1. roślina lecznicza;
2. preparat przygotowany z tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Walerian – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „mocny”, „silny”, „zdrowy”. Wśród patronów – św. Walerian, męczennik z III wieku (wspominany 14 kwietnia).
Walerian imieniny obchodzi: 29 stycznia, 14 kwietnia, 14 czerwca, 23 sierpnia i 15 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Mój brat ma na imię Walerian.
Wiktionary
IPA: vaˈlɛrʲjãn, AS: valerʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Waleriusz mos.
Wiktionary
1. roślina lecznicza;
2. preparat przygotowany z tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvalɛrʲˈjãna, AS: valerʹi ̯ãna
Wiktionary
zdrobnienie od: Walerian (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Walerianka lub z nim związany
SJP.pl
Walerian z małżonką; Walerianowie
SJP.pl
Walerian z małżonką; Walerianostwo
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: waleriana
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z walerianą; zawierający walerianę
Wiktionary
rzecz. waleriana ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Waleriusz – imię męskie i oboczna forma imienia Walery.
Żeński odpowiednik: Waleria
Waleriusz imieniny obchodzi 16 stycznia, 28 stycznia, 29 stycznia i 19 lutego.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
(1.1) W 396 roku umarł biskup Hippony Waleriusz, a Augustyn został obrany jego następcą.
Wiktionary
rzecz. Waleria ż., Walery m., Walerian m.
Wiktionary
zdrobnienie od: Walerian, Walery (imiona męskie)
SJP.pl
Walery z małżonką; Walerowie
SJP.pl
Walery z małżonką; Walerostwo
SJP.pl
Walerów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Sokołów Podlaski. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni kKościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Czerwonce Grochowskiej
Wikipedia
Walery z małżonką; Walerostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Walerego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Walery – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Powstało ono z przydomka Valerius, który pochodzi z nazwy rodu Waleriuszów i oznaczał pierwotnie „człowieka z rodu Waleriuszów”. Porównaj z: Waleriusz
Żeński odpowiednik: Waleria
Imieniny Walerego wypadają 28 stycznia, 19 lutego, 14 czerwca i 27 listopada.
Wikipedia
(1.1) Wszystkie zebrane środki na bieżąco są przeznaczane na leczenie i rehabilitację Walerego.
Wiktionary
IPA: vaˈlɛrɨ, AS: valery
Wiktionary
rzecz. Waleriusz mos., Waleria ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. imię żeńskie;
2. legendarna założycielka miasta Kłodzka
SJP.pl
Waleska (Walaska, Valeska, Valaska lub Valiska) – legendarna założycielka miasta Kłodzka, która miała panować na grodzie na Zamkowej Górze w czasach pogańskich. Postać funkcjonowała w tradycji ludowej ziemi kłodzkiej jeszcze do czasów wymiany narodowościowej na tym terenie po II wojnie światowej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
figura karciana mająca najniższą wartość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. najsłabsza figura w kartach, starsza od blotek, oznaczona literą W (J, V lub B w innych językach);
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(2.1) pot. osoba mieszkająca nielegalnie w akademiku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dołożyłem waleta kier.
(2.1) Mamy bardzo ciasno w pokoju, bo mieszka z nami dwóch waletów.
Wiktionary
IPA: ˈvalɛt, AS: valet
Wiktionary
rzecz. waletowanie n., walecik mrz.
czas. waletować ndk.
Wiktionary
(1.1) jopek, bubek, wacek, dupek
Wiktionary
1. wiersz pożegnalny rozstających się kochanków, charakterystyczny dla epoki renesansu i baroku;
2. dawniej: rozstanie, pożegnanie
SJP.pl
potocznie: nocować, mieszkać bez meldunku w domu akademickim
SJP.pl
czasownik
(1.1) mieszkać bez meldunku w akademiku
Wiktionary
IPA: ˌvalɛˈtɔvat͡ɕ, AS: valetovać
Wiktionary
rzecz. waletowanie n., walet
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|waletować.
Wiktionary
czas. waletować ndk.
rzecz. walet mos./mzw.
Wiktionary
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Walewice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Walewski (forma żeńska: Walewska; liczba mnoga: Walewscy) – polskie nazwisko. Pierwsza wzmianka w 1386, powstało poprzez dodanie formantu ski do nazw miejscowych Walew, Walewice, Walowice (kilka wsi). Nazwisko to nosiło w Polsce kilka rodów szlacheckich. Byli to Walewscy herbu Amadej, Bończa oraz herbu Kolumna (z tego rodu wywodziła się linia hrabiowska).
Wikipedia
członek dynastii królów francuskich panującej w latach 1328-1589
SJP.pl
dynastia francuska
SJP.pl
Walezjusze (fr. Valois) – dynastia królów francuskich panująca w latach 1328–1589. Jej założycielem był Karol de Valois – ojciec Filipa VI i syn Filipa III Śmiałego. Dynastia była faktycznie boczną linią dynastii Kapetyngów.
Wikipedia
Walezjusz z małżonką; Walezjuszowie
SJP.pl
Walezjusz z małżonką; Walezjuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Walezjusza lub z nim związany
SJP.pl
Walezy z małżonką; Walezowie
SJP.pl
Walezy z małżonką; Walezostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Walezego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
narodowość w Szwajcarii
SJP.pl
członek jednej z narodowości w Szwajcarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek narodu zamieszkującego w Szwajcarii
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Walezyjka ż.
przym. walezyjski
Wiktionary
członkini jednej z narodowości w Szwajcarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini narodu zamieszkującego w Szwajcarii
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Walezyjczyk
przym. walezyjski
Wiktionary
dotyczący Walezyjczyków
SJP.pl
organiczny związek chemiczny stosowany w zapobieganiu i leczeniu cytomegalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. farmaceutyk przeciwwirusowy używany do leczenia i zapobiegania cytomegalii; prolek gancyklowiru (jego ester L-walinowy)
Wiktionary
Walgancyklowir (łac. valganciclovirum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, ester L-walinowy gancyklowiru, stosowany jako prolek w zapobieganiu i leczeniu infekcji wirusem cytomegalii (CMV) u pacjentów z niedoborem odporności.
Wikipedia
(1.1) Po spożyciu walgancyklowiru zachodzi szybki jego metabolizm do aktywnego leku, tj. gancyklowiru.
Wiktionary
(1.1) wzór sumaryczny: C14H22N6O6; nazwy handlowe: Ceglar, Sperart, Valcyclox, Valcyte, Valhit
Wiktionary
walgina rdestniak - gatunek motyla z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
mit. germ. miejsce przyjmowania przez boga Odyna dusz poległych w walce bohaterów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mit. w mitologii nordyckiej raj, który czeka wojowników poległych w boju
Wiktionary
Walhalla, Valhalla (staronord. Valhöll – komnata, pałac poległych) – w mitologii nordyckiej miejsce przebywania poległych w chwale wojowników (tzw. Einherjerów), których z pola bitwy zabierały walkirie, a na progu Walhalli witał ich Bragi. Walhalla to kraina wiecznego szczęścia.
Wikipedia
zarządca wilajetu w Turcji
SJP.pl
Wikipedia
1. kraj będący częścią składową Wielkiej Brytanii;
2. Nowa Południowa Walia - stan w Australii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. jeden z czterech historycznych krajów Wielkiej Brytanii;
Wiktionary
Walia (wal. Cymru, wym. [ˈkəmrɨ]; ang. Wales, wym. [ˈweɪlz]) – część składowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Także celtycka kraina historyczna. Kraj jest położony w południowo-zachodniej części wyspy Wielka Brytania, na zachód od Anglii, nad morzami Irlandzkim i Celtyckim. Stolicą Walii jest Cardiff.
Wikipedia
(1.1) Walia położona jest na zachód od Anglii.
Wiktionary
IPA: ˈvalʲja, AS: valʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. walijski mrz., Walijczyk mos., Walijka ż., walijskość ż.
przym. walijski
Wiktionary
1. burzyć, rozwalać, obalać;
2. potocznie:
a) uderzać, stukać, łomotać;
b) rzucać, strzelać, trafiać;
c) wybuchać;
d) iść gromadnie, w wielkiej masie; pędzić tłumnie;
e) wydobywać się, sypać, buchać itp.;
f) mówić bez ogródek, wprost;
3. walić się:
a) rozpadać się, grozić zawaleniem;
b) potocznie: bić się, rozbijać się; bić się nawzajem;
c) potocznie: spadać, osypywać się, osuwać się;
d) potocznie: kłaść się ciężko, upadać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. walnąć)
(1.1) pot. wydobywać nagły, głośny, donośny dźwięk z instrumentu
(1.2) pot. strzelać z broni
(1.3) pot. o uderzeniach pioruna uderzać
(1.4) pot. rzucać coś gwałtownie, byle jak lub byle gdzie
(1.5) pot. mówić coś wprost, dosadnie
(1.6) pot. robić coś niedelikatnie, zdecydowanie
(1.7) pot. zepsuć się (o przedmiocie)
(1.8) pot. zabić
(1.9) pot. ukraść
(1.10) pot. przewracać coś
(1.11) pot. wydobywać się skądś w dużych ilościach, gwałtownie
(1.12) pot. przemieszczać się szybko i zdecydowanie, zwłaszcza tłumnie
(1.13) pot. odbywać stosunek płciowy jako strona aktywna
(1.14) pot. grub. wydzielać nieprzyjemny zapach
(1.15) pot. pić alkohol
czasownik przechodni niedokonany (dk. walnąć)
(2.1) pot. mocno coś lub kogoś uderzać
czasownik zwrotny niedokonany walić się (dk. walnąć się)
(3.1) posp. bić siebie samego
(3.2) bić się nawzajem
(3.3) upadać
czasownik zwrotny niedokonany walić się (dk. brak)
(4.1) popadać w ruinę
(4.2) wulg. iść precz, zostawić kogoś w spokoju
Wiktionary
(1.3) Całą wczorajszą noc waliły pioruny.
(1.5) Nie cackaj się. Wal prosto z mostu.
(1.11) Jak się dobrze pali, to dym powinien walić drzwiami i oknami.
(1.12) Lepiej wyjdźmy po cichu. Nie musimy walić środkiem sali.
(1.13) Chciałbym ją mieć dla siebie i walić ją co wieczór.
(1.14) Nie lubię z nim gadać, strasznie mu wali z gęby.
(1.15) Wczoraj waliliśmy wódę do późna w nocy.
(3.3) Widziałem, jak od uderzenia pioruna drzewo wali się na ziemię.
(4.1) Ten stary dom się wali już.
(4.1) Ponad trzydzieści lat temu sinolog tłumaczył również aktualność dzieła Konfucjusza: Czytając go, można odnaleźć w jego lęku jakby echo obaw, które odczuwamy obecnie na Zachodzie – poczucie, że żyjemy w świecie, który się wali.
(4.2) Wal się, cioto! Nie będziesz obrażał mojej matki.
Wiktionary
IPA: ˈvalʲit͡ɕ, AS: valʹić
Wiktionary
rzecz. walenie n., walnięcie n., zwał mrz.
przym. walnięty
Wiktionary
(1.3) strzelać, uderzać, rąbać
(1.7) psuć się
(1.8) zabijać, mordować, ubijać
(1.9) kraść
(1.10) wywracać, obalać
(1.11) bić
(1.13) rżnąć, bzykać, dymać
(2.1) uderzać, rąbać, wbijać
(3.1) bić się, tłuc się
(3.2) bić się, tłuc się
(3.3) fikać, obalać się
(4.2) spierdalać, wypierdalać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Walicki (forma żeńska: Walicka; liczba mnoga: Waliccy) – polskie nazwisko. Pod koniec XX wieku w Polsce nosiło je 3333 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w dawnej Turcji: żyjąca matka panującego sułtana
SJP.pl
1. badanie odpowiedniości, trafności lub dokładności czegoś;
2. w psychologii:
a) sprawdzenie zgodności spostrzeżeń ze spostrzeżeniami innych ludzi;
b) oszacowanie trafności testu;
3. dawniej: potwierdzenie, uprawomocnienie
SJP.pl
Wikipedia
program komputerowy sprawdzający poprawność danych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. program sprawdzający poprawność dokumentu o określonej składni;
Wiktionary
Walidator – program sprawdzający poprawność dokumentu o określonej składni. Walidatory stały się na tyle popularną usługą, że niektóre z nich ewoluowały w multiwalidatory przeprowadzające kilka wariantów walidacji jednocześnie.
Wikipedia
(1.1) Walidator nie znalazł błędów w kodzie XML.
Wiktionary
IPA: ˌvalʲiˈdatɔr, AS: valʹidator
Wiktionary
czas. walidować ndk.
Wiktionary
1. badać (zbadać) odpowiedniość, trafność lub dokładność czegoś;
2. nadawać (nadać) prawomocność dokumentowi urzędowemu
SJP.pl
1. baśniowy olbrzym, mogący unieść lub przewrócić górę; Waligóra;
2. potocznie, żartobliwie: mężczyzna o potężnej budowie ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. siłacz unoszący lub przewracający góry
Wiktionary
Waligóra (niem. Heidelberg) – najwyższy szczyt Gór Suchych i jednocześnie całych Gór Kamiennych (933,88 lub 936 m n.p.m.), leżący odpowiednio w ich północnej i środkowej części. Jest jedną z najwyższych gór Sudetów Środkowych.
Wikipedia
IPA: ˌvalʲiˈɡura, AS: valʹigura
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Walii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Walii
Wiktionary
Walijczycy (ang. Welsh people, wal. Cymry) – naród celtycki zamieszkujący głównie Walię (3 mln), Stany Zjednoczone (2 mln) i Anglię (0,6 mln). Tożsamość walijska jest przykładem tożsamości negatywnej, która ukształtowała się w opozycji do tożsamości angielskiej. Znaczną rolę poczucia przynależności narodowej mają: kultura, religia, sport (rugby), język walijski oraz symbole narodowe. W Walii istnieje ruch separatystyczny Yes Cymru.
Wikipedia
IPA: vaˈlʲijt͡ʃɨk, AS: valʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Walia ż.
:: fż. Walijka ż.
przym. walijski
Wiktionary
mieszkanka Walii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Walii
Wiktionary
rzecz. Walia ż.
:: fm. Walijczyk mos.
przym. walijski
Wiktionary
związany z Walią
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Walią, dotyczący Walii
(1.2) związany z Waliss, dotyczący Waliss
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język walijski (1.1); język z grupy języków celtyckich, którym posługuje się ponad 600 tys. mieszkańców Walii;
Wiktionary
Język walijski (wal. Cymraeg) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którym według cenzusu z 2011 roku mówi 18% obywateli Walii (562 tys. osób), a 14% społeczeństwa potrafi w nim czytać, pisać oraz mówić. Szacuje się, że od 100 do 150 tysięcy Walijczyków mieszkających w Anglii posługuje się językiem walijskim. Z kolei w argentyńskiej prowincji Chubut, gdzie żyje emigracja walijska, językiem tym posługuje się 5 tysięcy osób. W regionie tym ma on status języka urzędowego. Obecnie niewiele osób posługuje się wyłącznie językiem walijskim, niemal wszyscy walijskojęzyczni Walijczycy są dwujęzyczni. Można wyodrębnić cztery główne dialekty: wenedocjański, powyski, domecki i gwencki. Najstarsze zabytki literackie pochodzą z VI wieku. Walijski jest językiem p-celtyckim, podobnie jak inne języki brytańskie, a także język galijski.
Wikipedia
IPA: vaˈlʲijsʲci, AS: valʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Walia ż., Walijka ż., Walijczyk m., walijskość ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem walijskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem walijskim
(1.3) spisany, stworzony w języku walijskim
Wiktionary
IPA: vaˈlʲijskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: valʹii ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
zarządca wilajetu w Turcji
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Walimia (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Walimia (wsi w Polsce)
SJP.pl
Walimka (Walimianka) – potok górski w Sudetach Środkowych, w Górach Sowich, w woj. dolnośląskim.
Wikipedia
aminokwas egzogenny, składnik białek roślinnych i zwierzęcych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, kwas aminoizowalerianowy;
(1.2) daw. zwalony gruz
Wiktionary
Walina (nazwa skrótowa Val, V) – organiczny związek chemiczny, aminokwas egzogenny, kodowany przez kodony GUU, GUC, GUA oraz GUG.Jest aminokwasem niepolarnym o alifatycznym, rozgałęzionym łańcuchu bocznym -CH-(CH3)2.
Wikipedia
(1.1) Ser edamski tłusty zawiera walinę i alaninę.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
roślina wodna żyjąca w wodach słodkich; hodowana w akwariach; nurzaniec
SJP.pl
Waliszewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Goszczanów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Waliszewski:
Wikipedia
duża walizka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. walizka
Wiktionary
(1.1) Włożyłaś już szlafrok do walizy?
(1.1) Gdzie się pan pchasz z tą walizą?
(1.1) Chyba nie weźmiesz tych wszystkich waliz ze sobą do pociągu?
Wiktionary
rzecz. walizeczka ż., walizka
przym. walizkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: walizka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od walizka
Wiktionary
IPA: ˌvalʲiˈzɛt͡ʃka, AS: valʹizečka
Wiktionary
rzecz. waliza ż., walizka ż.
przym. walizkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj torby podróżnej w formie sztywnego prostopadłościanu z uchwytem;
(1.2) gw-pl|Warszawa. brzuch
Wiktionary
Walizka – przenośne opakowanie na bagaż, używane najczęściej w trakcie podróży. W kształcie zbliżona jest do płaskiego prostopadłościanu z zaokrąglonymi krawędziami. Składa się z dwóch ruchomych względem siebie części, połączonych zawiasami.
Walizki wykonywane są z różnych materiałów: tkaniny, tworzywa sztucznego, skóry. Zwykle poszczególne boki są dodatkowo usztywnione wewnętrznymi wkładkami, aby zapobiec deformacji kształtu. Na jednym z boków znajduje się uchwyt służący do przenoszenia. Często dodatkowo walizka jest wyposażona w kółka oraz wysuwany uchwyt, które umożliwiają przemieszczanie walizki bezpośrednio po podłodze, bez podnoszenia. Niektóre walizki posiadają zamki, chroniące ich zawartość.
Wikipedia
(1.1) Udało mi się spakować wszystkie rzeczy tylko w jedną małą walizkę.
(1.2) Gruby, wciągnij walizkie!
Wiktionary
IPA: vaˈlʲiska, AS: valʹiska
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. walizeczka ż.
:: zgrub. waliza ż.
przym. walizkowy
Wiktionary
przymiotnik od: walizka
SJP.pl
1. zorganizowane działania militarne wrogich wojsk; bitwa, starcie, wojna
2. zmagania przeciwników, sportowców
3. działania w celu zlikwidowania czegoś negatywnego lub uzyskania czegoś pozytywnego
4. konfrontacja sprzecznych stanowisk, interesów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) siłowe lub zbrojne rozstrzyganie konfliktu
(1.2) przen. zmaganie z czymś, zwalczanie czegoś
(1.3) sport. mecz bokserski lub mecz innego sportu kontaktowego
Wiktionary
Walka – pojęcie wieloznaczne, oznaczające konfrontację i zmagania jednostek, zbiorowości czy sił. Często zamiennie używa się takich pojęć jak konflikt, wojna, konkurencja, spór, rywalizacja, mają one jednak odmienny zakres znaczeniowy.
Wikipedia
(1.1) W stolicy kraju wybuchły walki pomiędzy rywalizującymi ze sobą przywódcami rebeliantów.
(1.1) W shōnenach najbardziej lubię sceny walk.
(1.2) W amerykańskiej polityce zagranicznej najważniejsza jest obecnie walka z terroryzmem.
(1.2) Kolarz na wyścigu toczy walkę nie tylko z rywalami, ale też z bólem i własnymi słabościami.
(1.3) Walka Andrzeja Gołoty z Lennoksem Lewisem skończyła się już w pierwszej rundzie nokautem polskiego boksera.
(1.3) Na dzisiejszą galę boksu w Las Vegas przewidziane są cztery walki, wśród nich o pas mistrza świata federacji WBF.
Wiktionary
IPA: ˈvalka, AS: valka
Wiktionary
rzecz. waleczność ż., walczerz m., walczenie n., powalczenie n., zwalczanie n., zwalczenie n.
czas. wywalczyć, walczyć ndk., powalczyć dk., zwalczać ndk., zwalczyć dk.
przym. waleczny
Wiktionary
(1.1) wojna, konflikt, starcie, potyczka, bój, wojowanie
(1.2) zmaganie
(1.3) starcie, mecz
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: łoki-toki] mały radiotelefon służący do porozumiewania się na niewielką odległość
SJP.pl
Walkie-talkie – radiotelefon służący do dwukierunkowej łączności (półdupleks) w technologii naciśnij i mów między użytkownikami, wyposażonymi w identyczne lub kompatybilne ze sobą urządzenia, bez pośrednictwa sieci radiotelefonicznej. Walkie-talkie używany obecnie jest urządzeniem osobistym, głównie w postaci wielokanałowego (8–25 kanałów) przenośnego kieszonkowego radiotelefonu. Ze względu na małą moc nadajnika (0,1–0,5 W) walkie-talkie ma mały zasięg wynoszący maksymalnie do kilku kilometrów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Walkiewicz – polskie nazwisko.
Wikipedia
(mitologia nordycka) wysłanniczka boga Odyna, opiekunka wojowników przebywających w Walhalli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitgerm. każda z pomniejszych bogiń nordyckich, córek Odyna, przedstawianych jako piękne dziewice-wojowniczki dosiadające skrzydlatych koni lub wilkow;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) bogini
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) valkire ż.
* angielski: (1.1) valkyrie
* baskijski: (1.1) walkiria
* bawarski: (1.1) Walküre ż.
* białoruski: (1.1) валькірыя ż.
* czeski: (1.1) valkýra ż.
* duński: (1.1) valkyrie w.
* esperanto: (1.1) valkirio
* estoński: (1.1) valküür
* fiński: (1.1) valkyria
* francuski: (1.1) valkyrie ż.
* gruziński: (1.1) ვალკირია
* hebrajski: (1.1) ולקיריה ż.
* hiszpański: (1.1) valquiria ż., valkiria ż.
* islandzki: (1.1) valkyrja ż.
* kataloński: (1.1) valquíria ż.
* niderlandzki: (1.1) walkure ż.
* niemiecki: (1.1) Walküre ż.
* norweski (bokmål): (1.1) valkyrje ż.
* nowogrecki: (1.1) βαλκυρία ż.
* portugalski: (1.1) valquíria ż.
* rosyjski: (1.1) валькирия ż.
* rumuński: (1.1) walkirie ż.
* serbski: (1.1) валкира ż.
* słowacki: (1.1) valkýra ż.
* słoweński: (1.1) valkira ż.
* szwedzki: (1.1) valkyria w.
* turecki: (1.1) valkür
* ukraiński: (1.1) валькірія ż.
* węgierski: (1.1) valkűr
* włoski: (1.1) valchiria ż., walkiria ż., walchiria ż.
źródła.
== walkiria (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mitgerm. walkiria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) bogini
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) valkire ż.
* angielski: (1.1) valkyrie
* baskijski: (1.1) walkiria
* bawarski: (1.1) Walküre ż.
* białoruski: (1.1) валькірыя ż.
* czeski: (1.1) valkýra ż.
* duński: (1.1) valkyrie w.
* esperanto: (1.1) valkirio
* estoński: (1.1) valküür
* fiński: (1.1) valkyria
* francuski: (1.1) valkyrie ż.
* gruziński: (1.1) ვალკირია
* hebrajski: (1.1) ולקיריה ż.
* hiszpański: (1.1) valquiria ż., valkiria ż.
* islandzki: (1.1) valkyrja ż.
* kataloński: (1.1) valquíria ż.
* niderlandzki: (1.1) walkure ż.
* niemiecki: (1.1) Walküre ż.
* norweski (bokmål): (1.1) valkyrje ż.
* nowogrecki: (1.1) βαλκυρία ż.
* portugalski: (1.1) valquíria ż.
* rosyjski: (1.1) валькирия ż.
* rumuński: (1.1) walkirie ż.
* serbski: (1.1) валкира ż.
* słowacki: (1.1) valkýra ż.
* słoweński: (1.1) valkira ż.
* szwedzki: (1.1) valkyria w.
* turecki: (1.1) valkür
* ukraiński: (1.1) валькірія ż.
* węgierski: (1.1) valkűr
* włoski: (1.1) valchiria ż., walkiria ż., walchiria ż.
źródła.
== walkiria (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mitgerm. walkiria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: łokmen] przenośny odtwarzacz kaset magnetofonowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) elektron. mały, przenośny magnetofon kasetowy lub radiomagnetofon wyposażony w słuchawki;
Wiktionary
Walkman – przenośny, zminiaturyzowany odtwarzacz kaset magnetofonowych, odporny na wstrząsy. Większość modeli nie posiadała głośników, lecz istnieją również wyjątki z małym głośnikiem umożliwiającym słuchanie bez użycia słuchawek. Nazwa Walkman jest znakiem towarowym firmy Sony, lecz popularnie walkmanami nazywa się także odtwarzacze innych firm.
Wikipedia
(1.1) Jadąc pociągiem, wolę poczytać książkę niż słuchać walkmana.
Wiktionary
IPA: ˈwɔkmɛ̃n, AS: u̯okmẽn
Wiktionary
zdrobnienie od: Walenty (imię męskie)
SJP.pl
Walków – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Osjaków, nad rzeką Wartą.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego. Na terenie wsi Walków przez wiele lat prowadzone były prace wykopaliskowe przez Muzeum Ziemi Wieluńskiej.
Wikipedia
przyznanie zwycięstwa drużynie lub zawodnikowi z powodu niestawienia się przeciwnika (bądź drużyny przeciwnej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) sport. przyznanie zwycięstwa z powodu nieobecności przeciwnika, jego wycofania się lub dyskwalifikacji;
Wiktionary
Walkower (ang. walk-over, potocznie: łatwa wygrana) – w sporcie to przyznanie zwycięstwa jednej z rywalizujących stron z powodu braku przeciwnika, jego wycofania się z zawodów, turnieju lub dyskwalifikacji (np. za występ w drużynie nieuprawnionego zawodnika, stosowanie dopingu lub inne naruszenia regulaminów zawodów jak np. nieodpowiednie zachowanie kibiców drużyny podczas zawodów sportowych). Stosowanym w Polsce skrótem oznaczającym walkower jest „wo”.
Wikipedia
(1.1) Włoska zawodniczka oddała mecz walkowerem.
Wiktionary
IPA: valˈkɔvɛr, AS: valkover
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Walkowiak:
Wikipedia
Walkowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Czarnków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: łolis] nazwisko, m.in. William Wallace (1270-1305) - szkocki bohater narodowy
SJP.pl
Wikipedia
region zoogeograficzny, leżący pomiędzy krainami orientalną i australijską
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, np. Bolesław Wallek-Walewski (1885-1944), dyrygent, kompozytor i pedagog muzyczny
SJP.pl
bohater powieści poetyckiej "Konrad Wallenrod" Adama Mickiewicza
SJP.pl
dywersja, wcielenie się w szeregi wroga w celu zniszczenia go od wewnątrz; walenrodyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. postępowanie polegające na pozornym współdziałaniu z wrogiem w celu pokonania go;
Wiktionary
Wallenrodyzm – pojęcie wywodzące się z powieści poetyckiej Adama Mickiewicza zatytułowanej Konrad Wallenrod i oznaczające człowieka, który posługuje się podstępem i zdradą dla realizacji wzniosłego i szlachetnego celu.
Napisana w 1828 roku powieść Mickiewicza wprowadzała bohatera, który chociaż z natury honorowy, zdecydował się na posłużenie się podstępem w celu zbliżenia się do wroga i wywarcia na nim zemsty. Te nieetyczne środki powodowane były wzniosłą troską o dobro narodu. Tym samym w postawie wallenrodycznej dochodziło do rozdźwięku między szlachetnymi ideałami bohatera, a stosowanymi przez niego metodami; bohater znajdował się w sytuacji tragicznej, w której aby realizować wyznawane przez siebie wartości, musiał posługiwać się środkami sprzecznymi z własnym kodeksem moralnym. Akcja utworu Mickiewicza rozgrywała się w czasie wojen krzyżackich, jednak postawa bohatera odpowiadała sytuacji współczesnych autorowi Polaków, których patriotyzm, w sytuacji zaborów, musiał realizować się często w działaniach spiskowych, stojących w sprzeczności z rycerską postawą honorową.
Wikipedia
(1.1) Tymczasem propaganda stanu wojennego nie wahała się sugerować wallenrodyzmu generała Jaruzelskiego i jego ekipy ocalenia narodowego.
Wiktionary
udawać współpracę z wrogiem w celu pokonania go; walenrodyzować
SJP.pl
[czytaj: WAlensztajn] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) środ. grykomp. rodzaj cheata, umożliwiającego widzenie przeciwników przez ściany
Wiktionary
Cheat – łamanie zasad gry komputerowej ustalonych przez jej autorów poprzez modyfikację elementów mechaniki gry. Celem używania cheatów jest zyskanie przewagi nad komputerem w rozgrywce, a także chęć jak najszybszego zdobycia nagrody. Stosowanie cheatów w grach wieloosobowych jest negatywnie traktowane przez społeczność i może skutkować banem.
Wikipedia
rzecz. wallhacz mos./mrz./mzw.
Wiktionary
męski zakon katolicki w ramach rodziny zakonów benedyktyńskich
SJP.pl
członek zakonnego zgromadzenia kontemplacyjnego jednej z kongregacji benedyktyńskich
SJP.pl
pochodząca z Afryki roślina z rodziny amarylkowatych, uprawiana w doniczkach ze względu na duże lejkowate kwiaty
SJP.pl
Wikipedia
dach walmowy - dach powstający przez zastąpienie trójkątnych ścian szczytowych w dachu dwuspadowym trójkątnymi połaciami dachowymi; dach czterospadowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bud. (o dachu) czterospadowy, czteropołaciowy
Wiktionary
(1.1) czterospadowy
Wiktionary
uderzyć z dużą siłą
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. walić)
(1.1) dokonany od|walić.
Wiktionary
(1.1) Wyrzucił ramiona do przodu, uderzył Pozma w pierś, walnął pięścią w twarz.
Wiktionary
IPA: ˈvalnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: valnõńć
Wiktionary
przym. walnięty
Wiktionary
(1.1) bachnąć, chlasnąć, gruchnąć, huknąć, łupnąć, palnąć, przydzwonić, przyfasolić, przyłożyć, przypieprzyć, puknąć, razić, rąbnąć, trzasnąć, uderzyć, zasunąć, zdzielić, uderzyć, palnąć, wulg. jebnąć, wulg. pierdolnąć, wulg. przyjebać, wulg. przypierdolić
Wiktionary
uderzyć z dużą siłą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|walnąć.
Wiktionary
przym. walnięty
czas. walić
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: walnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: walny
SJP.pl
uderzyć z dużą siłą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zwariowany, niespełna rozumu
Wiktionary
rzecz. walnięcie n., walenie n.
czas. walnąć dk., walić ndk.
Wiktionary
(1.1) kopnięty, pieprznięty
Wiktionary
1. dotyczący wszystkich członków jakiejś społeczności, organizacji, jakiegoś stowarzyszenia itp., np. walny zjazd;
2. rozstrzygający, decydujący, np. walna bitwa;
3. mający dużą wagę, np. walny udział; znaczny, istotny;
4. sejm walny - w dawnej Polsce: najwyższy organ ustawodawczy państwa złożony z króla, senatu i izby poselskiej;
5. dolina walna - dolina górska biegnąca od grani głównej aż do podnóża gór
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ogólny, powszechny
(1.2) mający decydujące znaczenie
(1.4) angażujący znaczne siły wojsk
Wiktionary
(1.4) Przewidywała ona przeprowadzenie walnej bitwy z armią rosyjską na linii rzek: Orzyc, Narew, Wisła, Wieprz i na linii Lwowa.
Wiktionary
IPA: ˈvalnɨ, AS: valny
Wiktionary
przysł. walnie
Wiktionary
(1.1) ogólny, powszechny
(1.2) istotny, znaczny, ważny, decydujący
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Walonii (regionu w Belgii); Walończyk
SJP.pl
mieszkaniec Walonii (regionu w Belgii); Walon
SJP.pl
wojłokowy but z cholewką; walonka, filcówka
SJP.pl
region autonomiczny w południowej Belgii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna w południowej Belgii
(1.2) geogr. adm. jeden z trzech regionów federalnych Belgii
(1.3) geogr. jęz. obszar języka walońskiego w Belgii
(1.4) geogr. jęz. region języka francuskiego, jeden z czterech regionów językowych Belgii
Wiktionary
Belgia:
Zobacz też:
Wikipedia
rzecz. Walon mos., Walończyk mos., Walonka ż., waloński mrz.
przym. waloński
Wiktionary
wojłokowy but z cholewką; walonek, filcówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Walonii
Wiktionary
rzecz. Walonia ż., waloński mrz.
:: fm. Walon mos., Walończyk mos.
przym. waloński
Wiktionary
dotyczący produkcji walonków
SJP.pl
wojłokowy but z cholewką; walonek, filcówka
SJP.pl
Walonki (ros. ва́ленки) – ciepłe obuwie do połowy łydki (czasem do kolan), przepuszczające wodę, ale dobrze chroniące przed mrozem.
Tworzone są z grubego filcu, tzw. wojłoku, formowanego z wielu warstw przy użyciu pary i specjalnego klocka, służącego do nadawania kształtu. Spód jest powlekany gumą. W wersji niegumowej podeszwy mogą być używane jak skarpeta, nakłada się na nie wtedy "właściwe" obuwie.
Wikipedia
przymiotnik od: Walonia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Walonią lub Walonami, dotyczący Walonii lub Walonów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język waloński;
Wiktionary
rzecz. Walonia ż., Walon mos., Walonka ż.
Wiktionary
1. zaleta, pozytywna cecha;
2. papier wartościowy;
3. w sztuce: różny stopień natężenia barwy i cienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cecha wyróżniająca, szczególnie pozytywna
(1.2) papier wartościowy
(1.3) szt. różny stopień natężenia barwy i cienia; barwa zależna od oświetlenia i sąsiedztwa przedstawianego obiektu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Porozmawiajmy dziś o wszystkich walorach, jak też uchybieniach tego nowego filmu.
Wiktionary
IPA: ˈvalɔr, AS: valor
Wiktionary
rzecz. waloryzowanie n., zwaloryzowanie n., waloryzacja ż.
czas. waloryzować ndk., zwaloryzować dk.
przym. waloryzacyjny
Wiktionary
(1.1) cnota, korzyść, plus, przymiot, wartość, zaleta, znaczenie
Wiktionary
zmiana wartości bezwzględnej wypłacanego zobowiązania pieniężnego na skutek zmiany siły nabywczej pieniądza
SJP.pl
Waloryzacja – zasada prawna, która określa, że w razie zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, wierzyciel powinien otrzymać równowartość ekonomiczną (wyższą lub niższą) wierzytelności z chwili jej powstania.
Zasada waloryzacji świadczeń pieniężnych jest wyjątkiem od reguły nominalizmu ujętej w art. 358¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie z regułą prawną zobowiązanie pieniężne należy spełnić przez zapłatę tej samej sumy pieniężnej, na jaką opiewał dług w chwili powstania zobowiązania (art. 358¹ § 1). Jeśli spełnienie świadczenia pieniężnego nie następuje natychmiast, wówczas może pojawić się kwestia zmniejszenia siły nabywczej pieniądza (np. w warunkach wysokiej inflacji), co prowadzi do naruszenia interesu dłużnika lub wierzyciela. Stąd też art. 358¹ § 3 Kodeksu cywilnego daje możliwość waloryzacji świadczenia pieniężnego: „W razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może po rozważeniu interesów stron, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego, chociażby były ustalone w orzeczeniu lub umowie”.
Wikipedia
dotyczący waloryzacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. związany z waloryzacją, dotyczący waloryzacji
Wiktionary
rzecz. walor mrz., waloryzacja ż., waloryzowanie n.
czas. waloryzować
Wiktionary
środek używany w celu wywołania konkretnej oceny wartości czegoś u odbiorcy
SJP.pl
zmieniać wartość bezwzględną wypłacanego zobowiązania pieniężnego na skutek zmiany siły nabywczej pieniądza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|waloryzować.
Wiktionary
rzecz. niewaloryzowanie n., zwaloryzowanie n., walor m., waloryzacja ż.
czas. waloryzować ndk., zwaloryzować dk.
przym. waloryzacyjny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. muz. walczyk
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|walcer.
Wiktionary
o cechach walowatych (rodzina waleni)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Balaenidae|Gray|ref=tak., rodzina ssaków morskich z infrarzędu waleni;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Należące do walowatych żerują na widłonogach i krylu.
Wiktionary
rzecz. wal mzw.
Wiktionary
o cechach walowatych (rodzina waleni)
SJP.pl
Miasta o nazwie Walpole:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
w tradycji germańskiej: noc z 30 kwietnia na 1 maja, noc duchów, podczas której miał odbywać się sabat czarownic; Walpurgia, noc Walpurgii, noc Walpurgi
SJP.pl
Wikipedia
w tradycji germańskiej: noc z 30 kwietnia na 1 maja, noc duchów, podczas której miał odbywać się sabat czarownic; Walpurga, noc Walpurgii, noc Walpurgi
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Anglii
SJP.pl
Walsall – miasto w środkowej Anglii (Wielka Brytania), w hrabstwie metropolitalnym West Midlands, w dystrykcie metropolitalnym Walsall, w zespole miejskim Birmingham. W 2021 roku miasto liczyło 70 775 mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł skórzany, metalowy, lotniczy, maszynowy, chemiczny, elektrotechniczny oraz elektroniczny.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, środek o działaniu przeciwnadciśnieniowym
SJP.pl
Walsartan – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek kardiologiczny będący swoistym, wybiórczym antagonistą receptora angiotensyny II (sartanem) typu AT1.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: łolt] obce imię męskie
SJP.pl
1. imię męskie;
2. [czytaj: łolter] angielskie imię męskie;
3. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Walter – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów waltan i heri oznaczających „panować” i „lud”. Imię to było znane w średniowiecznej Polsce w formie Walcerz.
Walter imieniny obchodzi: 8 kwietnia, 2 maja, 5 czerwca i 29 listopada.
Wikipedia
(1.1) Walter Kridl, recepcjonista z hotelu „Kärntnerhof” usiadł za ladą i odruchowo sięgnął po gazety, które abonował właściciel hotelu pan Alfred Anhauser.
Wiktionary
rzecz. walterowiec m., Walterówka ż.
przym. Walterowy, walterowski
Wiktionary
zdrobnienie od: Walter (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Walterka lub z nim związany
SJP.pl
Walter z małżonką; Walterowie
SJP.pl
Walter z małżonką; Walterostwo
SJP.pl
[czytaj: łolterowiec] członek powstałej w 1954 roku organizacji młodzieżowej, która miała za zadanie stworzenie w Polsce drużyn młodzieżowych na wzór Wszechzwiązkowej Organizacji Pionierskiej imienia W.I. Lenina
SJP.pl
taki jak u Stefana Waltera, charakterystyczny dla Stefana Waltera
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Waltera lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: walterskotyzm] walterskotyzm (częściej);
1. zespół cech charakterystycznych dla nowożytnej powieści historycznej mający źródło w twórczości Waltera Scotta;
2. naśladownictwo powieści Waltera Scotta; wzorowanie się na sposobie opisywania przeszłości historycznej w utworach Waltera Scotta
SJP.pl
Walterscotyzm, Walterskotyzm – nurt rozwijający się w powieści historycznej w literaturze europejskiej XIX wieku pod wpływem twórczości szkockiego pisarza Waltera Scotta, autora takich powieści, jak: Waverley (1814), Rob Roy (1818), Ivanhoe (1820).
Wikipedia
walterscotyzm (rzadko);
1. zespół cech charakterystycznych dla nowożytnej powieści historycznej mający źródło w twórczości Waltera Scotta;
2. naśladownictwo powieści Waltera Scotta; wzorowanie się na sposobie opisywania przeszłości historycznej w utworach Waltera Scotta
SJP.pl
[czytaj: wolter] niemiecki pistolet lub karabin wyborowy firmy Walther
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
1. instrument dęty blaszany w kształcie zwiniętej trzykrotnie rury, rozszerzającej się na końcu; róg;
2. przenośnie: człowiek otyły, ociężały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. instrument muzyczny dęty blaszany;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Krzysztof przez dwa lata uczył się grać na waltorni.
Wiktionary
IPA: valˈtɔrʲɲa, AS: valtorʹńa
Wiktionary
rzecz. waltornista m., waltornistka ż.
przym. waltorniowy
Wiktionary
(1.1) róg
Wiktionary
przymiotnik od: waltornia
SJP.pl
muzyk grający na waltorni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk, który gra na waltorni
Wiktionary
rzecz. waltornia ż.
:: fż. waltornistka ż.
przym. waltorniowy
Wiktionary
kobieta grająca na waltorni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na waltorni
Wiktionary
rzecz. waltornia ż., waltornista m.
Wiktionary
sztuka gry na waltorni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: walc] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
kobieta zajmująca się nielegalnym handlem obcymi walutami
SJP.pl
przymiotnik od: waluciarz
SJP.pl
zajmowanie się nielegalnym handlem obcymi walutami
SJP.pl
potocznie: człowiek nielegalnie handlujący obcymi walutami; cinkciarz, dewiziarz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Waluk (VII wiek) – jeden z pierwszych zanotowanych w źródłach władców słowiańskich, przywódca ludności zamieszkującej tereny późniejszej Karyntii, uznawany za pierwszego księcia państwa karantańskiego.
Waluk panował równolegle z Samonem i około 630 roku przyłączył się do jego związku plemiennego. Po upadku państwa Samona następcy Waluka zdołali zachować niezależność.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: Walenty (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. jednostka monetarna w danym kraju;
2. monety i banknoty zagraniczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wymienialny środek płatniczy
(1.2) bank. oficjalna jednostka monetarna danego państwa;
(1.3) pot. łatwo wymienialny (w danym kraju) środek płatniczy (w Polsce np.: dolar, euro, daw. marka)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Walutą Japonii jest jen.
Wiktionary
IPA: vaˈluta, AS: valuta
Wiktionary
rzecz. przewalutowanie n., przewalutowywanie n., walutowanie n.
czas. przewalutować dk., przewalutowywać ndk., walutować ndk.
przym. walutowy
Wiktionary
(1.1) jednostka monetarna, jednostka pieniężna
Wiktionary
przymiotnik od: waluta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący waluty, związany z walutą
Wiktionary
IPA: ˌvaluˈtɔvɨ, AS: valutovy
Wiktionary
rzecz. waluta ż., waluciarstwo n., waluciarz m., walutowanie n., przewalutowanie n.
czas. walutować, przewalutować
przym. waluciarski
Wiktionary
(1.1) dewizowy
Wiktionary
zaimek osobowy
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Wojskowa Agencja Mieszkaniowa
(1.2) = Wojskowa Akademia Medyczna
Wiktionary
(1.2) Studiowałem w WAM.
(1.2) Studiowałem w WAM-ie.
Wiktionary
IPA: vu‿a‿ˈɛ̃m, AS: vu‿a‿ẽm
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wambierzyce (niem. Albendorf, czes. Vambeřice) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Radków. Ośrodek pielgrzymkowy i turystyczny, zwany śląskim Jeruzalem.
W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Wambierzyce
SJP.pl
kobieta atrakcyjna, wyzywająca i tajemnicza, uwodząca mężczyzn i doprowadzająca ich do zguby; wampirzyca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) demoniczna, uwodzicielska kobieta
Wiktionary
IPA: vãmp, AS: vãmp
Wiktionary
przym. wampowaty
rzecz. wampirzyca ż.
Wiktionary
1. według dawnych wierzeń ludowych: trup wstający z grobu i wysysający krew ludzi śpiących;
2. potocznie: człowiek, który popełnił szereg morderstw na skutek zaburzeń psychicznych, zwykle o podłożu seksualnym;
3. przenośnie: ktoś czerpiący siłę i energię kosztem innych ludzi;
4. nietoperz z rodziny o tej samej nazwie, żywiący się wyłącznie krwią ssaków i ptaków, którą wysysa po przecięciu skóry ostrymi zębami przekształconymi w wąskie blaszki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mit. fant. upiór wysysający krew z żyjących;
(1.2) przen. zabójca na tle seksualnym
(1.3) przen. osoba żerująca na uczuciach, pieniądzach itd. innych osób
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. gatunek nietoperza żywiącego się krwią ssaków;
Wiktionary
Wampir – istota demoniczna, zazwyczaj pijąca krew ludzi, obecna w wierzeniach ludowych w wielu kulturach oraz współcześnie w kulturze popularnej.
Wikipedia
(1.1) Wampir powoli sączył krew ze srebrnej czaszy.
(1.2) Wampir z Koluszek wpadł w końcu w sidła policji.
(2.1) Zoo zakupiło czternaście wampirów.
Wiktionary
IPA: ˈvãmpʲir, AS: vãmpʹir
Wiktionary
rzecz. wampirzyca ż., wampiryzm m., wampirek m., wampirzysko n.
przym. wampirzy, wampiryczny, wampirski
Wiktionary
(1.1) upiór, zmora, nosferatu, krwiopijca
(1.3) pijawka
Wiktionary
zdrobnienie od: wampir
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: wampir
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wampirem, dotyczący wampira
Wiktionary
rzecz. wampir mos.
Wiktionary
1. według dawnych wierzeń ludowych: trup wstający z grobu i wysysający krew ludzi śpiących;
2. potocznie: człowiek, który popełnił szereg morderstw na skutek zaburzeń psychicznych, zwykle o podłożu seksualnym;
3. przenośnie: ktoś czerpiący siłę i energię kosztem innych ludzi;
4. nietoperz z rodziny o tej samej nazwie, żywiący się wyłącznie krwią ssaków i ptaków, którą wysysa po przecięciu skóry ostrymi zębami przekształconymi w wąskie blaszki
SJP.pl
Wampiry (Desmodontinae) – podrodzina ssaków z rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae) odżywiających się krwią zwierząt. Nietoperze te polują głównie w nocy, atakując zwierzęta (wyłącznie stałocieplne) w sposób praktycznie niezauważalny. Jest to możliwe dlatego, że ich zęby są bardzo ostre, a ślina zawiera specjalne substancje znieczulające i zapobiegające krzepnięciu krwi (antykoagulanty). Wampiry przecinają skórę zaatakowanych zwierząt i spijają spływającą krew.
Wikipedia
1. kobieta wampir;
2. kobieta atrakcyjna, wyzywająca i tajemnicza, uwodząca mężczyzn i doprowadzająca ich do zguby; wamp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta-wampir
(1.2) zool. głowonóg z rzędu wampirzyc, nazwa systematyczna|Vampyromorphida|ref=tak.
Wiktionary
rzecz. wampiryzm m., wamp m., wampirek m., wampiryczność ż., wampirzyce nmos.
:: fm. wampir m.
przym. wampirzy, wampiryczny, wampowaty
Wiktionary
o kobiecie: uwodzicielska, ubrana lub zachowująca się wyzywająco; wydrowaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) parodia opery natrząsająca się ze sztuczności i konwencji klasycznych przedstawień operowych
(1.2) niewiarygodny, niedorzeczny konwenans w operze
(1.3) bezwartościowy, lichy i pretensjonalny spektakl teatralny
Wiktionary
(1.3) O ileż bardziej wartościowa jest taka amatorska, w dobrym znaczeniu słowa, praca u podstaw niż ociekająca tandetą wampuka znanego zawodowca.
Wiktionary
(1.3) chałtura, chała
Wiktionary
paciorki używane dawniej przez Indian Ameryki Północnej m. in. jako środek płatniczy lub do przekazywania wiadomości
SJP.pl
Wampum – nazwa pochodzi z języka algonkiańskiego, od wyrazu wampompeag. Rodzaj pasa z koralików – wykonanych z zaokrąglonych i przewierconych muszli – splecionych w określony wzór lub czasem naszywanych na skórze zwierzęcej (później – po spotkaniu "białych" – na materiale, dziele rąk ludzkich); stosowany był przez Indian ze wschodniego wybrzeża USA i rejonu Wielkich Jezior, głównie przez plemiona irokeskie (ang. Iroquois) i Algonkinów (ang. Algonquin). W kulturach opartych na ustnej tradycji służył do utrwalania i potwierdzania ważnych wydarzeń politycznych, np. traktatów, takich jak ten, który doprowadził do powstania Ligi Irokezów, ale również jako środek płatniczy.
Wikipedia
barokowe okrycie męskie, rodzaj peleryny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. odzież. dawny męski krótki kaftan;
Wiktionary
Wams (niem.) – rodzaj krótkiego obcisłego kaftana noszonego przez mężczyzn od połowy XVI do połowy XVII wieku, rozpowszechnionego przede wszystkim w Hiszpanii i Niemczech.
Jako przekształcenie włoskiego sajana był on bardziej dopasowany i z przodu cienko podwatowany, pozbawiony dekoltu i o usztywnionych ramionach, a w talii wcięty, spiczasto wydłużony i zakończony krótką baskiną. Jego nazwę wywodzi się od starofrancuskiego wambais, jak w średniowieczu określano kaftan zakładany pod zbroję.
Wikipedia
(1.1) Malarz przedstawił królewicza w wamsie z czarnego aksamitu i bufiastych pludryudrach.
Wiktionary
zaimek osobowy "wam" wzmocniony partykułą "-że" (np. "Wamże winienem wolność?")
SJP.pl
typ samochodu przeznaczony do przewozu większej liczby pasażerów; van
SJP.pl
Turcja:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o symbolu V
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu V i liczbie atomowej 23;
Wiktionary
Wanad (V, łac. vanadium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych.
Ma 11 izotopów z przedziału mas 44–55 oraz izomery jądrowe 50m i 52m. Trwały jest tylko izotop 51. W skorupie ziemskiej jest go 160 ppm, w postaci minerałów: patronitu (VS
4), karnotytu i wanadynitu.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma wanad?
Wiktionary
IPA: ˈvãnat, AS: vãnat
Wiktionary
rzecz. wanadowiec m., wanadowanie n., wanadynit m.
czas. wanadować ndk.
przym. wanadowy
Wiktionary
(1.1) symbol. V
Wiktionary
obfitujący w wanad; dostarczający wanadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wanadować.
Wiktionary
rzecz. wanad m., wanadowiec m., wanadynit m.
czas. wanadować ndk.
przym. wanadowy
Wiktionary
grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca V grupę główną układu okresowego: wanad, niob, tantal i dubn
SJP.pl
Wanadowce – pierwiastki chemiczne tworzące piątą grupę układu okresowego pierwiastków. Są to ciężkie, trudno topliwe metale.
Do wanadowców należą wanad (V), niob (Nb), tantal (Ta) i dubn (Db).
Wikipedia
każdy pierwiastek z piątej grupy układu okresowego Mendelejewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. jeden z pierwiastków piątej grupy układu okresowego (wanad, niob, tantal lub dubn), z których większość jest trudnotopliwymi metalami;
Wiktionary
(1.1) Jakoż w głąb skorupy prześwietlonego globu wchodziła niewyraźna sieć wyrysowana wanadowców, chromowców i platynowiecatynowców z grupy ciężkich jak osm i iryd.
Wiktionary
rzecz. wanad m., wanadowanie n.
przym. wanadowy
Wiktionary
→ wanad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący lub zrobiony z wanadu
Wiktionary
(1.1) Konstrukcja akumulatora wanadowego jest niezwykle oryginalna i stosunkowo prosta.
Wiktionary
rzecz. wanad m., wanadowanie n., wanadowiec m.
Wiktionary
minerał występujący w strefie utlenienia niektórych złóż rud ołowiu, stanowiący źródło otrzymywania wanadu
SJP.pl
Wanadynit (vanadynit) – minerał z gromady wanadanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich, tylko lokalnie tworzy duże wystąpienia.
Nazwa pochodzi od pierwiastka wanadu, który jest składnikiem tego minerału.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Wancerzów – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Mstów. Bezpośrednio graniczy z gminnym Mstowem.
Do 1952 roku miejscowość była siedzibą gminy Wancerzów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
potocznie: brzuch; bandzioch, bańdzioch, bebech, brzucho, wancioł
SJP.pl
potocznie: brzuch; bandzioch, bańdzioch, bebech, brzucho, wancioch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pchła
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pluskwa
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. ent. wesz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|błecha, skoczka, płaszczyca., gw-pl|Śląsk Cieszyński|płoszczyca.
Wiktionary
1. drewno obrobione z 3 stron, a z czwartej pokryte korą
2. deska na klepkę, zwłaszcza do naczyń bednarskich
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gatunek storczyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 1057;
(1.3) astr. krater na powierzchni Wenus;
(1.4) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy jednak przekonał się, że miał mylne o Oskarze wyobrażenie, przyznał Wandzie rację i wręcz powiedział jej: pomyliłem się.
(1.2) Planetoida Wanda obiega Słońce w 4 lata 333 dni 20 godzin.
(1.3) Dno krateru Wandy jest gładkie, gdyż zostało pokryte zastygłą lawą.
Wiktionary
IPA: ˈvãnda, AS: vãnda
Wiktionary
rzecz. wanda ż.
:: zdrobn. Wandzia ż., Wandusia ż., Wandeczka ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Wandzia, Wandusia, Wandeczka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
osoba specjalnie niszcząca czyjąś własność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. przedstawiciel starożytnego ludu germańskiego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvãndal, AS: vãndal
Wiktionary
rzecz. wandal m., wandalizm mrz., wandalski m.
przym. wandalski
Wiktionary
Wikipedia
umyślne niszczenie jakichś dóbr i wartości kulturalnych; barbarzyństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) akt bezmyślnego zniszczenia
(1.2) rezultat wandalizmu (1.1)
(1.3) barbarzyńskie postępowanie
Wiktionary
Wandalizm – umyślne niszczenie cudzego mienia, zwłaszcza publicznego.
Wikipedia
IPA: vãnˈdalʲism̥, AS: vãndalʹism̦
Wiktionary
rzecz. wandalski mrz., wandal m., Wandal m., Wandalka ż.
czas. wandalizować
przym. wandalski, wandaliczny
Wiktionary
(1.1,3) barbarzyństwo
Wiktionary
umyślnie niszczyć jakieś dobra i wartości kulturalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wandalizować.
Wiktionary
rzecz. zwandalizowanie n.
czas. wandalizować ndk., zwandalizować ndk.
Wiktionary
zabezpieczony przed wandalami
SJP.pl
członek ludu wschodniogermańskiego, znanego z podbicia w 455 r. Rzymu i zniszczenia wielkiej ilości tamtejszych dzieł sztuki
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) hist. związany z Wandalami, dotyczący Wandalów
(1.2) związany z wandalami albo wandalizmem, będący przejawem wandalizmu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język wandalski, wymarły język germański;
Wiktionary
rzecz. Wandal mos., wandal mos., wandalizm mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
bardzo rzadko: dążenie do zachowania dotychczasowego ustroju, porządku publicznego itp.; termin wywodzący się od Wandei, departamentu w zachodniej Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. kraina historyczna w zachodniej Francji
(1.2) geogr. adm. francuski departament w regionie Kraj Loary;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dało to powód do licznych zaburzeń, zwłaszcza w Wandei, gdzie lud usuwał przemocą narzuconych mu księży rządowych.
(1.2) Departament Wandea został utworzony w 1790 roku.
Wiktionary
rzecz. Wandejczyk mos., Wandejka ż.
przym. wandejski
Wiktionary
zdrobnienie od: Wanda (imię żeńskie); Wandusia
SJP.pl
mieszkaniec Wandei (krainy historycznej i departamentu w zachodniej Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wandei
Wiktionary
rzecz. Wandea ż.
:: fż. Wandejka ż.
przym. wandejski
Wiktionary
mieszkanka Wandei (krainy historycznej i departamentu w zachodniej Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wandei
Wiktionary
rzecz. Wandea ż.
:: fm. Wandejczyk mos.
przym. wandejski
Wiktionary
→ Wandea (kraina historyczna we Francji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wandeą lub jej mieszkańcami, dotyczący Wandei
Wiktionary
rzecz. Wandea ż., Wandejczyk mos., Wandejka ż.
Wiktionary
ryba z rodziny Trichomycteridae, z podrzędu sumowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Vandellia cirrhosa|ref=tak., pasożytnicza ryba z dorzecza Amazonki i Orinoko
Wiktionary
Wandelia, kandyra, karnero (Vandellia cirrhosa) – gatunek słodkowodnej pasożytniczej ryby sumokształtnej z rodziny Trichomycteridae.
Wikipedia
IPA: vãnˈdɛlʲja, AS: vãndelʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) kandyra
Wiktionary
Wikipedia
Wanderers Football Club – amatorski klub piłkarski z Londynu, występujący w Surrey South Eastern Combination Junior Division Four – 17. ligowym poziomie piłkarskim w Anglii. Powstał w 1859 roku pod nazwą Forest Football Club, pięć lat później zmienił nazwę na Wanderers Football Club. Początkowo składał się głównie z absolwentów renomowanych szkół prywatnych. Był jednym z czołowych zespołów drugiej połowy XIX wieku w Anglii sięgając pięciokrotnie po Puchar Anglii.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Wanda (imię żeńskie); Wandeczka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wandynów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, w gminie Koło.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
zdrobnienie od: Wanda (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Wanda
Wiktionary
(1.1) Rysiu przesyłał Wandzi ukradkiem całuski.
(1.1) Rodzice często zabierali małą Wandzię na groby dziadków.
Wiktionary
rzecz. Wanda ż.
Wiktionary
(1.1) Wandusia, Wandeczka, Wanda
Wiktionary
Wandzinów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Odrzywół.
Wieś wchodzi w skład sołectwa Dębowa Góra.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jadwigi w Odrzywole.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wandy lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pchła
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pluskwa
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. ent. wesz
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|błecha, skoczka.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Wanesa, Wanessa – żeńskie imię pochodzenia literackiego, stworzone przez irlandzkiego pisarza Jonathana Swifta od pierwszych sylab imienia i nazwiska jego przyjaciółki Esther Vanhomrigh. Nie ma męskiego odpowiednika. W Polsce imię zostało nadane po raz pierwszy w latach 60. XX wieku.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Wanesa, Wanessa – żeńskie imię pochodzenia literackiego, stworzone przez irlandzkiego pisarza Jonathana Swifta od pierwszych sylab imienia i nazwiska jego przyjaciółki Esther Vanhomrigh. Nie ma męskiego odpowiednika. W Polsce imię zostało nadane po raz pierwszy w latach 60. XX wieku.
Wikipedia
1. belka, na której opierają się schody, prostopadła do ich linii;
2. przedstawiciel madagaskarskiej rodziny ptaków z rzędu wróblowatych
SJP.pl
Wanga, bułg. Wanga (Ванга), Baba Wanga (Баба Ванга), Lelja Wanga (Леля Ванга), Petriczkata wraczka (Петричката врачка), Byłgarska proroczica (Българска пророчица), Wanga gledaczkata (Ванга гледачката), właśc. Wangelija Pandewa Dimitrowa (Вангелия Пандева Димитрова); ur. 31 stycznia 1911 w Strumicy, zm. 11 sierpnia 1996 w Petriczu) – bułgarska niewidoma mistyczka, znachorka i jasnowidząca.
Wikipedia
torbacz z rodziny pałanek; kuskus
SJP.pl
grecki kompozytor i pianista; Vangelis
SJP.pl
Vangelis (gr. Βαγγέλης), właśc. Ewangelos Odiseas Papatanasiu (gr. Ευάγγελος Οδυσσέας Παπαθανασίου; ur. 29 marca 1943 w Agrii koło Wolos, zm. 17 maja 2022 w Paryżu) – grecki kompozytor muzyki elektronicznej i filmowej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) telekom. oszustwo telefoniczne polegające na wyciąganiu od abonentów wysokich opłat za oddzwanianie po uprzednim wysłaniu sygnału na telefon
Wiktionary
o cechach wangowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Wangowate (Vangidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w obrębie rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
o cechach wangowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
potocznie: handlarz zza wschodniej granicy; wańka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. przybysz, często handlarz, z Ukrainy, Rosji lub Białorusi
Wiktionary
rzecz. Wania m., wańka m.
Wiktionary
(1.1) wańka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. ewangelia
Wiktionary
rzecz. wanielik mos.
Wiktionary
(1.1) ewangelijo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. ewangelik
Wiktionary
rzecz. wanielijo ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: wanienka
SJP.pl
1. mała wanna do kąpieli;
2. podłużne naczynie laboratoryjne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wanna
(1.2) nieduża wanna do kąpania niemowląt
(1.3) niewielkie, płytkie naczynie służące do czynności laboratoryjnych, kuchennych itp.
Wiktionary
(1.1) Kupiliśmy nową wanienkę dla dziecka.
Wiktionary
IPA: vãˈɲɛ̃nka, AS: vãńẽnka
Wiktionary
rzecz. wanna ż.
przym. wannowy
Wiktionary
(1.3) kuweta
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skrzynka na ekwipunek podróżny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny storczykowatych;
Wiktionary
Wanilia (Vanilla Mill.) – rodzaj roślin jednoliściennych z rodziny storczykowatych (Orchidaceae), liczący 109 gatunków występujących w strefie tropikalnej. Owoce wanilii płaskolistnej są źródłem przyprawy zwanej laskami wanilii.
Wikipedia
(1.1) Wanilia liczy około 100 gatunków rosnących dziko w strefach tropikalnych.
(1.1) Mleko owsiane zwykle robi się z owsa, wody i oleju słonecznikowego, ale można je też wzbogacić wapniem, wanilią i witaminami.
Wiktionary
IPA: vãˈɲilʲja, AS: vãńilʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. waniliówka ż., wanilina ż.
przym. waniliowy, wanilinowy
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, stanowi jeden ze składników aromatycznych wanilii, sztucznie otrzymywana i powszechnie stosowana w przemyśle spożywczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. spoż. aromatyczna substancja występująca w owocach wanilii, otrzymywana również syntetycznie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kawę zbożową otrzymuje się przez mieszanie w odpowiednich proporcjach uprażonych i zmielonych ziaren: żyta i jęczmienia oraz korzenia cykorii, z ewentualnym dodatkiem waniliny, cukru i innych dodatków.
Wiktionary
rzecz. waniliówka ż., wanilia ż.
przym. waniliowy, wanilinowy
Wiktionary
przymiotnik od: wanilina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biochem. dotyczący waniliny
Wiktionary
(1.1) Cukier wanilinowy stosuje się jako przyprawę do potraw słodkich i wyrobów cukierniczych. Produkcja cukru wanilinowego polega na zmieszaniu cukru z waniliną lub etylowaniliną (…).
Wiktionary
rzecz. waniliówka ż., wanilina ż., wanilia ż.
przym. waniliowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka zaprawiana wanilią
Wiktionary
(1.1) Naleję ci trochę waniliówki na rozgrzewkę?
Wiktionary
rzecz. wanilia ż., wanilina ż.
przym. waniliowy, wanilinowy
Wiktionary
1. mający smak wanilii;
2. wyrabiany z dodatkiem wanilii lub waniliny;
3. związany z wanilią (rośliną);
4. przenośnie: nieodbiegający od normy, bez urozmaiceń, np. waniliowy seks
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: wanilia
Wiktionary
(1.1) – Budyń jest na długowieczność. Z tym że waniliowy – szeptały kobiety, usiłując wytłumaczyć w ten sposób upodobania doktora do mlecznych deserów.
Wiktionary
IPA: ˌvãɲiˈlʲjɔvɨ, AS: vãńilʹi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. wanilia ż., waniliówka ż., wanilina ż.
przym. wanilinowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. liter. nawiązujący do ulotności ludzkiego życia, próżności, daremności starań oraz nieuchronności przemijania
Wiktionary
(1.1) W nowożytnej ikonografii świeckiej oset należał do obiegowych symboli wanitatywnych i mortualnych – czego szczególnie wyrazistymi przykładami są holenderskie martwe natury, malowane np. przez Jana Davidsz de Heem czy Otto Marseusa.
Wiktionary
rzecz. vanitas n.
Wiktionary
potocznie: handlarz zza wschodniej granicy; wania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. przybysz, często handlarz, z Ukrainy, Rosji lub Białorusi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) reg-pl|Kresy. przedsionek
Wiktionary
rzecz. Wania m., wania m.
Wiktionary
(1.1) wania
Wiktionary
1. zabawka dziecięca, figurka, która po przechyleniu sama wraca do pozycji pionowej;
2. w przenośni: osoba łatwo otrząsająca się z kłopotów, wracająca do wcześniejszej aktywności po dotkliwej porażce
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, antybiotyk o działaniu bakteriobójczym
SJP.pl
Wankomycyna – organiczny związek chemiczny, antybiotyk glikopeptydowy o działaniu bakteriobójczym. Wprowadzona do lecznictwa w 1958 r. przez firmę farmaceutyczną Eli Lilly.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
duże naczynie do kąpieli, ceramiczne lub metalowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duże naczynie do kąpieli
(1.2) gw-pl|Bukowina. łazienka
Wiktionary
Wanna – urządzenie sanitarne służące do kąpieli. Współcześnie wanny wykonuje się z włókna szklanego lub akrylu, jednak wciąż produkuje się także wanny porcelanowe i metalowe.
Wikipedia
(1.1) Józek, zakręć kran, bo wanna jest już pełna.
Wiktionary
IPA: ˈvãnːa, AS: vã•na
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. wanienka ż.
przym. wannowy
Wiktionary
rodzaj małego dinozaura z rodziny pachycefalozaurów
SJP.pl
Wannanozaur (łac. Wannanosaurus yansiensis) – mały dinozaur z rodziny pachycefalozaurów (Pachycephalosauridae).
Wikipedia
przymiotnik od: wanna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wanną, dotyczący wanny
Wiktionary
rzecz. wanna ż., wanienka ż.
przym. podwannowy, nawannowy
Wiktionary
1. stalowa lina na statku, która wchodzi w skład jego olinowania stałego;
2. gwarowo: duży głaz, kamień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. lina podtrzymująca i usztywniająca maszt w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny symetrii kadłuba jachtu;
(1.2) techn. lina stalowa podtrzymująca przęsło w moście podwieszanym
(1.3) góry. wielki głaz
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvãnta, AS: vãnta
Wiktionary
rzecz. wantówka ż., wantownik m.
przym. wantowy
Wiktionary
1. osadzać na statku wanty;
2. regionalnie: podważać
SJP.pl
Wantownik, podwięź wantowa lub podwięź burtowa – metalowe okucie służące do mocowania want lub innych lin olinowania stałego do kadłuba. Jego zadaniem jest rozłożenie naprężeń na jak największą liczbę elementów konstrukcyjnych kadłuba jednostki. Może mieć otwory służące do regulacji napięcia, gdy zachodzi potrzeba zbudowania tzw. drabinki wantowej. Konstrukcja podwięzi burtowej może być bardzo różna i zależy od rozmiarów kadłuba oraz techniki jego wykonania.
Wikipedia
lina wantowa: stalowa lina na statku, która wchodzi w skład jego olinowania stałego; wanta
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. Wireless Application Protocol - technologia umożliwiająca wykorzystywanie telefonu komórkowego jako terminalu umożliwiającego dostęp do Internetu i serwisów informacyjnych;
2. Wojewódzkie Archiwum Państwowe;
3. Wojskowa Akademia Polityczna
SJP.pl
Wireless Application Protocol (WAP) – zbiór otwartych, międzynarodowych standardów definiujących protokół aplikacji bezprzewodowych. Rozwijaniem protokołu zajmuje się organizacja WAP Forum, będąca obecnie częścią Open Mobile Alliance (OMA). Wersja 1.0 protokołu powstała w 1998, 1.1 w 1999, a 2.0 w 2001 roku.
Wikipedia
palacz papierosów elektronicznych; e-palacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. zob. e-palacz.
Wiktionary
rzecz. wapowanie n.
czas. wapować ndk.
przym. waperski
Wiktionary
palaczka papierosów elektronicznych; e-palaczka
SJP.pl
→ waper
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) slang. charakterystyczny dla waperów (e-palaczy)
Wiktionary
rzecz. waper mos., wapowanie n.
czas. wapować ndk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wąpielsk – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie rypińskim, w gminie Wąpielsk. Znajduje się tutaj wąskotorowa stacja kolejowa, przez którą przebiegała linia Dobre – Brodnica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wieś jest siedzibą i największą miejscowością gminy Wąpielsk. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 729 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Wąpielsk
SJP.pl
skała osadowa (chemogeniczna lub organogeniczna) zbudowana głównie z węglanu wapnia, przede wszystkim w postaci kalcytu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. skała osadowa pochodzenia organicznego lub chemicznego zbudowana z węglanu wapnia;
Wiktionary
Wapień – skała osadowa (chemogeniczna lub organogeniczna) zbudowana głównie z węglanu wapnia, przede wszystkim w postaci kalcytu. Występuje w pokładach skorupy ziemskiej, które mogą mieć nawet do 1000 m grubości. Wapień tworzy całe pasma górskie, takie jak Alpy, Tatry czy Pieniny. Jest istotnym materiałem budowlanym, ale nie wszystkie rodzaje wapienia nadają się do budowy.
Wikipedia
IPA: ˈvapʲjɛ̇̃ɲ, AS: vapʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
rzecz. wapiennik m., wapń m., wapno n., wapnowanie n., powapnowanie n., wapniak m., wapniara ż., Wapnica ż., Wapniarka ż., Wapienno n.
czas. wapnować ndk., powapnować dk.
przym. wapienny, wapnisty, wapniowy
przysł. wapiennie, wapniście, wapniowo
Wiktionary
dzielnica Bielska-Białej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. dawniej wieś, a obecnie dzielnica Bielska-Białej;
(1.2) geogr. rzeka, prawy dopływ Wisły;
(1.3) geogr. szczyt w Beskidzie Andrychowskim;
Wiktionary
Wapienica to:
Wikipedia
(1.1) W Wapienicy znajduje się zapora wodna.
(1.2) Wapienica ma źródła na stokach Błatniej.
(1.3) Po raz trzeci zdobyłem Wapienicę.
Wiktionary
IPA: ˌvapʲjɛ̇̃ˈɲit͡sa, AS: vapʹi ̯ė̃ńica
Wiktionary
przym. wapienicki
rzecz. wapieniczanin/wapieniczanka
Wiktionary
przymiotnik od: Wapienica (rzeka, szczyt lub dzielnica)
SJP.pl
organizm wapieniolubny - organizm, dla którego najbardziej sprzyjającym środowiskiem do życia są wody lub gleby bogate w związki wapnia; kalcyfil
SJP.pl
organizm wapieniolubny - organizm, dla którego najbardziej sprzyjającym środowiskiem do życia są wody lub gleby bogate w związki wapnia; kalcyfil
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. taki, który rośnie intensywniej na glebach lub skałach obfitujących w wapienie
Wiktionary
(1.1) Kozieradka jest wybitnie wapieniolubna.
Wiktionary
ogół spraw związanych z produkcją wapna
SJP.pl
1. piec do prażenia wapienia;
2. kopalnia wapienia;
3. zakład przemysłowy do produkcji wapnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. piec służący do wypalania wapienia w celu uzyskania wapna palonego;
(1.2) zakład zajmujący się produkcją wapna
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) robotnik pracujący przy wypalaniu wapna
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Przyparty do zbocza góry olbrzymi cylinder szachtowego wapiennika wyrzucał w mokre mgły snopy iskier.
Wiktionary
rzecz. wapień m., wapnienie n., wapno n., wapń m., zwapnienie n., wapniak mzw./mos.
czas. wapnienie ndk., zwapnienie dk.
przym. wapienny, wapniowy, wapnisty, zwapniały
Wiktionary
(1.1) piec wapienniczy, piec wapienny
Wiktionary
Wapienno – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Barcin, na trasie linii kolejowej Inowrocław – Pakość – Barcin – Żnin. Osada jest częścią składową sołectwa Krotoszyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wapienia, wykonany z wapienia
Wiktionary
(1.1) W wapiennych skałach Ciemniaka znajdują się liczne jaskinie.
Wiktionary
rzecz. wapień mrz., wapniak mos., wapno n., wapń mrz., wapiennik mos./mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Wapno (miejscowość)
SJP.pl
dawniej: wampir
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mitsłow. fant. wampir, istota nadprzyrodzona, wskrzeszony trup mający żywić się krwią ludzi
Wiktionary
Wampir – istota demoniczna, zazwyczaj pijąca krew ludzi, obecna w wierzeniach ludowych w wielu kulturach oraz współcześnie w kulturze popularnej.
Wikipedia
(1.1) Na szmaty wąpierz nieszczęsnych podarł, całą z żył krew wypił!
Wiktionary
(1.1) wampir
Wiktionary
palenie e-papierosów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych; jeleń kanadyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Cervus canadensis|ref=tak., duży, północnoamerykański jeleń;
Wiktionary
Jeleń kanadyjski, wapiti (Cervus canadensis) – gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych (Cervidae). Nazwa wapiti początkowo dotyczyła północnoamerykańskich podgatunków jelenia szlachetnego, później używana była dla podgatunków zamieszkujących lasy strefy umiarkowanej Ameryki Północnej, głównie Góry Skaliste oraz wschodnią część Azji. Na podstawie DNA stwierdzono wyraźne różnice pomiędzy wapiti a jeleniem szlachetnym, wystarczające, aby uznać wapiti za odrębny gatunek. Dalsze badania wykazały występowanie trzech grup populacji wapiti: północnoazjatycko-amerykańską, południowoazjatycką i wschodnioazjatycką. Został introdukowany w Nowej Zelandii i Argentynie. Jednak większość ujęć systematycznych wciąż traktuje wapiti jako podgatunek jelenia szlachetnego.
Wikipedia
Wikipedia
roślina z goździkowatych; gipsówka; łyszczec wiechowaty
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu Ca; kalcjum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ca i liczbie atomowej 20;
Wiktionary
Wapń (Ca, łac. calcium; nazwa ta pochodzi od łacińskiego rzeczownika calx – wapno, co oznacza więc „metal z wapna”) – pierwiastek chemiczny z grupy berylowców (metali ziem alkalicznych) w układzie okresowym.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma wapń?
(1.1) Mleko owsiane zwykle robi się z owsa, wody i oleju słonecznikowego, ale można je też wzbogacić wapniem, wanilią i witaminami.
Wiktionary
IPA: vapʲɲ̊, AS: vapʹń̦
Wiktionary
rzecz. wapień m., wapno n., wapiennik mos./mrz.
przym. wapniowy, wapienny, wapnisty
Wiktionary
(1.1) symbol. Ca
Wiktionary
sztuczny dwuskładnikowy nawóz azotowo-wapniowy, powstający przez zmieszanie chlorku amonowego ze zmielonym węglanem wapniowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od wapniak
Wiktionary
rzecz. wapniak m.
Wiktionary
1. zmielony wapień używany jako nawóz sztuczny;
2. skała wapienna, wapień;
3. jajo przechowywane przez dłuższy czas w wodzie wapiennej dla zabezpieczenia przed zepsuciem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) slang. lekcew. rodzic lub inny człowiek dorosły
Wiktionary
według słownika języka polskiego oznacza również:
Wikipedia
(1.1) Jutro pogadam z wapniakami, żeby dali mi trochę forsy.
Wiktionary
IPA: ˈvapʲɲak, AS: vapʹńak
Wiktionary
rzecz. wapno n., wapień m., wapnowanie m., wapiennik m., wapniarka ż.
:: zdrobn. wapniaczek m.
:: fż. wapniaczka ż.
czas. wapnować ndk.
przym. wapienny, wapniowy, wapienniczy
Wiktionary
1. zmielony wapień używany jako nawóz sztuczny;
2. skała wapienna, wapień;
3. jajo przechowywane przez dłuższy czas w wodzie wapiennej dla zabezpieczenia przed zepsuciem
SJP.pl
mieszkaniec Wapna (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wapna (wsi w Polsce)
SJP.pl
Wapniarka albo Bielica – wzniesienie 532 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce w Sudetach Wschodnich, w Masywie Śnieżnika – Krowiarkach.
Wikipedia
stacja przygotowania mleka wapiennego wraz z podręcznym magazynem wapna palonego
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. produkcja wapna;
2. konserwatywny stosunek dorosłych do innych ludzi lub spraw, postrzegany jako nienowoczesny i zacofany
SJP.pl
dawniej: osoba zajmująca się produkcją wapna
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. taki, który do swojego prawidłowego rozwoju wymaga podłoża bogatego w związki wapnia
Wiktionary
każdy pierwiastek z drugiej grupy układu okresowego Mendelejewa: beryl, magnez, wapń, stront, bar lub rad; berylowiec
SJP.pl
Berylowce (metale ziem alkalicznych, wapniowce) – pierwiastki chemiczne 2 (daw. IIA lub II głównej) grupy układu okresowego pierwiastków: beryl (Be), magnez (Mg), wapń (Ca), stront (Sr), bar (Ba) i rad (Ra). Wszystkie są dwuwartościowe.
Wikipedia
każdy pierwiastek z drugiej grupy układu okresowego Mendelejewa: beryl, magnez, wapń, stront, bar lub rad; berylowiec
SJP.pl
→ wapń
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wapnia
Wiktionary
rzecz. wapń mrz., wapień mrz., wapniak mos., wapno n., wapiennik mos./mrz.
przym. wapnisty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zawierający węglan wapnia
Wiktionary
IPA: vapʲˈɲistɨ, AS: vapʹńisty
Wiktionary
rzecz. wapień mrz., wapń m., wapno n., wapiennik mos./mrz.
przym. wapniowy
Wiktionary
gatunek pająka z rodziny podkamieniakowatych; podkamieniak czteroplamkowy
SJP.pl
1. tlenek wapnia otrzymywany w wyniku prażenia wapieni w postaci białego proszku;
2. potocznie: lekarstwo zawierające przyswajalny związek wapnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. potoczna nazwa kilku związków wapnia i różnych surowców mających zastosowanie w budownictwie, przemyśle, rolnictwie i medycynie;
(1.2) sport. slang. w piłce nożnej miejsce w polu karnym, z którego wykonuje się rzut karny
(1.3) slang. przest. lekcew. rodzice lub inni dorośli
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Ciągle żałuję tej sytuacji i nie rozumiem, dlaczego sędzia nie wskazał na wapno
Wiktionary
rzecz. wapień mrz., wapń mrz., wapniak mrz. / mzw. / mos., wapniara ż., wapnowanie n., powapnowanie n., zwapnienie n., wapiennik mrz. / mos., wapniarka ż., Wapniarka ż.
czas. wapnować ndk., powapnować dk.
przym. wapienny, wapnisty, wapniowy
Wiktionary
(1.3) wapniaki
Wiktionary
nawozić pola wapnem
SJP.pl
nawozić pola wapnem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wapnować.
Wiktionary
Wapnowanie gleby – stosowanie nawozów wapniowych w celu odkwaszenia gleby oraz poprawienia jej właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych.
W glebach kwaśnych fosfor pozostaje w postaciach trudno przyswajalnych dla roślin. Zabieg wapnowania gleb ułatwia roślinom pobieranie fosforu, będącego jednym z makroelementów wpływających na odpowiedni wzrost. W Polsce około połowy gleb użytkowanych rolniczo ma odczyn kwaśny lub bardzo kwaśny. W przypadku łąk wapnowanie nie wpływa znacząco na ilość plonu. Rośliny trawiaste dobrze rosną także na glebach kwaśnych. Jednak wapnowanie prowadzi do zwiększenia różnorodności gatunkowej łąk oraz obniżenia zawartości potasu, manganu i glinu w roślinach, co prowadzi do poprawy właściwości produkowanej paszy. Dodatkowym efektem wapnowania jest ograniczenie dostępności dla roślin jonów glinu, które są dla nich toksyczne. Dodatkowym efektem zmniejszenia ilości rozpuszczalnych związków glinu jest poprawa struktury gleby związana ze zmniejszeniem kleistości.
Wikipedia
rzecz. wapień mrz., wapniak mos., wapno n.
czas. wapnować ndk.
Wiktionary
dawniej: wyziew, opar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. wyziew, opar
(1.2) zob. wapory.
Wiktionary
rzecz. wapory nmos.
przym. waporowy
Wiktionary
dawniej: wydzielanie pary wodnej, oparów; waporyzacja, parowanie
SJP.pl
dawniej: atak histerii, płaczu; spazmy, fumy
SJP.pl
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(1.1) plural|wapor.
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) przest. psych. atak histerii, spazmów
Wiktionary
rzecz. wapor m.
przym. waporowy
Wiktionary
1. rodzaj inhalacji przeprowadzanej przez podgrzewanie strumieniem powietrza ziół, olejków eterycznych itp.;
2. dawniej: wydzielanie pary wodnej, oparów; waporacja, parowanie
SJP.pl
urządzenie do podgrzewania i odparowywania jakiejś substancji w celu inhalacji; waporyzer
SJP.pl
urządzenie do podgrzewania i odparowywania jakiejś substancji w celu inhalacji; waporyzator
SJP.pl
powodować przemianę substancji z formy stałej lub ciekłej w gazową
SJP.pl
lampa, w której elementem chłodzącym jest parująca ciecz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. próżniowa lampa elektronowa dużej mocy o chłodzeniu wrzeniowym;
Wiktionary
Wikipedia
palić papierosy elektroniczne; e-palić, vapować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. trzymając elektroniczny papieros w ustach, na przemian wdychać i wydychać wytwarzany przez niego aerozol
Wiktionary
(1.1) Okazało się, że w Anglii liczba dorosłych wapujących, którzy nigdy wcześniej regularnie nie palili wzrosła gwałtownie od roku 2021, kiedy to stały się popularne jednorazowe e-papierosy.
Wiktionary
rzecz. waper m., wapowanie n.
przym. waperski
Wiktionary
(1.1) e-palić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) slang. palenie e-papierosa
Wiktionary
rzecz. waper mos.
czas. wapować ndk.
przym. waperski
Wiktionary
Wikipedia
1. wrzący, gotujący się płyn; ukrop, wrzątek;
2. wielkie gorąco; żar;
3. przenośnie: wrażenie gorąca odczuwane w jakiejś części ciała z powodu wstydu, lęku, podniecenia itp.;
4. przenośnie: gwałtowność, wielkie nasilenie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. wrzątek
(1.2) daw. upał
(1.3) elektr. jednostka mocy biernej;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: wara
Wiktionary
Wikipedia
IPA: var, AS: var
Wiktionary
(1.1-2)
:: rzecz. warząchew ż., warzywko n., warzenie n., wywar m., odwar m.
:: czas. wrzeć, warzyć
Wiktionary
(1.1) wrzątek, ukrop
Wiktionary
okrzyk wyrażający zakaz zbliżania się do kogoś, zabraniający czegoś; precz
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. …wyrażający kategoryczny zakaz zbliżania się do osoby, rzeczy lub wtrącania w sprawę, o której mowa
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) slang. zgrub. od: warga
Wiktionary
Wara – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Nozdrzec. Leży nad rzeką San oraz Magierką na pograniczu Pogórza Dynowskiego oraz Pogórza Przemyskiego. Sąsiaduje z Nozdrzcem na północy, na wschodzie z Siedliskami i Wołodzem na południu z Niewistką, a także z Obarzymem (granica przez las), na zachodzie z Izdebkami i Hłudnem.
Wikipedia
(1.1) Wara ci od mojej dziewczyny!
(2.1) Dziś na treningu rozwaliłem warę.
(2.1) Jak zobaczyłem cenę tego nowego telefonu, to mi wara opadła.
Wiktionary
IPA: ˈvara, AS: vara
Wiktionary
rzecz. warga ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. warga ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== wara (język maltański.) ==
wymowa.
znaczenia.
przyimek
(1.1) za, z tyłu
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Wielkim Waradynem, dotyczący Wielkiego Waradynu (współcz. Oradea)
Wiktionary
rzecz. Wielki Waradyn mrz.
Wiktionary
(1.1) hist. wielkowaradyński; współcz. oradejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. język austronezyjski używany w trzech filipińskich prowincjach;
Wiktionary
(1.1) waray
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj diody
SJP.pl
Dioda pojemnościowa – dioda półprzewodnikowa, w której wykorzystuje się zjawisko zmiany pojemności złącza p-n pod wpływem zmiany napięcia przyłożonego w kierunku zaporowym. Zmiana pojemności diody jest bardzo niewielka, zwykle od 6 pF do 20 pF, przy zmianach napięcia od 2 do 30 V.
Wikipedia
jaszczurka drapieżna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) herp. rodzaj dużej jaszczurki
Wiktionary
Waranowate, warany (Varanidae) – rodzina jaszczurek. Obejmuje w zależności od przyjmowanej definicji filogenetycznej (patrz niżej) 1 lub 2 współczesne rodzaje i ponad 80 gatunków – wśród nich największe ze współcześnie żyjących jaszczurek: waran z Komodo, waran papuaski, waran paskowany i waran wielki – oraz kilka rodzajów wymarłych.
Wikipedia
(1.1) Chciałbym znaleźć jakiegoś warana, gdy będę na Timorze.
Wiktionary
IPA: ˈvarãn, AS: varãn
Wiktionary
rzecz. warany lm nm., waranowate lm nm.
Wiktionary
(1.1) młody waran • głowa / jad / jajo / ogon / samica / samiec / ślina / tułów warana • wyklute warany
Wiktionary
każdy z czterech stanów społeczeństwa hinduistycznego w Indiach
SJP.pl
miasto w Indiach; Benares
SJP.pl
Waranasi (hindi वाराणसी, Vārāṇasī; ang. Varanasi; hist. Benares, Kaśi) – miasto w północnych Indiach, w stanie Uttar Pradesh, na Nizinie Hindustańskiej, nad Gangesem. W 2011 roku liczyło ok. 1,2 mln mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Varanidae|ref=tak., rodzina jaszczurek z rzędu łuskonośnych;
Wiktionary
Waranowate, warany (Varanidae) – rodzina jaszczurek. Obejmuje w zależności od przyjmowanej definicji filogenetycznej (patrz niżej) 1 lub 2 współczesne rodzaje i ponad 80 gatunków – wśród nich największe ze współcześnie żyjących jaszczurek: waran z Komodo, waran papuaski, waran paskowany i waran wielki – oraz kilka rodzajów wymarłych.
Wikipedia
(1.1) Przedstawiciele waranowatych żyją na Timorze.
Wiktionary
rzecz. waran mzw., warany lm nm.
Wiktionary
rodzaj pelykozaura z rodziny ofiakodontów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Varanosaurus., drapieżny pelykozaur przypominający współczesnego warana;
Wiktionary
Varanosaurus jest nazwą rodzajową drapieżnego pelykozaura, żyjącego w permie (286-260 milionów lat temu). Nazwa zwierzęcia związana jest z jego wyglądem, do złudzenia przypominającym współczesne warany. Jego szczątki odkryto na terenie Teksasu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Varanidae|ref=tak., rodzina jaszczurek z rzędu łuskonośnych;
Wiktionary
Waranowate, warany (Varanidae) – rodzina jaszczurek. Obejmuje w zależności od przyjmowanej definicji filogenetycznej (patrz niżej) 1 lub 2 współczesne rodzaje i ponad 80 gatunków – wśród nich największe ze współcześnie żyjących jaszczurek: waran z Komodo, waran papuaski, waran paskowany i waran wielki – oraz kilka rodzajów wymarłych.
Wikipedia
(1.1) Przedstawiciele waranów żyją na Cejlonie.
Wiktionary
rzecz. waran mzw., waranowate lm nm.
Wiktionary
(1.1) waranowate
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Warblino (kaszb. Wôrblënò, niem. Warbelin) – stara wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce. Przedrostek w nazwie Warblina wskazuje na pochodzenie nazwy od imienia własnego Warbl (Wróbel).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pionek w grze w warcaby
Wiktionary
Warcabowie (Varczab, Warczab, Warczaba) – rodzina mieszczan radomskich.
Pierwsze wzmianki o rodzinie Warcabów w Radomiu znajdują się w Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis Jana Długosza, który tworząc owo zestawienie w latach 1440–1480 wśród właścicieli ogrodów w podradomskim Dzierzkowie wymienia właśnie Warcabów.
Wikipedia
(1.1) Jeden z warcabów potoczył się pod lodówkę.
Wiktionary
rzecz. warcaby nmos., warcabnica ż., warcaba ż., warcabiarz m., warcabista m.
przym. warcabowy
Wiktionary
(1.1) warcaba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pionek warcabowy
Wiktionary
(1.1) Pod łóżkiem poniewierała się jakaś stara warcaba.
Wiktionary
rzecz. warcaby nmos., warcabnica ż., warcab m., warcabiarz m., warcabista m.
przym. warcabowy
Wiktionary
(1.1) warcab
Wiktionary
przestarzale: warcabista - osoba grająca w warcaby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba grająca w warcaby
Wiktionary
(1.1) W niedzielne popołudnia w parku rozsiadają się warcabiarze i szachiści.
Wiktionary
rzecz. warcab m., warcaba ż., warcaby nmos., warcabnica ż., warcabista m.
przym. warcabowy
Wiktionary
(1.1) warcabista
Wiktionary
gracz w warcaby; warcabiarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba grająca w warcaby
Wiktionary
(1.1) Mówiła o swym dziadku warcabista, bo całe sobotnie popołudnia spędzał na grze w warcaby.
Wiktionary
rzecz. warcab m., warcaba ż., warcaby nmos., warcabnica ż., warcabiarz m.
przym. warcabowy
Wiktionary
(1.1) warcabiarz
Wiktionary
przestarzałe: plansza do gry w warcaby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) plansza do warcabów
Wiktionary
(1.1) W parku ustawili betonowe stoliki z warcabnicami w blatach.
Wiktionary
IPA: ˌvart͡sabʲˈɲit͡sa, AS: varcabʹńica
Wiktionary
rzecz. warcaby nmos., warcab m., warcaba ż., warcabiarz m., warcabista m.
przym. warcabowy
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny burzykowatych
SJP.pl
Warcabnik (Daption capense) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny burzykowatych (Procellariidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Daption. Występuje na oceanach półkuli południowej aż po Antarktydę. Żeruje, osiadając na wodzie i zanurzając głowę lub płytko nurkując.
Wikipedia
rodzina motyli dziennych; powszelatkowate, karłątkowate
SJP.pl
Powszelatkowate, warcabnikowate, karłątkowate (Hesperiidae) – rodzina owadów z rzędu motyli.
Wikipedia
o cechach warcabnikowatych (rodzina motyli dziennych)
SJP.pl
przymiotnik od: warcaby
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z warcabami, dotyczący warcabów
Wiktionary
(1.1) Organizatorzy zimowiska zorganizowali dla uczestników turniej warcabowy z nagrodami.
Wiktionary
rzecz. warcab m., warcaba ż., warcaby nmos., warcabnica ż., warcabiarz m., warcabista m.
Wiktionary
1. gra planszowa dla dwóch osób;
2. komplet pionków w kształcie krążków i planszy (szachownicy) do gry w warcaby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gra dwuosobowa, w której gracze wykonują na przemian ruchy identycznymi bierkami na planszaanszy;
(1.2) pot. plansza i pionki do warcabów (1.1)
forma rzeczownika.
(2.1) M. i B. lm. od: warcaba (pionek)
(2.2) M. i B. lm. od: warcab (pionek)
Wiktionary
Warcaby – gra planszowa powstała w XII wieku, najprawdopodobniej na południu Francji lub w Hiszpanii.
Gra posiada wiele odmian, spośród których uważane za dyscyplinę sportową są jedynie warcaby polskie (stupolowe) nazywane też międzynarodowymi. W większości krajów gra odbywa się jednak przeważnie na warcabnicy posiadającej 64 pola (często zastępowanej szachownicą), z wykorzystaniem 24 pionków (po 12 dla każdego z graczy).
Wikipedia
(1.1) Cały czas lało, dzieci grały w warcaby, a my oglądaliśmy jakiś stary kryminał.
(1.2) Pod telewizorem leżało kilka kaset, warcaby i szklana popielniczka z herbem Rzymu.
Wiktionary
rzecz. warcab m., warcaba ż., warcabnica ż., warcabiarz m., warcabista m., warcabnik m.
przym. warcabowy
Wiktionary
[czytaj: łorczoking] rysowanie symboli w miejscach publicznych z dostępną siecią bezprzewodową
SJP.pl
Warchalking – oznaczanie miejsc, w których dostępne są sieci bezprzewodowe.
Słowo to pochodzi z języka angielskiego i powstało jako połączenie W.A.R. czyli Wireless Access Revolution (Rewolucja bezprzewodowego dostępu) oraz chalk (kreda). Oznaczanie odbywa się za pomocą specjalnych symboli, które rysowane są kredą na murach, ulicach czy słupach.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Warchały – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wieś położona między jeziorami: Brajnickim i Warchałdzkim.
Wikipedia
zdrobnienie od: warchlak
SJP.pl
1. młode dzika;
2. prosię świni domowej w wieku od 2 do 4 miesięcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) młode dzika w pierwszym roku życia;
(1.2) młode świni domowej w pierwszym roku życia
Wiktionary
Warchlak, warchlę, podświnek – gwarowe określenie prosięcia odłączonego od lochy, zwykle w wieku 2—6 miesięcy, o masie 26—85 kg. W łowiectwie to młody dzik, w wieku od narodzin do 31 marca roku następnego – zgodnie z definicją z rozporządzenia ministra środowiska w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne, posiadający sierść o charakterystycznych podłużnych jasnych oraz ciemnych pasach.
Wikipedia
IPA: ˈvarxlak, AS: varχlak
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. warchlaczek m.
przym. warchlaczy
Wiktionary
(1.1) warchlę
(1.2) prosię, prosiak
Wiktionary
pomieszczenie przeznaczone do hodowli prosiąt
SJP.pl
pomieszczenie, gdzie trzymane są warchlaki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. młode dzika w pierwszym roku życia
(1.2) rzad. młode świni domowej w pierwszym roku życia
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. warchlątko m.
Wiktionary
(1.1) warchlak
(1.2) prosię, prosiak, warchlak
Wiktionary
Warchlino (niem. Groß Wachlin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard.
We wsi znajdują się pozostałości po XVII w. cmentarzu ewangelickim.
Według danych z 2011 roku wieś liczyła 180 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
wichrzyć;
1. zachowywać się jak warchoł, wywoływać zamęt, kłótnie; awanturować się;
2. być w opozycji, sprzeciwiać się, oponować; frondować
SJP.pl
przymiotnik od: warchoł, np. warcholska natura, warcholskie czyny
SJP.pl
awanturnictwo, wichrzycielstwo, sianie zamętu politycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) awanturnictwo, wichrzycielstwo, kłótliwość
Wiktionary
(1.1) Szlachtę szesnastowieczną cechowało warcholstwo.
Wiktionary
IPA: varˈxɔlstfɔ, AS: varχolstfo
Wiktionary
rzecz. warchoł m.
czas. warcholić
przym. warcholski
Wiktionary
(1.1) awanturnictwo
Wiktionary
ktoś, kto przez swoją samowolę wywołuje zamieszki, łamie prawo; wichrzyciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba łamiąca prawo, niepodporządkowująca się władzy, wywołująca kłótnie i zamęt swoją samowolą
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W dobie zaborów za naganne uznano także zbyt łagodne traktowanie zdrajców czy warchołów, którzy stawali na czele buntów przeciwko monarsze.
Wiktionary
IPA: ˈvarxɔw, AS: varχou̯
Wiktionary
rzecz. warcholstwo n.
czas. warcholić ndk.
przym. warcholski
Wiktionary
(1.1) awanturnik, rozrabiaka, rozrabiacz; przest. hałaburda
Wiktionary
mieszkaniec Warty (miasta)
SJP.pl
mieszkanka Warty (miasta)
SJP.pl
1. przymiotnik od: Warta (miasto), Warta Bolesławiecka (wieś); warecki; warcki;
2. przymiotnik od: Warta (rzeka)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wartą, dotyczący Warty
Wiktionary
rzecz. Warta ż.
przym. nadwarciański
Wiktionary
Warcimino (kaszb. Wôrcémino) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Potęgowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
Warcin (niem. Wallhof) – osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
Warcino (kaszb. Warcëno, niem. Varzin) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Kępice przy drodze wojewódzkiej nr 208. W kierunku północno-zachodnim, przy granicy z województwem zachodniopomorskim znajduje się jezioro Lewarowe.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
Warcisław, Warcsław, Warsław – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Wroci- („wrócić, wrócić się, przywrócić”) w formie Warci- i -sław („sława”). Może zatem oznaczać „ten, który przywróci sławę”. Od skróconej formy tego imienia, Warsz, w formie dzierżawczej, pochodzi nazwa miasta Warszawa, dawniej Warszewa.
Wikipedia
(1.1) Książę Warcisław powitał misjonarza na granicy swoich domen, w okolicach Santoka.
Wiktionary
przymiotnik od: Warta (miasto), Warta Bolesławiecka (wieś); warciański; warecki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Warki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Warki
Wiktionary
IPA: varˈt͡ʃãɲĩn, AS: varčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Warka ż.
:: fż. warczanka ż.
przym. warecki
Wiktionary
mieszkanka Warki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Warki
Wiktionary
IPA: varˈt͡ʃãnka, AS: varčãnka
Wiktionary
rzecz. Warka, warczanin
przym. warecki
Wiktionary
wydawać terkoczące dźwięki, głos wyrażający złość (najczęściej o psach)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. warknąć)
(1.1) o stworzeniach wydawać gardłowe, niskie dźwięki ostrzegawcze jako forma gniewu, chęci ataku
(1.2) o urządzeniach wydawać niskie dźwięki przy pracy
(1.3) pot. mówić opryskliwie
Wiktionary
rzecz. warczenie n., warknięcie n., warkot mrz.
czas. warknąć, warkotać
Wiktionary
(1.1) mruczeć, pomrukiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|warczeć.
Wiktionary
czas. warczeć ndk., zawarczeć dk.
rzecz. warknięcie n.
Wiktionary
Nowa Zelandia:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Warda
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wardak (paszto: پښتو, perski: وردګ; transkrypcje: wardak, vardag, vardak) – jedna z 34 prowincji afgańskich położona w centrum kraju. Stolica w Mejdan Szar. W 2021 roku zamieszkiwało ją prawie 672 tys. mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Macedonii Północnej i regionie Macedonia północnej Grecji;
Wiktionary
Wardar (mac. Вардар – Wardar, gr. Αξιός – Aksiós) – rzeka w Macedonii Północnej i regionie Macedonia północnej Grecji. Długość – 388 km (301 km w Macedonii Północnej, 87 km w Grecji), powierzchnia zlewni – 23 747 km² (20 535 km² w Macedonii Północnej, 3.212 km² w Grecji), średni przepływ – 135,96 m³/s (w Gewgeliji), głębokość rzeki sięga 4 metrów.
Wikipedia
przym. wardarski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wardarem, dotyczący Wardaru
Wiktionary
rzecz. Wardar mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. leworęczny (mańkut)
Wiktionary
IPA: varˈdavɨ, AS: vardavy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. dobytek
Wiktionary
Wardęga – struga w Polsce, uchodząca do Jeziora Tumiańskiego, dopływ rzeki Dadaj.
Przepływa przez wieś Bartołty Wielkie
Układ cieków schematycznie przedstawiono poniżej. Bieg rzeki jest od dołu do góry.
Wikipedia
IPA: varˈdɛ̃ŋɡa, AS: vardẽŋga
Wiktionary
Wardęgowo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Biskupiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miasta w Wielkiej Brytanii:
Miasta w USA:
Wikipedia
[czytaj: łordrajwer] osoba jeżdżąca autem i wyszukująca sieci bezprzewodowe za pomocą odpowiedniego sprzętu
SJP.pl
[czytaj: łordrajwing] jeżdżenie autem i wyszukiwanie sieci bezprzewodowych za pomocą odpowiedniego sprzętu
SJP.pl
Wardriving – słowo to pochodzi od „wardialingu” – techniki używanej kiedyś do wyszukiwania modemów w sieci telekomunikacyjnej. Do wardrivingu używa się sprzętu potrzebnego do wykrywania sieci bezprzewodowych – notebooka lub palmtopa wyposażonego w antenę (najlepiej zewnętrzną) i kartę sieciową WLAN oraz odpowiednie oprogramowanie, ale i samochodu — -driving. Nieraz zestaw taki jest dozbrajany w odbiornik GPS w celu dokładnej lokalizacji miejsca znalezienia sieci.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wardzanka żądlica - gatunek błonkówki z rodziny grzebaczowatych
SJP.pl
Wardzanka (Bembix rostrata) – gatunek żądłówki z rodziny Otrętwiaczowatych (Crabronidae). Tworzy kolonie składające nawet z kilkuset osobników. Podobnie jak inne grzebaczowate, również wardzanka kopie norki w piasku gdzie kładzie złapaną ofiarę (są nimi głównie muchówki), a potem składa w nich jaja. Jest podobna do osy, lecz większa i masywniejsza. W przeciwieństwie do osy ma spore oczy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. przymiotnik od: Warta (miasto), Warta Bolesławiecka (wieś); warciański;
2. przymiotnik od: Warka (miasto)
SJP.pl
zdrobnienie od: warka
SJP.pl
staroruska nazwa wikinga
SJP.pl
Waregem (vls. Woaregem) – miasto w Belgii, w Regionie Flamandzkim, w prowincji Flandria Zachodnia, w okręgu Kortrijk. Liczy 39 997 mieszkańców (1 stycznia 2024) na powierzchni 44,50 km².
Waregem jest znane z corocznych wyścigów konnych Waregem Koerse na miejscowym hipodromie, którym towarzyszy tydzień festiwali. Wydarzenie to ma miejsce zawsze we wtorek po ostatnim weekendzie sierpnia.
Wikipedia
zespół plemion szwedzkich wikingów, którzy od ok. 800 roku do połowy XI wieku organizowali wyprawy rabunkowe, handlowe i wojenne
SJP.pl
Waregowie, Wariagowie – skandynawscy wikingowie głównie pochodzący z obecnej Szwecji, którzy w VIII i IX wieku działali w rejonach obecnej Ukrainy, Białorusi i Rosji, tworząc tam w późniejszym okresie Ruś Kijowską.
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) półksiężycowaty pierożek nadziewany zwykle twarogiem, mięsem lub kapustą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. gotowany pierożek, tradycyjnie przygotowywany w kuchni ukraińskiej i rosyjskiej;
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Warenka – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Turek.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
dotyczący Waregów, charakterystyczny dla Waregów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Waregami, dotyczący Waregów
Wiktionary
rzecz. Wareg mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. serwer FTP lub WWW zawierający pirackie oprogramowanie, gry, muzykę, filmy itp.
(1.2) inform. treści zawarte w takim serwerze
Wiktionary
Warez (z przekształconego ang. software – oprogramowanie) – żargonowe określenie pirackiego oprogramowania.
Określenie to dotyczy głównie płatnego zamkniętego oprogramowania i zmodyfikowanych wersji oprogramowania (shareware, adware), rozpowszechnianego nielegalnie, szczególnie po usunięciu zabezpieczeń przed kopiowaniem. Czasem stosuje się je także do innych materiałów dystrybuowanych z naruszeniem praw autorskich, takich jak muzyka, filmy czy e-booki.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== warez (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. warez
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== warez (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. warez
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
lek zmniejszający krzepliwość krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. lek przeciwkrzepliwy, pochodna kumaryny, antagonista witaminy K
Wiktionary
Warfaryna – organiczny związek chemiczny, pochodna kumaryny, będąca antagonistą witaminy K. Jest używana w medycynie jako doustny środek przeciwzakrzepowy. Warfaryna hamuje proces tworzenia aktywnej formy witaminy K. Jest związkiem chiralnym, produkt farmaceutyczny jest mieszaniną racemiczną obu enancjomerów.
Wikipedia
(1.1) Kiedy stosujesz warfarynę, pamiętaj o pewnych ograniczeniach w żywieniu!
Wiktionary
(1.1) 4-hydroksykumaryna, nazwy handlowe Coumadin, Warfin
Wiktionary
1. dolny bądź górny fałd skórny, tworzący wspólnie z drugim fałdem ograniczenie otworu jamy ustnej;
2. część korony niektórych typów kwiatów, występująca w parze;
3. część narządu gębowego owada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. parzysty fałd skórny ograniczający usta;
(1.2) bot. część korony niektórych kwiatów
(1.3) zool. część narządu gębowego owadów
(1.4) anat. zob. warga sromowa.
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: warg
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Kobieta w płaszczu zapiętym pod szyję poinformowała później krewnych matematyka, iż już w pozycji leżącej, z powiekami zamkniętymi, wciąż ściskając parasol w kurczowo zaciśniętej dłoni, profesor wyszeptał sinymi wargami słowa, które mogły znaczyć "O, Polsko!" lub "Oj, Polacy!", ale sprawa pozostała nie wyjaśniona.
Wiktionary
IPA: ˈvarɡa, AS: varga
Wiktionary
rzecz. wargacz m., wargaczowate nmos.
:: zgrub. wara ż.
przym. wargowy, wargaczowaty
wykrz. wara
Wiktionary
(1.1) zool. lm. fafle
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wargacz (Melursus) – rodzaj ssaka drapieżnego z podrodziny Ursinae w obrębie rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae).
Wikipedia
o cechach wargaczowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
Wargaczowate (Labridae) – jedna z najbardziej licznych w gatunki – po babkowatych i pielęgnicowatych – rodzin ryb okoniokształtnych (Perciformes). Obejmuje ponad 500 współcześnie żyjących gatunków bardzo zróżnicowanych morfologicznie i ekologicznie, szeroko rozprzestrzenionych w wodach morskich. W zapisie kopalnym znane są od paleocenu.
Wikipedia
o cechach wargaczowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
wargatek czyściciel - gatunek ryby z rodziny wargaczowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. grzywna za zabicie
Wiktionary
IPA: ˈvarʲɟɛlt, AS: varʹǵelt
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu jasnotowców; wargowe, jasnotowate
SJP.pl
rząd roślin okrytonasiennych z kladu astrowych; jasnotowce
SJP.pl
rodzina roślin z rzędu jasnotowców; jasnotowate, wargowate
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z kladu astrowych; jasnotowiec
SJP.pl
przymiotnik od: warga
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący warg, ust
(1.2) fonet. związany z artykulacją ustami
Wiktionary
rzecz. warga ż.
Wiktionary
(1.2) labialny
Wiktionary
[czytaj: łorhol] nazwisko, m.in. Andy Warhol (1928-1987) - artysta amerykański
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z twórczością Andy'ego Warhola
Wiktionary
1. małpiatka z rodziny lemurów żyjąca na Madagaskarze;
2. gra popularna w Afryce, Azji Płd i Ameryce Łacińskiej; mankala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Varecia|J.E. Gray|ref=tak., zagrożony wyginięciem ssak z rzędu naczelnych, z rodziny lemurowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wari są największymi z lemurowatych.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== wari (pitjantjatjara.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) zimny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pogląd filozoficzny, według którego wszystko jest zmienne; teoria zmienności
SJP.pl
Wariabilizm (od łac. variabilis zmienny) – pogląd filozoficzny, według którego rzeczywistość jest zmienna; dobrze oddaje to myśl Heraklita z Efezu wszystko płynie (gr. παντα ρει, panta rhei).
Wariabilizm jest poglądem przeciwstawnym do poglądu Parmenidesa z Elei o jedności i stałości bytu, nazywanego statyzmem (od gr. στάσις – stanie, trwanie).
Wikipedia
zdrobnienie od: wariat
SJP.pl
1. choroba umysłowa, obłęd, szaleństwo;
2. utwór instrumentalny składający się z kilku odmian podanego tematu muzycznego;
3. w kombinatoryce: dowolny ciąg utworzony z elementów danego zbioru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. utwór ze zmianami tematu, melodii, tempa itp.;
(1.2) rodzaj obłędu
(1.3) zmienność, zróżnicowanie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: varʲˈjat͡sʲja, AS: varʹi ̯acʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. wariacyjność ż.
przym. wariacyjny
Wiktionary
1. choroba umysłowa, obłęd, szaleństwo;
2. utwór instrumentalny składający się z kilku odmian podanego tematu muzycznego;
3. w kombinatoryce: dowolny ciąg utworzony z elementów danego zbioru
SJP.pl
Wariacje, temat z wariacjami – samodzielna forma muzyczna lub część większego utworu instrumentalnego: sonaty, symfonii, koncertu o dość swobodnej budowie. Istotą tej formy są zmiany, jakim podlega temat lub jego motywy. Liczba i rodzaj wariacji zależy od inwencji kompozytora, waha się od kilku do kilkunastu. Temat może być własny, zaczerpnięty z dzieła innego kompozytora lub oparty na motywach z muzyki ludowej.
Wikipedia
właściwy wariatowi, odnoszący się do wariata
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy wariactwu i/lub wariatowi
Wiktionary
rzecz. wariactwo n., wariat m., wariatka ż., wariowanie n., wariatuńcio mos.
przysł. wariacko
czas. wariować
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wariacki, szalony
Wiktionary
(1.1) - Jechał wariacko, bez pomysłu, a przecież widział, że drogą idą dzieci - mówi Piotr.
Wiktionary
IPA: varʲˈjat͡skɔ, AS: varʹi ̯acko
Wiktionary
rzecz. wariat m., wariatka ż., wariatuńcio m., wariowanie n.
przym. wariacki
Wiktionary
(1.1) szaleńczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. szalone zachowanie, czyn niedorzeczny, sprzeczny ze zdrowym rozsądkiem
(1.2) pot. cecha wariata, szaleństwo
Wiktionary
rzecz. wariat m., wariatka ż., wariowanie n.
przym. wariacki
czas. wariować
Wiktionary
(1.1) szaleństwo, wygłup, wybryk
Wiktionary
dotyczący wariacji
SJP.pl
transformator lub autotransformator, w którym napięcie wyjściowe można regulować w sposób płynny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wariant
Wiktionary
(1.1) To nie wariant, lecz tylko śmieszny wariancik.
Wiktionary
rzecz. wariant m.
Wiktionary
miara zmienności, zróżnicowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stat. miara zmienności, odzwierciedlająca zróżnicowanie zbiorowości; jest kwadratem odchylenia standardowego;
Wiktionary
Wariancja – miara zmienności zmiennej losowej będąca wartością oczekiwaną kwadratu różnicy wartości zmiennej losowej X i jej wartości oczekiwanej. W statystyce opisowej obliczana jest jako średnia arytmetyczna kwadratów odchyleń (różnic) poszczególnych wartości cechy od średniej.
Wikipedia
IPA: varʲˈjãnt͡sʲja, AS: varʹi ̯ãncʹi ̯a
Wiktionary
odmiana; modyfikacja; możliwość; wersja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inne rozwiązanie, opracowanie, inna wersja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Informatyk przedstawił kilka wariantów nowego oprogramowania.
Wiktionary
IPA: ˈvarʲjãnt, AS: varʹi ̯ãnt
Wiktionary
przym. wariantowy, wariantywny
przysł. wariantywnie
rzecz. wariancik mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. wariantowy, wariantywny
przysł. wariantywnie
rzecz. wariancik mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
nie mylić z|wariat.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) variant
* arabski: (1.1) اختلاف m.
* bułgarski: (1.1) вариант m.
* czeski: (1.1) varianta ż.
* duński: (1.1) variant w.
* esperanto: (1.1) varianto
* francuski: (1.1) variante
* jidysz: (1.1) נוסח m. (nusech)
* niderlandzki: (1.1) gek m.
* niemiecki: (1.1) Variante
* norweski (bokmål): (1.1) variant m.
* norweski (nynorsk): (1.1) variant m.
* rosyjski: (1.1) вариант m.
* szwedzki: (1.1) variant w.
* turkmeński: (1.1) wariant
* ukraiński: (1.1) варіа́нт m.
* węgierski: (1.1) változat
źródła.
== wariant (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wariant
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
występujący w różnych odmianach, w postaci wariantów; wariantywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący wariant, dotyczący wariantu
Wiktionary
rzecz. wariant m., wariantowość ż.
Wiktionary
występujący w różnych odmianach, w postaci wariantów; wariantowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący jeden z możliwych wariantów tej samej rzeczy lub zjawiska
Wiktionary
rzecz. wariant mrz.
przysł. wariantywnie
Wiktionary
(1.1) alternatywny
Wiktionary
potocznie o człowieku chorym psychicznie; potocznie o osobie postępującej nieobliczalnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek chory psychicznie, obłąkany
(1.2) pot. ktoś zachowujący się nieodpowiedzialnie, nieobliczalnie, niekonwencjonalnie; nierozważny, zwariowany
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten mężczyzna to wariat, bo dziwnie się zachowuje.
Wiktionary
IPA: ˈvarʲjat, AS: varʹi ̯at
Wiktionary
rzecz. wariatkowo n., wariowanie n., zwariowanie n., wariatuńcio mos.
:: fż. wariatka ż.
czas. wariować ndk., zwariować dk.
przym. wariacki, zwariowany
przysł. wariacko, na wariata, po wariacku
Wiktionary
(1.1) pot. czubek, obłąkaniec, szaleniec, świr, świrus
(1.2) pot. bzik, narwaniec, opętaniec, oszołom, paranoik, pomyleniec, postrzeleniec, szajbus, świr, świrus, zajob
Wiktionary
→ wariat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta chora psychicznie
(1.2) pot. kobieta zachowująca się nieobliczalnie, niekonwencjonalnie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Powinni zamknąć tę wariatkę, jest niebezpieczna dla innych.
(1.2) Ale z tej Moniki jest wariatka, zafarbowała włosy na zielono.
Wiktionary
IPA: varʲˈjatka, AS: varʹi ̯atka
Wiktionary
rzecz. wariactwo n., wariatkowo n., wariowanie n., zwariowanie n., wariatuńcio mos.
:: fm. wariat m.
czas. wariować ndk., zwariować dk.
przym. wariacki, zwariowany
przysł. wariacko, na wariata, po wariacku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. pejor. placówka medyczna dla osób chorych umysłowo
(1.2) pot. żart. miejsce lub sytuacja, w której wszyscy postępują dziwnie, niezrozumiale
Wiktionary
(1.1) Wszyscy się martwimy, bo mój brat kolejny raz trafił do wariatkowa.
(1.2) Oni kompletnie zbzikowali! To nie jest firma, tylko jakieś kompletne wariatkowo!
Wiktionary
IPA: ˌvarʲjatˈkɔvɔ, AS: varʹi ̯atkovo
Wiktionary
rzecz. wariat mos., wariatka ż., wariowanie n., wariatuńcio mos.
czas. zwariować ndk.
Wiktionary
(1.1) czubki, dom wariatów, dom bez klamek, psychiatryk, psychuszka
(1.2) dom wariatów
Wiktionary
Wariator – bezstopniowa skrzynia biegów, w której o aktualnym przełożeniu decydują stożkowe koła współpracujące z paskiem lub łańcuchem.
Pierwsze szkice bezstopniowych rozwiązań zmiany przełożenia tworzył Leonardo da Vinci w 1490 roku.
W roku 1958 firma DAF wyprodukowała pierwszy samochód DAF 600 z bezstopniową przekładnią.
Wikipedia
wariacki; potocznie:
1. właściwy osobie umysłowo lub psychicznie chorej;
2. zachowujący się szalenie, nieodpowiedzialnie; niepoważny, obłędny, obłąkańczy
SJP.pl
żartobliwe zdrobnienie od: wariat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. zdrobn. od: wariat
Wiktionary
(1.1) To nasz wujcio wariatuńcio / Lubi przebrać się, żartować i wygłupiać / Wszystkie dzieci go kochają / Przy nim zawsze coś wybucha.
Wiktionary
rzecz. wariat mos., wariatka ż., wariatkowo n., wariowanie n., zwariowanie n.
czas. wariować ndk., zwariować dk.
przym. wariacki, zwariowany
przysł. wariacko, na wariata, po wariacku
Wiktionary
para drewnianych pałeczek do jedzenia potraw
SJP.pl
rodzaj diody
SJP.pl
Dioda pojemnościowa – dioda półprzewodnikowa, w której wykorzystuje się zjawisko zmiany pojemności złącza p-n pod wpływem zmiany napięcia przyłożonego w kierunku zaporowym. Zmiana pojemności diody jest bardzo niewielka, zwykle od 6 pF do 20 pF, przy zmianach napięcia od 2 do 30 V.
Wikipedia
przyrząd do wmontowywania dźwięków na taśmę filmową
SJP.pl
wykrywacz kłamstw; poligraf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) urządzenie służące do rejestrowania nieświadomych reakcji przesłuchiwanego na zadawane pytania, pomagające wnioskować o jego prawdomówności;
Wiktionary
Wikipedia
przym. wariograficzny
Wiktionary
(1.1) wykrywacz kłamstw, detektor kłamstw, poligraf
Wiktionary
w matematyce: funkcja dwóch zmiennych opisująca zmienność pola losowego dla każdej pary punktów tego pola
SJP.pl
zaniechane szczepienie chorego człowieka zakaźnym materiałem pochodzącym z krost ospowych; wariolizacja
SJP.pl
Wariolizacja, wariolacja – pochodząca z Chin metoda prewencyjnego zakażania ospą prawdziwą zdrowych ludzi, udokumentowana od XVI w., która rozpowszechniła się głównie w Chinach, Indiach i Turcji. Polegała na przenoszeniu wydzieliny ropnej lekko chorych na zdrowych pacjentów, przede wszystkim dzieci. Była pierwowzorem współczesnych szczepionek ochronnych.
Wikipedia
zaniechane szczepienie chorego człowieka zakaźnym materiałem pochodzącym z krost ospowych; wariolacja
SJP.pl
Wariolizacja, wariolacja – pochodząca z Chin metoda prewencyjnego zakażania ospą prawdziwą zdrowych ludzi, udokumentowana od XVI w., która rozpowszechniła się głównie w Chinach, Indiach i Turcji. Polegała na przenoszeniu wydzieliny ropnej lekko chorych na zdrowych pacjentów, przede wszystkim dzieci. Była pierwowzorem współczesnych szczepionek ochronnych.
Wikipedia
w samolocie: przyrząd wskazujący prędkość wznoszenia się lub opadania
SJP.pl
Wariometr (VSI) (ang. Vertical Speed Indicator) – przyrząd wskazujący prędkość pionową statku powietrznego, czyli prędkości wznoszenia się lub opadania. Działa na zasadzie pomiaru zmian ciśnienia statycznego. Wariometr może być wyskalowany w m/s, m/min lub ft/min. Obok wysokościomierza i prędkościomierza jeden z podstawowych przyrządów pokładowych wykorzystywanych na wszystkich typach statków powietrznych od lotni i paralotni do samolotów komunikacyjnych.
Wikipedia
w telegrafii: system multipleksowy o zmiennej krotności, zależnej od natężenia ruchu w poszczególnych połączeniach
SJP.pl
potocznie:
1. zachowywać się hałaśliwie, swobodnie albo nieobliczalnie;
2. zapadać na chorobę umysłową
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zwariować)
(1.1) pot. zapadać na chorobę psychiczną
(1.2) pot. zachowywać się nieobliczalnie, szalenie, nienormalnie; tracić zmysły
(1.3) pot. przejawiać uczucia w sposób niepohamowany
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. powariować)
(2.1) pot. być hałaśliwym w zachowaniu lub zabawie
Wiktionary
rzecz. wariatuńcio mos., wariat mos., wariatka ż., wariactwo n., wariowanie n.
czas. powariować dk., zwariować dk.
przym. wariacki
Wiktionary
(1.1) fiksować
(1.2) szaleć, gw-pl|Górny Śląsk|dziwoczyć, wyrobiać.
(1.3) przepadać, szaleć
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|wyrobiać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. popadanie w obłęd, chorobę psychiczną
(1.2) pot. zachowywanie się w sposób szalony, nieobliczalny
(1.3) pot. przejawianie swoich uczuć, np. miłości, w sposób ekstremalny
(1.4) pot. zachowywanie się w sposób niepoważny, swobodny, hałaśliwy
Wiktionary
rzecz. wariat m., wariatuńcio m., wariatka ż., wariactwo n., wariatkowo n.
czas. wariować ndk., zwariować dk.
przym. wariacki, zwariowany, wariatowaty
przysł. wariacko, na wariata, po wariacku
Wiktionary
(1.1) tracenie zmysłów; pot. bzikowanie, fiksowanie
(1.4) dokazywanie; pot. bzikowanie, chodzenie na rzęsach
Wiktionary
warczenie, warkotanie, warkot
SJP.pl
Wikipedia
1. proces wytwarzania piwa;
2. ilość piwa, cukru itp., otrzymywana z jednorazowego warzenia; war;
3. piwo marki Warka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, niedaleko Grójca;
Wiktionary
Warka – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Warka. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa radomskiego.
Wikipedia
IPA: ˈvarka, AS: varka
Wiktionary
rzecz. warczanin mos., warczanka ż.
przym. warecki
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: warkliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|warknąć.
(1.2) odgłos wydawany przez zezłoszczonego psa
(1.3) pot. czyjaś krótka, niegrzeczna odpowiedź
Wiktionary
(1.2) Mormi komunikują się przez syczenia, miauknięcia, mruczenia i warknięcia.
Wiktionary
czas. warczeć ndk., warknąć dk.
rzecz. warczenie n.
Wiktionary
(1.3) odburknięcie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od warkot
Wiktionary
(1.1) To nie warkot, lecz tylko cichutki warkocik.
Wiktionary
rzecz. warkot m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. splot najczęściej z trzech pasm długich włosów;
2. coś, co przypomina taki splot;
3. poetycko: pasmo, smuga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fryzj. splot zazwyczaj z trzech pasm włosów
(1.2) coś zaplecionego tak jak warkocz (1.1)
(1.3) poet. coś długiego i wąskiego, wiszącego, ciągnącego się lub płożącego się
(1.4) astr. strumień gazów i pyłu wydobywający się z komety pod wpływem oddziaływania wiatru słonecznego;
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: warkotać
Wiktionary
Warkocz – uczesanie z trzech (lub więcej) pasm długich, splecionych włosów, zabezpieczone przed rozplataniem (np. wstążką, czasem związaną w kokardę, frotką, itp.). W tradycji europejskiej włosy były splatane w jeden warkocz, noszony z tyłu głowy lub dwa, symetrycznie po bokach głowy – czasem dodatkowo upięte. W kulturach afrykańskich fryzura może składać się z bardzo wielu cienkich warkoczyków.
Wikipedia
(1.1) Pamiętam Ulę, jak w podstawówce miała warkocz do pasa.
Wiktionary
IPA: ˈvarkɔt͡ʃ, AS: varkoč
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. warkoczyk m.
przym. warkoczowy
Wiktionary
(1.1) przest. lub poet. kosa
(1.3) pasmo, smuga
(1.4) ogon
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny szparagowatych; eukomis
SJP.pl
Warkocznica, eukomis (Eucomis L'Hér) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Obejmuje 12 gatunków. Rośliny te rosną w stanie dzikim w południowej Afryce. Niektóre gatunki, także w Europie Środkowej, uprawiane są jako rośliny ozdobne.
Wikipedia
zdrobnienie od: warkocz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: warkocz
Wiktionary
(1.1) Zakolegowałam się z tą dziewczynką z warkoczykami.
Wiktionary
IPA: varˈkɔt͡ʃɨk, AS: varkočyk
Wiktionary
rzecz. warkocz m.
Wiktionary
(1.1) mysi ogonek
Wiktionary
dźwięk podobny do warczenia, wydawany przez niektóre maszyny, silniki, przedmioty będące w ruchu; turkot, terkot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dźwięk wydawany przez maszyny, silniki w ruchu
Wiktionary
IPA: ˈvarkɔt, AS: varkot
Wiktionary
rzecz. warkotliwość ż., warkotanie n., warkocik mrz.
czas. warczeć, warkotać ndk.
przym. warkotliwy
przysł. warkotliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: warkotliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest warkotliwe; cecha tych, którzy są warkotliwi
Wiktionary
przym. warkotliwy
przysł. warkotliwie
rzecz. warkot mrz.
Wiktionary
warczący, wydający warkot
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. osada leśna w Polsce
SJP.pl
Warlubie (niem. Warlubien, Warlieb) – sołecka wieś kociewska w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Warlubie.
Wieś ma charakter małomiasteczkowy. W Warlubiu droga krajowa nr 91 krzyżuje się z drogami wojewódzkimi nr 214, nr 217, 238 i 391. W pobliżu wsi znajduje się węzeł autostrady A1. Miejscowość jest siedzibą urzędu gminy.
Wikipedia
przymiotnik od: Warlubie (wieś)
SJP.pl
skrót
(1.1) = warmiński
Wiktionary
Warmątowice (niem. Warmuntowitz, 1936-1945 Niedersteine) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Strzelce Opolskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
kraina historyczna w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. kraina historyczna w północno-wschodniej Polsce, na wschód od Pasłęki;
Wiktionary
Warmia (łac. Warmia, Varmia, niem. Ermland, warm. Warńija, prus. *Wormyan, Wārmi), również Warmia biskupia – kraina historyczna w północno-wschodniej Polsce, stanowiąca część dawnych Prus.
Wikipedia
(1.1) Akcja którejś z tych powieści rozgrywa się w posiadłości krzyżackiej na Warmii.
(1.1) Na Kurpiach, Podlasiu, Warmii i Mazurach wypiekano w wigilię Nowego Roku lub w święto Trzech Króli figurki zwierząt (…).
Wiktionary
IPA: ˈvarmʲja, AS: varmʹi ̯a
Wiktionary
przym. warmiński
rzecz. Warmiak m., Warmiaczka ż.
Wiktionary
mieszkanka Warmii (krainy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pochodząca z Warmii
Wiktionary
IPA: varˈmʲjat͡ʃka, AS: varmʹi ̯ačka
Wiktionary
przym. warmiński
rzecz. Warmia ż., Warmiak m.
Wiktionary
mieszkaniec Warmii (krainy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek pochodzący z Warmii
Wiktionary
Zobacz też: Warmiaki
Wikipedia
IPA: ˈvarmʲjak, AS: varmʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. Warmia ż.
:: fż. Warmiaczka ż.
przym. warmiński
Wiktionary
→ Warmia; warmijski (rzadko)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Warmii, związany z Warmią, pochodzący z Warmii
Wiktionary
(1.1) Na długo przed ukończeniem fasady kościoła, bo już 15 sierpnia 1693, biskup warmiński Jan Stanisław Zbąski dokonał uroczystej konsekracji kościoła.
Wiktionary
IPA: varˈmʲĩj̃sʲci, AS: varmʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Warmia ż., Warmiaczka ż., Warmiak m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący regionu obejmującego Warmię i Mazury
Wiktionary
(1.1) Są chętni do uczestnictwa w targach turystycznych organizowanych w Itzehoe. Oprócz Miasta i Gminy Pasłęk swoje walory zaprezentują gospodarstwa agroturystyczne, Koło Łowieckie Bóbr i Warmińsko-Mazurski Związek Pszczelarzy.
Wiktionary
jednostka podziału społeczeństwa hinduskiego; są 4 warny: bramini, kszatrijowie, wajśjowie, śudrowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Bułgarii, port nad Morzem Czarnym, stolica obwodu Warna;
Wiktionary
Warna (bułg. Варна) – miasto w Bułgarii. Stolica obwodu Warna i gminy Warna. Port nad Morzem Czarnym. Jest trzecim pod względem liczby ludności miastem Bułgarii (po Sofii i Płowdiwie). Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 349 298 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Zaraz przy pierwszem starciu pierzchły oddziały biskupa waradyńskiego, Franka bana, biskupa jagierskiego, krzyżowców i Wołochów; uciekano w kierunku Galaty, biskup jagierski ku Warnie sic..
Wiktionary
rzecz. warneńczyk mos., warnenka ż.
przym. warneński
Wiktionary
mieszkaniec Warny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Warny
Wiktionary
rzecz. Warna ż.
:: fż. warnenka ż.
przym. warneński
Wiktionary
mieszkanka Warny (miasta w Bułgarii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Warny
Wiktionary
rzecz. Warna ż.
:: fm. warneńczyk mos.
przym. warneński
Wiktionary
dotyczący miasta: Warna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Warną, dotyczący Warny, pochodzący z Warny
Wiktionary
rzecz. Warna ż., warneńczyk mos., warnenka ż.
Wiktionary
Przedsiębiorstwa mediowe:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Warnice
SJP.pl
1. zbiornik, kocioł do podgrzewania wody, ogrzewania różnych cieczy; bojler
2. ogrzewany zbiornik do odparowywania roztworów, stosowany w cukrownictwie i solnictwie
3. ogrzewany zbiornik chłodziarki absorpcyjnej; desorber
SJP.pl
Warnik (do 1945 niem. Warningshof) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
Wikipedia
przymiotnik od: warnik
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
warnstorfia włoskolistna - gatunek mchu z rodziny krzywoszyjowatych
SJP.pl
pozaukładowa jednostka energii elektrycznej biernej
SJP.pl
Warogodzina (oznaczenie: varh lub var·h) – legalna, pozaukładowa jednostka biernej energii elektrycznej.
Wikipedia
przyrząd do pomiaru mocy biernej prądu elektrycznego przemiennego
SJP.pl
Waromierz – przyrząd przeznaczony do pomiaru mocy biernej w układach elektrycznych prądu przemiennego o budowie zbliżonej do watomierza, różnica polega na tym iż we wskazaniach uwzględnia on wartość sinusa kąta przesunięcia pomiędzy prądem i napięciem. Jego wskazania wzorcowane są w warach [var]. Wskazania waromierza mogą być zarówno dodatnie (moc bierna o charakterze indukcyjnym) jak i ujemne (moc bierna o charakterze pojemnościowym).
Wikipedia
uważać, strzec, wystrzegać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|warować.
Wiktionary
czas. warować ndk.
rzecz. warownia ż.
Wiktionary
dawna budowla wraz z umocnieniami ziemnymi służąca do celów obronnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. wojsk. obwarowany gród, twierdza otoczona obwarowaniem
(1.2) przen. miejsce nie do zdobycia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wojsko schroniło się w warowni na skraju płaskowyżu.
Wiktionary
rzecz. warowanie n.
czas. warować ndk.
przym. warowny
wykrz. waruj
Wiktionary
przestarzały stopień wyższy od przymiotnika: warowny
SJP.pl
związany z warownią (np. gród warowny, zamek warowny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) umocniony w celu przetrwania oblężenia
Wiktionary
(1.1) Po drodze minęliśmy zamek warowny.
Wiktionary
IPA: vaˈrɔvnɨ, AS: varovny
Wiktionary
rzecz. warownia ż., warowność ż.
Wiktionary
(1.1) ufortyfikowany
Wiktionary
Warpalice – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Osiek.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
część dowodu wydawanego przez przedsiębiorstwo składowe, służąca do ustanowienia zastawu na składowanym towarze
SJP.pl
Warrant subskrypcyjny (gwarancja subskrypcyjna) – rodzaj bonu, który uprawnia posiadacza papierów wartościowych do zakupu akcji lub obligacji z nowej emisji z dyskontem.
Dokument ten nie jest akcją, ale na giełdach pojawia się jako papier wartościowy. Warrant jest sprzedawany razem z akcjami i obligacjami, dając posiadaczowi ograniczone w czasie lub nieustające prawo kupna papierów wartościowych lub innych aktywów po ustalonej cenie lub prawo do subskrypcji przyszłych emisji obligacji tego samego emitenta. Może być też sprzedawany jako walor o samoistnej wartości i wtedy jest odrębnie notowany na giełdzie. Wyróżnia się warranty subskrypcyjne:
Wikipedia
warren, to w języku angielskim słowo oznaczające norę królika, królikarnię, mrowisko ludzkie.
Wikipedia
pisarz i uczony rzymski, 116-27 p.n.e.; Warron
SJP.pl
pasożytnicza choroba pszczół i czerwia; warroza
SJP.pl
pisarz i uczony rzymski, 116-27 p.n.e.; Warro
SJP.pl
Wikipedia
pasożytnicza choroba pszczół i czerwia; warroatoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. wet. choroba pszczół wywoływana przez roztocz nazwa systematyczna|Varroa destructor|ref=tak. (dręcz pszczeli);
Wiktionary
Warroza (Varroasis apium) – choroba wywoływana przez roztocze Varroa destructor (dręcz pszczeli), rozwijające się na czerwiu i dorosłych osobnikach pszczół miodnych.
Samice roztoczy żywią się hemolimfą (prawdopodobnie jednak preferują ciało tłuszczowe) zaatakowanych owadów. Cykl rozwojowy trwa 9-10 dni. Po tym czasie samica roztocza składa w zasklepionych komórkach z czerwiem od 3 do 6 jaj, z których wykluwa się około 2/3 samic i 1/3 samców.
Wikipedia
wagon restauracyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mit. legendarny założyciel Warszawy (wraz z Sawą);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Książę Siemomysł zatrzymał się w chatce Warsa i Sawy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. warstwa. (tylko w znaczeniu: „każda z części materii wyraźnie wyodrębniających się w postaci równoległych płaszczyzn”)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. (także gw-pl|Górny Śląsk.) zob. warsztat.
Wiktionary
(1.1) Dam pracę w warstacie samochodowym dla pomocnika.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|werksztela, norychta.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: warstwa
Wiktionary
IPA: varˈstɛfka, AS: varstefka
Wiktionary
rzecz. warstwa ż., warstwica ż., warstwownica ż., warstwowanie n., rozwarstwianie n.
przym. warstwowy
przysł. warstwowo
Wiktionary
rzadko: warstewkować się - o ławicy (warstwie skalnej): różnicować się na warstwy milimetrowej grubości
SJP.pl
rzadko: warstewkować się - o ławicy (warstwie skalnej): różnicować się na warstwy milimetrowej grubości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) każda z części materii wyraźnie wyodrębniających się w postaci równoległych płaszczyzn
(1.2) grupa społeczna wyróżniona ze względu na pewną hierarchię;
(1.3) geol. forma występowania skał osadowych;
Wiktionary
matematyka
Wikipedia
IPA: ˈvarstfa, AS: varstfa
Wiktionary
rzecz. warstwica ż., warstwownica ż., warstwowanie n., rozwarstwienie n., rozwarstwianie n.
:: zdrobn. warstewka ż.
czas. rozwarstwić dk., rozwarstwiać ndk.
przym. warstwowy
przysł. warstwowo
Wiktionary
(1.2) klasa, stan
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny próchnilcowatych
SJP.pl
Wikipedia
rząd grzybów z typu workowców
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów z typu workowców
SJP.pl
linia łącząca na mapie punkty o jednakowej wysokości względem przyjętego poziomu odniesienia; poziomica; izohipsa
SJP.pl
Warstwica (nazwa używana w geodezji) lub poziomica (nazwa używana w kartografii), izohipsa – izolinia krzywa na mapie łącząca punkty o takiej samej wysokości względem przyjętego poziomu odniesienia, najczęściej nad poziomem morza.
Wikipedia
przymiotnik od: warstwica
SJP.pl
przyrząd używany do mierzenia za pomocą sznura murarskiego poziomów poszczególnych warstw wykonywanego muru
SJP.pl
Warstwowanie – cecha skał osadowych polegająca na występowaniu w nich warstw.
Rozróżnia się skały warstwowane i nie warstwowane. W skałach warstwowanych wyróżnia się liczne rodzaje warstwowania, powstające w wyniku rozmaitych procesów sedymentacji i zależnych od składu mineralnego skały i warunków sedymentacji. Termin warstwowanie może być stosowane jako synonim pojęcia "struktura sedymentacyjna".
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. element kotła rusztowego regulujący wysokość warstwy dostarczanego do kotła paliwa
Wiktionary
(1.1) Ten potencjometr służy do regulacji wysokości warstwownicy.
Wiktionary
IPA: ˌvarstfɔvʲˈɲit͡sa, AS: varstfovʹńica
Wiktionary
rzecz. warstewka ż., warstwa ż.
Wiktionary
przyrząd murarski do mierzenia poziomów poszczególnych warstw muru i wyznaczania pionowego kierunku krawędzi narożnej; warstwomierz
SJP.pl
przysłówek
(1.1) warstwami, jedna na drugiej
Wiktionary
rzecz. warstewka ż., warstwa ż., warstwowość ż.
przym. warstwowy
Wiktionary
1. cecha czegoś, co składa się z warstw;
2. w geologii: cecha czegoś, co jest powiązane z budową skał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest warstwowe; cecha tych
Wiktionary
przym. warstwowy
przysł. warstwowo
Wiktionary
przymiotnik od: warstwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony z warstw
Wiktionary
(1.1) Zachował się autentyczny układ warstwowy przedmiotu.
Wiktionary
IPA: varˈstfɔvɨ, AS: varstfovy
Wiktionary
przysł. warstwowo
rzecz. warstewka ż., warstwa ż., rozwarstwianie n., warstwowość ż.
Wiktionary
(1.1) lamellarny, blaszkowy
Wiktionary
skrót od: warszawski
SJP.pl
samochód marki Warszawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Polski, największe polskie miasto;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi i osad w Polsce
(1.3) geogr. góra na południowym Spitsbergenie, na zachodnim skraju Gór Piłsudskiego;
(1.4) mot. marka polskiego samochodu produkowanego w latach 1951-1973;
(1.5) przen. polit. rząd, władze Polski
Wiktionary
Warszawa, miasto stołeczne Warszawa (m.st. Warszawa) – stolica Polski i województwa mazowieckiego, najludniejsze miasto w kraju i drugie (po Gdańsku) pod względem powierzchni, położone w jego centralnej części, na Nizinie Środkowomazowieckiej, na Mazowszu, nad Wisłą.
Wikipedia
(1.1) Warszawa leży nad Wisłą.
(1.1) A w nocy w Warszawie z każdej z ulic, z każdej z bram / Ze stadionów, mostów, bruków słychać ciepły szept / To Warszawa / Za mnie modli się Warszawa.
(1.4) Samochody marki Warszawa produkowano w stolicy.
(1.5) Ostatecznie decyzję podejmie Warszawa.
Wiktionary
IPA: varˈʃava, AS: varšava
Wiktionary
rzecz. warszawa ż., warszawiak m., warszawianin m., warszawianka ż., warszawista m., warszawistka ż., warszawka ż., Warszawka ż., warszawskość ż., varsaviana nmos.
przym. warszawski, podwarszawski
Wiktionary
(1.1) miasto stołeczne Warszawa; skr. W-wa, Wawa; peryfr. syreni gród
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od warszawiak
Wiktionary
rzecz. warszawiak m.
Wiktionary
potocznie o warszawiance (mieszkance Warszawy)
SJP.pl
potocznie o warszawianinie (mieszkańcu Warszawy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Warszawy
Wiktionary
Witold Stefan Modelski ps. „Warszawiak” (ur. 11 listopada 1932 w Warszawie, zm. 20 września 1944 tamże) – powstaniec warszawski, łącznik w batalionie „Gozdawa”, najmłodszy (niespełna 12-letni) uczestnik walk powstańczych odznaczony Krzyżem Walecznych.
Wikipedia
IPA: varˈʃavʲjak, AS: varšavʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. Warszawa ż., warszawa ż., warszawianin m., warszawka ż.
:: zdrobn. warszawiaczek m.
:: fż. warszawianka
przym. warszawski, podwarszawski
Wiktionary
(1.1) warszawianin; pogard. pejor. krawaciarz
Wiktionary
mieszkaniec Warszawy; warszawiak (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Warszawy
(1.2) osoba pochodząca z Warszawy, urodzona w Warszawie
(1.3) przest. pot. mieszkaniec Warszawy nieurodzony i niewychowany w tym mieście, niemający rodziców z Warszawy
Wiktionary
(1.3) On mnie, uważa pan, warszawskiego rodaka, będzie uczył, jak mam jechać na plac Konstytucji. To, panie, przybysz, żłób z prowincji, co parę lat tu u nas mieszka. To nie warszawiak, to warszawianin!
Wiktionary
IPA: ˌvarʃaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: varšavʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Warszawa ż., warszawka ż., warszawa ż., warszawiak m.
:: fż. warszawianka
przym. warszawski
Wiktionary
(1.1-2) pot. warszawiak
Wiktionary
mieszkanka Warszawy; warszawiaczka (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Warszawy
(1.2) kobieta pochodząca z Warszawy, urodzona w Warszawie
(1.3) pot. nazwa systematyczna|Cosmos bipinnatus|Cav.|ref=tak., gatunek rośliny z rodziny astrowatych;
(1.4) pot. roślina z gatunku warszawianka (1.3)
(1.5) środ. przestępcze bimber
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) W wielu krajach świata warszawianka uprawiana jest jako roślina ozdobna.
Wiktionary
IPA: ˌvarʃaˈvʲjãnka, AS: varšavʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Warszawa ż., warszawa ż., warszawka ż., warszawiak mos.
:: fm. warszawianin mos.
przym. warszawski
Wiktionary
(1.4) kosmos, kosmos podwójnie pierzasty, onętek, ponętka
Wiktionary
ironiczna nazwa nadana warszawiakom przez mieszkańców innych miast, w szczególności Krakowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca Warszawy
Wiktionary
(1.1) Oprowadzał nas jakiś warszawista z Muranowa.
Wiktionary
przym. warszawski
rzecz. Warszawa ż.
:: fż. warszawistka ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znawczyni Warszawy
Wiktionary
(1.1) Oprowadzała nas jakaś warszawistka z Muranowa.
Wiktionary
przym. warszawski
rzecz. Warszawa ż.
:: fm. warszawista m.
Wiktionary
z niechęcią o mieszkańcach Warszawy; Warszawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zob. warszawka.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Warszawa ż., warszawka ż.
Wiktionary
dawniej: związany z samochodem marki Warszawa
SJP.pl
→ Warszawa (miasto), → Warszawskie (region)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Warszawą, pochodzący z Warszawy
przymiotnik jakościowy
(2.1) właściwy Warszawie
Wiktionary
(1.1) Abraszę poznałem w Paryżu, kiedy mieszkałem w Dzielnicy Łacińskiej po zerwaniu z rządem warszawskim, a więc w 1952 roku.
Wiktionary
IPA: varˈʃafsʲci, AS: varšafsʹḱi
Wiktionary
rzecz. warszawistka ż., warszawista mos., Warszawa ż., warszawa ż., warszawka ż., warszawianin m., warszawiak m., warszawianka ż., warszawskość ż., varsaviana nmos.
Wiktionary
→ Warszawa (miasto), → Warszawskie (region)
SJP.pl
Warszawskie (zwane również: Śródmieście Warszawskie, Warszawskie Przedmieście) – dawna XVIII dzielnica katastralna, część Prądnika Czerwonego w Krakowie, umiejscowiona wzdłuż Traktu Warszawskiego (obecnie: al. 29 Listopada). Wchodzi w skład Dzielnicy I Stare Miasto, Dzielnicy II Grzegórzki i Dzielnicy III Prądnik Czerwony.
Wikipedia
1. zespół cech charakterystycznych dla Warszawy lub mieszkańców Warszawy;
2. pochodzenie z Warszawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co warszawskie, typowe dla Warszawy lub jej mieszkańców
Wiktionary
(1.1) Na warszawskość dzieła Prusa nie można patrzeć, jak to się niekiedy robi, z punktu widzenia opisu regionu..
Wiktionary
rzecz. Warszawa ż., warszawiak mos., warszawianka ż.
przym. warszawski
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Warszawice.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Warszkówko (niem.: Neu Warschow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Sławno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Zobacz też: Warszkowo
Wikipedia
Wikipedia
Warszówek – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Pawłów.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 756.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Pawłowie.
Wikipedia
Warszowice (niem. Warschowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Pawłowice. Powierzchnia sołectwa wynosi 14,82 km², a liczba ludności w 2024 roku wynosiła 2079, co daje gęstość zaludnienia równą 140,2 os./km².
Wikipedia
zdrobnienie od: warsztat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od warsztat
Wiktionary
(1.1) To nie warsztat, lecz tylko mały warsztacik.
Wiktionary
rzecz. warsztat m., warsztaty nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzem. stół z kompletem narzędzi do wykonania określonej pracy, zwłaszcza rzemieślniczej, mechanicznej
(1.2) rzem. pomieszczenie z kompletem narzędzi do wykonanie określonej pracy, zwłaszcza rzemieślniczej, mechanicznej
(1.3) mot. rzem. firma zajmująca się usługami mechanicznymi, rzemieślniczymi, naprawczymi
(1.4) książk. ogół metod stosowanych przez kogoś w pracy, zwłaszcza twórczej
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W warsztacie obowiązkowe jest noszenie obuwia ochronnego z antystatyczną podeszwą.
(1.3) Oddałem samochód do warsztatu.
Wiktionary
IPA: ˈvarʃtat, AS: varštat
Wiktionary
rzecz. warsztaty nmos., warsztatowiec m.
:: zdrobn. warsztacik m.
przym. warsztatowy
przysł. warsztatowo
Wiktionary
(1.1-4) daw. war. warstat
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|norychta, warstat, werksztela.; daw. gwara. majsternia
Wiktionary
przymiotnik od: warsztat
SJP.pl
uczestnik warsztatów
SJP.pl
uczestniczka warsztatów
SJP.pl
pracownik w warsztacie
SJP.pl
przymiotnik od: warsztat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący warsztatu
Wiktionary
rzecz. warsztat m., warsztaty nmos.
Wiktionary
1. zajęcia praktyczne, doskonalące jakąś umiejętność techniczną;
2. kurs jakichś umiejętności, zwykle artystycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) eduk. zajęcia praktyczne z określonej dziedziny, najczęściej sztuki, których uczestnicy nabywają umiejętności w sposób aktywny
(1.2) eduk. zajęcia związane z nauką zawodu prowadzone w szkołach zawodowych (branżowych) i technikach
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: warsztat
Wiktionary
(1.1) Podczas konferencji odbędą się wykłady i warsztaty.
Wiktionary
rzecz. warsztat m., warsztacik m., warsztatowiec m., warsztatówka ż.
przym. warsztatowy
przysł. warsztatowo
Wiktionary
Warszyce – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Zgierz.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 702.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa łódzkiego.
9 września 1939 żołnierze Wehrmachtu w trakcie zajmowania wsi zamordowali 11 osób cywilnych (nazwiska ofiar zostały ustalone), 11 września zastrzelili Feliksa Chudzińskiego.
Wikipedia
Wikipedia
tylko w funkcji orzecznika:
1. kosztujący, mający wartość;
2. zasługujący na coś, godzien czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posiadający pewną wartość
(1.2) mający określoną cenę
(1.3) zasługujący na coś, na kogoś
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: warta
Wiktionary
Niemcy:
Szwajcaria:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.2) To jest warte 20 złotych.
(1.3) Zośka jest grzechu warta.
Wiktionary
IPA: vart, AS: vart
Wiktionary
rzecz. wartość ż., wartościowość ż., wartościowanie n.
czas. warto, wartościować ndk.
przym. warty
partyk. warto
Wiktionary
1. jedna lub więcej osób, zwykle uzbrojonych, pełniących służbę polegającą na pilnowaniu czegoś lub kogoś; straż, posterunek;
2. pilnowanie, pełnienie straży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Polsce, prawy dopływ Odry;
(1.2) geogr. miasto w województwie łódzkim, leżące nad Wartą (1.1);
Wiktionary
Warta – trzecia pod względem długości rzeka Polski, druga w pełni w jej granicach; główny, prawy dopływ Odry.
Wikipedia
(1.1) […] Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę […]
Wiktionary
IPA: ˈvarta, AS: varta
Wiktionary
rzecz. warcianin m., warcianka ż., Nadwarcie n.
przym. warciański, warcki, warecki, nadwarciański
Wiktionary
regionalnie: mieć jakąś wartość, zasługiwać na coś; nieosobowa forma "wartało" używana była dawniej w znaczeniu: "warto było"
SJP.pl
czasownik
(1.1) reg. mieć wartość
Wiktionary
rzecz. wartanie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wartać.
Wiktionary
czas. wartać ndk.
Wiktionary
samochód marki Wartburg
SJP.pl
Wikipedia
szybko płynący; prędki; rwący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szybko płynący
(1.2) szybko się toczący
Wiktionary
(1.1) Prąd był wartki, woda głęboka, a prom wielki, ciężki i niezgrabny.
Wiktionary
IPA: ˈvartʲci, AS: vartʹḱi
Wiktionary
rzecz. wartkość ż.
przysł. wartko
Wiktionary
(1.1) szybki, prędki, bystry, rwący
(1.2) żywy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wartki, szybki
Wiktionary
(1.1) Tony zatrzymał konia nad brzegiem wartko płynącego strumienia.
Wiktionary
przym. wartki
rzecz. wartkość ż.
Wiktionary
(1.1) szybko, prędko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha czegoś, co szybko płynie lub toczy się
Wiktionary
przym. wartki
przysł. wartko
Wiktionary
(1.1) bystrość, chyżość, prędkość, szybkość
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wartkowice – wieś w Polsce leży nad Nerem w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, siedziba gminy Wartkowice, w odległości 10 km na północ od Poddębic.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
W pobliżu miejscowości znajduje się węzeł Wartkowice umożliwiający zjazd z autostrady A2 na drogę wojewódzką nr 703 w kierunku na Poddębice i Łęczycę.
Wikipedia
przymiotnik od: Wartkowice
SJP.pl
Wartkowo (do 1945 r. niem. Wartekow) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Gościno.
Według danych z 30.06.2014 wieś miała 351 stałych mieszkańców.
Wartkowo jako wieś kościelna należała do katedry w Kołobrzegu. Następnie stała się lennem szlacheckiej rodziny von Blankenburg, w której posiadaniu była do 1758 r. Przeszło wtedy w ręce rodu von Borck. W wieku XIX miała miejsce kilkakrotna zmiana właścicieli posiadłości. Przełom wieków XIX i XX to okres najlepszego rozwoju majątku, a jego ostatnim właścicielem był Otto Selle.
Wikipedia
w funkcji czasownika modalnego: jest sens, cel, korzyść w zrobieniu czegoś; opłaci się, należałoby, trzeba
SJP.pl
czasownik niewłaściwy
(1.1) dobrze byłoby, gdyby coś się stało; trzeba (słowo mniej naciskające)
(1.2) coś opłaca się zrobić
(1.3) powinno się, wypada
Wiktionary
Wydawnictwo „Warto” – polskie wydawnictwo z siedzibą w Dzięgielowie w województwie śląskim. Powstało w 2004 roku w ramach Centrum Misji i Ewangelizacji Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP.
Wikipedia
(1.1) Naprawdę warto by pójść na ten spektakl.
(1.2) On twierdzi, że teraz warto będzie inwestować w złoto.
Wiktionary
IPA: ˈvartɔ, AS: varto
Wiktionary
przym. wart
Wiktionary
dawniej: człowiek lekkomyślny, nierozsądny, nieracjonalny; postrzeleniec, trzpiot, lekkoduch, narwaniec
SJP.pl
dawniej: człowiek lekkomyślny, nierozsądny, nieracjonalny; postrzeleniec, trzpiot, lekkoduch, narwaniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) określony stan danej cechy, wymiar cechy; znaczenie; to, ile coś jest warte z jakiejś przyczyny
(1.2) kwota pieniędzy, jaką wart jest jakiś przedmiot lub usługa
(1.3) zwykle lm. zasada moralna, przekonanie
(1.4) fiz. mat. liczba wyrażająca daną wielkość fizyczną lub będąca wynikiem wyrażenia matematycznego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za jakiś czas te zdjęcia będą miały wartość historyczną.
(1.2) Wystawimy fakturę na wartość 1500 złotych.
(1.2) Banknot o wartości 50 złotych
(1.3) Angela Merkel chce odwołania do wartości chrześcijańskich w projekcie unijnej konstytucji.
(1.3) Żyję zgodnie z wartościami Chrystusa.
(1.4) Pi ma wartość stałą.
(1.4) Znajdź trójmian kwadratowy wiedząc, że x=1 przybiera wartość 0.
(1.4) Wykres przedstawia różnicę między wartością obliczoną, a wartością zmierzoną.
Wiktionary
IPA: ˈvartɔɕt͡ɕ, AS: vartość
Wiktionary
przym. warty, wartościowy, wart
czas. wartościować
rzecz. przewartościowanie n., wartościowość
Wiktionary
(1.2) cena, koszt, kurs
Wiktionary
wpływający na powstawanie wartości
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wartościowo
SJP.pl
liczba wiązań, które może utworzyć atom danego pierwiastka przy łączeniu się z innymi atomami
SJP.pl
Wartościowość – cecha pierwiastków chemicznych oraz jonów określająca liczbę wiązań chemicznych, którymi dany pierwiastek bądź jon może łączyć się z innymi.
Pojęcie wartościowości w odniesieniu do pierwiastków jest nieprecyzyjne, dlatego jest często zastępowane pojęciem stopnia utlenienia lub liczby koordynacyjnej. Wartościowość nie uwzględnia bowiem otoczenia chemicznego danego atomu. Przykładowo atom azotu jest trójwartościowy NIII zarówno w cząsteczce amoniaku (NH3), jak i w kwasie azotawym (H-O-N=O). Jednak stopnie utlenienia atomu azotu w tych związkach wynoszą odpowiednio −III i +III, co oznacza, że atom ten, albo przyjmuje 3 elektrony, albo oddaje 3 elektrony z powłoki walencyjnej. Szczególne trudności pojęcie to powoduje w chemii koordynacyjnej, chemii metaloorganicznej i chemii supramolekularnej, gdzie często występują inne oddziaływania między atomami niż wiązania kowalencyjne czy jonowe.
Wikipedia
dotyczący wartościowości
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wartościowy
SJP.pl
dotyczący wartości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o wysokiej wartości materialnej
(1.2) o dobrej jakości, na wysokim poziomie
(1.3) o wielu zaletach
Wiktionary
IPA: ˌvartɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: vartośćovy
Wiktionary
rzecz. wartość ż., wartościowanie n., wartościowość ż.
czas. wartościować
przysł. wartościowo
Wiktionary
(1) cenny, drogocenny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. pełnić wartę
(1.2) daw. lub gwara. mieć określoną wartość
czasownik przechodni niedokonany (dk. przewartować)
(2.1) daw. zob. wertować.
Wiktionary
(1.1) Żołnierz niemiecki wartujący w bramie przynaglał wychodzących do pośpiechu.
(1.2) Jako spadek po sobie rzezimieszek przeznaczał dla swego brata i siostry kosztowności ukryte u pewnego passera, a wartujące około 1000 rs..
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. warta ż., wartownia ż., wartowniczka ż., wartownik m.
:: czas. przewartować dk.
:: przym. wartowniczy, wartowy
(1.2)
:: rzecz. wartość ż.
:: czas. warto
:: przym. wart
Wiktionary
(1.2) kosztować
Wiktionary
Wartowice (niem. Neu Warthau; pol. alt. Nowa Warta) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim, w gminie Warta Bolesławiecka, na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.
Wikipedia
pomieszczenie dla wartowników; strażnica; posterunek wartowniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie dla wartowników
Wiktionary
Wartownia – specjalnie przygotowany i wyposażony budynek (wydzielone pomieszczenia), przeznaczony dla warty pełniącej służbę. Według procedur przyjętych w Wojsku Polskim wartownia powinna składać się z następujących pomieszczeń:
Wikipedia
IPA: varˈtɔvʲɲa, AS: vartovʹńa
Wiktionary
rzecz. warta, wartownik, wartowniczka
przym. wartowniczy
czas. wartować
Wiktionary
kobieta pełniąca straż, pilnująca czegoś
SJP.pl
strażnik cywilny lub wojskowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto służbowo pilnuje, ubezpiecza jakiś obiekt
Wiktionary
Wikipedia
IPA: varˈtɔvʲɲik, AS: vartovʹńik
Wiktionary
rzecz. warta ż., wartownia ż., wartowanie n.
:: fż. wartowniczka ż.
czas. wartować ndk.
przym. wartowniczy
przysł. wartowniczo
Wiktionary
(1.1) stróż, szyldwach
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wart
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lp. oraz M. i B. lm. od: warta
Wiktionary
Warty - duża, południowa dzielnica Zawiercia, w większości zajęta przez obszar CMC Zawiercie (dawnej Huty Zawiercie), która jest w całości w niej położona. Zabudowa jest zróżnicowana - od niskich, czteropiętrowych bloków przy granicy z Centrum przez zabytkowe kamienice mieszkalne (familoki) do zabudowy jednorodzinnej. Na Wartach znajduje się staw, który w sezonie wędkarskim jest popularnym łowiskiem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. wart
rzecz. wartość ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
Ta forma przymiotnika w rodzaju męskim jest uznawana za niepoprawną, jednak jest podawana przez Słownik języka polskiego pod redakcją W. Doroszewskiego z lat 60. (jako dawna) i Słownik gramatyczny języka polskiego (jako potoczna).
tłumaczenia.
źródła.
== warty (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-warty.wav.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) brodawkowaty, brodawkowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈvartɨ, AS: varty
Wiktionary
przym. wart
rzecz. wartość ż.
Wiktionary
1. gatunek dużego ptaka z rzędu wiosłonogich;
2. w żeglarstwie: warta pełniona przez marynarzy na statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Scopus umbretta|ref=tak., duży, brązowy ptak afrykański z wydatnym czubem z tyłu głowy;
Wiktionary
Waruga (Scopus umbretta) – gatunek dużego ptaka z rodziny warug (Scopidae), której jest jedynym przedstawicielem. Występuje w Afryce Subsaharyjskiej, na Madagaskarze i w południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego. Niezagrożona wyginięciem.
Wikipedia
IPA: vaˈruɡa, AS: varuga
Wiktionary
rodzina ptaków z rzędu brodzących występujących w południowo-zachodniej Arabii, Afryce i na Madagaskarze; należy do niej jeden rodzaj z jednym gatunkiem - warugą; warugi
SJP.pl
o cechach warugowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) komenda dla psa, aby ten przywarł do ziemi w pozycji oczekującej
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp., rozk. od: warować
Wiktionary
(1.1) Bobik, waruj!
Wiktionary
IPA: ˈvaruj, AS: varui ̯
Wiktionary
rzecz. warownia ż.
Wiktionary
indyjskie bóstwo
SJP.pl
Waruna (dewanagari वरुण) – hinduistyczny bóg nieba i wód.
Wikipedia
zdrobnienie od: warunek
SJP.pl
1. to, od czego uzależnione jest istnienie czegoś innego;
2. stawiane przy zawieraniu jakiejś umowy wymaganie, zastrzeżenie; wymóg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ograniczenie, bez którego coś nie jest możliwe
(1.2) (tylko w liczbie mnogiej) sytuacja
(1.3) (tylko w liczbie mnogiej) cechy fizyczne osoby, cechy charakteru lub jej doświadczenie
(1.4) gwara studencka zaliczenie warunkowe roku
(1.5) gwara studencka egzamin zaliczający rok
(1.6) w nauce poziom zmiennej niezależnej
Wiktionary
Warunek – zawarte w treści czynności prawnej zastrzeżenie, które uzależnia powstanie lub ustanie skutku prawnego od zdarzenia przyszłego i niepewnego.
Zdarzenie przyszłe jest niepewne wtedy, gdy:
Wikipedia
(1.1) Kupię ci tę zabawkę pod jednym warunkiem: będziesz grzeczny przez cały następny tydzień!
(1.2) Dzisiaj na drogach były niesprzyjające warunki.
(1.3) Mimo słabych warunków fizycznych został mistrzem olimpijskim w pływaniu.
(1.4) Myślałem, że wyrzucą mnie ze studiów, a skończyło się na warunku.
(1.5) Nie mogę pojechać z wami, mam warunek w przyszłym tygodniu.
Wiktionary
IPA: vaˈrũnɛk, AS: varũnek
Wiktionary
rzecz. warunkowicz m., warunkowanie n., uwarunkowanie n., warunki nmos.
czas. warunkować, uwarunkować, uwarunkowywać
przym. warunkowy, uwarunkowany
przysł. warunkowo
Wiktionary
1. sytuacja mająca wpływ na rozwój czegoś; okoliczności, w których coś się odbywa, żyje, pracuje itp.;
2. cechy składające się na bycie kimś, lub czymś; cechy konieczne do wykonywania czegoś, np. mieć warunki do bycia przywódcą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) stan rzeczy
(1.2) zespół cech potrzebnych do czego
Wiktionary
(1.1) W warunkach epidemicznych altruistyczne postawy mają szczególne znaczenie.
Wiktionary
rzecz. warunek mrz.
czas. warunkować ndk.
przym. warunkowy
przysł. warunkowo
Wiktionary
(1.1) okoliczności, położenie, sytuacja
(1.2) możliwości, predyspozycje, zdolności
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. uwarunkować)
(1.1) stanowić warunek czego; wpływać na przebieg
(1.2) modyfikować zachowanie
(1.3) stawiać jako warunek
Wiktionary
rzecz. warunek mrz., warunki nmos., warunkowanie n.
czas. uwarunkowywać ndk., uwarunkować dk.
przym. warunkowy
przysł. warunkowo
Wiktionary
(1.1-2) determinować, uwarunkowywać
Wiktionary
przymiotnik od: warunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stud. osoba, która otrzymała warunkowe zaliczenie z jakiegoś przedmiotu
Wiktionary
(1.1) No też nie mam pojęcia czy mam jutro prawo pisać jako warunkowicz i czy w ogóle prof. przyjdzie na termin, czy zostaje wrzesień. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌvarũŋˈkɔvʲit͡ʃ, AS: varũŋkovʹič
Wiktionary
rzecz. warunek mrz.
przym. warunkowy
przysł. warunkowo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w zależności od warunków
Wiktionary
rzecz. warunek m., warunkowicz m., warunki nmos., warunkowość ż.
czas. warunkować
przym. warunkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest warunkowe; cecha tych, którzy są warunkowi
Wiktionary
przym. warunkowy
przysł. warunkowo
Wiktionary
przymiotnik od: warunek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od: warunek
Wiktionary
(1.1) Sąd odwołuje warunkowe zwolnienie, jeżeli zwolniony w okresie próby popełnił podobne przestępstwo umyślne, za które orzeczono prawomocnie karę pozbawienia wolności.
Wiktionary
IPA: ˌvarũŋˈkɔvɨ, AS: varũŋkovy
Wiktionary
rzecz. warunek m., warunkowicz m., warunki nmos., warunkowość ż.
czas. warunkować
przysł. warunkowo
Wiktionary
dwudzielna warstewka osadów odłożona w ciągu roku w jeziorach polodowcowych
SJP.pl
Warwa – dwie naprzemianległe warstwy osadów: ciemna i jasna.
Powstawały w jeziorach zastoiskowych podczas zlodowaceń. Warstewka jasna składa się z głównie z mułu z dodatkiem iłu i piasku, znoszonego przez wody fluwioglacjalne podczas cieplejszej pory roku. Ciemna warstwa odpowiada spokojnie płynącej wodzie podczas zimy, gdy przenoszony był tylko najdrobniejszy ił lub minerały ilaste osadzały się z zawiesiny. Z warw zbudowane są iły warwowe.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: łorik]
1. miasto i dystrykt w Anglii;
2. miasto w USA;
3. miasto w Australii
SJP.pl
Warwick (/ˈwɒrɪk/) – miasto i civil parish w Anglii, w regionie West Midlands, stolica hrabstwa Warwickshire, w dystrykcie Warwick. Położone nad rzeką Avon, 18 km (11 mil) na południe od Coventry i 4 km (2,5 mili) na zachód od Royal Leamington Spa. Według spisu powszechnego z 2011 r. civil parish zamieszkiwało 30 114 osób.
Wikipedia
przymiotnik od: warwa
SJP.pl
1. wrzący, gotujący się płyn; ukrop, wrzątek;
2. wielkie gorąco; żar;
3. przenośnie: wrażenie gorąca odczuwane w jakiejś części ciała z powodu wstydu, lęku, podniecenia itp.;
4. przenośnie: gwałtowność, wielkie nasilenie czegoś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Świętemu Warynowi zaproponowano godność kardynalską.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
w geologii: europejskie łańcuchy górskie, powstałe w czasie fałdowań trwających od karbonu do permu; hercynidy
SJP.pl
Hercynidy (Waryscydy) – góry powstałe w czasie orogenezy hercyńskiej/waryscyjskiej (trwającej od środkowego dewonu do końca permu). Orogen waryscyjski ma charakter spolaryzowany z wyraźnymi strefami internidów i eksternidów.
W Polsce termin waryscydy odnosi się do pasa górskiego, który się skonsolidował na przełomie westfal/stefan.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady fosforanów;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vaˈrɨst͡sɨt, AS: varyscyt
Wiktionary
rezystor półprzewodnikowy, rodzaj diody
SJP.pl
Warystor – półprzewodnikowy podzespół elektroniczny (rezystor), o nieliniowej charakterystyce rezystancji, zależnej od napięcia elektrycznego. Dla małych napięć wykazuje on dużą rezystancję, gdy napięcie przekroczy pewną wartość, charakterystyczną dla danego typu warystora, jego rezystancja szybko maleje, z początkowych setek kiloomów do zaledwie kilkunastu omów.
Wikipedia
dawniej, dziś gwarowo: gotowane jedzenie
SJP.pl
Warza – część gminy (Ortsteil) Nessetal w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, w powiecie Gotha. Do 31 grudnia 2018 samodzielna gmina wchodząca w skład wspólnoty administracyjnej Mittleres Nessetal.
Wikipedia
przestarzałe: drewniana łyżka kuchenna; warzecha, chochla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. duża łyżka kuchenna, zwykle drewniana
Wiktionary
(1.1) Tłumaczyła, że zupa jej nie wyszła, bo zgubiła swoją szczęśliwą warząchew.
(1.1) Baba Jaga mieszała coś w garnku warząchwią.
Wiktionary
IPA: vaˈʒɔ̃w̃xɛf, AS: važõũ̯χef
Wiktionary
rzecz. warzywo n., war mrz., wrzątek mrz., obwarzanek mrz.
:: zdrobn. warzeszka ż.
czas. warzyć ndk., wrzeć ndk.
Wiktionary
(1.1) chochla, łyżka wazowa, reg. kopyść, białystok|apałonik.
Wiktionary
zdrobnienie od: warząchew (chochla)
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Inne:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
długa łyżka z jasnego drewna stosowana podczas gotowania; warząchew; chochla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Platalea|ref=tak.;
Wiktionary
Osoby o nazwisku Warzecha:
Wikipedia
(1.1) Były tam bociany takie same jak nasze europejskie i bociany o wielkim grubym dzióbie zakończonym hakiem, i czarne jak aksamit ptaki o nogach czerwonych jak krew - i flamingi, i ibisy, i białe z różowymi skrzydłami warzęchy mające dzioby podobne do łyżek…
Wiktionary
Warzęgowo – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wołowskim, w gminie Wołów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
1. część kopalni soli, w którym odparowuje się wypompowaną solankę, w celu otrzymania soli jadalnej;
2. część browaru, w której przygotowuje się zacier i gotuje brzeczkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład zajmujący się warzeniem piwa, soli lub innych produktów spożywczych lub użytkowych
Wiktionary
2 szczyty
Wikipedia
(1.1) Aby nie dopuścić do wstrzymania produkcji w warzelni soli i fabryce sody, postanowiono podbierać solankę z zatopionych kopalń, wtłaczając w zamian wodę słodką.
Wiktionary
czas. warzyć
Wiktionary
1. dział przemysłu zajmujący się warzeniem soli; solowarstwo;
2. wytwarzanie piwa
SJP.pl
pracownik warzelni soli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|warzyć.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: važẽńe
Wiktionary
rzecz. warzywniczy m., war m., warzywko n.
czas. warzyć ndk.
przym. warzywniczy
Wiktionary
(1.1) gotowanie
Wiktionary
zdrobnienie od: warzecha; mała warząchew
SJP.pl
odmiennie wykształcony płatek korony; element okwiatu roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae)
SJP.pl
Warżka (ang., łac. labellum) – jeden z listków wewnętrznego okółka okwiatu roślin storczykowatych. W przeciwieństwie do dwóch podobnych do siebie listków bocznych tego okółka, warżka z reguły wyróżnia się odmiennym kształtem i czasem barwą (rzadko bywa podobna do listków bocznych, np. u tajęży Goodyera). Zdarza się, że jest zredukowana i niemal niewidoczna (np. w rodzaju disa Disa), jednak na ogół jest to najbardziej efektowna i rzucająca się w oczy część kwiatu.
Wikipedia
Warzno (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Wôrzno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Szemud. Na zachód od wsi znajduje się jezioro Orzechowo.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wieś biskupstwa włocławskiego w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne znaczenia:
Wikipedia
sól otrzymywana przez odparowanie solanki
SJP.pl
Sól warzona (warzonka) – rodzaj soli kuchennej otrzymywany w warzelniach przez oczyszczenie soli kamiennej. Zawiera co najmniej 99,9% chlorku sodu.
Sól warzona jest stosowana jako przyprawa, składnik wielu przetworzonych produktów spożywczych, a także w urządzeniach zmiękczających wodę. Jej wartość spożywcza jest pogorszona o brak mikroelementów występujących w naturalnej soli kamiennej, natomiast smak poprawiony, bardziej słony w porównaniu z solą kamienną, która może mieć posmak gorzkawy.
Wikipedia
przymiotnik od: warzonka
SJP.pl
roślina z rodziny krzyżowych, której korzeń o ostrym i gryzącym zapachu używany jest jako przyprawa do potraw; chrzan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Cochlearia|L.|ref=tak., niska roślina należąca do rodziny kapustowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Owocem warzuch jest krótka łuszczynka.
Wiktionary
dawniej: gotować, być gotowanym; dziś głównie w procesach technologicznych: warzyć piwo, warzyć sól
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) techn. utrzymywać ciecz w stanie wrzenia
(1.2) daw. (współcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński.) gotować
(1.3) przygotowywać piwo
(1.4) otrzymywać sól poprzez odparowanie solanki
czasownik zwrotny warzyć się
(2.1) o produktach mlecznych podczas podgrzewania: zmieniać postać poprzez wytrącanie się drobinek ściętego białka
Wiktionary
(1.2) Po co się gęś piecze na rożnie a rosół tłusty warzy w garnuszku?
(1.3) Dawniej piwo warzono głównie w klasztorach.
(2.1) Śmietana nieumiejętnie dodana do sosu, warzy się natychmiast.
Wiktionary
IPA: ˈvaʒɨt͡ɕ, AS: važyć
Wiktionary
rzecz. warzenie n., uwarzenie n., zwarzenie n., warząchew ż., warzonka ż., warzywo n., warzywko n., warzywnik m., warzywniak m., war m., warzelnia ż., warzelnictwo n., warzywniczy mrz.
czas. uwarzyć dk., zwarzyć dk.
przym. warzywniczy, warzywny, warzelniczy
Wiktionary
gwarowo: kucharz
SJP.pl
Warzymice (do 1945 niem. Klein Reinkendorf) – wieś w północno-zachodniej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo, na Wzniesieniach Szczecińskich.
Według "Aktualności Gminy Kołbaskowo" z grudnia 2024 Warzymice liczą 4177 mieszkańców.
Wikipedia
wieś w województwie kujawsko-pomorskim
SJP.pl
Warzyn – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Gniewkowo.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobniale: warzywo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: warzywo
(1.2) kulin. przyprawa z suszonych i rozdrobnionych warzyw
Wiktionary
rzecz. warzywo n., warzenie n., war m., warzywniak m., warzywniczy m., warzywnictwo n., warzywnik mrz., warzywna ż.
czas. warzyć ndk.
przym. warzywny, warzywniczy
Wiktionary
(1.2) jarzynka, vegeta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zupa na warzywach
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: warzywny
Wiktionary
(1.1) Poproszę: warzywną, mielonego z ziemniakami, surówkę z marchwi i kompot czereśniowy.
Wiktionary
rzecz. warzywo n., warzywko n., warzywniczy mrz.
przym. warzywny, warzywniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od warzywniak
Wiktionary
rzecz. warzywniak m.
Wiktionary
1. ogród lub część ogrodu, gdzie uprawia się warzywa; warzywnik;
2. sklep lub stragan z warzywami; warzywniak, jarzyniak, jarzynowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały sklep, budka lub stragan z warzywami i owocami
Wiktionary
(1.1) Idź do warzywniaka i kup pół kilo cebuli.
Wiktionary
IPA: vaˈʒɨvʲɲak, AS: važyvʹńak
Wiktionary
rzecz. warzywo n., warzywko n., warzywnik m., warzywnictwo n., warzywniczy m.
:: zdrobn. warzywniaczek m.
czas. warzyć ndk., uwarzyć dk.
przym. warzywny, warzywniczy
Wiktionary
(1.1) (sklep) warzywny, (sklep) warzywniczy, zieleniak
Wiktionary
owad z rodziny tarczówek
SJP.pl
Warzywnica (Eurydema) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.
Pluskwiaki o owalnym bądź jajowatym w zarysie, dość płaskim z wierzchu ciele, u gatunków występujących w Polsce osiągającym od 5 do 12 mm długości. Oskórek mają nieowłosiony. Ubarwienie jest kontrastowe, jaskrawe. Czarny, często z metalicznym połyskiem barwy zielonej lub niebieskiej wzór jest zestawiony z barwami: czerwoną, pomarańczową, żółtą lub białą. Występuje wewnątrzgatunkowa zmienność ubarwienia i wzoru. Trapezowata, ku przodowi zwężona głowa ma policzki zakrywające nadustek i stykające się przed nim. Przedplecze wyraźnie zwęża się ku przodowi. Tarczka silnie zwęża się ku szczytowi, który leży znacznie wcześniej niż wierzchołki przykrywek półpokryw. Na śródpiersiu, między biodrami odnóży leży żebro, natomiast brak tam bruzdy. Na pleurytach zatułowia, w okolicy bioder występują słabo widoczne, małe, pozbawione dodatkowych struktur wyprowadzających ujścia gruczołów zapachowych. Otoczenie owych ujść jest błyszczące lub tylko częściowo matowe. Odwłok ma trzeci sternit pozbawiony skierowanego do przodu wyrostka.
Wikipedia
uprawa roślin warzywnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uprawa i produkcja warzyw
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Warzywnictwo bardzo dobrze rozwija się wokół aglomeracji miejskich.
Wiktionary
IPA: ˌvaʒɨvʲˈɲit͡stfɔ, AS: važyvʹńictfo
Wiktionary
rzecz. warzywo n., warzywko n., warzywniak m., warzywnik m., warzywniczy mrz.
przym. warzywniczy, warzywny
Wiktionary
potocznie: sklep z warzywami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z handlem warzywami (warzywnictwem), dotyczący handlu warzywami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) sklep, w którym sprzedawane są warzywa i owoce
Wiktionary
(1.1) Przemysł warzywniczy posiada najniższy udział w wartości produkcji przemysłu w naszym województwie.
(2.1) Dostałem w warzywniczym ładne cukinie na dzisiejszy obiad.
Wiktionary
IPA: ˌvaʒɨvʲˈɲit͡ʃɨ, AS: važyvʹńičy
Wiktionary
rzecz. warzywna ż., warzywo n., warzywko n., warzywniak m., warzywnictwo n., warzywnik m., warzywniczka ż., warzenie n., uwarzenie n.
czas. warzyć ndk., uwarzyć dk.
przym. warzywny
Wiktionary
(2.1) warzywniak
Wiktionary
ogrodnik zajmujący się uprawą warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogród lub jego część przeznaczona na uprawę warzyw
Wiktionary
(1.1) Może powiększymy w tym roku warzywnik, o jakieś cztery grządki.
Wiktionary
IPA: vaˈʒɨvʲɲik, AS: važyvʹńik
Wiktionary
rzecz. warzywo n., warzywko n., warzywniak m., warzywnictwo n., warzywniczy m.
czas. warzyć, uwarzyć
przym. warzywny, warzywniczy
Wiktionary
(1.1) ogród warzywny
Wiktionary
potocznie: sklep lub stragan z warzywami; warzywniak, jarzyniak, jarzynowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący warzyw, zawierający głównie warzywa, zrobiony z warzyw
Wiktionary
(1.1) Posiadanie szklarni z kwiatami lub warzywami, budki warzywnej czy butiku dawało znacznie wyższy status materialny w porównaniu z większością społeczeństwa.
(1.1) Wyszedłszy z budynku przecięliśmy na ukos zadbany ogród warzywny zewsząd otoczony dość wysokim murem, częściowo zbudowanym z cegły, a częściowo z polnego kamienia.
Wiktionary
IPA: vaˈʒɨvnɨ, AS: važyvny
Wiktionary
rzecz. warzywo n., warzywniak m., warzywnik m., warzywnictwo n., warzywniczy m., warzywko n., warzywna ż.
przym. warzywniczy
czas. warzyć
Wiktionary
(1.1) jarzynowy
Wiktionary
1. roślina zielna, której części używane są jako pożywienie; jarzyna, jarzynka, zielenina;
2. jadalna część rośliny warzywnej; jarzyna, jarzynka;
3. potocznie: osoba w stanie wegetatywnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roślina, której owoce, korzenie, liście lub kwiatostany służą człowiekowi za pokarm
(1.2) pot. przen. pejor. chory bez kontaktu ze światem zewnętrznym (np. w śpiączce lub po urazie mózgu)
Wiktionary
Rośliny warzywne, warzywa, jarzyny – rośliny jednoroczne, dwuletnie lub byliny, które w całości lub w części stanowią pokarm człowieka. Mogą być spożywane w stanie surowym lub po obróbce cieplnej. Częściami użytkowymi roślin warzywnych mogą być całe rośliny lub tylko: liście, owoce, kwiatostany, bulwy, łodygi i korzenie.
Wikipedia
(1.1) Zrobiłem potrawę z warzyw.
(1.1) Zdrowa dieta powinna zawierać warzywa.
(1.2) Przez złą diagnozę lekarzy połowę życia spędził jak warzywo podłączone do aparatury!
Wiktionary
IPA: vaˈʒɨvɔ, AS: važyvo
Wiktionary
rzecz. warzywna ż., warzywniak m., warzywnictwo n., warzywnik m., warząchew ż., warzywniczy mrz., warzywko n.
czas. warzyć, uwarzyć, nawarzyć
przym. warzywny, warzywniczy, warzony, zwarzony
przysł. warzywnie
temsłow. warzy-, warzyw-
Wiktionary
(1.1) jarzyna, zielenina
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) u ludzi: zarost nad górną wargą;
(1.2) pasmo włosów po jednej stronie twarzy będące połową wąsa (1.1)
(1.3) pot. długi włos czuciowy na pysku zwierzęcia;
(1.4) bot. długi, giętki wyrostek, dzięki któremu roślina (zwłaszcza pnącze) wspiera się i wspina;
(1.5) przen. wąski, długi przedmiot używany do przytrzymywania lub przyczepiania czegoś
(1.6) wąski i długi przedmiot lub takowe wystające zakończenie przedmiotu (np. szabli, kotwicy, wskazówki, kłosa)
Wiktionary
(1.1) (…) niemłody mężczyzna, z mocno szpakowatymi włosami i wąsami, z pogodnym spojrzeniem szarych oczu, ocienionych gęstą siwiejącą brwią (…)
Wiktionary
IPA: vɔ̃w̃s, AS: võũ̯s
Wiktionary
rzecz. wąsal mos., wąsacz mos., wąsatka ż., wąsatek ż., wąsaty mos., wąsienica ż., wąsionka ż., wąsawa ż.
:: zdrobn. wąsik mrz., wąsek mrz.
:: zgrub. wąsisko n., wąsię n.
przym. wąsaty
Wiktionary
(1.1-2) zarost pod nosem
(1.3) wibrys, wibryss, włos czuciowy
(1.4) wić, witka
Wiktionary
[czytaj: łasabi] bardzo ostra przyprawa stosowana w kuchni japońskiej, głównie jako dodatek do sushi; chrzan japoński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. pot. roślina z gatunku nazwa systematyczna|Eutrema japonica|(Miq.) Koidz.|ref=tak., chrzan japoński z rodziny kapustowatych
(1.2) spoż. jarzyna z korzeni wasabi (1.1)
(1.3) kulin. zielona pasta z wasabi (1.2) stosowana w kuchni japońskiej, głównie jako dodatek do sushi
Wiktionary
Chrzan japoński, wasabia japońska, wasabi (Eutrema japonicum) – gatunek rośliny z rodziny kapustowatych (Brassicaceae). Rodzimy obszar jego występowania to: Sachalin, Japonia (wyspy Hokkaido, Honsiu, Kiusiu), Korea i Tajwan. Jest uprawiany w Japonii, Korei, Nowej Zelandii i na Tajwanie.
Wikipedia
(1.3) Atrakcją tygodnia azjatyckiego w naszej restauracji była surowa ryba z wasabi.
Wiktionary
rzecz. wasabia ż.
Wiktionary
(1.1) chrzan japoński, wasabia japońska
Wiktionary
potocznie: mężczyzna o długich, dużych wąsach; wąsal, wąchal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna, który nosi bujne wąsy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zob. wąsacz niebieski., gatunek ryby
(2.2) zob. wąsacz watermalski i wąsacz antwerpski., rasy kury domowej
Wiktionary
IPA: ˈvɔ̃w̃sat͡ʃ, AS: võũ̯sač
Wiktionary
rzecz. wąsięta nmos., wąs m., wąsik m., wąsal m., wąsatka ż.
przym. wąsaty
Wiktionary
(1.1) wąsal
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny tukanowatych
SJP.pl
czterokołowy powóz podróżny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. pojazd konny z nadwoziem drabinkowym;
Wiktionary
Wasąg, wasążek (niem. Fassung), wózek krakowski – czterokołowy pojazd konny odkryty bez resorów lub na półresorach poprzecznych, używany na wsi. Posiada nadwozie drabinkowe oparte bezpośrednio na osiach, z wyplatanymi bokami z wikliny lub z wypełnieniem z desek, łubu, korzeni jałowca, sznurka czy słomy. Siedzenia w wasągu wykonane są ze słomy. Czasem przykryty jest budą na pałąkach. Używany w Polsce od XIX wieku do lat 70. XX wieku jako pojazd bagażowy i podróżny.
Wikipedia
IPA: ˈvasɔ̃ŋk, AS: vasõŋk
Wiktionary
1. w średniowieczu: człowiek, który zobowiązany był do świadczenia usług seniorowi (feudałowi) w zamian za ziemię i opiekę; lennik, hołdownik;
2. przenośnie: człowiek nieoficjalnie spełniający żądania protektora w zamian za różne korzyści
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. wąsaty mężczyzna
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. nieduży ptak z rodziny tukanowatych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za barem stał barman-wąsal, uśmiechając się pogodnie.
Wiktionary
rzecz. wąs mrz., wąsacz mos., wąsięta nmos.
przym. wąsaty
Wiktionary
(1.1) wąsacz
Wiktionary
1. potocznie: mężczyzna o długich, dużych wąsach; wąchacz, wąchal;
2. niestylak wąsal - gatunek osy
SJP.pl
pejoratywnie: postawa właściwa wasalowi - osobie spełniającej żądania innych; wasalność, wasalskość
SJP.pl
→ wasal; wasalski, lenny, lenniczy, poddańczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. hist. związany z wasalem, dotyczący wasala
Wiktionary
rzecz. wasal mos., wasalizacja ż., wasalizm mrz., wasalstwo n.
przym. wasalny, wasalski
Wiktionary
(1.1) wasalny, wasalski
Wiktionary
1. proces tworzenia wokół siebie lub kogoś grupy wasali;
2. podporządkowanie się komuś lub czemuś, nabieranie statusu wasala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. uzależnienie, uczynienie poddanym
Wiktionary
Komendacja (łac. commendatio: polecenie) – cywilnoprawny akt oddania się wolnej osoby w osobisty stosunek poddańczy (wasalny) względem innej wolnej osoby (seniora). W Europie występował najczęściej we wczesnym średniowieczu: wywodził się z tradycji germańskiej, pojawił się w VIII wieku, a rozpowszechnił w czasach karolińskich.
Wikipedia
(1.1) Podpisano traktat pokojowy za cenę wasalizacji kraju.
Wiktionary
rzecz. wasal mos., wasalizm mrz., wasalizowanie n., wasalność ż., wasalstwo n.
czas. wasalizować ndk., zwasalizować dk.
przym. wasalczy, wasalny, wasalski
Wiktionary
dawniej: czynić swoim wasalem, uzależniać od siebie politycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wasalizować.
Wiktionary
rzecz. niewasalizowanie n., zwasalizowanie n., wasalizacja ż., wasal m., wasalstwo n.
czas. wasalizować ndk., zwasalizować dk.
przym. wasalny, wasalski
Wiktionary
(1.1) hołdowanie
Wiktionary
w średniowieczu: kobieta, która za otrzymaną ziemię (lenno) lub pieniądze zobowiązana była do świadczenia usług dającemu to lenno; lenniczka
SJP.pl
dawniej: danina składana seniorowi przez wasala
SJP.pl
1. w średniowieczu: podstawa stosunków lennych polegająca na zależności wasala od możnego feudała; lennictwo, lenność, wasalstwo;
2. pejoratywnie: postawa właściwa wasalowi - osobie spełniającej żądania innych; wasalskość, wasalczość
SJP.pl
1. związany z ziemią (rzadziej urzędem, rentą) nadaną wasalowi przez seniora w feudalizmie;
2. przenośnie: uzależniony od potężniejszego państwa; niesuwerenny, podległy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z wasalem, dotyczący wasala
(1.2) przen. podległy, zależny
Wiktionary
rzecz. wasalizowanie n., wasal mos., wasalizacja ż., wasalizm mrz., wasalstwo n.
przym. wasalczy, wasalski
Wiktionary
(1.1) hołdowniczy, lenny
(1.2) służalczy
Wiktionary
→ wasal; wasalczy, lenny, lenniczy, poddańczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z wasalem, dotyczący wasala
Wiktionary
rzecz. wasalizowanie n., wasal mos., wasalizacja ż., wasalizm mrz., wasalstwo n.
przym. wasalczy, wasalny
Wiktionary
(1.1) wasalczy, wasalny
Wiktionary
pejoratywnie: postawa właściwa wasalowi - osobie spełniającej żądania innych; wasalność, wasalczość
SJP.pl
w średniowieczu: podstawa stosunków lennych polegająca na zależności wasala od możnego feudała; lennictwo, lenność, wasalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. waszmość pan.
Wiktionary
(1.1) Jeszcześ wasan z koszulą w zębach żołnierzył, kiedy mój nieboszczyk ze złotym krzyżem chodził!
Wiktionary
rzecz. wasanna ż., wasaństwo mos.
:: fż. wasani ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. waszmość pani.
Wiktionary
(1.1) Bardzo proszę siedź wasani na miejscu, bo ja nie robię różnicy między mężczyzną a starą jak ty babą, tak tobie jak jemu po nogach wystrzelę, byleście się ztąd ruszyli.
Wiktionary
rzecz. wasanna ż., wasaństwo mos.
:: fm. wasan m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. waszmość panna.
Wiktionary
(1.1) — Albo to ja tutejszy? — odparł Maciej — jak wasannie pstro w głowie, co to do mnie należy?
Wiktionary
rzecz. wasan m., wasani ż., wasaństwo mos.
Wiktionary
wąsateczka zawilczaneczka, wąsateczka lśniaczek - gatunki motyla z rodziny wąsikowatych
SJP.pl
niewielki ptak osiadły lub koczujący z rodziny ogoniatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Panurus biarmicus|ref=tak., niewielki ptak przypominający sikorę;
Wiktionary
Wąsatka (Panurus biarmicus) – gatunek niewielkiego ptaka osiadłego lub koczującego z rodziny wąsatek (Panuridae), której jest jedynym przedstawicielem. Zamieszkuje Eurazję. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
rzecz. wąs m., wąsacz m., wąsięta nmos.
przym. wąsaty
Wiktionary
cecha osoby lub zwierzęcia mającego wąsy
SJP.pl
wąsiasty;
1. mający duże wąsy;
2. taki, na którym są wąsy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) o człowieku: mający wąsy (zwykle pokaźne)
(1.2) zool. z widocznymi włosami czuciowymi
(1.3) bot. mający plewkaewki z ościami
Wiktionary
(1.1) I nagle do sklepu wszedł barczysty, wąsaty mężczyzna w kowbojskim kapeluszu.
Wiktionary
IPA: vɔ̃w̃ˈsatɨ, AS: võũ̯saty
Wiktionary
rzecz. wąsięta nmos., wąsal mos., wąs m., wąsik m., wąsacz m., wąsatka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: wasąg
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
poufały tytuł używany między szlachtą (skrócone: wasza miłość)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. …poufny tytuł używany dawniej między szlachtą
Wiktionary
(1.1) Porzuć waść mrzonkę, którą z niewłaściwym uporem powtarzasz, i posłuchaj!
Wiktionary
rzecz.
:: fż. waśćka
Wiktionary
dawny tytuł grzecznościowy w odniesieniu do kobiet; wasza miłość, aśćka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. waserlajtung.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wodociąg
Wiktionary
dawniej: przyrząd wyznaczający poziome położenie płaszczyzn; poziomica, libella, poziomnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań, Łódź. poziomica
Wiktionary
Poziomica (również poziomnica, waserwaga) utożsamiana czasem niezbyt precyzyjnie z libellą – przyrząd pomiarowy z wbudowanymi jedną lub wieloma (wtedy pod różnymi kątami) libellami rurkowymi, wykorzystujący siłę grawitacji ziemskiej do wyznaczania (z niewielką dokładnością) poziomości lub pionowości płaszczyzn w budownictwie.
Wikipedia
rzecz. zdrobn. waserwaśka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. poziomica
Wiktionary
rzecz. waserwaga ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poziomica
Wiktionary
1. wieś w Polsce;
2. osada w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Wąsewo
SJP.pl
[czytaj: łosz] w modelarstwie: technika umożliwiająca dokładne oddanie detali modelu i efektu światłocienia oraz często efektu zabrudzeń i śladów eksploatacji; płukanka
SJP.pl
[czytaj: ŁOSZbord] dawny instrument perkusyjny w postaci blaszanej tarki do prania
SJP.pl
[czytaj: łaszi lub łoszi] tradycyjny papier japoński
SJP.pl
Washi (jap. 和紙 dosł.: japoński papier) – tradycyjny papier japoński, wpisany w 2014 roku na Listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Wikipedia
[czytaj: ŁOszington] nazwisko, m.in. George Washington (1732-1799) - polityk amerykański, prezydent
SJP.pl
Wikipedia
zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu "wy"
SJP.pl
język wasi-weri - język indoirański używany przez lud Wasi w kilku afganistańskich wioskach; język prasun
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. mający duże wąsy; wąsaty;
2. taki, na którym są wąsy; wąsaty;
3. związany z wąsem lub wąsami; wąsowy
SJP.pl
Wąsice (niem. Wundschütz)– wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Wołczyn.
W latach 1974–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
W Wąsicach znajduje się Ochotnicza Straż Pożarna, szkoła podstawowa i przedszkole. 07 lipca 2003 roku zorganizowano pierwsze w Polsce wybory Mistera Wąsa. W miejscowości są następujące ulice: Opolska, Młyńska, Główna, Kuźnicka, Brynicka i Ciemna.
Wikipedia
Wasielewko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. pieszcz. wąsy
Wiktionary
(1.1) Kotek poruszał wąsiętami i zaczął miauczeć.
Wiktionary
rzecz. wąs mrz., wąsacz mos./mzw., wąsal mos./mzw., wąsatka ż., wąsaty mos., wąsik mrz., wąsina ż., wąsisko n.
przym. wąsaty, wąsiasty, wąsiaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wąs
Wiktionary
(1.1) To nie wąs, lecz tylko mały wąsik.
Wiktionary
rzecz. wąs m., wąsacz mzw./mos.
Wiktionary
o cechach wąsikowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach wąsikowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rosyjskie imię męskie
SJP.pl
miasto w województwie podlaskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wasilków – miasto w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wasilków. Zaliczane do aglomeracji białostockiej. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 roku Wasilków liczył 12 768 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: vaˈɕilkuf, AS: vaśilkuf
Wiktionary
1. mieszkaniec miasta: Wasilków;
2. mieszkaniec wsi: Wasilkowo
SJP.pl
1. mieszkanka miasta: Wasilków;
2. mieszkanka wsi: Wasilkowo
SJP.pl
Wasilkowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Hajnówka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego. Stąd bierze początek rzeka Łoknica.
Wikipedia
przymiotnik od: Wasilków
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zgrubienie od: wąs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zgrub. od: wąs
Wiktionary
(1.1) Nie podoba mi się Jacek z tymi wąsiskami.
Wiktionary
IPA: vɔ̃w̃ˈɕiskɔ, AS: võũ̯śisko
Wiktionary
rzecz. wąs mrz., wąsik mrz., wąsięta nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, lewy dopływ Obu;
Wiktionary
Wasiugan (ros. Васюган) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, na południu Niziny Zachodniosyberyjskiej, lewy dopływ Obu. Nazwa rzeki jest tłumaczona z języka miejscowej ludności jako "żółta rzeka". Źródła w Rezerwacie Wasiugańskim. Przepływa przez obwód tomski.
Wikipedia
przym. wasiugański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wasiuganem, dotyczący Wasiuganu
Wiktionary
rzecz. Wasiugan mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wasiłowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Waschelwitz) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej. Położona jest na terenie Kotliny Raciborskiej, będącej częścią Niziny Śląskiej. Przepływa przez nią rzeka Biała.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa opolskiego.
Według danych na 2011 wieś była zamieszkana przez 162 osoby.
Wikipedia
ograniczający się do niewielkiego zakresu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający niewielką szerokość
Wiktionary
(1.1) Ulica była tak wąska, że samochody nie mogły się minąć i jeden musiał się cofnąć.
Wiktionary
IPA: ˈvɔ̃w̃sʲci, AS: võũ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. wąskość ż.
czas. zwężać ndk., zawężać ndk., zawęzić dk.
przym. wąziutki, wąziuteńki
przysł. wąsko, wąziutko, wąziuteńko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przysł. od: wąski
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Zwolnij podczas wymijania, bo tu jest bardzo wąsko.
Wiktionary
IPA: ˈvɔ̃w̃skɔ, AS: võũ̯sko
Wiktionary
rzecz. wąskość ż.
przym. wąski, wąziutki, wąziuteńki
przysł. wąziutko, wąziuteńko
czas. zwężać ndk.
Wiktionary
1. łuskwiak wąskoblaszkowy - gatunek grzybów z rodziny pierścieniakowatych;
2. gołąbek wąskoblaszkowy - gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych;
3. lejkówka wąskoblaszkowa - gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców;
4. kruchaweczka wąskoblaszkowa - gatunek grzybów z rodziny kruchaweczkowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) archit. taki, który ma wąski front
Wiktionary
1. żółwiak wąskogłowy - gatunek żółwia;
2. nornik wąskogłowy - gatunek gryzonia
SJP.pl
mający wąski kadłub
SJP.pl
wąski, podłużny i spiczasty
SJP.pl
charakteryzujący się wąską twarzą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający wąskie liście
Wiktionary
podrząd lub nadrodzina ssaków z rzędu naczelnych
SJP.pl
1. mający wąski nos;
2. o cechach wąskonosych (podrząd lub nadrodzina ssaków)
SJP.pl
trzmiel wąskopaskowy - gatunek trzmiela
SJP.pl
inform. o przepływności w granicach 0-144 kb/s, działający w takiej przepływności, związany z urządzeniami działającymi w takiej przepływności
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) elektron. wykorzystujący wąskie pasmo częstotliwości wytwarzane przez modem
Wiktionary
(1.1) Niestety mamy tylko wąskopasmowy internet.
Wiktionary
krokodyl wąskopyski - gatunek krokodyla; krokodyl pancerny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wąski pysk, mordę, otwór gębowy, twarz
Wiktionary
rzecz. wąskopyskowate
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający wąskie płatki
Wiktionary
→ wąski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest wąskie
Wiktionary
(1.1) Podróżników zaskoczyła wąskość wąwozu.
Wiktionary
przym. wąski, wąziuteńki, wąziutki
przysł. wąsko
Wiktionary
mający wąskie skrzydła
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wąskie skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌvɔ̃w̃skɔˈskʃɨdwɨ, AS: võũ̯skoskšydu̯y
Wiktionary
kuman wąskosmugi - gatunek ssaka drapieżnego; mangusta wąskosmuga
SJP.pl
dotyczący wąskiej specjalizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. pot. kolejka wąskotorowa;
(1.2) slang. stud. ocena dostateczna z dwoma minusami
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W momencie prywatyzacji PKP planowaćanowało likwidację wszystkich wąskotorówek w Polsce. Dzięki zainteresowaniu samorządów oraz sympatyków tego środka transportu pewien odsetek linii udało się uratować.
Wiktionary
IPA: ˌvɔ̃w̃skɔtɔˈrufka, AS: võũ̯skotorufka
Wiktionary
przym. wąskotorowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) kolej. mający węziej niż normalnie rozstawione szyny kolejowe
(1.2) kolej. dostosowany do wąskiego toru
Wiktionary
IPA: ˌvɔ̃w̃skɔtɔˈrɔvɨ, AS: võũ̯skotorovy
Wiktionary
rzecz. wąskotorówka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Waśkowski:
Wikipedia
kłótnia, spór, niezgoda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. albo książk. kłótnia, spór
Wiktionary
czas. powaśnić, waśnić ndk.
przym. waśniwy
Wiktionary
wywoływać niezgodę, powodować waśnie, niesnaski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Waśniów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, siedziba gminy Waśniów. Leży przy DW751.
Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską przed 1467 rokiem, zdegradowany w 1869 roku. W ostatniej ćwierci XVI wieku jako miasto klasztoru cystersów wąchockich położone było w województwie sandomierskim. W latach 1351–1869 miasto. W latach 1975–1998 położony był w województwie kieleckim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) śrpol. wywołujący waśń, zdradę lub zgorszenie
(1.2) śrpol. będący skutkiem waśni
Wiktionary
rzecz. waśń ż.
czas. powaśnić dk., waśnić ndk.
Wiktionary
(1.1) war. waśliwy; swarliwy
Wiktionary
skorupiak morski; wicionóg
SJP.pl
skorupiak morski; wicionóg
SJP.pl
Wąsonogi (Cirripedia) – gromada, podgromada lub infragromada skorupiaków wyłącznie morskich. Jedyna grupa, która obejmuje stawonogi osiadłe. Zamieszkują przeważnie płytkie, przybrzeżne wody, osiadając na obiektach podwodnych, skałach, koralowcach, muszlach mięczaków, pancerzach skorupiaków, na portowych urządzeniach, czy zanurzonych w wodzie częściach statków. Wiele z nich odbywa wędrówki, przyczepione do ciała żółwi morskich czy rekinów. Większość z nich występuje masowo, a 400-2500 osobników na 1 m² nie należy do rzadkości. Niektóre gatunki wiercą w szkieletach koralowców i muszlach mięczaków, szukając schronienia. Wiele wąsonogów jest pasożytami skorupiaków i wyższych osłonic. Niektóre żyją w komensalizmie z rybami (najczęściej żarłaczami) lub wielorybami. Obejmują ok. 1000 bardzo wyspecjalizowanych gatunków.
Wikipedia
1. miasto w województwie dolnośląskim;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɔ̃w̃sɔʃ, AS: võũ̯soš
Wiktionary
rzecz. wąsoszanin m., wąsoszanka ż.
przym. wąsoski
Wiktionary
mieszkaniec Wąsoszy lub Wąsosza
SJP.pl
mieszkanka Wąsoszy lub Wąsosza
SJP.pl
Wąsoszki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie złotowskim, w gminie Krajenka, przy linii kolejowej nr 203 Tczew – Kostrzyn.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wąsowo (niem. Wonsow) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Kuślin, ok. 8 km na północny wschód od Nowego Tomyśla.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
związany z wąsem lub wąsami; wąsiasty
SJP.pl
dawniej: tytuł grzecznościowy, skrót od wyrażenia "waszmość pan", zwykle jako zwrot kierowany wprost do rozmówcy, odpowiadający dzisiejszemu "pan", "wy" (zwykle z odcieniem lekceważenia); aćpan, acpan, aspan, waćpan, wacpan, asan, acan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. waszmość pan.
Wiktionary
(1.1) Czemu waspan tak jesteś dziwacznie ubrany?
Wiktionary
rzecz. waspanna ż.
:: fż. waspani ż.
czas. waspanować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. waszmość pani.
Wiktionary
(1.1) — A tak i waspani nie puszczą! — podjudził z boku jakiś głos.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. waspan m.
czas. waspanować ndk.
przym. waspański
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) mówić do kogoś „waspan”
Wiktionary
rzecz. asynćka ż., asińdźka ż., asańdźka ż., acan mos., acanek mos., acani ż., acanka ż., acanna ż., acaństwo n., acpan mos., acpani mos., aćpan mos., aćpani ż., asan mos., asani ż., asanna ż., asaństwo n., aspan mos., aspani ż., aspanna ż., wacan ż., wacani ż., wacanna ż., waćpan mos., waćpani ż., waćpanna ż., waćpaństwo n., wasan mos., wasani ż., wasanna ż., wasaństwo n., waspan mos., waspani ż., waspanna ż., waspanowanie n., waszmość pan mos., waszmość pani ż., waszmość panna ż., waszmość państwo n.
przym. waćpanowy, waćpański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mówienie do kogoś „waspan”
Wiktionary
rzecz. asynćka ż., asińdźka ż., asańdźka ż., acan mos., acanek mos., acani ż., acanka ż., acanna ż., acaństwo n., acpan mos., acpani mos., aćpan mos., aćpani ż., asan mos., asani ż., asanna ż., asaństwo n., aspan mos., aspani ż., aspanna ż., wacan ż., wacani ż., wacanna ż., waćpan mos., waćpani ż., waćpanna ż., waćpaństwo n., wasan mos., wasani ż., wasanna ż., wasaństwo n., waspan mos., waspani ż., waspanna ż., waszmość pan mos., waszmość pani ż., waszmość panna ż., waszmość państwo n.
czas. waspanować ndk.
przym. waćpanowy, waćpański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, np. Zbigniew Wassermann (1949-2010), polski polityk
SJP.pl
Wassermann lub Wasserman
Wikipedia
[czytaj: waser-zupka] cienka, wodnista zupa
SJP.pl
1. zarost u mężczyzn nad górną wargą,
2. włos czuciowy lub wyrostek skórny na pysku niektórych zwierząt,
3. wyrostek u roślin pnących lub ostry wyrostek na kłosach zbóż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zarost pod nosem
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: wąs
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) wąs
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto na Ukrainie
SJP.pl
Wasylków (ukr. Васильків, Wasylkiw) – miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie obuchowskim. Do 2020 roku siedziba władz rejonu wasylkowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu "wy"
SJP.pl
zaimek dzierżawczy
(1.1) 2. os. lm.
Wiktionary
Wasz (arab. واش) – wieś w Syrii, w muhafazie Aleppo. W 2004 roku liczyła 810 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Wasi piłkarze znów wygrali mecz.
Wiktionary
IPA: vaʃ, AS: vaš
Wiktionary
zaim. wy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu "wy"
SJP.pl
dawniej: tytuł używany między szlachtą; wasza miłość; waszmość
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. miednica (miska)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w europejskiej części Rosji, w Republice Komi i obwodzie archangielskim, lewy dopływ rzeki Mezeń;
Wiktionary
Waszka (ros. Ва́шка (Ва́жка, By) ) – rzeka w europejskiej części Rosji, w Republice Komi i Obwodzie archangielskim, lewy dopływ rzeki Mezeń (zlewisko Morza Białego). Długość rzeki wynosi 605 km, powierzchnia dorzecza 21 000 km². Średni roczny przepływ w odległości 58 km od ujścia wynosi 184 m³/s.
Wikipedia
(1.1) Ważka
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Waszki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie kolneńskim, w gminie Kolno. Przez miejscowość przepływa rzeka Pisa.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Koźle.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Waszkiewicz:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kosz na brudną odzież przeznaczoną do prania
Wiktionary
(1.1) Jo mom we izdebce na wiyrchu połny waszkorb ze jajcami. (z Internetu)
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Waszkowo (pol. hist. Wąszkowo) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Poniec.
Wikipedia
dawniej: tytuł używany między szlachtą; wasza miłość; waszeć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, zwrot grzecznościowy
(1.1) daw. tytuł grzecznościowy adresowany do członka szlachty przez innego przedstawiciela tegoż stanu
Wiktionary
rzecz. waszmościanie mos., waszmościność ż., wasza miłość m.
:: fż. waszmościanka ż.
czas. waszmościać ndk.
przym. waszmościający, waszmościny
Wiktionary
(1,1) wasza miłość
Wiktionary
dawniej: tytuł używany w odniesieniu do niezamężnej szlachcianki; waszmość panna
SJP.pl
1. stolica Stanów Zjednoczonych;
2. stan w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Stanów Zjednoczonych;
(1.2) geogr. adm. stan w Stanach Zjednoczonych;
Wiktionary
Waszyngton (ang. Washington, często: Washington, D.C., wymowa: [ˈwɒʃɪŋtən ˌdiːˈsiː]), Dystrykt Kolumbii (District of Columbia, potocznie D.C.) – stolica Stanów Zjednoczonych, położona na północnym brzegu rzeki Potomak, stanowiąca terytorium federalne (nie znajduje się w granicach żadnego stanu). Graniczy ze stanami Wirginia na południowym zachodzie oraz Maryland z pozostałych stron. Zajmuje powierzchnię 177 km². Liczy 705 749 stałych mieszkańców (2019). Obszar metropolitalny Waszyngtonu, którego Dystrykt Kolumbii jest częścią, liczy 5,3 miliona mieszkańców i stanowi siódmy pod względem wielkości obszar metropolitalny w kraju.
Wikipedia
(1.1) W Waszyngtonie nie płaci się za wejście do muzeów i zoo.
(1.2) Flaga stanowa Waszyngtonu jest barwy zielonej, a sam stan nazywany jest „wiecznie zielonym”.
Wiktionary
IPA: vaˈʃɨ̃ŋktɔ̃n, AS: vašỹŋktõn
Wiktionary
rzecz. waszyngtończyk mos., waszyngtonka ż., Waszyngtończyk mos., Waszyngtonka ż.
przym. waszyngtoński, podwaszyngtoński
Wiktionary
mieszkaniec Waszyngtonu (miasta w USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec stanu Waszyngton
Wiktionary
rzecz. Waszyngton mos./mrz., waszyngtończyk mos., waszyngtonka ż.
:: fż. Waszyngtonka ż.
przym. waszyngtoński
Wiktionary
drzewo z rodziny palm
SJP.pl
Wikipedia
mieszkanka Waszyngtonu (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka stanu Waszyngton
Wiktionary
rzecz. Waszyngton mrz./mos., waszyngtończyk mos., waszyngtonka ż.
:: fm. Waszyngtończyk mos.
przym. waszyngtoński
Wiktionary
taki jak u Waszyngtona, charakterystyczny dla polityki, zachowań Waszyngtona
SJP.pl
przymiotnik od: Waszyngton (stolica Stanów Zjednoczonych i stan)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Waszyngton
(1.2) odnoszący się do stanu Waszyngton
Wiktionary
(1.1) Rysiu, z którego waszyngtońskiego lotniska odlatujesz?
Wiktionary
IPA: ˌvaʃɨ̃ŋkˈtɔ̃j̃sʲci, AS: vašỹŋktõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Waszyngton mrz., Waszyngtończyk mos., Waszyngtonka ż., waszyngtończyk mos., waszyngtonka ż.
Wiktionary
jednostka mocy
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = Wojskowa Akademia Techniczna;
Wiktionary
Wat (W) – jednostka mocy i strumienia energii w układzie SI (jednostka pochodna układu SI). Nazwa wat pochodzi od nazwiska brytyjskiego inżyniera i wynalazcy Jamesa Watta.
Wikipedia
(1.1) Studiowałem w WAT.
(1.1) Studiowałem w Wacie.
Wiktionary
IPA: vat, AS: vat
Wiktionary
luźna masa włókien bawełnianych itp. stosowana m.in. jako materiał opatrunkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) masa cienkich włókien używana w celach kosmetycznych, technicznych, krawieckich i jako opatrunek;
(1.2) przen. wypowiedź, wtrącenie bez treści
(1.3) środ. zewnętrzna luźna część oprzędu jedwabnika
(1.4) ryb. mały włok
(1.5) zob. wata cukrowa.
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: wat
Wiktionary
Wata – zbite i nieregularnie poplątane, cienkie włókna bawełniane i (lub) wiskozowe. Służy do celów higienicznych i kosmetycznych, np. zmywania makijażu, usuwania lakieru z paznokci itp.
Watę jako środek opatrunkowy zastosował po raz pierwszy na świecie polski chirurg Ludwik Bierkowski.
Wikipedia
(1.1) Aby zdezynfekować skórę, należy użyć waty kosmetycznej.
Wiktionary
IPA: ˈvata, AS: vata
Wiktionary
rzecz. watowanie n., watówka ż., waciak m., watowaniec m., wacik m.
czas. watować ndk.
przym. watowy, watowaty, watowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. wataha. (w zn.: oddział zbrojny, uzbrojona banda rabusiów, opryszków)
Wiktionary
Wataga – wieś w Stanach Zjednoczonych, w stanie Illinois, w hrabstwie Knox.
Wikipedia
1. stado wilków lub dzików;
2. duża grupa ludzi; banda, zgraja;
3. dawniej: oddział zbrojny, uzbrojona gromada rabusiów, opryszków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łow. stado wilków lub dzików;
(1.2) przen. duża grupa ludzi, zwykle niebezpieczna lub uciążliwa dla otoczenia
(1.3) hist. oddział zbrojny, uzbrojona banda rabusiów, opryszków
Wiktionary
Wataha – grupa wilków lub dzików działająca razem, w szerszym znaczeniu termin odnoszony również do stada psów, likaonów lub jenotów. Ma określoną hierarchię wewnętrzną. Jest to zwykle grupa rodzinna składająca się z pary rodzicielskiej i młodych z jednego lub kilku miotów.
Wikipedia
(1.1) Wataha wilków może pokonać dziennie nawet sto kilometrów.
(1.2) Po Tatrach włóczą się teraz całe watahy turystów.
Wiktionary
IPA: vaˈtaxa, AS: vataχa
Wiktionary
rzecz. watażka mos.
Wiktionary
(1.1) złaja
(1.2) zgraja, banda
Wiktionary
watolina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. niższy urzędnik w majątku ziemskim
Wiktionary
IPA: vaˈtãmãn, AS: vatãmãn
Wiktionary
(1.1) watman
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. przywódca rozbójników, watahy;
2. w dawnej Polsce: dowódca Kozaków ukraińskich;
3. przenośnie: osoba siejąca zamęt i korzystająca z powstałego zamieszania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w dawnej wschodniej Polsce: dowódca Kozaków
(1.2) współcz. pejor. przywódca luźnych rozbójniczych i buntowniczych oddziałów zbrojnych
Wiktionary
Watażka (z ukr. ватажок/watażok, ватажка/watáżka) – dowódca watahy, czyli zbrojnej grupy ludzi, czeredy, często o charakterze rozbójniczym. Określenie to było również popularne na Ukrainie w czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Mianem tym określano wtedy drobniejszych dowódców kozackich. Pojęcie to jest także często używane w odniesieniu do samozwańczych przywódców chińskich prowincji z czasów ery militarystów.
Wikipedia
(1.1) Samuel był romantycznym stepowym watażką, do szpiku honorowym, budzącym podziw swą odwagą i z kawalerską fantazją igrającym na każdym kroku z życiem.
Wiktionary
rzecz. wataha ż.
czas. watażkować ndk.
przym. watażkowaty
Wiktionary
(1.2) herszt
Wiktionary
przypominający watażkę, podobny do watażki
SJP.pl
zdrobnienie od: wątek
SJP.pl
1. w utworach: szereg zdarzeń tworzących układ przyczyn i skutków, związanych z jednym bohaterem;
2. nić przepleciona przez osnowę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sposób ułożenia nici w tkaninie, w które wplata się nici osnowy; także same nici tworzące ten układ
(1.2) w powieści, filmie lub innym utworze fabularnym - wydarzenia dotyczące jednej postaci, składające się na akcję;
(1.3) archit. sposób ułożenia cegieł lub kamieni w murze;
(1.4) inform. jednostka wykonawcza w obrębie jednego procesu, będąca kolejnym ciągiem instrukcji wykonywanym w obrębie tych samych danych (w tej samej przestrzeni adresowej);
(1.5) inform. ciąg wiadomości internetowych tworzących konwersację;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɔ̃ntɛk, AS: võntek
Wiktionary
przym. wątkowy
Wiktionary
(1.3) wiązanie
Wiktionary
lina takielunku stałego łącząca nok bukszprytu z burtą statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tortura polegająca na polewaniu wodą głowy więźnia, przywiązanego z głową poniżej reszty ciała, co daje odczucie topienia się
Wiktionary
Waterboarding – tortura polegająca na wywołaniu wrażenia tonięcia i duszenia się u ofiary. Jest ona zabroniona przez prawo międzynarodowe.
Skrępowanego więźnia przywiązuje się do ławki przechylonej pod kątem 10–20 stopni. Jego głowę umieszcza się poniżej poziomu stóp, twarz przykrywa się celofanem, mokrą lub suchą szmatą, a następnie polewa się wodą. Więzień zaczyna się dławić i kopać. Poddany tej torturze odnosi wrażenie, że tonie i dusi się. Utonięcie nie następuje dlatego, że dzięki przechylonej sylwetce woda nie spływa do płuc, pozostając cały czas w gardle, ustach i zatokach.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) waterboarding
źródła.
== waterboarding (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) waterboarding
forma czasownika|en.
(2.1) present participle|waterboard.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) waterboarding
źródła.
== waterboarding (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) waterboarding
forma czasownika|en.
(2.1) present participle|waterboard.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Waterford (irl. Port Láirge, staronord. Vedrarfjord – „wietrzny fjord”) – miasto w hrabstwie Waterford w Irlandii. Główne miasto na południowym wschodzie kraju i piąte co do wielkości w kraju. Założone w roku 914 przez wikingów, jest najstarszym miastem w Irlandii. W roku 2011 liczba ludności Waterford wynosiła 46 732.
Wikipedia
[czytaj ŁOtergejt] skandal polityczny, z reguły połączony z bezprawnymi działaniami
SJP.pl
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
[czytaj: łoterklozet lub waterklozet] przestarzałe: toaleta, ubikacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. ubikacja
Wiktionary
Muszla klozetowa – element wyposażenia ubikacji, służący do defekacji, mikcji w pozycji siedzącej, bądź stojącej. Tradycyjnie wykonana jest z porcelitu lub z innego rodzaju ceramiki. Spotyka się także miski z tworzywa sztucznego czy stali nierdzewnej. Może występować jako samodzielny element wyposażenia łazienki, jak również wchodzić w skład tzw. kompaktu WC.
Wikipedia
(1.1) Pilnie szukamy waterklozetu.
Wiktionary
(1.1) WC, w.c.
Wiktionary
linia, do której statek zanurza się w wodzie; linia wodna, wodnica
SJP.pl
1. [czytaj: WAterlo] miasto w Belgii;
2. [czytaj: łoterLU] miasto w USA;
3. [czytaj: łoterLU] miasto w Kanadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miejscowość w Belgii, miejsce sławnej Napoleońskiej bitwy;
(1.2) przen. porażka, klęska
Wiktionary
Waterloo (wa. Waterlô) − miejscowość i gmina (commune) w środkowej Belgii, w Regionie Walońskim, w prowincji Brabancja Walońska, w okręgu Nivelles.
Waterloo to miejsce słynnej bitwy, będącej ostateczną klęską Napoleona. Rozegrała się 18 czerwca 1815 roku. Obecnie ok. 25% mieszkańców gminy stanowią obcokrajowcy, głównie pracownicy instytucji Unii Europejskiej w Brukseli oraz ich rodziny.
Wikipedia
brodacz watermalski - belgijska rasa kur wywodząca się z rejonu Wattermaal
SJP.pl
[czytaj: ŁOtermen] produkt (zwłaszcza wieczne pióro) marki Waterman
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. wieczne pióro marki Waterman
Wiktionary
Waterman – firma produkująca przybory piśmiennicze, założona w 1883 przez Lewisa Edsona Watermana. Lewis Waterman był doradcą ubezpieczeniowym z Nowego Jorku.
Obecnie marka Waterman należy do amerykańskiego koncernu Sanford (grupa Newell Rubbermaid) - największego na świecie producenta artykułów piśmiennych, właściciela marki Parker. Wcześniej Waterman był drugim producentem piór wiecznych na świecie.
Wikipedia
(1.1) Nazajutrz wstaję z rana, / Napełniam watermana, / Chcę pisać. Zapał twórczy / Po prostu we mnie furczy.
(1.1) Czy możesz mi kupić dwie paczki nabojów do watermana? Najlepiej czarnych.
Wiktionary
[czytaj: waterpolista albo łoterpolista] osoba grająca w piłkę wodną
SJP.pl
Piłka wodna (waterpolo) – dyscyplina sportowa, gra zespołowa, jeden ze sportów wodnych.
Wikipedia
[czytaj: waterpolo lub łoterpolo] gra rozgrywana w basenie przez dwie siedmioosobowe drużyny starające się zdobyć jak najwięcej bramek; piłka wodna
SJP.pl
Piłka wodna (waterpolo) – dyscyplina sportowa, gra zespołowa, jeden ze sportów wodnych.
Wikipedia
[czytaj: ŁOterpruf, możliwe też: WAterpruf]
1. nieprzemakalna skóra używana do wyrobu obuwia roboczego lub sportowego;
2. nieprzemakalna tkanina;
3. ubranie z nieprzemakalnej tkaniny
SJP.pl
Waterproof – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Luizjana, w parafii Tensas.
Wikipedia
[czytaj: łoterrez-istant] wodoodporny
SJP.pl
[czytaj: wojters] nazwisko
SJP.pl
w żeglarstwie: łańcuch lub lina takielunku stałego łącząca bukszpryt ze stewą dziobową; martyngał
SJP.pl
Watersztag – lina olinowania stałego, stosowana do stabilizacji bukszprytu w płaszczyźnie symetrii żaglowca, przeciwdziałająca siłom ciągnącym bukszpryt do góry, a przenoszonym przez sztagi, które napinane są pracującymi na nich żaglami (przednimi sztakslami). Na jednostkach średnich i dużych watersztag występuje jako metalowy łańcuch. Watersztag w postaci łańcucha ma tę dodatkową zaletę, że działa tylko w jedną stronę (bo nie ma sprężystości), co jest szczególnie istotne przy dużych zmianach przenoszonych sił.
Wikipedia
zacementowany pas poszycia pokładu statku między burtą a klepkami drewnianymi pokładu; ściek pokładowy
SJP.pl
Waterwejs – zagłębienie w powierzchni pokładu biegnące wzdłuż burty statku wodnego, spełniające rolę rynny dla wody, która znalazła się na pokładzie. Stosowane jest przy nadburciu będącym przedłużeniem poszycia burty. Odprowadza wodę do odpływników (skalopsów) będących otworami w tym poszyciu.
W przypadku pokładu pokrytego klepką, waterwejs jest wgłębieniem w klepce skrajnej (zwanej mocnicą pokładową lub pokładnicą krawężnikową). Klepka ta jest wtedy zwykle szersza od pozostałych.
Wikipedia
minerał, polimorficzna odmiana kalcytu
SJP.pl
Watford – miasto i dystrykt niemetropolitalny w Anglii, w hrabstwie Hertfordshire, położone nad rzeką Colne, na północnym obrzeżu Londynu. W 2021 roku dystrykt liczył 131 325 mieszkańców.
Dzielnice:
Wikipedia
1. potocznie: kłaczek waty;
2. glon morski z gromady zielenic, o plesze dochodzącej niejednokrotnie do 1 m długości, przytwierdzony do podłoża; błonica, ulwa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
1. przeplatać osnowę nicią, tworząc wątek;
2. w informatyce:
a) wiązać wiadomości w wątki - grupy dyskusyjne;
b) tworzyć wątki - części wykonywane współbieżnie w obrębie jednego procesu;
3. środowiskowo:
a) pisać na forum internetowym w ramach jednego wątku - grupy dyskusyjnej;
b) pisać z kimś naprzemienne na blogu lub forum krótkie historie dziejące się w wybranym świecie przedstawionym
SJP.pl
o cechach watkowych (klasa zielenic)
SJP.pl
Watkowe (Ulvophyceae) – klasa wielokomórkowych zielenic, słonowodnych glonów o dużym zróżnicowaniu budowy.
Wikipedia
Watkowice – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Ryjewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wskazówka – występuje również wariant nazewniczy Watkowice Duże.
Wikipedia
Watkowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Gołymin-Ośrodek.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wątkowe
Wiktionary
przym. wątkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
o cechach watkowych (klasa zielenic)
SJP.pl
motyl z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
stawać się wątłym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: wątle, wątło
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wątły
SJP.pl
czynić coś nieco słabszym, gorszym, powodować częściowe uszkodzenie; nadwątlać, nadwerężać
SJP.pl
dawniej: sędziwa, zmizerniała kobieta
SJP.pl
roślina z rodziny storczykowatych o wydłużonych liściach i żółtych kwiatach, rosnąca na torfowiskach
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: wątluchny
SJP.pl
zdrobnienie od: wątły; wątlutki
SJP.pl
zdrobnienie od: wątły; wątluchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: wątły
Wiktionary
(1.1) Była wątlutka, męczyło ją wchodzenie pod górę, bieganie, nawet - zbyt ożywiona rozmowa.
Wiktionary
IPA: vɔ̃nˈtlutʲci, AS: võntlutʹḱi
Wiktionary
rzecz. wątłusz mzw., wątłość
przym. wątły
przysł. wątle, wątło, wątlutko
Wiktionary
Kilowatogodzina (kWh) – jednostka pracy, energii oraz ciepła; ilość energii zużywana przez godzinę urządzeniem o mocy kilowata (1000 watów). To jednostka wielokrotna jednostki energii – watosekundy (czyli dżula) w układzie SI:
Wikipedia
wyrób włókienniczy stosowany jako materiał ocieplający w przemyśle odzieżowym oraz jako materiał dźwiękochłonny
SJP.pl
Watolina – gruba, puszysta dzianina wytwarzana z przędzy zgrzebnej wełnianej i bawełnianej, stosowana w krawiectwie jako materiał termoizolacyjny do ocieplania odzieży; występuje w kolorach białym, szarym i czarnym.
W procesie wytwarzania watoliny nitka wełniana stanowi osnowę, którą wiąże tworząca splot dzianinowy (najczęściej trykotowy) nitka bawełniana. Przy alternatywnym sposobie produkcji luźno skręconą przędzę wełnianą łączą splotem trykotowym dwie bawełniane osnowy. Miękkości i puszystości nadaje następnie watolinie obustronne (również jednostronne) drapanie. Surowcem do wytwarzania watoliny mogą być oprócz wełny również mieszanki włókien wtórnych i sztucznych.
Wikipedia
przymiotnik od: watolina
SJP.pl
przyrząd do pomiaru mocy elektrycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. miernik elektryczny wskazujący moc czynną badanego urządzenia lub obwodu;
Wiktionary
Watomierz – przyrząd do pomiaru mocy czynnej.
Wikipedia
1. wgłębienie w klepkach, do którego wchodzi ostry brzeg dna
2. dawny rodzaj worka skórzanego, używanego jako ponton
SJP.pl
Wątor (dawniej także wantor) – wyżłobienie w klepkach drewnianej beczki, od strony jej wnętrza, umożliwiające osadzenie w niej dna. Wątor żłobiony jest w beczce przy pomocy narzędzia zwanego wątornikiem podczas ostatniej fazy jej wytwarzania, kiedy wzajemne położenie klepek jest już ustalone przy pomocy tymczasowych obręczy.
Wikipedia
pracownik obsługujący wątornik (strug bednarski)
SJP.pl
strug bednarski lub obrabiarka służące do wycinania w klepkach beczkowych wgłębień na dna
SJP.pl
Wątor (dawniej także wantor) – wyżłobienie w klepkach drewnianej beczki, od strony jej wnętrza, umożliwiające osadzenie w niej dna. Wątor żłobiony jest w beczce przy pomocy narzędzia zwanego wątornikiem podczas ostatniej fazy jej wytwarzania, kiedy wzajemne położenie klepek jest już ustalone przy pomocy tymczasowych obręczy.
Wikipedia
Watorowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Kijewo Królewskie.
Wikipedia
dawna jednostka pracy; obecnie dżul
SJP.pl
Dżul (J) (ang. Joule) – jednostka pracy i energii – w tym ciepła – w układzie SI. Jeden dżul to praca wykonana przez siłę o wartości 1 N przy przesunięciu punktu przyłożenia siły o 1 m w kierunku równoległym do kierunku działania siły
Wikipedia
wypychać watą
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) rzem. podszywać ubranie watą lub watoliną
(1.2) pot. przen. wypełniać braki elementami o znikomej wartości
(1.3) gwara. rad. o prowadzącym wypełniać czas antenowy
Wiktionary
(1.2) A z taką sytuacją mieliśmy do czynienia dwa, trzy lata temu w Warszawie, gdzie musiano "watować" wykorzystanie miejsc noclegowych w hotelach najwyższych kategorii, sprzedając luksusowe łóżka w cenach zbliżonych do cen hoteli ekonomicznych. (z Internetu)
(1.3) Obrady sejmu się opóźniały i musiałem watować opowieściami o aferze hazardowej.
Wiktionary
IPA: vaˈtɔvat͡ɕ, AS: vatovać
Wiktionary
rzecz. wata ż., watolina ż., watowanie n.
czas. wywatowywać ndk., wywatować dk.
przym. watowany
Wiktionary
(1.1) wywatowywać
(1.2) szpikować
(1.3) lać wodę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzem. odczasownikowy od|watować. (podszywać watą)
(1.2) gwara. rad. odczasownikowy od|watować. (wypełniać czas antenowy)
Wiktionary
IPA: ˌvatɔˈvãɲɛ, AS: vatovãńe
Wiktionary
czas. watować ndk., wywatować dk.
rzecz. wata ż., watolina ż. wywatowanie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wypełniony watą
Wiktionary
rzecz. wata ż.
czas. watować ndk.
Wiktionary
przypominający konsystencją lub wyglądem watę
SJP.pl
watowana kurtka robocza; waciak
SJP.pl
przymiotnik od: WAT (Wojskowa Akademia Techniczna); WAT-owski
SJP.pl
rzadko: zrobiony z waty, podszyty watą; watowany
SJP.pl
gwarowo: wnętrzności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. wnętrzności
Wiktionary
(1.1) Rybie wątpia rzuciłam kotu.
Wiktionary
IPA: ˈvɔ̃ntpʲja, AS: võntpʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) wnętrzności
Wiktionary
nie być do końca pewnym, mieć wątpliwości
SJP.pl
nie być do końca pewnym, mieć wątpliwości
SJP.pl
czasownik
(1.1) nie wierzyć, nie dowierzać; nie mieć pewności; podawać w wątpliwość, podać w wątpliwość
Wiktionary
(1.1) Wątpię, że to może się udać.
Wiktionary
IPA: ˈvɔ̃ntpʲit͡ɕ, AS: võntpʹić
Wiktionary
rzecz. wątpienie n., wątpliwość, zwątpienie
przym. wątpliwy
czas. powątpiewać, zwątpić
Wiktionary
(1.1) nie ufać, nie dowierzać, nie mieć wiary
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) niedowierzanie, niewierzenie
Wiktionary
Wątpienie (łac. dubitatio) – przeciwieństwo pewności, pojęcie oznaczające: (1) brak asercji u kogoś co do tego, czy jakiś fakt rzeczywiście zachodzi; (2) brak asercji u kogoś co do tego, czy jakieś zdanie jest prawdziwe, czy fałszywe.
Niekiedy wyróżnia się wątpienie refleksyjne i wątpienie spontaniczne. Wątpienie refleksyjne stanowi skutek metodycznego zbadania jakiegoś stanowiska, podczas gdy wątpienie spontaniczne pojawia się, gdy jakieś stanowisko intuicyjnie wydaje się komuś nieprawdziwe/niesłuszne.
Wikipedia
czas. wątpić, powątpiewać
przym. wątpliwy
rzecz. wątpliwość ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wątpliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brak pewności co do prawdziwości, słuszności czegoś
Wiktionary
(1.1) Mam wątpliwości, czy ten projekt uda się zrealizować.
(1.1) Tylko głupiec nie ma wątpliwości.
Wiktionary
IPA: vɔ̃ntˈplʲivɔɕt͡ɕ, AS: võntplʹivość
Wiktionary
rzecz. zwątpienie n., wątpienie n., powątpiewanie n.
czas. wątpić ndk., zwątpić dk., powątpiewać ndk.
przym. wątpliwy
przysł. wątpliwie
Wiktionary
(1.1) niepewność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wątpliwy; bardziej wątpliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wzbudza wątpliwość, nie daje pewności
(1.2) stpol. pełen wątpliwości
Wiktionary
IPA: vɔ̃ntˈplʲivɨ, AS: võntplʹivy
Wiktionary
rzecz. wątpliwość, wątpienie
czas. wątpić, powątpiewać
przysł. wątpliwie
Wiktionary
(1.1) niepewny, dyskusyjny
Wiktionary
w gwarze góralskiej ognisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. góry. ognisko pasterskie w szałasie
(1.2) środ. harc. jeden z typów stosu ogniska z polan układanych wokół środkowego palika
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|rum|vatra. → ognisko
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== watra (sranan tongo.) ==
thumb|watra (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) woda
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈvatra, AS: vatra
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|rum|vatra. → ognisko
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== watra (sranan tongo.) ==
thumb|watra (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) woda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gruby kij
Wiktionary
1. największy gruczoł człowieka i wielu zwierząt, odgrywający ważną rolę w przemianie materii;
2. potrawa z wątroby zwierzęcej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. duży, wielofunkcyjny gruczoł występujący u wszystkich kręgowców, a także u niektórych innych zwierząt;
Wiktionary
Wątroba (gr. ἧπαρ, łac. hepar) – wielofunkcyjny gruczoł obecny u wszystkich kręgowców, a także u niektórych innych zwierząt. Stanowi część układu pokarmowego położoną wewnątrzotrzewnowo. U większości zwierząt dzieli się na dwa płaty. U człowieka jej masa wynosi 1,5–1,7 kg u mężczyzn i 1,3–1,5 kg u kobiet. Masa przyżyciowa jest o 500–800 g wyższa, ze względu na zawartą w niej krew. U świń wątroba osiąga masę 1,2–2 kg, natomiast u koni i bydła domowego 4,5–5,5 kg. Kolor wątroby wykazuje zmienność gatunkową, na jej barwę wpływa wiele czynników (np. wiek osobnika, skład jego pokarmu, stan odżywienia).
Wikipedia
(1.1) Dziadek od lat choruje na wątrobę.
Wiktionary
IPA: vɔ̃nˈtrɔba, AS: võntroba
Wiktionary
rzecz. wątrobianka ż.
:: zdrobn. wątróbka ż.
przym. wątrobiany, wątrobowy, wewnątrzwątrobowy
Wiktionary
zdrobnienie od: wątrobianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: wątrobianka
Wiktionary
IPA: ˌvɔ̃ntrɔbʲjãˈnɛt͡ʃka, AS: võntrobʹi ̯ãnečka
Wiktionary
rodzaj wędliny, kiszka nadziewana masą z wątróbek drobiowych lub wątroby zwierzęcej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pot. kiszka wątrobiana
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Proces wytwarzania wątrobianki w Wielkopolsce oparty jest na starej, sprawdzonej recepturze, z zachowaniem wszystkich etapów tradycyjnej technologii produkcji.
Wiktionary
IPA: ˌvɔ̃ntrɔˈbʲjãnka, AS: võntrobʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. wątróbka ż., wątroba ż.
przym. wątrobowy, wątrobiany
Wiktionary
(1.1) reg. lebera, leberka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do choroby wątroby, związany z chorobą wątroby
(1.2) kulin. wykonany z wątroby
Wiktionary
rzecz. wątroba ż., wątrobianka ż., wątróbka ż.
przym. wątrobowy
Wiktionary
potocznie: człowiek chory na wątrobę; wątrobowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba kłótliwa lub zgorzkniała
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wątroba
(1.2) spoż. wątroba zwierzęca
(1.3) kulin. potrawa z wątróbki (1.1)
Wiktionary
Podroby – jadalne narządy wewnętrzne i niektóre części ciała zwierząt. Stosuje się je w celach kulinarnych, ale także do wyrobów wędliniarskich.
Wikipedia
(1.3) Nie przepadam za wątróbką.
Wiktionary
IPA: vɔ̃nˈtrupka, AS: võntrupka
Wiktionary
rzecz. wątroba ż., wątrobianka ż.
przym. wątrobiany, wątrobowy
Wiktionary
dawniej: roślina z rodziny jaskrowatych; przylaszczka pospolita
SJP.pl
Wątrobotrzustka,, gruczoł wątrobowo-trzustkowy, gruczoł trzustkowo-wątrobowy, gruczoł jelita środkowego, czasami pisane niezgodnie z regułami ortografii jako wątrobo-trzustka lub trzustko-wątroba (łac. hepato-pancreas) – gruczoł układu pokarmowego niektórych zwierząt, pełniący funkcję zarówno wątroby jak i trzustki.
Wikipedia
typ roślin należących do mszaków
SJP.pl
Wątrobowce (Marchantiophyta, syn. Hepaticophyta) – gromada roślin telomowych (jedna z czterech wyróżnianych obok mchów, glewików i roślin naczyniowych), dawniej sytuowana jako klasa w gromadzie mszaków. Do grupy tej należy ok. 9000 gatunków klasyfikowanych do trzech klas: jungermaniowych Jungermanniopsida, porostnicowych Marchantiopsida i wyodrębnionej w XXI wieku jako klad bazalny Haplomitriopsida. Występują na wszystkich kontynentach, ale najbardziej zróżnicowane są w strefie międzyzwrotnikowej i na obszarach górskich w strefie umiarkowanej na półkuli południowej. W Polsce występuje ok. 250 gatunków wątrobowców.
Wikipedia
potocznie: człowiek chory na wątrobę; wątrobiarz
SJP.pl
Wątrobowce (Marchantiophyta, syn. Hepaticophyta) – gromada roślin telomowych (jedna z czterech wyróżnianych obok mchów, glewików i roślin naczyniowych), dawniej sytuowana jako klasa w gromadzie mszaków. Do grupy tej należy ok. 9000 gatunków klasyfikowanych do trzech klas: jungermaniowych Jungermanniopsida, porostnicowych Marchantiopsida i wyodrębnionej w XXI wieku jako klad bazalny Haplomitriopsida. Występują na wszystkich kontynentach, ale najbardziej zróżnicowane są w strefie międzyzwrotnikowej i na obszarach górskich w strefie umiarkowanej na półkuli południowej. W Polsce występuje ok. 250 gatunków wątrobowców.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący komórek wątroby
Wiktionary
przymiotnik od: wątroba
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od wątroba
Wiktionary
(1.1) Przed przyjęciem do pracy przeszedł badania lekarskie, w tym próby wątrobowe, których wynik był ujemny.
Wiktionary
IPA: ˌvɔ̃ntrɔˈbɔvɨ, AS: võntrobovy
Wiktionary
rzecz. wątróbka ż., wątroba ż., wątrobianka ż.
przym. wątrobiany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gruby kij
Wiktionary
[czytaj: łotson] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
pas wybrzeża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. teren odsłaniany w czasie odpływów;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vat, AS: vat
Wiktionary
[czytaj: waTO] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Inne:
Wikipedia
[czytaj: watuss-i] stepowe bydło afrykańskie
SJP.pl
Watussi (ankole) – rasa bydła domowego hodowana w Afryce wschodniej (głównie Uganda i Rwanda).
Cechuje się bardzo dużymi (do 1,6 m długości) i rozłożystymi rogami, dużym podgardlem oraz czerwonawą, czasem z białymi plamami, barwą skóry. Wysokość w kłębie do 1,7 m. Jest to rasa głównie mleczna, pozyskuje się od niej także krew, natomiast mięso i skóry mają drugorzędne znaczenie. Ilość posiadanego bydła jest dla wielu plemion (Tutsi, Ankole, Bahima, Bashi, Kigezi, Kiwu) Ugandy i krajów sąsiednich miernikiem bogactwa właściciela. Nazwa rasy pochodzi od dawnej nazwy plemienia Tutsi – Watussi – którego członkowie szczególnie ją cenią.
Wikipedia
Tutsi;
1. lud afrykański zamieszkujący głównie Ruandę i Burundi;
2. przedstawiciel tego ludu
SJP.pl
młodzieżowo: pretensje
SJP.pl
państwo-miasto w zachodniej części Rzymu będące siedzibą papieża i centrum urzędów i instytucji Kościoła rzymskokatolickiego; Państwo Watykańskie, Stolica Apostolska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie;
(1.2) geogr. wzgórze w Rzymie;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) mitrzym. bóstwo pogańskie
Wiktionary
Watykan, Państwo Watykańskie (wł. Stato della Città del Vaticano [tʃitˈta del vatiˈkaːno], łac. Status Civitatis Vaticanæ) – miasto-państwo w Europie Południowej, na Półwyspie Apenińskim, enklawa na terytorium Włoch, w Rzymie. Najmniejsze uznawane państwo świata pod względem powierzchni i najmniejsze niepodległe państwo pod względem liczby ludności.
Wikipedia
(1.1) Zachodnią część Rzymu zajmuje najmniejsze państwo świata – Watykan.
(1.1) Początkowo przedstawiciele kurii w Poznaniu uważali, że zgoda Watykanu będzie tylko formalnością.
(1.2) Niektórzy błędnie sądzą, że Watykan to jedno z siedmiu wzgórz, na których założono Rzym.
Wiktionary
IPA: vaˈtɨkãn, AS: vatykãn
Wiktionary
rzecz. Watykańczyk mos., Watykanka ż., watykanista mos., watykanistka ż., watykanistyka ż.
przym. watykański
Wiktionary
(1.1) nazwa oficjalna Państwo Watykańskie
(1.2) wzgórze Watykańskie
(2.1) Vagitanus
Wiktionary
obywatel Watykanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Watykanu
Wiktionary
(1.1) W tej chwili mówię to chociażby dlatego, że obaj jesteśmy Polakami i ja bym chciał, żeby pan uwierzył, że chociaż jestem Watykańczykiem, to jestem jednakże Polakiem, żeby pan chciał w to uwierzyć.
Wiktionary
rzecz. Watykan mrz., watykanista mos., watykanistka ż., watykanistyka ż.
:: fż. Watykanka ż.
przym. watykański
Wiktionary
ekspert w sprawach Watykanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekspert w sprawach związanych z Państwem Watykańskim
Wiktionary
(1.1) Zdaniem watykanistów trudno sobie wyobrazić milczenie Franciszka w tej sprawie.
Wiktionary
rzecz. Watykan mrz., watykanistyka ż., Watykańczyk mos., Watykanka ż.
:: fż. watykanistka ż.
przym. watykański
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekspertka w sprawach związanych z Państwem Watykańskim
Wiktionary
(1.1) Udzielono głosu watykanistce z Rzymu.
Wiktionary
rzecz. Watykan mrz., watykanistyka ż., Watykańczyk mos., Watykanka ż.
:: fm. watykanista mos.
przym. watykański
Wiktionary
poddawanie lub uleganie wpływom Watykanu
SJP.pl
poddawać wpływom Watykanu
SJP.pl
obywatelka Watykanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Watykanu
Wiktionary
rzecz. Watykan mrz., watykanista mos., watykanistka ż., watykanistyka ż.
:: fm. Watykańczyk mos.
przym. watykański
Wiktionary
związany z Watykanem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Watykan
Wiktionary
(1.1) Słyszałeś kiedyś hymn watykański?
Wiktionary
IPA: ˌvatɨˈkãj̃sʲci, AS: vatykãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Watykan m., watykanista m., watykanistka ż., Watykańczyk mos., Watykanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wątłe; cecha tych, którzy są wątli
Wiktionary
przym. wątły, wątlutki
przysł. wątło
rzecz. wątłusz mzw.
Wiktionary
ryba drapieżna z rodziny dorszowatych; pomuchla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Gadus|ref=tak., drapieżna ryba morska;
(1.2) kulin. spoż. mięso lub potrawa z wątłusza (1.1)
Wiktionary
Dorsz (wątłusz) – nazwa zwyczajowa dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) i jego podgatunków: nominatywnego G. m. morhua, żyjącego w Bałtyku dorsza bałtyckiego (G. m. callarias), nazywanego również pomuchlą, oraz dorsza kildyńskiego (G. m. kildinensis).
Wikipedia
IPA: ˈvɔn.twuʂ
Wiktionary
rzecz. wątłość ż., wątłuszowate lm nm.
przym. wątlutki, wątły
przysł. wątło, wątle, wątlutko
Wiktionary
(1.1) dorsz, pomuchla
Wiktionary
rodzina ryb morskich strefy umiarkowanej i arktycznej, o dużym znaczeniu gospodarczym; dorszowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Gadidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina morskich ryb z rzędu dorszokształtnych;
Wiktionary
Dorszowate, wątłuszowate (Gadidae) – rodzina morskich ryb dorszokształtnych (Gadiformes). Obejmuje gatunki o bardzo dużym znaczeniu gospodarczym.
Wikipedia
(1.1) Klasyfikacja wątłuszowatych pozostaje sporna.
Wiktionary
rzecz. wątłusz mzw.
przym. wątłuszowaty, wątłuszowy
Wiktionary
(1.1) dorszowate
Wiktionary
o cechach wątłuszowatych (dorszowatych; rodzina ryb); dorszowaty
SJP.pl
nie mający sił, zdrowia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) słabej budowy
(1.2) słabego zdrowia
(1.3) widziany niewyraźnie, słabo postrzegalny
(1.4) zagrożony zniszczeniem
(1.5) niezbyt silny, słabo powiązany
Wiktionary
(1.1) Jak z tych wątłych chuderlaków zrobimy drużynę rugby?
(1.2) Widocznie babcinka martwi się o zdrowie swojego wątłego trzyletniego wnusia.
Wiktionary
rzecz. wątłusz mzw., wątłość ż.
przym. wątlutki
przysł. wątło, wątle, wątlutko
Wiktionary
(1.1) chwiejny, chudy, delikatny, drobny, szczupły, mizerny, wiotki
(1.2) chorowity, chory, delikatny, osłabiony, słaby
(1.3) niewyraźny, zanikający, zanikowy, znikający
(1.4) kruchy, osłabiony, słaby, wyniszczony
(1.5) luźny, niemocny, niesilny, o tyle o ile
Wiktionary
w informatyce: rodzaj pliku dźwiękowego, zawierającego cyfrowy obraz oryginalnego dźwięku
SJP.pl
Belgia:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
Wikipedia
skrót, rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) = geogr. pot. Warszawa
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. wzgórze w Krakowie;
2. firma cukiernicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. krakowskie wzgórze nad Wisłą z zabytkową zabudową zamkową;
(1.2) geogr. adm. część Krakowa
(1.3) geogr. szczyt górski na Spitsbergenie
Wiktionary
Wawel – wzgórze na Pomoście Krakowskim, w Krakowie w dzielnicy I Stare Miasto, na lewym brzegu Wisły. Do roku 1954 Wzgórze stanowiło odrębną dzielnicę miasta, była to dzielnica II Zamek.
Wawel ma charakter zrębu tektonicznego, który powstał w miocenie i zbudowany jest z liczących 161–155 mln lat górnojurajskich wapieni wieku oksfordzkiego. Wzgórze wznosi się na wysokość ok. 228 m n.p.m.
Wikipedia
(1.1) Podobno w jaskini pod Wawelem mieszkał kiedyś smok.
(1.1) Czy znasz młody przyjacielu, groby królów na Wawelu?
(1.3) Wydawcy atlasu oznaczyli górę Wawel na Spitsbergenie.
Wiktionary
IPA: ˈvavɛl, AS: vavel
Wiktionary
przym. wawelski, podwawelski
(1.2)
:: rzecz. wawelanin mos., wawelanka ż.
Wiktionary
absolwent Szkoły Inżynierskiej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda, istniejącej w latach 1891-1951
SJP.pl
Wawelberg:
Wikipedia
minerał, uwodniony fosforan glinu
SJP.pl
Wavellit (wawelit) – minerał z gromady fosforanów, klasy fosforanów uwodnionych. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechniony jest tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego lekarza i fizyka Williama Wavella odkrywcy tegoż minerału, który znalazł go w miejscowości Barnstaple w 1800 roku.
Wikipedia
dawna wieś w powiecie pleszewskim (województwo wielkopolskie)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wąwelno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sośno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 529 mieszkańców. Jest drugą co do wielkości miejscowością gminy Sośno.
Wąwelno jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Marii Magdaleny.
Wikipedia
dotyczący firmy cukierniczej Wawel
SJP.pl
przymiotnik od: Wawel
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) od: Wawel
(1.2) od: Wawel (firma)
Wiktionary
(1.1) Podziwialiśmy całą wycieczką wawelskie arrasy.
(1.2) Graficy wedlowscy trochę bardziej poszaleli niż wawelscy, efekt w miarę estetyczny, chociaż i nadmiar chaosu […] ([http://tylkokuchnia.blox.pl/html/1310721,262146,169.html?9 Z internetu])
Wiktionary
IPA: vaˈvɛlsʲci, AS: vavelsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wawel
przym. podwawelski
Wiktionary
1. dzielnica i osiedle Warszawy;
2. konspiracyjna organizacja młodzieżowa działająca w latach 1940-44 w Warszawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Warszawy;
Wiktionary
Wawer – dzielnica Warszawy położona w prawobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.
Jest największą pod względem powierzchni i jednocześnie najrzadziej zaludnioną dzielnicą Warszawy.
Wikipedia
(1.1) Od zachodu Wawer graniczy z dzielnicami Wilanów i Mokotów.
Wiktionary
rzecz. wawrzanin mos., wawrzanka ż.
przym. wawerski
Wiktionary
przymiotnik od: Wawer, dzielnica mieszkaniowa Warszawy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Wawra, związany z Wawrem
Wiktionary
(1.1) Lidian długo spacerował po jednym z wawerskich parków.
Wiktionary
rzecz. Wawer mrz., wawrzanin mos., wawrzanka ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. dopływ Przemszy
SJP.pl
Wąwolnica – miasto w Polsce, położone w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Wąwolnica, nad rzeką Bystrą. Stanowi sołectwo gminy Wąwolnica. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 liczyła 1115 mieszkańców.
Miasto królewskie, lokowane w 1346 roku. W XVIII wieku znajdowało się w starostwie wąwolnickim województwa lubelskiego. Została pozbawiona praw miejskich 31 maja 1870 i włączona do gminy Drzewce w powiecie nowoaleksandryjskim. W latach 1929–1954 siedziba wiejskiej gminy Wąwolnica w powiecie puławskim, a 1954–1972 gromady Wąwolnica tamże. Od 1973 siedziba reaktywowanej gminy Wąwolnica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego. 1 stycznia 2025 Wąwolnica odzyskała status miasta.
Wikipedia
mieszkaniec Wąwolnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Wąwolnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wąworków – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Opatów.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
Przez wieś przechodzi zielony oraz żółty szlak rowerowy do Opatowa.
Wikipedia
obniżenie terenu otoczone terenami wyżej położonymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. głęboka, sucha dolina o wąskim dnie i stromych zboczach;
(1.2) ciasny przesmyk zamknięty z obydwu stron ścianami
Wiktionary
Wąwóz – rodzaj głębokiej, suchej doliny okresowo odwadnianej, która cechuje się małym spadkiem, stromymi zboczami oraz wąskim, choć płaskim dnem. Cechą wyróżniającą wąwóz od innych podobnych form erozyjnych jest urwistość górnych części zboczy (są one pionowe lub zbliżone do pionowych) w przekroju poprzecznym doliny. Powstaje w średnio spoistych skałach (gliny, lessy, iły) wskutek erozji dennej wód okresowych lub epizodycznych (erozja wąwozowa) i z czasem przekształca się w parów. Wąwozy mają długość do 20 kilometrów i głębokość od kilku do stu metrów. Łączna długość wąwozów w Polsce wynosi ok. 40 000 km.
Wikipedia
(1.1) Bardzo niebezpiecznie jest spacerować podczas deszczu w wąwozie.
Wiktionary
IPA: ˈvɔ̃w̃vus, AS: võũ̯vus
Wiktionary
podobny do wąwozu; wąski jak wąwóz
SJP.pl
zdrobnienie od: wąwóz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też:
Wikipedia
Wawrowo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Lidzbark.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wawrzyńca w Starym Dłutowie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Wawrzyniec (imię męskie)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wawrzonkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Kikół.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa włocławskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Wawrzyniec (imię męskie)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
laur;
1. wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane ze względu na skórzaste, bardzo aromatyczne liście powszechnie używane jako przyprawa; drzewo laurowe;
2. liście i gałązki drzewa laurowego albo zrobiony z nich wieniec, będące w antycznej Grecji i Rzymie symbolem zwycięstwa i sławy;
3. w przenośni: nagroda, uznanie, sława, sukces
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wawrzyn (Laurus L.), nazywany także laurem, drzewem laurowym – rodzaj drzew i krzewów z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Obejmuje dwa gatunki, spośród których jeden (wawrzyn szlachetny) rośnie w basenie Morza Śródziemnego, a drugi (wawrzyn azorski) spotykany jest na wyspach Makaronezji. Wawrzyn szlachetny rośnie w zaroślach, zwykle w pobliżu wybrzeży, w wąwozach, nad strumieniami i przy źródłach. Wawrzyn azorski jest charakterystyczny dla lasów wawrzynolistnych. Oba gatunki charakterystyczne są z powodu skórzastych i bardzo aromatycznych liści.
Wikipedia
(1.1) Miał na imię Wawrzyn i szalały za nim wszystkie pielęgniarki.
Wiktionary
rzecz. Wawrzyniec mos.
przym. Wawrzyńcowy
Wiktionary
(1.1) Wawrzyniec
Wiktionary
Wawrzyniec z małżonką; Wawrzyńcowie
SJP.pl
Wawrzyńcowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Lorenzdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Strzeleczki. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Wikipedia
Wawrzyniec z małżonką; Wawrzyńcostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wawrzyńca lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Wawrzyńca
Wiktionary
(1.1) W Wawrzyńcowym sadzie rosną dorodne jabłonie i grusze oraz stare orzechy.
Wiktionary
rzecz. Wawrzyniec mos., Wawrzek mos., Wawrek mos., Wawrzuś mos., wawrzyn mrz., wawrzynek mrz., Wawrzyn mos., wawrzynowate nmos., wawrzynkowate nmos., wawrzynowość ż., wawrzynowatość ż., wawrzynkowatość ż., Wawrzyńcowa ż., Wawrzyńcówna ż.
przym. Wawrzekowy, Wawrzusiowy, wawrzynowy, wawrzynkowy, wawrzynowaty, wawrzynkowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
niski krzew z rodziny wawrzynkowatych, o trwałych lub opadających liściach, wonnych kwiatach i trujących owocach, rosnący w Europie i Azji; dafne
SJP.pl
Wawrzynek (Daphne L.) – rodzaj roślin z rodziny wawrzynkowatych. Liczy co najmniej 95 gatunków. Rośliny te występują w Eurazji i Afryce Północnej, z czego w Europie obecnych jest 17 gatunków. Największe zróżnicowanie jest w Azji wschodniej, tylko w Chinach rosną 52 gatunki, z czego 41 to endemity, cztery gatunki rosną w Japonii, jeden na Kamczatce. W Polsce występują w naturze dwa gatunki – wawrzynek główkowaty D. cneorum i wawrzynek wilczełyko D. mezereum.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wawrzyniak (niem. Lorbeer-Berg, Lorbeerberg) – wzniesienie (668 m n.p.m.), w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Wałbrzyskich, w paśmie Gór Czarnych.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wawrzyniec – spolszczona postać imion Laurencjusz i Laurenty.
Imię wywodzi się od słowa wawrzyn, które pochodzi od łac. laurus.
Żeńskie formy: Laurencja, Laurentyna
Imieniny Wawrzyńca przypadają: 8 stycznia, 3 lutego, 3 czerwca, 6 czerwca, 21 lipca, 22 lipca, 10 sierpnia, 16 sierpnia, 5 września, 27 września, 28 września i 14 listopada.
Wikipedia
(1.1) Mój nauczyciel łaciny i greki ma na imię Wawrzyniec.
(1.1) Wawrzyniec Hajda, zwany śląskim Wernyhorą, w swoich wierszach okolicznościowych, bajkach, podaniach i legendach głosił proroctwa o wskrzeszeniu Polski.
(1.1) W Kościele katolickim na 10 sierpnia przypada wspomnienie św. Wawrzyńca z Rzymu, patrona bibliotekarzy, kucharzy, piekarzy i ubogich oraz chroniącego od reumatyzmu.
(1.1) Bądź pochwalony i uwielbiony, święty Wawrzyńcze, męczenniku (…).
(1.1) Wawrzyńcowie dzień swego patrona, czyli imieniny, obchodzą 10 sierpnia, a także 5 września.
Wiktionary
IPA: vavˈʒɨ̃ɲɛt͡s, AS: vavžỹńec
Wiktionary
rzecz. Wawrzyńcowa ż., Wawrzyńcówna ż., Wawrzyństwo lm m., Wawrzyn mos., wawrzyn mrz., wawrzynek mrz., wawrzynowate nmos., wawrzynkowate nmos., wawrzynowość ż., wawrzynowatość ż., wawrzynkowatość ż.
:: zdrobn. Wawrzek mos., Wawrzuś mos.
przym. Wawrzyńcowy, Wawrzekowy, Wawrzusiowy, wawrzyniecki, wawrzynowy, wawrzynkowy, wawrzynowaty, wawrzynkowaty
Wiktionary
(1.1) Wawrzyn, war. Laurencjusz, Laurenty; zdrobn. Wawrzek, Wawrzuś
Wiktionary
rodzina z klasy dwuliściennych obejmująca około 750 gatunków krzewów, rzadziej niskich drzew, o promienistych kwiatach i liściach ułożonych skrętolegle, bez przylistków
SJP.pl
Wawrzynkowate (Thymelaeaceae Juss.) – rodzina roślin należąca według systemu APG do rzędu ślazowców, według starszych systemów klasyfikacyjnych do rzędu wawrzynkowców (Thymelaeales). Rodzajem typowym jest wilczypieprz Thymelaea Mill. Przedstawiciele rodziny są rozpowszechnieni na świecie z wyjątkiem obszarów na północy Azji i Ameryki Północnej, Półwyspu Indyjskiego (są jednak na Cejlonie) i obszarów pustynnych w Afryce północnej i południowo-zachodniej oraz na Półwyspie Arabskim. Największe zróżnicowanie osiągają na stepach Azji, w obszarze śródziemnomorskim oraz w tropikalnej Afryce i Australii. We florze Polski rodzina reprezentowana jest tylko przez trzy gatunki należące do dwóch rodzajów – wawrzynek (Daphne) i wilczypieprz (Thymelaea). Większość przedstawicieli to rośliny światłolubne rosnące w suchych lasach i zaroślach. Wiele roślin z tej rodziny jest trująca.
Wikipedia
o cechach wawrzynkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak wawrzyn
Wiktionary
Wawrzyn z małżonką; Wawrzynowie
SJP.pl
o cechach wawrzynowatych (laurowatych; rodzina roślin); laurowaty
SJP.pl
Wawrzynowate, laurowate (Lauraceae Juss.) – rodzina głównie drzew i krzewów należąca do rzędu wawrzynowców (Laurales). Należy tu około 50 rodzajów i około 2850–3000 gatunków. Są to rośliny strefy tropikalnej i subtropikalnej, najbardziej zróżnicowane w Azji Południowo-Wschodniej i Ameryce Północnej. Najdalej od równika sięgają wschodniej Kanady, południowego Chile, Nowej Zelandii. We florze Polski brak przedstawicieli tej rodziny. W Europie rosną tylko w obszarze śródziemnomorskim. Rośliny te są istotnym składnikiem lasów równikowych i lasów twardolistnych.
Wikipedia
o cechach wawrzynowatych (laurowatych; rodzina roślin); laurowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. przypominający wawrzyn
Wiktionary
rzecz. Wawrzyniec mos., wawrzyn, wawrzynowate
przym. wawrzynowy, Wawrzyńcowy
Wiktionary
rząd drzew, krzewów i pnączy z klasy dwuliściennych; laurowce
SJP.pl
Wawrzynowce (Laurales Perleb) – rząd roślin okrytonasiennych, w obrębie których stanowi jeden ze starszych kladów zaliczany do grupy magnoliowych w obrębie wczesnych dwuliściennych. Takson siostrzany dla rzędu magnoliowców (Magnoliales). Należy tu 7 rodzin z 91 rodzajami i ok. 2860 gatunkami. Są to głównie drzewa i krzewy występujące w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Kilka rodzajów rośnie też w klimacie umiarkowanym. W Polsce brak przedstawicieli we florze rodzimej, wiele gatunków uprawianych jest jednak jako rośliny ozdobne. Należy tu szereg znanych powszechnie roślin ozdobnych, owocowych lub przyprawowych takich jak np. wawrzyn szlachetny, cynamonowiec, awokado, sasafras.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przedstawiciel rzędu drzew, krzewów i pnączy z klasy dwuliściennych; laurowiec
SJP.pl
przymiotnik od: wawrzyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wawrzynem, dotyczący wawrzynu; wykonany z wawrzynu; zawierający wawrzyn
Wiktionary
rzecz. wawrzyn mrz., Wawrzyniec m., wawrzynowate lm., wawrzynowce lm.
:: zdrobn. wawrzynek m.
przym. wawrzynowaty, Wawrzyńcowy
Wiktionary
(1.1) laurowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
laur;
1. wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane ze względu na skórzaste, bardzo aromatyczne liście powszechnie używane jako przyprawa; drzewo laurowe;
2. liście i gałązki drzewa laurowego albo zrobiony z nich wieniec, będące w antycznej Grecji i Rzymie symbolem zwycięstwa i sławy;
3. w przenośni: nagroda, uznanie, sława, sukces
SJP.pl
Wawrzyny (niem. Laurienen) – kolonia w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Inne:
Zobacz też: Kolonia Wawrzyszów
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: wajang] ogólna nazwa indonezyjskich przedstawień teatralnych, wśród których najbardziej rozpoznawany jest teatr cieni
SJP.pl
Wayang – nazwa form teatralnych w kulturze indonezyjskiej.
Najbardziej upowszechnioną formą teatralną w Indonezji jest wayang kulit, czyli przedstawienie teatru cieni. W teatrze wayang kult stosuje się figurki (rozmiar od kilku centymetrów aż do jednego metra), wykonane ze skóry (kulit) i perforowane tak, aby po oświetleniu lampą tworzyły wzory świetlne i cienie na ekranie projekcyjnym (kelir). Figurki różnią się rozmiarem, kształtem, kolorem i kostiumem w zależności od rodzaju przedstawienia.
Wikipedia
[czytaj: łejn]
1. obce imię męskie;
2. nazwisko, m.in. John Wayne (1907-1979) - amerykański aktor filmowy
SJP.pl
Wikipedia
1. drapieżny gad lądowy lub wodny;
2. szereg ludzi lub pojazdów;
3. coś poruszającego się zygzakiem;
4. człowiek podstępny i przebiegły;
5. giętka rura doprowadzająca ciecz lub gaz;
6. wąż świetlny - świecący przewód elektryczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba równikowego;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vɔ̃w̃ʃ, AS: võũ̯š
Wiktionary
rzecz. wąż mzw.
Wiktionary
(1.1) skr. Ser
Wiktionary
rodzaj naczynia ceramicznego przeznaczonego najczęściej do podawania zupy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. tylko w lm. Wazowie → dynastia panująca w Polsce w latach 1587–1668;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. przedstawiciel dynastii Wazów (1.1)
Wiktionary
Waza – duże, szerokie i głębokie ceramiczne naczynie, przeważnie z dwoma uchwytami i przykrywką, służące do podawania zup. Wazy wykonywane są przede wszystkim z porcelany lub fajansu.
Wikipedia
(1.1) Jedyny syn króla polskiego Jana Kazimierza został pochowany w Krypcie Wazów w Grobach Królewskich na Wawelu.
(2.1) Król Zygmunt III Waza grał w piłkę.
Wiktionary
jedna z trzech ocen (yuko, wazari, ippon) przyznawanych przez sędziów w judo sportowym za udane wykonanie akcji, waza-ari
SJP.pl
zdrobnienie od: wazka
SJP.pl
w medycynie: chirurgiczne podwiązanie nasieniowodów w celach antykoncepcyjnych, prowadzące do nieodwracalnej bezpłodności mężczyzny; vasectomia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg urologiczny przeprowadzany u mężczyzn w celu trwałego pozbawienia ich płodności, polegający na przecięciu nasieniowodu (nasieniowodów);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Adam nie chce mieć już więcej dzieci, więc postanowił poddać się wazektomii.
Wiktionary
IPA: ˌvazɛkˈtɔ̃mʲja, AS: vazektõmʹi ̯a
Wiktionary
1. węglowodór uzyskiwany z ropy naftowej, używany jako podłoże do maści i kremów;
2. lizusostwo; pochlebianie i przesadne usługiwanie komuś;
3. wazeliniarz; lizus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. mazista, biaława substancja będąca mieszaniną węglowodorów parafinowych, głównie dokozanu i trikozanu, wykorzystywana w kosmetyce i technice;
(1.2) przen. lizusostwo
Wiktionary
Wazelina – substancja mazista, bezwonna, niskotopliwa, niewysychająca, koloru od białego poprzez żółty do brązowego – we wszystkich wypadkach dość prześwitująca. Jest mieszaniną węglowodorów parafinowych (alkanów) z pogranicza stałego i ciekłego stanu skupienia w normalnych warunkach otoczenia (temperatura topnienia 35–45 °C) – głównie są to dokozan (C22H46) i trikozan (C23H48). W innych wersjach może wykazywać wyższą temperaturę topnienia (36–60 °C) i zawierać głównie nasycone węglowodory o >25 atomach węgla. Otrzymywana jest z wybranych rodzajów ropy naftowej.
Wikipedia
rzecz. wazeliniarstwo n., wazeliniarz m., wazeliniara ż., wazelinowanie n., wazeliniarskość ż.
:: zdrobn. wazelinka ż.
czas. wazelinować ndk.
przym. wazelinowy, wazeliniarski
Wiktionary
(1.1) symbol. E905b
Wiktionary
kobieta przesadnie komuś nadskakująca, przypochlebiająca się w celu osiągnięcia własnych korzyści
SJP.pl
przymiotnik od: wazeliniarz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. pogard. związany z wazeliniarzem i/lub wazeliniarstwem
Wiktionary
rzecz. wazeliniarskość ż., wazelina ż., wazeliniarz m., wazeliniara ż., wazeliniarstwo n.
przym. wazelinowy
Wiktionary
(1.1) pochlebczy, lizusowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wazeliniarskie; cecha tych, którzy są wazeliniarscy
Wiktionary
przym. wazeliniarski, wazelinowy
przysł. wazeliniarsko
rzecz. wazelina ż.
Wiktionary
podlizywanie się komuś w celu osiągnięcia korzyści bądź satysfakcji
SJP.pl
potocznie: lizus, pochlebca; dupoliz, dupowłaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. osoba przesadnie komuś schlebiająca i usługująca, zwłaszcza komuś wyżej postawionemu
Wiktionary
rzecz. wazelina ż., wazeliniarstwo n.
:: fż. wazeliniara ż.
czas. wazelinować
przym. wazeliniarski, wazelinowy
Wiktionary
(1.1) pochlebca, lizus
Wiktionary
przypominający konsystencją wazelinę, podobny do wazeliny
SJP.pl
przymiotnik od: wazelina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wazeliną, dotyczący wazeliny, zawierający wazelinę
Wiktionary
rzecz. wazelina ż., wazeliniarstwo n., wazeliniarz m., wazeliniara ż., wazelinowanie n., wazeliniarskość ż., wazelinka ż.
czas. wazelinować ndk.
przym. wazeliniarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ważyć.
(1.2) sport. oficjalne określanie wagi zawodnika przed walką bokserską połączone z prezentacją
Wiktionary
IPA: vaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: važẽńe
Wiktionary
rzecz. wyważenie n., przewaga ż., waga ż., zważenie n., wagowy mos.
czas. wyważyć, ważyć ndk., zważyć dk.
przym. wagowy, ważki, ważny
Wiktionary
zdrobnienie od: wąski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: wąski
Wiktionary
IPA: ˌvɔ̃w̃ʑüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: võũ̯źüśė̃ńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: wąski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: wąski
Wiktionary
(1.1) Kilka rolek wąziuteńkiej taśmy fotograficznej zdziałało cud.
Wiktionary
IPA: ˌvɔ̃w̃ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: võũ̯źutẽńḱi
Wiktionary
rzecz. wąskość
przym. wąski, wąziutki
przysł. wąsko, wąziutko, wąziuteńko
Wiktionary
zdrobnienie od: wąski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: wąski
Wiktionary
IPA: vɔ̃w̃ˈʑutʲci, AS: võũ̯źutʹḱi
Wiktionary
rzecz. wąskość
przym. wąski, wąziuteńki
przysł. wąsko, wąziutko, wąziuteńko
Wiktionary
mała waza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. owad z rzędu ważek (nazwa systematyczna|Odonata|Fabricius|ref=tak.), żyjący w okolicach zbiorników wodnych podłużny, o dwóch parach skrzydeł i dużych oczach;
(1.2) rzad. zdrobn. od waga
forma przymiotnika.
(2.1) ż. lp. → zob. ważki.
Wiktionary
(1.1) Zawierały w swej głębi krynicznej komary, muchy, mole, skrzydełka ważek, nogi pajączków, mrówki, maleńkie nie widziane chrząszczki, ćmy, szczątki kory i gałązek, kwiatuszki, okruchy szyszek, igły przedziwnych sosen, jakich już nie posiada ta ziemia nigdzie na całym swoim obszarze, kępki mchu, krople wody, ziarenka piaskowe.
(2.1) Przed tobą ciągnie się ważka uliczka, a tu i ówdzie porozrzucane domy bez dachów, mówią ci, że się znajdujesz w grodzie umarłych.
Wiktionary
IPA: ˈvaʃka, AS: vaška
Wiktionary
książkowo: mający dużą wagę, duże znaczenie; ważny, znaczący, istotny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. ważny
(1.2) daw. dość ciężki
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. i M., B., W. lm. od: ważka
Wiktionary
Ważki (Odonata) – rząd drapieżnych, starych ewolucyjnie owadów o przeobrażeniu niezupełnym, smukłym ciele, dużych oczach złożonych, krótkim tułowiu, silnie wydłużonym odwłoku i dwóch parach skrzydeł, które w stanie spoczynku są rozłożone na boki lub podniesione do góry. Tradycyjnie zaliczane są wraz z jętkami (Ephemeroptera) do grupy prymitywnych owadów staroskrzydłych (Palaeoptera), których większość już wymarła. Są związane ze środowiskiem wodnym – larwy żyją w wodzie, a osobniki dorosłe (imagines) przebywają w pobliżu zbiorników z wodą stojącą lub płynącą. Ważki są bardzo dobrymi lotnikami. Latają szybko i bezgłośnie. U większości gatunków jest wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy.
Wikipedia
IPA: ˈvaʃʲci, AS: vašʹḱi
Wiktionary
rzecz. ważkość ż., waga ż., ważenie n., wagowy mos.
czas. ważyć, wyważyć
przym. wagowy
Wiktionary
dawniej:
1. ważność, doniosłość;
2. ciężar
SJP.pl
1. żupałek ważkowaty - owad z rzędu sieciarek;
2. o cechach ważkowatych (rodzina ważek różnoskrzydłych)
SJP.pl
Wikipedia
1. żupałek ważkowaty - owad z rzędu sieciarek;
2. o cechach ważkowatych (rodzina ważek różnoskrzydłych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od ważniak
Wiktionary
rzecz. ważniak m.
Wiktionary
ktoś podkreślający swoją władzę, wywyższający się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba zarozumiała
(1.2) pogard. ktoś bardzo ważny
Wiktionary
(1.1) Ciekawe, kto na tego ważniaka zagłosuje?
Wiktionary
rzecz. ważniactwo n., ważność ż.
:: zdrobn. ważniaczek mos.
:: fż. ważniaczka ż.
przym. ważny
przysł. ważnie
Wiktionary
(1.1) pyszałek, zarozumialec
(1.2) osobistość; pot. figura, oficjel, rekin, szyszka, szycha; przest. oficjał; dostojnik, dygnitarz, notabl, prominent, VIP; przen. gruba ryba; lekcew. pogard. bubek
Wiktionary
bufonowaty, pyszałkowaty;
1. uważający się za osobę ważniejszą i lepszą od innych;
2. świadczący o takich cechach, np. ważniakowaty wyraz twarzy
SJP.pl
ważnić się - zwracać na siebie uwagę swoją ważnością
SJP.pl
przysłówek
(1.1) mając moc prawną, obowiązując
Wiktionary
przym. ważny, wagowy
rzecz. ważniak mos., ważność ż., wagowy mos., waga ż.
czas. wyważyć
Wiktionary
(1.1) prawomocnie, wiążąco
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ważnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ważny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. cecha tego, co ważne, mające moc prawną
(1.2) cecha tego, co ważne, mające duże znaczenie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvaʒnɔɕt͡ɕ, AS: važność
Wiktionary
rzecz. ważniak m.
przym. ważny
przysł. ważnie
Wiktionary
(1.2) waga, znaczenie, powaga, doniosłość
Wiktionary
1. mający duże znaczenie; znaczący, istotny, doniosły, kluczowy;
2. o człowieku: mający władzę i stanowisko, mogący wiele załatwić; znaczący, wpływowy;
3. mający znaczenie wobec prawa, zgodny z przepisami; prawomocny, przepisowy, obowiązujący;
4. ironicznie: okazujący swoje znaczenie, wywyższający się; dumny, wyniosły, zarozumiały;
5. nadający się do spożycia, użytku;
6. wyrażający czyjeś przekonanie o swoim znaczeniu, np. ważna mina;
7. dawniej: mający dużą wagę; ciężki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający duże znaczenie
(1.2) mający odpowiedzialne stanowisko, duże wpływy
(1.3) mający moc prawną, obowiązujący
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Ten dokument jest dla mnie bardzo ważny.
(1.2) Miejsca na przedzie widowni są zarezerwowane dla ważnych osobistości.
(1.3) Ten akt już przestał być ważny.
(1.3) Trzeba pamiętać, że głos ważny to taki, który został oddany tylko na jedną listę.
Wiktionary
IPA: ˈvaʒnɨ, AS: važny
Wiktionary
rzecz. wagowy mos., ważność ż., ważniak m., waga ż., ważenie n., zważenie n.
przysł. ważnie
czas. uważyć, wyważyć
przym. wagowy
Wiktionary
(1.1) doniosły, decydujący, istotny, kluczowy, liczący się, nie bez znaczenia, poważny, przesądzający, ważki, zasadniczy; pot. nie w kij dmuchał
(1.2) prominentny, ustosunkowany, wpływowy, wysoko postawiony
(1.3) aktualny, bieżący, obowiązujący
Wiktionary
rozszerzenie się światła naczyń krwionośnych wskutek rozkurczu ich mięśni gładkich
SJP.pl
Wazodylatacja, wazodilatacja – rozkurcz mięśni gładkich w ścianie naczyń krwionośnych. Skutkiem tego procesu jest poszerzenie światła naczyń i spadek ciśnienia krwi, ponieważ rośnie ogólna objętość układu krwionośnego przy stałej objętości krwi. Procesem przeciwnym do wazodylatacji jest wazokonstrykcja.
Substancje powodujące wazodylatację (wazodylatatory) są stosowane jako leki w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz chorób obwodowych naczyń krwionośnych.
Wikipedia
ozdobne naczynie na cięte kwiaty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ozdobne naczynie przeznaczone do przechowywania ciętych kwiatów
Wiktionary
Wazon – naczynie, najczęściej wykonane z porcelany lub szkła, o podłużnym, wysokim kształcie, służące do przechowywania kwiatów.
W architekturze element rzeźby architektonicznej, rozpowszechniony szczególnie w baroku i klasycyzmie, stosowany w ścisłym związku z budowlą (jako zwieńczenie frontonów i balustrad) oraz w postaci wolnostojącej dekoracji w ogrodzie na postumencie.
Wikipedia
(1.1) Na stole stał wazon z tulipanami.
Wiktionary
IPA: ˈvazɔ̃n, AS: vazõn
Wiktionary
rzecz. waza ż.
:: zdrobn. wazonik m.
przym. wazonowy
Wiktionary
(1.1) flakon
Wiktionary
dawniej: wazonik - mały wazon
SJP.pl
zdrobnienie od: wazon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wazon
Wiktionary
(1.1) To nie wazon, lecz tylko mały wazonik.
Wiktionary
rzecz. wazon m., waza ż.
Wiktionary
pierścienica z rzędu skąposzczetów, żyjąca w wodzie lub glebie; doniczkowiec
SJP.pl
Wazonkowcowate, wazonkowce, doniczkowce (Enchytraeidae) – rodzina małych i średniej wielkości pierścienic zaliczanych do skąposzczetów. Są szeroko rozprzestrzenione, szczególnie w strefach klimatu umiarkowanego. Znanych jest kilkaset gatunków występujących na lądzie oraz w przybrzeżnej strefie jezior i mórz. W faunie Polski odnotowano 94 gatunki, m.in. wazonkowiec biały (Enchytraeus albidus) i wazonkowiec czerwony (Lumbricillus lineatus).
Wikipedia
rodzina pierścienic z podgromady skąposzczetów; doniczkowce, wazonkowce
SJP.pl
Wazonkowcowate, wazonkowce, doniczkowce (Enchytraeidae) – rodzina małych i średniej wielkości pierścienic zaliczanych do skąposzczetów. Są szeroko rozprzestrzenione, szczególnie w strefach klimatu umiarkowanego. Znanych jest kilkaset gatunków występujących na lądzie oraz w przybrzeżnej strefie jezior i mórz. W faunie Polski odnotowano 94 gatunki, m.in. wazonkowiec biały (Enchytraeus albidus) i wazonkowiec czerwony (Lumbricillus lineatus).
Wikipedia
pierścienica z rzędu skąposzczetów, żyjąca w wodzie lub glebie; doniczkowiec
SJP.pl
ślepucha wazonkowa - gatunek węża z rodziny ślepuchowatych
SJP.pl
przymiotnik od: wazon
SJP.pl
hormon syntetyzowany w podwzgórzu, działający kurcząco na naczynia krwionośne, zwiększający ciśnienie krwi i zatrzymujący wodę w ustroju; antydiuretyna, hormon antydiuretyczny, ADH
SJP.pl
Hormon antydiuretyczny, wazopresyna, adiuretyna, ADH (ang. antidiuretic hormone), AVP (ang. arginine vasopressin) – organiczny związek chemiczny z grupy oligopeptydów, pełniący u ssaków (także u człowieka) funkcję hormonu.
Wikipedia
dynastia panująca w latach 1523-1654 w Szwecji i 1587-1668 w Polsce
SJP.pl
Wazowie (szw. Vasaätten) – dynastia szwedzka panująca w Królestwie Szwecji w latach 1523–1654, w Rzeczypospolitej Obojga Narodów w latach 1587–1668 oraz na Śląsku w księstwie opolsko-raciborskim w latach 1645–1666 i w księstwie nysko-otmuchowskim w latach 1625–1655.
Nazwa dynastii pochodzi prawdopodobnie od godła vase (pol. snopek, wiązka rózg, faszyna) znajdującego się w herbie rodu.
Wikipedia
przymiotnik od: waza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wazą, dotyczący wazy
Wiktionary
rzecz. waza ż.
Wiktionary
1.
a) określać ciężar czegoś, posługując się wagą; odważać;
b) oceniać ciężar czegoś, trzymając to w ręku;
2. mieć określony ciężar;
3. książkowo, przenośnie: mieć znaczenie;
4. książkowo: rozważać coś;
5. dawniej: cenić;
6. ważyć się:
a) określać własny ciężar;
b) być rozważanym;
c) rzadko: kiwać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) określać czyjś ciężar za pomocą wagi
(1.2) ostrożnie, powoli podejmować decyzję, wybierać coś
(1.3) daw. cenić, poważać
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) mieć jakiś ciężar, masę
(2.2) pot. inform. mieć rozmiar
czasownik zwrotny niedokonany ważyć się
(3.1) określać własny ciężar za pomocą wagi
(3.2) mieć odwagę, by coś zrobić
(3.3) być w trakcie ustalania, gdy losy nie są pewne
Wiktionary
(1.1) Ze trzy razy ważyłem tę mąkę, jednak za każdym razem waga podaje mi co innego.
(1.2) Karol długo ważył w sobie te kontrowersyjne słowa.
(2.1) Ona chyba waży ze sto kilo!
(2.2) Ten plik waży aż 60 giga?!
(3.1) Moja siostra codziennie wchodzi na wagę, waży się i schodzi niezadowolona.
(3.2) Nie waż się wychodzić z domu, kiedy masz szlaban!
(3.3) W sądzie ważą się dalsze losy mężczyzny, który zabił we własnej obronie.
Wiktionary
IPA: ˈvaʒɨt͡ɕ, AS: važyć
Wiktionary
(1.1-2) rzecz. waga ż., odważnik m., przewaga ż., ważenie n.; czas. odważać, odważyć, zważyć
(1.2) czas. rozważać, rozważyć, lekceważyć; rzecz. rozwaga ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: ktoś głupi, tępy;
2. wulgarnie: członek męski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj nasypu, usypisko z ziemi, naturalne lub sztuczne
(1.2) narzędzie w kształcie walca osadzonego w ramie na osi, służące do ugniatania i wyrównywania gruntu, nawierzchni dróg itp.
(1.3) techn. element maszyny w kształcie długiego walca, służący do przekazywania obrotów
(1.4) przest. fala
(1.5) pot. akt oszustwa
(1.6) anat. naturalne zgrubienie lub wyniosłość na ciele
(1.7) gest Kozakiewicza
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. obraź. ktoś naiwny lub głupi
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) wulg. penis
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vaw, AS: vau̯
Wiktionary
rzecz. wałowanie n., wałkowanie n., obwałowanie n.
:: zdrobn. wałek m., wałeczek m.
czas. wałować ndk., wałkować ndk., obwałować dk., obwałowywać ndk.
przym. wałowy, przywałowy, wałkowy, walcowaty
Wiktionary
(1.2) walec
(1.5) przekręt, szwindel, wałek
Wiktionary
wykrzyknienie używane zwykle z odpowiednim gestem; nic z tego
SJP.pl
wykastrowany ogier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mężczyzna należący do grupy etnograficznej ludności polskiej, zamieszkującej obszar Śląska Cieszyńskiego, w okolicy Cieszyna i Skoczowa;
Wiktionary
Wałach – koń trzebiony lub inny przedstawiciel koniowatych (np. muł lub osioł), który w ten sposób przestaje być ogierem. Etymologia terminu wywodzi się od etnonimu Wołoch, i wynika stąd, że prawdopodobnie Wołosi sprowadzili do Polski wałaszenie ogierów wraz z charakterystycznym dla tego ludu stylem pasterskim.
Wikipedia
(1.1) Górale śląscy sąsiadują od północy z Wałachami.
Wiktionary
przym. wałaski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Wałachów, związany z Wałachami
Wiktionary
(1.1) W Dębowcu można zobaczyć typową zabudowę wałaską.
Wiktionary
rzecz. Wałach mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wałaszyć.
Wiktionary
czas. wałaszyć
rzecz. wałach mzw.
Wiktionary
trzebić ogiera
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) kastrować ogiera
Wiktionary
IPA: vaˈwaʃɨt͡ɕ, AS: vau̯ašyć
Wiktionary
rzecz. wałaszenie n., wałach m., wałaszek m., Wałachowo
przym. wałaszy
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wałbrzych (niem. Waldenburg, śl-niem. Walmbrig, Walmbrich, cz. Valdenburk, Valbřich) – miasto na prawach powiatu na południowym zachodzie Polski, w województwie dolnośląskim nad Pełcznicą. Miasto leży na Pogórzu Zachodniosudeckim i Sudetach Środkowych w pasmie Gór Wałbrzyskich. Historycznie na Dolnym Śląsku.
Wikipedia
(1.1) Boguszów-Gorce jest połączony koleją z trzema miastami: Wałbrzychem, Marciszowem i Mieroszowem.
(1.1) Winna Basieńka i obita wyładowała się na bitkach wołowych, które mąż lubił z kaszą, a Kazimierz bezskutecznie szukał Jadzi po Wałbrzychu.
Wiktionary
IPA: ˈvawbʒɨx, AS: vau̯bžyχ
Wiktionary
rzecz. wałbrzyszanin mos., wałbrzyszanka ż.
przym. wałbrzyski, podwałbrzyski
Wiktionary
związany z Wałbrzychem, dotyczący Wałbrzycha
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Wałbrzycha, związany z Wałbrzychem
Wiktionary
(1.1) Obchody miesięcznicy śmierci górnika wizjonera odbyły się bez udziału prześmiewców i nad grobem po raz pierwszy publicznie pojawiła się idea wzniesienia figury na wałbrzyskim rynku.
Wiktionary
IPA: vawˈbʒɨsʲci, AS: vau̯bžysʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wałbrzych m., Wałbrzyskie n., wałbrzyszanin m., wałbrzyszanka ż.
Wiktionary
związany z Wałbrzychem, dotyczący Wałbrzycha
SJP.pl
mieszkaniec Wałbrzycha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wałbrzycha
(1.2) osoba pochodząca z Wałbrzycha, urodzona w Wałbrzychu
Wiktionary
rzecz. Wałbrzych m.
:: fż. wałbrzyszanka ż.
przym. wałbrzyski
Wiktionary
mieszkanka Wałbrzycha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wałbrzycha
(1.2) kobieta pochodząca z Wałbrzycha, urodzona w Wałbrzychu
Wiktionary
rzecz. Wałbrzych m.
:: fm. wałbrzyszanin m.
przym. wałbrzyski
Wiktionary
wymawiać głoskę "ł" jako "u"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wałcz (niem. Deutsch Krone) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba władz powiatu wałeckiego oraz wiejskiej gminy Wałcz.
Wałcz jest powiatowym ośrodkiem administracyjnym, gospodarczym i kulturalnym, siedzibą urzędów i instytucji lokalnych oraz ósmym ośrodkiem miejskim województwa (pod względem liczby ludności).
Wikipedia
IPA: vawt͡ʃ, AS: vau̯č
Wiktionary
rzecz. wałczanin m., wałczanka ż.
przym. wałecki
Wiktionary
mieszkaniec Wałcza
SJP.pl
mieszkanka Wałcza
SJP.pl
wałczatka dwuguzka - gatunek pszczoły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. wymowa ortograficzny|ł. jako półsamogłoski IPA4|w. (niezgłoskotwórczego odpowiednika ortograficzny|u., czyli IPA4|u.), nie jako spółgłoski płynnej IPA4|ɫ.
Wiktionary
Wałczenie – wymowa ł jak u niezgłoskotwórczego (w zapisie fonetycznym [w]), spotykana w języku polskim od XVI−XVII wieku. Wymowa taka pojawiła się początkowo na wsi (chłopi) i wśród warstw niewykształconych, a obecnie jest ogólnie przyjętą normą. Przedniojęzykowo-zębowe ł, zwane scenicznym, (w zapisie fonetycznym [ɫ̪]) występuje współcześnie jedynie w gwarach kresowych, na scenie rzadko.
Wikipedia
rzecz. wałczyć ndk.
Wiktionary
wymawiać głoskę "ł" jako "u"
SJP.pl
chrząszcz z rodziny ryjkowców; szkodnik młodych drzew świerkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Rosji, w obwodzie nowogrodzkim;
Wiktionary
Wałdaj, romanizowany również jako Valdai lub Valday może oznaczać:
Wikipedia
przym. wałdajski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wałdajem, dotyczący Wałdaju
Wiktionary
rzecz. Wałdaj mrz.
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
5 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
dotyczący Wałcza, związany z Wałczem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Wałcza, związany z Wałczem
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Jednostki administracyjne o tej nazwie:
Wikipedia
rzecz. Wałcz m., wałczanin m., wałczanka ż.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: wałek;
2. część toczna mechanizmów, np, łożysk;
3. mikroskopowy twór walcowaty obserwowany przy badaniu moczu, mogący świadczyć o schorzeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wałeczkować.
Wiktionary
czas. wałeczkować ndk.
Wiktionary
podobny do małego wałka
SJP.pl
przymiotnik od: wałeczek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
element różnych aparatów, maszyn, urządzeń, w kształcie walca, służący zwykle do nawijania czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: wał
(1.2) przedmiot przypominający cylinder
(1.3) techn. element cylindryczny dający się obracać
(1.4) pot. obły kształt powstały poprzez zwinięcie
(1.5) pot. podłużna fałda
(1.6) slang. oszustwo
(1.7) zob. wałek malarski.
(1.8) leśn. segment pnia drzewa pociętego np. piłą
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) (…) włosy, upięte były szpilkami w dwa wałki po bokach głowy, a reszta, spleciona w długi warkocz, spadała na plecy (…)
(1.5) Utyłam i znów robią mi się wałki na bokach.
(1.6) Ta sprawa to jakiś wałek, a nie uczciwy interes.
Wiktionary
IPA: ˈvawɛk, AS: vau̯ek
Wiktionary
rzecz. wałkownica ż., wałkarz m., wałkowanie n., rozwałkowanie n.
:: zdrobn. wałeczek m.
:: zgrub. wał m.
czas. wałkować ndk., rozwałkować dk.
przym. wałeczkowaty, wałeczkowy, wałkowy, wałowaty, wałowy
Wiktionary
(1.4) rulon, zwój
(1.6) przekręt, wał, przewał
(1.8) kłoda
Wiktionary
wałęsać się - chodzić bez celu z miejsca na miejsce; szwendać się, tłuc się, włóczyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) daw. ten, kto się wałęsa, włóczęga, próżniak
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To jest jakaś nacja sama w sobie, odmienna od tej miejskiej, wiejskiej, osiadłej. To ci, co nie przynależą do żadnego pana ani do żadnej gminy, wałęsi różni, wagabundy, swawolni bandosi, bieguni różnego rodzaju.
Wiktionary
rzecz. wałęsanie się n., wałęsizm mrz.
czas. wałęsać się ndk.
Wiktionary
wałęsać się - chodzić bez celu z miejsca na miejsce; szwendać się, tłuc się, włóczyć się
SJP.pl
1. wałęsak brazylijski - rodzaj agresywnych oraz silnie jadowitych pająków, żyjących w tropikalnej części Ameryki Południowej i Północnej;
2. wałęsak leśny, wałęsak zwyczajny - gatunki pająków z rodziny pogońcowatych
SJP.pl
Wikipedia
potocznie, żartobliwie o jednym ze specyficznych powiedzeń wygłoszonych publicznie przez Lecha Wałęsę, najczęściej zbudowanych na bazie oksymoronów (np. Jestem za, a nawet przeciw!), rzadziej nieścisłości językowych (np. Nie chcem, ale muszem!)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. polit. hist. specyficzne powiedzenie, zwrot językowy pochodzący z publicznych wypowiedzi Lecha Wałęsy lub jemu przypisywany;
(1.2) polit. hist. sposób uprawiania polityki właściwy Lechowi Wałęsie
Wiktionary
Wałęsizmy lub wałęsaliki – specyficzne powiedzenia i zwroty językowe pochodzące z publicznych wypowiedzi Lecha Wałęsy lub jemu przypisywane. Wiele z nich przeniknęło na dłużej do języka polskiego i współczesnej polskiej kultury.
Wikipedia
(1.2) (…) wyjaśnia: „Otóż — ogólnie rzecz ujmując — »wałęsizm« opiera się na przekonaniu, że wszystko jest zasługą jednej osoby.
Wiktionary
rzecz. wałęsanie n., wałęsa ż., wałęsizacja ż., dewałęsyzacja ż., wałęsowszczyzna ż.
czas. wałęsać się ndk.
Wiktionary
potoczna nazwa podwyżek płac przeprowadzonych jesienią 1980 r. na podstawie porozumień gdańskich
SJP.pl
taki jak u Wałęsy, właściwy Wałęsie, przypominający zachowanie, wypowiedzi Wałęsy itp.
SJP.pl
Wałkno (niem. Falkenau) – osada w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Maszewo. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Nastazin.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.
Wikipedia
potocznie: osoba leniwa, nielubiąca podejmować żadnych działań wymagających wysiłku; leń, obibok, nierób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, której nie chce się pracować
Wiktionary
(1.1) Nie wezmę już nigdy tego wałkonia do żadnej pracy.
Wiktionary
czas. wałkonić się
Wiktionary
(1.1) bumelant, leniuch, leń, leniwiec, leser, nierób, nygus, obibok, próżniak
Wiktionary
wałkonić się - potocznie: próżnować
SJP.pl
potocznie: skłonny do próżnowania, leniwy; leniuchowaty
SJP.pl
czasownik
(1.1) rozpłaszczać kawałek ciasta wałkiem
(1.2) formować wałek z plastycznyastycznej masy
(1.3) przen. mówić o czymś, aż do znudzenia
czasownik zwrotny wałkować się
(2.1) zwijać się w wałki
(2.2) przen. być bezustannie omawianym
Wiktionary
IPA: vawˈkɔvat͡ɕ, AS: vau̯kovać
Wiktionary
rzecz. wałek m., wał m., wałkowanie n., przewałkowanie n.
przym. wałkowy, wałowy
czas. rozwałkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wałkować.
Wiktionary
IPA: ˌvawkɔˈvãɲɛ, AS: vau̯kovãńe
Wiktionary
rzecz. wał mrz./mzw., wałek
czas. wałkować
Wiktionary
przypominający kształtem wałek, podłużny i zaokrąglony
SJP.pl
rodzaj lądowych ślimak płucodysznych
SJP.pl
1. wałek do wałkowania ciasta
2. podłużna deszczułka z poprzecznymi karbami do ręcznego maglowania; maglownica
SJP.pl
strug profilowy o wklęsłej krawędzi ostrza noża; otocznik
SJP.pl
przymiotnik od: wałek
SJP.pl
potocznie: prowiant na drogę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wałować.
Wiktionary
Wałowanie – zabieg uprawowy wykonywany za pomocą wałów polowych, służących do ugniatania roli, kruszenia brył lub skorupy glebowej oraz do wyrównywania powierzchni pola.
Wałowanie dzieli się na:
Wikipedia
rzecz. niewałowanie n., wał mrz./mzw.
czas. wałować ndk.
Wiktionary
1. przypominający kształtem wał;
2. potocznie: nierozgarnięty, niemądry, tępy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wałówka
Wiktionary
rzecz. wałówka ż.
Wiktionary
potocznie: prowiant, zwłaszcza otrzymywany w domu na podróż lub pobyt w miejscu, w którym nabycie bądź przygotowanie go może być utrudnione
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. jedzenie przygotowane na drogę
Wiktionary
IPA: vaˈwufka, AS: vau̯ufka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. wałóweczka ż.
:: zgrub. wałówa ż.
przym. wałówkowy
Wiktionary
(1.1) prowiant
Wiktionary
przymiotnik od: wałówka
SJP.pl
przymiotnik od: wał
SJP.pl
1. potocznie: bicie, lanie, baty, cięgi;
2. fortyfikacje
SJP.pl
Wikipedia
symbol webera - jednostki strumienia indukcji magnetycznej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: wu-be-A albo dablju-bi-ej] ] skrót od: World Boxing Association - międzynarodowa organizacja boksu zawodowego, utworzona w 1962 roku
SJP.pl
umocować w betonie
SJP.pl
umocowywać w betonie
SJP.pl
1. bijąc, uderzając, wepchnąć w coś;
2. osadzić coś na czymś; nasadzić; nadziać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wbijać)
(1.1) zob. wbijać.
czasownik zwrotny dokonany (ndk. wbijać się)
(2.1) zob. wbijać się.
Wiktionary
(1.1) Wreszcie Korbal wbił łopatę i odmierzywszy kilka kroków, krechę obcasem przeciągnął.
Wiktionary
IPA: vbʲit͡ɕ, AS: vbʹić
Wiktionary
rzecz. wbicie n., wbijanie n.
czas. bić ndk., wbijać ndk.
Wiktionary
1. bijąc, uderzając, wepchnąć w coś;
2. osadzić coś na czymś; nasadzić; nadziać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wbić.
Wiktionary
IPA: ˈvbʲit͡ɕɛ, AS: vbʹiće
Wiktionary
czas. wbić, wbijać
rzecz. wbijanie n.
Wiktionary
biegnąc, dostać się dokądś
SJP.pl
potocznie:
1. wbiegnięcie, wbieganie;
2. miejsce, droga wbiegnięcia, wbiegania
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wbiec, wbiegnąć)
(1.1) biegnąc, wznosić się
(1.2) biegnąc, wstępować w obręb czegoś
Wiktionary
(1.1) Neczypor schylony, przesuwając się między krzakami, wbiegł na pagórek, skąd mógł widzieć chatę na przeciw leżącą.
(1.2) Ledwie w krzaki wbiegamy, a tu ryk i tuż przy nas włazi na drzewo goryl.
Wiktionary
rzecz. wbieganie n., wbiegnięcie n., wbieg m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wbiegać.
Wiktionary
czas. wbiegać
Wiktionary
1. bijąc, uderzając, wpychać w coś;
2. osadzać coś na czymś; nasadzać; nadziewać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wbić)
(1.1) zagłębiać coś w czymś przez uderzanie lub nacisk
(1.2) nasuwać coś na coś, pokonując opór
(1.3) w grze zespołowej: umieszczać piłkę (krążek) w bramce lub koszu
czasownik zwrotny niedokonany wbijać się (dk. wbić się)
(2.1) zagłębiać samego siebie w coś ciasnego
(2.2) ubierać się z trudem w ciasne ubranie
Wiktionary
IPA: ˈvbʲijät͡ɕ, AS: vbʹii ̯äć
Wiktionary
rzecz. wbicie n., wbijanie n.
czas. wbić dk., bić ndk.
Wiktionary
1. przyrząd do pobierania próbek materiałów stałych
2. dźwignia w urządzeniu do automatycznego zasilania wątkiem krosien automatycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powodowanie zagłębiania się czegoś w czymś poprzez uderzanie
Wiktionary
(1.1) Przy wbijaniu w ścianę gwoździa, na którym folksdojcz chciał powiesić portret Adolfa, tynk z sufitu odpadł.
Wiktionary
IPA: vbʲiˈjä̃ɲɛ, AS: vbʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. wbicie n.
czas. wbijać ndk., wbić dk.
Wiktionary
urządzenie do wbijania czegoś
SJP.pl
1. środowiskowo: wbicie ostrego narzędzia we własne ciało; samookaleczenie;
2. potocznie: gol, bramka
SJP.pl
na przekór
SJP.pl
przyimek
(1.1) sprzecznie z czymś, na przekór komuś lub czemuś
(1.2) daw. uwydatnienie przeciwieństwa
Wiktionary
(1.1) Wbrew ojcu poszła do zakonu.
(1.1) Wieloryby, wbrew swojej nazwie, są ssakami.
(1.1) Wbrew powszechnej opinii feudałowie rzadko korzystali z prawa pierwszej nocy.
Wiktionary
IPA: vbrɛf, AS: vbref
Wiktionary
(1.1) na przekór, pomimo
Wiktionary
[czytaj: wu-CE] skrót od angielskiego: water closet (ubikacja, toaleta); wc, w.c.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ubikacja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bolek skoczył jeszcze do WC.
Wiktionary
IPA: vu‿ˈt͡sɛ, AS: vu‿ce
Wiktionary
(1.1) toaleta, latryna, ustęp, wychodek; reg. śl. haziel.; grub. sracz, kibel, klop, bardacha; eufem. wujek Czesiek, miejsce potrzebne, miejsce sekretne; eufem. tam, gdzie król piechotą chodzi; daw. waterklozet
Wiktionary
całkiem, zupełnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) …używany z przeczeniem „nie”, komunikujący, że jakiś stan nie dotyczy wspomnianego obiektu
(1.2) …pot. komunikujący, że jakiś stan dotyczy wspomnianego obiektu w stopniu wystarczającym, wbrew oczekiwaniom
(1.3) stpol. zupełnie
partykuła
(2.1) …używana z przeczeniem „nie”, podkreślająca, że mówiący jest przekonany o wyrażanym sądzie, wbrew przypuszczeniom rozmówcy, że jest inaczej
(2.2) …pot. zaprzeczająca sądowi wyrażonemu przez rozmówcę
Wiktionary
(1.1) Kasia i Basia są bliźniaczkami, ale wcale nie są do siebie podobne.
(1.2) Ta nowa szefowa jest wcale sympatyczna.
(2.1) Wyszłam za niego wcale nie dla pieniędzy.
(2.1) – Jesteś na mnie zły? – Wcale nie, jestem tylko zmęczony.
Wiktionary
IPA: ˈft͡salɛ, AS: fcale
Wiktionary
(1.1) w ogóle, ani-ani, ani na cal, ani krzty
(1.2) dość
(2.1) bynajmniej
(2.2) nieprawda
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = telekom. inform. wirtualne call center;
Wiktionary
(1.1) Dla małych firm, WCC stanowi tanią alternatywę wobec sprzętowego call center.
Wiktionary
IPA: vu‿t͡sɛ‿ˈt͡sɛ, AS: vu‿ce‿ce
Wiktionary
rzadko: cedząc, wlać gdzieś
SJP.pl
rzucając lub strzelając, trafić w cel
SJP.pl
dawniej: wchodzenie, wstępowanie; wejście, dostęp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. wejście, miejsce wchodzenia
Wiktionary
rzecz. wchodzenie n., chodzenie n.
czas. wejść, wchodzić ndk., chodzić dk.
Wiktionary
dawniej: wejściowy, np. drzwi wchodowe
SJP.pl
przemieszczać się do wewnątrz czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wstępowanie w obręb jakiegoś pomieszczenia, budynku, obszaru, strefy itp.
(1.2) wspinanie się, przemieszczanie się w górę
(1.3) wstępowanie na coś nogą (nogami)
(1.4) stawanie się członkiem czegoś
(1.5) stawanie się elementem zbioru, elementem składowym
(1.6) rozpoczynanie gry, np. na boisku, w karty
Wiktionary
IPA: fxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: fχoʒẽńe
Wiktionary
rzecz. wchód m., wejściówka ż., wejście n.
czas. wchodzić ndk., wejść dk.
przym. wchodowy, wchodny, wejściowy
Wiktionary
przemieszczać się do wewnątrz czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wejść)
(1.1) wstępować w obręb jakiegoś pomieszczenia, budynku, obszaru, strefy itp.
(1.2) wspinać się, iść w górę
(1.3) stawać się członkiem czegoś
(1.4) wstępować na coś nogą (nogami)
(1.5) stawać się elementem zbioru, elementem składowym
(1.6) rozpoczynać grę, np. na boisku, w karty
Wiktionary
(1.1) Pasażerowie wchodzą na pokład samolotu.
(1.1) Statki wchodzą do portu.
(1.1) Piłka weszła do bramki.
(1.2) Alpinista wszedł na szczyt góry.
(1.2) Gdy wszedłem na górę, ona już spała.
(1.2) Gdy weszłam na górę, on już spał.
(1.3) Niektórzy twierdzą, że nie warto wchodzić do Unii Europejskiej.
(1.4) Modelki codziennie wchodzą na wagę.
(1.5) W skład zestawu wchodzi pięć części.
Wiktionary
IPA: ˈfxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: fχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. wchód m., wejściówka ż., wchodzenie n., wejście n.
czas. wejść dk.
przym. wchodowy, wchodny, wejściowy
Wiktionary
(1.1) wkraczać, iron. włazić
(1.2) zob. wspinać się.
(1.3) przystępować
Wiktionary
wciągać w siebie, chłonąć, wsysać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wchłonąć)
(1.1) wciągać w siebie, chłonąć, wsysać
(1.2) czynić częścią większej całości, np. grupy
czasownik zwrotny niedokonany wchłaniać się (dk. wchłonąć się)
(2.1) być wciąganym, wsysanym
Wiktionary
(1.2) Sytuacja przedsiębiorstw małych i średnich stawała się coraz trudniejsza. Niektóre bankrutowały, niektóre podporządkowywali sobie lub wchłaniali bogatsi i potężniejsi konkurenci.
Wiktionary
czas. chłonąć, pochłaniać, wchłonąć dk.
rzecz. wchłanianie n., chłoniak mrz., wchłonięcie n.
Wiktionary
o lekach, kosmetykach: dający się wchłonąć i przyswoić przez organizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wchłaniać.
Wiktionary
Resorpcja (łac. resorptio z łac. resorbo – wchłaniam, pochłaniam), wchłanianie – proces przenikania substancji przez powierzchnie.
Pojęcie stosowane w biologii i medycynie, gdzie może oznaczać w zależności od kontekstu różne zjawiska:
Wikipedia
IPA: fxwãˈɲä̃ɲɛ, AS: fχu̯ãńä̃ńe
Wiktionary
czas. wchłaniać, wchłonąć
rzecz. chłoniak mrz., wchłonięcie
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wchłaniać.
Wiktionary
rzecz. wchłanianie n., wchłonięcie n., chłoniak mrz.
czas. chłonąć, pochłaniać, wchłaniać ndk.
przym. chłonny
Wiktionary
potocznie: sprawić komuś lanie; wlać
SJP.pl
cięciem zrobić zagłębienie
SJP.pl
urządzenie do podnoszenia ciężarów; podnośnik pionowy
SJP.pl
ciągnąc wprowadzać kogoś lub coś w jakieś miejsce
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wciągnąć)
(1.1) ciągnąc coś, unosić to do góry
(1.2) ciągnąc coś, wprowadzić to do wewnątrz czegoś
(1.3) wprowadzać do płuc oddechem
(1.4) wprowadzić kogoś w kłopotliwą sytuację
(1.5) o książce, filmie, grze: absorbować
Wiktionary
IPA: ˈfʲt͡ɕɔ̃ŋɡat͡ɕ, AS: fʹćõŋgać
Wiktionary
rzecz. wciąganie n., wciągnięcie n., wciągarka ż.
czas. ciągnąć ndk., ciągać ndk., wciągnąć
Wiktionary
(1.3) wdychać
Wiktionary
ciągnąc wprowadzać kogoś lub coś w jakieś miejsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wciągać.
Wiktionary
IPA: fʲt͡ɕɔ̃ŋˈɡãɲɛ, AS: fʹćõŋgãńe
Wiktionary
rzecz. wciągarka ż., wciągnięcie n.
czas. wciągać ndk., wciągnąć dk., ciągnąć ndk.
Wiktionary
Wikipedia
ciągnąc wprowadzić kogoś lub coś w jakieś miejsce
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wciągać)
(1.1) dokonany od|wciągać.
Wiktionary
IPA: ˈfʲt͡ɕɔ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: fʹćõŋgnõńć
Wiktionary
rzecz. wciągnięcie n., wciąganie
czas. wciągać, ciągnąć
Wiktionary
uproszczony typ wciągarki
SJP.pl
Wciągnik – urządzenie dźwignicowe zaliczane do grupy cięgników. Charakteryzuje się zwartą budową i zwykle niewielkimi gabarytami.
Podział wciągników:
Wikipedia
nieustannie, trwale, niezmiennie
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) wykonując jakąś czynność cały czas, bez przerwy
(1.2) powtarzając jakąś czynność wiele razy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) włók. odzież. środkowa, zasadnicza część pasa kontuszowego, znajdująca się pomiędzy jego głowami, czyli zakończeniami
Wiktionary
(1.1) Wciąż myślał i myślał, ale nic nie mógł wymyślić.
(1.1) Czy ty naprawdę wciąż za nim tęsknisz?
(1.2) Dziadek wciąż opowiada te same dowcipy, choć nikt się już z nich nie śmieje.
(2.1) Wspomniany obiekt umożliwił atrybucję grupy pasów ze zb. MN w Poznaniu – których kompozycja głów i wciążu oraz gama kolorystyczna charakterystyczne są dla wyrobów persjarni słuckiej (…)
Wiktionary
IPA: fʲt͡ɕɔ̃w̃ʃ, AS: fʹćõũ̯š
Wiktionary
(1.1) ciągle, stale, nieustannie, ustawicznie
(1.2) raz po raz, w kółko
(2.1) tło, pole środkowe
Wiktionary
cieknąc dostać się dokądś; wpłynąć; wsączyć się
SJP.pl
cięciem zrobić zagłębienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wciąć.
(1.2) miejsce, w którym załamuje się linia czegoś
Wiktionary
IPA: ˈfʲt͡ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: fʹćė̃ńće
Wiktionary
czas. wcinać
Wiktionary
taki, który wcieknął (wciekł); wciekły
SJP.pl
cieknąc dostać się dokądś; wpłynąć; wsączyć się
SJP.pl
1. czynić kogoś lub coś częścią jakiejś całości
2. realizować, urzeczywistniać coś
3. wcielać się:
a) czynić się podobnym do kogoś dla odtworzenia jakiejś postaci
b) urzeczywistniać się, realizować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wcielać.
Wiktionary
czas. wcielić się, wcielić dk., wcielać ndk.
rzecz. wcielenie n.
Wiktionary
uczynić kogoś lub coś częścią składową czegoś; dołączyć; włączyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wcielić.
Wiktionary
Wcielenie (łac. incarnatio) – chrześcijańska prawda wiary głosząca, iż Druga Osoba Trójcy Świętej, Jezus Chrystus, przyjął ludzkie ciało oraz ludzką naturę. Pojęcie to pochodzi z Ewangelii Jana 1,14: et Verbum caro factum est („a Słowo stało się ciałem”).
Wikipedia
czas. wcielić się, wcielić dk., wcielać ndk.
rzecz. wcielanie n.
Wiktionary
środowiskowo: reportaż, w którym dziennikarz podaje się za kogoś innego
SJP.pl
uczynić kogoś lub coś częścią składową czegoś; dołączyć; włączyć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wcielać)
(1.1) dokonany od|wcielać.
Wiktionary
IPA: ˈfʲt͡ɕɛlʲit͡ɕ, AS: fʹćelʹić
Wiktionary
rzecz. wcielenie n., wcielanie n.
Wiktionary
uczynić kogoś lub coś częścią składową czegoś; dołączyć; włączyć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który objawił się w kimś
Wiktionary
(1.1) ucieleśniony
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. wciepać)
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wrzucać
Wiktionary
(1.1) Wciepuj do hasioka kupę twojego psioka!
Wiktionary
czas. wciepać dk., wyciepować ndk., wyciepać dk.
rzecz. wciepowanie n., wciepanie n., wyciepowanie n., wyciepanie n.
Wiktionary
1. rozprowadzać coś na zewnętrznej warstwie tak, by się wchłonęło;
2. trąc i rozdrabniając, dodawać do czegoś;
3. wcierać się -
a) wchłaniać się w jakąś powierzchnię w wyniku tarcia;
b) zaczynać być postrzeganym jako część czegoś przez częste powtarzanie;
c) rozprowadzać coś na swojej skórze tak, by się wchłonęło
SJP.pl
1. rozprowadzać coś na zewnętrznej warstwie tak, by się wchłonęło;
2. trąc i rozdrabniając, dodawać do czegoś;
3. wcierać się -
a) wchłaniać się w jakąś powierzchnię w wyniku tarcia;
b) zaczynać być postrzeganym jako część czegoś przez częste powtarzanie;
c) rozprowadzać coś na swojej skórze tak, by się wchłonęło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wcierać.
(1.2) przest. przen. bicie, chłosta
Wiktionary
IPA: fʲt͡ɕɛˈrãɲɛ, AS: fʹćerãńe
Wiktionary
czas. wcierać ndk., wetrzeć dk.
rzecz. wtarcie n., wcierka ż., wcira ż., wycierusy nmos.
Wiktionary
(1.2) wcira
Wiktionary
ekspresywnie: wcierka (zabieg, preparat)
SJP.pl
1.
a) wcieranie specjalnego preparatu w skórę;
b) preparat do wcierania w skórę;
2.
a) sposób malowania obrazu w socrealizmie, polegający na wcieraniu farby lub kredy w określone miejsca;
b) obraz namalowany takim sposobem;
3.
a) tworzenie szkicu przedmiotu poprzez położenie na nim kartki i zamazanie jej ołówkiem;
b) szkic przedmiotu utworzony w ten sposób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kosmetyk lub preparat służący do wcierania w skórę w celach pielęgnacyjnych lub leczniczych
(1.2) środ. farba do malowania ręcznego na tkaninie
Wiktionary
rzecz. wtarcie n., wcieranie n.
czas. wcierać ndk., wetrzeć dk.
Wiktionary
cięciem zrobić zagłębienie
SJP.pl
1. żłobiąc, wgłębiać w coś; wrzynać;
2. jeść
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zagłębiać coś przecinając powierzchnię
(1.2) pot. jeść coś, zwykle w pośpiechu i z apetytem
czasownik zwrotny niedokonany wcinać się
(2.1) zagłębiać siebie przecinając powierzchnię
(2.2) sięgać klinem do jakiegoś miejsca
(2.3) pot. natrętnie przerywać komuś rozmowę
Wiktionary
(1.2) Iza wyjęła kanapkę i zaczęła ją wcinać, paprząc sobie palce w maśle.
Wiktionary
IPA: ˈfʲt͡ɕĩnat͡ɕ, AS: fʹćĩnać
Wiktionary
rzecz. wcięcie n., wcinanie n., wcinka ż.
czas. wciąć, ciąć, wyciąć, wycinać
przym. wcięty
Wiktionary
regionalnie o obcisłej i wciętej bluzce o prostym kołnierzyku z koronkowymi ząbkami i rękawach z bufami na ramionach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wcinać.
Wiktionary
czas. wcinać ndk.
Wiktionary
wąskie wyrobisko górnicze; wnęka w wyrobisku górniczym
SJP.pl
drobny owad o smukłym ciele, wieloczłonowych czułkach, nogach zakończonych przylgami i pazurkami, będący szkodnikiem drzew owocowych, zbóż, lnu, warzyw i innych roślin uprawnych; przylżeniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. owad z rzędu nazwa systematyczna|Thysanoptera|ref=tak., wciornastki;
Wiktionary
rzecz. wciornastki nmos.
Wiktionary
(1.1) przylżeniec
Wiktionary
rząd liczący ponad 4 tysiące gatunków owadów (w Polsce 150), niewielkich rozmiarów, o smukłym ciele i wąskich skrzydłach z włoskami na brzegach, żyjących na kwiatach lub zielonych częściach roślin; przylżeńce
SJP.pl
Wikipedia
okrzyk wyrażający zniecierpliwienie, złość
SJP.pl
jeden z najbardziej popularnych typów dolin, charakteryzujący się stałym odwodnieniem, profilem poprzecznym w kształcie litery "V" oraz stromymi zboczami skalnymi
SJP.pl
Dolina wciosowa, wcios dolinny – najpowszechniejszy typ doliny V-kształtnej, odznaczający się niewyrównanym spadkiem dna, stałym odwodnieniem, charakterystycznym profilem poprzecznym w kształcie litery „V”, stromymi zboczami skalnymi lub pokrytymi zwietrzeliną, wąskim, zajętym w całości przez potok dnem o niewyrównanym profilu podłużnym dna doliny.
Wikipedia
1. ciosając, naciąć, wyżłobić;
2. wciosać się - zostać wciosanym, dopasowanym
SJP.pl
ciosając, nacinać, wyżłabiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. zob. wciry.
(1.2) przest. wymówki, nagana, łajanie
Wiktionary
rzecz. wcieranie n., wciry nmos.
Wiktionary
(1.1) bicie, zbicie, chłosta; pot. lanie, baty, łomot, manto; wulg. wpierdol; przest. wcieranie
(1.2) przest. wcieranie
Wiktionary
potocznie: lanie, baty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. bicie, zbicie kogoś
Wiktionary
(1.1) Jurek boi się, że dostanie wciry od swojej matki.
(1.1) Wystawia się więc na wciry od podwórkowych łobuziaków.
Wiktionary
rzecz. wcira ż.
Wiktionary
(1.1) bicie, zbicie; pot. lanie, baty, łomot, manto; wulg. wpierdol
Wiktionary
wartość bezwzględna luzu ujemnego, tj. różnica między wymiarem wałka i wymiarem otworu wówczas, gdy średnica wałka jest większa niż średnica otworu
SJP.pl
silnie cisnąc, umieszczać coś w miejscu ciasnym lub już czymś wypełnionym; wpychać; wtłaczać; wgniatać; wgłębiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wcisnąć)
(1.1) przyciskając, umieszczać w czymś ciasnym lub tam, gdzie jest mało miejsca
(1.2) wkładać z trudem coś ciasnego
(1.3) kulin. wlewać do czegoś wyciskany sok
(1.4) pot. namawiać nachalnie do kupna
(1.5) pot. zmuszać do przyjęcia czegoś
(1.6) naciskać przycisk, jakiś mechanizm dźwigniowy
(1.7) pot. załatwiać komuś posadę, miejsce gdzieś, pomimo niedogodnych okoliczności
(1.8) pot. usilnie przekonywać
czasownik zwrotny niedokonany wciskać się (dk. wcisnąć się)
(2.1) dostawać się z trudem
(2.2) wkładać na siebie z trudem coś ciasnego
(2.3) wtulać się mocno
Wiktionary
rzecz. wciskanie n.
Wiktionary
(1.1) wgłębiać, wgniatać, wpychać
(1.2) naciągać, wciągać
(1.3) wkraplać, wyduszać
(1.4) opychać
(1.6) naciskać, przyciskać
(1.8) wmawiać, wpierać
(2.1) przeciskać się, przedostawać się, wdzierać się, wtłaczać się
(2.2) wbijać się
Wiktionary
silnie cisnąc, umieścić coś w miejscu ciasnym lub już czymś wypełnionym; wepchnąć; wtłoczyć; wgnieść; wgłębić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wciskać)
(1.1) dokonany od|wciskać.
Wiktionary
IPA: ˈfʲt͡ɕisnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: fʹćisnõńć
Wiktionary
rzecz. wciśnięcie n., wciskanie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|styrczyć.
Wiktionary
komórka miękiszowa cienkościenna, występująca w niektórych drzewach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: ćwicząc, nauczyć czegoś, uczynić biegłym; wyćwiczyć
SJP.pl
wcześnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. odpoczynek
przysłówek czasu
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. wcześnie
Wiktionary
(2.1) Wczas raniutko słońce wschodzi.
Wiktionary
IPA: ft͡ʃas, AS: fčas
Wiktionary
przym. wczasny
Wiktionary
wypoczynek połączony z naukami mającymi na celu umocnienie wiary i odnowę moralną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wczasować.
Wiktionary
rzecz. wczasy nmos., wczasowicz m., wczasowiczka ż., wczasowisko n.
czas. wczasować ndk.
przym. wczasowy
Wiktionary
osoba spędzająca urlop na wczasach pracowniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przebywająca na wczasach
Wiktionary
rzecz. wczasy nmos., wczasowisko n., wczasowanie n.
:: fż. wczasowiczka ż.
przym. wczasowy
Wiktionary
kobieta spędzająca urlop na wczasach pracowniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: wczasowicz
Wiktionary
IPA: ˌft͡ʃasɔˈvʲit͡ʃka, AS: fčasovʹička
Wiktionary
rzecz. wczasowisko n., wczasowanie n., wczasowicz, wczasy
czas. wczasować, wczasować się
przym. wczasowy
Wiktionary
dom wczasowy; ośrodek wczasowy; miejscowość wypoczynkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. miejscowość wczasowa z domami wypoczynkowymi
Wiktionary
(1.1) W jednym z tamtejszych wczasowisk można skorzystać z basenu, bilarda, sauny oraz kręgli.
(1.1) Ustroń jest znanym beskidzkim wczasowiskiem.
Wiktionary
rzecz. wczasowanie n., wczasowicz mos., wczasowiczka ż., wczasy lm nm.
przym. wczasowiskowy, wczasowy
Wiktionary
(1.1) kurort
Wiktionary
przymiotnik od: wczasowisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wczasowiskiem, odnoszący się do wczasowiska
Wiktionary
(1.1) Dzięki tężniom miasteczko zyskało charakter wczasowiskowy.
Wiktionary
rzecz. wczasowisko n., wczasy nmos.
przym. wczasowy
Wiktionary
organizowanie wczasów pracowniczych
SJP.pl
przymiotnik od: wczasy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wczasami, odnoszący się do wczasów
Wiktionary
(1.1) Zawsze odprowadzano mi składkę na fundusz wczasowy.
Wiktionary
rzecz. wczasy lm. nmos., wczasowanie n., wczasowicz mos., wczasowiczka ż., wczasowisko n., wczasownictwo n., wczasowość ż.
czas. wczasować ndk.
przym. wczasowiskowy
Wiktionary
wypoczynek poza miejscem zamieszkania, trwający zwykle kilkanaście dni, w czasie którego organizator zapewnia noclegi i wyżywienie często również rozrywki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zorganizowany wielodniowy wypoczynek poza miejscem zamieszkania
Wiktionary
Wczasy – zorganizowany wypoczynek wakacyjno-urlopowy w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, dla pojedynczych osób bądź rodzin, oparty na zasadach turystyki zbiorowej.
Wikipedia
(1.1) W tym roku pojedziemy na wczasy nad polskie morze.
Wiktionary
IPA: ˈft͡ʃasɨ, AS: fčasy
Wiktionary
rzecz. wczasowanie n., wczasowicz mos., wczasowiczka ż., wczasowisko n., wczasownictwo n., wczasowość ż.
czas. wczasować ndk.
przym. wczasowy, wczasowiskowy
Wiktionary
powszelatek wczelak - gatunek motyla z rodziny powszelatkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Wczele (Łębno, Pczelicz, Szachownica, Szczela, Wczela, Wszczele, Wszczelic, Leben, Zemsta ) – herb szlachecki.
Wikipedia
1. odmiana czopa, złącze dwóch desek lub bali pod kątem
2. sposób łączenia elementów drewnianych pod kątem prostym
SJP.pl
zahaczać celowo o coś czymś ostrym, chwytać mocno za coś, wbijać w coś palce, pazury, korzenie
SJP.pl
zahaczyć celowo o coś czymś ostrym, chwycić mocno za coś, wbić w coś palce, pazury, korzenie
SJP.pl
wprowadzić coś we włosy przez czesanie
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) czesząc, wprowadzić między włosy
Wiktionary
rzecz. wczesanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wczesać.
Wiktionary
czas. wczesać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. urodzenie dziecka między 22. a 37. tygodniem ciąży
Wiktionary
Wcześniactwo – urodzenie dziecka między 22. a 37. tygodniem ciąży (przed 259. dniem ciąży). Poród przed ukończeniem 22. tygodnia ciąży uznawany jest za poronienie, ze względu na skrajną niedojrzałość organizmu płodu, uniemożliwiającą samodzielne życie poza organizmem kobiety. Noworodek urodzony po 42. tygodniu ciąży uznawany jest za noworodka przenoszonego. Dokonywany jest duży postęp w kwestii opieki nad przedwcześnie urodzonym noworodkiem, ale częstość występowania wcześniactwa nie ulega zmniejszeniu.
Wikipedia
IPA: ft͡ʃɛɕˈɲat͡stfɔ, AS: fčeśńactfo
Wiktionary
rzecz. wcześniak m., wczesność ż.
przym. wczesny
przysł. wcześnie, wcześniej
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od wcześniak
Wiktionary
rzecz. wcześniak m.
Wiktionary
dotyczący wcześniaka, właściwy wcześniakowi
SJP.pl
noworodek urodzony przedwcześnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dziecko urodzone w wyniku przedwczesnego porodu
Wiktionary
Wcześniactwo – urodzenie dziecka między 22. a 37. tygodniem ciąży (przed 259. dniem ciąży). Poród przed ukończeniem 22. tygodnia ciąży uznawany jest za poronienie, ze względu na skrajną niedojrzałość organizmu płodu, uniemożliwiającą samodzielne życie poza organizmem kobiety. Noworodek urodzony po 42. tygodniu ciąży uznawany jest za noworodka przenoszonego. Dokonywany jest duży postęp w kwestii opieki nad przedwcześnie urodzonym noworodkiem, ale częstość występowania wcześniactwa nie ulega zmniejszeniu.
Wikipedia
(1.1) Jestem wcześniakiem, ponieważ urodziłem się przedwcześnie.
Wiktionary
IPA: ˈft͡ʃɛɕɲak, AS: fčeśńak
Wiktionary
rzecz. wcześniactwo n., wczesność ż.
:: zdrobn. wcześniaczek m.
przym. wcześniaczy, wczesny
przysł. wcześnie, wcześniej
Wiktionary
przysłówek
(1.1) rano, w pierwszych godzinach po świcie
(1.2) podczas początkowego etapu trwania czegoś
(1.3) w stopniu wyższym i najwyższym — przed nastąpieniem czegoś
(1.4) przed właściwą porą
(1.5) daw. wygodnie
(1.6) stpol. w odpowiednim czasie
Wiktionary
(1.1) Wstaliśmy dzisiaj wcześnie, o piątej.
(1.2) Wcześnie zorientowałem się, że mi ta praca nie odpowiada i z niej zrezygnowałem.
(1.3) Chodź na obiad! Ale wcześniej umyj ręce.
(1.4) Jest jeszcze wcześnie, zdążysz dokończyć raport.
(1.5) Osobliwa to każdego gospodarza czułość i ozdoba, kiedy kto przy swym skromnym według kondycji życiu pięknie, dobrze i wcześnie mieszka.
Wiktionary
IPA: ˈft͡ʃɛɕɲɛ, AS: fčeśńe
Wiktionary
rzecz. wczesność ż., wcześniactwo n., wcześniak m.
przym. wczesny, wcześniaczy
przysł. wcześniej
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wcześnie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) stopień wyższy od: wcześnie
(1.2) przed upływem pewnego określonego czasu; przed jakimś wydarzeniem
(1.3) poprzednio lub dawniej
Wiktionary
(1.1) Dziś byłem w biurze wcześniej niż wczoraj.
(1.2) Spóźniłem się, bo autobus odjechał dwie minuty wcześniej.
(1.3) Znam to miejsce – byłem tu już wcześniej.
Wiktionary
IPA: ˈft͡ʃɛɕɲɛ̇j, AS: fčeśńėi ̯
Wiktionary
rzecz. wcześniak m., wcześniactwo n.
przym. wczesny, wcześniaczy, przedwczesny, niewczesny
przysł. wcześnie, przedwcześnie, poniewczasie
Wiktionary
(1.2) temu, przed, przedtem, wstecz (po określeniu czasu)
(1.3) uprzednio, poprzednio, dawniej, kiedyś
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wczesny
SJP.pl
zdrobnienie od: wczesny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: wczesny
Wiktionary
IPA: ft͡ʃɛɕˈɲutʲci, AS: fčeśńutʹḱi
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wczesną, początkową fazę okresu nazwanego drugim członem złożenia
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący lub związany ze wczesnym Bizancjum
Wiktionary
(1.1) Późna starożytność, lub inaczej okres wczesnobizantyjski, była czasem dynamicznych zmian społecznych, religijnych i politycznych dla mieszkańców rzymskiego Bliskiego Wschodu.
Wiktionary
przym. bizantyjski
Wiktionary
(1.1) war. wczesnobizantyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający miejsce za czasów wczesnego cesarstwa; pochodzący z tego okresu
Wiktionary
(1.1) Można się spierać, czy ludność wczesnocesarskiego Rzymu składała się w większości z niewolników (…).
Wiktionary
dotyczący wczesnego chrześcijaństwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wczesnych lat chrześcijaństwa
Wiktionary
(1.1) Jednak ukończone studia – historia ze specjalizacją historia literatury wczesnochrześcijańskiej – nie dawały mu wielkich szans na zatrudnienie.
Wiktionary
IPA: ˌft͡ʃɛsnɔxʃɛɕt͡ɕiˈjä̃j̃sʲci, AS: fčesnoχšeśćii ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
odnoszący się do początków powstania dźwięków audio, pochodzący z tego okresu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. pochodzący z początków okresu feudalnego, związany z początkami feudalizmu, dotyczący początkowego okresu feudalizmu
Wiktionary
(1.1) Przed uformowaniem się wczesnofeudalnego państwa polskiego, tereny Żmigrodu, należały do Wiślan i znajdowały się w pobliżu pogranicza osadnictwa dwu różnych grup słowiańskich: zachodniej i wschodniej.
Wiktionary
przym. feudalny
Wiktionary
należący do okresu wczesnego gotyku, pochodzący z okresu wczesnego gotyku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) archit. szt. związany z wczesnym gotykiem, dotyczący wczesnego gotyku
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do początków okresu historycznego, pochodzący z tych czasów, przypadający na te czasy
Wiktionary
(1.1) Na prawym, praskim brzegu Wisły znajduje się więcej śladów osadnictwa wczesnohistorycznego, rozsianego w wielu miejscach, niż na brzegu lewym — warszawskim
(1.1) U Słowian, tak jak to stwierdziliśmy u Czechów wczesnohistorycznych, obok najliczniej reprezentowanej rasy nordycznej, drugie miejsce co do swojej siły liczebnej zajmuje element laponoidalny.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. odbywający się w początkowym okresie jesieni, przypadający na ten okres, charakterystyczny dla wczesnej jesieni
Wiktionary
(1.1) Wczesnojesienne słońce wciąż pobudza do aktywności.
(1.1) Podczas letnich i wczesnojesiennych wędrówek po Tatrach zwracałem baczniejszą uwagę na ten problem, zasięgając również opinii na ten temat u innych turystów.
Wiktionary
IPA: ˌft͡ʃɛsnɔjɛ̇ˈɕɛ̃nːɨ, AS: fčesnoi ̯ėśẽ•ny
Wiktionary
odnoszący się do początków kapitalizmu
SJP.pl
związany z wczesnym latem, np. okres wczesnoletni
SJP.pl
dotyczący pierwszych dni listopada, np. zmierzch wczesnolistopadowy
SJP.pl
dotyczący początków istnietnia człowieka, związany z człowiekiem pierwotnym
SJP.pl
odnoszący się do początków nowożytności (epoki trwającej od końca średniowiecza po dzień dzisiejszy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący z wczesnej nowożytności, związany ze wczesną nowożytnością, dotyczący wczesnej nowożytności
Wiktionary
(1.1) Najbardziej od wczesnonowożytnych turystów, zwłaszcza katolickich, odróżnia nas to, że mniej interesujemy się relikwiami. Inne są dziś formy religijności i inaczej sprawowany jest kult świętych.
Wiktionary
rzecz. nowożytność ż.
Wiktionary
o roślinach: mający krótko dojrzewające owoce
SJP.pl
związany z okresem rządów pierwszych Piastów, pochodzący z tego okresu, powstały w tym okresie; staropiastowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. pochodzący z okresu panowania pierwszych Piastów, związany z pierwszymi Piastami, dotyczący pierwszych Piastów
Wiktionary
(1.1) Polska wczesnopiastowska miała charakter monarchii wczesnofeudalnej.
Wiktionary
przym. piastowski
Wiktionary
dotyczący początków istnienia Polski
SJP.pl
dotyczący wczesnego popołudnia
SJP.pl
wywołujący terminację ciąży na jej wczesnym etapie
SJP.pl
dotyczący okresu, w którym powstawały pierwsze rody
SJP.pl
dotyczący wczesnego romantyzmu
SJP.pl
osoba, której talent ujawnia się wcześniej niż u innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wczesne; cecha tych, którzy są wcześni
Wiktionary
przym. wczesny
przysł. wcześnie
rzecz. wcześniactwo n., wcześniak mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący z wczesnego średniowiecza, związany z wczesnym średniowieczem, dotyczący wczesnego średniowiecza
Wiktionary
(1.1) Wykład dotyczył wczesnośredniowiecznych królestw anglosaskich na terenie Anglii.
(1.1) Informacje wczesnośredniowiecznych źródeł o wspólnotach krwi w barbarzyńskim świecie są skąpe i wieloznaczne.
Wiktionary
przym. średniowieczny
Wiktionary
związany z pierwszymi latami nauki w szkole
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) eduk. związany ze wczesnym etapem edukacji, zwłaszcza z edukacją wczesnoszkolną (dla dzieci od 7 do 10 lat)
Wiktionary
(1.1) Zwrócenie uwagi dziecku przedszkolnemu lub wczesnoszkolnemu, gdy stuka czy kopie krzesło, powoduje przez dłuższą chwilę jedynie intensywniejsze zaangażowanie w krytykowaną czynność, a to odbierane jest przez wielu nauczycieli jako celowy opór.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. pochodzący z początkowego okresu osadnictwa słowiańskiego
Wiktionary
(1.1) Na majdanie grodziska odtworzono też kamienny kurhan z okresu wczesnosłowiańskiego.
Wiktionary
przym. słowiański, pansłowiański
Wiktionary
dotyczący wczesnego wieczoru
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. mający związek z wczesną wiosną, dotyczący wczesnej wiosny, mający miejsce wczesną wiosną
Wiktionary
(1.1) Babci Honoracie zalało piwnicę podczas wczesnowiosennych roztopów.
Wiktionary
przym. wiosenny
Wiktionary
związany z wczesną zimą, np. okres wczesnozimowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest u swojego początku
(1.2) występujący w początkowej fazie; odbywający się na początku właściwej sobie pory
(1.3) w stopniu wyższym i najwyższym → poprzedni, ten, który był przed czymś
Wiktionary
(1.1) Adam interesuje się historią wczesnego średniowiecza.
(1.2) Pójdziemy na spacer wczesnym popołudniem?
(1.3) Lubię pozytywizm, ale wcześniejsze epoki literackie wydają mi się ciekawsze.
Wiktionary
IPA: ˈft͡ʃɛsnɨ, AS: fčesny
Wiktionary
rzecz. wczesność ż., wcześniactwo n., wcześniak m.
przym. wcześniaczy
przysł. wcześnie, wcześniej
Wiktionary
(1.1) zaczynający się
Wiktionary
wprowadzać coś we włosy przez czesanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wczesywać.
Wiktionary
czas. wczesywać ndk.
Wiktionary
ros. Wsierossijskaja czriezwyczajnaja komissija po bor'bie s kontrriewolucyjej i sabotażem (pot. Czeka), Ogólnorosyjska Nadzwyczajna Komisja do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem, bolszewicki centralny organ bezpieczeństwa państwowego
SJP.pl
przysłówek czasu
(1.1) daw. wczoraj
Wiktionary
(1.1) A wczora z wieczora / z niebieskiego dwora / przyszła nam nowina, / Panna rodzi Syna.
Wiktionary
przym. wczorajszy, przedwczorajszy
przysł. wczoraj, przedwczoraj
rzecz. wczoraj n.
Wiktionary
1. dzień wczorajszy;
2. przeszłość;
3. w dniu poprzedzającym dzień dzisiejszy;
4. przenośnie: niedawno
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w dniu poprzedzającym dzisiejszy
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) dzień poprzedni w stosunku do dzisiejszego
Wiktionary
(1.1) Wczoraj byłem w kinie.
(1.1) A wczoraj na grilla Rajmund oczywiście przywiózł kaszankę.
(2.1) Wczoraj było pięknym dniem.
(2.1) Dziś już jutro stanie się wczoraj.
Wiktionary
IPA: ˈft͡ʃɔraj, AS: fčorai ̯
Wiktionary
przym. wczorajszy
przysł. wczora
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Mazowsze, Górny Śląsk|wczorej.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który był wczoraj, dotyczy poprzedniego dnia; z dnia poprzedniego
(1.2) taki, który niedawno przeminął
(1.3) przen. niedostosowany do współczesności
(1.4) przen. pot. o człowieku: po spożyciu alkoholu w dniu poprzednim, w poprzednią noc
Wiktionary
(1.1) Wszystkie gazety piszą o wczorajszym sukcesie polskich piłkarzy ręcznych.
(1.1) Z okazji jej wczorajszych imienin otrzymałem wczoraj mailem zaproszenie na koncert.
(1.4) Nie mogę siąść za kółkiem, bo jestem wczorajszy.
Wiktionary
IPA: ft͡ʃɔˈrajʃɨ, AS: fčorai ̯šy
Wiktionary
rzecz. wczoraj n.
przysł. wczoraj, wczora
Wiktionary
(1.1) z wczoraj
(1.2) dawny
(1.3) staromodny, przestarzały, nieaktualny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wczoraj
(1.2) gw-pl|Mazowsze. wczoraj
Wiktionary
(1.1) Wczorej my byli u Hanysa na geburstagu. → Wczoraj byliśmy u Jana na urodzinach.
Wiktionary
wczuć się:
1. doznać tego samego uczucia, co ktoś inny, zrozumieć czyjeś uczucia;
2. przeżywając coś głęboko, poznać coś uczuciem
SJP.pl
taki, który się wczuł
SJP.pl
środowiskowo: wczucie się w jakąś sytuację
SJP.pl
potocznie: wejść gdzieś z trudem, niezgrabnie, powoli; wgramolić się
SJP.pl
potocznie: wchodzić dokądś z trudem
SJP.pl
1. szyjąc, przymarszczyć dłuższą część tkaniny w celu równego zszycia jej z drugą częścią;
2. wdać się:
a) wziąć w czymś udział, przyłączyć się do czegoś;
b) wmieszać się do czegoś;
c) zająć się czymś przez dłuższy okres;
d) być podobnym do kogoś, odziedziczyć po kimś jakieś cechy; wrodzić się;
e) o czymś niepożądanym, np. zjawisku: zaistnieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej Polsce, lewy dopływ Wisły;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rezerwat położony jest w zakolu silnie meandrującej rzeki Wdy w jej bardzo wąskim przesmyku.
Wiktionary
1. szyjąc, przymarszczyć dłuższą część tkaniny w celu równego zszycia jej z drugą częścią;
2. wdać się:
a) wziąć w czymś udział, przyłączyć się do czegoś;
b) wmieszać się do czegoś;
c) zająć się czymś przez dłuższy okres;
d) być podobnym do kogoś, odziedziczyć po kimś jakieś cechy; wrodzić się;
e) o czymś niepożądanym, np. zjawisku: zaistnieć
SJP.pl
1. mieszać, angażować w jakąś sprawę;
2. zszywać dwa kawałki tkaniny o różnej długości odpowiednio dopasowując jeden do drugiego poprzez ściągnięcie;
3. wdawać się - wtrącać się do czegoś; ingerować; występować jako ujemny objaw (np. W źle opatrzoną ranę wdała się gangrena.)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wdawać.
Wiktionary
czas. wdawać ndk.
Wiktionary
wciągnięcie powietrza do płuc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. akt wprowadzania powietrza do układu oddechowego
Wiktionary
Wdech, inaczej faza czynna oddechu – proces, w trakcie którego dochodzi do przesunięcia powietrza z otoczenia do płuc.
U człowieka we wdechu biorą udział mięśnie międzyżebrowe i przepona. Podczas wdechu płuca zwiększają swoją objętość i tworzy się różnica ciśnień, która umożliwia „zassanie” powietrza. Mięśnie międzyżebrowe kurczą się, żebra unoszą się do góry, przepona obniża się, ciśnienie wewnątrz klatki piersiowej spada i powietrze dostaje się do płuc.
Wikipedia
(1.1) Życie po równo dzieli wydech i wdech.
Wiktionary
rzecz. wdychanie n., bezdech mrz.
czas. wdychać ndk.
przym. wdechowy
przysł. wdechowo
Wiktionary
(1.1) inhalacja, wdychanie
Wiktionary
1. związany z wciąganiem powietrza do płuc;
2. potocznie: świetny, wspaniały, znakomity; zarąbisty, bombowy, morowy
SJP.pl
przymiotnik od: Wda (rzeka lub wieś)
SJP.pl
depcząc, wbijać coś w coś
SJP.pl
skrót od: Wojewódzki Dom Kultury
SJP.pl
1. kobieta, której mąż zmarł;
2. w DTP (Desktop Publishing): błąd łamania tekstu polegający na pozostawieniu na początku łamu samotnego wiersza poprzedniego akapitu (ostatniego wiersza akapitu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, której ostatni mąż nie żyje;
(1.2) zool. nazwa systematyczna|Latrodectus|ref=tak., rodzaj pająków z rodziny omatnikowatych;
(1.3) środ. druk. błąd w łamaniu tekstu polegający na pozostawieniu w końcowym wierszu akapitu jednego lub dwóch wyrazów;
(1.4) środ. druk. błąd w łamaniu tekstu polegający na pozostawieniu na początku łamu samotnego ostatniego wiersza akapitu
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Mąż Alicji umarł rok temu, ale (ona) nie była długo wdową: znowu wyszła za mąż.
Wiktionary
IPA: ˈvdɔva, AS: vdova
Wiktionary
rzecz. wdowula ż., wdowieństwo n.
:: zdrobn. wdówka ż.
:: fm. wdowiec m.
czas. owdowieć
przym. wdowi
Wiktionary
(1.4) bękart
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
należący do wdowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wdowy, właściwy wdowie, należący do wdowy
Wiktionary
IPA: ˈvdɔvʲi, AS: vdovʹi
Wiktionary
rzecz. wdowieństwo n., wdowa ż., wdówka ż., wdowiec m., wdowula ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mężczyzna, którego żona umarła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna, którego ostatnia żona nie żyje
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wuj Leon jest wdowcem – jego żona umarła na raka.
(1.1) Żona Jerzego umarła półtora roku temu, ale (on) nie był długo wdowcem: znowu się ożenił.
Wiktionary
IPA: ˈvdɔvʲjɛt͡s, AS: vdovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. wdowieństwo n.
:: fż. wdowa ż., wdówka ż., wdowula ż.
czas. owdowieć
przym. wdowi, wdowieński, wdowczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie wdową lub wdowcem
Wiktionary
Wdowieństwo (stan wdowi) – sytuacja emocjonalna i prawna pozostałego przy życiu małżonka po śmierci drugiego małżonka. Kobieta po śmierci męża to wdowa, a mężczyzna po śmierci żony to wdowiec.
W kulturze obraz wdowieństwa kojarzony jest z krótszą lub dłuższą żałobą noszoną po zmarłym małżonku. Jej symbolem jest czarny ubiór. W niektórych kulturach dawniej znany był zwyczaj samobójstwa wdowy: wspólne spalenie na stosie razem ze zwłokami męża podczas jego pochówku (np. sati w Indiach.)
Wikipedia
(1.1) Po śmierci Łukasza zaczął się dla Lidii czas wdowieństwa.
Wiktionary
czas. owdowić dk., owdowieć dk., wdowieć ndk.
przym. wdowi, wdowieński
rzecz. wdowula ż., wdowa ż., wdowiec mos., wdowienie n., wdówka ż.
Wiktionary
(1.1) daw. wdowstwo, wdówstwo
Wiktionary
Wdowin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Drużbice.
Miejscowość położona jest nad Grabią.
Na początku XVI wieku należał do parafii Drużbice. W czasach późniejszych – do parafii Krzepczów. W połowie XVI wieku wieś liczyła 4 łany gruntów. W XIX wieku działał tu również folwark. W drugiej połowie XIX wieku we wsi były 24 domy, a w folwarku – 4. We wsi mieszkało 186 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: wdowa;
2. nieduży ptak o bardzo długim ogonie, czarnym upierzeniu w okresie godowym, żyjący w Afryce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wdowa
(1.2) żart. o wdowie
(1.3) ornit. ptak z rodziny wdówek
Wiktionary
(1.2) Na nasze spotkania przychodzi kilka wdówek.
(1.3) U wdówek występuje wyraźny dymorfizm płciowy.
Wiktionary
czas. owdowić dk., owdowieć dk.
rzecz. wdowa ż., wdowiec mos., wdowieństwo n., wdowula ż., wdówki lm nm.
przym. wdowi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Viduidae|Cabanis|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu wróblowych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: wdówka
Wiktionary
Wdówki (Viduidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), wcześniej klasyfikowana jako podrodzina wikłaczowatych (Ploceidae). Nazwa rodziny nawiązuje do bardzo długiego ogona samca, którego wygląd kojarzy się z welonem wdowy. Do wdówek zalicza się 20 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Każdy z gatunków wdówek pasożytuje na innym gatunku astryldów.
Wiktionary
rzecz. wdowa ż., wdówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. wdowieństwo
Wiktionary
rzecz. wdowa m., wdowiec m., wdowstwo n., wdowula ż.
Wiktionary
(1.1) war. wdowstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. żart. wdowa
Wiktionary
IPA: vdɔˈvula, AS: vdovula
Wiktionary
rzecz. wdowa ż., wdowczyk mos., wdówczyk mos., wdoweńka ż., wdowicze n., wdowiec mos., wdowieństwo n., wdowine n., wdowstwo n., wdówstwo n., wdowunia ż., wdóweczka ż., wdówka ż.
:: zdrobn. wdowuleńka ż.
czas. wdowieć ndk.
przym. wdowi, wdowieński
Wiktionary
rozdrobniwszy, wsypywać do czegoś; wkruszać
SJP.pl
wprowadzać coś nowego do użytku
SJP.pl
wdrążyć się:
a) o czymś ostrym, wąskim: zagłębić się w czymś; wgłębić się;
b) przenośnie: zgłębić jakieś zagadnienie
SJP.pl
rozdrobniwszy, wsypać do czegoś; wkruszyć
SJP.pl
1. nauczenie kogoś wykonywania rutynowych czynności;
2. podjęcie jakiegoś działania;
3. rozpoczęcie stosowania czegoś w praktyce
SJP.pl
Wdrożenie systemu – etap cyklu życia systemu, polegający na instalacji i dostosowaniu oprogramowania do produkcyjnej infrastruktury technicznej, a także migracji danych i uruchomieniu systemu informatycznego.Prawidłowe wdrożenie systemu wymaga przygotowania dokumentacji powykonawczej, która powinna obejmować:
Wikipedia
przymiotnik od: wdrożenie
SJP.pl
wprowadzić w stan używalności (najczęściej w odniesieniu do systemów informatycznych)
SJP.pl
1. wpisywać coś czcionką drukarską wewnątrz tekstu;
2. zawierać, umieszczać coś w czymś
SJP.pl
1. wpisywać coś czcionką drukarską wewnątrz tekstu;
2. zawierać, umieszczać coś w czymś
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów
Wiktionary
IPA: vu‿dɛ‿ˈtɛ, AS: vu‿de‿te
Wiktionary
potocznie: przegrywać, tracić; wtapiać
SJP.pl
potocznie: przegrać, stracić; wtopić
SJP.pl
wulgarnie: osoba schlebiająca komuś w celu pozyskania jego względów; dupowkręt, podlizuch, podlizywacz, lizus, komplemenciarz
SJP.pl
wcisnąć coś mocno, nacisnąć
SJP.pl
wciskać
SJP.pl
czasownik
(1.1) wciągać powietrze/wyziewy nosem lub ustami do płuc
Wiktionary
(1.1) Codziennie wdychasz nie tylko nikotynę i smołę, ale kwas pruski, cyjanek i masę innych trucizn - zapalał się coraz bardziej.
(1.1) Przez wiele obozowych dni i nocy więźniowie wdychali dym z kominów krematoriów.
Wiktionary
IPA: ˈvdɨxat͡ɕ, AS: vdyχać
Wiktionary
rzecz. wdech, wdychanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wciąganie powietrza lub wyziewów nosem lub ustami do płuc
Wiktionary
(1.1) Z badań wynika, że wdychanie dymu tytoniowego zwiększa zapadalność na raka płuc.
(1.1) Jednym z uzależnień, z którymi można się spotkać, jest wdychanie rozpuszczalników.
Wiktionary
czas. wdychać ndk.
rzecz. wdech mrz.
Wiktionary
zaimek przysłowny upowszechniający
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zawsze
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = eduk. wychowanie do życia w rodzinie
Wiktionary
nałożyć na siebie jakąś część ubrania
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. wdziewać)
(1.1) o rzeczy zakładanej na siebie założyć
Wiktionary
(1.1) Wdzieję strój pstrokaty dziwacznego kroju i pomiędzy kwiaty pobiegnę w tym stroju!
Wiktionary
rzecz. wdzianko n., odzieżówka ż.
Wiktionary
część stroju damskiego lub męskiego, rodzaj marynarki o luźnym kroju, nie tworząca kompletu ze spódnicą lub spodniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. żakiet lub marynarka, zazwyczaj o luźnym kroju
(1.2) żart. każde ubranie, strój
Wiktionary
IPA: ˈvʲd͡ʑãnkɔ, AS: vʹʒ́ãnko
Wiktionary
rzecz. wdziewanie n., wdzianie n., odzieżówka ż.
czas. wdziewać ndk., wdziać dk.
przym. wdziankowy
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) regionalnie: drzewo rozprzestrzeniające się na niezarośniętym terenie
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wdzięcznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wdzięczny; bardziej wdzięczny
SJP.pl
1. poczuwanie się do zobowiązań za doznane od kogoś dobro; chęć odwzajemnienia się;
2. bycie wdzięcznym, miłym, uroczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Wdzięczność – polski herb szlachecki nadawany żydowskim neofitom w okresie panowania Stanisława Augusta rodowi należącemu wcześniej prawdopodobnie do sekty frankistów.
Wikipedia
rzecz. wdzięczność ż.
Wiktionary
1. pragnący się odwzajemnić;
2. pełen wdzięku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen wdzięczności
(1.2) pełen wdzięku, gracji
Wiktionary
(1.1) Jestem ci wdzięczny za pomoc.
Wiktionary
IPA: ˈvʲd͡ʑɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: vʹʒ́ẽṇčny
Wiktionary
rzecz. wdzięczność ż., wdzięk mrz.
przysł. wdzięcznie
czas. wdzięczyć
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. czynić wdzięcznym, miłym dla oka, dodawać uroku, wdzięku
czasownik zwrotny niedokonany wdzięczyć się (dk. brak)
(2.1) robić wdzięczne, przymilne miny lub gesty, odzywać się przymilnie
(2.2) przen. demonstrować swoje zalety wdzięki, wabić wdziękami; wyglądać ładnie, wdzięcznie
Wiktionary
rzecz. wdzięk m., wdzięczność ż., wdzięki nmos., wdzięczenie n., zawdzięczanie n., zawdzięczenie n.
czas. zawdzięczać ndk., zawdzięczyć dk., powdzięczyć się dk.
przym. wdzięczny
przysł. wdzięcznie
Wiktionary
(1.1) zdobić, upiększać
(2.1) kokietować, przymilać się; pot. mizdrzyć się
Wiktionary
ogół cech decydujących o tym, że ktoś sprawia dobre wrażenie; urok; czar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sprawianie miłego wrażenia swoim wyglądem i / lub zachowaniem
Wiktionary
(1.1) Ależ ona posiada wdzięk, zwłaszcza jak się przeciąga.
Wiktionary
IPA: vʲd͡ʑɛ̃ŋk, AS: vʹʒ́ẽŋk
Wiktionary
rzecz. wdzięczność ż., wdzięki nmos.
przym. wdzięczny
przysł. wdzięcznie
czas. wdzięczyć
Wiktionary
(1.1) czar, gracja, powab, urok; książk. wdzięczność, charme
Wiktionary
ogół cech decydujących o tym, że ktoś sprawia dobre wrażenie; urok; czar
SJP.pl
Wdzięki (Dzięki) – część kolonii Wiązownica-Kolonia w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Staszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wikipedia
wdziorek jeżyniak - błonkówka z rodziny pilarzowatych
SJP.pl
wdzwaniać się - dodzwaniać się, by wziąć w czymś udział, np. w telekonferencji
SJP.pl
połączenie wdzwaniane - sposób łączenia się z internetem za pośrednictwem sieci telefonicznej; dostęp wdzwaniany, połączenie komutowane
SJP.pl
wdzwonić się - dodzwonić się, by wziąć w czymś udział, np. w telekonferencji
SJP.pl
wieś kaszubska
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Wdzydze, Wdzydze Kiszewskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wdzydzami, dotyczący Wdzydz
Wiktionary
rzecz. Wdzydze nmos.
Wiktionary
siłą umieszczać coś w czymś; wrażać
SJP.pl
siłą umieścić coś w czymś; wrazić
SJP.pl
1. tyle co: w;
2. nazwa litery v; fał
SJP.pl
przyimek
(1.1) zob. w.
Wiktionary
We (staronord. ve – „świętość”) – postać z mitologii nordyckiej, syn Borra i Bestli, brat Odyna i Wilego; uczestniczył wraz z braćmi w zniszczeniu rodu olbrzymów na czele z Ymirem.
Wikipedia
IPA: vɛ, AS: ve
Wiktionary
[czytaj: łeb] środowiskowo: sieć internetowa obejmująca serwery i tworzone na nich witryny, strony, zwłaszcza typu WWW; Web, WWW
SJP.pl
World Wide Web ([ˌwɜ:ldˌwaɪdˈwɛb]; z ang. sieć ogólnoświatowa, w skrócie WWW) – hipertekstowy, internetowy system informacyjny, w którym dokumenty i inne zasoby są identyfikowane za pomocą formatów URL i URI.
Wikipedia
cienkie płótno lniane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. cienkie płótno lniane
Wiktionary
IPA: ˈvɛba, AS: veba
Wiktionary
[czytaj: łeb] nazwisko obce
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Osoby:
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: łebselerejtor] w informatyce: program przyśpieszający ładowanie stron poprzez zmianę parametrów łącz
SJP.pl
[czytaj: łebdizajner] osoba projektująca strony internetowe
SJP.pl
Webmaster – projektant stron internetowych. Osoba zajmująca się projektowaniem, planowaniem, utrzymaniem, rozwojem, marketingiem i administracją stron internetowych oraz aplikacji w Internecie. Jest pierwszym punktem kontaktu w przypadku problemów technicznych, pytań lub sugestii dotyczących strony internetowej.
Wikipedia
jednostka strumienia indukcji magnetycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. jednostka pochodna układu SI, w której podawany jest strumień indukcji magnetycznej;
Wiktionary
Geografia:
Wikipedia
IPA: ˈvɛbɛr, AS: veber
Wiktionary
(1.1) skr. Wb
Wiktionary
urządzenie lub oprogramowanie umożliwiające korzystanie z telefonii internetowej w technologii VoIP
SJP.pl
seminarium (także wykład lub warsztaty) internetowe; webinarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) konferencja, prezentacja lub szkolenie dla grupy osób przeprowadzone przez Internet;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) webinarium
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) seminarium
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. webinarium n.
przym. webinarowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|webinar.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|webinarium.
źródła.
== webinar (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|ˈwebɪnɑː(r).
amer. IPA|ˈwebɪnɑːr.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-webinar.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) webinar
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. webinarium n.
przym. webinarowy
Wiktionary
(1.1) webinarium
Wiktionary
seminarium (także wykład lub warsztaty) internetowe; webinar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) konferencja, prezentacja lub szkolenie dla grupy osób przeprowadzone przez Internet;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muszę włączyć komputer, zanim rozpocznie się webinarium.
Wiktionary
przym. webinaryjny
rzecz. webinar mrz.
Wiktionary
(1.1) webinar
Wiktionary
związany z seminarium internetowym
SJP.pl
[czytaj: łebmejl] dostęp do poczty elektronicznej poprzez przeglądarkę stron WWW
SJP.pl
Webmail – aplikacja internetowa pozwalająca użytkownikom korzystać z usług poczty elektronicznej, przy wykorzystaniu przeglądarki internetowej w roli klienta poczty elektronicznej.
Wikipedia
[czytaj: łebmaster] w informatyce: twórca i redaktor strony internetowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) inform. administrator serwera WWW
Wiktionary
Webmaster – projektant stron internetowych. Osoba zajmująca się projektowaniem, planowaniem, utrzymaniem, rozwojem, marketingiem i administracją stron internetowych oraz aplikacji w Internecie. Jest pierwszym punktem kontaktu w przypadku problemów technicznych, pytań lub sugestii dotyczących strony internetowej.
Wikipedia
[czytaj: łebmasterka] w informatyce: twórczyni i redaktorka strony internetowej
SJP.pl
w gwarze poznańskiej: wiadro; wymborek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań, Kujawy. wiadro
Wiktionary
(1.1) wymborek
Wiktionary
dawny podatek na sprzęt przeciwpożarowy
SJP.pl
1. [czytaj: łebowy] przymiotnik od: web (internet), np. aplikacje webowe; internetowy, sieciowy;
2. przymiotnik od: weba (cienkie płótno lniane)
SJP.pl
[czytaj: łebpanel] środowiskowo: panel sterowania www dla operatorów
SJP.pl
[czytaj: łebrumer] osoba szukająca w internecie produktów, które chce nabyć i kupująca je w sklepie stacjonarnym
SJP.pl
[czytaj: łebruming] szukanie w internecie produktów, które chce się nabyć i kupowanie ich w sklepie stacjonarnym
SJP.pl
[czytaj: ŁEBster] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
trawa morska z rodziny rdestnicowatych, występująca u morskich wybrzeży Europy, Ameryki Północnej, Japonii i Chin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. pot. trawa morska z gatunku zostera morska, nazwa systematyczna|Zostera marina|L.|ref=tak.
Wiktionary
(1.1) (…) zabawiali się w chowanego na śliskich, morskim webłem obrosłych skałach, które ledwo że wystawały nad rozbryzgami pienistej kipieli.
Wiktionary
(1.1) kidzena, zostera morska, tasiemnica morska
Wiktionary
1. zdolność do odczuwania zapachów; zmysł powonienia;
2. przenośnie: zdolność przewidywania; intuicja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zmysł pozwalający czuć zapachy i substancje lotne; zmysł powonienia;
(1.2) przen. pot. instynkt, zdolność przewidywania konsekwencji drobnych zdarzeń
Wiktionary
Węch, powonienie – jeden z dwóch – obok smaku – zmysłów chemicznych. Działanie węchu polega na wykrywaniu zapachów (ich detekcji) i rozpoznawaniu bodźców, jakimi są cząsteczki określonych związków chemicznych lub ich mieszaniny (odoranty).
Wikipedia
(1.1) Ta róża wcale nie pachnie, chyba że straciłam węch.
(1.2) Kazik zawsze miał węch do interesów.
Wiktionary
IPA: vɛ̃w̃x, AS: vẽũ̯χ
Wiktionary
rzecz. wąchanie n.
czas. zwąchać, wąchać ndk.
przym. węchowy
przysł. węchowo
Wiktionary
(1.1) powonienie
(1.2) intuicja, instynkt, wyczucie; pot. niuch, nos
Wiktionary
Węchomózgowie (łac. rhinencephalon) – część kresomózgowia bezpośrednio powiązana ze zmysłem powonienia. Zbudowane jest z części obwodowej (opuszka węchowa) oraz korowej.
W obecnym mianownictwie anatomicznym węchomózgowie nie jest wyszczególniane jako osobna część kresomózgowia, a jego struktury należą bezpośrednio do części podstawnej kresomózgowia.
Wikipedia
przymiotnik od: węch
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze zmysłem węchu, odczuwalny węchem
Wiktionary
rzecz. węch mrz.
Wiktionary
(1.1) rzad. lub spec. olfaktoryczny
Wiktionary
[czytaj: wek] szklany słoik służący do przechowywania przetworów spożywczych; wek
SJP.pl
Słój (zdrobniale słoik) – rodzaj naczynia szklanego, rzadziej ceramicznego lub plastikowego, szczelnie zamykanego, wykorzystywanego najczęściej w gospodarstwie domowym do przechowywania produktów i przetworów żywnościowych, ale także w laboratoriach i muzeach – tam najczęściej do przechowywania okazów biologicznych itp., jak również w farmacji do przechowywania lekarstw. Pojemności słojów spotykanych najczęściej w gospodarstwie domowym wynoszą od jednego litra w dół, najmniejsze słoiczki, stosowane najczęściej w aptekach, nawet poniżej 50 mililitrów (z drugiej strony spotykane są także słoje znacznie większe, np. trzy- i pięciolitrowe, chętnie wykorzystywane do przechowywania np. ogórków konserwowych).
Wikipedia
[czytaj: wekować] konserwować produkty żywnościowe, gotując je w weckach (słoikach) zanurzonych w wodzie; wekować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|weckować.
Wiktionary
czas. weckować ndk.
Wiktionary
(1.1) wekowanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: ostrzyć lub polerować coś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zbiór starohinduskich tekstów spisanych w języku wedyjskim; Wedy
SJP.pl
Wikipedia
jeden z bramińskich systemów indyjskiej filozofii klasycznej
SJP.pl
Wedanta (dewanagari वेदान्त, trl. vedānta, „zwieńczenie wiedzy”) – jeden z nurtów klasycznej filozofii indyjskiej, zaliczany do tzw. sześciu ortodoksyjnych systemów (sad-darśana), opierający się na interpretacji myśli Upaniszad oraz Bhagawadgity w świetle Wedantasutry autorstwa Badarajany.
Wikipedia
zwolennik wedanty, jednej z ortodoksyjnych bramińskich szkół filozoficznych
SJP.pl
członek ludu zamieszkującego górskie obszary południowo-wschodniej Sri Lanki
SJP.pl
lud zamieszkujący górskie obszary południowo-wschodniej Sri Lanki
SJP.pl
Weddowie (Wannijala-Aetto „ludzie lasu”) – lud (około 400 osób) zamieszkujący obszary górskie południowo-wschodniej Sri Lanki. Posługują się językiem syngaleskim, należącym do indoaryjskiej grupy językowej, używają jednak pewnych słów wywodzących się z języka używanego na Cejlonie przed przybyciem Indoaryjczyków (np. ruhaŋ – przyjaciel; po syngalesku jalua). Na początku XX w. byli uważani za jeden z najbardziej pierwotnych ludów na Ziemi, asymilowanych przez Syngalezów. Ludność utrzymuje się ze zbieractwa, łowiectwa oraz uprawy ziemi.
Wikipedia
członkini ludu zamieszkującego górskie obszary południowo-wschodniej Sri Lanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka ludu zamieszkującego obszary górskie południowo-wschodniej Sri Lanki;
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Wedda ż.
przym. weddyjski
Wiktionary
dotyczący Weddów, rdzennych mieszkańców Sri Lanki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: wędka
Wiktionary
rzecz. wędka ż.
Wiktionary
firma cukiernicza
SJP.pl
Wedel – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Pinneberg.
Wikipedia
1. przestarzałe: popularna aktorka lub gwiazda filmowa; vedetta;
2. dawniej: warta, pikieta, straż; czujka, czata, wideta
SJP.pl
Placówka – element ubezpieczenia bezpośredniego wystawiany dla ochrony przed niespodziewanym napadem przeciwnika.
Wikipedia
[łedżłud] wyrób fajansowy lub kamionkowy wytwórni J. Wedgwooda
SJP.pl
skrót od: wędkarstwo, wędkarski (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
sprzęt służący do amatorskiego połowu ryb, składający się najczęściej z wędziska, żyłki, spławika i haczyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprzęt służący do amatorskiego połowu ryb, składający się najczęściej z wędziska, żyłki, spławika i haczyka;
Wiktionary
Wędka – sprzęt służący do połowu ryb w wędkarstwie. Składa się z wędziska, do którego przymocowana jest żyłka wędkarska, na której końcu znajduje się haczyk wędkarski z przynętą. Zakłada się, że pierwowzór wędki powstał na Hawajach. Była to linka zakończona hakiem z przynętą, przyczepiona do łodzi i za nią ciągnięta. Typowej wędki zaopatrzonej w około półtorametrowe wędzisko z bambusa po raz pierwszy używano w Chinach.
Wikipedia
IPA: ˈvɛ̃ntka, AS: vẽntka
Wiktionary
rzecz. wędkarz m., wędkowanie n., wędzisko n., nawęd m., wędkarstwo n., wędeczka ż.
czas. wędkować ndk.
przym. wędkowy, wędkarski
Wiktionary
(1.1) pot. kij
Wiktionary
kobieta łowiąca ryby na wędkę
SJP.pl
dotyczący wędkarza, wędkarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do wędkarstwa, związany z wędkarstwem
Wiktionary
(1.1) Wabiki możesz kupić w sklepie wędkarskim koło poczty.
Wiktionary
rzecz. wędkarstwo n., wędkowanie n., wędka ż., wędkarz mos.
czas. wędkować ndk.
Wiktionary
(1.1) sklep / sprzęt wędkarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj hobby i sportu, polegający na łowieniu ryb na wędkę;
Wiktionary
Wędkarstwo – rodzaj hobby, zajęcia rekreacyjnego i sportu, polegający na łowieniu ryb na wędkę.
Wyróżnia się sześć rodzajów wędkarstwa – w każdym z nich używa się innej, odpowiedniej metody wędkowania i przystosowanej do wybranej techniki łowienia wędki:
Wikipedia
(1.1) Wędkarstwo to moja pasja, jestem nawet redaktorem magazynu o tej tematyce.
(1.1) Mój ojciec jest fanatykiem wędkarstwa, dlatego nasz dom jest pełen wędek, kołowrotków i gazet „Super Karp”.
Wiktionary
IPA: vɛ̃ntˈkarstfɔ, AS: vẽntkarstfo
Wiktionary
rzecz. wędkarz mos., wędkowanie n., wędka ż.
przym. wędkarski
czas. wędkować ndk.
Wiktionary
1. osoba łowiąca ryby na wędkę;
2. dawniej: wytwórca wędek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba łowiąca ryby na wędkę
(1.2) środ. ktoś wyłudzający pieniądze na ulicy odwołując się do współczucia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój dziadek jest wędkarzem.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃ntkaʃ, AS: vẽntkaš
Wiktionary
rzecz. wędka ż., wędkarstwo n., wędkowanie n., powędkowanie n., nawęd m., wędzisko n., zwędzenie n., Wędkowy nmos., wędzidło n., wędzidełko n.
:: fż. wędkarka ż.
czas. wędkować ndk., powędkować dk., zwędzić dk.
przym. wędkarski, wędkowy, wędziskowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) łowić ryby przy pomocy wędki, głównie rekreacyjnie
(1.2) środ. przen. żebrać, naciągać naiwnych na pieniądze
Wiktionary
(1.1) W każdy pierwszy weekend miesiąca, wędkuję z Piotrkiem nad Nysą.
Wiktionary
IPA: vɛ̃ntˈkɔvat͡ɕ, AS: vẽntkovać
Wiktionary
rzecz. węda ż., wędka ż., wędkarz m., wędkarka ż., wędkowanie n., wędkarstwo n., wędzisko n., nawęd m.
czas. powędkować dk.
przym. wędkarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wędkować.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃ntkɔˈvãɲɛ, AS: vẽntkovãńe
Wiktionary
rzecz. wędka ż., węda, wędkarz m., wędkarka ż., wędkarstwo n.
czas. wędkować ndk.
przym. wędkarski
Wiktionary
→ wędka
SJP.pl
Wędkowy – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Tczew nad rzeką Szpęgawą. Wieś jest siedzibą sołectwa Wędkowy, w którego skład wchodzi również miejscowość Liniewko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
1. przestarzałe: według;
2. dawniej:
a) w pobliżu, obok;
b) naokoło czegoś
SJP.pl
przyimek
(1.1) …wyrażający zgodność z czymś, stosowność do czegoś
(1.2) …podający źródło informacji
(1.3) …wyrażający bliskość czasu i miejsca
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obok
Wiktionary
(1.1) Wedle planu udaliśmy się wieczorem do opery.
(1.2) Wedle profesora powinnaś iść go przeprosić.
(1.3) Leżał tak sobie wedle płota.
Wiktionary
IPA: ˈvɛdlɛ, AS: vedle
Wiktionary
(1.1) według, zgodnie z; przest. podle, podług
(1.2) według; przest. podle, podług
(1.3) blisko, koło, obok, około, według; przest. podle, podług
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. wyrób spożywczy z jednego kawałka mięsa (szynka, polędwica, baleron) lub z mięsa rozdrobnionego (kiełbasa, salceson), odpowiednio przyprawiony, zwykle wędzony, peklowany, rzadziej gotowany;
Wiktionary
Wędliny – wyroby mięsne, wyrób z rozdrobnionego, przyprawionego mięsa, zwykle wędzony i peklowany w naturalnej lub sztucznej osłonce.
Wędzonkami są przetwory mięsne wykonane z jednego peklowanego kawałka mięsa (szynka, baleron, boczek, polędwica). W produkcji wędlin i wędzonek stosuje się naturalne oraz sztuczne dodatki uszlachetniające.
Wikipedia
(1.1) Wolisz kanapki z żółtym serem czy z wędliną?
Wiktionary
IPA: vɛ̃nˈdlʲĩna, AS: vẽndlʹĩna
Wiktionary
rzecz. wędliniarnia ż., wędliniarz m.
:: zdrobn. wędlinka ż.
przym. wędliniarski, wędzony
Wiktionary
sklep, w którym sprzedaje się wyroby wędliniarskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hand. sklep z wędlinami
Wiktionary
(1.1) Wstąpię jeszcze do wędliniarni i kupię trochę frankfurterek na śniadanie.
Wiktionary
rzecz. wędlina ż.
Wiktionary
(1.1) masarnia, mięsny
Wiktionary
dotyczący wędliniarza, wędliniarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wędliniarstwem, dotyczący wędliniarstwa
Wiktionary
rzecz. wędliniarstwo n., wędlina ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: wędlina
SJP.pl
Wedel – niemiecki ród szlachecki pochodzący z Holsztynu, wzmiankowany na pocz. XIII w., następnie na Pomorzu – w ziemi stargardzkiej przed 1268 z ośrodkiem w Krępcewie, Krzywnicy, Chociwlu, Mielnie, potem również w Nowej Marchii w licznych ośrodkach zamkowo-miejskich (Korytowo k. Choszczna, Drawno z puszczą nad Drawą po 1268, Złocieniec, Tuczno, Mirosławiec po 1296, Świdwin 1319–1384, Ińsko, Recz po 1350), także w ziemi chojeńskiej (Krajnik Górny, Czartoryja k. Chojny). Jan (Janusz, Hans) Wedel, rycerz króla Władysława Jagiełły, założył w XV wieku polską linię rodu.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z firmą E.Wedel, wyprodukowany przez tę firmę
Wiktionary
(1.1) Uwielbiam wedlowskie ptasie mleczko.
(1.1) Wedlowscy mistrzowie od czekolady przygotowali kilka wielkich, słodkich pisanek
Wiktionary
IPA: vɛˈdlɔfsʲci, AS: vedlofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wedel m./ż.
Wiktionary
skrót
(1.1) = wędrowny
Wiktionary
Wędrogów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Kowiesy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wędrogów jest wsią liczącą kilkadziesiąt domów, zamieszkaną przez ok. 119 osób. Osada leży nad rzeką Chojnatką, przy drodze krajowej nr 8 (E67), która oddziela wieś od sąsiednich Kowies.
Okolicę Wędrogowa stanowią głównie pola uprawne, łąki i niewielkie lasy.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przebywać długą drogę skądś dokądś
Wiktionary
IPA: vɛ̃nˈdrɔvat͡ɕ, AS: vẽndrovać
Wiktionary
rzecz. wędrówka ż., wędrowiec m., wędrownik m., wędrowniczek m., wędrowniczka ż., wędrowanie n.
przym. wędrowny, wędrowniczy
czas. przywędrować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przemierzanie długiej drogi
(1.2) częste zmienianie miejsca pobytu
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃ndrɔˈvãɲɛ, AS: vẽndrovãńe
Wiktionary
rzecz. wędrówka ż., wędrowiec mos., wędrownik mos., wędrowniczek mos., wędrowniczka ż.
czas. wędrować
przym. wędrowny, wędrowniczy, wędrówkowy
Wiktionary
kobieta, która wędruje, zwłaszcza pieszo; podróżniczka
SJP.pl
osoba wędrująca, zwłaszcza pieszo; turysta, podróżnik, piechur, wędrownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto wędruje, porusza się pieszo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Coraz bardziej robi się swojsko, coraz przyjaźniej spogląda wędrowiec na te rozległe linie Parthenonu, na biały Erechtejon i na leżące niżej Propyleje.
Wiktionary
rzecz. wędrowanie n., wędrówka ż., wędrownik mos.
:: zdrobn. wędrowniczek mos.
czas. wędrować ndk.
przym. wędrowny
Wiktionary
(1.1) łazik, globtroter, obieżyświat, tramp, wędrowniczek, wędrownik, wagabunda
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) turyst. sport. piesze przemieszczanie się połączone z odwiedzaniem kolejnych miejsc
Wiktionary
Wędrówki zwierząt, migracje zwierząt – zazwyczaj sezonowe i regularne przemieszczanie się zwierząt (osobników, stad lub całych populacji) na różne odległości. Migracje występują u wszystkich kręgowców i u niektórych bezkręgowców. Zwierzęce wędrówki klasyfikowane są według kilku kryteriów.
Wikipedia
IPA: vɛ̃nˈdrufka, AS: vẽndrufka
Wiktionary
rzecz. wędrowanie n., wędrownik mos., wędrowniczka ż., wędrowiec mos., wędrowniczek mos.
czas. wędrować
przym. wędrowny, wędrowniczy, wędrówkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do wędrówki, związany z wędrówką
Wiktionary
(1.1) Do takich miejsc należy Nadmorski Park Krajobrazowy, który ze względu na specyfikę geograficzną (tzw. wąskie gardło wędrówkowe oraz północnobałtycki korytarz migracyjny) jest jednym z ważniejszych miejsc wędrówek, odpoczynku i zimowania licznych gatunków ptaków.
Wiktionary
rzecz. wędrowanie n., wędrówka ż.
Wiktionary
Wędrownicy – grupa metodyczna w organizacjach harcerskich, skupiająca młodzież ponadgimnazjalną i starszą. Symbolem wyróżniającym spośród innych grup jest naramiennik wędrowniczy.
Wikipedia
zdrobnienie od: wędrownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: wędrownik
(1.2) rzad. mały wędrowiec
Wiktionary
(1.2) „O Janku Wędrowniczku” jest tytułem zbiorku wierszy dla dzieci.
Wiktionary
rzecz. wędrowanie n., wędrowiec mos., wędrownik mos., wędrowniczka ż., wędrówka ż., zawędrowanie n.
czas. wędrować ndk., zawędrować dk., zawędrowywać ndk.
przym. wędrowny, wędrowniczy
Wiktionary
SJP.pl
Wędrowniczka – w ZHR czwarty, a w SHK Zawisza piąty żeński stopień harcerski. Przeznaczony dla harcerek w wieku 16-18 lat. Oznaczany poprzez złota lilijkę i złoty okrąg nabity na krzyż. W niektórych środowiskach ZHP używa się tej nazwy dla stopnia Harcerki Orlej.
Wikipedia
1. związany z odbywaniem wędrówek; podróżniczy, podróżny;
2. → wędrownik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wędrownika lub wędrowania
Wiktionary
rzecz. wędrówka ż., wędrowniczek mos., wędrownik m., wędrowniczka ż., wędrowanie n.
czas. wędrować ndk., zawędrować dk.
Wiktionary
osoba wędrująca, zwłaszcza pieszo; turysta, podróżnik, piechur, wędrowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. wędrowiec
Wiktionary
Wędrownicy – grupa metodyczna w organizacjach harcerskich, skupiająca młodzież ponadgimnazjalną i starszą. Symbolem wyróżniającym spośród innych grup jest naramiennik wędrowniczy.
Wikipedia
(1.1) Wielu wędrowników tutaj nie zagląda, bo odstrasza ich ta knieja.
Wiktionary
rzecz. wędrowanie n., wędrowiec mos., wędrowniczek m., wędrowniczka ż., wędrówka ż., zawędrowanie n.
czas. wędrować ndk., zawędrować dk., zawędrowywać ndk.
przym. wędrowny, wędrowniczy
Wiktionary
(1.1) wagabunda, wędrowiec
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odbywający wędrówkę; zmieniający miejsce pobytu; przenoszący się z miejsca na miejsce
Wiktionary
(1.1) W lipcu harcerze wyruszyli na obóz wędrowny.
Wiktionary
IPA: vɛ̃nˈdrɔvnɨ, AS: vẽndrovny
Wiktionary
rzecz. wędrówka ż., wędrowanie n., wędrowiec m., wędrownik m., wędrowniczek m., wędrowniczka ż.
czas. wędrować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wedrzeć się: wejść gdzieś siłą, przemocą, przedostać się gdzieś pokonując jakieś przeszkody, opór, a także: wdrapać się na coś, wspiąć się po czymś
SJP.pl
Wędrzyn (niem. Wandern) – kolonia w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Sulęcin.
Jest to osiedle wojskowe położone przy drodze wojewódzkiej nr 137. Na terenie osiedla znajdują się trzy jednostki wojska polskiego: 17 Brygada Zmechanizowana, 45 Wojskowy Oddział Gospodarczy oraz Komenda Poligonu zarządzająca Ośrodkiem Szkolenia Poligonowego Wojsk Lądowych w Wędrzynie. Osiedle leży na trasie linii kolejowej nr 364.
Wikipedia
z włoskiego "panorama" - pejzaż przedstawiający ujęcie całości miasta lub jego fragmenty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. dzieło (rysunek, sztych, obraz) przedstawiające panoramę miasta;
Wiktionary
Weduta (wł. veduta – widok, panorama) – obraz, rysunek lub rycina, przedstawiające ogólny widok miasta lub jego fragment, często ze sztafażem. Inaczej pejzaż miejski, prospekt.
Wikipedia
(1.1) Uczennice podarowały nauczycielce reprodukcję weduty dawnego Cieszyna.
Wiktionary
IPA: vɛˈduta, AS: veduta
Wiktionary
rzecz. wedutysta mos., wedutystka ż., wedutyzm mrz.
przym. wedutowy, wedutysta
Wiktionary
przymiotnik od: weduta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. związany z malowaniem wedut, dotyczący malowania wedut
Wiktionary
rzecz. wedutyzm mrz., weduta ż., wedutysta mos., wedutystka ż.
Wiktionary
artysta tworzący obrazy, rysunki lub sztychy z widokami miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. malarz miejskich krajobrazów: twórca wedut
Wiktionary
(1.1) W kilkanaście lat po Stachowiczu temat ten podjął krakowski malarz, nauczyciel Jana Matejki, znakomity wedutysta, Aleksander Płonczyński.
Wiktionary
rzecz. weduta ż., wedutyzm mrz.
:: fż. wedutystka ż.
przym. wedutowy
Wiktionary
artystka tworząca obrazy, rysunki lub sztychy z widokami miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. malarka miejskich krajobrazów: twórczyni wedut
Wiktionary
(1.1) W galerii prezentujemy kilka prac tej mało znanej wedutystki węgierskiej.
Wiktionary
rzecz. weduta ż.
:: fm. wedutysta mos.
przym. wedutowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. rodzaj malarski obejmujący panoramy miejskie
Wiktionary
Weduta (wł. veduta – widok, panorama) – obraz, rysunek lub rycina, przedstawiające ogólny widok miasta lub jego fragment, często ze sztafażem. Inaczej pejzaż miejski, prospekt.
Wikipedia
(1.1) Początkowo wedutyzm rozwijał się przede wszystkim w Wenecji, lecz z czasem malarstwo to zdobyło popularność w całej Europie.
Wiktionary
rzecz. weduta ż., wedutysta mos., wedutystka ż.
przym. wedutowy
Wiktionary
najstarsze teksty indoaryjskie, przede wszystkim o charakterze sakralnym, powstałe prawdopodobnie XV-V w. p.n.e.
SJP.pl
Wedy, Weda (dewanagari वेद „wiedza”) – święte księgi hinduizmu, najstarsza grupa religijnych tekstów sanskryckich, które stanowiły całość ówczesnej wiedzy człowieka o świecie ludzi i bogów; antologia tekstów z różnych okresów, o różnej tematyce, budowie i przeznaczeniu. Objętością Wedy przewyższają Biblię sześciokrotnie.
Wikipedia
najstarsza wersja języka staroindyjskiego; wedyjski
SJP.pl
język staroindoaryjski z rodziny indoeuropejskiej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wedyzmu
(1.2) dotyczący Wed/wed
Wiktionary
(1.1) Nasza przedchrześcijańska, słowiańska kultura jest identyczna z wedyjską, co jaskrawo uwidacznia się w mitologii wedyjskiej i słowiańskiej (…).
Wiktionary
IPA: vɛˈdɨjsʲci, AS: vedyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. weda ż., Wedy, wedyzm m.
Wiktionary
najstarsza religia indyjska oparta na Wedach - świętych księgach
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie do wędzenia mięs, ryb
SJP.pl
pomieszczenie, w którym wędzi się przetwory mięsne, ryby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pomieszczenie lub urządzenie do wędzenia
Wiktionary
Wędzenie – metoda konserwacji żywności (mięsa i przetworów mięsnych, ryb, serów, słodu itp.) za pomocą dymu. W wyniku tego procesu produkty żywnościowe uzyskują specyficzny zapach, smak i zabarwienie powierzchni. Obok solenia i suszenia wędzenie uznawane jest za jedną z najstarszych metod utrwalania żywności.
Wikipedia
(1.1) Umyte ryby powędrowały prosto do wędzarni.
(1.1) Wuj zbudował małą wędzarnię w ogrodzie przy kuchni.
Wiktionary
rzecz. wędzenie n.
czas. uwędzić dk., wędzić ndk., wędzić się ndk.
przym. wędzony
Wiktionary
wędzarstwo
SJP.pl
specjalista w zakresie wędzenia mięsa i ryb
SJP.pl
konserwować produkty, poddając je działaniu dymu pochodzącego ze spalanego drewna drzew liściastych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) kulin. konserwować żywność przy użyciu odpowiedniego dymu
czasownik zwrotny wędzić się
(2.1) kulin. być wędzonym (1.1)
(2.2) żart. przen. przebywać w miejscu o nasilonym zadymieniu lub gorącu
Wiktionary
rzecz. wędzarnia ż., wędzonka ż.
przym. wędzony
Wiktionary
cienki fałd skóry lub błony śluzowej, stanowiący połączenie jednego narządu z drugim, np. wędzidełko języka
SJP.pl
Wędzidełko (łac. frenulum) – blaszka lub fałd łączący ze sobą dwa elementy i ograniczający ich ruchomość.
Anatomia człowieka wyróżnia szereg wędzidełek w różnych częściach ciała, np. wędzidełko wargi górnej, wędzidełko wargi dolnej, wędzidełko języka, wędzidełko napletka, wędzidełko łechtaczki, wędzidełko warg sromowych.
Wikipedia
metalowa część uzdy wkładana koniowi do pyska, służąca do kierowania zwierzęciem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. element uprzęży (ogłowia) wkładany koniowi do pyska;
Wiktionary
Wędzidło – rodzaj kiełzna, element ogłowia wkładany koniowi do pyska w celu przekazywania mu sygnałów i kierowania nim. Istnieje wiele rodzajów wędzideł, które dzieli się ze względu na kryteria:
Wikipedia
IPA: vɛ̃ɲˈd͡ʑidwɔ, AS: vẽńʒ́idu̯o
Wiktionary
rzecz. wędkarz mos.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|zymbadło.
Wiktionary
długi, cienki kij stanowiący część wędki
SJP.pl
Wędka – sprzęt służący do połowu ryb w wędkarstwie. Składa się z wędziska, do którego przymocowana jest żyłka wędkarska, na której końcu znajduje się haczyk wędkarski z przynętą. Zakłada się, że pierwowzór wędki powstał na Hawajach. Była to linka zakończona hakiem z przynętą, przyczepiona do łodzi i za nią ciągnięta. Typowej wędki zaopatrzonej w około półtorametrowe wędzisko z bambusa po raz pierwszy używano w Chinach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wędzone mięso wieprzowe, przerośnięte tłuszczem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. kulin. wędzona wieprzowina, np. boczek, słonina, baleron
Wiktionary
Wędliny – wyroby mięsne, wyrób z rozdrobnionego, przyprawionego mięsa, zwykle wędzony i peklowany w naturalnej lub sztucznej osłonce.
Wędzonkami są przetwory mięsne wykonane z jednego peklowanego kawałka mięsa (szynka, baleron, boczek, polędwica). W produkcji wędlin i wędzonek stosuje się naturalne oraz sztuczne dodatki uszlachetniające.
Wikipedia
czas. wędzić
przym. wędzony
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) kulin. przyrządzony / przyrządzany w procesie wędzenia
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od wędzić
Wiktionary
rzecz. wędzenie n., wędzonka ż., wędlina ż., wędzarnia ż., wędzarnictwo n.
czas. wędzić ndk., uwędzić dk.
przym. wędzarniczy
Wiktionary
stosownie, adekwatnie do czegoś; zależnie od czegoś, w odniesieniu do czegoś, na podstawie czegoś; czyimś zdaniem
SJP.pl
przyimek
(1.1) …oznaczający, że coś odbywa się zgodnie z jakąś instrukcją, planem, poleceniem
(1.2) …wyrażający autora czegoś
Wiktionary
(1.1) Zawsze postępowała według wskazań własnej intuicji.
(1.1) Kucharz doprawiał zupę zawsze według smaku.
(1.2) Według mnie należało postąpić zupełnie inaczej.
Wiktionary
IPA: ˈvɛdwuk, AS: vedu̯uk
Wiktionary
(1.1) zgodnie z, wedle, podług
(1.2) wedle, podług
Wiktionary
[czytaj: łib] obraźliwie: osoba mająca obsesję na punkcie Japonii i kultury japońskiej
SJP.pl
[czytaj: łikend] koniec tygodnia, głównie sobota i niedziela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sobota i niedziela, także piątek wieczorem, dosł. koniec tygodnia;
Wiktionary
Weekend (ang. week „tydzień”, end „koniec”) – okres wolny od pracy i nauki trwający od piątkowego popołudnia do niedzieli włącznie.
Gdy bezpośrednio przed piątkiem lub po niedzieli przypada jeden lub więcej dni ustawowo wolnych nazywane jest to długi weekend.
Wikipedia
(1.1) Od poniedziałku myślę o weekendzie.
(1.1) W weekendy cała Polska wali do Biedronki, szczególnie jeśli to długi weekend.
(1.1) Kolejny weekend ze skokami w roli głównej już za nami.
(1.1) Odpowiedzią firmy była darmowa wysyłka i weekend megapromocji.
Wiktionary
przym. weekendowy
przysł. weekendowo
Wiktionary
(1.1) zapiątek
Wiktionary
[czytaj: łikendowicz] osoba, która przyjechała gdzieś na weekend
SJP.pl
[czytaj: łikendowiczka] kobieta, która przyjechała gdzieś na weekend
SJP.pl
osoba wyjeżdżająca gdzieś na weekend; weekendowicz
SJP.pl
przysłówek
(1.1) jak w weekend
Wiktionary
(1.1) 15 sierpnia autobusy będą jeździć weekendowo.
Wiktionary
rzecz. weekend m.
Wiktionary
[czytaj: łikendowy]
1. przeznaczony na weekend
2. trwający w czasie weekendu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący weekendu, odbywający się w weekend
Wiktionary
(1.1) Owszem ludzie jeszcze przyjeżdżają, ale jest ich znacznie mniej. Poza tym, większość to turyści weekendowi — mówi mężczyzna handlujący pamiątkami.
Wiktionary
rzecz. weekend m.
Wiktionary
[czytaj: łikendzik] zdrobnienie od: weekend
SJP.pl
skrót od: węgierski
SJP.pl
skrót
(1.1) = węgierski
Wiktionary
Wikipedia
najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Lutni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Lutni; jedna z najjaśniejszych gwiazd na niebie;
Wiktionary
Wega (Alfa Lyrae, α Lyr) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Lutni, piąta co do jasności gwiazda nocnego nieba. Obserwowana wielkość gwiazdowa: +0,03m. Odległa od Słońca o 25 lat świetlnych.
Wikipedia
IPA: ˈvɛɡa, AS: vega
Wiktionary
(1.1) α Lyrae
Wiktionary
wegetariański kebab
SJP.pl
mężczyzna niespożywający żadnych produktów pochodzenia zwierzęcego (w tym również miodu, jaj oraz mleka i jego przetworów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek przestrzegający zasad weganizmu, niejedzący żadnych pokarmów pochodzenia zwierzęcego
Wiktionary
Weganizm – styl życia, którego jedną z cech jest stosowanie diety wegańskiej, czyli rezygnacja ze spożywania produktów zwierzęcych.
Weganie rezygnują ze spożywania nie tylko mięsa, ale także innych produktów pochodzenia zwierzęcego, których wytwarzanie wiąże się z eksploatacją zwierząt, takich jak nabiał (w tym jajka) oraz miód. Weganie nie stosują kosmetyków i nie kupują ubrań powstałych z odzwierzęcych surowców (skóry, futra, wełna, jedwab), nie biorą udziału w rozrywkach, w których wykorzystuje się zwierzęta (polowania, rodeo, cyrk). Bojkotują także wszelkie produkty testowane na zwierzętach. Zawieszenie przestrzegania tych zasad dopuszczają tylko wtedy, gdy jest to niezbędne do przetrwania.
Wikipedia
(1.1) Patrik Baboumian, najsilniejszy weganin na świecie (…) udowadnia, że można być weganinem i strongmanem jednocześnie.
Wiktionary
IPA: vɛˈɡãɲĩn, AS: vegãńĩn
Wiktionary
rzecz. weganizm m.
:: fż. weganka ż.
przym. wegański, wege
przysł. wegańsko
czas. weganizować
Wiktionary
(1.1) roślinożerca, fitofag
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. spoż. wegański zamiennik mięsa
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. od weganin
Wiktionary
ścisła forma wegetarianizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) styl życia dążący do minimalizacji wykorzystywania zwierząt w celach konsumpcyjnych, tj. wykluczający jedzenie mięsa i pokarmów zawierających składniki pochodzenia zwierzęcego (nabiał, jajka, żelatynę) i odrzucający produkty wytworzone z użyciem zwierząt (np. futro, skórzaną odzież, kosmetyki testowane na zwierzętach);
Wiktionary
Weganizm – styl życia, którego jedną z cech jest stosowanie diety wegańskiej, czyli rezygnacja ze spożywania produktów zwierzęcych.
Weganie rezygnują ze spożywania nie tylko mięsa, ale także innych produktów pochodzenia zwierzęcego, których wytwarzanie wiąże się z eksploatacją zwierząt, takich jak nabiał (w tym jajka) oraz miód. Weganie nie stosują kosmetyków i nie kupują ubrań powstałych z odzwierzęcych surowców (skóry, futra, wełna, jedwab), nie biorą udziału w rozrywkach, w których wykorzystuje się zwierzęta (polowania, rodeo, cyrk). Bojkotują także wszelkie produkty testowane na zwierzętach. Zawieszenie przestrzegania tych zasad dopuszczają tylko wtedy, gdy jest to niezbędne do przetrwania.
Wikipedia
(1.1) Weganizm proponuje postawę etyczną polegającą na odrzuceniu wszelkich dóbr i korzyści mogących mieć źródło w cierpieniu zwierząt.
Wiktionary
IPA: vɛˈɡãɲism̥, AS: vegãńism̦
Wiktionary
rzecz. weganin m., weganka ż.
przym. wegański
przysł. wegańsko
czas. weganizować
Wiktionary
sporządzać wegańską wersję potrawy
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) kulin. spoż. opracowywać wegańską wersję potrawy tradycyjnie zawierającej składniki pochodzenia zwierzęcego
(1.2) zmieniać charakter miejsca lub imprezy na wegański
Wiktionary
(1.1) Mój chłopak lubi weganizować mięsne potrawy, które pamięta z dzieciństwa.
Wiktionary
rzecz. weganizacja, weganizm, weganin, weganka
przym. wegański
Wiktionary
kobieta praktykująca weganizm, tzn. niejedząca mięsa ani żadnych produktów odzwierzęcych (jajek, nabiału, miodu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta przestrzegająca zasad weganizmu, będąca na diecie wegańskiej, nie jedząca pokarmów pochodzenia zwierzęcego
Wiktionary
(1.1) Jest weganką i tego nie zmieni. Gdy dosiada konia nie używa bata i zakłada najmniejsze i najłagodniej zakończone ostrogi.
Wiktionary
IPA: vɛˈɡãnka, AS: vegãnka
Wiktionary
rzecz. weganin m., weganizm m.
przym. wegański
przysł. wegańsko
czas. weganizować
Wiktionary
przymiotnik od: weganizm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z weganizmem, dotyczący weganizmu
(1.2) kulin. bez mięsa, ryb i innych produktów pochodzenia zwierzęcego (tj. nabiału, tłuszczów zwierzęcych, jajek, owoców morza, miodu)
(1.3) rzad. stworzony bez użycia produktów pochodzenia zwierzęcego, także. nietestowany na zwierzętach
Wiktionary
(1.1) Pomimo wielu przedsięwzięć, reżyserka, blogerka i niezależna perkusistka rockowa Eleni Vlachos jest jednoosobowym tornadem wegańskiego aktywizmu.
(1.3) Na szczęście istnieje taki portal jak Barnivore, gdzie możemy znaleźć wszelkie informacje o tym, czy dany alkohol jest wegański.
Wiktionary
IPA: vɛˈɡãj̃sʲci, AS: vegãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. weganizm m., weganin m., weganka ż., wegańskość ż.
przysł. wegańsko
czas. weganizować
Wiktionary
(1.2) roślinny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wegański, zgodny z weganizmem
Wiktionary
(1.1) Od siedmiu lat odżywiam się wegańsko.
Wiktionary
rzecz. weganizm m., weganin m., weganka ż., wegańskość ż.
przym. wegański
Wiktionary
→ wegański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wegańskie; cecha tych, którzy są wegańscy
Wiktionary
przym. wegański
przysł. wegańsko
Wiktionary
pionowy element konstrukcyjny w formie słupa drewnianego lub kamiennego po bokach drzwi lub okna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. belka, która ogranicza z boku otwór drzwiowy lub okienny wspierający łuk lub nadproże;
Wiktionary
Węgar (węgarek) – pionowy element przy otworze okiennym lub drzwiowym otrzymany przez wysunięcie cegieł dla ścian murowanych lub dostawienie pionowych słupków dla ścian drewnianych lub kamiennych. Stanowi on oparcie dla ościeżnicy. Niezbędny jest on do ościeżnic regulowanych, aby je bezinwazyjnie zamontować.
Wikipedia
IPA: ˈvɛ̃ŋɡar, AS: vẽŋgar
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. węgarek m.
przym. węgarkowy
Wiktionary
(1.1) węgarek
Wiktionary
zdrobnienie od: węgar
SJP.pl
Węgar (węgarek) – pionowy element przy otworze okiennym lub drzwiowym otrzymany przez wysunięcie cegieł dla ścian murowanych lub dostawienie pionowych słupków dla ścian drewnianych lub kamiennych. Stanowi on oparcie dla ościeżnicy. Niezbędny jest on do ościeżnic regulowanych, aby je bezinwazyjnie zamontować.
Wikipedia
przymiotnik od: węgarek
SJP.pl
skrótowo: wegetariański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. wegetariański, także. wegański
w użyciu rzeczownikowym, rodzaj męski i żeński
(2.1) pot. wegetarianin, wegetarianka, także. weganin, weganka
(2.2) pot. dopełnienie mięsa
Wiktionary
(2.1) Udało mi się już zachęcić do bycia wege dwie koleżanki i mam zamiar dalej zachęcać ludzi do tego zdrowego stylu życia.
Wiktionary
IPA: ˈvɛɡɛ, AS: vege
Wiktionary
rzecz. weganin mos.
Wiktionary
kotlet wegetariański, np. z buraków, kaszy jaglanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. wegański lub wegetariański kotlet przygotowany np. z ciecierzycy, kaszy jaglanej, fasoli, soczewicy itd.
(1.2) kulin. wegański lub wegetariański odpowiednik hamburgera, zawierający kotlet pochodzenia roślinnego w miejsce kotleta mięsnego
Wiktionary
(1.1) Wegeburgery z kaszy jaglanej i buraków wyszły naprawdę przepyszne, polecam!.
Wiktionary
potocznie: punkt gastronomiczny, w którym podaje się dania wegetariańskie
SJP.pl
mieszanka przypraw i suszonych warzyw używana do zup, dań mięsnych, warzywnych, duszonych i grillowanych; vegeta
SJP.pl
1. procesy życiowe roślin, ich wzrost, rozwój
2. ogół procesów fizjologicznych organizmu
3. puste, bierne, bezcelowe, pozbawione perspektyw życie człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. procesy wzrostu i rozwoju zachodzące jednocześnie lub oddzielnie w organizmie rośliny
(1.2) przen. życie człowieka bez aspiracji i perspektyw rozwoju
Wiktionary
Wzrost i rozwój roślin – proces wzrostu i rozwoju zachodzące jednocześnie lub oddzielnie w organizmie rośliny. Przez wzrost w fizjologii rozwoju rozumie się proces nieodwracalnego powiększania ciała rośliny. Wzrost zachodzi w określonych strefach rośliny w wyniku podziałów komórek i zwiększania ich objętości. Rozwój rozumiany szeroko obejmuje zarówno wzrost, jak i różnicowanie, tworzenie wzorca i morfogenezę. W sensie wąskim rozwój obejmuje różnicowanie, a morfogeneza jest efektem wzrostu i różnicowania.
Wikipedia
(1.1) Ruch obiegowy Ziemi przy stałym nachyleniu osi obrotu sprawia, że warunki oświetlenia Ziemi zmieniają się w rytmie rocznym, co pociąga za sobą zmiany klimatyczne oraz wpływa na wegetację roślin i tryb życia zwierząt.
Wiktionary
rzecz. wegetatywność ż., wegetowanie ż.
czas. wegetować ndk.
przym. wegetacyjny, wegetatywny
przysł. wegetatywnie
Wiktionary
dotyczący wegetacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wegetacją, odnoszący się do wegetacji
Wiktionary
(1.1) Za początek okresu wegetacyjnego przyjmuje się też zakwitanie leszczyny, kaczeńca, podbiału, a za koniec – opadanie liści kasztanowca i brzozy.
Wiktionary
rzecz. wegetacja ż., wegetatywność ż., wegetowanie ż.
czas. wegetować ndk.
przym. wegetatywny
przysł. wegetatywnie
Wiktionary
człowiek wyłączający z diety mięso, ryby i wszystkie albo tylko niektóre produkty pochodzenia zwierzęcego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który nie je mięsa
Wiktionary
Wegetarianizm, dawniej jarstwo – świadome i celowe wyłączanie z diety mięsa, w tym ryb, owoców morza i owadów. Wiąże się również z unikaniem innych produktów pochodzenia zwierzęcego, w szczególności pochodzących z uboju, takich jak smalec lub żelatyna.Wegetarianizm może być wybrany z pobudek moralnych, religijnych, zdrowotnych, ekologicznych, bądź ekonomicznych. Zróżnicowana dieta wegetariańska jest odpowiednia dla ludzi w każdym wieku.
Wikipedia
(1.1) Zrób coś bezmięsnego, bo Anka i Tomek są wegetarianami.
Wiktionary
IPA: ˌvɛɡɛtarʲˈjä̃ɲĩn, AS: vegetarʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. wegetarianizm m., wegetarianista m.
:: fż. wegetarianka
przym. wegetariański
przysł. wegetariańsko
Wiktionary
(1.1) jarosz; przest. wegetarianista
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. wegetarianin
Wiktionary
rzecz. wegetarianin m., wegetarianka ż., wegetarianizm m.
przym. wegetariański
Wiktionary
odżywianie się wyłącznie pokarmem roślinnym i nabiałem; niejedzenie mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sposób odżywiania się charakteryzująca się wyłączeniem z posiłków produktów mięsnych;
Wiktionary
Wegetarianizm, dawniej jarstwo – świadome i celowe wyłączanie z diety mięsa, w tym ryb, owoców morza i owadów. Wiąże się również z unikaniem innych produktów pochodzenia zwierzęcego, w szczególności pochodzących z uboju, takich jak smalec lub żelatyna.Wegetarianizm może być wybrany z pobudek moralnych, religijnych, zdrowotnych, ekologicznych, bądź ekonomicznych. Zróżnicowana dieta wegetariańska jest odpowiednia dla ludzi w każdym wieku.
Wikipedia
(1.1) Badania naukowców z uniwersytetu w Southampton wykazały, że inteligentniejsze dzieci częściej decydują się na wegetarianizm w wieku dorosłym.
Wiktionary
IPA: ˌvɛɡɛtarʲˈjä̃ɲism̥, AS: vegetarʹi ̯ä̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. wegetarianin m., wegetarianista m., wegetarianka ż.
przym. wegetariański
przysł. wegetariańsko
Wiktionary
kobieta stosująca dietę wyłączającą mięso, ryby i wszystkie lub tylko niektóre produkty pochodzenia zwierzęcego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: wegetarianin
Wiktionary
(1.1) Zrób coś bezmięsnego, bo Anka jest wegetarianką.
Wiktionary
IPA: ˌvɛɡɛtarʲˈjãnka, AS: vegetarʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. wegetarianizm m.
:: fm. wegetarianin m., wegetarianista m.
przym. wegetariański
przysł. wegetariańsko
Wiktionary
(1.1) jaroszka
Wiktionary
→ wegetarianizm, → wegetarianin; jarski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. o jedzeniu: pozbawiony mięsa
(1.2) kulin. o jedzeniu: pozbawiony mięsa i niektórych albo wszystkich produktów pochodzenia zwierzęcego
(1.3) związany z wegetarianizmem, dotyczący wegetarianizmu
Wiktionary
(1.1) Nasza restauracja specjalizuje się w daniach wegetariańskich.
Wiktionary
IPA: ˌvɛɡɛtarʲˈjä̃j̃sʲci, AS: vegetarʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. wegetarianizm m., wegetarianin m., wegetarianista m., wegetarianka ż., wegetariańskość ż.
przysł. wegetariańsko
Wiktionary
(1.1-2) jarski, bezmięsny, postny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wegetariański
Wiktionary
(1.1) Anioły stołują się jedynie dla towarzystwa i tylko wegetariańsko. Anioły są intelektualistami.
(1.1) Każdego dnia prowadził zawodową korespondencję, jeździł na rowerze, jadł wegetariańsko i ćwiczył na hantlach. Wieczorami czytał książki, grywał w warcaby i tonął w stosach krzyżówek.
Wiktionary
rzecz. wegetarianizm m., wegetarianin m., wegetarianka ż.
przym. wegetariański
Wiktionary
(1.1) jarsko
Wiktionary
rozmnażanie bezpłciowe, przez podział, pączkowanie, cebule, kłącza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wegetatywne
Wiktionary
przym. wegetatywny, wegetacyjny
przysł. wegetatywnie
rzecz. wegetacja ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z podstawowymi procesami fizjologicznymi organizmu
(1.2) związany z bezpłciowym rozmnażaniem się organizmów żywych
Wiktionary
IPA: ˌvɛɡɛtaˈtɨvnɨ, AS: vegetatyvny
Wiktionary
rzecz. wegetacja ż., wegetatywność ż., wegetowanie ż.
czas. wegetować
przym. wegetacyjny
przysł. wegetatywnie
Wiktionary
1. u roślin: rozwijać się, rosnąć
2. prowadzić puste, bezcelowe, pozbawione perspektyw życie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. przewegetować)
(1.1) fizj. wieść życie ograniczone do procesów fizjologicznych
(1.2) bot. rozwijać się jako roślina
(1.3) przen. ledwo bytować, bez perspektywy lepszej przyszłości
Wiktionary
rzecz. wegetacja ż., wegetowanie n.
przym. wegetacyjny, wegetatywny
Wiktionary
(1.2) rosnąć, rozwijać się
Wiktionary
1. pierwiastek chemiczny o symbolu C i liczbie atomowej 6, występujący w naturze w dwóch odmianach: diamentu i grafitu;
2. skała osadowa, powstała z obumarłych części roślin, stosowana jako paliwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu C i liczbie atomowej 6;
(1.2) geol. bryłka rudy z dużą zawartością węgla (1.1), materiał opałowy;
(1.3) szt. materiał rysunkowy w formie patyczków miękkiego węgla drzewnego
(1.4) szt. technika artystyczna posługująca się węglem (1.3) oraz rysunek nią wykonany;
(1.5) grudka żaru
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Diament to jedna z krystalicznych postaci węgla.
(1.2) Sto lat temu większość statków było napędzanych węglem.
(1.3) Antoni Kamieński (…) odwiedził również pisarkę w Grodnie i wówczas naszkicował węglem jeden z bardziej znanych jej portretów.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃ŋʲɟɛl, AS: vẽŋʹǵel
Wiktionary
rzecz. węglan mrz., węglarz mos., węglowiec mrz., węgielnica ż., węglarka ż., węglarstwo n., węglik m.
:: zdrobn. węgielek mrz.
czas. zwęglać ndk., zwęglić dk.
przym. węglowy, węglanowy, węglarski
Wiktionary
(1.1) symbol. C
(1.2) czarne złoto; gw-pl|Górny Śląsk|wóngiel.
Wiktionary
mały kawałek węgla; żarzący się kawałek węgla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: węgiel
(1.2) mały kawałek węgla
(1.3) rel. krążek z węgla drzewnego wkładany po rozżarzeniu do trybularza
Wiktionary
(1.2) Zamiast oczu dzieci wprawiły bałwankowi dwa węgielki, zamiast nosa marchewkę.
(1.3) Ministrant rozpalił węgielek trybularzowy i włożył go do trybularza.
Wiktionary
rzecz. węglowiec mrz., węglarz mos., węgiel mrz., węglarka ż.
przym. węglowy
Wiktionary
mały kawałek węgla; żarzący się kawałek węgla
SJP.pl
Węgielka (Odontosia) – rodzaj motyli z rodziny garbatkowatych.
Motyle o krępej budowy ciele. Głowa ich jest zaopatrzona w nieowłosione oczy złożone, krótkie głaszczki i uwstecznioną ssawkę, natomiast pozbawiona jest przyoczek. Czułki osiągają mniej więcej połowę długości przedniego skrzydła i wykazują dymorfizm płciowy w budowie, będąc ząbkowanymi u samicy, zaś piłkowanymi lub obustronnie grzebykowanymi u samca. Szeroki tułów porasta wełniste owłosienie. Pokrycie skrzydeł łuskami jest słabe, wskutek czego skrzydła nieco prześwitują. Przepaski poprzeczne przedniego skrzydła są ostro ząbkowane, ale mogą być niewyraźne. W użyłkowaniu przedniego skrzydła wspólny pień żyłek radialnej i pierwszej medialnej jest mniej więcej dwukrotnie dłuższy niż wolne odcinki tychże żyłek. Na tylnej krawędzi przedniego skrzydła leży dobrze rozwinięty ząb z włosowatych łusek. Odnóża tylnej pary mają dwie pary ostróg na goleniach.
Wikipedia
przyrząd geodezyjny do wytyczania kątów prostych, pełnych i półpełnych; winkiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvɛ̃ŋʲɟɛlʲˈɲit͡sa, AS: vẽŋʹǵelʹńica
Wiktionary
(1.1) skr. Nor
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bud. dotyczący węgła
Wiktionary
IPA: vɛ̃ŋʲˈɟɛlnɨ, AS: vẽŋʹǵelny
Wiktionary
rzecz. węgieł
przym. węgłowy
Wiktionary
1. koń rasy węgierskiej;
2. wino węgierskie; węgrzyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości węgierskiej, obywatel Węgier, mieszkaniec Węgier
forma rzeczownika.
(2.1) D. od: Węgry
Wiktionary
Węgrzy (także Madziarzy / Madziarowie, węg. l.poj. magyar, l.mn. magyarok) – naród europejski z grupy ludów ugrofińskich, zamieszkujący głównie własne państwo narodowe – Węgry w Europie Środkowej, posługujący się językiem węgierskim.
Wikipedia
(1.1) W 1956 r. Węgrzy zorganizowali powstanie przeciwko Związkowi Radzieckiemu.
(2.1) Marysia wróciła właśnie z Węgier.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃ŋʲɟɛr, AS: vẽŋʹǵer
Wiktionary
rzecz. Węgry nmos., węgierszczyzna ż., węgierskość ż., węgierski mrz., węgierskie n., węgier mos./mzw., węgrzyn mos./mzw., węgrzynek mos./mzw., węgierka ż.
:: fż. Węgierka ż.
przym. węgierski
Wiktionary
(1.1) pot. Madziar
Wiktionary
odmiana śliwy; owoc tej śliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej narodowości węgierskiej, obywatelka Węgier, mieszkanka Węgier
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W półfinale Azerki zagrają z Węgierkami.
Wiktionary
IPA: vɛ̃ŋʲˈɟɛrka, AS: vẽŋʹǵerka
Wiktionary
rzecz. Węgry nmos., węgierszczyzna ż., węgierskość ż., węgierski mrz., węgierskie n., węgier mos./mzw., węgrzyn mos./mzw., węgrzynek mos./mzw., węgierka ż.
:: fm. Węgier mos.
przym. węgierski
Wiktionary
(1.1) pot. Madziarka
Wiktionary
związany z Węgrami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Węgrami, dotyczący Węgier lub Węgrów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. ugrofiński język używany przez Węgrów;
(2.2) lekcja węgierskiego (2.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gulasz to tradycyjna węgierska zupa.
(2.1) On uczy się węgierskiego.
(2.2) Co robiliście wczoraj na węgierskim?
Wiktionary
IPA: vɛ̃ŋʲˈɟɛrsʲci, AS: vẽŋʹǵersʹḱi
Wiktionary
rzecz. węgierszczyzna ż., Węgry nmos., Węgier m., Węgierka ż., węgierskość ż., węgierka ż., węgrzyn mzw.
przysł. po węgiersku
Wiktionary
(1.1) skr. węg.; gw-pl|Górny Śląsk|uherski.
Wiktionary
dotyczący Węgier i Polski
SJP.pl
przymiotnik od: Węgierska Górka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Węgierskiej Górki
Wiktionary
rzecz. Węgierska Górka m., węgierskogórczanin m., węgierskogórczanka ż.
Wiktionary
1. posługujący się językiem węgierskim;
2. napisany w języku węgierskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem węgierskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem węgierskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem węgierskim
(1.3) udostępniany, spisany, utrwalony lub stworzony w języku węgierskim
Wiktionary
IPA: vɛ̃ŋʲˈɟɛrskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: vẽŋʹǵerskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
zespół cech charakterystycznych dla Węgier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest węgierskie; cecha tych, którzy są węgierscy
Wiktionary
rzecz. węgierszczyzna ż., Węgry nmos., Węgier m., Węgierka ż., węgierka ż., węgrzyn m., węgrzynek m., węgier m., węgierski mrz.
przym. węgierski
przysł. węgierskie
Wiktionary
1. język węgierski;
2. wszystko, co jest charakterystyczne dla Węgier lub stamtąd pochodzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. język węgierski
(1.2) to, co węgierskie
Wiktionary
przym. węgierski
rzecz. węgrzyn mzw./mos., Węgier mos., Węgierka ż., węgierski mrz., węgierskość ż., Węgry lm nm.
Wiktionary
miejsce zetknięcia się dwu ścian zewnętrznych budynku; narożnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. zewnętrzny róg budynku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uciekinier pobiegł za węgieł.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃ŋʲɟɛw, AS: vẽŋʹǵeu̯
Wiktionary
przym. węgielny, węgłowy
Wiktionary
(1.1) róg; pot. winkiel
Wiktionary
sól kwasu węglowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny, sól lub ester kwasu węglowego;
Wiktionary
Węglany – grupa związków chemicznych, soli i estrów kwasu węglowego.
Wikipedia
(1.1) Wiele węglanów metali bardzo słabo rozpuszcza się w wodzie.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃ŋɡlãn, AS: vẽŋglãn
Wiktionary
rzecz. węglowiec mrz., węglarz mos., węglarka ż., węgiel
przym. węglanowy, węglowy
Wiktionary
nasycać ciecz dwutlenkiem węgla; saturować
SJP.pl
przymiotnik od: węglan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. dotyczący węglanu
Wiktionary
rzecz. węglan mrz.
Wiktionary
sól kwasu węglowego
SJP.pl
Węglany – grupa związków chemicznych, soli i estrów kwasu węglowego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
węglarek gronowiec - owad z rodziny kózkowatych
SJP.pl
kolejowy wagon towarowy o otwartym od góry nadwoziu i uniwersalnym zastosowaniu, przystosowany zasadniczo do przewozu ładunków masowych takich jak: węgiel, drewno, kamień, warzywa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kolej. pot. tender, wagon do przewożenia węgla używanego jako paliwo lokomotywy parowej
(1.2) kolej. wagon z burtami służący do przewozu materiałów sypkich, m.in. węgla;
(1.3) metalowy pojemnik z uchwytem, służący do noszenia węgla do pieca
(1.4) pot. węgiel w ilości mieszczącej się w węglarce (1.1-3)
(1.5) daw. uczn. uczennica paląca papierosy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Palacz spadł z węglarki.
(1.2) Złodzieje ukradli węgiel z węglarki.
(1.4) Elektrownia spala dwie węglarki na godzinę.
Wiktionary
IPA: vɛ̃ŋɡˈlarka, AS: vẽŋglarka
Wiktionary
rzecz. węgiel m., węglan m., węglarz m., węglowiec m., węgielnica ż., węglarstwo n., węglik m., węgielek m.
przym. węglowy, węglanowy, węglarski, węglarkowy
Wiktionary
(1.1) tender
(1.3) reg. śl. kołkastla, kółkastla.
Wiktionary
1. pomieszczenie do przechowywania węgla; węglownia;
2. miejsce, gdzie wypalany jest węgiel drzewny;
3. piec do wypalania węgla
SJP.pl
przymiotnik od: węglarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dziedzina zajmująca się wytwarzaniem węgla drzewnego
Wiktionary
Węglarstwo – rzemiosło polegające na wytwarzaniu węgla drzewnego, zajmowali się nim węglarze, zanikło w XIX w.
Wikipedia
rzecz. węglarz mzw./mos., węgiel mrz., węglarka ż.
Wiktionary
1. człowiek zajmujący się handlem węgla, pracujący w składzie węgla;
2. członek tajnego stowarzyszenia politycznego założonego we Włoszech w XIX wieku, w celu walki o niepodległość i zjednoczenie kraju; karbonariusz;
3. dawniej: człowiek zajmujący się wypalaniem węgla drzewnego; kurzak;
4. lis o czarnym umaszczeniu nóg, brzucha i pyska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. ktoś, kto zajmuje się wyrabianiem węgla drzewnego;
(1.2) zaw. ktoś, kto zajmuje się handlem węglem lub jego dowozem
(1.3) hist. zob. karbonariusz.
(1.4) zob. smolarz.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) łow. lis wyróżniający się czarnym umaszczeniem pyska, podbrzusza i stawek
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Raz jeden węglarz szedł do lasu wypalać węgiel i spotkał niedźwiedzia.
(1.2) Potem parowóz gwizdnie, ciągnie pociąg do Warszawy, a z wagonu węglarz zabiera węgiel na wóz i przywozi do nas.
(1.3) Podejrzewano go o kontakty z francuską tajną organizacją rewolucyjną węglarzy i […] wtrącono do więzienia.
(2.1) Łapy błotnych węglarzy mają rozstaw palców większy, ułatwiający im poruszanie się na gruncie grząskim i zapadającym, jednakże są krótsze.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃ŋɡlaʃ, AS: vẽŋglaš
Wiktionary
rzecz. węgiel m., węglan m., węglowiec m., węgielnica ż., węglarka ż., węglarstwo n., węgielek m., węglik m.
przym. węglowy, węglanowy, węglarski
Wiktionary
(1.1) kurzak
Wiktionary
forma rzeczownika.
(1.1) plural|węgiel.
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) pot. węglowodany
Wiktionary
(2.1) Węgle utrzymują wysoki poziom glikogenu w mięśniach, który jest twoim paliwem podczas intensywnego treningu.
Wiktionary
spalać się na węgiel; zwęglać się
SJP.pl
Węgleniec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, w gminie Jędrzejów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. powodować przemianę substancji pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego w węgle kopalne; uwęglać;
2. dawniej: spalać na węgiel; zwęglać;
3. węglić się - uwęglać się, przetwarzać się w węgle kopalne; zwęglać się
SJP.pl
związek węgla z metalem; karbidek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny węgla z metalem lub półmetalem;
(1.2) przest. węgielek (zdrobn. od: węgiel)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. węglowiec mrz., węglarz mos., węgiel mrz., węglarka ż.
przym. węglowy
Wiktionary
związek węgla z metalem; karbidek
SJP.pl
Węgliki – nieorganiczne związki chemiczne złożone z atomów węgla i atomów metalu albo półmetalu (krzemu czy boru), mającymi mniejszą od węgla elektroujemność. Wyróżnia się węgliki jonowe, węgliki kowalencyjne, węgliki międzywęzłowe (metaliczne) i węgliki pośrednie.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Węglinek, Węgliniec, Węgliny
Wikipedia
mieszkaniec Węglińca (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Węglińca (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Węgliniec (niem. Kohlfurt) – miasto w Polsce w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Węgliniec.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa jeleniogórskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2023 miasto miało 2657 mieszkańców (761. miejsce w kraju).
Wikipedia
IPA: vɛ̃ŋɡˈlʲĩɲɛt͡s, AS: vẽŋglʹĩńec
Wiktionary
przym. węgliniecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: węglowy - zawierający węgiel (pierwiastek)
SJP.pl
obfitujący w węgiel; dostarczający węgla; zawierający węgiel
SJP.pl
dotyczący organicznych związków chemicznych, czyli związków zawierających przynajmniej jeden atom węgla
SJP.pl
dotyczący organicznych związków chemicznych, czyli związków zawierających przynajmniej jeden atom węgla
SJP.pl
1. pierwiastek z 4 grupy układu okresowego;
2. statek do przewozu węgla
SJP.pl
Węglowce – pierwiastki 14 (daw. IVA lub IV głównej) grupy układu okresowego. Są to węgiel (C), krzem (Si), german (Ge), cyna (Sn), ołów (Pb) i flerow (Fl).
Wikipedia
Węglowice (niem. Kuhlhausen) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Wręczyca Wielka.
Wieś leży około 15 km na południe od Kłobucka, w pobliżu węzła kolejowego w Herbach Nowych.
Wikipedia
1. pierwiastek z 4 grupy układu okresowego;
2. statek do przewozu węgla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. masowiec do transportu węgla;
Wiktionary
Węglowiec (ang. collier) – rodzaj masowca przystosowanego do przewozu węgla. Charakterystyczne dla tego typu jednostek były duże luki ładunkowe.
Był to typ statków, które do wybuchu II wojny światowej najczęściej zawijały do portu w Gdyni. Najbardziej znanymi polskimi węglowcami były „Francuzy” towarzystwa Żegluga Polska (Katowice, Kraków, Toruń, Poznań i Wilno) i „Robury” towarzystwa Polskarob.
Wikipedia
IPA: vɛ̃ŋɡˈlɔvʲjɛt͡s, AS: vẽŋglovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. węgiel m., węglan m., węglarz m., węgielnica ż., węglarka ż., węglarstwo n., węgielek m., węglik m.
przym. węglowy, węglanowy, węglarski
Wiktionary
używana dawniej żarówka z nicią węglową, wytrzymała na wstrząsy, dająca żółte światło
SJP.pl
Wikipedia
1. pomieszczenie do przechowywania węgla; węglarnia;
2. zespół urządzeń do przygotowania węgla wsadowego w gazowniach i koksowniach
SJP.pl
związek chemiczny składający się z węgla, wodoru i tlenu; cukier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny składający się z atomów węgla, wodoru i tlenu;
Wiktionary
Węglowodany, sacharydy – w ścisłym znaczeniu są to organiczne związki chemiczne składające się z atomów węgla oraz wodoru i tlenu, w takiej proporcji, że na każdy atom węgla przypadają dwa atomy wodoru i jeden tlenu, o ogólnym wzorze sumarycznym: Cn(H2O)n. W szerszym znaczeniu zalicza się do nich ich pochodne otrzymywane w wyniku redukcji lub utleniania ich grup hydroksylowych lub karbonylowych, a także wymianę jednej lub więcej grup hydroksylowych na atom wodoru lub inne grupy organiczne.
Wikipedia
(1.1) Nie jest możliwe na dłuższą metę utrzymanie tak niskiej podaży węglowodanów jak sugerują niektóre współczesne diety.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃ŋɡlɔˈvɔdãn, AS: vẽŋglovodãn
Wiktionary
przym. węglowodanowy
Wiktionary
(1.1) sacharyd, węgle
Wiktionary
przymiotnik od: węglowodan
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący węglowodanów
Wiktionary
(1.1) Jakie zmiany w OUN mogą spowodować zaburzenia gospodarki węglowodanowej?
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃ŋɡlɔvɔdãˈnɔvɨ, AS: vẽŋglovodãnovy
Wiktionary
rzecz. węglowodan m.
Wiktionary
związek chemiczny składający się z węgla, wodoru i tlenu; cukier
SJP.pl
Węglowodany, sacharydy – w ścisłym znaczeniu są to organiczne związki chemiczne składające się z atomów węgla oraz wodoru i tlenu, w takiej proporcji, że na każdy atom węgla przypadają dwa atomy wodoru i jeden tlenu, o ogólnym wzorze sumarycznym: Cn(H2O)n. W szerszym znaczeniu zalicza się do nich ich pochodne otrzymywane w wyniku redukcji lub utleniania ich grup hydroksylowych lub karbonylowych, a także wymianę jednej lub więcej grup hydroksylowych na atom wodoru lub inne grupy organiczne.
Wikipedia
związek chemiczny składający się z węgla i wodoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny organiczny złożony wyłącznie z atomów węgla i wodoru;
Wiktionary
Węglowodory – organiczne związki chemiczne zawierające w swojej strukturze wyłącznie atomy węgla i wodoru. Wszystkie one składają się z podstawowego szkieletu węglowego (powiązanych z sobą atomów węgla) i przyłączonych do tego szkieletu atomów wodoru. Sam pierwiastek węgiel nie jest jednak węglowodorem.
Wikipedia
przym. węglowodorowy
Wiktionary
przymiotnik od: węglowodór
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. zbudowany głównie z atomów węgla i wodoru
Wiktionary
(1.1) Węglowodorowym analogiem tetry jest metan.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃ŋɡlɔvɔdɔˈrɔvɨ, AS: vẽŋglovodorovy
Wiktionary
rzecz. węglowodór
Wiktionary
związek chemiczny składający się z węgla i wodoru
SJP.pl
Węglowodory – organiczne związki chemiczne zawierające w swojej strukturze wyłącznie atomy węgla i wodoru. Wszystkie one składają się z podstawowego szkieletu węglowego (powiązanych z sobą atomów węgla) i przyłączonych do tego szkieletu atomów wodoru. Sam pierwiastek węgiel nie jest jednak węglowodorem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: węgiel
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący węgla; przewożący węgiel; poruszający się na węgiel
(1.2) chem. dotyczący węgla jako pierwiastka chemicznego; składający się z węgla
Wiktionary
(1.1) Do nabrzeża zacumował jakiś węglowy statek z Cypru.
(1.2) Włókna węglowe są bardzo lekkie i wytrzymałe.
Wiktionary
IPA: vɛ̃ŋɡˈlɔvɨ, AS: vẽŋglovy
Wiktionary
rzecz. węglan m., węglarz m., węglowiec m., węgielnica ż., węglarka ż., węglarstwo n., węglik m., węgielek m., węgiel m.
przym. węglanowy, węglarski
Wiktionary
goniąc kogoś lub coś, głównie zwierzęta, wpędzić je do środka czegoś (np. owce do zagrody); wgonić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeka w Polsce i Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka przepływająca przez terytorium Polski i Rosji (obwód królewiecki), wypływa z jeziora Mamry, wraz z Instruczą tworzy Pregołę;
Wiktionary
Węgorapa (ros. Анграпа, niem. Angerapp) – rzeka, przepływająca przez terytorium Polski i Rosji (obwód królewiecki).
Wypływa z jeziora Mamry, przepływa przez Węgorzewo i po połączeniu z Instruczą tworzy Pregołę. Długość rzeki (uwzględniając jej naturalne koryto), wynosi 172 km, w tym 66 km znajduje się na terenie Polski (biorąc jako główny nurt kanał odcinający Wielką Pętlę Węgorapy – odpowiednio 139,9 km oraz 44 km), reszta na terenie obwodu królewieckiego.
Wikipedia
przym. węgorapski
Wiktionary
choroba wywoływana przez węgorka jelitowego
SJP.pl
Węgorczyca (strongyloidoza, łac. strongyloidosis, ang. strongyloidiasis) – choroba pasożytnicza wywołana przez nicienia węgorka jelitowego (Strongyloides stercoralis), który cały cykl rozwojowy może odbyć w organizmie człowieka, może więc wskutek autozakażenia doprowadzać do wieloletniego przebiegu choroby.
Wikipedia
nicień, pasożyt kręgowców i roślin
SJP.pl
przymiotnik od: węgorek
SJP.pl
urządzenie rybackie do połowu węgorzy spływających do morza
SJP.pl
Węgornia (kaszb. Wãgòrniô, niem. Aalbeck) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce.Według danych na dzień 31 grudnia 2006 roku wieś zamieszkuje 54 mieszkańców.
Wikipedia
słodkowodna larwa minogów o ciele wydłużonym, robakowatym i słabo rozwiniętych oczach pokrytych skórą, żyjąca w mule dennym; robaczyca, ślepica
SJP.pl
Ślepica (ammocoetes) – larwa minogokształtnych zwana inaczej węgornicą lub robaczycą, pod wieloma względami różniąca się od osobników dorosłych. Początkowo została opisana jako odrębny gatunek Ammocoetes branchialis, w wielu regionach Polski nazywany ślepicą.
Wikipedia
1. rodzaj pułapki na ryby;
2. osoba łowiąca węgorze
SJP.pl
Węgornik (niem. Aalgraben) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Police na skraju Puszczy Wkrzańskiej.
Przynależność polityczno-administracyjna:
Wikipedia
drapieżna ryba z rodziny węgorzowatych, o wydłużonym, wężowatym ciele, żyjąca w wodach słodkich, na tarło wędrująca do morza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. ryba z rodziny nazwa systematyczna|Anguillidae|ref=tak., węgorzowatych;
(1.2) kulin. spoż. mięso węgorza (1.1) lub potrawa z niego
(1.3) hazardowa gra w domino
Wiktionary
Węgorz może oznaczać:
Wikipedia
(1.1) Węgorz jest rybą aktywną nocą.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃ŋɡɔʃ, AS: vẽŋgoš
Wiktionary
rzecz. węgorzyca ż., węgorzowate nmos.
:: zdrobn. węgorzyk m.
przym. węgorzowy, węgorzowaty
Wiktionary
mieszkaniec Węgorzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Węgorzewa
(1.2) osoba pochodząca z Węgorzewa, urodzona w Węgorzewie
Wiktionary
(1.1) Węgorzewianin został zatrzymany i trafił do policyjnego aresztu.
Wiktionary
rzecz. Węgorzewo n.
:: fż. węgorzewianka ż.
przym. węgorzewski
Wiktionary
mieszkanka Węgorzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Węgorzewa
(1.2) kobieta pochodząca z Węgorzewa, urodzona w Węgorzewie
Wiktionary
(1.1) Szanowne węgorzewianki! W najbliższą sobotę wszystkie panie w wieku 50+ zapraszamy na bezpłatne badania mammograficzne.
Wiktionary
rzecz. Węgorzewo n.
:: fm. węgorzewianin m.
przym. węgorzewski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Węgorzewo (dawniej Węgobork, niem. Angerburg, lit. Ungura, maz. Wéngobork) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Węgorzewo.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Węgorzewo liczyło 10 563 mieszkańców i miało powierzchnię 10,88 km².
Wikipedia
(1.1) Urząd Miejski w Węgorzewie w poniedziałki jest czynny od 8.00 do 16.00, a w pozostałe dni tygodnia od 7.30 do 15.30.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃ŋɡɔˈʒɛvɔ, AS: vẽŋgoževo
Wiktionary
rzecz. węgorzewianin m., węgorzewianka ż.
przym. węgorzewski
Wiktionary
(1.1) hist. Węgobork
Wiktionary
przymiotnik od: Węgorzewo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Węgorzewa, związany z Węgorzewem
Wiktionary
(1.1) Powiat węgorzewski od północy graniczy z obwodem królewieckim.
Wiktionary
rzecz. Węgorzewo n., węgorzewianin m., węgorzewianka ż.
Wiktionary
rząd ryb promieniopłetwych; niedopłetwe
SJP.pl
Węgorzokształtne (Anguilliformes), niedopłetwe, gardzielcokształtne, sakkofaryngokształtne (Apodes) – rząd ryb promieniopłetwych obejmujący ryby morskie i dwuśrodowiskowe, o silnie wydłużonym ciele, m.in. węgorze, kongery i mureny. Jest to najliczniejszy w gatunki rząd ryb z nadrzędu elopsopodobnych. W zapisie kopalnym są znane od środkowej kredy.
Wikipedia
o cechach węgorzokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
rodzina ryb kostnoszkieletowych, o ciele silnie wydłużonym, bocznie spłaszczonym w części ogonowej; drapieżne, większość życia spędzają w wodach słodkich (rzekach i jeziorach), do morza wędrują tylko na tarło, po którym prawdopodobnie giną
SJP.pl
Węgorzowate (Anguillidae) – rodzina katadromicznych ryb z rzędu węgorzokształtnych (Anguilliformes). Wszystkie gatunki są poławiane gospodarczo. Jedynym przedstawicielem rodziny w wodach Polski jest węgorz europejski.
Wikipedia
o cechach węgorzowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) podobny do węgorza; taki jak węgorz
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. zwykle w lm. węgorzowate: przedstawiciel pewnej rodziny ryb kostnoszkieletowych
Wiktionary
rzecz. węgorz mzw.
Wiktionary
(1.1) węgorzokształtny
Wiktionary
przymiotnik od: węgorz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny węgorzycowatych
Wiktionary
Węgorzyca (Zoarces viviparus) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny węgorzycowatych (Zoarcidae).
Wikipedia
(1.1) Węgorzyca to ryba drapieżna.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃ŋɡɔˈʒɨt͡sa, AS: vẽŋgožyca
Wiktionary
rzecz. węgorz m.
Wiktionary
rodzina ryb z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
Węgorzycowate (Zoarcidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.
Wikipedia
o cechach węgorzycowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
1. zdrobnienie od: węgorz;
2. młody węgorz
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
mieszkaniec miasta: Węgorzyno
SJP.pl
mieszkanka miasta: Węgorzyno
SJP.pl
Węgorzynko (niem. Wangerinenhof, kaszub. Wãgòrzënko) – wieś w Polsce położona na Pojezierzu Bytowskim, w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Miastko.
Przez teren wsi przebiega Droga krajowa nr 21 oraz drogi powiatowe nr 1717G (Miastko-Trzcinno) oraz nr 1716G (łącząca DK21 z drogą powiatową 1717G). Przez teren wsi przebiegała nieistniejąca Linia kolejowa Bytów - Miastko, która obecnie jest szlakiem rowerowym. Na trasie wycieczkowej znajdują się trzy dobrze zachowane wiadukty kolejowe.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. jezioro na Pojezierzu Ińskim;
3. jezioro na Pojezierzu Kaszubskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Węgorzyno (do 1946 niem. Wangerin) – miasto w Polsce położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, nad jeziorem Węgorzyno. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Węgorzyno.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto miało 3021 mieszkańców.
Ośrodek usługowy i wypoczynkowy; przemysł spożywczy i drzewny; przystań wodna.
Węgorzyno uzyskało lokację miejską w 1460.
Wikipedia
IPA: ˌvɛ̃ŋɡɔˈʒɨ̃nɔ, AS: vẽŋgožỹno
Wiktionary
przymiotnik od: Węgorzyno
SJP.pl
1. koń rasy węgierskiej;
2. wino węgierskie; węgrzyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
(1.2) geogr. wieś w Polsce;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lm. od: Węgier
Wiktionary
Węgrów – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, siedziba gminy wiejskiej Liw, gminy miejskiej Węgrów i powiatu węgrowskiego (w latach 1867–1975 i od 1999).
Węgrów położony jest w Obniżeniu Węgrowskim, na prawym brzegu rzeki Liwiec. Przez miasto przepływa struga Czerwonka.
Wikipedia
IPA: ˈvɛ̃ŋɡruf, AS: vẽŋgruf
Wiktionary
rzecz. węgrowianin mos., węgrowianka ż.
przym. węgrowski
Wiktionary
mieszkaniec Węgrowa
SJP.pl
mieszkanka Węgrowa
SJP.pl
→ Węgrów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Węgrowa, związany z Węgrowem
Wiktionary
rzecz. Węgrów mrz., węgrowianin mos., węgrowianka ż.
Wiktionary
1. koń rasy węgierskiej;
2. wino węgierskie; węgrzyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. państwo w Europie;
Wiktionary
Węgry (węg. Magyarország, [ˈmɒɟɒrorsaːɡ]) – państwo śródlądowe w Europie Środkowej, od 1955 członek ONZ, od 1999 członek NATO, od 2004 członek Unii Europejskiej. Jest również członkiem Grupy Wyszehradzkiej. Graniczy ze Słowacją, Słowenią, Austrią, Chorwacją, Serbią, Rumunią i Ukrainą.
Wikipedia
(1.1) Węgry są krajem europejskim.
(1.1) Mariusz właśnie wrócił z Węgier.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃ŋɡrɨ, AS: vẽŋgry
Wiktionary
rzecz. węgierszczyzna ż., węgierski mrz., Węgier mos., Węgierka ż., węgrzyn mzw., węgierskość ż.
przym. węgierski
przysł. po węgiersku
Wiktionary
(1.1) śląsk. Madźary, Wyngry; hist. polit. Republika Węgierska (1989 – 2012); Węgierska Republika Ludowa, skr. WRL (1949 – 1989)
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Węgrzce Wielkie
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wino węgierskie; węgier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) przest. enol. wino węgierskie
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przest. handlarz domokrążca (pierwotnie narodowości węgierskiej)
(2.2) gwara. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przynieś, waćpanna, węgrzyna z piwnicy!
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃ŋɡʒɨ̃n, AS: vẽŋgžỹn
Wiktionary
rzecz. Węgry nmos., Węgier mos., Węgierka ż., węgierszczyzna ż., węgierskość ż., węgierski mrz., węgierskie n., węgier mos./mzw., węgrzynek mos., węgierka ż.
:: zdrobn. węgrzynek mzw.
przym. węgierski
Wiktionary
(1.1) węgier; zdrobn. węgrzynek
(2.1) węgier
Wiktionary
zdrobnienie od: węgrzyn (wino)
SJP.pl
Węgrzynek – część wsi Chełmiec, w gminie Chełmiec, powiecie nowosądeckim, w województwie małopolskim.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Węgrzynowice – wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Budziszewice.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego. Wieś typowo rolnicza – mieszkańcy zajmują się uprawą zboża, ziemniaków i hodowlą zwierząt.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: węgieł
SJP.pl
język wehikularny - język naturalny używany podczas podróży i w kontaktach handlowych na obszarach o dużej różnorodności językowej
SJP.pl
zdrobnienie od: wehikuł
SJP.pl
1. nietypowy, dziwaczny, staromodny pojazd;
2. w powieściach lub filmach fantastycznonaukowych: urządzenie przenoszące ludzi w przeszłość lub przyszłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żart. środek transportu
Wiktionary
IPA: vɛˈxʲikuw, AS: veχʹikuu̯
Wiktionary
(1.1) pojazd
Wiktionary
niemieckie wojsko okresu III Rzeszy (1935-1945); wermacht
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. w latach 1935-1946 całość wojsk III Rzeszy, wraz z marynarką i lotnictwem, z wyłączeniem jednak jednostek Waffen-SS;
Wiktionary
Wehrmacht (z niem. „siła zbrojna”) – całość sił zbrojnych III Rzeszy z wyłączeniem Waffen-SS, utworzona 16 marca 1935 roku, ustawą o powszechnym obowiązku służby wojskowej, która stanowiła jednostronne zerwanie klauzul militarnych traktatu wersalskiego (1919).
Wikipedia
rzecz. wehrmachtowiec mos., wermachtowiec mos.
przym. wehrmachtowski, wermachtowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz Wermachtu
Wiktionary
IPA: ˌvɛrmaxˈtɔvʲjɛt͡s, AS: vermaχtovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. wermacht, Wehrmacht, wermachtowiec
przym. wermachtowski, wehrmachtowski
Wiktionary
(1.1) wermachtowiec
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od Wehrmacht, wehrmachtowiec
Wiktionary
IPA: ˌvɛrmaxˈtɔfsʲci, AS: vermaχtofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. wermacht, Wehrmacht, wermachtowiec, wehrmachtowiec
przym. wermachtowski
Wiktionary
[czytaj: wajgel] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
[czytaj: wejl] nazwisko, m.in. André Weil (1906-1998) - matematyk francuski
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: wajl] nazwisko, m.in. Kurt Weill (1900-1950) - kompozytor niemiecki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: wajmar] miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia;
Wiktionary
Weimar – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, jedno z europejskich centrów kulturalnych.
Wikipedia
rzecz. weimarczyk mos., weimarka ż.
przym. weimarski
Wiktionary
[czytaj: wajmarczyk] mieszkaniec Weimaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Weimaru
Wiktionary
rzecz. Weimar mrz.
:: fż. weimarka ż.
przym. weimarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Weimaru
Wiktionary
rzecz. Weimar mrz.
:: fm. weimarczyk mos.
przym. weimarski
Wiktionary
[czytaj: wajmarski] przymiotnik od: Weimar (miasto w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Weimarem, dotyczący Weimaru, pochodzący z Weimaru (miasta w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Weimar mrz., weimarczyk mos., weimarka ż.
Wiktionary
[czytaj: wajnbrand] niemiecka odmiana brandy; winiak
SJP.pl
[czytaj: wajner] nazwisko
SJP.pl
Miejscowość w USA:
Osoby:
Wikipedia
Weinert:
Wikipedia
[czytaj: wajnsberg] nazwisko
SJP.pl
Weinsberg (MAF: /ˈvaɪ̯nsˌbɛʁk/, posłuchaj) – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w rejencji Stuttgart, w regionie Heilbronn-Franken, w powiecie Heilbronn, siedziba związku gmin Raum Weinsberg. Leży nad rzeką Sulm, ok. 5 km na wschód od Heilbronn, przy autostradach A81, A6, drodze krajowej B39 i linii kolejowej Crailsheim–Bruchsal.
Wikipedia
[czytaj: wajnsztajn] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Ludzie:
W Wielkiej Brytanii:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, m.in.: Wojciech Weiss (1875-1950), malarz, grafik i rysownik
SJP.pl
Geografia:
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: WAJC-zeker] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik "wejdź" wzmocniony partykułą "-żeż"
SJP.pl
starożytne miasto etruskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto etruskie, przeciwnik Rzymu, zdobyte przez niego w 396 roku p.n.e.;
Wiktionary
Weje (łac. Veii, wł. Veio) – jedno z 12 potężnych miast-państw etruskich. Leżało ok. 20 km na północ od Rzymu.
Swoją świetność przeżyło w VIII–VI wiekach p.n.e. W V wieku p.n.e. istniała tam szkoła rzeźbiarska. Jej głównym przedstawicielem był rzeźbiarz Wulka.
Wikipedia
przym. wejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Wejherowo n.
przym. wejherowski
Wiktionary
mieszkaniec Wejherowa
SJP.pl
mieszkanka Wejherowa
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto powiatowe w Polsce, w województwie pomorskim;
Wiktionary
Wejherowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Wejrowò, niem. Neustadt in Westpreußen) – miasto w województwie pomorskim, położone na pograniczu Pojezierza Kaszubskiego i Pradoliny Redy-Łeby, nad rzeką Redą. Stanowi element Małego Trójmiasta Kaszubskiego, jest również częścią aglomeracji trójmiejskiej. Siedziba powiatu wejherowskiego i gminy Wejherowo. W latach 1975-1998 w województwie gdańskim. Wchodzi w skład Komunalnego Związku Gmin „Dolina Redy i Chylonki” oraz Doliny Logistycznej.
Wikipedia
(1.1) Poproszę dwa bilety do Wejherowa.
Wiktionary
IPA: ˌvɛjxɛˈrɔvɔ, AS: vei ̯χerovo
Wiktionary
rzecz. Wejher mrz., wejherowianin mos., wejherowianka ż.
przym. wejherowski
Wiktionary
przymiotnik od: Wejherowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Wejherowa, związany z Wejherowem
Wiktionary
rzecz. Wejher mrz., Wejherowo n., wejherowianin m., wejherowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wejman:
Wikipedia
gatunek sosny północnoamerykańskiej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. spojrzeć
Wiktionary
rzecz. wejrzenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spojrzenie wgłąb czegoś
(1.2) dokładne zapoznanie się z czymś
Wiktionary
czas. wejrzeć dk.
Wiktionary
1. idąc, dostać się dokądś; wkroczyć;
2. wspiąć się na coś, wzbić się;
3. zagłębić się w coś, wcisnąć się;
4. zbadać, zainteresować się czymś; wniknąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) dokonany od|wchodzić.
forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.
(2.1) D. lm. od: wejście
Wiktionary
IPA: vɛjɕt͡ɕ, AS: vei ̯ść
Wiktionary
rzecz. wejście n., wejściówka ż., wchód m., wchodzenie n.
czas. wchodzić ndk.
przym. wejściowy, wchodowy, wchodny
Wiktionary
(1.1) daw. wnijść, wniść
Wiktionary
1. idąc, dostać się dokądś; wkroczyć;
2. wspiąć się na coś, wzbić się;
3. zagłębić się w coś, wcisnąć się;
4. zbadać, zainteresować się czymś; wniknąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, przez które można gdzieś wejść, wkroczyć
(1.2) czynność wchodzenia, przejścia do jakiegoś miejsca
(1.3) pojawienie się
(1.4) czynność pojawienia się
(1.5) gwara radiowa czas, kiedy słyszymy prowadzącego audycję
(1.6) pot. przen. dostęp do intratnych znajomości
(1.7) rel. czynność rozpoczynająca Mszę Świętą; przejście kapłana z zakrystii do ołtarza
(1.8) inform. dane podawane do systemu
(1.9) elektron. gniazdo (w urządzeniu), do którego wkłada się wtyczkę przewodu podającego sygnał lub energię
Wiktionary
(1.1) Potem trzeci szereg — bud zielonych, czerwonych i żółtych, gdzie przy wejściu jaśniały potworne malowidła, a na dachu ukazywali się jaskrawo odziani pajace, albo olbrzymie lalki.
Wiktionary
IPA: ˈvɛjɕt͡ɕɛ, AS: vei ̯śće
Wiktionary
rzecz. wejściówka ż., wchodzący m., wchodzenie n.
czas. wchodzić ndk., wejść dk.
przym. wejściowy
Wiktionary
w informatyce:
1. zespół urządzeń sprzętowych i operacji programowych do kontaktu procesu ze światem zewnętrznym; input-output, I/O;
2. urządzenie wejścia-wyjścia - urządzenie zewnętrzne do komunikacji komputera z otoczeniem, np. klawiatura, mysz, monitor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bilet upoważniający do wejścia bez rezerwacji miejsca siedzącego
(1.2) środ. bilet umożliwiający wejście na przedstawienie w teatrze z możliwością zajęcia wolnego miejsca
Wiktionary
(1.1) Udało mi się zdobyć wejściówkę na mszę z papieżem w Krakowie.
(1.2) Mama kolegi załatwiła nam wejściówki na „Zakonnicę w przebraniu” na 20.
Wiktionary
rzecz. wejście mrz., wchodzenie n.
czas. wchodzić ndk., wejść dk.
przym. wejściowy
Wiktionary
(1.2) wyjściówka
Wiktionary
→ wejście
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od wejście
Wiktionary
IPA: vɛjɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: vei ̯śćovy
Wiktionary
rzecz. wejście n., wchodzenie n., wejściówka ż.
czas. wejść, wchodzić
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wejsuny (niem. Weissuhnen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida, nad jeziorami Wejsunek i Warnołty.
Wieś stanowi sołectwo Wejsuny,Do 1954 roku siedziba gminy Wejsuny. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Wejsuny. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
szklany słoik służący do przechowywania przetworów spożywczych; weck
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) słoik z pokrywką ze szkła, szczelnie zamykany za pomocą gumowej uszczelki i metalowego zacisku, przeznaczony do przechowywania przetworów
(1.2) spoż. przetworzona żywność stanowiąca zawartość weka (1.1)
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: weka
Wiktionary
Słój (zdrobniale słoik) – rodzaj naczynia szklanego, rzadziej ceramicznego lub plastikowego, szczelnie zamykanego, wykorzystywanego najczęściej w gospodarstwie domowym do przechowywania produktów i przetworów żywnościowych, ale także w laboratoriach i muzeach – tam najczęściej do przechowywania okazów biologicznych itp., jak również w farmacji do przechowywania lekarstw. Pojemności słojów spotykanych najczęściej w gospodarstwie domowym wynoszą od jednego litra w dół, najmniejsze słoiczki, stosowane najczęściej w aptekach, nawet poniżej 50 mililitrów (z drugiej strony spotykane są także słoje znacznie większe, np. trzy- i pięciolitrowe, chętnie wykorzystywane do przechowywania np. ogórków konserwowych).
Wikipedia
(1.1) Weki nie nadają się do pasteryzacji na sucho (w piekarniku), bo pod wpływem suchego powietrza o wysokiej temperaturze rozpadają się gumki uszczelniające.
(1.2) Lato i jesień to najlepsza pora na robienie weków.
Wiktionary
rzecz. wekowanie n.
czas. wekować ndk., zawekować dk.
Wiktionary
(1.1) słoik Wecka, rzad. weck
(1.2) rzad. weck
Wiktionary
1. regionalnie: bułka paryska (francuska);
2. gatunek nielotnego ptaka z rodziny chruścieli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraków. spoż. długa bułka pszenna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) bułka wrocławska, warszawa|bułka paryska., łódź|angielka., reg. pozn. kawiorek, kawiorka., reg. śl. francuz., białystok|baton.
Wiktionary
rodzaj okutej maczugi z głowicą metalową
SJP.pl
Wekiera – broń obuchowa miażdżąca będąca odmianą maczugi na drewnianym lub metalowym stylisku z metalową głowicą nabijaną ostrymi kolcami.
W Polsce rodzaj wekiery nazywany był popularnie: nasieka, nasiek, nasiekaniec, siekaniec, siekanka. Zygmunt Gloger w Encyklopedii staropolskiej tak o niej pisał:
Wekiera była używana jako uzbrojenie karpackich zbójników tołhajów. Rodzajem wekiery jest morgensztern, zwany także kropaczem.
Wikipedia
Weklice (niem. Wöklitz) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Elbląg. Leży na południowym skraju Wysoczyzny Elbląskiej. Przez Weklice przepływa Kowalewka. W pobliżu znajdują się ważne stanowiska archeologiczne.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
konserwować produkty żywnościowe, gotując je w wekach (słoikach) zanurzonych w wodzie; weckować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zawekować)
(1.1) kulin. konserwować żywność poprzez gotowanie jej w słoikach wstawionych do wody
Wiktionary
(1.1) Najczęściej wekuje się przetwory z warzyw i owoców, ale można też w ten sposób zakonserwować np. zupę, której ugotowaliśmy za dużo.
Wiktionary
rzecz. wek mrz., wekowanie n.
czas. zawekować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wekować.
Wiktionary
Apertyzacja – metoda sterylizacji polegająca na utrwalaniu żywności w opakowaniach hermetycznie zamkniętych, przeprowadzana w urządzeniach zwanych autoklawami. Parametry sterylizacji konserw oprócz temperatury i czasu sterylizacji, obejmują również – ze względu na proces wymiany ciepła – czas podgrzania konserwy do temperatury sterylizacji oraz czas ochładzania konserwy po sterylizacji. Parametry sterylizacji konserw zapisuje się umownie według formuły:
Wikipedia
(1.1) Jeżeli po świętach zostanie ci trochę niezjedzonej żywności, wekowanie to świetny sposób, żeby uniknąć jej zmarnowania.
Wiktionary
rzecz. wek mrz.
czas. wekować ndk., zawekować dk.
Wiktionary
konserwować produkty żywnościowe, gotując je w wekach (słoikach) zanurzonych w wodzie; weckować
SJP.pl
przymiotnik od: wek, np. słoik wekowy
SJP.pl
dokument, w którym dłużnik zobowiązuje się zwrócić wierzycielowi określoną sumę pieniędzy w określonym czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. praw. dokument, w którym dłużnik zobowiązuje się zwrócić wierzycielowi określoną sumę pieniędzy w określonym czasie;
(1.2) zob. weksle.
Wiktionary
Weksel (z niem. Wechsel ‘zmiana’) – papier wartościowy o określonej przez prawo wekslowe formie, charakteryzujący się tym, że złożenie na nim podpisu stanowi podstawę i przyczynę zobowiązania wekslowego podpisującego, nie zabezpieczającego żadnego roszczenia.
Wikipedia
IPA: ˈvɛksɛl, AS: veksel
Wiktionary
rzecz. weksle nmos.
przym. wekslowy
Wiktionary
1. w średniowiecznej Polsce: kobieta zajmująca się wymianą różnych monet, a także innymi operacjami finansowymi;
2. urządzenie do automatycznej zmiany płyt z nagraniami
SJP.pl
1. w średniowiecznej Polsce: osoba zajmująca się wymianą różnych monet, a także innymi operacjami finansowymi;
2. potocznie: osoba zmieniająca temat, by móc potwierdzić założone przez siebie tezy
SJP.pl
Wekslarz – w średniowiecznej Polsce osoba zajmująca się wymianą pieniędzy podczas ówczesnych wielkich wydarzeń handlowych, jakimi były jarmarki.
W związku z dużą różnorodnością monet będących w obiegu, utrapieniem kupujących, jak i sprzedających był obrót pieniężny podczas dokonywania transakcji.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. andropauza
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) M., B., i W. plural|weksel.
Wiktionary
rzecz. weksel m.
przym. wekslowy
Wiktionary
1. kierować pociąg, lokomotywę itp. na odpowiedni tor, przestawiając zwrotnicę;
2. o pociągu, lokomotywie: wjeżdżać z jednego toru na drugi
SJP.pl
przymiotnik od: weksel
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wekslami
Wiktionary
(1.1) Wszystkie gminy dostały materiały robocze związane z poręczeniem wekslowym.
Wiktionary
IPA: vɛksˈlɔvɨ, AS: vekslovy
Wiktionary
rzecz. weksel m., weksle nmos.
Wiktionary
specjalista w zakresie weksylologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie weksylologii, czyli nauki o flagach, sztandarach i chorągwiach
Wiktionary
rzecz. weksylologia ż.
przym. weksylologiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herald. nauka zajmująca się badaniem flag, sztandarów i chorągwi;
Wiktionary
Weksylologia (z łac. vexillum „sztandar, chorągiew”) – dyscyplina pomocnicza historii. Zajmuje się chorągwiami jako rzeczywistymi i symbolicznymi znakami wojskowymi, państwowymi, terytorialnymi, organizacji i grup społecznych czy wyznaniowych.
Wikipedia
(1.1) Weksylologia jest moją pasją.
Wiktionary
IPA: ˌvɛksɨlɔˈlɔɟja, AS: veksyloloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. weksylolog m.
przym. weksylologiczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący weksylologii
Wiktionary
rzecz. weksylologia ż., weksylolog m.
przysł. weksylologicznie
Wiktionary
obiekt w matematyce będący wielkością określoną przez wartość liczbową, zwrot i kierunek, przedstawianą geometrycznie w postaci odcinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. fiz. obiekt będący wielkością określoną przez wartość liczbową (moduł), zwrot i kierunek, ale bez punktu zaczepienia;
(1.2) geom. fiz. para punktów, przedstawiana geometrycznie w postaci odcinka ze strzałką;
(1.3) mat. w szerszym znaczeniu: element przestrzeni liniowej, czyli obiekt, który może być skalowany i dodawany;
(1.4) inform. tablica jednowymiarowa;
(1.5) biol. organizm lub cząsteczka zdolna do przeniesienia fragmentu DNA do komórki biorcy;
(1.6) med. wet. organizm przenoszący pasożyta lub drobnoustrój zakaźny;
(1.7) inform. sposób, w jaki można zainfekować urządzenie
Wiktionary
Wektor – obiekt matematyczny opisywany za pomocą wielkości: modułu (nazywanego też – zdaniem niektórych niepoprawnie – długością lub wartością), kierunku wraz ze zwrotem (określającym orientację wzdłuż danego kierunku); istotny przede wszystkim w matematyce elementarnej, inżynierii i fizyce.
Wikipedia
(1.1) Wektor jest szczególnym przypadkiem tensora.
(1.2) Zwróćcie uwagę na przeciwstawne wektory ruchu w dolinie i na grzbiecie fali.
(1.3) Tensor jest szczególnym przypadkiem wektora.
(1.7) Ten wektor ataku jest w zasadzie typowym problemem każdej sieci i systemu komputerowego (…).
Wiktionary
IPA: ˈvɛktɔr, AS: vektor
Wiktionary
rzecz. wektoryzowanie n., pseudowektor mrz., czterowektor mrz.
przym. wektorowy
przysł. wektorowo
Wiktionary
(1.1) wektor swobodny
(1.2) wektor zaczepiony
(1.5) wektor genetyczny, wektor DNA
(1.7) wektor ataku
Wiktionary
przymiotnik od: wektor
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mat. fiz. mający oprócz wartości liczbowej kierunek i zwrot
(1.2) mat. składający się z wektorów, uwzględniający własności wektorów
Wiktionary
(1.1) Siły są wielkościami wektorowymi.
Wiktionary
IPA: ˌvɛktɔˈrɔvɨ, AS: vektorovy
Wiktionary
rzecz. wektor mrz., wektoryzowanie n.
Wiktionary
zamiana grafiki rastrowej na wektorową; trasowanie
SJP.pl
Wektoryzacja (trasowanie) polega na zmianie grafiki rastrowej na grafikę wektorową. W procesie wektoryzacji rastry opisujące daną bitmapę zostają zgrupowane w większe obiekty wektorowe na zasadzie podobieństwa koloru. Proces wektoryzacji niemal każdej bitmapy deformuje jej pierwotny wygląd. Tylko bitmapa przedstawiająca prosty kształt ma szanse być poprawnie przekształcona.
Wikipedia
zmieniać grafikę rastrową na wektorową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wektoryzować.
Wiktionary
rzecz. wektor m.
czas. wektoryzować ndk.
przym. wektorowy
Wiktionary
rodzaj wczesnokredowego dinozaura z rodziny iguanodonów
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
2 cieki w Polsce:
2 cieki w Rosji:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Dusza – w znaczeniu religijnym w zależności od religii lub wyznania jest bytem materialnym bądź niematerialnym - śmiertelnym lub nieśmiertelnym.
Wikipedia
tkanka okrywająca korzenie niektórych tropikalnych epifitów, złożona z obumarłych komórek o celulozowych ścianach wzmocnionych zgrubieniami, mająca zdolność wychwytywania i gromadzenia wody z otoczenia
SJP.pl
Wikipedia
spółgłoska welarna - tylnojęzykowa, np.: K, G, CH
SJP.pl
w językoznawstwie: zmiana brzmienia wymawianej spółgłoski na skutek wzniesienia tylnej części języka ku podniebieniu miękkiemu
SJP.pl
Welaryzacja (od łac. velum „podniebienie miękkie”) – proces koartykulacyjny, polegający na utworzeniu podczas artykulacji dźwięku dodatkowego zwężania poprzez wzniesienie tyłu języka w kierunku podniebienia miękkiego. Stopień tego wzniesienia oraz jego kierunek (bardziej lub mniej tylny) mogą się wahać. Określenie to sygnalizuje równocześnie, że podstawowe miejsce artykulacji jest inne.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. hist. Znamiensk (historyczna a obecnie wariantowa nazwa miasta w Prusach);
Wiktionary
Znamiensk, Welawa (ros. Знаменск, do 1946 niem. Wehlau, dawn. lit. Vėluva i pol. Iława nad Pregiem) – osiedle typu wiejskiego, do 2005 osiedle typu miejskiego w obwodzie królewieckim w Rosji. Położona nad prawym brzegiem Pregoły w miejscu, gdzie wpada do niej Łyna.
Znajduje tu się stacja kolejowa Znamiensk, położona na linii Czernyszewskoje – Królewiec.
Wikipedia
przym. welawski
Wiktionary
(1.1) Znamiensk
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Welawą, dotyczący Welawy
Wiktionary
rzecz. Welawa ż.
Wiktionary
lekka i zarazem szybka łódź
SJP.pl
Welbot (także welbat, walbat) – łódź okrętowa, wiosłowa lub wiosłowo-żaglowa, zwrotna, szybka, wąska, o ostrym profilu, wąskim dziobie i wąskiej burcie. Termin, dziś już historyczny, pochodzi od angielskiej nazwy whaleboat i oznaczał pierwotnie łódź używaną przez wielorybników w czasie polowań, gdy trzeba było szybko przemierzać duże odległości aby dopaść wieloryba. Z czasem welboty zaczęły być używane również na statkach szkolnych i wojennych zamiast szalup (np. w carskiej Rosji). Używano ich zarówno do ćwiczeń, jak i komunikacji z lądem (w tym do przewozu oficerów najwyższych rangą).
Wikipedia
[czytaj: łelsz] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
przyimek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. obok
Wiktionary
Dusza – w znaczeniu religijnym w zależności od religii lub wyznania jest bytem materialnym bądź niematerialnym - śmiertelnym lub nieśmiertelnym.
Wikipedia
(1.1) Starko, zicnijcie se wele ujka Zigi.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. gmina w Czechach, we wschodnich Morawach;
Wiktionary
Velehrad – gmina w południowo-wschodnich Czechach, w kraju zlińskim, 6 km na północny zachód od Uherskégo Hradištia i 23 km na południowy zachód od Zlina. Velehrad położony jest w dolinie Morawy, u podnóża wzgórz Chřiby. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyła 1301 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Jutro pojedziemy do Welehradu na wycieczkę z klubu seniora.
Wiktionary
bóstwo słowiańskie, podziemny bóg magii, przysięgi, rzemiosła, sztuki, kupców oraz bogactwa
SJP.pl
Weles, Wołos (w źródłach staroruskich: Velesъ, Volosъ bogъ) – bóg słowiański.
Podziemny bóg magii, przysiąg, sztuki, rzemiosła, kupców, a przede wszystkim bogactwa. W tym ostatnim wymiarze przypisuje się Welesowi opiekę nad bydłem, gdyż jego posiadanie było ówcześnie miernikiem dobrobytu. Aleksander Brückner sprzeciwił się jednak postrzeganiu Wołosa jako „bydlęcego boga” i wskazał na podobieństwo imienia bóstwa do imienia świętego Własa (czyli św. Błażeja, dla prawosławnych Słowian opiekuna bydła) jako prawdopodobne źródło pomyłki XI-wiecznych kronikarzy. W folklorze Weles przedstawiany jest jako władca zaświatów – Nawi, na której łąki wyprowadza dusze.
Wikipedia
[czytaj: łelfi] środowiskowo: selfie podczas treningu fizycznego
SJP.pl
niemiecka dynastia panująca od XI wieku w Bawarii i od XII wieku w Saksonii
SJP.pl
Welfowie (inaczej Gwelfowie, D’Este) – dwie dynastie panujące we Włoszech i Niemczech, ściśle ze sobą spokrewnione.
Pierwsza pochodzenia niemieckiego (Welfowie starsi) rządziła pod nazwą Welfów w krajach niemieckich oraz w Burgundii. Wygasła w połowie XI wieku. Druga dynastia jest pochodzenia włoskiego. Pod przejętą od poprzedniej, wygasłej dynastii, nazwą Welfów (Welfowie młodsi – potomkowie margrabiego Azzo II d’Este i jego pierwszej żony Kunegundy z Welfów) panowała w: Bawarii, Saksonii, potem Brunszwiku i Lüneburgu, a następnie Hanowerze oraz Wielkiej Brytanii (pod nazwą dynastii hanowerskiej).
Wikipedia
stadium larwalne większości mięczaków
SJP.pl
Weliger (łac. veliger – niosący żagiel), żeglarek – planktoniczna larwa wielu mięczaków, charakteryzująca się obecnością zawiązka nogi, głowy, płaszcza, jamy płaszczowej i rozwijającego się gruczołu wytwarzającego muszlę, oraz – w przedgębowym odcinku – opatrzonego rzęskami wieńca zwanego żagielkiem (wellum), pełniącego funkcję narządu do pływania.
Wikipedia
1. wyprawiona skóra cielęca używana dawniej do pisania;
2. cienki, gładki, bardzo dobrej jakości papier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dobrej jakości cienki pergamin z cielęcej skóry;
(1.2) drogi, miękki, gładki i cienki papier używany w XIX wieku do korespondencji i rysunków
Wiktionary
Welin (z fr. vélin, od łac. vitellus – cielątko) – bardzo cienki pergamin z cielęcej skóry, wysokiego gatunku. Także delikatna koronka z Alençon.
W wieku XIX tak nazywano drogi, bardzo miękki, gładki i cienki papier, używany przede wszystkim do korespondencji i rysunków. Jeszcze w latach sześćdziesiątych XX wieku koperty i papier listowy poczty lotniczej w krajach anglosaskich sporządzane były z vellum paper.
Wikipedia
(1.1) Ten manuskrypt został spisany na welinie.
Wiktionary
IPA: ˈvɛlʲĩn, AS: velʹĩn
Wiktionary
przym. welinowy
Wiktionary
(1.2) papier welinowy
Wiktionary
miasto w Bułgarii
SJP.pl
Welingrad (bułg. Велинград) – miasto w obwodzie Pazardżik, w południowo-zachodniej Bułgarii, w Rodopach.
Powstałe w 1948 r. z połączenia wsi Kamenica, Łydżene i Czepin, otrzymało nazwę na cześć urodzonej w Kamenicy bojowniczki komunistycznego antyfaszystowskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, Weli Peewej.
Liczba mieszkańców wynosi 27 066.
W mieście rozwinął się przemysł drzewny, spożywczy oraz chemiczny.
Wikipedia
przymiotnik od: Welingrad
SJP.pl
[welington] wysoki but gumowy; wellington
SJP.pl
Wellington (maor. Te Whanga-nui-a-Tara) – stolica Nowej Zelandii, trzecie pod względem wielkości i liczby ludności miasto w tym państwie (po Auckland i Christchurch), najgęściej zaludniona stolica w Oceanii i najbardziej wysunięta na południe stolica na świecie. Znajduje się na terenie regionu Wellington, na Wyspie Północnej, w pobliżu geograficznego środka Nowej Zelandii.
Wikipedia
długowieczne drzewo iglaste z rodziny cypryśnikowatych, o olbrzymich rozmiarach, rosnące w Ameryce Północnej; drzewo mamutowe, drzewo mamucie, mamutowiec, sekwojadendron
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: welin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący, podobny do welinu lub zrobiony bądź wydrukowany z niego
Wiktionary
(1.1) Nieduża welinowa książeczka zawierała spis wszystkich podróżnych według alfabetu
(1.1) Teraz już za późno, żeby tę zwykłość uwznioślić i na papier welinowy kaligrafią przenieść.
Wiktionary
rzecz. welin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. w rzymskim legionie republikańskim lekkozbrojny żołnierz, prowadzący działania przed linią manipułów;
Wiktionary
[czytaj: łelend]
1. miasto w Kanadzie;
2. rzeka w Kanadzie;
3. rzeka w Anglii
SJP.pl
W Anglii:
W Australii:
W Kanadzie:
Wikipedia
[czytaj: łelandzki] przymiotnik od: Welland (miasto w Kanadzie)
SJP.pl
[czytaj: łelbi-ing] stan zdrowia i poczucie szczęścia
SJP.pl
Belgia:
Stany Zjednoczone:
Zobacz też:
Wikipedia
chwyt pisarski polegający na posługiwaniu się wymyślonymi cytatami, które przypisuje się znanym albo też wymyślonym postaciom
SJP.pl
[czytaj: łels] nazwisko, m.in. Orson Wells (1815-1985) - amerykański reżyser filmowy
SJP.pl
[czytaj: welington] wysoki but gumowy; welington
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Nowej Zelandii;
Wiktionary
Wellington (maor. Te Whanga-nui-a-Tara) – stolica Nowej Zelandii, trzecie pod względem wielkości i liczby ludności miasto w tym państwie (po Auckland i Christchurch), najgęściej zaludniona stolica w Oceanii i najbardziej wysunięta na południe stolica na świecie. Znajduje się na terenie regionu Wellington, na Wyspie Północnej, w pobliżu geograficznego środka Nowej Zelandii.
Wikipedia
rzecz. wellingtończyk mos., wellingtonka ż.
przym. wellingtoński
Wiktionary
[czytaj: łelingtończyk] mieszkaniec Wellingtonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wellingtonu; osoba z tego miasta
Wiktionary
IPA: ˌwɛlʲĩŋkˈtɔ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: u̯elʹĩŋktõĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Wellington mrz.
:: fż. wellingtonka ż.
przym. wellingtoński
Wiktionary
[czytaj: łelingtonka] mieszkanka Wellingtonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wellingtonu; kobieta z tego miasta
Wiktionary
IPA: ˌwɛlʲĩŋkˈtɔ̃ŋka, AS: u̯elʹĩŋktõŋka
Wiktionary
rzecz. Wellington mrz.
:: fm. wellingtończyk mos.
przym. wellingtoński
Wiktionary
[czytaj: łelingtoński] przymiotnik od: Wellington (stolica Nowej Zelandii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Wellington
Wiktionary
IPA: ˌwɛlʲĩŋkˈtɔ̃j̃sʲci, AS: u̯elʹĩŋktõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. wellingtończyk mos., wellingtonka ż., Wellington mrz.
Wiktionary
[czytaj: welington] wysoki but gumowy; welington
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: łelnes]
1. zabiegi i zajęcia dążące do możliwie najdłuższego zachowania młodości, zdrowia i dobrego samopoczucia;
2. ośrodek wypoczynkowy oferujący takie zabiegi i zajęcia
SJP.pl
Wellness (tłum. pomyślność) – określenie oznaczające stan równowagi umysłu, ciała i ducha człowieka, w których panuje uczucie ogólnego dobrobytu. Jest ono używane w kontekście medycyny alternatywnej. Termin został ukuty w latach 50. XX wieku przez Halberta L. Dunna. Wellness utożsamiane jest z rozwojem pokolenia, które urodziło się po drugiej wojnie światowej. Pojęcie odnosi się do zamożniejszych społeczeństw, których podstawowe potrzeby ciała (potrzeby żywności, higieny, schronienia i podstawowej opieki medycznej) zostały już zapewnione.
Wikipedia
[czytaj: łels] nazwisko, m.in. Herbert George Wells (1866-1946) - pisarz angielski
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj dinozaurów z rodziny dromeozaurów
SJP.pl
Welociraptor (Velociraptor) – rodzaj niewielkich teropodów z rodziny dromeozaurów (Dromaeosauridae). Velociraptor był dwunożnym drapieżnikiem zamieszkującym tereny dzisiejszej Mongolii pod koniec okresu kredy 83 do 70 milionów lat temu. Obecnie wyróżniane są tylko dwa gatunki należące do tego rodzaju – Velociraptor mongoliensis i V. osmolskae.
Wikipedia
pierwotny rower bez łańcucha i hamulców, zwykle z bardzo dużym kołem przednim oraz z małym kołem tylnym, niekiedy z dwoma kołami tylnymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. pierwotny rower, który nie posiada łańcucha ani hamulców;
Wiktionary
Welocyped (z fr. vélocipède) – pierwotny rower nieposiadający łańcucha ani hamulców, często z bardzo dużym kołem przednim oraz z małym kołem tylnym (bicykl), niekiedy z dwoma kołami tylnymi (tricykl), czasem z czterema kołami (kwadrycykl). Pojazdy te najczęściej były napędzane pedałami osadzonymi na osi przedniego koła.
Wikipedia
IPA: ˌvɛlɔˈt͡sɨpɛt, AS: velocypet
Wiktionary
rzecz. welocypedysta m.
Wiktionary
owalny tor drewniany lub betonowy o specjalnej konstrukcji, służący do rozgrywania wyścigów kolarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. owalny tor do wyścigów w kolarstwie torowym
Wiktionary
(1.1) Tor welodromu pokryto drewnem sosnowym.
Wiktionary
(1.1) cyklodrom
Wiktionary
człon układu nadążnego częstotliwości w radiolokatorze dopplerowskim w postaci mechanicznego generatora, który wytwarza napięcie proporcjonalne do częstotliwości dopplerowskiej
SJP.pl
przyrząd w postaci zbliżonej do roweru, służący do badań wysiłku mięśni
SJP.pl
przyrząd służący do pomiaru prędkości powietrza, oparty na zasadzie uzyskiwania równowagi między wolną częścią przekroju a przesłaniającą przekrój ruchomą zastawką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) transp. trzy lub czterokołowy rower rozbudowany o opływową kabinę, niekiedy wspomagany silnikiem
Wiktionary
(1.1) rower kabinowy
Wiktionary
rower z doczepnym silnikiem
SJP.pl
kawałek materiału przypinany do kapelusza lub upinany na głowie, najczęściej przezroczysty, będący elementem stroju ślubnego, żałobnego; noszony też przez zakonnice i duchownych niektórych wyznań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przezroczysty materiał upinany na głowie i stanowiący część ubioru (m.in. stroju panny młodej, zakonnic lub niektórych duchownych)
(1.2) rel. zdobiona tkanina używana podczas liturgii jako wierzchnia szata do błogosławieństwa
(1.3) rel. nakrycie diskosa i kielicha w czasie proskomidii
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. ryba akwariowa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɛlɔ̃n, AS: velõn
Wiktionary
rzecz. welonik m.
Wiktionary
zdrobnienie od: welon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od welon
Wiktionary
rzecz. welon m.
Wiktionary
potocznie: welon (ryba akwariowa)
SJP.pl
Wikipedia
droga szybkiego ruchu rowerowego; velostrada
SJP.pl
urządzenie służące do pomiaru drogi, prędkości i przyśpieszenia zespołu lub elementu broni automatycznej przy wystrzale
SJP.pl
przyrząd służący do jednoczesnego mierzenia prędkości i ciśnienia powietrza
SJP.pl
holenderska rasa kur
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
weltszmerc; depresja, uczucie przygnębienia spowodowane przemyśleniami na temat niedoskonałości świata; chandra, splin
SJP.pl
Weltschmerz (niem. ból świata) – zespół nastrojów i emocji typu: depresja, smutek, apatia, melancholia wynikających z myśli o niedoskonałości świata, a właściwie ze zderzenia chęci działania i niemożności jego realizacji oraz dysonansu pomiędzy wrażliwością bohatera a jego otoczeniem; romantyczny, sentymentalny pesymizm. Choć niekiedy uważa się, że pojęcie to pochodzi z utworu Cierpienia młodego Wertera, napisanego przez prekursora niemieckiego romantyzmu Johana Wolfganga Goethego, właściwym jego twórcą jest inny preromantyk niemiecki Jean Paul (Johann Paul Friedrich Richter).
Wikipedia
depresja, uczucie przygnębienia spowodowane przemyśleniami na temat niedoskonałości świata; chandra, splin; Weltschmerz
SJP.pl
1. wyprawiana skóra skóra jagnięca, cielęca, barania, świńska lub kozia o aksamitnej powierzchni;
2. materiał podobny do aksamitu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. tkanina osnowowa z krótkim włosem tworzącym okrywę runową, rodzaj pluszu
(1.2) rzem. specjalnie wyprawiana skóra cielęca, jagnięca, świńska lub kozia o aksamitnej powierzchni, używana do produkcji cholewek, odzieży i galanterii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɛlur, AS: velur
Wiktionary
przym. welurowy
Wiktionary
mający niektóre właściwości weluru; przypominający welur
SJP.pl
przymiotnik od: welur
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzem. włók. wykonany z weluru
Wiktionary
rzecz. welur mrz.
Wiktionary
1. wyprawiana skóra skóra jagnięca, cielęca, barania, świńska lub kozia o aksamitnej powierzchni;
2. materiał podobny do aksamitu
SJP.pl
dawny puder z bizmutu lub mąki ryżowej
SJP.pl
tkanina z grupy tkanin z okrywą włókienną
SJP.pl
Welwet – tkanina z grupy tkanin z okrywą włókienną (runowych). Jest to rodzaj pluszu, w którym okrywa włókienna utworzona jest z rozciętych długich przeplotów dodatkowego wątku runowego. Welwet to nazwa handlowa pluszu wątkowego.
Tkanina wykonywana jest z osnowy i dwóch wątków. Jeden, podstawowy, splata się z osnową w splocie płóciennym lub skośnym, a drugi, runowy, splata się w splocie atłasowym wątkowym. Długie przeploty wątku runowego zostają rozcięte, tworząc w tkaninie pęczki w kształcie litery U lub W.
Wikipedia
welwet o drobniutkich prążkach
SJP.pl
tkanina bawełniana, podobna do welwetu odporna na mięcie, jednobarwna, o splocie atłasowym
SJP.pl
przymiotnik od: welwet
SJP.pl
roślina z klasy gniotowców; welwiczja
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin z klasy gniotowych; welwiczjowiec
SJP.pl
roślina z klasy gniotowców; welwiczia
SJP.pl
Welwiczja przedziwna, w. osobliwa (Welwitschia mirabilis Hook f.), funkcjonuje także pisownia welwiczia – gatunek endemicznej rośliny pustynnej reprezentujący monotypowy rodzaj welwiczja (Welwitschia) oraz także monotypową rodzinę welwiczjowate (Welwitschiaceae). Występuje na kamienistych równinach północnej Namibii i południowej Angoli, wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego (pustynia Namib, Kaokoland). Jest pustynną rośliną, w której zachodzi fotosynteza typu CAM.
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu gniotowców
SJP.pl
rząd roślin z klasy gniotowych; Welwitschiales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin z klasy gniotowych; welwicziowiec
SJP.pl
[czytaj: łemblej] dzielnica Londynu oraz stadion w tym mieście
SJP.pl
Wembley (wym. [ˈwɛmbli]) – północno-zachodnie przedmieście Londynu, znajdujące się w London Borough of Brent. Położone jest 13 kilometrów od Charing Cross.
W granicach Wembley znajduje się angielski stadion narodowy Wembley.
Wikipedia
w niego
SJP.pl
forma ściągnięta
(1.1) książk. w niego
Wiktionary
IPA: vɛ̃ɲ, AS: vẽń
Wiktionary
1. łatwość tworzenia; natchnienie; zapał twórczy;
2. dawniej: szczęście (w grze)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. zapał twórczy, natchnienie, zdolność, łatwość tworzenia
(1.2) daw. szczęście sprzyjające komuś, zwłaszcza w grze
(1.3) daw. anat. żyła
Wiktionary
(1.1) Młody poeta miał niewątpliwie trudności z tworzeniem i, jak wynika z listów, wena nachodziła go tylko w nocy.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃na, AS: vẽna
Wiktionary
(1.1) natchnienie, inspiracja, muza
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wenancjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa venans – "polujący". Jego formą oboczną jest Wenanty.
Wenancjusz imieniny obchodzi 1 kwietnia, 18 maja, 5 sierpnia, 13 października i 14 grudnia.
Żeński odpowiednik: Wenancja
Wikipedia
Wenancjusz z małżonką; Wenancjuszowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wenancjusza lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wenanty – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa venans – „polujący”. Jego formą oboczną jest Wenancjusz.
Wenanty imieniny obchodzi 1 kwietnia, 5 sierpnia, 13 października i 14 grudnia.
Żeński odpowiednik: Wenancja
Wikipedia
(1.1) U wuja Wenantego dzieci będą się miały dobrze.
Wiktionary
rzecz. Wenancja ż., Wenancjusz m.
przym. Wenantowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: WENczoł] miasto w Chinach; Wenzhou
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wendelin – imię męskie o nieustalonym do końca pochodzeniu, ale przyjmuje się, że stanowi ono skróconą formę imion germańskich dwuczłonowych, takich jak Wendelbert, Wendelmar, Wendelgart. Pierwszy człon, Wendel-, najprawdopodobniej oznaczał "pochodzący z plemienia Wandalów". Św. Wendelin był pasterzem i być może mnichem, według tradycji przybyłym z Irlandii.
Wikipedia
Wendelin z małżonką; Wendelinowie
SJP.pl
Wendelin z małżonką; Wendelinostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wendelina lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wendenem, dotyczący Wendenu
Wiktionary
rzecz. Wenden m.
Wiktionary
(1.1) kieski
Wiktionary
zwyczaj wywierania krwawej zemsty na sprawcy zabójstwa krewnego (lub na kimś z jego rodu); vendetta, wendetta, wróżda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. zasada prawa zwyczajowego, że przestępstwo dokonane przez członków jednej grupy na osobach z innej grupy tej samej społeczności wymaga krwawego odwetu na sprawcy tego aktu lub na jego krewnych, aby zmazać hańbę
Wiktionary
Wendeta, vendetta, wróżda – zemsta jednej grupy na drugiej za zabójstwo krewnego. Rodzi to stosunek społeczny oparty na wzajemnej morderczej wrogości.
Słowo „wendeta” (wł. vendetta z łac. vindicta) to termin określający krwawą zemstę. Bardzo stary, archaiczny obyczaj ludowy, wywodzący się z Sycylii i znany także na Korsyce, został zaadaptowany przez środowisko włoskich mafii czy syndykatów. Oznaczał „polowanie” całej mafijnej organizacji na osobę wskazaną przez ojca chrzestnego. Jeżeli osoba zdradziła rodzinę lub zabiła jej członka, zaczyna się polowanie na nią celem jej zlikwidowania.
Wikipedia
(1.1) wróżda, zemsta krwawa
Wiktionary
zwyczaj wywierania krwawej zemsty na sprawcy zabójstwa krewnego (lub na kimś z jego rodu); wendeta, vendetta, wróżda
SJP.pl
mityczny kanibalski potwór lub zły duch z północnych lasów Wybrzeża Atlantyku i Wielkich Jezior na pograniczu Kanady i Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
Wendigo (wym. Uendigou [ˈwɛndɪɡoʊ]) – wielkie człekopodobne ponadnaturalne stworzenie zamieszkujące rzekomo lasy w Quebecu i północnej części Stanów Zjednoczonych, będące częścią mitologii Indian z plemion Algonkinów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
starożytny lud; Wenetowie
SJP.pl
1. miasto we Włoszech, nad Morzem Adriatyckim, położone częściowo na lądzie stałym, a częściowo na ponad 100 wyspach rozdzielonych 150 kanałami;
2. wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto we Włoszech, wcześniej również państwo;
(1.2) przen. miasto o dużej liczbie kanałów i mostów
Wiktionary
Wenecja (wł. Venezia [veˈnɛtʦja], łac. Venetia, wenecki Venéssia lub Venéxia, niem. Venedig) – miasto i gmina na północy Włoch nad Morzem Adriatyckim, stolica regionu Wenecja Euganejska.
Wikipedia
(1.1) Niektórzy uważają Wenecję za najpiękniejsze miasto świata.
(1.2) Sztokholm i Sankt Petersburg są nazywane Wenecjami Północy.
Wiktionary
IPA: vɛ̃ˈnɛt͡sʲja, AS: vẽnecʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. wenecki mrz., wenecjanin m., wenecjanka ż., Wenecjanin m., Wenecjanka ż.
przym. wenecki, wenecjański
Wiktionary
(1.1) peryfr. miasto nad laguną
Wiktionary
mieszkaniec Wenecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) geogr. mieszkaniec Wenecji Euganejskiej
(1.2) hist. obywatel Rzeczpospolitej / Republiki Weneckiej
Wiktionary
(1.2) Jednym z ostatnich sukcesów Wenecjan na wschodzie było przyłączenie Cypru.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃nɛˈt͡sʲjä̃ɲĩn, AS: vẽnecʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Wenecja ż., wenecjanin m., wenecjanka ż.
:: fż. Wenecjanka ż.
przym. wenecki, wenecjański
Wiktionary
mieszkanka Wenecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wenecji Euganejskiej
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃nɛˈt͡sʲjãnka, AS: vẽnecʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Wenecja, wenecjanin, wenecjanka
:: fm. Wenecjanin mos.
przym. wenecki, wenecjański
Wiktionary
dawniej: wenecki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. lub daw. wenecki, związany z Wenecją, dotyczący Wenecji
Wiktionary
(1.1) Dopieroż kiedyś okrutnie nam było źle i ciężko, a mówili w dzień, że nazajutrz spotkamy się z wenecjańską flotą.
Wiktionary
rzecz. Wenecja ż., wenecjanin mos., wenecjanka ż., Wenecjanin mos., Wenecjanka ż., wenecki mrz.
przym. wenecki
Wiktionary
przymiotnik od:
a) Wenecja (miasto we Włoszech);
b) Wenecja Euganejska (kraina historyczna i region autonomiczny we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Wenecji, związany z Wenecją, wywodzący się z Wenecji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. zespół dialektów używanych w północno-wschodnich Włoszech;
Wiktionary
IPA: vɛ̃ˈnɛt͡sʲci, AS: vẽnecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wenecja ż., wenecjanin mos., wenecjanka ż., Wenecjanin mos., Wenecjanka ż., weneckość ż.
przym. wenecjański
Wiktionary
(1.1) wenecjański
(2.1) wenecjański
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem weneckim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem weneckim
(1.3) spisany, stworzony w języku weneckim
Wiktionary
IPA: vɛ̃ˈnɛt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: vẽneckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
członek starożytnego ludu zamieszkującego w okresie rzymskim ziemie nad Bałtykiem
SJP.pl
Lilla Weneda, tytułowa bohaterka dzieła Juliusza Słowackiego
SJP.pl
starożytny lud; Wenedzi
SJP.pl
Wenedowie, Wenetowie, Wenedzi (łac. Venedae) – lud zamieszkujący w okresie rzymskim (I–IV wiek) ziemie nad Wisłą i Bałtykiem o spornej przynależności etnicznej, najczęściej identyfikowany ze Słowianami lub też traktowany jako odrębny lud indoeuropejski.
Najprawdopodobniej średniowieczną kontynuacją nazwy Wenedowie/Wenetowie są Wendowie (niem. Wenden lub Winden), jak Niemcy określali wówczas sąsiadujących z nimi Słowian.
Wikipedia
związany z Wenedami (Wenetami), dawnym ludem europejskim; wenetyjski
SJP.pl
starożytny lud; Wenedowie
SJP.pl
Wenedowie, Wenetowie, Wenedzi (łac. Venedae) – lud zamieszkujący w okresie rzymskim (I–IV wiek) ziemie nad Wisłą i Bałtykiem o spornej przynależności etnicznej, najczęściej identyfikowany ze Słowianami lub też traktowany jako odrębny lud indoeuropejski.
Najprawdopodobniej średniowieczną kontynuacją nazwy Wenedowie/Wenetowie są Wendowie (niem. Wenden lub Winden), jak Niemcy określali wówczas sąsiadujących z nimi Słowian.
Wikipedia
przymiotnik od: Wenedowie, Wenedzi (np. kultura wenedzka, język wenedzki)
SJP.pl
szwedzkie jezioro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jezioro w południowo-zachodniej części Szwecji;
Wiktionary
Wener (szw. Vänern) – jezioro w południowo-zachodniej części Szwecji, położone na granicy prowincji historycznych (landskap) Västergötland, Dalsland i Värmland. Największe pod względem powierzchni (5650 km²) jezioro tego kraju oraz Unii Europejskiej i trzecie w Europie po jeziorach Ładoga i Onega w Rosji.
Wikipedia
bogini miłości w mitologii rzymskiej; Wenus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. zob. Wenus.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wenera uchodziła początkowo za italskie bóstwo kwiatów i ogrodów.
(1.1) Atrybutami Wenery były gołębie, wróble, mirt, róża i pigwa.
(1.1) Oto świątynia, w której oddawano cześć bogini Wenerze.
Wiktionary
IPA: vɛ̃ˈnɛra, AS: vẽnera
Wiktionary
rzecz. Wenus ż., Wenusjanin mos., Wenusjanka ż.
przym. weneryczny
Wiktionary
(1.1) Wenus, Afrodyta, Cypryda, Kipryda
Wiktionary
przestarzałe: cześć, szacunek okazywany komuś, poważanie
SJP.pl
specjalista w dziedzinie wenerologii dermatologicznej
SJP.pl
chorobliwy lęk przed chorobą weneryczną
SJP.pl
specjalista w zakresie wenerologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się profilaktyką, rozpoznawaniem i leczeniem chorób wenerycznych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka wenerologii
Wiktionary
(1.1) Dermatolog najczęściej jest jednocześnie wenerologiem.
(2.1) Beata chce zostać wenerologiem.
(2.1) Po powrocie z delegacji musieliśmy wszyscy udać się z wizytą do bardzo miłej pani wenerolog.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃nɛˈrɔlɔk, AS: vẽnerolok
Wiktionary
rzecz. wenerologia ż.
przym. wenerologiczny
przysł. wenerologicznie
Wiktionary
dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem chorób przenoszonych drogą płciową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem chorób przenoszonych drogą płciową;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌvɛ̃nɛrɔˈlɔɟja, AS: vẽneroloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. wenerolog m.
przym. wenerologiczny
przysł. wenerologicznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wenerologią, dotyczący wenerologii
Wiktionary
rzecz. wenerologia ż., wenerolog mos. / ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kobieta cierpiąca na chorobę weneryczną
SJP.pl
dotyczący zakaźnej choroby wenerycznej, przenoszonej najczęściej drogą płciową
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. przenoszony drogą płciową
Wiktionary
rzecz. Wenera ż., weneryk m., weneryczka ż., Wenus ż., Wenusjanin mos., Wenusjanka ż.
Wiktionary
osoba cierpiąca na chorobę weneryczną
SJP.pl
w medycynie wypreparowanie żyły, np. w celu założenia wkłucia centralnego
SJP.pl
Wenesekcja – w medycynie jest to nacięcie żyły, np. w celu założenia wkłucia centralnego bądź wprowadzenia elektrod do żylnego układu krwionośnego (nacinanie żyły odpromieniowej).
Wikipedia
starożytny lud; Weneci
SJP.pl
Termin Wenetowie może odnosić się do:
Wikipedia
związany z Wenetami (Wenedami), dawnym ludem europejskim; wenedyjski
SJP.pl
państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Caracas; Boliwariańska Republika Wenezueli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Caracas;
Wiktionary
Wenezuela (hiszp. Venezuela, wymowa), oficjalnie Boliwariańska Republika Wenezueli (República Bolivariana de Venezuela) – państwo związkowe położone w północnej części Ameryki Południowej. Zajmuje powierzchnię 916 445 km², a zamieszkane jest przez 30 518 260 osób (2023, szac.).
Wikipedia
(1.1) W składzie etnicznym Wenezueli oprócz Wenezuelczyków występują także Kolumbijczycy, Indianie i inni.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃nɛzuˈwɛla, AS: vẽnezuu̯ela
Wiktionary
rzecz. Wenezuelka ż., Wenezuelczyk m.
przym. wenezuelski
Wiktionary
obywatel Wenezueli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel lub mieszkaniec Wenezueli
Wiktionary
(1.1) W składzie etnicznym Wenezueli oprócz Wenezuelczyków występują także Kolumbijczycy, Indianie i inni.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃nɛzuˈwɛlt͡ʃɨk, AS: vẽnezuu̯elčyk
Wiktionary
rzecz. Wenezuela ż., wenezuelskość ż.
:: fż. Wenezuelka ż.
przym. wenezuelski
Wiktionary
obywatelka Wenezueli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Wenezueli
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃nɛzuˈwɛlka, AS: vẽnezuu̯elka
Wiktionary
rzecz. Wenezuela ż.
:: fm. Wenezuelczyk m.
przym. wenezuelski
Wiktionary
związany z państwem Wenezuela
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Wenezueli lub Wenezuelczyków
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃nɛzuˈwɛlsʲci, AS: vẽnezuu̯elsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wenezuela ż., Wenezuelczyk mos., Wenezuelka ż.
Wiktionary
rurka wprowadzana do żyły przy długotrwałym podawaniu leków; venflon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. rurka z tworzywa sztucznego wprowadzana igłą do żyły, posiadająca przyłącze na strzykawkę bądź kroplówkę;
Wiktionary
Kaniula dożylna (obwodowa), potocznie wenflon – rurka z tworzywa sztucznego umieszczana przy pomocy stalowej igły tymczasowo w żyle. Jej część zewnętrzna pozwala na przyłączenie strzykawki lub kroplówki.
Dzięki kaniuli pacjent może otrzymywać dożylnie lekarstwa bez konieczności każdorazowego wykonywania nowego wkłucia. Wenflon powinien być zmieniony na nowy po 72 godzinach, często jednak wymagane jest wcześniejsze jego usunięcie ze względu na ryzyko powstania infekcji, stanu zapalnego żyły oraz zaczopowania światła wenflonu przez skrzep. Niektóre kaniule uwalniają antykoagulant, zapobiegający powstawaniu skrzepu w świetle rurki. Przy trudnościach z założeniem i dobrym stanie poprzedniego wkłucia kaniula może pozostać w żyle, dopóki będzie drożna i nie rozwinie się stan zapalny. Wkłucie należy przepłukać płynem fizjologicznym przed podaniem leku i po jego podaniu.
Wikipedia
(1.1) Lekarzowi udało się założyć mężczyźnie opatrunek i wenflon.
Wiktionary
a) ciężkie i twarde drewno tropikalne o bardzo ciemnym kolorze;
b) kolor tego drewna
SJP.pl
Wenge (czyt. /ˈwɛŋ.ɡeɪ/) – drewno tropikalne o bardzo ciemnym kolorze, charakterystycznej budowie oraz mocnym deseniu przypominającym upierzenie kuropatwy. Drewno wenge jest ciężkie i twarde, nadaje się do konstrukcji podłóg i schodów. Ze względu na jego oryginalny wygląd często wchodziło lub wypadało z mody. Od nazwy tego drewna wywodzi się również nazwa koloru - wenge.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Szwajcarii, w kantonie Berno, w Alpach Berneńskich; znana miejscowość turystyczna i alpejski ośrodek sportów zimowych;
Wiktionary
Wengen – miejscowość w Szwajcarii w Alpach Berneńskich, leży na wysokości 1274 m n.p.m. i jest zamieszkana przez 1116 mieszkańców (31 grudnia 2023), w sezonie zimowym zamieszkuje tu ponad 10 000 osób. Jest największym skupiskiem ludności w dolinie Lauterbrunnental. Jest jedną z dziewięciu miejscowości w Szwajcarii, w których zabroniony jest ruch pojazdów mechanicznych z silnikiem spalinowym.
Wikipedia
(1.1) W Wengen na trudnej trasie zjazdowej Stanisław Marusarz zwyciężył, a drugi był Bronek Czech.
Wiktionary
Wenger – szwajcarskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Delémont w kantonie Jura, zajmujące się produkcją noży. Znane jest przede wszystkim jako jeden z dwóch oficjalnych dostawców szwajcarskich noży oficerskich (obok przedsiębiorstwa Victorinox, które przejęło firmę Wenger wiosną 2005 roku).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. lek przeciwdepresyjny i przeciwlękowy z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny, wzór sumaryczny: C17H27NO2
Wiktionary
Wenlafaksyna – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwdepresyjny z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI). Stosowany w leczeniu zaburzeń depresyjnych, zespołu lęku uogólnionego, zespołu lęku napadowego oraz fobii społecznej. Może być użyty w leczeniu przewlekłego bólu. Jest zażywany doustnie.
Wikipedia
(1.1) Lekarz rodzinny przepisał wenlafaksynę na moje lęki.
Wiktionary
radiologiczna metoda badania żył z wprowadzeniem do żył środków cieniujących
SJP.pl
Flebografia (synonim wenografia) – badanie polegające na podaniu do żyły środka cieniującego (tzw. kontrastu), umożliwiającego uwidocznienie jej światła i zobrazowanie na zdjęciu rentgenowskim; może być również składową angiografii tomografii komputerowej (angio-TK) i jądrowego rezonansu magnetycznego (angio-MR).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z powiatem Wenshan
Wiktionary
rzecz. Wenshan
Wiktionary
1. przestarzale: kiermasz
2. jednostka organizacyjna w loży masońskiej, złożona z dwudziestu karbonariuszy
SJP.pl
Nazwy geograficzne:
Osoby noszące to nazwisko:
Inne:
Wikipedia
brzuszny, znajdujący się po brzusznej stronie ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. wątroba
Wiktionary
obrazowa metoda badania jam serca
SJP.pl
grzyb pasożytniczy z rzędu nibykulistych, powodujący parch jabłoni i grusz
SJP.pl
zawór pneumatyczny jednostronnego działania, stosowany w celu zachowania oraz umożliwienia regulacji ciśnienia w zbiornikach, np. dętkach, oponach pojazdów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zawór doprowadzający i odprowadzający powietrze (np. w piłce lub w kole)
Wiktionary
Wentyl – rodzaj zaworu pneumatycznego.
Wikipedia
rzecz. wentylek mrz., wentylacja ż., wentylator mrz., wentylowanie n.
przym. wentylacyjny, wentylowy
Wiktionary
(1.1) zawór
Wiktionary
1. naturalna lub wymuszona wymiana powietrza w pomieszczeniach, przewietrzanie;
2. system urządzeń do wymiany i odświeżania powietrza;
3. wymiana powietrza w płucach poprzez naturalne wdechy i wydechy;
4. w przenośni: wydalenie, usunięcie kogoś z jakiegoś stanowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. wymiana powietrza w pomieszczeniach lub maszynach
(1.2) techn. system urządzeń do odświeżania powietrza
(1.3) fizj. przepływ powietrza przez płuca
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wentyl mrz., wentylator mrz., wentylowanie n.
czas. wentylować ndk.
przym. wentylacyjny
Wiktionary
(1.1) cyrkulacja powietrza, wietrzenie
(1.3) wentylacja płuc / płucna
Wiktionary
dotyczący wentylacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wentylacją
Wiktionary
(1.1) Nad ambrazurą znajduje się zwykle system wentylacyjny dla odprowadzania dymu i spalin.
Wiktionary
rzecz. wentyl m., wentylek m., wentylacja ż., wentylowanie n., wentylator mrz.
czas. wentylować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. urządzenie w formie śmigła napędzanego silnikiem, wywołującego wiatr, stosowane do schładzania pomieszczeń, urządzeń elektrycznych lub w celu stworzenia sztucznego ciągu w kanałach wentylacyjnych, w piecach hutniczych itp.;
Wiktionary
Wentylator (sprężarka) – maszyna przepływowa do transportowania gazów poprzez urządzenia technologiczne wykorzystująca do tego celu przewody wentylacyjne, w której przyrost ciśnienia statycznego ze strony ssawnej jest większy niż ze strony tłocznej (nie przekracza 13 kPa), a cała energia gazu jest zawarta w jej składowej kinetycznej.
Wikipedia
(1.1) Na podróż musimy sobie kupić kieszonkowe wentylatory. Podobno we Francji będą straszne upały.
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃ntɨˈlatɔr, AS: vẽntylator
Wiktionary
rzecz. wentyl m., wentylacja ż., wentylowanie n., przewentylowanie n., wentylatornia n.
:: zdrobn. wentylatorek m.
czas. wentylować ndk., przewentylować dk.
przym. wentylatorowy, wentylacyjny
Wiktionary
(1.1) wiatrak, wiatraczek
Wiktionary
zdrobnienie od: wentylator
SJP.pl
pomieszczenie, w którym znajduje się system sterujący układem wentylacyjnym w budynku, mieszkaniu itp.; wentylatorownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. pomieszczenie mieszczące systemy wentylacyjne budynku, mieszkania, tunelu itp.
Wiktionary
rzecz. wentylator mrz.
Wiktionary
(1.1) wentylatorownia
Wiktionary
pomieszczenie, w którym znajduję się system sterujący układem wentylacyjnym budynku, mieszkania itp.; wentylatornia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. wentylatornia.
Wiktionary
(1.1) wentylatornia
Wiktionary
przymiotnik od: wentylator
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wentylatorem lub wentylatorami, dotyczący wentylatorów
Wiktionary
rzecz. wentylator mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: wentyl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: wentyl
(1.2) mały wentyl
Wiktionary
(1.2) Poproszę paczkę tych pomarańczowych wentylków do roweru.
Wiktionary
rzecz. wentyl mrz.
przym. wentylowy, wentylacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wentylować.
Wiktionary
rzecz. wentylacja ż., wentylator m., wentyl m.
czas. wentylować ndk.
przym. wentylacyjny
Wiktionary
przymiotnik od: wentyl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wentylem, dotyczący wentylu
Wiktionary
(1.1) Założymy choremu specjalny opatrunek wentylowy na ranę w klatce piersiowej.
Wiktionary
rzecz. wentyl mrz., wentylek mrz.
Wiktionary
przenośnie: piękna kobieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bogini piękna i miłości, utożsamiana z grecką Afrodytą;
(1.2) astr. druga według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, znana w starożytności, widzialna gołym okiem; jedna z planeta ziemiopodobnaanet ziemiopodobnych, planeta dolnaanet dolnych i planeta wewnętrznaanet wewnętrznych; trzeci (po Słońcu i Księżycu) najjaśniejszy obiekt na niebie;
Wiktionary
Wenus – druga pod względem odległości od Słońca planeta Układu Słonecznego. Jest trzecim pod względem jasności ciałem niebieskim widocznym na niebie, po Słońcu i Księżycu. Jej obserwowana wielkość gwiazdowa sięga −4,6m. Ponieważ Wenus jest bliżej Słońca niż Ziemia, zawsze jest widoczna w niewielkiej odległości kątowej od niego; jej maksymalna elongacja to 47,8°. Odległość Wenus od Ziemi zmienia się w zakresie od około 40 mln km do około 259 mln km.
Wikipedia
(1.1) Wenus uchodziła początkowo za italskie bóstwo kwiatów i ogrodów.
(1.1) Atrybutami Wenus były: gołębie, wróble, mirt, róża i pigwa.
(1.1) Moja żona jest piękniejsza od Wenus.
(1.2) Wenus i Merkury nie mają księżyców.
(1.2) Gęsta atmosfera Wenus składa się głównie z dwutlenku węgla i azotu.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃nus, AS: vẽnus
Wiktionary
rzecz. wenus ż., Wenusjanin mos., Wenusjanka ż., Wenera ż., Weneralia nmos.
przym. wenusowy, wenusjański, weneryczny
przysł. wenerycznie, wenusjańsko
Wiktionary
(1.1) Wenera, Afrodyta, Cypryda, Kipryda, Urania
(1.2) Gwiazda Poranna, Gwiazda Wieczorna, gwiazda zaranna, Jutrzenka, Fosforos, Hesperos, Hesperia; symbol. ♀
Wiktionary
domniemany mieszkaniec planety Wenus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sf. hipotetyczny mieszkaniec Wenus
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃nuˈsʲjä̃ɲĩn, AS: vẽnusʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Wenus ż., wenus ż., wenusjańskość ż., Wenera ż., Weneralia nmos., weneria ż.
:: fż. Wenusjanka ż.
przym. wenusjański, wenusowy, Wenusowy, weneryczny
przysł. wenusjańsko, wenerycznie
Wiktionary
domniemana mieszkanka planety Wenus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sf. hipotetyczna mieszkanka Wenus
Wiktionary
IPA: ˌvɛ̃nuˈsʲjãŋka, AS: vẽnusʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Wenus ż., wenus ż., wenusjańskość ż., Wenera ż., Weneralia nmos., weneria ż.
:: fm. Wenusjanin mos.
przym. wenusjański, wenusowy, Wenusowy, weneryczny
przysł. wenusjańsko, wenerycznie
Wiktionary
→ Wenus (planeta)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) astr. związany z planetaanetą Wenus
Wiktionary
(1.1) Jeden z wenusjańskich kraterów nazwano Wandą.
Wiktionary
rzecz. Wenus ż., Wenusjanin mos., Wenusjanka ż.
przysł. wenusjańsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób wenusjański, tak jak na Wenus
Wiktionary
rzecz. Wenus ż., Wenusjanin mos., Wenusjanka ż.
przym. wenusjański
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: WENdżoł] miasto w Chinach; Wenczou
SJP.pl
Wikipedia
wepa marmurkowa - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych
SJP.pl
wepa marmurkowa - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wpychać)
(1.1) pchając, umieścić w czymś
(1.2) pot. podstępem zmusić kogoś do przyjęcia lub kupienia czegoś
(1.3) pot. umieścić kogoś gdzieś na siłę
czasownik zwrotny dokonany wepchać się (ndk. wpychać się)
(2.1) pchając się, wejść w ciasne lub tłoczne miejsce
(2.2) przemieścić się dokądś pod ciśnieniem
(2.3) pot. dostać się gdzieś bez zaproszenia, na siłę, podstępem
Wiktionary
rzecz. wepchanie n.
czas. pchać
Wiktionary
(1.1-3) war. wepchnąć
(2.1-3) war. wepchnąć się
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wpychać)
(1.1) pchając, umieścić w czymś
(1.2) pot. podstępem zmusić kogoś do przyjęcia lub zakupienia czegoś
(1.3) pot. umieścić kogoś gdzieś na siłę
czasownik zwrotny dokonany wepchnąć się (ndk. wpychać się)
(2.1) pchając się, wejść w ciasne lub zatłoczone miejsce
(2.2) przedostać się pod ciśnieniem
(2.3) pot. dostać się gdzieś bez zaproszenia, na siłę, podstępem
Wiktionary
rzecz. wepchnięcie n.
Wiktionary
(1.1-3) war. wepchać
(2.1-3) war. wepchać się
Wiktionary
silnie oprzeć na czymś lub na kimś; naprzeć; przywrzeć; wedrzeć
SJP.pl
→ Wepsowie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wepsami, dotyczący Wepsów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język wepski;
Wiktionary
Język wepski (vepsän kel') – język uralski z bałtycko-fińskiej grupy językowej, używany przez Wepsów, zamieszkujących północno-zachodnią Rosję – na wschód od Petersburga oraz okolice jeziora Ładoga w rejonie Pietrozawodzka (Karelia).
Występują trzy główne dialekty: północny, środkowy i południowy. W 1989 r. podano, że ma 6 tys. użytkowników. Według danych z 2010 r. posługuje się nim ponad 1600 osób.
Wikipedia
rzecz. Wepsa mos., Wepsyjka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem wepskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem wepskim
(1.3) spisany, stworzony w języku wepskim
Wiktionary
IPA: ˈvɛpskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: vepskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
ugrofińska grupa etniczna z północno-zachodniej części Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
Wepsowie – ugrofińska grupa etniczna zamieszkująca w północno-zachodniej części Federacji Rosyjskiej, używająca języka wepskiego (zaliczanego do języków bałto-fińskich) oraz języka rosyjskiego.
Wepsowie zamieszkują w obwodzie leningradzkim, w okolicy Petersburga (środkowi Wepsowie) oraz na wschód od tego miasta (Wepsowie południowi), a także w rosyjskiej Karelii, w okolicach Pietrozawodska, nad jeziorem Ładoga (Wepsowie północni, stanowiący 2/3 całości narodu). Większość wierzących Wepsów należy do Kościoła prawosławnego.
Wikipedia
1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od: Weronika
SJP.pl
Wera — imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, stanowiące żeńską formę łacińskiego imienia Werus (pierwotnie cognomen), równe wyrazowi pospolitemu vera — "rzetelna, prawa, słuszna, sprawiedliwa". Forma ta jest również w użyciu jako zdrobnienie od imienia Weronika lub zachodnia adaptacja rosyjskiego imienia Wiera. Rozpowszechniła się ona być może pod wpływem działaczki socjalistycznej i komunistycznej Marii Koszutskiej, która przybrała pseudonim Wera Kostrzewa.
Wikipedia
obraz przedstawiający twarz cierpiącego Chrystusa, przypominający wizerunek odbity na chuście św. Weroniki
SJP.pl
środek o działaniu przeciwbólowym i uspokajającym
SJP.pl
przybudówka przy domu pokryta dachem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. drewniana lub murowana dobudówka o funkcji rekreacyjnej, zazwyczaj dostawiona do budynku mieszkalnego, otwarta lub oszklona, z dachem na słupach
Wiktionary
Weranda (fr. véranda) – dobudówka, najczęściej drewniane lub murowane pomieszczenie, otwarte lub oszklone, przykryte dachem, umieszczone przed wejściem do budynku albo przy innej elewacji.
Weranda jest pomieszczeniem o funkcji wypoczynkowej, stawianym najczęściej przy budynkach mieszkalnych na terenach wiejskich i podmiejskich.
Wikipedia
(1.1) Siedzę z przyjaciółmi na werandzie i piję herbatę.
Wiktionary
IPA: vɛˈrãnda, AS: verãnda
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. werandka ż.
przym. werandowy
Wiktionary
zdrobnienie od: weranda
SJP.pl
przymiotnik od: weranda
SJP.pl
Werapamil – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny mający zdolność blokowania kanałów wapniowych w komórkach układu bodźcotwórczo-przewodzącego serca i mięśni gładkich (tzw. antagonista wapnia). Zablokowanie kanałów wapniowych w układzie bodźcotwórczo-przewodzącym serca powoduje działanie antyarytmiczne.
Wikipedia
mieszanina alkaloidów otrzymywana z nasion kichawca, biały proszek drażniący błony śluzowe, trudno rozpuszczalny w wodzie; stosowana przy nerwobólach oraz jako środek insektobójczy; weratyna
SJP.pl
trujący alkaloid z nasion kichawca; weratryna
SJP.pl
wyrażenie czegoś słowami, ujmowanie w słowa
SJP.pl
przywiązywanie większej wagi do słów niż do myśli; czcze, jałowe rozprawianie nie poparte dowodami, faktami
SJP.pl
Werbalizm (z łac. verbum 'słowo' i gr. -ισμός 'kierunek, nauka, wiedza'), pustosłowie – wypowiedź beztreściowa lub prawie beztreściowa, czyli zawierająca nieproporcjonalnie wiele słów w porównaniu z przekazywaną treścią. Występuje on między innymi w dyskusjach publicznych, przemówieniach, artykułach prasowych oraz w codziennych rozmowach. Z reguły z błędem tym wiąże się fałszywa intencja przekonania odbiorcy informacji, że ma do czynienia z przekazem istotnej treści. Werbalizm czasami sprawia pozory obszernej informacji lub argumentacji za daną tezą.
Wikipedia
ubierać w słowa, wysławiać, wyrażać za pomocą słów
SJP.pl
czasownik
(1.1) wyrażać słowami
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|werbalizować.
Wiktionary
czas. werbalizować ndk.
przym. werbalny
Wiktionary
1. odnoszący się do słów; słowny;
2. nieoparty na doświadczeniu; niezwiązany z praktyką;
3. odnoszący się do czasownika
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wyrażony przy pomocy słów
(1.2) jęz. dotyczący czasownika
przymiotnik jakościowy
(2.1) niezwiązany z praktyką, nieoparty na doświadczeniu, niepoparty czynem
Wiktionary
rzecz. werbalizacja ż., werbalizm m., werbalista m., werbalizowanie n.
czas. werbalizować ndk.
przysł. werbalnie
Wiktionary
(1.1) słowny, ustny
(1.2) czasownikowy
(2.1) gołosłowny
Wiktionary
1. instrument perkusyjny używany m.in. w orkiestrze wojskowej;
2. odgłos wydobywany z instrumentu o tej samej nazwie, powstający wskutek szybkiego, naprzemiennego uderzania dwiema pałeczkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. bęben posiadający struny pod spodnią membraną dla uzyskania charakterystycznego dźwięku;
(1.2) muz. charakterystyczny dźwięk uzyskiwany na werblu (1.1) poprzez naprzemienne szybkie uderzanie pałeczkami
Wiktionary
Bęben mały, werbel (wł. tamburo, tamburo militare, tamburo piccolo, skrót: tamb., tmb.; ang. snare drum; niem. kleine Trommel) – instrument perkusyjny z grupy membranofonów o niekreślonej wysokości dźwięku. Używany w muzyce symfonicznej, a także w muzyce rozrywkowej jako jeden z dwóch podstawowych elementów zestawu perkusyjnego wraz z wielkim bębnem. Posiada sprężyny rezonujące, dające charakterystyczny efekt szumu.
Wikipedia
(1.1) W naszej orkiestrze gram na werblu i żelach.
(1.1) Następny etap, to przygotowanie śladów audio. (…) Werbel jest na dwóch śladach - górna membrana i sprężyny. (A. Majerczyk: [http://www.kubamajerczyk.com/rest/jak_to_pl.htm Jak to działa])
Wiktionary
IPA: ˈvɛrbɛl, AS: verbel
Wiktionary
rzecz. werblowanie n., werblista
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. werblowanie n., werblista
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Wirbel.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) snare drum
* kaszubski: (1.1) werbel m.
* niemiecki: (1.2) Trommelwirbel m.
* włoski: (1.1) rullante m.
źródła.
== werbel (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. werbel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: werbel
SJP.pl
roślina z rodziny werbenowatych; werbena pospolita rosnąca w Polsce dziko ma właściwości lecznicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Verbena|ref=tak., rodzaj roślin zielnych z rodziny werbenowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju werbena (1.1)
Wiktionary
Werbena, witułka (Verbena L.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny werbenowatych. Obejmuje ok. 150 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, przy czym najbardziej zróżnicowane są na obu kontynentach amerykańskich, zwłaszcza w Ameryce Południowej i Środkowej. W Europie rosną dwa gatunki, z czego w Polsce jeden – werbena pospolita, w. lekarska (V. officinalis), będąca przy tym zadomowionym antropofitem. Niektóre gatunki zostały rozprzestrzenione i stały się inwazyjne w różnych częściach świata (np. V. rigida i V. bonariensis). Rośliny te w większości rosną na terenach trawiastych.
Wikipedia
(1.2) Zaparzę sobie werbeny i poczytam Myśliwskiego.
Wiktionary
rzecz. werbenowate lm nm.
Wiktionary
(1.2) witułka
Wiktionary
rodzina roślin dwuliściennych obejmująca około 3000 gatunków drzew, krzewów lub roślin zielnych; witułkowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Verbenaceae|J. St.-Hil.|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu jasnotowców;
Wiktionary
Werbenowate (Verbenaceae) – rodzina roślin z rzędu jasnotowców (Lamiales). Należą do niej w zależności od ujęcia ok. 32–34 rodzaje liczące ok. 1000 gatunków. Rodzina jest niemal kosmopolityczna – brak jej przedstawicieli jedynie na obszarach o klimacie chłodnym i arktycznym oraz najbardziej suchych. Najwięcej ich rośnie w strefie międzyzwrotnikowej i podzwrotnikowej, a centrum zróżnicowania jest Ameryka Południowa. W stanie dzikim we florze Polski spotykany jest tylko jeden gatunek – werbena pospolita (Verbena officinalis), będący zresztą przybyszem z Europy południowej.
Wikipedia
(1.1) Niektóre gatunki werbenowatych stały się inwazyjnymi.
Wiktionary
rzecz. werbena ż.
Wiktionary
o cechach werbenowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
chorobliwe powtarzanie bezsensownych słów lub zdań
SJP.pl
Werbigeracje (ang. verbigeration albo cataphasia, od łac. verbigere „rozmawiać, plotkować”[1]) – objaw psychopatologiczny, polegający na powtarzaniu (niekiedy wielokrotnym) słów lub fraz, w sposób bezcelowy, nieadekwatny do kontekstu wypowiedzi lub rozmowy, jak gdyby „automatyczny”. Słowa lub frazy mogą być „seryjnie” powtarzane w formie dosłownej lub nieznacznie zmienionej. Jako objaw psychopatologiczny werbigeracje przyporządkowywane są do zaburzeń myślenia, mowy i porozumiewania się. Werbigeracje niekiedy utożsamiane są z stereotypiami słownymi, jednak część autorów przyjmuje, że od stereotypii słownych odróżnia je bardziej „automatyczny” sposób powtarzania słów lub fraz. Objaw ten opisał i nazwał Karl Ludwig Kahlbaum w swojej monografii o katatonii (1874).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Werbiści, Zgromadzenie Słowa Bożego (nazwa łacińska: Societas Verbi Divini; skrót zakonny: SVD) – misyjne zgromadzenie zakonne, założone w 1875 roku przez św. Arnolda Janssena w Holandii.
Zgromadzenie realizuje nakaz misyjny Chrystusa: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,15).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Arnolda Janssena;
Wiktionary
Werbiści, Zgromadzenie Słowa Bożego (nazwa łacińska: Societas Verbi Divini; skrót zakonny: SVD) – misyjne zgromadzenie zakonne, założone w 1875 roku przez św. Arnolda Janssena w Holandii.
Zgromadzenie realizuje nakaz misyjny Chrystusa: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (Mk 16,15).
Wikipedia
(1.1) Drugim ważnym polem działalności werbistów jest szeroko pojęta animacja misyjna polskiego społeczeństwa.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. werbistka ż.
przym. werbistowski
Wiktionary
członkini katolickiego misyjnego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z żeńskiej gałęzi zakonu założonego przez św. Arnolda Janssena
Wiktionary
(1.1) We wspólnocie werbistek jest obecnie szesnaście aspirantek.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. werbista m.
przym. werbistowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z werbistami, dotyczący werbistów
Wiktionary
(1.1) Na kiermaszu sprzedawali kalendarze werbistowskie.
Wiktionary
rzecz. werbista mos., werbistka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Werbkowice (ukr. Вербковичі) – wieś w Polsce położona w południowo–wschodniej części województwa lubelskiego, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Werbkowice. Leży na zachód od Hrubieszowa, na obszarze Kotliny Hrubieszowskiej, głównie na lewym brzegu rzeki Huczwy. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 74.
Wikipedia
mieszkaniec Werbkowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Werbkowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. stalowy element montowany do uprzęży lub łańcuchów zwierząt hodowlanych;
2. dawna gra w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żołnierz grający na werblu
Wiktionary
rzecz. werbel mrz., werblowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. charakterystyczny dla dzięciołów sposób hałasowania przez głośne i szybkie uderzanie dziobem w puste, rezonujące drzewa lub blaszne przedmioty, będący częścią rytuału godowego lub mający znaczenie terytorialne
Wiktionary
(1.1) Wiosną w słoneczne dni w lasach usłyszeć możemy werblowanie dzięciołów, będące ich głosem godowym.
Wiktionary
rzecz. werbel m., werbelek m., werblista m., werblistka ż.
czas. werblować ndk.
przym. werblowy
Wiktionary
1. przeprowadzać zaciąg do wojska;
2. zjednywać zwolenników, namawiać do przystąpienia do jakiejś organizacji albo akcji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zwerbować)
(1.1) namawiać kogo do udziału w czymś
(1.2) pozyskiwać zwolenników
(1.3) wojsk. zaciągać do wojska
czasownik zwrotny niedokonany werbować się (dk. zwerbować się)
(2.1) być werbowanym
Wiktionary
rzecz. werbowanie n., werbownik mos., werbunek mrz., zwerbowanie n.
przym. werbunkowy
Wiktionary
(1.1-3) rekrutować
Wiktionary
namawianie kogoś do służby wojskowej lub do jakiejś organizacji albo akcji; zaciąg, werbunek
SJP.pl
werbowanie, zaciąg do wojska; werbunek
SJP.pl
osoba starająca się o pozyskanie zwolenników, namawiająca do udziału w czymś
SJP.pl
namawianie kogoś do służby wojskowej lub do jakiejś organizacji albo akcji; zaciąg, werbowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zaciąg do służby w armii
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: werbunek
SJP.pl
w gwarze śląskiej: osoba sprowadzona z daleka do pracy w kopalni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. przyjezdny, zwerbowany do pracy na Górnym Śląsku
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. narzędzia
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|norzyńdzia.
Wiktionary
Wercyngetoryks (łac. Vercingetorix, ok. ur. 82 p.n.e., zm. 46 p.n.e. w Rzymie) – wódz galijskiego plemienia Arwernów oraz przywódca wielkiego powstania Galów przeciwko siłom rzymskim podczas ostatniej fazy wojen galijskich prowadzonych przez Juliusza Cezara.
Wikipedia
niemiecki klub piłkarski z Bremy
SJP.pl
Wikipedia
gobelin lub arras w tonacji zielonej z motywami roślinnymi
SJP.pl
Werdiura (od fr. verdure) – tapiseria o tematyce roślinno–zwierzęcej lub krajobrazowej utrzymana w tonacji zielonej.
Wytwarzano je od XV do XVIII wieku w manufakturach flamandzkich i francuskich. Najbardziej popularna była w XVI wieku zwłaszcza na dworach królów i książąt. Werdiury służyły do dekoracji, głównie podczas uroczystości dworskich jak koronacje, wesela. Szczególnym typem tkanin były wąskie, pionowe, zwane entrefenetrami (międzyokiennymi), które zawieszano na wąskich ściankach między oknami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od werdykt
Wiktionary
(1.1) To nie werdykt, lecz tylko karykaturalny werdykcik.
Wiktionary
rzecz. werdykt m.
Wiktionary
wyrok, orzeczenie, decyzja w jakiejś sprawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) decyzja podjęta przez sędziów, jurorów, ławę przysięgłych, komisję itp.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɛrdɨkt, AS: verdykt
Wiktionary
rzecz. werdykcik mrz.
Wiktionary
(1.1) wyrok, decyzja, orzeczenie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mówiąca prawdę bez względu na konsekwencje
SJP.pl
człowiek mówiący prawdę w oczy bez ogródek, szczery do bólu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która ma zwyczaj mówić innym to, co myśli, prosto w oczy
Wiktionary
IPA: vɛˈrɛdɨk, AS: veredyk
Wiktionary
rzecz. weredyzm mrz.
:: fż. weredyczka ż.
przym. weredyczny
Wiktionary
charakter weredyka; prawdomówność, mówienie prawdy bez względu na konsekwencje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. bycie prawdomównym bez zważania na tego konsekwencje
Wiktionary
(1.1) Dziennikarz znany z weredyzmu często wywoływał burzliwe dyskusje w internecie.
Wiktionary
rzecz. weredyk mos., weredyczka ż.
przym. weredyczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Weremień (dawniej Weremiń, w latach 1977–1981 Podegrodzie) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Lesko.
W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Weremiń z Łączkami był Edmund Krasicki.
Wikipedia
Weremowice – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Chełm.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Chełm. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 329 mieszkańców i była dwunastą co do wielkości miejscowością gminy Chełm.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Werena — imię żeńskie, prawdopodobnie pochodzące od łacińskiego verus - "prawdziwy". Patronką tego imienia jest św. Werena, pielęgniarka, z III wieku.
Werena imieniny obchodzi 1 września.
Postacie fikcyjne noszące imię Werena:
Wikipedia
(1.1) Wkrótce rybak przyniósł rybę w darze, a Werena rozciąwszy ją odnalazła pierścień.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw./gwara. wrzos
Wiktionary
Lenina (biał. Леніна; ros. Ленино, Lenino) – osiedle na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Łoszany.
Dawniej dwie wsie o nazwach Frołowa i Weres.
Wikipedia
rzecz. wrzos m., wrzosowisko n., wrzosina ż., wrzosowina ż., wrzesień m., wrześniak mrz./mzw., wrzosik m., wrzosk m., wrzost m., werez m.
przym. wrzosowy, wrzosisty, wrzosowaty
Wiktionary
(1.1) wrzos, wrzos zwyczajny, wrzosik, daw./reg. wrzosk, wrzost, werez
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku potraw kuchni staropolskiej i litewskiej
SJP.pl
Wereszczaka – nazwa kilku potraw kuchni staropolskiej i litewskiej, dawniej bardzo popularnych. Były to schab duszony w wywarze buraczanym, zupa na kwasie chlebowym ze słoniną, zupa z kiełbasami, półgęskiem i kaszą, biała kiełbasa bądź młoda słonina w sosie cebulowym. Według Wincentego Pola nazwa dania miała pochodzić od nazwiska kucharza Wereszczaki pracującego na dworze króla Augusta III.
Wikipedia
Maryla Wereszczakówna (właściwie Marianna Ewa Wereszczakówna) (1799-1863), młodzieńcza miłość Adama Mickiewicza, będąca pierwowzorem dla wielu bohaterek późniejszych dzieł artysty
SJP.pl
Wereszczyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Urszulin.
Podczas II wojny światowej, 26 maja 1942 roku Niemcy rozstrzelali 300 Żydów w Wereszczynie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Znane osoby o nazwisku Wereszczyński:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Dniestru;
Wiktionary
Wereszyca (ukr. Верещиця Wereszczycia) – rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Dniestru, przepływa przez Płaskowyż Sańsko-Dniestrzański. Bierze ona swój początek na Roztoczu w Janowskim Stawie i wpada do Dniestru. Długość 92 km, obszar zlewni - 955 km². Szerokość rzeki wynosi 10-12 m. Głębokość waha się między 0,5-1,5 m. Dno aluwialne, na aluwium składają się żółto-szary piasek, glina i torf.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wereszyn (ukr. Верешин) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Mircze. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 844 .
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Mircze. Według Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań (III 2011 r.) miała 130 mieszkańców i była dwudziestą co do wielkości miejscowością gminy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. płótno
Wiktionary
Wereta – miasto w Etiopii, w regionie Amhara. Według danych szacunkowych na rok 2015 liczy 33 200 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wrzos
Wiktionary
rzecz. wrzos m., wrzosowisko n., wrzosina ż., wrzosowina ż., wrzesień m., wrześniak mrz./mzw., wrzosik m., wrzosk m., wrzost m., weres m.
przym. wrzosowy, wrzosisty, wrzosowaty
Wiktionary
(1.1) wrzos, wrzos zwyczajny, wrzosik, daw./reg. wrzosk, wrzost, weres
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Werfel:
Wikipedia
w dawnym prawie polskim: kara pieniężna płacone przez zabójcę krewnym zamordowanego na mocy wyroku sądu; główczyzna, główszczyzna, zagłówne
SJP.pl
Wergili (70-19 p.n.e.), poeta rzymski; Wergiliusz
SJP.pl
Wikipedia
Wergiliusz (70-19 p.n.e.), poeta rzymski; Wergili
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. liter. starożytny, rzymski poeta;
(1.2) imię|polski|m., zob. Wirgiliusz.
Wiktionary
Wergiliusz, właśc. Publiusz Wergiliusz Maro (łac. Publius Vergilius Maro), niekiedy Publiusz Wergiliusz Maron, dawniej także Wirgiliusz (ur. 15 października 70 p.n.e., zm. 21 września 19 p.n.e.) – rzymski poeta, uważany za jedną z najważniejszych postaci w dziejach światowej literatury, autor Eneidy, Georgik, Bukolik i Drobiazgów.
Wikipedia
(1.1) Rozczytywała się w bukolikach Wergiliusza.
(1.1) Homerycka legenda o Troi została wykorzystana przez rzymskiego poetę Wergiliusza w jego poemacie epickim Eneida.
Wiktionary
IPA: vɛrʲˈɟilʲjuʃ, AS: verʹǵilʹi ̯uš
Wiktionary
przym. Wergiliuszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. liter. należący do Wergiliusza
Wiktionary
rzecz. Wergiliusz mos.
Wiktionary
mechanizm zegarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mechanizm zegarka
(1.2) daw. mechanizm
(1.3) film. zdjęcie dokumentujące plan filmowy
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem. Werk
uwagi.
(1.3) por|fotos.
tłumaczenia.
źródła.
== werk (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-werk.wav.
znaczenia.
czasownik
(1.1) pracować
rzeczownik
(2.1) praca
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: vɛrk, AS: verk
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem. Werk
uwagi.
(1.3) por|fotos.
tłumaczenia.
źródła.
== werk (język afrykanerski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-werk.wav.
znaczenia.
czasownik
(1.1) pracować
rzeczownik
(2.1) praca
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: Weronika (imię żeńskie)
SJP.pl
fotografia robocza robiona podczas kręcenia filmów
SJP.pl
przycinać i korygować kształt końskich kopyt
SJP.pl
Werkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. warsztat
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|norychta, warstat.
Wiktionary
niemieckie wojsko okresu III Rzeszy (1935-1945); Wehrmacht
SJP.pl
Wehrmacht (z niem. „siła zbrojna”) – całość sił zbrojnych III Rzeszy z wyłączeniem Waffen-SS, utworzona 16 marca 1935 roku, ustawą o powszechnym obowiązku służby wojskowej, która stanowiła jednostronne zerwanie klauzul militarnych traktatu wersalskiego (1919).
Wikipedia
żołnierz Wehrmachtu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz Wehrmachtu
Wiktionary
IPA: ˌvɛrmaxˈtɔvʲjɛt͡s, AS: vermaχtovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. wermacht, Wehrmacht, wehrmachtowiec
przym. wermachtowski, wehrmachtowski
Wiktionary
(1.1) wehrmachtowiec
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przym. od Wehrmacht, wermachtowiec
Wiktionary
IPA: ˌvɛrmaxˈtɔfsʲci, AS: vermaχtofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. wermacht, Wehrmacht, wermachtowiec, wehrmachtowiec
przym. wehrmachtowski
Wiktionary
nawóz z odchodów dżdżownic kompostowych; biohumus, kompost koprolitowy
SJP.pl
Biohumus, kompost koprolitowy, wermikompost - odchody dżdżownicy kompostowej (Eisenia fetida (Sav.)) uzyskiwane po przetworzeniu substancji organicznej (obornik, torf, odpady z rzeźni lub przetwórni owocowo-warzywnych, papier, wysłodki, wytłoki, trociny, osady ze ścieków) w specjalnych łożach.
Wikipedia
minerał, uwodniony krzemianem glinu i magnezu z niewielką ilością żelaza; dżeferysyt
SJP.pl
Wermikulit, (Mg, Fe, Al)3(Al, Si)4O10(OH)2·4H2O, – minerał ilasty, który zwiększa swoją objętość pod wpływem podgrzewania. Powstaje podczas wietrzenia lub zmian hydrotermalnych biotytu lub flogopitu. Znaczne złoża wermikulitu znajdują się w Australii, Nowej Zelandii, Rosji, Indiach, Brazylii, Chile, Egipcie, Kanadzie, Japonii, Ugandzie oraz Madagaskarze.
Wikipedia
makaron w postaci długich nitek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. makaron krajany na bardzo cienkie nitki
Wiktionary
Wermiszel (wł. vermicelli) we Włoszech jest suchym, cienkim i długim makaronem z pszenicy durum o okrągłym przekroju i nieco większej średnicy niż spaghetti. Jeśli średnica jest mniejsza, makaron określa się jako vermicellini.
Wikipedia
(1.1) Babciny rosół z wermiszlem bardzo mi smakował, nie ukrywam.
Wiktionary
zdrobnienie od: wermut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wermut
Wiktionary
rzecz. wermut m.
Wiktionary
wytrawne lub słodkie białe wino o smaku piołunu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) enol. wino wzmacniane aromatyzowane ziołami i korzeniami;
Wiktionary
Wermut – wino wzmocnione aromatyzowane różnymi składnikami roślinnymi (ziołami, przyprawami, korzeniami, korą, kwiatami, nasionami, owocami), a czasem także barwione. Wzmocnione aromatyzowane wina znane były już w starożytności, jednak nowoczesne wersje napoju zostały po raz pierwszy wyprodukowane w połowie XVI wieku w Europie. Początkowo wermut był tradycyjnie używany jedynie do celów leczniczych, jednak z czasem zyskał popularność jako napój ze względu na swoje walory smakowe. Pod koniec XIX wieku stał się popularny wśród barmanów jako kluczowy składnik koktajli, w tym między innymi Manhattan, czy Negroni.
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. wermucik m.
przym. wermutowy
Wiktionary
przymiotnik od: wermut
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z wermutem, dotyczący wermutu
(1.2) zawierający wermut; mający smak wermutu
Wiktionary
rzecz. wermut mrz.
Wiktionary
język wernakularny - język potoczny danej społeczności lub grupy zawodowej
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) rodzimy, nieprofesjonalny, tworzony przez anonimowych twórców – w odniesieniu do kultury materialnej (sztuki, architektury)
(1.2) rodzimy, etniczny, miejscowy, w języku narodowym – w odniesieniu do literatury, kultury słowa
(1.3) jęz. nieliteracki, niestandardowy, terytorialny, ludowy – w odniesieniu do odmiany języka;
Wiktionary
IPA: ˌvɛrnakuˈlarnɨ, AS: vernakularny
Wiktionary
proces pobudzający lub przyspieszający kwitnienie roślin na skutek działania niskich temperatur; jarowizacja; jaryzacja
SJP.pl
Jarowizacja, jaryzacja, wernalizacja – procesy biochemiczne zachodzące pod wpływem niskich temperatur u roślin ozimych i wieloletnich, wpływające na ich zakwitanie. Rośliny te bez okresu chłodu mogą rozwijać się tylko wegetatywnie, w ogóle nie tworząc kwiatów. Dopiero okres chłodów powoduje przejście rośliny w fazę generatywną. Długość niezbędnego do indukcji kwitnienia okresu wernalizacji zależy od gatunku rośliny. Temperatura okresu chłodu to najczęściej 0-10 °C.
Wikipedia
karabin odtylcowy najwcześniejszego typu
SJP.pl
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Werner:
Wikipedia
Wernerowo (dawn. Maluszyn-Wernerowo) – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Sierpc. Ma status sołectwa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dodatkowa podziałka na suwaku lub ruchomej części przyrządu pomiarowego, umożliwiająca odczytanie ułamkowej części wartości podziałki głównej; noniusz
SJP.pl
substancja żywiczna służąca do pokrywania obrazów olejnych, mająca właściwości zabezpieczające płótno przed wpływami atmosferycznymi, a także dodająca połysku i głębi kolorom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. substancja żywiczna służąca do pokrywania obrazów olejnych, mająca właściwości zabezpieczające płótno przed wpływami atmosferycznymi, a także dodająca połysku i głębi kolorom;
Wiktionary
Werniks – szlachetny lakier stosowany do celów artystycznych (malarskich). W najprostszej postaci jest roztworem naturalnej lub syntetycznej twardej żywicy w olejku lotnym, alkoholu lub innym rozpuszczalniku. W zależności od przeznaczenia i wymagań skład werniksu może być dużo bardziej złożony.
Wikipedia
IPA: ˈvɛrʲɲiks, AS: verʹńiks
Wiktionary
rzecz. werniksowanie n.
czas. werniksować ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|fyrnajs.
Wiktionary
pokrywać werniksem, np. obrazy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|werniksować.
Wiktionary
rzecz. werniks m.
czas. werniksować ndk.
Wiktionary
uroczyste otwarcie wystawy dzieł sztuki; pierwotnie dzień przed oficjalnym otwarciem wystawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. uroczyste otwarcie wystawy dzieł sztuki
Wiktionary
Wernisaż – uroczyste otwarcie wystawy (zazwyczaj dzieł sztuki, ale także innych osiągnięć, np. naukowych lub dorobku miasta), odbywające się przed oficjalnym rozpoczęciem dostępu dla publiczności. Jest połączeniem spotkania środowiskowego, wydarzenia towarzyskiego oraz prezentacji dla mediów i zazwyczaj ma charakter zamknięty. Odbywa się bezpośrednio w miejscu wystawy, pośród eksponatów oraz ewentualnie w jej najbliższej okolicy, np. innych pomieszczeniach lub przyległym terenie otwartym. Wernisażowi mogą towarzyszyć także inne wydarzenia, jak występy artystyczne i inne pokazy uświetniające wernisaż, konferencje dla mediów, przemówienia autora wystawy, a czasem także jego mecenasów lub sponsorów, poczęstunki, wystawne bankiety itp. Wystawiana jest również księga, do której goście mogą się wpisywać.
Wikipedia
przym. wernisażowy
Wiktionary
przymiotnik od: wernisaż
SJP.pl
1. wędrowny starzec, lirnik kozacki z XVIII wieku, legendarna postać z ukraińskiego folkloru;
2. obraz Jana Matejki;
3. powieść Michała Czajkowskiego
SJP.pl
Wernyhora (ukr. Вернигора, pol. Waligóra, jego prawdopodobne imię to Mosij, czyli Mojżesz) – wędrowny starzec, legendarny wieszcz i lirnik kozacki z XVIII wieku. W jednym z polskich mitów narodowych występuje jako postać przepowiadająca losy Rzeczypospolitej.
Wikipedia
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodnich Włoszech, w regionie administracyjnym Wenecja Euganejska;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja ze stolicą w Weronie (1.1)
Wiktionary
Werona (wł. Verona [veˈrona], wymowa) – miasto położone w północno-wschodnich Włoszech, w regionie administracyjnym Wenecja Euganejska (Veneto). Leży nad rzeką Adygą, u podnóża Alp Weneckich. Jest znaczącym ośrodkiem handlu i jednym z bogatszych miast północnych Włoch.
Wikipedia
(1.1) Chcemy odwiedzić mianowicie romantyczną stolicę miłości: miasto Romea i Julii – Weronę. Rzeczywiście Werona ma do zaoferowania więcej atrakcji niż wszystkie inne miasta w Veneto (=Wenecji Euganejskiej), z wyjątkiem samej Wenecji.
(1.1) Właśnie w Weronie, w porozumieniu z Fryderykiem, Lucjusz III ogłosił słynną konstytucję «Ad abolendam» za pomocą której miało być powstrzymane rozprzestrzenianie się coraz groźniejszych herezji neomanichejskich.
(1.1) Otton przybył i błyskawicznie się z Berengariuszem rozprawił. Pozbawił go żelaznej korony Longobardów i zmusił do złożenia hołdu z ziem, które mu zostawił, zabrawszy mu i przyłączywszy do bawarskiego księstwa swego brata, Henryka, wschodnią Lombardię z Akwileją i Weroną.
Wiktionary
rzecz. werończyk m., weronka ż.
przym. weroński
Wiktionary
biały, krystaliczny proszek o gorzkawym smaku, używany dawniej jako środek nasenny; barbital
SJP.pl
Barbital, weronal (łac. barbitalum) oraz sól sodowa barbitalu (łac. barbitalum natrium) – dwuetylowa pochodna malonylomocznika, pierwszy barbituran wprowadzony do lecznictwa (w 1903 roku).
Wikipedia
mieszkaniec Werony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Werony
Wiktionary
(1.1) Przypomina mi się przeczytane gdzieś jeszcze przed podróżą porzekadło, że „wszyscy werończycy to szaleńcy”. Mówią tak o nich nie tylko mieszkańcy innych regionów Italii, ale i sami werończycy o sobie.
(1.1) Gdyby Romeo usłyszał od Julii, że ta zjawi się w oknie w samo południe, radość młodego werończyka z wyznaczonej godziny nie mogłaby się równać z radością hrabiego.
Wiktionary
rzecz. Werona ż.
:: fż. weronka ż.
przym. weroński
Wiktionary
roślina z rodziny trędownikowatych; przetacznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Weronika – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Późniejsza forma imienia Berenike. Etymologia imienia wywodzona jest z gr. φέρω phero – "niosę" i νίκη nike – "zwycięstwo". Oznacza zatem tę, która zwycięża. W średniowieczu imię było błędnie przypisywane słowom vera (łac. – prawdziwa) i eikon (gr. – obraz). Nawiązywano w ten sposób do legendy o św. Weronice, która otarła chustą twarz Chrystusowi. Powstały w ten sposób na chuście wizerunek określany był jako prawdziwy wizerunek Chrystusa – Veraikon.
Wikipedia
(1.1) Lubię Weronikę za jej poczucie humoru.
Wiktionary
IPA: ˌvɛrɔ̃ˈɲika, AS: verõńika
Wiktionary
rzecz. weronika ż.
:: zdrobn. Weronka ż., Weroniczka ż., Weronisia ż., Nika ż.
przym.
:: przest. gwara. Weroniczyn
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Weronka, Weroniczka, Weronisia, Nika
Wiktionary
mieszkanka Werony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Werony
Wiktionary
rzecz. Werona ż.
:: fm. werończyk mos.
przym. weroński
Wiktionary
przymiotnik od: Werona
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Weroną, dotyczący Werony, pochodzący z Werony
Wiktionary
rzecz. Werona ż., werończyk mos., weronka ż.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Werówka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Drzewica. Przepływa przez nią rzeka Drzewiczka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego, przed rokiem 1975 do województwa kieleckiego. Dzisiejsza lokacja pochodzi z roku ok. 1900. Wcześniej położona była nad rzeką Pilicą w okolicach Inowłodza. Przeniesienie wsi było związane z organizowaniem rezydencji łowieckiej carów w Spale, w wyniku czego przesiedlono ludność ze śródleśnych wsi na inne tereny. Z Werówki pochodzą: dziennikarz "ŻW" Jan Zabieglik, filozof Stefan Zabieglik, dr Marek Badura, adiunkt na wydziale Matematyki UŁ, ks. Paweł Goliński, kustosz sanktuarium Matki Bożej Trokielskiej w Trokielach na Białorusi.
Wikipedia
kotwica pomocnicza, sześciokrotnie lżejsza od kotwicy postojowej, którą wyrzuca się ze statku w celu wykonania manewru bez pomocy maszyn; kotwica zawoźna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny nanerczowatych; Semecarpus
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Werpol – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja.
Wieś jest siedzibą sołectwa Werpol w którego skład wchodzą również miejscowości Anusin i Telatycze.
Mimo bliskości do Anusina (mniej niż 1 km), za II RP Anusin należał do województwa poleskiego, a Werpol do białostockiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w środkowych Niemczech, łącząc się z Fuldą tworzy Wezerę;
Wiktionary
Werra – rzeka w centralnych Niemczech o długości 292 km. Werra przepływa kolejno przez trzy kraje związkowe: Turyngię, Hesję i Dolną Saksonię. Źródło rzeki znajduje się koło Eisfeld (Powiat Hildburghausen, południowa Turyngia). Łączy się z Fuldą, aby utworzyć Wezerę.
Dolina Werry jest naturalną granicą pomiędzy górami Rhön a Lasem Turyńskim.Wzdłuż doliny biegnie szlak rowerowy.
Wikipedia
(1.1) Dla ludzi z grubsza chociażby zorientowanych w sytuacji współczesnego świata jest oczywiste, że granica dwóch systemów społeczno-politycznych na Łabie i Werrze jest pod groźbą wojny rubieżą nieprzekraczalną.
(1.1) Na terenie Saksonii między rzekami Werrą a Soławą występują z kolei szkieletowe pochówki o stosunkowo skromnym, typowo słowiańskim wyposażeniu w kabłączki, paciorki szklane, noże oraz ceramikę słowiańską […]
Wiktionary
1. jedna linijka tekstu; wiersz;
2. przenośnie: zdanie, cytat, fragment poezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podstawowa jednostka wersyfikacyjna, najczęściej złożona z jednej linijki tekstu
Wiktionary
Wers (fr. vers, z łac. versus – wiersz) – podstawowa jednostka wersyfikacyjna, niemal zawsze wyodrębniona jako pojedyncza linijka tekstu. Wers można także zdefiniować jako odcinek mowy wierszowanej między dwiema pauzami wersyfikacyjnymi.
Wikipedia
(1.1) Mój wiersz składa się z dwunastu wersów!
Wiktionary
IPA: vɛrs, AS: vers
Wiktionary
rzecz. wersyfikacja ż., werset mrz.
przym. wersowy, wersyfikacyjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. wersyfikacja ż., werset mrz.
przym. wersowy, wersyfikacyjny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|versus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) line
źródła.
== wers (język niderlandzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) gorzej
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przesadna grzeczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. miejscowość we Francji położona na zachód od Paryża, słynąca z rezydencji królów francuskich;
Wiktionary
Wersal (fr. Versailles, wymowa) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Yvelines.
Wikipedia
(1.1) W ogrodach Wersalu jest kilkanaście boskietów, a każdy z nich ma własną nazwę.
Wiktionary
IPA: ˈvɛrsal, AS: versal
Wiktionary
rzecz. wersal mrz., wersalczyk mos., wersalka ż.
przym. wersalski, wersalkowy
Wiktionary
dawniej: osoba bardzo uprzejma, układna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. członek wiernych rządowi oddziałów zwalczających Komunę Paryską w 1871
(1.2) daw. człowiek bardzo uprzejmy, układny
(1.3) mieszkaniec Wersalu
Wiktionary
rzecz. wersal mrz., Wersal mrz., wersalka ż.
przym. wersalski, wersalkowy
Wiktionary
czcionka dużej litery alfabetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. wielka litera
Wiktionary
Majuskuła (wersalik, wielka litera, duża litera) – każda z dużych liter alfabetu, tj. większego formatu i/lub innego kształtu w stosunku do małej.
W ortografii polskiej stawiana jest na początku nazwy własnej i wyrazu rozpoczynającego nowe zdanie, a także w skrótowcach i niektórych oznaczeniach (np. jednostek miar).
Majuskuła jest antonimem minuskuły.
Wikipedia
(1.1) Niestety wyrazy pisane wersalikami wyglądają jak wykrzyczane, więc ich nagromadzenie nie wygląda dobrze.
Wiktionary
IPA: vɛrˈsalʲik, AS: versalʹik
Wiktionary
przym. wersalikowy
Wiktionary
(1.1) wielka litera, duża litera, majuskuła
Wiktionary
przymiotnik od: wersalik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wersalika
Wiktionary
rzecz. wersalik m.
Wiktionary
rozkładana kanapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozkładane łóżko, które po złożeniu tworzy kanapę
Wiktionary
Wersalka – mebel przeznaczony do snu oraz odpoczynku w pozycji leżącej albo siedzącej.Składa się z podstawy w formie prostokątnej skrzyni, która służy jako pojemnik na pościel oraz dwóch ram tapicerowanych,połączonych ze skrzynią i między sobą metalowymi łącznikami. Jedna rama po podniesieniu stanowi oparciei mebel służy wtedy do siedzenia, a po rozłożeniu obydwu części do spania. Krótsze boki mogą być wyposażone w poręcze. W obecnej formie rozpowszechniona od lat siedemdziesiątych XX wieku.
Wikipedia
(1.1) Wewnątrz wersalki można trzymać pościel.
Wiktionary
IPA: vɛrˈsalka, AS: versalka
Wiktionary
rzecz. Wersal m., wersalczyk m., wersal mrz.
przym. wersalski, wersalkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wersalką, dotyczący wersalki
Wiktionary
rzecz. wersalka ż., Wersal m., wersal m., wersalczyk m.
przym. wersalski
Wiktionary
przymiotnik od: Wersal (miasto we Francji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący, wywodzący się z Wersalu; odbywający się, znajdujący się w Wersalu; mający związek z Wersalem
przymiotnik jakościowy
(2.1) książk. cechujący się wytwornością, wykwintnością, manierami
Wiktionary
IPA: vɛrˈsalsʲci, AS: versalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Wersal m., wersal m., wersalczyk m., wersalka ż.
przym. wersalkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. ktoś obyty, doświadczony, ktoś wykształcony, biegły w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
(1.1) Był wersatem w historii świętej.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od werset
Wiktionary
rzecz. werset m.
Wiktionary
sól kwasu etylenodiaminotetraoctowego, stosowana w leczeniu zatrucia metalami ciężkimi
SJP.pl
sól kwasu etylenodiaminotetraoctowego, stosowana w leczeniu zatrucia metalami ciężkimi
SJP.pl
wiersz lub kilka wierszy jakiegoś tekstu stanowiący jakąś całość myślową; ustęp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jedno lub kilkuzdaniowy, wyodrębniony graficznie fragment tekstu, który stanowi całość myślową i rytmiczną, charakterystyczny dla prozy biblijnej i koranicznej
Wiktionary
Werset (łac. versus – wiersz) – specyficzna metoda segmentacji tekstu w utworze, którego szczególny charakter odbioru polega na przywiązywaniu uwagi, w dużym stopniu niezależnej, do każdego z jego krótkich fragmentów obejmujących jedno lub najwyżej kilka zdań. Podział na wersety występuje szczególnie często w obszernych utworach o treści religijnej (np. Biblia, Koran), stanowiących ważne źródło wiedzy dla odbiorcy. Podział na wersety ma wskazywać odbiorcy całostkę treściowo-znaczeniową, a jednocześnie ułatwiać wyodrębnianie jej podczas wyszukiwania lub cytowania. Czasami podział na wersety spotykany jest również w utworach czysto literackich, najczęściej poetyckich, nawiązujących np. do stylistyki biblijnej (np. Anhelli Juliusza Słowackiego).
Wikipedia
IPA: ˈvɛrsɛt, AS: verset
Wiktionary
rzecz. wers m., wiersz m., wersecik mrz.
Wiktionary
jedna z postaci czegoś, częściowo różniąca się od innych; wariant; odmiana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jeden ze sposobów przedstawienia, wykonania, powiedzenia czegoś
Wiktionary
(1.1) Według znanej przeze mnie wersji mitu to sęp, nie orzeł, wyjada wątrobę przybitemu do skał Kaukazu Prometeuszowi.
(1.1) Podobno nowa wersja tej samochodówki ma wejść na rynek pod koniec roku.
(1.1) Jego wersja wydarzeń jest nieprawdziwa! To nie ja stłukłam tę szklankę!
Wiktionary
IPA: ˈvɛrsʲja, AS: versʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) wariant, typ, rodzaj, gatunek, opracowanie, odmiana
Wiktionary
specjalista w zakresie wersologii
SJP.pl
Wikipedia
nauka o budowie wiersza
SJP.pl
Wersyfikacja (fr. versification, łac. versificatio) jest to termin z zakresu teorii literatury mający dwa znaczenia.
Wikipedia
wektor o długości równej jednostce; wektor jednostkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. wektor o długości równej 1, zwykle stanowiący bazę przestrzeni (określający układ współrzędnych);
Wiktionary
Wersor – wektor o długości jeden, wskazujący kierunek i zwrot pewnego wektora początkowego, któremu ten wersor się przypisuje. Mnożenie wersora przez długość początkowego wektora odtwarza początkowy wektor.
Wikipedia
(1.1) W układzie ortogonalnym wszystkie wersory są do siebie prostopadłe.
Wiktionary
IPA: ˈvɛrsɔr, AS: versor
Wiktionary
(1.1) wektor jednostkowy
Wiktionary
przymiotnik od: wers
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w gminie Dubicze Cerkiewne;
Wiktionary
Werstok (biał. Вярсток, Wiarstok) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie hajnowskim, w gminie Dubicze Cerkiewne.
Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego. Wieś w 2011 roku zamieszkiwały 62 osoby.
Wikipedia
rzecz. werstoczanin m., werstoczanka ż.
przym. werstocki
Wiktionary
zasady budowy wiersza
SJP.pl
Wersyfikacja (fr. versification, łac. versificatio) jest to termin z zakresu teorii literatury mający dwa znaczenia.
Wikipedia
dotyczący wersyfikacji
SJP.pl
ten, kto układa wiersze; poeta, rymotwórca
SJP.pl
układać wiersze, nadawać utworowi formę wiersza
SJP.pl
dawna rosyjska jednostka długości wynosząca około 4,45 cm
SJP.pl
Werszek (ros. вершок) – dawna rosyjska miara długości licząca 1/16 arszyna, czyli 4,4 cm.
Wikipedia
zagłębienie najczęściej okrągłe, powstałe w obszarach podlegających krasowieniu w wyniku rozpuszczania skał krasowiejących i/lub osiadania; lej krasowy
SJP.pl
punkt, w którym koło wielkie Ziemi styczne jest do równoleżnika oraz prostopadłe do południka
SJP.pl
1. wyboista droga, ścieżka; trasa utrudniająca przejście;
2. dawniej: widowisko o treści związanej z narodzinami Chrystusa; szopka; herody; jasełka
SJP.pl
pełen wertepów
SJP.pl
niem. bohater powieści autorstwa Geothego pt. "Cierpienia młodego Wertera", sentymentalny, młody bohater romantyczny, ofiara nieszczęśliwej miłości
SJP.pl
Werter – główny bohater dzieła jednego z twórców preromantycznych, J.W. Goethego pt. Cierpienia młodego Wertera, które często utożsamiane jest z formą rozrachunku Goethego z pewnym etapem jego życia (silnie zarysowane podłoże biograficzne utworu).
Wikipedia
przewrażliwiony, pełen pesymizmu i melancholii
SJP.pl
postawa pełna pesymizmu i melancholii jednostki szukającej w marzeniach ucieczki od rzeczywistości
SJP.pl
Werteryzm – model postawy bohatera literackiego, utrwalony w literaturze końca XVIII wieku i w pierwszej ćwierci XIX wieku, za sprawą powieści Johanna Wolfganga von Goethego Cierpienia młodego Wertera.
Bohatera werterycznego cechowały: wybujała wyobraźnia, uczuciowość, brak zdecydowanego działania, dążenie do samozagłady, widzenie świata przez pryzmat marzeń i poezji, niezgoda na konwencje obyczajowe i normy moralne, której towarzyszy pesymistyczne poczucie bezcelowości życia. Wyraża się to w tak zwanym Weltschmerz, kulminującym się najczęściej w geście samobójczym. Utwór Goethego oddziaływał na ukształtowanie się swoistego stylu życia. Wśród młodzieży romantycznej zapanowała moda na ubiór werterowski, czyli żółtą kamizelkę i niebieski frak. Wiele osób, które przyjęły w życiu postawę werteryczną, tak jak główny bohater powieści Goethego, popełniło samobójstwo.
Wikipedia
Wertheim – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, w rejencji Stuttgart, w regionie Heilbronn-Franken, w powiecie Main-Tauber-Kreis.
Leży nad Menem, ok. 20 km na północny zachód od Tauberbischofsheim, przy autostradzie A3 i linii kolejowej Aschaffenburg – Crailsheim.
Wikipedia
groźna choroba wywoływana przez dwa gatunki grzybów z grupy niedoskonałych; wertycylioza
SJP.pl
1. rodzaj pionowej żaluzji, zasłony ze sztywnego materiału; vertical, wertykal;
2. wielkie koło na sferze niebieskiej, prostopadłe do horyzontu; koło wierzchołkowe, wertykał
SJP.pl
Wikipedia
Vertisole (Wertisole) - rząd gleb w systematyce gleb Polski z 2011 r. charakteryzujący się ciężkim uziarnieniem z przewagą pęczniejących minerałów ilastych, a przez to cyklicznymi znacznymi, zmianami objętości gleb (pęcznienie i kurczenie).
Wikipedia
kartkować, przeglądać w poszukiwaniu potrzebnych informacji
SJP.pl
czasownik
(1.1) szukać czegoś, przeglądając jakieś strony, kartki
Wiktionary
(1.1) Wyciągają gazetę, niedbale ją wertują, wielokrotnie wracając na tę samą stronę.
Wiktionary
IPA: vɛrˈtɔvat͡ɕ, AS: vertovać
Wiktionary
rzecz. wertowanie n., przewertowanie n.
czas. przewertować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wertować.
Wiktionary
czas. wertować ndk.
Wiktionary
groźna choroba wywoływana przez dwa gatunki grzybów z grupy niedoskonałych; werticylioza
SJP.pl
1. rodzaj pionowej żaluzji, zasłony ze sztywnego materiału; vertical, wertikal;
2. na Białorusi: scentralizowana, zhierarchizowana administracja wykonawcza; wertykał
SJP.pl
zasada kompozycyjna dzieła sztuki polegająca na jego rozbudowaniu wzwyż lub na szczególnym podkreśleniu jego linii pionowych
SJP.pl
Wertykalizm (łac. verticalis „pionowy”) – zasada kompozycyjna dzieła sztuki, która polega na podkreślaniu kierunków pionowych. Stanowi przeciwieństwo horyzontalizmu. Wertykalizm był szczególnie popularny w czasach późnego średniowiecza (architektura gotycka).
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) książk. pionowo
Wiktionary
(1.1) U stegozaurów kolce nie sterczały wertykalnie, ale pionowo.
Wiktionary
rzecz. wertykalność ż., wertykał mrz.
przym. wertykalny
Wiktionary
(1.1) poziomo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wertykalne; cecha tych, którzy są wertykalni
Wiktionary
przym. wertykalny
przysł. wertykalnie
Wiktionary
pionowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. pionowy
Wiktionary
(1.1) Lubowała się w rzutach wertykalnych, pionowych, w sylwetach smukłych i strzelistych.
Wiktionary
IPA: ˌvɛrtɨˈkalnɨ, AS: vertykalny
Wiktionary
rzecz. wertykalność ż., wertykał mrz.
przysł. wertykalnie
Wiktionary
(1.1) pionowy
Wiktionary
1. wielkie koło na sferze niebieskiej, prostopadłe do horyzontu; koło wierzchołkowe, wertikal;
2. hierarchia ważności administracji państwowej; wertykal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. półokrąg koła wielkiego lub koło wielkie sfery niebieskiej przechodzące przez zenit i nadir, prostopadłe do horyzontu;
Wiktionary
Wertykał, koło wierzchołkowe – półokrąg koła wielkiego lub koło wielkie sfery niebieskiej przechodzące przez zenit i nadir i prostopadłe do horyzontu. Pierwszym wertykałem nazywane jest takie koło wierzchołkowe, którego płaszczyzna prostopadła jest do płaszczyzny południka niebieskiego.
Wikipedia
IPA: vɛrˈtɨkaw, AS: vertykau̯
Wiktionary
przym. wertykalny
przysł. wertykalnie
Wiktionary
(1.1) koło wierzchołkowe
Wiktionary
zabieg pielęgnacyjny trawnika polegający na pionowym cięciu darni w celu skuteczniejszego napowietrzenia
SJP.pl
Wertykulacja – zabieg pielęgnacyjny wykonywany na trawnikach ozdobnych i sportowych, polegający na pionowym cięciu darni. Płytkie pionowe cięcie trawnika ma na celu częściowe usunięcie próchnicy powierzchniowej, stworzenie lepszych warunków dla dopływu powietrza, wody i składników pokarmowych do strefy korzeniowej, przygotowanie trawnika do piaskowania, stworzenie korzystniejszych warunków dla przeprowadzenia podsiewu oraz przerzedzenie zbyt gęstego podsiewu. Do wykonania głębokiego pionowego cięcia konieczne są wertykulatory o mocniejszej konstrukcji, ponieważ ich zadaniem jest dotarcie do głębszych warstw darni. Stosując głęboką wertykulację osiąga się dodatkowo zwiększenie elastyczności trawnika oraz zwiększenie przepuszczalności gleby zagęszczonej w dolnych warstwach. Ponadto penetracja noży do głębokości 5 – 7 cm spełnia podobną rolę jak aeracja.
Wikipedia
urządzenie ogrodowe do napowietrzania oraz oczyszczania trawnika z mchu, zalegającej starej trawy i niektórych jednorocznych chwastów
SJP.pl
Wertykulator (skaryfikator) – urządzenie ogrodowe służące do wertykulacji tzn. napowietrzania oraz oczyszczania trawnika z filcu (mchu, zalegającej starej trawy, chwastów), którego elementami roboczymi są liczne noże, osadzone na obracających się bębnach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pobudzenie, przypływ sił, energii objawiający się w chęci do jakichś działań, najczęściej pracy lub zabawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ochota do działania
Wiktionary
(1.1) Panna Florentyna aż drgnęła, a pan Tomasz z wielką werwą począł opowiadać […]
Wiktionary
IPA: ˈvɛrva, AS: verva
Wiktionary
(1.1) animusz, zapał, wigor, bigiel; przest. akcent
Wiktionary
roślina z rodziny werbenowatych; werbena; witułka
SJP.pl
1. sprawdzenie autentyczności, słuszności i poprawności czegoś lub skorygowanie stwierdzonych błędów;
2. czynności mające na celu sprawdzenie kwalifikacji osób oraz ich uprawnień do zajmowania określonych stanowisk i pełnienia funkcji publicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprawdzenie zgodności z prawdą
(1.2) sprawdzenie kwalifikacji czy przydatności
Wiktionary
Weryfikacja (z łac. veritas „prawda” i facio „czynię”), sprawdzanie – działanie zmierzające do rozstrzygnięcia prawdziwości danego zdania.
Wikipedia
rzecz. weryfikator mos., zweryfikowanie n.
czas. weryfikować ndk., zweryfikować dk.
przym. weryfikacyjny, weryfikowalny
Wiktionary
(1.1) sprawdzenie
(1.2) lustracja, przejrzenie, sprawdzenie
Wiktionary
dotyczący weryfikacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z weryfikacją, weryfikowaniem
Wiktionary
rzecz. weryfikacja ż., weryfikowanie n., weryfikator m.
czas. weryfikować ndk., zweryfikować dk.
Wiktionary
osoba sprawdzająca wartość, prawdziwość czegoś, stwierdzająca czyjeś kwalifikacje
SJP.pl
kobieta sprawdzająca wartość, prawdziwość czegoś, stwierdzająca czyjeś kwalifikacje
SJP.pl
czasownik
(1.1) sprawdzać, potwierdzać lub wypróbowywać prawdziwość, prawidłowość, słuszność lub autentyczność czegoś
(1.2) urz. stwierdzać czyjeś kwalifikacje, czyjąś przydatność do pełnienia określonego stanowiska, określonych funkcji itp.
Wiktionary
(1.1) Informujemy, że kryterium nr 2 oceny merytorycznej wniosków, dotyczące obszaru działalności będzie weryfikowane na podstawie dwóch list stanowiących załączniki do regulaminu naboru wniosków.
Wiktionary
IPA: ˌvɛrɨfʲiˈkɔvat͡ɕ, AS: veryfʹikovać
Wiktionary
rzecz. weryfikacja ż., weryfikowanie n., zweryfikowanie n.
czas. zweryfikować dk.
przym. weryfikowalny, weryfikacyjny
Wiktionary
(1.1) uzasadniać, rewidować
(1.2) oceniać, lustrować
Wiktionary
możliwy do zweryfikowania, sprawdzenia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który da się zweryfikować, możliwy do sprawdzenia
Wiktionary
(1.1) Informacja nieprawdziwa, a łatwo weryfikowalna, jest kłamstwem.
Wiktionary
rzecz. weryfikowalność ż., weryfikacja ż., weryfikator m., zweryfikowanie n.
czas. weryfikować ndk., zweryfikować dk.
Wiktionary
(1.1) sprawdzalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|weryfikować.
Wiktionary
czas. weryfikować ndk.
rzecz. zweryfikowanie n.
przym. weryfikacyjny
Wiktionary
przedstawiciel, zwolennik weryzmu
SJP.pl
wiernie odtwarzający rzeczywistość; prawdziwy; realistyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zgodny z weryzmem, dotyczący weryzmu
(1.2) odtwarzający wiernie rzeczywistość
Wiktionary
IPA: ˌvɛrɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: verystyčny
Wiktionary
rzecz. werysta m., weryzm m.
przysł. werystycznie
Wiktionary
1. wierne odtwarzanie rzeczywistości, zgodność z rzeczywistością; prawda, realizm;
2. kierunek w sztuce końca XIX w. i początku XX w., znany dzięki operze włoskiej, będący odmianą naturalizmu
SJP.pl
Weryzm (z łac. verus – prawdziwy) – kierunek w twórczości artystycznej, głównie włoskiej, ostatniego ćwierćwiecza XIX w., będący odmianą naturalizmu.
Głosił estetykę skrajnie mimetyczną, postulował wierne odtwarzanie rzeczywistości, prawdę, realizm, interesował się współczesnymi problemami społecznymi, przede wszystkim życiem wsi, krytykował ówczesne stosunki społeczne i sztukę symboliczną.
Wikipedia
1. przyjęcie, zabawa organizowana po ślubie;
2. ogół ludzi uczestniczących w uroczystościach ślubnych;
3. poetycko: radość, wesołość, uciecha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) etn. gastr. przyjęcie i zabawa urządzane po ślubie
(1.2) przest. coś wesołego
Wiktionary
Wesele – zwyczajowa forma przyjęcia okolicznościowego, organizowanego z okazji ślubu.
Zwyczaje towarzyszące zawieraniu małżeństwa zależą od kręgu kulturowego, z jakiego wywodzą się przyszli małżonkowie.
Wesele jako rytuał narzuca aktorom (małżonkom, gościom itp.) odpowiednie funkcje, co z kolei stanowi gwarant prawidłowego przebiegu całości wydarzenia. Wpływ na przebieg przyjęcia weselnego mają zarówno tradycje, jak i pozycja społeczna i ekonomiczna rodziny, kultura, globalizacja, media. W każdej kulturze obowiązuje weselny savoir-vivre, który określa akceptowalne i dopuszczalne zachowania pary młodej, rodziców, świadków, gości, duchownych, obsługi itp.
Wikipedia
(1.1) Zostałem zaproszony na wesele kuzyna.
Wiktionary
IPA: vɛˈsɛlɛ, AS: vesele
Wiktionary
rzecz. weselnik mos., wesołość ż.
:: zgrub. weselisko n.
czas. rozweselać, weselić się ndk.
przym. weselny, wesoły, wesół
przysł. weselnie, wesoło
Wiktionary
(1.1) żart. weselisko, reg. śl. wiesieli.
Wiktionary
stawać się wesołym, weselszym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wesoło
SJP.pl
zgrubienie od: wesele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
zgrubienie od: wesele; huczne wesele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żart. zgrub. od: wesele; duże, huczne, wystawne wesele
Wiktionary
zob. wesele.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: weselnie
SJP.pl
uczestnik przyjęcia weselnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. uczestnik wesela, gość na przyjęciu weselnym
(1.2) gwara. ktoś, kto jest wesoły, rozwesela innych
Wiktionary
(1.1) Przyszło w końcu do tego, że trabanci królewscy musieli czynić na miejscu porządek, aby dla weselników pozostał przejazd wolny.
Wiktionary
IPA: vɛˈsɛlʲɲik, AS: veselʹńik
Wiktionary
rzecz. wesele n., wesołość ż., wesołkowatość ż., weselenie n., rozweselanie n., rozweselenie n., poweselenie n., wesołek m., weselisko n., weselicho n., Wesoła ż., Wesele n., Wesołowo n., rozweselacz m.
:: fż. weselniczka ż., weselnica ż.
czas. weselić ndk., rozweselać ndk., rozweselić dk., poweselić dk.
przym. weselny, wesoły, wesołkowaty, wesół, wesolutki
przysł. wesoło, wesołkowato, wesutko, weselnie
Wiktionary
(1.2) wesołek
Wiktionary
Weselno – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Pruszcz Gdański
Miejscowość położona na obszarze Żuław Gdańskich, przy drodze wojewódzkiej nr 226, wchodzi w skład sołectwa Wiślina.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
1. dotyczący przyjęcia z okazji ślubu;
2. dawniej: radosny, wesoły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wesela, przyjęcia z okazji ślubu
Wiktionary
IPA: vɛˈsɛlnɨ, AS: veselny
Wiktionary
rzecz. wesele n., weselnik m., weselisko n.
czas. weselić się ndk.
przysł. weselnie
przym. wesoły
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotników: wesoły, wesół
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Węsierski I (Wensierski, Wesierski, Belina odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Belina.
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitsłow. bogini wiosny
Wiktionary
IPA: ˈvɛsna, AS: vesna
Wiktionary
zdrobnienie od: wesoły; wesoluśki, wesolutki, wesoluchny
SJP.pl
przymiotnik od: Wesoła
SJP.pl
zdrobnienie od: wesoły; wesolutki, wesoluśny, wesołeńki
SJP.pl
zdrobnienie od: wesoły; wesolutki, wesoleńki, wesoluchny
SJP.pl
zdrobnienie od: wesoły; wesolutki, wesoluchny, wesoleńki
SJP.pl
zdrobnienie od: wesoły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: wesoły
Wiktionary
IPA: ˌvɛsɔluˈtɛ̃ɲci, AS: vesolutẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: wesoły; wesoluśki, wesołeńki, wesoluchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: wesoły
Wiktionary
IPA: ˌvɛsɔˈlutʲci, AS: vesolutʹḱi
Wiktionary
przym. wesoły
przysł. wesolutko, wesoło
rzecz. weselnik mos.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wesoły
Wiktionary
przym. wesoły
rzecz. weselnik mos., wesołość ż., wesele n.
czas. weselić się ndk.
Wiktionary
(1.1) wesoły
Wiktionary
radosny, szczęśliwy, uśmiechnięty, mający dobry dzień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Warszawy;
(1.2) geogr. dzielnica Krakowa;
(1.3) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu polskich miejscowości oraz części miast i wsi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po przeprowadzce do Wesołej kupimy psa.
Wiktionary
rzecz. weselnik mos., wesolanin mos., wesolanka ż.
przym. wesolski, weselski, wesołowski, wesoły
Wiktionary
1. osoba zawodowo rozweselająca innych na dworach królewskich; błazen, trefniś;
2. potocznie: żartowniś, dowcipniś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co wesołkowate
Wiktionary
Moria (wiłość, nastrój moriatyczny, także wesołkowatość oraz z niem. Witzelsucht) – w psychiatrii i psychologii klinicznej, wesołkowaty nastrój; podwyższenie nastroju, któremu towarzyszy beztroska, pusta wesołkowatość, głupkowate żarty. Wyraz pochodzący z gr. mōría „głupota; prostactwo”. Pacjenci w tym stanie wydają się być pozbawieni ograniczeń i hamulców, cechują ich gwałtowne reakcje na bodźce, inne osoby czy zdarzenia czasami na bardzo dużym poziomie szczegółowości, jak reakcja na niuanse tonu głosu czy słowa. Pacjenci są także skłonni do żartów, kalamburów i innych dowcipów słownych. Wydają się także bardzo wrażliwi, ale jest to wrażliwość bierna i nieselektywna. Reagują podobnie na każdy rodzaj bodźców niezależnie od ich wagi i charakteru, co według niektórych neurologów, jak np. Aleksandra Łurii, jest zasadniczą cechą tego objawu.
Wikipedia
przym. wesołkowaty
rzecz. weselnik mos., wesołość ż.
przysł. wesoło
Wiktionary
przypominający zachowaniem wesołka; kpiarski i żartobliwy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w pogodnym nastroju
Wiktionary
(1.1) Nie myślałam, że na obozie będzie aż tak wesoło z tymi dzieciakami.
(1.1) Czeka na was przytulna sala z kominkiem, w którym wesoło iskrzy ogień.
Wiktionary
IPA: vɛˈsɔwɔ, AS: vesou̯o
Wiktionary
rzecz. wesołość ż., wesołkowatość ż., wesołek m., wesołucha ż., wesele n., weselisko n., weselnik m., weselnica ż.
przym. wesoły, wesolutki, wesołkowaty
przysł. wesolutko, weselnie
czas. rozweselić dk., rozweselać ndk.
Wiktionary
(1.1) radośnie, pogodnie, jowialnie, optymistycznie
Wiktionary
ogół cech charakterystycznych dla wesołego miasteczka
SJP.pl
dotyczący wesołego miasteczka; lunaparkowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wesołym miasteczkiem, dotyczący wesołego miasteczka
Wiktionary
(1.1) Wesołomiasteczkowy autodrom to specyficzne samochodziki, które jeździły po specjalnie przygotowanej do tego gumowej macie
Wiktionary
rzecz. wesołe miasteczko n.
Wiktionary
(1.1) lunaparkowy
Wiktionary
wesoły nastrój, dobry humor, rozradowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wesoły nastrój, dobra atmosfera; radość, beztroska
Wiktionary
(1.1) Anegdota opowiedziana przez Darka wywołała wybuch wesołości.
Wiktionary
IPA: vɛˈsɔwɔɕt͡ɕ, AS: vesou̯ość
Wiktionary
rzecz. weselnik mos., wesołkowatość ż., wesołek m., wesele n.
czas. weselić, poweseleć
przym. wesoły, wesołkowaty, wesół
przysł. wesoło
Wiktionary
(1.1) radość
Wiktionary
Wesołów – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Zakliczyn.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Wesołowski:
Wikipedia
płaz bezogonowy z rodziny żab
SJP.pl
Wesołucha (lit. Veselucha) – kolonia na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Bujwidze, przy granicy z Białorusią.
Wikipedia
radosny, szczęśliwy, uśmiechnięty, mający dobry dzień
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który odczuwa rozbawienie, ma dobry humor, nastrój; nie jest smutny
(1.2) taki, który wprawia w dobry humor
(1.3) świadczący o dobrym humorze, nastroju
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W trudnych sytuacjach był wesoły i taktowny.
(1.2) Zaśpiewajmy jakąś wesołą piosenkę!
(1.2) (…) po weselach z skrzypcami chodził, po kolędach biegał, mięsopustne maszkary robić umiał i fraszki wesołe wyprawiał.
Wiktionary
IPA: vɛˈsɔwɨ, AS: vesou̯y
Wiktionary
rzecz. weselnik mos., wesołość ż., wesołek m., wesele n., weselisko n., Wesoła ż., rozweselanie n., rozweselenie n., weselenie n.
czas. rozweselać ndk., rozweselić dk., weselić ndk.
przym. weselny
:: zdrobn. wesolutki
przysł. wesoło, wesolutko
Wiktionary
(1.1) radosny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wespazjan, Titus Flavius Vespasianus (ur. 17 listopada 9, zm. 23 czerwca 79) – cesarz rzymski od 1 lipca 69 do swojej śmierci. Początek jego panowania zakończył rok czterech cesarzy.
Wikipedia
Wespazjan z małżonką; Wespazjanowie
SJP.pl
Wespazjan z małżonką; Wespazjanostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Wespazjana lub z nim związany
SJP.pl
wspólnie, łącznie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. razem, wspólnie
Wiktionary
(1.1) Żyjące na Ziemi gatunki powstały, i dalej powstają, w wyniku paru wespół działających mechanizmów.
(1.1) W pomieszczeniu, gdzie na rozesłanej na podłodze macie spędzam pierwszą noc, śpi wespół ze mną dwadzieścia siedem osób.
Wiktionary
(1.1) razem, wspólnie, wraz, społem, pospołu
Wiktionary
1. oprzeć o coś, podtrzymać czymś, dać podporę;
2. udzielić pomocy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wspierać)
(1.1) dać komuś wsparcie, pomoc, opiekę
(1.2) oprzeć o coś/na czymś
czasownik zwrotny dokonany wesprzeć się (ndk. wspierać się)
(2.1) oprzeć się o coś, trzymać się czegoś
(2.2) udzielić sobie wzajemnie pomocy, wspomóc się nawzajem
Wiktionary
(1.1) Bank dla doraźnej korzyści raczej zrujnuje przedsiębiorstwo, które kredytuje, niż wesprze je w trudnym okresie, licząc na przyszłe korzyści.
(2.1) Pośliznęła się nieco i w tem roztargnieniu / Na pana Tadeusza wsparła się ramieniu.
Wiktionary
IPA: ˈvɛspʃɛt͡ɕ, AS: vespšeć
Wiktionary
czas. przeć ndk., wspierać ndk.
rzecz. wsparcie n.
Wiktionary
ssąc wciągnąć, wchłonąć coś
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: łes-iks] jedno z siedmiu wczesnośredniowiecznych królestw anglosaskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. średniowieczne królestwo istniejące w południowej Anglii w latach 519–927;
Wiktionary
Wessex (staroang. Ƿestseaxna rīċe, łac. Regnum Occidentalium Saxonum) – jedno z siedmiu państw anglosaskiej heptarchii.
Położone na południowym krańcu Brytanii, graniczyło od wschodu z Susseksem, od północy z Mercją, od południowego zachodu z Kornwalią. Na południu Wessex otaczało morze.
Wikipedia
(1.1) Na południu Wessex otaczało morze.
Wiktionary
były mieszkaniec kapitalistycznych Niemiec Zachodnich; Wessi
SJP.pl
Ossi [ˈɔsiː] i Wessi [ˈvɛsiː] – nieformalne określenie mieszkańców byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej (NRD), czyli wschodnich Niemiec i mieszkańców Niemiec Zachodnich w okresie podziału Niemiec, pochodzi od niemieckiego określenia wschodu i zachodu - ost i west.
Wikipedia
westka;
1. kamizelka noszona dawniej jako część stroju ludowego;
2. gwarowo: kamizelka
SJP.pl
Wikipedia
westka;
1. kamizelka noszona dawniej jako część stroju ludowego;
2. gwarowo: kamizelka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bogini ogniska domowego, świętego i wiecznego ognia, utożsamiana z grecką Hestią;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 4;
Wiktionary
Westa (łac. Vesta) – w mitologii rzymskiej bogini ogniska domowego i państwowego, odpowiednik bogini Hestii w mitologii greckiej.
Jedno z najważniejszych bóstw rzymskich. Tradycja przypisuje wprowadzenie kultu Westy królowi Numie Pompiliuszowi. Jednak dokonał on prawdopodobnie tylko wprowadzenia kultu Westy jako bogini ogniska państwowego i wybudował odpowiednią świątynię. Sam kult ogniska domowego jest przypuszczalnie przedhistoryczny i przed Numą był uprawiany prywatnie przez poszczególne rodziny (familiae) i szczepy (gentes) italskie.
Wikipedia
(1.1) Atrybutami Westy były: berło, patera, róg obfitości, osioł.
(1.1) Przy modłach i ofiarach Westę wymieniano zawsze na ostatnim miejscu, a Janusa zawsze na pierwszym.
(1.2) Westa porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: ˈvɛsta, AS: vesta
Wiktionary
rzecz. westalka ż., westalskość ż., Westalia nmos.
przym. westalski
przysł. westalsko
Wiktionary
(1.1) Hestia
(1.2) symbol. ⚶
Wiktionary
kapłanka Westy w starożytnym Rzymie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. rel. kapłanka Westy, rzymskiej bogini ogniska domowego;
Wiktionary
Westalka (łac. virgo Vestalis) – kapłanka rzymskiej bogini domowego ogniska, Westy.
Do służby były wybierane dziewczynki w wieku 6–10 lat, z rodów patrycjuszowskich, wyłącznie takie, których oboje rodziców żyło. Było ich sześć. Przełożoną westalek była Virgo Vestalis Maxima, najstarsza westalka, zaś opiekę religijną nad nimi sprawował pontifex maximus. On też dokonywał wyboru dziewczynek przeznaczonych do służby.
Wikipedia
rzecz. Westa ż., westalskość ż., Westalia nmos., westalizm m.
przym. westalski
przysł. westalsko
Wiktionary
głęboko i głośno odetchnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wzdychać)
(1.1) odetchnąć głęboko i dość głośno z powodu nagłej emocji
(1.2) powiedzieć z westchnieniem
Wiktionary
rzecz. westchnienie n.
czas. wzdychać
Wiktionary
głęboko i głośno odetchnąć
SJP.pl
głębokie i głośne odetchnięcie, wyrażające różne uczucia, np. smutek, ulgę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) głębokie odetchnięcie jako wyraz znaczącego przeżycia, emocji
Wiktionary
rzecz. westchnięcie n.
czas. westchnąć dk.
Wiktionary
(1.1) war. rzad. westchnięcie
Wiktionary
[czytaj: łestern] film (rzadziej książka), którego akcja rozgrywa się na Dzikim Zachodzie, głównie w środowisku kowbojów i Indian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. gatunek filmowy obejmujący filmy, których akcja toczy się na Dzikim Zachodzie;
(1.2) film. film z gatunku westernu (1.1)
Wiktionary
Western – gatunek filmu fabularnego, powieści awanturniczej albo sztuki scenicznej, obejmujący utwory, których akcja rozgrywa się w okresie kolonizacji i stabilizowania się życia na terenach zachodnich stanów USA, zwanych Dzikim Zachodem. Często miejsce akcji nie jest konkretnym stanem, ale terytorium zorganizowanym – zalążkiem przyszłego stanu. Western jest charakterystyczną formą amerykańską, chociaż był uprawiany również przez twórców rodem z Europy.
Wikipedia
(1.2) Po spacerze wróciliśmy do domu, zjedliśmy słodki ramen i obejrzeliśmy western.
Wiktionary
IPA: ˈwɛstɛrn, AS: u̯estern
Wiktionary
przym. westernowy
przysł. westernowo
Wiktionary
[czytaj: łesternizacja] przejmowanie wzorców kulturowych, ekonomicznych i politycznych z Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych; okcydentalizacja
SJP.pl
Okcydentalizacja – przyjmowanie wzorców kultury krajów cywilizacji zachodniej (Okcydent) i powszechna ich akceptacja. Obecnie najczęściej spotykanym przypadkiem okcydentalizacji jest amerykanizacja.
Synonimem okcydentalizacji jest anglicyzm „westernizacja”.
Według Samuela Huntingtona westernizacja jest jednym z co najmniej trzech sposobów reakcji niezachodnich społeczeństw na wpływ Zachodu obok odrzucenia i reformizmu.
Wikipedia
[czytaj: łesternizować]
1. poddawać wpływom Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych;
2. westernizować się - przybierać cechy Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
dotyczący westernu
SJP.pl
obrońca Westerplatte we wrześniu 1939 roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. uczestnik obrony Westerplatte we wrześniu 1939 r.
Wiktionary
(1.1) Pierwszy raz obchodzimy tę rocznicę ze świadomością, że westerplatczyków nie ma już wśród nas – przypominał o niedawnej śmierci mjr. Ignacego Skowrona, ostatniego z obrońców placówkaacówki na Westerplatte.
Wiktionary
rzecz. Westerplatte n.
Wiktionary
[czytaj: WESterplate albo westerPLAte] półwysep nad Zatoką Gdańską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. półwysep (dawniej wyspa) w Gdańsku, stanowiący symbol początku II wojny światowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na terenie Westerplatte funkcjonowała Wojskowa Składnica Tranzytowa.
Wiktionary
IPA: ˌvɛstɛrˈplatːɛ, AS: vesterpla•te
Wiktionary
rzecz. westerplatczyk mos.
Wiktionary
mieszkaniec Westfalii (regionu w zachodnich Niemczech)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Westfalii
Wiktionary
(1.1) Kiedy nazajutrz po bitwie notariusze królewscy zaczęli spisywać jeńców, okazało się, że byli wśród nich rycerze z całej Rzeszy, więc Bawarczycy, Łużyczanie, Szwabowie, Fryzowie, Turyńczycy, Sasi, Frankowie, Westfalczycy, Austriacy, Niemcy znad Renu, Pomorzanie i Inflantczycy.
Wiktionary
IPA: vɛˈstfalt͡ʃɨk, AS: vestfalčyk
Wiktionary
rzecz. Westfalia ż., westfalka ż.
:: fż. Westfalka ż.
przym. westfalski
Wiktionary
kraina historyczna w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina w zachodnich Niemczech;
Wiktionary
Westfalia (niem. Westfalen) – kraina historyczna w Niemczech, między miastami Dortmund, Münster, Bielefeld i Osnabrück. Obecnie część kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia. Północno-wschodnia część historycznej Westfalii leży w obrębie Dolnej Saksonii.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Niemcy
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Westfalczyk m., Westfalka ż., westfalka ż.
przym. westfalski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Westphalia
* białoruski: (1.1) Вестфалія ż.
* czeski: (1.1) Vestfálsko n.
* francuski: (1.1) Westphalie ż.
* ido: (1.1) Vestfalia
* interlingua: (1.1) Westfalia
* niemiecki: (1.1) Westfalen n.
* portugalski: (1.1) Vestfália, Westfália, Vestefália
* rosyjski: (1.1) Вестфалия ż.
* słowacki: (1.1) Vestfálsko n.
* włoski: (1.1) Westfalia ż.
źródła.
== Westfalia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Westfalia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: vɛˈstfalʲja, AS: vestfalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Westfalczyk m., Westfalka ż., westfalka ż.
przym. westfalski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Niemcy
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Westfalczyk m., Westfalka ż., westfalka ż.
przym. westfalski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Westphalia
* białoruski: (1.1) Вестфалія ż.
* czeski: (1.1) Vestfálsko n.
* francuski: (1.1) Westphalie ż.
* ido: (1.1) Vestfalia
* interlingua: (1.1) Westfalia
* niemiecki: (1.1) Westfalen n.
* portugalski: (1.1) Vestfália, Westfália, Vestefália
* rosyjski: (1.1) Вестфалия ż.
* słowacki: (1.1) Vestfálsko n.
* włoski: (1.1) Westfalia ż.
źródła.
== Westfalia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Westfalia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj piekarnika na węgiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Westfalii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vɛˈstfalka, AS: vestfalka
Wiktionary
rzecz. Westfalia ż., westfalka ż.
:: fm. Westfalczyk mos.
przym. westfalski
Wiktionary
przymiotnik od: Westfalia (kraina historyczna w Niemczech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Westfalią lub Westfalczykami, dotyczący Westfalii
(1.2) hist. związany układem politycznym jaki nastał po pokoju westfalskim z 1648 roku
Wiktionary
(1.1) Od 1899 mieszkał w westfalskim Dortmundzie.
Wiktionary
rzecz. Westfalia ż., Westfalczyk mos., Westfalka ż., westfalka ż.
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Westiarek Jezusa
SJP.pl
[czytaj: łesti] potocznie: pies rasy West Highland white terrier; westik, west
SJP.pl
West highland white terrier – rasa psa pochodząca ze Szkocji o charakterystycznej białej, szorstkiej sierści z nieco miękkim, białym podszerstkiem. Należy do terierów średniej wielkości, zaklasyfikowana do sekcji terierów krótkonożnych. Typ wilkowaty. Nie podlega próbom pracy. Psy zwane są potocznie "westie".
Wikipedia
[czytaj: łestik] potocznie: pies rasy West Highland white terrier; westie, west
SJP.pl
Wikipedia
1. kamizelka noszona dawniej jako część stroju ludowego; westa;
2. gwarowo: kamizelka; westa;
3. [czytaj: łestka] potocznie: suka rasy West Highland white terrier
SJP.pl
Westka (955 m) lub Beskid Korbielowski – szczyt w Grupie Pilska w Beskidzie Żywiecko-Orawskim, znajdujący się na głównym grzbiecie karpackim pomiędzy Studentem (935 m) a Beskidem (873 m). Grzbietem tym przebiega granica polsko-słowacka, a także Wielki Europejski Dział Wodny.
Wikipedia
[czytaj: łestminster] dzielnica Londynu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. położona centralnie dzielnica Londynu, w której mieszczą się główne budynki rządowe;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości i gmin w USA
Wiktionary
Westminster – dzielnica środkowego Londynu, położona na terenie gminy City of Westminster, w przeszłości samodzielne miasto. Przybliżone granice dzielnicy stanowią ulice Vauxhall Bridge Road na południowym zachodzie, Birdcage Walk, Horse Guards Road i Northumberland Avenue na północy oraz rzeka Tamiza na wschodzie.
Wikipedia
przym. westminsterski
Wiktionary
mieszkaniec Westminsteru (dawnego miasta, obecnie dzielnicy środkowego Londynu)
SJP.pl
mieszkanka Westminsteru (dawnego miasta, obecnie dzielnicy Londynu)
SJP.pl
[czytaj: łestminsterski] przymiotnik od: Westminster (dzielnica Londynu)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Westminsterem, dotyczący Westminsteru
Wiktionary
(1.1) Karol Darwin został pochowany w opactwie westminsterskim obok Isaaca Newtona – innego naukowca, który zmienił świat.
Wiktionary
rzecz. Westminster m.
Wiktionary
[czytaj: łesten] nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w Australii:
Miejscowości w Kanadzie:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: łestowy] w żeglarstwie, o wietrze: wiejący z zachodu, zachodni
SJP.pl
rozbudowana, umieszczona poprzecznie do nawy, zachodnia część bazyliki w kościołach z okresu przedromańskiego i romańskiego
SJP.pl
Westwerk (niem., dosł. dzieło zachodnie, skrzydło zachodnie) – rozbudowana, umieszczona poprzecznie do nawy, zachodnia część bazyliki charakterystyczna dla architektury przedromańskiej.
Westwerk wznoszono na ogół na planie kwadratu lub prostokąta. Umieszczano w nim kaplicę, w której odprawiano okolicznościowe nabożeństwa, udzielano chrztu. Górna część to empora otwierająca się arkadami do wnętrza kościoła, przeznaczona dla władcy, kleru (zakonników) biorących udział w odprawianych w bazylice mszach. Całość często wieńczyły jedna lub dwie wieże, do których prowadziły schody mieszczące się w narożach zachodnich. Środkowa część fasady westwerku wraz z portalem głównym była niekiedy wysunięta przed lico muru. Westwerk dostępny był z zewnątrz przez wejście portalowe.
Wikipedia
1. obszerna poczekalnia w gmachu;
2. w pałacach: przedpokój o charakterze reprezentacyjnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. pomieszczenie poprzedzające główną klatkę schodową
(1.2) archit. reprezentacyjny przedsionek
Wiktionary
Westybul (łac. vestibulum, fr. vestibule) – obszerny, reprezentacyjny przedpokój, przedsionek przy wejściu do pałacu, rezydencji, stanowiący połączenie głównego wejścia z innymi pomieszczeniami i mieszczący schody paradne.
Wikipedia
(1.1) Zostawił muła służbie i wszedł do wykwintnego westybulu hotelowego
Wiktionary
drobny, bezskrzydły owad, pasożytujący na ciele ssaków, żywiący się ich krwią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. bezskrzydły owad pasożytujący na ssakach i sporadycznie na rybach;
(1.2) obraź. podła osoba
Wiktionary
Wszy (Anoplura) – podrząd owadów wtórnie bezskrzydłych, zaliczany do podgromady owadów uskrzydlonych, obejmujący gatunki pasożytujące na ssakach, w tym na ludziach. Wywołuje u nich chorobę pasożytniczą zwaną wszawicą.
Wikipedia
(1.1) Toteż z dnia na dzień łaził pokryty brudem i wszami, trawiony przez gorączkę, ścigany przez jędzę spodlenia w każdej minucie dnia i nocy.
Wiktionary
IPA: vɛʃ, AS: veš
Wiktionary
rzecz. wszawica ż., wsza ż., wszoła ż., wszarz m., zawszawienie n., zawszenie n., odwszawianie n., odwszawienie n.
:: zdrobn. weszka ż.
czas. zawszawić dk., zawszyć dk., odwszawiać ndk., odwszyć dk.
przym. wszawy, zawszony
przysł. wszawo
Wiktionary
(1.1) menda; reg. pozn. peja.; gw-pl|Górny Śląsk|wandzka, wancka.
(1.2) wsza, menda
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|węszyć.
Wiktionary
czas. węszyć ndk.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: wesz;
2. potocznie: drobny owad pasożytujący na roślinach
SJP.pl
1. poszukiwać zapachów i oceniać je, obwąchiwać, niuchać (o zwierzętach);
2. potocznie: poszukiwać, tropić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wywęszyć)
(1.1) szukać czegoś po zapachu, wyczuwając to węchem
(1.2) pot. usiłować dowiedzieć się czegoś o kimś lub o czymś
Wiktionary
(1.1) Ten dźwięk zaniepokoił psy, poderwały się gwałtownie, rozglądając i węsząc, któryś zaszczekał, jednak po chwili znów położyły się na gorącym piasku.
(1.2) Czytelnicy (ci z urzędu) węszyli aluzje, kpinę z nowego ładu.
Wiktionary
rzecz. węszenie n.
Wiktionary
ktoś, kto szpera, poszukuje czegoś
SJP.pl
ścieląc, włożyć do środka, wcisnąć między pościel, pod narzutę; wścielić
SJP.pl
dawniej: odpłacenie, odwzajemnienie; dziś tylko w związku frazeologicznym: wet za wet - wzajemnie, tym samym za to samo (najczęściej złem za doznane zło)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. odpłacenie, odwzajemnienie
(1.2) stpol. upominek dla sędziego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. weterynarz
Wiktionary
Wikipedia
(2.1) Idę z psem do weta.
Wiktionary
IPA: vɛt, AS: vet
Wiktionary
skrót od: weterynarz, weterynaria, weterynaryjny (czytany jako cały, odmienny wyraz); weter.
SJP.pl
skrót
(1.1) = weterynarz
Wiktionary
IPA: ˌvɛtɛˈrɨ̃naʃ, AS: veterỹnaš
Wiktionary
rzecz. weterynarz mos.
Wiktionary
(1.1) weter.
Wiktionary
1. wciągnąć do płuc powietrze;
2. wywołać jakąś zmianę, spowodować nabycie pewnych cech; tchnąć;
3. dawniej: dmuchając, wtłoczyć; wdmuchnąć
SJP.pl
skrót od: weterynarz, weterynaria, weterynaryjny (czytany jako cały, odmienny wyraz); wet.
SJP.pl
skrót
(1.1) = weterynarz
Wiktionary
IPA: ˌvɛtɛˈrɨ̃naʃ, AS: veterỹnaš
Wiktionary
rzecz. weterynarz mos.
Wiktionary
(1.1) wet.
Wiktionary
żołnierz mający duże doświadczenie w walce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. stary, zasłużony w boju żołnierz
(1.2) przen. długoletni, doświadczony i zasłużony pracownik
(1.3) hist. żołnierz w starożytnym Rzymie zwolniony z armii z honorami po odbyciu pełnej służby wojskowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nasi weterani z drugiej wojny światowej wciąż tłumnie przybywają na uroczystość.
Wiktionary
IPA: vɛˈtɛrãn, AS: veterãn
Wiktionary
rzecz.
:: fż. weteranka
Wiktionary
(1.1) kombatant, wiarus
Wiktionary
1. kobieta, która przepracowała gdzieś wiele lat lub ma duże doświadczenie w czymś;
2. uczestniczka minionej wojny
SJP.pl
1. nauka o chorobach i leczeniu zwierząt;
2. wydział wyższej uczelni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. nauka o zdrowiu i chorobach zwierząt, zob. medycyna weterynaryjna.
(1.2) pot. kierunek na studiach, na którym wykłada się medycynę weterynaryjną
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
(2.1) środ. studenci weterynarii (1.2)
Wiktionary
Medycyna weterynaryjna (potocznie weterynaria) – jedna z trzech nauk lekarskich, główna dyscyplina nauk weterynaryjnych. To dziedzina zajmująca się zdrowiem zwierząt, zarówno w aspekcie indywidualnym, jak i populacyjnym. Obejmuje profilaktykę, diagnostykę, leczenie, a także zwalczanie chorób zwierząt domowych, gospodarskich, dzikich i egzotycznych. Jej zakres dotyczy również ochrony zdrowia publicznego poprzez kontrolę chorób odzwierzęcych (zoonoz), nadzór nad bezpieczeństwem żywności pochodzenia zwierzęcego, dobrostanem zwierząt oraz ochroną środowiska.
Wikipedia
IPA: ˌvɛtɛrɨ̃ˈnarʲja, AS: veterỹnarʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. weterynarz m.
przym. weterynaryjny, weterynarski
Wiktionary
(1.1) medycyna weterynaryjna
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z osobą lub zawodem weterynarza, dotyczący weterynarza
Wiktionary
(1.1) Polski internet pełen jest za to weterynarskich blogów z historiami zwierząt i ich ludzi (…).
Wiktionary
rzecz. weterynarz mos., weterynaria ż.
przym. weterynaryjny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z weterynarią
Wiktionary
(1.1) Na sam widok kliniki weterynaryjnej owczarek zaczął skomleć.
Wiktionary
IPA: ˌvɛtɛrɨ̃naˈrɨjnɨ, AS: veterỹnaryi ̯ny
Wiktionary
rzecz. weterynaria ż., weterynarz m.
przym. weterynarski
Wiktionary
lekarz leczący zwierzęta, zwłaszcza domowe i hodowlane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wet. lekarz leczący zwierzęta;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta krowa ma problemy z czepcem, trzeba wezwać weterynarza.
Wiktionary
IPA: ˌvɛtɛˈrɨ̃naʃ, AS: veterỹnaš
Wiktionary
rzecz. weterynaria ż.
przym. weterynaryjny, weterynarski
skr. wet., weter.
Wiktionary
(1.1) ofic. lekarz medycyny weterynaryjnej, lekarz weterynarii, pot. wet, środ. zootechn. felczer, gwara. feterynarz, feteryniarz, tyrarct, wetener, witynerał, weteryniak, weteryniarz, wetrynarz, wetryniarz, witerynarz, witrenarz, witryniarz, witynyrarz, zwerolekar
Wiktionary
rzadko: tkając, wpleść w osnowę lub wątek
SJP.pl
włożyć, wstawić, wcisnąć coś między inne rzeczy
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wsunąć coś
(1.2) rzad. nadziać, nabić
Wiktionary
(1.1) Listonosz wetknął widokówkę do skrzynki pocztowej.
(1.2) Głowę zdrajcy wetknięto na drzewce i wystawiono ponad murem zamkowym.
Wiktionary
rzecz. wetknięcie n., wtyczka ż., wtyk mrz., wtykanie n.
czas. wetkać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wetknąć.
Wiktionary
IPA: vɛtʲcˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vetʹḱńė̃ńće
Wiktionary
czas. wetknąć dk., wtykać ndk., nawtykać dk.
rzecz. wtyk, wtyczka, wtykanie, nawtykanie
Wiktionary
Wetlina – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Cisna. Leży nad potokiem Wetlina, na granicy Ciśniańsko-Wetlińskiego Parku Krajobrazowego z Bieszczadzkim Parkiem Narodowym, przy drodze wojewódzkiej nr 897.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Wetliną, dotyczący Wetliny
Wiktionary
(1.1) Z Połoniny Wetlińskiej w Bieszczadach wczoraj rano było widać… Tatry. Taki obrazek zaskoczył nawet goprowców.
Wiktionary
rzecz. Wetlina ż.
Wiktionary
veto;
1. sprzeciw, protest;
2. niedopuszczenie do przyjęcia uchwały;
3. polit. prawo głowy państwa do zgłoszenia sprzeciwu wobec uchwalonej przez parlament uchwały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) protest lub sprzeciw wobec czegoś;
Wiktionary
Weto (także veto, z łac. veto – „nie pozwalam”) – prawo wyrażenia sprzeciwu wobec dowolnej decyzji, przyznawane na przestrzeni dziejów rozmaitym organom władzy, pozwalające na odrzucenie w całości (tzw. weto absolutne), lub wstrzymanie (tzw. weto zawieszające) jakiegoś aktu prawnego. Istnieje jeszcze weto ludowe, które polega na odrzuceniu uchwalonej przez parlament ustawy w drodze referendum.
Wikipedia
(1.1) W Sejmie wciąż trwa debata na temat prezydenckiego weta w sprawie ustawy oświatowej.
Wiktionary
IPA: ˈvɛtɔ, AS: veto
Wiktionary
rzecz. wetowanie n., zawetowanie n.
czas. wetować ndk., zawetować dk.
Wiktionary
(1.1) sprzeciw, protest
Wiktionary
oponować, sprzeciwiać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. nadrabiać straty
Wiktionary
IPA: vɛˈtɔvat͡ɕ, AS: vetovać
Wiktionary
rzecz. weto n., wetowanie n.
czas. zawetować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wetować.
Wiktionary
czas. wetować ndk.
rzecz. weto n.
Wiktionary
1. rozprowadzić coś na zewnętrznej warstwie tak, by się wchłonęło;
2. trąc i rozdrabniając, dodać do czegoś;
3. wetrzeć się -
a) wchłonąć w jakąś powierzchnię w wyniku tarcia;
b) zacząć być postrzeganym jako część czegoś przez częste powtarzanie
SJP.pl
szwedzkie jezioro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jezioro w południowej Szwecji, drugie co do wielkości w tym kraju;
Wiktionary
Niemcy:
Szwecja:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˈvɛtːɛr, AS: ve•ter
Wiktionary
dynastia niemiecka
SJP.pl
Wettynowie (Wettinowie, Wettyni, niem. Wettiner) – dynastia niemiecka wywodząca się z dzisiejszej Saksonii-Anhaltu. Panowała w Miśni, Saksonii oraz w księstwach Turyngii. Jej przedstawiciele zasiadali także na tronie w Warszawie (elektorowie August II Mocny, August III Sas jako królowie Polski i wielcy książęta Litwy oraz król Saksonii Fryderyk August I jako książę warszawski). W 1423 Wettinowie uzyskali wraz z księstwem sasko-wittenberskim godność elektora Rzeszy, a całość ich posiadłości zaczęto określać historyczną nazwą Saksonia. W 1485 nastąpił podział dynastii na dwie linie: ernestyńską (starszą), elektorską panującą w Wittenberdze i w znacznej części Turyngii oraz albertyńską (młodszą), panującą w Miśni i płn. Turyngii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. tylko w lm. Wettynowie → dynastia panująca w Polsce w latach 1697–1763;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) hist. przedstawiciel dynastii Wettynów (1.1)
Wiktionary
Wettynowie (Wettinowie, Wettyni, niem. Wettiner) – dynastia niemiecka wywodząca się z dzisiejszej Saksonii-Anhaltu. Panowała w Miśni, Saksonii oraz w księstwach Turyngii. Jej przedstawiciele zasiadali także na tronie w Warszawie (elektorowie August II Mocny, August III Sas jako królowie Polski i wielcy książęta Litwy oraz król Saksonii Fryderyk August I jako książę warszawski). W 1423 Wettinowie uzyskali wraz z księstwem sasko-wittenberskim godność elektora Rzeszy, a całość ich posiadłości zaczęto określać historyczną nazwą Saksonia. W 1485 nastąpił podział dynastii na dwie linie: ernestyńską (starszą), elektorską panującą w Wittenberdze i w znacznej części Turyngii oraz albertyńską (młodszą), panującą w Miśni i płn. Turyngii.
Wikipedia
(1.1) Szereg księstw było zarządzanych przez Wettynów linii ernestyńskiej.
(2.1) Król August III Wettyn umarł w Dreźnie.
(2.1) Nie chcemy już Wettyna na tronie!
Wiktionary
regionalnie: młoda owca lub kozica; betula
SJP.pl
Nazwą wetula określane są 2 gatunki ryb:
Łacińskie słowo vetula oznacza wróżbiarkę, czarownicę
Wikipedia
[czytaj: łetłer] środowiskowo: człowiek jako część systemu komputerowego; meatware
SJP.pl
dawniej: słodka potrawa stanowiąca zakończenie obiadu; deser, legumina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. deser
Wiktionary
Wety (Anostostomatidae) – rodzina owadów z rzędu prostoskrzydłych i podrzędu długoczułkowych. Obejmuje ponad 200 opisanych gatunków. Są to głównie duże i ciężkie owady. W zapisie kopalnym znane są od aptu w kredzie.
Wikipedia
(1.1) Pierniki podawano jako zakąskę przy wódce, jako wety po obiedzie i zwykły przysmak przy winie, gdy gość przyjechał nad wieczorem.
Wiktionary
skrót od: wewnętrzny; wewn.
SJP.pl
skrót od: wewnętrzny; wew.
SJP.pl
1. w środku czegoś;
2. w obrębie jakiejś grupy;
3. przenośnie: w psychice człowieka; w duchu, w duszy
SJP.pl
przyimek
(1.1) w środku jakiegoś wnętrza, w jakimś pomieszczeniu
przysłówek
(2.1) w środku, w jakiejś zamkniętej przestrzeni
(2.2) przen. w sobie, w duszy
Wiktionary
(1.1) Wewnątrz sali jest piętnaście osób.
(2.1) Tutaj tłum zachowywał się spokojnie, lecz wewnątrz działy się straszne rzeczy!
(2.2) Co prawda jest cyniczny, ale wewnątrz jest bardzo wrażliwą osobą.
Wiktionary
IPA: ˈvɛvnɔ̃nṭʃ, AS: vevnõnṭš
Wiktionary
rzecz. wnętrze n., wnętrzarstwo n., wnętrzarz m., wnętrzności nmos.
przym. wewnętrzny, wnętrzarski
przysł. wewnętrznie
Wiktionary
(1.1) w głębi
(2.2) prywatnie
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie Afryki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz Afryki, dotyczący wnętrza Afryki, obowiązujący wewnątrz Afryki
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃafrɨˈkãj̃sʲci, AS: vevnõnṭšafrykãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. afrykańskość ż., afrykanizacja ż., Afryka ż., afryka ż.
czas. afrykanizować, zafrykanizować
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie Ameryki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz Ameryki/Ameryk, dotyczący wnętrza Ameryki/Ameryk, obowiązujący wewnątrz Ameryki/Ameryk
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃãmɛrɨˈkãj̃sʲci, AS: vevnõnṭšãmerykãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ameryka ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie aorty
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie atomu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz atomu, dotyczący wnętrza atomu, obowiązujący wewnątrz atomu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃatɔ̃ˈmɔvɨ, AS: vevnõnṭšatõmovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz Australii, dotyczący wnętrza Australii, obowiązujący wewnątrz Australii
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃawstraˈlʲijsʲci, AS: vevnõnṭšau̯stralʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Australia ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie Azji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz Azji, dotyczący wnętrza Azji, obowiązujący wewnątrz Azji
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃazʲjaˈtɨt͡sʲci, AS: vevnõnṭšazʹi ̯atycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Azja ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie określonego banku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz banku, dotyczący wnętrza banku, obowiązujący wewnątrz banku
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒbãŋˈkɔvɨ, AS: vevnõnḍžbãŋkovy
Wiktionary
rzecz. bank mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie określonej branży
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz branży, dotyczący wnętrza branży, obowiązujący wewnątrz branży
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒbrãw̃ˈʒɔvɨ, AS: vevnõnḍžbrãũ̯žovy
Wiktionary
rzecz. branża ż.
Wiktionary
zawarty wewnątrz molekuły, odbywający się w jej obrębie; intramolekularny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz cząsteczki, dotyczący wnętrza cząsteczki, obowiązujący wewnątrz cząsteczki
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃt͡ʃɔ̃w̃stɛt͡ʃˈkɔvɨ, AS: vevnõnṭščõũ̯stečkovy
Wiktionary
(1.1) wewnątrzmolekularny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie czaszki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz czaszki, dotyczący wnętrza czaszki, obowiązujący wewnątrz czaszki
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃt͡ʃaˈʃkɔvɨ, AS: vevnõnṭščaškovy
Wiktionary
(1.1) śródczaszkowy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie diecezji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz diecezji, dotyczący wnętrza diecezji, obowiązujący wewnątrz diecezji
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒdʲjɛt͡sɛˈzʲjalnɨ, AS: vevnõnḍždʹi ̯ecezʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. diecezja ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie domu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz domu, dotyczący wnętrza mieszkania, obowiązujący wewnątrz mieszkania
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒdɔ̃ˈmɔvɨ, AS: vevnõnḍždõmovy
Wiktionary
rzecz. dom mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz drużyny, dotyczący wnętrza drużyny, obowiązujący wewnątrz drużyny
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒdruʒɨ̃ˈnɔvɨ, AS: vevnõnḍždružỹnovy
Wiktionary
rzecz. drużyna ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie dzielnicy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz dzielnicy, dotyczący wnętrza dzielnicy, obowiązujący wewnątrz dzielnicy
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃʲt͡ɕɛlʲɲiˈt͡sɔvɨ, AS: vevnõnṭšʹćelʹńicovy
Wiktionary
rzecz. dzielnica ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie grupy etnicznej
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie Europy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz Europy, dotyczący wnętrza Europy, obowiązujący wewnątrz Europy
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɛwrɔˈpɛjsʲci, AS: vevnõnṭšeu̯ropei ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Europa ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie fabryki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz fabryki, dotyczący wnętrza fabryki, obowiązujący wewnątrz fabryki
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfaˈbrɨt͡ʃnɨ, AS: vevnõnṭšfabryčny
Wiktionary
rzecz. fabryka ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie firmy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz firmy, dotyczący wnętrza firmy, obowiązujący wewnątrz firmy
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfʲirˈmɔvɨ, AS: vevnõnṭšfʹirmovy
Wiktionary
rzecz. firma ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie frakcji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz frakcji, dotyczący wnętrza frakcji, obowiązujący wewnątrz frakcji
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfrakˈt͡sɨjnɨ, AS: vevnõnṭšfrakcyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. frakcja ż.
przym. frakcyjny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie jednego gatunku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz gatunku, dotyczący wnętrza gatunku, obowiązujący wewnątrz gatunku
Wiktionary
(1.1) Pokrój drzewiastych lepidodendronów wskazuje na ostrość konkurencji wewnątrzgatunkowej.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒɡatũŋˈkɔvɨ, AS: vevnõnḍžgatũŋkovy
Wiktionary
rzecz. gatunek m.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie gałęzi przemysłu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się, obowiązujący wewnątrz tej samej gałęzi, dotyczący jej wnętrza
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒɡawɛ̃w̃ˈʑɔvɨ, AS: vevnõnḍžgau̯ẽũ̯źovy
Wiktionary
rzecz. gałąź ż., gałęziak m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. dziejący się wewnątrz gałki ocznej, dotyczący wnętrza gałki ocznej
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒɡawˈkɔvɨ, AS: vevnõnḍžgau̯kovy
Wiktionary
rzecz. gałka ż.
Wiktionary
(1.1) śródoczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz gimnazjum, dotyczący wnętrza gimnazjum, obowiązujący wewnątrz gimnazjum
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒʲɟĩmnaˈzʲjalnɨ, AS: vevnõnḍžʹǵĩmnazʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. gimnazjum n.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie gminy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz gminy, dotyczący wnętrza gminy, obowiązujący wewnątrz gminy
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒˈɡmʲĩnːɨ, AS: vevnõnḍžgmʹĩ•ny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie gospodarki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz gospodarki, dotyczący wnętrza gospodarki, obowiązujący wewnątrz gospodarki
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒɡɔspɔˈdart͡ʃɨ, AS: vevnõnḍžgospodarčy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie określonej grupy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz grupy, dotyczący wnętrza grupy, obowiązujący wewnątrz grupy
Wiktionary
(1.1) Dobór krewniaczy, który działać musiał na poziomie takich rodzinnych populacji, umacniał integralność i solidarność wewnątrzgrupową, faworyzował wszelkie zachowania społeczne.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒɡruˈpɔvɨ, AS: vevnõnḍžgrupovy
Wiktionary
rzecz. grupa ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz gwiazdy, dotyczący wnętrza gwiazdy, obowiązujący wewnątrz gwiazdy
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒˈɡvʲjɛzdnɨ, AS: vevnõnḍžgvʹi ̯ezdny
Wiktionary
rzecz. gwiazda ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie hadronu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz imperium, dotyczący wnętrza imperium, obowiązujący wewnątrz imperium
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒʲĩmpɛrʲˈjalnɨ, AS: vevnõnḍžʹĩmperʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. imperium n., imperialność ż.
przym. imperialny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie jądra atomowego
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie jelit
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz jelita, dotyczący wnętrza jelita, obowiązujący wewnątrz jelita
Wiktionary
(1.1) Ciekawe jaki gatunek nazwą na cześć (…). Może pasożyta wewnątrzjelitowego, robaka obłego lub upierdliwej muchy?
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃʲjɛlʲiˈtɔvɨ, AS: vevnõnṭšʹi ̯elʹitovy
Wiktionary
w językoznawstwie: dotyczący wewnętrznej struktury języka; wewnętrznojęzykowy
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie kanału
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz kanału, dotyczący wnętrza kanału, obowiązujący wewnątrz kanału
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃkãnaˈwɔvɨ, AS: vevnõnṭškãnau̯ovy
Wiktionary
rzecz. kanał mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz kasty, dotyczący wnętrza kasty, obowiązujący wewnątrz kasty
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃkaˈstɔvɨ, AS: vevnõnṭškastovy
Wiktionary
rzecz. kasta ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie określonej klasy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz klasy, dotyczący wnętrza klasy, obowiązujący wewnątrz klasy (grupy uczniów, sali w szkole, grupy społecznej, jednostki podziału biologicznego)
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃklaˈsɔvɨ, AS: vevnõnṭšklasovy
Wiktionary
rzecz. klasa ż., klasy nmos.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie klatki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz klatki, dotyczący wnętrza klatki, obowiązujący wewnątrz klatki
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃklatˈkɔvɨ, AS: vevnõnṭšklatkovy
Wiktionary
rzecz. klatka ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie koalicji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz koalicji, dotyczący wnętrza koalicji, obowiązujący wewnątrz koalicji
Wiktionary
(1.1) Opozycja zachowała dystans wobec wewnątrzkoalicyjnych sporów.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃkɔalʲiˈt͡sɨjnɨ, AS: vevnõnṭškoalʹicyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. koalicja ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz komisji, dotyczący wnętrza komisji, obowiązujący wewnątrz komisji
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃkɔ̃mʲiˈsɨjnɨ, AS: vevnõnṭškõmʹisyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. komisja ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie komórki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz komórki, dotyczący wnętrza komórki, obowiązujący wewnątrz komórki
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃkɔ̃murˈkɔvɨ, AS: vevnõnṭškõmurkovy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie korporacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz korporacji, dotyczący wnętrza korporacji, obowiązujący wewnątrz korporacji
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃkɔrpɔraˈt͡sɨjnɨ, AS: vevnõnṭškorporacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. korporacja ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie kościoła
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dziejący się wewnątrz kościoła, dotyczący wnętrza kościoła
(1.2) dziejący się wewnątrz Kościoła, obowiązujący wewnątrz Kościoła
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃkɔɕˈt͡ɕɛlnɨ, AS: vevnõnṭškośćelny
Wiktionary
przym. kościołowy
rzecz. Kościół mrz., kościół mrz.
przysł. kościelnie
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie kraju
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz kraju, dotyczący wnętrza kraju, obowiązujący wewnątrz kraju
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃkraˈjɔvɨ, AS: vevnõnṭškrai ̯ovy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie kryształu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz człowieka, dotyczący wnętrza człowieka, obowiązujący wewnątrz człowieka
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃˈlut͡sʲci, AS: vevnõnṭšlucʹḱi
Wiktionary
przym. ludzki
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie macicy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz macicy, dotyczący wnętrza macicy, obowiązujący wewnątrz macicy
Wiktionary
(1.1) Wśród nich możemy wyróżnić zarówno wszelkiego rodzaju tabletki doustne jak też globulki dopochwowe, kapturki, krążki, pianki, kremy, wkładki wewnątrzmaciczne.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃmaˈt͡ɕit͡ʃnɨ, AS: vevnõnṭšmaćičny
Wiktionary
rzecz. macica ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie mafii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz mafii, dotyczący wnętrza mafii, obowiązujący wewnątrz mafii
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃmaˈfʲijnɨ, AS: vevnõnṭšmafʹii ̯ny
Wiktionary
rzecz. mafia ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie magazynu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz magazynu, dotyczący wnętrza magazynu, obowiązujący wewnątrz magazynu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃmaɡazɨ̃ˈnɔvɨ, AS: vevnõnṭšmagazỹnovy
Wiktionary
rzecz. magazyn mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie miasta; wewnątrzmiejski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz miasta, dotyczący wnętrza miasta, obowiązujący wewnątrz miasta
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃmʲjaˈstɔvɨ, AS: vevnõnṭšmʹi ̯astovy
Wiktionary
(1.1) wewnątrzmiejski
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie miasta; wewnątrzmiastowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz miasta, dotyczący wnętrza miasta, obowiązujący wewnątrz miasta
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃˈmʲjɛ̇jsʲci, AS: vevnõnṭšmʹi ̯ėi ̯sʹḱi
Wiktionary
(1.1) wewnątrzmiastowy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie mięśnia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz mięśnia, dotyczący wnętrza mięśnia, obowiązujący wewnątrz mięśnia
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃmʲjɛ̃w̃ɕˈɲɔvɨ, AS: vevnõnṭšmʹi ̯ẽũ̯śńovy
Wiktionary
rzecz. mięsień mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie mieszkania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz mieszkania, dotyczący wnętrza mieszkania, obowiązujący wewnątrz mieszkania
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃmʲjɛʃkãˈɲɔvɨ, AS: vevnõnṭšmʹi ̯eškãńovy
Wiktionary
rzecz. mieszkanie n.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie ministerstwa (resortu); wewnątrzresortowy
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie molekuły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz molekuły, dotyczący wnętrza molekuły, obowiązujący wewnątrz molekuły
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃmɔlɛkuˈlarnɨ, AS: vevnõnṭšmolekularny
Wiktionary
(1.1) wewnątrzcząsteczkowy
Wiktionary
podgromada głowonogów; płaszczoobrosłe, pochewkowce, dwuskrzelne
SJP.pl
Płaszczoobrosłe, pochewkowce (Coleoidea, z gr. koleos – pochwa miecza + eidos – kształt), dwuskrzelne (Dibranchia), wewnątrzmuszlowce (Endocochlia) – podgromada głowonogów (Cephalopoda) obejmująca gatunki ośmio- i dziesięcioramienne, u których muszla, w różnym stopniu zredukowana, jest całkowicie obrośnięta płaszczem. Pojawiły się w kredzie. Niektóre są uznawane za zwierzęta o wysokim stopniu inteligencji. Wiele gatunków poławia się dla celów konsumpcyjnych.
Wikipedia
istniejący, zachodzący w obrębie nabłonka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz nabłonka, dotyczący wnętrza nabłonka, obowiązujący wewnątrz nabłonka
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃnabwɔ̃ŋˈkɔvɨ, AS: vevnõnṭšnabu̯õŋkovy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie naczyń krwionośnych lub limfatycznych
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie narządu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz narządu, dotyczący wnętrza narządu, obowiązujący wewnątrz narządu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃnaʒɔ̃nˈdɔvɨ, AS: vevnõnṭšnažõndovy
Wiktionary
rzecz. narząd mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie nerki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz nerki, dotyczący wnętrza nerki, obowiązujący wewnątrz nerki
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃnɛrˈkɔvɨ, AS: vevnõnṭšnerkovy
Wiktionary
rzecz. nerka ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie nosa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz nosa, dotyczący wnętrza nosa
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃnɔˈsɔvɨ, AS: vevnõnṭšnosovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz obozu, dotyczący wnętrza obozu, obowiązujący wewnątrz obozu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɔbɔˈzɔvɨ, AS: vevnõnṭšobozovy
Wiktionary
rzecz. obóz mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie obwodu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz obwodu, dotyczący wnętrza obwodu, obowiązujący wewnątrz obwodu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɔbvɔˈdɔvɨ, AS: vevnõnṭšobvodovy
Wiktionary
rzecz. obwód mrz., obwiedzenie n., obwodzenie n.
czas. obwieść, obwodzić
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie oddziału
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz oddziału, dotyczący wnętrza oddziału, obowiązujący wewnątrz oddziału
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɔdʲd͡ʑaˈwɔvɨ, AS: vevnõnṭšodʹʒ́au̯ovy
Wiktionary
rzecz. oddział mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie okręgu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz okręgu, dotyczący wnętrza okręgu, obowiązujący wewnątrz okręgu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɔkrɛ̃ŋˈɡɔvɨ, AS: vevnõnṭšokrẽŋgovy
Wiktionary
rzecz. okręg m.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie organizacji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz organizacji, dotyczący wnętrza organizacji, obowiązujący wewnątrz organizacji
Wiktionary
(1.1) Identyczne były zresztą tendencje wewnątrzorganizacyjne - choćby gwałtowna rozbudowa aparatu etatowego.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɔrɡãɲizaˈt͡sɨjnɨ, AS: vevnõnṭšorgãńizacyi ̯ny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz organu, dotyczący wnętrza organu, obowiązujący wewnątrz organu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɔrɡãˈnɔvɨ, AS: vevnõnṭšorgãnovy
Wiktionary
rzecz. organ mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie osiedla
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz osiedla, dotyczący wnętrza osiedla, obowiązujący wewnątrz osiedla
Wiktionary
(1.1) Ba, umieszczono nawet próg spowalniający jazdę, czyli - jak mówią miejscowi - "martwego policjanta", choć uliczka jest spokojna, prawie wewnątrzosiedlowa.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɔɕɛˈdlɔvɨ, AS: vevnõnṭšośedlovy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie otrzewnej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz otrzewnej, dotyczący wnętrza otrzewnej, obowiązujący wewnątrz otrzewnej
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɔṭʃɛvˈnɔvɨ, AS: vevnõnṭšoṭševnovy
Wiktionary
rzecz. otrzewna ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie owodni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz owodni, dotyczący wnętrza owodni, obowiązujący wewnątrz owodni
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃɔvɔdʲˈɲɔvɨ, AS: vevnõnṭšovodʹńovy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie państwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz państwa, dotyczący wnętrza państwa, obowiązujący wewnątrz państwa
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃpãj̃ˈstfɔvɨ, AS: vevnõnṭšpãĩ ̯stfovy
Wiktionary
przysł. wewnątrzpaństwowo
rzecz. państewko n.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie parafii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz parafii, dotyczący wnętrza parafii, obowiązujący wewnątrz parafii
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃparaˈfʲjalnɨ, AS: vevnõnṭšparafʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. parafia ż., parafijka ż.
przym. parafialny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie parlamentu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz parlamentu, dotyczący wnętrza parlamentu, obowiązujący wewnątrz parlamentu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃparlãmɛ̃nˈtarnɨ, AS: vevnõnṭšparlãmẽntarny
Wiktionary
rzecz. parlament mrz., parlamentariusz mos.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie partii; wewnętrznopartyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz partii, dotyczący wnętrza partii, obowiązujący wewnątrz partii
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃparˈtɨjnɨ, AS: vevnõnṭšpartyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. partia ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odbywający się we wnętrzu pasma, dotyczący wnętrza pasma
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃpaˈsmɔvɨ, AS: vevnõnṭšpasmovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz pałacu, dotyczący wnętrza pałacu, obowiązujący wewnątrz pałacu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃpawaˈt͡sɔvɨ, AS: vevnõnṭšpau̯acovy
Wiktionary
rzecz. pałac mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie pęcherza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz planetaanety, dotyczący wnętrza planetaanety, obowiązujący wewnątrz planetaanety
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃplãnɛˈtarnɨ, AS: vevnõnṭšplãnetarny
Wiktionary
rzecz. planeta ż.
Wiktionary
1. pochodzący z wewnątrz;
2. w medycynie: spowodowany procesami zachodzącymi wewnątrz organizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący z wewnątrz
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃpɔˈxɔdnɨ, AS: vevnõnṭšpoχodny
Wiktionary
(1.1) endogenny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie określonego pokolenia
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie portu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz portu, dotyczący wnętrza portu, obowiązujący wewnątrz portu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃpɔrˈtɔvɨ, AS: vevnõnṭšportovy
Wiktionary
rzecz. port m.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie powiatu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz powiatu, dotyczący wnętrza powiatu, obowiązujący wewnątrz powiatu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃpɔvʲjaˈtɔvɨ, AS: vevnõnṭšpovʹi ̯atovy
Wiktionary
rzecz. powiat mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie przedszkola
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz przedszkola, dotyczący wnętrza przedszkola, obowiązujący wewnątrz przedszkola
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃpʃɛˈṭʃkɔlnɨ, AS: vevnõnṭšpšeṭškolny
Wiktionary
rzecz. przedszkole n.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie określonego przemysłu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz przemysłu, dotyczący wnętrza przemysłu, obowiązujący wewnątrz przemysłu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃpʃɛ̃mɨˈswɔvɨ, AS: vevnõnṭšpšẽmysu̯ovy
Wiktionary
rzecz. przemysł mrz., przemysłowiec mos.
przysł. przemysłowo
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie płuc
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz płuca, dotyczący wnętrza płuca, obowiązujący wewnątrz płuca
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃˈpwut͡snɨ, AS: vevnõnṭšpu̯ucny
Wiktionary
rzecz. płuco n.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie określonej rasy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz rasy, dotyczący wnętrza rasy, obowiązujący wewnątrz rasy
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃraˈsɔvɨ, AS: vevnõnṭšrasovy
Wiktionary
rzecz. rasa ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie redakcji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz redakcji, dotyczący wnętrza redakcji, obowiązujący wewnątrz redakcji
Wiktionary
(1.1) Po raz pierwszy w historii zabawy wybór był jednak wyjątkowo trudny, bowiem musieliśmy przeprowadzić dodatkowe, wewnątrzredakcyjne głosowanie.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃrɛdakˈt͡sɨjnɨ, AS: vevnõnṭšredakcyi ̯ny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie określonego regionu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz regionu, dotyczący wnętrza regionu, obowiązujący wewnątrz regionu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃrɛɟɔ̃ˈnalnɨ, AS: vevnõnṭšreǵõnalny
Wiktionary
rzecz. region mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie określonej religii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz religii, dotyczący wnętrza religii, obowiązujący wewnątrz religii
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃrɛlʲiˈɟijnɨ, AS: vevnõnṭšrelʹiǵii ̯ny
Wiktionary
rzecz. religia ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie resortu (ministerstwa); wewnątrzministerialny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz rodzaju, dotyczący wnętrza rodzaju, obowiązujący wewnątrz rodzaju
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃrɔd͡zaˈjɔvɨ, AS: vevnõnṭšroʒai ̯ovy
Wiktionary
rzecz. rodzaj mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie rodziny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz rodziny, dotyczący wnętrza rodziny, obowiązujący wewnątrz rodziny
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃrɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: vevnõnṭšroʒ́ĩ•ny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie rządu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz rządu, dotyczący wnętrza rządu, obowiązujący wewnątrz rządu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃːɔ̃nˈdɔvɨ, AS: vevnõnṭ•šõndovy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie sejmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz sejmu, dotyczący wnętrza sejmu, obowiązujący wewnątrz sejmu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃsɛjˈmɔvɨ, AS: vevnõnṭšsei ̯movy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz sekcji, dotyczący wnętrza sekcji, obowiązujący wewnątrz sekcji
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃsɛkˈt͡sɨjnɨ, AS: vevnõnṭšsekcyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. sekcja ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie serca
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz serca, dotyczący wnętrza serca, obowiązujący wewnątrz serca
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃsɛrˈt͡sɔvɨ, AS: vevnõnṭšsercovy
Wiktionary
rzecz. serce n.
Wiktionary
1. dotyczący połączeń telefonicznych w obrębie jednej sieci;
2. dotyczący pracy komputerów w obrębie jednej sieci
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz sieci, dotyczący wnętrza sieci, obowiązujący wewnątrz sieci
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃʲɕɛ̇ˈt͡ɕɔvɨ, AS: vevnõnṭšʹśėćovy
Wiktionary
rzecz. sieć ż.
przym. sieciowy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie sklepu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz sklepu, dotyczący wnętrza sklepu, obowiązujący wewnątrz sklepu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃsklɛˈpɔvɨ, AS: vevnõnṭšsklepovy
Wiktionary
rzecz. sklep mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie danego społeczeństwa
SJP.pl
1. istniejący, zachodzący w obrębie jakiejś grupy środowiskowej;
2. charakterystyczny dla zjawisk występujących w obrębie określonego środowiska naturalnego
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie stanu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz stanu, dotyczący wnętrza stanu, obowiązujący wewnątrz stanu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃstãˈnɔvɨ, AS: vevnõnṭšstãnovy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie stawu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz stawu, dotyczący wnętrza stawu, obowiązujący wewnątrz stawu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃstaˈvɔvɨ, AS: vevnõnṭšstavovy
Wiktionary
rzecz. staw mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie danej strefy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz strefy, dotyczący strefy, obowiązujący w strefie
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃstrɛˈfɔvɨ, AS: vevnõnṭšstrefovy
Wiktionary
rzecz. strefa ż.
przym. strefowy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie danej struktury
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz struktury, dotyczący wnętrza struktury, obowiązujący wewnątrz struktury
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃstruktuˈralnɨ, AS: vevnõnṭšstrukturalny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz sylabowy, dotyczący wnętrza sylabowy, obowiązujący wewnątrz sylabowy
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃsɨlaˈbɔvɨ, AS: vevnõnṭšsylabovy
Wiktionary
(1.1) wewnątrzzgłoskowy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie danego systemu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz systemu, dotyczący wnętrza systemu, obowiązujący wewnątrz systemu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃsɨstɛ̃ˈmɔvɨ, AS: vevnõnṭšsystẽmovy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz szklarni, dotyczący wnętrza szklarni, obowiązujący wewnątrz szklarni
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃːklarʲˈɲɔvɨ, AS: vevnõnṭ•šklarʹńovy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie szkoły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz szkoły, dotyczący wnętrza szkoły, obowiązujący wewnątrz szkoły
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃˈːkɔlnɨ, AS: vevnõnṭ•školny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie szpitala
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz szpitala, dotyczący wnętrza szpitala, obowiązujący wewnątrz szpitala
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃːpʲiˈtalnɨ, AS: vevnõnṭ•špʹitalny
Wiktionary
rzecz. szpital mrz.
przym. szpitalniczy
Wiktionary
występujący w obrębie tekstu, wśród zdań tworzących tekst; śródtekstowy
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie tkanki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz tkanki, dotyczący wnętrza tkanki, obowiązujący wewnątrz tkanki
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃtkãŋˈkɔvɨ, AS: vevnõnṭštkãŋkovy
Wiktionary
rzecz. tkanka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) teol. dziejący się wewnątrz Trójcy Świętej, obowiązujący wewnątrz Trójcy Świętej
Wiktionary
(1.1) Zatem Bóg całkowicie, całą swoją osobą i w sposób konieczny angażuje się w relacje wewnątrztrynitarne.
(1.1) W egzystencji wewnątrztrynitarnej Duch Święty jest jednością z konieczności, dla ludzi staje się Darem-Miłością z wolnego wyboru, z nadmiaru hojności i łaskawości Bożej.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie uczelni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz uczelni, dotyczący wnętrza uczelni, obowiązujący wewnątrz uczelni
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃut͡ʃɛlʲˈɲãnɨ, AS: vevnõnṭšučelʹńãny
Wiktionary
rzecz. uczelnia ż.
Wiktionary
1. ruch wewnątrzujęciowy - ruch wynikający ze zmiany położenia kamery i odpowiadających im zmian punktu widzenia w danym ujęciu;
2. montaż wewnątrzujęciowy - montaż umożliwiający płynną zmianę ośrodka zainteresowania w obrazie filmowym w jednym ujęciu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dziejący się wewnątrz układu, dotyczący wnętrza układu, obowiązujący wewnątrz układu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃukwaˈdɔvɨ, AS: vevnõnṭšuku̯adovy
Wiktionary
rzecz. układ mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie unii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz unii, dotyczący wnętrza unii, obowiązujący wewnątrz unii
Wiktionary
(1.1) Ja natomiast proponuję zastosowanie teorii europeizacji do okresu transformacji postkomunistycznej w Polsce, a więc wyjście poza schemat wewnątrzunijny.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃũˈɲijnɨ, AS: vevnõnṭšũńii ̯ny
Wiktionary
rzecz. unia ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie uniwersytetu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz uniwersytetu, dotyczący wnętrza uniwersytetu, obowiązujący wewnątrz uniwersytetu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃũɲivɛrsɨˈtɛt͡sʲci, AS: vevnõnṭšũńiversytecʹḱi
Wiktionary
rzecz. uniwersytet m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz urzędu, dotyczący wnętrza urzędu, obowiązujący wewnątrz urzędu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃuʒɛ̃nˈdɔvɨ, AS: vevnõnṭšužẽndovy
Wiktionary
rzecz. urząd mrz.
przym. urzędniczy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz ust, dotyczący wnętrza ust, obowiązujący wewnątrz ust
Wiktionary
(1.1) - Dla pacjentów aparat wewnątrzustny jest jednak zdecydowanie bardziej komfortowym sposobem leczenia niż sen z nałożoną na twarz maską pompy CPAP — mówi stomatolog.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃˈustnɨ, AS: vevnõnṭšustny
Wiktionary
rzecz. usta nmos.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie danego ustroju
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz ustroju, dotyczący wnętrza ustroju, obowiązujący wewnątrz ustroju
Wiktionary
(1.1) Organizm pozbawiony żywności przechodzi na odżywianie wewnątrzustrojowe.
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃustrɔˈjɔvɨ, AS: vevnõnṭšustroi ̯ovy
Wiktionary
(1.1) endogenny, endogeniczny
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie ucha
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz ucha, dotyczący wnętrza ucha, obowiązujący wewnątrz ucha
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃˈuʃnɨ, AS: vevnõnṭšušny
Wiktionary
rzecz. ucho n.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie danej warstwy
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie wątroby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz wątroby, dotyczący wnętrza wątroby, obowiązujący wewnątrz wątroby
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfɔ̃ntrɔˈbɔvɨ, AS: vevnõnṭšfõntrobovy
Wiktionary
rzecz. wątroba ż.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie wiersza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz wiersza, dotyczący wnętrza wiersza, obowiązujący wewnątrz wiersza
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfʲjɛrˈʃɔvɨ, AS: vevnõnṭšfʹi ̯eršovy
Wiktionary
rzecz. wiersz mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie województwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz województwa, dotyczący wnętrza województwa, obowiązujący wewnątrz województwa
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfɔjɛˈvut͡sʲci, AS: vevnõnṭšfoi ̯evucʹḱi
Wiktionary
rzecz. województwo n.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie wojska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz wojska, dotyczący wnętrza wojska, obowiązujący wewnątrz wojska
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfɔjˈskɔvɨ, AS: vevnõnṭšfoi ̯skovy
Wiktionary
rzecz. wojsko n.
przysł. wojskowo
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie danej wspólnoty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się we wspólnocie, dotyczący tylko wspólnoty, obowiązujący we wspólnocie
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfspulnɔˈtɔvɨ, AS: vevnõnṭšfspulnotovy
Wiktionary
przym. wspólnotowy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie danego wydziału
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz wydziału, dotyczący wnętrza wydziału, obowiązujący wewnątrz wydziału
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfɨd͡ʑaˈwɔvɨ, AS: vevnõnṭšfyʒ́au̯ovy
Wiktionary
rzecz. wydział mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w gruczołach wydzielania wewnętrznego
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie danego wyrazu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz wyrazu, dotyczący wnętrza wyrazu, obowiązujący wewnątrz wyrazu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfɨraˈzɔvɨ, AS: vevnõnṭšfyrazovy
Wiktionary
rzecz. wyraz mrz., pseudowyraz mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz wyznania, dotyczący wnętrza wyznania, obowiązujący wewnątrz wyznania
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nṭʃfɨznãˈɲɔvɨ, AS: vevnõnṭšfyznãńovy
Wiktionary
rzecz. wyznanie n.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie zakonu
SJP.pl
istniejący, zachodzący w obrębie zakładu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz zakładu, dotyczący wnętrza zakładu, obowiązujący wewnątrz zakładu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒzakwaˈdɔvɨ, AS: vevnõnḍžzaku̯adovy
Wiktionary
rzecz. zakład mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz zamku, dotyczący wnętrza zamku, obowiązujący wewnątrz zamku
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒzãmˈkɔvɨ, AS: vevnõnḍžzãmkovy
Wiktionary
rzecz. zamek m.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie zdania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz zdania, dotyczący wnętrza zdania, obowiązujący wewnątrz zdania
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒzdãˈɲɔvɨ, AS: vevnõnḍžzdãńovy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie zespołu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz zespołu, dotyczący wnętrza zespołu, obowiązujący wewnątrz zespołu
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒzɛspɔˈwɔvɨ, AS: vevnõnḍžzespou̯ovy
Wiktionary
rzecz. zespół mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz zgłoski, dotyczący wnętrza zgłoski, obowiązujący wewnątrz zgłoski
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒzɡwɔˈskɔvɨ, AS: vevnõnḍžzgu̯oskovy
Wiktionary
(1.1) wewnątrzsylabowy
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie żołądka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz żołądka, dotyczący wnętrza żołądka, obowiązujący wewnątrz żołądka
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒːɔwɔ̃ntˈkɔvɨ, AS: vevnõnḍ•žou̯õntkovy
Wiktionary
rzecz. żołądek mrz.
Wiktionary
istniejący, zachodzący w obrębie danego związku
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dziejący się wewnątrz związku, dotyczący wnętrza związku, obowiązujący wewnątrz związku
Wiktionary
IPA: ˌvɛvnɔ̃nḍʒzvʲjɔ̃w̃ˈskɔvɨ, AS: vevnõnḍžzvʹi ̯õũ̯skovy
Wiktionary
rzecz. związek mrz.
Wiktionary
dawniej: wnętrze
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący wnętrza, środka; w środku, do środka
Wiktionary
rzecz. wnętrze n., wnętrzności nmos. lm., wnętrzarstwo n., wnętrzarz m.
przym. wewnętrzny, wnętrzarski
przyim. wewnątrz
przysł. wewnątrz
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: wewnętrzny
SJP.pl
w językoznawstwie: dotyczący wewnętrznej struktury języka; wewnątrzjęzykowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wewnętrzną Kartlią, dotyczący Wewnętrznej Kartlii
Wiktionary
rzecz. Wewnętrzna Kartlia ż.
Wiktionary
rzadko: istniejący, zachodzący w obrębie partii; wewnątrzpartyjny
SJP.pl
cecha tego, co jest wewnętrzne w stosunku do innych bytów, właściwe czemuś z natury niezależnie od czynników zewnętrznych; immanentność
SJP.pl
potocznie:
1. oddział chorób wewnętrznych w szpitalu; interna;
2. telefon wewnętrzny;
3. numer telefonu wewnętrznego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który znajduje się wewnątrz czegoś, w środku
(1.2) taki, który dzieje się w granicach danego kraju
(1.3) taki, który dotyczy psychiki człowieka; dziejący się w jego psychice
(1.4) dotyczący relacji pomiędzy elementami jakiegoś zamkniętego układu
Wiktionary
(1.1) Włóż to do wewnętrznej kieszeni.
(1.2) Ingerencje Wietnamu w sprawy wewnętrzne kraju w XV w. oraz zakończone klęską wojny z Birmą w XVI w. (…) doprowadziły Laos do anarchii.
(1.3) Pragnę, aby moje życie osobiste odzwierciedlało całe moje wewnętrzne piękno.
(1.4) Ateizm, który akceptuje istnienie boga, brzmi nieco jak wewnętrzna sprzeczność. Jak wegetarianin jedzący mięso.
Wiktionary
IPA: vɛvˈnɛ̃nṭʃnɨ, AS: vevnẽnṭšny
Wiktionary
rzecz. wnętrze n., wnętrzarstwo n., wnętrzarz m., wnętrzności nmos.
przym. wnętrzarski
przyim. wewnątrz
przysł. wewnątrz, wewnętrznie
Wiktionary
Wikipedia
potocznie: wykrzyknienie wzmacniające przekaz, używane wraz z trybem rozkazującym różnych czasowników, np. weź przestań
SJP.pl
cienki arkusz sprasowanego wosku pszczelego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pszcz. zaczątek plasterastra z wosku o wyglądzie wafla, umieszczany w ramce i stanowiący podstawę do budowy plasterastra wosku
Wiktionary
Węza – używany w pszczelarstwie szablon z wytłoczonymi kształtami komórek plastra pszczelego umieszczany w ramce. Rozmiar dostosowany jest do wielkości i kształtu ramki, najczęściej prostokątny.
Węzę wyrabia się z wosku pszczelego I klasy. Powinna mieć zapach swoisty dla wosku, który lekko pachnie miodem. Barwa węzy powinna być jednolita od jasnożółtej do ciemnożółtej, z odcieniem białym lub pomarańczowym. Jej powierzchnia musi być sucha i czysta, bez szarych lub białych plam, a brzegi równo obcięte pod kątem prostym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wezbrać.
Wiktionary
Wezbranie – wysoki stan wody w rzece, wywołany zwiększonym zasileniem koryta podczas opadów lub roztopów, spiętrzeniem wody spowodowanym zatorem lodowym lub podwyższeniem bazy drenażu w ujściowym odcinku rzeki podczas sztormu. W polskiej terminologii geograficznej wezbrania przynoszące szkody materialne i społeczne nazywa się powodziami.
Wikipedia
rzecz. wzbieranie n.
czas. wezbrać dk., wzbierać ndk.
Wiktionary
podniesiony powyżej normalnego poziomu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Serpentes|Linnaeus|ref=tak., podrząd gadów z rzędu łuskonośnych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: wąż
Wiktionary
Węże (Serpentes) – podrząd gadów z rzędu łuskonośnych. Charakteryzują się wydłużonym, beznogim ciałem i aparatem szczękowym umożliwiającym niezwykle szerokie rozwarcie paszczy, a co za tym idzie połykanie ofiar w całości, brakiem błony bębenkowej i ucha środkowego. Liczba kręgów, które mają (podobnie jak u waranów) dodatkowe powierzchnie stawowe, może sięgać 400. Węże (jadowite i właściwe) mają tylko jedno (prawe) płuco (dusiciele mają dwa), wydłużoną wątrobę, nerki ułożone jedna za drugą.Mają dobrze rozwinięty narząd Jacobsona. Węże są grupą monofiletyczną. Rozmnażają się płciowo.
Wikipedia
(1.1) Działem zoologii zajmującym się wężami jest ofiologia.
Wiktionary
rzecz. wąż mzw.
Wiktionary
rzeka w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Niemczech, powstała z połączenia rzek Werry i Fuldy, uchodzi do Morza Północnego;
Wiktionary
Wezera (niem. Weser) – rzeka w Niemczech, powstała z połączenia rzek Werry i Fuldy; długość: 733 km (od źródeł Werry), powierzchnia dorzecza: 45,5 tys. km².
Wikipedia
przym. wezerski
Wiktionary
Wężerów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Słomniki, przy drodze DK7.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wezerą, dotyczący Wezery
przymiotnik
(2.1) daw. wezyrski
Wiktionary
(1.1) Na obszarze Swebii Tacyta wyróżnia się kulturę Germanów reńsko-wezerskich, krąg nadłabski (Niemcy, Czechy, Słowację), kulturę wielbarską i przeworską (Polska).
(2.1) Wezer sam i chan samotnie uciekli, namioty ich i co w nich było na łup poszły. Chorągiew, koń, szabla, kałkan, wezerskie wzięte sic..
Wiktionary
rzecz. Wezera ż.
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. splątane miejsce na sznurku (np. węzeł marynarski)
2. w wyrażeniu "węzeł gordyjski": problem pozornie trudny do rozwiązania, wymagający sprytu
3. miejsce przecięcia się kilku szlaków komunikacyjnych (np. kolejowy)
4. jednostka prędkości stosowana na morzu (1 mila morska na godzinę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) połączenie, umocowanie lub skrócenie lin lub podobnych materiałów poprzez związanie lub przeplecenie;
(1.2) mar. metrol. nawig. meteorol. jednostka prędkości, równa jednej mili morskiej na godzinę; w nawigacji używana do określania prędkości statków i prądów morskich, zaś w meteorologii - prędkości wiatrów;
(1.3) przen. więź łącząca ludzi (i nie tylko)
(1.4) ośrodek, w którym krzyżują się ważne szlaki komunikacyjne
(1.5) problem trudny do rozwiązania
(1.6) bot. zgrubienie łodygi z którego wyrasta liść
(1.7) mat. dowolna krzywa zwykła zamknięta zanurzona w przestrzeni trójwymiarowej;
(1.8) daw. jednostka długości, 48 stóp;
(1.9) astr. punkt, w którym płaszczyzna orbity ciała niebieskiego przecina się z ekliptyką
(1.10) daw. prezent urodzinowy lub imieninowy
Wiktionary
Węzeł – sposób wyginania i przeplatania materiałów (lin, sznurów, nici) wokół samych siebie czy innych przedmiotów. Materiały mogą być pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, mineralnego i mieszane.
Służy do łączenia, mocowania oraz skracania lin, sznurków czy innych podobnych materiałów poprzez odpowiednie wiązanie lub przeplatanie. Może służyć do łączenia ze sobą dwóch lub więcej lin, mocowania lin do innych przedmiotów czy do formowania pętli.
Wikipedia
(1.1) Żeglarze znają wiele rodzajów węzłów służących m.in. do łączenia lin lub cumowania.
(1.1) Spod welonu na głowie wyglądały ogromne czarne włosy, skręcone w węzeł. (B. Prus: Faraon)
(1.2) Niszczyciel pędził z prędkością 43 węzłów.
(1.3) Między tymi ludźmi a ziemią, której się pozbywają, widocznie pękł węzeł, łączący rolnika z rolą. (B. Prus: Kroniki tygodniowe)
(1.4) Obstawiliśmy wszystkie węzły, nawet mysz się nie przeciśnie na drugą stronę rzeki.
Wiktionary
IPA: ˈvɛ̃w̃zɛw, AS: vẽũ̯zeu̯
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. węzełek
przym. węzełkowy, węzłowy, węzłowaty, węźlasty
Wiktionary
(1.1) supeł
(1.6) kolanko
(1.10) wiązanie, wiązarek, gwara. wiązarko
Wiktionary
zdrobnienie od: węzełek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały węzeł; zdrobn. od: węzeł
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. węzeł m.
Wiktionary
przymiotnik od: węzełek
SJP.pl
dawniej: poduszka lub materacyk pokryte skórą lub ozdobnym materiałem; wezgłowie
SJP.pl
1. oparcie łóżka od strony głowy;
2. oparcie pod głowę; podgłówek; zagłówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poprzeczna, zwykle podwyższona ściana łóżka, o którą opiera się poduszkę
Wiktionary
Sklepienie – konstrukcja budowlana o przekroju krzywoliniowym, służąca do przykrycia od góry przestrzeni pomieszczenia w budynku (w konstrukcji inżynierskiej), ograniczona murami, łękami, belkami itp. Oparta na kolumnach, filarach, arkadach. Wykonana z kamienia (klińców), cegieł, betonu lub żelbetu i mająca, ze względu na możliwość tworzenia urozmaiconych form, znaczny wpływ na wygląd i architektoniczny wyraz danego pomieszczenia.
Wikipedia
rzecz. głowa ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wąsko
SJP.pl
1. część tarczycy łącząca ze sobą jej lewy i prawy płat;
2. dawniej: cieśnina, przesmyk
SJP.pl
Wikipedia
pełen węzłów, zgrubień; węzłowaty
SJP.pl
drabina sznurowa do wchodzenia na maszty
SJP.pl
ryba drapieżna występująca w Chinach
SJP.pl
Channa argus – gatunek słodkowodnej, drapieżnej ryby okoniokształtnej z rodziny żmijogłowowatych (Channidae). Poławiany jako ryba konsumpcyjna. Spotykany w akwariach publicznych. W 2018 został uznany jednym z ośmiu gatunków inwazyjnych stanowiących największe zagrożenie dla bioróżnorodności i ekosystemów w Europie.
Wikipedia
wężogłówka australijska - gatunek żółwia z rodziny matamatowatych; żółw wężoszyi
SJP.pl
azjatycki ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych
SJP.pl
nadrząd ryb promieniopłetwych; gardłopłetwe
SJP.pl
Gardłopłetwe, wężorowe (Stenopterygii) – nadrząd ryb promieniopłetwych z infragromady doskonałokostnych (Teleostei) obejmujący jeden rząd:
Gardłopłetwe żyją w morskich głębinach, gdzie panują wieczne ciemności i ogromne ciśnienie. Są doskonale przystosowane do tego nieprzyjaznego środowiska. Większość gatunków poluje z wykorzystaniem świetlnego wabika, który przyciąga ofiary. Wiele wężorokształtnych ma duży otwór gębowy, uzbrojony w długie, ostre zęby. Część przedstawicieli nadrzędu odbywa regularne wędrówki pionowe: noce spędza w głębinach, w dzień natomiast bytuje w płytszych wodach. Jednym z przystosowań gardłopłetwych do życia w takim, a nie innym środowisku jest obojnactwo, bowiem w ciemnych głębinach trudno jest znaleźć partnera.
Wikipedia
żółw wężoszyi - gatunek żółwia z rodziny matamatowatych; wężogłówka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający wężową szyję
Wiktionary
żółwie wężoszyjne - rodzina żółwi z podrzędu żółwi bokoszyjnych
SJP.pl
rodzina węży licząca ponad 1800 gatunków, w większości niejadowitych, występujących na obszarze Eurazji, obu Ameryk, Afryki i Australii; węże właściwe
SJP.pl
Połozowate (Colubridae) – rodzina węży z grupy Alethinophidia. Inne nazwy używane dla tej rodziny to wężowate lub węże właściwe.
Do rodziny połozowatych należy większość obecnie żyjących węży. W maju 2025 należało do niej 2156 z 4187 znanych gatunków węży, czyli około 51,5%.
Wikipedia
przypominający kształtem węża, podobny do węża
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który przypomina kształtem węża
Wiktionary
rzecz. wąż mzw./mrz.
przym. wężowy
przysł. wężowato
Wiktionary
wystrój wężowiaczek - motyl z rodziny wystrojowatych, występujący w Europie i Afryce; niebezpieczny szkodnik drzew, zwłaszcza owocowych
SJP.pl
szkarłupień o ciele podzielonym na wyraźnie wyodrębnioną tarczę centralną i pięć walcowatych, długich i ruchliwych ramion, zamieszkujący dna mórz o dużym i średnim zasoleniu
SJP.pl
Wikipedia
minerał o barwie zielonkawej, przechodzącej w czarną lub żółtą, stosowany jako kamień drogowy i budowlany; serpentyn
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
1 część miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. legowisko wężów;
2. przenośnie: coś splątanego, skłębionego
SJP.pl
obejmujący 4 gatunki rodzaj z rzędu pełnopłetwych; dobrze nurkujący ptak o długim dziobie i długiej szyi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Anhingidae|ref=tak.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Udało nam się zrobić zdjęcie wężówce.
Wiktionary
rzecz. wąż mzw./mrz., wężówki lm nm., wężyk mzw./mrz., Wężyk mos./ż., wężykowanie n.
przym. wężowy, węży, wężykowy, wężykowaty
przysł. wężowo, wężykowato
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Anhingidae|Reichenbach|ref=tak., monotypowa rodzina ptaków z rzędu głuptakowych;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M., B. i W. lm. od: wężówka
Wiktionary
Wężówki (Anhingidae) – monotypowa rodzina ptaków z rzędu głuptakowych (Suliformes).
Wikipedia
(1.1) Samice wężówek są jaśniejsze od samców.
Wiktionary
rzecz. wężówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rura w kształcie spirali przez którą przepływa ciecz w celu ogrzewania lub wyziębienia
Wiktionary
Wikipedia
przym. wężowy
Wiktionary
rdest wężownik, roślina lecznicza, częściowo pod ochronną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba równikowego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vɛ̃w̃ˈʒɔvʲɲik, AS: vẽũ̯žovʹńik
Wiktionary
rzecz. wężownik mzw.
Wiktionary
(1.1) skr. Oph
Wiktionary
przymiotnik od: wąż
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla węża; dotyczący, odnoszący się do węża
(1.2) wykonany ze skóry węża
Wiktionary
IPA: vɛ̃w̃ˈʒɔvɨ, AS: vẽũ̯žovy
Wiktionary
rzecz. wężówka ż., wąż m., wężownica ż., wężyk m.
przysł. wężowo
przym. wężowaty
Wiktionary
o jędzy, gorgonie: mająca na głowie węże zamiast włosów
SJP.pl
1. o zwierzętach: zjeść; zeżreć;
2. potocznie:
a) zjeść dużo i łapczywie; zeżreć, zszamać, wszamać, wtranżolić, spałaszować, wpałaszować, opędzlować;
b) zużyć jakieś zasoby; zeżreć;
c) wciągnąć coś w głąb i zniszczyć;
d) wchłonąć;
3. weżreć się -
a) wbić się w coś;
b) wgryźć się zębami, kłami itp.;
c) potocznie: rozciągając się na jakimś obszarze, wejść na inny teren; wciąć się;
d) potocznie: wniknąć w głąb czegoś, trawiąc i niszcząc;
e) potocznie: podrażnić, powodując pieczenie lub łzawienie;
f) o myślach, zjawiskach: zostawić trwały, negatywny ślad
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wąski
SJP.pl
minerał, zasadowy krzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu; idokraz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady krzemianów;
Wiktionary
Wezuwian (idokraz) – minerał z gromady krzemianów wyspowych, należy do minerałów szeroko rozpowszechnionych, występuje w bardzo wielu regionach Ziemi.
Nazwa pochodzi od Wezuwiusza, minerał odkryto bowiem w produktach erupcyjnych tego włoskiego wulkanu (A.G. Werner, 1795 r.).
Wikipedia
(1.1) Na wezuwianach często obserwujemy smużystość barw.
Wiktionary
IPA: vɛˈzuvʲjãn, AS: vezuvʹi ̯ãn
Wiktionary
(1.1) idokraz
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Wezuwiuszem, dotyczący Wezuwiusza, leżący nieopodal Wezuwiusza
Wiktionary
(1.1) Rozważania nad obydwoma wezuwiańskimi listami Pliniusza przebiegały dwutorowo: część badaczy starała się na podstawie listów ustalić szczegółowy przebieg wypadków w dniach kataklizmu; (…) inni zajęli się natomiast literackim aspektem listów (…)
(1.1) Konieczność wyodrębnienia z całości kolekcji obiektów, które nie mogą być pokazywane szerokiej publiczności, doprowadziła do powstania nowoczesnego rozumienia słowa „pornografia”, które zostało zaadaptowane do oznaczenia niewygodnych zbiorów z miast wezuwiańskich.
Wiktionary
rzecz. Wezuwiusz mrz.
Wiktionary
wulkan we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wulkan we Włoszech;
Wiktionary
Wezuwiusz (łac. Vesuvius, wł. Vesuvio) – wulkan na terenie Włoch, na Półwyspie Apenińskim, nad Zatoką Neapolitańską. Jedyny czynny wulkan leżący bezpośrednio na kontynencie europejskim. Skałą wylewną Wezuwiusza jest lawa aa, której stare potoki leżą na zboczach wulkanu.
Wikipedia
(1.1) Wybuch Wezuwiusza zniszczył starożytne miasto Pompeje.
Wiktionary
IPA: vɛˈzuvʲjuʃ, AS: vezuvʹi ̯uš
Wiktionary
przym. wezuwiański
Wiktionary
1. przywołać, zobowiązać do przybycia;
2. apelować, domagać się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wzywać)
(1.1) dokonany od|wzywać.
(1.2) stpol. nazwać
Wiktionary
(1.1) Wczoraj szef wezwał mnie do swojego gabinetu.
Wiktionary
IPA: ˈvɛzvat͡ɕ, AS: vezvać
Wiktionary
rzecz. wezwanie n., zawezwanie n.
czas. wzywać, zawezwać dk.
Wiktionary
1. przywołać, zobowiązać do przybycia;
2. apelować, domagać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wezwać.
(1.2) pisemny, urzędowy nakaz, pismo wzywające do stawienia się lub dopełnienia formalności itp.
(1.3) apel, odezwa
(1.4) daw. nazwa, imię, tytuł
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na to uprzejme wezwanie, jakby spod ziemi zjawił się opalony wiejski młodzian, w dość starannie połatanej sukmance i dość obficie dziegciem wysmarowanych butach.
(1.2) Dostałem wezwanie do sądu. Będą sądzić mojego sąsiada za rzekome paserstwo.
(1.3) W siłowni wybuchł pożar i kapitan kazał nadać wezwanie o pomoc.
Wiktionary
IPA: vɛzˈvãɲɛ, AS: vezvãńe
Wiktionary
rzecz. wezwa ż., zawezwanie n.
czas. wezwać, zawezwać, wzywać
Wiktionary
(1.2) przest. cytacja
(1.3) apel, odezwa, orędzie, wezwa
(1.4) nazwa, imię, tytuł
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. samica węża
Wiktionary
rzecz. wąż m.
Wiktionary
Wężyczyn – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Latowicz.
Wieś królewska położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego.
W latach 1526–1795 wieś należała do starostwa latowickiego. W latach 1795–1809 – pod zaborem austriackim. Od 1809 r. w Księstwie Warszawskim, guberni warszawskiej, powiecie siennickim, a od 1866 r. w powiecie mińskim (od 1868 nazwa powiatu nowomiński). W latach 1870–1954 należała do gminy Łukówiec, w latach 1955-1972 – do Gromadzkiej Rady Narodowej w Jeruzalu, od 1973 r. należy do gminy Latowicz. W latach 1919–1939 była w granicach województwa warszawskiego, 1939-1945 w Generalnym Gubernatorstwie, 1946-1975 w województwie warszawskim, od 1975 do 1998 r. – w granicach województwa siedleckiego. Od 1999 r. znajduje się w województwie mazowieckim.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: wąż;
2. coś o falistym, krętym kształcie;
3. linia falista; zygzak;
4. przedstawiciel rodziny węży łuskonośnych;
5. narzędzie formierskie w kształcie litery "s"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wężyk mzw., wężówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. kolej. niestabilność jazdy pojazdów szynowych, zwłaszcza przy dużych prędkościach na torach prostych
Wiktionary
(1.1) Podczas przejazdów technicznych trasą PST z maksymalną prędkością 70 km/h w pojazdach typu Moderus Gamma zaobserwowano tzw. wężykowanie – wyjaśnia Agnieszka Smogulecka, rzeczniczka MPK Poznań.
Wiktionary
rzecz. wężyk mzw./mrz.
Wiktionary
rodzina węży z rzędu łuskonośnych; wężyki, węże nitkowate
SJP.pl
1. podobny do węża; wijący się, kręty, zygzakowaty;
2. o cechach wężykowatych (rodzina węży)
SJP.pl
przymiotnik od: wężyk
SJP.pl
pospolita roślina o żółtych kwiatach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zob. wężymord czarny korzeń.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Siać, póki ziemia nie zamarznie: marchew, pietruszkę, szpinak nowozelandzki, cząber, marek cukrowy, szparagi, wężymord.
Wiktionary
rzecz. wąż mzw./mos./mrz.
Wiktionary
(1.1) skorzonera, wężymord czarny korzeń
Wiktionary
mała ryba o smukłym ciele z rodziny igliczniowatych
SJP.pl
Wężynka (Nerophis ophidion) – gatunek morskiej ryby z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae).
Wikipedia
dostojnik państwowy w wielu krajach Wschodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) najważniejszy urzędnik na dworze kalifów;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvɛzɨr, AS: vezyr
Wiktionary
1. urząd, godność wezyra;
2. okres sprawowania władzy przez wezyra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. urząd lub godność wezyra; też: okres sprawowania władzy przez wezyra
Wiktionary
urząd wezyra
SJP.pl
seler węzłobaldachowy - gatunek roślin z rodziny selerowatych; pęczyna węzłobaldachowa
SJP.pl
1. giętkość i elastyczność liny;
2. cecha czegoś wyrażonego w niewielu słowach; zwięzłość
SJP.pl
pełen węzłów, zgrubień; węźlasty
SJP.pl
Węzłówka, kątnica, wiązanie kątowe - wiązanie działające w jednej płaszczyźnie. Płaski element konstrukcyjny wspomagający łączenie belek w konstrukcji kratowej, przymocowany do obu tych belek bezpośrednio przy miejscu ich łączenia. Może wspomagać również łączenie belki z płaszczyzną. Węzłówka wzmacnia połączenia tych elementów przede wszystkim ze względu na zginanie oraz odciąganie.
Wikipedia
→ węzłowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest węzłowe
Wiktionary
przym. węzłowy
przysł. węzłowo
Wiktionary
1. taki, w którym krzyżują się przewody, szlaki komunikacyjne itp.;
2. mający zasadnicze znaczenie
SJP.pl
Wełdkówko (do 1945 r. niem. Klein Voldekow) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 osada należała do województwa koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku osada miała 32 stałych mieszkańców. Osada wchodzi w skład sołectwa Tyczewo.
Wikipedia
Wełdkowo (niem. Groß Voldekow) – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 osada należała do województwa koszalińskiego. Według danych UM, na dzień 31 grudnia 2014 roku osada miała 45 stałych mieszkańców. Osada wchodzi w skład sołectwa Smęcino. Najwyżej położona miejscowość gminy (135 m n.p.m.).
Wikipedia
zdrobnienie od: wełna
SJP.pl
przymiotnik od: Wełna (rzeka, miejscowość)
SJP.pl
dawniej: kłamiąc, wmawiać coś komuś
SJP.pl
Wełmice (dawna niem. nazwa Wellmitz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Bobrowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
Wełmin – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Strzelce Krajeńskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. fala morska
forma rzeczownika.
(2.1) lm. D. zob. wełna.
Wiktionary
(1.1) Minąwszy zatem wyspę, ujrzałem w tej chwili jakby dym i wełn wielki łamiący się z grzmotem.
Wiktionary
sierść niektórych zwierząt, stanowiąca surowiec włókienniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sierść niektórych zwierząt parzystokopytnych, głównie owiec i wielbłądów
(1.2) włók. kraw. tkanina, wyrób z wełny (1.1)
(1.3) sztuczny surowiec przypominający wełnę (1.1)
(1.4) stpol. fala
Wiktionary
Wełna – włókno naturalne białkowe uzyskiwane z okrywy włosowej (sierści) owiec i jagniąt. Mianem wełny określa się także sierść takich zwierząt jak lamy, wielbłądy, kozy, króliki i inne, przy czym w międzynarodowych klasyfikacjach towarowych ten rodzaj włókien pochodzenia zwierzęcego klasyfikowany jest jako cienka sierść zwierzęca. Włókno wełniane ma charakterystyczne cechy (karbikowatość, łuskowatość, zawiera lanolinę), dzięki którym nadaje się doskonale do wytwarzania wysokiej jakości wyrobów włókienniczych.
Wikipedia
(1.1) Dzięki wełnie owcom jest ciepło.
(1.2) Również sweter z wełny jest bardzo ciepły.
Wiktionary
IPA: ˈvɛwna, AS: veu̯na
Wiktionary
rzecz. wełniak mrz., wełnianka ż., wełniarka ż., wełniarstwo n., wełniarz mos., wełnica ż., wełnictwo n., wełnienie n., wełnowiec mzw., Wełnowiec mrz.
:: zdrobn. wełenka ż.
czas. wełnić
przym. wełniany, wełniarski, wełniasty, wełnisty, półwełniany
przysł. wełnisto
Wiktionary
(1.1) runo
(1.4) stpol. wełń
Wiktionary
rodzaj nietoperzy z rodziny mroczkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wełniak
Wiktionary
Wełniaczek (Kerivoula) – rodzaj ssaków z podrodziny wełniaczków (Kerivoulinae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Wikipedia
rzecz. wełniak m.
Wiktionary
1. gatunek małej małpy
2. wysokie drzewo z rodziny wełniakowatych; serecznik
3. rodzaj tkaniny
4. strój z wełniaku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gruba tkanina samodziałowa tkana zwykle w barwne pasy
(1.2) wyrób z grubej tkaniny samodziałowej
(1.3) syst. dendr. nazwa systematyczna|Bombax|L.|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny ślazowatych, obejmujący osiem gatunków;
(1.4) dendr. drzewo z rodzaju wełniak (1.3)
Wiktionary
Wełniak, wełnik (Lagothrix) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny czepiaków (Atelinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae).
Wikipedia
(1.2) Dzieci zdrowym pokarmem żywione, wytrwałe na zimno i niepogody, a przecież opatrzone na zimę w obuwie i wełniaki (…).
Wiktionary
rzecz. wełna ż., wełnistość ż.
:: zdrobn. wełniaczek m.
czas. wełnić ndk., zwełnić dk.
przym. wełniany, wełnisty, wełniasty
Wiktionary
rodzina z klasy dwuliściennych obejmująca około 200 gatunków roślin drzewiastych rosnących w krajach tropikalnych, głównie w Ameryce Południowej
SJP.pl
Wikipedia
o cechach wełniakowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. dendr. nazwa systematyczna|Bombacoideae|Burnett|ref=tak., podrodzina roślin w obrębie rodziny ślazowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Puchowiec zaliczany jest do wełniakowych.
Wiktionary
rzecz. wełniak mrz.
Wiktionary
roślina z rodziny turzycowatych
SJP.pl
Wełnianeczka (Trichophorum L.) – rodzaj roślin z rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Należy do niego 10–21 gatunków. Zasięg obejmuje obszary okołobiegunowe na półkuli północnej, sięgając do strefy klimatu umiarkowanego oraz pasm górskich w południowo-wschodniej Azji i Andów na kontynentach amerykańskich. W Polsce występują dwa gatunki: wełnianeczka alpejska T. alpinum i wełnianeczka darniowa T. cespitosum.
Wikipedia
rodzaj z rodziny turzycowatych - rośliny podobne do traw; wełnica
SJP.pl
Wełnianka (Eriophorum) – rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych. Należy tu około 25 gatunków występujących głównie w strefie klimatu chłodnego i arktycznego oraz na terenach górskich półkuli północnej. Do polskiej flory należą cztery gatunki: wełnianka delikatna (E. gracile), pochwowata (E. vaginatum), szerokolistna (E. latifolium) i wąskolistna (E. angustifolium).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) wykonany z wełny
Wiktionary
(1.1) Zimą zawsze noszę wełniane skarpetki.
(1.1) Na sznurze wisiał szary wełniany sweter.
Wiktionary
IPA: vɛwʲˈɲãnɨ, AS: veu̯ʹńãny
Wiktionary
rzecz. wełna ż., wełnowiec m., Wełnowiec m., wełnianka ż., wełenka ż., wełniak m.
przym. wełnisty, półwełniany
Wiktionary
1. rodzaj z rodziny turzycowatych - rośliny podobne do traw; wełnianka;
2. materiał wełniany
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wełnin – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Solec-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
krab wełnistoręki - gatunek kraba z rodziny Varunidae; krab wełnistoszczypcy
SJP.pl
krab wełnistoszczypcy - gatunek kraba z rodziny Varunidae; krab wełnistoręki
SJP.pl
o sierści, rzadziej włosach: przypominający wełnę owiec
SJP.pl
1. o zwierzętach: porosły wełną, hodowany dla wełny;
2. podobny do wełny np. owiec; kędzierzawy, skręcony, splątany;
3. przypominający puszyste kłęby nieprzędzonej wełny; kłębiasty, pierzasty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) porosły wełną
Wiktionary
rzecz. wełna ż., wełenka ż., wełniak m.
przym. wełniany
Wiktionary
dający wełnę, dostarczający wełny
SJP.pl
przyrząd do mierzenia grubości włosa wełny albo tkaniny wełnianej; eriometr
SJP.pl
obfitujący w wełnę; dostarczający wełny
SJP.pl
mający niektóre właściwości wełny; przypominający wełnę
SJP.pl
rodzina niewielkich owadów z podrzędu pluskwiaków równoskrzydłych; wyspecjalizowane pasożyty roślin
SJP.pl
Wełnowcowate, czerwce mączyste (Pseudococcidae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków. Samice i larwy czerwców z tej rodziny mają ciało pokryte woskowatą wydzieliną.
Wikipedia
o cechach wełnowcowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Wełnowca
Wiktionary
(1.1) Już od rana tłum wełnowczan wyczekiwał chwili, kiedy eksplodują ładunki i runą hutnicze kominy.
Wiktionary
rzecz. Wełnowiec n.
:: fż. wełnowczanka ż.
przym. wełnowiecki, podwełnowiecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Wełnowca
Wiktionary
(1.1) Załężanki, wełnowczanki, wszystkie one katowiczanki.
Wiktionary
rzecz. Wełnowiec n.
:: fm. wełnowczanin m.
przym. wełnowiecki, podwełnowiecki
Wiktionary
owad z rzędu pluskwiaków, szkodnik roślin doniczkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Katowic;
Wiktionary
Wełnowiec (niem. Ignatzdorf, Hohenlohehütte) – część Katowic, położona w północnym rejonie miasta, na Wzgórzach Chorzowskich, na obszarze dzielnicy Wełnowiec-Józefowiec.
Jego początki sięgają XVII wieku, z czego jako osadę pierwszy raz Wełnowiec wzmiankowano w 1739 roku. Pod koniec XVIII wieku zaczęła się rozwijać na obszarze Wełnowca działalność przemysłowa – najpierw górnictwo węgla kamiennego, a potem hutnictwo żelaza i cynku. W latach 70. XIX wieku wybudowano hutę cynku „Hohenlohe” (późniejsze Zakłady Cynkowe „Silesia” w Katowicach), która od 1905 roku była w zarządzie spółki Hohenlohe-Werke, potem zaś powstały inne zakłady przemysłowe, w tym FASING i OPTA. W 1924 roku powstała gmina Wełnowiec, do której włączono Józefowiec i kolonie: Agnieszka, Alfred i Fryderyka. W 1951 roku gmina Wełnowiec stała się częścią Katowic, a od 1991 roku Wełnowiec stanowi część dzielnicy Wełnowiec-Józefowiec.
Wikipedia
(1.1) W czasie plebiscytu za przynależnością Górnego Śląska do Polski głosowało sześćdziesiąt siedem procent ludności Wełnowca.
(1.1) To prawda, że zamknęli hutę na Wełnowcu?
Wiktionary
rzecz. wełna ż., wełnowczanin mos., wełnowczanka ż.
przym. wełnowiecki, podwełnowiecki, wełniany
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Wełnowca, związany z Wełnowcem
Wiktionary
(1.1) Całkiem niedawno wygaszono wełnowieckie piece.
Wiktionary
rzecz. Wełnowiec m., wełnowczanin m., wełnowczanka ż.
przym. podwełnowiecki
Wiktionary
Wełpin – (niem. 1942-1945 Welpen) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Lubiewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 188 mieszkańców. Jest dziesiątą co do wielkości miejscowością gminy Lubiewo.
Wikipedia
rzeka w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Czechach, lewobrzeżny dopływ Łaby;
Wiktionary
Wełtawa (cz. Vltava, niem. Moldau) – najdłuższa rzeka w granicach Czech, lewy, największy dopływ Łaby. Długość – 435 km, powierzchnia zlewni – 28 tys. km².
Wikipedia
IPA: vɛwˈtava, AS: veu̯tava
Wiktionary
rzecz. Powełtawie n., wełtawit n.
przym. nadwełtawski, wełtawski, powełtawski
Wiktionary
→ Wełtawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wełtawą, dotyczący Wełtawy
Wiktionary
(1.1) Zapora jest częścią wełtawskiej kaskady energetycznej, przy czym niżej położone są dalsze zbiorniki: Kamyk, Slapy, Stiechovice, Wrane, jak również i miasto Praga.
Wiktionary
rzecz. Wełtawa ż., Powełtawie n.
przym. nadwełtawski, powełtawski
Wiktionary
[czytaj: wu-EF] skrót od: wychowanie fizyczne - przedmiot szkolny, obejmujący ćwiczenia gimnastyczne, gry sportowe itp., mający wspomagać prawidłowy rozwój fizyczny uczniów; także lekcja tego przedmiotu; wf.
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = eduk. wychowanie fizyczne;
Wiktionary
(1.1) VIb przed matematyką ma WF, dlatego regularnie spóźnia się na lekcje.
Wiktionary
rzecz. wuef mrz., wuefista mos., wuefistka ż.
skr. wf
Wiktionary
(1.1) wuef, skr. wf
Wiktionary
potocznie: nauczyciel wychowania fizycznego; wuefista, wuefmen
SJP.pl
potocznie: nauczycielka wychowania fizycznego; wuefistka, wuefmenka
SJP.pl
[czytaj: wu-EF] skrót od: wychowanie fizyczne - przedmiot szkolny, obejmujący ćwiczenia gimnastyczne, gry sportowe itp., mający wspomagać prawidłowy rozwój fizyczny uczniów; także lekcja tego przedmiotu; WF
SJP.pl
skrót od:
1. Warszawska Fabryka Motocykli;
2. Warszawskie Fabryki Mebli
SJP.pl
motocykl marki WFM; wuefemka
SJP.pl
1. skrót od: Wytwórnia Filmów Oświatowych;
2. skrót od: Warszawska Fabryka Obrabiarek
SJP.pl
skrót od: Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
SJP.pl
skrót od: World Federation od Scientific Workers - Światowa Federacja Pracowników Nauki
SJP.pl
skrót od: World Federation of Trade Unions - Światowa Federacja Związków Zawodowych
SJP.pl