rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. świecenie substancji wywołane padającym na nią promieniowaniem rentgenowskim
Wiktionary
rzecz. rentgenoluminofor mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. substancja świecąca pod wpływem promieniowania rentgenowskiego
Wiktionary
rzecz. rentgenoluminescencja ż.
Wiktionary
przyrząd do pomiaru dawek promieniowania jonizującego w powietrzu, wyrażonych w rentgenach; rentgenomierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. zob. dozymetr.
Wiktionary
Rentgenometr (rentgen + gr. metréō = oglądam) – rodzaj detektora promieniowania jonizującego, służący do pomiarów dawki ekspozycyjnej wyrażonej w rentgenach, bez dokładnego określenia źródła promieniowania.
Zbudowany jest z komory jonizacyjnej, wzmacniacza oraz układu zliczającego. Może być wyposażony w sygnalizację uprzedzającą o zagrożeniu skażeniem promieniotwórczym.
Wikipedia
IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃ˈnɔ̃mɛtr̥, AS: rẽndgẽnõmetr̦
Wiktionary
rzecz. rentgenometria ż.
Wiktionary
(1.1) dozymetr, dawkomierz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział metrologii dotyczący mierzenia dawek promieniowania rentgenowskiego
Wiktionary
IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: rẽndgẽnõmetrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rentgenometr mrz.
Wiktionary
przyrząd do pomiaru dawek promieniowania jonizującego w powietrzu, wyrażonych w rentgenach; rentgenometr
SJP.pl
prześwietlanie promieniami Roentgena i oglądanie odbitego na ekranie obrazu wewnętrznej budowy badanego obiektu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. techn. obraz rentgenowski powstały w wyniku naświetlania na ekranie fluoryzującym lub na kliszy
Wiktionary
analiza rentgenospektralna - chemiczna analiza jakościowa i ilościowa oparta na badaniu widma rentgenowskiego spektografem rentgenowskim
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. tylko w wyrażeniu: analiza rentgenospektralna
Wiktionary
IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔspɛkˈtralnɨ, AS: rẽndgẽnospektralny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. tylko w wyrażeniu: analiza rentgenostrukturalna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) techn. med. technik zajmujący się sprawdzaniem i konserwacją aparatów rentgenowskich
Wiktionary
IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔˈtɛxʲɲik, AS: rẽndgẽnoteχʹńik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. badanie lekarskie polegające na oglądaniu obrazu rentgenowskiego na ekranie telewizora
Wiktionary
dział rentgenologii zajmujący się wykorzystywaniem promieni rentgenowskich w leczeniu chorób nowotworowych i niektórych schorzeń skóry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. metoda leczenia promieniami rentgenowskimi nowotworów złośliwych oraz niektórych schorzeń skóry
Wiktionary
IPA: ˌrɛ̃ndɡɛ̃nɔtɛˈrapʲja, AS: rẽndgẽnoterapʹi ̯a
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. dotyczący promieni Röntgena
(1.2) fiz. generujący lub wykorzystujący do działania promienie Röntgena
(1.3) fiz. wykonany lub uzyskany za pomocą promieni Röntgena
Wiktionary
(1.1) Wykonany pomiar wykazał bardzo silne promieniowanie rentgenowskie.
(1.2) Lekarz kazał mi się nie ruszać, po czym wyszedł na zaplecze i włączył aparaturę rentgenowską.
(1.3) Odebrałem dzisiaj z pracowni radiologicznej zdjęcie rentgenowskie.
Wiktionary
rzecz. rentgen mrz., roentgen mrz., rentgenizacja ż., rentgenizowanie n.
czas. rentgenizować
Wiktionary
osoba utrzymująca się z procentów płynących z posiadanych papierów wartościowych lub wkładów bankowych
SJP.pl
Rentier (fr. rentier) – osoba utrzymująca się z dochodów pasywnych płynących od posiadanego kapitału, nieruchomości, odsetek od papierów wartościowych (akcji, obligacji itp.) lub wkładów bankowych.
Wikipedia
kobieta utrzymująca się z procentów płynących z posiadanych papierów wartościowych lub wkładów bankowych
SJP.pl
bycie rentierem
SJP.pl
zdrobnienie od: renta
SJP.pl
osoba otrzymująca rentę, najczęściej z tytułu inwalidztwa; rencista
SJP.pl
przynosić zysk, intratę; opłacać się
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: rentownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rentowny; bardziej rentowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. cecha tego, co rentowne, przynoszące nadwyżkę przychodów nad kosztami;
Wiktionary
Rentowność, dochodowość – parametr odzwierciedlający efektywność posiadanych przez przedsiębiorcę kapitałów oraz efektywność gospodarowania aktywami. Wskaźniki rentowności nazywane są także wskaźnikami zyskowności lub stopami zwrotu. Mierzą one ekonomiczność wyrażaną relacją efektów do nakładów.
Wikipedia
rzecz. renta ż., rentier m.
przym. rentowny
Wiktionary
(1.1) opłacalność, dochodowość, intratność, lukratywność, popłatność, przychodowość, zyskowność, kasowość, złotodajność
Wiktionary
przynoszący zysk, dochód; intratny, zyskowny, opłacalny, dochodowy, popłatny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przynoszący zysk
Wiktionary
(1.1) Czy obligacje skarbu państwa są bardziej rentowne niż lokaty bankowe?
Wiktionary
IPA: rɛ̃nˈtɔvnɨ, AS: rẽntovny
Wiktionary
rzecz. rentowność ż., renta ż., rentier m., rentierka ż., rencista m., rencistka ż., rentka ż.
przym. rentierski, rentowy
przysł. rentownie
Wiktionary
(1.1) dochodowy, opłacalny, zyskowny
Wiktionary
przymiotnik od: renta
SJP.pl
dawniej: zrzeczenie się czegoś, zaniechanie czegoś; rezygnacja
SJP.pl
dotyczący renuncjacji
SJP.pl
[czytaj: rąwerSMĄ] dawniej:
1. jedna z figur akrobacji lotniczej; przewrót;
2. przewrót, obalenie, zamieszanie
SJP.pl
zaawansowane ćwiczenie ujeżdżeniowe w jeździectwie, w którym koń jest wygięty w kierunku ruchu; rozluźnia konia i nie wymaga poruszania się kłusem i galopem
SJP.pl
reo meksykańskie - ozdobna roślina doniczkowa spokrewniona z trzykrotką
SJP.pl
Reo – wieś w Estonii, w prowincji Sarema, w gminie Pihtla.
W miejscowości znajduje się żeński skit św. Jana Chrzciciela, w jurysdykcji Estońskiego Apostolskiego Kościoła Prawosławnego.
Wikipedia
najmniejsze natężenie prądu elektrycznego wystarczające do wywoływania pobudzenia nerwu lub mięśnia
SJP.pl
Krzywa pobudliwości włókien nerwowych (krzywa Hoorwega-Weissa) - wykres przedstawiający zależność między napięciem przyłożonym do włókna nerwowego (oś Y), a czasem potrzebnym do zainicjowania potencjału czynnościowego (oś X).
Zauważono, że przykładając coraz większe napięcie, czas, w którym obserwuje się początek reakcji (reakcja w postaci potencjału czynnościowego) jest krótszy. Krzywa pobudliwości ma przebieg podobny do wykresu funkcji y=1/x w I ćwiartce kartezjańskiego układu współrzędnych (hiperbola).
Wikipedia
rodzaj opornika, którego oporność można zmieniać suwakiem na drucie oporowym; reokord
SJP.pl
1. zwierzę występujące w szybko płynących, chłodnych potokach, np. pstrąg
2. organizm przytwierdzony do dna lub kamienia, np. wypławek
SJP.pl
Reofil – gatunek żyjący w wodach bieżących oraz w innych typach wód, preferujący siedliska cieków: rzeki, strumienie, potoki. Przystosowany do znoszenia prądu wody.
Według niektórych klasyfikacji, reofile osiągają optimum ekologiczne w wodach o prędkości prądu 13–70 cm/s. W wodach szybszych żyją reobionty, jeszcze szybszych torentikole, a wolniejszych limnofile i limnobionty (pośrodku zaś są organizmy pod tym względem obojętne).
Wikipedia
skłonność niektórych zwierząt wodnych do obierania sobie wód płynących za stałe siedlisko; prądolubność
SJP.pl
Reofil – gatunek żyjący w wodach bieżących oraz w innych typach wód, preferujący siedliska cieków: rzeki, strumienie, potoki. Przystosowany do znoszenia prądu wody.
Według niektórych klasyfikacji, reofile osiągają optimum ekologiczne w wodach o prędkości prądu 13–70 cm/s. W wodach szybszych żyją reobionty, jeszcze szybszych torentikole, a wolniejszych limnofile i limnobionty (pośrodku zaś są organizmy pod tym względem obojętne).
Wikipedia
przymiotnik od: reofil
SJP.pl
rodzaj opornika, którego oporność można zmieniać suwakiem na drucie oporowym; reochord
SJP.pl
rzadko: powtórne okupowanie, opanowanie danego terytorium; ponowna okupacja
SJP.pl
1. specjalista badający przepływ krwi w układzie krążenia;
2. specjalista zajmujący się powstawaniem odkształceń ciał
SJP.pl
1. mechanika: nauka o deformacjach i płynięciu różnych ciał;
2. medycyna: nauka zajmująca się badaniem przepływu krwi w układzie krążenia
SJP.pl
Reologia (od gr. rhéos – płynący) – dział mechaniki ośrodków ciągłych zajmujący się plastycznymi deformacjami (odkształceniami) oraz płynięciem substancji. Termin „reologia” został zaproponowany przez Eugene’a Binghama w 1920 r. pod wpływem sugestii Markusa Reinera, zainspirowanej przez słynne stwierdzenie Heraklita „panta rhei”, czyli „wszystko płynie”.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z reologią, dotyczący reologii
Wiktionary
rzecz. reologia ż.
Wiktionary
przyrząd mierzący ilość, natężenie, lepkość przepływającej cieczy lub gazu; przepływomierz
SJP.pl
Przepływomierz – przyrząd pomiarowy służący do pomiaru strumienia objętości lub masy materii poruszającej się przez daną powierzchnię prostopadłą do kierunku przepływu.
Wikipedia
dział mechaniki zajmujący się pomiarem powolnych odkształceń gęstych substancji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. ponowna operacja w tej samej okolicy ciała spowodowana najczęściej powikłaniami;
Wiktionary
Reoperacja – ponowny zabieg operacyjny wykonany w tej samej okolicy lub jamie ciała.
Pod pojęciem reoperacji rozumie się zazwyczaj zabieg bezpośrednio związany z poprzednią interwencją i mający z nią związek przyczynowo-skutkowy. Reoperacja jest więc najczęściej wymuszona wczesnymi powikłaniami chirurgicznymi, a przede wszystkim krwotokami (np. spełznięcie podwiązki z naczynia, krwotoki miąższowe z wątroby, mięśni czy też jatrogenne, śródoperacyjne uszkodzenie śledziony).
Wikipedia
IPA: ˌrɛɔpɛˈrat͡sʲja, AS: reoperacʹi ̯a
Wiktionary
czas. reoperować
Wiktionary
zmiana organizacji czegoś, zorganizowanie czegoś na nowo; reforma, restrukturyzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ponowna organizacja
Wiktionary
dotyczący reorganizacji
SJP.pl
osoba zajmująca się reorganizowaniem czegoś
SJP.pl
kobieta zajmująca się reorganizowaniem czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zmiana orientacji, kierunku dążeń
Wiktionary
IPA: ˌrɛɔrʲjɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: reorʹi ̯ẽntacʹi ̯a
Wiktionary
czas. reorientować (się)
rzecz. reorientowanie
Wiktionary
1. zmieniać orientację, głównie w polityce, ideologii;
2. reorientować się - zmieniać własną orientację, głównie w polityce, ideologii
SJP.pl
rezystor, którego konstrukcja umożliwia zmianę rezystancji przez zmianę wzajemnego położenia odpowiednich jego części; rezystor nastawny
SJP.pl
reakcja ruchowa organizmów reofilnych (prądolubnych), polegająca na ich ustawieniu się naprzeciw kierunku ruchu wody i poruszaniu się (o ile posiadają one zdolność pływania) pod prąd
SJP.pl
Reotaksja - reakcja na kierunek ruchu środowiska ciekłego. Występuje np. u pierwotniaków żyjących w środowisku o szybkim przepływie wody, a także u form pasożytniczych, bytujących m.in. w układzie krążenia, w skrzelach czy układzie wydalniczym. Reotaksja dodatnia - obiekt porusza się przeciwnie do kierunku ruchu cieczy, reotaksja ujemna - zgodnie z prądem. Reotaksja ryb - jest to zachowanie się ryb w prądzie wody. Ryby przeważnie wykazują reotaksję dodatnią, czyli obracają się głową w kierunku prądu i płyną do przodu, nie dając się znosić wodzie.Zjawisko reotaksji związane jest z działaniem trzech narządów zmysłu ryby: wzroku, dotyku, linii bocznej. Wzrok odgrywa tu decydującą rolę.
Wikipedia
ruchliwość plemników
SJP.pl
wirus oddechowy i jelitowy, np. rotawirus
SJP.pl
1. potocznie: człowiek z wieloletnim doświadczeniem w jakiejś dziedzinie; wyga;
2. fizyka: dawka promieniowania jonizującego powodująca pochłonięcie 93 ergów energii w jednym centymetrze sześciennym wody
SJP.pl
Wikipedia
1. dawniej: naprawianie, naprawa; reperacja;
2. (zwykle w liczbie mnogiej) świadczenie jednego państwa na rzecz innego, będące wynagrodzeniem za poniesione szkody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. usuwanie uszkodzeń struktur biologicznych na poziomie cząsteczkowym
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) odszkodowanie wojenne płacone zwycięzcy przez państwo zwyciężone;
forma rzeczownika.
(2.1) M. lm. od: reparacja
Wiktionary
IPA: ˌrɛpaˈrat͡sʲjɛ, AS: reparacʹi ̯e
Wiktionary
przym. reparacyjny
Wiktionary
dotyczący reparacji
SJP.pl
osoba zajmująca się naprawą wadliwych lub uszkodzonych urządzeń i innych przedmiotów; reperator
SJP.pl
dawniej, dziś tylko regionalnie: naprawiać, reperować lub poprawiać coś, udoskonalać
SJP.pl
1. podział, rozłożenie czegoś na części; rozdzielenie według jakiejś zasady;
2. podział dóbr dokonywany przez państwo w sytuacji ich niedoboru, np. w okresie wojny lub klęski żywiołowej;
3. w językoznawstwie: repartycja znaczeniowa - różnica w znaczeniu wyrazów pochodzących od tego samego rdzenia, poprzez nadanie im różnych formantów, np. obiecany - obiecujący, opisany - opisowy
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący repartycji
SJP.pl
dawniej: naprawa pończoch, rajstop itp., polegająca na dorabianiu ich zniszczonych części; podnoszenie oczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metoda i czynność naprawiania pończoch albo rajstop przez podnoszenie sprutych oczek
Wiktionary
Repasacja (fr. rapiéçage - naprawa, łatanie), zwana także podnoszeniem oczek – ręczna naprawa uszkodzonych pończoch, skarpet i rajstop, polegająca na dorabianiu ich zniszczonych części, wykonywana przy pomocy specjalnych igieł zakończonych haczykiem i zapadką, które umożliwiały przewlekanie bardzo cienkich nici. Repasacja – zawód popularny w Polsce w latach po II wojnie światowej – jest w XXI wieku zawodem ginącym.
Wikipedia
rzecz. repasaczka ż., repasowanie n.
czas. repasować ndk.
przym. repasacyjny
Wiktionary
dawniej: dotyczący repasacji - podnoszenia oczek w pończochach, rajstopach itp.
SJP.pl
dawniej: mężczyzna zajmujący się repasacją - podnoszeniem oczek w pończochach, rajstopach itp.
SJP.pl
dawniej: kobieta zajmująca się repasacją - podnoszeniem oczek w pończochach, rajstopach itp.; repasatorka
SJP.pl
dawniej: przyrząd do podnoszenia oczek w pończochach, rajstopach itp.
SJP.pl
dawniej: kobieta zajmująca się repasacją - podnoszeniem oczek w pończochach, rajstopach itp.; repasaczka
SJP.pl
w niektórych dyscyplinach sportu: dodatkowy wyścig lub walka zawodników lub drużyn o jednakowej liczbie punktów, decydująca o kolejności miejsc; repesaż; baraż; dogrywka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dodatkowa walka lub dodatkowy wyścig zawodników, którzy uzyskali jednakową liczbę punktów
Wiktionary
Repasaż − sposób przeprowadzania eliminacji do kolejnych faz zawodów sportowych stosowany m.in. w kolarstwie, szermierce, judo, taekwondo, karate, zapasach, kajakarstwie i wioślarstwie. Zakłada odbycie powtórnej walki (wyścigu) o awans do dalszych zawodów dla zawodników, którzy nie zakwalifikowali się bezpośrednio do dalszej części rywalizacji.
Wikipedia
(1.1) Do finału wchodzą po dwie osady kajakarskie oraz trzecia z repasażu.
Wiktionary
(1.1) baraż
Wiktionary
przymiotnik od: repasaż
SJP.pl
załapywać, podnosić oczka w pończochach
SJP.pl
powrót do kraju ojczystego osób, np. jeńców wojennych, przesiedleńców, którzy wskutek przyczyn niezależnych od siebie znaleźli się poza granicami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. powrót do ojczystego kraju;
Wiktionary
Repatriacja (łac. repatriatio ‘powrót do ojczyzny’) – zorganizowana przez władze akcja przesiedlenia do kraju obywateli (np. jeńców wojennych, osób internowanych lub przymusowo przesiedlonych), którzy wskutek zmian granic lub działań wojennych znaleźli się na terytorium innych państw.
Wikipedia
(1.1) Czytam jej artykuł o repatriacji Polaków z ZSRR.
Wiktionary
IPA: ˌrɛpaˈtrʲjat͡sʲja, AS: repatrʹi ̯acʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. repatriant m., repatriantka ż., repatriowanie n.
czas. repatriować się
przym. repatriacyjny, repatriancki
Wiktionary
(1.1) reemigracja
Wiktionary
dotyczący repatriacji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z repatriacją, dotyczący repatriacji
Wiktionary
rzecz. repatriacja ż., repatriant mos., repatriantka ż., repatriowanie n.
przym. repatriancki
Wiktionary
przymiotnik od: repatriant
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z repatriantami, dotyczący repatriantów, przeznaczony dla nich
Wiktionary
rzecz. repatriacja ż., repatriant mos., repatriantka ż., repatriowanie n.
czas. repatriować się
przym. repatriacyjny
Wiktionary
osoba powracająca do ojczyzny po długim pobycie na obczyźnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba powracająca zza granicy, gdzie przebywała niedobrowolnie
(1.2) hist. osoba przesiedlona po II wojnie światowej z dawnych ziem polskich na wschodzie
Wiktionary
Repatriacja (łac. repatriatio ‘powrót do ojczyzny’) – zorganizowana przez władze akcja przesiedlenia do kraju obywateli (np. jeńców wojennych, osób internowanych lub przymusowo przesiedlonych), którzy wskutek zmian granic lub działań wojennych znaleźli się na terytorium innych państw.
Wikipedia
(1.1) Miasto nie miało pieniędzy na przyjęcie repatriantów.
Wiktionary
rzecz. repatriacja ż., repatriacyjność ż., repatrianckość ż., repatriowanie n.
:: fż. repatriantka ż.
czas. repatriować dk./ndk., repatriować się ndk.
przym. repatriacyjny, repatriancki
przysł. repatriancko
Wiktionary
(1.1) reemigrant
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. kobieta przesiedlona po II wojnie światowej z dawnych ziem polskich na wschodzie
Wiktionary
dokonywać repatriacji; przesiedlać do kraju obywateli znajdujących się poza jego granicami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|repatriować.
Wiktionary
rzecz. repatriacja ż., repatriant m., repatriantka ż.
czas. repatriować, repatriować się
przym. repatriacyjny, repatriancki
Wiktionary
(1.1) reemigrowanie
Wiktionary
przymiotnik od: Repki
SJP.pl
środek chemiczny lub fizyczny odstraszający szkodniki, stosowany głównie w celu ochrony upraw i przechowywanych zbiorów
SJP.pl
Repelenty, środki odstraszające, odstraszacze (łac. repellere – odstraszać, odrzucać) – organizmy żywe, związki chemiczne, urządzenia generujące światło lub dźwięki mające właściwość odstraszania niepożądanych w danym miejscu gatunków. Ich stosowanie zaliczane jest do biologicznych (ekologicznych) metod ochrony.
Wikipedia
trwały punkt na powierzchni ziemi o wyznaczonej wysokości n.p.m., wykorzystywany w pracach geodezyjnych
SJP.pl
Wikipedia
naprawianie, naprawa; reparacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) usuwanie bądź usunięcie uszkodzenia, usterek
Wiktionary
czas. reperować ndk.
przym. reperacyjny
rzecz. reperowanie n., zreperowanie n., nareperowanie n.
Wiktionary
(1.1) naprawa, naprawianie, naprawienie
Wiktionary
dotyczący reperacji
SJP.pl
osoba zajmująca się naprawą wadliwych lub uszkodzonych urządzeń i innych przedmiotów; reparator
SJP.pl
podręczny komplet narzędzi, przydatnych do wykonywania napraw w nagłych wypadkach
SJP.pl
reperforator telegraficzny - odbiornik telegraficzny, który utrwala odbieraną wiadomość na taśmie perforowanej
SJP.pl
1. (zwykle w liczbie mnogiej) skutek, najczęściej negatywny, jakiejś czynności lub jakiegoś wydarzenia; oddźwięk, następstwo, reakcja, echo;
2. w muzyce: odbijanie się tonów w instrumentach mających pudła rezonansowe; rezonans;
3. w muzyce: jednorazowe przeprowadzenie tematu przez wszystkie głosy w fudze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) negatywne następstwo
(1.2) muz. oddźwięk rezonansowy
(1.3) muz. rozwinięcie tematu przez wszystkie głosy
Wiktionary
(1.1) W obawie przed reperkusjami ze strony władzy wyjechała do Włoch.
Wiktionary
(1.1) reakcja, skutek
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zreperować)
(1.1) przywracać stan użyteczności rzeczy uszkodzonej
czasownik zwrotny niedokonany reperować się (dk. zreperować się)
(2.1) przest. rzad. polepszać własny stan majątkowy
Wiktionary
(1.1) Tolek poszedł reperować dach drewutni.
Wiktionary
rzecz. nareperowanie n., reperowanie n., zreperowanie n., reperacja ż.
Wiktionary
(1.1) naprawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|reperować.
Wiktionary
IPA: ˌrɛpɛrɔˈvãɲɛ, AS: reperovãńe
Wiktionary
czas. reperować ndk., zreperować dk., nareperować dk.
rzecz. reperacja, zreperowanie, nareperowanie
Wiktionary
(1.1) reperacja, naprawa, naprawianie
Wiktionary
Wikipedia
1. ogół utworów granych w teatrze, kinie itp. w określonym czasie;
2. wykaz tych utworów;
3. role wykonywane przez danego aktora, utwory wykonywane przez danego muzyka, zespół itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. zestaw utworów grany w danej instytucji (teatrze, filharmonii itp.) w określonym czasie
(1.2) kult. druk z programem instytucji kultury na dany okres
(1.3) kult. zestaw utworów opanowanych przez danego artystę
(1.4) przen. zestaw typowych zachowań, itp.
Wiktionary
Repertuar – lista utworów prezentowanych w określonej placówce kulturalnej w określonym czasie lub takich, które dany wykonawca jest w stanie wykonać na zamówienie.
W przenośni, w kontekście artysty lub grupy artystów, mówi się o repertuarze w sensie jego ogólnych możliwości wykonawczych. Repertuarem nazywa się też w teatrach, kinach i filharmoniach druki akcydensowe (plakaty, ulotki, foldery), których główną część stanowi lista proponowanych utworów z ich omówieniem.
Wikipedia
(1.1) Warszawskie teatry zaprezentowały repertuar przygotowany na ten sezon.
(1.2) Sprawdź w repertuarze, o której zaczyna się seans.
(1.3) Wokalistka ma w swoim repertuarze znane standardy jazzowe.
Wiktionary
IPA: ˌrɛpɛrˈtuwar, AS: repertuu̯ar
Wiktionary
rzecz. repertuarowanie n.
czas. repertuarować ndk.
przym. repertuarowy
przysł. repertuarowo
Wiktionary
(1.1) program
Wiktionary
przysłówek
(1.1) posiadając w repertuarze
Wiktionary
(1.1) Jest to drugi album Maryli Rodowicz, na którym znajduje się jednak muzyka repertuarowo inna.
Wiktionary
rzecz. repertuar mrz., repertuarowanie n.
czas. repertuarować ndk.
przym. repertuarowy
Wiktionary
przymiotnik od: repertuar
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący repertuaru
Wiktionary
(1.1) Jan jest dyrektorem do spraw artystyczno-repertuarowych.
Wiktionary
IPA: ˌrɛpɛrtuwaˈrɔvɨ, AS: repertuu̯arovy
Wiktionary
rzecz. repertuar m.
przysł. repertuarowo
Wiktionary
w niektórych dyscyplinach sportu: dodatkowy wyścig lub walka zawodników lub drużyn o jednakowej liczbie punktów, decydująca o kolejności miejsc; repasaż; baraż; dogrywka
SJP.pl
przymiotnik od: repesaż
SJP.pl
dokładka, dodatkowa porcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. dodatkowa porcja jedzenia, najczęściej w wojsku lub na stołówce szkolnej
(1.2) środ. uczn. pozostanie na drugi rok w tej samej klasie lub powtarzanie roku na uczelni
Wiktionary
(1.1) Zjadłem pierwszy i pobiegłem do okienka po repetę.
(1.2) Marek cały rok się nie uczył i skończyło się repetą.
Wiktionary
IPA: rɛˈpɛta, AS: repeta
Wiktionary
rzecz. repetycja ż., repetytorium n., repetowanie n., zarepetowanie n., korepetycja ż., korepetytor m., korepetytorka ż., repetytor m., repetier m., repetent m., repetitio n., repetówka ż.
czas. repetować ndk., zarepetować dk.
przym. repetycyjny
Wiktionary
(1.1) dokładka
(1.2) powtórka, powtarzanie, repetówka
Wiktionary
uczeń lub student powtarzający rok; drugoroczny, spadochroniarz (potocznie)
SJP.pl
przymiotnik od: repetier
SJP.pl
Anafora (gr. ἀναφορά anaphorá „podniesienie”), także epanafora (gr. ἐπαναφορά epanaphorá) – celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi. Stosowana jest w poezji i oratorstwie, szczególnie często w krótkich utworach
Wikipedia
zdrobnienie od: repeta
SJP.pl
1. powtarzać tę samą klasę lub rok studiów, pozostać na drugi rok;
2. przygotowywać broń do strzału przez wprowadzenie naboju do komory nabojowej; przeładowywać
SJP.pl
1. powtórzenie lekcji już przerobionej, przepytanie uczniów z przerobionego materiału;
2. w literaturze: zabieg stylistyczny polegający na kilkakrotnym powtórzeniu wyrazu lub zwrotu;
3. w muzyce:
a) powtórzenie części wykonywanego utworu muzycznego;
b) znak w zapisie nutowym nakazujący takie powtórzenie
SJP.pl
Repetycja ma w muzyce dwa znaczenia:
Wikipedia
taki, który się powtarza, ma powtarzalny charakter; repetytywny
SJP.pl
dawniej: osoba powtarzająca z uczniem lekcje; tutor
SJP.pl
1. zajęcia dydaktyczne będące powtórzeniem przerobionego materiału;
2. podręcznik zawierający najważniejsze wiadomości z danej dziedziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powtórzenie materiału przerobionego na zajęciach z przedmiotu lub kursu
(1.2) podręcznik zawierający najważniejsze informacje z danej dziedziny
Wiktionary
(1.1) Aby wyrównać poziom wiedzy matematycznej, wydziały organizują dla studentów pierwszego roku kilkutygodniowe repetytoria.
(1.2) Repetytoria i tematy zadań testowych mogą kupić uczniowie zdający egzaminy z biologii i fizyki.
Wiktionary
rzecz. repetytor m., repeta ż.
przym. repetytoryjny
Wiktionary
taki, który się powtarza, ma powtarzalny charakter; repetycyjny
SJP.pl
Hipopigmentacja – jedno z zaburzeń barwnikowych skóry polegające na niedoborze melaniny w naskórku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Repin (biał. Рэпін; ros. Репин, Riepin) – wieś na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie oktiabrskim, w sielsowiecie Krasnaja Słabada.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Replantacja – ponowne zespolenie (przyszycie) urazowo, całkowicie amputowanej części ciała (np. ręki, palca) do ciała, przywracając ukrwienie, unerwienie i funkcję.
Wikipedia
[czytaj: riplej] odtworzenie fragmentu programu, meczu, gry komputerowej itp. w zwolnionym tempie zaraz po wyemitowaniu tego fragmentu
SJP.pl
Wikipedia
1. dzieło sztuki będące wierną kopią innego dzieła;
2. odpowiedź na czyjeś uwagi lub zarzuty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) powtórne wykonanie dzieła sztuki, pojazdu, samolotu itp. z możliwie wiernym odtworzeniem oryginału;
(1.2) odpowiedź na czyjeś uwagi lub zarzuty
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jednym z bardziej widocznych elementów Aszury są publiczne procesje, w trakcie których tłum niesie replikę sarkofagu Husajna oraz śpiewa elegie ku czci trzeciego Imama.
Wiktionary
IPA: ˈrɛplʲika, AS: replʹika
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) replica
* baskijski: (1.1) erreplika
* bułgarski: (1.1) реплика ż.; (1.2) реплика ż.
* duński: (1.1) replika w.; (1.2) replik w.
* hiszpański: (1.1) réplica ż.
* niemiecki: (1.1) Replik ż.
* szwedzki: (1.1) replik w.
* węgierski: (1.2) replika
źródła.
== replika (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) replika (odpowiedź na zarzuty)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zachodzące w jądrze komórkowym w stadium międzypodziałowym podwajanie się cząsteczki kwasu deoksyrybonukleinowego
SJP.pl
W biologii:
W informatyce:
W nauce:
Wikipedia
android naśladujący zachowaniem człowieka
SJP.pl
Replikant – określenie androida przypominającego człowieka i zdolnego do naśladowania jego zachowania tak skutecznie by odróżnienie od człowieka było niewykonalne lub bardzo trudne. Używane w filmie Ridleya Scotta Łowca androidów (ang. Blade Runner), gdzie zastąpiło słowo „androidy”, używane przez Philipa K. Dicka w literackim pierwowzorze filmu – powieści Czy androidy śnią o elektrycznych owcach? (ang. Do Androids Dream of Electric Sheep?). Należy tu zauważyć, iż Dick używając określenia android (człekokształtny robot) miał raczej na myśli istoty biologiczne, bliższe pojęciu cyborga.
Wikipedia
Wikipedia
strukturalna jednostka replikacji DNA
SJP.pl
Replikon – jednostka DNA replikowana z jednego punktu wyjściowego. U większości prokariontów występuje jedno miejsce inicjacji, natomiast u eukariontów do wielu tysięcy (w komórkach ssaków od 50 do 100 tysięcy). W fazie S replikacja jest uruchamiana jednocześnie przez zespoły składające się z około 50 replikonów.
Wikipedia
1. odpowiadać na czyjeś uwagi lub zarzuty; ripostować;
2. replikować się - o materiale genetycznym: powielać się, wytwarzać swoją własną kopię
SJP.pl
środowiskowo: repozytorium
SJP.pl
Transakcja typu repo (transakcja warunkowego zakupu, ang. repurchase transaction) – transakcja finansowa polegająca na sprzedaży papierów wartościowych i jednoczesnym zobowiązaniu się do ich odkupienia w przyszłości po z góry określonej cenie. Na transakcję repo można równoważnie patrzeć jak na pożyczkę udzieloną pod zastaw papierów wartościowych. Oprocentowanie takiej pożyczki zależy od różnicy ustalonych cen zakupu i sprzedaży papieru wartościowego będącego zabezpieczeniem transakcji repo.
Wikipedia
zespół zjawisk fizykochemicznych przywracający polaryzację błony komórkowej, następujący po przejściu impulsu nerwowego
SJP.pl
Repolaryzacja – proces odwrotny do depolaryzacji. Zespół zjawisk fizykochemicznych następujący po przejściu impulsu nerwowego, przywracający polaryzację błony komórkowej, czyli różnicę potencjału elektrycznego (potencjał spoczynkowy) między jej zewnętrzną a wewnętrzną powierzchnią. Wewnątrz komórki ładunek staje się ujemny, a na zewnątrz dodatni. Istotny jest w tym procesie ruch jonów sodu z wnętrza komórki na zewnątrz, a jonów potasu w przeciwnym kierunku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przywracanie czemuś polskiego charakteru, przywracanie polskości; ponowna polonizacja czegoś
Wiktionary
Polonizacja – proces przyswajania bądź narzucania języka lub kultury polskiej jednostkom i grupom społecznym funkcjonującym wcześniej w ramach innych kultur. Może zachodzić zarówno w wyniku mniej lub bardziej wyraźnego przymusu (np. administracyjnego, edukacyjnego), jak i mieć charakter dobrowolny, tzn. nie wiązać się z żadną bezpośrednią presją.
Wikipedia
rzecz. Polonia ż., polonistyka ż., polonista mos., polonistka ż., polonizm mrz., polonizator m., polonizowanie n., spolonizowanie n., polonika / polonica nmos., polonizacja ż., repolonizowanie n.
czas. polonizować ndk., spolonizować dk., repolonizować ndk.
przym. polonizacyjny, polonistyczny, polonijny
Wiktionary
dotyczący repolonizacji
SJP.pl
1. umowa na określony termin zawierana na giełdzie w oczekiwaniu na zwyżkę cen;
2. przeniesienie sumy z jednej strony księgi rachunkowej na drugą; suma przeniesiona
SJP.pl
relacja, która stanowi żywy opis ludzi i zdarzeń, znanych autorowi z bezpośredniej obserwacji, dokonanej podczas podróży lub wywiadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. publ. gatunek prozy publicystycznej będący opisem zdarzeń znanych autorowi z własnej obserwacji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Tamtymi reportażami dotyczącymi kobiet w trudnych sytuacjach życiowych zyskała ogromną popularność.
Wiktionary
rzecz. reportażysta m., reportażystka ż., reporter m., reporterka ż., reportażowość ż., reportażówka ż.
:: zdrobn. reportażyk m.
przym. reportażowy, reporterski
przysł. reportażowo, reportersko
Wiktionary
artykuł mający cechy reportażu i komentarza
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób charakterystyczny dla reportażu
Wiktionary
rzecz. reporter mos., reportaż mrz., reportażysta mos., reportażystka ż.
przym. reportażowy
Wiktionary
przymiotnik od: reportaż
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący reportażu, związany z reportażem
Wiktionary
(1.1) Materiał reportażowy poszedł na pierwszej stronie.
Wiktionary
rzecz. reporter mos., reportaż mrz., reportażowość ż., reportażyk mrz., reportażysta mos., reportażystka ż.
przysł. reportażowo
Wiktionary
zdrobnienie od: reportaż
SJP.pl
autor reportaży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) autor reportaży
Wiktionary
(1.1) Sławę przyniosły reportażyście teksty o mieszkańcach Afryki.
Wiktionary
rzecz. reportaż mrz., reportażyk mrz., reportażowość ż.
:: fż. reportażystka ż.
przym. reportażowy
przysł. reportażowo
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) autorka reportaży
Wiktionary
(1.1) Teksty tej reportażystki tłumaczono m.in. na czeski i ukraiński.
Wiktionary
rzecz. reportaż mrz., reportażowość ż., reportażyk mrz.
:: fm. reportażysta mos.
przym. reportażowy
przysł. reportażowo
Wiktionary
dziennikarz zajmujący się zbieraniem i opracowywaniem aktualnych wiadomości dla środków masowego przekazu; sprawozdawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dziennikarz przygotowujący materiały prasowe i sprawozdania z bieżących wydarzeń
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Reporterzy serwisu Wikinews przygotowali reportaż o postępie prac nad Wikisłownikiem.
Wiktionary
IPA: rɛˈpɔrtɛr, AS: reporter
Wiktionary
rzecz. reportaż m., reporterstwo n., reporterzyna m./ż.
:: fż. reporterka ż.
przym. reportażowy, reporterski
przysł. reportersko, reportażowo
Wiktionary
(1.1) pejor. reporterzyna
Wiktionary
1. dziennikarka zajmująca się zbieraniem i opracowywaniem aktualnych wiadomości dla środków masowego przekazu;
2. potocznie: reporterstwo
SJP.pl
potocznie: zawód, zajęcie reportera; reporterka, reporterstwo
SJP.pl
potocznie: zawód, zajęcie reportera; reporterka, reporterskość
SJP.pl
(r. męski) lekceważąco: marny reporter
SJP.pl
przymiotnik od: report
SJP.pl
przymiotnik od: repostaż
SJP.pl
pomieszczenie na statku rybackim przeznaczone do przechowywania sieci
SJP.pl
przesunięcie narządu lub części narządu do miejsca jego prawidłowego położenia anatomicznego
SJP.pl
ogólnodostępne pomieszczenie, służące do przechowywania dokumentów, które są wydawane na każde żądanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. w instytucji: miejsce przechowywania dokumentów wykorzystywanych przez jej pracowników; rodzaj ogólnodostępnego archiwum
(1.2) inform. miejsce, z którego wielu użytkownikom udostępniane są pliki lub aplikacje
Wiktionary
Repozytorium (łac. repositorium) – miejsce uporządkowanego przechowywania dokumentów, z których wszystkie przeznaczone są do udostępniania.
Termin stosowany jest również w odniesieniu do najrozmaitszych zasobów cyfrowych (baz danych, zbioru pakietów czy kodów źródłowych).
Wikipedia
(1.2) Wszystkie Wikisłowniki mają jedno wspólne repozytorium plików.
Wiktionary
IPA: ˌrɛpɔzɨˈtɔrʲjũm, AS: repozytorʹi ̯ũm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) w archiwistyce: termin używany na określenie akt zespołu, grupy zespołów lub zbioru, do których mogą dopływać uzupełnienia
Wiktionary
IPA: ˌrɛpɔzɨˈtura, AS: repozytura
Wiktionary
środowiskowo w sporcie: reprezentacja
SJP.pl
ponowna premiera filmu, sztuki teatralnej itp., zwykle w zmodyfikowanej wersji
SJP.pl
określenie wykonawcze: podjąć na nowo pierwotne tempo
SJP.pl
Represalia (łac. reprensalia) – symetryczna działalność odwetowa będąca odpowiedzią na bezprawną działalność drugiego państwa środkami takimi samymi (czyli także bezprawnymi), lecz usprawiedliwionymi w konkretnej sytuacji (np. zajęcie majątku drugiego państwa).
Stosowaniem represaliów rządzą zasady proporcjonalności i humanitaryzmu.
Wikipedia
1. (zwykle w liczbie mnogiej) surowy środek odwetu lub nacisku; stosowanie środków przymusu;
2. mechanizm obronny organizmu polegający na usunięciu ze świadomości myśli, uczuć, wspomnień, impulsów, fantazji, pragnień itp., które przywołują bolesne skojarzenia lub w inny sposób zagrażają spójności osobowości danej jednostki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. forma odwetu lub nacisku
(1.2) praw. zespół sankcji
(1.3) psych. jeden z mechanizmów obronnych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na falę strajków władze odpowiedziały represjami.
(1.1) Wynikiem uczestnictwa mieszkańców w powstaniu listopadowym i styczniowym były represje nałożone przez zaborców i pozbawienie Żarek praw miejskich.
(1.1) Banderowcy poddani masowym represjom niemieckim przeszli jesienią 1941 do konspiracji. (z Wikipedii)
Wiktionary
IPA: rɛˈprɛsʲja, AS: represʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. represyjność ż.
przym. represyjny
przysł. represyjnie
Wiktionary
stosować surowe środki w ramach zemsty lub nacisku; prześladować, szykanować, terroryzować
SJP.pl
stosować surowe środki w ramach zemsty lub nacisku; prześladować, szykanować, terroryzować
SJP.pl
białko powodujące zahamowanie syntezy określonych białek, enzymów w wyniku jego przyłączenia się do właściwego miejsca łańcucha DNA i działania na przekaz informacji genetycznej z operonu
SJP.pl
Represor w transkrypcji DNA to substancja spowalniająca wydajność wytwarzania mRNA. Represor wiąże się z DNA i jest przestrzenno-polowo komplementarny do zewnętrznej sekwencji nukleotydowej miejsca z którego po jego oderwaniu będzie zaczynać się transkrypcja mRNA.
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest represyjne; cecha tych, którzy są represyjni
Wiktionary
rzecz. represja ż., represjonowanie n.
czas. represjonować ndk.
przym. represyjny
przysł. represyjnie
Wiktionary
(1.1) retorsyjność, odwetowość
Wiktionary
mający charakter represji, odwetowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z karą ograniczenia wolności, swobód lub jej dotyczący
przymiotnik jakościowy
(2.1) dążący do stłumienia czegoś, np. idei
Wiktionary
(2.1) Piłsudski jako represywny dyktator, jako satrapa, byłby wręcz zaprzeczeniem zbudowanego dla niego i przez niego mitu.
Wiktionary
rzecz. represywność ż.
przysł. represywnie
Wiktionary
1. grupa osób przedstawiająca, prezentująca czyjeś interesy, zapatrywania, występująca w czyimś imieniu;
2. zespół występujący w barwach jakiegoś kraju, klubu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa osób, które występują w czyimś imieniu
Wiktionary
IPA: ˌrɛprɛzɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: reprezẽntacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. prezent mrz., reprezentant m., reprezentantka ż., reprezentacyjność ż., reprezentatywność ż., prezenter mos.
czas. reprezentować ndk.
przym. reprezentacyjny, reprezentatywny
przysł. reprezentacyjnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) służący reprezentacji, związany z reprezentowaniem
(1.2) okazały
Wiktionary
IPA: ˌrɛprɛzɛ̃ntaˈt͡sɨjnɨ, AS: reprezẽntacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. prezent mrz., reprezentant mos., reprezentacyjność, reprezentacja
czas. reprezentować
przysł. reprezentacyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba działająca w imieniu jakiejś grupy, reprezentująca kogoś lub coś
(1.2) książk. osoba mająca cechy typowe, reprezentatywne dla jakiejś grupy
(1.3) sport. zawodnik wchodzący w skład reprezentacji kraju
Wiktionary
IPA: ˌrɛprɛˈzɛ̃ntãnt, AS: reprezẽntãnt
Wiktionary
rzecz. reprezentacja ż., reprezentowanie n., reprezentatywność ż.
:: fż. reprezentantka ż.
czas. reprezentować ndk.
przym. reprezentatywny, reprezentacyjny
Wiktionary
(1.1) przedstawiciel
(1.3) kadrowicz
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: reprezentant (przedstawiciel grupy)
(1.2) fż. od: reprezentant (osoba o typowych dla grupy cechach)
(1.3) fż. od: reprezentant (członek kadry narodowej)
Wiktionary
IPA: ˌrɛprɛzɛ̃nˈtãntka, AS: reprezẽntãntka
Wiktionary
rzecz. prezent mrz., reprezentant m., reprezentacja ż., reprezentowanie n.
czas. reprezentować
Wiktionary
(1.1) przedstawicielka
(1.3) kadrowiczka
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: reprezentatywny; bardziej reprezentatywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest reprezentatywne; cecha tych, którzy są reprezentatywni
Wiktionary
Próba reprezentatywna – część populacji pozwalająca w przybliżeniu opisać całość populacji. Próba nie spełniająca tego warunku nazywana jest niereprezentatywną lub obciążoną.
Statystyka zajmuje się opisem populacji statystycznej. Jedynym sposobem na uzyskanie kompletnej wiedzy na temat badanej populacji jest zbadanie każdej jednostki należącej do populacji. Jednak w wielu sytuacjach zbadanie każdej jednostki populacji jest niemożliwe z przyczyn zasadniczych (np. kontrola jakości produkcji) lub niezwykle kosztowne (np. zbadanie opinii wszystkich obywateli Polski). Aby rozwiązać ten praktyczny problem wypracowano naukowe, oparte na logice i matematyce, zasady wnioskowania statystycznego pozwalające na podstawie próby wnioskować o całej populacji. Podstawowa zasada wnioskowania statystycznego mówi, że aby wnioskowanie o populacji na podstawie próby było poprawne próba badawcza musi być próbą reprezentatywną dla populacji na temat której chcemy formułować wnioski. Badanie wykonane na próbie reprezentatywnej nazywa się badaniem reprezentacyjnym.
Wikipedia
rzecz. reprezentacja ż., reprezentant mos.
przym. reprezentatywny
przysł. reprezentatywnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) oddający charakterystyczne właściwości populacji, z której pochodzi
Wiktionary
IPA: ˌrɛprɛzɛ̃ntaˈtɨvnɨ, AS: reprezẽntatyvny
Wiktionary
rzecz. prezent mrz., reprezentacja ż., reprezentatywność ż., prezenter mos., reprezentant mos.
przysł. reprezentatywnie
Wiktionary
1. występować z czyjegoś upoważnienia;
2. być reprezentantem kogoś lub czegoś;
3. wyrażać coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) występować w czyimś imieniu, być czyimś przedstawicielem
(1.2) wyrażać coś
Wiktionary
(1.1) Moja córka reprezentowała swoje liceum na zawodach lekkoatletycznych.
(1.2) Ta partia reprezentuje liberalne podejście do gospodarki.
Wiktionary
IPA: ˌrɛprɛzɛ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: reprezẽntovać
Wiktionary
rzecz. prezent mrz., reprezentacja ż., reprezentowanie n., reprezentant m., reprezentantka ż., prezenter mos.
przym. reprezentacyjny
Wiktionary
(1.2) wyrażać, przedstawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|reprezentować.
Wiktionary
IPA: ˌrɛprɛzɛ̃ntɔˈvãɲɛ, AS: reprezẽntovãńe
Wiktionary
rzecz. prezent mrz., reprezentant m., reprezentantka ż., prezenter mos.
czas. reprezentować
Wiktionary
nowe wydanie książki w niezmienionej formie
SJP.pl
Przedruk (ang. reprint) – dosłowne lub tylko nieznacznie zmienione, ponowne opublikowanie utworu.
Z reguły przedruk jest objętościowo większy niż cytat, i obejmuje cały utwór lub z niewielkimi skrótami. W formie przedruku publikowane są książki lub całe artykuły, także artykuły internetowe. Czasem przedruk artykułu polega na jego przetłumaczeniu i wydaniu w innym języku.
Wikipedia
przymiotnik od: reprint
SJP.pl
dawniej: dezaprobata, potępienie, nagana
SJP.pl
Reprobacja (łac. reprobatio – odrzucenie) – w teologii chrześcijańskiej akt odrzucenia stworzenia przez Boga. Reprobacja następcza wynika z odrzucenia Boga przez stworzenie bądź przewidzenia przez Boga takiego odrzucenia; oznacza to, że Bóg na skutek grzechu śmiertelnego wyklucza takie stworzenie ze zbawienia i skazuje na potępienie. Reprobacja uprzedzająca winę stworzenia ma charakter kalwinistycznej predestynacji i jest odrzucana przez katolicyzm jako herezja.
Wikipedia
dawniej: dezaprobować, nie pochwalać czegoś; ganić, potępiać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) nie pochwalać czegoś, wyrażać dezaprobatę, w szczególności – odrzucać przy egzaminie
Wiktionary
1. kopia oryginału wykonana metodą drukarską lub fotograficzną;
2. odtworzenie czegoś, wytworzenie w celu uzyskania wcześniejszego stanu;
3. rozmnażanie zwierząt i roślin w celach hodowlanych;
4. odtwarzanie środków produkcji w celu jej kontynuowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odtworzenie
(1.2) szt. kopia oryginału wykonana maszynowo
(1.3) rozmnażanie w celach hodowlanych
(1.4) ekon. ciągłe odtwarzanie środków produkcji w celu jej kontynuacji
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌrɛprɔˈdukt͡sʲja, AS: reprodukcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. reproduktor m.
czas. reprodukować
przym. reprodukcyjny
Wiktionary
dotyczący reprodukcji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący reprodukcji
Wiktionary
rzecz. reprodukcja ż., reprodukowanie n., reproduktor mzw.
czas. reprodukować ndk.
Wiktionary
1. odtwarzać coś, kopiować metodą drukarską lub fotograficzną;
2. rozmnażać zwierzęta i rośliny;
3. powielać jakieś wzorce i schematy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zreprodukować)
(1.1) wykonywać reprodukcje
(1.2) zootechn. prowadzić rozpłód
Wiktionary
rzecz. reproduktor mzw., reprodukowanie n., reprodukcja ż.
przym. reprodukcyjny
Wiktionary
(1.1) odtwarzać
Wiktionary
dorosły samiec zwierząt gospodarskich przeznaczony do rozpłodu; rozpłodnik, rozpłodowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. dorosły, zdolny do rozpłodu samiec zwierząt hodowlanych
Wiktionary
IPA: ˌrɛprɔˈduktɔr, AS: reproduktor
Wiktionary
rzecz. reprodukcja ż., reprodukowanie n.
czas. reprodukować ndk.
przym. reprodukcyjny
Wiktionary
(1.1) rozpłodnik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół zagadnień i metod dotyczących kopiowania materiałów graficznych i piśmienniczych, przy pomocy środków mechanicznych lub elektronicznych;
Wiktionary
Wikipedia
przym. reprograficzny
Wiktionary
1. rodzaj projekcji, w której półprzezroczysty ekran umieszczony jest między obserwatorem a projektorem; projekcja tylna;
2. metoda realizacji zdjęć filmowych polegająca na połączeniu wyświetlanego obrazu ruchomego tła, zarejestrowanego uprzednio w warunkach plenerowych, ze sceną z udziałem aktorów grających w otoczeniu dekoracji na pierwszym planie
SJP.pl
Reprojekcja, inaczej projekcja tylna – projekcja na półprzezroczystym ekranie znajdującym się między obserwatorem a urządzeniem, które dokonuje projekcji.
Wikipedia
ostra nagana, ostre upomnienie; bura, ochrzan, opeer, opieprz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nagana, upomnienie, admonicja
Wiktionary
(1.1) Premier udzielił reprymendy posłowi.
Wiktionary
IPA: ˌrɛprɨ̃ˈmɛ̃nda, AS: reprỹmẽnda
Wiktionary
(1.1) upomnienie, nagana
Wiktionary
przywrócenie mienia przejętego przez państwo byłym właścicielom lub ich spadkobiercom, dokonywane w formie zwrotu rzeczy upaństwowionej lub wypłaty ekwiwalentu; denacjonalizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. ekon. zwrot mienia przejętego wcześniej przez państwo na rzecz byłych właścicieli lub ich spadkobierców; także. zrekompensowanie tego mienia w formie pieniężnej albo w naturze;
Wiktionary
Reprywatyzacja (właśc. restytucja mienia) – proces polegający na zwrocie uprzednim właścicielom (lub ich następcom prawnym) mienia przejętego przez państwo w drodze nacjonalizacji lub wywłaszczenia.
Często błędnie jest łączona z prywatyzacją, gdy nie tylko zwraca się niegdyś przejęte mienie, ale także prywatyzuje mienie, które od początku było państwowe. Przeciwieństwem reprywatyzacji jest renacjonalizacja.
Wikipedia
rzecz. prywatyzowanie n., reprywatyzowanie n., zreprywatyzowanie n., prywatyzacja ż.
czas. reprywatyzować ndk., zreprywatyzować dk.
przym. reprywatyzacyjny, prywatyzacyjny
Wiktionary
(1.1) restytucja mienia
Wiktionary
związany z reprywatyzacją - zwrotem wcześniej upaństwowionej własności prywatnej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z reprywatyzacją
Wiktionary
rzecz. reprywatyzacja ż., reprywatyzowanie n., zreprywatyzowanie n.
czas. reprywatyzować ndk., zreprywatyzować dk.
Wiktionary
zwrócić, zwracać majątek przyjęty przez państwo byłym właścicielom lub ich spadkobiercom; denacjonalizować
SJP.pl
zwrócić, zwracać majątek przyjęty przez państwo byłym właścicielom lub ich spadkobiercom; denacjonalizować
SJP.pl
1. powtórzenie przebiegu pierwszego odcinka formy sonatowej
2. krótka scenka cyrkowa odgrywana między kolejnymi numerami programu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. powtórzenie danego fragmentu muzycznego
(1.2) scenka cyrkowa
Wiktionary
Repryza – powtórzenie (z pewnymi modyfikacjami lub bez nich) ekspozycji w formie sonatowej. Zwykle jest zakończona codą.
Kompozytor nawiązuje w tej części do ekspozycji powracając z niewielkimi zmianami do tych samych odcinków melodycznych.
Repryza pozorna jest to pojawienie się w przetworzeniu tematu ekspozycji, jednak nie następują po nim kolejne fazy, inaczej zwodnicza
Wikipedia
przym. repryzowy
Wiktionary
przymiotnik od: repryza
SJP.pl
fikcyjny humanoidalny gad, obdarzony inteligencją, występujący w fantastyce, teoriach spiskowych i ufologii; Reptilianin, saurianin, Saurianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sf. rzekomy przedstawiciel rasy humanoidalnych gadów z literatury fantastycznej, teorii spiskowych i opowieści o UFO;
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Reptilianka ż.
przym. reptiliański
Wiktionary
(1.1) Saurianin, Jaszczuroczłowiek, Istota Gadzia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nauka o gadach;
Wiktionary
Reptiliologia (łac. reptilio ‘czołgać się’, gr. lógos ‘nauka’) – nauka zajmująca się badaniem gadów (Reptilia). Wraz z batrachologią (nauką o płazach) tworzą herpetologię.
W ramach reptiliologii wyróżnia się chelonologię (naukę o żółwiach) oraz ofiologię (naukę o wężach).
Wikipedia
IPA: ˌrɛptʲilʲjɔˈlɔɟja, AS: reptʹilʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. reptiliolog m.
przym. reptiliologiczny
Wiktionary
Wikipedia
1. przymiotnik od: Repty;
2. przymiotnik od: Reptowo
SJP.pl
dzielnica Tarnowskich Gór
SJP.pl
Repty Śląskie – dzielnica Tarnowskich Gór, utworzona w 1998 roku. Obejmuje obszar miejscowości Repty (składającej się ze Starych i Nowych Rept'), włączonej w granice miasta Tarnowskie Góry w 1973 roku.
Wikipedia
1. forma ustroju państwa, w którym najwyższą władzę sprawują organy wybierane w wyborach pośrednich lub bezpośrednich, zwykle w sposób określony przez konstytucję;
2. państwo mające taki ustrój;
3. bananowa republika - z lekceważeniem o państwie małym, słabym, niestabilnym społecznie i politycznie, często podporządkowanym innemu państwu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. ustrój polityczny, w którym władza jest sprawowana przez organ wyłoniony w wyniku wyborów na określony czas;
(1.2) polit. państwo posiadające ustrój republiki (1.1)
Wiktionary
Republika (łac. res publica – dosł. rzecz pospolita, rzecz publiczna, rzecz stworzona pospołu) – forma rządu, w którym głową państwa jest osoba lub grupa osób wybierana na określony czas lub/oraz na czele państwa stoi kadencyjny organ wyłoniony w drodze wyborów powszechnych.
Wikipedia
(1.2) Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR)
Wiktionary
IPA: rɛˈpublʲika, AS: republʹika
Wiktionary
rzecz. republikanin mos., republikanka ż.
przym. republikański
Wiktionary
(1.1-2) przest. rzeczpospolita
Wiktionary
1. zwolennik republiki, republikanizmu;
2. członek lub zwolennik partii republikańskiej w USA
SJP.pl
Wikipedia
1. zwolennik republiki, republikanizmu;
2. członek lub zwolennik partii republikańskiej w USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik republiki lub republikanizmu, ktoś popierający republikańską formę rządu
(1.2) członek partii republikańskiej
Wiktionary
rzecz. republika ż., republikanizm mrz.
:: fż. republikanka ż.
przym. republikański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. pogląd, który uznaje republikę za najlepszą formę rządu
(1.2) polit. ustrój republikański
Wiktionary
Republikanizm (od łac. res publica – rzecz publiczna) – nurt filozofii politycznej, zgodnie z którym ideałem życia politycznego jest republika, rozumiana jako wspólnota polityczna, której członkowie (obywatele) biorą udział w życiu publicznym.
Wikipedia
rzecz. republikanin mos., republikanka ż.
Wiktionary
(1.2) republika
Wiktionary
kobieta uznająca republikę za najlepszą formę rządu; zwolenniczka republiki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. zwolenniczka republiki lub republikanizmu, kobieta popierająca republikańską formę rządu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. republika ż., republikanizm mrz.
:: fm. republikanin mos.
przym. republikański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|republikanin.
* bułgarski: (1.1) републиканка ż.
* esperanto: (1.1) respublikanino
* niemiecki: (1.1) Republikanerin ż.
* rosyjski: (1.1) республиканка ż.
* słoweński: (1.1) republikanka ż.
* ukraiński: (1.1) республіканка ż.
źródła.
== republikanka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) republikanka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. republika ż., republikanizm mrz.
:: fm. republikanin mos.
przym. republikański
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. republika ż., republikanizm mrz.
:: fm. republikanin mos.
przym. republikański
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|republikanin.
* bułgarski: (1.1) републиканка ż.
* esperanto: (1.1) respublikanino
* niemiecki: (1.1) Republikanerin ż.
* rosyjski: (1.1) республиканка ż.
* słoweński: (1.1) republikanka ż.
* ukraiński: (1.1) республіканка ż.
źródła.
== republikanka (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) republikanka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ republika, → republikanin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany republikanizmem, dotyczący republikanizmu
(1.2) związany z amerykańską Partią Republikańską
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający cechy przypisywane republikom i republikanizmowi
Wiktionary
rzecz. republika ż., republikanin mos., republikanka ż., republikańskość ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest republikańskie; cecha tych, którzy są republikańscy
Wiktionary
przym. republikański
przysł. republikańsko
Wiktionary
odmowa zapłaty długów państwowych lub przyjęcia zdewaluowanego pieniądza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. odmowa spłaty części bądź całości długu publicznego przez władze;
(1.2) ekon. odmowa przyjęcia zdewaluowanego pieniądza
Wiktionary
Repudiacja (łac. repudiatio – odtrącenie, z repudium – odtrącenie, rozwód) – sytuacja, gdy władze publiczne spontanicznie i jednostronnie deklarują odmowę honorowania długów spowodowaną niewypłacalnością co do całości lub części zobowiązań, bez konsultowania tego z wierzycielami.
Wikipedia
(1.1) Współcześnie rządy rzadko korzystają z "dobrodziejstw" inflacji lub sięgają do atrybutów władzy, takich jak unieważnienie (repudiacja) zaciągniętych przez nie długów, konwersja długów itp.
Wiktionary
wstręt lub silna niechęć do czegoś; abominacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. niechęć do czegoś
Wiktionary
przym. repulsywny
Wiktionary
(1.1) wstręt, niechęć, odraza
Wiktionary
1. związany z repulsją;
2. wzbudzający odrazę, niechęć, odpychający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wzbudzający niechęć, wstręt
Wiktionary
(1.1) Po osiągnięciu pewnego krytycznego progu emocji repulsywnej następuje przebudzenie (gwałtowny powrót do stanu świadomości).
Wiktionary
rzecz. repulsja ż.
przym. repulsyjny
Wiktionary
(1.1) odrażający, odpychający, wstrętny
Wiktionary
zdobić wyroby z blachy, wybijając wgłębienia i uzyskując po drugiej stronie wypukły wzór; trybować
SJP.pl
zdobić wyroby z blachy, wybijając wgłębienia i uzyskując po drugiej stronie wypukły wzór; trybować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jubil. zdobienie blaszanych wyrobów poprzez wybijanie na zimno wgłębień, dających po drugiej stronie wypukły wzór
(1.2) jubil. wzór, zdobienie uzyskane poprzez repusowanie (1.1)
Wiktionary
Repusowanie (trybowanie) – zdobienie wyrobów z blachy poprzez wybijanie na zimno wgłębień, dających po drugiej stronie wypukły wzór.
Techniką repusowania zdobić można metale ciągliwe i kowalne - głównie złoto, srebro, miedź, mosiądz, żelazo. Używane są młotki - twarde, miękkie i cyzelerskie, punce oraz kowadła miękkie. Kowadło takie musi być wykonane z materiału, który ustępuje pod naciskiem (np. smoły, miękkiego drewna, ołowiu).
Wikipedia
(1.1) trybowanie
Wiktionary
opinia; dobre imię; sława
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opinia o kimś, dobre imię
Wiktionary
(1.1) Mój lekarz cieszy się dobrą reputacją.
Wiktionary
IPA: ˌrɛpuˈtat͡sʲja, AS: reputacʹi ̯a
Wiktionary
rekwiem;
1. kościelna pieśń żałobna;
2. msza za zmarłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. msza żałobna lub nabożeństwo;
(1.2) muz. rel. kompozycja mszalna wykonywana w Zaduszki lub podczas uroczystości żałobnych;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈrɛkfʲijɛ̃m, AS: rekfʹii ̯ẽm
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) niepoprawnie wymawiać fonem IPA2|r.;
Wiktionary
(1.1) Nie mogę się dostać na studia aktorskie, ponieważ reram.
Wiktionary
IPA: ˈrɛrat͡ɕ, AS: rerać
Wiktionary
rzecz. reranie n.
Wiktionary
(1.1) grasejować
Wiktionary
nieprawidłowa wymowa litery r
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wymawianie „r” jako głoski tylnojęzykowej lub języczkowej;
Wiktionary
Reranie (rotacyzm) – nieprawidłowa (tj. niezgodna z regułami ortofonii) wymowa fonemu /r/, prawidłowo wymawianego w języku polskim jako [ɾ] lub [r]. Wyróżnia się różne rodzaje rotacyzmu:
Wikipedia
IPA: rɛˈrãɲɛ, AS: rerãńe
Wiktionary
czas. rerać ndk.
Wiktionary
(1.1) rotacyzm, grasejowanie
Wiktionary
[czytaj: rerekording] przenoszenie metodą elektryczną nagrań dźwiękowych z taśm magnetofonowych lub płyt gramofonowych na nowe taśmy, płyty itp.
SJP.pl
[czytaj: risercz]
1. badanie naukowe, prace badawcze;
2. zbieranie informacji dla potrzeb dziennikarza
SJP.pl
[czytaj: riserczer] osoba w firmach doradztwa personalnego jak również marketingowych zajmująca się badaniem rynku
SJP.pl
Broker informacji (także z ang. information broker, knowledge broker, researcher, information professional) – profesja związana ze zleconym wyszukiwaniem i udostępnianiem informacji.
Broker informacji (researcher) zajmuje się pozyskiwaniem, oceną, analizą i dostarczaniem różnego typu informacji na zlecenie.
Wikipedia
operacyjne usunięcie organu lub jego części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg usunięcia narządu wewnętrznego
Wiktionary
(1.1) wycięcie
Wiktionary
dokonywać resekcji
SJP.pl
[czytaj: riseler] osoba lub firma kupująca towary w celu ich odsprzedaży; odsprzedawca
SJP.pl
[czytaj: riselerka]
1. kobieta kupująca towary w celu ich odsprzedaży;
2. potocznie: odsprzedaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od resentyment
Wiktionary
(1.1) To nie resentyment, lecz tylko mały resentymencik.
Wiktionary
rzecz. resentyment m.
Wiktionary
niechęć, niezadowolenie, uraza do kogoś odczuwane przez dłuższy czas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) skrywany żal lub uraza;
Wiktionary
Resentyment (fr. ressentiment) – w powszechnym rozumieniu silny, zakorzeniony żal bądź uraza do kogoś (czegoś), często skrywany i zwykle powracający na wspomnienie doznanych krzywd.
Wikipedia
(1.1) Gdy głupcy, obdarzeni wielką aktywnością, znajdują – w ułożyskowaniu określonych antagonizmów klasowych i narodowych resentymentów – posłuch głupców mniej aktywnych, gotowych pójść za tym, „kto poprowadzi” – może się zrodzić z takiego „wzmocnienia” zło, nie piekielne co prawda, bo czysto ludzkie, lecz nie mniej przez to zgubne.
Wiktionary
IPA: ˌrɛsɛ̃nˈtɨ̃mɛ̃nt, AS: resẽntỹmẽnt
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. resentymencik mrz.
Wiktionary
Reserved – polska sieć odzieżowa mająca siedzibę w Gdańsku, założona przez Marka Piechockiego i Jerzego Lubiańca. Właścicielem jest spółka LPP S.A. Pierwsze sklepy działały pod marką LPP, która następnie została zastąpiona obecną Reserved.
W 2020 roku Reserved zajął 10. miejsce w rankingu najlepszych marek w Polsce, przygotowanym przez YouGov i Inquiry.
Wikipedia
1. przycisk wciskany w celu zrestartowania komputera;
2. sam proces restartowania komputera
SJP.pl
Wikipedia
1. przywracać domyślne wartości danego urządzenia lub programu; zerować;
2. uruchamiać ponownie system operacyjny komputera;
3. resetować się - potocznie:
a) relaksować się po ciężkiej pracy;
b) zmieniać swój punkt widzenia, zwykle w celu zaczęcia czegoś od nowa
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zresetować)
(1.1) inform. podawać sygnał zerowania na wejścia rejestrów i sumatora procesora urządzenia komputerowego, tym samym wznawiać jego pracę od początku
Wiktionary
(1.1) Tamakurczak jest wygodny. Kiedy umrze, zabawkę się resetuje, czyli zaczyna hodowlę od początku.
Wiktionary
IPA: ˌrɛsɛˈtɔvat͡ɕ, AS: resetovać
Wiktionary
rzecz. resetowanie n., zresetowanie n., reset m.
czas. zresetować dk.
Wiktionary
(1.1) zerować, restartować, robić reset / restart
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|resetować.
Wiktionary
IPA: ˌrɛsɛtɔˈvãɲɛ, AS: resetovãńe
Wiktionary
czas. resetować
Wiktionary
[czytaj: rez-ich] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rezyduum;
1. liczba zespolona opisującą zachowanie całek po konturach analitycznej funkcji f(z) wokół punktu osobliwości;
2. materiał skalny będący efektem wietrzenia i erozji niektórych składników skały
SJP.pl
Residuum (z łac. „reszta”, od neutr. residuus – pozostałość, od residēre – pozostawać) funkcji f w punkcie z_{0} – pierwszy współczynnik części osobliwej rozwinięcia w szereg Laurenta danej funkcji f holomorficznej w pewnym pierścieniu otaczającym punkt z_{0}.
Wikipedia
środowiskowo:
1. zdolność radzenia sobie z nagłymi problemami;
2. wytrzymałość, odporność na działanie różnych sił
SJP.pl
[czytaj: rez-isTĄS] ruch oporu we Francji skierowany przeciw niemieckim okupantom podczas II wojny światowej
SJP.pl
Francuski Wewnętrzny Ruch Oporu (fr. La Résistance Intérieure Française, dosłownie „Francuski Opór Wewnętrzny”, RIF), Ruch Oporu (fr. La Résistance; dosłownie „Opór, Sprzeciw”) – ruch oporu we Francji skierowany przeciwko niemiecko-włoskiemu okupantowi oraz władzom kolaboracyjnym podczas II wojny światowej.
Wikipedia
przymiotnik od: Resko (miasto w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Reskiem, dotyczący Reska
Wiktionary
rzecz. Resko n., Rega ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Resko (miasto w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie pomorskim;
Wiktionary
Resko (do 1945 r. niem. Regenwalde) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Resko. Ośrodek usługowy dla rolnictwa, drobny przemysł spożywczy i drzewny.
Według danych z 30 czerwca 2017, miasto miało 4263 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Resko jest miastem pomorskim.
(1.1) Przez Resko przepływa rzeka Rega
Wiktionary
IPA: ˈrɛskɔ, AS: resko
Wiktionary
przym. reski
rzecz. reszczanin/reszczanka, Rega
Wiktionary
Reskowo (kaszub. Reskòwò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Chmielno, na Pojezierzu Kaszubskim.
Wieś leży na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego nad jeziorem Reskowskim. Wieś jest siedzibą sołectwa Reskowo, w którego skład wchodzą również miejscowości Dejk i Lipowiec.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. rozporządzenie władzy sporządzone na piśmie
Wiktionary
Reskrypt (łac. rescriptum – odpowiedź pisemna) – w prawie rzymskim akt normatywny wychodzący z kancelarii cesarskiej (jeden z rodzajów cesarskich rozporządzeń zwanych constitutiones), będącym odpowiedzią cesarza na zapytania urzędników, sędziów lub osób prywatnych w kwestiach prawnych. Po skodyfikowaniu edyktu pretorskiego cesarz stał się viva vox iuris civilis (żywym głosem prawa cywilnego), a poprzez reskrypty dokonywał autentycznej interpretacji obowiązującego prawa. Odpowiedzi te były często elementem kształtującym nową praktykę sądową, jak np. reskrypt Hadriana o zasadach oceny zeznań świadków w procesie rzymskim. Podobnie poprzez reskrypt Antoninus Pius zapewnił bezwzględną ochronę osobom powołanym do dziedziczenia na podstawie testamentu prawa pretorskiego, zaś Marek Aureliusz zapoczątkował nowy etap w rozwoju kompensacji.
Wikipedia
(1.1) Herold odczytywał publicznie reskrypt królewski.
Wiktionary
przym. reskryptowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z reskryptem, dotyczący reskryptu
Wiktionary
rzecz. reskrypt mrz.
Wiktionary
[czytaj: reNE] nazwisko
SJP.pl
przystosowywanie kogoś do życia w społeczeństwie; przywrócenie do działania w społeczeństwie osób niedostosowanych lub takich, które utraciły kontakt ze społeczeństwem, np. więźniów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. działania wychowawcze mające na celu przywrócenie ludziom niedostosowanym społecznie prawidłowego kontaktu ze społeczeństwem;
Wiktionary
Resocjalizacja – proces przyswajania przez jednostkę społeczną norm społecznych i wartości uznawanych w danej społeczności. Celem resocjalizacji jest jednocześnie spowodowanie, iż rezygnuje ona z przyswojonych do tej pory reguł działania stających w sprzeczności z systemem aksjonormatywnym tej zbiorowości. W procesie tym efekty wcześniejszej socjalizacji są modyfikowane lub zastępowane przez alternatywne wartości i normy zachowania. Proces resocjalizacyjny przebiega w wyniku wpływów interpersonalnych.
Wikipedia
rzecz. resocjalizowanie n., zresocjalizowanie n.
czas. resocjalizować ndk., zresocjalizować dk.
przym. resocjalizacyjny
Wiktionary
związany z resocjalizacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z resocjalizacją, dotyczący resocjalizacji
Wiktionary
rzecz. resocjalizacja ż., resocjalizowanie n., zresocjalizowanie n.
czas. resocjalizować ndk., zresocjalizować dk.
Wiktionary
1. przystosowywać kogoś do życia w społeczeństwie; dokonywać czyjejś resocjalizacji;
2. resocjalizować się - przystosowywać się do życia w społeczeństwie; ulegać resocjalizacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. urządzenie elektryczne do pomiaru kąta
(1.2) inform. klient DNS
Wiktionary
Resolver jest to urządzenie służące do pomiaru kąta. Podobny do małego silnika elektrycznego. Stojan ma dwa uzwojenia ustawione pod kątem prostym, a wirnik jedno uzwojenie, z którego odczytywany jest sygnał.
Wikipedia
element zawieszenia pojazdu poprawiający kontakt kół z nierównym podłożem; amortyzator
SJP.pl
Resor – element resorujący, który najczęściej ma postać sprężyny wielopłytkowej utworzonej z płaskowników stalowych, zwanych piórami.
Pióra resoru wykonuje się głównie ze stali sprężynowej oraz poddaje się obróbce cieplnej i niekiedy kulkowaniu. Pióra mogą być wykonane również z tworzyw sztucznych. Pióra są wygięte, przy czym promień krzywizny zależy od długości pióra.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od resorak
Wiktionary
rzecz. resorak m.
Wiktionary
potocznie: zabawka w kształcie samochodu; samochodzik, resorowiec, resorek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mały samochodzik-zabawka, wykonany z metalu, charakteryzujący się ruchomymi osiami kół na podobieństwo resorów w prawdziwych samochodach
Wiktionary
Samochodzik – zabawka lub model w formie zminiaturyzowanego samochodu (zazwyczaj w rozmiarze od kilku do kilkudziesięciu centymetrów).
Wikipedia
(1.1) Mogę się pobawić twoimi resorakami?
(1.1) Piotrek ma całą kolekcję resoraków.
Wiktionary
IPA: rɛˈsɔrak, AS: resorak
Wiktionary
rzecz. resor m., resorowanie n.
:: zdrobn. resoraczek m.
czas. resorować ndk.
przym. resorowy
Wiktionary
(1.1) resorówka, żelaźniak
Wiktionary
wchłaniać lub wsysać jakieś substancje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od resort
Wiktionary
rzecz. resort m.
Wiktionary
1. rzadko, potocznie: zabawka w kształcie samochodu; samochodzik, resorowiec, resorak;
2. zdrobnienie od: resor
SJP.pl
potocznie: zabawka w kształcie samochodu; samochodzik, resorak, resorek
SJP.pl
środowiskowo: dział zakładu remontowego, w którym sprawdza się sprawność resorów
SJP.pl
przymiotnik od: resor
SJP.pl
1. przenikanie substancji pokarmowych z jelit do naczyń krwionośnych; wchłanianie;
2. wchłanianie substancji chemicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. wchłanianie przez komórki substancji z otoczenia
Wiktionary
Resorpcja (łac. resorptio z łac. resorbo – wchłaniam, pochłaniam), wchłanianie – proces przenikania substancji przez powierzchnie.
Pojęcie stosowane w biologii i medycynie, gdzie może oznaczać w zależności od kontekstu różne zjawiska:
Wikipedia
1. wyodrębniony dział gospodarki i administracji państwowej kierowany przez ministra;
2. przenośnie: zakres czyichś uprawnień;
3. miejscowość wypoczynkowa lub obiekt wypoczynkowy w takim miejscu, np. kompleks hotelowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) adm. dział administracji publicznej podległy właściwemu członkowi rządu;
(1.2) pot. zakres czyjejś działalności, czyichś kompetencji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ziobro objął resort sprawiedliwości.
(1.1) Przed budynkiem resortu powitał go ustępujący szef resortu Borys Budka.
Wiktionary
IPA: ˈrɛsɔrt, AS: resort
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. resorcik mrz.
przym. resortowy
Wiktionary
(1.1) ministerstwo
(1.2) dziedzina, domena, dyscyplina, dział, działka, gałąź, krąg, niwa, obręb
Wiktionary
przymiotnik od: resort
SJP.pl
[czytaj: respektiwe] odpowiednio (do każdego z branych pod uwagę)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od respekt
Wiktionary
rzecz. respekt m.
Wiktionary
poważanie, szacunek połączone z lekką obawą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szacunek, poważanie
(1.2) obawa, onieśmielenie wobec autorytetu lub siły
Wiktionary
Respekt – polski zespół wokalno-instrumentalny, istniejący od końca 1969 roku do końca 1970 roku.
Wikipedia
(1.1) Mężczyzna z respektem obracał w rękach zdjęcie.
(1.2) Synowie czuli respekt przed pasem ojca.
Wiktionary
IPA: ˈrɛspɛkt, AS: respekt
Wiktionary
rzecz. respektowanie n.
:: zdrobn. respekcik mrz.
czas. respektować
Wiktionary
(1.1) szacunek
Wiktionary
szanować;
1. stosować się do czegoś, zachowywać się zgodnie z jakimiś normami;
2. mieć wzgląd na coś, liczyć się z czymś;
3. dawniej: mieć uznanie, szacunek dla kogoś; poważać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (brak dk.)
(1.1) brać pod uwagę, mieć wzgląd na coś lub na kogoś, przestrzegać czegoś w swoim postępowaniu
(1.2) daw. otaczać respektem; traktować z szacunkiem
czasownik zwrotny niedokonany respektować się (brak dk.)
(2.1) być respektowanym
(2.2) daw. okazywać szacunek jeden drugiemu
Wiktionary
rzecz. respekt mrz., respektowanie n.
Wiktionary
(1.1) liczyć się, przestrzegać, stosować się, uwzględniać
(1.2) poważać, szanować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|respektować.
Wiktionary
rzecz. respekt mrz., respektować
czas. respektować
Wiktionary
przymiotnik od: respekt
SJP.pl
Respighi:
Wikipedia
1. oddychanie, oddech;
2. respiracja gleby - zjawisko wymiany gazów między glebą a atmosferą
SJP.pl
Oddychanie zewnętrzne, respiracja, oddychanie – zespół procesów fizjologicznych umożliwiających tkankową penetrację tlenu i usuwanie dwutlenku węgla. U ssaków polega na pobieraniu powietrza do płuc, wymianie gazowej zachodzącej w pęcherzykach płucnych, transporcie tlenu i CO2 przez krew i dyfuzji pomiędzy krwią a komórkami organizmu.
Wikipedia
związany z respiracją
SJP.pl
1. aparatura medyczna połączona z chorym przez maskę twarzową, rurkę dotchawiczną itp., umożliwiająca sztuczne oddychanie tlenem, powietrzem lub ich mieszaniną, stosowana głównie w przypadkach zahamowania czynności oddechowych; resuscytator;
2. maska z filtrem chroniąca układ oddechowy przed pyłem, gazami, używana głównie w górnictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. med. urządzenie służące do mechanicznej wentylacji płuc chorego z zaburzeniami oddychania albo niezdolnego do samodzielnego oddychania;
(1.2) techn. maska z filtrem chroniąca układ oddechowy przed pyłem, gazami itp.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W 2020 roku opracowano projekt respiratora, który udostępniono za darmo (na zasadach open source i open hardware).
(1.1) Głównym mechanicznym elementem respiratora jest kompresor i silnik.
Wiktionary
IPA: ˌrɛspʲiˈratɔr, AS: respʹirator
Wiktionary
przym. respiratorowy
Wiktionary
(1.1) sztuczne płuco
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. mechaniczna wentylacja płuc pacjenta
Wiktionary
(1.1) Lekarz zlecił w jego przypadku respiratoroterapię.
Wiktionary
→ respirator, np. nawilżacz respiratorowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z respiratorem, dotyczący respiratora
Wiktionary
rzecz. respirator mrz.
Wiktionary
respiro wekslowe - odroczenie płatności weksla
SJP.pl
podłączać chorego do respiratora
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
osoba odpowiadająca na pytania ankietera
SJP.pl
Respondent – osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej przekazująca dane dla celów statystycznych.
W niektórych typach badań respondenci dobierani są do badań na podstawie założeń badania probabilistycznego. W praktyce opisu badań używa się również słowa respondent w stosunku do pojedynczej osoby, która nie jest dobierana losowo, a z którą prowadzi się na przykład wywiad swobodny.
Wikipedia
kobieta odpowiadająca na pytania ankietera
SJP.pl
przestarzale: odpowiedź
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. odpowiedź
Wiktionary
IPA: ˈrɛspɔ̃w̃s, AS: respõũ̯s
Wiktionary
rzecz. responsa, responsowanie
czas. responsować
przym. responsywny
Wiktionary
(1.1) daw. responsa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. odpowiedź
Wiktionary
IPA: rɛsˈpɔ̃w̃sa, AS: respõũ̯sa
Wiktionary
rzecz. respons m., responsowanie n.
czas. responsować ndk.
przym. responsywny
Wiktionary
→ responsorium; responsoryjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonywany na przemian przez kantora i lud
Wiktionary
(1.1) Po pierwszym czytaniu kantor śpiewa psalm responsorialny.
Wiktionary
rzecz. responsorium n.
przym. responsywny
Wiktionary
(1.1) responsoryjny
Wiktionary
wyrażenie używane przy odmawianiu brewiarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. liturgiczna krótka formuła modlitewna, w której wykonuje się naprzemienny śpiew lub recytację wersetów;
Wiktionary
Responsorium (łac. responsorium, od łac. responsum – odpowiedź) – ogólne określenie różnych form modlitewnych i odpowiadających im form muzycznych, wywodzących się z psalmodii responsorialnej, śpiewanej przez solistę i posiadającej refren wykonywany przez chór lub zgromadzenie. Responsoria składają się z wersetu (wersetów), wykonywanych przez solistę oraz refrenu (refrenów), wykonywanych przez chór. Istnieją różne formy responsoriów.
Wikipedia
(1.1) W naszej parafii w każdy wtorek śpiewane jest responsorium do św. Antoniego z Padwy.
Wiktionary
przym. responsoryjny, responsorialny, responsywny
Wiktionary
mający charakter odpowiedzi, służący odpowiedzi; odpowiadający
SJP.pl
→ responsorium; responsorialny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonywany jako responsorium
Wiktionary
(1.1) Po pierwszej lekcji kantor śpiewa psalm responsoryjny.
Wiktionary
rzecz. responsorium n.
Wiktionary
(1.1) responsorialny
Wiktionary
1. cecha czegoś reagującego na coś, odpowiadającego na działanie;
2. cecha czegoś dostosowującego się do szerokości ekranu komputera, telefonu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest lub zachowuje się responsywnie
(1.2) psych. wyznacznik atrakcyjności interpersonalnej, oznaczający zdolność do zachowań stanowiących odpowiedź na działania innej osoby;
Wiktionary
Responsywność (od (ang.) response – odpowiedź) – jeden z wyznaczników atrakcyjności interpersonalnej. Osoba jest responsywna w kontakcie z drugą osobą, jeżeli jej zachowanie i wypowiadane słowa stanowią odpowiedź na działania partnera. Osoby responsywne są na ogół bardziej lubiane. Przeciwieństwem responsywności jest indyferentność.
Wikipedia
IPA: ˌrɛspɔ̃w̃ˈsɨvnɔɕt͡ɕ, AS: respõũ̯syvność
Wiktionary
przym. responsywny
przysł. responsywnie
Wiktionary
1. reagujący na coś, odpowiadający na działanie;
2. dostosowujący się do szerokości ekranu komputera, telefonu itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) czuły na zmiany, odpowiadający na działanie
(1.2) inform. dostosowujący się do szerokości ekranu komputera, telefonu
Wiktionary
IPA: ˌrɛspɔ̃w̃ˈsɨvnɨ, AS: respõũ̯syvny
Wiktionary
rzecz. respons m., responsa ż., responsywność ż., responsorium n.
przym. responsorialny
przysł. responsywnie
Wiktionary
Korporacja Akademicka Respublica, założona 1922 roku, skupia studentów i absolwentów uczelni wyższych w Warszawie.
Dewiza korporacji brzmi decore diligentia ac doctrina, co tłumaczy się: dobrą sławą, pilnością i nauką. Respublica kandydowała przy korporacji Arkonia.
Wikipedia
dawniej: republika
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dług
Wiktionary
Representational state transfer (zmiana stanu poprzez reprezentacje), REST – styl architektury oprogramowania wywiedziony z doświadczeń przy pisaniu specyfikacji protokołu HTTP dla systemów rozproszonych. REST wykorzystuje m.in. jednorodny interfejs, bezstanową komunikację, zasoby, reprezentacje, hipermedia, HATEOAS.
Zaproponowany został przez Roya T. Fieldinga w 2000 roku.
Wikipedia
dawniej: dłużnik
SJP.pl
dawniej: dłużnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od restart
Wiktionary
rzecz. restart m.
Wiktionary
ponowne uruchomienie komputera; reboot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. ponowne uruchomienie
Wiktionary
Restart (w niektórych znaczeniach reset) – zakończenie pracy dowolnego urządzenia elektronicznego lub cyfrowego w celu inicjalizacji i ponownego załadowania systemu operacyjnego, sterowników lub innego oprogramowania.
Jeśli urządzenie cyfrowe nie reaguje na polecenia, można zastosować tzw. miękki restart (ang. soft reset), który może być inicjowany zarówno przez inny działający system (np. watchdog), jak i przez użytkownika.
Wikipedia
(1.1) Strasznie wolno działa, może przydałby mu się restart.
(1.1) Pasażerowie lecący z Warszawy do Toronto wyruszyli z ponad czterogodzinnym opóźnieniem. Przyczyną był konieczny restart komputera pokładowego w dreamlinerze.
Wiktionary
IPA: ˈrɛstart, AS: restart
Wiktionary
rzecz. restartowanie n., zrestartowanie n., restarcik mrz.
czas. restartować ndk., zrestartować dk.
przym. restartowy
Wiktionary
ponownie uruchamiać urządzenie elektroniczne, np. komputer
SJP.pl
1. rodzaj lokalu gastronomicznego;
2. przywrócenie monarchii lub określonej dynastii panującej na tron
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gastr. lokal gastronomiczny z obsługą kelnerską, w którym posiłki serwowane są przy stolikach;
(1.2) książk. odnowienie, odbudowanie
(1.3) polit. przywrócenie poprzednich rządów, wcześniej rządzącej dynastii, dawniejszego ustroju
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Szef zaprosił wszystkich pracowników na obiad do restauracji.
(1.1) To jest tania restauracja, ale z dobrym jedzeniem.
(1.1) Spotkaliśmy się koło restauracji.
(1.1) Często jadamy w drogich restauracjach.
(1.2) Kiedyś kierowałem restauracją zamku wawelskiego.
(1.2) W przyszłym roku rozpocznie się restauracja fasady tego budynku.
Wiktionary
IPA: ˌrɛstawˈrat͡sʲja, AS: restau̯racʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. restaurator m., restauratorka ż., restaurowanie n., restauratorstwo n., odrestaurowanie n.
:: zdrobn. restauracyjka ż.
czas. restaurować ndk., odrestaurować dk.
przym. restauracyjny, wokółrestauracyjny, przyrestauracyjny
Wiktionary
(1.2) restaurowanie, odnowa, odbudowa, renowacja, przywracanie
Wiktionary
zdrobnienie od: restauracja
SJP.pl
dotyczący restauracji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący restauracji, związany z restauracją
Wiktionary
rzecz. restauracja ż., restauracyjka ż., restaurator m.
Wiktionary
1. artysta zajmujący się konserwowaniem dzieł sztuki, zabytków architektonicznych;
2. właściciel restauracji;
3. dawniej: odnowiciel, wskrzesiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. właściciel, menadżer restauracji
(1.2) książk. zob. konserwator. (zabytków)
(1.3) hist. polit. wskrzesiciel, odnowiciel
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌrɛstawˈratɔr, AS: restau̯rator
Wiktionary
forma żeńska restauratorka; rzecz. restauracja
(1.1) przym. restauracyjny, restauratorski
(1.2-3) restaurować
Wiktionary
(1.2) konserwator
(1.3) odnowiciel
Wiktionary
1. artystka zajmująca się konserwowaniem dzieł sztuki;
2. właścicielka restauracji
SJP.pl
odnawiać zabytki lub dzieła sztuki; odrestaurowywać
SJP.pl
Restenoza, nawrót zwężenia – ponowne zwężenie światła narządu występujące po zabiegu leczącym jego zwężenie, np. ponowne zwężenie leczonej tętnicy po zabiegu angioplastyki, ponowne zwężenie krtani lub tchawicy po jej endoskopowym poszerzaniu, plastyce lub resekcji.
Wikipedia
zimozielone zarośle na piaszczystych, morskich wybrzeżach Brazylii
SJP.pl
Restinga – mianem tym określa się pas wydm nadmorskich w Brazylii, skąpo porośnięty roślinnością krzaczastą. Nazwa stosowana jest wyłącznie do zarośli krzewiastych lub niskich lasów. Zarośla te są często silnie zdeformowane (od strony morza) pod wpływem wiatru, często płożą się i przylegają do podłoża. W miarę posuwania się w kierunku lądu „podnoszą się”. W zależności od składu gatunkowego wyróżnia się restingę wrzosowiskową i mirtową.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) forma uczestnictwa w wydarzeniach kulturalnych z domu dzięki transmisji online
Wiktionary
(1.1) Można więc powiedzieć, że restiwal to taki festiwal na własnych warunkach – bez tłumów, bez kompromisów, w komfortowej i intymnej przestrzeni.
Wiktionary
Restoracjonizm – w sensie ogólnym, przekonanie o konieczności powrotu do pierwotnego, czystego, biblijnego chrześcijaństwa z I wieku naszej ery, z czasów Jezusa i apostołów. W bardziej szczegółowym sensie, termin ten obejmuje te wyznania chrześcijańskie, które postawiły sobie za cel przywrócenie apostolskiego modelu chrześcijaństwa i oczyszczenie go z późniejszych, katolickich, protestanckich i innych naleciałości, ze szczególnym naciskiem na usunięcie „pogańskich wpływów” i „ludzkich nauk”. Dotyczy to głównie wyznań chrześcijańskich, mających swój początek w „drugim wielkim przebudzeniu” na początku XIX wieku.
Wikipedia
rzadko: zmiana struktury czegoś, np. struktury gospodarczej kraju, organizacji lub przedsiębiorstwa; restrukturyzacja (częściej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. ekon. zmiana struktury czegoś; wprowadzanie zmian w rozmieszczeniu majątku i organizacji zarządzania nim, zwykle w odniesieniu do gospodarki kraju lub przedsiębiorstwa;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌrɛstrukturalʲiˈzat͡sʲja, AS: restrukturalʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. restrukturyzowanie, restrukturyzacja
przym. restrukturyzacyjny
czas. restrukturyzować
Wiktionary
(1.1) restrukturyzacja
Wiktionary
rzadko: dokonywać restrukturalizacji (restrukturyzacji); restrukturyzować (częściej)
SJP.pl
zmiana struktury czegoś, np. struktury gospodarczej kraju, organizacji lub przedsiębiorstwa; restrukturalizacja (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. zmiana struktury czegoś; wprowadzanie zmian w rozmieszczeniu majątku i organizacji zarządzania nim, zwykle w odniesieniu do gospodarki kraju lub przedsiębiorstwa;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌrɛstrukturɨˈzat͡sʲja, AS: restrukturyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. restrukturyzowanie, restrukturalizacja
przym. restrukturyzacyjny, restrukturalizacyjny
czas. restrukturyzować
Wiktionary
(1.1) restrukturalizacja
Wiktionary
związany z restrukturyzacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od restrukturyzacja
Wiktionary
(1.1) - Starosta nie chce mówić o zwolnieniach, a ja wiem, że zostanie zwolnionych prawie 200 osób. Tak jest napisane w programie restrukturyzacyjnym - oznajmił na sesji R.
Wiktionary
IPA: ˌrɛstrukturɨzaˈt͡sɨjnɨ, AS: restrukturyzacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. restrukturyzacja, restrukturalizacja, restrukturyzowanie
czas. restrukturyzować
przym. restrukturalizacyjny
Wiktionary
dokonywać restrukturyzacji (restrukturalizacji); restrukturalizować (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|restrukturyzować.
Wiktionary
czas. restrukturyzować ndk.
rzecz. restrukturalizacja ż., restrukturyzacja ż.
przym. restrukturyzacyjny
Wiktionary
dokonywać restrukturyzacji (restrukturalizacji); restrukturalizować (rzadziej)
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej)
1. ograniczenie, zastrzeżenie;
2. ograniczenie obrotu, wymiany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. ograniczenie praw
Wiktionary
(1.1) Okupant wprowadził restrykcje znacznie ograniczające swobody obywatelskie.
Wiktionary
rzecz. restrykcyjność ż., restryktywność ż.
przym. restrykcyjny, restryktywny
przysł. restrykcyjnie, restryktywnie
Wiktionary
(1.1) sankcja
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest restrykcyjne; cecha tych, którzy są restrykcyjni
Wiktionary
rzecz. restrykcja ż.
przym. restrykcyjny
przysł. restrykcyjnie
Wiktionary
ograniczający, surowy, drastyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ograniczający, surowy
Wiktionary
(1.1) Rządy na całym świecie próbują za pomocą restrykcyjnych przepisów i represyjnych metod ograniczać wolność słowa.
Wiktionary
rzecz. restrykcja ż., restrykcyjność ż.
Wiktionary
Enzymy restrykcyjne, restryktazy – endonukleazy przecinające nić DNA w miejscu wyznaczanym przez specyficzną sekwencję DNA. Rozpoznawana sekwencja z reguły ma charakter symetryczny o długości od 4 do 8 par zasad (pz), choć zdarzają się częste wyjątki. Restryktazy wraz z metylazami DNA stanowią system restrykcji i modyfikacji DNA, który w organizmach prokariotycznych stanowi mechanizm obronny zapobiegający włączeniu DNA bakteriofaga do genomu bakterii. Niespecyficzność enzymów restrykcyjnych w niektórych warunkach nazywa się aktywnością star.
Wikipedia
1. przywrócenie dawnego, pierwotnego stanu rzeczy; też odtworzenie od nowa czegoś na podstawie zachowanych reliktów;
2. w biologii: całkowita regeneracja uszkodzonego narządu;
3. w prawie: przywrócenie stanu pierwotnego jako forma naprawienia szkody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przywrócenie czemuś dawnego stanu
(1.2) ekol. przywrócenie gatunku zagrożonego wyginięciem
(1.3) praw. zwrot skonfiskowanego mienia
(1.4) psych. dążenie do przeproszenia osoby za wyrządzoną krzywdę, aby obniżyć poczucie winy
(1.5) konserwat. odtworzenie zabytku połączone z wbudowaniem oryginalnych, zachowanych elementów we właściwe im miejsca
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. restytuowanie n.
Wiktionary
związany z restytucją
SJP.pl
przywracać (przywrócić) do poprzedniego stanu; odnawiać (odnowić)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|restytuować.
Wiktionary
rzecz. restytucja ż.
Wiktionary
chemiczny proces przechodzenia ciał ze stanu gazowego bezpośrednio w stan stały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. zmiana stanu skupienia z gazowego na stały, z pominięciem fazy ciekłej;
Wiktionary
Resublimacja, desublimacja – przemiana fazowa polegająca na bezpośrednim przechodzeniu substancji z fazy gazowej (pary) w fazę stałą z pominięciem stanu ciekłego. Resublimacja jest procesem odwrotnym do sublimacji. W wyniku resublimacji wody (pary wodnej) powstaje szron i śnieg. Resublimacja, w połączeniu z sublimacją lub parowaniem, jest wykorzystywana do oczyszczania lub rozdzielania substancji i otrzymywania ich w postaci krystalicznej (jest to metoda oczyszczania jodu).
Wikipedia
(1.1) Uczniowie wykonywali rozdzielanie mieszaniny jodu z piaskiem obserwując zjawisko sublimacji i resublimacji jodu.
Wiktionary
(1.1) desublimacja
Wiktionary
[czytaj: reziME albo rezüME] krótkie, zwięzłe streszczenie (np. przebiegu dyskusji, wykładu itp.); podsumowanie, ostateczny wynik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podsumowanie, streszczenie
Wiktionary
Streszczenie – przekształcenie tekstu polegające na zmniejszeniu jego długości przy zachowaniu zasadniczych, wyróżnionych jego elementów: najważniejszych treści, problemów, w przypadku opracowań dzieł literackich podstawowej zawartości fabuły. Metody streszczenia zależą od charakteru opracowanego dzieła i funkcji jaką ma ono pełnić.
Wikipedia
streszczać coś, powtarzać w zwięźlejszej formie; podsumowywać, rekapitulować, reasumować
SJP.pl
1. okres gwarantowanej sprawności pracy sprzętu;
2. przestarzałe, zwykle w liczbie mnogiej: środki zaradcze; zasoby, zwłaszcza pieniężne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. lotn. okres zdolności użytkowej urządzenia gwarantujący jego niezawodność i bezpieczeństwo eksploaracji;
(1.2) daw. środek zaradczy
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od resursa
Wiktionary
Resurs (z fr. ressource, przez ros. ресурс), okres zdolności użytkowej – ustalony teoretycznie lub doświadczalnie czas eksploatacji urządzenia, wyrażony w odpowiednich dla niego jednostkach. Przyjmuje się, że w tym okresie zagwarantowane jest bezpieczeństwo i sprawność użytkowania.
Wikipedia
IPA: ˈrɛsurs, AS: resurs
Wiktionary
rzecz. resursa ż.
przym. resursowy
Wiktionary
dawniej: klub towarzyski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. klub towarzyski danego środowiska
(1.2) przest. lokal, w którym znajduje się dany klub towarzyski
(1.3) przest. spotkanie członków danego klubu towarzyskiego
Wiktionary
Resursa (z fr. ressources – środki) – określenie klubu towarzyskiego np. kupców, obywateli ziemskich itp., jak również lokalu takiego klubu.
Wikipedia
rzecz. resurs mrz.
Wiktionary
(1.1) klub towarzyski
(1.3) zebranie
Wiktionary
przywrócenie krążenia i oddychania u osoby znajdującej się w stanie śmierci klinicznej, przy braku powrotu świadomości chorego (w odróżnieniu od reanimacji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przywrócenie funkcji układu krążenia i oddychania u osoby znajdujących się w stanie śmierci klinicznej
Wiktionary
Resuscytacja krążeniowo-oddechowa, RKO – zespół czynności stosowanych u poszkodowanego, u którego wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia, czyli ustanie czynności serca z utratą świadomości i bezdechem. Celem resuscytacji jest utrzymanie przepływu krwi przez mózg i mięsień sercowy oraz przywrócenie czynności własnej układu krążenia. Natychmiastowe rozpoczęcie resuscytacji przez świadków zdarzenia zwiększa prawdopodobieństwo przeżycia trzykrotnie.
Wikipedia
rzecz. resuscytowanie n., resuscytator m.
czas. resuscytować ndk.
przym. resuscytacyjny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący resuscytacji
Wiktionary
(1.1) Mimo dostępności zaawansowanych technik resuscytacyjnych, wytycznych oraz sprzętu i wyposażenia karetek pogotowia pomoc najczęściej przychodzi zbyt późno.
Wiktionary
rzecz. resuscytacja ż.
Wiktionary
aparatura medyczna połączona z chorym przez maskę twarzową, rurkę dotchawiczną itp., umożliwiająca sztuczne oddychanie tlenem, powietrzem lub ich mieszaniną, stosowana głównie w przypadkach zahamowania czynności oddechowych; respirator
SJP.pl
Worek samorozprężalny, resuscytator ręczny – przyrząd wykorzystywany w resuscytacji pacjenta nieoddychającego lub oddychającego w sposób nieefektywny, umożliwiający wentylację wysokimi stężeniami tlenu. Wchodzi w skład standardowego wyposażenia zespołu ratunkowego; w żargonie zawodowym ratowników medycznych często nazywany workiem ambu (od firmy Ambu, producenta jednego z pierwszych tego typu urządzeń).
Wikipedia
przywracać krążenie i oddychanie osobie znajdującej się w stanie śmierci klinicznej
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, środek antygrzybiczny i przeciwutleniacz, stosowany w żywności
SJP.pl
Resweratrol – organiczny związek chemiczny, polifenolowa pochodna stylbenu.
Resweratrol może występować w formie dwóch izomerów geometrycznych, cis i trans. Naturalnie występuje izomer trans i tylko on wykazuje aktywność biologiczną. Może on przekształcić się w formę cis w wyniku działania światłem UV:
Wikipedia
terapia resynchronizująca - metoda leczenia zaawansowanej niewydolności serca; stymulacja resynchronizująca, stymulacja dwukomorowa
SJP.pl
proces łączenia się substancji prostych w celu odzyskania substratu użytego do analizy
SJP.pl
mieszkaniec Reska
SJP.pl
mieszkanka Reska
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Reszel (niem. Rößel, lit. Rešlius) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Reszel. Położone jest na Pojezierzu Mrągowskim, nad rzeką Sajną, dopływem Gubra wpadającego do Łyny.
Wikipedia
(1.1) Córka urodziła się w Reszlu, jest więc rodowitą reszlanką.
Wiktionary
rzecz. reszlanin m., reszlanka ż.
przym. reszelski
Wiktionary
przymiotnik od: Reszel
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Reszlem, dotyczący Reszla
Wiktionary
rzecz. Reszel mrz., reszlanin m., reszlanka ż.
Wiktionary
prawa strona monety, mająca zwykle napis określający jej wartość; awers
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) numizm. strona monety ukazująca często oblicze jakiejś osoby, znak okolicznościowy lub sam nominał monety
Wiktionary
Reszka (z ros. решка) – potoczne określenie rewersu – strony monety zawierającej zwykle nominał bądź rysunek związany z okolicznością jej wybicia. Jest przeciwieństwem awersu – strony monety zawierającej godło państwowe bądź wizerunek panującego.
Wikipedia
(1.1) Rzućmy monetą, jak będzie orzeł, to ty wygrywasz, jak reszka, to zrobimy tak, jak ja powiedziałem.
Wiktionary
IPA: ˈrɛʃka, AS: reška
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Reszke (forma żeńska: Reszke/Reszkowa/Reszkówna; liczba mnoga: Reszkowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 837 osób.
Wikipedia
mieszkaniec Reszla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Reszla
(1.2) osoba pochodząca z Reszla, urodzona w Reszlu
Wiktionary
(1.1) Po rundzie jesiennej reszlanie zajmowali przedostatnie miejsce w tabeli.
Wiktionary
rzecz. Reszel m.
:: fż. reszlanka ż.
przym. reszelski
Wiktionary
mieszkanka Reszla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Reszla
(1.2) kobieta pochodząca z Reszla, urodzona w Reszlu
Wiktionary
(1.2) Córka urodziła się w Reszlu, jest więc rodowitą reszlanką.
Wiktionary
rzecz. Reszel m.
:: fm. reszlanin m.
przym. reszelski
Wiktionary
Ręszów (niem. Ransen) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubińskim, w gminie Ścinawa. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego. Według danych z roku 2006 wieś miała 290 mieszkańców. Podczas Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) spisano w Ręszowie 276 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dług
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: reszta
Wiktionary
Raszt (pers. رشت) – miasto w północnym Iranie, w pobliżu ujścia rzeki Safidrud do Morza Kaspijskiego, ośrodek administracyjny ostanu Gilan. Około 560,1 tys. mieszkańców. Przemysł jedwabniczy, rzemiosło, uniwersytet.
Wikipedia
1. to, co pozostało z całości po oddzieleniu pewnej części;
2. to, co pozostało z dzielenia, kiedy jedna liczba nie dzieli się przez drugą;
3. pieniądze wydawane, np. w sklepie, jeśli rachunek regulowany jest kwotą większą niż wynosi należność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elementy, które zostały
(1.2) przy płaceniu: kwota, którą kupujący nadpłacił i którą sprzedawca powinien mu oddać
(1.3) mat. przy dzieleniu liczb całkowitych: liczba, która dodana do zaokrąglonego w dół wyniku dzielenia, pomnożonego przez dzielnik daje dzielną;
(1.4) inform. przy dzieleniu liczb: liczba, która dodana do zaokrąglonego w stronę zera wyniku dzielenia, pomnożonego przez dzielnik daje dzielną;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Student uważał na zajęciach do momentu, gdy profesor sprawdził listę, a potem spał przez resztę wykładu.
(1.2) To kosztowało 20 (dwadzieścia) złotych, ale nie miałem drobnych i zapłaciłem banknotem stuzłotowym. Sprzedawca wydał mi 80 (osiemdziesiąt) złotych reszty.
(1.3) 15 (Piętnaście) dzieli się przez 4 (cztery) z resztą 3 (trzy)
Wiktionary
IPA: ˈrɛʃta, AS: rešta
Wiktionary
(1.1) rzecz. resztka
Wiktionary
(1.1) pozostałość
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od reszta
(1.2) pozostałość do wyrzucenia
Wiktionary
IPA: ˈrɛʃtka, AS: reštka
Wiktionary
rzecz. reszta ż.
przym. resztkowy
Wiktionary
(1.1) reszta, pozostałość; reg. śl. ożmytek.
(1.2) śmieć
Wiktionary
dawniej:
1. zostawać jako reszta; zbywać;
2. pozostawać do zapłaty, zalegać
SJP.pl
1. reszta gruntu z budynkami pozostała po parcelacji prywatnej własności ziemskiej;
2. to, co pozostaje z całości po odjęciu, zużyciu pewnej części, liczby
SJP.pl
resztówka – reszta gruntu pozostała po parcelacji prywatnej posiadłości ziemskiej
Wikipedia
najwyższa część pstrego piaskowca
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. marzanka polna
Wiktionary
Reta (niem. Retta, również: Reta Mikołowska) – nieformalna dzielnica Mikołowa. Położona na północ od centrum miasta, graniczy od północy z południową częścią sołectwa Śmiłowice - Retą Śmiłowicką. Leży po północnej stronie drogi krajowej nr Katowice – Wisła. Komunikację miejską zapewnia ZTM: linia (653) do Katowic (zawieszona), (41) do Gliwic, (982) do Rudy Śląskiej, (M18, 33 - linia zawieszona) do Gliwic oraz Tychów, (82) do Tychów oraz Rudy Śląskiej, (245) okrężnie po Mikołowie oraz linia mikrobusowa (J) Jamna – Śmiłowice. Niedaleko przebiega Szlak Bohaterów Wieży Spadochronowej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) źródło dla nazw własnych – Reta, Reta Mikołowska, Reta Śmiłowska (części miasta Mikołowa)
tłumaczenia.
źródła.
== reta (język portugalski.) ==
wymowa. IPA3|ˈʁɛ.tɐ.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. prosta
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈʁɛ.tɐ
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) źródło dla nazw własnych – Reta, Reta Mikołowska, Reta Śmiłowska (części miasta Mikołowa)
tłumaczenia.
źródła.
== reta (język portugalski.) ==
wymowa. IPA3|ˈʁɛ.tɐ.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geom. prosta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) reta concorrente
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. rel. dekoracja ustawiana za ołtarzem, często w formie bogato zdobionej, wielometrowej struktury rzeźbiarsko-malarskiej
Wiktionary
Nastawa ołtarzowa (także łac. retabulum) – dekoracja ołtarza we wnętrzu kościoła w formie malowidła, płaskorzeźby lub rzeźby, także nadbudowa umieszczona w tylnej części ołtarza ustawiana bezpośrednio na mensie, łącząca się z nią za pośrednictwem predelii lub na osobnym postumencie za mensą.
Wikipedia
(1.1) nastawa ołtarzowa
Wiktionary
sposób działania lekarstwa, polegający na przedłużonym uwalnianiu jakiejś substancji
SJP.pl
1. osobnicze lub ewolucyjne opóźnienie rozwoju danego narządu w stosunku do innych narządów lub całego organizmu;
2. zabieg stylistyczny, polegająca na celowym zwolnieniu biegu akcji w celu zbudowania napięcia i wzmożenia zainteresowania widza lub czytelnika;
3. w muzyce: spowolnienie tempa utworu
SJP.pl
Retardacja (łac., retardatio ‘opóźnienie’) – jedna z figur retorycznych; jej celem jest zwiększenie napięcia u czytelnika poprzez opóźnienie bądź zatrzymanie akcji utworu, zwykle literackiego. Osiąga się ją poprzez długie, obszerne opisy.
Retardacje są jednymi z cech eposu; i tak w Iliadzie Homera, przykładem retardacji jest przeniesienie się akcji do kuźni Hefajstosa, tuż przed istotnym pojedynkiem Hektora z Achillesem.
Wikipedia
związany z retardacją
SJP.pl
czynnik opóźniający; opóźniacz, spowalniacz;
1. środek chemiczny opóźniający wzrost roślin;
2. środek opóźniający rozprzestrzenianie się płomieni i przenikanie ciepła
SJP.pl
hamulec długotrwałego działania używany w pojazdach i elementach maszyn; zwalniacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. mot. masz. zob. zwalniacz.
Wiktionary
Zwalniacz lub retarder (tzw. hamulec górski) – urządzenie służące do długotrwałego hamowania pojazdu lub elementów maszyny. Praktycznie używa się go w celu zapobieżenia nadmiernemu wzrostowi prędkości, np. podczas długotrwałych zjazdów ze wzniesienia.
Wikipedia
(1.1) Podczas hamowania autobusu dało się słyszeć charakterystyczny świst pracującego retardera.
Wiktionary
IPA: rɛˈtardɛr, AS: retarder
Wiktionary
(1.1) zwalniacz
Wiktionary
1. naturalne zjawisko magazynowania wody opadowej, także śniegu i lodu w gruncie, rzece, jeziorze, co opóźnia jej odpływ z danego terenu;
2. zapas wody zgromadzony w ten sposób;
3. w prawie: możliwość zatrzymania rzeczy dłużnika, przysługująca w pewnych okolicznościach wierzycielowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hydrol. magazynowanie wody opadowej w ziemi i na jej powierzchni ziemi oraz w zbiornikach naturalnych i sztucznych
(1.2) prawo przysługujące wierzycielowi, które zezwala zatrzymanie przedmiotów należących do dłużnika
Wiktionary
retencja (łac. retentio) – ogólnie: zatrzymanie, powstrzymanie
Wikipedia
przym. retencyjny
Wiktionary
magazynować wodę opadową na powierzchni ziemi, w gruncie oraz w zbiornikach naturalnych i sztucznych
SJP.pl
związany z retencją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący retencji
Wiktionary
rzecz. retencja ż.
Wiktionary
roztwór zawierający cząstki zatrzymane na filtrze
SJP.pl
Retiarius (łac. sieciarz) – typ gladiatora który stał się popularny pod koniec I wieku n.e. Walczył długim trójzębem osadzonym na drewnianym drzewcu, siecią rybacką przywiązaną do lewego nadgarstka długimi sznurkami, którą zarzucał na rywala i sztyletem o nazwie pugio, którym mógł dobić powalonego przeciwnika. Jedyną ochroną retiariusa była wykonana z brązu osłona lewego barku o nazwie galerus, którą w razie potrzeby mógł osłonić głowę, i osłaniająca ramię manica, wykonana z metalowych lub skórzanych pasów, a czasami z naszytych na skórę łusek. Po II wieku n.e. retiarius nakładał na lewe ramię rękaw z kolczugi, który sięgał aż po pierś ale nie było to regułą. Nie posiadał hełmu, tarczy, ani nagolenników.
Wikipedia
dawna koronka igłowa z białych nici lnianych, wyrabiana głównie we Włoszech
SJP.pl
Zamilknięcie, aposjopeza (gr. ἀποσιώπησις aposiṓpēsis), retycencja (łac. reticentia) – figura retoryczna polegająca na urwaniu wypowiedzi dla pobudzenia domyślności słuchacza (czytelnika). Przedstawiając niemożność dokończenia zdania pod wpływem silnych emocji służy spotęgowaniu wrażenia odbiorcy.
Wikipedia
niedojrzała, nieposiadająca jądra krwinka czerwona, powstająca z erytroblastu
SJP.pl
Retikulocyt, retykulocyt, proerytrocyt (skrótowo Ret.) – niedojrzała postać krwinki czerwonej, która w szlaku erytropoezy bezpośrednio poprzedza dojrzałą krwinkę czerwoną, czyli erytrocyt. Jego powstawanie jest związane głównie z uzupełnianiem fizjologicznie niszczonych krwinek czerwonych oraz wyrównywaniem (kompensacją) skutków zdarzeń lub chorób w których dochodzi do utraty, czy niszczenia erytrocytów (np. krwotoków, zimnicy).
Wikipedia
zwiększony odsetek retikulocytów
SJP.pl
Retikulocyt, retykulocyt, proerytrocyt (skrótowo Ret.) – niedojrzała postać krwinki czerwonej, która w szlaku erytropoezy bezpośrednio poprzedza dojrzałą krwinkę czerwoną, czyli erytrocyt. Jego powstawanie jest związane głównie z uzupełnianiem fizjologicznie niszczonych krwinek czerwonych oraz wyrównywaniem (kompensacją) skutków zdarzeń lub chorób w których dochodzi do utraty, czy niszczenia erytrocytów (np. krwotoków, zimnicy).
Wikipedia
siateczkowata wypustka cytoplazmatyczna u niektórych pierwotniaków oraz komórek organizmów wielokomórkowych
SJP.pl
skomplikowany system przestrzeni wewnątrz komórek eukariotycznych otoczonych błoną fosfolipidową; siateczka
SJP.pl
substancja w siatkówce oka odpowiedzialna za proces widzenia
SJP.pl
Retinal – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów; wchodzi w skład purpury wzrokowej rodopsyny. Występuje w dwóch formach izomerycznych cis i trans. Dzięki właściwościom układu sprzężonych wiązań podwójnych cząsteczka retinalu absorbuje światło, co powoduje zmianę izomerycznej formy cis w postać trans i dysocjację rodopsyny do retinalu oraz białka opsyny. Dzięki temu mechanizmowi możliwe jest wydzielanie neurotrasmiterów i przekazywanie bodźców wzrokowych do ośrodka wzrokowego w mózgu.
Wikipedia
barwnik fotoreceptorów w siatkówce oka
SJP.pl
Siatkówczak (łac. retinoblastoma) – najczęstszy wewnątrzgałkowy nowotwór złośliwy oka u dzieci. Jeśli weźmie się pod uwagę wszystkie grupy wiekowe, zajmuje on drugie miejsce po czerniaku naczyniówki w tej grupie nowotworów. Rozwój nowotworu jest inicjowany przez mutacje, które dezaktywują obie kopie genu RB1, kodującego białko retinoblastoma. Pierwszym objawem choroby jest najczęściej leukokoria – pojawienie się białego odblasku w oku lub obu oczach, albo zez. Siatkówczak jest rzadką chorobą – ocenia się, że zapadalność na ten typ nowotworu wynosi około 4 przypadków na milion na rok (w latach 1990-1995, wśród dzieci poniżej 15. rż.).
Wikipedia
związek chemiczny będący pochodną witaminy A, wykazujący działanie przeciwstarzeniowe oraz przeciwtrądzikowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. farm. pochodna kwasowa witaminy A, lek zewnętrzny regulujący rozwój naskórka i stan gruczołów łojowych
Wiktionary
Retinoidy – organiczne związki chemiczne, kwasowe pochodne witaminy A. Pobudzają wzrost i wpływają na różnicowanie się komórek nabłonkowych oraz zwiększają syntezę glikoprotein błonowych. Retinoidy pobudzają wzrost komórek w warstwie kolczystej nabłonka, zmniejszają spójność komórek w tkance, powodują rumień i złuszczanie nabłonków.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) retinoid I generacji / II generacji / III generacji • retinoid monoaromatyczny / poliaromatyczny • retinoid naturalny / syntetyczny
synonimy.
(1.1) retynoid
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) acitretyna / acytretyna, adapalen, alitretinoina / alitretynoina, arotynoid, beksaroten, etretynat, izotretynoina, motretynid, retinal, retinol, tazaroten, tretynoina
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. retynoid m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) retinoid
* francuski: (1.1) rétinoïde m.
* hiszpański: (1.1) retinoide m.
* łaciński: (1.1) retinoidum n.
* nowogrecki: (1.1) ρετινοειδές n.
* włoski: (1.1) retinoide m.
źródła.
== retinoid (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) retinoid, retynoid
odmiana.
(1.1) lp. retinoid; lm. retinoids
przykłady.
Wiktionary
rzecz. retynoid m.
Wiktionary
(1.1) retynoid
Wiktionary
witamina A, w organizmie zwierzęcym powstaje w wątrobie z prowitaminy A (karotenu); akseroftol
SJP.pl
Retinol (akseroftol), C20H29OH – organiczny związek chemiczny, alkohol nienasycony zaliczany do grupy karotenoidów, wraz z innymi retinoidami pełni funkcję witaminy A. Po raz pierwszy został wyodrębniony w 1931 roku.
Wikipedia
zmiany w siatkówce oka
SJP.pl
Retinopatia – proces chorobowy dotyczący siatkówki oka.
Rozróżnia się:
Wikipedia
kwas retinowy - metabolit retinolu (witaminy A)
SJP.pl
Retki – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Zduny.
Wikipedia
Retkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Szubin.
Wikipedia
dawniej: osoba odpowiedzialna za transport rzeczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) starszy flisak kierujący spławem
(1.2) icht. zob. przynawek retman.
Wiktionary
Retman – starszy flisak, osoba odpowiedzialna za bezpieczeństwo rejsu w spławie rzecznym.
W dawnej Polsce retman zajmował się zawieraniem umów z kupcami lub faktorami, planował trasę, dobierał sobie flisaków, oraz kierował spławem.
W niektórych osadach nad rzekami Niemen, Wisła, San i Bug powstał cech retmański. W XIX wieku najbardziej znane ośrodki były w miejscowościach Kamieńczyk i Stare Budy.
Wikipedia
(1.1) Umowę o spław podpisywał z kupcem lub jego faktorem retman, on też dobierał zespół flisacki na tzw. ryzę lub rajzę, czyli jednorazowy spław.
Wiktionary
przym. retmański
Wiktionary
dawniej: wykonywać funkcję retmana - osoby odpowiedzialnej za transport rzeczny
SJP.pl
1. pełnienie funkcji przez retmana;
2. mała, jednoosobowa łódka retmana
SJP.pl
przymiotnik od: retman
SJP.pl
Retniowiec – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Lipce Reymontowskie.
Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
W latach 1973–1976 w gminie Maków, w latach 1977–1982 w gminie Łyszkowice.
Wikipedia
Retno (niem. Sorge) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Krosno Odrzańskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
1. człowiek, który potrafi wygłaszać przemówienia, chętnie głosi oracje, zabiera głos publicznie; krasomówca, orator, mówca;
2. nauczyciel wymowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. doskonały mówca lub interpretator recytowanych tekstów
(1.2) daw. nauczyciel poprawnej wymowy
Wiktionary
Orator, inaczej retor (z gr. rhetor, łac. orator) – mówca, który opanował sztukę retoryki, potrafi przemawiać publicznie i przekonywać słuchaczy do swoich racji.
W kulturze starożytnej Grecji i Rzymu nazwy rhetor, orator odnosiły się m.in. do mówcy na zgromadzeniu, polityka, nauczyciela wymowy. Od mówcy wymagano nie tylko doskonałej wymowy, lecz także intelektu, wiedzy filozoficznej i właściwej postawy moralnej. Upowszechniła się formuła Katona Starszego: Orator est vir bonus, dicendi peritus (Mówca to człowiek prawy, biegły w mówieniu). Liczne podręczniki retoryki proponowały wskazówki i ćwiczenia, dzięki którym mówca mógł doskonalić umiejętność przemawiania. Wysokie wymagania wiązały się z faktem, że kultura grecko-rzymska była kulturą żywego słowa, a wygłoszona mowa mogła zadecydować o sukcesie politycznym lub sądowym.
Wikipedia
(1.1) Obywatele Antiochii widzieli więc w Janie retora doskonałego i byli dumni, że właśnie on, w ich mieście, przejmuje z rąk pogańskich prymat retoryki.
(1.2) Ja się nie znałem, nawet nie widziałem z Jackiem; / Ledwiem słyszał o jego życiu hajdamackiem, / Siedząc wtenczas retorem w jezuickiej szkole, / Potem u wojewody służąc za pacholę.
Wiktionary
rzecz. retorstwo n., retoryk m., retoryka ż., retoryczność ż.
przym. retorski, retoryczny
przysł. retorycznie
Wiktionary
(1.1) krasomówca, orator
Wiktionary
kobieta umiejąca pięknie przemawiać publicznie; krasomówczyni, oratorka
SJP.pl
zespół romańskich grup etnicznych zamieszkujących regiony na pograniczu Włoch i Szwajcarii
SJP.pl
Retoromanie – ogólna nazwa mieszkańców obszaru Alp i ich podnóża na pograniczu Włoch (głównie region Friuli-Wenecja Julijska) i Szwajcarii (głównie kanton Gryzonia), posługujących się językami retoromańskimi. Ich liczba wynosi około 700 tys.
Retoromanie uważani są za zromanizowanych potomków starożytnych, przedindoeuropejskich mieszkańców rejonu Alp – Retów (stąd nazwa) i zmieszanych z nimi Celtów. W większości wyznają katolicyzm.
Wikipedia
mieszkaniec regionów na pograniczu Włoch i Szwajcarii
SJP.pl
mieszkanka regionów na pograniczu Włoch i Szwajcarii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka jednej z grup etnicznych z obszaru pogranicza Szwajcarii i Włoch, posługujących się językami retoromańskimi (romansz);
Wiktionary
rzecz. retoromański mrz.
:: fm. Retoromanin mos.
przym. retoromański
Wiktionary
język retoromański - język z grupy języków romańskich, którym posługuje się ludność zamieszkująca Alpy; jeden z języków urzędowych Szwajcarii; język retycki, język romansz
SJP.pl
rodzaj prawnego odwetu jako odpowiedź na jakieś prowokujące działania innego państwa
SJP.pl
Retorsje (fr. rétorsion) – symetryczna, zgodna z prawem międzynarodowym nieprzyjazna działalność podejmowana przez państwo jako odwet – w odpowiedzi na nieprzyjazne działanie innego państwa.
Określenie to jest używane w języku dyplomatycznym oraz w stosunkach gospodarczych pomiędzy państwami.
Wikipedia
przymiotnik od: retorsja
SJP.pl
1. szklane naczynie laboratoryjne używane dawniej do destylacji żrących cieczy;
2. zamknięta szczelnie, ogniotrwała komora pieca, w której przeprowadza się suchą destylację drewna i węgla oraz obróbkę cieplną niektórych metali; wypał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. kuliste naczynie o wydłużonej, zakrzywionej szyjce, najczęściej wykonane ze szkła, używane do destylacji;
(1.2) techn. duży, cylindryczny piec, w którym materiał poddawany jest wysokim temperaturom, służący do wypalania węgla drzewnego lub otrzymywania lotniejszych metali;
(1.3) techn. komora pieca krematoryjnego, w której spopielane są zwłoki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Profesor z rozwichrzoną czupryną przelewał z retorty do retorty mętną białawą ciecz, mieszał ją z substancjami, zawartymi w szeregach probówek, przygotowując jakąś reakcję.
(1.2) Kiedyś zaczynał od wypalania węgla drzewnego w retortach, o takich jak on mówiło się, że w lasach są u wrót piekieł.
(1.3) Członkowie Sonderkommando układali na podłodze po pięć zwłok przed każdą retortą, a resztę przenosili do magazynu koło windy.
Wiktionary
IPA: rɛˈtɔrta, AS: retorta
Wiktionary
przym. retortowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) naczynie
(1.2) piec
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. retortowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|retorte.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) retort; (1.2) retort
* niemiecki: (1.1) Retorte ż.; (1.2) Retorte ż.
źródła.
== retorta (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) retorta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób retoryczny
Wiktionary
rzecz. retor mos., retoryka ż.
przym. retoryczny
Wiktionary
1. dotyczący retoryki - sztuki wymowy; oratorski, krasomówczy, elokwentny, wymowny;
2. pytanie retoryczne - pytanie, na które nie oczekuje się odpowiedzi, stawiane w celu wywołania silniejszego wrażenia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. dotyczący retoryki, związany z retoryką
Wiktionary
rzecz. retoryka ż., retor mos., retoryk mos., retoryzm mrz., retorstwo n., retoryczność ż.
przysł. retorycznie
Wiktionary
1. umiejętność sprawnego, jasnego wyrażania swoich myśli, sztuka pięknego mówienia; oratorstwo, krasomówstwo;
2. nauka zasad sprawnego i pięknego wysławiania się, obejmująca prawidłowości doboru słów, konstrukcji zdań, umiejętności argumentacji itp.;
3. przenośnie: styl propagandy politycznej, zwykle oceniany negatywnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. sztuka posługiwania się językiem, zwłaszcza w wystąpieniach publicznych, mających na celu przekonywanie słuchaczy;
(1.2) jęz. średniowieczny przedmiot wykładany na uniwersytetach jako retoryka (1.1)
(1.3) jęz. mowa lub przesadny styl, mające przekonać słuchających
Wiktionary
Retoryka (stgr. ῥητορική τέχνη, łac. rhetorica) – sztuka budowania artystycznej, perswazyjnej wypowiedzi ustnej lub pisemnej, nauka o niej, refleksja teoretyczna, jak również wiedza o komunikacji słownej, obrazowej i zachowawczej pomiędzy autorem wypowiedzi a jej odbiorcami. W starożytności retoryka była nie tylko specjalną dziedziną nauki i sztuki, ale także ideałem życiowym, a nawet filarem kultury. W średniowieczu została jednym z podstawowych przedmiotów szkolnych, wykładanych w ramach sztuk wyzwolonych. Do XIX wieku, w kulturze europejskiej, uważano ją za niezbędny element wykształcenia.
Wikipedia
(1.1) Klasyczna retoryka została później dostosowana do potrzeb różnych czasów i krajów, w których się rozwijała.
(1.2) Z czasem retoryka stała się autonomiczną dziedziną wiedzy i najważniejszym przedmiotem szkolnym kształcącym sprawność językową.
(1.3) Skończ z tą napuszoną retoryką i tak mnie nie przekonasz.
Wiktionary
rzecz. retor m., retoryk m., retoryzm m., retorstwo n., retoryczność ż.
przym. retoryczny
przysł. retorycznie
Wiktionary
1. nadawać czemuś cech retoryki;
2. dawniej: mówić, przemawiać ozdobnie, kwieciście
SJP.pl
[czytaj: reTUR] fr. powrót
SJP.pl
lud zamieszkujący dawniej rejon środkowych Alp
SJP.pl
Retowie – pochodząca z łaciny nazwa ludu zamieszkującego od około 500 roku p.n.e. do II wieku n.e. rejon środkowych Alp.
W VI wieku p.n.e. Retowie zasiedlili tereny dzisiejszej wschodniej Szwajcarii, Tyrolu i Lombardii. Nieznane jest pochodzenie tego ludu. Niektórzy badacze uznają go za lud celtycki, inni za autochtoniczną nie-indoeuropejską ludność Europy, spokrewnioną z Etruskami (większość autorów epoki, w tym m.in. Pliniusz Starszy). Kilka zachowanych inskrypcji w języku retyckim sugeruje, że mógł być spokrewniony z językiem etruskim. Również znaleziska broni wskazują na wpływy etruskie.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Na Litwie:
Wikipedia
przestarzałe:
1. zwrot urzędowo zatrzymanych przedmiotów;
2. zmiana proboszcza w parafii, zwłaszcza przywrócenie wcześniejszego
SJP.pl
1. przekształcenie ciągłe przestrzeni topologicznej X w zbiór A będący podzbiorem X, tak aby wszystkie punkty ze zbioru A pozostały na swoim miejscu;
2. retrakcja skrzepliny - proces obkurczania w wyniku konsolidacji agregatów płytkowych przez fibrynę i czynność białek kurczliwych płytki
SJP.pl
Retrakcja – termin niosący w sobie pojęcie „ściągania”, retraktem nazywa się wynik retrakcji.
Wikipedia
w topologii: zbiór, dla którego istnieje retrakcja
SJP.pl
Retrakcja – termin niosący w sobie pojęcie „ściągania”, retraktem nazywa się wynik retrakcji.
Wikipedia
narzędzie chirurgiczne służące do rozsuwania od siebie brzegów ran, mięśni i innych tkanek
SJP.pl
Hak chirurgiczny (rozwieracz, retraktor) – narzędzie chirurgiczne służące do odsuwania od siebie struktur anatomicznych (np. brzegów ran, mięśni i innych tkanek) podczas operacji, aby zapewnić chirurgowi odpowiednie odsłonięcie pola operacyjnego oraz do podtrzymywania i ochrony różnych narządów wewnętrznych podczas przeprowadzania operacji.
Wikipedia
Retransmisja – ponowne przesyłanie pakietów telekomunikacyjnych, które zostały uszkodzone lub utracone. Termin ten odnosi się do jednego z podstawowych mechanizmów stosowanych przez protokoły komunikacyjne, które działają na komutacji pakietów sieci komputerowej w celu zapewnienia niezawodnej łączności (np. takiej, która zapewnia niezawodny strumień bajtów, np. Transmission Control Protocol (TCP)).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z retransmisją, dotyczący retransmisji
Wiktionary
rzecz. retransmisja ż.
Wiktionary
[czytaj: retriwer lub ritriwer] myśliwski pies z naturalną zdolnością do aportowania; retriwer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. myśliwski pies aportujący
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wuj zabrał swojego retrievera i pojechał na polowanie.
Wiktionary
(1.1) war. retriwer
Wiktionary
myśliwski pies z naturalną zdolnością do aportowania; retriever
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. myśliwski pies aportujący
Wiktionary
(1.1) Karol zabrał swojego retriwera i pojechał na polowanie.
Wiktionary
(1.1) war. retriever
Wiktionary
1. moda, styl odwołujący się do przeszłości;
2. w starym stylu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o stylu staromodny, odnoszący się do przeszłości
Wiktionary
Retro – termin używany do określania elementów współczesnej kultury, które pochodzą lub są świadomą imitacją trendów w modzie, światopoglądzie, zachowaniu z niedalekiej przeszłości, a które są obecnie uznawane za niemodne.
Wikipedia
(1.1) Pozostaje Panu tylko jedna możliwość: puszczania utworów retro, tj. takich, do których wygasły już autorskie prawa majątkowe.
Wiktionary
IPA: ˈrɛtrɔ, AS: retro
Wiktionary
zastosowanie aktów prawnych do zdarzeń, które zaszły przed ich wejściem w życie; działanie prawa wstecz, retroaktywność
SJP.pl
Retroakcja (retroaktywność) – cecha norm prawnych mających moc wsteczną (działanie prawa wstecz). W Polsce cechę tę wiąże się z paremią lex retro non agit.
Wikipedia
zastosowanie aktów prawnych do zdarzeń, które zaszły przed ich wejściem w życie; działanie prawa wstecz, retroakcja
SJP.pl
w prawie: obowiązujący z datą wsteczną, działający wstecz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) praw. taki, który obowiązuje z datą wsteczną, działa wstecz
Wiktionary
(1.1) Uzasadniona jest retroaktywna kwalifikowalność kosztów poniesionych przez Łotwę ze skutkiem od dnia notyfikacji ognisk choroby oraz przez Litwę i Białoruś ze skutkiem od dnia rozpoczęcia działań nadzorczych (…)
Wiktionary
rzecz. retroakcja ż., retroaktywność ż.
Wiktionary
1. ubezpieczenie reasekuratora w kolejnym zakładzie ubezpieczeń; wtórna reasekuracja;
2. dawniej: zwrot lub odstąpienie nabytej rzeczy poprzedniemu właścicielowi, np. w przypadku rzeczy ukradzionych
SJP.pl
Wikipedia
trend w sztuce prezentujący nawiązania do dawnych wyobrażeń przyszłości
SJP.pl
Retrofuturyzm – trend w sztuce prezentujący nawiązania do dawnych wyobrażeń przyszłości. Charakteryzuje go połączenie retro estetyki z futurystycznymi technologiami i koncepcjami. Trend ten pojawiał się zarówno w projektach graficznych jak i architekturze, modzie, filmie i literaturze. Trend odnosi się zarówno do wyobrażeń przyszłości jak i historii alternatywnej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. pozorny ruch ciała niebieskiego na nieboskłonie w kierunku przeciwnym niż większość ciał w danym układzie orbitalnym;
Wiktionary
Wikipedia
cofanie się, nawrót czegoś, wycofanie się z postępu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. powrót do czegoś; cofanie się
Wiktionary
(1.1) O budowie państwa za Kazimierza Odnowiciela nic konkretnego powiedzieć się nie da - to co wiemy o jego (państwa) strukturach w tym okresie wynika głównie z retrogresji danych XIII wiecznych.
Wiktionary
rzecz. retrogresywność ż.
przym. retrogresywny
Wiktionary
(1.1) powrót
Wiktionary
Retrokognicja (łac. retro – przedtem, wstecz; cognitio – poszukiwanie, rozpoznawanie) − odmiana jasnowidzenia, która według jej zwolenników, umożliwia widzenie zdarzeń przeszłych, „odbieranych z wymiaru normalnie niedostępnego”. Zjawisko zaliczane jest do pseudonauki, ponieważ nie istnieją wiarygodne badania potwierdzające jego istnienie. Jej obrońcy natomiast twierdzą, że retrokognicja istnieje.
Wikipedia
fascynacja czymś z minionej epoki, np. modą, muzyką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) styl życia, estetyka lub podejście do męskości, charakteryzujące się powrotem do tradycyjnych, stereotypowych wzorców męskiego zachowania i wyglądu
Wiktionary
Retroseksualizm – styl życia, zjawisko społeczne rozwijające się w opozycji do metroseksualizmu, polegające na podkreślaniu tradycyjnych przypisanych danej płci cech, sposobu ubioru i zachowania. W odniesieniu do mężczyzn, jako główny przejaw retroseksualizmu wymienia się przywiązywanie niewielkiej wagi do własnego wyglądu, jednak zjawisko to w szerszym znaczeniu związane jest ze sprzeciwem wobec marketingowego zjawiska określanego mianem „kultu młodości i ciała”.
Wikipedia
(1.1) Retroseksualizm nie odnosi się tylko do wyglądu, ale także do pewnej nostalgii za przeszłością.
Wiktionary
rzecz. retroseksualista mos.
przym. retroseksualny
Wiktionary
1. przypominanie sobie przeszłych zdarzeń lub przeżyć; spojrzenie w przeszłość;
2. powrót do przeszłości w dziele literackim, zakłócający chronologiczny bieg narracji;
3. część utworu obejmująca takie wydarzenia;
4. w psychologii: odtwarzanie w pamięci przeżyć doznanych w przeszłości
SJP.pl
Retrospekcja – przywoływanie z pamięci dawnych doświadczeń lub wydarzeń. Może oznaczać zarówno sam akt przypominania sobie dawnych doświadczeń, jak i konkretne przeżycie lub zdarzenie przywołane w pamięci.
Wikipedia
dotyczący minionych zdarzeń lub przeżyć; retrospektywny
SJP.pl
chronologiczny przegląd twórczości artystycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest retrospektywne; cecha tych, którzy są retrospektywni
Wiktionary
przym. retrospektywny
przysł. retrospektywnie
Wiktionary
dotyczący minionych zdarzeń lub przeżyć; retrospekcyjny
SJP.pl
1. tłumaczenie tekstu z powrotem na język oryginału, zwłaszcza przy nauce języków obcych
2. (medycyna) odwrócenie się jakiegoś narządu ku tyłowi
SJP.pl
Retrowersja – nieformalna nazwa postmodernistycznego nurtu w polskiej architekturze i urbanistyce przełomu XX i XXI wieku, polegającego na odbudowie starówek, części miast lub poszczególnych kwartałów zabudowy, w zgodzie z dawnym układem i wysokością ulic, ale z bardzo swobodnym potraktowaniem detalu, kolorystyki i z użyciem dużej ilości ornamentyki luźno nawiązującej do stylów historycznych.
Wikipedia
wirus, którego kod genetyczny złożony jest z cząsteczek kwasu rybonukleinowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) mikrobiol. nazwa systematyczna|Retroviridae|ref=tak. wirus posiadający zdolność przepisania kodu genetycznego z RNA na DNA
Wiktionary
Retrowirusy (Retroviridae) – rodzina wirusów RNA (których materiał genetyczny zawarty jest w kwasie rybonukleinowym), które przeprowadzają proces odwrotnej transkrypcji.
Retrowirusy wywołują wiele chorób, w tym AIDS i niektóre nowotwory. Genom retrowirusa zawiera dwie identyczne kopie jednoniciowego RNA i koduje odwrotną transkryptazę (inaczej rewertazę), która ma zdolność przepisywania informacji z RNA na DNA.
Najdokładniej poznanym retrowirusem jest wirus HIV.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mikrobiol. związany z retrowirusem
Wiktionary
greckie wino o zapachu żywicy; retzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) enol. rodzaj greckiego żywicznego wina produkowanego na terenie Attyki;
(1.2) pot. butelka lub szklanka retsiny (1.1)
Wiktionary
Retsina (czasem retzina, nwgrc.: Ρετσίνα) – popularne greckie wino aromatyzowane, wyrabiane z dodatkiem żywicy sosny alepskiej. Produkowana przede wszystkim w regionie Attyki, wokół Aten. Retsina uzyskała oficjalny status wyrobu regionalnego. Roczna produkcja sięga 500 000 hl. Na cześć napoju nazwano asteroidę (2303) Retsina.
Wikipedia
(1.1) Do obiadu podano nam szklaneczkę retsiny.
(1.2) Z urlopu w Grecji przywiozłem dwie retsiny.
Wiktionary
(1.1) retzina
Wiktionary
dawniej: bilet powrotny
SJP.pl
odbicie piłki serwisowej w tenisie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. odbicie piłki serwisowej w tenisie
Wiktionary
IPA: ˈrɛturn, AS: return
Wiktionary
w tenisie: odbijać piłkę serwisową
SJP.pl
drobna korekta czegoś, mająca ukryć lub usunąć błędy, niedociągnięcia, np. retusz negatywu fotograficznego, obrazu, rysunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. mechaniczna lub chemiczna korekta negatywu lub pozytywu fotograficznego
(1.2) przen. drobna korekta usuwająca lub ukrywająca wady, niedociągnięcia
Wiktionary
Retusz – zabieg poprawiania fotografii, poprzez jej odnowienie, zmianę barwną fotografii, wykadrowanie, poprawę szczegółów, a także zmiany poza obszarem kadru, np. dodanie ramki. Retuszem jest również wykreowanie fotografii na styl dawnych fotografii.
Wikipedia
rzecz. retuszer mos., retuszerka ż., retuszowanie n., podretuszowanie n., podretuszowywanie n., poretuszowanie n., przeretuszowanie n., wyretuszowanie n., zretuszowanie n.
czas. retuszować ndk., podretuszować dk., podretuszowywać ndk., poretuszować dk., przeretuszować dk., wyretuszować dk., zretuszować dk.
przym. retuszerski
Wiktionary
osoba wykonująca retusz
SJP.pl
[czytaj: ritłit] środowiskowo: ponowne udostępnienie tweeta
SJP.pl
[czytaj: retłitować] środowiskowo: ponownie udostępniać tweet
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający strach, panikę, zaskoczenie itp.; o rety!
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) okrzyk zdziwienia, zaskoczenia, oburzenia
Wiktionary
Rety – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Pas-de-Calais.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1809 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 99 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Rety plasuje się na 389. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 76.).
Wikipedia
(1.1) Rety! Niech ci Karol pomoże.
Wiktionary
wykrz. o rety
Wiktionary
(1.1) o rety!, ojej!, rany!; reg. śl. materyja.; reg. pozn. łe jery.
Wiktionary
1. figura stylistyczna polegająca na przerwaniu wypowiedzi dla pobudzenia domyślności słuchacza; zamilknięcie, niedopowiedzenie, aposjopeza, apozjopeza, aposiopeza;
2. dawniej: zatajenie, przemilczenie
SJP.pl
język retycki - język z grupy języków romańskich, którym posługuje się ludność zamieszkująca Alpy; jeden z języków urzędowych Szwajcarii; język retoromański, język romansz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Recją, dotyczący Recji
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język retycki;
Wiktionary
rzecz. Recja ż.
Wiktionary
okres geologiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. trzeci, najmłodszy wiek późnego triasu, trwający 203,6 – 199,6 milionów lat temu;
Wiktionary
Retyk, Retycjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające osobę wywodzącą się z plemienia Retów. Patronem tego imienia jest św. Retyk, biskup (zm. w 334 roku).
Retyk, Retycjusz imieniny obchodzi 15 maja.
Żeński odpowiednik: Retycja
Wikipedia
IPA: ˈrɛtɨk, AS: retyk
Wiktionary
greckie wino o zapachu żywicy; retsina
SJP.pl
Reuel (hebr. רְעוּאֵל - Bóg jest pasterzem) – hebrajskie imię noszone przez kilka biblijnych postaci.
Wikipedia
specjalista w zakresie reumatologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób reumatycznych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka reumatologii
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Reumatolog zajmuje się niezabiegową dziedziną medycyny.
(2.1) Córka chce zostać reumatologiem.
Wiktionary
IPA: ˌrɛwmaˈtɔlɔk, AS: reu̯matolok
Wiktionary
rzecz. reumatologia ż.
przym. reumatologiczny
przysł. reumatologicznie
Wiktionary
dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami reumatycznymi (zapalnymi, zwyrodnieniowymi) stawów i kości, a także zapalnymi chorobami tkanki łącznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. dział medycyny, który zajmuje się schorzeniami reumatycznymi kości i stawów;
(1.2) pot. środ. oddział szpitala, kliniki lub szkoły medycznej, który zajmuje się reumatologią (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. reumatolog mos.
przym. reumatologiczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|ῥεῦμα|-λογία. → płynięcie + nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) rheumatology
* baskijski: (1.1) erreumatologia
* białoruski: (1.1) рэўматалогія ż.
* niemiecki: (1.1) Rheumatologie ż.; (1.2) Rheumatologie ż.
* rosyjski: (1.1) ревматология ż.
* ukraiński: (1.1) ревматологія ż.
* włoski: (1.1) reumatologia ż.
źródła.
== reumatologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|reu.ma.to.lo.ˈʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. reumatologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌrɛwmatɔˈlɔɟja, AS: reu̯matoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. reumatolog mos.
przym. reumatologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. reumatolog mos.
przym. reumatologiczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|ῥεῦμα|-λογία. → płynięcie + nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) rheumatology
* baskijski: (1.1) erreumatologia
* białoruski: (1.1) рэўматалогія ż.
* niemiecki: (1.1) Rheumatologie ż.; (1.2) Rheumatologie ż.
* rosyjski: (1.1) ревматология ż.
* ukraiński: (1.1) ревматологія ż.
* włoski: (1.1) reumatologia ż.
źródła.
== reumatologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|reu.ma.to.lo.ˈʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. reumatologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z reumatologią, dotyczący reumatologii
Wiktionary
rzecz. reumatologia ż., reumatolog mos.
Wiktionary
chora cierpiąca na reumatyzm
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z reumatyzmem, właściwy reumatyzmowi
Wiktionary
IPA: ˌrɛwmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: reu̯matyčny
Wiktionary
rzecz. reumatyzm m., reumatyk m., reumatyczka ż.
Wiktionary
chory cierpiący na reumatyzm (ostre lub przewlekłe schorzenie narządów ruchu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba cierpiąca na reumatyzm
Wiktionary
rzecz. reumatyzm m.
:: fż. reumatyczka ż.
przym. reumatyczny
Wiktionary
ostre lub przewlekłe schorzenie narządów ruchu objawiające się bólami oraz zmianami zwyrodnieniowymi w stawach; gościec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. schorzenie narządów ruchu charakteryzujące się bólami i zmianami zwyrodnieniowymi w stawach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Palce powykręcane przez reumatyzm przypominały sękate brzozowe patyki.
Wiktionary
IPA: rɛwˈmatɨsm̥, AS: reu̯matysm̦
Wiktionary
rzecz. reumatyk mos., reumatyczka ż.
przym. reumatyczny, reumatoidalny
Wiktionary
(1.1) gościec
Wiktionary
mieszanka ziołowa w postaci granulatu, działająca przeciwbólowo, przeciwgorączkowo, przeciwzapalnie, moczopędnie i napotnie, stosowana np. w ostrych i przewlekłych bólach reumatycznych
SJP.pl
1. określenie na każde z miast lub prowincji wcielonych do Francji na mocy postanowień traktatu westfalskiego i orzeczeń francuskich urzędów królewskich, uzasadniających historyczne prawa Francji do tych obszarów;
2. dawniej o spotkaniu towarzyskim połączonym z tańcami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wulkaniczna wyspa na Oceanie Indyjskim, będąca terytorium zamorskim Francji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stolicą Reunionu jest Saint-Denis.
Wiktionary
rzecz. Reunionka ż., Reuniończyk m.
przym. reunioński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Reunionka ż., Reuniończyk m.
przym. reunioński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Réunion, Reunion
* bretoński: (1.1) Reünion ż.
* esperanto: (1.1) Reunio
* francuski: (1.1) Réunion ż.
* hiszpański: (1.1) Reunión ż.
* interlingua: (1.1) Reunion
* kreol reunioński: (1.1) La Rényon, pot. Rényon
* malgaski: (1.1) La Réunion
* niemiecki: (1.1) Reunion ż.
* portugalski: (1.1) Reunião ż.
* rumuński: (1.1) Reunion ż.
* włoski: (1.1) Riunione ż.
źródła.
== Reunion (język bretoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Reunion
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkaniec Reunionu (departamentu zamorskiego Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec wyspy Reunion
Wiktionary
rzecz. Reunion mrz.
:: fż. Reunionka ż.
przym. reunioński
Wiktionary
mieszkanka Reunionu (departamentu zamorskiego Francji)
SJP.pl
przymiotnik od: Reunion
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Reunionem, dotyczący Reunionu (wyspy i departamentu Francji)
Wiktionary
rzecz. Reunion mrz., Reuniończyk mos., Reunionka ż.
Wiktionary
[czytaj: reaplołd albo ri-aplołd] ponowne umieszczenie jakichś treści (np. filmu) w internecie
SJP.pl
[czytaj: reaplołdować lub ri-aplołdować] środowiskowo: ponownie przesyłać dane z własnego urządzenia do serwera lub innego urządzenia za pośrednictwem internetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w środkowej Mołdawii, prawy dopływ Dniestru;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta, a główne rzeki to Dniestr z dopływami: Reut, Ikiel, Botna i Byk oraz Prut, należące do zlewiska Morza Czarnego.
Wiktionary
przym. reucki
Wiktionary
[czytaj: rojters] brytyjska agencja prasowa; potocznie: Reuter albo agencja Reutera
SJP.pl
Reuters – agencja prasowa należąca do kanadyjskiej spółki Thomson Reuters (międzynarodowy konglomerat medialny), z siedzibą w Londynie. Do 1916 roku znana jako Reuter’s.
Główna siedziba Reuters Group mieściła się od 1939 w Londynie przy Fleet Street, a od 2005 znajduje się na Canary Wharf. W 2008 roku spółka Reuters Group została przejęta przez kanadyjską Thomson Corporation, która zmieniła wtedy nazwę na Thomson Reuters.
Wikipedia
[czytaj: rewersji] dwuosobowa gra planszowa; othello, otello
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: reWI] widowisko filmowe złożone z luźno powiązanych ze sobą numerów estradowych; składanka, variétés
SJP.pl
Revue – marka sprzętu fotograficznego wytwarzanego przez wiele firm dla domu sprzedaży wysyłkowej Quelle. Aparaty fotograficzne sprzedawane pod tą nazwą dostarczane były przez tak znanych producentów jak Chinon Industries, Cosina, Yashica, Mamiya, Pentacon czy Zenit. W użyciu była również nazwa RevueFlex.
Wikipedia
skrót
(1.1) = rewident
Wiktionary
(1.1) Jak przekazała st. rew. Justyna Pasieczyńska z Izby Administracji Skarbowej w Warszawie mechanizm oszustwa oparty był na tzw. karuzeli podatkowej.
Wiktionary
podwodny wał piasku w morzu lub jeziorze, usypany przez pływy wzdłuż linii brzegowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość w Polsce (powiat pucki);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nigdy nie byłem w Rewie.
Wiktionary
IPA: ˈrɛva, AS: reva
Wiktionary
przym. rewski
Wiktionary
ponowne szczepienie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś nadmorska w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Rewal (do 1945 niem. Rewahl; od 1945 początkowo Pamiątkowice) – wieś, miejscowość wypoczynkowa z kąpieliskiem morskim i przystanią morską w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, siedziba gminy Rewal. Położona nad Morzem Bałtyckim, na Pobrzeżu Szczecińskim.
Według danych z lutego 2018 r. wieś miała 1041 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Rewal jest miejscowością wypoczynkową.
(1.1) W Rewalu znajduje się siedziba urzędu gminy.
Wiktionary
IPA: ˈrɛval, AS: reval
Wiktionary
rzecz. rewalczyk m., rewalka ż.
przym. rewalski
Wiktionary
mieszkaniec Rewala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Rewala
Wiktionary
IPA: rɛˈvalt͡ʃɨk, AS: revalčyk
Wiktionary
rzecz. Rewal m.
:: fż. rewalka ż.
przym. rewalski
Wiktionary
1. przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osób, które utraciły sprawność fizyczną lub psychiczną bądź mają wady wrodzone;
2. w prawie: przywrócenie ważności, prawomocności jakiemuś postępowaniu prawnemu lub papierowi urzędowemu
SJP.pl
Rewalidacja – całokształt podejmowanych i usystematyzowanych działań mających na celu przywrócenie człowiekowi niepełnosprawnemu (również intelektualnie) możliwie pełnej sprawności. Jest to proces edukacyjny, terapeutyczny i wychowawczy z zaplanowanymi celami, uwzględniającymi wiedzę teoretyczną i działanie skierowane na osobę niepełnosprawną.Usprawnianie zaburzonych funkcji rozwojowych i intelektualnych.
Wikipedia
związany z rewalidacją
SJP.pl
specjalista prowadzący zajęcia mające na celu przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osoby, które stały się inwalidami; rehabilitant, rehabilitator, rewalidator
SJP.pl
specjalista prowadzący zajęcia mające na celu przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osoby, które stały się inwalidami; rehabilitant, rehabilitator, rewalidant
SJP.pl
mieszkanka Rewala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Rewala
Wiktionary
IPA: rɛˈvalka, AS: revalka
Wiktionary
rzecz. Rewal
:: fm. rewalczyk
przym. rewalski
Wiktionary
1. przywrócenie czemuś dawnej wartości i dawnego wyglądu;
2. działania konserwatorskie w celu przywrócenia budynkom, dziełom sztuki itp. ich wcześniejszej wartości i świetności;
3. podwyższenie nominalnych wynagrodzeń i świadczeń, których realna wartość spadła wskutek inflacji;
4. ustawowe podwyższenie kursu danej waluty w stosunku do innych walut; rewaluacja;
5. powtórna ocena czegoś, zwykle dokonana według nowych kryteriów lub systemu wartości; przewartościowanie
SJP.pl
Rewaloryzacja – podparte ustawą podwyższenie nominalnej wartości pieniądza wobec kursu złota; przywrócenie dochodom ich realnej wartości utraconej z powodu inflacji. Odnosi się to głównie do świadczeń socjalnych takich jak płace, renty czy emerytury.
W szerokim znaczeniu tego słowa rewaloryzacja to nadanie pierwotnej wartości, odnowienie, przywrócenie świetności.
Wikipedia
związany z rewaloryzacją
SJP.pl
1. osoba zajmująca się przywracaniem czemuś dawnej wartości i dawnego wyglądu;
2. osoba dokonująca powtórnej oceny wartości czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rewaloryzować.
Wiktionary
czas. rewaloryzować ndk.
Wiktionary
taki, któremu przywrócono dawną wartość
SJP.pl
przymiotnik od: Rewal
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Rewal
Wiktionary
IPA: rɛˈvalsʲci, AS: revalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rewal, rewalczyk, rewalka
Wiktionary
ustawowe podwyższenie kursu danej waluty w stosunku do innych walut; rewaloryzacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. urzędowy wzrost kursu danej waluty;
Wiktionary
Rewaluacja (łac. re- 'w tył; znów; naprzeciw’ i valor ‘wartość’) – administracyjne zwiększenie kursu waluty danego kraju względem waluty zagranicznej w wyniku działania podjętego przez rząd lub władze monetarne.
Termin rewaluacja odnosi się tylko do systemu sztywnego kursu walutowego, w którym kurs ten jest ustalony i zmieniany jedynie przez władze państwowe. W warunkach płynnego kursu walutowego odpowiednikiem rewaluacji waluty jest jej aprecjacja.
Wikipedia
IPA: ˌrɛvaluˈwat͡sʲja, AS: revaluu̯acʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rewaluowanie n., zrewaluowanie n.
czas. rewaluować ndk., zrewaluować dk.
przym. rewaluacyjny
Wiktionary
(1.1) rewaloryzacja
Wiktionary
związany z rewaluacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od rewaluacja
Wiktionary
IPA: ˌrɛvaluwaˈt͡sɨjnɨ, AS: revaluu̯acyi ̯ny
Wiktionary
czas. rewaluować, zrewaluować
rzecz. zrewaluowanie n., rewaluacja, rewaluowanie
Wiktionary
czasownik
(1.1) ekon. urzędowo podwyższać kurs danej waluty
Wiktionary
(1.1) Korona słowacka była dwa razy rewaluowana: w marcu 2007 o 8 proc. i następnie w maju 2008 o 15 proc.
Wiktionary
IPA: ˌrɛvaluˈwɔvat͡ɕ, AS: revaluu̯ovać
Wiktionary
rzecz. rewaluacja ż., rewaluowanie n., zrewaluowanie n.
czas. zrewaluować dk.
przym. rewaluacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rewaluować.
Wiktionary
IPA: ˌrɛvaluwɔˈvãɲɛ, AS: revaluu̯ovãńe
Wiktionary
rzecz. zrewaluowanie n., rewaluacja ż.
czas. rewaluować ndk., zrewaluować dk.
przym. rewaluacyjny
Wiktionary
1. powtórne spotkanie się w zawodach, dające możliwość odegrania się pokonanemu przeciwnikowi;
2. odwzajemnienie się za coś czymś podobnym; odwet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odwzajemnienie się komuś za coś nierzadko czymś podobnym
(1.2) sport. powtórne spotkanie dające sposobność odegrania się
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. rewanżysta mos., rewanżyzm mrz.
czas. rewanżować ndk., zrewanżować dk.
przym. rewanżowy, rewanżystowski, rewanżystyczny
Wiktionary
(1.1) odpłata, odwet
Wiktionary
zdrobnienie od: rewanż
SJP.pl
osoba dążąca do rewanżu, odwetu za coś; odwetowiec
SJP.pl
dążenie do odwetu, głównie w polityce; odwetyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. postawa polegająca na dążeniu do odwetu na przeciwniku politycznym lub wrogu (za np. utracone ziemie)
Wiktionary
Rewanżyzm – postępowanie dążące do rewanżu, odwetu, zwł. w polityce międzynarodowej, państwa zwyciężonego względem zwycięskiego itp.
Termin powstały we Francji po wojnie francusko-pruskiej, określający francuskie aspiracje do odzyskania mocarstwowej roli politycznej oraz aneksji utraconych ziem.
Wikipedia
(1.1) My Niemcy tak głęboko tkwimy jeszcze w poczuciu winy, że na rewanżyzm nie mamy ani ochoty, ani siły, co zresztą wykorzystuje wielu demagogów w pozyskiwaniu młodych ludzi dla postawy protestu.
Wiktionary
rzecz. rewanż m., rewanżysta mos.
czas. rewanżować ndk., zrewanżować dk.
przym. rewanżowy, rewanżystowski, rewanżystyczny
Wiktionary
w medycynie: udrożnienie i poszerzenie zwężonego naczynia krwionośnego
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Federacji Rosyjskiej, w obwodzie swierdłowskim;
Wiktionary
Rewda (ros. Ревда) – miasto w Federacji Rosyjskiej, w obwodzie swierdłowskim. Centrum administracyjne miejskiego rejonu rewdańskiego. Przez terytorium rejonu przebiega granica pomiędzy Europą i Azją i z tego powodu jest nazywane "pierwszym miastem Europy".
Wikipedia
dawna nazwa Tallina, stolicy Estonii
SJP.pl
Tallinn (od 1219 do 1918 Rewel, niem. hist. Reval) – stolica i największe miasto Estonii, zlokalizowane na północy kraju, na brzegu Zatoki Tallińskiej. Tallinn zajmuje 7. miejsce na liście najbardziej inteligentnych miast świata. Wraz z fińskim Turku było Europejską Stolicą Kultury w 2011 roku.
Wikipedia
coś zdumiewającego, nowego, niezwykłego; odkrycie; objawienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś niezwykłego, nowego, zdumiewającego
Wiktionary
rzecz. rewelacyjność ż., rewelka ż.
przym. rewelacyjny
przysł. rewelacyjnie
Wiktionary
(1.1) sensacja, odkrycie, objawienie, hit, petarda, rewelka
Wiktionary
coś zdumiewającego, nowego, niezwykłego; odkrycie; objawienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rewelacyjne; cecha tych, którzy są rewelacyjni
Wiktionary
rzecz. rewelacja ż.
przym. rewelacyjny
przysł. rewelacyjnie
Wiktionary
niecodzienny, wyjątkowy, zdumiewający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stanowiący rewelację
(1.2) wyjątkowo dobry, nadzwyczajny
Wiktionary
(1.1) Nawet jeśli pomysł szefa jest głupi, to grono potakiwaczy uzna go za rewelacyjny.
Wiktionary
IPA: ˌrɛvɛlaˈt͡sɨjnɨ, AS: revelacyi ̯ny
Wiktionary
przysł. rewelacyjnie
rzecz. rewelacyjność ż., rewelacja ż., rewelka ż.
Wiktionary
(1.1) niezwykły, zdumiewający, wspaniały, niecodzienny
(1.2) wspaniały, niezwykły, nadzwyczajny, wyjątkowy, wyśmienity, pot. odlotowy, pot. kozacki
Wiktionary
przestarzałe: osoba, która coś odkrywa, wyjawia; odkrywca
SJP.pl
przestarzałe: kobieta, która coś odkrywa, wyjawia; odkrywczyni
SJP.pl
członek kwartetu wokalnego wykonujący (z towarzyszeniem instrumentu) utwory z zakresu muzyki rozrywkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek męskiego zespołu wokalnego (zwykle kwartetu), wykonującego z towarzyszeniem instrumentu utwory muzyki rozrywkowej;
Wiktionary
(1.1) Nie śpiewali rewelersi / O kobiecej piersi. / Bo to wyuzdane zbyt. / I w ogóle wstyd.
Wiktionary
przym. rewelersowy
Wiktionary
potocznie: rewelacja
SJP.pl
przymiotnik od: Rewel (dawna nazwa Tallinu, stolicy Estonii)
SJP.pl
dawniej:
1. głęboki ukłon;
2. zachowanie zbytnio grzeczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) blacha odblaskowa wokół lampy wzmacniająca światło, reflektor latarni
(1.2) latarnia uliczna z blachami odblaskowymi
Wiktionary
(1.1) Lampa z rewerberem dosyć mocne rzucała światło na klatki.
(1.2) Otoczyły go wysokie kamienice, magazyny wspaniale oświetlone, płonące na ulicach rewerbery…
(1.2) Jaskrawy blask rewerberu padł właśnie na chodnik prowadzący w kierunku ulicy Elektoralnej.
Wiktionary
Pogłos (rewerberacja) – zjawisko stopniowego zanikania energii dźwięku po ucichnięciu źródła, związane z występowaniem dużej liczby fal odbitych od powierzchni pomieszczenia. Ucho ludzkie odczuwa pogłos jako przedłużenie dźwięku. Pogłos jest określany ilościowo przez czas pogłosu, czyli liczbę sekund potrzebną na spadek poziomu ciśnienia akustycznego o 60 dB. Zjawiskiem odwrotnym (narastania dźwięku po włączeniu źródła) jest dogłos.
Wikipedia
książkowo: duże uznanie, szacunek, poważanie; respekt, mir, estyma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. duże uznanie i szacunek
(1.2) przejaw szacunku, okazywanie komuś czci
Wiktionary
(1.1) uszanowanie, poważanie, szacunek, poważanie, respekt, mir, estyma
Wiktionary
dawniej:
1. sutanna;
2. peleryna, toga noszona przez profesorów, lekarzy, aptekarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. sutanna
(1.2) toga lub płaszcz profesorski
Wiktionary
Wikipedia
1. odwrotna strona monety, medalu, banknotu, karty płatniczej lub kartki pocztowej;
2. dokument potwierdzający otrzymanie przedmiotu lub pieniędzy, zawierający zasady ich zwrotu;
3. odwrotna, lewa strona czegoś, np. haftu, obrazu;
4. przeciwieństwo czegoś;
5. formularz do zamawiania książek, oddawany bibliotekarzowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) numizm. druga strona monety lub medalu, przeciwieństwo głównej strony;
(1.2) urz. dokument będący pokwitowaniem otrzymania jakiejś sumy pieniędzy lub przedmiotu
(1.3) bibliot. formularz wypełniany przez wypożyczającego książkę
(1.4) szt. lewa strona haftu, obrazu, pocztówki
Wiktionary
Awers i rewers (łac.) – dwie strony zdobionego przedmiotu płaskiego, pokrytego jedno- lub dwustronnie malowidłem, grafiką lub drukiem, zawierającego płaskorzeźbę, wizerunek wykonany metodą rycia, kucia lub zdobionego w jeszcze inny sposób. Oba pojęcia funkcjonują wyłącznie razem, gdy w danym przedmiocie występuje swobodny dostęp do obu jego powierzchni, przy czym jedna z nich jest wyłączną lub główną stroną zawierającą przedstawiane treści.
Wikipedia
IPA: ˈrɛvɛrs, AS: revers
Wiktionary
przym. rewersowy
Wiktionary
(1.1) orzeł
Wiktionary
zdrobnienie od: rewers
SJP.pl
odstępstwo od zwykłego szyku wyrazów w zdaniu
SJP.pl
Rewersja (z łac. re- – "w tył; znów; naprzeciw" – i versio – "obracanie") – w biologii podtyp homoplazji, związany z powrotem do cechy ancestralnej.
Rewersja jako rodzaj homoplazji ma pewne znaczenie w filogenetyce.
Zgodnie z jednym z postulatów Karola Darwina różne taksony mogą mieć wspólne pochodzenie, a więc pochodzić od wspólnego przodka. W miarę ewoluowania organizmy stopniowo oddalają się od siebie, coraz bardziej się od siebie różniąc. Nauka stara się odtworzyć wzajemne pokrewieństwa taksonów. Bazuje przy tym na cechach rozpatrywanych organizmów, zwłaszcza na cechach nowych ewolucyjnie, czyli apomorfiach. Grupy o wspólnym pochodzeniu posiadają pewne cechy właściwe tylko im, nie występujące u żadnych innych organizmów. Takie cechy to synapomorfie wyznaczające grupy monofiletyczne, najbardziej użyteczne w odtwarzaniu filogenezy. Jednakże istnienie u różnych organizmów takiej samej cechy nie musi świadczyć o wspólnym pochodzeniu. Nie każda wspólna cecha jest synapomorfią: może być ona homoplazją, a więc wspólną cechą, która rozwinęła się więcej niż raz. Obok konwergencji występowanie tej samej cechy u niespokrewnionych taksonów tłumaczyć można też rewersją.
Wikipedia
przymiotnik od: rewersja
SJP.pl
antybiotyk, półsyntetyczna pochodna tetracykliny
SJP.pl
przegląd, pokaz (np. mody), widowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) widowisko rozrywkowe o bogatej oprawie scenograficznej
(1.2) pokaz lub przegląd czegoś
(1.3) daw. ewidencja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nasyciła oczy przepiękną rewią na lodzie.
(1.1) Piwnica powinna nadal tętnić życiem. Powinny odbywać się tu recitale, koncerty, rewie piosenek.
(1.2) Pierwsza rewia mody, która odbyła się w kwietniu 1946 r. w warszawskim hotelu "Polonia", mogła sprawiać wrażenie, że powraca stylistyka okresu międzywojennego.
(1.2) 20 maja rozpoczynają się doroczne manewry. Inauguruje je rewia kilku pułków, którą na placu przed pałacem przyjmuje sam król.
Wiktionary
przym. rewiowy
Wiktionary
(1.1) kabaret
(1.2) prezentacja
Wiktionary
Rewica – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie brzezińskim, w gminie Jeżów.
Wieś królewska w starostwie budziszewskim w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Zobacz też: Rewica Szlachecka, Rewica-Kolonia
Wikipedia
osoba upoważniona do kontrolowania działalności instytucji, przedsiębiorstw; rewizor; kontroler; inspektor; lustrator; nadzorca; wizytator
SJP.pl
Biegły rewident (inaczej audytor) – zawód zaufania publicznego wykonywany przez osobę posiadającą uprawnienia zawodowe w zakresie wykonywania czynności rewizji finansowej nadane w trybie Ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym, w tym uprawnienia do badania sprawozdań finansowych.
Tytuł „biegły rewident” podlega ochronie prawnej.
Wikipedia
1. dokonywać rewizji pomieszczeń, bagażu, rewizji osobistej;
2. poddawać rewizji poglądy, poprzednie postanowienia itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przeszukiwać w poszukiwaniu czegoś nielegalnego
(1.2) poddawać krytyce i zmieniać dotychczasowe poglądy lub postanowienia
Wiktionary
(1.2) Dzięki Kopernikowi, Newtonowi, Darwinowi i Einsteinowi ludzie zaczęli rewidować swoje poglądy na świat.
Wiktionary
IPA: ˌrɛvʲiˈdɔvat͡ɕ, AS: revʹidovać
Wiktionary
rzecz. rewizor m., rewident m., rewidentka ż., rewizja ż., rewidowanie n., zrewidowanie n., rewizjonizm m., rewizjonista m., rewizjonistka ż.
czas. zrewidować dk.
Wiktionary
(1.1) przeszukiwać, obszukać
(1.2) weryfikować, przeorientowywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rewidować.
Wiktionary
czas. rewidować ndk.
rzecz. rewizor mos.
Wiktionary
krótkie widowisko estradowe
SJP.pl
sądowe dochodzenie zwrotu utraconej własności
SJP.pl
związany z rewindykacją
SJP.pl
osoba żądająca zwrotu własności lub utraconych praw na drodze sądowej
SJP.pl
1. odzyskiwać (odzyskać) utraconą własność lub prawo do czegoś na drodze sądowej;
2. nadawać (nadać) czemuś nowe znaczenie lub nową wartość
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
związany z rewią
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rewią, dotyczący rewii
Wiktionary
rzecz. rewia ż.
przysł. rewiowo
Wiktionary
1. obszar działania;
2. terytorium osobnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obszar podległy określonym służbom
(1.2) liczba stolików obsługiwana przez jednego kelnera
(1.3) hist. szpital w hitlerowskich obozach koncentracyjnych
Wiktionary
Rewir – terytoria osobnicze.
Powierzchnia zajmowana jest przez populacje, stale (lub okresowo) bronioną przez nią. Kształt i wielkość rewirów zależy m.in. od ukształtowania powierzchni terenu oraz warunków klimatycznych, właściwości biologicznych gatunku zamieszkującego i wielu innych czynników. Rewiry niekiedy nakładają się na siebie (zależy od środowiska). Sumując powierzchnię rewirów otrzymujemy areał przestrzenny populacji.
Wikipedia
przym. rewirowy
rzecz. rewirowy mos.
Wiktionary
przymiotnik od: rewir
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) policjant czuwający nad sprawami administracyjnymi i porządkowymi w rewirze
Wiktionary
(1.1) Przez rynek kroczy z zawiniątkiem w ręku rewirowy Oczumiełow w nowym płaszczu.
Wiktionary
IPA: ˌrɛvʲiˈrɔvɨ, AS: revʹirovy
Wiktionary
rzecz. rewir m.
Wiktionary
rewiś dębowy - owad błonkoskrzydły z rodziny galasówek
SJP.pl
1. odnowa zniszczonych budynków lub dzielnic miasta;
2. przywrócenie cerze młodego wyglądu przy pomocy zabiegów kosmetycznych;
3. przywrócenie aktualności dawnym ideom lub poglądom
SJP.pl
Wikipedia
składnik kosmetyków hamujący i odwracający proces starzenia się cery
SJP.pl
1. odnawiać zniszczone budynki lub dzielnice miasta;
2. przywracać cerze młody wygląd przy pomocy zabiegów kosmetycznych;
3. przywracać aktualność dawnym ideom lub poglądom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. urz. med. zwolnienie lekarskie
Wiktionary
obejrzenie kogoś lub czegoś; przegląd; kontrola; lustracja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krym. ogół działań, których celem jest znalezienie dowodów domniemanego przestępstwa lub wykroczenia
(1.2) ponowne rozpatrzenie pewnych poglądów, teorii, dokumentów itp. i dokonanie w nich zmian
(1.3) kontrola urzędowa dokonywana w określonej instytucji
(1.4) praw. ponowne rozpatrzenie sprawy przez sąd wyższej instancji jako następstwo odwołania od orzeczeń sądu niższej instancji
(1.5) druk. ostateczna korekta tekstu drukarskiego
Wiktionary
Wikipedia
czas. rewidować
rzecz. rewizor mos., rewizjonistyczność ż.
przym. rewizyjny
Wiktionary
(1.1) kipisz, przeszukiwanie
(1.2) korekta, przegląd, przejrzenie, sprawdzenie
(1.3) audyt, inspekcja, kontrola, skontrolowanie, sprawdzenie
(1.4) apelacja
Wiktionary
1. osoba kwestionująca istniejący porządek rzeczy, granic i traktatów międzynarodowych;
2. osoba kwestionująca oficjalną wykładnię marksizmu-leninizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rewizjonistyczne; cecha tych, którzy są rewizjonistyczni
Wiktionary
rzecz. rewizja ż., rewizjonizm m., rewizjonista m., rewizjonistka ż.
przym. rewizjonistyczny
przysł. rewizjonistycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący rewizjonizmu
Wiktionary
rzecz. rewizjonistyczność ż., rewizjonizm m., rewizjonista m., rewizjonistka ż.
Wiktionary
1. dążenie do zmiany lub obalenia istniejącego stanu rzeczy, obowiązujących umów i traktatów międzynarodowych;
2. kierunek w ruchu robotniczym, występujący z hasłami rewizji marksizmu
SJP.pl
Rewizjonizm (łac. revisio – ponowne widzenie) – dążenie do zmiany określonego stanu rzeczy, poglądów. Ponowne rozpatrywanie ustalonych wniosków, ocenianie faktów według innych kryteriów. Rewizjonizm danego zagadnienia następuje po pewnym czasie (najczęściej jedno lub więcej pokoleń).
Wikipedia
1. dawniej: urzędnik upoważniony do kontrolowania działalności instytucji, przedsiębiorstwa; inspektor;
2. kolejarz nadzorujący pracę zespołu konduktorów kolejowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kolej. kolejarz nadzorujący pracę zespołu konduktorów kolejowych
(1.2) hist. adm. urzędnik dokonujący kontroli czegoś
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rewident mos., rewidentka ż., rewizja ż., rewidowanie n., zrewidowanie n., rewizjonizm mrz., rewizjonista mos., rewizjonistka ż.
czas. rewidować ndk., zrewidować dk.
przym. rewizyjny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|reviso. = ponownie oglądam
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== rewizor (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
audio|Wym-rewizor (wersja Józefa Gary).ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rewizor
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: rɛˈvʲizɔr, AS: revʹizor
Wiktionary
rzecz. rewident mos., rewidentka ż., rewizja ż., rewidowanie n., zrewidowanie n., rewizjonizm mrz., rewizjonista mos., rewizjonistka ż.
czas. rewidować ndk., zrewidować dk.
przym. rewizyjny
Wiktionary
przymiotnik od: rewizja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rewizją, dotyczący rewizji
Wiktionary
rzecz. rewizja ż., rewizor mos.
Wiktionary
odwzajemnienie złożonej wizyty
SJP.pl
odwzajemniać się lub odwzajemnić się złożeniem wizyty
SJP.pl
zdrobnienie od: rewa
SJP.pl
(z rosyjskiego "rewolucjonnyj komitiet") dawniej: bolszewicki sztab dokonujący przewrotu wojskowego i obejmujący władzę samorzutnie
SJP.pl
odwołanie kogoś z placówki zagranicznej lub z urzędu kościelnego
SJP.pl
1. urzędowo: odwołać, odwoływać z urzędu;
2. przestarzale:
a) zmienić, zmieniać wyznanie;
b) cofnąć, cofać coś, uznać, uznawać coś jako niebyłe
SJP.pl
czasownik
(1.1) odwołać z urzędu
(1.2) odwołać, unieważnić
(1.3) nawrócić się, zmienić wyznanie
Wiktionary
IPA: ˌrɛvɔˈkɔvat͡ɕ, AS: revokovać
Wiktionary
rzecz. rewokowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rewokować.
Wiktionary
IPA: ˌrɛvɔkɔˈvãɲɛ, AS: revokovãńe
Wiktionary
czas. rewokować
Wiktionary
zbrojny spisek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbrojny spisek, bunt
(1.2) sprzeciw wobec obowiązujących norm
Wiktionary
(1.1) Ma nawiązać kontakt z emirem Fajsalem i prosić o pomoc wojskową, by wzmocnić arabską rewoltę przeciwko Turkom.
Wiktionary
IPA: rɛˈvɔlta, AS: revolta
Wiktionary
rzecz. rewoltowanie n., zrewoltowanie n., rewolucyjka ż.
czas. rewoltować, zrewoltować
przym. zrewoltowany
Wiktionary
(1.1) przewrót, pucz, rebelia, rewolucja, przest. rokosz
(1.2) kontestacja, opór, protest, sprzeciw
Wiktionary
1. zbrojny przewrót w społeczeństwie mający na celu obalenie obecnego ustroju społecznego i zastąpienie go nowym;
2. proces dużych, gwałtownych zmian w danej dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwałtowne przemiany w społeczeństwie, związane np. z przewrotem;
(1.2) przen. duże i nagłe zmiany
Wiktionary
Rewolucja (z wczesnośredniowiecznej łaciny revolutio – przewrót) – znacząca zmiana, która zazwyczaj zachodzi w stosunkowo krótkim okresie.
Różnie definiowane rewolucje wybuchały w całej historii ludzkości. Różnią się one w zależności od liczby rewolucjonistów (uczestników), środków przez nich stosowanych, czasu trwania, ideologii motywacyjnej i różnych innych aspektów. Rewolucja może być spowodowana zmianą społeczno-polityczną zachodzącą w społeczno-politycznych instytucjach lub znaczną zmianą kulturową i ekonomiczną.
Wikipedia
(1.1) Rewolucja powiodła się i zamiast dyktatury wprowadzono demokrację.
(1.2) Szczepionka przeciwko ospie przyczyniła się do rewolucji w walce z tą chorobą.
Wiktionary
IPA: ˌrɛvɔˈlut͡sʲja, AS: revolucʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.
:: zdrobn. rewolucyjka ż.
czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.
przym. rewolucyjny, porewolucyjny
przysł. rewolucyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik lub zwolennik rewolucji
Wiktionary
Rewolucja (z wczesnośredniowiecznej łaciny revolutio – przewrót) – znacząca zmiana, która zazwyczaj zachodzi w stosunkowo krótkim okresie.
Różnie definiowane rewolucje wybuchały w całej historii ludzkości. Różnią się one w zależności od liczby rewolucjonistów (uczestników), środków przez nich stosowanych, czasu trwania, ideologii motywacyjnej i różnych innych aspektów. Rewolucja może być spowodowana zmianą społeczno-polityczną zachodzącą w społeczno-politycznych instytucjach lub znaczną zmianą kulturową i ekonomiczną.
Wikipedia
IPA: ˌrɛvɔlut͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: revolucʹi ̯o̊̃ńista
Wiktionary
rzecz. rewolucja ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizm m., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.
:: fż. rewolucjonistka ż.
czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.
przym. rewolucyjny
przysł. rewolucyjnie
Wiktionary
(1.1) wywrotowiec
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, uczestniczka lub zwolenniczka rewolucji
Wiktionary
IPA: ˌrɛvɔlut͡sʲjɔ̇̃ˈɲistka, AS: revolucʹi ̯o̊̃ńistka
Wiktionary
rzecz. rewolucja ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n., rewolucjonizm m.
:: fm. rewolucjonista m.
czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.
przym. rewolucyjny
przysł. rewolucyjnie
Wiktionary
(1.1) bojowniczka, rebeliantka
Wiktionary
dążenie do rewolucyjnych zmian, zwłaszcza w dziedzinie polityki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zrewolucjonizować)
(1.1) dokonywać radykalnych, przełomowych zmian, które zasadniczo odmieniają dotychczasowy stan rzeczy
Wiktionary
(1.1) Nowe technologie rewolucjonizują przemysł.
Wiktionary
rzecz. rewolucyjność ż., rewolucyjka ż., rewolucjonizowanie n., rewolucjonistka ż., rewolucjonista mos., rewolucja ż.
przysł. rewolucyjnie
przym. rewolucyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. pobudzanie do rewolucji
(1.2) przen. dokonywanie radykalnego przełomu w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
rzecz. rewolucyjka ż., zrewolucjonizowanie n., rewolucja ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucjonizm m., rewolucyjność ż.
czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.
przym. rewolucyjny, rewolucjonistyczny
przysł. rewolucyjnie
Wiktionary
zdrobnienie od: rewolucja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od rewolucja
Wiktionary
rzecz. rewolucja ż., rewolta ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizm m., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.
czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.
przym. rewolucyjny
przysł. rewolucyjnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób rewolucyjny
Wiktionary
rzecz. rewolucyjka ż., rewolucja ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.
czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.
przym. rewolucyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest rewolucyjne
Wiktionary
IPA: ˌrɛvɔluˈt͡sɨjnɔɕt͡ɕ, AS: revolucyi ̯ność
Wiktionary
rzecz. rewolucja ż., rewolucyjka ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucjonizm m., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.
czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.
przym. rewolucyjny
przysł. rewolucyjnie
Wiktionary
związany z rewolucją, przewrotem; właściwy rewolucji, służący rewolucji
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący rewolucji i rewolucjonistów, związany z rewolucją i rewolucjonistami
przymiotnik jakościowy
(2.1) przynoszący duże zmiany, przełamujący skostniałe struktury
(2.2) charakterystyczny dla rewolucji
Wiktionary
IPA: ˌrɛvɔluˈt͡sɨjnɨ, AS: revolucyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. rewolucyjka ż., rewolucja ż., rewolucjonista m., rewolucjonistka ż., rewolucyjność ż., rewolucjonizowanie n., zrewolucjonizowanie n.
czas. rewolucjonizować ndk., zrewolucjonizować dk.
przysł. rewolucyjnie
Wiktionary
(1.1) buntowniczy, wichrzycielski, wywrotowy
(2.1) nowatorski, innowacyjny
Wiktionary
krótka, wielostrzałowa broń palna z obracającym się bębenkiem za każdym pociągnięciem spustu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ręczna, krótka broń palna, w której magazynek stanowi kilkukomorowy obrotowy bęben;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Szeryf szybciej wyciągnął swój rewolwer i bandyta padł martwy.
Wiktionary
IPA: rɛˈvɔlvɛr, AS: revolver
Wiktionary
rzecz. rewolwerowiec m., rewolwerówka ż.
przym. rewolwerowy
Wiktionary
bandyta posługujący się rewolwerem w napadach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba posługująca się zręcznie rewolwerem, biorąca udział w pojedynkach lub napadach, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych za czasów Dzikiego Zachodu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. pejor. czasopismo o sensacyjnym charakterze, zawierające agresywnie zredagowane lub oszczercze informacje
Wiktionary
Rewolwerowiec – polskie tłumaczenie angielskiego pojęcia z Dzikiego Zachodu: gunfighter, gunslinger czy shootist, oznaczającego groźnego człowieka z bronią palną. Angielskie słowo nie zawęża jego znaczenia do władania rewolwerem w sensie stricte krótkiej broni palnej z bębnem obrotowym. Znaczenie w wersji angielskiej odnosi się także do groźnego użytkownika broni palnej długiej, np. powtarzalnych karabinów Winchester.
Wikipedia
(1.1) Kilka osób jakoby obserwowało pojedynek rewolwerowców przed saloonem.
(1.1) Wśród polskich rewolwerowców i bandziorów colt nie cieszy się aż taką popularnością.
(2.1) Powodem tego wystąpienia prasy lwowskiej przeciw osławionemu rewolwerowcowi, była niesłychana napaść tegoż na osoby czcigodnych XX. Bilczewskiego i Teodorowicza.
Wiktionary
rzecz. rewolwer m.
przym. rewolwerowy
Wiktionary
1. przymiotnik od: rewolwer;
2. w technice: urządzenie z wieloma osadzonymi narzędziami, używanymi w ustalonej kolejności
SJP.pl
kredyt wielokrotnie zaciągany i spłacany w trakcie trwania umowy kredytowej
SJP.pl
[czytaj: rirajter] osoba przerabiająca jakiś tekst
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
reks;
1. krój pisma drukarskiego o wąskim rysunku liter;
2. rasa królika o brązowej sierści i stojących uszach
SJP.pl
Osoby w Wikipedii o nazwisku Rex
Miejscowości w USA:
Wikipedia
samochód typu SsangYong Rexton
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Reykjavíkiem, dotyczący Reykjavíku
Wiktionary
rzecz. Reykjavík mrz., rejkiawiczanin mos., rejkiawiczanka ż.
Wiktionary
(1.1) rejkiawicki, reykjawicki
Wiktionary
[czytaj: rejkiawik] stolica Islandii; Rejkiawik
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Islandii;
Wiktionary
Reykjavík (dawny polski egzonim: Rejkiawik) – stolica oraz największe miasto Islandii, położone w jej południowo-zachodniej części nad Zatoką Faxa, najbardziej wysunięta na północ stolica świata. Na północ od Reykjavíku w odległości 10 km góruje masyw Esja.
Wikipedia
(1.1) Droga z Keflavíku do Reykjavíku ma 48 kilometrów długości.
Wiktionary
przym. reykiawicki, reykjawicki
Wiktionary
(1.1) Rejkiawik
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Reykjavík
Wiktionary
IPA: ˌrɛjcjaˈvʲit͡sʲci, AS: rei ̯ḱi ̯avʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Reykjavík m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Władysław Stanisław Reymont (właściwie S. W. Rejment) (1867-1925), pisarz i publicysta
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: rejmontowski] właściwy Reymontowi, taki jak w twórczości Reymonta
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Reymonta
Wiktionary
(1.1) Miniony rok był rokiem Reymontowskim, wcześniejszym latom patronowali klasycy: Chopin i Mickiewicz.
Wiktionary
przym. reymontowski
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawniej: żyto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) roln. stpol. i gw-pl|Śląsk Cieszyński, Kraków, Górny Śląsk. żyto
Wiktionary
rzecz. rżysko, Rżyski
przym. rżany
Wiktionary
skrót od: reżyser (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = reżyser
(1.2) = reżyseria
Wiktionary
(1.1) Reż. Jan Kowalski udzielił dziś wywiadu.
(1.2) Do kin wchodzi film w reż. Andrzeja Wajdy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazury. droga, podróż
Wiktionary
czasownik
(1.1) gwara więzienna ciąć
Wiktionary
IPA: ˈrɛzat͡ɕ, AS: rezać
Wiktionary
rzecz. rezanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rezać.
Wiktionary
czas. rezać ndk.
Wiktionary
roślina ozdobna o żółto-zielonych kwiatach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Reseda|ref=tak., liczący około 30 gatunków rodzaj roślin z rodziny rezedowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju rezedy (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: rɛˈzɛda, AS: rezeda
Wiktionary
przym. rezedowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający liście jak rezeda
Wiktionary
rodzina roślin zielnych lub krzewiastych z rzędu kaparowców, o naprzemianległych liściach bez przylistków i grzbiecistych kwiatach zebranych w grona lub kłosy
SJP.pl
Wikipedia
o cechach rezedowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
→ rezeda
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do rezedy
(1.2) mający kolor właściwy kwiatom rezedy, zielonkawy/żółtawy
Wiktionary
rzecz. rezeda ż.
Wiktionary
jednostka aktywności ciała promieniotwórczego; ruterford; rutherford
SJP.pl
alkaloid pochodzenia naturalnego, hamujący pobudzenie układu współczulnego, obniżający ciśnienie krwi i działający na ośrodkowy układ nerwowy powodując uspokojenie, stosowany w leczeniu nadciśnienia
SJP.pl
Rezerpina (Reserpinum, ATC: C01 AA52, C02 LA01) – alkaloid pochodzenia naturalnego, wyizolowany z korzeni rauwolfii żmijowej (Rauwolfia serpentina) rosnącej u stóp Himalajów, od wieków stosowanej w medycynie. Pod względem chemicznym jest pochodną indolu, zaliczaną do alkaloidów indolowych, typu johimbanu. Jest estrem kwasu trimetoksybenzoesowego.
Wikipedia
1. zapas czegoś;
2. ostrożność w sposobie bycia, ocenie czegoś; powściągliwość;
3. pewna liczba ludzi mogących zastąpić innych, zapasowi członkowie drużyny sportowej, odwód wojskowy itp.;
4. obywatele po przeszkoleniu wojskowym, którzy mogą być powołani do wojska w wypadku wojny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zapas czegoś
(1.2) powściągliwość, brak serdeczności, chłód w sposobie bycia
(1.3) ogół obywateli (rezerwistów), którzy mogą być powołani do wojska na okresowe ćwiczenia lub na wypadek wojny
(1.4) wojsk. oddział lub oddziały wojskowe pozostawione w odwodzie
(1.5) sport. (w sportach drużynowych) grupa sportowców, którzy mogą zastąpić innych zawodników w czasie meczu
(1.6) pewna liczba ludzi mogących zastąpić innych
Wiktionary
Rezerwa (żołnierze rezerwy, pot. rezerwiści) – ogół osób stanowiących bazę uzupełnień dla sił zbrojnych na wypadek ogłoszenia mobilizacji, stanu wojny lub bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa państwa.
Rezerwę mogą stanowić zarówno żołnierze zwolnieni z pełnienia służby wojskowej, jak i osoby które służby tej nie odbywały, ale nadal podlegają takiemu obowiązkowi (zwłaszcza posiadające przydatne w wojsku kwalifikacje lub wykształcenie). W Polsce zasoby rezerwy są administrowane przez wojskowe centra rekrutacji, mogące powoływać rezerwistów na jednodniowe lub krótkotrwałe ćwiczenia żołnierzy rezerwy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) żelazna rezerwa
(1.2) odnosić się do kogoś z rezerwą
(1.3) być przeniesionym do rezerwy • podporucznik / kapitan rezerwy
(1.6) rezerwa kadrowa • trzymać kogoś w rezerwie
synonimy.
(1.1) zapas, zasób
(1.2) dystans, opanowanie, powściągliwość, umiar
(1.4) odwód
antonimy.
(1.2) egzaltacja, wylewność, zaufanie
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rezerwista m., rezerwistka ż., rezerwy nmos., rezerwowy mos.
przym. rezerwowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) reserve; (1.2) reserve
* francuski: (1.1) réserve ż.; (1.2) réserve ż.; (1.3) réserve ż.
* górnołużycki: (1.1) rezerwa ż.; (1.2) rezerwa ż.; (1.3) rezerwa ż.
* hiszpański: (1.1) reserva ż.
* łaciński: (1.1) subsidiis
* niemiecki: (1.1) Reserve ż.; (1.3) Reserve ż.
* nowogrecki: (1.1) απόθεμα
* rosyjski: (1.1) резерв m.; (1.4) резерв m.
* ukraiński: (1.1) резерв m.; (1.4) резерв m.
* włoski: (1.1) riserva ż.; (1.2) distacco m., riserva ż.
źródła.
== rezerwa (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rezerwa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. rezerwista m., rezerwistka ż., rezerwy nmos., rezerwowy mos.
przym. rezerwowy
Wiktionary
(1.1) zapas, zasób
(1.2) dystans, opanowanie, powściągliwość, umiar
(1.4) odwód
Wiktionary
zdrobnienie od: rezerwat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od rezerwat
Wiktionary
(1.1) To nie rezerwat, lecz tylko mały rezerwacik.
Wiktionary
rzecz. rezerwat m.
Wiktionary
wcześniejsze zamówienie miejsca, np. w samolocie, hotelu; zarezerwowanie, zabukowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czynność rezerwowania czegoś
(1.2) dowód zarezerwowania czegoś
Wiktionary
IPA: ˌrɛzɛrˈvat͡sʲja, AS: rezervacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rezerwowanie n., rezerwowy mos.
czas. rezerwować ndk., zarezerwować dk.
przym. rezerwowy
Wiktionary
(1.1) zamówienie, zabukowanie; pot. zaklepanie
Wiktionary
dotyczący rezerwacji
SJP.pl
1. teren o szczególnych wartościach, zwykle przyrodniczych, wyłączony z eksploatacji i objęty ochroną prawną;
2. wydzielony obszar zamieszkiwania ludności autochtonicznej w Ameryce Północnej i Południowej, Afryce i Australii, z ograniczonym dostępem ludności napływowej;
3. w prawie kanonicznym: prawo do wykonywania niektórych czynności kanonicznych zastrzeżone dla ustalonych władz kościelnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. geogr. objęty ochroną ścisłą teren o szczególnych walorach przyrodniczych lub krajoznawczych
(1.2) wydzielony obszar przymusowego osiedlenia ludności rdzennej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W naszym rezerwacie żyją tak rzadkie stworzenia jak żbik czy wąż Eskulapa.
(1.2) Kilkanaście lat później resztki Indian zamknięto w niewielkim rezerwacie na terenie nieprzydatnym do jakiejkolwiek uprawy, skazując ich na nędzną wegetację.
Wiktionary
IPA: rɛˈzɛrvat, AS: rezervat
Wiktionary
przym. rezerwatowy, rezerwowy
rzecz. rezerwacik mrz., rezerwowy mos.
Wiktionary
obywatel po przeszkoleniu wojskowym, który może być powołany do wojska w wypadku wojny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba po przeszkoleniu wojskowym nie pełniąca służby w wojsku
Wiktionary
Rezerwa (żołnierze rezerwy, pot. rezerwiści) – ogół osób stanowiących bazę uzupełnień dla sił zbrojnych na wypadek ogłoszenia mobilizacji, stanu wojny lub bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa państwa.
Rezerwę mogą stanowić zarówno żołnierze zwolnieni z pełnienia służby wojskowej, jak i osoby które służby tej nie odbywały, ale nadal podlegają takiemu obowiązkowi (zwłaszcza posiadające przydatne w wojsku kwalifikacje lub wykształcenie). W Polsce zasoby rezerwy są administrowane przez wojskowe centra rekrutacji, mogące powoływać rezerwistów na jednodniowe lub krótkotrwałe ćwiczenia żołnierzy rezerwy.
Wikipedia
rzecz. rezerwowy mos., rezerwa ż.
przym. rezerwowy
Wiktionary
pozostający w zapasie; zapasowy
SJP.pl
1. zamawiać wcześniej miejsce, np. w samolocie, hotelu; dokonywać rezerwacji, bukować;
2. zastrzegać sobie prawo do czegoś;
3. zachowywać coś z przeznaczeniem na przyszły cel; trzymać w rezerwie, mieć na zapas
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zapewnić z wyprzedzeniem określone miejsce w określonym czasie
Wiktionary
(1.1) Ze względu na duże zainteresowanie naszą ofertą prosimy wcześniej rezerwować miejsca.
(1.1) Dobrze, że zarezerwowałem wcześniej dobre miejsce w kinie, bo bardzo dużo ludzi przyszło kupić bilety.
Wiktionary
IPA: ˌrɛzɛrˈvɔvat͡ɕ, AS: rezervovać
Wiktionary
rzecz. rezerwowy mos., rezerwowanie n., rezerwacja
czas. aspekt dokonany zarezerwować
przym. rezerwowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. rezerwowy mos., rezerwowanie n., rezerwacja
czas. aspekt dokonany zarezerwować
przym. rezerwowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) reserve, book
* arabski: (1.1) حجز
* baskijski: (1.1) erreserrbatu, gorde
* duński: (1.1) reservere
* esperanto: (1.1) rezervi
* fiński: (1.1) varata
* francuski: (1.1) réserver, retenir
* górnołużycki: (1.1) rezerwować
* kaszubski: (1.1) zastrzegac, rezerwòwac
* niemiecki: (1.1) reservieren
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|rezerwować, rezerwacja, zająć.}}
* rosyjski: (1.1) резервировать, бронировать
* szwedzki: (1.1) boka, reservera, markera, belägga
* ukraiński: (1.1) резервувати, бронювати
* wilamowski: (1.1) rezerwjyn
źródła.
== rezerwować (język górnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) rezerwować
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rezerwować.
Wiktionary
czas. zarezerwować, rezerwować ndk.
rzecz. rezerwacja ż., rezerwowy mos.
przym. rezerwowy
Wiktionary
pozostający w zapasie; zapasowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który stanowi rezerwę czegoś
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) sport. gracz, który oczekuje na ewentualną zmianę poza boiskiem
Wiktionary
(1.1) Odłożyłam dwa rezerwowe zestawy sztućców.
(1.1) Rezerwowy zawodnik był dżokerem trenera – zaraz po wejściu na boisko strzelił trzy gole.
(2.1) Trener kazał rezerwowemu rozpocząć rozgrzewkę.
Wiktionary
rzecz. rezerwa ż., rezerwat mrz., rezerwista mos., rezerwistka ż., rezerwacja ż., rezerwowanie n.
czas. rezerwować ndk., zarezerwować dk.
Wiktionary
(1.1) bonusowy, dodatkowy, nadmiarowy, nadwyżkowy, pomocniczy, uzupełniający
Wiktionary
zbiornik służący do składowania różnych substancji, najczęściej cieczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. zbiornik do przechowywania cieczy lub gazów
(1.2) książk. zasoby dostępne do wykorzystania
Wiktionary
(1.1) Hydraulik zamontował nam nowy rezerwuar w łazience.
(1.2) Jezioro Maraton stanowi rezerwuar wody pitnej dla aglomeracji Aten i Pireusu.
Wiktionary
IPA: ˌrɛzɛrˈvuwar, AS: rezervuu̯ar
Wiktionary
rzecz. zdrobn. rezerwuarek m.
Wiktionary
zdrobnienie od: rezerwuar
SJP.pl
1. zapas czegoś;
2. ostrożność w sposobie bycia, ocenie czegoś; powściągliwość;
3. pewna liczba ludzi mogących zastąpić innych, zapasowi członkowie drużyny sportowej, odwód wojskowy itp.;
4. obywatele po przeszkoleniu wojskowym, którzy mogą być powołani do wojska w wypadku wojny
SJP.pl
reżym;
1. dokładnie ustalony plan pracy, życia itp.; dyscyplina; rygor;
2. system rządów, rząd charakteryzujący się używaniem brutalnej przemocy w stosunku do społeczeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. pejor. sposób sprawowania władzy przy pomocy ucisku i przemocy
(1.2) polit. pejor. rząd, który stosuje ucisk i przemoc
(1.3) ścisły tryb postępowania w określonym przypadku
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Reżim był oskarżany o popełnianie okrutnych zbrodni na ludności cywilnej podczas wojny.
(1.2) Siły wierne reżimowi zmiażdżyły ruch oporu niemalże bez strat własnych.
Wiktionary
rzecz. reżym mrz., reżimowiec mos., reżimówka ż.
przym. reżimowy, reżymowy
Wiktionary
zwolennik panującego reżimu; reżymowiec
SJP.pl
1. zwolenniczka panującego reżimu;
2. dziennik o kierunku zgodnym z ideologią panującego reżimu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pismo, stacja telewizyjna o kierunku zgodnym z ideologią panującego reżimu
(1.2) zwolenniczka panującego reżimu
Wiktionary
(1.1) Wszystkie stacje o tym trąbiły, tylko w reżimówce nie powiedzieli ani słowa.
Wiktionary
rzecz. reżim m., reżimowiec m.
przym. reżimowy, reżymowy
Wiktionary
(1.1) rzad. reżymówka
Wiktionary
związany z reżimem (reżymem), np. rząd reżimowy, sąd reżimowy; reżymowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący reżimu, związany z reżimem
Wiktionary
(1.1) Czasami odnosi się wrażenie, że język oświatowy nowego politycznego establishmentu jest podobny, jeśli nie taki sam jak dawna retoryka reżimowa.
Wiktionary
rzecz. reżim m., reżimówka ż., reżymówka ż.
przym. reżymowy
Wiktionary
(1.1) reżymowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rezją, dotyczący Rezji (ofic. Resia, gmina we Włoszech)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) dialekt rezjański języka słoweńskiego
Wiktionary
rzecz. Rezja ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
żywica syntetyczna używana przy produkcji lakierów, klejów itp.
SJP.pl
zbiorowa uchwała ustalona przez jakieś zgromadzenie w wyniku obrad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. zbiorowa uchwała podjęta w wyniku obrad
(1.2) daw. decyzja władz o charakterze rozstrzygającym
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌrɛzɔˈlut͡sʲja, AS: rezolucʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rezolutność ż.
przym. rezolucyjny, rezolutny
Wiktionary
(1.1-2) postanowienie, decyzja, uchwała
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rezolucją, dotyczący rezolucji
Wiktionary
rzecz. rezolucja ż.
Wiktionary
osoba energiczna, szybka w działaniu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób rezolutny
Wiktionary
rzecz. rezolutność ż.
przym. rezolutny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: rezolutnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rezolutny
SJP.pl
1. umiejący sobie zręcznie poradzić w każdej sytuacji, zaradny i pewny siebie w kontaktach z ludźmi; bystry, roztropny, śmiały;
2. właściwy człowiekowi o takich cechach, np. rezolutna mina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pewny siebie, wygadany
(1.2) bystry, zaradny
Wiktionary
(1.1) Marcin, lat 6 i pół, chodzi do zerówki, chłopak bardzo żywy, pomysłowy, uparty, bardzo inteligentny i rezolutny.
Wiktionary
IPA: ˌrɛzɔˈlutnɨ, AS: rezolutny
Wiktionary
rzecz. rezolucja ż., rezolutność ż.
przysł. rezolutnie
Wiktionary
(1.1) śmiały, pewny siebie
Wiktionary
dawniej:
1. zdecydować, decydować o czymś;
2. rezolwować się - zdecydować się, decydować się na coś
SJP.pl
śmiałość, pewność siebie, odwaga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pewność siebie
Wiktionary
IPA: ˈrɛzɔ̃n, AS: rezõn
Wiktionary
(1.1) kontenans, animusz
Wiktionary
dawniej: zjawisko akustyczne polegające na przedłużeniu czasu trwania dźwięku, wywołane działaniem fal odbitych w pomieszczeniu zamkniętym; rezonans, pogłos
SJP.pl
dotyczący rezonacji
SJP.pl
1. zjawisko akustyczne polegające na przedłużeniu czasu trwania dźwięku, wywołane działaniem fal odbitych w pomieszczeniu zamkniętym; rezonacja, pogłos;
2. dobra słyszalność dźwięków w pomieszczeniu, zależna od powierzchni odbijających dźwięki;
3. zwielokrotnienie dźwięku; odgłos, echo, podźwięk;
4. przenośnie: czyjaś reakcja na coś; odzew, oddźwięk, echo;
5. w fizyce: zjawisko zachodzące w niektórych układów mechanicznych, elektrycznych, akustycznych lub optycznych, polegająca na szybkim wzroście amplitudy drgań układu, gdy częstotliwość zewnętrznych drgań wymuszających jest równa lub bliska częstotliwości drgań własnych układu;
6. w muzyce: zjawisko wzmocnienia dźwięku spowodowane pobudzeniem ciała sprężystego sąsiadującego ze źródłem dźwięku ciała sprężystego do drgań o tej samej częstotliwości;
7. w psychologii: sposób oddziaływania zdarzenia na psychikę ludzką;
8. w psychologii: bezsłowna komunikacja między ludźmi, pozwalająca poznawać uczucia innych i wczuwać się w nie;
9. w językoznawstwie: rezonans nosowy - cecha artykulacyjna głoski, która wynika z udziału jamy nosowej w wymawianiu tej głoski;
10. w medycynie: rezonans magnetyczny:
a) metoda diagnostyki wykorzystywana w badaniach ośrodkowego układu nerwowego oraz układu mięśniowego i szkieletowego;
b) badanie przeprowadzone tą metodą
SJP.pl
Rezonans – zjawisko fizyczne zachodzące dla drgań wymuszonych, objawiające się wzrostem amplitudy drgań układu drgającego dla określonej częstotliwości siły wymuszającej. Częstotliwość, dla której drgania mają największą amplitudę, nazywa się częstotliwością rezonansową. Dla tej częstotliwości nawet mała okresowa siła wymuszająca może powodować drgania o znacznej amplitudzie. Układ drgający o wielu stopniach swobody ma wiele różnych częstości własnych i dlatego możliwe są drgania rezonansowe na każdej z tych częstości. Najłatwiej jest wywołać rezonans na częstości najniższej.
Wikipedia
cząstki elementarne o maksymalnie krótkim czasie życia; cząstki rezonansowe
SJP.pl
część instrumentu muzycznego do wzmocnienia dźwięku, np. pudło skrzypiec
SJP.pl
Rezonator – układ mechaniczny lub elektryczny, w którym zachodzą drgania rezonansowe.
Przykładami rezonatorów mechanicznych są wahadło, sprężyna, struna, membrany akustyczna i muzyczna.
Przykładami rezonatorów akustycznych są rura Kundta, rezonator Helmholtza. Stosowane powszechnie służą do tłumienia dźwięku (hałasów) lub do rezonansowego wzmacniania dźwięku.
Wikipedia
1. człowiek, który lubi mędrkować, pouczać, umoralniać
2. postać w utworze dramatycznym lub epickim komentująca i interpretująca, najczęściej w imieniu autora, przedstawione zdarzenia, osoby, konflikty, formułująca morał utworu
SJP.pl
1. kobieta lubiąca rezonować, pouczać innych;
2. postać kobieca w sztuce scenicznej, wyrażająca ogólne informacje o zdarzeniach, postaciach, wyrażająca zwykle opinie samego autora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozważanie o czymś z dużą pewnością siebie, udowadnianie rzeczy oczywistych, bezprzedmiotowe rozmyślanie, pouczanie
Wiktionary
IPA: ˌrɛzɔ̃ˈnɛrstfɔ, AS: rezõnerstfo
Wiktionary
rzecz. rezonowanie n., rezoner m., rezonerka ż.
przym. rezonerski
Wiktionary
1. rozprawiać, pouczać, mędrkować;
2. być w rezonansie z siłą powodującą drgania; współbrzmieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dowodzenie czegoś lub mówienie o czymś z dużą dozą pewności siebie
(1.2) drganie w rezonansie
(1.3) o instrumencie muzycznym: wzmacnianie dźwięków poprzez drganie z tą samą częstotliwością co źródło tych dźwięków
Wiktionary
rzecz. rezonans m., rezonerstwo n.
czas. rezonować ndk.
Wiktionary
biała substancja krystaliczna o słodkim smaku, łatwo rozpuszczalna w wodzie, eterze i alkoholu, mająca zastosowanie w garbarstwie, farbiarstwie oraz lecznictwie; fenol dihydroksylowy
SJP.pl
Rezorcyna. rezorcynol (łac. Resorcinolum, Resorcinum), C6H4(OH)2 – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli, w którym dwie grupy hydroksylowe są przyłączone do pierścienia benzenowego w pozycji meta.
Wikipedia
laminatowa, kompozytowa masa plastyczna używana do wyrobu części maszyn, aparatów elektrotechnicznych i łożysk; tekstolit
SJP.pl
wynik, skutek działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wynik, skutek, efekt jakiegoś działania lub braku działania
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Oficjalnym celem sankcji jest wymuszenie reform na Kubie, ale od dawna widać, że blokada wywołuje rezultat odwrotny.
Wiktionary
IPA: rɛˈzultat, AS: rezultat
Wiktionary
czas. rezultować
Wiktionary
(1.1) wynik, skutek, efekt
Wiktionary
czasownik
(1.1) rzad. dawać rezultat, skutkować
Wiktionary
(1.1) Prawidłowo stosowane ssanie oleju słonecznikowego powinno rezultować dobrym samopoczuciem oraz widoczną poprawą ogólnego zdrowia.
Wiktionary
IPA: ˌrɛzulˈtɔvat͡ɕ, AS: rezultovać
Wiktionary
rzecz. rezultowanie n., rezultat
Wiktionary
(1.1) skutkować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rezultować.
Wiktionary
czas. rezultować ndk.
Wiktionary
dawniej: morderca, zabójca; rezuń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. człowiek, który dokonuje napadów i zabójstw;
(1.2) pejor. Ukrainiec (zazwyczaj w kontekście rzezi wołyńskiej i czystki etnicznej w Małopolsce Wschodniej)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rezun cały skrwawiony, stał nad ofiarą.
Wiktionary
IPA: ˈrɛzũn, AS: rezũn
Wiktionary
(1.1) morderca, zabójca, siepacz
Wiktionary
katolicka, uroczysta msza wielkanocna z procesją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. uroczyste nabożeństwo wielkanocne z procesją, obwieszczające zmartwychwstanie Chrystusa;
(1.2) rel. rzad. zmartwychwstanie Chrystusa
Wiktionary
Rezurekcja (z łac. resurrectio – zmartwychwstanie) – procesja w Kościołach katolickich, odbywająca się w Wielkanoc, która jest ogłoszeniem zmartwychwstania Chrystusa i wezwaniem całego stworzenia do udziału w triumfie Zmartwychwstałego. Jeśli to możliwe, procesja wychodzi na zewnątrz i okrąża kościół raz lub trzy razy. W procesji obok hostii w monstrancji niesiony jest krzyż ze stułą koloru czerwonego (królewska purpura) oraz figura Jezusa Zmartwychwstałego. Może odbyć się na zakończenie Wigilii Paschalnej albo w poranek wielkanocny przed pierwszą Mszą Świętą. Musi się jednak zacząć nie później niż o świcie.
Wikipedia
IPA: ˌrɛzuˈrɛkt͡sʲja, AS: rezurekcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rezurekcjonista mos.
przym. rezurekcyjny
Wiktionary
(1.2) Zmartwychwstanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. daw. zmartwychwstaniec
Wiktionary
(1.1) Ojcowie rezurekcjoniści mieli klasztor na ul. Wołyńskiej.
Wiktionary
rzecz. rezurekcja ż.
Wiktionary
(1.1) zmartwychwstaniec
Wiktionary
dotyczący rezurekcji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z rezurekcją, dotyczący rezurekcji
Wiktionary
rzecz. rezurekcja ż.
Wiktionary
wąskonosa małpa z grupy koczkodanów, żyjąca stadnie w południowej Azji; często pokazywana w ogrodach zoologicznych i wykorzystywana przy badaniach laboratoryjnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Macaca mulatta|ref=tak., gatunek małpy zamieszkującej obszar od Afganistanu po Chiny;
Wiktionary
Makak królewski, rezus, makak rezus (Macaca mulatta) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae). Nie jest gatunkiem zagrożonym.
Wikipedia
(1.1) makak królewski, makak rezus
Wiktionary
dom, posesja, siedziba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wielki budynek mieszkalny o charakterze reprezentacyjnym
Wiktionary
Rezydencja – reprezentacyjna siedziba biskupia, królewska, rodowa, zbudowana na wsi lub w mieście.
Może być pojedynczym budynkiem (zamkiem, pałacem) lub zespołem budynków (w połączeniu z zabudowaniami gospodarczymi, parkiem z pawilonami itp.). Rozróżnia się rezydencje letnie, zimowe i całoroczne.
Wikipedia
(1.1) Znany angielski piłkarz mieszka w ogromnej rezydencji.
Wiktionary
IPA: ˌrɛzɨˈdɛ̃nt͡sʲja, AS: rezydẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. rezydent mos., rezydentka ż., rezydentura ż.
czas. rezydować ndk.
przym. rezydencjalny, rezydencjonalny, rezydencyjny, rezydentny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rezydowaniem, odnoszący się do rezydowania
(1.2) związany z rezydencją, odnoszący się do rezydencji
Wiktionary
(1.1) Uprawnienia biskupa rezydencjalnego purpurat posiadał od grudnia 1956 roku.
(1.2) Bliskie sąsiedztwo obszarów zurbanizowanych predestynuje Rogoźnik do pełnienia funkcji rezydencjalnych i rekreacyjnych.
Wiktionary
rzecz. rezydencja ż.
przym. rezydencjonalny
Wiktionary
(1.2) rezydencjonalny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. pełniący funkcję rezydencji, należący do rezydencji
Wiktionary
(1.1) Budynek nawiązuje do rezydencjonalnego budownictwa berlińskiego.
Wiktionary
rzecz. rezydencja ż.
przym. rezydencjalny
Wiktionary
(1.1) rezydencjalny
Wiktionary
zdrobnienie od: rezydencja
SJP.pl
1. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania w kraju;
2. pracownik biura podróży wysłany służbowo do jakiegoś kraju i zobowiązany do opieki nad przebywającymi tam klientami tego biura;
3. agent obcego wywiadu kierujący siatką wywiadowczą w danym państwie;
4. pacjent leczony ponad rok w oddziale psychiatrycznym;
5. ksiądz bez obowiązków wikariusz, mieszkający na terenie parafii;
6. ubogi krewny, przyjaciel lub wysłużony urzędnik mieszkający stale na dawnym dworze szlacheckim i będący na utrzymaniu gospodarza;
7. dawniej: przedstawiciel dyplomatyczny mocarstwa w państwie zależnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) agent obcego wywiadu kierujący siatką wywiadowczą
(1.2) osoba zamieszkująca w jakimś kraju, a nie posiadająca jego obywatelstwa
(1.3) daw. ubogi krewny, przyjaciel lub wysłużony oficjalista, mieszkający stale na dworze szlacheckim i będący na utrzymaniu gospodarza
(1.4) hist. przedstawiciel dyplomatyczny o randze niższej od posła, zazwyczaj w państwie klienckim albo zależnym
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Obaj inżynierowie wyjechali nazajutrz na noc do Kairu, gdzie mieli odwiedzić rezydenta angielskiego i być na posłuchaniu u wicekróla.
Wiktionary
rzecz. rezydencja ż., rezydentura ż.
:: fż. rezydentka ż.
czas. rezydować ndk.
przym. rezydentny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. taki, który jest stale obecny w pamięci operacyjnej, załadowany na stałe podczas pracy komputera
Wiktionary
rzecz. rezydent m., rezydentka ż., rezydencja ż., rezydowanie n.
czas. rezydować m.
przym. rezydencyjny
przysł. rezydentnie
Wiktionary
1. miejsce, gdzie znajduje się ośrodek kierowniczy jakieś organizacji, instytucji, np. agentura obcego wywiadu;
2. dawniej:
a) stanowisko rezydenta;
b) siedziba rezydenta
SJP.pl
1. mieszkać lub przebywać gdzieś;
2. mieć gdzieś siedzibę, rezydencję;
3. zamieszkiwać u kogoś jako rezydent - ubogi krewny, przyjaciel rodziny
SJP.pl
czasownik
(1.1) mieć gdzieś swoją siedzibę
(1.2) być rezydentem, mieszkać gdzieś
Wiktionary
rzecz. rezydencja ż., rezydent m., rezydentka ż.
przym. rezydentny
Wiktionary
1. pozostały z czegoś lub po czymś,
2. nośnik cennych wartości
SJP.pl
residuum;
1. liczba zespolona opisującą zachowanie całek po konturach analitycznej funkcji f(z) wokół punktu osobliwości;
2. materiał skalny będący efektem wietrzenia i erozji niektórych składników skały
SJP.pl
zrzeczenie się lub zaniechanie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zrzeczenie się czegoś lub zaniechanie jakiejś czynności
(1.2) stan przygnębienia, który zwykle towarzyszy sytuacji, na którą nie ma się wpływu
(1.3) formalny dokument zawierający oświadczenie o czyjejś rezygnacji (1.1)
Wiktionary
(1.1) Cukrzyca zmusiła mnie do rezygnacji z wielu przyjemności.
(1.2) Po aresztowaniu syna, Jerzy popadł w rezygnację.
(1.3) Odchodzę wkrótce z pracy, a w sekretariacie firmy złożyłem dzisiaj swoją rezygnację.
Wiktionary
IPA: ˌrɛzɨɡˈnat͡sʲja, AS: rezygnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. zrezygnowanie n., rezygnowanie n.
czas. rezygnować, zrezygnować
przym. zrezygnowany
Wiktionary
rzadko: z rezygnacją, w sposób wyrażający rezygnację; zrezygnowanie
SJP.pl
1. → rezygnacja, np. list rezygnacyjny;
2. dawniej: rezygnujący z czegoś, zrezygnowany
SJP.pl
odstępować od czegoś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zrezygnować)
(1.1) odstępować od czegoś, zrzec się czegoś z własnej woli
Wiktionary
(1.1) Od jutra rezygnuję z pracy, bo marnie mi płacą.
Wiktionary
IPA: ˌrɛzɨɡˈnɔvat͡ɕ, AS: rezygnovać
Wiktionary
rzecz. rezygnacja ż., rezygnowanie n.
czas. zrezygnować dk.
przym. zrezygnowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zaprzestawanie czegoś, odstępowanie od czegoś, zrzekanie się czegoś
Wiktionary
IPA: ˌrɛzɨɡnɔˈvãɲɛ, AS: rezygnovãńe
Wiktionary
rzecz. zrezygnowanie n., rezygnacja ż.
czas. rezygnować ndk., zrezygnować dk.
przym. zrezygnowany
Wiktionary
w psychologii: umiejętność dostosowania się, adaptacji do nowego otoczenia, zmieniających się warunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. indywidualna zdolność do znoszenia przeciwności losu;
Wiktionary
Rezyliencja inaczej prężność, sprężystość, giętkość (z łac. resilire – odbić z powrotem, sprężyście odbić się) – umiejętność lub proces dostosowywania się człowieka do zmieniających się warunków, adaptacja do otoczenia, uodpornianie się, plastyczność umysłu, zdolność do odzyskiwania utraconych lub osłabionych sił i odporność na działanie szkodliwych czynników. Zdolność do regeneracji po urazach psychicznych.
Wikipedia
reżim;
1. dokładnie ustalony plan pracy, życia itp.; dyscyplina; rygor;
2. system rządów, rząd charakteryzujący się używaniem brutalnej przemocy w stosunku do społeczeństwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) war. reżim
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wtrąceni do ogólnych cel więźniowie domagali się przeniesienia ich na reżym przestępców politycznych.
Wiktionary
rzecz. reżim mrz., reżymowiec mos., reżymówka ż.
przym. reżymowy
Wiktionary
zwolennik panującego reżimu; reżimowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. polit. zwolennik reżymu
Wiktionary
rzecz. reżym mrz., reżymówka ż.
przym. reżymowy
Wiktionary
(1.1) war. reżimowiec
Wiktionary
reżimówka
1. zwolenniczka panującego reżimu;
2. dziennik o kierunku zgodnym z ideologią panującego reżimu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. polit. zwolenniczka reżymu
(1.2) pot. reżymowe czasopismo
Wiktionary
rzecz. reżym mrz., reżymowiec mos.
przym. reżymowy, reżimowy
Wiktionary
(1.1) war. reżimówka
(1.2) war. reżimówka
Wiktionary
związany z reżymem (reżimem), np. sąd reżymowy, rząd reżymowy; reżimowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący reżymu, związany z reżymem
Wiktionary
(1.1) Najwidoczniej oceniono, że popularność Stronnictwa i mojej osoby nada całej akcji charakter ogólnonarodowy, a nie partyjny — reżymowy.
Wiktionary
rzecz. reżym mrz., reżim mrz., reżimowiec mos., reżymowiec mos., reżimówka ż., reżymówka ż., regiment mrz.
przym. reżimowy
Wiktionary
(1.1) war. reżimowy
Wiktionary
sztuczna żywica
SJP.pl
Rezynit – macerał z grupy liptynitu.
Wikipedia
ekstrakt roślinny do wyrównywania zapachu olejków zapachowych
SJP.pl
1. osoba odpowiedzialna za całokształt sztuki teatralnej, filmu, audycji radiowej itp.; reżyser dźwięku - osoba zajmująca się reżyserią dźwięku (mająca umiejętności realizatora i montażysty dźwięku oraz inwencję twórczą)
2. ktoś, kto zorganizował jakieś wydarzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) realizator koncepcji filmu, programu telewizyjnego, sztuki teatralnej;
Wiktionary
Reżyser (z fr. régisseur – "kierownik planu; inspicjent") – autor dzieła scenicznego lub filmowego odpowiedzialny za jego całokształt, inicjator spektaklu, filmu, widowiska muzycznego bądź estradowego. Tworzy koncepcję artystyczną sztuki (w szczególności adaptuje tekst oryginalny), inspiruje współpracowników i kieruje nimi.
Wikipedia
(1.1) Federico Fellini jest uznawany za jednego z największych reżyserów w historii kina.
Wiktionary
IPA: rɛˈʒɨsɛr, AS: režyser
Wiktionary
rzecz. reżyseria ż., reżysernia ż.
:: fż. reżyserka ż.
czas. reżyserować, wyreżyserować
przym. reżyserski
przysł. reżysersko
Wiktionary
ogół czynności reżysera zmierzających do powstania filmu, sztuki teatralnej, audycji radiowej itp.; reżyserowanie, reżyserka; r. dźwięku - sztuka sterowania procesami akustycznymi, łącząca realizację i montaż dźwięku oraz inwencję twórczą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół działań reżysera
Wiktionary
Reżyser (z fr. régisseur – "kierownik planu; inspicjent") – autor dzieła scenicznego lub filmowego odpowiedzialny za jego całokształt, inicjator spektaklu, filmu, widowiska muzycznego bądź estradowego. Tworzy koncepcję artystyczną sztuki (w szczególności adaptuje tekst oryginalny), inspiruje współpracowników i kieruje nimi.
Wikipedia
rzecz. reżyser m., reżyserka ż.
czas. reżyserować
Wiktionary
1. pomieszczenie w studiu radiowym lub telewizyjnym będące miejscem pracy reżysera;
2. potocznie: zajęcie reżysera;
3. kobieta zajmująca się reżyserią, odpowiedzialna za całokształt sztuki teatralnej, filmu, audycji radiowej itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uprawiająca zawód reżysera
(1.2) pomieszczenie stanowiące miejsce pracy reżysera
(1.3) pot. zajęcie reżysera
Wiktionary
rzecz. reżyser m., reżyseria ż.
czas. reżyserować, wyreżyserować
przym. reżyserski
Wiktionary
pokój reżysera, z którego kieruje on audycją telewizyjną lub radiową; reżyserka
SJP.pl
1. zajmować się reżyserią
2. przenośnie: organizować jakieś wydarzenie, czuwać nad jego sprawnym przebiegiem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyreżyserować)
(1.1) film. teatr. telew. rad. opracowywać film, program, przedstawienie albo słuchowisko od pomysłu do postaci końcowej
Wiktionary
rzecz. reżyser mos., reżyseria ż., reżyserka ż., reżyserowanie n.
czas. wyreżyserować dk.
przym. reżyserski
Wiktionary
przymiotnik od: reżyser (np. komentarz reżyserski, debiut reżyserski)
SJP.pl
opór elektryczny czynny
SJP.pl
Rezystancja, opór (elektryczny, czynny), oporność (czynna) (z łac. resistere — sprzeciwiać się, stawiać opór) – wielkość charakteryzująca relację między napięciem a natężeniem prądu elektrycznego w obwodach prądu stałego. W obwodach prądu przemiennego rezystancją nazywa się część rzeczywistą impedancji zespolonej.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rezystancją, dotyczący rezystancji
Wiktionary
rzecz. rezystor mrz., rezystancja ż.
Wiktionary
1. niepodatność organizmu na działanie drobnoustrojów chorobotwórczych lub ich jadów; odporność dziedziczna; odporność konstytucjonalna
2. niepodatność drobnoustrojów lub owadów szkodników na stosowane wobec nich środki chemiczne; oporność
SJP.pl
Rezystencja – polski zespół z Ustronia, grający muzykę oi!, utworzony w 1993 r.
Wikipedia
przyrząd wykonany z odpowiedniego materiału, stawiającego opór przepływowi prądu, włączany w obwody elektryczne dla ograniczenia płynącego przez nie prądu; opornik elektryczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. elektron. element montowany w obwodach elektronicznych, który wprowadza do nich zadaną rezystancję;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: rɛˈzɨstɔr, AS: rezystor
Wiktionary
rzecz. rezystancja ż., rezystywność ż.
przym. rezystorowy, rezystancyjny, rezystywny
Wiktionary
(1.1) opornik
Wiktionary
opór elektryczny przewodnika wykonanego z jednorodnego materiału o przekroju poprzecznym 1 metra kwadratowego i długości 1 metra; opór elektryczny właściwy
SJP.pl
Rezystywność (opór elektryczny właściwy) – wielkość charakteryzująca materiały pod względem przewodnictwa elektrycznego. Rezystywność jest zazwyczaj oznaczana jako \rho (mała grecka litera rho).Jednostką rezystywności w układzie SI jest om⋅metr (Ω·m), inaczej omometr.
Wikipedia
związany z rezystancją, oporem elektrycznym; opornościowy, rezystancyjny
SJP.pl
symbol rutherfordu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = film. Regionalny Fundusz Filmowy
Wiktionary
(1.1) Znalazłem tę informację na stronie RFF w Krakowie.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) elektron. technika identyfikacji za pomocą fal radiowych;
Wiktionary
[czytaj: er-ef-EN] skrót od: Republika Federalna Niemiec
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Republika Federalna Niemiec
Wiktionary
(1.1) Do 1991 (= tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego pierwszego) r. stolicą RFN było Bonn.
Wiktionary
IPA: ɛr‿ɛf‿ˈɛ̃n, AS: er‿ef‿ẽn
Wiktionary
przym. RFN-owski, erefenowski
Wiktionary
(1.1) Republika Federalna Niemiec
Wiktionary
mieszkaniec RFN (Republiki Federalnej Niemiec); erefenowiec
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) = biochem. reaktywna forma tlenu
Wiktionary
(1.1) RFT mogą odgrywać rolę w aktywacji komórek jako promotory lub mediatory działania promotorów.
Wiktionary
symbol roentgenu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Roentgen (Rg, łac. roentgenium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych o liczbie atomowej 111. Jest bardzo nietrwały i nie występuje naturalnie na Ziemi. Czas połowicznego rozpadu jego najstabilniejszego izotopu, 281Rg, wynosi 26 s. Po raz pierwszy został otrzymany w 1994 roku w Instytucie Badań Ciężkich Jonów w Darmstadt w Niemczech. Jego nazwa wywodzi się od nazwiska niemieckiego fizyka, Wilhelma Conrada Röntgena.
Wikipedia
skrót od: Red Green Blue, w informatyce: system barw (czerwony, zielony, niebieski) wyświetlanych na ekranie monitora, które mieszając się ze sobą, dają szeroką gamę kolorów
SJP.pl
skrót od: Rada Główna Opiekuńcza - polska organizacja charytatywna działająca w czasie II wojny światowej
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = techn. radioizotopowy generator termoelektryczny;
Wiktionary
1. symbol rodu, pierwiastka chemicznego
2. czynnik Rh - substancja występująca w czerwonych krwinkach, silny antygen
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: re-um] bylina z rodziny rdestowatych o dużych liściach z jadalnymi ogonkami; rabarbar, rzewień
SJP.pl
Wikipedia
wyrostek służący przytwierdzeniu organizmu do podłoża; ryzoid; rizoid; chwytnik
SJP.pl
Chwytniki, ryzoidy, rizoidy – cienkie, nitkowate wyrostki o budowie jedno- lub wielokomórkowej, wytwarzane przez mszaki, wielokomórkowe glony, niektóre grzyby, przedrośla paprotników czy niektóre gąbki.
Służą do przytwierdzania organizmów do podłoża oraz pobierania z gleby wody i związków pokarmowych. Pełnią funkcje podobne do korzeni organowców, lecz nimi nie są – nie posiadają tkanek przewodzących – drewna i łyka.
Wikipedia
[czytaj: ro] litera alfabetu greckiego; ro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa siedemnastej litery alfabetu greckiego, ρ
Wiktionary
Zobacz też: ro
Wikipedia
(1.1) W statystyce mała litera rho często jest używana do oznaczania rozmaitych miar zależności statystycznej.
Wiktionary
IPA: rɔ, AS: ro
Wiktionary
rzecz. ro n.
przym. rotyczny
Wiktionary
(1.1) ro
Wiktionary
[czytaj: roWIL lub ROwyl] sztuczne włókno wykorzystywane przy produkcji specjalnej bielizny dla sportowców (niewchłaniającej wilgoci); także tkanina z tego włókna
SJP.pl
Rhovyl – włókno syntetyczne przeznaczonych do produkcji bielizny termoaktywnej. Włókno Rhovyl wykonane jest z polichlorku winylu i ma strukturę kapilarną, przez co tkaniny z niego wykonane znakomicie odprowadzają wilgoć z powierzchni ciała i zapewniają zachowanie naturalnego mikroklimatu skóry.
Wikipedia
[czytaj: rowylon] ocieplające włókno antyalergiczne, używane do wyrobu odzieży; rowylon
SJP.pl
[czytaj: rytmenBLUS] rhythm and blues;
1. styl muzyczny wywodzący się z tradycyjnego bluesa i pieśni religijnych (charakterystyczne instrumenty: gitara i harmonijka ustna, później instrumenty elektryczne);
2. utwór muzyczny w tym stylu
SJP.pl
[czytaj: rytmendblusowy] przymiotnik od: rhythm and blues (rhythm'and'blues), np. zespół rhythmandbluesowy, muzycy rhythmandbluesowi; rhythm'n'bluesowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Austria:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Pan Lucjan studiował z Riadem przed dwudziestu laty.
Wiktionary
1. jednostka monetarna Iranu (1 rial = 100 dinarów);
2. jednostka monetarna Arabii Saudyjskiej (1 rial saudyjski = 20 kirszów = 100 halala);
3. jednostka monetarna Jemenu (1 rial jemeński = 100 filsów);
4. jednostka monetarna Kataru (1 rial Kataru = 100 dirhamów);
5. jednostka monetarna Omanu (1 rial omański = 1000 baiza)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. waluta niektórych krajów arabskich;
Wiktionary
Rial (riyal, ryal) – arabska nazwa dużych monet srebrnych (głównie talarów). Stopniowo nazwa została wykorzystana do określenia jednostek monetarnych niektórych krajów Bliskiego Wschodu:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) rial irański / jemeński / katarski / omański / saudyjski
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. rialowy
frazeologia.
etymologia. etym|pers.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: rʲjal, AS: rʹi ̯al
Wiktionary
przym. rialowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. rialowy
frazeologia.
etymologia. etym|pers.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
typ wybrzeża
SJP.pl
Wikipedia
szata duchownych prawosławnych
SJP.pl
Riasa (od gr. ρασα lub ραχος) – jest to długa, z reguły czarna, opuszczona, nie ściągnięta w pasie szata. Jej nazwa pochodzi od greckiego czasownika ρασσω - rozpraszać, marszczyć.
Jest to długa, sięgająca do kostek szata z długimi rękawami. Może być stosowana przez wszystkich duchownych kościołów wschodnich.
Wikipedia
charakterystyczny dla riasu (np. wybrzeże riasowe, charakter riasowy)
SJP.pl
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w europejskiej części Rosji nad Oką, stolica obwodu riazańskiego;
(1.2) geogr. hist. Stary Riazań
Wiktionary
Riazań (ros. Ряза́нь; do 1778 Perejasław Riazański, ros. Переясла́вль-Ряза́нский) – miasto obwodowe w Rosji nad rzeką Oką położone 196 km na południowy wschód od Moskwy.
W 2020 r. jego populacja wynosiła 539 290 osób.
Wikipedia
rzecz. riazańczyk mos., riazanka ż.
przym. riazański
Wiktionary
(1.1) hist. Perejasław Riazański (do 1778)
Wiktionary
mieszkaniec Riazania (miasta w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Riazania
Wiktionary
rzecz. Riazań mrz.
:: fż. riazanka ż.
przym. riazański
Wiktionary
mieszkanka Riazania (miasta w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Riazania
Wiktionary
rzecz. Riazań mrz.
:: fm. riazańczyk mos.
przym. riazański
Wiktionary
przymiotnik od: Riazań
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Riazaniem, dotyczący Riazania
Wiktionary
rzecz. Riazań m., riazańczyk m., riazanka ż.
Wiktionary
ufortyfikowany klasztor muzułmański
SJP.pl
Ribat (arab. رباط) – jest to wojskowy klasztor muzułmański, ufortyfikowany, zwykle położony przy granicy. Budynek otoczony murem posiadał wieżę, salę modlitw (np. ribat w Tunezji w mieście Susa, stąd częste przekształcanie w późniejszych czasach ribatów w meczety). Ich powstanie wiązane jest z obowiązkiem prowadzenia świętej wojny i strzeżenia granic państwowych.
Wikipedia
nazwisko, np. Joachim von Ribbentrop (1893-1946), polityk niemiecki, minister spraw zagranicznych III Rzeszy
SJP.pl
Wikipedia
Ribla (arab. ربلة) – miasto w Syrii, w muhafazie Hims. W 2004 roku liczyło 5328 mieszkańców, przeważnie katolików.
Wikipedia
jezioro w Gruzji
SJP.pl
Rica (abch. Риҵа) – jezioro w zachodnim Kaukazie położone w północnej części Abchazji, w rejonie Gudauta.
Znajduje się ono w dorzeczu Bzypu. Ma powierzchnię 1,49 km², a głębokość dochodzi do 102 m. Temperatura jeziora waha się od 4,8 zimą do 17-20 stopni Celsjusza.
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: rajs] nazwisko obce
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: riczerkar] utwór instrumentalny na organy i lutnię, komponowany w XVI-XVIII wieku; tiento, capriccio, canzona, fantasia
SJP.pl
Ricercar (od wł. ricercare = szukać) – forma muzyczna rozwinięta w XVI i XVII wieku, komponowanie na instrumenty solowe lub zespoły instrumentów, a we wczesnym okresie także do wykonania wokalnego. Nazwą tą określa się dwa typy utworów: imitacyjne i swobodne.
Wikipedia
W USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Ryszard
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Richard.
Wiktionary
1. [czytaj: riczard] anglosaskie imię męskie
2. [czytaj: richard] niemieckie imię męskie
3. [czytaj: riSZAR] francuskie imię męskie;
4. nazwisko obce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|m. Ryszard
Wiktionary
Ryszard – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „ten, który jest potężny i bogaty”. W dokumentach po polsku występuje od początku XIII wieku.
Imię było popularne w latach 50. XX wieku. W XXI wieku traci na popularności. W 2000 roku, według danych PESEL, było 362054 mężczyzn o tym imieniu pierwszym. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Ryszard w 2017 r. zajmował 86. miejsce w grupie imion męskich. W 2017 r. w całej populacji Polaków Ryszard zajmował 27. miejsce (245 390 nadań). Natomiast w styczniu 2025 r., wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 195127 mężczyzn o imieniu Ryszard nadanym jako imię pierwsze.
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Richad, Richat.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Richardson (czyt. Riczardson) – miasto w amerykańskich hrabstwach Dallas i Collin, w stanie Teksas. Jest częścią obszaru metropolitalnego Dallas–Fort Worth. Według spisu z 2020 roku liczy 119,5 tys. mieszkańców.
Jest siedzibą University of Texas at Dallas, oraz technologicznego centrum biznesowego Telecom Corridor, z dużą koncentracją firm telekomunikacyjnych. Na obszarze Richardson swoją działalność prowadzi ponad 5700 firm, w tym 600 firm technologicznych i są to m.in.: AT&T, Verizon, Samsung, MetroPCS i Texas Instruments. Największą bazę zatrudnienia w Richardson zapewnia branża ubezpieczeniowa, z biurami takich firm, jak: State Farm, czy GEICO.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Ryszard
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Richard.
Wiktionary
[czytaj: riszelJE] rodzaj białego haftu ażurowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) przydomek francuskiej szlachty związanej z dobrami w Richelieu (2.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. miasto we Francji, w regionie Centre
(2.2) geogr. miasto w Kanadzie, w prowincji Quebec
(2.3) geogr. rzeka w Kanadzie
(2.4) geogr. miasto na Mauritiusie, w dystrykcie Black River
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W historii Francji dwóch Richelieu dostąpiło godności kardynała: Armand Jean i jego brat Alphonse-Louis.
Wiktionary
rzecz. richelieu m./n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. nazwisko obce;
2. skala Richtera - skala oceniająca wielkość trzęsienia ziemi w jego ognisku; skala magnitud
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
imię
SJP.pl
niesolony, nietrwały wiejski twarożek owczy, popularny w kuchni włoskiej
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj antylop z rodziny wołowatych
SJP.pl
Ridbok (Redunca) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) termin funkcjonujący w świecie arabsko-muzułmańskim i określający apostazję, odstępstwo, odejście od wiary
Wiktionary
Ridda (arab. ردة) lub irtidād (ارتداد) – apostazja w islamie.
Osoba dopuszczająca się apostazji to murtadd.
Wikipedia
(1.1) […] ważnym zagrożeniem były bunty plemięemion arabskich, które za życia Muhammada złożyły mu przysięgę lojalności, a które po jego śmierci uznały się za zwolnione z zawartej z nim umowy i wynikających stąd zobowiązań wobec Medyny. Arabska tradycja nadała plemiennym przejawom nieposłuszeństwa kolektywną nazwę „ridda”, czyli apostazja, odrzucenie.
Wiktionary
IPA: ˈrʲidːa, AS: rʹi•da
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) muz. największy z podstawowych talerzy perkusyjnych, używany do grania rytmu, zwłaszcza w jazzie;
Wiktionary
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: ridżbek] potocznie:
1. pies rasy rhodesian ridgeback;
2. pies rasy thai ridgeback
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ridel] nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Riedel:
Wikipedia
jednostka monetarna Kambodży (1 riel = 100 senów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) monet. waluta Kambodży;
Wiktionary
Francja:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) ريال
* baskijski: (1.1) riel
* kataloński: (1.1) riel m.
* ukraiński: (1.1) рієль
źródła.
== riel (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. riel
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: rʲjɛl, AS: rʹi ̯el
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) ريال
* baskijski: (1.1) riel
* kataloński: (1.1) riel m.
* ukraiński: (1.1) рієль
źródła.
== riel (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. riel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Georg Friedrich Bernhard Riemann (ur. 17 września 1826 w Breselenz, Królestwo Hanoweru; zm. 20 lipca 1866 w Selasca koło Verbanii, Włochy) – niemiecki uczony: matematyk, fizyk teoretyczny i doświadczalny oraz filozof przyrody, profesor Uniwersytetu w Getyndze, członek korespondent Berlińskiej Akademii Nauk (1859) i brytyjskiego Royal Society (1866). Miał ogromny wkład w rozwój analizy rzeczywistej i zespolonej, teorii liczb, geometrii różniczkowej oraz topologii.
Wikipedia
[czytaj: rimanowski] charakterystyczny dla Bernharda Riemanna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Riepin (ros. Репин) – rosyjskie nazwisko
Wikipedia
[czytaj: rizling]
1. szlachetna odmiana winorośli, uprawiana głównie w Nadrenii;
2. wysokogatunkowe białe wino z tych winorośli
SJP.pl
Riesling – biała odmiana winorośli pochodząca z doliny Renu w Niemczech. Jest aromatycznym gatunkiem winorośli o kwiatowym, niemal perfumowanym bukiecie i wysokiej kwasowości. Wykorzystywany jest do produkcji win wytrawnych, półsłodkich i musujących. Rieslingi zazwyczaj są czyste odmianowo i nie są poddawane dojrzewaniu w dębowych beczkach. W roku 2004 oszacowano, że riesling jest dwudziestą najczęściej uprawianą odmianą winorośli (łączny areał 48,7 tys. hektarów z tendencją rosnącą), jednak pod względem ważności wśród białych win gatunkowych plasuje się zazwyczaj w obrębie pierwszej trójki razem z odmianami chardonnay i sauvignon blanc. Riesling cechuje się wysoką ekspresją terroir, co oznacza, że na właściwości rieslingów wyraźnie wpływa miejsce, z którego pochodzą owoce.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, stolica prowincji Rieti (1.2);
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Lacjum;
Wiktionary
Rieti (wym. [ˈrjɛti], starożytne Reate) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Rieti.
Wikipedia
(1.1) Losy rewolucji neapolitańskiej rozstrzygnęła bitwa, którą 7 marca 1821 r. przegrał generał Guglielmo Pepe w starciu z korpusem austriackim pod Rieti na terytorium papieskim.
Wiktionary
przym. reatyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, znajdująca się na terenie obwodu swierdłowskiego, wraz z Nejwą tworzy Nicę;
(1.2) geogr. miasto w Federacji Rosyjskiej, w obwodzie swierdłowskim, położone nad Rieżem (1.1);
Wiktionary
Rież (ros. Реж) — miasto w Federacji Rosyjskie, w obwodzie swierdłowskim. Centrum administracyjne rejonu rieżewskiego.
Położone na wschodnim stoku Środkowego Uralu nad brzegami rzeki Rież, 83 km na północny wschód od Jekaterynburga. Ze względu na rzeźbę terenu nazywany przez mieszkańców "Rosyjską Szwajcarią". W mieście stacja kolejowa.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. zob. ryfampicyna.
Wiktionary
Ryfampicyna, rifampicyna (INN: rifampicin; skrót: RMP; ATC: J04 AB02) – półsyntetyczny antybiotyk ansamycynowy o działaniu bakteriobójczym, stosowany w leczeniu zakażeń wrażliwymi drobnoustrojami, w tym: prątkiem gruźlicy i prątkiem trądu.
Wikipedia
rzecz. ryfampicyna ż.
Wiktionary
lud zamieszkujący tereny Maroka
SJP.pl
Rifenowie (Rifeni, Rifani, Rufa) – nazwa grupy plemion berberskich, zamieszkujących góry Rif w Maroku, w 1995 r. liczebność Rifenów wynosiła ok. 2 mln osób.
Rifenowie od wieków pozostają w kontakcie z ludnością arabską – w ciągu swojej historii wielokrotnie walczyli o zwierzchnictwo nad terenami Maroka. W latach 20. XX w. w powstaniu pod wodzą Abd al-Karima proklamowali Republikę Rifu, powstanie zostało jednak stłumione przez wojska francuskie i hiszpańskie.
Wikipedia
w jazzie i muzyce popularnej: krótka, prosta fraza melodyczna, często powtarzana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. krótka, rytmiczna, powtarzalna fraza melodyczna;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. riffowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|riff.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) riff
źródła.
== riff (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-riff.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Ajshul-riff.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. riff
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. riffowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. riffowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|riff.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) riff
źródła.
== riff (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-riff.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Ajshul-riff.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. riff
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ riff
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z riffem, dotyczący riffu
Wiktionary
rzecz. riff mrz.
Wiktionary
rodzaj makaronu w kształcie rurki, wywodzący się z południowych Włoch
SJP.pl
Rigatoni (wymowa: [riɡaˈtoːni]) – forma makaronu pochodząca z Włoch w kształcie rurki o zmiennej długości i średnicy. Rurki mają większą średnicę niż penne i ziti i są czasem lekko zakrzywione. Rigatoni mają charakterystyczne karbowane prążki wzdłuż ich długości, czasami spiralnie oplatające rurkę. Końce rigatoni są przycięte prostopadle do ścian rurki (w przypadku penne cięcie jest ukośne).
Wikipedia
[czytaj: rigodą]
1. staroprowansalski taniec (XVII-XVIII w.);
2. muzyka do tego tańca
SJP.pl
Rigaudon – taniec pochodzący z XVII wieku z Prowansji. Z czasem wszedł w skład suity barokowej.
Rigadeau pojawił się także w baletach Jeana-Baptiste Lully'ego, André Campry, Jeana-Philippe'a Rameau oraz w muzyce François Couperina.
Do rigaudon nawiązuje muzyka nowsza, m.in. Suita "Z czasów Holberga" Edvarda Griega oraz Le Tombeau de Couperin Maurice'a Ravela.
Wikipedia
Rigby – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Idaho, siedziba administracyjna hrabstwa Jefferson.
Wikipedia
skrótowiec, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = slang. rozum i godność człowieka – postawa, która prezentuje takie wartości
Wiktionary
(1.1) Najgorszy są cenzorzy i ormowcy, którzy kasują cudze wpisy – ci to naprawdę nie mają RiGCzu.
Wiktionary
(1.1) rigcz, honor, godność
Wiktionary
płyta z kartonu i gipsu stosowana w budownictwie; gips-karton, karton-gips, kartongips, regips, płyta regipsowa, suchy tynk
SJP.pl
żywy, starofrancuski taniec prowansalski z XVII-XVIII w.
SJP.pl
dawniej: okład z gorczycy
SJP.pl
rygorozum; dawne określenie egzaminu, do którego przystępuje ubiegający się o stopień naukowy doktora
SJP.pl
Rigorosum, rygorozum (od łac. rigorosus – surowy) – dawna nazwa ustnego egzaminu doktorskiego.
W odróżnieniu od disputatio – dyskusji na temat samej pracy – rigorosum obejmuje tematy z innych dziedzin i wraz z dysertacją (częścią pisemną) wchodzi w skład wymagań dla uzyskania tytułu doktora.
Wikipedia
dwuizbowy parlament duński w latach 1849-1953
SJP.pl
Rigsdag – parlament w Danii w latach 1849–1953. Składał się z dwóch izb: Folketingu – izby niższej i Landstingu – izby wyższej.
Wikipedia
jedna z czterech Wed, zbiór hymnów powstały prawdopodobnie w latach 1500-1200 p.n.e.; Rygweda
SJP.pl
Rygweda (sanskryt ऋग्वेद, trl. ṛgveda, ang. Rigveda) – jedna z sanhit (zbiorów) wchodząca w skład wed, najstarszy zabytek literacki indoaryjski, niejednolity treściowo i chronologicznie.
W roku 2007 wpisana na listę UNESCO Pamięć Świata.
Wikipedia
Rihanna, właśc. Robyn Rihanna Fenty (ur. 20 lutego 1988 w Saint Michael) – barbadoska piosenkarka, modelka, aktorka, aktorka głosowa, autorka tekstów piosenek, raperka, tancerka, projektantka mody, filantropka, businesswoman oraz ambasadorka Barbadosu.
Wikipedia
stolica Arabii Saudyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, stolica Arabii Saudyjskiej;
(1.2) geogr. adm. prowincja w Arabii Saudyjskiej z ośrodkiem administracyjnym w Rijadzie (1.1);
Wiktionary
Rijad (arab. الرياض, Ar-Riyāḍ, Ar-Rijad) – stolica Arabii Saudyjskiej położona w środkowej części kraju, u wschodniego podnóża gór Dżabal Tuwajk, siedziba administracyjna prowincji Rijad. W 2010 roku miasto liczyło ok. 5,2 mln mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈrʲijat, AS: rʹii ̯at
Wiktionary
rzecz. rijadczyk mos., rijadka ż.
przym. rijadzki
Wiktionary
mieszkaniec Rijadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Rijadu
Wiktionary
IPA: rʲiˈjaṭt͡ʃɨk, AS: rʹii ̯aṭčyk
Wiktionary
rzecz. Rijad mrz.
:: fż. rijadka ż.
przym. rijadzki
Wiktionary
mieszkanka Rijadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Rijadu
Wiktionary
IPA: rʲiˈjatka, AS: rʹii ̯atka
Wiktionary
rzecz. Rijad mrz.
:: fm. rijadczyk mos.
przym. rijadzki
Wiktionary
→ Rijad (stolica Arabii Saudyjskiej)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Rijad
Wiktionary
IPA: rʲiˈjat͡sʲci, AS: rʹii ̯acʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rijad mrz., rijadczyk mos., rijadka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Rijeka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rijeką, dotyczący Rijeki, pochodzący z Rijeki
Wiktionary
rzecz. Rijeka ż.
Wiktionary
1. miasto w Chorwacji;
2. nazwa kilku wsi w Bośni i Hercegowinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-zachodniej Chorwacji, nad Zatoką Rijecką Morza Adriatyckiego;
Wiktionary
Rijeka (wł. Fiume, niem. St. Veit am Flaum, także Pflaum) – miasto w północno-zachodniej Chorwacji, stolica żupanii primorsko-gorskiej, siedziba miasta Rijeka. Leży nad Zatoką Rijecką Morza Adriatyckiego, na wzgórzach u podnóża masywu Risnjak. W 2021 roku liczyło 108 622 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Od roku 1995 zatrudniony jestem jako spawacz w stoczni w Rijece.
Wiktionary
przym. rijecki
Wiktionary
Rijksmuseum (hol. Muzeum Państwowe) – holenderskie muzeum narodowe w Amsterdamie na Museumplein; jedna z głównych atrakcji turystycznych tego miasta.
Wśród zbiorów Rijksmuseum znajdują się nie tylko cenne dzieła malarskie, lecz także grafika, rzeźba, sztuka użytkowa i rękodzieło. Kolekcja malarstwa to około 6 tysięcy obrazów reprezentujących malarstwo holenderskie i światowe XV-XIX wieku, zawierająca dzieła takich malarzy jak: Jacob van Ruisdael, Frans Hals, Johannes Vermeer, Rembrandt i uczniów Rembrandta. Ważna jest także kolekcja sztuki azjatyckiej.
Wikipedia
bakteria pasożytnicza, przenoszona przez pchły, wszy i kleszcze, powodująca u ludzi chorobę zakaźną - riketsjozę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. mikrobiol. Gram-ujemna bakteria z rodzaju nazwa systematyczna|Rickettsia|ref=tak. wywołująca u ludzi i innych ssaków riketsjozy, przenoszona najczęściej przez kleszcze, pchły i wszy;
Wiktionary
Riketsje (Rickettsia) – rodzaj Gram-ujemnych bakterii o kształcie pałeczkowatym z rzędu Rickettsiales.
Nazwa pochodzi od nazwiska Howarda Taylora Rickettsa.
Są to pasożyty wewnętrzne, zwykle obligatoryjnie wewnątrzkomórkowe, występujące u człowieka i ssaków, owadów (np. pcheł, wszy), niekiedy innych stawonogów (kleszczy), przenoszone przez owady na ludzi i inne ssaki i wywołujące w ich organizmach „riketsjozy”. Niekiedy mogą wchodzić w symbiozę ze stawonogami.
Wikipedia
jedna z ciężkich chorób zakaźnych charakteryzujących się silną gorączką i wysypką, wywołanych przez bakterie - riketsje, np. dur plamisty, gorączka pięciodniowa
SJP.pl
jedna z ciężkich chorób zakaźnych charakteryzujących się silną gorączką i wysypką, wywołanych przez bakterie - riketsje, np. dur plamisty, gorączka pięciodniowa
SJP.pl
Riketsjozy – grupa chorób wywoływanych przez bakterie z rodziny Rickettsiales. Zwykle są to ostre choroby gorączkowe.
Należą tu, wywoływane przez Riketsje:
Wikipedia
rymowanka
SJP.pl
jednoizbowy parlament szwedzki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) sejm rzeszowy, jednoizbowy parlament Królestwa Szwecji;
(1.2) budynek będący siedzibą Riksdagu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Riksdag po raz pierwszy zebrał się w XV wieku.
Wiktionary
IPA: ˈrʲiɡzdak, AS: rʹigzdak
Wiktionary
standardowa odmiana norweskiego języka literackiego, powstała w XIX wieku, poprzednik bokmal
SJP.pl
Riksmål – jedna z odmian norweskiego języka literackiego. Został opracowany przez językoznawcę Knuda Knudsena, który w połowie XIX wieku zajął się „norwegizacją” wspólnego języka duńsko-norweskiego (który de facto był językiem duńskim – Norwegia od 1397 do 1814 była w unii z Danią). Knudsen wprowadzał stopniowo do języka coraz więcej prowincjonalizmów, a także „norwegizował” wymowę i pisownię duńskich słów.
Wikipedia
ryksza;
1. lekki, dwukołowy pojazd o jednym lub dwu siedzeniach, popularny w krajach Dalekiego Wschodu
2. trzykołowy rower lub motorower
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dwukołowy pojazd ciągnięty przez człowieka
(1.2) trójkołowy rower do przewozu bagażu lub osób;
Wiktionary
Riksza, rzadziej ryksza (jap. 人力車 jinrikisha; ang. rickshaw) – pojazd kołowy napędzany siłą ludzkich mięśni, służący do transportu osób.
Wikipedia
(1.1) Tak, czarodziejski jest ten świat podzwrotnikowy, jeśli się go widzi z okien kolei, samochodu lub z rikszy; nie odczuwałem tego także inaczej, kiedy przybyłem tu przed siedmiu laty.
(1.1) — Dlaczego pan nigdy nie jeździ rikszami? — zapytano mnie.
(1.2) Kauczukowe przewody od tych masek nawlekali później w roku czterdziestym, czterdziestym pierwszym, drugim na kierownice wózków rowerowych: miasto zapełniło się tłumem bezrobotnych kulisów i w użycie weszła trójkołowa riksza.
Wiktionary
IPA: ˈrʲikʃa, AS: rʹikša
Wiktionary
rzecz. rikszarz mos.
Wiktionary
człowiek kierujący rikszą (rykszą) lub ciągnący rikszę; rykszarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek ciągnący lub napędzający kierowaną przez siebie rikszę
Wiktionary
IPA: ˈrʲikʃaʃ, AS: rʹikšaš
Wiktionary
rzecz. riksza ż.
Wiktionary
[czytaj: rilasziando] określenie wykonawcze: stopniowo zwalniając tempo; rallentando
SJP.pl
sztuczne włókno poliamidowe, używane jako izolacja przewodów
SJP.pl
[czytaj: ręBO albo remBO] nazwisko, m.in. Jean Arthur Rimbaud (1854-1891) - poeta francuski
SJP.pl
określenie wykonawcze: podjąć na nowo dawne tempo
SJP.pl
bardzo silny lek przeciwgruźliczy w postaci krystalicznego, białego proszku o gorzkim zapachu; isoniazid, hydrazyd kwasu izonikotynowego
SJP.pl
Izoniazyd (łac. isoniazidum), INH – organiczny związek chemiczny, powszechnie używany lek przeciwgruźliczy, zaliczany do tzw. leków pierwszego rzutu, który jest stosowany w leczeniu gruźlicy oraz niektórych innych mykobakterioz.
Wikipedia
miasto w północnych Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania;
(1.2) geogr. adm. włoska prowincja położona w regionie Emilia-Romania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z Faenzy do Rimini było 6 km, a my od Rimini drugie tyle przelecieliśmy i lotniska nie widać.
(1.1) Wygnawszy Sforzów z Pesaro, Malatestów z Rimini, a Manfreddich z Faenzy, stworzyli podwaliny władzy, której ideologicznym uzasadnieniem była pozycja papieża – głowy Kościoła, a zarazem przedstawiciela rodu i rzecznika jego interesów. Odniósłszy spektakularne sukcesy Borgiowie zwrócili się następnie przeciwko swoim dotychczasowym sprzymierzeńcom (…).
(1.1) 8 Armia po ciężkich walkach i stratach, głównie Korpusu Kanadyjskiego, zdobyła wprawdzie ruiny Rimini, lecz zaraz za miastem, mniej więcej na linii Cezarowego Rubikonu, u wylotu doliny lombardzkiej front stanął, broniony przez niemieckie siły pancerne.
Wiktionary
przym. rimiński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. rimiński
frazeologia.
etymologia.
etym|włoski|Rimini.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Rimini
* czeski: (1.1) Rimini
* francuski: (1.1) Rimini ż.
* hiszpański: (1.1) Rímini
* łaciński: (1.1) Ariminum n.
* niemiecki: (1.1) Rimini n.
* rosyjski: (1.1) Римини
* słoweński: (1.1) Rimini m.
* włoski: (1.1) Rimini ż.
źródła.
== Rimini (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Rimini
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: Rimini (miasto we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rimini, dotyczący Rimini
Wiktionary
(1.1) Należało trochę poczekać, gdyż obóz rimiński był w polskich rękach, zajmowali go żołnierze Drugiego Korpusu.
Wiktionary
rzecz. Rimini n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. wg teorii geopolitycznej Nicholasa Spykmana najważniejszy strategicznie rejon świata, znajdujący się na obrzeżach Eurazji;
Wiktionary
Rimland – element teorii geopolitycznej stworzonej przez Nicholasa Spykmana, powstałej w opozycji do teorii Heartlandu. Główne założenia Spykmana przedstawione zostały w wydanych podczas wojny dwóch pracach: America’s Strategy in World Politics oraz The Geography of the Peace. Rimlandem mają być tzw. kraje obrzeży wyspy świata, tworzące pierścień oddzielający Heartland od mórz. Spykman zwracał uwagę, że zwycięstwo w toczącej się wówczas II wojnie światowej rozstrzyga się na tym właśnie obszarze. Koncepcję Rimlandu dostrzega się również w stosowanej przez Zachód podczas zimnej wojny strategii powstrzymywania ekspansji ZSRR.
Wikipedia
(1.1) Według Nicholasa Spykmana Rimland mają tworzyć tzw. kraje obrzeży wyspy świata, tworzące pierścień oddzielający Heartland od mórz.
Wiktionary
IPA: ˈrʲĩmlãnt, AS: rʹĩmlãnt
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|rim|land. → obrzeże + ląd
uwagi.
por|Heartland.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Rimland
źródła.
== Rimland (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. Rimland
odmiana.
(1.1) lp. Rimland; blm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: riming] forma seksu oralnego polegająca na stymulacji odbytu ustami i językiem
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in.: Mikołaj Rimski-Korsakow (1844-1904), rosyjski kompozytor
SJP.pl
Wikipedia
Rinaldo – opera seria w trzech aktach napisana przez Georga Friedricha Händla w języku włoskim. Libretto napisał Giacomo Rossi według scenariusza Aarona Hilla na podstawie Jerozolimy wyzwolonej Torquato Tasso.
Wikipedia
określenie wykonawcze: wzmacniając
SJP.pl
1. miejsce walk bokserskich, podwyższenie pokryte filcem i brezentem i otoczone linami;
2. monopolistyczne porozumienie, głównie cenowe, zawierane między przedsiębiorcami;
3. potocznie: obwodnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. kwadratowa konstrukcja, otoczona linami, służąca jako miejsce rozgrywania pojedynków niektórych dyscyplin walki wręcz, np. bokserskich;
(1.2) przen. miejsce, pole (również niematerialne), w którym odbywa się starcie, walka
(1.3) sport. punkt asekuracyjny we wspinaczce;
(1.4) inform. zob. webring.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na tym ringu toczył się dziś pasjonujący pojedynek pięściarski.
Wiktionary
IPA: rʲĩŋk, AS: rʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. ringówka ż.
przym. ringowy
Wiktionary
(1.2) arena
Wiktionary
typ puszki, której nacięte wieczko odrywa się po pociągnięciu za przymocowany do niego metalowy pierścień
SJP.pl
jednostka monetarna Malezji (dzieli się na 100 senów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) monet. waluta Malezji;
Wiktionary
Ringgit – jednostka monetarna Malezji dzieląca się na 100 senów.
Ringgit stał się walutą Malezji w 1967 roku, kiedy zastąpił dolara malajskiego i brytyjskiego Borneo, który w języku malajskim nazywał się ringgit. Do 1975 roku waluta miała podwójną nazwę: ringgit i sen w języku malajskim oraz dolar i cent w języku angielskim.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ringgitowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi. zobacz też: MYR
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) ringgit
* ukraiński: (1.1) ринггіт m.
źródła.
== ringgit (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. ringgit
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. ringgitowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ringgitowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi. zobacz też: MYR
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) ringgit
* ukraiński: (1.1) ринггіт m.
źródła.
== ringgit (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. ringgit
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
gra polegająca na rzucaniu i chwytaniu gumowego pierścienia; także sam ten pierścień
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
przymiotnik od: ring (w znaczeniu miejsca walk bokserskich), np. sędzia ringowy, pseudonim ringowy
SJP.pl
[czytaj: ringłudyt] minerał, forma oliwinu
SJP.pl
Ringwoodyt – jest formą oliwinu. Skład chemiczny minerału może być różny, od czystego Mg2SiO4, do Fe2SiO4. Minerał zawiera 2,5% wagowych wody, a najbardziej uwodnione około 3% wagowych. Uzyskany w warunkach laboratoryjnych minerał nie zawierający żelaza jest bezbarwny. Przy zawartości jednego procenta molowego Fe2SiO4 barwa minerału jest intensywnie niebieska.
Wikipedia
Austria:
Osoby:
Zobacz też:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Mam na imię Rino i jestem piekarzem z Palermo.
Wiktionary
w medycynie: oglądanie jam nosa przez nozdrza za pomocą endoskopu lub od strony gardła za pomocą lusterka; rynoskopia
SJP.pl
Rynoskopia albo rinoskopia (łac. rhinoscopia) – metoda diagnostyczna, polegająca na badaniu jam nosowych wzrokiem, powszechnie stosowana przez laryngologów.
Wikipedia
rodzaj wirusa będący najpowszechniejszym wirusowym czynnikiem zakaźnym u ludzi
SJP.pl
[czytaj: rinPOcze] w buddyzmie tybetańskim: tytuł honorowy lamów, którzy przeszli reinkarnację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jedna z dwóch głównych szkół japońskiego buddyzmu zen;
Wiktionary
Rinzai (臨済宗; jap.: Rinzai-shū, chiń.: Linjizong) – jedna z dwóch głównych szkół japońskiego buddyzmu zen (drugą z nich jest sōtō). Jest ona japońskim odpowiednikiem chińskiej szkoły linji, której założycielem był wielki mistrz chan Linji Yixuan (zm. 867).
Wikipedia
(1.1) inna pisownia: rindzai
Wiktionary
[czytaj: rijo] samochód typu Kia Rio
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński
(1.1) = adm. regionalna izba obrachunkowa;
Wiktionary
Rio
Wikipedia
(1.1) Dyrektor Teatru im. Słowackiego w Krakowie nie straci stanowiska, bo RIO nie dopatrzyła się złamania prawa (…)
Wiktionary
IPA: ˈrʲijɔ, AS: rʹii ̯o
Wiktionary
[czytaj: rijoha] wino hiszpańskie
SJP.pl
Wikipedia
magmowa skała wulkaniczna; liparyt, ryolit
SJP.pl
Ryolit, liparyt, riolit (z gr. ρεω - płynę i λίθος - kamień) – kwaśna skała wylewna albo hipabysalna, o składzie podobnym do granitu (jest to wylewny odpowiednik granitu – powstał z magmy o tym samym składzie chemicznym, tylko odmienne były warunki powstawania, które zapisały się w jego wyglądzie, strukturze i wytrzymałości).
Wikipedia
elektroniczny element przełączający, wykorzystujący zjawisko nadprzewodnictwa
SJP.pl
skrót łacińskiego: requiescat in pace - niech spoczywa w pokoju (odczytywany jako całe wyrażenie); R.I.P.
SJP.pl
grzbiecik z piasku powstały na skutek transportu jego ziaren przez wiatry, prądy wodne lub falowanie; ripplemark, fala piaskowa
SJP.pl
pręgi faliste, zmarszczki, grzbieciki, nagromadzenia materiału piaszczystego transportowanego przez saltację lub wleczenie; ripplemarki, fala piaskowa
SJP.pl
Ripplemarki, riplemarki, zmarszczki, pręgi faliste – grzbieciki zbudowane z piasku powstałe w wyniku transportu ziaren przez wiatr, prądy wodne lub falowanie.
Zmarszczki wiatrowe charakterystyczne są dla powierzchni piaszczystych (wybrzeża morskie, pustynie itp.). Stanowią drobne regularne bruzdy na powierzchni piasku przypominające wyglądem fale lub miniaturowe wydmy poprzeczne. Powstają pod wpływem wiatru, podobnie jak wydmy mają łagodną stronę dowietrzną i stromą zawietrzną. Na ich podstawie można określić kierunek wiatru.
Wikipedia
określenie wykonawcze: z poczuciem odpoczynku
SJP.pl
1. cięta, błyskotliwa odpowiedź;
2. w sporcie (głównie w szermierce): pchnięcie lub cięcie zadane bezpośrednio po nieudanym, sparowanym ataku przeciwnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szybka, cięta i trafna odpowiedź
Wiktionary
Riposta (wł. risposta – odpowiedź) – cięta, trafna i szybka odpowiedź na czyjś komentarz lub pytanie. W szermierce oznacza ona cięcie lub pchnięcie zadane bezpośrednio po udanej własnej zasłonie (paradzie).
Wikipedia
IPA: rʲiˈpɔsta, AS: rʹiposta
Wiktionary
czas. ripostować
Wiktionary
1. odpowiadać trafnie i szybko; dawać ripostę, replikować;
2. w szermierce: zadawać cięcie lub pchnięcie bezpośrednio po udanej własnej zasłonie
SJP.pl
środowiskowo: kopiować dane ze źródła typu VHS, DVD, Blu-ray itp. na dysk twardy komputera
SJP.pl
[czytaj: ripylmark] grzbiecik z piasku powstały na skutek transportu jego ziaren przez wiatry, prądy wodne lub falowanie; riplemark, fala piaskowa
SJP.pl
Ripplemarki, riplemarki, zmarszczki, pręgi faliste – grzbieciki zbudowane z piasku powstałe w wyniku transportu ziaren przez wiatr, prądy wodne lub falowanie.
Zmarszczki wiatrowe charakterystyczne są dla powierzchni piaszczystych (wybrzeża morskie, pustynie itp.). Stanowią drobne regularne bruzdy na powierzchni piasku przypominające wyglądem fale lub miniaturowe wydmy poprzeczne. Powstają pod wpływem wiatru, podobnie jak wydmy mają łagodną stronę dowietrzną i stromą zawietrzną. Na ich podstawie można określić kierunek wiatru.
Wikipedia
[czytaj: riplemarki] pręgi faliste, zmarszczki, grzbieciki, nagromadzenia materiału piaszczystego transportowanego przez saltację lub wleczenie; riplemarki, fala piaskowa
SJP.pl
Ripplemarki, riplemarki, zmarszczki, pręgi faliste – grzbieciki zbudowane z piasku powstałe w wyniku transportu ziaren przez wiatr, prądy wodne lub falowanie.
Zmarszczki wiatrowe charakterystyczne są dla powierzchni piaszczystych (wybrzeża morskie, pustynie itp.). Stanowią drobne regularne bruzdy na powierzchni piasku przypominające wyglądem fale lub miniaturowe wydmy poprzeczne. Powstają pod wpływem wiatru, podobnie jak wydmy mają łagodną stronę dowietrzną i stromą zawietrzną. Na ich podstawie można określić kierunek wiatru.
Wikipedia
określenie wykonawcze: podjąć na nowo pierwotne tempo
SJP.pl
kaktus nadrzewny lub naskalny, uprawiany jako roślina ozdobna; rypsalis
SJP.pl
określenie wykonawcze: energicznie, stanowczo, zdecydowanie
SJP.pl
[czytaj: rizordżimento] ruch polityczny związany z walką narodu włoskiego o wyzwolenie i zjednoczenie państwa w XIX wieku
SJP.pl
Zjednoczenie Włoch (wł. Risorgimento, dosł. „odradzanie się”) – proces jednoczenia państw Półwyspu Apenińskiego pod władzą Królestwa Sardynii, zapoczątkowany w 1859 r. i stanowiący kilkunastoletni okres w historii Włoch.
Wikipedia
[czytaj: rizotto] potrawa z gotowanego ryżu, zapiekanego z mięsem i jarzynami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. włoska potrawa przyrządzana na bazie ryżu;
Wiktionary
Risotto [riˈzɔtto] – popularna potrawa północnej kuchni włoskiej, gotowana z dodatkiem bulionu do uzyskania kremowej konsystencji. Wiele rodzajów risotto zawiera masło, oliwę, wino, ser (np. Grana padano) oraz cebulę. To jeden z najpopularniejszych sposobów przygotowania ryżu we Włoszech.
Wikipedia
IPA: rʲiˈsɔtːɔ, AS: rʹiso•to
Wiktionary
Rispa – postać biblijna z Drugiej Księgi Samuela, córka Ajji, nałożnica króla Saula.
Po śmierci Saula o współżycie z Rispą został oskarżony przez króla Iszbaala dowódca jego armii, Abner. Wydarzenie to spowodowało przejście Abnera na stronę króla Dawida.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = polit. Rosyjski Instytut Studiów Strategicznych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) RISI
Wiktionary
risso szary - gatunek delfina oceanicznego; delfin szary
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: risol] małe paszteciki smażone w tłuszczu, nadziewane farszem rybnym lub mięsnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tzw. skrócone espresso, bardzo mocne, przyrządzone z mniejszej ilości wody;
Wiktionary
Ristretto – nazwa sposobu przygotowywania kawy w specjalnym ekspresie. Kawę przygotowuje się podobnie jak espresso, ale przy użyciu mniejszej ilości wody (15-20 ml).
Wikipedia
(1.1) Ristretto stawia na nogi w sekundę.
Wiktionary
określenie wykonawcze: ponownie przyspieszając, ożywiając
SJP.pl
tytuł hinduistyczny w okresie wedyzmu; ryszi
SJP.pl
Wikipedia
nicień pasożytniczy występujący w krajach tropikalnych, wywołujący drakunkulozę objawiającą się m.in. owrzodzeniami na kończynach dolnych; robak medyński, drakunkulus
SJP.pl
Riszta, nitkowiec podskórny, robak medyński (Dracunculus medinensis) – pasożyt podskórny człowieka, a także małp, psów, koni, bydła i innych ssaków. Wywołuje chorobę zwaną drakunkulozą. Obecnie występuje tylko w tropikalnych rejonach Afryki.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż. zob. Ryta.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na grobie ciotki Rity paliły się dwa znicze.
Wiktionary
IPA: ˈrʲita, AS: rʹita
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Rita.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
(1.1) inna pisownia Ryta
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Ryta.
* rosyjski: (1.1) Рита ż.
źródła.
== Rita (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Grendelkhan-Rita.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Ryta, Rita
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
określenie wykonawcze: powstrzymując, opóźniając, zwalniając
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. stopniowo zwalniając tempo gry
Wiktionary
Ritardando (wł., w skrócie rit.) – zwolnienie tempa utworu muzycznego. W odróżnieniu od ritenuto zwolnienie powinno nastąpić stopniowo, a nie natychmiast. Powrót do oryginalnego tempa może nastąpić przez stopniowe przyspieszenie accelerando lub raptownie po znaku a tempo.
Wikipedia
(1.1) Możemy ją grać wolniej lub prędzej, ritardando, legato lub staccato, a nadto z różnemi akcentami.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|ritardando. < etym|wł|ritardare. < etym2|łac|retardo|retardāre.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ritardando
* francuski: (1.1) ritardando
* niemiecki: (1.1) ritardando
* włoski: (1.1) ritardando
źródła.
== ritardando (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) muz. ritardando
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
określenie wykonawcze: zwalniając, powstrzymując (bezpośrednio, natychmiast)
SJP.pl
Ritenuto (wł.) – w terminologii muzycznej określenie na zwolnienie tempa utworu muzycznego. W odróżnieniu od ritardando zwolnienie powinno nastąpić natychmiast, a nie stopniowo.
Wikipedia
samochód typu Fiat Ritmo
SJP.pl
ritornello, rytornel (dawniej);
1. siedemnastowieczny taniec francuski odznaczający się się szybkim tempem i trójdzielnym metrum;
2. muzyka do tego tańca;
3. we wczesnych operach XVII wieku: ustęp instrumentalny o charakterze interludium, poprzedzający arię lub następujący po niej;
4. włoska forma poetycka, składająca się z trzywersowych strof, w których rymuje się wers pierwszy z trzecim;
5. w piętnastowiecznym madrygale: ostatnie dwa wersy zwrotki;
6. instrumentalny refren w pieśni zwrotkowej zwanej arią, wykonywany po każdej zwrotce, popularny w Niemczech w XVII wieku
SJP.pl
Ritornel (wł. ritornello, fr. ritournelle) – krótki, kilkutaktowy ustęp muzyczny wykonywany przez grupę instrumentów bądź orkiestrę.
Termin ten stosowany jest w odniesieniu do opisu i analizy muzyki dawnej. Ritornel pełni w utworach instrumentalnych funkcję podobną do tej jaką w pieśniach i piosenkach pełni refren.
Wikipedia
ritornel, rytornel (dawniej);
1. siedemnastowieczny taniec francuski odznaczający się się szybkim tempem i trójdzielnym metrum;
2. muzyka do tego tańca;
3. we wczesnych operach XVII wieku: ustęp instrumentalny o charakterze interludium, poprzedzający arię lub następujący po niej;
4. włoska forma poetycka, składająca się z trzywersowych strof, w których rymuje się wers pierwszy z trzecim;
5. w piętnastowiecznym madrygale: ostatnie dwa wersy zwrotki;
6. instrumentalny refren w pieśni zwrotkowej zwanej arią, wykonywany po każdej zwrotce, popularny w Niemczech w XVII wieku
SJP.pl
rodzaj skoku w łyżwiarstwie figurowym, wykonywany z jazdy tyłem
SJP.pl
Wikipedia
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
archipelag pomiędzy Tajwanem a Kiusiu
SJP.pl
Riukiu (jap. 南西諸島 Nansei-shotō) – archipelag rozciągający się między Tajwanem a Kiusiu, należący do Japonii. Japońska nazwa Nansei-shotō oznacza „Archipelag Południowo-Zachodni”. Jest to łuk wysp o długości około 1200 km oddzielający Morze Wschodniochińskie od Morza Filipińskiego. Według podziałów japońskich Ryūkyū-shotō (琉球諸島) tworzy południową część Nansei-shotō, a Satsunan-shotō (薩南諸島) – północną.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Riukiu, dotyczący Riukiu
Wiktionary
rzecz. Riukiu n.
Wiktionary
mocno przymarszczona lub plisowana falbanka z cienkiej tkaniny; riuszka
SJP.pl
mocno przymarszczona lub plisowana falbanka z cienkiej tkaniny; riusza
SJP.pl
Rivaldo (Rivaldo Vitor Borba Ferreira, ur. 1972), piłkarz brazylijski
SJP.pl
Wikipedia
lek stosowany miejscowo jako środek dezynfekcyjny
SJP.pl
Mleczan etakrydyny (Rivanol) – organiczny związek chemiczny należący do grupy barwników akrydynowych. Tworzy pomarańczowo-żółte kryształy o specyficznym zapachu.
Stosuje się go głównie do odkażania w stężeniu 0,1% (roztwór wodny).
Wikipedia
Antarktyda:
Boliwia:
Ekwador:
Kolumbia:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
przewrót; termin oznaczający przeniesienie głosu w kontrapunkcie podwójnym
SJP.pl
1. brylantowy naszyjnik
2. wybrzeże charakterystyczne dla rejonów śródziemnomorskich, osłonięte wzniesieniami od północy lub od strony zimnych wiatrów
SJP.pl
Riwiera – wybrzeże morskie opadające ku południu i osłonięte górami od północy.
Wikipedia
regionalnie: letni but, sandałek
SJP.pl
regionalnie: letnie obuwie, sandałki
SJP.pl
wyrostek służący przytwierdzeniu organizmu do podłoża; ryzoid; rhizoid; chwytnik
SJP.pl
przykorzeniowa warstwa gleby, cechująca się bogatą florą grzybową i bakteryjną; ryzosfera, sfera korzeniowa
SJP.pl
pasmo górskie w Bułgarii
SJP.pl
Riła (bułg. Рила, Рила планина) – pasmo górskie, lub (w zależności od oceny) masyw górski, w południowo-zachodniej Bułgarii. Jest najwyżej wzniesionym masywem górskim na Półwyspie Bałkańskim, najwyższy szczyt Musała ma wysokość 2925 m n.p.m. Riła stanowi również szóste co do wysokości pasmo górskie w Europie (przy założeniu, że każde z nich jest reprezentowane tylko przez najwyższy szczyt) po Kaukazie, Alpach, Sierra Nevadzie, Pirenejach i masywie Etny. Jest także najwyższym pasmem leżącym między Alpami a Kaukazem. Riła posiada 90 szczytów o wysokości powyżej 2000 m n.p.m., w tym 2 powyżej 2900 m, 1 powyżej 2800 m, 15 powyżej 2700 m, 17 powyżej 2600 m i 20 powyżej 2500 m.
Wikipedia
skrót od:
1. Rząd Jedności Narodowej;
2. Rada Jedności Narodowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Norwegii, w okręgu Telemark, w dolinie rzeki Måna;
(1.2) geogr. gmina w Norwegii, ze stolicą w Rjukan (1.1)
Wiktionary
Rjukan – miasto w Norwegii, nad rzeką Måna, w okręgu Telemark, w gminie Tinn. Ośrodek przemysłu chemicznego. W 2024 r. zamieszkiwało je 3005 osób.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) miasto
(1.2) gmina
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|norw|Rjukan.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Rjukan
* bułgarski: (1.1) Рюкан
* chiński standardowy: (1.1) 尤坎
* czeski: (1.1) Rjukan
* duński: (1.1) Rjukan
* esperanto: (1.1) Rjukan
* estoński: (1.1) Rjukan
* francuski: (1.1) Rjukan
* koreański: (1.1) 리우칸
* niderlandzki: (1.1) Rjukan
* niemiecki: (1.1) Rjukan
* norweski (bokmål): (1.1) Rjukan; (1.2) Rjukan
* norweski (nynorsk): (1.1) Rjukan; (1.2) Rjukan
* rosyjski: (1.1) Рьюкан
* szwedzki: (1.1) Rjukan
źródła.
== Rjukan (język angielski.) ==
thumb|Rjukan (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Rjukan
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) miasto
(1.2) gmina
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1-2) etym|norw|Rjukan.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Rjukan
* bułgarski: (1.1) Рюкан
* chiński standardowy: (1.1) 尤坎
* czeski: (1.1) Rjukan
* duński: (1.1) Rjukan
* esperanto: (1.1) Rjukan
* estoński: (1.1) Rjukan
* francuski: (1.1) Rjukan
* koreański: (1.1) 리우칸
* niderlandzki: (1.1) Rjukan
* niemiecki: (1.1) Rjukan
* norweski (bokmål): (1.1) Rjukan; (1.2) Rjukan
* norweski (nynorsk): (1.1) Rjukan; (1.2) Rjukan
* rosyjski: (1.1) Рьюкан
* szwedzki: (1.1) Rjukan
źródła.
== Rjukan (język angielski.) ==
thumb|Rjukan (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Rjukan
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: erkaEM albo erKAem] skrót od: ręczny karabin maszynowy; erkaem
SJP.pl
Ręczny karabin maszynowy (rkm) – najlżejszy typ karabinu maszynowego o masie do ok. 10 kg, przystosowany do prowadzenia ognia z lekkiej dwunożnej podstawy.
Uwaga: odróżnianie od siebie ręcznych i lekkich karabinów maszynowych (jako osobnych kategorii karabinu maszynowego) jest specyficzne dla polskiej terminologii wojskowej. W pozostałych państwach są one z reguły traktowane jako ta sama kategoria, a obie nazwy jako synonimy.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = med. resuscytacja krążeniowo-oddechowa
Wiktionary
skrót od: rękopis; rkp.; rkps
SJP.pl
skrót od: rękopis; rkp.
SJP.pl
skrót
(1.1) = rękopis
Wiktionary
(1.1) rpis, rps
Wiktionary
skrót od: Robotniczy Klub Sportowy
SJP.pl
środowiskowo: Robert Lewandowski (piłkarz)
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = ang. restless legs syndrome → zespół niespokojnych nóg
Wiktionary
skrót od:
1. Rada Ministrów;
2. Rada Miejska;
3. Rada Mieszkańców;
4. Republika Macedonii
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = adm. Rada Ministrów
(1.2) = adm. Rada Miasta
(1.3) = Radio Maryja
Wiktionary
Skrót rm, RM lub Rm może oznaczać:
Wikipedia
skrót od: Rajd Monte Carlo - rajd samochodowy
SJP.pl
popularna, ogólnopolska komercyjna stacja radiowa; RMF FM
SJP.pl
symbol radonu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Rn lub RN
Wikipedia
kwas rybonukleinowy; związek organiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski lub nijaki
(1.1) biochem. genet. kwas rybonukleinowy;
Wiktionary
(1.1) Cytozyna łączy się z guaniną zarówno w DNA, jak i w RNA.
Wiktionary
IPA: ɛr‿ɛ̃n‿ˈa, AS: er‿ẽn‿a
Wiktionary
rzecz. DNA n.
skr. DNA
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Rada Narodowa Księstwa Cieszyńskiego
Wiktionary
(1.1) Po ustaleniu linii demarkacyjnej RNKC sprawowała władzę na terenach zajętych przez wojska polskie.
Wiktionary
litera greckiego alfabetu; rho
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa siedemnastej litery alfabetu greckiego, ρ;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W statystyce mała litera ro często jest używana do oznaczania rozmaitych miar zależności statystycznej.
Wiktionary
IPA: rɔ, AS: ro
Wiktionary
rzecz. rho n., rotyczność ż., rotyzowanie n., rotyzacja ż., rotacyzm m.
czas. rotyzować ndk.
przym. rotyczny, nierotyczny
Wiktionary
(1.1) rzad. rho
Wiktionary
statek przystosowany do przeładowywania drobnicy wprost z samochodów wjeżdżających do jego wnętrza; pojazdowiec; rorowiec
SJP.pl
Ro-ro (od ang. roll-on / roll-off) – typ statku towarowego, pasażersko-towarowego lub barki przystosowanego do przewożenia ładunków tocznych i pojazdów (samochodów osobowych, ciężarówek lub wagonów kolejowych).
W języku polskim takie jednostki są czasem określane jako „rorowce”.
Wikipedia
Roa – rodzaj morskich ryb z rodziny chetonikowatych. Hodowane w akwariach morskich.
Występowanie : wody oceaniczne
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. pierwszy, najstarszy wiek gwadalupu (środkowego permu), trwający 270,6 – 268 milionów lat temu;
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj ROłdster] otwarte nadwozie dwuosobowego samochodu sportowego; spyder, spider
SJP.pl
Roadster – typ nadwozia samochodu osobowego, mający na przestrzeni dziejów motoryzacyjnych kilka znaczeń:
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
[czytaj: ROłming]
1. przenoszenie łączności między operatorami telefonii komórkowej z różnych krajów, umożliwiające wykonywanie i odbieranie połączeń ze swojego telefonu w innym kraju;
2. przenoszenie łączności między różnymi sieciami komputerowymi
SJP.pl
Roaming – mechanizm w bezprzewodowych sieciach telekomunikacyjnych (np. komórkowych lub Wi-Fi), umożliwiający korzystanie z usług obcych sieci, bądź punktów dostępowych, w momencie gdy abonent znajduje się poza zasięgiem sieci operatora lub dostawcy internetu, z którym podpisał umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych.
Wikipedia
[czytaj: rołst] rozrywka sceniczna polegająca na komediowym szkalowaniu zaproszonego celebryty oraz siebie nawzajem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) telew. kult. forma rozrywki scenicznej, polegająca na komediowym szkalowaniu zaproszonego celebryty, pełna wulgaryzmów i głodnych kawałków;
Wiktionary
Roast – gatunek rozrywkowy, komedia sceniczna, przeciwieństwo benefisu. Polega na występie roastowanego oraz zaproszonych gości, którzy wygłaszają obraźliwe monologi, często wulgarne, w kierunku roastowanego, ale i siebie wzajemnie. Pojawił się w latach 20. XX wieku. Roastowanymi często są celebryci.
Po raz pierwszy w Polsce występ tego typu miał miejsce w październiku 2011 z okazji pierwszych urodzin Stand-up Polska. Gościem roastu był Hubert Urbański.
Wikipedia
(1.1) Trwają próby do roastu Popka, który odbędzie się już w tę sobotę (11 marca).
Wiktionary
rzecz. roastujący m.
czas. roastować ndk.
przym. roastowy
Wiktionary
[czytaj: rołstować] poddawać kogoś roastowi (komediowemu szkalowaniu)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z roastem, dotyczący roastu
Wiktionary
rzecz. roast m.
Wiktionary
dawna wytworna suknia kobieca noszona na specjalne okazje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. niewolnica
Wiktionary
Roba (fr. robe) – suknia, noszona we Francji już w XV wieku. Jej krój charakteryzował się podwyższonym stanem, trójkątnym dekoltem, długimi, obcisłymi rękawami i trenem. W języku polskim terminu zaczęto używać w drugiej połowie XVIII wieku na określenie strojnej sukni. Nazwę roba stosowano też w odniesieniu do ubioru męskiego, noszonego we Francji w XV wieku. Roba męska miała bufiaste długie rękawy, a całość układała się w wypukłe fałdy.
Wikipedia
IPA: ˈrɔba, AS: roba
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogół bezkręgowców budzących odrazę, zwłaszcza pasożytów i szkodników
(1.2) gw-pl|Mazury. drób
Wiktionary
(1.1) Właściciel zapewniał, że w domu nie ma żadnego robactwa.
(1.1) Smród, zalane ściany i sufity, robactwo – takie „atrakcje” zapewnia sąsiadom ta pani.
(1.1) Posmarowałem bydło octem, żeby chronić je przed robactwem.
Wiktionary
rzecz. robak m., robaczek m., robaczywienie n., robal mzw.
czas. robaczywieć ndk.
przym. robaczy, robaczywy
Wiktionary
zdrobnienie od: robak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: robak
Wiktionary
(1.1) Ale z nastaniem brzasku dnia następnego Bóg zesłał robaczka, aby uszkodził krzew, tak iż usechł.
(1.1) Piaszczystą dróżką w promieniach słonka poszły na spacer małe stworzonka – tłusty pędraczek, czarny robaczek, czerwona mrówka, żółty cytrynek, biały bielinek i boża krówka, zielona żabka i żabki babka, włochata liszka, mała biedronka, pasiasta stonka i polna myszka.
Wiktionary
rzecz. robak m., robactwo n., robal m.
przym. robaczywy, robaczkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Robaczewski, Robaczewska:
Wikipedia
1. podobny do robaczka, mający pewne cechy robaczka;
2. bekmania (beckmannia) robaczkowata - gatunek wieloletniej rośliny z rodziny traw
SJP.pl
regionalnie: robaczywy
SJP.pl
1. pasożytnicza choroba wywołana przez robaki; helmintoza, czerwiwość;
2. słodkowodna larwa minogów o ciele wydłużonym, robakowatym i słabo rozwiniętych oczach pokrytych skórą, żyjąca w mule dennym; ślepica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba pasożytnicza wywoływana przez helminty;
(1.2) icht. ślepica, larwa minogów;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. robak mzw.
Wiktionary
(1.1) helmintoza
(1.1) ślepica
Wiktionary
1. pasożytnicza choroba wywołana przez robaki; helmintoza, czerwiwość;
2. słodkowodna larwa minogów o ciele wydłużonym, robakowatym i słabo rozwiniętych oczach pokrytych skórą, żyjąca w mule dennym; ślepica
SJP.pl
Robaczyn (pol. hist. Mały i Duży Robaczyn) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie: zepsuty, nadgryziony przez robaki, pełen robaków; zrobaczywiały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen robaków lub nadjedzony przez robaki
Wiktionary
(1.1) Nazbierała robaczywych grzybów.
Wiktionary
rzecz. robak m., robactwo n., robal m., robaczek m.
przym. robaczkowy, zarobaczony, zarobaczywiony
Wiktionary
(1.1) zarobaczony, zarobaczywiony
Wiktionary
1. w zoologii: przestarzałe określenie pasożytniczych bezkręgowców o wydłużonym ciele;
2. potocznie: dżdżownica, gąsienica, larwa lub owad;
3. w medycynie: część mózgowia;
4. w informatyce: szkodliwe, samoreplikujące się oprogramowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. przest. typ bezkręgowca o nitkowatym kształcie;
(1.2) med. pasożyt jelitowy wywołujący choroby u zwierząt i ludzi
(1.3) pot. owad bądź bezkręgowiec, zwłaszcza o obłym kształcie i miękkim ciele
(1.4) anat. med. część móżdżku;
(1.5) inform. powielający się samoistnie program komputerowy, który wykonuje niepożądane działania;
(1.6) przen. kłopot
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Pacjent miał w przewodzie pokarmowym dwa rodzaje robaków, ale nic nie tracił na wadze.
(1.3) […] dziwaczne, powyginane robaki zdawały się pełzać po pokoju. […]
(1.5) Program antywirusowy wykrył nowego robaka.
Wiktionary
IPA: ˈrɔbak, AS: robak
Wiktionary
rzecz. robactwo n., robaczyca ż., robaczywość ż., robaczywienie n.
:: zdrobn. robaczek m.
:: zgrub. robal m.
czas. robaczywieć ndk.
przym. robaczy, robaczywy, robaczliwy, robaczkowaty
Wiktionary
(1.3) czerw, glista, insekt, larwa
(1.6) zgryzota, zmartwienie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
automat do sprzedaży przynęt i drobnych akcesoriów wędkarskich
SJP.pl
1. przypominający robaka, podobny do robaka;
2. ślepucha robakowata - gatunek małego węża z rodziny ślepuchowatych;
3. goździeniec robakowaty - gatunek grzybów z rodziny goździeńcowatych
SJP.pl
W Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie o robaku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. zgrub. od robak
Wiktionary
Lista fikcyjnych postaci z powieściowego cyklu Saga Endera autorstwa amerykańskiego pisarza, Orsona Scotta Carda.
Wikipedia
rzecz. robak m., robactwo n., robaczywienie n., zrobaczywienie n., robalek m., robaczek m., robaczywka ż.
czas. robaczywieć ndk., zrobaczywieć dk.
przym. robaczywy
Wiktionary
Robards – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kentucky, w hrabstwie Henderson.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: rob-griJE, w odmianie: rob-grijeta, rob-grijetowi itd.] nazwisko obce
SJP.pl
Robbie – imię męskie, osoby noszące to imię:
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
zdrobnienie od: Robert (imię męskie)
SJP.pl
kobiecy lub męski strój domowy, luźny i długi, noszony w XVIII wieku
SJP.pl
w brydżu, wincie, wiście i krykiecie: gra zakończona obliczeniem zdobytych lub straconych przez poszczególnych graczy punktów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. część gry w brydża lub wista zakończona podliczeniem punktów
Wiktionary
Poniżej przedstawiono terminologię specyficzną dla brydża:
Wikipedia
IPA: ˈrɔbɛr, AS: rober
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. roberek m.
Wiktionary
zdrobnienie od: Robert (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od Robert
Wiktionary
(1.1) Dziadziuś ma dla Robercika nowe autko.
Wiktionary
rzecz. Robert mos.
przym. Robercikowy
Wiktionary
(1.1) Robuś; gw-pl|Górny Śląsk|Bercik.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Roberty lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: rober
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: Roberta
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Robert i jestem pracownikiem służby celnej.
(1.1) Brat pana Roberta mieszka z żoną piętro niżej.
Wiktionary
IPA: ˈrɔbɛrt, AS: robert
Wiktionary
rzecz. Robertowa ż., Robertówna ż., Robertostwo mos., Robercikowa ż., Robercikówna ż., Robusiowa ż., Robusiówna ż., Robertowo n., Robertów m., Robertowski m.
:: zdrobn. Robercik m., Robuś m., Robcio m., Robi m.
:: zgrub. Rob m.
:: fż. Roberta ż.
przym. Robertowy, Robercikowy, Robciowy
Wiktionary
(1.1) zgrub. Rob, zdrobn. Robercik, Robi, Robcio
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od: Robert
Wiktionary
Roberta – żeński odpowiednik imienia Robert.
Roberta imieniny obchodzi: 17 kwietnia, 29 kwietnia, 13 maja, 7 czerwca i 18 lipca.
Znane osoby noszące to imię:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Roberta i pracuję w supermarkecie.
(2.1) Dawno nie widziałem Roberta.
Wiktionary
IPA: rɔˈbɛrta, AS: roberta
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Robert m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fm. Robert m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|Robert|-a.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Roberta
* francuski: (1.1) Roberte ż., Roberta ż.
* kataloński: (1.1) Roberta ż.
* portugalski: (1.1) Roberta ż.
* rosyjski: (1.1) Роберта ż.
* węgierski: (1.1) Roberta
* włoski: (1.1) Roberta ż.
źródła.
== Roberta (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Roberta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) zdrobn. Bobbie
Wiktionary
Robert z małżonką; Robertowie
SJP.pl
Robert z małżonką; Robertostwo
SJP.pl
Robertowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Brudzeń Duży.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Roberta lub z nim związany
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
[czytaj: robesPJER] nazwisko, m.in. Maximilien de Robespierre (1759-1794) - jeden z przywódców rewolucji francuskiej
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: robespjerowski] taki jak u Robespierre'a, charakterystyczny dla Robespierre'a; robespierre'owski
SJP.pl
1. wykonywać jakąś rzecz lub czynność, zajmować się czymś;
2. postępować w określony sposób;
3. potocznie: pracować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zrobić)
(1.1) wykonywać coś, tworzyć, produkować, przyrządzać, przygotowywać
(1.2) zajmować się czymś, wykonywać jakąś czynność; wywoływać jakiś stan
(1.3) postępować lub zachowywać się w określony sposób
(1.4) gw-pl|Bukowina. wróżyć
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zrobić)
(2.1) pot. pracować
(2.2) eufem. oddawać stolec
czasownik zwrotny niedokonany robić się (dk. zrobić się)
(3.1) być robionym (1.1) – wykonywanym, przygotowywanym lub organizowanym
(3.2) stawać się jakimś, zmieniać się
(3.3) o porach, zjawiskach, faktach: następować, rozpoczynać się, pojawiać się
(3.4) pot. zmieniać swój wygląd, uczesanie, makijaż
(3.5) o wrażeniach, odczuciach, samopoczuciu: ogarniać kogoś, udzielać się komuś, często w sposób nagły i nieopanowany
Wiktionary
(1.1) W tej fabryce robią samochody.
(1.2) Moja siostra dziś ma studniówkę i od rana robi makijaż.
Wiktionary
IPA: ˈrɔbʲit͡ɕ, AS: robʹić
Wiktionary
rzecz. robota ż., robótka ż., robot m., robotnik m., robotnica ż., robocizna ż., robol m., robociarz mos., robienie n., zrobienie n.
czas. narobić, zrobić, dorabiać ndk., dorobić dk., nadrabiać ndk., nadrobić dk., odrabiać ndk., odrobić dk., podrabiać ndk., podrobić dk., przerabiać ndk., przerobić dk., urabiać ndk., urobić dk., wyrabiać ndk., wyrobić dk., zarabiać ndk., zarobić dk.
przym. roboczy, robotniczy, robotny
przysł. roboczo, robotniczo
Wiktionary
(1.1) fabrykować, produkować, przetwarzać, sporządzać, wytwarzać; gw-pl|Śląsk Cieszyński|ónaczyć.
(1.2) czynić, działać, postępować, spec. procedować, sprawiać, wykonywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zajmowanie się czymś, wykonywanie jakiejś czynności; wywoływanie jakiegoś stanu
Wiktionary
IPA: rɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: robʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. robota ż., robótka ż., robot m., robol m., robotnik m., robotnica ż.
czas. wyrabiać ndk., robić ndk., zrobić dk.
przym. robotny, robotniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. robotnik
Wiktionary
IPA: rɔˈbʲjɛ̇̃ɲɛt͡s, AS: robʹi ̯ė̃ńec
Wiktionary
(1.1) dzielnik, robię, robionek, robociec
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Robinho, właśc. Robson de Souza (ur. 25 stycznia 1984 w São Vicente) – brazylijski piłkarz, który występował na pozycji napastnika.
Wikipedia
krzew z pięknymi kwiatami, uprawiany jako roślina ozdobna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. dendr. nazwa systematyczna|Robinia|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny bobowatych
(1.2) dendr. drzewo lub krzew z rodzaju robinia (1.1)
Wiktionary
Robinia, grochodrzew (Robinia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje cztery gatunki drzew i krzewów. Wszystkie występują w Ameryce Północnej – w Appalachach oraz południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych oraz północno-zachodniej Meksyku. Rosną w górskich lasach w Appalachach oraz w okresowo suchych lasach i zaroślach, często na terenach skalistych i nad rzekami w południowej części Stanów Zjednoczonych i w Meksyku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) robinia akacjowa • robinia pośrednia • robinia szczeciniasta • robinia lepka
synonimy.
(1.2) grochodrzew; pot. niewłaściwie akacja; lud. wagac
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) rodzaj
(1.2) drzewo, krzew
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. robiniowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|robinia.
uwagi.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.2) robinio
* łaciński: (1.1) Robinia ż.; (1.2) robinia ż.
* niemiecki: (1.2) Robinie ż.
* węgierski: (1.1) akác
źródła.
== robinia (język łaciński.) ==
thumb|robinia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. robinia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. robiniowy
Wiktionary
(1.2) grochodrzew; pot. niewłaściwie akacja; lud. wagac
Wiktionary
→ robinia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) składający się z robinii
(1.2) wykonany z drewna lub innej części robinii
(1.3) będący częścią robinii
Wiktionary
IPA: ˌrɔbʲĩˈɲjɔvɨ, AS: robʹĩńi ̯ovy
Wiktionary
rzecz. robinia
Wiktionary
1. nazwisko, m.in. Ray Robinson (zwany Sugar, właściwie Walker Smith; 1920-1989) - bokser amerykański, mistrz świata zawodowców w kategorii półśredniej, średniej i półciężkiej;
2. obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
1. w piłce nożnej lub ręcznej: efektowna obrona strzału przez bramkarza
2. daleka, niebezpieczna podróż
3. życie w trudnych warunkach, pełne przygód
4. opowieść o takiej podróży lub o takim życiu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wyprawa w poszukiwaniu silnych wrażeń, przygód;
(1.2) książk. życie pełne wyzwań, w trudnych warunkach
(1.3) książk. utwór literacki o życiu lub podróżach obfitujących w przygody
(1.4) sport. charakterystyczne rzucenie się bramkarza całym ciałem poziomo w celu obrony przed niską piłką
Wiktionary
Robinsonada – prawdziwa lub fikcyjna podróż samotnego człowieka, zdanego na własne siły, pomysłowość, zaradność, w trudnych warunkach, spowodowana najczęściej żądzą przygód. Nazwa ta pochodzi od imienia Robinsona Crusoe, żeglarza wyrzuconego na bezludną wyspę, tytułowego bohatera powieści Przypadki Robinsona Crusoe angielskiego pisarza Daniela Defoe wydanej w 1719.
Wikipedia
IPA: ˌrɔbʲĩw̃sɔ̃ˈnada, AS: robʹĩũ̯sõnada
Wiktionary
rzecz. robinson mos.
czas. robinsonować ndk.
Wiktionary
(1.1) podróż
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. slang. praca
Wiktionary
Robo właśc. Roberto Valverde (ur. 1955 w Cali, Kolumbia) – amerykański perkusista pochodzący z Kolumbii.
Wikipedia
(1.1) Jego starszy nieco brat (korposzczur) dodał, że tak jak kiedyś "na fajka" urywało się u niego w robo zaledwie kilku uzależnionych, tak teraz co chwila znikają niemal wszyscy (…)
Wiktionary
IPA: ˈrɔbɔ, AS: robo
Wiktionary
rzecz. robota ż., robotnik m., robotnica ż.
przym. robotniczy, roboczy
przysł. robotniczo, roboczo
Wiktionary
środowiskowo: miniaturowy robot do zapylania roślin; robopszczoła
SJP.pl
Roboam, Rechabeam (רחבעם, hebr. Rehawam) (zm. ok. 914 p.n.e.) − postać biblijna, król Judy. Syn Salomona i Naamy, z pochodzenia Ammonitki.
Po śmierci Roboama królem Judy został jego syn Abiasz.
Wikipedia
przymiotnik od: robociarz
SJP.pl
potocznie człowiek niskiej klasy społecznej, robotnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. przedstawiciel klasy robotniczej
Wiktionary
IPA: rɔˈbɔt͡ɕaʃ, AS: roboćaš
Wiktionary
rzecz. robota ż., robótka ż., robotnik m., robol m., robotnica ż.
przym. robociarski, robotniczy
czas. wyrabiać, robić ndk.
Wiktionary
(1.1) robotnik, proletariusz; pejor. robol
Wiktionary
zdrobnienie od: robot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od robot
Wiktionary
(1.1) To nie robot, lecz tylko mały robocik.
Wiktionary
rzecz. robot m., bot mzw./mrz.
Wiktionary
Robocizna – praca włożona w wykonanie określonej czynności lub przedmiotu.
Pojęcie robocizny, jej miara i wartościowanie, ma istotne znaczenie w kosztorysowaniu i harmonogramowaniu zadań inwestycyjnych w wielu dziedzinach, przede wszystkim w budownictwie, górnictwie, budowie okrętów, i innych.
Wikipedia
środowiskowo: jeden dzień pracy robotnika lub innego pracownika; dzień pracy, dzień roboczy, dniówka, roboczodzień
SJP.pl
środowiskowo: jeden dzień pracy robotnika lub innego pracownika; dzień pracy, dzień roboczy, dniówka, roboczodniówka
SJP.pl
środowiskowo: godzina pracy jednego robotnika
SJP.pl
Roboczogodzina (osobogodzina) – jednostka miary robocizny. Najbardziej poprawnie oznacza się ją skrótem rg., choć dopuszczalne są również inne formy. Wyraża ona normę ilościową wykonania przez jednego robotnika w czasie jednej godziny określonego zakresu robót. Normę tę określa się w odniesieniu do wybranej jednostki obmiarowej danej roboty.
Wikipedia
1. wstępny, przygotowawczy, początkowy;
2. dotyczący pracy, przeznaczony do pracy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z robotą, właściwy robocie
(1.2) wykorzystywany do pracy
(1.3) taki, który jest wstępną wersją, do dalszej obróbki
Wiktionary
(1.1) Dziś, gdy roboczy lud ginie z głodu, zbrodnią w rozkoszy tonąć jak w błocie;
Wiktionary
IPA: rɔˈbɔt͡ʃɨ, AS: robočy
Wiktionary
rzecz. robota ż., robótka ż., robotnik m., robol m., robotnica ż., robocizna ż., robot m., robo n.
czas. robić, zrobić, zarobić, wyrobić, wyrabiać, urobić, urabiać
przym. robotniczy
przysł. roboczo
Wiktionary
automatyczny doradca finansowy
SJP.pl
pogardliwie o robotniku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. robotnik
Wiktionary
(1.1) Pies leżał ranny na placu budowy i żaden z roboli mu nie pomógł.
Wiktionary
IPA: ˈrɔbɔl, AS: robol
Wiktionary
rzecz. robota ż., robótka ż., robotnik m., robociarz m., robotnica ż., robocizna ż., robot m., robienie n.
przym. robotniczy, roboczy, robotny, robociarski
przysł. robotniczo
czas. wyrabiać, robić ndk.
Wiktionary
(1.1) pot. robociarz; neutr. robotnik
Wiktionary
pogardliwie: miejsce oferujące pracę głównie dla robotników
SJP.pl
pogardliwie: robotniczy; robolski
SJP.pl
pogardliwie: robotniczy; robolowy
SJP.pl
środowiskowo: miniaturowy robot do zapylania roślin; robo-pszczoła
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) daw. zatwierdzać urzędowo
Wiktionary
(1.1) Król zaś po ukończonym nabożeństwie […] jechał do grodu i tam onę niebieską konfederację wraz z tyszowiecką roborował.
Wiktionary
IPA: ˌrɔbɔˈrɔvat͡ɕ, AS: roborovać
Wiktionary
rzecz. roborowanie n., roboracja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. urzędowe zatwierdzenie
Wiktionary
czas. roborować ndk.
Wiktionary
urządzenie mechaniczne lub program komputerowy, upraszczający lub automatyzujący wykonanie jakiejś czynności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) techn. maszyna, urządzenie zbudowane do wykonywania pewnych czynności według nakazanego programu;
(1.2) przen. o człowieku: bezduszny, niewrażliwy, wykonujący swoją pracę automatycznie
Wiktionary
Robot – maszyna, w szczególności system komputerowy, w którym program steruje peryferiami w celu wykonania określonego zadania. Według oryginalnego znaczenia terminu, robot jest kontrolowany przez sztuczną inteligencję (lub wręcz z nią tożsamy), przy czym obecnie to pojęcie używane jest także dla urządzeń kontrolowanych przez algorytmy lub człowieka. W najszerszym znaczeniu robotem nazywa się dowolny program komputerowy automatyzujący pewne zadania. Roboty często zastępują człowieka przy monotonnych, złożonych z powtarzających się kroków czynnościach, które mogą wykonywać znacznie szybciej od ludzi. Domeną robotów mechatronicznych są też te zadania, które są niebezpieczne dla człowieka, na przykład związane z manipulacją szkodliwymi dla zdrowia substancjami lub przebywaniem w nieprzyjaznym środowisku.
Wikipedia
(1.1) W wielu fabrykach samochody są składane przez roboty.
(1.1) Stary robot, którego właściciel wyrzuca na ulicę, to niestety, częste zjawisko; nazywa się trupeć. Podobno wywożono je dawniej do rezerwatów i urządzano na nie polowania z nagonką, lecz z inicjatywy Towarzystwa Opieki nad Robotami praktyki te zlikwidowano ustawowo.
Wiktionary
IPA: ˈrɔbɔt, AS: robot
Wiktionary
rzecz. bot m., robienie n., robota ż., robótka ż., robotyka ż., robotnik m., robotnica ż., robol m., robotyzacja ż., robotyzowanie n., wyrabianie n., wyrobienie n., robocik mrz.
czas. robić ndk., robotyzować ndk., wyrobić dk., wyrabiać ndk.
przym. robotyczny, robotyzacyjny, roboczy, robotny, robociarski, robotowy, robotniczy
przysł. roboczo
Wiktionary
(1.1) bot
Wiktionary
praca, czynność do wykonania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zespół czynności podejmowanych w celu wykonania czegoś
(1.2) pot. działalność zarobkowa
(1.3) pot. miejsce, w którym ktoś jest zatrudniony
(1.4) pot. rezultat czyjejś pracy lub działalności
(1.5) stpol. powinności feudalne
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. lp. od: robot
Wiktionary
(1.1) Weź się wreszcie do roboty, bo inaczej nigdy tego nie skończysz.
(1.2) Mąż od roku bez skutku szuka roboty.
(1.3) Jutro znowu do roboty!
(1.3) Nie było go dziś w robocie.
(1.4) Odwaliliśmy dziś kawał dobrej roboty!
(2.1) Studenci skonstruowali sobie robota do otwierania piwa.
Wiktionary
IPA: rɔˈbɔta, AS: robota
Wiktionary
rzecz. robotnik m., robotnica ż., robol m., robocizna ż., robot m., robienie n., robociarz m.
:: zdrobn. robótka ż.
czas. robić, wyrobić, wyrabiać
przym. roboczy, robotniczy, robotny
Wiktionary
(1.1) praca
(1.2) praca
(1.3) praca
Wiktionary
taksówka autonomiczna
SJP.pl
rzadko:
1. przedmiot użytkowy lub ozdobny wykonywany na drutach, szydełkiem itp.; robótka;
2. zdrobnienie od: robota; robótka;
3. automat o kształcie kobiety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. iron. albo żart. zdrobn. od: robota
(1.2) przest. przedmiot (np. serwetka, ubranie itp.) wykonany (albo w trakcie wykonywania) ręcznie igłą, na drutach, na szydełku itp.
Wiktionary
(1.1) Spotkajmy się za dwie godziny, bo mam jeszcze małą robótkę do skończenia.
(1.2) Na stoliku leżało czasopismo ze wzorami szydełkowymi i najnowsza robótka babci.
Wiktionary
IPA: rɔˈbutka, AS: robutka
Wiktionary
rzecz. robienie n., robotnik mos., robotnica ż., robota ż., robol m., robot m., robociarz mos.
czas. robić, wyrabiać
przym. roboczy
Wiktionary
1. kobieta robotnik
2. bezpłodna samica u mrówek i pszczół, wykonująca wszystkie prace w gnieździe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która zawodowo pracuje fizycznie, zwykle w fabryce
(1.2) ent. bezpłodna samica pszczoły, mrówki lub termita, która wykonuje wszystkie prace
Wiktionary
Robotnica – przedstawicielka jednej z kast występujących w koloniach społecznych błonkówek.
Wikipedia
IPA: ˌrɔbɔtʲˈɲit͡sa, AS: robotʹńica
Wiktionary
rzecz. robot m., robol m., robota ż., robótka ż., robienie n., zrobienie n., wyrabianie n., wyrobienie n., przerabianie n., przerobienie n.
:: fm. robotnik m.
czas. robić ndk., zrobić dk., wyrabiać ndk., wyrobić dk., przerabiać ndk., przerobić dk.
przym. roboczy, robotniczy, robotny
przysł. robotniczo, roboczo
Wiktionary
robotniczy i biedniacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co robotnicze; cecha tych, którzy są robotniczy
Wiktionary
przym. robotniczy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący robotników
Wiktionary
(1.1) W 33 powiatach ogłoszono stan wyjątkowy, rozwiązano liczne organizacje robotnicze, aresztowano wielu działaczy.
Wiktionary
IPA: ˌrɔbɔtʲˈɲit͡ʃɨ, AS: robotʹńičy
Wiktionary
rzecz. robotnik m., robot m., robota ż., robol m., robienie n., robotnica ż., robotniczość ż., robo n., robociarz mos.
przym. roboczy
czas. robić, wyrabiać
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: robotnie
SJP.pl
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: robotny (pracowity)
SJP.pl
pracownik wykonujący pracę fizyczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik wykonujący pracę fizyczną
Wiktionary
Robotnik – osoba świadcząca pracę najemną w zakładzie przemysłowym lub na terenie budowy, w sporej części przypadków niewymagającą szczególnych kwalifikacji lub wykształcenia. Najczęściej jest to prosta praca fizyczna pod nadzorem, wymagająca jednak dobrego stanu fizycznego. W niektórych przypadkach niezbędne są także szczególne kwalifikacje do wykonywanych zadań. W klasycznym marksizmie robotnicy tworzą osobną klasę społeczną – proletariat.
Wikipedia
IPA: rɔˈbɔtʲɲik, AS: robotʹńik
Wiktionary
rzecz. robótka ż., robocizna ż., robota ż., robot m., robienie n.
:: zgrub. robol m., robociarz m.
:: fż. robotnica ż.
czas. robić, zrobić, wyrabiać, wyrobić
przym. robotniczy, roboczy, robotny
przysł. robotniczo
Wiktionary
(1.1) pot. robol m., robociarz m.
Wiktionary
potocznie: pracowitość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co robotne
Wiktionary
przym. robotny
Wiktionary
potocznie: lubiący pracować; pracowity
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. pracowity
(1.2) przest. wykonujący pracę, pracujący
(1.3) przest. roboczy
Wiktionary
rzecz. robot mzw./mrz., robol mos., robienie n., robota ż., robotnik m.
czas. robić
Wiktionary
potocznie: ciężka praca w kopalni, kamieniołomach itp., na którą skazuje się przestępców
SJP.pl
Wikipedia
→ robotyka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny lub jakościowy
(1.1) związany z robotyką i robotami
(1.2) przywodzący na myśl robota, poruszający się lub działający jak robot
Wiktionary
(1.2) Nienaturalna mowa ciała – sztywne, robotyczne ruchy to częsta wskazówka, że mamy do czynienia z deepfake.
Wiktionary
rzecz. robotyka ż., robot mrz., robotyzacja ż.
czas. robotyzować ndk., zrobotyzować dk.
Wiktionary
nauka zajmująca się teorią, budową i zastosowaniami robotów
SJP.pl
nauka zajmująca się teorią, budową i zastosowaniami robotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka zajmująca się projektowaniem i zastosowaniem robotów, ich mechaniką i sterowaniem;
Wiktionary
Robotyka, także technika robotyczna – badania nad tworzeniem robotów, w tym sterowanie ich ruchem. Jest ona interdyscyplinarna – łączy zagadnienia inżynierii mechanicznej, elektrotechniki, automatyki i informatyki. Domeną robotyki są również rozważania nad sztuczną inteligencją – w niektórych środowiskach robotyka jest wręcz z nią utożsamiana.
Wikipedia
IPA: rɔˈbɔtɨka, AS: robotyka
Wiktionary
rzecz. robot m.
przym. robotyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces zastępowania pracy ludzkiej pracą robotów lub maszyn na przykład w produkcji przemysłowej
Wiktionary
Robotyzacja – zastępowanie pracy ludzkiej pracą robotów.
Wikipedia
(1.1) Argumentem przemawiającym za robotyzacją jest możliwość wykonywania przez roboty prac, wymagających dużej prezycji i dokładności.
Wiktionary
IPA: ˌrɔbɔtɨˈzat͡sʲja, AS: robotyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. robot m.
przym. robotyczny
Wiktionary
(1.1) automatyzacja, komputeryzacja
Wiktionary
1. wyposażać w roboty, zastępować ludzi robotami;
2. robotyzować się - ulegać procesowi robotyzacji
SJP.pl
szeroka, kloszowa suknia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. szeroka balowa suknia dworska, o konstrukcji kloszowej;
Wiktionary
Robron (fr. robe ronde - okrągła suknia) – balowa suknia dworska z ciężkich tkanin jedwabnych, o konstrukcji kloszowej. Charakteryzowała ją szeroka spódnica, z przodu spłaszczona, z boków i z tyłu rozszerzona. Noszona na sztywnej konstrukcji podtrzymującej, tzw. rogówce.
Popularna w XVIII wieku, była jednak wyłącznie suknią balową, gdyż znacznie utrudniała chodzenie (w szczególności po schodach), siadanie czy przechodzenie przez drzwi.
Wikipedia
Wikipedia
marka samochodów produkowanych przez Robur-Werke
SJP.pl
Wikipedia
substancja wybuchowa
SJP.pl
zdrobnienie od: Robert (imię męskie)
SJP.pl
gatunek kawy
SJP.pl
Kawa kongijska, robusta (Coffea canephora Pierre ex Froehner) – gatunek kawy wywodzący się z Afryki, ale uprawiany również w innych regionach świata o ciepłym klimacie.
Wikipedia
w antropologii o australopitekach: mający masywną budowę ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Robach jest zabytkowy kościół.
Wiktionary
IPA: ˈrɔbɨ, AS: roby
Wiktionary
przym. robski
Wiktionary
przylądek na Płw. Iberyjskim
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: roKAJ] ornament typowy dla stylu rokoko, stosowany w rzemiośle artystycznym
SJP.pl
Rocaille – motyw dekoracyjny w postaci ornamentu charakterystyczny dla zdobnictwa architektury rokokowej.
Pojawił się około 1730. Wyglądem naśladuje muszle (stąd zwany czasem ornamentem muszlowym), stylizowane małżowiny uszne lub florę morską. Około 1750 został wzbogacony kogucim grzebieniem, kształtem grzyw morskich fal. Stosowany był w dekoracjach architektonicznych, wystroju wnętrz, rzemiośle artystycznym.
Wikipedia
gatunek płaszczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Roch – imię męskie pochodzenia germańskiego, może pochodzić od germańskiego hrok – kruk, wrona. Staro-wysoko-niemiecki rdzeń Roho – „surowy” występował w germańskich imionach dwuczłonowych np. Rochbert, Rochold, Rochwin, Rochwald, których imię to może być skróceniem, lub osobnym utworzonym od staro-wysoko-niemieckiego Rochon – „krzyczeć, wydawać okrzyk wojenny”. W Polsce imię to jest znane co najmniej od XV wieku, przy czym należy pamiętać, że było imię germańskie oraz rodzime skrócenie (jak Koch) od słowiańskich imion dwuczłonowych na Ro-, Rod- np. Rodsław. Rocha spieszczano na Roszek, Roszko.
Wikipedia
(1.1) Atrybutem świętego Rocha jest pies trzymający w pysku chleb.
(1.1) Honorata siedziała z Rochem w jednej ławce w trzeciej klasie.
Wiktionary
IPA: rɔx, AS: roχ
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Roszek m., Roszko m.
Wiktionary
gatunek płaszczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Rhinobatos rhinobatos|ref=tak., rodzaj ryby;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) common guitarfish
* hiszpański: (1.1) guitarra ż., rayón m., manta ż.
* nowogrecki: (1.1) άγγελος m., καρκάνι n., κιθάρα ż., ρίνα ż., ρινόβατος m., σαλάχι n.
źródła.
== rocha (język portugalski.) ==
wymowa.
(1.1) IPA3|'ʀɔʃɐ.
audio|LL-Q5146 (por)-MedK1-rocha.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skała
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈrɔxa, AS: roχa
Wiktionary
Francja:
Szwajcaria:
Wikipedia
roślina doniczkowa z rodziny gruboszowatych
SJP.pl
[czytaj: roszbrun] nazwisko francuskie, np. François Rochebrune, francuski wojskowy, polski generał, organizator oddziału żuawów śmierci w powstaniu styczniowym
SJP.pl
Francuskie miasta:
Osoby:
Wikipedia
Miejscowości w Australii:
Miejscowości w Anglii:
Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) daw. oswajać, obłaskawiać
czasownik zwrotny niedokonany rochmanić się
(2.1) daw. oswajać się, obłaskawiać się
Wiktionary
IPA: rɔxˈmãɲit͡ɕ, AS: roχmãńić
Wiktionary
przym. rochmanny
rzecz. rochmanienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rochmanić.
Wiktionary
czas. rochmanić
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. łagodny
Wiktionary
IPA: rɔxˈmãnɨ, AS: roχmãny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Roch z małżonką; Rochowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Roch z małżonką; Rochostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rocha lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
gatunek muzyki rozrywkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. gatunek silnie rytmicznej muzyki rozrywkowej granej głównie z użyciem instrumentów nagłośnionych elektrycznie;
(1.2) pot. zob. rock and roll jako muzyka lub taniec.
Wiktionary
Rock (również muzyka rockowa) – gatunek muzyki rozrywkowej powstały w połowie XX wieku w Stanach Zjednoczonych (który wytworzył wokół siebie krąg subkultury młodzieżowej) i ogólna nazwa szeregu stylów muzycznych, wywodzących się z rock and rolla oraz rhythm and bluesa i bluesa. Sama nazwa „rock” jest skrótem od „rock and roll”, choć można uznawać owe dwa pojęcia za odmienne od siebie gatunki muzyczne.
Wikipedia
IPA: rɔk, AS: rok
Wiktionary
rzecz. rockers m., rockman m., rockowiec m.
przym. rockowy
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: rokendrolowiec] rockandrollowiec, rockendrolowiec;
1. wielbiciel rock and rolla;
2. autor lub wykonawca muzyki rockandrollowej
SJP.pl
[czytaj: rok polo] rodzaj muzyki będący połączeniem rocka i disco polo; rock polo
SJP.pl
[czytaj: rokebili] najwcześniejsza odmiana rock and rolla, powstała w latach 50. XX wieku w Ameryce
SJP.pl
Rockabilly – najwcześniejsza forma rock and rolla, powstała z połączenia bluesa, boogie, bluegrassu i country.
Za pierwsze nagrania tego gatunku uznaje się utwory powstałe w 1954 roku w czasie sesji Elvisa Presleya w wytwórni Sun Sama Phillipsa. Również wczesne nagrania Jerry'ego Lee Lewisa, Johnny'ego Casha czy Roya Orbisona określane są jako rockabilly. W Polsce zespołami grającymi rockabilly są np. Partia i później Komety. Jednym z gatunków pochodnych jest psychobilly.
Wikipedia
[czytaj: rokendrolowiec] rockendrolowiec, rock'n'rollowiec;
1. wielbiciel rock and rolla;
2. autor lub wykonawca muzyki rockandrollowej
SJP.pl
dotyczący rock and rolla
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla rock and rolla
Wiktionary
(1.1) Basista m.in. Guns N'Roses, zespołu uważanego kiedyś za symbol rockandrollowego zepsucia, dziś pisze teksty inspirowane ruchem #MeToo.
Wiktionary
[czytaj: rokefeler] nazwisko, m.in. John Davison Rockefeller (1839-1937) - amerykański przemysłowiec i filantrop; Nelson Aldrich Rockefeller (1908-79) - wnuk Johna Davisona, polityk amerykański
SJP.pl
Rockefellerowie – amerykańska rodzina przedsiębiorców i filantropów pochodzenia niemieckiego. Jej współczesna historia rozpoczyna się wraz z osobą Johna D. Rockefellera, który wraz ze swym bratem Williamem założył jedno z największych przedsiębiorstw przemysłu naftowego Standard Oil Co. Przedsiębiorstwo w maksymalnym rozkwicie, przypadającym na koniec XIX wieku, w 1880 r. przerabiało 95% ropy naftowej wydobywanej w Stanach Zjednoczonych. Rodzina ta znana jest w USA ze swej współpracy finansowej z bankiem Chase Manhattan Bank, teraz JP Morgan Chase.
Wikipedia
[czytaj: rokendrolowiec] rockandrollowiec, rock'n'rollowiec;
1. wielbiciel rock and rolla;
2. autor lub wykonawca muzyki rockandrollowej
SJP.pl
[czytaj: roker] wykonawca albo twórca muzyki rockowej; rockowiec, rockman, rockmen
SJP.pl
[czytaj: rokerka] wykonawczyni albo twórczyni muzyki rockowej; rockmanka
SJP.pl
[czytaj: rokers] członek młodzieżowej subkultury, aktywnej zwłaszcza w USA i w Wielkiej Brytanii w latach 60. ubiegłego stulecia
SJP.pl
[czytaj: rokfan] fan muzyki rockowej; rockowiec
SJP.pl
[czytaj: rokfanka] fanka muzyki rockowej
SJP.pl
[czytaj: rokmen] wykonawca albo twórca muzyki rockowej; rockowiec, rocker, rockmen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. ktoś, kto gra lub tworzy rock
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈrɔkmɛ̃n, AS: rokmẽn
Wiktionary
rzecz. rockmen m.
:: forma żeńska rockmanka ż., rockmenka ż.
przym. rockmeński
Wiktionary
(1.1) rockmen
Wiktionary
[czytaj: rokmenka] wykonawczyni albo twórczyni muzyki rockowej; rockerka
SJP.pl
[czytaj: rokmen] wykonawca albo twórca muzyki rockowej; rockowiec, rocker, rockman
SJP.pl
[czytaj: rokmenka] wykonawczyni lub twórczyni muzyki rockowej; rockerka
SJP.pl
[czytaj: rokopochodny] przypominający muzykę rockową
SJP.pl
[czytaj: rokowiec]
1. wykonawca albo twórca muzyki rockowej; rockman, rockmen, rocker;
2. fan muzyki rockowej; rockfan
SJP.pl
[czytaj: rokowisko] środowiskowo: impreza, w ramach której odbywają się występy muzyków rockowych
SJP.pl
Festiwal Muzyki Rockowej – Rockowisko – jeden z najbardziej popularnych festiwali lat 80. w Polsce.
Składał się z dwóch części – pierwsza to Przegląd Łódzkich Grup Rockowych, a druga to koncert główny, w którym występowali laureaci przeglądu. Koncert odbywał się Hali Sportowej MOSiR-u w Łodzi.
Wikipedia
→ rock [czytaj: rokowy]
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. związany z rockiem, dotyczący rocka
Wiktionary
(1.1) Jedną z fundamentalnych przemian w muzyce rockowej było przeniesienie z jazzu formy tria.
Wiktionary
IPA: rɔˈkɔvɨ, AS: rokovy
Wiktionary
rzecz. rock m.
Wiktionary
(1.1) rockandrollowy
Wiktionary
[czytaj: rokstedi] jamajski gatunek muzyczny powstały na przełomie 1965 i 1966 roku, który wpłynął na powstanie dubu i reggae
SJP.pl
Rocksteady – styl muzyczny wywodzący się z Jamajki.
Wikipedia
Rocky – amerykański dramat sportowy z 1976 roku z Sylvestrem Stallone w roli Rocky’ego Balboa – tytułowego bohatera. Rolę Apollo Creeda zagrał Carl Weathers. Slogan reklamowy tego filmu brzmiał His whole life was a milion-to-one shot (pol. Zawsze miał jedną szansę na milion). Zdjęcia kręcono w Filadelfii i Los Angeles.
Wikipedia
styl w sztuce występujący w Europie około połowy XVIII wieku, odznaczający się dekoracyjnością, bogatym zdobnictwem i ornamentyką, swobodną kompozycją oraz zamiłowaniem do asymetrii; rokoko
SJP.pl
uroczystość pierwszych urodzin dziecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od rok
(1.2) uroczystość pierwszych urodzin dziecka
(1.3) zwykle w lm hist. posiedzenia sądu ziemskiego rozstrzygającego sprawy mniejszej rangi w dawnej Polsce
(1.4) zwykle w lm hist. termin sądu ziemskiego
Wiktionary
rzecz. rok mrz., rocznik mrz.
przym. doroczny, rocznicowy, roczny
Wiktionary
roczna samica
SJP.pl
osobnik mający jeden rok życia; jednoroczniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. zool. zwierzę mające jeden rok życia
(1.2) zootechn. icht. narybek, który przezimował i zakończył pierwszy okres wzrostu
Wiktionary
Roczniak (tytuł oryg. The Yearling) – amerykański film familijny z 1946 w reżyserii Clarence’a Browna i według scenariusza Paula Osborna. W rolach głównych wystąpili Gregory Peck, Jane Wyman i Claude Jarman Jr. Jest on ekranizacją powieści o tym samym tytule Marjorie Kinnan Rawlings, opublikowanej w 1938.
24 kwietnia 1994 stacja CBS wyemitowała telewizyjną adaptację, gdzie w rolach głównych wystąpili Peter Strauss i Jean Smart.
Wikipedia
(1.1) Nasz koń brał udział w wystawie i zajął drugie miejsce wśród roczniaków.
Wiktionary
przym. roczny, rocznicowy
rzecz. rocznik mrz., rok mrz.
Wiktionary
(1.1) jednolatek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dzień przypadający dokładnie w rok, dwa, trzy itd. lata po jakimś fakcie, zdarzeniu;
Wiktionary
Rocznica – dzień przypadający dokładnie w rok, dwa, trzy itd. lata po jakimś fakcie, zdarzeniu. W zależności od wagi wydarzenia rocznica może być okazją do nawiązań w postaci porównań lub wspomnień, a jeżeli wydarzenie to było radosne lub w inny sposób znaczące, to nawet do uroczystych obchodów. Takie obchody nazywa się zazwyczaj świętami, a jeżeli przypadają na rocznicę znaczącą liczbowo – jubileuszami.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj jest dwusetna rocznica zdobycia Bastylii.
(1.1) Zaledwie 2 dni temu obchodziliśmy 105. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości.
Wiktionary
IPA: rɔt͡ʃʲˈɲit͡sa, AS: ročʹńica
Wiktionary
przym. rocznicowy, roczny
rzecz. rok mrz., rocznik mrz.
przysł. rocznie
Wiktionary
(1.1) jubileusz, daw. aniwersarz
Wiktionary
zwyczaj obchodzenia rocznic
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do rocznicy, związany z rocznicą
Wiktionary
(1.1) Burmistrz pokazał się na obchodach rocznicowych.
Wiktionary
rzecz. rok m., roczek m., roczniak mzw./mrz., rocznica ż., rocznik mrz.
przym. roczny, rocznikowy
przysł. rocznie, rocznicowo, rocznikowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w ciągu roku; dotyczy ilości czegoś
Wiktionary
(1.1) Inflacja wynosiła 15 procent rocznie.
Wiktionary
IPA: ˈrɔt͡ʃʲɲɛ, AS: ročʹńe
Wiktionary
rzecz. rok m., rocznica ż., rocznik mrz.
przym. roczny, doroczny, rocznicowy
Wiktionary
1. zbiór wszystkich numerów jakiegoś wydawnictwa wydanych w przeciągu jednego roku;
2. publikacja ukazująca się raz w roku;
3. chronologiczne zapiski wydarzeń historycznych;
4. ogół ludzi urodzonych w tym samym roku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wszystkie osoby urodzone w danym roku
(1.2) wszystkie osoby odbywające naukę, służbę itp. w danym roku
(1.3) określone rzeczy wytworzone w danym roku
(1.4) czasopismo ukazujące się raz na rok;
Wiktionary
Rocznik – czasopismo ukazujące się raz w roku.
Roczniki to z reguły czasopisma naukowe objęte systemem obiektywnych recenzji, także literackie publikujące twórczość literacką (poezja, opowiadania, eseje lub fragmenty utworów). Roczniki mają zazwyczaj znacznie większą objętość w porównaniu do miesięczników.
Wikipedia
(1.1) Rocznik siedemdziesiąty siódmy był całkiem dobry.
Wiktionary
rzecz. rok m., rocznica ż., roczniak m., roczek m.
przym. roczny, coroczny, doroczny, śródroczny, rocznicowy, rocznikowy
przysł. rocznie, corocznie, dorocznie, rocznikowo
Wiktionary
dotyczący rocznikarza, rocznikarstwa
SJP.pl
mający rok, trwający rok itp.; jednoletni; jednoroczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający, liczący jeden rok
(1.2) trwający przez rok
(1.3) obejmujący czas roku
Wiktionary
(1.1) Moja kuzynka ma roczne dziecko.
(1.2) Wykupiłem roczny abonament na telewizję.
(1.3) Opady roczne na Kalahari wynoszą od 76 do 190 milimetrów.
Wiktionary
IPA: ˈrɔt͡ʃnɨ, AS: ročny
Wiktionary
rzecz. roczniak mzw., rok m., roczek m., rocznik mrz., rocznica ż.
przym. doroczny, rocznicowy, rokroczny
przysł. rocznie
Wiktionary
(1.1) jednoroczny, dwunastomiesięczny
(1.2) całoroczny, dwunastomiesięczny
(1.3) całoroczny, dwunastomiesięczny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Rodsław, Rocsław, Rocław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Rod- (psł. *rodъ oznacza "pokolenie, generację, ród", por. niem. Geschlecht) i -sław ("sława"). Imię to wyraża życzenie sławy w przestrzeni domowej, rodzinnej. Od tego imienia mogła pochodzić też forma skrócona Rosław.
Wikipedia
Rocław z małżonką; Rocławowie
SJP.pl
Rocław z małżonką; Rocławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rocława lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pierwiastek chemiczny o symbolu Rh i liczbie atomowej 45, metal szlachetny należący do grupy kobaltowców, wykorzystywany m.in. jako składnik powłok ochronnych przedmiotów ozdobnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duża, wielopokoleniowa rodzina
(1.2) zespół ludzi pochodzących od jednego przodka
(1.3) grupa ludzi złożona z rodziców, dzieci, wnuków i bliskich krewnych
(1.7) daw. przyjście na świat, urodzenie
(1.8) daw. rodzaj, pokrój
Wiktionary
Wikipedia
IPA: rut, AS: rut
Wiktionary
rzecz. poród mrz., rodaczka ż., rodzina ż., narodzenie n., zrodzenie n., urodzenie n., urodziny n.
czas. rodzić ndk., narodzić dk., zrodzić dk., urodzić dk.
przym. rodowy, rodzinny
Wiktionary
(1.1) klan
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od rodak
Wiktionary
rzecz. rodak m.
Wiktionary
→ rodak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta należąca do ta samej narodowości, pochodząca z tego samego obszaru
Wiktionary
rzecz. ród m.
:: fż. rodak mos.
przym. rodowy, rodowity
Wiktionary
(1.1) krajanka
Wiktionary
kura rasy amerykańskiej, karmazyn
SJP.pl
kura rasy amerykańskiej, karmazyn
SJP.pl
1. człowiek tej samej narodowości; ziomek;
2. człowiek pochodzący z tego samego regionu, miasta, okolicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek pochodzący z tego samego narodu
(1.2) człowiek pochodzący z tej samej okolicy, regionu
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.2) Koncert na cześć stalowowolan stał się okazją by uhonorować ważnego i znanego rodaka.
Wiktionary
rzecz. współrodak mos.
:: zdrobn. rodaczek mos.
:: fż. rodaczka ż.
Wiktionary
(1.1) pobratymiec, krajan, współrodak, współziomek, ziomek; daw. kompatriota
(1.2) pobratymiec, swojak, współziomek, ziom, ziomal, ziomek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
barwnik syntetyczny stosowany do farbowania papieru oraz tkanin
SJP.pl
Rodaminy – organiczne związki chemiczne z grupy trifenylometylowych barwników ksantenowych. Stosowane do barwienia wełny, jedwabiu, papieru, a także do oznaczania jonów metali ciężkich w analizie chemicznej. W biologii stosuje się je jako barwniki fluorescencyjne. Grupa ta obejmuje m.in. rodaminę B, rodaminę 3B, rodaminę 6G i rodaminę 123.
Wikipedia
rzeka we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowo-wschodniej Francji;
(1.2) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Owernia-Rodan-Alpy;
Wiktionary
Rodan (fr. Rhône, frank.-prow. Rôno, oks. Ròse, wł. Rodano, niem. Rhone lub Rotten, ret. Rodan, łac. Rhodanus) – rzeka w zlewisku Morza Śródziemnego, płynąca przez terytorium Szwajcarii i Francji.
Wikipedia
(1.1) Rodan należy do zlewiska Morza Śródziemnego.
Wiktionary
IPA: ˈrɔdãn, AS: rodãn
Wiktionary
przym. rodański, nadrodański
Wiktionary
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. adm. były region administracyjny w południowo-wschodniej Francji;
Wiktionary
Rodan-Alpy (fr. Rhône-Alpes, wymowa) – dawny region administracyjny w południowo-wschodniej Francji. Na mocy ustawy z dnia 27 stycznia 2014 roku, która weszła w życie 1 stycznia 2016 roku, został połączony z Owernią, tworząc tym samym nowy region Owernia-Rodan-Alpy.
Wikipedia
sól kwasu rodanowodorowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól kwasu rodanowodorowego, stosowane w lecznictwie, farbiarstwie oraz w fotografii;
Wiktionary
Rodanki, tiocyjaniany, tiocyjanki, siarkocyjanki – grupa związków chemicznych, soli lub estrów kwasu tiocyjanowego. Rodanki są związkami trującymi, jednak mniej szkodliwymi niż cyjanki.
Najbardziej znane są rodanek amonu (NH
4SCN) i rodanek potasu (KSCN), służące w jakościowej analizie chemicznej do wykrywania kationów niektórych metali, na przykład srebra, żelaza, miedzi i uranu.
Wikipedia
odczynnik chemiczny w postaci łatwo rozpuszczalnych kryształów, zawierający aktywną grupę metylenową
SJP.pl
sól kwasu rodanowodorowego
SJP.pl
Rodanki, tiocyjaniany, tiocyjanki, siarkocyjanki – grupa związków chemicznych, soli lub estrów kwasu tiocyjanowego. Rodanki są związkami trującymi, jednak mniej szkodliwymi niż cyjanki.
Najbardziej znane są rodanek amonu (NH
4SCN) i rodanek potasu (KSCN), służące w jakościowej analizie chemicznej do wykrywania kationów niektórych metali, na przykład srebra, żelaza, miedzi i uranu.
Wikipedia
→ Rodan (rzeka we Francji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Rodan
Wiktionary
IPA: rɔˈdãj̃sʲci, AS: rodãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rodan mrz.
Wiktionary
zbiór tekstów Tory w postaci zwoju pergaminu nawiniętego na dwa wałki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: rodik] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środek gryzoniobójczy
Wiktionary
(1.1) Przechowywanie niezabezpieczonych rodentycydów w kuchennej szafce pod zlewozmywakiem jest nierozsądne i urąga wszelkim zasadom bezpieczeństwa.
Wiktionary
IPA: ˌrɔdɛ̃nˈtɨt͡sɨt, AS: rodẽntycyt
Wiktionary
1. popisy zręczności kowbojów we władaniu lassem, ujeżdżaniu dzikich koni itp.;
2. w Ameryce Północnej gromadzenie, przepędzanie i podział stad bydła przez kowbojów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sport. widowisko, które polega na popisach w poskramianiu zwierząt gospodarskich: nieujeżdżonych koni, cieląt, byków
Wiktionary
Rodeo – sport wywodzący się z pracy z bydłem, głównie w USA, a także w Hiszpanii i Australii. Bazuje ono na umiejętnościach wymaganych w pracy kowbojów. Konkurencje, w większości rozgrywane z końskich grzbietów, mają sprawdzać umiejętności i refleks zawodników. Rodeo jest ściśle powiązane z Western riding.
Wikipedia
IPA: rɔˈdɛɔ, AS: rodeo
Wiktionary
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Roderyk, Rodryg, Rodryk, Ruderyk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „sławny ze swego bogactwa” lub „sławny król”.
Roderyk obchodzi imieniny 13 marca.
Odpowiedniki w innych językach:
Wikipedia
Roderyk z małżonką; Roderykowie
SJP.pl
Roderyk z małżonką; Roderykostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Roderyka lub z nim związany
SJP.pl
1. dawna kolonia brytyjska;
2. Rodezja Południowa: dawna kolonia brytyjska;
3. Rodezja Północna: dawna posiadłość brytyjska;
4. Federacja Rodezji i Niasy: dawna posiadłość brytyjska; Federacja Afryki Centralnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. dawna kolonia brytyjska w południowej Afryce, podzielona na Rodezję Północną (współcz. Zambia) oraz Rodezję Południową (współcz. Zimbabwe)
(1.2) geogr. hist. Zimbabwe, w latach 1965-1979;
Wiktionary
Rodezja (ang. Rhodesia, od 1970 r. oficjalnie: Republika Rodezyjska, ang. Republic of Rhodesia) – państwo nieuznawane na arenie międzynarodowej położone w południowo-wschodniej Afryce, na terenie obecnego Zimbabwe, istniejące w latach 1965–1979. Ustanowione na obszarze dawnej kolonii brytyjskiej, Rodezji Południowej (w latach 1953–1963 wchodzącej w skład Federacji Rodezji i Niasy) w wyniku jednostronnej deklaracji niepodległości, mającej zapewnić kontynuację rządów białej mniejszości. Presja międzynarodowa i wojna partyzancka wymusiły pełną emancypację ludności czarnoskórej i ostatecznie doprowadziły do ustanowienia w 1980 roku republiki Zimbabwe. Stolicą i największym miastem było Salisbury (ob. Harare), a premierem przez cały okres istnienia kraju – Ian Smith.
Wikipedia
IPA: rɔˈdɛzʲja, AS: rodezʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Rodezyjczyk mos., Rodezyjka ż.
przym. rodezyjski
Wiktionary
(1.2) hist. ofic. Republika Rodezyjska
Wiktionary
mieszkaniec Rodezji, Rodezji Północnej lub Rodezji Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Rodezji, Rodezji Północnej lub Rodezji Południowej
Wiktionary
IPA: ˌrɔdɛˈzɨjt͡ʃɨk, AS: rodezyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Rodezja ż.
:: fż. Rodezyjka ż.
przym. rodezyjski
Wiktionary
mieszkanka Rodezji, Rodezji Północnej lub Rodezji Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Rodezji, Rodezji Północnej lub Rodezji Południowej
Wiktionary
rzecz. Rodezja ż.
:: fm. Rodezyjczyk mos.
przym. rodezyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Rodezja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Rodezją, dotyczący Rodezji
Wiktionary
rzecz. Rodezja ż., Rodezyjczyk mos., Rodezyjka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ozdobna bylina z Japonii i Korei
SJP.pl
Rodgersja (Rodgersia) – rodzaj roślin należący do rodziny skalnicowatych. Należy do niego 5–6 gatunków. Występują one nad strumieniami i w wilgotnych lasach w rejonie Himalajów – w Nepalu i Chinach. Są często uprawiane w miejscach wilgotnych w ogrodach i parkach. Nazwa naukowa rodzaju upamiętnia amerykańskiego admirała Johna Rodgersa (1812–1882).
Wikipedia
[czytaj: roDĘ] nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. superkontynent sprzed 650 milionów lat
Wiktionary
Rodinia – superkontynent istniejący na Ziemi pod koniec eonu proterozoicznego. Rodinia otoczona była wszechoceanem Mirowia.
Wikipedia
IPA: rɔˈdʲĩɲa, AS: rodʹĩńa
Wiktionary
imię pochodzenia greckiego
SJP.pl
Herodion – imię męskie pochodzenia greckiego, genetycznie zdrobnienie imienia Heroides, które prawdopodobnie oznacza „pieśń bohatera” od ‘ηρως (heros) „bohater, wojownik” w połączeniu z ωιδη (oide) „pieśń, oda”. Najbardziej znaną postacią o tym imieniu jest Herodion, postać biblijna i święty katolicki oraz prawosławny. Od tego imienia (: Irodion) powstała staroruska forma skrócona (zdrobniała, spieszczona) Rodion, utworzona za pomocą popularnej w imiennictwie zarówno ruskim, jak i polskim techniki ucinania nagłosu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Rodman – miasto w hrabstwie Jefferson, w stanie Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych. Według danych z roku 2000 liczyło 1147 mieszkańców. Miasto znajduje się na południowej granicy hrabstwa.
Wikipedia
żeński organ rozmnażania u mszaków, paprotników i roślin nagozalążkowych, produkujący komórki jajowe; archegonium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. wielokomórkowe gametangium żeńskie mszaków, paprotników, nasiennych;
(1.2) pszcz. część gniazda rodziny pszczelej z plasterastrami z czerwiem
Wiktionary
Rodnia, archegonium – wielokomórkowe gametangium żeńskie mszaków, paprotników, nasiennych.
Wikipedia
IPA: ˈrɔdʲɲa, AS: rodʹńa
Wiktionary
(1.1) archegonium
(1.2) korpus gniazdowy
Wiktionary
atom o bardzo dużej aktywności chemicznej
SJP.pl
Rodniki (dawniej wolne rodniki) – atomy lub cząsteczki zawierające niesparowane elektrony, czyli charakteryzujące się spinem elektronowym różnym od 0. Niektóre układy o całkowitym spinie równym 0, lecz wykazujące tzw. polaryzację spinową (np. niektóre stany przejściowe) czasem traktowane są jako dwurodniki.
Wikipedia
dotyczący rodnika, związany z rodnikiem
SJP.pl
grupa roślin zarodnikowych w dawnych podziałach systematycznych, charakteryzująca się wytwarzaniem rodni; Archegoniatae
SJP.pl
przedstawiciel grupy roślin zarodnikowych w dawnych podziałach systematycznych, charakteryzującej się wytwarzaniem rodni
SJP.pl
Współczynnik urodzeń (współczynnik rodności) – w demografii niemianowany współczynnik określający liczbę urodzeń żywych na 1000 mieszkańców i rok.
Wikipedia
Rodnowo (niem. Reddenau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
We wsi znajduje się gotycki kościół, kaplica, Szkoła Podstawowa im. ks. Jerzego Popiełuszki z oddziałem przedszkolnym (przedszkole otwarto w ramach projektu unijnego w 2008 r.) oraz Wiejski Dom Kultury.
Wikipedia
1. dawniej: płodny, urodzajny, żyzny;
2. dawniej: ojczysty, rodziny; rodzony, rodowy;
3. rozrodczy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = praw. rozporządzenie o ochronie danych osobowych;
Wiktionary
minerał, węglan manganu; dialogit
SJP.pl
Rodochrozyt (dialogit, diagolit lub szpat manganowy) – minerał z gromady węglanów. Należy do grupy minerałów rzadkich rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
W 2002 roku został uznany za oficjalny klejnot Kolorado. Jest narodowym kamieniem szlachetnym Argentyny.
Wikipedia
drzewo, krzew lub półkrzew z rodziny wrzosowatych; różanecznik, azalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. różanecznik
Wiktionary
Różanecznik, azalia, rododendron (Rhododendron L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Obejmuje ponad tysiąc gatunków. W stanie naturalnym występują głównie w Azji, w mniejszej liczbie gatunków w obydwu Amerykach i w Europie. Rosną zwykle na obszarach górskich, na glebach próchnicznych i kwaśnych, często także na torfowiskach i na glebach oraz skałach wapiennych. Zasiedlają lasy, formacje krzewiaste i wrzosowiska. Nieliczne gatunki są epifitami. Kwiaty są u części gatunków wonne, u innych nie. Zapylane są przez owady, niektóre gatunki w Himalajach także przez ptaki.
Wikipedia
(1.1) Te gatunki i odmiany, które mają zimozielone, skórzaste liście, nazywane są zwyczajowo rododendronami lub różanecznikami, natomiast te o miękkich, lekko owłosionych i zrzucanych na zimę lub półzimotrwałych liściach nazywa się azaliami.
Wiktionary
IPA: ˌrɔdɔˈdɛ̃ndrɔ̃n, AS: rododẽndrõn
Wiktionary
rzecz. rododendronowość ż.
przym. rododendronowy
Wiktionary
(1.1) różanecznik, azalia
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący rododendrona, związany z rododendronem
Wiktionary
rzecz. rododendron mrz.
Wiktionary
w geologii: obleczone ziarno utworzone przez krasnorosty
SJP.pl
naturalny barwnik spożywczy
SJP.pl
Rodoksantyna (E161f) – organiczny związek chemiczny z grupy ksantofili (podgrupa karotenoidów). Naturalny barwnik spożywczy. Jego niewielkie ilości można znaleźć w wielu gatunkach roślin np. cisu (Taxus baccata) i piórach niektórych ptaków (np. z rodzaju Ptilinopus i rodziny bławatników).
Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 5 mg/kg masy ciała.
Wikipedia
rodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych
SJP.pl
minerał z grupy granatów, kamień szlachetny o czerwonej barwie
SJP.pl
Rodolit (ang. rhodolith, ewent. rhodolit) – skała osadowa zbudowana z subsferycznych elementów osadu o gładkiej lub guzkowatej powierzchni, rodoidów (ang. rhodoid), będących ziarnami (lub bułami glonowymi, guzkami lub guzłami glonowymi, ang. calcareous algal nodules, analogicznymi do onkoidów i ooidów) obrośniętymi przez glony inkrustacyjne (zwykle krasnorosty).
Wikipedia
popisywanie się odwagą, przechwalanie się; fanfaronada
SJP.pl
minerał, krzemian manganu z domieszką wapnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. krzemian manganu i wapnia; minerał o różowej barwie, używany jako materiał okładzinowy lub w jubilerstwie;
Wiktionary
Rodonit – minerał z gromady krzemianów. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. rhodon = róża – aluzja do barwy minerału.Ma zwykle na podstawowym czerwonym tle, czarne, dendrytyczne wrostki tlenku manganu.
Wikipedia
(1.1) Mam przepiękny naszyjnik z rodonitów.
Wiktionary
IPA: rɔˈdɔ̃ɲit, AS: rodõńit
Wiktionary
przym. rodonitowy
Wiktionary
(1.1) CaMn4[Si5O15]
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Rodopów
Wiktionary
rzecz. Rodopy nmos.
:: fż. Rodopianka ż.
przym. rodopski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Rodopów
Wiktionary
(1.1) Folco mnie zwali ludzie, którym miłem • było me imię; dziś mój blask i słowa • pije to niebo, z wód którego piłem; • bo mniej płonęła córka Belusowa, • wbrew Sycheusowi, Kreuzie, w serca szkole, • niż ja, nim moja posiwiała głowa; • ni Rodopianka, która czuła wolę • do Demofonta, ani (stare dzieje) • Alcyd, co w sercu swym zamykał Jole.
Wiktionary
rzecz. Rodopy nmos.
:: fm. Rodopianin m.
przym. rodopski
Wiktionary
chloroplast krasnorostów zawierający obok karotenoidów i chlorofilu barwniki bilinowe
SJP.pl
przymiotnik od: Rodopy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rodopami, dotyczący Rodopów lub ich mieszkańców
Wiktionary
rzecz. Rodopianin mos., Rodopianka ż., Rodopy nmos.
Wiktionary
światłoczuły, czerwony barwnik zawarty w pręcikach siatkówki oka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. światłoczuły czerwony barwnik zawarty w pręcikach siatkówki;
Wiktionary
Rodopsyna (purpura wzrokowa, czerwień wzrokowa) – organiczny związek chemiczny, światłoczuły barwnik występujący w narządzie wzroku (dokładniej w siatkówce) głowonogów, stawonogów i kręgowców. Składa się z białka – opsyny, które wiązaniem kowalencyjnym łączy się z kofaktorem 11-cis-retinalem (retinenem), pełniącym funkcję chromoforu. Wiązanie łączy ε-aminową grupę lizyny w pozycji 296 łańcucha białkowego z grupą aldehydową retinalu. Żaden inny stereoizomer retinalu, z wyjątkiem 9-cis, nie wykazuje takiej właściwości łączenia się z opsyną.
Wikipedia
(1.1) Prawdopodobnie zwiększają stopień regeneracji rodopsyny, czyli barwnika odpowiedzialnego za widzenie oraz mają działanie przeciwzakrzepowe.
Wiktionary
(1.1) czerwień wzrokowa, purpura wzrokowa
Wiktionary
pasmo górskie w Bułgarii i Grecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. jedno z pasm górskich fałdowania hercyńskiego w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na pograniczu Bułgarii i Grecji; także region geograficzny;
Wiktionary
Rodopy (bułg. Родопи, gr. Ροδόπη) – pasmo górskie hercyńskiego Masywu Rodopskiego w południowej części Półwyspu Bałkańskiego.
Pasmo Rodopów jest stosunkowo zwarte, ma długość około 240 km, szerokość do 100 km i powierzchnię około 18 tys. km, z czego 14,5 tys. km w Bułgarii, reszta w Grecji. Na zachodzie dolina Jadenicy, przełęcz Awramowa, doliny Dreszenca i Mesty oddzielają Rodopy od pasm Riła i Pirin. Na północy zbocza Rodopów stromo opadają w Nizinę Górnotracką (część Niziny Trackiej). Na wschodzie obszerne doliny Maricy i Ergene, będące częścią Niziny Dolnotrackiej, dzielą Rodopy od niskich gór Sakar i Strandży. Na południu Rodopy stopniowo opadają ku wybrzeżu Morza Trackiego i nadbrzeżnym nizinom aluwialnym. Rodopy w całości leżą w zlewisku Morza Egejskiego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) Bałkany
meronimy.
(1.1) Rodopy Zachodnie, Rodopy Wschodnie
pokrewne.
rzecz. Rodopianin mos., Rodopianka ż.
przym. rodopski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Rhodope, Rhodopes
* baskijski: (1.1) Rodopeak
* białoruski: (1.1) Радопы
* bułgarski: (1.1) Родопи
* czeski: (1.1) Rodopy
* esperanto: (1.1) Rodopoj
* fiński: (1.1) Rodópi
* francuski: (1.1) Rhodopes
* gruziński: (1.1) როდოპები
* hebrajski: (1.1) רודופי
* kataloński: (1.1) Ròdope
* litewski: (1.1) Rodopai
* łaciński: (1.1) Rhodope
* łotewski: (1.1) Rodopi
* macedoński: (1.1) Родопи
* niderlandzki: (1.1) Rodopegebergte
* niemiecki: (1.1) Rhodopen
* norweski (bokmål): (1.1) Rodopifjellene
* norweski (nynorsk): (1.1) Rodopifjella
* nowogrecki: (1.1) Ροδόπη ż.
* ormiański: (1.1) Ռոդոպներ
* portugalski: (1.1) Ródope
* rosyjski: (1.1) Родопы
* słowacki: (1.1) Rodopy ż. lm.
* starogrecki: (1.1) Ῥοδόπη ż.
* szwedzki: (1.1) Rodopibergen
* ukraiński: (1.1) Родопи
* węgierski: (1.1) Rodope
źródła.
== Rodopy (język czeski.) ==
thumb|Rodopy (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Rodopy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Rodopianin mos., Rodopianka ż.
przym. rodopski
Wiktionary
największa wyspa w archipelagu Sporad Południowych, należąca do Grecji, słynąca z Kolosa (olbrzymi posąg Heliosa)
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskiego
(1.1) = pot. żart. Rodzinny Ogród Działkowy Ogrodzony Siatką (ew. Rodzinne Ogrody Działkowe Ogrodzone Siatką)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) A jak u Was? Wakacje na RODOS-ie?
(1.1) Pilnie sprzedam domek letniskowy na RODOS-ie.
(1.1) Oczywiście, wszelkie łopaty na pewno pójdą w ruch i może nawet z miotłą potańczę, jak to na RODOS-ie bywa.
(1.1) U mnie na RODOS-ie krokus rozkwitł w minioną niedzielę.
Wiktionary
(1.1) ROD
Wiktionary
osadzać powłokę rodową na metalach lub stopach metali w celach dekoracyjnych i technicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rodować.
Wiktionary
rzecz. nierodowanie n.
czas. rodować ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Rodowicz – polskie nazwisko. Obecnie nosi je ponad 260 osób.
Wikipedia
urodzony w danym kraju, mieście itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) urodzony w danym kraju, mieście, dzielnicy, pochodzący z danego kraju, miasta, dzielnicy
Wiktionary
rzecz. rodaczka ż.
Wiktionary
(1.1) rdzenny
Wiktionary
1. dotyczący rodu, należący do rodu; składający się z rodów lub ich członków
2. przymiotnik od: rod (pierwiastek chemiczny)
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) początek, z którego coś lub ktoś się wywodzi
(1.2) dzieje rodu, wewnętrzne powiązania i graficzne przedstawienie go
(1.3) dokument potwierdzający przynależność zwierzęcia i jego przodków do określonej rasy
(1.4) daw. jęz. etymologia słowa
Wiktionary
(1.2) W ewangelijnym rodowodzie Jezusa wymienieni zostali Juda i jego bracia.
(1.3) Nie chcąc żadnego psa z rodowodem, przygarnęliśmy kundelka ze schroniska.
Wiktionary
przym. rodowodowy, nierodowodowy
przysł. rodowodowo
Wiktionary
(1.1) geneza, pochodzenie, początek, powstanie, źródło
(1.2) genealogia
(1.3) etymologia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. dotyczący rodu, należący do rodu; składający się z rodów lub ich członków
2. przymiotnik od: rod (pierwiastek chemiczny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący rodu (klanu, rodziny)
(1.2) dotyczący rodu (pierw. chem.)
Wiktionary
(1.1) rzecz. ród m.
(1.2) rzecz. rod m.
Wiktionary
Wikipedia
Rodrigues (fr. Île Rodrigues, kreolski Mauritiusa Rodrig) – wyspa na Oceanie Indyjskim w archipelagu Maskarenów; politycznie stanowi region autonomiczny Mauritiusa. Jest położona 560 km na wschód od Mauritiusa. Ma powierzchnię 108 km² w większości bazaltowej powierzchni, która jest silnie pofalowana i poprzecinana licznymi głębokimi dolinami potoków lawy. Wyspa jest otoczona przez rafę koralową. Na wyspie panuje klimat równikowy, wybitnie wilgotny. Najwyższy szczyt Mount Limon ma wysokość 400 m n.p.m. Stolicą wyspy jest Port Mathurin.
Wikipedia
Słowo Rodriguez może oznaczać:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Roderyk, Rodryg, Rodryk, Ruderyk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „sławny ze swego bogactwa” lub „sławny król”.
Roderyk obchodzi imieniny 13 marca.
Odpowiedniki w innych językach:
Wikipedia
(1.1) Rodrygowi zdawało się, że dopiero co zasnął, gdy już czyjeś ręce jęły go gwałtownie tarmosić.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Rod
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Roderyk, Rodryg, Rodryk, Ruderyk – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „sławny ze swego bogactwa” lub „sławny król”.
Roderyk obchodzi imieniny 13 marca.
Odpowiedniki w innych językach:
Wikipedia
mieszkaniec Rodos (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec greckiej wyspy Rodos
Wiktionary
IPA: rɔˈdɨjt͡ʃɨk, AS: rodyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Rodos m., rodyjczyk m., rodyjka ż.
:: fż. Rodyjka ż.
przym. rodyjski
Wiktionary
mieszkanka Rodos (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka greckiej wyspy Rodos
Wiktionary
IPA: rɔˈdɨjka, AS: rodyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Rodos m., rodyjczyk m., rodyjka ż.
:: fm. Rodyjczyk m.
przym. rodyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Rodos
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Rodosu, związany z Rodosem, pochodzący z Rodosu
Wiktionary
(1.1) Szpitalnicy, joannici, kawalerowie rodyjscy, kawalerowie maltańscy — nazw wiele, ale zawsze chodzi o jeden zakon.
Wiktionary
IPA: rɔˈdɨjsʲci, AS: rodyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rodos m., Rodyjczyk m., Rodyjka ż., rodyjczyk m., rodyjka ż.
Wiktionary
krasnorost z rzędu Rhodymeniales
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. rzodkiewka
Wiktionary
skrót od: rodzaj; r.
SJP.pl
skrót
(1.1) gram. = rodzaj
(1.2) = rodzina
Wiktionary
(1.1) Tytułem przykładu wskazać można na afrykański gatunek drzewa Voacanga africana (rodz. Apocynaceae), w którego korze występują alkaloidy [jak voakangina, voakamina[,] i inne] o działaniu podobnym do glikozydów nasercowych.
(1.1) Wśród formantów deminutywnych występują -k-: -ek, -ka, -ko w l. poj. i -ki oraz -ka w l. mnogiej; -ec w rodz. męskim oraz -ce w l. mnogiej; -ik w rodz. męskim, -ca, -ica i -ka w rodz. żeńskim.
(1.1) Emulsja do twarzy, poj. 50 ml, na dzień i noc, każdy rodz. skóry.
(1.1) Liryka — jeden z trzech podstawowych rodz. literackich.
(1.2) W XI 1939 znienacka został z całą rodz. (żona i 4 małych dzieci) wysiedlony do Ostrowca Świętokrzyskiego.
Wiktionary
IPA: ˈrɔd͡zaj, AS: roʒai ̯
Wiktionary
(1.1) r.
Wiktionary
1. wydawać na świat potomstwo;
2. wydać plon;
3. tworzyć
SJP.pl
1. jednostka w systematyce roślin i zwierząt;
2. gatunek czegoś wyróżniający się jakimiś cechami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typ, odmiana, gatunek
(1.2) biol. grupa obejmująca gatunki blisko spokrewnione, podrzędna względem rodziny;
(1.3) gram. cecha rzeczownika wpływająca na jego końcówkę podczas deklinacji oraz na końcówki i formy innych części mowy, występujących obok danego rzeczownika np. w zdaniu;
(1.4) liter. podstawowa jednostka klasyfikacji dzieł literackich
(1.5) daw. pokolenie, generacja
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lubię każdy rodzaj muzyki.
(1.2) Ten gatunek roślin należy do innego rodzaju.
(1.3) Słowo „pies” jest rodzaju męskiego.
(1.4) Wyróżnia się trzy główne rodzaje literackie: lirykę, epikę i dramat.
(1.5) Rodzaj przemija i rodzaj odchodzi, a ziemia na wieki stoi.
Wiktionary
IPA: ˈrɔd͡zaj, AS: roʒai ̯
Wiktionary
przym. rodzajowy, wewnątrzrodzajowy
rzecz. rodzajnik m.
przysł. rodzajowo
Wiktionary
(1.1) typ, gatunek, odmiana
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. wyraz precyzujący znaczenie rzeczownika lub wyrażenia występującego w roli rzeczownika;
Wiktionary
Rodzajnik – specyficzny rodzaj przedimka, który oprócz właściwej przedimkowi kategorii określoności bądź nieokreśloności, wyznacza dodatkowo kategorię rodzaju gramatycznego, choć nie we wszystkich językach jest to ścisłe wyznaczenie w każdym przypadku – np. formy liczby mnogiej rodzajników niemieckich (die) lub francuskich (les) pełnią wyłącznie funkcję przedimków, gdyż w żaden sposób nie określają rodzaju gramatycznego następującego po nich rzeczownika.
Wikipedia
(1.1) W języku niemieckim używa się rodzajników.
Wiktionary
IPA: rɔˈd͡zajɲik, AS: roʒai ̯ńik
Wiktionary
rzecz. rodzaj m.
Wiktionary
(1.1) przedimek, artykuł
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w zależności od rodzaju
Wiktionary
rzecz. rodzaj mrz., rodzajowość ż.
przym. rodzajowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rodzajem, dotyczący rodzaju
(1.2) liter. związany z rodzajem literackim, dotyczący rodzaju literackiego
(1.3) gram. związany z rodzajem gramatycznym, dotyczący rodzaju gramatycznego
(1.4) szt. dotyczący tematyki życia codziennego, związany z tematyką życia codziennego
Wiktionary
(1.1) Przynależność rodzajowa tego kota jest więc niepewna.
Wiktionary
rzecz. rodzaj mrz., rodzajowość ż.
przysł. rodzajowo
Wiktionary
(1.1) gatunkowy, generyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rodzić.
Wiktionary
IPA: rɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: roʒẽńe
Wiktionary
rzecz. porodówka ż., rodziciel mos., rodzina ż., narodzenie n., rodzicielka ż., rodzinka ż., narodziny nmos., przyrodzenie n., rodzinność ż.
czas. rodzić
przym. przyrodni
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) brat (bracia), siostra (siostry);
Wiktionary
Rodzeństwo – w genealogii i prawie dzieci tych samych rodziców bądź rodzica: wszyscy bracia i siostry w ogólności albo każdy z nich pojedynczo wobec drugiego z nich (tak zwłaszcza w tekstach prawnych).
Wikipedia
(1.1) Miał dwoje rodzeństwa: brata i siostrę.
(1.1) Zafascynowanym sobą rodzeństwom pisma wyjaśniają, że kazirodztwo jest w naszej kulturze tabu i otoczenie związek taki na pewno przyjmie źle.
(1.1) Ustalono, że feralnego wieczora doszło do kłótni i przepychanek między zwaśnionymi rodzeństwami.
(1.1) Z kolei ci wychowani w trudnych rodzeństwach pragną mieć jedynaka, myśląc, że uszczęśliwią go i uchronią przed niedogodnościami stadnego życia w wielodzietnej rodzinie.
Wiktionary
IPA: rɔˈd͡zɛ̃j̃stfɔ, AS: roʒẽĩ ̯stfo
Wiktionary
rzecz. rodzina ż., narodziny nmos.
czas. rodzić ndk.
przym. rodzony, przyrodni
Wiktionary
jedno z rodziców, ojciec lub matka
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) fizj. u ssaków: wydawać potomstwo na świat
(1.2) bot. o roślinach, ziemi: wydawać plon
(1.3) pot. dawać owoce, efekty, skutek
czasownik zwrotny rodzić się
(2.1) przychodzić na świat
(2.2) przen. powstawać, brać początek
Wiktionary
Rodzice – nazwa jednej z podstawowych relacji w rodzinie. Rodzic jest spokrewniony z dzieckiem w pierwszym stopniu linii prostej i jest jego wstępnym (przodkiem).
Rodzice to określenie należące zarówno do języka naturalnego, w tym potocznego, jak i do języka prawnego.
Wikipedia
(1.1) Pani Kowalska rodziła cztery godziny.
(1.2) To urodzajna ziemia, rodzi obficie pszenicę.
(1.3) Szacunek do siebie rodzi w człowieku poszanowanie innych ludzi.
(2.1) Nikt nie rodzi się z uprzedzeniami.
(2.1) Urodziłem się w Warszawie.
(2.2) Pytań rodzi się wiele.
(2.2) Przy piwie urodził się wspaniały pomysł zrobienia majątku.
Wiktionary
IPA: ˈrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: roʒ́ić
Wiktionary
rzecz. rodzic m., rodziciel m., rodzicielka ż., rodzicielstwo n., rodzenie n., poród m., urodziny nmos., rodzina ż.
czas. urodzić (się), narodzić (się)
przym. rozrodczy, rodzicielski
Wiktionary
(1.1) wydawać na świat
Wiktionary
ojciec i matka w stosunku do swojego dziecka; rodziciele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ojciec i matka
(1.2) dwoje opiekunów pełniących rolę rodzicielską
Wiktionary
Rodzice – nazwa jednej z podstawowych relacji w rodzinie. Rodzic jest spokrewniony z dzieckiem w pierwszym stopniu linii prostej i jest jego wstępnym (przodkiem).
Rodzice to określenie należące zarówno do języka naturalnego, w tym potocznego, jak i do języka prawnego.
Wikipedia
(1.1) Jej rodzice są bardzo wyrozumiali i pozwalają jej chodzić do dyskoteki, mimo że ma tylko czternaście lat.
(1.1) W kościele spotkaliśmy rodziców Mateusza.
Wiktionary
IPA: rɔˈd͡ʑit͡sɛ, AS: roʒ́ice
Wiktionary
rzecz. rodziciel mos., rodzic mos., rodzicielka ż.
przym. rodzicielski
Wiktionary
(1.1) rodziciele, starzy
Wiktionary
dawniej: rodzic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. obecnie podn. lub żart. ten który zrodził lub rodzi
Wiktionary
(1.1) Żaden z twoich rodzicieli nie pokazał się na wywiadówce.
Wiktionary
rzecz. rodzic mos., rodzice lm m., rodzicielstwo n., rodzenie n.
:: fż. rodzicielka ż.
czas. rodzić ndk., zrodzić dk.
przym. rodzicielski, rodzinny
Wiktionary
(1.1) rodzic
Wiktionary
dawniej: rodzic
SJP.pl
dawniej: matka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ta która zrodziła lub rodzi;
Wiktionary
Rodzicielka – kobieta, która we własnym ciele nosiła dziecko podczas ciąży i urodziła je żywe podczas porodu. Rodzicielka jest matką, ale nie każda matka dziecka była jego rodzicielką (np. w przypadku adopcji, zastępczego rodzicielstwa). Rodzicielka jest osobą, która jako pierwsza zostanie wpisana do aktu urodzenia dziecka, niezależnie od możliwości późniejszych zmian (domniemanie).
Wikipedia
(1.1) Rodzicielka jest matką, ale nie każda matka dziecka była jego rodzicielką.
Wiktionary
rzecz. rodzic mos., rodzice lm m., rodzicielstwo n., rodzenie n.
:: fm. rodziciel mos.
czas. rodzić ndk.
przym. rodzicielski, rodzinny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z rodzicielstwem
Wiktionary
(1.1) Po opuszczenia rodzicielskiego domu Susanne raz na zawsze zamknęła Biblię.
Wiktionary
rzecz. rodziciel mos., rodzicielstwo n., rodzic m., rodzice mos., rodzicielka ż., rodzinka ż., narodziny nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie rodzicem
Wiktionary
Rodzice – nazwa jednej z podstawowych relacji w rodzinie. Rodzic jest spokrewniony z dzieckiem w pierwszym stopniu linii prostej i jest jego wstępnym (przodkiem).
Rodzice to określenie należące zarówno do języka naturalnego, w tym potocznego, jak i do języka prawnego.
Wikipedia
IPA: ˌrɔd͡ʑiˈt͡ɕɛlstfɔ, AS: roʒ́ićelstfo
Wiktionary
rzecz. rodzina ż., rodzic m., rodziciel m., rodzicielka ż., rodzinka ż., narodziny nmos.
czas. rodzić ndk.
przym. rodzicielski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Rodzik (inaczej Radzik) – wzniesienie w Częstochowie o wysokości 249,5 m n.p.m. Położone na lewym brzegu Warty. Koło wzgórza znajduje się starorzecze, wzdłuż którego przebiega Szlak Jury Wieluńskiej.
Według monografii Częstochowa – dzieje miasta i klasztoru jasnogórskiego, przez wzgórze od XVI wieku przebiegała granica przestrzeni miejskiej Częstochowy.
Wikipedia
indywidualizm: rdzenny mieszkaniec danego obszaru; tubylec, tuziemiec, autochton, aborygen, rodzimiak
SJP.pl
bryłka metalu, zwłaszcza szlachetnego, znaleziona w piasku, mule itp.; samorodek, nugget
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. miner. bryłka czystego metalu znaleziona w skale czy glebie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) samorodek, pierwiastek rodzimy
Wiktionary
indywidualizm: rdzenny mieszkaniec danego obszaru; tubylec, tuziemiec, autochton, aborygen, rodzimak
SJP.pl
wyznawca wiary rodzimej, odwołującej się najczęściej do tradycji pogańskich
SJP.pl
system wierzeń odwołujący się najczęściej do tradycji pogańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. system wierzeń odwołujących się zazwyczaj do tradycji przedchrześcijańskich, system poglądów opierających się na mitologii i wierzeniach lokalnej społeczności, w obrębie danej grupy kulturowej lub etnicznej;
Wiktionary
Rodzimowierstwo – system wierzeń etnicznych (zarówno minionych, jak i współczesnych – w tym część rekonstrukcji – zawsze jednak nawiązujących do konkretnego systemu wierzeń etnicznych), odwołujących się zazwyczaj do tradycji przedchrześcijańskich. Jest to zespół poglądów opartych na mitologii i wierzeniach lokalnej społeczności, w obrębie danej grupy kulturowej lub etnicznej. Wyznawcy rodzimowierstwa to tzw. rodzimowiercy – osoby praktykujące wiarę rodzimą, etniczną.
Wikipedia
(1.1) (…) rodzimowierstwo jest religią stricte etniczną, religią pól i lasów, świąt, które zanikały, ale są nam nadal bliskie. Chrześcijaństwo jest religią pustyni, zresztą o tym, że jest nam obce świadczy fakt, jak wiele musiało zaadaptować zwyczajów i tradycji pogańskich, żeby się na ziemiach polskich zaadaptować.
Wiktionary
IPA: ˌrɔd͡ʑĩmɔˈvʲjɛrstfɔ, AS: roʒ́ĩmovʹi ̯erstfo
Wiktionary
rzecz. rodzimowierca m., rodzimowierczyni ż.
przym. rodzimowierczy
Wiktionary
1. właściwy danemu narodowi, plemieniu, krajowi, miejscu; pochodzący lub wytworzony przez jakiś naród, plemię, rodzinę; swojski, miejscowy, rdzenny;
2. o metalach i innych pierwiastkach: występujący w przyrodzie w stanie wolnym, np. złoto rodzime, siarka rodzima;
3. dawniej, o osobie: jakby stworzony do czegoś, z krwi i kości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o określonym pochodzeniu, wywodzący się z danego ludu, domu, kraju
(1.2) chem. występujący samodzielnie w naturze
forma czasownika.
(2.1) 3. os., lm., ter., tryb oznajmujący zob. rodzić.
Wiktionary
(1.1) W przeszłości w tej retorcie wytwarzała się szczególna substancja przez wzajemne działanie na siebie pierwiastków importowanych i rodzimych.
Wiktionary
IPA: rɔˈd͡ʑĩmɨ, AS: roʒ́ĩmy
Wiktionary
rzecz. rodzimość
czas. narodzić
Wiktionary
(1.1) swojski
(1.2) wolny
Wiktionary
podstawowa grupa społeczna, składa się z rodziców i ich dzieci, cechuje ich więź formalna, wspólnota materialna, mieszkaniowa oraz określony zespół funkcji.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzice wraz z ich dziećmi
(1.2) socjol. grupa osób, które łączy pokrewieństwo, małżeństwo, powinowactwo lub inne prawo;
(1.3) pot. grupa osób, które łączy społeczna więź
(1.4) pot. grupa obiektów o wspólnych cechach, rodzaj
(1.5) biol. w systematyce: jednostka wyższa od rodzaju;
(1.6) mat. zbiór, szczególnie zbiór zbiorów;
(1.7) jęz. grupa języków wywodzących się od wspólnego prajęzyka;
(1.8) techn. grupa kolejnych ulepszonych urządzeń z tej samej serii
Wiktionary
Rodzina – grupa osób powiązanych ze sobą poprzez pokrewieństwo lub powinowactwo. W węższym znaczeniu są to rodzice wraz z dziećmi, czyli tzw. rodzina nuklearna. Rodzina, zdaniem socjologów i według najprostszych jej definicji, to „najważniejsza, podstawowa grupa społeczna, na której opiera się całe społeczeństwo”.
Wikipedia
(1.1) Było mi dane wychowywać się we wzorcowej rodzinie.
(1.1) Moja rodzina składa się tylko z dwóch członków, gdyż ojciec umarł pięć lat temu.
(1.2) Nie lubię spotkań z rodziną przy okazji różnych świąt.
(1.3) Jesteśmy z wami, cała rodzina redemptorystów, cała rodzina Radia Maryja!
(1.3) Tu w firmie wszyscy jesteśmy jedną wielką rodziną.
(1.4) Ta rodzina myszy komputerowych zdobywała najwyższe nagrody.
(1.5) Kosatka pstra to ryba z rodziny bagrowatych.
(1.6) Model statystyczny to parametryzowana rodzina rozkładów łącznych rozważanych zmiennych losowych.
Wiktionary
IPA: rɔˈd͡ʑĩna, AS: roʒ́ĩna
Wiktionary
rzecz. rodzic m., ród m., rodzinność ż., rodzenie n., urodzenie n., rodzicielstwo n., wyrodzenie n., rodziciel m., rodzicielka ż., rodzeństwo n.
:: zdrobn. rodzinka ż.
czas. rodzić ndk., urodzić dk., wyrodzić dk.
przym. rodzinny, rodowy, wyrodny, rodzony, przyrodni
Wiktionary
(1.1) rodzina elementarna
(1.2) ród, klan, reg. śl. familio.
Wiktionary
zdrobnienie od: rodzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: rodzina
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przyjdź, poznasz moją rodzinkę.
Wiktionary
rzecz. rodzicielstwo n., rodzic mos., rodzenie n., wyradzanie n., urodzenie n., rodzina ż., rodzinność ż.
przym. rodzinny, rodzicielski
przysł. rodzinnie
czas. urodzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest rodzinne; cecha tych, którzy są rodzinni
Wiktionary
rzecz. rodzina m., rodzinka ż., rodzic m., rodzenie n.
przym. rodzinny
przysł. rodzinnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z rodziną, dotyczący rodziny
(1.2) ojczysty
Wiktionary
(1.1) Nie był człowiekiem rodzinnym, wolał samotne życie.
Wiktionary
IPA: rɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: roʒ́ĩ•ny
Wiktionary
rzecz. ród mrz., rodziciel mos., rodzina ż., rodzinność ż., rodzicielka ż., rodzinka ż.
przysł. rodzinnie
Wiktionary
(1.1) rodowy, familijny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Znane postacie noszące nazwisko "Rodziński":
Wikipedia
zdrobnienie od: rodzony
SJP.pl
spokrewniony w prostej linii wstępnej albo zstępnej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bardzo blisko spokrewniony
Wiktionary
rzecz. narodziny nmos., rodzeństwo n., rodzina ż.
Wiktionary
suszone winogrono; rodzynek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) suszone winogrono
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. ktoś w jakiś sposób wyróżniający się
(2.2) pot. jedyny mężczyzna (chłopiec) w grupie kobiet (dziewcząt)
(2.3) pot. jedyna kobieta (dziewczyna) w grupie mężczyzn (chłopców)
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: rodzynka
Wiktionary
Rodzynek – skała w dolnej części lewych zboczy Doliny Będkowskiej na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Administracyjnie znajduje się we wsi Kobylany w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów.
Wikipedia
(1.1) Rodzynki są słodkie.
(2.2) Jest nas 15 (= piętnaście) osób w grupie, 14 (= czternaście) dziewczyn i jeden rodzynek.
Wiktionary
IPA: rɔˈd͡zɨ̃nɛk, AS: roʒỹnek
Wiktionary
przym. rodzynkowy
Wiktionary
rodzynka
Wiktionary
suszone winogrono; rodzynek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. suszone winogrono należące do bakalii; zob. rodzynek.
forma rzeczownika.
(2.1) D. B. lp., zob. rodzynek.
Wiktionary
Rodzynki (liczba pojedyncza rodzynek lub rodzynka) – suszone winogrona, zaliczane do bakalii. Mogą być spożywane surowe lub używane do pieczenia (np. ciast).
Wikipedia
(1.1) Rodzynka jest słodka.
(1.1) W potrawach gotowanych rozmaite rzeczy są podobne z postaci do pieprzu: rodzynki korynckie, jałowiec suszony, kolendra!
Wiktionary
IPA: rɔˈd͡zɨ̃nka, AS: roʒỹnka
Wiktionary
(1.1) rodzynek
Wiktionary
suszone winogrono; rodzynek
SJP.pl
Rodzynki (liczba pojedyncza rodzynek lub rodzynka) – suszone winogrona, zaliczane do bakalii. Mogą być spożywane surowe lub używane do pieczenia (np. ciast).
Wikipedia
godło Związku Polaków w Niemczech (organizacji polonijnej działającej w Niemczech od 1922 r.), przedstawiające w sposób schematyczny bieg Wisły z zaznaczonym Krakowem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) godło Związku Polaków w Niemczech;
Wiktionary
Wikipedia
Roe – rzeka w USA, w stanie Montana.
W księdze rekordów Guinnessa do 2005 była wymieniona jako najkrótsza rzeka świata. Jej długość wynosi 67 metrów (220 stóp). Wypływa ze źródeł Giants, wpływa do rzeki Missouri.
W stanie Oregon jest rzeka D (D River), którą uważa się za krótszą (36 m). W rzeczywistości długość obu rzek jest zmienna. Księga rekordów Guinnessa z roku 2006 nie podaje najkrótszej rzeki.
Wikipedia
[czytaj: rentgen] pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 111 (symbol Rg)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Rg i liczbie atomowej 111;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma roentgen?
Wiktionary
IPA: ˈrɛ̃ndɡɛ̃n, AS: rẽndgẽn
Wiktionary
rzecz. rentgen mrz., rentgenizacja ż., rentgenizowanie n.
przym. roentgenowy, rentgenowski
czas. rentgenizować
Wiktionary
(1.1) symbol. Rg; stara nazwa unununium (Uuu)
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący roentgenu (pierwiastka chemicznego)
Wiktionary
rzecz. roentgen mrz.
Wiktionary
Roeselare (fr. Roulers, vls. Roeseloare) – miasto w zachodniej Belgii, w Regionie Flamandzkim, w prowincji Flandria Zachodnia, siedziba administracyjna okręgu Roeselare. Ludność: 66 262 (1 stycznia 2024), powierzchnia: 60,40 km².
Wikipedia
organiczny związek chemiczny, środek o działaniu przeciwzapalnym
SJP.pl
Rofekoksyb – organiczny związek chemiczny, przeciwbólowy i przeciwzapalny lek z grupy inhibitorów COX-2 produkowany przez koncern farmaceutyczny Merck & Co. Lek oddziałuje bezpośrednio na COX-2, nie wpływając jednocześnie na COX-1. Dzięki temu, przynajmniej teoretycznie, wyeliminowano ryzyko uszkodzeń żołądka powodowanych przez inne lekki o podobnym zastosowaniu. Jak się okazało w trakcie późniejszych badań, jego przyjmowanie zwiększało ryzyko chorób układu krążenia.
Wikipedia
1. wyrostek u zwierząt lub bezkręgowców
2. substancja tworząca rogi zwierzęce
3. przedmiot wytworzony z rogu zwierzęcego
4. instrument dęty; waltornia
5. skraj, kant
6. kąt
7. zbieg dwóch ulic
8. rzut rożny lub pole, z którego jest wykonywany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. anat. twardy wyrostek występujący na głowie niektórych ssaków, zwykle parzyście;
(1.2) muz. rodzaj instrumentu dętego blaszanego;
(1.3) miejsce styku dwóch ulic
(1.4) miejsce styku krawędzi jakiegoś przedmiotu
(1.5) sport. miejsce i sposób wykonywania zagrania zwanego rzutem rożnym
(1.6) anat. część kości gnykowej; część rdzenia kręgowego
(1.7) materiał pozyskiwany z rogów (1.1) i kopyt niektórych zwierząt
(1.8) daw. pojemnik z rogu (1.7), np. na tytoń, sól, proch strzelniczy
(1.9) zool. pot. czułek ślimaka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten żubr ma duże rogi.
(1.2) Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy, przy trąbach i dźwięku rogu: radujcie się wobec Pana, Króla.
(1.3) Na rogu ulicy jest dom, z którego można swobodnie obserwować dwie skrzyżowanie.
(1.4) Jej zeszyt ma pozaginane rogi.
(1.7) W izbach były okna z szybami z rogu, zestruganego cienko i tak wygładzonego, że był prawie jak szkło przeźroczysty.
Wiktionary
IPA: ruk, AS: ruk
Wiktionary
rzecz. narożnik m., rogacizna ż., rogacz m., poroże n., rogal m., rogatywka ż., narożnik m.
:: zdrobn. rożek m., różek m.
przym. rożny, rogaty, rogowy, zrogowaciały, narożny
Wiktionary
(1.2) waltornia
(1.3) narożnik, węgieł, winkiel, reg. pozn. eka.
(1.4) kant, krawędź
(1.5) korner, reg. pozn. eka.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. bydło rogate
2. włócznia z hakiem przy grocie używana w przez lekką jazdę; rohatyna
SJP.pl
rzeczownik zbiorowy, rodzaj żeński
(1.1) roln. ogół rogatych zwierząt hodowlanych
Wiktionary
Bydło, rogacizna – ogólna nazwa zwierząt hodowlanych z podrodziny bawołów hodowanych celem uzyskania mleka, mięsa, tłuszczu, skóry oraz wykorzystania ich siły pociągowej. Bydło zalicza się do przeżuwaczy, a co za tym idzie posiada charakterystyczną dla tej grupy zwierząt budowę i fizjologię układu pokarmowego.
Wikipedia
(1.1) Sędziwy niedźwiedź roztył się przez lato, strasznie łupieżąc świepota i rogaciznę.
Wiktionary
rzecz. nierogacizna ż., róg mrz., rożek mrz., rogacz mos., rogaś mzw., rogal mrz., rogalik mrz., rogatka ż.
przym. rogaty
przysł. rogato
Wiktionary
(1.1) bydło
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zakonnik ze Zgromadzenia Księży Rogacjonistów Serca Jezusowego;
Wiktionary
(1.1) Julka chodzi na roraty do parafii rogacjonistów na Katowickiej.
Wiktionary
IPA: ˌrɔɡat͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: rogacʹi ̯o̊̃ńista
Wiktionary
rzecz.
:: fż. rogacjonistka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. dorosły samiec sarny; kozioł;
2. potocznie: mężczyzna zdradzany przez kobietę;
3. jelonek rogacz - jeden z największych chrząszczy w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) łow. dorosły samiec sarny
(1.2) łow. jeleń samiec
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. przen. żart. lub pogard. zdradzany mąż
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na polanie pasły się rogacze.
(2.1) Jej mąż nawet nie wie, jakim jest rogaczem.
Wiktionary
IPA: ˈrɔɡat͡ʃ, AS: rogač
Wiktionary
rzecz. róg m., rożek m., rogacizna ż., rogal m., rogalik m., rogaś m.
przym. rogaty
Wiktionary
(1.1) kozioł
(1.2) jeleń
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj pieczywa w kształcie półksiężyca;
2. w rolnictwie: urządzenie skonstruowane z wbijanej w ziemię żerdzi z promienistymi odgałęzieniami, służące do suszenia siana;
3. w łowiectwie: samiec większych zwierząt racicowych (łosi, żubrów, danieli);
4. środowisko w piłce nożnej: strzał na bramkę bezpośrednio z rzutu rożnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. bułka w kształcie półksiężyca;
(1.2) przen. obiekt w kształcie rogala (1.1)
(1.3) roln. urządzenie do suszenia siana składające się z żerdzi i przymocowanych do niej poprzeczek; używane w górach
(1.4) pogard. mąż zdradzany przez żonę
(1.5) wydma, zaspa o półkulistym kształcie
(1.6) samiec większych zwierząt racicowych
(1.7) slang. RPG: łotr, łotrzyk (klasa postaci)
Wiktionary
Rogal – bułka w kształcie półksiężyca, rodzaj delikatnego pieczywa, zazwyczaj pszennego, czasem nadziewanego.
Wikipedia
(1.1) Pies bowiem skwapliwie uprzątał rogale, bułki, serdelki, wypijał mleko, śmietankę, a przy tym bardzo lubił gryźć różne przedmioty zaprawiając sobie młode zęby do przyszłych czynów.
(1.2) Proces docierania ostatecznego podziału kraju w pracach Sejmu i Senatu trwał do lipca, przynosząc jeszcze takie osobliwości jak osławiony "rogal". Było to Kujawsko-Pomorskie w fikuśnym kształcie bumerangu, złożone z województw bydgoskiego i włocławskiego, ale z toruńskim podłączonym pod Gdańsk.
(1.6) Ledwie się wtulili do brzegu, przeleciało obok nich stado saren z rogatym kozłem na czele. – Ładny rogal! – rzekł Odrowąż z żalem myśliwskim.
(1.7) Zacząłem grać rogalem z nastawieniem bardziej na PvE, aniżeli PvP (nie wykluczając jednak tego drugiego).
Wiktionary
IPA: ˈrɔɡal, AS: rogal
Wiktionary
rzecz. róg, rożek, różek, rogacz
:: zdrobn. rogalik
Wiktionary
(1.4) rogacz, kornut
(1.6) byk
Wiktionary
1. rodzaj pieczywa w kształcie półksiężyca;
2. w rolnictwie: urządzenie skonstruowane z wbijanej w ziemię żerdzi z promienistymi odgałęzieniami, służące do suszenia siana;
3. w łowiectwie: samiec większych zwierząt racicowych (łosi, żubrów, danieli);
4. środowisko w piłce nożnej: strzał na bramkę bezpośrednio z rzutu rożnego
SJP.pl
Wikipedia
rogalik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Rogalice – wieś w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Lubsza.
Wieś położona jest na Równinie Oleśnickiej, na skraju Lasu Lubszańskiego (część Stobrawskiego Parku Krajobrazowego), przy szosie krajowej nr 39 łączącej Brzeg z Namysłowem.
We wsi jest stacja kolejowa z ok. 1909 roku, tartak, leśniczówka.
Wikipedia
bułka niewielkich rozmiarów w kształcie półksiężyca; mały rogal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: rogal
(1.2) kulin. mały rogal, często z nadzieniem
(1.3) pot. grykomp. gatunek gier wideo; roguelike
Wiktionary
Rogalik (niem. Rogallicken, od 1938 Kleinrosenheide) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Stare Juchy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
(1.3) „Hades” to gra idealna? Nie wiem, ale rogalikiem jest doskonałym!
Wiktionary
IPA: rɔˈɡalʲik, AS: rogalʹik
Wiktionary
rzecz. rogal mzw./mrz., rogacz m., rogacizna ż.
Wiktionary
(1.2) croissant
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Rogalin – wieś w województwie wielkopolskim, powiecie poznańskim, gminie Mosina, położona ok. 20 km na południe od Poznania nad rzeką Wartą, przy drodze wojewódzkiej nr 431. Znana jest głównie z zabytkowego zespołu pałacowo-parkowego hrabiów Raczyńskich: barokowo-klasycystycznego pałacu z galerią malarstwa oraz rozległym ogrodem w stylu francuskim, kościoła z mauzoleum oraz pomnikowych dębów rogalińskich.
Wikipedia
Rogalinek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Mosina.
Wikipedia
Rogalino (niem. Röglin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Świdwin.
Wikipedia
związany z Rogalinem, dotyczący Rogalina
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. w powiecie olkuskim: tłuczek do ziemniaków
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Rogalski, Rogalska – polskie nazwisko.
Wikipedia
roślina wodna
SJP.pl
Wikipedia
1. niewielki budynek na granicy miasta, gdzie dawniej mieścił się posterunek miejski i gdzie pobierano opłaty wjazdowe;
2. zapora drogowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki budynek na granicy miasta, dawniej mieszczący posterunek miejski i punkt poboru opłaty za wjazd
(1.2) zapora drogowa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: rɔˈɡatka, AS: rogatka
Wiktionary
przym. rogatkowy
rzecz. rogacizna ż., rogatkowe
Wiktionary
1. niewielki budynek na granicy miasta, gdzie dawniej mieścił się posterunek miejski i gdzie pobierano opłaty wjazdowe;
2. zapora drogowa
SJP.pl
Wikipedia
rodzina pospolitych roślin wodnych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach rogatkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od rogatka
(1.2) przym. od rogatek
Wiktionary
IPA: ˌrɔɡatˈkɔvɨ, AS: rogatkovy
Wiktionary
(1.1) rzecz. rogatka, rogatkowe
(1.2) rzecz. rogatek
Wiktionary
1. rodzaj rozwidlonego rumpla, element składowy urządzenia sterowego; sterownica;
2. gatunek ryby z rodziny rogatnicowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. popularna ryba akwariowa;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌrɔɡatʲˈɲit͡sa, AS: rogatʹńica
Wiktionary
rodzina ryb morskich z rzędu najeżkokształtnych; balistydy
SJP.pl
Rogatnicowate, balistydy (Balistidae) – rodzina morskich ryb rozdymkokształtnych (Tetraodontiformes). Pomimo smacznego mięsa mają niewielkie znaczenie gospodarcze, ponieważ niektóre gatunki są uznawane za trujące dla człowieka. Popularne w akwarystyce, choć należą do ryb agresywnych.
Wikipedia
o cechach rogatnicowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny lelkowatych
SJP.pl
żmija rogatonosa - gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych
SJP.pl
1. o zwierzęciu: mający rogi;
2. mający wystające rogi, krawędzie; kanciasty;
3. zbyt pewny siebie; hardy, krnąbny, zuchwały;
4. przenośnie o mężu: zdradzany przez żonę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o zwierzęciu: taki, który ma rogi lub część ciała przypominającą rogi
(1.2) o księżycu: mający kształt zbliżony do kształtu sierpa
Wiktionary
IPA: rɔˈɡatɨ, AS: rogaty
Wiktionary
rzecz. róg mrz., rogacz mos./mzw., rogacizna ż.
przysł. rogato
Wiktionary
polska wojskowa czapka z daszkiem i z kwadratowym denkiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czapka z daszkiem i kwadratowym denkiem;
Wiktionary
Rogatywka – czapka z charakterystycznym kwadratowym denkiem, element tradycyjnego polskiego stroju narodowego i munduru wojskowego.
Wikipedia
(1.1) W Polsce rogatywka jest tradycyjnym wojskowym nakryciem głowy.
Wiktionary
IPA: ˌrɔɡaˈtɨfka, AS: rogatyfka
Wiktionary
rzecz. róg m.
Wiktionary
1. imię męskie;
2. [czytaj: rodżer] angielskie imię męskie;
3. [czytaj: roŻE] francuskie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Roger – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających „sławny dzięki władaniu oszczepem”.
Imieniny obchodzi: 4 stycznia, 5 stycznia, 28 stycznia, 1 marca, 15 września i 15 listopada.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
IPA: ˈrɔɡɛr, AS: roger
Wiktionary
Roger z małżonką; Rogerowie
SJP.pl
Roger z małżonką; Rogerostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rogera lub z nim związany
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. wyrostek u zwierząt lub bezkręgowców
2. substancja tworząca rogi zwierzęce
3. przedmiot wytworzony z rogu zwierzęcego
4. instrument dęty; waltornia
5. skraj, kant
6. kąt
7. zbieg dwóch ulic
8. rzut rożny lub pole, z którego jest wykonywany
SJP.pl
Wikipedia
o komórkach nabłonkowych: przybierać właściwości rogu
SJP.pl
1. zbudowany z tkanki rogowej;
2. zrogowaciały
SJP.pl
1. w anatomii: zbudowany z substancji białkowej stanowiącej część składową zrogowaciałej warstwy naskórka (np. płytki rogowe);
2. w rzemieślnictwie: wykonany z rogu (wyrostka kostnego) jakiegoś zwierzęcia (np. rogowe oprawki)
SJP.pl
nowotwór skóry charakteryzujący się szybkim wzrostem i samoistnym ustępowaniem
SJP.pl
mieszkaniec Rogowa
SJP.pl
mieszkanka Rogowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
choroba dziedziczna charakteryzująca się nadmiernym rogowaceniem skóry dłoni i stóp
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geol. czarna, brunatna lub szara skała osadowa lub przeobrażona, składająca się głównie z krzemionki
(1.2) med. przerost zrogowaciałego naskórka na dłoni lub stopie
Wiktionary
Wikipedia
czas. zrogowacieć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. błona stanowiąca zewnętrzną warstwę przedniej części oka;
2. środowiskowo: mebel umieszczany w rogu pokoju;
3. dawniej:
a) trójkątna chustka damska;
b) wulgarnie: prostytutka, ulicznica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. wypukła zewnętrzna warstwa gałki ocznej pokryta przezroczystą błoną;
(1.2) pot. reg. kanapa narożna
(1.3) daw. XVIII-wieczna paradna spódnica rozpięta na obręczach szerokiego stelażu powiększającego jej objętość; także sam stelaż;
(1.4) odzież. kobieca trójkątna chustka na głowę
(1.5) środ. prostytutka uliczna
(1.6) daw. tabakierka wykonana z rogu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Soczewkę kontaktową umieszcza się bezpośrednio na rogówce oka.
(1.2) Mama kupiła nową rogówkę do dużego pokoju.
(1.3) Rogówka pozwalała na zachowanie modnej w epoce rokoka sylwetki.
(1.5) Ledwo zapadł zmrok, a po oświetlonej paroma latarniami ulicy przechadzało się już kilka rogówek.
Wiktionary
rzecz. róg m.
przym. rogowy, rogówkowy
Wiktionary
(1.5) chodnikówka, narożnica, ulicznica
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z rogówką, dotyczący rogówki
Wiktionary
rzecz. rogówka ż.
czas. rogowacieć ndk., zrogowacieć dk.
przym. rogowy
Wiktionary
roślina z rodziny goździkowatych
SJP.pl
Rogownica (Cerastium L.) – rodzaj roślin należący do rodziny goździkowatych. Obejmuje ponad 200 gatunków. Są to rośliny zielne (jednoroczne i byliny) występujące głównie na obszarze klimatu umiarkowanego półkuli północnej. Rośliny te rosną w miejscach skalistych, na terenach górskich, na wydmach, w murawach i na świeżych łąkach. Niektóre gatunki uznawane za chwasty.
Wikipedia
ozdoba szczytu dachu, zwykle w kształcie baranich rogów i zwierzęcych głów; śparogi, szparogi, rogacze
SJP.pl
nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Rogowo, Rogów
SJP.pl
Wikipedia
1. w anatomii: zbudowany z substancji białkowej stanowiącej część składową zrogowaciałej warstwy naskórka (np. płytki rogowe);
2. w rzemieślnictwie: wykonany z rogu (wyrostka kostnego) jakiegoś zwierzęcia (np. rogowe oprawki)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z rogu (materiału)
(1.2) zool. składający się ze zrogowaciałej tkanki
Wiktionary
rzecz. róg m., rożek m., narożnik m., poroże n., rogówka ż., rogowacenie n., zrogowacenie n., rożny m., różek mrz.
czas. rogowacieć ndk., zrogowacieć dk.
przym. rożny, narożny, narożnikowy, rogówkowy
Wiktionary
1. roślina z rodziny rogożowatych; pałka
2. mata upleciona z sitowia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mata pleśćeciona z sitowia, łyka lub innych łodyg roślinnych
(1.2) pot. bot. pałka szerokolistna
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. rogozie n., rogożyna ż.
przym. rogożowy, rogożynowy
Wiktionary
gatunek ryby dwudysznej z rodziny rogozębowatych; barramundi, barramunda
SJP.pl
Rogoząb australijski, barramunda, rogoząb, barramundi (Neoceratodus forsteri) – najbardziej pierwotny gatunek ryby dwudysznej, jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel rodziny rogozębowatych (Ceratodontidae).
Wikipedia
rząd ryb dwudysznych
SJP.pl
Rogozębokształtne (Ceratodontiformes) – rząd ryb mięśniopłetwych (Sarcopterygii) z podgromady dwudysznych (Dipnoi). W zapisie kopalnym znane od triasu, spotykane na wszystkich kontynentach. Do czasów współczesnych przetrwały jedynie 3 rodzaje z 6 gatunkami.
Wikipedia
rodzina ryb dwudysznych
SJP.pl
Rogozębowate (Neoceratodontidae, wcześniej Ceratodontidae sensu lato) – rodzina ryb dwudysznych (Dipnoi). Jej jedynym współcześnie żyjącym przedstawicielem jest rogoząb australijski (Neoceratodus forsteri), najbardziej pierwotny gatunek ryby dwudysznej, żywa skamieniałość niezmieniona od 100 mln lat, jest najstarszym ze wszystkich znanych kręgowców, starszym ewolucyjnie niż dość blisko z nim spokrewnione latimerie. Pozostałe gatunki rogozębowatych wymarły.
Wikipedia
Wikipedia
→ Rogoźno; rogoziński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Rogoźnem, dotyczący Rogoźna
Wiktionary
rzecz. Rogoźno n., rogoźnianin m., rogoźnianka ż.
Wiktionary
pęd pałki wodnej; rogożyna
SJP.pl
Miejscowość w Bułgarii:
Wikipedia
Rogoziniec (niem. Rogsen) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Zbąszynek.
Wikipedia
→ Rogoźno; rogozieński
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
tkanina bawełniana o rzadkim splocie
SJP.pl
Rogóżka (niem. Wolmsdorf) – zanikająca wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Stronie Śląskie, w górnym biegu części Konradki, w Krowiarkach.
Wikipedia
mieszkaniec Rogoźna
SJP.pl
mieszkanka Rogoźna
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Rogoźnica – nazwa pochodzi od słowa rogoża.
Wikipedia
przymiotnik od: Rogoźnica
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
Rogoźno (niem. Rogasen) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie obornickim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Rogoźno. Położone na Pojezierzu Wielkopolskim, nad rzeką Wełną i jeziorem Rogoźno.
31 grudnia 2012 r. miasto miało 11 345 mieszkańców.
Wikipedia
rodzina roślin jednoliściennych; pałkowate, ożypałkowate
SJP.pl
o cechach rogożowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
pęd pałki wodnej; rogozina
SJP.pl
przymiotnik od: rogożyna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przełęcz w Tatrach
SJP.pl
Rohatka (słow. Prielom, niem. Kerbchen, węg. Rovátka, 2293 m) – przełęcz w głównej grani Tatr pomiędzy Małą Wysoką (Východná Vysoká) i Dziką Turnią (Divá veža), dokładniej Turnią nad Rohatką. Wschodnie zbocza spod przełęczy opadają do Kotliny pod Rohatką będącej górnym odgałęzieniem Doliny Staroleśnej (Veľká Studená dolina), zaś zachodnie do Doliny Świstowej (Svišťová dolina), która jest górną częścią Doliny Białej Wody (Bielovodská dolina).
Wikipedia
włócznia z hakiem, używana dawniej przez lekką jazdę oraz w łowiectwie; rogacizna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. włócznia z hakiem przy grocie;
Wiktionary
Rohatyna (rogacina) – odmiana włóczni z hakiem przy grocie, który zapobiegał zbyt głębokiej penetracji i pozwalał na szybkie ponowienie ciosu.
Rohatyna zazwyczaj nie przekraczała długości trzech metrów (5 łokci). Bardzo często w drzewcu czyniono wyżłobienia, aby zmniejszyć jego wagę, w efekcie broń nie nadawała się do cięć, lecz jedynie do pchnięć.
Wikipedia
(1.1) Wojtek dźgnął niedźwiedzia rohatyną w samo serce.
Wiktionary
rzecz. rohatyniec mos./mzw., rohatyńcowate lm nm.
przym. rohatyński
Wiktionary
(1.1) rogacina
Wiktionary
owad z rodziny żukowatych o charakterystycznym wygiętym do tyłu rogu znajdującym się na głowie samców; rohatyniec nosorożec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. wojsk. żołnierz walczący rohatyną
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ent. chrząszcz posiadający róg na głowie
Wiktionary
(2.1) Samice rohatyńca składają jaja w koronach drzew.
Wiktionary
rzecz. rohatyna ż., rohatyńcowate lm nm.
przym. rohatyński
Wiktionary
(1.1) rosochacz
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z Rohatynem, dotyczący Rohatyna
Wiktionary
(1.1) Księgozbiór domowy liczący wiele tysięcy tomów z siedzibą w Bursztynie, pow. rohatyński;
Wiktionary
rzecz. Rohatyn m., rohatyniec m., rohatyna ż.
Wiktionary
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) indoaryjski lud muzułmański zamieszkujący północną część stanu Arakan w Mjanmie;
Wiktionary
Rohingja, Rohingya – muzułmańska grupa etniczna zamieszkująca północną część birmańskiego stanu Arakan, licząca ponad milion osób. Są to głównie rolnicy i rybacy. Posługują się językiem rohingya z rodziny indoeuropejskiej.
Stosowana bywa także nazwa Arakanie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ostróżka
Wiktionary
(1.1) Z obu stron każdej drogi szerokim pasem bielały bujne rumianki i wyższe od ich kwiaty marchewnika, słały się w trawach fioletowe rohule, żółtymi gwiazdkami świeciły brodawniki i kurze ślepoty, liliowe skabiozy polne wylewały ze swych stulistnych koron miodowe wonie, chwiały się całe lasy słabej i delikatnej mietlicy, kosmate kwiaty babki stały na swych wysokich łodygach, rumianością i zawadiacką postawą stwierdzając nadaną im nazwę kozaków.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. flunitrazepam, lek o silnym działaniu uspokajającym;
Wiktionary
Flunitrazepam – związek organiczny, pochodna benzodiazepiny, zsyntetyzowana w 1962 roku przez absolwenta Uniwersytetu Jagiellońskiego Leona Sternbacha (1908–2005). Opatentowany w roku 1970. Próby kliniczne rozpoczęto w roku 1972, natomiast wprowadzono do lecznictwa w 1975 roku (Szwajcaria) pod nazwą handlową Rohypnol przez koncern farmaceutyczny Hoffmann-La Roche, początkowo w Europie, a od 1980 r. do lecznictwa światowego. W 1984 roku preparat wprowadzono do polskiego lecznictwa. W szczytowym okresie Rohypnol był dostępny w ponad 80 krajach.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) rohypnol m.
* marathi: (1.1) रोहिप्नोल m. (rōhipnōla)
* niderlandzki: (1.1) rohypnol m. ż.
* tajski: (1.1) โรฮิปนอล (ro.hip.non)
źródła.
== rohypnol (język niderlandzki.) ==
wymowa.
dzielenie|ro|hyp|nol.
audio|Nl-rohypnol.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski i żeński
(1.1) farm. rohypnol
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
1. marzyć, fantazjować;
2. roić się - o pszczołach: tworzyć nowy rój, wylatywać z ula w celu poszukiwania nowego gniazda;
3. roić się - poruszać się całą gromadą; pojawiać się masowo
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. uroić)
(1.1) rozmyślać, marzyć o czymś nierealnym
czasownik zwrotny niedokonany roić się (dk. uroić się)
(2.1) przychodzić do głowy
czasownik zwrotny niedokonany roić się (dk. wyroić się)
(3.1) ent. wylatywać gromadnie, aby założyć nowe gniazdo
czasownik zwrotny niedokonany roić się (dk. zaroić się)
(4.1) występować licznie
(4.2) być pełnym
Wiktionary
(1.1) Kazała mi „nie zawracać sobie głowy całą masą bzdetów i skoncentrować się na pisaniu”. (…) Może roiła sobie, że zostanę drugim Steinbeckiem czy coś?
Wiktionary
rzecz. rojenie n., rojowisko n., rój mrz.
przym. rojliwy
Wiktionary
(1.1) marzyć, rozmyślać, snuć, wyobrażać
(2.1) marzyć się, snuć się, wyobrażać się
(3.1) wylęgać się, wyrajać się
(4.1) mrowić się, tłoczyć się
(4.2) burzyć się, wrzeć
Wiktionary
mały rój (pszczół, os)
SJP.pl
nazwisko, m.in. Wojciech Roj (właściwie Wojciech Raj-Gąsienica; 1839-1924) - gospodarz góralski, kowal i cieśla, przewodnik tatrzański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) duża grupa latających owadów lub (rzadziej) małych ptaków
(1.2) ent. pszczoły, osy, trzmiele i inne owady latające, które żyją w jednym gnieździe
(1.3) pszcz. część rodziny pszczelej opuszczająca wraz z królową gniazdo
(1.4) przen. duże nagromadzenie ruszających się osób
Wiktionary
Belgia:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1-2) Na strychu zagnieździł się rój os.
Wiktionary
IPA: ruj, AS: rui ̯
Wiktionary
rzecz. rojenie n., rójka ż., rojnik m., wyrojenie n., zarojenie n., urojenie n.
czas. roić ndk., wyroić dk., zaroić dk., uroić dk.
przym. rojowy
Wiktionary
(1.1) chmara
(1.4) mrowie
Wiktionary
nazwisko, m.in. Wojciech Roj (właściwie Wojciech Raj-Gąsienica; 1839-1924) - gospodarz góralski, kowal i cieśla, przewodnik tatrzański
SJP.pl
Roja („Róża”) – kollywoodzki thriller z 1992 roku w reżyserii Maniego Ratnama. Pierwsza część jego trylogii – po niej powstały Bombay i Dil Se – Z całego serca. Debiut muzyczny A.R. Rahmana. Muzyka do filmu zalicza się (według magazynu „Time” z 2005 roku) do 10 najlepszych filmowych kompozycji muzycznych w Indiach. Film uznany przez krytyków za jeden z najlepszych filmów indyjskich w latach 90. Dubbing w hindi, malajalam, marathi i telugu. Niedawno w związku z rosnącym lękiem przed terroryzmem powtórnie wyemitowano film poza granicami Indii.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. zwolennik monarchistycznej formy rządów;
2. stronnik króla, dynastii królewskiej
SJP.pl
Wikipedia
1. zwolenniczka monarchistycznej formy rządów;
2. stronniczka króla, dynastii królewskiej
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z rojalizmem
Wiktionary
rzecz. rojalizm m., rojalista m., rojalistka ż.
Wiktionary
opowiadanie się za monarchiczną formą rządów
SJP.pl
Wikipedia
Rojas – gmina w Hiszpanii, w prowincji Burgos, w Kastylii i León, o powierzchni 24,93 km². W 2011 roku gmina liczyła 74 mieszkańców.
Wikipedia
Rojcissus (Rhoicissus Planch.) – rodzaj roślin należący do rodziny winoroślowatych (Vitaceae Juss.). Obejmuje co najmniej 15 gatunków występujących naturalnie w środkowej i południowej Afryce.
Wikipedia
Wikipedia
wir wodny
SJP.pl
Rojek – osada wsi Wystok, w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Torzym.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
1. marzyć, fantazjować;
2. roić się - o pszczołach: tworzyć nowy rój, wylatywać z ula w celu poszukiwania nowego gniazda;
3. roić się - poruszać się całą gromadą; pojawiać się masowo
SJP.pl
wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim
SJP.pl
Wikipedia
→ Rojewo (wieś w Polsce)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
masowe loty owadów
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) pszcz. z natury szczególnie skłonny do rojenia się
Wiktionary
rzecz. rojliwość ż.
czas. roić
Wiktionary
choroba wywoływana przez alkaloidy sporyszu, objawiająca się drgawkami, zaburzeniami czucia i bolesnym przykurczem kończyn
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: rojno, rojnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: rojny
SJP.pl
bylina o małych wymaganiach, rośnie na wszelkich nieużytkach, skałach, piaskach i wśród kamieni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Sempervivum|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych obejmujący 40 do ok. 100 gatunków;
(1.2) bot. roślina z rodzaju rojnik (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. rój mrz.
Wiktionary
rojący się od czegoś, wypełniony ruchliwym zbiorowiskiem
SJP.pl
1. miejsce, gdzie porusza się i tłoczy duża liczba osób lub zwierząt;
2. gromada poruszających się i tłoczących ludzi lub zwierząt; kłębowisko, chmara
SJP.pl
śródziemnomorska bylina z rodziny wargowych; melisa
SJP.pl
Rojownik, rojnik, rojniczek (Jovibarba Opiz) – rodzaj roślin należący do rodziny gruboszowatych. W zależności od ujęcia systematycznego jest to rodzaj siostrzany względem rodzaju rojnik (Sempervivum) ewentualnie sekcja w obrębie tego rodzaju. Należą tu także w zależności od ujęcia dwa lub trzy gatunki występujące w Europie i Azji, z czego dwa rosną dziko w granicach Polski (rojownik pospolity J. sobolifera i włochaty J. hirta). Są to byliny monokarpiczne.
Wikipedia
przymiotnik od: rój
SJP.pl
miejsce podmokłe lub zbiorowisko roślinne tworzących torfy gatunków torfowców; mokradło, torfowisko, mszar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podmokłe miejsce porośnięte roślinami
Wiktionary
Rojst lub rojsty (lit. raistas, l. mn. raistai) – zbiorowisko roślinnych terenów podmokłych; miejsce podmokłe, niskie i bagniste, porośnięte mchami, krzewinkami i karłowatymi drzewami lub zbiorowisko roślinne tworzących torfy gatunków torfowców. Są to zbiorowiska roślinne zanikające z powodu nadmiernego osuszania terenów i eksploatacji torfu.
Wikipedia
IPA: rɔjst, AS: roi ̯st
Wiktionary
przym. rojstowy
Wiktionary
(1.1) bagno, mokradło, grzęzawisko, trzęsawisko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. w dawnej Polsce: posiedzenie sądowe
2. dawniej: termin stawiania się stron w sądzie; pozew sądowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czas, jaki w przybliżeniu zajmuje Ziemi obiegnięcie Słońca, równy 365 lub 366 dni;
(1.2) astr. czas, w jakim dane ciało niebieskie okrąża inne ciało niebieskie
(1.3) grupa studentów studiująca na tym samym wydziale przez cały okres studiów
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. kraw. spódnica
(1.5) przest. roczny słój w drzewie
(1.6) stpol. termin rozprawy sądowej
(1.7) stpol. kadencja sądu
(1.8) daw. sprawa sądowa
(1.9) daw. ustny pozew sądowy
(1.10) daw. zaręczyny
Wiktionary
Rok – wspólna nazwa różnych jednostek miar, zwykle czasu; może oznaczać:
Wikipedia
(1.1) Rok składa się z dwunastu miesięcy.
(1.1) Luty jest najkrótszym miesiącem w roku.
(1.1) Dziecko rosło rok za rokiem.
(1.1) Chilonowi zaś istotnie chodziło o usunięcie Glauka, który jakkolwiek podeszły w leciech, nie był wcale niedołężnym starcem.
Wiktionary
IPA: rɔk, AS: rok
Wiktionary
rzecz. rocznica ż., rocznicówka ż., rocznik m., rocznikarstwo n., rocznikarz m., roczniak m.
:: zdrobn. roczek m.
przym. roczny, rocznicowy, rocznikarski, rokroczny, doroczny
przysł. rocznie, rokrocznie
skr. r.
Wiktionary
(1.1) skr. r.
(1.3) rocznik
Wiktionary
szosa strategiczna równoległa do linii frontu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. droga równoległa do linii frontu, używana do przesyłu zaopatrzenia lub ułatwiająca transport posiłków;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed planowaćanowanym atakiem dowódca polecił odblokować rokadę.
Wiktionary
IPA: rɔˈkada, AS: rokada
Wiktionary
przym. rokadowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z rokadą, dotyczący rokady
Wiktionary
rzecz. rokada ż.
Wiktionary
roślina warzywna, podobna do czosnku
SJP.pl
Czosnek wężowy (Allium scorodoprasum L.) – gatunek byliny należący do rodziny amarylkowatych. Występuje w Turcji oraz północnej, środkowej, wschodniej i południowej Europie. Na niektórych obszarach uprawiany i zadomowiony. W Polsce występuje głównie na nizinach.
Wikipedia
potocznie: człowiek bardzo bogaty, majętny; bogacz, krezus, nabab
SJP.pl
gatunek sera owczego o ostrym smaku, porośniętego pleśnią; roquefort
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. ostry w smaku ser z charakterystycznymi żyłkami niebieskozielonej pleśńeśni wytwarzany z mleka owczego;
Wiktionary
(1.1) Plasterki buraków układamy na talerzu i polewamy je sosem. Na brzegach rozrzucamy pokruszony ser rokfor, a na środku układamy roladę z polędwicy.
Wiktionary
(1.1) roquefort
Wiktionary
dawniej: posiedzenie sądowe
SJP.pl
Roki (biał. Рокі) – trzeci album studyjny białoruskiego zespołu punkrockowego Brutto. Jego premiera odbyła się 1 maja 2017 roku. Na płycie znalazło się dwanaście piosenek, w tym premierowe utwory, a także covery piosenki Kim Wilde „Cambodia” oraz dwóch utworów z ostatniej płyty grupy Lapis Trubieckoj: „Tielewizor” i „Matrioszka”. Jest to pierwszy album Brutto nagrany przy udziale sekcji dętej zespołu.
Wikipedia
przymiotnik od: Rokitno
SJP.pl
gatunek krzewiastej wierzby; rokita
SJP.pl
Rokicina – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Młodzieszyn.
Sołectwo Nowa Wieś, Rokicina tworzą wsie Nowa Wieś i Rokicina. W 2023 sołectwo liczyło 42 osoby.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Rokiciny
SJP.pl
gatunek krzewiastej wierzby; rokita
SJP.pl
Wikipedia
1. mech z rodziny rokietowatych, rosnący zwykle w lasach szpilkowych, tworzący zbitą, błyszczącą darń;
2. rodzaj komży szytej z białego płótna lnianego, przeznaczonej dla wyższych duchownych Kościoła rzymskokatolickiego; rokieta
SJP.pl
Rokiet (Hypnum) – rodzaj mchów z rodziny rokietowatych.
Wikipedia
rodzaj komży szytej z białego płótna lnianego, przeznaczonej dla wyższych duchownych Kościoła rzymskokatolickiego; rokiet
SJP.pl
Rokieta (wł. rocchetto, komża biskupia) – szata w kościołach rzymskokatolickim i anglikańskim noszona przez kardynałów, biskupów, niektórych prałatów i kanoników jako element stroju chórowego używana od IX w. Jest to rodzaj komży o węższych rękawach, czasem podbita kolorową tkaniną (najczęściej fioletową). Na rokietę zakłada się zwykle mantolet lub mucet. Nigdy nie nakłada się komży na rokietę. Stosuje się rokietę z płótna lnianego lub z podobnej tkaniny.
Wikipedia
rodzina mchów z rzędu rokietowców
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Rokietnica
SJP.pl
mech z rodziny gajnikowatych, tworzący luźne, błyszczące darnie
SJP.pl
rodzina mchów z rzędu rokietowców
SJP.pl
zdrojek rokietowaty - gatunek mchu z rodziny zdrojkowatych
SJP.pl
rząd mchów z klasy prątników
SJP.pl
rokietta siewna - jednoroczna, przyprawowa roślina zielna z rodziny kapustowatych (rodzaj sałaty), rosnąca dziko w Europie Południowej; rucola; ruccola
SJP.pl
Rokietta (Eruca Mill.) – rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych. Obejmuje trzy gatunki, z których dwa występują tylko w północno-zachodniej Afryce, a jeden – rokietta siewna Eruca vesicaria – w całym basenie Morza Śródziemnego, południowo-zachodniej, środkowej i wschodniej Azji. Gatunek ten jest też szeroko rozprzestrzeniony na wszystkie kontynenty (z wyjątkiem Antarktydy) jako roślina uprawiana i często dziczejąca. W Polsce jest uprawiana i według niektórych źródeł także przejściowo dziczejąca (ma status efemerofita).
Wikipedia
gatunek krzewiastej wierzby; rokicina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Salix repens|ref=tak., krzew z rodziny wierzbowatych, osiągający do 1 metra wysokości, słabo rozgałęziony
Wiktionary
Nazwisko:
Wikipedia
(1.1) rokicina
Wiktionary
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. stacja kolejowa w gminie Chojnów
SJP.pl
Wikipedia
1. dzielnica Zabrza;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. nazwa kilku wsi na Ukrainie;
4. nazwa kilku cieków wodnych w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Rokitnica
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
niewielki ptak wędrowny z rodziny pokrzewkowatych
SJP.pl
Rokitniczka (Acrocephalus schoenobaenus) – gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae).
Wikipedia
eurazjatycki krzew ozdobny; rozmarynowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Hippophae|L.|ref=tak., rodzaj roślin krzewiastych z rodziny oliwnikowatych;
(1.2) krzew z rodzaju rokitnika (1.1) o podłużnych, srebrzystych liściach i niewielkich, pomarańczowych owocach
(1.3) spoż. owoc rokitnika (1.2), bogaty w witaminę C
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Krzewy rokitnika można łatwo ukształtować w żywopłot.
Wiktionary
IPA: rɔˈcitʲɲik, AS: roḱitʹńik
Wiktionary
przym. rokitnikowy
Wiktionary
(1.1) rozmarynowiec
Wiktionary
rodzina roślin z klasy dwuliściennych obejmująca około 50 gatunków drzew i krzewów, występujących w umiarkowanej i podzwrotnikowej strefie półkuli północnej; oliwnikowate
SJP.pl
Oliwnikowate, rokitnikowate (Elaeagnaceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu różowców (w przeszłości różnie sytuowana w systemie roślin okrytonasiennych). Należą tu trzy rodzaje z różną liczbą gatunków wedle różnych źródeł – niektóre podają ich ok. 45, podczas gdy w Azji Wschodniej, gdzie występuje największe zróżnicowanie przedstawicieli, wyróżnia się ich ok. 90. Rośliny te występują w strefie umiarkowanej półkuli północnej, sięgając także tropików w południowo-wschodniej Azji i w północno-wschodniej Australii. Na ich korzeniach tworzą się brodawki, w których żyją bakterie promieniowce z rodzaju Frankia, mające zdolność asymilowania wolnego (atmosferycznego) azotu. Pozwala to oliwnikowatym zasiedlać siedliska bardzo ubogie, często kamieniste lub piaszczyste.
Wikipedia
o cechach rokitnikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
zrobiony z drewna wierzby rokity lub w inny sposób związany z tym krzewem
SJP.pl
Rokocin – wieś kociewska na Pojezierzu Starogardzkim w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Starogard Gdański przy drodze krajowej nr 22.
Rokocin graniczy ze Starogardem Gdańskim, Sucuminem, Suminem oraz Nową Wsią Rzeczną i Koteżami. We wsi znajduje się Jezioro Rokocińskie(jezioro prywatne). Naprzeciwko jeziora mieści się ośrodek rekreacji konnej, hotel i restauracja Hubertus.
Wikipedia
epoka w sztuce, wywodzący się z baroku, trwający od około XVIII w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. szt. nurt stylistyczny w sztuce i literaturze europejskiej XVIII wieku, odznaczający się asymetrią oraz motywami egzotycznymi, lekkością i dekoracyjnością form;
Wiktionary
Rokoko – nurt stylistyczny, obecny zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce, rzemiośle artystycznym i malarstwie, występujący w sztuce europejskiej w latach ok. 1720–1780. Nurt rokokowy wyróżnia się także w dziejach literatury.
Uważane czasem za końcową fazę baroku, w rzeczywistości zajęło wobec niego pozycję przeciwstawną. Sprzeciwiło się pompatycznemu ceremoniałowi, monumentalizmowi i oficjalnemu charakterowi stylu Ludwika XIV, skłaniając się ku większej kameralności, zmysłowości, wyrafinowaniu i pewnej sentymentalności. Odznaczało się lekkością i dekoracyjnością form, swobodną kompozycją, asymetrią i płynnością linii oraz motywami egzotycznymi (np. chińskimi). Styl rokokowy najsilniej rozwinął się we Francji i związany był głównie z życiem dworskim.
Wikipedia
(1.1) Rozkwit rokoka nastąpił za Ludwika XV.
Wiktionary
przym. rokokowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. rokokowy
frazeologia.
etymologia.
etymn|franc|rococo. < etymn|franc|rocaille.
uwagi.
Nieodmieniane głównie w połączeniu ze słowem „styl”.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) rococo, roccoco
* baskijski: (1.1) rokoko
* białoruski: (1.1) ракако n.
* hiszpański: (1.1) rococó m.
* niemiecki: (1.1) Rokoko n.
* nowogrecki: (1.1) ροκοκό n.
* rosyjski: (1.1) рококо n.
* ukraiński: (1.1) рококо n.
* włoski: (1.1) rococò m., roccocò m.
źródła.
== rokoko (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szt. rokoko
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący rokoka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. związany z rokoko, dotyczący rokoko
Wiktionary
(1.1) Nie wiecie, ile muzeum zapłaciło za tę rokokową konsolę?
Wiktionary
rzecz. rokoko n.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zbrojny bunt szlachty przeciwko królowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. zbrojne wystąpienie szlachty w dawnej Polsce przeciw królowi pod hasłem obrony zagrożonych swobód;
Wiktionary
Rokosz – pierwotnie zjazd szlachty, później bunt, zbrojne powstanie szlachty (polskiej, bądź węgierskiej) przeciw królowi elektowi w celach politycznych. Rokoszem nazywana jest także konfederacja, skierowana przeciwko królowi.
Słynne historyczne rokosze to m.in. wojna kokosza, rokosz Zebrzydowskiego, rokosz Lubomirskiego i rokosz łowicki. Słowo pochodzi z węgierskiego od słowa „Rákos /rákos-mezei parlament” oznaczającego tłum.
Wikipedia
(1.1) Przywódcą rokoszu sandomierskiego był Mikołaj Zebrzydowski.
Wiktionary
IPA: ˈrɔkɔʃ, AS: rokoš
Wiktionary
rzecz. rokoszanin mos., rokoszowanie n.
czas. rokoszować ndk.
przym. rokoszowy
Wiktionary
(1.1) insurekcja, powstanie, rebelia, rewolta
Wiktionary
dawniej: uczestnik rokoszu (zbrojny bunt szlachty przeciwko królowi)
SJP.pl
przymiotnik od: rokoszanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rokoszować.
Wiktionary
rzecz. rokosz m., rokoszanin m.
czas. rokoszować ndk.
przym. rokoszowy
Wiktionary
1. prowadzić rozmowy dyplomatyczne; pertraktować;
2. przepowiadać, prorokować, wróżyć
SJP.pl
czasownik
(1.1) prowadzić dyskusję dyplomatyczną mającą doprowadzić do osiągnięcia porozumienia między stronami rozmowy
(1.2) zapowiadać charakter czegoś co ma nastąpić, przewidywać coś
Wiktionary
IPA: rɔˈkɔvat͡ɕ, AS: rokovać
Wiktionary
rzecz. rokowanie n., rokowania lm.
Wiktionary
(1.1) pertraktować, negocjować
(1.2) przepowiadać, prognozować
Wiktionary
1. prowadzić rozmowy dyplomatyczne; pertraktować;
2. przepowiadać, prorokować, wróżyć
SJP.pl
Rokowania – dyskusje toczone na wysokim szczeblu, przez przedstawicieli większego grona danych społeczności (lub państw lub narodów) próbujące nie dopuścić do konfliktu zbrojnego lub zakończyć trwający już konflikt między grupami o skrajnie sprzecznych poglądach lub interesach.
Przy skomplikowanych konfliktach rokowania zwykle są długotrwałe i wymagają kilku tur, aby wypracowany kompromis i uzgodnienia mogły zadowolić wszystkie biorące w nich udział strony.
Wikipedia
1. prowadzić rozmowy dyplomatyczne; pertraktować;
2. przepowiadać, prorokować, wróżyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rokować.
(1.2) med. prognoza, prognostyk, przepowiednia
Wiktionary
Rokowanie, inaczej prognoza – przewidywanie rozwoju wypadków, postępów i następstw jakichś uprzednich zdarzeń, zjawisk i faktów dokonywane zwykle na podstawie uprzednich badań, doświadczeń, obserwacji lub innych czynników mających wpływ na rozwój danego zjawiska.
Wikipedia
(1.2) Jeżeli nieleczony pies przeżyje fazę ostrą zatrucia i nie wystąpi u niego wstrząs, wówczas rokowanie jest pomyślne.
Wiktionary
rzecz. rokowania n. lm.
czas. rokować ndk.
Wiktionary
(1.2) prognostyk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gatunek owczego sera, produkowany w Polsce na wzór rokforu
SJP.pl
Rokpol – polski ser pleśniowy wzorowany na francuskim serze roquefort, w którym charakterystyczny smak i wygląd uzyskiwany jest dzięki pędzlakom. W przeciwieństwie do pierwowzoru (oryginalny ser roquefort jest serem owczym), rokpol może być robiony na bazie mleka krowiego.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) każdego roku, corocznie
Wiktionary
(1.1) Maciek rokrocznie wyjeżdżał na narty do Krynicy.
Wiktionary
IPA: rɔˈkrɔt͡ʃʲɲɛ, AS: rokročʹńe
Wiktionary
rzecz. rok mrz.
przym. rokroczny
Wiktionary
(1.1) corocznie, rok w rok
Wiktionary
odbywający się co roku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. powtarzający się co roku
Wiktionary
(1.1) Rokroczne święto to gromadzi zawsze mnóstwo dzieci w nakielskim amfiteatrze.
Wiktionary
rzecz. rok mrz.
przysł. rokrocznie
przym. roczny
Wiktionary
(1.1) coroczny
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) 20 marca i 13 grudnia przypadają imieniny Roksany.
Wiktionary
IPA: rɔˈksãna, AS: roksãna
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Roksanka ż., Roksa ż., Roksaneczka ż., Roksusia ż., Roksunia ż., Roksulka ż.
przym.
:: gwara. przest. Roksanin
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Roksanka, Roksania, Roksa, Roksaneczka, Roksusia, Roksunia, Roksulka
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Roksany lub z nią związany
SJP.pl
rokselana złocista - gatunek małpy z podrodziny gerez
SJP.pl
Rokselana (Rhinopithecus) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Wikipedia
skrót od: rolniczy
SJP.pl
1. pole uprawne;
2. tekst wypowiadany przez aktora wcielającego się w jakąś postać;
3. postać odtwarzana przez aktora;
4. udział, znaczenie kogoś w jakiejś sprawie; zadanie do spełnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) funkcja, odpowiedzialność
(1.2) film. teatr. wcielenie się w postać przez aktora
(1.3) roln. pole
(1.4) zwój, duża rolka
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Robin Williams otrzymał Oscara za rolę w filmie Buntownik z wyboru.
Wiktionary
IPA: ˈrɔla, AS: rola
Wiktionary
(1.3) przym. rolny, rolniczy
:: rzecz. rolnik, rolnictwo
Wiktionary
1. potrawa ze zwiniętego mięsa lub wędliny z jakimś nadzieniem;
2. ciasto biszkoptowe zwinięte w rulon z nadzieniem kremowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pieczony kawałek zwiniętego w rulon mięsa z nadzieniem
(1.2) kulin. rodzaj wędliny uformowanej w blok
(1.3) kulin. cuk. ciasto biszkoptowe zawinięte wraz ze słodkim nadzieniem w rulon;
(1.4) kulin. rodzaj zimnej przystawki, ciasto biszkoptowe z warzywami zawinięte wraz ze słonym nadzieniem w rulon;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: rɔˈlada, AS: rolada
Wiktionary
rzecz. rolka ż., rolowanie n., zrolowanie n.
:: zdrobn. roladka ż.
czas. rolować ndk., zrolować dk.
Wiktionary
zdrobnienie od: rolada
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. pot. nazwa systematyczna|Alauda arvensis|ref., skowronek, skowronek polny
Wiktionary
Skowronek (zwyczajny), skowronek polny, rolak (Alauda arvensis) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae).
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Roland po dziadku ze strony ojca.
Wiktionary
IPA: ˈrɔlãnt, AS: rolãnt
Wiktionary
rzecz. lorandyt m., Orland m., Lorand m., Lorant m., Lurand m., Lurant m., Rolant m., Rorand m., Ruland m., Rulant m., Rurant m.
:: zdrobn. Rolandek m., Rolandzik m.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Rolandzik, przest. Lorand, Lorant, Lurand, Lurant, Rolant, Rorand, Ruland, Rulant, Rurant
Wiktionary
Roland z żoną
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Rolanda lub z nim związany
SJP.pl
Rolantowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kobierzyce.
Wikipedia
chodzik na kółkach dla inwalidów; rollator
SJP.pl
maszyna do czyszczenia i wygładzania płyty lodowiska
SJP.pl
Rolba – popularna nazwa maszyny do odświeżania lodu, czyli rodzaju pojazdu czyszczącego i wygładzającego lód. Maszyna ta zbiera z powierzchni lodowiska powstały w trakcie użytkowania śnieg, nożem ścina cienką warstwę lodu. Dzięki systemowi wirników o kształcie śruby Archimedesa, ścięty i zebrany śnieg z tafli trafia do zbiornika umieszczonego w górnej, przedniej części maszyny. Następnie polewa taflę ciepłą wodą, która uzupełnia ściętą warstwę oraz wypełnia głębsze nierówności. Dodatkowo za maszyną wleczony jest materiał nasączający się wylewaną wodą, która topi ostre krawędzie na powierzchni, jak i niezebrane drobiny. Powoduje to równomierne rozprowadzenie wody, co w rezultacie nadaje tafli pożądaną gładkość. Dzisiejsze maszyny wyposażone są również w system laserowej kontroli grubości tafli lodowej, co w istotny sposób obniża koszty eksploatacji lodowiska.
Wikipedia
przenośny bar na kółkach; rollbar
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Rolbiecki (Rolbietzki, Sas odmienny) – herb szlachecki używany przez rodzinę pochodzącą z Pomorza. Herb własny rodziny Rolbieckich, odmiana herbu Sas.
Wikipedia
rodzaj niskiego płotu z wałków lub półwałków; rollborder
SJP.pl
zdrobnienie od: rolka
SJP.pl
wałek lub szpula, na które się coś nawija
SJP.pl
roller;
1. wałek do masażu;
2. mechanizm do zwijania żagla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. urządzenie do zwijania lub refowania żagla
Wiktionary
zasłona w oknie przesuwana za pomocą sznurka na bloczku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zasłona w oknie podnoszona lub opuszczana poprzez zwijanie;
Wiktionary
Roleta – system osłonowy, który może mieć kilka celów. W zależności od rodzaju rolety celem jest:
Wikipedia
(1.1) Opuść tę roletę.
Wiktionary
IPA: rɔˈlɛta, AS: roleta
Wiktionary
Rolewice – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie strzelecko-drezdeneckim, w gminie Dobiegniew przy drodze krajowej nr 22.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego. Na południe od jeziora znajduje się jezioro Rolewiec.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
szwajcarska firma produkująca zegarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zegarek luksusowej marki Rolex
Wiktionary
Rolex SA – szwajcarskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją zegarków, założone w 1905 roku. Jego właścicielem jest Hans Wilsdorf Foundation, rodzinna fundacja założyciela firmy. W tej chwili jest największym producentem ekskluzywnych zegarków na świecie z rocznymi obrotami sięgającymi 3 mld USD. Rolex jest znany na całym świecie, między innymi ze swej precyzji oraz prestiżu, lecz również wygórowanej ceny ich produktów, sięgającej nawet setek tysięcy dolarów.
Wikipedia
przym. rolexowy, roleksowy
Wiktionary
Rolf, Rollo (nord. Hrólfr Rögnvaldsson i Göngu-Hrólfr, ur. zapewne ok. 860, zm. ok. 932) – wódz Normanów, pierwszy książę Normandii w latach 911–927.
Wikipedia
rodzaj masażu wykonywanego na mięśniach, tkance łącznej otaczającej mięśnie, jak również na organach wewnętrznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. szkoła rolnicza
Wiktionary
IPA: ˌrɔlʲiˈbuda, AS: rolʹibuda
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wałek lub szpula, na które się coś nawija
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwinięty papier
(1.2) szpula, tuba z czymś na nią nawiniętym
(1.3) zob. rolki.
Wiktionary
(1.1) Kupiłem nową rolkę papieru.
Wiktionary
IPA: ˈrɔlka, AS: rolka
Wiktionary
rzecz. rolowanie n., rolkarz m., rolki nmos., zrolowanie n., wyrolowanie n.
:: zdrobn. roleczka ż.
:: zgrub. rola ż.
czas. rolować ndk., zrolować dk., wyrolować dk.
przym. rolkowy, rolkarski
Wiktionary
kobieta jeżdżąca na łyżworolkach; łyżworolkarka, rolkowiczka, rollerka
SJP.pl
→ rolkarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przeznaczony dla rolkarzy
Wiktionary
rzecz. rolkarz m., rolka ż., rolki nmos., rolowanie n., zrolowanie n., rolkarstwo n.
czas. rolować ndk., zrolować dk.
przym. rolkowy
Wiktionary
jazda na rolkach
SJP.pl
Wrotkarstwo – grupa dyscyplin sportowych uprawianych na wrotkach dwuśladowych (tradycyjnych) oraz jednośladowych (potocznie nazywanych rolkami). Uprawiane rekreacyjnie i wyczynowo.
Wikipedia
osoba jeżdżąca na łyżworolkach; roller, łyżworolkarz, łyżworolkowiec, rolkowiec, rolkowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która jeździ na rolkach
Wiktionary
IPA: ˈrɔlkaʃ, AS: rolkaš
Wiktionary
rzecz. rolka ż., rolki nmos., rolowanie n., zrolowanie n.
czas. rolować ndk., zrolować dk.
przym. rolkowy, rolkarski
Wiktionary
(1.1) łyżworolkarz
Wiktionary
urządzenie do treningu kolarskiego w postaci metalowej ramy z trzema obracającymi się walcami, na których ustawia się rower
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) sport. rodzaj wrotek z kółkami ustawionymi w jednej linii
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp.; M., B. i W. lm. od: rolka
Wiktionary
Rolki (niem. Rollken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
IPA: ˈrɔlʲci, AS: rolʹḱi
Wiktionary
rzecz. rolka ż., rolkarz m., rolowanie n., zrolowanie n., rolkarz mos.
czas. rolować ndk., zrolować dk.
przym. rolkowy, rolkarski
Wiktionary
(1.1) łyżworolki
Wiktionary
specjalna trasa do jazdy na łyżworolkach
SJP.pl
obrabiać powierzchniowo przedmioty, nagniatając je obracającym się krążkiem; krążkować
SJP.pl
osoba jeżdżąca na łyżworolkach; łyżworolkarz, rolkarz, łyżworolkowiec, rolkowiec, roller
SJP.pl
kobieta jeżdżąca na łyżworolkach; rolkarka, łyżworolkarka, rollerka
SJP.pl
osoba jeżdżąca na łyżworolkach; łyżworolkowiec, roller, łyżworolkarz, rolkarz, rolkowiec
SJP.pl
teren do jeżdżenia na rolkach
SJP.pl
[czytaj: rolap] zwinięta reklama ukryta w aluminiowej kasecie, rozkładana na stelażu; rollwall, rollup
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: rolator] chodzik na kółkach dla inwalidów; rolator
SJP.pl
[czytaj: rolbar] przenośny bar na kółkach; rolbar
SJP.pl
[czytaj: rolborder] rodzaj niskiego płotu z wałków lub półwałków; rolborder
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) niski, elastyczny płotek złożony z drewnianych sztachet połączonych drutem ze stali nierdzewnej, służący m.in. do wydzielania grządek w ogrodach
Wiktionary
(1.1) Jeśli trawnik będzie stykał się z grządkami kwiatów, warto oddzielić go obrzeżem trawnikowym lub rollborderem, który nie dopuści do ich zarastania przez trawę.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: roler] osoba jeżdżąca na rollerach (łyżworolkach); łyżworolkarz, rolkarz, łyżworolkowiec, rolkowiec, rolkowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zob. łyżworolka.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. zob. łyżworolkarz.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(2.1) forma żeńska rollerka
frazeologia.
etymologia. etym|ang|roller.
uwagi.
(1.1) zwykle w lm.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) roller
źródła.
== roller (język angielski.) ==
wymowa. audioAU|En-au-roller.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wałek, wał
(1.2) rolka
(1.3) krążek
(1.4) bałwan morski
(1.5) zool. kraska
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈrɔlːɛr, AS: ro•ler
Wiktionary
(2.1) forma żeńska rollerka
Wiktionary
[czytaj: rolerkołster] kolejka górska w wesołym miasteczku; roller coaster
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: rolerka] kobieta jeżdżąca na łyżworolkach; rolkarka, łyżworolkarka, rolkowiczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta, która jeździ na łyżworolkach
Wiktionary
(1.1) Pod sklepem stała jakaś rollerka żująca gumę.
Wiktionary
IPA: rɔlˈːɛrka, AS: ro•lerka
Wiktionary
rzecz. roller
Wiktionary
samowzbudzone poprzeczne kołysanie statku, wywołane działaniem sił aerodynamicznych oraz spotęgowane występującymi równolegle rytmicznymi zjawiskami hydrodynamicznymi; rozkołys
SJP.pl
Luksemburg:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: rolingstonka] skórzany but z płaskim obcasem i cholewką ponad kostkę, używany w jeździectwie; bitelsówka, beatlesówka, sztyblet
SJP.pl
Rollins – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Montana, w hrabstwie Lake.
Wikipedia
przekąska na bazie tortilli
SJP.pl
Rolls – pierwszy studyjny album zespołu Rolls Frakció, wydany w 1984 roku na MC i LP przez Hungaroton-Start.
Wikipedia
[czytaj: rols-rojs] firma i marka samochodów
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: rolap] zwinięta reklama ukryta w aluminiowej kasecie, rozkładana na stelażu; rollwall, roll-up
SJP.pl
[czytaj: rolap] zwinięta reklama ukryta w aluminiowej kasecie, rozkładana na stelażu; roll-up
SJP.pl
późnorenesansowy ornament oparty na motywie taśmy imitującej blachę, stosowany do końca baroku; ornament zwijany
SJP.pl
Rollwerk, in. ornament kartuszowo-zwijany – ornament przypominający przestrzenne komponowanie form wyciętych z blaszanej taśmy o podgiętych lub spiralnie zwiniętych zakończeniach. Stosowany w dekoracji architektonicznej (portali, otworów okiennych, kartuszy i tablic), rzeźbie i snycerstwie (zdobienie ołtarzy, ambon, nagrobków), meblarstwie, złotnictwie, tkactwie, malarstwie, grafice i iluminatorstwie.
Wikipedia
filet śledziowy z przyprawami, zwinięty w rulonik i zamarynowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. zawijany, marynowany płat śledziowy;
Wiktionary
Rolmops l. mn. rolmopsy - to danie z marynowanego, zwijanego filetu ze śledzia.
Wypatroszony, pozbawiony ości, głowy i płetwy ogonowej filet ze śledzia nadziewany jest przyprawami i dodatkami np. pokrojonym w plasterki ogórkiem konserwowym, marchwią i cebulą.W polskiej tradycji kulinarnej przed główną zupą podaje się zazwyczaj przystawki, jak śledzik w śmietanie, matjasa lub rolmopsy.
Wikipedia
IPA: ˈrɔlmɔps, AS: rolmops
Wiktionary
skrót od: rolnictwo, rolniczy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Warszawa. lornetka
Wiktionary
(1.1) On patrzy się przez rolnetkie na siną dal
Wiktionary
duży motyl nocny, którego gąsienice żerują na roślinach
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Rolnicki, Rolnicki Potok, Jaszczurówski – potok, prawy dopływ Ochotnicy o długości 4,8 km i powierzchni zlewni 4,3 km². Jego zlewnia znajduje się we wsi Ochotnica Dolna w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna.
Wikipedia
1. dział gospodarki zajmujący się hodowlą zwierząt i uprawą roślin;
2. nauka obejmująca zagadnienia dotyczące hodowli zwierząt i uprawy roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. dział gospodarki i zajęcie, które polega na wytwarzaniu żywności i surowców przemysłowych poprzez uprawę roślin i hodowlę zwierząt;
Wiktionary
Rolnictwo – dział gospodarki, którego głównym zadaniem jest dostarczenie płodów rolnych. Rolnictwo uzyskuje produkty roślinne i zwierzęce dzięki uprawie roli i roślin oraz chowu i hodowli zwierząt.
Rolnictwo można podzielić na rolnictwo ekstensywne (zwane drobnotowarowym lub tradycyjnym) i rolnictwo intensywne (znane też jako wysokotowarowe lub uprzemysłowione) w zależności od jego cech: wysokości nakładów, ilości plonów, a także średniej powierzchni gospodarstw rolnych i powierzchni obszaru rolniczego kraju.
Wikipedia
IPA: rɔlʲˈɲit͡stfɔ, AS: rolʹńictfo
Wiktionary
rzecz. rola ż., rolnik m., rolniczka ż.
przym. rolniczy, rolny
przysł. rolniczo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący rolnictwa, za pomocą rolnictwa
Wiktionary
(1.1) Zostaną uruchomione programy dla ubogich rolniczo terenów.
Wiktionary
rzecz. rola ż., rolnictwo n., rolnik mos., odrolnienie n., odrolnianie n.
:: fż. rolniczka ż.
czas. odrolniać dk., odrolnić dk.
przym. rolniczy, rolny
Wiktionary
dotyczący przemysłu rolniczego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z przemysłem rolniczym
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący rolnictwa lub rolnika, zajmujący się rolnictwem, stosowany w nim
Wiktionary
(1.1) Spółdzielnia rolnicza zatrudniła nową agronomkę.
(1.1) W okresie tym wzrost wartości nakładów był w przybliżeniu równy wzrostowi produkcji rolniczej i w rezultacie nakładochłonność produkcji rolniczej nie uległa zauważalnej zmianie.
Wiktionary
IPA: rɔlʲˈɲit͡ʃɨ, AS: rolʹńičy
Wiktionary
rzecz. rola ż., rolnictwo n., rolnik m., rolniczka ż., odrolnianie n., odrolnienie n.
czas. odrolniać ndk., odrolnić dk.
przym. rolny
przysł. rolniczo, rolnie
Wiktionary
1. osoba prowadząca gospodarstwo rolne, pracująca na roli;
2. osoba mająca ukończone studia rolnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się rolnictwem i gospodarstwem rolnym
(1.2) zaw. absolwent szkoły rolniczej, specjalista w dziedzinie rolnictwa
Wiktionary
Rolnik (forma żeńska – rolniczka), farmer (forma żeńska – farmerka) – osoba pracująca na roli, uprawiająca swoje lub cudze pole (rolnictwo). Często specjalista w zakresie rolnictwa.
Wikipedia
(1.1) W tej wsi mieszkają głównie rolnicy.
(1.1) Rolnicy często narzekają, gdy pogoda psuje im zbiory.
(1.2) Zgodnie z rodzinną tradycją, musiałem zostać rolnikiem.
Wiktionary
IPA: ˈrɔlʲɲik, AS: rolʹńik
Wiktionary
rzecz. rola ż., rolnictwo n., odrolnienie n., odrolnianie n.
:: fż. rolniczka ż.
czas. odrolniać dk., odrolnić dk.
przym. rolniczy, rolny
przysł. rolniczo
Wiktionary
(1.1) gospodarz; gw-pl|Górny Śląsk|bamber, bauer, pampóń.
(1.2) agrotechnik
Wiktionary
Rolnowo (niem. Rollnau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Morąg.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Miejscowość leży w historycznym regionie Prus Górnych.
Wikipedia
dotyczący rolnictwa, związany z uprawą roli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z uprawą roli, pola
Wiktionary
IPA: ˈrɔlnɨ, AS: rolny
Wiktionary
rzecz. rola ż., rolnictwo n., rolnik m., rolniczka ż.
czas. odrolnić dk.
przym. rolniczy
przysł. rolniczo
Wiktionary
(1.1) agrarny
Wiktionary
wizytownik obrotowy; rolodeks
SJP.pl
wizytownik obrotowy; rolodeks
SJP.pl
1. zwijać w rolkę;
2. potocznie:
a) oszukiwać kogoś przy współpracy;
b) masować mięśnie specjalnym wałkiem;
c) zaciągać kredyt na spłatę poprzednich zobowiązań finansowych;
d) kilkukrotnie dachować
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) zwijać w rulon
(1.2) pot. oszukiwać, zwodzić
(1.3) ekon. pot. spłacać dług za pomocą kolejnego długu, na tych samych warunkach, ale o późniejszym okresie spłaty
czasownik zwrotny rolować się
(2.1) zwijać się w rulon
(2.2) pot. oszukiwać się nawzajem
Wiktionary
(1.1) Każda z nas, wychodząc z domu, odpinała podwiązki i rolowała fildekosowe pończochy, żeby wyglądały jak podkolanówki.
Wiktionary
IPA: rɔˈlɔvat͡ɕ, AS: rolovać
Wiktionary
rzecz. rolka ż., rolowanie n., rolkarz m., rolki nmos.
(1.1) czas. dk. zrolować
(1.2) czas. dk. wyrolować
Wiktionary
(1.2) kołować, kiwać, nabierać, kantować; pot. nabijać w butelkę, robić w balona, robić w bambuko, robić w jajo, robić w konia, wpuszczać w maliny; posp. wykręcać wała; wulg. robić w chuja; eufem. robić w człona
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|rolować.
Wiktionary
Rolowanie – singel polskiej piosenkarki Nataszy Urbańskiej, wydany w 2014 na debiutanckim albumie studyjnym artystki zatytułowanym One. Piosenka została napisana przez samą wokalistkę we współpracy z Janem Smoczyńskim, Krzysztofem Pacanem i Zofią Kondracką.
Wikipedia
IPA: ˌrɔlɔˈvãɲɛ, AS: rolovãńe
Wiktionary
czas. rolować
rzecz. rolada ż., rolka, rolkarz, rolki
przym. rolkarski
Wiktionary
osiewnik rolowiec - gatunek chrząszcza z rodziny sprężykowatych
SJP.pl
maszyna do wzdłużnego przecinania wstęgi papieru schodzącej z maszyny papierniczej lub kalandra, na węższe pasma oraz do zwijania ich w zwoje
SJP.pl
pracownik garbarski zatrudniony przy rolowaniu (walcowaniu) skór
SJP.pl
związany z rolowaniem, zwijaniem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej, dziś gwarowo: ciężki wóz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź., poznań. ciężki wóz
Wiktionary
(1.1) (…) z chłopskich furmanek ściągać słomę, z rolwag pakuły, szmaty, worki … (J. Tuwim Kwiaty polskie)
Wiktionary
(1.1) relwaga
Wiktionary
członek koczowniczego ludu zamieszkującego niemal wszystkie kontynenty; Cygan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek romskiej grupy etnicznej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Współcześnie większość Romów prowadzi już osiadły tryb życia.
Wiktionary
IPA: rɔ̃m, AS: rõm
Wiktionary
rzecz. romski m., romskość ż.
:: fż. Romka ż.
przym. romski
Wiktionary
(1.1) Cygan
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) mitrzym. bogini Rzymu i tradycyjne uosobienie państwa rzymskiego;
(1.3) geogr. nazwa kilku miast w różnych państwach świata
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W kosmetyczce Romy znalazła tylko puderniczkę i starą szminkę.
(1.2) Pierwszą świątynię Romy wzniesiono w Smyrnie.
(1.3) W teksańskiej Romie mieszka ponad 9000 mieszkańców.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃ma, AS: rõma
Wiktionary
przym. romański
rzecz. Roman ż./mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. romański
rzecz. Roman ż./mos.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|Romana.
(1.2) etym|łac|Roma.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Roma; (1.2) Roma; (1.3) Roma
* włoski: (1.1) Roma ż.; (1.2) Roma ż.; (1.3) Roma ż.
źródła.
== Roma (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Roma
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miękki ser o łagodnym smaku, podpuszczkowy, dojrzewający, formowany w kształcie cegiełek, wyrabiany w wielu krajach (gł. w Bawarii), jedna z odmian sera limburskiego
SJP.pl
[czytaj: roMA] francuskie imię męskie
SJP.pl
Francja:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: romadzi] łacińska transkrypcja wyrazów japońskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. zapis języka japońskiego pismem łacińskim, transkrypcja na alfabet łaciński;
Wiktionary
Rōmaji (jap. ローマ字; dosł. „znaki rzymskie”) – łacińska transkrypcja wyrazów japońskich, zapis transkrypcyjny języka japońskiego za pomocą alfabetu łacińskiego, metoda pisania po japońsku znakami rzymskimi (pismem łacińskim).
Wikipedia
(1.1) Pierwsze użycie romaji w Japonii datuje się co najmniej na epokę Meiji, kiedy niektórzy postulowali porzucenie skomplikowanego japońskiego systemu pisma na rzecz alfabetu łacińskiego.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|jap|ローマ字. (rōmaji) → alfabet łaciński
uwagi.
zoblistę|katakana|hiragana|kanji.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) romaji
* japoński: (1.1) ローマ字
źródła.
== romaji (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-romaji.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. romaji
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój syn ma na imię Roman.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃mãn, AS: rõmãn
Wiktionary
rzecz. Romanowa ż., Romanówna ż., Romanostwo lm m., Romkowa ż., Romkówna ż., Romanowo n., Romanowicz m.
:: zdrobn. Romek m., Romeczek m., Romuś m.
:: fż. Roma ż.
przym. Romanowy, Romkowy, Romusiowy, romański
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Romek, Romuś, Romeczek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Roman
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ojciec Romany pracuje w fabryce.
Wiktionary
rzecz. Roma ż.
:: fm. Roman mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Roma ż.
:: fm. Roman mos.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|Romana.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Romana ż.
* łaciński: (1.1) Romana ż.
* rosyjski: (1.1) Романа ż.
* słowacki: (1.1) Romana ż.
* węgierski: (1.1) Romána
* włoski: (1.1) Romana ż.
źródła.
== Romana (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż. Romana
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. utwór epicko-liryczny wykorzystujący fragmenty dawnych epopei, pokrewny balladzie;
2. sentymentalny utwór o prostej, zwrotkowej budowie, popularny pod koniec XVIII wieku; romanza
SJP.pl
Romanca (od hiszpańskiego el romance) – utwór liryczny o charakterze epickim zbliżony do ballady. Od ballady różni się brakiem pierwiastka dramatycznego, lekkością i większym nasyceniem liryzmem. Romanca pojawiła się w XV w. w Hiszpanii i od tego czasu jest uprawiana przez autorów z kręgu kultury iberyjskiej i iberoamerykańskiej. Wywodzi się ze średniowiecza, ale swój największy rozkwit przeżywała w renesansie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. zachodnia, francuskojęzyczna część Szwajcarii;
Wiktionary
Romandia (fr. Romandie, Suisse romande; niem. Romandie, Welschland; wł. Romandia, Svizzera romanda) – francuskojęzyczny region w zachodniej części Szwajcarii o powierzchni 9508,2 km² (23% obszaru tego państwa), zamieszkany przez 2,1 mln osób, głównie Szwajcarów francuskojęzycznych. Obejmuje podregion Mittelland (kantony: Berno, Fryburg, Jura i Neuchatel) oraz podregion Leman (kantony: Genewa, Vaud i Valais). Głównym miastem Romandii jest Genewa.
Wikipedia
przym. romandyjski
Wiktionary
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Roman (imię męskie)
SJP.pl
Romanek – jezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Szczytno.
Wikipedia
język z grupy języków nowoindoaryjskich, którym posługują się osoby narodowości cygańskiej; język cygański, język romski
SJP.pl
Język romski lub romani (nazwa własna: romani čhib, romani ćhib, w innych językach często określany potoczną nazwą „język cygański”) – język indoeuropejski z gałęzi nowoindyjskiej języków indoaryjskich. Romani jest jedynym autochtonicznym językiem indoaryjskim używanym w Europie. Wywodzi się z sanskrytu za pośrednictwem języków prakryckich. Posługują się nim Romowie oraz Sinti. Romani nie należy natomiast do grupy języków romańskich (przypadkowa zbieżność nazw), w związku z czym tylko w niewielkim stopniu jest spokrewniony z takimi językami jak rumuński czy romansz.
Wikipedia
kraina historyczna we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczna w północnych Włoszech, razem z Emilią tworząca region administracyjny Emilia-Romania, jej najważniejszym ośrodkiem jest Rawenna;
Wiktionary
Romania (wł. Romagna, emil. Rumâgna) – kraina historyczna w północnych Włoszech, razem z krainą Emilia tworząca region administracyjny Emilia-Romania (na obszarze Romanii położone są w całości: prowincja Rawenna, prowincja Rimini i prowincja Forlì-Cesena, a także część prowincji Bolonia). W skład Romanii wchodzi również kilka gmin z regionów Marche i Toskania oraz całe San Marino. Kraina ta zajmuje powierzchnię 6380,6 km², a w 2014 r. zamieszkiwało ją ok. 1 281 000 osób.
Wikipedia
(1.1) (…) Republika św. Marka poszukiwała kondotierów na zewnątrz, w Mantui, Romanii, Marchiach, lekką jazdę sprowadzając z posiadłości bałkańskich.
Wiktionary
IPA: rɔ̃ˈmãɲja, AS: rõmãńi ̯a
Wiktionary
przym. romański
rzecz. Romkowie nmos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. jęz. znawca języków romańskich
(1.2) pot. eduk. student romanistyki
(1.3) praw. znawca prawa rzymskiego
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) filolog
(1.2) student
(1.3) prawnik
hiponimy.
(1.1) iberysta, italianista
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. romanizm m., romanistyka ż.
:: fż. romanistka ż.
czas. romanizować ndk.
przym. romański, romanistyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|romaniste.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) erromanista
* białoruski: (1.1) раманіст m.; (1.3) раманіст m.
* niemiecki: (1.1) Romanist m.
* rosyjski: (1.1) романист m.; (1.3) романист m.
* ukraiński: (1.1) романіст m.; (1.3) романіст m.
źródła.
== romanista (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) romanista
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌrɔ̃mãˈɲista, AS: rõmãńista
Wiktionary
rzecz. romanizm m., romanistyka ż.
:: fż. romanistka ż.
czas. romanizować ndk.
przym. romański, romanistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) filolog
(1.2) student
(1.3) prawnik
hiponimy.
(1.1) iberysta, italianista
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. romanizm m., romanistyka ż.
:: fż. romanistka ż.
czas. romanizować ndk.
przym. romański, romanistyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|romaniste.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) erromanista
* białoruski: (1.1) раманіст m.; (1.3) раманіст m.
* niemiecki: (1.1) Romanist m.
* rosyjski: (1.1) романист m.; (1.3) романист m.
* ukraiński: (1.1) романіст m.; (1.3) романіст m.
źródła.
== romanista (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) romanista
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta wykształcona w dziedzinie romanistyki
(1.2) pot. studentka albo absolwentka filologii romańskiej
(1.3) pot. nauczycielka lub lektorka języków romańskich
(1.4) specjalistka w zakresie prawa rzymskiego
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) neofilolog; pot. neofilolożka
(1.2) studentka, absolwentka
(1.3) nauczycielka, lektorka
(1.4) prawniczka
hiponimy.
(1.1) iberystka, italianistka
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. romanistyka ż., romanista m., romanizm m., romanizacja ż., romanizowanie n.
czas. romanizować ndk.
przym. romański, romanizacyjny, romanistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) раманістка ż.; (1.4) раманістка ż.
* rosyjski: (1.1) романистка ż.; (1.4) романистка ż.
* słowacki: (1.1) romanistka ż.
* słoweński: (1.1) romanistka ż.
* ukraiński: (1.1) романістка ż.; (1.4) романістка ż.
źródła.
== romanistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) romanistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. romanistyka ż., romanista m., romanizm m., romanizacja ż., romanizowanie n.
czas. romanizować ndk.
przym. romański, romanizacyjny, romanistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) neofilolog; pot. neofilolożka
(1.2) studentka, absolwentka
(1.3) nauczycielka, lektorka
(1.4) prawniczka
hiponimy.
(1.1) iberystka, italianistka
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. romanistyka ż., romanista m., romanizm m., romanizacja ż., romanizowanie n.
czas. romanizować ndk.
przym. romański, romanizacyjny, romanistyczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) раманістка ż.; (1.4) раманістка ż.
* rosyjski: (1.1) романистка ż.; (1.4) романистка ż.
* słowacki: (1.1) romanistka ż.
* słoweński: (1.1) romanistka ż.
* ukraiński: (1.1) романістка ż.; (1.4) романістка ż.
źródła.
== romanistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) romanistka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący romanistyki, związany z romanistyką
Wiktionary
rzecz. romanizowanie n., romanizm mrz., romanista m., romanistka ż., romanistyka ż.
przym. romański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o języku, historii i kulturze romańskiej, zwłaszcza francuskiej
(1.2) wydział lub kierunek uniwersytecki obejmujący studia w zakresie romanistyki (1.1)
Wiktionary
Filologia romańska (romanistyka) – nauka o językach romańskich i literaturze pisanej w tych językach. Obejmuje całokształt wiedzy na temat tych języków oraz krajów, w których są one używane, głównie w kontekście podobieństwa i różnic między nimi. Obejmuje również zagadnienia związane z nauką tych języków w szkołach czy na uniwersytetach.
W Polsce, szczególnie w szkolnictwie wyższym, termin „romanistyka” odnosi się przeważnie do filologii francuskiej.
Wikipedia
rzecz. romanizowanie n., romanizm mrz., romanista m., romanistka ż.
przym. romański, romanistyczny
czas. romanizować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przejmowanie kultury rzymskiej i języka łacińskiego w wielu prowincjach starożytnego Rzymu
SJP.pl
Wikipedia
1. wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa przyjęte z któregoś z języków romańskich albo na nim wzorowane;
2. styl w sztuce XI-XIII wieku; styl romański;
3. cechy charakterystyczne dla kultury starożytnego Rzymu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z któregoś języka romańskiego
(1.2) szt. styl w sztuce XI–XIII w.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: rɔ̃ˈmãɲism̥, AS: rõmãńism̦
Wiktionary
rzecz. romanistyka ż., romanista mos., romanistka ż., romanizacja ż., romańszczyzna ż., Roman mos., Romana ż., romanizowanie n.
przym. romanistyczny, romański
czas. romanizować ndk., romanizować się dk.
Wiktionary
(1.2) romańszczyzna
Wiktionary
czasownik
(1.1) rozpowszechniać języki i kulturę romańską; w czasie panowania imperium rzymskiego: narzucać podbitej ludności język łaciński i rzymską kulturę
Wiktionary
IPA: ˌrɔ̃mãɲiˈzɔvat͡ɕ, AS: rõmãńizovać
Wiktionary
rzecz. romanizowanie n., romanizm mrz., romanista m., romanistka ż., romanistyka ż., romanizacja ż.
przym. romański
czas. romanizować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|romanizować.
Wiktionary
rzecz. romanizacja ż., romanizm m., romanistyka ż., romanista m., romanistka ż.
czas. romanizować ndk.
przym. romański, romanistyczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Romankowo (niem. Romsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. Siedziba sołectwa, w którego skład wchodzi również miejscowość Miedna. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
Roman z małżonką; Romanowie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. przedstawiciel dynastii Romanowów
Wiktionary
Romanowowie, także Romanowi (od ros. Романовы) – ród rosyjski, dynastia carów, potem cesarzy rządzących Rosją od 1613 do 1917 roku. Spowinowacony z rodem Rurykowiczów osobą Nikity Romanowicza Zacharyna, szwagra Iwana IV Groźnego. W linii męskiej dynastia wygasła w 1730 roku, po czym nazwę rodu przyjął spowinowacony z Romanowami niemiecki ród Holstein-Gottorp.
Wikipedia
(1.1) W 1617 roku Michał Romanow zakończył wojnę ze Szwecją.
Wiktionary
rzecz. Roman mos.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. syn Romana
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zwycięstwo nad Jadźwingami umocniło poważnie pozycję Daniela Romanowicza między hospodarami Rusi.
Wiktionary
rzecz. Romanowiczowa ż., Romanowiczówna ż., Roman m., Romek m., Romuś m., Romkowie nmos.
przym. Romanowiczowy
Wiktionary
Roman z małżonką; Romanostwo
SJP.pl
Romanowowie, także Romanowi (od ros. Романовы) – ród rosyjski, dynastia carów, potem cesarzy rządzących Rosją od 1613 do 1917 roku. Spowinowacony z rodem Rurykowiczów osobą Nikity Romanowicza Zacharyna, szwagra Iwana IV Groźnego. W linii męskiej dynastia wygasła w 1730 roku, po czym nazwę rodu przyjął spowinowacony z Romanowami niemiecki ród Holstein-Gottorp.
Wikipedia
Wikipedia
dynastia rosyjska
SJP.pl
Romanowowie, także Romanowi (od ros. Романовы) – ród rosyjski, dynastia carów, potem cesarzy rządzących Rosją od 1613 do 1917 roku. Spowinowacony z rodem Rurykowiczów osobą Nikity Romanowicza Zacharyna, szwagra Iwana IV Groźnego. W linii męskiej dynastia wygasła w 1730 roku, po czym nazwę rodu przyjął spowinowacony z Romanowami niemiecki ród Holstein-Gottorp.
Wikipedia
owca romanowska - rosyjska rasa owiec
SJP.pl
Romanowscy – opis nazwiska i rodziny
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dynastia rosyjska
SJP.pl
1. związek miłosny osób nie będących parą małżeńską;
2. gatunek literacki;
3. miłosna pieśń liryczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) związek miłosny osób niebędących parą małżeńską
(1.2) liter. gatunek literacki
(1.3) muz. miłosna pieśń liryczna
(1.4) pot. interes, sprawa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W czasie, gdy wybuchła afera z romansem, żona aktora spodziewała się ich pierwszego dziecka.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃mãw̃s, AS: rõmãũ̯s
Wiktionary
rzecz. romansidło n., romansowanie n.
:: zdrobn. romansik m.
czas. romansować
przym. romansowy
przysł. romansowo
Wiktionary
(1.1) flirt, miłostka, amory
(1.2) romansidło, harlekin
(1.4) interes, pot. sprawa
Wiktionary
pejoratywnie: lichy, nędzny romans (powieść)
SJP.pl
zdrobnienie od: romans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od romans
Wiktionary
rzecz. romans m.
czas. romansować ndk.
Wiktionary
1. związany z kulturą starorzymską;
2. związany ze stylem romańskim, mający cechy stylu romańskiego, wybudowany w stylu romańskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wywodzący się ze starożytnej kultury rzymskiej lub z nią związany
(1.2) szt. związany z europejskim stylem architektonicznym z X-XIII wieku
(1.3) geogr. związany z Romanią (krainą historyczną we Włoszech)
Wiktionary
Romański – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 5200 osób.
Osoby o nazwisku Romański:
Wikipedia
(1.1) Do języków romańskich zaliczamy m.in. włoski.
(1.2) Na banknocie widnieje romańska rotunda z Cieszyna.
Wiktionary
rzecz. Roma ż., Romański m., Romańska ż., romanizowanie n., romanizm mrz., romanista m., romanistka ż., romanistyka ż., romanizacja ż., Roman mos., Romania ż.
czas. romanizować ndk., romanizować się ndk.
przym. romanistyczny
Wiktionary
pisarka tworząca romanse
SJP.pl
dotyczący romansopisarza, romansopisarstwa
SJP.pl
sztuka pisania romansów
SJP.pl
pisarz tworzący romanse
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) mieć romans; wdawać się w romans
Wiktionary
rzecz. romans mrz., romansowanie n., romansik mrz.
przym. romansowy
Wiktionary
(1.1) flirtować
Wiktionary
dawniej: romansowy
SJP.pl
język romansz - język z grupy języków romańskich, którym posługuje się ludność zamieszkująca Alpy; jeden z języków urzędowych Szwajcarii; język retycki, język retoromański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. język obejmujący pięć grup dialektów retoromańskich używanych w szwajcarskim kantonie Gryzonia;
Wiktionary
Język romansz (retorom. Rumantsch, fr. Romanche, niem. Bündnerromanisch, Rätoromanisch, Romanisch), znany też jako język retoromański – język obejmujący pięć grup dialektów retoromańskich, używanych w szwajcarskim kantonie Gryzonia: Sursilvan, Sutsilvan, Surmiran, Puter, Vallader.
Wikipedia
IPA: ˈrɔ̃mãw̃ʃ, AS: rõmãũ̯š
Wiktionary
(1.1) retoromański, ISO 639-2 i 639-3: roh
Wiktionary
skrót od:
1. romantyzm;
2. romantyczny
SJP.pl
→ romantyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta skłonna do marzycielstwa, do idealizowania ludzi i życia
Wiktionary
(1.1) Była niepoprawną romantyczką (…) Przepisywała wiersze ulubionych poetów, uczyła się ich na pamięć.
Wiktionary
przym. romantyczny
rzecz. romantyzm mrz., romantyk mos., romantyka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) w sposób romantyczny
Wiktionary
rzecz. romantyzm mrz., romantyka ż., romantyk mos., romantyczność ż.
przym. romantyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: romantycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: romantyczny
SJP.pl
romantyzm;
1. poetyckość, malowniczość, niezwykłość; romantyka;
2. prąd ideowy, literacki i artystyczny z początku XIX w., odwołujący się do uczuć, natury, ludowości, egzotyki i fantastyki oraz wprowadzający idee patriotyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest romantyczne; cecha tych, którzy są romantyczni
Wiktionary
Romantyczność – ballada Adama Mickiewicza, powszechnie uważana za literacki manifest romantyzmu w Polsce.
Napisana została końcem stycznia 1821 w Wilnie, wydana zaś jako pierwszy − nie licząc sentymentalnego wstępu pt. Pierwiosnek − utwór tomu Ballad i romansów z 1822. Stała się tym samym swoistym credo i otwarciem, nie tylko debiutanckiego tomu poezji Mickiewicza, ale również całej jego przyszłej drogi twórczej. Kontynuację tego krótkiego utworu stanowi motyw zawinionego cierpienia Gustawa z IV części Dziadów.
Wikipedia
przym. romantyczny, romantycznie
przysł. romantycznie
rzecz. romantyka ż., romantyzm mrz.
Wiktionary
1. odnoszący się do romantyzmu - prądu umysłowego w XVIII i XIX w.
2. odznaczający się tendencją do marzeń, fantazji
3. pobudzający do marzeń, fantastyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z romantyzmem jako epoką literacką (i kierunkiem w sztuce), charakteryzujący romantyzm
(1.2) pot. taki, który jest tajemniczy, wrażliwy, uczuciowy, poetyczny, marzycielski
Wiktionary
(1.1) Epoka romantyczna stworzyła własny model bohatera literackiego.
(1.2) Skompromitowany przez Gabrysię przed całą żeńską drużyną koszykarską, której uczestniczki - jak się okazało - wszystkie miały okazję słuchać tych samych komplementów i romantycznych porównań do kwiatu jabłoni, mówi jej, że jest prozaiczna jak kalafior.
Wiktionary
IPA: ˌrɔ̃mãnˈtɨt͡ʃnɨ, AS: rõmãntyčny
Wiktionary
rzecz. romantyzm m., romantyk m., romantyczka ż., romantyczność ż., romantyka ż.
przysł. romantycznie
Wiktionary
1. artysta tworzący dzieła w duchu romantyzmu;
2. osoba charakteryzująca się idealizmem, marzycielstwem i nadmierną uczuciowością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. artysta tworzący zgodnie z założeniami romantyzmu
(1.2) mężczyzna romantyczny, uczuciowy, sentymentalny
Wiktionary
(1.1) Adam Mickiewicz należy do romantyków.
(1.2) Mój narzeczony jest romantykiem.
Wiktionary
rzecz. romantyka ż., romantyzm m.
:: fż. romantyczka ż.
przym. romantyczny
przysł. romantycznie
Wiktionary
(1.1) przedstawiciel romantyzmu
(1.2) idealista, częściowo marzyciel
Wiktionary
poetyckość, malowniczość, niezwykłość; romantyczność, romantyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tajemniczy urok zjawiska, miejsca, zdarzenia
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od: romantyk
Wiktionary
rzecz. romantyk m., romantyczka ż., romantyzm m., romantyczność ż.
przym. romantyczny
przysł. romantycznie
Wiktionary
(1.1) nastrojowość
Wiktionary
1. prąd ideowy, literacki i artystyczny z początku XIX w., odwołujący się do uczuć, natury, ludowości, egzotyki i fantastyki oraz wprowadzający idee patriotyczne;
2. postawa życiowa charakteryzująca się idealizmem, marzycielstwem i nadmierną uczuciowością;
3. poetyckość, malowniczość, niezwykłość; romantyczność, romantyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. szt. epoka w historii sztuki i literatury, trwająca od lat 90. XVIII wieku do lat 40. XIX wieku, charakteryzująca się zainteresowaniem sferą indywidualnych uczuć, kulturą ludową i historią, zaprzeczająca racjonalizmowi, głosząca swobodę twórczą i odrzucająca sztywne kanony klasycyzmu;
Wiktionary
Romantyzm (z fr. romantisme, od roman – powieść, opowieść) – szeroki nurt w kulturze, który dał nazwę epoce w historii sztuki i historii literatury trwającej od lat 90. XVIII wieku do lat 40. XIX wieku. Romantyzm rozwinął się początkowo w Europie i wyrażał się w różnych obszarach kultury, m.in. poezji, malarstwie i muzyce.
Wikipedia
IPA: rɔ̃ˈmãntɨsm̥, AS: rõmãntysm̦
Wiktionary
rzecz. romantyczność ż., romantyka ż., romantyk mos., romantyczka ż., romantyzowanie n.
czas. romantyzować ndk.
przym. romantyczny
przysł. romantycznie
Wiktionary
czynić romantycznym (poetycznym, tajemniczym, zgodnym z duchem romantyzmu)
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przypisywać czemuś wartość wzruszeń, natchnień, piękna, gdy faktycznie tych cech nie ma lub istnieją w znikomym stopniu
(1.2) liter. nadać utworowi cechy romantyzmu
Wiktionary
rzecz. romantyzm mrz.
Wiktionary
[czytaj: romanca] sentymentalny utwór o prostej, zwrotkowej budowie, popularny pod koniec XVIII wieku; romanca
SJP.pl
Romanza – Greatest Hits album włoskiego śpiewaka Andrei Bocellego.
Uważany za breakthrough album Bocellego z 20 milionami sprzedanych egzemplarzy. Był na szczytach list sprzedawanych albumów w całej Europie i Ameryce Łacińskiej, również w Polsce.
Album jest kompilacją dwóch wcześniejszych albumów – Il Mare Calmo della Sera z 1994 oraz Bocelli z 1995.
Składanka w Polsce uzyskała status platynowej płyty.
Wikipedia
Romário, właśc. Romário da Souza Faria (ur. 29 stycznia 1966 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz, który występował na pozycji napastnika, reprezentant kraju. Mistrz świata 1994, dwukrotny mistrz Copa América 1989 i 1997. Uważany jest za jednego z najlepszych napastników w historii piłki nożnej.
Wikipedia
Romartów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Witonia.
Wieś duchowna, własność seminarium duchownego w Gnieźnie położona była w końcu XVI wieku w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
czworokąt mający wszystkie boki równej długości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. czworokąt o wszystkich bokach równych;
Wiktionary
Romb, rzadziej ukośnik – czworokąt o bokach równej długości.
Każdy romb jest jednocześnie:
Wikipedia
(1.1) Jasiu, narysuj przekątne rombu.
Wiktionary
IPA: rɔ̃mp, AS: rõmp
Wiktionary
rzecz. romboid
przym. rombowy, romboidalny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. romboid
przym. rombowy, romboidalny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) rhombus
* baskijski: (1.1) erronbo
* białoruski: (1.1) ромб m.
* bułgarski: (1.1) ромб m.
* czeski: (1.1) kosočtverec m.
* duński: (1.1) rombe w.
* esperanto: (1.1) rombo
* francuski: (1.1) losange m.
* hiszpański: (1.1) rombo
* interlingua: (1.1) rhombo
* kataloński: (1.1) rombe m.
* niemiecki: (1.1) Raute ż., Rhombus m.
* norweski (bokmål): (1.1) rombe m.
* norweski (nynorsk): (1.1) rombe m.
* nowogrecki: (1.1) ρόμβος m.
* rosyjski: (1.1) ромб m.
* słowacki: (1.1) kosoštvorec m.
* szwedzki: (1.1) romb w.
* ukraiński: (1.1) ромб m.
* włoski: (1.1) rombo
źródła.
== romb (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geom. romb
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj ryb z rzędu flądrokształtnych
SJP.pl
1. w mineralogii: krystalograficzna postać prosta;
2. równoległościan, którego wszystkie ściany są rombami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. zob. rombościan.
Wiktionary
Romboedr, rombościan – równoległościan, którego każda ściana jest rombem, czyli bryła ograniczona sześcioma przystającymi rombami. Kształt romboedru mają niektóre komórki elementarne układu trygonalnego (jednego z typów sieci krystalograficznych).
Wikipedia
czworokąt mający dwie pary boków sąsiednich równych; deltoid
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. deltoid.
Wiktionary
Romboid – słowackie czasopismo literackie. Zostało założone w 1966 roku.
Wikipedia
rzecz. romb m.
przym. romboidalny
Wiktionary
mający kształt romboidu (deltoidu); romboidowy
SJP.pl
rzadko: mający kształt romboidu (deltoidu); romboidalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający liście (lub ich części) przypominające romby
Wiktionary
bryła, której boki są rombami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan, którego każda ze ścian jest rombem;
Wiktionary
Romboedr, rombościan – równoległościan, którego każda ściana jest rombem, czyli bryła ograniczona sześcioma przystającymi rombami. Kształt romboedru mają niektóre komórki elementarne układu trygonalnego (jednego z typów sieci krystalograficznych).
Wikipedia
(1.1) romboedr
Wiktionary
przypominający kształtem romb
SJP.pl
o kształcie rombu
SJP.pl
zdrobnienie od: Roman, Romuald (imiona męskie); Romuś, Romek
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Romki lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Roman, Romuald (imiona męskie)
SJP.pl
minerał, antymonian wapnia występujący w tetragonalnych kryształach barwy żółtej aż do czerwonej; znany z Piemontu
SJP.pl
zdrobnienie od: Roman, Romuald (imiona męskie); Romuś, Romcio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Roman
(1.2) zdrobn. od: Romuald
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Romka
Wiktionary
(1.1) Dzień dobry! Ranny dziś ptaszek z Romka!
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃mɛk, AS: rõmek
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Roman mos., Romeczek mos., Romuś mos., Romanek ż./mos., Romanowicz ż./mos., Romania ż./mos., Romaniak ż./mos., Romanik ż./mos., Romaniszyn ż./mos., Romaniuk ż./mos., Romankiewicz ż./mos., Romankowo n., Romanostwo n., Romanow ż./mos., Romanowie nmos., Romanowo n., Romanowowie nmos., Romanowski mos., Romanówek mrz.
:: przym. Romanowy
(1.2)
:: rzecz. Romuald mos., Romeczek mos., Romuś mos., Romualda ż., Romualdostwo n., Romualdowie nmos.
:: przym. Romualdowy, Romualdziny
Wiktionary
(1.1) neutr. Roman; zdrobn. Romuś, Romeczek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odpust
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kram
Wiktionary
potocznie - mężczyzna romantyczny, kochliwy; uwodziciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. imię bohatera dramatu Szekspira
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Czasami Romeo bywał porywczy.
(1.1) Zachowujesz się jak Szekspirowski Romeo.
Wiktionary
IPA: rɔ̃ˈmɛɔ, AS: rõmeo
Wiktionary
rzecz. romeo m.
Wiktionary
potocznie - mężczyzna romantyczny, kochliwy; uwodziciel
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Romea lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: RYmer] szklany kielich do wina, stosowany od XVII wieku w Nadrenii i Niderlandach
SJP.pl
Wikipedia
polska firma rowerowa oraz marka rowerów przez nią produkowana
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej Polsce i Rosji (obwód królewiecki), lewy dopływ Pisy;
Wiktionary
Rominta (ros. Красная, Krasnaja, niem. Rominte) – rzeka, lewy dopływ Pisy. Płynie przez tereny obwodu królewieckiego w Rosji.
Rzeka powstaje z połączenia rzek Błędzianki (uznawanej za górny bieg Rominty) i Szynkuny (ros. Протока, Protoka, niem. Schenken Bach). Rzeka płynie przez Puszczę Romincką, przepływa przez wieś Krasnolesie i uchodzi do rzeki Pisy we wschodniej części miasta Gusiew.
Wikipedia
przym. romincki
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Romy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Romana, Romualda (imiona żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini romskiej grupy etnicznej
(1.2) zdrobn. Romana
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Romek
Wiktionary
(1.1) O potrawach kuchni cygańskiej opowiadała nam prawdziwa Romka.
(1.2) Pożyczyłam ten atlas od Romki Czech z siódmej c.
(2.1) Po drodze podwieziemy Romka pod rozlewnię.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. romski m., romskość ż.
:: fm. Rom m.
przym. romski
(1.2)
rzecz. Romana ż., Roman m.
Wiktionary
(1.1) Cyganka, Romni
Wiktionary
Romek z małżonką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. Romek z żoną
forma rzeczownika.
(2.1) M. i W. lm. od: Romek
Wiktionary
rzecz. Romanowicz mos., Roman mos., Romeczek mos., Romuś mos., Romanostwo n., Romanowo n., Romankowo n., Romanówek mrz., Romania ż.
przym. Romanowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Romka lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Romnów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie.
Leży na terenie Parku Krajobrazowego Dolina Bystrzycy, w widłach rzek Bystrzycy i Strzegomki. Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 362.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
osoba wrogo nastawiono do Romów
SJP.pl
niechętne, wrogie nastawienie do Romów
SJP.pl
Romofobia – negatywne postawy i uczucia wobec Romów; silny lęk przed Romami, połączony ze wstrętem lub nienawiścią w stosunku do nich.
Wikipedia
członek koczowniczego ludu zamieszkującego niemal wszystkie kontynenty; Cygan
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pralnia
Wiktionary
odnoszący się do Romów (Cyganów); cygański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Romów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język Romów;
Wiktionary
Język romski lub romani (nazwa własna: romani čhib, romani ćhib, w innych językach często określany potoczną nazwą „język cygański”) – język indoeuropejski z gałęzi nowoindyjskiej języków indoaryjskich. Romani jest jedynym autochtonicznym językiem indoaryjskim używanym w Europie. Wywodzi się z sanskrytu za pośrednictwem języków prakryckich. Posługują się nim Romowie oraz Sinti. Romani nie należy natomiast do grupy języków romańskich (przypadkowa zbieżność nazw), w związku z czym tylko w niewielkim stopniu jest spokrewniony z takimi językami jak rumuński czy romansz.
Wikipedia
IPA: ˈrɔ̃msʲci, AS: rõmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Rom m., Romka ż.
Wiktionary
(1.1) cygański
(2.1) romani
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem romskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem romskim
(1.3) spisany, stworzony w języku romskim
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃mskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: rõmskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Romuald – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „ten, który zdobył sławę dzięki swemu panowaniu”.
Zdrobnienia to Romek, Romcio, Romuś. Żeński odpowiednik: Romualda
Romuald imieniny obchodzi: 7 lutego, 19 czerwca, 24 czerwca i 9 sierpnia.
Osoby święte o imieniu Romuald:
Wikipedia
(1.1) Córka pana Romualda uczy w pobliskiej zawodówce.
Wiktionary
IPA: rɔ̃ˈmuwalt, AS: rõmuu̯alt
Wiktionary
rzecz. Romualda ż.
:: zdrobn. Romualdzik m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Romualda ż.
:: zdrobn. Romualdzik m.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|Romualdus.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Romuald
* białoruski: (1.1) Рамуальд m.
* czeski: (1.1) Romuald m.
* francuski: (1.1) Romuald m.
* hiszpański: (1.1) Romualdo m.
* kaszubski: (1.1) Rómùôld m.
* łaciński: (1.1) Romualdus m.
* łotewski: (1.1) Romualds m.
* niemiecki: (1.1) Romuald m.
* portugalski: (1.1) Romualdo m.
* rosyjski: (1.1) Ромуальд m.
* słowacki: (1.1) Romuald m.
* szwedzki: (1.1) Romuald
* ukraiński: (1.1) Ромуальд m.
* węgierski: (1.1) Romuald
* włoski: (1.1) Romualdo m.
źródła.
== Romuald (język francuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|francuski|m. Romuald
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Romualda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik imienia Romuald, które oznacza „ten, który zdobył sławę dzięki swemu panowaniu”.
W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych, wykazano 5356 kobiet o imieniu Romualda nadanym jako imię pierwsze oraz 2660 kobiety noszące imię Romualda jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako żeńskie imię pierwsze – Anna, nosi 1072616 osób.
Romualda imieniny obchodzi 19 czerwca.
Wikipedia
Romuald z małżonką; Romualdowie
SJP.pl
Romuald z małżonką; Romualdostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Romualda lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Romualdy lub z nią związany
SJP.pl
mitologiczny założyciel i eponim Rzymu oraz pierwszy jego władca, brat bliźniak Remusa, po śmierci czczony przez mieszkańców imperium rzymskiego jako Quirinus
SJP.pl
Wikipedia
1. zdrobnienie od: Roman, Romuald (imiona męskie); Romek, Romcio;
2. nazwisko
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rodzic osoby niepełnosprawnej
skrótowiec
(2.1) = rad. Radiofoniczny Ośrodek Nadawczy
Wiktionary
(2.1) RON Podmiejska
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = hist. wojsk. Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa;
Wiktionary
Rumunia:
Szwajcaria:
Wielka Brytania:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
transliteracja etym|ros|РОНА. < Русская освободительная народная армия
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) RONA
* rosyjski: (1.1) РОНА
źródła.
== RONA (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) hist. wojsk. RONA
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
transliteracja etym|ros|РОНА. < Русская освободительная народная армия
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) RONA
* rosyjski: (1.1) РОНА
źródła.
== RONA (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) hist. wojsk. RONA
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Ronald – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Waszyngton, w hrabstwie Kittitas.
Wikipedia
(1.1) Ronald ma chore serce.
Wiktionary
IPA: ˈrɔ̃nalt, AS: rõnalt
Wiktionary
[czytaj: ronaldińjo] (właściwie: Ronaldo de Assis Moreira) piłkarz brazylijski
SJP.pl
Ronaldinho lub Ronaldinho Gaúcho (wym. [ʁonawˈdʒĩɲu gaˈuʃu]; właśc. Ronaldo de Assis Moreira; ur. 21 marca 1980 w Porto Alegre) – brazylijski piłkarz, który grał zazwyczaj na pozycji pomocnika lub napastnika, mistrz świata 2002, mistrz Ameryki Południowej 1999, zwycięzca Ligi Mistrzów UEFA 2005/2006. Posiada obywatelstwo brazylijskie i hiszpańskie.
Wikipedia
nazwisko obce
SJP.pl
Ronaldo, właśc. Ronaldo Luís Nazário de Lima (wym. [χoˈnawdu luˈiz naˈzaɾiu dʒi ˈlimɐ]; ur. 18 września 1976 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz, który grał na pozycji napastnika. Oprócz brazylijskiego posiada także hiszpański paszport. Najmłodszy w historii laureat nagrody Piłkarz Roku FIFA dla najlepszego piłkarza świata i Złotej Piłki dla najlepszego piłkarza grającego w Europie.
Wikipedia
Ronald z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ronalda lub z nim związany
SJP.pl