
(1.1) = geogr. Kraków
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. południowokoreańska odmiana muzyki popularnej inspirowanej stylem zachodnim;
Wiktionary
K-pop (/keɪ pɔp/, akronim od ang. Korean pop; hangul 케이팝, keipab) – gatunek muzyki popularnej, który powstał w Korei Południowej, łącząc w sobie elementy dance-pop, ballada popowa, electropop, hip-hop, rock, jazz, pop opera, współczesny rhythm and blues czy muzyka klasyczna. Gatunek ten pojawił się wraz z jedną z pierwszych grup K-popowych, Seo Taiji and Boys, która powstała w roku 1992. Ich eksperymenty z różnymi stylami muzyki „przekształciły scenę muzyczną Korei”. W rezultacie włączanie zagranicznych elementów muzycznych stało się powszechną praktyką wśród artystów K-popowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pop
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|K-pop. < etymn|ang|K|pop.; przez analogię do J-pop
uwagi.
(1.1) zoblistę|C-pop|J-pop|K-pop|R-pop.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) K-pop
* francuski: (1.1) K-pop ż.
* koreański: (1.1) 케이팝 (k’eip’ap)
źródła.
== K-pop (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) muz. K-pop
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pop
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|K-pop. < etymn|ang|K|pop.; przez analogię do J-pop
uwagi.
(1.1) zoblistę|C-pop|J-pop|K-pop|R-pop.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) K-pop
* francuski: (1.1) K-pop ż.
* koreański: (1.1) 케이팝 (k’eip’ap)
źródła.
== K-pop (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) muz. K-pop
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w administracji: koło, w pobliżu
SJP.pl
skrót
(1.1) = koło (obok, blisko czegoś)
(1.2) = praw. kodeks
(1.3) = karta
(1.4) = sport. karny
Wiktionary
(1.1) W Dąbrówce k. Wejherowa znajduje się schronisko dla bezdomnych zwierząt.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) Zapis źle|k/., np. Mogilany k/Krakowa jest błędny.
tłumaczenia.
źródła.
== k. (esperanto.) ==
morfologia.
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = kaj → i
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) Zapis źle|k/., np. Mogilany k/Krakowa jest błędny.
tłumaczenia.
źródła.
== k. (esperanto.) ==
morfologia.
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = kaj → i
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kodeks cywilny; kc
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. Kodeks cywilny;
Wiktionary
Kodeks cywilny (skrót k.c. lub w języku prawniczym kc) – zbiór przepisów z zakresu prawa cywilnego obejmujący przynajmniej podstawowy zestaw instytucji z tej dziedziny.
Wikipedia
IPA: ka‿ˈt͡sɛ, AS: ka‿ce
Wiktionary
skrót od: kodeks drogowy; kd
SJP.pl
[czytaj: ka-ha] skrót od: kodeks handlowy; kh (skrót czytany także jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. kodeks handlowy;
Wiktionary
[czytaj: ka-ka] skrót od: kodeks karny; kk, K.k. (skrót czytany także jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. kodeks karny
Wiktionary
IPA: ka‿ˈka, AS: ka‿ka
Wiktionary
(1.1) skr. kk
Wiktionary
skrót
(1.1) = praw. kodeks karny skarbowy;
Wiktionary
skrót od: kodeks karny wykonawczy
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. kodeks karny wykonawczy;
Wiktionary
IPA: ka‿ka‿ˈvu, AS: ka‿ka‿vu
Wiktionary
skrót
(1.1) = praw. kodeks morski;
Wiktionary
1. skrót od: knock-out (nokaut);
2. skrót od: kulturalno-oświatowy
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = kopię otrzymują / otrzymuje
Wiktionary
(1.1) urz. aa, inform. DW
Wiktionary
[czytaj: ka-pe] skrót od: kodeks pracy (skrót czytany także jako całe wyrażenie); kp
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. kodeks pracy;
Wiktionary
[czytaj: ka-pe-a] skrót od: kodeks postępowania administracyjnego
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. kodeks postępowania administracyjnego
Wiktionary
Kodeks postępowania administracyjnego (ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. — Kodeks postępowania administracyjnego) – polski akt prawny regulujący zasady prowadzenia postępowań administracyjnych, tzn.
Wikipedia
IPA: ka‿pɛ‿ˈa, AS: ka‿pe‿a
Wiktionary
[czytaj: ka-pe-ce] skrót od: kodeks postępowania cywilnego (skrót czytany także jako całe wyrażenie); kpc
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. kodeks postępowania cywilnego
Wiktionary
Kodeks postępowania cywilnego – ustawa z 17 listopada 1964, zawierająca zasadniczy trzon polskiego prawa procesowego cywilnego.
Wikipedia
IPA: ka‿pɛ‿ˈt͡sɛ, AS: ka‿pe‿ce
Wiktionary
[czytaj: ka-pe-ka] skrót od: kodeks postępowania karnego (skrót czytany także jako całe wyrażenie); kpk
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. kodeks postępowania karnego;
Wiktionary
IPA: ka‿pɛ‿ˈka, AS: ka‿pe‿ka
Wiktionary
skrót
(1.1) = praw. kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia;
Wiktionary
[czytaj: ka-er] skrót od: kodeks rodzinny (skrót czytany także jako całe, odmienne wyrażenie); kr
SJP.pl
[czytaj: ka-er-o] skrót od: kodeks rodzinny i opiekuńczy; k.r. i o.
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. kodeks rodzinny i opiekuńczy;
Wiktionary
skrót
(1.1) = praw. kodeks spółek handlowych;
Wiktionary
skrót
(1.1) = praw. kodeks wykroczeń;
Wiktionary
skrót od: kodeks zobowiązań
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. kodeks zobowiązań;
Wiktionary
najwyższy szczyt Karakorum; Czogori
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. najwyższy szczyt Karakorum, drugi co do wysokości szczyt Ziemi;
(1.2) geogr. szczyt w masywie Kaunergrat w Alpach Ötztalskich;
Wiktionary
K2, Czogori (chiń. upr. 乔戈里峰; chiń. trad. 喬戈里峰; pinyin Qiáogēlǐ Fēng; 8611 m n.p.m.) – ośmiotysięcznik, najwyższy szczyt Karakorum, drugi co do wysokości szczyt Ziemi. Znajduje się na granicy Chin i Pakistanu. Do 16 stycznia 2021 roku pozostawał ostatnim niezdobytym zimą ośmiotysięcznikiem.
Wikipedia
(1.1) Pierwszą kobietą, która zdobyła K2, była Wanda Rutkiewicz.
Wiktionary
(1.1) Czogori
Wiktionary
1. nazwa litery K;
2. samochód typu Ford Ka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa litery k / K
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kay
* baskijski: (1.1) ka
* rosyjski: (1.1) ка n.
źródła.
== ka (język aceh.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) już
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ka, AS: ka
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kay
* baskijski: (1.1) ka
* rosyjski: (1.1) ка n.
źródła.
== ka (język aceh.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) już
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kay
* baskijski: (1.1) ka
* rosyjski: (1.1) ка n.
źródła.
== ka (język aceh.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) już
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
miejsce kultu muzułmanów - ogromny relikwiarz z Czarnym Kamieniem (największą świętością islamu), znajdujący się na dziedzińcu świętego Meczetu w Mekce; Kaba; Al-Ka'ba; Al-Kaba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. świątynia w Mekce, najważniejsze miejsce kultu w islamie;
Wiktionary
Al-Kaba (arab. الكعبة, trl. Al-Kaʿbah) – świątynia i sanktuarium w Mekce, najważniejsze miejsce święte islamu.
Wikipedia
(1.1) Arabia przedmuzułmańska była politeistyczna, a w Kaabie i wokół niej czczono liczne podobizny pogańskich bożków.
Wiktionary
(1.1) Al-Kaaba, Al-Kaba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. hebrajska jednostka masy;
Wiktionary
Kab – starożytna hebrajska jednostka masy. Według słowniczka w Biblii Tysiąclecia wynosiła ok. 2,5 kg.
Wikipedia
(1.1) Oblężenie bowiem było tak srogie, że za głowę osła dawano osiemdziesiąt sykli srebra, a za ćwierć kaba dzikiej cebuli — pięć sykli srebra.
Wiktionary
IPA: kap, AS: kap
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) kabo
źródła.
== kab (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) przylądek
(1.2) kab
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miejsce kultu muzułmanów - ogromny relikwiarz z Czarnym Kamieniem (największą świętością islamu), znajdujący się na dziedzińcu świętego Meczetu w Mekce; Kaaba; Al-Ka'ba; Al-Kaba
SJP.pl
zdrobnienie od: kabat (rodzaj surduta)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Kabaty
SJP.pl
roślina z rodziny dyniowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. odmiana dyni zwyczajnej o podłużnych, zwykle obłych i ciemnozielonych owocach
(1.2) spoż. jarzyna z owoców kabaczka (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Istnieje kilka odmian kabaczków różniących się dość znacznie między sobą zarówno kształtem, jak wyglądem i smakiem.
Wiktionary
IPA: kaˈbat͡ʃɛk, AS: kabaček
Wiktionary
(1.1) cukinia
(1.2) cukinia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. lokal, w którym za opłatą można coś zjeść lub napić się alkoholu
Wiktionary
biał. Кабак, ros. Кабак, Kabak
Wikipedia
(1.1) Wielu jednak tu się już zagospodarowało, rodziny pozakładało, ba, profesje haniebne, ot, ludziska. […] Jak na ten przykład ten… znacie — kabak założył, szynkuje, wódką rozpaja ludzi, lichwiarzem się stał na okolicę.
Wiktionary
(1.1) karczma, szynk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: kobieta umiejąca kłaść kabałę - wróżyć z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbitka, wróżbiarka, kabalistka
SJP.pl
potocznie: człowiek umiejący kłaść kabałę - wróżyć z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbita, wróżbiarz, wróż, kabalista
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. znawca kabały - systemu kosmologicznego i filozoficznego;
2. człowiek umiejący kłaść kabałę - wróżyć z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbita, wróżbiarz, wróż, kabalarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. znawca kabały
Wiktionary
rzecz. kabała, kabalistyka
przym. kabalistyczny
Wiktionary
1. znawczyni kabały - systemu kosmologicznego i filozoficznego;
2. kobieta umiejąca kłaść kabałę - wróżyć z kart, z ręki, z liczb lub innych znaków; wróżbitka, wróżbiarka, kabalarka
SJP.pl
1. dotyczący kabały - metafizycznej interpretacji Biblii
2. tajemniczy, mający ukryte znaczenie (np. kabalistyczne znaki, liczby, przepowiednie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kabały lub kabalistyki
Wiktionary
rzecz. kabalista mos., kabała ż., kabalistyka ż.
przysł. kabalistycznie
Wiktionary
w judaizmie system doktryn opartych na kabale a potocznie wróżenie za pomocą kabały, wróżbiarstwo
SJP.pl
Kabała (hebr. קבלה „otrzymywanie, przyjmowanie”) – duchowa mistyczno-filozoficzna szkoła judaizmu. Do jej podstawowych źródeł zaliczają się: Tora, Zohar, Ec Haim, Talmud dziesięciu sefirot, Sefer Jecira, Bahir, a także inne dzieła Ari (rabina Icchaka Luria Aszkenazi, znanego także pod imieniem Arizal) oraz Baal Sulama (Jehuda Leib Ha-Lewi Aszlaga).
Wikipedia
utwór zawierający przepowiednię na temat jakiejś daty zaszyfrowanej w symbolach literowych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. wieprz, dzik;
2. duży kawałek kiełbasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Białystok, Lwów. reg-pl|Poznań. wieprz, świnia
(1.2) gw-pl|Lwów. pogard. Ukrainiec
Wiktionary
Kaban – system jezior położony w granicach miasta Kazań w Tatarstanie, w Rosji. Składa się z trzech części (jezior), które ciągną się z północy na południe (od centrum do południowych dzielnic) i są połączone kanałami: Niżniego (Bliżniego) Kabanu, Sriedniego (Dalniego) Kabanu i Wierchniego (Boriskowskiego) Kabanu.
Jest to największy system jezior w tym rejonie Tatarstanu.
Wikipedia
(1.1) A kto mnie zabroni z pastowanym kabanem po lesie chodzić?
Wiktionary
rzecz. kabanina ż., kabaniarstwo n., kabanos m.
przym. kabani
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Białystok. kulin. wieprzowina
(1.2) gwara. kulin. konina fakt.
Wiktionary
rzecz. kaban m., kabaniarstwo n.
przym. kabani
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. sielska chatka
Wiktionary
Kabanka – część wsi Korczyna w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Biecz. Wchodzi w skład sołectwa Korczyna.
W latach 1975–1998 Kabanka administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
(1.1) Kiedy wyszliśmy nadzy z basenu wskazałem na stojącą nieopodal kabankę i Barbara poszła za mną.
Wiktionary
1. rodzaj cienkiej kiełbasy wędzonej i obsuszanej;
2. dawny gatunek cygara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. cienka, wędzona kiełbasa z mięsa wieprzowego;
Wiktionary
Kabanos – bardzo cienka, długa kiełbaska, tradycyjnie przyrządzana z peklowanego mięsa wieprzowego w osłonkach baranich, wędzona w gorącym dymie i obsuszana.
Cechuje ją sucha i równomiernie pomarszczona powierzchnia ciemnoczerwona z odcieniem wiśniowym. W przekroju widoczne są również czerwone kawałki mięsa oraz jasne kawałki tłuszczu. Charakterystyczny jest dla niej smak peklowanej i pieczonej wieprzowiny oraz lekki posmak wędzenia i pikantny kminku z pieprzem.
Wikipedia
IPA: kaˈbãnɔs, AS: kabãnos
Wiktionary
rzecz. kabanosik mrz., kaban mzw.
Wiktionary
zdrobnienie od: kabanos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kabanos
Wiktionary
rzecz. kabanos m.
Wiktionary
autonomiczna republika w Rosji; Kabardyno-Bałkaria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jedna z republik wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
Kabardo-Bałkaria (ofic. Republika Kabardyjsko-Bałkarska; ros. Kabardino-Balkarija (trl.), Kabardino-Bałkarija (trb.); ofic. Kabardino-Balkarskaja Respublika (trl.), Kabardino--Bałkarskaja Riespublika (trb.); kbd. K˝èbèrdej-Bal˝k˝èr (trl.); ofic. K˝èbèrdej-Bal˝k˝èr Respublikè (trl.); krc. K˝abarty-Malk˝ar (trl.); ofic. K˝abarty-Malk˝ar Respublika (trl.)) – autonomiczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej
Wikipedia
(1.1) Od południa Kabardo-Bałkaria graniczy z Gruzją.
Wiktionary
(1.1) Kabardyno-Bałkaria, ofic. Republika Kabardyjsko-Bałkarska
Wiktionary
mieszkaniec Kabardo-Bałkarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kabardii lub Kabardo-Bałkarii
Wiktionary
rzecz. Kabardia ż., kabardyjskość ż.
:: fż. Kabardyjka ż.
przym. kabardyjski, kabardyński
Wiktionary
mieszkanka Kabardo-Bałkarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kabardii lub Kabardo-Bałkarii
Wiktionary
rzecz. Kabardia ż., kabardyjskość ż.
:: fm. Kabardyjczyk mos.
przym. kabardyjski, kabardyński
Wiktionary
→ Kabardo-Bałkaria; kabardyński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kabardii albo Kabardyjczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język należący do zachodniokaukaskiej grupy językowej
Wiktionary
rzecz. Kabardia ż., Kabardyjka ż., Kabardyjczyk mos., kabardyjskość ż.
Wiktionary
(1.1) kabardyński
(2.1) kabardyński
Wiktionary
autonomiczna republika w Rosji; Kabardo-Bałkaria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. zob. Kabardo-Bałkaria.
Wiktionary
Kabardo-Bałkaria (ofic. Republika Kabardyjsko-Bałkarska; ros. Kabardino-Balkarija (trl.), Kabardino-Bałkarija (trb.); ofic. Kabardino-Balkarskaja Respublika (trl.), Kabardino--Bałkarskaja Riespublika (trb.); kbd. K˝èbèrdej-Bal˝k˝èr (trl.); ofic. K˝èbèrdej-Bal˝k˝èr Respublikè (trl.); krc. K˝abarty-Malk˝ar (trl.); ofic. K˝abarty-Malk˝ar Respublika (trl.)) – autonomiczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej
Wikipedia
artystka kabaretowa, twórczyni tekstów kabaretowych; kabarecistka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kabareciarzem, dotyczący kabareciarza
Wiktionary
rzecz. kabareciarz m.
Wiktionary
artysta kabaretowy, twórca tekstów kabaretowych; kabarecista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba zajmująca się tworzeniem kabaretu; artysta kabaretowy
Wiktionary
IPA: ˌkabaˈrɛt͡ɕaʃ, AS: kabarećaš
Wiktionary
rzecz. kabaret, kabareton, kabaretki
przym. kabaretowy, kabareciarski
Wiktionary
(1.1) kabarecista
Wiktionary
zdrobnienie od: kabaret
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kabaret
Wiktionary
(1.1) To nie kabaret, lecz tylko szkolny kabarecik.
Wiktionary
rzecz. kabaret m.
przym. kabaretowy
Wiktionary
artysta kabaretowy, twórca tekstów kabaretowych; kabareciarz
SJP.pl
artystka kabaretowa, twórczyni tekstów kabaretowych; kabareciarka
SJP.pl
1. kameralna sztuka rozrywkowa obejmująca skecze, piosenki i tańce;
2. przedstawienie składające się ze skeczów, piosenek satyrycznych;
3. lokal, w którym widzowie, siedząc przy stolikach, oglądają występy o charakterze rozrywkowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teatr. muz. spektakl (niekiedy na estradzie, czasem w restauracji, kawiarni) o lekkim repertuarze skeczów, monologów literackich, piosenek, tańców itp.;
(1.2) teatr. muz. grupa osób przygotowujących kabarety (1.1)
(1.3) teatr. muz. budynek ze sceną wystawiającą kabarety (1.1)
(1.4) płaskie naczynie z przegródkami
Wiktionary
Kabaret – w Polsce to forma rozrywki, przedstawienie przed publicznością, zwykle na żywo, mająca charakter satyryczny. Składa się ze skeczów sytuacyjnych, monologów, stand-up, piosenek, satyry politycznej, tworzonych i wystawianych przez kilkuosobowe grupy satyryków, komików, aktorów i artystów.
Wikipedia
(1.1) Bardzo mi się spodobał kabaret przedstawiony w telewizji.
(1.2) Wczoraj do naszej miejscowości przyjechał kabaret „Kwas”.
(1.3) Wieczorem idę z żoną do kabaretu na premierę.
(1.4) Zestaw marynat podaję na stół w kabarecie, a wędliny na półmisku.
Wiktionary
IPA: kaˈbarɛt, AS: kabaret
Wiktionary
rzecz. kabareciarz m., kabareton m., kabaretka ż.
:: zdrobn. kabarecik m.
przym. kabaretowy
przysł. kabaretowo
Wiktionary
(1.1) farsa, rewia
Wiktionary
potocznie: pończocha ażurowa
SJP.pl
ażurowe pończochy noszone niegdyś przez tancerki występujące w kabaretach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rodzaj ażurowych rajstop tworzących siatkę o widocznych oczkach
(1.2) rodzaj ażurowych pończoch tworzących siatkę o widocznych oczkach
Wiktionary
rzecz. kabareciarz mos.
Wiktionary
rzadko: specjalista od kabaretu, znawca wszystkich zjawisk związanych z kabaretem
SJP.pl
wielogodzinny ciąg kabaretowych występów scenicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) występ sceniczny, w którym bierze udział szereg artystów kabaretowych
Wiktionary
Kabareton – impreza, podczas której przedstawiane są programy kabaretowe więcej niż jednego kabaretu. Twórcą słowa kabareton był satyryk Jacek Fedorowicz, który wymyślił je na potrzeby „Nocy kabaretowej” opolskiego festiwalu w 1973, pierwszy raz odbywającej się z dużą widownią, w opolskim amfiteatrze.
Wikipedia
rzecz. kabareciarz mos., kabaret mrz.
przym. kabaretowy
Wiktionary
przymiotnik od: kabaret, np. aktor kabaretowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany kabaretem, dotyczący kabaretu
Wiktionary
(1.1) Niewiele też zachowało się z jego spuścizny kabaretowej – nigdy jej nie wydawał, ocalała najwyżej w aktorskich odpisach i w pamięci widzów.
Wiktionary
IPA: ˌkabarɛˈtɔvɨ, AS: kabaretovy
Wiktionary
rzecz. kabaret m., kabarecik m., kabareciarz m., kabaretka ż., kabareton m.
przysł. kabaretowo
Wiktionary
nadawanie czemuś charakteru kabaretu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: samochód policyjny;
2. gwarowo: izolatka w więzieniu lub areszcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. ciężki, metalowy kubeł na nieczystości stojący w celi jako ubikacja
(1.2) slang. mała, jednoosobowa cela do izolacji więźniów
(1.3) slang. duży samochód policyjny do transportu aresztowanych
Wiktionary
(1.1) Ty nie masz prawa tutaj kabaryny wylewać. My, złodzieje, za ciebie wszystko pod celą zrobimy. Ale pamiętaj, że jak będziecie mieli władzę, to nas, złodziei, klawiszami zróbcie.
(1.3) Około godziny 22 podjechała ta duża kabaryna i po kolei pakowali. Nie wiem, jak ten mój znajomy ormowiec zadziałał, ale ja do tej więziennej kabaryny nie wsiadłem i nie pojechałem do Gdańska.
Wiktionary
IPA: ˌkabaˈrɨ̃na, AS: kabarỹna
Wiktionary
(1.1) kabarina, bardacha, kibel
(1.2) kabarina, karcer, izolatka, cela dyscyplinarna
(1.3) radiowóz, więźniarka
Wiktionary
brazylijski instrument perkusyjny; cabaça
SJP.pl
krótki kaftan lub serdak noszony dawniej przez kobiety i mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) białystok. kolega
(1.2) krótki płaszcz
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Cały mój majątek to mój kabat i portki.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.2) etym|ukr. < etym|pers. kaba
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kolega.
(1.2) zobtłum|płaszcz.
źródła.
== kabat (język afar.) ==
wymowa.
IPA|ˈkʌbʌt.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) liść
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pasożytniczy grzyb z grupy grzybów mitosporowych, wywołujący antraknozę, chorobę roślin takich jak np. koniczyna, fasola, dynia
SJP.pl
krótki kaftan lub serdak noszony dawniej przez kobiety i mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. jedna z dzielnic Warszawy;
Wiktionary
Kabaty – osiedle i obszar MSI w dzielnicy Ursynów w Warszawie, dawna wieś.
Nazwę Kabaty nosi także pierwsza stacja linii M1 warszawskiego metra.
Wikipedia
(1.1) Na Kabatach jest dużo drzew.
Wiktionary
przym. kabacki
Wiktionary
1. wróżba z kart (tarot, kartomancja), z ręki (chiromancja, chirologia), z liczb lub innych znaków;
2. książka, który zawiera przepisy wróżb;
3. potocznie: trudne położenie, kłopoty;
4. system kosmologiczny i filozoficzny, praktyka mistyczna wywodząca się z judaizmu, według której sensu Biblii należy szukać w jej podtekście; Kabała;
5. wiara w magiczną siłę liter tekstu biblijnego oraz kombinacji liter boskiego imienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. duchowa i mistyczno-filozoficzna szkoła judaizmu;
Wiktionary
Kabała (hebr. קבלה „otrzymywanie, przyjmowanie”) – duchowa mistyczno-filozoficzna szkoła judaizmu. Do jej podstawowych źródeł zaliczają się: Tora, Zohar, Ec Haim, Talmud dziesięciu sefirot, Sefer Jecira, Bahir, a także inne dzieła Ari (rabina Icchaka Luria Aszkenazi, znanego także pod imieniem Arizal) oraz Baal Sulama (Jehuda Leib Ha-Lewi Aszlaga).
Wikipedia
rzecz. kabalista mos.
przym. kabalistyczny
Wiktionary
środowiskowo: karabin
SJP.pl
Wikipedia
środowiskowo: karabinek
SJP.pl
karabinek używany do nauki strzelania i podczas zawodów strzeleckich; kbks
SJP.pl
1. przewód tworzony przez drut lub izolowane od siebie druty metalowe, zabezpieczone przed działaniami zewnętrznymi;
2. miara długości równa 185,2 m (1/10 mili morskiej);
3. potocznie: donosiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. gruby przewód elektryczny lub światłowodowy, zwykle spleciony z kilku odizolowanych żył;
(1.2) żegl. jednostka długości równa 185,2 metra, czyli jednej dziesiątej mili morskiej;
(1.3) bud. rodzaj liny, w której druty prowadzone są równolegle;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. donosiciel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dzięki kablom światłowodowym nasze łącze ma większą przepustowość.
Wiktionary
IPA: ˈkabɛl, AS: kabel
Wiktionary
rzecz. kablowanie n., okablowanie n., kablogram m., kablowiec m., nakablowanie n.
:: zdrobn. kabelek m.
czas. kablować ndk., okablować dk., nakablować dk.
przym. kablowy, kabelkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kabel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kabel
Wiktionary
rzecz. kabel mos./mrz.
przym. kablowy
Wiktionary
komora linowa na statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. magazyn na statku na liny;
Wiktionary
Kabelgat (komora linowa) – magazyn lin na żaglowcu. Pomieszczenie umiejscowione zazwyczaj blisko dziobu.
Wikipedia
IPA: kaˈbɛlɡat, AS: kabelgat
Wiktionary
bardzo mocna i gruba lina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. lek dopaminergiczny hamujący laktację, będący pochodną ergoliny;
Wiktionary
Kabergolina (łac. Cabergolinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna alkaloidów sporyszu, stosowana głównie w leczeniu hiperprolaktynemii.
Wikipedia
(1.1) Kabergolinę należy stosować, pamiętając przy tym o jej zdolności do wywoływania senności.
Wiktionary
IPA: ˌkabɛrɡɔˈlʲĩna, AS: kabergolʹĩna
Wiktionary
kaberu etiopski - drapieżny ssak z rodziny psowatych
SJP.pl
Kaberu etiopski, kaberu, szakal (wilk) etiopski (abisyński) (Canis simensis) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Występuje jedynie w Etiopii, do wysokości 3-4,5 tys. m n.p.m., w kilku izolowanych populacjach.
Wikipedia
wciągarka do kotwic, cum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. urządzenie ułatwiające wybieranie lub luzowanie lin pod obciążeniem (np. kotwic);
Wiktionary
Kabestan – urządzenie spotykane zazwyczaj na jednostkach pływających lub w przemyśle, służące do ułatwienia wybierania bądź luzowania lin, łańcuchów będących pod znacznym obciążeniem. W swojej najwcześniejszej formie występował jako trzonek składający się z drewna, zamontowany pionowo na statku. Owijały go liny kilkoma oplotami, powodując większe tarcie, i zabezpieczała go zapadka uniemożliwiająca odwijanie. Zawsze był nawinięty w kierunku ruchu wskazówek zegara (patrząc od góry). Urządzenie uważane jest za hiszpański wynalazek.
Wikipedia
(1.1) Kabestan ma obecnie zwykle formę bębna z korbą.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz KBW
Wiktionary
rzecz. KBW n.
skr. KBW
Wiktionary
hinduski poeta ludowy; pieśniarz
SJP.pl
1. niewielkie pomieszczenie na statku lub w samolocie;
2. wydzielone pomieszczenie, wyposażone w odpowiednie urządzenia, przeznaczone dla jednej osoby, np. kabina natryskowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo małe pomieszczenie użytkowe, zwykle do czasowego użytkowania
(1.2) żegl. małe pomieszczenie mieszkalne na statku
(1.3) sport. przymusowe opuszczenie kajaka sportowego, zwykle wskutek wywrotki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) kabina sauny / pilota / przebieralni • kabina prysznicowa / nawigacyjna / telefoniczna / ustępowa / ciśnieniowa / sterownicza
Wiktionary
rzecz. kabinówka ż.
:: zdrobn. kabinka ż.
przym. kabinowy
Wiktionary
(1.2) kajuta
Wiktionary
rodzaj sekretarzyka, mebel
SJP.pl
Kabinet (fr. cabinet) – reprezentacyjny, bogato zdobiony mebel skrzyniowy, zawierający wiele skrytek i szufladek służących do przechowywania klejnotów, pieniędzy, dokumentów itp., popularny od XVI do XVIII w. Zamykany parą drzwiczek lub odchylaną do poziomu płytą służącą do pisania. Kabinet umieszczano na podstawkach lub na komodach.
Wikipedia
mała kabina
SJP.pl
środowiskowo: tłumacz kabinowy - tłumacz pracujący w specjalnej kabinie, przekazujący tłumaczenie bezpośrednio na salę konferencyjną
SJP.pl
potocznie:
1. walizeczka na bagaż podręczny;
2. łódź lub jacht z małymi pomieszczeniami dla załogi
SJP.pl
przymiotnik od: kabina
SJP.pl
Wikipedia
członek indyjskiej wspólnoty religijnej założonej przez Kabira Dasa w XV wieku
SJP.pl
indyjska wspólnota religijna założona przez Kabira Dasa w XV wieku
SJP.pl
potocznie: donosicielka
SJP.pl
potocznie:
1. donosiciel; kapuś, kabel, kablownik, kapownik, szpicel;
2. złodziej kradnący kable energetyczne;
3. monter układający kable;
4. operator telewizji kablowej; kablowiec
SJP.pl
mięso z dorsza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) beton sprężony za pomocą prętów lub wiązek drutów naciąganych po stwardnieniu betonu
Wiktionary
Konstrukcja kablobetonowa, kablobeton – konstrukcja sprężona (żelbetowa sprężona), w której siły sprężające wprowadzono po częściowym lub całkowitym stwardnieniu mieszanki betonowej. Siła jest przekazywana na konstrukcję głównie przez docisk za pomocą specjalnych systemów zakotwień kabla sprężającego. Cięgno sprężające (kabel) prowadzi się w kanale umieszczonym w elemencie przed zabetonowaniem lub na zewnątrz elementu. Trasa przebiegu cięgien sprężających jest projektowana w taki sposób, aby możliwie racjonalnie wykorzystać wytrzymałość elementu w każdym jego przekroju. Sprężać można konstrukcje betonowe wykonywane bezpośrednio na placu budowy jak również prefabrykaty. Obecnie często stosuje się zewnętrznie prowadzone cięgna do remontu lub zwiększania nośności istniejących konstrukcji żelbetowych (zbiorników, mostów).
Wikipedia
(1.1) Dźwigar został wykonany z kablobetonu.
Wiktionary
IPA: ˌkablɔˈbɛtɔ̃n, AS: kablobetõn
Wiktionary
przym. kablobetonowy
Wiktionary
wykonany z kablobetonu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kablobetonem
Wiktionary
(1.1) Wieżowiec miał stropy kablobetonowe.
Wiktionary
IPA: ˌkablɔbɛtɔ̃ˈnɔvɨ, AS: kablobetõnovy
Wiktionary
rzecz. kablobeton m.
Wiktionary
telegram przekazany kablem podmorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telekom. telegram przesyłany za pomocą kabla podmorskiego;
Wiktionary
Kablogram – telegram przekazywany linią kablową podziemną lub podwodną (np. po dnie morza). Nazwy używano ze względu na różne stawki taryfowe. Nazwa nie była stosowana w Polsce.
Wikipedia
(1.1) Dowództwo alianckie czekało na ważny kablogram z Waszyngtonu.
Wiktionary
IPA: kaˈblɔɡrãm, AS: kablogrãm
Wiktionary
rzecz. kabel mos./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. zakładanie, instalowanie kabli
(1.2) pot. donoszenie na kogoś
Wiktionary
IPA: ˌkablɔˈvãɲɛ, AS: kablovãńe
Wiktionary
rzecz. okablowywanie n., okablowanie n., kabel m., kabelek m.
czas. kablować ndk., okablowywać ndk., okablować dk.
przym. kablowy
Wiktionary
(1.1) okablowywanie
Wiktionary
1. statek przeznaczony do układania kabli podmorskich;
2. potocznie: telefon podłączony kablem do sieci
SJP.pl
Kablowiec – specjalistyczny statek (jednostka pomocnicza – okręt) przystosowany i zbudowany w celu układania, podnoszenia, konserwacji i napraw kabli podmorskich. Jednostka ta posiada zabudowane na dziobie i rufie specjalne urządzenia do spuszczania i podnoszenia kabla. Na pokładzie znajdują się też specjalne koliste pojemniki (szpule) służące do magazynowania kabla. Kablowce dzielą się na:
Wikipedia
potocznie: telewizja kablowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. telewizja kablowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W kablówce mam sześćdziesiąt programów, ale większość w językach, których nie znam.
(1.1) Nie mam kablówki, więc do telewizora podłączyłem antenę.
Wiktionary
IPA: kaˈblufka, AS: kablufka
Wiktionary
rzecz. kabel m.
przym. kablowy
Wiktionary
środowiskowo: donosiciel; konfident, kabel, kapuś, szpicel
SJP.pl
przymiotnik od: kabel
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kablem; przesyłany przez kable, wykorzystujący przesył kablami
Wiktionary
(1.1) Jeśli łączysz się z internetem poprzez łącze stałe (telewizja kablowa, sieć osiedlowa, Neostrada itp.) kliknij przycisk Dalej.
Wiktionary
IPA: kaˈblɔvɨ, AS: kablovy
Wiktionary
rzecz. kabel m., kabelek m., kablówka ż., kablowanie n., zakablowanie n., okablowywanie n., okablowanie n.
czas. kablować ndk., zakablować dk., okablowywać ndk., okablować dk.
Wiktionary
nadmierne, przez co uciążliwe lub nieestetyczne, nagromadzenie w jakimś miejscu kabli
SJP.pl
Metys brazylijski; caboclo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cabomba|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny pływcowatych;
Wiktionary
Kabomba (Cabomba Aublet) – rodzaj roślin z rodziny pływcowatych. Należy tu pięć gatunków hydrofitów występujących głównie w Ameryce Południowej i Północnej w strefie tropikalnej i pod wpływem klimatu umiarkowanego ciepłego, tylko jeden gatunek w Azji. Kabomba karolińska C. caroliniana jest gatunkiem inwazyjnym w Europie, zarejestrowana została także jako introdukowana i już najwyraźniej trwale obecna w Polsce (staw we wsi Krążek koło Olkusza).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. pieniądze
Wiktionary
IPA: kaˈbɔ̃na, AS: kabõna
Wiktionary
rzecz. zdrobn. kabonka
Wiktionary
(1.1) flota, szmal, siano, hajs, mamona, kasiora, kasa, forsa
Wiktionary
kamień szlachetny lub półszlachetny mający szlif o formie kulistej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kamień szlachetny albo półszlachetny o szlifie w formie kulistej, półkulistej, elipsoidalnej, stożkowatej
(1.2) archit. szt. ornament w kształcie kaboszonu (1.1)
Wiktionary
Szlif kaboszonowy, szlif gładki (fr. cabochon – główka od szpilki) – najwcześniejsza forma szlifowania kamienia. Szlif ten nie posiada fasetek, czyli ścianek, ani ostrych krawędzi. Jest obły, o zaokrąglonych ściankach.
Wyróżnia się następujące „rodzaje kaboszonów”:
Wikipedia
IPA: kaˈbɔʃɔ̃n, AS: kabošõn
Wiktionary
przymiotnik od: kaboszon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kraw. marynarka, kurtka
Wiktionary
rzecz. kabotek m.
Wiktionary
1. żegluga odbywająca się między portami danego państwa (mały kabotaż - w obrębie jednego morza, duży kabotaż - w obrębie różnych mórz)
2. żegluga przybrzeżna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegluga między portami tego samego kraju
(1.2) żegluga prowadzona wzdłuż wybrzeża
(1.3) wykonanie lądowych usług transportowych wewnątrz danego kraju przez zagraniczne przedsiębiorstwa po zakończeniu transportu w relacji międzynarodowej
Wiktionary
Kabotaż (z fr. caboter) – jedna z form eksportu usług transportowych polegająca na wykonywaniu przewozów ładunków lub osób między punktami położonymi wyłącznie poza terytorium kraju, w którym przewoźnik ma swą siedzibę.
Żegluga kabotażowa to żegluga pomiędzy portami tego samego państwa. Jeśli odbywa się w obrębie jednego morza, nazywana jest kabotażem małym (np. Gdynia – Świnoujście lub Sztokholm – Ystad). Jeśli porty te znajdują się na różnych morzach, to mówimy o kabotażu wielkim (np. Archangielsk – Władywostok lub Nowy Jork – San Francisco).
Wikipedia
(1.3) Zgodnie z przepisami, kabotaż na obszarze UE może wykonywać każdy przewoźnik, który posiada licencję wspólnotową.
Wiktionary
IPA: ka.ˈbɔ.taʃ, AS: ka.bo.taš
Wiktionary
rzecz. kabotażowiec m.
przym. kabotażowy
przysł. kabotażowo
Wiktionary
żegluga krajowa, żegluga przybrzeżna
Wiktionary
statek przystosowany do kabotażu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) statek do kabotażu
Wiktionary
Kabotażowiec (ang. coaster) – statek, zwykle niewielki, uprawiający żeglugę kabotażową pomiędzy portami jednego kraju. Polskie połączenia kabotażowe to np. rejsy Gdynia – Hel, Kołobrzeg – Ustka, czy Krynica Morska – Frombork. W realiach innych krajów (przykład USA), kabotaż oznaczać może także dalekosiężną żeglugę oceaniczną.
W polskich realiach kabotażowcami nazywane są jednostki uprawiające żeglugę na Bałtyku, a jako kabotaż określana jest ogólnie żegluga przybrzeżna.
Wikipedia
IPA: ˌkabɔtaˈʒɔvʲjɛt͡s, AS: kabotažovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. kabotaż, kabotażnik
przym. kabotażowy
Wiktionary
(1.1) kabotażnik
Wiktionary
przymiotnik od: kabotaż
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kabotażem
Wiktionary
(1.1) Port ze względu na swoje niewielkie rozmiary był wykorzystywany tylko do żeglugi kabotażowej.
Wiktionary
IPA: ˌka.bɔ.ta.ˈʒɔ.vɨ, AS: ka.bo.ta.žo.vy
Wiktionary
rzecz. kabotażowiec, kabotaż
przysł. kabotażowo
Wiktionary
1. człowiek lubiący tanie efekty; komediant;
2. dawniej: podrzędny artysta teatralny lub cyrkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który lubi posługiwać się tanimi efektami w celu wzbudzenia zainteresowania
Wiktionary
IPA: kaˈbɔtɨ̃n, AS: kabotỹn
Wiktionary
rzecz. kabotynizm m., kabotyństwo n.
:: fż. kabotynka ż.
przym. kabotyński
Wiktionary
popisywanie się w celu wywołania wrażenia na innych poprzez użycie tanich efektów; kabotyństwo, efekciarstwo, szpan, szpanerstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. zgrywanie się, tromtadracja
Wiktionary
(1.1) Jej tani kabotynizm rozkwita na każdym zebraniu.
Wiktionary
rzecz. kabotyn mos., kabotynka ż., kabotyństwo n.
przym. kabotyński
Wiktionary
(1.1) kabotyństwo, efekciarstwo, szpan, szpanowanie
Wiktionary
kobieta postępująca niemoralnie, niepoważnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta posługująca się tanimi efektami w celu wzbudzenia zainteresowania
Wiktionary
rzecz. kabotynizm m., kabotyństwo n.
:: fm. kabotyn m.
przym. kabotyński
Wiktionary
związany z kabotynem, kabotynizmem
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. lekcew. właściwy kabotynowi, nacechowany kabotynizmem
przymiotnik relacyjny
(2.1) książk. lekcew. złożony z kabotynów
Wiktionary
(1.1) Dajesz się zwieść tym jego kabotyńskim zagraniom.
Wiktionary
rzecz. kabotyn mos., kabotynka ż., kabotynizm m., kabotyństwo n.
przysł. kabotyńsko
Wiktionary
(1.1) na pokaz; książk. tromtadracki; pot. efekciarski, szpanerski
Wiktionary
popisywanie się w celu wywołania wrażenia na innych poprzez użycie tanich efektów; kabotynizm, efekciarstwo, szpan, szpanerstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. zgrywanie się, tromtadracja
Wiktionary
(1.1) Jej tanie kabotyństwo rozkwita na każdym posiedzeniu.
Wiktionary
rzecz. kabotyn mos., kabotynka ż., kabotynizm mrz.
przym. kabotyński
Wiktionary
(1.1) kabotynizm, efekciarstwo, szpan, szpanowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. mieszkaniec Wysp Zielonego Przylądka
(1.2) rzad. obywatel Republiki Zielonego Przylądka
Wiktionary
IPA: ˌkabɔvɛrˈdɛ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: kaboverdẽĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Kabowerdenka ż.
przym. kabowerdeński, kabowerdyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Republiką Zielonego Przylądka
Wiktionary
rzecz. Kabowerdeńczyk mos., Kabowerdenka ż.
Wiktionary
(1.1) war. kabowerdeński
Wiktionary
cabrio; potocznie: kabriolet;
1. nadwozie samochodu osobowego ze składanym dachem;
2. samochód o takim nadwoziu
SJP.pl
zdrobnienie od: kabriolet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kabriolet
Wiktionary
rzecz. kabriolet m.
Wiktionary
1. nadwozie samochodu osobowego ze składanym dachem; samochód o takim nadwoziu;
2. dawniej: jednokonny, lekki powóz o dwóch kołach, mający podwyższone siedzenia i składaną budę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. samochód osobowy o otwartym nadwoziu (brak stałego dachu)
(1.2) lekki powóz dwukołowy o podwyższonym siedzeniu
Wiktionary
Kabriolet – rodzaj nadwozia samochodu z odkrytą kabiną pasażerską, wyposażonego najczęściej w miękki składany dach z impregnowanego materiału.
Wikipedia
IPA: kaˈbrʲjɔlɛt, AS: kabrʹi ̯olet
Wiktionary
rzecz. kabriolecik mrz.
Wiktionary
(1.1) cabrio
Wiktionary
rodzaj nadwozia samochodu osobowego
SJP.pl
jeden z trzech gatunków japońskiego teatru klasycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj tradycyjnego teatru japońskiego;
Wiktionary
Kabuki (jap. 歌舞伎) – jeden z trzech głównych rodzajów tradycyjnego teatru japońskiego, wywodzący się z XVII wieku. Pozostałe dwa to nō (lub nōgaku) i bunraku.
W 2005 roku został proklamowany arcydziełem ustnego i niematerialnego dziedzictwa ludzkości, a w 2008 roku wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
IPA: kaˈbuci, AS: kabuḱi
Wiktionary
gęsty, pikantny sos do potraw mięsnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica i największe miasto Afganistanu;
(1.2) geogr. adm. jednostka administracyjna w Afganistanie;
(1.3) geogr. hydron. rzeka w Afganistanie i Pakistanie, prawy dopływ Indusu;
Wiktionary
Kabul (dari, paszto کابل) – stolica i największe miasto Afganistanu, liczące ponad 4,6 mln mieszkańców (2021), położone w prowincji (wilajecie) Kabul; główny ośrodek gospodarczy, naukowy i kulturalny kraju; w starożytności znane jako Ortospana, Kabura (Κάβουρα), Kophes lub Kophene.
Wikipedia
(1.1) Co najmniej dziewięć pocisków rakietowych spadło przed świtem na Kabul.
(1.2) Prowincja Kabul dzieli się na 15 dystryktów.
(1.3) Żeglowność Kabulu wykorzystał Aleksander III Wielki do najazdu na Indie.
Wiktionary
IPA: ˈkabul, AS: kabul
Wiktionary
rzecz. kabulczyk mos., kabulka ż.
przym. kabulski
Wiktionary
mieszkaniec Kabulu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kabulu
Wiktionary
IPA: kaˈbult͡ʃɨk, AS: kabulčyk
Wiktionary
rzecz. Kabul m.
:: fż. kabulka ż.
przym. kabulski
Wiktionary
mieszkanka Kabulu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kabulu
Wiktionary
IPA: kaˈbulka, AS: kabulka
Wiktionary
rzecz. Kabul mrz.
:: fm. kabulczyk mos.
przym. kabulski
Wiktionary
przymiotnik od: Kabul (stolica Afganistanu)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Kabul
Wiktionary
(1.1) Już wczoraj w kabulskich meczetach nawoływano do zjednoczenia się świata muzułmańskiego przeciwko USA.
Wiktionary
IPA: kaˈbulsʲci, AS: kabulsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kabul m., kabulczyk m., kabulka ż.
Wiktionary
skórzany futerał na rewolwer lub pistolet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. futerał, pokrowiec na krótką broń palną, noszony zazwyczaj u pasa, mający zabezpieczenie przed wypadaniem broni;
Wiktionary
Kabura – rodzaj futerału przeznaczonego do noszenia broni krótkiej (zazwyczaj pistoletu lub rewolweru). Najczęściej przypinana do pasa, niekiedy dzięki specjalnej uprzęży noszona pod pachą lub na udzie.
Wikipedia
(1.1) przest. war. kobura, hist. olstro
Wiktionary
mieszkaniec Kabylii (krainy w Algierii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) antrop. mężczyzna wywodzący się z chamickich, berberyjskich ludów północnej Algierii; mężczyzna pochodzący z Kabylii, mający kabylskie pochodzenie
Wiktionary
(1.1) Wielu Kabylów już wyglądem zwraca uwagę – mają jasną cerę, rude włosy i niebieskie oczy. Choćby tylko z tego względu kontrastują z resztą społeczeństwa Algierii.
Wiktionary
IPA: ˈkabɨl, AS: kabyl
Wiktionary
rzecz. Kabylia ż.
:: fż. Kabylka ż.
przym. kabylski
Wiktionary
(1.1) Berber
Wiktionary
kraina w północnej Algierii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina geograficzna w północno-zachodniej Algierii
Wiktionary
Kabylia (kab. Tamurt Iqbayliyen, Tamurt n Leqbayel, arab. القبائل = Al-Kaba'il, fr. Kabylie) – górzysta kraina geograficzna w północno-zachodniej Algierii, w Atlasie Tellskim, na wschód od niewielkiej niziny Mitidja. Głównym miastem jest Tizi Wuzu, a także Akbou i Kherrata; region ma park narodowy Djurdjura.
Wikipedia
(1.1) W miastach Kabylii słychać tamazight, czasami francuski. Używanie arabskiego jest natomiast niemile widziane.
Wiktionary
IPA: kaˈbɨlʲja, AS: kabylʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Kabyl m., Kabylka ż., kabylski mrz.
przym. kabylski
Wiktionary
mieszkanka Kabylii (krainy w Algierii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta wywodząca się z chamickich, berberyjskich ludów północnej Algierii; kobieta pochodzący z Kabylii
Wiktionary
(1.1) Wiele Kabylek ma jasne oczy.
Wiktionary
IPA: kaˈbɨlka, AS: kabylka
Wiktionary
rzecz. kabylski mrz., Kabyl m., Kabylia ż.
przym. kabylski
Wiktionary
przymiotnik od: Kabylia (kraina w Algierii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Kabylią, dotyczący Kabylii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. afroazjatycki język używany przez Kabylów głównie w północnej Algierii;
Wiktionary
(1.1) Zinedine Zidane jest pochodzenia kabylskiego, nie arabskiego.
Wiktionary
IPA: kaˈbɨlsʲci, AS: kabylsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kabylia ż., Kabyl m., Kabylka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem kabylskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem kabylskim
(1.3) spisany, stworzony w języku kabylskim
Wiktionary
IPA: kaˈbɨlskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: kabylskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przestarzale: woreczek na pieniądze, sakiewka; kiesa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. torba lub woreczek na pieniądze
(1.2) współcz. przen. zasoby finansowe, przest. żart. majątek
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. kieszeń w stroju męskim
(1.4) daw. uczn. karcer jako kara szkolna
Wiktionary
(1.3) Co tam trzymiesz w tyj kabzi?
(1.3) No prowda godosz, ino widzisz w kabzie mom śniadanie – pado Antek i dalej szuko i szuko.
Wiktionary
(1.1) kaleta, kiesa, mieszek, sakiewka, sakwa, trzos; stpol. biesażki, kapseczka, mantyczka
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kapsa.
(1.4) przest. uczn. koza
Wiktionary
dawniej: kapsel; kapsla (dawniej), kabzla (dawniej)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: kapsel; kabzel (dawniej), kapsla (dawniej)
SJP.pl
dawniej: kapsułka
SJP.pl
mający kształt kabłąka; pałąkowaty; kabłąkowaty
SJP.pl
1. mały kabłąk;
2. kabłączek skroniowy - kółko z brązu naszyte na opasce przepasującej czoło
SJP.pl
wygięty w łuk, w kształcie kabłączka; pałąkowaty
SJP.pl
1. zakrzywienie, wygięcie w łuk, w półkole; pałąk;
2. przedmiot zakrzywiony, wygięty w łuk; pałąk;
3. w wojsku: osłona w ręcznej broni palnej ochraniająca język spustowy przed przypadkowym naciśnięciem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) półkoliście wygięta część jakiegoś przedmiotu
Wiktionary
Kabłąk – element konstrukcyjny wygięty w łuk, pełniący funkcję osłony w broni palnej i białej.
W broni białej stanowi część rozbudowanego jelca (osłony rękojeści) w postaci sztaby będącej przedłużeniem przedniego ramienia krzyża chroniąc dłoń użytkownika podczas walki. W broni palnej stanowi osłonę języka spustowego, zabezpieczając go przed przypadkowym naciśnięciem lub uszkodzeniem (stosowany w większości rodzajów ręcznej broni strzeleckiej).
Wikipedia
rzecz. kabłąkowatość ż.
:: zdrobn. kabłączek m.
przym. kabłączasty, kabłąkowaty
przysł. kabłąkowato
Wiktionary
(1.1) pałąk, daw. obłąk
Wiktionary
w kształcie kabłąka; pałąkowaty
SJP.pl
przymiotnik od: kabłąk
SJP.pl
potocznie: stan złego samopoczucia po pewnym czasie od spożycia większej ilości alkoholu; kacenjamer, katzenjammer, kociokwik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. występowanie nieprzyjemnych objawów (bólu głowy, pragnienia) na skutek nadmiernego spożycia alkoholu;
Wiktionary
Kac (z niem. Katzenjammer) – złe samopoczucie występujące kilka godzin po spożyciu nadmiernej ilości napojów alkoholowych. Etanol zawarty w napojach alkoholowych odpowiada za stan tzw. upojenia alkoholowego. Jego picie zmienia jednak metabolizm organizmu, gdyż jest on wydalany praktycznie w całości w postaci zmienionej. Najczęstszymi dolegliwościami towarzyszącymi kacowi są ból głowy, pragnienie, światłowstręt, nadwrażliwość na hałas, nudności, biegunka, uczucie rozbicia, apatia, problemy z koncentracją, bezsenność, osłabienie, brak łaknienia lub nadmierny apetyt, dreszcze, potliwość, zaburzenie funkcji motorycznych (drgawki, zaburzenia równowagi), chandra i rozdrażnienie. U wielu osób cierpiących na kaca występuje wstręt przed wypiciem lub wąchaniem alkoholu.
Wikipedia
(1.1) Nie mieszaj piwa z wódką, bo będziesz miała potwornego kaca!
Wiktionary
IPA: kat͡s, AS: kac
Wiktionary
(1.1) kociokwik, syndrom dnia wczorajszego, glątwa
Wiktionary
kacabajka;
1. potocznie: ciepła watowana peleryna damska;
2. dawniej: watowany kaftan męski lub damski; szubka
SJP.pl
kacabaja;
1. potocznie: ciepła watowana peleryna damska;
2. dawniej: watowany kaftan męski lub damski; szubka
SJP.pl
1. pogardliwe określenie Rosjanina; Moskal (moskal), Rusek (rusek), Ruski (ruski);
2. osoba ograniczona, mało rozgarnięta; tuman;
3. przestarzale: język rosyjski jako przedmiot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. (zwł. warszawa.) Rosjanin, dawniej także obywatel Związku Radzieckiego
(1.2) przest. pejor. chłop wielkoruski
(1.3) lwów. głupiec
Wiktionary
Kacap (z ukr. кацап) – przezwisko, pogardliwe lub rubaszne określenie Rosjanina, chłopa rosyjskiego (wielkoruskiego) lub człowieka ograniczonego. Określenie niekiedy uważane jest za przestarzałe
Wikipedia
(1.1) Kacapy nie umieją docenić uroków picia wina, więc chleją wódkę.
(1.3) I znowu zgubiłeś klucze, ty kacapie!
Wiktionary
IPA: ˈkat͡sap, AS: kacap
Wiktionary
rzecz. Kacapia ż., Kacapistan mrz.
:: fż. kacapka ż.
przym. kacapski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) pogard. Rosja
Wiktionary
przym. kacapski
rzecz. kacap mos., kacapka ż.
Wiktionary
(1.1) war. kacapia, Kacapowo, kacapowo, Kacapów, kacapów
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pogard. Rosja
Wiktionary
rzecz. kacap mos.
przym. kacapski
Wiktionary
(1.1) war. kacapistan
Wiktionary
lekceważąco o Rosjance; Ruska (ruska), Sowietka (sowietka)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pogard. Rosjanka, dawniej także obywatelka Związku Radzieckiego
Wiktionary
Kacapka (Katsapka) – jezioro w Polsce na Wyżynie Wołyńskiej na Grzędzie Horodelskiej w województwie lubelskim w powiecie hrubieszowskim w gminie Horodło w dorzeczu Bugu.
Wikipedia
(1.1) Przed nami wsiadła kacapka z wielkimi tobołami.
Wiktionary
rzecz. Kacapia ż., kacapistan mrz.
:: fm. kacap mos.
przym. kacapski
Wiktionary
(1.1) pogard. ruska, Ruska; neutr. Rosjanka
Wiktionary
→ kacap
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. pogard. rosyjski
(1.2) pot. pogard. radziecki
(1.3) pot. głupi, ograniczony
Wiktionary
(1.1) Nie zgadzamy się, żeby kacapska spółka oszukiwała naszych współobywateli.
(1.1) O proszę - nawet Grisza, typowa onuca kacapska, rozumie różnicę między chowaniem się za cywilami a walką w mieście, w którym są cywile.
Wiktionary
rzecz. kacap mos., kacapka ż., Kacapistan mrz., Kacapia ż.
Wiktionary
(1.1) ruski, moskiewski
(1.2) sowiecki
(1.3) zob. głupi.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. kot
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. w czasach PRL-u, sprzedawczyni wody sodowej z saturatora ulicznego
Wiktionary
(1.1) Wodą z saturatorów handlowały najczęściej kobiety. I tak jak woda nazywana była „gruźliczanką” (…), tak sprzedawczynie nazywane były niekiedy „kacarkami”. Wszystko dlatego, że panie nierzadko obsługiwały skacowanych klientów.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. okręg administracyjny w indyjskim stanie Gudźarat;
(1.2) geogr. zatoka w zachodnich Indiach oddzielając region Kaććh (1.1) od półwyspu Kathijawar;
Wiktionary
Kaććh, (gudźarati: કચ્છ, hindi: कच्छ, ang: Kachchh, Kutch) - okręg administracyjny (hindi: zila, ang: district) w indyjskim stanie Gudźarat. Mieszkańcy posługują się językiem kaććhi, znacznie różniącym się od urzędowego w tym stanie języka gudźarati, ale bliskim językowi sindhi.
Wikipedia
złe samopoczucie po przepiciu; katzenjammer, kac, kociokwik
SJP.pl
rodzaj sieci do połowu ryb i raków; kancerek, kacerz, kasarek, podbierak, kancer
SJP.pl
w religioznawstwie: dotyczący kacerza, czyli osoby wyznającej poglądy niezgodne z zasadami wiary w Kościele rzymskokatolickim; heretycki, odstępczy, innowierczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest./daw. rel. przym. od: kacerz; heretycki, protestancki
(1.2) daw. zgubny, szkodliwy, niszczący
Wiktionary
(1.1) Wierny ma się chronić chytrości kacerskiéj, którzy łakomstwem zwiedzieni sprzeciwiają się nauce prawdziwéj, którzy znamionowani są przez fałszywe proroki.
Wiktionary
IPA: kaˈt͡sɛrsʲci, AS: kacersʹḱi
Wiktionary
rzecz. kacerz m., kacerstwo n., forma żeńska kacerka ż., stpol. kacerzstwo n., stpol. kacermistrz m., stpol. arcykacerz m., stpol. kacerowanie n., stpol. kacerzowanie n.
przym. stpol. kacerny, stpol. kaczerny
czas. stpol. kacerować, stpol. kacerzować
przysł. po kacersku
Wiktionary
(1.2) stpol. kacerny, stpol. kaczerny
Wiktionary
w religioznawstwie:
1. poglądy sprzeczne zasadami Kościoła rzymskokatolickiego, odstępstwo od wiary; herezja, zaprzaństwo, apostazja, bezbożność;
2. ogół osób wyznających poglądy sprzeczne z nauką tego Kościoła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. herezja, nauka odrzucająca dogmaty religii katolickiej
(1.2) daw. zbiorowość kacerzy, heretyków, odszczepieńców
Wiktionary
Herezja (gr. αἵρεσις hairesis – wybierać, łac. haeresis) – doktryna religijna odrzucana przez władze kościelne lub religijne jako błędna. Pojęcie to oraz walka z herezją dotyczy głównie religii chrześcijańskich, obecne jest także w judaizmie, natomiast mniejsze znaczenie ma w buddyzmie, islamie i hinduizmie (wg innych źródeł herezja w hinduizmie w ogóle nie występuje).
Wikipedia
rzecz. kacerz mos., kacermistrz mos.
przym. kacerski
Wiktionary
(1.1) odszczepieństwo, zaprzaństwo, odstępstwo, apostazja
Wiktionary
1. odstępca od wiary rzymskokatolickiej; heretyk, apostata;
2. rodzaj sieci do połowu ryb i raków; kancerek, kacerek, kasarek, podbierak, kancer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest./daw. rel. odstępca od religii rzymskokatolickiej (w szczególności protestant)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) daw. dziki, nieujeżdżony koń
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) ryb. sieć do połowu ryb i raków
(3.2) daw. dziura z błotem, kaczy dół
Wiktionary
Herezja (gr. αἵρεσις hairesis – wybierać, łac. haeresis) – doktryna religijna odrzucana przez władze kościelne lub religijne jako błędna. Pojęcie to oraz walka z herezją dotyczy głównie religii chrześcijańskich, obecne jest także w judaizmie, natomiast mniejsze znaczenie ma w buddyzmie, islamie i hinduizmie (wg innych źródeł herezja w hinduizmie w ogóle nie występuje).
Wikipedia
(1.1) To, co ludzie w danej chwili rozumieją pod pojęciem "człowieka", jest zawsze tylko przejściową, mieszczańską konwencją. "Człowiek" tej konwencji jest (…) kompromisem (…) próbą okpienia zarówno złej pramatki natury, jak niewygodnego praojca ducha (…) Dlatego mieszczuch pali dzisiaj na stosie tego jako kacerza, tamtego wiesza jako zbrodniarza, a pojutrze stawia im pomniki.
(1.1) Polska już o wiele dawniej prześcignęła w tolerancyi wiary najbardziej cywilizowane państwa (…) wydał w Polsce Kazimierz Wielki już r. 1356 statut tolerancyi i z Polski uczynił schronisko dla wszystkich, którzy w ówczesnym cywilizowanym świecie skazani byli na prześladowanie i śmierć. W czasach, w których nawet Melanchton przemawiał za karą śmierci na kacerzy, była Polska jedynem wolnem schronieniem dla socynjan i ewangielików.
Wiktionary
IPA: ˈkat͡sɛʃ, AS: kaceš
Wiktionary
(1.1) rzecz. kacerstwo n., forma żeńska kacerka ż., stpol. kacerzstwo n., stpol. kacermistrz m., stpol. arcykacerz m., stpol. kacerowanie n., stpol. kacerzowanie n.
przym. kacerski, stpol. kacerny, stpol. kaczerny
czas. stpol. kacerować, stpol. kacerzować
przysł. po kacersku
(3.1) rzecz. stpol. kaszerz m., stpol. kasyrz m., gwara. kasierz m., gwara. kaszerz m.
(3.2) rzecz. gwara. kacer m.
:: zdrobn. kacerzyk m., gwara. kacerek m., gwara. kaczorek m.
Wiktionary
(3.1) podbierak, stpol. kaszerz, stpol. kasyrz, gwara. kasierz, gwara. kaszerz
(3.2) gwara. kacerek, gwara. kacer
Wiktionary
potocznie: hitlerowski obóz koncentracyjny (niem. odczytanie skrótu: KZ, od Konzentrationslager)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. pot. obóz koncentracyjny
Wiktionary
Obozy w III Rzeszy – obozy przeznaczone do przetrzymywania (w niektórych przypadkach także uśmiercania) osób, kierowane przez SA (później również SS, Gestapo lub Wehrmacht). Tworzone w latach 1933–1945 przez władze Rzeszy Niemieckiej. Obozy te, w liczbie przynajmniej 12 tysięcy, umiejscowione były na terytorium własnym Niemiec oraz na ziemiach państw okupowanych.
Wikipedia
rzecz. kacetowiec mos.
Wiktionary
więzień obozu koncentracyjnego, kacetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) więzień obozu koncentracyjnego
Wiktionary
rzecz. kacet m.
Wiktionary
zdrobnienie od: Katarzyna
SJP.pl
skrajne wyniszczenie ustroju z zanikiem tkanki tłuszczowej i mięśni; charłactwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stopniowe wyniszczanie i ubytek masy ciała wskutek choroby lub jako efekt przyjmowania leków
Wiktionary
Wyniszczenie (kacheksja, z gr. kakòs zły; héxis stan), przestarzale charłactwo (łac. marasmus, inanitio) – znaczny spadek masy ciała wskutek utraty tkanki tłuszczowej, tkanki mięśniowej oraz zwiększonego katabolizmu białek z powodu choroby podstawowej.
Wikipedia
przym. kacheksyjny
Wiktionary
(1.1) wyniszczenie
Wiktionary
osoba cierpiąca na charłactwo, kacheksję, z organizmem skrajne wyniszczonym chorobą, z zanikiem tkanki tłuszczowej i mięśni; charłak
SJP.pl
dawniej: wyrób ceramiczny stosowany jako okładzina ścian pieców i kuchni; kafel
SJP.pl
kraina historyczna we wschodniej Gruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna we wschodniej Gruzji
(1.2) adm. geogr. jednostka administracyjna we wschodniej Gruzji ze stolicą w Telawi;
Wiktionary
Kachetia (gruz. კახეთის მხარე, trb. Kachetis Mchare; კახეთი, trb. Kacheti) – jednostka administracyjna (region) we wschodniej Gruzji ze stolicą w Telawi. Na północy graniczy z Rosją, na południu i wschodzie z Azerbejdżanem, na zachodzie z regionami Dolna Kartlia i Mccheta-Mtianetia. Główną rzeką wschodniej części regionu jest Alazani, zachodniej – Iori. Mieszkańcy Kachetii mówią dialektem języka gruzińskiego.
Wikipedia
rzecz. Kachetyjczyk mos., Kachetyjka ż.
przym. kachetyjski
Wiktionary
mieszkaniec Kachetii (krainy w Grecji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kachetii
Wiktionary
rzecz. Kachetia ż.
:: fż. Kachetyjka ż.
przym. kachetyjski
Wiktionary
mieszkanka Kachetii (krainy w Grecji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kachetii
Wiktionary
rzecz. Kachetia ż.
:: fm. Kachetyjczyk mos.
przym. kachetyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Kachetia (kraina historyczna w Gruzji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kachetią, dotyczący Kachetii
Wiktionary
rzecz. Kachetyjka ż., Kachetyjczyk mos., Kachetia ż.
Wiktionary
nadprzyrodzona istota, duch natury z wierzeń Indian Pueblo; katchina
SJP.pl
Kaczyni (Kaczina, Kachina, Katsina) – mitologiczne nadprzyrodzone istoty z legend Indian Hopi, Zuni i innych Indian Pueblo, duchy natury. Niektóre źródła kojarzą Kaczynów z kultem przodków.
W praktykach religijnych północnoamerykańskich Indian z grupy Pueblo nazwa kachina stosowana do:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. gwara. kaflowy, zbudowany z kafli
Wiktionary
rzecz. kachel m.
Wiktionary
zdrobnienie od: Katarzyna; Kasia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zgrub. poufała forma imienia Katarzyna
Wiktionary
rzecz. Katarzyna ż., katarzynki nmos., Kasieńka ż., Kasia ż., Kaśka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na południu Ukrainy, w obwodzie chersońskim;
Wiktionary
Kachowka (ukr. Каховка) – miasto na południu Ukrainy, w obwodzie chersońskim. W 2019 liczyło 35,9 tys. mieszkańców.
Miasto leży nad Zbiornikiem Kachowskim, jest ośrodkiem przemysłu maszynowego, metalowego oraz spożywczego.
Wikipedia
przym. kachowski
Wiktionary
przymiotnik od: kat (np. kaci topór); katowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z katem, należący do lub dotyczący kata
forma rzeczownika.
(2.1) M. i W. lm. od kat
Wiktionary
Kaci (ang. Hangmen) – sztuka teatralna autorstwa Martina McDonagha, wystawiona po raz pierwszy w Londynie we wrześniu 2015 i wyróżniona Laurence Olivier Award za rok 2015 w kategorii "najlepsza nowa sztuka". Tekst utrzymany jest w konwencji czarnej komedii.
Wikipedia
(1.1) Jego umięśniony kark ułożył się na drewnianym progu jak na kacim klocu.
Wiktionary
rzecz. kat m., katownia ż., katownik m., katusza ż.
czas. katować ndk., skatować dk.
przym. katowny, katowski
Wiktionary
(1.1) katowski
Wiktionary
narzędzie rzeźbiarskie, służące do usuwania materiału z narożników
SJP.pl
mieszkaniec Kątów Wrocławskich (miasta w Polsce); kątowianin
SJP.pl
mieszkanka Kątów Wrocławskich (miasta w Polsce); kątowianka
SJP.pl
roślina z rodziny dziwaczkowatych; bugenwilla
SJP.pl
1. zdrobnienie od: kąt;
2. stała, mała rubryczka w czasopiśmie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kąt
(1.2) rubryka w piśmie poświęcona określonej tematyce
(1.3) miejsce w pomieszczeniu dostosowane do wykonywania określonych czynności
(1.4) wgłębienia w bokach ust i oczu
Wiktionary
W Polsce:
Wikipedia
IPA: ˈkɔ̃ɲt͡ɕik, AS: kõńćik
Wiktionary
rzecz. kątek mrz., kąt m., kątownica ż., kątownik m.
przym. kątowy
Wiktionary
świątynia pogańska u dawnych Prusów, Słowian i Litwinów; gontyna, kontyna
SJP.pl
Wikipedia
zgrubienie od: kąt
SJP.pl
przymiotnik od: Kąty, Kąty Rybackie, Kąty Wrocławskie
SJP.pl
Wikipedia
żartobliwie: urlop na żądanie
SJP.pl
potocznie: osoba, która ma kaca, źle się czuje po wypiciu dużej ilości alkoholu
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Kacper, Kasper, Kaspar, Gaspar – imię męskie pochodzenia perskiego, oboczności powstałe jako przekształcenie imienia Kasper, pochodzącego od perskiego ganzabara („strażnik skarbca”) od *ganzah (“skarb”) + *barah (“brzemię”), od praindoeuropejskiego *bʰer- („brać”).
Wikipedia
(1.1) 6 stycznia przypadają imieniny Kacpra.
(1.1) Odwiedziliśmy z Kacprem panią Lodzię w Gliwicach.
Wiktionary
IPA: ˈkat͡spɛr, AS: kacper
Wiktionary
rzecz. Kacperków mrz., Kacperówka ż.
:: zdrobn. Kacperek mos.
:: war. Kasper mos., Gaspar mos.
przym. przest. gwara. Kacprowy
Wiktionary
(1.1) war. Kasper, Gaspar; zdrobn. Kacperek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kacperczyk (Bracia Kacperczyk, potocznie również Kacperczyki) – polski duet muzyczny pochodzący z Lublina. W skład duetu wchodzą bracia – Maciej Kacperczyk (ur. 22 stycznia 1998) oraz Paweł Kacperczyk (ur. 29 października 1999).
Popularność zyskali przy okazji dołączenia do SBM Label. Ich pierwszy album Sztuki piękne zadebiutował na 20 miejscu na liście sprzedaży OLIS. Drugi album Kryzys wieku wczesnego osiągnął 11 miejsce po pierwszym tygodniu.
Wikipedia
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Kacper (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Kacper
Wiktionary
Kacperek – polski serial telewizyjny z 1987 roku w reżyserii Ryszarda Zatorskiego. Zdjęcia kręcono w Warszawie i w Płońsku.
Wikipedia
(1.1) Zawiąż Kacperkowi bucik, żeby się nie wywrócił.
Wiktionary
rzecz. Kacper mos.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kacperka lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kacper z małżonką; Kacprowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kacper z małżonką; Kacprostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kacpra lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kacprzak (forma żeńska: Kacprzak/Kacprzakowa; liczba mnoga: Kacprzakowie) – popularne nazwisko polskie. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Polsce centralnej.
Nazwisko utworzone przyrostkiem „–ak” od imienia Kacper. Podobną etymologię ma nazwisko Kasprzak.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
SJP.pl
Kacwin (słow. Kacvín, węg. Szentmindszent, niem. Katzwinkel – koci zakątek) – wieś w Polsce położona na Spiszu w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Łapsze Niżne. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
1. przywódca plemienny;
2. potocznie: urzędnik samowolnie sprawujący władzę, wykorzystujący stanowisko dla własnych korzyści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przywódca plemienny;
(1.2) pot. pejor. urzędnik nadużywający władzy
Wiktionary
Kacyk (hiszp. cacique lub cazique, /kaˈsike/; port. /kɐˈsikɨ/, /kaˈsiki/, r.ż. cacica) – pochodzące z języka Tainów (za pośrednictwem hiszpańskiego) określenie dla przywódcy plemienia, szlachcica indiańskiego, na obszarze Ameryki Łacińskiej, sprawującego opiekę nad wsią bądź osadą, razem z kapłanami, szamanami i starszyzną wojowników, mającego do tego prawo z tytułu posiadania ziemi. Kacyk reprezentował także swoich poddanych w kontaktach z władzami hiszpańskimi.
Wikipedia
(1.1) wódz
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny kacykowatych
SJP.pl
1. przywódca plemienny;
2. potocznie: urzędnik samowolnie sprawujący władzę, wykorzystujący stanowisko dla własnych korzyści
SJP.pl
Kacyki (Icterinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny kacykowatych (Icteridae).
Wikipedia
potocznie: nadużywanie władzy przez urzędnika, zwłaszcza prowincjonalnego, dla osiągnięcia osobistych korzyści
SJP.pl
Caciquismo (kacykizm, kacykostwo) – pojęcie określające połączenie dwóch metod manipulacji politycznych (pucherazo i encasillado) w czasach przywrócenia Burbonów na tron hiszpański.
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Kacykowate (Icteridae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad sto gatunków. Występują wyłącznie w Nowym Świecie.
Wikipedia
o cechach kacykowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny kacykowatych
SJP.pl
przymiotnik od: kacyk; kacykowy
SJP.pl
przymiotnik od: kacyk; kacykowski
SJP.pl
1. głąb kapusty;
2. kolba kukurydzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) głąb, rdzeń kapusty, brukwi
(1.2) kolba kukurydzy
Wiktionary
Kolba (łac. spadix, ang. spadix) – rodzaj kwiatostanu roślin, zwany z rosyjskiego kaczanem. W botanice określeniem tym nazywa się kłos o silnie zgrubiałej osi. Zwykle w kolbie kwiaty ułożone są bardzo gęsto, ściśle obok siebie i są siedzące. Kolba występuje m.in. u niektórych roślin z rodziny arekowatych, obrazkowatych, wiechlinowatych (np. u kukurydzy zwyczajnej).
Wikipedia
(1.3) Puknij się w ten swój pusty kaczan!
Wiktionary
IPA: ˈkat͡ʃãn, AS: kačãn
Wiktionary
Kaczanowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.
Wieś duchowna, własność kustosza kapituły katedralnej poznańskiej, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie pyzdrskim województwa kaliskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kaczanowski:
Wikipedia
w rolnictwie: gospodarstwo wyspecjalizowane, zajmujące się hodowlą kaczek; kacza ferma
SJP.pl
pieszczotliwe zdrobnienie od: kaczę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pieszcz. młoda kaczka
Wiktionary
(1.1) Kaczątko bez odpoczynku poruszać musiało nóżkami, ażeby nie przymarznąć.
Wiktionary
IPA: kaˈt͡ʃɔ̃ntkɔ, AS: kačõntko
Wiktionary
rzecz. kaczucha ż., kaczuszka ż., kaczka ż., kaczusia ż., kaczor m., kaczę n., kaczeniec m., kaczyzm m., kaczysta mos., kaczystka ż.
czas. kaczyć się
przym. kaczy, kaczkowaty, kaczystowski
przysł. kaczo, kaczkowato
Wiktionary
(1.1) kaczę
Wiktionary
rzeka w Polsce
SJP.pl
Kaczawa (niem. Katzbach, dawniej Kacbacha) – rzeka w południowo-zachodniej Polsce, na Dolnym Śląsku, lewy dopływ Odry. Przepływa przez województwo dolnośląskie. Swoje źródła ma w Górach Kaczawskich (Góry Ołowiane – pn. stok zalesionej góry Turzec), powyżej Kaczorowa. Obecnie dla Gór Pogórza Kaczawskiego Kaczawa stanowi istotny składnik krajobrazu, zaś w czasach historycznych stanowiła główną oś komunikacyjną i osadniczą regionu.
Wikipedia
przymiotnik od Kaczawa
SJP.pl
pisklę kaczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. pisklę kaczki
Wiktionary
(1.1) Kaczor pacnął kaczę skrzydłem.
Wiktionary
IPA: ˈkat͡ʃɛ, AS: kače
Wiktionary
rzecz. kaczuszka ż., kaczka ż., kaczusia ż., kaczor mzw., kaczeniec mrz., kaczyzm mrz., kaczysta mos., kaczystka ż.
:: zdrobn. kaczątko n.
przym. kaczy, kaczkowaty, kaczystowski
przysł. kaczo, kaczkowato
Wiktionary
(1.1) kaczątko
Wiktionary
przymiotnik od: kaczeniec
SJP.pl
skorupiak z rzędu wąsonogów
SJP.pl
roślina błotna z rodziny jaskrowatych; kaczyniec, knieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Caltha palustris|ref=tak., knieć błotna; roślina o żółtych kwiatach i nerkowatych liściach;
(1.2) kwiat kaczeńca (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kaczeńce kwitną wczesną wiosną.
Wiktionary
IPA: kaˈt͡ʃɛ̃ɲɛt͡s, AS: kačẽńec
Wiktionary
rzecz. kaczucha ż., kaczyniec mrz., kaczka ż., kaczątko n., kaczę n.
przym. kaczeńcowy
Wiktionary
(1.1) knieć błotna, kaczyniec, kaczyniec błotny; gw-pl|Łomża|wole oczy., gw-pl|Górny Śląsk|buterbluma.; lud. kniat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej zamieszkującej stan Kaczin w północnej Mjanmie;
Wiktionary
rzecz. Kaczin mrz.
:: fm. Kaczin mos.
przym. kacziński
Wiktionary
1. ptak wodny z rzędu blaszkodziobych, dziki lub udomowiony, charakteryzujący się krótką szyją, spłaszczonym dziobem oraz krótkimi nogami;
2. potrawa z tego ptaka;
3. potocznie: zmyślona, nieprawdziwa wiadomość (zwykle w wyrażeniu "kaczka dziennikarska"); plotka;
4. naczynie umożliwiające chorym mężczyznom oddawanie moczu bez wstawania z łóżka;
5. w lotnictwie: układ aerodynamiczny samolotu lub szybowca o usterzeniu wysokości umieszczonym w przedniej części kadłuba, przed skrzydłami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. ptak z rodziny kaczkowatych;
(1.2) ornit. samica kaczki (1.1)
(1.3) kulin. mięso lub potrawa z kaczki (1.1)
(1.4) med. naczynie do oddawania moczu bez wstawania z łóżka
(1.5) pot. nieprawdziwa informacja;
(1.6) lotn. jeden z typów konstrukcji samolotów;
(1.7) rzut kamieniem tak, aby odbił się kilkukrotnie od powierzchni wody;
Wiktionary
Kaczka – nazwa określająca niektóre gatunki z rodziny kaczkowatych, podrodziny kaczek, w szczególności z rodzajów Anas, Netta i Aythya. W Polsce zwyczajowo kaczki dzieli się na kaczki pływające (kaczki właściwe) i kaczki nurkujące (grążyce).
Wikipedia
(1.1) Po stawie pływały kaczki.
(1.2) Gdy kaczka siedzi na jajkach, kaczor szuka pożywienia.
(1.3) Na świąteczny obiad mamy kaczkę w pomarańczach.
(1.4) Pacjent poprosił siostrę o kaczkę.
(1.5) W sezonie ogórkowym łatwo trafić na kaczkę w prasie kolorowej.
(1.7) Świetnie mi idzie puszczanie kaczek – kamień odbija się nawet osiem razy.
Wiktionary
IPA: ˈkat͡ʃka, AS: kačka
Wiktionary
rzecz. kaczucha ż., kaczor mzw., kaczorek mzw., kaczątko n., kaczę n., kaczkowate lm nm., kaczarnia ż., Kaczków mrz., Kaczyno n., kaczeniec mrz., kaczyniec mrz., Kaczyniec mrz., Kaczeniec mrz., kaczyzm mrz., kaczysta mos., kaczystka ż.
:: zdrobn. kaczuszka ż., kaczusia ż.
przym. kaczy, kaczkowaty, kaczeńcowy, kaczkowate, kaczystowski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. kaczyca.
(1.3) reg. śl. kaczyca.
Wiktionary
miejsce odłowu kaczek
SJP.pl
myśliwy polujący najchętniej na kaczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) łow. myśliwy preferujący polowanie na kaczki
Wiktionary
rzecz. kaczka ż., kaczkarnia ż.
przym. kaczy
Wiktionary
podrodzina ptaków z rodziny kaczkowatych, średniej wielkości i różnorodnym ubarwieniu, zamieszkujących różne śródlądowe zbiorniki wodne
SJP.pl
Kaczki (Anatinae) – podrodzina ptaków z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Są to ptaki wodne średniej wielkości o stosunkowo krótkiej szyi.
Wikipedia
automat do wydawania pokarmu dla wodnych ptaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) automat z karmą dla ptaków
Wiktionary
mający nos podobny do dzioba kaczki
SJP.pl
rodzina ptaków blaszkodziobych, obejmująca gatunki wodne zamieszkujące cały świat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Anatidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu blaszkodziobych;
Wiktionary
Kaczkowate (Anatidae) – rodzina ptaków z rzędu blaszkodziobych (Anseriformes). Obejmuje gatunki wodne, zamieszkujące cały świat, poza Antarktydą.
Wikipedia
(1.1) Kaczka jest ogólną nazwą całego gatunku ptaków z rodziny kaczkowatych, która obejmuje także gęsi i łabędzie.
Wiktionary
rzecz. kaczucha ż., kaczka ż.
Wiktionary
1. o cechach kaczkowatych (rodzina ptaków);
2. podobny do kaczki, taki jak u kaczki, charakterystyczny dla kaczki, np. kaczkowaty chód; kaczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. charakterystyczny dla kaczki, taki jak u kaczki
Wiktionary
IPA: ˌkat͡ʃkɔˈvatɨ, AS: kačkovaty
Wiktionary
rzecz. kaczucha ż., kaczka ż., kaczuszka ż., kaczątko n., kaczę n., kaczyzm mrz., kaczysta mos., kaczystka ż.
przym. kaczy, kaczystowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa kilku wsi w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja siostra mieszka w Kaczkowie.
Wiktionary
IPA: kat͡ʃˈkɔvɔ, AS: kačkovo
Wiktionary
nazwisko, np.:
1. Karol Kaczkowski (1797-1867), polski lekarz i działacz społeczny;
2. Zygmunt Kaczkowski (1825-96), polski powieściopisarz
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny gruboszowatych, występująca w strefie tropikalnej, hodowana jako roślina ozdobna; kalanchoe
SJP.pl
Kaczlin (niem. Katschlin) – średniej wielkości wieś sołecka w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków, na terenie Sierakowskiego Parku Krajobrazowego
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kaczmarkiewicz – polskie nazwisko.
Osoby noszące nazwisko Kaczmarkiewicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kaczmarski − polskie nazwisko. Na początku lat 90. nosiło je ponad 8000 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pomieszczenie przeznaczone dla stadka rozpłodowego kaczek
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na sposób kaczy
Wiktionary
rzecz. kaczątko n., kaczę n., kaczysta mos., kaczystka ż.
przym. kaczy, kaczystowski
Wiktionary
mający dziób podobny do dzioba kaczki
SJP.pl
samiec kaczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. samiec kaczki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kaczor podpłynął i wyłowił z wody kawałki chleba, które mu rzuciłem.
(1.1) Samiec, zwany kaczorem, w szacie godowej ma zielono opalizującą głowę.
Wiktionary
IPA: ˈkat͡ʃɔr, AS: kačor
Wiktionary
rzecz. kaczorek mzw./mrz., kaczystka ż., kaczysta mos., kaczka ż., kaczątko n., kaczę n., kaczyzm mrz.
przym. kaczystowski
Wiktionary
zdrobnienie od: kaczor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od kaczor
(1.2) mały kaczor
(1.3) icht. nazwa systematyczna|Adrianichthys kruyti|Weber., słodkowodna ryba z rodziny kaczorkowatych, zagrożona wyginięciem;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) sterczący kosmyk włosów
Wiktionary
Kaczorek (Adrianichthys kruyti) – krytycznie zagrożony wyginięciem gatunek słodkowodnej ryby z rodziny kaczorkowatych (Adrianichthyidae). Jest endemitem jeziora Poso położonego na Celebes. Ciało tej ryby osiąga długość do 16 cm. Wyróżnia się powiększonymi szczękami nadającymi jego pyskowi formę szufladki, stąd nazwa gatunku i całej rodziny kaczorkowatych. Biologia tego gatunku jest słabo poznana.
Wikipedia
(1.1) Potem, bez przesady, nudy święte... polowania niema, ale ja próżnować nie lubię... to sobie, panie dzieju, jastrzębie strzelam, to szelmę lisa tropię, to pojadę na błoto kaczorka upatrzę... i tak przejdzie... przejdzie jakoś do upałów.
(1.2) — To wstyd istny! — zawołał młody kaczorek! — Patrzcie na to szare, szkaradne kaczę!
(1.3) Nie wolno łowić kaczorków, ryby te są pod ochroną.
(2.1) Młody Picolet stanął na progu nieruchomy, postawa jego wyrażała połączenie uniżoności z efronteryą; stał tak, gładząc prawą ręką kaczorek wypomadowany i czekał aż się odezwą do niego.
Wiktionary
rzecz. kaczucha ż., kaczor mzw., kaczorkowate nmos., Kaczorek mrz., kaczka ż.
Wiktionary
rodzina małych ryb belonokształtnych
SJP.pl
Kaczorkowate, kaczorki (Adrianichthyidae) – rodzina małych ryb belonokształtnych. Polską nazwę zawdzięczają powiększonym szczękom nadającym ich pyskowi formę szufladki. Osiągają od 3 do 18 cm długości. Promienie płetwy grzbietowej i odbytowej samców są dłuższe i cieńsze niż u samic. Gatunkiem typowym jest kaczorek (Adrianichthys kruyti).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
→ Kaczory
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Kaczorów
Wiktionary
rzecz. Kaczory
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
samiec kaczki
SJP.pl
Kaczory (niem. Erpel) – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Kaczory.
Pod względem historycznym Kaczory leżą na Krajnie. Wieś królewska należała do starostwa ujskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie nakielskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Kaczor (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kaczor (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
zgrubienie od: kaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od kaczka
(1.2) rub. o kaczce
(1.3) pot. kolej. nieduża lokomotywa manewrowa
(1.4) środ. mot. citroën 2CV
(1.5) środ. mot. dostawczak marki Mercedes
(1.7) środ. w żargonie narkomanów: butelka do palenia marihuany
(1.8) pot. tylko w lm. kaczuchy → taniec wykonywany do popularnej szwajcarskiej piosenki ludowej;
Wiktionary
(1.2) Środkiem drogi dreptała kaczucha z młodymi.
(1.2) Mało kto pogardzi kaczuchą pieczoną z jabłkami.
(1.3) Po torze przetoczyła się ociężale kaczucha, popychając dwa wagony.
(1.4) Popularne kaczuchy produkowano w wersji dla żandarmerii.
(1.5) Mercedesy te nazywano kaczuchami ze względu na wygląd maski.
(1.6) Przysłowiowe kaczuchy instruktora nie robiły na małolatach żadnego wrażenia.
(1.7) Ćmiła z kaczuchy, aż jej uszami dym leciał.
(1.8) Popularne „kaczuchy” zatańczone przez Johna Travoltę w San Remo, wywołały falę komentarzy we Włoszech.
Wiktionary
rzecz. kaczka ż., kaczor mzw., kaczorek mzw., kaczątko n., kaczę n., kaczkowate lm nm., kaczarnia ż., Kaczków mrz., Kaczyno n., kaczeniec mrz., kaczyniec mrz., Kaczyniec mrz., Kaczeniec mrz., kaczuszka ż., kaczusia ż.
przym. kaczy, kaczkowaty, kaczeńcowy
Wiktionary
(1.2) kaczka, kaczuszka, kaczuchna
(1.4) kaczka
(1.5) kaczka
Wiktionary
pieszczotliwie o kaczce - ptaku; kaczusia, kaczuszka
SJP.pl
hiszpański taniec ludowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) choreogr. żywy hiszpański taniec tradycyjny
(1.2) muz. muzyka towarzysząca kaczuczy (1.1)
Wiktionary
Kaczucza (hiszp. Cachucha) – żywy hiszpański taniec ludowy z towarzystwem kastanietów, w metrum 3/4.
Wikipedia
pieszczotliwie o kaczce - ptaku; kaczuchna, kaczuszka
SJP.pl
pieszczotliwie o kaczce - ptaku; kaczuchna, kaczusia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kaczka
(1.2) mała kaczka
(1.3) zabawka w formie kaczki
(1.4) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Nettapus|ref=tak.
(1.5) niewysoki obcas damskich butów, szeroki u nasady, wąziutki na końcu
Wiktionary
(1.1) Kaczuszki pływały po bajorku, a świnki taplały się w błotku.
Wiktionary
IPA: kaˈt͡ʃuʃka, AS: kačuška
Wiktionary
zob. kaczka.
Wiktionary
1. dotyczący kaczki - ptaka (np. kacze jaja);
2. podobny do kaczki, taki jak u kaczki, charakterystyczny dla kaczki, np. kaczy chód; kaczkowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący, odnoszący się do kaczki (o ptaku)
(1.2) charakterystyczny dla kaczki, mający cechy kaczki
Wiktionary
IPA: ˈkat͡ʃɨ, AS: kačy
Wiktionary
rzecz. kaczucha ż., kaczka ż., kaczątko n., kaczę n., kaczkarz mos., kaczyniec mrz., kaczyzm mrz., kaczysta mos., kaczystka ż.
przym. kaczkowaty, kaczystowski
przysł. kaczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. kulin. gw-pl|Śląsk Cieszyński. kaczka
(1.2) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. niski żelazny piec
Wiktionary
Kaczyka (rum. Cacica) – wieś w Rumunii, w okręgu Suczawa, w gminie Kaczyka. W 2011 roku liczyła 1110 mieszkańców. Jest miejscem lokacji dużej, czynnej kopalni soli.
Wikipedia
rzecz. Kaczyce nmos.
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. mały, płytki staw, bajoro, błoto
Wiktionary
(1.1) bajoro
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Rumunii, na Bukowinie, skupisko ludności polskiego pochodzenia;
Wiktionary
Kaczyka (rum. Cacica) – wieś w Rumunii, w okręgu Suczawa, w gminie Kaczyka. W 2011 roku liczyła 1110 mieszkańców. Jest miejscem lokacji dużej, czynnej kopalni soli.
Wikipedia
przym. kaczycki
Wiktionary
roślina błotna z rodziny jaskrowatych; kaczeniec, knieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Caltha palustris|L.|ref=tak., gatunek rośliny zielnej z rodziny jaskrowatych, szeroko rozprzestrzeniony na całej półkuli północnej
(1.2) bot. roślina z gatunku kaczyńców (1.1)
Wiktionary
Kaczyniec – (dawniej także Kaczeniec) wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Koło.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
W miejscowości źródła swe ma rzeka Warcica.
Wikipedia
(1.1) Nad brzegiem ruczaju rosną kaczyńce i niezapominajki.
Wiktionary
rzecz. kaczucha ż., kaczeniec m., kaczka ż.
przym. kaczy
Wiktionary
(1.1) kaczeniec, kaczyniec błotny, knieć, knieć błotna
(1.2) kaczeniec, kaczyniec błotny, knieć, knieć błotna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Kaczyński:
Wikipedia
→ kaczyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. pejor. lub iron. zwolennik braci Kaczyńskich i ich polityki
Wiktionary
(1.1) Mogę uznać ponad połowę naszego biura za kaczystów.
Wiktionary
rzecz. kaczę n., kaczątko n., kaczor m.; zob. też: kaczka
:: fż. kaczystka ż.
przym. kaczystowski, kaczy, kaczkowaty
przysł. kaczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) publ. pejor. lub iron. zwolenniczka braci Kaczyńskich i ich polityki
Wiktionary
(1.1) Gośka, zaangażowana kaczystka, poleciała na spotkanie z ministrem.
Wiktionary
rzecz. kaczę n., kaczątko n., kaczor m.; zob. też: kaczka
:: fm. kaczysta m.
przym. kaczystowski, kaczy, kaczkowaty
przysł. kaczo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) publ. pejor. lub iron. związany ze zwolennikami braci Kaczyńskich i ich polityki
Wiktionary
(1.1) Sędziowie Trybunału, byli esbecy, posłowie opozycji wszyscy oni stali się ofiarami reżimu kaczystowskiego.
Wiktionary
rzecz. kaczyzm mrz., kaczysta m., kaczystka ż., kaczę n., kaczątko n., kaczor m.; zob. też: kaczka
przym. kaczy, kaczkowaty
przysł. kaczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. polit. pejor. lub iron. etykietka językowa, hasło polityczne określające rządy braci Jarosława i Lecha Kaczyńskich;
Wiktionary
Kaczyzm (rzadziej: kaczologia) – neologizm, koncept ideologiczny, pejoratywne lub satyryczne określenie rządów partii Prawo i Sprawiedliwość (PiS), pochodzące od nazwisk polskich polityków, braci Jarosława i Lecha Kaczyńskich. Jako określenie ironiczne lub propagandowe jest ono używane przez przeciwników ugrupowań politycznych braci Kaczyńskich, natomiast przez zwolenników PiS jest uważane za nieadekwatne i obraźliwe.
Wikipedia
(1.1) Kaczyzm był jeszcze wielokrotnie przywoływany w negatywnym znaczeniu przez polityków partii opozycyjnych – szczególnie upodobała go sobie posłanka SLD Joanna Senyszyn, którą uważa się czasem za autorkę tego określenia.
Wiktionary
rzecz. kaczę n., kaczątko n., kaczysta m., kaczystka ż., kaczor m.; zob. też: kaczka
przym. kaczystowski, kaczy, kaczkowaty
Wiktionary
zdrobnienie od: Leokadia; Loda
SJP.pl
nazwisko, np. Muammar Kadafi (al-Kaddafi, 1942-2011), libijski polityk, przywódca Libii, pułkownik
SJP.pl
Mu’ammar al-Kaddafi (arab. معمر القذافـي, trl. Muʿammar al-Qaḏḏāfī, trb. Mu’ammar al-Kazzafi, dialektalnie Gaddafi; ur. 13 września lub w czerwcu 1942 w Syrcie, zm. 20 października 2011 tamże) – libijski pułkownik, polityk i ideolog, w latach 1969–2011 sprawował władzę autorytarną jako Przywódca Rewolucji 1 września.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. deser na bazie sera i opcjonalnie – ciasta filo lub makaroników z semoliny; zwykle po wierzchu barwiony na pomarańczowo i posypywany siekanymi pistacjami; specjalność kuchni narodowych na Bałkanach, Bliskim Wschodzie i w Maghrebie
Wiktionary
(1.1) kunafa
Wiktionary
nazwisko węgierskie, np. János Kádár, właśc. János Csermanek (1912 - 1989) - węgierski przywódca komunistyczny w latach 1956-1988
SJP.pl
szczep czerwonych winogron, popularny w uprawach winorośli na Węgrzech
SJP.pl
Kadarka (węg. kádár „bednarz”), gymza, gamza – czerwony szczep winorośli właściwej, najpopularniejsza odmiana winorośli na Węgrzech, uprawiana na całym Półwyspie Bałkańskim (Bułgaria – pod nazwą gymza, gamza, Albania, Macedonia Północna, Serbia).
Wikipedia
przedstawiciel lub zwolennik kadaryzmu (szkoły teologicznej w islamie)
SJP.pl
przedstawiciel lub zwolennik kadaryzmu (szkoły teologicznej w islamie)
SJP.pl
1. ustrój Węgierskiej Republiki Ludowej trwający od lat 60. XX wieku aż do przywrócenia kapitalizmu na Węgrzech w 1989 roku; gulaszowy komunizm;
2. nurt teologii muzułmańskiej
SJP.pl
Wikipedia
urzędowy spis gruntów i budynków; kataster
SJP.pl
związany z urzędowym rejestrem i wyceną nieruchomości; katastralny
SJP.pl
sporządzać kadaster - urzędowy rejestr nieruchomości; katastrować
SJP.pl
ciało człowieka zmarłego lub śmiertelnie chorego, zatracające funkcje życiowe; cadaver
SJP.pl
związany z kadawerem, charakterystyczny dla kadawera lub odnoszący się do kadawera (ciałem człowieka zmarłego lub śmiertelnie chorego)
SJP.pl
zasadowa amina stanowiąca jeden z produktów rozkładu bakteryjnego białek, działająca szkodliwie na układ krążenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny z grupy diamin, amina biogenna powstająca w procesie gnilnym białka, należy do tzw. "trupich jadów";
Wiktionary
Kadaweryna (łac. cadaver ‘trup’, ‘zwłoki’), pentametylenodiamina, NH2(CH2)5NH2 – organiczny związek chemiczny z grupy diamin, jedna z protamin, amina biogenna będąca produktem dekarboksylacji aminokwasu lizyny, powstaje jako produkt metabolizmu bakterii, a także w procesie gnilnym białka według reakcji:
Wikipedia
(1.1) Kadaweryna ma silny odrażający zapach rozkładających się zwłok i jest szkodliwa dla zdrowia.
Wiktionary
IPA: ˌkadavɛˈrɨ̃na, AS: kadaverỹna
Wiktionary
Ludzie o nazwisku Kaddafi:
Wikipedia
zdrobnienie od: kadet
SJP.pl
odnoszący się do kadeta, związany z kadetem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. ekon. jedna z kryptowalut stworzona w 2019 r. przez firmę o tej samej nazwie
Wiktionary
Kadena (jap. 嘉手納町 Kadena-chō) – miasto w Japonii, w prefekturze Okinawa, na wyspie Okinawa. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 13 521 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 894,2 os./km².
Wikipedia
(1.1) skr. KDA
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. określony ustawą czas urzędowania obieralnego urzędnika lub organu;
2. dawniej: posiedzenie, zwłaszcza sądu;
3. w językoznawstwie: intonacja opadająca;
4. następstwo dźwięków nadające frazie muzycznej charakter zakończenia;
5. ozdobne, wirtuozowskie zakończenie utworu muzycznego lub jego części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. okres pełnienia funkcji (urzędu) przez obieralnego urzędnika lub organ;
(1.2) jęz. intonacja opadająca, w polszczyźnie typowa dla zdania oznajmującego;
(1.3) muz. sekwencja akordów mająca charakter zakończenia;
(1.4) muz. wirtuozowska, improwizacyjna solówka w ramach większych utworów, np. koncertów orkiestrowych
(1.5) sport. w kolarstwie: liczba obrotów pedałów na minutę
(1.6) sport. w biegach: liczba kroków na minutę
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Volkstag wybierany jest na czteroletnią kadencję. Wybory odbywają się w jedną z niedziel listopada. Kadencja biegnie od 1-go stycznia roku następnego po wyborach.'' (Konstytucja Wolnego Miasta Gdańska, roz. II, art. 9)
(1.3) Kadencje dzielą się na małe i wielkie. Te pierwsze składają się z dwóch akordów, zaś drugie z trzech lub więcej.
(1.6) Biegacze czołówki mają kadencję na poziomie 90-100 k/min, podczas gdy średnia biegających niezawodowo to coś pomiędzy 80 a 85 k/min. (z [http://www.napieraj.pl/xoops/modules/newbb/viewtopic.php?post_id=17377 Internetu])
Wiktionary
IPA: kaˈdɛ̃nt͡sʲja, AS: kadẽncʹi ̯a
Wiktionary
przym. kadencyjny
rzecz. kadencyjność ż.
przysł. kadencyjnie
Wiktionary
(1.1) czas urzędowania, okres urzędowania
(1.2) intonacja opadająca, spadek
Wiktionary
dawniej: odbywający się co kadencję, okresowy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zgodnie z kadencją
Wiktionary
(1.1) Burmistrz pełni swój urząd kadencyjnie.
Wiktionary
rzecz. kadencja ż.
przym. kadencyjny
Wiktionary
zasada sprawowania funkcji publicznej lub urzędu przez ustalony z góry, maksymalny czas, na okres kadencji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kadencyjne
Wiktionary
rzecz. kadencja ż.
przym. kadencyjny
Wiktionary
związany z kadencją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się okresowością
Wiktionary
rzecz. kadencyjność ż., kadencja ż.
przysł. kadencyjnie
Wiktionary
dotyczący Kadena, Kadena-Bandrowskiego
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kadena (Kadena-Bandrowskiego) lub z nim związany; Kadenowski
SJP.pl
w judaizmie: modlitwa za zmarłych
SJP.pl
Wikipedia
uczeń szkoły przygotowującej do zawodu wojskowego, obecnie w Polsce - szkoły podchorążych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. uczeń oficerskiej szkoły wojskowej;
(1.2) polit. hist. pot. członek Partii Konstytucyjno-Demokratycznej (K-D)
Wiktionary
Kadet – tytuł ucznia bez szczególnego nadania w szkole wojskowej, a także w szkole pożarniczej, którym posługuje się tylko w okresie nauki w szkole kadetów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) korpus kadetów
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. kadecki
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|cadet. → młodszy
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) kadete
* bułgarski: (1.1) кадет m.; (1.2) кадет m.
* esperanto: (1.1) kadeto, lernoficiro
* hiszpański: (1.1) cadete m.
* wilamowski: (1.1) kadet m.
* włoski: (1.1) cadetto m.
źródła.
== kadet (język indonezyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wojsk. kadet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkadɛt, AS: kadet
Wiktionary
przym. kadecki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. kadecki
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|cadet. → młodszy
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) kadete
* bułgarski: (1.1) кадет m.; (1.2) кадет m.
* esperanto: (1.1) kadeto, lernoficiro
* hiszpański: (1.1) cadete m.
* wilamowski: (1.1) kadet m.
* włoski: (1.1) cadetto m.
źródła.
== kadet (język indonezyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wojsk. kadet
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w sporcie: zawodniczka młodsza od juniorki; młodziczka
SJP.pl
[czytaj: kadet] samochód typu Opel Kadett
SJP.pl
muzułmański sędzia wyrokujący na podstawie praw: islamskiego i zwyczajowego, a także interpretujący te prawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. rel. sędzia muzułmański
Wiktionary
Kadi (arab. قاضي qāḍī) – sędzia muzułmański. Wydaje wyroki na podstawie znajomości prawa muzułmańskiego (szariatu) i prawa zwyczajowego (adat). Jest mianowany przez władze państwowe. Obszar geograficzny pozostający pod jego jurysdykcją nosi nazwę kadilik.
Od nazwy tej pochodzi alkad.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|قاضي.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) qadi
* arabski: (1.1) قاضي m. (qāḍī)
* baskijski: (1.1) kadi
* bułgarski: (1.1) кадия m.
* francuski: (1.1) cadi m.
* hindi: (1.1) क़ाज़ी m. (qāzī)
* niemiecki: (1.1) Kadi
* słowacki: (1.1) kádi
* suahili: (1.1) kadhi klasa5/6
* turkmeński: (1.1) kazy
* węgierski: (1.1) kádi
źródła.
== kadi (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) praw. rel. kadi
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkadʲi, AS: kadʹi
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|قاضي.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) qadi
* arabski: (1.1) قاضي m. (qāḍī)
* baskijski: (1.1) kadi
* bułgarski: (1.1) кадия m.
* francuski: (1.1) cadi m.
* hindi: (1.1) क़ाज़ी m. (qāzī)
* niemiecki: (1.1) Kadi
* słowacki: (1.1) kádi
* suahili: (1.1) kadhi klasa5/6
* turkmeński: (1.1) kazy
* węgierski: (1.1) kádi
źródła.
== kadi (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) praw. rel. kadi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w judaizmie - modlitwa poddańcza, sławiąca wielkość Boga, obowiązkowo odmawiana przez rok po śmierci najbliższego członka rodziny i w każdą jej rocznicę; kadysz
SJP.pl
Kadisz, również Kadysz, Kaddisz (hebr. קדיש – święty; jidysz: Kadesz) – jedna z najważniejszych modlitw w judaizmie, będąca składnikiem wszelkich żydowskich modłów zbiorowych. Jest to doksologia w języku aramejskim, wysławiająca Imię Boże, wyrażająca poddanie się Jego woli oraz wzywająca rychłego nadejścia królestwa Bożego. Często mylnie nazywana modlitwą za zmarłych.
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Cd, srebrzystobiały, miękki metal używany m.in. do ochronnego pokrywania metali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cd i liczbie atomowej 48;
Wiktionary
Kadm (Cd, łac. cadmium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych układu okresowego. Nazwa pochodzi od słowa kadmeia, będącego grecką nazwą rudy cynku, kalaminu, w której kadm został wykryty.
Minerałem tego pierwiastka, bez znaczenia przemysłowego, jest np. grenokit (CdS) i monteponit (CdO), ale jest zwykle uzyskiwany jako produkt uboczny przy produkcji cynku. Stanowi 0,00005% masy skorupy ziemskiej.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma kadm?
Wiktionary
IPA: katm̥, AS: katm̦
Wiktionary
przym. kadmowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Cd
Wiktionary
skrót od: kontradmirał (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) wojsk. mar. kontradmirał
Wiktionary
(1.1) skr. kontradm.
Wiktionary
1. związany z Kadmosem - mitycznym założycielem Teb w Beocji;
2. kadmejskie zwycięstwo - zwycięstwo tragiczne zarówno dla pokonanego, jak i dla zwycięzcy
SJP.pl
w Kabale: określenie pierwszego człowieka
SJP.pl
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
Wikipedia
pokrywać powierzchnię metalu kadmem
SJP.pl
pokrywać powierzchnię metalu kadmem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kadmować.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. niekadmowanie n.
czas. kadmować ndk.
Wiktionary
pierwiastek należący do dwunastej grupy układu okresowego pierwiastków; cynkowiec
SJP.pl
przymiotnik od: kadm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kadmu
Wiktionary
rzecz. kadm m.
Wiktionary
1. obraz filmowy zarejestrowany na pojedynczej klatce;
2. fragment fotografowanego obiektu;
3. wycinek negatywu przeznaczony do wywołania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. film. obraz widoczny w wizjerze aparatu fotograficznego lub kamery
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od kadra
Wiktionary
Kadr, klatka filmowa lub tylko klatka – pole obrazu tworzonego przez obiektyw, wydzielone do obserwacji w urządzeniu optycznym.
W urządzeniach, w których istotne jest obserwowanie całego pola obrazu generowanego przez obiektyw, kadr ma kształt generowany przez okular i jest to obraz, co do zasady, w postaci koła (np. w lornetkach, lunetach, lupach, mikroskopach czy teleskopach).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) być w kadrze
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kadrowanie n., wykadrowanie n.
czas. kadrować ndk., wykadrować dk.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|cadre. → rama, obramowanie < etym|wł|quadro. → kwadrat
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) frame
* białoruski: (1.1) кадр m.
* włoski: (1.1) fotogramma m.
źródła.
== kadr (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) rama
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: katr̥, AS: katr̦
Wiktionary
rzecz. kadrowanie n., wykadrowanie n.
czas. kadrować ndk., wykadrować dk.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kadrowanie n., wykadrowanie n.
czas. kadrować ndk., wykadrować dk.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|cadre. → rama, obramowanie < etym|wł|quadro. → kwadrat
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) frame
* białoruski: (1.1) кадр m.
* włoski: (1.1) fotogramma m.
źródła.
== kadr (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) rama
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zespół, team
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zespół wykwalifikowanych pracowników danej jednostki
(1.2) sport. czołowi zawodnicy określonej dyscypliny sportowej
(1.3) wojsk. jednostka organizacyjna wojska złożona z zawodowych oficerów, chorążych i podoficerów, będąca trzonem dla dalszych uzupełnień
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Skład biało-czerwonych zdecydowanie odbiegał od optymalnego, natomiast rywale do Chicago przyjechali w najmocniejszym zestawieniu, z kadrą naszpikowaną medalistami ostatnich mistrzostw świata i igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro.
Wiktionary
rzecz. kadrowiec m., kadrowy m., kadrowa ż., kadrowicz m., kadrowiczka ż., kadry nmos.
przym. kadrowy
przysł. kadrowo
Wiktionary
(1.1) obsada, personel, załoga
(1.2) reprezentacja
(1.3) sztab
Wiktionary
dawniej: czarny salceson najniższej jakości produkowany z krwi i odpadków mięsnych; kadryl
SJP.pl
kobieta pracująca w dziale kadr; personalna
SJP.pl
1. wybierać do sfotografowania lub nagrania część widzianego obrazu;
2. wycinać wybrany fragment z pierwotnie zarejestrowanego obrazu w celu jego dalszej obróbki i wyeksponowania
SJP.pl
kobieta pracująca w dziale kadr; personalna
SJP.pl
zawodnik należący do kadry reprezentacyjnej; kadrowiec
SJP.pl
zawodniczka należąca do kadry reprezentacyjnej
SJP.pl
1. zawodnik należący do kadry reprezentacyjnej; kadrowicz;
2. urzędnik pracujący w dziale kadr; kadrowy, personalny
SJP.pl
kompania kadrowa legionów J. Piłsudskiego w 1914 roku
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) biorąc pod uwagę kadrę
Wiktionary
(1.1) Wciąż nie wiadomo, czy wzmocniona kadrowo ekipa da sobie radę.
Wiktionary
rzecz. kadra ż., kadry nmos., kadrowiec mos., kadrowy mos., kadrowa ż., kadrowe n., kadrowicz mos., kadrowiczka ż.
przym. kadrowy
Wiktionary
przymiotnik od: kadra
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kadrą, dotyczący kadry
Wiktionary
(1.1) Jeśli nie uda im się znaleźć nikogo takiego, starosta wyda informację o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych twojej firmy na lokalnym rynku pracy.
Wiktionary
rzecz. kadry nmos., kadra ż.
przysł. kadrowo
Wiktionary
dział prowadzący ewidencję pracowników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. dział zatrudniania i ewidencji pracowników
Wiktionary
(1.1) Ponoć w kadrach nic o tym nie wiedzieli, a przecież powinni.
Wiktionary
rzecz. kadra ż., kadrowiec mos., kadrowy mos., kadrowa ż., kadrowe n., kadrowicz mos., kadrowiczka ż.
przym. kadrowy
przysł. kadrowo
Wiktionary
1. wytworny figurowy taniec francuski z czasów Napoleona I, wywodzący się z kontredansa;
2. nazwa pasjansa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. choreogr. figurowy taniec salonowy, tańczony parami w grupach, popularny w XIX wieku;
(1.2) daw. muz. muzyka do kadryla (1.1)
(1.4) włók. lekka jedwabna tkanina w kratkę
Wiktionary
Kadryl (fr. quadrille) – XVIII-wieczny taniec salonowy w metrum przemiennym 6/8 i 2/4. Nazwę quadrille wzięto od określenia oddziałku jazdy.
Taniec powstał na bazie kontredansa; modny za czasów Napoleona I we Francji, szybko zyskał popularność w innych krajach europejskich.
Kadryl był zazwyczaj tańczony przez 4 pary ustawione w kwadrat, składał się z 5 figur i najczęściej kończył galopem i przytupem co drugi krok.
Wikipedia
(1.1) W tym sezonie odnotował także niesłychane powodzenie kadryla.
(1.3) Jeśli raban ma być większy, trzeba psu dołożyć jeszcze 10 deka kadryla.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. karmnik; budka lęgowa dla ptaków
Wiktionary
(1.1) A w kadubku stary kos śpiewa mi na cały głos.
Wiktionary
1. kerykejon;
a) w mitologii greckiej: laska Hermesa
b) symboliczna laska starogreckich posłów, symbol ich nietykalności
2. laska błazna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mitgr. mitrzym. laska opleciona dwoma wężami, pochylającymi ku sobie łby, niekiedy przewiązana wstążkami, zakończona parą skrzydeł lub wieńcem; atrybut bogów: greckiego Hermesa i greckiej Irydy oraz rzymskiego Merkurego; emblemat pokoju i handlu;
(1.2) staroż. symboliczna laska starogreckiego keryksa (herolda, posła), oznaka jego nietykalności
(1.3) laska błazna
Wiktionary
Kaduceusz (łac. caduceus „laska heroldów”), kerykejon (gr. κηρύκειον kērýkeion), oba od gr. κῆρυξ (kēryks „herold”) – symboliczna laska.
Wikipedia
(1.1) Atrybutami Merkurego były: skrzydlate sandały, skrzydlaty kapelusz, kaduceusz i sakiewka.
Wiktionary
IPA: ˌkaduˈt͡sɛwuʃ, AS: kaduceu̯uš
Wiktionary
rzecz. kaduceus mrz.
Wiktionary
(1.1) kerykejon
(1.2) kerykejon
Wiktionary
przestarzale:
1. → kaduk (diabeł);
2. nietypowy w danej sytuacji przez swój rozmiar lub swoją intensywność
SJP.pl
1. w dawnej Polsce: majątek po zmarłym bez krewnych, puścizna;
2. przestarzałe: diabeł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. praw. spadek pozostawiony bez dziedziców;
(1.2) daw. med. padaczka
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) daw. diabeł, czart
Wiktionary
Kaduk (łac. caducus 'upadający', później 'bezpański') – spadek pozostawiony bez dziedziców. Instytucja prawna wywodząca się z prawa rzymskiego (ius caducum). Związana jest z ograniczeniem dziedziczenia do określonego kręgu osób i ograniczeniami testamentowymi. W przypadku braku uprawnionych osób i braku testamentu spadek przypada władcy.
Wikipedia
(1.1) Kaduk w średniowieczu przypadał władcy.
(1.2) Stryjec całe życie cierpiał na kaduk.
(2.1) Widocznie kaduk mnie opętał i nosił. Ale z duszą chrześcijańską nie tak to łatwo; odpiąłem ja kurtkę, sięgam pod koszulę, a szkaplerz na wierzch wykładam i z dobrą miną znowu ku drodze zawracam.
Wiktionary
IPA: ˈkaduk, AS: kaduk
Wiktionary
przym. kaduczny, kadukowy
Wiktionary
(1.1) stpol. puścizna
(2.1) diabeł, licho
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. jałowiec
Wiktionary
IPA: ˈkadɨk, AS: kadyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Hiszpanii;
(1.2) geogr. prowincja w Hiszpanii
Wiktionary
Kadyks (hiszp. Cádiz [ˈkaðiθ], fen. גדר = Gadir, łac. Gades, arab. قادس = Qādis) – miasto w południowo-zachodniej Hiszpanii, w regionie Andaluzja, stolica prowincji Kadyks. Położone na półwyspie oddzielającym odnogę Zatoki Kadyksu od Oceanu Atlantyckiego. Zamieszkuje je 116 072 osób (2019). Według danych hiszpańskiego Ministerstwa Rozwoju tzw. Wielki Zespół Miejski Zatoki Kadyksu (hiszp. Grande Área Urbana) ma 642 504 mieszkańców na powierzchni 1792 km², w latach 2001–2011 nastąpił wzrost ludności o 64 748 osób, co stanowi wzrost o 11,2%. Miasto jest trzecim co do wielkości w prowincji, po Jerez de la Frontera i Algeciras.
Wikipedia
IPA: ˈkadɨks, AS: kadyks
Wiktionary
rzecz. kadyksyjczyk m., kadyksyjka ż.
przym. kadyksyjski, kadykski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Kadyksem (miastem i prowincją w Hiszpanii)
Wiktionary
(1.1) Jeśli więc wojna z Francją stworzyła poczucie hiszpańskiej wspólnoty narodowej, kadykska konstytucja nadała narodowi hiszpańskiemu podmiotowość prawną.
(1.1) Lizbona. 5 maja [1898]. Eskadra hiszpańska odpłynęła z wysp kapwerdyjskich na powrót ku wybrzeżom hiszpańskim, a to celem przywrócenia połączenia z eskadrą kadykską, co gdy nastąpi obie eskadry wyruszą na wody amerykańskie.
(1.1) Rok 1883 uwieńczył terror rządowy zwycięstwem nad terrorem „Czarnej ręki". Gniazdo kadykskie zostało wykryte i opanowane. Chrzęst garroty obwieścił tryumf arcykatolickich rządów Alfonsa XII.
(1.1) Liberałami («liberales») określali się także zwolennicy reform o umiarkowanie antyfeudalnym charakterze w Hiszpanii. Ich dziełem była konstytucja kadykska z 1812 r., zapowiadająca ustanowienie rządów konstytucyjnych (…).
Wiktionary
rzecz. Kadyks mrz.
przym. kadyksyjski
Wiktionary
(1.1) kadyksyjski
Wiktionary
mieszkaniec Kadyksu
SJP.pl
mieszkanka Kadyksu
SJP.pl
przymiotnik od: Kadyks (miasto w Hiszpanii)
SJP.pl
Kadyny (niem. Kadien/Cadinen) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Tolkmicko.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
czeczeński żołnierz będący zwolennikiem Ramzana Kadyrowa
SJP.pl
w judaizmie - modlitwa poddańcza, sławiąca wielkość Boga, obowiązkowo odmawiana przez rok po śmierci najbliższego członka rodziny i w każdą jej rocznicę; kadisz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. jedna z ważniejszych i częściej odmawianych modlitw żydowskich
Wiktionary
Kadysz, Kadysz Rządowy (biał. Кадыш, Kadysz; ros. Кадыш, Kadysz) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, na północ od Sopoćkiń, przy granicy z Litwą, nad Czarną Hańczą.
Wikipedia
(1.1) kadisz
Wiktionary
1. rodzaj dużego naczynia używanego w gospodarstwie domowym;
2. zbiornik na ciecz używany w różnych procesach technologicznych;
3. roztwór zredukowanych barwników kadziowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duże otwarte zbiorniki używane w różnych procesach technologicznych;
(1.2) daw. duże naczynie w kształcie ściętego stożka
(1.3) chem. włók. roztwór zredukowanych barwników kadziowych
(1.4) daw. statek rzeczny do spławiania zboża
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: kadzić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obecnie kadzie wykonuje się ze stali nierdzewnej, miedzi lub ceramiki.
(1.2) Wyrobem kadzi zajmował się bednarz.
Wiktionary
czas. kadziować ndk.
przym. kadziowy
Wiktionary
(1.4) komięga
Wiktionary
przedstawiciel perskiej dynastii władającej Iranem w latach 1794-1925
SJP.pl
przedstawicielka perskiej dynastii władającej Iranem w latach 1794-1925
SJP.pl
perska dynastia władająca Iranem w latach 1794-1925
SJP.pl
Kadżarowie – dynastia pochodzenia turkmeńskiego rządząca w Iranie w latach 1794–1925.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kadzić.
Wiktionary
rzecz. kadzidłowiec mrz., kadzidla ż., kadzidło n., kadzielnica ż., kadzidełko n.
czas. kadzić ndk.
przym. kadzidłowy, kadzielny
Wiktionary
1. pęk lnu, konopi lub wełny przygotowanej do przędzenia na specjalnej części kołowrotka; kądziołka, kądziel;
2. przędzenie kądzieli; kądziołka
SJP.pl
1. palić coś, żeby powstał wonny dym;
2. napełniać wonnym dymem, paląc jakąś substancję;
3. potocznie: chwalić, pochlebiać, prawić komplementy; słodzić, dosładzać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) dymić kadzidłem
(1.2) przen. perorować
(1.3) pot. wypuszczać gazy trawienne, puszczać bąki
Wiktionary
rzecz. kadzidłowiec mrz., kadzidla ż., kadzidło n., kadzenie n., czad m., kadzielnica ż., Kadzidło mrz.
przym. kadzidłowy, kadzielny
Wiktionary
(1.3) pierdzieć
Wiktionary
zdrobnienie od: kadzidło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) patyczek pokrytego substancją, która żarząc się wydziela zapach
Wiktionary
(1.1) Najbardziej lubię kadzidełka o zapachu jaśminu.
Wiktionary
IPA: ˌkad͡ʑiˈdɛwkɔ, AS: kaʒ́ideu̯ko
Wiktionary
zob. kadzidło.
Wiktionary
(1.1) trociczka
Wiktionary
krzew lub niskie drzewo z rodziny osoczynowatych; kadzidłowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Boswellia|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny osoczynowatych;
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju kadzidla (1.1)
Wiktionary
Kadzidla, kadzidłowiec (Boswellia Roxb. ex Colebr.) – rodzaj drzew z rodziny osoczynowatych (Burseraceae). Obejmuje 20 gatunków występujących w środkowej Afryce, na Madagaskarze, Półwyspie Arabskim i w Indiach. Gumożywica pozyskiwana z niektórych gatunków, zwłaszcza z kadzidla Cartera, po zestaleniu daje olibanum stosowane jako kadzidło.
Wikipedia
(1.2) Kwiaty kadzidel są w kolorze bladoczerwonym.
Wiktionary
rzecz. kadzenie n., kadzidełko n., kadzidło mrz., Kadzidło n., kadzidłowiec mrz., Kadzidłowo n., kadzielnica ż.
czas. kadzić ndk., okadzić dk., okadzać ndk.
przym. kadzidłowy, kadzidlany, kadzielny
Wiktionary
(1.1) kadzidłowiec
Wiktionary
mieszkaniec Kadzidła
SJP.pl
mieszkanka Kadzidła
SJP.pl
przymiotnik od: Kadzidło
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kadzidła, związany z Kadzidłem
Wiktionary
(1.1) Nazbieram prawdziwków w kadzidlańskim lesie.
Wiktionary
rzecz. Kadzidło n.
Wiktionary
przymiotnik od: kadzidło
SJP.pl
substancja żywiczna, wydająca wonny zapach przy spalaniu, używana do celów kultu w wielu religiach (m.in. buddyzmie, taoizmie, szintoizmie, judaizmie, chrześcijaństwie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Mazowszu, na Kurpiach;
Wiktionary
Kadzidło (arab. لبٌان, lubbān, hebr. ketoret, gr. libanos, thymiana, łac. tus, incensum) – substancje zapachowe pochodzenia naturalnego uwalniane podczas spalania, stosowane w rytuałach religijnych, medytacji, w kosmetyce, kuchni i medycynie.
Wikipedia
(1.1) Przedwczoraj w Kadzidle odbyły się wybory.
Wiktionary
rzecz. kadzidłowiec mrz., kadzidło n., kadzidla ż.
czas. kadzić ndk.
przym. kadzidlański, kadzidłowy, kadzielny
Wiktionary
krzew lub niskie drzewo z rodziny osoczynowatych; kadzidla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Boswellia|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny osoczynowatych
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju kadzidłowców (1.1)
Wiktionary
Kadzidla, kadzidłowiec (Boswellia Roxb. ex Colebr.) – rodzaj drzew z rodziny osoczynowatych (Burseraceae). Obejmuje 20 gatunków występujących w środkowej Afryce, na Madagaskarze, Półwyspie Arabskim i w Indiach. Gumożywica pozyskiwana z niektórych gatunków, zwłaszcza z kadzidla Cartera, po zestaleniu daje olibanum stosowane jako kadzidło.
Wikipedia
(1.2) Liście kadzidłowców są pierzaste.
Wiktionary
rzecz. kadzenie n., kadzidełko n., kadzidla ż., kadzidło mrz., Kadzidło n., Kadzidłowo n., kadzielnica ż.
czas. kadzić ndk., okadzić dk., okadzać ndk.
przym. kadzidłowy, kadzidlany, kadzielny
Wiktionary
(1.1) kadzidla
Wiktionary
Kadzidłowo (niem. Kadzidlowen) – kolonia w Polsce, w sołectwie Nowa Ukta, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida. W latach 1975–1998 kolonia administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: kadzidło
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący kadzidła, związany z kadzidłem
Wiktionary
(1.1) Nad obu orszakami: tym, którego wozy i konie stały jak w ziemię wryte, i tym, który, w barwistych strojach, jak łan ściętych kwiatów na pozłacanej ziemi leżał, świeciło w górze, jasne, ale łagodne słońce i z woniami ambry, sandału, cynamonu, piżma, aloesu, przeciągały obłoki kadzidłowego dymu.
Wiktionary
rzecz. kadzidla ż., kadzidło n., kadzidłowiec mrz., kadzielnica ż., kadzenie n., Kadzidłowo n., Kadzidło n.
:: zdrobn. kadzidełko n.
czas. kadzić ndk., okadzić dk., okadzać ndk.
przym. kadzielny, kadzidlany
Wiktionary
(1.1) kadzielny, kadzidlany
Wiktionary
1. pęk lnu, konopi lub wełny przygotowywane do przędzenia, umocowane na przęślicy lub kołowrotku
2. pręt, na którym umocowuje się kądziel
3. przestarzale: linia żeńska
4. grzywa żubra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. pęk włókien umocowany na krążku przęślicy lub kołowrotka;
(1.2) przest. żeńska linia pokrewieństwa w rodzinie
(1.3) łow. grzywa żubra; ogon żubra, wilka
Wiktionary
Kądziel – w przemyśle włókienniczym pęk włókien (lnianych, konopnych lub wełnianych) do przędzenia, umocowany na krążku przęślicy lub kołowrotku.
Przędzeniem ręcznym zajmowały się najczęściej kobiety. Prządka wyciągała z kądzieli pasemka włókien i zwilżała jej śliną, aby włókna lepiej się skręcały. Po przymocowaniu końcówki przędzionej nici do wrzeciona wprawiała go w ruch wirowy. Wrzeciono naprężało i skręcało nić. Do przędzenia używano później pierwszego urządzenia mechanicznego, jakim był kołowrotek.
Wikipedia
(1.1) Siedziała w izbie przy piecu i przędła kądziel.
(1.2) Twardowski był dobry szlachcic, bo po mieczu i kądzieli.
(1.3) W języku łowieckim nie tylko grzywa żubra zwana jest kądzielą.
Wiktionary
rzecz. kądzielnik m.
przym. kądzielny, kądzielowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wieś w Polsce w województwie mazowieckim;
2. wzgórze o wysokości 417 m n.p.m. na Wyżynie Olkuskiej w miejscowości Witeradów w województwie małopolskim;
3. wzgórze w południowo-zachodniej części Kielc;
4. rezerwat przyrody nieożywionej znajdujący się w Kielcach w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
Kadzielnia – wzgórze w południowo-zachodniej części Kielc – stolicy województwa świętokrzyskiego. Kadzielnia, zbudowana z wapieni górnodewońskich (fran, famen), ma wysokość 295 m n.p.m. Obecne wyrobisko (wcześniej były tam kamieniołomy) wypełniają wody podziemne tworząc Jezioro Szmaragdowe.
Wikipedia
kościelne naczynie do spalania kadzidła; trybularz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. naczynie do spalania kadzidła;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W zakrystii ministrant włożył do kadzielnicy rozpalone węgielki.
Wiktionary
IPA: ˌkad͡ʑɛlʲˈɲit͡sa, AS: kaʒ́elʹńica
Wiktionary
rzecz. kadzidło n., kadzidełko n., kadzidłowiec mrz., kadzenie n.
:: zdrobn. kadzielniczka ż.
czas. kadzić ndk., okadzić dk., okadzać ndk.
przym. kadzidłowy, kadzidlany, kadzielny
Wiktionary
(1.1) trybularz, pot. kadzidło
Wiktionary
zdrobnienie od: kadzielnica
SJP.pl
gruczoł przędny gąsienicy jedwabnika, znajdujący się w jej wardze dolnej
SJP.pl
1. → kądziel; kądzielowy;
2. pochodzący z linii matki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. dotyczący kadzidła, związany z kadzidłem
Wiktionary
(1.1) Wiele jest ziarenek kadzielnych na jednym ołtarzu.
Wiktionary
rzecz. kadzidla ż., kadzidło n., kadzidłowiec mrz., kadzielnica ż., kadzenie n., Kadzidłowo n., Kadzidło n.
:: zdrobn. kadzidełko n.
czas. kadzić ndk., okadzić dk.
przym. kadzidłowy, kadzidlany
Wiktionary
(1.1) kadzidłowy, kadzidlany
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) chem. włók. doprowadzać barwniki kadziowe do postaci rozpuszczalnej
Wiktionary
rzecz. kadź ż.
przym. kadziowy
Wiktionary
ogniotrwała, płaska cegła do wykładania kadzi odlewniczych
SJP.pl
przymiotnik od: kadź
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący kadzi, związany z kadzią
Wiktionary
czas. kadziować ndk.
rzecz. kadź ż.
Wiktionary
brodawka przędna pająka
SJP.pl
1. inaczej kądziel
2. przędzenie kądzieli
SJP.pl
Wikipedia
1. główny element konstrukcyjny, np. kadłub statku;
2. tułów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) główny element konstrukcyjny łączący w całość pozostałe części, zespoły i podzespoły; trzon konstrukcji;
(1.2) pot. kadłub (1.1) statku
(1.3) pot. kadłub (1.1) samolotu
(1.4) anat. tułów, szczególnie jeśli bez kończyn
(1.5) daw. wydrążony pień
Wiktionary
Kadłub – część konstrukcji łącząca pozostałe części, zespoły i podzespoły wchodzące w skład tej konstrukcji.Kadłub utrzymuje pozostałe części w określonym wzajemnym położeniu oraz przejmuje obciążenia działające na te części. Stanowi też osłonę chroniącą przed wpływami otoczenia. Małe kadłuby są nazywane korpusami.
Wikipedia
(1.1) Siły występujące w kadłubie w czasie pracy mogą wywołać w nim znaczne naprężenia i odkształcenia.
Wiktionary
IPA: ˈkadwup, AS: kadu̯up
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kadłubek m.
przym. kadłubowy
Wiktionary
(1.1-4) korpus
Wiktionary
zdrobnienie od: kadłub
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zdrobn. kadłub (w znaczeniu: tułów)
(1.2) przest. naczynie z kory drzewnej
(1.3) przest. wydrążony pniak drewniany, który wkłada się na wbity w ziemię pal, służący do naciągania powroza mostowego
(1.4) reg. pułapka na szczury
(1.5) reg. budka dla szpaków wieszana na drzewach
(1.6) obraź. pejor. osoba pozbawiona wszystkich kończyn
Wiktionary
Kadłubek to niekompletny kadłub, pozbawiony niektórych zasadniczych części
Wikipedia
IPA: kadˈwubɛk, AS: kadu̯ubek
Wiktionary
rzecz. kadłub m.
Wiktionary
Kadłubiec (dodatkowa nazwa w j. niem. Kadlubietz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Leśnica.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie opolskim.
Wikipedia
dotyczący wydłużonego wewnątrz kloca z drzewa, służącego za pojemnik lub naczynie
SJP.pl
pracownik stoczni, zajmujący się budową kadłubów okrętowych
SJP.pl
hala w stoczni, w której montuje się kadłuby okrętów
SJP.pl
Kadłubownia, spawalnia, hala prefabrykacji – dział w stoczni, w postaci dużej hali, w której budowane są większe elementy lub nawet całe sekcje kadłubów jednostek pływających, z których już poza kadłubownią, na pochylni lub w suchym doku formowany jest kadłub jednostki pływającej. W kadłubowni formowane są zarówno elementy płaskie (np. wregi) jak i przestrzenne.
Wikipedia
rzadko: posiadanie tylko części podstawowych elementów; niekompletność
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. taki, który ma związek z kadłubem - podstawową częścią konstrukcji, która łączy w całość pozostałe elementy;
2. częściowy, niemający charakteru całości; niekompletny, niepełny
SJP.pl
karabin maszynowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. wojsk. karabin maszynowy
Wiktionary
Karabin maszynowy (km) – rodzaj zespołowej automatycznej broni strzeleckiej nieprzekraczającej kalibru 20 mm, zdolnej do prowadzenia ognia ciągłego. Najczęściej zasilanej amunicją karabinową z taśm nabojowych lub wymiennych magazynków.
Wikipedia
(1.1) Musieliśmy się wycofać, bo okazało się, że Charlie zgubił swój kaem.
Wiktionary
IPA: ˈkaɛ̃m, AS: kaẽm
Wiktionary
rzecz. kaemista m.
przym. kaemowy
Wiktionary
operator karabinu maszynowego
SJP.pl
potocznie: kara śmierci
SJP.pl
środowiskowo: osoba skazana na karę śmierci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. w niektórych państwach arabskich: system kontroli zatrudnionych imigrantów, w którym pracodawca zapewnia pracownikom transport, zamieszkanie i wyżywienie oraz odpowiada za ich status prawny oraz dokumenty;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obrońcy praw człowieka zgodnie nazywają kafalę współczesnym niewolnictwem.
Wiktionary
tradycyjna bałkańska kawiarnia lub tawerna serwująca jedzenie i napoje
SJP.pl
Kafana – rodzaj lokalnego bistro (lub tawerny), powszechny w krajach byłej Jugosławii i w Albanii, w którym podaje się przede wszystkim napoje alkoholowe i kawę, a także często lekkie przekąski (meze) i inne potrawy. W wielu kafanach odbywają się występy muzyczne na żywo.
Wikipedia
1. urządzenie do wbijania w grunt pali
2. pogardliwie o mężczyźnie postawnym, nierzadko głupawym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) maszyna do wbijania pali w grunt;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) slang. osiłek
Wiktionary
Kafar – urządzenie budowlane służące do wbijania pionowych pali w ziemię lub w dno zbiornika wodnego. Nazwa wywodzi się z niem. Keffer. Kafary wykorzystuje się podczas palowania – robót budowlanych wykonywanych najczęściej na grząskich lub niedostatecznie stabilnych gruntach oraz w budowlach nawodnych.
Wikipedia
(1.1) Do prac przy remoncie trzeba było sprowadzić kafar z innego miasta.
(2.1) Chodź, pójdziemy inną drogą, bo ten kafar stojący przy sklepie nie wygląda mi przyjaźnie.
Wiktionary
IPA: ˈkafar, AS: kafar
Wiktionary
1. mały kafar;
2. dawniej: żelazny uchwyt do osadzenia łuczywa
SJP.pl
starożytna osada nad Jeziorem Tyberiadzkim w Palestynie; obecnie teren wykopalisk i park archeologiczny; nowotestamentalne miasto znane z działalności Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto w północnym Izraelu, nad Jeziorem Galilejskim;
Wiktionary
Kafarnaum (hebr. כְּפַר נַחוּם, Kefar Nachum; arab. كفر ناحوم, Kafr Nahum; pol. Wioska Nahuma) – dawne miasto z czasów Hasmoneuszy (II–I wiek p.n.e.), położone nad Jeziorem Tyberiadzkim na północy Izraela. Miejscowość kilkakrotnie pojawia się na kartach Nowego Testamentu, i jest związana z osobą Jezusa Chrystusa. W 1894 roku ruiny wykupili franciszkanie, którzy rozpoczęli prace wykopaliskowe, a następnie renowację zabytków.
Wikipedia
(1.1) Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego.
(1.1) Pielgrzymi z Polski zwiedzili pozostałości biblijnego Kafarnaum.
Wiktionary
robotnik pracujący przy kafarze; kafarzysta, kafarowy
SJP.pl
pomieszczenie, w którym pracują kafary
SJP.pl
przymiotnik od: kafar
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
robotnik pracujący przy kafarze; kafarowy, kafarnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kawa zbożowa z cykorią
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kawa
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Kaffe.
uwagi. inna pisownia: kafej, kafyj
tłumaczenia.
źródła.
== kafe (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kawa
przymiotnik
(2.1) brązowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Kaffe.
uwagi. inna pisownia: kafej, kafyj
tłumaczenia.
źródła.
== kafe (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kawa
przymiotnik
(2.1) brązowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zob. kawiarnia.
Wiktionary
(1.1) — Wiem, gdzie go szukać — wrzał zaperzony — nieraz mi donoszono, jako burzy naród przeciwko królowi po bilarach i kafehauzach.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kawiarnia
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. zob. kafe.
Wiktionary
zgrubienie od: kafejka
SJP.pl
1. lokal, gdzie serwuje się głównie kawę; kawiarnia, kawiarenka;
2. kafejka internetowa - lokal, w którym oprócz picia kawy lub herbaty można odpłatnie korzystać z Internetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mała kawiarnia
Wiktionary
Kawiarnia – lokal gastronomiczny będący przede wszystkim miejscem spotkań towarzyskich. Podawane są tam głównie napoje i dania deserowe, głównie kawa, zazwyczaj również: ciastka, lody, herbata, czy wino. Może prowadzić działalność rozrywkową.
Wikipedia
(1.1) Może wyskoczymy dziś do jakiejś kafejki?
Wiktionary
IPA: kaˈfɛjka, AS: kafei ̯ka
Wiktionary
wyrób ceramiczny do wykładania pieców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. ozdobna płytka ceramiczna;
(1.2) daw. pot. tysiąc złotych
Wiktionary
Kafel − wyrób ceramiczny służący do wykładania powierzchni pieców grzewczych, kuchennych i kominków. Kafle po uformowaniu z gliny są wypalane, a ich powierzchnia zewnętrzna pokrywana jest szkliwem.
Rzemieślnik wyrabiający kafle to kaflarz, a jego warsztat to kaflarnia.
Wikipedia
(1.1) Nasz stary piec miał wspaniałe ozdobne kafle.
(1.1) Całe pomieszczenie wyłożone było turkusowymi kaflami.
(1.2) Kosztowało mnie to pięć kafli.
Wiktionary
rzecz. kafelek m., kaflarz m., kaflarnia ż., kafelkowanie n., wykafelkowanie n.
czas. kafelkować ndk., wykafelkować dk.
przym. kaflowy, kafelkowy, wykafelkowany, kaflarski
Wiktionary
zdrobnienie od: kafel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kafel
(1.2) bud. ceramiczna płytka na ścianie lub podłodze
Wiktionary
(1.1) Czy w kuchni będziemy mieć tapetę czy kafelki?
Wiktionary
rzecz. kafel mrz.
przym. kaflowy
Wiktionary
1. kobieta zawodowo układająca kafelki; glazurniczka;
2. maszyna do układania kafelków
SJP.pl
działalność polegająca na produkcji lub układaniu kafelków
SJP.pl
rzemieślnik zajmujący się układaniem kafelków
SJP.pl
zdrobnienie od: kafel
SJP.pl
układać kafelki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kafelkować.
Wiktionary
czas. kafelkować ndk.
rzecz. kafel mrz.
przym. kaflowy
Wiktionary
przymiotnik od: kafelek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) typowo grecki lokal gastronomiczny z kawą, alkoholami i zakąskami, tradycyjnie męski, rodzaj pubu lub piwiarni
Wiktionary
IPA: ˌkafɛ̃ˈɲijɔ, AS: kafẽńii ̯o
Wiktionary
związek chemiczny występujący w ziarnach kawy
SJP.pl
związek chemiczny w ziarnach kawy
SJP.pl
1. niewielki lokal, w którym można coś zjeść i wypić; cafeteria;
2. ciśnieniowe urządzenie do parzenia kawy; kafetiera, kawiarka, makinetka;
3. oferta dodatkowych świadczeń przedstawiana pracownikowi przez pracodawcę;
4. lista gotowych odpowiedzi na pytanie, prezentowana respondentowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stołówka, samoobsługowa restauracja
(1.2) rzad. kawiarnia
(1.3) socjol. dołączona do pytania zamkniętego lub półotwartego lista możliwych odpowiedzi;
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj rano natknąłem się w kafeterii wydziału na twego byłego narzeczonego.
Wiktionary
IPA: ˌkafɛˈtɛrʲja, AS: kafeterʹi ̯a
Wiktionary
przym. kafeteryjny
przysł. kafeteryjnie
rzecz. kawa ż.
Wiktionary
(1.1) stołówka, bufet, kantyna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włoski ekspres do kawy
Wiktionary
Makinetka, oryginalnie moka, często nazywana również kupresem, kafetierką, kawiarką – ciśnieniowy czajniczek do parzenia kawy. Makinetki są najbardziej popularne we Włoszech (samo określenie „makinetka” pochodzi od włoskiego macchinetta del caffè).
Wikipedia
(1.1) Halina dostała nową kafeterkę na urodziny, bo poprzednią spaliła.
Wiktionary
(1.1) kafetierka, kawiarka, kupres, makinetka, moka
Wiktionary
ciśnieniowe urządzenie do parzenia kawy; kafeteria, kawiarka, makinetka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naczynie do parzenia kawy (poprzez umieszczenie wody na jednym poziomie i zmielonej kawy na drugim i postawienie naczynia na palniku gazowym lub elektrycznym)
Wiktionary
IPA: ˌkafɛˈtʲjɛra, AS: kafetʹi ̯era
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włoski ekspres do kawy
Wiktionary
Makinetka, oryginalnie moka, często nazywana również kupresem, kafetierką, kawiarką – ciśnieniowy czajniczek do parzenia kawy. Makinetki są najbardziej popularne we Włoszech (samo określenie „makinetka” pochodzi od włoskiego macchinetta del caffè).
Wikipedia
(1.1) Helena dostała nową kafetierkę na urodziny, bo poprzednią spaliła.
Wiktionary
(1.1) kafeterka, kawiarka, kupres, makinetka, moka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) etn. lud zamieszkujący południową Etiopię
(1.2) geogr. hist. kraina historyczna w południowej Etiopii
(1.3) geogr. adm. dawna prowincja administracyjna Etiopii
(1.4) hist. polit. dawne królestwo w Afryce istniejące od XIV do XIX w.
(1.5) geogr. hist. dawna nazwa Teodozji, miasta na Krymie
Wiktionary
Wikipedia
lima kaffir, limonka kaffir - gatunek rośliny z rodziny rutowatych; kafir, papeda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. spoż. rodzaj tajskiej limonki, której suszone liście są stosowane w przyprawianiu zup i curry w kuchni tajskiej i indyjskiej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kwaśne: wszystkie soki z owoców cytrusowych, które wykrzywiają usta, cytryny Meyera o cienkich skórkach, szorstkie limonki kaffir.
Wiktionary
rzecz. kafir m.
Wiktionary
u muzułmanów: innowierca
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
1. o sytuacji: absurdalny, niezrozumiały, zmuszający do działań, których prawdziwy sens pozostaje niejasny;
2. właściwy bohaterom Franza Kafki; taki, który jest w stylu Kafki; metaforyczny, paraboliczny, groteskowy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kafki lub z nim związany
SJP.pl
dawniej: kafel (ceramiczna płytka pokryta szklistą polewą do wykładania ścian i obkładania pieców)
SJP.pl
przestarzały przymiotnik od: kafel; kaflowy
SJP.pl
fabryka produkująca kafle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład, gdzie wyrabia się kafle
Wiktionary
Kaflarnia – osada w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Nowa Brzeźnica. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Prusicko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
IPA: kafˈlarʲɲa, AS: kaflarʹńa
Wiktionary
rzecz. kafel m., kaflarstwo n., kaflarz m.
Wiktionary
dotyczący kaflarza, kaflarstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział rzemiosła związany z wyrobem kafli
Wiktionary
(1.1) W muzeum regionalnym można zobaczyć przedmioty związane z kaflarstwem.
Wiktionary
IPA: kafˈlarstfɔ, AS: kaflarstfo
Wiktionary
rzecz. kaflarz, kaflarnia
Wiktionary
rzemieślnik zajmujący się wyrobem kafli; zdun
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik wytwarzający kafle, trudniący się kaflarstwem
(1.2) gw-pl|Kraków. zdun
Wiktionary
Kafel − wyrób ceramiczny służący do wykładania powierzchni pieców grzewczych, kuchennych i kominków. Kafle po uformowaniu z gliny są wypalane, a ich powierzchnia zewnętrzna pokrywana jest szkliwem.
Rzemieślnik wyrabiający kafle to kaflarz, a jego warsztat to kaflarnia.
Wikipedia
(1.1) Wytłumaczył mu kaflarz, jak się robi dobre kafle.
Wiktionary
IPA: ˈkaflaʃ, AS: kaflaš
Wiktionary
rzecz. kaflarstwo n., kaflarnia ż., kafel mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: kafel
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zbudowany z kafli
Wiktionary
rzecz. kafel m., kafelek m., kafelkowanie n., wykafelkowanie n., kafelkarz m.
czas. kafelkować ndk., wykafelkować dk.
Wiktionary
(1.1) przest. kachlany
Wiktionary
odnoszący się do lub pochodzący z południowej Afryki; obecnie używane w nazewnictwie zoologicznym (np. bawół kafryjski (bawół afrykański), dzioborożec kafryjski) lub w nazewnictwie historycznym, np. wojny kafryjskie - 10 wojen toczonych w XVIII i XIX w. pomiędzy Burami a plemionami Bantu
SJP.pl
1. część stroju ludowego: wierzchnia kurtka z rękawami, sięgająca poniżej pasa;
2. luźna kurtka używana jako ubranie robocze;
3. kaftan bezpieczeństwa - bluza z długimi rękawami wiązanymi na plecach, używana do unieruchomienia osób psychicznie chorych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. męski ubiór o wschodnim pochodzeniu, sięgający do kolan lub krótszy, z długimi rękawami i zapinany z przodu;
(1.2) lud. część stroju ludowego: wierzchnia kurtka z rękawami, sięgająca poniżej pasa
(1.3) luźna kurtka używana jako ubranie robocze
Wiktionary
Kaftan – męski ubiór o wschodnim pochodzeniu, sięgający do kolan lub krótszy, z długimi rękawami i zapinany z przodu. W Europie noszony był od wczesnego średniowiecza. Wywodzi się z niego wiele ubiorów noszonych obecnie, jak: frak, surdut, żakiet, marynarka lub kurtka.
Wikipedia
IPA: ˈkaftãn, AS: kaftãn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kaftanik m.
przym. kaftanowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kaftanik
SJP.pl
1. koszulka niemowlęca zawiązywana na plecach
2. zdrobnienie od: kaftan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kaftan
Wiktionary
(1.1) — Proszę babci — zawołała — ja nigdy nie skończę kaftanika dla mojej lalki…
Wiktionary
rzecz. kaftan m.
przym. kaftanowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kaftanem, dotyczący kaftana
Wiktionary
rzecz. kaftan mrz., kaftanik mrz.
Wiktionary
rzeka w Zambii
SJP.pl
Kafue – miasto w południowej Zambii, nad rzeką Kafue, na południe od Lusaki. Ośrodek przemysłu chemicznego, włókienniczego, metalurgicznego i papierniczego. W 2005 roku miasto zamieszkiwało 48 tys. ludzi. Według spisu ludności (Census of Population and Housing) z 2010 roku, Kafue ma 219 000 mieszkańców, z czego 108 939 to mężczyźni, a 110 061 to kobiety.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. kafe.
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kawiarnia
Wiktionary
(1.1) Roz w antryju na bifyju • stoła szklonka po kafyju.
Wiktionary
tytuł władcy u ludów tureckojęzycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w średniowieczu: władca wśród niektórych ludów tureckojęzycznych;
Wiktionary
Kagan (chiń. 可汗; pinyin kèhán, staroturecki. 𐰴𐰍𐰣 – kaγan, klasyczny mongolski ᠬᠠᠭᠠᠨ – qaγan) – tytuł używany na określenie najwyższego władcy wśród ludów Wielkiego Stepu.
Wikipedia
(1.1) Z osobą kagana chazarskiego wiązały się różne ceremonie od momentu jego wyboru aż do śmierci.
Wiktionary
rzecz. kaganat m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kaganat m.
frazeologia.
etymologia.
etym|stturk|𐰴𐰍𐰣. (kaɣan) → władca
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) khagan, khakan, kagan
* białoruski: (1.1) кага́н m.
* francuski: (1.1) kagan m., khaghan m.
* rosyjski: (1.1) кага́н m.
* słowacki: (1.1) kagan m.
* ukraiński: (1.1) кага́н m.
źródła.
== kagan (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. kagan
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) khagan, khakan
Wiktionary
kraj lub prowincja pod rządami kagana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. kraj lub prowincja będąca pod rządami kagana
(1.2) hist. władza kagana
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kagan m.
Wiktionary
przymiotnik od: kaganiec
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do kagańca
(1.2) książk. przen. tłumiący wolność słowa
Wiktionary
(1.2) Stąd skok na Krajową Radę, promowanie Radia Maryja i Telewizji Trwam, a w pakcie znajdziemy także kagańcowe ustawy dotyczące prasy.
(1.2) Druga ustawa, o zgromadzeniach i stowarzyszeniach, w przeciwieństwie do większości posunięć antypolskich była ogólnoniemiecka, nie zaś tylko pruska. Nazywano ją ustawą "kagańcową", zarządzała bowiem, że wszelkie zgromadzenia publiczne obradować mają wyłącznie po niemiecku.
Wiktionary
rzecz. kaganiec m.
Wiktionary
naczynie z palącym się w środku ogniem; rodzaj lampki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mała lampka w kształcie miseczki (glinianej lub metalowej) z dziobkiem i uchwytem, wypełnionej tłuszczem, najczęściej olejem;
Wiktionary
Kaganek (lampka oliwna) – typ wczesnej lampy olejnej w postaci niewielkiego naczynia (glinianego lub metalowego), w kształcie miseczki z dziobkiem, uchwytem i knotem. Kaganek napełniony jest olejem (roślinnym, zwierzęcym, mineralnym). Stosowany od starożytności do oświetlania.
Wikipedia
(1.1) W sieni słabo oświetlonej olejnym kagankiem ktoś zastąpił mi drogę.
Wiktionary
IPA: kaˈɡãnɛk, AS: kagãnek
Wiktionary
rzecz. kaganiec m.
Wiktionary
1. dawniej: przedmiot służacy do oświetlania, w kształcie świeczki na podstawce
2. przedmiot zakładany na pysk psa zapobiegający gryzieniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) siatka pleśćeciona z drutu lub skóry zakładana zwierzętom na pysk;
(1.2) przyrząd do oświetlania w formie żelaznego koszyka wypełnionego ogniem
Wiktionary
Kaganiec – przedmiot zakładany na pysk zwierzęcia (najczęściej psa) w celu uniemożliwienia mu ugryzienia człowieka lub innych zwierząt oraz połknięcia przez niego niepożądanych substancji (np. odchodów lub odpadków). Najczęściej wykonany w formie siatki z drutu lub skóry z przerwami między prętami lub paskami dla umożliwienia zwierzęciu oddychania. W niektórych typach kagańców otwarcie pyska uniemożliwia pas skóry lub mocnej tkaniny, krępujący pysk w sposób umożliwiający oddychanie.
Wikipedia
(1.1) Proszę założyć temu psu kaganiec przed wejściem do autobusu!
(1.2) Lecz zaklinam — niech żywi nie tracą nadziei / I przed narodem niosą oświaty kaganiec; / A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, / Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!…
Wiktionary
IPA: kaˈɡãɲɛt͡s, AS: kagãńec
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kaganek m.
przym. kagańcowy, kagankowy
Wiktionary
funkcjonariusz KGB, służby bezpieczeństwa w dawnym ZSRR lub we współczesnej Białorusi; kagiebista, KGB-ista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) funkcjonariusz KGB
Wiktionary
(1.1) kagiebista
Wiktionary
funkcjonariusz KGB, służby bezpieczeństwa w dawnym ZSRR lub we współczesnej Białorusi; kagebista, KGB-ista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) funkcjonariusz KGB
Wiktionary
rzecz. KGB n., KGB-ista m.
skr. KGB
Wiktionary
(1.1) KGB-ista, kagebista
Wiktionary
[czytaj: kagoSIma albo kagoSZIma] miasto w Japonii
SJP.pl
Kagoshima (jap. 鹿児島市 Kagoshima-shi) – miasto w Japonii, ośrodek administracyjny prefektury Kagoshima, w południowej części wyspy Kiusiu, nad zatoką Kagoshima (Morze Wschodniochińskie).
Wikipedia
rodzina ptaków oraz jedyny gatunek ją reprezentujący; ptak o szarym upierzeniu i czubie z tyłu głowy, zamieszkujący wyłącznie Nową Kaledonię (wyspa na Pacyfiku), zagrożony wyginięciem
SJP.pl
Kagu (Rhynochetos jubatus) – gatunek ptaka zamieszkującego Nową Kaledonię, będącego jedynym przedstawicielem rodziny kagu (Rhynochetidae) z rzędu słonecznicowych (Eurypygiformes). Uważany jest za bardzo stary gatunek, najbliżej spokrewniony z występującą w międzyzwrotnikowej strefie Ameryk słonecznicą, z którą został sklasyfikowany w odrębny rząd. Jest zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
ssak z rzędu latawców, lotokot
SJP.pl
Lotokot filipiński, lotokot, kaguan, kolugo (Cynocephalus volans) – gatunek ssaka z rodziny lotokotowatych (Cynocephalidae).
Wikipedia
członek skrajnie prawicowej, szowinistycznej fr. organizacji terrorystycznej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kagułem, dotyczący Kagułu
Wiktionary
rzecz. Kaguł mrz.
Wiktionary
muzyka i taniec w japońskim kulcie shinto, mające odstraszać złe duchy
SJP.pl
Kagura (jap. 神楽 muzyka bóstw, rozrywka bogów) – sakralna muzyka i taniec shintō, starożytna forma teatralnych przedstawień tanecznych, wywodząca się z rytuałów shintō, święty rytuał artystyczny wykonywany podczas składania ofiary dla kami. Pawilon na terenie chramu służący temu nazywa się kagura-den.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Mołdawii, w dolinie Prutu;
Wiktionary
Kaguł (rum. Cahul) – miasto w Mołdawii, w dolinie Prutu, 27 tys. mieszk. (2012); stolica Rejonu Kaguł; przemysł spożywczy (winiarski), drzewny, tekstylny, produkcja wyrobów żelbetowych; muzeum; założone 1835. Miasto znane jest z gorących źródeł i muzyki ludowej.
Wikipedia
przym. kagulski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żyd. adm. urzędnik kahału
(1.2) żyd. pot. ortodoksyjny Żyd przywiązany do instytucji kahału
Wiktionary
rzecz. kahał mrz., kahałek mrz., podkahał mrz., podkahałek mrz., przykahałek mrz.
przym. kahalny, kahałowy
Wiktionary
związany z kahałem (żydowską gminą wyznaniową lub zarządem tej gminy), np. dom kahalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) żyd. odnoszący się do kahału, związany z kahałem
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) żyd. należący do kahału, będący jego własnością
przymiotnik jakościowy
(3.1) żyd. charakterystyczny dla kahału lub kahalników, mający cechy lub właściwości przypisywane kahałowi lub kahalnikom
Wiktionary
(1.1) Zagłady nie uniknęły także budynki murowane stanowiące własność i dumę żydowskich gmin, synagogi, domy kahalne i talmudyczne, nawet cmentarze, z których macewy hitlerowcy wykorzystywali do budowy nawierzchni dróg albo jako materiał budowlany.
Wiktionary
rzecz. kahalnik mos., kahał mrz., kahałek mrz., podkahał mrz., podkahałek mrz., przykahałek mrz.
przym. kahałowy
Wiktionary
1. żydowska gmina wyznaniowa;
2. żydowski samorząd reprezentujący gminę wyznaniową o tej samej nazwie, rada reprezentująca społeczność żydowską na zewnątrz, np. wobec państwa, w którym Żydzi żyją w diasporze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żyd. adm. żydowska gmina wyznaniowa;
(1.2) żyd. adm. zarząd kahału (1.1)
Wiktionary
Kahał (hebr. קהלה kehilla – „zgromadzenie, gmina”) – słowo z jidysz oznaczające gminę, formę organizacji społeczności żydowskiej. Słowo to oznacza zarówno samo skupisko ludności, wewnętrznie zorganizowane i posiadające władzę, jak i sam zarząd gminy.
Wikipedia
(1.1) Charakterystyczna właściwość dawnych kahałów polskich polegała na tym, że Żydzi z magnackiej lub szlacheckiej włości musieli być zrzeszeni w znajdującym się na tym terenie kahale.
(1.2) Osobiście chciałbym nie kandydować do kahału, ale to się nie da uniknąć, dążeniem moim będzie wprowadzić do kahału jak najwięcej niesyjonistów z Allerhandem na czele.
Wiktionary
rzecz. kahalnik mos., podkahał mrz., podkahałek mrz.
:: zdrobn. kahałek mrz.
przym. kahałowy, kahalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kahał
(1.2) żart. (także. lekcew.) niższy rangą kahał
Wiktionary
rzecz. kahalnik mos., kahał mrz., podkahałek mrz., przykahałek mrz., podkahał mrz.
przym. kahałowy, kahalny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) żyd. odnoszący się do kahału, związany z kahałem
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) żyd. należący do kahału, będący jego własnością
przymiotnik jakościowy
(3.1) żyd. charakterystyczny dla kahału lub kahalników, mający cechy lub właściwości przypisywane kahałowi lub kahalnikom
Wiktionary
rzecz. kahalnik mos., kahał mrz., kahałek mrz., podkahał mrz., podkahałek mrz., przykahałek mrz.
przym. kahalny
Wiktionary
czarownica z arabskich bajek
SJP.pl
góra we Wiedniu
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kalua] meksykański likier kawowy o słodkim smaku; kahlua
SJP.pl
Kahlúa (Kahlua) – słodki likier kawowy wytwarzany w Veracruz w Meksyku od roku 1936. Smak wyraźnie odmienny od innych likierów kawowych. Zawiera 16% alkoholu. Bardzo często podawany jako składnik drinka Black Russian, White Russian lub Mudslide. Od 2005 roku marka należy do koncernu Pernod Ricard.
Wikipedia
[czytaj: kan] nazwisko
SJP.pl
Niemcy:
Osoby:
Wikipedia
kapłan i mag hawajski, posiadający tajemną wiedzę (hunę)
SJP.pl
Wikipedia
kapłanka hawajska posiadająca tajemniczą wiedzę i paranormalne umiejętności
SJP.pl
[czytaj: kaj] rasa psa wywodząca się Japonii; japoński szpic
SJP.pl
Wikipedia
w krajach arabskich dowódca wojskowy
SJP.pl
Kaid (arab. gā'id – przewodni, wódz naczelny) – wódz plemienia/dowódca wojsk/zwierzchnik okręgu lub wsi w Afryce Północnej.
Wikipedia
miasto w Chinach; Kajfeng
SJP.pl
Wikipedia
turecka długa, wąska łódka z lekkiego drewna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kaim – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XII Bieżanów-Prokocim.
Wieś dóbr prestymonialnych kapituły katedralnej krakowskiej w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
przenośnie: osoba występująca przeciw swojej rodzinie lub swoim rodakom, odpowiedzialna za ich śmierć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, syn prarodziców;
(1.2) przen. bratobójca
Wiktionary
Belgia:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Smuciło to Kaina bardzo i chodził z ponurą twarzą.
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. kainita mos.
:: przym. Kainowy
(1.2)
:: rzecz. kainizm mrz.
:: przym. kainowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1)
:: rzecz. kainita mos.
:: przym. Kainowy
(1.2)
:: rzecz. kainizm mrz.
:: przym. kainowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Cain. < etym|gr|Κάϊν. < etym|hebr|קין.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Cain
* arabski: (1.1) قابيل m.
* baskijski: (1.1) Kain
* czeski: (1.1) Kain m.
* francuski: (1.1) Caïn m.
* hebrajski: (1.1) קין m.
* hiszpański: (1.1) Caín m.
* łaciński: (1.1) Cain m.
* niemiecki: (1.1) Kain m.
* nowogrecki: (1.1) Κάιν m.
* portugalski: (1.1) Caim m.
* starogrecki: (1.1) Κάϊν m.
* włoski: (1.1) Caino m.
źródła.
== Kain (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna
(1.1) bibl. Kain
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
minerał, uwodniony chlorosiarczan potasu i magnezu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał występujący w złożach potasowych, surowiec do produkcji nawozów;
Wiktionary
Kainit – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi. Nazwa pochodzi od gr. kainos = współczesny (świeży) i nawiązuje do stosunkowo niedawnego powstania minerału.
Chemicznie jest to sól podwójna o wzorze KCl·MgSO4·3H2O lub KMg(SO4)Cl·3H2O, zawierająca kationy magnezu i potasu oraz aniony chlorkowe i siarczanowe.
Wikipedia
IPA: kaˈjĩɲit, AS: kai ̯ĩńit
Wiktionary
przym. kainitowy
Wiktionary
członek gnostyckiej grupy religijnej
SJP.pl
przymiotnik od: kainit
SJP.pl
wzajemne zabijanie się piskląt niektórych gatunków ptaków szponiastych w jednym gnieździe
SJP.pl
Kainizm – zachowanie polegające na eliminowaniu słabszych osobników przez silniejsze rodzeństwo w celu usunięcia konkurencji pokarmowej. Zachowanie takie występuje u niektórych gatunków ryb np. rekin tawrosz piaskowy (kanibalizm prenatalny). Również u niektórych gatunków ptaków szponiastych m.in. u orlika krzykliwego, orlika grubodziobego, bielika czy pustułki.
Wikipedia
dotyczący Kaina, właściwy Kainowi (np. zbrodnia kainowa - bratobójstwo)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Kaina
Wiktionary
(1.1) przest. Najeźdźcy wymordowali Kainowe syny.
Wiktionary
rzecz. Kain mos., kainita mos.
Wiktionary
stolica Egiptu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Egiptu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Kairze musisz koniecznie iść na bazar.
Wiktionary
IPA: ˈkajir, AS: kai ̯ir
Wiktionary
rzecz. kairczyk mos., kairka ż.
przym. kairski
Wiktionary
mieszkaniec Kairu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kairu
Wiktionary
IPA: kaˈjirt͡ʃɨk, AS: kai ̯irčyk
Wiktionary
rzecz. Kair mrz.
:: fż. kairka ż.
przym. kairski
Wiktionary
mieszkanka Kairu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kairu
Wiktionary
IPA: kaˈjirka, AS: kai ̯irka
Wiktionary
rzecz. Kair mrz.
:: fm. kairczyk mos.
przym. kairski
Wiktionary
nauka o roli Kościoła i chrześcijaństwa w obecnych czasach
SJP.pl
dotyczący kairologii
SJP.pl
określony moment w dziejach, w którym dokonuje się zbawcze działanie Boga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. pogański bożek szczęśliwej chwili, zbiegu okoliczności;
Wiktionary
Kairos (także Kajros; stgr. Καιρός Kairós, łac. Caerus) – grecki bożek szczęśliwego trafu, okazji (zbiegu okoliczności), sprzyjającej chwili bądź (odwrotnie) utraconej bezpowrotnie możliwości.
Wyobrażany jako łysy, jedynie z obfitą grzywką. Ktokolwiek mijany przez niego miał zaledwie krótką chwilę, mgnienie, pozwalające go uchwycić, a wraz z nim swą szczęśliwą szansę; gdy tylko Kairos przeminął, był już nieuchwytny.
Wikipedia
(1.1) Nie znalazłem w tej książce ani słowa o Kairosie.
Wiktionary
rzecz. Kajros mos., kairos m.
przym. gwara. przest. Kairosowy
Wiktionary
(1.1) Kajros
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Kairosa
Wiktionary
rzecz. Kairos mos., Kajros mos., kairos m.
przym. kairotyczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bogiem Kairosem, dotyczący Kairosa
Wiktionary
rzecz. Kairos m.
przym. Kairosowy
Wiktionary
przymiotnik od: Kair (stolica Egiptu)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kairu, związany z Kairem
Wiktionary
(1.1) Ogromne lotnisko kairskie, jeden z największych punktów przelotowych świata, dudniło nie milknącym hukiem motorów.
(1.1) Postanowiliśmy, że to ja dokonam próby odczytania tego osobliwego przekazu, korzystając z pracowni naukowych Muzeum Kairskiego, a następnie wrócę do Anglii i będę kontynuował badania w British Museum.
Wiktionary
IPA: kaˈjirsʲci, AS: kai ̯irsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kair m., kairczyk m., kairka ż.
Wiktionary
[czytaj: kajzer] dawniej: cesarz niemiecki; kajzer
SJP.pl
Okręty:
Wikipedia
miasto w Niemczech
SJP.pl
Kaiserslautern – miasto na prawach powiatu w południowo-zachodnich Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, siedziba powiatu Kaiserslautern oraz gminy związkowej Kaiserslautern-Süd.
Miasto leży przy autostradzie A6, mniej więcej w połowie drogi między Mannheim a Saarbrücken (ok. 70 km od obu miast), leży na północno-zachodnich obrzeżach Lasu Palatynackiego. Miasto liczy 99 845 mieszkańców (31 grudnia 2018) i jest jednym z większych miast Palatynatu.
Wikipedia
japońska kultura zarządzania, oparta na stałym doskonaleniu jakości na każdym etapie wytwarzania produktu
SJP.pl
Kaizen − japońskie słowo o podwójnym znaczeniu:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
zaimek pytajny
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Częstochowa, Kraków. gdzie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) gwara. Kaj to je? → Gdzie to jest?
Wiktionary
zaim. kajś, kajsi, kajsik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kajać się: przyznawać się do błędu, winy, wyrażając swój żal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Miałem wyrzuty sumienia, że w domu zostawiam samą Kaję, ale wystarczył jej telefon… jej namawianie bym przyjechał… i rzucałem wszystko i gnałem.
Wiktionary
IPA: ˈkaja, AS: kai ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) Кая m.
* szwedzki: (1.1) Kaja
źródła.
== Kaja (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|estoński|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kajać się: przyznawać się do błędu, winy, wyrażając swój żal
SJP.pl
zdrobnienie od: kajak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kajak
Wiktionary
rzecz. kajak m., kajakarz mos.
Wiktionary
mała łódź o wydłużonym kształcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niewielka łódź zakryta z wierzchu, z otworem na pomieszczenie jednej, dwu lub czterech osób, poruszana wiosłami o dwu piórach;
(1.2) przen. bardzo duża stopa
(1.3) przen. bardzo duży but
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Załoga kajaka siedzi twarzą do kierunku płynięcia.
(1.1) W przyszłym roku wybiorę się z synem na kajaki.
Wiktionary
IPA: ˈkajak, AS: kai ̯ak
Wiktionary
rzecz. kajakarstwo n., kajakarz m., kajakarka ż.
:: zdrobn. kajaczek m.
przym. kajakowy, kajakarski
Wiktionary
kobieta uprawiająca kajakarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. zawodniczka uprawiająca kajakarstwo lub kobieta, która pływa kajakiem
Wiktionary
(1.1) Lubię sporty wodne, kiedyś byłam kajakarką.
Wiktionary
IPA: ˌkajaˈkarka, AS: kai ̯akarka
Wiktionary
rzecz. kajak m., kajakarstwo n.
:: fm. kajakarz
przym. kajakowy
Wiktionary
dotyczący kajakarza, kajakarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kajakarstwem; przeznaczony do wykorzystania w kajakarstwie
Wiktionary
rzecz. kajak mrz., kajakarz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. dyscyplina sportu i forma rekreacji, która polega na pływaniu kajakiem lub kanadyjką;
Wiktionary
Kajakarstwo – grupa dyscyplin sportów wodnych oraz rodzaj turystyki wodnej wykorzystująca kajaki i kanadyjki, niegdyś również odmiana transportu (wodnego).
Wikipedia
IPA: ˌkajaˈkarstfɔ, AS: kai ̯akarstfo
Wiktionary
rzecz. kajak m., kajakarka ż., kajakarz mos.
przym. kajakowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik uprawiający kajakarstwo lub osoba, która pływa kajakiem
Wiktionary
Kajakarstwo – grupa dyscyplin sportów wodnych oraz rodzaj turystyki wodnej wykorzystująca kajaki i kanadyjki, niegdyś również odmiana transportu (wodnego).
Wikipedia
(1.1) Lubię sporty wodne – kiedyś byłem kajakarzem.
Wiktionary
IPA: kaˈjakaʃ, AS: kai ̯akaš
Wiktionary
rzecz. kajak m., kajaczek m., kajakarstwo n.
:: forma żeńska kajakarka ż.
przym. kajakowy, kajakarski
Wiktionary
pływać kajakiem, uprawiać sport kajakowy
SJP.pl
osoba pływająca kajakiem
SJP.pl
kobieta pływająca kajakiem
SJP.pl
rzadko: zawodnik uprawiający sport kajakowy; kajakarz
SJP.pl
przymiotnik od: kajak (np. spływ kajakowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kajakiem, dotyczący kajaka
Wiktionary
rzecz. kajak mrz., kajakarz mos., kajakarka ż., kajakarstwo n.
Wiktionary
roślina uprawna z rodziny motylkowatych; nikla
SJP.pl
Kajan – wieś w Armenii, w prowincji Tawusz. W 2011 roku liczyła 309 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
więzienny, katorżniczy
SJP.pl
więzień zakuty w kajdany
SJP.pl
zdrobnienie od: kajdany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) para połączonych ze sobą obręczy, zamykanych na zatrzask, ograniczających swobodę ruchów;
Wiktionary
Kajdanki – przyrząd służący do obezwładniania człowieka, poprzez ograniczenie swobody ruchów jego kończyn.
Wikipedia
(1.1) Przyjechałem na komisariat i zobaczyłem moją żonę w kajdankach.
Wiktionary
rzecz. kajdany nmos.
przym. kajdaniarski
Wiktionary
potocznie: zakładać kajdanki
SJP.pl
przymiotnik od: kajdany
SJP.pl
1. rodzaj łańcuchów krępujących ręce lub nogi więźniom; okowy;
2. niewola, brak swobody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) metalowe pęta do skuwania kończyn więźniów
(1.2) przen. podn. ograniczenie swobody lub bycie ciężarem
Wiktionary
Kajdanki – przyrząd służący do obezwładniania człowieka, poprzez ograniczenie swobody ruchów jego kończyn.
Wikipedia
(1.1) Więzień został zakuty w kajdany.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kajdanki ż.
przym. kajdaniarski
Wiktionary
(1.1) okowy, pęta, łańcuchy
(1.2) niewola, brzemię
Wiktionary
zdrobnienie od: kajet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kajet
Wiktionary
IPA: kaˈjɛ̇t͡ɕik, AS: kai ̯ėćik
Wiktionary
rzecz. kajet m.
Wiktionary
(1.1) zeszycik
Wiktionary
przymiotnik od: kajecik
SJP.pl
mieszkaniec Kajenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kajenny
Wiktionary
IPA: kaˈjɛ̇̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: kai ̯ė̃ĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Kajenna ż.
:: fż. kajenka ż.
przym. kajeński
Wiktionary
mieszkanka Kajenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kajenny
Wiktionary
IPA: kaˈjɛ̃nka, AS: kai ̯ẽnka
Wiktionary
rzecz. Kajenna ż.
:: fm. kajeńczyk mos.
przym. kajeński
Wiktionary
stolica Gujany Francuskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Gujany Francuskiej;
(1.2) geogr. rzad. rzeka przepływająca przez miasto Kajennę (1.1)
(1.3) geogr. adm. okręg administracyjny Gujany Francuskiej obejmujący miasto Kajennę (1.1)
Wiktionary
Kajenna (fr. Cayenne) – gmina, stolica i główny port Gujany Francuskiej (francuskiego departamentu zamorskiego), położona na wyspie przy ujściu rzeki Cayenne do Oceanu Atlantyckiego, stolica rzymskokatolickiej diecezji Kajenna.
Miasto to ośrodek handlu. Są tu zakłady przemysłu spożywczego (destylarnie rumu), drzewnego oraz międzynarodowy port lotniczy Kajenna-Rochambeu.
Wikipedia
IPA: kaˈjɛ̃nːa, AS: kai ̯ẽ•na
Wiktionary
rzecz. cayenne n., kajeńczyk mos., kajenka ż., kajenna ż.
przym. kajeński
Wiktionary
związany z Kajenną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kajenny, związany z nią
Wiktionary
IPA: kaˈjɛ̇̃j̃sʲci, AS: kai ̯ė̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. cayenne n., Kajenna ż., kajeńczyk mos., kajenka ż.
Wiktionary
australijskie drzewo herbaciane, z którego pozyskuje się olejek kajeputowy
SJP.pl
przestarzale: zeszyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. zeszyt
Wiktionary
Zeszyt (przest. kajet, z fr. cahier) – zszyte lub sklejone karty papieru, przeznaczone do pisania lub rysowania, rzadziej – do innych celów (np. zeszyt z kolorowymi arkuszami do wycinanek dla dzieci lub dzienniczek).
Wikipedia
(1.1) Janek pilnie notował grekę w swoim kajecie.
Wiktionary
IPA: ˈkajɛt, AS: kai ̯et
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kajecik m.
Wiktionary
(1.1) zeszyt, notatnik
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Kajetan – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Pierwotnie oznaczało „pochodzący z Caiety”, miasta w Italii. Na Kresach imię to cieszyło się szczególną popularnością wśród mniejszości ormiańskiej.
Kajetan imieniny obchodzi 7 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Panie Kajetanie, napije się pan szabasówki?
Wiktionary
IPA: kaˈjɛtãn, AS: kai ̯etãn
Wiktionary
rzecz. Kajtek mzw./mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: Kajetan (imię męskie)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kajetanka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Janów Podlaski.
Wieś duchowna położona była w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Janów Podlaski. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 46 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kajetanka lub z nim związany
SJP.pl
Kajetan z małżonką; Kajetanowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Kajetan z małżonką; Kajetanostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kajetana lub z nim związany
SJP.pl
żydowski arcykapłan z czasów Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. nowotestamentowy arcykapłan;
(1.2) imię|polski|m.
Wiktionary
Józef Kajfasz (żył w I w.) – arcykapłan żydowski w latach 18–36. Jako przewodniczący Sanhedrynu prowadził proces przeciwko Jezusowi z Nazaretu.
Pochodził z rodu Kajafów. Był zięciem Annasza syna Setiego. W 18. roku został mianowany arcykapłanem przez prefekta Judei Waleriusza Gratusa. Zastąpił na tym urzędzie Szymona syna Kamitosa. W 36 roku został odwołany przez Lucjusza Witeliusza. Witeliusz w miejsce Kajfasza mianował arcykapłanem jego szwagra – Jonatana, syna Annasza syna Setiego.
Wikipedia
(1.1) Był on bowiem teściem Kajfasza, który owego roku pełnił urząd arcykapłański.
Wiktionary
przym. Kajfaszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Kajfasza
Wiktionary
(1.1) Na Kajfaszowy wyrok nie trzeba było długo czekać.
(1.1) Przy bramie do Kajfaszowego pałacu stały straże.
Wiktionary
rzecz. Kajfasz mos.
Wiktionary
miasto w Chinach; Kaifeng
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. więz. złodziej, który kradnie rzeczy małej wartości
(1.2) środ. więz. pomocnik złodzieja kieszonkowego
(1.3) środ. więz. dozorca nocny
(1.4) środ. więz. wiezień funkcyjny, który sprząta korytarze
Wiktionary
IPA: ˈkajfus, AS: kai ̯fus
Wiktionary
gatunek drapieżnego ssaka morskiego z rodziny fokowatych; kajgulik pręgowany, foka pręgowana
SJP.pl
Kajgulik (Histriophoca) – rodzaj ssaków z rodziny fokowatych (Phocidae).
Wikipedia
nazwisko, m.in. Michał Kajka - ludowy poeta żyjący w latach 1858-1940
SJP.pl
Kajka – staw na terenie Poznania, położony w jednostce obszarowej SIM Miłostowo, blisko granicy z obszarem SIM Główna.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. dialekt kajkawski języka serbsko-chorwackiego
przymiotnik relacyjny
(2.1) jęz. dotyczący jednego z trzech głównych dialektów języka serbsko-chorwackiego
Wiktionary
fikcyjna postać z komiksów Janusza Christy
SJP.pl
Kajko i Kokosz – seria komiksów autorstwa Janusza Christy, która stała się jego najpopularniejszym dziełem. Bohaterami komiksu są tytułowi Kajko i Kokosz, dwaj słowiańscy wojowie, mieszkający w grodzie kasztelana Mirmiła. Ich głównymi wrogami są Zbójcerze pod komendą Hegemona i jego zastępcy Kaprala. Do innych ważnych bohaterów komiksu należą: żona Mirmiła, Lubawa, mały Smok Miluś, czarownica Jaga i jej mąż – zbój Łamignat oraz ciamajdowaty zbójcerz Oferma.
Wikipedia
Kajkowo (dawniej Bukwałd, niem. Buchwalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Ostróda. Miejscowość jest siedzibą sołectwa Kajkowo, w skład którego wchodzą także miejscowości Cibory, Lesiak Ostródzki, Przylądek i Szafranki.
Wikipedia
masa cukiernicza i rodzaj ciastka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. masa sporządzona z wysmażonego mleka lub śmietanki, z dodatkiem wanilii, czekolady, kawy lub karmelu
(1.2) ciasto przełożone kajmakiem (1.1)
Wiktionary
Kajmak – w kuchni polskiej, bardzo słodka, gęsta, ciągliwa, twardniejąca z czasem masa powstała podczas gotowania mleka lub śmietanki z cukrem. Innym sposobem wytworzenia kajmaku jest gotowanie przez 3–4 godziny puszki ze słodzonym mlekiem skondensowanym.
Wikipedia
(1.1) Matka nałożyła mi na talerz pierogów z serem i zalała je kajmakiem..
Wiktionary
IPA: ˈkajmak, AS: kai ̯mak
Wiktionary
przym. kajmakowy
Wiktionary
kajmakan;
1. naczelnik powiatu lub podpułkownik turecki
2. dawniej: zastępca wielkiego wezyra
SJP.pl
Kajmakam (także kaymakam, kaimakam, caimacam) – stanowisko w administracji prowincjonalnej imperium osmańskiego oraz Turcji.
Termin „kajmakam” pochodzi od arabskich słów qā'im (قائم), co oznacza „w miejsce”, oraz maqām (مقام), tutaj „urząd”. W imperium osmańskim używany początkowo na określenie urzędników, którzy byli przedstawicielami władzy centralnej w poszczególnych prowincjach (podobne znaczenie ma dzisiaj). Używane było także na określenie zarządców rumuńskich księstw Mołdawii i Wołoszczyzny mianowanych przez sułtana w okresach, w których nieobsadzone były trony hospodarskie.
Wikipedia
kajmakam;
1. naczelnik powiatu lub podpułkownik turecki
2. dawniej: zastępca wielkiego wezyra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. Turcji: zwierzchnik powiatu lub podpułkownik
(1.2) hist. Turcji: zastępca wielkiego wezyra
Wiktionary
ciasto przekładane kajmakiem
SJP.pl
przymiotnik od: kajmak
SJP.pl
krokodyl z Ameryki Środkowej i Południowej podobny do aligatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Caiman|ref=tak., gad z rodziny aligatorów;
(1.2) stpol. krokodyl
Wiktionary
Kajmany (Caimaninae) – podrodzina gadów z rodziny aligatorów, obejmująca gatunki z rodzajów Caiman, Melanosuchus i Paleosuchus.
Kajmany mają duże płytki kostne wzmacniające rogowe tarczki brzuszne. Długość dorosłych kajmanów od 1,5 – kajman Schneidera (Paleosuchus trigonatus) – do 4,5 m – kajman czarny (Melanosuchus niger) (choć prehistoryczne kajmany, takie jak Purussaurus, osiągały nawet 11 m długości). Występują w Ameryce Środkowej i Południowej.
Wikipedia
IPA: ˈkajmãn, AS: kai ̯mãn
Wiktionary
mieszkaniec Kajmanów (wysp na Morzu Karaibskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kajmanów
Wiktionary
rzecz. Kajmany nmos.
:: fż. Kajmanka ż.
przym. kajmański
Wiktionary
mieszkanka Kajmanów (wysp na Morzu Karaibskim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kajmanów
Wiktionary
rzecz. Kajmany nmos.
:: fm. Kajmańczyk mos.
przym. kajmański
Wiktionary
związany z Kajmanami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kajmanami, dotyczący Kajmanów
Wiktionary
rzecz. Kajmany nmos., Kajmańczyk mos., Kajmanka ż.
Wiktionary
krokodyl z Ameryki Środkowej i Południowej podobny do aligatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspy w Ameryce Środkowej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kajmany są terytorium zamorskim Wielkiej Brytanii.
Wiktionary
IPA: kajˈmãnɨ, AS: kai ̯mãny
Wiktionary
rzecz. Kajmańczyk mos., Kajmanka ż.
przym. kajmański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
najmłodsza epoka triasu
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kajper
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Tadżykistanie, w wilajecie sogdyjskim;
Wiktionary
Guliston (tadż. Гулистон, do 2016 r.: Kajrakkum, tadż. Қайроққум) – miasto w Tadżykistanie, w wilajecie sogdyjskim. Według danych szacunkowych na rok 2000 liczy 10000 mieszkańców.
Wikipedia
przym. kajrakkumski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kajrakkumem, dotyczący Kajrakkumu
Wiktionary
rzecz. Kajrakkum mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. pogański bożek szczęśliwej chwili, zbiegu okoliczności;
Wiktionary
(1.1) Nie znalazłem w tej książce ani słowa o Kajrosie.
Wiktionary
rzecz. Kairos mos., kairos m.
przym. gwara. przest. Kairosowy
Wiktionary
(1.1) Kairos
Wiktionary
zaimek nieokreślony
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Częstochowa, Kraków. gdzieś
Wiktionary
Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku – reportaż Zbigniewa Rokity wydany w 2020 roku przez Wydawnictwo Czarne.
W 2021 roku książka została nagrodzona Nagrodą Literacką „Nike”, zarówno od jury, jak i czytelników oraz Nagrodą Literacką i Historyczną Identitas. Nominowano ją również do Międzynarodowej Nagrody im. Witolda Pileckiego, Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus” oraz nagrody „Ambasador Nowej Europy”.
Wikipedia
(1.1) (górnośląskie) Już żech to kajś widzioł.
Wiktionary
zaim. kaj
Wiktionary
jadowity wąż z rodziny grzechotników; żararaka lancetowata
SJP.pl
Żararaka lancetowata, kajsaka (Bothrops atrox) – gatunek jadowitego węża z podrodziny grzechotników (Crotalinae) w obrębie rodziny żmijowatych (Viperidae).
Żararaka lancetowata zamieszkuje Amerykę Południową na południe po Peru, północną Boliwię i środkową Brazylię. Spotyka się ją również na wyspach: Martynika, Saint Lucia, Trynidad, na których została sztucznie zaaklimatyzowana przez plantatorów, aby jej obecność w buszu i dżungli odstraszała niewolników od ucieczek z plantacji. Na terenie swego występowania jest najpospolitszym wężem jadowitym, a ze względu na swą agresywność powoduje największą liczbę ugryzień.
Wikipedia
zaimek nieokreślony
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gdzieś, w pewnym miejscu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kajsik, kansi, kańsi., gw-pl|Górny Śląsk|kajś.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
zaim. kaj, kajsik
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|gdzieś.
źródła.
== kajsi (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. morela
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
zaim. kaj, kajsik
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kajsik, kansi, kańsi., gw-pl|Górny Śląsk|kajś.
Wiktionary
zaimek nieokreślony
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gdzieś, w pewnym miejscu
Wiktionary
zaim. kaj, kajsi
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kajsi, kansi, kańsi., gw-pl|Górny Śląsk|kajś.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: mały chłopiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Kajetan
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) zoonim, popularne imię dla psa
Wiktionary
Kajtek i Koko – dwóch skrajnie różniących się przyjaciół, bohaterów pasków komiksowych Janusza Christy drukowanych na łamach „Wieczoru Wybrzeża”. Pierwszy czarno-biały pasek pojawił się 29 kwietnia 1958 i rozpoczął serię Kajtek i Koko. Obaj bohaterowie spodobali się czytelnikom na tyle, że doczekali się swych bliźniaczo podobnych następców (właściwie przodków): Kajka i Kokosza.
Wikipedia
(2.1) Kochani bardzo prosimy o pomoc w uzbieraniu pieniążków, które pozwolą Kajtkowi normalnie funkcjonować.
Wiktionary
rzecz. Kajetan mos., Kajetana ż., Kajtuś mos., kajtek mos.
przym. Kajtkowy
Wiktionary
(1.1) Kajtuś
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kajtka lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Kajtka
Wiktionary
(1.1) Misia rozczytywała się w „Kajtkowych przygodach”, które dostała od rodziców.
Wiktionary
rzecz. Kajetan mos., Kajetana ż., Kajtek mos., Kajtuś mos., kajtek mos.
Wiktionary
środowiskowo: umrzeć
SJP.pl
kopalna paproć
SJP.pl
przedstawiciel wymarłego rzędu paproci nasiennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. od Kajetan
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) zoonim
Wiktionary
Kajtuś (fr. Caillou, 2000–2013) – amerykańsko-kanadyjsko-francuski serial animowany, oparty na książkach Christine L'Heureux. Emitowano na kanałach MiniMini i TVP1 oraz TVN Style.
Wikipedia
(1.1) Czasem podobają się Kajtusiowi wyrazy, których nie rozumie, a czasem gniewają go.
(2.1) Kajtusia sam złapałem, zabiwszy mu bezczelnie matkę; drugiego malca, jego brata, zagryzły ogary.
(2.1) Polaków było tu dużo na studjach, ale moja paczka składała się z 13 obiecujących młodzieńców, plus jeden małoobiecujący pies, półjamnik, imieniem Kajtuś.
Wiktionary
rzecz. kajtek mos., Kajetan mos., Kajtek mos., Kajetana ż.
przym. Kajtkowy
Wiktionary
(1.1) Kajtek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Gajusz, Gajus, Kajus – imię męskie pochodzenia łacińskiego (łac. Gaius), należące do nielicznej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, łac. praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Tytus, Aulus). Według różnych źródeł bądź to ma ono niewyjaśnione pochodzenie, greckie lub etruskie, bądź to uznawane jest za oznaczające „cieszący (rodziców)”, por. łac. gaudeo „cieszę się” (zob. Gaudenty).
Wikipedia
(1.1) Gajusz, Gajus, Kajusz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
(1.1) Gajusz, Gajus, Kajus
Wiktionary
pomieszczenie na statku przeznaczone dla pasażerów lub załogi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. małe zamykane pomieszczenie mieszkalne na statku;
Wiktionary
Kajuta, kabina – zamykane pomieszczenie mieszkalne o charakterze prywatnym na statku wodnym, przeznaczone dla jednej lub kilku osób. Swoje kajuty posiada zarówno obsługa jednostki, jak i jej pasażerowie. Na małych jachtach kabiną nazywa się całość pomieszczenia mieszkalnego.
Na żaglowcach często występuje duże, wieloosobowe pomieszczenie sypialne nazywane kubrykiem. Znajduje się ono w dziobowej części kadłuba.
Wikipedia
(1.1) Kajuta nasza jest to mały pokoik mający nie więcej, jak cztery łokcie kwadratowe przestrzeni; przy jednej ścianie przymocowane są, jedno nad drugim, dwa łóżka (…).
Wiktionary
IPA: kaˈjuta, AS: kai ̯uta
Wiktionary
(1.1) kabina
Wiktionary
zdrobnienie od: kajuta
SJP.pl
przymiotnik od: kajuta
SJP.pl
dawniej: cesarz niemiecki; kaiser
SJP.pl
zdrobnienie od: kajzerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kajzerka
Wiktionary
IPA: ˌkajzɛˈrɛt͡ʃka, AS: kai ̯zerečka
Wiktionary
drobna bułka pszenna, wyborowa, o podstawie owalnej bądź okrągłej, powierzchni kopulastej z wyraźnymi pięcioma nacięciami (rozetką)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. spoż. rodzaj bułki z charakterystycznymi nacięciami na wierzchu;
Wiktionary
Kajzerka (niem. Kaisersemmel, Kaiserbrötchen) – mała, okrągła bułka z charakterystycznymi pięcioma promienistymi bruzdami na wierzchu. Masa kajzerki wynosi około 50 gramów, wypiekana jest zazwyczaj z mąki pszennej, słodu, zakwasu lub drożdży, soli i wody. Posypywana jest czasami ziarnami maku, sezamu, rzadziej pestkami dyni, siemieniem lnianym lub ziarnami słonecznika.
Wikipedia
(1.1) Kup pumpernikiel i dwie kajzerki.
Wiktionary
IPA: kajˈzɛrka, AS: kai ̯zerka
Wiktionary
odnoszący się do kajzera, cesarza niemieckiego, zwłaszcza cesarza Wilhelma II
SJP.pl
gatunek dużej nowozelandzkiej papugi z rodziny nestorów; nestor kaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. postać mitologiczna, siostra Kakusa, wnuczka Hefajstosa;
(1.2) geogr. miasto w wilajecie achalskim, w Turkmenistanie
(1.3) geogr. miasto nad Nilem Białym, w północno-wschodnim Sudanie Południowym
(1.4) geogr. jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Arizona, w hrabstwie Maricopa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkaka, AS: kaka
Wiktionary
potocznie o dzieciach: wypróżniać się
SJP.pl
1. podrodzina ptaków z rzędu papug;
2. przedstawiciel podrodziny ptaków o tej samej nazwie, zwierzę posiadające charakterystyczny czub i duży dziób, zamieszkujące Australię, Nową Zelandię i Filipiny, cenione wśród hodowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński
(1.1) ornit. papuga posiadająca na głowie charakterystyczny czub z piór;
Wiktionary
Kakadu (Cacatuinae) – podrodzina ptaków z rodziny kakaduowatych (Cacatuidae).
Wikipedia
(1.1) Na karmę dla tej mojej kakadu tracę fortunę!
Wiktionary
IPA: kaˈkadu, AS: kakadu
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu papugowych
SJP.pl
Kakaduowate (Cacatuidae) – rodzina ptaków z rzędu papugowych (Psittaciformes). Obejmuje gatunki występujące w różnego typu zadrzewionych okolicach, zamieszkujące Australię, Nową Gwineę i okoliczne wyspy, oraz wschodnią Indonezję i Filipiny.
Wikipedia
o cechach kakaduowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
1. proszek uzyskiwany przez zmielenie makuchów kakaowych, będących pozostałością po wytłoczeniu masła kakaowego;
2. napój z proszku kakao przygotowany na mleku lub wodzie;
3. w botanice: nasiona owoców kakaowca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. ziarno kakaowca; potocznie również sam kakaowiec;
(1.2) spoż. proszek z nasion kakaowca
(1.3) kulin. napój sporządzony z proszku kakao (1.2), zalanego wodą lub mlekiem
(1.4) wulg. infant. eufem. odbyt (lub odbytnica)
(1.5) wulg. infant. eufem. kał
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed zmieleniem kakao jest suszone, palone i klasyfikowane na różne gatunki.
(1.2) Kupiłem w sklepie dwie paczki kakao.
(1.3) Wypiłem kakao na śniadanie.
Wiktionary
IPA: kaˈkaɔ, AS: kakao
Wiktionary
rzecz. kakaowiec mrz., kakaojad m.
:: zdrobn. kakałko n.
przym. kakaowy
Wiktionary
mający niektóre właściwości kakao; przypominający kakao
SJP.pl
krzew lub niskie drzewo z rodziny zatwarowatych (Theobroma), rosnące w Ameryce Środkowej oraz w dżunglach Ameryki Południowej; drzewo kakaowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Theobroma|L.|ref=tak., rodzaj niewysokich drzew z rodziny ślazowatych, z których uzyskuje się kakao
(1.2) bot. roślina z rodzaju kakaowiec (1.1)
Wiktionary
Kakaowiec (Theobroma L.) – rodzaj niewysokich drzew rosnących w niższej warstwie drzewostanów lasów Ameryki Środkowej i Południowej. Należy do rodziny ślazowatych Malvaceae, dawniej zaliczany do zatwarowatych Sterculiaceae. Obejmuje 20 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Kakaowiec potrzebuje wilgotnego, gorącego klimatu o małych amplitudach dobowych i rocznych temperatur; a taki charakter ma klimat okołorównikowy.
Wiktionary
rzecz. kakao n., kakaojad m.
przym. kakaowy, kakaowcowy
Wiktionary
(1.2) drzewo kakaowe
Wiktionary
przymiotnik od: kakao
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kakao lub kakaowca
(1.2) zrobiony z kakao lub z domieszką kakao
(1.3) o kolorze: przypominający kakao
Wiktionary
(1.2) Nie cierpię lodów owocowych, wolę kakaowe.
Wiktionary
IPA: ˌkakaˈɔvɨ, AS: kakaovy
Wiktionary
rzecz. kakao n., kakaowiec m.
Wiktionary
nielotna papuga z Nowej Zelandii
SJP.pl
Kakapo (w jęz. maoryskim: kākāpō) (Strigops habroptila) – gatunek dużego, nielotnego ptaka z rodziny kakapowatych (Strigopidae). Rodzima i endemiczna papuga Nowej Zelandii. Jedyny nielotny, a zarazem najcięższy gatunek papugi na świecie.
Wikipedia
o cechach kakapowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Kakapo, kakapowate (Strigopidae) – rodzina ptaków z rzędu papugowych (Psittaciformes).
Wikipedia
o cechach kakapowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
potocznie: zdrobnienie od kakao
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: kakao
(1.2) pot. pieszcz. o kakale
Wiktionary
(1.2) Przygotuję ci, wnusiu, kakałko.
Wiktionary
rzecz. kakao n.
Wiktionary
w sztuce japońskiej: rolka jedwabiu lub papieru, na którym jest obraz lub napis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. rozwijany pionowo japoński zwój, najczęściej jedwabny, przedstawiający obraz lub fragment kaligraficzny, zawieszany na sznurze przymocowanym do górnej krawędzi;
Wiktionary
Kakemono (jap. 掛け物 kake-mono; także: kakejiku, 掛軸 lub 掛け軸 kake-jiku) – japoński obraz malowany na papierze lub jedwabiu, przedstawiający także kaligrafię, naklejany na jedwab lub brokat, przeznaczony do zawieszenia na ścianie. Górna i dolna krawędź kakemono są mocowane do drewnianych drążków ułatwiających jego zwijanie.
Wikipedia
(1.1) Wiesz, co tu jest napisane? — odwrócił się do wykaligrafowanego kakemono, zawieszonego naprzeciw Ewy — „Nie interesuje mnie nieśmiertelność, interesuje mnie smak herbaty”.
Wiktionary
hurma, persymona, szaron;
1. rodzaj drzew o soczystych, pomarańczowych lub czerwonych owocach, rosnących w strefie międzyzwrotnikowej; heban, hebanowiec;
2. owoc tego drzewa; persymon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. owoc persymony
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kaka
Wiktionary
Hurma, hebanek, hebanowiec, kaki, sharon, szaron, szarona, persymona (Diospyros L.) – rodzaj roślin drzewiastych z rodziny hebankowatych. Obejmuje ok. 740 gatunków. Występują one w strefie międzyzwrotnikowej, głównie w Azji (zwłaszcza w południowych Chinach) i na obu kontynentach amerykańskich o klimacie tropikalnym i subtropikalnym. Niektóre gatunki sięgają stref umiarkowanych rosnąc w Argentynie i Chile, południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, w rejonie Kaukazu i w Azji Wschodniej. Występują w różnych siedliskach i formacjach, zwykle w lasach i na terenach skalistych, w klimacie wilgotnym lub okresowo suchym, zwykle na terenach nizinnych lub na średnich wysokościach.
Wikipedia
(1.1) Do sałatki owocowej dodamy też kaki.
Wiktionary
IPA: ˈkaci, AS: kaḱi
Wiktionary
(1.1) persymona, hurma, sharon, jabłko orientu, lotos
Wiktionary
silnie trująca, samozapalna ciecz o odrażającym zapachu, będąca związkiem organicznym arsenu
SJP.pl
Kakodyl – arsenoorganiczny związek chemiczny o zapachu czosnku i oleistej konsystencji. Jest trujący, łatwopalny i trudno rozpuszczalny w wodzie. Kakodyl zapala się samorzutnie w kontakcie z tlenem zawartym w suchym powietrzu. Nazwę kakodyl (z gr. κακώδης, kakodes – „śmierdzący”) nadał Jöns Jacob Berzelius rodnikowi dimetyloarsynylowemu (CH3)2As.
Wikipedia
przymiotnik od: kakodyl
SJP.pl
1. zbiór nieprzyjemnych i nieuporządkowanych dźwięków lub melodii; zgiełk;
2. w muzyce: określenie muzyki źle brzmiącej, pozbawionej wszelkich zasad konstrukcji; dysharmonia, dysonans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieprzyjemne połączenie dźwięków;
Wiktionary
Kakofonia (z gr. κακοφωνία – nieprzyjemne brzmienie, niemiły dźwięk) – termin o pejoratywnej cesze znaczeniowej, oznaczający zespół dźwięków niezestrojonych, nieharmonicznych (nieprzyjemnie brzmiącą mieszaninę dźwięków) lub mieszaninę form, kolorów, treści itp. Przeciwieństwo eufonii.
Wikipedia
(1.1) Rozpoczął się dzień roboczy i fabrykę wypełniła ogłuszająca kakofonia odgłosów maszyn.
Wiktionary
IPA: ˌkakɔˈfɔ̃ɲja, AS: kakofõńi ̯a
Wiktionary
przym. kakofoniczny
przysł. kakofonicznie
Wiktionary
(1.1) rozdźwięk, kocia muzyka, dysharmonia, dysonans
Wiktionary
cecha czegoś, co związane jest z kakofonią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kakofoniczne
Wiktionary
przym. kakofoniczny
przysł. kakofonicznie
Wiktionary
nieprzyjemnie brzmiący; będący mieszaniną dźwięków lub kolorów, treści itp.
SJP.pl
przestarzałe: osoba, która popełnia błędy ortograficzne; dysortografik
SJP.pl
przestarzałe: popełnianie błędów ortograficznych; dysortografia, błędna ortografia
SJP.pl
nazwisko greckie
SJP.pl
dawniej: nieudolnie sprawowane rządy
SJP.pl
gatunek goździka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Agrostemma|L.|ref=tak., roślina z rodziny goździkowatych, pospolity chwast zbożowy o purpurowoliliowych kwiatach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chociaż to gospodarzy bardzo w oczy kole: piękne są w złotym zbożu chabry i kąkole.
Wiktionary
IPA: ˈkɔ̃ŋkɔl, AS: kõŋkol
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kąkolik m.
przym. kąkolowy, kąkolewski
Wiktionary
(1.1) stpol. lud. diabelskie kwiaty
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Kąkolewice
SJP.pl
wieś w województwie lubelskim, w powiecie radzyńskim
SJP.pl
Kąkolewnica – wieś gminna we wschodniej Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie radzyńskim, w gminie Kąkolewnica (do 2010 pn. gmina Kąkolewnica Wschodnia), której jest siedzibą.
Wikipedia
przymiotnik od: Kąkolewnica Wschodnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa szeregu wsi i osad w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na stacji w Kąkolewie dosiadła się kobiecina z jamnikiem.
Wiktionary
rzecz. kąkol mrz., kąkolewianin mos., kąkolewianka ż.
przym. kąkolewski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kąkolewem, dotyczący Kąkolewa
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Niedźwiedź grasuje w kąkolewskim lesie.
Wiktionary
rzecz. kąkol mrz., kąkolewianin mos., kąkolewianka ż., Kąkolewo n.
Wiktionary
przymiotnik od: kąkol
SJP.pl
spontaniczne, nieprzyjemne złudzenia węchowe
SJP.pl
Kakosmia (ang. cacosmia) – spontaniczne, napadowe odczuwanie zwykle nieprzyjemnych, nieraz odrażających zapachów, mających swoje rzeczywiste źródło lub nie. Odczucia węchowe powstają przy podrażnieniu opuszki węchowej, ciała migdałowatego lub haka hipokampa. Mogą występować jako aura napadu padaczkowego (napady hakowe), co wskazuje na umiejscowienie ogniska padaczkowego w przednim i podstawnym obszarze płata skroniowego.
Wikipedia
roślina należąca do rodziny sukulentów łodygowych; 1500-1800 gatunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina o soczystych, zgrubiałych łodygach pokrytych kolcami, rosnąca na pustynnych obszarach Ameryki Środkowej i Południowej;
Wiktionary
Kaktusowate (Cactaceae Juss., zwyczajowo nazywane kaktusami) – rodzina sukulentów łodygowych (wieloletnich, zielnych lub częściowo zdrewniałych), należąca do rzędu goździkowców. Należy do niej, w zależności od systemu klasyfikacyjnego, od 24 do 220 rodzajów, a w ich ramach od 1500 do 2000 gatunków. Występują głównie na kontynentach amerykańskich, skąd pochodzą.
Wikipedia
(1.1) Kaktusy porastają głównie tereny suche.
Wiktionary
IPA: ˈkaktus, AS: kaktus
Wiktionary
rzecz. kaktusiarz mos., kaktusiarnia ż., kaktusowate nmos.
przym. kaktusowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kaktusiarz mos., kaktusiarnia ż., kaktusowate nmos.
przym. kaktusowy
frazeologia.
prędzej mi kaktus na dłoni wyrośnie
etymologia.
etym|niem|Kaktus.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) kaktus
* albański: (1.1) kaktus m.
* angielski: (1.1) cactus
* arabski: (1.1) صبار m. (ṣubbār)
* asturyjski: (1.1) cactus m.
* baskijski: (1.1) kaktus
* białoruski: (1.1) кактус m. (kaktus)
* bośniacki: (1.1) kaktus m.
* bułgarski: (1.1) кактус m. (kaktus)
* chiński standardowy: (1.1) 仙人掌 (xiānrénzhǎng)
* chorwacki: (1.1) kaktus m.
* czeski: (1.1) kaktus m.
* duński: (1.1) kaktus w.
* esperanto: (1.1) kakto
* estoński: (1.1) kaktus
* farerski: (1.1) kaktus m.
* fiński: (1.1) kaktus
* francuski: (1.1) cactus m.
* galicyjski: (1.1) cacto m.
* gruziński: (1.1) კაქტუსი (k’akt’usi)
* hausa: (1.1) murtsunguwa
* hebrajski: (1.1) קקטוס m. (kaktus)
* hindi: (1.1) कैक्टस m. (kaiktas)
* hiszpański: (1.1) cactus m., cacto m.
* ido: (1.1) kaktuso
* indonezyjski: (1.1) kaktus
* interlingua: (1.1) cacto
* islandzki: (1.1) kaktus m.
* japoński: (1.1) サボテン (saboten)
* kataloński: (1.1) cactus m.
* koreański: (1.1) 선인장 (seoninjang)
* litewski: (1.1) kaktusas m.
* łotewski: (1.1) kaktuss m.
* macedoński: (1.1) кактус m. (kaktus)
* malajalam: (1.1) കള്ളിച്ചെടി (kaḷḷicceṭi)
* malajski: (1.1) kaktus
* maltański: (1.1) kaktus m.
* mongolski: (1.1) кактус (kaktus)
* nawaho: (1.1) hosh
* niderlandzki: (1.1) cactus m.
* niemiecki: (1.1) Kaktee ż.
* norweski (bokmål): (1.1) kaktus m.
* norweski (nynorsk): (1.1) kaktus m.
* norweski (riksmål): (1.1) kaktus w.
* nowogrecki: (1.1) κάκτος m. (káktos)
* ormiański: (1.1) կակտուս (kaktus)
* perski: (1.1) کاکتوس
* portugalski: (1.1) Portugalia cato m., Brazylia cacto m.
* rosyjski: (1.1) кактус m.
* rumuński: (1.1) cactus m.
* serbski: (1.1) кактус (kaktus) m.
* słowacki: (1.1) kaktus m.
* słoweński: (1.1) kaktus m.
* szwedzki: (1.1) kaktus w.
* tadżycki: (1.1) кактус (kaktus)
* tagalski: (1.1) kakto
* tajski: (1.1) กระบองเพชร (grà-bɔɔng-pét)
* tamilski: (1.1) கற்றாழை (kaṟṟāḻai)
* taos: (1.1) łę́newą
* turecki: (1.1) kaktüs
* ukraiński: (1.1) кактус m. (kaktus)
* uzbecki: (1.1) kaktus
* walijski: (1.1) cactws m.
* węgierski: (1.1) kaktusz
* wietnamski: (1.1) xương rồng
* włoski: (1.1) cactus m.
* zulu: (1.1) umdolofiya
źródła.
== kaktus (język afrykanerski.) ==
thumb|kaktus (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. kaktus
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
doniczka do kaktusów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalne pomieszczenie do uprawy kaktusów
Wiktionary
IPA: ˌkaktuˈɕarʲɲa, AS: kaktuśarʹńa
Wiktionary
rzecz. kaktus m., kaktusiarz mos., kaktusowate nmos.
przym. kaktusowy
Wiktionary
hodowca, miłośnik lub zbieracz kaktusów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hodowca lub miłośnik kaktusów
Wiktionary
rzecz. kaktusowate nmos., kaktus, kaktusik, kaktusiarnia
przym. kaktusowaty, kaktusowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kaktus
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych, o zgrubiałych łodygach pokrytych kolcami, o barwnych kwiatach i owocach, u niektórych gatunków jadalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Cactaceae|Juss.|ref=tak., rodzina sukulentów łodygowych należąca do rzędu goździkowców;
Wiktionary
Kaktusowate (Cactaceae Juss., zwyczajowo nazywane kaktusami) – rodzina sukulentów łodygowych (wieloletnich, zielnych lub częściowo zdrewniałych), należąca do rzędu goździkowców. Należy do niej, w zależności od systemu klasyfikacyjnego, od 24 do 220 rodzajów, a w ich ramach od 1500 do 2000 gatunków. Występują głównie na kontynentach amerykańskich, skąd pochodzą.
Wikipedia
(1.1) Niekontrolowany zbiór kaktusowatych spowodował zagrożenie trwałości naturalnych populacji wielu gatunków.
Wiktionary
rzecz. kaktus mrz., kaktusiarz mos., kaktusiarnia ż.
przym. kaktusowy
Wiktionary
o cechach kaktusowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik od: kaktus
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od kaktus
Wiktionary
(1.1) Pani Leokadia Kowalska z Krasnopola zamieniła balkon w kaktusowy ogród.
Wiktionary
IPA: ˌkaktuˈsɔvɨ, AS: kaktusovy
Wiktionary
rzecz. kaktusowate nmos., kaktus m., kaktusik m., kaktusiarz mos., kaktusiarnia ż.
Wiktionary
potocznie: robić kaku - wypróżniać się; kakać
SJP.pl
Kaku – gaun wikas samiti we wschodniej części Nepalu w strefie Sagarmatha w dystrykcie Solukhumbu. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2001 roku liczył on 822 gospodarstw domowych i 4388 mieszkańców (2157 kobiet i 2231 mężczyzn).
Wikipedia
Kakuro (inaczej Cross-Sums lub Kakro) – numeryczna krzyżówka. Polega na wpisywaniu cyfr od 1 do 9 tak, aby zsumowały się do liczby wskazanej w pionowym lub poziomym bloku. W jednym bloku nie mogą się powtarzać takie same cyfry. Zabawa podobna jest do popularnej gry sudoku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w gminie Węgorzewo;
Wiktionary
Wikipedia
skrót od: kaliber
SJP.pl
skrót
(1.1) = wojsk. kaliber
Wiktionary
(1.1) Pod koniec kwietnia br. Komenda Główna Policji rozpoczęła postępowanie na dostawę pistoletów samopowtarzalnych kal. 9 mm.
Wiktionary
typ chorału syryjskiego, pieśń śpiewana zwykle pomiędzy wersetami psalmu; enjana
SJP.pl
Wikipedia
leiszmanioza trzewna, czarna febra
SJP.pl
ozdobne drzewo liściaste z rodziny okrętnicowatych, o skórzastych liściach, wonnych kwiatach i owocach z oleistymi nasionami, rosnące w strefie międzyzwrotnikowej; gumiak
SJP.pl
1. → Calabar (miasto w Nigerii);
2. angwantibo kalabarski - gatunek ssaka naczelnego z rodziny lorisowatych; angwantibo, lori kalabarski, lori złocisty;
3. fasola kalabarska - gatunek rośliny z rodziny bobowatych; bobotrutka trująca, bobotrutka kalabarska
SJP.pl
kalebasa;
1. zewnętrzna, zdrewniała część owoców tykwy;
2. naczynie z wysuszonego i wydrążonego owocu tykwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) owoc drzewa tykwowego
(1.2) daw. naczynie wykonane z owocu drzewa tykwowego
Wiktionary
Wikipedia
region administracyjny we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. adm. region w południowych Włoszech;
Wiktionary
Kalabria (wł. Calabria) – region administracyjny w południowych Włoszech o powierzchni 15 079 km² i 2,09 milionach mieszkańców, ze stolicą w Catanzaro. Graniczy z regionem Basilicata, a poprzez Cieśninę Mesyńską z Sycylią. W starożytności Kalabrią (łac. Calabria) nazywano południowo-wschodnią część Półwyspu Apenińskiego, a więc okolice Brundizjum i Tarentu.
Wikipedia
(1.1) Podobnie jak Kalabria i Apulia Basilicata należała do katepanatu Italii.
Wiktionary
IPA: kaˈlabrʲja, AS: kalabrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. kalabryjski mrz., Kalabryjczyk mos., Kalabryjka ż.
przym. kalabryjski
Wiktionary
mieszkaniec Kalabrii (regionu we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kalabrii
Wiktionary
rzecz. Kalabria ż.
:: fż. Kalabryjka ż.
przym. kalabryjski
Wiktionary
mieszkanka Kalabrii (regionu we Włoszech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kalabrii
Wiktionary
rzecz. Kalabria ż.
:: fm. Kalabryjczyk mos.
przym. kalabryjski
Wiktionary
przymiotnik od: Kalabria (region we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Kalabrią, wywodzący się z Kalabrii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. (język, dialekt) Kalabrii
Wiktionary
IPA: ˌkalaˈbrɨjsʲci, AS: kalabryi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kalabryjka ż., Kalabryjczyk mos., Kalabria ż.
Wiktionary
szkalować, opluwać, zniesławić
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. skalać a. pokalać)
(1.1) hańbić
(1.2) daw. brudzić
Wiktionary
IPA: ˈkalat͡ɕ, AS: kalać
Wiktionary
rzecz. zakała mos./ż., zakał mrz., kalanie n., skalanie n., kalenica ż.
Wiktionary
(1.1) hańbić, plugawić, szargać, brukać, plamić
(1.2) plamić, zanieczyszczać, walać, paskudzić, daw. brukać
Wiktionary
rodzaj wieloletnich roślin zielnych z rodziny obrazkowatych
SJP.pl
Kaladium, obraźnica (Caladium Vent.) – rodzaj wieloletnich roślin zielnych, geofitów ryzomowych, z rodziny obrazkowatych, obejmujący 12 gatunków pochodzących z lasów deszczowych środkowych i południowych rejonów tropikalnej Ameryki. Nazwa naukowa rodzaju pochodzi bądź od zwyczajowego, indiańskiego określenia tej rośliny, brzmiącego jak kaladi lub kelady, bądź od greckiego słowa καλαθιών (kalathion – koszyczki).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. nos
(1.2) gw-pl|Poznań. twarz
Wiktionary
(1.1) kliber, kluber, kluka; zobacz też: nos
(1.2) ryfa, sznupa, tyta
Wiktionary
Brassica oleracea, roślina jednoroczna należąca do rodziny kapustowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Brassica oleracea|var=botrytis|L.|ref=tak., odmiana kapusty o białych, mięsistych kwiatach;
(1.2) kulin. jarzyna z jadalnej części kalafiora (1.1)
(1.3) środ. pot. zdeformowana wskutek urazu małżowina uszna, gdy po tępym uderzeniu doszło do zapalenia tkanki chrzęstnej
(1.4) w lm. kalafiory – uczn. kaloryfer
Wiktionary
Kalafior (Brassica oleracea var. botrytis L.) – odmiana kapusty warzywnej. Jest to roślina jednoroczna należąca do rodziny kapustowatych.
Wikipedia
(1.1) Skompromitowany przez Gabrysię przed całą żeńską drużyną koszykarską, której uczestniczki – jak się okazało – wszystkie miały okazję słuchać tych samych komplementów i romantycznych porównań do kwiatu jabłoni, mówi jej, że jest prozaiczna jak kalafior.
(1.2) Kup jeszcze dwa kalafiory! Zrobimy pyszną zupę kalafiorową.
Wiktionary
IPA: kaˈlafʲjɔr, AS: kalafʹi ̯or
Wiktionary
rzecz. kalafiorowa ż., kalafiorówka ż.
:: zdrobn. kalafiorek m.
przym. kalafiorowy, kalafiorowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kalafior
(1.2) mały kalafior
Wiktionary
(1.1) Jureczku, chodź, babcia ci da jeszcze kalafiorka.
(1.2) Na tej grządce mamy małe kalafiorki.
Wiktionary
przym. kalafiorowy
rzecz. kalafior mrz., kalafiorowa ż.
Wiktionary
potocznie: zupa kalafiorowa; kalafiorówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kulin. zupa z kalafiora
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: kalafiorowy
Wiktionary
(1.1) Pani Stochowa gotuje dzisiaj kalafiorową.
Wiktionary
przym. kalafiorowy
rzecz. kalafior mrz., kalafiorek mrz.
Wiktionary
(1.1) zupa kalafiorowa
Wiktionary
zwyrodnienie tkanek zwierzęcych lub roślinnych o postaci podobnej do kalafiora
SJP.pl
przypominający kształtem, wyglądem kalafior
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający kształtem, wyglądem różyczkę kalafiora
Wiktionary
rzecz. kalafior m.
przym. kalafiorowy
Wiktionary
potocznie: zupa kalafiorowa; kalafiorowa
SJP.pl
przymiotnik od: kalafior
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kalafiorem; taki jak kalafior; zawierający kalafior
Wiktionary
(1.1) Kup jeszcze dwa kalafiory! Zrobimy pyszną zupę kalafiorową.
Wiktionary
rzecz. kalafior mzw./mrz.
Wiktionary
kalofonia;
1. produkt uboczny destylacji żywic drzew iglastych, używany m.in. do nacierania włosia smyczków;
2. dawniej, żartobliwie: napój alkoholowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. muz. łamliwa i przezroczysta pozostałość po destylacji terpentyny z żywicy drzew iglastych;
Wiktionary
Kalafonia (gr. „kolophonia” od nazwy kolonii jońskiej Kolofon) – żywica miękka pochodzenia naturalnego, pozostałość po oddestylowaniu terpentyny z żywicy drzew iglastych (głównie sosny).
Kalafonia jest substancją kruchą, bardzo łamliwą, szklistą, półprzezroczystą, o barwie od żółtej poprzez ciemnoczerwoną aż do ciemnobrązowej. Posiada charakterystyczną żywiczną woń. Jest również łatwotopliwa i łatwopalna. Dobrze rozpuszcza się w większości rozpuszczalników organicznych: acetonie, alkoholu amylowym, butylowym, etylowym i metylowym, benzynie, czterochlorku węgla, eterze etylowym, ksylenie, toluenie i olejku terpentynowym. Nie rozpuszcza się w wodzie. Kalafonię zmydlają gorące roztwory zasad.
Wikipedia
(1.1) Wytarł smyczek kalafonią, brzęknął na strunach, pokręcił klucze i w chwilę później spod delikatnych palców rozległy się dźwięki barkaroli. (B. Prus: Emancypantki)
Wiktionary
IPA: ˌkalaˈfɔ̃ɲja, AS: kalafõńi ̯a
Wiktionary
przym. kalafoniowy
Wiktionary
przymiotnik od: kalafonia
SJP.pl
kotlina w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. bezodpływowa kotlina w środkowej części południowej Afryki;
Wiktionary
Kalahari (af. Dorsland) – kotlina w Botswanie, Namibii, RPA, Angoli, Zambii oraz Zimbabwe.
Powierzchnia Kalahari wynosi ok. 930 tys. km². Otaczająca ją Niecka Kalahari obejmuje powierzchnię ok. 2,5 mln km², rozciągając się dalej na tereny Botswany, Namibii i RPA, a nawet na tereny Angoli, Zambii i Zimbabwe.
Wikipedia
(1.1) Opady roczne na obszarze Kalahari wynoszą od 76 do 190 milimetrów.
Wiktionary
dawniej: spiż, którym Chińczycy wykładali pudełka do herbaty
SJP.pl
turkus, minerał, kamień ozdobny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
muzułmańska teologia spekulatywna
SJP.pl
Kalam (arab. „dyskurs, rozprawa”) – w islamie dyskusja, a także teologia dogmatyczna, odwołująca się do danych spisanych, lecz również rozumowych.
Kalam był pierwszą formą arabskiej myśli filozoficznej. Jest to swego rodzaju mahometańska scholastyka. Powstanie kalamu datuje się w początkach VII w.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. zamieszanie
Wiktionary
kalamit, drzewiasta roślina kopalna z klasy skrzypowych
SJP.pl
Kalamaria (gr. Καλαμαριά) – miasto w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Macedonia-Tracja, w regionie Macedonia Środkowa, w jednostce regionalnej Saloniki. Stanowi gminę Kalamaria. W 2011 roku liczyło 91 518 mieszkańców. Położone na obrzeżach Salonik. Ośrodek przemysłu spożywczego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) spoż. rodzaj marynowanych oliwek o brunatnoczerwonej barwie, z odmiany hodowanej na Peloponezie w pobliżu miasta Kalamata
Wiktionary
Kalamata (gr. Καλαμάτα), wcześniej Kalame, jeszcze dawniej Kalamai (Καλάμαι), w okresie mykeńskim Fares (Φαρές) – miasto w Grecji, na południowo-zachodnim Peloponezie, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Peloponez, w jednostce regionalnej Mesenia. Siedziba gminy Kalamata. W 2011 roku liczyło 54 100 mieszkańców.
Wikipedia
1. rzeka afrykańska;
2. wodospad na rzece o tej samej nazwie
SJP.pl
Wikipedia
żartobliwa gra słów o identycznym lub podobnym brzmieniu, lecz o różnym znaczeniu, np. "Odyseusz król Itaki i owaki" (J. Tuwim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żartobliwa gra słów podobnych pod względem brzmienia, ale różniących się znaczeniowo
Wiktionary
Kalambur (z fr.) – zabawna gra słów o zbliżonym (paronomazja) bądź identycznym brzmieniu (homonim), lecz o różnych znaczeniach. Efekt powstaje dzięki przeprowadzanym przekształceniom wyrazów, m.in. usamodzielnieniu lub przestawieniu członów.
Również: odmiana szarady, zagadka słowna, opisująca (często żartobliwie, czasem przewrotnie) fragmenty (wyrazy lub sylaby) rozwiązania, będącego kalamburem.
Wikipedia
rzecz. kalamburzysta m., kalamburzystka ż.
przym. kalamburowy
Wiktionary
(1.1) ekwiwok / ekiwok, gra słów
Wiktionary
gra towarzyska, często drużynowa, polegająca na odgadywaniu haseł rysowanych lub przedstawianych gestami i mimiką przez jednego z graczy
SJP.pl
Kalambury – drużynowa gra towarzyska. Wbrew nazwie nie ma ona wiele wspólnego z kalamburem.
Wikipedia
człowiek piszący, układający kalambury
SJP.pl
hemimorfit, minerał, krzemian cynku
SJP.pl
Hemimorfit – minerał z gromady krzemianów. Należy do minerałów rzadkich, rozprzestrzenionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. hemi = pół i morpho = kształt; nawiązuje do charakterystycznego kształtu kryształów tego minerału (wyglądają jakby były przecięte na pół).
Wikipedia
podobna do mięty roślina z rodziny jasnotowatych
SJP.pl
Kalaminta (Calamintha Mill.) – rodzaj roślin wyróżniany w dawniejszych systemach klasyfikacyjnych w obrębie rodziny jasnotowatych. Współcześnie rodzaj włączany jest zwykle do klinopodium Clinopodium (m.in. wraz z czyścicą Acinos), co wynika z powiązań filogenetycznych ustalonych na podstawie danych genetycznych.
Wikipedia
kalamaria, drzewiasta roślina kopalna z klasy skrzypowych
SJP.pl
Kalamit (Calamites) – wymarły, głównie późnokarboński rodzaj skrzypowych z rodziny kalamitowatych.
Wikipedia
urządzenie dozujące smar lub olej w urządzeniach technicznych; smarownica, olejarka
SJP.pl
Smarowniczka (potocznie kalamitka) – urządzenie służące do dozowania smaru w urządzeniach technicznych. Zapewnia przedostanie się do odpowiednich punktów smarowych smaru lub oleju.
Rozróżnia się smarowniczki:
Stosowane głównie w łożyskach ślizgowych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. drzewo cytrusowe będące krzyżówką kwaśnej odmiany mandarynki nazwa systematyczna|Citrus reticulata|ref=tak. z kumkwatem japońskim nazwa systematyczna|Fortunella japonica|ref=tak.;
(1.2) spoż. owoc kalamondinu (1.1) o kwaśnym miąższu i słodkiej skórce
Wiktionary
Kalamondin (×Citrofortunella microcarpa) – sztucznie otrzymany mieszaniec kwaśnej mandarynki (Citrus reticulata) z kumkwatem japońskim (Fortunella japonica). Znany jest pod różnymi nazwami: kalamondynka, kwaśna pomarańcza, pomarańcza kalamondin, albo pomarańcza panamska. Na wyspach Pacyfiku nazywany jest calamansi. Wyhodowany został w południowo-wschodniej Azji.
Wikipedia
rzecz. kalamondynka ż.
przym. kalamondinowy, kalamondynkowy
Wiktionary
(1.1) kalamondynka, kwaśna pomarańcza, pomarańcza kalamondin, pomarańcza panamska, calamansi
Wiktionary
materiał ceramiczny o dużej wytrzymałości mechanicznej i dobrych właściwościach dielektrycznych
SJP.pl
Wikipedia
roślina z rodziny gruboszowatych, występująca w strefie tropikalnej, hodowana jako roślina ozdobna; kaczlin
SJP.pl
Kalanchoe, żyworódka, płodnolist (Kalanchoe Adans.) – rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych. Obejmuje ok. 165 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w południowej Azji oraz w Afryce (z wyjątkiem północnej części tego kontynentu). Rozprzestrzenione zostały jednak na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej.
Wikipedia
zakon islamski derwiszów żebrzących
SJP.pl
rodzaj prasy używanej w przemyśle poligraficznym, papierniczym, włókienniczym, gumowym i tworzyw sztucznych; gładziarka; wygładnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. prasa do tłoczenia matryc stereotypowych lub prasowania, gładzenia i satynowania materiału;
Wiktionary
Kalander (z gr., franc. calandre) – urządzenie o obrotowych walcach służące do nadawania połysku i wygładzania papieru, folii z tworzywa oraz tkanin lub też wytłaczania na nich wzorów.
Wikipedia
czas. kalandrować ndk.
przym. kalandrowy
Wiktionary
(1.1) gładziarka
Wiktionary
ptak z rodziny skowronków
SJP.pl
wyciskać, wytłaczać za pomocą kalandra
SJP.pl
przymiotnik od: kalander
SJP.pl
[czytaj: kalanetiks] rozciągająca gimnastyka dla kobiet, ćwiczenia wykonywane w wolnym tempie i wielokrotnie powtarzane; kalanetyka, callanetics, calanetics
SJP.pl
rozciągająca gimnastyka dla kobiet, ćwiczenia wykonywane w wolnym tempie i wielokrotnie powtarzane; callanetics, calanetics, kalanetiks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kalać.
Wiktionary
IPA: kaˈlãɲɛ, AS: kalãńe
Wiktionary
czas. kalać
rzecz. skalanie n., kalenica ż.
Wiktionary
pospolity oceaniczny skorupiak z podgromady widłonogów
SJP.pl
Kalanus (Calanus finmarchicus) – gatunek widłonoga z rodziny Calanidae, zamieszkującego wody wszystkich oceanów, oprócz wód arktycznych. Długość ciała samców dochodzi do 4 mm, a samic do 5,5 mm. Na odwłoku nie ma odnóży, pancerz jest przezroczysty, pokryty nielicznymi szkarłatnymi plamkami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. głowa
Wiktionary
1. dwuletnia roślina warzywna z rodzaju kapusta, uprawiana ze względu na jadalne, kuliste zgrubienia łodygi, tzw. główki, barwy zielonej lub niebieskawej, o dużych wartościach odżywczych i smakowych;
2. jadalna część tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. ogrod. nazwa systematyczna|Brassica oleracea var. gongylodes|L.|ref=tak., odmiana kapusty warzywnej;
(1.2) kulin. spoż. warzywo, jadalna bulwa pędowa kalarepy (1.1)
Wiktionary
Kalarepa (Brassica oleracea var. gongylodes L.) – odmiana kapusty warzywnej. Jest to roślina dwuletnia należąca do rodziny kapustowatych. Znana jest wyłącznie z uprawy, nie występuje na stanowiskach naturalnych. W Polsce jest pospolitą rośliną uprawną.
Wikipedia
(1.1) Posadziłem flance kalarepy między fasolą a kalafiorami.
(1.2) Do śniadania dałem dzieciom po kawałku kalarepy.
Wiktionary
IPA: ˌkalaˈrɛpa, AS: kalarepa
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kalarepka ż.
przym. kalarepowy
Wiktionary
(1.1-2) daw. galarepa; gw-pl|Górny Śląsk|oberiba, ołberiba, ouberiba, uberiba.
Wiktionary
zdrobniale: kalarepa
SJP.pl
→ kalarepa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kalarepą, dotyczący kalarepy
(1.2) przyrządzony z kalarepy
Wiktionary
rzecz. kalarepa ż., kalarepka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
hiszpański duchowny katolicki, założyciel zakonu pijarów; Józef Kalasanty
SJP.pl
Kalasanty z małżonką; Kalasantowie
SJP.pl
Kalasanty z małżonką; Kalasantostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kalasantego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Kalasanty – imię męskie powstałe od nazwy miejscowości (Calasanza) w Hiszpanii. Pierwotnie był to jedynie drugi człon nazywający świętego z przełomu XVI i XVII wieku, Józefa Kalasantego (José de Calasanza), założyciela zakonu pijarów.
Kalasanty imieniny obchodzi: 25 sierpnia
Wikipedia
IPA: ˌkalaˈsãntɨ, AS: kalasãnty
Wiktionary
delikatna płócienna tunika noszona w starożytnym Egipcie, Grecji i Persji
SJP.pl
język indoirański używany przez lud Kalasza w kilku afgańskich wioskach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
bylina z rodziny marantowatych; ostrzeszyn
SJP.pl
Kalatea lub ostrzeszyn (Calathea) – rodzaj roślin z rodziny marantowatych, blisko spokrewniony z marantą. Należy do niego 59 gatunków pochodzących z południowego Meksyku, Ameryki Południowej, Środkowej oraz Karaibów. Na podstawie wyników badań filogenetycznych, w 2012 roku większość gatunków zaliczanych wcześniej do tego rodzaju przeniesiono do rodzaju Goeppertia.
Wikipedia
1. w starożytnej Grecji: kosz z wikliny;
2. naczynie gliniane w kształcie kosza;
3. kapitel na głowie kariatydy
SJP.pl
Kalatos (gr. κάλαθος) – w starożytnej Grecji przedmiot użytkowy pełniący rolę pojemnika i mający kilka pokrewnych znaczeń.
Określano tak przede wszystkim pleciony z wikliny koszyk, zwężony u dołu i rozszerzający się ku górze, będący atrybutem bogini Demeter. Duży, wypełniony owocami kalatos niesiono w uroczystej procesji na cześć bogini z Aten do Eleusis. W gospodarstwie domowym pleciony kosz służył również prządkom jako pojemnik na wełnę, i dlatego w sztuce starogreckiej występował jako atrybut także bogini Ateny Ergane, opiekunki prac domowych oraz bogini przędzenia i tkactwa. Oprócz odniesienia do obu wspomnianych bogiń przypisywano mu również rolę w kulcie Gai i Tyche.
Wikipedia
polana reglowa w Tatrach Zachodnich
SJP.pl
Kalatówki – polana reglowa leżąca w Dolinie Bystrej w Tatrach Zachodnich. Jest to stosunkowo płaski, otwarty teren, otoczony z wszystkich stron lasem, z widokami na rejon Kasprowego Wierchu.
Wikipedia
minerał, tellurek złota
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
jednoroczna bylina lub niski krzew z rodziny trędownikowatych o charakterystycznych niewielkich i owalnych kwiatach, najczęściej w kolorze pomarańczowym; pantoflik, pantofelnik
SJP.pl
Wikipedia
postać z mitologii greckiej
SJP.pl
Kalchas – obok Mopsosa i Tejrezjasza jeden z najsłynniejszych wieszczów greckich, słynący z wróżenia z lotu ptaków.
Był synem Testora, potomkiem Apollona. Towarzyszył wojskom Achajów w wyprawie przeciw Troi. Znanych jest kilka jego przepowiedni:
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu Ca; wapń
SJP.pl
związek chemiczny z grupy witamin D
SJP.pl
Witamina D (ATC: A 11 CC 05) – grupa rozpuszczalnych w tłuszczach steroidowych organicznych związków chemicznych, które wywierają wielostronne działanie fizjologiczne, przede wszystkim w gospodarce wapniowo-fosforanowej oraz utrzymywaniu prawidłowej struktury i funkcji kośćca.
Wikipedia
związek chemiczny z grupy witamin D
SJP.pl
Witamina D (ATC: A 11 CC 05) – grupa rozpuszczalnych w tłuszczach steroidowych organicznych związków chemicznych, które wywierają wielostronne działanie fizjologiczne, przede wszystkim w gospodarce wapniowo-fosforanowej oraz utrzymywaniu prawidłowej struktury i funkcji kośćca.
Wikipedia
proces utwardzania i usztywniania tkanek wskutek gromadzenia się w nich soli wapnia; zwapnianie
SJP.pl
Zwapnienie, kalcyfikacja – odkładanie się soli wapnia w tkankach miękkich organizmu.
Może być zjawiskiem naturalnym np. w czasie kostnienia szkieletu, czy powstawania pancerzy u bezkręgowców. Towarzyszy również pewnym procesom chorobowym, prowadząc do utraty elastyczności tkanek (np. zwapnienie ścięgna Achillesa spowodowane nawracającymi urazami i zapaleniem ścięgien) lub wapnienia patologicznych struktur (np. blaszki miażdżycowej).
Wikipedia
organizm, dla którego najbardziej sprzyjającym środowiskiem do życia są wody lub gleby bogate w związki wapnia; organizm wapieniolubny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. organizm wapniolubny
Wiktionary
Kalcyfil (łac. calcis wapno, gr. phileo) lub organizm wapieniolubny – organizm dobrze rozwijający się w środowiskach bogatych w związki wapnia, o odczynie zasadowym znacznie powyżej 8. Należące do tej grupy rośliny noszą nazwę roślin wapieniolubnych lub kalcyfitów. Są to np. dębik ośmiopłatkowy czy szarotka alpejska.
acydofoby, acydofile, kalcyfoby
Wikipedia
acydofob, roślina wapieniolubna unikająca siedlisk kwaśnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) bot. roślina wapieniolubna
Wiktionary
Roślina wapieniolubna, kalcyfit – rodzaj kalcyfilów, roślina, która najlepiej rozwija się na podłożu bogatym w jony wapnia, o pH znacznie powyżej 8. Rośliny te szczególnie często spotyka się na skałach wapiennych i glebach wapiennych, takich, jak rędziny kredowe i inne. Z reguły rośliny te są również roślinami zasadolubnymi. Wyróżnia się wśród nich rośliny umiarkowanie wapieniolubne, oraz wybitnie wapieniolubne. Gatunki roślin wapieniolubnych mogą być roślinami wskaźnikowymi gleb bogatych w wapń.
Wikipedia
(1.1) acydofob
Wiktionary
roślina żyjąca tylko w środowisku kwaśnym; acydofit, acidofit
SJP.pl
Rośliny kwasolubne, acydofity, rośliny acydofilne – rośliny, które optymalne warunki do swojego rozwoju znajdują na podłożu kwaśnym, którego pH jest znacznie poniżej 7. Stanowią grupę acydofitów. Do roślin kwasolubnych należą np. borówki, żurawiny, turzyce. W naszej florze acydofity związane są głównie z kwaśnymi torfowiskami (torfowce, turzyce), ubogimi, kwaśnymi siedliskami leśnymi (borówki), wrzosowiskami (np. wrzos) oraz ubogimi glebami (np. szczaw polny).
Wikipedia
dawniej: prażenie substancji w celu usunięcia z niej lotnych składników
SJP.pl
Kalcynowanie, kalcynacja – odmiana prażenia polegająca na ogrzewaniu związku chemicznego poniżej jego temperatury topnienia w celu spowodowania częściowego rozkładu chemicznego tego związku poprzez usunięcie wody (lub innych substancji) z jego sieci krystalicznej, lub przeprowadzenie tego związku do związku prostszego z wydzieleniem lotnych substancji rozkładu.
Typowym przykładem kalcynowania jest rozkład wodorowęglanów do węglanów lub węglanów do ich tlenków.
Wikipedia
związany z kalcynacją
SJP.pl
suszyć przez prażenie; zwapniać
SJP.pl
minerał, węglan wapnia; szpat wapienny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, składnik skał osadowych;
Wiktionary
Kalcyt – minerał z gromady węglanów, węglan wapnia. Powszechny jako budulec m.in. wapieni czy marmurów.
Wikipedia
IPA: ˈkalt͡sɨt, AS: kalcyt
Wiktionary
przym. kalcytowy
Wiktionary
(1.1) węglan wapnia
Wiktionary
peptydowy hormon kręgowców
SJP.pl
Kalcytonina (CT, z ang. calcitonin) – organiczny związek chemiczny z grupy peptydów, złożony z 32 aminokwasów, o masie cząsteczkowej 3,42 kDa; hormon zwierzęcy. U człowieka występuje w postaci monomeru lub dimeru i powstaje z polipeptydowego prohormonu o masie ok. 21 kDa. Kalcytonina łososiowa stosowana jest jako lek w chorobach związanych z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforanowej.
Wikipedia
przymiotnik od: kalcyt
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, regulujący prawidłowe stężenie wapnia w osoczu oraz uczestniczący w procesach mineralizacji kości, zjawiskach odpornościowych i różnicowaniu komórek
SJP.pl
Kalcytriol (łac. Calcitriolum; 1,25-dihydroksycholekalcyferol, 1,25(OH)2D3) – organiczny związek chemiczny, aktywna forma witaminy D3; powstaje przez hydroksylację witaminy D3 w pozycji 25 w wątrobie przez hydroksylazę 25-hydroksykalcyferolu i w pozycji 1 w nerkach (witamina D może być również hydroksylowana w pozycjach 24 i 25, ale taka forma jest mniej aktywna).
Wikipedia
zagłębienie w szczycie stożka wulkanicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. rozległe, koliste zagłębienie w szczytowej części wulkanu powstałe wskutek gwałtownej eksplozji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kilka tysięcy lat temu doszło tutaj do gwałtownej erupcji, po której powstała widoczna dzisiaj kaldera.
(1.1) Od przynajmniej 3000 lat obszar kaldery nie był aktywny erupcyjnie.
Wiktionary
IPA: kalˈdɛra, AS: kaldera
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Calderona lub z nim związany; Kalderonowy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Calderona lub z nim związany; Kalderonowski
SJP.pl
przymiotnik od: kaldera
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny żabieńcowatych; kaldezja
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny żabieńcowatych; kaldesia
SJP.pl
Kaldezja (Caldesia Parl.) – rodzaj roślin z rodziny żabieńcowatych (Alismataceae). Należą do niego trzy gatunki. Zasięg w sposób nieciągły obejmuje różne obszary w Europie, Afryce, Azji i Australii. Jeden gatunek występuje w Europie, w tym także w Polsce – kaldezja dziewięciornikowata C. parnassifolia. Są to rośliny wodne rosnące na mokradłach, w stawach, jeziorach, rzekach i kanałach.
Wikipedia
Wikipedia
1. roślina tropikalna z rodziny dyniowatych; tykwa pospolita;
2. zewnętrzna, zdrewniała część owoców tykwy; kalabasa;
3. naczynie z wysuszonego i wydrążonego owocu tykwy; kalabasa
SJP.pl
Tykwa (Lagenaria Ser.) – rodzaj jednorocznych, pnących roślin tropikalnych z rodziny dyniowatych. Obejmuje 6 gatunków. Występują one w Afryce środkowej i południowej, włącznie z Madagaskarem. Jako rośliny introdukowane obecne są na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.
Wikipedia
mieszkaniec Kaletów
SJP.pl
mieszkanka Kaletów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ Kalety; kaleciański
SJP.pl
Wikipedia
upośledzenie wywołane chorobą lub wypadkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niedorozwój lub nieodwracalne uszkodzenie narządu lub części ciała i wynikające z tego ograniczenie sprawności fizycznej
Wiktionary
Niepełnosprawność (ang. disability) – stan, który znacząco utrudnia osobie wykonywanie określonych aktywności lub wchodzenie w interakcje z otaczającym ją światem. Niepełnosprawności mogą mieć charakter poznawczy, ogólnorozwojowy, intelektualny, psychiczny, fizyczny, sensoryczny lub mogą być wynikiem interakcji wielu czynników. Niepełnosprawność może występować od urodzenia lub być nabyta w ciągu całego życia danej osoby. Historycznie niepełnosprawność była rozpoznawana tylko na bazie wąskiego zestawu kryteriów — obecnie jednak niepełnosprawność jest rozpatrywana wieloaspektowo. Niepełnosprawność może być łatwo rozpoznawalna lub niewidoczna.
Wikipedia
(1.1) Mimo kalectwa (był chromy) pełnił funkcję zakrystiana.
Wiktionary
rzecz. kaleka m., okaleczanie n., kaleczenie n.
przym. kaleki
czas. kaleczyć
Wiktionary
(1.1) ułomność, inwalidztwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kaleczyć.
Wiktionary
rzecz. kaleka m./ż., skaleczenie n., kalectwo n.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. skaleczyć)
(1.1) uszkadzać ciało, zwykle czymś ostrym
(1.2) pot. robić coś nieudolnie
czasownik zwrotny niedokonany kaleczyć się (dk. skaleczyć się)
(2.1) uszkadzać swoje ciało (zwykle czymś ostrym); ulegać obrażeniom zadanym przez siebie
Wiktionary
rzecz. kalectwo n., kaleka m./ż.
Wiktionary
(1.1) ranić, kiereszować
(1.2) niszczyć, psuć
(2.1) ranić się
Wiktionary
mieszkaniec Kaledonii (krainy w Wielkiej Brytanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kaledonii w czasach starożytnych i we wczesnym średniowieczu;
Wiktionary
(1.1) Oto górale z Kaledonii. Nie wiem czy nazwać ich Piktami czy też Kaledończykami.
Wiktionary
rzecz. Kaledonia ż., kaledonidy lm. ż.
:: fż. Kaledonka ż.
przym. kaledoński
Wiktionary
1. północna część wyspy Brytania, nazwa nadana przez starożytnych Rzymian;
2. Nowa Kaledonia; Terytorium Zamorskie Nowa Kaledonia i Dependencje - zamorskie terytorium Francji w Melanezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna na północy Wielkiej Brytanii, w większości pokrywająca się ze współczesną Szkocją;
Wiktionary
Kaledonia (w większości dzisiejsza Szkocja) – kraina historyczna na północy Wielkiej Brytanii. Była jedyną częścią tej wyspy, która nie została podbita przez Rzym. Zamieszkana przez Kaledończyków, skutecznie opierała się najazdom zarówno Rzymian, jak i kolejnym falom Celtów.
Dla odgrodzenia się od piktyjskich plemion Kaledończyków Rzymianie wznieśli dwie potężne budowle fortyfikacyjne – Mur Hadriana i Mur Antoninusa.
Wikipedia
(1.1) Dla odgrodzenia się od dzikich plemięemion z Kaledonii Rzymianie wznieśli wał Hadriana.
Wiktionary
IPA: ˌkalɛˈdɔ̃ɲja, AS: kaledõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Kaledończyk m., Kaledonka ż., kaledonidy lm. ż.
przym. kaledoński
Wiktionary
w geologii: system orogeniczny w Europie, powstały w czasie fałdowań trwających przez ordowik i sylur
SJP.pl
Kaledonidy – łańcuchy górskie, wypiętrzone 0,4 mld lat temu, w okresie dewonu, w wyniku trwających 60 milionów lat ruchów górotwórczych, zwanych orogenezą kaledońską. Szczyty górskie, które wówczas powstały, wznosiły się we wnętrzu superkontynentu Laurosji i prawdopodobnie sięgały 8 tys. m n.p.m.
Wikipedia
mieszkanka Kaledonii (krainy w Wielkiej Brytanii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kaledonii w czasach starożytnych i we wczesnym średniowieczu
Wiktionary
rzecz. Kaledonia ż., kaledonidy lm. ż.
:: fm. Kaledończyk m.
przym. kaledoński
Wiktionary
plemię celtyckie w starożytnej Szkocji
SJP.pl
Kaledończycy – mieszkańcy Kaledonii (dzisiejszej północnej Szkocji) w czasach starożytnych i we wczesnym średniowieczu.
Brytanię oddzielał od Kaledonii Mur Hadriana, zbudowany właśnie po to, by odgrodzić obszary zajęte przez Rzymian od nieujarzmionych plemion piktyjskich i Goidelów.
Wikipedia
przymiotnik od: Kaledonia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. hist. odnoszący się do Kaledonii
(1.2) geogr. odnoszący się do Nowej Kaledonii
(1.3) geol. odnoszący się do orogenezy kaledońskiej
Wiktionary
(1.3) Poszczególne epizody kolizji wielkich bloków kontynentalnych i związane z tym nasilenie zjawisk górotwórczych (orogenicznych) mają swoje tradycyjne nazwy. Kolejno są to fałdowania kaledońskie, hercyńskie (czyli waryscyjskie) i alpejskie.
Wiktionary
IPA: ˌkalɛˈdɔ̃j̃sʲci, AS: kaledõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kaledonia ż., Kaledończyk m., Kaledonka ż., kaledonidy lm. ż.
Wiktionary
w dawnych szkołach klasztornych: ubogi uczeń pełniący pewne posługi w zamian za utrzymanie; do jego obowiązków należało m.in. sprzątanie, palenie w piecach, czasem ogólniej - utrzymywanie porządku (w tym karanie cielesne winowajców), stąd zwany nieraz "porządkowym"
SJP.pl
kalejdoskop dźwiękowy
SJP.pl
1. rodzaj zabawki, gdzie przez potrząsanie otrzymuje się różne obrazki, tworzone z kolorowych szkiełek
2. wydarzenia szybko następujące po sobie; zmienność, różnorodność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opt. urządzenie optyczne (zabawka), w którym dzięki wielokrotnym odbiciom obrazów różnokolorowych szkiełek, w odpowiednio rozmieszczonych zwierciadłach, obserwuje się różnobarwne, symetryczne figury, zmieniające się przy jego obracaniu;
(1.2) przen. książk. zbiór różnych i zmieniających się szybko obrazów, wydarzeń, wrażeń
Wiktionary
Kalejdoskop – urządzenie optyczne, w którym dzięki wielokrotnym odbiciom obrazów różnokolorowych szkiełek, w odpowiednio rozmieszczonych zwierciadłach, obserwuje się różnobarwne, symetryczne figury, zmieniające się przy obracaniu kalejdoskopu, wywołującym przemieszczanie się szkiełek.
Wikipedia
(1.1) Któregoś dnia mój zaczarowany kalejdoskop rozpadł się, ze środka wysypało się kilkanaście barwnych szkiełek i trzy lustereczka…
(1.2) Znika w dali kalejdoskop twarzy, / Zgasłych ognisk dym już sięga chmur.
Wiktionary
IPA: ˌkalɛjˈdɔskɔp, AS: kalei ̯doskop
Wiktionary
przym. kalejdoskopowy
Wiktionary
przymiotnik od: kalejdoskop
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kalejdoskopem, dotyczący kalejdoskopu
Wiktionary
rzecz. kalejdoskop m.
Wiktionary
(r. żeński)
1. kobieta niepełnosprawna, inwalidka; także o mężczyźnie, zwierzęciu, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym
2. potocznie: ktoś niezręczny, niezdarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek dotknięty kalectwem
(1.2) pot. lekcew. ktoś niezgrabny lub niezręczny
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) kobieta dotknięta kalectwem
(2.2) pot. lekcew. kobieta niezgrabna lub niezręczna
Wiktionary
Kaleka – wzgórze w Afryce Południowej. Znajduje się w dystrykcie Mopani w prowincji Limpopo, na północnym wschodzie kraju, 400 km od Pretorii. Wysokość wzgórza wynosi 389 m.
Obszar wokół jest zasadniczo płaski, prawie całkowicie pokryty żwirem.
Wikipedia
(1.1) Paweł jest kaleką i używa przenośnego sedesu.
(1.1) Mirosław w wyniku ciężkiego wypadku motocyklowego do końca życia będzie kaleką.
(2.2) Znowu stłukłam kieliszek, ale ze mnie kaleka!
Wiktionary
IPA: kaˈlɛka, AS: kaleka
Wiktionary
rzecz. kalectwo n., kaleczenie n., skaleczenie n., okaleczanie n.
czas. kaleczyć ndk., skaleczyć dk.
przym. kaleki
Wiktionary
(1.1) inwalida, ułomny
(1.2) pot. ciamajda, fajtłapa, łamaga, niedołęga, niedojda, niezdara, niezgraba, niezgrabiasz, oferma; posp. pierdoła
Wiktionary
1. dotknięty kalectwem; ułomny, niedołężny; upośledzony;
2. niedoskonały, uszkodzony, zniszczony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) obarczony kalectwem
(1.2) częściowo zniszczony
(1.3) daleki od wzorca; z błędami
Wiktionary
rzecz. kalectwo n., kaleka mos. / ż.
czas. kaleczyć ndk., skaleczyć dk.
przysł. kaleko
Wiktionary
(1.1) niepełnosprawny, okaleczony, ułomny, upośledzony
(1.2) uszkodzony, wadliwy, zdekompletowany, zniszczony
(1.3) niedoskonały, nieudolny, niezgrabny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kalekie; cecha tych, którzy są kalecy
Wiktionary
przym. kaleki
przysł. kaleko
Wiktionary
wał wodny powstający w pobliżu wybrzeży na skutek załamania dna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wikipedia
chronologiczny wykaz dat, rocznic, wydarzeń z określonej dziedziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. chronologiczny zestaw wydarzeń z określonej dziedziny
Wiktionary
Kalendarium – chronologiczny zestaw wydarzeń. Kalendaria mogą dotyczyć jakiegoś okresu czasu, dziedziny bądź wydarzeń czyjegoś życia.
Wikipedia
(1.1) Każde kalendarium zawiera zestawienie wydarzeń ułożonych w porządku chronologicznym.
Wiktionary
rzecz. kalendarz m.
przym. kalendarzowy
Wiktionary
1. system rachuby dni i dłuższych odstępów czasu, opierający się na cyklu zmian pór roku i zmian faz Księżyca, np. kalendarz gregoriański, juliański;
2. spis dni całego roku, z podziałem na miesiące i tygodnie;
3. notes, plakat lub broszura mające taki spis;
4. książka wydawana raz na rok, zawierająca informacje z rozmaitych dziedzin, np. kalendarz wojskowy, chemiczny;
5. chronologiczny spis ważnych wydarzeń, terminów itp. * forma dopełniacza l.mn. "kalendarzów" mocno przestarzała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) system rachuby dni i dłuższych odstępów czasu, oparty zazwyczaj na cyklu zmian pór roku (związanych z obiegiem Ziemi wokół Słońca) i zmian faz Księżyca;
(1.2) spis dni całego roku z podziałem na tygodnie i miesiące, często w formie publikacji (np. plakat, broszura) z dodatkowymi informacjami (imieniny, święta, wschody i zachody słońca, przepisy itp.);
(1.3) plan zawierający ustalone terminy; terminarz
Wiktionary
Kalendarz – system rachuby czasu. Dzieli on czas na podstawie dwóch okresowych zjawisk atmosferycznych: cyklu zmian pór roku i zmian faz Księżyca. Z tego względu obowiązuje podział kalendarzy na słoneczne (solarne), księżycowe (lunarne) i księżycowo-słoneczne (lunisolarne). Słowo kalendarz pochodzi od łac. calendae, tj. pierwszy dzień miesiąca.
Wikipedia
(1.1) Współcześnie używamy kalendarza gregoriańskiego.
(1.2) Na ścianie wisiał kalendarz z zeszłego roku.
(1.2) W naszej firmie uzgadniamy terminy i miejsca spotkań we wspólnym kalendarzu komputerowym.
(1.3) Kalendarz robót nie obejmował pracy w soboty.
Wiktionary
IPA: kaˈlɛ̃ndaʃ, AS: kalẽndaš
Wiktionary
rzecz. kalendarium n., kalendarzówka ż., kalendy nmos.
:: zdrobn. kalendarzyk m.
przym. kalendarzowy
przysł. kalendarzowo
Wiktionary
(1.3) terminarz, środ. kalendarzówka
Wiktionary
cecha czegoś, co jest związane z kalendarzem
SJP.pl
przymiotnik od: kalendarz (np. rok kalendarzowy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kalendarza, zgodny z kalendarzem
Wiktionary
(1.1) „Termin płatności” oznaczony jest na koniec kwartału kalendarzowego plus 60 dni.
Wiktionary
rzecz. kalendarz m., kalendarzyk m., kalendarium n.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: kalendarz;
2. potocznie: kalendarzyk małżeński - metoda zapobiegania ciąży oparta na badaniu długości cykli miesiączkowych kobiety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kalendarz; mały kalendarz
Wiktionary
(1.1) Sprawdź w kalendarzyku, który będzie w następną niedzielę.
Wiktionary
IPA: ˌkalɛ̃nˈdaʒɨk, AS: kalẽndažyk
Wiktionary
zob. kalendarz.
Wiktionary
pierwszy dzień miesiąca u starożytnych Rzymian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. pierwszy dzień każdego miesiąca w kalendarzu rzymskim;
Wiktionary
Kalendy (łac. Kalendae) – w kalendarzu rzymskim pierwszy dzień każdego miesiąca.
Termin ten nie ma żadnego (poza tradycyjnym) znaczenia w słonecznym kalendarzu juliańskim. Natomiast w pierwotnym kalendarzu księżycowym mianem Kalendae określano pierwszy dzień po nowiu, czyli ten dzień, w który po zapadnięciu zmroku księżyc powinien znowu stać się widoczny. Oznaczało to początek nowego miesiąca. Dzień ten był poświęcony bogini Junonie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kalendarz mrz.
frazeologia.
do greckich kalend
etymologia.
etym|łac|Kalendae. < prawdopodobnie etym2|łac|caleo|calere. – jaśnieć, płonąć
We wcześniejszym kalendarzu księżycowym nazywano tak pierwszy dzień po nowiu, kiedy księżyc zaczynał znowu jaśnieć.
Wspólny źródłosłów z wyrazem kolęda.
uwagi.
zoblistę|nony|idy.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) calends
* hiszpański: (1.1) calendas ż. lm.
* łaciński: (1.1) Kalendae ż. lm., Calendae ż. lm.
* niemiecki: (1.1) Kalenden
* nowogrecki: (1.1) καλένδες ż. lm.
* słowacki: (1.1) kalendy ż. lm.
* włoski: (1.1) calende ż. lm.
źródła.
== kalendy (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga
(1.1) hist. kalendy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kaˈlɛ̃ndɨ, AS: kalẽndy
Wiktionary
rzecz. kalendarz mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kalendarz mrz.
frazeologia.
do greckich kalend
etymologia.
etym|łac|Kalendae. < prawdopodobnie etym2|łac|caleo|calere. – jaśnieć, płonąć
We wcześniejszym kalendarzu księżycowym nazywano tak pierwszy dzień po nowiu, kiedy księżyc zaczynał znowu jaśnieć.
Wspólny źródłosłów z wyrazem kolęda.
uwagi.
zoblistę|nony|idy.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) calends
* hiszpański: (1.1) calendas ż. lm.
* łaciński: (1.1) Kalendae ż. lm., Calendae ż. lm.
* niemiecki: (1.1) Kalenden
* nowogrecki: (1.1) καλένδες ż. lm.
* słowacki: (1.1) kalendy ż. lm.
* włoski: (1.1) calende ż. lm.
źródła.
== kalendy (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, liczba mnoga
(1.1) hist. kalendy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
górna, pozioma krawędź dachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. najwyższa część dachu utworzona na przecięciu połaci dachowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Naroże, krawędź wypukła na przecięciu dwóch połaci dachu, zwane jest kalenicą narożną.
Wiktionary
IPA: ˌkalɛ̃ˈɲit͡sa, AS: kalẽńica
Wiktionary
rzecz. kalanie n., skalanie n.
czas. kalać ndk., skalać dk.
Wiktionary
(1.1) kipa, warst, wierch, linia szczytowa
Wiktionary
przymiotnik od: kalenica
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: słownik, leksykon; dykcjonarz
SJP.pl
zdrobnienie od: kalesony
SJP.pl
element bielizny męskiej okrywający nogi, noszony pod spodniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kraw. rodzaj bielizny męskiej z długimi nogawkami, zakładanej na chłody pod spodnie;
Wiktionary
Kalesony (fr. caleçon „majtki, spodenki, gacie”, wł. calzoni „spodnie”) – rodzaj ciepłej bielizny męskiej, długie spodnie zakładane pod ubrania wierzchnie (najczęściej spodnie) wykonane z przyjaznego dla ciała trykotu w celu ochrony nóg przed wyziębieniem, przeznaczone głównie do noszenia w chłodne dni. Poza ochroną wewnętrznych warstw ubrania przed zabrudzeniem, kalesony są noszone również dla komfortu lub higieny. Kalesony, jako określenie bielizny wojskowej, wyparły wcześniej obowiązującą nomenklaturę: wewnętrzne burki (Ispodnije briuki) obowiązującą w latach 1907–1920, a następnie spodnie wewnętrzne – od 1921 roku do połowy lat 70. XX wieku.
Wikipedia
(1.1) Mój ojciec nosi zimą kalesony.
Wiktionary
IPA: ˌkalɛˈsɔ̃nɨ, AS: kalesõny
Wiktionary
rzecz. kalesoniarz m.
:: zdrobn. kalesonki nmos., kalesoniki nmos.
przym. kalesonowy
Wiktionary
(1.1) gacie, gatki; grub. kalisraki; eufem. niewymowne, ineksprymable; gw-pl|Górny Śląsk|unterhoze., gw-pl|Śląsk Cieszyński|gacie.; góry|spodnioki., daw. famurały
Wiktionary
dawniej o woreczku skórzanym na pieniądze i drobiazgi, noszonym przy pasie lub rzadziej na szyi; sakwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kieszeń
(1.2) stpol. mieszek na pieniądze
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
IPA: kaˈlɛta, AS: kaleta
Wiktionary
rzecz. kaletnik mos.
Wiktionary
mieszkaniec Calais (miasta we Francji)
SJP.pl
mieszkanka Calais (miasta we Francji)
SJP.pl
→ Calais
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Calais, dotyczący Calais (miasta we Francji)
Wiktionary
rzecz. Calais n.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: kaleta
2. zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj szerokich zębów, będących zakończeniem dolnego brzegu gorsetu noszonego przez kobiety wiejskie
SJP.pl
Wikipedia
1. zdrobnienie od: kaleta
2. zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj szerokich zębów, będących zakończeniem dolnego brzegu gorsetu noszonego przez kobiety wiejskie
SJP.pl
rzemieślniczy wyrób galanterii skórzanej, np. pasków, torebek, portfeli
SJP.pl
Kaletnictwo – rzemiosło polegające na wytwarzaniu i naprawie przedmiotów ze skóry.
Ze skóry wytwarza się między innymi: torby, walizy, woreczki i mieszki.
Osoba zajmująca się kaletnictwem to kaletnik.
W dawnej Polsce osobne cechy kaletników istniały w Elblągu, Gdańsku, Krakowie, Lublinie, Poznaniu i Toruniu. Miały charakter hierarchiczny i były blisko związane z miechownictwem, którego zakres działalności przejęły w wieku XVIII. Wykonywanie zawodu kaletnika wiązało się z przynależnością do odpowiedniego cechu. Istniały różne stopnie wtajemniczenia, ściśle związane z posiadanymi kwalifikacjami:
Wikipedia
rzemieślniczka wyrabiająca kalety, torby skórzane
SJP.pl
dotyczący kaletnictwa
SJP.pl
rzemieślnik wyrabiający kalety, torby skórzane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik zajmujący się szyciem wyrobów skórzanych, takich jak torby, paski czy portfele
Wiktionary
Kaletnik – rzemieślnik wykonujący skórzane: torby, paski, portfele, portmonetki, kalety itp. Cech kaletników jest wymieniany jako jeden z ponad sześćdziesięciu cechów obecnych w Poznaniu w XVI w.
Wikipedia
(1.1) Kaletnicy selekcjonują kawałki skóry, dopasowują odcienie, dobierają naturalne desenie.
Wiktionary
rzecz. kaleta ż., kaletnictwo n.
:: fż. kaletniczka
przym. kaletniczy
Wiktionary
dawniej o woreczku skórzanym na pieniądze i drobiazgi, noszonym przy pasie lub rzadziej na szyi; sakwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kalety (niem. Kalet) – miasto w Polsce położone w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim.
Wikipedia
IPA: kaˈlɛtɨ, AS: kalety
Wiktionary
przym. kaleciański, kalecki
Wiktionary
estoński epos narodowy
SJP.pl
Kalevipoeg (pol. Syn Kaleva) – estoński epos narodowy autorstwa Friedricha Reinholda Kreutzwalda, opublikowany w 1861 roku. Prace nad stworzeniem narodowego eposu zapoczątkował Friedrich Robert Faehlmann (Fählmann), jeden z założycieli Estońskiego Towarzystwa Naukowego.
Wikipedia
Kalevala, Kalewala (dosł. „Kraina Kalevy”, ważnego mitycznego bohatera Finów, Estończyków, Karelów i innych ludów bałtycko-fińskich) – poemat epicki składający się z pieśni ludowych (tzw. run) i legend z terenów Finlandii, Estonii, Karelii i innych terenów, zebranych i opracowanych w XIX wieku przez Eliasa Lönnrota. Kalevala nazywana jest fińskim eposem narodowym. Kalevala to odpowiednik estońskiego eposu Kalevipoeg („Syn Kalevy”), napisanego przez estońskiego autora Friedricha Reinholda Kreutzwalda. Kalevala przyczyniła się do budzenia świadomości narodowej, wyzwolenia Finlandii spod panowania Rosji i wywarła duży wpływ na współczesną kulturę i sztukę fińską. 28 lutego w Finlandii obchodzi się Dzień Kalevali.
Wikipedia
skrzynia drewniana do gaszenia wapna lub ręcznego przygotowywania zapraw budowlanych; kastra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pojemnik do gaszenia wapna
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. przen. brzuch
Wiktionary
typ chorału syryjskiego, pieśń śpiewana zwykle pomiędzy wersetami psalmu; enjana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rel. hinduska bogini
Wiktionary
Kali (dewanagari काली, trl. Kālī, dosł. rodzaj żeński wyrazu „czas”, trl. kālā) – hinduska bogini czasu i śmierci, pogromczyni demonów i sił zła. Jedna z głównych postaci Śakti, żony Śiwy. Bywa też rozumiana jako „Pani Kosmosu” lub absolut, źródło zasad kosmicznych i wszelkich archetypów. Występują nurty hinduizmu, wprost utożsamiające formy bogini Kali ze stanami świadomości człowieka.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hindi|काली. (kālī)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Kali
* bengalski: (1.1) কালী
* hindi: (1.1) काली ż. (kālī)
* japoński: (1.1) カーリー
* orija: (1.1) କାଳୀ
* sanskryt: (1.1) काली ż. (kālī)
* tajski: (1.1) กาลี
* telugu: (1.1) కాళికాదేవి
źródła.
== Kali (język grenlandzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|grenlandzki|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hindi|काली. (kālī)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Kali
* bengalski: (1.1) কালী
* hindi: (1.1) काली ż. (kālī)
* japoński: (1.1) カーリー
* orija: (1.1) କାଳୀ
* sanskryt: (1.1) काली ż. (kālī)
* tajski: (1.1) กาลี
* telugu: (1.1) కాళికాదేవి
źródła.
== Kali (język grenlandzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|grenlandzki|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
popularna (ale nieprawidłowa botanicznie) nazwa rośliny z rodziny obrazkowatych; kalla
SJP.pl
Cantedeskia, kalijka, kalia (Zantedeschia Spreng.) – rodzaj roślin z rodziny obrazkowatych, obejmujący 8 gatunków pochodzących ze środkowo-południowej Afryki, z jednym gatunkiem introdukowanym na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Z uwagi na bardzo atrakcyjne kwiatostany i ulistnienie cantedeskie, zarówno gatunki botaniczne, jak i ich kultywary, są szeroko uprawiane na świecie jako rośliny ozdobne.
Wikipedia
przyrząd do palenia tytoniu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Jerzy Julian Kalibabka ps. „Tulipan” (ur. 29 marca 1956 w Kamieniu Pomorskim, zm. 13 marca 2019 w Dziwnowie) – polski rybak i przestępca-uwodziciel, którego losy stały się motywem serialu Tulipan (1986).
Wikipedia
rozmiar lufy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. średnica otworu lufy w milimetrach
(1.2) rozmiar, wielkość
(1.3) znaczenie, waga, istotność
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) To jest sprawa wielkiego kalibru!
Wiktionary
IPA: kaˈlʲibɛr, AS: kalʹiber
Wiktionary
rzecz. kalibracja ż., kalibraż m., kalibrator m., kalibrownica ż., kalibrowanie n., skalibrowanie n.
czas. kalibrować ndk., skalibrować dk.
przym. kalibrowy, kalibracyjny
Wiktionary
(1.2) rozmiar, średnica, wielkość, wymiar, format
Wiktionary
ogół czynności służących wzorcowaniu przyrządu pomiarowego
SJP.pl
Wzorcowanie – ogół czynności ustalających relację między wartościami wielkości mierzonej wskazanymi przez przyrząd pomiarowy a odpowiednimi wartościami wielkości fizycznych, realizowanymi przez wzorzec jednostki miary wraz z podaniem niepewności tego pomiaru.
Wikipedia
Wikipedia
przyrząd do określania kalibru broni palnej
SJP.pl
korygować według ustalonych wzorców
SJP.pl
przymiotnik od: kaliber
SJP.pl
pot. kalichloricum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. chloran potasowy
(1.2) substancja o własnościach wybuchowych powstała z połączenia chloranu potasowego z siarką, używana do tradycyjnego strzelania wielkanocnego
Wiktionary
Chloran potasu, nazwa Stocka: chloran(V) potasu, KClO
3 – nieorganiczny związek chemiczny, sól potasowa kwasu chlorowego. Stosowany do produkcji zapałek i materiałów wybuchowych.
Wikipedia
(1.2) Na jednym kamieniu kładli ciasno związany nitką kłębuszek ze szmatki zawierający kalichlorek, czyli specjalną mieszankę siarki, węgla drzewnego i saletry nawozowej. Uderzony drugim kamieniem, kłębuszek ów wybuchał (…)
Wiktionary
[czytaj: kalichlorikum] chloran potasowy, związek chemiczny stosowany w farmacji i technologii
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Kalidasa (skr. कालिदास, trl. Kālidāsa, "sługa Kali") – indyjski poeta i dramaturg z epoki klasycznego sanskrytu.
Wikipedia
Kalidon (grec. Καλυδών) – miasto w starożytnej Grecji, w południowej Etolii, na prawym brzegu rzeki Euenos (Evenus).
Z miastem związany jest mit o dziku kalidońskim.
Kalidon został założony w kraju Kuretów przez herosa-eponima o imieniu Kalidon. Był rezydencją króla Ojneusa, ojca Meleagra i Dejaniry.
Wikipedia
przymiotnik od: Kalidon
SJP.pl
polipeptyd powodujący rozszerzanie naczyń krwionośnych
SJP.pl
chalif (dawniej); tytuł muzułmańskiego przywódcy świeckiego i duchownego; u szyitów: tytuł przywódcy świeckiego; osoba mająca ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. islamski przywódca religijny, a początkowo także i polityczny, tytularny następca Mahometa;
Wiktionary
Kalif (arab. ħalifa, „następca”) – w islamie sunnickim tytuł następców Mahometa, czyli przywódców muzułmańskich społeczności państwowo-religijnych zwanych kalifatami. Pierwotnie obejmowały one wszystkich muzułmanów, z czasem się to zmieniło.
Wikipedia
(1.1) Pewien bogaty kalif obchodził urodziny.
Wiktionary
IPA: ˈkalʲif, AS: kalʹif
Wiktionary
rzecz. kalifa mos., kalifat mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. kalif.
Wiktionary
(1.1) To jeszcze stary kalifa zarządził budowę fontanny.
Wiktionary
IPA: kaˈlʲifa, AS: kalʹifa
Wiktionary
rzecz. kalif mos., kalifat mrz.
Wiktionary
dawniej: w klasztorach, więzieniach itp.: zakonnik lub więzień wykonujący czynności porządkowe i pomocne; kalefaktor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. w klasztorach: pomocnik
(1.2) więz. więzień funkcyjny, pomocnik personelu
Wiktionary
(1.2) Ułatwiało to życie roznoszącym chleb kalifaktorom, bo tak przygotowane porcje nie rozlatywały się na drobne kawałki, a i nikt z więźniów nie mógł mieć pretensji, że dostał mniej skibek od innego.
Wiktionary
(1.1-2) kalefaktor, kalafaktor
Wiktionary
1. władza sprawowana przez kalifa
2. terytorium zarządzane przez kalifa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. islamski ustrój polityczny państwa rządzonego przez kalifa, odpowiednik sułtanatu, cesarstwa lub królestwa;
Wiktionary
Kalifat (arab. خلافة chilāfa) – islamski ustrój polityczny, w którym głową państwa jest kalif (arab. خليفة chalīfa). Odpowiednik zachodnioeuropejskiego cesarstwa.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kalif m., kalifa mos.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|kalif|-at.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) kalifaat
* angielski: (1.1) caliphate
* arabski: (1.1) خلافة ż.
* azerski: (1.1) xilafət
* baskijski: (1.1) kaliferri
* bengalski: (1.1) খিলাফত
* białoruski: (1.1) халіфат m.
* bośniacki: (1.1) kalifat m., halifat m.
* bułgarski: (1.1) халифат m.
* czeski: (1.1) chalífát m., kalifát m.
* duński: (1.1) kalifat
* esperanto: (1.1) kalifujo
* fiński: (1.1) kalifaatti
* francuski: (1.1) califat m.
* hindi: (1.1) खिलाफ़त ż., ख़िलाफ़त ż.
* interlingua: (1.1) califato
* irlandzki: (1.1) cailifeacht ż.
* jidysz: (1.1) כאַליפֿאַט m.
* kazachski: (1.1) хилафат
* litewski: (1.1) kalifatas m.
* niemiecki: (1.1) Kalifat n.
* ormiański: (1.1) խալիֆայություն
* perski: (1.1) خلافت
* portugalski: (1.1) califado m.
* rosyjski: (1.1) халифат m.
* rumuński: (1.1) califat n.
* słoweński: (1.1) kalifat m.
* sorani: (1.1) خەلافەت
* szwedzki: (1.1) kalifat n.
* turecki: (1.1) hilafet, halifelik
* ujgurski: (1.1) خەلىپىلىك (хәлипилик, xelipilik)
* ukraiński: (1.1) халіфат m.
* urdu: (1.1) خلافت ż.
* uzbecki: (1.1) xalifalik (халифалик)
* włoski: (1.1) califfato m.
źródła.
== kalifat (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kalifat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kaˈlʲifat, AS: kalʹifat
Wiktionary
rzecz. kalif m., kalifa mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kalif m., kalifa mos.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|kalif|-at.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) kalifaat
* angielski: (1.1) caliphate
* arabski: (1.1) خلافة ż.
* azerski: (1.1) xilafət
* baskijski: (1.1) kaliferri
* bengalski: (1.1) খিলাফত
* białoruski: (1.1) халіфат m.
* bośniacki: (1.1) kalifat m., halifat m.
* bułgarski: (1.1) халифат m.
* czeski: (1.1) chalífát m., kalifát m.
* duński: (1.1) kalifat
* esperanto: (1.1) kalifujo
* fiński: (1.1) kalifaatti
* francuski: (1.1) califat m.
* hindi: (1.1) खिलाफ़त ż., ख़िलाफ़त ż.
* interlingua: (1.1) califato
* irlandzki: (1.1) cailifeacht ż.
* jidysz: (1.1) כאַליפֿאַט m.
* kazachski: (1.1) хилафат
* litewski: (1.1) kalifatas m.
* niemiecki: (1.1) Kalifat n.
* ormiański: (1.1) խալիֆայություն
* perski: (1.1) خلافت
* portugalski: (1.1) califado m.
* rosyjski: (1.1) халифат m.
* rumuński: (1.1) califat n.
* słoweński: (1.1) kalifat m.
* sorani: (1.1) خەلافەت
* szwedzki: (1.1) kalifat n.
* turecki: (1.1) hilafet, halifelik
* ujgurski: (1.1) خەلىپىلىك (хәлипилик, xelipilik)
* ukraiński: (1.1) халіфат m.
* urdu: (1.1) خلافت ż.
* uzbecki: (1.1) xalifalik (халифалик)
* włoski: (1.1) califfato m.
źródła.
== kalifat (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kalifat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
naturalne wzbogacanie wietrzejącej skały magmowej w związki potasu
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu Cf i liczbie atomowej 98, otrzymywany sztucznie, niewystępujący w skorupie ziemskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cf i liczbie atomowej 98;
Wiktionary
Kaliforn (Cf, łac. californium) – sztucznie wytworzony pierwiastek chemiczny z grupy aktynowców w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od Kalifornii, nazwy jednego ze stanów USA. Otrzymali go Stanley Thompson, Kenneth Street Jr., Albert Ghiorso i Glenn T. Seaborg w 1950 r. w Berkeley w tymże stanie bombardując 242Cm cząstkami α o energii 35 MeV.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma kaliforn?
Wiktionary
IPA: kaˈlʲifɔrn, AS: kalʹiforn
Wiktionary
rzecz. Kalifornia ż., Kalifornijczyk m., Kalifornijka ż.
przym. kalifornijski, kalifornowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Cf
Wiktionary
1. stan w Stanach Zjednoczonych;
2. mgławica gazowa w gwiazdozbiorze Perseusza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan na zachodzie Stanów Zjednoczonych;
Wiktionary
Kalifornia (ang. California) (wymowa:/kælɪˈfɔrnjə/) – stan na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, najludniejszy w kraju (39,4 mln mieszkańców w 2024 roku), a trzeci pod względem powierzchni (423 967 km²; po Alasce i Teksasie). Stolicą stanu jest Sacramento, a największymi miastami: Los Angeles, San Diego, San Jose i San Francisco.
Wikipedia
(1.1) Zawsze chciałem mieszkać w Kalifornii.
Wiktionary
IPA: ˌkalʲiˈfɔrʲɲja, AS: kalʹiforʹńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Kalifornijczyk mos., Kalifornijka ż., kaliforn mrz.
przym. kalifornijski
Wiktionary
(1.1) hist. Kalifornia Górna
Wiktionary
mieszkaniec Kalifornii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kalifornii, stanu w Stanach Zjednoczonych
Wiktionary
(1.1) Za prawie połowę śladu wodnego przeciętnego Kalifornijczyka jest winna konsumpcja mięsa i nabiału.
Wiktionary
rzecz. Kalifornia ż., kaliforn mrz.
:: fż. Kalifornijka ż.
przym. kalifornijski
Wiktionary
mieszkanka Kalifornii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kalifornii, stanu w Stanach Zjednoczonych
Wiktionary
Kompostowiec różowy (Eisenia fetida) – gatunek skąposzczeta z rodziny dżdżownicowatych (Lumbricidae), bardziej znany pod nazwą dżdżownica kalifornijska lub dżdżownica kompostowa, związany ze środowiskiem o dużej zawartości materii organicznej. Jest gatunkiem blisko spokrewnionym i bardzo podobnym do Eisenia andrei, z którym bywa często mylony. Różnice zewnętrzne widoczne są jedynie w pigmentacji ciała.
Wikipedia
rzecz. Kalifornia ż., Kalifornijczyk m., kaliforn mrz.
przym. kalifornijski
Wiktionary
związany z Kalifornią
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kalifornią, pochodzący z Kalifornii
Wiktionary
(1.1) W kalifornijskiej rafinerii przerabiającej 16000 t na dobę ropy powstawało 15000 m3/d ścieków o zawartości oleju 2001800 g/m3 [13].
Wiktionary
IPA: ˌkalʲifɔrʲˈɲijsʲci, AS: kalʹiforʹńii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kalifornia ż., Kalifornijczyk m., Kalifornijka ż., kaliforn m.
Wiktionary
1. napływ obcej kultury powodujący wypieranie lokalnej kultury;
2. upodabnianie się stylu życia na wzór prezentowanego w hollywoodzkich filmach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) upodobnianie się stylu życia na wzór prezentowanego w filmach produkowanych w Hollywood
(1.2) intensywny napływ kultury z określonego kraju bądź regionu powodujący wypieranie lokalnej kultury
Wiktionary
IPA: ˌkalʲifɔrʲɲiˈzat͡sʲja, AS: kalʹiforʹńizacʹi ̯a
Wiktionary
→ kaliforn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kalifornu
Wiktionary
rzecz. kaliforn m.
Wiktionary
osoba pisząca pięknym, ozdobnym, starannym pismem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się kaligrafią, pisząca zgodnie z jej prawidłami
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kaligrafista
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kaligrafia ż., kaligrafista m., kaligrafowanie n., wykaligrafowanie n.
czas. kaligrafować ndk., wykaligrafować dk.
przym. kaligraficzny
przysł. kaligraficznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|καλλιγράφος. → pięknie piszący
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) каліграф m.
* bułgarski: (1.1) калиграф m.
* duński: (1.1) kalligraf w.
* esperanto: (1.1) belskribisto, kaligrafiisto
* hiszpański: (1.1) calígrafo m.
* nowogrecki: (1.1) καλλιγράφος m.
* rosyjski: (1.1) каллигра́ф m.
* słowacki: (1.1) kaligraf m.
* ukraiński: (1.1) каліграф m.
źródła.
== kaligraf (język słowacki.) ==
thumb|kaligraf (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) kaligraf
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kaˈlʲiɡraf, AS: kalʹigraf
Wiktionary
rzecz. kaligrafia ż., kaligrafista m., kaligrafowanie n., wykaligrafowanie n.
czas. kaligrafować ndk., wykaligrafować dk.
przym. kaligraficzny
przysł. kaligraficznie
Wiktionary
(1.1) kaligrafista
Wiktionary
1. umiejętność pięknego, poprawnego i starannego pisania; pismo kaligraficzne;
2. piękne, staranne pismo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sztuka polegająca na pięknym, starannym pisaniu;
Wiktionary
Kaligrafia (gr. καλλιγραφία od καλὸς 'piękny' i γρᾰ́φειν 'pisać') – sztuka starannego i estetycznego pisania, często również zdobionego artystycznie. Nauka kaligrafii miała kształtować charakter oraz cierpliwość. Kaligrafia była podstawowym przedmiotem w szkołach. Do około 1960 r. była w Polsce przedmiotem nauczania początkowego, mającym na celu doskonalenie pisma odręcznego.
Wikipedia
(1.1) Opłaty za kaligrafię, taniec i szachy są zawarte w czesnym za szkołę.
Wiktionary
IPA: ˌkalʲiˈɡrafʲja, AS: kalʹigrafʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. kaligraf m., kaligrafista m., kaligrafowanie n., wykaligrafowanie n.
czas. kaligrafować ndk., wykaligrafować dk.
przym. kaligraficzny
przysł. kaligraficznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pismo, sztuka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kaligraf m., kaligrafista m., kaligrafowanie n., wykaligrafowanie n.
czas. kaligrafować ndk., wykaligrafować dk.
przym. kaligraficzny
przysł. kaligraficznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|καλλιγραφία.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) calligraphy
* arabski: (1.1) خط, فن الخط, علم الخط
* baskijski: (1.1) kaligrafia
* bengalski: (1.1) ক্যালিগ্রাফী (kyāligrāphī)
* białoruski: (1.1) каліграфія ż.
* bułgarski: (1.1) калиграфия ż.
* chiński standardowy: (1.1) 書法 (shūfǎ)
* duński: (1.1) kalligrafi w.
* esperanto: (1.1) belskribado, kaligrafio
* francuski: (1.1) calligraphie ż.
* hindi: (1.1) अक्षरांकन m. (akṣarāṅkana)
* hiszpański: (1.1) caligrafía ż.
* japoński: (1.1) カリグラフィー (karigurafī)
* kataloński: (1.1) cal·ligrafia ż.
* koreański: (1.1) 캘리그라피
* łotewski: (1.1) kaligrāfija ż.
* niemiecki: (1.1) Kalligrafie ż.
* nowogrecki: (1.1) καλλιγραφία ż.
* pendżabski: (1.1) ਕੈਲੀਗ੍ਰਾਫੀ (kailīgrāphī)
* portugalski: (1.1) caligrafia ż.
* rosyjski: (1.1) каллиграфия ż.
* słowacki: (1.1) kaligrafia ż.
* słoweński: (1.1) kaligrafija ż.
* tajski: (1.1) อักษรวิจิตร
* tamilski: (1.1) வனப்பெழுத்து (vaṉappeḻuttu)
* ukraiński: (1.1) каліграфія ż.
* węgierski: (1.1) kalligráfia
* włoski: (1.1) calligrafia ż.
źródła.
== kaligrafia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kaligrafia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: kaligraficznie
SJP.pl
1. czytelnie, starannie napisany;
2. związany z kaligrafią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kaligrafią
(1.2) napisany ozdobnym pismem odręcznym
Wiktionary
(1.2) KTO PISAŁ nasze twarze na pewno ospa / kaligraficznym piórem znacząc swoje „o”
Wiktionary
rzecz. kaligraf mos., kaligrafia ż., kaligrafowanie n.
czas. kaligrafować ndk., wykaligrafować dk.
przysł. kaligraficznie
Wiktionary
pisać starannie, ładnie, zgodnie z prawidłami kaligrafii
SJP.pl
czasownik
(1.1) pisać zgodnie z zasadami kaligrafii
Wiktionary
(1.1) – To prawda, nie potrafię kaligrafować, ale staram się w miarę wyraźnie wypisywać receptę
(1.1) Korespondencja jest pięknie kaligrafowana, ma ozdobne pieczęcie.
Wiktionary
IPA: ˌkalʲiɡraˈfɔvat͡ɕ, AS: kalʹigrafovać
Wiktionary
rzecz. kaligrafia ż., kaligraf m., kaligrafista m., kaligrafowanie n., wykaligrafowanie n.
czas. wykaligrafować dk.
przym. kaligraficzny
przysł. kaligraficznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kaligrafować.
Wiktionary
IPA: ˌkalʲiɡrafɔˈvãɲɛ, AS: kalʹigrafovãńe
Wiktionary
rzecz. wykaligrafowanie n., kaligrafia ż., kaligraf m., kaligrafista m.
czas. kaligrafować ndk., wykaligrafować dk.
przym. kaligraficzny
przysł. kaligraficznie
Wiktionary
utwór poetycki, którego treść obrazowana jest specjalnie opracowanym układem graficznym tekstu
SJP.pl
Wiersz obrazkowy, carmen figuratum, technopegnion (ang. emblem verse) – wierszowany utwór, który swym kształtem graficznym przypomina kształt jakiegoś przedmiotu.
Jest to forma zabawy poetyckiej, której początki sięgają starożytności, i która jest w użyciu do dziś.
Przykłady:
Wikipedia
Kaligula, oficjalna tytulatura cesarska Gaius Iulius Caesar Augustus Germanicus (ur. 31 sierpnia 12, zm. 24 stycznia 41) – cesarz rzymski od 18 marca 37 do swojej śmierci.
Wikipedia
roślina doniczkowa; kalia, cantedeskia
SJP.pl
Kalikant, kalikancista (łac. calcare – deptać) – osoba wprawiająca w ruch miechy w organach piszczałkowych. Kalikowanie polegało na wprawianiu nogami w ruch pedałów dźwigniowych (rzadziej ręcznej korby lub dźwigni), które poprzez urządzenia pośrednie, najczęściej mniejsze miechy, dostarczało ciśnienia do głównego miecha.
Wikipedia
dawniej: człowiek pompujący powietrze do miechów organowych; kalikator
SJP.pl
Kalikant, kalikancista (łac. calcare – deptać) – osoba wprawiająca w ruch miechy w organach piszczałkowych. Kalikowanie polegało na wprawianiu nogami w ruch pedałów dźwigniowych (rzadziej ręcznej korby lub dźwigni), które poprzez urządzenia pośrednie, najczęściej mniejsze miechy, dostarczało ciśnienia do głównego miecha.
Wikipedia
miasto w Indiach
SJP.pl
Kozhikode (hist. Kalikat; malajalam കോഴിക്കോട്, trl. Kōḻikkōṭ; ang. Kozhikode, dawniej Calicut; hindi कोष़िक्कोड, trl. Koḻikkoḍ, trb. Kolikkod, dawniej कालीकट, trl. Kālīkaṭ, trb. Kalikat) – miasto w Indiach; trzecie co do wielkości miasto w stanie Kerala. Ludność: 801 190 (1991).
Wikipedia
dawniej: człowiek pompujący powietrze do miechów organowych; kalikant
SJP.pl
gatunek perkalu (cienkie płótno bawełniane)
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: gatunek perkalu (cienkiego płótna bawełnianego); kaliko
SJP.pl
pompować powietrze do miechów organowych
SJP.pl
czasownik
(1.1) dąć w miech organów
Wiktionary
(1.1) W tę niedzielę Jasiek będzie kalikował organiście.
Wiktionary
IPA: ˌkalʲiˈkɔvat͡ɕ, AS: kalʹikovać
Wiktionary
rzecz. kalikowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kalikować.
Wiktionary
czas. kalikować ndk.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Kalikst, Kalist – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od przymiotnika gr. 'kalós' (łac. Callistus, Callixtus). Forma 'kállistos' oznacza 'bardzo dobry, bardzo piękny'.
Żeńskim odpowiednikiem jest Kalista lub Kaliksta.
Wikipedia
IPA: ˈkalʲikst, AS: kalʹikst
Wiktionary
rzecz. kalikstyn m.
:: fż. Kalista ż., Kaliksta ż.
przym. Kalikstowy
Wiktionary
Utrakwiści, także kalikstyni (z łac. calix „kielich”) – pierwotnie określenie wszystkich husytów, później umiarkowany ich odłam z głównym ośrodkiem życia religijnego w Pradze.
Utrakwiści rekrutowali się z mieszczaństwa i rycerstwa. W odróżnieniu od radykalnych ruchów husyckich stawiali na umiarkowaną społecznie i politycznie reformę kościelną. Ich program zakładał:
Wikipedia
piaszczysty pył nad Oceanem Atlantyckim, przenoszony wiatrem znad marokańskiej części Sahary
SJP.pl
Wikipedia
piaszczysty pył nad Oceanem Atlantyckim, przenoszony wiatrem znad marokańskiej części Sahary
SJP.pl
Wikipedia
Kalimagnezja – nawóz potasowy składający się z siarczanu potasu (K
2SO
4; 26–30%) i siarczanu magnezu (MgSO
4; 25–38%).
Wikipedia
instrument z wydrążonego kawałka drewna; mbira
SJP.pl
Zanza (znana też jako mbira, canca, sansi, insimbi, kalimba) – instrument muzyczny należący do grupy idiofonów szarpanych. Jest to instrument przede wszystkim afrykański, ale spotykany również w innych częściach świata.
Sztuka wyrobu i gry na mbirze/sansi w Zimbabwe i Malawi wpisana została w 2020 roku na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Wikipedia
drzewo lub krzew z rodziny przewiertniowatych; owoc tego drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tej roli wystąpiła zarówno aktorka Kalina Jędrusik, której zmysłowy głos i głęboki dekolt wywoływały furię moralistów, oraz piosenkarki, które występowały w śmiałych kreacjach.
Wiktionary
IPA: kaˈlʲĩna, AS: kalʹĩna
Wiktionary
rzecz. kalina ż., kalinka ż., Kalinówka ż., Kalinowo n.
:: zdrobn. Kalinka ż.
przym. kalinowy, Kalinowy
Wiktionary
kalinek błękitny - krab występujący w zachodniej części Oceanu Atlantyckiego i w Zatoce Meksykańskiej, zawdzięczający swoją nazwę niebieskim odnóżom; krab błękitny, krab niebieski
SJP.pl
słodkowodna ryba z rodziny karpiowatych; lin, pszenicznik, oczeretniak
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Kalinik – imię męskie pochodzenia greckiego Καλλίνικος (Kalinikios), oznaczające „ten, kto się wyróżnia urodą”. W Kościele katolickim jest kilku świętych patronów tego imienia.
Kalinik imieniny obchodzi 28 stycznia, 23 sierpnia i 6 listopada.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Twer, oficjalna nazwa między 1931-1990 rokiem
Wiktionary
Wikipedia
przym. kaliniński
Wiktionary
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. Królewiec, miasto obwodowe w Federacji Rosyjskiej, położone u ujścia Pregoły do Bałtyku;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sieć RŻD składa się z 17 magistral, które przechodzą przez cały kraj – od Kaliningradu do Władywostoku.
Wiktionary
rzecz. kaliningradczyk mos., kaliningradka ż.
przym. kaliningradzki
Wiktionary
(1.1) Królewiec
Wiktionary
mieszkaniec Kaliningradu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kaliningradu
Wiktionary
rzecz. Kaliningrad mrz.
:: fż. kaliningradka ż.
przym. kaliningradzki
Wiktionary
mieszkanka Kaliningradu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kaliningradu
Wiktionary
rzecz. Kaliningrad mrz.
:: fm. kaliningradczyk mos.
przym. kaliningradzki
Wiktionary
przymiotnik od: Kaliningrad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kaliningradu, związany z Kaliningradem
Wiktionary
(1.1) Powiat węgorzewski od północy graniczy z obwodem kaliningradzkim.
Wiktionary
rzecz. Kaliningrad m., kaliningradczyk mos., kaliningradka ż.
Wiktionary
(1.1) królewiecki
Wiktionary
przymiotnik od: Kalinin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kalininem, dotyczący Kalinina
Wiktionary
rzecz. Kalinin mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: kalina
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pęcherznica kalinolistna - gatunek rośliny z rodziny różowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający liście jak kalina
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, w rejonie samborskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kalinowski
Wiktionary
Wikipedia
szarynka kalinówka - gatunek stonki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe na Ukrainie, położone w obwodzie winnickim;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kalinowski, kalinówecki, kalinowy, Kalinowy
rzecz. kalina ż., Kalina ż.
Wiktionary
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
→ Kalinowo
SJP.pl
kalinowski – polskie nazwisko
Wikipedia
osiedle w Lublinie
SJP.pl
Kalinowszczyzna (hist. Przedmieście Lwowskie) – dzielnica mieszkaniowa w Lublinie, położona w północno-wschodniej części miasta. Wieś królewska w starostwie lubelskim województwa lubelskiego w 1786 roku.
Wikipedia
1. odnoszący się do kaliny;
2. mający kolor owoców kaliny
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) związany z Kaliną, dotyczący Kaliny, należący do Kaliny
Wiktionary
(1.1) Wojtkowe i Kalinowe dzieci są bardzo grzeczne i dobrze wychowane.
Wiktionary
IPA: ˌkalʲĩˈnɔvɨ, AS: kalʹĩnovy
Wiktionary
rzecz. kalina ż., Kalina ż., kalinka ż., Kalinka ż., Kalinówka ż., Kalinowo n.
przym. kalinowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. muza poezji epicznej, jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;
Wiktionary
Kalliope (także Kaliopa, Kaliope, 'Pięknolica'; gr. Καλλιόπη Kalliópē ‘o pięknym głosie’, łac. Calliope) – w mitologii greckiej muza poezji epickiej.
Uchodziła za córkę boga Zeusa i tytanidy Mnemosyne oraz za siostrę: Erato, Euterpe, Klio, Melpomene, Polihymnii, Talii, Terpsychory i Uranii.
Wikipedia
(1.1) Kaliopa i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.
(1.1) Atrybutami Kaliopy były: tabliczka, rylec i trąba.
Wiktionary
IPA: kaˈlʲjɔpa, AS: kalʹi ̯opa
Wiktionary
(1.1) Kaliope, Kalliope
Wiktionary
w mitologii greckiej: muza poezji epickiej, przedstawiana z tabliczką i rylcem
SJP.pl
Kalliope (także Kaliopa, Kaliope, 'Pięknolica'; gr. Καλλιόπη Kalliópē ‘o pięknym głosie’, łac. Calliope) – w mitologii greckiej muza poezji epickiej.
Uchodziła za córkę boga Zeusa i tytanidy Mnemosyne oraz za siostrę: Erato, Euterpe, Klio, Melpomene, Polihymnii, Talii, Terpsychory i Uranii.
Wikipedia
balladowa improwizacja w rytmach afrykańskich; calypso
SJP.pl
Wikipedia
w botanice: osłonka szczytu korzenia; kalyptra
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny komelinowatych; smużyna
SJP.pl
przymiotnik od: Kalisz, Kalisz Pomorski, Kaliskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kalisza, związany z Kaliszem
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Nadchodziły tymczasem partie rekruckie z innych obwodów kaliskiego województwa.
Wiktionary
IPA: kaˈlʲisʲci, AS: kalʹisʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kaliskie n., Kalisz mrz., kaliszanin mos., kaliszanka ż.
przym. podkaliski
Wiktionary
przymiotnik od: Kalisz, Kalisz Pomorski, Kaliskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. region w środkowej Polsce
Wiktionary
Kaliskie – region historyczny i region etnograficzny w środkowej Polsce, na Pojezierzu Wielkopolskim i Nizinie Południowowielkopolskiej, w dorzeczu górnej i środkowej Warty, ze stolicą w Kaliszu; wschodnia część Wielkopolski.
Kaliskie obejmuje obszar dawnego województwa kaliskiego na południe od Gopła oraz ziemię wieluńską. Na północy graniczy z Kujawami, na południu z Dolnym Śląskiem i Górnym Śląskiem, na zachodzie z ziemią poznańską, na wschodzie z ziemią sieradzką i ziemią łęczycką.
Wikipedia
(1.1) W Kaliskiem rozpogodziło się na dobre.
Wiktionary
rzecz. Kalisz mos./mrz., kaliszanin m., kaliszanka ż., Kaliszowa ż., Kaliszówna ż.
przym. kaliski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) grub. neol. kalesony
Wiktionary
(1.1) kalesony
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kalista – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego "najpiękniejsze". Jest odpowiednikiem męskiego imienia Kalikst. Istnieją dwie święte o tym imieniu.
Kalista i Kaliksta imieniny obchodzą 19 stycznia i 25 kwietnia.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny mirtowatych; kuflik
SJP.pl
Kuflik, kalistemon (Callistemon) – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych, w niektórych ujęciach taksonomicznych włączany do rodzaju melaleuka Melaleuca. W tradycyjnym ujęciu obejmuje ok. 30 gatunków występujących w Australii. Rosną one w miejscach skalistych i piaszczystych, suchych i wzdłuż strumieni, często też na wybrzeżu. Kwiaty zapylane są głównie przez ptaki, a nasiona uwalniane są z twardych, zdrewniałych torebek zwykle po działaniu ognia.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kalisteniką, dotyczący kalisteniki
(1.2) odpowiedni kalistenice
Wiktionary
(1.2) Trening kalisteniczny bazuje na wykonywaniu ćwiczeń z ciężarem własnego ciała. Pozwala w harmonijny sposób rozwinąć całą sylwetkę i możesz wykonać go tam, gdzie tylko chcesz, także w domu.
Wiktionary
rzecz. kalistenika ż.
przysł. kalistenicznie
Wiktionary
trening siłowy z wykorzystaniem wyłącznie swojej masy ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. rodzaj treningu siłowego, wykonywanego w oparciu o ćwiczenia wykorzystujące ciężar własnego ciała
Wiktionary
Kalistenika (stgr. κάλλος kállos „piękno” i σθένος sthénos „siła”) – aktywność fizyczna polegająca na treningu oporowym opartym na ćwiczeniach z wykorzystaniem własnej masy ciała, takich jak np. „pompki”, „mostki”, „brzuszki” i „dipy”. Jest często łączona ze stretchingiem.
Wikipedia
przym. kalisteniczny
przysł. kalistenicznie
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Kalistrat – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się ze złożenia słów kalios i stratos oznaczających kolejno "piękno" i "armia". Imię to nosiło kilku świętych katolickich.
Kalistrat imieniny obchodzi 10 października i 26 października.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. duże miasto w Polsce, w południowo-wschodniej Wielkopolsce;
(1.2) geogr. wieś w województwie mazowieckim, w gminie Regimin;
(1.3) geogr. wieś w województwie pomorskim, w gminie Dziemiany;
(1.4) geogr. zob. Kalisz Pomorski.;
Wiktionary
Kalisz (łac. Calisia, jid. קאַליש) – miasto na prawach powiatu, drugie pod względem liczby ludności i trzecie pod względem powierzchni w województwie wielkopolskim, historyczna stolica Wielkopolski obok Poznania, stolica Kaliskiego, siedziba powiatu kaliskiego, jeden z dwóch głównych ośrodków aglomeracji kalisko-ostrowskiej i Kaliskiego Okręgu Przemysłowego. Miasto położone w środkowo-zachodniej Polsce na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Prosną, u ujścia Swędrni.
Wikipedia
(1.1) W Kaliszu urodził się prezydent Polski – Stanisław Wojciechowski.
Wiktionary
IPA: ˈkalʲiʃ, AS: kalʹiš
Wiktionary
rzecz. Kaliskie n., kaliszanin mos., kaliszanka ż.
przym. kaliski
Wiktionary
mieszkaniec Kalisza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kalisza lub Kalisza Pomorskiego
(1.2) osoba pochodząca z Kalisza lub Kalisza Pomorskiego, urodzona w Kaliszu, Kaliszu Pomorskim
Wiktionary
Kaliszanin – czasopismo wydawane w latach 1870–1892 w Kaliszu, dwa razy w tygodniu, przez Karola Hindemitha; od 1893 ukazywało się pod tytułem „Gazeta Kaliska”.
Wikipedia
(1.1) W skład sześcioosobowej ekspedycji wchodzą – prócz legniczan – dwaj kaliszanie.
Wiktionary
IPA: ˌkalʲiˈʃãɲĩn, AS: kalʹišãńĩn
Wiktionary
rzecz. Kalisz m.
:: fż. kaliszanka ż.
przym. kaliski
Wiktionary
mieszkanka Kalisza, Kalisza Pomorskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kalisza
(1.2) kobieta pochodząca z Kalisza, urodzona w Kaliszu
Wiktionary
Fabryka Pieczywa Cukierniczego „Kaliszanka” w Kaliszu – byłe przedsiębiorstwo przemysłu spożywczego z siedzibą w Kaliszu, założone w 1892 r., znacjonalizowane w 1948, sprywatyzowane w 1992, od 2005 w grupie kapitałowej Jutrzenka (obecnie Colian Holding); jeden z największych producentów wafli w czekoladzie w Polsce, produkowała m.in. wafle Grześki i herbatniki BeBe.
Wikipedia
IPA: ˌkalʲiˈʃãnka, AS: kalʹišãnka
Wiktionary
rzecz. Kalisz m.
:: fm. kaliszanin m.
przym. kaliski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
stop niklu z glinem używany do wyrobu naczyń ogniotrwałych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie rostowskim Rosji, lewy dopływ Dońca
Wiktionary
z łaciny: potas (pierwiastek chemiczny)
SJP.pl
1. cienki papier służący do odbijania pisma, rysunku;
2. przezroczysty papier lub materiał płócienny do rysunków technicznych kopiowanych później na papierze światłoczułym;
3. odwzorowany rysunek, obraz;
4. wyraz lub związek wyrazowy, będący dosłownym tłumaczeniem z obcego języka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) papier powleczony z jednej strony farbą, wkładany między dwa arkusze papieru, aby na drugim otrzymać kopię tego, co jest pisane na pierwszym;
(1.2) półprzezroczysty papier służący do kopiowania rysunków i przenoszenia ich na inny papier;
(1.3) wierne odtworzenie jakiegoś wzoru, schematu lub sytuacji w nowych okolicznościach lub nowym miejscu
(1.4) jęz. wyraz lub wyrażenie złożone z rodzimych składników, lecz zbudowane na wzór obcego wyrazu lub wyrażenia;
Wiktionary
Materiał do kopiowania rysunku, a także uzyskany w ten sposób obraz:
W językoznawstwie:
Miejscowości o tej nazwie:
Wikipedia
(1.4) Przykładem kalki może być polskie słowo „zaimek”. Wydaje się posiadać swojską postać, a w istocie rzeczy jest dosłownym tłumaczeniem łacińskiego wzoru.
Wiktionary
rzecz. kalkowanie n., przekalkowanie n., przekalkowywanie n.
czas. kalkować ndk., przekalkować dk., przekalkowywać ndk.
przym. kalkowy
Wiktionary
(1.4) kalka językowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. sproszkowane szkło z recyklingu stosowane jako surowiec szklarski
Wiktionary
1. technika nanoszenia na gładkie powierzchnie kolorowych ilustracji z odpowiednio przygotowanego papieru;
2. papier z taką ilustracją;
3. ilustracja naniesiona taką techniką
SJP.pl
Kalkomania – technika zdobnicza obejmująca druk na specjalnym papierze, którego obraz jest przeznaczony do przeniesienia na inną powierzchnię. Wynalezienie tej techniki ok. 1750 roku przypisuje się Simonowi François Ravenetowi – francuskiemu grawernikowi, który wyemigrował do Anglii. Kalkomania może być sucha, wodna, ceramiczna itp.Kalkomanie zazwyczaj drukuje się przy pomocy techniki druku zwanej sitodrukiem. Kalkomania jest bardziej zaawansowaną techniką dekupażu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odbijanie rysunku za pomocą kalki
(1.2) przen. kopiowanie czyjegoś sposobu, stylu lub pomysłu
(1.3) jęz. zapożyczanie z obcego języka
Wiktionary
Kalka językowa (fr. calque linguistique), in. odbitka językowa – jednostka językowa utworzona poprzez dokładne przetłumaczenie wyrazu lub całego połączenia wyrazowego z jednego języka na inny. Język docelowy naśladuje wówczas strukturę (semantyczną, morfemową) przejętego słowa lub połączenia wyrazów przy użyciu rodzimych jednostek leksykalnych. Mechanizm ten określa się jako kalkowanie i bywa uważany za szczególny typ zapożyczania językowego.
Wikipedia
rzecz. kalka ż., przekalkowanie n., przekalkowywanie n.
czas. kalkować ndk., przekalkować dk., przekalkowywać ndk.
przym. kalkowany, kalkowy, przekalkowany, przekalkowywany
ims. kalkujący
Wiktionary
1. pracownia, w której kalkuje się wykresy, rysunki itp.;
2. dawniej: urządzenie do pompowania powietrza do miechów organowych
SJP.pl
Kalkownia – była osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica.
Miejscowość zanikła, nazwę zniesiono z 1.01.2021 r.
Miejscowość wchodziła w skład sołectwa Bolejny.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kalka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kalką, dotyczący kalki
Wiktionary
rzecz. kalka ż., kalkowanie n., przekalkowanie n., przekalkowywanie n.
czas. kalkować ndk., przekalkować dk., przekalkowywać ndk.
przym. kalkowany, przekalkowany, przekalkowywany
ims. kalkujący
Wiktionary
[czytaj: kalksztajn] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kalkuta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kalkutą, dotyczący Kalkuty
Wiktionary
rzecz. Kolkata ż., Kalkuta ż.
Wiktionary
1. obliczenie, wyliczenie, rachunek;
2. rozważanie szans na powodzenie jakichś działań i planowanie ich przebiegu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. ustalanie kosztów na jednostkę towarów lub usług
(1.2) rozważanie nad szansami przedsięwzięcia
Wiktionary
Kalkulacja (łac. calculatio – obliczenie) – jest to ustalenie kosztu jednostkowego wytworzonego produktu, dostarczenie informacji o wysokości poniesionych kosztów oraz o wysokości poszczególnych kosztów w całości (układ kalkulacyjny kosztów). Kalkulacja stanowi istotny etap rachunku kosztów.
Wikipedia
rzecz. kalkulator mrz., kalkulowanie n., skalkulowanie n., kalkulatorek m.
czas. kalkulować ndk., skalkulować dk.
przym. kalkulacyjny
Wiktionary
(1.1) liczenie, obliczanie, planowanie, wyliczanie
(1.2) planowanie, przemyśliwanie, rozważanie
Wiktionary
związany z kalkulacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący kalkulacji
Wiktionary
rzecz. kalkulatorek m., kalkulacja ż., kalkulator m., kalkulowanie n.
czas. kalkulować ndk.
Wiktionary
osoba zatrudniona do przeprowadzenia kalkulacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) małe urządzenie służące do wykonywania obliczeń arytmetycznych;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pracownik, który zajmuje się wykonywaniem kalkulacji;
Wiktionary
Kalkulator – przenośne urządzenie liczące służące do wykonywania obliczeń matematycznych. Współcześnie najczęściej elektroniczne i o niewielkich kompaktowych rozmiarach. Dawniej mechaniczne, nazywane maszyną kalkulacyjną i zdolne do wykonywania jedynie podstawowych operacji arytmetycznych.
Wikipedia
(1.1) Kuratorium zabroniło korzystania z kalkulatorów podczas egzaminu maturalnego.
Wiktionary
IPA: ˌkalkuˈlatɔr, AS: kalkulator
Wiktionary
rzecz. kalkulant m., kalkulantka ż., kalkulacja ż., kalkulowanie n., wykalkulowanie n., skalkulowanie n.
:: zdrobn. kalkulatorek m.
:: fż. kalkulatorka ż.
czas. kalkulować ndk., wykalkulować dk., skalkulować dk.
przym. kalkulatorowy, kalkulacyjny
Wiktionary
(1.1) żart. liczydło, komputer
Wiktionary
zdrobnienie od: kalkulator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zdrobn. kalkulator
Wiktionary
(1.1) W latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku dzieci z zamożniejszych rodzin szpanowały w szkołach elektronicznymi zegarkami z kalkulatorkiem.
Wiktionary
rzecz. kalkulator m., kalkulant m., kalkulantka ż., kalkulacja ż., kalkulowanie n., wykalkulowanie n., skalkulowanie n.
:: fż. kalkulatorka ż.
czas. kalkulować ndk., wykalkulować dk., skalkulować dk.
przym. kalkulatorowy, kalkulacyjny
Wiktionary
kobieta zatrudniona do przeprowadzenia kalkulacji
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kalkulatorem, dotyczący kalkukatora
Wiktionary
rzecz. kalkulator m., kalkulatorek m.
Wiktionary
urządzenie mierzące czas międzymiastowej rozmowy telefonicznej
SJP.pl
obliczać, rozważać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) obliczać, rachować, dokonywać kalkukacji
(1.2) przen. liczyć na coś
czasownik zwrotny kalkulować się
(2.1) opłacać się
(2.2) być rezultatem kalkulowania
Wiktionary
(1.2) Kalkulują nie tylko przez wzgląd na to, co mogą stracić wchodząc zbyt wcześnie w związek małżeński, dostrzegają także korzyści – związek formalny skróci przedłużający się niepokojąco czas pozostawania panną.
Wiktionary
rzecz. kalkulatorek m., kalkulator m., kalkulacja ż., kalkulowanie n.
przym. kalkulacyjny
Wiktionary
miasto w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w delcie Gangesu w północno-wschodnich Indiach, stolica stanu Bengal Zachodni;
Wiktionary
Kolkata lub Kalkuta (hindi कोलकाता, trl. Kolkātā, trb. Kolkata; bengali: কলকাতা, trl. Kolkatā, trb. Kolkata ang. Kolkata; do 2001 r. hindi कलकत्ता, trl. Kalkattā, trb. Kalkatta; ang. Calcutta) – miasto w Indiach, w delcie Gangesu, stolica stanu Bengal Zachodni, trzecia aglomeracja w kraju licząca około 15 milionów mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Kalkuta położona jest w delcie Gangesu.
Wiktionary
IPA: kalˈkuta, AS: kalkuta
Wiktionary
rzecz. Kolkata ż.
przym. kalkucki, podkalkucki
Wiktionary
(1.1) Kolkata
Wiktionary
mieszkaniec Kalkuty
SJP.pl
mieszkanka Kalkuty
SJP.pl
1. trująca bylina z rodziny obrazkowatych; czermień
2. roślina z rodziny obrazkowatych, uprawiana jako roślina ozdobna; kalia
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Kalina – imię żeńskie o niejasnym pochodzeniu, stanowiące być może przekształcone na gruncie białoruskim imię Akwilina, lub powstałe na gruncie wschodniosłowiańskim pod wpływem wyrazu kalina. Zgodnie z rosyjskimi źródłami, Kalinka to zdrobnienie zarówno męskie od Kalinika, jak i żeńskie – od żeńskiego rosyjskiego odpowiednika tego imienia, tj. Kallinikii (Каллиникня). Należy też podkreślić, iż forma Kalina spotykana była jako męska forma skrócona imienia Kalinik już w źródłach pochodzących z lat 1479–1584 z monastyru sołowieckiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. drugi co do wielkości księżyc Jowisza, trzeci w Układzie Słonecznym;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cztery największe księżyce Jowisza (Kallisto, Europa, Ganimedes, Io) to tzw. księżyce galileuszowe, odkryte przez Galileusza.
Wiktionary
merystem przyranny wytwarzany z tkanki miękiszowej rośliny na uszkodzonej powierzchni; kalus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. rodzaj tkanki miękiszowej roślin;
Wiktionary
Kalus, kallus, merystem przyranny – tkanka roślinna powstająca w miejscu zranienia rośliny najczęściej z okolicznych komórek tkanki miękiszowej. Jest to amorficzna masa komórek mająca zwykle postać białego nalotu. Komórki tworzone przez te merystemy powodują stopniowe zabliźnianie się i zarastanie ran. Komórki kallusa są zwykle większe od komórek tkanki macierzystej.
Wikipedia
(1.1) Wystawiony na działanie promieni kallus często zawiera chlorofil.
Wiktionary
rzecz. kalus mrz.
przym. kalusowy, kallusowy
Wiktionary
(1.1) war. kalus
Wiktionary
przymiotnik od: kallus
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący kallusa
Wiktionary
rzecz. kallus mrz., kalus mrz.
Wiktionary
(1.1) war. kalusowy
Wiktionary
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
głowonóg mający walcowate ciało z licznymi ramionami otaczającymi otwór gębowy, poruszający się ruchem odrzutowym, żyjący gromadnie w Atlantyku i Morzu Śródziemnym; kałamarnica; loligo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowo-wschodniej Szwecji, nad Cieśniną Kalmarską;
Wiktionary
Kalmar – miasto w południowo-wschodniej Szwecji, nad Cieśniną Kalmarską (Morze Bałtyckie). Ośrodek administracyjny Regionu Kalmar (236 501 mieszkańców) i Gminy Kalmar (60 649 mieszkańców).
Wikipedia
IPA: ˈkalmar, AS: kalmar
Wiktionary
przym. kalmarski
Wiktionary
przymiotnik od: Kalmar
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kalmarem, dotyczący Kalmaru, pochodzący z Kalmaru
Wiktionary
rzecz. Kalmar mrz.
Wiktionary
rząd morskich głowonogów o walcowatym ciele z licznymi ramionami otaczającymi otwór gębowy; kałamarnice
SJP.pl
Kałamarnice, kalmary, kalmarokształtne (Teuthida) – grupa około 300 gatunków głowonogów zaliczanych do dziesięciornic, tradycyjnie klasyfikowana w randze rzędu lub podrzędu, znacznie zróżnicowana morfologicznie i ekologicznie. Są zaliczane do owoców morza (frutti di mare). Część taksonomów nie uznaje tej grupy za klad, a nazwę Teuthida traktuje jako nomen dubium i proponuje w jej miejsce wprowadzenie rzędów Myopsida i Oegopsida.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Architeuthis dux|Steenstrup|ref=tak., duży głowonóg morski, jeden z największych mięczaków na świecie;
Wiktionary
Kałamarnica olbrzymia, kalmarzec (Architeuthis dux) – gatunek kałamarnicy z rodziny Architeuthidae. Obok Mesonychoteuthis hamiltoni jeden z dwóch największych mięczaków na świecie. Ma dziesięć ramion (w tym dwa dłuższe z haczykowatymi przyssawkami). Największy znany okaz, znaleziony w 1887 przy brzegach Nowej Zelandii, miał średnicę oczu dochodzącą do 37 cm, a długość ciała do 18 m (z czego ok. 12 m przypadało na macki). Zwierzę to jest przypuszczalnie źródłem legend o krakenie; jest to jeden z przypadków, gdy istnienie stworzenia uważanego za mityczne znajduje potwierdzenie.
Wikipedia
(1.1) Największy znany okaz kalmarca złowiono w 1887 roku.
Wiktionary
rzecz. kalmar mzw.
Wiktionary
(1.1) kałamarnica olbrzymia
Wiktionary
rodzaj z rodziny wrzosowatych obejmujący siedem gatunków krzewów występujących w Ameryce Północnej i na Kubie
SJP.pl
Kalmia (Kalmia L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych. Należy do niego 9 gatunków. Największe ich zróżnicowanie jest w Ameryce Północnej, gdzie rośnie 8 gatunków, z czego 7 we wschodniej części kontynentu (na południu sięgając do Kuby), a jeden (kalmia wrzosopodobna K. ericoides) w zachodniej części. Jeden gatunek – naskałka pełzająca K. procumbens – występuje w górach Europy i północnej Azji (nazwa zwyczajowa wynika z długiej tradycji zaliczania tego gatunku do odrębnego rodzaju – naskałka Loiseleuria).
Wikipedia
białko występujące powszechnie w organizmach eukariotycznych, działające w obecności jonów wapnia
SJP.pl
Kalmodulina (ang. calcium-modulated protein, CaM, "białko modulowane przez wapń") – małe (16,7 kDa) białko modulatorowe, powszechnie występujące w organizmach eukariotycznych, o konserwatywnej ewolucyjnie strukturze: składa się z jednego łańcucha polipeptydowego o długości 148 reszt aminokwasowych. Odkryte w 1970 r. równocześnie przez dwa zespoły badaczy, zyskało stosowaną dziś nazwę w 1979.
Wikipedia
1. dawniej: tatarak;
2. gatunek wódki przygotowanej jako nalewka na korzeniach tataraku; kalmusówka; ajerówka
SJP.pl
Luksemburg:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
przestarzałe: słodka wódka, sporządzona jako nalewka na korzeniach tataraku; ajerówka
SJP.pl
Wikipedia
rodzina muchówek; Lauxaniidae
SJP.pl
Kalników – wieś w Polsce położona na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Stubno.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kalników. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gwara. zanieczyszczony
Wiktionary
(1.1) Po wczorajszym deszczu Soła była kalna
Wiktionary
w handlu: strata na wadze towaru, spowodowana wyschnięciem przy transportowaniu lub przechowywaniu
SJP.pl
Caló (od rom. słowa kalo „czarny”, lub od pierwotnego hiszp. zincaló „cygański”) – pogadialekt języka romskiego, uważany też za gwarę hiszpańskiego, lub osobny język mieszany, którym posługują się andaluzyjscy Romowie zwani Calé (nazwa własna), Gitanos lub dawniej Zincarli (egzoetnonimy). Obok portugalsko-brazylijskiego calâo, katalońskiego romanó i baskijskiego errumantxela tworzy iberyjską grupę pogadialektów języka romskiego, używanych na terenie Hiszpanii i Portugalii oraz w Ameryce Łacińskiej.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin z gromady wątrobowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina z rodzaju nazwa systematyczna|Calocephalus|ref=tak.
Wiktionary
Kalocefalus (Calocephalus R. Br.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje co najmniej 9 gatunków występujących naturalnie w Australii.
Wikipedia
rzadko: kalafonia;
1. produkt uboczny destylacji żywic drzew iglastych, używany m.in. do nacierania włosia smyczków;
2. dawniej, żartobliwie: napój alkoholowy
SJP.pl
[czytaj: kalokagatia] ideał wychowania arystokratycznego w starożytnej Grecji; kalokagatia, kalokagathos, kalos kagathos
SJP.pl
Kalokagatia, kalokagathia (stgr. καλοκαγαθία kalokagathia, od καλὸς κἀγαθός kalos kagathos – dosł. „piękny i dobry”), właściwa forma kalokagathia – greckie pojęcie oznaczające połączenie dobra z pięknem. W tym samym znaczeniu, lecz jako καλὸς καὶ ἀγαθός lub καλὸς κἀγαθός występowało w dziełach Homera, Solona i Tukidydesa. Było ono odzwierciedleniem szlachetnego i etycznego postępowania. Pierwszą znaną z imienia osobą, która użyła tego pojęcia, był Ksenofont.
Wikipedia
[czytaj: kaloKAgatos] ideał wychowania arystokratycznego w starożytnej Grecji; kalokagatia, kalokagathia, kalos kagathos
SJP.pl
ideał wychowania arystokratycznego w starożytnej Grecji; kalokagathia, kalokagathos, kalos kagathos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. w starożytnej Grecji: ideał etyczny łączący doskonałość duchową z pięknem fizycznym
Wiktionary
Kalokagatia, kalokagathia (stgr. καλοκαγαθία kalokagathia, od καλὸς κἀγαθός kalos kagathos – dosł. „piękny i dobry”), właściwa forma kalokagathia – greckie pojęcie oznaczające połączenie dobra z pięknem. W tym samym znaczeniu, lecz jako καλὸς καὶ ἀγαθός lub καλὸς κἀγαθός występowało w dziełach Homera, Solona i Tukidydesa. Było ono odzwierciedleniem szlachetnego i etycznego postępowania. Pierwszą znaną z imienia osobą, która użyła tego pojęcia, był Ksenofont.
Wikipedia
(1.1) Jeśli jednak pokolenie inicjatorów nowożytnego olimpizmu miało prawo wierzyć w taką ewolucję sportu, która zbliżać się będzie stopniowo do kalokagatii, to późniejsze generacje działaczy olimpijskich wyzbyły się złudzeń (…).
(1.1) Gdy łącząc piękno i dobro powołujemy się na tradycje Starożytności, na kalokagatię - nie pamiętamy zwykle, że był to ideał wychowania młodzieży greckiej, coś w rodzaju kodeksu rycerskiego (…).
Wiktionary
minerał i związek chemiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. chlorek rtęci(I), biała, słabo rozpuszczalna w wodzie substancja używana m.in. jako środek antyseptyczny lub przeczyszczający;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wysypał odważony kalomel, przetarł talerzyki metalowe i po raz drugi nadważył… Dopiero za czwartym razem wagę utrafił.
Wiktionary
przym. kalomelowy
Wiktionary
przymiotnik od: kalomel, np. półogniwo kalomelowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z kalomelem
Wiktionary
(1.1) Jak widać z powyższego wzoru potencjał elektrody kalomelowej zależy od stężenia jonów chlorkowych.
Wiktionary
rzecz. kalomel m.
Wiktionary
nauka o symetrii i harmonii
SJP.pl
największy z nietoperzy, o rozpiętości skrzydeł do półtora metra; rudawka malajska, pies latający
SJP.pl
Rudawka (Pteropus) – rodzaj ssaków z podrodziny Pteropodinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae). Nazywane są również kalongami lub lisami latającymi. Wiele gatunków jest zagrożonych wyginięciem, ze względu na wysoki poziom polowań w celach konsumpcyjnych, bądź medycznych. Zwierzęta są także zabijane dla sportu.
Wikipedia
wieś w Polsce koło Łodzi
SJP.pl
Wikipedia
1. jednostka wartości odżywczej pokarmu;
2. pozaukładowa jednostka ciepła, równa 4,19 dżula
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. pozaukładowa jednostka ciepła równa ilości ciepła potrzebnej do podgrzania 1 grama wody o 1 kelwin;
(1.2) pot. kilokaloria
Wiktionary
Kaloria (łac. calor – ciepło), skrót cal – wspólna nazwa różnych jednostek ciepła; historycznie definiowana jako ciepło potrzebne do ogrzania grama wody o jeden stopień Celsjusza. Definicja ta jest nieprecyzyjna przez zależność ciepła właściwego wody od temperatury, ciśnienia i składu izotopowego, przez co powstały różne warianty tej jednostki, zdefiniowane ściślej.
Wikipedia
(1.2) Jestem na diecie i mogę zjeść dziennie tylko tysiąc kalorii.
Wiktionary
IPA: kaˈlɔrʲja, AS: kalorʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. kaloryczność ż.
przym. kaloryczny
przysł. kalorycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kaloryczność ż.
przym. kaloryczny
przysł. kalorycznie
frazeologia.
etymologia. etym|franc|calorie. < etym|łac|calor.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) calorie
* białoruski: (1.1) калорыя ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) калёрыя ż.
* duński: (1.1) kalorie w.; (1.2) kalorie w.
* esperanto: (1.1) kalorio
* hiszpański: (1.1) caloría ż.
* kataloński: (1.1) caloria ż.; (1.2) caloria ż.
* łaciński: (1.1) caloria ż.
* nowogrecki: (1.1) θερμίδα ż.
* słowacki: (1.1) kalória ż.
* ukraiński: (1.1) калорія ż.; (1.2) калорія ż.
* włoski: (1.1) caloria ż.; (1.2) caloria ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: kalorycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: kaloryczny
SJP.pl
1. liczba kalorii określonego produktu spożywczego;
2. liczba kalorii (jednostek ciepła) przy spalaniu określonego surowca lub paliwa, np. kaloryczność węgla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ilość energii jaką można uzyskać przez strawienie pokarmu albo spalenie paliwa
Wiktionary
Wartość energetyczna – ilość energii w danym produkcie jaką organizm może przyswoić przez trawienie. Wartość energetyczna wyrażana jest w kilokaloriach (kcal) i kilodżulach (kJ).
Wikipedia
rzecz. kaloria ż.
przym. kaloryczny
Wiktionary
(1.1) (dla spalania) wartość opałowa, wartość energetyczna
Wiktionary
pełen kalorii, zawierający wiele kalorii (zazwyczaj o posiłku)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. dotyczący kalorii
przymiotnik jakościowy
(2.1) spoż. bogaty w kalorie, dostarczający dużo energii
Wiktionary
(2.1) Owoce są zwykle bardzo kaloryczne.
Wiktionary
rzecz. kaloria ż., kaloryczność ż.
przysł. kalorycznie
Wiktionary
1. urządzenie do ogrzewania pomieszczeń;
2. potocznie: wyćwiczone mięśnie brzucha; ośmiopak, sześciopak, six-pack, ABS, kratka, dziesięciopak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) element grzewczy w postaci połączonych ze sobą równolegle w płaszczyźnie metalowych rur, przez które przepływa gorąca woda lub para wodna
(1.2) przen. pot. anat. wyraziste mięśnie brzucha
(1.3) środ. muz. przen. akordeon
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. wojsk. przen. plutonowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Znowu kaloryfer w łazience się zapowietrzył.
(1.1) Szkolne kaloryfery znowu nie grzeją i jeśli niska temperatura utrzyma się do jutra, będą musieli zwolnić nas z zajęć.
(1.2) Ćwiczę od kilku tygodni, żeby w lecie pokazać ładny kaloryfer na plażaaży.
(1.3) Od tygodnia syn sąsiadów rzępoli na kaloryferze, tak że uszy więdną.
(2.1) Po szkółce podoficerskiej Jacek podpisał kontrakt zawodowy i został kaloryferem w jednostce przeciwlotniczej.
Wiktionary
IPA: ˌkalɔˈrɨfɛr, AS: kaloryfer
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kaloryferek m.
przym. kaloryferowy
Wiktionary
(1.1) grzejnik, grzejnik CO, wymiennik cieplny
(1.2) sześciopak
(1.3) akordeon, harmonia, harmoszka
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od kaloryfer
Wiktionary
IPA: ˌkalɔrɨfɛˈrɔvɨ, AS: kaloryferovy
Wiktionary
rzecz. kaloryfer mrz.
Wiktionary
1. urządzenie do ogrzewania pomieszczeń;
2. potocznie: wyćwiczone mięśnie brzucha; ośmiopak, sześciopak, six-pack, ABS, kratka, dziesięciopak
SJP.pl
rzadko: nauka i studia nad właściwościami ciepła; termologia
SJP.pl
urządzenie wykorzystywane do mierzenia ilości ciepła pobieranego lub oddawanego przez ciało
SJP.pl
Kalorymetr – przyrząd laboratoryjny do pomiaru ciepła wydzielanego lub pobieranego podczas procesów chemicznych i fizycznych.
Wykorzystywany jest przede wszystkim do wyznaczania ciepła właściwego cieczy i ciał stałych, ciepła topnienia i ciepła parowania. Pomiar kalorymetryczny umożliwia też badanie zmian w czasie wartości termodynamicznych takich jak entalpia i entropia, umożliwiając szczegółową analizę przemian zachodzących w analizowanym układzie.
Wikipedia
Kalorymetria (łac. calor = ciepło) – dział chemii fizycznej i termodynamiki zajmujący się rozwijaniem technik pomiaru ciepła powstającego w wyniku reakcji chemicznych i rozmaitych procesów fizycznych.
Kalorymetria dostarcza wielu cennych informacji o termodynamicznym przebiegu procesu. Pomiar ciepła przemiany umożliwia bowiem ustalenie także wartości zmian innych wielkości termodynamicznych takich jak entalpia, entropia i wiele innych.
Wikipedia
odnoszący się do kalorymetru lub kalorymetrii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z kalorymetrem lub z kalorymetrią
Wiktionary
rzecz. kalorymetr mrz., kalorymetria ż.
przysł. kalorymetrycznie
Wiktionary
samochód typu Daewoo Kalos
SJP.pl
Wikipedia
1. gumowy but;
2. dawniej: gumowa nakładka ochronna na but
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) obuw. gumowy but służący do ochrony przed błotem lub wodą;
(1.2) pot. zob. sędzia kalosz.
Wiktionary
Kalosze (gumowce, gumiaki) – gumowe obuwie chroniące nogi lub buty przed zamoczeniem.
Pierwotnie była to jedynie osłona na obuwie: bardzo niskie, tylko do kostki, zakładano je na buty, aby je chronić przed zabrudzeniem i zamoczeniem. Po dojściu na miejsce można było kalosze zdjąć i chodzić w butach lub kapciach. W niektórych państwach ten typ jest nadal bardzo popularny, w Polsce obecnie są w tej postaci rzadko używane.
Wikipedia
(1.1) Pada deszcz, załóż kalosze!
Wiktionary
IPA: ˈkalɔʃ, AS: kaloš
Wiktionary
(1.1) gumowiec, pot. gumiak
Wiktionary
1. gumowe obuwie służące ochronie przed deszczem i błotem;
2. dawniej: gumowe obuwie nakładane na inne obuwie w celu ochrony ich przed deszczem i błotem
SJP.pl
Kalosze (gumowce, gumiaki) – gumowe obuwie chroniące nogi lub buty przed zamoczeniem.
Pierwotnie była to jedynie osłona na obuwie: bardzo niskie, tylko do kostki, zakładano je na buty, aby je chronić przed zabrudzeniem i zamoczeniem. Po dojściu na miejsce można było kalosze zdjąć i chodzić w butach lub kapciach. W niektórych państwach ten typ jest nadal bardzo popularny, w Polsce obecnie są w tej postaci rzadko używane.
Wikipedia
zdrobnienie od: kalosz
SJP.pl
przymiotnik od: kalosz
SJP.pl
1. sklepienie czaszki ludzkiej;
2. czasza
3. przyrząd używany w protetyce przy wykonywaniu protez
SJP.pl
Wikipedia
związany z kalotechniką (upiększającą kosmetyką ciała, włosów i paznokci)
SJP.pl
sztuka upiększania ciała, zwłaszcza włosów i paznokci
SJP.pl
czapeczka noszona przez dostojników w kościele katolickim; piuska
SJP.pl
Piuska (zucchetto, kalotka) – mała czapeczka zakładana przez duchownych katolickich pod biret lub kapelusz, natomiast przez wyższych dostojników (biskupów, kardynałów, papieży) noszona stale jako samodzielne nakrycie głowy. Zasadniczo występująca w kolorach:
Wikipedia
pierwsza technika fotograficzna
SJP.pl
Kalotypia (z gr. καλός "piękny" i τύπος "odcisk", znana również jako talbotypia) – pierwsza fotograficzna technika negatywowa, opatentowana przez jej wynalazcę, Williama Foxa Talbota, w 1841 roku. Stosowana była w latach 40. i 50. XIX wieku. Papier pokryty światłoczułymi halogenkami srebra zostaje naświetlony w aparacie, a następnie wywoływany, dzięki czemu obraz utajony staje się widoczny. Z tak przygotowanego negatywu (kalotypu) wykonywane są odbitki – w XIX wieku w zasadzie wyłącznie były to odbitki na papierze solnym. Idea kalotypii – wykonywanie negatywu pozwalającego na otrzymanie wielu pozytywów (odbitek) – stała się podstawą dalszego rozwoju fotografii.
Wikipedia
1. w botanice: wielocukrowiec zbudowany z glukozy, zasklepiający pory rurek sitowych roślin w okresie ich spoczynku;
2. w biologii: substancja występująca w cystolitach, łagiewce pyłkowej i mlecznikach
SJP.pl
Kaloza – organiczny związek chemiczny, polisacharyd z grupy β-glukanów, zbudowany z reszt glukozy połączonych wiązaniami β-1,3-glikozydowymi. Występuje okresowo w ścianach komórkowych roślin, głównie w miejscach zranienia. Odkłada się także wokół komórek sitowych. Ma zdolność do silnego pęcznienia, dzięki czemu izoluje protoplast (blokuje dyfuzję).
Wikipedia
w hinduizmie: okres od początku do końca świata
SJP.pl
Kalpa (sanskryt), eon – określenie bardzo długich okresów w historii świata w hinduizmie i buddyzmie.
Wikipedia
białko ostrej fazy, wskazujące na stan zapalny jelit
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
fajka pokoju u Indian amerykańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) indiańska fajka pokoju
Wiktionary
Kalumet (z fr. „wydrążona trzcina”, znany także jako święta fajka lub fajka pokoju) – ozdobna obrzędowa fajka części plemion północnoamerykańskich Indian, palona podczas niektórych ceremonii religijnych, uroczystości społecznych i szczególnie ważnych spotkań towarzyskich, a także w trakcie indywidualnej modlitwy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* słowacki: (1.1) kalumet m.
źródła.
== kalumet (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) kalumet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
niesłuszne posądzenie kogoś; oszczerstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niesprawiedliwe oszczerstwo, oskarżenie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) potwarz
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kalumniator mos.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|calumnia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) calumny
* baskijski: (1.1) kalumnia
* esperanto: (1.1) kalumnio
* interlingua: (1.1) calumnia
* kataloński: (1.1) calúmnia ż.
* łaciński: (1.1) calumnia
* rosyjski: (1.1) клевета ż.
* włoski: (1.1) calunnia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kaˈlũmʲɲja, AS: kalũmʹńi ̯a
Wiktionary
rzecz. kalumniator mos.
Wiktionary
(1.1) potwarz
Wiktionary
przestarzale: oszczerca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba szerząca nieprawdziwe, krzywdzące informacje w celu zaszkodzenia komuś
Wiktionary
(1.1) […] zaczynałem uchodzić za intryganta, agitatora, kalumniatora, za indywiduum, które niewątpliwie napędzono dla jakichś nieczystych sprawek z posady inżyniera, i które mści się rozszerzaniem obrzydliwych fałszów o swoich dawniejszych chlebodawcach.
Wiktionary
rzecz. kalumnia ż., kalumniowanie n.
:: fż. kalumniatorka
czas. kalumniować ndk.
Wiktionary
(1.1) oszczerca; książk. potwarca
Wiktionary
tkanka miękiszowa wytwarzana na zranionej powierzchni narządów roślin; kallus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. rodzaj tkanki miękiszowej roślin;
Wiktionary
Kalus, kallus, merystem przyranny – tkanka roślinna powstająca w miejscu zranienia rośliny najczęściej z okolicznych komórek tkanki miękiszowej. Jest to amorficzna masa komórek mająca zwykle postać białego nalotu. Komórki tworzone przez te merystemy powodują stopniowe zabliźnianie się i zarastanie ran. Komórki kallusa są zwykle większe od komórek tkanki macierzystej.
Wikipedia
(1.1) Wystawiony na działanie promieni kalus często zawiera chlorofil.
Wiktionary
rzecz. kallus mrz.
przym. kalusowy, kallusowy
Wiktionary
(1.1) war. kallus
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kalus
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący kalusa
Wiktionary
rzecz. kalus mrz., kallus mrz.
Wiktionary
(1.1) war. kallusowy
Wiktionary
francuska wódka produkowana z jabłek, o charakterystycznym zapachu i smaku; calvados
SJP.pl
Calvados (pol. kalwados) – napój alkoholowy (winiak francuski), odznaczający się wytrawnym smakiem owocowym (jabłkowym) i charakterystycznym jabłkowym bukietem. Wyrabiany jest głównie w departamencie Calvados w Normandii poprzez destylację cydru.
Wikipedia
1. obrazy lub rzeźby ze scenami drogi krzyżowej;
2. kościół wzniesiony na wzgórzu będący stacją drogi krzyżowej;
3. męka, cierpienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. bibl. niewielkie wzniesienie w Jerozolimie, na którym miał umrzeć Jezus;
Wiktionary
Kalwaria (Calvaria – łac. odpowiednik hebr. Golgota – to znaczy czaszka) – zespół kościołów lub kaplic symbolizujących stacje Męki Pańskiej, zakładany zazwyczaj na wzgórzach, tak by przypominał swym położeniem Jerozolimę.
W okresie, gdy dostęp do „świętego miasta” był utrudniony, pielgrzymując do takiej kalwarii można było uzyskać takie same odpusty jak w czasie pielgrzymki do Jerozolimy.
Wikipedia
(1.1) Chrystus miał zostać ukrzyżowany na Kalwarii.
Wiktionary
rzecz. kalwaria ż.
przym. kalwaryjski, kalwaryjny
Wiktionary
(1.1) Golgota
Wiktionary
mieszkaniec Kalwarii Zebrzydowskiej, Góry Kalwarii
SJP.pl
1. mieszkanka Kalwarii Zebrzydowskiej, Góry Kalwarii;
2. członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Córek Naszej Pani na Górze Kalwarii
SJP.pl
przymiotnik od: kalwaria; kalwaryjski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do kalwarii, związany z kalwarią
Wiktionary
(1.1) Tłumy gromadzą się na misteriach kalwaryjnych w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Wiktionary
rzecz. Kalwaria ż., kalwaria ż.
przym. kalwaryjski
Wiktionary
(1.1) kalwaryjski
Wiktionary
1. przymiotnik od : kalwaria; kalwaryjny;
2. przymiotnik od: Kalwaria, Kalwaria Zebrzydowska;
3. przymiotnik od: Góra Kalwaria; górskokalwaryjski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kalwarii, związany z Kalwarią
(1.2) odnoszący się do Kalwarii Pacławskiej, związany z Kalwarią Pacławską
Wiktionary
(1.2) Ofiary wypadku trafiły do kalwaryjskiego szpitala.
(1.3) Nocleg zamówimy w którymś z kalwaryjskich hosteli.
(1.4) Pątnicy zatrzymali się przed piąta kaplicą kalwaryjską.
Wiktionary
rzecz. Kalwaria ż., kalwaria ż.
przym. kalwaryjny
Wiktionary
(1.4) rzad. kalwaryjny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. odmiana jabłoni o cienkiej skórce i delikatnym miąższu;
2. owoc tej jabłoni
SJP.pl
członek Kościoła ewangelicko-reformowanego; kalwinista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. osoba, która wyznaje kalwinizm
Wiktionary
Jan Kalwin (fr. Jean Cauvin albo również Jean Calvin; ur. 10 lipca 1509 w Noyon, zm. 27 maja 1564 w Genewie) – francuski teolog protestancki, reformator, kaznodzieja, humanista, pisarz i organizator życia duchowego w Szwajcarii w okresie reformacji. Twórca jednej z doktryn religijnych – ewangelicyzmu reformowanego (od jego nazwiska nazywanej kalwinizmem), przyjętej przez Kościoły ewangelicko-reformowane, prezbiteriańskie, a następnie przez część kongregacjonalnych, opierającej się głównie na nauce o predestynacji oraz nauce o realnej i duchowej obecności Jezusa Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej, w odróżnieniu od poglądu powszechnie panującego w Kościele katolickim (obecności realnej i cielesnej). Nazywany przez swych zwolenników „teologiem par excellence”; „Arystotelesem Reformacji”; „Akwinatą Kościoła reformowanego”; „najbardziej chrześcijańskim mężem swej epoki” czy też „drugim patriarchą reformacji”.
Wikipedia
(1.1) Jednym z najbardziej znanych polskich kalwinów był Mikołaj Rej.
Wiktionary
IPA: ˈkalvʲĩn, AS: kalvʹĩn
Wiktionary
rzecz. kalwinista m.
:: forma żeńska kalwinka ż., kalwinistka ż.
przym. kalwinistyczny, kalwiński
Wiktionary
(1.1) kalwinista, hugenota, ewangelik reformowany
Wiktionary
potocznie: członek Kościoła ewangelicko-reformowanego; kalwin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca kalwinizmu
Wiktionary
(1.1) Wśród Radziwiłłów było wielu kalwinistów.
Wiktionary
IPA: ˌkalvʲĩˈɲista, AS: kalvʹĩńista
Wiktionary
rzecz. kalwinizm m., kalwin m., kalwinka ż.
:: fż. kalwinistka
przym. kalwiński, kalwinistyczny
Wiktionary
(1.1) kalwin, hugenota, ewangelik reformowany
Wiktionary
wyznawczyni kalwinizmu; kalwinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta wyznająca kalwinizm
Wiktionary
IPA: ˌkalvʲĩˈɲistka, AS: kalvʹĩńistka
Wiktionary
rzecz. kalwinizm m., kalwinista m., kalwin m., kalwinka ż.
przym. kalwiński, kalwinistyczny
Wiktionary
(1.1) kalwinka
Wiktionary
związany z kalwinizmem, charakterystyczny dla kalwinizmu lub odnoszący się do kalwinizmu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z kalwinizmem lub kalwinami
Wiktionary
rzecz. Kalwin mos., kalwinizm mrz., kalwiństwo n., kalwin mos., kalwinka ż., kalwinista mos., kalwinistka ż.
przym. kalwiński
Wiktionary
(1.1) ewangelicko-reformowany • kalwiński
Wiktionary
system teologiczny Kościołów ewangelicko-reformowanych, stworzony przez Jana Kalwina w pierwszej połowie XVI w., różniący się od innych doktryn protestanckich podkreśleniem roli przeznaczenia i rygorystyczną etyką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. system teologiczny stworzony przez Jana Kalwina; jedna z religii protestanckich;
Wiktionary
Kalwinizm, ewangelicyzm reformowany – jeden z czołowych nurtów protestantyzmu, obok luteranizmu. Jednocześnie doktryna teologiczna i konfesja. Powstał w toku XVI-wiecznej Reformacji. Organizacyjnie przyjmuje głównie kształt kościołów kontynentalnych, prezbiteriańskich, kongregacjonalnych i ewangelicko-unijnych.
Wikipedia
IPA: kalˈvʲĩɲism̥, AS: kalvʹĩńism̦
Wiktionary
rzecz. kalwinista m., kalwin m., kalwinistka ż., kalwinka ż., kalwiństwo n., kalwinistyczność ż.
przym. kalwinistyczny, kalwiński
Wiktionary
wyznawczyni kalwinizmu; kalwinistka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która wyznaje kalwinizm
Wiktionary
(1.1) Katolik z kalwinką może wziąć w kościele ślub morganatyczny.
Wiktionary
IPA: kalˈvʲĩnka, AS: kalvʹĩnka
Wiktionary
rzecz.
:: fm. kalwin
zob. kalwinizm.
Wiktionary
(1.1) kalwinistka, hugenotka, ewangeliczka reformowana
Wiktionary
odnoszący się do kalwinizmu, kalwinistów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z kalwinizmem lub kalwinami
Wiktionary
(1.1) Od 1551 głównym propagatorem i organizatorem kościoła kalwińskiego w Niderlandach był Guy de Brès, który w 1562 r. opracował wyznanie wiary na wzór roszelskiego.
Wiktionary
rzecz. Kalwin mos., kalwinizm mrz., kalwiństwo n., kalwin mos., kalwinka ż., kalwinista mos., kalwinistka ż.
przym. kalwinistyczny
Wiktionary
(1.1) ewangelicko-reformowany • kalwinistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. rzeka w południowej Turcji, obecnie nazywana Göksu
Wiktionary
Göksu (gr. Kalykadnos, łac. Calycadnus), Salef – rzeka w południowej Turcji o długości 241 km.
Wypływa z Taurusu Kilikijskiego, a uchodzi do Morza Śródziemnego.
W 1190 r. podczas kąpieli utonął w niej cesarz Fryderyk I Barbarossa, przywódca III wyprawy krzyżowej.
Wikipedia
(1.1) Zamoczyliśmy nogi w starożytnym Kalykadnosie.
Wiktionary
przedstawiciel rzędu roślin z klasy paproci nasiennych
SJP.pl
w botanice: osłonka szczytu korzenia; kaliptra
SJP.pl
zaimek
(1.1) stpol. dokąd, gdzie
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|dokąd|gdzie.
źródła.
== kam (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-kam.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) grzebień
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kãm, AS: kãm
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|dokąd|gdzie.
źródła.
== kam (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-kam.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) grzebień
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
gatunek antylopy zamieszkującej Afrykę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. rzeka w Rosji, lewy dopływ Wołgi;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) rel. w hinduizmie: bóg miłości i pożądania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W istocie pomiędzy rokiem 1924 a 1934 na terenie ZSRR organizowano niemieckie obozy treningowe dla czołgów nad Kamą, dla lotnictwa w okolicach Lipiecka i dla doświadczeń z gazami bojowymi w Saratowie.
Wiktionary
(1.1)
:: przym. kamski
Wiktionary
minerał występujący w syderytach, będący krystalicznym żelazem rodzimym z domieszką niklu
SJP.pl
Kamacyt – minerał, krystaliczna postać stopu żelaza (Fe) i niklu (Ni), zawierającego do 10,46% niklu i 89,54% żelaza. Występuje w meteorytach żelaznych i żelazno-kamiennych. Kamacyt może tworzyć w meteorytach wewnętrzne struktury zwane figurami Widmanstättena i liniami Neumanna. Kamacyt nazywany jest też „żelazem belkowym”. Największy udokumentowany kryształ kamacytu ma wymiary 92×54×23 cm.
Wikipedia
metoda reprodukcji obrazu z zachowaniem barwy i profilu kładzenia farby
SJP.pl
związany z kamagrafią (metodą reprodukcji obrazu odtwarzającą na kopii pociągnięcia pędzla i barwę kładzionej farby)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z miastem Camaldoli
Wiktionary
miękki ser wytwarzany w formie niewielkich krążków z porostem białej pleśni, mający charakterystyczny grzybny smak i zapach; camembert
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. camembert.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podano kanapki z kamamberem.
Wiktionary
IPA: kãˈmãmbɛr, AS: kãmãmber
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kaman Corporation – amerykańskie przedsiębiorstwo przemysłowe zajmujące się produkcją śmigłowców, podzespołów lotniczych oraz dystrybucją różnego rodzaju komponentów mechanicznych dla przemysłu. Siedziba przedsiębiorstwa mieści się w Bloomfield, w stanie Connecticut. Spółka notowana jest na giełdzie New York Stock Exchange.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. koleżanka
Wiktionary
rodzaj dużego, roślinożernego dinozaura z infrarzędu zauropodów; morozaur
SJP.pl
Kamarazaur (Camarasaurus) – duży, roślinożerny dinozaur żyjący w późnej jurze na terenie współczesnej Ameryki Północnej. Należał do grupy zauropodów. Jego nazwa znaczy jamisty jaszczur.
Wikipedia
bardzo szybki, ludowy taniec rosyjski; kamarinskij
SJP.pl
Kamarinskaja – bardzo szybki, rosyjski taniec ludowy w takcie 2/4, o charakterze improwizacyjnym.
Wikipedia
bardzo szybki, ludowy taniec rosyjski; kamarinskaja
SJP.pl
klika, grupa osób skupiona wokół panującego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. grupa osób wykorzystująca swoje stanowiska dla własnych korzyści i uprawiania stronniczej polityki
(1.2) daw. grupa dworzan faworyzowanych przez panującego, wywierająca wpływ na bieg spraw publicznych;
Wiktionary
Kamaryla (z hiszp. camarilla – 'mała sala', w domyśle: 'prywatny pokój króla') – grupa dworzan lub faworytów otaczających króla lub władcę. Zwykle nie zajmują oni żadnego stanowiska w oficjalnej strukturze władzy, jednak wpływają na władcę w sposób nieformalny. Dzięki temu mogą uprawiać politykę i snuć intrygi, nie ponosząc jednocześnie odpowiedzialności za efekty swych rad.
Wikipedia
(1.1) Prezydent chce przeprosin za „dworską kamarylę”.
Wiktionary
(1.1) establishment, kasta, klan, klika, koteria, mafia, możni tego świata, wielcy tego świata, oligarchia, sitwa, socjeta; żart. towarzystwo wzajemnej adoracji, krewni i znajomi królika
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kamas – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Utah, w hrabstwie Summit.
Wikipedia
północnoamerykańska roślina z rodziny szparagowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Camassia|ref=tak., rodzaj roślin cebulowych;
Wiktionary
Kamasja (Camassia Lindl.) – rodzaj roślin zaliczany współcześnie do rodziny szparagowatych (Asparagaceae) (podrodzina agawowe), wcześniej umieszczany był w rodzinie liliowatych (Liliaceae) lub hiacyntowatych Hyacintheaceae. Do rodzaju należy 6 gatunków występujących we wschodniej i zachodniej części Kanady i Stanów Zjednoczonych w Ameryce Północnej.
Wikipedia
(1.1) Cebule wszystkich gatunków kamasji są jadalne.
Wiktionary
IPA: kãˈmasʲja, AS: kãmasʹi ̯a
Wiktionary
przenośnie: sztuka miłości, uprawiania seksu; ars amandi
SJP.pl
Kamasutra, Kama Sutra, Kama (sanskryt कामसूत्र) – traktat indyjski w sanskrycie na temat seksualności i zachowań seksualnych. Pełny tytuł to vātsyāyana kāma sūtra („Aforyzmy o miłości [napisane przez] Watsjajanę”). Autorstwo tekstu przypisuje się Watsjajanie (Vātsyāyana Mallanaga) żyjącemu prawdopodobnie pomiędzy I a VI wiekiem naszej ery. Brak dokładnych danych źródłowych uniemożliwia dokładną identyfikację wieku, w którym powstał traktat – jednak jak sam autor podawał – nie była to jedyna ówcześnie znana rozprawa o miłości.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kamasyńcami, dotyczący Kamasyńców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kamasyjski;
Wiktionary
rzecz. Kamasyńcy lm m.
Wiktionary
1. rodzaj męskiego buta z cholewką do kostek;
2. dawniej: ochraniacz zakładany na niski but; getr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. męski but z krótką cholewą i elastycznymi bokami
(1.2) pot. but
Wiktionary
(1.2) Ubieraj kamasze i chodź na spacer.
Wiktionary
IPA: ˈkãmaʃ, AS: kãmaš
Wiktionary
rzecz. kamasznik mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kamasznik mos.
frazeologia.
wziąć / brać w kamasze • pójść w kamasze
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|but.
* angielski: (1.1) chukka
* esperanto: (1.1) gamaŝo
* francuski: (1.1) chukka m.
* niemiecki: (1.1) Boot m.
* włoski: (1.1) anfibio m.
źródła.
== kamasz (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) nastolatek
(1.2) nastolatka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1-2) kamaszkor
synonimy.
Wiktionary
1. rodzaj męskiego obuwia z cholewką do kostek;
2. w przenośni: pójść w kamasze - zostać powołanym do wojska
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kamasz
SJP.pl
zdrobnienie od: kamasze
SJP.pl
wyrabianie cholewek do butów; cholewkarstwo
SJP.pl
dawniej: rzemieślniczka wyrabiająca cholewki
SJP.pl
dawniej: rzemieślnik wyrabiający cholewki; cholewkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. robotnik lub rzemieślnik wyrabiający cholewki, czyli wierzchnią część buta
Wiktionary
rzecz. kamasz m.
:: fż. kamaszniczka ż.
Wiktionary
ciężarówka marki Kamaz
SJP.pl
KAMAZ, Kamaz (ros. ОАО «КАМАЗ» – Камский автомобильный завод, pol. Kamskij awtomobilnyj zawod) – rosyjski producent samochodów ciężarowych, z siedzibą w mieście Nabierieżnyje Czełny.
Wikipedia
brązowa odmiana karakułów
SJP.pl
Kambar (ur. około 1180, zm. 1250) – tamilski poeta żyjący na przełomie XII i XIII wieku.
Wikipedia
przymiotnik od: kambium
SJP.pl
warstwa komórek łodygi, pnia i korzenia drzew i krzewów; miazga łykodrzewna
SJP.pl
Wikipedia
państwo w Azji ze stolicą w Phnom Penh; Królestwo Kambodży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji Południowo-Wschodniej ze stolicą w Phnom Penh;
Wiktionary
Kambodża, Królestwo Kambodży (khm. ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា, trl. Kâmpǔchéa, Preăhréachéanachâkr Kâmpǔchéa, w latach 1976–1989 Kampucza) – państwo w południowo-wschodniej Azji, na Półwyspie Indochińskim, nad Zatoką Tajlandzką. Graniczy od zachodu i północy z Tajlandią (długość granicy – 803 km), od północy z Laosem (541 km), a od wschodu z Wietnamem (930 km).
Wikipedia
(1.1) W Kambodży panuje klimat zwrotnikowy monsunowy z wyraźnym podziałem na dwie główne pory roku: suchą i deszczową.
Wiktionary
IPA: kãmˈbɔd͡ʒa, AS: kãmboǯa
Wiktionary
rzecz. Kambodżanin mos., Kambodżańczyk mos., Kambodżanka ż., Kambudża ż.
przym. kambodżański
Wiktionary
(1.1) hist. Kampucza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości kambodżańskiej, obywatel Kambodży, mieszkaniec Kambodży
Wiktionary
rzecz. Kambodża ż., Kambodżanin m., kambodżańskość ż.
:: fż. Kambodżanka ż.
przym. kambodżański
Wiktionary
(1.1) Kambodżanin, Kampuczanin
Wiktionary
obywatel Kambodży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kambodży, obywatel Kambodży
Wiktionary
IPA: ˌkãmbɔˈd͡ʒãɲĩn, AS: kãmboǯãńĩn
Wiktionary
rzecz. Kambodża ż., Kambodżańczyk mos., kambodżańskość ż.
:: fż. Kambodżanka ż.
przym. kambodżański
Wiktionary
(1.1) Kambodżańczyk, Kampuczanin
Wiktionary
obywatelka Kambodży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kambodży
Wiktionary
IPA: ˌkãmbɔˈd͡ʒãŋka, AS: kãmboǯãŋka
Wiktionary
rzecz. Kambodża ż.
:: fm. Kambodżanin mos.
przym. kambodżański
Wiktionary
związany z Kambodżą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Kambodża
Wiktionary
(1.1) Kambodżański rolnik nawozi pole ryżowe.
Wiktionary
IPA: ˌkãmbɔˈd͡ʒãj̃sʲci, AS: kãmboǯãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kambodża ż., Kambodżanin mos., Kambodżanka ż., Kambodżańczyk mos.
Wiktionary
(1.1) hist. kampuczański
Wiktionary
okres ery paleozoicznej ok. 570 - ok. 500 mln lat temu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. pierwszy okres geologiczny paleozoiku;
Wiktionary
Kambr (ang. Cambrian)
Wikipedia
(1.1) Pod koniec kambru doszło do pierwszych, słabych jeszcze, faz orogenezy kaledońskiej.
Wiktionary
IPA: kãmpr̥, AS: kãmpr̦
Wiktionary
przym. kambryjski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) paleozoik
meronimy.
pokrewne.
przym. kambryjski
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Cambria. = Walia
uwagi.
zoblistę|kambr|ordowik|sylur|dewon|karbon|perm.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Cambrian
* baskijski: (1.1) Kanbriar
* białoruski: (1.1) кембрый m.
* bułgarski: (1.1) камбрий m.
* czeski: (1.1) kambrium
* duński: (1.1) kambrium
* francuski: (1.1) Cambrien m.
* hiszpański: (1.1) Cámbrico m.
* islandzki: (1.1) kambríumtímabilið n.
* kataloński: (1.1) Cambrià m.
* niemiecki: (1.1) Kambrium n.
* rosyjski: (1.1) кембрий m.
* słowacki: (1.1) kambrium
* ukraiński: (1.1) кембрій m.
* węgierski: (1.1) kambrium
źródła.
== kambr (język staronordyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) grzebień
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Cambrai, dotyczący Cambrai
Wiktionary
rzecz. Cambrai n.
Wiktionary
(1.1) kambrejski, daw. kambrezyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Cambrai, dotyczący Cambrai
Wiktionary
rzecz. Cambrai n.
Wiktionary
(1.1) daw. kambrajski, kambrezyjski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) geol. dotyczący kambru, występujący, powstały w kambrze
Wiktionary
(1.1) W kambrze miało miejsce nagłe i gwałtowne pojawienie się wielu organizmów wielokomórkowych, zwane "eksplozją kambryjską".
Wiktionary
IPA: kãmˈbrɨjsʲci, AS: kãmbryi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. kambr m.
Wiktionary
cambric;
1. cienkie, przezroczyste płótno bawełniane podobne do batystu
2. batyst lniany
SJP.pl
kuchnia na statku; kambuza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. kuchnia na statku;
Wiktionary
Kambuz – wydzielona przestrzeń na jednostce pływającej przeznaczona do przyrządzania posiłków. W zależności od wielkości jednostki jest to osobne pomieszczenie albo wydzielony fragment pomieszczenia. W drugim przypadku kantorek kuchenny usytuowany jest zazwyczaj w pobliżu zejściówki, co umożliwia lepszą wentylację oraz dobre oświetlenie.
Wikipedia
IPA: ˈkãmbus, AS: kãmbus
Wiktionary
kuchnia na statku; kambuz
SJP.pl
przymiotnik od: kambuz, kambuza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię męskie perskich królów z dynastii Achemenidów panujących w V-III w. p.n.e.;
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: Kamczatka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od Kamczatka
Wiktionary
(1.1) Geograficzne warunki Oceanu Spokojnego wyznaczały trzy podstawowe kierunki operacyjne: kamczacki, sachaliński i nadmorski.
Wiktionary
IPA: kãmˈt͡ʃat͡sʲci, AS: kãmčacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kamczatka ż., Kamczadal mos., Kamczadalka ż.
przym. kamczadalski
Wiktionary
mieszkaniec Kamczatki (półwyspu); Kamczadał
SJP.pl
mieszkanka Kamczatki (półwyspu); Kamczadałka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kamczadalami, dotyczący Kamczadalów
Wiktionary
rzecz. Kamczadal mos., Kamczadalka ż.
przym. kamczacki
Wiktionary
(1.1) itelmeński
Wiktionary
mieszkaniec Kamczatki (półwyspu); Kamczadal
SJP.pl
mieszkanka Kamczatki (półwyspu); Kamczadalka
SJP.pl
1. półwysep we wschodniej części Federacji Rosyjskiej, między morzami Ochockim i Beringa;
2. nieoficjalnie, zwłaszcza wśród osadzonych: Areszt Śledczy Warszawa-Grochów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. półwysep w północno-wschodniej części Azji;
(1.2) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, na Dalekim Wschodzie, uchodząca do Zatoki Kamczackiej;
Wiktionary
Kamczatka – półwysep w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej. Oddziela od siebie Morze Ochockie i Morze Beringa. Jego powierzchnia wynosi około 370 tys. km² (wraz z przylegającym fragmentem części kontynentalnej i wyspami: Komandorskimi i Karagińskimi – ok. 470 tysięcy km²). Zamieszkany przez około 400 tys. osób. Ludność stanowią głównie Rosjanie, Koriacy i Itelmeni. Głównym miastem jest Pietropawłowsk Kamczacki (195 tys. mieszkańców). Obszar wchodzi w skład Kraju Kamczackiego.
Wikipedia
(1.1) Na Kamczatce żyje ok. 400 tys. osób.
Wiktionary
IPA: kãmˈt͡ʃatka, AS: kãmčatka
Wiktionary
przym. kamczacki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ozdoba biżuteryjna wykonana z owalnego szlachetnego kamienia ozdobionego wypukłą rzeźbą kobiecej główki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. szlachetny lub półszlachetny kamień ozdobiony reliefem ciętym wypukło;
Wiktionary
Kamea (z arabskiego kamma – garb, wypukłość) – rodzaj gemmy, szlachetny lub półszlachetny kamień ozdobiony reliefem ciętym wypukło.Do wyrobu kamei najchętniej używano kamienia składającego się z dwóch różnobarwnych warstw – onyksu, sardonyksu, karneolu. Ponieważ dwubarwne kamienie są nader rzadkie, kamee często składano z dwóch kamieni, a w Mezopotamii wykorzystywano kość słoniową, glinę i wosk. Jako materiał wykorzystywano również skorupy muszli i koral.
Wikipedia
(1.1) Na kameach często utrwalano wizerunki rzymskich władców.
Wiktionary
przym. kameowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kamecki – polski herb szlachecki, odmiana herbu Ślepowron.
Wikipedia
związany z kamedułami lub kamedułkami (zgromadzeniem zakonnym); kamedulski
SJP.pl
Kameduli – zakon utworzony w 1012 lub 1027 r. przez św. Romualda. Po śmierci Romualda, w 1072 roku papież Aleksander II wyodrębnił kamedułów z benedyktynów, zatwierdzając zgromadzenie jako osobny zakon (przedtem byli ugrupowaniem pustelniczym w rodzinie benedyktyńskiej). Składa się obecnie z dwóch kongregacji. W Polsce znajdują się wyłącznie kameduli kongregacji z Monte Corona.
Wikipedia
związany z kamedułami lub kamedułkami (zgromadzeniem zakonnym); kameduli
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kamedułami, dotyczący kamedułów
Wiktionary
(1.1) Wspólnota kamedulska liczy kilkunastu zakonników.
Wiktionary
rzecz. kameduła m., kamedułka ż.
Wiktionary
zakonnik, członek zakonu kontemplacyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Romualda z Camaldoli;
Wiktionary
(1.1) Habit kameduły wisiał na haku.
(1.1) Podrzuciliśmy ojca kamedułę na Bielany.
(1.1) Erem kamedułów stoi na wzgórzu.
(1.1) Tomek myślał o kamedułach po maturze.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. kamedułka ż.
przym. kamedulski
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego, żeńskiej gałęzi zakonu Kamedułów: Mniszki Kamedułki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z żeńskiej gałęzi zakonu założonego przez św. Romualda z Camaldoli;
Wiktionary
(1.1) Siostry kamedułki noszą welony.
Wiktionary
rzecz. kameduła m.
przym. kamedulski
Wiktionary
wielbłąd jednogarbny (w odróżnieniu od dwugarbnego baktriana); jednogarb, dromader
SJP.pl
wielbłąd jednogarbny (w odróżnieniu od dwugarbnego baktriana); jednogarb, dromader
SJP.pl
Kamela (kaszub. Kaméla, niem. Kamehlen) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Somonino, 1,8 km na wschód od drogi krajowej nr 20 ze Stargardu do Gdyni.
W latach 1945–1998 (także po 1975) wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Poznań. urzędnik miejski
(1.2) daw. gw-pl|Poznań. urzędnik miejski trzymający kasę
Wiktionary
1. gad nadrzewny, mogący zmieniać barwę ciała w celu kamuflażu, żyjący w południowej Europie, Afryce i tropikalnej Azji;
2. przenośnie: człowiek zmieniający poglądy, zainteresowania w zależności od mody czy sytuacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Kameleonowate, kameleony (Chamaeleonidae) – rodzina zauropsydów z rzędu łuskonośnych (Squamata), słynąca ze zdolności do zmiany ubarwienia, długiego języka i oryginalnych kształtów ciała. Mają chwytny ogon i palce zrośnięte w rodzaj szczypiec, którymi przytrzymują się gałęzi. Nazwa kameleon wywodzi się z gr. chamailéōn – lew na ziemi.
Wikipedia
IPA: ˌkãmɛˈlɛɔ̃n, AS: kãmeleõn
Wiktionary
(1.1) Gwiazdozbiór Kameleona, skr. Cha
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: kameleon
(1.2) mały kameleon
Wiktionary
rzecz. kameleon mzw., kameleonowate nmos., kameleony nmos.
Wiktionary
częste i łatwe zmienianie poglądów; oportunizm
SJP.pl
1. zmienny, niestały; o cechach kameleona;
2. o cechach kameleonowatych (rodzina gadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Chamaeleonidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina jaszczurek z rzędu łuskonośnych;
Wiktionary
Kameleonowate, kameleony (Chamaeleonidae) – rodzina zauropsydów z rzędu łuskonośnych (Squamata), słynąca ze zdolności do zmiany ubarwienia, długiego języka i oryginalnych kształtów ciała. Mają chwytny ogon i palce zrośnięte w rodzaj szczypiec, którymi przytrzymują się gałęzi. Nazwa kameleon wywodzi się z gr. chamailéōn – lew na ziemi.
Wikipedia
(1.1) Biotopem kameleonowatych są m.in. tereny pustynne i skaliste.
Wiktionary
rzecz. kameleon mzw., kameleonek mzw.
przym. kameleonowaty
Wiktionary
(1.1) kameleony
Wiktionary
1. zmienny, niestały; o cechach kameleona;
2. o cechach kameleonowatych (rodzina gadów)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zmieniający się jak kameleon
Wiktionary
rzecz. kameleon m., kameleoństwo n., kameleonowate nmos., kameleony nmos.
przym. kameleonowy
Wiktionary
(1.1) chwiejny, niestały, zmienny
Wiktionary
przymiotnik od: kameleon
SJP.pl
w przenośni: cechy kameleona; zmienność; niestałość
SJP.pl
rodzina gadów z grupy jaszczurek; kameleonowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Chamaeleonidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina jaszczurek z rzędu łuskonośnych
Wiktionary
Kameleonowate, kameleony (Chamaeleonidae) – rodzina zauropsydów z rzędu łuskonośnych (Squamata), słynąca ze zdolności do zmiany ubarwienia, długiego języka i oryginalnych kształtów ciała. Mają chwytny ogon i palce zrośnięte w rodzaj szczypiec, którymi przytrzymują się gałęzi. Nazwa kameleon wywodzi się z gr. chamailéōn – lew na ziemi.
Wikipedia
(1.1) Biotopem kameleonów są tropikalne, wilgotne lasy oraz tereny pustynne i skaliste.
Wiktionary
rzecz. kameleon mzw., kameleonek mzw.
przym. kameleonowaty
Wiktionary
(1.1) kameleonowate
Wiktionary
wiecznie zielone drzewo lub krzew z rodziny herbatowatych (kameliowatych), o błyszczących, skrętoległych, skórzastych liściach i białych, różowych lub czerwonych kwiatach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Camellia|L.|ref=tak., rodzaj roślin drzewiastych z rodziny herbatowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju kamelii (1.1)
(1.3) kwiat kamelii (1.2)
(1.4) przest. przen. prostytutka, kobieta lekkich obyczajów
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.2) W cieplarniach rosną także irysy holenderskie, frezje, konwalie, alstromerie oraz kamelie.
(1.3) Na środku stołu stał wielki wazon pełen bladoróżowych kamelii, a przy każdym nakryciu leżały pojedyncze kwiaty. Pięknie to razem wyglądało.
Wiktionary
rzecz. kamelijka ż.
przym. kameliowy, kameliowaty
Wiktionary
(1.4) dama kameliowa
Wiktionary
1. stewarcja kameliowata - roślina z rodziny kameliowatych (herbatowatych);
2. o cechach kameliowatych (rodzina roślin);
3. podobny do kwiatu kamelii
SJP.pl
Wikipedia
1. stewarcja kameliowata - roślina z rodziny kameliowatych (herbatowatych);
2. o cechach kameliowatych (rodzina roślin);
3. podobny do kwiatu kamelii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający kamelię, mający cechy kamelii
Wiktionary
rzecz. kamelia ż., kameliowate nmos.
przym. kameliowy
Wiktionary
rząd roślin dwuliściennych; herbatowce
SJP.pl
Herbatowce, kameliowce (Theales Lindl. 1833, Guttiferales) - rząd przeważnie roślin drzewiastych należący do klasy dwuliściennych. Zalicza się do niego ponad 2000 gatunków rosnących w krajach tropikalnych i subtropikalnych.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin dwuliściennych; herbatowiec
SJP.pl
przymiotnik od: kamelia
SJP.pl
nici albo tkanina otrzymywana z wełny kozy angorskiej
SJP.pl
1. rzymska bogini, opiekunka źródeł, utożsamiana z grecką muzą;
2. dawniej: wiersz, poezja, pieśń poetycka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitrzym. starorzymska bogini źródła;
(1.2) daw. przen. poezja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stopniowo zaczęto utożsamiać kameny z muzami.
Wiktionary
(1.1) nimfa
Wiktionary
przymiotnik od: kamea
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kameą, dotyczący kamei
Wiktionary
rzecz. kamea ż.
Wiktionary
camera;
1. urządzenie do rejestracji obrazu (czasem dźwięku);
2. komora między obiektywem a kliszą aparatu;
3. w dawnej Polsce urząd zarządzający dobrami królewskimi;
4. dawniej: zamknięte pomieszczenie, cela, komora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do nagrywania ruchomego obrazu, często również z dźwiękiem;
(1.2) daw. urząd zarządzający dobrami i dochodami królewskimi
(1.3) daw. urząd skarbowy
(1.4) daw. zamknięte pomieszczenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ujęcia wykonywane z kamery zamocowanej na kranie są bardzo interesujące.
Wiktionary
IPA: kãˈmɛra, AS: kãmera
Wiktionary
rzecz. kamerzysta m., kamerzystka ż., kameralista m., kameralistka ż., kamerowanie n.
:: zdrobn. kamerka ż.
przym. kameralny, kameralistyczny, dokamerowy
czas. kamerować ndk.
Wiktionary
muzyk grający w małym zespole
SJP.pl
1. związany z muzyką kameralną;
2. związany z kameralizmem
SJP.pl
muzyka kameralna
SJP.pl
Kameralizm (łac. camera – komnata, niem. Kameralismus) – doktryna ekonomiczna rozwinięta w Niemczech i Austrii w XVII-XVIII w., uznająca za nadrzędny cel polityki gospodarczej państwa pełne wykorzystanie zasobów ludzkich i zdolności produkcyjnych w celu zwiększenia dochodów władcy; odmiana merkantylizmu.
Wikipedia
1. odmiana merkantylizmu o wyraźnym nastawieniu fiskalnym;
2. kameralność czegoś
SJP.pl
Kameralizm (łac. camera – komnata, niem. Kameralismus) – doktryna ekonomiczna rozwinięta w Niemczech i Austrii w XVII-XVIII w., uznająca za nadrzędny cel polityki gospodarczej państwa pełne wykorzystanie zasobów ludzkich i zdolności produkcyjnych w celu zwiększenia dochodów władcy; odmiana merkantylizmu.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: kameralnie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: kameralny; bardziej kameralny
SJP.pl
ograniczenie do niewielkiej przestrzeni lub małej liczby osób, zapewniające spokojny, przytulny nastrój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha czego, polegająca na byciu przeznaczonym dla małej liczby osób i dawaniu poczucia spokoju czy łagodności
(1.2) warunki tworzące intymny nastrój
Wiktionary
przym. kameralny
rzecz. kamerzysta mos.
Wiktionary
(1.1) przytulność
(1.2) intymność
Wiktionary
ograniczony do niewielkiej przestrzeni, warunków; niewielki, zamknięty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o wnętrzu lub przestrzeni: niewielkich rozmiarów, dający wrażenie spokoju i przytulności; także. o nastroju takiego miejsca
(1.2) odbywający się w niewielkim pomieszczeniu lub z udziałem niewielu osób
Wiktionary
rzecz. kameralność ż., kamera ż., kamerzysta mos.
przysł. kameralnie
Wiktionary
potocznie: kamienisko, duży kamień
SJP.pl
1. starszy lokaj nadzorujący podawanie do stołu lub prace porządkowe;
2. osobisty lokaj pana domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) starszy lokaj nadzorujący służbę, podawanie do stołu czy prace porządkowe
(1.2) osobisty lokaj pana domu
Wiktionary
Wikipedia
przym. kamerdynerski
Wiktionary
(1.1) lokaj, pokojowiec
Wiktionary
szambelan dworu
SJP.pl
dawniej:
1. tytuł młodszego szambelana dworu w Rosji lub u książąt niemieckich;
2. osoba posiadająca taki tytuł
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kamera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kamera; mała kamera
Wiktionary
(1.1) Jacek kupił nową kamerkę, będzie nagrywał film.
Wiktionary
IPA: kãˈmɛrka, AS: kãmerka
Wiktionary
zob. kamera.
Wiktionary
skarbnik kolegium kardynałów; camerlingo; camerlengo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. w Kościele katolickim: kardynał, który od śmierci papieża do czasu wybrania nowego zarządza Kościołem i państwem Watykan;
Wiktionary
Kamerling, kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego (łac. Camerarius Sanctae Romanae Ecclesiae, Komornik Świętego Kościoła Rzymskiego) – kardynał kierujący Kamerą Apostolską. Zarządza on sprawami zwyczajnymi Kościoła oraz troszczy się o dobra i prawa doczesne Stolicy Apostolskiej w okresie sede vacante, a także przejmuje administrację Watykanu.
Wikipedia
(1.1) Po śmierci papieża kamerling niszczy pierścień Rybaka.
Wiktionary
IPA: kãˈmɛrlʲĩŋk, AS: kãmerlʹĩŋk
Wiktionary
potocznie: filmować kamerą wideo
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. skamerować)
(1.1) pot. filmować
Wiktionary
(1.1) A teraz kobieta kameruje, jak jej mąż pije piwo przy sklepie.
Wiktionary
IPA: ˌkãmɛˈrɔvat͡ɕ, AS: kãmerovać
Wiktionary
rzecz. kamerowanie n., kamera ż., kamerzysta mos., kamerzystka ż.
przym. kamerowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kamerować.
Wiktionary
czas. kamerować ndk.
rzecz. kamerzysta mos., kamera ż.
Wiktionary
niewielka, przenośna kamera telewizyjna z wbudowanym magnetowidem; kamkorder, kamwid
SJP.pl
pomieszczenie, w którym znajdują się kamery filmowe
SJP.pl
przymiotnik od: kamera
SJP.pl
1. wzorcowy dźwięk służący do strojenia instrumentów;
2. przyrząd służący do strojenia instrumentów muzycznych
SJP.pl
Kamerton (diapazon) – przyrząd, stalowy pręt służący do strojenia instrumentów muzycznych.
Najczęściej w postaci jednotonowego instrumentu, nastrojonego na stałe na dźwięk a¹ o częstotliwości 440 Hz (od 1953 r.). Dźwięk ten został nazwany kamertonem, jako że służył za podstawę w muzyce kameralnej, kiedyś rozumianej wyłącznie jako instrumentalna (strój chóru był niższy). Nazwa diapazon wzięła się stąd, że do tonu podstawowego dostosowywane są pozostałe wysokości dźwięków w obrębie oktawy (w średniowieczu nazywanej diapazonem).
Wikipedia
przymiotnik od: kamerton
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. muz. związany z kamertonem, dotyczący kamertonu
Wiktionary
rzecz. kamerton mrz.
Wiktionary
1. państwo w Afryce ze stolicą w Jaunde; Republika Kamerunu;
2. masyw wulkaniczny nad Zatoką Gwinejską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
(1.2) geogr. wulkan w Kamerunie (1.1);
Wiktionary
Kamerun, Republika Kamerunu (fr. Cameroun, République du Cameroun, ang. Cameroon, Republic of Cameroon) – państwo w środkowej Afryce, nad Zatoką Gwinejską. Graniczy z Nigerią, Czadem, Republiką Środkowoafrykańską, Kongiem, Gabonem i Gwineą Równikową. Kamerun jest członkiem ONZ, Unii Afrykańskiej i innych organizacji międzynarodowych.
Wikipedia
(1.1) Mój przyjaciel mieszka w Kamerunie.
Wiktionary
IPA: kãˈmɛrũn, AS: kãmerũn
Wiktionary
rzecz. Kameruńczyk m., Kamerunka ż.
przym. kameruński
Wiktionary
(1.1) Republika Kamerunu
Wiktionary
obywatel Kamerunu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel lub mieszkaniec Kamerunu
Wiktionary
IPA: ˌkãmɛˈrũj̃n͇t͡ʃɨk, AS: kãmerũĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Kamerun mrz.
:: fż. Kamerunka ż.
przym. kameruński
Wiktionary
obywatelka Kamerunu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kamerunu
Wiktionary
IPA: ˌkãmɛˈrũŋka, AS: kãmerũŋka
Wiktionary
rzecz. Kamerun mrz.
:: fm. Kameruńczyk mos.
przym. kameruński
Wiktionary
związany z Kamerunem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Kamerun
Wiktionary
(1.1) Na odsiecz trenerowi Michelowi przybył kameruński minister sportu z walizką pełną banknotów przeznaczonych na premie dla zawodników.
Wiktionary
IPA: ˌkãmɛˈrũj̃sʲci, AS: kãmerũĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kamerun m., Kameruńczyk m., Kamerunka ż.
Wiktionary
przestarzale: osobista służąca w arystokratycznym domu; pokojówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wysadzanie kamieniami szlachetnymi
Wiktionary
(1.1) Po kameryzacji rama obrazu stała się jeszcze cenniejszą.
Wiktionary
rzecz. kameryzowanie n.
czas. kameryzować ndk.
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) wysadzać kamieniami szlachetnymi
Wiktionary
(1.1) Czasami ornaty skrzypcowe kameryzowano (wysadzano) kamieniami szlachetnymi lub ich imitacjami.
Wiktionary
rzecz. kameryzacja ż., kameryzowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wysadzanie kamieniami szlachetnymi
Wiktionary
Kameryzowanie – technika zdobienia przedmiotów metalowych polegająca na wysadzaniu ich powierzchni kamieniami szlachetnymi, także innymi materiałami jak pereły, korale lub płytki z kość słoniowa, macica perłowa.
W zależności od rodzaju przedmiotu zdobionego i właściwości materiałów użytych do dekoracji stosuje się różne sposoby mocowania:
Wikipedia
(1.1) U jubilera przyglądałem się kameryzowaniu złotej szkatułki.
Wiktionary
rzecz. kameryzacja ż.
czas. kameryzować ndk.
Wiktionary
operator kamery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto obsługuje kamerę i filmuje
Wiktionary
Operator kamery, drugi operator, potocznie szwenkier (od szwenk) lub kamerzysta – najbliższy współpracownik operatora filmowego, pod jego kierownictwem własnoręcznie obsługujący kamerę.
Wikipedia
(1.1) Redaktor Słomczyński ustawił się na tle sejmowego okrąglaka i gestem dał znać kamerzyście, że może filmować.
Wiktionary
IPA: ˌkãmɛˈʒɨsta, AS: kãmežysta
Wiktionary
rzecz. kamera ż., kamerka ż., kamerowanie n., kameralność ż., camerata ż.
:: fż. kamerzystka ż.
czas. kamerować ndk.
przym. kameralny, dokamerowy
Wiktionary
operatorka kamery
SJP.pl
Kamesznica – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Milówka.
Powierzchnia sołectwa wynosi 3930 ha, a liczba ludności 2793, co daje gęstość zaludnienia równą 71 os./km².
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kamesznica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Wikipedia
węglowodór nienasycony z grupy terpenów, mający zapach kamfory
SJP.pl
Kamfen – organiczny związek chemiczny, dwupierścieniowy terpen. Krystaliczne ciało stałe o zapachu kamfory. Właściwie nierozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych, etanolu czy eterze dietylowym. Występuje w postaci dwóch enancjomerów: l i d. W temperaturze pokojowej szybko sublimuje.
Wikipedia
olejek terpentynowy
SJP.pl
związek organiczny z grupy terpenów stosowany w technice i medycynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) organiczny związek chemiczny z grupy terpenów, pochodna kamfenu, stosowany w technice i medycynie;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kãw̃ˈfɔra, AS: kãũ̯fora
Wiktionary
rzecz. kamforowiec m.
przym. kamforowy
Wiktionary
wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, dostarczające kamfory i cennego drewna; drzewo kamforowe
SJP.pl
Cynamonowiec kamforowy, drzewo kamforowe, kamforowiec (Cinnamomum camphora Ness et Eberm.) – gatunek drzewa należący do rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Występuje w południowych Chinach, na Tajwanie i w Japonii oraz w Wietnamie. Gatunek długowieczny, żyje do 1000 lat.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z kamforą, dotyczący kamfory; zawierający kamforę
Wiktionary
rzecz. kamfora ż., kamforowiec mrz.
Wiktionary
1. przędza wełniana o długiej, cienkiej nici, produkowana z surowca przerobionego na czesarkach;
2. gładka tkanina z wełny czesankowej
SJP.pl
Kamgarn – przędza lub tkanina z wełny czesankowej, o splocie ukośnym, z grubą, wyraźną prążką, gęsta, dosyć gruba, mocna. Używana dawniej na galowe i wyjściowe mundury wojskowe generałów, oficerów i podoficerów zawodowych (starszych), także na galowe i wyjściowe mundury policyjne, znacznie rzadziej na ubrania cywilne. Obecnie mundury galowe i wyjściowe szyje się z gabardyny.
Wikipedia
przymiotnik od: kamgarn
SJP.pl
bóstwa, przedmioty kultu w japońskiej religii sinto; duchy wpływające na życie ludzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. bóstwo lub duch stanowiący obiekt kultu w shinto;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Protagonista owego rytuału personifikuje moce ponadludzkie, które biorą go niejako w posiadanie. Wstąpienie kami wywołuje w nim specyficzne zachowania: gorączkowe, samoistne ruchy […]
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|jap|神. (kami)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kami
* francuski: (1.1) kami m.
* japoński: (1.1) 神 (かみ, kami)
* niemiecki: (1.1) Kami m.
źródła.
== kami (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) rel. kami
odmiana.
(1.1) lp. kami; lm. kami
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
odkładanie się soli wapnia i substancji organicznych wraz z powstawaniem złogów w przewodach lub narządach jamistych
SJP.pl
Kamica (do 1945 niem. Kärmitz) – wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Gościno. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Pławęcino.
Według danych z 30.06.2014 wieś miała 59 stałych mieszkańców.
Kamica współtworzy "Sołectwo Pławęcino".
Wikipedia
przymiotnik od: kamica
SJP.pl
Kamidana (jap. 神棚 kami-dana) – w shintō niewielki ołtarzyk do kultu prywatnego, ustawiany w domu mieszkalnym, ale także w sklepie, restauracji czy firmie.
Kamidana ma najczęściej postać miniaturowego chramu, z bramą torii i sznurem shimenawa. Jest on uznawany za miejsce zamieszkania kami czczonego w lokalnym chramie, jak również bywa wykorzystywany do obrzędów związanych z kultem przodków. Na ołtarzyku przechowywane są rozmaite amulety (o-fuda), często przywiezione z pielgrzymki do chramu Ise Jingū. Codziennie stawia się na nim ofiarę, złożoną zazwyczaj z ryżu i sake.
Wikipedia
twarda, spoista i ciężka bryła skalna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. obiekt pochodzenia mineralnego o konsystencji stałej, twardy, wyraźnie odgraniczający się od otoczenia
(1.2) jubil. minerał służący po uprzedniej obróbce do ozdabiania przedmiotów m.in. w jubilerstwie
(1.3) twardy osad powstający w naczyniach, kotłach itp.;
(1.4) med. złóg powstający w organach wewnętrznych, takich jak nerki, woreczek żółciowy, moczowody
(1.5) pionek w niektórych grach planszowych
(1.6) sport. granitowy walec do gry w curling
(1.7) hist. jednostka masy;
(1.8) środ. przestępcze chleb
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rzucił kamieniem w okno i rozbił je.
Wiktionary
IPA: ˈkãmʲjɛ̇̃ɲ, AS: kãmʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
rzecz. kamieniarstwo n., kamieniarz m., kamieniarka ż., kamienica ż., kamienicznik m., kamieniec m., skamienielina ż., kamionka ż., kamica ż., ukamienowanie n.
:: zdrobn. kamyk m., kamyczek m.
czas. kamienować ndk., ukamienować dk., skamienieć dk.
przym. kamienny, kamienisty, kamieniarski, skamieniały
przysł. kamiennie
Wiktionary
(1.1) skała, głaz; reg. śl. kizlok, kiziol.
(1.3) nagar, kamień kotłowy
Wiktionary
mieszkaniec Kamieńca, Kamieńca Wrocławskiego, Kamieńca Ząbkowickiego lub Kamieńca Podolskiego
SJP.pl
mieszkanka Kamieńca, Kamieńca Wrocławskiego, Kamieńca Ząbkowickiego lub Kamieńca Podolskiego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Kamienia Krajeńskiego
SJP.pl
mieszkanka Kamienia Krajeńskiego
SJP.pl
żartobliwie: miłośniczka kamieni
SJP.pl
Kamieniarka (słow. Kameniarka, 935 m) – szczyt na Słowacji w grani głównej Magury Spiskiej. Znajduje się we wschodniej części tej grani, pomiędzy Przełęczą Toporzecką (Toporecké sedlo, 802 m) a Przednią Polaną (Predná poľana, 948 m). Ma wałowaty, wydłużony kształt. Stoki północno-zachodnie i północno-wschodnie opadają do doliny Leśniańskiego Potoku (Lesnianský potok) i jego dopływu, stoki południowo-zachodnie i południowo-wschodnie opływa Toporsky potok i jego dopływ. Kamieniarka jest niemal całkowicie zalesiona, bezleśne (trawiaste) są jedynie dolne części jej południowo-zachodnich i południowo-wschodnich stoków opadających do Kotliny Popradzkiej w miejscowości Toporec.
Wikipedia
dotyczący kamieniarza, kamieniarstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kamieniarzami lub kamieniarstwem
Wiktionary
rzecz. kamieniarstwo n., kamieniarz mos., kamienistość ż., kamień mrz., kamyk mrz.
przym. kamienny, kamienisty
Wiktionary
rzemiosło i przemysł obejmujące wydobycie i obróbkę kamienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. wydobycie i obróbka kamienia użytkowego oraz montaż elementów kamiennych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wuj zajmuje się kamieniarstwem, ostatnio miasto zamówiło u niego płytę pamiątkową.
Wiktionary
IPA: ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲarstfɔ, AS: kãmʹi ̯ė̃ńarstfo
Wiktionary
rzecz. kamieniarka ż., kamieniarszczyzna ż., kamieniarz m., kamień m., kamyk mrz., kamienistość ż.
przym. kamieniarski, kamienisty, kamienny
Wiktionary
(1.1) kamieniarka
Wiktionary
kamiennik;
1. rzemieślnik wykonujący wyroby i konstrukcje z kamienia;
2. robotnik wydobywający kamienie w kamieniołomach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzemieślnik, który zajmuje się obróbką kamieni
(1.2) daw. geolog, który badał skały w górach
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kamieniarstwo n., kamień m., kamyk m., kamyczek m., kamuszek m., kamienisko n., kamienistość ż., kamica ż., kamionka ż.
czas. kamienować ndk., ukamienować dk.
przym. kamieniarski, kamienisty, kamienny
przysł. kamieniście
Wiktionary
duży, murowany budynek mieszkalny; mieszkańcy takiego budynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duży, murowany budynek mieszkalny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój wujek mieszka w ładnej i urokliwej kamienicy.
Wiktionary
IPA: ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲit͡sa, AS: kãmʹi ̯ė̃ńica
Wiktionary
rzecz. kamień m., kamienicznik m., kamieniczniczka ż.
:: zdrobn. kamieniczka ż.
przym. kamienny, kamieniczny
Wiktionary
mieszkaniec wsi: Kamienica Polska
SJP.pl
mieszkanka wsi: Kamienica Polska
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kamienica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kamienica
(1.2) mała kamienica
Wiktionary
2 cieki wodne w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Po drodze przyglądałem się zabytkowym, wybudowanym jeszcze przed wojną kamieniczkom oraz rzucałem dyskretne spojrzenia na mijane piękne przemyślanki.
Wiktionary
IPA: ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲit͡ʃka, AS: kãmʹi ̯ė̃ńička
Wiktionary
rzecz. kamienica ż., kamień m., kamienicznik m., kamieniczniczka ż., kamienicznica ż.
przym. kamieniczny, kamienny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) właścicielka kamienicy czynszowej
Wiktionary
(1.1) Natknąłem się na naszą kamienicznicę, wychodząc z windy.
Wiktionary
rzecz. kamienica ż., kamieniczka ż., kamieniczniczka ż., kamień m., kamyk m., kamyczek m.
:: fm. kamienicznik m.
przym. kamienicznikowski, kamieniczny, kamienny, kamienisty
Wiktionary
(1.1) kamieniczniczka
Wiktionary
właścicielka jednej lub wielu kamienic czynszowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) właścicielka kamienicy czynszowej
Wiktionary
(1.1) Naszej kamieniczniczce wydaje się, że ojciec ma kopalnię złota.
Wiktionary
rzecz. kamienica ż., kamieniczka ż., kamienicznica ż., kamień m., kamyk m., kamyczek m.
:: fm. kamienicznik m.
przym. kamienicznikowski, kamieniczny, kamienny, kamienisty
Wiktionary
(1.1) kamienicznica
Wiktionary
właściciel jednej lub wielu kamienic czynszowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) właściciel kamienicy czynszowej
Wiktionary
(1.1) Stołeczni kamienicznicy nie mają wstydu, znowu planowaćanują podniesienie czynszu.
Wiktionary
IPA: ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲit͡ʃʲɲik, AS: kãmʹi ̯ė̃ńičʹńik
Wiktionary
rzecz. kamienica ż., kamieniczka ż., kamień m., kamyk m., kamyczek m.
:: fż. kamieniczniczka ż., kamienicznica ż.
przym. kamienicznikowski, kamieniczny, kamienny, kamienisty
Wiktionary
przymiotnik od: kamienica
SJP.pl
miejsce kamieniste lub nagromadzenie kamieni; zdżar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geogr. toponim wielokrotnie występujący na obszarze Polski oraz historycznej Słowiańszczyzny;
(1.2) geogr. zob. Kamieniec Podolski. (miasto w Ukrainie)
(1.3) geogr. zob. Kamieniec Litewski. (miasto w Białorusi)
(1.4) geogr. hist. Kamenz (miasto w Saksonii w Niemczech)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Pan hetman posła za posłem śle, o pomoc dla Kamieńca prosi, jako Kasandra upadek Ilium i narodu Priama przepowiada (…).
Wiktionary
przym. kamieniecki
Wiktionary
przymiotnik od: Kamieniec Podolski, Kamieniec Ząbkowicki
SJP.pl
rodzaj techniki drukarskiej; litografika; litografia
SJP.pl
technika druku wklęsłego, polegająca na żłobieniu rysunku w miękkich, płaskich kamieniach i odbijaniu go w negatywie (białe linie na ciemnym tle)
SJP.pl
Kamienioryt – technika druku wklęsłego, gdzie formą drukową jest kamień litograficzny z wyrytym rysunkiem. Do kamieniorytu używane są specjalne twarde kamienie litograficzne. Technika ta stosowana była do produkcji papierów wartościowych i map.
Wikipedia
zabijać przez obrzucanie kamieniami; kamienować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. odczasownikowy od|kamieniować.
Wiktionary
rzecz. ukamienowanie n., kamienowanie n.
czas. kamieniować ndk., kamienować ndk., ukamienować dk.
przym. kamienisty, kamienny
Wiktionary
(1.1) kamienowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) górn. miejsce pozyskiwania kamienia budowlanego, zwykle metodą odkrywkową;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) środ. teatr. pogard. aktor uczący się z trudem roli
Wiktionary
Kamieniołom – kopalnia odkrywkowa kamienia użytkowego (skały zwięzłej o dużej twardości). Kamieniołomów nie należy mylić z kopalniami odkrywkowymi wydobywającymi skały sypkie (piaskownie, żwirownie). Nie są nimi także odkrywkowe zakłady górnicze eksploatujące skały zwięzłe o stosunkowo małej twardości (węgiel brunatny, glinka ogniotrwała), czyli takie, które można urabiać za pomocą koparek. W Polsce w kamieniołomach wydobywa się głównie: granit, bazalt, wapień, piaskowiec, marmur, melafir, sjenit.
Wikipedia
(1.1) Odpowiedzialni za kamieniołom, którzy byli Polakami, starali się nas studentów ochraniać od najcięższych prac.
Wiktionary
(1.1) skr. kłm
Wiktionary
1. zgrubienie od: kamień;
2. kamieniste miejsce; duża ilość głazów, ruin, kamieni
SJP.pl
Wikipedia
szczyt w Tatrach
SJP.pl
Kamienista (słow. Veľká Kamenistá) – dwuwierzchołkowy szczyt (2127 m oraz 2122 m) w głównej grani Tatr Zachodnich. Od sąsiadującego na zachód Błyszcza (2159 m) oddzielony jest Pyszniańską Przełęczą (1787 m), od sąsiadującego na wschód Smreczyńskiego Wierchu (2070 m) – Hlińską Przełęczą (1906 m). Po szczytach tych i przełęczach przebiega granica polsko-słowacka, wyższy wierzchołek leży jednak po stronie słowackiej. Niższy wierzchołek leży w grani głównej i na granicy. Jest zwornikiem, od którego na południową, słowacką stronę odchodzi długi grzbiet Hlina.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kamieniste
(1.2) bot. zob. kamienistość owoców gruszy.
Wiktionary
rzecz. kamień m., kamyk mrz., kamyczek m., kamionka ż., kamienica ż., kamieniarstwo n., kamieniarz m.
przym. kamienisty, kamienny, kamionkowy, kamieniarski
przysł. kamieniście
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który pokryty jest kamieniami albo zawiera dużo kamieni
Wiktionary
(1.1) Ziemia jest tu na ogół piaszczysta i kamienista, zdatna pod uprawę tylko kartofli, żyta, owsa i lnu.
Wiktionary
IPA: ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲistɨ, AS: kãmʹi ̯ė̃ńisty
Wiktionary
rzecz. Kamieński mos., kamieniczniczka ż., kamienicznica ż., kamienistość ż., kamień mrz., kamieniarz mos., kamieniarstwo n., kamieniowanie n., kamyk mrz., ukamienowanie n., kamienicznik mos.
czas. kamienować ndk., ukamienować dk.
przym. kamienny, kamieniarski
Wiktionary
kaczka ze wsch. Syberii i z Ameryki Północnej, sporadycznie zalatująca do Polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Histrionicus histrionicus|ref=tak., gatunek kaczki;
Wiktionary
Kamieniuszka, kaczka wzorzysta (Histrionicus histrionicus) – gatunek średniej wielkości ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zamieszkuje północno-wschodnią i wschodnią Azję, Amerykę Północną, Grenlandię i Islandię. Wyjątkowo zalatuje do Polski. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲuʃka, AS: kãmʹi ̯ė̃ńuška
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Polsce, lewy dopływ Wisły;
(1.2) geogr. rzeka w Polsce, lewy dopływ Bobru;
Wiktionary
Wikipedia
dział górnictwa zajmujący się pozyskiwaniem kamienia użytkowego
SJP.pl
dawniej: kamieniarz;
1. rzemieślnik wykonujący wyroby i konstrukcje z kamienia;
2. robotnik wydobywający kamienie w kamieniołomach
SJP.pl
Wikipedia
związany z Kamienną Górą, dotyczący Kamiennej Góry
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. od Kamienna Góra
(1.2) przym. od Góry Kamienne
Wiktionary
rzecz. Kamienna Góra ż., kamiennogórzanin m., kamiennogórzanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kamiennej Góry (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kamiennej Góry (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest kamienne
Wiktionary
przym. kamienny
przysł. kamiennie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) zrobiony, powstały z kamienia, złożony z kamieni
przymiotnik jakościowy
(2.1) przen. przypominający kamień, taki jak kamień pod względem właściwości (np. twardości, nieruchomości)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Te nowe kamienne schody w naszym domu są bardzo ładne!
Wiktionary
IPA: kãˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: kãmʹi ̯ẽ•ny
Wiktionary
rzecz. kamieniczniczka ż., kamienicznica ż., kamień mrz., kamyk mrz., kamyczek mrz., kamienisko n., kamieniarstwo n., kamieniarz mos., kamieniarka ż., kamienica ż., kamieniczka ż., kamienicznik mos., kamica ż., kamionka ż., kamieniowanie n., ukamienowanie n., kamienienie n., skamienienie n., skamielina ż., skamieniałość ż., kamienistość ż., kamienność ż.
czas. kamienować ndk., ukamienować dk., kamienieć ndk., skamienieć ndk.
przym. kamieniarski, kamienisty
Wiktionary
(1.1) kamienisty
(2.1) twardy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie w rejonie jaworowskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Kamienobród (ukr. Кам'янобрід, Kamjanobrid) – wieś na Ukrainie w rejonie jaworowskim należącym do obwodu lwowskiego.
II Rzeczypospolitej wieś w powiecie gródeckim województwa lwowskiego.
20 czerwca 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 12 Polaków.
Wikipedia
przym. kamienobrodzki
Wiktionary
zabijać przez obrzucanie kamieniami; kamieniować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ukamienować)
(1.1) uśmiercać poprzez obrzucenie kamieniami
Wiktionary
(1.1) Odpowiedzieli Mu Żydzi: «Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga».
Wiktionary
rzecz. kamieniarz mos., kamieniowanie n., kamienowanie n., kamień mrz., kamyk mrz., ukamienowanie n.
czas. ukamienować dk.
przym. kamienisty, kamienny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zadawanie komuś śmierci poprzez rzucanie w niego kamieniami
Wiktionary
Ukamienowanie (lapidacja) – wraz z rozszarpaniem najstarsza forma kary śmierci. Polega na obrzucaniu skazanego kamieniami przez grupę ludzi uczestniczących w egzekucji.
Ukamienowanie wywodzi się z czasów przed wyodrębnieniem ze społeczeństwa instytucji władzy. Grupowy charakter egzekucji chronił biorące w niej udział osoby przed zemstą ze strony krewnych kamienowanego oraz prawdopodobnie przed niesławą wynikającą z udziału w krwawych obowiązkach scedowanych później na kata.
Wikipedia
rzecz. ukamienowanie n., kamieniowanie n.
czas. kamienować ndk., ukamienować dk.
Wiktionary
(1.1) rzad. kamieniowanie
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
(1.2) geogr. zob. Kamieńsk Szachtyński.
(1.3) geogr. zob. Kamieńsk Uralski.
Wiktionary
Kamieńsk – miasto w Polsce, położone w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie miejsko-wiejskiej Kamieńsk, której jest siedzibą, nad rzeką Kamionką. Przez miasto przebiegają dwie spośród głównych arterii komunikacyjnych Polski: autostrada z Gorzyczek do Gdańska i Warszawy oraz linia kolejowa Górny Śląsk – Warszawa, czyli dawna Kolej Warszawsko-Wiedeńska.
Wikipedia
IPA: ˈkãmʲjɛ̇̃j̃sk, AS: kãmʹi ̯ė̃ĩ ̯sk
Wiktionary
przym. kamieński
Wiktionary
przymiotnik od: Kamień Krajeński, Kamień Pomorski, Kamieńsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kamieńskiem, dotyczący Kamieńska
Wiktionary
Kamieński (forma żeńska: Kamieńska, liczba mnoga: Kamieńscy) – polskie nazwisko.
Jedna z form nazwiska pochodzi od słowa kamień.
Wikipedia
rzecz. Kamieńsk mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Kamień Krajeński, Kamień Pomorski, Kamieńsk
SJP.pl
Kamieńskie (ukr. Кам'янське, Kamjanśke), w latach 1936–2016 Dnieprodzierżyńsk (ukr. Дніпродзержинськ, Dniprodzerżynśk) – miasto na Ukrainie, w obwodzie dniepropetrowskim, nad Dnieprem. 1 stycznia 2022 liczyło 226 845 mieszkańców.
Ośrodek hutnictwa żelaza, przemysłu taboru kolejowego (wagony), chemicznego, materiałów budowlanych. Działa tu także elektrownia wodna o mocy 352 MW.
Wikipedia
mieszkaniec Kamieńska (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kamieńska (miasta w Polsce)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości na Białorusi:
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Kamierowo – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skarszewy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
kamikaze;
1. japoński samolot z II wojny światowej, którego załoga miała wykonać samobójczy atak na wroga;
2. pilot takiego samolotu;
3. żartobliwie o człowieku lubiącym podejmować się trudnych zadań
SJP.pl
Kamikaze, shinpū (jap. 神風; spotyka się spolszczoną formę kamikadze) – specjalne japońskie oddziały wojskowe okresu II wojny światowej, należące do armii (w tym do jednostek lotniczych) i marynarki japońskiej.
Wikipedia
[czytaj: kamikaze lub kamikadze] kamikadze;
1. japoński samolot z II wojny światowej, którego załoga miała wykonać samobójczy atak na wroga;
2. pilot takiego samolotu;
3. żartobliwie o człowieku lubiącym podejmować się trudnych zadań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. w czasie II Wojny Światowej: żołnierz japoński przeprowadzający samobójczy atak na większego przeciwnika za pomocą silnego ładunku wybuchowego; samolot lub inny pojazd używany przez tego żołnierza;
(1.2) przen. samobójca atakujący w analogiczny sposób jak kamikaze (1.1)
Wiktionary
Kamikaze, shinpū (jap. 神風; spotyka się spolszczoną formę kamikadze) – specjalne japońskie oddziały wojskowe okresu II wojny światowej, należące do armii (w tym do jednostek lotniczych) i marynarki japońskiej.
Wikipedia
(1.1) Kamikaze uderzył samolotem w amerykański lotniskowiec i okręt zatonął.
Wiktionary
IPA: ˌkãmʲiˈkazɛ|ˌkãmʲiˈkad͡zɛ, AS: kãmʹikaze|kãmʹikaʒe
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Kamil – imię męskie, pochodzące od rzymskiego imienia i cognomenu Camillus (słowo to jest tłumaczone z łaciny jako „pomocnik kapłana” bądź „zrodzony z wolnych rodziców”, „szlachetny chłopiec”).
Kamil imieniny obchodzi: 14 lipca (dawniej 18 lipca – data ta stanowiła wspomnienie św. Kamila de Lellis, później przesuniętego na 14 lipca) i 15 września, 25 września.
Żeńskim odpowiednikiem imienia Kamil jest Kamila.
Wikipedia
(1.1) Ten Kamil mieszka w mieście.
(1.1) Kamilu, na kiedy przypadają twoje imieniny?
Wiktionary
IPA: ˈkãmʲil, AS: kãmʹil
Wiktionary
rzecz. Kamilowa ż., Kamilówna ż., Kamilostwo lm m., kamilianin mos., zdrobn. , Kamiluś mos., Mila ż., Milek mos.
:: fż. Kamila ż.
:: zdrobn. Kamilek mos.
przym. kamiliański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Kamilowa ż., Kamilówna ż., Kamilostwo lm m., kamilianin mos., zdrobn. , Kamiluś mos., Mila ż., Milek mos.
:: fż. Kamila ż.
:: zdrobn. Kamilek mos.
przym. kamiliański
frazeologia.
etymologia. etym|łac|camillus. (urodzony z wolnych rodziców)
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) Kamil, Kamilo
* białoruski: (1.1) Каміл m.
* esperanto: (1.1) Kamilo
* francuski: (1.1) Camille
* hiszpański: (1.1) Camilo
* łaciński: (1.1) Camillus m.
* niemiecki: (1.1) Kamillo m., Camillo m.
* rosyjski: (1.1) Камилл m., Камилль m., Камил m., Камиль m.
* słowacki: (1.1) Kamil m.
* włoski: (1.1) Camillo m.
źródła.
== Kamil (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|m. Kamil
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Kamil
Wiktionary
Kamila, Kamilla – żeński odpowiednik imienia Kamil, pochodzenia łacińskiego.
Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Kamila w 2009 r. zajmowała 41. miejsce w grupie imion żeńskich. W 2001 roku imię z podwójnym L nosiło 4107 osób, z pojedynczym – 90 900. Forma Kamilla budzi wątpliwości normatywistów; jest notowana w Nowym Słowniku poprawnej polszczyzny pod redakcją Andrzeja Markowskiego, z zastrzeżeniem, że jest to forma niezalecana. Jednocześnie Rada Języka Polskiego odnotowała tę formę w aneksie do listy pn. Obowiązujący wykaz imion jako zgodną z zasadami ortograficznymi polszczyzny. Obecnie Rada Języka Polskiego nie wydaje już obowiązujących wykazów imion.
Wikipedia
(1.1) Kamila jest czułą i zabawną dziewczyną.
Wiktionary
IPA: kãˈmʲila, AS: kãmʹila
Wiktionary
rzecz. Kamil mos., kamilianin mos.
:: zdrobn. Kamilka ż., Kamilcia ż.
przym. kamiliański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Kamil mos., kamilianin mos.
:: zdrobn. Kamilka ż., Kamilcia ż.
przym. kamiliański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Camilla, Camille
* białoruski: (1.1) Каміла ż. (Kamìla)
* duński: (1.1) Camilla
* kataloński: (1.1) Camil·la ż.
* niemiecki: (1.1) Kamilla ż., Camilla ż.
* rosyjski: (1.1) Камилла ż., Камилля ż., Камила ż., Камиля ż.
* słowacki: (1.1) Kamila ż.
* szwedzki: (1.1) Camilla
* włoski: (1.1) Camilla ż.
źródła.
== Kamila (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż. Kamila
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Kamila
Wiktionary
(1.1) Dzwoniłam wczoraj do Kamilci, ale nie odpowiadała.
Wiktionary
rzecz. Kamil mos., Kamila ż., Kamilka ż., kamilianin mos.
przym. kamiliański
Wiktionary
(1.1) Kamilka
Wiktionary
zdrobnienie od: Kamil (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. Kamil
Wiktionary
(1.1) Kamilku, pomóż babci wnieść sprawunki.
Wiktionary
rzecz. Kamil mos.
przym. Kamilowy
Wiktionary
zakon katolicki założony w 1584 roku w Rzymie przez św. Kamila de Lellis; Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym
SJP.pl
Kamilianie, Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym – zakon założony przez św. Kamila de Lellis w 1584 roku, a zatwierdzony przez Papieża Grzegorza XIV 21 września 1591 roku.
Wikipedia
członek zakonu katolickiego założonego w 1584 roku w Rzymie przez św. Kamila de Lellis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego w XVI w. przez św. Kamila de Lellis;
Wiktionary
Kamilianie, Zakon Kleryków Regularnych Posługujących Chorym – zakon założony przez św. Kamila de Lellis w 1584 roku, a zatwierdzony przez Papieża Grzegorza XIV 21 września 1591 roku.
Wikipedia
(1.1) Wielką zasługą kamilianów była przeprowadzona przez nich reforma służby zdrowia, zapoczątkowana już w Hiszpanii przez św. Jana Bożego.
Wiktionary
rzecz. Kamil mos., Kamila ż.
:: fż. kamilianka ż.
przym. kamiliański
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Kamila
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Kamila
SJP.pl
Kamilianki, Zgromadzenie Córek świętego Kamila, Córki świętego Kamila – żeńskie zgromadzenie zakonne będące odpowiednikiem męskiego zakonu Kamilianów. Zgromadzenie zostało założone przez bł. Alojzego Tezza i bł. Józefinę Vannini 2 lutego 1892, a zatwierdzone przez papieża Piusa XI w 1931 roku.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kamilianami, dotyczący kamilianów
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do kamilianów, będący ich własnością
Wiktionary
(1.1) Na terenie dzielnicy mamy szpital kamiliański.
Wiktionary
rzecz. Kamilcia ż., Kamilka ż., kamilianin m., kamilianka ż., Kamil m., Kamila ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kamili lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Kamila (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zdrobn. Kamila
forma rzeczownika.
(2.1) D. B. lp. od: Kamilek
Wiktionary
(1.1) Nauczycielka zaproponowała Kamilce udział w olimpiadzie.
Wiktionary
rzecz. Kamila ż., Kamil mos., Kamilcia ż., kamilianin mos.
przym. kamiliański
Wiktionary
(1.1) Kamilcia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kamilka lub z nim związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Kamila, Kamilla – żeński odpowiednik imienia Kamil, pochodzenia łacińskiego.
Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Kamila w 2009 r. zajmowała 41. miejsce w grupie imion żeńskich. W 2001 roku imię z podwójnym L nosiło 4107 osób, z pojedynczym – 90 900. Forma Kamilla budzi wątpliwości normatywistów; jest notowana w Nowym Słowniku poprawnej polszczyzny pod redakcją Andrzeja Markowskiego, z zastrzeżeniem, że jest to forma niezalecana. Jednocześnie Rada Języka Polskiego odnotowała tę formę w aneksie do listy pn. Obowiązujący wykaz imion jako zgodną z zasadami ortograficznymi polszczyzny. Obecnie Rada Języka Polskiego nie wydaje już obowiązujących wykazów imion.
Wikipedia
dowódca rzymski, sześciokrotny trybun wojskowy; Camillus
SJP.pl
Marek Furiusz Kamillus, Marcus Furius Camillus (ur. około 446 p.n.e., zm. 364 p.n.e.) – wódz i reformator armii rzymskiej, wielokrotny trybun konsularny i dyktator.
Wikipedia
Kamil z małżonką; Kamilowie
SJP.pl
Kamil z małżonką; Kamilostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kamila lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kamiński (forma żeńska: Kamińska, liczba mnoga: Kamińscy) – nazwisko polskie. Obecnie jest to szóste pod względem popularności nazwisko w Polsce. Wg bazy PESEL 19.01.2024 r. nosiło je 47 101 Polek i 46 201 Polaków.
Nazwisko pochodzi od rzeczownika pospolitego kamień albo toponimów Kamień, Kamienica, Kamieniec, wywodzących się etymologicznie od wyrazu kamień.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
inne:
Wikipedia
mieszkaniec Kamionki (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kamionki (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Kamionka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kamionką, dotyczący Kamionki
Wiktionary
rzecz. Kamionka ż.
Wiktionary
1. twardy materiał ceramiczny; wyrób z tego materiału
2. miejsce pokryte stosem kamieni
3. roślina z rodziny różowatych
4. zwierzę z rodziny łasicowatych; kuna domowa
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ciężarówki, bus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mały samochód ciężarowy
Wiktionary
(1.1) bus, dostawczak, samochód dostawczy, furgonetka, półciężarówka
Wiktionary
1. twardy materiał ceramiczny; wyrób z tego materiału
2. miejsce pokryte stosem kamieni
3. roślina z rodziny różowatych
4. zwierzę z rodziny łasicowatych; kuna domowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Mołdawii, w Naddniestrzu, nad Dniestrem;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kamionecki
Wiktionary
przymiotnik od: kamionka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z kamionki
Wiktionary
rzecz. kamienistość ż., kamionka ż.
Wiktionary
francuski uczestnik powstania ludowego w latach 1702-1705
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. kalwiński powstaniec walczący przeciwko katolickim wojskom króla Ludwika XIV w latach 1704–1709;
Wiktionary
spodnia część trzyczęściowego ubioru męskiego; kamizelka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. marna kamizelka
Wiktionary
(1.1) Wyznaję, że dziś chętnie odstąpiłbym komu ten szmat sukna, który mi robi trochę kłopotu. Szaf na zbiory jeszcze nie mam, a nie chciałbym znowu trzymać chorej kamizelczyny między własnemi sic. rzeczami.
Wiktionary
rzecz. kamizelka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: kamizelka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kamizelka
Wiktionary
rzecz. kamizelka ż.
Wiktionary
część stroju bez rękawów i kołnierza, zakładana pod marynarkę lub wierzchnie okrycie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież. kraw. ubranie bez rękawów i kołnierza nakładane na tułów, zapinane na guziki
Wiktionary
Kamizelka – rodzaj ubioru okrywającego tułów, dopasowanego, zapinanego, bez rękawów i na ogół kołnierza. Pierwotnie ubranie męskie, w modzie europejskiej pojawiła się około 1670 roku; później używana także przez kobiety. Początkowo sięgająca kolan i z rękawami, w miarę upływu czasu ulegała przekształceniom, zmieniała się jej długość, krój elementów takich jak kołnierz, klapy i kieszenie oraz zdobienia.
Wikipedia
(1.1) Mężczyzna miał na sobie czarną kamizelkę.
Wiktionary
IPA: ˌkãmʲiˈzɛlka, AS: kãmʹizelka
Wiktionary
rzecz. kamizelczyna ż., kamizeleczka ż.
Wiktionary
(1.1) bezrękawnik; gw-pl|Górny Śląsk|wista.
Wiktionary
przymiotnik od: kamizelka
SJP.pl
niewielka, przenośna kamera telewizyjna z wbudowanym magnetowidem; kamwid
SJP.pl
Kamkorder (ang. camcorder, od video CAMera reCORDER) – urządzenie wideo zawierające zintegrowaną kamerę i magnetowid.
Pierwsze kamkordery rejestrowały sygnały analogowe na taśmie magnetycznej. Po roku 2000 pojawiły się kamkordery beztaśmowe, wykorzystujące dyski optyczne, dyski twarde i pamięci flash jako nośnik danych.
Wikipedia
miękka tkanina płaszczowa z wełny wielbłądziej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. miękka tkanina o splocie skośnym, przeznaczona na okrycia zewnętrzne, dawniej tkana z wełny wielbłądziej lub koziej, obecnie także z mieszanki wełny koziej z jedwabiem lub wełny owczej z bawełną
Wiktionary
(1.1) Kupiłem płaszcz z kamlotu.
Wiktionary
IPA: ˈkãmlɔt, AS: kãmlot
Wiktionary
przym. kamlotowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. kamlotowy
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Kamelott.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Tkaniny
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) camlet
* niemiecki: (1.1) Kamelott m., Kamelhaar n.
* węgierski: (1.1) kamelot
* wilamowski: (1.1) kamlot m.
źródła.
== kamlot (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kamlot (tkanina)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wykonany z kamlotu
SJP.pl
[czytaj: KAMzecer] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kamocki
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zgrub. od kamień
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kamola – osada leśna w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Grabów nad Prosną.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
tajna organizacja przestępcza działająca w Królestwie Neapolu w latach 1830-1870; obecnie organizacja mafijna działająca na terenie Neapolu i całej Kampanii; camorra; kamorra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. organizacja mafijna w Królestwie Neapolu w XIX wieku
(1.2) włoska organizacja przestępcza;
Wiktionary
(1.2) Roczne dochody kamory szacuje się na około miliard euro.
Wiktionary
rzecz. kamorysta m.
przym. kamorystyczny
Wiktionary
tajna organizacja przestępcza działająca w Królestwie Neapolu w latach 1830-1870; obecnie organizacja mafijna działająca na terenie Neapolu i całej Kampanii; camorra; kamora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. kamora.
Wiktionary
Camorra (kamorra) – włoska organizacja przestępcza, której początki datuje się na rok 1820. Powstała w Królestwie Obojga Sycylii, w okresie rządów absolutystycznych była wykorzystywana do celów politycznych. Kolebką Camorry były neapolitańskie więzienia, a jej głównym celem była ochrona więźniów (członków) przed innymi wrogimi gangami. Organizacja dopuszcza się oszustw, zabójstw i rabunków.
Wikipedia
członek kamorry (organizacji przestępczej); kamorysta
SJP.pl
członek kamory (organizacji przestępczej); kamorrysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek kamorry
Wiktionary
Kamorysta (wł. Il camorrista) – włoski dramat biograficzno-kryminalny z 1986 roku w reżyserii Giuseppe Tornatore, będący jego pełnometrażowym debiutem. Ekranizacja powieści autorstwa Giuseppe Marrazza.
Wikipedia
(1.1) W miejscowym więzieniu przetrzymywani są kamoryści.
Wiktionary
rzecz. kamora ż.
przym. kamorystyczny
Wiktionary
(1.1) mafioso
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący kamory; taki, który jest związany z kamorą; mający charakter kamory
Wiktionary
(1.1) Gdy przed kilku laty toczył się sławny, wielki proces kamorystyczny, to zamiast przed neapolitańskim sądem przysięgłych, musiał się odbyć w Viterbo, w miasteczku, leżącem w środkowych Włoszech, gdyż obawiano się, że w Neapolu nie znajdzie się ani jeden przysięgły, który ze strachu przed zemstą kamorry, zechce uznać oskarżonych kamorystów za winnych.
Wiktionary
rzecz. kamora ż., kamorysta m.
Wiktionary