schweppes

[czytaj: szłeps] napój marki Schweppes


SJP.pl

Schweppes – marka napojów gazowanych, która pojawiła się w 1783 roku, gdy niemiecki zegarmistrz i jubiler Johann Jacob Schweppe opracował metodę nasycania napojów dwutlenkiem węgla. Właścicielem marki jest Dr Pepper Snapple Group.

Wikipedia


schwycić

wziąć coś szybkim ruchem


SJP.pl


schwytać

złapać, ująć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. chwytać)

 (1.1) książk. złapać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zastawiłem świetne wnyki, ale przez całą zimę nawet marnego zająca nie udało mi się schwytać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsxfɨtat͡ɕ, AS: sχfytać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chwytać ndk., chwycić dk., schwycić dk., uchwycić dk.

 rzecz. schwytanie n., chwyt m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) złapać, pojmać

Wiktionary


schwytanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|schwytać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sxfɨˈtãɲɛ, AS: sχfytãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chwyt m., chwytność ż., chwytliwość ż., chwytnia ż., chwytacz m., uchwyt m., chwytanie n., wychwytywanie n., wychwycenie n., uchwycenie n., pochwycenie n., nachwyt m., podchwyt m., przechwytywanie n., przechwycenie n.

 czas. schwytać dk., chwytać ndk., wychwytywać ndk., uchwycić dk., pochwycić dk., przechwytywać ndk., przechwycić dk.

 rzecz. chwyt m., chwytny, uchwytowy, chwytliwy

 przym. chwytny

Wiktionary


schwyz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto i gmina we wschodniej Szwajcarii;

 (1.2) geogr. adm. kanton w Szwajcarii;

Wiktionary

Szwajcaria:

  • Schwyz – kanton
  • Schwyz – gmina w kantonie Schwyz, w okręgu Schwyz
    • Schwyz – stacja kolejowa w Schwyz
  • Schwyz – okręg (Bezirk) w kantonie Schwyz

Inne:

  • Schwyz – statek

Zobacz też:

  • Schwietz

Wikipedia

Powiązane:

 przym. szwycki

Wiktionary


schylać

opuszczać w dół, naginać ku ziemi


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. schylić)

 (1.1) naginać ku ziemi

czasownik zwrotny niedokonany schylać się (dk. schylić się)

 (2.1) zginać w pasie ku ziemi samego siebie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsxɨlat͡ɕ, AS: sχylać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. schylanie n.

Wiktionary


schylanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|schylać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. schylać ndk.

Wiktionary


schylik

gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchów


SJP.pl


schytrzać

potocznie: schytrzać się - stawać się sprytniejszym


SJP.pl


schytrzały

taki, który schytrzał


SJP.pl


schyłek

czas kończącej się epoki, bliski koniec czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) okres bliski zakończeniu, stadium końcowe

 (1.2) tendencja zniżkowa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) U schyłku XX wieku nadal nie wynaleziono szczepionki ani przeciw HIV, ani przeciw wirusowi zapalenia wątroby typu C.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsxɨwɛk, AS: sχyu̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. schyłkowy

 rzecz. schyłkowość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dekadencja, bliski koniec, końcówka, kres, przen. zmierzch

 (1.2) upadek

Wiktionary


schyłkowiec

osoba uprawiająca jakąś dziedzinę sztuki u schyłku epoki lub wyrażąjąca poglądy kończącej się epoki


SJP.pl


schyłkowopaleolityczny

przymiotnik

 (1.1) pochodzący ze schyłkowego paleolitu, mający miejsce w schyłkowym paleolicie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Najbardziej zasadniczymi kryteriami podziału drapaczy schyłkowopaleolitycznych są: proporcje i forma półsurowiaków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsxɨwkɔvɔpalɛɔlʲiˈtɨt͡ʃnɨ, AS: sχyu̯kovopaleolʹityčny

Wiktionary


schyłkowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest schyłkowe; cecha tych, którzy są schyłkowi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. schyłkowy

 przysł. schyłkowo

 rzecz. schyłek mrz.

Wiktionary


schyłkowy

schyłek


SJP.pl

Patrz:

schyłek

schładzacz

urządzenie służące do obniżania temperatury czegoś, zwłaszcza produktów spożywczych; schładzalnik, schładzarka, schładziarka


SJP.pl


schładzająco

1. w sposób obniżający temperaturę; chłodząco, ochładzająco, ostudzająco, oziębiająco, studząco;
2. w sposób zmniejszający wrażenie gorąca;
3. w sposób zmniejszający tempo rozwoju gospodarki lub tempo wzrostu jakiegoś wskaźnika gospodarczego


SJP.pl


schładzalnia

pomieszczenie z urządzeniem chłodniczym, przeznaczone do intensywnego oziębiania produktów spożywczych do temperatury przechowywania lub transportu


SJP.pl


schładzalnik

urządzenie służące do obniżania temperatury czegoś, zwłaszcza produktów spożywczych; schładzacz, schładzarka, schładziarka


SJP.pl


schładzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|schładzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. schładzać ndk.

 rzecz. chłodzenie n., chłodność ż.

Wiktionary


schładzarka

urządzenie służące do obniżania temperatury czegoś, zwłaszcza produktów spożywczych; schładzacz, schładzalnik, schładziarka


SJP.pl


schładziarka

urządzenie służące do obniżania temperatury czegoś, zwłaszcza produktów spożywczych; schładzacz, schładzalnik, schładzarka


SJP.pl


schłodniały

taki, który schłodniał


SJP.pl


schłodzić

czasownik dokonany (ndk. schładzać)

 (1.1) obniżyć temperaturę, uczynić chłodnym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chłodność ż., chłodzenie n., chłodziarka ż., chłodnia ż., chłód m., chłodnik m.

 czas. chłodzić ndk., wychłodzić dk., schładzać ndk.

 przym. chłodny

Wiktionary


schłopiały

nabrać cech chłopskich, stać się chłopem


SJP.pl


schłopieć

nabrać cech chłopskich, stać się chłopem


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chłopieć)

 (1.1) daw. pejor. zacząć żyć jak chłopi

 (1.2) nabrać cech męskich (o kobiecie)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szlachciury schłopieli i nie noszą się już po dworsku.

 (1.2) Wokalistka schłopiała do reszty, starając się meliniarskim stylem i słownictwem spod budki z piwem zwrócić na siebie uwagę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chłopak mos., chłop mos., chłopka ż., schłopienie n., chłopstwo n.

 czas. chłopieć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. schamieć

Wiktionary


schłopienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. pejor. stanie się jak chłopi, zbratanie się z chłopstwem

 (1.2) daw. pejor. pozbawienie szlachectwa

 (1.3) pejor. nabranie cech męskich (o kobiecie)

Wiktionary

Powiązane:

 czas. schłopieć dk., schłopić dk., schłopić się dk.

Wiktionary


schłostać

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) chłoszcząc zbić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.

 czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., wychłostać dk., zachłostać dk.

Wiktionary


schłostanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zbicie kogoś lub czegoś batem, rózgą, biczem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.

 czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.

Wiktionary


sci

sci

  • sci – trójznak występujący w języku włoskim.

SCi

  • SCi – Sales Curve Interactive, były producent gier komputerowych

SCI

  • Sierra’s Creative Interpreter – skryptowy język programowania stworzony na potrzeby produkcji gier komputerowych firmy Sierra On-Line
  • Science Citation Index – indeks cytowań wydawany przez Institute for Scientific Information
  • Shanghai Composite Index – indeks giełdy w Szanghaju
  • Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego (Sercanie) – łac. Congregatio Sacerdotorum a Sacro Corde Iesu, SCI
  • SCI – oznaczenie literowe powiatu cieszyńskiego na tablicach rejestracyjnych pojazdów w Polsce
  • SCI - anoniowy środek powierzchniowo czynny (Sodium Cocoyl Isethionate)

Wikipedia


ściąć

1. oddzielić górną część od podstawy, korzeni, posłużywszy się ostrym narzędziem
2. pozbyć się warstwy, zwykle za pomocą narzędzi skrawaj.
3. zabić przez odcięcie głowy
4. spowodować zamarznięcie czegoś
5. sport. odbić silnie piłkę w dół


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. ścinać)

 (1.1) dokonany od|ścinać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Świątynię wznoszono na wzgórzu Ofel, którego wierzchołek ścięto i wyrównano.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: śćo̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ciąć, ścinać

 rzecz. ścinanie n.

Wiktionary


ściąg

element konstrukcyjny w budownictwie


SJP.pl

Ściąg – element konstrukcyjny ściągający, w postaci metalowego (dzisiaj najczęściej stalowego, w starożytności brązowego) pręta, czasem drewnianej belki.

Ściąg przenosi obciążenia rozciągające, chroni elementy konstrukcji (np. ściany, filary), przed rozsunięciem. Ściąg przed wysunięciem z pionowych elementów konstrukcji zabezpiecza się za pomocą kotew.

Wikipedia


ściąga

1. kawałek papieru z zapisanymi skrótowo inform., służący jako pomoc (mimo zakazu) na sprawdzianach, egzaminach; ściągawka; ściągaczka
2. notatki zawieraj. dane, których jeszcze się nie pamięta lub które nie są przeznacz. do zapamiętania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) notatka nielegalnie posiadana na egzaminie, sprawdzianie itp., zawierająca odpowiedź na wymagane pytanie bądź pewien zakres materiału;

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ter. od: ściągać

Wiktionary

Ściąga, ściągawka (także bryk albo zgapa) – nieformalny dokument, często podający w sposób skrócony podstawowe dane na jakiś temat, tworzony przez osobę uczącą się (uczeń, student, nowy pracownik).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Posiadanie ściąg na egzaminie jest zabronione.

 (1.1) Miałaś ściągę na maturze?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɔ̃ŋɡa, AS: śćõŋga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściągawka ż., ciąganie n.

 czas. ściągnąć dk., ściągać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ściągawka

Wiktionary


ściągać

1. zdejmować coś z czegoś, opuszczać na dół
2. gromadzić coś w jednym miejscu
3. skupiać na sobie uwagę, uczucia
4. zwijać, kurczyć coś
5. mocno związywać
6. powodować tężenie, wysuszanie się czegoś
7. potocznie: odpisywać zadanie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. ściągnąć)

 (1.1) zdejmować niżej coś, co znajduje się wysoko

 (1.2) pot. pobierać pliki z internetu

 (1.3) odpisywać podczas testu, sprawdzianu, klasówki itp.

 (1.4) zdejmować ubranie lub buty

 (1.5) zdejmować część ubioru przez opuszczenie, zsunięcie w dół, np. spodnie / majtki / spódnicę

 (1.6) egzekwować podatki lub inne należności

 (1.7) powodować gromadzenie się ludzi

 (1.8) zdejmować płachtę materiału umieszczoną w jakimś miejscu

 (1.9) rzad. pot. kraść

 (1.10) importować coś zza granicy

 (1.11) pociągnąć oba końce sznurka/linki/paska w celu związania

 (1.12) odprowadzać ciecz poprzez zassanie jej przez rurkę, wężyk lub słomkę

 (1.13) powodować zmniejszenie (skurczenie) się jakiejś rzeczy

 (1.14) zgromadzić dużą ilość czegoś

 (1.15) o filmie, sztuce kończyć okres wyświetlania w kinie/wystawiać w teatrze

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ściągnąć)

 (2.1) schodzić się, przybywać w jedno miejsce

 (2.2) rzad. nadchodzić, nadjeżdżać, przybywać

 (2.3) o pojeździe zjeżdżać w bok podczas poruszania się do przodu, pomimo że kierownica / stery są ustawione na jazdę prosto

czasownik zwrotny niedokonany ściągać się (dk. ściągnąć się)

 (3.1) kurczyć się

 (3.2) jęz. ulegać kontrakcji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marek ściągnął dla mnie książkę z półki.

 (1.2) Ściągnąłem dzisiaj nowy program.

 (1.3) Nie mogę znieść, kiedy ona ode mnie ściąga.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɔ̃ŋɡat͡ɕ, AS: śćõŋgać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ciąganie n., ściąga ż., ściągawka ż., ściąganie n., ściągnięcie n.

 czas. ściągnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdejmować

 (1.7) przyciągać

 (2.3) znosić

Wiktionary


ściągacz

1. część ubrania robiona specjalnym, elastycznym ściegiem, stanowiąca zwykle jego wykończenie;
2. ścieg zapewniający dzianinie elastyczność;
3. w gwarze uczniowskiej: osoba odpisująca od kogoś rozwiązane zadanie szkolne; zrzynacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wykończenie brzegu ubrania elastycznym materiałem lub specjalnym ściegiem, który powoduje lepsze przyleganie do ciała – szyi, bioder lub nadgarstków;

 (1.2) techn. narzędzie do ściągania, zdejmowania czegoś z miejsca jego zamocowania

Wiktionary

  • ściągacz – w drewnianych konstrukcjach dachowych (więźbach):
    • belka pozioma, najczęściej stropowa, zamykająca wiązar dachowy (łącząca krokwie)
    • spinka łącząca przeciwległe płatwie, belka w płaszczyźnie wiązara dachowego.
  • ściągacz – w żeglarstwie: ściągacz talrepowy
  • ściągacz – (inaczej: śruba rzymska) zespół składający się z nakrętki i gwintowanych sworzni, stosowany do napinania cięgien. Nakrętka ma dwa gwinty lewy i prawy, dostosowane do gwintów wkręconych w nią sworzni. Dzięki temu pokręcenie nakrętki we właściwą stronę powoduje skracanie ściągacza i napinanie cięgna. W celu rozsunięcia sworzni i zwiększenia długości cięgna nakrętkę obraca się w stronę przeciwną.
  • ściągacz – wykończenie otworów odzieży

Wikipedia

Powiązane:

 czas. ściągnąć

Wiktionary


ściągaczka

1. kawałek papieru z zapisanymi skrótowo informacjami, służący jako pomoc (mimo zakazu) na sprawdzianach, egzaminach; ściągawka; ściąga;
2. przedmiot do ściągania wody z płaskich powierzchni (rączka z gumową listwą);
3. w gwarze uczniowskiej: uczennica wciąż ściągająca na sprawdzianach


SJP.pl


ściągający

1. zdejmować coś z czegoś, opuszczać na dół
2. gromadzić coś w jednym miejscu
3. skupiać na sobie uwagę, uczucia
4. zwijać, kurczyć coś
5. mocno związywać
6. powodować tężenie, wysuszanie się czegoś
7. potocznie: odpisywać zadanie


SJP.pl


ściągalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ściągalne; cecha tych, którzy są ściągalni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ściągalny

 przysł. ściągalnie

Wiktionary


ściągalny

o zobowiązaniach finansowych: dający się ściągnąć, wyegzekwować


SJP.pl


ściąganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ściągać.

Wiktionary

Ściąganie – przypadek oszustwa dokonany podczas egzaminów lub testów (klasówki, kolokwia) przez osobę egzaminowaną (student, uczeń), polegający na zastosowaniu w ich trakcie niedozwolonej pomocy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɔ̃ŋˈɡãɲɛ, AS: śćõŋgãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ściągać, ściągnąć

 rzecz. ciąganie n., ściągawka ż.

Wiktionary


ściągarka

urządzenie do ściągania końcówki liny holowniczej przy starcie szybowca


SJP.pl


ściągawka

kawałek papieru z zapisanymi skrótowo informacjami, służący jako pomoc (mimo zakazu) na sprawdzianach, egzaminach; ściąga; ściągaczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) karteczka z informacjami używana nielegalnie przez uczniów podczas klasówek, egzaminów itp.

Wiktionary

Ściąga, ściągawka (także bryk albo zgapa) – nieformalny dokument, często podający w sposób skrócony podstawowe dane na jakiś temat, tworzony przez osobę uczącą się (uczeń, student, nowy pracownik).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɔ̃ŋˈɡafka, AS: śćõŋgafka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ciąganie n., ściąga ż., ściąganie n., ściągnięcie n.

 czas. ściągać ndk., ściągnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ściąga

Wiktionary


ściągnąć

1. zdjąć coś z czegoś, opuścić na dół
2. zgromadzić coś w jednym miejscu
3. skupić na sobie uwagę, uczucia
4. zwinąć, skurczyć coś
5. mocno związać
6. spowodować stężenie, wysuszenie się czegoś
7. potocznie:
a) ukraść
b) odpisać zadanie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. ściągać)

 (1.1) pociągnąć (coś lub kogoś) z miejsca wysoko w dół

 (1.2) ścisnąć coś np. gumką lub sznurkiem

 (1.3) pot. odpisać na klasówce lub egzaminie coś od innego ucznia lub ze ściągi

 (1.4) pot. inform. pobrać paczkę danych przez internet na komputer lub inne urządzenie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɔ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: śćõŋgnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściągawka ż., ściąganie n., ściąga ż., ściągacz m., ściągnięcie n., ciąganie n.

 czas. ściągać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) pobrać

Wiktionary


ściągnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ściągnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɔ̃ŋʲɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: śćõŋʹǵńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ściągnąć, ściągać

 rzecz. ciąganie n., ściągawka ż.

Wiktionary


ściana

1. pionowa płaszczyzna oddzielająca dwie powierzchnie, przestrzenie, ograniczająca jakieś wnętrze;
2. bok skalnej groty lub niemal pionowe zbocze;
3. przenośnie: duża ilość czegoś zagradzającego dostęp;
4. coś, co dzieli lub izoluje ludzi;
5. w kopalni: wyrobisko eksploatacyjne kopalni węgla kamiennego;
6. środowiskowo: bankomat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. pionowy element konstrukcyjny oddzielający dwa pomieszczenia lub miejsca;

 (1.2) mat. wielokąt ograniczający wielościan;

 (1.3) przen. duża ilość czegoś, co wyglądająca jak pionowa płaszczyzna, utrudniająca dostęp do czegoś lub ograniczająca widoczność

 (1.4) pionowe lub niemal pionowe górskie zbocze, zwłaszcza dla wspinacza

 (1.5) górn. miejsce, gdzie wydobywa się węgiel

 (1.6) wojsk. prosta linia obronna

Wiktionary

Ściana – przegroda (najczęściej pionowa) oddzielająca środowisko zewnętrzne od wewnętrznego lub dzieląca przestrzeń wewnątrz budynku. Może być elementem konstrukcyjnym.

Ściany na ogół nie stanowią jednej gładkiej płaszczyzny, gdyż często występują w nich różne elementy dodatkowe wpływające na ich wygląd i cechy użytkowe. Do elementów tych zaliczyć można:

  • otwory drzwiowe
  • otwory okienne
  • progi
  • nadproża
  • attyki
  • gzymsy
  • cokoły
  • parapety okienne
  • filary międzyokienne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dwa pokoje oddzielone są cienką ścianą.

 (1.1) Ona siedziała na krześle pod ścianą, założywszy nogę na nogę.

 (1.2) Prostopadłościan ma sześć ścian.

 (1.3) Wzdłuż ulicy rośnie ściana drzew.

 (1.5) Ściana B-2 w pokładzie 401 kopalni Budryk w Ornontowicach pracuje pełną parą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕãna, AS: śćãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścianowiec m.

:: zdrobn. ścianka ż.

 przym. ścienny, ścianowy, przyścienny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zapora, mur, przeszkoda

 (1.2) powierzchnia

Wiktionary


ścianeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: ścianka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścianka ż.

Wiktionary


ścianka

zdrobnienie od: ściana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienka, prowizoryczna ściana; przepierzenie

 (1.2) płaszczyzna ograniczająca jakiś przedmiot; bok niewielkiego przedmiotu

 (1.3) bardzo strome, ale niewysokie zbocze skalne

 (1.4) sport. zob. ścianka wspinaczkowa.

 (1.5) środ. powierzchnia zawierająca logo sponsorów, na tle której fotografują się gwiazdy i celebryci podczas pokazów mody

Wiktionary

Ścianka – polski zespół rockowy założony w roku 1994 w Sopocie przez Macieja Cieślaka.

Debiutancki album zespołu, Statek kosmiczny Ścianka, ukazał się w 1998 roku nakładem Biodro Records. Zespół nagrał cztery albumy długogrające, ostatnim był Pan Planeta z 2006 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Postawiliśmy w biurze ściankę, żeby wygospodarować pomieszczenie socjalne.

 (1.2) Nie lubię tego kubka, bo na ściankach zawsze zostaje osad z herbaty.

 (1.3) Zrobiliśmy sobie zdjęcie przy ściance skalnej.

 (1.4) W wolnych chwilach chodzimy ze znajomymi na ściankę.

 (1.5) Panowie przytulali się i całowali na ściance.

Wiktionary

Powiązane:

 zob. ściana.

Wiktionary


ściankowy

ścianka


SJP.pl

Patrz:

ścianka

ścianowiec

górnik ścianowy


SJP.pl


ścianowy

przymiotnik od: ściana


SJP.pl


ściążka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. anat. goleń, podudzie

Wiktionary


ścibać

ścibić;
1. potocznie: szyć coś długo, pracowicie, często niezręcznie; wykonywać jakąkolwiek ręczną pracę w taki sposób; ścibolić
2. rzadziej: nawlekać paciorki na nitkę, nizać


SJP.pl


ścibić

ścibać;
1. potocznie: szyć coś długo, pracowicie, często niezręcznie; wykonywać jakąkolwiek ręczną pracę w taki sposób; ścibolić
2. rzadziej: nawlekać paciorki na nitkę, nizać


SJP.pl


ścibior

nazwisko


SJP.pl


ścibisz

ścibać;
1. potocznie: szyć coś długo, pracowicie, często niezręcznie; wykonywać jakąkolwiek ręczną pracę w taki sposób; ścibolić
2. rzadziej: nawlekać paciorki na nitkę, nizać


SJP.pl


ścibolić

potocznie: wykonywać niezręcznie jakąś pracę; ścibać; ścibić


SJP.pl


ścibor

1. imię męskie;
2. nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Czścibor, Ścibor, Czcibor, Cibor, Czesbor – staropolskie imię męskie. Znaczenie imienia: „walczący o cześć”, „obrońca czci”, lub „czczący walkę”. Od członów „czci-” (daw. „czści-”), „czcij”, od czcić (daw. czścić, porównaj cześć) oraz „bor-” – od daw. „borzyć” „walczyć” (porównaj „borykać się”).

Czcibor imieniny obchodzi: 9 września i 14 listopada.

Żeńskie odpowiedniki: Czcibora, Ścibora, Cibora.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Ścibor i pochodzę spod Grunwaldu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Ściborowice nmos., Ściborzyce nmos., Ścibiorów mrz., Ściborze n.

Wiktionary


ścibora

imię żeńskie


SJP.pl

Czcibora, Ścibora, Cibora – staropolskie imię żeńskie. Męskie odpowiedniki: Czścibor, Ścibor, Czcibor, Cibor, Czesbor. Znaczenie imienia: „walcząca o cześć”, „obrończyni czci”.

Czcibora imieniny obchodzi 9 września i 14 listopada.

Wikipedia


ściborzyce

Ściborzyce – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Trzyciąż.

Wikipedia


ścichapęk

ktoś, kto wydaje się spokojny, ale jest zdolny do niespodziewanego wybryku; cicha woda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

 (1.1) żart. osoba pozornie cicha, ale zdolna do niespodziewanych działań

przymiotnik

 (2.1) żart. niespodziewany, zadziwiający

przysłówek

 (3.1) żart. niespodziewanie, zadziwiająco

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕiˈxapɛ̃ŋk, AS: śćiχapẽŋk

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) z cicha pęk, cicha woda

 (2.1) z cicha pęk, niespodziewany, zadziwiający, zaskakujący

 (3.1) z cicha pęk, niespodziewanie, zadziwiająco, zaskakująco

Wiktionary


ścichocki

nazwisko


SJP.pl


ścichły

taki, który ścichł; ucichły


SJP.pl


ściebło

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. źdźbło

Wiktionary


ściec

ścieknąć, spłynąć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ściekać)

 (1.1) dokonany od|ściekać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛt͡s, AS: śćec

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ciekły

 czas. ściekać, ścieknąć

Wiktionary


ściechów

wieś położona w województwie lubuskim


SJP.pl

Ściechów (niem. Fahlenwerder względnie Gross-Fahlenwerder) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Lubiszyn.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gorzowskiego.

Wikipedia


ściechówek

Ściechówek (niem. Klein Fahlenwerder) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Lubiszyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Wikipedia


ścięcie

1. oddzielić górną część od podstawy, korzeni, posłużywszy się ostrym narzędziem
2. pozbyć się warstwy, zwykle za pomocą narzędzi skrawaj.
3. zabić przez odcięcie głowy
4. spowodować zamarznięcie czegoś
5. sport. odbić silnie piłkę w dół


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ściąć.

Wiktionary

  • ścięcie (kara) – sposób wykonania kary śmierci, dekapitacja, ucięcie głowy
  • ścięcie (przekształcenie geometryczne) – powinowactwo ścinające
  • ścięcie (smecz) – zagranie sportowe

Wikipedia

Powiązane:

 czas. ścinać, ciąć

 rzecz. ścinanie n.

Wiktionary


ścieg

sposób przewlekania nitki przy szyciu lub haftowaniu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sposób przewlekania nitki przy szyciu lub haftowaniu

Wiktionary

1. Odcinek nici przewleczonej przy szyciu między jednym a drugim nakłuciem igły.

2. Sposób układania nici, która łączy materiały włókiennicze, kawałki skóry czy innych podobnych materiałów podczas szycia. Może być wykonywany ręcznie lub maszynowo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Załatałem mu spodnie szybciutko topornym ściegiem.

 (1.1) Proces tworzenia ściegu wiąże się z warunkami pracy nici szwalnej, gdyż ciągłe podnoszenie wydajności maszyn i ich szybkości powoduje, że nić jest najsłabszym i najbardziej zawodnym elementem procesu […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛk, AS: śćek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieżka

Wiktionary


ścięga

ścięga łąkowa - gatunek pluskwiaka z rodziny tasznikowatych


SJP.pl


ściegienny

nazwisko


SJP.pl


ściegieński

Ściegny


SJP.pl

Patrz:

Ściegny

ścięgno

część mięśnia przytwierdzająca go do kości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. włóknista tkanka odpowiedzialna za przeniesienie skurczu mięśni na układ kostny;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Doznał jednak kontuzji ścięgien przystrzałkowych i w slalomie walczył nie tylko z rywalami, lecz także z bólem przeszywającym nogę (…).

 (1.1) Kształt ścięgien jest bardzo różny: jedne są walcowate, inne spłaszczone.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃ŋɡnɔ, AS: śćŋgno

Wiktionary


ściegny

wieś w Polsce


SJP.pl

Ściegny – część miasta Kamieńsk w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kamieńsk.

Rozpościerają się w okolicy ulicy Kościuszki na zachód od centrum miasta.

W latach 1975–1998 należały administracyjnie do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


ściegowy

ścieg


SJP.pl

Patrz:

ścieg

ściejowice

Ściejowice – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Liszki. Położona jest na lewym brzegu Wisły w mezoregionie zwanym Obniżeniem Cholerzyńskim w obrębie makroregionu Brama Krakowska.

Dawna wieś opactwa benedyktynów tynieckich w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

Wikipedia


ściek

1. rów, rynsztok, kanał odprowadzający płynne nieczystości;
2. ściekanie, spływanie, odpływ


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zanieczyszczona woda

Wiktionary

  • ścieki – odpady i nieczystości płynne, fekalia;
  • ściek - miejsce zlewania się i odpływu substancji płynnych; zobacz też: rynsztok
  • ściek - popularna nazwa kanalizacji i budowli z nią związanych;

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ścieki komunalne dzielą się na ścieki będące ściekami bytowymi oraz ścieki komunalne inne niż bytowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛk, AS: śćek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieki

 czas. ściekać, ścieknąć

 przym. ciekły, ściekowy

Wiktionary


ściekać

spływać powoli


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. ściec, ścieknąć)

 (1.1) ciec strużkami pionowo w dół

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściek mrz., ściekanie n.

 czas. ściec dk., ścieknąć dk.

 przym. ciekły

Wiktionary


ścieki

1. rów, rynsztok, kanał odprowadzający płynne nieczystości;
2. ściekanie, spływanie, odpływ


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) płynne odpady

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: ściek

Wiktionary

Ścieki – zużyte ciecze, roztwory, koloidy lub zawiesiny, a także odpadowe ciała stałe odprowadzane za pomocą rurociągów do odbiorników naturalnych, jakimi mogą być zbiorniki lub cieki, doły gnilne itp. W postaci ścieków odprowadza się odpadowe substancje przemysłowe oraz odpady żywnościowe i fekalia z miejskich i osiedlowych gospodarstw domowych. Ze względu na dużą szkodliwość biologiczną ścieków, zarówno komunalnych jak i przemysłowych, przed odprowadzeniem do odbiornika powinno się poddawać je oczyszczeniu w oczyszczalniach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Środkiem ulicy płynęły śmierdzące ścieki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛ̇ci, AS: śćėḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściek m.

 przym. ściekowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieczystości

Wiktionary


ścieknąć

spłynąć powoli


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ściekać)

 (1.1) spłynąć strużkami pionowo w dół

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściek mrz., ścieknięcie n.

 czas. ściec dk., ściekać ndk.

 przym. ciekły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. ściec

Wiktionary


ścieknięty

taki, który ścieknął (ściekł); ściekły


SJP.pl


ściekowisko

miejsce, gdzie ścieka woda i inne nieczystości; rynsztok


SJP.pl


ściekowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany ze ściekami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wody ściekowe spływają prosto do Wisły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściek mrz., ścieki lm nm.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kanalizacyjny

Wiktionary


ściekły

ścieknąć, spłynąć


SJP.pl


ścielenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ścielić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścielić

 rzecz. pościel ż., wyściółczak m., pościelówa ż.

 przym. pościelowy

Wiktionary


ścielić

1. przygotowywać łóżko do spania;
2. składać pościel po spaniu;
3. rozkładać podściółkę dla zwierząt


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. pościelić)

 (1.1) reg. pot. kłaść coś na podłożu

 (1.2) reg. pot. układać pościel na łóżku

czasownik zwrotny niedokonany ścielić się

 (2.1) reg. pot. rozpościerać się na powierzchni czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Nie będą nam już usługiwać, ścielić łóżek, robić herbaty, tłoczyć itp.

 (2.1) Wszędzie ścieliły się pola uprawne i łąki, a na stokach wzgórz widać było gaje oliwne oraz sady uginające się pod ciężarem moreli i migdałów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściółka ż., ścielenie n., pościelenie n., pościel ż., pościelówa ż., stół mrz., wyściółczak m.

 czas. pościelić dk.

 przym. pościelowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) słać

 (1.2) słać

 (2.1) słać się

Wiktionary


ścieliwo

dawniej: ściółka; ściel


SJP.pl


ściema

potocznie: fałsz, kłamstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. slang. kłamstwo, nieprawda, bzdura

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To jakaś ściema. Nigdy nie widziałem ośmioletniego dziecka w ciąży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃ma, AS: śćma

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ściemniać

 ims. ściemniony

 przym. ciemny

 rzecz. ciemnia ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blaga, łgarstwo

Wiktionary


ściemniać

1. czynić coś ciemnym, słabiej świecącym; przyciemniać, przygaszać;
2. w gwarze młodzieżowej: mówić coś niezgodnego z prawdą, nie mówić całej prawdy, kłamać, zmyślać; kręcić;
3. ściemniać się - stawać się ciemniejszym, świecić coraz słabiej


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) sprawiać, że coś staje się ciemniejsze; dawać mniej światła

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (2.1) przen. pot. kłamać, mówić nieprawdę

czasownik zwrotny

 (3.1) ściemniać się → na dworze robi się ciemniej, zapada zmierzch

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃mʲɲät͡ɕ, AS: śćmʹńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściemniara ż., ciemność ż., ściema ż., zaćmienie n., ściemnianie n., ciemnia ż.

 przym. ciemny, ściemniony, ćmy

 czas. ściemnić, zaciemnić, zaciemniać, ciemnieć

 temsłow. ciemno-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przygaszać, przyciemniać

 (2.1) walić ściemę

 (3.1) zmierzchać

Wiktionary


ściemniacz

1. urządzenie do zmniejszenia ilości światła w pomieszczeniu poprzez zmianę napięcia;
2. potocznie: osoba mówiąca nieprawdę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) regulator np. światła

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. kłamca (o człowieku)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możesz przesunąć ściemniacz w lewo, bo jest za jasno.

 (2.1) Tomku, z Ciebie jest największy ściemniacz pod słońcem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃mʲɲat͡ʃ, AS: śćmʹńač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściemniara ż.

Wiktionary


ściemniaczka

ściemniacz


SJP.pl

Patrz:

ściemniacz

ściemnialny

umożliwiający zmniejszenie ilości światła w pomieszczeniu poprzez zmianę napięcia


SJP.pl


ściemnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ściemniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛ̃mʲˈɲä̃ɲɛ, AS: śćẽmʹńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ściemniać, ciemnieć

 rzecz. ciemnia ż.

 przym. ćmy

Wiktionary


ściemniara

potocznie: kobieta mówiąca nieprawdę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) neol. kłamczucha

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Życie jest małą ściemniarą, / wróblicą, wygą, cwaniarą. / Plącze nam nogi i mówi idź!

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ściemniać ndk.

 rzecz. ściemniacz mos./mrz.

Wiktionary


ściemniały

1. czynić coś ciemnym, słabiej świecącym; przyciemniać, przygaszać;
2. w gwarze młodzieżowej: mówić coś niezgodnego z prawdą, nie mówić całej prawdy, kłamać, zmyślać; kręcić;
3. ściemniać się - stawać się ciemniejszym, świecić coraz słabiej


SJP.pl


ściemnić

1. uczynić coś ciemniejszym lub słabiej świecącym;
2. ściemnić się - stać się ciemniejszym lub słabiej świecącym


SJP.pl


ścieniać

1. czynić coś cienkim, cieńszym przez obróbkę mechaniczną
2. okrywać cieniem, ocieniać


SJP.pl


ścieniały

1. czynić coś cienkim, cieńszym przez obróbkę mechaniczną
2. okrywać cieniem, ocieniać


SJP.pl


ścienić

1. uczynić coś cienkim, cieńszym przez obróbkę mechaniczną
2. okryć cieniem, ocienić


SJP.pl


ścieniować

podstrzyc włosy, tworząc zachodzące na siebie partie różnej długości


SJP.pl


ścieniowywać

przystrzygać włosy w taki sposób, by krótkie przechodziły w nieco dłuższe


SJP.pl


ścienny

1. przeznaczony do wieszania na ścianie;
2. przylegający do ściany;
3. przeznaczony do budowy lub wykładania ścian, np. materiał ścienny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) znajdujący się w ścianie lub na ścianie budynku, pokoju, sali; przeznaczony do wieszania na ścianie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W pokoju wisi zegar ścienny z kukułką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛ̃nːɨ, AS: ść•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściana ż., ścianka ż., ścienica ż., ścianowiec m.

 przym. ścianowy, przyścienny

Wiktionary


ściepa

potocznie: zrzutka, składka, zbiórka; ściepka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) slang. środ. zrzutka, zbiórka (zwłaszcza pieniędzy)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wypadałoby zapłacić za Anię… Ściepa po połowie, co?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛpa, AS: śćepa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdrobn. ściepka

 czas. ściepnąć się dk., ściepywać się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. ściepka, zrzutka, składka

Wiktionary


ściepać

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. zrzucić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ściepninć dk.

Wiktionary


ściepka

potocznie: zrzutka, składka, zbiórka; ściepa


SJP.pl


ściepninć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. zrzucić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ściepać dk.

Wiktionary


ścier

1. surowiec do wyrobu tektury i papieru gorszej jakości, uzyskiwany przez mechaniczne ścieranie drewna;
2. cecha czegoś nadającego się do ścierania; ścieralność, ścierność


SJP.pl

Ścier drzewny (miazga drzewna) – masa włóknista otrzymywana poprzez rozwłóknianie drewna, półprodukt do produkcji papieru. Otrzymywany jest z tzw. papierówki, drewna uzyskiwanego specjalnie na użytek przemysłu papierniczego. Włókno drzewne uzyskuje się poprzez proces rozwłókniania mechanicznego lub chemicznego. Do produkcji ścieru wykorzystuje się rozmaite gatunki drzew, w strefie klimatu umiarkowanego np. sosny, świerki i jodły; w klimacie cieplejszym - eukaliptusy. W Polsce wykorzystywane jest głównie drewno sosnowe i świerkowe. Drewno świerkowe i jodłowe jest mniej korzystne jako surowiec dla masy włóknistej ze względu na zawartość specyficznych komórek żywicznych, wyższe koszty upraw i obróbki.

Wikipedia


ściera

ekspresywnie: ścierka


SJP.pl


ścierać

1. oczyszczać powierzchnię lub usuwać z niej coś;
2. rozdrabniać za pomocą tarki;
3. kaleczyć czymś skórę


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. zetrzeć)

 (1.1) oczyszczać powierzchnię poprzez tarcie

 (1.2) rozdrabniać poprzez tarcie

 (1.3) usuwać wierzchnią warstwę z czegoś poprzez pocieranie szorstkim przedmiotem

 (1.4) kaleczyć skórę poprzez kontakt z czymś szorstkim

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sprzątaczka zaczęła ścierać kurz z mebli.

 (1.2) Zrobiłam surówkę: starłam kilka marchewek i jabłko.

 (1.4) Trzylatek upadł, ścierając sobie kolana i dłonie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛrat͡ɕ, AS: śćerać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieranie n., ściereczka ż., ściera ż., ściernica ż., ścierniwo n., cierń m., ścierność ż., ścieralność ż.

 czas. obcierać ndk., zetrzeć dk.

 przym. ścierny, ścieralny, cierny

 przysł. ciernie

Wiktionary


ścieraczka

gwarowo: gumka do ścierania; ścierałka


SJP.pl


ścierak

1. narzędzie do ścierania lub wygładzania powierzchni;
2. narzędzie do zmazywania tablicy na sucho;
3. potocznie: kosmetyk do wykonywania zabiegu peelingu; peeling;
4. maszyna do rozwłókniania drewna na ścier;
5. stalowa listwa z ostrym brzegiem do zgarniania farby w procesie drukowania; przecierak, rakiel, rakla


SJP.pl

Ścier drzewny (miazga drzewna) – masa włóknista otrzymywana poprzez rozwłóknianie drewna, półprodukt do produkcji papieru. Otrzymywany jest z tzw. papierówki, drewna uzyskiwanego specjalnie na użytek przemysłu papierniczego. Włókno drzewne uzyskuje się poprzez proces rozwłókniania mechanicznego lub chemicznego. Do produkcji ścieru wykorzystuje się rozmaite gatunki drzew, w strefie klimatu umiarkowanego np. sosny, świerki i jodły; w klimacie cieplejszym - eukaliptusy. W Polsce wykorzystywane jest głównie drewno sosnowe i świerkowe. Drewno świerkowe i jodłowe jest mniej korzystne jako surowiec dla masy włóknistej ze względu na zawartość specyficznych komórek żywicznych, wyższe koszty upraw i obróbki.

Wikipedia


ścieraki

1. narzędzie do ścierania lub wygładzania powierzchni;
2. narzędzie do zmazywania tablicy na sucho;
3. potocznie: kosmetyk do wykonywania zabiegu peelingu; peeling;
4. maszyna do rozwłókniania drewna na ścier;
5. stalowa listwa z ostrym brzegiem do zgarniania farby w procesie drukowania; przecierak, rakiel, rakla


SJP.pl


ścieralnia

dział produkcyjny w fabryce papieru, w którym rozdrabnia się drewno na masę wykorzystywaną w produkcji papieru


SJP.pl


ścieralność

1. podatność na ścieranie;
2. cecha czegoś służącego do wygładzania lub ścierania powierzchni; ścierność, ścier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podatność na ścieranie

Wiktionary

Ścieranie (zużycie ścierne) – niszczenie wierzchniej warstwy współpracujących, poruszających się względem siebie części. Ubytek masy, objętości lub grubości materiału jest spowodowany oddzielaniem cząstek materiału na skutek rysowania, mikroskrawania lub bruzdowania. Mikroskrawanie to odrywanie nierówności, ubytek; rysowanie to powstawanie nieciągłości, pękanie wgłębne; bruzdowanie to przemieszczenia materiału.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Popularną metodą oceny ścieralności tworzyw jest metoda Schoppera.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛˈralnɔɕt͡ɕ, AS: śćeralność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieranie n., ścierniwo n.

 przym. ścieralny, ścierny

 czas. ścierać

Wiktionary


ścieralny

1. podatny na zniszczenie w wyniku tarcia;
2. usuwający górną warstwę przez pocieranie, np. pasta ścieralna;
3. dający się zmazać, np. długopis ścieralny; zmazywalny;
4. taki, z którego powierzchni można coś zmazać, np. tablica ścieralna; zmazywalny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który można zetrzeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieralność ż., ścierka ż., ścieranie n., ścierność ż., ścierniwo n.

 czas. ścierać ndk., zetrzeć dk.

 przym. ścierny

Wiktionary


ścieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ścierać.

Wiktionary

Ścieranie (zużycie ścierne) – niszczenie wierzchniej warstwy współpracujących, poruszających się względem siebie części. Ubytek masy, objętości lub grubości materiału jest spowodowany oddzielaniem cząstek materiału na skutek rysowania, mikroskrawania lub bruzdowania. Mikroskrawanie to odrywanie nierówności, ubytek; rysowanie to powstawanie nieciągłości, pękanie wgłębne; bruzdowanie to przemieszczenia materiału.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ścieranie kurzu nie jest taką ciężką pracą, mógłbyś to zrobić od czasu do czasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛˈrãɲɛ, AS: śćerãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścierać ndk.

 rzecz. ścierka ż., ściereczka ż., ścieralność ż., ścierniwo n.

 przym. ścierny, ścieralny

Wiktionary


ścierański

nazwisko


SJP.pl


ścierałka

gwarowo: gumka do ścierania; ścieraczka


SJP.pl


ścierciałka

w średniowieczu: rycerz niższego stanu, nieosiadły


SJP.pl


ściereczka

1. zdrobnienie od: ścierka;
2. ekspresywnie: prostytutka;
3. ekspresywnie: osoba pozbawiona godności, o słabym charakterze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: ścierka

 (1.2) niewielka ścierka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wytarła kurz ściereczką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛˈrɛt͡ʃka, AS: śćerečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściera ż., ścierka ż., ścieranie n.

 czas. ścierać ndk.

 przym. ścierny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) szmatka, gałganek

Wiktionary


ścierka

1. kawałek tkaniny do wycierania, ścierania lub mycia czegoś;
2. potocznie: kobieta prowadząca niemoralny tryb życia; prostytutka, szmata;
3. potocznie: osoba pozbawiona godności, o słabym charakterze;
4. potocznie: ubranie z niskiej jakości materiału;
5. potocznie: tabloid; szmatławiec, brukowiec;
6. pejoratywnie: flaga państwa lub organizacji;
7. w gwarze śląskiej: zupa z drobnymi, twardymi kluskami; zacierka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kawałek materiału do wycierania naczyń

 (1.2) szmata służąca do mycia, ścierania czegoś

 (1.3) wulg. o kobiecie o złej reputacji

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. zupa z drobnymi kluseczkami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wycierała talerze ścierką.

 (1.2) Na podłodze leżała mokra ścierka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛrka, AS: śćerka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieranie n.

:: zdrobn. ściereczka ż.

:: zgrub. ściera ż.

 przym. ścierny, ścieralny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) szmatka

 (1.3) szmata

Wiktionary


ścierń

ściernisko, ściernia, ściernie;
1. pole po zebraniu rosnącego na nim zboża;
2. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) roln. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściernisko n.

Wiktionary


ściernia

ściernisko, ścierń, ściernie;
1. pole po zebraniu rosnącego na nim zboża;
2. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż


SJP.pl


ściernianka

rośliny wsiane w zboże, dające poplon po jego ścięciu


SJP.pl


ściernica

narzędzie ścierne do wygładzania, czyszczenia i cięcia metali; tarcza ścierna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) narzędzie ścierne, składające się z ziaren ściernych i nośnika materiału ściernego;

Wiktionary

Ściernica – narzędzie ścierne, składające się z ziaren ściernych i nośnika materiału ściernego – spoiwa. Ziarna ścierne (korund, węglik krzemu, azotek boru lub diament) nie mają określonego kształtu, a ich wielkość wpływa na uzyskanie określonej chropowatości powierzchni.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛrʲˈɲit͡sa, AS: śćerʹńica

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścierać

 przym. ścierny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tarcza szlifierska

Wiktionary


ściernie

ściernisko, ściernia, ściernie;
1. pole po zebraniu rosnącego na nim zboża;
2. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż


SJP.pl

Ściernie – część Bierunia.

Wikipedia


ścierniówka

pole ze ściernią pozostałe po zżęciu zboża; ściernisko


SJP.pl


ścierniowy

ścierń


SJP.pl

Patrz:

ścierń

ściernisko

ścierń, ściernia, ściernie;
1. pole po zebraniu rosnącego na nim zboża;
2. ostro zakończone łodygi pozostałe na polu po ścięciu zbóż


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) roln. pole po skoszeniu rosnącego na nim zboża

Wiktionary

Ściernisko – pole (rolnictwo) po skoszeniu rosnących na nim roślin, głównie zbóż, z pozostawionymi dolnymi częściami roślin (ścierni). Ścierń stanowi nadziemną część resztek pożniwnych, które pozostawione w polu są źródłem substancji organicznej w glebie. Zaleca się pozostawianie niskiej ścierni, nawet gdy słoma nie jest wykorzystywana i zostaje rozdrobniona przez kombajn. W przypadku pozostawienia wysokiej ścierni, szczególnie po rzepaku i kukurydzy, zaleca się niszczenie ścierni przez mulczowanie lub wałowanie wałem nożowym.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ścierń m.

 przym. ścierniskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rżysko

Wiktionary


ścierniskowy

ściernisko


SJP.pl

Patrz:

ściernisko

ścierniwo

materiał ścierny do usuwania brudu lub wierzchniej warstwy przedmiotów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. materiał ścierny, naturalny lub sztuczny, o dużej twardości i małej ścieralności;

Wiktionary

Ścierniwo – ziarna materiału ściernego o określonej wielkości. Stosowane jest do wyrobu części roboczych narzędzi ściernych, papierów ściernych oraz past i płynów do obróbki ściernej i polerowania.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛrʲˈɲivɔ, AS: śćerʹńivo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieralność ż., ścieralnia ż., ścieranie n., starcie n.

 czas. ścierać ndk., zetrzeć dk.

 przym. ścieralny

Wiktionary


ścierność

1. cecha czegoś niszczącego się pod wpływem tarcia;
2. cecha czegoś służącego do wygładzania lub ścierania powierzchni; ścieralność, ścier


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co ścierne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ścierny, ścieralny

 przysł. ściernie

 czas. ścierać

Wiktionary


ścierny

1. służący do wygładzania lub ścierania powierzchni;
2. spowodowany tarciem, np. zużycie ścierne;
3. chroniący niższe warstwy przed zniszczeniem spowodowanym tarciem, np. warstwa ścierna


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który służy do wygładzania lub ścierania powierzchni

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z jej diamentów robiono pilniki do paznokci i tarcze ścierne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛrnɨ, AS: śćerny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieralność ż., ścierka ż., ściereczka ż., ściernica ż., ścieranie n., starcie n., ścierność ż.

 czas. ścierać ndk., zetrzeć dk.

 przym. ścieralny

 przysł. ściernie

Wiktionary


ścierpieć

zdzierżyć, zmóc, przeżyć


SJP.pl


ścierski

nazwisko


SJP.pl


ścierw

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) daw. ciało zwierzęcia w stanie rozkładu

 (1.2) stpol. martwe ciało

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścierwnik mzw., ścierwo n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) truchło, war. ścierwo

 (1.2) war. ścirw, ścirzw

Wiktionary


ścierwica

rodzaj muchówki z rodziny ścierwicowatych


SJP.pl


ścierwicowate

o cechach ścierwicowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


ścierwicowaty

o cechach ścierwicowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


ścierwiec

gatunek chrząszcza z rodziny omarlicowatych


SJP.pl

Ścierwiec, liszkojad czerwonotarcz, omarlica tarczowata (Oiceoptoma thoracicum) – gatunek chrząszcza z rodziny omarlicowatych.

Wikipedia


ścierwisko

1. w łowiectwie: miejsce, gdzie wykłada się padlinę dla zwabienia zwierzyny;
2. dawniej: miejsce zakopywania padliny


SJP.pl


ścierwnik

ptak z podrodziny sępów, występuje w Afryce i Eurazji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych;

Wiktionary

Ścierwnik, ścierwnik biały, białosęp (Neophron percnopterus) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z podrodziny orłosępów (Gypaetinae) w rodzinie jastrzębiowatych (Accipitridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Neophron. Występuje w Afryce oraz od południowej Europy po środkową i południową Azję. Jest zagrożony wyginięciem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ścierwnik ma ciemny dziób i żółte nogi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛrvʲɲik, AS: śćervʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścierwo n., ścierw m., ścierwica ż., ścierwiarz m., ścierwisko n.

Wiktionary


ścierwniki

ptak z podrodziny sępów, występuje w Afryce i Eurazji


SJP.pl


ścierwo

wulgarnie: rodzaj wyzwiska; drań, kanalia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) martwe, rozkładające się ciało zwierzęcia

 (1.2) pogard. zwłoki ludzkie

 (1.3) pogard. człowiek zły, podły

 (1.4) slang. amfetamina

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Pornografowie dziecięcy to wyjątkowo paskudne ścierwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛrvɔ, AS: śćervo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścierw m., ścierwnik n., ścierwica ż., ścierwiarz m., ścierwisko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) padlina; daw. ścierw; gw-pl|Śląsk Cieszyński|myrcha.

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński|myrcha.

Wiktionary


ścierwojad

1. potocznie: zwierzę żywiące się martwymi szczątkami innego osobnika; padlinożerca, saprofit;
2. środowiskowo: narkoman zażywający amfetaminę


SJP.pl


ściesiński

nazwisko


SJP.pl


ścieska

pasożytnicza pszczoła


SJP.pl


ścieśniać

czasownik niedokonany

 (1.1) stłaczać coś, próbując to zmieścić na mniejszej przestrzeni, ściskać

 (1.2) jęz. zbliżać narządy artykulacyjne podczas gwarowego wymawiania części samogłosek

czasownik zwrotny ścieśniać się

 (2.1) grupować się na mniejszej przestrzeni, stłaczać się, zagęszczać się, skupiać się

 (2.2) stawać się węższym, mniejszym

 (2.3) jęz. o samogłoskach: ulegać zwężeniu artykulacyjnemu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛ̇ɕɲät͡ɕ, AS: śćėśńäć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścieśnić dk.

 rzecz. ciasnota ż., ścieśnienie dk., ścieśnianie ndk.

Wiktionary


ścieśniający

ścieśniać


SJP.pl

Patrz:

ścieśniać

ścieśnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ścieśniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛ̇ɕˈɲä̃ɲɛ, AS: śćėśńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścieśniać ndk., ścieśnić dk.

 rzecz. ścieśnienie dk.

Wiktionary


ścieśnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. ścieśniać)

 (1.1) dokonany od|ścieśniać.

czasownik zwrotny dokonany ścieśnić się (ndk. ścieśniać się)

 (2.1) dokonany od|ścieśniać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na gwałt spieszono z postawieniem płotu w naszym obozie, który ścieśniono, oddając na obóz jeńców bolszewickich dziewięć bloków.

 (2.1) Dopiero po chwili zorientował się, że to, co wziął za kanapę, było obszernym fotelem, w którym uprzejma interlokutorka musiała ścieśnićsię z konieczności ścieśnić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛ̇ɕɲit͡ɕ, AS: śćėśńić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścieśniać ndk.

 rzecz. ścieśnienie dk., ścieśnianie ndk.

Wiktionary


ścieśnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ścieśnić.

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛ̇ɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: śćėśńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścieśniać ndk., ścieśnić dk.

 rzecz. ścieśnianie ndk.

Wiktionary


ścieszka

nazwisko


SJP.pl


ścięty

1. oddzielić górną część od podstawy, korzeni, posłużywszy się ostrym narzędziem
2. pozbyć się warstwy, zwykle za pomocą narzędzi skrawaj.
3. zabić przez odcięcie głowy
4. spowodować zamarznięcie czegoś
5. sport. odbić silnie piłkę w dół


SJP.pl


ścieżeczka

zdrobnienie od: ścieżka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: ścieżka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕɛˈʒɛt͡ʃka, AS: śćežečka

Wiktionary


ścieżek

drobny ścieg


SJP.pl


ścieżka

drobny ścieg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wąski wydeptany pasek ziemi albo też specjalnie wytyczony i ubity dla pieszych

 (1.2) inform. opis lokalizacji pliku na dysku komputera;

 (1.3) inform. w grafice komputerowej – krzywa wyznaczona przez ciąg punktów

 (1.4) fonogr. wydzielony fragment zapisu obrazu lub dźwięku, np. nagranie jednego z instrumentów

 (1.5) elektron. linia przewodząca wytyczona na płytce obwodu drukowanego

 (1.6) środ. linia utworzona z narkotyku

Wiktionary

  • ścieżka (etologia)
  • ścieżka dostępu (informatyka)
  • ścieżka (teoria grafów)
  • ścieżka (elektronika)
  • ścieżka podejścia (lotnictwo)
  • w turystyce:
    • ścieżka dydaktyczna
    • ścieżka krajoznawcza
    • ścieżka przyrodnicza
    • ścieżka rowerowa - dawne określenie drogi rowerowej

Zobacz też:

  • inne hasła rozpoczynające się od ścieżka
  • szlak

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Program wypisał mi, że nie może znaleźć ścieżki do pliku konfiguracyjnego i nie uruchomi się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕɛʃka, AS: śćeška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieg m., ścieżkowiec m.

:: zdrobn. ścieżyna ż., ścieżynka ż.

 przym. ścieżkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) ślad

Wiktionary


ścieżkowy

ścieżka


SJP.pl

Patrz:

ścieżka

ścieżyna

dróżka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. wąska ścieżka

Wiktionary

Ścieżyna – nieistniejąca osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Bytom Odrzański.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Idąc wąską ścieżyną, dotarliśmy w końcu do śródleśnej drogi do Józefowa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieżka ż., ścieżynka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ścieżka, drożyna, drożynka, dróżka, ścieżynka

Wiktionary


ścieżynka

wąska ścieżka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pieszcz. zdrobn. od: ścieżyna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podążała powoli śródleśną ścieżynką, rozkoszując się przebłyskującymi płomykami słońca.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścieżka ż., ścieżyna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ścieżka, drożyna, drożynka, dróżka, ścieżyna

Wiktionary


ściga

chrząszcz z rodziny kózek, szkodnik żerujący na świerkach, sosnach i modrzewiach


SJP.pl

Chrząszcze z rodziny kózkowatych:

  • ściga dębowa (Phymatodes testaceus)
  • ściga fioletowa (Callidium aeneum)
  • ściga lśniąca (Tetropium castaneum)
  • ściga matowa (Tetropium fuscum)
  • ściga modrzewiowa (Tetropium gabrieli)
  • ściga purpurowa (Pyrrhidium sanguineum)

Wikipedia


ścigać

1. gonić kogoś, biec za kimś aby go dogonić;
2. poszukiwać z udziałem organów prawa, poddawać sankcjom karnym


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gonić kogoś, biec za kimś, aby go dogonić

 (1.2) poszukiwać z udziałem organów prawa, poddawać sankcjom karnym

czasownik zwrotny niedokonany ścigać się

 (2.1) rywalizować ze sobą w wyścigu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chart ściga zająca.

 (1.2) Kradzież z włamaniem jest przestępstwem ściganym z urzędu.

 (1.2) Policja ściga podejrzanego sprawcę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyścig m., ściganie n., ścigacz m., prześciganie n., prześcignięcie n., wyścigi ż.

 czas. prześcigać ndk., prześcignąć dk.

 przym. wyścigowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gonić, polować, urządzać wyścigi

Wiktionary


ścigacz

1. mały, szybki okręt wojenny przeznaczony do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych;
2. potocznie: motocykl sportowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) szybki motocykl do poruszania się po utwardzonych drogach

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścigać

Wiktionary


ścigaje

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gwara. więz. spodnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możesz się pan bać, ile ci się podoba, możesz pan mieć balasów pełne ścigaje – a rób swoje!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gacie, portki

Wiktionary


ściganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ścigać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścigać

 przym. wyścigowy

 rzecz. wyścigi ż.

Wiktionary


ścigała

1. gonić kogoś, biec za kimś aby go dogonić;
2. poszukiwać z udziałem organów prawa, poddawać sankcjom karnym


SJP.pl


ścigałka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. grykomp. gra, w której gracz bierze udział w wyścigach ze sterowanymi przez innego człowieka i/lub sztuczną inteligencję pojazdami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wspaniała gra, pierwsza 3d ścigałka w jaką grałem.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) samochodówka, racer

 (1.2) wyścigówka

Wiktionary


ścignąć

1. potocznie: dorwać, dopaść kogoś;
2. dawniej: doścignąć, dogonić


SJP.pl


ścigów

Ścigów (dodatkowa nazwa w j. niem. Schiegau, śl. Śigōw) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Strzeleczki. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi prudnickiej.

W latach 1945–1954 miejscowość należała do gminy Strzeleczki w powiecie prudnickim. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa opolskiego.

Wikipedia


ścigłówka

rodzaj roślin z rodziny wawrzynkowatych; Gnidia


SJP.pl

Ścigłówka (Gnidia) L. – rodzaj roślin z rodziny wawrzynkowatych. Obejmuje ok. 100 gatunków. Występują one w środkowej i południowej Afryce oraz na Madagaskarze, a introdukowane także na Wyspach Kanaryjskich i Maderze (rośnie tam Gnidia polystachya).

Wikipedia


scil.

skrót od: scilicet (z łaciny: mianowicie); sc.


SJP.pl


scilicet

z łaciny: mianowicie; to znaczy


SJP.pl


scillaren

preparat farmaceutyczny wzmagający akcję mięśnia sercowego; scylaren


SJP.pl

Scylaren (ang. scillaren) – lek nasercowy otrzymywany z cebuli morskiej, zawierającej glikozydy o silnym działaniu pobudzającym pracę mięśnia sercowego (inotropowo dodatnim), z których najważniejszym jest scylaren. Poza bezpośrednim wpływem na akcję serca scylaren oddziałuje podobnie również na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego oraz macicy, a także moczopędnie na pracę nerek. Scylaren stosowany jest przy ostrej niewydolności układu krążenia. Często zastępuje się nim leki otrzymywane z naparstnicy – jest delikatniejszy w działaniu, które następuje znacznie szybciej po podaniu, choć jest krótkotrwałe. Scyalren nie jest kumulowany w organizmie.

Wikipedia


ścin

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. załamanie powierzchni natarcia lub przyłożenia narzędzia skrawającego;

Wiktionary

Ścin – w narzędziu skrawającym załamanie powierzchni natarcia lub przyłożenia narzędzia skrawającego w postaci paska sąsiadującego bezpośrednio z krawędzią skrawającą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ścin jest elementem budowy wiertła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕĩn, AS: śćĩn

Wiktionary


ścina

potocznie: mocne uderzenie w piłkę, tak aby opadła szybko i stromo w dół na pole przeciwnika, np. w grze w ping-ponga, w tenisie, w siatkówce


SJP.pl

Ścina – wzniesienie o wysokości 94,2 m n.p.m. na Równinie Słupskiej, położone w woj. zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, na obszarze gminy Malechowo.

Wzniesienie znajduje się między wsiami Pękanino a Niemica. Na północ od Ściny przebiega droga krajowa nr 6.

Nazwę Ścina wprowadzono urzędowo w 1953 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Heid-Berg.

Wikipedia


ścinać

1. oddzielać górną część od podstawy, korzeni, posługując się ostrym narzędziem
2. pozbywać się warstwy, zwykle za pomocą narzędzi skrawaj.
3. zabijać przez odcięcie głowy
4. powodować zamarzanie czegoś
5. sport. odbijać silnie piłkę w dół


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. ściąć)

 (1.1) oddzielać coś od całości lub od podstawy za pomocą ostrego narzędzia

 (1.2) doprowadzić do krzepnięcia

 (1.3) doprowadzić do koagulacji

 (1.4) dokonywać egzekucji poprzez dekapitację

 (1.5) sport. w tenisie i siatkówce posyłać piłkę nad siatką szybko i stromo w dół

 (1.6) mot. o zakręcie: pokonywać skracając sobie drogę przez wewnętrzny pas

czasownik zwrotny niedokonany ścinać się (dk. ściąć się)

 (2.1) o cieczy: przechodzić ze stanu ciekłego do stałego, krzepnąć

 (2.2) sprzeczać się, kłócić się, konfrontować się

 (2.3) dostawać na egzaminie ocenę niedostateczną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mówił pan, że dosłownie lada tydzień nastąpi koniec świata, że zstąpią archaniołowie z ognistymi mieczami i będą ścinać głowy grzeszników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕĩnat͡ɕ, AS: śćĩnać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścinka ż., ścinanie n., ścięcie n., ścinek m.

 czas. ciąć ndk., ściąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) koagulować

Wiktionary


ścinacz

1. narzędzie rolnicze do ścinania trawy, niskich krzewów i kęp innych roślin; zrzynacz;
2. potocznie: osoba ścinająca drzewa, trawy, krzewy itp.;
3. dawniej: osoba, która ucina głowy


SJP.pl


ścinak

narzędzie służące do usuwania nadlewków w odlewie


SJP.pl


ścinanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ścinać.

Wiktionary

Ścinanie – odkształcenie postaciowe ciała spowodowane naprężeniami stycznymi. Skutkiem ścinania jest zmiana kształtu ciała bez żadnej zmiany jego objętości.

Ścinaniu zazwyczaj towarzyszą inne odkształcenia, przy innych typach stanów obciążenia, na przykład docisku. Dzieje się tak, między innymi, w połączeniach nitowych, klinowych i wpustowych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕĩˈnãɲɛ, AS: śćĩnãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścinka ż., ścięcie n.

 czas. ścinać ndk., ściąć dk.

Wiktionary


ścinawa

miasto w województwie dolnośląskim


SJP.pl

Ścinawa (niem. Steinau an der Oder) – miasto leżące w woj. dolnośląskim, w powiecie lubińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ścinawa.

Wikipedia


ścinawianin

mieszkaniec Ścinawy


SJP.pl


ścinawianka

mieszkanka Ścinawy


SJP.pl


ścinawski

Ścinawa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Ścinawką, dotyczący Ścinawki

Wiktionary

Patrz:

Ścinawa

Powiązane:

 rzecz. Ścinawka ż.

Wiktionary


scindapsus

pnącze z rodziny obrazkowatych, w warunkach naturalnych rosnące w Malezji


SJP.pl

Scindapsus, ołustek (Scindapsus Schott) – rodzaj roślin zielnych z rodziny obrazkowatych, obejmujący około 35 gatunków pochodzących z Chin, subkontynentu indyjskiego, Indochin, Azji Południowo-Wschodniej, Nowej Gwinei, Wysp Salomona, Queensland i Wysp Karolińskich.

Wikipedia


ścinek

odpad powstały w procesie krojenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mały kawałek, skrawek czegoś

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: ścinka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścinka ż.

 czas. ścinać, ciąć

Wiktionary


ścinka

1. ścinanie, wyrąb drzew;
2. prace w kopalni polegające na połączeniu dwóch przodków prowadzonych z przeciwnych stron


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) leśn. wyrąb drzew

forma rzeczownika.

 (2.1) D. od: ścinek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drwale przeprowadzili wczoraj ścinkę drzew w głębi lasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕĩnka, AS: śćĩnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścinek m., ścinanie n.

 czas. ścinać

Wiktionary


ścinkowy

ścinka


SJP.pl

Patrz:

ścinka

scintillante

określenie wykonawcze: iskrząco, migotliwie, błyskotliwie


SJP.pl


sciolto

[czytaj: szolto] sposób gry na skrzypcach, polegający na energicznych pociągnięciach całym smyczkiem po strunach


SJP.pl


ściorany

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zbrudzony

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. sponiewierany

Wiktionary


ściółeczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: ściółka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściółka ż.

Wiktionary


ściółka

1. warstwa liści, szczątków zwierzęcych i roślinnych, igliwia itp. pokrywająca ziemię w lesie;
2. miękki materiał, słoma, siano lub trociny przeznaczone na legowiska zwierząt hodowlanych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) materiał na posłanie dla zwierząt

 (1.2) w lesie: martwe szczątki roślin

Wiktionary

  • ściółka leśna
  • ściółka ogrodnicza
  • ściółka dla zwierząt

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przygotowałem nową ściółkę.

 (1.2) Wyschnięta ściółka zwiększa zagrożenie pożarem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕuwka, AS: śćuu̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 przym. ściółkowy, pościelowy

 czas. ścielić

 rzecz. pościel ż., ściółeczka ż., wyściółczak m., pościelówa ż.

Wiktionary

Synonimy:

podściółka, słańsko

Wiktionary


ściółkować

okrywać ściółką (trocinami, słomą, torfem itp.)


SJP.pl


ściółkowy

ściółka


SJP.pl

Patrz:

ściółka

scirocco

samochód typu Volkswagen Scirocco


SJP.pl

  • Scirocco – belgijski konstruktor i zespół Formuły 1
  • scirocco (sirocco) – rodzaj wiatru
  • „Scirocco” – nazwa włoskich okrętów

Wikipedia


ścisk

1. brak miejsca, tłok spowodowany zbyt dużą ilością ludzi w danym miejscu
2. narzędzie stolarskie służące do tymczasowego łączenia klejonych elementów do czasu sklejenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nagromadzenie dużej liczby osób na małej przestrzeni

 (1.2) mech. narzędzie podobne do imadła posiadające dwie szczęki służące do przytrzymywania i łączenia elementów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tramwaju panował dziś nieprawdopodobny ścisk.

 (1.2) Sklejone krzesło trzeba ścisnąć paroma ściskami na pół godziny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕt͡ɕisk, AS: śćisk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściskacz mrz., ścisłość ż., ściskanie n., ściśnięcie n., uścisk

 czas. ściskać ndk., ścisnąć dk.

 przym. ściskowy, ścisły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tłok m.

 (1.2) zwornica

Wiktionary


ściskać

czasownik przechodni niedokonany (dk. ścisnąć)

 (1.1) wywierać ucisk, ścisk na jakimś obiekcie z kilku stron

czasownik zwrotny niedokonany ściskać się (dk. ścisnąć się)

 (2.1) obejmować się wzajemnie w uścisku

 (2.2) być ciasno jeden obok drugiego

 (2.3) mocno się opasywać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W dłoni ściskał święty obrazek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕiskat͡ɕ, AS: śćiskać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściskacz mrz., ściśliwość ż., ściskanie n., ścisk, uścisk

 czas. zaciskać, dociskać, wyciskać, naciskać

 przym. ścisły

 przysł. ściśle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ścieśniać

Wiktionary


ściskacz

1. przyrząd do ćwiczenia mięśni, który ściska się w dłoni;
2. narzędzie chirurgiczne do zaciskania tętnic w celu tamowania krwi; turnikiet, turniket, krępulec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. przyrząd służący do zaciskania rurek gumowych i igielitowych

 (1.2) sprzęt sportowy służący do treningu siły chwytu oraz kształtowanie mięśni przedramienia;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściskanie n., ścisk m.

 czas. ściskać ndk., ścisnąć dk.

 przym. ściskowy

Wiktionary


ściskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ściskać.

Wiktionary

Ściskanie – pojęcie z wytrzymałości materiałowej dotyczące sposobu działania ujemnych obciążeń zewnętrznych na materiał.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. ściskać ndk.

 rzecz. ściskacz mrz., ścisk mrz., ściśliwość ż.

 przysł. ściśle

Wiktionary


ściskarka

maszyna używana przy wyrobie płyt pilśniowych


SJP.pl


ściskowy

ścisk


SJP.pl

Patrz:

ścisk

ściślak

potocznie: człowiek mający zdolności do nauk ścisłych; ścisłowiec


SJP.pl


ściśle

przysłówek

 (1.1) w sposób ścisły, dokładny, precyzyjny

 (1.2) ciasno

 (1.3) skrupulatnie, dokładnie, bezwzględnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za złudzenie odpowiada zatem obserwator, a ściślej – proces widzenia.

 (1.1) Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕiɕlɛ, AS: śćiśle

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściskanie n., ściśliwość ż., uściślenie n., ścisłość ż., nieścisłość ż.

 czas. ściskać ndk., ścisnąć dk.

 przym. ścisły

 przysł. ścisło

Wiktionary


ściślej

stopień wyższy od przysłówków: ścisło, ściśle


SJP.pl


ściślejszy

stopień wyższy od przymiotnika: ścisły


SJP.pl


ściśliwość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. cecha tego, co jest ściśliwe;

Wiktionary

Ściśliwość — miara względnej zmiany objętości cieczy lub ciała stałego w odpowiedzi na zmianę ciśnienia (lub naprężenia) w termodynamice i mechanice płynów.

\beta =-{\frac {1}{V}}{\frac {\partial V}{\partial p}}

gdzie V to objętość właściwa, p to ciśnienie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wartości (współczynnika) ściśliwości są liczone przy pomocy równania stanu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściskanie n., ściśnięcie n.

 czas. ściskać ndk., ścisnąć dk.

 przym. ściśliwy, ścisły

 przysł. ściśliwie, ściśle

Wiktionary


ścisnąć

1. wywrzeć nacisk z wielu stron; zgnieść;
2. ciasno opasać; ściągnąć, przewiązać;
3. przycisnąć mocno do ciała;
4. ustawić w sposób zwarty, ciasny;
5. objąć, przytulić kogoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|ściskać.

czasownik zwrotny dokonany ścisnąć się

 (2.1) mocno się opasać

 (2.2) umieścić się ciasno jeden obok drugiego

 (2.3) objąć się w uścisku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕisnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: śćisnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściskacz mrz., ściśliwość ż., ściśnięcie n., ścisk mrz., uścisk

 przysł. ściśle

Wiktionary


ściśnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|ścisnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. ścisnąć

 rzecz. ścisk mrz., ściśliwość ż.

Wiktionary


ściszać

czynić coś cichszym


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. ściszyć)

 (1.1) czynić cichym, mniej głośnym

 (1.2) zmniejszać natężenie

czasownik zwrotny niedokonany ściszać się (dk. ściszyć się)

 (2.1) stawać się cichym, mniej głośnym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściszanie n.

 czas. ściszyć dk.

 przym. cichy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) tłumić

 (2.1) cichnąć, przycichać

Wiktionary


ściszyć

obniżyć głośność


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. ściszać)

 (1.1) uczynić cichym, mniej głośnym

 (1.2) zmniejszyć natężenie

czasownik zwrotny dokonany ściszyć się (ndk. ściszać się)

 (2.1) stać się cichym, mniej głośnym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściszenie n.

 czas. ściszać ndk.

 przym. ściszony, cichy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) stłumić

 (2.1) przycichnąć

Wiktionary


ścisłość

1. dosłowność, precyzja;
2. zwartość, spoistość, zawiesistość;
3. czerstwość, twardość, jędrność;
4. bliskość, bezpośredniość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest ścisłe; cecha tych, którzy są ściśli

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ścisk m., uściślenie n.

 przym. ścisły

 przysł. ściśle

Wiktionary


ścisłowicz

nazwisko


SJP.pl


ścisłowiec

człowiek mający zdolności do nauk ścisłych; ściślak


SJP.pl

Nauki ścisłe – nauki oparte na ścisłych, jednoznacznych rozumowaniach jak dedukcja i metody ilościowe. Naukami ścisłymi nazywa się:

  • przynajmniej część nauk formalnych jak matematyka i jej pogranicze: logika, statystyka, kryptologia czy informatyka teoretyczna – teoria obliczeń;
  • część nauk empirycznych, zarówno przyrodniczych, jak i społecznych; przyrodoznawstwo bywa włączane do nauk ścisłych całkowicie, jednak nie zawsze, np. w:
    • dawnej kategoryzacji Nagród FNP („polskich Nobli”);
    • klasyfikacji dziedzin i dyscyplin naukowych w Polsce;
    • nazewnictwie niektórych instytucji opisanych dalej, podobnie wymieniających nauki przyrodnicze lub nauki o Ziemi obok tych ścisłych, co sugeruje brak pełnej inkluzji.

    Wikipedia


ścisłowski

nazwisko


SJP.pl


ścisły

1. dokładny, precyzyjny;
2. surowy, niedopuszczający wyjątków;
3. złożony z ciasno ułożonych elementów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dokładny, precyzyjny

 (1.2) surowy, niedopuszczający wyjątków

 (1.3) złożony z ciasno upakowanych elementów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈɕt͡ɕiswɨ, AS: śćisu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ściśliwość ż., ścisłość, uściślenie, ścisk

 przysł. ściśle, ścisło

 czas. ściskać, uściślić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) akuratny, dokładny, drobiazgowy, precyzyjny, skrupulatny, wierny, zgodny

 (1.2) drastyczny, kurczowy, literalny, niewzruszony, pryncypialny, restrykcyjny, rygorystyczny, surowy, sztywny, zasadniczy

 (1.3) gęsty, kompaktowy, spoisty, stłoczony, zbity, zwarty

Wiktionary


ściubać

gwarowo: robić coś szybko, niestarannie; ścibać, ścibić, ścibolić


SJP.pl


ściyrka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. zacierka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zociyrka.

Wiktionary


ściżbić

indywidualnie: zbić w ciżbę


SJP.pl


scjagrafia

sztuka przedstawiania cieni w najbardziej realistyczny sposób


SJP.pl


scjamachia

walka z cieniami lub wyimaginowanym wrogiem


SJP.pl


scjatyk

dawniej: człowiek cierpiący na rwę kulszową (scjatykę)


SJP.pl


scjatyka

dawniej: ischias


SJP.pl


scjena

ryba drapieżna; orłoryb, kulbin;


SJP.pl


scjentolog

członek kościoła scjentologicznego


SJP.pl


scjentologia

doktryna Kościoła scjentologicznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. doktryna Kościoła scjentologicznego, ruchu religijnego założonego w 1951 r. w USA jako alternatywa dla psychologii;

Wiktionary

Scjentologia (ang. Scientology) – ruch religijny uważany również za sektę, przedsiębiorstwo lub organizację pozarządową bez charakteru religijnego.

Podstawy scjentologii zostały opracowane w 1951 przez pisarza fantastyki naukowej L. Rona Hubbarda jako alternatywa psychologii. W 1953 została ona określona przez niego jako „stosowana filozofia religijna”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przykładem nowego ruchu, który przypisuje nauce wiodące znaczenie, jest scjentologia odwołująca się nie tylko do mądrości Wschodu, ale też do mistycyzmu i współczesnych form magii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. scjentolog m., scjentolożka ż., scjentyzm m., scjentysta m., scjentystka ż., scjentokracja ż.

 przym. scjentologiczny, scjentystyczny

Wiktionary


scjentologiczny

scjentologia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) rel. związany z scjentologią, dotyczący scjentologii

Wiktionary

Patrz:

scjentologia

Powiązane:

 rzecz. scjentologia ż., scjentolog mos.

Wiktionary


scjentolożka

scjentolog


SJP.pl

Patrz:

scjentolog

scjentyczny

dawniej: oparty na nauce, naukowy


SJP.pl


scjentyficzny

dawniej: naukowy


SJP.pl


scjentyfizm

dawniej: naukowość


SJP.pl


scjentysta

osoba kierująca się filozoficznym nurtem scjentyzmu


SJP.pl


scjentystka

zwolenniczka scjentyzmu


SJP.pl


scjentystyczny

scjentyzm


SJP.pl

Patrz:

scjentyzm

scjentyzm

pogląd, iż uzyskanie wiedzy o świecie możliwe jest wyłącznie przy wykorzystaniu nauk przyrodniczych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) filoz. pogląd filozoficzny uznający jedynie nauki przyrodnicze i eksperymentalne za zdolne do poznania i opisania rzeczywistości;

Wiktionary

Scjentyzm (od łac. scientia – wiedza) – zespół poglądów filozoficznych głoszących, że prawdziwą i w pełni uzasadnioną wiedzę o rzeczywistości dostarczają jedynie nauki przyrodnicze. Rozwinął się w drugiej połowie XIX wieku z empiryzmu i pozytywizmu. Za jego twórcę uważa się Augusta Comte'a.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polski myśliciel traktował scjentyzm jako zabobon o wszechmocy poznawczej nauki.

 (1.1) Idea scjentyzmu jako postawy myślowej wyraża się w haśle: „Nauka zamiast religii”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. scjentologia ż., scjentysta mos., scjentystyczność ż.

 przym. scjentystyczny

 przysł. scjentystycznie

Wiktionary


scjoptykon

przyrząd optyczny używany przy odczytach do rzucania na ekran powiększonych obrazów; skioptykon


SJP.pl


śćmić

czasownik przechodni dokonany (ndk. śćmiewać)

 (1.1) rzad. osłabić widoczność czegoś

 (1.2) daw. stracić wzrok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śćmienie n.

 czas. ndk. śćmiewać

Wiktionary


scms

skrót od: Serial Copy Managment System - system zabezpieczający przed wielokrotnym kopiowaniem nagrań w formacie cyfrowym


SJP.pl


scochy

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mocz

Wiktionary


scooby-doo

pies z filmu animowanego o tym samym tytule


SJP.pl

  • Scooby Doo – seria amerykańskich seriali animowanych,
  • Scooby Doo – tytułowa postać seriali animowanych,
  • Scooby Doo – trzeci serial animowany opowiadający o perypetiach psa Scooby’ego i jego przyjaciół, nadawany w latach 1976–1978.
  • Scooby-Doo – film (reż. Raja Gosnell, 2002)

Wikipedia


scoop

[czytaj: skup] sensacyjna wiadomość podana w jakiejś gazecie wcześniej niż w pozostałej prasie


SJP.pl

  • Scoop – film z 1987 roku w reżyserii Gavina Millara
  • Scoop – Gorący temat – film z 2006 roku w reżyserii Woody’ego Allena

Wikipedia


scordatura

[czytaj: skordatura] w muzyce: zmiana strojenia instrumentu strunowego ułatwiająca wykonanie pewnych pasaży, akordów itp.; skordatura


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. przestrojenie instrumentu strunowego, np. skrzypiec czy gitary, dla osiągnięcia szczególnego wirtuozerskiego efektu;

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) scordatura

* francuski: (1.1) scordatura ż.

* hiszpański: (1.1) scordatura ż.

* niemiecki: (1.1) Skordatur ż., Scordatura ż.

źródła.

== scordatura (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. scordatura

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) scordatura

* francuski: (1.1) scordatura ż.

* hiszpański: (1.1) scordatura ż.

* niemiecki: (1.1) Skordatur ż., Scordatura ż.

źródła.

== scordatura (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. scordatura

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) scordatura

* francuski: (1.1) scordatura ż.

* hiszpański: (1.1) scordatura ż.

* niemiecki: (1.1) Skordatur ż., Scordatura ż.

źródła.

== scordatura (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. scordatura

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


scoring

[czytaj: skoring]
1. metoda oceny wiarygodności pożyczkobiorcy;
2. wynik punktowy potencjalnego pożyczkobiorcy po zastosowaniu tej metody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) stat. bank. telekom. system punktowej oceny klienta na podstawie szeregu danych wejściowych

Wiktionary


scoringowy

scoring [czytaj: skoringowy]


SJP.pl


scorpio

[czytaj: skorpio] samochód typu Ford Scorpio


SJP.pl

Scorpio – rodzaj skorpionów z rodziny Scorpionidae.

Wikipedia


scorsese

[czytaj: skorsez-i] nazwisko


SJP.pl


scorzalit

minerał z grupy lazulitów, krystalizujący w układzie jednoskośnym, którego nazwa pochodzi od nazwiska odkrywcy (Evaristo Penna Scorza)


SJP.pl

Scorzalit – minerał z gromady forsterytów; zasadowy fosforan żelaza, magnezu i glinu.

Wikipedia


scotch

[czytaj: skocz] skocz;
1. taśma samoprzylepna;
2. potocznie: porcja, szklanka whisky


SJP.pl

Taśma klejąca, taśma samoprzylepna – rodzaj taśmy z elastycznego tworzywa sztucznego o grubości dziesiętnych części milimetra, pokryta warstwą specjalnego kleju po jednej lub obu stronach.

Wikipedia


scott

[czytaj: skot] nazwisko, m.in. Walter Scott (1771-1823) - pisarz szkocki


SJP.pl

  • Scott, Klan Scott – szkocki ród
  • SCOTT – szwajcarska firma, producent rowerów i akcesoriów rowerowych i motocyklowych
  • Amundsen-Scott – amerykańska stacja badawcza na Antarktydzie
  • Scott Base – nowozelandzka stacja badawcza na Antarktydzie
  • M8 Scott – amerykańska haubica samobieżna z okresu II wojny światowej
  • USS „Scott” – okręty marynarki wojennej USA
  • (876) Scott – planetoida, nazwana na cześć Roberta Scotta, brytyjskiego polarnika

Wikipedia


scottowski

[czytaj: skotowski] taki jak u Scotta, charakterystyczny dla utworów Scotta


SJP.pl


scouse

[czytaj: skałs] dialekt mieszkańców Liverpoolu


SJP.pl

Scouse – dialekt i akcent języka angielskiego używany w hrabstwie Merseyside. Zasięg dialektu rośnie. Nazwa dialektu wywodzi się od słowa „lobscouse”, które to oznacza rybną potrawę jednogarnkową jedzoną przez marynarzy i biednych mieszkańców Liverpoolu.

Wikipedia


scrabble

[czytaj: skrabl, skrable] gra słowna polegająca na układaniu wyrazów na planszy z losowanych liter; skrable


SJP.pl

Scrabble – gra w układanie słów wymyślona przez Alfreda Buttsa w 1931. Jedna z najpopularniejszych gier słownych na świecie. Prawa autorskie do nazwy Scrabble posiadają firmy Mattel oraz Hasbro (w USA i Kanadzie).

Organizacją zrzeszającą polskich scrabblistów jest Polska Federacja Scrabble, która od 1993 organizuje mistrzostwa Polski w scrabble.

Wikipedia


scrabble'owy

[czytaj: skrablowy] dotyczący gry scrabble; scrabblowy, skrablowy


SJP.pl


scrabblista

[czytaj: skrablista] osoba grająca w scrabble; skrablista


SJP.pl

Scrabble – gra w układanie słów wymyślona przez Alfreda Buttsa w 1931. Jedna z najpopularniejszych gier słownych na świecie. Prawa autorskie do nazwy Scrabble posiadają firmy Mattel oraz Hasbro (w USA i Kanadzie).

Organizacją zrzeszającą polskich scrabblistów jest Polska Federacja Scrabble, która od 1993 organizuje mistrzostwa Polski w scrabble.

Wikipedia


scrabblistka

[czytaj: skrablistka] kobieta grająca w scrabble; skrablistka


SJP.pl


scrabblowy

[czytaj: skrablowy] dotyczący gry scrabble; skrablowy, scrabble'owy


SJP.pl


scrackować

[czytaj: skrakować] złamać zabezpieczenia oprogramowania komputerowego; skrakować


SJP.pl


scrapbooking

[czytaj: skrapbuking]
1. metoda ozdabiania i tworzenia albumów ze zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi;
2. przedmiot wykonany lub ozdobiony metodą scrapbookingu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) metoda zdobienia stron albumów fotograficznych, rzadziej także kartek okolicznościowych, zaproszeń itp.; wykonywanie kolaży ze zdjęć i elementów ozdobnych;

Wiktionary

Scrapbooking – sztuka ręcznego tworzenia i dekorowania albumów ze zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi. Nazwa pochodzi od ang. scrapbook, oznaczającego taki album. Natomiast sam wyraz scrap oznacza skrawek.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W scrapbookingu nie ma określonych reguł, zasady tworzenia są dowolne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. scrapek

 przym. scrapbookingowy

Wiktionary


scrapbookingowy

scrapbooking [czytaj: skrapbukingowy]


SJP.pl


scrapek

[czytaj: skrapek] przedmiot lub element wykonany metodą scrapbookingu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. zdjęcie, kartka okolicznościowa, zaproszenie itp. wykonane metodą scrapbookingu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trochę wolnego czasu i znowu dziś zrobiłam scrapek z moim kocurkiem. (z Internetu)

 (1.1) Wykonanie dobrego scrapka zajmuje mi kilka wieczorów, a taki z gotowca można zrobić w godzinę. (z Internetu)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. scrapbooking

Wiktionary


scrapie

[czytaj: skrejpi]
1. choroba owiec o długim okresie inkubacji, powodująca m.in. zanik neuronów i zmiany gąbczaste w mózgu; encefalopatia gąbczasta owiec, kołowacizna;
2. cząsteczka białkowa wywołująca chorobę scrapie


SJP.pl

Trzęsawka (z ang. scrapie „ocierać się, drapać”; polskie nazwy: choroba kłusowa, kołowacizna) – pasażowalna encefalopatia gąbczasta owiec i kóz wywoływana przez priony, nieznany do niedawna patogen, wywołujący również podobną do trzęsawki chorobę u ludzi, zwaną kuru. Scrapie najprawdopodobniej nie może zostać przeniesiona bezpośrednio na człowieka, ale zaleca się unikanie kontaktu z tkankami i płynami ustrojowymi chorego zwierzęcia.

Wikipedia


scrapkowanie

[czytaj: skrapkowanie] ręczne ozdabianie i tworzenie albumów ze zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi


SJP.pl


scrapkowy

[czytaj: skrapkowy] związany z ręcznym ozdabianiem i tworzeniem albumów ze zdjęciami i pamiątkami rodzinnymi


SJP.pl


scratch

skrecz;
1. dźwięk powstający przez drapanie igłą gramofonową płyty winylowej przesuwanej w odpowiedni sposób dłonią;
2. dyscyplina kolarstwa torowego


SJP.pl

Scratch (z ang.), transl. skrecz – wyraz oznaczający „[za]drapać”, „[za]drasnąć”, „[za]rysować”, również „[za]drapanie”, „[za]draśnięcie”, „[za]rysowanie”); może odnosić się do każdego z poniższych pojęć:

  • scratch, skrecz – dźwięk powstający poprzez "drapanie" płyty winylowej igłą znajdującą się w gramofonie konsoli DJ-a.
  • scratch, skrecz (niepopr. „krecz”) – przerwanie rozgrywki tenisowej skutkującej wygraną przeciwnika, zwykle w wyniku kontuzji.
  • Scratch – jedna z dyscyplin kolarstwa torowego
  • Scratch – film dokumentalny z 2001 roku o scratchowaniu i kulturze hip-hopowej
  • Scratch – wizualny język programowania i serwis społecznościowy opracowany w Massachusetts Institute of Technology

Wikipedia


scratching

[czytaj: skraczing lub skreczing] tworzenie dźwięków poprzez przesuwanie palcami grającej płyty gramofonowej; skreczing


SJP.pl

Scratch (czyt. skrecz) - dźwięk powstający poprzez drapanie płyty winylowej igłą znajdującą się w gramofonie konsoli DJ-a. Płytę przesuwa się palcami, po półokręgu, do przodu i wstecz pod igłą. Wykorzystywany najczęściej w nagraniach muzyki z gatunku hip-hop oraz tanecznej muzyki elektronicznej, chociaż pojawia się również w innych gatunkach (jest ważnym elementem nu metalu).

Wikipedia


scratchować

[czytaj: skreczować] skreczować (częściej);
1. zrezygnować z udziału w jakiejś zabawie;
2. w tenisie ziemnym: poddać mecz bez walki


SJP.pl


screamo

[czytaj: skrimo] agresywna odmiana muzyki emo


SJP.pl

Screamo – gatunek muzyczny, agresywna odmiana emo, rozwijana od początku lat 90. XX wieku. Screamo często kojarzone jest z emo violence, ze względu na powiązania z muzyką power violence.

Charakterystyczny dla screamo jest krzyczany wokal (w niektórych przypadkach przeplatany melorecytacją), szybkie partie perkusji (często oparte na tzw. blastach) oraz przeszywające partie gitar, ale występują też akustyczne partie lub całe piosenki grane na minimalnym przesterze.

Wikipedia


screen

[czytaj: skrin] potocznie: zapis obrazu wyświetlanego na ekranie; zrzut ekranu, screenshot


SJP.pl

Zrzut ekranu (ang. screenshot) – zapis aktualnego obrazu wyświetlanego przez komputer, konsolę lub telefon, najczęściej do pliku graficznego.

Wikipedia


screening

[czytaj: skrining] badanie całej populacji przeprowadzane w celu wyłonienia osób, które mogą mieć jakąś chorobę; badanie przesiewowe; badanie przesiewowe, skrining, skryning


SJP.pl

Badanie przesiewowe, badanie skriningowe, skrining – profilaktyczne badanie przeprowadzane wśród osób niemających objawów danej choroby w celu jej wykrycia i wczesnego leczenia, co zapobiega poważnym następstwom tej choroby w przyszłości.

Badania przesiewowe wykonuje się w całej populacji lub tylko w grupach wysokiego ryzyka (dotyczy to, między innymi, profilaktyki cukrzycy i nowotworów piersi). Celem tych badań jest wykrycie choroby lub podatności na chorobę we wczesnej fazie i dzięki temu umożliwienie wczesnej interwencji, która zredukowałaby zarówno zapadalność, jak też ciężar choroby dla pacjenta. Często badanie przesiewowe umożliwia tylko postawienie wstępnej diagnozy, która musi być potwierdzona bardziej dokładnymi testami.

Wikipedia


screeningowy

screening [czytaj: skriningowy]; skryningowy


SJP.pl


screenować

[czytaj: skrinować] potocznie: robić zrzuty ekranu


SJP.pl


screenshot

[czytaj: skrinszot] zapis obrazu wyświetlanego na ekranie; zrzut ekranu, screen


SJP.pl

Zrzut ekranu (ang. screenshot) – zapis aktualnego obrazu wyświetlanego przez komputer, konsolę lub telefon, najczęściej do pliku graficznego.

Wikipedia


screenszot

[czytaj: skrinszot] rzadko: zapis obrazu wyświetlanego na ekranie; zrzut ekranu, screenshot, screen


SJP.pl


scribanne

[czytaj: skriban] komoda z szufladami i pulpitem do pisania; sekretarzyk, skryban


SJP.pl


script

[czytaj: skript] scenariusz filmowy lub telewizyjny; skrypt


SJP.pl


scriptor

[czytaj: skryptor] w średniowieczu: człowiek przepisujący księgi rękopiśmienne; skryptor


SJP.pl


scriptorium

[czytaj: skryptorium] skryptorium;
1. miejsce, w którym kopiowano księgi rękopiśmienne, najczęściej znajdujące się przy klasztorach lub w katedrach;
2. dawniej: przenośny pulpit z drewna z pochyłym, ruchomym blatem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zob. skryptorium.

Wiktionary

Skryptorium (łac. scriptorium od scribere „pisać”) – średniowieczna nazwa pulpitu do pisania i czytania oraz całości warsztatu pisarskiego. W klasztorach skryptoriami nazywano pomieszczenia, w których przepisywano ręcznie księgi. Zakonników zajmujących się rękopiśmiennictwem nazywano skryptorami lub skrybami. Z czasem powstały dzięki nim takie specjalizacje jak kaligrafia i iluminacja (miniatura).

Wikipedia


scroll

[czytaj: skrol] środowiskowo: rolka myszki komputerowej


SJP.pl

  • scrolling, czyli pasek przesuwania (ang. scrollbar)
    • także manipulacja paskiem przesuwania czy nawet jego ukazanie się
    • ang. scrolling oznacza: przewijanie, przewija (się), przesuwanie się, przesuwa; np. nagminny sposób wyświetlania listy płac na zakończenie filmu
  • ticker (od ang. to scroll, "zapisywać", "przewijać (się)" np. wskroś ekranu, czyli przewijać/maszerować tekst poziomo przezeń
  • składowa cześć nazw rozmaitego oprogramowania czy widżetów, które mają coś wspólnego z przewijaniem czy wyświetlaniem na ekranie przez przewijanie.
  • tradycyjnie ang. scroll (w liczbie pojedynczej) scrolls (w liczbie mnogiej) to "zwoje", rękopisy, czy nawet kroniki np. manuskrypty biblijne. Rękopisy z Qumran to Zwoje znad Morza Martwego.

Wikipedia


scrollować

[czytaj: skrolować] przewijać wyświetlaną zawartość na urządzeniu elektronicznym


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) neol. przewijać zawartość ekranu na urządzeniu elektronicznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Scrolluj ciszej, bo obudzisz pieseła!

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skrolować ndk.

 rzecz. scrollowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przewijać, skrolować

Wiktionary


scrub

1. [czytaj: skrub lub skrab] australijska odmiana buszu; skrub;
2. [czytaj: skrab] kosmetyk do peelingu ciała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kosmet. kosmetyk do peelingu ciała, zwykle zawierający grube ziarna

Wiktionary

Scrub, skrub – używany w literaturze polskiej termin, pochodzący od angielskiego słowa scrub oznaczającego zarośla, określający typ roślinności z dominacją ciernistych krzewów, charakterystyczny dla obszarów półpustynnych wewnątrz kontynentu australijskiego. Odpowiednik pojęcia busz.

Wikipedia


scs.

skrót od: staro-cerkiewno-słowiański


SJP.pl

Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański (scs. ⰔⰎⰑⰂⰡⰐⰠⰔⰍⰟ ⰧⰈⰟⰊⰍⰟ / словѣ́ньскъ ѩꙁꙑ́къ) – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).

Wikipedia


scsi

skrót od: Small Computer Systems Interface - ośmiobitowy interfejs równoległy do przesyłania danych między urządzeniami


SJP.pl


sct

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) = mot. urb. strefa czystego transportu

Wiktionary


scucito

określenie wykonawcze: rozrywając, dzieląc


SJP.pl


scud

[czytaj: skad] seria radzieckich rakiet balistycznych


SJP.pl

  • Scud – seria radzieckich rakiet balistycznych
    • R-11 (Scud-A) – radziecka rakieta balistyczna
    • R-11M (Scud-A) – radziecka rakieta balistyczna
    • R-17 (Scud-B) – radziecka rakieta balistyczna

Wikipedia


scudo

  • historyczne monety o tej nazwie – skud
  • nazwa monety bitej przez Zakon Maltański – scudo maltańskie
  • nazwa monety bitej w San Marino – scudo San Marino
  • Fiat Scudo – samochód dostawczy

Wikipedia


scudzoziemczać

przestarzale: wynaradawiać; scudzoziemszczać


SJP.pl


scudzoziemczały

przestarzale: wynaradawiać; scudzoziemszczać


SJP.pl


scudzoziemszczać

przestarzale: wynaradawiać; scudzoziemczać


SJP.pl


scudzołożyć

dawniej: zgrzeszyć cudzołóstwem


SJP.pl


scukrzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|scukrzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. scukrzać ndk.

 przym. cukierniczy, cukierkowy

 rzecz. cukier mrz., cukiernica ż., cukierniczka ż.

Wiktionary


scukrzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) proces krystalizacji cukrów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cukierniczka ż., cukiernica ż., cukier mrz., cukierkowość ż.

 przym. scukrzony, cukierkowy, cukierniczy

Wiktionary


scull

jednoosobowa łódź półwyścigowa; skul, skull


SJP.pl


sculps.

skrót od: sculpsit (z łaciny: wyrył, wyrzeźbił - wyraz umieszczony na sztychach, drzeworytach itp. przed nazwiskiem autora); sc.


SJP.pl


sculpsit

wyrył, wyrzeźbił; wyraz umieszczony na sztychach, drzeworytach itp. przed nazwiskiem autora


SJP.pl

Sculpsit, sculp., sc. (łac. wyrzeźbił, wyrytował) – formułka (wyrażenie lub skrót) stawiana czasami przez rytowników (autorów sztychów) i rzeźbiarzy w sygnaturze dzieła, obok własnego nazwiska.

W grafice reprodukcyjnej obok sculp. lub sc. funkcjonował też skrót inc. – incidit (łac. wyrył), zaś na oznaczenie malarza dzieła, według którego wykonano sztych używano skrótu pinx. – pinxit (łac. namalował) lub inv.invenit (łac. zaprojektował, skomponował), a rysownika del.delineavit (łac. narysował).

Wikipedia


scuppie

[czytaj: skapi] japs wrażliwy na problemy społeczne


SJP.pl


scyfomeduza

Meduza (Scyphozoa) – jedna z dwóch form morfologicznych parzydełkowców (Cnidaria), pierwotnie swobodnie pływająca, pelagiczna, z galaretowatym ciałem, zwykle w kształcie dzwonu lub parasola, zasadniczo rozmnażająca się płciowo. Nie występuje u koralowców (Anthozoa). Meduzy są drapieżne. Do chwytania zdobyczy i do obrony używają parzydełek. Drugą z form życiowych parzydełkowców jest polip.

Wikipedia


scyfryzować

zamienić dane w postaci analogowej na postać cyfrową, zwykle na zapis binarny; zdigitalizować, zdygitalizować, ucyfrowić


SJP.pl


scylaren

preparat farmaceutyczny wzmagający akcję mięśnia sercowego; scillaren


SJP.pl

Scylaren (ang. scillaren) – lek nasercowy otrzymywany z cebuli morskiej, zawierającej glikozydy o silnym działaniu pobudzającym pracę mięśnia sercowego (inotropowo dodatnim), z których najważniejszym jest scylaren. Poza bezpośrednim wpływem na akcję serca scylaren oddziałuje podobnie również na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego oraz macicy, a także moczopędnie na pracę nerek. Scylaren stosowany jest przy ostrej niewydolności układu krążenia. Często zastępuje się nim leki otrzymywane z naparstnicy – jest delikatniejszy w działaniu, które następuje znacznie szybciej po podaniu, choć jest krótkotrwałe. Scyalren nie jest kumulowany w organizmie.

Wikipedia


scylla

1. przylądek Cieśniny Messyńskiej;
2. w mit. grec. jeden z potworów czyhający na statki na skałach cieśniny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. potwór morski o kobiecej postaci i wężowych splotach, czyhający na marynarzy w Cieśninie Mesyńskiej;

 (1.2) mitgr. córka Nisosa, króla Megary; pomniejsza postać z mitów greckich;

 (1.3) geogr. przylądek na Sycylii, w Cieśninie Mesyńskiej;

 (1.4) astr. planetoida o numerze 155, z głównego pasa asteroid;

Wiktionary

Skylla, Scylla (gr. Σκύλλα Skýlla, Σκύλλη Skýllē; łac. Scylla) – w mitologii greckiej jeden z dwóch potworów morskich (drugim była Charybda) czyhających na żeglarzy po obu stronach cieśniny, lokalizowanej jako Cieśnina Mesyńska.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈst͡sɨlːa, AS: scy•la

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Skylla

 (1.2) Skylla

 (1.3) Skylla

Wiktionary


scyniczały

stać się cynikiem; scynicznieć


SJP.pl


scyniczeć

stać się cynikiem; scynicznieć


SJP.pl


scyniczniały

stać się cynicznym; scyniczeć


SJP.pl


scynicznieć

stać się cynicznym; scyniczeć


SJP.pl


scynk

jaszczurka z rodziny scynkowatych; śliga lekarska


SJP.pl

Scynkowate, scynki, śligi (Scincidae) – rodzina jaszczurek z nadrodziny Scincomorpha w rzędzie łuskonośnych (Squamata) obejmująca ponad 1700 gatunków.

Wikipedia


scynki

jaszczurka z rodziny scynkowatych; śliga lekarska


SJP.pl

Scynkowate, scynki, śligi (Scincidae) – rodzina jaszczurek z nadrodziny Scincomorpha w rzędzie łuskonośnych (Squamata) obejmująca ponad 1700 gatunków.

Wikipedia


scynkowate

rodzina jaszczurek obejmująca ponad 1500 gatunków; scynki, śligi


SJP.pl

Scynkowate, scynki, śligi (Scincidae) – rodzina jaszczurek z nadrodziny Scincomorpha w rzędzie łuskonośnych (Squamata) obejmująca ponad 1700 gatunków.

Wikipedia


scynkowaty

o cechach scynkowatych (rodzina jaszczurek)


SJP.pl


scynkowy

scynk


SJP.pl

Patrz:

scynk

scyntygraf

urządzenie do scyntygrafii; scyntylograf


SJP.pl

Scyntygrafia (również: scyntylografia) – obrazowa metoda diagnostyczna medycyny nuklearnej, polegająca na wprowadzeniu do organizmu środków chemicznych (najczęściej farmaceutyków) znakowanych radioizotopami, rejestracji ich rozpadu i graficznym przedstawieniu ich rozmieszczenia (topografii). Scyntygrafia umożliwia ocenę morfologiczną (położenie, wielkość, kształt, struktura) i funkcjonalną (klirens, przepływ, zdolność gromadzenia – np. w przypadku jodu w tarczycy) narządu.

Wikipedia


scyntygrafia

metoda badania narządów z użyciem substancji promieniotwórczej; scyntylografia, skenning


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. obrazowa metoda diagnostyczna polegająca na graficznym przedstawieniu rozpadu wprowadzonych do organizmu radioizotopów;

Wiktionary

Scyntygrafia (również: scyntylografia) – obrazowa metoda diagnostyczna medycyny nuklearnej, polegająca na wprowadzeniu do organizmu środków chemicznych (najczęściej farmaceutyków) znakowanych radioizotopami, rejestracji ich rozpadu i graficznym przedstawieniu ich rozmieszczenia (topografii). Scyntygrafia umożliwia ocenę morfologiczną (położenie, wielkość, kształt, struktura) i funkcjonalną (klirens, przepływ, zdolność gromadzenia – np. w przypadku jodu w tarczycy) narządu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Aby przyspieszyć eliminację radioznacznika z organizmu, po scyntygrafii zaleca się zwiększyć ilość przyjmowanych płynów.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) scyntylografia

Wiktionary


scyntygram

obraz uzyskany metodą scyntygrafii


SJP.pl

Scyntygrafia (również: scyntylografia) – obrazowa metoda diagnostyczna medycyny nuklearnej, polegająca na wprowadzeniu do organizmu środków chemicznych (najczęściej farmaceutyków) znakowanych radioizotopami, rejestracji ich rozpadu i graficznym przedstawieniu ich rozmieszczenia (topografii). Scyntygrafia umożliwia ocenę morfologiczną (położenie, wielkość, kształt, struktura) i funkcjonalną (klirens, przepływ, zdolność gromadzenia – np. w przypadku jodu w tarczycy) narządu.

Wikipedia


scyntylacja

1. zmiana położenia, jasności lub barwy gwiazdy wywoływana nieregularnymi drganiami atmosfery ziemskiej;
2. błysk pojawiający się w scyntylatorze w wyniku jego pobudzenia przez cząstkę promieniowania przenikliwego


SJP.pl

Wikipedia


scyntylacyjny

związany z scyntylacją


SJP.pl


scyntylator

1. substancja, w której przechodząca cząstka promieniowania przenikliwego powoduje krótkotrwały błysk światła;
2. urządzenie do wykrywania i analizy promieniowania przenikliwego wykorzystujące taką substancję


SJP.pl

Scyntylator – substancja emitująca światło pod wpływem promieniowania jonizującego.

Scyntylator pochłania energię promieniowania jonizującego (np. gamma, beta, promieniowanie neutronowe), a następnie emituje promieniowanie elektromagnetyczne o znacznie większej długości z zakresu ultrafioletu, światła widzialnego, a nawet podczerwieni.

Wikipedia


scyntylograf

urządzenie do scyntygrafii; scyntygraf


SJP.pl


scyntylografia

metoda badania narządów z użyciem substancji promieniotwórczej; scyntygrafia, skenning


SJP.pl


scypio

przydomek rodu patrycjuszy w antycznym Rzymie; Scypion


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) hist. imię|polski|m.

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) polski herb szlachecki;

Wiktionary

  • Scipio – przydomek rodu patrycjuszy w starożytnym Rzymie
  • Scipio – rodzaj wszy należący do rodziny Polyplacidae
  • Scypio – herb i rodzina szlachecka

Miejscowości w USA:

  • Scipio – jednostka osadnicza w stanie Indiana, w hrabstwie Jennings
  • Scipio – miejscowość w stanie Utah, w hrabstwie Millard
  • Scipio – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Cayuga

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Scypion

Wiktionary


scypion

1. członek rodu Scypionów;
2. nazwisko rodowe Scypiona Starszego, bohatera drugiej wojny punickiej;
3. nazwisko rodowe Scypiona Młodszego, bohatera trzeciej wojny punickiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Scypion – imię męskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie przydomek, wywodzi się od słowa scipio, -onis – "laska, buława" (otrzymywana przez viri triumphales i sojuszniczych władców). Imię częste w rodzie Korneliuszy.

Scypion imieniny obchodzi 4 września, jako wspomnienie bł. Scypiona Hieronima Brigéat de Lambert.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wraz z innymi wybitnymi postaciami Rzymu stworzył krąg Scypiona.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. scypionyks mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Scypio

Wiktionary


scypionowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Scypiona lub z nim związany


SJP.pl


scypuł

delikatnie owłosiony naskórek na porożu zwierzyny płowej; mech


SJP.pl

Scypuł – cienka, delikatna warstwa skórna pokryta drobną sierścią, która chroni poroże jeleniowatych w okresie ich corocznego wzrostu. Jest bogato unaczyniony i silnie unerwiony, dlatego przy obrażeniach poroża często krwawi. Gdy poroże w pełni się ukształtuje, scypuł obumiera i jest ścierany o pnie drzew, krzewy i gałęzie. W trakcie usuwania scypułu jeleniowate wyrządzają szkody w gospodarce leśnej, zdzierając korę drzew. Takie zachowanie nazywa się czemchaniem.

Wikipedia


scysja

konflikt, starcie, zatarg; konflikt, spór


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kłótnia, sprzeczka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈst͡sɨsʲja, AS: scysʹi ̯a

Wiktionary


scyta

mieszkaniec Scytii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. etn. członek indoeuropejskiego ludu rządzącego w starożytności częścią Ukrainy;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bo Stlawowie z Hunnami a Scyta z Bułgarem, • A z drugiej strony Med znów ze Scytą zmówiony…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈst͡sɨta, AS: scyta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Scytia ż., scytyjski mrz.

:: fż. Scytyjka ż.

 przym. scytyjski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Skołota

Wiktionary


scytia

tereny na północ od Morza Czarnego, zamieszkane przez Scytów; nazwa stosowana głównie przez pisarzy starożytnych, od I wieku n.e. używane określenie "Sarmacja"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) hist. kraina historyczna obejmująca część Ukrainy;

Wiktionary

Scytia (grec. Σκυϑἰα, łac. Scythia) – w starożytności grecka i rzymska nazwa części obszaru Eurazji zamieszkanej przez Scytów.

Regiony tradycyjnie uznawane za dawną Scytię to:

  • Kazachstan, południowa Rosja, wschodnia Ukraina
  • północny Kaukaz (w tym Azerbejdżan i Gruzja)
  • Ukraina, Białoruś i Polska aż do Oceanu Sarmackiego, obecnie znanego jako Bałtyk
  • Południowa Ukraina w dolnym biegu Dunaju i Bułgaria, znany także jako Scytia Mniejsza

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈst͡sɨtʲja, AS: scytʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Scyta mos., Scytyjka ż., scytyjski mrz.

 przym. scytyjski

Wiktionary


scytyjka

mieszkanka Scytii


SJP.pl


scytyjski

dotyczący Scytów, charakterystyczny dla Scytów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany ze Scytią lub Scytami, odnoszący się do Scytii lub Scytów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) hist. indoeuropejski język, używany przez plemięemiona Scytów;

Wiktionary

Wymowa:

IPA: st͡sɨˈtɨjsʲci, AS: scytyi ̯sʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Scyta mos., Scytyjka ż., Scytia ż.

Wiktionary


scyzor

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zgrub. od scyzoryk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na stole zobaczył duży otworzony scyzor i sznurek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. scyzoryk m.

:: zdrobn. scyzoryczek m.

Wiktionary


scyzoryczek

zdrobnienie od: scyzoryk


SJP.pl


scyzoryk

podręczny przedmiot składający się zazwyczaj ze składanego noża lub kilku noży, niekiedy również z innych narzędzi (np. śrubokrętu, nożyczek, otwieracza)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) składany, krótki nóż, z jednym lub kilkoma ostrzami;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. żart. o kimś, kto pochodzi z Kieleckiego

Wiktionary

Scyzoryk – rodzaj kieszonkowego noża ze składaną głownią, wyposażonego dodatkowo w składane narzędzia zamontowane w tej samej oprawie (np. śrubokręt, korkociąg, otwieracz do butelek czy konserw).

Najbardziej znanymi scyzorykami są tzw. szwajcarskie noże oficerskie (produkowane przez firmy Victorinox i Wenger). Scyzoryk często mylony jest z nożem składanym (tzw. folderem), który posiada jedynie składaną głownię (bez dodatkowych narzędzi).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: st͡sɨˈzɔrɨk, AS: scyzoryk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. scyzoryczek m.

:: zgrub. scyzor m.

Wiktionary


sczaić

potocznie:
1. zrozumieć coś; skumać, zajarzyć, skapować, załapać;
2. zastać kogoś podczas robienia przez niego czegoś złego lub wstydliwego; przyłapać, przydybać;
3. nagle zdać sobie z czegoś sprawę; zorientować się


SJP.pl


sczaniecki

nazwisko


SJP.pl


sczarniały

stać się czarnym lub ciemniejszym; sczernieć, poczarnieć, poczernieć


SJP.pl


sczarnieć

stać się czarnym lub ciemniejszym; sczernieć, poczarnieć, poczernieć


SJP.pl


sczechizować

poddać wpływom czeskim, rozszerzyć wpływy czeskie, nadać czemuś cechy typowo czeskie; sczeszczyć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. czechizować)

 (1.1) dokonany od|czechizować.

czasownik zwrotny dokonany sczechizować się (ndk. czechizować się)

 (2.1) dokonany od|czechizować się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Część wsi w ciągu stu lat sczechizowano.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czechizować ndk.

 rzecz. Czeszka ż., czeskość ż., czechizm mrz., Czech mos., Czechy lm nm., czechizowanie

 przysł. czesko

Wiktionary


sczepiać

łączyć razem jakieś przedmioty, zaczepiając jeden o drugi


SJP.pl


sczepić

złączyć


SJP.pl


sczepienie

złączyć


SJP.pl


sczerniały

stać się czarnym lub ciemniejszym; sczarnieć, poczarnieć, poczernieć


SJP.pl


sczernieć

stać się czarnym lub ciemniejszym; sczarnieć, poczarnieć, poczernieć


SJP.pl


sczesać

czasownik przechodni dokonany (ndk. sczesywać)

 (1.1) czesząc, usunąć

 (1.2) czesząc włosy, zgarnąć je w jedną stronę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Włosów miała także obfitość, upiętych nisko, sczesanych na policzki secesyjną modą.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czesać ndk., sczesywać ndk.

 rzecz. sczesanie n.

Wiktionary


sczesanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sczesać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czesać, sczesywać, sczesać dk.

Wiktionary


sczesywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. sczesać)

 (1.1) usuwać coś za pomocą szczotki lub grzebienia

 (1.2) czesząc włosy, przesuwać je w jedną stronę

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czesać, sczesać

 rzecz. sczesanie n., sczesywanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oczyszczać, sczyszczać, ścierać

Wiktionary


sczeszczyć

poddać wpływom czeskim, rozszerzyć wpływy czeskie, nadać czemuś cechy typowo czeskie; sczechizować


SJP.pl


sczeznąć

umrzeć, zginąć, zmarnieć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. czeznąć)

 (1.1) książk. ulec zmarnowaniu, wyniszczeniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sczeznięcie n., sczeźnięcie n.

 czas. szczeznąć, czeznąć ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przepaść, zginąć, zniknąć; daw. szczeznąć

Wiktionary


sczezły

taki, który stał się słabszy, mniejszy lub przestał istnieć


SJP.pl


sczytać

1. w edytorstwie: czytając, sprawdzić tekst z tekstem oryginalnym w celu zrobienia korekty;
2. rzadko: zniszczyć coś przez częste czytanie; zaczytać;
3. dawniej: przeczytać


SJP.pl


sczytywać

1. w edytorstwie: czytając, sprawdzać tekst z tekstem oryginalnym w celu zrobienia korekty;
2. rzadko: niszczyć coś przez częste czytanie; zaczytywać


SJP.pl


sd

Stronnictwo Demokratyczne


SJP.pl

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego

 (1.1) = polit. Stronnictwo Demokratyczne (partia polityczna);

 (1.2) = rel. Seminarium Duchowne

Wiktionary

SD, Sd, sd, czy .sd może być rozpatrywane jako akronim, skrót lub kod i oznaczać:

  • SD – stanowisko dowodzenia

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ɛz‿ˈdɛ, AS: ez‿de

Wiktionary


sde

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) = praw. system dozoru elektronicznego;

Wiktionary


śdfk

skrót od: Światowa Demokratyczna Federacja Kobiet


SJP.pl


sdk

skrót od: Spółdzielczy Dom Kultury


SJP.pl


sdkpil

Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy


SJP.pl


śdm

skrótowiec

 (1.1) = Światowe Dni Młodzieży;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W najbliższych dniach pani Paluch zajmie się sprawdzeniem organizacji noclegów młodzieży podróżującej na ŚDM.

Wiktionary


sdp

[czytaj: es-de-PE] skrót od: Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich


SJP.pl


sdpl

skrót od: Socjaldemokracja Polska - partia polityczna


SJP.pl

skrót

 (1.1) = Socjaldemokracja Polska

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɛz‿dɛ‿pɛ‿ˈːl, AS: ez‿de‿p•‿el

Wiktionary


sdprr

skrót od: Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji - rosyjska partia polityczna działająca w latach 1898-1918


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = polit. Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) RSDPR

Wiktionary


sdrp

skrót od: Socjaldemokracja Rzeczypospolitej Polskiej - polska partia polityczna


SJP.pl


sdrucciolando

[czytaj: zdruczjolando] określenie wykonawcze zbliżone do glissando; ześlizgując się


SJP.pl


sdz

skrót

 (1.1) = bibl. Księga Sędziów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˈsɛ̃ɲd͡ʑuf, AS: ḱśŋga sńʒ́uf

Wiktionary


śdza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. ścieżka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) śćdza

Wiktionary


se

zaimek zwrotny; *nieakcentowana forma celownika "se" potoczna, używana głównie w języku mówionym


SJP.pl

zaimek zwrotny

 (1.1) pot. sobie (nieakcentowane)

Wiktionary

  • Se – plemię tybetańskie.
  • Se – znak japońskich sylabariuszy
  • Se (sellenium) jest symbolem chemicznym pierwiastka selen.
  • .se to domena internetowa Szwecji.
  • SE (South-East) to kierunek południowo-wschodni na kompasie.
  • SE (Societas Europea) skrótowe określenie Europejskiej Spółki Akcyjnej. Zarazem obligatoryjny człon firmy tejże spółki.
  • SE (Second Edition) jedna z wersji systemu operacyjnego Microsoft Windows 98
  • SE (Sony Ericsson) firma produkująca urządzenia telekomunikacyjne

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Daj se z tym spokój.

 (1.1) Te opolskie dziołchy, wielkie paradnice // kazały se poszyć czerwone spódnice.

 (1.1) Spojrzeli se w oczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ, AS: se

Wiktionary


seaborg

[czytaj: s-iborg] sztucznie otrzymywany pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 106 i symbolu Sg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Sg i liczbie atomowej 106;

Wiktionary

Seaborg (Sg, łac. seaborgium), wcześniej unnilhexium (Unh) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego chemika Glenna T. Seaborga.

Znane jest 12 izotopów tego pierwiastka. Najbardziej stabilnym jest izotop 269Sg, który ma czas połowicznego zaniku ok. 5 minut.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma seaborg?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsʲibɔrk, AS: sʹibork

Wiktionary

Powiązane:

 przym. seaborgowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Sg; stara nazwa unnilhexium (Unh)

Wiktionary


seaborgowy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący seaborgu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seaborg mrz.

Wiktionary


seacik

zdrobnienie od: seat (samochód marki Seat)


SJP.pl


seagate

  • Seagate – przedsiębiorstwo produkujące nośniki danych
  • Seagate – jednostka osadnicza w stanie Karolina Północna, w hrabstwie New Hanover

Wikipedia


seamonkey

SeaMonkey – pakiet programów składający się z przeglądarki internetowej, klienta poczty, czytnika grup dyskusyjnych oraz edytora stron HTML.

Jest to kontynuacja pakietów Mozilla Application Suite 1.7.x jak i Netscape Navigator 7.x. Stworzony na bazie silnika Gecko.

Wikipedia


sean

Jan (stgr. Ἰωάννης od hebr. rdzenia יחנ – łaska) – imię męskie pochodzenia biblijnego. Po hebrajsku יוחנן (Johanan) oznacza „Jahwe jest łaskaw”. Według Ewangelii imię to nosił prorok Jan Chrzciciel oraz apostoł Jan Ewangelista. Zostało ono przejęte najpierw do greki, a potem do łaciny. Rozpowszechniło się we wszystkich krajach chrześcijańskich.

Wikipedia


seans

1. pokaz filmu w kinie
2. wywoływanie duchów
3. okres przeznaczony na pozowanie artyście


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pokaz filmu

 (1.2) spotkanie z uzdrowicielem, psychoanalitykiem itp.

 (1.3) indywidualny pokaz czegoś, np. umiejętności, mocy nadprzyrodzonych itp.

 (1.4) jednorazowe pozowanie artyście do portretu

Wiktionary

  • Seans – przedstawienie publiczne filmu w kinie lub zebranie poświęcone doświadczeniom spirytystycznym

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. seansik m.

Wiktionary


seansik

zdrobnienie od: seans


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od seans

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie seans, lecz tylko mały seansik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seans m.

Wiktionary


searle

[czytaj: serl] nazwisko


SJP.pl


seat

samochód marki Seat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

 (1.1) mot. hiszpański producent samochodów;

 (1.2) mot. marka samochodu produkowanego przez firmę SEAT (1.1)

Wiktionary

SEAT S.A. (Sociedad Española de Automóviles de Turismo) – hiszpańskie przedsiębiorstwo z branży motoryzacyjnej, które specjalizuje się w produkcji samochodów osobowych, zostało założone w 1950 roku. Przedsiębiorstwo jest własnością niemieckiego koncernu motoryzacyjnego Volkswagen AG.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Seat

 (1.2) Seat

Wiktionary


seato

skrót od: Southeast Asia Treaty Organization (Organizacja Paktu Południowo-Wschodniej Azji), międzynarodowa organizacja polityczno-militarna


SJP.pl


seattle

[czytaj: s-iATL] miasto w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w stanie Waszyngton, w Stanach Zjednoczonych;

Wiktionary

Seattle – największe miasto w stanie Waszyngton, ośrodek administracyjny hrabstwa King, położone pomiędzy zatoką Puget a jeziorem Washington, około 175 km na południe od granicy z Kanadą. W 2015 roku miasto liczyło 684 451 mieszkańców.

Miasto jest ważnym morskim i lotniczym portem towarowym i osobowym w handlu z państwami azjatyckimi. Zespół miejski Seattle-Everett-Tacoma liczy ponad 3,4 mln mieszkańców.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nazwa Seattle pochodzi od imienia indiańskiego wodza.

Wiktionary


seba

wydzielina gruczołów łojowych na skórze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) imię|polski|m. zgrub. Sebastian

 (1.2) pot. osiedlowy cwaniak, dres

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strzelmy se z Sebą selfiaka!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bastek mos., Sebastianowa ż., Sebastianek mos., Sebastian mos., Sebastiana ż.

 przym. Sebastianowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) Sebix

Wiktionary


sebacynowy

kwas sebacynowy - organiczny związek chemiczny, kwasy karboksylowy stosowany w przemyśle tworzyw sztucznych


SJP.pl


sebald

imię męskie


SJP.pl

  • Sebald (imię)
Osoby o imieniu Sebald
  • Sebald Beham (1500-1555) – grafik niemiecki
Osoby o nazwisku Sebald
  • Józef Sebald (1853-1931) – fotograf krakowski
  • W.G. Sebald (1944-2001) – pisarz niemiecki
Inne
  • St. Sebald – kościół św. Sebalda w Norymberdze

Wikipedia


sebastejon

świątynia poświęcona bogini Rzymu i cesarzowi, powstała w Afrodyzji w latach 20-60 n.e.


SJP.pl


sebastian

1. imię męskie;
2. pogardliwie: młody mężczyzna, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechujący się głupotą, prostactwem i roszczeniowością; sebastian, Sebiks (sebiks), Sebix (sebix), Seba (seba)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: Sebastiana

Wiktionary

  • Sebastian (imię)

Osoby:

  • Święty Sebastian
  • Sebastian I Aviz – król Portugalii (1557-1578)
  • Mihail Sebastian – pisarz rumuński
  • Sebastian Coe – biegacz średniodystansowy
  • Sebastian – duński muzyk ur. 1949
  • Sebastian – francuski muzyk i DJ ur. 1981
  • Sebastian – amerykański raper
  • Sebastian – krab, postać z filmu Disneya Mała Syrenka
  • Sebastian Pawlak – polski aktor

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) „Szkoła średnia to był koszmar” – wyznał Sebastian.

 (1.1) Kuzynka Sebastiana jest Greczynką.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈbastʲjãn, AS: sebastʹi ̯ãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sebastiana ż., Sebastianowa ż., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.

:: zdrobn. Bastek mos., Seba mos., Sebastianek mos.

 przym. Sebastianowy, sebastianowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Bastek, Seba, Sebastianek

Wiktionary


sebastiana

imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: Sebastian

Wiktionary

Sebastiana – forma żeńska imienia Sebastian. Patronką tego imienia jest św. Sebastiana z Heraklei (z Tracji).

Sebastiana imieniny obchodzi 16 września.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wybierzemy się z Sebastianą na przejażdżkę konną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sebastian mos., Bastek ż., Seba mos., Sebastianek mos., Sebastianowa ż., Sebastianowo n., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.

 przym. Sebastianowy, sebastianowski

Wiktionary


sebastianek

zdrobnienie od: Sebastian (imię męskie)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) pot. imię|polski|m. zdrobn. Sebastian

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Założymy Sebastiankowi te nowe buciki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sebastian mos., Bastek ż., Seba mos., Sebastiana ż., Sebastianowa ż., Sebastianowo n., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.

 przym. Sebastianowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Bastek, Seba, Sebastian

Wiktionary


sebastianiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sebastiany lub z nią związany


SJP.pl


sebastiankowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sebastianka lub z nim związany


SJP.pl


sebastianostwo

Sebastian z żoną; Sebastianowie


SJP.pl


sebastianowa

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) przest. żona Sebastiana

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B., W. lm. od: Sebastianowo

forma przymiotnika.

 (3.1) ż. lp. od: Sebastianowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kupując jajka u Sebastianowej, spotkałam się z Reginą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sebastian mos., Bastek ż., Seba mos., Sebastianek mos., Sebastiana ż., Sebastianowo n., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.

 przym. Sebastianowy

Wiktionary


sebastianowie

Sebastian z żoną; Sebastianostwo


SJP.pl


sebastianowo

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski;

Wiktionary

Sebastianowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wieś położona 4 km na południe od Książa Wielkopolskiego przy drodze powiatowej nr 4084 z Mchów do Charłubia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jadąc do Sebastianowa, przejeżdżaliśmy przez Feliksowo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Bastek mos., Sebastianowa ż., Sebastianek mos., Sebastian mos., Sebastiana ż., sebastianowianin mos., sebastianowianka ż.

 przym. sebastianowski, Sebastianowy

Wiktionary


sebastianowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Sebastianowa, związany z Sebastianowem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sebastian mos., Sebastiana ż., sebastianowianin mos., sebastianowianka ż., Sebastianowo ż.

 przym. Sebastianowy

Wiktionary


sebastianowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sebastiana lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. należący do Sebastiana

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ktoś ukradł Sebastianową kurtkę z szatni.

 (1.1) Duża gręplarnia sąsiadowała z Sebastianowym warsztatem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sebastian mos., Bastek mos., Seba mos., Sebastiana ż., Sebastianek mos., Sebastianowa ż., Sebastianowo n., Sebastianówna ż., Sebastianostwo lm m.

 przym. sebastianowski

Wiktionary


sebdak

ryba z rodziny skorpenowatych; sinik


SJP.pl


sebiks

pogardliwie: młody mężczyzna, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechujący się głupotą, prostactwem i roszczeniowością; Sebiks, Sebix (sebix), Seba (seba), Sebastian (sebastian)


SJP.pl


sebix

pogardliwie: młody mężczyzna, którego zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechujący się głupotą, prostactwem i roszczeniowością; Sebix, Sebiks (sebiks), Seba (seba), Sebastian (sebastian)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pot. osiedlowy cwaniak, dres

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Seba

Wiktionary


seblyc

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rozebrać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. seblekać się, seblec się, seblykać się

Wiktionary


sebring

samochód typu Chrysler Sebring


SJP.pl

  • Sebring – miasto w stanie Floryda w hrabstwie Highlands w USA
  • Sebring – wieś w stanie Ohio w hrabstwie Mahoning w USA
  • Sebring – samochód osobowy koncernu Chrysler
  • Sebring International Raceway – tor wyścigowy w Stanach Zjednoczonych
  • Jay Sebring – amerykański fryzjer

Wikipedia


sebrytka

jedna z najmniejszych ras kur, o różnobarwnym upierzeniu


SJP.pl

Wikipedia


sebum

wydzielina gruczołów łojowych na skórze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. wydzielina gruczołów łojowych na skórze;

Wiktionary

Łój skórny, sebum – wydzielina gruczołów łojowych skóry ssaków. Zapewnia miękkość skóry i włosów, zmniejsza parowanie wody, a jednocześnie zabezpiecza przed wilgocią. Jego głównym składnikiem są estry cholesterolu i kwasów tłuszczowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nadmiar sebum powoduje przetłuszczanie się włosów.

 (1.1) Baza pod cienie do powiek matuje i wygładza skórę, absorbuje sebum.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛbũm, AS: sebũm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łój

Wiktionary


sebuś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|m. zdrobn. Sebastian

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zmarł na zapalenie płuc, podobnie jak Sebuś.

 (1.1) A jak za wcześnie kopnę w kalendarz, to obiecaj, że zawsze się będziesz radziła Sebusia.

 (1.1) Doktor powiedział, że możemy zrobić Sebusiowi operację już w wieku 3,5 lub 4- latek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛbuɕ, AS: sebuś

Wiktionary


sec

[czytaj: sek] o trunku, głównie winie: wytrawny; dry


SJP.pl

symbol

 (1.1) = mat. secans

Wiktionary

  • sec – skrót funkcji trygonometrycznej sekans
  • Sec – rodzaj szampana

Zobacz też:

  • SEC
  • Seč
  • Seck
  • Vellereille-le-Sec

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɛkãw̃s, AS: sekãũ̯s

Wiktionary


secam

[czytaj: sekam] francuski system telewizji kolorowej; Secam


SJP.pl


secans

jedna z funkcji trygonometrycznych; sekans


SJP.pl

Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.

Wikipedia


secco

[czytaj: sekko]
1. określenie wykonawcze: sucho, oschle;
2. o winie: wytrawne


SJP.pl


secemin

wieś w Polsce


SJP.pl

Secemin – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Secemin. Siedziba gminy Secemin. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską przed 1370 rokiem, zdegradowany w 1869 roku.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.

Wikipedia


secemiński

przymiotnik od: Secemin


SJP.pl


secernozaur

rodzaj dinozaura z rodziny hadrozaurów


SJP.pl

Secernozaur (Secernosaurus) – rodzaj ornitopoda z rodziny hadrozaurów (Hadrosauridae) żyjącego w późnej kredzie na terenie Ameryki Południowej. Został opisany przez Michaela Bretta-Surmana w 1979 roku w oparciu o niekompletny szkielet (FMNH P13426) obejmujący fragmentaryczną puszkę mózgową, kilka kręgów ogonowych, dwie kości biodrowe, kość przedłonową oraz strzałkową pochodzące z datowanych na cenoman-koniak osadów formacji Bajo Barreal w prowincji Chubut w Argentynie. Holotyp został zebrany w 1923 roku przez J.B. Abbotta dla Muzeum Historii Naturalnej w Chicago. Według analizy Hornera, Weishampela i Forster z 2004 roku Secernosaurus jest bazalnym przedstawicielem hadrozaurów nienależącym do grupy Euhadrosauria. W 2010 roku Prieto-Márquez i Salinas zsynonimizowali z Secernosaurus koerneri gatunek Kritosaurus australis, wskazując na kombinację cech kości biodrowej i łonowej niewystępującą u innych taksonów. Według analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez autorów Secernosaurus należy do kladu Kritosaurus-Gryposaurus wewnątrz Saurolophinae, a jego taksonem siostrzanym jest argentyński gatunek Willinakaqe salitralensis.

Wikipedia


secesja

1. wystąpienie ze związku, ugrupowania;
2. styl panujący w sztuce, charakteryzujący się zamiłowaniem do stylizacji, swobodnej kompozycji, falistych, płynnych linii i asymetrii;
3. okres historyczny w dziejach USA, zapoczątkowany w 1860 r. wystąpieniem z Unii 11 stanów południowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) polit. oddzielenie się, wyodrębnienie się nowej frakcji politycznej, nowego bytu państwowego;

 (1.2) szt. hist. jeden ze stylów w sztuce i kulturze przełomu XIX i XX wieku, przybierający wiele form, a będący wyrazem odejścia od tradycyjnych i akademickich kanonów artystycznych, charakteryzujący się zamiłowaniem do stylizacji, swobodnej kompozycji, giętkich i płynnych linii i asymetrii;

Wiktionary

  • secesja – odłączenie się, zerwanie z czymś, wyodrębnienie się nowego państwa bez upadku dotychczasowego
  • secesja – styl w sztuce i kulturze przełomu XIX i XX wieku
  • secesja – kierunek w architekturze
  • Secesja – pismo literackie
  • Secesja – nazwa grupy inteligencji warszawskiej

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Secesja jest stylem, który podniósł rolę sztuki użytkowej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. secesjonista m., secesjonistka ż., secesjonizm m., secesyjność ż., secesjonowanie n.

 czas. secesjonować ndk.

 przym. secesyjny

 przysł. secesyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) art nouveau

Wiktionary


secesje

1. wystąpienie ze związku, ugrupowania;
2. styl panujący w sztuce, charakteryzujący się zamiłowaniem do stylizacji, swobodnej kompozycji, falistych, płynnych linii i asymetrii;
3. okres historyczny w dziejach USA, zapoczątkowany w 1860 r. wystąpieniem z Unii 11 stanów południowych


SJP.pl


secesjonistka

secesjonista


SJP.pl

Patrz:

secesjonista

secesjonistyczny

secesjonizm


SJP.pl

Patrz:

secesjonizm

secesjonizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. postawa polegająca na dążeniu do oddzielenia się danego regionu od reszty kraju w celu utworzenia samodzielnego państwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. secesjonista m., secesjonistka ż., secesja ż., secesyjność ż.

 przym. secesjonistyczny, secesyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) separatyzm

Wiktionary


secesyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest secesyjne; cecha tych, którzy są secesyjni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. secesja ż., secesjonista m., secesjonistka ż., secesjonizm m., secesjonowanie n.

 czas. secesjonować ndk.

 przym. secesyjny

 przysł. secesyjnie

Wiktionary


secesyjny

secesja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z secesją, dotyczący secesji

 (1.2) szt. stworzony w stylu secesji

Wiktionary

Patrz:

secesja

Wymowa:

IPA: ˌsɛt͡sɛˈsɨjnɨ, AS: secesyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. secesja ż., secesjonista m., secesjonizm mrz., secesyjność ż.

Wiktionary


sechloński

suska sechlońska – odmiana handlowa suszonych owoców śliwy domowej


SJP.pl


secik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od set

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. set m.

Wiktionary


secina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) daw. rzad. sto sztuk czegoś

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) setka

Wiktionary


second-hand

[czytaj: sekyndhend] secondhand, second hand;
1. sprzedaż rzeczy używanych, np. samochodów, ubrań itp.;
2. punkt takiej sprzedaży


SJP.pl


secondhand

[czytaj: sekyndhend] second hand, second-hand;
1. sprzedaż rzeczy używanych, np. samochodów, ubrań itp.;
2. punkt takiej sprzedaży


SJP.pl


secondhandowy

secondhand, second-hand, second hand [czytaj: sekend handowy]


SJP.pl


secondo

[czytaj: sekondo] uwaga dotycząca utworów fortepianowych na cztery ręce, informująca, iż grający z lewej strony powinien wykonywać partię niższą, basową


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) muz. uwaga dotycząca utworów fortepianowych na cztery ręce, informująca, iż grający z lewej strony powinien wykonywać partię niższą, basową

Wiktionary


secundo

[czytaj: sekundo] po drugie


SJP.pl


securit

szkło przeciwodpryskowe, które po stłuczeniu nie daje odłamków; sekuryt


SJP.pl


security

[czytaj: sekjuriti]
1. ochrona ludzi lub mienia;
2. w informatyce: ochrona danych w Internecie


SJP.pl


secyminek

Secyminek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie nowodworskim, w gminie Leoncin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.

Wikipedia


sęczek

z botaniki: ślad po gałązce


SJP.pl


sęczkowaty

1. przypominający kształtem sęczek, podobny do sęczka;
2. mający wiele sęczków


SJP.pl


sęczkowo

2 miejscowości w Polsce:

  • Sęczkowo – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. radziejowskim, w gminie Osięciny
  • Sęczkowo – osada w woj. zachodniopomorskim, w pow. sławieńskim, w gminie Malechowo

Wikipedia


sęczkowski

nazwisko


SJP.pl


sęczyna

ślad na powierzchni deski po wypadłym lub spiłowanym sęku


SJP.pl


sed

1. [czytaj: zed] skrót niemieckiego Sozialistische Einheitspartei Deutschlands - Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec, partia sprawująca władzę w NRD w latach 1949-1989;
2. [czytaj: sed] rodzaj wyświetlacza


SJP.pl

  • SED – partia komunistyczna w Niemieckiej Republice Demokratycznej pod nazwą Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec
  • sed – program komputerowy przetwarzający pliki tekstowe
  • sed – święto w starożytnym Egipcie
  • Surface-conduction Electron-emitter Display – technologia wyświetlania obrazu w kineskopie

Wikipedia


sedacja

stan głębokiego uspokojenia wywołany obniżeniem aktywności układu nerwowego za pomocą środków farmakologicznych


SJP.pl

Sedacja (uspokojenie) – obniżenie aktywności ośrodkowego układu nerwowego za pomocą środków farmakologicznych bez wyłączenia świadomości (możliwe jest jednak częściowe jej ograniczenie). Dochodzi wówczas do tak zwanego efektu sedatywnego polegającego na zmniejszeniu napięcia i niepokoju, często w połączeniu z sennością.

Wikipedia


sedacyjny

sedacja


SJP.pl

Patrz:

sedacja

sedan

rodzaj nadwozia samochodowego z wyraźnie wydzielonymi przedziałami: silnikowym, osobowym i bagażowym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miejscowość we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Ardeny;

Wiktionary

  • sedan – rodzaj zamkniętego nadwozia samochodu osobowego
  • Sedan – test nuklearny dokonany na poligonie w Nevadzie w 1962 roku
  • Sedan – krater w USA, w stanie Nevada

Miasta:

  • Sedan – we Francji
  • Sedan – w USA, w stanie Kansas, w hrabstwie Chautauqua
  • Sedan – w USA, w stanie Minnesota, w hrabstwie Pope
  • Sedan – jednostka osadnicza w USA, w stanie Montana, w hrabstwie Gallatin
  • gmina Sedan – gmina w Ustanie Kansas, w hrabstwie Chautauqua

Wikipedia

Powiązane:

 przym. sedański

Wiktionary


sedańczyk

mieszkaniec Sedanu (miasta we Francji)


SJP.pl


sedanka

mieszkanka Sedanu (miasta we Francji)


SJP.pl


sędańsk

Sędańsk (Sedańsk, niem. Seedanzig) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno.

Niewielka wieś leżąca przy północnym krańcu Jeziora Sędańskiego, ok. 3 km na południowy zachód od Szczytna. Dojazd wyłącznie drogą gruntową, przedłużeniem ul. Partyzantów. Tereny wokół wsi nieco podmokłe.W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie olsztyńskim.

Wikipedia


sedański

przymiotnik od: Sedan


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sedanem, dotyczący Sedanu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po klęsce sedańskiej 4 września wybuchło w Paryżu powstanie ludowe, które obaliło monarchię i powołało do życia III Republikę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sedan mrz.

Wiktionary


sedativa

środki uspokajające, uśmierzające, kojące


SJP.pl

Sedativa – polski zespół grający muzykę dub/reggae. Założony w 2000 roku w Warszawie, jako dwuosobowy elektroniczny projekt Ramiego Al Ali (instrumenty klawiszowe) oraz Ignaca (groovebox). Nazwa pochodzi od sedativa (z łac. leki uspokajające).

Wikipedia


sedatywny

uspokajający, uśmierzający


SJP.pl


sędek

nazwisko


SJP.pl

  • Sędek – staropolskie zdrobnienie od imion takich, jak Sędowin, Sędzimir, Sędomir, Sędzisław, Sędosław, Sędziwoj, Sędowoj, Sędźwoj, Sędziwuj

Wikipedia


sedenion

rodzina liczb hiperzespolonych


SJP.pl


sedentacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) proces osadzania się warstw organicznych i mineralnych na skutek różnych procesów

Wiktionary


sedentarny

1. osiadły na dnie lub na przedmiotach znajdujących się pod wodą;
2. przestarzale, np. o trybie życia człowieka: osiadły, pozbawiony ruchu


SJP.pl


seder

u judaistów: wieczerza obrzędowa spożywana w pierwsze dwa dni święta Paschy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) żyd. uroczysta wieczerza paschalna;

 (1.2) żyd. każda z 54 części Tory

Wiktionary

Seder (hebr. ‏סדר‎) – w judaizmie pierwszy wieczór święta Paschy; w diasporze pierwsze dwa wieczory są zwane Wieczorem sederowym. Spożywa się wtedy tradycyjną wieczerzę, w której przeważnie uczestniczy bliższa i dalsza rodzina z dziadkami, ciotkami, wujami i kuzynami, a także zaproszeni goście. Posiłek ten wzorowany jest na urządzanych przez zgromadzenia rodzinne w Świątyni Jerozolimskiej dla spożycia ofiarnego baranka paschalnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Stół nakryty do sederu przedstawiał się dosyć skromnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sederowy

 przym. sederowy

Wiktionary


sederowy

seder


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z sederem, dotyczący sederu

Wiktionary

Patrz:

seder

Przykłady

 (1.1) Tegoż dnia, w wigilję nocy sederowej, Abram nie zaznawał spokoju.

 (1.1) W aptekach pojawiły się pigułki „mojżeszówki” o smaku gorzkich ziół sederowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seder mrz.

Wiktionary


sedes

muszla klozetowa wraz z deską i pokrywą; sama muszla klozetowa lub sama deska


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muszla klozetowa razem z pokrywą lub bez niej

Wiktionary

  • deska sedesowa – plastikowa lub drewniana obręcz z podnoszoną klapą, nakładana na muszlę klozetową
  • muszla klozetowa – element wyposażenia ubikacji, służący do defekacji, mikcji w pozycji siedzącej, bądź stojącej
  • Sedes (zespół muzyczny) – polski zespół punkowy
  • Sedes Muzgó – Live – wspólny album zespołów: Sedes i Defekt Muzgó nagrany podczas koncertów w 1992
  • Sedes (przystanek kolejowy) – przystanek kolei wąskotorowej FEVE w Narón, w Galicji, w Hiszpanii

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przed wejściem na teren łaźni stał szereg toalet publicznych, zwanych vespasianae, których widoczne do dziś marmurowe sedesy należą do najstarszych w Europie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛdɛs, AS: sedes

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sedesowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) klozet; wulg. kibel

Wiktionary


sedesowy

przymiotnik od: sedes


SJP.pl


sedewakantysta

zwolennik nurtu teologicznego, według którego wszyscy papieże wybrani po Piusie XII są antypapieżami


SJP.pl

Sedewakantyzm (od łac. sede vacante – „przy nieobsadzonej stolicy” lub „przy pustym tronie”) – hipoteza teologiczna, według której wszystkie osoby, które zasiadają na tronie papieskim od czasu śmierci Piusa XII w 1958 roku, są antypapieżami. Istnieją także nieco starsze sedewakantystyczne opinie teologiczne, sięgające XIX wieku.

Wikipedia


sedewakantystka

sedewakantysta


SJP.pl

Patrz:

sedewakantysta

sedewakantyzm

nurt teologiczny, według którego wszyscy papieże wybrani po Piusie XII są antypapieżami


SJP.pl

Sedewakantyzm (od łac. sede vacante – „przy nieobsadzonej stolicy” lub „przy pustym tronie”) – hipoteza teologiczna, według której wszystkie osoby, które zasiadają na tronie papieskim od czasu śmierci Piusa XII w 1958 roku, są antypapieżami. Istnieją także nieco starsze sedewakantystyczne opinie teologiczne, sięgające XIX wieku.

Wikipedia


sedgwick

Miejscowości w USA:

  • Sedgwick – miejscowość w stanie Arkansas, w hrabstwie Lawrence
  • Sedgwick – miejscowość w stanie Kolorado, w hrabstwie Sedgwick
  • Sedgwick – miasto w stanie Kansas, w hrabstwie Sedgwick
  • Sedgwick – miasto w stanie Maine, w hrabstwie Hancock

Wikipedia


sedici

[czytaj: SEdiczi] samochód typu Fiat Sedici


SJP.pl


sediswakancja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. stan lub okres w którym stolica biskupia (w tym papieska) pozostaje nieobsadzony;

Wiktionary

Sede vacante (od łac. sedes vacans – „nieobsadzona stolica” lub „pusty tron”; forma sede vacante to ablativus absolutus i znaczy: „przy nieobsadzonej stolicy”; pokr. sedis vacantia – „stan nieobsadzenia stolicy”) – w Kościele katolickim termin określający okres, w którym stolica biskupia jest nieobsadzona.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) sediwakancja

Wiktionary


sedlaczek

nazwisko


SJP.pl


sedlak

nazwisko


SJP.pl

Sedlák, Sedlak:

  • Borek Sedlák
  • Nikola Sedlak
  • Tomáš Sedlák
  • Włodzimierz Sedlak

Wikipedia


sednik

środkowiec dwuostrzowy przystosowany do wiercenia w drewnie otworów płytkich o gładkich ściankach


SJP.pl


sedno

najważniejsza, zasadnicza część jakiejś sprawy lub jakiegoś zagadnienia; istota, esencja, jądro


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. istota czegoś

 (1.2) otarcie na skórze konia od siodła

Wiktionary

XX Cz. 1 (XX część pierwsza) – płyta zespołu Voo Voo, która nazwą nawiązująca do dwudziestolecia działalności zespołu przypadającego w roku wydania. Mimo statusu płyty jubileuszowej, wydana w roku 2005 płyta zawiera wyłącznie utwory premierowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Swoim pytaniem dziennikarz trafił w sedno sprawy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛdnɔ, AS: sedno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) istota

Wiktionary


sędów

2 miejscowości w Polsce:

  • Sędów – wieś w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Białaczów
  • Sędów – wieś w woj. łódzkim, w pow. poddębickim, w gminie Wartkowice

Wikipedia


sędowo

Sędowo (niem. Königstreu) – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Dąbrowa.

Wikipedia


sędraszyce

Sędraszyce – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Cieszków.

Wikipedia


sędrowicz

nazwisko


SJP.pl


sędrowo

Sędrowo (niem. Sendrowen, w latach 1938-1945 Treudorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Wielbark. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wikipedia


sędrowski

nazwisko


SJP.pl


sedymentacja

opadanie na dno naczynia cząstek substancji stałej w cieczy pod wpływem siły ciężkości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) chem. med. osadzanie się na dnie naczynia cząstek ciała stałego rozproszonego w cieczy

 (1.2) geol. opadanie materiału mineralnego lub szczątków organicznych prowadzące do powstania osadów

Wiktionary

Sedymentacja (łac. sedimentum = osad) – ogólne określenie procesu fizycznego opadania cząstek (w kierunku działającej siły, np. grawitacji) w mieszaninie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Wraz z wiekiem następuje sukcesywne wypłycanie i w pewnym momencie zaczyna przeważać sedentacja, która na obszarach torfowisk całkowicie eliminuje sedymentację.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sedyment m., sedymentologia ż.

 czas. sedymentować ndk.

 przym. sedymentacyjny

Wiktionary


sedymentacyjny

związany z sedymentacją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z sedymentacją, dotyczący sedymentacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wapienie te zawierają także charakterystyczne struktury sedymentacyjne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛdɨ̃mɛ̃ntaˈt͡sɨjnɨ, AS: sedỹmẽntacyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sedymentacja ż.

Wiktionary


sedymentolog

geolog badający skały osadowe


SJP.pl


sedymentologia

dziedzina nauki zajmująca się powstawaniem skał osadowych


SJP.pl

Sedymentologia to nauka o powstawaniu skał osadowych lub inaczej nauka zajmującą się procesami kształtowania, transportu i depozycji (sedymentacji) materiału. Uznawana jest za część nauk geologicznych lub geograficznych.

Zgodnie z zasadą uniformitaryzmu badania sedymentologiczne współczesnych osadów znajdują zastosowanie w interpretacji historii geologicznej, czyli środowiska powstawania i późniejszych przemian skał osadowych i zawartych w nich struktur. Zasada pierwotnego poziomego ułożenia warstw zakłada, że osady są deponowane zgodnie z kątem naturalnego zsypu i najczęściej tworzą poziome lub połogie powierzchnie. Zasada poziomej ciągłości podaje, że warstwy osadów pierwotnie rozciągają się w każdym kierunku, chyba że są ograniczone poprzez jakiś przedmiot, ukształtowanie terenu lub materiał nie może być dalej transportowany w wyniku stopniowej utraty energii środowiska transportu.

Wikipedia


sedymentowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sedymentować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sedymentować ndk.

Wiktionary


sędzia

1. osoba wydająca sąd;
2. funkcjonariusz publiczny uprawniony do orzekania w sprawach należących do właściwości sądów i trybunałów, na zasadach niezawisłości i bezstronności;
3. osoba uprawniona do prowadzenia i oceniania zawodów sportowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) praw. osoba, która wydaje wyroki w sądzie;

 (1.2) sport. osoba, która pilnuje przestrzegania przepisów w zawodach sportowych

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) praw. kobieta, która wydaje wyroki w sądzie

 (2.2) sport. kobieta, która pilnuje przestrzegania przepisów w zawodach sportowych

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten sędzia sądzi w sądzie rodzinnym od dwóch lat.

 (1.2) Sędzia ukarał zawodnika za brutalny faul żółtą kartką.

 (2.1) Otrzymałam od pani sędzi jasną odpowiedź: P. zeznała, że była w sekcie, ale już nie jest.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃ɲd͡ʑa, AS: sńʒ́a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. neosędzia mos., sąd m., sędziostwo nmos., sędzina ż., osąd m., sądzenie n., zasądzenie n., osądzenie n., sędziowanie n., sądownictwo n.

 czas. sądzić ndk., zasądzić dk., osądzić dk., sędziować ndk.

 przym. sędziowski, sądowy, sądowniczy, neosędziowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) arbiter

 (2.1) sędzina

 (2.2) sędzina

Wiktionary


sędziak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Jerzy Sędziak – polski samorządowiec i działacz partyjny
  • Magdalena Sędziak – polska pięcioboistka nowoczesna
  • Stanisław Sędziak – polski wojskowy, cichociemny

Wikipedia


sędzice

3 miejscowości w Polsce:

  • Sędzice – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. trzebnickim, w gminie Zawonia
  • Sędzice – wieś w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Wróblew
    • Sędzice – stacja kolejowa w ww. wsi
  • Sędzice – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Biskupiec

Wikipedia


sędziejowice

nazwa dwóch wsi w Polsce


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Sędziejowice – wieś w woj. łódzkim, w pow. łaskim, w gminie Sędziejowice
  • Sędziejowice – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Chmielnik

Wikipedia


sędziejowicki

przymiotnik od: Sędziejowice


SJP.pl


sędzimierz

imię męskie


SJP.pl

Sędzimierz (niem. Neugericht) – nieoficjalna osada wsi Walim, w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Walim.

Od 1957 w granicach Walimia.

Wikipedia


sędzimir

imię męskie


SJP.pl

Sędzimir, Sędomir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Sędzi- („sądzić”) oraz członu -mir („pokój, spokój, dobro”). Być może oznaczało „ten, komu sądzone jest życie w pokoju”. Od tego imienia, występującego w całej Słowiańszczyźnie (por. czes., rus. i serbsko-chor. Sudomir) pochodzi nazwa miasta Sandomierz.

Wikipedia


sędzimira

imię żeńskie


SJP.pl


sędzimirostwo

Sędzimir z żoną; Sędzimirowie


SJP.pl


sędzimirowice

Sędzimirowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego; wcześniej do województwa poznańskiego i powiatu kaliskiego.

Wikipedia


sędzimirowie

Sędzimir z żoną; Sędzimirostwo


SJP.pl


sędzimirowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sędzimira lub z nim związany


SJP.pl


sędzina

1. potocznie: kobieta sędzia;
2. przestarzale: żona sędziego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. kobieta, która wydaje wyroki w sądzie

 (1.2) przest. żona sędziego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wystudiowany szloch powódki ani przez chwilę nie zwiódł doświadczonej sędziny.

 (1.1) Na mojej sprawie rozwodowej czułem się jak jakiś najgorszy element aspołeczny. Sędzina mnie pyta, czy piłka nożna jest dla mnie ważniejsza niż moja żona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃ɲˈd͡ʑĩna, AS: sẽńʒ́ĩna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sąd mrz., sędziostwo n., osąd mrz.

:: fm. sędzia mos.

 czas. sądzić, zasądzić, sędziować

 przym. sędziowski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. sędzia

Wiktionary


sędziniec

Sędziniec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Wysoka. Wchodzi w skład sołectwa Bądecz.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Wikipedia


sędzinko

Sędzinko (niem. Klein Lintze) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki.

Wikipedia


sędziostwo

sędzia z żoną


SJP.pl


sędziować

czasownik niedokonany

 (1.1) praw. pełnić funkcję sędziego w sądzie

 (1.2) sport. być sędzią na zawodach sportowych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sędzia m., sąd m., sądzenie n., sędzina ż., sądownictwo n.

 przym. sędziowski

 czas. sądzić

Wiktionary


sędziowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący sędziego lub kolegium orzekającego, związany z sędzią lub kolegium orzekającym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta droga obrony jest mało skuteczna, jednak czasami pozwala wzbudzić współczucie w członkach składu sędziowskiego lub u przysięgłych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. neosędzia mos., sąd mrz., sędzia mos., sędziostwo nmos., sędzina ż., osąd mrz., sądzenie n., zasądzenie n., osądzenie n., sędziowanie n., sądownictwo n.

 czas. sądzić ndk., zasądzić dk., osądzić dk., sędziować ndk.

 przym. sądowy, sądowniczy

Wiktionary


sędzioł

ptak z rodziny trogonów, zamieszkujący Amerykę Południową, podzwrotnikową Afrykę i Indochiny


SJP.pl


sędziszów

miasto w Polsce


SJP.pl

Sędziszów – miasto w woj. świętokrzyskim, w powiecie jędrzejowskim, nad Mierzawą. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Sędziszów. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.

W mieście swoją siedzibę ma od 1974 roku Fabryka Kotłów Sefako, produkująca kotły energetyczne. Zajmuje teren sędziszowskiej podstrefy Specjalnej Strefy Ekonomicznej „Starachowice”.

Wikipedia


sędziszowianin

mieszkaniec Sędziszowa lub Sędziszowa Małopolskiego (miast w Polsce)


SJP.pl


sędziszowianka

mieszkanka Sędziszowa lub Sędziszowa Małopolskiego (miast w Polsce)


SJP.pl


sędziszowice

Sędziszowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Bejsce.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


sędziszowski

przymiotnik od: Sędziszowa, Sędziszów, Sędziszów Małopolski


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sędziszowem, dotyczący Sędziszowa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sędziszów mrz.

Wiktionary


sędzisław

imię męskie


SJP.pl

  • Sędzisław – staropolskie imię męskie
  • Sędzisław – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kamiennogórskim, w gminie Marciszów
  • Sędzisław – stacja kolejowa w Sędzisławiu.

Wikipedia


sędzisława

imię żeńskie


SJP.pl

Sędzisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z członu Sędzi- („sądzić”) oraz członu -sława („sława”). Być może oznaczało „ta, której sądzona jest sława”. Imię wystąpiło w średniowiecznych dokumentach w 1250 r., a w męskiej formie w 1211.

Wikipedia


sędzisławiny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sędzisławy lub z nią związany


SJP.pl


sędzisławostwo

Sędzisław z żoną; Sędzisławowie


SJP.pl


sędzisławowie

Sędzisław z żoną; Sędzisławostwo


SJP.pl


sędzisławowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sędzisława lub z nim związany


SJP.pl


sędziunio

ekspresywnie: sędzia


SJP.pl


sędziwiej

stopień wyższy od przysłówka: sędziwie


SJP.pl


sędziwoj

imię męskie


SJP.pl

  • Sędziwoj – imię męskie
  • Sędziwoj – powieść Józefa Bohdana Dziekońskiego
  • Sędziwoj z Czechła – polski kartograf urodzony w XV wieku.

Wikipedia


sędziwojewo

Sędziwojewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Września.

Wieś szlachecka, własność wojewody płockiego Piotra Potulickiego, około 1580 roku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia


sędziwojostwo

Sędziwój z żoną; Sędziwojowie


SJP.pl


sędziwojowie

imię męskie


SJP.pl


sędziwojowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sędziwoja lub z nim związany


SJP.pl


sędziwszy

stopień wyższy od przymiotnika: sędziwy


SJP.pl


sędziwy

bardzo stary


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bardzo stary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niech zawsze należytą ma cześć wiek sędziwy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃ɲˈd͡ʑivɨ, AS: sẽńʒ́ivy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sędziwość ż.

 przysł. sędziwie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) leciwy, wiekowy; książk. matuzalemowy

Wiktionary


sędłak

nazwisko


SJP.pl


seeder

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) inform. osoba wysyłająca dane, torrenty

Wiktionary


seedować

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) środ. udostępniać pobrane pliki w społecznościach torrentowych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakakolwiek zmiana w ścieżce udostępniania, włącznie ze zmianą nazwy pliku [...] spowoduje, że torrent przestanie działać i nie będziesz mógł prawidłowo seedować. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɕiˈdɔvat͡ɕ, AS: śidovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seed m., seedowanie n.

Wiktionary


seedowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|seedować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przyzwoitość wymaga seedowania przynajmniej do czasu, aż odeśle się to, co się pobrało. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌɕidɔˈvãɲɛ, AS: śidovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 zob. seedować.

Wiktionary


seefeld

Geografia

Austria

  • Seefeld in Tirol – gmina w kraju związkowym Tyrol, w powiecie Innsbruck-Land
  • Seefeld-Kadolz – gmina targowa w kraju związkowym Dolna Austria, w powiecie Hollabrunn

Niemcy

  • Seefeld – gmina w kraju związkowym Bawaria, powiecie Starnberg
  • Seefeld – gmina w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Rendsburg-Eckernförde

Polska

Wikipedia


sefardyjczycy

żyd wypędzony z Hiszpanii lub Portugalii w latach 1492-97


SJP.pl

Sefardyjczycy (także: Spaniolowie, Żydzi sefardyjscy; hebr. ‏יהדות ספרד‎, trl. jahaˈdut s'farad) – określenie ludności żydowskiej pierwotnie zamieszkującej obszar Półwyspu Iberyjskiego.

W 1492 roku sefardyjczycy zostali wygnani z Hiszpanii na mocy edyktu alhambryjskiego, zaś w 1497 roku miało miejsce ich wygnanie z Portugalii z inicjatywy króla Manuela I Szczęśliwego (około 280 tysięcy osób – 20% populacji kraju). Wskutek tego rozproszyli się po różnych częściach świata, głównie po Europie. Znaleźli schronienie w Afryce Północnej, Włoszech i Imperium Osmańskim (głównym ich skupiskiem w tym państwie stały się Saloniki), aczkolwiek osiedlili się też na Bałkanach (głównie w Serbii i Bułgarii) oraz na Bliskim Wschodzie – w Syrii i Palestynie, zaś wiele lat później w Holandii, Anglii, Niemczech, Francji, a także w Ameryce Północnej. Grupa sefardyjczyków w okresie od XIV do XVI wieku dotarła także do Polski, gdzie osiedliła się głównie w Zamościu, Krakowie i Lwowie. Niektórzy z sefardyjczyków, aby uniknąć prześladowań w Hiszpanii i Portugalii, przeszli na katolicyzm – określano ich mianem marranów. Sefardyjczykami nazywa się też Żydów, którzy opuścili Półwysep Iberyjski w późniejszych wiekach, oraz ich potomków. Obecnie za Sefardyjczyków uznaje się też czasem wszystkich praktykujących sefardyjski obrządek judaistyczny.

Wikipedia


sefardyjczyk

żyd wypędzony z Hiszpanii lub Portugalii w latach 1492-97


SJP.pl


sefardyjka

sefardyjczyk


SJP.pl

Patrz:

sefardyjczyk

sefardyjski

sefardyjczycy


SJP.pl

Patrz:

sefardyjczycy

sefira

w kabale żydowskiej: każda z dziesięciu emanacji Boga


SJP.pl

Sefira (hebr. l.poj. סְפִירָה, l.mn. סְפִירוֹת sefirot) – w kabale jedna z dziesięciu emanacji światła Ein Sof (które emanuaje z niego na ziemię, za ich pośrednictwem, a później powraca odbite od świata) będąca kolejnymi stopniami poznania nieskończonego i niepoznanego Boga przez skończone i ograniczone stworzenie. Wszystkie one są aspektami, mocami Boga, przejawianymi w stworzeniu, przez które dokonuje się Jego objawienie. Nie są to twory pośrednie pomiędzy Bogiem a światem, ale następujące po sobie i zachodzące na siebie stopnie przejawiania się boskości.

Wikipedia


sefirotyczny

sefira


SJP.pl

Patrz:

sefira

sefora

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) bibl. żona Mojżesza;

 (1.2) rzad. imię|polski|ż.

Wiktionary

Sefora (hebr. צִפוֹרָה Cippora, pol. „ptak”, „ptaszyna”, gr. Σεπφώρα) – postać biblijna z Księgi Wyjścia, małżonka Mojżesza.

Była jedną z siedmiu córek madianickiego kapłana Jetry. Po zabójstwie Egipcjanina Mojżesz uciekł do kraju Madianitów, zatrzymał się przy studni, do której właśnie udawały się napoić owce córki Jetry. Kiedy inni pasterze próbowali je przepędzić, Mojżesz stanął w ich obronie. Jetro dowiedział się o zajściu i zaprosił Mojżesza do swojego domu. Ten zamieszkał u niego i poślubił Seforę, która dała mu syna imieniem Gerszom (Wj 2,16-22). Księga Wyjścia wzmiankuje później również o ich drugim potomku, Eliezerze (Wj 18,4).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mojżesz zgodził się zamieszkać u tego człowieka, a ten dał mu Seforę, córkę swą, za żonę.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) postać

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|Sephora. < etym|gr|Σεπφώρα. (Sepphòra) < etym|hebr|צפרה. (tsiporá)

uwagi.

 (1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Sephora; (1.2) Sephora

* francuski: (1.1) Séphora ż.; (1.2) Séphora ż.

* hawajski: (1.1) Kipola; (1.2) Kipola, Zipora

* hebrajski: (1.1) צפרה ż.; (1.2) צפרה ż.

* łaciński: (1.1) Sephora ż.; (1.2) Sephora ż.

* włoski: (1.1) Sefora ż., Zippora ż.; (1.2) Sefora ż.

źródła.

== Sefora (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|włoski|ż. Sefora

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


seforis

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. stanowisko archeologiczne w Izraelu, w starożytności ośrodek miejski;

Wiktionary

Seforis (gr. Σέπφωρις; hebr. ציפורי, Cippori) – starożytne miasto i stanowisko archeologiczne znajdujące się w środkowej części Dolnej Galilei, na północy Izraela. Obszar chroniony jest przez Park Narodowy Cippori (hebr. גן לאומי ציפורי; ang. Zippori National Park).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zwiedzając Seforis, podziwialiśmy piękne mozaiki.

Wiktionary


sega

międzynarodowy producent gier wideo oraz konsol do gier


SJP.pl

Sega (jap. セガ), właśc. Sega Holdings Co., Ltd. (jap. 株式会社セガホールディングス Kabushiki-gaisha Sega Hōrudingusu) – japoński producent i wydawca gier komputerowych z główną siedzibą w dzielnicy Shinagawa w Tokio, założony w 1940 roku. W latach 1983–2001 przedsiębiorstwo zajmowało się też produkcją konsol gier wideo.

Wikipedia


segars

w żeglarstwie: pierścień osadzony luźno na maszcie, służący do zamocowania przedniego liku żagla przy ożaglowaniu gaflowym


SJP.pl

Segars to najczęściej pierścień lub lina z kuleczkami, opasająca maszt, do której przymocowany jest żagiel, aby mógł swobodnie przesuwać się po maszcie podczas stawiania lub zrzucania.

Wikipedia


segedilla

taniec hiszpański, podobny do bolera; muzyka do tego tańca; seguidilla


SJP.pl


segedyn

miasto na Węgrzech; Szeged, Szegedyn


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto Węgier, położone nad Cisą na południu kraju;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. segedyński

Wiktionary


segedyński

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Segedynem, dotyczący Segedyna

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miejscem wybranym przez radcę Hallopa na wieczór wspominków po latach okazała się „Iliria”, restauracja słynąca w owym czasie z wybornych zup rybnych przyrządzanych na sposób segedyński.

 (1.1) Dotychczas znane źródła tureckie o rokowaniach i pokoju segedyńskim mówią bardzo niejasno i nie wspominają ani słowem o złamaniu przysięgi przez Warneńczyka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Segedyn mrz.

Wiktionary


segmencik

zdrobnienie od: segment


SJP.pl


segment

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) powtarzający się element składowy

 (1.2) urz. określona część działalności odnosząca się do konkretnego zagadnienia

 (1.6) biol. powtarzający się odcinek ciała zwierzęcia

 (1.7) mot. umowna klasa samochodu;

 (1.8) jęz. jednostka możliwa do wydzielenia w analizie dowolnego ciągu mowy ludzkiej;

 (1.9) geom. część koła ograniczona łukiem oraz jego cięciwą

Wiktionary

  • segment – część sieci komputerowej
  • segment – pojęcie z zakresu językoznawstwa
  • segment – segment meblowy
  • segment – rodzaj zamknięcia stosowanego w hydrotechnice
  • segment – pojęcie z biznesu wrestlingu będące częścią prezentowanego spektaklu

Zobacz też:

  • segmentacja

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Panewka ma kształt pierścienia pełnego, rozciętego lub złożonego z segmentów.

 (1.2) Było to wejściem smoka w ten segment rynku motoryzacyjnego.

 (1.6) Ciało tasiemca składa się z segmentów nazywanych proglotydami.

 (1.7) W Europie do segmentu A najczęściej zalicza się hatchbacki, rzadziej crossovery.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛɡmɛ̃nt, AS: segmẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. segmentacja ż., segmentacyjność ż., segmentalność ż., segmentarność ż., segmentowanie n., segmentowość ż., segmentyzacja ż., segmentowce lm nm.

:: zdrobn. segmencik mrz.

 czas. segmentować ndk., posegmentować dk.

 przym. segmentacyjny, segmentalny, segmentarny, segmentowy

 przysł. segmentacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) dom szeregowy

 (1.6) war. metamer

 (1.7) war. autosegment

Wiktionary


segmentacja

  • segmentacja rynku – pojęcie w ekonomii
  • segmentacja pamięci – metoda ochrony pamięci komputerowej
  • segmentacja obrazu – pojęcie w grafice komputerowej
  • segmentacja ciała – pojęcie z anatomii zwierząt

Zobacz też:

  • segment

Wikipedia


segmentacyjny

segmentacja


SJP.pl

Patrz:

segmentacja

segmentalny

segment; segmentarny, segmentowy


SJP.pl


segmentarny

segment; segmentalny, segmentowy


SJP.pl


segmentować

dzielić coś na elementy składowe


SJP.pl


segmentowy

segment; segmentalny, segmentarny


SJP.pl


segmentyzacja

dzielenie na segmenty; segmentacja


SJP.pl


segmentyzować

dzielić coś na segmenty


SJP.pl


segnetoelektryk

Wikipedia


segontin

syntetyczny preparat leczniczy, powodujący rozszerzanie się naczyń wieńcowych i ułatwiający dotlenienie mięśnia sercowego; stosowany głównie w dusznicy bolesnej i w niewydolności wieńcowej; prenylamin; corontin


SJP.pl


segovia

Segovia – miasto w Kolumbii, w departamencie Antioquia.

Wikipedia


segowia

miasto w Hiszpanii; Segovia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w środkowej Hiszpanii, w regionie Kastylia i León;

 (1.2) geogr. adm. prowincja w hiszpanii, w regionie Kastylia i León ze stolicą w Segowii (1.1);

Wiktionary

Segowia (hiszp. Segovia) – miasto w środkowej Hiszpanii, w regionie Kastylia i León, stolica prowincji Segovia, ok. 56 tys. mieszkańców (2003). Położone u podnóża gór Sierra de Guadarrama, na wysokości 1000 m n.p.m.

W mieście funkcjonuje przemysł włókienniczy, porcelanowo-fajansowy, spożywczy oraz elektrotechniczny. Ośrodek handlowy i turystyczny.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. segowianin m., segowianka ż.

 przym. segowijski, segowski, segowiański

Wiktionary


segowiański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Segowią, dotyczący Segowii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Segowia ż., segowianin m., segowianka ż.

 przym. segowijski, segowski

Wiktionary


segowijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Segowią (Segovią) (miastem w Hiszpanii)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Segowia ż.

 przym. segowiański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) segowski

Wiktionary


segowski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Segowią (Segovią) (miastem w Hiszpanii)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Segowia ż.

 przym. segowiański

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) segowijski

Wiktionary


segregacja

1. podział czegoś na grupy według określonych zasad; klasyfikacja, sortowanie, porządkowanie;
2. oddzielanie, izolacja jednych osób od drugich na podstawie ustalonych kryteriów, takich jak np. rasa, religia itp.; separacja, dyskryminacja;
3. w biologii: oddzielanie się pojedynczych alleli danej pary w czasie mejozy i ich rozdzielenie do różnych komórek potomnych;
4. w technice: nierównomierność rozkładu składników stopowych w metalu, powstająca podczas krzepnięcia stopu w różnych jego częściach; likwacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dzielenie czegoś na grupy według określonego kryterium

 (1.2) oddzielenie w ramach jednego państwa grup ludzi, np. ze względu na ich rasę lub religię

 (1.3) nierównomierność rozkładu składników stopowych w metalu

Wiktionary

Segregacja jeden z podstawowych procesów ekologicznych polegający na tym, że organizmy należące do różnych gatunków zajmują oddzielną, wydzieloną przestrzeń w ramach danego zbiorowiska, izolując się w ten sposób od innych osobników w tej przestrzeni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tę segregację materiału pod względem wielkości ziarn pogłębiają następnie procesy eoliczne, które unoszą drobny materiał, a pozostawiają na miejscu gruby.

 (1.2) Zwieńczeniem tego systemu segregacji – wyprzedzającego apartheid, a nawet rasowe ustawy w hitlerowskich Niemczech – było wprowadzenie przez Belgów specjalnych paszportów, zawierających informację o przynależności do Tutsi lub Hutu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. segregowanie n., posegregowanie n., segregator m., desegregacja ż., segregacjonizm m.

 czas. segregować ndk., posegregować dk.

 przym. segregacjonistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podział, rozdzielenie

 (1.2) podział

Wiktionary


segregacyjny

segregacja


SJP.pl

Patrz:

segregacja

segregator

1. twarda okładka z klamerkami do wpinania pism urzędowych lub innych dokumentów;
2. szafa z szufladami lub pudło z przegródkami służące do przechowywania posortowanych dokumentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biur. pojemnik lub mebel z wieloma szufladkami lub przegródkami ułatwiający przechowywanie i przeszukiwanie dokumentów bądź innych przedmiotów;

 (1.2) biur. teka służąca do archiwizowania i porządkowania pism urzędowych;

Wiktionary

Segregator – pojemnik służący archiwizowaniu, porządkowaniu przedmiotów w sposób ułatwiający ich przeszukiwanie. Stosowanie segregatorów wynika z potrzeby zgromadzenia w odpowiednim porządku przedmiotów, które pozostawione luzem mogą ulec zagubieniu, zniszczeniu, nieuporządkowaniu lub sprawiają trudność w ich przeszukiwaniu.

Przykłady segregatorów: segregator biurowy, segregator CD, wizytownik.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsɛɡrɛˈɡatɔr, AS: segregator

Wiktionary

Powiązane:

 czas. segregować ndk., posegregować dk.

 rzecz. segregowanie n., segregacja ż., posegregowanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) segregator biurowy

Wiktionary


segregatornia

miejsce, w którym sortuje się odpady, śmieci; sortownia


SJP.pl


segregować

1. układać coś według jakichś zasad, kryteriów; sortować, porządkować, klasyfikować;
2. dzielić ludzi na kategorie ze względów rasowych, religijnych, etnicznych itp.; dyskryminować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) układać według określonego porządku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Farmerzy z Kanady czy USA, którzy do tej pory zmodyfikowane i zwykłe nasiona rzepaku zsypywali do jednego elewatora, teraz stanęli przed wyborem: albo zaczną nasiona segregować, co znacznie zwiększy koszty, bez pewności utrzymania eksportu, albo też zrezygnują z uprawy GMO.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛɡrɛˈɡɔvat͡ɕ, AS: segregovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. segregator m., segregacja ż., segregowanie n., posegregowanie n.

 czas. posegregować dk., wysegregować dk.

Wiktionary


segregowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|segregować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛɡrɛɡɔˈvãɲɛ, AS: segregovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. segregować

 rzecz. segregator mrz., posegregowanie n., segregacja ż.

Wiktionary


seguidilla

bardzo żywy taniec hiszpański; muzyka do tego tańca; segedilla


SJP.pl

Wikipedia


segway

[czytaj: s-igłej] dwukołowy, jednoosobowy pojazd elektryczny, zasilany akumulatorem


SJP.pl

Segway HT (czyli Segway Human Transporter; od drugiej generacji nazywa się Segway Personal Transporter – Segway PT) – urządzenie transportu osobistego, dwuśladowy, dwukołowy, jednoosobowy pojazd elektryczny, zasilany z wbudowanych akumulatorów, kontrolowany przez komputer pokładowy, który jest odpowiedzialny za utrzymanie równowagi. Pojazd może rozwijać prędkość do 20 km/h (model P do 16 km/h).

Wikipedia


segwayowy

segway [czytaj: s-igłejowy]


SJP.pl


seicento

[czytaj: sejczento] w historii sztuki: określenie wieku XVII w odniesieniu do dziejów kultury włoskiej


SJP.pl

Seicento (wł. seicento ’sześćset’, od mille seicento ’tysiąc sześćset’) – XVII wiek w dziejach kultury Włoch.

Wikipedia


seid

tytuł potomków Mahometa, said


SJP.pl

Seid (staronordyckie seiðr) – forma szamanizmu (nie magii), uprawiana przez przedchrześcijańskich wikingów. Termin ten odnosi się również do nowożytnych rekonstrukcji i kopii tych praktyk. Seid, czyli norrøn sjamanisme, powiązane było z podróżami astralnymi, transem szamańskim, leczeniem, zielarstwem, używaniem run, śpiewaniem gardłowym run, bębnieniem szamańskim, tańcem itp. Jak w większości przypadków tak i tutaj ważnym elementem był rytm.

Wikipedia


seifert

Osoby
  • Erwin Seifert (1915–?) – zbrodniarz nazistowski
  • Jaroslav Seifert (1901–1986) – poeta czeski
  • Karl Johannes Herbert Seifert (1907–1996) – niemiecki matematyk
  • Keith Seifert – kanadyjski mykolog
  • Michael Seifert – (ur. 1924) – nazistowski zbrodniarz wojenny
  • Toni Seifert (ur. 1983) – niemiecki wioślarz
  • Zbigniew Seifert (1946–1979) – polski skrzypek jazzowy

Wikipedia


seigneur

[czytaj: seNIER] dawniej: francuski tytuł przysługujący posiadaczom ziemskim lub wysokim urzędnikom


SJP.pl

Osoby:

  • Céline Seigneur – francuska florecistka
  • Eddy Seigneur – niemiecki kolarz
  • Yannick Seigneur – francuski wspinacz

Zobacz też:

  • Ophain-Bois-Seigneur-Isaac

Wikipedia


seiko

zegarek marki Seiko


SJP.pl

Seiko Holdings Corporation (jap. セイコーホールディングス株式会社 Seikō Hōrudingusu Kabushiki-gaisha), w skrócie Seiko – japoński producent zegarków z siedzibą w Chūō w Tokio założony w 1881 roku.

Wikipedia


seitan

[czytaj: sejtan] wegański produkt spożywczy z glutenu pszennego, substytut mięsa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) spoż. kulin. wywodzący się z Azji wysokobiałkowy zamiennik mięsa przygotowany z mąki pszennej, nazywany „pszennym mięsem”

Wiktionary

Seitan (jap. セイタン) – wysokobiałkowy, wegański produkt spożywczy otrzymywany z glutenu pszennego, substytut mięsa.

Seitan jest otrzymywany przez wypłukanie skrobi z mąki pszennej. Składa się prawie wyłącznie z białka, głównie glutenu. Stanowi substytut mięsa wykorzystywany w kuchniach dalekowschodnich i wegetariańskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Seitan wywodzi się z kuchni azjatyckiej. W Chinach nazywa się go „mięsem Buddy” albo „kofu”.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejtan m.

Wiktionary


seitanowy

seitan


SJP.pl

Patrz:

seitan

seitensprung

[czytaj: ZAJtenszprung] dawniej: przygoda miłosna, przelotny romans; Seitensprung


SJP.pl


sej

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) środ. mot. Fiat Seicento

Wiktionary

XX Cz. 1 (XX część pierwsza) – płyta zespołu Voo Voo, która nazwą nawiązująca do dwudziestolecia działalności zespołu przypadającego w roku wydania. Mimo statusu płyty jubileuszowej, wydana w roku 2005 płyta zawiera wyłącznie utwory premierowe.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sɛj, AS: sei ̯

Wiktionary


sejf

1. miejsce, w którym przechowywane są ważne rzeczy, kosztowności; kasa pancerna
2. skrytka w skarbcu bankowym; safe
3. potocznie: coś trudnego do zdobycia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zamykana, metalowa szafa, skrzynia lub pomieszczenie służące do przechowywania cennych rzeczy

 (1.2) skrytka w banku

Wiktionary

Sejf (z ang. safe – „bezpieczny”, także kasa pancerna) – zamykana wytrzymała metalowa skrzynia lub szafa, służąca do przechowywania wartościowych przedmiotów (np. pieniędzy, biżuterii, dokumentów, nośników danych, broni, materiałów niebezpiecznych itp.) w celu zabezpieczenia ich przed kradzieżą, zniszczeniem lub nieuprawnionym użyciem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Moskwie z sejfu ukradli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛjf, AS: sei ̯f

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sejfowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kasa, kasa pancerna, szafa pancerna

Wiktionary


sejfowy

sejf


SJP.pl

Patrz:

sejf

sejkowice

Sejkowice – wieś sołeckaw Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Pacyna.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Wikipedia


sejm

1. najwyższy organ ustawodawczy w Polsce, niższa izba polskiego parlamentu; członkowie tej izby; Sejm;
2. potocznie: zgromadzenie ludzi, zwierząt;
3. gmach obrad sejmu (organu ustawodawczego)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) polit. jedna z izb polskiego parlamentu;

 (1.2) geogr. rzeka w południowo-zachodniej Rosji i na Ukrainie, lewy dopływ Desny;

Wiktionary

Sejm – nazwa parlamentu lub jednej z jego izb, obok senatu, występująca w krajach, wchodzących w przeszłości w skład Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

  • Sejm w I Rzeczypospolitej
  • Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
  • Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
  • Sejm litewski (Seimas)
  • Sejm łotewski (Saeima)
  • Sejm w Księstwie Warszawskim
  • Sejm w Królestwie Polskim
  • Sejm powstańczy w czasie powstania listopadowego
  • Sejm Wielkiego Księstwa Litewskiego
  • Sejm Litwy Środkowej
  • Sejm Rzeszy (Święte Cesarstwo Rzymskie)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Sejmie wciąż trwa debata na temat prezydenckiego weta w sprawie ustawy oświatowej.

 (1.1) Wczoraj Sejm udzielił wotum nieufności ministrowi gospodarki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛjm, AS: sei ̯m

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejmik m.

 przym. sejmowy, przedsejmowy

Wiktionary


sejmik

w dawnej Polsce: zjazd szlachty danego regionu w celu wybrania posłów na sejm i uchwalenia dla nich dyrektyw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. zjazd szlachty danego województwa lub ziemi, na którym podejmowano uchwały w sprawach lokalnych, w tym wyboru posłów na sejm i kandydatów na urzędników ziemskich;

 (1.2) adm. polski wojewódzki organ samorządowy;

 (1.3) zgromadzenie osób konkretnej branży lub grupy społecznej

 (1.4) ornit. duże stado ptaków zgromadzone w jednym miejscu

Wiktionary

  • historyczne instytucje polskiego samorządu i parlamentaryzmu:
    • sejmik generalny
    • sejmik ziemski
    • sejmik (Księstwo Warszawskie)
    • sejmik (Królestwo Kongresowe)
  • współcześnie:
    • sejmik województwa

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sejm mrz., Sejm mrz., sejmikowanie n.

 czas. sejmikować ndk.

 przym. sejmikowy, sejmowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) sejm

Wiktionary


sejmikować

dawniej: obradować w sejmiku


SJP.pl


sejmikowicz

w dawnej Polsce: szlachcic biorący udział w sejmiku


SJP.pl


sejmikowy

przymiotnik od: sejmik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z sejmikiem, dotyczący sejmiku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Towarzystwo sejmikowe upiło się i pokładło na ławach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejmik mrz.

Wiktionary


sejmikujący

dawniej: obradować w sejmiku


SJP.pl


sejmokracja

nadmierny wpływ sejmu na rządy w państwie


SJP.pl

Sejmokracja – potoczne określenie ustroju Rzeczypospolitej Polskiej od uchwalenia Konstytucji marcowej w 1921 r. do przewrotu majowego w 1926 r.

Konstytucja marcowa, dając niezwykle duże uprawnienia parlamentowi, a zwłaszcza izbie niższej – Sejmowi (m.in. szerokie uprawnienia ustawodawcze i kompetencje kreacyjne, zakaz badania ważności ustaw przez sądy), czyniła z niego dominujący organ państwa i osłabiała bardzo władzę wykonawczą. To, a także rosnące przekonanie posłów o własnej wszechwładzy, doprowadziło do osłabienia mechanizmów demokratycznych i zagrożenia anarchią.

Wikipedia


sejmować

dawniej: obradować w Sejmie


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) przest. uczestniczyć w obradach sejmu

 (1.2) przen. gwarzyć, szumieć

czasownik przechodni niedokonany

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdejmować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejmowanie n., sejm mrz.

 przym. sejmowy

Wiktionary


sejmowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sejmować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sejmować ndk.

 rzecz. sejm mrz.

 przym. sejmowy

Wiktionary


sejmowy

przymiotnik od: sejm


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z sejmem, odnoszący się do sejmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po rozpoczęciu prac sejmowej komisji śledczej w sprawie afery Rywina rząd Leszka Millera zrezygnował z wprowadzenia tej nowelizacji pod obrady sejmu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛjˈmɔvɨ, AS: sei ̯movy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sejm mrz., sejm mrz., sejmik mrz., sejmikowanie n., sejmokracja ż., sejmowanie n.

 czas. sejmikować ndk., sejmować ndk.

 przym. przedsejmowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parlamentarny

Wiktionary


sejmujący

dawniej: obradować w Sejmie


SJP.pl


sejmuria

kopalny płaz z okresu permu, forma przejściowa pomiędzy płazami a gadami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) paleont. zool. nazwa systematyczna|Seymouria|ref=tak., rodzaj permskiego czworonoga, uznawanego za formę przejściową pomiędzy płazami a gadami

Wiktionary

Sejmuria (Seymouria) – rodzaj wymarłych zwierząt o cechach przejściowych pomiędzy płazami a gadami, żyjących w okresie karbonu i wczesnego permu. W ich budowie występowały cechy obydwu gromad. Czaszka podobna była do czaszek płazów tarczogłowych, opatrzona jednak jednym tylko kłykciem potylicznym. Kończyny i pasy przypominały budową te same organy u płazów, ale palce ich opatrzone pazurami przypominały gadzie. Różnica była także zauważalna w budowie zębów, określa się je jako cechę płazów. Połączenie między kręgosłupem a obręczą miednicową miało charakter pośredni; o ile u płazów występuje jeden kręg krzyżowy łączący się z miednicą, a u gadów – co najmniej dwa, sejmuria miała jeden rozwinięty kręg krzyżowy, stykający się z kością biodrową na dużej powierzchni, oraz drugi, przypominający jeszcze budową kręgi ogonowe, ale stykający się z kością biodrową końcem dalszym żebra. Długość ciała ok. 50 cm. Sejmuria uznawana była za ogniwo pośrednie między płazami a gadami, przypuszczano też, że wywodzić się od niej mogły pierwsze gady – kotylozaury.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sejmuria przebywała głównie na lądzie, ale rozmnażała się w wodzie.

Wiktionary


sejneński

przymiotnik od: Sejny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sejnami, dotyczący Sejn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sejny nmos.

Wiktionary


sejneńszczyzna

region w Polsce


SJP.pl


sejner

statek rybacki przeznaczony do połowu ryb pelagicznych


SJP.pl


sejnianin

mieszkaniec Sejn


SJP.pl


sejnianka

mieszkanka Sejn


SJP.pl


sejny

miasto w Polsce


SJP.pl

Sejny (lit. Seinai) – miasto w Polsce, w województwie podlaskim, siedziba powiatu sejneńskiego i gminy wiejskiej Sejny. Położone na Pojezierzu Wschodniosuwalskim, nad Marychą (lewy dopływ Czarnej Hańczy).

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Sejny liczyły 4889 mieszkańców. Są najmniejszym miastem powiatowym w Polsce.

Wikipedia


sejpak

wzorzysta samodziałowa tkanina dekoracyjna


SJP.pl


sejsachtheia

w starożytnej Grecji: umorzenie długów


SJP.pl


sejsmiczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest sejsmiczne

 (1.2) geol. skłonność danego terenu do występowania trzęsień ziemi;

Wiktionary

Sejsmiczność – skłonność danego terenu do występowania naturalnych trzęsień ziemi na danym obszarze.

Ze względu na sejsmiczność danego terenu wyróżnia się obszary:

  • sejsmiczne – częstych i silnych trzęsień ziemi,
  • pensejsmiczne – rzadkich i słabych wstrząsów,
  • asejsmiczne – bez wstrząsów sejsmicznych.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. sejsmiczny

 przysł. sejsmicznie

 temsłow. sejsmo-

Wiktionary


sejsmiczny

przymiotnik

 (1.1) dotyczący drgań i ruchów tektonicznych skorupy ziemskiej, rozchodzący się we wnętrzu Ziemi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nastąpiły wstrząsy sejsmiczne w dolinie rzeki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛjsˈmʲit͡ʃnɨ, AS: sei ̯smʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmika ż., sejsmiczność ż.

 przysł. sejsmicznie

 temsłow. sejsmo-

Wiktionary


sejsmika

Sejsmika (z gr. seismós = trzęsienie) – metody badania skorupy ziemskiej polegające na wzbudzaniu (za pomocą materiałów wybuchowych lub specjalnych urządzeń) lub wykorzystywaniu powstałych naturalnie w wyniku trzęsienia ziemi fal sejsmicznych i ich rejestracji za pomocą sejsmografów lub geofonów. Metoda ta wykorzystywana jest w geofizyce poszukiwawczej i w analizie budowy Ziemi.

Do takich metod należą: profilowanie sejsmiczne oraz tomografia sejsmiczna.

Wikipedia


sejsmo-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z drganiami, wstrząsami, w szczególności z trzęsieniami ziemi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmik mos., sejsmika ż., sejsmiczność ż.

 przym. sejsmiczny

 przysł. sejsmicznie

Wiktionary


sejsmochronograf

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. techn. chronograf mający za zadanie wyznaczenie dokładnego czasu wystąpienia wstrząsów

Wiktionary


sejsmogeneza

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. proces, który wywołuje trzęsienia ziemi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sejsmogeniczny

Wiktionary


sejsmograf

urządzenie do wykrywania i mierzenia drgań skorupy ziemskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. geol. urządzenie zapisujące parametry drgań skorupy ziemskiej;

Wiktionary

Sejsmograf (gr.) – urządzenie do wykrywania i rejestracji drgań skorupy ziemskiej (przemieszczeń, prędkości lub przyspieszenia) wywołanych wstrząsami naturalnymi lub sztucznymi.

Głównym elementem sejsmografu jest sejsmometr, którego podstawową częścią jest masa bezwładna zawieszona tak, że tworzy wahadło fizyczne (pionowe lub poziome). W sejsmografach o ruchomym wahadle okres drgań własnych wahadła powinien być duży w porównaniu z okresem drgań gruntu, gdyż wtedy wahadło można traktować jako stały punkt odniesienia, względem którego określa się wielkość i kierunek drgań gruntu. Drgania gruntu są przetwarzane na impulsy elektryczne, wzmacniane i rejestrowane za pośrednictwem galwanometru na taśmie światłoczułej (w systemach tradycyjnych, wychodzących z użycia) lub w pamięci komputera (w rozwiązaniach nowoczesnych). Sejsmografy pozwalają uzyskiwać powiększenia drgań gruntu rzędu kilku milionów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sejsmografia ż.

 przym. sejsmograficzny

 przysł. sejsmograficznie

Wiktionary


sejsmografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. zbieranie danych, odczytów urządzeń (sejsmogramy) i opisów drgań skorupy ziemskiej, a zwłaszcza trzęsień ziemi

 (1.2) geol. sejsmologia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmograf mrz.

 przym. sejsmograficzny

Wiktionary


sejsmograficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geol. związany z sejsmografią, dotyczący sejsmografii lub sejsmografu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmografia ż., sejsmograf mrz.

Wiktionary


sejsmogram

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. zapis pomiarów wykonanych sejsmografem (sejsmometrem);

Wiktionary

Sejsmogram – analogowy lub cyfrowy zapis drgań rejestrowanych przez sejsmometr.

Linia sejsmogramu opisuje wychylenie drgań albo przyspieszenie względem inercyjnego wahadła sejsmometru w funkcji czasu. Określenie momentów zdarzeń sejsmicznych umożliwiają znaczniki czasu, nanoszone na sejsmogram w postaci krótkich poprzecznych kres pisanych w odstępach minutowych i godzinowych.

Wikipedia


sejsmokardiografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. nieinwazyjne zbieranie z klatki piersiowej odczytów drgań powodowanych przez skurcze serca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmokardiogram mrz.

 przym. sejsmokardiograficzny

Wiktionary


sejsmokardiograficzny

przymiotnik

 (1.1) związany z sejsmokardiografią, wykorzystujący sejsmokardiografię

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmokardiografia ż., sejsmokardiogram mrz.

Wiktionary


sejsmokardiogram

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zapis czynności serca uchwycony metodą sejsmokardiograficzną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmokardiografia

 przym. sejsmokardiograficzny

Wiktionary


sejsmolog

specjalista w zakresie sejsmologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) geol. naukowiec zajmujący się sejsmologią

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) geol. kobieta naukowiec zajmująca się sejsmologią

Wiktionary

Sejsmologia (z gr. seismós trzęsienie i logos nauka) – dział geofizyki zajmujący się badaniem trzęsień ziemi oraz rozchodzenia się fal sejsmicznych wewnątrz Ziemi.

Podstawowymi danymi obserwacyjnymi w sejsmologii są sejsmogramy, czyli zapisy fal sejsmicznych dokonywane przez sejsmografy. Obserwując te fale można wyciągnąć wnioski dotyczące budowy wnętrza Ziemi, jak i wnioskować o procesach w ognisku trzęsienia ziemi. Obecnie tworzy się sieci sejsmografów, które pozwalają na wykrycie nawet słabych wstrząsów lub eksplozji z odległości tysięcy kilometrów i precyzyjne określenie ich położenia.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sejsmologia ż.

:: fż. sejsmolożka ż.

 przym. sejsmologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) sejsmolożka

Wiktionary


sejsmologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o trzęsieniach ziemi;

Wiktionary

Sejsmologia (z gr. seismós trzęsienie i logos nauka) – dział geofizyki zajmujący się badaniem trzęsień ziemi oraz rozchodzenia się fal sejsmicznych wewnątrz Ziemi.

Podstawowymi danymi obserwacyjnymi w sejsmologii są sejsmogramy, czyli zapisy fal sejsmicznych dokonywane przez sejsmografy. Obserwując te fale można wyciągnąć wnioski dotyczące budowy wnętrza Ziemi, jak i wnioskować o procesach w ognisku trzęsienia ziemi. Obecnie tworzy się sieci sejsmografów, które pozwalają na wykrycie nawet słabych wstrząsów lub eksplozji z odległości tysięcy kilometrów i precyzyjne określenie ich położenia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsɛjsmɔˈlɔɟja, AS: sei ̯smoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmolog m., sejsmolożka ż.

 przym. sejsmologiczny

Wiktionary


sejsmologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) geol. związany z sejsmologią, dotyczący sejsmologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmologia ż., sejsmolog mos.

Wiktionary


sejsmolożka

sejsmolog


SJP.pl

Patrz:

sejsmolog

sejsmometr

przyrząd do mierzenia drgań skorupy ziemskiej; sejsmograf


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. główna, pomiarowa część sejsmografu zbudowana na zasadzie wahadła fizycznego;

 (1.2) techn. sejsmograf lub (hist. XIX w.) jego uboższa wersja mogąca rejestrować fakt wystąpienia trzęsienia ziemi oraz jego kierunek, bez zbierania informacji o czasie wystąpienia i długości trwania

Wiktionary

Sejsmograf (gr.) – urządzenie do wykrywania i rejestracji drgań skorupy ziemskiej (przemieszczeń, prędkości lub przyspieszenia) wywołanych wstrząsami naturalnymi lub sztucznymi.

Głównym elementem sejsmografu jest sejsmometr, którego podstawową częścią jest masa bezwładna zawieszona tak, że tworzy wahadło fizyczne (pionowe lub poziome). W sejsmografach o ruchomym wahadle okres drgań własnych wahadła powinien być duży w porównaniu z okresem drgań gruntu, gdyż wtedy wahadło można traktować jako stały punkt odniesienia, względem którego określa się wielkość i kierunek drgań gruntu. Drgania gruntu są przetwarzane na impulsy elektryczne, wzmacniane i rejestrowane za pośrednictwem galwanometru na taśmie światłoczułej (w systemach tradycyjnych, wychodzących z użycia) lub w pamięci komputera (w rozwiązaniach nowoczesnych). Sejsmografy pozwalają uzyskiwać powiększenia drgań gruntu rzędu kilku milionów.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.2) sejsmograf

Wiktionary


sejsmometryczny

przymiotnik

 (1.1) związany z sejsmometrią, dotyczący sejsmometrii

Wiktionary


sejsmonastia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. reakcja rośliny lub grzyba na bodziec mechaniczny (dotyk, wstrząs) wywołana zmianą turgoru

Wiktionary

Sejsmonastia – reakcja na bodziec mechaniczny (dotyk, wstrząs) wywołana zmianą turgoru.

W przypadku, gdy nastia występuje tylko w reakcji na konkretny rodzaj dotyku (np. na dotyk owada, a nie strumień wody) i jest wynikiem lokalnej zmiany stężenia auksyn, określana jest jako haptonastia. Kierunek ten nie jest zależny od kierunku działania bodźca, co odróżnia tigmonastię od tigmotropizmu. Zwykle nie ma związku między siłą bodźca a rozmiarem reakcji. W przypadku niektórych roślin mięsożernych sejsmonastia lub haptonastia służy do unieruchamiania ofiar.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. sejsmonastyczny

Wiktionary


sejsmonastyczny

przymiotnik

 (1.1) związany z sejsmonastią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmonastia ż.

Wiktionary


sejsmoodporność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego co sejsmoodporne, wykonane tak by nie poddać się wstrząsom ziemi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sejsmoodporny

Wiktionary


sejsmoodporny

odporny na fale sejsmiczne


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odporny na fale sejsmiczne, wykonany w taki sposób by nie zostać naruszony przez wstrząsy ziemi lub tąpnięcia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sejsmoodporność ż.

Wiktionary


sejsmoskop

przyrząd do laboratoryjnego pomiaru prędkości fali sprężystej w próbce skały


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. techn. daw. najprostsze urządzenie zdolne wykrywać zajście trzęsienia ziemi, a czasami i jego kierunek

 (1.2) geol. techn. przyrząd laboratoryjny, stosowany także w górnictwie, mierzący zachowanie fali sprężystej przechodzącej przez skałę

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sejsmoskopowy

Wiktionary


sejsmostetoskop

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wojsk. przyrząd w formie słuchawek stosowany do podsłuchiwania i lokalizowania podziemnych prac minerskich prowadzonych przez nieprzyjaciela

Wiktionary


sejsmoterapia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. psych. raczej hist. leczenie wstrząsowe

 (1.2) zabieg fizykoterapeutyczny w którym ciało lub tylko jego część poddaje się działaniu równomiernych, szybkich, ale niezbyt silnych drgań, wywoływanych ręcznie lub z pomocą odpowiednich urządzeń

Wiktionary

Wikipedia


sejsmozaur

rodzaj dinozaura z rodziny diplodoków


SJP.pl

Sejsmozaur (dosłownie jaszczur wstrząsający ziemią) – rodzaj zauropoda z rodziny diplodoków, obecnie przez większość autorów włączany do Diplodocus. Jego szczątki kopalne pochodzą z górnej jury, z piętra kimerydu (156-151 milionów lat temu).

Wikipedia


sejsza

rodzaj ruchu wody występujący w zamkniętych zatokach morskich i morzach na skutek ruchów sejsmicznych


SJP.pl

Sejsza – swobodna fala stojąca, powstająca w zamkniętych zatokach, morzach i jeziorach pod wpływem wyraźnego zaburzenia równowagi wody (w jednej części zbiornika poziom wody podnosi się, a w drugiej jednocześnie opada).

Termin został zaproponowany przez szwajcarskiego hydrologa François-Alphonse’a Forela w roku 1890, który zaobserwował zjawisko na Jeziorze Genewskim w Szwajcarii. Nazwa pochodzi od „poruszać się w tę i z powrotem” (w szwajcarskim dialekcie języka francuskiego).

Wikipedia


sejtan

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) rzad. zob. seitan.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pieczeń z sejtana jest idealna na odświętny obiad.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seitan m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) seitan

Wiktionary


sejwal

gatunek wieloryba


SJP.pl

Płetwal czerniakowy, sejwal (Balaenoptera borealis) – gatunek ssaka morskiego z rodziny płetwalowatych (Balaenopteridae).

Wikipedia


sejzing

krótka, cienka linka na statku


SJP.pl

Sejzing (ang. gasket) – na żaglowcu krótka, podręczna linka, zwykle około pół do półtora metra długości, 6–8 mm średnicy. Na mniejszych jednostkach te same linki nazywać się zwykło krawatami, z tym że sejzingi najczęściej mają na końcu zaplecione ucho, a krawaty nie.

Wikipedia


sęk

1. ślad na desce lub pniu po wrośnięciu gałęzi;
2. fragment uschniętej lub odciętej gałęzi wystającej z pnia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kawałek starej, uschniętej gałęzi przy pniu drzewa

 (1.2) wrośnięta w pień drzewa część konaru, która po ścięciu stanowi wadę drewna;

 (1.3) łow. zakończenie palczastego poroża daniela

Wiktionary

Sęki – grupa wad drewna określająca wrośnięte w drewno pnia części gałęzi o węższych przyrostach rocznych i barwie zazwyczaj ciemniejszej niż otaczające drewno.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sɛ̃ŋk, AS: sẽŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. sęczek m.

 przym. sękowy, sękaty

Wiktionary


sek.

skrót od: sekunda (odczytywany jako cały, odmienny wyraz); s


SJP.pl

skrót, rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) = sekunda

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prędkość światła to ok. 300 000 km na sek.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekunda ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) s, sek

Wiktionary


sękacz

1. rodzaj słodkiego ciasta pieczonego w kształcie sękatego pnia drzewa; baumkuch, bankuch, baumkuchen;
2. kij sękaty; drzewo gałęziste, sękate


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. rodzaj wypieku cukierniczego przygotowywanego na obrotowym ruszcie;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃ŋkat͡ʃ, AS: sŋkač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sęk m.

 przym. sękaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dziad, bankuch

Wiktionary


sekalina

fruktan występujący w ziarnach żyta


SJP.pl


sękalski

nazwisko


SJP.pl


sekans

jedna z funkcji trygonometrycznych; secans


SJP.pl

Funkcje trygonometryczne – funkcje matematyczne wyrażające między innymi stosunki długości boków trójkąta prostokątnego zależnie od miary jego kątów wewnętrznych. Funkcje te wywodzą się z geometrii, konkretniej planimetrii, ale są rozważane także w oderwaniu od niej, dla różnych argumentów rzeczywistych i zespolonych. To uogólnienie funkcji trygonometrycznych umożliwiła analiza matematyczna, w której opisano je szeregami potęgowymi. Powstały też inne definicje, oparte np. na równaniach różniczkowych, innych równaniach funkcyjnych, iloczynach nieskończonych oraz ułamkach łańcuchowych, podane w dalszych sekcjach.

Wikipedia


sekardyna

płyn ustrojowy pobrany z jąder zwierząt, którym francuski neurolog Charles-Édouard Brown-Séquard leczył poprzeczne uszkodzenie połowy rdzenia kręgowego


SJP.pl


sękarka

obrabiarka do wyrównywania miejsc występowania sęków; łaciarka


SJP.pl


sekator

nożyce ogrodowe służące do obcinania pędów, korzeni itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogrod. nożyce o wygiętych ostrzach używane w ogrodzie;

 (1.2) środ. sport. w kolarstwie: rower marki Sector

Wiktionary

Sekator (fra. sécateur, od łac. seco = tnę) – narzędzie ogrodnicze służące do przycinania gałęzi różnej grubości. Używany również przez nurków jaskiniowych do przecinania lin.

Sekatory występują w wersji jednoręcznej (małe) oraz dwuręcznej (z długimi rękojeściami) i dzielą się na dwa rodzaje:

  • nożycowy – o działaniu podobnym do nożyc. Szczęki o półkolistym kształcie (jedna wklęsła, gruba i wąska, druga wypukła, szeroka) zachodzą na siebie nożycowo. Szczęka wklęsła jest elementem podpierającym ciętą gałąź, natomiast szczęka wypukła, cienka i bardzo ostra, jest elementem tnącym. W niektórych wykonaniach szczęka wklęsła posiada drobne ząbki uniemożliwiające wyślizgiwanie się gałęzi. Odmiana jednoręczna, między rękojeściami posiada sprężynę rozpierającą, która rozchyla szczęki, ułatwiając używanie sekatora. Przeznaczony do cięcia gałęzi i pędów o niewielkiej grubości. Stosowany do wycinania wilków, przycinania róż, pozyskiwania zrazów i tym podobnych. Występuje też odmiana dwuręczna, z długimi rękojeściami, przeznaczona do cięcia grubszych gałęzi.
  • kowadełkowy – jedna szczęka jest płaska, z wykładziną z miękkiego materiału (aluminium), a druga w postaci klina jest dociskana do szczęki płaskiej. Szczęka płaska ma ząbkowane krawędzie, co uniemożliwia ześlizgiwanie się ciętych gałęzi. Jednoręczny, podobnie jak poprzedni, ze sprężyną rozchylającą szczęki, nadaje się do cięcia cienkich gałęzi. Odmiana dwuręczna posiada długie, mocne, często dodatkowo wydłużane teleskopowo rękojeści, pozwalające na zwiększenie długości do 80 centymetrów i przekładnię dźwigniową zwiększającą siłę nacisku. Przeznaczony do cięcia gałęzi drzew lub krzewów o grubości do kilku centymetrów. Ostrze, w celu zmniejszenia oporów tarcia, często pokrywane jest teflonem. Sekator kowadełkowy stosuje się również do cięcia twardych i suchych gałęzi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Weź sekator i podetnij te gałęzie, które wchodzą na posesję sąsiadów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈkatɔr, AS: sekator

Wiktionary


sekatorek

zdrobnienie od: sekator


SJP.pl


sękatość

Sękatość – wskaźnik liczby znajdujących się w jednostce długości, powierzchni lub w okółku sęków liczonych na pobocznicy drewna okrągłego lub na tarcicy. Sękatość podaje się w sztukach: na 1 metr [m], na 1 metr kwadratowy [m²], na okółek lub jego część. Przy pomiarze i ocenie tarcicy mierzy się też powierzchnię widocznych sęków i odnosi do powierzchni bocznej tarcicy.

Wikipedia


sekatura

dawniej: dręczenie, nękanie kogoś


SJP.pl


sękaty

pokryty sękami


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pokryty sękami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wypadały teraz przed jego oczy smugi zarośli, jakich jeszcze nigdy nie widział, płoty z sękatych, nieociosanych żerdzi, na których wisiały przedziwne, niezmiernie długie sople lodu…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃ŋˈkatɨ, AS: sẽŋkaty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sęk m., sękatość n., sękacz mrz.

 przym. sękowy

Wiktionary


sekc.

skrót

 (1.1) = sekcyjny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mł. bryg. Arkadiusz Lichota oraz sekc. Arkadiusz Koniecko niezwłocznie przystąpili do udzielania KPP.

Wiktionary


sekciara

sekciarz; sekciarka


SJP.pl


sekciarka

sekciarz; sekciara


SJP.pl


sekciarski

przymiotnik od: sekciarz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zasklepiający się w obrębie wąskiej grupy, najczęściej politycznej lub ideologicznej

 (1.2) dotyczący sekt religijnych

Wiktionary

Przykłady

 (1) Od 1981 r. kobiety w Tunezji mają zakaz noszenia islamskiego ubioru, włącznie z chustami, w szkołach i urzędach państwowych. (…) Policja zatrzymywała kobiety na ulicy i prosiła je o zdjęcie chusty; prezydent opisał chustę jako "sekciarski rodzaj ubioru, który nieproszony przyszedł do Tunezji".

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛcˈt͡ɕarsʲci, AS: seḱćarsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekciarstwo n., sekciarz m., sekta ż., sekciarskość ż.

Wiktionary


sekciarskość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest sekciarskie; cecha tych, którzy są sekciarscy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sekciarski

 przysł. sekciarskie

Wiktionary


sekciarstwo

1. powstawanie i działalność sekt religijnych;
2. izolowanie się od ogółu, zamykanie się w obrębie pewnej grupy o zbliżonych poglądach;
3. dawniej: zespół charakterystycznych cech członka sekty


SJP.pl


sekciarz

1. członek sekty;
2. przenośnie: człowiek izolujący się od ogółu, kierujący się interesami małej grupy, do której należy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. członek sekty religijnej

 (1.2) przen. członek grupy odcinającej się od ogółu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Surowy, purytański kodeks moralny sekciarzy, ich powrót do prostoty praojców z okresu koczowniczego pasterstwa, ich ofiary z baranów składane na wzniesieniach jakiemuś nieznanemu, bliżej nieokreślonemu bogu – wszystko to ściągnęło na nich wzgardę i potępienie.

 (1.1) Grupa sekciarzy spotykała się regularnie na tajnych zebraniach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekta ż.

:: fż. sekciarka ż.

 przym. sekciarski

Wiktionary


sekcja

1. dział jakiejś organizacji, towarzystwa itp.;
2. badanie zwłok w celu ustalenia przyczyny śmierci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dział urzędu, organizacji, towarzystwa, związku itp.

 (1.2) med. operacyjne badanie zwłok w celu ustalenia przyczyny zgonu lub w celach naukowo-badawczych

 (1.3) techn. element składowy, część urządzenia mająca określony zakres działania

 (1.4) wojsk. część plutonu

Wiktionary

  • sekcja zwłok
  • sekcja (sectio) – jedna z pomocniczych kategorii systematycznych stosowanych w klasyfikacji biologicznej
  • sekcja rytmiczna
  • sekcja krytyczna
  • sekcja – pododdział wojskowy
  • sekcja – jednostka organizacyjna straży pożarnej
  • Sekcja Turystyczna Towarzystwa Tatrzańskiego
  • Sekcja Grotołazów Wrocław
  • Sekcja Rowerzystów Miejskich
  • Sekcja polska BBC
  • Sekcja – jednostka administracyjna czasów rewolucji francuskiej

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɛkt͡sʲja, AS: sekcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekcyjny m.

 przym. sekcyjny, wewnątrzsekcyjny

 czas. sekcjonować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) autopsja

Wiktionary


sekcjonować

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) dokonywać sekcji zwłok

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ogrodzie po raz pierwszy sekcjonowano małpę, badano procesy nowotworowe bez specjalnego zaszczepiania guzów czy innych chorób.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekcyjny mos., sekcja ż.

 przym. sekcyjny

Wiktionary


sekcyjny

związany z sekcją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący sekcji

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) wojsk. dowódca sekcji

 (2.2) pierwszy stopień korpusu podoficerów Państwowej Straży Pożarnej, odpowiednik stopnia kaprala w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Straży Granicznej lub sierżanta – Policji

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sɛkˈt͡sɨjnɨ, AS: sekcyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekcja ż.

 czas. sekcjonować

Wiktionary


sekielski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Marek Sekielski – polski producent telewizyjny
  • Tomasz Sekielski – polski dziennikarz

Wikipedia


seklecki

nazwisko


SJP.pl


sekler

przedstawiciel węgierskiej grupy etnicznej zamieszkującej Siedmiogród


SJP.pl


seklerka

Sekler


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. przedstawicielka węgierskojęzycznej społeczności zamieszkującej Seklerszczyznę w obecnej Rumunii;

Wiktionary

Patrz:

Sekler

Powiązane:

 rzecz. Seklerszczyzna ż.

:: fm. Sekler mos.

 przym. seklerski

Wiktionary


seklucjan

nazwisko


SJP.pl


seklucjanowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Seklucjana lub z nim związany


SJP.pl


sekobarbital

organiczny związek chemiczny z grupy barbituranów


SJP.pl

Sekobarbital – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek z grupy barbituranów. Jest objęty Konwencją o substancjach psychotropowych z 1971 roku (wykaz II). W Polsce jest w grupie II-P Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wikipedia


sękowa

sęk


SJP.pl

Sękowa – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Sękowa, nad rzeką Sękówką, dopływem Ropy. Miejscowość jest siedzibą tejże gminy i parafii św. Józefa Oblubieńca NMP, należącej do dekanatu Gorlice, diecezji rzeszowskiej.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Wikipedia

Patrz:

sęk

sekować

regionalnie: szykanować; prześladować kogoś, dręczyć, dokuczać


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) rzad. przest. prześladować kogoś, dręczyć, nękać

czasownik zwrotny niedokonany sekować się

 (2.1) prześladować siebie wzajemnie, jeden drugiego, drażnić się z kimś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈkɔvat͡ɕ, AS: sekovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekowanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prześladować, nękać, dokuczać, dręczyć

 (2.1) drażnić się

Wiktionary


sekowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sekować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sekować ndk.

Wiktionary


sękowaty

1. przypominający kształtem sęk, podobny do sęka;
2. mający wiele sęków; sękaty


SJP.pl


sękowianin

mieszkaniec Sękowej lub Sękowa


SJP.pl


sękowianka

mieszkanka Sękowej lub Sękowa


SJP.pl


sękowo

4 miejscowości w Polsce:

  • Sękowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Bielsk
  • Sękowo – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. działdowskim, w gminie Działdowo
  • Sękowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. nowotomyskim, w gminie Nowy Tomyśl
  • Sękowo – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. szamotulskim, w gminie Duszniki

Wikipedia


sękowski

przymiotnik od: Sękowa


SJP.pl

  • Jan Sękowski – tłumacz literatury łacińskiej
  • Józef Sękowski – egiptolog
  • Modest Sękowski – polski działacz spółdzielczości niewidomych
  • Stefan Sękowski (ujednoznacznienie)
  • Wincenty Sękowski – generał oo. marianów
  • Andrzej Sękowski – psycholog
  • Paweł Sękowski – historyk, prezes Stowarzyszenia "Kuźnica"

Wikipedia


sękowy

sęk


SJP.pl

Patrz:

sęk

sekrecik

zdrobnienie od: sekret


SJP.pl


sekrecja

  • sekrecja – skupienie mineralne wypełniające pustkę istniejącą wcześniej w skale
  • sekrecja – wydzielanie substancji przez komórki
  • sekrecja kanalikowa – jeden z etapów funkcjonowania nerek

Wikipedia


sekrecyjny

sekrecja


SJP.pl

Patrz:

sekrecja

sekret

informacja, która nie jest jawna dla osób postronnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tajemnica, wiadomość poufna, przeznaczona tylko dla wybranych osób

Wiktionary

  • Tajemnica – dane lub informacje, których ujawnienie osobom nieuprawnionym jest zakazane ze względu na normy społeczne lub prawne
  • Widoczek (sekret) – kreatywna zabawa dziecięca
  • Sekret – część miasta Grodno na Białorusi
Biologia
  • sekret – substancja ulegająca sekrecji, wydzielina
  • sekret – gatunek ryby

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W sekrecie wypłaciła wszystkie pieniądze ze wspólnego konta.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛkrɛt, AS: sekret

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekretność ż.

:: zdrobn. sekrecik m.

 przym. sekretny

 przysł. sekretnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tajemnica

Wiktionary


sekreta

modlitwa odmawiana w ciszy na końcu ofertorium


SJP.pl

pl:Modlitwa nad darami (sekreta)
Właściwa strona znajduje się w innym projekcie. Kliknij na powyższy link, jeśli chcesz ją obejrzeć.

Sekreta – obrzęd cichej modlitwy polecającej w liturgii Kościoła katolickiego w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego podczas mszy wiernych. Jest to ostatni element w offertorium, a przed kanonem mszy świętej. Następuje po lavabo i wezwaniu Orate, fratres, a przed prefacją.

Wikipedia


sekretariacki

sekretariat (rzadko)


SJP.pl


sekretariat

1. dział instytucji, w którym załatwia się sprawy bieżące; kancelaria;
2. pracownicy tego działu;
3. urząd sekretarza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dział danej instytucji, firmy bądź organizacji, który zajmuje się obsługą bieżących spraw, zwłaszcza w kontakcie z interesantami;

Wiktionary

Sekretariat – dział w strukturach organizacji, urzędu, instytucji lub przedsiębiorstwa, którego pracownicy zajmują się sprawami bieżącymi. Praca zatrudnionych w sekretariacie osób polega na organizowaniu i ułatwieniu kontaktów pomiędzy zarządzającym instytucją z jednej strony a jej pracownikami, kontrahentami bądź klientami z drugiej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsɛkrɛˈtarʲjat, AS: sekretarʹi ̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekretarz m., sekretarka ż., sekretarzowanie n.

 czas. sekretarzować

 przym. sekretarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biuro, gabinet, kancelaria

Wiktionary


sekretarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się pomocą organizacyjną w pracy kierownika, dyrektora, prowadzeniem korespondencji, przyjmowaniem interesantów

 (1.2) zob. automatyczna sekretarka.

Wiktionary

  • Sekretarka (film)
  • Sekretarka (zawód)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój szef zatrudnił wczoraj nową sekretarkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛkrɛˈtarka, AS: sekretarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekretariat m., sekretarzyk m., sekretarzowanie n.

:: fm. sekretarz m.

 czas. sekretarzować ndk.

 przym. sekretarski, sekretariatowy

 przysł. sekretarsko

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) asystentka

Wiktionary


sekretarski

przymiotnik od: sekretarz


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z osobą lub stanowiskiem sekretarza, dotyczący sekretarza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekretarz mos., sekretariat mrz., sekretarka ż.

Wiktionary


sekretarz

1. urzędnik załatwiający sprawy związane z działalnością osoby lub instytucji
2. osoba kierująca pracą administracyjno-organizacyjną w instytucji, urzędzie
3. obieralna funkcja w różnych organizacjach
4. drapieżny ptak afrykański


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik, który załatwia sprawy związane z działalnością firmy, instytucji lub osoby

 (1.2) polit. osoba pełniąca kierowniczą funkcję w partii komunistycznej

 (1.3) adm. wysoki rangą urzędnik samorządowy, który nadzoruje sprawy organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego;

 (1.4) hist. w dawnej Polsce pisarz lub komornik królewski albo tytuł honorowy nadawany przez króla uczonym i literatom;

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) ornit. nazwa systematyczna|Sagittarius serpentarius|ref=tak., gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny sekretarzy;

 (2.2) sekretarze ornit. nazwa systematyczna|Sagittariidae|ref=tak., rodzina ptaków afrykańskich z rzędu szponiastych

Wiktionary

Sekretarz to wysoki rangą pracownik organów administracji państwowej i instytucji międzynarodowych:

  • Sekretarz Generalny ONZ
  • Sekretarz Generalny NATO
  • I sekretarz partii politycznej – w tym I sekretarz KC PZPR i KC KPZR
  • sekretarz królewski – urząd dworski w I Rzeczypospolitej
  • prywatny sekretarz króla – urząd dworski w I Rzeczypospolitej
  • sekretarz wielki koronny – najwyższy urząd centralny niesenatorski w Koronie I Rzeczypospolitej, urząd kancelarii monarszej
  • sekretarz wielki litewski – najwyższy urząd centralny niesenatorski w Wielkim Księstwie Litewskim I Rzeczypospolitej, urząd kancelarii monarszej
  • sekretarz stanu – wysoki urząd w ministerstwie
  • sekretarz gminy (miasta), powiatu lub województwa
  • sekretarz szkoły

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten biznesmen był sekretarzem pewnego znanego naukowca.

 (1.2) Pierwszy sekretarz KC PZPR złożył gospodarską wizytę na Podlasiu.

 (2.1) Każdy sekretarz chętnie poluje na węże.

 (2.2) Rodzina sekretarzy posiada tylko jednego przedstawiciela.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈkrɛtaʃ, AS: sekretaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekretariat m., sekretarzowanie n.

:: zdrobn. sekretarzyk m.

:: zgrub. sekretarzyna m.

:: fż. sekretarka ż.

 czas. sekretarzować

 przym. sekretarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pejor. aparatczyk

Wiktionary


sekretarzowa

przestarzale: żona sekretarza


SJP.pl


sekretarzyk

biurko w kształcie stolika z nadstawką zawierającą szufladki


SJP.pl

Sekretarzyk (z fr. secrétaire, łac. secretum – tajemnica) – rodzaj mebla do pisania, przechowywania korespondencji i podręcznych drobiazgów. Występuje również pod staropolską nazwą: sekretarz, sekreter, sekreterka. Mimo dość charakterystycznego wyglądu mylony jest często z meblami o podobnej funkcji takimi jak biurko, sekretera czy kantorek.

Wikipedia


sekretarzyna

lekceważąco: marny, lichy sekretarz


SJP.pl


sekretera

rodzaj biurka, którego dolna część ma kształt komody, a górna, zawierająca szufladki, zamykana jest ruchomą płytą, stanowiącą po opuszczeniu blat do pisania


SJP.pl

Sekretera (z fr. secrétaire) – rodzaj wielofunkcyjnego dużego mebla skrzyniowego.

Mebel składa się z podstawy w formie szafki z drzwiczkami lub komody i nadstawy.

Nadstawa – zwykle dwudzielna – część górna (funkcja biblioteczki) zamykana jest drzwiczkami, a dolna, zamykana pionową lub skośną płytą, która po otwarciu przejmuje funkcję blatu służy do pisania. Płyta ta wspiera się na specjalnych, wysuwanych podporach. Czasem funkcję blatu do pisania pełni otwierany do przodu i wysuwany front szuflady. Za płytą do pisania kryją się liczne przegródki, skrytki i szufladki, podobnie jak w sekretarzyku.

Wikipedia


sekretnie

przysłówek

 (1.1) w sekretny sposób

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekret m.

 przym. sekretny

Wiktionary


sekretniej

stopień wyższy od przysłówka: sekretnie


SJP.pl


sekretniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: sekretny; bardziej sekretny


SJP.pl


sekretnik

specjalny rodzaj papieru listowego, sklejanego na brzegach, używanego dawniej


SJP.pl


sekretny

trzymany w tajemnicy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) trzymany w sekrecie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈkrɛtnɨ, AS: sekretny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekret m., sekrecik m., sekretność ż.

 przysł. sekretnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poufny, tajny, niejawny

Wiktionary


sekrety

modlitwa odmawiana w ciszy na końcu ofertorium


SJP.pl

Sekrety – albańsko-niemiecki film fabularny z roku 2008 w reżyserii Spartaka Pecaniego, na motywach powieści Lehje neper nate Vangjela Kozmy.

Wikipedia


sekretyna

hormon wydzielany przez gruczoły błony śluzowej dwunastnicy i jelita cienkiego, wpływający na wydzielanie przez trzustkę soku trzustkowego


SJP.pl

Sekretyna (ATC: V04 CK01) – peptydowy hormon tkankowy pełniący funkcję żołądkowo-jelitowego czynnika regulacyjnego. Wydzielana jest przez błonę śluzową jelita cienkiego, głównie dwunastnicy pod wpływem kwaśnego pH treści żołądkowej, jaka dociera do dwunastnicy.

Wikipedia


seks

sex;
1. ogół zagadnień związanych z życiem seksualnym;
2. zespół cech biologicznych u kobiet i mężczyzn działających pobudzająco na zmysły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ogół spraw i czynności związanych z zaspokajaniem popędu płciowego;

 (1.2) pot. stosunek płciowy, zazwyczaj między dwiema osobami

 (1.3) seksapil, atrakcyjność seksualna

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przedmiotem zainteresowania seksuologów jest seks we wszystkich jego aspektach i przejawach.

 (1.2) W literaturze jest dużo seksu i nie ma dzieci; w życiu – na odwrót.

 (1.3) Kiedy idąc delikatnie kołysze biodrami, emanuje z niej czysty seks.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛks, AS: seks

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seksualność ż., seksualizm m., seksualizacja ż., seksowność ż., seksaczka ż., seksomat m., seksomnia ż., sekser m., sekserka ż., seksowanie n., seksizm m., seksista m., seksistka ż., seksistowskość ż., aseksualność ż., aseksualizm m., homoseksualizm m., homoseksualność ż., heteroseksualizm m., heteroseksualność ż., transseksualizm m., transseksualność ż., biseksualizm m., biseksualność ż., panseksualizm m., panseksualność ż., poliseksualizm m., poliseksualność ż., demiseksualizm m., demiseksualność ż., antyseksualizm m., antyseksualność ż., biseks m.

:: zdrobn. seksik m.

 czas. seksować ndk., seksić się ndk.

 przym. seksowny, seksualny, sexy, seksistowski, seksualizacyjny, aseksualny, homoseksualny, heteroseksualny, transseksualny, biseksualny, panseksualny, poliseksualny, demiseksualny, antyseksualny

 przysł. seksownie, seksualnie, sexy, seksistowsko, aseksualnie

 temsłow. sekso-, seks-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płciowość, seksualność, cielesność

 (1.2) kopulacja, miłość, pożycie płciowe, stosunek, stosunek płciowy, współżycie, kochanie się; daw. cielesność, cielesieństwo, gamractwo, gamracyja, swawola, swaźbienie, chędożenie, spółkowanie; żart. bzykanie, bzykanko, dmuchanie, ciupcianie; grub. posuwanie, parzenie się, kopulowanie; eufem. poznanie kogoś cieleśnie, spanie (ze sobą); wulg. ruchanie się, ruchanko, pieprzenie się, pierdolenie się, walenie się, rypanie się

 (1.3) seksowność, atrakcyjność fizyczna, sex appeal / seksapil

Wiktionary


seks-shop

[czytaj: seks szop] sklep z artykułami urozmaicającymi życie seksualne; sex shop, sex-shop, porno shop, porno-shop


SJP.pl


seksafera

afera o podłożu seksualnym; sexafera, seksskandal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) publ. pot. określenie wydarzeń związanych z zarzutami molestowania seksualnego przez osoby publiczne i z dochodzeniem w tej sprawie

Wiktionary

  • Seksafera w Samoobronie
  • Seksafera w Urzędzie Miasta w Olsztynie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sąd wydał wyroki w sprawie seksafery w Samoobronie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛksaˈfɛra, AS: seksafera

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) seksskandal, afera rozporkowa

Wiktionary


seksagonalny

1. mający sześć kątów; sześciokątny; heksagonalny;
2. dotyczący sześciu organizacji, ugrupowań itp., dokonywany przez nie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mat. mający sześć kątów

 (1.2) dotyczący sześciu partnerów, np. państw albo organizacji

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sześciokątny

Wiktionary


seksapil

atrakcyjność fizyczna, ogół cech wyglądu zewnętrznego działających podniecająco na zmysły innych ludzi; sex appeal


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) atrakcyjność seksualna

Wiktionary

Atrakcyjność fizyczna – zakres, w jakim cechy fizyczne danej osoby są uważane za estetyczne lub piękne. Termin ten często zakłada atrakcyjność seksualną lub pożądanie, ale może być również odrębny od któregokolwiek z nich. Istnieje wiele czynników, które wpływają na atrakcyjność jednej osoby dla drugiej, a aspekty fizyczne są jednym z nich. Atrakcja fizyczna zawiera w sobie uniwersalne percepcje wspólne dla wszystkich kultur ludzkich, takie jak symetria twarzy, uwarunkowania społeczno-kulturowe oraz osobiste preferencje unikalne dla danej jednostki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sɛksaˈpʲil, AS: seksapʹil

Wiktionary

Powiązane:

 przym. seksapilowaty

Wiktionary


seksapilowaty

rzadko: odznaczający się atrakcyjnym seksualnie wyglądem


SJP.pl


seksbiznes

wszystkie komercyjne działania związane z produkcją i sprzedażą filmów, magazynów i gadżetów o charakterze pornograficznym; pornobiznes, porno-biznes, porno biznes, seksprzemysł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) biznes związany z seksem; ogół działań komercyjnych przynoszących zysk finansowy ze świadczenia usług seksualnych, tańca erotycznego, produkcji oraz dystrybucji filmów, magazynów i gadżetów o charakterze pornograficznym itd.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od dawna znana jest sprzedaż kobiet i dziewcząt do seksbiznesu. Od kilku lat jesteśmy krajem docelowym dla kobiet z Europy Wschodniej, przymuszanych w Polsce do prostytucji. Szacuje się, że do seksbiznesu zostało sprzedanych około 10 tysięcy Polek.

 (1.1) Problem pracy przymusowej wyprzedził tzw. seksbiznes.

Wiktionary


seksbomba

potocznie o kobiecie bardzo atrakcyjnej, pociągającej fizycznie, posiadającej seksapil


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. bardzo atrakcyjna fizycznie kobieta, o silnie działającej na zmysły, prowokującej urodzie;

Wiktionary

Seksbomba (kalka z ang. sex bomb) – kobieta o wyjątkowej atrakcyjności seksualnej (tzw. seksapil). Określenie przypisywane najczęściej gwiazdom kultury masowej (aktorkom, piosenkarkom, tancerkom, modelkom), rzadziej osobom nieznanym publicznie. Kobiety tak określane są utożsamiane z hiperseksualnością, doskonałymi kształtami ciała (pełny biust, wąska talia, pełne biodra, o figurach w kształcie klepsydry, zbliżonych do wymiarów 90-60-90), przy czym najczęściej w życiu zawodowym (na ekranie czy estradzie) kreują postaci znacznie większe niż w życiu prywatnym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z Aśki jest prawdziwa seksbomba.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛɡzˈbɔ̃mba, AS: segzbõmba

Wiktionary


seksces

żartobliwie: eksces, wybryk o charakterze seksualnym


SJP.pl


seksdolar

bardzo rzadko: imitacja dolara, na której zamiast portretu amerykańskiego męża stanu znajdował się rysunek pornograficzny


SJP.pl


sekser

osoba trudniąca się rozpoznawaniem płci kurcząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się rozpoznawaniem płci piskląt, zwykle kurcząt

Wiktionary

Seksowanie (ang. sex „płeć”) – segregowanie piskląt według płci.

Polega na ustaleniu obecności prącia w steku u samców lub jego brak u samic przez oglądanie rozchylonego steku lub badanie gruczołów rozrodczych za pomocą endoskopu (możliwość uszkodzenia narządów wewnętrznych). Zabieg ten łatwiej jest przeprowadzić u kacząt niż u kurcząt, gdyż kaczorki mają dobrze widzialny, umieszczony w fałdach błony śluzowej po stronie brzusznej steku, mierzący około 2 mm zaczątek przyszłego prącia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɛksɛr, AS: sekser

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks m., seksowanie n.

:: fż. sekserka ż.

 czas. seksować ndk.

Wiktionary


sekserka

kobieta trudniąca się rozpoznawaniem płci kurcząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta zajmująca się rozpoznawaniem płci piskląt, zwykle kurcząt

Wiktionary

Seksowanie (ang. sex „płeć”) – segregowanie piskląt według płci.

Polega na ustaleniu obecności prącia w steku u samców lub jego brak u samic przez oglądanie rozchylonego steku lub badanie gruczołów rozrodczych za pomocą endoskopu (możliwość uszkodzenia narządów wewnętrznych). Zabieg ten łatwiej jest przeprowadzić u kacząt niż u kurcząt, gdyż kaczorki mają dobrze widzialny, umieszczony w fałdach błony śluzowej po stronie brzusznej steku, mierzący około 2 mm zaczątek przyszłego prącia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sɛˈksɛrka, AS: sekserka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks m., sekser, seksowanie

 czas. seksować

Wiktionary


sekshoroskop

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ezot. horoskop dotyczący życia seksualnego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. horoskop mrz.

Wiktionary


sekshotel

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hotel, który udostępnia pokoje na godziny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. sekshotelik m.

Wiktionary


seksi

[czytaj: seks-i] podniecający, atrakcyjny fizycznie; seksowny, sexy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. seksowny

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ter. od: seksić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uważam, że tatusiowie z dziećmi są bardzo seksi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛksʲi, AS: seksʹi

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|seksowny.

źródła.

== seksi (język fiński.) ==

wymowa. IPA|ˈse̞ksi.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) seks

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


seksiatria

[czytaj: seks-jatria] dział seksuologii, którego przedmiotem badań są patologie seksualne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. seks. dział medycyny teoretycznej i klinicznej zajmujący się zaburzeniami seksualności, ich etiologią, patogenezą, symptomatologią, przebiegiem, leczeniem oraz zapobieganiem

Wiktionary


seksić

potocznie: seksić się - uprawiać seks; bzykać się, ciupciać się, dmuchać się


SJP.pl


seksik

zdrobniale o seksie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od seks

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie seks, lecz tylko mały seksik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks m.

 czas. seksować

Wiktionary


seksista

zwolennik dyskryminacji jednej z płci


SJP.pl


seksistka

seksista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. kobieta stosująca seksizm, zwolenniczka seksizmu

Wiktionary

Patrz:

seksista

Powiązane:

 rzecz. seksizm m.

:: fm. seksista

 przym. seksistowski

 przym. seksistowsko

 przysł. seksistowsko

Wiktionary


seksistowski

dyskryminujący płeć przeciwną


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z seksizmem, dotyczący seksizmu; dyskryminujący osoby płci przeciwnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli kobiety odpadają ze studiów magisterskich częściej niż mężczyźni, to sam proces edukacyjny musi być seksistowski.

 (1.1) Zarzucane reklamom dyskryminacyjne, seksistowskie podejście nie jest postrzegane w taki sposób przez respondentów i nie stanowi dla nich problemu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛcɕiˈstɔfsʲci, AS: seḱśistofsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks mrz., seksista m., seksistka ż., seksizm m.

 przysł. seksistowsko

 czas. seksować

Wiktionary


seksistowsko

przysłówek

 (1.1) w sposób seksistowski

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks mrz., seksista m., seksistka ż., seksizm m.

 przym. seksistowski

Wiktionary


seksistyczny

seksizm; seksistowski


SJP.pl


seksizm

dyskryminacja jednej z płci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dyskryminacja ze względu na płeć;

Wiktionary

Seksizm (z ang. sexism, sex „płeć”) – uprzedzenie lub dyskryminacja ze względu na płeć. Seksizm na ogół wiąże się z ideologią, która zakłada, że jedna płeć jest gorsza od drugiej.

Termin ten został utworzony dla opisania dyskryminacji kobiet w latach 60. XX w. przez feminizm drugiej fali i miał tworzyć analogię ze słowem „rasizm” – uważano, że negatywne stereotypy dotyczące kobiet odgrywają podobną rolę społeczną, jak negatywne stereotypy dotyczące koloru skóry: „Postawy seksistowskie wywołują takie zachowania, jak: molestowanie seksualne, zaczepianie na ulicach w celu dokuczania, niesprawiedliwa polityka zatrudniania”.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Seksizm życzliwy dotyczy właśnie przekonań o tym, że kobiety są wyjątkowe, wymagają opieki i ochrony, są uzupełnieniem mężczyzny, który bez życiowej partnerki nie będzie szczęśliwy.

 (1.1) Coraz więcej mężczyzn czuje się napiętnowanych w różnych życiowych sytuacjach z powodu swojej płci. Pojawiają się liczne głosy, że panowie też padają ofiarami seksizmu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛcɕism̥, AS: seḱśism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks mrz., seksista m., seksistka ż.

 przym. seksistowski

 przysł. seksistowsko

 czas. seksować

Wiktionary


seksklub

nocny klub ze striptizem; sex club


SJP.pl


sekslalka

lalka do zaspokajania potrzeb seksualnych


SJP.pl


sekslinia

połączenie telefoniczne o charakterze seksualnym


SJP.pl


seksmania

nadmierne zainteresowanie seksem; seksomania, erotomania


SJP.pl


seksmaszyna

1. osoba bardzo sprawna i aktywna seksualnie;
2. wyuzdana, pociągająca kobieta


SJP.pl


seksmisja

Seksmisja – polska fantastycznonaukowa komedia filmowa z 1983 w reżyserii Juliusza Machulskiego, według scenariusza napisanego wraz z Jolantą Hartwig i Pavlem Hajnym. Bohaterami filmu są zahibernowani w 1991 roku mężczyźni Maks (Jerzy Stuhr) oraz Albert (Olgierd Łukaszewicz), którzy budzą się w 2044 roku po wojnie w totalitarnym świecie pozbawionym mężczyzn i starają się przetrwać w nim za wszelką cenę.

Wikipedia


seksoholiczka

kobieta uzależniona od seksu; seksomanka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta chorobliwie uzależniona od seksu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) ciągle ważę sześćdziesiąt sześć i pół kilo. Zaliczam te cholerne wagi jak seksoholiczka facetów. Jak alkoholiczka drinki. Jak narkomanka kolejne działki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seksoholizm m.

:: fm. seksoholik

 przym. seksoholiczny

Wiktionary


seksoholiczny

seksoholizm


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z seksoholizmem, właściwy seksoholikom

Wiktionary

Patrz:

seksoholizm

Powiązane:

 rzecz. seksoholizm m., seksoholik m., seksoholiczka ż.

Wiktionary


seksoholik

mężczyzna uzależniony od seksu; seksoman


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mężczyzna uzależniony od uprawiania seksu; mężczyzna, dla którego seks stał się rodzajem chorobliwego nałogu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) „Erotoman" mogłoby być określeniem człowieka chorobliwie uzależnionego od seksu. Ale przyjęło się, że to raczej świadomy i kontrolujący się podrywacz. Uzależniony od seksu seksoholik jest chory. Jest owładnięty chorobliwym przymusem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seksoholizm m.

:: fż. seksoholiczka

 przym. seksoholiczny

Wiktionary


seksoholizm

uzależnienie od seksu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zob. uzależnienie seksualne.

Wiktionary

Uzależnienie seksualne (seksoholizm) – jednostka chorobowa, obejmująca przymus zachowań o podłożu seksualnym, które mają destrukcyjne skutki dla życia społecznego i emocjonalnego jednostki, jak np. kompulsywna masturbacja, natręctwa seksualne, częsta zdrada, częste oglądanie pornografii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektórzy mężczyźni wpadają w pracoholizm, seksoholizm lub alkoholizm, inni stają się rozdrażnieni, nadpobudliwi, agresywnie prowadzą samochód i interesują się sportami ekstremalnymi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seksoholik m., seksoholiczka ż.

 przym. seksoholiczny

Wiktionary


seksoman

mężczyzna uzależniony od seksu; seksoholik


SJP.pl


seksomania

nadmierne zainteresowanie seksem; seksmania, erotomania


SJP.pl


seksomanka

kobieta uzależniona od seksu; seksoholiczka


SJP.pl


seksować

1. określać płeć zwierząt;
2. potocznie: seksować się - uprawiać seks; seksić się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) określać płeć zwierząt, głównie piskląt hodowlanych

czasownik zwrotny niedokonany seksować się

 (2.1) slang. uprawiać seks

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed dalszą hodowlą seksujemy całą grupę świeżo wyklutych kaczek.

 (2.1) Wczoraj seksowałam się z moim chłopakiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈksɔvat͡ɕ, AS: seksovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. aseksualność ż., seks m., seksik m., sekser m., sekserka ż., seksowanie n., seksualność ż., seksizm m., seksyzm m., seksowność ż.

 czas. seksić się

 przym. seksualny, seksowny, seksistowski

 przysł. seksownie, seksualnie

 temsłow. sekso-

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) seksić się

Wiktionary


seksowanie

segregowanie piskląt według płci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rozpoznawanie płci piskląt, zwykle kurcząt;

Wiktionary

Seksowanie (ang. sex „płeć”) – segregowanie piskląt według płci.

Polega na ustaleniu obecności prącia w steku u samców lub jego brak u samic przez oglądanie rozchylonego steku lub badanie gruczołów rozrodczych za pomocą endoskopu (możliwość uszkodzenia narządów wewnętrznych). Zabieg ten łatwiej jest przeprowadzić u kacząt niż u kurcząt, gdyż kaczorki mają dobrze widzialny, umieszczony w fałdach błony śluzowej po stronie brzusznej steku, mierzący około 2 mm zaczątek przyszłego prącia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsɛksɔˈvãɲɛ, AS: seksovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seksowność ż., seksualność ż., seks m., sekser, sekserka

 czas. seksować

 przym. seksualny

Wiktionary


seksownie

przysłówek

 (1.1) w sposób seksowny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈksɔvʲɲɛ, AS: seksovʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks m., seksowność ż., seksualizm m.

 czas. seksować, seksić się

 przym. seksowny, seksualny, sexy

 przysł. sexy

Wiktionary


seksowniej

stopień wyższy od przysłówka: seksownie


SJP.pl


seksowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: seksowny; bardziej seksowny


SJP.pl


seksowność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest seksowne; cecha tego, kto jest seksowny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ważnym elementem obrazu współczesnej reklamy jest „seksowność”. Reklama piwa marki EB długo kojarzyć się będzie polskim telewidzom z ładnymi nogami młodej kobiety w czerwonej mini w białe groszki.

 (1.1) Mocny, wyzywający makijaż dopełniał obrazu tej wyuzdanej, nieco prymitywnej, ale niepodważalnej seksowności imprezowej dziuni. – I jak? – zapytała, wypychając biodro i kładąc na nim rękę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks m., seksualizm m., seksualizacja ż., seksualność ż., seksowanie n.

 przym. seksualny, sexy, seksowny

 przysł. seksualnie, sexy, seksownie

 czas. seksić się, seksować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) atrakcyjność seksualna, zmysłowość

Wiktionary


seksowny

podniecający, atrakcyjny fizycznie; sexy, seksi


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) atrakcyjny seksualnie, ponętny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szerokie biodra i wąska talia u kobiet uchodzą za seksowne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈksɔvnɨ, AS: seksovny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seksowność ż., seks m., seksualizacja ż., seksualizm m.

 czas. seksić się, seksować

 przym. sexy, seksualny

 przysł. seksownie, seksualnie, sexy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sexy, ponętny, powabny, wart grzechu

Wiktionary


seksowy

rzadko: seksowny


SJP.pl


seksparty

orgietka, spotkanie towarzyskie, podczas którego główną atrakcją jest uprawianie seksu; sex-party, sex party


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przyjęcie połączone z uprawianiem seksu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W naszym akademiku seksparty to jednocześnie temat tabu i tajemnica poliszynela.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛksˈpartɨ, AS: seksparty

Wiktionary


sekspert

żartobliwie: ekspert w sprawach seksu


SJP.pl


sekspertka

żartobliwie: ekspertka w sprawach seksu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żart. ekspertka w sprawach seksu

Wiktionary


seksprzemysł

wszystkie komercyjne działania związane z produkcją i sprzedażą filmów, magazynów i gadżetów o charakterze pornograficznym; pornobiznes, porno-biznes, porno biznes, seksbiznes


SJP.pl


seksrobot

robot do zaspokajania potrzeb seksualnych; sexrobot


SJP.pl


seksskandal

skandal na tle seksualnym; seksafera, sexafera


SJP.pl


seksta

1. interwał prosty zawarty między sześcioma kolejnymi stopniami skali muzycznej;
2. w dawnej szkole średniej: szósta klasa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. odległość między dźwiękami równa ośmiu lub dziewięciu półtonom;

 (1.2) rel. część oficjum kościelnego odmawiana w południe

 (1.3) sport. część zasłony w szermierce na florety

Wiktionary

Seksta – interwał prosty zawarty między sześcioma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występują seksta wielka i seksta mała. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Furtian zadzwonił na sekstę.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sekstowy

Wiktionary


sekstancerka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) choreogr. tancerka wykonująca taniec erotyczny, zwykle w barze lub klubie nocnym; tancerka erotyczna

Wiktionary


sekstans

sekstant; przyrząd nawigacyjny do pomiaru kątów, zwłaszcza pionowych


SJP.pl

  • sekstans – jednostka czasu równa 1/6 godziny
  • sekstans – drobna moneta rzymska równa 1/6 asa
  • sekstans – przyrząd nawigacyjny
  • Sekstans – gwiazdozbiór

Wikipedia


sekstant

sekstans; przyrząd nawigacyjny do pomiaru kątów, zwłaszcza pionowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba równikowego;

Wiktionary

Sekstant (także: sekstans łac. sextans – szósta część) – kątomierz lusterkowy, optyczny przyrząd nawigacyjny, stosowany w żeglarstwie i astronomii, służący do mierzenia wysokości ciał niebieskich nad horyzontem, a także kątów poziomych i pionowych pomiędzy obiektami widocznymi na Ziemi, w celu określenia linii pozycyjnych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɛkstãnt, AS: sekstãnt

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. Sex

Wiktionary


sekstaśma

amatorskie nagranie stosunku seksualnego


SJP.pl

Sekstaśma – amerykański film komediowy z 2014 roku.

Wikipedia


sekstecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od sekstet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekstet m.

Wiktionary


sekstelefon

Sekstelefon – usługa polegająca na rozmowie telefonicznej o zabarwieniu seksualnym w celu podniecenia lub seksualnego zaspokojenia osoby wykonującej połączenie. Wykonuje się je na konkretny numer telefonu podany np. w reklamie w prasie lub telegazecie. Koszt wykonania takiego połączenia może być różny, a za rozmowę telefoniczną płaci klient.

Wikipedia


sekstelefoniczny

przymiotnik od: sekstelefon, np. połączenie sekstelefoniczne


SJP.pl


sekstern

dawniej:
1. zeszyt, brulion, nieoprawiona książka;
2. arkusz papieru złożony na sześć części


SJP.pl


sekstet

1. zespół muzyczny złożony z sześciu wykonawców lub instrumentów;
2. utwór muzyczny na sześć instrumentów lub głosów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. zespół sześciu muzyków lub śpiewaków;

 (1.2) muz. utwór muzyczny skomponowany na sześć instrumentów lub sześć głosów;

Wiktionary

Sekstet (łac. sex – sześć, ang. sextet, franc. sextuor, sextette, niem. Sextett, wł. sestetto) – dwuznaczne pojęcie muzyczne:

  1. zespół muzyczny sześciu osób;
  2. utwór muzyczny dla takiego zespołu, np. na sześć głosów lub instrumentów solowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na naszej scenie wystąpi sekstet wokalny z Litwy.

 (1.2) Wspaniałe sekstety kończą oba akty.

 (1.2) Najwybitniejsze sekstety smyczkowe skomponował Johannes Brahms.

Wiktionary

Powiązane:

:: zdrobn. sekstecik mrz.

Wiktionary


sekstetowy

sekstet


SJP.pl

Patrz:

sekstet

seksting

pisanie erotycznych wiadomości za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wymienianie się erotycznymi wiadomościami

Wiktionary

Sexting (także seksting) – forma komunikacji elektronicznej, w której przekazem jest seksualnie sugestywny obraz lub treść. Termin powstał w pierwszych latach XXI wieku jako zrost angielskich słów sex (seks) i texting (czynność wysyłania wiadomości SMS). Z czasem jego znaczenie poszerzyło się na wysyłanie podobnych komunikatów także za pomocą innych mediów, na przykład komunikatorów internetowych, wiadomości MMS czy portali społecznościowych.

Wikipedia


sekstingowy

związany z pisaniem erotycznych wiadomości za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej


SJP.pl


sekstola

figura rytmiczna powstała z podziału dwudzielnej wartości rytmicznej na sześć równych części


SJP.pl


sekstowy

przymiotnik od: seksta


SJP.pl


seksturysta

osoba podróżująca w celu poszukiwania przygód erotycznych


SJP.pl


seksturystka

seksturysta


SJP.pl

Patrz:

seksturysta

seksturystyka

turystyka erotyczna, turystyka seksualna;
1. podróżowanie w celu poszukiwania przygód erotycznych;
2. oferowanie turystom usług seksualnych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) turystyka, której celem jest wchodzenie w niezobowiązujące relacje seksualne z przedstawicielami danej społeczności lokalnej

Wiktionary

Turystyka seksualna – określenie podróży, w większości zagranicznych, podejmowanych głównie w celu zaspokajania potrzeb seksualnych, których realizowanie w miejscu zamieszkania z wielu przyczyn byłoby niemożliwe lub utrudnione. Polega to na korzystaniu z usług heteroseksualnej prostytucji, rzadziej homoseksualnej i dziecięcej oraz niekomercyjnymi kontaktami seksualnymi (z mieszkańcami lub innymi turystami).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Turystyka erotyczna, turystyka seksualna, określana także jako seksturystyka (…), jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych aspektów współczesnej turystyki międzynarodowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛkstuˈrɨstɨka, AS: seksturystyka

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) turystyka seksualna, turystyka erotyczna

Wiktionary


sekstyliard

liczba wynosząca 10^39


SJP.pl

Sekstyliard – liczba 1039, czyli jedynka i 39 zer w zapisie dziesiętnym. Termin sekstyliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.

W krajach stosujących krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) liczba 1039 nosi nazwę duodecylion, tak jak 1072 w pozostałych krajach.

W układzie SI mnożnikowi 1039 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.

Wikipedia


sekstylion

liczba równa jedynce z 36 zerami; w nielicznych krajach (np. Francji, byłym Związku Radzieckim) równa jedynce z 21 zerami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liczba 1036;

Wiktionary

Sekstylion – liczba 1036, czyli jedynka i 36 zer w zapisie dziesiętnym.

W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) sekstylion oznacza 1021, czyli tryliard w pozostałych krajach.

W układzie SI mnożnikowi 1036 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. sekstylionowy

Wiktionary


sekstyna

zwrotka złożona z sześciu wierszy jedenastozgłoskowych; sestyna


SJP.pl

Sekstyna, także sestyna (fr. sextine, od łac. sextus ’szósty‘) – strofa sześciowersowa, najczęściej o wersach jedenasto- albo ośmiozgłoskowych i układzie rymów ababcc. Nazywana czasem sekstyną epicką dla odróżnienia od sestyny lirycznej.

Wikipedia


seksualia

przedmioty, publikacje związane z seksem


SJP.pl


seksualizacja

1. ocenianie głównie pod kątem atrakcyjności seksualnej;
2. rozbudzanie w kimś zainteresowania seksem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) psych. proces, w wyniku którego wartościowanie kogoś jest dokonywane z punktu widzenia atrakcyjności seksualnej

Wiktionary

Seksualizacja – proces, w wyniku którego wartościowanie drugiej osoby oraz siebie samego/siebie samej dokonywane jest przez pryzmat atrakcyjności seksualnej. Odbywa się w 3 wymiarach: społeczno-kulturowym, interpersonalnym i intrapsychicznym. Polega na instrumentalnym podejściu do osoby poprzez postrzeganie jej jako przedmiotu do seksualnego wykorzystywania w oderwaniu od jej godności i aspektów osobowościowych, zaś wartość osoby jest mierzona poziomem atrakcyjności seksualnej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsɛksuwalʲiˈzat͡sʲja, AS: seksualʹizacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks m., seksualizm m., seksualność ż., seksowność ż., seksualizowanie n.

 czas. seksualizować ndk.

 przym. seksualizacyjny, seksowny, seksualny

 przysł. seksualnie

Wiktionary


seksualizm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. termin, pojęcie, problem związany z seksualnością

 (1.2) książk. zainteresowanie sprawami płci

Wiktionary

Erotyka (z gr. ἔρως, eros „pociąg miłosny”) – termin powszechnie rozumiany jako odnoszenie się do stanu lub antycypacji podniecenia seksualnego; natarczywy impuls seksualny, pożądanie lub myśl, a także filozoficzna kontemplacja dotycząca estetyki seksualnego pożądania, zmysłowości i miłości romantycznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niektórzy moi znajomi mają bzika na punkcie gadania o seksualizmach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛksuˈwalʲism̥, AS: seksualʹism̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks m., seksualność ż., seksualizacja ż., seksowność ż.

 przym. seksualny, seksowny

 przym. seksualnie, seksownie

 przysł. seksownie, seksualnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) seksualność

Wiktionary


seksualizować

1. oceniać głównie pod kątem atrakcyjności seksualnej;
2. rozbudzać w kimś zainteresowanie seksem


SJP.pl


seksualizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|seksualizować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nieseksualizowanie n., seksualizacja ż.

 czas. seksualizować ndk.

Wiktionary


seksualnie

przysłówek

 (1.1) w sposób dotyczący seksu, seksualności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sąd rodzinny udzielił upomnienia i orzekł nadzór kuratora nad trzema 14-latkami, którzy upili rówieśnicę, wykorzystali ją seksualnie, a całość nagrali i pokazali w internecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛksuˈwalʲɲɛ, AS: seksualʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks m., seksualność ż., seksowność ż., seksualizacja ż., seksualizm mrz.

 czas. seksować

 przym. seksualny, seksowny, sexy

 przysł. sexy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płciowo

Wiktionary


seksualność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. psych. socjol. wrodzona, naturalna funkcja organizmu, zawierająca w sobie seks, orientację seksualną, identyfikację płciową i jej rolę, reprodukcję, pożądanie, erotyzm oraz intymność;

 (1.2) cecha tego, co seksualne; cecha tych, którzy są seksualni

Wiktionary

Seksualność – wrodzona[niewiarygodne źródło?], naturalna funkcja organizmu ludzkiego i jedna z zasadniczych czynników motywujących do podejmowania więzi i kontaktów interpersonalnych, mająca wymiar biologiczny, psychiczny, społeczno-kulturowy i hedonistyczny. Seksualny potencjał fizjologiczny człowieka ulega kształtowaniu przez doświadczenia życiowe.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. seks m., seksualizm m., seksualizacja ż., seksowność ż., seksowanie n.

 przym. seksualny, sexy

 przysł. seksualnie, sexy

 czas. seksować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płciowość, zmysłowość, fizyczność

Wiktionary


seksualny

związany ze współżyciem płciowym; płciowy, zmysłowy, erotyczny, cielesny


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący seksu i popędu płciowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ze względu na realizowanie różnorodnych wzorców tzw. nowego porządku sentymentalnego rośnie znaczenie wielości typów aktywności seksualnej i emocjonalnej.

 (1.1) Nasza kultura odeszła od naturalnych „wartości odżywczych”, takich jak bliskość, miłość i spełnienie seksualne. Zamiast tego kobiety skierowały się w stronę kompulsywnych zakupów czy innych pułapek, które – jak fast food – są jedynie substytutami tego, co ważne, wartościowe i może zaspokoić nasz głód.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛksuˈwalnɨ, AS: seksualny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seks m., seksualność ż., seksualizm m., seksualizacja ż., seksowność ż., seksowanie n.

 czas. seksować ndk.

 przym. seksowny, sexy

 przysł. seksualnie, seksownie, sexy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) płciowy, intymny

Wiktionary


seksuolog

specjalista w zakresie seksuologii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem i leczeniem zaburzeń seksualnych

rzeczownik, rodzaj żeński

 (2.1) med. lekarz, specjalistka seksuologii

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jeśli masz problemy ze wzwodem, nie czekaj, tylko biegnij do seksuologa, może pomoże.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛksuˈwɔlɔk, AS: seksuolok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seksuologia ż.

:: fż. seksuolożka ż.

 przym. seksuologiczny

 przysł. seksuologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) pot. seksuolożka

Wiktionary


seksuologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka zajmująca się seksualnością, życiem seksualnym człowieka;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Seksuologia jest nauką interdyscyplinarną.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛksuwɔˈlɔɟja, AS: seksuoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seksuolog m.

 przym. seksuologiczny

Wiktionary


seksuologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z seksuologią, dotyczący seksuologii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seksuologia ż., seksuolog mos.

Wiktionary


seksuolożka

seksuolog


SJP.pl

Patrz:

seksuolog

seksworker

[czytaj: seksłorker] osoba zatrudniona w przemyśle erotycznym lub uprawiająca seks za pieniądze; sexworker, pracownik seksualny


SJP.pl


seksworkerka

[czytaj: seksłorkerka] kobieta zatrudniona w przemyśle erotycznym lub uprawiająca seks za pieniądze; sexworkerka, pracownica seksualna


SJP.pl


seksyzm

bardzo rzadko: seksizm


SJP.pl


sekt

1. grupa religijna, która oderwała się od Kościoła przyjmując własne zasady;
2. odizolowana grupa społeczna silnie akcentująca rolę guru


SJP.pl

Sekt – określenie wina musującego stosowane w krajach niemieckojęzycznych od 1900 roku. Pochodzenie słowa nie jest dokładnie znane.

Sekt może być sprzedawany jako Deutscher Sekt wyłącznie, jeśli został wyprodukowany w 100 procentach z winogron niemieckich. Domieszki z innych regionów uprawnych są dozwolone. Określenie Sekt b.A. lub Qualitätsschaumwein b.A. musi być podane na etykiecie wraz z nazwą obszaru uprawnego z którego zebrano winogrona.

Wikipedia


sekta

1. grupa religijna, która oderwała się od Kościoła przyjmując własne zasady;
2. odizolowana grupa społeczna silnie akcentująca rolę guru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. odłam jakiejś religii

 (1.2) rel. grupa wyznająca odrębną religię skupiona wokół przywódcy duchowego

 (1.3) przen. grupa społeczna izolująca się od ogółu

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Opłaciła się Rzeczypospolitej tolerancja okazywana przedstawicielom mniejszości religijnych, najbardziej skrajnych sekt wyznaniowych, takich jak anabaptyści niemieccy i holenderscy (menonici) czy antytrynitarze.

 (1.2) Sekty tego rodzaju są co prawda nieliczne, ale władza guru nad jej członkami jest właściwie absolutna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛkta, AS: sekta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekciarstwo n., sekciarz mos.

 przym. sekciarski, sektowy

Wiktionary


sektor

1. część jakiejś przestrzeni lub terenu;
2. część gospodarki wydzielona ze względu na określony typ własności, produkcji lub usług;
3. w informatyce: wyodrębniona część dysku komputerowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wydzielona część jakiejś przestrzeni

 (1.2) określony dział gospodarki narodowej lub jej część oddzielna z powodu określonego typu własności

Wiktionary

  • Sektor gospodarki – część gospodarki
    • Sektor publiczny
    • Sektor prywatny
    • Sektor małych i średnich przedsiębiorstw
    • Sektor usług
  • Sektor dysku – logiczna jednostka zapisu na nośnikach danych
  • Sektor (hydrotechnika) – rodzaj zamknięcia stosowanego w hydrotechnice
  • Sektor (kolej) – wydzielona część peronu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poproszę bilet na sektor C.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛktɔr, AS: sektor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sektorówka ż.

 przym. sektorowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sektorówka ż.

 przym. sektorowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|sector. < etym|franc|secteur.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sector

* duński: (1.1) sektor w.; (1.2) sektor w.

* hiszpański: (1.1) sector m., zona ż., parcela ż.; (1.2) sector m., ramo

* kataloński: (1.1) sector m.; (1.2) sector m.

* rosyjski: (1.1) се́ктор m.; (1.2) се́ктор m.

* szwedzki: (1.1) sektor w.; (1.2) sektor w.

* ukraiński: (1.1) сектор m.; (1.2) сектор m.

źródła.

== sektor (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) sektor

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sektornik

liścianek sektornik - gatunek pająka z rodziny krzyżakowatych


SJP.pl


sektorówka

potocznie: wielka flaga rozwijana przez kibiców na sektorze stadionu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. kib. transparent dużych rozmiarów rozciągana przez kibiców na cały sektor widowni

Wiktionary

Sektorówka w slangu ultrasów (kibiców przygotowujących oprawy meczowe) jest to duża flaga wciągana z dolnego sektora na górną część trybuny zajmowaną przez kibiców. Największą sektorówkę w Polsce ma Pogoń Szczecin. Sektorówki są dumą kibiców. Są one różnie podnoszone, np. Kibice GKS-u Katowice opuszczają sektorówkę na przeźroczystych linkach z dachu. Wtedy sektorówka zakrywa trybunę. Największe sektorówki ważą nawet kilkadziesiąt kilogramów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Biało-czerwona sektorówka zatrzepotała podczas hymnu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛktɔˈrufka, AS: sektorufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sektor m.

 przym. sektorowy

Wiktionary


sektorowy

przymiotnik od: sektor


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od sektor

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛktɔˈrɔvɨ, AS: sektorovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sektorówka ż., sektor

Wiktionary


sektowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z sektą, dotyczący sekty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekta ż.

Wiktionary


sekularny

1. stuletni, o wieku liczonym w setkach lat; wiekowy;
2. w geologii: ruch sekularny - powolny ruch, przesunięcie skorupy ziemskiej widoczne dopiero po upływie stuleci


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) rzad. książk. wiekowy, stuletni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛkuˈlarnɨ, AS: sekularny

Wiktionary


sekularysta

zwolennik sekularyzmu


SJP.pl


sekularystka

sekularysta


SJP.pl

Patrz:

sekularysta

sekularystyczny

sekularyzm


SJP.pl

Patrz:

sekularyzm

sekularyzacja

przejście określonego podmiotu spod władzy kościelnej do świeckiej; zeświecczenie, desakralizacja, laicyzacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) socjol. proces polegający na osłabianiu się wpływów kleru, kościołów lub religii na życie społeczne i upowszechnienie się świeckiego modelu życia

 (1.2) polit. przejęcie majątków spod władzy kościelnej pod władzę świecką

 (1.3) kośc. przejście osoby duchownej do stanu świeckiego

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jako konieczność przedstawiał się komunizm, obecnie jako konieczność przedstawia się sekularyzację.

 (1.2) Marcin Luter żądał sekularyzacji dóbr kościelnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛkularɨˈzat͡sʲja, AS: sekularyzacʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sekularyzować ndk., zsekularyzować dk.

 przym. sekularyzacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) laicyzacja, zeświecczenie, deklerykalizacja

 (1.3) zeświecczenie

Wiktionary


sekularyzacyjny

sekularyzacja


SJP.pl

Patrz:

sekularyzacja

sekularyzm

brak współzależności i integracji między religią a publicznymi sprawami społeczeństwa; świeckość


SJP.pl

Sekularyzm, świeckość – pojęcie powszechnie definiowane jako koncepcja braku integracji lub współzależności religii z publicznymi sprawami społeczeństwa. Często jest wiązany z okresem oświecenia w Europie i odgrywa główną rolę w społeczeństwach Zachodu. Idee rozdziału Kościoła od państwa i laickości wiele czerpią z sekularyzmu - idei stwierdzającej, że jest możliwy świat bez Boga. Antonimem sekularyzmu jest teokracja.

Wikipedia


sekularyzować

nadawać, nadać czemuś cechy świeckie, usuwać, usunąć wpływ duchowieństwa z różnych dziedzin życia społecznego; zeświecczać (zeświecczyć), przeprowadzać (przeprowadzić) desakralizację, laicyzować (zlaicyzować)


SJP.pl


sekulski

nazwisko


SJP.pl

  • Łukasz Sekulski (ur. 1990) – polski piłkarz
  • Ryszard Sekulski (ur. 1947) – polski piłkarz
  • Zbigniew Sekulski (ur. 1947) – działacz opozycji, socjolog

Wikipedia


sekunda

1. jednostka czasu; 1/60 minuty;
2. jednostka miary kątów i łuków równa 1/3600 stopnia;
3. drugi stopień gamy diatonicznej;
4. potocznie: krótka chwila, moment


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fiz. jednostka czasu równa 1/60 minuty;

 (1.2) mat. jednostka kąta płaskiego równa 1/3600 stopnia;

 (1.3) pot. krótka chwila

 (1.4) muz. interwał między dwoma kolejnymi dźwiękami skali;

Wiktionary

Sekunda, oznaczenie s, skrót sek. – jednostka czasu, jednostka podstawowa większości układów jednostek miar np. SI, MKS, CGS. Obecnie oznaczana s, niegdyś sek.

Jest to czas równy 9 192 631 770 okresom promieniowania odpowiadającego przejściu między dwoma poziomami F = 3 i F = 4 struktury nadsubtelnej stanu podstawowego S1/2 atomu cezu 133Cs (powyższa definicja odnosi się do atomu cezu w spoczynku w temperaturze 0 K). Definicja ta, obowiązująca od 1967 r., została ustalona przez XIII Generalną Konferencję Miar. Poprzednio sekundę definiowano jako:

  • 1/31 556 925,9747 część roku zwrotnikowego 1900 (XI Generalna Konferencja Miar z 1960 r.);
  • 1/86400 część doby (do 1960 r.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszystko trwało kilka sekund.

 (1.3) Poszedłem na sekundę do kolegi po notatki z matematyki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈkũnda, AS: sekũnda

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekundant m., sekundnik m.

:: zdrobn. sekundka ż.

 czas. sekundować

 przym. sekundowy

 skr. sek.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oznaczenie jednostki s, skrót obecnie s, hist. sek

 (1.2) oznaczenie "

 (1.3) chwila, chwilka, moment, momencik

Wiktionary


sekundant

1. świadek jednego z uczestników pojedynku;
2. w zawodach sportowych, zwłaszcza w boksie: doradca i opiekun zawodnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. pośrednik i świadek jednego z pojedynkujących się, negocjator warunków pojedynku, pilnujący by starcie odbywało się zgodnie z zasadami honorowymi

 (1.2) sport. zwłaszcza w pięściarstwie i szachach: doradca i pomocnik zawodnika

Wiktionary

Sekundant (łac. secundans – wspierający) – pośrednik uczestnika pojedynku, świadek jednego z rywali negocjujący w jego imieniu warunki starcia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sɛˈkũndãnt, AS: sekũndãnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekundowanie n.

:: fż. sekundantka ż.

 czas. sekundować ndk.

 przym. sekundancki

Wiktionary


sekundantka

sekundant


SJP.pl

Patrz:

sekundant

sekundariusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) muz. skrzypek grający partię drugich skrzypiec w zespole kameralnym lub orkiestrze symfonicznej

 (1.2) daw. med. lekarz pomocniczy w szpitalu

 (1.3) daw. rel. ksiądz pomocniczy, szczególnie kaznodzieja

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sekundarny

Wiktionary


sekundę

1. jednostka czasu; 1/60 minuty;
2. jednostka miary kątów i łuków równa 1/3600 stopnia;
3. drugi stopień gamy diatonicznej;
4. potocznie: krótka chwila, moment


SJP.pl


sekundeczka

zdrobnienie od: sekunda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od: sekundka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛkũnˈdɛt͡ʃka, AS: sekũndečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekunda ż., sekundka ż.

Wiktionary


sekundka

zdrobnienie od: sekunda


SJP.pl


sekundkę

zdrobnienie od: sekunda


SJP.pl


sekundnik

wskazówka w zegarku odmierzająca sekundy


SJP.pl

Sekundnik – trzecia dodatkowa wskazówka zegara wskazówkowego. Sekundnik to wskazówka najczęściej umieszczana centralnie razem z dwoma głównymi, która informuje obserwatora o aktualnie upływającej sekundzie z danej minuty (którą wskazuje wskazówka minutowa). Ta szybko poruszająca się wskazówka pozwala na dokładne określenie wskazania.

Wikipedia


sekundnikowy

sekundnik


SJP.pl

Patrz:

sekundnik

sekundogenitura

1. prawo młodszego syna do dziedziczenia tronu lub majątku;
2. sprawowanie władzy przez młodszą linię dynastyczną monarchów jednego państwa w innym państwie


SJP.pl

Sekundogenitura (od łac. secunda genitura „drugie (z kolei) urodzenie, drugi potomek”) – władza młodszej linii dynastycznej monarchów jednego państwa w innym państwie, np. sekundogenitura Jagiellonów w Czechach i na Węgrzech; także: prawo młodszego syna do dziedziczenia tronu albo majątku.

Wikipedia


sekundomierz

zegar do mierzenia krótkich odcinków czasu z dokładnością do ułamków sekundy; stoper


SJP.pl

Sekundomierz (popularnie stoper) – przyrząd techniczny typu mechanicznego, podobny do zegarka, wykorzystywany w celu odmierzania małego odcinka czasowego. Ma za zadanie wymierzyć czas z dokładnością do 0,1 ułamka sekundy.

Ma mechanizm umożliwiający jego wyzerowanie. Najpopularniejszy ma zakres odcinka ograniczony do 30 minut. Wykorzystywany jest między innymi w przemyśle, w badaniach naukowych i sporcie.

Wikipedia


sekundowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sekundować.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sekundant m.

 czas. sekundować ndk.

Wiktionary


sekuryt

szkło przeciwodpryskowe, które po stłuczeniu nie daje odłamków; securit


SJP.pl


sekurytyzacja

metoda pozyskiwania kapitału, polegająca na przekształceniu wybranych aktywów w standaryzowane papiery wartościowe


SJP.pl

Sekurytyzacja (ang. securitization) – technika refinansowania, w ramach której pula aktywów wraz z generowanymi przez nie strumieniami gotówkowymi zostaje wyizolowana z bilansu banku (lub rzadziej innego podmiotu) w formie podmiotu specjalnego przeznaczenia (ang. special purpose vehicle, SPV), który dokonuje refinansowania poprzez emisję papierów wartościowych.

Wikipedia


sekurytyzacyjny

sekurytyzacja


SJP.pl

Patrz:

sekurytyzacja

sekutnica

książkowo: kłótliwa, złośliwa, niesympatyczna kobieta; złośnica, piekielnica, kłótnica, awanturnica, szantrapa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta kłótliwa i dokuczliwa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) złośnica, piekielnica, jędza

Wiktionary


sekutnik

osoba kłótliwa, złośliwa, niesympatyczna; złośnik, piekielnik, kłótnik, awanturnik, szantrapa


SJP.pl


sekuła

nazwisko


SJP.pl

Nazwa geograficzna

  • Sekuła – dzielnica Siedlec

Osoby noszące nazwisko Sekuła

  • Andrzej Sekuła – filmowiec
  • Helena Sekuła – pisarka
  • Ireneusz Sekuła – polityk
  • Joanna Sekuła – polityk
  • Mirosław Sekuła – polityk

Wikipedia


sekwan

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Sekwana obchodzone jest 19 września.

Wiktionary


sekwana

rzeka we Francji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. rzeka w północnej Francji, przepływająca przez Paryż;

 (1.2) hist. adm. dawny francuski departament istniejący w latach 1790-1968 obejmujący Paryż i sąsiednie gminy;

Wiktionary

Sekwana (fr. Seine, łac. Sequana) – rzeka w północnej Francji. Jej długość wynosi 774,8 km, a powierzchnia dorzecza 78,5 tys. km².

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Baron Haussmann, mianowany przez cesarza prefektem departamentu Sekwany, a tym samym i Paryża, postanowił zmieść z powierzchni miasta szczątki średniowiecznej zabudowy, a na jej cmentarzysku wznieść okazałe gmachy i pałace (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈkfãna, AS: sekfãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sekwańczyk mos., Sekwanka ż.

 przym. sekwański

Wiktionary


sekwana-saint-denis

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Île-de-France;

Wiktionary

Sekwana-Saint-Denis (fr. Seine-Saint-Denis, wymowa [sɛnsɛ̃dˈni]) – francuski departament położony w regionie Île-de-France, w północno-wschodniej części aglomeracji paryskiej. Ośrodkiem administracyjnym (prefekturą) departamentu jest Bobigny. Departament oznaczony jest numerem 93. Został utworzony 1 stycznia 1968 roku.

Wikipedia


sekwański

przymiotnik od: Sekwana


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sekwaną, dotyczący Sekwany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przez dwie sekwańskie wyspy weszliśmy na trzecią — zamierającą wyspę polskości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sekwana ż.

Wiktionary


sekwencer

urządzenie elektroniczne lub program komputerowy zapamiętujące sekwencje dźwięków; sekwenser, sequencer


SJP.pl

  • sekwencer (biotechnologia),
  • sekwencer (muzyka),
  • mikrosekwencer w informatyce.

Wikipedia


sekwencja

1. układ elementów następujących po sobie w określonej kolejności;
2. fragment filmu lub przedstawienia stanowiący pewną zamkniętą całość;
3. dramaturgicznie zamknięty fragment filmu, będący odpowiednikiem aktu w dramacie;
4. powtarzanie motywu, zwrotu melodycznego na stopniowo zmieniającej się wysokości;
5. rodzaj średniowiecznej poezji liturgicznej wyposażonej w melodię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) film. jednostka kompozycyjna filmu lub przedstawienia, stanowiąca zamknięty fragment akcji

 (1.2) książk. występowanie czegoś jedno po drugim

 (1.3) muz. powtarzanie motywu w utworze na stopniowo zmieniającej się wysokości

 (1.4) hist. muz. odmiana średniowiecznej pieśni liturgicznej

Wiktionary

Sekwencja – uporządkowany ciąg znaków, symboli, nazw, zdarzeń itp., stanowiący strukturę układu, systemu. Występowanie kolejnych elementów wynika z określonej reguły lub formuły. Np. sekwencja wyznacza porządek, w jakim żyły kabla będą podłączone do modularnych gniazd i wtyczek. Do oznakowania sekwencji producenci okablowania używają kolorów.

W filmie sekwencja to jednostka kompozycyjna obejmująca dramaturgicznie zamknięty fragment akcji i składający się ze scen.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. sekwencyjny

 przysł. sekwencyjnie

 rzecz. sekwencjonowanie n., sekwens mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) kolejność, następowanie, następstwo, porządek, układ

 (1.3) progresja

Wiktionary


sekwencjonować

w genetyce: ustalać kolejność nukleotydów w łańcuchach kwasów nukleinowych oraz aminokwasów w polipeptydach


SJP.pl


sekwencjonowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sekwencjonować.

Wiktionary

Sekwencjonowanie (ang. sequencing) – w biologii ustalanie kolejności elementarnych podjednostek tzw. monomerów w biopolimerach, najczęściej kwasach nukleinowych i białkach. Ustalanie budowy złożonych polisacharydów bywa także zaliczane do sekwencjonowania, pomimo ich rozgałęzionej, a niekiedy cyklicznej struktury.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sekwencja ż., sekwencyjność ż., sekwens m.

 czas. sekwencjonować ndk.

 przym. sekwencyjny

 przysł. sekwencyjnie

Wiktionary


sekwencyjność

cecha układu jakichś elementów, w którym występują one w ściśle określonej kolejności


SJP.pl


sekwencyjny

1. charakterystyczny dla układu jakichś elementów, w którym występują one w ściśle określonej kolejności;
2. związany z sekwencją - elementem konstrukcyjnym utworu muzycznego;
3. związany z sekwencją - pieśnią liturgiczną wykonywaną w czasie uroczystej mszy przed czytaniem Ewangelii;
4. związany z sekwencją - jednostką kompozycji utworu filmowego


SJP.pl


sekwens

w grze w karty: kilka kolejnych co do wartości kart w tym samym kolorze w ręku jednego z grających


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) w grach karcianych: posiadanie kilku kolejnych pod względem wartości kart w tym samym kolorze

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli chcesz wyłożyć karty, musisz mieć przynajmniej jeden czysty sekwens.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛkfɛ̃w̃s, AS: sekfẽũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekwencja ż., sekwencyjność ż., sekwencjonowanie n.

 czas. sekwencjonować ndk.

 przym. sekwencyjny

 przysł. sekwencyjnie

Wiktionary


sekwenser

urządzenie elektroniczne lub program komputerowy zapamiętujące sekwencje dźwięków; sekwencer, sequencer


SJP.pl

Wikipedia


sekwestr

oddanie majątku albo rzeczy spornej pod zarząd osobie trzeciej do czasu rozstrzygnięcia sporu przez sąd


SJP.pl

Sekwestr (z łac. sequester) – termin prawniczy oznaczający:

  1. Przekazanie osobie trzeciej majątku albo rzeczy spornej pod zarząd lub na przechowanie do czasu rozstrzygnięcia sporu przez sąd.
  2. Sądowe zajęcie majątku w celu zapewnienia roszczeń.

Wikipedia


sekwestracja

1. zajęcie majątku, ruchomości na rzecz państwa
2. przestarzale: sekwestr


SJP.pl

  • sekwestracja w ujęciu prawnym
  • sekwestracja dwutlenku węgla w energetyce
  • sekwestracja w chemii – „wyłapanie” (związanie) substancji w środowisku przez inną substancję (np. jonów żelaza przez laktoferynę)
  • sekwestracja płuca
  • sekwestracja krążka międzykręgowego (dysku) – obecność oddzielonej części dysku
  • sekwestracja (immunologia) – mechaniczne związanie lub oddzielenie barierą fizyczną antygenów lub aktywnych biologicznie substancji w taki sposób, że nie są one rozpoznawane przez komórki układu odpornościowego
  • sekwestracja erytrocytów w patogenezie malarii

Wikipedia


sekwestracyjny

sekwestracja


SJP.pl

Patrz:

sekwestracja

sekwestrator

urzędnik egzekwujący dawniej zaległe podatki i opłaty, dokonujący sekwestru


SJP.pl


sekwestrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sekwestrować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekwestr m., sekwestracja ż., sekwestrator m.

 czas. sekwestrować ndk.

 przym. sekwestrowy

Wiktionary


sekwoja

drzewo z rodziny cyprysowatych, jedno z największych drzew iglastych; sosnogrom


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dendr. nazwa systematyczna|Sequoia|ref=tak., monotypowy rodzaj olbrzymich i długowiecznych drzew z rodziny cyprysowatych, występujących w górach Ameryki Północnej;

 (1.2) dendr. drzewo z rodzaju sekwoja (1.1)

Wiktionary

Sekwoja (Sequoia Endl.) – rodzaj olbrzymich drzew z rodziny cyprysowatych obejmujący obecnie tylko jeden gatunek: sekwoja wieczniezielona (Sequoia sempervirens). Kiedyś do tego rodzaju zaliczano także mamutowca (Sequoiodendron). W przeszłości do rodzaju tego zaliczano także szereg skamieniałości, przeklasyfikowanych po odkryciu rodzaju metasekwoja (Metasequoia) właśnie do tego rodzaju.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sekwoje to najwyższe drzewa na świecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈkfɔja, AS: sekfoi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. metasekwoja ż.

 przym. sekwojowy

Wiktionary


sekwojadendron

długowieczne drzewo iglaste z rodziny cypryśnikowatych, o olbrzymich rozmiarach, rosnące w Ameryce Północnej; drzewo mamutowe, drzewo mamucie, mamutowiec, welingtonia


SJP.pl

Wikipedia


sekwojowy

sekwoja


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) składający się z sekwoi

 (1.2) wykonany z drewna lub innej części sekwoi

 (1.3) będący częścią sekwoi

Wiktionary

Patrz:

sekwoja

Wymowa:

IPA: ˌsɛkfɔˈjɔvɨ, AS: sekfoi ̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sekwoja

Wiktionary


seladon

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. porcelanowe szkliwo o seledynowej barwie

Wiktionary

Celadon, seladon (chiń. upr. 青瓷; chiń. trad. 青瓷; pinyin qīngcí) – typ ceramiki chińskiej, charakteryzujący się grubymi ściankami i szarawym szkliwem o barwie zielonkawej z całą gamą odcieni aż do oliwkowych i szarawych. Ceramika ta produkowana była w wytwórni Longquan w prowincji Zhejiang od IX wieku, później również w Korei. Wśród wyrobów najczęściej znajdowały się czarki i naczynia z wykonaną podszkliwnie dekoracją reliefową, wytłaczaną, rzeźbioną o wzorach przedstawiających motywy kwiatowe lub zwierzęce. Celem przyświecającym twórcom celadonu było stworzenie taniej imitacji drogiego nefrytu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Babcia Honorata kupiła wazon z seladonu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. seledynowy

Wiktionary


seladonit

minerał z grupy krzemianów


SJP.pl

Seladonit – minerał ilasty z gromady krzemianów. Uwodniony glinokrzemian Na, K, Al, Mg, Fe. Nazwa pochodzi z języka francuskiego celadon czyli zieleń morska. Jego kryształy są zwykle niedostrzegalne gołym okiem. Zazwyczaj występuje w skupieniach zbitych. Minerał ten jest zbliżony pod względem chemizmu i wyglądu do glaukonitu.

Wikipedia


selam

miasto w Indiach


SJP.pl

Selam, Salem – miasto w południowych Indiach, w stanie Tamilnadu, na wyżynie Dekan. W 2007 r. miasto to na powierzchni 102 km² zamieszkiwało 751 438 osób.

Wikipedia


selamski

Selam


SJP.pl

Patrz:

Selam

seldżucki

dotyczący Seldżuków


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Seldżukami, odnoszący się do Seldżuków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wewnątrz tego organizmu państwowego istniały silne tarcia, powstawały samodzielne dynastie seldżuckie w poszczególnych częściach państwa: Irak, Kerman, Syria.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seldżuk mos., Seldżucy lm m., Seldżukidzi lm m.

Wiktionary


seldżucy

turecka dynastia sułtanów panująca od XI do XII w.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hist. dynastia panująca w różnych krajach Azji Zachodniej od XI do XIV wieku;

Wiktionary

Seldżukidzi (albo Seldżucy, od Seldżuk – arab. السلاجقة, tur. Selçuk, pers. سلجوقیان) – dynastia panująca w różnych krajach Azji Zachodniej w okresie od XI do XIV wieku.

Seldżuk, eponimiczny protoplasta Seldżukidów, był pod koniec X wieku dowódcą wojskowym (sübaši) u władcy (jabgu) Oguzów (w tym okresie zaczęli też być nazywani Turkmenami). Wszedł on z nim w konflikt, w związku z czym około 985 musiał odłączyć się od plemienia. On i jego zwolennicy, a także inni tureccy koczownicy, którzy stopniowo się do niego przyłączali, zaczęli być nazywani od imienia przywódcy Seldżukami. Określenie „Turcy Seldżuccy” oznacza więc nie tyle grupę etniczną, co tych Turków (a w większości Turkmenów), którzy znajdowali się pod władzą rodu wywodzącego się od Seldżuka, to jest Seldżukidów. W źródłach pisanych Seldżuk pojawia się po raz pierwszy w 992, kiedy to ze swoimi ludźmi miał wspomagać Samanidów w nieudanej obronie Buchary przed Hasan Bughra-chanem. Wtedy także Seldżucy mieli przejść na islam.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym okresie Seldżucy (czyli Oguzowie uznający przywództwo Seldżuka) zaczęli być rekrutowani przez Samanidów do walki z Karachanidami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seldżuk mos., Seldżukidzi lm m.

 przym. seldżucki

Wiktionary


seldżuk

Seldżuk (tur. Selçuk; arab. السلاجق) (? - zm. ok. 1007 w Dżandzie) – eponimiczny protoplasta rodu Seldżukidów.

Rodzina Seldżuka należała do plemienia Kynyk, według Mahmuda al-Kaszgari tego z plemion Oguzów, z którego mieli wywodzić się ich władcy. Wśród przodków Seldżuka wymienia się Temüra-jaligha oraz jego ojca, Dukaka (być może jednak Temür-jaligh i Dukak to ta sama osoba). Zarówno Dukak jak i Seldżuk mieli służyć Jabgu, władcy używającego tego wywodzącego się jeszcze z czasów kaganatu tureckiego tytułu, który panował w stworzonym przez Oguzów państwie mającym swoją zimową stolicę w Jangikencie w delcie Syr-darii, skąd rozciągało ono swoją władzę na ciągnące się aż do Wołgi stepy. Według niektórych źródeł Dukak i Seldżuk mieli jednak służyć chanowi Chazarów. Żydowskie imiona jakie ten drugi nadał swoim synom zdają się potwierdzać hipotezę, że przynajmniej w pewnym okresie jego rodzina znajdowała się pod wpływem chazarskiego judaizmu. Być może jednak były to tylko reminiscencje dawnych powiązań Oguzów z Chazarami.

Wikipedia


seldżukidzi

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) hist. zob. Seldżucy.

Wiktionary

Seldżukidzi (albo Seldżucy, od Seldżuk – arab. السلاجقة, tur. Selçuk, pers. سلجوقیان) – dynastia panująca w różnych krajach Azji Zachodniej w okresie od XI do XIV wieku.

Seldżuk, eponimiczny protoplasta Seldżukidów, był pod koniec X wieku dowódcą wojskowym (sübaši) u władcy (jabgu) Oguzów (w tym okresie zaczęli też być nazywani Turkmenami). Wszedł on z nim w konflikt, w związku z czym około 985 musiał odłączyć się od plemienia. On i jego zwolennicy, a także inni tureccy koczownicy, którzy stopniowo się do niego przyłączali, zaczęli być nazywani od imienia przywódcy Seldżukami. Określenie „Turcy Seldżuccy” oznacza więc nie tyle grupę etniczną, co tych Turków (a w większości Turkmenów), którzy znajdowali się pod władzą rodu wywodzącego się od Seldżuka, to jest Seldżukidów. W źródłach pisanych Seldżuk pojawia się po raz pierwszy w 992, kiedy to ze swoimi ludźmi miał wspomagać Samanidów w nieudanej obronie Buchary przed Hasan Bughra-chanem. Wtedy także Seldżucy mieli przejść na islam.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Seldżuk, eponimiczny protoplasta Seldżukidów, był pod koniec X wieku dowódcą wojskowym u władcy Oguzów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seldżuk mos., Seldżucy lm m.

 przym. seldżucki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Seldżucy

Wiktionary


selednica

pluskwiak z rodziny tarczówkowatych


SJP.pl

Selednica (Chlorochroa) – rodzaj pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Pluskwiaki te mają podstawową kolorystykę ciała zieloną do oliwkowej, jesienią z brązowym odcieniem. Barwa żółta, żółtobiała lub biała obejmuje: obrzeżenie boków przedplecza i listewki brzeżnej odwłoka, dużą plamę u szczytu tarczki i nasadę półpokryw. Pozostała część listewki brzeżnej odwłoka jest czarna. Po obu stronach ciała występuje gęste, drobne, bezbarwne lub brązowe punktowanie. Gatunki występujące w Polsce osiągają od 10 do 14 mm długości. Płaska, wydłużona i równomiernie punktowana głowa pozbawiona jest niepunktowanego, podłużnego żeberka na niewiele krótszym od policzków nadustku. Przed biodrami odnóży przedniej pary nie występują płytkowate rozszerzenia spodu przedtułowia. Na śródpiersiu, między biodrami odnóży leży żebro, natomiast brak tam bruzdy. Nasady szwów pleuralnych wszystkich sternitów tułowia pozbawione są czarnych plamek. Na pleurytach zatułowia, w oddaleniu od bioder wyraźnie widać ujścia gruczołów zapachowych zaopatrzone w długie, zwężające się ku końcom kanały wyprowadzające. Otoczenie owych ujść jest matowe wskutek pomarszczenia i pobrużdżenia. Odwłok ma trzeci sternit pozbawiony skierowanego do przodu wyrostka.

Wikipedia


seledyn

kolor bladozielony


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) blada, delikatna zieleń

 (1.2) coś w kolorze seledynowym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mam do łazienki kafelki w dwóch różnych seledynach.

 (1.2) Jak będziesz kupował farby, to weź któryś z seledynów.

 (1.2) Kasiu, nie koloruj listków różowym mazakiem, masz przecież seledyn.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. seledynek m.

 przym. seledynowy

 temsłow. seledynowo-

Wiktionary


seledynek

gatunek ptaka z rodziny tanagrowatych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od seledyn

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) nazwa systematyczna|Chlorophanes spiza|ref., gatunek ptaka z rodziny tanagr;

 (2.2) ptak z gatunku seledynek (2.1)

Wiktionary

Seledynek (Chlorophanes spiza) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje od południowego Meksyku do wschodniej Brazylii.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Seledynek wyróżnia się mieniącymi się, wodno-niebieskimi i żółto-zielonymi piórami i czarną główką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seledyn mrz.

 przym. seledynowy

Wiktionary


seledynowo-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na seledynowy odcień barwy określonej przez drugi człon złożenia

 (1.2) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na seledynową barwę jednej lub wielu części wielobarwnej całości

 (1.3) pierwszy człon przymiotników złożonych wskazujący na seledynową barwę tego, co nazywa drugi, rzeczownikowy człon złożenia

 (1.4) pierwszy człon rzeczowników złożonych wskazujący na seledynowy kolor tego, co nazywa drugi człon złożenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) seledynowobłękitny

 (1.2) seledynowo-czarny • seledynowo-szafirowy • seledynowo-szary

 (1.3) seledynowooki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seledyn mrz.

 przym. seledynowy

Wiktionary


seledynowo-czarny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: seledynowy i czarny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czarno-seledynowy

Wiktionary


seledynowo-szafirowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: seledynowy i szafirowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szafirowo-seledynowy

Wiktionary


seledynowo-szary

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który ma dwa kolory: seledynowy i szary

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) szaro-seledynowy

Wiktionary


seledynowobłękitno

przysłówek sposobu

 (1.1) z użyciem seledynowobłękitnej barwy; w seledynowobłękitnym kolorze, odcieniu

Wiktionary

Powiązane:

 przym. seledynowobłękitny

Wiktionary


seledynowobłękitny

błękitny o seledynowym odcieniu


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) błękitny o seledynowym odcieniu

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. seledynowobłękitno

Wiktionary


seledynowooki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) książk. taki, który ma seledynowe oczy

Wiktionary


seledynowy

bladozielony, zielonkawy, jasnozielony, pokryty takim kolorem (np. seledynowa sukienka)


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający jasnozielony kolor;

Wiktionary

Barwa seledynowa (fr. céladon) – jasna, bladozielona, delikatna zieleń. Ten kolor uzyskuje się z jasnozielonego i szarego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Samochód możemy jakiś wziąć ze sobą albo dwa, na przykład seledynowego buicka, z reflektorami jak gwiazdy betlejemskie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛlɛdɨ̃ˈnɔvɨ, AS: seledỹnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seledyn mrz., celadon mos./mrz., seladon mrz., seledynek mrz./mzw.

 przysł. seledynowo

Wiktionary


selekcja

1. dobór przez eliminację tych, które nie spełniają określonych warunków; wybór;
2. w biologii: naturalny lub sztuczny dobór roślin lub zwierząt do rozmnażania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) dobór dokonywany poprzez eliminację

Wiktionary

  • Selekcja (dobór) w zootechnice i selekcja w hodowli roślin
    • dobór naturalny (selekcja naturalna)
    • dobór sztuczny (sztuczna selekcja)
  • Selekcja pracowników
  • Selekcja szkolna
  • Selekcja (informatyka)
  • Selekcja (programowanie)
  • Selekcja (gra terenowa)
  • Selekcja – płyta Obywatela G.C. z 1993 roku
  • Selekcja – spektakl Teatru Telewizji z 1984 roku
  • Selekcja II. Skorpion – spektakl Teatru Telewizji z 1985 roku
  • Selekcja III. Ostatni numer – spektakl Teatru Telewizji z 1985 roku

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sɛˈlɛkt͡sʲja, AS: selekcʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 czas. selekcjonować, wyselekcjonować

 rzecz. selekcjoner m., selekcjonerka ż., selektywność ż., selekcjonowanie n.

 przym. selekcyjny, selektywny

Wiktionary


selekcjoner

1. trener wybierający skład drużyny do zawodów;
2. osoba dobierająca osoby lub rzeczy przez eliminację tych, które nie spełniają określonych warunków;
3. osoba decydująca, kto może wejść do lokalu rozrywkowego;
4. w łowiectwie: myśliwy wybierający zwierzynę łowną do odstrzału


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba wybierająca jednostki które są pod jakimś względem najlepsze przy jednoczesnym odtrąceniu tych gorszych

 (1.2) sport. trener który ustala skład drużyny którą zarządza

 (1.3) osoba decydująca kogo wpuścić do lokalu rozgrywkowego, a kogo nie

 (1.4) łow. leśn. myśliwy z uprawnieniami do wyznaczenia zwierzyny do odstrzału

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) inform. program komputerowy asystujący przy wyborze czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wiele ludzi krytykowało selekcjonera reprezentacji Polski za decyzję jaką powziął.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selekcja ż., selekcjonowanie n.

:: fż. selekcjonerka

 czas. ndk. selekcjonować, dk. wyselekcjonować

 przym. selekcjonerski, selekcyjny, selektywny

 przysł. selekcjonersko

Wiktionary


selekcjonerka

selekcjoner


SJP.pl

Patrz:

selekcjoner

selekcjonerski

wybierający tylko określone elementy; wybiórczy, selektywny


SJP.pl


selekcjonistka

selekcjonista; selekcjonerka


SJP.pl


selekcjonować

czasownik

 (1.1) wybierać poprzez eliminację

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selekcjoner mos./mrz., selekcja ż.

 przym. selekcyjny, selektywny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wybierać, przebierać, odsiewać, przesiewać

Wiktionary


selekcjonowany

taki, który pozostaje po selekcji


SJP.pl


selekcyjny

związany z selekcją


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący selekcji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selekcja ż., selekcjoner m., selektywność ż., selekcjonowanie n.

 czas. selekcjonować ndk.

 przym. selektywny

 przysł. selektywnie

Wiktionary


selekt

sztuka grubej zwierzyny przeznaczona na odstrzał selekcyjny


SJP.pl


selekta

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. roln. odmiana marchwi

Wiktionary

Sielakta (biał. Селякта; ros. Селекто, Sielekto, pol. hist. Selekta) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie orszańskim, w sielsowiecie Wysokaje.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie siej już selekty, posiej lenkę.

Wiktionary


selektoda

Selektoda (inaczej: lampa regulacyjna) – lampa elektronowa napięciowa (w odróżnieniu do lamp mocy) o regulowanym nachyleniu charakterystyki. Nachylenie to zmienia się w szerokim zakresie w zależności od punktu pracy. Zmiana nachylenia charakterystyki jest możliwa dzięki temu, iż siatka sterująca posiada obszary o różnej gęstości. Lampa ta stosowana była powszechnie w układach wzmacniaczy wielkiej częstotliwości, w szczególności pośredniej częstotliwości odbiorników radiowych i telewizyjnych, z uwagi na możliwość regulacji wzmocnienia (ARW). Niekiedy stosowano także selektody małej częstotliwości, np. w układach automatycznej regulacji poziomu zapisu magnetofonów.

Wikipedia


selektor

  • selektor – w informatyce
  • selektor – w matematyce
  • selektor – w muzyce (reggae i dancehall)
  • selektor – w broni palnej

Wikipedia


selektywniej

stopień wyższy od przysłówka: selektywnie


SJP.pl


selektywniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: selektywny; bardziej selektywny


SJP.pl


selektywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest selektywne; cecha tych, którzy są selektywni

Wiktionary

  • w elektronice:
    • selektywność odbiornika radiowego
  • w elektrotechnice
    • selektywność zabezpieczeń
  • w chemii:
    • selektywność reakcji
    • stereoselektywność reakcji chemicznej
    • selektywność przyrządu analitycznego

Wikipedia

Powiązane:

 przym. selektywny, selekcyjny

 przysł. selektywnie

 rzecz. selekcja ż.

Wiktionary


selektywny

obejmujący niektóre elementy z całości


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) reagujący, działający tylko na pewne bodźce z pominięciem innych; zależny od pewnych, ściśle określonych bodźców, sytuacji

Wiktionary

Powiązane:

 czas. selekcjonować, wyselekcjonować

 rzecz. selekcja ż., selekcjoner m., selekcjonerka ż., selektywność ż., selekcjonowanie n.

 przym. selekcyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wybiórczy

Wiktionary


selemdża

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w obwodzie amurskim Rosji, największy z dopływów Zei

Wiktionary

Selemdża (ros. Селемджа, Sielemdża) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, na terenie obwodu amurskiego.

Źródła rzeki znajdują się na styku pasm górskich Jam-Aliń i Ezop. W górnym biegu, do okolic Ekimczanu, rzeka ma charakter górski. Rzeka płynie w kierunku południowo-zachodnim, w końcowym biegu – północnym skrajem Równiny Zejsko-Burejskiej. Uchodzi do rzeki Zeja, której jest najdłuższym dopływem.

Wikipedia


selen

pierwiastek chemiczny o symbolu Se


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Se i liczbie atomowej 34;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jakie właściwości chemiczne ma selen?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛlɛ̃n, AS: selẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Selenita mos., Selenitka ż., Selene ż.

 przym. selenowy

 temsłow. seleno-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) symbol. Se

Wiktionary


selena

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rzad. imię|polski|ż.

Wiktionary

Selena Quintanilla-Pérez (ur. 16 kwietnia 1971 w Lake Jackson, zm. 31 marca 1995 w Corpus Christi) – meksykańsko-amerykańska piosenkarka.

Jedna z największych gwiazd muzyki tejano i latin na świecie. Sławę zdobyła głównie w krajach hiszpańskojęzycznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzień dobry, mam na imię Selena i jestem Polką greckiego pochodzenia.

 (1.1) Selena to rzadkie imię żeńskie w Polsce.

 (1.1) Zeszłoroczne wakacje spędziliśmy z kuzynką Seleną na Cyprze.

 (1.1) Pani Seleno, proszę nas jutro koniecznie odwiedzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈlɛ̃na, AS: selna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Selene ż.

:: zdrobn. Selenka ż., Sela ż., Selcia ż., Selusia ż., Selunia ż.

 przym. Selenin, Selenowy

 temsłow. seleno-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Selenka, Sela, Selcia, Selusia, Selunia

Wiktionary


selenawy

kwas selenawy - nieorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów tlenowych; kwas selenowy(IV)


SJP.pl


selene

w mitologii greckiej: bogini księżyca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) mitgr. bogini i uosobienie księżyca, utożsamiana z rzymską Luną;

 (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 580;

Wiktionary

  • Selene – w mitologii greckiej bogini i uosobienie Księżyca
  • Selene – rodzaj ryb z rodziny ostrobokowatych
  • Selene – planetoida o numerze katalogowym 580
  • SELENE (Kaguya) – japońska sonda kosmiczna
  • HMS „Selene” (P254) – okręt podwodny Royal Navy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W połowie miesiąca boska Selene kąpie się w Oceanie i ubrana w szaty świetliste, zaprzęga jasne rumaki do wozu, z którego lecą dalekie promienie.

 (1.1) Atrybutami Selene były: półksiężyc, pochodnia, srebrny rydwan, skrzydła i dyptam jesionolistny.

 (1.1) Srebrny rydwan Selene ciągnęły dwa rumaki, a nie cztery, jak złoty rydwan Heliosa.

 (1.1) Przypisywano Selene wpływ na praktyki magiczne, stan zdrowia, menstruację i połóg u kobiet.

 (1.1) Kult bóstw uosabiających ciała niebieskie był w Grecji rzadkością, jednak Heliosa czczono na Rodos, a Selene – na Peloponezie.

 (1.1) Urodziwy Endymion wzbudził namiętną miłość w Selene.

 (1.2) Selene porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈlɛ̃nɛ, AS: selne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Selenita mos., Selenitka ż., selen mrz., selenek mrz., selenit mrz., selenowość ż.

 przym. selenowy, selenitowy

 temsłow. seleno-

 zob. Selena.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Luna; rzad. Księżyc

Wiktionary


selenek

sól kwasu selenowodorowego


SJP.pl

Selenki – grupa związków chemicznych, sole kwasu selenowodorowego H
2
Se
.

Wikipedia


selenga

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w Mongolii i Rosji uchodząca deltą do jeziora Bajkał;

Wiktionary

Selenga (t. Selenge-mörön; mong. Сэлэнгэ, ros. Селенга) – rzeka w Mongolii i Rosji. Długość – 1024 km (593 km w Mongolii), powierzchnia zlewni – 447 tys. km².

Selenga powstaje z połączenia rzek Ider gol (wypływająca z Gór Changajskich) i Delger mörön (wypływa na zachód od jeziora Chubsuguł), uchodzi deltą o powierzchni ok. 700 km² do jeziora Bajkał.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) kolokacje rzeka|D=Selengi|N=Selengą.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. selengijski

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* francuski: (1.1) Selenga ż.

* rosyjski: (1.1) Селенга ż.

* słowacki: (1.1) Selenga ż.

* ukraiński: (1.1) Селенга ż.

źródła.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. selengijski

Wiktionary


selengijski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Selengą, dotyczący Selengi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Selenga ż.

Wiktionary


selenian

sól kwasu selenowego


SJP.pl


selenin

sól kwasu selenawego


SJP.pl


selenit

minerał, bezbarwna i przeźroczysta odmiana gipsu


SJP.pl

Selenit – bezbarwna, bardzo czysta odmiana gipsu, wykształcona w formie dużych tabliczkowych kryształów. Nazwą selenit określa się też czasami włóknistą odmianę gipsu, wykazującą księżycową poświatę, a niekiedy także efekt kociego oka. Okazy takiego gipsu są znane z Francji, Wielkiej Brytanii i Rosji.

Wikipedia


selenita

domniemany mieszkaniec Księżyca; Księżyczanin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sf. hipotetyczny mieszkaniec Księżyca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛlɛ̃ˈɲita, AS: selẽńita

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Selene ż., Selena ż., selenit mrz., selen mrz.

:: fż. Selenitka ż.

 przym. selenowy

 temsłow. seleno-

Wiktionary


selenitka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sf. hipotetyczna mieszkanka Księżyca

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛlɛ̃ˈɲitka, AS: selẽńitka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Selene ż., Selena ż., selenit mrz., selen mrz.

:: fm. Selenita mos.

 przym. selenowy

 temsłow. seleno-

Wiktionary


selenki

sól kwasu selenowodorowego


SJP.pl

Selenki – grupa związków chemicznych, sole kwasu selenowodorowego H
2
Se
.

Wikipedia


seleno-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z Księżycem

 (1.2) chem. pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z selenem

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) selenodezja • selenofizyka • selenografia • selenologia • selenonauta • selenonautyka

 (1.2) selenocysteina • selenowodór

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Selene ż., Selenita mos., Selenitka ż., Selena ż., selen mrz., selenit mrz.

 przym. selenowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|gr|σελήνη. (selene) → księżyc

 (1.2) etymn|pol|selen.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) seleno-

* słowacki: (1.1) seleno-

* włoski: (1.1) seleno-; (1.2) seleno-

źródła.

== seleno- (język włoski.) ==

wymowa.

znaczenia.

temat słowotwórczy

 (1.1) seleno-

 (1.2) chem. seleno-

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈlɛ̃nɔ, AS: selno

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Selene ż., Selenita mos., Selenitka ż., Selena ż., selen mrz., selenit mrz.

 przym. selenowy

Wiktionary


selenocysteina

aminokwas białkowy, cysteina zawierająca atom selenu w miejsce atomu siarki


SJP.pl

Selenocysteina (Sec) – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów. Ma budowę podobną do cysteiny, ale w miejsce atomu siarki cysteiny obecny jest w niej atom selenu. Jest obecna w licznych białkach enzymatycznych. Razem z pirolizyną są określane jako 21 i 22 aminokwas białkowy. Białka zawierające przynajmniej jedną resztę selenocysteinową to selenoproteiny.

Wikipedia


selenograf

astronom zajmujący się opisem powierzchni Księżyca i opracowywaniem jego map


SJP.pl


selenografia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. dział astronomii, nauka zajmująca się opisem powierzchni Księżyca;

Wiktionary

Selenografia (stgr. Σελήνη, Selḗnē – Księżyc; bogini i uosobienie Księżyca w mitologii, γράφω, gráphō – pisać) – dziedzina astronomii zajmująca się badaniem (opisem) powierzchni Księżyca (naturalnego satelity Ziemi). Jest odpowiednikiem geografii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jan Heweliusz, gdański astronom, uchodzi za twórcę nowożytnej selenografii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛlɛ̃nɔˈɡrafʲja, AS: selẽnografʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selenograf m., selenografka ż.

 przym. selenograficzny

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) astronomia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. selenograf m., selenografka ż.

 przym. selenograficzny

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|seleno-|-grafia.

uwagi.

 (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego, Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

 (1.1) zoblistę|selenodezja|selenofizyka|selenologia|selenonautyka|Indeks:Polski - Astronomia|Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) selenography

* bułgarski: (1.1) селенография ż.

* czeski: (1.1) selenografie ż.

* hiszpański: (1.1) selenografía ż.

* niemiecki: (1.1) Selenografie ż.

* nowogrecki: (1.1) σεληνογραφία ż.

* portugalski: (1.1) selenografia ż.

* słowacki: (1.1) selenografia ż.

* włoski: (1.1) selenografia ż.

źródła.

== selenografia (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) astr. selenografia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


selenolog

specjalista w zakresie selenologii


SJP.pl


selenologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. astr. nauka o Księżycu

Wiktionary

Geologia Księżyca (nazywana czasami selenologią, chociaż ten drugi termin może odnosić się do ogólniejszej „nauki o Księżycu”) jest dość odmienna od ziemskiej. Księżyc nie posiada znaczącej atmosfery, co eliminuje erozję wywoływaną przez czynniki klimatyczne, nie ma płyt tektonicznych, posiada niższą grawitację i z powodu mniejszej średnicy traci ciepło szybciej. Złożona geomorfologia powierzchni księżycowej powstała w wyniku łącznego efektu różnych procesów; głównymi spośród nich to powstawanie kraterów uderzeniowych oraz wulkanizm. Księżyc jest zróżnicowanym ciałem posiadającym skorupę, płaszcz oraz jądro.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. selenolog mos.

 przym. selenologiczny

 przysł. selenologicznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|σελήνη|λόγος.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) selenology

* duński: (1.1) selenologi w.

* fiński: (1.1) kuututkimus

* francuski: (1.1) sélénologie ż.

* hiszpański: (1.1) selenología ż.

* macedoński: (1.1) селенологија (selenologija)

* niderlandzki: (1.1) selenologie ż.

* niemiecki: (1.1) Selenologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) selenologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) selenologi m.

* nowogrecki: (1.1) σεληνολογία ż. (selinología)

* ormiański: (1.1) լուսնագիտություն (lusnagitutʿyun)

* portugalski: (1.1) selenologia ż.

* słowacki: (1.1) selenológia ż.

* ukraiński: (1.1) селенологія (selenolohija)

* węgierski: (1.1) szelenológia

* włoski: (1.1) selenologia ż.

źródła.

== selenologia (język portugalski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. astr. selenologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛlɛ̃nɔˈlɔɟja, AS: selẽnoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selenolog mos.

 przym. selenologiczny

 przysł. selenologicznie

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. selenolog mos.

 przym. selenologiczny

 przysł. selenologicznie

frazeologia.

etymologia.

 etym|gr|σελήνη|λόγος.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) selenology

* duński: (1.1) selenologi w.

* fiński: (1.1) kuututkimus

* francuski: (1.1) sélénologie ż.

* hiszpański: (1.1) selenología ż.

* macedoński: (1.1) селенологија (selenologija)

* niderlandzki: (1.1) selenologie ż.

* niemiecki: (1.1) Selenologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) selenologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) selenologi m.

* nowogrecki: (1.1) σεληνολογία ż. (selinología)

* ormiański: (1.1) լուսնագիտություն (lusnagitutʿyun)

* portugalski: (1.1) selenologia ż.

* słowacki: (1.1) selenológia ż.

* ukraiński: (1.1) селенологія (selenolohija)

* węgierski: (1.1) szelenológia

* włoski: (1.1) selenologia ż.

źródła.

== selenologia (język portugalski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauk. astr. selenologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


selenonauta

astronauta biorący udział w locie na Księżyc


SJP.pl


selenonautyczny

selenonautyka


SJP.pl

Patrz:

selenonautyka

selenostat

stacja badawcza umieszczona na Księżycu


SJP.pl


selenotropizm

reakcja organizmu roślinnego na promieniowanie słoneczne odbijane przez Księżyc


SJP.pl


selenowodór

Selenowodór, H
2
Se
– nieorganiczny związek chemiczny selenu i wodoru. Jest palnym, silnie trującym gazem o charakterystycznym, ostrym zapachu.

Wikipedia


selenowodorowy

selenowodór


SJP.pl

Patrz:

selenowodór

selenowy

przymiotnik od: selen


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący selenu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selen m., Selene ż., Selenita mos., Selenitka ż.

 temsłow. seleno-

Wiktionary


seler

1. dwuletnia roślina warzywna z rodziny baldaszkowatych, o pierzastych liściach zawierających olejki eteryczne i zgrubiałym, jadalnym korzeniu;
2. korzeń lub liście tej rośliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Apium graveolens|ref=tak., roślina warzywna;

 (1.2) spoż. korzeń lub liście selera (1.1)

 (1.3) selerydaw. gwara. więz. włosy

Wiktionary

Selery (Apium L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych (baldaszkowatych). Obejmuje 12 gatunków. Większość z nich rośnie w Ameryce Południowej i tylko selery zwyczajne A. graveolens są szeroko rozpowszechnione (rosną dziko w Europie, poza tym powszechnie są uprawiane, także w Polsce), a A. prostratum rośnie w Australii i Nowej Zelandii. Dawniej zaliczano tu także przedstawicieli rodzaju pęczyna Helosciadium i Cyclospermum, ale okazali się oni odlegle spokrewnieni i są wyodrębniani do osobnych rodzajów i nawet plemion w obrębie selerowatych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Seler należy siać w kwietniu.

 (1.2) Słonie nie jedzą selera i pietruszki.

 (1.2) Muszę kupić dziś dwa selery na surówkę do obiadu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛlɛr, AS: seler

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selerowce nmos., selerowate nmos., selery m. lm.

 przym. selerowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) reg-pl|Poznań|selera., gw-pl|Górny Śląsk|celer, zeler.

 (1.3) pierze

Wiktionary


selernica

selernica żyłkowana - roślina z rodziny selerowatych


SJP.pl

Selernica (Cnidium Cusson ex Juss.) – rodzaj roślin należący do rodziny selerowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia od 5 do ok. 10 gatunków. Takson jest problematyczny – przynajmniej w tradycyjnym, szerokim ujęciu jest polifiletyczny. Wyłączono z niego m.in. rodzaj Kadenia wraz z gatunkiem będącym jedynym przedstawicielem rodzaju w tradycyjnym ujęciu rosnącym w Polsce – selernicą żyłkowaną (Cnidium dubiumKadenia dubia).

Wikipedia


selerowate

1. o cechach selerowatych (rodzina roślin);
2. korzeń selerowaty - rozwidlony korzeń niektórych warzyw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Apiaceae|Lindl.|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu selerowców;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Cieszynianka należy do selerowatych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seler mrz., selerowce lm. nmos.

 przym. selerowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) baldaszkowate

Wiktionary


selerowaty

1. o cechach selerowatych (rodzina roślin);
2. korzeń selerowaty - rozwidlony korzeń niektórych warzyw


SJP.pl


selerowce

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Apiales|Lindl.|ref=tak., rząd roślin nasiennych;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pasternak zwyczajny zaliczany jest do selerowców.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seler mrz., selerek mrz., selerowate lm nm.

 przym. selerowy

Wiktionary


selerowy

przymiotnik od: seler


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący selera, związany z selerem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sok selerowy działa moczopędnie, pobudza apetyt i wzmacnia układ nerwowy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛlɛˈrɔvɨ, AS: selerovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seler m., selerowate nmos., selery nmos., selerowce nmos.

Wiktionary


selery

1. dwuletnia roślina warzywna z rodziny baldaszkowatych, o pierzastych liściach zawierających olejki eteryczne i zgrubiałym, jadalnym korzeniu;
2. korzeń lub liście tej rośliny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pot. nieumyte włosyfakt.

Wiktionary

Selery (Apium L.) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych (baldaszkowatych). Obejmuje 12 gatunków. Większość z nich rośnie w Ameryce Południowej i tylko selery zwyczajne A. graveolens są szeroko rozpowszechnione (rosną dziko w Europie, poza tym powszechnie są uprawiane, także w Polsce), a A. prostratum rośnie w Australii i Nowej Zelandii. Dawniej zaliczano tu także przedstawicieli rodzaju pęczyna Helosciadium i Cyclospermum, ale okazali się oni odlegle spokrewnieni i są wyodrębniani do osobnych rodzajów i nawet plemion w obrębie selerowatych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Umyłbyś te selery, jak ty wyglądasz!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seler m.

 przym. selerowy

Wiktionary


seleryba

filet z selera


SJP.pl


seleucja

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. toponim, nazwa szeregu starożytnych miast na świecie;

Wiktionary

Seleucja, Seleukia lub też Seleukeja (Seleúkeia gr. Σελεύκεια) – nazwy poszczególnych miast pochodzące od imienia Seleukos, założonych przez władców z dynastii Seleucydów na obszarze ich ogromnego państwa.

  • Seleucja nad Eulajosem – grecka nazwa perskiej Suzy nadana przez Seleukidów
  • Seleucja nad Tygrysem – druga stolica państwa Seleukidów położona nieopodal Babilonu i Ktezyfonu
  • Seleucja Pieria – port Antiochii syryjskiej u ujścia Orontesu, obecnie Samandağı (Turcja), stolica biskupstwa tytularnego
  • Seleucja nad Belusem (ad Belum) – w pobliżu Apamei nad Orontesem, obecnie Suqailabiyya (Syria)
  • Seleucja nad Eufratem – wcześniejsza nazwa miasta Zeugmy w Kommagenie (k. dzis. Gaziantep w Turcji)
  • Seleucja nad Kalykadnosem (ad Calycadnum) – w Cylicji, później znana jako Seleucja w Izaurii albo Seleucja Tracheotis, obecnie Silifke/Selefke (Turcja)), stolica biskupstwa tytularnego
  • Seleucja nad Meandrem (ad Maeandrum) – miasto starożytne w Karii (obecnie tureckie Aydın)
  • Seleucja nad Pyramosem (ad Pyramum) – wcześniejsza nazwa Mopsuestii (w obecnej tureckiej prowincji Adana)
  • Seleucia Sidera (Ferrea) – starożytne miasto w Pizydii i stolica biskupstwa tytularnego (Selef w Turcji)
  • Seleucja (Pamfilia) – starożytne miasto w Pamfilii, obecnie stanowisko archeologiczne Bucakşeyhler w Turcji
  • Seleucja Nadmorska – obecnie Samandağ (Turcja)
  • Seleucja nad Hedyphonem – stanowisko archeologiczne koło Kirkuku (Irak)
  • Seleucia – grecka nazwa palestyńskiego miasta Abila opodal współczesnego Irbidu (Jordania)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas każdej wojny Seleucję niszczono i plądrowaćądrowano.

Wiktionary


seleucydzi

starożytna dynastia syryjska


SJP.pl

Wikipedia


selewinka

selewinka pustynna - gatunek gryzonia z rodziny popielicowatych


SJP.pl

Selewinka pustynna, dawniej: selewinka (Selevinia betpakdalaensis) – słabo poznany gatunek gryzonia z rodziny popielicowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju selewinka (Selevinia). W przeszłości był klasyfikowany w odrębnej, monotypowej rodzinie selewinkowatych (Selemniidae).

Wikipedia


selewinkowate

monotypowa rodzina gryzoni


SJP.pl


self-publishing

[czytaj: self-pabliszing] publikowanie dzieła nakładem własnym autora; samopublikowanie, samopublikacja


SJP.pl


selfiaczek

ekspresywnie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfik, selfka, selfiak, samolubka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od selfiak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selfiak m.

Wiktionary


selfiak

potocznie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfiaczek, selfka, selfik, samolubka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) slang. pot. zob. selfie.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strzelmy se z Sebą selfiaka!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛlfʲjak, AS: selfʹi ̯ak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selfie n., selfik m., selfka ż.

:: zdrobn. selfiaczek m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) selfie, selfik, selfka, focia / fotka z rąsi; wulg. samojebka

Wiktionary


selficzek

ekspresywnie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selfiaczek, selfik, selfka, selfiak, samolubka


SJP.pl


selfie

[czytaj: selfi] zdjęcie zrobione samemu sobie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) slang. fotografia zrobiona samemu sobie z ręki;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bez wątpienia najpopularniejszym selfie na świecie jest zdjęcie zdobione przez Ellen DeGeneres podczas tegorocznej gali rozdania Oscarów.

 (1.1) Drogie koleżanki, pamiętajcie, że w przypadku pożaru nie należy tracić czasu na robienie selfie na tle płonącego biureczka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. selfiak mzw.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) selfiak, selfik, selfka, focia / fotka z rąsi, wulg. samojebka

Wiktionary


selfie-stick

[czytaj: selfi stik] ręczny statyw do robienia zdjęć typu selfie; selfie stick


SJP.pl


selfieccino

[czytaj: selficzino] żartobliwie: cappuccino z podobizną klienta na powierzchni pianki


SJP.pl


selfik

potocznie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfiaczek, selfka, selfiak, samolubka


SJP.pl


selfka

potocznie: selfie (zdjęcie zrobione samemu sobie); selficzek, selfiaczek, selfik, selfiak, samolubka


SJP.pl


selfmademan

[czytaj: selfmejdmen] człowiek zawdzięczający wszystko wyłącznie sobie, swoim zdolnościom i własnej pracowitości; self-made man


SJP.pl


selfować

potocznie: robić sobie zdjęcie typu selfie


SJP.pl


selfpub

[czytaj: selfpab] publikowanie dzieła nakładem własnym autora; samopublikowanie, samopublikacja, self-publishing


SJP.pl


seliga

nazwisko


SJP.pl


seligman

nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Seligman – jednostka osadnicza w stanie Arizona, w hrabstwie Yavapai
  • Seligman – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Barry

Osoby o nazwisku Seligman:

  • Martin Seligman (ur. 1942) – amerykański psycholog
  • Joel Seligman (ur. 1950) – amerykański prawnik

Wikipedia


seligmannit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. minerał z gromady siarczków;

Wiktionary

Seligmannit – minerał klasy siarczków.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. seligmannitowy

Wiktionary


selim

Selim – imię męskie pochodzenia tureckiego, pochodzi od arabskiego imienia Salim, co oznacza „bezpieczny”.

Wikipedia


selinunt

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. starożytne greckie miasto założone w południowo-zachodniej części Sycylii, zniszczone w 408 r. p.n.e. przez Kartagińczyków;

Wiktionary

Selinunt (gr. Σελινοῦς Selinous, łac. Selinūs, Selinuntum) – starożytne miasto, kolonia Megary Hyblaja w południowo-zachodniej części Sycylii. Obecnie ruiny na terenie gminy Castelvetrano pomiędzy wioskami Triscina di Selinunte od zachodu i Marinella di Selinunte od wschodu.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. selinuncki

Wiktionary


selkie

[czytaj: selki] w mitologii celtyckiej:
1. istoty potrafiące zmieniać się z foki w człowieka;
2. bogini porządków domowych


SJP.pl

Selkie – szkocki Silkie, w folklorze szkockim istoty mogące zmienić się z foki w człowieka lub bogini porządków domowych.

Wikipedia


selkirk

amerykańska rasa kota


SJP.pl

  • Selkirk – miasto w Szkocji
  • Selkirkshire (Selkirk) – hrabstwo historyczne w Szkocji
  • Selkirk – miasto w Kanadzie, w prowincji Manitoba
  • Selkirk – pasmo górskie w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych

Biografie:

  • Alexander Selkirk – szkocki żeglarz i korsarz

Wikipedia


selkupski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Selkupami, dotyczący Selkupów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język selkupski;

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Selkup mos., Selkupijka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) daw. ostiak-samojedzki

Wiktionary


sellers

[czytaj: SElers] nazwisko


SJP.pl

Sellers – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Marion.

Wikipedia


sellin

nazwisko


SJP.pl

Geografia

Niemcy

  • Sellin – dzielnica miasta Neukloster
  • Sellin – część gminy Heringsdorf w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Vorpommern-Greifswald
  • Sellin – gmina w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Vorpommern-Rügen

Polska

Wikipedia


sellozaur

rodzaj dinozaura z rodziny plateozaurów


SJP.pl

Sellozaur (Sellosaurus) – dinozaur z rodziny plateozaurów (Plateosauridae).

Żył w okresie triasu (ok. 225 mln lat temu) na terenach współczesnej Europy. Długość ciała ok. 6 m, masa ok. 200 kg. Jego szczątki znaleziono w Niemczech.

Wikipedia


selma

imię żeńskie


SJP.pl

  • Selma – zdrobnienie imienia żeńskiego Anzelma. Imię, które zostało szerzej spopularyzowane przez szkockiego poetę Jamesa Macphersona.

Wikipedia


selminy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Selmy lub z nią związany


SJP.pl


selonia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. kulturowy region Łotwy położony we wschodniej części Semigalii

Wiktionary

Selonia (łot.Sēlija; lit.Sėla), znana także jako Augšzeme (Wyżyna) – kulturowy region i kraina historyczna Łotwy położona na wschód od Semigalii, do której bywała zaliczana. Obejmuje tereny przy granicy z Litwą. Głównym miastem regionu jest Jēkabpils.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. seloński

Wiktionary


selskin

skóra focza barwiona na czarno


SJP.pl


selskiny

futro z pewnych gatunków fok lub młodych niedźwiedzi morskich


SJP.pl

Selskiny (ang. sealskin) – skóry z młodych niedźwiedzi morskich lub z fok. Używane do wyrobu części ubioru.

Sealskiny to także nazwa futra z tych skór.

Wikipedia


selsyn

maszyna elektryczna indukcyjna, która przetwarza wychylenie kątowe części obrotowej jakiegoś mechanizmu na napięcie elektryczne


SJP.pl

Selsyn – maszyna elektryczna o zasadzie działania zbliżonej do silnika elektrycznego, używana jako przyrząd pomiarowo-wskaźnikowy, który może jednocześnie wykonać pewną pracę. Złożony jest z dwóch uzwojeń ułożonych w stałym polu magnetycznym o tej samej orientacji (np. pionowo w górę), przez które płynie prąd. Obydwa uzwojenia są zwykle odseparowane przestrzennie, jedno znajduje się w miejscu, gdzie dokonywany jest pomiar, drugie zaś tam, gdzie znajduje się mierzony obiekt. Zmiana orientacji jednego z uzwojeń powoduje wychylenie się drugiego. Selsyny spotkać można np. na stacjach elektroenergetycznych wyposażonych w transformatory z przełączaniem zaczepów pod obciążeniem w roli wskaźnika położenia zaczepów. Selsyn nadawczy znajduje się wtedy w obudowie przełącznika zaczepów na transformatorze, selsyn odbiorczy (poruszający wskazówkę na tarczy) w nastawni obiektu.

Wikipedia


selsynowy

przymiotnik od: selsyn


SJP.pl


selters

Niemcy:

  • Selters – dzielnica Ortenberga
  • Selters (Westerwald) – miasto w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Westerwald
  • Selters (Westerwald) – gmina związkowa w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Westerwald
  • Selters (Taunus) – gmina w kraju związkowym Hesja, w powiecie Limburg-Weilburg

Wikipedia


selwa

selwas, rozległy obszar wiecznie zielonych lasów międzyzwrotnikowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. wilgotny las równikowy porastający znaczną część dorzecza Amazonki;

Wiktionary

  • selwa – wilgotny las równikowy w Amazonii
  • Selwa – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Olsztynek

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) puszcza amazońska

Wiktionary


selwas

selwa, rozległy obszar wiecznie zielonych lasów międzyzwrotnikowych


SJP.pl


sem

w semantyce: elementarna cząstka znaczenia, zwłaszcza wyrazu, niemająca swojego odpowiednika w planie wyrażania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. postać starotestamentowa, protoplasta Semitów;

 (1.2) rzad. imię|polski|m.

Wiktionary

  • Sem – postać biblijna
  • Sem – miejscowość we Francji
  • Sem w językoznawstwie – zob. cecha semantyczna

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) A gdy Noe miał pięćset lat, urodzili mu się: Sem, Cham i Jafet.

Wiktionary


sem.

skrót od: semicki


SJP.pl


semafor

1. urządzenie sygnalizacyjne w postaci słupa z poprzecznym ramieniem i światłami, stosowane do zatrzymywania lub przepuszczania pociągów;
2. nadbrzeżne urządzenie sygnalizacyjne służące do wskazywania kierunku i siły wiatru;
3. w żeglarstwie: system sygnalizacji optycznej za pomocą ręcznych flag sygnałowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kolej. urządzenie sygnalizacyjne przy torze kolejowym w postaci słupa z poprzecznym ramieniem i światłami;

 (1.2) żegl. nadbrzeżne urządzenie w postaci masztu z ruchomymi ramionami, wskazujące statkom kierunek i siłę wiatru

 (1.3) żegl. system sygnalizacji morskiej za pomocą ruchów chorągiewkami

Wiktionary

  • semafor (informatyka)
  • semafor (kolejnictwo)
  • Se-ma-for – łódzkie studio filmowe
  • Semafor (teatr)
  • semafor, in. alfabet semaforowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bez zatrzymania – jednak po uprzedniej redukcji prędkości – semafor wskazujący sygnał „Stój” może pominąć maszynista ciężkiego pociągu towarowego, gdy semafor ten zaopatrzony jest we wskaźnik W-22.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃ˈmafɔr, AS: sẽmafor

Wiktionary

Powiązane:

 przym. semaforowy

Wiktionary


semaforowy

przymiotnik od: semafor


SJP.pl


semaglutyd

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. farm. związek organiczny z grupy analogów peptydów, lek stosowany w terapii cukrzycy typu 2 i otyłości;

Wiktionary

Semaglutyd – organiczny związek chemiczny z grupy analogów peptydów, stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2 i otyłości.

Został opracowany przez firmę Novo Nordisk (tworzony w zespole Lotte Bjere Knudsen) w 2012 roku i dopuszczony do stosowania w USA w 2017 roku.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) hand. Ozempic, Wegovy, Rybelsus

Wiktionary


semantyczka

semantyk


SJP.pl

Patrz:

semantyk

semantyczny

dotyczący znaczenia wyrazów; znaczeniowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. związany ze znaczeniem wyrażeń językowych

 (1.2) inform. związany ze znaczeniem instrukcji, wyrażeń języka programowania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃mãnˈtɨt͡ʃnɨ, AS: smãntyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semantyka ż., semantyczność ż., semantyk m.

 przysł. semantycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) znaczeniowy

Wiktionary


semantyk

specjalista w zakresie semantyki (semazjologii); semazjolog; językoznawca


SJP.pl


semantyka

semazjologia;
1. nauka o znaczeniu wyrazów badająca, czy budowa wyrazu określa jego znaczenie;
2. dział semiotyki badający związki między wyrażeniami językowymi a przedmiotami, do których się odnoszą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. dział językoznawstwa zajmujący się znaczeniem wyrażeń językowych

 (1.2) filoz. log. dział semiotyki zajmujący się badaniem związków między wyrażeniami językowymi a rzeczywistością

 (1.3) inform. związki między instrukcjami, wyrażeniami itp. języka programowania a znaczeniem programu rozumianym jako zachowanie się komputera, systemu itp.

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: semantyk

Wiktionary

  • semantyka – synonim semiotyki (logicznej) jako ogólnej teorii znaków
  • semantyka – dział semiotyki (logicznej) opisujący relacje między językiem a rzeczywistością, w węższym znaczeniu synonim teorii modeli
  • semantyka – dział językoznawstwa zajmujący się znaczeniem słów, zwrotów, zdań i tekstów
  • semantyka – w informatyce semantyka języka programowania
  • semantyka – semantyka ogólna, amerykański kierunek w filozofii języka

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Semantyka (semazjologia) jest jednym z ważnych działów językoznawstwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃ˈmãntɨka, AS: sẽmãntyka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semantyczność ż., semantyk m.

 przym. semantyczny

 przysł. semantycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) semazjologia

Wiktionary


semarang

miasto w Indonezji


SJP.pl

Semarang – miasto w Indonezji na północnym wybrzeżu Jawy u ujścia rzeki Semarang do Morza Jawajskiego; współrzędne geograficzne 6°58′S 110°25′E.

Wikipedia


semazjolog

specjalista w zakresie semazjologii (semantyki); semantyk


SJP.pl


semazjologia

semantyka;
1. nauka o znaczeniu wyrazów badająca, czy budowa wyrazu określa jego znaczenie;
2. dział semiotyki badający związki między wyrażeniami językowymi a przedmiotami, do których się odnoszą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) jęz. nauka o znaczeniu i zmianach znaczeń wyrazów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moją pasją jest semazjologia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃mazʲjɔˈlɔɟja, AS: smazʹi ̯oloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 przym. semazjologiczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) semantyka

Wiktionary


semazjologiczny

semazjologia


SJP.pl

Patrz:

semazjologia

semba

tradycyjna muzyka i taniec z Angoli


SJP.pl


semczuk

nazwisko


SJP.pl


semej

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu abajskiego;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. semejski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hist. Semipałatyńsk (do 2007)

Wiktionary


semele

postać z mitologii greckiej


SJP.pl

  • Semele – planetoida o numerze katalogowym 86
  • Semele – rodzaj roślin z rodziny myszopłochowatych
  • Semele (Tyone) – w mitologii greckiej królewna tebańska i matka Dionizosa

Wikipedia


semem

w językoznawstwie: zbiór semów (najprostszych, niepodzielnych elementów znaczenia) charakteryzujących dany wyraz


SJP.pl

Znaczenie – pojęcie, które łączy to, co rejestrujemy naszymi zmysłami z jakimś symbolem. Znak, zdanie, gest, czy dźwięk nie mają znaczenia, jeśli nie odnoszą się do czegoś, co jest nam znane.

Wikipedia


semen

nadworny kozak w dawnej Rusi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. nadworny kozak na Ukrainie w XVII–XVIII wieku;

 (1.2) wojsk. hist. żołnierz oddziałów lekkiej jazdy kozackiej w XVII-wiecznej Rzeczpospolitej

Wiktionary

Semien (amh. ሰሜን, Semēn) – pasmo górskie w północnej Etiopii, na północny wschód od miejscowości Gonder. Od południa, wschodu i północy otaczają je szerokim zakolem doliny rzek Menna i Tekkezje.

Charakterystyczną cechą rzeźby tych gór są rozległe płaskowyże i szczyty o płaskich wierzchołkach, okolonych ostrymi krawędziami. Między nimi biegną wąskie grzbiety i sterczą ostre iglice skalne. Płynące między nimi w okresach deszczowych cieki wodne wcięły się głęboko w podłoże i utworzyły olbrzymie jary i wąwozy. Najwyższe szczyty to: Ras Daszan (4543 m n.p.m.), Buahit (4437 m n.p.m.) i Abba Jaried (4460 m n.p.m.).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Semenowie książęcy sypnęli się na ratunek swego wodza, huknęły samopały…

 (1.1) Zastąpili mu drogę dwaj semenowie (…), przed samymi oczami machnęli mu nahajkami…

 (1.2) Naprzód szły dwie tatarskie chorągwie (…), górne pułki ciężkiej jazdy, chorągwie pancerne i usarskie, pochód zaś zamykała dragonia i semenowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃mɛ̃n, AS: smẽn

Wiktionary


semeniuk

nazwisko


SJP.pl


semenowicz

nazwisko


SJP.pl


semestr

1. połowa roku akademickiego lub szkolnego;
2. kurs nauki trwający przez ten czas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) połowa roku akademickiego lub szkolnego;

Wiktionary

Semestr (z łac. semestris od sex = sześć + mensis = miesiąc) – wyodrębniony okres w roku akademickim lub szkolnym. W Polsce jest to najczęściej połowa tego roku, który jednak trwa 10, a nie 12 miesięcy.

Dawniej (do lat siedemdziesiątych XX wieku) rok szkolny był dzielony na okresy, które w ciągu roku były cztery. Trwały one po około 2,5 miesiąca. Po zakończeniu I i III okresu następowało rozpoczęcie okresów II i IV (nie przysługiwały ferie między nimi), a przerwa przysługiwała jedynie między II i III okresem.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Egzaminy trzeciego semestru są bardzo trudne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃mɛstr̥, AS: smestr̦

Wiktionary

Powiązane:

 przym. semestralny

Wiktionary


semestralny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący semestru, trwający semestr

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semestr m.

Wiktionary


semianilina

[czytaj: semi-anilina] miękka, delikatna skóra z wyselekcjonowanych błamów, pośrednia między aniliną a skórą silnie pigmentowaną; skóra semianilinowa


SJP.pl


semianilinowy

semianilina [czytaj: semi-anilinowy]


SJP.pl


semicki

dotyczący Semity


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Semitów, związany z Semitami, dotyczący Semitów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. język z rodziny języków afroazjatyckich wywodzący się z języka prasemickiego;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Plemiona semickie w Mezopotamii oddawały cześć niektórym sumeryckim bogom.

 (2.1) Współcześnie do najważniejszych języków rodziny semickiej zaliczają się: język amharski, arabski, hebrajski, maltański i tigrinia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃ˈmʲit͡sʲci, AS: sẽmʹicʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semickość ż., Semita mos., Semitka ż.

 przysł. semicko

Wiktionary


semicko

przysłówek

 (1.1) na sposób semicki, po semicku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilku uczniów rzeczywiście nosiło semicko brzmiące imiona.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semicki mrz., semickość ż., Semita mos., Semitka ż.

 przym. semicki

Wiktionary


semickość

semicki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co semickie; semicki charakter czegoś

Wiktionary

Patrz:

semicki

Przykłady

 (1.1) O semickości utworu świadczy użyte słownictwo.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semicki mrz., Semita mos., Semitka ż.

 przym. semicki

 przysł. semicko

Wiktionary


semiepifit

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. roślina epifityczna tworząca z czasem własne podpory i usamodzielniająca się

Wiktionary

Epifit (gr. epi – na, phyton – roślina), porośle, aerofit – roślina rosnąca na innej roślinie, ale zwykle nie prowadząca pasożytniczego trybu życia. Korzysta z innego gatunku jako podpory, a odżywia się najczęściej samodzielnie. W ekosystemach lądowych wyrasta często w miejscach, gdzie gromadzi się martwa materia organiczna (np. w rozwidleniu pędu) lub osiedla się na pędach innych roślin pobierając składniki odżywcze i wodę z powietrza i niesionych przez nie pyłów, opadów i detrytusu. Nieliczne epifity wykształcają ssawki i wyzyskują w różnym zakresie swego żywiciela (np. jemiołowate i loganiowate). Epifityzm jest szczególnie częsty wśród drobnych organizmów wodnych, które jako peryfiton porastają organy makrofitów.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. epifit mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hemiepifit pierwotny

Wiktionary


semifuzynit

macerał z grupy inertynitu


SJP.pl

Semifuzynit – macerał z grupy inertynitu.

  • w węglach brunatnych macerał o zwartej budowie komórkowej. Wykazuje barwę szarą do jasnoszarej. Ciemniejsze semifuzynity mogą wykazywać fluorescencję, ale będzie ona zawsze słabsza od fluorescencji huminitu.
  • w węglach kamiennych budowa komórkowa jest zatarta, może mieć duże zróżnicowanie barwy od szarej (nieco jaśniejszy od witrynitu) do żółtawo-białej. Odmiana o barwie zbliżonej do witrynitu może wykazywać fluorescencję, reszta nie wykazuje. Ma on zmienną refleksyjność w tym samym węglu. Mogą występować zrosty równoległe semifuzynitu różniącego się barwą. Odmiana o barwie żółto-białej nazywa się pirosemifuzynitem. Komórki mogą być puste lub powypełniane np. mikrynitem, żelinitem, bądź też np. minerałami ilastymi i pirytem.

Wikipedia


semigalia

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. jedna z czterech krain historycznych składających się na współczesną Łotwę, leżąca w jej południowej części na lewym brzegu Dźwiny;

Wiktionary

Semigalia (także: Zemgalia, łot. Zemgale, niem. Semgallen, lit. Žiemgala, od nazwy bałtyjskiego ludu Zemgalów) – jedna z pięciu krain historycznych składających się na współczesną Łotwę, leży w jej południowej części na lewym brzegu Dźwiny.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. semigalijski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Zemgalia

Wiktionary


semigrafika

Semigrafika lub pseudografika – sposób odwzorowania grafiki w trybie tekstowym przy użyciu odpowiedniej kompozycji znaków. Pozwalało to na emulację grafiki rastrowej bez konieczności użycia zaawansowanych układów graficznych i dużej ilości pamięci. Typowo tablica znaków komputera zawierała znaki specjalnie przeznaczone do tego celu.

Wikipedia


semik

nazwisko


SJP.pl

Osoby noszące nazwisko Semik:

  • Antoni Semik (ur. 1901) – ofiara represji stalinowskich, aresztowany w Tarnopolu, więzień obozu we Lwowie, od 2 września 1941 żołnierz Armii Andersa
  • Benon Semik (ur. 1881, zm. 1952)
  • Benon Semik (ur. 1911, zm. 1967)
  • dr Danuta Semik – wykładowca na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UJ
  • ks. Franciszek Semik (ur. 1939) – od 2002 proboszcz parafii św. Józefa w Łodzi
  • Hipolit Semik (ur. 1843, zm. 1919)
  • Jan Semik (ur. ?, zm. 1920) – polski wojskowy z 4 Pułku Strzelców Konnych; poległ w wojnie polsko-bolszewickiej 1 lipca 1920
  • Jan Semik (ur. 1913, zm. 1940) – ofiara represji nazistowskich, więzień obozu Auschwitz
  • gen. Józef Semik – były zastępca Komendanta Głównego Policji
  • Karol Semik (ur. 1913, zm. 1964) – działacz spółdzielczy na Śląsku Cieszyńskim, żołnierz PSZ na Zachodzie
  • mgr inż. Karol Semik (ur. 1953) – w latach 1991–2007 dyrektor VI LO im. J. Kochanowskiego w Radomiu, od lutego 2008 Mazowiecki Kurator Oświaty
  • Ludwik Semik – działacz oświatowy i polityk samorządowy na Żywiecczyźnie; członek Związku Ludowo-Narodowego, Związku Strzeleckiego i Kółek Rolniczych
  • ks. Łukasz Semik – przeor kościoła św. Katarzyny w Gdańsku
  • ks. dr Stanisław Semik (ur. 1944, zm. 2008) – rektor Wyższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie
  • ppłk Tadeusz Semik (ur. 1899, zm. 1978) – podpułkownik WP, obrońca Węgierskiej Górki w 1939
  • Teresa Semik (ur. 1955) – publicystka Dziennika Zachodniego, autorka i współautorka książek tj. np. „Idą pancry na Wujek”

Wikipedia


semikarbazyd

hydrazyd kwasu karbaminowego


SJP.pl

Semikarbazyd – organiczny związek chemiczny, hydrazyd kwasu karbaminowego.

Stosowany jest w analizie organicznej w postaci chlorowodorku jako odczynnik reagujący z aldehydami i ketonami. Produkty tych reakcji (semikarbazony) cechuje dobra zdolność krystalizacji i zazwyczaj ostre charakterystyczne temperatury topnienia.

Wikipedia


semikoloid

układ częściowo koloidalny; półkoloid


SJP.pl


semikontenerowiec

statek do przewozu drobnicy i kontenerów; półpojemnikowiec, półkontenerowiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mors. statek do przewozu towaru zarówno w kontenerach, jak i w postaci tradycyjnej (drobnicy)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃mʲikɔ̃ntɛ̃nɛˈrɔvʲjɛt͡s, AS: smʹikõntẽnerovʹi ̯ec

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) półpojemnikowiec, półkontenerowiec

Wiktionary


seminarialny

przestarzały przymiotnik od: seminarium; seminaryjny


SJP.pl


seminarium

1. zajęcia dydaktyczne dla studentów uczelni akademickich niepolitechnicznych; rodzaj kursu;
2. spotkanie naukowców zajmujących się pewną dziedziną wiedzy;
3. szkoła kształcąca przyszłych duchownych;
4. dawniej: szkoła kształcąca nauczycieli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stud. eduk. zajęcia dydaktyczne dla studentów uczelni niepolitechnicznych

 (1.2) rel. stud. dom formacyjny, w którym przygotowują się kandydaci na duchownych

 (1.3) publiczna konferencja z udziałem przedstawicieli różnych środowisk i dziedzin

 (1.4) eduk. szkoła o charakterze półwyższym, kształcąca nauczycieli szkół podstawowych

 (1.5) zakład naukowy w obrębie danej katedry

 (1.6) archit. siedziba seminarium (1.2, 1.4)

Wiktionary

  • seminarium – forma zajęć dydaktycznych na uczelniach wyższych dla studentów ostatnich lat przygotowująca do pisania prac dyplomowych
  • seminarium duchowne – szkoła kształcąca duchownych (średnia albo wyższa)
  • seminarium nauczycielskie – szkoły zawodowe, zakłady kształcenia nauczycieli

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyrzucili mnie z zajęć, bo nie przygotowałem się wcale do seminarium.

 (1.2) Ksiądz Popiełuszko ukończył seminarium w Warszawie.

 (1.4) Babcia Honorata uczęszczała do seminarium nauczycielskiego w Cieszynie.

 (1.6) Na budynku seminarium wciąż widnieją ślady po umocowaniu hitlerowskiej wrony w latach okupacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃mʲĩˈnarʲjũm, AS: smʹĩnarʹi ̯ũm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seminarzysta m., seminarzystka ż.

 przym. seminaryjny

Wiktionary


seminaryjny

przymiotnik od: seminarium; seminarialny (przestarzałe)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z seminarium, odnoszący się do seminarium

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wykłady odbędą się w budynku seminaryjnym.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seminarium n., seminarzysta mos.

Wiktionary


seminarzysta

student seminarium duchownego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stud. eduk. uczestnik seminarium uczelnianego

 (1.2) rel. stud. student seminarium duchownego

 (1.3) daw. eduk. uczeń seminarium nauczycielskiego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W przerwie między wykładami seminarzystki i seminarzyści mogą zakupić potrzebny podręcznik w uczelnianym sklepiku wydawniczym.

 (1.2) W części seminarium, w której mieszkają seminarzyści, zgasły już wszystkie światła.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seminarium n.

:: fż. seminarzystka ż.

 przym. seminaryjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. kleryk, alumn

Wiktionary


seminarzystka

seminarzysta


SJP.pl

Patrz:

seminarzysta

seminol

członek plemienia Indian Ameryki Północnej


SJP.pl


seminole

plemię indiańskie; Seminolowie


SJP.pl

Seminole – plemię Indian Ameryki Północnej z muskogeńskiej rodziny językowej, wywodzące się z Krików, od których odłączyło się w XVII wieku. Nazwa nadana przez Krików (Sim-in-ol) oznacza „Odszczepieńców”. Seminole sami siebie nazywali Miccosukee.

Wikipedia


seminolka

członkini plemienia Indian Ameryki Północnej


SJP.pl


seminolowie

plemię indiańskie; Seminole


SJP.pl


seminolski

związany z Seminolami, Indianami Ameryki Północnej


SJP.pl


semiolog

specjalista w dziedzinie semiologii; semiotyk


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) osoba zajmująca się semiologią (specjalista w dziedzinie komunikacji za pomocą znaków)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semiologia ż.

Wiktionary


semiologia

teoria badająca wpływ znaków na porozumiewanie się ludzi, obejmuje semantykę, syntaktykę i pragmatykę; semiotyka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. log. dział logiki badający znaki;

 (1.2) filoz. tradycja intelektualno-badawcza, w której głównym przedmiotem zainteresowań jest znak;

 (1.3) jęz. dział językoznawstwa badający systemy znakowe;

Wiktionary

  • semiotyka logiczna (rzadziej używa się także terminu „semiologia”, czasem też „semantyka”) – dział logiki badający znaki, dzielący się na syntaktykę, semantykę i pragmatykę.
  • semiotyka językoznawcza (używa się także terminu „semiologia”) – dział językoznawstwa stanowiący naukę o systemach znakowych
  • semiologia (używa się także terminu „semiotyka”) – związana ze strukturalizmem tradycja intelektualna w rozumieniu pojęcia znaku
  • semiotyka – w medycynie dział zajmujący się objawami chorób i ich znaczeniem w rozpoznawaniu poszczególnych jednostek chorobowych

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) semiotyka, semantyka

 (1.2) semiotyka

 (1.3) semiotyka, ogólna teoria znaków

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. semiolog m.

 przym. semiologiczny

 przysł. semiologicznie

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-3) etym|gr|σημεῖον|λόγος.

uwagi.

tłumaczenia.

* białoruski: (1.1) семіялогія ż.; (1.2) семіялогія ż.; (1.3) семіялогія ż.

* włoski: (1.1) semiologia ż., semeiologia ż.; (1.3) semiologia ż., semeiologia ż.

źródła.

== semiologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) semiologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semiolog m.

 przym. semiologiczny

 przysł. semiologicznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) semiotyka, semantyka

 (1.2) semiotyka

 (1.3) semiotyka, ogólna teoria znaków

Wiktionary


semiologiczny

semiologia; semiotyczny


SJP.pl


semiolożka

semiolog


SJP.pl

Patrz:

semiolog

semiotyczność

semiotyczny


SJP.pl

Patrz:

semiotyczny

semiotyczny

semiotyka; semiologiczny


SJP.pl


semiotyk

specjalista w dziedzinie semiotyki; semiolog


SJP.pl


semiotyka

teoria badająca wpływ znaków na porozumiewanie się ludzi, obejmuje semantykę, syntaktykę i pragmatykę; semiologia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) filoz. log. dział logiki badający znaki;

 (1.2) filoz. tradycja intelektualno-badawcza, w której głównym przedmiotem zainteresowań jest znak;

 (1.3) jęz. dział językoznawstwa badający systemy znakowe;

 (1.4) med. dział medycyny zajmujący się objawami chorób

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: semiotyk

Wiktionary

  • semiotyka logiczna (rzadziej używa się także terminu „semiologia”, czasem też „semantyka”) – dział logiki badający znaki, dzielący się na syntaktykę, semantykę i pragmatykę.
  • semiotyka językoznawcza (używa się także terminu „semiologia”) – dział językoznawstwa stanowiący naukę o systemach znakowych
  • semiologia (używa się także terminu „semiotyka”) – związana ze strukturalizmem tradycja intelektualna w rozumieniu pojęcia znaku
  • semiotyka – w medycynie dział zajmujący się objawami chorób i ich znaczeniem w rozpoznawaniu poszczególnych jednostek chorobowych

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. semiotyk m.

 przym. semiotyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) semiologia, semantyka

 (1.2) semiologia

 (1.3) semiologia, ogólna teoria znaków

 (1.4) symptomatologia

Wiktionary


semioza

proces (zwłaszcza językowy), w którym ujawnia się znaczeniowa funkcja znaku (czyli znaczenie znaku)


SJP.pl

Semioza – pojęcie z zakresu semiotyki oznaczające proces tworzenia, odbierania i przekazywania znaków. W procesie tym ujawnia się znaczeniowa funkcja znaku. W socjologii semioza wskazywana jest jako nieodłączny element kultury, tylko człowiek posiada bowiem umiejętność posługiwania się znakami.

Wikipedia


semipałatyńsk

miasto w Kazachstanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północno-wschodnim Kazachstanie(nazwa obowiązująca do 2007 roku, egzonim wariantowy wg KSNG)

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. semipałatyński

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Semej

Wiktionary


semipałatyński

przymiotnik od: Semipałatyńsk


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Semipałatyńskiem, dotyczący Semipałatyńska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Semipałatyńsk mrz.

Wiktionary


semiramida

mit. asyryjska królowa, założycielka ogrodów uznanych za jeden z siedmiu cudów starożytnego świata


SJP.pl

Semiramida – znana z tradycji antycznej legendarna królowa babilońska, bohaterka licznych podań i legendarnych opowieści bliskowschodnich.

Przez Herodota wymieniana (Dzieje I, 184) jako ta, która wzniosła nabrzeża portowe w Babilonie. Według Diodora Sycylijskiego (Biblioteka historyczna II, 4-20) miała być półboginią, wykarmioną w dzieciństwie przez gołębice, kobietą wielkiej urody, małżonką króla asyryjskiego Ninusa. Miała być fundatorką miasta Babilon i twórczynią imperium rozciągającego się od Egiptu po Indie. Przed śmiercią przekazać miała władzę synowi Ninjasowi, a sama zamienić się w gołębicę. W tradycji armeńskiej zachowała się opowieść o wielkiej wyprawie Semiramidy do Armenii i założeniu przez nią miasta Wan.

Wikipedia


semita

rzadko: osoba przyjaźnie nastawiona do Żydów; filosemita


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek jednego ze spokrewnionych etnicznie ludów zamieszkujących Azję południowo-zachodnią (Bliski Wschód) i północną Afrykę, tj. Arabów, Aramejczyków, Babilończyków, Kartagińczyków, Etiopczyków, Hebrajczyków i Fenicjan;

Wiktionary

Ludy semickie, Semici – grupa ludów posługujących się językami z rodziny semickiej, m.in. Akadyjczycy, Asyryjczycy, Babilończycy, Hebrajczycy, wywodzący się z nich Izraelici i Żydzi, Arabowie i część Etiopów.

Nazwa pochodzi od imienia biblijnego Sema; prawdopodobnie została wprowadzona w roku 1781 przez niemieckiego filologa Augusta Schlözera.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zarówno Żydzi jak i Arabowie są Semitami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃ˈmʲita, AS: sẽmʹita

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semickość ż.

:: fż. Semitka ż.

 przym. semicki

 przysł. semicko

Wiktionary


semitka

Semita


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. członkini jednego ze spokrewnionych etnicznie ludów zamieszkujących Azję południowo-zachodnią (Bliski Wschód) i północną Afrykę, tj. Arabów, Aramejczyków, Babilończyków, Kartagińczyków, Etiopczyków, Hebrajczyków i Fenicjan

Wiktionary

Patrz:

Semita

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. semickość ż.

:: fm. Semita mos.

 przym. semicki

 przysł. semicko

frazeologia.

etymologia. etymn|pol|Semita|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Semita.

* arabski: (1.1) سامية ż. (sāmīya)

* francuski: (1.1) Sémite ż.

* rosyjski: (1.1) семи́тка ż.

* słowacki: (1.1) Semitka ż.

* włoski: (1.1) semita ż.

źródła.

== Semitka (język słowacki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) etn. Semitka

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. semickość ż.

:: fm. Semita mos.

 przym. semicki

 przysł. semicko

Wiktionary


semitolog

specjalista w dziedzinie semitystyki; semitysta


SJP.pl


semitologia

nauka badająca język, kulturę i historię ludów semickich; semitystyka


SJP.pl

Semitystyka (inaczej semitologia) – jedna z dziedzin orientalistyki zajmująca się badaniem języków semickich, językoznawstwem porównawczym i historycznym tychże języków, ale również współczesnymi dialektami języków semickich.

Osoba zajmująca się semitystyką nazywana jest semitystą.

Wikipedia


semitologiczny

semitologia


SJP.pl

Patrz:

semitologia

semitonium

półton (określenie stosowane w terminologii średniowiecznej); hemitonium


SJP.pl


semitransparentny

niezupełnie przezroczysty; półprzezroczysty


SJP.pl


semitysta

specjalista w dziedzinie semitystyki; semitolog


SJP.pl


semitystka

specjalistka w dziedzinie semitystyki


SJP.pl


semitystyczny

semityzm


SJP.pl

Patrz:

semityzm

semitystyka

nauka badająca język, kulturę i historię ludów semickich; semitologia


SJP.pl

Semitystyka (inaczej semitologia) – jedna z dziedzin orientalistyki zajmująca się badaniem języków semickich, językoznawstwem porównawczym i historycznym tychże języków, ale również współczesnymi dialektami języków semickich.

Osoba zajmująca się semitystyką nazywana jest semitystą.

Wikipedia


semityzacja

poddawanie wpływom semickim, nadawanie czemuś cech typowo semickich


SJP.pl


semityzm

1. w językoznawstwie: wyraz zapożyczony z języków semickich;
2. rzadko: przyjazne nastawienie do Żydów; filosemityzm


SJP.pl


semityzować

1. poddawać wpływom semickim, czynić semickim;
2. semityzować się - stawać się semickim


SJP.pl


semiurbanizacja

[czytaj: semi-urbanizacja] proces przekształcania wsi w miasto


SJP.pl

Semiurbanizacja – proces przekształcania wsi w osiedla, które nie mieszczą się w tradycyjnych kategoriach wsi rolniczej lub miasta. Czasami na określenie takiego osiedla stosuje się amerykańskie określenie rurban community (połączenie angielskich przymiotników, rural – wiejski i urban – miejski). Jest to "półwieś" i "półmiasto"; osiedle, które formalnie nadal jest wsią, ale zdecydowana większość mieszkańców nie jest zatrudniona w rolnictwie.

Wikipedia


semiversus

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mat. funkcja o wartości równej połowie wartości funkcji sinus versus, wykorzystywana przede wszystkim dawniej w nawigacji morskiej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kolejność funkcyj jest inna niż zwykle stosowana, mianowicie obok funkcji semiversus umieszczona jest na pierwszem miejscu funkcja cosinus, a to celem łatwiejszego przechodzenia z jednej funkcji na drugą przy obliczaniu wysokości astronomicznej.

Wiktionary


semiwariogram

podstawowe narzędzie do estymacji i badania struktury zmienności zjawisk w geostatystyce


SJP.pl

Semiwariogram – podstawowe narzędzie służące do estymacji i badania struktury zmienności badanych zjawisk w geostatystyce.

Semiwariogram jest miarą definiowaną jako połowa średniej kwadratowej różnicy między dwiema wartościami cechy mierzalnej, pomiędzy którymi odległość równa jest w przybliżeniu wektorowi h. Opisywany jest wzorem:

\gamma (h)={\frac {1}{2N(h)}}\sum \limits _{a=1}^{N(h)}[z(u_{\alpha })-z(u_{\alpha }+h)]^{2},

Wikipedia


semiwegetarianin

wegetarianin, który z mięs je tylko ryby, ale nie stroni od jaj, mleka i jego przetworów


SJP.pl


semiwegetarianizm

odmiana diety wegetariańskiej dopuszczająca spożywanie białego mięsa (np. drób, ryby)


SJP.pl

Fleksitarianizm (z ang. flexible – elastyczny), elastyczny wegetarianizm – dieta roślinna polegająca na okazjonalnym spożywaniu posiłków zawierających mięso lub ryby np. poza domem, na przyjęciach, w domach przyjaciół lub rodziny.

Pojęcie to zostało użyte po raz pierwszy przez Lindę Anthony 17 października 1992 roku. Pojęcia fleksitarianizm i semiwegetarianizm stosowane są zamiennie.

Wikipedia


semiwegetarianka

kobieta stosująca dietę wyłączającą mięso wieprzowe, wołowe i baranie, dopuszczającą nabiał, drób, ryby i produkty roślinne


SJP.pl


semiwegetariański

dotyczący semiwegetarianizmu, związany z semiwegetarianizmem


SJP.pl


semka

nazwisko


SJP.pl


semolina

mąka otrzymywana z pszenicy durum, stosowana w produkcji makaronów włoskich


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. mąka otrzymywana z pszenicy twardej (pszenicy durum);

Wiktionary

Semolina – gruboziarnista mąka lub drobna kasza otrzymywana z pszenicy twardej (durum), używana do przemysłowej produkcji makaronu lub kuskusu. Semolina ma barwę żółtą i kremowo- żółtą.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) mąka pszenna

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|semolino.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) semolina

* czeski: (1.1) semolina ż.

* duński: (1.1) semulje w.

* norweski (bokmål): (1.1) semule m.

* norweski (nynorsk): (1.1) semule m.

* słowacki: (1.1) semolina ż.

źródła.

== semolina (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-semolina.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-semolina.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) semolina

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃mɔˈlʲĩna, AS: smolʹĩna

Wiktionary


semperit

mieszanina kauczuku z asfaltem stosowana do wykonywania stereotypów, z których można uzyskać w druku bardzo duże nakłady (do jednego miliona odbitek)


SJP.pl

Wikipedia


semperitowiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) hist. uczestnik krwawo stłumionego przez sanacyjną policję buntu robotniczego w 1936 r. w krakowskich zakładach Semperit

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Semperitowcy w porozumieniu z władzami swego związku zawodowego postanowili zaprotestować strajkiem okupacyjnym.

Wiktionary


sempiterna

żartobliwie: pośladki, siedzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żart. tyłek

Wiktionary

Pośladek – parzysta, topograficzna część ciała człowieka. Okolicę pośladkową (łac. regio glutaea) stanowią przede wszystkim mięśnie, głównie mięsień pośladkowy wielki (poza tym mięsień pośladkowy średni i mięsień pośladkowy mały).

Pośladek ograniczony jest od góry w części przyśrodkowej grzebieniem biodrowym (łac. crista iliaca), a następnie linią łączącą szczyt kości krzyżowej i kolec biodrowy górny przedni. Z boku widoczną linię graniczną stanowi boczna krawędź brzuśca mięśnia wielkiego, a na dole bruzda pośladkowa (łac. sulcus glutealis). W części przyśrodkowej granicą jest karb odbytu (łac. crena ani). Od góry pośladek graniczy z okolicą lędźwiową (łac. regio lumbalis) (tylko w najwyższym punkcie) i okolicą biodrową (łac. regio coxae), na boku z okolicą krętarzową (łac. regio trocheantica). Od dołu graniczy on z okolicą udową tylną (łac. regio femoralis posterior), a w najniższym (bocznym) punkcie z okolicą udową boczną (łac. regio femoralis lateralis). Między prawym a lewym pośladkiem znajduje się u góry okolica krzyżowa (łac. regio sacralis) a pod nią okolica odbytowa (łac. regio analis).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Może jakby Jacek dostał porządnego kopa w sempiternę, to by szedł nieco szybciej.

 (1.1) Marta ma ładną sempiternę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃mpʲiˈtɛrna, AS: smpʹiterna

Wiktionary


semplak

nazwisko


SJP.pl


semplice

[czytaj: semplicze] określenie wykonawcze: z prostotą


SJP.pl


sempoliński

nazwisko


SJP.pl


sempołowski

nazwisko


SJP.pl


sempre

określenie wykonawcze: ciągle, zawsze; najczęściej łączone z innymi kreśleniami, np. sempre forte - zawsze głośno


SJP.pl


sempron

AMD Sempron – seria niskobudżetowych procesorów produkowanych przez firmę AMD. Zastąpiła ona linię AMD Duron jako konkurencja dla procesorów Celeron firmy Intel.

Wikipedia


sempruch

nazwisko


SJP.pl


semseyit

minerał zaliczany do siarkosoli antymonowych, występujący w hydrotermalnych utworach kruszconośnych


SJP.pl

Semseyit – minerał klasy siarczków.

Jego nazwa została nadana na cześć węgierskiego arystokraty Andora von Semsey, byłego kolekcjonera minerałów (1833-1923).

Wikipedia


semteks

materiał wybuchowy; semtex


SJP.pl

Semtex – kruszący materiał wybuchowy ogólnego zastosowania o konsystencji plasteliny (plastyczny materiał wybuchowy), potocznie nazywany czeskim plastikiem. Stanowi mieszaninę na bazie pentrytu, zbliżoną do C4, ale jest bardziej podatny na inicjację ze względu na wrażliwość na uderzenie. Początkowo był produkowany przez zakłady „Semtin” (później „VCHZ Synthesia”, obecnie „Explosia”) w Czechosłowacji (obecnie Czechy) w Pardubicach.

Wikipedia


semtex

materiał wybuchowy; semteks


SJP.pl

Semtex – kruszący materiał wybuchowy ogólnego zastosowania o konsystencji plasteliny (plastyczny materiał wybuchowy), potocznie nazywany czeskim plastikiem. Stanowi mieszaninę na bazie pentrytu, zbliżoną do C4, ale jest bardziej podatny na inicjację ze względu na wrażliwość na uderzenie. Początkowo był produkowany przez zakłady „Semtin” (później „VCHZ Synthesia”, obecnie „Explosia”) w Czechosłowacji (obecnie Czechy) w Pardubicach.

Wikipedia


sen

1. stan fizjologiczny polegający na obniżeniu wrażliwości na bodźce, zwolnieniu funkcji fizjologicznych i zaniku przytomności w celu regeneracji organizmu; spanie;
2. obraz widziany podczas spania; marzenie senne;
3. marzenie, rojenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. stan odpoczynku, na ogół nocnego, w którym spowolnione są funkcje organizmu i obniżony poziom świadomości

 (1.2) doświadczenie przeżywane w trakcie snu (1.1)

 (1.3) przen. fantazja, marzenie, wizja, coś, co wydaje się nierzeczywiste

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

 (2.1) monet. drobna jednostka monetarna w niektórych krajach Azji, m.in. 1/100 jena japońskiego lub 1/100 ringgita malezyjskiego; w Japonii obecnie nieużywana

Wiktionary

Sen – stan czynnościowy ośrodkowego układu nerwowego, cyklicznie pojawiający się i przemijający w rytmie dobowym, podczas którego następuje zniesienie świadomości i bezruch. Fizjologiczny sen charakteryzuje się pełną odwracalnością pod wpływem czynników zewnętrznych (w przeciwieństwie do śpiączki).

Przeciwieństwem stanu snu jest stan czuwania. Granica pomiędzy tymi stanami jest płynna u niektórych zwierząt (na przykład u żółwi).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas wykładu zmorzył ją sen.

 (1.2) Z koszmarnego snu wyrwał go własny krzyk.

 (1.3) Kto by pomyślał, że jego sny o bogactwie się spełnią…!

 (2.1) Wróciłem z Tokio z kieszenią pełną senów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃n, AS: sẽn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. senność ż., sennik mrz., sennictwo n., śnienie n.

 czas. śnić ndk., sennieć ndk.

 przym. senny

 przysł. sennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spanie, reg. pozn. gara., gwara więzienna kima

 (1.3) mara, marzenie senne

Wiktionary


sen.

1. skrót od: senator (czytany jako cały, odmienny wyraz);
2. skrót od: senior - najstarszy wiekiem członek rodziny, rodu itp. (czytany jako cały, odmienny wyraz; stawiany najczęściej po nazwisku (np. Nowak sen.) lub po imieniu i nazwisku (np. Jan Nowak sen.))


SJP.pl

skrót

 (1.1) = senator

 (1.2) = senior

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sen. Leszek Czarnobaj zasygnalizował, że zostanie opracowany raport dotyczący problemu wraz z ekspertyzami.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) sr.

Wiktionary


sena

drobna moneta w wielu krajach Dalekiego Wschodu


SJP.pl

Sena – gmina w Hiszpanii, w prowincji Huesca, w Aragonii, o powierzchni 104,69 km². W 2011 roku gmina liczyła 542 mieszkańców.

Wikipedia


senacik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od senat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie senat, lecz tylko niepoważny senacik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. senat m.

Wiktionary


senacki

przymiotnik od: senat


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z senatem, odnoszący się do senatu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pod wpływem następnych doniesień powołano komisję senacką do zbadania zakulisowych rozgrywek podczas kampanii prezydenckiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. senat mrz., senator mos., senatorka ż.

 przym. senatorski

Wiktionary


senarmontyt

minerał, trójtlenek antymonu, występuje w ośmiościanach barwy białej lub szarej, o połysku diamentowym


SJP.pl


senat

1. izba wyższa parlamentu;
2. władza wykonawcza w miastach;
3. rada starców w starożytnym Rzymie;
4. organ najwyższej władzy w szkole akadmickiej, złożony z rektora, prorektorów, dziekanów i przedstawicieli rad wydziałowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. izba wyższa dwuizbowego parlamentu;

 (1.2) hist. organ władzy w systemie politycznym starożytnego Rzymu;

 (1.3) eduk. kolegialny organ uczelni;

 (1.4) członkowie senatu (1.1-3)

Wiktionary

Senat – jedna z najczęściej spotykanych nazw izb wyższych parlamentów.

Historyczny pierwowzór:

  • Senat rzymski – organ w systemie politycznym starożytnego Rzymu

W Polsce:

  • Senat – izba wyższa parlamentu I Rzeczypospolitej
  • Senat – jedna z izb sejmu Księstwa Warszawskiego (1807–1815)
  • Senat – jedna z izb Sejmu Królestwa Polskiego (kongresowego) (1815–1831)
  • Senat RP – druga obok Sejmu RP izba polskiego parlamentu w latach 1921–1946 i ponownie od 1989

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Uchwałą z 18 grudnia 2013 Senat RP zdecydował o ustanowieniu roku 2014 Rokiem Odrodzenia Senatu.

 (1.3) Do kompetencji senatu uczelni należy nadawanie tytułu doktora honoris causa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃nat, AS: snat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. senacik mrz., senator mos., senatorka ż.

 przym. senacki, senatorski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. senacik mrz., senator mos., senatorka ż.

 przym. senacki, senatorski

frazeologia.

etymologia.

 etym|łac|senatus. < etym|łac|senex. → starzec

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) senate; (1.2) senate; (1.3) university college, college senate

* baskijski: (1.1) senatu

* bułgarski: (1.1) сенат m.; (1.2) сенат m.

* czeski: (1.1) senát m.; (1.2) senát m.; (1.3) senát m.

* esperanto: (1.1) senato; (1.2) senato; (1.4) rzad. senatanaro

* estoński: (1.1) senat

* francuski: (1.1) sénat m.; (1.2) sénat m.

* hiszpański: (1.1) senado m.; (1.2) senado m.

* interlingua: (1.1) senato; (1.2) senato

* jidysz: (1.1) סענאַט m. (senat)

* kataloński: (1.1) senat m.; (1.2) senat m.

* litewski: (1.1) senatas m.; (1.2) senatas m.

* łaciński: (1.1) senatus m.; (1.2) senatus m.

* niemiecki: (1.1) Senat m.; (1.2) Senat m.

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1-2) {{PJM|senat.}}

* portugalski: (1.1) senado m.; (1.2) senado m.

* rosyjski: (1.1) сенат m. (senat); (1.2) сенат m. (senat)

* słowacki: (1.1) senát m.; (1.2) senát m.; (1.3) senát m.

* ukraiński: (1.1) сенат m. (senat); (1.2) сенат m. (senat)

* węgierski: (1.1) szenátus; (1.2) szenátus

* włoski: (1.1) senato m.; (1.2) senato m.; (1.3) senato m.

źródła.

== senat (język chorwacki.) ==

ortografie.

wymowa.

 IPA|sěnaːt.

 dzielenie|se|nat.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) senat

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


senator

członek senatu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) członek izby wyższej parlamentu (senatu)

Wiktionary

Senator – deputowany, członek parlamentu. Instytucja mająca korzenie w Senacie z okresu starożytnego Rzymu. W Polsce senator jest członkiem Senatu, izby wyższej Parlamentu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce mamy 460 posłów i 100 senatorów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃ˈnatɔr, AS: sẽnator

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. senat mrz., senatorstwo, n., senatoria ż.

:: fż. senatorka ż.

 przym. senatorski, senacki

Wiktionary


senatorka

członkini senatu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta senator

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. senat mrz.

:: fm. senator mos.

 przym. senatorski, senacki

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|senator|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== senatorka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) senatorka, kobieta senator

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. senat mrz.

:: fm. senator mos.

 przym. senatorski, senacki

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. senat mrz.

:: fm. senator mos.

 przym. senatorski, senacki

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|senator|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== senatorka (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) senatorka, kobieta senator

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


senatorostwo

1. senator z żoną;
2. przestarzale: ogół senatorów - członków wyższej izby parlamentu; senatorstwo


SJP.pl


senatorowa

żona senatora


SJP.pl


senatorski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z senatorem lub senatorami, odnoszący się do senatora lub senatorów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Projekt senatorski zostanie zapewne odrzucony.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. senator mos., senat mrz., senatorka ż.

 przym. senacki

Wiktionary


senatorstwo

ogół senatorów - członków wyższej izby parlamentu; senatorostwo


SJP.pl


sencha

[czytaj: sencza] rodzaj japońskiej zielonej herbaty przygotowywanej bez mielenia liści


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. rodzaj japońskiej zielonej herbaty przygotowywanej bez mielenia liści;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Etykieta w Japonii głosi wszakże, że tylko gyokuro i sencha (gatunki zielonej herbaty) mogą być podawane gościom w czasie ceremonii herbacianych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃n͇t͡ʃa, AS: sṇča

Wiktionary


sendai

miasto w Japonii


SJP.pl

Wikipedia


sendecki

nazwisko


SJP.pl


senderski

nazwisko


SJP.pl


sendler

nazwisko


SJP.pl


sendlerowa

nazwisko


SJP.pl


sendo

produkt marki Sendo


SJP.pl

Sendo – brytyjskie przedsiębiorstwo założone w 1999 roku. Dostarcza swój sprzęt dwudziestu siedmiu operatorom telefonii komórkowej w ponad 30 krajach. Firma została przejęta przez Motorolę. Amerykańska firma kupiła zespół badawczo-rozwojowy R&D pracujących w Wielkiej Brytanii i Singapurze z wyposażeniem projektowym i testowym oraz portfolio własności intelektualnej Sendo. Nie ujawniono wartości dokonanej sprzedaży.

Przykładowe modele
  • Sendo Z100,
  • Sendo P600,
  • Sendo S600,
  • Sendo K1,
  • Sendo M550,
  • Sendo M570,
  • Sendo S1,
  • Sendo S300,
  • Sendo S360,
  • Sendo S330,
  • Sendo S251,
  • Sendo SV663,
  • Sendo X,
  • Sendo X2,
  • Sendo P200

Wikipedia


sendżed

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ogrod. spoż. owoc oliwnika wąskolistnego mający zastosowanie spożywcze i ziołolecznicze

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rosyjska oliwka, perska oliwka

Wiktionary


sendzimir

nazwisko


SJP.pl


sene

zdawkowa waluta Samoa


SJP.pl

Osoby:

  • Aljoune Sene – senegalski lekkoatleta
  • Benjamin Sene – francuski koszykarz

Inne:

  • Sene – moneta używana w Samoa

Zobacz też:

  • Sène

Wikipedia


seneg.

skrót od: senegalski


SJP.pl


senegal

1. rzeka w Gwinei i Mali, w dolnym biegu wyznaczająca granicę między Mauretanią a Senegalem;
2. Republika Senegalu; państwo w Afryce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. państwo w zachodniej części Afryce, ze stolicą w Dakarze;

 (1.2) geogr. rzeka w zachodniej Afryce;

Wiktionary

Senegal (Republika Senegalu, fr. République du Sénégal) – państwo w zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim. Graniczy z Mauretanią, Mali, Gwineą, Gwineą Bissau i Gambią. Obecnie członek Unii Afrykańskiej i ECOWAS.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Reprezentacja Senegalu zwyciężyła wczoraj Togo 2:0.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃ˈnɛɡal, AS: sẽnegal

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Senegalka ż., Senegalczyk m., senegalka ż., senegalskość ż.

 przym. senegalski, antysenegalski, prosenegalski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ofic. Republika Senegalu

Wiktionary


senegalczyk

obywatel Senegalu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel, mieszkaniec Senegalu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃nɛˈɡalt͡ʃɨk, AS: snegalčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Senegal m.

:: fż. Senegalka ż.

 przym. senegalski

Wiktionary


senegalka

obywatelka Senegalu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka, mieszkanka Senegalu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W sztafecie wygrały Senegalki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃nɛˈɡalka, AS: snegalka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Senegal m., senegalka ż.

:: fm. Senegalczyk mos.

 przym. senegalski

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) Afrykanka

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Senegal m., senegalka ż.

:: fm. Senegalczyk mos.

 przym. senegalski

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|Senegal|-ka.

uwagi.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum rodz|Senegalczyk.

* białoruski: (1.1) сенегалка ż.

* bułgarski: (1.1) сенегалка ż.

* czeski: (1.1) Senegalka ż.

* esperanto: (1.1) senegalianino

* francuski: (1.1) sénégalaise ż.

* hiszpański: (1.1) senegalesa ż.

* kataloński: (1.1) senegalesa ż.

* niemiecki: (1.1) Senegalesin ż., Senegalerin ż.

* nowogrecki: (1.1) Σενεγαλέζα ż.

* rosyjski: (1.1) сенегалка ż.

* słowacki: (1.1) Senegalčanka ż.

* słoweński: (1.1) Senegalka ż.

* ukraiński: (1.1) сенегалка ż.

* włoski: (1.1) senegalese ż.

źródła.

== Senegalka (język czeski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) Senegalka

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


senegalski

związany z Senegalem


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do państwa Senegal

 (1.2) odnoszący się do rzeki Senegal

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na powitanie odśpiewano senegalski hymn.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃nɛˈɡalsʲci, AS: snegalsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Senegal m., Senegalczyk m., Senegalka ż., senegalka ż.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) afrykański

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. Senegal m., Senegalczyk m., Senegalka ż., senegalka ż.

frazeologia.

etymologia.

 etymn|pol|Senegal|-ski.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Senegalese

* białoruski: (1.1) сенегальскі

* bułgarski: (1.1) сенегалски

* czeski: (1.1) senegalský

* esperanto: (1.1) senegalia; (1.2) senegala

* farerski: (1.1) senegalskur

* francuski: (1.1) sénégalais

* hiszpański: (1.1) senegalés

* kataloński: (1.1) senegalès

* niemiecki: (1.1) senegalesisch

* nowogrecki: (1.1) σενεγαλέζικος

* rosyjski: (1.1) сенегальский

* słowacki: (1.1) senegalský

* słoweński: (1.1) senegalski

* szwedzki: (1.1) senegalesisk

* ukraiński: (1.1) сенегальський

* węgierski: (1.1) szenegáli

* włoski: (1.1) senegalese

źródła.

== senegalski (język słoweński.) ==

wymowa.

znaczenia.

przymiotnik

 (1.1) senegalski

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


senegambia

region geograficzny w Afryce


SJP.pl

  • Senegambia – region geograficzny w Afryce
  • Konfederacja Senegambii
  • Senegambia i Niger – terytorium zależne w Afryce w latach 1902–1904

Wikipedia


seneka

słynny filozof rzymski z Cordoby


SJP.pl

  • Seneka Starszy zwany Retorem (54 rok p.n.e. - 39 rok n.e)
  • Seneka Młodszy zwany Filozofem (3 rok p.n.e. - 65 rok n.e)

Wikipedia


senekański

dotyczący Seneki


SJP.pl


senes

drzewo, krzew lub bylina z rodziny brezylkowatych; strączyniec; kasja


SJP.pl

Wikipedia


senesowy

senes


SJP.pl

Patrz:

senes

seneszal

1. urzędnik dworski w państwie Franków;
2. dowódca wojsk, sędzia lub premier za czasów Kapetyngów;
3. namiestnik królów francuskich w XII i XIII w.


SJP.pl

Seneszal (fr. sénéchal, łac. senescalcus, senescallus, seniscalcus lub siniscalcus) – najwyższy rangą dostojnik świecki w państwie Franków, a później we Francji, od likwidacji urzędu majordoma przez Pepina Krótkiego w 751 roku. Słowo pochodzi z języka pragermańskiego, gdzie oznaczało starszego sługę (sini- – „starszy” + skalk – „sługa”).

Wikipedia


senet

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. staroegipska gra planszowa;

Wiktionary

Senet – popularna w starożytnym Egipcie gra planszowa. Pomimo wielu badań archeologicznych nie udało się poznać zasad tej gry.

Jej tradycje sięgały zamierzchłych czasów, najstarszy komplet do gry odkryto w grobowcu Hesy'ego z czasów III dynastii z okresu Starego Państwa. Znak planszy z pionami występuje już w najstarszych hieroglifach. Popularność tej gry była bardzo duża, o czym świadczą liczne przedstawienia grających Egipcjan i to w różnych sytuacjach – w domu i poza domem, w tawernach, ogrodach, w kolejkach do golarza. Znane jest przedstawienie Ramzesa III grającego w senet z damą ze swojego haremu czy też grającej królowej Nefertari. O popularności tej gry świadczy również fakt, że plansza z pionami (i mieszczącym się pod nią pudełkiem na piony) wchodziła również często w skład wyposażenia grobowego, aby zmarli mogli oddawać się ulubionej rozrywce również w zaświatach. Do tej pory odkryto w grobowcach ponad 40 kompletów do gry.

Wikipedia


senilium

dzieło twórcy powstałe w wieku starczym


SJP.pl


senilizm

stan wywołany zmianami zanikowymi w podeszłym wieku; zniedołężnienie


SJP.pl


senior

1. najstarszy wiekiem członek rodziny, rodu, zespołu itp.;
2. zawodnik w wieku odpowiednim do uprawiania danej dyscypliny sportowej;
3. dawniej w prawie lennym: feudał sprawujący opiekę nad uzależnionym od niego wasalem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) starsza osoba (wiekiem lub rangą)

 (1.2) najstarszy członek rodu, rodziny lub w danej grupie

 (1.3) sport. sportowiec, który osiągnął wiek odpowiedni dla uprawiania danej dyscypliny na poziomie zawodowym

 (1.4) hist. praw. według prawa lennego: feudał w stosunku do swojego wasala

 (1.5) hist. w okresie Polski dzielnicowej: najstarszy Piast, któremu podlegali książęta poszczególnych dzielnic

 (1.6) hist. w średniowieczu, wedle zasady senioratu najstarszy przedstawiciel rodu i jednocześnie dziedzic tytułu

Wiktionary

Senior (łac. starszy, od senex stary) może odnosić się do:

  • senior – feudał sprawujący władzę nad podległymi mu wasalami
  • senior – najstarszy męski przedstawiciel średniowiecznego rodu monarszego
  • biskup senior – biskup diecezjalny lub pomocniczy, który przeszedł w stan spoczynku
  • Senior – tytuł albumu grupy muzycznej Röyksopp
  • senior – miano przyznawane członkom Związku Harcerstwa Polskiego, którzy ukończyli 50 lat

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wejściówki dla seniorów będą o połowę tańsze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃ɲɔr, AS: sńor

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seniorat mrz., senioralność ż.

:: fż. seniorka ż.

 przym. senioralny

Wiktionary


seniora

1. najstarszy wiekiem członek rodziny, rodu, zespołu itp.;
2. zawodnik w wieku odpowiednim do uprawiania danej dyscypliny sportowej;
3. dawniej w prawie lennym: feudał sprawujący opiekę nad uzależnionym od niego wasalem


SJP.pl


senioralne

1. posiadający pierwszeństwo, uprzywilejowany, wynikający z senioratu;
2. odnoszący się do starszych ludzi; starczy


SJP.pl


senioralny

1. posiadający pierwszeństwo, uprzywilejowany, wynikający z senioratu;
2. odnoszący się do starszych ludzi; starczy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z seniorem, odnoszący się do seniora

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sprawował władzę nad dzielnicą senioralną aż do śmierci.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. senior mos., senioralność ż., seniorat mrz., seniorka ż., seniorstwo n.

 przym. senioracki

 przysł. seniorsko

Wiktionary


seniorat

1. zasada dziedziczenia dóbr przez najstarszego członka rodu lub rodziny bez względu na stopień pokrewieństwa ze zmarłym;
2. instytucja, władza, godność seniora


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) hist. średniowieczna zasada dziedziczenia polegająca na odziedziczeniu tytułu i władzy przez najstarszego przedstawiciela rodu;

Wiktionary

Seniorat – stosowana w wiekach średnich zasada określająca porządek obejmowania tronu. Ustanawiana była często po podziale kraju między synów władcy i określała, że po jego śmierci władzę zwierzchnią ma każdorazowo sprawować najstarszy męski przedstawiciel rodu (senior).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. senior m., seniorka ż.

 przym. senioralny

Wiktionary


senioraż

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ekon. zysk z emisji pieniądza i wpuszczania go do obrotu (np. wynikający z wyższej ceny sprzedaży monet kolekcjonerskich przez bank centralny od ich nominałów)

Wiktionary

Seniorat (senioraż, renta emisyjna, renta mennicza) – dochód z tytułu emisji pieniądza przez bank centralny, który posiada monopol na produkcję środków pieniężnych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sɛ̃ˈɲɔraʃ, AS: sẽńoraš

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) renta mennicza

Wiktionary


senioria

majętności feudała wraz z osiadłymi w nich ludźmi


SJP.pl


seniorita

panna, panienka - zwrot grzecznościowy stosowany w Hiszpanii podczas zwracania się do niezamężnych kobiet; señorita


SJP.pl

Muzyka klasyczna – pierwszy album polskiego duetu hip-hopowego Pezet-NOON wydany w 2002 roku nakładem oficyny T1-Teraz. W 2005 roku wydana została wersja rozszerzona z dwoma dodatkowymi utworami.

Nagrania dotarły do 10. miejsca listy OLiS. Album uzyskał nominację do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategorii „najlepszy album hip-hop”.

Wikipedia


seniorka

1. najstarsza wiekiem członkini rodziny, rodu, zespołu itp.;
2. zawodniczka w wieku odpowiednim do uprawiania danej dyscypliny sportowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta starsza wiekiem lub rangą

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tym roku miss seniorek naszego zakładu wybrano panią Marzenkę z oddziału czwartego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seniorat mrz.

:: fm. senior mos.

 przym. senioralny

Wiktionary


seniorski

senior


SJP.pl

Patrz:

senior

seniorstwo

1. bycie seniorem;
2. ogół seniorów;
3. dawniej: obowiązki, władza seniora


SJP.pl


senisławice

Senisławice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Opatowiec. Leży przy drodze krajowej nr 79.

Powierzchnia: 243 ha

Parafia: Stary Korczyn

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Na terenie miejscowości od 1947 roku działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej.

Wikipedia


seniti

zdawkowa moneta tongijska (100 seniti = 1 pa'anga)


SJP.pl

Seniti – drobna jednostka monetarna Tonga wprowadzona 3 kwietnia 1967 r., równa {\tfrac {1}{100}} paʻanga.

Wikipedia


seniuk

nazwisko


SJP.pl


senkowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Alojzy Senkowski – polski prawnik i wojskowy
  • Zbigniew Senkowski – polski polityk, działacz związkowy, poseł na Sejm

Wikipedia


senna

1. chcący spać;
2. nudny, nużący (np. o wykładzie);
3. widziany, przeżywany w czasie snu


SJP.pl

Senna – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych (Fabaceae) z podrodziny brezylkowych (Caesalpinioideae). Obejmuje ok. 280–300 gatunków. Występują w całej strefie międzyzwrotnikowej, a nieliczne gatunki rosną także w strefach umiarkowanych. Zasięg rodzaju obejmuje całą Amerykę Południową, Afrykę i Australię oraz południową część Ameryki Północnej i Azji. Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest na kontynentach amerykańskich, gdzie obecnych jest 206 gatunków. W Australii obecne są 33 gatunki, w Afryce kontynentalnej 20, na Madagaskarze 9, w Azji południowej występują pojedyncze gatunki. Rośliny te rosną głównie w suchych formacjach zaroślowych i leśnych, na sawannach, w caatindze, cerrado, w formacjach nadbrzeżnych, nieliczne występują w wilgotnych lasach równikowych. Liczne gatunki zostały rozprzestrzenione poza pierwotnym zasięgiem i stały się uciążliwymi gatunkami inwazyjnymi.

Wikipedia


sennacheryb

Sennacheryb, właśc. Sin-ahhe-eriba (akad. Sîn-aḫḫē-erība; biblijny Sennacheryb, Sancherib, Sancheryb) – król Asyrii z dynastii Sargonidów, syn i następca Sargona II, ojciec i poprzednik Asarhaddona. Jego rządy datowane są na lata 705–681 p.n.e. (Frahm), ewentualnie 704–681 p.n.e. (Grayson).

Wikipedia


sennet

[czytaj: SEnet] nazwisko


SJP.pl


sennie

przysłówek

 (1.1) w sposób senny, świadczący o senności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nieliczne pojazdy poruszały się raczej sennie i jedynie tiry, przemierzające kraj nocami, były pewnego rodzaju zawalidrogą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. senność ż., sen m., śnienie n., sennik m.

 czas. śnić ndk., wyśnić dk.

 przym. senny

Wiktionary


senniej

stopień wyższy od przysłówka: sennie


SJP.pl


senniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: senny


SJP.pl


sennik

książka zawierająca wyjaśnienia snów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książka będąca zbiorem objaśnień snów

 (1.2) środ. dziennik, w którym zapisuje się zapamiętane sny

Wiktionary

Sennik – to książka lub zbiór interpretacji snów, które zawierają wyjaśnienia różnych symboli i obrazów pojawiających się w snach. Senniki są używane do prób zrozumienia znaczenia snów i ich potencjalnego wpływu na życie codzienne.

Senniki starają się tłumaczyć podstawowe symbole występujące w snach, jednak dokonana na ich podstawie interpretacja musi być powiązana z ogólną sytuacją śniącego, oraz każdy sen należy interpretować oddzielnie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃ɲːik, AS: s•ńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sen m., senność ż.

 czas. śnić ndk.

 przym. senny

 przysł. sennie

Wiktionary


senność

chęć spania, potrzeba snu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) potrzeba snu, pragnienie zaśnięcia

Wiktionary

  • senność – senność jako objaw chorobowy
  • Senność – polski dramat filmowy z 2008 roku w reżyserii Magdaleny Piekorz
  • Senność – powieść Wojciecha Kuczoka, wydana w 2008 roku nakładem wydawnictwa W.A.B.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃nːɔɕt͡ɕ, AS: s•ność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sen m., sennik m., śnienie n., śnięcie n.

 czas. śnić ndk.

 przym. senny

 przysł. sennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ospałość; przest. śpik, senliwość

Wiktionary


sennowłóctwo

Somnambulizm, sennowłóctwo (potocznie lunatyzm) – zaburzenie snu.

Wikipedia


senny

1. chcący spać;
2. nudny, nużący (np. o wykładzie);
3. widziany, przeżywany w czasie snu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący snu, związany ze snem; trwający lub przeżywany podczas snu

 (1.2) taki, który chce spać; jest śpiący

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃nːɨ, AS: s•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sen m., senność ż., sennik m.

 czas. śnić

 przysł. sennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oniryczny

 (1.2) ospały, zaspany, śpiący

Wiktionary


senon

młodsza epoka kredy


SJP.pl

Senon – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Moza.

Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 205 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 10 osób/km² (wśród 2335 gmin Lotaryngii Senon plasuje się na 840. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 162.).

Wikipedia


senoński

związany z senonem


SJP.pl


señorita

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) grzecz. hiszpański zwrot grzecznościowy, seniorita

Wiktionary

Señorita (hiszp. Panna, Panienka) – czwarty singel z pierwszej solowej płyty Justina Timberlake’a, Justified. Został wydany w 2003 roku przez wytwórnię płytową The Neptunes.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ale nagle cygaro jego leci w gąszcz oleandrów. — Señorita — powiada Kettelring szybko i niemal szorstko — wstydzę się, okłamałem panią.

Wiktionary


sens

treść; właściwe znaczenie czegoś; logiczność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) właściwość jakiejś idei, czynności, przedmiotu, sprawiająca, że jest użyteczny, wartościowy, uzasadniony

 (1.2) sposób rozumienia czegoś

 (1.3) wymowa, istota, znaczenie jakiegoś przekazu

Wiktionary

  • sens – pojęcie filozoficzne
  • Sens – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia

zobacz też:

  • sens życia
  • sens wyrazu

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten plan nie ma sensu, jest nierealny.

 (1.1) Nie widzę sensu w swoim życiu.

 (1.1) Jaki jest sens starać się na siłę przeforsować swój pomysł?

 (1.2) W tym sensie masz rację, ale w innym sensie już nie masz.

 (1.3) Sens wypowiedzi prezydenta był jasny – przygotowujmy się na wojnę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃w̃s, AS: sẽũ̯s

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sensowność ż.

 przym. sensowny, sensowy

 przysł. sensownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) przesłanie, rola, wydźwięk, wymowa, znaczenie, clou, esencja, istota, kwintesencja, meritum, sedno, treść

Wiktionary


sensacja

1. zaskakujące wiadomości lub niezwykłe wydarzenie budzące powszechne zainteresowanie;
2. wrażenie wywołane taką wiadomością lub takim wydarzeniem;
3. tylko w liczbie mnogiej - niedomagania organizmu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wydarzenie, wiadomość wywołujące żywe, powszechne zainteresowanie

 (1.2) silne wrażenie czy znaczne zainteresowanie spowodowane zaskakującym zdarzeniem

 (1.3) przest. odbierane odczucie czy doznanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzisiaj media szukają tylko sensacji.

 (1.3) Po zażyciu metforminy możemy odczuwać lekkie sensacje żołądkowe i zaburzenia smaku.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sensat m., sensacyjność ż.

:: zdrobn. sensacyjka ż.

 przym. sensacyjny

 przysł. sensacyjnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) afera, bomba,chwyt, hit, rewelacja

 (1.3) doznanie, objaw, odczucie

Wiktionary


sensacje

dolegliwości fizyczne odczuwane przez człowieka


SJP.pl


sensacjonalizm

pogoń za sensacją, przestawianie czegoś w sposób wywołujący silne wrażenia


SJP.pl


sensacjonowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sensacjonować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sensacjonować ndk.

Wiktionary


sensacki

sensat


SJP.pl

Patrz:

sensat

sensacyjka

zdrobnienie od: sensacja


SJP.pl


sensacyjniak

potocznie: film sensacyjny


SJP.pl


sensacyjny

wywołujący sensację; obliczony na wywołanie wielkiego wrażenia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wywołujący sensację

 (1.2) szt. pełen napięcia emocjonalnego ze względu na wartką akcję i tematykę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sensacja ż., sensacyjność ż., sensat mos.

 przysł. sensacyjnie

Wiktionary


sensat

1. człowiek dopatrujący się we wszystkim sensacji;
2. przestarzale: człowiek przesadnie poważny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. człowiek sztucznie poważny, silący się na uczoność, mędrkujący

 (1.2) pot. człowiek doszukujący się we wszystkim sensacji, wzbudzający sensację

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃w̃sat, AS: sũ̯sat

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sensacja ż., sensacyjność ż.

:: fż. sensatka

 przym. sensacyjny

Wiktionary


sensatka

sensat


SJP.pl

Patrz:

sensat

sensei

[czytaj: sensej] japoński tytuł honoryfikatywny; sensej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) sport. tytuł grzecznościowy stosowany wobec mistrzów w japońskich sportach walki;

Wiktionary

Sensei (jap. 先生 dosł. „wcześniej urodzony”; „ten, który uczy”; w znaczeniu: „nauczyciel”, „mistrz”) – japoński tytuł honoryfikatywny (występuje jako przyrostek i rzeczownik) stosowany podczas zwracania się do członków parlamentu, nauczycieli, profesorów, prawników, lekarzy, polityków, artystów, pisarzy oraz do ludzi, którzy osiągnęli pewien poziom mistrzostwa we własnej dziedzinie.

Wikipedia


sensej

japoński tytuł honoryfikatywny; sensei


SJP.pl


senselier

ekspert oceniający zapachy


SJP.pl


senselierka

ekspertka oceniająca zapachy


SJP.pl


sensibile

określenie wykonawcze: z uczuciem, tkliwie


SJP.pl


sensor

element przyrządu lub układu pomiarowego służący do przetwarzania wielkości mierzonej na inną wielkość; czujnik


SJP.pl

Czujnik, sensor – fizyczne bądź biologiczne narzędzie będące najczęściej elementem składowym większego układu, którego zadaniem jest wychwytywanie sygnałów z otaczającego środowiska, rozpoznawanie i rejestrowanie ich.

Wikipedia


sensorium

ogół wrażeń zmysłowych


SJP.pl


sensorowy

przymiotnik od: sensor


SJP.pl


sensoryczność

1. zdolność do odbierania bodźców za pomocą zmysłów;
2. działanie na zmysły wywołujące silne emocje bądź skojarzenia


SJP.pl


sensoryczny

przymiotnik

 (1.1) fizj. odczuwalny zmysłami

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sensor mrz.

 przym. sensorowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czuciowy, dotykowy, zmysłowy

Wiktionary


sensownie

przysłówek

 (1.1) w sposób sensowny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mówiła sensownie, chociaż obróciła w metaforę pytanie o maskę, które ja potraktowałem dosłownie.

 (1.1) Na pytania hierofanta odpowiadał jednak sensownie, zgodnie z oczekiwaniami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃w̃ˈsɔvʲɲɛ, AS: sẽũ̯sovʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sens m., sensowność ż.

 przym. sensowny, sensowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozsądnie

Wiktionary


sensowniej

stopień wyższy od przysłówka: sensownie


SJP.pl


sensowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: sensowny


SJP.pl


sensowność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. cecha tego, co jest sensowne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sens m.

 przym. sensowny, sensowy

 przysł. sensownie, sensowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dorzeczność, zdroworozsądkowość

Wiktionary


sensowny

1. mający sens;
2. postępujący rozsądnie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma sens, właściwą zawartość, treść; ma uzasadnienie, jest logiczny

 (1.2) pot. taki, który działa logicznie, rozsądnie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃w̃ˈsɔvnɨ, AS: sẽũ̯sovny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sens m., sensowność ż.

 przym. sensowy

 przysł. sensownie

Wiktionary


sensowy

przymiotnik od: sens


SJP.pl


sensu

treść; właściwe znaczenie czegoś; logiczność


SJP.pl

W Japonii istnieje wiele rodzajów wachlarzy, mających niekiedy zastosowania artystyczne, ceremonialne, czy nawet bojowe.

Wikipedia


sensualistka

sensualista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fż. od: sensualista

Wiktionary

Patrz:

sensualista

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃w̃suwaˈlʲistka, AS: sũ̯sualʹistka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sensualizm m.

:: fm. sensualista m.

 przym. sensualistyczny

 przysł. sensualistycznie

Wiktionary


sensualistyczny

sensualizm


SJP.pl

Patrz:

sensualizm

sensualizm

pogląd, według którego jedynym źródłem poznania są wrażenia zmysłowe


SJP.pl

Wikipedia


sensualność

odbieranie bodźców za pomocą zmysłów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest sensualne; cecha tych, którzy są sensualni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sensualny

 przysł. sensualnie

Wiktionary


sensualny

książkowo: odbierany za pomocą zmysłów; zmysłowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest odbierany za pomocą zmysłów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Uprawiali rytualny seks zbiorowy, który nazywali „orgią sensualną”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃w̃suˈwalnɨ, AS: sũ̯sualny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sensualizm m., sensualista m., sensualność ż.

 przym. sensualistyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zmysłowy, wrażeniowy

Wiktionary


sensybilizacja

  • Sensybilizacja – w medycynie to uczulenie, uwrażliwienie organizmu lub jego poszczególnych narządów, tkanek lub komórek na określone bodźce
  • Sensybilizacja – w fotografice sensybilizacja to podwyższenie światłoczułości oraz rozszerzenie zakresu barwoczułości fotograficznych materiałów światłoczułych dzięki użyciu sensybilizatorów

Wikipedia


sensybilizator

  • sensybilizator (fotografia) – barwnik uczulający emulsję światłoczułą
  • sensybilizator (medycyna) – substancja uczulająca w medycynie

Wikipedia


sensytometr

urządzenie do naświetlania próbek materiałów światłoczułych w celu określenia ich światłoczułości


SJP.pl


sensytometria

Sensytometria – nauka o liczbowym oznaczaniu właściwości materiałów światłoczułych. Jest działem metrologii zajmującym się fotograficznymi właściwościami materiałów światłoczułych, głównie światłoczułością, ale również: kontrastowością, zadymieniem, gęstością optyczną, barwoczułością, ostrością, rozdzielczością, ziarnistością.

Do określenia stopnia światłoczułości stosowany jest sensytometr.

Twórcami podstaw sensytometrii byli chemicy Vero Charles Driffield oraz Ferdinand Hurter.

Wikipedia


sensytywność

1. zdolność do odczuwania wrażeń;
2. przewrażliwienie


SJP.pl


sensytywny

1. zdolny do odczuwania wrażeń;
2. przewrażliwiony


SJP.pl


sent

dawna drobna waluta Estonii, używana przed euro


SJP.pl

Francja:

  • Sent – bretońska nazwa gminy Sains

Szwajcaria:

  • Sent – miejscowość w gminie Scuol, w kantonie Gryzonia, w regionie Engiadina Bassa/Val Müstair

Osoby:

  • Esther-Mirjam Sent – niderlandzka polityczka
  • Sebastian Sent – niemiecki siatkarz

Inne:

  • sent – dawna estońska moneta
  • SENT – port szeregowy (ang. Single Edge Nibble Transmission)

Wikipedia


sente

drobna waluta Lesotho (100 lisente = 1 loti)


SJP.pl

Pojęcia związane z go – specyficzna terminologia stosowana w grze go.

W Polsce na ogół stosuje się terminy wywodzące się z języka japońskiego, jednak w niektórych przypadkach lepiej przyjęły się nazwy polskie lub angielskie.

Wikipedia


sentencja

1. krótkie zdanie wyrażające jakąś myśl filozoficzną; maksyma; aforyzm;
2. dawniej: orzeczenie sądu; wyrok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zwięzłe sformułowanie pewnej ogólnej myśli, np. filozoficznej;

 (1.2) praw. najważniejsza część wyroku lub decyzji administracyjnej, zawierająca rozstrzygnięcie sprawy

Wiktionary

Aforyzm (łac. aphorismus, gr. aphorismós), złota myśl, sentencja, maksyma, gnoma, apoftegmat – zwięzła, lapidarna, przeważnie jednozdaniowa wypowiedź, wyrażająca ogólną prawdę filozoficzną lub moralną, w sposób zaskakujący i błyskotliwy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) W niniejszej sprawie uznano, że zostały spełnione przesłanki określone w powyższym przepisie, umożliwiające zmianę decyzji, w związku z czym postanowiono orzec, jak w sentencji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃nˈtɛ̃nt͡sʲja, AS: sẽntncʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sentencjonalność ż.

 przym. sentencjonalny

 przysł. sentencjonalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) maksyma, aforyzm

 (1.2) osnowa, rozstrzygnięcie

Wiktionary


sentient

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) istota mogąca odczuwać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miłość, strach, poczucie godności czy autonomii, szlachetność, pamiętanie i zachowanie traumy albo urazów – to odczuwają wszyscy sentinci i wszystkie sentientki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. sentientka ż.

Wiktionary


sentito

określenie wykonawcze: z ekspresją


SJP.pl


sentymencik

zdrobnienie od: sentyment


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od sentyment

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie sentyment, lecz tylko mały sentymencik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sentyment m.

Wiktionary


sentyment

uczucie przywiązania i sympatii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) poczucie przywiązania i sympatii

 (1.2) uczuciowość

 (1.3) daw. przekonanie, zasada, pogląd

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na początku tygodnia z sentymentem odnotowałem, że stara animacja poklatkowa ze studia Se-ma-for, będzie kontynuowana w nowoczesnej formie animacji 3D.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃nˈtɨ̃mɛ̃nt, AS: sẽntmẽnt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sentymentalizm mrz., sentymentalność ż., sentymentalista mos., sentymentalistka ż., sentymentalizowanie n.

:: zdrobn. sentymencik mrz.

 czas. sentymentalizować ndk.

 przym. sentymentalny, sentymentowy

 przysł. sentymentalnie

Wiktionary


sentymentalistka

sentymentalista


SJP.pl

Patrz:

sentymentalista

sentymentalistyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest sentymentalistyczne; cecha tych, którzy są sentymentalistyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sentymentalizm m., sentymentalista m., sentymentalistka ż.

 przym. sentymentalistyczny

 przysł. sentymentalistycznie

Wiktionary


sentymentalizm

Sentymentalizm (fr. sentimentalisme - uczuciowość) – kierunek umysłowy i literacki w Europie trwający od lat 70. XVIII wieku do początku XIX wieku, okres pośredni pomiędzy oświeceniem i romantyzmem.

Jego twórcami byli Jean-Jacques Rousseau (we Francji) i Laurence Sterne (w Anglii). Nazwa nurtu pochodzi od „powieści uczuciowej” Laurence'a Sterne'a Podróż sentymentalna przez Francję i Włochy.

Wikipedia


sentymentalnie

przysłówek

 (1.1) w sposób sentymentalny

Wiktionary

Sentymentalnie – pierwszy album duetu Kali/Gibbs. Wydawnictwo ukazało się 10 października 2014 roku nakładem wytwórni muzycznej Ganja Mafia Label.

Album dotarł do 2. miejsca zestawienia OLiS. 14 stycznia 2015 roku płyta uzyskała w Polsce status złotej sprzedając się w nakładzie 15 tys. egzemplarzy. 11 marca uzyskała status platynowej płyty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dlatego, że mówi o miłości – nieco może naiwnie i sentymentalnie, ale przecież z wdziękiem, abstrahując od narodowych świętości?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃ntɨ̃mɛ̃nˈtalʲɲɛ, AS: sntỹmẽntalʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sentymentalny

 rzecz. sentymentalizm m., sentyment m., sentymentalność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ckliwie

Wiktionary


sentymentalniej

stopień wyższy od przysłówka: sentymentalnie


SJP.pl


sentymentalniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: sentymentalny


SJP.pl


sentymentalność

przesadna uczuciowość; skłonność do rozrzewniania się; sentymentalizm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest sentymentalne; cecha tych, którzy są sentymentalni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sentyment m.

 przym. sentymentalny

 przysł. sentymentalnie

Wiktionary


sentymentalny

1. przesadnie uczuciowy, łatwo wzruszający się, np. sentymentalny człowiek;
2. wywołujący wzruszenie, będący przejawem przesadnej uczuciowości, np. sentymentalny film;
3. charakterystyczny dla sentymentalizmu (kierunku artystycznego i ideowego)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przesadnie uczuciowy; także. świadczący o przesadnej uczuciowości

 (1.2) szt. właściwy sentymentalizmowi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Opowieści o wspólnym zakładowym grzybobraniu czy wspólnym ognisku stanowią istotny element sentymentalnych wspomnień o minionej epoce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛ̃ntɨ̃mɛ̃nˈtalnɨ, AS: sntỹmẽntalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sentyment mrz., sentymentalista mos., sentymentalizm mrz., sentymentalność ż.

 czas. sentymentalizować ndk.

 przysł. sentymentalnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ckliwy

Wiktionary


senyszyn

nazwisko


SJP.pl

  • Ambrozij Senyszyn – metropolita Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej w USA
  • Joanna Senyszyn – polski polityk
  • Łew Senyszyn – ukraiński dziennikarz lwowski, po II wojnie światowej na emigracji w Kanadzie

Wikipedia


sep

dawna danina składana w ziarnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. padlinożerny ptak o szerokich skrzydłach i niemal nagiej głowie i szyi;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przen. osoba, która żeruje na kimś

forma czasownika.

 (3.1) 2. os. lp. rozk. od: sępić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczoraj widzieli kilka wielkich antylop i kilka strusi uciekających na wschód, co jest znakiem, że tam musi być jakiś wodopój, a wobec tego, kto nie jest głupcem i kto ma w piersi serce nie zająca, ale lwa lub bawołu, ten będzie wolał iść naprzód, choćby w pragnieniu i męce, niż leżeć i czekać tu na sępy albo hieny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛ̃mp, AS: sẽmp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sępnik m., sępienie n., wysępienie n., zasępienie n., sępice nmos.

 czas. sępić ndk., wysępić dk., zasępić się dk.

 przym. sępi

Wiktionary


sepa

3 miejscowości w Estonii:

  • Sepa – wieś w prowincji Sarema, w gminie Pihtla.
  • Sepa – wieś w prowincji Sarema, w gminie Kaarma.
  • Sepa – wieś w prowincji Jõgeva, w gminie Tabivere.

Inne:

  • SEPA (ang. Single Euro Payments Area) – jednolity obszar płatności w euro
  • SEPA (ang. Scottish Environment Protection Agency) – szkocka agencja ochrony środowiska

Wikipedia


separacja

1. rozłączenie małżonków bez rozwiązania małżeństwa;
2. izolacja, oddzielenie, odosobnienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) praw. rozłączenie małżonków bez ich prawa wstępowania w nowy związek małżeński

 (1.2) książk. oddzielenie od czegoś

Wiktionary

Separacja – rozdzielenie, izolacja

  • separacja-indywiduacja – teoria psychologiczna Margaret Mahler
  • separacja (psychologia międzykulturowa) – w modelu akulturacji Johna Berry'ego
  • separacja galwaniczna – w elektrotechnice, izolowanie elektryczne pojedynczych obwodów lub odbiorników
  • separacja – w prawie, częściowe uchylenie wspólnoty małżeńskiej
  • separacja – w lotnictwie, minimalna odległość między statkami powietrznymi
  • separacja metafizyczna – w filozofii, podstawowa metoda formowania rozumienia bytu w metafizyce realistycznej

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. separatka ż., separator mrz., separacjonista mos., separacjonizm mrz., separatyzm mrz., separatysta mos., separatystka ż., separowanie n.

 czas. separować ndk.

 przym. separacyjny, separatystyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozłąka, rozstanie

 (1.2) izolacja, izolowanie, oddzielanie, oddzielenie, odłączanie, odłączenie, odosobnienie, separowanie, rozłączenie

Wiktionary


separacjonistka

separacjonista


SJP.pl

Patrz:

separacjonista

separacyjny

związany z separacją


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z separacją, dotyczący separacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. separatyzm mrz., separatysta mos., separatka ż., separacja ż.

 czas. separować

Wiktionary


separatka

izolatka;
1. w szpitalach, internatach, żłobkach itp.: oddzielny pokój, w którym umieszcza się osoby chore lub podejrzane o chorobę zakaźną;
2. w więzieniach: cela jednoosobowa; pojedynka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wydzielona jednoosobowa sala dla chorych, zwykle zakaźnie

 (1.2) jednoosobowa cela w więzieniu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛpaˈratka, AS: separatka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. separacja ż., separator m., separatyzm m., separatysta m., separatystka ż., separacjonizm m., separacjonista m., separacjonistka ż., separowanie n.

 czas. separować

 przym. separacyjny, separatystyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) izolatka

Wiktionary


separator

1. urządzenie do rozdzielania składników;
2. element rozdzielający części większej całości


SJP.pl

Separator, oddzielacz służy do rozdzielania większej całości na części składowe

  • Separator magnetyczny
  • separator w informatyce:
    • Separator (informatyka)
    • Separator (programowanie)
    • Separator instrukcji
  • Separator dziesiętny
  • Separator (kanalizacja)

Zobacz też: Separator (budynek)

Wikipedia


separatum

wydany oddzielne fragment jakiegoś dzieła


SJP.pl


separatysta

członek grupy etnicznej, religijnej lub politycznej dążącej do wyodrębnienia się z większej całości polityczno-społecznej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. zwolennik separatyzmu; osoba dążaca do oddzielenia się, wyodrębnienia się z jakiejś grupy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛparaˈtɨsta, AS: separatysta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. separatyzm m., separatka ż., separator m., separacja ż., separowanie n.

:: fż. separatystka ż.

 czas. separować ndk.

 przym. separatystyczny, separacyjny

 przysł. separatystycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) separacjonista, secesjonista, izolacjonista

Wiktionary


separatystka

członkini grupy etnicznej, religijnej lub politycznej dążącej do wyodrębnienia się z większej całości polityczno-społecznej


SJP.pl


separatystyczny

1. zmierzający do oddzielenia się; izolujący się;
2. pokój separatystyczny - traktat pokojowy zawarty z jednym lub kilkoma państwami wchodzącymi w skład koalicji wojennej


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) polit. związany z separatyzmem lub/i separatystami; właściwy separatyzmowi

 (1.2) oddzielony od innych, dziejący się osobno

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czy media usiłują ukryć prawdę o południowoeuropejskich ruchach separatystycznych?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛparatɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: separatystyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. separatyzm m., separatysta m., separatystka ż., separatka ż., separacja ż.

 przysł. separatystycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozłamowy, secesjonistyczny; pejor. rozbijacki

 (1.2) oddzielny, osobny, odrębny

Wiktionary


separatyzm

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) polit. dążenie do oddzielenia się, wyodrębnienia się jakiejś grupy z całości;

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsɛpaˈratɨsm̥, AS: separatysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. separatka ż., separator m., separatysta m., separatystka ż., separacja ż., separowanie n.

 czas. separować ndk.

 przym. separatystyczny, separacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) secesjonizm

Wiktionary


separować

1. książkowo: nie dopuścić, nie dopuszczać do zetknięcia kogoś lub czegoś z kimś lub z czymś;
2. w prawie: przeprowadzić, przeprowadzać separację małżonków;
3. separować się - książkowo: nie dopuścić, nie dopuszczać do zetknięcia się samego siebie z kimś lub z czymś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) oddzielać od czego lub kogo

 (1.2) praw. uchylać wspólnotę małżeństwa wraz z zablokowaniem możliwości wstępowania w nowy związek małżeński

czasownik zwrotny niedokonany separować się

 (2.1) odsuwać siebie od innych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. separatyzm mrz., separatysta mos., separowanie n., separatka ż., separacja

 przym. separacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) izolować, oddzielać, rozdzielać, rozłączać

 (2.1) izolować się, oddzielać się, odłączać się, odosobniać się, rozdzielać się, rozłączać się

Wiktionary


separowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|separować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. separować ndk.

 rzecz. separatyzm mrz., separatysta mos., separacja ż., separatka ż.

Wiktionary


sepd

skrót od: System Elektronicznego Przetwarzania Danych


SJP.pl


sepecik

zdrobnienie od: sepet


SJP.pl


sepet

dawna skrzynka do przechowywania klejnotów, dokumentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. mebl. szafka z szufladkami do przechowywania biżuterii;

Wiktionary

Sepet – mebel, rodzaj skrzynki z szufladkami i (niekiedy) z pulpitem służący do przechowywania kosztowności bądź dokumentów. Zwykle zdobiony był okuciami, intarsjowany, inkrustowany bądź malowany. W Polsce upowszechnił się w XVII i 1. połowie XVIII wieku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dalej wedle wozowni zakładano konie do dwóch jeszcze kolasek, olbrzymi pajukowie znosili do nich łuby i sepety.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛpɛt, AS: sepet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. sepecik mrz.

Wiktionary


sępi

dotyczący sępa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zool. związany z sępem, dotyczący sępa

 (1.2) książk. charakterystyczny dla sępa, taki jak u sępa

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. ter. od: sępić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃mpʲi, AS: smpʹi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sęp m., sępik m., sępienie n., wysępienie n., sępnik mrz.

 czas. sępić ndk., wysępić dk.

Wiktionary


sepia

1. zwierzę z rodziny mięczaków; mątwa;
2. ciemnobrunatny, rudobrązowy barwnik lub kolor;
3. kredka lub rysunek wykonany w takim kolorze


SJP.pl

  • sepia – inaczej: mątwa, mięczak z gromady głowonogów
  • Sepia Linnaeus, 1758 – rodzaj głowonogów z rodziny mątwowatych (Sepiidae)
  • sepia – barwnik otrzymywany z gruczołu czernidłowego sepii-głowonoga
  • sepia – technika stosowana w fotografii
  • SEPIA – instrument obserwacyjny w Atacama Pathfinder Experiment

Wikipedia


sępić

potocznie:
1. wypraszać, wyłudzać coś (zwłaszcza pieniądze) od kogoś;
2. żałować, skąpić czegoś komuś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) pot. natrętnie prosić o coś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛ̃mpʲit͡ɕ, AS: smpʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sęp m., sępienie n., sępnik mrz.

 przym. sępi

 czas. wysępić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) żebrać

Wiktionary


sępica

gatunek nowogwinejskiego ptaka z rzędu papugowych


SJP.pl

Sępica (Psittrichas fulgidus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny sępic (Psittrichasidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Psittrichas. Występuje w górach Nowej Gwinei. Narażony na wyginięcie.

Wikipedia


sępice

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Psittrichasinae|ref=tak., podrodzina ptaków z rodziny papug wschodnich;

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: sępica

Wiktionary

Sępice (Psittrichasidae) – rodzina ptaków z rzędu papugowych (Psittaciformes).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sęp mzw., sępica ż.

Wiktionary


sępichów

Sępichów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Nowy Korczyn.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez wieś przechodzi zielony szlak turystyczny z Wiślicy do Grochowisk.

Wikipedia


sępienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sępić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sępić

 rzecz. sęp mzw., sępnik mrz.

 przym. sępi

Wiktionary


sepienko

Sepienko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan. Na południe od Sepienka przepływa Kanał Prut I oraz przebiega droga wojewódzka nr 308.

Wśród właścicieli ziemi w Sepienku w roku 1580 wymieniono Abrahama Zadorskiego, Jana Sepińskiego, zwanego też Wincentym i innego Jana Sepińskiego. Około 1793 właścicielem Sepienka był Melchior Rożnowski.

Wikipedia


sępiogłowy

filemon sępiogłowy - gatunek ptaka z rodziny miodojadów


SJP.pl


sepiolit

minerał, rodzaj glinki używanej do wyrobu drobnych przedmiotów; pianka morska


SJP.pl

Sepiolit (pianka morska, pierre de savon Maroc) – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Minerał pospolity, szeroko rozpowszechniony w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od gr. sepia = mątwa i lithos = skała, kamień i nawiązuje do wewnętrznej muszli mątwy, do której minerał jest podobny.

Wikipedia


sepiować

wytrącać na odbitkach siarczek srebra; siarczkować


SJP.pl


sepiowy

przymiotnik od: sepia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zrobiony z sepii (wydzieliny)

 (1.2) mający kolor sepii

 (1.3) zabarwiony lub namalowany kolorem sepii; taki, na którym użyto sepii (techniki)

Wiktionary


sepkowski

nazwisko


SJP.pl


sepleniący

wymawiać wadliwie spółgłoski; szeplenić (dawniej)


SJP.pl

Patrz:

seplenić

seplenić

wymawiać wadliwie spółgłoski; szeplenić (dawniej)


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) błędnie wymawiać spółgłoski szczelinowe zębowe i dziąsłowe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈplɛ̃ɲit͡ɕ, AS: seplńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seplenienie n.

Wiktionary


seplenienie

jedno z najczęściej spotykanych zaburzeń artykulacyjnych, polegające na nieprawidłowej realizacji głosek: s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź, sz, ż, cz, dź; sygmatyzm


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|seplenić.

Wiktionary

Seplenienie, sygmatyzm – wada wymowy zaliczana do dyslalii. Polega na nieprawidłowej wymowie niektórych głosek. Seplenienie często ma podłoże psychiczne, może być wynikiem lęku.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsɛplɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: seplẽńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. seplenić

Wiktionary


sępnik

sępnik różowogłowy - gatunek amerykańskiego ptaka z rodziny kondorowatych; urubu różowogłowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ornit. duży ptak padlinożerny z rodziny kondorowatych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Naturalną dietę sępników stanowi padlina.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sęp mzw., sępienie n.

 czas. sępić ndk.

 przym. sępi

Wiktionary


sępochów

Sępochów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel.

Wieś szlachecka Sępochowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia


sępoleński

przymiotnik od: Sępolno, Sępólno Krajeńskie


SJP.pl


sępolia

bylina z rodziny gesneriowatych; fiołek afrykański, saintpaulia


SJP.pl

Sępolia (Saintpaulia H.Wendl.) – rodzaj bylin z rodziny ostrojowatych. Należy do niego 20 gatunków pochodzących z Afryki.

Wikipedia


sępólnianin

mieszkaniec Sępólna Krajeńskiego


SJP.pl


sępólnianka

mieszkanka Sępólna Krajeńskiego


SJP.pl


sępolno

1. wieś w Polsce;
2. część Wrocławia


SJP.pl

Sępolno – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Miedzichowo.

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) wzmiankowane są dwie miejscowości: Sępolno Olendrzy i - znacznie mniejsza - Sępolno młyn. Obie należały do wsi mniejszych w ówczesnym powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski). Sępolno Olendrzy i Sępolno młyn należały do okręgu lwowkowskiego i stanowiły część majątku Lwówek Zamek (niem. Neustadt), którego właścicielem był wówczas (1837) Antoni Łącki. W skład rozległego majątku Lwówek Zamek wchodziło łącznie 36 wsi. Według spisu urzędowego z 1837 roku Sępolno Olendrzy liczyły 76 mieszkańców i 12 dymów (domostw), natomiast Sępolno młyn liczyły 26 mieszkańców i 3 dymy (domostwa).

Wikipedia


sępopol

miasto w Polsce


SJP.pl

Sępopol (tuż po wojnie Szepepel, Szępopel, niem. Schippenbeil) – miasto w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sępopol. Ośrodek rzemieślniczo-usługowy.

Miasto położone jest na Nizinie Sępopolskiej, nad Łyną, przy ujściu rzeki Guber. Sępopol leży w historycznych Prusach Dolnych, na obszarze dawnej Barcji.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Sępopol liczył 1890 mieszkańców.

Wikipedia


sępopolanin

mieszkaniec Sępopola (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Sępopola

 (1.2) osoba pochodząca z Sępopola, urodzona w Sępopolu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sępopol m.

:: fż. sępopolanka ż.

 przym. sępopolski

Wiktionary


sępopolanka

mieszkanka Sępopola (miasta w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Sępopola

 (1.2) kobieta pochodząca z Sępopola, urodzona w Sępopolu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sępopol m.

:: fm. sępopolanin m.

 przym. sępopolski

Wiktionary


sępopolski

przymiotnik od: Sępopol


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sępopolem, dotyczący Sępopola

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sępopol mrz., sępopolanin m., sępopolanka ż.

Wiktionary


sępota

roślina pnąca z rodziny wielosiłowatych; kobea


SJP.pl


sępowronka

sępowronka żółtogardła, sępowronka kameruńska - gatunki ptaków z rzędu wróblowych


SJP.pl


seppuku

japońskie rytualne samobójstwo poprzez rozcięcie brzucha mieczem lub sztyletem; sepuku, harakiri


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) hist. tradycyjny japoński rytuał samobójstwa poprzez rozpłatanie mieczem lub sztyletem wnętrzności

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Współcześnie seppuku nie jest praktykowane.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) harakiri

Wiktionary


sepsa

ostre zakażenie organizmu wywołane obecnością drobnoustrojów we krwi; sepsis, posocznica, endotoksemia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej;

 (1.2) slang. ubikacja

 (1.3) slang. psuja (w grze)

 (1.4) slang. przezwisko

Wiktionary

Sepsa, posocznica, endotoksemia (łac. sepsis) – specyficzna reakcja organizmu na zakażenie. Sepsa nie jest samodzielną jednostką chorobową, a obecnie definiuje się ją jako zagrażającą życiu dysfunkcję narządową spowodowaną zaburzoną regulacją odpowiedzi ustroju na zakażenie.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) posocznica

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sepsis; (1.2) toilet

* baskijski: (1.1) septizemia

* białoruski: (1.1) сепсіс m.

* bułgarski: (1.1) сепсис m.

* czeski: (1.1) sepse ż.

* duński: (1.1) sepsis w., blodforgiftning w.

* esperanto: (1.1) sepso

* fiński: (1.1) verenmyrkytys, sepsis

* francuski: (1.1) septicémie ż., sepsis m.

* hiszpański: (1.1) sepsis ż., septicemia ż.

* islandzki: (1.1) blóðsýking ż.

* japoński: (1.1) 敗血症 (haiketsushō)

* niemiecki: (1.1) Sepsis

* nowogrecki: (1.1) σήψη ż., σηψαιμία ż.

* portugalski: (1.1) septicemia

* słowacki: (1.1) sepsa ż.; (1.2) sépsá ż.

* węgierski: (1.1) szepszis

* włoski: (1.1) sepsi ż.

źródła.

== sepsa (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. sepsa, posocznica

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛpsa, AS: sepsa

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posocznica

Wiktionary


sepsis

[czytaj: seps-is] ostre zakażenie organizmu wywołane obecnością drobnoustrojów we krwi; sepsa, posocznica, endotoksemia


SJP.pl

Sepsa, posocznica, endotoksemia (łac. sepsis) – specyficzna reakcja organizmu na zakażenie. Sepsa nie jest samodzielną jednostką chorobową, a obecnie definiuje się ją jako zagrażającą życiu dysfunkcję narządową spowodowaną zaburzoną regulacją odpowiedzi ustroju na zakażenie.

Wikipedia


septaria

konkrecja marglista lub ilasto-żelazista występująca w iłach


SJP.pl

Septaria – rodzaj konkrecji marglistej lub ilasto-żelazistej, które cechują się obecnością promienistych lub poligonalnych szczelin, które rozszerzają się w kierunku ich wnętrza i są wypełnione wtórnie kalcytem lub dolomitem, czasem z dodatkową mineralizacją sfalerytem, galeną, pirytem, chalkopirytem, gipsem albo barytem.
Szczeliny mogły powstawać wskutek pękania lub kurczenia się materiału konkrecji.

Wikipedia


septariowy

przymiotnik od: septaria


SJP.pl


septecik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od septet

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. septet m.

Wiktionary


september

dawniej: wrzesień


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. wrzesień

Wiktionary

  • september – miesiąc w kalendarzu rzymskim
  • Petra Marklund – wokalistka znana jako September
    • September – album studyjny wokalistki September
    • September – album kompilacyjny wokalistki September
  • Wrzesień (ang. September) – film w reżyserii Woody’ego Allena z 1987

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. septembrowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|wrzesień.

źródła.

== september (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) wrzesień

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛpˈtɛ̃mbɛr, AS: septmber

Wiktionary

Powiązane:

 przym. septembrowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. septembrowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

współczesna.

tłumaczenia.

 (1.1) zobtłum|wrzesień.

źródła.

== september (język dolnołużycki.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) wrzesień

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) książk. nazymski, książk. póžnjeńc

Wiktionary


septembrowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) daw. wrześniowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. september m.

Wiktionary


septentrionalny

przestarzale: północny


SJP.pl


septet

1. zespół muzyczny lub śpiewaczy składający się z siedmiu wykonawców;
2. utwór muzyczny skomponowany na siedem głosów lub instrumentów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) muz. zespół siedmiu muzyków

Wiktionary

Septet (z łac. septem – siedem: ang. septet, franc. septuor, niem. Septett, wł. settimino) – dwuznaczne pojęcie muzyczne:

  1. zespół muzyczny siedmiu osób;
  2. utwór muzyczny dla takiego zespołu, np. na 7 głosów lub instrumentów solowych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. septecik mrz.

Wiktionary


septetowy

septet


SJP.pl

Patrz:

septet

septoplastyka

chirurgiczna korekta skrzywionej przegrody nosowej


SJP.pl

Septoplastyka – zabieg laryngologiczny mający na celu korekcję skrzywienia przegrody nosowej. Przegroda powinna przebiegać wzdłuż środka nosa. Kiedy zachodzi na jedną z jam nosowych, wtedy zwęża ją i utrudnia przepływ powietrza. Niedrożność spowodowana przez poważne odkształcenia przegrody prowadzi do przewlekłych schorzeń zatok.

Wikipedia


septorioza

Wikipedia


septuaginta

najstarszy przekład "Starego Testamentu" z języka hebrajskiego na grecki, dokonany według legendy przez siedemdziesięciu uczonych żydowskich w III i II w. p.n.e.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rel. hist. bibl. pierwsze tłumaczenie Starego Testamentu z hebrajskiego i aramejskiego na koine;

Wiktionary

Septuaginta (z łac. siedemdziesiąt; oznaczana rzymską liczbą LXX oznaczającą 70, w wydaniach krytycznych przez symbol 𝔖) – pierwsze tłumaczenie Biblii hebrajskiej i innych religijnych tekstów judaizmu z hebrajskiego i aramejskiego na grekę. Nazwa pochodzi od liczby tłumaczy, którzy mieli brać udział w pracach nad przekładem Tory. Przekład ten powstawał stopniowo pomiędzy 250 a 150 rokiem p.n.e. w Aleksandrii, i jest dziełem wielu tłumaczy.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) LXX, 𝔖

Wiktionary


septum

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kolczyk zakładany w otworze wykonanym w przegrodzie nosowej

Wiktionary

Septa, l. mn. septy (łac. septum, l.mn. septa, dysepiment, dissepimentum) – w znaczeniu ogólnym – przegroda.

W znaczeniu szczególnym:

  • septy – u grzybów przegrody dzielące strzępki. Strzępki septowane – strzępki z przegrodami, strzępki nieseptowane – strzępki bez przegród
  • septa, dissepiment – u grzybów przegroda między rurkami w hymenoforze (inaczej ostrze porów)
  • septum – u parzydełkowców – przegroda biegnąca od wewnętrznych ścian ciała do środka jamy gastralnej,
  • septum – u pluskwiaków różnoskrzydłych – błona zamykająca wejście do komory genitalnej samców,
  • septum – schitynizowany szew między członami czułka niektórych chrząszczy,
  • septum, dysepiment – mezodermalna, poprzeczna ściana jamy ciała oddzielająca sąsiednie metamery.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

 (1.1) zakładać / założyć / zdejmować / zdjąć septum

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) kolczyk

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|septum. < etym|łac|septum.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== septum (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-septum.wav.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) przegroda

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


septyczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest septyczne; cecha tych, którzy są septyczni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. septyczny

 przysł. septycznie

Wiktionary


septyczny

1. wywołany przez bakterie ropotwórcze, zarazki chorobotwórcze; zakaźny;
2. określenie oddziału szpitalnego, w którym leczy się zakaźnie chorych


SJP.pl


septyka

1. działania mające na celu zapobieganie zakażeniu;
2. wolność od bakterii, wirusów, grzybów; jałowość


SJP.pl


septyliard

liczba wynosząca 10^45


SJP.pl

Septyliard – liczba o wartości: 1 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 1045, czyli jedynka i 45 zer w zapisie dziesiętnym. Termin septyliard jest stosowany w nazewnictwie liczebników w skali długiej i nie ma swojego odpowiednika w skali krótkiej.

Wikipedia


septylion

liczba wyrażona jedynką z 42 zerami; w nielicznych krajach (np. Francji, byłym Związku Radzieckim) równa jedynce z 24 zerami


SJP.pl

Septylion – liczba 1042, czyli jedynka i 42 zera w zapisie dziesiętnym.

W krajach stosujących tzw. krótką skalę (głównie kraje anglojęzyczne) septylion oznacza 1024, czyli kwadrylion w pozostałych krajach.

W układzie SI mnożnikowi 1042 nie odpowiada żaden przedrostek jednostki miary.

Wikipedia


septyma

1. interwał prosty zawarty między siedmioma kolejnymi stopniami skali muzycznej;
2. siedmiowersowa strofa złożona z jedenastozgłoskowców o układzie rymów aabccab


SJP.pl

Septyma – interwał prosty zawarty między siedmioma kolejnymi stopniami skali muzycznej. W szeregu zasadniczym naturalnie występują septyma wielka i septyma mała. Zastosowanie znaków chromatycznych pozwala zmienić jej rozmiar.


Wikipedia


septymania

kraina historyczna w południowej Francji, część historycznej Oksytanii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowej Francji między Garonną a Rodanem i między Sewennami a Pirenejami;

Wiktionary

Septymania (łac. Septimania) – kraina historyczna, część historycznej Oksytanii; leży w południowej Francji między Rodanem a Sewennami i Pirenejami.

W starożytności stanowiła zachodnią część rzymskiej prowincji Gallia Narbonensis. Za panowania Augusta miejsce osiedlenia weteranów VII Legionu. Od 462 roku w królestwie Wizygotów. Teren rywalizacji Wizygotów i Franków. Walki te w 589 rozstrzygnęła zwycięska dla Wizygotów bitwa pod Carcassonne. W VIII wieku przejściowo zajęta przez Maurów, następnie w monarchii Karolingów, w której stanowiła część Akwitanii, od IX wieku w obrębie hrabstwa Tuluzy.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. septymański

Wiktionary


septymański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Septymanią, dotyczący Septymanii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Septymania ż.

Wiktionary


septymiusz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.

Wiktionary

Septymiusz, Septym – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Patronem tego imienia jest św. Septymiusz, mnich (V wiek). Jego żeńskim odpowiednikiem jest imię Septymia.

Septymiusz imieniny obchodzi 17 sierpnia.

Septym imieniny obchodzi 24 października.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Według tradycji uformowanej w VI wieku Ireneusz z Lyonu miał ponieść śmierć męczeńską w czasie prześladowania chrześcijan za panowania Septymiusza Sewera.

Wiktionary


septymowy

przymiotnik od: septyma


SJP.pl


sepuku

japońskie rytualne samobójstwo poprzez rozcięcie brzucha mieczem lub sztyletem; seppuku, harakiri


SJP.pl

Wikipedia


sepulkralny

w sztuce:
1. grobowy, nagrobkowy, cmentarny;
2. związany z wiarą w życie pozagrobowe, szacunkiem dla zmarłych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) grobowy, nagrobkowy, cmentarny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cmentarz jest miejscem sepulkralnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛpulˈkralnɨ, AS: sepulkralny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) grobowy, nagrobny, nagrobkowy, cmentarny, pogrzebowy

Wiktionary


sepultura

dawniej: akt zgonu jako dowód wdowieństwa


SJP.pl

Sepultura – brazylijska grupa muzyczna wykonująca głównie groove metal i thrash metal, powstała w 1984 z inicjatywy Maxa i Igora Cavalerów.

Styl muzyczny grupy ewoluował na przestrzeni czasu – poczynając od black metalu i death metalu, poprzez thrash, po groove metal, którego Sepultura jest jednym z prekursorów. Niektóre jej dokonania można zakwalifikować jako hardcore punk, folk metal oraz muzyka instrumentalna.

Wikipedia


sępy

drapieżny ptak żywiący się głównie padliną


SJP.pl

Gypini – plemię ptaków z podrodziny jastrzębi (Accipitrinae) w obrębie rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae).

Wikipedia


sequel

[czytaj: s-ikłel] kontynuacja jakiegoś utworu, zwykle filmu, książki lub gry komputerowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dalszy ciąg jakiegoś dzieła, najczęściej filmu lub książki;

Wiktionary

Sequel ([ˈsiːkwəl]; ang. kontynuacja, dalszy ciąg, następstwo) – kontynuacja jakiegoś dzieła, najczęściej filmu, książki lub gry komputerowej, przedstawiająca dalsze losy poznanych bohaterów lub kontynuująca wątek ukazany w poprzednim dziele.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po sukcesie pierwszej części filmu, realizatorzy zapowiedzieli nakręcenie sequelu.

Wiktionary


sequencer

[czytaj: s-ikŁENser] urządzenie elektroniczne lub program komputerowy zapamiętujące sekwencje dźwięków; sekwenser, sekwencer


SJP.pl


ser

produkt spożywczy otrzymywany z mleka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) spoż. kulin. produkt spożywczy w postaci gęstej masy, otrzymywany z mleka krowiego, koziego, bądź owczego;

Wiktionary

Ser – produkt spożywczy wytwarzany poprzez wytrącenie z mleka tłuszczu i białka w postaci skrzepu, który zostaje poddany dalszej obróbce. Istnieje wiele gatunków sera i dzieli się je np. ze względu na gatunek mleka, zawartość tłuszczu, konsystencję, proces produkcyjny i czas dojrzewania. Ser zawiera wiele składników odżywczych. Technologią produkcji serów zajmuje się serowarstwo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W biegu zrobił dwie kanapki z serem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛr, AS: ser

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sernik m., serniczek m., sernica ż., serowiec m., serowarstwo n., serownik m., serownia ż., serwatka ż., serowatość ż.

:: zdrobn. serek m.

 przym. serowy, serny, serowaty, sernikowy, serwatkowy, seropodobny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kejza.

Wiktionary


ser.-chorw.

skrót od: serbsko-chorwacki


SJP.pl


sera

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekol. ciąg charakterystycznych zmian obserwowanych w sukcesji ekologicznej

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lp. od: ser

Wiktionary

Sera (seria sukcesyjna, stadium seralne) – ciąg charakterystycznych zmian obserwowanych w sukcesji ekologicznej (model klasyczny, koncepcja Clementsa). Według Clementsa sukcesja jest procesem deterministycznym i kierunkowym, kolejne stadia sukcesyjne biocenozy zastępują się, dzięki zmianie warunków wywołanych przez poprzednie stadia. W zależności od warunków początkowych wyróżnia się:

  • hydrosera - sukcesja rozpoczynająca się w środowisku wodnym, np. przy zarastaniu jeziora,
  • kserosera - sukcesja rozpoczynająca się w ubogim organicznie środowisku lądowym, np. na popiołach wulkanicznych,
  • litosera - sukcesja rozpoczynająca się na nagich skałach, np. odsłoniętych przez lodowiec,
  • mikrosera - sukcesja drobnoustrojów, np. na rozkładającym się liściu.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. hydrosera, kserosera, litosera, mikrosera

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== sera (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sera.wav.

znaczenia.

forma rzeczownika|en.

 (1.1) plural|serum.

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛra, AS: sera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hydrosera, kserosera, litosera, mikrosera

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. hydrosera, kserosera, litosera, mikrosera

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== sera (język angielski.) ==

wymowa.

 audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-sera.wav.

znaczenia.

forma rzeczownika|en.

 (1.1) plural|serum.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


seradela

pastewna roślina z rodziny motylkowatych; saradela


SJP.pl

Seradela (Ornithopus L.) – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Obejmuje 6 gatunków. Występują one w południowej, zachodniej i środkowej Europie, w południowo-zachodniej Azji, w północno-zachodniej Afryce, z centrum zróżnicowania w basenie Morza Śródziemnego. Jeden gatunek (O. micranthus) rośnie w Ameryce Południowej (w południowej Brazylii, w Urugwaju i w północnej Argentynie). W Polsce rośnie jako gatunek rodzimy seradela drobna O. perpusillus, przejściowo dziczeje seradela spłaszczona O. compressus, a uprawiana jest poza tym seradela pastewna O. sativus.

Wikipedia


seradelowy

przymiotnik od: seradela


SJP.pl


seraf

w chrześcijaństwie: ognisty anioł z najwyższego chóru anielskiego, stojący przy tronie Boga; serafin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) teol. bibl. anioł należący do najwyższego chóru w hierarchii anielskiej;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W glorii monstrancji złotnik umieścił dwóch serafów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serafin mos., Serafin mos., Serafinów mrz., Serafina ż., serafitka ż.

 przym. seraficki, seraficzny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) serafin

Wiktionary


seraficki

anielsko piękny; wzniosły; seraficzny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) poet. anielski, piękny, wzniosły

 (1.2) przen. franciszkański

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) 29 listopada przypada Święto Wszystkich Świętych Zakonu Serafickiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seraf mos., serafin mos., serafitka ż.

 przym. seraficzny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) seraficzny

 (1.2) franciszkański

Wiktionary


seraficzność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) poet. cecha tego, co seraficzne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. seraficzny

Wiktionary


seraficzny

anielsko piękny i doskonały; seraficki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) poet. anielski, piękny, wzniosły

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: serafʹičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seraf mos., seraficzność ż., serafin mos., serafitka ż.

 przym. seraficki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) seraficki

Wiktionary


serafin

w chrześcijaństwie: ognisty anioł z najwyższego chóru anielskiego, stojący przy tronie Boga; seraf


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (2.1) geogr. toponim, nazwa wsi w Polsce;

Wiktionary

  • Serafin – istota biblijna
  • Serafin – imię męskie

Miejscowości w Polsce:

  • Serafin – przysiółek wsi Chudowola w woj. lubelskim, w pow. lubartowskim, w gminie Michów
  • Serafin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Łyse
  • Serafin – osada leśna w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Łyse

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziewczyny poszły z Serafinem na spacer.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serafin m., seraf m., serafitka ż., Serafinów m.

:: fż. Serafina ż.

Wiktionary


serafina

w chrześcijaństwie: ognisty anioł z najwyższego chóru anielskiego, stojący przy tronie Boga; seraf


SJP.pl

Serafina – żeński odpowiednik hebrajskiego imienia Serafin.

W Polsce pozostaje imieniem wybieranym rzadko, występuje w zgromadzeniach zakonnych. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 260 kobiet o imieniu Serafina nadanym jako imię pierwsze.

Serafina imieniny obchodzi 29 lipca i 8 września.

Wikipedia


serafininy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Serafiny lub z nią związany


SJP.pl


serafinostwo

Serafin z żoną; Serafinowie


SJP.pl


serafinowicz

nazwisko


SJP.pl


serafinowie

w chrześcijaństwie: ognisty anioł z najwyższego chóru anielskiego, stojący przy tronie Boga; seraf


SJP.pl


serafinowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Serafina lub z nim związany


SJP.pl


serafiński

nazwisko


SJP.pl


serafitka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rel. zakonnica z katolickiego Zgromadzenia Córek Matki Bożej Bolesnej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Matka Boża Bolesna jest dla serafitek przykładem żarliwego umiłowania Boga i zjednoczenia z Chrystusem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seraf mos., serafin mos., Serafin mos., Serafina ż.

 przym. seraficki, seraficzny

Wiktionary


seraj

saraj;
1. w krajach muzułmańskich: pałac sułtana;
2. w tradycyjnym domu muzułmańskim: wydzielona część mieszkalna, przeznaczona dla kobiet; harem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. orientalny pałac, rezydencja władcy, zwłaszcza sułtana

 (1.2) kobieca część tradycyjnego domu muzułmańskiego

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) harem

Wiktionary


serajowy

seraj


SJP.pl

Patrz:

seraj

serak

wielka bryła lodu powstała na skutek łamania się lodowca na stromym progu skalnym w dolinie lodowcowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. ogromna bryła lodu powstająca w wyniku pękania lodowca;

Wiktionary

  • Šerák – szczyt w górach Republiki Czeskiej
  • serak – element rzeźby lodowcowej

Wikipedia


serapis

egipski bóg; Sarapis


SJP.pl

Serapis, Sarapis (stgr. Σέραπις, Σάραπις, łac. Serapis) – synkretyczne bóstwo hellenistycznego Egiptu, łączące cechy niektórych bogów egipskich i greckich. Otoczone szczególną opieką przez dynastię Ptolemeuszów, czczone było w Serapejonach, z których najbardziej znany, pełniący centrum kultu znajdował się w Aleksandrii. W okresie dominacji rzymskiej wraz z kultem Izydy rozpowszechnił się na inne części imperium.

Wikipedia


seraskier

w dawnej Turcji: naczelny dowódca armii


SJP.pl


serau

ssak z rodziny wołowatych, występujący w górach Azji oraz w Japonii i na Tajwanie


SJP.pl

Serau (Capricornis) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Wikipedia


serb

mieszkaniec Serbii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) człowiek narodowości serbskiej, mieszkaniec Serbii

Wiktionary

Serbowie (Srbi / Срби) – naród południowosłowiański mieszkający głównie w Serbii, Bośni, Chorwacji, Czarnogórze, a także w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, USA, Kanadzie i Australii. Jest ich ogółem około 12 mln. Mówią w swoim języku narodowym serbskim. W większości są wyznawcami prawosławia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nazwa Serb ma tylko u Polaków wyraz który może przypominać jego dawne znaczenie: pokrewieństwo; jest to wyraz pa-sierb.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrp, AS: serp

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serbski mrz., Serbia ż., Serbka ż.

 przym. serbski

Wiktionary


serb.

skrót od: serbski


SJP.pl

skrót

 (1.1) = serbski

Wiktionary

Język serbski (serb. cрпски језик / srpski jezik) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany przez Serbów. Ma status języka urzędowego w Serbii i spornym Kosowie. W Bośni i Hercegowinie jest jednym z trzech języków urzędowych, obok bośniackiego i chorwackiego. Łącznie językiem tym posługuje się ok. 12 mln ludzi. Po serbsku mówi też ludność serbska w Czarnogórze, Chorwacji, Macedonii Północnej, Rumunii, Czechach oraz na Węgrzech i Słowacji.

Wikipedia


serb.-chorw.

skrót od: serbsko-chorwacki


SJP.pl


serbet

rodzaj orzeźwiającego deseru, robionego z posłodzonej wody z zamrożonymi owocami (najczęściej sokiem lub purée), ewentualnie winem i likierem; sorbet


SJP.pl


serbia

państwo w Europie powstałe w roku 2006 po rozpadzie Serbii i Czarnogóry; Republika Serbii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. kraj w Europie, powstał po rozpadzie Serbii i Czarnogóry;

Wiktionary

Serbia, Republika Serbii (serb. Република Србија, Republika Srbija; Србија, Srbija, [sř̩bija]) – państwo w Europie Południowej, na Półwyspie Bałkańskim, śródlądowe. Stolicą jest Belgrad, walutą dinar serbski. Historia serbskiej państwowości sięga wczesnego średniowiecza, obecna republika powstała natomiast 5 czerwca 2006 bezpośrednio po rozpadzie federacji Serbii i Czarnogóry (2003–2006), wcześniej Federacyjnej Republiki Jugosławii (1992–2003), których była krajem związkowym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Węgry graniczą z Austrią, Słowacją, Ukrainą, Rumunią, Serbią, Chorwacją i Słowenią.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrbʲja, AS: serbʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serbski mrz., Serb m., Serbka ż.

 przym. serbski

Wiktionary


serbinów

  • Serbinów – wieś w województwie świętokrzyskim
  • Serbinów – osiedle Kalisza
  • Serbinów – osiedle Krasnegostawu
  • Serbinów – osiedle Mińska Mazowieckiego
  • Serbinów – osiedle Oleśnicy
  • Serbinów – osiedle Tarnobrzega
  • Serbinów – miejsce powieści Noce i dnie Marii Dąbrowskiej
  • Katolicka Telewizja Serbinów – telewizja w Tarnobrzegu

Wikipedia


serbka

mieszkanka Serbii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości serbskiej, obywatelka Serbii, mieszkanka Serbii

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrpka, AS: serpka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Serbia ż., serbski m.

:: fm. Serb m.

 przym. serbski

Wiktionary


serbochorwacki

język serbochorwacki - do okresu rozpadu Jugosławii: określenie języka z grupy południowosłowiańskich, używanego przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i bośniackich Muzułmanów; język serbsko-chorwacki (chorwacko-serbski)


SJP.pl

Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. српскохрватски / srpskohrvatski) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków. W ujęciu tradycyjnym obejmuje on dialekty sztokawskie, kajkawskie, czakawskie i torlackie należące do południowej gałęzi języków słowiańskich, wydzielone z miejscowego kontinuum dialektalnego na podstawie granic etnicznych i standaryzacyjnych.

Wikipedia


serbołużycki

dotyczący Serbołużyczan (Serbów Łużyckich), charakterystyczny dla Serbołużyczan


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Serbołużyczanami (Serbami łużyckimi), dotyczący Serbołużyczan

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Serbołużyczanin mos., Serb łużycki mos.

Wiktionary


serbołużyczanie

mieszkaniec Łużyc (krainy); Łużyczanin


SJP.pl

SerbołużyczanieŁużyczanie, Serbowie łużyccy, nazwa własna: górnołuż. (Łužiscy) Serbja, dolnołuż. (Łužyske) Serby, nazwa niemiecka: Sorben i Wenden (ta ostatnia dotyczy głównie Dolnołużyczan) – słowiańska grupa etniczna, zamieszkująca Łużyce, ziemie leżące na terytorium Niemiec. Historycznie Łużyce obejmują także niewielkie fragmenty terytorium Polski i Czech.

Wikipedia


serbołużyczanin

mieszkaniec Łużyc (krainy); Łużyczanin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) etn. członek narodu zachodniosłowiańskiego zamieszkującego Łużyce

Wiktionary

Powiązane:

 przym. serbołużycki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Łużyczanin, Serb łużycki

Wiktionary


serbołużyczanka

mieszkanka Łużyc (krainy); Łużyczanka


SJP.pl


serbski

przymiotnik od: Serbia


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Serbią lub Serbami, dotyczący Serbii lub Serbów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) jęz. jedna z czterech uregulowanych odmian języka serbsko-chorwackiego, ze statusem języka urzędowego w Serbii i BiH;

Wiktionary

Język serbski (serb. cрпски језик / srpski jezik) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany przez Serbów. Ma status języka urzędowego w Serbii i spornym Kosowie. W Bośni i Hercegowinie jest jednym z trzech języków urzędowych, obok bośniackiego i chorwackiego. Łącznie językiem tym posługuje się ok. 12 mln ludzi. Po serbsku mówi też ludność serbska w Czarnogórze, Chorwacji, Macedonii Północnej, Rumunii, Czechach oraz na Węgrzech i Słowacji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Belgrad jest największym serbskim miastem.

 (1.1) Językiem serbskim mówi około 11 milionów ludzi na świecie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrpsʲci, AS: serpsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Serbia ż., Serb m., Serbka ż.

 przym. antyserbski, proserbski, nieserbski, serbskojęzyczny

Wiktionary


serbsko-chorwacki

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. język południowosłowiański, używany w Serbii, Czarnogórze, Chorwacji i BiH;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój znajomy cały swój czas wolny poświęca nauce języka serbsko-chorwackiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Serbochorwat m., Serbochorwatka ż., serbochorwacczyzna ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) serbochorwacki

Wiktionary


serbskojęzyczny

przymiotnik

 (1.1) taki, który posługuje się językiem serbskim

 (1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem serbskim

 (1.3) spisany, stworzony w języku serbskim

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrpskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: serpskoi ̯ẽũ̯zyčny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. serbski

 rzecz. serbski mrz.

Wiktionary


serbskość

serbski


SJP.pl

Patrz:

serbski

sercanie

zakonnik ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusa


SJP.pl

Sercanie, Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego, tzw. sercanie czarni (Congregatio Sacerdotum a Sacro Corde Iesu, w skrócie SCI lub SCJ) – katolicki klerycki instytut zakonny na prawie papieskim, założony w 1878 roku w Saint Quentin (Francja) przez Sługę Bożego ks. Leona Jan Dehona.

Wikipedia


sercanin

zakonnik ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rel. zakonnik ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusa

Wiktionary

Sercanie, Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego, tzw. sercanie czarni (Congregatio Sacerdotum a Sacro Corde Iesu, w skrócie SCI lub SCJ) – katolicki klerycki instytut zakonny na prawie papieskim, założony w 1878 roku w Saint Quentin (Francja) przez Sługę Bożego ks. Leona Jan Dehona.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. serce n., serduszko n., serducho n., sercówka ż., sercowiec m., serdecznik m., serdeczność ż.

:: fż. sercanka ż.

 przym. sercowy, serdeczny, sercowaty

 przysł. serdecznie

 czas. serduszkować

Wiktionary


sercanka

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego


SJP.pl


sercanki

członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego


SJP.pl

  • Zgromadzenie Najświętszego Serca Jezusa (Sacré Coeur)
  • Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
  • Zgromadzenie Córek Najczystszego Serca Najświętszej Maryi Panny (sercanki bezhabitowe)

Wikipedia


serce

1. narząd zapewniający krążenie w układzie krwionośnym ssaków i ptaków;
2. przenośnie: siedziba uczuć, szczególnie miłości, źródło cnót i wartości;
3. środek czegoś, najważniejszy punkt;
4. element dzwonu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) anat. u ludzi i wielu zwierząt: organ (mięsień), którego praca powoduje przepływ krwi w organizmie;

 (1.2) przen. pot. współczucie, pozytywne cechy wobec innych, ludzi i zwierząt

 (1.3) przen. zapał, chęć robienia czegoś jak najlepiej

 (1.4) przen. pot. miejsce, gdzie są czyjeś uczucia, często miłości

 (1.5) część dzwonu, która uderza w jego ściany i powoduje dźwięk

 (1.6) przedmiot przypominający serce (1.1) będący symbolem miłości

 (1.7) przen. centrum, najważniejsza część czegoś

 (1.8) karc. jeden z kolorów w kartach

Wiktionary

Serce (łac. cor, gr. kardia) – centralny narząd układu krwionośnego strunowców, stawonogów, pazurnic, mięczaków i ramienionogów. Zbudowany jest z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej typu sercowego. Zazwyczaj narząd ten otoczony jest osierdziem (pericardium).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Płazy mają tylko jedną komorę serca.

 (1.2) Zmarły ksiądz miał wiele serca dla bezdomnych dzieci.

 (1.3) Nasi piłkarze nie mają serca do gry.

 (1.4) Informacja o śmierci papieża napełniła bólem serca wielu osób.

 (1.5) Stary dzwon przetopiono na armaty, a serce oddano do muzeum.

 (1.7) W samym sercu miasta czytam to na twojej twarzy, / W samym sercu miasta coś się nam przydarzy.

 (1.8) Grasz w serca czy wino?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrt͡sɛ, AS: serce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serdeczność ż., sercowiec m.

:: zdrobn. serduszko n.

:: zgrub. serducho n.

 przym. sercowy, wewnątrzsercowy, serdeczny, sercowaty, stpol. sierdeczny

 przysł. sercowo, serdecznie, stpol. sirdecznie

 czas. serduszkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. pikawa, stpol. sirce, stpol. sierce

 (1.4) wątroba

 (1.5) bijak, język

 (1.8) kier, czerwień, herc

Wiktionary


sercolistny

1. kulnik sercolistny - gatunek roślin z rodziny babkowatych;
2. hutujnia sercolistna - gatunek rośliny ozdobnej mającej trójkolorowe liście w kształcie serca


SJP.pl


sercowaty

przypominający kształtem serce, podobny do serca


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) przypominający kształtem serce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak się nazywa ta roślina z sercowatymi liśćmi, którą masz na oknie?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serce n., serducho n., sercanin mos.

 przym. sercowy

Wiktionary


sercowiec

potocznie: człowiek chorujący na serce; człowiek z wadą serca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba mająca chore serce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Będą one zawierać komunikaty o wpływie pogody na samopoczucie, wiadomości dla alergików, sercowców, informacje dla żeglarzy czy narciarzy, ciekawostki pogodowe i oczywiście prognozę pogody.

 (1.1) Źle wysoką temperaturę znoszą sercowcy, osoby starsze, ale też ludzie ogólnie wyczuleni na zmiany klimatyczne.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serce n., sercanin mos., serduszko n., serduszkowanie n.

 przym. sercowy

 czas. serduszkować

Wiktionary


sercówka

1. odmiana czereśni
2. łopata o sercowatym ostrzu
3. metalowa ramka w kształcie pierścienia, usztywniająca i chroniąca pętlę na końcu liny przed zgnieceniem; kausza, chomątko


SJP.pl

  • sercówka – małż z rodzaju Cardium, Parvicardium lub Cerastoderma. Najczęściej pod taką nazwą opisywana jest sercówka pospolita (Cardium edule) nazywana również białą lub bałtycką. Inne gatunki sercówek:
    • sercówka drobna (Parvicardium hauniense)
    • sercówka jadalna (Cardium edule)
    • sercówka kolczasta (Cardium echinatum)

    Wikipedia


sercowy

1. dotyczący serca - organu układu krążenia (np. mięsień sercowy);
2. odnoszący się do serca jako siedliska uczuć, wrażeń i doznań miłosnych; uczuciowy


SJP.pl

przymiotnik odrzeczownikowy

 (1.1) anat. dotyczący serca jako narządu

 (1.2) dotyczący uczuć zakochania i miłości

 (1.3) herald. umieszczony w środku tarczy herbowej

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serduszkowanie n., serce n., serduszko n., sercowiec m., sercanin m., sercanka ż., serdeczność ż.

 przym. serdeczny, sercowaty

 przysł. serdecznie

 czas. serduszkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kardialny

 (1.2) kochliwy, miłosny, romansowy, uczuciowy

Wiktionary


serczyk

nazwisko


SJP.pl


serdaczek

zdrobnienie od: serdak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od serdak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serdak m.

Wiktionary


serdak

ciepła kamizelka, zwłaszcza z kożucha


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. ciepła kamizelka, zwykle z kożucha

Wiktionary

Serdak – element ubioru, ciepła kamizelka ze skóry (kożucha) lub wełny sięgająca pasa, będąca częścią wielu strojów tradycyjnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie chce nam powiedzieć, gdzie kupił ten serdak.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serdaczek mrz.

Wiktionary


serdar

sardar;
1. arystokrata w Pakistanie, Afganistanie i Indiach
2. naczelny dowódca w Turcji i w Egipcie


SJP.pl

Gyzylarbat (w latach 1999-2022 Serdar) – miasto w zachodnim Turkmenistanie, w wilajecie balkańskim, siedziba etrapu. W 2022 roku liczyło ok. 48,6 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu kolejowego, rolnictwa, rozwinięte rzemiosło tkackie (m.in. produkcja tradycyjnych turkmeńskich czapek telpek).

Wikipedia


serdce

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. serce

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. serduszkowanie n., serduszko, serdeńko

 przym. serdeczny

 przysł. serdecznie

 czas. serduszkować

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 We współczesnym języku polskim występuje jedynie forma „serce”, jednak „d” zachowało się w wyrazach pokrewnych.

współczesna.

tłumaczenia.

 zobtłum|serce.

źródła.

== serdce (slovio.) ==

ortografie. сердце

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) serce

odmiana.

 (1.1) lm. serdces

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrtt͡sɛ, AS: sertce

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serduszkowanie n., serduszko, serdeńko

 przym. serdeczny

 przysł. serdecznie

 czas. serduszkować

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. serduszkowanie n., serduszko, serdeńko

 przym. serdeczny

 przysł. serdecznie

 czas. serduszkować

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

 We współczesnym języku polskim występuje jedynie forma „serce”, jednak „d” zachowało się w wyrazach pokrewnych.

współczesna.

tłumaczenia.

 zobtłum|serce.

źródła.

== serdce (slovio.) ==

ortografie. сердце

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) serce

odmiana.

 (1.1) lm. serdces

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


serdecznie

przysłówek

 (1.1) w sposób serdeczny, z uprzejmością, życzliwością; otwarcie

 (1.2) naprawdę, całkowicie, bardzo

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ile miłości potrafiłeś wbudować w twój dom rodzinny? Jest w nim ciepło, miło, przytulnie, wyrozumiale, serdecznie, wybaczająco, przepraszająco, tkliwie, wrażliwie?

 (1.2) Nareszcie, ponieważ oznaczało to koniec wielomiesięcznych przygotowań, których miałem już serdecznie dość i nad którymi od kilku dni już nie panowałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrˈdɛt͡ʃʲɲɛ, AS: serdečʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. serdeczny, sercowy

 rzecz. serduszkowanie n., serdeczność ż., serce n., serdce n., serduszko n., sercanin mos.

 czas. serduszkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) życzliwie, przyjaźnie

Wiktionary


serdeczniej

stopień wyższy od przysłówka: serdecznie


SJP.pl


serdeczniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: serdeczny


SJP.pl


serdecznik

miododajna roślina zielna z rodziny jasnotowatych (wargowych), o różowawych kwiatach zebranych w nibyokółki, w Polsce rosnąca przy drogach, płotach, na śmietnikach i w zaniedbanych parkach


SJP.pl

Serdecznik (Leonurus L.) – rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Obejmuje ok. 25 gatunków. Rośliny te rosną głównie w Azji, w basenie Morza Śródziemnego, w tym w Europie (także w Polsce) rośnie jeden gatunek – serdecznik pospolity L. cardiaca. Roślina ta wykorzystywana była w ziołolecznictwie oraz uzyskiwano z niej zielony barwnik. Lokalnie jako roślina lecznicza wykorzystywany był także L. japonicus i L. sibiricus.

Wikipedia


serdeczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) życzliwość, serdeczny stosunek

 (1.2) czułość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaprosił nas z niezwykłą serdecznością do siebie na weekend.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrˈdɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: serdečność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serduszkowanie n., sercanin mos., serduszko n., serce n., serdeczności

 przym. serdeczny, sercowy

 przysł. serdecznie

 czas. serduszkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) otwartość

Wiktionary


serdeczny

1. przyjazny, życzliwy, bliski uczuciowo;
2. dawniej: miłosny, sercowy;
3. serdeczny palec - czwarty palec u ręki


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który wobec ludzi kieruje się przyjaznymi uczuciami; taki, który jest objawem dobrych, ciepłych i szczerych uczuć

przymiotnik relacyjny

 (2.1) o palcu: obok palca małego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Serdeczna Matko, • Opiekunko ludzi • Niech Cię płacz sierot • do litości wzbudzi. sic.

 (1.1) Kazik, mój najserdeczniejszy przyjaciel, przysłał mi kartkę z Barcelony.

 (2.1) Zamiast kciuka chirurg obciął mu serdeczny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrˈdɛt͡ʃnɨ, AS: serdečny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serduszkowanie n., serdce n., serdeczność ż., serce n., serduszko n., sercanin mos.

 przysł. serdecznie

 przym. sercowy

 czas. serduszkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kordialny, uprzejmy, przyjazny, koleżeński

Wiktionary


serdelek

krótka kiełbaska z drobno mielonego mięsa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. krótka kiełbasa wieprzowa lub parówka do spożycia na gorąco

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zgrub. serdel m.

 przym. serdelkowy

Wiktionary


serdelkowy

przymiotnik od: serdelek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z serdelkami, dotyczący serdelków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serdelek m., serdel m.

Wiktionary


serdelowa

gatunek kiełbasy


SJP.pl


serdelowy

kiełbasa serdelowa - rodzaj parzonej kiełbasy wyrabianej z drobno mielonego mięsa, w smaku podobna do serdelka


SJP.pl


serdeńko

regionalne zdrobnienie od: serce; serduszko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. reg. serce, zgrub. od zob. serduszko.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Serdeńko, pomóż mi wnieść sprawunki.

Wiktionary

Powiązane:

 zob. serce.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) serdunio

Wiktionary


serducho

zgrubienie od: serce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. serce, zgrub. od zob. serduszko.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od serducha ogień bucha / tak słodko płynie nam czas / ja cię kocham ty mnie kochasz / miłość gotuje się w nas.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrˈduxɔ, AS: serduχo

Wiktionary

Powiązane:

 zob. serce.

Wiktionary


serdunio

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) daw. reg. serce, zgrub. od zob. serduszko.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możesz mi, serduniu, przynieść trochę pieprzu.

Wiktionary

Powiązane:

 zob. serce.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) serdeńko

Wiktionary


serduszka

roślina ozdobna z rodziny makowatych, pochodząca z Japonii i Chin; ładnotka; ładniczka


SJP.pl

Serduszka, nazywany „świdnickie Serduszka” – reprezentacyjny zespół Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu z/s w Warszawie i Fundacji Serce – Europejskie Centrum Przyjaźni Dziecięcej z/s w Świdnicy.

Serduszka nie są zespołem profesjonalnym; swoim śpiewem i tańcem się bawią, chcąc nieść przy tym radość innym dzieciom i dorosłym, którzy są ich przyjaciółmi. Nie chcą zatracić normalności.

Wikipedia


serduszko

zdrobnienie od: serce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od: serce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) On coś pannie szepce w uszko i ostrogą dzwoni, • Pannie tłucze się serduszko i liczko się płoni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrˈduʃkɔ, AS: serduško

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serduszkowanie n., serdce n., serce n., sercowiec m., serdeczność ż., serduszkowce nmos., sercanin mos.

 przym. sercowy, serdeczny

 przysł. serdecznie

 czas. serduszkować

Wiktionary


serduszkować

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) eufem. uprawiać seks

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaserduszkować, oserduszkować)

 (2.1) pot. oznaczać lub reagować na komentarz, post, wiadomość, zdjęcie, itd. symbolem serduszka (❤), wyrażając w ten sposób aprobatę

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) [...] ale potem wystraszony perspektywą podjęcia zobowiązań wróci do kawalerki i będzie dalej serduszkować zdjęcia [...]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrduʃˈkɔvat͡ɕ, AS: serduškovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serdce n., serce n., serduszko n., sercowiec m., serdeczność ż., serduszkowce nmos., sercanin mos.

 przym. sercowy, serdeczny

 przysł. serdecznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. przest. chędożyć; wulg. ruchać, pierdolić, jebać, dupczyć, ciupciać, ciumkać, rżnąć, rypać, młócić, bzykać, zapinać, dymać, chrobotać, walić, posuwać, kepcić

Wiktionary


serduszkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|serduszkować.

 (1.2) eufem. seks (stosunek płciowy)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrduʃkɔˈvãɲɛ, AS: serduškovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serdce n., serce n., serduszko n., sercowiec m., serdeczność ż., serduszkowce nmos., sercanin mos.

 przym. sercowy, serdeczny

 przysł. serdecznie

Wiktionary


serduszkowce

rodzaj szkarłupni z gromady jeżowców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) biol. nazwa systematyczna|Spatangoidea|ref=tak., przydenne bezkręgowce stref tropikalnych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serduszko n., serduszkowanie n.

 czas. serduszkować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) serduszkowate

Wiktionary


serduszkowiec

rodzaj szkarłupni z gromady jeżowców


SJP.pl


serduszkowy

serduszko


SJP.pl

Patrz:

serduszko

serdyński

nazwisko


SJP.pl


serecki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Seretem, dotyczący Seretu (miasta lub rzeki)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zgodnie z tenorem bulli translacyjnej granice metropolii objęły archidiecezję lwowską oraz diecezje: przemyską, chełmską, kamieniecką, włodzimierską i kijowską, a nadto biskupstwo sereckie w Mołdawii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seret mrz.

Wiktionary


serecznik

wysokie drzewo z rodziny wełniakowatych; wełniak


SJP.pl


serecznikowate

rodzina roślin z rzędu ślazowców; Bombaceae


SJP.pl


serecznikowaty

o cechach serecznikowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


sereda

nazwisko


SJP.pl


serednica

Serednica (w latach 1977–1981 Średnia Wieś) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne.

Wikipedia


seredyński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adolf Seredyński – austriacki urzędnik
  • Franciszek Seredyński – polski informatyk
  • Marian Seredyński – polski pedagog
  • Michał Seredyński – polski filozofii, nauczyciel i oficer

Wikipedia


seredzice

Seredzice – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Iłża. Ma status sołectwa.

W skład sołectwa Seredzice wchodzi także wieś Seredzice-Zawodzie oraz część wsi Michałów od nr 15 do 26.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wikipedia


serek

1. typ wycięcia w bluzce, swetrze; karo;
2. zdrobnienie od: ser


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. zdrobn. od: ser

 (1.2) pot. spoż. kulin. uformowany kawałek sera, stanowiący porcję

 (1.3) kraw. dekolt w kształcie trójkąta

 (1.4) bot. lud. ślaz

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Śniadanie w schronisku składało się dwóch pajd chleba i jednego serka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrɛk, AS: serek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serownik mrz., serownia ż., serowiec mrz., ser m., sernik mrz., serwatka ż.

 przym. serwatkowy, sernikowy

Wiktionary


seremak

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) stpol. smutas

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈrɛ̃mak, AS: sermak

Wiktionary


seremniej

stopień wyższy od przysłówka: seremno (smutno)


SJP.pl


seremny

gwarowo: smutny


SJP.pl


serena

obce imię żeńskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|ż.;

Wiktionary

Serena – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, od słowa oznaczającego „czysta, spokojna, pogodna”. Patronem tego imienia jest św. Seren, męczennik (III wiek).

Męski odpowiednik: Seren.

Serena imieniny obchodzi 28 czerwca.


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Serena i studiuję fizjoterapię na Wydziale Fizjoterapii Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈrɛ̃na, AS: serna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. Serenka ż., Sera ż., Serusia ż., Serunia ż.

:: fm. Seren mos.

 przym.

:: przest. gwara. Serenin, Serenowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zdrobn. Serenka, Sera, Serusia, Serunia

Wiktionary


serenada

instrumentalna forma muzyki rozrywkowej z XVIII w.; divertimento


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) muz. utwór muzyczny o charakterze lirycznym;

 (1.2) muz. pieśń śpiewana pod oknem ukochanej

Wiktionary

Serenada – forma muzyczna:

  • Od XVI wieku pieśń miłosna śpiewana przy akompaniamencie gitary o zmroku pod oknem ukochanej kobiety.
  • Od XVIII wieku utwór o treści romantycznej, zwykle na niewielki zespół instrumentalny, wykonywany w dni świąteczne w czasie koncertów parkowych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Marta zaśpiewała dwie pieśni góralskie, hiszpańską serenadę, poczem nastąpiła wspaniała pieśń niemiecka.

 (1.2) Tajemniczy śpiewak codziennie powtarzał swoje serenady i tak przyzwyczaił nas do swoich pieśni, że dopiero wysłuchawszy go, siadaliśmy do wieczerzy.

Wiktionary


serenadowy

serenada


SJP.pl

Patrz:

serenada

serendipity

rzeczownik

 (1.1) zdolność, dar znajdowania wartościowych i miłych rzeczy, których się nie szukało

 (1.2) zdolność, dar dokonywania szczęśliwych przypadkowych odkryć

Wiktionary

Serendipity – złożony termin w języku angielskim o poniższych znaczeniach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Istnieje w angielszczyźnie słowo serendipity, ukute w 1754 przez Horacego Walpole'a, twórcy angielskiej powieści gotyckiej. Miało ono oznaczać zdolność robienia korzystnych przypadkowych odkryć dzięki bystrości umysłu (…)

 (1.2) W dokonaniu odkrycia Sir John duże znaczenie nadaje nieprzewidywalnemu zbiegowi okoliczności, tzw. serendipity.

Wiktionary


serengeti

równina i park narodowy w Tanzanii


SJP.pl

  • Serengeti – region geograficzny w Tanzanii i Kenii
  • Serengeti – park narodowy w Tanzanii
  • Serengeti – rasa kota

Wikipedia


sereno

określenie wykonawcze: pogodnie, spokojnie


SJP.pl


seret

1. miasto w Rumunii;
2. nazwa dwóch rzek na Ukrainie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rumunii, na Bukowinie, nad rzeką Seret (1.2);

 (1.2) geogr. rzeka na Ukrainie i w Rumunii, lewy dopływ Dunaju;

Wiktionary

  • Seret – rzeka na Ukrainie i w Rumunii
  • Seret – rzeka na Ukrainie, dopływ Dniestru, przepływa przez Tarnopol
  • Seret (rum. Siret) – miasto w rumuńskiej Bukowinie

Wikipedia

Powiązane:

 przym. serecki

Wiktionary


serfować

surfować;
1. pływać na desce surfingowej; surfingować;
2. spędzać czas, przeglądając strony internetowe


SJP.pl

czasownik

 (1.1) sport. pływać na desce surfingowej

 (1.2) inform. przeglądać strony internetowe

 (1.3) przen. omijać przeszkody, wychodzić obronną ręką

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrˈfɔvat͡ɕ, AS: serfovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serfing m., surfing m., serfowanie n., surfowanie n.

 czas. surfować, poserfować

 przym. serfingowy, surfingowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) surfować

 (1.2) surfować

Wiktionary


serfowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|serfować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛrfɔˈvãɲɛ, AS: serfovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. serfować

Wiktionary


sergiej

obce imię męskie


SJP.pl


sergiusz

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Sergiusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, pierwotne nomen gentilicium (nazwisko rodowe) Sergius (gens Sergia). Ród Sergia był starym rodem patrycjuszowskim. Pochodzenie nazwy rodu nie zostało jednoznacznie wyjaśnione. Nie można wykluczyć źródła etruskiego, jak przy wielu nazwach rodów rzymskich.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sergiusz mówi, że zaprosił uroczą dziewczynę na kawę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrʲɟuʃ, AS: serʹǵuš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Sergia ż.

 przym. Sergiuszowy

Wiktionary


sergiuszostwo

Sergiusz z żoną; Sergiuszowie


SJP.pl


sergiuszowie

Sergiusz z żoną; Sergiuszostwo


SJP.pl


sergiuszowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sergiusza lub z nim związany


SJP.pl

przymiotnik dzierżawczy

 (1.1) przest. gwara. taki, który należy do Sergiusza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nikt nie potwierdził, że była to Sergiuszowa wina.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sergiusz mos.

Wiktionary


seria

kolejno występujące po sobie takie same, lub o podobnych cechach elementy, np. seria (pocisków) z karabinu, seria wydawnicza (książek)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) elementy lub wydarzenia następujące po sobie

 (1.2) szereg jednakowych elementów

 (1.3) geol. szereg warstw skalnych o wspólnych cechach i następujących po sobie

 (1.4) wojsk. szereg strzałów lub wybuchów szybko po sobie następujących

Wiktionary

  • Seria – miasto na północnym wybrzeżu Brunei
  • seria – kategoria pomocnicza stosowana w klasyfikacji organizmów
  • seria – zbiór znaczków pocztowych, które łączy wspólna tematyka
  • seria – szereg 12 różnych pod względem wysokości dźwięków
  • seria – szereg jednostek archiwalnych
  • seria – wydawnictwo seryjne (seria wydawnicza)

Wikipedia

Przykłady

 (1.3) Pierwotnie zróżnicowana litologicznie seria skał osadowych (aleuryty, psamity, skały węglanowe, tufy, kwaśne wulkanoklastyki) uległa przemianom metamorficznym i być może też metasomatycznym. ([http://www.ing.pan.pl/sudewww/abs024.html Internet])

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrʲja, AS: serʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serial m., seryjność ż.

:: zdrobn. seryjka ż.

 przym. seryjny

 przysł. seryjnie

Wiktionary


serial

film, zwłaszcza telewizyjny, składający się z co najmniej kilku odcinków; film seryjny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) film składający się z przynajmniej kilku odcinków

Wiktionary

Serial (ang. serial = seryjny) – seryjna publikacja (np. komiks w odcinkach), program telewizyjny, audycja radiowa (np. słuchowisko). Istotą serialu jest udostępnianie go odbiorcom w odcinkach, w regularnych odstępach czasu. Ważna jest również określona struktura narracyjna oraz utrzymanie całości w konkretnym stylu. To określenie najczęściej odnosi się do seriali telewizyjnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie miał ochoty oglądać pięćsetnego odcinka serialu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrʲjal, AS: serʹi ̯al

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seria ż., serialik mrz.

 przym. serialowy

Wiktionary


serialik

zdrobnienie od: serial


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od serial

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serial m.

Wiktionary


serializacja

w programowaniu: konwertowanie obiektów na strumień bajtów


SJP.pl

Serializacja – w programowaniu proces przekształcania obiektów, tj. instancji określonych klas, do postaci szeregowej, czyli w strumień bajtów lub postać tekstową (np. XML, JSON) z zachowaniem aktualnego stanu obiektu. Serializowany obiekt może zostać utrwalony w pliku dyskowym, przesłany do innego procesu lub innego komputera poprzez sieć. Procesem odwrotnym do serializacji jest deserializacja. Proces ten polega na odczytaniu wcześniej zapisanego strumienia danych i odtworzeniu na tej podstawie obiektu klasy wraz z jego stanem bezpośrednio sprzed serializacji.

Wikipedia


serializm

kierunek w muzyce współczesnej polegający na uporządkowaniu wszelkich aspektów tworzywa muzycznego: rytmu, dynamiki, artykulacji itp. za pomocą serii 12 różnych dźwięków; rozwinięcie dodekafonii


SJP.pl

Serializm – technika kompozytorska w muzyce współczesnej zakładająca uporządkowanie elementów dzieła muzycznego za pomocą tzw. serii. Serializm powstał w latach 50. XX wieku i wywodzi się bezpośrednio z techniki dwunastodźwiękowej (tzw. dodekafonia serialna powstała w latach 20.). Krytyka serializmu oraz wyczerpanie się jego możliwości w zakresie organizacji materiału dźwiękowego doprowadziło do powstania aleatoryzmu pod koniec lat 50. oraz rozkładu samej techniki serialnej w latach 1955–1968.

Wikipedia


serialny

przymiotnik od: seria (układ 12 dźwięków różnej wysokości, różnym czasie trwania, różnej głośności itp.)


SJP.pl


serialoholiczka

potocznie: kobieta często oglądająca seriale telewizyjne


SJP.pl


serialoholik

potocznie: osoba często oglądająca seriale telewizyjne; serialożerca


SJP.pl


serialoholizm

potocznie: częste oglądanie seriali telewizyjnych


SJP.pl


serialowość

serialowy


SJP.pl

Patrz:

serialowy

serialowy

przymiotnik od: serial


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z serialem, dotyczący serialu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serial m.

Wiktionary


serialożerca

potocznie: osoba często oglądająca seriale telewizyjne; serialoholik


SJP.pl


serigrafia

Druk sitowy, sitodruk, serigrafia – technika druku, w której formą drukową jest szablon nałożony na drobną siatkę tkaną, metalową lub wykonaną z włókien syntetycznych. Wykonanie odbitki polega na przetłaczaniu farby przez matrycę.

Wikipedia


serigraficzny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z serigrafią, dotyczący serigrafii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serigrafia ż.

Wiktionary


serio

na serio;
1. poważnie, bez żartów; rzeczywiście, naprawdę;
2. energicznie, na dobre;
3. mający duże znaczenie; wartościowy;
4. poważny, nieżartobliwy, surowy


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) poważnie, bez żartów, prawdziwie, szczerze

forma rzeczownika.

 (2.1) W. lp. od: seria

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie bierz tego na serio. To był tylko głupi żart, nie chciałem cię urazić.

 (1.1) Mówisz serio? Naprawdę widziałeś jak złodzieje sprzedawali mój rower?!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrʲjɔ, AS: serʹi ̯o

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. żart. serialnie

Wiktionary


seriograf

aparat do seryjnego wykonywania zdjęć rentgenowskich w kontrastowych badaniach naczyń


SJP.pl


seriola

ryba z rzędu okoniokształtnych, występująca w ciepłych i umiarkowanych wodach Atlantyku


SJP.pl

Seriola – rodzaj ryb okoniokształtnych z rodziny ostrobokowatych (Carangidae). W języku polskim określane są nazwą seriole.

Wikipedia


serioso

określenie wykonawcze: poważnie


SJP.pl


serir

pustynia żwirowa u podnóża gór lub wyżyn


SJP.pl

Pustynia żwirowa lub żwirowata – rodzaj pustyni z powierzchnią pokrytą gładkimi, drobnymi odłamkami skalnymi o zaokrąglonych krawędziach. Powstaje w efekcie procesów eolicznych, głównie deflacji.

Na Saharze dla pustyni żwirowatej stosuje się arabskie nazwy serir lub reg. Natomiast gibber to nazwa ciemnych pustyń żwirowych występujących w Australii – Pustyni Simpsona oraz Pustyni Gibsona. Żwiry gibberu pochodzą z niszczenia skał krzemionkowych.

Wikipedia


serkowski

nazwisko


SJP.pl


sermak

nazwisko


SJP.pl


sermo

w literaturze: określenie rozmowy lub przemówienia występujących w dawnym piśmiennictwie rzymskim, mających charakter dydaktyczny i moralizatorski, posiadających jednak styl swobodny oraz zawierający elementy potoczne


SJP.pl

Sermo - odpowiednik greckiej diatryby w piśmiennictwie rzymskim, dialog, wykład lub przemowa o charakterze filozoficzno-moralnym i swobodnym, anegdotycznym stylu, często przesyconym wątkami autobiograficznymi. Formą tą posługiwali się m.in.: Horacy w Satyrach, Juwenalis i Seneka.

Wikipedia


sermologus

w literaturze: zbiór fragmentów tekstów pochodzących z dzieł Ojców Kościoła, występujący w piśmiennictwie średniowiecznym, przeznaczony do odczytywania w trakcie nabożeństw


SJP.pl


sermonizm

uznawanie powszechników za wypowiedzi posiadające znaczenie


SJP.pl

Piotr Abelard, Pierre Abélard (pisane także Abaelard, Abailard i in.), łac. Petrus Abaelardus, (ur. 1079 w Pallet, zm. 21 kwietnia 1142 w opactwie św. Marcela koło Chalon-sur-Saône) – średniowieczny filozof, teolog i poeta. Znany także z historii miłości do Heloizy. Wprowadzona przez niego metoda scholastyczna była podstawowym narzędziem analizy filozoficznej w okresie rozkwitu średniowiecza.

Wikipedia


sernica

rodzina owadów; owad z rzędu muchówek


SJP.pl

Sernica – dawniej drewniane pomieszczenie do przechowywania i suszenia serów, zazwyczaj występujące w dworach szlacheckich. Było ono zazwyczaj kwadratowe, przykryte słomą lub gontami, wsparte na jednym słupie albo też na czterech słupach, do dyspozycji była również drabina. Jej opis znajduje się w IX księdze Pana Tadeusza, w której odegrała rolę w walce.

Wikipedia


sernicki

przymiotnik od: Serniki


SJP.pl


serniczek

mały sernik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: sernik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Małgosia piecze przepyszny serniczek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrʲˈɲit͡ʃɛk, AS: serʹńiček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serownik mrz., serowiec mrz., serownia ż., sernik, ser

 przym. sernikowy, serowy

Wiktionary


sernik

1. ciasto lub ciastko, którego głównym składnikiem jest masa serowa;
2. kazeina; główny białkowy składnik mleka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. słodkie ciasto, w którym jednym ze składników jest biały ser;

 (1.2) biochem. zob. kazeina.

Wiktionary

Sernik – rodzaj ciasta deserowego lub deseru uformowanego na kształt ciasta, którego głównym składnikiem jest biały ser.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɛrʲɲik, AS: serʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ser mrz., serek mrz., serownik mrz., serowiec mrz., sernica ż., serownia ż., serowatość ż.

:: zdrobn. serniczek mrz.

 przym. sernikowy, serowy, serowaty, serwatkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. serownik; daw. serowiec; gw-pl|Śląsk Cieszyński|syrzok.

Wiktionary


serniki

1. ciasto lub ciastko, którego głównym składnikiem jest masa serowa;
2. kazeina; główny białkowy składnik mleka


SJP.pl

Serniki – wieś w Polsce położona na Wysoczyźnie Lubartowskiej, w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Serniki.

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wikipedia


sernikobrownie

[czytaj: sernikobrałni] ciasto będące połączeniem sernika i brownie


SJP.pl


sernikowy

przymiotnik od: sernik


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z sernikiem, odnoszący się do sernika

 (1.2) zrobiony z sernika, zawierający sernik

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Danusia poczęstowała nas sernikową tartą i kawą z ekspresu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ser mrz., serek mrz., sernik mrz., serniczek mrz., serownik mrz., serowiec mrz., serownia ż., serowatość ż., serwatka ż.

 przym. serowy, serowaty, serwatkowy

Wiktionary


sero-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych, jego występowanie świadczy o związku znaczeniowym wyrazu z surowicą krwi

Wiktionary

Powiązane:

 przym. serologiczny

 rzecz. serodiagnostyka ż., serologia ż., seroterapia ż.

Wiktionary


serocczanin

mieszkaniec Serocka


SJP.pl


serocczanka

mieszkanka Serocka


SJP.pl


serock

nazwa kilku miejscowości w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim;

Wiktionary

Serock – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, nad Jeziorem Zegrzyńskim, naprzeciw ujścia Bugu do Narwi. Leży ono na pograniczu Kotliny Warszawskiej i Wysoczyzny Ciechanowskiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Serock. Odległość od centrum Warszawy wynosi około 40 km.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. serocki

 rzecz. serocczanin, serocczanka

Wiktionary


serocki

przymiotnik od: Serock


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Serockiem, dotyczący Serocka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Serock mrz., serocczanin m., serocczanka ż.

Wiktionary


seroczyn

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3
  • Seroczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Czerwin
  • Seroczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. siedleckim, w gminie Wodynie
  • Seroczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Sterdyń

Wikipedia


seroczyński

nazwisko


SJP.pl


serojadka

grzyb jadalny, surojadka, gołąbek, serowiatka


SJP.pl


seroka

nazwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) warmia. sroka

Wiktionary


serokomelski

przymiotnik od: Serokomla (wieś)


SJP.pl


serokomla

wieś w Polsce


SJP.pl

Serokomla – wieś (daw. miasto) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Serokomla. Siedziba gminy Serokomla oraz parafii rzymskokatolickiej św. Stanisława, należącej do metropolii lubelskiej, diecezji siedleckiej, dekanatu Adamów. W latach 1537–1870 samodzielne miasto. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Przez miejscowość przepływa rzeka Czarna, dopływ Tyśmienicy oraz przebiega droga wojewódzka nr 808.

Wikipedia


serolog

specjalista w zakresie serologii


SJP.pl


serologia

dział immunologii, nauka zajmująca się badaniem właściwości surowicy krwi ludzkiej i zwierzęcej, głównie reakcjami przeciwciał na antygeny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. dziedzina nauk medycznych, część immunologii, zajmująca się interakcją pomiędzy antygenami i przeciwciałami;

Wiktionary

Serologia – część immunologii zajmująca się interakcją między antygenami a przeciwciałami, jak również rozwojem metod badania obecności antygenów i przeciwciał w surowicy krwi.

Badania serologiczne umożliwiają diagnostykę niektórych chorób (np. boreliozy, kiły, włośnicy). Ograniczeniem wykrywalności jest konieczność wytworzenia przeciwciał przez zakażony organizm, w wystarczającym stężeniu, przed badaniem.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) immunologia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. serolog m.

 przym. serologiczny

 temsłow. sero-

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) serology

* baskijski: (1.1) serologia

* białoruski: (1.1) сералогія ż.

* bułgarski: (1.1) серология ż.

* czeski: (1.1) sérologie

* duński: (1.1) serologi w.

* fiński: (1.1) serologia

* francuski: (1.1) sérologie

* gruziński: (1.1) სეროლოგია

* hiszpański: (1.1) serología ż.

* japoński: (1.1) furi|血清学|けっせいがく.

* łaciński: (1.1) serologia ż.

* niemiecki: (1.1) Serologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) serologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) serologi m.

* rosyjski: (1.1) серология ż.

* szwedzki: (1.1) serologi w.

* ukraiński: (1.1) серологія ż.

* włoski: (1.1) sierologia ż., serologia ż.

źródła.

== serologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. serologia

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛrɔˈlɔɟja, AS: seroloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serolog m.

 przym. serologiczny

 temsłow. sero-

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

 (1.1) immunologia

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. serolog m.

 przym. serologiczny

 temsłow. sero-

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) serology

* baskijski: (1.1) serologia

* białoruski: (1.1) сералогія ż.

* bułgarski: (1.1) серология ż.

* czeski: (1.1) sérologie

* duński: (1.1) serologi w.

* fiński: (1.1) serologia

* francuski: (1.1) sérologie

* gruziński: (1.1) სეროლოგია

* hiszpański: (1.1) serología ż.

* japoński: (1.1) furi|血清学|けっせいがく.

* łaciński: (1.1) serologia ż.

* niemiecki: (1.1) Serologie ż.

* norweski (bokmål): (1.1) serologi m.

* norweski (nynorsk): (1.1) serologi m.

* rosyjski: (1.1) серология ż.

* szwedzki: (1.1) serologi w.

* ukraiński: (1.1) серологія ż.

* włoski: (1.1) sierologia ż., serologia ż.

źródła.

== serologia (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) med. serologia

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


serologiczny

1. związany z serologią, wykorzystujący metody serologii (np. badania serologiczne, laboratorium serologiczne);
2. konflikt serologiczny - zaburzenia immunologiczne wynikające z niezgodności w układzie antygenowym Rh krwi matki i płodu, powodujące rozpad krwinek czerwonych płodu


SJP.pl


seromak

1. sernik z makiem; seromakowiec;
2. masa serowa z masą makową


SJP.pl


seromakowiec

sernik z makiem; seromak


SJP.pl


seronegatywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co seronegatywne; cecha tych, którzy są seronegatywni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. seronegatywny

Wiktionary


seronegatywny

taki, w którego organizmie nie występują przeciwciała wytwarzane przez organizm w odpowiedzi na zakażenie, zwłaszcza HIV


SJP.pl


seropodobny

przypominający ser, będący substytutem sera


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyglądem i smakiem przypominający ser, imitujący ser

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyrób seropodobny od sera żółtego odróżnia wykorzystanie do produkcji tłuszczy roślinnych, mleka w proszku, skrobi pszennej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛrɔpɔˈdɔbnɨ, AS: seropodobny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ser mrz.

Wiktionary


seropozytywność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co seropozytywne; cecha tych, którzy są seropozytywni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. seropozytywny

Wiktionary


seropozytywny

taki, w którego organizmie występują przeciwciała wytwarzane przez organizm w odpowiedzi na zakażenie, zwłaszcza HIV


SJP.pl


seroprofilaktyka

Seroprofilaktyka (ang. seroprophylaxis) – w medycynie, stosowanie surowicy odpornościowej, by zapobiec chorobie.

Wikipedia


serotonina

hormon tkankowy, neurotransmiter syntetyzowany w ośrodkowym układzie nerwowym, błonie śluzowej jelit, płytkach krwi, odpowiedzialny m.in. za nastrój, sen, apetyt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. neuroprzekaźnik regulujący ciśnienie krwi i działanie ośrodkowego układu nerwowego;

Wiktionary

Serotonina (5-HT, pot. hormon szczęścia) – organiczny związek chemiczny, 5-hydroksylowa pochodna tryptaminy. Należy do grupy amin biogennych, jest hormonem tkankowym i ważnym neuroprzekaźnikiem w ośrodkowym układzie nerwowym. Produkowana głównie w komórkach enterochromatofilnych w błonie śluzowej jelit (około 90% serotoniny przewodu pokarmowego) i jądrach szwu w mózgu, a także w szyszynce oraz trombocytach. Najwyższy poziom serotoniny występuje u noworodków, okresowo spada podczas dojrzewania, po czym ponownie wzrasta. U mężczyzn jest średnio o 20–30% niższy niż u kobiet.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przeprowadzone badania wykazały, że ludzie, którzy cierpią na depresję, mają obniżony poziom serotoniny.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. serotoninowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. serotoninowy

frazeologia.

etymologia.

 etym|ang|serotonin., od etym|ang|sero-|tonic|-in. ze względu na obecność w surowicy krwi i działanie regulujące napięcie ścian naczyń krwionośnych

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) serotonin

* arabski: (1.1) سيروتونين m.

* azerski: (1.1) seratonin

* baskijski: (1.1) serotonina

* bengalski: (1.1) সেরোটোনিন

* białoruski: (1.1) сератані́н m.

* bułgarski: (1.1) серотонин m.

* chiński standardowy: (1.1) 血清素 (xuèqīngsù)

* czeski: (1.1) serotonin m.

* duński: (1.1) serotonin w./n.

* francuski: (1.1) sérotonine ż.

* hiszpański: (1.1) serotonina ż.

* japoński: (1.1) セロトニン (serotonin)

* kataloński: (1.1) serotonina ż.

* łotewski: (1.1) serotonīns m.

* niemiecki: (1.1) Serotonin n.

* norweski (nynorsk): (1.1) serotonin n.

* rosyjski: (1.1) серотони́н m.

* słowacki: (1.1) sérotonín m.

* słoweński: (1.1) serotonin m.

* tamilski: (1.1) செரோடோனின்

* ukraiński: (1.1) серотоні́н m.

źródła.

== serotonina (język baskijski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) biochem. serotonina

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


serotoninowy

przymiotnik od: serotonina


SJP.pl


serotyp

odmiana w obrębie gatunku drobnoustroju (bakterii, wirusa), wyróżniona za pomocą metod serologicznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mikrobiol. grupa w obrębie gatunku mikroorganizmu wyróżniająca się antygenami na powierzchni jej przedstawicieli;

Wiktionary

Serotyp – odmiana mikroorganizmu, którą można określić za pomocą reakcji serologicznych, czyli reakcji z użyciem przeciwciał lub dopełniacza.

Różnice między serotypami zależą od antygenów znajdujących się na powierzchni komórek drobnoustroju. Często są to białka o kluczowym znaczeniu dla patogenezy lub substancje odpowiedzialne za mniejszą lub większą wrażliwość mikroorganizmu na czynniki odpornościowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ze względu na różnorodność serotypów przechorowanie salmonellozy jednego typu nie oznacza odporności na pozostałe.

Wiktionary


serowar

osoba produkująca sery


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) rzemieślnik wyrabiający sery

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈrɔvar, AS: serovar

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serowarstwo n., serowarnia ż.

 przym. serowarski

Wiktionary


serowarka

serowar


SJP.pl


serowarnia

zakład produkujący sery; serownia, serowarownia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. zakład produkcji serów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sprzedajemy produkty z serowarni w Trzebnicy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serowar mos., serowarstwo n.

 przym. serowarski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. serownia

Wiktionary


serowarownia

zakład produkujący sery; serownia, serowarnia


SJP.pl


serowarski

dotyczący wyrobu serów


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z serowarstwem, dotyczący serowarstwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serowarstwo n., serowar mos., serowarnia ż.

Wiktionary


serowarstwo

dział przemysłu mleczarskiego zajmujący się produkcją serów


SJP.pl

Serowarstwo – dział mleczarstwa zajmujący się produkcją serów. Podstawowym surowcem do ich produkcji jest mleko uzyskiwane od samic zwierząt hodowlanych (krów, owiec, kóz, bawołów, wielbłądów, jaków, reniferów itp.). Każde z nich nadaje odmienny, niepowtarzalny smak serowi, który będzie z niego wyprodukowany. Mleko krowie jest słodkawe, łagodne i subtelne w smaku. Mleko bawolic domowych ma nieco orzechowy posmak. Mleko owcze jest nieco słodsze od mleka krowiego. Mleko kozie jest również łagodne i ma aromatyczny posmak.

Wikipedia


serowaty

przypominający wyglądem lub konsystencją ser


SJP.pl


serowiatka

grzyb podstawczak z rodziny bedłkowatych, jadalny; surojadka; gołąbek


SJP.pl


serowiec

1. ciasto z sera; sernik;
2. owad pasożytujący w serze i mące


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. sernik

Wiktionary

Sernik – rodzaj ciasta deserowego lub deseru uformowanego na kształt ciasta, którego głównym składnikiem jest biały ser.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dasz mi, proszę, jeszcze jeden kawałek serowca?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ser mrz., serek mrz., serniczek mrz., sernik mrz., serniczek mrz., serownik mrz., serownia ż., serowatość ż.

 przym. sernikowy, serowy, serowaty, serwatkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sernik; rzad. serownik

Wiktionary


serownia

zakład produkujący sery; serowarnia, serowarownia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. zakład produkcji serów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mleko odwozimy do serowni w mieście.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serowiec mrz., ser mrz., serek mrz., serniczek mrz., sernik mrz., serniczek mrz., serownik mrz., sernica ż., serowatość ż.

 przym. sernikowy, serowy, serowaty, serwatkowy

Wiktionary


serownik

ciasto, najczęściej kruche, z masą serową; sernik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. rzad. ciasto deserowe z sera sernik

Wiktionary

Sernik – rodzaj ciasta deserowego lub deseru uformowanego na kształt ciasta, którego głównym składnikiem jest biały ser.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ukroję trochę serownika od babci Danusi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ser mrz., serek mrz., serniczek mrz., sernik mrz., serniczek mrz., serowiec mrz., serownia ż., serowatość ż.

 przym. sernikowy, serowy, serowaty, serwatkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sernik; daw. serowiec

Wiktionary


serowy

ser


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) od: ser

 (1.2) warmia. surowy, niegotowany, niesmażony

Wiktionary

Patrz:

ser

Wymowa:

IPA: sɛˈrɔvɨ, AS: serovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serownik mrz., serownia ż., serowiec mrz., ser m., serwatka ż., sernik m., serniczek m.

 przym. serwatkowy, sernikowy

Wiktionary


serpelice

Serpelice – wieś sołecka w Polsce położona nad Bugiem w województwie mazowieckim, w powiecie łosickim, w gminie Sarnaki.

Wieś królewska w starostwie mielnickim w ziemi mielnickiej województwa podlaskiego w 1795 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.

Wikipedia


serpent

dawny instrument muzyczny, dęty, w kształcie wygiętej wężowo, długiej, drewnianej lub metalowej rury


SJP.pl

  • serpent – wąż w kontekście biblijnym lub mitologicznym
  • Serpent – miejscowość i gmina we Francji
  • serpent – instrument muzyczny
  • Serpent – algorytm szyfrujący
  • Serpent – kuter francuski z drugiej połowy XVIII wieku
  • Serpent – grupa muzyczna
  • Serpent – portal muzyczny


Wikipedia


serpentarium

specjalne pomieszczenie do hodowli węży i innych gadów


SJP.pl


serpentologia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nauka o wężach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Serpentologia jest działem reptiliologii, reptiliologia - herpetologii, herpetologia zaś - zoologii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛrpɛ̃ntɔˈlɔɟja, AS: serpẽntoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serpentolog m.

 przym. serpentologiczny

Wiktionary


serpentyn

minerał, krzemian magnezu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) geol. minerał, uwodniony krzemian magnezu;

Wiktionary

Serpentyn – uwodniony krzemian magnezu, minerał zaliczany do grupy serpentynów.

Nazwa pochodzi od łac. serpens = wąż (A. Agricola, 1546 rok). Produkt przeobrażenia głównie oliwinów i piroksenów, minerał o barwie zielonkawej w różnych odcieniach.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Polsce złoża serpentynu występują w Górach Sowich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrˈpɛ̃ntɨ̃n, AS: serpntỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serpentynit m., serpentynizacja ż.

 przym. serpentynowy, serpentynitowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) antygoryt

Wiktionary


serpentyna

1. droga górska mająca wiele zakrętów
2. barwna taśma papierowa skręcona spiralnie
3. dawna krzywa szabla typu wschodniego
4. rodzaj kolubryny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzucana i rozwijana na imprezach, spiralnie nawinięta wąska taśma papierowa

 (1.2) kręta droga, ścieżka;

 (1.3) daw. niezdobiona szabla ubogiego szlachcica

 (1.4) daw. wojsk. małokalibrowe działo o długiej lufie

Wiktionary

  • serpentyna – papierowa, kolorowa wstążka, używana na balach karnawałowych
  • serpentyna – określenie ostrego zakrętu na górskiej szosie (arch.)
  • serpentyna – kręta ścieżka ogrodowa
  • serpentyna – szabla szlechecka (arch.)
  • serpentyna – działo małokalibrowe z XVI wieku (arch.)

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) To był szampański sylwester – barwne konfetti leciało na głowy, kolorowe serpentyny zwisały gęsto, a tańcom nie było końca.

 (1.2) Zjeżdżaliśmy niekończącymi się pirenejskimi serpentynami, mijając rowerzystów mozolnie pedałujących na rowerach górskich.

 (1.3) Dobądź, Kozacze, serpentyny!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛrpɛ̃nˈtɨ̃na, AS: serpẽntna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. serpentynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) kolubryna

Wiktionary


serpentynit

skała metamorficzna, składająca się z minerałów z grupy serpentynów


SJP.pl

Serpentynit – skała metamorficzna utworzona w strefie epi metamorfizmu regionalnego niskiego stopnia, powstała w wyniku metasomatozy hydrotermalnej. Nazwa pochodzi od minerałów serpentynowych, które są głównym składnikiem tej skały. Opisana w 1823 roku przez A. von Humbolta (łac. serpens – żmija, wąż – z uwagi na ich częste plamiste zabarwienie, a także żyłkową i falistą budowę).

Wikipedia


serpentynitowy

serpentynit


SJP.pl

Patrz:

serpentynit

serpentynka

zdrobnienie od: serpentyna


SJP.pl


serpentynowaty

mający wiele zakrętów, zakosów; serpentynowy


SJP.pl


serpentynowy

przymiotnik od:
1. serpentyna;
2. serpentyn


SJP.pl


serpula

zwierzę z gromady wieloszczetów; rurówka


SJP.pl

  • Serpula (grzyb) (stroczek) – rodzaj grzybów z rodziny stroczkowatych (Serpulaceae)
  • Serpula (wieloszczet) – rodzaj wieloszczetów z rodziny Serpulidae


Wikipedia


serso

1. kilkuosobowa gra rekreacyjna, w której rzuca się i chwyta wiklinowe kółka za pomocą kijków;
2. kółka wykorzystywane w tej grze


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rekreacyjna gra parami polegająca na wzajemnym rzucaniu sobie i chwytaniu kółek na kijek-szpadę;

 (1.2) kółko używane do gry w serso (1.1)

Wiktionary

Serso (fr. cerceau – obręcz) – gra rekreacyjna dla dwóch osób polegająca na rzucaniu i chwytaniu niewielkiego wiklinowego kółka na kijek. Została wynaleziona we Francji w pocz. XIX w., popularna w XIX i XX w. Była początkowo uznawana za grę dla młodych dziewcząt.

Średnica obręczy wynosi 23 cm, a długość kijka – od 38 do 61 cm. Dodatkowo obręcz może zawierać kolorowe wstążki, ułatwiające jej złapanie.


Wikipedia


sertralina

organiczny związek chemiczny stosowany jako środek przeciwdepresyjny


SJP.pl

Sertralina (łac. sertralinum) – organiczny związek chemiczny, lek przeciwdepresyjny z grupy SSRI, stosowany w leczeniu zaburzeń depresyjnych, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, oraz zespołu lęku napadowego, zespołu lęku pourazowego i zespołu lęku społecznego.

Należy do najczęściej stosowanych antydepresantów i leków psychiatrycznych w USA.

Wikipedia


serum

1. płynna część krwi, osocze; surowica krwi;
2. antidotum, odtrutka, surowica odpornościowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kosmet. fryz. skoncentrowany preparat kosmetyczny lub leczniczo-kosmetyczny o lekkiej konsystencji

 (1.2) rzad. fizj. med. odwirowane osocze krwi; płynna część krwi pozbawiona włóknika, która w przeciwieństwie do osocza, nie krzepnie

Wiktionary

  • surowica krwi, łac. Serum
  • serum – preparat kosmetyczny

Inne

  • serum prawdy
  • serum płodowe z cieląt

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Mezenchymalne komórki macierzyste hodowane w niewielkiej ilości serum tworzą komórki mięśniowe (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrũm, AS: serũm

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) surowica krwi

Wiktionary


serw

serwis; zagrywka, np. w siatkówce; podanie piłki w momencie rozpoczęcia gry


SJP.pl

Serw (serwis, zagrywka) – wprowadzenie piłki bądź lotki do gry występujące w wielu dyscyplinach sportowych (m.in. w piłce siatkowej, tenisie ziemnym, tenisie stołowym, speed-ballu i badmintonie). Wykonywany jest na początku gry i po każdej zmianie punktów (poza ostatnim uzyskanym punktem).

Odmianą zagrywki serwowanej z dołu niczym drajw z forhendu jest „serwis Richelieu”, którego nazwa pochodzi od nazwiska kardynała Richelieu, entuzjasty jeu de paume.

Wikipedia


serwacki

nazwisko


SJP.pl


serwacostwo

Serwacy z żoną; Serwacowie


SJP.pl


serwacowie

Serwacy z żoną; Serwacostwo


SJP.pl


serwacowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Serwacego lub z nim związany


SJP.pl


serwacy

imię męskie


SJP.pl

Serwacy – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „ten, który został zbawiony”.

Serwacy imieniny obchodzi: 13 maja.

Wikipedia


serwal

drapieżnik z rodziny kotowatych występujący w Afryce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leptailurus serval|Schreber|ref=tak., gatunek ssaka z rodziny kotowatych, występujący w Afryce, na południe od Sahary;

 (1.2) zool. kot z gatunku serwal (1.1)

Wiktionary

Serwal (Leptailurus) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Dzięki długim stopom, serwale potrafią doskonale skakać.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) serwal sawannowy

 (1.2) serwal sawannowy

Wiktionary


serwantka

niewielka szafka oszklona z trzech stron, służąca do przechowywania porcelany, kryształów, bibelotów itp.


SJP.pl

Serwantka – rodzaj wolno stojącej oszklonej z trzech stron szafki z półkami do przechowywania i prezentacji ozdobnej porcelany, szkła, sreber i elementów zastawy stołowej. Tylna ścianka jest najczęściej lustrzana. Serwantka mogła posiadać w dolnej części szufladę lub szafkę.

Wikipedia


serwantkowy

serwantka


SJP.pl

Patrz:

serwantka

serwatka

klarowna ciecz wydzielająca się ze skrzepu mleka przy jego przeróbce na ser lub kazeinę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) spoż. przejrzysty płyn pozostały po ścięciu mleka i oddzieleniu sera;

Wiktionary

Serwatka – prawie klarowna ciecz, odpad przy produkcji sera lub kazeiny z mleka krowiego. Stanowi 50–60% suchej masy mleka (druga połowa jest zawarta w oddzielonym od serwatki skrzepie).

W warunkach przemysłowych serwatka jest groźnym ekologicznie odpadem. Objętościowo na 1 część uzyskanego sera wypada prawie 10 części serwatki. Zagospodarowywana jest jako pasza lub surowiec do produkcji laktozy oraz odżywek białkowych. Coraz częściej jest również wykorzystywana w przemyśle spożywczym, do produkcji rozmaitych napojów mlecznych na bazie serwatki.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. ser m., serek m., sernik m.

 przym. serwatkowy, serowy, sernikowy

Wiktionary


serwatkowy

serwatka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) spoż. związany z serwatką; zawierający serwatkę

Wiktionary

Patrz:

serwatka

Powiązane:

 rzecz. serownik mrz., serownia ż., serowiec mrz., serwatka ż., ser mrz., serek mrz., sernik mrz.

 przym. serowy, sernikowy

Wiktionary


serwelatka

dawniej: serwolatka


SJP.pl


serwer

komputer centralny lub program umożliwiający dostęp do jakiejś usługi innym programom lub komputerom połączonym z nim w sieci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. komputer umożliwiający działanie sieci komputerowej;

 (1.2) inform. program umożliwiający działanie określonej usługi w sieci komputerowej, zainstalowany na serwerze (1.1)

Wiktionary

Serwer – program komputerowy świadczący usługi na rzecz odpowiednich programów zazwyczaj uruchomionych na innych komputerach podłączonych do sieci komputerowej. Innymi słowy serwerem nazywa się system oprogramowania biorący udział w udostępnianiu zasobów. Przykładami udostępnianych zasobów są pliki, bazy danych, łącza internetowe, a także urządzeń peryferyjnych jak drukarki i skanery.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Linux to darmowy system operacyjny, używany zarówno w komputerach osobistych, jak i na serwerach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrvɛr, AS: server

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwerownia ż.

:: zdrobn. serwerek m.

 przym. serwerowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1-2) klient, terminal

hiperonimy.

 (1.1) komputer

 (1.2) program

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. serwerownia ż.

:: zdrobn. serwerek m.

 przym. serwerowy

frazeologia.

etymologia.

 (1.1-2) etym|ang|server.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) server

* baskijski: (1.1) zerbitzari; (1.2) zerbitzari

* czeski: (1.1) server m.

* duński: (1.1) server w.; (1.2) server w.

* esperanto: (1.1) servilo; (1.2) servilo

* francuski: (1.1) serveur m.

* hiszpański: (1.1) servidor m.; (1.2) servidor

* islandzki: (1.1) netþjónn m.

* kaszubski: (1.1) serwer m.

* niemiecki: (1.1) Server m.

* norweski (bokmål): (1.1) server m., sørver m.; (1.2) server m., sørver m.

* norweski (nynorsk): (1.1) server m., sørvar m.; (1.2) server m., sørvar m.

* nowogrecki: (1.1) εξυπηρετητής m., διακομιστής m.; (1.2) εξυπηρετητής m., διακομιστής m.

* rosyjski: (1.1) сервер m.; (1.2) сервер m.

* słowacki: (1.1) server m.

* szwedzki: (1.1) server w.

* ukraiński: (1.1) сервер m.

* węgierski: (1.1) szerver; (1.2) szerver

* włoski: (1.1) server m.; (1.2) server m.

źródła.

== serwer (język kaszubski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) inform. serwer

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


serwerek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od: serwer

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwer m., serwerownia ż.

 przym. serwerowy

Wiktionary


serwerownia

wydzielone pomieszczenie, w którym znajdują się serwery


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inform. specjalne, wydzielone pomieszczenie, w którym znajdują się serwery;

Wiktionary

Serwerownia – wydzielone pomieszczenie będące środowiskiem pracy komputerów pełniących rolę serwerów, a także aktywnych i pasywnych elementów sieci komputerowych. Urządzenia te są umieszczane najczęściej w szafach stelażowych wewnątrz serwerowni.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Optymalna temperatura w serwerowni ma duże znaczenie dla kosztów utrzymania obiektu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwer m., serwerek m., serwowanie n.

 przym. serwerowy

Wiktionary


serwerowy

serwer


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z serwerem, dotyczący serwera

Wiktionary

Patrz:

serwer

Powiązane:

 rzecz. serwilizm mrz., serwer m., serwerek m., serwerownia ż.

Wiktionary


serweta

kawałek ozdobnej tkaniny do nakrywania stołu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ozdobny obrus do nakrywania stołu

 (1.2) płat tkaniny do wycierania ust i ochrony ubrania podczas jedzenia

 (1.3) łow. płat białej sierści na zadzie sarny

Wiktionary

Serweta – rodzaj ozdobnego nakrycia stołu, od obrusa odróżniające się tym, że nie przeznaczone do spożywania na nim posiłków. Nazywany również bieżnikiem. Często bardzo ozdobne, np. koronkowe. Duża serweta może nakrywać cały stół, mniejsza może także leżeć na jego części, np. pośrodku. W zależności od lokalnych obyczajów, czasem serwetami nakrywane bywają także inne niż stół meble lub przedmioty.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sɛrˈvɛta, AS: serveta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwetnik m.

:: zdrobn. serwetka ż., serweteczka ż.

 przym. serwetowy, serwetkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obrus

 (1.2) serwetka

 (1.3) chusteczka, fartuszek; lustro, talerz

Wiktionary


serweteczka

zdrobnienie od: serwetka


SJP.pl


serwetka

1. kwadratowy kawałek tkaniny lub bibułki służący do wycierania ust lub ochrony ubrania podczas jedzenia;
2. mała serweta, często haftowana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kwadratowy kawałek tkaniny lub bibułki do wycierania ust lub do ochrony ubrania podczas jedzenia

 (1.2) mała serweta do ozdoby mebli

 (1.3) łow. u saren jasna plama z tyłu

Wiktionary

Serweta – rodzaj ozdobnego nakrycia stołu, od obrusa odróżniające się tym, że nie przeznaczone do spożywania na nim posiłków. Nazywany również bieżnikiem. Często bardzo ozdobne, np. koronkowe. Duża serweta może nakrywać cały stół, mniejsza może także leżeć na jego części, np. pośrodku. W zależności od lokalnych obyczajów, czasem serwetami nakrywane bywają także inne niż stół meble lub przedmioty.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wracam z nadzieją na relaks i spokój. A tu talerze w zlewie, okruchy na desce do krojenia, jakaś serwetka pomięta na stole i niepowieszone pranie w pralce.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwetnik mrz., serweta ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) lusterko, chusteczka

Wiktionary


serwetkowy

przymiotnik od: serwetka


SJP.pl


serwetnik

1. kółko na serwetę z tkaniny
2. małe naczynie na papierowe serwetki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pojemnik służący do przechowywania papierowych serwetek

Wiktionary

Serwetnik – element zastawy stołowej, służący do przechowywania serwetek stołowych pełniący również funkcję dekoracyjną. Zasadniczo wyróżnia się dwa rodzaje serwetników: serwetniki pierścienie i serwetniki zwykłe.

Serwetniki pierścienie - [ang. napkin rings] służą wyłącznie do eleganckich serwetek z tkaniny. Podkreślają indywidualny styl i elegancję stołu. Do jednego pierścienia wkłada się wyłącznie jedną serwetkę. Serwetniki - pierścienie pojawiły się po raz pierwszy wśród francuskiej burżuazji na początku XIX wieku. Szczególnie popularne były w latach 1869 do około 1900. Wykonywane bywają często ze srebra, plateru, porcelany, drewna, kości słoniowej i innych materiałów. Serwetniki - pierścienie są produkowane do dziś i przybierają różne formy a ilość użytych do produkcji materiałów radykalnie się zwiększyła.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. serweta ż., serwetka ż.

Wiktionary


serwicyzacja

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ekon. zwiększenie proporcji usług w strukturze badanego zjawiska;

Wiktionary

Serwicyzacja (od ang. service – usługa) – termin określający zwiększenie proporcji usług w strukturze badanego zjawiska.

Przykłady serwicyzacji:

  • serwicyzacja gospodarki narodowej – oznacza w ujęciu makroekonomicznym zwiększenie zatrudnienia w sektorze trzecim (usługach).
  • serwicyzacja konsumpcji gospodarstw domowych – oznacza procentowy wzrost wydatków na usługi w strukturze wydatków gospodarstw domowych. Ze zjawiskiem takim mamy do czynienia w ostatnich latach na całym świecie, gdyż coraz większy odsetek wydatków w budżetach domowych pochłaniają usługi, takie jak na przykład konsumpcja w lokalach gastronomicznych, wynajmowanie opiekunek do dzieci, wynajmowanie cateringu na spotkania itp.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsɛrvʲit͡sɨˈzat͡sʲja, AS: servʹicyzacʹi ̯a

Wiktionary


serwilistka

serwilista


SJP.pl

Patrz:

serwilista

serwilistyczność

bezgraniczne i bezwarunkowe podporządkowanie się komuś lub czemuś; służalczość, służalstwo, uniżoność, serwilizm, lojalstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co serwilistyczne; cecha tych, którzy są serwilistyczni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwilizm mrz., serwilista m., serwilistka ż.

 przym. serwilistyczny

Wiktionary


serwilistyczny

bezkrytycznie podporządkowujący się komuś, wykonujący wszystkie rozkazy; służalczy, uniżony, uległy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. całkowicie podporządkowany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwilizm mrz., serwilistyczność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poddańczy, uległy

Wiktionary


serwilizm

bezgraniczne i bezwarunkowe podporządkowanie się komuś lub czemuś; serwilistyczność, służalstwo, uniżoność, służalczość, lojalstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pejor. postawa bezkrytycznego i dobrowolnego podporządkowania się jakiejś władzy, zwierzchności;

Wiktionary

Serwilizm (od łac. servus – niewolnik) – bezkrytyczne podporządkowanie, niewolnicza służalczość.

Po raz pierwszy słowo to weszło do terminologii politycznej w Hiszpanii w 1814 r., kiedy pogardliwą nazwą servile oznaczono stronników krwawych i niekonstytucyjnych rządów Ferdynanda VII.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nawyki autorytaryzmu, serwilizmu i posłuszeństwa przygotowały grunt pod załamanie demokracji i nadejście dyktatury.

 (1.1) Ale trzecie pokolenie, a może już drugie, postawi swoim heretykom ładny pomnik i zwali śmieszne monumenty, wznoszone dzisiaj przez różne serwilizmy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwilistyczność ż., serwilista m., serwilistka ż., serwis m., serwisant m., serwisantka ż., serwowanie n., zaserwowanie n., serwisowanie n., serwitut m., serwisowiec m., serwantka ż., serwer m.

 czas. serwisować ndk., serwować ndk., zaserwować dk.

 przym. serwilistyczny, serwisowy, serwerowy

 przysł. serwilistycznie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) służalczość, serwilistyczność, lokajstwo

Wiktionary


serwin

nazwisko


SJP.pl


serwingowy

przeznaczony do podawania (do stołu)


SJP.pl


serwiński

nazwisko


SJP.pl


serwis

1. komplet naczyń stołowych;
2. zestaw materiałów informacyjnych, prasowych, filowych itp., zebranych w określonym celu lub regularnie dostarczanych;
3. obsługa w zakresie napraw i konserwacji czegoś;
4. zespół osób wykonujący takie usługi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) komplet naczyń stołowych;

 (1.2) zestaw materiałów informacyjnych zebranych w określonym celu lub regularnie dostarczanych

 (1.3) obsługa w zakresie napraw i konserwacji czegoś

 (1.4) warsztat i zespół osób wykonujący takie usługi

 (1.5) inform. moduł oprogramowania świadczący usługi dla innych modułów

 (1.6) sport. odbicie piłki na pole przeciwnika w momencie rozpoczęcia lub wznowienia gry (w siatkówce, tenisie, badmintonie, ping-pongu itp.)

Wiktionary

  • serwis – zestaw naczyń stołowych
  • serwis internetowy – grupa powiązanych ze sobą stron internetowych
  • serwis informacyjny – program telewizyjny lub audycja radiowa
  • serwis – obsługa, naprawa, np. serwis gwarancyjny, serwis samochodów
    • serwis techniczny – obsługa techniczna, również zespół, dział wyodrębniony do wykonywania tej obsługi
  • Serwis – wieś w województwie świętokrzyskim
  • Serwis – specjalna, dodatkowa usługa sieci IRC

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Używamy plików cookies, by ułatwić korzystanie z naszych serwisów.

 (1.5) Dostęp do cookies w AngularJS jest możliwy po wstrzyknięciu serwisu $cookies.

 (1.6) Ten tenisista słynie z dobrego serwisu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛrvʲis, AS: servʹis

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwilizm mrz., serwisant m., serwisantka ż., serwisowanie n., serwisowiec m., serwantka ż.

 czas. serwisować ndk.

 przym. serwisowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zastawa

 (1.2) wiadomości

 (1.3) obsługa

 (1.4) obsługa

 (1.6) serw, zagrywka

Wiktionary


serwisant

serwisowiec;
1. osoba trudniąca się naprawą i konserwacją sprzętu;
2. pracownik mediów przygotowujący serwisy informacyjne i odczytujący je na antenie


SJP.pl


serwisantka

serwisant


SJP.pl

Patrz:

serwisant

serwisik

zdrobnienie od: serwis


SJP.pl


serwisman

[czytaj: serwismen] osoba odpowiedzialna za naprawę i konserwację sprzętu sportowego zawodnika; serwismen


SJP.pl


serwismen

osoba odpowiedzialna za naprawę i konserwację sprzętu sportowego zawodnika; serwisman


SJP.pl


serwismenka

serwismen


SJP.pl

Patrz:

serwismen

serwisować

naprawiać lub konserwować w serwisie pojazd, urządzenie lub sprzęt


SJP.pl


serwisowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|serwisować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwilizm mrz., serwis m., serwisant m., serwisantka ż.

 czas. serwisować ndk.

 przym. serwisowy

Wiktionary


serwisowiec

serwisant;
1. osoba trudniąca się naprawą i konserwacją sprzętu;
2. pracownik mediów przygotowujący serwisy informacyjne i odczytujący je na antenie


SJP.pl


serwisownia

warsztat serwisowy


SJP.pl


serwisowy

przymiotnik od: serwis


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z serwisem, dotyczący serwisu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwilizm mrz., serwis mrz., serwisant mos., serwisantka ż., serwisowanie n., serwisowiec mos., serwantka ż., serwowanie n., zaserwowanie n.

 czas. serwisować ndk., serwować ndk., zaserwować dk.

Wiktionary


serwitor

osoba mająca przywilej serwitoriatu


SJP.pl

Wikipedia


serwitorat

Wikipedia


serwitoriat

Wikipedia


serwitorski

serwitor


SJP.pl

Patrz:

serwitor

serwitut

prawo zezwalające chłopom wykonywanie prac na gruntach dworskich


SJP.pl

Serwitut, serwituty, służebność – uprawnienia chłopów do korzystania z dworskich łąk i pastwisk oraz lasów, wywodzące się z okresu feudalnego, będące powodem licznych zatargów między wsią a dworem. Na ziemiach polskich z powodu ich niekorzystnego wpływu na rozwój gospodarczy wsi, większość serwitutów zlikwidowano dopiero na przełomie XIX w. i XX w. Wyróżniało się serwituty: leśne, pastwiskowo-łąkowe i rybołówcze. Niekiedy do serwitutów zaliczano uprawnienia do: zbierania kamieni, trzciny, przewozu, ścinania gałęzi, przegonu bydła, użytkowania dworskich stawów, dróg, brzegów itd.

Wikipedia


serwitutowy

serwitut


SJP.pl

Patrz:

serwitut

serwo

potocznie o wspomaganiu układu kierowniczego w samochodzie


SJP.pl

Serwomechanizm – zamknięty układ sterowania (układ automatyki, układ regulacji) ze sprzężeniem zwrotnym, w którym sygnałem wejściowym jest jakaś dana, taka jak położenie, prędkość czy przyspieszenie. Często jest nim przesunięcie.

Wartość wzorcowa porównywana jest z przetworzonym przez przetwornik bieżącym sygnałem wyjściowym i powstały w ten sposób uchyb podawany jest na człon korekcyjny, a dalej na wzmacniacz. Wzmocniony sygnał trafia do siłownika (może to być odpowiedni silnik elektryczny – ang. servomotor), którego przemieszczenie jest wartością wyjściową układu. Zadaniem serwomechanizmu jest likwidacja błędów regulacji (uchybu przemieszczenia), powstających na skutek zmian wielkości wzorcowej, a więc klasyfikujemy go jako układ nadążny. Serwomechanizm ma strukturę typowego układu regulacji, nie steruje jednak obiektem technologicznym, lecz siłownikiem w celu usprawnienia działania toru wykonawczego.

Wikipedia


serwolatka

gatunek wędzonej kiełbasy


SJP.pl


serwomechanizm

Serwomechanizm – zamknięty układ sterowania (układ automatyki, układ regulacji) ze sprzężeniem zwrotnym, w którym sygnałem wejściowym jest jakaś dana, taka jak położenie, prędkość czy przyspieszenie. Często jest nim przesunięcie.

Wartość wzorcowa porównywana jest z przetworzonym przez przetwornik bieżącym sygnałem wyjściowym i powstały w ten sposób uchyb podawany jest na człon korekcyjny, a dalej na wzmacniacz. Wzmocniony sygnał trafia do siłownika (może to być odpowiedni silnik elektryczny – ang. servomotor), którego przemieszczenie jest wartością wyjściową układu. Zadaniem serwomechanizmu jest likwidacja błędów regulacji (uchybu przemieszczenia), powstających na skutek zmian wielkości wzorcowej, a więc klasyfikujemy go jako układ nadążny. Serwomechanizm ma strukturę typowego układu regulacji, nie steruje jednak obiektem technologicznym, lecz siłownikiem w celu usprawnienia działania toru wykonawczego.

Wikipedia


serwomotor

siłownik napędzający urządzenia sterujące


SJP.pl


serwosterować

sterować mechanizmem uruchamiającym ster w samolocie


SJP.pl


serwosterowanie

sterować mechanizmem uruchamiającym ster w samolocie


SJP.pl


serwować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaserwować)

 (1.1) podawać coś (zwykle o jedzeniu)

 (1.2) wybijać zza linii boiska lotkę lub piłkę na pole przeciwnika

 (1.3) powtarzać coś lub coś komuś przekazywać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tutaj serwujemy potrawy z ryb.

 (1.3) Musisz nauczyć się mocniej serwować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛrˈvɔvat͡ɕ, AS: servovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. serwowanie n., zaserwowanie n., serwilizm mrz.

 czas. zaserwować dk., poserwować dk.

 przym. serwisowy

Wiktionary


serwowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|serwować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. serwować ndk.

 rzecz. serwilizm mrz., serwerownia ż.

 przym. serwisowy

Wiktionary


serwozawór

Serwozawór elektrohydrauliczny – zawór hydrauliczny, w którym suwakiem sterującym przepływem cieczy steruje się przy pomocy strumienia pomocniczego sterowanego elektromagnetycznie. Stosuje się je w hydraulicznych układach automatyki do regulacji położenia, prędkości oraz siły poprzez sterowanie natężeniem i kierunkiem przepływu proporcjonalnie do wartości sygnału sterującego.

Wikipedia


serwus

forma powitania lub pożegnania używana w sytuacjach nieoficjalnych; siema, siemka, siemasz, siemano, siemanko, siemaneczko, cześć, hej, hejka, heja


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. zwrot używany jako poufałe powitanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Serwus, Antoni! Jak miło cię spotkać!

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hej, dzień dobry, cześć, czołem, witaj, pot. siema

Wiktionary


serycyna

białko zaliczane do skleroprotein, zlepiające włókna fibroinowe jedwabiu naturalnego; klej jedwabny


SJP.pl

Serycyna, klej jedwabny – białko z grupy skleroprotein, zlepiające włókna fibroinowe jedwabiu naturalnego. Zawiera do 40% reszt seryny, a także reszty glicyny i kwasu asparaginowego. Wykazuje działanie przeciwbakteryjne, m.in. wobec bakterii E. coli i S. aureus.

Jest produktem ubocznym produkcji jedwabiu. Może być jednak wykorzystywana jako krioprotektant oraz do otrzymywania materiałów biokompatybilnych i antykoagulacyjnych.

Wikipedia


serycyt

minerał, odmiana muskowitu


SJP.pl

Serycyt – pospolity i szeroko rozpowszechniony minerał należący do grupy mik.

Wikipedia


serycytowy

przymiotnik od: serycyt


SJP.pl


serycytyzacja

Serycytyzacja – proces przemiany w serycyt polegający na zastępowaniu plagioklazów przez dorobnołuseczkową odmianę jasnej miki typu muskowit. Należy do najpowszechniejszych przemian hydrotermalnych zachodzących w skałach kwaśnych.

Wikipedia


seryjka

zdrobnienie od: seria


SJP.pl


seryjnie

przysłówek

 (1.1) w sposób seryjny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seryjność ż., seria ż.

 przym. seryjny

Wiktionary


seryjność

powtarzanie się czegoś seriami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest seryjne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seria ż.

 przym. seryjny

 przysł. seryjnie

Wiktionary


seryjny

1. wytwarzany seriami, nie pojedynczo, zwykle według tego samego wzoru;
2. następujący jeden po drugim, np. seryjne niepowodzenia


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) produkowany masowo, zazwyczaj wg tego samego wzoru

 (1.2) następujący w serii, jeden po drugim

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Niestety ponownie uaktywnił się w Polsce seryjny samobójca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈrɨjnɨ, AS: seryi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seria ż., seryjność ż.

 przysł. seryjnie, seriami

Wiktionary


seryna

aminokwas endogenny


SJP.pl

Wikipedia


serynowy

seryna


SJP.pl

Patrz:

seryna

serża

trwała tkanina obustronnie diagonalna, samodziałowa, używana przede wszystkim do wyrobu garniturów, płaszczów i sukni


SJP.pl


serzysko

1. zgrubienie od: ser;
2. zawartość żołądka młodego ssaka, karmiącego się mlekiem matki;
3. dawniej: podpuszczka


SJP.pl


sesin

w buddyzmie: okres odosobnienia i medytacji


SJP.pl


sesja

1. obrady, posiedzenie, spotkanie;
2. okres pracy odbywający się co jakiś czas;
3. proces nagrywania płyty w nagrywarce;
4. część zawartości płyty CD, DVD nagrana w jednym podejściu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) posiedzenie poświęcone określonej sprawie

 (1.2) powtarzający się cyklicznie okres, w którym odbywają się posiedzenia, obrady, itp.

 (1.3) stud. powtarzający się cyklicznie okres, w którym odbywają się egzaminy

 (1.4) fot. spotkanie przeznaczone na robienie serii zdjęć

 (1.5) muz. spotkanie przeznaczone na nagrywanie utworu muzycznego

 (1.6) ekon. dzień funkcjonowania giełdy od otwarcia do zamknięcia

Wiktionary

  • sesja egzaminacyjna na studiach
  • sesja giełdowa
  • sesja w informatyce
  • sesja – obrady ciała zbiorowego, np. rady gminy, powiatu, województwa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Podczas ostatniej sesji Rady Wydziału została poruszona kwestia otwarcia przewodów doktorskich.

 (1.2) Na dzisiejszą sesję sądową wyznaczono dwie rozprawy i trzy posiedzenia.

 (1.3) Sesja egzaminacyjna wywołuje napady stresu i paniki u niejednego studenta.

 (1.4) Urządziliśmy sobie wiosenną sesję zdjęciową w parku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛsʲja, AS: sesʹi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: zdrobn. sesyjka ż.

 przym. sesyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) sesja zdjęciowa

Wiktionary


seskwiterpen

węglowodór z grupy terpenów, do którego należą liczne składniki olejków eterycznych i żywic


SJP.pl


sesleria

gatunek trawy z rzędu komelinowców


SJP.pl

Sesleria (Sesleria Scop.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Obejmuje 36 gatunków. Rośliny te występują głównie w Europie, poza tym w północno-zachodniej Afryce i południowo-zachodniej Azji. W Polsce występują cztery gatunki.

Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne.

Wikipedia


sesterc

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hist. numizm. ważna rzymska moneta rozmienna i obrachunkowa, czwarta część denara;

Wiktionary

Sesterc, sestercjusz (łac. sēstertĭŭs, lm sēstertii) – w starożytności ważna rzymska moneta rozmienna i obrachunkowa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za prostego niewolnika nabywca dał dwa tysiące sesterców.

 (1.1) Handlarz Grek uważnie przyjrzał się wyłożonym sestercom.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sestercjusz, sestercjus, sestercja

Wiktionary


sestercja

moneta srebrna lub brązowa bita w starożytnym Rzymie; sestercjus


SJP.pl

Sesterc, sestercjusz (łac. sēstertĭŭs, lm sēstertii) – w starożytności ważna rzymska moneta rozmienna i obrachunkowa.

Wikipedia


sestercjus

moneta srebrna lub brązowa bita w starożytnym Rzymie; sestercja


SJP.pl


sestet

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) liter. strofa sześciowersowa;

 (1.2) liter. ostatnie sześć wersów sonetu

Wiktionary

Sestet (łac. sextus ‘szósty’) – strofa sześciowersowa, niekiedy o wersach różnej długości.

Głównym wyróżnikiem sestetu jest możliwość zastosowania układu trzech różnych rymów w obrębie jednostki stroficznej. Wariant z dwoma rymami pojawia się znacznie rzadziej. Sześciowiersz rymowany abaabb lub aababb to meander, znany z twórczości Felicjana Faleńskiego, natomiast zwrotka aaabab to tak zwana strofa Burnsa. Najczęściej spotykane zestawienia to: ababcc, aabccb, aabbcc, abbacc oraz acbcbc.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sestet; (1.2) sestet

źródła.

== sestet (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. sekstet

 (1.2) liter. sestet

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sestet; (1.2) sestet

źródła.

== sestet (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) muz. sekstet

 (1.2) liter. sestet

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) sextet, sestuor

Wiktionary


seston

cała znajdująca się w toni wodnej materia w postaci cząsteczkowej, obejmująca żywe organizmy planktonu i drobne cząstki mineralne zwietrzałych skał oraz szczątków zwierząt i roślin


SJP.pl

Seston – zawiesina w wodzie, unoszące się w toni wodnej cząstki stałe. Wyróżnia się:

  • bioseston – część ożywioną sestonu (plankton)
  • abioseston – część nieożywioną sestonu (trypton).

Seston zmniejsza przezroczystość wody, wpływając na wartości współczynnika dyfuzyjnego osłabienia oświetlenia i zasięgu widzialności.

Wikipedia


sestyna

zwrotka złożona z sześciu wierszy jedenastozgłoskowych; sekstyna


SJP.pl

Sestyna liryczna, także sekstyna liryczna (wł. sestina) – forma wiersza powstała w XIII wieku w Prowansji, za jej wynalazcę uchodzi trubadur Arnaut Daniel. Zbudowana z sześciu strof sześciowersowych i jednej trzywersowej, kończącej cały utwór (nazywanej envoi bądź tornada). Motywem przewodnim całej sestyny jest sześć wybranych wcześniej wyrazów, które powtarzają się w określonej kolejności na końcach wersów w każdej ze strof. Sestyny pisali m.in. Dante, Petrarka, Luís de Camões, Rudyard Kipling, Ezra Pound, W.H. Auden, Elizabeth Bishop, Joan Brossa, John Ashbery. Współcześnie w Polsce sestyna pojawia się m.in. u Stanisława Barańczaka, Andrzeja Sosnowskiego, Marcina Sendeckiego, Adama Wiedemanna.

Wikipedia


sesyjka

zdrobnienie od: sesja


SJP.pl


sesyjność

1. cecha czegoś odbywającego się w formie sesji;
2. cecha czegoś związanego z jedną sesją - spotkaniem; powtarzalność;
3. cecha czegoś związanego z pewną ilością danych na płycie CD


SJP.pl


sesyjny

1. sesja;
2. uczestniczący w sesji jako osoba wynajęta do danych zadań, np. muzyk, wokalista sesyjny


SJP.pl


seszelczyk

obywatel Seszeli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) obywatel Seszeli

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈʃɛlt͡ʃɨk, AS: sešelčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seszele nmos.

:: fż. Seszelka ż.

 przym. seszelski

Wiktionary


seszele

1. archipelag na Oceanie Indyjskim;
2. Republika Seszeli; państwo na archipelagu Seszele


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. polit. afrykańskie wyspiarskie państwo na Oceanie Indyjskim;

 (1.2) geogr. archipelag na Oceanie Indyjskim;

Wiktionary

Seszele (fr. i ang. Seychelles, sesz. Sesel), oficjalnie: Republika Seszeli – państwo wyspiarskie na Oceanie Indyjskim, ok. 1600 km od wybrzeży Afryki, położone na północny wschód od Madagaskaru. Najbliższe państwa i terytoria zamorskie to Mauritius i Reunion na południu oraz Malediwy na północnym wschodzie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Józia była z Piotrem na wczasach na Seszelach.

 (1.1) Te muszle przywieźliśmy z Seszeli w zeszłym roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈʃɛlɛ, AS: sešele

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seszelczyk mos., Seszelka ż.

 przym. seszelski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Republika Seszeli

Wiktionary


seszelka

obywatelka Seszeli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) obywatelka Seszeli

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈʃɛlka, AS: sešelka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seszele nmos.

:: fm. Seszelczyk mos.

 przym. seszelski

Wiktionary


seszelski

przymiotnik od: Seszele (archipelag lub państwo)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do Seszeli (państwa lub wysp)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Właścicielem linii zatrudniających 669 pracowników jest w całości rząd seszelski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈʃɛlsʲci, AS: sešelsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seszelczyk m., Seszelka ż., Seszele nmos.

Wiktionary


set

1. część gry w siatkówce, tenisie lub badmintonie;
2. środowiskowo: składane piosenki tworzące jeden utwór;
3. w grach komputerowych: komplet, zestaw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) bibl. postać biblijna, syn prarodziców;

 (1.2) mitegip. demoniczne bóstwo egipskie, pan pustyń i chaosu;

Wiktionary

  • Set – składane (mixowane) piosenki tworzące jeden nowy utwór
  • Set – bóg egipski
  • Set – imię
  • Set – jeden z synów Adama
  • set – gra karciana
  • set – partia gry w siatkówkę, siatkówkę plażową, tenisa
  • Seth – zespół deathmetalowy z Francji
  • SET – protokół transakcji elektronicznych
  • Seth Warner – oficer Armii Kontynentalnej
  • Set – album zespołu Thompson Twins
  • set - polecenie systemu operacyjnego DOS, pozwalające do wyświetlania środowiskowych zmiennych

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Synami Adama i Ewy byli: Abel, Kain i Set.

 (1.2) Dokładne znaczenie imienia Seta nie jest znane.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛt, AS: set

Wiktionary

Powiązane:

 przym. setiański

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) postać

 (1.2) bóstwo

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 przym. setiański

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|łac|Seth. < etym|hebr|שת. → namaszczony

 (1.2) etym|gr|Σήθ.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) Seth; (1.2) Set, Seth

* włoski: (1.1) Set m.; (1.2) Seth m.

źródła.

== Set (język farerski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

 (1.1) imię|farerski|m.

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


set-jetting

[czytaj: set dżeting] podróżowania do miejsc, które widziało się wcześniej w jakimś filmie; set jetting


SJP.pl


seta

1. zgrubienie od: setka;
2. u mszaków: łodyżka podtrzymująca zarodnię


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zgrub. od setka

 (1.2) pot. sto złotych

 (1.3) pot. 100 mililitrów wódki

forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.

 (2.1) D. i B. lp. od set

Wiktionary

Seta (z łac. seta – szczecina, szczecinka; w l.mn. setae lub saetae – szczeciny, szczecinki):

  • seta w botanice
  • szczecinka w zoologii
  • Seta – rzeka w Japonii
  • seta – język indopacyficzny

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) pot. Zapłacisz trzy sety i możesz sobie go wziąć.

 (1.3) pot. Golnął dwie sety i poszedł się zdrzemnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛta, AS: seta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. setuchna ż., setka ż., stówa ż., stóweczka ż., stówka ż., setnik m.

 licz. sto, setny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. setka, stówa, stówka

 (1.3) pot. setka, setuchna, jeden, kielich

Wiktionary


setbol

piłka decydująca o wygraniu seta; piłka setowa


SJP.pl


seteczka

zdrobnienie od: setka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: setka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. setka ż.

Wiktionary


seter

długowłosy pies myśliwski lub pokojowy


SJP.pl

Seter – typ psa z grupy psów myśliwskich, legawców.

Wikipedia


seterek

zdrobniale o seterze


SJP.pl


seterka

samica setera


SJP.pl


seterowy

seter


SJP.pl

Patrz:

seter

seth

Niemcy

1 gmina:

  • Seth – gmina w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Segeberg

1 dzielnica gminy:

  • Seth – dzielnica gminy Lamstedt w powiecie Cuxhaven, w kraju związkowym Dolna Saksonia

Wikipedia


seti

ang. Search for Extraterrestrial Intelligence, projekt poszukiwania pozaziemskich cywilizacji


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) (program) poszukiwania pozaziemskiej inteligencji;

Wiktionary

Search for Extraterrestrial Intelligence, SETI – rozbudowany, wieloletni projekt naukowy, którego celem jest znalezienie kontaktu z pozaziemskimi cywilizacjami poprzez poszukiwanie sygnałów radiowych i świetlnych sztucznie wytworzonych, pochodzących z przestrzeni kosmicznej, a niebędących dziełem człowieka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jego zdaniem naukowcy związani z SETI wystawili ludzkość na łaskę i niełaskę istot pozaziemskich.

Wiktionary


setiański

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z setianami i setianizmem, dotyczący setian i setianizmu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do setiańskiego systemu należy nauka o czterech periodach historii zbawienia i o potrójnym przyjściu zbawiciela.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Set m., setianin m., setianka ż., setianizm m.

Wiktionary


setka

1. zbiór stu jednostek;
2. liczba sto;
3. to, co jest oznaczone liczbą sto;
4. potocznie:
a) czysta wełna;
b) porcja napoju alkoholowego równa dziesiątej części litra;
c) mapa sporządzona w skali 1:100 000;
5. w sporcie:
a) dystans stu metrów; zawody na tym dystansie;
b) sytuacja z idealnymi warunkami do strzelenia gola


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nazwa liczby 100 (sto); sto elementów

 (1.2) pot. banknot o nominale 100 (złotych, euro, dolarów itd.); kwota tej wysokości

 (1.3) pot. bieg, wyścig na sto metrów

 (1.4) pot. 100 mililitrów wódki

 (1.5) pot. prędkość 100 km/h

 (1.6) film. dźwięk i obraz nagrywany jednocześnie; dźwięk stuprocentowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na pochodzie maszerowało parę setek ludzi pracy.

 (1.2) Możesz mi pożyczyć setkę?

 (1.3) Ona ma najlepszy czas na setkę w całej szkole.

 (1.4) No, wypiliśmy po setce i możemy brać się do pracy.

 (1.5) Ten samochód osiąga setkę w 5 sekund.

 (1.6) Kręcili bez przekonania jakieś setki, których nikt nigdy nie nada.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛtka, AS: setka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. setnik m.

:: zgrub. seta ż.

:: zdrobn. setuchna ż.

 przym. setny

 licz. sto

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2-5) stówa, stówka

Wiktionary


setki

1. zbiór stu jednostek;
2. liczba sto;
3. to, co jest oznaczone liczbą sto;
4. potocznie:
a) czysta wełna;
b) porcja napoju alkoholowego równa dziesiątej części litra;
c) mapa sporządzona w skali 1:100 000;
5. w sporcie:
a) dystans stu metrów; zawody na tym dystansie;
b) sytuacja z idealnymi warunkami do strzelenia gola


SJP.pl

Setki (374 m) – wzniesienie w obrębie miejscowości Olsztyn w województwie śląskim, powiecie częstochowskim. Jest jednym z ciągu wzniesień Sokolich Gór na Wyżynie Częstochowskiej. Znajduje się pomiędzy wzniesieniami Pustelnica i Donica.

Wzniesienie Setki w całości znajduje się w obrębie rezerwatu przyrody Sokole Góry. Jest porośnięte lasem sosnowym i bukowym, w którym występują liczne skałki wapienne. Wśród skałek znajduje się Schronisko w Górze Setki.

Wikipedia


setkowicz

nazwisko


SJP.pl


setkowy

przymiotnik

 (1.1) związany z liczbą sto, dotyczący liczby sto

Wiktionary


setlak

nazwisko


SJP.pl


setniej

dawny stopień wyższy od przysłówka: setnie


SJP.pl


setnik

dowódca stuosobowego oddziału; centurion


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) wojsk. dowódca oddziału liczącego sto osób

Wiktionary

Setnik to:

  • dowódca oddziału wojskowego, składającego się ze stu osób:
    • centurion dowodzący centurią w armii rzymskiej,
    • dowodzący sotnią w armii kozackiej,
    • dowodzący setką piechoty wybranieckiej w wojsku polskim (XVI-XVII w.),
    • dowódca stu konnych w armii Czyngis-Chana,
  • urzędnik na Hetmańszczyznie, dowódca sotni – jednostki administracyjno-wojskowej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. setuchna ż., setka ż., seta ż.

 przym. setny

 liczgł. sto

Wiktionary


setny

przestarzałe:
1. dzielny, dziarski;
2. znakomity, wyborny


SJP.pl

przymiotnik odliczebnikowy

 (1.1) od 100

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Setnego dnia bieżącego roku w naszym mieście zacznie rządzić nowy burmistrz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛtnɨ, AS: setny

Wiktionary

Powiązane:

 licz. sto

 rzecz. stokrotka ż., seta ż., setka ż., setnik m., stówa ż., stówka ż., stóweczka ż., setuchna ż.

Wiktionary


seton

wypełnianie jam ciała lub ran tamponami w celu zatamowania krwawienia; tamponada


SJP.pl

Seton to tasiemka z gazy długości około 1 metra, służąca jako opatrunek do tamowania krwotoków. Stosowana najczęściej przez laryngologów.

Wikipedia


setowy

set


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) sport. związany z setem, dotyczący seta

Wiktionary

Patrz:

set

Powiązane:

 rzecz. set mrz.

Wiktionary


setswana

język z grupy bantu będący językiem urzędowym Botswany i RPA; tswana


SJP.pl


setuchna

potocznie: setka, 100 ml alkoholu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. zdrobn. od setka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈtuxna, AS: setuχna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. setka ż., seta ż., setnik m.

 przym. setny

 licz. sto

Wiktionary


setup

[czytaj: setap] plik instalacyjny; proces instalacji programu komputerowego


SJP.pl

Mokra robota (org. Setup) – amerykański film akcji z 2011 roku. Reżyserem został Mike Gunther. W rolach głównych wystąpili Bruce Willis, Ryan Phillippe i raper 50 Cent.

Wikipedia


seul

[czytaj: se-ul] stolica Korei Południowej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. stolica Korei Południowej;

Wiktionary

Seul, Miasto specjalne Seul (kor. 서울, 서울 특별시 [sʌ.ul]; Seoul, Seoul Teukbyeolsi; Sŏul, Sŏul T'ŭkpyŏlshi posłuchaj oryginalnej wymowy) – stolica i największe miasto Korei Południowej położone w centralno-zachodniej części Półwyspu Koreańskiego, niedaleko na południe od strefy zdemilitaryzowanej (DMZ), wraz z Inczonem i innymi satelitami tworzące jedną z największych (połowa z 50 mln mieszkańców kraju) i najbogatszych (prawie bilion dolarów produktu) metropolii na świecie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Seul posiada bardzo rozbudowany system dróg oraz komunikacji masowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛwul, AS: seul

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. seulczyk mos., seulka ż.

 przym. seulski

Wiktionary


seulczyk

[czytaj: se-ulczyk] mieszkaniec Seulu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Seulu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈwult͡ʃɨk, AS: seulčyk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seul mrz.

:: fż. seulka ż.

 przym. seulski

Wiktionary


seulka

[czytaj: se-ulka] mieszkanka Seulu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Seulu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈwulka, AS: seulka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seul mrz.

:: fm. seulczyk mos.

 przym. seulski

Wiktionary


seulski

przymiotnik od: Seul (stolica Korei Południowej)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do miasta Seul

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Północnokoreański lider Kim Dzong Il po przebytym wylewie miał operację mózgu i jest częściowo jednostronnie sparaliżowany - podały media seulskie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈwulsʲci, AS: seulsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Seul mrz., seulczyk mos., seulka ż.

Wiktionary


seurat

Georges-Pierre Seurat (ur. 2 grudnia 1859 w Paryżu, zm. 29 marca 1891 tamże) – francuski malarz, przedstawiciel neoimpresjonizmu. Jego obraz Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte (1884–1886) stał się jednym z najważniejszych dzieł malarstwa XIX wieku.

Wikipedia


sevilla

miasto w Hiszpanii, Sewilla


SJP.pl

Wikipedia


sèvres

Sèvres – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Hauts-de-Seine. Przez miejscowość przepływa Sekwana.

Według danych na rok 2012 gminę zamieszkiwało 23 572 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 6029 osób/km². Wśród 1287 gmin regionu Île-de-France Sèvres plasuje się na 757. miejscu pod względem powierzchni.

Wikipedia


sewastopol

miasto na Półwyspie Krymskim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w południowej części Półwyspu Krymskiego;

Wiktionary

Sewastopol (ukr. i ros. Севастополь; krymskotat. Акъяр, Aqyar; gr. Σεβαστούπολη) – miasto w południowej części Półwyspu Krymskiego, przy Zatoce Sewastopolskiej. De iure należy do Ukrainy, zaś de facto od 2014 roku stanowi część Rosji jako jedno z jej miast wydzielonych. Według ostatniego ukraińskiego spisu powszechnego (2014) miasto liczyło 385 998 osób. Według rosyjskiego spisu powszechnego miasto liczy obecnie (2021) 513 149 osób.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Do Sewastopola dojechaliśmy w niedzielę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sewastopolczyk mos., sewastopolka ż.

 przym. sewastopolski

Wiktionary


sewastopolczyk

mieszkaniec Sewastopolu (miasta na Ukrainie)


SJP.pl


sewastopolka

mieszkanka Sewastopolu (miasta na Ukrainie)


SJP.pl


sewastopolski

przymiotnik od: Sewastopol (miasto na Ukrainie)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sewastopolem, dotyczący Sewastopola

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sewastopol mrz., sewastopolczyk mos., sewastopolka ż.

Wiktionary


sewdalinka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) liter. odmiana ludowej pieśni miłosnej wykształcona w średniowieczu na obszarze Bośni i Hercegowiny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wieczorami, z niezliczonych „kafan" lub ogródków rozlegały się melodie rzewnych sewdalinek.

Wiktionary


sewel

rodzaj ssaków z rodziny sewelowatych


SJP.pl

Sewel (Aplodontia) – rodzaj ssaków z rodziny sewelowatów (Aplodontiidae).

Wikipedia


sewelowate

o cechach sewelowatych (rodzina gryzoni)


SJP.pl

Sewelowate (Aplodontiidae) – rodzina ssaków łożyskowych z podrzędu wiewiórkokształtnych (Sciuromorpha) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia); jedyny żyjący współcześnie przedstawiciel jest uważany za najprymitywniejszego przedstawiciela gryzoni wraz z wieloma taksonami wymarłymi.

Wikipedia


sewelowaty

o cechach sewelowatych (rodzina gryzoni)


SJP.pl


sewenny

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. łańcuch górski we Francji, w południowej części Masywu Centralnego;

Wiktionary

Sewenny (fr. Cévennes, oksyt.: Cevenas) – łańcuch górski we Francji, w południowej części Masywu Centralnego. Znajduje się w departamentach Gard, Lozère, Ardèche i Hérault.

Nazwą tą określa się również część sąsiedniej niziny w okolicach miasta Alès.

Wikipedia


sewer

imię męskie


SJP.pl

Sewer – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od przymiotnika severus, 'surowy, poważny'. Należało w starożytnym Rzymie do popularniejszych cognominów (przydomków). W latach 193-235 w Rzymie panowała dynastia Sewerów, do której należeli m.in. Septymiusz Sewer, Karakalla, Heliogabal, Aleksander Sewer. Od niego zostało następnie utworzone imię Seweryn.

Wikipedia


sewera

imię męskie


SJP.pl

Sewera – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od słowa severa - "surowa, poważna". Patronką tego imienia jest św. Sewera z Trewiru, żyjąca w VII wieku.

Męski odpowiednik: Sewer.

Sewera imieniny obchodzi: 20 lipca.

Zobacz też:

  • dynastia Sewerów

Wikipedia


sewerostwo

Sewer z żoną; Sewerowie


SJP.pl


sewerowie

Sewer z żoną; Sewerostwo


SJP.pl

Sewerowie – dynastia w cesarstwie rzymskim panująca w latach 193–235.

Wikipedia


sewerowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Sewera lub z nim związany


SJP.pl


seweryn

imię męskie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) imię|polski|m.;

Wiktionary

Seweryn – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Severus oznacza „surowy, srogi, poważny”. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Seweryn w 2017 r. zajmował 106. miejsce w grupie imion męskich.

Seweryn imieniny obchodzi 8 stycznia, 8 czerwca, 2 września, 24 września, 23 października, 1 listopada i 19 listopada, 30 grudnia. W pojawiającą się w wielu kalendarzach datę 8 listopada w rzeczywistości nie przypada wspomnienie żadnego świętego o imieniu Seweryn (daty imienin ustalano według wspomnień świętych), lecz św. Sewera z Cagliari.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W młodości Seweryn naprawiał świat wypisując na murach antyfaszystowskie hasła.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈvɛrɨ̃n, AS: severỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz.

:: fż. Seweryna ż.

Wiktionary


seweryna

imię żeńskie


SJP.pl

  • Seweryna – imię żeńskie
  • Seweryna Szmaglewska
  • Severina Vučković
  • Seweryna (cesarzowa) – małżonka cesarza rzymskiego Aureliana w latach 270–275 n.e.
  • Severina (trylobit)

Wikipedia


sewerynek

zdrobnienie od: Seweryna (imię żeńskie)


SJP.pl


seweryniak

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Adam Seweryniak – polski bokser
  • Henryk Seweryniak – katolicki duchowny i teolog
  • Mieczysław Seweryniak – polski inżynier

Wikipedia


seweryniny

przymiotnik dzierżawczy - należący do Seweryny lub z nią związany


SJP.pl


sewerynka

zdrobnienie od: Seweryna (imię żeńskie)


SJP.pl

  • Sewerynka – rzeka, dopływ Mławki
  • Sewerynka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. wyszkowskim, w gminie Długosiodło

Wikipedia


sewerynostwo

Seweryn z żoną; Sewerynowie


SJP.pl


sewerynowie

Seweryn z żoną; Sewerynostwo


SJP.pl


sewerynówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Według TERYT jest ich 7, w tym 3 podstawowe
  • Sewerynówka – część miasta Szczawnica
  • Sewerynówka – kolonia wsi Marylin w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Wisznice
  • Sewerynówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. opolskim, w gminie Opole Lubelskie
  • Sewerynówka – część wsi Kolano-Kolonia w woj. lubelskim, w pow. parczewskim, w gminie Jabłoń
  • Sewerynówka – wieś w woj. lubelskim, w pow. parczewskim, w gminie Siemień
  • Sewerynówka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Sterdyń
  • Sewerynówka – część wsi Mniów w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Mniów

Wikipedia


sewerynowo

;

Wikipedia


sewerynowy

przymiotnik dzierżawczy - należący do Seweryna lub z nim związany


SJP.pl


seweryński

nazwisko


SJP.pl


sewilczyk

mieszkaniec Sewilli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Sewilli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tłumy sewilczyków oglądają korridę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sewilla ż.

:: fż. sewilka ż.

 przym. sewilski

Wiktionary


sewilka

mieszkanka Sewilli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Sewilli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Młodziutkiej sewilce zabrakło kilku punktów do zwycięstwa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sewilla ż.

:: fm. sewilczyk m.

 przym. sewilski

Wiktionary


sewilla

miasto w Hiszpanii; Sevilla


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Hiszpanii, stolica Andaluzji;

 (1.2) geogr. adm. prowincja we wspólnocie autonomicznej Andaluzja, w południowej części Hiszpanii;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Główną atrakcją Sewilli jest stara arabska wieża.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈvʲilːa, AS: sevʹi•la

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sewilczyk mos., sewilka ż., sevilliana ż.

 przym. sewilski, podsewilski

Wiktionary


sewilski

przymiotnik od: Sewilla, miasto w południowo-zachodniej Hiszpanii


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z Sewillą, odnoszący się do Sewilli

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sɛˈvʲilsʲci, AS: sevʹilsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sewilla ż., sewilczyk m., sewilka ż.

Wiktionary


sewrski

o wyrobach z porcelany: pochodzący z manufaktury w Sevres


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sèvres (miastem we Francji)

Wiktionary


sex

seks;
1. ogół zagadnień związanych z życiem seksualnym;
2. zespół cech biologicznych u kobiet i mężczyzn działających pobudzająco na zmysły


SJP.pl

Anglojęzyczny odpowiednik wyrażeń „płeć” i „stosunek płciowy”, a ponadto nazwa ogółu zachowań wynikających z popędu płciowego człowieka; potocznie używany w języku polskim jako alternatywny (choć niezgodny z zasadami ortografii) zapis słowa seks.

Wikipedia


sex-party

[czytaj: seksparty] orgietka, spotkanie towarzyskie, podczas którego główną atrakcją jest uprawianie seksu; seksparty, sex party


SJP.pl


sex-shop

[czytaj: seks szop] sklep z artykułami urozmaicającymi życie seksualne; sex shop, seks-shop, porno shop, porno-shop


SJP.pl


sexafera

afera o podłożu seksualnym; seksafera, seksskandal


SJP.pl

  • Seksafera w Samoobronie
  • Seksafera w Urzędzie Miasta w Olsztynie

Wikipedia


sexrobot

robot do zaspokajania potrzeb seksualnych; seksrobot


SJP.pl


sexworker

[czytaj: seksłorker] osoba zatrudniona w przemyśle erotycznym lub uprawiająca seks za pieniądze; seksworker, pracownik seksualny


SJP.pl


sexworkerka

[czytaj: seksłorkerka] kobieta zatrudniona w przemyśle erotycznym lub uprawiająca seks za pieniądze; seksworkerka, pracownica seksualna


SJP.pl


sexy

seks;
1. ogół zagadnień związanych z życiem seksualnym;
2. zespół cech biologicznych u kobiet i mężczyzn działających pobudzająco na zmysły


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. zob. seksowny.

przysłówek

 (2.1) pot. zob. seksownie.

Wiktionary

Sexy – drugi album meksykańskiej aktorki Aracely Arámbula, wydany w 2005.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. seks mrz., seksualność ż., seksowność ż.

 przysł. seksownie, seksualnie

 przym. seksowny, seksualny

Wiktionary


seymour

[czytaj: SEJmur] nazwisko


SJP.pl

Miejscowości w Australii:

  • Seymour – miasto w stanie Wiktoria

Miejscowości w USA:

  • Seymour – miasto w stanie Connecticut, w hrabstwie New Haven
  • Seymour – jednostka osadnicza w stanie Illinois, w hrabstwie Champaign
  • Seymour – miasto w stanie Indiana, w hrabstwie Jackson
  • Seymour – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie Wayne
  • Seymour – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Webster
  • Seymour – jednostka osadnicza w stanie Tennessee, w hrabstwie Sevier
  • Seymour – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Baylor
  • Seymour – jednostka osadnicza w stanie Wisconsin, w hrabstwie Eau Claire
  • Seymour – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Eau Claire
  • Seymour – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Outagamie
  • Seymour – miejscowość w stanie Wisconsin, w hrabstwie Outagamie
  • Seymour – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Lafayette

Wikipedia


sezam

1. sezam indyjski, sezam wschodni - jednoroczna roślina oleista o rozgałęzionej łodydze, uprawiana na obszarach tropikalnych i subtropikalnych dla nasion służących do wyrobu oleju sezamowego, chałwy itp.; kunżut, łogowa wschodnia;
2. nasiona tej rośliny;
3. przenośnie: skarbiec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bot. nazwa systematyczna|Sesamum|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny połapkowatych;

 (1.2) bot. roślina z rodzaju sezam (1.1)

 (1.3) spoż. nasiona (ziarna) sezamu (1.2)

 (1.4) książk. baśniowy skarbiec z nieprzebranymi bogactwami

Wiktionary

  • sezam – rodzaj roślin z rodziny połapkowatych
  • sezam indyjski – gatunek rośliny z rodzaju sezam, wykorzystywany w przemyśle spożywczym i kosmetycznym
  • Sezam – baśniowy skarbiec zbójców z Księgi tysiąca i jednej nocy. Wedle baśni w skarbcu tym Aladyn miał znaleźć lampę z uwięzionym dżinnem.
  • Sezam – nieistniejący dom handlowy w Warszawie
  • Sezam – dom towarowy w Kłodzku
  • Sezam – dom handlowy w Radomiu

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈsɛzãm, AS: sezãm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sezamowiec m., sezamowate nmos.

:: zdrobn. sezamek m.

 przym. sezamowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) skarbiec

Wiktionary


sezamek

zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj ciasteczek robionych z mieszaniny nasion sezamu i karmelu; sezamka


SJP.pl

Sezamek – cukierek lub ciastko wykonane z ziaren sezamu. Tradycyjnie jako słodkie spoiwo dla uprażonych nasion wykorzystuje się cukier lub miód. W produkcji masowej stosuje się też syropy: glukozowy, glukozowo-fruktozowy, ryżowy etc.

Wikipedia


sezamina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biochem. lignan, organiczny związek chemiczny występujący w ziarnach sezamu i w oleju sezamowym

Wiktionary


sezamka

zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj ciasteczek robionych z mieszaniny nasion sezamu i karmelu; sezamek


SJP.pl


sezamki

zwykle w liczbie mnogiej: rodzaj ciasteczek robionych z mieszaniny nasion sezamu i karmelu; sezamek


SJP.pl

Sezamek – cukierek lub ciastko wykonane z ziaren sezamu. Tradycyjnie jako słodkie spoiwo dla uprażonych nasion wykorzystuje się cukier lub miód. W produkcji masowej stosuje się też syropy: glukozowy, glukozowo-fruktozowy, ryżowy etc.

Wikipedia


sezamkowy

sezamek, sezamka


SJP.pl

Patrz:

sezamek, sezamka

sezamowate

o cechach sezamowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


sezamowaty

o cechach sezamowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


sezamowy

sezam


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zrobiony z sezamu

Wiktionary

Patrz:

sezam

Przykłady

 (1.1) Tradycyjnie hummus robi się z ciecierzycy z różnymi dodatkami, takimi jak pasta sezamowa (tahini), oliwa z oliwek, sok z cytryny, czosnek i oczywiście sól.

 (1.1) Jako ziarno sezamowe dla urobienia oliwy, tak wygniata się wszystko w młyńskiem kole stworzenia, skoro w nie wpadłeś za sprawą oliwiarza (…) sic.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sezam m., sezamek m., sezamowiec m.

Wiktionary


sezon

1. okres wzmożonego występowania czegoś, np. sezon ogórkowy;
2. okres dogodny do jakichś działań;
3. cykl odcinków serialu, tworzący z reguły zamkniętą całość; seria;
4. pora roku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) hand. pora roku

 (1.2) okres, kiedy coś się odbywa, czas o szczególnie sprzyjających warunkach do określonej działalności, wykonywania pewnych czynności itp.

 (1.3) roln. okres dojrzewania i zbioru owoców lub innego rodzaju płodów rolnych

 (1.4) telew. zbiór odcinków serialu telewizyjnego zazwyczaj emitowanych w ciągu jednego roku lub półrocza

Wiktionary

  • sezon – pora roku
  • „Sezon” – tomik poezji Rafała Wojaczka

Zobacz też:

  • Występowanie tekstu „sezon” w tytułach artykułów i w przekierowaniach

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jak przygotować auto na sezon zimowy?

 (1.2) W listopadzie rozpocznie się sezon narciarski.

 (1.3) Sezon żniwny rozpoczęty.

 (1.4) Po czwartym sezonie ten serial zaczął mnie już nudzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsɛzɔ̃n, AS: sezõn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sezonowanie n., sezonowość ż.

 czas. sezonować ndk.

 przym. sezonowy

 przysł. sezonowo

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sezonowanie n., sezonowość ż.

 czas. sezonować ndk.

 przym. sezonowy

 przysł. sezonowo

frazeologia.

 sezon ogórkowy • martwy sezon • szczyt sezonu

etymologia.

 etym|franc|saison.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) season; (1.4) season

* arabski: (1.2) موسم m.

* bułgarski: (1.2) сезон m.

* duński: (1.1) sæson w.; (1.2) sæson w.; (1.4) sæson w.

* esperanto: (1.1) sezono; (1.2) sezono; (1.3) sezono; (1.4) sezono

* francuski: (1.1) saison ż.; (1.2) saison ż.; (1.3) saison ż.

* hiszpański: (1.1) estación ż.; (1.2) temporada ż., tiempo m.; (1.3) temporada ż.; (1.4) temporada ż.

* jidysz: (1.1) סעזאָן m. (sezon), תּקופֿה ż. (tkufe); (1.2) סעזאָן m. (sezon); (1.3) סעזאָן m. (sezon)

* niemiecki: (1.1) Jahreszeit ż.; (1.2) Saison ż.; (1.3) Saison ż.; (1.4) Staffel ż.

* rosyjski: (1.1) сезон m.; (1.2) сезон m.; (1.3) сезон m.

* slovio: (1.1) sezon; (1.2) sezon; (1.3) sezon

* węgierski: (1.1) évad; (1.2) évad

źródła.

== sezon (esperanto (morfem).) ==

wymowa.

znaczenia.

morfem|eo.

 (1.1) sezon, pora roku

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sezonować

1. suszyć drewno na otwartym powietrzu;
2. usuwać naprężenia odlewnicze, poddając odlew działaniu warunków atmosferycznych przez co najmniej rok


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) leśn. suszyć drewno na otwartym powietrzu

 (1.2) hutn. wyżarzać odlew w temperaturze pokojowej

 (1.3) kulin. poddawać wędliny procesowi dojrzewania

 (1.4) kulin. poddawać alkohole procesowi sezonowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Na wyspie sezonowano wina od czasów niepamiętnych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sezon mrz., sezonowanie n., sezonowość ż.

 przym. sezonowy

 przysł. sezonowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) leżakować

Wiktionary


sezonowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) leśn. suszenie drewna na otwartym powietrzu

 (1.2) hutn. wyżarzanie odlewu w temperaturze pokojowej

 (1.3) kulin. poddawanie wędlin procesowi dojrzewania

 (1.4) kulin. leżakowanie alkoholi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sezon mrz., sezonowość ż.

 czas. sezonować ndk.

 przym. sezonowy

 przysł. sezonowo

Wiktionary


sezonowiec

potocznie: osoba interesująca się czymś przez krótki czas, okazjonalnie


SJP.pl


sezonowo

przysłówek

 (1.1) zgodnie z sezonem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jabłka te pojawiaja się na naszych półkach sezonowo.

 (1.1) Szacuje się, że ok. 30% katolików praktykuje systematycznie, 30% niesystematycznie, 30% sezonowo, tj. od wielkich świąt i uroczystości i 10% całkowicie nie praktykuje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sezonowanie n., sezonowość ż., sezon mrz.

 czas. sezonować ndk.

 przym. sezonowy

Wiktionary


sezonowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. cecha bycia sezonowym; występowanie w określonej porze

Wiktionary

Wahania sezonowe, sezonowość – okresowy składnik w modelu zależności badanej cechy statystycznej od czasu.

Najczęściej występuje sezonowość roczna, tygodniowa oraz dzienna.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. sezon mrz., sezonowanie n.

 przym. sezonowy

 przysł. sezonowo

 czas. sezonować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cykliczność

Wiktionary


sezonowy

właściwy jakiemuś sezonowi, pracujący w jakimś sezonie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) występujący w określonym sezonie, czasowy, okresowy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakość wody w Zakopiance, a następnie w Białym Dunajcu ulega sezonowym zmianom w ciągu roku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsɛzɔ̃ˈnɔvɨ, AS: sezõnovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sezonowanie n., sezon m., sezonowość ż.

 przysł. sezonowo

 czas. sezonować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okresowy

Wiktionary


sełedec

kosmyk włosów na czubku wygolonej głowy, noszony przez Kozaków zaporoskich; osełedec


SJP.pl


sf

skrót od: science fiction; s.f.


SJP.pl

skrótowiec

 (1.1) = film. liter. science fiction

Wiktionary

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) skr. s.f.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia. etym|ang|SF.

uwagi.

tłumaczenia.

źródła.

== SF (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

skrótowiec w funkcji rzeczownika

 (1.1) = San Francisco

 (1.2) = science fiction → fantastyka naukowa

odmiana.

 (1) nieodm.

przykłady.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ɛs‿ˈɛf, AS: es‿ef

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. s.f.

Wiktionary


sfabrykować

wymyślić coś, sfałszować


SJP.pl


sfagocytować

o komórkach ciała: wchłonąć drobne cząsteczki organiczne


SJP.pl


sfajczyć

potocznie:
1. spalić, przypalić;
2. sfajczyć się - spalić się, przypalić się


SJP.pl


sfajdany

potocznie: taki, który się sfajdał


SJP.pl


sfajdywać

potocznie: sfajdywać się - brudzić się czymś


SJP.pl


sfajtać

w gwarze uczniowskiej: zepsuć dobrą zabawę


SJP.pl


sfajtywać

w gwarze uczniowskiej: psuć dobrą zabawę


SJP.pl


sfalandyzować

nagiąć prawo do własnych celów, zinterpretować przepisy prawne na własną korzyść


SJP.pl


sfalcowywać

składać wydrukowane arkusze papieru, nadając im odpowiedni format


SJP.pl


sfaleryt

blenda cynkowa, minerał


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. pospolity minerał z gromady siarczków, siarczek cynku;

Wiktionary

Sfaleryt (blenda cynkowa) – minerał z gromady siarczków. Bardzo pospolity i szeroko rozpowszechniony.

Nazwa pochodzi od gr. sphaleros = zwodniczy, niepewny, podstępny, złudny; nawiązuje do kłopotów jakie sprawia minerał przy identyfikacji (w XVII w. określono, że jest to kruszec cynku).

Wikipedia

Powiązane:

 przym. sfalerytowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blenda cynkowa

Wiktionary


sfalować

wzburzyć, pofalować


SJP.pl


sfalsyfikować

1. sfałszować, podrobić coś;
2. stwierdzić nieprawdziwość twierdzenia lub hipotezy


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. falsyfikować)

 (1.1) zrobić falsyfikat

czasownik zwrotny dokonany sfalsyfikować się (ndk. falsyfikować się)

 (2.1) ulec falsyfikacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sfalsyfikowanie n., fals mrz., falsyfikat mrz.

 czas. zafałszować, falsyfikować ndk.

 przym. falsyfikatorski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podrobić, sfałszować

Wiktionary


sfanatyzować

1. uczynić fanatycznym;
2. sfanatyzować się - ulec fanatyzmowi


SJP.pl


sfanatyzowany

1. uczynić fanatycznym;
2. sfanatyzować się - ulec fanatyzmowi


SJP.pl


sfarcić

potocznie: sfarcić się - poszczęścić się, powieść się; przyfarcić, pofarcić się


SJP.pl


sfatygować

1. zużyć;
2. dawniej: narazić na fatygę


SJP.pl


sfatygowany

1. zużyć;
2. dawniej: narazić na fatygę


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zniszczony przez długie używanie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsfatɨɡɔˈvãnɨ, AS: sfatygovãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fatyga ż.

 czas. fatygować, pofatygować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zużyty, wysłużony

Wiktionary


sfazować

ściąć krawędzie przedmiotów ukośnie lub półokrągło


SJP.pl


sfałdować

czasownik przechodni dokonany (ndk. fałdować)

 (1.1) utworzyć fałdy

czasownik zwrotny dokonany sfałdować się (ndk. fałdować się)

 (2.1) ulec sfałdowaniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałda ż., sfałdowanie n.

 czas. fałdować ndk.

Wiktionary


sfałszować

podrobić, poddać fałszerstwu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. fałszować)

 (1.1) sporządzić bezprawną kopię

 (1.2) przedstawić niezgodnie z prawdą

 (1.3) muz. wziąwszy niewłaściwy ton, zagrać lub zaśpiewać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fałszywka ż., sfałszowanie n., fałsz mrz., fałszerstwo n., fałszerz mos., fałszywość ż.

 czas. zafałszować, fałszować ndk.

 przysł. fałszywie

 przym. fałszywy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podrobić

Wiktionary


sfederalizować

połączyć państwa, stany, kantony itp. na zasadach federacji


SJP.pl


sfejkować

potocznie:
1. sfałszować, podrobić;
2. zasymulować coś;
3. podszyć się pod kogoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. fejkować)

 (1.1) dokonany od|fejkować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fejk m., fejkowanie n., sfejkowanie n.

 przym. fejkowy

 czas. fejkować ndk.

 przysł. fejkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zob. fejkować.

Wiktionary


sfejkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sfejkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. fejkować, sfejkować

Wiktionary


sfekologia

dział owadoznawstwa zajmujący się badaniem os


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nauka o osach;

Wiktionary

Sfekologia – dział entomologii, zajmuje się badaniem os – nadrodziną owadów błonkoskrzydłych należących do podrzędu trzonkówek.

Sfekologia zajmuje się badaniem zarówno biologii, jak i ekologii os. Jako że wiele os to owady społeczne, sfekologia w wielu aspektach pokrywa się z socjobiologią.

Zainteresowanie sfekologią wzrosło w ostatnim czasie ze względu na częstą obecność os w miastach.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌsfɛkɔˈlɔɟja, AS: sfekoloǵi ̯a

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sfekolog m.

 przym. sfekologiczny

Wiktionary


sfeminizować

1. poddać wpływom lub dominacji kobiet;
2. nadać czemuś cechy żeńskie;
3. sfeminizować się - nabrać cech kobiecych lub zostać zdominowanym przez kobiety; ulec feminizacji


SJP.pl

czasownik dokonany (ndk. feminizować)

 (1.1) poddać feminizacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) martwię się o nich, bo sam jestem facetem, można rzec, uświadomionym w zakresie niebezpieczeństw, jakie dla męskiego świata niosą ze sobą damskie i sfeminizowane czasy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sfeminizowanie n., feminizowanie n., feminizacja ż., feminizm m., feministka ż., feminatyw mrz.

 czas. feminizować ndk.

 przym. feministyczny, feminizacyjny

Wiktionary


sfeminizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sfeminizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sfeminizować dk.

 rzecz. feminizm mrz., feminatyw mrz.

Wiktionary


sfen

minerał, krzemian wapnia i tytanu; tytanit


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miner. tytanit;

Wiktionary

Tytanit (sfen, sphen) – minerał z grupy krzemianów wyspowych.

Nazwa pochodzi od składu chemicznego, którego głównym składnikiem jest tytan. Nazwa sfen – od gr. sphen = klin i nawiązuje do kształtu kryształów minerału.

Minerał pospolity, rozpowszechniony w większości skał krystalicznych. Ładnie wykształcone kryształy należą do rzadkości.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: sfɛ̃n, AS: sfẽn

Wiktionary


sfenodont

przedstawiciel mezozoicznych gadów ryjogłowych, do których należy hatteria


SJP.pl


sfenodonty

przedstawiciel mezozoicznych gadów ryjogłowych, do których należy hatteria


SJP.pl

Sfenodonty, gady ryjogłowe (Sphenodontia) – rząd gadów z nadrzędu lepidozaurów, o prymitywnej budowie, w większości wymarłych (rozkwit przeżyły w erze mezozoicznej). Są grupą siostrzaną łuskonośnych (jaszczurek, amfisben i węży).

Wikipedia


sfenoid

jedna z prostych postaci krystalograficznych; daszek osiowy


SJP.pl


sfera

1. zbiór punktów w przestrzeni oddalonych od danego punktu dokładnie o zadaną odległość
2. zbiór o określonym statusie, np. wyższe sfery (status społeczny), sfera uczuć (zakres emocjonalny)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) strefa, obszar, zwłaszcza działań lub wpływów

 (1.2) mat. powierzchnia kuli;

 (1.3) przestrzeń okalająca Ziemię

 (1.4) warstwa społeczna lub grupa towarzyska

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego zakontraktowało dwa miliardy na inwestycje w sferze kultury.

 (1.2) Częścią wspólną dwóch przecinających się sfer może być okrąg, punkt lub sfera.

 (1.3) Wyróżnia się 4 główne sfery ziemskie: atmosfera (powietrze), litosfera (skały), hydrosfera (woda) i biosfera (życie). (źródło: Wikipedia)

 (1.4) To nie uchodzi w wyższych sferach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsfɛra, AS: sfera

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sferyczność ż., atmosfera ż., biosfera ż., hydrosfera ż., litosfera ż., hipersfera ż.

 przym. sferyczny, atmosferyczny

 przysł. sferycznie

 czas. wysferzać się

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. sferyczność ż., atmosfera ż., biosfera ż., hydrosfera ż., litosfera ż., hipersfera ż.

 przym. sferyczny, atmosferyczny

 przysł. sferycznie

 czas. wysferzać się

frazeologia.

 sfera budżetowa • w sferze marzeń • sfera niebieska • muzyka sfer • wyższe sfery

etymologia.

 etym|franc|sphère. < etym|łac|sphaera. < etym|gr|σφαῖρα. → kula

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.2) sphere

* arabski: (1.2) كرة

* bułgarski: (1.1) сфера ż.; (1.2) сфера ż.

* duński: (1.1) sfære w.; (1.3) sfære w.

* esperanto: (1.1) sfero; (1.2) sfero

* hiszpański: (1.1) ámbito m.; (1.2) esfera ż.; (1.4) círculo m.

* kataloński: (1.2) esfera ż.

* nowogrecki: (1.1) σφαίρα ż.; (1.2) σφαίρα ż.; (1.3) σφαίρα ż.; (1.4) σφαίρα ż.

* rosyjski: (1.1) сфера ż., область ż.

* ukraiński: (1.1) сфера ż.

* włoski: (1.1) sfera; (1.2) superficie sferica ż.; (1.3) sfera ż.; (1.4) sfera ż.

źródła.

== sfera (język mirandyjski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sfera

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


sfermentować

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|fermentować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fermentowanie n., sfermentowanie n., fermentacja ż., ferment mrz., fermentator mrz., fermentownia ż.

 czas. przefermentować, fermentować ndk.

Wiktionary


sferoida

powierzchnia obrotowa zbliżona do elipsoidy, odtwarzająca kształt Ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mat. bryła lub powierzchnia zbliżona do elipsoidy;

Wiktionary

Sferoida – bryła lub powierzchnia zbliżona do elipsoidy, przedstawiająca kształt Ziemi.

Nazwę sferoida zawdzięczamy Laplace'owi, który, pracując nad tzw. teorią figur równowagi ciał ciekłych niejednorodnych wirujących ze stałą prędkością kątową ω wokół stałej osi, rozważał powierzchnie o stałej gęstości zbliżone do koncentrycznych sfer. Powierzchnie takie nazwał sferoidami ekwipotencjalnymi.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ziemia ma kształt sferoidy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. sferoidalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elipsoida obrotowa

Wiktionary


sferoidalny

mający kształt sferoidy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) w kształcie sferoidy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sferoida ż.

Wiktionary


sferoidyzacja

Sferoidyzacja – zmiana kształtu geometrycznego cząstek węglików.

Sferoidyzację stosuje się dla różnych typów materiałów. Przemysłowo najczęściej dokonuje się sferoidyzacji wydzieleń stali i żeliw szarych. Kulkowa (sferoidalna) postać grafitu w żeliwie szarym jest zwarta, ma mały stosunek powierzchni do objętości, koncentracja naprężeń wokół miejsc występowania grafitu jest mniejsza, niż w porównaniu z grafitem w postaci płatkowej.

Wikipedia


sferolit

kuliste skupienie minerałów występujące w niektórych skałach wulkanicznych i osadowych


SJP.pl

Sferolit (sferulit) – kulisty agregat utworzony przez igiełkowate kryształy, które wzrastały promieniście od wspólnego początkowego punktu. Powstaje przy szybkim wzroście lub przy wzroście w środowisku o dużej lepkości, na skutek niejednakowego dostępu substancji krystalizującej do różnych miejsc jednej i tej samej ściany kryształu.

Wikipedia


sferolityczny

sferolit


SJP.pl

Patrz:

sferolit

sferometr

przyrząd do pomiaru krzywizny powierzchni kulistych najczęściej wyskalowany w dioptriach dla określonego współczynnika załamania materiału


SJP.pl

Sferometr – przyrząd pomiarowy służący pomiarom promieni krzywizn elementów sferycznych, jak na przykład soczewki. W odróżnieniu od wzorców łuków kołowych pomiarów dokonujemy nie wprost.

Wikipedia


sferoplast

Sferoplast (łac. spheroplast) – komórka, z której usunięto ścianę komókową, np. za pomocą enzymów. Termin ten odnosi się do bakterii Gram-ujemnych i grzybów drożdżopodobnych. Nazwa sferoplast pochodzi od tego, że po rozpuszczeniu ściany komórkowej mikroorganizmu napięcie błony powoduje, że komórka nabywa charakterystyczny kulisty kształt. Po usunięciu ściany komórkowej komórki stają się bardzo delikatne i łatwo ulegają lizie po umieszczeniu ich w roztworze hipotonicznym.

Wikipedia


sferosyderyt

żółta lub brunatna skała osadowa, kulista konkrecja syderytu


SJP.pl

Sferosyderyt (z gr. σφαῖρα sphaîra "kula" oraz σίδηρος sídēros "żelazo") – skała osadowa, zbudowana głównie z syderytu, z domieszkami kalcytu, manganu, magnezu oraz mieszaniny minerałów ilasto-piaszczystych.

Niskoprocentowa ruda żelaza, występująca w postaci kulistych lub owalnych konkrecji – ich średnica waha się od kilku do kilkunastu cm; czasami spotykane są sferosyderyty o średnicy blisko 1 m. Najczęściej mają zabarwienie brunatne lub żółtawe.

Wikipedia


sferowy

przymiotnik od: sfera


SJP.pl


sferyczny

mający kształt kuli lub położony na powierzchni kuli


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający kształt odcinka sfery

 (1.2) dotyczący sfery

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Normalne erytrocyty mają kształt spłaszczonego dwuwklęsłego dysku. Taki kształt, w przeciwieństwie do kształtu sferycznego, może być łatwo rozciągnięty, zgięty lub zwinięty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: sfɛˈrɨt͡ʃnɨ, AS: sferyčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sfera ż.

 przysł. sferycznie

 przym. asferyczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kulisty

Wiktionary


sfetyszyzować

odnieść się do czegoś z bezkrytycznym uwielbieniem, respektem


SJP.pl


sfigmograf

aparat do badania tętna


SJP.pl


sfigmomanometr

aparat do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. aparat do mierzenia ciśnienia tętniczego;

Wiktionary

Sfigmomanometr – aparat do pośredniego pomiaru ciśnienia tętniczego krwi wynaleziony przez Riva-Rocciego, składający się z manometru (rtęciowego, sprężynowego lub elektronicznego), pompki tłoczącej powietrze, mankietu z komorą powietrzną i zaworka do kontrolowanego wypuszczania powietrza z mankietu. Do pomiaru ciśnienia tętniczego metodą Korotkowa niezbędny jest również stetoskop, który umożliwia usłyszenie tętna w naczyniach krwionośnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Parlament Europejski zabronił stosowania rtęci w sfigmomanometrach i barometrach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sfigmograf m., sfigmografia ż.

Wiktionary


sfiksować

zwariować, ześwirować, postradać zmysły.


SJP.pl


sfiksowany

zwariować, ześwirować, postradać zmysły.


SJP.pl


sfilcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sfilcować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sfilcować dk.

 rzecz. filcarz mos.

 przym. filcowy

Wiktionary


sfilistrzały

stać się małostkowym, obojętnym na dobro ogółu, nabyć cech filistra


SJP.pl


sfilistrzeć

stać się małostkowym, obojętnym na dobro ogółu, nabyć cech filistra


SJP.pl


sfilmować

1. utrwalić coś na filmie; dokonać zapisu video;
2. stworzyć film na podstawie utworu literackiego


SJP.pl


sfilmowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sfilmować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. film m., filmik m., filmidło n., filmówka ż., filmowiec m., filmowanie n.

 czas. sfilmować dk., filmować ndk.

 przym. filmowy

 przysł. filmowo

Wiktionary


sfiltrować

dawniej: odfiltrować, przefiltrować


SJP.pl


sfinalizować

doprowadzić coś do końca, znaleźć finał czegoś, skończyć coś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. finalizować)

 (1.1) doprowadzić do finału; dojść z wykonaniem czegoś do końca

czasownik zwrotny dokonany sfinalizować się (ndk. finalizować się)

 (2.1) zostać doprowadzonym do końca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sfinalizowanie n.

 czas. finalizować ndk.

 przym. finalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skończyć, zakończyć

Wiktionary


sfinansować

zapewnić środki finansowe, pokryć koszty jakiegoś przedsięwzięcia; opłacić


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|finansować.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. finansowy

 rzecz. sfinansowanie n.

Wiktionary


sfinansowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sfinansować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sfinansować dk.

Wiktionary


sfingolipid

Sfingolipidy – grupa organicznych związków chemicznych, lipidowych pochodnych aminoalkoholu sfingozyny. Sfingozyna zawiera dwie grupy hydroksylowe i jedną aminową. Łańcuch sfingozyny jest połączony przez mostek tlenowy z etanoloaminą, seryną lub choliną i jednocześnie przez wiązanie amidowe z resztami rozmaitych kwasów tłuszczowych. Sfingolipidy są obecne w błonie komórek nerwowych, gdzie uczestniczą w mechanizmie przekazywania sygnałów elektrycznych i rozpoznawaniu molekularnym.

Wikipedia


sfingomielina

fosfolipid z klasy sfingolipidów, składnik błon komórkowych


SJP.pl

Sfingomielina – organiczny związek chemiczny z grupy lipidów (sfingolipidów).

Wikipedia


sfingować

świadomie sfałszować lub upozorować coś


SJP.pl


sfingozyna

związek organiczny, dihydroksylowy aminoalkohol utworzony z kwasu palmitynowego i seryny


SJP.pl

Sfingozyna – organiczny związek chemiczny, nienasycony aminoalkohol z jednym wiązaniem podwójnym. Pochodne sfingozyny – sfingolipidy – są składnikami błon komórkowych. Składnik lipidów złożonych takich jak glikosfingolipidy oraz fosfosfingolipidy.

Wikipedia


sfinks

1. w sztuce starożytnego Egiptu: typ pomnika wyobrażający leżącego lwa z ludzką głową;
2. zagadkowa istota, zagadkowy człowiek; symbol tajemniczości;
3. gatunek dużego, nocnego motyla; zawisak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) mitgr. stwór z głową niewieścią i tułowiem lwa żyjący pod Tebami;

 (1.2) archit. szt. monolityczny posąg sfinksa w Gizie w Egipcie;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) To Napoleon odstrzelił Sfinksowi jego kamienny nos.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sfinks m.

Wiktionary


sfinksowaty

1. tajemniczy, zagadkowy;
2. podobny do sfinksa, mający pewne cechy sfinksa


SJP.pl


sfinksowość

przenośnie: zagadkowość, tajemniczość


SJP.pl


sfinksowy

przymiotnik od: sfinks


SJP.pl


sfinlandyzować

ograniczyć suwerenność sąsiedniego państwa


SJP.pl


sfioletowiały

taki, który sfioletowiał (stał się fioletowym)


SJP.pl


sfioletowieć

stać się fioletowym


SJP.pl


sflakowaciały

potocznie: utracić jędrność; sflaczeć


SJP.pl


sflakowacieć

potocznie: utracić jędrność; sflaczeć


SJP.pl


sflegmatyzować

wprowadzić do materiałów wybuchowych domieszki zmniejszające ich wrażliwość na bodźce mechaniczne


SJP.pl


sflekować

1. pospolicie: brutalnie kogoś skopać;
2. przenośnie: poniżyć kogoś poprzez moralne znęcanie się


SJP.pl


sflizować

założyć flizy (płytki) na ścianach lub na podłodze; wyflizować


SJP.pl


śfmd

skrót od: Światowa Federacja Młodzieży Demokratycznej


SJP.pl


sfochować

sfochować się - potocznie: obrazić się; strzelić focha


SJP.pl


sfochowany

potocznie: obrażony, nadąsany


SJP.pl


sfogato

spokojnie, jasno - termin używany na określenie delikatnego, lekkiego wykonania frazy muzycznej


SJP.pl


sfoggiando

określenie wykonawcze: dumnie, wyniośle, ostentacyjnie


SJP.pl


sfokusować

środowiskowo: sfokusować się - skupić się na czymś


SJP.pl


sfokusowany

potocznie:
1. bardzo skoncentrowany, skupiony na czymś;
2. bardzo zainteresowany czymś


SJP.pl


sfolgować

dawać luz, zmniejszać napięcie lub presję, dać folgę; odpuścić, wyluzować (potocznie)


SJP.pl


sfora

1. duże stado agresywnych zwierząt, np. psów, wilków;
2. przenośnie: banda łobuzów, przestępców


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) duże stado psowatych (psów, wilków)

 (1.2) łow. para psów gończych prowadzonych razem na polowanie

 (1.3) daw. łow. rzemień lub sznur na którym prowadzono psy gończe

 (1.4) pogard. pejor. zgraja ludzi

 (1.5) stpol. zgoda

Wiktionary

Sfora – polski serial telewizyjny o tematyce kryminalnej, emitowany od 6 października 2002 do 1 grudnia 2002 w TVP1. Na jego podstawie powstał film pt. Sfora: Bez litości, który jest skróconą i nieznacznie różniącą się wersją serialu.

Okres zdjęciowy: październik 2001 – luty 2002. Film był kręcony w Warszawie oraz na przejściach granicznych w Słubicach i Cieszynie.

Jego kontynuacją jest emitowany w 2006 roku serial Fałszerze – powrót Sfory.

Wikipedia

Przykłady

 (1.4) W tajemnicy, z okolicy, schodzą się sfory zmor.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈsfɔra, AS: sfora

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysforowanie n., wysforowywanie n., sforowanie n., sforność ż., niesforność ż.

 czas. wysforować dk., wysforowywać ndk., sforować ndk.

 przym. sforny, niesforny

 przysł. sfornie, niesfornie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) smycz

Wiktionary


sformalizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sformalizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sformalizować dk.

 rzecz. formalizacja ż.

Wiktionary


sformalizowany

urzędowy, oficjalny


SJP.pl


sformowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sformować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sformować dk.

 przym. foremkowy, formatowy, formatywny

 rzecz. format mrz., formowanie n., foremka ż., formalizacja ż.

Wiktionary


sformułować

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) wyrazić coś słowami w odpowiedniej formie

czasownik zwrotny dokonany sformułować się (ndk. brak)

 (2.1) zostać sformułowanym (1.1); daw. także. wypowiedzieć się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. formułowanie n., sformułowanie n., forma ż.

 czas. formułować ndk.

 przym. formatywny

Wiktionary


sformułowanie

wypowiedź wyrażającą w pewien sposób jakąś myśl; wypowiedzenie, zdanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) słowa wyrażające w określony sposób jakąś myśl

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sformułować dk.

 rzecz. formułowanie n.

Wiktionary


sfornie

przysłówek

 (1.1) daw. zgodnie, porządnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysforowanie n., sforność ż., sfora

 przym. sforny, niesforny

 przysł. niesfornie

 czas. wysforować

Wiktionary


sforniej

dawny stopień wyższy od przysłówka: sfornie (posłusznie)


SJP.pl


sforność

dawniej: posłuszeństwo, zdyscyplinowanie, subordynacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. subordynacja, dyscyplina, zdyscyplinowanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) i rozkazuje mu zaprowadzić (…) rząd dobry, i sforność uczynić (…).

 (1.1) W młodzieży zwłaszcza niknęła powolność, sforność, odznaczająca czasy Księztwa Warszawskiego. Niecierpliwość stolicy w szczególności była widoczną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysforowanie n., wysforowywanie n., sforowanie n., sfora ż., niesforność ż.

 czas. wysforować dk., wysforowywać ndk., sforować ndk.

 przym. sforny, niesforny

 przysł. sfornie, niesfornie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posłuszeństwo, karność, uległość, przest. powolność

Wiktionary


sforny

dawniej:
1. posłuszny, zdyscyplinowany;
2. zgodny, solidarny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. posłuszny, karny, zdyscyplinowany

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysforowanie n., wysforowywanie n., sforowanie n., sfora ż., sforność ż., niesforność ż.

 czas. wysforować dk., wysforowywać ndk., sforować ndk.

 przym. niesforny

 przysł. sfornie, niesfornie

Wiktionary


sforsować

pokonać z trudem jakąś przeszkodę


SJP.pl


sforza

[czytaj: sforca] nazwisko


SJP.pl

Sforza (wym. sfọrca) – włoski ród arystokratyczny panujący w Księstwie Mediolanu.

Wikipedia


sforzando

[czytaj: sforcando] określenie wykonawcze: wzmacniając, akcentując; sforzato, forzato, forzando


SJP.pl


sforzato

[czytaj: sforcato] określenie wykonawcze: wzmacniając, akcentując; sforzando, forzato, forzando


SJP.pl


sfos

Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy; stowarzyszenie zajmujące się zbieraniem środków społecznych (dobrowolne świadczenia ludności, wpływy z imprez itp.) w celu przyspieszenia odbudowy i rozbudowy Warszawy


SJP.pl


sfos-owiec

działacz SFOS-u (Stołecznego Funduszu Odbudowy Stolicy); sfosowiec


SJP.pl


sfos-owski

SFOS


SJP.pl

Patrz:

SFOS

sfosowiec

działacz SFOS-u (Stołecznego Funduszu Odbudowy Stolicy); SFOS-owiec


SJP.pl


sfosowski

dotyczący SFOS-u; SFOS-owski


SJP.pl


sfotografować

czasownik przechodni dokonany (ndk. fotografować)

 (1.1) zrobić zdjęcie, zrobić fotografię

czasownik zwrotny dokonany sfotografować się (ndk. fotografować się)

 (2.1) zrobić sobie zdjęcie, pozwolić na zrobienie sobie zdjęć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mogłeś ją sfotografować, gdy jeździła na karuzeli.

 (1.1) Badacz sfotografował szakala nocą nad strumieniem.

 (2.1) Justyna chciała sfotografować się z panem premierem.

 (2.1) Wczoraj sfotografowałam się w lustrze w garderobie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fota ż., focia ż., fotografowanie n., fotografia ż., fotograf mos., foto n., sfotografowanie n., fotka ż.

 czas. fotografować ndk.

 przym. fotograficzny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pstryknąć

 (2.1) zdjąć się

Wiktionary


sfotografowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zrobienie zdjęcia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po sfotografowaniu wszystkich okazów prześlij mi, proszę, ten folder.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. fota ż., focia ż., fotografowanie n., fotograf mos., fotografia ż.

 czas. fotografować ndk., sfotografować dk.

 przym. fotograficzny

Wiktionary


sfotokopiować

wykonać kopię czegoś techniką fotograficzną


SJP.pl


sfotomontować

zrobić fotomontaż


SJP.pl


sfotoszopować

obrobić zdjęcie lub film w programie graficznym; sphotoshopować, wyfotoszopować, wyphotoshopować


SJP.pl


sfragis

rodzaj podpisu autora umieszczanego w utworze literackim poprzez wprowadzenie wyraźnych informacji o sobie, głównie szczegółów autobiograficznych


SJP.pl

Wikipedia


sfragistyczny

sfragistyka


SJP.pl

Patrz:

sfragistyka

sfragistyka

nauka zajmująca się badaniem pieczęci jako źródła historycznego


SJP.pl

Sfragistyka (od stgr. σφραγίς – „pieczęć”), również zwana sygillografią (od łac. sigillum – pieczęć) – jedna z nauk pomocniczych historii, zajmująca się badaniem pieczęci jako źródeł historycznych, a także ich historią, powstawaniem itp.

Wikipedia


sfragmentaryzować

rozbić na fragmenty; rozdzielić, zatomizować


SJP.pl


sfrajerować

potocznie: sfrajerować się - postąpić jak frajer, zachować się naiwnie; sfrajerzyć się


SJP.pl


sfrajerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|sfrajerować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niesfrajerowanie n.

 czas. sfrajerować dk.

Wiktionary


sfrajerzyć

potocznie: sfrajerzyć się - postąpić jak frajer, zachować się naiwnie; sfrajerować się


SJP.pl


sfrancuzić

1. poddać wpływom francuskim, rozszerzyć wpływy francuskie, nadać czemuś cechy typowo francuskie;
2. sfrancuzić się - nabrać cech francuskich


SJP.pl


sfraternizować

wytworzyć bliską więź; zbratać, spoufalić


SJP.pl


sfrazeologizować

połączyć wyrazy w związki frazeologiczne


SJP.pl


sfrazeologizowany

w językoznawstwie: połączony w związek frazeologiczny


SJP.pl


sfrezować

obrobić poprzez frezowanie


SJP.pl


sfriendzonować

[czytaj: sfrend-zonować] utrzymać relację przyjacielską lub koleżeńską z osobą, która chciałaby zostać naszym partnerem życiowym


SJP.pl


sfrustrować

wywołać stan frustracji


SJP.pl


sfrustrowany

wywołać stan frustracji


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: sfrustrować

przymiotnik

 (2.1) taki, który przeżywa frustrację

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Sfrustrowany poeta cisnął kałamarzem o ścianę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌsfrustrɔˈvãnɨ, AS: sfrustrovãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. frustracja ż., frustrat m.

 czas. frustrować, sfrustrować

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) przytłoczony

Wiktionary


sfrygać

regionalnie: zjeść szybko, z apetytem


SJP.pl


sfrywolniały

stać się frywolnym


SJP.pl


sfrywolnieć

stać się frywolnym


SJP.pl


sfugować

zespoić fugami; zafugować


SJP.pl


sfukać

ofukać, ofuknąć; potocznie:
1. skarcić, skrzyczeć;
2. o niektórych zwierzętach: gwałtownie wydmuchując pyskiem powietrze, okazać niechęć innemu zwierzęciu


SJP.pl


sfumato

styl malarski stosowany między innymi przez Leonarda da Vinci


SJP.pl

Wikipedia


sfundować

dawniej: pokryć wydatki z własnych funduszy; ufundować


SJP.pl


śfzz

skrót od: Światowa Federacja Związków Zawodowych


SJP.pl


sg

symbol seaborgu, pierwiastka chemicznego


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik

 (1.1) = adm. straż graniczna

 (1.2) = wojsk. sztab generalny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miał zabijać rannych oraz więźniów jako członek jednej z walczących grup – poinformowała w niedzielę SG.

Wiktionary


sgabello

[czytaj: zgabello] ciężkie krzesło drewniane, bogato rzeźbione, używane dawniej we Włoszech i w innych krajach europejskich


SJP.pl

Sgabello – rodzaj mebla, odmiana krzesła o twardym siedzisku i twardym oparciu wykonanym z jednej deski. Krzesło to wywodzi się z Włoch, pojawiło się w XIV wieku, a rozpowszechniło w XV i XVI wieku. Znane były również odmiany w formie taboretu, różniące się od wersji podstawowej jedynie brakiem oparcia.

Wikipedia


sggw

[czytaj: es-gie-gie-WU] skrót od: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego


SJP.pl


sggw-ar

[czytaj: es-gie-gie-wu-a-ER] skrót od: Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego-Akademia Rolnicza


SJP.pl


sgh

[czytaj: es-gie-HA] skrót od: Szkoła Główna Handlowa


SJP.pl


sgml

skrót od: Standard Generalized Markup Language - standardowy uogólniony język znaczników


SJP.pl


sgml-owy

SGML


SJP.pl

Patrz:

SGML

sgpis

[czytaj: es-gie-PIS] skrót od: Szkoła Główna Planowania i Statystyki


SJP.pl


sgraffito

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) szt. technika dekoracyjna (najczęściej ścian) polegająca na tworzeniu ozdobnego wzoru poprzez zdrapywanie warstw tynku;

 (1.2) szt. ozdobny wzór wykonany techniką sgraffito (1.1)

Wiktionary

Sgraffito (wł. graffiare - ryć, drapać) – technika dekoracyjna malarstwa ściennego.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|sgraffito. → wyskrobane / wyryte

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sgraffito

* esperanto: (1.1) sgrafiarto, sgrafito; (1.2) sgrafito, sgrafaĵo

* niemiecki: (1.1) Sgraffito n.

* słowacki: (1.1) sgrafito n.; (1.2) sgrafito n.

* włoski: (1.1) sgraffito

źródła.

== sgraffito (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|sɡɹəˈfiːtəʊ.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szt. sgraffito

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 etym|wł|sgraffito. → wyskrobane / wyryte

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) sgraffito

* esperanto: (1.1) sgrafiarto, sgrafito; (1.2) sgrafito, sgrafaĵo

* niemiecki: (1.1) Sgraffito n.

* słowacki: (1.1) sgrafito n.; (1.2) sgrafito n.

* włoski: (1.1) sgraffito

źródła.

== sgraffito (język angielski.) ==

wymowa.

 IPA|sɡɹəˈfiːtəʊ.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) szt. sgraffito

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


shaanxi

[czytaj: SZANsi] prowincja w Chinach; Szensi


SJP.pl

Shaanxi (wymowa; chiń. upr. 陕西; chiń. trad. 陝西; pinyin Shǎnxī; Wade-Giles Shan-hsi) – prowincja w północno-środkowej części ChRL. Teren prowincji obejmuje część Wyżyny Lessowej. Od południa ograniczone górami Qin Ling.

Wikipedia


shaba

Katanga (w latach 1971–1997 Shaba) – prowincja w południowej części Demokratycznej Republiki Konga (w latach 1971–1997 znanej jako Zair) o powierzchni 496 877 km², zamieszkana w 2012 roku przez 5,9 miliona osób. Stolicą i największym miastem jest Lubumbashi (dawniej zwane Elizabethville). Na mocy konstytucji z 2006 roku Katanga ma zostać podzielona na cztery mniejsze prowincje: Górna Katanga, Górne Lomami, Lualaba i Tanganika.

Wikipedia


shader

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) inform. w grafice komputerowej: program komputerowy, zawierający zbiór instrukcji dla karty graficznej renderujący grafikę,

Wiktionary

Shader – krótki program komputerowy, często napisany w specjalnym języku programowania (shader language), który w grafice trójwymiarowej opisuje właściwości pikseli oraz wierzchołków. Technologia ta zastąpiła stosowaną wcześniej w kartach graficznych jednostkę T&L.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

 (1.1) program komputerowy

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) shader

* hiszpański: (1.1) shader m.

* niemiecki: (1.1) Shader m., rzad. Schattierer m.

* rosyjski: (1.1) шейдер m.

źródła.

== shader (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) ktoś, kto cieniuje

 (1.2) inform. w grafice komputerowej: shader

odmiana.

przykłady.

Wiktionary


shading

[czytaj: szejding] w grafice komputerowej: metoda określania stopnia jakości barw poszczególnych wielokątów, służąca nadaniu im realistycznego wyglądu; cieniowanie


SJP.pl


shaggy

Shaggy, właśc. Orville Richard Burrell (ur. 22 października 1968 w Kingston) – jamajsko-amerykański piosenkarz reggae, dancehall i rap.

Pseudonim artystyczny przybrał na cześć bohatera kreskówki Scooby Doo – Kudłatego (ang. Shaggy).

Wikipedia


shagya

węgierska rasa koni angloarabskich


SJP.pl


shake

[czytaj: szejk] koktajl z mleka zmieszanego z różnymi dodatkami; szejk


SJP.pl

Koktajl mleczny (ang. milkshake, shake) – mleczny napój serwowany na zimno, często z dodatkiem lodów. Istnieje wiele jego wersji, o różnych smakach, m.in.: waniliowy, czekoladowy, truskawkowy, bananowy, kokosowy, pistacjowy, jagodowy itp. Wersją shake’a bez mleka jest smoothie. Istnieją również tak zwane shake’y proteinowe, używane najczęściej przez osoby ćwiczące w celu zwiększenia masy mięśniowej.

Wikipedia


shaker

[czytaj: szejker] naczynie do przyrządzania drinków i koktajli; szejker


SJP.pl


shakespeare

[czytaj: szekspir] nazwisko, m.in. William Shakespeare (1564-1616) - pisarz angielski


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • John Shakespeare – angielski rękawicznik, posiadacz ziemski i radny miejski
  • Robbie Shakespeare – jamajski gitarzysta basowy i producent muzyczny
  • William Shakespeare (spol. William Szekspir) – angielski poeta, dramaturg, aktor

Inne:

  • Shakespeare (język programowania) – ezoteryczny język programowania
  • (2985) Shakespeare – planetoida z pasa głównego asteroid

Wikipedia


shakira

[czytaj: szakira] pseudonim kolumbijskiej piosenkarki Shakiry Isabel Mebarak Ripoll


SJP.pl

Shakira Isabel Mebarak Ripoll (ur. 2 lutego 1977 w Barranquilli) – kolumbijska piosenkarka, autorka tekstów, tancerka, producentka muzyczna, businesswoman, filantropka, aktorka i modelka. Ambasadorka dobrej woli UNICEF.

Laureatka dwóch nagród Grammy, siedmiu nagród Latin Grammy Awards i dwunastu Billboard Latin Music Awards. Dwukrotnie nominowana do nagrody Złotego Globu. Najlepiej zarabiająca kolumbijska artystka wszech czasów. Sprzedawszy ponad 80 milionów albumów (stworzonych we współpracy z wytwórnią Sony Music), pozostaje drugą, po Glorii Estefan, najpopularniejszą piosenkarką latynoską. W samych Stanach Zjednoczonych sprzedała 9,6 mln egzemplarzy swoich płyt. Jedyna artystka pochodząca z Ameryki Południowej, która zajęła wysokie miejsca na listach przebojów: amerykańskiej Billboard Hot 100, australijskiej liście ARIA oraz brytyjskiej liście najlepiej sprzedających się singli.

Wikipedia


shakuhachi

[czytaj: szakuhaczi] japoński flet prosty wykonany z bambusa


SJP.pl

Shakuhachi (jap. 尺八) – japoński flet prosty, wykonany z bambusa.

Wikipedia


shamisen

[czytaj: szamisen] trzystrunny japoński instrument muzyczny; samisen, szamisen


SJP.pl

Shamisen (jap. 三味線 shamisen lub samisen) – japoński instrument muzyczny, strunowy, szarpany. Jego nazwa w języku japońskim oznacza dosłownie „struny trzech smaków”.

Wikipedia


shamo

[czytaj: szamo] japońska rasa kur


SJP.pl

Shamo (jap. 軍鶏) – rasa kur wywodząca się z Japonii. Koguty tej rasy charakteryzują się wielkim temperamentem w stosunku do innych ras kur. Shamo daje się oswoić przez opiekuna. Waga koguta wynosi ok. 6 kg, a kury ok. 4,5 kg.

Wikipedia


shampoon

[czytaj: szampun] dawniej, przed spolszczeniem: płyn do mycia lub farbowania włosów; szampon


SJP.pl


shamrock

[czytaj: szemrok] trójlistna koniczyna będąca godłem narodowym Irlandii


SJP.pl

  • Shamrock – trójlistna koniczyna, symbol Irlandii
  • Shamrock – polski zespół muzyczny grający folk, głównie celtycki
  • Shamrock – filipiński zespół muzyczny grający rock alternatywny

Miejscowości w USA:

  • Shamrock – miejscowość w stanie Oklahoma, w hrabstwie Creek
  • Shamrock – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie Wheeler

Wikipedia


shandong

[czytaj: SZANdong] prowincja w Chinach; Szantung


SJP.pl

Szantung (wymowa; chiń. upr. 山东; chiń. trad. 山東; pinyin Shāndōng; Wade-Giles Shan-tung) – prowincja na wschodnim wybrzeżu Chin. Używa się także historycznej nazwy Lu, wywodzącej się od państwa z okresu Wiosen i Jesieni.

Wikipedia


shandy

[czytaj: szandi] drink powstały z połączenia jasnego piwa i białej lemoniady


SJP.pl

Shandy – napój alkoholowy z połączenia jasnego piwa i białej lemoniady, najczęściej w proporcji 1:1. Możliwe połączenie piwa z innymi napojami bezalkoholowymi, a także inne proporcje (w puszkach jest to bardzo słaby napój w proporcji 1:10 piwo:lemoniada).

Wikipedia


shannon

[czytaj: szanon] Sionna;
1. rzeka w Irlandii;
2. irlandzkie miasto nad rzeką o tej samej nazwie


SJP.pl

Geografia

Dania

  • Shannon – wyspa

Irlandia

  • Shannon – rzeka w Irlandii
    • Shannon Cave – jaskinia pod rzeką Shannon
    • Shannon Pot – źródło rzeki Shannon

    Wikipedia


shantou

[czytaj: SZANtoł] miasto w Chinach; Szantou


SJP.pl

Shantou (chiń. 汕头; pinyin Shàntóu) – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, port handlowy i rybacki nad Morzem Południowochińskim. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 493 452. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 489 350 mieszkańców. Od 1981 roku Shantou posiada status specjalnej strefy ekonomicznej, a od 1990 roku strefy wolnego handlu. Ośrodek rzemiosła artystycznego oraz przemysłu zabawkarskiego, odzieżowego, elektronicznego, ceramicznego, włókienniczego i spożywczego. Miasto posiada własny port lotniczy.

Wikipedia


shantung

[czytaj: szantung] tkanina z surowej przędzy jedwabnej; szantung


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) rodzaj ciężkiej tkaniny zawierającej surowy jedwab

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈʃãntũŋk, AS: šãntũŋk

Wiktionary


shanxi

[czytaj: SZANsi] prowincja w Chinach; Szansi


SJP.pl

Wikipedia


shaolin

[czytaj: szaolin] chiński klasztor buddyjski


SJP.pl

  • Szaolin – klasztor buddyjski w Chinach, w prowincji Henan
  • Shaolin – film z 2011 roku, w reżyserii Benny’ego Chana

Wikipedia


shaorma

[czytaj: szaorma] potrawa arabska w postaci pieczonych skrawków mięsa; shoarma, shawarma


SJP.pl


shaq

Shaquille Rashaun „Shaq” O’Neal (ur. 6 marca 1972 w Newark) – amerykański koszykarz grający w lidze NBA na pozycji środkowego, czterokrotny mistrz NBA: trzykrotnie z zespołem Los Angeles Lakers i raz z Miami Heat, mistrz olimpijski oraz mistrz świata.

Wikipedia


sharan

[czytaj: szaran] samochód typu Volkswagen Sharan


SJP.pl

Volkswagen Sharan – samochód osobowy typu minivan klasy średniej produkowany pod niemiecką marką Volkswagen w latach 1995–2022.

Wikipedia


sharenting

[czytaj: szarenting] nadmierne udostępnianie w internecie informacji na temat swoich dzieci


SJP.pl


shareware

[czyt: szerłer] oprogramowanie komercyjne, za które płaci się po określonym czasie jego bezpłatnego użytkowania


SJP.pl

Shareware – rodzaj oprogramowania zamkniętego, które jest bezpłatnie rozpowszechniane i którego kopiami wolno się dzielić, jednak korzystanie z jego pełnej funkcjonalności wymaga wniesienia określonych opłat po pewnym okresie użytkowania lub zakupu licencji.

Wikipedia


sharif

[czytaj: SZArif] nazwisko


SJP.pl


sharon

[czytaj: szaron] szaron, hurma, persymona, kaki;
1. rodzaj drzew o soczystych, pomarańczowych lub czerwonych owocach, rosnących w strefie międzyzwrotnikowej; heban, hebanowiec;
2. owoc tego drzewa; persymon


SJP.pl

  • sharon – owoc z drzew rodzaju Diospyros
  • SHARON – technologia transformacji azotu amonowego do azotynów
  • Sharon – polski zespół grunge'owy istniejący w latach 1993–1995

Imię:

  • Sharon Stone – aktorka amerykańska
  • Sharon den Adel – wokalistka Within Temptation

Wikipedia


sharp

[czytaj: szarp]
1. produkt marki Sharp;
2. członek ruchu SHARP (Skinheads Against Racial Prejudice); sharpowiec


SJP.pl

  • Sharp Corporation – japoński producent elektroniki
  • Skinheads Against Racial Prejudice – subkultura skinheadów

Wikipedia


sharpowiec

[czytaj: szarpowiec] członek ruchu SHARP (Skinheads Against Racial Prejudice); sharp


SJP.pl


shaw

[czytaj: szoł] nazwisko, m.in. Bernard Shaw (1856-1950) - dramatopisarz angielski


SJP.pl

Miejscowości w USA:

  • Shaw – miasto w stanie Missisipi, w hrabstwie Bolivar

Gminy w USA:

  • Shaw (ang. Shaw Township) – gmina w stanie Arkansas, w hrabstwie Saline

W Wielkiej Brytanii:

  • Shaw – miejscowość w hrabstwie Berkshire (Anglia)
  • Shaw – miasto w hrabstwie Wielki Manchester (Anglia)
    • Shaw and Crompton – civil parish
  • Shaw (Melksham Without) – miejscowość w hrabstwie Wiltshire (Anglia)
  • Shaw (Swindon) – miejscowość w hrabstwie Wiltshire (Anglia)
  • Shaw – miejscowość w hrabstwie West Yorkshire (Anglia)

Wikipedia


shawarma

[czytaj: szałarma] potrawa arabska w postaci pieczonych skrawków mięsa; shaorma, shoarma


SJP.pl


shea

[czytaj: szej] masło shea - olej roślinny uzyskiwany z nasion masłosza Parka, wykorzystywany w kosmetyce i gastronomii


SJP.pl


sheen

  • Sheen – film 2004
  • Sheen – miejscowość w hrabstwie Staffordshire (Anglia)
  • North Sheen – część Londynu

Osoby:

  • Charlie Sheen – amerykański aktor
  • Fulton Sheen – biskup rzymskokatolicki
  • Martin Sheen – amerykański aktor
  • Michael Sheen – walijski aktor

Wikipedia


sheffield

[czytaj: szefild] miasto w Anglii


SJP.pl

Sheffield – miasto w północnej Anglii w hrabstwie metropolitalnym South Yorkshire, w dystrykcie metropolitalnym Sheffield. W 2001 roku miasto liczyło 439 866 mieszkańców, co czyni je piątym co do wielkości miastem w Anglii. Dawniej miasto silnie uprzemysłowione, które dzisiaj bardziej przemienia się w akademickie. Uniwersytet w Sheffield (University of Sheffield) może się pochwalić 6 noblistami. Sheffield jest wspomniane w Domesday Book (1086) jako Escafeld/Scafeld.

Wikipedia


sheffieldzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Sheffieldem, dotyczący Sheffieldu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Omówione wyżej zasady zastosowano przy budowie dwóch wersji programu mieszanego, a mianowicie sheffieldzkiej (nazwa pochodzi od miejscowości, w której tę wersję opracowano) oraz blokowej, która powstała w Polsce i jest dziełem piszącego te słowa.

 (1.1) Któż w Polsce nie zna, a w każdym razie któż nie znał przed wojną sheffieldzkiej stali?

 (1.1) Na protesty odbiorców pozostał głuchy, część ich więc opuściła go i przerzuciła się na stal sheffieldzką, gwarantującą wysoką jakość.

 (1.1) W sheffieldzkim lichtarzu pozostało świecy tylko na cal, ale Oleron nie zapalał drugiej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Sheffield mrz./n.

Wiktionary


sheila

  • Sheila – irlandzkie imię żeńskie
  • Sheila – francuska piosenkarka

Wikipedia


sheldon

Miejscowości w USA:

  • Sheldon – wieś w stanie Illinois, w hrabstwie Iroquois
  • Sheldon – miasto w stanie Iowa, w hrabstwie O’Brien
  • Sheldon – miasto w stanie Missouri, w hrabstwie Vernon
  • Sheldon – miasto w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Wyoming
  • Sheldon – miasto w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Ransom
  • Sheldon – jednostka osadnicza w stanie Teksas, w hrabstwie Harris
  • Sheldon – wieś w stanie Wisconsin, w hrabstwie Rusk
  • Sheldon – miasto w stanie Wisconsin, w hrabstwie Monroe
  • Sheldon – miasto w stanie Vermont, w hrabstwie Franklin

Wikipedia


shell

  • Shell – jednostka osadnicza w USA
  • konto shell
  • Shell – koncern petrochemiczny
  • powłoka systemu operacyjnego
  • Shell – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Worcestershire, w dystrykcie Wychavon, w civil parish Himbleton

Wikipedia


shelley

Miejscowości

  • Shelley – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Essex
  • Shelley – miejscowość w Anglii, w hrabstwie Suffolk
  • Shelley – miejscowość w Anglii, w hrabstwie West Yorkshire
  • Shelley – miasto w USA, w stanie Idaho, w hrabstwie Bingham

Wikipedia


sheltie

[czytaj: szelti] pies z rasy psów pasterskich; owczarek szetlandzki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) kynol. owczarek szetlandzki

Wiktionary

Owczarek szetlandzki – jedna z ras psów należąca do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psy pasterskie (owczarskie). Podlega próbom pracy. Typ wilkowaty.

Wikipedia


shemale

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) seks. pejor. transpłciowa kobieta z męskimi narządami płciowymi, występująca w branży pornograficznej;

Wiktionary

Shemale (także she-male) – termin używany najczęściej w branży pornograficznej do opisywania trans kobiet lub innych osób posiadających męskie genitalia i żeńskie drugorzędowe cechy płciowe (w tym piersi) uzyskane za pomocą hormonów lub operacji. Wiele osób w transpłciowej społeczności uważa ten termin za obraźliwy i upokarzający. Stosowanie terminu „shemale” w odniesieniu do trans kobiet może sugerować, że pracują one w branży erotycznej.

Wikipedia

Przykłady

składnia.

kolokacje.

synonimy.

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|shemale. < etym|ang|she|male.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) shemale, she-male

źródła.

== shemale (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) seks. pejor. shemale

odmiana.

przykłady.

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

frazeologia.

etymologia.

 (1.1) etym|ang|shemale. < etym|ang|she|male.

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) shemale, she-male

źródła.

== shemale (język angielski.) ==

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) seks. pejor. shemale

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

 (1.1) she-male

Wiktionary


shenyang

Shenyang (chiń. upr. 沈阳; chiń. trad. 瀋陽; pinyin Shěnyáng; mandż.: Mukden, ᠮᡠᡴ᠋ᡩᡝᠨ) – największe miasto Mandżurii oraz jej stolica w chińskiej prowincji Liaoning.

Wikipedia


shenzhen

Wikipedia


shepherd

Miejscowości w USA:

  • Shepherd – wieś w stanie Michigan, w hrabstwie Isabella
  • Shepherd – jednostka osadnicza w stanie Montana, w hrabstwie Yellowstone
  • Shepherd – miasto w stanie Teksas, w hrabstwie San Jacinto

Gminy w USA:

  • Shepherd (ang. Shepherd Township) – gmina w stanie Dakota Północna, w hrabstwie Walsh

Inne:

  • Shepherd Islands – grupa wysp w archipelagu Nowych Hebrydów

Wikipedia


sheraton

Anglia:

  • Sheraton – miejscowość w hrabstwie Durham
  • Sheraton with Hulam – civil parish w hrabstwie Durham

Osoby:

  • Thomas Sheraton – brytyjski projektant meblowy

Inne:

  • Sheraton – brytyjski styl meblowy
  • Sheraton – amerykańska sieć hotelowa
  • Sheraton Grand Krakow – pięciogwiazdkowy hotel w Krakowie
  • Sheraton Grand Warsaw – pięciogwiazdkowy hotel w Warszawie
  • Sheraton Lisboa Hotel & Spa – pięciogwiazdkowy hotel w Portugalii
  • Sheraton Poznan Hotel – pięciogwiazdkowy hotel w Poznaniu
  • Sheraton Sopot Hotel – pięciogwiazdkowy hotel w Sopocie
  • Sheraton Tel Aviv – pięciogwiazdkowy hotel w Izraelu

Wikipedia