1. pierwsza litera alfabetu polskiego;
2. samogłoska ustna;
3. szósty dźwięk w diatonicznym szeregu podstawowym; la;
4. spójnik;
5. partykuła;
6. wykrzyknik; aa, aaa;
7. oznaczenie przedrostka "atto-";
8. symbol ara, jednostki powierzchni gruntu;
9. skrót od: avancer;
10. symbol przyspieszenia liniowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła drugiej litery alfabetu
Wiktionary
A (minuskuła: a) – pierwsza litera alfabetu łacińskiego i alfabetów na nim opartych, w tym alfabetu polskiego.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) 50px, następnie wykonać przed sobą kółko dłonią, w zapisie SignWriting: {{PJM|Ą.}}
źródła.
== Ą (język litewski.) ==
litera|Ąą|didžioji ir mažoji raidė Ą (1.1).
wymowa.
znaczenia.
litera
(1.1) jęz. majuskuła drugiej litery alfabetu litewskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɔ̃w̃, AS: õũ̯
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) 50px, następnie wykonać przed sobą kółko dłonią, w zapisie SignWriting: {{PJM|Ą.}}
źródła.
== Ą (język litewski.) ==
litera|Ąą|didžioji ir mažoji raidė Ą (1.1).
wymowa.
znaczenia.
litera
(1.1) jęz. majuskuła drugiej litery alfabetu litewskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła ą
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) 50px, następnie wykonać przed sobą kółko dłonią, w zapisie SignWriting: {{PJM|Ą.}}
źródła.
== Ą (język litewski.) ==
litera|Ąą|didžioji ir mažoji raidė Ą (1.1).
wymowa.
znaczenia.
litera
(1.1) jęz. majuskuła drugiej litery alfabetu litewskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła ą
Wiktionary
postać z komiksów Henryka Chmielewskiego "Tytus, Romek i A'Tomek"
SJP.pl
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na zaprzeczenie lub brak jakiejś cechy
Wiktionary
(1.1) Był to aspołeczny typ o atypowych zainteresowaniach.
Wiktionary
IPA: a, AS: a
Wiktionary
(1.1) nie-, bez-
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca nucenie przy kołysaniu do snu
Wiktionary
(1.1) Nucąc a-a, próbował go uśpić.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== a-a (język północnolapoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
wykrzyknik
(1.1) nie (wyraża brak zgody)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) a-a-a
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca nucenie przy kołysaniu do snu
Wiktionary
(1.1) Nucąc a-a-a, próbowała ją uśpić.
Wiktionary
(1.1) a-a
Wiktionary
ADATA Technology Co., Ltd. (chiń. trad. 威剛科技股份有限公司) – międzynarodowa korporacja z siedzibą w Tajpej w Tajwanie, zajmująca się produkcją nośników cyfrowego przechowywania danych oraz badaniami naukowymi w zakresie elektroniki cyfrowej.
Wikipedia
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "a"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku a (w zapisie nutowym z trzema krzyżykami);
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji A-dur (1.1)
Wiktionary
(1.1) Trębacz z łatwością przetransponował utwór do tonacji A-dur.
(2.1) Aby zagrać tę piosenkę, wystarczy znać trzy akordy – A-dur, D-dur i E-dur.
Wiktionary
IPA: ˈa‿dur, AS: a‿dur
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pot. o osobie zmanierowanej, mającej o sobie wysokie mniemanie i obnoszącej się z tym
Wiktionary
(1.1) ę-ą, pretensjonalny, snobistyczny
Wiktionary
norweski zespół muzyczny grający pop i jego odmiany
SJP.pl
a-ha (wymowa: ɑˈhɑː) – norweski zespół muzyczny wykonujący muzykę pop, będącą wypadkową stylów rock, synth pop oraz new wave. Zespół powstał w 1982 z inicjatywy wokalisty Mortena Harketa, gitarzysty Påla Waaktaara oraz klawiszowca Magne Furuholmena.
Wikipedia
należący do klasy jakości A
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) należący do klasy jakości A
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "a"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku a (w zapisie nutowym bez znaków przykluczowych);
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji a-moll (1.1)
Wiktionary
(1.1) Wolfgang Amadeusz Mozart skomponował „Marsz turecki” w tonacji a-moll.
(2.1) Akord a-moll składa się z dźwięków a, c, e.
Wiktionary
IPA: ˈa‿mɔl, AS: a‿mol
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|as-moll|es-moll|b-moll|f-moll|c-moll|g-moll|d-moll|a-moll|e-moll|h-moll|fis-moll|cis-moll|gis-moll|dis-moll|ais-moll.
(1.1) por|A-dur.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) a minor
* francuski: (1.1) la mineur m.
* niemiecki: (1.1) a-Moll n.
* rosyjski: (1.1) ля минор
* węgierski: (1.1) a-moll
* włoski: (1.1) la minore m.
źródła.
== a-moll (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. a-moll
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) gama
(2.1) akord
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|as-moll|es-moll|b-moll|f-moll|c-moll|g-moll|d-moll|a-moll|e-moll|h-moll|fis-moll|cis-moll|gis-moll|dis-moll|ais-moll.
(1.1) por|A-dur.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) a minor
* francuski: (1.1) la mineur m.
* niemiecki: (1.1) a-Moll n.
* rosyjski: (1.1) ля минор
* węgierski: (1.1) a-moll
* włoski: (1.1) la minore m.
źródła.
== a-moll (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. a-moll
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. skrót od: ana (napis na receptach: po równo);
2. skrót od: albo;
3. skrót od: anno (w roku)
SJP.pl
skrót
(1.1) = accusativus
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. accusativus mrz., akuzatiwus mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== A. (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|al̦.ˈte.θa. (dialekty z utożsamieniem s-z) IPA3|al̦.ˈte.sa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = Alteza → Mość, Wysokość
odmiana.
(1.1) lp. A.; lm. AA.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. accusativus mrz., akuzatiwus mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. accusativus mrz., akuzatiwus mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== A. (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|al̦.ˈte.θa. (dialekty z utożsamieniem s-z) IPA3|al̦.ˈte.sa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = Alteza → Mość, Wysokość
odmiana.
(1.1) lp. A.; lm. AA.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) A. R.
synonimy.
Wiktionary
skrót od łacińskiego: anno ante Christum - w roku przed Chrystusem; A.A.C., a.a.Ch.
SJP.pl
skrót od łacińskiego: anno ante Christum - w roku przed Chrystusem; A.A.C., a.a.C.
SJP.pl
grupa młodzieży z ONR-u (Obozu Narodowo-Radykalnego)
SJP.pl
skrót od łacińskiego: ante Christum - przed Chrystusem; a.Ch., a.Chr.
SJP.pl
skrót
(1.1) = anno currente → w roku bieżącym
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== a.c. (język francuski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = année courante → bieżący rok
(1.2) = avarie commune → awaria wspólna
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
skrót od łacińskiego: ante Christum natum - w roku przed narodzeniem Chrystusa; a.Ch.n.
SJP.pl
skrót od łacińskiego: ante Christum - przed Chrystusem; a.C., a.Chr.
SJP.pl
skrót od łacińskiego: ante Christum natum - w roku przed narodzeniem Chrystusa; a.C.n.
SJP.pl
skrót od łacińskiego: ante Christum - przed Chrystusem; a.C., a.Ch.
SJP.pl
skrót od: łac. Anno Domini - w roku Pańskim (czytany jako całe, odmienne wyrażenie); AD
SJP.pl
skrót od: łac. anni futuri (roku przyszłego, w przyszłym roku)
SJP.pl
skrót od: łac. ad honores (dla zaszczytu, dla uczczenia)
SJP.pl
skrót od: ad interim - tymczasowo, zastępczo; ad int.
SJP.pl
skrót
(1.1) = ad interim → tymczasowo, zastępczo
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== a.i. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = chem. med. active ingredient → składnik aktywny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== a.i. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = chem. med. active ingredient → składnik aktywny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== a.i. (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = chem. med. active ingredient → składnik aktywny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: ej-EM] A.M.;
1. skrót od: ante meridiem (przed południem), używany w języku angielskim przy oznaczaniu godziny;
2. skrót od: w roku świata (tzn. liczonym od stworzenia świata)
SJP.pl
z łaciny: ad maiorem Dei gloriam - ku większej chwale bożej (dewiza zakonu jezuitów); AMDG
SJP.pl
skrót od łacińskiego: ante nativitatem Christi - przed narodzeniem Chrystusa; a.n.Chr., a.n.Ch.
SJP.pl
skrót od łacińskiego: ante nativitatem Christi - przed narodzeniem Chrystusa; a.n.Chr., a.n.C.
SJP.pl
skrót od łacińskiego: ante nativitatem Christi - przed narodzeniem Chrystusa; a.n.Ch., a.n.C.
SJP.pl
z łaciny, skrót od: anno post Christum; roku po Chrystusie, naszej ery; a.p.C, a.p.Ch.
SJP.pl
z łaciny, skrót od: anno post Christum; roku po Chrystusie, naszej ery; a.p.C, a.p.C.
SJP.pl
skrót od: akta stanu cywilnego
SJP.pl
skrót od: a tergo (z łaciny: od tyłu)
SJP.pl
skrót od: ab urbe condita (z łaciny: od założenia miasta)
SJP.pl
skrót
(1.1) = ab urbe condita
Wiktionary
Ab urbe condita lub anno urbis conditae (AUC lub A.U.C.) – łacińskie wyrażenie oznaczające „od założenia Miasta” (Rzym), co wydarzyło się, według obliczeń, 21 kwietnia roku 753 p.n.e.
Jedna z wielu metod używanych w czasach rzymskich przez historyków do liczenia lat przeszłych, gdy w użytku był kalendarz rzymski i juliański. System ten, zaproponowany przez Warrona, został zastąpiony przez Anno Diocletiani (A.D.), który z kolei został stopniowo wyparty przez Anno Domini (A.D.).
Wikipedia
format arkusza papieru o wymiarach 210 x 297mm
SJP.pl
Wikipedia
zestaw sześciu ćwiczeń na mięśnie brzucha; A6W, szóstka Weidera
SJP.pl
skrót
(1.1) = sport. aerobiczna szóstka Weidera
Wiktionary
(1.1) szóstka Weidera; war. a6w
Wiktionary
1. wykrzyknienie sygnalizujące różne stany emocjonalne, m.in. że mówiący dowiedział się właśnie czegoś, co zmienia jego ocenę sytuacji (np. "Aa, tu cię boli."); aaa
2. rodzaj lawy blokowej z rzadkimi, dużymi pęcherzykami gazowymi
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = Anonimowi Alkoholicy;
(1.2) = Agencja Autorska
(1.3) = biochem. kwas arachidonowy
Wiktionary
Geografia:
Biologia:
Wikipedia
(1.1) Dałam mu ultimatum: albo zapisze się na spotkania AA, albo z nami koniec.
Wiktionary
IPA: a‿ˈː, AS: •‿a
Wiktionary
członek klubu Anonimowych Alkoholików; aowiec
SJP.pl
1. wykrzyknik wyrażający głównie poznanie czegoś, co zmienia sytuację (np. "Aaa, rozumiem, rozumiem."); aa;
2. wykrzyknik mający charakter usypiający, kołysankowy
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca ziewanie
(1.2) onomatopeja imitująca krzyk
(1.3) wyraz zaskoczenia, zdziwienia (w przedłużonym wariancie)
Wiktionary
(1.1) Maciek ziewnął: – Aaa… – zarażając wszystkich.
Wiktionary
(1.1) aa
Wiktionary
[czytaj: achen] miasto niemieckie; w polskich tekstach należy używać spolonizowanej nazwy: Akwizgran
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Akwizgran.
Wiktionary
Niemcy:
Wikipedia
(1.1) Król Karol wjeżdżając do Aachen na koniu, w otoczeniu mnóstwa szlachty i służby, olśnił sobą całe miasto.
Wiktionary
IPA: ˈaxɛ̃n, AS: aχẽn
Wiktionary
(1.1) Akwizgran
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. płasko zbudowany, jednomasztowy żaglowiec, zaokrąglony na obydwu końcach, używany do początków XX w. wyłącznie na kanałach holenderskich i Renie jako środek transportowy;
Wiktionary
Aak – płaskodenny statek, używany w żegludze transportowej po Renie (przede wszystkim do przewozu wina).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) aak
* niderlandzki: (1.1) aak
* niemiecki: (1.1) Aak
* ukraiński: (1.1) аа́к m.
źródła.
== aak (język grenlandzki.) ==
thumb|aak (1.1)
wymowa.
IPA|²a:k.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. krew
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈaːk, AS: •ak
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) aak
* niderlandzki: (1.1) aak
* niemiecki: (1.1) Aak
* ukraiński: (1.1) аа́к m.
źródła.
== aak (język grenlandzki.) ==
thumb|aak (1.1)
wymowa.
IPA|²a:k.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. krew
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miasto w Danii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Danii;
Wiktionary
Aalborg, Ålborg (wym. [ˈʌlb̥ɒːˀ], posłuchaj) – miasto w Danii, siedziba regionu Jutlandia Północna i gminy Aalborg. W języku duńskim funkcjonują dwie równoprawne formy pisowni: Aalborg i Ålborg.
Wikipedia
(1.1) Aalborg to czwarte pod względem wielkości miasto Danii.
(1.1) Grenlandzcy rybacy poławiają dorsza, którego zamrażają i wysyłają do Aalborga.
(1.1) Profesor Jensen rozpoczął swoją karierę akademicką na Uniwersytecie w Aalborgu, gdzie studiował języki nordyckie, a później wykładał językoznawstwo porównawcze.
Wiktionary
przym. aalborski
Wiktionary
→ Aalborg (miasto w Danii)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Aalborgiem (miastem w Danii)
Wiktionary
rzecz. Aalborg m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈaːlən
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. belgijskie miasto w prowincji Flandria Wschodnia, położone nad rzeką Dender
Wiktionary
Aalst (fr. Alost) – miasto w północno-zachodniej Belgii, w Regionie Flamandzkim, w prowincji Flandria Wschodnia, w okręgu Aalst. Leży nad rzeką Dender. Położone jest pomiędzy Brukselą a Gandawą.
Miasto jest ważnym ośrodkiem przemysłu włókienniczego i maszynowego (maszyny włókiennicze). Poza tym rozwinięty jest przemysł chemiczny i skórzano-obuwniczy. Dominuje handel chmielem (wielkie plantacje w okolicy) i kwiatami. Jest także popularnym ośrodkiem turystycznym.
Wikipedia
[czytaj: alto] nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dawna niemiecka i holenderska miara objętości cieczy;
Wiktionary
Aam – jednostka miary.
Dawna miara niemiecka i holenderska do pomiaru objętości cieczy. Nazwa wywodzi się od łacińskiej nazwy wiadra (ama). Obejmowała w Holandii od 143 do 157 litrów, natomiast w Niemczech 134 do 174,75 litrów. Na określenie tej jednostki używano też nazwy Ohm.
Wikipedia
(1.1) Nazwa aam wywodzi się od łacińskiej nazwy wiadra.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) aam
* estoński: (1.1) aam
* niderlandzki: (1.1) aam
* niemiecki: (1.1) Ohm
źródła.
== aam (język estoński.) ==
thumb|aam (1.1)
wymowa.
IPA|aːm.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) beczka (piwa, wina)
(1.2) aam
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Archiwum Akt Nowych
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = Archiwum Akt Nowych
Wiktionary
skrót od: Australian Associated Press (australijska agencja prasowa)
SJP.pl
[czytaj: Ar] rzeka w Szwajcarii; Aare, Aara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Niemczech;
(1.2) geogr. Aare, rzeka w Szwajcarii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aar jest dopływem Renu.
(1.2) W szwajcarskich górach jest jedna kaskada / gdzie Aar wody błękitnymi spada.
Wiktionary
[czytaj: Ara] rzeka w Szwajcarii; Aare, Aar
SJP.pl
czcionka komputerowa
SJP.pl
[czytaj: Ar] rzeka w Szwajcarii; Aar, Aara
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Szwajcarii, lewy dopływ Renu;
Wiktionary
Aare (niem. Aare, fr. Aar, ret. Ara) – rzeka w Szwajcarii, lewy i najdłuższy dopływ Renu na terenie Szwajcarii – 295 km (płynie w całości w jej granicach), i drugi lewy w skali całej rzeki pod względem długości po Mozeli, a jednocześnie najbardziej zasobny w wodę.
Wikipedia
(1.1) Aare jest najdłuższym dopływem Renu na terenie Szwajcarii.
Wiktionary
(1.1) Aar, Aara
Wiktionary
miasto w Szwajcarii; Arni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. zob. Argowia.
Wiktionary
Szwajcaria:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Kanton Aargau jest podzielony na jedenaście okręgów.
Wiktionary
miasto w Danii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Danii;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|duński|Aarhus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Aarhus
* białoruski: (1.1) Орхус
* bułgarski: (1.1) Орхус m.
* duński: (1.1) Århus n., Aarhus n.
* łotewski: (1.1) Orhūsa ż.
* węgierski: (1.1) Aarhus
źródła.
== Aarhus (język angielski.) ==
thumb|Aarhus (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Aarhus
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|duński|Aarhus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Aarhus
* białoruski: (1.1) Орхус
* bułgarski: (1.1) Орхус m.
* duński: (1.1) Århus n., Aarhus n.
* łotewski: (1.1) Orhūsa ż.
* węgierski: (1.1) Aarhus
źródła.
== Aarhus (język angielski.) ==
thumb|Aarhus (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Aarhus
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. postać biblijna;
2. biskup krakowski w latach 1046-1059
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, brat Mojżesza;
(1.2) imię|polski|m.;
Wiktionary
Osoby o nazwisku Aaron:
Wikipedia
(1.1) I rzekł Pan do Mojżesza: Oto, postanowiłem cię za Boga Faraonowi, a Aaron, brat twój, będzie prorokiem twoim.
(1.2) Mam na imię Aaron i prowadzę antykwariat w Jerozolimie.
Wiktionary
IPA: aˈːrɔ̃n, AS: •arõn
Wiktionary
rzecz. Aaronita mos.
:: zdrobn. Aaronek mos.
przym. Aaronowy
Wiktionary
(1.2) Aron
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Aaron
Wiktionary
(1.1) Mieszkali tam po sąsiedzku kilkuletni Aaronek z rodziną i pani Julia z synem, działaczem Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów.
Wiktionary
rzecz. Aaron mos., Aaronita mos.
przym. Aaronowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) bibl. etn. potomek Aarona
Wiktionary
(1.1) Do Aaronitów należały też kobiety, które jednak nie mogły pełnić żadnych funkcji liturgicznych.
Wiktionary
rzecz. Aaron mos., Aaronek mos.
Wiktionary
taki jak u Aarona, charakterystyczny dla Aarona
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Aarona
Wiktionary
(1.1) Tyś krzak Mojżeszów boskim ogniem gorejąca, Tyś różdżka Aaronowa, śliczny kwiat rodząca.
Wiktionary
rzecz. Aaron mos., Aaronek mos.
Wiktionary
nazwisko, m.in. Ivar Aasen (1813-1896) poeta i językoznawca norweski
SJP.pl
skrót od: Księga Abdiasza - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Abdiasza
Wiktionary
Wyrazy:
Skróty:
Wikipedia
(1.1) Ab 1,20
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ːbˈdʲjaʃa, AS: ḱśẽŋg• abdʹi ̯aša
Wiktionary
szeroki płaszcz w krajach muzułmańskich; abaja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w obwodzie kemerowskim Rosji, lewy dopływ Tomu w dorzeczu Obu
(1.2) geogr. miasto w południowej Nigerii, położone przy zachodnim brzegu rzeki Aba (1.3);
(1.3) geogr. rzeka w południowej Nigerii
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈaba, AS: aba
Wiktionary
bardzo elastyczna, wielowarstwowa elektroda, stosowana w fotowoltaice
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Habakuk, Abakuk, Ambakuk – hebrajskie imię męskie o niejasnej etymologii, przypuszczalnie pochodzące z akadyjskiego, w którym hambakūku oznaczał jakąś pachnącą roślinę, cynamon.
Habakuk w innych językach:
Habakuk, Abakuk, Ambakuk imieniny obchodzi 15 stycznia.
Wikipedia
(1.1) W Rzymie przy Via Cornelia męczeństwo szlachetnej rodziny perskiej Maryusza i Marty wraz z ich synami Audifaksem i Abachumem za panowania cesarza Klaudyusza.
Wiktionary
miasto w Chorwacji; Opatija
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. miasto w Chorwacji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jeździła aż do Abacyi,
Po temat do konwersacyi. sic.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. osiedle w Rosji, w obwodzie tiumeńskim, nad Iszymem;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) w zagadkach: umowna osoba o nazwisku wywiedzionym od litery A
Wiktionary
Abatskoje (ros. Абатское) – osiedle w Rosji, w obwodzie tiumeńskim.
Leży nad rzeką Iszym; 9.5 tys. mieszkańców 1989; przemysł spożywczy i materiałów budowlanych.
Założone w 1695 r.; na przełomie XIX i XX w. słoboda w guberni tobolskiej, powiecie iszymskim, licząca 3 tys. mieszkańców. W porze letniej odbywał się tu jarmark na płody miejscowe, odwiedzany licznie przez Kirgizów.
Wikipedia
(2.1) Pan Abacki jest dwa razy starszy od pana Babackiego.
Wiktionary
przym. abacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. mat. rachmistrz, liczący na abaku
Wiktionary
IPA: ˌabaˈt͡sɨsta, AS: abacysta
Wiktionary
miasto w Iranie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe w Iranie;
Wiktionary
Abadan (pers. آبادان) – miasto w południowo-zachodnim Iranie (Chuzestan), przy granicy z Irakiem, położone w północnej części wyspy o tej samej nazwie, leżącej w delcie rzeki Szatt al-Arab (będącej przedłużeniem Tygrysu i Eufratu).
Wikipedia
(1.1) Trudno jest znaleźć jakiekolwiek zdjęcie Abadanu z abadanką.
Wiktionary
IPA: aˈbadãn, AS: abadãn
Wiktionary
rzecz. abadańczyk mos., abadanka ż.
przym. abadański
Wiktionary
mieszkaniec Abadanu (miasta w Iranie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abadanu
Wiktionary
IPA: ˌabaˈdãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: abadãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Abadan mrz.
:: fż. abadanka ż.
przym. abadański
Wiktionary
mieszkanka Abadanu (miasta w Iranie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Abadanu
Wiktionary
(1.1) Trudno jest znaleźć jakiekolwiek zdjęcie Abadanu z abadanką.
Wiktionary
IPA: ˌabaˈdãnka, AS: abadãnka
Wiktionary
rzecz. Abadan mrz.
:: fm. abadańczyk mos.
przym. abadański
Wiktionary
→ Abadan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Abadanem, dotyczący Abadanu
Wiktionary
IPA: ˌabaˈdãj̃sʲci, AS: abadãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abadan mrz., abadańczyk mos., abadanka ż.
Wiktionary
1. anioł zagłady opisany w Apokalipsie świętego Jana;
2. polski zespół
SJP.pl
Wikipedia
odłam islamu powstały w 674 roku; ibadyci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zob. ibadyta.
Wiktionary
(1.1) ibadyta
Wiktionary
szeroki płaszcz w krajach muzułmańskich; aba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. kult. wierzchnie okrycie noszone w krajach muzułmańskich;
Wiktionary
Abaja, aba (ar. عَبَايَة) – wierzchnie okrycie noszone w krajach muzułmańskich, z wyglądu przypominają długą sukmanę bez rękawów.
Szeroki, luźny płaszcz bez rękawów, wyrabiany jest z wełny wielbłądziej lub koziej. Wyrabiany jest w kolorach: jasno- lub ciemnobrązowym, czarnym, białym, w pasy czarno-białe lub biało-brązowe. Szyty jest z dwóch kawałków materiału (ok. 70 cm szerokości i 2,8 m długości).
Wikipedia
(1.1) Abaja była najbardziej popularna wśród Beduinów.
Wiktionary
IPA: aˈbaja, AS: abai ̯a
Wiktionary
(1.1) aba
Wiktionary
u starożytnych Greków i Rzymian: deska do liczenia, pierwowzór liczydła; abakus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj dawnego liczydła
Wiktionary
Abakus lub abak (łac. abacus, gr. ἄβαξ, ábax – deska) – deska z wyżłobionymi rowkami, które symbolizowały kolejne potęgi dziesięciu. Ułatwiał liczenie, używany w Rzymie i Grecji od 440 p.n.e. do XVIII wieku – prekursor liczydła i maszyn liczących. Był używany także w innych krajach Europy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) abakus
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) liczydło
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|abakus.
źródła.
== abak (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) liczydło
(1.2) abakus
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈabak, AS: abak
Wiktionary
(1.1) abakus
Wiktionary
twarde, wodoodporne włókno z liści banana manilskiego, służące np. do wyrobu wysokogatunkowych lin okrętowych, sieci rybackich lub papieru; manila
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. lekkie, wytrzymałe włókno z pochew liściowych banana manilskiego wykorzystywane do sporządzania lin, zwłaszcza w żeglarstwie;
Wiktionary
Abaka, manila – lekkie, twarde i wytrzymałe włókno wydzielane z pochew liściowych banana manilskiego (Musa textilis Nee). Jego długość wynosi 0,7–3,6 m. Charakteryzuje się odpornością na działanie drobnoustrojów i wody morskiej. Stosowana jest do wyrobu plecionek, grubych tkanin, lin okrętowych (lepsze gatunki) oraz papieru i płyt budowlanych (gorsze gatunki).
Wikipedia
(1.1) Włókna abaki, znane powszechnie jako konopie manilskie, są wyjątkowo wszechstronne w zastosowaniu.
Wiktionary
IPA: aˈbaka, AS: abaka
Wiktionary
(1.1) manila
Wiktionary
(od nazwiska M. Abakanowicz) przestrzenny, monumentalny gobelin o reliefowej, bogatej fakturze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji położone nad rzeką Abakan (1.2), stolica Chakasji;
(1.2) geogr. rzeka w Rosji, lewy dopływ Jeniseju;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obecnie Abakan jest ośrodkiem eksploatacji węgla kamiennego i rud żelaza.
(1.2) Abakan zamarza na około pięć miesięcy.
Wiktionary
IPA: aˈbakãn, AS: abakãn
Wiktionary
rzecz. abakański, abakańczyk mos., abakanka ż.
przym. abakański
Wiktionary
mieszkaniec Abakanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abakanu
Wiktionary
IPA: ˌabaˈkãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: abakãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Abakan m.
:: fż. abakanka ż.
przym. abakański
Wiktionary
mieszkanka Abakanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Abakanu
Wiktionary
IPA: ˌabaˈkãnka, AS: abakãnka
Wiktionary
rzecz. Abakan mrz.
:: fm. abakańczyk mos.
przym. abakański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
→ Abakan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący Abakanu, związany z Abakanem (miastem lub rzeką)
rzeczownik
(2.1) jęz. makrojęzyk z podgrupy północno-wschodniej (syberyjskiej) albo - według innej klasyfikacji - północnej (a dawniej wschodniej) języków tureckich, używany nad rzeką Abakan w Kraju Krasnojarskim
Wiktionary
(1.1) Abakańskie ogiery cieszyły się (…) powodzeniem na Ałtaju, gdzie z ich pomocą ulepszono i uszlachetniono miejscową rasę koni, prawie wyradzającą się i zdrobniałą.
Wiktionary
IPA: ˌabaˈkãj̃sʲci, AS: abakãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abakan mrz., abakańczyk mos., abakanka ż.
Wiktionary
(2.1) jenisejo-turecki, turko-jenisejski, przest. chakaski, jenisejski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny, nukleozydowy inhibitor odwrotnej transkryptazy;
Wiktionary
Abakawir – organiczny związek chemiczny, lek, będący nukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy, stosowany w połączeniu z innymi lekami w leczeniuzakażenia HIV-1.
Wikipedia
(1.1) Abakawir jest analogiem guanozyny.
Wiktionary
IPA: ˌabaˈkavʲir, AS: abakavʹir
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabakować)
(1.1) daw. wytyczać spławną drogę na wodzie
Wiktionary
IPA: ˌabaˈkɔvat͡ɕ, AS: abakovać
Wiktionary
rzecz. abakowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. wytyczanie spławnej drogi na wodzie
Wiktionary
czas. abakować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Habakuk, Abakuk, Ambakuk – hebrajskie imię męskie o niejasnej etymologii, przypuszczalnie pochodzące z akadyjskiego, w którym hambakūku oznaczał jakąś pachnącą roślinę, cynamon.
Habakuk w innych językach:
Habakuk, Abakuk, Ambakuk imieniny obchodzi 15 stycznia.
Wikipedia
(1.1) Abakuk jest moim przyjacielem.
Wiktionary
IPA: aˈbakuk, AS: abakuk
Wiktionary
(1.1) Habakuk
Wiktionary
1. kwadratowa płyta stanowiąca górną część głowicy kolumny
2. u starożytnych Greków i Rzymian: deska do liczenia, pierwowzór liczydła; abak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. kwadratowa płyta stanowiąca górną część głowicy kolumny;
(1.2) przyrząd do liczenia w postaci deski z rowkami na poszczególne rodzaje jednostek liczbowych, używany przez starożytnych Greków i Rzymian, także w zachodniej Europie do XVIII w.; pierwowzór liczydeł;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na abakusie spoczywa najniższa część belkowania, czyli architraw.
Wiktionary
IPA: aˈbakus, AS: abakus
Wiktionary
przym. abakusowy
Wiktionary
(1.2) tabliczka Pitagorasa, war. abak
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z abakusem, dotyczący abakusa
Wiktionary
rzecz. abakus m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. gruba żerdź od płotu
Wiktionary
Abalasa (arab. أباليسا) – osiedle na Saharze, w południowej Algierii, w prowincji Tamanrasset.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. praw. w starożytnym Rzymie zupełne odstąpienie własności;
(1.2) daw. pozbywanie się
Wiktionary
Abalienacja – w starożytnym Rzymie było to zupełne odstąpienie własności, czyli rzeczy posiadanych przez obywatela rzymskiego, jak niewolników, bydła, gruntu, drogą sprzedaży, lub innym sposobem. Nazwę jus abalienandi, także w prawie późniejszym, nosi prawo odstępowania swojej własności drugiemu.
Wikipedia
(1.2) Na indigenatus, frymarki, donacyje i abalijenacyje dóbr królewskich żadni w Koronie pozwalać nie mają.
Wiktionary
IPA: ˌabalʲjɛ̃ˈnat͡sʲja, AS: abalʹi ̯ẽnacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. daw. abalienowanie, daw. abaliowanie
Wiktionary
zależność od czegoś innego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj logicznej gry planszowyanszowej;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌabaˈlɔ̃nɛ, AS: abalõne
Wiktionary
rzeka w Syrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. rzeka w Syrii, przepływająca przez Damaszek
Wiktionary
Barada (arab. بردى, trl. Barada, Nahr Barada) – rzeka w Syrii.
Wypływa ze wschodniego stoku gór Antylibanu, po ich pokonaniu wypływa z wąwozu na zachodnim skraju Damaszku, następnie płynie przez centralną część miasta (przepływa m.in. pod północnymi murami starego miasta) i rozlewa się w liczne odnogi na wschód od Damaszku, nawadniając rozległy obszar, zanikając ostatecznie na obszarze bagien kilka kilometrów od miasta. Wody rzeki, rozprowadzane siecią kanałów, wykorzystywane są do irygacji okolicznych pól i sadów, które tworzących rozległą zieloną oazę na pustyni, wkrótce po krótkim biegu bez śladu ginie w bagnach. Wąwóz, którym płynie w swoim górnym biegu, jest popularnym miejscem wypoczynku mieszkańców Damaszku – jest on łatwo osiągalny m.in. dzięki prowadzącej nim linii kolejowej.
Wikipedia
(1.1) Czyż Abana i Parpar, rzeki Damaszku, nie są lepsze od wszystkich wód Izraela?
Wiktionary
(1.1) Barada
Wiktionary
forma umowy ubezpieczeniowej (ubezpieczony zrzeka się pozbawionego wartości w wyniku wypadku statku lub jego ładunku na rzecz firmy ubezpieczeniowej, zachowując przy tym prawo do pełnego odszkodowania)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. mors. zrzeczenie się na rzecz ubezpieczyciela praw do statku, który stracił swoją wartość handlową;
Wiktionary
Abandon (fr. abandon, 'opuszczenie, odstąpienie') – w prawie morskim jest to zrzeczenie się przez armatora praw własności do ubezpieczonej rzeczy (ładunku lub statku) na rzecz ubezpieczyciela, które następuje po zgłoszeniu wypadku objętego umową ubezpieczeniową, jeśli ubezpieczonemu przysługuje prawo całkowitego odszkodowania.
Prawo to stosowane jest w wypadku zaginięcia bądź uszkodzenia ponad 75% zaasekurowanego mienia (nawet jeśli jest możliwość eksploatacji po naprawie).
Wikipedia
(1.1) W razie zaginięcia (…) statku lub znajdującego się na nim ładunku termin dla zgłoszenia abandonu biegnie od dnia, w którym statek był spodziewany w najbliższym porcie, do którego go skierowano.
Wiktionary
IPA: aˈbãndɔ̃n, AS: abãndõn
Wiktionary
rzeczownik zbiorowy, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. oprogramowanie komputerowe, które nie jest dłużej wspierane ani reklamowane, uważane za porzucone przez jego twórców;
Wiktionary
Abandonware – oprogramowanie, którego twórca już nie sprzedaje i nie zapewnia dla niego obsługi. Spotyka się również użycie tego określenia w stosunku do oprogramowania, którego twórca świadomie zaprzestał rozwoju i wsparcia produktu. Określenie „abandonware” nie jest używane w odniesieniu do starszych wersji danego oprogramowania, które już nie są sprzedawane i wspierane, o ile producent nadal wspiera i sprzedaje oprogramowanie, które stanowi kontynuację tych wersji.
Wikipedia
(1.1) Ta gra to abandonware od dobrych dziesięciu lat.
Wiktionary
postać mitologiczna
SJP.pl
W mitologii greckiej:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. brak odczuwania ciężaru przedmiotów trzymanych w ręku;
Wiktionary
Abarognozja (łac. abarognosis) – zmniejszenie lub całkowity brak czucia ucisku oraz odczuwania ciężaru przedmiotów trzymanych w rękach w sytuacji, gdy podstawowe zmysły są nienaruszone. Abarognozja spowodowana jest uszkodzeniem przeciwległego płata ciemieniowego.
Wikipedia
przysłówek sposobu
(1.1) gwara. więz. z powrotem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) gwara. więz. skierowanie obelgi z powrotem do osoby, która wypowiedziała ją pierwsza
Wiktionary
IPA: abaˈrɔt, AS: abarot
Wiktionary
przysł. abarotno
Wiktionary
(2.1) kołowrót
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie preferencji seksualnych polegające na odczuwaniu pociągu seksualnego do osób z dysfunkcjami narządów ruchu;
Wiktionary
Abasiofilia (z gr. abazja „niemożność chodzenia” i philia „miłość”) – zaburzenie preferencji seksualnych polegające na odczuwaniu pociągu seksualnego do osób z dysfunkcjami narządów ruchu, w szczególności tych, które używają urządzeń ortopedycznych takich jak kule czy wózki inwalidzkie. Wyraz abasiofilia został użyty po raz pierwszy przez amerykańskiego psychologa i seksuologa Johna Moneya w 1990 roku w pracy na temat parafilii.
Wikipedia
IPA: ˌabasʲiɔˈfʲilʲja, AS: abas'iofʹilʹi ̯a
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. abaz.
Wiktionary
(1.1) abaz, abazi, abbaz
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) miara masy (360 gramów) stosowana w Persji do początku XX wieku
(1.2) srebrna moneta zdawkowa;
Wiktionary
Abassi (pers. عباسی), Abbaz – srebrna moneta perska oraz miara masy (360 gramów) stosowana w Persji do początku XX wieku.
Moneta została wprowadzona przez szacha Persji Abbasa I z dynastii Safawidów w 1620 roku. Początkowo była o wadze 7,7 g, później, szczególnie od połowy XVIII w., była coraz lżejsza.
Wikipedia
(1.2) abbaz
Wiktionary
dawniej: przełożony opactwa; opat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. opat
(1.2) daw. duchowny
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. abatysa ż., abbowie m., abbuś m.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|abbas., etym|łac|abbatis. < etym|gr. < etym|aramejski.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|opat.
(1.2) zobtłum|duchowny.
źródła.
== abat (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rel. opat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈabat, AS: abat
Wiktionary
rzecz. abatysa ż., abbowie m., abbuś m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. abatysa ż., abbowie m., abbuś m.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|abbas., etym|łac|abbatis. < etym|gr. < etym|aramejski.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|opat.
(1.2) zobtłum|duchowny.
źródła.
== abat (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rel. opat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek biologiczny o działaniu immunosupresyjnym, rekombinowane rozpuszczalne białko fuzyjne;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Abatacept jest stosowany u dorosłych pacjentów w leczeniu aktywnego reumatoidalnego zapalenia stawów o umiarkowanym lub ciężkim przebiegu.
Wiktionary
IPA: ˌabaˈtat͡sɛpt, AS: abatacept
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. hist. w starożytnej Grecji sypialnia dla pacjentów oczekujących cudownego uzdrowienia podczas snu;
(1.2) archit. hist. święte miejsce, zazwyczaj okręg sakralny lub podziemne pomieszczenie przy świątyni greckiej, do którego dostęp mieli wyłącznie kapłani;
Wiktionary
Abaton (z gr. a- 'nie', bainein 'iść') – termin architektoniczny o kilku znaczeniach:
Wikipedia
IPA: aˈbatɔ̃n, AS: abatõn
Wiktionary
dawniej: przełożona klasztoru żeńskiego w niektórych klasztorach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. przełożona klasztoru żeńskiego
(1.2) daw. ksieni, opatka
Wiktionary
IPA: ˌabaˈtɨsa, AS: abatysa
Wiktionary
rzecz. abat mos., abbowie mos., abbuś mos.
Wiktionary
(1.1) przeorysza
(1.2) ksieni, opatka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) numizm. srebrna moneta, dawniej funkcjonująca na terenie Chanatu Chiwy, Gruzji, Persji oraz chanatu gandżyńskiego;
Wiktionary
(1.1) W Elizabetpolu są prócz tego w obiegu dawne monety gandżyńskie: dżewatchański rubel albo besz-abaz (71 kop. sr.) on-szagi (42 kop.) besz-szagi (21 kop.) abaz (17 kop.).
Wiktionary
(1.1) abass, abazi, abbaz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Federacji Rosyjskiej w Republice Chakasji, położone w śródgórskiej kotlinie w górnym biegu rzeki Abakan;
Wiktionary
Miejscowości
Osoby:
Wikipedia
IPA: aˈbaza, AS: abaza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. abaz.
Wiktionary
Abassi (pers. عباسی), Abbaz – srebrna moneta perska oraz miara masy (360 gramów) stosowana w Persji do początku XX wieku.
Moneta została wprowadzona przez szacha Persji Abbasa I z dynastii Safawidów w 1620 roku. Początkowo była o wadze 7,7 g, później, szczególnie od połowy XVIII w., była coraz lżejsza.
Wikipedia
(1.1) abaz, abass, abbaz
Wiktionary
utrata zdolności chodzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. utrata możliwości chodzenia, przeważnie na skutek schorzeń systemu nerwowego;
Wiktionary
Abazja (łac. abasia, gr. αβασία) – objaw kliniczny polegający na niemożności chodzenia, poruszania całością lub częścią kończyny dolnej, niedowładzie lub całkowitym porażeniu spowodowanym urazem, czasami łączy się z innym objawem astazją. Objaw występuje jako element zaburzeń dysocjacyjnych lub schorzeń neurologicznych.
Wikipedia
(1.1) Chorzy z abazją zachowują pełną czynność kończyn dolnych w pozycji horyzontalnej.
Wiktionary
IPA: aˈbazʲja, AS: abazʹi ̯a
Wiktionary
osłona na lampę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) osłona na lampę lub świecznik, tłumiąca zbyt jaskrawe światło
Wiktionary
(1.1) Abażur był w kolorze ciemnoczerwonym, dzięki temu w pokoju panował przyjemny półmrok.
Wiktionary
IPA: aˈbaʒur, AS: abažur
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. abażurek mrz.
przym. abażurowy
Wiktionary
(1.1) umbrelka, przest. umbra
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. abażur
Wiktionary
IPA: ˌabaˈʒura, AS: abažura
Wiktionary
mały abażur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: abażur
Wiktionary
(1.1) Lampka miała czerwony abażurek.
Wiktionary
IPA: ˌabaˈʒurɛk, AS: abažurek
Wiktionary
rzecz. abażur mrz.
przym. abażurkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z abażurkiem, dotyczący abażurka
Wiktionary
rzecz. abażurek m.
Wiktionary
→ abażur
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zaopatrzony w abażur; związany z abażurem; taki jak abażur, przypominający abażur
Wiktionary
(1.1) Włosy gęste, złotawe, prześlicznie utrzymane, fryzowane w modne abażurowych kształtów sploty, odsłaniały kark równie młodzieńczy, pełny i biały.
Wiktionary
rzecz. abażur mrz.
Wiktionary
rdzenna ludność północnego Kaukazu, blisko spokrewniona z Czerkiesami; Abazyni, Abazyńczycy
SJP.pl
Abazyni, Abazowie, Abazyjczycy, Abazyńczycy (abaz. абаза, abaza; ros. абазины, abaziny) – rdzenna ludność (grupa etniczna) północnego Kaukazu, blisko spokrewniona z Czerkiesami. Zamieszkują północne stoki Kaukazu, głównie w Karaczajo-Czerkiesji (ok. 27,5 tys. osób), a także w niewielkich grupach w Adygei w okolicach Kisłowodzka. Około 60% to ludność wiejska.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) zob. abazyński.
Wiktionary
przym. abazyński
rzecz. abazyński mrz., abaza n.
Wiktionary
rdzenna ludność północnego Kaukazu, blisko spokrewniona z Czerkiesami; Abazyni, Abazyjczycy
SJP.pl
Abazyni, Abazowie, Abazyjczycy, Abazyńczycy (abaz. абаза, abaza; ros. абазины, abaziny) – rdzenna ludność (grupa etniczna) północnego Kaukazu, blisko spokrewniona z Czerkiesami. Zamieszkują północne stoki Kaukazu, głównie w Karaczajo-Czerkiesji (ok. 27,5 tys. osób), a także w niewielkich grupach w Adygei w okolicach Kisłowodzka. Około 60% to ludność wiejska.
Wikipedia
rdzenna ludność północnego Kaukazu, blisko spokrewniona z Czerkiesami; Abazyjczycy, Abazyńczycy
SJP.pl
Abazyni, Abazowie, Abazyjczycy, Abazyńczycy (abaz. абаза, abaza; ros. абазины, abaziny) – rdzenna ludność (grupa etniczna) północnego Kaukazu, blisko spokrewniona z Czerkiesami. Zamieszkują północne stoki Kaukazu, głównie w Karaczajo-Czerkiesji (ok. 27,5 tys. osób), a także w niewielkich grupach w Adygei w okolicach Kisłowodzka. Około 60% to ludność wiejska.
Wikipedia
język abazyński - język kaukaski używany przez Abazyńczyków, jeden z języków urzędowych Rosji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Abazyńczyków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język należący do północno-zachodniej (abchasko-adygejskiej) grupy języków kaukaskich;
Wiktionary
(1.1) Abchaski jest blisko spokrewniony z językiem abazyńskim.
Wiktionary
rzecz. abaza n., Abazyńczyk mos., Abazynka ż.
przym. abazyjski
Wiktionary
(2.1) abaza
Wiktionary
[czytaj: a-be-BE] Asea Brown Boveri - przedsiębiorstwo
SJP.pl
dawniej: tytuł biskupów lub uczonych
SJP.pl
ABBA, także Abba – szwedzki zespół muzyczny grający muzykę pop, założony w 1972 przez Anni-Frid Lyngstad, Benny’ego Anderssona, Björna Ulvaeusa i Agnethę Fältskog.
Uważani za jeden z najbardziej znaczących na rynku oraz kasowych zespołów muzycznych w historii, sprzedali ponad 300 mln płyt na świecie. Jako zespół zadebiutowali w 1972 singlem „People Need Love”, rok później wydali debiutancki album studyjny pt. Ring Ring. W 1974, reprezentując Szwecję z utworem „Waterloo”, zwyciężyli w finale 19. Konkursu Piosenki Eurowizji. W kolejnych latach koncertowali po całym świecie oraz lansowali kolejne przeboje. Do 1981 wydali jeszcze siedem albumów studyjnych: Waterloo (1974), ABBA (1975), Arrival (1976), The Album (1977), Voulez-Vous (1979), Super Trouper (1980) i The Visitors (1981), które dotarły do pierwszego miejsca na szwedzkiej liście najlepiej sprzedających się płyt, a także były wysoko notowane na światowych listach sprzedaży. Od 1982 nie współpracowali jako kwartet. Na rynku wydawane były kolejne składanki przebojów, które osiągnęły sukces sprzedażowy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. opactwo, klasztor
Wiktionary
IPA: abˈːat͡sʲja, AS: a•bacʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) abbacyja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. opactwo, klasztor
Wiktionary
(1.1) abbacja
Wiktionary
określenie wykonawcze: swobodnie, bez skrępowania; abbandonatamente
SJP.pl
określenie wykonawcze: swobodnie, bez skrępowania; abbandonasi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Abbas (Abbas Ibn Abd Al Muttalib, ur. ok. 565, zm. ok. 653) – wódz arabski, stryj proroka Mahometa.
Wikipedia
członek dynastii 37 kalifów, panującej w latach 750-1258 w imperium muzułmańskim, mającym stolicę w Bagdadzie
SJP.pl
członek dynastii 37 kalifów, panującej w latach 750-1258 w imperium muzułmańskim, mającym stolicę w Bagdadzie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: abacja] dawniej: Abacja (miasto w Chorwacji)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, m.in. Ernst Abbe (1840-1905), fizyk niemiecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) tytuł honorowy we francuskim Kościele katolickim;
Wiktionary
[czytaj: abWIL] miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Francji nad Sommą;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto, gmina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. abwilski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Abbeville (język francuski.) ==
wymowa.
audio|Fr-Abbeville.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. Abbeville
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
przym. abwilski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
nazwisko, m.in.: Berenice Abbott, amerykańska artystka fotografik
SJP.pl
Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:
Gminy w Stanach Zjednoczonych:
Inne:
Osoby o nazwisku Abbott:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. opaci, księża
Wiktionary
IPA: abˈːɔvʲjɛ, AS: a•bovʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. abat mos., abatysa ż., abbuś mos.
Wiktionary
[czytaj: abbocco] szkicowy zarys dzieła sztuki; abozzo
SJP.pl
abrewiatura;
1. skróty stosowane w notacji muzycznej (np. b - bemol, # - krzyżyk);
2. system skrótów stosowany w starożytnych i średniowiecznych pismach;
3. w poligrafii: znak zastępujący jakiś wyraz (np. $)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. abrewiatura.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== abbreviatura (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) abrewiatura, skrót (wyrazu)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌabːrɛvʲjaˈtura, AS: a•brevʹi ̯atura
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== abbreviatura (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) abrewiatura, skrót (wyrazu)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. sekretarz lub notariusz w kancelarii papieskiej
(1.2) rel. urzędnik soborowy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌabrɛˈvʲjatɔr, AS: abrevʹi ̯ator
Wiktionary
dawniej, pogardliwie o księdzu; labuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. ksiądz
Wiktionary
IPA: ˈabːuɕ, AS: a•buś
Wiktionary
rzecz. abat mos., abatysa ż., abbowie mos., labuś mos.
Wiktionary
(1.1) katabas, klecha, księżulo, labuś
Wiktionary
[czytaj: a-be-CE] ABC;
1. podstawowe, najważniejsze zasady, informacje z jakiejś dziedziny; abecadło, alfabet, elementarz;
2. książka z podstawowymi, najważniejszymi zasadami, informacjami z jakiejś dziedziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podstawy czegoś, podstawy wiedzy na jakiś temat
(1.2) podręcznik, w którym można znaleźć podstawy czegoś, najważniejsze informacje z danej dziedziny
(1.3) zestaw podstawowych narzędzi, akcesoriów do jakiejś pracy lub dziedziny aktywności
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) geogr. pot. Aruba, Bonaire i Curaçao, grupa wysp na Morzu Karaibskim;
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.2) „ABC fizyki” to podręcznik wprowadzający w tę dziedzinę.
Wiktionary
IPA: a‿bɛ‿ˈt͡sɛ, AS: a‿be‿ce
Wiktionary
(1.1) abc, a b c
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spłata
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. rata
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) daw. obcas
Wiktionary
(1.1) abzas
Wiktionary
→ Abchazja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Abchazją, dotyczący Abchazji lub jej mieszkańców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język używany w Abchazji;
Wiktionary
(1.1) Podczas wojny domowej w Gruzji władze rosyjskie przyczyniły się w decydującym stopniu do przetrwania niezależnego państwa abchaskiego poprzez wsparcie militarne i finansowe.
Wiktionary
IPA: apˈxasʲci, AS: apχasʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abchazja ż., Abchaz mos., Abchazka ż., abchaskość ż.
Wiktionary
dotyczący Abchazji i Gruzji; w części abchaski, w części gruziński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem abchaskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem abchaskim
(1.3) spisany, stworzony w języku abchaskim
Wiktionary
IPA: apˈxaskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: apχaskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest abchaskie; cecha tych, którzy są abchascy
Wiktionary
rzecz. Abchazja ż., Abchaz m., Abchazka ż., abchaski mrz.
przym. abchaski
Wiktionary
mieszkaniec Abchazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abchazji;
Wiktionary
(1.1) Napięcie między Abchazami a abchaskimi Gruzinami starał się łagodzić pierwszy gruziński prezydent Zwiad Gamsachurdia.
Wiktionary
IPA: ˈapxas, AS: apχas
Wiktionary
rzecz. Abchazja ż., abchaski mrz.
:: fż. Abchazka ż.
przym. abchaski
Wiktionary
republika autonomiczna w Gruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. adm. formalnie republika autonomiczna wchodząca w skład Gruzji;
Wiktionary
Abchazja (abch. Аҧсны – Apsny, gruz. აფხაზეთი – Apchazeti, ros. Абха́зия – Abchazija) – terytorium na wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego, formalnie część Gruzji, faktycznie państwo nieuznawane (uznane przez 5 państw na świecie, w tym Rosję) ze stolicą w Suchumi, położone nad Morzem Czarnym i na zachodnim Kaukazie. Zajmuje powierzchnię 8550 km², zamieszkuje je ponad 240 tys. osób.
Wikipedia
(1.1) Separatystyczny rząd Abchazji przyjmuje, że jest ona niepodległym państwem – jednostronna proklamacja niepodległości nastąpiła w 1992 roku.
Wiktionary
IPA: apˈxazʲja, AS: apχazʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abchaski mrz., Abchaz mos., Abchazka ż., abchaskość ż.
przym. abchaski
Wiktionary
mieszkanka Abchazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Abchazji
Wiktionary
IPA: apˈxaska, AS: apχaska
Wiktionary
rzecz. Abchazja ż., abchaskość ż., abchaski mrz.
:: fm. Abchaz mos.
przym. abchaski
Wiktionary
dawniej:
1. odstęp między szeregami;
2. w kartach: wyjście, pociągnięcie; dziś zwykle w potocznym wyrażeniu "w krótkich abcugach" lub "w szybkich abcugach" - szybko, natychmiast
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. odstęp, odległość, dystans
(1.2) daw. karc. wyjście, pociągnięcie
Wiktionary
(1.1) Idą marszałki, damy, urzędniki,
W równych abcugach: pierwszy, drugi, czwarty (…).
Wiktionary
IPA: ˈapt͡suk, AS: apcuk
Wiktionary
czas. abcugować
Wiktionary
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) daw. potrącić lub potrącać z pensji
Wiktionary
(1.1) Szczęsny nakazał tu wprost, aby „abszejty wstrzymane były, a dla łatwiejszego tych utrzymania forszus… nie jest im abcugowany”.
Wiktionary
rzecz. abcug m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. naklejka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. naklejka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. naklejka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek przeciwpłytkowy będący fragmentem Fab przeciwciała monoklonalnego przeciw receptorowi GPIIb/IIIa na powierzchni ludzkich płytek krwi;
Wiktionary
Abcyksymab, abciksimab (wcześniej znany jako c7E3 Fab; ATC: B01 AC 13) – lek przeciwpłytkowy będący fragmentem Fab chimerycznego monoklonalnego przeciwciała 7E3, skierowanego przeciwko receptorom GP IIb/IIIa znajdującym się na płytkach krwi. Receptory GP IIb/IIIa są częścią receptorów adhezyjnych z rodziny integryn i głównymi receptorami powierzchniowymi odgrywającymi rolę w zjawisku agregacji płytek. Abcyksymab wiążąc się z receptorami GP IIb/IIIa hamuje agregację przez uniemożliwienie związania do receptorów fibrynogenu, czynnika von Willebranda i innych cząsteczek adhezyjnych.
Wikipedia
(1.1) Abcyksymab stosuje się u pacjentów poddawanych przezskórnym interwencjom wieńcowym.
Wiktionary
IPA: ˌapt͡sɨˈksɨ̃map, AS: apcyksỹmap
Wiktionary
(1.1) abciksimab, c7E3 Fab; nazwa handlowa: ReoPro
Wiktionary
1. popularne imię muzułmańskie;
2. nazwisko, m.in. Abderemane Ahmed Abdallah (1918-1989) - polityk Komorów, prezydent
SJP.pl
Abdullah, Abdallah, Abd Allah (arab. عبد ﷲ) to popularne wśród muzułmanów imię pochodzenia arabskiego oznaczające sługa Allaha. Jest ono często przybierane przez osoby nowo nawrócone na islam.
Wybrane osoby noszące to imię:
Wikipedia
polski herb szlachecki; Abdank, Habdank, Awdaniec
SJP.pl
Abdank – polski herb szlachecki, noszący zawołania Abdaniec, Abdank, Awdaniec, Habdank, Hebdank. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480. Abdank jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku.
Wikipedia
polski herb szlachecki; Habdank, Abdaniec, Awdaniec
SJP.pl
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) śrpol. odprawić, zwolnić z obowiązków, rozpuścić wojsko
(1.2) śrpol. odprawić, pożegnać się (z kimś)
(1.3) śrpol. porzucać, zostawiać w spokoju
Wiktionary
IPA: ˌabdãŋˈkɔvat͡ɕ, AS: abdãŋkovać
Wiktionary
rzecz. abdankowanie n., habdank mrz.
Wiktionary
(1.1-3) war. habdankować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) śrpol. zwalnianie ze służby
Wiktionary
czas. abdankować
Wiktionary
starożytne miasto greckie nad Morzem Egejskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Macedonia-Tracja;
(1.2) geogr. hist. starożytne miasto, kolonia grecka w południowej Tracji nad Morzem Egejskim, niedaleko ujścia rzeki Nestos
(1.3) geogr. hist. starożytne miasto portowe, kolonia kartagińska, znajdująca się na południowym wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiego; ; obecnie odpowiada miejscowości
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. abderyta mos., abderytka ż.
przym. abderycki
Wiktionary
→ Abdera
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Abderą, dotyczący Abdery, pochodzący z Abdery
Wiktionary
IPA: ˌabdɛˈrɨt͡sʲci, AS: abderycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abdera ż., abderyta mos., abderytka ż.
Wiktionary
1. mieszkaniec Abdery (starożytnego miasta greckiego w Azji Mniejszej);
2. przenośnie: głupek, prostak, nieuk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. mieszkaniec miasta Abdera w Tracji uchodzący w opinii starożytnych Greków za uosobienie głupoty, filisterstwa i kołtuństwa
(1.2) książk. przen. głupiec, prostak, nieuk
Wiktionary
Abdera (gr. Άβδηρα, trl. Ávdīra, trb. Awdira) – miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Macedonia-Tracja, w regionie Macedonia Wschodnia i Tracja, w jednostce regionalnej Ksanti, historyczna siedziba gminy Abdera. W 2011 roku liczyła 1090 mieszkańców.
Starożytne miasto, kolonia grecka w południowej Tracji nad Morzem Egejskim, niedaleko ujścia rzeki Nestos.
Wikipedia
IPA: ˌabdɛˈrɨta, AS: abderyta
Wiktionary
rzecz. Abdera ż.
:: fż. abderytka ż.
przym. abderycki
Wiktionary
(1.1) głupiec, prostak, nieuk
Wiktionary
1. mieszkanka Abdery (starożytnego miasta greckiego w Azji Mniejszej);
2. przenośnie: kobieta niewykształcona, prostaczka, nieuk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mieszkanka miasta Abdera w Tracji
(1.2) książk. przen. kobieta głupia, niewykształcona, prostaczka, nieuk
Wiktionary
rzecz. Abdera ż.
:: fm. abderyta mos.
przym. abderycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. nazwa rytualnych obmywań u muzułmanów, bez których nie wolno odprawiać zwykłych pięciu modlitw dziennych;
Wiktionary
Wudu (ar. وضوء, wadu - wodnienie, pers. Abdest, czyt. łudu) – ablucja poprzedzająca modlitwę w islamie, bez której nie wolno odprawiać pięciu modlitw dziennych. Dokonuje się jej wodą, a gdy jest ona niedostępna – piaskiem lub żwirem (obmycie dokonane piaskiem lub żwirem to tajammum). Odmawia się przy tym formuły modlitewne. Małego obmycia (wudu) dokonuje się w przypadku dotknięcia osoby innej płci (nie dotyczy to własnego małżonka), po defekacji, oddaniu moczu lub innej sytuacji, podczas której nastąpiło dotknięcie intymnej części ciała, po utracie przytomności lub po zapadnięciu w sen. Szyici jednak wymagają ablucji przed każdą modlitwą. W każdym meczecie znajdują się urządzenia umożliwiające dokonanie ablucji.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wudu
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|pers|آبدست. (ābdast)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) wudu
* bośniacki: (1.1) abdest
* niemiecki: (1.1) Wudu'
* rosyjski: (1.1) вуду
* turecki: (1.1) abdest
źródła.
== abdest (język turecki.) ==
wymowa.
IPA3|abˈdest.
audio|LL-Q256 (tur)-Veravi95-abdest.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. w islamie abdest
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈabdɛst, AS: abdest
Wiktionary
(1.1) wudu
Wiktionary
prorok biblijny; Obadiasz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, prorok;
(1.2) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O Abdiaszu nie ma prawie żadnych wiadomości, jego krótka księga nie zawiera danych o autorze, poza pierwszym wersem, głoszącym, że jest ona „widzeniem Abdiasza”.
(1.2) Mam na imię Abdiasz i pochodzę z Libanu.
Wiktionary
przym. Abdiaszowy
Wiktionary
skrzynia na relikwie w kościołach rzymsko-katolickich
SJP.pl
1. w anatomii: brzuch;
2. w zoologii: odwłok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. brzuch
(1.2) zool. odwłok
Wiktionary
Wikipedia
IPA: abˈdɔ̃mɛ̃n, AS: abdõmẽn
Wiktionary
przym. abdominalny
Wiktionary
1. brzuszny;
2. odwłokowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. brzuszny
(1.2) zool. odwłokowy
Wiktionary
IPA: ˌabdɔ̃mʲĩˈnalnɨ, AS: abdõmʹĩnalny
Wiktionary
rzecz. abdomen mrz.
Wiktionary
operacyjna korekcja nadmiaru i wiotkości skóry brzucha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chirurgiczny zabieg kosmetyczny poprawiający wygląd brzucha poprzez skrócenie mięśni oraz usunięcie nadmiaru tłuszczu i skóry;
Wiktionary
Abdominoplastyka (ang. abdominoplasty), nazywana również plastyką brzucha – rozległy zabieg mający na celu likwidację wystającego fałdu brzusznego poprzez napięcie mięśni poprzecznych brzucha przy jednoczesnym pozbyciu się nadmiaru skóry i tkanki tłuszczowej. W wyniku przeprowadzenia zabiegu znacznej poprawie ulega wygląd brzucha, minusem operacji jest poprzecznie przebiegająca sporych rozmiarów blizna.
Wikipedia
(1.1) W przypadku całkowitej abdominoplastyki stosuje się znieczulenie ogólne, czyli pełne uśpienie pod kontrolą anestezjologa.
Wiktionary
IPA: ˌabdɔ̃ˈmʲĩnɔˈplastɨka, AS: abdõmʹĩnoplastyka
Wiktionary
(1.1) apronektomia, plastyka brzucha
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na cmentarzu św. Poncjana znajdują się freski przynajmniej z VII w. przedstawiające Boga, jako starca koronującego kwiatami męczenników Abdona i Sennena.
Wiktionary
IPA: ˈabdɔ̃n, AS: abdõn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hebr|עבדון.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Abdon
* czeski: (1.1) Abdon m.
* francuski: (1.1) Abdon m.
* hebrajski: (1.1) עבדון m.
* hiszpański: (1.1) Abdón m.
* niemiecki: (1.1) Abdon m.
* portugalski: (1.1) Abdão m.
* rosyjski: (1.1) Авдон m., Абдон m.
* słoweński: (1.1) Abdon m.
* węgierski: (1.1) Abdon
* wilamowski: (1.1) Abda m.
* włoski: (1.1) Abdon m., Abdone m.
źródła.
== Abdon (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Abdon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. w fizjologii: odchylenie kończyny od osi ciała; odwodzenie;
2. u Arystotelesa: rozumowanie oparte na sylogizmie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. odchylenie kończyny od osi ciała;
(1.2) log. rodzaj sylogizmu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: abˈdukt͡sʲja, AS: abdukcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abduktor
przym. abdukcyjny
Wiktionary
(1.1) odwodzenie
(1.2) rozumowanie abdukcyjne
Wiktionary
→ abdukcja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. anat. związany z abdukcją
(1.2) log. związany z abdukcją
Wiktionary
rzecz. abdukcja ż., abduktor m.
Wiktionary
w anatomii: mięsień odciągający kończynę od osi ciała; odwodziciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. mięsień odciągający kończynę od ciała;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W obrębie kończyny górnej abduktorami są mięśnie odwodzące palców o linii pośrodkowej dłoni i mięśnie odwodzące kończyny górnej.
Wiktionary
IPA: abˈduktɔr, AS: abduktor
Wiktionary
rzecz. abdukcja ż.
przym. abdukcyjny
Wiktionary
(1.1) odwodziciel
Wiktionary
1. w gwarze uczniowskiej: osoba głupia, nierozgarnięta; tuman, bezmózgowiec, przygłup;
2. w gwarze przestępczej: Arab
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Pasterz Abdul z Dagestanu ma trzy żony i jedenaścioro dzieci.
Wiktionary
popularne imię muzułmańskie
SJP.pl
Abdullah, Abdallah, Abd Allah (arab. عبد ﷲ) to popularne wśród muzułmanów imię pochodzenia arabskiego oznaczające sługa Allaha. Jest ono często przybierane przez osoby nowo nawrócone na islam.
Wybrane osoby noszące to imię:
Wikipedia
zrzeczenie się władzy przez panującego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zrzeczenie się władzy, rezygnacja monarchy z tronu; ; Gloger.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wiadomość o abdykacji Jana Kazimierza i o niepodobieństwie odsieczy doszła przez szlachtę do niewiast […]
Wiktionary
IPA: ˌabdɨˈkat͡sʲja, AS: abdykacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abdykowanie n.
czas. abdykować dk./ndk.
przym. abdykacyjny
Wiktionary
(1.1) abdykowanie, dymisja, rezygnacja, zrzeczenie się
Wiktionary
przymiotnik od: abdykacja (np. akt abdykacyjny, pisma abdykacyjne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z abdykacją, dotyczący abdykacji
Wiktionary
(1.1) Dokumenty abdykacyjne król podpisał 10 grudnia 1936 r. w Fort Belvedere.
Wiktionary
IPA: ˌabdɨkaˈt͡sɨjnɨ, AS: abdykacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. abdykacja ż., abdykowanie n.
czas. abdykować dk./ndk.
Wiktionary
zrzec lub zrzekać się tronu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. abdykować)
(1.1) polit. zrzekać się władzy monarszej; dokonywać abdykacji
(1.2) przen. rezygnować z czegoś
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. abdykować)
(2.1) polit. zrzec się władzy monarszej; dokonać abdykacji
(2.2) przen. zrezygnować z czegoś
Wiktionary
(2.1) Król abdykował na rzecz swojego brata.
Wiktionary
IPA: ˌabdɨˈkɔvat͡ɕ, AS: abdykovać
Wiktionary
rzecz. abdykowanie n., abdykacja ż.
przym. abdykacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. rezygnowanie ze sprawowania władzy przez monarchę, zrzekanie się tronu
Wiktionary
IPA: ˌabdɨkɔˈvãɲɛ, AS: abdykovãńe
Wiktionary
rzecz. abdykacja ż.
czas. abdykować dk./ndk.
przym. abdykacyjny
Wiktionary
(1.1) rezygnowanie, ustępowanie, zrzekanie się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. ogólna nazwa pism alfabetycznych stosowanych do zapisu niektórych języków, posiadających lub stosujących tylko znaki na oznaczenie spółgłosek;
Wiktionary
Abdżad, inaczej pismo spółgłoskowe – ogólna nazwa pism alfabetycznych stosowanych do zapisu niektórych języków, posiadających lub stosujących tylko znaki na oznaczenie spółgłosek. Słowo „abdżad” opiera się na pierwszych literach alfabetu (w uproszczonej transkrypcji: a, b, g, d) występujących we wszystkich językach semickich, takich jak fenicki, syryjski, arabski i hebrajski. W dawnym języku arabskim pierwsze litery alfabetu: „a” (ʾalif), „b” (bā’), „dż” (ǧīm), „d” (dāl), fonetycznie tworzą słowo abdżad (أﺑﺠﺪ), co oznacza „alfabet”.
Wikipedia
(1.1) Samogłoski krótkie są w piśmie arabskim pomijane, dlatego jest ono klasyfikowane jako abdżad.
Wiktionary
IPA: ˈabd͡ʒat, AS: abǯat
Wiktionary
(1.1) pismo spółgłoskowe
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Dania:
Japonia:
Zobacz też:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. początkowa uczennica
(1.2) daw. lekcew. nauczycielka
Wiktionary
(1.1) Marysia jest abecadlarką, całymi dniami siedzi nad elementarzem.
(1.2) Idę dziś na wywiadówkę. Porozmawiam sobie z tą abecadlarką Jasia na temat zbyt trudnych prac domowych.
Wiktionary
IPA: ˌabɛt͡saˈdlarka, AS: abecadlarka
Wiktionary
rzecz. abecadło, abecadlarz, abecedariusz, abecadlnik
przym. abecadłowy, abecadlny
przysł. abecadłowo
Wiktionary
(1.2) belferka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. początkowy uczeń
(1.2) daw. lekcew. nauczyciel
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przest. skorowidz
Wiktionary
(1.1) Jaś jest abecadlarzem, właśnie poznaje pierwsze literki.
(1.2) Idę dziś na wywiadówkę. Porozmawiam sobie z tym abecadlarzem na temat wyrzucania uczniów z lekcji.
(2.1) W abecadlarzu nie ma wszystkich nazwisk
Wiktionary
IPA: ˌabɛˈt͡sadlaʃ, AS: abecadlaš
Wiktionary
rzecz. abecadlarka ż., abecadlnik mrz., abecadło n., abecedariusz mos./mrz.
przym. abecadlny, abecadłowy
przysł. abecadłowo
Wiktionary
(1.1) abecedariusz
(1.2) belfer
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. elementarz, książka wprowadzająca
Wiktionary
(1.1) Muszę kupić abecadlnik.
Wiktionary
IPA: ˌabɛˈt͡sadlʲɲik, AS: abecadlʹńik
Wiktionary
rzecz. abecadlarka ż., abecadlarz mos./mrz., abecadło n., abecedariusz mos./mrz.
przym. abecadłowy, abecadlny
przysł. abecadłowo
Wiktionary
(1.1) elementarz
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. ułożony według kolejności liter w abecadle
Wiktionary
(1.1) Lista jest abecadlna.
Wiktionary
IPA: ˌabɛˈt͡sadlnɨ, AS: abecadlny
Wiktionary
rzecz. abecadlarka ż., abecadlarz mos./mrz., abecadlnik mrz., abecadło n., abecedariusz mos./mrz.
przym. abecadłowy
przysł. abecadłowo
Wiktionary
(1.1) współcz. alfabetyczny
Wiktionary
1. przestarzałe: zestaw liter, czyli symboli graficznych dźwięków danego języka, ułożony w porządku tradycyjnym; alfabet;
2. podstawowe, najważniejsze zasady, informacje dotyczące jakiejś dziedziny; abc, ABC
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. zbiór wszystkich liter ułożony w ogólnie przyjętym porządku
(1.2) przen. elementarne podstawy jakiejś dziedziny wiedzy, rzemiosła, itp.
(1.3) gra towarzyska w XVIII wieku, obecnie znana jako „państwa i miasta”
Wiktionary
Alfabet polski, abecadło (dawniej: obiecadło, obiecado) – alfabet dwuszeregowy oparty na alfabecie łacińskim używany do zapisu języka polskiego.
Wikipedia
(1.1) Polskie abecadło składa się z 32 liter.
(1.1) Abecadło z pieca spadło (…)
(1.1) Jaś musi się jeszcze podszkolić w abecadle.
(1.2) Pan chce zostać profesjonalistą, jak pan nawet nie zna komputerowego abecadła?
(1.3) Graliśmy wczoraj w abecadło.
Wiktionary
IPA: ˌabɛˈt͡sadwɔ, AS: abecadu̯o
Wiktionary
rzecz. abecadlarka ż., abecadlarz mos./mrz., abecadlnik mrz., abecedariusz mos./mrz.
przym. abecadłowy, abecadlny
przysł. abecadłowo
Wiktionary
(1.1) alfabet, daw. abiecadło, obiecadło
(1.2) ABC
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) według alfabetu
Wiktionary
IPA: ˌabɛt͡sadˈwɔvɔ, AS: abecadu̯ovo
Wiktionary
rzecz. abecadlarka ż., abecadlarz mos./mrz., abecadlnik mrz., abecadło n., abecedariusz mos./mrz.
przym. abecadlny, abecadłowy
Wiktionary
(1.1) alfabetycznie
Wiktionary
→ abecadłowy (przestarzale); alfabetyczny, alfabetowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ułożony według kolejności liter w abecadle
Wiktionary
(1.1) Indeksy są abecadłowe.
Wiktionary
IPA: ˌabɛt͡sadˈwɔvɨ, AS: abecadu̯ovy
Wiktionary
rzecz. abecadlarka ż., abecadlarz mos./mrz., abecadlnik mrz., abecadło n., abecedariusz mos./mrz.
przym. abecadlny
przysł. abecadłowo
Wiktionary
(1.1) alfabetyczny
Wiktionary
w literaturze: utwór, najczęściej o charakterze żartobliwym, w którym kolejne wyrazy, wersy lub strofy zaczynają się od kolejnych liter alfabetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) początkowy uczeń
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) skorowidz
(2.2) liter. wiersz, w którym kolejne elementy zaczynają się kolejnymi literami alfabetu;
Wiktionary
Abecedariusz, wiersz abecadłowy (z łac. abecedarius, alfabetyczny) – utwór literacki, w którym kolejne wyrazy, wersy lub strofy zaczynają się kolejnymi literami alfabetu. Abecedariusz jest szczególną odmianą akrostychu (czyli utworu wersowanego poziomo, w którym jednocześnie określone pionowe grupy znaków posiadają własne znaczenie). Abecedariusze pełniły głównie funkcje mnemotechniczne – ułatwiające zapamiętywanie tekstu – lub ozdobne. Funkcja mnemotechniczna tych utworów przestała mieć znaczenie po wynalezieniu druku – od tego momentu abecedariusze stosowane były jedynie w celu pokazania wysokiego kunsztu pisarskiego autora.
Wikipedia
(1.1) Jan jest abecedariuszem.
(2.1) W abecedariuszu nie ma wszystkich nazwisk.
Wiktionary
IPA: ˌabɛt͡sɛˈdarʲjuʃ, AS: abecedarʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. abecadlarka ż., abecadlarz mos./mrz., abecadlnik mrz., abecadło n.
przym. abecadlny, abecadłowy
przysł. abecadłowo
Wiktionary
(1.1) abecadlarz
(2.1) skorowidz
(2.2) wiersz abecadłowy
Wiktionary
postać biblijna; syn Adama i Ewy, zamordowany przez swego brata Kaina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) bibl. drugi syn Adama i Ewy, brat Kaina
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja przyjaciółka uparła się, żeby swojego syna nazwać Abel.
(1.2) A Abel był pasterzem owiec, a Kain oraczem.
Wiktionary
IPA: ˈabɛl, AS: abel
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Abel. < etym|gr|Ἅβελ. < etym|hebr|הבל. (hɛḇɛl) → tchnienie, opar, przen. nicość, marność; ewentualnie z etym|akadyjski|𒌉𒍑. (ablu) → syn pierworodny
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Abel; (1.2) Abel
* arabski: (1.1) هابيل m.
* baskijski: (1.1) Abel
* czeski: (1.1) Ábel, Abel
* esperanto: (1.1) Habelo
* fiński: (1.1) Aapeli
* francuski: (1.1) Abel m.
* hiszpański: (1.1) Abel m.
* islandzki: (1.1) Abel
* jidysz: (1.2) הבֿל m. (hewl)
* łaciński: (1.1) Abel m.
* niderlandzki: (1.1) Abel
* niemiecki: (1.1) Abel m.
* norweski (bokmål): (1.1) Abel; (1.2) Abel
* norweski (nynorsk): (1.1) Abel; (1.2) Abel
* nowogrecki: (1.1) Άβελ m.
* portugalski: (1.1) Abel m.; (1.2) Abel m.
* rosyjski: (1.1) Авель m.
* słoweński: (1.1) Abel m.
* starogrecki: (1.1) Ἀβέλ m., Ἅβελ m.; (1.2) Ἀβέλ m., Ἅβελ m.
* szwedzki: (1.1) Abel
* ukraiński: (1.1) А́вель m.; (1.2) А́вель m.
* węgierski: (1.1) Ábel; (1.2) Ábel
* włoski: (1.1) Abele m.; (1.2) Abele m.
źródła.
== Abel (język angielski.) ==
wymowa.
amer. IPA|ˈeɪ.bəl.
homofony|able.
audio|LL-Q1860 (eng)-Naomi Persephone Amethyst (NaomiAmethyst)-Abel.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|angielski|m. Abel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Abel. < etym|gr|Ἅβελ. < etym|hebr|הבל. (hɛḇɛl) → tchnienie, opar, przen. nicość, marność; ewentualnie z etym|akadyjski|𒌉𒍑. (ablu) → syn pierworodny
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Abel; (1.2) Abel
* arabski: (1.1) هابيل m.
* baskijski: (1.1) Abel
* czeski: (1.1) Ábel, Abel
* esperanto: (1.1) Habelo
* fiński: (1.1) Aapeli
* francuski: (1.1) Abel m.
* hiszpański: (1.1) Abel m.
* islandzki: (1.1) Abel
* jidysz: (1.2) הבֿל m. (hewl)
* łaciński: (1.1) Abel m.
* niderlandzki: (1.1) Abel
* niemiecki: (1.1) Abel m.
* norweski (bokmål): (1.1) Abel; (1.2) Abel
* norweski (nynorsk): (1.1) Abel; (1.2) Abel
* nowogrecki: (1.1) Άβελ m.
* portugalski: (1.1) Abel m.; (1.2) Abel m.
* rosyjski: (1.1) Авель m.
* słoweński: (1.1) Abel m.
* starogrecki: (1.1) Ἀβέλ m., Ἅβελ m.; (1.2) Ἀβέλ m., Ἅβελ m.
* szwedzki: (1.1) Abel
* ukraiński: (1.1) А́вель m.; (1.2) А́вель m.
* węgierski: (1.1) Ábel; (1.2) Ábel
* włoski: (1.1) Abele m.; (1.2) Abele m.
źródła.
== Abel (język angielski.) ==
wymowa.
amer. IPA|ˈeɪ.bəl.
homofony|able.
audio|LL-Q1860 (eng)-Naomi Persephone Amethyst (NaomiAmethyst)-Abel.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|angielski|m. Abel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
według Starego Testamentu, jest to miejscowość gdzie mieszkał prorok Elizeusz
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Abelard – imię męskie zapewne pochodzenia francuskiego (prowansalskiego), którego pierwotne znaczenie wywodzone jest od wyrazu prowansalskiego abelha, oznaczającego „pszczelarza”. Jednak bywa ono także łączone z niemieckimi imionami Adalhard (dosł. „szlachetna siła”) bądź też Eberhard (dosł. „silny jak dzik”).
Wikipedia
(1.1) Mój kolega postanowił, że jeśli urodzi mu się syn, to da mu na imię Abelard.
Wiktionary
IPA: aˈbɛlart, AS: abelart
Wiktionary
przym. Abelardowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. Abelardowy
frazeologia.
etymologia.
imię męskie pochodzenia etym|franc. oznaczające pszczelarza
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Abelard
* duński: (1.1) Abelardo
* esperanto: (1.1) Abelardo
* hiszpański: (1.1) Abelardo
* kataloński: (1.1) Abelard
* litewski: (1.1) Abelardas
* łaciński: (1.1) Abaelardus, Abelardus
* niderlandzki: (1.1) Abaelardus
* niemiecki: (1.1) Abelard
* nowogrecki: (1.1) Αβελάρδος
* portugalski: (1.1) Abelardo
* węgierski: (1.1) Abelárd
* włoski: (1.1) Abelardo
źródła.
== Abelard (język angielski.) ==
wymowa.
amer. IPA|ˈæb.ə.ˌlɑɹd.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Abelard
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Abelarda lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Abelarda
Wiktionary
rzecz. Abelard mos.
Wiktionary
ozdobna roślina z rodziny przewiertniowatych, np. abelia wielokwiatowa, abelia koreańska
SJP.pl
Abelia – rzadkie imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego, oznaczające "oddech, tchnienie". W języku francuskim jest żeńską formą imienia Abel. Może występować w postaciach Abella i Abelle.
Wikipedia
mieszanina wybuchowa złożona z azotanu amonu, trinitrotoluenu i soli kuchennej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. materiał wybuchowy składający się z azotanu amonu, trinitrotoluenu, soli kamiennej i innych składników;
Wiktionary
Abelit – mieszanina wybuchowa amonowo-saletrzana (amatol) złożona z azotanu amonu, trotylu, dwunitrobenzenu i soli kamiennej. Swą nazwę zawdzięcza brytyjskiemu chemikowi i wynalazcy Frederickowi Augustusowi Abelowi. Jest używany i stosowany w górnictwie jako kruszący materiał wybuchowy.
Wikipedia
(1.1) Abelitu używa się w górnictwie.
Wiktionary
IPA: aˈbɛlʲit, AS: abelʹit
Wiktionary
członek sekty wczesnochrześcijańskiej powstałej w IV wieku w Afryce
SJP.pl
przedstawiciel rodziny dinozaurów gadziomiednicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. rodzaj dinozaura żyjącego w późnej kredzie w Ameryce Południowej (Argentyna);
Wiktionary
Abelizaur (Abelisaurus) – rodzaj dinozaura z rodziny abelizaurów żyjącego, w późnej kredzie w Ameryce Południowej (Argentyna). Był dwunożnym mięsożercą, mierzącym prawdopodobnie około 7-9 metrów długości. Wielkość określana jest tylko na podstawie badań nad czaszką, jedyną znaną częścią szkieletu.
Wikipedia
(1.1) Jedna jedyna znaleziona czaszka abelizaura jest niekompletna (…).
Wiktionary
IPA: ˌabɛˈlʲizawr, AS: abelʹizau̯r
Wiktionary
przedstawiciel nadrodziny dinozaurów z infrarzędu ceratozaurów
SJP.pl
nadrodzina dinozaurów z infrarzędu ceratozaurów
SJP.pl
Abelizauroidy (Abelisauroidea) – nadrodzina teropodów z grupy ceratozaurów (Ceratosauria). Definiowana jako najwęższy klad obejmujący gatunki Carnotaurus sastrei i Noasaurus leali, lub jako klad obejmujący Carnotaurus sastrei i wszystkie teropody bliżej spokrewnione z nim niż z Ceratosaurus nasicornis.
Wikipedia
rodzina dinozaurów gadziomiednicznych
SJP.pl
Abelizaury (Abelisauridae) – mający rangę rodziny klad teropodów z grupy ceratozaurów. Zamieszkiwały one dawny południowy superkontynent Gondwanę od środkowej jury do końca kredy. Ich skamieniałości odnajdywano w dzisiejszych Afryce, Ameryce Południowej, na Subkontynencie Indyjskim, na Madagaskarze i w Europie.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. związany z abelkiem; wykonany z abelka
Wiktionary
rzecz. abelek mrz.
Wiktionary
w matematyce: grupa abelowa (przemienna) - grupa, w której działanie jest przemienne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał organiczny odkryty w 1975 roku;
Wiktionary
Abelsonit – minerał organiczny pierwszy raz wykryty w 1975 roku w próbkach łupków bitumicznych pochodzących z Green River Formation w hrabstwie Uintah. Nazwa pochodzi od nazwiska odkrywcy Philipa Hauge’a Abelsona, amerykańskiego fizyka.
Wikipedia
(1.1) Abelsonit posiada trójskośny układ krystalograficzny.
Wiktionary
IPA: ˌabɛlˈsɔ̃ɲit, AS: abelsõńit
Wiktionary
ród grenadzki, potężny w XV w.
SJP.pl
Abencerrajes (Abenceragowie) – szlachecka rodzina mauretańska w Grenadzie.
Rodzina posiadała w XV w. duże wpływy w Emiracie Grenady. Wedle legendy zostali zamordowani przez Boabdila z rozkazu emira Abu'l Hassana w Alhambrze, w komnacie nazwanej później Salą Abenceragów (ok. 1460). Legenda o ich losie opisana została przez Perez de Hita w dziele Guerras Civiles de Grenada, skąd pomysł zaczerpnął Chateaubriand do powieści Les aventures du dernier des Abencerages.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. fałszywy kamień, podróbka kamienia szlachetnego
Wiktionary
(1.1) Nie wszystkoć to szmaragd, co się zieleni, najdziesz i abentajer, co wnet farbę zmieni.
Wiktionary
IPA: ˌabɛ̃nˈtajɛr, AS: abẽntai ̯er
Wiktionary
(1.1) obentajer, abentair
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Abercjusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Nosił je Abercjusz Marcellus, biskup Hierapolis, żyjący w III wieku n.e.
W Polsce w styczniu 2025 r., wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących w rejestrze PESEL, nie wykazano mężczyzn o tym imieniu.
Abercjusz imieniny obchodzi 22 października.
Wikipedia
[czytaj: Aberdin] miasto w Szkocji i w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub rzad. męski, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodniej Szkocji (Wielka Brytania);
(1.2) geogr. nazwy kilku innych miejscowości na świecie
Wiktionary
Aberdeen (wym. [æbərˈdiːn]; scots Aiberdeen; gael. Obar Dheathain, wym. [ˈopər ˈʝɛhɪn]) – miasto w północno-wschodniej Szkocji (Wielka Brytania), w jednostce administracyjnej (council area) Aberdeen City. W 2020 roku zamieszkane przez 198 590 osób.
Wikipedia
(1.1) Aberdeen położone jest nad ujściem rzek Don i Dee do Morza Północnego.
Wiktionary
rzecz. aberdyńczyk mos., aberdynka ż.
przym. aberdyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Aberdeen
Wiktionary
IPA: ˌabɛrˈdɨ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: aberdỹĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Aberdeen n./m.
:: fż. aberdynka ż.
przym. aberdyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Aberdeen
Wiktionary
IPA: ˌabɛrˈdɨ̃ŋka, AS: aberdỹŋka
Wiktionary
rzecz. Aberdeen
:: fm. aberdyńczyk
przym. aberdyński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) od rzeczownika Aberdeen, związany z Aberdeen
Wiktionary
IPA: ˌabɛrˈdɨ̃j̃sʲci, AS: aberdỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Aberdeen, aberdyńczyk, aberdynka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki, uwodniony minerał zawierający tlenki uranu
Wiktionary
Abernathyit – rzadki, uwodniony minerał zawierający tlenki uranu.
Pierwszy raz wydobyty ze złóż uranu niedaleko Moab w stanie Utah.
Wikipedia
(1.1) Abernathyit po raz pierwszy został wydobyty ze złóż uranu niedaleko Moab w stanie Utah.
Wiktionary
1. odchylenie od stanu normalnego; nieprawidłowość, nienormalność, dewiacja;
2. w astronomii: pozorne odchylenie położenia ciała niebieskiego wynikające z ruchu obserwatora;
3. w optyce: wada układu optycznego powodująca zniekształcenie lub zabarwienie obrazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) erud. odchylenie od normalnego stanu; nieprawidłowość;
(1.2) astr. pozorne odchylenie ciał niebieskich od ich rzeczywistego położenia wywołane ruchem Ziemi po orbicie albo jej obrotem;
(1.3) opt. wada soczewek powodująca nieostrość, zabarwienie bądź zniekształcenie obrazu; wada odwzorowywania obrazu przez układy optyczne;
(1.4) genet. zmiana w strukturze chromosomów występująca samorzutnie w warunkach naturalnych, a także wywoływana sztucznie działaniem promieniowania jonizującego, różnych związków chemicznych itp., powodująca dziedziczne zmiany cech organizmu;
Wiktionary
Aberracja (łac. ab – od i errare – błądzić, także aberratio – zabłąkanie się, zbłądzenie) – odchylenie, zboczenie, np. od normalnego stanu, zachowania, przyjętych norm postępowania, sposobu myślenia czy też działania jakiegoś urządzenia. Odstępstwo od normy lub zasady.
Wikipedia
(1.1) Dewiacja jest aberracją.
(1.2) Aberracja dobowa ciała astralnego.
(1.3) Aberrację zmniejsza się, stosując zamiast pojedynczej soczewki zespół soczewek wykonanych z różnych gatunków szkła (…).
Wiktionary
IPA: ˌabɛrˈːat͡sʲja, AS: abe•racʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aberracyjność ż.
przym. aberracyjny
Wiktionary
(1.1) anomalia, dewiacja, odchylenie, nienormalność, nieprawidłowość, zboczenie
(1.2) aberracja astronomiczna, aberracja gwiezdna, aberracja światła, anomalia, odchylenie
(1.3) aberracja optyczna, chromatyzm
(1.4) aberracja chromosomowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest aberracyjne; cecha tych, którzy są aberracyjni
Wiktionary
(1.1) On nie zachowuje się normalnie. Mamy tu do czynienia z jakąś aberracyjnością.
Wiktionary
rzecz. aberracja ż.
przym. aberracyjny
przysł. aberracyjnie
Wiktionary
przymiotnik od: aberracja (np. aberracyjne pomysły; odchylenie aberracyjne; czynniki aberracyjne; aberracyjne podwojenie odcinka chromosomu)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) nieprawidłowy
Wiktionary
(1.1) Mam dość jego aberracyjnego zachowania!
Wiktionary
IPA: ˌabɛrːaˈt͡sɨjnɨ, AS: abe•racyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. aberracja ż., aberracyjność ż.
Wiktionary
(1.1) nieprawidłowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. diagnostyczne urządzenie laserowe służące do pomiaru aberracji układu optycznego oka
Wiktionary
(1.1) aberroskop
Wiktionary
diagnostyczne urządzenie laserowe służące do pomiaru aberracji układu optycznego oka; aberrometr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) diagnostyczne urządzenie laserowe służące do pomiaru aberracji układu optycznego oka
Wiktionary
(1.1) aberrometr
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. rodzaj sera wytwarzanego z mleka owczego w Czechach;
Wiktionary
Abertam – rodzaj sera wytwarzanego z mleka owczego w Czechach. Produkuje się go w Karlowych Warach.
Jest to ser twardy, o ostrym smaku, wytwarza się na nim naturalna żółta lub pomarańczowa skórka. Zawartość tłuszczu wynosi 45%. Ser ten dojrzewa dwa miesiące.
Wikipedia
(1.1) Abertam to ser twardy, o ostrym smaku.
Wiktionary
IPA: aˈbɛrtãm, AS: abertãm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba genetyczna, dziedziczona autosomalnie recesywnie, spowodowana niedoborem apoB;
Wiktionary
Abetalipoproteinemia, zespół Bassena-Kornzweiga) – choroba genetyczna, dziedziczona autosomalnie recesywnie, spowodowana mutacjami genu kodującego białko MTP (microsomal triglyceride transfer protein). Wynikiem tego jest niedobór cholesterolu i trójglicerydów oraz całkowity brak chylomikronów, LDL i VLDL w osoczu.
Wikipedia
(1.1) Abetalipoproteinemia to choroba dziedziczna.
Wiktionary
IPA: ˌabɛtalʲipɔprɔtɛjĩˈnɛ̃mʲja, AS: abetalʹipoprotei ̯ĩnẽmʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) zespół Bassena-Kornzweiga, skr. ABL
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. błąd
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. odpadek
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. pejor. głupek
(1.4) gw-pl|Górny Śląsk. anomalia, nieprawidłowość
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Abgarowicz (l.m. Abgarowicze, Abgarowiczowie) – polskie nazwisko patronimiczne pochodzenia ormiańskiego utworzone od imienia Abgar.
Wikipedia
środki przeciw przywieraniu stykających się powierzchni (np. talk, puder formierski)
SJP.pl
taki, który zapobiega łączeniu się powierzchniowych warstw dwóch różnych ciał zetkniętych ze sobą; antyadhezyjny, przeciwadhezyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. zapobiegający przywieraniu
Wiktionary
(1.1) Talk jest środkiem abhezyjnym.
Wiktionary
rzecz. abhezja ż., abherent m.
Wiktionary
(1.1) przeciwadhezyjny, częściowo nieprzyczepny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. niezgoda na coś, sprzeciw
Wiktionary
IPA: ˌapxɔˈrɛ̃nt͡sʲja, AS: apχorẽncʹi ̯a
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = praw. administrator bezpieczeństwa informacji
Wiktionary
Belgia:
Iran:
Nigeria:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== ABI (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = Associazione Bancaria Italiana → Włoskie Towarzystwo Bankowe
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: a‿bɛ‿ˈi, AS: a‿be‿i
Wiktionary
imię, m.in.: Abiasz, król Judy; Abijjam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. biblijne imię męskie;
Wiktionary
Wikipedia
postać biblijna, arcykapłan, syn Achimeleka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. arcykapłan za czasów króla Dawida;
Wiktionary
Abiatar – postać biblijna ze Starego Testamentu.
Syn Achimeleka, kapłana za czasów króla Saula. Kiedy królem został Dawid, Abiatar został arcykapłanem wspólnie z Sadokiem. Po śmierci Dawida brał udział w spisku, by osadzić na tronie Adoniasza, a nie Salomona. Został ukarany wygnaniem. Abiatar mieszkał w Nob, opodal Jerozolimy. Jego losy są przedstawione w Pierwszej i Drugiej Księdze Samuela oraz Pierwszej Księdze Królewskiej.
Wikipedia
miasto w Wybrzeżu Kości Słoniowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, siedziba rządu Wybrzeża Kości Słoniowej;
Wiktionary
Abidżan (fr. Abidjan) – największe miasto, główny ośrodek gospodarczy, naukowo-kulturalny i turystyczny Wybrzeża Kości Słoniowej, położony na południu kraju, do 1983 roku stolica państwa.
Wikipedia
IPA: ˈabʲid͡ʒãn, AS: abʹiǯãn
Wiktionary
rzecz. abidżańczyk mos., abidżanka ż.
przym. abidżański
Wiktionary
mieszkaniec Abidżanu (miasta w Wybrzeżu Kości Słoniowej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abidżanu
Wiktionary
(1.1) Poznałam miłego abidżańczyka.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈd͡ʒãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: abʹiǯãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Abidżan mrz.
:: fż. abidżanka ż.
przym. abidżański
Wiktionary
mieszkanka Abidżanu (miasta w Wybrzeżu Kości Słoniowej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Abidżanu
Wiktionary
(1.1) Na mojej uczelni studiuje pewna abidżanka.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈd͡ʒãnka, AS: abʹiǯãnka
Wiktionary
rzecz. Abidżan mrz.
:: fm. abidżańczyk mos.
przym. abidżański
Wiktionary
→ Abidżan (miasto w Wybrzeżu Kości Słoniowej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Abidżanem, dotyczący Abidżanu, pochodzący z Abidżanu
Wiktionary
(1.1) Warto zobaczyć abidżański park narodowy.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈd͡ʒãj̃sʲci, AS: abʹiǯãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abidżan mrz., abidżańczyk mos., abidżanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. abecadło (zbiór liter)
(1.2) daw. przen. abecadło (podstawy)
(1.3) daw. abecadło (gra towarzyska)
Wiktionary
(1.1) Alfabeth, abiecadło, zebranie liter, z których się składaią słowa każdego języka. sic.
Wiktionary
IPA: ˌabʲjɛˈt͡sadwɔ, AS: abʹi ̯ecadu̯o
Wiktionary
rzecz. daw. abiecadlarz
Wiktionary
(1.1-2) daw. obiecadło
Wiktionary
substancja żywiczna z drzew iglastych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. substancja żywiczna otrzymywana z drzew iglastych głównie z jodły
Wiktionary
(1.1) Abietyna jest nierozpuszczalna w wodzie.
Wiktionary
IPA: ˌabʲjɛˈtɨ̃na, AS: abʹi ̯etỹna
Wiktionary
przym. abietynowy
Wiktionary
pochodzący od kwasu abietynowego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. odnoszący się do abietyny, związany z abietyną
Wiktionary
(1.1) Kwas abietynowy rozpuszcza się w etanolu.
Wiktionary
IPA: ˌabʲjɛtɨ̃ˈnɔvɨ, AS: abʹi ̯etỹnovy
Wiktionary
rzecz. abietyna ż.
Wiktionary
[czytaj: Abigejl]
1. imię żeńskie;
2. nazwa polskiego zespołu metalowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiedy Abigail spostrzegła Dawida, szybko zsiadła z osła i upadłszy na twarz przed Dawidem, oddała mu pokłon aż do ziemi.
Wiktionary
zdrobn. Abi
Wiktionary
postać biblijna ze Starego Testamentu, syn Aarona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wstąpił Mojżesz wraz z Aaronem, Nadabem, Abihu i siedemdziesięciu starszymi Izraela.
Wiktionary
imię, m.in.: Abijjam, król Judy; Abiasz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zob. Abiasz.
Wiktionary
Abiasz, Abiam, Abijjam, Abijahu, Abijasz (hebr. אביה :ojcem moim jest Jahwe) (zm. między 915 a 908 p.n.e.) – król Judy.
Syn Roboama, króla Judy, i Maaki. Po śmierci ojca został królem Judy.
Literatura jest zgodna co do tego, że panował pod koniec X w. p.n.e. Jako daty panowania podaje się lata 913–911 p.n.e. oraz 910–908 p.n.e. Prowadził zwycięską wojnę z Jeroboamem I, królem Izraela. Przyłączył do Judy miasta Betel, Jeszanę i Efron. Miał czternaście żon, dwudziestu dwóch synów i szesnaście córek. Zmarł w Jerozolimie, gdzie został pochowany.
Wikipedia
(1.1) Abiasz, Abiam, Abijahu, Abijasz
Wiktionary
Wikipedia
region położony na północny zachód od Damaszku
SJP.pl
Abel Bet-Maaka, Abel, Abel-Maim, Abila, Abilena, Abilena Lizaniasza – starożytne miasto-twierdza w północnej Palestynie, w epoce hellenistycznej (jako Abila) jedno z miast Dekapolu. Miejscowość jest utożsamiana z Tell Abil, położonym w miejscowości Abil el-Kam. Według Onomasticon Euzebiusza z Cezarei (32,14–16) zlokalizowane było ok. 19 km na wschód od Gadary. Ruiny miasta z czasów rzymskich zlokalizowano w kopcach Tell Abil i Tell umm el-Amad. Pomiędzy wzgórzami znaleziono pozostałości po rzymskiej drodze. Ustalono, że w mieście znajdowały się świątynia, teatr i bazylika.
Wikipedia
król izraelski
SJP.pl
Wikipedia
według popularnego w starożytności i średniowieczu poglądu: samorzutne powstanie niższych organizmów z nieorganicznej lub organicznej materii nieożywionej (np. much ze zgniłego mięsa, żab z mułu rzecznego); samorództwo, autogonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. spontaniczne powstawanie życia z materii nieożywionej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pierwszym krokiem obalającym teorię arystotelowskiej abiogenezy było wykazanie przez Włocha Francesco Rediego w 1668, że robaki obserwowane w gnijącym mięsie nie powstają samoistnie.
Wiktionary
IPA: ˌabʲjɔɡɛ̃ˈnɛza, AS: abʹi ̯ogẽneza
Wiktionary
przym. abiogenny
Wiktionary
(1.1) samorództwo
Wiktionary
w biologii: odnoszący się do abiogenezy (samorództwa); samorodny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. powodujący powstawanie niższych organizmów z substancji nieorganicznej; w odniesieniu do niższych organizmów: powstający z substancji nieorganicznej
Wiktionary
IPA: ˌabʲjɔˈɡɛ̃nːɨ, AS: abʹi ̯ogẽ•ny
Wiktionary
rzecz. abiogeneza ż.
Wiktionary
(1.1) samorodny
Wiktionary
nauka o ciałach nieorganicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o ciałach nieorganicznych
Wiktionary
(1.1) Mój przyjaciel interesuje się abiologią.
Wiktionary
IPA: ˌabʲjɔˈlɔɟja, AS: abʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Abiologie., etym|ang|abiology. < etym|gr|ἀ-|βίος|-λογία.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) abiologia ż.
źródła.
== abiologia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.bio.lo.'ʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. abiologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący abiologii
SJP.pl
drobne cząsteczki mineralne zwietrzałych skał i rozłożonych szczątków organicznych, występujące w postaci zawiesiny w zbiornikach wodnych i tworzące osady denne; trypton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drobne cząsteczki mineralne zwietrzałych skał i rozłożonych szczątków organicznych, występujące w postaci zawiesiny w zbiornikach wodnych i tworzące osady denne;
Wiktionary
Trypton, abioseston – jeden ze składników sestonu, zawiesiny unoszącej się w wodzie każdego zbiornika wodnego. W skład tryptonu wchodzą nieożywione cząstki pochodzenia mineralnego (np. drobne iły) i organicznego (resztki organizmów, fragmenty tkanek).
Wikipedia
(1.1) Abioseston jest zawiesiną.
Wiktionary
IPA: ˌabʲjɔˈsɛstɔ̃n, AS: abʹi ̯osestõn
Wiktionary
(1.1) trypton
Wiktionary
w biologii: związany z nieożywionymi elementami środowiska; nieożywiony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nieożywiony
Wiktionary
(1.1) Każdy organizm żyje w określonym środowisku, w ekosystemie, na który składają się elementy […] abiotyczne oraz wszystkie zasiedlające je organizmy […].
Wiktionary
IPA: ˌabʲjɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: abʹi ̯otyčny
Wiktionary
stan całkowitego zahamowania funkcji życiowych organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan całkowitego wstrzymania procesów życiowych;
Wiktionary
Abioza – całkowite zatrzymanie wszelkich procesów życiowych.
Wiąże się to także z całkowitą inaktywacją enzymów oraz zlikwidowaniem (zabiciem lub usunięciem) wszelkich mikroorganizmów.
Proces ten jest wykorzystywany w zapewnianiu bezpieczeństwa zdrowotnego żywności. Prowadzi do zahamowania rozwoju mikroorganizmów w pożywieniu, a także do wydłużenia lagfazy.
Wikipedia
IPA: aˈbʲjɔza, AS: abʹi ̯oza
Wiktionary
postać biblijna
SJP.pl
postać biblijna ze Starego Testamentu; Abiszag
SJP.pl
strefa wód morskich i oceanów rozciągająca się od ok. 1700 do ok. 6000 metrów poniżej lustra wody; bezświetlna, o niskiej temperaturze i wysokim ciśnieniu wody; abysal; strefa głębinowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. najgłębsza strefa wód oceanicznych poniżej 1700 m wraz z dnem, charakteryzująca się brakiem światła słonecznego;
Wiktionary
Abisal, abysal, strefa głębinowa, strefa abysalna (od gr. ábyssos – bezdenna głębia, otchłań) – strefa głębokościowa mórz, oceanów i głębokich jezior pomiędzy strefą batialną a hadalną (głębokości od ok. 1700 m pod poziomem lustra wody). Jest najuboższa w składniki pokarmowe, pozbawiona światła, charakteryzuje się niską temperaturą (ok. 3 °C) i wysokim ciśnieniem wody (ok. 300-600 atmosfer).
Wikipedia
(1.1) Fauna abisalu cechuje się zanikiem lub nadmiernym rozwojem narządów wzroku w postaci organów świetlnych, wytworzeniem delikatnych narządów dotyku oraz niezwykłymi kształtami.
Wiktionary
IPA: aˈbʲisal, AS: abʹisal
Wiktionary
rzecz. abysal mrz.
przym. abisalny, abysalny, abisalowy
Wiktionary
(1.1) abysal, strefa abisalna, strefa abysalna, strefa głębinowa
Wiktionary
głębokomorski, denny; abysalny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z abisalem, dotyczący abisalu lub w nim istniejący
Wiktionary
(1.1) Na równinach abisalnych znajdują się złoża konkrecji polimetalicznych – brył zbudowanych ze związków manganu, niklu, żelaza, kobaltu, miedzi z domieszkami innych metali, będące obiektem zainteresowania ze strony ludzi pod kątem ich gospodarczego wykorzystania.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈsalnɨ, AS: abʹisalny
Wiktionary
rzecz. abisal, abysal
przym. abysalny
Wiktionary
(1.1) abysalny, pot. głębinowy, głębokomorski, głębokowodny, denny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z abisalem, dotyczący abisalu
Wiktionary
rzecz. abisal m.
Wiktionary
część składowa abisalu, głębokie dno basenu oceanicznego sięgające przeciętnie 2000-6000 m głębokości; abysobental
SJP.pl
Abisal, abysal, strefa głębinowa, strefa abysalna (od gr. ábyssos – bezdenna głębia, otchłań) – strefa głębokościowa mórz, oceanów i głębokich jezior pomiędzy strefą batialną a hadalną (głębokości od ok. 1700 m pod poziomem lustra wody). Jest najuboższa w składniki pokarmowe, pozbawiona światła, charakteryzuje się niską temperaturą (ok. 3 °C) i wysokim ciśnieniem wody (ok. 300-600 atmosfer).
Wikipedia
abisofil; zwierzę żyjące w abisalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) zool. zwierzę żyjące w strefie abisalu;
Wiktionary
Abisobiont – zwierzę żyjące w strefie abisalu, występuje w niewielkim zagęszczeniu. Panujące tam warunki środowiskowe, jak całkowity brak światła, wysokie ciśnienie, względnie stała temperatura, stałe zasolenie, sprawiają, że jest to organizm cudzożywny. Jednorodność środowiskowa powoduje ich słabe geograficzne zróżnicowanie.
Wikipedia
IPA: ˌabʲiˈsɔbʲjɔ̃nt, AS: abʹisobʹi ̯õnt
Wiktionary
abisobiont; zwierzę żyjące w abisalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zob. abisobiont.
Wiktionary
(1.1) abisobiont
Wiktionary
część abisalu, toń wodna sięgająca do 6000 m głębokości; obejmuje wody, w których panuje całkowita ciemność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Warszawa. żyd
Wiktionary
potocznie: kot abisyński
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. hist. mieszkaniec Abisynii
Wiktionary
(1.1) Mógł to być także obóz Abisyńczyków, albo jaka podgórska wioska murzyńska, do której łapacze ludzi jeszcze nie dotarli.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈsɨ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: abʹisỹĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. abisynka ż., Abisynia ż.
:: fż. Abisynka ż.
przym. abisyński
Wiktionary
dawna nazwa Etiopii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. daw. Etiopia;
Wiktionary
Cesarstwo Etiopii (amh. መንግሥተ፡ኢትዮጵያ), znane także pod nazwą Abisynia – historyczne państwo we wschodniej Afryce, na terenach obecnych Etiopii i Erytrei, a dawniej także Somalii, istniejące w latach 1137–1975.
Wikipedia
(1.1) Abisynia jest wprawdzie państwem chrześcijańskiem, ale południowe dzikie plemięemiona są albo pogańskie, albo wyznają islam (…). sic.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈsɨ̃ɲja, AS: abʹisỹńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Abisyńczyk mos., abisyńczyk mzw., Abisynka ż., abisynka ż.
przym. abisyński
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny krukowatych
SJP.pl
Abisyniak (Zavattariornis stresemanni) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Występuje endemicznie na południu Etiopii, zasiedlając niewielki obszar wzdłuż jednego z pasm Wyżyny Abisyńskiej. Zagrożony wyginięciem ze względu na ocieplanie się klimatu i niewielki areał występowania.
Wikipedia
1. rodzaj studni;
2. herbatnik;
3. mieszanka kawy zbożowej i cykorii;
4. pompa ręczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. hist. mieszkanka Abisynii
Wiktionary
Studnia abisyńska (abisynka) – studnia rurowa wbijana lub wkręcana, służąca do wydobywania niewielkiej ilości wody z głębokości 5-7 m.
Wikipedia
(1.1) — Wszystkie kobiety, czy to matki, czy córki, do mnie należą i mogę wśród nich wybierać wedle upodobania.
— Masz rację. Ale takiej dziewczyny, jaką ja przywiozłem, niema w całym Harrarze.
— Czy to Nubijka?
— Nie.
— Abisynka?
— Także nie.
— A więc?
— Należy do rasy białej — odparł emir bardzo dobitnie. sic.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈsɨ̃nka, AS: abʹisỹnka
Wiktionary
rzecz. Abisynia ż., abisynka ż.
:: fm. Abisyńczyk mos.
przym. abisyński
Wiktionary
(1.1) Etiopka
Wiktionary
1. → Abisynia;
2. studnia abisyńska - studnia w postaci stalowej rury wbitej w ziemię, z ręczną pompą, służąca do pobierania niewielkich ilości wody
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Abisynią (współcz. Etiopia)
Wiktionary
(1.1) Włosi dokonali zbrojnej prowokacji na granicy abisyńskiej pod Ual-ual, podczas której zginęło ponad stu żołnierzy abisyńskich i sześćdziesięciu włoskich.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈsɨ̃j̃sʲci, AS: abʹisỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abisynia ż., Abisynka ż., abisynka ż., Abisyńczyk mos.
Wiktionary
postać biblijna ze Starego Testamentu; Abisag
SJP.pl
Abiszag (X w. p.n.e.) – piękna dziewczyna z Szunem, która opiekowała się Dawidem u schyłku jego lat.
Wikipedia
postać biblijna ze Starego Testamentu
SJP.pl
Abiszaj – postać biblijna ze Starego Testamentu.
Spokrewniony z królem Dawidem, brat Joaba; jeden z generałów Dawida. Patrz: 1 Sm 26,6-12 i 2 Sm 10,910; 16,9.11-12; 18,2.
Wikipedia
odmiana włoskiego sera twarogowego z okolic Piemontu
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) odmiana włoskiego sera twarogowego z okolic Piemontu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rzad. świadectwo dojrzałości, matura
Wiktionary
(1.1) Wszyscy uczniowie otrzymali abiturię.
(1.1) (…) kredytów za religię nie wlicza się do ogólnej liczby 160 kredytów, wymaganych do abiturii.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈturʲja, AS: abʹiturʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abiturientka ż., abiturient mos.
Wiktionary
(1.1) matura
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z abiturientami (maturzystami); przeznaczony dla nich
Wiktionary
(1.1) Świetnie się bawiłam na balu abiturienckim.
Wiktionary
książkowo: uczeń kończący szkołę, zwykle średnią, dopuszczony do matury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczeń kończący szkołę średnią, przystępujący do matury;
Wiktionary
Abiturient – maturzysta, osoba, która zbliża się do ukończenia szkoły średniej i została dopuszczona do matury.
Abiturient po ukończeniu szkoły średniej staje się absolwentem i ma wówczas wykształcenie średnie. Zdanie egzaminu maturalnego umożliwia uzyskanie świadectwa dojrzałości, które jest rzeczą dodatkową w stosunku do wykształcenia średniego.
Wikipedia
(1.1) W naszej szkole do matury przystąpiło stu abiturientów.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiˈturʲjɛ̃nt, AS: abʹiturʹi ̯ẽnt
Wiktionary
rzecz. abituria ż.
:: fż. abiturientka ż.
Wiktionary
(1.1) maturzysta
Wiktionary
uczennica kończąca szkołę średnią, dopuszczona do matury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uczennica kończąca szkołę, najczęściej średnią, przystępująca do matury
Wiktionary
Abiturijentka (ros. Абитуриентка) – radziecki film dramatyczny z 1973 roku w reżyserii Aleksieja Miszurina oparty na podstawie scenariusza Ołesia Honczara.
Wikipedia
(1.1) W naszej szkole do matury przystąpiło sto abiturientek.
Wiktionary
IPA: ˌabʲiturʲˈjɛ̃ntka, AS: abʹiturʹi ̯ẽntka
Wiktionary
rzecz. abituria ż.
:: fm. abiturient mos.
Wiktionary
(1.1) maturzystka
Wiktionary
książkowo: przyzwyczajenie, rutyna, codzienność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. rzad. rutyna, przyzwyczajenie
Wiktionary
odmowa uznania praw własności, orzeczona przez sąd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. postanowienie odpowiedniego sądu o odmowie przyznania prawa własności
Wiktionary
Abiudykacja (z łac. abiudicare – odsądzić) – wyrok, pozbawiający stronę prawa do rzeczy. Przeciwieństwem jest adiudykacja, czyli przyznanie komuś tego prawa.
Wikipedia
IPA: ˌabʲjudɨˈkat͡sʲja, AS: abʹi ̯udykacʹi ̯a
Wiktionary
publiczne wyparcie swoich zapatrywań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. publiczne wyrzeczenie się swoich przekonań
Wiktionary
Abiuracja (łac. abiurare, „odprzysięgać się”, „wypierać”) − publiczne wyparcie się swoich dotychczasowych przekonań, zwłaszcza na tle religijnym. Procedura znana już w starożytności, ale szczególnie rozwinięta w średniowieczu, w czasach nasilonych walk z heretykami.
Wikipedia
IPA: ˌabʲjuˈrat͡sʲja, AS: abʹi ̯uracʹi ̯a
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. daw. żelazna wycieraczka do butów
Wiktionary
skrót od: ablativus, ablatiwus
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) żart. mówić po hiszpańsku
Wiktionary
rzecz. ablanie n.
Wiktionary
1. niszczenie powierzchni lądu albo lodowca wskutek działania czynników zewnętrznych (deszczu, słońca);
2. w chirurgii: usunięcie (całkowite lub częściowe) jakiegoś organu, tkanek lub ciała obcego;
3. sposób chłodzenia powierzchni statków kosmicznych, umożliwiający im przekraczanie bariery cieplnej w czasie powrotu na Ziemię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. niszczenie powierzchni lądu albo lodowca wskutek działania czynników zewnętrznych
(1.2) geol. ablacja deszczowa: spłukiwanie zwietrzeliny skalnej przez spływające po stoku wody opadowe
(1.3) med. chirurgiczne usunięcie (całkowite lub częściowe) jakiegoś organu, tkanek lub ciała obcego
(1.4) astronaut. sposób chłodzenia powierzchni statków kosmicznych, umożliwiający im przekraczanie bariery cieplnej w czasie powrotu na Ziemię
(1.5) astr. niszczenie warstw powierzchniowych meteorytu podczas przejścia przez atmosferę
(1.6) astronaut. niszczenie materiału powierzchniowego w komorze zapłonowej statku kosmicznego podczas jego wejścia w atmosferę
(1.7) lotn. topienie się powierzchni statku powietrznego
(1.8) lotn. badania nad zmniejszeniem obciążeń cieplnych powstałych w czasie lotu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: abˈlat͡sʲja, AS: ablacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ablatyw mrz.
przym. ablacyjny
przysł. ablacyjnie
Wiktionary
(1.1) topnienie
(1.2) spłukiwanie
(1.3) amputacja
(1.4) chłodzenie ablacyjne
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) geol. med. astronaut. lotn. w sposób ablacyjny
Wiktionary
rzecz. ablacja ż., ablatyw mrz.
przym. ablacyjny
Wiktionary
przymiotnik od: ablacja (np. warstwa ablacyjna, chłodzenie ablacyjne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. med. astronaut. lotn. związany z ablacją, dotyczący ablacji
Wiktionary
rzecz. ablacja ż., ablatyw mrz.
przysł. ablacyjnie
Wiktionary
1. sposób szczepienia roślin polegający na nacięciu i połączeniu gałązek dwóch obok siebie rosnących drzew, krzewów i odcięciu zrazu dopiero po ich zrośnięciu się;
2. zaprzestanie karmienia młodego zwierzęcia przez matkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. ogrod. metoda szczepienia roślin przez złączenie rosnących obok siebie roślin;
(1.2) zool. zaprzestanie karmienia młodego przez matkę
Wiktionary
Ablaktacja (zbliżenie) – metoda szczepienia drzew owocowych, roślin ozdobnych i winorośli, poprzez połączenie dwóch rosnących obok siebie roślin (podkładki i zrazu), a po ich zrośnięciu, odcięcie jednej z nich (zrazu) od własnego systemu korzeniowego.
Wikipedia
(1.1) W czasie procesu ablaktacji łączy się dwie rosnące koło siebie rośliny, a po zrośnięciu odcina się jedną od systemu korzeniowego.
Wiktionary
IPA: ˌablakˈtat͡sʲja, AS: ablaktacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ablaktowanie n.
czas. ablaktować ndk.
Wiktionary
(1.1) zbliżenie
Wiktionary
stosować ablaktację
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) ogrod. szczepić rośliny, stosując ablaktację
Wiktionary
IPA: ˌablakˈtɔvat͡ɕ, AS: ablaktovać
Wiktionary
rzecz. ablaktacja ż., ablaktowanie n.
Wiktionary
(1.1) stosować ablaktację
Wiktionary
o roślinach: taki, u którego ablaktacja jest skuteczną metodą szczepienia; nadający się do ablaktacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrod. szczepienie roślin metodą ablaktacji
Wiktionary
IPA: ˌablaktɔˈvãɲɛ, AS: ablaktovãńe
Wiktionary
rzecz. ablaktacja ż.
czas. ablaktować ndk.
Wiktionary
w językoznawstwie: przypadek deklinacji łacińskiej, zbliżony do polskiego narzędnika; ablatiwus; ablatyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. zob. ablatyw.
Wiktionary
Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Ablatyw jest charakterystyczny dla łaciny, która jako jeden z nielicznych języków europejskich zachowała ten przypadek z pierwotnego zestawu ośmioprzypadkowej deklinacji praindoeuropejskiej. Spełnia też rolę narzędnika i miejscownika na zasadzie synkretyzmu przypadków (w łacinie nie ma oddzielnego narzędnika, a miejscownik jest w zasadzie w zaniku) i poza tym ma funkcję syntaktyczną okolicznika, czyli odpowiada na cały wachlarz pytań okolicznikowych, np. ablativus qualitatis (jaki?), ablativus instrumenti (czym?), ablativus auctoris (przez kogo?), ablativus temporis (kiedy?), ablativus modi (jak?), ablativus pretii (za ile?) – dużą część tych funkcji w języku polskim pełnią: narzędnik, miejscownik, dopełniacz lub wyrażenia okolicznikowe.
Wikipedia
(1.1) Czytałam artykuł naukowy na temat ablativu.
Wiktionary
IPA: ˌablaˈtʲivus, AS: ablatʹivus
Wiktionary
rzecz. ablatyw mrz.
Wiktionary
(1.1) ablatyw; war. ablatiwus
Wiktionary
w językoznawstwie: przypadek deklinacji łacińskiej, zbliżony do polskiego narzędnika; ablativus; ablatyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. zob. ablatyw.
Wiktionary
Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Ablatyw jest charakterystyczny dla łaciny, która jako jeden z nielicznych języków europejskich zachowała ten przypadek z pierwotnego zestawu ośmioprzypadkowej deklinacji praindoeuropejskiej. Spełnia też rolę narzędnika i miejscownika na zasadzie synkretyzmu przypadków (w łacinie nie ma oddzielnego narzędnika, a miejscownik jest w zasadzie w zaniku) i poza tym ma funkcję syntaktyczną okolicznika, czyli odpowiada na cały wachlarz pytań okolicznikowych, np. ablativus qualitatis (jaki?), ablativus instrumenti (czym?), ablativus auctoris (przez kogo?), ablativus temporis (kiedy?), ablativus modi (jak?), ablativus pretii (za ile?) – dużą część tych funkcji w języku polskim pełnią: narzędnik, miejscownik, dopełniacz lub wyrażenia okolicznikowe.
Wikipedia
(1.1) Czytałam artykuł naukowy na temat ablatiwu.
Wiktionary
(1.1) ablatyw; war. ablativus
Wiktionary
w językoznawstwie: przypadek deklinacji łacińskiej, zbliżony do polskiego narzędnika; ablatiwus; ablativus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. przypadek gramatyczny wyrażający odchodzenie i oddzielanie się od czegoś, a w łacinie spełniający także inne role, m.in. narzędnika i miejscownika;
Wiktionary
Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Ablatyw jest charakterystyczny dla łaciny, która jako jeden z nielicznych języków europejskich zachowała ten przypadek z pierwotnego zestawu ośmioprzypadkowej deklinacji praindoeuropejskiej. Spełnia też rolę narzędnika i miejscownika na zasadzie synkretyzmu przypadków (w łacinie nie ma oddzielnego narzędnika, a miejscownik jest w zasadzie w zaniku) i poza tym ma funkcję syntaktyczną okolicznika, czyli odpowiada na cały wachlarz pytań okolicznikowych, np. ablativus qualitatis (jaki?), ablativus instrumenti (czym?), ablativus auctoris (przez kogo?), ablativus temporis (kiedy?), ablativus modi (jak?), ablativus pretii (za ile?) – dużą część tych funkcji w języku polskim pełnią: narzędnik, miejscownik, dopełniacz lub wyrażenia okolicznikowe.
Wikipedia
(1.1) Czytałam artykuł naukowy na temat ablatywu w języku tatarskim.
Wiktionary
IPA: abˈlatɨf, AS: ablatyf
Wiktionary
rzecz. ablacja ż., ablativus mrz.
przym. ablatywny, ablacyjny
przysł. ablacyjnie
Wiktionary
(1.1) pochodnik, ablativus, ablatiwus, częściowo narzędnik
Wiktionary
odnoszący się do dopełniacza; o okoliczniku: odpowiadający na pytanie "skąd?"
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. związany z przypadekiem gramatycznym ablatywem
Wiktionary
rzecz. ablatyw mrz.
Wiktionary
1. nadzwyczajny poseł papieski;
2. dawniej: wysłannik, delegat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. nadzwyczajny poseł papieski
(1.2) przest. delegat, wysłannik
Wiktionary
(1.1) Wychowany w Kolegium szlacheckim, Pio Boccanera raz tylko wyjechał z Rzymu, wysłany do Paryża, jako ablegat doręczyć mający kapelusz kardynalski świeżo mianowanemu dygnitarzowi Kościoła. sic.
Wiktionary
IPA: abˈlɛɡat, AS: ablegat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. gw-pl|Śląsk Cieszyński. odnóżka
Wiktionary
w ogrodnictwie: odkład, sadzonka powstała przez ukorzenienie bocznego pędu; aplegier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrod. rodzaj sadzonki powstałej z bocznego pędu przysypanego ziemią i odciętego po ukorzenieniu;
Wiktionary
Odkład – pęd rośliny przykrywany ziemią w celu wytworzenia korzeni, następnie odcinany od rośliny macierzystej. Odkład służy do wegetatywnego rozmnażania krzewów (np. jeżyn, malin, winorośli), roślin drzewiastych (np. draceny, brzoskwini), wieloletnich roślin motylkowatych i innych.
Wikipedia
IPA: abˈlɛɟɛr, AS: ableǵer
Wiktionary
rzecz. ablegrowanie n.
:: zdrobn. ablegierek mos./mrz.
czas. ablegrować ndk.
Wiktionary
(1.1) odkład
Wiktionary
1. zdrobnienie od: ablegier;
2. dawniej, przenośnie: potomek, dziecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. ablegier
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) przen. żart. potomek, dziecko
Wiktionary
IPA: ˌablɛˈɟɛrɛk, AS: ableǵerek
Wiktionary
rzecz. ablegier mrz., ablegrowanie n.
czas. ablegrować ndk.
Wiktionary
(2.1) latorośl
Wiktionary
wegetatywnie rozmnażać rośliny przez przysypywanie ziemią bocznych pędów; odkładać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) ogrod. rozmnażać rośliny za pomocą ablegrów
Wiktionary
IPA: ˌablɛˈɡrɔvat͡ɕ, AS: ablegrovać
Wiktionary
rzecz. ablegier mrz., ablegierek mos./mrz., ablegrowanie n.
Wiktionary
(1.1) odkładać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrod. rozmnażanie roślin za pomocą ablegrów
Wiktionary
(1.1) Morwa rozmnaża się przez proste sadzenie latorośli (…), przez wyrostki z korzenia puszczane i przez ablegrowanie (czyli kabłonkowanie, odkładanie); nakoniec przez nasienie. sic.
Wiktionary
IPA: ˌablɛɡrɔˈvãɲɛ, AS: ablegrovãńe
Wiktionary
rzecz. ablegier mrz., ablegierek mos./mrz.
czas. ablegrować ndk.
Wiktionary
(1.1) odkładanie, daw. kabłonkowanie
Wiktionary
[czytaj: ejblizm] dyskryminacja osób niepełnosprawnych; ablizm, disablizm, handicapizm, handikapizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. dyskryminacja, niechęć, pogarda lub wrogość skierowane wobec osób uważanych za niepełnosprawne;
Wiktionary
Ableizm (z ang. -able w disable – niepełnosprawny oraz -ism w racism, sexism), in. handicapizm/handikapizm, (z ang. handicap – niepełnosprawność, przeszkoda) – dyskryminacja, niechęć, wrogość względem osób niepełnosprawnych. Ableizm definiuje osoby niepełnosprawne przez ich niepełnosprawność, charakteryzując je jako gorsze i podrzędne wobec osób pełnosprawnych.Uprzedzenie może przejawiać się zarówno bezpośrednią agresją (uprzedzenie awersyjne), jak i np. lekceważeniem potrzeb osób niepełnosprawnych w architekturze (uprzedzenie dominatywne). Historycznymi przykładami uprzedzenia awersyjnego są akcje Niemiec hitlerowskich mordujących niepełnosprawne osoby (Akcja T4), czy starożytnych społeczeństw takich jak Sparta, które zrzucały niepełnosprawnych ze skał do morza bądź spychały ich poza obrzeża miast. Ableizm awersyjny w dzisiejszej dobie (choć w mniejszym natężeniu) istnieje w Chinach i Indiach.
Wikipedia
przym. ableistyczny
przysł. ableistycznie
Wiktionary
(1.1) handicapizm, handikapizm, kapacytyzm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. ryba morska z rodziny belonowatych;
Wiktionary
Ablena (Ablennes hians) – ryba morska z rodziny belonowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju Ablennes. Poławiana w wędkarstwie i na niewielką skalę gospodarczo.
Wikipedia
(1.1) Ablena spotykana jest w tropikalnych i ciepłych wodach całego świata.
Wiktionary
IPA: abˈlɛ̃na, AS: ablẽna
Wiktionary
[czytaj: ejblizm] dyskryminacja osób niepełnosprawnych; ableizm, disablizm, handicapizm, handikapizm
SJP.pl
1. obrzęd religijny polegający na obmyciu ciała lub przedmiotu kultu;
2. (zwykle w liczbie mnogiej) żartobliwie: mycie się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. rytualne obmycie;
(1.2) przen. żart. obmycie, umycie
Wiktionary
Ablucja (łac. ablutio – obmycie) – występujące w różnych systemach religijnych rzeczywiste lub symboliczne obmycie rytualne ciała lub jego części (najczęściej rąk), przedmiotów kultowych lub narzędzi ofiarniczych. Ablucji dokonuje się zwykle za pomocą wody, rzadziej wina lub piasku, a także mleka (u Indian południowoamerykańskich).
Wikipedia
(1.1) U dawnych Słowian były znane niektóre formy ablucji jeszcze przed wprowadzeniem chrześcijaństwa (…). sic.
Wiktionary
IPA: abˈlut͡sʲja, AS: ablucʹi ̯a
Wiktionary
przym. ablucyjny
rzecz. ablucyjny ż.
Wiktionary
potocznie: mycie się; ablucja
SJP.pl
→ ablucja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ablucji
Wiktionary
(1.1) (…) kopuła jest przeszklona i unosi się nad piętrową fontanną ablucyjną (…).
Wiktionary
rzecz. ablucja ż.
Wiktionary
chorobliwy lęk przed myciem się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwy lęk przed kąpielą;
Wiktionary
Ablutofobia (z łac. ablutio 'mycie; kąpiel' od abluere 'obmywać, spłukać, oczyścić') – chorobowy, stały i nieuzasadniony lęk przed kąpielą, myciem lub czyszczeniem własnego ciała. Ten rodzaj fobii zalicza się do fobii sytuacyjnej (fobii specyficznych). Ablutofobia wydaje się występować częściej u dzieci i kobiet niż u mężczyzn.
Jej objawy i leczenie są zasadniczo takie same jak w przypadku większości fobii specyficznych.
Wikipedia
(1.1) Jego syna nie można spokojnie wykąpać; chyba cierpi na ablutofobię.
Wiktionary
IPA: ˌablutɔˈfɔbʲja, AS: ablutofobʹi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) fobia, lęk
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) аблутофобия ż.
* rosyjski: (1.1) аблютофобия ż.
* włoski: (1.1) ablutofobia ż.
źródła.
== ablutofobia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.blu.to.fo.ˈbi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. ablutofobia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
natręctwo, mania ciągłego mycia się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chorobliwie częste mycie rąk;
Wiktionary
Ablutomania (fr. folie de lavement) – jeden z najczęstszych i najbardziej znanych objawów zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego, polegający na niepowstrzymanej potrzebie zbyt częstego mycia rąk. W cięższych przypadkach może doprowadzić do powstania ran na rękach.
Wikipedia
(1.1) W skrajnych przypadkach osoby cierpiące na ablutomanię tak często i dokładnie szorują ręce, że zaczynają się na nich pojawiać siniaki oraz rany.
Wiktionary
IPA: ˌablutɔ̃ˈmãɲja, AS: ablutõmãńi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) mania, obsesja
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ablutomania
* czeski: (1.1) nutkavé mytí n.
* francuski: (1.1) lavage compulsif m., folie de lavement
* hiszpański: (1.1) ablutomanía ż.
* niderlandzki: (1.1) wasdwang m.
* niemiecki: (1.1) Waschzwang m.
* portugalski: (1.1) mania das limpezas ż.
* szwedzki: (1.1) tvätttvång n.
* ukraiński: (1.1) аблютома́нія ż.
* węgierski: (1.1) mosakodási kényszer
* włoski: (1.1) ablutomania ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ogrod. sadzonka
Wiktionary
(1.1) flancka, szczypek, szczypka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ogrod. sadzonka
Wiktionary
(1.1) flancka, szczypek, szczypka
Wiktionary
1. wyrzeczenie się czegoś w imię wartości wyższych;
2. niedbałość o własny wygląd i własne wygody;
3. brak podstawowych wiadomości na jakiś temat; ignorancja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wyrzeczenie się, rezygnacja z korzyści dla dobra innych
(1.2) książk. zaniedbanie czegoś np. wyglądu, niedbałość, niechlujstwo
Wiktionary
(1.1) Córka, istota wątła, słaba, bez tchu; stokrotka polna przeniesiona do piwnicy, posiadała kilka dzielnych cnót matki, ale ani zbliżała się do niej w sile abnegacji.
(1.2) Przeraża mnie jego abnegacja, zupełnie przestał o siebie dbać.
Wiktionary
IPA: ˌabnɛˈɡat͡sʲja, AS: abnegacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. negacja ż., abnegat mos., abnegatka ż.
przym. abnegacki
Wiktionary
(1.2) niechlujstwo, tumiwisizm
Wiktionary
związany z abnegatem, taki, jak u abnegata (np. abnegacki styl życia, abnegacki wygląd)
SJP.pl
człowiek wyrzekający się wygód, korzyści, niedbający o siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który nie dba o swój wygląd
(1.2) człowiek nieposiadający podstawowej wiedzy z danej dziedziny
Wiktionary
(1.1) Ten człowiek wygląda na abnegata.
Wiktionary
IPA: abˈnɛɡat, AS: abnegat
Wiktionary
rzecz. negacja ż., abnegacja ż.
:: fż. abnegatka ż.
przym. abnegacki
Wiktionary
(1.1) flejtuch, pot. pejor. niechluj; pot. pejor. brudas, fleja, kocmołuch, niedbalec
(1.2) ignorant
Wiktionary
1. kobieta wyrzekająca się czegoś w imię wartości wyższych;
2. kobieta niedbająca o własny wygląd i własne wygody;
3. kobieta niemająca podstawowych wiadomości na jakiś temat; ignorantka
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Abner (hebr. אבנר), syn Nera (zm. ok. 1010 p.n.e.) – postać biblijna występująca w 1 Księdze Samuela i 2 Księdze Samuela, wspominany w 1 Księdze Królewskiej. Dowódca wojsk Saula i Iszbaala. Zamordowany przez Joaba.
Według 17 rozdziału 1 Księgi Samuela Abner przedstawił Saulowi Dawida po jego zwycięstwie nad Goliatem. Fragment ten jest jednak opuszczony przez kodeks B Septuaginty. Po śmierci Saula doprowadził do obwołania królem Iszbaala, zwanego również Iszboszetem, chociaż Jahwe poprzez Samuela namaścił na króla Dawida. Doszło do wojny domowej, podczas której wojska Iszbaala pod wodzą Abnera doznały klęski w bitwie na Polu Boków. Podczas bitwy Abner zabił brata Joaba, Asahela. Po tym, jak Iszbaal posądził Abnera o obcowanie z nałożnicą Saula, Rispą, dowódca postanowił przejść na stronę Dawida. Warunkiem Dawida było odesłanie mu jego żony, córki Saula Mikal, co Abner uczynił, pomimo sprzeciwu jej drugiego męża, Paltiela. Abner nakłaniał starszyznę izraelską do uznania władzy królewskiej Dawida, po czym udał się do Dawida przebywającego w Hebronie i obiecał mu pomoc w objęciu władzy nad całym Izraelem. Jednak Joab, dowódca wojsk Dawida, przekonywał króla, że postępowanie Abnera to podstęp. Następnie, żądny zemsty za śmierć swego brata, zamordował Abnera. Dowódcę pochowano w Hebronie. Dawid nie ukarał Joaba za morderstwo, gdyż był świadomy jego wpływów. Kara została wymierzona dopiero przez Salomona, zgodnie z ostatnią wolą Dawida.
Wikipedia
dawniej (dziś tylko gwarowo): albo
SJP.pl
spójnik
(1.1) daw. dziś gw-pl|Poznań, Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński, Zaolzie, Mazowsze. albo
(1.2) reg. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. czy
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. może
Wiktionary
Turku (fiń. Turku, szw. Åbo, ros. Турку) – miasto w południowo-zachodniej Finlandii, u ujścia rzeki Aurajoki. Stolica kraju do roku 1812 (oficjalnie od 1809), najstarsze miasto fińskie. Liczy ponad 197 tys. mieszkańców (2022). Uniwersytet założony w 1640 roku. Obecnie stolica regionu Varsinais-Suomi, do 2009 roku prowincji Finlandia Zachodnia, ważny port (w 2018 obsłużył 3,3 mln pasażerów). Rozwinięty przemysł stoczniowy, metalowy, włókienniczy, spożywczy, maszynowy oraz hutniczy. W skład zespołu miejskiego wchodzą: Raisio, Kaarina i Naantali. Jest atrakcyjnym turystycznie miejscem. Działa tam także m.in. polski konsulat honorowy. W mieście widoczne są bardzo silne wpływy kultury szwedzkiej.
Wikipedia
(1.1) gwara lubliniecka: Dzisiej abo jutro przijedzie Ecik. → Dzisiaj albo jutro przyjedzie Edek.
(1.2) gwara dąbrowska: Idzies abo nie idzies? → Idziesz czy nie idziesz?
(1.3) gwara cieszyńska: Pójmy abo do karczmy. → Może pójdziemy do karczmy.
Wiktionary
IPA: ˈa.bɔ
Wiktionary
(1.1) współcz. neutr. albo, lub; gw-pl|Górny Śląsk|lebo.
Wiktionary
abobra cienkolistna - roślina ozdobna z rodziny dyniowatych, pochodząca z Ameryki Południowej
SJP.pl
Abobra cienkolistna (Abobra tenuifolia) – gatunek byliny z monotypowego rodzaju Abobra Naudin, 1862 z rodziny dyniowatych. Występuje w stanie dzikim w tropikalnej Ameryce Południowej. W Europie Środkowej uprawiana jako roślina ozdobna.
Wikipedia
spójnik
(1.1) stpol. albowiem, bowiem, bo, gdyż
Wiktionary
IPA: aˈbɔt͡ɕɛ̃m, AS: aboćẽm
Wiktionary
(1.1) aboim, abojem, abowiem
Wiktionary
spójnik
(1.1) śrpol. albowiem
Wiktionary
IPA: aˈbɔjĩm, AS: aboi ̯ĩm
Wiktionary
(1.1) śrpol. abociem, abocim, abojem; współcz. albowiem
Wiktionary
w prawie:
1. ustawowy, powszechny akt łaski;
2. zniesienie jakiegoś prawa, ustawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. ustawowy, powszechny akt łaski, polegający na zakazie wszczęcia lub nakazie umorzenia postępowania karnego w stosunku do pewnych rodzajów przestępstw lub kategorii przestępców;
(1.2) umorzenie długu, kary, zobowiązań
Wiktionary
Abolicja (z łac. abolitio – zniesienie, umorzenie) – decyzja z dziedziny polityki prawa karnego polegająca na odstąpieniu od ścigania określonej kategorii przestępstw. Może odnosić się do przestępstw o charakterze politycznym. Obejmuje nakaz niewszczynania postępowania karnego lub umorzenia postępowania już wszczętego. Jest to więc darowanie i puszczenie w niepamięć zarówno tych przestępstw, których sprawcy zostali ujawnieni, lecz jeszcze nie osądzeni, jak i tych, których sprawcy są nieznani (lub nie ujęci).Abolicja uchwalana jest przez parlament w formie zwykłej ustawy, zgodnie z procedurą obowiązującą w postępowaniu ustawodawczym.
Wikipedia
(1.1) Abolicja uchwalana jest przez parlament w formie zwykłej ustawy, zgodnie z procedurą obowiązującą w postępowaniu ustawodawczym.
Wiktionary
IPA: ˌabɔˈlʲit͡sʲja, AS: abolʹicʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abolicjonizm mrz., abolicjonista mos., abolicjonistka ż.
przym. abolicyjny, abolicjonistyczny
przysł. abolicyjnie
Wiktionary
(1.1) unieważnienie, zniesienie
(1.2) umorzenie
Wiktionary
1. zwolennik abolicjonizmu, ruchu społecznego domagającego się zniesienia jakiegoś prawa;
2. w XVIII-XIX w.: zwolennik ruchu dążącego do zniesienia niewolnictwa i sprzeciwiającego się dyskryminacji rasowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik abolicjonizmu, ruchu społecznego domagającego się zniesienia jakiegoś prawa
(1.2) hist. w XVIII–XIX w.: zwolennik ruchu dążącego do zniesienia niewolnictwa i sprzeciwiającego się dyskryminacji rasowej
Wiktionary
Abolicjonizm (z łac. abolitio „zniesienie, umorzenie” i -izm z gr. ισμός ismos „wiedza”) – w XVIII i XIX wieku ruch społeczno-polityczny i ideowy w Europie (głównie w Wielkiej Brytanii i Francji) i obu Amerykach (głównie w Stanach Zjednoczonych), stawiający sobie za zadanie zniesienie niewolnictwa i związanego z nim handlu ludźmi.
Wikipedia
(1.2) Stał się częstym mówcą na spotkaniach w kręgach abolicjonistów.
Wiktionary
IPA: ˌabɔlʲit͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: abolʹicʹi ̯o̊̃ńista
Wiktionary
rzecz. abolicja ż., abolicjonizm mrz.
:: fż. abolicjonistka ż.
przym. abolicjonistyczny, abolicyjny
przysł. abolicyjnie
Wiktionary
1. zwolenniczka zniesienia jakiegoś prawa;
2. w XVIII i XIX wieku: uczestniczka ruchu na rzecz zniesienia niewolnictwa i dyskryminacji rasowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka abolicjonizmu, ruchu społecznego domagającego się zniesienia jakiegoś prawa
(1.2) hist. w XVIII–XIX w.: zwolenniczka ruchu dążącego do zniesienia niewolnictwa i sprzeciwiającego się dyskryminacji rasowej
Wiktionary
Abolicjonizm (z łac. abolitio „zniesienie, umorzenie” i -izm z gr. ισμός ismos „wiedza”) – w XVIII i XIX wieku ruch społeczno-polityczny i ideowy w Europie (głównie w Wielkiej Brytanii i Francji) i obu Amerykach (głównie w Stanach Zjednoczonych), stawiający sobie za zadanie zniesienie niewolnictwa i związanego z nim handlu ludźmi.
Wikipedia
(1.2) Lucy Larcom była zdeklarowaną abolicjonistką i cieszyła się, że Abraham Lincoln został prezydentem.
Wiktionary
rzecz. abolicja ż., abolicjonizm mrz.
:: fm. abolicjonista mos.
przym. abolicjonistyczny, abolicyjny
przysł. abolicyjnie
Wiktionary
dotyczący abolicjonizmu, abolicjonisty (np. ruch abolicjonistyczny, tendencje abolicjonistyczne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z abolicjonizmem, dotyczący abolicjonizmu lub abolicjonistów
Wiktionary
(1.1) Wybór Lincolna, którego podejrzewano o sprzyjanie ruchom abolicjonistycznym, budził obawy na Południu.
Wiktionary
rzecz. abolicjonista mos., abolicjonistka ż., abolicja ż., abolicjonizm mrz.
przym. abolicyjny
przysł. abolicyjnie
Wiktionary
1. ruch społeczny domagający się zniesienia jakiegoś prawa
2. osiemnasto- i dziewiętnastowieczny ruch domagający się zniesienia niewolnictwa i dyskryminacji rasowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. ruch polityczny w Stanach Zjednoczonych, który dążył do zniesienia niewolnictwa;
(1.2) ruch społeczny, domagający się zniesienia jakiegoś prawa
Wiktionary
Abolicjonizm (z łac. abolitio „zniesienie, umorzenie” i -izm z gr. ισμός ismos „wiedza”) – w XVIII i XIX wieku ruch społeczno-polityczny i ideowy w Europie (głównie w Wielkiej Brytanii i Francji) i obu Amerykach (głównie w Stanach Zjednoczonych), stawiający sobie za zadanie zniesienie niewolnictwa i związanego z nim handlu ludźmi.
Wikipedia
(1.1) Abolicjonizm był ruchem społeczno-politycznym i ideowym.
Wiktionary
IPA: ˌabɔlʲiˈt͡sʲjɔ̇̃ɲism̥, AS: abolʹicʹi ̯o̊̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. abolicja ż., abolicjonista mos., abolicjonistka ż.
przym. abolicjonistyczny, abolicyjny
Wiktionary
przymiotnik od: abolicja (np. ruch abolicyjny, dekret abolicyjny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) praw. związany z abolicją, dotyczący abolicji
Wiktionary
rzecz. abolicja ż., abolicjonista mos., abolicjonistka ż., abolicjonizm mrz.
przysł. abolicyjnie
przym. abolicjonistyczny
Wiktionary
uczucie wstrętu, niechęci, obrzydzenia; odraza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. obrzydzenie, wstręt, odraza
Wiktionary
(1.1) Moja mama czuje silną abominację za każdym razem, gdy widzi mysz.
(1.1) Aż zdarzyła się chwila, gdy do połowicy swej poczuł taką abominację nieznośną, a zarazem wezbrało w nim tyle nagłej, porywczej, iście bestjalskiej tęsknoty do samotnej włóczęgi na przełaj, wszystkiemi morzami polarnemi, — że z kry, na której podróż poślubną odbywali, spełzł cichcem do morza i dał stułokciowego nura. sic.
Wiktionary
IPA: ˌabɔ̃mʲĩˈnat͡sʲja, AS: abõmʹĩnacʹi ̯a
Wiktionary
przym. abominacyjny
Wiktionary
(1.1) obrzydzenie, odraza, wstręt
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) książk. obrzydliwy, wstrętny
Wiktionary
(1.1) Od początku do końca jest więc taki sam – abominacyjny i obleśny, czyniąc z własnych kompleksów oręż przeciw światu.
Wiktionary
IPA: ˌabɔ̃mʲĩnaˈt͡sɨjnɨ, AS: abõmʹĩnacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. abominacja ż.
Wiktionary
(1.1) budzący odrazę, obrzydliwy, odrażający, wstrętny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: abonament
Wiktionary
(1.1) To nie abonament, lecz tylko taniutki abonamencik.
(1.1) Stosujemy zniżek system za abonamencik świństew. Kto rąk nie chce kalać, zań je pokala tanio drań.
Wiktionary
rzecz. abonament mrz., abonent mos., abonentka ż., abonowanie n., zaabonowanie n.
czas. abonować ndk., zaabonować dk.
przym. abonamentowy, abonencki
Wiktionary
opłata, ustanowiona zwykle umową, za systematyczne otrzymywanie produktu lub korzystanie z usługi; także: prawo otrzymywania (korzystania) wynikające z takiej umowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) regularna opłata za korzystanie z usługi (np. internetu);
(1.2) regularna odgórna opłata za otrzymywanie książek lub czasopism
Wiktionary
Abonament – opłacone prawo do korzystania z określonego świadczenia, zazwyczaj wykupione przedterminowo przez abonenta na pewien okres. Najczęściej spotykany jest abonament miesięczny – płatny „z góry”. Przyjmuje formę karnetu będącego pisemną formą umowy zawartą między dwoma podmiotami: abonentem, a firmą świadczącą usługi stałe w czasie lub cykliczne. Opłatę abonamentową stosuje się zwyczajowo w przypadku, kiedy trudno jest określić ilość zużywanego dobra czy usługi lub wtedy, kiedy zużycie jest stałe i niewiele się zmienia w okresie rozliczeniowym.
Wikipedia
(1.1) Operator obniżył mój abonament o 15 procent.
Wiktionary
IPA: ˌabɔ̃ˈnãmɛ̃nt, AS: abõnãmẽnt
Wiktionary
rzecz. abonent mos., abonentka ż., abonowanie n., zaabonowanie n.
:: zdrobn. abonamencik mrz.
czas. abonować ndk., zaabonować dk.
przym. abonamentowy, abonencki
Wiktionary
(1.2) prenumerata, przedpłata
Wiktionary
dotyczący abonamentu (np. sprzedaż abonamentowa, karnet abonamentowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z abonamentem, dotyczący abonamentu
Wiktionary
(1.1) Aby oferta operatorów dostarczających internet abonamentowy była nadal atrakcyjna, „darmowy internet” ma mieć obniżone parametry (…).
Wiktionary
IPA: ˌabɔ̃nãmɛ̃nˈtɔvɨ, AS: abõnãmẽntovy
Wiktionary
rzecz. abonamencik mrz., abonament mrz., abonent mos., abonentka ż., abonowanie n., zaabonowanie n.
czas. abonować ndk., zaabonować dk.
przym. abonencki
Wiktionary
[czytaj: abądąs] francuska rasa bydła mleczno-mięsnego
SJP.pl
Francja:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
→ abonent
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z abonentem, osobą opłacającą abonament
Wiktionary
(1.1) Istnieją też numery abonenckich usług specjalnych (…).
Wiktionary
rzecz. abonent mos., abonentka ż., abonament mrz., abonamencik mrz., abonowanie n., zaabonowanie n.
czas. abonować ndk., zaabonować dk.
przym. abonamentowy
Wiktionary
osoba opłacająca abonament
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba płacąca stałą opłatę, abonament;
Wiktionary
Abonent (niem. Abonnent, fr. Abonné) – osoba mająca prawo do korzystania z usługi (e-booka, parkowania w strefie), urządzenia (radia, telefonu) lub otrzymywania czegoś (gazeta, obiady) na zasadzie uiszczania stałej, regularnej opłaty (tzw. abonamentu).
Wikipedia
(1.1) Z tym abonentem są wieczne kłopoty, zawsze spóźnia się z opłatą abonamentu.
Wiktionary
IPA: aˈbɔ̃nɛ̃nt, AS: abõnẽnt
Wiktionary
rzecz. abonament mrz., abonamencik mrz., abonowanie n., zaabonowanie n.
:: fż. abonentka ż.
czas. abonować ndk., zaabonować dk.
przym. abonencki, abonamentowy
Wiktionary
kobieta opłacająca abonament
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta płacąca stałą opłatę, abonament
Wiktionary
(1.1) Z tą abonentką są wieczne kłopoty, zawsze spóźnia się z opłatą abonamentu.
Wiktionary
IPA: ˌabɔ̃ˈnɛ̃ntka, AS: abõnẽntka
Wiktionary
rzecz. abonamencik mrz., abonament mrz., abonowanie n., zaabonowanie n.
:: fm. abonent mos.
czas. abonować ndk., zaabonować dk.
przym. abonamentowy, abonencki
Wiktionary
korzystać z czegoś lub otrzymywać coś w zamian za uiszczanie stałej opłaty abonenckiej, płacenie abonamentu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) korzystać z abonamentu – usługi otrzymywania produktu w zamian za uiszczanie regularnej opłaty
Wiktionary
(1.1) Walter Kridl, recepcjonista z hotelu „Kärntnerhof” usiadł za ladą i odruchowo sięgnął po gazety, które abonował właściciel hotelu pan Alfred Anhauser.
Wiktionary
IPA: ˌabɔ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: abõnovać
Wiktionary
rzecz. abonament mrz., abonamencik mrz., abonent mos., abonentka ż., abonowanie n., zaabonowanie n.
czas. zaabonować dk.
przym. abonamentowy, abonencki
Wiktionary
(1.1) subskrybować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) korzystanie z jakiegoś produktu lub usługi po opłaceniu abonamentu
Wiktionary
(1.1) Szczęściem były dla niego naukowe zajęcia, kupowanie książek, abonowanie pism periodycznych (…).
Wiktionary
IPA: ˌabɔ̃nɔˈvãɲɛ, AS: abõnovãńe
Wiktionary
rzecz. abonamencik mrz., abonament mrz., abonent mos., abonentka ż., zaabonowanie n.
czas. abonować ndk., zaabonować dk.
przym. abonamentowy, abonencki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) biol. przeciwgębowy, leżący po przeciwnej stronie ciała w stosunku do oralnego
Wiktionary
IPA: ˌabɔˈralnɨ, AS: aboralny
Wiktionary
przym. oralny
Wiktionary
przerwanie ciąży; zabieg, skrobanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg przerwania ciąży; sztuczne wywołanie poronienia;
Wiktionary
Aborcja (łac. abortus lub abortio „poronienie zamierzone, wywołanie poronienia”) – zamierzone zakończenie ciąży w wyniku interwencji zewnętrznej, np. działań lekarskich, w j. łacińskim abortus provocatus. Przeważnie w efekcie dochodzi do śmierci zarodka lub płodu ludzkiego (łac. nasciturus).
Wikipedia
(1.1) Dla części ludzi aborcja jest zwyczajnym zabiegiem, inni uważają ją za dzieciobójstwo.
(1.1) Inną istotną formą kontroli urodzeń jest aborcja. Większość muzułmańskich uczonych zezwala na aborcję, chociaż różny jest w ich opinii moment rozwoju płodu, w którym aborcja staje się zakazana.
Wiktionary
IPA: aˈbɔrt͡sʲja, AS: aborcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aborcjonista m., aborcjonistka m., abort m., aborter m.
czas. abortować ndk./dk.
przym. aborcjonistyczny, aborcyjny
Wiktionary
(1.1) interrupcja; pot. skrobanka, abort, łyżeczkowanie; przest. spędzenie płodu
Wiktionary
zwolennik prawa do przerywania ciąży; aborcjonista
SJP.pl
1. osoba przeprowadzająca zabieg przerwania ciąży; aborter;
2. zwolennik prawa do przerywania ciąży; aborcjonalista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik dopuszczalności aborcji
(1.2) dokonujący aborcji, zob. aborter.
Wiktionary
(1.1) Wszystkie grupy – małżeństwa, jak i związki homoseksualne, zwolennicy naturalnych metod planowanieanowania rodziny i antykoncepcji, obrony dziecka poczętego i aborcjoniści – starają się mieć swoich reprezentantów w świecie polityki.
Wiktionary
rzecz. aborcja ż., aborter m.
:: fż. aborcjonistka
przym. aborcjonistyczny, aborcyjny
Wiktionary
(1.1) proaborcjonista, aborter
Wiktionary
1. kobieta poddająca się zabiegowi przerwania ciąży; aborterka;
2. kobieta przeprowadzająca zabieg przerwania ciąży; aborterka;
3. zwolenniczka dopuszczalności zabiegu przerywania ciąży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka dopuszczalności aborcji
(1.2) med. przeprowadzająca aborcję
Wiktionary
rzecz. aborcja, aborter
:: fm. aborcjonista
przym. aborcjonistyczny, aborcyjny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający cechy aborcjonisty
Wiktionary
rzecz. aborcjonistka ż., aborcjonista mos., aborcja ż.
Wiktionary
popieranie prawa do przerywania ciąży
SJP.pl
→ aborcja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. związany z aborcją
Wiktionary
(1.1) Ruta wywołuje działanie poronne, z tego też względu dawniej była używana jako środek aborcyjny.
Wiktionary
IPA: ˌabɔrˈt͡sɨjnɨ, AS: aborcyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. aborterka ż., aborcjonistka ż., aborcjonista mos., abort mrz., aborcja ż.
Wiktionary
1. zdobywanie okrętu nieprzyjaciela przez sczepienie okrętów i walkę wręcz na pokładzie; pokładowanie;
2. zderzenie się dwóch statków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mors. hist. sposób walki morskiej polegający na zetknięciu się dwóch okrętów i prowadzeniu walki wręcz na ich pokładach w celu zdobycia wrogiego okrętu lub jego późniejszego zatopienia;
Wiktionary
Abordaż (fr. abordage) – sposób walki morskiej polegający na zetknięciu się dwóch okrętów i prowadzeniu walki wręcz na ich pokładach w celu zdobycia wrogiego okrętu lub jego późniejszego zatopienia. Stosowany od początku żeglugi, był podstawowym sposobem walki morskiej w epoce okrętów żaglowych do XVII wieku i, mimo wzrostu znaczenia artylerii okrętowej, pozostał jednym z podstawowych sposobów walki do początku XIX wieku. Abordaż zastąpił w tej roli taranowanie, dominujące w epoce okrętów wiosłowych w starożytności, stając się także podstawowym sposobem walki XV- i XVI-wiecznych galer wiosłowych.
Wikipedia
(1.1) Dla celów abordażu okręty oprócz marynarzy zabierały również żołnierzy piechoty morskiej, którzy wraz z częścią załogi dostawali się na okręt nieprzyjaciela.
Wiktionary
IPA: aˈbɔrdaʃ, AS: abordaš
Wiktionary
rzecz. abordażowanie n.
czas. abordażować ndk.
przym. abordażowy
Wiktionary
sczepiać swój okrętu z nieprzyjacielskim i wtargnąć na pokład
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) mors. hist. atakować inny okręt przy pomocy abordażu
Wiktionary
(1.1) Brytyjczycy początkowo zamierzali abordażować „von Roedera” przez niszczyciel „Foxhound”, lecz, szczęśliwie dla nich, „Foxhound” został ostrzelany z broni maszynowej z brzegu i zawrócił, unikając uszkodzenia w wybuchu.
Wiktionary
rzecz. abordaż mrz., abordażowanie n.
przym. abordażowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mors. hist. atakowanie innego okrętu przy pomocy abordażu
Wiktionary
rzecz. abordaż m.
czas. abordażować
przym. abordażowy
Wiktionary
(1.1) abordaż
Wiktionary
dotyczący abordażu, służący dokonaniu abordażu (np. oddział abordażowy, broń abordażowa)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. mar. związany z abordażem, przeznaczony do abordażu
Wiktionary
(1.1) Załoga zatrzymanego statku otworzyła zawory denne celem samozatopienia, lecz wysłany z krążownika oddział abordażowy zapobiegł temu i uratował jednostkę jako zdobycz wojenną.
Wiktionary
IPA: ˌabɔrdaˈʒɔvɨ, AS: abordažovy
Wiktionary
rzecz. abordaż m., abordażowanie n.
czas. abordażować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. ent. nazwa systematyczna|Melolontha melolontha|Linnaeus|ref=tak., chrabąszcz majowy
Wiktionary
abortus;
1. przerwanie ciąży, poronienie;
2. przedwcześnie urodzony, martwy płód
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. poronienie
(1.2) rzad. przerwanie ciąży
(1.3) rzad. skrobanka
Wiktionary
Abort – zatrzymanie działania programu lub procesu.
Operacja abort najczęściej podejmowana jest przez system operacyjny w przypadku, gdy przez określony czas nie będzie mógł komunikować się z procesem (timeout). Nadzorowanie przebiegu działania programu przez człowieka może doprowadzić do przerwania tego działania, jeśli działanie to trwa za długo lub otrzymywane są błędne dane wyjściowe.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) abortus, poronienie
(1.2) aborcja
(1.3) pot. skrobanka, łyżeczkowanie, abrazja, aborcja
antonimy.
(1.1) narodziny
hiperonimy.
(1.2) zabieg
(1.3) zabieg
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aborcja ż.
przym. aborcyjny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|abortus. → płód przedwcześnie wydany, nieżywy < etym2|łac|aborior|aboriri. → zniknąć, poronić
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|poronienie.
(1.2-3) zobtłum|aborcja.
źródła.
== abort (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. aborcja, przerwanie ciąży
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈabɔrt, AS: abort
Wiktionary
rzecz. aborcja ż.
przym. aborcyjny
Wiktionary
(1.1) abortus, poronienie
(1.2) aborcja
(1.3) pot. skrobanka, łyżeczkowanie, abrazja, aborcja
Wiktionary
osoba przeprowadzająca zabieg przerwania ciąży; aborcjonista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik dopuszczalności aborcji
(1.2) dokonujący aborcji
Wiktionary
rzecz. aborcjonista mos., aborcjonistka ż.
:: fż. aborterka ż.
Wiktionary
(1.1) aborcjonista
(1.2) aborcjonista
Wiktionary
aborcjonistka;
1. kobieta poddająca się zabiegowi przerwania ciąży;
2. kobieta przeprowadzająca zabieg przerwania ciąży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pejor. ginekolożka wykonująca zabieg aborcji
Wiktionary
rzecz. aborter mos., aborcja ż.
przym. aborcyjny
Wiktionary
przeprowadzać (przeprowadzić) zabieg przerwania ciąży
SJP.pl
abort;
1. przerwanie ciąży, poronienie;
2. przedwcześnie urodzony, martwy płód
SJP.pl
rdzenny mieszkaniec danego obszaru; autochton, tubylec, tuziemiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) antrop. pierwotny mieszkaniec Australii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Świętą górą Aborygenów jest Uluru.
(1.1) Szacuje się, że pierwsze siedliska Aborygenów na terenie dzisiejszego Sydney zostały założone około 40 tysięcy lat temu.
Wiktionary
IPA: ˌabɔˈrɨɡɛ̃n, AS: aborygẽn
Wiktionary
rzecz. aborygen mos., aborygenka ż.
:: fż. Aborygenka ż.
przym. aborygeński
Wiktionary
(1.1) aborygen australijski
Wiktionary
rdzenna mieszkanka danego obszaru; autochtonka, tuziemka, tubylka, tubylczyni
SJP.pl
rdzenny mieszkaniec danego obszaru; autochton, tubylec, tuziemiec
SJP.pl
Wikipedia
rdzenna mieszkanka danego obszaru; autochtonka, tuziemka, tubylka, tubylczyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rdzenna mieszkanka Australii
Wiktionary
rzecz. aborygen mos., aborygenka ż.
:: fm. Aborygen mos.
przym. aborygeński
Wiktionary
(1.1) aborygenka australijska
Wiktionary
przymiotnik od: Aborygen
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Aborygenami, dotyczący Aborygenów
(1.2) związany z pierwotnymi mieszkańcami danego miejsca
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do Aborygena lub Aborygenów, będący jego lub ich własnością
Wiktionary
(1.1) Jedyną osadą na wyspie, jest miejscowość wspólnoty aborygeńskiej, Milingimbi.
Wiktionary
rzecz. Aborygen mos., aborygen mos., Aborygenka ż.
Wiktionary
(1.2) tubylczy, miejscowy, rdzenny, autochtoniczny, tuziemczy
Wiktionary
spójnik
(1.1) stpol. ale, jednak
(1.2) stpol. może, podobno
(1.3) stpol. czy, czyż, czy może
(1.4) daw. abo jesteś
Wiktionary
(1.3) Aboś ty co zarobił dzisiaj?
(1.4) Aboś ty ociec, abo ja! — wrzasnął na końcu groźnie i spojrzał ku drzwiom.
Wiktionary
IPA: ˈabɔɕ, AS: aboś
Wiktionary
(1.3) alboś
Wiktionary
spójnik
(1.1) stpol. albowiem
Wiktionary
(1.1) A gdy się ociągał, uięli mężowie oni rękę iego, i rękę żony iego, i rękę dwu córek iego, (abowiem mu Pan folgował,) i wywiedli go, i postawili go przed miastem. sic.
Wiktionary
IPA: aˈbɔvʲjɛ̃m, AS: abovʹi ̯ẽm
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Abowem, dotyczący Abowa, krainy na Słowacji
(1.2) daw. związane z miastem Åbo (współcz. Turku)
Wiktionary
rzecz. Abow mrz.
Wiktionary
[czytaj: abocco] szkicowy zarys dzieła sztuki; abbozzo
SJP.pl
skrót od: arcybiskup (odczytywany jako cały, odmienny wyraz); arcybp
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik rodzaju nijakiego
(1.1) = kolej. automatyka bezpieczeństwa pociągu
Wiktionary
Arcybiskup (gr. αρχή, arché – pierwszeństwo, gr. επίσκοπος, epískopos – nadzorca, biskup) – tytuł honorowy lub urząd nadawany biskupom ważniejszych diecezji (archidiecezja), a także jako wyróżnienie samej osoby biskupa (ad personam).
Wikipedia
IPA: a‿bɛ‿ˈpɛ, AS: a‿be‿pe
Wiktionary
skrót od: arcybiskupstwo (odczytywany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = arcybiskupstwo
Wiktionary
powodować abrazję
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) geol. powodować abrazję, niszczyć klif wskutek działania fal
Wiktionary
rzecz. abradowanie n., abrazja ż.
przym. abrazyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. o klifie: uleganie niszczeniu wskutek działania fal
(1.2) med. łyżeczkowanie jamy macicy
Wiktionary
rzecz. abrazja ż.
czas. abradować ndk.
przym. abrazyjny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, protoplasta i patriarcha narodu izraelskiego;
(1.2) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów.
(1.1) Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba.
(1.2) Mam na imię Abraham i jestem zakonnikem z Krakowa.
Wiktionary
IPA: abˈraxãm, AS: abraχãm
Wiktionary
rzecz. Abram mos., abraham mrz., abrahamizm mrz.
:: zdrobn. Abrahamek mos.
przym. Abrahamowy, abrahamowy, abrahamiczny, przedabrahamowy
Wiktionary
(1.1) Abram
(1.2) zdrobn. Abrahamek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Abraham
Wiktionary
(1.1) — W dodatku dasz matce synową Rojzę.
— Ona ma na imię Róża.
— Po żydowsku Rojza… i wnuka, jakiegoś Abrahamka, albo Izaaka, bo ci miljonerzy lubią historyczne imiona. sic.
Wiktionary
rzecz. Abraham mos.
przym. Abrahamowy
Wiktionary
1. wywodzący się od Abrahama; abrahamowy;
2. religie abrahamiczne - religie mające korzenie w przekazach Tory o patriarsze Abrahamie; religie abrahamowe
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. wywodzący się od Abrahama
Wiktionary
(1.1) Ateiści tacy jak Sam Harris argumentują, że poleganie religii abrahamicznych na boskim autorytecie skłania je w kierunku autorytaryzmu i dogmatyzmu.
Wiktionary
rzecz. Abraham mos., abraham mrz., abrahamizm mrz.
przym. Abrahamowy, abrahamowy
Wiktionary
(1.1) abrahamowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teol. rel. monoteizm abrahamiczny
Wiktionary
rzecz. Abraham mos.
przym. Abrahamowy, abrahamowy, abrahamiczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Abrahamowicz (Abramowicz) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pięćdziesiąte urodziny, pięćdziesiątka
Wiktionary
rzecz. abraham mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|abraham.
Wiktionary
1. taki jak u Abrahama, charakterystyczny dla Abrahama;
2. religie abrahamowe - religie mające korzenie w przekazach Tory o patriarsze Abrahamie; religie abrahamiczne
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Abrahama
Wiktionary
(1.1) Książęta narodów przyłączyły się do ludu Boga Abrahamowego (…).
Wiktionary
rzecz. Abraham mos., Abrahamek mos., abraham mrz., abrahamizm mrz.
przym. abrahamowy, abrahamiczny, przedabrahamowy
Wiktionary
potocznie: coś niejasnego, niezrozumiałego; chińszczyzna, czarna magia
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) słowo nieokreślonego znaczenia, rzekoma magiczna formuła;
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) przen. coś niezrozumiałego; wypowiedź bezsensowna lub zagmatwana
Wiktionary
Abrakadabra (Abracadabra, Abraxas, Abrasax) – pochodzący prawdopodobnie z języka aramejskiego (Abəra kaDavəra) wyraz niemający znaczenia. Od schyłku starożytności, w średniowieczu i we wczesnej nowożytności posługiwano się nim jako formułą magiczną, tj. wyrazem, który (odpowiednio) wypowiedziany ma rzekomą moc wpływania na rzeczywistość. Obecnie słowo "abrakadabra" stosuje się jako (żartobliwe) określenie wypowiedzi pozbawionej sensu, niezrozumiałej, zagmatwanej.
Wikipedia
(2.1) Matematyka zawsze była dla mnie wielką abrakadabrą.
Wiktionary
IPA: ˌabrakaˈdabra, AS: abrakadabra
Wiktionary
(1.1) czary-mary, hokus-pokus, bim sala bim
Wiktionary
dawny talizman (amulet) z wizerunkiem Abraksasa - bóstwa gnostyckiego późnej starożytności; abraxas
SJP.pl
Abraxas – to określenie Najwyższego Bóstwa w mitologii perskiej i gnostyckiej. W hellenistycznych dokumentach poświęconych magii słowo Abraxas pojawia się jako przykład magicznej logiki i synonim pełni. Pierwotna pisownia Abrasax, zapewne w wyniku pomyłki w łacińskim przekładzie przyjęła formę Abraxas. Od imienia "Abraxas" wywodzi się słowo abrakadabra.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów.
Wiktionary
IPA: ˈabrãm, AS: abrãm
Wiktionary
rzecz. Abramowice lm nm.
:: zdrobn. Abramek mos.
przym. Abramowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Abram
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Abramku, pomóż babci przywiesić mezuzę.
Wiktionary
rzecz. Abram mos., Abramowice nmos.
przym. Abramowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lm. od Abram
Wiktionary
Osoby noszące takie nazwisko:
Wikipedia
(1.1) Weekend spędzimy u babci w Abramowie.
Wiktionary
IPA: abˈrãmuf, AS: abrãmuf
Wiktionary
rzecz. abramowianin m., abramowianka ż.
przym. abramowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abramowa
Wiktionary
(1.1) Czy Tomek jest rodowitym abramowianinem?
Wiktionary
IPA: ˌabrãmɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: abrãmovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Abramów m.
:: fż. abramowianka ż.
przym. abramowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Abramowa
Wiktionary
(1.1) Czy Kasia jest rodowitą abramowianką?
Wiktionary
IPA: ˌabrãmɔˈvʲjãŋka, AS: abrãmovʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Abramów m.
:: fm. abramowianin
przym. abramowski
Wiktionary
1. przysiółek w województwie małopolskim, gmina Jodłownik;
2. dzielnica Lublina;
3. Abramowice Prywatne - wieś w województwie lubelskim, gmina Głusk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Lublina;
(1.2) geogr. przysiółek w województwie małopolskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ciekawostką jest, że Szpital Neuropsychiatryczny im. prof. Mieczysława Kaczyńskiego, powszechnie znany jako szpital w Abramowicach, oraz pętla trolejbusowa Abramowice nie znajdują się na terenie tej dzielnicy, ale w dzielnicy Dziesiąta.
Wiktionary
IPA: ˌabrãmɔˈvʲit͡sɛ, AS: abrãmovʹice
Wiktionary
rzecz. Abram mos., Abramek mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Abramowicami Kościelnymi, dotyczący Abramowic Kościelnych
(1.2) związany z Abramowicami Prywatnymi, dotyczący Abramowic Prywatnych
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. Abramowice Kościelne
:: rzecz. Abramowice Prywatne
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Abramów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Abramowa
Wiktionary
IPA: ˌabrãˈmɔfsʲci, AS: abrãmofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abramów m., abramowianin m., abramowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Abrama
Wiktionary
(1.1) Zwróciłeś uwagę na coraz dłuższe frędzle w Abramowym talicie?
Wiktionary
rzecz. Abram mos., Abramek mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie mazowieckim, gmina Kałuszyn
SJP.pl
Abramy – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Kałuszyn.
Wieś prywatna Królestwa Kongresowego, położona była w 1827 roku w powiecie siennickim, obwodzie stanisławowskim województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
dawny talizman (amulet) z wizerunkiem Abraxasa - bóstwa gnostyckiego późnej starożytności; abraksas
SJP.pl
Wikipedia
1. w geologii: proces niszczenia brzegów przez fale;
2. w medycynie: usunięcie z jamy macicy tkanek zmienionych chorobowo, jaja płodowego lub jego resztek; skrobanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. ścieranie podłoża skalnego przez luźny materiał skalny przemieszczany przez wodę;
(1.2) med. usuwanie próchnicy przy użyciu strumienia powietrza wzbogaconego ładunkiem ścierniwa o różnej granulacji;
(1.3) med. w ginekologii: zabieg łyżeczkowania macicy
(1.4) techn. proces zużycia ściernego związany z ubytkiem powierzchniowym elementów maszyn lub urządzeń wskutek oddziaływania na niego luźnych lub umocowanych zarówno suchych, jak i wilgotnych ziarn mineralnych
(1.5) kosmet. złuszczanie naskórka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Abrazja może prowadzić do powstawania klifów.
(1.2) Abrazją powietrzną pierwszy zainteresował się dr Robert Black.
(1.3) Lekarz stwierdził, że pacjentka powinna zostać poddana zabiegowi abrazji.
(1.4) Maszyna na skutek abrazji przestała być wydajna.
Wiktionary
IPA: abˈrazʲja, AS: abrazʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abradowanie n.
czas. abradować ndk.
przym. abrazyjny
Wiktionary
(1.3) skrobanka
Wiktionary
forma witania się mężczyzn, przyjęta w Ameryce Łacińskiej
SJP.pl
związany z abrazją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. / med. / techn. związany z abrazją, dotyczący abrazji
Wiktionary
(1.1) Powierzchnię przeznaczoną do lakowania należy oczyścić mechanicznie przy pomocy wiertła typu szczoteczka na końcówkę mikrosilnika lub użyć piaskarki abrazyjnej.
Wiktionary
rzecz. abradowanie n., abrazja ż.
czas. abradować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. praw. zrzeczenie się prawa do majątku po rodzicach przez córkę po otrzymaniu od nich posagu
Wiktionary
skrót wyrazu lub grupy wyrazów w piśmie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. spec. skrót wyrazu lub grupy wyrazów w piśmie, szczególnie w odniesieniu do dawnych rękopisów
Wiktionary
Abrewiatura, abrewiacja (śrdw.-łac. abbreviatura, abbreviatio; od łac. brevis – krótki) – umowny skrót używany w starożytnych i średniowiecznych tekstach w celu skrócenia ich zapisu.
Wikipedia
IPA: ˌabrɛˈvʲjat͡sʲja, AS: abrevʹi ̯acʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abrewiatura ż.
Wiktionary
(1.1) skrót
Wiktionary
przymiotnik od: abrewiacja
SJP.pl
przestarzale: osoba dokonująca skrótów jakiegoś tekstu
SJP.pl
abbreviatura;
1. skróty stosowane w notacji muzycznej (np. b - bemol, # - krzyżyk);
2. system skrótów stosowany w starożytnych i średniowiecznych pismach;
3. w poligrafii: znak zastępujący jakiś wyraz (np. $)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. system skrótów najczęściej używanych wyrażeń, stosowany w starożytności i średniowieczu;
(1.2) muz. skrót zapisu muzycznego
Wiktionary
Abrewiatura, abrewiacja (śrdw.-łac. abbreviatura, abbreviatio; od łac. brevis – krótki) – umowny skrót używany w starożytnych i średniowiecznych tekstach w celu skrócenia ich zapisu.
Wikipedia
(1.1) Liczne abrewiatury w tym średniowiecznym manuskrypcie utrudniają odczytanie tekstu.
Wiktionary
IPA: ˌabrɛvʲjaˈtura, AS: abrevʹi ̯atura
Wiktionary
rzecz. abrewiacja ż.
Wiktionary
(1.1) war. abbreviatura
(1.2) war. abbreviatura
Wiktionary
dotyczący abrewiatury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o skróceniach językowych
Wiktionary
(1.1) Istnieje nawet nauka o skróceniach językowych zwana przez językoznawców abrewiologią.
Wiktionary
IPA: ˌabrɛvʲjɔˈlɔɟja, AS: abrevʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. abrewiolog m.
przym. abrewiologiczny
Wiktionary
[czytaj: abrikoTE] podkład pod masę czekoladową z dżemu morelowego
SJP.pl
Abricotage (fr. abricot, dosł. morela) – marmolada morelowa; podkład pod masę czekoladową stosowany przy wyrobie tortów, także posmarowanie wierzchu i boków tortu (lub ewentualnie innego ciasta) gorącym dżemem morelowym.
Jest to masa stanowiąca podkład do posmarowania gładkiej glazury czekoladowej, bardzo często stosowana przez cukierników.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. dwunożny, roślinożerny dinozaur z rodziny heterodontozaurów, ornitopod wyglądem przypominający heterodontozaura;
Wiktionary
Abriktozaur, abryktozaur (Abrictosaurus) (z greki „zbudzony jaszczur”) – dwunożny, roślinożerny dinozaur z rodziny heterodontozaurów, ornitopod wyglądem przypominający heterodontozaura.
Abriktozaur był bardzo podobny do heterodontozaura. Odróżniał go brak zębów. Niektórzy sądzą, że ten dinozaur, a także inne ornitopody przeżuwały pokarm, tak jak to czynią np. dzisiejsze wielbłądy. Wtedy szczęki abriktozaura przesuwałyby się w tył i w przód, co było przyczyną zużywania się zębów. Takie przystosowanie wymagałoby jednak specjalnych policzków.
Wikipedia
(1.1) Abriktozaur był bardzo podobny do heterodontozaura.
Wiktionary
IPA: ˌabrʲikˈtɔzawr, AS: abrʹiktozau̯r
Wiktionary
(1.1) abryktozaur
Wiktionary
uchylenie, odwołanie lub zniesienie uchwały czy aktu prawnego bez zastąpienia go innym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. uchylenie uregulowania prawnego lub wyroku
(1.2) rel. uchylenie, zniesienie zasady religijnej
Wiktionary
Abrogacja – uchylenie, odwołanie lub zniesienie uchwały czy aktu prawnego bez zastąpienia go innym.
Wikipedia
IPA: ˌabrɔˈɡat͡sʲja, AS: abrogacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abrogowanie n., derogacja ż.
czas. abrogować ndk.
Wiktionary
znieść lub znosić ustawę, przepis prawny, wyrok itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) praw. uchylić moc aktu prawnego lub wyroku
Wiktionary
(1.1) „A gdzieby się przytrafiło — oświadcza Z. August w konstytucji sejmowej 1550 r. — iżby albo przez nas, albo przez kogo inszego stało się co takiego tym to prawom, statutom, daninam, przywilejom, listom, swobodam i wolnościam przeciwnego, albo iżbyśmy im derogować (uwłaczać), albo abrogować (znosić) sami przez się czym chcieli, tedy to wszystko żadnej mocy, ani ważności nie ma”. sic.
Wiktionary
rzecz. abrogacja ż., abrogowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. uchylenie aktu prawnego lub wyroku
Wiktionary
rzecz. abrogacja ż.
czas. abrogować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) nazwa stopu odznaczającego się dość dużym oporem elektrycznym oraz odpornością na czynniki zewnętrzne;
Wiktionary
Abros – nazwa stopu odznaczającego się dość dużym oporem elektrycznym oraz odpornością na czynniki zewnętrzne (np. korozję).
Stop ten wykorzystywany jest m.in. do produkcji elementów grzejnych.
Wikipedia
(1.1) Abros wykorzystywany jest m.in. do produkcji elementów grzejnych.
Wiktionary
IPA: ˈabrɔs, AS: abros
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. neol. zmienna lub płynna orientacja seksualna
Wiktionary
rzecz. abroseksualista mos., abroseksualistka ż., abroseksualność ż.
przym. abroseksualny
Wiktionary
nagłe przerwanie muzyki w celu osiągnięcia odpowiedniego wrażenia dramatycznego
SJP.pl
region administracyjny w centralnych Włoszech nad Morzem Adriatyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. region administracyjny w centralnych Włoszech nad Morzem Adriatyckim;
Wiktionary
Abruzja (wł. Abruzzo) – region administracyjny we Włoszech, leżący w centralnej części Półwyspu Apenińskiego, nad Morzem Adriatyckim. Graniczy z regionami Marche, Lacjum i Molise.
Ważniejsze miasta: Pescara (główny port), Chieti, Teramo.
Wikipedia
(1.1) Abruzja jest regionem rolniczo-przemysłowy.
Wiktionary
IPA: abˈruzʲja, AS: abruzʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Abruzyjczyk mos., Abruzyjka ż.
przym. abruzyjski
Wiktionary
mieszkaniec Abruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abruzji
Wiktionary
(1.1) Paolo jest Abruzyjczykiem.
Wiktionary
IPA: ˌabruˈzɨjt͡ʃɨk, AS: abruzyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Abruzja ż.
:: fż. Abruzyjka ż.
przym. abruzyjski
Wiktionary
obywatelka Abruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Abruzji
Wiktionary
(1.1) Ariana ma włoskie korzenie, jest pół-Sycylijką i pół-Abruzyjką.
Wiktionary
IPA: ˌabruˈzɨjka, AS: abruzyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Abruzja ż.
:: fm. Abruzyjczyk mos.
przym. abruzyjski
Wiktionary
→ Abruzja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Abruzją
Wiktionary
(1.1) Jedną z abruzyjskich atrakcji są festyny.
Wiktionary
IPA: ˌabruˈzɨjsʲci, AS: abruzyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abruzja ż., Abruzyjczyk mos., Abruzyjka ż.
Wiktionary
najwyższa część Apenin, położona we Włoszech; Apenin Abruzyjski
SJP.pl
Apenin Abruzyjski albo Abruzzy (wł. Appennino Abruzzese) – najwyższe pasmo górskie Apeninów, rozciągające się w centralnych Włoszech.
Swym pogórzem sięgają do Morza Adriatyckiego. Najwyższym szczytem pasma jest Monte Corno o wysokości 2914 m n.p.m., znajdujące się w masywie Gran Sasso d'Italia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. masz. strugarka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|abrychtmaszina.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. masz. strugarka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|abrychta.
Wiktionary
dawniej: szkic, rysunek, projekt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wstępny szkic, zarys
(1.2) daw. (w XVIII i na pocz. XIX w.) plan architektoniczny
Wiktionary
Abrys – termin używany w dawnych czasach na określenie szkicu, zarysu, projektu architektonicznego. Był szczególnie popularny w XVIII i na początku XIX wieku, kiedy to pełnił funkcję technicznego rysunku konturowego, często wykorzystywanego w sztuce, architekturze.
Wikipedia
(1.1) (…) Król Łokietek na podziękowanie Bogu za swoje zwycięztwa postanowił ufundować piękny kościół w Wiślicy; tym końcem kazał zrobić abrys, który mu się bardzo podobał; otóż podług tego abrysu zgodził się z majstrem, aby kościół wystawił. sic.
Wiktionary
IPA: ˈabrɨs, AS: abrys
Wiktionary
czas. abrysować
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. abrysować)
(1.1) daw. sporządzić abrys; naszkicować, zaprojektować
czasownik przechodni niedokonany (dk. abrysować)
(2.1) daw. sporządzać abrys; szkicować, projektować
Wiktionary
rzecz. abrys mrz., abrysowanie n.
Wiktionary
[czytaj: a-be-ES]
1. skrót od: Anti-Blockier-System - samochodowy system zapobiegający blokowaniu się kół w czasie hamowania;
2. termoplastyczne tworzywo sztuczne o dużej odporności na ścieranie;
3. potocznie:
a) wyćwiczone mięśnie brzucha; sześciopak, six-pack, kaloryfer;
b) trening mięśni brzucha
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) mot. układ przeciwpoślizgowy;
(1.2) slang. żart. (= Absolutny Brak Sutków) mały biust
(1.3) slang. żart. (= Absolutny Brak Szyi) ktoś bardzo umięśniony
(1.4) slang. żart. (= Absolutny Brak Szyi) ktoś ubrany w dres
Wiktionary
Abs (arab. عبس) – miasto w Jemenie, w muhafazie Hadżdża. W 2004 roku liczyło 15 568 mieszkańców. W mieście znajduje się port lotniczy Abs.
Wikipedia
(1.1) Długość drogi hamowania pojazdu wyposażonego w system ABS w porównaniu do identycznego pojazdu bez tego systemu uzależniona jest od kilku czynników, takich jak warunki zewnętrzne oraz umiejętności kierowcy.
(1.2) Nie łudź się, nie masz u niego szans. On nie umawia się z ABS-ami.
(1.3) Na siłce jest mnóstwo ABS-ów.
(1.4) Nie chodzę tam wieczorami. Boję się, że napatoczy się jakiś ABS.
Wiktionary
IPA: a‿bɛ‿ˈːs, AS: a‿b•‿es
Wiktionary
(1.1) układ przeciwpoślizgowy
(1.2) deska
(1.3) paker
(1.4) dresiarz
Wiktionary
obca forma polskiego imienia Absalon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, syn króla Dawida;
(1.2) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wieść o śmierci Absaloma bardzo zasmuciła Dawida.
(1.2) Nazywam się Absalom Winkler i jestem zegarmistrzem z Lubartowa.
Wiktionary
IPA: apˈsalɔ̃m, AS: apsalõm
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zob. Absalom.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m|D=Absalona|święty=nie.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
czupryna jak u Absalona
etymologia.
(1.1) etym|łac|Absalom. < etym|gr. < etym|hebr|אבשלום.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Absalom.
źródła.
== Absalon (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|m. Absalom
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
czupryna jak u Absalona
etymologia.
(1.1) etym|łac|Absalom. < etym|gr. < etym|hebr|אבשלום.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|Absalom.
źródła.
== Absalon (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|m. Absalom
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
otorbiony zbiornik ropy, często spowodowany zakażeniem bakteryjnym; ropień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. ropień
Wiktionary
(1.1) Tu i owdzie formowały się wzdęte, ciemne abscesy. Chory przyglądał się tym swoim ranom przez chwilę (…) sic.
Wiktionary
IPA: ˈapst͡sɛs, AS: apsces
Wiktionary
(1.1) ropień, wrzód
Wiktionary
hormon roślinny uczestniczący w procesach opadania liści i dojrzałych owoców, hamujący wzrost łodygi, tworzenie kwiatów, otwieranie się pąków i kiełkowanie nasion; kwas abscysynowy, dormina
SJP.pl
Kwas abscysynowy (ABA; ang. abscisic acid) – organiczny związek chemiczny, fitohormon zaliczany do seskwiterpenów. Jest jedynym przedstawicielem tej klasy hormonów roślinnych, chociaż jego bezpośredni prekursor (ksantoksyna) także wykazuje niewielką aktywność biologiczną.
Wikipedia
kwas abscysynowy - hormon roślinny uczestniczący w procesach opadania liści i dojrzałych owoców, hamujący wzrost łodygi, tworzenie kwiatów, otwieranie się pąków i kiełkowanie nasion
SJP.pl
nieobecność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nieobecność w danym miejscu, zwłaszcza w pracy
Wiktionary
(1.1) Kadrowa odnotowała absencję pracownika.
Wiktionary
IPA: apˈsɛ̃nt͡sʲja, AS: apsẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. absenteista mos., absenteistka ż., absenteizm mrz., absentowanie n.
czas. absentować się ndk.
przym. absencyjny
Wiktionary
(1.1) nieobecność, brak
Wiktionary
przymiotnik od: absencja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z absencją, nieobecnością, dotyczący absencji, nieobecności
Wiktionary
(1.1) Z powodu licznych nieobecności na moich zajęciach student musi zaliczyć kolokwium absencyjne, aby zostać dopuszczonym do sesji egzaminacyjnej.
Wiktionary
rzecz. absencja ż., absenteista mos., absenteistka ż., absenteizm mrz., absentowanie n.
czas. absentować się ndk.
Wiktionary
człowiek uchylający się od wypełniania obowiązków społecznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który uchyla się od wypełniania obowiązków społecznych
Wiktionary
rzecz. absencja ż., absenteizm mrz., absentowanie n.
:: fż. absenteistka ż.
czas. absentować się ndk.
przym. absencyjny
Wiktionary
kobieta uchylająca się od wypełniania obowiązków społecznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która uchyla się od wypełniania obowiązków społecznych
Wiktionary
rzecz. absencja ż., absenteizm mrz., absentowanie n.
:: fm. absenteista mos.
czas. absentować się ndk.
przym. absencyjny
Wiktionary
uchylanie się od wypełniania obowiązków społecznych, np. od uczestnictwa w wyborach, zebraniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uchylanie się od wypełniania obowiązków społecznych
Wiktionary
(1.1) Cechował go totalny, a przez to nieznośny absenteizm.
Wiktionary
IPA: ˌapsɛ̃nˈtɛjism̥, AS: apsẽntei ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. absencja ż., absenteista mos., absenteistka ż., absentowanie n.
czas. absentować się ndk.
przym. absencyjny
Wiktionary
dawniej: absentować się - być nieobecnym, wymigiwać się od czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. uchylanie się
Wiktionary
rzecz. absencja ż., absenteizm m., absenteista m., absenteistka ż.
czas. absentować się, absentować ndk.
przym. absencyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od absmak
Wiktionary
rzecz. absmak m.
Wiktionary
niesmak, abszmak;
1. odraza, wstręt, obrzydzenie;
2. przykry smak w ustach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przykry, nieprzyjemny smak
(1.2) przen. przykre wrażenie, uczucie niezadowolenia z czegoś
Wiktionary
(1.2) Po rozmowach z ojcem zawsze odczuwała absmak.
Wiktionary
IPA: ˈapsmak, AS: apsmak
Wiktionary
rzecz. abszmak m., smak m.
:: zdrobn. absmaczek m.
Wiktionary
(1.1) niesmak; daw. abszmak
(1.2) niesmak, niechęć, odraza; daw. abszmak
Wiktionary
1. w prawie, przestarzale: uwolnienie od oskarżenia;
2. w religii: odpuszczenie grzechów; także formuła, za pomocą której udziela się rozgrzeszenia;
3. książkowo: wybaczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. rozgrzeszenie, zdjęcie klątwy kościelnej, odpuszczenie grzechów;
(1.2) przest. uwolnienie, wyrok sądowy uwalniający oskarżonego
Wiktionary
Rozgrzeszenie (absolucja) – ostatni element sakramentu pokuty przed zadośćuczynieniem, odmówienie przez spowiednika formuły, która oczyszcza penitenta z grzechów. Jest ono skuteczne tylko wówczas, gdy penitent jest do niego dysponowany, czyli spełnia określone warunki (wyznanie wszystkich grzechów, żal, postanowienie poprawy). Jeśli brak dyspozycji penitenta ujawnia się w spowiedzi, spowiednik winien odmówić rozgrzeszenia, natomiast jeśli ten brak pozostaje ukryty, wypowiedziane rozgrzeszenie i tak nie odnosi skutku.
Wikipedia
(1.1) Konający otrzymał absolucję.
(1.2) Skazanemu udzielono absolucji.
Wiktionary
IPA: ˌapsɔˈlut͡sʲja, AS: apsolucʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
(1.1) rozgrzeszenie
Wiktionary
1. w filozofii: byt samoistny, niezależny, nieograniczony;
2. książkowo: wartość najwyższa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co istniało samo przez się, absolutny duch, Bóg;
(1.2) zob. olejek absolutny.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) stpol. dyktator, despota
modulant
(3.1) uczn. zupełnie
Wiktionary
Absolut (łac. absolutus „bezwarunkowy, niezwiązany”) – osobowy lub bezosobowy pierwotny byt, doskonały, najwyższy, pełny, całkowicie niezależny, nieuwarunkowany i niczym nieograniczony.
Wikipedia
(1.1) Bóg jest absolutem.
Wiktionary
IPA: apˈsɔlut, AS: apsolut
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
przysłówek stopnia
(1.1) całkowicie, niezależnie od niczego, niedopuszczając wyjątków
przysłówek sposobu
(2.1) niekwestionowanie, niebudząc zastrzeżeń
(2.2) filoz. obiektywnie, niezależnie od czegoś, bezwzględnie
(2.3) hist. polit. mając nieograniczoną władzę, posiadając władzę absolutną
Wiktionary
Absolutnie – solowy album muzyczny polskiego gitarzysty i wokalisty Tadeusza Nalepy.
Nagrania na LP zarejestrowano w Studiu "Tonpress" w Warszawie. Muzykę do wszystkich utworów napisał Tadeusz Nalepa, teksty piosenek – Bogdan Loebl. Winylowy LP i CD zostały wydane przez Polskie Nagrania „Muza” w 1991. Na płycie winylowej jest tylko dziesięć nagrań, wydanie kompaktowe poszerzono o utwory "Co tam jest" i "Ucisz lęki".
Wikipedia
(1.1) Absolutnie się na to nie zgadzam!
(2.1) Analizy statystyczne są absolutnie niezbędną częścią zarówno epidemiologicznych, jak i biologicznych badań.
Wiktionary
IPA: ˌapsɔˈlutʲɲɛ, AS: apsolutʹńe
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
Wiktionary
(1.1) całkowicie, bezwzględnie, bezwarunkowo, kategorycznie, totalnie, w zupełności, w całej rozciągłości, zupełnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: absolutnie
SJP.pl
1. niezależność od jakichkolwiek warunków; bezwzględność;
2. dawniej: samowładność, niepodleganie żadnej władzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bezwzględność, niezależność od wszelkiego uwarunkowania
(1.2) daw. samowładność, niepodleganie żadnej władzy
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
(1.2) swawola
Wiktionary
1. całkowity, zupełny (np. absolutna cisza);
2. dotyczący absolutu, istniejący niezależnie i obiektywnie (np. prawda absolutna);
3. odnoszący się do absolutyzmu (np. władca absolutny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) całkowity, zupełny, bezwzględny
(1.2) niekwestionowany
(1.3) filoz. istniejący obiektywnie
(1.4) polit. oparty na zasadach absolutyzmu lub rządzący według tych zasad
(1.5) fiz. o temperaturze: wyrażona w skali Kelvina
Wiktionary
(1.4) Iwan jest władcą absolutnym.
Wiktionary
IPA: ˌapsɔˈlutnɨ, AS: apsolutny
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
(1.1) całkowity, kompletny, zupełny, totalny, pełny
(1.2) niewątpliwy, niepodważalny, bezwzględny, bezdyskusyjny, bezwyjątkowy, wszechstronny
(1.4) absolutystyczny, samowładny, nieograniczony, wszechwładny, despotyczny, autokratyczny, dyktatorski, dążący do samowładztwa
(1.5) bezwzględny
Wiktionary
1. akt parlamentu uznający na podstawie sprawozdania prawidłowość wykonania przez rząd budżetu za rok poprzedni,
2. ukończenie studiów wyższych bez uzyskania dyplomu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ofic. zatwierdzenie sprawozdania z działalności, zwykle finansowej;
(1.2) ofic. zwolnienie od odpowiedzialności
(1.3) ofic. ukończenie studiów wyższych bez dyplomu;
Wiktionary
Absolutorium (łac. absolutorium – zwolnienie, unieważnienie) – określenie aktu prawnego, który dokonywany jest poprzez organ uprawniony (np. parlament) na podstawie przedstawionego sprawozdania rachunkowego. Udzielenie absolutorium oznacza stwierdzenie prawidłowości działania finansowego organu wykonawczego (w tym przypadku rządu) w określonym przedziale czasowym.
Wikipedia
(1.1) Rada nadzorcza otrzymała absolutorium.
(1.2) Prezes zyskał absolutorium od zarządu.
(1.3) Student otrzymał absolutorium na wydziale historii.
Wiktionary
IPA: ˌapsɔluˈtɔrʲjũm, AS: apsolutorʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
przymiotnik od: absolutorium
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ofic. związany z absolutorium, dotyczący absolutorium
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
zwolennik absolutyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik absolutyzmu – ustroju państwowego
(1.2) filoz. zwolennik absolutyzmu – doktryny filozoficznej
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
:: fż. absolutystka ż.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
zwolenniczka absolutyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. zwolenniczka absolutyzmu – ustroju państwowego
(1.2) filoz. zwolenniczka absolutyzmu – doktryny filozoficznej
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
:: fż. absolutysta mos.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
dotyczący absolutyzmu, odnoszący się do sfery absolutu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) polit. oparty na zasadach absolutyzmu (ustroju państwowego)
(1.2) filoz. nacechowany absolutyzmem (doktryną filozoficzną)
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
traktowanie czegoś jako rzeczy absolutnej, bezwzględnie słusznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) traktowanie czegoś jako rzeczy absolutnej, niezmiennej, stałej, bezwzględnej
Wiktionary
IPA: ˌapsɔlutɨˈzat͡sʲja, AS: apsolutyzacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
1. forma rządów, w której nieograniczona władza należy do jednego człowieka i jest sprawowana poza jakąkolwiek kontrolą społeczną; samowładztwo, jedynowładztwo, autokratyzm, autokracja, autarchia (rzadziej);
2. w filozofii: pogląd zakładający niezmienność, wieczność i niezależność od człowieka takich wartości, jak dobro, piękno, prawda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. monarchia nieograniczona;
(1.2) filoz. pogląd, według którego takie wartości, jak prawda, dobro, piękno są niezmienne, wieczne i niezależne od człowieka;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) System bachowski bywa nazywany również neoabsolutyzmem, co jest uprawnione w tym sensie, że rzeczywiście – w porównaniu z absolutyzmem Metternicha – okazał się nowocześniejszy.
Wiktionary
IPA: ˌapsɔˈlutɨsm̥, AS: apsolutysm̦
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
(1.1) samowładztwo, jedynowładztwo, samodzierżawie, autokratyzm, autokracja, autarchia
Wiktionary
uznawać coś za bezwzględnie słuszne, idealne (np. Niebezpiecznie jest absolutyzować profesjonalizm - zawodowy oszust i morderca to także profesjonalista.)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) traktować coś jako rzecz absolutną, niezmienną, bezwzględną
Wiktionary
(1.1) Maoiści absolutyzują przemoc (…).
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) traktowanie czegoś jako rzeczy bezwzględnej, niezmiennej
Wiktionary
(1.1) Inni wskazują, że absolutyzowanie uznawanych przez siebie norm moralnych i traktowanie ich jako powszechnych i bezwzględnie obowiązujących jest źródłem fanatyzmu.
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
związany z absolwentami (np. staż absolwencki, ankieta absolwencka)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z absolwentami, dotyczący absolwentów; przeznaczony dla absolwentów
Wiktionary
(1.1) W Pepsi on Stage prócz koncertów odbywają się także między innymi konferencje, imprezy rozdania nagród, zjazdy absolwenckie.
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny
przysł. absolutnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co absolwenckie
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
osoba, która ukończyła szkołę, uczelnię lub kurs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która ukończyła szkołę, uczelnię, kurs;
Wiktionary
Absolwent (z łac. absolvens „kończący”) – osoba, która ukończyła szkołę, uczelnię lub kurs.
Absolwenci studiów w Polsce otrzymują dyplom ukończenia studiów na określonym kierunku i profilu potwierdzający wykształcenie wyższe oraz tytuł zawodowy:
Wikipedia
(1.1) Jan jest już absolwentem.
Wiktionary
IPA: apˈsɔlvɛ̃nt, AS: apsolvẽnt
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
:: fż. absolwentka ż.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
(1.1) wychowanek
Wiktionary
uczennica, która ukończyła szkołę lub uczelnię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziewczyna lub kobieta, która ukończyła szkołę, uczelnię, kurs
Wiktionary
Absolwent (z łac. absolvens „kończący”) – osoba, która ukończyła szkołę, uczelnię lub kurs.
Absolwenci studiów w Polsce otrzymują dyplom ukończenia studiów na określonym kierunku i profilu potwierdzający wykształcenie wyższe oraz tytuł zawodowy:
Wikipedia
(1.1) Hania właśnie skończyła studia. Jest absolwentką Uniwersytetu Wrocławskiego.
Wiktionary
IPA: ˌapsɔlˈvɛ̃ntka, AS: apsolvẽntka
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
:: fm. absolwent mos.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
przestarzale:
1. rozgrzeszać;
2. uwalniać od oskarżenia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) rel. udzielać absolucji, rozgrzeszenia
Wiktionary
(1.1) Zostałem absolwowany przez księdza.
Wiktionary
IPA: ˌapsɔlˈvɔvat͡ɕ, AS: apsolvovać
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
(1.1) rozgrzeszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. udzielanie rozgrzeszenia
Wiktionary
IPA: ˌapsɔlvɔˈvãɲɛ, AS: apsolvovãńe
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
w fizyce: współczynnik charakteryzujący pochłanianie światła w ośrodku optycznym; gęstość optyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. wielkość fizyczna, współczynnik pochłaniania światła
Wiktionary
Absorpcja – w optyce proces pochłaniania energii fali elektromagnetycznej przez substancję. Natężenie światła wiązki przechodzącej przez substancję ulega zmniejszeniu nie tylko w wyniku absorpcji, lecz również na skutek rozpraszania światła. O ile jednak promieniowanie rozproszone opuszcza ciało, to część zaabsorbowana zanika powodując wzrost energii wewnętrznej tego ciała.
Wikipedia
(1.1) Absorbancja jest miarą absorpcji promieniowania.
Wiktionary
rzecz. adsorpcja ż., adsorber mrz., adsorbent mrz., adsorbat mrz., absorbent mrz., absorpcja ż.
czas. adsorbować
przym. adsorpcyjny
Wiktionary
składnik gazowy pochłaniany przez ciecz lub ciało stałe w procesie absorpcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. składnik gazowy pochłaniany przez absorbent podczas absorpcji
Wiktionary
Sorpcja – pochłanianie jednej substancji (gazów, par cieczy, par substancji stałych i ciał rozpuszczonych w cieczach), zwanej sorbatem, przez inną substancję (ciało porowate), zwaną sorbentem.
Procesom sorpcyjnym często towarzyszą inne, jak powierzchniowe wytrącanie się trudno rozpuszczalnych soli (właściwości roztworu przy granicy faz są często inne niż w głębi roztworu, na przykład może być zmieniona przenikalność dielektryczna).
Wikipedia
(1.1) Absorbat był doprowadzany do skrubera od dołu.
Wiktionary
IPA: apˈsɔrbat, AS: apsorbat
Wiktionary
rzecz. absorpcja ż., absorpcyjność ż., absorber m., absorbent m., sorpcja ż., sorbent mrz., sorbowanie n., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorpcja ż.
czas. absorbować, adsorbować
przym. adsorpcyjny
Wiktionary
ciecz lub ciało stałe pochłaniające składnik gazowy w procesie absorpcji; pochłaniacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. substancja, która pochłania wgłębnie (absorbuje) inną (absorbat)
Wiktionary
Sorpcja – pochłanianie jednej substancji (gazów, par cieczy, par substancji stałych i ciał rozpuszczonych w cieczach), zwanej sorbatem, przez inną substancję (ciało porowate), zwaną sorbentem.
Procesom sorpcyjnym często towarzyszą inne, jak powierzchniowe wytrącanie się trudno rozpuszczalnych soli (właściwości roztworu przy granicy faz są często inne niż w głębi roztworu, na przykład może być zmieniona przenikalność dielektryczna).
Wikipedia
(1.1) Podczas eksperymentu absorbent był doprowadzany do skrubera od góry.
(1.1) Nadmanganian potasu jest absorbentem etylenu.
Wiktionary
IPA: apˈsɔrbɛ̃nt, AS: apsorbẽnt
Wiktionary
rzecz. absorbancja ż., absorbat mrz., absorber mrz., absorbowanie n., absorpcja ż., absorpcyjność ż., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorbowanie n., adsorpcja ż., desorber mrz., desorpcja ż., resorbowanie n., sorbat mrz., sorbent mrz., sorbowanie n., sorpcja ż., zaabsorbowanie n., zaadsorbowanie n., zabsorbowanie n., zresorbowanie n.
czas. absorbować ndk., adsorbować ndk., resorbować ndk., sorbować ndk., zaabsorbować dk., zaadsorbować dk., zabsorbować dk., zresorbować dk.
przym. absorbowalny, absorbujący, absorpcyjny, adsorbowalny, adsorpcyjny, desorpcyjny, sorpcyjny, zresorbowany
Wiktionary
(1.1) pochłaniacz, substancja absorbująca
Wiktionary
urządzenie do wchłaniania substancji lub energii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. techn. sprzęt laboratoryjny lub urządzenie przemysłowe, służące do pochłaniania (absorpcji) niektórych składników mieszaniny gazowej przez ciecz;
Wiktionary
Aparat absorpcyjny (absorber, płuczka, skruber) – sprzęt laboratoryjny lub urządzenie przemysłowe, służące do pochłaniania (absorpcji) niektórych składników mieszaniny gazowej przez ciecz.
Służyć może zarówno do oczyszczania gazów, jak i wychwytywania z mieszanin gazowych pożądanych składników. Absorber działa na zasadzie absorpcji gazu w cieczy, która w urządzeniu płynie najczęściej w przeciwprądzie do gazu.
Wikipedia
(1.1) Gaz doprowadzany był do absorberów stojących wzdłuż ściany.
Wiktionary
IPA: apˈsɔrbɛr, AS: apsorber
Wiktionary
rzecz. absorpcja ż., absorpcyjność ż., absorbat m., absorbent m., sorpcja ż., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorpcja ż.
czas. absorbować, adsorbować
przym. absorpcyjny, adsorpcyjny
Wiktionary
(1.1) aparat absorpcyjny, turyl, skruber, płuczka
Wiktionary
1. pochłaniać całkowicie czyjąś uwagę, zajmować komuś czas;
2. wiązać chemicznie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) chem. fiz. pochłaniać substancję, energię; wiązać chemicznie
(1.2) przen. całkowicie pochłaniać czyjeś myśli, uwagę, czas; zajmować kogoś
(1.3) pozyskiwać i wykorzystywać środki finansowe
Wiktionary
(1.1) Przedmioty barwy czarnej łatwo absorbują promienie słoneczne.
(1.1) To pokrycie nie absorbuje promieni słonecznych.
(1.2) Studia bardzo go absorbują.
Wiktionary
IPA: ˌapsɔrˈbɔvat͡ɕ, AS: apsorbovać
Wiktionary
rzecz. absorbat m., absorbent m., absorber m., absorbowanie n., absorpcja ż., sorpcja ż., sorbent mrz., sorbowanie n., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorpcja ż.
przym. absorpcyjny, adsorpcyjny
czas. adsorbować
Wiktionary
(1.1) wchłaniać, pochłaniać, chłonąć
(1.2) interesować, zaprzątać, zajmować, pochłaniać, angażować, frapować
Wiktionary
dający się wchłonąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fiz. pochłanianie substancji
(1.2) zaprzątanie uwagi, myśli
(1.3) pozyskiwanie i wykorzystywanie środków finansowych
Wiktionary
IPA: ˌapsɔrbɔˈvãɲɛ, AS: apsorbovãńe
Wiktionary
rzecz. absorpcja ż., absorbent mrz., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorpcja ż.
czas. adsorbować, absorbować ndk.
przym. absorpcyjny, adsorpcyjny
Wiktionary
żywo kogoś zajmujący, pochłaniający czyjąś uwagę
SJP.pl
wchłanianie; m.in. chem. pochłanianie gazu przez ciecz, fiz. pochłanianie promieniowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. chem. proces wnikania cząstek do wnętrza innej substancji tworzącej dowolną fazę ciągłą;
(1.2) opt. proces pochłaniania energii fali przez ciało;
(1.3) ekon. adm. wykorzystanie zasobów finansowych lub gospodarczych
(1.4) jęz. proces łączenia się przyrostka z zakończeniem podstawy słowotwórczej
Wiktionary
Absorpcja (od łac. absorptio – pochłanianie) – termin używany w różnych dziedzinach i oznacza proces przyjmowania lub wchłaniania czegoś.
Wikipedia
(1.1) Oddychanie jest procesem absorpcji tlenu do krwi.
Wiktionary
IPA: apˈsɔrpt͡sʲja, AS: apsorpcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. adsorpcja ż., adsorber mrz., adsorbent mrz., adsorbat mrz., absorber m., absorbancja ż., absorpcyjność ż., absorbat m., absorbent m., sorpcja ż., absorbowanie n.
czas. absorbować, adsorbować
przym. absorpcyjny, adsorpcyjny
Wiktionary
(1.1) pochłanianie, wchłanianie
(1.3) absorbowanie, wykorzystanie, zużytkowanie
Wiktionary
metody chemicznej analizy instrumentalnej oparte na badaniu i pomiarach absorpcji promieniowania w zakresie od ultrafioletu do podczerwieni (spektrofotometria, kolorymetria)
SJP.pl
Wikipedia
1. wchłanialność substancji lub energii;
2. w ekonomii: zdolność do korzystania z zewnętrznych zasobów finansowych lub gospodarczych
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z absorpcją
Wiktionary
(1.1) (…) stałość rozczynów koloidalnych, ich lepkość, działanie absorpcyjne i zdolność do pęcznienia zależne są (…) od jakości i ilości obecnych jonów (…).
Wiktionary
IPA: ˌapsɔrpˈt͡sɨjnɨ, AS: apsorpcyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. adsorpcja ż., adsorber mrz., adsorbent mrz., adsorbat mrz., absorbent mrz., sorbowanie n., sorbent mrz., absorpcja, absorber, absorbowanie
czas. absorbować, adsorbować
przym. adsorpcyjny
Wiktionary
(1.1) pochłaniający
Wiktionary
środowiskowo: stan głodu narkotycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. u narkomanów: zespół abstynencyjny od narkotyków, głód narkotyczny
Wiktionary
(1.1) głód narkotyczny
Wiktionary
1. pomijać coś w rozmowie na rzecz czegoś ważniejszego, świadomie czegoś nie uwzględniać;
2. tworzyć ogólne pojęcia, wyodrębniać cechy istotne od nieistotnych w danym zjawisku czy przedmiocie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) filoz. dokonywać wyodrębnienia w jakimś zagadnieniu, zjawisku lub przedmiocie, jego różnych cech lub określać relacje między nimi w celu stworzenia pojęcia ogólnego
(1.2) książk. celowo i świadomie pomijać w rozważaniach jakąś cechę lub aspekt, żeby ułatwić analizę; nie uwzględniać czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Abstrahując od zapachu, skunks jest bardzo miłym zwierzątkiem.
Wiktionary
IPA: ˌapstraˈxɔvat͡ɕ, AS: apstraχovać
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
(1.2) pomijać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. celowe i świadome pomijanie w rozważaniach jakiejś cechy lub aspektu, aby ułatwić analizę
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌapstraxɔˈvãɲɛ, AS: apstraχovãńe
Wiktionary
rzecz. abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., abstrakcjonizm mrz., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
1. pogląd, twierdzenie słabo związane z rzeczywistością, nieoparte na faktach;
2. coś niekonkretnego, trudnego do zrozumienia;
3. pomysł niemożliwy do zrealizowania;
4. pojęcie niemające odpowiednika w konkretnym przedmiocie, np. piękno; abstrakt;
5. tworzenie takich pojęć; abstrahowanie;
6. dzieło sztuki niemające bezpośredniego odniesienia do form i przedmiotów obserwowanych w naturze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nierealny pogląd
(1.2) coś trudnego do zrealizowania lub zdefiniowania
(1.3) pojęcie ogólne
(1.4) proces tworzenia pojęć ogólnych;
(1.5) szt. kompozycja barw i kształtów bez widocznego związku z rzeczywistością;
(1.6) inform. proces upraszczania problemu realizowany m.in. przez separowanie interfejsu i implementacji;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: apsˈtrakt͡sʲja, AS: apstrakcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakt mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., abstrakcjonizm mrz., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
(1.3) abstrakt
Wiktionary
1. artysta tworzący według zasad abstrakcjonizmu;
2. człowiek operujący abstrakcjami w rozumowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) artysta tworzący dzieła zgodnie z założeniami abstrakcjonizmu
Wiktionary
(1.1) W naszej galerii trwa przegląd prac francuskich abstrakcjonistów.
Wiktionary
IPA: ˌapstrakt͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: apstrakcʹi ̯o̊̃ńista
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
:: fż. abstrakcjonistka ż.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
1. artystka tworząca według zasad abstrakcjonizmu;
2. kobieta operująca abstrakcjami w rozumowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) artystka tworząca dzieła zgodnie z założeniami abstrakcjonizmu
Wiktionary
(1.1) Wymień trzy malarki-abstrakcjonistki.
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
:: fm. abstrakcjonista mos.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
przymiotnik od: abstrakcjonizm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) szt. związany z abstrakcjonizmem
Wiktionary
(1.1) Lekcja romantyzmu dała nowy impuls egzotyzmowi i przygotowała grunt pod przyszłe jego kształty: secesyjne, modernistyczne, impresjonistyczne, freudowskie, nadrealistyczne i abstrakcjonistyczne.
Wiktionary
IPA: ˌapstrakt͡sʲjɔ̇̃ɲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: apstrakcʹi ̯o̊̃ńistyčny
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
charakterystyczna dla sztuki XX wieku tendencja polegająca na rezygnacji z odtwarzania rzeczywistości i posługiwaniu się formami plastycznymi powstałymi z połączenia figur geometrycznych, kompozycji kolorowych płaszczyzn i plam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. kierunek w sztuce XX wieku, w którym charakterystyczne jest wyeliminowanie wszelkich bezpośrednich odniesień do form lub przedmiotów obserwowanych w naturze;
Wiktionary
Abstrakcjonizm (łac. abstractio „oderwanie”) – kierunek we współczesnych sztukach plastycznych, który charakteryzuje się wyeliminowaniem wszelkich przedstawień mających bezpośrednie odniesienie do form lub przedmiotów obserwowanych w rzeczywistości. Jest to sztuka abstrakcyjna, bezprzedmiotowa. Malarze abstrakcyjni szukali nowych form tj.: linia – plama, pion – poziom, odrzucając figuratywność na rzecz wewnętrznej konstrukcji obrazu układu linii barwnych plam, prostych form geometrycznych. Malarstwo to pragnęło wyzwolić się od tematu, odejść od rzeczywistości, zrezygnować z naśladowania natury, dopuszczając inspiracje naturą. Prekursorami abstrakcjonizmu byli: Hilma af Klint, Wassily Kandinsky, Edward Munch.
Wikipedia
(1.1) W tej galerii większość prac to klasyczny abstrakcjonizm.
Wiktionary
IPA: ˌapstrakˈt͡sʲjɔ̇̃ɲism̥, AS: apstrakcʹi ̯o̊̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób abstrakcyjny
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: abstrakcyjnie
SJP.pl
1. cecha czegoś trudnego do pojęcia lub uznania za rzeczywiste;
2. cecha czegoś będącego kompozycją linii, plam itp.;
3. cecha czegoś opierającego się na wyodrębnianiu najważniejszych cech pewnej grupy obiektów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest abstrakcyjne; cecha tych, którzy są abstrakcyjni
Wiktionary
(1.1) Nowoczesnym artystom często zarzuca się abstrakcyjność.
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., abstrakcjonizm mrz., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
1. niemający związku z rzeczywistością lub słabo z nią związany;
2. w filozofii: będący wynikiem abstrahowania;
3. odnoszący się do abstrakcjonizmu (np. malarstwo abstrakcyjne)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) nie mający związku z rzeczywistością
(1.2) niezrozumiały lub niewykonalny
(1.3) będący wynikiem wydzielenia cech ogólnych
(1.4) typowy dla abstrakcjonizmu
(1.5) abstrahowany od pewnych wybranych własności danego obiektu
Wiktionary
(1.4) Czy odtwarzanie burzy (łamanie się drzewa, wiatr, chmury, morze), — czy ideał abstrakcyjny sztuki?
Wiktionary
IPA: ˌapstrakˈt͡sɨjnɨ, AS: apstrakcyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
(1.4) abstrakcjonistyczny
Wiktionary
1. pojęcie oderwane, abstrakcyjne; abstrakcja;
2. streszczenie dokumentu pierwotnego, mające służyć jak najszerszemu jego zobrazowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. pojęcie ogólne utworzone w wyniku abstrahowania, niemające odpowiednika w konkretnym rzeczywistym przedmiocie
(1.2) książk. zwięzły wyciąg z tekstu naukowego lub dokumentu, publikowany najczęściej w języku angielskim
Wiktionary
Abstrakt – streszczenie publikacji naukowej lub książki, w którym w formie maksymalnie skondensowanej z jak największą liczbą słów kluczowych, zawarte są podstawowe informacje o tezie artykułu, metodyce przeprowadzonych badań, najważniejszych wynikach oraz wnioskach. Jest publikacją pojawiającą się okresowo w celu skrótowego przedstawienia wyników badań w jakiejś dziedzinie nauki w jednym lub kilku krajach. Abstrakt liczy zwykle od 150 do 600 słów.
Wikipedia
IPA: ˈapstrakt, AS: apstrakt
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., abstrakcjonizm mrz., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
(1.1) abstrakcja
(1.2) wyciąg, streszczenie
Wiktionary
związany z abstraktem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z abstraktem, dotyczący abstraktu
Wiktionary
rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.
czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.
przym. abstrakcyjny, abstrakcjonistyczny
przysł. abstrakcyjnie
Wiktionary
świadome powstrzymywanie się od czegoś, przede wszystkim od używania alkoholu, tytoniu, narkotyków itp.; wstrzemięźliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. powstrzymywanie się głównie przed piciem alkoholu; w szerszym znaczeniu także od wszelkich używek, seksu itp.;
(1.2) ekon. powstrzymywanie się od konsumpcji
Wiktionary
Abstynencja (łac. abstinentia ‘powściągliwość’) – powstrzymywanie się od czegoś, najczęściej od przyjmowania substancji psychoaktywnych (psychotropowych, powodujących czasowe zmiany postrzegania, nastroju, świadomości i zachowania), często skutkującego uzależnieniem – tzw. używek (np. alkoholu, narkotyków, papierosów), także leków.
Wikipedia
(1.1) Czy piwo bezalkoholowe przerywa abstynencję?
Wiktionary
IPA: ˌapstɨ̃ˈnɛ̃nt͡sʲja, AS: apstỹnẽncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abstynent m., abstynentka ż.
przym. abstynencyjny, abstynencki
Wiktionary
taki, którego założeniem jest powstrzymywanie się od picia alkoholu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z abstynentami
Wiktionary
rzecz. abstynentka ż., abstynencja ż., abstynent mos.
Wiktionary
przymiotnik od: abstynencja (np. alkoholowy zespół abstynencyjny, objawy abstynencyjne)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z powstrzymywaniem się od używki
Wiktionary
rzecz. abstynentka ż., abstynent mos., abstynencja ż.
Wiktionary
(1.1) odstawienny
Wiktionary
mężczyzna powstrzymujący się od picia alkoholu; także: ktoś powstrzymujący się od czegoś innego (zwykle powszechnie czynionego i przyjemnego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba nie pijąca napojów alkoholowych
(1.2) osoba wstrzemięźliwa, powściągliwa, powstrzymująca się od czegoś
Wiktionary
Abstynent alkoholowy – osoba, która w ogóle nie spożywa żadnych napojów alkoholowych.
Abstynentów możemy podzielić na abstynentów pierwotnych i wtórnych. Abstynent pierwotny to osoba, która nigdy nie piła napojów alkoholowych, natomiast abstynent wtórny to osoba, która w przeszłości piła napoje alkoholowe, ale przestała.
Wikipedia
(1.1) Marek jest abstynentem, nie pije nawet szampana.
(1.2) On jest abstynentem seksualnym.
Wiktionary
IPA: apsˈtɨ̃nɛ̃nt, AS: apstỹnẽnt
Wiktionary
rzecz. abstynencja ż.
:: fż. abstynentka ż.
przym. abstynencki, abstynencyjny
Wiktionary
(1.1) niepijący
Wiktionary
kobieta powstrzymująca się od picia alkoholu; także: kobieta powstrzymująca się od czegoś innego (zwykle powszechnie czynionego i przyjemnego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta nie pijąca napojów alkoholowych
(1.2) kobieta wstrzemięźliwa, powściągliwa, powstrzymująca się od czegoś
Wiktionary
(1.1) Od czasu wypadku Julia jest abstynentką, nie pije nawet szampana.
Wiktionary
rzecz. abstynencja ż.
:: fm. abstynent mos.
przym. abstynencki, abstynencyjny
Wiktionary
1. to, co jest pozbawione sensu; niedorzeczność, nonsens;
2. w logice: wyrażenie wewnętrznie sprzeczne;
3. w filozofii: bezsensowność świata i ludzkiego życia wydającego się zmierzać donikąd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nonsens, coś bez logicznego uzasadnienia
(1.2) log. wyrażenie wewnętrznie sprzeczne;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) „W oparach absurdu” to dzieło dwóch polskich humorystów.
(1.1) „To jakiś absurd!” – krzyczał wściekły klient, gdy aresztowano go za próbę kradzieży trzech słoików majonezu.
Wiktionary
IPA: ˈapsurt, AS: apsurt
Wiktionary
rzecz. absurdalność ż., absurdalista m., absurdalizacja ż., absurdalizowanie n.
:: zdrobn. absurdzik m.
czas. absurdalizować ndk.
przym. absurdalny
przysł. absurdalnie
Wiktionary
(1.1) absurdalność, bezsensowność, bezsens, niedorzeczność, nonsensowność; pot. bzdurność; daw. absurdum
Wiktionary
autor utworu literackiego opartego na absurdzie, np. Samuel Beckett - twórca teatru absurdu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która tworzy, myśli lub działa w duchu absurdu
Wiktionary
(1.1) Ionesco to znany absurdalista teatru XX wieku.
Wiktionary
rzecz. absurd mrz., absurdalizm mrz.
:: fż. absurdalistka ż.
przym. absurdalny
Wiktionary
1. pomniejszać znaczenie czegoś;
2. powodować, że coś staje się absurdalne
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) czynić coś absurdalnym
Wiktionary
rzecz. absurd mrz., absurdzik mrz., absurdalność ż., absurdalizowanie n., zabsurdalizowanie n.
czas. zabsurdalizować dk.
przym. absurdalny
przysł. absurdalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. doprowadzanie do absurdu, sprowadzanie do absurdu
Wiktionary
rzecz. absurd m., absurdzik m., absurdalność ż., absurdalista m.
czas. absurdalizować
przym. absurdalny
przysł. absurdalnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób absurdalny
Wiktionary
(1.1) Obaj doskonale wiemy, że posądzenie państwa o handel narkotykami brzmi absurdalnie, ale z drugiej strony…
Wiktionary
IPA: ˌapsurˈdalʲɲɛ, AS: apsurdalʹńe
Wiktionary
rzecz. absurd m., absurdzik m., absurdalność ż., absurdalizowanie n.
przym. absurdalny
czas. absurdalizować
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: absurdalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: absurdalny
SJP.pl
coś absurdalnego, niemającego sensu; niedorzeczność, nonsens
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest absurdalne, niedorzeczność
Wiktionary
(1.1) Ubawiła mnie absurdalność tej sytuacji.
(1.1) Dzisiaj, kiedy już spokojniej patrzał na to, co było przed rokiem, mógł trzeźwo ocenić całą absurdalność ówczesnego postanowienia.
Wiktionary
rzecz. absurd m., absurdalizowanie n.
przym. absurdalny
przysł. absurdalnie
czas. absurdalizować
Wiktionary
(1.1) bezsensowność, bezsens, nonsens
Wiktionary
bezsensowny, nielogiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie podlegający logicznemu wyjaśnieniu
(1.2) log. wewnętrznie sprzeczny
(1.3) pot. ogromny
Wiktionary
(1.1) NFZ w absurdalny sposób rozlicza się ze szpitalami.
(1.3) Zapłaciłam za tę taksówkę absurdalną sumę.
Wiktionary
IPA: ˌapsurˈdalnɨ, AS: apsurdalny
Wiktionary
rzecz. absurd m., absurdzik m., absurdalność ż., absurdalizowanie n.
czas. absurdalizować
przysł. absurdalnie
Wiktionary
(1.1) bezsensowny, bzdurny, niedorzeczny, nonsensowny, poroniony
(1.2) bezsensowny, niekoherentny, nielogiczny, niespójny, nonsensowny
(1.3) astronomiczny, groteskowy, horrendalny, niebotyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. zob. absurd.
Wiktionary
(1.1) Pojmuję bić się za kobietę, bo sama się nie obroni; ale o kobietę! Absurdum!
Wiktionary
(1.1) współcz. absurd
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. absurdalny
Wiktionary
(1.1) (…) ta absurdyczna zasada rycerskiego honoru, nakazuje ludziom wierzącym w nią, dla pierwszej lepszej nędzoty bić się jak gladjatorom. sic.
Wiktionary
1. zwolennik absurdyzmu (poglądu uznającego rzeczywistość za absurdalną);
2. artysta akcentujący w swej sztuce absurdalność otaczającej nas rzeczywistości
SJP.pl
pogląd uznający rzeczywistość za absurdalną oraz kierunek w sztuce usiłujący tę absurdalność pokazać
SJP.pl
Absurdyzm – pogląd uznający rzeczywistość za absurdalną, a ludzkie działania mające na celu zrozumienie rzeczywistości za niemogące osiągnąć swego celu. Jest związany z nihilizmem i egzystencjalizmem.
Absurdyzm został poruszony m.in. w mikropowieści Obcy francuskiego pisarza i noblisty Alberta Camusa, przedstawiającej losy człowieka wyobcowanego w świecie zła i hipokryzji.
Wikipedia
zdrobnienie od: absurd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zob. apsyda.
Wiktionary
(1.1) W absydzie tym, na podwyższeniu, modli się ksiądz na pulpit skłoniony i z zakrytą twarzą.
Wiktionary
apsyda;
1. kościelne pomieszczenie zamykające prezbiterium lub nawę
2. punkt minimalnej lub maksymalnej odległości ciał niebieskich względem siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. apsyda.
Wiktionary
Apsyda (lub absyda) – pomieszczenie na rzucie półkola, półelipsy lub wieloboku, dostawione do bryły budynku, często świątyni i otwarte do jej wnętrza. Zazwyczaj zamyka prezbiterium, czasem nawy boczne i ramiona transeptu lub westwerk. Apsyda jest zwykle mniejsza lub równa bryle części budynku, która jest przez nią zamknięta. Występowała już w architekturze rzymskiej, stąd przejęta przez chrześcijaństwo.
Wikipedia
(1.1) (…) ozdobiono półokrągłe absydy nowemi kolumienkami w stylu dawnych ornamentów (…). sic.
Wiktionary
IPA: apˈsɨda, AS: apsyda
Wiktionary
rzecz. apsyda ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od absynt
Wiktionary
rzecz. absynt m.
przym. absyntowy
Wiktionary
nalewka spirytusowa na piołunie i innych ziołach; piołunówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. nalewka spirytusowa na piołunie i innych ziołach aromatycznych;
Wiktionary
Absynt (Absinthe, Absinth) – wysokoprocentowy napój alkoholowy otrzymywany w procesie ekstrakcji kwiatów i liści piołunu (Artemisia absinthium), anyżu i kopru włoskiego oraz mniejszych ilości innych ziół. Absynt zaliczany jest do wódek smakowych. Zdarza się, że jest błędnie klasyfikowany jako rodzaj nalewki.
Wikipedia
(1.1) Konsumpcja absyntu przez polską muzę kabaretową była znaczna.
(1.1) Ogniem ci swoim stopi wszystkie mrozy / Absynt nad wszystkie wyższy alkohole!
Wiktionary
IPA: ˈapsɨ̃nt, AS: apsỹnt
Wiktionary
rzecz. absyncik mrz.
przym. absyntowy
Wiktionary
(1.1) piołunówka, zielona wróżka
Wiktionary
→ absynt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z absyntem; zawierający absynt
Wiktionary
rzecz. absynt mrz., absyncik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. szach. szach, zaszachowanie
Wiktionary
Abszach – szczególna odmiana szacha w partii szachów, w której król jest zagrożony biciem w następnym posunięciu; przy czym sytuacja ta nie nastąpiła w wyniku przesunięcia figury szachującej, ale poprzez jej odsłonięcie, gdy na drodze do bicia stała wcześniej inna figura o tym samym kolorze, co figura szachująca.
Figurami zdolnymi do utworzenia abszacha są: goniec, wieża i hetman.
Wikipedia
(1.1) współcz. szach
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg-pl|Górny Śląsk. studniówka, uroczystość, zabawa
(1.2) reg-pl|Górny Śląsk. przyjęcie pożegnalne
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. ozdobna wypustka
(1.2) stpol. obramowanie
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. odmowa
Wiktionary
IPA: ˈapʃlak, AS: apšlak
Wiktionary
niesmak, absmak; przestarzale:
1. odraza, wstręt, obrzydzenie;
2. przykry smak w ustach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. absmak.
Wiktionary
(1.1) Miewałem czasem w rozkoszy „abszmak“ piołunu, na myśl o panu.
Wiktionary
IPA: ˈapʃmak, AS: apšmak
Wiktionary
rzecz. absmak mrz.
Wiktionary
środowiskowo o szmince służącej do usuwania charakteryzacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. teatr. szminka używana do usuwania charakteryzacji
Wiktionary
IPA: apˈʃmʲĩnka, AS: apšmʹĩnka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) reg. techn. pierwsza deska obcięta z kloca drzewa
(1.2) gwara. techn. obła, wąska powierzchnia po bokach tarcicy
Wiktionary
(1.2) oblina, oflis
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. dymisjonowanie
Wiktionary
czas. absztychować ndk.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z absztyfikantem, dotyczący absztyfikanta
Wiktionary
rzecz. absztyfikant m.
Wiktionary
potocznie: mężczyzna zabiegający o względy kobiety; zalotnik, konkurent, wielbiciel, epuzer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. żart. osoba starająca się o względy kobiety; konkurent, zalotnik
Wiktionary
(1.1) Widziałam tego jej absztyfikanta, jak szedł do niej wczoraj.
Wiktionary
IPA: ˌapʃtɨˈfʲikãnt, AS: apštyfʹikãnt
Wiktionary
rzecz. absztyfikowanie n.
czas. absztyfikować się ndk.
przym. absztyfikancki
Wiktionary
(1.1) adorator, amant, konkurent, uwodziciel, wielbiciel, pot. bawidamek, kochaś, lowelas
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) absztyfikowanie się: żart. zalecanie się, wdzięczenie się, nadskakiwanie, przypochlebianie się
Wiktionary
rzecz. absztyfikant mos.
czas. absztyfikować się ndk.
Wiktionary
1. dawniej: zwolnienie ze służby;
2. regionalnie: kwitek, świadectwo, dokument
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zwolnienie ze służby, głównie wojskowej
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wyrok sądowy
Wiktionary
Abszyt – akt dymisji; termin używany zwłaszcza w dawnej biurowości wojskowej, z niemieckiego Abschied (pożegnanie).
W dawnej Polsce zwolnienie ze służby wojskowej, z niemieckiego Abschied, Abschied nehmen. Na Śląsku abszyt oznaczał także wyrok sądu. W języku potocznym funkcjonowało natomiast powiedzenie: dać abszyt, co oznaczało „odprawić kogoś z kwitkiem“, również w przypadku starań o rękę niewiasty.
Wikipedia
IPA: ˈapʃɨt, AS: apšyt
Wiktionary
czas. abszytować
rzecz. abszytowanie n.
przym. abszytowy
Wiktionary
dawniej:
1. zwalniać ze służby, zwykle wojskowej, dymisjonować;
2. abszytować się - zwolnić się ze służby, zwykle wojskowej
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. dawać abszyt; odprawiać, zwalniać ze służby, głównie wojskowej
czasownik zwrotny niedokonany abszytować się (dk. brak)
(2.1) daw. uzyskiwać abszyt; zwalniać się z wojska, ze służby
Wiktionary
IPA: ˌapʃɨˈtɔvat͡ɕ, AS: apšytovać
Wiktionary
rzecz. abszyt mrz., abszytowanie n.
przym. abszytowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. zwalnianie ze służby, przede wszystkim wojskowej
Wiktionary
IPA: ˌapʃɨtɔˈvãɲɛ, AS: apšytovãńe
Wiktionary
rzecz. abszyt m.
czas. abszytować
Wiktionary
dawniej: związany ze zwolnieniem ze służby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. zwykle wojsk. zwolniony ze służby, dotyczący zwolnienia ze służby
Wiktionary
rzecz. abszyt mrz.
czas. abszytować
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = ang. Abdominal, Buttocks, Thighs → brzuch, uda, pośladki (rodzaj ćwiczeń fizycznych ujędrniających mięśnie brzucha, ud i pośladków)
Wiktionary
(1.1) ABT jest polecane dla rzeźbienia i wzmacniania ciała.
Wiktionary
(1.1) BNP
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. wędlina spożywana przez żołnierzy w terenie ok. XVII wieku albo rodzaj salcesonu
Wiktionary
(1.1) Abuchtem zwano w żołnierskim języku kawałki wędzonego mięsa.
Wiktionary
IPA: ˈabuxt, AS: abuχt
Wiktionary
(1.1) ambucht (błędnie, u Piekarskiego w 1665 r.)
Wiktionary
stolica Nigerii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Nigerii;
Wiktionary
Abudża (ang. Abuja) – miasto w Nigerii, od 1991 stolica tego państwa, leży w stanie Federalne Terytorium Stołeczne. Siedziba rządu federalnego Nigerii, w której znajdują się najważniejsze instytucje państwowe, zabytki i budynki rozsiane po ponad 50 dystryktach. 12 grudnia 1991 r. miasto zastąpiło Lagos (najludniejsze miasto w Nigerii) jako stolicę.
Wikipedia
(1.1) Szkoła podstawowa (…) w Abudży (…) otrzymała dar w postaci trzystu laptopów (…).
Wiktionary
IPA: aˈbud͡ʒa, AS: abuǯa
Wiktionary
rzecz. abudżańczyk mos., abudżanka mos., abudżyjka ż.
przym. abudżański, abudżyjski
Wiktionary
mieszkaniec Abudży (stolicy Nigerii); abudżyjczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abudży
Wiktionary
IPA: ˌabuˈd͡ʒãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: abuǯãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Abudża, abudżanka, abudżyjczyk, abudżyjka
przym. abudżański, abudżyjski
Wiktionary
(1.1) abudżyjczyk
Wiktionary
mieszkanka Abudży (stolicy Nigerii); abudżyjka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Abudży
Wiktionary
IPA: ˌabuˈd͡ʒãnka, AS: abuǯãnka
Wiktionary
rzecz. Abudża, abudżańczyk, abudżyjczyk, abudżyjka
przym. abudżański, abudżyjski
Wiktionary
(1.1) abudżyjka
Wiktionary
→ Abudża; abudżyjski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Abudża
Wiktionary
IPA: ˌabuˈd͡ʒãj̃sʲci, AS: abuǯãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abudża ż., abudżańczyk mos., abudżanka ż., abudżyjczyk mos., abudżyjka ż.
przym. abudżyjski
Wiktionary
(1.1) abudżyjski
Wiktionary
mieszkaniec Abudży (stolicy Nigerii); abudżańczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abudży
Wiktionary
IPA: ˌabuˈd͡ʒɨjt͡ʃɨk, AS: abuǯyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Abudża, abudżańczyk, abudżanka, abudżyjka
przym. abudżański, abudżyjski
Wiktionary
(1.1) abudżańczyk
Wiktionary
mieszkanka Abudży (stolicy Nigerii); abudżanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Abudży
Wiktionary
IPA: ˌabuˈd͡ʒɨjka, AS: abuǯyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Abudża, abudżańczyk, abudżanka, abudżyjczyk
przym. abudżański, abudżyjski
Wiktionary
(1.1) abudżanka
Wiktionary
→ Abudża; abudżański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Abudża
Wiktionary
IPA: ˌabuˈd͡ʒɨjsʲci, AS: abuǯyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abudża, abudżańczyk, abudżanka, abudżyjczyk, abudżyjka
przym. abudżański
Wiktionary
(1.1) abudżański
Wiktionary
w językach indyjskich (np. bengalski, tybetański): alfabet, w którym jedna litera oznacza sylabę z samogłoską domyślną; alfabet sylabiczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. alfabet sylabiczny
Wiktionary
Alfabet sylabiczny, abugida – rodzaj alfabetu, w którym jedna litera reprezentuje zasadniczo całą sylabę wraz z „domyślną” samogłoską. Samogłoska domyślna najczęściej jest dość neutralna, typu szwa, jednak w zależności od języka może mieć różne zabarwienie np. [ə] w hindi, [ɔ] w języku bengalskim lub [a] w języku tybetańskim. Podstawą litery jest najczęściej spółgłoska, a występujące w sylabie samogłoski inne niż domyślna zapisuje się za pomocą dodania różnorodnych znaków diakrytycznych, choć istnieją również odrębne znaki do zapisu samogłosek. Sama nazwa „abugida” używana przez językoznawców została przejęta przez P. T. Danielsa z etiopskiego określenia alfabetu ge'ez od pierwszych czterech liter w tym alfabecie: aləf, bet, gäməl, dənt (analogia do słów „alfabet” czy „abecadło”).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) abugida
* esperanto: (1.1) abugido
* francuski: (1.1) abugida m.
* niemiecki: (1.1) Abugida ż.
* rosyjski: (1.1) абугида ż.
źródła.
== abugida (język angielski.) ==
wymowa.
amer. RP.: IPA|ɑːbuˈɡiːdə.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. alfabet sylabiczny, abugida
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
chorobliwe osłabienie lub brak woli w podejmowaniu decyzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. chorobliwe osłabienie lub brak woli w podejmowaniu decyzji
Wiktionary
Abulia (stgr. ἀβουλία = brak woli) – objaw kliniczny pod postacią zaburzenia aktywności, polegający na chorobliwym niedostatku lub braku woli, który przejawia się w niemożności podejmowania decyzji i działania nawet przy podejmowaniu drobnych decyzji. Towarzyszy obniżeniu napędu psychoruchowego występującemu w niektórych zaburzeniach neurotycznych i psychotycznych. Objaw charakterystyczny dla depresji endogennej, schizofrenii oraz uszkodzenia płatów czołowych (zespół czołowy), często w połączeniu z lękiem. Czasem zamiast terminu abulia używa się słowa hipobulia, podkreślając tym samym, że chodzi o obniżenie aktywności, a nie jej całkowity zanik.
Wikipedia
IPA: aˈbulʲja, AS: abulʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. abulik m., abuliczka ż.
przym. abuliczny
Wiktionary
kobieta cierpiąca na abulię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta cierpiąca na abulię
Wiktionary
IPA: ˌabuˈlʲit͡ʃka, AS: abulʹička
Wiktionary
rzecz. abulia ż., abulik m.
przym. abuliczny
Wiktionary
dotyczący abulii (np. abuliczne objawy, abuliczne osłabienie woli)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. związany z abulią, dotyczący abulii
Wiktionary
rzecz. abulia ż., abuliczka ż., abulik mos.
Wiktionary
osoba cierpiąca na abulię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba cierpiąca na abulię
Wiktionary
IPA: aˈbulʲik, AS: abulʹik
Wiktionary
rzecz. abulia ż., abuliczka ż.
przym. abuliczny
Wiktionary
1. w astrofizyce: częstość występowania danego pierwiastka chemicznego we wszechświecie;
2. abundancja izotopu, abundancja naturalna – procentowa zawartość danego izotopu pierwiastka w pierwiastku występującym naturalnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan, w którym czegoś jest więcej niż potrzeba
Wiktionary
Abundancja (ang.) abundance – "obfitość") – termin stosowany m.in. w
Wikipedia
(1.1) Życie w abundancji widać ją krzepi…
Wiktionary
(1.1) dostatek, nadmiar, obfitość, przeładowanie, przepych
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Abundancjusz, Abundiusz – imiona męskie pochodzenia łacińskiego, od łac. Abundiantus, co oznacza „bujny, obfity, liczny”.
Patronami tego imienia są:
Wikipedia
(1.1) Dziadka Abundiusza powołano do wojska w 1912.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. forma melanizmu polegająca na powstawaniu nowych, czarnych lub ciemnych elementów desenia w ubarwieniu zwierząt;
Wiktionary
Abundyzm – forma melanizmu, nazywana też pseudomelanizmem, polegająca na powstawaniu nowych, czarnych lub ciemnych elementów desenia w ubarwieniu zwierząt. Jest efektem wzrostu ciemnej pigmentacji w powłoce ciała. Przy znacznym zaciemnieniu jaśniejszych deseni ubarwienie zwierzęcia daje wrażenie melanistycznego, stąd nazwa pseudomelanizm.
Wikipedia
IPA: aˈbũndɨsm̥, AS: abũndysm̦
Wiktionary
(1.1) pseudomelanizm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. kość słoniowa
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) ebor, ebur
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|ebur.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kość słoniowa.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈabur, AS: abur
Wiktionary
(1.1) ebor, ebur
Wiktionary
roślina zielna lub krzew z rodziny ślazowatych; zaślaz, klonik
SJP.pl
Zaślaz, klonik (Abutilon Mill.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Obejmuje ok. 120, 150, 177 gatunków. Rośliny te występują w strefie tropikalnej i subtropikalnej całego świata, z dużym zróżnicowaniem w Australii (48 gatunków). W Europie rośnie tylko jeden gatunek – zaślaz pospolity A. theophrasti, w Polsce jako antropofit lokalnie zadomowiony. Rośliny te rosną w różnych siedliskach od lasów po otwarte miejsca skaliste.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) w twórczości Adama Mickiewicza: nadużycie
Wiktionary
mieszkaniec Abu Zabi (miasta); zabijczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abu Zabi (emiratu)
Wiktionary
IPA: ˌabuzaˈbʲijt͡ʃɨk, AS: abuzabʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Abu Zabi n., abuzabijczyk m., abuzabijka ż.
:: fż. Abuzabijka ż.
przym. abuzabijski
Wiktionary
mieszkanka Abu Zabi (miasta); zabijka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Abu Zabi (emiratu)
Wiktionary
IPA: ˌabuzaˈbʲijka, AS: abuzabʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Abu Zabi n., abuzabijczyk mos., abuzabijka ż.
:: fm. Abuzabijczyk mos.
przym. abuzabijski
Wiktionary
dotyczący miasta lub emiratu Abu Zabi; zabijski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Abu Zabi
(1.2) odnoszący się do emiratu Abu Zabi
Wiktionary
IPA: ˌabuzaˈbʲijsʲci, AS: abuzabʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Abu Zabi n., abuzabijka ż., abuzabijczyk mos., Abuzabijka ż., Abuzabijczyk mos.
Wiktionary
niedozwolony, np. klauzula abuzywna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) praw. naruszający zasady współżycia społecznego, stanowiący nadużycie, zawierający zakazane zapisy
Wiktionary
(1.1) Klauzule niedozwolone (inaczej klauzule abuzywne) – są to postanowienia wzorców umów (np. regulaminów sklepów internetowych, ogólnych warunków umowy itp.), które kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób niezgodny z powszechnie obowiązującym prawem.
Wiktionary
rzecz. abuzywność ż.
Wiktionary
(1.1) niedozwolony
Wiktionary
[czytaj: a-be-WU] skrót od: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = adm. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
Wiktionary
(1.1) W sobotę, gdy komisja przesłuchiwała Leszka Millera, w jej pomieszczeniach pojawili się funkcjonariusze ABW.
Wiktionary
[czytaj: abwera] niemiecki wywiad i kontrwywiad w latach 1921-1944; abwera, Abwehra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. niemiecki wywiad i kontrwywiad działający przed i w trakcie drugiej wojny światowej;
Wiktionary
Abwehra, właśc. Abwehr (niem. Abwehr – „obrona”) – nazwa niemieckiego organu wywiadu i kontrwywiadu wojskowego w latach 1921–1944.
Wikipedia
(1.1) Hans Kloss, w którego postać wcielił się Stanisław Mikulski, był podwójnym agentem, polskiego wywiadu i Abwehry.
Wiktionary
IPA: abˈvɛra, AS: abvera
Wiktionary
przym. abwehrowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Abwehrą, dotyczący Abwehry
Wiktionary
rzecz. Abwehra ż.
Wiktionary
niemiecki wywiad i kontrwywiad w latach 1921-1944; Abwehra, abwehra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zob. Abwehra.
Wiktionary
Abwehra, właśc. Abwehr (niem. Abwehr – „obrona”) – nazwa niemieckiego organu wywiadu i kontrwywiadu wojskowego w latach 1921–1944.
Wikipedia
IPA: abˈvɛra, AS: abvera
Wiktionary
mieszkaniec Abbeville
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Abbeville
Wiktionary
IPA: abˈvʲilt͡ʃɨk, AS: abvʹilčyk
Wiktionary
forma żeńska abwilka
przym. abwilski
Wiktionary
mieszkanka Abbeville
SJP.pl
→ Abbeville (miasto we Francji); abewilski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Abbeville, dotyczący Abbeville
(1.2) związany z kulturą abwilską
Wiktionary
(1.2) Przejawiło ono w wykształceniu protopięściaków, a następnie pięściaków typu abwilskiego oraz w rozwoju narzędzi odłupkowych.
Wiktionary
rzecz. Abbeville n., abwilczyk mos., abwilka ż.
Wiktionary
(1.1) abewilski, abbewilski, daw. szelski
(1.2) abewilski, abbewilski
Wiktionary
1. spójnik łączący zdania; żeby;
2. partykuła:
a) wyrażające życzenie (np. Aby do wiosny!); byle ;
b) wyrażająca wątpliwość (np. Aby nie za późno na tłumaczenia?)
SJP.pl
spójnik międzyzdaniowy
(1.1) …wprowadzający zdanie podrzędne: celu
(1.2) …wprowadzający zdanie podrzędne: skutku
(1.3) …wprowadzający zdanie podrzędne: dopełnienia
(1.4) stpol. choćby
partykuła
(2.1) dial. jedynie, tylko, zaledwie
Wiktionary
Aby – wieś w Anglii, w hrabstwie Lincolnshire, w dystrykcie East Lindsey. Leży 45 km na wschód od Lincoln i 198 km na północ od Londynu. Aby jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Abi.
Wikipedia
(1.1) Wyciągnąłem rękę, aby się przywitać z przyjacielem.
(1.2) Za stary jestem, aby chodzić po górach.
(1.3) Nie chciałbym, abyś cierpiała z mojej winy.
Wiktionary
IPA: ˈabɨ, AS: aby
Wiktionary
(1.1) żeby, ażeby, by, iżby
Wiktionary
nie przykładając się, niestarannie; aby tylko, byle jak
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) gwara pałucka: ledwie, ledwo, z ledwością, z trudem
partykuła
(2.1) gwara pałucka: ledwie, zaledwie
Wiktionary
(1.1) To żeś wpindaczyła do ty zupy uokrasy, a ino aby-aby chaps kapusty. → To żeś wrzuciła do tej zupy słoniny, a tylko ledwie kęs kapusty.
Wiktionary
starożytne miasto położone w Azji Mniejszej
SJP.pl
Abdżu – nazwa miejscowa zapisana hieroglificznie
Abydos (eg. Abdżu, arab. Arabat el-Madfurnah – Pogrzebany Arabat) – starożytne miasto w Górnym Egipcie, obecnie mała wioska na zachodnim brzegu Nilu. W starożytności w pobliżu znajdowało się miasto Tinis, z którego zgodnie z przekazem miał pochodzić faraon Narmer.
Wikipedia
strefa wód oceanicznych i morskich rozciągająca się od ok. 1700 do ok. 6000 metrów poniżej lustra wody; strefa bezświetlna, o niskiej temperaturze i wysokim ciśnieniu wody; abisal; strefa głębinowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. zob. abisal.
Wiktionary
Abisal, abysal, strefa głębinowa, strefa abysalna (od gr. ábyssos – bezdenna głębia, otchłań) – strefa głębokościowa mórz, oceanów i głębokich jezior pomiędzy strefą batialną a hadalną (głębokości od ok. 1700 m pod poziomem lustra wody). Jest najuboższa w składniki pokarmowe, pozbawiona światła, charakteryzuje się niską temperaturą (ok. 3 °C) i wysokim ciśnieniem wody (ok. 300-600 atmosfer).
Wikipedia
IPA: aˈbɨsal, AS: abysal
Wiktionary
rzecz. abisal
przym. abisalny, abysalny
Wiktionary
(1.1) abisal
Wiktionary
głębinowy (abisalny), denny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. zob. abisalny.
Wiktionary
IPA: ˌabɨˈsalnɨ, AS: abysalny
Wiktionary
rzecz. abisal, abysal
przym. abisalny
Wiktionary
(1.1) abisalny, pot. głębinowy, głębokomorski, głębokowodny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. obcas
Wiktionary
Wikipedia
symbol aktynu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
spójnik
(1.1) stpol. aby
partykuła
(2.1) stpol. niech, oby
Wiktionary
Aktyn (Ac, łac. actinium) – nietrwały pierwiastek chemiczny zaliczany do aktynowców lub skandowców.
Wikipedia
(2.1) Daj, ać ja pobruszę, a ty poczywaj.
Wiktionary
IPA: at͡ɕ, AS: ać
Wiktionary
skrót od: a conto; ac, a.c.
SJP.pl
gatunek jagód pochodzący z Amazonii, popularny suplement diety
SJP.pl
Euterpa warzywna, warzywnia warzywna (Euterpe oleracea) – gatunek z rodziny arekowatych (palm). Pochodzi z terenów tropikalnych Ameryki Południowej, ale został szeroko rozprzestrzeniony w strefie międzyzwrotnikowej na całym świecie.
Wikipedia
[czytaj: akaŻU]
1. owoc nanercza zachodniego;
2. drewno drzew z rodzaju Khaya; mahoń afrykański
SJP.pl
dawniej: tytuł grzecznościowy, skrót od wyrażenia "waszmość pan", zwykle jako zwrot kierowany wprost do rozmówcy, odpowiadający dzisiejszemu "pan", "wy" (zwykle z odcieniem lekceważenia); aćpan, acpan, aspan, waćpan, wacpan, waspan, acan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zwrot grzecznościowy adresowany do mężczyzny, czasami z odcieniem lekceważenia
Wiktionary
(1.1) Ale mój mężu, dalibóg wbijają acanu jakieś duby w głowę, a ty wierzysz.
(1.1) Panie Rzecki… panie Ignacy!… co acan najlepszego wyrabiasz?
Wiktionary
IPA: ˈat͡sãn, AS: acãn
Wiktionary
rzecz. acanka ż., acanna ż., acaństwo mos.
:: fż. acani ż.
:: zdrobn. acanek m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zdrobn. od: acan (zwrot grzecznościowy)
Wiktionary
rzecz. acan mos., acanna ż., acaństwo n., acpan mos., acpani mos., aćpan mos., aćpani ż., asan mos., asani ż., asanna ż., asaństwo n., aspan mos., aspani ż., aspanna ż., wacan ż., wacani ż., wacanna ż., waćpan mos., waćpani ż., waćpanna ż., waćpaństwo n., wasan mos., wasani ż., wasanna ż., wasaństwo n., waspan mos., waspani ż., waspanna ż., waspanowanie n., waszmość pan mos., waszmość pani ż., waszmość panna ż., waszmość państwo n.
:: fż. acani ż., acanka ż.
czas. waspanować ndk.
przym. waćpanowy, waćpański
Wiktionary
(1.1) acan, asan, asindziej; współcz. pan
Wiktionary
używany dawniej skrót od: waszmość pani; asani
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. waszmość pani.
Wiktionary
(1.1) Acani dobrodziejka jesteś jedyną i jeneralną fortuny nieboszczyka dziedziczką…
Wiktionary
rzecz. acanka ż., acanna ż., acaństwo mos.
:: fm. acan m.
Wiktionary
dawniej: tytuł grzecznościowy, skrót od wyrażenia "waszmość pani", zwykle jako zwrot kierowany wprost do rozmówczyni, odpowiadający dzisiejszemu "pani", "wy" (czasem z odcieniem lekceważenia)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. fż. od: acan
Wiktionary
rzecz. acani ż., acanna ż., acaństwo n., acpan mos., acpani mos., aćpan mos., aćpani ż., asan mos., asani ż., asanna ż., asaństwo n., aspan mos., aspani ż., aspanna ż., wacan ż., wacani ż., wacanna ż., waćpan mos., waćpani ż., waćpanna ż., waćpaństwo n., wasan mos., wasani ż., wasanna ż., wasaństwo n., waspan mos., waspani ż., waspanna ż., waspanowanie n., waszmość pan mos., waszmość pani ż., waszmość panna ż., waszmość państwo n.
:: fm. acan mos., acanek mos.
czas. waspanować ndk.
przym. waćpanowy, waćpański
Wiktionary
(1.1) acani, asanka, waćpani, wasani, wasanna, waszmość pani; współcz. pani
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. waszmość panna.
Wiktionary
(1.1) — Cóż mi to acanna tak rano przynosisz? — uśmiechnął się stary. — Wszak to nie twoja godzina?
Wiktionary
rzecz. acan m., acanek m., acani ż., acanka ż., acaństwo mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. zob. waszmość państwo.
Wiktionary
(1.1) — Prawdziwie powiadam acaństwu, że chyba czary jakie w tem; pić jej co dali, czy jakiego licha zrobili, że niczem z głowy wybić tego hołysza…
Wiktionary
rzecz. acan m., acanek m., acani ż., acanka ż., acanna ż.
Wiktionary
[czytaj: akapulko] miasto w Meksyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. Acapulco de Juárez, miasto w Meksyku;
Wiktionary
Acapulco de Juárez – miasto, port i kurort w Meksyku (stan Guerrero) nad Oceanem Spokojnym. Liczba mieszkańców: 673 tys. (2010). Zespół miejski około 1,1 mln mieszkańców.
Acapulco jest głównym portem w stanie Guerrero, u wybrzeży Oceanu Spokojnego w Meksyku. Leży 300 km na południowy zachód od stolicy kraju miasta Meksyk. Usytuowane jest w półkolistej, głębokiej zatoce. Zbudowane jest na wąskim pasie niskiego lądu. Ma on 800 metrów szerokości pomiędzy linią brzegową a górami otaczającymi zatokę.Uważane jest za jeden z najlepszych i najważniejszych portów na tym wybrzeżu Pacyfiku. Znajduje się tu także międzynarodowy port lotniczy.
Wikipedia
(1.1) Spędzili swój miodowy miesiąc w Acapulco.
Wiktionary
IPA: ˌakaˈpulkɔ, AS: akapulko
Wiktionary
[czytaj: akarias-is] narośle spowodowane przez bardzo drobne pajęczaki (Acarina), pasożytujące na roślinach
SJP.pl
mistrz, nauczyciel w hinduizmie; aczaria
SJP.pl
Aćarja (dewanagari आचार्य, transliteracja ācārya, ang. acharya, jap. ajari; tyb. Lobpyn) – mistrz, profesor. Tytuł nadawany w Azji Środkowej w religiach dharmicznych wielkim duchowym nauczycielom (sanatanadharmy) i wybitnie wykształconym uczonym.
Wikipedia
skrót od: accusativus (akuzatiwus, akuzatyw)
SJP.pl
łac. Accusativus cum infinitivo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. hist. w tradycyjnej społeczności Sardynii, kobieta zajmująca się eutanazją nieuleczalnie chorych i cierpiących w zamian za jałmużnę;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) femmina accabadora
Wiktionary
skród od: accelerando
SJP.pl
[czytaj: aczczelerando] określenie wykonawcze: przyśpieszając
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) muz. w notacji muzycznej oznaczenie przyspieszenia tempa;
(1.2) muz. fragment utworu muzycznego wykonywanego w taki sposób
przymiotnik
(2.1) muz. (określenie wykonawcze) przyspieszający, coraz szybszy
przysłówek sposobu
(3.1) muz. (określenie wykonawcze) przyspieszając, coraz szybciej
Wiktionary
Accelerando (wł. przyspieszając) – w notacji muzycznej oznaczenie przyspieszenia tempa. Przyspieszenie następuje stopniowo na przestrzeni jednego lub kilku taktów. Powrót do oryginalnego tempa może nastąpić przez stopniowe zwalnianie ritardando lub raptownie po znaku a tempo.
Wikipedia
IPA: ˌakt͡sɛlɛˈrãndɔ, AS: akcelerãndo
Wiktionary
[czytaj: aksent] samochód typu Hyundai Accent
SJP.pl
Przednutka długa (wł. appoggiatura) – ozdobnik, w którym przed głównym dźwiękiem dodawany jest dodatkowy o dowolny interwał (często sekundę) wyższy lub niższy od niego.
Przednutka długa skraca nutę ozdabianą o wartość rytmiczną, jaką sama posiada, oraz przejmuje akcent. Przednutka długa jest rzadko stosowana, wyszła z użycia na początku XIX wieku; była natomiast szeroko stosowana w muzyce barokowej.
Wikipedia
[czytaj: aczczentato] określenie wykonawcze: akcentując, z naciskiem
SJP.pl
[czytaj: akses] program komputerowy do obsługi relacyjnych baz danych w środowisku Windows
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: aczcziakkato] określenie wykonawcze: miażdżąco, szorstko
SJP.pl
[czytaj: aczcziakkatura lub aczczakkatura] rodzaj zdobnika muzycznego nieposiadającego własnej wartości rytmicznej, zmniejszającego wartość nuty, przy którym stoi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. ozdobnik, przednutka zmniejszająca wartość nuty, przed którą stoi;
Wiktionary
Przednutka krótka (wł. acciaccatura) – ozdobnik polegający na wykonaniu przed głównym dźwiękiem krótkiej, nieakcentowanej wartości rytmicznej (jednej lub kilku). W przebiegach melodycznych przednutkę krótką najczęściej tworzy interwał górnej lub dolnej sekundy. Charakterystyczną cechą przednutki krótkiej jest to, że nie jest podany dokładny czas jej trwania, który ujmuje ona głównej nucie.
Wikipedia
[czytaj: akkompaniato] w muzyce: rodzaj recytatywu
SJP.pl
[czytaj: akord] samochód typu Honda Accord
SJP.pl
Accord – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Ulster.
Wikipedia
[czytaj: akkordare] z włoskiego - stroić instrument
SJP.pl
[czytaj: ekAłnt] rachunek lub zlecenie, również prace wykonywane przez agencję reklamową dla reklamodawcy lub określonej marki
SJP.pl
Account manager (polski termin: „opiekun klienta”) – pracownik odpowiedzialny za kontakt z klientem i przekazywanie jego uwag do odpowiednich działów firmy.
Natomiast key account manager (KAM) to „specjalista do spraw kluczowych klientów”, również „kierownik ds. kluczowych klientów” (np. korporacyjnych).
Wikipedia
[czytaj: ekałntent] pracownik działu księgowości; księgowy
SJP.pl
[czytaj: akuzatiwus] akuzatiwus, akuzatyw, biernik; w językoznawstwie:
1. czwarty przypadek w polskiej deklinacji, odpowiadający na pytania: kogo? co?, który w zdaniu pełni funkcję dopełnienia bliższego;
2. forma wyrazowa tego przypadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. zob. biernik.
Wiktionary
Biernik (łac. accusativus) – czwarty przypadek deklinacji.
Wikipedia
IPA: ˌakuzaˈtʲivus, AS: akuzatʹivus
Wiktionary
rzecz. akuzatiwus mrz., akuzatyw mrz.
skr. A.
Wiktionary
(1.1) akuzatiwus, akuzatyw
Wiktionary
apatia, obojętność, beztroska, wyczerpanie; akedia
SJP.pl
Acedia (gr. akēdía, akedeía – „brak troski o własny byt i istnienie, obojętność” od kēdía (troska) lub według Hipokratesa i Galena aciditas, czyli kwaśność czarnej żółci, melancholia) – w teologii wypalenie religijne, apatia (psychologia) i obojętność, tzw. choroba mnichów, „depresja” duchowa, niekiedy utożsamiana również z lenistwem lub gnuśnością.
Wikipedia
wada rozwojowa płodu, polegająca na niewykształceniu głowy lub wykształceniu jej w formie szczątkowej; bezgłowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. letalna wada wrodzona płodu o charakterze malformacji, polegająca na niewykształceniu głowy lub wykształceniu jej w formie zredukowanej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Acefalia jest bardzo rzadką wadą, częściej występuje bezmózgowie.
Wiktionary
IPA: ˌat͡sɛˈfalʲja, AS: acefalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. mikrocefalia
Wiktionary
(1.1) bezgłowość
Wiktionary
acena sina - amerykańska roślina darniowa z rodziny różowatych, w Polsce uprawiana jako roślina ozdobna
SJP.pl
Acena (Acaena) – rodzaj roślin należących do rodziny różowatych. Obejmuje od około 40 do około 100 gatunków. Występują one na różnych kontynentach, głównie półkuli południowej. Szereg gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne. Brak w tym rodzaju gatunków rodzimych dla flory Polski, niektóre gatunki znajdują się w kolekcjach ogrodów botanicznych, niektóre są uprawiane jako rośliny ozdobne, jako efemerofit występuje acena sina.
Wikipedia
trójpierścieniowy węglowodór aromatyczny występujący w smole węglowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny
Wiktionary
Acenaften – organiczny związek chemiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny, składnik smoły węglowej.
Jest to bezbarwny, krystaliczny trójpierścieniowy węglowodór aromatyczny. Pochodne acenaftenu są stosowane do syntez organicznych m.in. leków, barwników, tworzyw sztucznych, środków grzybobójczych i owadobójczych.
Wikipedia
IPA: ˌat͡sɛ̃ˈnaftɛ̃n, AS: acẽnaftẽn
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. med. farm. organiczny związek chemiczny, lek przeciwzakrzepowy będący pochodną kumaryny, antagonista witaminy K;
Wiktionary
Acenokumarol – organiczny związek chemiczny, lek przeciwzakrzepowy będący pochodną kumaryny, antagonista witaminy K. Hamuje syntezę protrombiny w wątrobie. Stosowany w leczeniu i prewencji powikłań zakrzepowo-zatorowych w takich jednostkach chorobowych jak m.in. migotanie przedsionków oraz zakrzepica żył głębokich.
Wikipedia
handlowa nazwa paracetamolu, środka przeciwgorączkowego
SJP.pl
Paracetamol, acetaminofen (łac. paracetamolum) – organiczny związek chemiczny, hydroksylowa pochodna acetanilidu, stosowany jako lek o działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. W handlu znajduje się od 1955. W Polsce stał się popularny w latach 90. XX wieku, wypierając z rynku aminofenazon, powszechnie wówczas używany lek przeciwgorączkowy.
Wikipedia
produkt marki Acer
SJP.pl
Acer (IPA: /eɪsər/) – przedsiębiorstwo założone w 1976 r. na Tajwanie, oferujące sprzęt, oprogramowanie i usługi z sektora IT. Zajmuje się także badaniami, projektowaniem, marketingiem, sprzedażą i obsługą posprzedażową sprzętu komputerowego i urządzeń mobilnych. Oferta Acer kierowana jest do użytkowników indywidualnych, przedsiębiorstw oraz do sektora edukacji. Piąty co do wielkości producent komputerów osobistych na świecie (za Lenovo, HP i Dellem).
Wikipedia
rodzaj nietoperzy z rodziny rudawkowatych
SJP.pl
Acerodon (Acerodon) – rodzaj ssaków z podrodziny Pteropodinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).
Wikipedia
gatunek rośliny z rodziny malpigiowatych, o jadalnych czerwonych owocach; malpigia granatolistna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pot. nazwa systematyczna|Malpighia glabra|L.|ref=tak., malpigia granatolistna
(1.2) kulin. owoc aceroli (1.1)
Wiktionary
Malpigia granatolistna (Malpighia glabra L.), inaczej acerola, nadgwiazdka granatolistna bądź wiśnia z Barbados – gatunek rośliny z rodziny malpigiowatych. Rodzimym obszarem jej występowania jest południowa część Ameryki Północnej (Teksas, Meksyk), Ameryka Środkowa i północna część Ameryki Południowej.
Wikipedia
(1.2) Często pijam herbatę z acerolą, bo to podobno zdrowe.
Wiktionary
IPA: ˌat͡sɛˈrɔla, AS: acerola
Wiktionary
(1.1) nadgwiazdka granatolistna, wiśnia z Barbados
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skrzynka z brązu lub marmuru, służąca w starożytnym Rzymie do przechowywania kadzidła do ofiar;
(1.2) mały, przenośny ołtarzyk, ustawiany przed zmarłym, na którym palono perfumy, używany też jako przenośny ołtarz w czasie uroczystości pogrzebowych;
Wiktionary
Acerra (łac. Acerrae) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Neapol, nad rzeką Cianis.
Według danych z 2004 r. gminę zamieszkiwało 44 401 osób, 822,2 os./km².
Wikipedia
Acesulfam K, acesulfam potasowy (łac. acesulfamum kalicum), E950 – heterocykliczny związek chemiczny stosowany jako słodzik (około 150 razy słodszy od sacharozy). Wzmacnia też smak i zapach. Jest wydalany w postaci niezmienionej.
Wikipedia
glon morski z gatunku zielenic
SJP.pl
Acetabularia, parasolowiec (Acetabularia) – rodzaj jednokomórkowych i jednojądrzastych glonów morskich dorastających do ogromnych rozmiarów (jak na organizmy jednokomórkowe), należący do zielenic.
Wikipedia
1. owalne lub okrągłe zagłębienie w kości, tworzące część stawu, w której znajduje się główka innej kości; panewka;
2. u przywr, tasiemców i pijawek: prosta przyssawka w postaci umięśnionego zagłębienia w ciele;
3. u owadów: panewka stawowa odnóża
SJP.pl
Panewka stawu biodrowego (łac. acetabulum) – struktura anatomiczna w kości miednicznej tworząca powierzchnię stawową w stawie biodrowym. Obejmuje kość udową.
U człowieka kieruje się ona w bok i do przodu. Na samym jej dnie znajduje się dół panewki (fossa acetabuli). Znajduje się tam tkanka tłuszczowa i kosmki maziowe. Znajduje się tam również przyczep więzadła głowy kości udowej, zwanego także więzadłem obłym kości udowej. Ma ono dwie odnogi i sąsiaduje oprócz tłuszczu dołu panewki także z głową kości udowej, a ściślej – z jej chrząstką stawową.
Wikipedia
związek chemiczny powstały wskutek działania alkoholu na aldehyd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny otrzymywany w wyniku działania alkoholu na aldehyd lub keton, wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym i perfumeryjnym oraz w syntezie organicznej;
(1.2) chem. skr. acetal dietylowy aldehydu octowego – jeden z częściej spotykanych acetali (1.1)
Wiktionary
Acetale – grupa organicznych związków chemicznych o wzorze ogólnym R2CH(OR′)2 (R′ ≠ H) będące tym samym dieterami dioli geminalnych. Związki te posiadają dwie grupy eterowe przyłączone do tego samego atomu węgla (RO−C–OR). Są cieczami o przyjemnym zapachu. Otrzymuje się je przez kondensację aldehydu lub ketonu z dwiema cząsteczkami alkoholu. W wyniku przyłączenia do aldehydu lub ketonu jednej cząsteczki alkoholu powstają nietrwałe hemiacetale (półacetale) o wzorze ogólnym R-CH(OH)(OR').
Wikipedia
(1.1) Acetale otrzymywane z ketonów nazywane są ketalami.
(1.2) Acetal jest cieczą o właściwościach usypiających i narkotycznych.
Wiktionary
IPA: aˈt͡sɛtal, AS: acetal
Wiktionary
przym. acetalowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. acetalowy
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|acetum. → ocet
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) acetal
* francuski: (1.1) acétal m.
* niemiecki: (1.1) Azetal n.
* słowacki: (1.1) acetál m.
* włoski: (1.1) acetale m.
źródła.
== acetal (język angielski.) ==
wymowa.
enPR|ăsʹĭtăl'., IPA|ˈæsɪˌtæl., SAMPA|"{sI%t{l.
audioUS|En-us-acetal.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. acetal
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
aldehyd octowy; etanal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów;
Wiktionary
Aldehyd octowy, acetaldehyd, CH
3CHO – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów.
Wikipedia
(1.1) Acetaldehyd jest bezbarwną cieczą.
(1.1) Acetaldehyd rozpuszcza się w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych.
Wiktionary
(1.1) aldehyd octowy
Wiktionary
→ acetal
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. związany z acetalem, odnoszący się do acetali
Wiktionary
(1.1) Tworzywa acetalowe wykorzystywane są w przemyśle.
Wiktionary
IPA: ˌat͡sɛtaˈlɔvɨ, AS: acetalovy
Wiktionary
rzecz. acetal m.
Wiktionary
związek organiczny, amid kwasu octowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny z grupy amidów o wzorze sumarycznym C2H5NO, pochodna kwasu octowego, bezbarwne krystaliczne ciało stałe, wykorzystywany w przemyśle tworzyw sztucznych, w spawalnictwie oraz do produkcji lakierów i materiałów wybuchowych;
Wiktionary
Acetamid, etanoamid – organiczny związek chemiczny z grupy amidów, pochodna kwasu octowego. W środowisku zasadowym i kwaśnym łatwo hydrolizuje.
Wikipedia
(1.1) Acetamid otrzymywany jest poprzez ogrzewanie octanu amonu.
Wiktionary
IPA: ˌat͡sɛˈtãmʲit, AS: acetãmʹit
Wiktionary
przym. acetamidowy
Wiktionary
(1.1) etanoamid, amid kwasu octowego
Wiktionary
związek organiczny, pochodna aniliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny o wzorze sumarycznym wzór chemiczny|C8H9NO., pochodna aniliny, bezbarwna substancja krystaliczna, wykorzystywany do produkcji leków i barwników;
Wiktionary
Acetanilid, antyfebryna – organiczny związek chemiczny, acetylowa pochodna aniliny.
Wikipedia
(1.1) Acetanilid słabo rozpuszcza się w wodzie.
Wiktionary
IPA: ˌat͡sɛtãˈɲilʲit, AS: acetãńilʹit
Wiktionary
(1.1) antyfebryna
Wiktionary
lek arsenowy stosowany głównie w leczeniu rzęsistkowicy i czerwonki pełzakowej
SJP.pl
Acetarsol – arsenoorganiczny związek chemiczny z grupy kwasów arsonowych, stosowany jako lek o działaniu m.in. krętkobójczym, czerwiobójczym. Obecnie stosowany w lecznictwie bardzo rzadko (w ginekologii w leczeniu rzęsistkowicy). Jego swoistą odtrutką jest BAL (dimerkaprol).
Wikipedia
zbiornik ze stali kwasoodpornej, wykorzystywany do produkcji octu z alkoholu etylowego
SJP.pl
Acetator – zbiornik ze stali kwasoodpornej, używany do produkcji octu z rozcieńczonego alkoholu etylowego. Przy produkcji acetatorem wykorzystuje się metodę fermentacji wgłębnej.
Wikipedia
[czytaj: acetobakter] rodzaj bakterii kwasu octowego
SJP.pl
Acetobacter – rodzaj bezwzględnie tlenowych bakterii kwasu octowego przeprowadzających fermentację octową.
Są to gramujemne pałeczki o wymiarach 0,6–0,8 × 1,0–4,0 µm. Występują pojedynczo, w parach lub w formie łańcuszków. Mogą być petytrychalnie urzęsione (okołorzęse) lub nieruchliwe. Optymalna temperatura wzrostu to 25–30 °C, a optymalne wartości pH mieszczą się w granicach 4,0–6,0, choć szczepy używane w przemysłowej produkcji kwasu octowego rosną dobrze również w przedziale 2,0–2,3. Nie tworzą przetrwalników. Większość posiada 1–8 plazmidów od 1,5 do 95 kb.
Wikipedia
kwasolubna bakteria
SJP.pl
najprostszy keton alifatyczno-aromatyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny z grupy ketonów o wzorze sumarycznym C8H8O, najprostszy keton alkilo-aromatyczny, ciecz o przyjemnym zapachu, wykorzystywany do produkcji leków, substancji zapachowych oraz jako rozpuszczalnik;
Wiktionary
Acetofenon – organiczny związek chemiczny z grupy ketonów (czasem oznaczany skrótem PhAc), jeden z najprostszych ketonów aromatycznych. Ma dość intensywny, przyjemny zapach kojarzący się z zasuszonymi różami. Jest ważnym prekursorem używanym w produkcji związków zapachowych i żywic.
Wikipedia
(1.1) Acetofenon ma intensywny zapach kojarzący się z suszonymi różami.
Wiktionary
IPA: ˌat͡sɛtɔˈfɛ̃nɔ̃n, AS: acetofẽnõn
Wiktionary
(1.1) acetylobenzen, fenylometyloketon, metylofenyloketon, keton fenylowo-metylowy
Wiktionary
związek chemiczny stosowany w aromatach spożywczych, aromatach do e-papierosów
SJP.pl
przyrząd do określania zawartości kwasu octowego w roztworze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. zob. octomierz.
Wiktionary
(1.1) octomierz
Wiktionary
związek organiczny, najprostszy keton alifatyczny, bezbarwna, lotna ciecz znajdująca szerokie zastosowanie w przemyśle i gospodarstwie domowym, np. jako zmywacz do paznokci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek organiczny, najprostszy przedstawiciel grupy ketonów o wzorze C3H6O, bezbarwna, łatwopalna i toksyczna ciecz o ostrym zapachu, wykorzystywany w syntezie chemicznej i jako rozpuszczalnik;
Wiktionary
Aceton, propan-2-on – organiczny związek chemiczny z grupy ketonów, najprostszy keton alifatyczny. Ma ostry, charakterystyczny zapach. Miesza się w każdych proporcjach z wodą, etanolem, eterami i innymi ketonami o niskiej masie cząsteczkowej.
Wikipedia
(1.1) Zniszczyłam sobie paznokcie usuwając z nich lakier zmywaczem z acetonem.
Wiktionary
IPA: aˈt͡sɛtɔ̃n, AS: acetõn
Wiktionary
rzecz. acetonemia ż.
przym. acetonowy
Wiktionary
(1.1) propanon, dimetyloketon, dwumetyloketon
Wiktionary
gromadzenie się we krwi ciał acetonowych świadczące o nieprawidłowej przemianie materii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. gromadzenie się we krwi ciał acetonowych, świadczące o nieprawidłowej przemianie materii
Wiktionary
Acetonemia – medyczne określenie podwyższonego poziomu acetonu w surowicy krwi. Powstaje podczas cukrzycy lub w okresie długotrwałego głodu, wskutek wzmożonego katabolizmu tłuszczów. Jej objawami są: wymioty, odwodnienie, kwasica ketonowa, acetonuria, a także charakterystyczny zapach wydychanego powietrza, przypominający woń fermentujących jabłek.
Wikipedia
rzecz. aceton mrz.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, najprostszy nitryl; nitryl kwasu octowego
SJP.pl
Acetonitryl, cyjanometan, CH
3C≡N – organiczny związek chemiczny, najprostszy nitryl (nitryl kwasu octowego). Acetonitryl jest łatwopalny, ma eterowy zapach, bez ograniczeń miesza się z wodą. Jest mało reaktywny dlatego jest popularnie stosowany jako rozpuszczalnik m.in. w chromatografii (LC, HPLC), elektrochemii, syntezie organicznej i nieorganicznej.
Wikipedia
przymiotnik od: aceton
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z acetonem, zawierający aceton
Wiktionary
rzecz. aceton mrz.
Wiktionary
obecność ciał ketonowych w moczu, występujący przy acetonemii
SJP.pl
Ketonuria, acetonuria, ketoaciduria – stan, gdy w moczu pojawiają się ciała ketonowe. W praktyce tym ketonem jest aceton, który dzięki charakterystycznemu zapachowi jest łatwo wyczuwalny w moczu w przypadku znacznego jego stężenia, czemu dodatkowo towarzyszy podwyższenie stężenia ketonów we krwi (tzw. ketonemia), która powoduje powstanie kwasicy metabolicznej, a sam aceton może być wyczuwany w powietrzu wydechowym.
Wikipedia
rodnik kwasu octowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. rodzaj grupy funkcyjnej typu acylowego wywodzącej się z kwasu octowego;
Wiktionary
Grupa acetylowa, acetyl, Ac, −COMe (z łac. acetum – ocet i stgr. hýlē – materia) – rodzaj grupy funkcyjnej typu acylowego wywodzącej się z kwasu octowego. Zawiera ugrupowanie CH
3−C(O)−. Występuje w pochodnych tego kwasu, np. chlorku acetylu (AcCl), bezwodniku octowym (Ac
2O), estrach octanowych (AcOR), amidach (AcNRR′), np. w acetamidzie (AcNH
2), acetanilidzie (AcNHPh) oraz w wielu innych związkach.
Wikipedia
(1.1) Acetyl występuje naturalnie w wielu związkach organicznych.
Wiktionary
rzecz. acetylen mrz., acetylenownia ż., acetylacja ż., acetylenek mrz., acetylowanie n.
czas. acetylować ndk.
przym. acetylenowy, acetylowy
Wiktionary
(1.1) grupa acetylowa
Wiktionary
przyłączenie reszty kwasu octowego i formylacja
SJP.pl
Acetylowanie, acetylacja – reakcja chemiczna typu acylowania, polegająca na podstawieniu atomu wodoru w cząsteczce związku organicznego przez grupę acetylową. Zwykle acetylowaniu ulegają związki chemiczne zawierające ugrupowanie z labilnym atomem wodoru (np. –O–H, >N–H, –S–H).
Wikipedia
zwyczajowa nazwa etynu, łatwopalny gaz używany w palnikach tlenowo-acetylenowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. zob. etyn.
(1.2) chem. pot. alkin
Wiktionary
Etyn, acetylen, C
2H
2 – organiczny związek chemiczny, najprostszy węglowodór nienasycony z szeregu homologicznego alkinów.
Wikipedia
(1.1) Acetylen jest bezbarwnym i bezwonnym gazem.
(1.2) Acetyleny to zwyczajowa nazwa alkinów.
Wiktionary
IPA: ˌat͡sɛˈtɨlɛ̃n, AS: acetylẽn
Wiktionary
rzecz. acetylenownia ż., acetyl mrz., acetylacja ż., acetylenek mrz., acetylowanie n.
czas. acetylować ndk.
przym. acetylenowy, acetylowy
Wiktionary
(1.1) etin, etyn, narcylen
(1.2) alkin
Wiktionary
sól acetylenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) związek otrzymany z acetylenu w wyniku zastąpienia w nim wodoru metalem;
Wiktionary
Acetylenki, M–C≡C–M i M–C≡C–~ (gdzie M = atom dowolnego metalu) – grupa związków metaloorganicznych, kompleksy alkilowe alkinów. Na ogół nietrwałe. W związkach tych jeden lub oba atomy wodoru z acetylenu są zastąpione atomami dowolnego metalu. Podwójnie podstawione pochodne acetylenu można także uważać za rodzaj węglików, gdyż zawierają wyłącznie atomy węgla i metalu.
Czasami pod tym terminem rozumie się również kompleksy alkinowe i kompleksy alkilidynowe (patrz: kompleks acetylenowy).
Wikipedia
rzecz. acetyl mrz., acetylacja ż., acetylen mrz., acetylenownia ż., acetylowanie n.
czas. acetylować ndk.
przym. acetylenowy, acetylowy
Wiktionary
sól acetylenu
SJP.pl
Acetylenki, M–C≡C–M i M–C≡C–~ (gdzie M = atom dowolnego metalu) – grupa związków metaloorganicznych, kompleksy alkilowe alkinów. Na ogół nietrwałe. W związkach tych jeden lub oba atomy wodoru z acetylenu są zastąpione atomami dowolnego metalu. Podwójnie podstawione pochodne acetylenu można także uważać za rodzaj węglików, gdyż zawierają wyłącznie atomy węgla i metalu.
Czasami pod tym terminem rozumie się również kompleksy alkinowe i kompleksy alkilidynowe (patrz: kompleks acetylenowy).
Wikipedia
pomieszczenie, w którym eksploatowana jest wytwornica acetylenu
SJP.pl
→ acetylen, np. palnik acetylenowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. lub techn. dotyczący acetylenu, zawierający acetylen, wykorzystujący acetylen do działania
Wiktionary
rzecz. acetyl mrz., acetylen mrz., acetylenek mrz.
Wiktionary
bezbarwna ciecz o charakterystycznym zapachu; temperatura wrzenia 139°C; występuje jako mieszanina dwu odmian: ketonowej i enolowej
SJP.pl
Acetyloaceton, 2,4-pentanodion – organiczny związek chemiczny z grupy ketonów, pochodna acetonu, najprostszy β-diketon (związek posiadający dwie grupy ketonowe rozdzielone jednym atomem).
Wikipedia
przymiotnik od: acetyloaceton
SJP.pl
inaczej octan celulozowy
SJP.pl
przymiotnik od: acetyloceluloid
SJP.pl
ester celulozy i kwasu octowego; octan celulozy; cellit; celit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. związek chemiczny otrzymany z bezwodnika kwasu octowego i celulozy (błonnika), używany do wyrobu filmów i sztucznego jedwabiu;
Wiktionary
Octan celulozy – organiczny związek chemiczny, ester kwasu octowego i celulozy, otrzymywany przez działanie kwasem octowym lub jego bezwodnikiem na celulozę w obecności kwasu siarkowego lub chlorku cynku (jako katalizatora).
Wikipedia
(1.1) octan celulozy
Wiktionary
neurohormon zbudowany z choliny i kwasu octowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. neuroprzekaźnik występujący u ludzi i zwierząt, ester kwasu octowego i choliny;
Wiktionary
Acetylocholina, ACh – organiczny związek chemiczny, ester kwasu octowego i choliny. Jest neuroprzekaźnikiem syntetyzowanym w neuronach cholinergicznych. Występuje w: połączeniach nerwowo-mięśniowych, synapsach przedzwojowych układu współczulnego, zakończeniach zazwojowych układu przywspółczulnego, a także w różnych strukturach mózgowia.
Wikipedia
(1.1) Neuroprzekaźniki, takie jak acetylocholina, serotonina, dopamina, endorfina, regulują sen i czuwanie, nadają ton marzeniom i barwę halucynacjom, stymulują nastrój i ułatwiają bieg myśli.
Wiktionary
esteraza acetylocholinowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. enzym, który rozkłada acetylocholinę na cholinę;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) esteraza acetylocholinowa, AchE
Wiktionary
przymiotnik od: acetylocholina
SJP.pl
acetylokoenzym A - organiczny związek chemiczny biorący udział w metabolizmie komórek
SJP.pl
kwas acetylooctowy - pochodna kwasu octowego, w której jeden z atomów wodoru przy węglu alfa został podstawiony rodnikiem acetylowym
SJP.pl
kwas acetylosalicylowy - aspiryna (lek przeciwgorączkowy)
SJP.pl
wprowadzać (wprowadzić) do cząsteczki związku chemicznego grupę acetylową
SJP.pl
reakcja chemiczna polegającą na wprowadzeniu do cząsteczki związku chemicznego grupy acetylowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. reakcja podstawiania atomu wodoru w cząsteczkach związku organicznego grupą acetylową (CH3CO–);
Wiktionary
Acetylowanie, acetylacja – reakcja chemiczna typu acylowania, polegająca na podstawieniu atomu wodoru w cząsteczce związku organicznego przez grupę acetylową. Zwykle acetylowaniu ulegają związki chemiczne zawierające ugrupowanie z labilnym atomem wodoru (np. –O–H, >N–H, –S–H).
Wikipedia
czas. acetylować ndk.
rzecz. acetyl mrz., acetylen mrz., acetylenek mrz., acetylacja ż.
Wiktionary
(1.1) acetylacja
Wiktionary
grupa acetylowa - rodzaj grupy funkcyjnej typu acylowego wywodzącej się z kwasu octowego; acetyl
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający podziw, zachwyt
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …służący wyrażaniu stanów uczuciowych, takich jak m.in.: zachwyt, zaskoczenie, przestrach, irytacja, podziw, zdziwienie, pragnienie
w użyciu rzeczownikowym, rodzaj nijaki
(2.1) zwykle w wyrażeniu: achy i ochy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ach, jakże chciałbym tam być!
(1.1) Ach, jak tu ładnie!
Wiktionary
IPA: ax, AS: aχ
Wiktionary
czas. achać
Wiktionary
(1.1) och, ojej, ależ
Wiktionary
skrót od: archaizm, archaiczny
SJP.pl
Achab (?-851 p.n.e.), król Izraela od roku 873
SJP.pl
Achab (pan. 874–853 p.n.e.) – siódmy król północnego królestwa Izraela; syn króla Omriego, kontynuował politykę ojca, dążąc do zjednoczenia kraju.
Wikipedia
potocznie: zachwycać się przesadnie; wykrzykiwać "ach"
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. zachwycać się czymś w sposób afektowany
Wiktionary
IPA: ˈaxat͡ɕ, AS: aχać
Wiktionary
rzecz. ach mrz., achanie n., och mrz.
wykrz. ach, och
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Achacy – imię męskie najprawdopodobniej pochodzenia greckiego. W takim przypadku pochodzi ono od wyrazu achátēs – „agat”. Może również pochodzić od greckiego imienia Ἀκακίος Akakios (od ἀκακός akakos – „niewinny”, „nieznający zła”), albo od greckiego wyrazu ἀγαθός agathos – „dobry”. Jego żeńskim odpowiednikiem są Achacja i Akacja.
Wikipedia
Achacjusz z małżonką; Achacjuszowie
SJP.pl
Achacjusz z małżonką; Achacjuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Achacjusza lub z nim związany
SJP.pl
Achacy z małżonką; Achacowie
SJP.pl
Achacy z małżonką; Achacostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Achacego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Achacy – imię męskie najprawdopodobniej pochodzenia greckiego. W takim przypadku pochodzi ono od wyrazu achátēs – „agat”. Może również pochodzić od greckiego imienia Ἀκακίος Akakios (od ἀκακός akakos – „niewinny”, „nieznający zła”), albo od greckiego wyrazu ἀγαθός agathos – „dobry”. Jego żeńskim odpowiednikiem są Achacja i Akacja.
Wikipedia
potocznie: zachwycać się przesadnie; wykrzykiwać "ach"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek plemięemienia starożytnej Achai
Wiktionary
(1.1) Po wstępnych walkach Achajowie wyprawili do Troi posłów, Menelaosa i Odyseusza, żeby za wydanie Heleny i zabranego przez nią dobytku ofiarować pokój.
Wiktionary
IPA: ˈaxaj, AS: aχai ̯
Wiktionary
rzecz. Achaja ż., Achajczyk m.
:: fż. Achajka ż.
przym. achajski
Wiktionary
(1.1) Achajczyk
Wiktionary
kraina historyczna w Grecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina w Grecji;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Achaj
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W skład Peloponezu wchodzą mniejsze krainy: Achaja, Arkadia, Argolida, Elida, Mesenia i Lakonia.
Wiktionary
IPA: aˈxaja, AS: aχai ̯a
Wiktionary
rzecz. Achaj mos., Achajczyk mos., Achajka ż.
przym. achajski
Wiktionary
starożytne plemię greckie; Achajowie
SJP.pl
członek jednego ze starożytnych plemion greckich; Achaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Achai
Wiktionary
IPA: aˈxajt͡ʃɨk, AS: aχai ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Achaja ż., Achaj m.
:: fż. Achajka ż.
przym. achajski
Wiktionary
(1.1) Achaj
Wiktionary
1. mieszkanka Achai (krainy greckiej), albo Grecji (Greczynka);
2. członkini greckiego plemienia Achajów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Achai
Wiktionary
IPA: aˈxajka, AS: aχai ̯ka
Wiktionary
rzecz. Achaja, Achaj, Achajczyk
przym. achajski
Wiktionary
starożytne plemię greckie; Achajczycy
SJP.pl
Achajowie (stgr. Ἀχαιοί Achaioí) – ogólne określenie Greków walczących pod Troją, używane przez Homera (rzadziej stosowane: Argiwi/Argiwowie i Danajowie) w jego eposach Iliada i Odyseja.
Według tradycyjnych poglądów historyków było to pierwsze plemię greckie, które przybyło na obszary kontynentalnej Grecji około 2000 lat p.n.e., podbijając Tesalię i miejscowych Pelazgów, jednak teza ta została odrzucona wraz z teorią o trzech inwazjach ludów greckich (achajskiej, jońskiej, doryckiej).
Wikipedia
przymiotnik od greckiej krainy historycznej: Achaja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odrzecz. Achaja, Achaj, Achajczyk, Achajka
(1.2) starogrecki
Wiktionary
(1.1) Tukidydes podaje, że plemięemiona achajskie zajmowały się korsarstwem i wybudowały potężną flotę, która stała się groźną konkurencją dla Kreteńczyków.
Wiktionary
IPA: aˈxajsʲci, AS: aχai ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Achaja, Achaj, Achajczyk, Achajka
Wiktionary
achalazja przełyku - choroba polegająca na utrudnieniu połykania spowodowanym przez patologiczny, trwały skurcz dolnego zwieracza przełyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba polegająca na zaburzeniu rozkurczu dolnego zwieracza przełyku i zaburzonej perystaltyki pozostałych odcinków przełyku
Wiktionary
Achalazja przełyku (kurcz wpustu, łac. cardiospasmus) – choroba, u której podłoża leży podwyższone spoczynkowe ciśnienie i upośledzony rozkurcz dolnego zwieracza przełyku oraz brak perystaltyki pozostałych odcinków przełyku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowo-zachodniej Gruzji, stolica i największe miasto regionu Samcche-Dżawachetia;
Wiktionary
Achalciche (gruz. ახალციხე) – miasto w południowo-zachodniej Gruzji, stolica i największe miasto regionu Samcche-Dżawachetia. Leży w Małym Kaukazie, w Górach Mescheckich, nad rzeką Pocchowickali. Miejscowość uzdrowiskowa, funkcjonująca w oparciu o kompleks źródeł termalnych.
W mieście rozwinęło się rzemiosło artystyczne (biżuteria, siodła, pasy) oraz przemysł spożywczy.
Wikipedia
przym. achalcyski
Wiktionary
(1.1) war. Achalcyche
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Achalcichem, dotyczący Achalcicha
Wiktionary
rzecz. Achalciche n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. wyrażanie zachwytu w egzaltowany sposób
Wiktionary
czas. achać ndk.
Wiktionary
imię postaci z mitologii greckiej oraz rzymskiej
SJP.pl
Achates – w mitologii greckiej oraz rzymskiej: mieszkaniec Troi, żołnierz, bliski przyjaciel lub giermek Eneasza, darzący go bezwzględnym zaufaniem i przywiązaniem, zabójca Protesilaosa (pierwszego wojownika achajskiego).
Od imienia tej postaci powstał rzeczownik pospolity oznaczający poplecznika, stronnika, wzorowego przyjaciela.
Opracowano na podstawie informacji zawartych w Popularnej Encyklopedii Powszechnej, Kraków 1994, ISBN 83-85719-07-5.
Wikipedia
rodzaj afrykańskich ślimaków
SJP.pl
Achatina – rodzaj afrykańskich, roślinożernych ślimaków lądowych z rodziny Achatinidae, obejmujący największe lądowe ślimaki świata. Ich jajowata, wydłużona muszla osiąga rozmiary 6–10 cm (u achatiny zwyczajnej do 12 cm), a masa ciała 0,5 kg. Niektóre gatunki są zbierane w celach konsumpcyjnych, a także hodowane jako zwierzęta domowe.
Pochodzą z terenów Afryki Subsaharyjskiej, gdzie zamieszkują tereny wilgotne, bogate w bujną roślinność.
Wikipedia
postać biblijna ze Starego Testamentu
SJP.pl
Achaz (hebr. אָחָז, skrócona forma imienia Joachaz: „oby Jahwe uchwycił”) − król Judy w latach ok. 734−728 p.n.e. (daty sporne), współrządził od 735 lub wcześniej.
Był synem Jotama. Po śmierci ojca został królem. Wyznawał religię kananejską (pogańską) i „nawet syna swego przeprowadził przez ogień”.
Wikipedia
obraz z podobizną twarzy Marii, Chrystusa lub świętych, uważany za powstały w cudowny sposób; achiropita, acheiropoieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) plast. wizerunek postaci uważany za powstały w nadnaturalny, cudowny sposób;
Wiktionary
Acheiropoietos (gr. ’Αχειροποίητος, ros. нерукотворный, нерукотворенный) – wizerunek postaci stworzony w nadnaturalny, cudowny sposób – nie ręką ludzką. Pierwszy raz sformułowania tego użył Ewagriusz Scholastyk w VI w.
Wikipedia
(1.1) acheiropoietos
Wiktionary
obraz z podobizną twarzy Marii, Chrystusa lub świętych, uważany za powstały w cudowny sposób; acheiropita, achiropita
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w mitologii greckiej: jedna z rzek w Hadesie; Acheront
SJP.pl
Acheron (także Acheront; gr. Ἀχέρων Achérōn, łac. Acheron) – w mitologii greckiej uosobienie rzeki w Hadesie.
Jedna z pięciu rzek Hadesu. Zwana rzeką smutku, choć Acheron znaczy „Lament”. Posiada dwa dopływy: Pyriflegeton („Palący jak ogień”) i Kokytos („Oskarżony”). Pozostałe rzeki Hadesu to Styks i Lete („Zapomnienie”).
Wikipedia
w mitologii greckiej: jedna z rzek w Hadesie; Acheron
SJP.pl
Acheron (także Acheront; gr. Ἀχέρων Achérōn, łac. Acheron) – w mitologii greckiej uosobienie rzeki w Hadesie.
Jedna z pięciu rzek Hadesu. Zwana rzeką smutku, choć Acheron znaczy „Lament”. Posiada dwa dopływy: Pyriflegeton („Palący jak ogień”) i Kokytos („Oskarżony”). Pozostałe rzeki Hadesu to Styks i Lete („Zapomnienie”).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Achiasz z Szilo (hebr. Achijjahu – "brat Jahwe") – żyjący w X wieku p.n.e. prorok izraelski, przeciwnik króla Izraela Salomona, który podburzył robotnika Jeroboama, syna Nebata, do powstania przeciw władcy. Wspomniany w Pierwszej Księdze Królewskiej (1Krl 11,29-39).
Wikipedia
w mitologii greckiej: bohater "Iliady" Homera, syn Tetydy i Peleusa, czczony w niektórych rejonach Grecji jako heros; Achilles
SJP.pl
roślina z rodziny złożonych, o pierzastych liściach i białych lub różowych kwiatach zebranych w koszyczki, mająca właściwości lecznicze; krwawnik
SJP.pl
Krwawnik (Achillea L.) – rodzaj bylin z rodziny astrowatych. Obejmuje 141 gatunków. Są to zielne rośliny wieloletnie występujące na wszystkich kontynentach półkuli północnej, głównie w strefie umiarkowanej. Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Europie, gdzie obecne są 52 gatunki oraz w Azji. W Ameryce Północnej występują pojedyncze gatunki, przy czym na tym kontynencie sięgają najdalej na południe – do Gwatemali. W Polsce rośnie 8–11 gatunków (w zależności od statusu taksonomicznego), przy czym najbardziej pospolity jest krwawnik pospolity (A. millefolium).
Wikipedia
potocznie: ścięgno Achillesa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. heros i bohater wojny trojańskiej, syn Peleusa i Tetydy;
(1.2) rzad. imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(2.1) astr. planetoida o numerze katalogowym 588;
Wiktionary
Achilles (gr. Ἀχιλλεύς, Achilleús; łac. Achilles) – w mitologii greckiej heros i bohater wojny trojańskiej (wódz Myrmidonów).
Wikipedia
(1.1) Achilles, syn króla Peleusa i nereidy Tetydy, uchodził za najdzielniejszego z Greków walczących pod Troją.
(1.1) Pięta, za którą Tetyda trzymała małego Achillesa, nie została dotknięta wodą Styksu i pozostała nieodporna na zranienia.
(1.2) Mam na imię Achilles i jestem synem greckich emigrantów.
(1.2) Zeszłoroczne wakacje spędziliśmy z ciocią Heleną i wujkiem Achillesem na Krecie.
(1.2) Achillesowie imieniny obchodzą 12 maja.
Wiktionary
IPA: aˈxʲilːɛs, AS: aχʹi•les
Wiktionary
rzecz. achilles mzw., achillesowość ż.
:: zdrobn. Achillesek mos.
przym. Achillesowy, achillesowy
Wiktionary
(1.1) Achil, Pelida
(1.2) zdrobn. Achillesek
Wiktionary
taki jak u Achillesa, charakterystyczny dla Achillesa
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Achillesa
Wiktionary
(1.1) Achillesowym ojcem był śmiertelnik Peleus, zaś matką – bogini Tetyda.
(1.1) Obok Achillesowej winnicy stoi stara kapliczka.
(1.1) Urodziwa Bryzeida, córka kapłana Bryzesa, była Achillesową branką.
Wiktionary
rzecz. Achilles mos., achilles mzw.
przym. achillesowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|m. poufała forma imienia Joachim
Wiktionary
Achim – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Verden, nad rzeką Wezerą. W 2023 roku miasto liczyło 32 926 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Jezderkusie! Ale sie z Achima zrobił szwarny synek.
Wiktionary
rzecz. Joachim mos.
Wiktionary
(1.1) Joachim, gw-pl|Górny Śląsk|Chimek.
Wiktionary
Achimaas – postać biblijna ze Starego Testamentu, arcykapłan.
Syn Sadoka, arcykapłana. Ryzykował życiem jako szpieg dla króla Dawida w czasie rebelii Absaloma. 2 Sm 17,17 nn.; 18.
Wikipedia
biblijne imię męskie; Achimelek
SJP.pl
biblijne imię męskie; Achimelech
SJP.pl
Achimelek − postać biblijna z Pierwszej Księgi Samuela.
Był to kapłan z Nob, który pomógł Dawidowi w czasie jego ucieczki przed królem Saulem. Dał Dawidowi chleb z ołtarza i miecz Goliata. Kiedy Saul dowiedział się o tym, kazał zgładzić Achimeleka, współpracujących z nim kapłanów oraz wszystkich ludzi z Nob.
Wikipedia
roślina zielna z rodziny ostrojowatych
SJP.pl
Achimenes, ognipłon (Achimenes) – rodzaj roślin z rodziny ostrojowatych (Gesneriaceae). Obejmuje 24 gatunki występujące w tropikach Ameryki Południowej i Środkowej. Niektóre gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne (np. achimenes szkarłatny, a. różowy A. erecta).
Wikipedia
gatunek małej ryby flądrokształtnej; języczek słodkowodny
SJP.pl
Wikipedia
cecha związku chemicznego, którego lustrzane odbicie wygląda identycznie
SJP.pl
Achiralność (gr. ἀ-,a- – przedrostek przeczący, χείρ, cheir - ręka) – właściwość przedmiotu, polegająca na jego identyczności z własnym odbiciem lustrzanym. W przeciwieństwie do obiektów chiralnych (takich jak dłoń), przedmiot achiralny i jego odbicie w zwierciadle płaskim dają ten sam, dający się nałożyć na siebie obraz.
Wikipedia
identyczny z własnym odbiciem lustrzanym
SJP.pl
obraz z podobizną twarzy Marii, Chrystusa lub świętych, uważany za powstały w cudowny sposób; acheiropita, acheiropoieta
SJP.pl
Acheiropoietos (gr. ’Αχειροποίητος, ros. нерукотворный, нерукотворенный) – wizerunek postaci stworzony w nadnaturalny, cudowny sposób – nie ręką ludzką. Pierwszy raz sformułowania tego użył Ewagriusz Scholastyk w VI w.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. postać biblijna, doradca króla Dawida, przyłączył się do jego zbuntowanego syna Absaloma;
Wiktionary
Achitofel z Gilo (XI/X w. p.n.e.) – postać biblijna, doradca Dawida, króla Izraela.
Stanął po stronie Absaloma, gdy ten zbuntował się przeciwko ojcu. Achitofel doradzał szybkie rozprawienie się z Dawidem, widząc w tym jedyną szansę na pokonanie tego ostatniego. Absalom został jednak przekonany przez innego doradcę – Chuszaja, w rzeczywistości ukrytego stronnika Dawida – aby poczekać i zebrać liczniejsze siły. Achitofel, widząc nieuchronną klęskę Absaloma, powrócił do rodzinnego Gilo, gdzie się powiesił.
Wikipedia
IPA: ˌaxʲiˈtɔfɛl, AS: aχʹitofel
Wiktionary
brak kwasu solnego (chlorowodoru) w soku żołądkowym; występuje przy raku żołądka i niedokrwistości złośliwej
SJP.pl
Achlorhydria, bezkwaśność – brak kwasu solnego w soku żołądkowym. Stan ten występuje w przypadku zanikowego nieżytu żołądka, nowotworach żołądka oraz w chorobie Addisona-Biermera (niedokrwistość złośliwa). Spowodowany zanikiem komórek śluzówki żołądka odpowiedzialnych za wytwarzanie tego kwasu.
Wikipedia
Anna Achmatowa (właściwie Anna A. Gorienko) (1889-1966), poetka rosyjska
SJP.pl
rzadko: zachwycić się czymś przesadnie, wykrzyknąć "ach"
SJP.pl
ustanie wydzielania żółci przez wątrobę
SJP.pl
Acholia – określenie całkowitego lub częściowego braku odpływu żółci do jelita cienkiego, spowodowanego przeszkodami mechanicznymi (tymi samymi, które wywołują żółtaczkę mechaniczną). Chorobę tę diagnozuje się poprzez odbarwione, gliniaste (tzw. „acholiczne”) stolce o bardzo nieprzyjemnym zapachu. Zawierają one wiele niewchłoniętych kwasów tłuszczowych.
Wikipedia
choroba wrodzona, której istotą jest zaburzenie kostnienia śródchrzęstnego, jedna z najczęstszych przyczyn karłowatości (niskiego wzrostu) u ludzi; chondrodystrofia, chondrodysplazja, karłowatość chondrodystroficzna
SJP.pl
Achondroplazja, chondrodystrofia – genetycznie uwarunkowana, wrodzona choroba (o dziedziczeniu autosomalnym dominującym) prowadząca do nieprawidłowego kostnienia śródchrzęstnego, co powoduje zaburzenie rozwoju pewnych kości w organizmie i karłowatość.
Wikipedia
meteoryt kamienny pozbawiony kulistych krystalicznych skupień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. astr. meteoryt kamienny składający się głównie z piroksenów i plagioklazów
Wiktionary
Achondryt – meteoryt kamienny składający się głównie z piroksenów i plagioklazów, w czym przypomina ziemski bazalt. W przeciwieństwie do chondrytów uległ przetopieniu. Wyróżnia się achondryty prymitywne, których materia uległa przetopieniu, ale nie dyferencjacji i achondryty, których materia uległa przetopieniu i dyferencjacji.
Wikipedia
IPA: aˈxɔ̃ndrɨt, AS: aχõndryt
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dekstryna niewykazująca zabarwienia w obecności jodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. bezbarwna odmiana turmalinu;
Wiktionary
Achroit (gr. achroos – bezbarwny) – minerał zaliczany do grupy turmalinów nazwa została nadana przez d'Andrada w 1800 roku.
Wikipedia
(1.1) Achroit wykorzystywany jest w jubilerstwie jako kamień szlachetny.
Wiktionary
IPA: axˈrɔjit, AS: aχroi ̯it
Wiktionary
rodzaj obiektywu redukującego aberrację chromatyczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) opt. fot. fiz. układ optyczny, zestaw dwóch soczewek zrobionych z gatunków szkła o różnej dyspersji połączonych razem;
Wiktionary
Achromat, dublet achromatyczny – układ optyczny (np. obiektyw) składający się z dwóch soczewek, skupiającej i rozpraszającej, wykonanych z gatunków szkła o różnej dyspersji (np. szkła kronowego i flintowego) połączonych razem. Pozwala na korekcję aberracji chromatycznej dla światła o dwóch określonych długościach fal (zazwyczaj dla światła czerwonego i niebieskiego). Dla innych długości fal aberracja nie zostaje całkowicie wyeliminowana, lecz znacznie zmniejszona – jest to tzw. chromatyzm wtórny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. achromatoptyk mos., achromatop mos., achromatopsja ż., achromatyczność ż., achromatyna ż., achromatyzacja ż., achromatyzm mrz.
przym. achromatyczny, achromatyzacyjny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) achromat, achromatic lens
* czeski: (1.1) achromát
* esperanto: (1.1) akromata lenso
* francuski: (1.1) achromat
* niemiecki: (1.1) Achromat
* słowacki: (1.1) achromát
* ukraiński: (1.1) ахромат m.
źródła.
== achromat (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) opt. achromat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: axˈrɔ̃mat, AS: aχrõmat
Wiktionary
rzecz. achromatoptyk mos., achromatop mos., achromatopsja ż., achromatyczność ż., achromatyna ż., achromatyzacja ż., achromatyzm mrz.
przym. achromatyczny, achromatyzacyjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. achromatoptyk mos., achromatop mos., achromatopsja ż., achromatyczność ż., achromatyna ż., achromatyzacja ż., achromatyzm mrz.
przym. achromatyczny, achromatyzacyjny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) achromat, achromatic lens
* czeski: (1.1) achromát
* esperanto: (1.1) akromata lenso
* francuski: (1.1) achromat
* niemiecki: (1.1) Achromat
* słowacki: (1.1) achromát
* ukraiński: (1.1) ахромат m.
źródła.
== achromat (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) opt. achromat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) achromatic lens
Wiktionary
w medycynie: osobnik niezdolny do odróżniania okiem niektórych barw; daltonista, dyschromatop
SJP.pl
niezdolność do odróżniania okiem niektórych barw; daltonizm, dyschromatopsja, barwoślepota
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. duża lub całkowita niemożność rozpoznawania barw;
Wiktionary
Achromatopsja (całkowita ślepota barwna) – rzadka, genetycznie uwarunkowana,wada widzenia, spowodowanachorobą siatkówki, objawiająca się:
Wikipedia
rzecz. achromat mrz., achromatop mos., achromatyczność ż., achromatyna ż., achromatyzacja ż., achromatyzm mrz., achromatoptyk m.
przym. achromatyczny, achromatyzacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. osoba, która nie widzi kolorów, cierpi na achromatopsję
Wiktionary
rzecz. achromatopsja ż., achromat m., achromatop m., achromatyczność ż., achromatyna ż., achromatyzacja ż., achromatyzm m.
przym. achromatyczny, achromatyzacyjny
Wiktionary
brak rozszczepienia na barwy widmowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. opt. cecha, właściwość achromatycznych układów optycznych, polegająca na tym, że załamując światło nie rozkładają go na części składowe
Wiktionary
Achromatyczność – bezbarwność w rozumieniu braku dominanty jakiejkolwiek barwy, a więc coś, co może być białe, czarne. Światło achromatyczne to światło białe, aczkolwiek jego skład może wynosić od dwóch (barwy dopełniające) do nieskończoności barw składowych, natomiast substancje materialne o barwach achromatycznych to substancje o barwie białej lub czarnej.
W przypadku urządzeń optycznych achromatyczność oznacza brak rozszczepiania światła na barwy widmowe (zobacz achromat, apochromat).
Wikipedia
rzecz. achromatoptyk mos., achromat mrz., achromatop mos., achromatopsja ż., achromatyna ż., achromatyzacja ż., achromatyzm mrz.
przym. achromatyczny, achromatyzacyjny
Wiktionary
bezbarwny, nie zabarwiony; o układzie optycznym: nie dający rozszczepienia na barwy widmowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. o układzie optycznym: niedający rozczepienia na barwy widmowe
Wiktionary
rzecz. achromatoptyk mos., achromat mrz., achromatop mos., achromatopsja ż., achromatyczność ż., achromatyna ż., achromatyzacja ż., achromatyzm mrz.
przym. achromatyzacyjny
Wiktionary
trudno barwliwy element jądra komórkowego
SJP.pl
zmniejszenie aberracji chromatycznej przez zestawienie soczewek o odpowiednio dobranych parametrach
SJP.pl
Aberracja chromatyczna, chromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki (zobacz zdjęcie obok). Wynika ona ze zjawiska dyspersji szkła użytego do budowy soczewki.
Wikipedia
przymiotnik od: achromatyzacja
SJP.pl
właściwość układów optycznych polegająca na tym, że załamując światło nie rozkładają go na części składowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zob. achromatopsja.
(1.2) fiz. opt. zob. achromatyczność.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. achromatoptyk mos., achromat mrz., achromatop mos., achromatopsja ż., achromatyczność ż., achromatyna ż., achromatyzacja ż.
przym. achromatyczny, achromatyzacyjny
Wiktionary
antybiotyk, jedna z handlowych nazw tetracykliny
SJP.pl
dawniej:
1. niewielka beczka;
2. miara ciał płynnych i sypkich, ósma część beczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. jedna ósma miary większej objętości, rzadziej długości i powierzchni; ósma część beczki;
(1.2) przest. niewielka beczka
Wiktionary
Achtel – dawna jednostka miary objętości, rzadziej długości, zazwyczaj 1/8 miary większej.
W Polsce w XVI-XVII w. stosowany na ogół jako miara objętości piwa.
Achtel krakowski stanowił 1/2 beczki i zawierał 62 garnce, co odpowiadało ok. 134–140 l.
Wikipedia
(1.1) Kufy z siebie i piwne robicie achtele / Cały dzień z nocą lejąc w bezdenne gardziele.
Wiktionary
IPA: ˈaxtɛl, AS: aχtel
Wiktionary
rzecz. dwuachtel mrz.
:: zdrobn. achtelek mrz., aktelik mrz., achtylik mrz.
przym. achtelowy
Wiktionary
(1.1) jachtel, aftel, antałek, ośmina, ósmak
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
powierzchnia pokładu na statku w części rufowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. pokład rufowy;
(1.2) żegl. część pokładu za kokpitem
Wiktionary
Achterdek, pokład rufowy (ang. poop deck) – powierzchnia pokładu na statku w części rufowej. Na jachcie znajduje się za kokpitem. Na żaglowcu achterdek rozciąga się od ostatniego masztu do rufy.Najczęściej pod achterdekiem znajduje się ładownia rufowa nazywana achterpikiem.
Wikipedia
otwór w pokładzie na rufie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. luk w rufowej części pokładu
Wiktionary
Luk (ang. hatch) – szczelnie zamykany otwór w pokładzie statku wodnego, nazywany także włazem. Przeznaczony jest głównie do transportu ładunku, może służyć również jako dodatkowy otwór komunikacyjny (zapasowy, awaryjny) oraz może być wykorzystywany jako otwór wentylacyjny. Luki zamykane są klapami lub pokrywami, a jeśli te są zaopatrzone w okna, to luki spełniają także funkcję doświetlającą wnętrze jednostki.
Wikipedia
IPA: axˈtɛrluk, AS: aχterluk
Wiktionary
wodoszczelna komora zderzeniowa na rufie statku; afterpik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. pomieszczenie pod pokładem na rufie, mieszczące zazwyczaj magazyn bosmański lub kuchnię, oddzielone wodoszczelną przegrodą
Wiktionary
Skrajnik rufowy, achterpik lub inaczej afterpik – pomieszczenie lub fragment wnętrza kadłuba zajmujące rufową część jednostki pływającej. Pojęcie to może oznaczać przedział kadłuba pomiędzy końcem rufy a najbliższym jej poprzecznym elementem konstrukcyjnym lub może to być pierwsze większe pomieszczenie od strony rufy lub też ostatni z trzech głównych obszarów wnętrza kadłuba. Skrajnik rufowy może być przykryty pokładem rufowym lub podłogą kokpitu.
Wikipedia
(1.1) skrajnik rufowy
Wiktionary
lina stalowa biegnąca od topu masztu do rufy; aftersztag
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. stalowa lina biegnąca od topu masztu do rufy, zapobiegająca wyginaniu się masztu do przodu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Forsztag i achtersztag nie są zaliczane do wanty.
Wiktionary
(1.1) aftersztag
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pieszcz. achtlik
Wiktionary
rzecz. achtlik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ósma (1/8) część czegoś
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński, Zaolzie. jednostka objętości: jedna ósma (1/8) litra
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. kieliszek wódki
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. achtliczek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Bułgarii, położone na wybrzeżu Morza Czarnego, przy granicy z Turcją;
Wiktionary
Achtopol (bułg. Ахтопол, Achtopoł; gr. Αγαθούπολις, Agatupolis) – najbardziej wysunięte na południe miasto-kurort nad Morzem Czarnym w Bułgarii. Miasto położone jest na skalistym półwyspie u podnóża łańcucha górskiego Strandża. Znajduje się 14 km na południe od Carewa i 5 km na północ od ujścia rzeki Weleka.
Wikipedia
rzeka w Rosji (długość 537 km), lewa odnoga dolnej Wołgi uchodząca do Morza Kaspijskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, lewa odnoga dolnej Wołgi, od której oddziela się nad Wołgogradem; uchodzi do Morza Kaspijskiego;
Wiktionary
Achtuba – rzeka w Rosji (długość 537 km). Jest lewą odnogą dolnej Wołgi, od której oddziela się nad Wołgogradem. Uchodzi do Morza Kaspijskiego.
Wikipedia
perski duchowny zajmujący się sprawami prawnymi; akond
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Achwachami, dotyczący Achwachów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język achwaski;
Wiktionary
rzecz. Achwachowie lm m.
Wiktionary
potocznie: przesadny zachwyt; zwykle w wyrażeniu: achy i ochy (ochy i achy) - westchnienia zachwytu, radości itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zob. ach.
Wiktionary
Achy – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Oise.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 319 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 25 osób/km² (wśród 2293 gmin Pikardii Achy plasuje się na 681. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 287.).
Wikipedia
IPA: ˈaxɨ, AS: aχy
Wiktionary
stan niewydzielania soku żołądkowego przez zanikłą lub uszkodzoną błonę śluzową żołądka; bezsoczność
SJP.pl
Bezsoczność (łac. achylia) – niewydzielanie soku żołądkowego z powodu zaburzeń w funkcjonowaniu błony śluzowej żołądka. Bezpośrednim powodem tego stanu może być
Wikipedia
skrót od: acidum (z łaciny: kwas)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. mający cechy acid house'u
Wiktionary
rzecz. acid house
przym. acid house, acidhousowy
Wiktionary
(1.1) acid house, acidhousowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) muz. mający cechy acid house'u
Wiktionary
rzecz. acid house
przym. acid house, acidhouse'owy
Wiktionary
(1.1) acid house, acidhouse'owy
Wiktionary
→ acid jazz [czytaj: as-iddżezowy lub es-iddżezowy]
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. mający cechy acid jazzu
Wiktionary
rzecz. acid jazz
przym. acid jazz
Wiktionary
(1.1) acid jazz
Wiktionary
[czytaj: ac-idofil] organizm znajdujący optymalne warunki rozwoju w wodach lub glebach kwaśnych; acydofil
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ac-idofilny]
1. o organizmach roślinnych lub zwierzęcych: żyjący i najlepiej rozwijający się w środowisku kwaśnym; acydofilny;
2. mleko acidofilne - fermentowany napój z mleka krowiego; mleko acydofilne
SJP.pl
roślina żyjąca tylko w środowisku kwaśnym; acydofit, kalcyfob
SJP.pl
Rośliny kwasolubne, acydofity, rośliny acydofilne – rośliny, które optymalne warunki do swojego rozwoju znajdują na podłożu kwaśnym, którego pH jest znacznie poniżej 7. Stanowią grupę acydofitów. Do roślin kwasolubnych należą np. borówki, żurawiny, turzyce. W naszej florze acydofity związane są głównie z kwaśnymi torfowiskami (torfowce, turzyce), ubogimi, kwaśnymi siedliskami leśnymi (borówki), wrzosowiskami (np. wrzos) oraz ubogimi glebami (np. szczaw polny).
Wikipedia
→ acid rock [czytaj: as-idrokowy lub es-idrokowy]
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. mający cechy acid rocka
Wiktionary
rzecz. acid rock
Wiktionary
[czytaj: ac-idum] z łaciny: kwas, np. acidum folicum - kwas foliowy
SJP.pl
w mitologii grecko-rzymskiej: syn boga Pana (Fauna), śmiertelnik, którego pokochała nereida Galatea
SJP.pl
Acis Salisb. – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych, obejmujący 9 gatunków, występujących w krajach basenu Morza Śródziemnego: Portugalii, Hiszpanii, Francji, Albanii, Grecji, Tunezji, Algierii i Maroku oraz na wyspach Balearach, Korsyce, Sardynii i Sycylii. Większość gatunków jest endemitami niewielkich obszarów.
Wikipedia
[czytaj: Akerman] nazwisko, m.in. Nathan Ward Ackerman (1908-1971) - psychiatra amerykański, pionier terapii rodzinnej
SJP.pl
Ackerman – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, siedziba administracyjna hrabstwa Choctaw.
Wikipedia
[czytaj: Akerman] nazwisko, m.in. Konrad Ernst Ackermann (1712-1771) - aktor niemiecki
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: akmiola] handlowa nazwa dźwiękowego stołu montażowego do produkcji filmu
SJP.pl
[czytaj: akodin] lek na kaszel
SJP.pl
Dekstrometorfan, DXM (łac. dextromethorphanum) – organiczny związek chemiczny, prawoskrętny enancjomer metorfanu używany w medycynie pod postacią bromowodorku jako lek przeciwkaszlowy.
Wikipedia
[czytaj: akonkagua] najwyższy szczyt Ameryki, w Andach Południowych, w Argentynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. szczyt w Andach;
Wiktionary
Aconcagua, Cerro Aconcagua (w języku keczua: Acconcahuac – Kamienny Strażnik) – najwyższy szczyt Andów, Ameryki Południowej oraz całej Ameryki (także półkul zachodniej i południowej) o wysokości 6960,8 m n.p.m. Leży w Andach Południowych, w Kordylierze Głównej, na obszarze Argentyny, nieco ponad 110 km na północny zachód od miasta Mendoza. Aconcagua tworzy rozległy masyw (o długości 60 km), zbudowany głównie z granitów, pochodzenia wulkanicznego. Jest pokryty wiecznymi śniegami i lodowcami, z których 7 spływa na wysokość 3900 m n.p.m.
Wikipedia
(1.1) Aconcagua jest najwyższym szczytem Andów.
Wiktionary
[czytaj: akonitum] trująca bylina z rodziny jaskrowatych, mająca zastosowanie w farmacji; akonit, tojad
SJP.pl
Tojad (Aconitum L.) – rodzaj roślin z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Zwyczajowo bywa nazywany mordownikiem (z racji trujących własności). Liczy ok. 320 gatunków. Występują one na półkuli północnej.
Wikipedia
[czytaj: aKOSta] nazwisko
SJP.pl
dawniej: tytuł grzecznościowy, skrót od wyrażenia "waszmość pan", zwykle jako zwrot kierowany wprost do rozmówcy, odpowiadający dzisiejszemu "pan", "wy" (zwykle z odcieniem lekceważenia); aćpan, aspan, waćpan, wacpan, waspan, asan, acan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. waszmość pan.
Wiktionary
(1.1) — Co aćpan pleśćeciesz! — zawołał Łowczy — co aćpan pleśćeciesz! zestarzałeś się i w piętkę gonisz…
Wiktionary
rzecz.
:: fż. aćpani ż.
Wiktionary
staropolski tytuł grzecznościowy kierowany do kobiety, skrót zwrotu: waszmość pani
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zob. waszmość pani.
Wiktionary
(1.1) Toć zawiść nie mogąca strawić cnoty, wdzięków i wpływów aćpani, śmié głosić, żeś była panną respektową w domu ś. p., którego worek lepiéj dźwięczał, niż tarcza.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. aćpan m.
Wiktionary
[czytaj: AKre] stan w Brazylii
SJP.pl
Acre (wymowa [ˈakɾi]) – jest jednym z 26 stanów Brazylii, położonym w zachodniej części kraju w Regionie Północnym. Od zachodu graniczy z Peru, od południa z Boliwią, od północy ze stanem Amazonas, od wschodu ze stanem Rondônia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. rodzaj treningu, który łączy elementy jogi, masażu tajskiego i akrobatyki
Wiktionary
joga w połączeniu z akrobatyką sportową; AcroYoga, acroyoga
SJP.pl
[czytaj: akrojoga] joga w połączeniu z akrobatyką sportową; AcroYoga, acrojoga
SJP.pl
[czytaj: akta] skrót od: Anti-Counterfeiting Trade Agreement - umowa handlowa dotycząca zwalczania obrotu towarami podrabianymi
SJP.pl
hormon wytwarzany przez przedni płat przysadki; kortykotropina, adrenokortykotropina
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = ang. adrenocorticotropic hormone → biol. hormon adrenokortykotropowy, kortykotropina;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ACTH
źródła.
== ACTH (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = fizj. Adrenocorticotropin → hormon adrenokortykotropowy, kortykotropina
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: ekting ałt] w psychoanalizie: zachowanie uzewnętrzniające konflikty przeżywane przez daną osobę, mające na celu odreagowanie; wyładowanie
SJP.pl
[czytaj: aktio] w prawie rzymskim: środek procesowy przysługujący osobie pokrzywdzonej, której uprawnienia zostały naruszone
SJP.pl
Actio (od łac. agere – poganiać, gnać) – działanie, w prawie rzymskim oznaczało skargę sądową, powództwo, tj. czynność procesową, za pomocą której powód (actor) wszczynał przeciw pozwanemu (reus) proces oraz zmierzał do realizacji swych roszczeń. Jako że w prawie rzymskim podział na prawo materialne i procesowe nie miał tak istotnego znaczenia jak obecnie, actio było synonimem prawa podmiotowego (roszczenia chronionego skargą). Ponadto, ponieważ aż do końca republiki wszelkie czynności sądowe były dokonywane wyłącznie w formie ustnej, actio oznaczało również pozew.
Wikipedia
[czytaj: aktiwum] w językoznawstwie: strona czynna w odmianie czasowników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. w poezji barokowej moment przecinania się dwóch różnych metod rozumowania, prowadzący do zaskoczenia i przeżycia estetycznego;
Wiktionary
Acumen (z łac. ostrze, wierzchołek, przen. bystrość, dowcip) – w utworze literackim miejsce zetknięcia się dwóch przeciwstawnych metod rozumowania mające wywołać zarówno zaskoczenie jak i przeżycie estetyczne. Sprzeczność ta opiera się na paradoksie i prowadzi do ujawnienia zaskakującej pointy, najczęściej poprzez nietypowy kształt stylistyczny wypowiedzi.
Wikipedia
(1.1) Acumen stał się ważnym pojęciem dla rosyjskich akmeistów.
Wiktionary
IPA: aˈkũmɛ̃n, AS: akũmẽn
Wiktionary
zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie człowieka, podwyższony poziom kwaśnych elementów przemiany materii lub zaniżony poziom zasad; kwasica, acydoza
SJP.pl
Kwasica, acydemia (łac. acidosis) – stan zwiększonej kwasowości krwi, w którym pH krwi spada poniżej normy spowodowany zwiększeniem zawartości kwasów lub utratą zasad. Kwasica może być wyrównywana, jeżeli odczyn pH krwi nie ulega zmianie, oraz niewyrównywana, jeżeli zawiodą mechanizmy regulacyjne i dojdzie do spadku pH krwi. Kwasica prowadzi do pobudzenia ośrodka oddechowego mózgu i chemoreceptorów, co objawia się przyśpieszeniem i pogłębieniem oddechu (tzw. oddech Kussmaula).
Wikipedia
organizm znajdujący optymalne warunki rozwoju w wodach lub glebach kwaśnych; acidofil
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. organizm kwasolubny
Wiktionary
Wikipedia
dążenie organizmów do przebywania w miejscu, gdzie jest kwaśna gleba lub zakwaszona woda
SJP.pl
1. o organizmach roślinnych lub zwierzęcych: żyjący i najlepiej rozwijający się w środowisku kwaśnym; acidofilny;
2. mleko acydofilne - fermentowany napój z mleka krowiego; mleko acidofilne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. o roślinach i zwierzętach: najlepiej rozwijający się w glebach lub wodach kwaśnych, unikające wapna
(1.2) zob. mleko acydofilne.
Wiktionary
(1.1) acidofilny, kwasolubny
Wiktionary
roślina żyjąca tylko w środowisku kwaśnym; acidofit, kalcyfob
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina acydofilna, kwasolubna, rosnąca na glebach kwaśnych
Wiktionary
Rośliny kwasolubne, acydofity, rośliny acydofilne – rośliny, które optymalne warunki do swojego rozwoju znajdują na podłożu kwaśnym, którego pH jest znacznie poniżej 7. Stanowią grupę acydofitów. Do roślin kwasolubnych należą np. borówki, żurawiny, turzyce. W naszej florze acydofity związane są głównie z kwaśnymi torfowiskami (torfowce, turzyce), ubogimi, kwaśnymi siedliskami leśnymi (borówki), wrzosowiskami (np. wrzos) oraz ubogimi glebami (np. szczaw polny).
Wikipedia
kalcyfit, roślina wapieniolubna unikająca siedlisk kwaśnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina unikająca podłoża kwaśnego;
Wiktionary
Acydofob – organizm nierozwijający się w siedlisku zakwaszonym, z reguły acydofobami są rośliny wapieniolubne. Acydofoby często są alkalifilami.
Wikipedia
(1.1) Z reguły acydofobami są rośliny wapieniolubne
Wiktionary
(1.1) kalcyfit
Wiktionary
unikanie przez organizmy środowiska kwaśnego, zakwaszonej gleby lub wody
SJP.pl
proces rozkładu estrów pod wpływem mocnych kwasów beztlenowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. reakcja rozkładu związku chemicznego pod wpływem kwasu
Wiktionary
Acydoliza – reakcja chemiczna rozkładu związku chemicznego pod wpływem kwasu. Zazwyczaj przeprowadzana w warunkach bezwodnych w celu niedopuszczenia do hydrolizy katalizowanej przez kwas.
Najczęściej spotykanym typem acydolizy jest transestryfikacja – w tym przypadku wymiana reszty kwasowej w estrze:
Wikipedia
miareczkowe oznaczanie zawartości kwasu w roztworze
SJP.pl
zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie człowieka, podwyższony poziom kwaśnych elementów przemiany materii lub zaniżony poziom zasad; kwasica, acydemia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. kwasica.
Wiktionary
Kwasica, acydemia (łac. acidosis) – stan zwiększonej kwasowości krwi, w którym pH krwi spada poniżej normy spowodowany zwiększeniem zawartości kwasów lub utratą zasad. Kwasica może być wyrównywana, jeżeli odczyn pH krwi nie ulega zmianie, oraz niewyrównywana, jeżeli zawiodą mechanizmy regulacyjne i dojdzie do spadku pH krwi. Kwasica prowadzi do pobudzenia ośrodka oddechowego mózgu i chemoreceptorów, co objawia się przyśpieszeniem i pogłębieniem oddechu (tzw. oddech Kussmaula).
Wikipedia
(1.1) acydemia, kwasica
Wiktionary
metoda oznaczania objętości kwasów w analizie chemicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. dział chemicznej analizy ilościowej (miareczkowej), podający sposoby ilościowego oznaczania kwasów
Wiktionary
Alkacymetria – jeden z ważniejszych działów analizy miareczkowej, zwanej też analizą objętościową, w którym ustala się dokładne stężenie kwasów lub zasad poprzez miareczkowanie roztworów z użyciem odpowiednio zasad lub kwasów. W trakcie miareczkowania alkacymetrycznego zachodzi reakcja zobojętniania, która prowadzi do zmian pH mieszaniny. Zmiany te rejestruje się z użyciem chemicznych wskaźników pH, lub pH-metrów.
Wikipedia
brak okresowości, stałej powtarzalności wybranej cechy procesów, zjawisk itp.; niecykliczność
SJP.pl
Acykliczność to własność preferencji i innych relacji dwuczłonowych, która wymaga aby przeciwsymetryczna część relacji nie zawierała cykli.
Wikipedia
1. książkowo: niepodlegający cyklicznym (powtarzalnym) zmianom; niecykliczny;
2. związek acykliczny - związek organiczny o niezamkniętym łańcuchu węglowym; związek alifatyczny, związek łańcuchowy, związek tłuszczowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) niecykliczny
(1.2) mat. nieposiadający cykli
Wiktionary
rzecz. cykl mrz., cykliczność ż., acykliczność ż.
przym. cykliczny
przysł. cyklicznie, acyklicznie
Wiktionary
(1.1) niecykliczny
Wiktionary
organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwwirusowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek przeciwwirusowy na zakażenia herpeswirusami; analog guanozyny
Wiktionary
Acyklowir (łac. aciclovirum) – organiczny związek chemiczny, lek przeciwwirusowy, z grupy analogów nukleozydowych, stosowany przede wszystkim w leczeniu zakażeń wirusem opryszczki pospolitej oraz wirusem ospy wietrznej i półpaśca. Inne zastosowania obejmują zapobieganie zakażeniom wirusem cytomegalii po transplantacji i ciężkie powikłania zakażenia wirusem Epsteina-Barr. Lek może być przyjmowany doustnie, stosowany jako krem lub w postaci wstrzyknięć.
Wikipedia
(1.1) Tabletki acyklowiru są białe i okrągłe.
Wiktionary
(1.1) wzór sumaryczny C8H11N5O3; nazwy handlowe: Aciclovir, Acix, Axoviral, Hascovir, Herpex, Heviran, Viru-POS, Zovirax Intensive
Wiktionary
organiczny rodnik kwasowy
SJP.pl
Wikipedia
chemiczna modyfikacja białek
SJP.pl
Acylowanie, acylacja – reakcja chemiczna polegająca na wprowadzeniu do cząsteczki związku chemicznego grupy acylowej. Acylowanie jest ważną reakcją w chemii organicznej, wykorzystywaną do otrzymywania pochodnych acylowych (np. ketonów, estrów lub amidów), zabezpieczania innych grup funkcyjnych (szczególnie grup aminowych i grup hydroksylowych).
Wikipedia
Acyloglicerole, zwyczajowo: glicerydy – organiczne związki chemiczne, estry acylowe glicerolu. Ponieważ w glicerolu 1, 2 lub wszystkie 3 grupy hydroksylowe (−OH) mogą być zestryfikowane kwasami karboksylowymi, w zależności od stopnia estryfikacji wyróżnia się mono-, di- i triacyloglicerole:
Wikipedia
wprowadzać grupę acylową do cząsteczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. reakcja chemiczna polegająca na podstawieniu grupy acylowej do cząsteczki związku chemicznego w miejsce atomu wodoru;
Wiktionary
Acylowanie, acylacja – reakcja chemiczna polegająca na wprowadzeniu do cząsteczki związku chemicznego grupy acylowej. Acylowanie jest ważną reakcją w chemii organicznej, wykorzystywaną do otrzymywania pochodnych acylowych (np. ketonów, estrów lub amidów), zabezpieczania innych grup funkcyjnych (szczególnie grup aminowych i grup hydroksylowych).
Wikipedia
rzecz. acyl m., acylacja ż.
czas. acylować ndk.
Wiktionary
(1.1) acylacja
Wiktionary
dawniej: aczkolwiek
SJP.pl
spójnik
(1.1) przest. książk. spójnik wyrażający łączność treści przeciwstawnych lub znacznie różniących się
(1.1.1) … może łączyć dwa zdania podrzędnie złożone, także gdy zdanie podrzędne jest wtrącone
(1.1.2) … może wprowadzać wyrażenie uzupełniające lub wtrącone
(1.1.3) … może łączyć części zdania, przede wszystkim okoliczniki lub przydawki
Wiktionary
(1.1.1) W kościele w miasteczku Turku jest dzwonek, który acz nie ma najmniejszej skazy ani znaku uszkodzenia, przecież żadnego nie wydaje głosu.
(1.1.2) Tymczasem popiół, acz w małej ilości, zaczynał już padać na nasze głowy
Wiktionary
IPA: at͡ʃ, AS: ač
Wiktionary
(1.1) aczkolwiek, ale, choć, jednak
Wiktionary
mistrz, nauczyciel w hinduizmie; aćarja
SJP.pl
dawniej: spójnik "acz" wraz z cząstką trybu przypuszczającego; choćby, chociażby
SJP.pl
spójnik
(1.1) stpol. …wprowadzający wypowiedzenie okolicznikowe warunku; jeżeli
(1.2) śrpol. …wprowadzający wypowiedzenie okolicznikowe przyzwolenia; choć, chociaż
(1.3) śrpol. …wprowadzający wypowiedzenie okolicznikowe przyczyny; bo, ponieważ
(1.4) śrpol. …wprowadzający współrzędne wypowiedzenie wynikowe; przecież, wszak
partykuła
(2.1) śrpol. …wprowadzająca dodatkową informację na omawiany temat; i to, na dodatek
(2.2) śrpol. …wyrażająca nadzieję mówiącego; oby
Wiktionary
IPA: ˈat͡ʃʲt͡ɕi, AS: ačʹći
Wiktionary
spójnik
(1.1) stpol. aczkolwiek
Wiktionary
IPA: at͡ʃˈkɔlɛ, AS: ačkole
Wiktionary
spójnik łączący wyrażenia przeciwstawne, nieoczekiwane w tym zestawieniu
SJP.pl
spójnik
(1.1) … wprowadzający treść przeciwstawną lub znacznie się różniącą
Wiktionary
(1.1) Nikt nie wierzył słowom świadka, aczkolwiek była to prawda.
(1.1) Pogoda dzisiaj, aczkolwiek rano padało, jest wyśmienita.
(1.1) Przyznał się do winy, aczkolwiek niechętnie.
(1.1) Pomysł ten, aczkolwiek błyskotliwy, jednak nie spodoba się szefowi.
(1.1) Był gruby, aczkolwiek zwinny.
Wiktionary
IPA: at͡ʃˈkɔlvʲjɛk, AS: ačkolvʹi ̯ek
Wiktionary
(1.1) jednak, ale, choć, mimo że
Wiktionary
spójnik
(1.1) stpol. choć, chociaż
(1.2) stpol. aczkolwiek
Wiktionary
IPA: ˈat͡ʃlɛ, AS: ačle
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w syberyjskiej części Rosji, w Kraju Krasnojarskim, nad Czułymem;
Wiktionary
Aczyńsk (ros. Ачинск) – miasto w Rosji, w Kraju Krasnojarskim, przy Kolei Transsyberyjskiej, nad Czułymem (dopływ rzeki Ob).
Wikipedia
przym. aczyński
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Aczyńska, związany z Aczyńskiem
Wiktionary
rzecz. Aczyńsk mrz.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który nie nadaje się do czytania
Wiktionary
(1.1) Szczęśliwie „Finneganów tren” funkcjonuje jako żartobliwy przykład snobistycznej, aczytalnej literatury, więc prawdopodobieństwo, że ktoś choć raz na dowolny fragment powieści trafił, jest wyższe niż w przypadku stosunkowo słabo znanego Pereca.
Wiktionary
do... (ad 1, ad 2 itd.)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = łac. anno Domini → rok Pański
(1.2) = autoryzowany doradca
Wiktionary
IPA: a‿ˈdɛ, AS: a‿de
Wiktionary
(1.1) n.e.
Wiktionary
stolica Kataru; Dauha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Kataru;
Wiktionary
Doha albo Ad-Dauha (arab. الدوحة Ad-Dawḥa) – stolica i największe miasto Kataru położone na wschodnim wybrzeżu półwyspu Katar, w Zatoce Perskiej.
Miasto zostało zniszczone w 1867 w czasie wojny z Bahrajnem. W 1916 Brytyjczycy ustanowili je siedzibą swojego protektoratu. Gdy Katar uzyskał niepodległość, miasto zostało jego stolicą. W 1973 roku założono uniwersytet.
Wikipedia
(1.1) Przez wiele lat Ad-Dauha była ważnym portem, jednak płytkie wody i rafy koralowe powodowały, że w porcie nie mogły cumować duże jednostki.
Wiktionary
IPA: ad‿ˈːawxa, AS: a•‿dau̯χa
Wiktionary
rzecz. dauhańczyk m., dauhanka ż.
przym. dauhański
Wiktionary
(1.1) Doha, przest. Dauha, hist. Al-Bida
Wiktionary
skrót od: adiunkt
SJP.pl
1. imię żeńskie;
2. zdrobnienie od imion żeńskich: Adrianna, Adriana, Adela, Adelajda, Adelina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) zdrobn. Adelajda, Adela, Adelina, Adriana, Adrianna
(1.3) astr. planetoida o numerze katalogowym 523;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ada jest moją siostrą.
Wiktionary
IPA: ˈada, AS: ada
Wiktionary
rzecz. Adam mos./mrz., Adelajda ż., Adela ż., Adelina ż., Adriana ż., Adrianna ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Adunia, Adeczka, Adzia, Adusia, Adzik, Adula, Adka, Adeńka
Wiktionary
Adad – bóg burzy, wiatru, deszczu i piorunów oraz siły niszczycielskiej, jedno z ważniejszych bóstw w mitologii babilońskiej. Geneza Adada sięga okresu sumeryjskiego. Był on utożsamiany z pomniejszym bóstwem w panteonie sumeryjskim – Iszkurem, którego cechy rozwinęły się w okresie babilońskim, a następnie asyryjskim, gdy Adadowi przypisano atrybuty i cechy wojskowe. O randze Adada świadczy włączanie jego imienia do imion królów.
Wikipedia
adagio;
1. tempo muzyczne powolne, szybsze niż lento i wolniejsze niż andante;
2. utwór muzyczny utrzymany w tempie adadżio;
3. wolny, liryczny taniec w balecie klasycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) choreogr. liryczny taniec dwojga solistów, przechodzenie z pozy do pozy oraz podnoszenie tancerki przez partnera;
(1.2) muz. powoli wykonywany utwór muzyczny lub jego część
(1.3) muz. powolne tempo
przymiotnik
(2.1) muz. wolny, powolny
przysłówek sposobu
(3.1) muz. wolno, powoli
Wiktionary
Adagio (wym. a'dadʒ͡ʲɔ wł.: wolno) – wolne tempo w utworach muzycznych (66-76 BPM), wolniejsze niż andante, szybsze niż largo.
Jest to również określenie drugiej, stałej części utworów zbudowanych na zasadzie cyklu sonatowego: sonaty, symfonii. Adagio sonatowe ma charakter liryczny lub poważny, w opozycji do dynamicznej, utrzymanej w szybkim tempie części pierwszej, jaką jest allegro sonatowe. Wielu kompozytorów nadawało tytuł Adagio wolnym częściom swoich kompozycji, np. Bruckner, w większości swoich symfonii. Adagio jako pierwsza część sonaty występuje w sonacie Księżycowej Beethovena, a tak nietypowa budowa utworu jest już zapowiedzią nowej epoki – romantyzmu w muzyce.
Wikipedia
IPA: aˈdad͡ʒʲjɔ, AS: adaǯʹi ̯o
Wiktionary
[czytaj: adadżjetto] określenie wykonawcze: dość wolno; tempo nieco szybsze niż adagio
SJP.pl
przysłówek
(1.1) muz. dość wolno; tempo wykonania utworu nieco szybsze niż adagio
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== adagietto (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) muz. adagietto
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
adadżio;
1. tempo muzyczne powolne, szybsze niż lento i wolniejsze niż andante;
2. utwór muzyczny utrzymany w tempie adagio;
3. wolny, liryczny taniec w balecie klasycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. zob. adadżio.
przymiotnik
(2.1) muz. zob. adadżio.
przysłówek
(3.1) muz. zob. adadżio.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|wł|adagio. → cicho, powoli
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== adagio (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-adagio.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. adagio, adadżio
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈdad͡ʒʲjɔ, AS: adaǯʹi ̯o
Wiktionary
[czytaj: adaDŻIss-imo] określenie wykonawcze: jak najwolniej
SJP.pl
1. dawniej: przysłowie;
2. sentencja, formuła bliska przysłowiu, przekazująca myśl ogólną; klasyczną realizacją adagiów są "Adagia" Erazma z Rotterdamu
SJP.pl
Wikipedia
ssak parzystokopytny z rodziny wołowatych, zaliczany do antylop; addaks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Addax|Laurillard|ref=tak., rodzaj ssaka parzystokopytnego z podrodziny antylopowców;
(1.2) zool. antylopa z rodzaju adaks (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Garnitur chromosomowy adaksa tworzy 29 par chromosomów.
(1.2) Naszymi adaksami opiekują się dzieci z Cieszyna.
Wiktionary
lek z grupy antagonistów wapnia, stosowany głównie w leczeniu choroby niedokrwiennej serca i nadciśnienia tętniczego; nifedipina; corfaden
SJP.pl
Nifedypina (INN: nifedipine) – organiczny związek chemiczny, lek blokujący kanały wapniowe I generacji, pochodna 1,4-dihydropirydyny.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Adalbert, Adelbert – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających adal (ród szlachecki) i beraht (jasny, błyszczący), oznaczało „pochodzącego ze szlachetnego rodu”. Występuje w wielu odmianach, np.: Albert, Olbracht.
Żeński odpowiednik: Adalberta
Adalbert imieniny obchodzi: 23 kwietnia, 11 maja, 20 czerwca i 25 czerwca (jako wspomnienie św. Adelberta, zm. 714).
Wikipedia
(1.1) I ten rodził się gdzieś w Saksonii, uczył po świecie a przybył praktyczne studja kończyć przy słynnym Adalbercie, którego naukę wysoko cenił.
Wiktionary
IPA: aˈdalbɛrt, AS: adalbert
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|germ.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Adalbert
* esperanto: (1.1) Adalberto
* hiszpański: (1.1) Adalberto m.
* kataloński: (1.1) Adalbert
* niemiecki: (1.1) Adalbert
* nowogrecki: (1.1) Αδαλβέρτος m.
* węgierski: (1.1) Adalbert
* włoski: (1.1) Adalberto m.
źródła.
== Adalbert (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Adalbert
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
biały krystaliczny proszek, środek uspokajający i łagodnie nasenny; karbromal
SJP.pl
Adalin – wieś w Rumunii, w okręgu Sălaj, w gminie Dragu. W 2011 roku liczyła 193 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. farm. ureid kwasu bromodwuetylooctowego, biały krystaliczny proszek, środek uspokajający i łagodnie nasenny
Wiktionary
krystaliczny związek chemiczny niespełniający prawa stałości składu; związek niestechiometryczny, bertolid
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. według Księgi Rodzaju imię pierwszego człowieka na Ziemi oraz protoplasty rodu ludzkiego;
(1.2) imię|polski|m.;
(1.3) daw. gw-pl|Warszawa. milicjant
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. miasto w mintakacie Al-Mintakat ad-Dachilijja w Omanie
(2.2) geogr. wzniesienie na terenie Czech w Górach Orlickich;
(2.3) rel. miasto biblijne leżące nieopodal Sartan, utożsamiane z miejscowością Tall ad-Damija w Jordanii;
Wiktionary
Adam – imię męskie pochodzenia semickiego. W języku hebrajskim אדום adom oznacza „czerwony”, od koloru ziemi, z której Adam był ulepiony. Bardziej jednak prawdopodobne, że Adam wywodzi się od hebrajskiego słowa adamah, które oznacza „ziemię, rolę”, wtedy znaczyłoby „rolnik”, albo „że człowiek, z ziemi powstały, do ziemi wróci”. W takim ujęciu, używane jest zazwyczaj w Starym Testamencie, chociaż w początkowych rozdziałach Starego Testamentu przyjęło się traktować je jako imię własne. Także w językach ałtajskich słowo adam oznacza „człowiek”. Współcześnie dopatruje się pochodzenia imienia w języku sumeryjskim, w którym miał oznaczać „mój ojciec” (od ada.mu), akadyjskim „zbudowany”, lub „zrodzony”', a także w arabskim „łączyć się” (od adama).
Wikipedia
(1.1) Adam i Ewa umieszczeni przez Boga w raju, zostali z niego wypędzeni ponosząc karę za uległość szatanowi i nieposłuszeństwo Bogu (…), a także utracili nieśmiertelność; (…) synami Adama i Ewy byli Abel, Kain i Set; (…).
(1.1) Już Adam dostał to czego chciał, za jedno żebro Bóg kobietę mu dał.
(1.2) Mam na imię Adam i jestem nauczycielem z Warszawy.
(1.2) Na 24 grudnia przypadają imieniny Adama i Ewy.
(1.2) Ewa wyszła za mąż za Adama.
(1.2) Panie Adamie, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: ˈadãm, AS: adãm
Wiktionary
rzecz. Adamowa ż., Adamówna ż., Adamostwo lm m., Adamkowa ż., Adamkówna ż., adamita m., adamitka ż., adamian m., Adamów m., Adamowo n., Adamowizna ż., Adamówka ż., Adamierz m., adamin m., adamit m., Adamina ż., Adaminowo n., Adamica ż., Adameczek m., Adameczkowa ż., Adameczkówna ż.
:: zdrobn. Adamek m., Adaś m., Adaśko m.
:: fż. Ada ż.
przym. Adamowy, Adamkowy, Adasiowy, Adaśkowy, adamowy, adamitowy, adamicki, adamowski
Wiktionary
(1.2) zdrobn. Adamek, Adaś, Adaśko, Adamuś
Wiktionary
związek organiczny używany do wytwarzania leków i polimerów akrylowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. farm. organiczny związek chemiczny, tricykliczny węglowodór nasycony;
Wiktionary
Adamantan – organiczny związek chemiczny, tricykliczny węglowodór nasycony.
W temperaturze pokojowej jest białym, krystalicznym ciałem o zapachu przypominającym kamforę. Niewielkie ilości adamantanu występują w ropie naftowej i niektórych minerałach.
Wikipedia
Wikipedia
dwustronna tkanina jedwabna lub bawełniana o błyszczącym wzorze na matowym tle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. wzorzysta tkanina dwustronna, z jednej strony matowa, z drugiej błyszcząca; ; Gloger.
(1.2) stpol. aksamit
Wiktionary
Adamaszek (łac. adamascus, franc. damas) – tkanina żakardowa, dwustronna, najczęściej jedwabna, zwykle jednobarwna, z wzorem matowym na błyszczącym tle (lub odwrotnie), uzyskiwanym przez odpowiednie dobranie splotów tkackich, najczęściej atłasowych i skośnych.
Wikipedia
(1.1) Ciemnozielona, lekko wycięta suknia z adamaszku spływała gładko wzdłuż wyniosłej postaci […]
Wiktionary
IPA: ˌadãˈmaʃɛk, AS: adãmašek
Wiktionary
przym. adamaszkowy
Wiktionary
(1.2) aksament, aksemit, eksamit, jaksamit
Wiktionary
→ adamaszek, np. adamaszkowy obrus
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z adamaszkiem, dotyczący adamaszku, wykonany z adamaszku
Wiktionary
(1.1) W zbiorach muzeum mamy zabytkowy ornat adamaszkowy z kolumną z mory i hierogramem IHS.
Wiktionary
rzecz. adamaszek mrz., Damaszek mrz.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. damaskowy.
Wiktionary
wyżyna w Afryce Zachodniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyżyna w Afryce;
(1.2) geogr. region w Kamerunie;
(1.3) hist. historyczne państwo na terenie dzisiejszego środkowego Kamerunu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyżyna Adamawa stanowi obszar źródłowy dla rzek Benue, Sanaga i Logon.
Wiktionary
IPA: ˌadãˈmava, AS: adãmava
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Adamczyk:
Wikipedia
1. zdrobnienie od: Adam (imię męskie);
2. nazwisko polskie
SJP.pl
Adamek – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Stąporków.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wieś leżąca w powiecie chęcińskim województwa sandomierskiego należała w XVI wieku do Tarłów.
Przez wieś przechodzi zielony szlak rowerowy z Sielpii Wielkiej do Błotnicy.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Barbary w Krasnej.
Wikipedia
magmowa skała głębinowa, odmiana granitu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odmiana granitu;
Wiktionary
Adamellit (inaczej granit monzonitowy) – kwaśna skała głębinowa, jedna z odmian granitu.
Skład: biotyt, hornblenda, kwarc, mika, niekiedy złoto, plagioklaz, skaleń potasowy, rzadziej też piroksen.
Występuje w postaci rozległych masywów lub drobnych intruzji. W Polsce można go znaleźć w masywach granitowych na Dolnym Śląsku (m.in. w Karkonoszach, Strzelinie, Strzegomiu). Ma zastosowanie w kamieniarstwie.
Wikipedia
(1.1) Adamellit może być brązowy, pomarańczowy, czarny, szary lub beżowy.
Wiktionary
przym. adamellitowy
Wiktionary
(1.1) granit monzonitowy
Wiktionary
przymiotnik od: adamellit
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Adamiak:
Wikipedia
członek sekty głoszącej niewinność rajską; adamita
SJP.pl
sekta istniejąca na przełomie II i III w., głosząca powrót do rajskiej czystości
SJP.pl
Adamici (adamianie, fosariusze) – określenie wielu grup religijnych, wywodzących się z chrześcijaństwa, naśladujących nagość Adama jako symbol pierwotnej czystości człowieka przed popełnieniem grzechu pierworodnego.
Po raz pierwszy taka grupa religijna została opisana przez Epifaniusza w II wieku, była to grupa gnostyków-antynomistów z północnej Afryki. Następnie o podobnych grupach pisali Augustyn z Hippony i Izydor z Sewilli.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z grupy arsenianów;
Wiktionary
Adamin (adamit) – bardzo rzadki minerał z grupy arsenianów. Jego nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego mineraloga Gilberta Josepha Adama (1795–1881).
Wikipedia
IPA: aˈdãmʲĩn, AS: adãmʹĩn
Wiktionary
rzecz. Adam mrz./mos.
Wiktionary
(1.1) adamit
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Adamina – żeński odpowiednik imienia/nazwiska Adam. Imieniny 6 kwietnia, 16 maja i 24 grudnia. Imię pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza ono "człowiek", a w znaczeniu biblijnym "pierwszy człowiek od Boga".
Osoby noszące to nazwisko: Juanita Adamina (Jo de Winter, żona Roberta Eggersa Adaminy).
Wikipedia
członek sekty głoszącej niewinność rajską; adamianin
SJP.pl
Adamici (adamianie, fosariusze) – określenie wielu grup religijnych, wywodzących się z chrześcijaństwa, naśladujących nagość Adama jako symbol pierwotnej czystości człowieka przed popełnieniem grzechu pierworodnego.
Po raz pierwszy taka grupa religijna została opisana przez Epifaniusza w II wieku, była to grupa gnostyków-antynomistów z północnej Afryki. Następnie o podobnych grupach pisali Augustyn z Hippony i Izydor z Sewilli.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adamka lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Adam z małżonką; Adamowie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
forma rzeczownika.
(2.1) D. B. lm. od Adam
Wiktionary
Wikipedia
IPA: aˈdãmuf, AS: adãmuf
Wiktionary
rzecz. Adam mrz./mos., adamowianin m., adamowianka ż.
przym. adamowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Adamówki
Wiktionary
IPA: ˌadãmufˈt͡ʃãɲĩn, AS: adãmufčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Adamówka ż.
:: fż. adamówczanka ż.
przym. adamówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Adamówki
Wiktionary
IPA: ˌadãmufˈt͡ʃãŋka, AS: adãmufčãŋka
Wiktionary
rzecz. Adamówka, adamówczanin
przym. adamówecki
Wiktionary
przymiotnik od: Adamówka, miasto gminne w województwie podkarpackim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od rzeczownika Adamówka
Wiktionary
IPA: ˌadãmuˈvɛt͡sʲci, AS: adãmuvecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Adamówka, adamówczanin, adamówczanka
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w województwie mazowieckim
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Adamowa
Wiktionary
IPA: ˌadãmɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: adãmovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Adamów m.
:: fż. adamowianka ż.
przym. adamowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Adamowa
Wiktionary
IPA: ˌadãmɔˈvʲjãŋka, AS: adãmovʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Adamów m.
:: fm. adamowianin
przym. adamowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌadãmɔˈvʲit͡sɛ, AS: adãmovʹice
Wiktionary
rzecz. adamowiczanin m., adamowiczanka ż.
przym. adamowicki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Adamowic
Wiktionary
IPA: ˌadãmɔˈvʲit͡sʲci, AS: adãmovʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Adamowice nmos., adamowiczanin m., adamowiczanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Adamowic
Wiktionary
IPA: ˌadãmɔvʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: adãmovʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Adamowice nmos.
:: fż. adamowiczanka ż.
przym. adamowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Adamowic
Wiktionary
IPA: ˌadãmɔvʲiˈt͡ʃãŋka, AS: adãmovʹičãŋka
Wiktionary
rzecz. Adamowice, adamowiczanin
przym. adamowicki
Wiktionary
Adam z małżonką; Adamostwo
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wakacje spędzam każdego roku u babci w Adamówce.
Wiktionary
IPA: ˌadãˈmufka, AS: adãmufka
Wiktionary
rzecz. Adam mrz./mos., adamówczanin, adamówczanka
przym. adamówecki
Wiktionary
nazwa kilkunastu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Adamów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Adamowa, związany z Adamowem
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌadãˈmɔfsʲci, AS: adãmofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Adam mrz./mos., Adamów m., adamowianin m., adamowianka ż.
Wiktionary
właściwy Adamowi, charakterystyczny dla Adama
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Adama
Wiktionary
(1.1) Adamowa żona ma na imię Ewa.
(1.1) Według biblijnej Księgi Rodzaju Bóg stworzył z Adamowego żebra Ewę.
(1.1) W Adamowym sadzie rosną dorodne jabłonie i grusze.
(1.1) Kain i Abel byli Adamowymi synami.
Wiktionary
rzecz. Adam mos., adam mos., Adaś mos.
przym. Adamkowy, Adasiowy, adamowy
Wiktionary
wieś w Turcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) — Przepraszam pana — odezwał się nadchodzący — czy nie możesz mi pan powiedzieć, jak daleko znajduję się od Adampola?
Wiktionary
IPA: aˈdãmpɔl, AS: adãmpol
Wiktionary
rzecz. adampolanin m., adampolanka ż.
przym. adampolski
Wiktionary
mieszkaniec Adampolu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Adampola
Wiktionary
IPA: ˌadãmpɔˈlãɲĩn, AS: adãmpolãńĩn
Wiktionary
rzecz. Adampol, adampolanka
przym. adampolski
Wiktionary
mieszkanka Adampolu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Adampola
Wiktionary
IPA: ˌadãmpɔˈlãnka, AS: adãmpolãnka
Wiktionary
rzecz. Adampol, adampolanin
przym. adampolski
Wiktionary
przymiotnik od: Adampol
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Adampola, związany z Adampolem
Wiktionary
(1.1) Potem, po Powstaniu Węgierskim i wojnie krymskiej, we wsi pojawiło się więcej osób, które dały początek adampolskim rodzinom żyjącym tam do dziś.
Wiktionary
IPA: ˌadãmˈpɔlsʲci, AS: adãmpolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Adampol m., adampolanin m., adampolanka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: Adamstałn] stolica Wysp Pitcairn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męski, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Pitcairnu;
(1.2) nazwy kilku miejscowości na świecie;
Wiktionary
Adamstown – jedyna miejscowość na wyspie Pitcairn, wchodzącej w skład Wysp Pitcairn – brytyjskiego terytorium zależnego. W Adamstown w 2008 mieszkało 48 mieszkańców – cała populacja wyspy. Niektórzy mieszkańcy wyspy emigrują do Nowej Zelandii, przez co liczba mieszkańców wyspy spada.
Wikipedia
(1.1) W zeszłym roku popłynęliśmy do Adamstown – najmniejszej stolicy na świecie.
Wiktionary
związek chemiczny zawierający arsen, gaz bojowy o działaniu drażniącym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. wojsk. związek arsenoorganiczny stosowany jako duszący bojowy środek trujący z podgrupy sternitów;
Wiktionary
Adamsyt (chlorek fenarsazyny) – arsenoorganiczny związek chemiczny stosowany jako gaz łzawiący, drażniący bojowy środek trujący z podgrupy sternitów. Nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego chemika Rogera Adamsa, który go po raz pierwszy otrzymał.
Wikipedia
(1.1) Adamsyt działa drażniąco na błony śluzowe oczu i górnych dróg oddechowych.
Wiktionary
IPA: aˈdãmsɨt, AS: adãmsyt
Wiktionary
przym. adamsytowy
Wiktionary
(1.1) chlorek fenarsazyny, DM
Wiktionary
→ adamsyt
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. związany z adamsytem, zawierający adamsyt
Wiktionary
rzecz. adamsyt mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Turcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Turcji;
Wiktionary
Adana – miasto w Azji, w południowej Turcji nad rzeką Seyhan, ośrodek administracyjny ilu Adana.
Adana to ośrodek przemysłowo-handlowy (tekstylia) w regionie uprawy bawełny i pszenicy oraz węzeł drogowy.Znajduje się tam stacja kolejowa Adana, port lotniczy i uniwersytet.Wiele zabytków starożytnych (m.in. most rzymsko-bizantyjski z II w.) i liczne meczety. W pobliżu miasta wykopaliska hetyckie.
Wikipedia
IPA: aˈdãna, AS: adãna
Wiktionary
rzecz. adańczyk mos., adanka ż.
przym. adański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Adany
Wiktionary
IPA: aˈdãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: adãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Adana ż.
:: fż. adanka ż.
przym. adański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Adany
Wiktionary
IPA: aˈdãŋka, AS: adãŋka
Wiktionary
rzecz. Adana, adańczyk
przym. adański
Wiktionary
→ Adana (miasto w Turcji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od rzeczownika Adana
Wiktionary
IPA: aˈdãj̃sʲci, AS: adãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Adana, adańczyk, adanka
Wiktionary
środowiskowo: wyjazd integracyjny dla nowych studentów
SJP.pl
zdolność komórek, tkanek i narządów organizmu do reagowania przystosowawczego na wszelkie zmiany warunków jego środowiska zewnętrznego i wewnętrznego; przystosowawczość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. zdolność do fizjologicznego reagowania przystosowawczego komórek, tkanek, narządów organizmu na zmiany warunków jego środowiska;
Wiktionary
Adaptabilność, przystosowawczość – zdolność do adaptacji fizjologii komórek, tkanek oraz narządów do zmian warunków środowiska wewnętrznego i zewnętrznego.
Wikipedia
(1.1) przystosowawczość
Wiktionary
zdolny do reagowania na zmiany warunków środowiska
SJP.pl
1. przystosowanie czegoś do innego użycia niż było przeznaczone;
2. przystosowanie, przetworzenie dzieła literackiego na utwór innego rodzaju, np. powieści na film, a także utwór w ten sposób przystosowany;
3. przystosowywanie się do określonych warunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przystosowanie do nowego sposobu użytkowania, przeróbka
(1.2) efekt (dzieło, przedmiot, budynek) dokonanej adaptacji (1.1)
(1.3) biol. przystosowanie się organizmu do nowych warunków;
(1.4) dostosowanie się organów do sytuacji
(1.5) psych. przystosowanie się do nowej sytuacji
Wiktionary
Adaptacja – doskonaląca zmiana w celu przystosowania.
Wikipedia
(1.3) Owady występują w tak wielkich liczbach nie tylko przez łatwość adaptacji do najróżniejszych warunków, ale także dzięki swojej fantastycznej płodności.
Wiktionary
IPA: ˌadapˈtat͡sʲja, AS: adaptacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. adaptacyjność ż., adaptator m., adaptatorka ż., adaptowanie n., zaadaptowanie n.
czas. adaptować ndk., zaadaptować dk.
przym. adaptacyjny, adaptatywny, adaptatorski
Wiktionary
(1.1-2) przeróbka
Wiktionary
pogląd w ramach ewolucjonizmu, według którego wszystkie fenotypowe cechy organizmów wynikają z bezpośredniego działania doboru naturalnego; selekcjonizm
SJP.pl
Adaptacjonizm – pogląd w ramach ewolucjonizmu, przyjmujący, że wszelkie cechy fenotypowe organizmów mają charakter adaptacji i powstały w drodze doboru naturalnego.
Wikipedia
służący zarówno adaptacji, jak i rehabilitacji (np. ośrodek adaptacyjno-rehabilitacyjny)
SJP.pl
zdolność przystosowywania się do zmieniających się warunków
SJP.pl
przymiotnik od: adaptacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który potrafi się zmieniać, dostosowywać do wymagań albo do otoczenia
(1.2) techn. układ albo algorytm, który potrafi sam przestrajać swoje parametry
(1.3) środ. taki, który dokonuje adaptacji
Wiktionary
(1.1) Podobne problemy adaptacyjne przeżywały kobiety, które wykonywały zawody zastrzeżone dotąd dla mężczyzn, jak elektromonter, suwnicowy czy chirurg.
Wiktionary
rzecz. adaptatorka ż., adaptacja ż., adaptowanie n.
czas. adaptować ndk.
przym. adaptatorski, adaptatywny
Wiktionary
(1.2) samostrojący się
Wiktionary
osoba dokonująca adaptacji, najczęściej artysta (reżyser, pisarz), który adaptuje utwór literacki; adaptor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dokonująca adaptacji
Wiktionary
(1.1) Mój kolega był zdolnym adaptatorem.
Wiktionary
IPA: ˌadapˈtatɔr, AS: adaptator
Wiktionary
rzecz. adaptatorka ż., adaptacja ż., adaptowanie n.
czas. adaptować
przym. adaptatorski
Wiktionary
kobieta dokonująca adaptacji, najczęściej artystka (reżyser, pisarka), która adaptuje utwór literacki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: adaptator
Wiktionary
rzecz. adaptacja ż., adaptowanie ż.
:: fm. adaptator m.
czas. adaptować ndk.
przym. adaptacyjny, adaptatorski
Wiktionary
związany z adaptatorem lub adaptatorką (np. doświadczenie adaptatorskie, ingerencja adaptatorska)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z adaptatorem, dotyczący adaptatora
Wiktionary
rzecz. adaptacja ż., adaptator m., adaptatorka ż., adaptowanie ż.
czas. adaptować ndk.
przym. adaptacyjny
Wiktionary
radiacja adaptatywna - jedna z form rozprzestrzeniania się zwierząt w celu zasiedlenia nowych środowisk i osiągnięcia przystosowania ewolucyjnego
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) posiadający umiejętność łatwej adaptacji do zmiennych warunków
Wiktionary
rzecz. adaptacja ż.
przym. adaptacyjny
Wiktionary
1. urządzenie w gramofonie do odczytywania dźwięku z płyt gramofonowych;
2. potocznie: gramofon;
3. urządzenie lub program łączące dwa różne urządzenia, standardy, formaty, w celu zapewnienia ich prawidłowej współpracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. główka odtwarzająca w gramofonie elektrycznym, zastępująca membranę – wkładka gramofonowa
(1.2) pot. techn. gramofon
(1.3) techn. element urządzenia umożliwiający zastosowanie go do innych celów, niż zostało ono przewidziane
(1.4) roln. wymienny zespół roboczy w maszynach rolniczych, np. część przystosowująca kombajn rolniczy do zbioru kukurydzy
Wiktionary
Adapter (w języku angielskim także adaptor), potocznie przejściówka; element adaptujący tj. przystosowujący – element umożliwiający zastosowanie urządzenia do innych celów niż zostało to pierwotnie przewidziane.
Szerzej rzecz ujmując jest to element, lub zespół elementów, łączący dwa lub więcej zespołów jakiegoś urządzenia, lub jedno urządzenie z drugim, umożliwiający ich współpracę lub pełnienie określonej funkcji.
Wikipedia
IPA: aˈdaptɛr, AS: adapter
Wiktionary
przym. adapterowy
Wiktionary
(1.2) gramofon, odtwarzacz
Wiktionary
→ adapter, np. mechanizm adapterowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący adapteru, związany z adapterem
Wiktionary
(1.1) Nagrany został on na płycie woskowej, starszej siostrze czarnej płyty adapterowej.
Wiktionary
IPA: ˌadaptɛˈrɔvɨ, AS: adapterovy
Wiktionary
rzecz. adapter
Wiktionary
(1.1) gramofonowy
Wiktionary
substancja naturalna zwiększająca zdolności adaptacyjne organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. nietoksyczna substancja pochodzenia roślinnego mająca zwiększać odporność na stres i wspomagać utrzymanie homeostazy organizmu;
Wiktionary
Adaptogeny, zioła adaptacyjne, substancje adaptogenne (łac. adaptō ‘przystosować się’; gr. γένος genos ‘ród’, ‘pochodzenie’) – substancja pochodzenia naturalnego lub surowiec roślinny o korzystnym dla zdrowia nieswoistym działaniu, pomagający w adaptacji organizmu do szeroko pojętego obciążenia stresem, wspomagający utrzymanie homeostazy organizmu i niewykazujący działania modulującego oraz skutków ubocznych.
Wikipedia
(1.1) Adaptogeny nie są magicznym rozwiązaniem na każdy problem. Nie zastąpią leków, działają raczej jako wsparcie.
Wiktionary
przym. adaptogenny
przysł. adaptogennie
Wiktionary
zwiększający zdolności adaptacyjne organizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący adaptogenu, związany z adaptogenem
Wiktionary
rzecz. adaptogen m.
Wiktionary
przyrząd do badania zdolności przystosowania się wzroku do ciemności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przyrząd okulistyczny badający zdolność przystosowywania się wzroku do ciemności;
Wiktionary
Adaptometr – urządzenie służące do badania adaptacji pręcików w siatkówce. Badania takie przeprowadza się w całkowitej ciemności, po uprzednim wpatrywaniu się badanego w źródło mocnego światła. Trwa ono około godziny. W jego trakcie stopniowo zmniejsza się natężenie światła, określając tym samym zdolność oka do jego rozpoznawania.
Wyróżnia się adaptometry służące do szybkiego badania pierwszej (głównej) fazy adaptacji oraz urządzenia do badania pełnej adaptacji.
Wikipedia
(1.1) J. B. Feldman z Filadelfii opisał przyrząd, zwany adaptometrem, za którego pomocą można stwierdzić kurzą ślepotę w ciągu kilku minut.
Wiktionary
osoba dokonująca adaptacji, najczęściej artysta (reżyser, pisarz), który adaptuje utwór literacki; adaptator
SJP.pl
1. dokonywać (dokonać) adaptacji (np. Wobec braku środków na założenie galerii w centrum miasta, zaczęli adaptować opuszczone hale na przedmieściach. Adaptował powieść na potrzeby telewizji.);
2. adaptować się - przystosowywać się do nowych warunków (np. Rośliny szybko adaptowały się do surowego klimatu.)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany lub dokonany (dk. zaadaptować)
(1.1) dostosować/dostosowywać do innego użytku
(1.2) biol. o organizmach: przystosować się/przystosowywać się w ciągu rozwoju ewolucyjnego do zmienionych warunków środowiska
(1.3) dostosować/dostosowywać utwór literacki, np. do pokazania go na ekranie, na scenie
czasownik zwrotny niedokonany adaptować się (dk. zaadaptować się)
(2.1) przystosować się do nowej sytuacji, nowych warunków
Wiktionary
(1.1) Nasz domek zrobił się dla nas za ciasny, więc adaptowaliśmy strych.
(1.1) Szkoła adaptowała pawilon na halę.
(2.1) Tomek z łatwością adaptował się w nowej szkole.
Wiktionary
IPA: ˌadapˈtɔvat͡ɕ, AS: adaptovać
Wiktionary
rzecz. adaptatorka ż., adaptowanie ż., zaadaptowanie ż., adaptacja ż., adaptator m.
czas. zaadaptować dk.
przym. adaptacyjny, adaptatorski
Wiktionary
(2.1) dostosowywać się / dostosować się
Wiktionary
możliwość zaadaptowania
SJP.pl
dający się adaptować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokonywanie adaptacji, przystosowywanie czegoś do innego niż pierwotny celu
(1.2) teatr. film. dokonywanie zmian w utworze literackim w celu wystawienia go w teatrze albo zekranizowania
(1.3) biol. przystosowywanie się organizmów do zmiennych warunków środowiska
Wiktionary
(1.1) Wpadliśmy na pomysł adaptowania strychu, będziemy mieć trzy dodatkowe pokoje.
Wiktionary
IPA: ˌadaptɔˈvãɲɛ, AS: adaptovãńe
Wiktionary
rzecz. adaptatorka ż., adaptacja ż., adaptator m., zaadaptowanie n.
czas. adaptować ndk., zaadaptować dk.
przym. adaptacyjny, adaptatorski
Wiktionary
(1.1-3) adaptacja
Wiktionary
(zwykle w lm - adasie) potocznie: but marki Adidas; adidas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od Adam
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zobacz, jak Adaś grzecznie bawi się z siostrzyczką!
Wiktionary
IPA: ˈadaɕ, AS: adaś
Wiktionary
rzecz. Adam mos.
przym. Adamowy, adamowy
Wiktionary
(1.1) Adasiek, Adamek
Wiktionary
zdrobnienie od: Adam; Adaś
SJP.pl
Adaś z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adasia lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
niepisane prawo muzułmańskie opierające się na zwyczaju albo umowie ustnej, obowiązujące na jakimś terenie
SJP.pl
Adat (arab. ﻋﺎﺪة ʿāda) – prawa zwyczajowe lub tradycje, na których opiera się funkcjonowanie wielu społeczności lokalnych.
Słowo adat pochodzi z języka arabskiego i oznacza przyzwyczajenia, czyny, zasady powtarzane przez długi okres. Używane było przez społeczności, które przyjmowały islam, dla odróżnienia dawnych, lokalnych praktyk od nowych, implementowanych wraz z nową religią.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Adaukt – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od łac. Adauctus, od czasownika adaugeo, 'powiększam, pomnażam'.
Odpowiednikiem żeńskim była Adaucta.
Adaukt imieniny obchodzi 30 sierpnia, jako wspomnienie liturgiczne męczennika z III lub IV w. św. Adaukta.
Wikipedia
[czytaj: adblok] rozszerzenie do przeglądarki internetowej blokujące reklamy; adblocker
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: adbloker] rozszerzenie do przeglądarki internetowej blokujące reklamy; adblock
SJP.pl
[czytaj: edkalt] kultura reklamy
SJP.pl
ssak parzystokopytny z rodziny wołowatych, zaliczany do antylop; adaks
SJP.pl
Addaks, Addax, Addac (zm. 418) — władca (król) Alanów przebywających na Półwyspie Iberyjskim.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Addar – imię męskie pochodzenia biblijnego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „wspaniały”.
Addar imieniny obchodzi 21 kwietnia.
Wikipedia
rzadko:
1. jon lub elektrycznie obojętna cząsteczka połączone w związkach kompleksowych z jonem centralnym za pomocą specjalnego typu wiązania chemicznego; ligand;
2. składnik sumy
SJP.pl
Ligand, addend – atom, cząsteczka lub anion w związkach kompleksowych, który jest przyłączony bezpośrednio do atomu centralnego lub kationu centralnego, zwanego centrum koordynacji albo rdzeniem kompleksu. Pojęcie ligandu (jak również atomu centralnego) nie jest jednoznaczne i w wielu przypadkach jest kwestią umowną. W chemii organicznej określenie ligand jest stosowane wymiennie z określeniem podstawnik.
Wikipedia
rzadko:
1. jon lub elektrycznie obojętna cząsteczka połączone w związkach kompleksowych z jonem centralnym za pomocą specjalnego typu wiązania chemicznego; ligand;
2. składnik sumy
SJP.pl
Wikipedia
addenda;
1. dodatek uzupełniający treść dzieła książkowego, np. przypis, aneks, załącznik;
2. objaśnienie, komentarz wyjaśniający jakiś tekst
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wszelkie dodatki uzupełniające treść dzieła książkowego – przypisy, dodatki, załączniki, suplementy, aneksy itp.
(1.2) załączniki do pisma urzędowego (np. do umowy, podania)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: adˈːɛ̃ndũm, AS: a•dẽndũm
Wiktionary
[czytaj: addijo] żegnaj, bądź zdrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. mieszkaniec Addis Abeby; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Addis Abeba ż.
:: fż. addisabebka ż.
przym. addisabebski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. mieszkanka Addis Abeby; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Addis Abeba ż.
:: fm. addisabebczyk mos.
przym. addisabebski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Addis Abebą, dotyczący Addis Abeby
Wiktionary
(1.1) Znajdziemy tu również obszerne przykłady literatury pięknej: pierwszorzędną prozę Sybhata Gebre Ygziabyhera, zmarłego w 2012 skandalisty i bohatera addisabebskiej bohemy (…).
(1.1) Pierwszy amharski dramat, »Fabula. Je ałriełocz komedija« (Fabuła. Komedia zwierzęca), napisał Tekle Hałarjat w 1911 lub 1912 roku, a wystawiono go po raz pierwszy w roku 1920 lub 1921 w jednym z addisabebskich hoteli - nie było jeszcze wówczas w Etiopii teatru.
(1.1) Wczoraj policja addisabebska złożyła przysięgę na wierność Włochom.
(1.1) Sylvia Pankhurst (…) w latach 1943—1944 i 1951—1952 podróżowała po Etiopii, w 1956 roku zaś przeniosła się tam na stałe. Pochowano ją w addisabebskiej katedrze św. Trójcy obok symbolicznych grobowców bohaterów etiopskiego ruchu oporu.
Wiktionary
rzecz. Addis Abeba ż., addisabebczyk mos., addisabebka ż.
Wiktionary
nazwisko, np. Thomas Addison (1793-1860), angielski lekarz, anatomopatolog
SJP.pl
Postacie:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: adiszinality] zasada mówiąca o tym, że fundusze przeznaczone przez Unię Europejską na rozwój państw członkowskich mogą być tylko dodatkowym, a nie głównym źródłem finansowania programów rozwoju realizowanych przez dane państwo; dodatkowość
SJP.pl
[czytaj: addolczendo] określenie wykonawcze: słodko, miło
SJP.pl
określenie wykonawcze: boleśnie, smutno
SJP.pl
ruch kończyny skierowany ku środkowej osi ciała; przywodzenie
SJP.pl
Addukcja (przywodzenie) – ruch kończyny w kierunku osi ciała lub jego części. Przykładem może być ruch palców kończyny górnej w czasie zamykania dłoni lub ruch całej kończyny w stronę klatki piersiowej. W kończynie dolnej są to ruchy palców w stronę stopy.
Mięsień odpowiedzialny za ten ruch nazywany jest adduktorem. Przeciwieństwem addukcji jest abdukcja (odwodzenie).
Wikipedia
połączenie dwóch lub więcej związków chemicznych np. na skutek powstawania wiązań wodorowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. indywiduum cząsteczkowe powstałe przez połączenie najczęściej dwóch oddzielnych indywiduów w taki sposób, że nie dochodzi do utraty atomów w obrębie cząsteczek tworzących je;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mechanizm aktywacji oksaliplatyny i karboplatyny jest podobny do mechanizmów innych pochodnych platynaatyny, które wywołują efekty cytotoksyczne przez formowanie adduktów DNA.
(1.1) Z temiż fenolami dają ciemno zabarwione krystaliczne produkty addycji, zwane chinhydronami od połączenia benzochinonu z hydrochinonem: wzór chemiczny|C6H4O2C6H4(OH)2.. Podobne addukty tworzą chinony i z szeregiem innych związków.
Wiktionary
rzecz. addycja, addytywność, addycyjność, addukcja, adduktor
przym. addytywny, addycyjny
Wiktionary
(1.1) związek addycyjny, związek addytywny
Wiktionary
mięsień przywodzący; przywodziciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. mięsień przywodzący kończynę do osi ciała;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. addukt mrz., addukcja ż.
Wiktionary
(1.1) przywodziciel
Wiktionary
łączenie się ze sobą atomów lub cząsteczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. mutacja polegająca na wstawieniu jednej lub większej liczby zasad
(1.2) chem. reakcja chemiczna polegająca na przyłączeniu jednej cząsteczki do drugiej, w wyniku czego powstaje tylko jeden produkt, bez produktów ubocznych;
Wiktionary
Addycja, przyłączenie – reakcja chemiczna polegająca na przyłączeniu jednej cząsteczki do drugiej, w wyniku czego powstaje tylko jeden produkt, bez żadnych produktów ubocznych. W chemii organicznej addycja przebiega zwykle z rozerwaniem wiązania wielokrotnego węgiel-węgiel lub węgiel-heteroatom. Istnieją jednak proste reakcje addycji, które zachodzą bez zrywania wiązań wielokrotnych, na przykład rekombinacja rodników.
Wikipedia
(1.2) Zachodzenie reakcji addycji zgodnie z regułą Markownikowa wskazuje, że ma ona charakter elektrofilowy.
Wiktionary
rzecz. addukt mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest addycyjne
Wiktionary
przym. addycyjny
przysł. addycyjnie
rzecz. addukt mrz.
Wiktionary
powstały w wyniku sumowania składników; addytywny
SJP.pl
jedna z własności całki oznaczonej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co addytywne
Wiktionary
Wikipedia
przym. addytywny
rzecz. addukt mrz.
Wiktionary
powstały w wyniku sumowania składników; addycyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z dodawaniem, powstający przez dodawanie
Wiktionary
rzecz. addukt mrz., addytywność ż.
Wiktionary
(1.1) sumowalny, dodawalny
Wiktionary
przymiotnik od: ADM (Administracja Domów Mieszkalnych); ADM-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ADM (Administracją Domów Mieszkalnych)
Wiktionary
skr. ADM
Wiktionary
(1.1) ADM-owski
Wiktionary
osoba z ADHD
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób adekwatny
Wiktionary
(1.1) Zadania były przydzielane adekwatnie do wykonywanego zawodu.
Wiktionary
rzecz. adekwatność ż.
przym. adekwatny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: adekwatnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: adekwatny; bardziej adekwatny
SJP.pl
zgodność z czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odpowiedniość
Wiktionary
IPA: ˌadɛˈkfatnɔɕt͡ɕ, AS: adekfatność
Wiktionary
przym. adekwatny
przysł. adekwatnie
Wiktionary
odpowiedni, zgodny z czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dokładnie czemuś odpowiadający
Wiktionary
(1.1) Nie potrafiłem znaleźć adekwatnego przykładu.
Wiktionary
IPA: ˌadɛˈkfatnɨ, AS: adekfatny
Wiktionary
rzecz. adekwatność ż.
przysł. adekwatnie
Wiktionary
(1.1) odpowiedni, stosowny
Wiktionary
1. imię żeńskie
2. zdrobnienie od: Adelajda, Adelina (imiona żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Adela – imię żeńskie pochodzenia germańskiego. Jest ono skróconą formą dwuczłonowych imion takich jak Adalberga, Adalgunda, Adelajda, Adelinda, tj. imion z pierwszym członem adal oznaczającym „szlachetny ród”, „szlachetny stan”. Skrócenie to powstało na gruncie języka francuskiego.
Wikipedia
(1.1) Moja babcia miała na imię Adela.
Wiktionary
IPA: aˈdɛla, AS: adela
Wiktionary
rzecz. Adelajda
:: zdrobn. Adelcia, Adelka
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Adelajda
:: zdrobn. Adelcia, Adelka
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
wikicytaty.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Adela
* francuski: (1.1) Adèle ż.
* kataloński: (1.1) Adela ż.
* rosyjski: (1.1) Адела ż.
* słowacki: (1.1) Adela ż.
* węgierski: (1.1) Adela
* włoski: (1.1) Adele ż.
źródła.
== Adela (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Adela
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
[czytaj: Adelejt] miasto w Australii; Adelajda
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) geogr. miasto w Australii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Adelajda to imię mojej najlepszej koleżanki.
(1.2) On mieszka w Adelajdzie już dwa lata.
Wiktionary
IPA: ˌadɛˈlajda, AS: adelai ̯da
Wiktionary
rzecz. Adelina, Adela, Ada
przym. adelajdzki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Adelina, Adela, Ada
przym. adelajdzki
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Adelaide; (1.2) Adelaide
* azerski: (1.2) Adelaida
* bengalski: (1.2) অ্যাডিলেড (ayāḍilēḍa)
* białoruski: (1.2) Адэлаіда ż.
* czeski: (1.1) Adelajda ż., Adelaida ż.; (1.2) Adelaide
* duński: (1.2) Adelaide n.
* esperanto: (1.2) Adelajdo
* fiński: (1.2) Adelaide
* francuski: (1.1) Adélaïde; (1.2) Adélaïde
* gruziński: (1.2) ადელაიდა (adelaida)
* gudźarati: (1.2) એડિલેઇડ (ēḍilēiḍa)
* hebrajski: (1.2) אדלייד
* hindi: (1.2) एडिलेड (ēḍilēḍa)
* hiszpański: (1.1) Adelaida; (1.2) Adelaida
* indonezyjski: (1.2) Adelaide
* islandzki: (1.2) Adelaide
* japoński: (1.2) アデレード (aderēdo)
* kataloński: (1.1) Adelaida ż.
* litewski: (1.2) Adelaidė ż.
* niderlandzki: (1.2) Adelaide
* niemiecki: (1.1) Adelheid; (1.2) Adelaide
* nowogrecki: (1.1) Αδελαΐδα ż.; (1.2) Αδελαΐδα ż.
* ormiański: (1.2) Ադելաիդա (Adelaida)
* pendżabski: (1.2) ਐਡਲੇਡ m. (aiḍalēḍa)
* perski: (1.2) آدلای
* portugalski: (1.2) Adelaide
* rosyjski: (1.1) Аделаида ż.; (1.2) Аделаида ż.
* rumuński: (1.1) Adelaida
* słoweński: (1.2) Adelaide
* szwedzki: (1.2) Adelaide
* śląski: (1.2) Hajdla, Hyjdla
* tajski: (1.2) แอดิเลด
* tamilski: (1.2) அடிலெயிட் (aṭileyiṭ)
* ukraiński: (1.1) Аделаїда ż.; (1.2) Аделаїда ż.
* węgierski: (1.2) Adelaida
* wietnamski: (1.2) Adelaide
* włoski: (1.1) Adelaida; (1.2) Adelaide
źródła.
== Adelajda (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|czeski|ż. Adelajda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adelajdy lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Adelajdą (Adelaide), dotyczący Adelajdy
Wiktionary
rzecz. Adelajda ż., Adelaide
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Adalbert, Adelbert – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających adal (ród szlachecki) i beraht (jasny, błyszczący), oznaczało „pochodzącego ze szlachetnego rodu”. Występuje w wielu odmianach, np.: Albert, Olbracht.
Żeński odpowiednik: Adalberta
Adalbert imieniny obchodzi: 23 kwietnia, 11 maja, 20 czerwca i 25 czerwca (jako wspomnienie św. Adelberta, zm. 714).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adeli lub z nią związany
SJP.pl
Adelfofagia (łac. adelphophagia) – rodzaj kanibalizmu, odżywianie się zarodkami lub osobnikami tego samego miotu lub innych miotów tego samego lub pokrewnego gatunku, zjadanie osobników młodszych przez starsze lub samca przez samicę w trakcie albo po kopulacji.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Święta Adelina była wnuczką Wilhelma Zdobywcy.
Wiktionary
IPA: ˌadɛˈlʲĩna, AS: adelʹĩna
Wiktionary
rzecz. Ada ż., Adelajda ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Ada ż., Adelajda ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|germ.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) Аделина
* rosyjski: (1.1) Аделина
* szwedzki: (1.1) Adelina
* węgierski: (1.1) Adelina
źródła.
== Adelina (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|hiszpański|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adeliny lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adeli lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Adela (imię żeńskie)
SJP.pl
Adelolecia Hertel & Hafellner (adelka) – rodzaj grzybów z rodziny odnożycowatych (Ramalinaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
miasto w Jemenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-zachodnim Jemenie, nad Zatoką Adeńską;
Wiktionary
Aden (arab. عدن, Adan) – miasto w południowo-zachodnim Jemenie, nad Zatoką Adeńską (Morze Arabskie), ok. 170 km na wschód od cieśniny Bab al-Mandab.
Jest głównym ośrodkiem administracyjnym muhafazy Adenu.
W 2004 miasto liczyło 588 938 mieszkańców (drugie pod względem liczby ludności miasto Jemenu, po Sanie). W przeciągu 17 lat (od 1987) w Adenie odnotowano intensywny ponad 71% wzrost liczby mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Adenu|Ms=Adenie.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. adeńczyk mos., adenka ż.
przym. adeński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
grób tytanów
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Aden
* arabski: (1.1) عدن m.
* białoruski: (1.1) Адэн m.
* bułgarski: (1.1) Аден m.
* esperanto: (1.1) Adeno
* francuski: (1.1) Aden m.
* niemiecki: (1.1) Aden n.
* rosyjski: (1.1) Аден m.
* słowacki: (1.1) Aden m.
* ukraiński: (1.1) Аден m.
* węgierski: (1.1) Áden
źródła.
== Aden (język angielski.) ==
thumb|Aden (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Aden
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈadɛ̃n, AS: adẽn
Wiktionary
rzecz. adeńczyk mos., adenka ż.
przym. adeński
Wiktionary
[czytaj: adenałer] nazwisko niemieckie, m.in. Konrad Adenauer (1876-1967) - niemiecki polityk, prawnik
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Adenu (miasta w Jemenie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Adenu
Wiktionary
rzecz. Aden mrz.
:: fż. adenka ż.
przym. adeński
Wiktionary
związek organiczny, zasada purynowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. związek organiczny, składnik nukleotydów tworzących kwasy nukleinowe;
Wiktionary
Adenina, 6-aminopuryna – organiczny związek chemiczny z grupy puryn, jedna z pięciu zasad azotowych, wchodzących w skład podstawowych nukleotydów kwasów nukleinowych (DNA i RNA). W dwuniciowych kwasach nukleinowych adenina tworzy parę komplementarną z tyminą lub uracylem za pomocą dwóch wiązań wodorowych.
Wikipedia
(1.1) W DNA adenina łączy się z tyminą, a w RNA – z uracylem.
Wiktionary
przym. adeninowy
Wiktionary
(1.1) skr. A, Ade, przest. witamina B4
Wiktionary
związany z adeniną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z adeniną, dotyczący adeniny
Wiktionary
rzecz. adenina ż.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny toinowatych
SJP.pl
Adenium (Adenium Roem. & Schult.) – rodzaj roślin z rodziny toinowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia 5–6 gatunków lub tylko jeden gatunek z 5 podgatunkami. Rośliny te występują w tropikalnej i subtropikalnej Afryce kontynentalnej (poza Kotliną Konga) oraz na Półwyspie Arabskim i wyspie Sokotra. Związane są z siedliskami suchymi i dlatego są kserofitami o zgrubiałych, gruboszowatych pniach.
Wikipedia
mieszkanka Adenu (miasta w Jemenie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Adenu
Wiktionary
rzecz. Aden mrz.
:: fm. adeńczyk mos.
przym. adeński
Wiktionary
migdałek gardłowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. zob. migdałek gardłowy.
Wiktionary
IPA: ˌadɛ̃ˈnɔjit, AS: adẽnoi ̯it
Wiktionary
przym. adenoidalny
Wiktionary
(1.1) migdałek gardłowy
Wiktionary
→ adenoid
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z adenoidem, dotyczący adenoidu
Wiktionary
rzecz. adenoid mrz.
Wiktionary
łagodny nowotwór składający się z tkanki gruczołowej i tkanki mięśniowej gładkiej; gruczolakomięśniak
SJP.pl
chorobowe powiększenie lub obrzęk węzłów chłonnych wskutek infekcji lub na tle nowotworowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. schorzenie węzłów chłonnych
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀδήν|πάθος. (adḗn + páthos) → gruczoł + cierpienie
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) adenopatia
* portugalski: (1.1) linfadenopatia ż., adenopatia ż.
* słowacki: (1.1) kymfadenopatia ż., adenopatia ż.
źródła.
== adenopatia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. adenopatia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀδήν|πάθος. (adḗn + páthos) → gruczoł + cierpienie
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) adenopatia
* portugalski: (1.1) linfadenopatia ż., adenopatia ż.
* słowacki: (1.1) kymfadenopatia ż., adenopatia ż.
źródła.
== adenopatia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. adenopatia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) hazikontxo
Wiktionary
przyrząd medyczny do usuwania migdałka gardłowego
SJP.pl
chirurgiczne usunięcie migdałka gardłowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chirurgiczny zabieg laryngologiczny polegający na usunięciu lub ścięciu przerośniętego migdałka gardłowego;
Wiktionary
Adenotomia, adenoidektomia – chirurgiczny zabieg laryngologiczny polegający na usunięciu (przycięciu) przerośniętego migdałka gardłowego. Zabieg przeprowadza się głównie u dzieci powyżej 3 roku życia, w znieczuleniu ogólnym z intubacją. Często jest przeprowadzany razem z tonsillotomią (tonsylotomią, przycięciem migdałków podniebiennych) lub tonsillektomią (tonsylektomią, całkowitym usunięciem midałków podniebiennych).
Wikipedia
wirus szeroko rozpowszechniony w przyrodzie, występujący w wielu odmianach, u człowieka najczęściej wywołujący łagodne infekcje dróg oddechowych o objawach przeziębienia; mastadenowirus
SJP.pl
Adenowirusy (łac. Adenoviridae) – rodzina wirusów DNA, charakteryzujących się występowaniem następujących cech:
Wikipedia
naturalny nukleozyd występujący we wszystkich komórkach organizmu, odgrywa ważną rolę w wielu procesach biochemicznych, jest m.in. nośnikiem energii, przekazuje informację genetyczną, rozszerza naczynia krwionośne, stosowany jako lek przeciwko arytmii serca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. nukleozyd purynowy złożony z adeniny i rybozy, pełniący ważne funkcje biologiczne, m.in. jako składnik ATP, ADP, AMP oraz jako neuroprzekaźnik; wzór chemiczny|C10H13N5O4.;
Wiktionary
Adenozyna – organiczny związek chemiczny z grupy nukleozydów, zbudowany z adeniny połączonej z pierwszym węglem pierścienia rybozy wiązaniem β-N9-glikozydowym.
Adenozyna odgrywa ważną rolę w wielu procesach biochemicznych:
Wikipedia
związek organiczny, nukleotyd złożony z rybozy, adeniny i dwóch grup fosforanowych
SJP.pl
Adenozyno-5′-difosforan, ADP – organiczny związek chemiczny, nukleotyd złożony z rybozy, adeniny i dwóch grup fosforanowych. Jest częścią wielu koenzymów. Powstaje z ATP w wyniku przeniesienia jednej jego reszty fosforanowej na cząsteczkę, będącą jej akceptorem.
Może zostać ponownie przekształcony w ATP, dzięki fosforylacji oksydacyjnej lub wtórnie w glikolizie w cyklu Krebsa.
Wikipedia
kwas adenozynodifosforowy (ADP), nukleotyd będący połączeniem kwasu adenozynomonofosforowego (AMP) z resztą kwasu fosforowego wiązaniem wysokoenergetycznym, uczestniczący w procesach przemiany energii u wszystkich organizmów
SJP.pl
kwas adenozynodifosforowy (ADP) - nukleotyd będący połączeniem kwasu adenozynomonofosforowego (AMP) z resztą kwasu fosforowego wiązaniem wysokoenergetycznym, uczestniczący w procesach przemiany energii u wszystkich organizmów
SJP.pl
Adenozyno-5′-monofosforan, adenozynomonofosforan, AMP – organiczny związek chemiczny, rybonukleotyd powstający w wyniku przyłączenia reszty fosforanowej do węgla 5′ adenozyny:
AMP może również powstawać podczas syntezy ATP z dwóch cząsteczek ADP:
Wikipedia
główny nośnik energii w organizmach żywych
SJP.pl
Adenozyno-5′-trifosforan, ATP, daw. adenozynotrójfosforan – organiczny związek chemiczny, nukleotyd adeninowy zbudowany z adenozyny z przyłączoną wiązaniem estrowym w pozycji 5′-OH grupą trifosforanową. Odgrywa on ważną rolę w biologii komórki jako wielofunkcyjny koenzym i molekularna jednostka w wewnątrzkomórkowym transporcie energii. Stanowi nośnik energii chemicznej, używanej w metabolizmie komórki. Powstaje jako magazyn energii w procesach fotosyntezy i oddychania komórkowego. Zużywają go liczne enzymy, a zgromadzona w nim energia służy do przeprowadzania różnorodnych procesów, jak biosyntezy, ruchu i podziału komórki. Tworzy się z adenozyno-5′-difosforanu, a przekazując swą energię dalej, powraca do formy ADP lub adenozyno-5′-monofosforanu (AMP). Cykl ten zachodzi bezustannie w organizmach żywych. Człowiek dorosły w ciągu doby syntetyzuje i zużywa około 85 kg adenozynotrifosforanu (ATP).
Wikipedia
kwas adenozynotrifosforowy (ATP), nukleotyd będący połączeniem kwasu adenozynodifosforowego z resztą kwasu fosforowego wiązaniem wysokoenergetycznym, uczestniczący w procesach przemiany energii u organizmów
SJP.pl
nukleotyd, zawierający trzy reszty kwasu ortofosforowego, resztę adeninową i rybozę; jeden z podstawowych związków energetycznych komórek żywych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. nukleotyd adeninowy zbudowany z trzech reszt kwasu ortofosforowego, reszty adeninowej i rybozy;
Wiktionary
Adenozyno-5′-trifosforan, ATP, daw. adenozynotrójfosforan – organiczny związek chemiczny, nukleotyd adeninowy zbudowany z adenozyny z przyłączoną wiązaniem estrowym w pozycji 5′-OH grupą trifosforanową. Odgrywa on ważną rolę w biologii komórki jako wielofunkcyjny koenzym i molekularna jednostka w wewnątrzkomórkowym transporcie energii. Stanowi nośnik energii chemicznej, używanej w metabolizmie komórki. Powstaje jako magazyn energii w procesach fotosyntezy i oddychania komórkowego. Zużywają go liczne enzymy, a zgromadzona w nim energia służy do przeprowadzania różnorodnych procesów, jak biosyntezy, ruchu i podziału komórki. Tworzy się z adenozyno-5′-difosforanu, a przekazując swą energię dalej, powraca do formy ADP lub adenozyno-5′-monofosforanu (AMP). Cykl ten zachodzi bezustannie w organizmach żywych. Człowiek dorosły w ciągu doby syntetyzuje i zużywa około 85 kg adenozynotrifosforanu (ATP).
Wikipedia
przym. adenozynotrójfosforowy
Wiktionary
(1.1) adenozynotrifosforan; skr. ATP
Wiktionary
kwas adenozynotrifosforowy (ATP) - nukleotyd będący połączeniem kwasu adenozynodifosforowego z resztą kwasu fosforowego wiązaniem wysokoenergetycznym, uczestniczący w procesach przemiany energii u organizmów
SJP.pl
→ Aden
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Adenem, dotyczący Adenu (miasta w Jemenie)
Wiktionary
rzecz. Aden mrz., adeńczyk mos., adenka ż.
Wiktionary
1. człowiek kształcący się w jakiejś dziedzinie;
2. zwolennik doktryny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która się kształci, szczególnie osoba zdobywająca wiedzę praktyczną
(1.2) zwolennik jakiejś idei, doktryny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Młodzi adepci sztuki barmańskiej pobierali nauki od mistrza.
Wiktionary
IPA: ˈadɛpt, AS: adept
Wiktionary
rzecz.
:: fż. adeptka ż.
Wiktionary
1. kobieta kształcąca się w jakiejś dziedzinie;
2. zwolenniczka doktryny filozoficznej, kierunku politycznego itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. szt. fant. kobieta zdobywająca wiedzę, w szczególności praktyczną, tajemną lub magiczną
(1.2) książk. filoz. rel. zwolenniczka jakiejś idei, doktryny
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) adeptka alchemii / magii
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
:: fm. adept m.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|adept|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|adept.
* słowacki: (1.1) adeptka ż.
* włoski: (1.1) novizia ż., principiante ż.; (1.2) adepta ż., seguace ż.
źródła.
== adeptka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adeptka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈdɛptka, AS: adeptka
Wiktionary
:: fm. adept m.
Wiktionary
związek chemiczny z grupy związków heterocyklicznych, pochodna pirydyny; pirydoksyna; pirydoksal
SJP.pl
Pirydoksyna (adermina) – organiczny związek chemiczny, pochodna pirydyny, jedna z form witaminy B6. W organizmie ulega przemianie do fosforanu pirydoksalu, aktywnej formy witaminy B6, wchodzącego w skład grup prostetycznych wielu enzymów niezbędnych w syntezie aminokwasów (np. tryptofanu), neuroprzekaźników (katecholamin, serotoniny, norepinefryny), sfingolipidów, kwasu 5-aminolewulinowego oraz metabolizmie białek (np. hemoglobiny), węglowodanów i tłuszczów.
Wikipedia
hormon syntetyzowany w podwzgórzu, działający kurcząco na naczynia krwionośne, zwiększający ciśnienie krwi i zatrzymujący wodę w ustroju; antydiuretyna, hormon antydiuretyczny, wazopresyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. muzułmańskie wezwanie do modlitwy, wygłaszane m.in. przez muezina z minaretu;
Wiktionary
Adhan (arab. أذان adhan) – wezwanie wyznawców islamu do modlitwy (salat), która należy do obowiązków każdego muzułmanina. Adhan został przyjęty przez twórcę i proroka Mahometa ok. roku 624. Wygłaszany jest z minaretu przez muezina, który pięć razy w ciągu dnia wzywa do modlitwy. Wypowiadanie i deklamacja adhan składa się z 7 formuł:
Wikipedia
(1.1) Marrakesz – kościół obok meczetu w dzielnicy Gueliz, dzwony obok adhanu, a dalej hotele w całości wypełnione żydami i serwujące koszerne jedzenie podczas święta Paschy.
Wiktionary
skrót od: Attention Deficit Hyperactivity Disorder - zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = med. psych. Attention Deficit Hyperactivity Disorder → zespół nadpobudliwości psychoruchowej
Wiktionary
1. stawanie po czyjejś stronie, popieranie kogoś;
2. w biologii: zdolność grzybów, bakterii do przylegania do korzystnego dla nich podłoża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) solidaryzowanie się z kimś, popieranie kogoś
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. adherent mos.
Wiktionary
zwolennik, stronnik, poplecznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. stronnik
Wiktionary
IPA: atˈxɛrɛ̃nt, AS: atχerẽnt
Wiktionary
rzecz. adherencja
Wiktionary
książkowo: czyjaś zwolenniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. zwolenniczka jakiejś idei, doktryny, osoby lub ugrupowania
Wiktionary
(1.1) Zdzisława była gorliwą adherentką idei niepodległościowych.
Wiktionary
rzecz. adherencja ż.
:: fm. adherent mos.
Wiktionary
(1.1) entuzjastka, popleczniczka, rzeczniczka, stronniczka, sympatyczka, wyznawczyni, zwolenniczka
Wiktionary
1. dawniej: przystąpienie, przyłączenie się do czegoś (np. do partii, stowarzyszenia);
2. zjawisko łączenia się powierzchniowych warstw dwóch różnych ciał zetkniętych ze sobą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. przyciąganie się wzajemne cząsteczek stykających się powierzchni różnych ciał;
(1.2) biol. specyficzne lub niespecyficzne przyczepianie się mikroorganizmów do podłoża lub innych komórek
(1.3) daw. przyłączenie się, przystąpienie do czegoś
Wiktionary
Adhezja (łac. adhaesio – przyleganie) – łączenie się ze sobą powierzchniowych warstw ciał fizycznych lub faz (stałych lub ciekłych).
Adhezji nie należy mylić z kohezją, gdyż kohezja jest zjawiskiem związanym z oddziaływaniami międzycząsteczkowymi występującymi wewnątrz ciała, podczas gdy adhezja dotyczy oddziaływań powierzchniowych.
Miarą adhezji jest praca przypadająca na jednostkę powierzchni, którą należy wykonać, aby rozłączyć stykające się ciała.
Wikipedia
przym. adhezyjny
Wiktionary
(1.1) przyczepność, przyleganie
Wiktionary
1. związany z adhezją (np. zjawiska adhezyjne)
2. umowa adhezyjna - w prawie: umowa, którą należy w całości przyjąć lub odrzucić, niepodlegająca negocjacjom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z adhezją, dotyczący adhezji
Wiktionary
rzecz. adhezja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ustrój organizacyjny charakteryzująca się tymczasowością i zredukowaną do minimum strukturą formalną;
(1.2) państwo lub organizacja charakteryzująca się adhokratycznym zarządem
Wiktionary
Adhokracja (ang. adhocracy) – określenie organizacji charakteryzującej się tymczasowością (łac. ad hoc „do tego”) i zredukowaną do minimum strukturą formalną, na którą składają się zespoły powoływane w celu realizacji konkretnego zadania lub rozwiązania konkretnego problemu.
Wikipedia
(1.1) W niestabilnych warunkach otoczenia najbardziej sprawdzają się struktury proste i tzw. adhokracja, czyli organizacje składające się z zespołów powoływanych ad hoc (…).
Wiktionary
rzad. adhokrata m., adhokratyczność ż.
przym. adhokratyczny
przysł. adhokratycznie
Wiktionary
papieski dokument skierowany do kapłanów i wiernych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. zachęta
(1.2) daw. upomnienie
Wiktionary
Adhortacja (łac. adhortatio – upomnienie, napomnienie, zachęta) – dokument zwyczajnego nauczania papieskiego o charakterze duszpasterskim, adresowany do określonej grupy osób (na przykład zakonników, rodzin) albo do całego Kościoła. Najczęściej stanowi podsumowanie Synodu Biskupów i zestawienie wniosków, jakie wypływają z synodu. Adhortacje wydawane są co kilka lat po zakończeniu danego synodu.
Wikipedia
przym. adhortacyjny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z adhortacją, dotyczący adhortacji
Wiktionary
rzecz. adhortacja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma męskiego imienia Adrian
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Adrian.
źródła.
== Adi (język rumuński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|rumuński|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Adrian.
źródła.
== Adi (język rumuński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|rumuński|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|Adrian.
źródła.
== Adi (język rumuński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|rumuński|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: adiectivum (w językoznawstwie: przymiotnik)
SJP.pl
skrót od: adiectivum possessivum (w językoznawstwie: przymiotnik dzierżawczy); adi. poss.
SJP.pl
linia na wykresie przedstawiająca proces adiabatyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. krzywa odzwierciedlająca proces adiabatyczny
Wiktionary
Przemiana adiabatyczna, proces adiabatyczny – proces termodynamiczny, podczas którego izolowany układ nie nawiązuje wymiany ciepła, lecz całość energii jest dostarczana lub odbierana z niego jako praca. Jest to idealizacja niemożliwa do zrealizowania w praktyce. Użyteczne założenie przemiany adiabatycznej w danym systemie termodynamicznym jest możliwe dzięki zastosowaniu osłon adiabatycznych lub wówczas, gdy proces zachodzi na tyle szybko, że przepływ ciepła nie zdąży nastąpić.
Wikipedia
(1.1) […] w obiegu porównawczym służącym do oceny rzeczywistego procesu należy w miejsce wykładników adiabaty wprowadzić wykładniki politropy, które zawierają także wymianę ciepła.
Wiktionary
IPA: ˌadʲjaˈbata, AS: adʹi ̯abata
Wiktionary
przym. adiabatyczny
przysł. adiabatycznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) fiz. w sposób adiabatyczny, bez wymiany ciepła z otoczeniem
Wiktionary
rzecz. adiabata ż.
przym. adiabatyczny
Wiktionary
proces adiabatyczny, przemiana adiabatyczna: proces termodynamiczny, podczas którego nie zachodzi wymiana ciepła między układem a otoczeniem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. taki, który przebiega bez wymiany ciepła z otoczeniem
Wiktionary
(1.1) W każdym procesie odwracalnym zachodzącym w układzie adiabatycznym zmiana entropii jest równa zero.
Wiktionary
rzecz. adiabata ż.
przysł. adiabatycznie
Wiktionary
w fizyce, chemii: proces zmiany objętości ciała bez wymiany ciepła z otoczeniem
SJP.pl
opłata adiacencka - opłata uiszczana przez właściciela nieruchomości, której wartość wzrosła wskutek zmiany struktury (scalenia, podziału) lub rozbudowy infrastruktury technicznej, np. doprowadzenia wody, gazu, kanalizacji itp.
SJP.pl
1. w filozofii: to, co jest moralnie obojętne (nieoceniane w kategoriach: dobro - zło);
2. w filozofii: obojętność wobec świata zewnętrznego;
3. w religii: ceremoniał, obrządek lub zwyczaj, który jest dopuszczalny, ale nie nakazany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. rzecz, pojęcie, które jest obojętne pod względem moralnym (ani dobre ani złe);
(1.2) rytuał religijny, który jest sprawą sumienia danej osoby; taki, który nie jest nakazany ani zakazany
Wiktionary
Adiafora (l.mn. od stgr. ἀδιάφορον, adiaphoron – obojętne) – rzecz czy kwestia moralnie obojętna. Pojęcie wywodzi się z filozofii starożytnej. Następnie zostało przejęte przez chrześcijaństwo, gdzie oznacza obrządek, zwyczaj, ceremoniał, który jest dopuszczalny, ale nie nakazany.
Wikipedia
IPA: ˌadʲjaˈfɔra, AS: adʹi ̯afora
Wiktionary
rodzina paproci
SJP.pl
o cechach adiantowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny adiantowatych
Wiktionary
rzecz. adiantowate nmos.
Wiktionary
gatunek paproci z rodziny adiantowatych, pochodzącej z tropikalnej dżungli Ameryki Południowej
SJP.pl
Adiantum, niekropień, złotowłos (Adiantum) – rodzaj paproci. Liczy ponad 230 gatunków. Są to paprocie naziemne i naskalne. Najbardziej zróżnicowane są w Ameryce Południowej. Jedynym gatunkiem rosnącym dziko w Europie jest adiantum właściwe A. capillus-veneris. W polskiej florze gatunek ten ma status tylko przejściowo dziczejącego z upraw (efemerofita).
Wikipedia
kopalna paproć nasienna
SJP.pl
1. produkt marki Adidas;
2. potocznie: but sportowy;
3. eufemistycznie:
a) AIDS;
b) osoba chora na AIDS
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. sport. obuw. but sportowy z twardą podeszwą (w szczególności wyprodukowany przez firmę Adidas) (zwykle w liczbie mnogiej)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) slang. uczn. pejor. AIDS
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) slang. uczn. pejor. osoba chora na AIDS
Wiktionary
Adidas AG – niemieckie przedsiębiorstwo produkujące obuwie i odzież sportową, założone w 1924 przez braci Adolfa i Rudolfa Dasslerów w domu ich matki w Herzogenaurach jako Gebrüder Dassler Schuhfabrik (tłum. Fabryka obuwia braci Dassler).
Wikipedia
(1.1) Mam nową parę adidasów do biegania.
(2.1) Adam zaraził się adidasem.
Wiktionary
IPA: aˈdʲidas, AS: adʹidas
Wiktionary
zdrobnienie od: adidas (potocznie: but sportowy)
SJP.pl
potocznie: obuwie sportowe
SJP.pl
interpretacja znaczenia wyrazu przez skojarzenie go z innym podobnym wyrazem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. zmiana znaczenia wyrażenia poprzez skojarzenie z wyrażeniem o podobnej formie;
Wiktionary
Adideacja – proces przekształcenia wyrazu dla osiągnięcia nowego znaczenia.
Wikipedia
(1.1) Czy nazwanie „ABW” w gwarze policyjnej „abwerą” to adideacja?
Wiktionary
IPA: ˌadʲidɛˈat͡sʲja, AS: adʹideacʹi ̯a
Wiktionary
[czytaj: adjektiwum] w językoznawstwie: przymiotnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. przekształcanie się innych części mowy w przymiotniki;
Wiktionary
Adiektywizacja – proces tworzenia przymiotników od wyrazów innych kategorii gramatycznych lub wyrażeń.
Wikipedia
rzecz. adiektywizowanie n.
Wiktionary
przekształcać w przymiotnik; adjektywizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. przekształcanie w przymiotnik, nadawanie cech przymiotnikowych
Wiktionary
rzecz. adiektywizacja ż.
czas. adiektywizować ndk.
Wiktionary
odnoszący się do przymiotnika
SJP.pl
[czytaj: adJE] forma pożegnania; bądź zdrów, do widzenia, żegnaj
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) książk. zwrot używany przy pożegnaniu
Wiktionary
(1.1) – Adieu! To widzimy się w piątek!
Wiktionary
(1.1) bez względu na porę: do zobaczenia, do jutra; wieczorem lub nocą: dobranoc; zwroty potoczne i familiarne: cześć, pa, żegnaj, na razie, narka, nara, narka, narazicho; między osobami religijnymi: z Bogiem; przez telefon lub do radiosłuchaczy: do usłyszenia
Wiktionary
skała metamorficzna składająca się głównie z albitu i kwarcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. rodzaj skały złożonej głównie z albitu i kwarcu;
Wiktionary
Adinol, adinolit – rodzaj skały metamorficznej.
Składa się głównie z albitu i kwarcu (drobnokrystalicznego). Adinol ma barwę jasnoszarą, jest twardy, ma przełam muszlowy.
Powstaje na skutek metamorfozy skał osadowych, zazwyczaj ilastych, pod wpływem intruzji skał zasadowych lub gorących roztworów proweniencji magmowej, bogatych w sole sodowe i krzemionkę. Tworzy się w spągu skał wylewnych lub na kontaktach z intruzjami hipabysalnymi.
Wikipedia
(1.1) Adinol ma barwę jasnoszarą.
Wiktionary
IPA: aˈdʲĩnɔl, AS: adʹĩnol
Wiktionary
[czytaj: adijos] potocznie: żegnaj, do zobaczenia
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) pot. do widzenia, do zobaczenia
Wiktionary
Adios – jedenasty album studyjny niemieckiego zespołu industrialnego KMFDM, wydany 20 kwietnia 1999 roku przez Wax Trax! Records. Po wydaniu albumu zespół się rozpadł - członkowie En Esch i Günter Schulz założyli zespół Slick Idiot. Adios został nagrany w Seattle w USA (stan Waszyngton). Po rozpadzie, lider KMFDM Sascha Konietzko założył zespół MDFMK, po czym w 2002 roku ponowił działalność KMFDM. Wersja zremasterowana została wydana 8 maja 2007 roku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|adiós.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) adios
źródła.
== adios (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
wykrzyknik
(1.1) pot. do widzenia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|adiós.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) adios
źródła.
== adios (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
wykrzyknik
(1.1) pot. do widzenia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|hiszp|adiós.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) adios
źródła.
== adios (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
wykrzyknik
(1.1) pot. do widzenia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
komórka tłuszczowa; adypocyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. komórka syntetyzująca i magazynująca trójglicerydy (tłuszcze proste)
Wiktionary
Adipocyt (adypocyt, komórka tłuszczowa) – główny rodzaj komórek, z których zbudowana jest tkanka tłuszczowa. Podstawową rolą adipocytu jest synteza i magazynowanie energii pod postacią tłuszczów prostych (trójglicerydy).
Adipocyty mogą się rozrastać w dwojaki sposób: na skutek hipertrofii (zwiększenie rozmiaru komórek), hiperplazji (zwiększenie liczby komórek).
Wikipedia
IPA: ˌadʲiˈpɔt͡sɨt, AS: adʹipocyt
Wiktionary
określenie wykonawcze: gniewnie, z wściekłością
SJP.pl
[czytaj: adeRONdak] obszar wyżynno-górski w USA
SJP.pl
Adirondack (ang. Adirondack Mountains, Adirondacks) – pasmo górskie położone w północno-wschodniej części stanu Nowy Jork, niedaleko granicy z Kanadą. Większość pasma znajduje się w obrębie Parku Stanowego Adirondack, który zajmuje łącznie powierzchnię ponad 24 tysięcy kilometrów kwadratowych. Jest to największy obszar chroniony w Stanach Zjednoczonych, nie licząc Alaski. Jego łączna powierzchnia jest większa niż parków Yellowstone, Yosemite, Wielkiego Kanionu i Glacier razem wziętych. Park ten rozmiarem zbliżony jest więc do powierzchni całego stanu Vermont. Najwyższym szczytem tego łańcucha jest Mount Marcy, wznoszący się na wysokość 1629 m n.p.m.
Wikipedia
[czytaj: adju] tylko w żartobliwych kontekstach: przepadło, skończyło się, nic z tego nie będzie (z frazeologizmu "adiu Fruziu")
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) tylko żart. Adiu Fruziu: wyrażenie wykrzyknikowe oznaczające, że coś przepadło, grozi jakaś strata, szkoda itp.
Wiktionary
1. sądowe przyznanie prawa własności;
2. przysądzenie nieruchomości na publicznej licytacji sądowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. decyzja sądowa, przyznająca prawo własności
(1.2) nabycie prawa własności w drodze licytacji;
Wiktionary
Adiudykacja (łac. adiudicatio) – w prawie cywilnym przyznanie prawa własności; natomiast podczas licytacji przyznanie prawa własności rzeczy osobie przebijającej ofertę, czyli dającej najwyższą cenę za daną rzecz.
Wikipedia
IPA: ˌadʲjudɨˈkat͡sʲja, AS: adʹi ̯udykacʹi ̯a
Wiktionary
1. pracownik naukowo-dydaktyczny w szkołach wyższych i placówkach naukowo-badawczych;
2. w niektórych zawodach: osoba zajmująca średnie w hierarchii zawodowej stanowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stanowisko w instytucji naukowej zajmowane przez pracowników posiadających co najmniej stopień doktora;
(1.2) tytuł zawodowy w bibliotekarstwie oraz w dokumentacji i informacji naukowej
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) kobieta zatrudniona jako adiunkt (1.1)
(2.2) kobieta zatrudniona jako adiunkt (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈadʲjũŋkt, AS: adʹi ̯ũŋkt
Wiktionary
rzecz. adiunktura ż.
:: fż. adiunktka ż.
Wiktionary
(1-2) skrót ad.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. dotyczący osoby lub stanowiska adiunkta
Wiktionary
1. tytuł lub stanowisko adiunkta na uczelni;
2. ogół adiunktów na uczelni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tytuł, funkcja lub stanowisko adiunkta
Wiktionary
rzecz. adiunkt mos., adiunktka ż.
Wiktionary
ciało czynne wywołujące skurcz mięśni gładkich naczyń krwionośnych
SJP.pl
Hormon antydiuretyczny, wazopresyna, adiuretyna, ADH (ang. antidiuretic hormone), AVP (ang. arginine vasopressin) – organiczny związek chemiczny z grupy oligopeptydów, pełniący u ssaków (także u człowieka) funkcję hormonu.
Wikipedia
przygotowanie tekstu do druku, opracowanie stylistyczne, graficzne, ortograficzne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opracowanie tekstu do druku, w tym ortografii, interpunkcji i układu
Wiktionary
Adiustacja – ręczne naniesienie na maszynopisach lub wydrukach dyspozycji dla osoby dokonującej składu i łamania tekstu. Dyspozycje te mają formę znaków korektorskich, dopisków tekstowych oraz ewentualnie innych potrzebnych oznaczeń.
Jest to czynność kończąca przygotowywanie materiałów tekstowych przez wydawcę przed wysłaniem ich do realizacji w przygotowalni poligraficznej (niegdyś zecernia, obecnie studio DTP), a następnie ponawiana podczas nanoszenia każdej korekty. Polega na opisaniu, w jaki sposób tekst powinien być sformatowany, zaznaczeniu niedostrzeżonych wcześniej usterek tekstu wraz z opisem ich poprawy, może zawierać inne potrzebne informacje (np. co zrobić w przypadku nadmiaru tekstu po sformatowaniu, sprawy organizacyjne dotyczące toku produkcji itp.).
Wikipedia
(1.1) Ta kobieta od adiustacji tekstu nie nadaje się do swojej pracy, złamała słowo "przewód" po literze "w".
Wiktionary
rzecz. adiustator mos., adiustatorka ż., adiustowanie n., adiustatorskość ż.
czas. adiustować ndk., zaadiustować dk., zadiustować dk.
przym. adiustacyjny, adiustatorski
Wiktionary
przymiotnik od: adiustacja (np. poprawki adiustacyjne)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z adiustacją, dotyczący adiustacji
Wiktionary
rzecz. adiustacja ż., adiustator mos., adiustatorka ż., adiustowanie n., adiustatorskość ż.
czas. adiustować ndk., zaadiustować dk., zadiustować dk.
przym. adiustatorski
Wiktionary
osoba dokonująca adiustacji, przygotowania tekstu do druku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dokonująca adiustacji
Wiktionary
rzecz. adiustacja ż., adiustowanie n., adiustatorskość ż.
:: fż. adiustatorka ż.
czas. adiustować ndk., zaadiustować dk., zadiustować dk.
przym. adiustacyjny, adiustatorski
Wiktionary
kobieta dokonująca adiustacji (przygotowania tekstu do druku, opracowania stylistycznego, graficznego, ortograficznego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: adiustator
Wiktionary
rzecz. adiustacja ż., adiustowanie n., adiustatorskość ż.
:: fm. adiustator mos.
czas. adiustować ndk., zaadiustować dk., zadiustować dk.
przym. adiustacyjny, adiustatorski
Wiktionary
związany z adiustatorem lub adiustatorką (np. zespół adiustatorski)
SJP.pl
dokonywać adiustacji (przygotowywać tekst do druku)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) druk. wykonywać adiustację, przygotowywać tekst na potrzeby późniejszego druku
Wiktionary
(1.1) Jednocześnie planowaćanował numer na następny dzień, po benedyktyńsku kreśląc na makiecie układ stron, i przygotowywał piątkowy magazyn - czytając oraz adiustując teksty.
Wiktionary
IPA: ˌadʲjuˈstɔvat͡ɕ, AS: adʹi ̯ustovać
Wiktionary
czas. zadiustować dk.
rzecz. adiustacja ż., adiustowanie n., zadiustowanie n., adiustator m., adiustatorka ż.
przym. adiustacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przygotowywanie tekstu do druku pod względem ortograficznym, interpunkcyjnym, stylistycznym i graficznym
Wiktionary
IPA: ˌadʲjustɔˈvãɲɛ, AS: adʹi ̯ustovãńe
Wiktionary
rzecz. adiustacja ż., adiustator m., adiustatorka ż.
czas. adiustować ndk., zadiustować dk.
przym. adiustacyjny, adiustatorski
Wiktionary
(1.1) adiustacja
Wiktionary
żartobliwie lub pogardliwie: adiutant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: adiutant
Wiktionary
rzecz. adiutant mos., adiutantostwo n., adiutantowanie n., adiutantura ż.
:: fż. adiutantka ż.
czas. adiutantować ndk.
przym. adiutancki
Wiktionary
→ adiutant, np. służba adiutancka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze stanowiskiem adiutanta
Wiktionary
rzecz. adiutantka ż., adiutantostwo n., adiutancik mos., adiutant mos., adiutantowanie n., adiutantura ż.
czas. adiutantować
Wiktionary
oficer przyboczny wyższego dowódcy lub dowództwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. żołnierz asystujący dowódcy;
(1.2) pot. osoba, która ciągle komuś towarzyszy, nadskakuje
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Stanęliśmy i przez chwilę zaległa taka cisza, że słychać było tętent siwej klaczy dopędzającego nas adiutanta.
Wiktionary
IPA: aˈdʲjutãnt, AS: adʹi ̯utãnt
Wiktionary
rzecz. adiutantowanie n.
:: zdrobn. adiutancik mos.
:: fż. adiutantka ż.
czas. adiutantować
przym. adiutancki
Wiktionary
→ adiutant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: adiutant
Wiktionary
(1.1) Kobiety uczestniczyły w powstaniu styczniowym, pełniąc funkcje łączniczek, zwiadowczyń, kurierek, adiutantek, sanitariuszek.
(1.1) Nawet siostry Stelli, które zawsze okazywały jej prawdziwą sympatię, teraz, widocznie zrażone zepchnięciem ich w półfinale do roli adiutantek Magdy, uśmiechały się do niej z przymusem i nieszczerze.
Wiktionary
IPA: ˌadʲjuˈtãntka, AS: adʹi ̯utãntka
Wiktionary
rzecz. adiutancik m., adiutantura ż., adiutantowanie n.
:: fm. adiutant m.
czas. adiutantować ndk.
przym. adiutancki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pełnienie służby adiutanta
Wiktionary
rzecz. adiutant mos., adiutancik mos., adiutantka ż., adiutantowanie n., adiutantura ż.
czas. adiutantować ndk.
przym. adiutancki
Wiktionary
w wojsku: pełnić obowiązki adiutanta
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) być adiutantem, pełnić służbę obowiązki adiutanta
Wiktionary
rzecz. adiutancik mos., adiutant mos., adiutantka ż., adiutantostwo n., adiutantowanie n., adiutantura ż.
przym. adiutancki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pełnienie służby adiutanta
Wiktionary
rzecz. adiutant mos., adiutancik mos., adiutantka ż., adiutantostwo n., adiutantura ż.
czas. adiutantować ndk.
przym. adiutancki
Wiktionary
1. stanowisko, funkcja adiutanta;
2. miejsce pracy adiutanta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urząd, stanowisko, miejsce pracy adiutanta
Wiktionary
rzecz. adiutancik mos., adiutant mos., adiutantka ż., adiutantostwo n., adiutantowanie n.
czas. adiutantować ndk.
przym. adiutancki
Wiktionary
substancja stosowana w szczepionkach, wzmagająca działanie antygenu; adjuwant
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ad-żaNI] nazwisko
SJP.pl
przekształcać w przymiotnik; adiektywizować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. praktykant na administratora prywatnego majątku ziemskiego
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. obopólna pomoc gatunków tego samego poziomu troficznego;
Wiktionary
Adjutoryzm (łac. adjutor lub adiutor – „pomocnik”) – wzajemna pomoc gatunków tego samego poziomu troficznego (wspólne polowania różnych gatunków ptaków drapieżnych)
Termin archaiczny, rzadko obecnie używany.
Wikipedia
IPA: ˌadʲjuˈtɔrɨsm̥, AS: adʹi ̯utorysm̦
Wiktionary
substancja stosowana w szczepionkach, wzmagająca działanie antygenu; adiuwant
SJP.pl
związany z adjuwantem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. pomocnik, przyboczny, zaufany
Wiktionary
IPA: aˈdlatus, AS: adlatus
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
kierunek w psychoanalizie traktujący społeczną aktywność człowieka jako formę kompensacji kompleksu niższości powstałego w dzieciństwie na skutek słabości dziecka wobec dorosłych i otaczającego je świata, uznający niemożność takiej kompensacji za prowadzącą do nerwicy
SJP.pl
Psychologia indywidualna – synonim psychologii różnic indywidualnych, lub koncepcja opisu teorii osobowości sformułowana przez Alfreda Adlera. Alfred Adler uznawał poczucie mniejszej wartości (niższości) za zasadniczy czynnik kształtujący osobowość człowieka, determinujący zachowanie oraz prowadzący do dążeń kompensacyjnych w społeczeństwie.
Wikipedia
[czytaj: a-de-EM] skrót od: Administracja Domów Mieszkalnych
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) = Administracja Domów Mieszkalnych
Wiktionary
przym. adeemowski, ADM-owski
Wiktionary
→ ADM (Administracja Domów Mieszkalnych); adeemowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ADM (Administracją Domów Mieszkalnych)
Wiktionary
skr. ADM
Wiktionary
(1.1) adeemowski
Wiktionary
skrót od:
1. administrator, administracja, administracyjny; administr.;
2. admirał
SJP.pl
Admirał (adm.) – wojskowy stopień oficerski w polskiej marynarce wojennej, odpowiadający generałowi w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych. Jego odpowiedniki znajdują się także w marynarkach wojennych innych państw.
Wikipedia
Adma – według Księgi Rodzaju (Rdz 10,19) miasto w Rowie Jordanu, zlokalizowane na granicy Kanaanu, zgładzone zgodnie z przekazem Księgi Powtórzonego Prawa (Pwt 29,24) wraz z Sodomą i Gomorą. Zgodnie z relacją Księgi Rodzaju (Rdz 14,1–10) król Admy Szinab został pokonany przez elamickiego króla Kedorlaomera.
Wikipedia
Admet (gr. Ἄδμητος Ádmētos, łac. Admetus) – postać z mitologii greckiej, syn Feresa i Klimeny, który panował w Tesalii jako król miasta Feraj. Był uczestnikiem wyprawy Argonautów oraz słynnego polowania na dzika kalidońskiego.
Wikipedia
potocznie: administrator (osoba zarządzająca czymś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. inform. zob. administrator.
Wiktionary
Administrator systemów komputerowych (łac. administrator „zarządca”), żargonowo sysadmin (ang. system administrator) – informatyk zajmujący się zarządzaniem systemem informatycznym i odpowiadający za jego sprawne działanie.
Wyróżnić można administratorów między innymi:
Wikipedia
(1.1) Tomek jest adminem dwóch serwisów muzycznych.
Wiktionary
IPA: ˈadmʲĩn, AS: admʹĩn
Wiktionary
rzecz. adminowanie n.
:: fż. adminka ż.
przym. admiński, administracyjny
przysł. administracyjnie
Wiktionary
(1.1) sysop
Wiktionary
adm.; skrót od:
1. administracja;
2. administrator;
3. administracyjny
SJP.pl
1. organy władzy państwowej lub samorządowej;
2. kierownictwo jakiejś instytucji, przedsiębiorstwa itp.;
3. budynek, w którym mieści się kierownictwo jakiejś instytucji, przedsiębiorstwa itp.;
4. zarządzanie czymś; administrowanie;
5. rząd Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) system organów państwowych i samorządowych, służący sprawowaniu władzy wykonawczej w państwie;
(1.2) kierownictwo jakiejś instytucji, przedsiębiorstwa itp.
(1.3) zarządzanie czymś, administrowanie
Wiktionary
Administracja (łac. administrare – być pomocnym, obsługiwać, zarządzać, ministrare – służyć) – działalność organizatorska realizowana przy pomocy aparatu urzędniczego, obejmująca zakres spraw o charakterze publicznym, regulowana przez ogólne normy prawne. W innym ujęciu może także oznaczać zarządzanie jakimikolwiek sprawami, własnymi (np. gospodarstwem domowym) lub cudzymi (np. czyimś przedsiębiorstwem).
Wikipedia
(1.1) Przez administrację publiczną rozumie się zarówno administrację rządową, jak i samorządową.
(1.2) Lepiej zawsze wieszać psy na administracji niż zostać zarządcą i wobec sąsiadów odpowiadać za wszystko, od wywozu śmieci począwszy, a na remoncie generalnym skończywszy.
Wiktionary
IPA: ˌadmʲĩɲiˈstrat͡sʲja, AS: admʹĩńistracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. administratura ż., administrator m., administratorka ż., administratywista m., administratywistka ż., administrowanie n., administratorstwo n.
przym. administracyjny, administratywistyczny
czas. administrować
przysł. administracyjnie
Wiktionary
(1.1) pejor. biurokracja
(1.2) centrala, dyrekcja, kierownictwo, szefostwo, zarząd, management; pot. góra, naczalstwo, wierchuszka; przest. książk. zwierzchność
(1.3) administrowanie, zarządzanie, management
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) pod względem administracji
(1.2) na podstawie administracyjnego zarządzenia, z pominięciem drogi sądowej
Wiktionary
(1.1) Przed laty Gopło administracyjnie należało do województwa bydgoskiego.
Wiktionary
rzecz. admin mos./mrz., administracja ż., administrator mos., administratorka ż., administratorskość ż., administratorstwo n., administratura ż., administratywista mos., administratywistka ż., administratywistyka ż., administrowanie n., adminka ż.
czas. administrować ndk.
przym. administracyjny, administratorski, administratywistyczny, admiński
Wiktionary
dotyczący prawa i administracji
SJP.pl
dotyczący prawa administracyjnego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od prawo administracyjne
Wiktionary
(1.1) Wobec 13 podmiotów gospodarczych już wszczęto sankcje administracyjnoprawne.
(1.1) Skutki te należą do etapu nazywanego wykonaniem decyzji, zarówno dobrowolnym (podporządkowanie się decyzji przez jej adresata), jak i przymusowym (egzekucja administracyjnoprawna).
Wiktionary
IPA: ˌadmʲĩɲistrat͡sɨjnɔˈpravnɨ, AS: admʹĩńistracyi ̯nopravny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest administracyjne; cecha tych, którzy są administracyjni
Wiktionary
przym. administracyjny
przysł. administracyjnie
Wiktionary
przymiotnik od: administracja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z administracją i administrowaniem
Wiktionary
(1.1) Piemont to jeden z dwudziestu regionów administracyjnych Włoch.
Wiktionary
IPA: ˌadmʲĩɲistraˈt͡sɨjnɨ, AS: admʹĩńistracyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. admin mos./mrz., administracja ż., administrator mos., administratorka ż., administratorskość ż., administratorstwo n., administratura ż., administratywista mos., administratywistka ż., administratywistyka ż., administrowanie n., adminka ż.
czas. administrować ndk.
przym. administratorski, administratywistyczny, admiński
przysł. administracyjnie
Wiktionary
mężczyzna, który administruje, zarządza czymś; zarządca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zarządzająca czymś
(1.2) inform. osoba lub grupa osób nadzorująca system komputerowy lub sieć komputerową, zwykle też przydzielająca ich użytkownikom konta i prawa dostępu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pełnię rolę administratora.
(1.2) Administrator ogłosił na portalu internetowym przerwę techniczną.
Wiktionary
IPA: ˌadmʲĩɲiˈstratɔr, AS: admʹĩńistrator
Wiktionary
rzecz. administracja ż., administrowanie n., administratorstwo n.
:: fż. administratorka ż.
czas. administrować ndk.
przym. administratorski, administracyjny
przysł. administracyjnie
Wiktionary
(1.1) zarządca
Wiktionary
kobieta, która administruje, zarządza czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która jest administratorem, zarządzająca czymś
Wiktionary
(1.1) Zu została naszą nową administratorką.
(1.1) Basia jest administratorką strony internetowej Towarzystwa Muzycznego.
Wiktionary
IPA: ˌadmʲĩɲistraˈtɔrka, AS: admʹĩńistratorka
Wiktionary
rzecz. administrowanie n., administratorstwo n., administracja ż.
:: fm. administrator m.
czas. administrować ndk.
przym. administratorski, administracyjny
przysł. administracyjnie
Wiktionary
(1.1) adminka
Wiktionary
→ administrator, np. uprawnienia administratorskie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący administratora
Wiktionary
IPA: ˌadmʲĩɲistraˈtɔrsʲci, AS: admʹĩńistratorsʹḱi
Wiktionary
rzecz. administrowanie n., administratura ż., administratorstwo n., administrator m., administratorka ż.
przysł. administracyjnie
przym. administracyjny
czas. administrować
Wiktionary
zarządzanie, administrowanie czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zarządzanie, administrowanie czymś, także. uprawnienia do wykonywania takich czynności
(1.2) administrator z żoną
Wiktionary
IPA: ˌadmʲĩɲistraˈtɔrstfɔ, AS: admʹĩńistratorstfo
Wiktionary
rzecz. administrator m., administratorka ż.; administracja ż., administrowanie n., administratura ż.
czas. administrować ndk.
przym. administratorski, administracyjny
przysł. administratorsko, administracyjnie
Wiktionary
przestarzałe określenie na urząd administratora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urząd administratora
Wiktionary
(1.1) Godność egzarchy pełnił do likwidacji tejże administratury kościelnej w 1990.
Wiktionary
rzecz. admin mos./mrz., administracja ż., administrator mos., administratorka ż., administratorskość ż., administratorstwo n., administratywista mos., administratywistka ż., administratywistyka ż., administrowanie n., adminka ż.
czas. administrować ndk.
przym. administracyjny, administratorski, administratywistyczny, admiński
przysł. administracyjnie
Wiktionary
specjalista w zakresie prawa administracyjnego
SJP.pl
zarządzać czymś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) sprawować zarząd, kierować jakąś wyodrębnioną dziedziną działalności
Wiktionary
(1.1) Strona internetowa Parlamentu Kanady jest administrowana przez instytucje parlamentarne, to jest przez Senat i Izbę niższą Parlamentu wspólnie z parlamentarną Biblioteką.
Wiktionary
IPA: ˌadmʲĩɲiˈstrɔvat͡ɕ, AS: admʹĩńistrovać
Wiktionary
rzecz. administratura ż., administracja ż., administratorstwo n., administrator m., administratorka ż., administrowanie
przym. administracyjny, administratorski
przysł. administracyjnie
Wiktionary
(1.1) zarządzać, zawiadywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonywanie czynności zarządczych, należących do administratora
Wiktionary
(1.1) Administrowanie państwem jest sztuką o wiele trudniejszą i bardziej skomplikowaną niż szpiegowanie czy prześladowanie przeciwników politycznych: przecież ci nowi mianowańcy nie dysponują wiedzą ekonomiczną ani nie mają pojęcia o problemach społecznych.
Wiktionary
IPA: ˌadmʲĩɲistrɔˈvãɲɛ, AS: admʹĩńistrovãńe
Wiktionary
rzecz. administratorstwo n., administrator m., administratorka ż., administracja ż., administratywistyka ż., administratywista m., administratywistka ż., administratura ż.
czas. administrować ndk.
przym. administracyjny, administratorski, administratywistyczny
przysł. administracyjnie
Wiktionary
(1.1) administracja, zarządzanie
Wiktionary
potocznie: administratorka (kobieta zarządzająca czymś)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: admin
Wiktionary
(1.1) Mirka jest adminką dwóch serwisów kobiecych.
Wiktionary
IPA: adˈmʲĩŋka, AS: admʹĩŋka
Wiktionary
rzecz. admin m., adminowanie n., administratura ż.
przym. admiński, administracyjny
przysł. administracyjnie
Wiktionary
(1.1) administratorka
Wiktionary
książkowo: podziw, uwielbienie, zachwyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. daw. przejaw podziwu i uwielbienia dla kogoś lub czegoś
Wiktionary
rzecz. admirator mos., admiratorka ż., admirowanie n.
czas. admirować ndk.
przym. admiracyjny
przysł. admiracyjnie
Wiktionary
(1.1) podziw, uwielbienie, zachwyt
Wiktionary
przymiotnik od: admiracja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. związany z admiracją, dotyczący admiracji
Wiktionary
rzecz. admiracja ż., admirator mos., admiratorka ż., admirowanie n.
czas. admirować ndk.
przysł. admiracyjnie
Wiktionary
1. grupa najwyższych rangą oficerów marynarki wojennej;
2. w wielu krajach (np. w Wlk. Brytanii): kierownictwo marynarki wojennej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) władze naczelne marynarki wojennej
(1.2) korpus admirałów
(1.3) budynek mieszczący admiralicję (1.1)
Wiktionary
Admiralicja – urząd sprawujący zwierzchnictwo nad marynarką wojenną, zajmujący się między innymi planowaniem rozwoju sił morskich, a także korpus admirałów.
Jest to także nazwa własna m.in. brytyjskiego i francuskiego kierownictwa marynarki wojennej (zob. admiralicja brytyjska). W niektórych państwach (m.in. Wielka Brytania) admiralicja pełni funkcję ministerstwa sił morskich.
Wikipedia
IPA: ˌadmʲiraˈlʲit͡sʲja, AS: admʹiralʹicʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. admirał m., admirałowa ż., admiralstwo n.
przym. admiralski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z admiralicją
Wiktionary
rzecz. admirał mzw./mos.
Wiktionary
→ admirał, np. flaga admiralska
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze stanowiskiem admirała, należący do admirała
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) flaga admiralska
synonimy.
(1.1) admirałowy
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. admiralicja ż., admirał mzw./mos.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) адміральскі
* bułgarski: (1.1) адмиралски
* czeski: (1.1) admirálský
* niemiecki: (1.1) w złożeniach Admirals-
* rosyjski: (1.1) адмиральский
* słowacki: (1.1) admirálsky
* słoweński: (1.1) admiralski
* ukraiński: (1.1) адміральський
źródła.
== admiralski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) admiralski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. admiralicja ż., admirał mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) admirałowy
Wiktionary
tytuł, godność admirała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mar. urząd, godność admirała
Wiktionary
rzecz. admiralicja ż., admirałowa ż., admirał mos., admirałówna ż.
przym. admiralski, admiralicyjny
Wiktionary
wielbiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. wielbiciel
Wiktionary
(1.1) Dwudziestowieczny pisarz zyskał wielu admiratorów i naśladowców.
Wiktionary
IPA: ˌadmʲiˈratɔr, AS: admʹirator
Wiktionary
rzecz. admiracja ż., admirowanie n.
:: fż. admiratorka ż.
czas. admirować ndk.
przym. admiracyjny
przysł. admiracyjnie
Wiktionary
(1.1) wielbiciel, miłośnik
Wiktionary
kobieta admirująca (darząca podziwem) kogoś lub coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wielbicielka
Wiktionary
rzecz. admiracja ż., admirowanie n.
:: fm. admirator mos.
czas. admirować ndk.
przym. admiracyjny
przysł. admiracyjnie
Wiktionary
najwyższy stopień w marynarce wojennej; oficer mający ten stopień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mar. najwyższy stopień (dowódca) w marynarce wojennej, równoważny stopniowi generała broni w armii lądowej, naczelny wódz floty;
(1.2) mar. oficer mający stopień admirała (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ent. rusałka admirał, motyl z rodziny rusałkowatych
Wiktionary
Admirał (adm.) – wojskowy stopień oficerski w polskiej marynarce wojennej, odpowiadający generałowi w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych. Jego odpowiedniki znajdują się także w marynarkach wojennych innych państw.
Wikipedia
(2.1) Zasięg występowania admirała jest ogromny i rozciąga się na całej półkuli północnej.
Wiktionary
IPA: adˈmʲiraw, AS: admʹirau̯
Wiktionary
rzecz. admiralicja ż., admirałowa ż., admirałówna ż., admiralstwo n.
przym. admiralski, admiralicyjny
Wiktionary
(2.1) rusałka admirał
Wiktionary
admirał z małżonką
SJP.pl
małżonka admirała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona admirała
Wiktionary
rzecz. admirał m., admirałówna ż., admiralicja ż., admiralstwo n.
przym. admiralski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z admirałem
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do admirała
Wiktionary
(1.1) admiralski
Wiktionary
przestarzałe: podziwiać, uwielbiać kogoś lub coś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. książk. podziwiać kogoś, uwielbiać go
Wiktionary
rzecz. admiracja ż., admirator mos., admiratorka ż., admirowanie n.
przym. admiracyjny
przysł. admiracyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. albo podn. podziwianie, uwielbianie kogoś lub czegoś
Wiktionary
czas. admirować ndk.
rzecz. admiracja ż., admirator mos., admiratorka ż.
przym. admiracyjny
Wiktionary
dawniej: dopuszczenie do czegoś, zwłaszcza do jakiejś czynności prawnej; przyjęcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. dopuszczenie; względy u kogoś
Wiktionary
przewodność czynna w równoległych układach elektrycznych R, L, C (rezystor, cewka, kondensator)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. wielkość fizyczna będąca odwrotnością impedancji, całkowita przewodność elektryczna w obwodach prądu przemiennego;
Wiktionary
Admitancja, drożność – odwrotność impedancji, to wielkość fizyczna wyrażająca przewodność elektryczną pozorną w obwodach prądu przemiennego.
Wikipedia
(1.1) przewodność pozorna, drożność; symbol. Y
Wiktionary
przestarzałe: pouczenie, napomnienie, nagana, reprymenda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. nagana
Wiktionary
IPA: ˌadmɔ̃ˈɲit͡sʲja, AS: admõńicʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. admonicyja ż.
Wiktionary
(1.1) przygana, upomnienie, reprymenda
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) śrpol. upomnienie
Wiktionary
IPA: ˌadmɔ̃ɲiˈt͡sɨja, AS: admõńicyi ̯a
Wiktionary
rzecz. admonicja ż.
Wiktionary
skrót od: Allgemeiner Deutscher Nachrichtendienst - agencja informacyjna byłej NRD
SJP.pl
w językoznawstwie:
1. łączący się z rzeczownikiem; przyrzeczownikowy;
2. przypadek adnominalny - przypadek, którym rządzi rzeczownik, np. dopełniacz: dom ojca
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. zob. przyrzeczownikowy.
Wiktionary
(1.1) przyrzeczownikowy
Wiktionary
krótka, dodatkowa notatka, informacja; dopisek, przypis, przypisek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uwaga, dopisek, przypisek, notatka
(1.2) inform. w Javie: metadane dodawane na poziomie kodu źródłowego do klas, metod, zmiennych, pakietów i parametrów
Wiktionary
(1.1) Urzędniczka zrobiła adnotację na dole strony.
Wiktionary
IPA: ˌadnɔˈtat͡sʲja, AS: adnotacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. adnotowanie n.
czas. adnotować ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z adnotacją; mający charakter adnotacji, przypisu
Wiktionary
pisać notatki, przypisy, dodatkowe uwagi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pisać adnotacje, notatki, uwagi, przypisy
Wiktionary
rzecz. adnotacja ż., adnotowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pisanie adnotacji
Wiktionary
rzecz. adnotacja ż.
czas. adnotować ndk.
Wiktionary
operator adnumeratywny - leksem niesamodzielny składniowo, tworzący związek z liczebnikiem, np. ponad, niespełna, około; przyliczebnik
SJP.pl
[czytaj: edołbi] amerykańskie przedsiębiorstwo komputerowe, producent oprogramowania graficznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) archit. bud. suszona na słońcu, niewypalana cegła
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) glinobitka
Wiktionary
wiek młodzieńczy, młodość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wiek młodzieńczy;
Wiktionary
Dojrzewanie, adolescencja – okres życia między dzieciństwem a dorosłością, charakteryzujący się przeobrażeniami w budowie i wyglądzie ciała (dojrzewanie biologiczne), psychice – kształtowaniu osobowości (dojrzewanie psychiczne), postawach wobec płci (dojrzewanie psychoseksualne), pełnieniu roli społecznej (dojrzewanie społeczne).
Wikipedia
(1.1) (…) na studia idą ludzie najczęściej dziewiętnastoletni, czyli będący w okresie późnej adolescencji.
Wiktionary
rzecz. adolescent mos.
przym. adolescencyjny
Wiktionary
(1.1) dojrzewanie, dorastanie
Wiktionary
→ adolescencja; młodzieńczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. młodzieńczy
Wiktionary
rzecz. adolescencja ż., adolescent mos.
Wiktionary
dorastający młodzieniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) dorastająca osoba
Wiktionary
IPA: ˌadɔˈlɛst͡sɛ̃nt, AS: adolescẽnt
Wiktionary
rzecz. adolescencja ż.
przym. adolescencyjny
Wiktionary
stadium w rozwoju niektórych przywr, np. motylicy wątrobowej, kiedy cerkarie w wodzie tworzą osłonę przetrwalnikową
SJP.pl
Adoleskaria – typ metacerkarii (tj. larw przywr wnętrzniaków), których występowanie ograniczone jest wyłącznie do środowiska zewnętrznego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Adolf – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów: adal – „szlachetny” oraz wolf – „wilk”. W Polsce imię to spotykane jest od XII–XIII w. Inne formy: Adulf, Odolf. Od tego imienia wywodzi się także imię Ado (Adon, Addo, Addon), będące jego zdrobnieniem.
Wikipedia
(1.1) Mój wykładowca historii Polski nosił imię Adolf.
Wiktionary
IPA: ˈadɔlf, AS: adolf
Wiktionary
rzecz. adolf m.
:: fż. Adolfina ż.
:: zdrobn. Adolfik
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Adolfa – żeński odpowiednik imienia Adolf (o znaczeniu „szlachetny wilk”).
Adolfa imieniny obchodzi: 11 lutego, 14 lutego, 19 kwietnia, 17 czerwca, 8 lipca i 21 sierpnia.
W innych językach:
Wikipedia
zdrobnienie od: Adolf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobniała, poufała forma męskiego imienia Adolf
Wiktionary
(1.1) A któż to jest ten mały dzidziuś w kaftaniku? • Toż to mały Adolfek, syn państwa Hitlerów!
Wiktionary
rzecz. Adolf m., Adolfa ż., Adolfik m., adolf m., Dodek m.
przym. Adolfowy
Wiktionary
(1.1) Adolfik, Dodek
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Adolfina – żeński odpowiednik (obok Adolfy) imienia Adolf.
Adolfina imieniny obchodzi: 9 lipca, na pamiątkę św. Adolfiny Diercks.
Zobacz też:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adolfiny lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adolfy lub z nią związany
SJP.pl
Adolf z małżonką; Adolfowie
SJP.pl
Adolf z małżonką; Adolfostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adolfa lub z nim związany
SJP.pl
jedno z zastępczych imion Boga występujące w Starym Testamencie, używane w liturgii żydowskiej (sporadycznie również w chrześcijańskiej) zamiast szczególnie czczonego imienia Jahwe; Adonaj
SJP.pl
Adonai lub Adonaj (hebr. אדני „Mój Pan”; jid. Adonoj) – określenie Boga Jahwe oddawane w przekładach jako Pan lub [Wszechwładny] Pan. Określenie Adonai wywodzone jest od hebrajskiego słowa adon, stosowanego do oznaczenia osoby sprawującej władzę. Najczęściej bywa ono tłumaczone jako „pan”. W Biblii bywa używane także łącznie z tetragramem JHWH – jako „Adonaj JHWH”. Taką formę Biblia Tysiąclecia oddaje jako „Panie mój, Boże”, zaś Biblia Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego jako „Panie Boże”. Polski słownik judaistyczny podaje, że prawdopodobnie taka forma określenia Boga była pierwotna, a dopiero później Adonai zaczęło być traktowane jako jedno z imion Boga. Według The International Standard Bible Encyclopedia z 1986 roku „forma ta podkreśla, że Jahwe jako «Pan» ma moc i suwerenną władzę”.
Wikipedia
jedno z zastępczych imion Boga występujące w Starym Testamencie, używane w liturgii żydowskiej (sporadycznie również w chrześcijańskiej) zamiast szczególnie czczonego imienia Jahwe; Adonai
SJP.pl
Adonai lub Adonaj (hebr. אדני „Mój Pan”; jid. Adonoj) – określenie Boga Jahwe oddawane w przekładach jako Pan lub [Wszechwładny] Pan. Określenie Adonai wywodzone jest od hebrajskiego słowa adon, stosowanego do oznaczenia osoby sprawującej władzę. Najczęściej bywa ono tłumaczone jako „pan”. W Biblii bywa używane także łącznie z tetragramem JHWH – jako „Adonaj JHWH”. Taką formę Biblia Tysiąclecia oddaje jako „Panie mój, Boże”, zaś Biblia Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego jako „Panie Boże”. Polski słownik judaistyczny podaje, że prawdopodobnie taka forma określenia Boga była pierwotna, a dopiero później Adonai zaczęło być traktowane jako jedno z imion Boga. Według The International Standard Bible Encyclopedia z 1986 roku „forma ta podkreśla, że Jahwe jako «Pan» ma moc i suwerenną władzę”.
Wikipedia
Adoniasz (?-970 p.n.e.), syn Dawida, zgładzony na rozkaz swego brata - Salomona, rywala do tronu Izraela
SJP.pl
Adoniasz (hebr. אדוניה, Panem jest Jah) (ur. po 1010 p.n.e. w Hebronie, zm. ok. 970 p.n.e.) – syn Dawida, króla Izraela i Judy. U schyłku życia ojca rywalizował o sukcesję ze swoim przyrodnim bratem Salomonem. Po śmierci ojca i objęciu rządów przez Salomona został na polecenie tego ostatniego stracony.
Wikipedia
wiersz adoniczny - wiersz w poezji antycznej używany w inwokacjach do Adonisa; wiersz adonijski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) liter. w wersyfikacji: składający się z daktyla i trocheja (lub daktyli i trochejów)
Wiktionary
rzecz. Adonis mos., adonis mos./mrz./mzw.
przym. adonijski, Adonisowy, adonisowy
Wiktionary
(1.1) adonijski
Wiktionary
lek nasercowy, który występuje w miłku wiosennym
SJP.pl
wiersz adonijski - wiersz w poezji antycznej używany w inwokacjach do Adonisa; wiersz adoniczny
SJP.pl
wiersz adonijski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. wiersz adoniczny (adonijski)
Wiktionary
rzecz. Adonis mos., adonis mzw./mos./mrz.
przym. adoniczny, adonijski
Wiktionary
piękny, zadbany mężczyzna nadskakujący kobietom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. urodziwa postać mitologiczna, ukochany Afrodyty;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) piękny jak Adonis
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) postać mitologiczna
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. adonis mrz./mos./mzw.
przym. Adonisowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) por|Apollo|Parys.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) Adonis
* angielski: (1.1) Adonis
* bośniacki: (1.1) Adonis
* bułgarski: (1.1) Адонис
* chorwacki: (1.1) Adonis
* czeski: (1.1) Adónis
* duński: (1.1) Adonis
* esperanto: (1.1) Adoniso
* estoński: (1.1) Adonis
* fiński: (1.1) Adonis
* francuski: (1.1) Adonis
* gruziński: (1.1) ადონისი
* hiszpański: (1.1) Adonis
* litewski: (1.1) Adonis
* niderlandzki: (1.1) Adonis
* niemiecki: (1.1) Adonis m.
* nowogrecki: (1.1) Άδωνις
* portugalski: (1.1) Adônis
* rosyjski: (1.1) Адонис
* rumuński: (1.1) Adonis
* słowacki: (1.1) Adonis m., Adónis m.
* słoweński: (1.1) Adonis
* szwedzki: (1.1) Adonis
* turecki: (1.1) Adonis
* ukraiński: (1.1) Адоніс m.
* węgierski: (1.1) Adónisz
* włoski: (1.1) Adone
źródła.
== Adonis (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Adonis.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mitgr. Adonis
(1.2) przen. Adonis
(1.3) imię|angielski|m.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈdɔ̃ɲis, AS: adõńis
Wiktionary
rzecz. adonis mrz./mos./mzw.
przym. Adonisowy
Wiktionary
przymiotnik od: adonis
SJP.pl
żartobliwie: rocznica dnia adopcji zwierzęcia domowego
SJP.pl
1. akt prawny dotyczący uznania cudzego dziecka za własne; przysposobienie, usynowienie; adoptacja;
2. przyjęcie obcego prawa za prawo obowiązujące w danym kraju;
3. dawniej: przyjęcie do rodu szlacheckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. prawne uznanie obcego dziecka za własne;
(1.2) przygarnięcie zwierzęcia (np. bezdomnego, ze schroniska)
(1.3) praw. przyjęcie przez jeden kraj prawa innego kraju
(1.4) daw. przyjęcie do rodu, stanu rycerskiego itp.
Wiktionary
Adopcja (łac. adoptio), przysposobienie, usynowienie – forma przyjęcia do rodziny osoby obcej, stwarzająca stosunek podobny do pokrewieństwa. Jest to przybranie dziecka (często w wieku dziecięcym) za swoje.
Wikipedia
(1.1) Współcześnie w polskim prawie adopcja występuje pod nazwą przysposobienie.
Wiktionary
IPA: aˈdɔpt͡sʲja, AS: adopcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. adoptowanie n., adoptacja ż.
czas. adoptować ndk., zaadoptować dk.
przym. adopcyjny
Wiktionary
(1.1) przysposobienie, usynowienie, adoptacja
Wiktionary
doktryna teologiczna z końca II wieku głosząca, że Chrystus stał się Synem Bożym dopiero w wyniku adopcji przez Boga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. pogląd teologiczny według którego Jezus nie był naturalnym Synem Bożym a został usynowiony dopiero po narodzinach lub po chrzcie w Jordanie albo tuż przed śmiercią;
Wiktionary
Adopcjanizm – zróżnicowany zespół poglądów teologicznych głoszących, że Jezus był tylko adoptowanym, a nie naturalnym Synem Bożym, zbliżony do monarchianizmu, przez Kościół katolicki uznany za herezję. Po raz pierwszy wystąpił u ebionitów, następnie w teologii antiocheńskiej (np. u Pawła z Samosaty), w VIII-wiecznej Hiszpanii i na XII-wiecznym Zachodzie. W XVI i XVII w. poglądy adopcjanistyczne przyjęli Bracia Polscy (m.in. Szymon Budny i Faust Socyn).
Wikipedia
przymiotnik od: adopcja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z adopcją, dotyczący adopcji
Wiktionary
(1.1) Pierwszy w Polsce prototypowy ośrodek adopcyjny powstał w 1960 roku.
Wiktionary
rzecz. adopcja ż., adoptowanie n., adoptacja ż.
czas. adoptować ndk. dk.
Wiktionary
w prawie: akt prawny, na mocy którego adoptowane dziecko nabywa praw do nazwiska i do dziedziczenia; przysposobienie, usynowienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. adopcja, usynowienie
Wiktionary
rzecz. adopcja ż., adoptowanie n., zaadoptowanie n.
czas. adoptować ndk., zaadoptować dk.
przym. adopcyjny
Wiktionary
dokonywać (dokonać) adopcji
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) dokonywać / dokonać adopcji
Wiktionary
(1.1) Znana aktorka Angelina Jolie adoptowała w czwartek trzyletniego wietnamskiego chłopca.
Wiktionary
IPA: ˌadɔpˈtɔvat͡ɕ, AS: adoptovać
Wiktionary
rzecz. adopcja ż., adoptacja ż., adoptowanie n.
czas. zaadoptować dk.
przym. adopcyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokonywanie lub dokonanie adopcji
Wiktionary
(1.1) Adoptowanie dziecka stało się momentem przełomowym w ich życiu.
(1.1) Adoptowanie psa z tego schroniska nic nie kosztuje.
Wiktionary
IPA: ˌadɔptɔˈvãɲɛ, AS: adoptovãńe
Wiktionary
rzecz. adopcja ż., adoptacja ż.
czas. adoptować ndk./dk., zaadoptować dk.
przym. adopcyjny
Wiktionary
(1.1) adopcja
Wiktionary
1. uwielbienie, podziwianie, wyrażane w widoczne dla innych lub adorowanej osoby sposób;
2. w religii: oddawanie czci Bogu lub świętym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. zachwyt kimś wyrażany w taki sposób, aby ten ktoś to widział
(1.2) rel. ceremonia oddawania czci Bogu lub świętym
(1.3) szt. rel. motyw w sztuce religijnej przedstawiający oddawanie czci nowo narodzonemu Chrystusowi
Wiktionary
Adoracja
Malarstwo
Wikipedia
(1.2) Panie z sodalicji mariańskiej poszły na adorację eucharystyczną.
Wiktionary
IPA: ˌadɔˈrat͡sʲja, AS: adoracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. adorator mos., adorant mos., adoratorka ż., adorowanie n.
czas. adorować ndk.
przym. adoracyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest adoracyjne; cecha tych, którzy są adoracyjni
Wiktionary
przym. adoracyjny
przysł. adoracyjnie
Wiktionary
przymiotnik od: adoracja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z adorowaniem kogoś lub czego
(1.2) rel. związany z adoracją Najświętszego Sakramentu, używany podczas adoracji
Wiktionary
(1.2) Czuwanie będzie miało charakter adoracyjny.
Wiktionary
rzecz. adoratorka ż., adorowanie n., adorator mos., adoracja ż., adoracyjność ż.
czas. adorować ndk.
Wiktionary
w malarstwie i rzeźbie: postać (najczęściej wyobrażająca fundatora) ze złożonymi rękami w geście uwielbienia (adoracji), klęcząca u stóp Chrystusa lub Marii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. rel. w sztuce sakralnej postać klęcząca u stóp Chrystusa lub Maryi w geście uwielbienia;
Wiktionary
Adorant – w malarstwie lub rzeźbie sakralnej postać klęcząca u stóp postaci Jezusa Chrystusa lub Marii, składająca ręce w geście uwielbienia, czyli adoracji.
Najczęściej w tej postaci można się dopatrzeć fundatora dzieła. W ikonografii chrześcijańskiej element ten pojawia się w okresie sztuki bizantyjskiej.
Wikipedia
rzecz. adoratorka ż., adorowanie n., adorator mos., adoracja ż.
czas. adorować
Wiktionary
książkowo: mężczyzna zabiegający o względy kobiety; amant, wielbiciel, uwodziciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna zabiegający o względy drugiej osoby
Wiktionary
(1.1) Nasza nowa praktykantka jest zawsze otoczona przez grono adoratorów.
Wiktionary
IPA: ˌadɔˈratɔr, AS: adorator
Wiktionary
rzecz. adoracja ż., adorowanie n., adorant m.
:: fż. adoratorka ż.
czas. adorować ndk.
przym. adoracyjny
Wiktionary
(1.1) amant, konkurent, uwodziciel, wielbiciel; pot. absztyfikant
Wiktionary
1. książkowo: kobieta zabiegająca o względy mężczyzny; amantka, wielbicielka, uwodzicielka;
2. członkini katolickiego zgromadzenia zakonnego: Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: adorator
Wiktionary
(1.1) Naiwna ziemska adoratorka nie powinna była zapuszczać żurawia w jego przeszłość.
Wiktionary
IPA: ˌadɔraˈtɔrka, AS: adoratorka
Wiktionary
rzecz. adoracja ż., adorowanie n., adorant m.
:: fm. adorator m.
czas. adorować ndk.
przym. adoracyjny
Wiktionary
1. książkowo: kobieta zabiegająca o względy mężczyzny; amantka, wielbicielka, uwodzicielka;
2. członkini katolickiego zgromadzenia zakonnego: Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa
SJP.pl
Theodor Adorno (właściwie Theodor Wiesengrund) (1903-69), niemiecki filozof, socjolog i muzykolog
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. upiększać, dekorować, zdobić;
2. powiększać, uzupełniać
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) daw. ozdabiać, dekorować; ozdobić, udekorować
(1.2) daw. powiększać, uzupełniać; powiększyć, uzupełnić
Wiktionary
IPA: ˌadɔrˈnɔvat͡ɕ, AS: adornovać
Wiktionary
rzecz. adornowanie n., adornacja ż.
Wiktionary
(1.1) ozdabiać/ozdobić, przyozdabiać/przyozdobić, dekorować/udekorować, upiększać/upiększyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. ozdabianie
(1.2) daw. powiększanie, uzupełnianie
Wiktionary
IPA: ˌadɔrnɔˈvãɲɛ, AS: adornovãńe
Wiktionary
rzecz. adornacja ż.
czas. adornować ndk.
Wiktionary
1. starać się o czyjeś względy, zachwycać się kimś lub czymś; admirować;
2. oddawać cześć religijną
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) uwielbiać kogoś, zachwycać się kimś, otaczać go uwielbieniem
(1.2) rel. oddawać cześć Bogu lub obiektom kultu religijnego
Wiktionary
(1.2) Proszę księdza, mam takie jedno pytanko, jak adoruje się Najświętszy Sakrament?
Wiktionary
IPA: ˌadɔˈrɔvat͡ɕ, AS: adorovać
Wiktionary
rzecz. adoracja ż., adorowanie n., adorator m., adoratorka ż., adorant m.
przym. adoracyjny
Wiktionary
(1.1) emablować, wielbić, ubóstwiać
(1.2) czcić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uwielbianie kogoś, zachwycanie się kimś, otaczanie kogoś uwielbieniem
(1.2) rel. oddawanie czci Bogu lub obiektom kultu religijnego
Wiktionary
(1.1) Myślę, że Krzyśkowi w końcu znudzi się adorowanie Basi.
Wiktionary
IPA: ˌadɔrɔˈvãɲɛ, AS: adorovãńe
Wiktionary
rzecz. adoracja ż., adorant m., adorator m., adoratorka ż.
czas. adorować ndk.
przym. adoracyjny
Wiktionary
(1.1) adoracja
Wiktionary
[czytaj: a-de-pe] adenozynodifosforan
SJP.pl
[czytaj: a-de-ER] skrót angielskiego: American Depository Receipt - Amerykański Kwit Depozytowy, papier wartościowy emitowany przez banki amerykańskie w celu ułatwienia tamtejszym inwestorom lokowania kapitału w akcje zagraniczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jaśniejsza lub ciemniejsza żyła na kamieniu albo na drzewie, naturalna lub sztuczna
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. adrowanie n.
czas. adrować
Wiktionary
Adramelech, Adramelek, Adar-malik (król ognia) – upadły anioł, demon i bóstwo. Utożsamiany z Anu i Molochem. Centrum kultu Adramelecha znajdowało się w mieście Sefarwaim.
Według Biblii (2 Ks. Król. 17, 31) Sefarwaici palili swoje dzieci na jego cześć. W chrześcijaństwie uznany za demona, upadłego anioła. Przed upadkiem należał do Chóru Tronów.
Wikipedia
Edremit – miasto w Turcji w prowincji Balıkesir, niedaleko greckiej wyspy Lesbos.
Według danych na rok 2009 miasto zamieszkiwało 50 464 osób.
W starożytności miasto nazywało się Adramyttion (gr. Άδραμύττιον, łac. Adramyttium) i zostało wspomniane w Nowym Testamencie (Dz 27,2). Miasto zbudował Adramys, brata ostatniego króla Lidii – Krezusa. Miasto przyjęło greckich uchodźców, którzy w roku 422 p.n.e. osiedlili się wygnani ze swej ojczyzny.
Wikipedia
1. miasto i oaza w środkowej Algierii;
2. pustynny płaskowyż w Mauretanii
SJP.pl
Wikipedia
Adrastos (gr. Ἄδραστος Ádrastos, łac. Adrastus) – w mitologii greckiej król Argos, greckiego miasta w Argolidzie.
Uchodził za syna Talaosa i Lizymachy. Ojciec jego został zabity przez Amfiaraosa. Adrastos uciekł do swego dziadka ze strony matki. Po jego śmierci został królem Sykionu. Powrócił jednak do Argos po pogodzeniu się z zabójcą ojca.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z księżyców Jowisza;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Adrastea jest najmniejszym z czterech wewnętrznych księżyców Jowisza.
Wiktionary
hormon, mediator układu nerwowego należący do katecholamin, wytwarzany przez rdzeń nadnerczy i zakończenia włókien pozazwojowych współczulnego układu nerwowego; suprarenina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. hormon wydzielany w sytuacjach zagrożenia i stresu;
Wiktionary
Adrenalina, epinefryna – organiczny związek chemiczny, hormon zwierzęcy i neuroprzekaźnik katecholaminowy wytwarzany przez gruczoły dokrewne pochodzące z grzebienia nerwowego (rdzeń nadnerczy, ciałka przyzwojowe, komórki C tarczycy) i wydzielany na zakończeniach włókien współczulnego układu nerwowego.
Wikipedia
(1.1) Skoki na bungee podwyższają poziom adrenaliny w organizmie.
Wiktionary
IPA: ˌadrɛ̃naˈlʲĩna, AS: adrẽnalʹĩna
Wiktionary
(1.1) epinefryna
Wiktionary
związany z adrenaliną, dotyczący adrenaliny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biochem. związany z adrenaliną, dotyczący działania adrenaliny
Wiktionary
w fizjologii: działający dzięki adrenalinie lub noradrenalinie
SJP.pl
hormon wytwarzany przez przedni płat przysadki; kortykotropina; ACTH
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fizj. hormon pobudzający korę nadnerczy do wytwarzania przez nią hormonów
Wiktionary
Hormon adrenokortykotropowy (kortykotropina, skrót: ACTH) – hormon peptydowy przysadki mózgowej, zaliczany do hormonów tropowych. Pobudza korę nadnerczy do wydzielania kortykosteroidów, mineralokortykoidów (w nieznacznym stopniu) oraz androgenów.
Wikipedia
(1.1) Adrenokortykotropina jest kluczowym hormonem w układzie podwzgórze-przysadka-nadnercza, który reguluje wiele procesów fizjologicznych, zwłaszcza w odpowiedzi na stres.
Wiktionary
przym. adrenokortykotropowy
Wiktionary
(1.1) kortykotropina, hormon adrenokortykotropowy, skr. ACTH
Wiktionary
1. określenie miejsca zamieszkania;
2. ciąg znaków kierujący na czyjąś stronę w sieci komputerowej;
3. dokładnie określone miejsce przechowywania danych w pamięci elektronicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poczt. urz. informacje o tym, gdzie znajduje się jakiś budynek lub gdzie ktoś mieszka
(1.2) inform. numer komórki pamięci komputera
(1.3) inform. ciąg znaków identyfikujący urządzenie, konto E-mail, stronę WWW itp. w sieci komputerowej, w szczególności w Internecie
(1.4) przest. zbiorowa petycja do władz lub jej wysokiego przedstawiciela
(1.5) daw. zręczność, spryt
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Poprosiłem o adres firmy.
Wiktionary
IPA: ˈadrɛs, AS: adres
Wiktionary
rzecz. adresant mos., adresantka ż., adresat mos., adresatka ż., adresarka ż., adresograf mrz., adresografia ż., adresówka ż., adresowanie n., zaadresowanie n., adresatywność ż., adresacja ż., adresowalność ż.
:: zdrobn. adresik mrz.
czas. adresować ndk., zaadresować dk.
przym. adresowy, adresatywny
przyim. pod adresem
Wiktionary
(1.1) miejsce stałego pobytu, miejsce zamieszkania
Wiktionary
w informatyce: przydzielanie adresu IP
SJP.pl
osoba wysyłająca list; nadawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto wysyła przekaz, wiadomość, list, itp.
Wiktionary
(1.1) Adresantem tej wiadomości jest lokalna administracja.
Wiktionary
rzecz. adres mrz., adresat mos., adresatka ż.
:: fż. adresantka ż.
czas. adresować, zaadresować
przym. adresowy
Wiktionary
(1.1) nadawca
Wiktionary
maszyna do drukowania adresów na przesyłkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. maszyna do drukowania adresów na masowych przesyłkach;
Wiktionary
Adresarka, adrema, adresograf, adresator, maszyna adresująca – maszyna do drukowania krótkich tekstów (zwykle adresów) na masowych przesyłkach.
W klasycznej wersji teksty do nadrukowania wytłaczane były na metalowych płytkach (cynkowych lub aluminiowych), wybieranych w adresarce ze specjalnego podajnika. W najnowszych rozwiązaniach jest to rodzaj sterowanej komputerem drukarki typu heavy duty.
Wikipedia
IPA: ˌadrɛˈsarka, AS: adresarka
Wiktionary
czas. adresować
rzecz. adresik mrz., zaadresowanie n., adres, adresowanie
Wiktionary
odbiorca;
1. osoba, do której jest adresowany list, przesyłka itp.;
2. grupa osób, określone środowisko, do którego kierowana jest wypowiedź, utwór literacki, filmowy itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) poczt. osoba, do której ktoś wysyła list, przesyłkę itp.
(1.2) osoba, do której ktoś kieruje słowa, dla której jest przeznaczony jakiś utwór, odezwa itp.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) List został dostarczony do adresata.
(1.2) Adresatami tego utworu są wszyscy Polacy.
Wiktionary
IPA: aˈdrɛsat, AS: adresat
Wiktionary
rzecz. adres m., adresowanie n.
:: fż. adresatka ż.
czas. adresować ndk., zaadresować dk.
przym. adresowy
Wiktionary
antonimy.
(1.1) nadawca
(1.2) nadawca
hiperonimy.
(1.1) odbiorca
(1.2) odbiorca
hiponimy.
(1.2) słuchacz
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. adres m., adresowanie n.
:: fż. adresatka ż.
czas. adresować ndk., zaadresować dk.
przym. adresowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|adres.
(1.2) etym|franc|adresser.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) addressee; (1.2) audience
* baskijski: (1.1) hartzaile
* białoruski: (1.1) адрасат m.; (1.2) адрасат m.
* bułgarski: (1.1) адресат m.
* chorwacki: (1.1) adresat m., primatelj m.
* czeski: (1.1) adresát
* duński: (1.1) adressat w., modtager w.; (1.2) modtager w.
* esperanto: (1.1) adresato
* francuski: (1.1) destinataire m.
* hiszpański: (1.1) destinatario m.; (1.2) destinatario m.
* indonezyjski: (1.1) penerima
* islandzki: (1.1) viðtakandi bréfs m.
* jidysz: (1.1) אַדרעסאַט m. (adresat)
* niemiecki: (1.1) Adressat m., Empfänger m.
* norweski (bokmål): (1.1) adressat m.
* nowogrecki: (1.1) αποδέκτης m., παραλήπτης m.
* rosyjski: (1.1) адресат m.; (1.2) адресат m.
* słowacki: (1.1) adresát
* szwedzki: (1.1) adressat w., mottagare w.; (1.2) adressat w.
* ukraiński: (1.1) адресат m.; (1.2) адресат m.
* węgierski: (1.1) címzett
* włoski: (1.1) destinatario m.
źródła.
== adresat (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) adresat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) primatelj
Wiktionary
odbiorczyni;
1. kobieta, do której jest adresowany list, przesyłka itp.;
2. kobieta, do której coś jest skierowane, np. film, wypowiedź, projekt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, do której coś jest adresowane
Wiktionary
(1.1) Dlaczego otwierasz ten list? Przecież to nie ty jesteś jego adresatką.
Wiktionary
IPA: ˌadrɛˈsatka, AS: adresatka
Wiktionary
rzecz. adres m., adresowanie n.
:: fm. adresat m.
czas. adresować ndk., zaadresować dk.
przym. adresowy
Wiktionary
dotyczący bezpośrednio adresata, np. forma adresatywna
SJP.pl
zdrobnienie od: adres
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: adres
Wiktionary
rzecz. adres m., adresat mos., adresatka ż., adresarka ż., adresówka ż., adresowalność ż., adresowanie n., zaadresowanie n., adresatywność ż., adresacja ż.
czas. adresować ndk., zaadresować dk.
przym. adresowy, adresatywny
Wiktionary
urządzenie do drukowania adresów; adresarka
SJP.pl
Adresarka, adrema, adresograf, adresator, maszyna adresująca – maszyna do drukowania krótkich tekstów (zwykle adresów) na masowych przesyłkach.
W klasycznej wersji teksty do nadrukowania wytłaczane były na metalowych płytkach (cynkowych lub aluminiowych), wybieranych w adresarce ze specjalnego podajnika. W najnowszych rozwiązaniach jest to rodzaj sterowanej komputerem drukarki typu heavy duty.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. metoda nadrukowywania adresów na przesyłkach
(1.2) dział przedsiębiorstwa zajmujący się gromadzeniem danych adresowych osób i instytucji
Wiktionary
(1.2) Dział adresografii musi dbać o poprawność danych adresowych.
Wiktionary
mania składania adresów (pism zbiorowych wystosowanych do władz lub osób wybitnych, zajmujących wysokie stanowisko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. mania składania adresów (zbiorowych petycji do władz lub jej wysokich przedstawicieli)
Wiktionary
1. wpisywać adres
2. kierować do kogoś wypowiedź, utwór literacki, filmowy itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) umieszczać adres na liście, przesyłkę
(1.2) odnosić się, zwracać się do określonej osoby lub grupy
Wiktionary
(1.1) Poczta apeluje: podpisuj się swoim prawdziwym imieniem i nazwiskiem oraz prawidłowo adresuj listy.
(1.2) Obejrzymy sztukę, która – choć adresowana do młodych widzów – dorosłym pójdzie w pięty!
Wiktionary
IPA: ˌadrɛˈsɔvat͡ɕ, AS: adresovać
Wiktionary
rzecz. adresant mos., adresik mrz., adres m., adresat m., adresatka ż., adresówka ż., adresarka ż., adresowanie n., zaadresowanie n.
czas. zaadresować dk.
przym. adresowy
Wiktionary
(1.2) kierować, zwracać się
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest adresowalne
Wiktionary
przym. adresowalny
przysł. adresowalnie
rzecz. zaadresowanie n., adres mrz., adresowanie n., adresik mrz.
Wiktionary
specjalny, zindywidualizowany, np. reklamy adresowalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umieszczanie adresu na liście lub innej przesyłce
(1.2) przen. odnoszenie, kierowanie czegoś do jakiejś osoby lub podmiotu
Wiktionary
IPA: ˌadrɛsɔˈvãɲɛ, AS: adresovãńe
Wiktionary
rzecz. zaadresowanie n., adres m., adresik m., adresówka ż., adresarka ż., adresat m., adresatka ż., adresowalność ż.
czas. adresować ndk., zaadresować dk.
przym. adresowy
Wiktionary
1. mały identyfikator zwierzęcia domowego, doczepiany do obroży;
2. środowiskowo: firmowa pieczątka z adresem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mały identyfikator z imieniem zwierzęcia domowego (psa, kota, rzadziej fretki), adresem zamieszkania i/lub numerem telefonu jego opiekuna doczepiany do obroży zwierzęcia
Wiktionary
(1.1) Adresówka pomaga w identyfikacji zwierzęcia w razie jego zaginięcia.
(1.1) Psy bez adresówek trafiają do schronisk (…). Wielu takich sytuacji można uniknąć poprzez prosty system: zawieszka przy obroży.
Wiktionary
IPA: ˌadrɛˈsufka, AS: adresufka
Wiktionary
rzecz. adres m., adresat m., adresatka ż., zaadresowanie n., adresowanie n., zaadresowanie n.
:: zdrobn. adresik m.
czas. adresować ndk., zaadresować dk.
przym. adresowy
Wiktionary
(1.1) zawieszka
Wiktionary
notes do zapisywania adresów
SJP.pl
związany z adresowaniem, jak i wysyłką (np. adresowo-wysyłkowe usługi)
SJP.pl
związany z adresem, dotyczący adresu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący adresu, związany z adresem
Wiktionary
IPA: ˌadrɛˈsɔvɨ, AS: adresovy
Wiktionary
rzecz. adresant mos., adresik mrz., adresatka ż., zaadresowanie n., adres m., adresowanie n., adresat mos., adresówka ż.
czas. adresować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geogr. stok góry lub wzgórza będący bardziej nasłoneczniony w stosunku do przeciwnego stoku tego samego wzniesienia bądź pasma górskiego;
Wiktionary
Adret (dosłoneczny stok) – termin geograficzny określający stok góry lub wzgórza będące bardziej nasłonecznione w stosunku do przeciwnego stoku tego samego wzniesienia bądź pasma górskiego. Na półkuli północnej są to stoki południowe (eksponowane na południe), natomiast na półkuli południowej – północne (eksponowane na północ).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) stok dosłoneczny
antonimy.
(1.1) stok odsłoneczny
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|adret. → etym|okcytański|adrech. lub etym|okcytański|adreit. → zwrócony na południe
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) adret
* francuski: (1.1) adret m.
* niderlandzki: (1.1) zonzijde
* niemiecki: (1.1) Sonnenseite f
* włoski: (1.1) adret
źródła.
== adret (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) zub. zręczny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) stok dosłoneczny
Wiktionary
tkanina wełniana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we Włoszech w Wenecji Euganejskiej, położone między dolnym Padem i Adygą; w starożytności ważny port morski;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na północy, w pobliżu ujścia Padu spotykamy dwa bogate miasta, Adrię i Spinę. Oba miały na pewno greckich, jak i etruskich mieszkańców. (…) Rozkwit tak Adrii, jak i Spiny przypada na drugą połowę w. VI i pierwszą V, gdy cała pobliska kraina znajdowała się w rękach Etrusków.
(1.1) W drugiej połowie II wieku przed Chr. Adria została włączona w sieć dróg rzymskich (…), a tym samym w sferę politycznego i ekonomicznego oddziaływania Rzymu.
Wiktionary
IPA: ˈadrʲja, AS: adrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Adriatyk mrz., adria ż.
przym. adriatycki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Adriatyk mrz., adria ż.
przym. adriatycki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Adria
* francuski: (1.1) Adria
* hiszpański: (1.1) Adria
* kataloński: (1.1) Adria
* litewski: (1.1) Adrija
* niemiecki: (1.1) Adria n.
* rosyjski: (1.1) Адрия ż.
* słowacki: (1.1) Adria ż.
* włoski: (1.1) Adria ż.
źródła.
== Adria (język angielski.) ==
thumb|Adria (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Adria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Adriana
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spotkałem Adriana i umówiliśmy się na kręgle.
Wiktionary
IPA: ˈadrʲjãn, AS: adrʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Adrianowa ż.
:: fż. Adriana ż.
:: zdrobn. Adrianek m., Adek m., Aduś m.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Adrian
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię ż|D=Adriany.
synonimy.
(1.1) war. Adrianna; zdrobn. Adrianka, Ada, Adusia, Adunia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: war. Adrianna ż.
:: zdrobn. Adrianka ż., Ada ż., Adusia ż., Adunia ż.
:: fm. Adrian mos.
przym. przest. gwara. Adrianin, Adrianowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Adriana
* bułgarski: (1.1) Адриана ż.
* hiszpański: (1.1) Adriana ż.
* karpatorusiński: (1.1) Адріана ż.
* kataloński: (1.1) Adriana ż.
* rosyjski: (1.1) Адриана ż.
* słowacki: (1.1) Adriána ż.
* ukraiński: (1.1) Адріана ż.
* węgierski: (1.1) Adrienn
* włoski: (1.1) Adriana ż.
źródła.
== Adriana (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Adrianna, Adriana
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈdrʲjãna, AS: adrʹi ̯ãna
Wiktionary
rzecz.
:: war. Adrianna ż.
:: zdrobn. Adrianka ż., Ada ż., Adusia ż., Adunia ż.
:: fm. Adrian mos.
przym. przest. gwara. Adrianin, Adrianowy
Wiktionary
(1.1) war. Adrianna; zdrobn. Adrianka, Ada, Adusia, Adunia
Wiktionary
zdrobnienie od: Adrian (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adriany lub z nią związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Adrianna, Adriana – imię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Adrian. Imię to pojawiło się w starożytnym Rzymie. Pochodzi od męskiego imienia Hadrian lub Adrian, to znaczy należący do miasta Hadrii w Picenum (Włochy). Częściej – w formie Adrian – nadawano je chłopcom. Jako imię żeńskie w zapiskach po raz pierwszy znalazło się około 1350 roku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię ż|D=Adrianny.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Adriana ż.
:: fm. Adrian mos.
:: zdrobn. Adrianka, Ada, Adusia, Adunia
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Adriana
* rosyjski: (1.1) Адрианна ż.
* włoski: (1.1) Adriana ż.
źródła.
== Adrianna (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈdrʲjãnːa, AS: adrʹi ̯ã•na
Wiktionary
rzecz. Adriana ż.
:: fm. Adrian mos.
:: zdrobn. Adrianka, Ada, Adusia, Adunia
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Adriana ż.
:: fm. Adrian mos.
:: zdrobn. Adrianka, Ada, Adusia, Adunia
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Adriana
* rosyjski: (1.1) Адрианна ż.
* włoski: (1.1) Adriana ż.
źródła.
== Adrianna (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adrianny lub z nią związany
SJP.pl
miasto w europejskiej części Turcji (turecka nazwa: Edirne)
SJP.pl
Edirne lub Adrianopol (gr. Αδριανούπολη, Adrianopoli, bułg. Одрин, Odrin) – miasto w europejskiej, północno-zachodniej części Turcji, na Nizinie Trackiej, przy ujściu rzeki Tundża do Maricy, w pobliżu granicy z Grecją oraz Bułgarią.
Wikipedia
Adrian z małżonką; Adrianowie
SJP.pl
Adrian z małżonką; Adrianostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Adriana lub z nim związany
SJP.pl
→ Adriatyk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Adriatyku, związany z Adriatykiem (Morzem Adriatyckim)
Wiktionary
rzecz. adria ż., Adriatyk mrz., Adria ż.
Wiktionary
Morze Adriatyckie; morze u południowych wybrzeży Europy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) zob. Morze Adriatyckie.
Wiktionary
Morze Adriatyckie lub Adriatyk (alb. Det(i) Adriatik, serb. i chorw. Jadransko more, Jadran, słoweń. Jadransko morje, Jadran, wł. Mare Adriatico) – północne odgałęzienie Morza Śródziemnego. Oddziela półwyspy Apeniński od Bałkańskiego.
Wikipedia
(1.1) Do Adriatyku uchodzą rzeki Pad i Neretwa.
Wiktionary
IPA: aˈdrʲjatɨk, AS: adrʹi ̯atyk
Wiktionary
rzecz. adria ż., Adria ż.
przym. adriatycki
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wykonywać sztuczne adry, inkrustować wyroby stolarskie drzewem lub metalem
Wiktionary
rzecz. adra ż., adrowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonywanie sztucznych adr, inkrustowanie wyrobów stolarskich drzewem lub metalem
Wiktionary
rzecz. adra ż.
czas. adrować ndk.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) stpol. adriatycki
Wiktionary
przymiotnik od: Adria (miasto we Włoszech)
SJP.pl
[czytaj: adskriptic-i-i] w średniowieczu poddani chłopi, którzy nie mogli opuścić ziemi bez zgody pana
SJP.pl
[czytaj: a-de-es-EL] skrót angielskiego: Asymmetric Digital Subscriber Line - odmiana technologii DSL, umożliwiająca asymetryczny dostęp do Internetu (przesył danych do użytkownika odbywa się z większą prędkością niż od użytkownika)
SJP.pl
substancja, która ulega adsorpcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. substancja ulegająca zagęszczeniu w procesie adsorpcji
Wiktionary
Sorpcja – pochłanianie jednej substancji (gazów, par cieczy, par substancji stałych i ciał rozpuszczonych w cieczach), zwanej sorbatem, przez inną substancję (ciało porowate), zwaną sorbentem.
Procesom sorpcyjnym często towarzyszą inne, jak powierzchniowe wytrącanie się trudno rozpuszczalnych soli (właściwości roztworu przy granicy faz są często inne niż w głębi roztworu, na przykład może być zmieniona przenikalność dielektryczna).
Wikipedia
rzecz. absorbancja ż., absorbat mrz., absorbent mrz., absorber mrz., absorbowanie n., absorpcja ż., absorpcyjność ż., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorbowanie n., adsorpcja ż., desorber mrz., desorpcja ż., resorbowanie n., sorbat mrz., sorbent mrz., sorbowanie n., sorpcja ż., zaabsorbowanie n., zaadsorbowanie n., zabsorbowanie n., zresorbowanie n.
czas. absorbować ndk., adsorbować ndk., resorbować ndk., sorbować ndk., zaabsorbować dk., zaadsorbować dk., zabsorbować dk., zresorbować dk.
przym. absorbowalny, absorbujący, absorpcyjny, adsorbowalny, adsorpcyjny, desorpcyjny, sorpcyjny, zresorbowany
Wiktionary
substancja stała, na której powierzchni zachodzi adsorpcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. substancja, na której powierzchni zachodzi adsorpcja
Wiktionary
Adsorbent – ciało o bardzo rozwiniętej powierzchni, na której zachodzi proces polegający na powierzchniowym wiązaniu cząsteczek płynu (cieczy lub gazu) przez cząstki cieczy lub ciała stałego, zwany adsorpcją. Powoduje to zatężanie substancji rozcieńczonej (adsorbatu). Adsorbenty można podzielić według różnych cech:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. absorbancja ż., absorbat mrz., absorbent mrz., absorber mrz., absorbowanie n., absorpcja ż., absorpcyjność ż., adsorbat mrz., adsorber mrz., adsorbowanie n., adsorpcja ż., desorber mrz., desorpcja ż., resorbowanie n., sorbat mrz., sorbent mrz., sorbowanie n., sorpcja ż., zaabsorbowanie n., zaadsorbowanie n., zabsorbowanie n., zresorbowanie n.
czas. absorbować ndk., adsorbować ndk., resorbować ndk., sorbować ndk., zaabsorbować dk., zaadsorbować dk., zabsorbować dk., zresorbować dk.
przym. absorbowalny, absorbujący, absorpcyjny, adsorbowalny, adsorpcyjny, desorpcyjny, sorpcyjny, zresorbowany
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) adsorbatzaile
* francuski: (1.1) adsorbant m.
źródła.
== adsorbent (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-CandyKayak-adsorbent.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) chem. adsorbent
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: atˈsɔrbɛ̃nt, AS: atsorbẽnt
Wiktionary
rzecz. absorbancja ż., absorbat mrz., absorbent mrz., absorber mrz., absorbowanie n., absorpcja ż., absorpcyjność ż., adsorbat mrz., adsorber mrz., adsorbowanie n., adsorpcja ż., desorber mrz., desorpcja ż., resorbowanie n., sorbat mrz., sorbent mrz., sorbowanie n., sorpcja ż., zaabsorbowanie n., zaadsorbowanie n., zabsorbowanie n., zresorbowanie n.
czas. absorbować ndk., adsorbować ndk., resorbować ndk., sorbować ndk., zaabsorbować dk., zaadsorbować dk., zabsorbować dk., zresorbować dk.
przym. absorbowalny, absorbujący, absorpcyjny, adsorbowalny, adsorpcyjny, desorpcyjny, sorpcyjny, zresorbowany
Wiktionary
urządzenie przemysłowe wykorzystywane w procesie adsorpcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. urządzenie służące do oddzielania składników z mieszaniny gazowej lub ciekłej
Wiktionary
Adsorber – urządzenie służące do prowadzenia procesu adsorpcji.
Stosuje się go w celu:
Wikipedia
rzecz. absorbancja ż., absorbat mrz., absorbent mrz., absorber mrz., absorbowanie n., absorpcja ż., absorpcyjność ż., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorbowanie n., adsorpcja ż., desorber mrz., desorpcja ż., resorbowanie n., sorbat mrz., sorbent mrz., sorbowanie n., sorpcja ż., zaabsorbowanie n., zaadsorbowanie n., zabsorbowanie n., zresorbowanie n.
czas. absorbować ndk., adsorbować ndk., resorbować ndk., sorbować ndk., zaabsorbować dk., zaadsorbować dk., zabsorbować dk., zresorbować dk.
przym. absorbowalny, absorbujący, absorpcyjny, adsorbowalny, adsorpcyjny, desorpcyjny, sorpcyjny, zresorbowany
Wiktionary
wiązać cząstki cieczy lub gazu; dokonywać adsorpcji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) chem. wiązać cząsteczki cieczy lub gazu na powierzchni ciała stałego
Wiktionary
rzecz. absorbancja ż., absorbat mrz., absorbent mrz., absorber mrz., absorbowanie n., absorpcja ż., absorpcyjność ż., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorbowanie n., adsorpcja ż., desorber mrz., desorpcja ż., resorbowanie n., sorbat mrz., sorbent mrz., sorbowanie n., sorpcja ż., zaabsorbowanie n., zaadsorbowanie n., zabsorbowanie n., zresorbowanie n.
czas. absorbować ndk., resorbować ndk., sorbować ndk., zaabsorbować dk., zaadsorbować dk., zabsorbować dk., zresorbować dk.
przym. absorbowalny, absorbujący, absorpcyjny, adsorbowalny, adsorpcyjny, desorpcyjny, sorpcyjny, zresorbowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. fiz. skupianie, wiązanie cząsteczki cieczy lub gazu na powierzchni ciała stałego
Wiktionary
czas. adsorbować
rzecz. absorbent mrz., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorpcja ż.
przym. adsorpcyjny
Wiktionary
1. wiązanie cząsteczek cieczy lub gazu przez ciało stałe;
2. jeden z etapów infekcji wirusowej polegający na przylgnięciu wirusa do zewnętrznej strony błony komórkowej komórki żywiciela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. fiz. gromadzenie się substancji rozpuszczonych w cieczy lub obecnych w gazie na powierzchni ciała stałego lub cieczy;
Wiktionary
Adsorpcja – proces wiązania się cząsteczek, atomów lub jonów na powierzchni lub granicy faz fizycznych, powodujący lokalne zmiany stężenia. Adsorpcji nie należy mylić z absorpcją, która jest procesem wnikania do wnętrza fazy. Adsorpcję, absorpcję i wymianę jonową przyjęło się wspólnie nazywać procesami sorpcji.
Proces odwrotny do adsorpcji, absorpcji czy ogólnie sorpcji to desorpcja.
W przemyśle proces adsorpcji i desorpcji prowadzi się z użyciem adsorberów.
Wikipedia
IPA: atˈsɔrpt͡sʲja, AS: atsorpcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. absorbancja ż., absorbat mrz., absorbent mrz., absorber mrz., absorbowanie n., absorpcja ż., absorpcyjność ż., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorbowanie n., desorber mrz., desorpcja ż., resorbowanie n., sorbat mrz., sorbent mrz., sorbowanie n., sorpcja ż., zaabsorbowanie n., zaadsorbowanie n., zabsorbowanie n., zresorbowanie n.
czas. absorbować ndk., adsorbować ndk., resorbować ndk., sorbować ndk., zaabsorbować dk., zaadsorbować dk., zabsorbować dk., zresorbować dk.
przym. absorbowalny, absorbujący, absorpcyjny, adsorbowalny, adsorpcyjny, desorpcyjny, sorpcyjny, zresorbowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest adsorpcyjne
Wiktionary
przym. adsorpcyjny
przysł. adsorpcyjnie
Wiktionary
przymiotnik od: adsorpcja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z adsorpcją, dotyczący adsorpcji
Wiktionary
rzecz. adsorpcyjność ż., absorbancja ż., absorbat mrz., absorbent mrz., absorber mrz., absorbowanie n., absorpcja ż., absorpcyjność ż., adsorbat mrz., adsorbent mrz., adsorber mrz., adsorbowanie n., adsorpcja ż., desorber mrz., desorpcja ż., resorbowanie n., sorbat mrz., sorbent mrz., sorbowanie n., sorpcja ż., zaabsorbowanie n., zaadsorbowanie n., zabsorbowanie n., zresorbowanie n.
czas. absorbować ndk., adsorbować ndk., resorbować ndk., sorbować ndk., zaabsorbować dk., zaadsorbować dk., zabsorbować dk., zresorbować dk.
przym. absorbowalny, absorbujący, absorpcyjny, adsorbowalny, desorpcyjny, sorpcyjny, zresorbowany
Wiktionary
rodzaj języka, z którego bierze się zapożyczenia w państwach wielojęzycznych
SJP.pl
Wikipedia
operator adsubstantatywny - leksem mający cechy właściwe liczebnikom, jednak wchodzący w związki z przyimkami w wyrażeniach przyimkowych, np. tuż, zaraz, gdzieś; przywyrazek
SJP.pl
miasto w Etiopii
SJP.pl
Adua (także: Adowa, Adwa, Aduwa) – miasto w północnej Etiopii, w prowincji Tigraj (dawna nazwa Tigre), na wysokości 2000 m n.p.m. Była stolica Etiopii. Liczy ok. 25 tys. mieszkańców (1994). Ośrodek okręgu o rolniczym charakterze.
Wikipedia
przymiotnik od: Adua (miasto w Etiopii)
SJP.pl
przezroczysty, bezbarwny minerał, odmiana ortoklazu, nazwa pochodząca od gór Adula w Alpach gdzie został znaleziony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy krzemianów;
Wiktionary
Adular – minerał z grupy krzemianów, przezroczysta i bezbarwna odmiana skalenia potasowego. Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od gór Adula w Alpach (okolice Przełęczy Św. Gotarda w Szwajcarii).
Wikipedia
IPA: aˈdular, AS: adular
Wiktionary
dawniej: pochlebca
SJP.pl
dawniej: cudzołóstwo, czyli stosunek płciowy z cudzą żoną lub cudzym mężem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. cudzołóstwo
Wiktionary
(1.1) Bezsprzecznie hrabia dopuszczał się adulteriów, a ona cierpiała, nie wiedząc, co począć.
Wiktionary
(1.1) cudzołóstwo, zdrada
Wiktionary
[czytaj: adultyzm lub edoltyzm] dyskryminacja młodych ze względu na wiek
SJP.pl
Adultyzm – rodzaj dyskryminacji ze względu na wiek. Od ageizmu różni się tym, że skierowany jest przeciwko młodym dorosłym, nastolatkom, a nawet dzieciom.
Adultyzmem bardzo często określa się postrzeganie dorosłych (szczególnie tych, którzy pełnoletniość osiągnęli stosunkowo niedawno) jako osób niedojrzałych. Zachowanie to nie jest poparte żadnymi przesłankami wynikającymi z zachowania dyskryminowanej osoby, a jedynie pewnymi wyobrażeniami osoby dyskryminującej. Tendencja do uogólniania i pewne negatywne doświadczenia z osobami o podobnym wieku, sprawiają, że dana osoba wyznacza domniemane cechy, które miałyby być typowe dla danej kategorii (pewien przedział wiekowy), ignorując różnorodność charakterologiczną wynikającą z wieku społecznego.
Wikipedia
skrót od: adverbium (w językoznawstwie: przysłówek)
SJP.pl
w językoznawstwie: przysłówek; adwerbium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gram. przysłówek
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. adwerbium n.
przym. adwerbialny
Wiktionary
(1.1) przysłówek, war. adwerbium
Wiktionary
[czytaj: adwokat] gęsty likier z żółtek, cukru, śmietany i aromatu waniliowego; advocat, adwokat, ajerkoniak, jajecznik
SJP.pl
Advocaat [wym. adwokat], adwokat – holenderski likier o dużej lepkości, którego głównymi składnikami są jajka, cukier i brandy. Trunek został wynaleziony przez Holendra Eugena Verpoortena w Heinsbergu (dzisiejsza Nadrenia Północna-Westfalia). Produkowany z brandy o niskiej mocy (15-25%), cukru lub miodu, żółtek jaj, śmietany (lub skondensowanego mleka) oraz aromatu waniliowego. Najbardziej znanymi producentami advocaatu są Bols, DeKuyper i Verpoorten.
Wikipedia
[czytaj: adwokat] gęsty likier z żółtek, cukru, śmietany i aromatu waniliowego; advocaat, adwokat, ajerkoniak, jajecznik
SJP.pl
skrót
(1.1) = adwokat
(1.2) = adwokacki
Wiktionary
(1.1) Pozew przeciwko oskarżonemu wniósł adw. Jerzy Kwaśniewski.
Wiktionary
(1.1) mec.
Wiktionary
koncepcja monistycznej filozofii indyjskiej, według której dusza indywidualna tworzy nierozerwalną całość z brahmanem, a świat widzialny jest tylko jego odbiciem; adwajta
SJP.pl
koncepcja monistycznej filozofii indyjskiej, według której dusza indywidualna tworzy nierozerwalną całość z brahmanem, a świat widzialny jest tylko jego odbiciem; adwaita
SJP.pl
Adwajta (dewanagari अद्वैत वेदान्त, trl. advaita vedānta, niedwoistość, ang. Advaita Vedanta) – w filozofii indyjskiej – monistyczny kierunek wedanty. Jego twórcą jest Adi Śankara.
Wikipedia
[czytaj: adłer] rodzaj oprogramowania utrzymywanego z reklam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. oprogramowanie rozpowszechniane za darmo, którego producent otrzymuje wynagrodzenie za wyświetlanie reklam zlecanych przez sponsorów;
(1.2) inform. rodzaj szkodliwego oprogramowania, które w natrętny sposób wyświetla niepożądane przez odbiorcę reklamy;
Wiktionary
Adware (oprogramowanie reklamowe) – rodzaj licencji oprogramowania. Adware jest oprogramowaniem rozpowszechnianym za darmo, którego producent otrzymuje wynagrodzenie za wyświetlanie reklam zlecanych przez sponsorów.
Mianem adware określa się również rodzaj szkodliwego oprogramowania, które w natrętny sposób wyświetla niepożądane przez odbiorcę reklamy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1-2) oprogramowanie reklamowe
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. adware'owy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|adware.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) adware; (1.2) adware
* chorwacki: (1.1) reklamni softver m., oglašivački softver m.; (1.2) reklamni softver m., oglašivački softver m.
* czeski: (1.1) adware m., reklamní program m., reklamní software m.; (1.2) adware m., reklamní program m., reklamní software m.
* duński: (1.2) adware w./n.
* esperanto: (1.1) reklamprogramaro; (1.2) reklamprogramaro
* estoński: (1.1) reklaamvara; (1.2) reklaamvara
* fiński: (1.1) mainosohjelma; (1.2) mainosohjelma
* francuski: (1.1) publiciel m., logiciel publicitaire m., logiciel de publicité m.; (1.2) publiciel m., logiciel publicitaire m., logiciel de publicité m.
* gruziński: (1.1) სარეკლამო პროგრამა (sareḳlamo ṗrograma); (1.2) სარეკლამო პროგრამა (sareḳlamo ṗrograma)
* łotewski: (1.1) reklāmprogrammatūra ż.; (1.2) reklāmprogrammatūra ż.
* norweski (bokmål): (1.1) reklameprogram n.; (1.2) reklameprogram n.
* rosyjski: (1.1) рекламная программа ż.; (1.2) рекламная программа ż.
* serbski: (1.1) адвер m., рекламни софтвер m., оглашивачки софтвер m.; (1.2) адвер m., рекламни софтвер m., оглашивачки софтвер m.
* słowacki: (1.1) advér m., reklamný softvér m.; (1.2) advér m., reklamný softvér m.
* słoweński: (1.1) oglaševalsko programje n.; (1.2) oglaševalsko programje n.
* szwedzki: (1.1) reklamprogram n., annonsprogram n.; (1.2) reklamprogram n., annonsprogram n.
* turecki: (1.1) reklam yazılımı; (1.2) reklam yazılımı
* węgierski: (1.1) reklámprogram; (1.2) reklámprogram
źródła.
== adware (język angielski.) ==
wymowa.
audioUK|En-uk-adware.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. adware, oprogramowanie reklamowe
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. adware'owy
Wiktionary
(1.1-2) oprogramowanie reklamowe
Wiktionary
napływ przemieszczających się poziomo mas powietrza atmosferycznego nad określone obszary, będący jedną z przyczyn zmian pogody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. poziomy ruch mas powietrza o innych właściwościach niż powietrze uprzednio zalegające;
(1.2) fiz. w mechanice płynów: unoszenie substancji przez przepływający płyn, tak że prędkość unoszonej substancji jest równa prędkości przepływającego płynu;
Wiktionary
Adwekcja (z łac. advectiō – "dowóz", ang. advection) – pojęcie oznaczające napływ substancji bądź zmianę parametru w wyniku napływu substancji, stosowane w dwóch dziedzinach w nieco różniących się znaczeniach:
Wikipedia
przym. adwekcyjny
Wiktionary
przymiotnik od: adwekcja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) meteorol. / fiz. związany z adwekcją, dotyczący adwekcji
Wiktionary
rzecz. adwekcja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. przychodzień, przybysz
Wiktionary
(1.1) W Wigilię odwiedził nas adwena
Wiktionary
IPA: adˈvɛ̃na, AS: advẽna
Wiktionary
rzecz. adwent, adwentnik, adwentysta, adwentystka
przym. adwentowy
Wiktionary
w liturgii rzymskokatolickiej: okres czterech tygodni poprzedzających święto Bożego Narodzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. rel. w kalendarzu chrześcijańskim okres około czterech tygodni (dawniej czterdziestu dni) przed Bożym Narodzeniem, przygotowujący do uroczystości Narodzenia Pańskiego, symbolizujący oczekiwanie na przyjście Mesjasza; ; Gloger.
(1.2) przest. dzień Bożego Narodzenia
Wiktionary
Adwent (łac. adventus – przyjście) – w Kościołach zachodnich (łacińskim, anglikańskim i protestanckich) okres liturgiczny, poprzedzający uroczystość Bożego Narodzenia. Adwent poświęcony jest oczekiwaniu na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa, a jednocześnie przypomina historyczne oczekiwanie na Mesjasza. Ten okres liturgiczny jest także czasem "radosnego oczekiwania na przyjście Chrystusa".
Wikipedia
(1.1) Adwent początkowo miał charakter głównie pokutny.
(1.1) Obecnie adwent obejmuje cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem.
(1.1) Minęła jesień, minął zwykłą koleją rzeczy adwent, nastąpił karnawał.
(1.1) Symbolami adwentu są: wieniec adwentowy, kalendarz adwentowy, lampion roratny i roratka.
(1.1) W liturgii katolickiej fiolet symbolizuje skruchę, post, powagę i dlatego jest barwą adwentu.
(1.1) Z pierwszą niedzielą adwentu zaczyna się rok kościelny.
(1.1) W adwencie chodzimy przed świtem na roraty.
(1.2) Adwent jest ważnym dniem w roku kościelnym.
(1.2) Dawniej adwentem sam dzień Bożego Narodzenia zwano (…).
Wiktionary
IPA: ˈadvɛ̃nt, AS: advẽnt
Wiktionary
rzecz. adwentowość ż., adwentnik mrz., adwentowiec mrz./mzw., adwentówka ż., adwentysta mos., adwentystka ż., adwentyzm mrz., adwentystyczność ż., adwena mos.
przym. adwentowy, adwentystyczny
przysł. adwentowo
Wiktionary
(1.1) reg. śl. adwynt., reg. śl. adwenta.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. adwent
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. grudzień
Wiktionary
(1.1) Adwentnik w tym roku był srogi.
Wiktionary
IPA: adˈvɛ̃ntʲɲik, AS: advẽntʹńik
Wiktionary
rzecz. adwent m., adwena m., adwentysta m., adwentystka ż.
przym. adwentowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób adwentowy
Wiktionary
rzecz. adwent mrz.
przym. adwentowy
Wiktionary
→ adwent, np. spotkanie adwentowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) kult. rel. związany z adwentem, dotyczący adwentu, odbywający się w adwencie
Wiktionary
(1.1) W Niemczech specjalnie na tę okazję wydawane są kalendarze adwentowe które powoli także docierają do Polski.
Wiktionary
IPA: ˌadvɛ̃nˈtɔvɨ, AS: advẽntovy
Wiktionary
rzecz. adwent m., adwentowość ż., adwentnik m., adwentowiec m., adwentówka ż., adwentysta m., adwentystka ż., adwentyzm m., adwentystyczność ż., adwena m.
przym. adwentystyczny
przysł. adwentowo
Wiktionary
grupa protestanckich związków wyznaniowych głoszących rychły koniec świata i powtórne nadejście Chrystusa
SJP.pl
Adwentyzm (z łac. adventus: „przyjście”) – Kościoły i inne wspólnoty chrześcijańskie wywodzące się lub nawiązujące do XIX-wiecznego amerykańskiego przebudzenia eschatologiczno-mesjanistycznego w łonie ewangelikalizmu, któremu przewodził William Miller. Cechą wyróżniającą adwentyzm na tle chrześcijańskiego ogółu jest akcentowanie zbliżającego się powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa na Ziemię, które zakończy historię obecnego świata. Wyznawcy adwentyzmu to adwentyści.
Wikipedia
członek jednej z chrześcijańskich wspólnot religijnych głoszących rychły koniec świata i powtórne nadejście Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. członek protestanckiego Kościoła chrześcijańskiego, głoszącego bliskie ponowne przyjście Chrystusa, chrzest tylko dorosłych, sobotę jako dzień święty
Wiktionary
(1.1) Jan jest pobożnym adwentystą.
Wiktionary
IPA: ˌadvɛ̃nˈtɨsta, AS: advẽntysta
Wiktionary
rzecz. adwent m., adwena ż., adwentnik m., adwentownik m.
:: fż. adwentystka ż.
przym. adwentowy, adwentystyczny
Wiktionary
członkini jednej z chrześcijańskich wspólnot religijnych głoszących rychły koniec świata i powtórne nadejście Chrystusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. członkini protestanckiego Kościoła chrześcijańskiego, głoszącego bliskie ponowne przyjście Chrystusa, chrzest tylko dorosłych, sobotę jako dzień święty
Wiktionary
(1.1) Żona mojego kolegi jest adwentystką.
Wiktionary
IPA: ˌadvɛ̃nˈtɨstka, AS: advẽntystka
Wiktionary
rzecz. adwent m., adwena ż., adwentnik m., adwentownik m.
:: fm. adwentysta m.
przym. adwentowy, adwentystyczny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z adwentystami, dotyczący adwentystów
Wiktionary
rzecz. adwentysta mos., adwentystka ż., adwentyzm mrz., adwent mrz.
przym. adwentowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. chrześcijański ruch podkreślający zbliżające się powtórne przyjście Chrystusa na Ziemię;
Wiktionary
Adwentyzm (z łac. adventus: „przyjście”) – Kościoły i inne wspólnoty chrześcijańskie wywodzące się lub nawiązujące do XIX-wiecznego amerykańskiego przebudzenia eschatologiczno-mesjanistycznego w łonie ewangelikalizmu, któremu przewodził William Miller. Cechą wyróżniającą adwentyzm na tle chrześcijańskiego ogółu jest akcentowanie zbliżającego się powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa na Ziemię, które zakończy historię obecnego świata. Wyznawcy adwentyzmu to adwentyści.
Wikipedia
rzecz. adwentysta mos., adwentystka ż., adwent mrz.
przym. adwentowy, adwentystyczny
Wiktionary
w językoznawstwie:
1. łączący się z czasownikiem; przyczasownikowy;
2. przypadek adwerbalny - przypadek, którym rządzi czasownik, np. biernik: czytam książkę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. zob. przyczasownikowy.
Wiktionary
rzecz. adwerbium n.
Wiktionary
(1.1) przyczasownikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest adwerbialne
Wiktionary
przym. adwerbialny
przysł. adwerbialnie
Wiktionary
w językoznawstwie: przysłówkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jęz. zob. przysłówkowy.
Wiktionary
rzecz. adwerbialność ż.
Wiktionary
(1.1) przysłówkowy
Wiktionary
w językoznawstwie: przysłówek; adverbium
SJP.pl
Wikipedia
przestarzałe: przeciwniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przeciwniczka w sporze
Wiktionary
rzecz.
:: fm. adwersarz mos.
Wiktionary
(1.1) antagonistka, dyskutantka, oponentka, opozycjonistka, polemistka
Wiktionary
przeciwnik, zwłaszcza w dyskusji lub sporze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. oponent, rywal
Wiktionary
(1.1) Podczas dyskusji moi adwersarze nie skupiali się na merytorycznej istocie sprawy.
Wiktionary
IPA: adˈvɛrsaʃ, AS: adversaš
Wiktionary
rzecz.
:: fż. adwersarka ż.
Wiktionary
(1.1) przeciwnik, polemista
Wiktionary
zdrobnienie od adwokat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: adwokat
Wiktionary
rzecz. adwokat mos., adwokatura ż., adwokatowa ż., adwokatowanie n.
:: fż. adwokatka ż.
czas. adwokatować ndk.
przym. adwokacki
przysł. adwokacko
Wiktionary
ekspresywnie: adwokat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pogard. kiepski adwokat
Wiktionary
(1.1) Przegrałem sprawę, bo ten adwokacina nie umiał wykorzystać dowodów.
Wiktionary
rzecz. adwokat mos., adwokatka ż., adwokatura ż.
przym. adwokacki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. opieka władcy świeckiego nad Kościołem
Wiktionary
IPA: ˌadvɔˈkat͡sʲja, AS: advokacʹi ̯a
Wiktionary
przymiotnik od: adwokat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z adwokatem lub adwokaturą
Wiktionary
(1.1) Narada zespołu adwokackiego odbyła się wczoraj.
Wiktionary
rzecz. adwokat mos., adwokatka ż., adwokatura ż., adwokatowa ż., adwokacik ż., adwokacina mos., adwokatowanie n.
czas. adwokatować ndk.
przysł. adwokacko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób adwokacki
Wiktionary
rzecz. adwokatura ż., adwokacik mos., adwokat mos./mrz., adwokatka ż., adwokatowa ż., adwokatowanie n.
czas. adwokatowaćndk.
przym. adwokacki
Wiktionary
1. prawnik zajmujący się prowadzeniem spraw w sądzie; obrońca sądowy
2. osoba występująca w obronie lub wstawiająca się za kimś lub za czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. prawnik udzielający porad i prowadzący sprawy klientów w sądzie;
(1.2) przen. rzecznik jakiejś sprawy
(1.3) środ. uczn. grzeczny uczeń
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) kulin. rodzaj likieru jajecznego;
Wiktionary
Adwokat (łac. advocatus „przywołany [do pomocy]”) – zawód zaufania publicznego, prawnik świadczący pomoc prawną, uprawniony do występowania przed organami ścigania, sądami i urzędami, udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych, tworzeniem umów, statutów a także innych dokumentów, mających charakter prawny.
Wikipedia
(1.1) Wynająłem adwokata do reprezentowania mnie przed sądem.
(1.2) Nie potrzebuję adwokata, żeby wytłumaczyć się przed rodzicami.
(2.1) Lubię wypić sobie kieliszek adwokata po kolacji.
Wiktionary
IPA: adˈvɔkat, AS: advokat
Wiktionary
rzecz. adwokatura ż., adwokatowa ż., adwokatowanie n.
:: fż. adwokatka ż.
:: zdrobn. adwokacik mos.
czas. adwokatować ndk.
przym. adwokacki
przysł. adwokacko
Wiktionary
(1.1) pot. mecenas, obrońca, obrona; daw. pierca, pierczyk; pejor. kauzyperda; więz. papuga
(1.2) rzecznik
(2.1) ajerkoniak
Wiktionary
→ adwokat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. kobieta adwokat
Wiktionary
rzecz. adwokatowa ż., adwokatowanie n.
:: fm. adwokat mos.
::: zdrobn. adwokacik mos.
czas. adwokatować ndk.
przym. adwokacki
przysł. adwokacko
Wiktionary
przestarzale: żona adwokata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona adwokata
Wiktionary
rzecz. adwokatura ż., adwokacik mos., adwokat mos., adwokatka ż., adwokatowanie n.
czas. adwokatować ndk.
przym. adwokacki
przysł. adwokacko
Wiktionary
1. w znaczeniu potocznym: być adwokatem;
2. przenośnie: bronić kogoś, adwokatować komuś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. praw. być adwokatem, pełnić rolę, obowiązki adwokata
(1.2) przen. wstawiać się za kimś, występować w czyjejś obronie
Wiktionary
rzecz. adwokatura ż., adwokacik mos., adwokat mos./mrz., adwokatka ż., adwokatowa ż., adwokatowanie n.
przym. adwokacki
przysł. adwokacko
Wiktionary
(1.1) daw. patronować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) branie kogoś w obronę, ujmowanie się za kimś
(1.2) pot. wykonywanie zawodu adwokata
Wiktionary
rzecz. adwokatura ż., adwokacik mos., adwokat mos., adwokatka ż., adwokatowa ż.
czas. adwokatować ndk.
przym. adwokacki
przysł. adwokacko
Wiktionary
(1.1) wstawianie się
Wiktionary
1. zajęcie adwokata;
2. ogół adwokatów; palestra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pełnienie czynności adwokata, zawód, profesja, stanowisko adwokata
(1.2) zespół adwokatów
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. adwokacina mos., adwokacik mos., adwokat mos., adwokatka ż., adwokatowa ż., adwokatowanie n.
czas. adwokatować ndk.
przym. adwokacki
przysł. adwokacko
Wiktionary
(1.2) palestra
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. adwent (okres)
Wiktionary
[czytaj: Odi] nazwisko
SJP.pl
partykuła
(1.1) gw-pl|Poznań. sącz. ale, przecież
Wiktionary
środek działający rozkurczająco na mięśnie gładkie
SJP.pl
1. rzeka we Włoszech;
2. Trydent-Górna Adyga: region autonomiczny we Włoszech; Górna Adyga; Tyrol Włoski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnych Włoszech uchodząca do Zatoki Weneckiej;
Wiktionary
Adyga (wł. Adige; łac. Athesis; niem. Etsch) – rzeka w północnych Włoszech o długości 409 km i powierzchni dorzecza 12,1 tys. km².
Wypływa ze źródeł koło przełęczy Reschenpass w Alpach Ötztalskich, w pobliżu granicy z Austrią, płynie przez Alpy i Nizinę Padańską, a na południe od miasta Chioggia uchodzi do Zatoki Weneckiej (Morze Adriatyckie). Tworzy naddatek delty Padu styczny od jej strony północnej. Adyga żeglowna jest na długości 300 km, znajdują się na niej elektrownie wodne.
Wikipedia
(1.1) «Wicentyńskie Alpy», grupa górska w Południowych Alpach Wapiennych, między doliną Sugańską a Adygą, wysokie do 2341 m (…)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zob. Adygeja.
Wiktionary
Adygeja (czasem określana także jako Adygea; oficj. Republika Adygei, ros. Республика Адыгея, Riespublika Adygieja, adygejski Адыгэ Республик, Adygè Respublik) – autonomiczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej, leżąca na południu jej europejskiej części.
Wikipedia
autonomiczna republika w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) autonomiczna republika w składzie Federacji Rosyjskiej, leżąca na południu jej europejskiej części; stolicą jest Majkop
Wiktionary
Adygeja (czasem określana także jako Adygea; oficj. Republika Adygei, ros. Республика Адыгея, Riespublika Adygieja, adygejski Адыгэ Республик, Adygè Respublik) – autonomiczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej, leżąca na południu jej europejskiej części.
Wikipedia
rzecz. Adygejsk mrz., adygejski mrz., Adygejczyk mos., Adygejka ż.
przym. adygejski
Wiktionary
(1.1) Republika Adygei
Wiktionary
1. członek rdzennego ludu zachodniego Kaukazu;
2. mieszkaniec Adygei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek narodu Adygejczyków
Wiktionary
rzecz. Adygeja ż., adygejski mrz.
:: fż. Adygejka ż.
przym. adygejski
Wiktionary
1. członkini rdzennego ludu zachodniego Kaukazu;
2. mieszkanka Adygei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. członkini narodu Adygejczyków
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Adygeja ż., adygejski mrz.
:: fm. Adygejczyk mos.
przym. adygejski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Adygejczyk.
* angielski: (1.1) Adygean
* rosyjski: (1.1) адыгейка ż.
* słowacki: (1.1) Adygejka ż.
* ukraiński: (1.1) адигейка ż.
źródła.
== Adygejka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Adygejka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Adygeja ż., adygejski mrz.
:: fm. Adygejczyk mos.
przym. adygejski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Adygeja ż., adygejski mrz.
:: fm. Adygejczyk mos.
przym. adygejski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Adygejczyk.
* angielski: (1.1) Adygean
* rosyjski: (1.1) адыгейка ż.
* słowacki: (1.1) Adygejka ż.
* ukraiński: (1.1) адигейка ż.
źródła.
== Adygejka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Adygejka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, w Adygei;
Wiktionary
Adygejsk (ros. Адыгейск, adygejski Адыгэкъалэ) – miasto w Rosji, w Republice Adygei, 100 km na północny zachód od Majkopu.
Wikipedia
rzecz. Adygeja ż., adygejski mrz.
przym. adygejski
Wiktionary
1. przymiotnik od:
a) Adygeja (republika należąca do Federacji Rosyjskiej; Republika Adygei);
b) Adyga (rzeka we Włoszech);
2. język adygejski - język należący do rodziny języków abchasko-adygijskich, używany głównie w Republice Adygei; adygejski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Adygei lub Adygejczyków
(1.2) odnoszący się do Adygejska
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język adygejski;
Wiktionary
rzecz. Adygejka ż., Adygejczyk mos., Adygeja ż., Adygejsk mrz.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem adygejskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem adygejskim
(1.3) spisany, stworzony w języku adygejskim
Wiktionary
IPA: ˌadɨˈɡɛjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: adygei ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. jęz. o rodzinie językowej adygejski
Wiktionary
utrata siły, słabość wywołana starością, przewlekłą chorobą, głodem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. częściowa lub całkowita utrata sił fizycznych
Wiktionary
Adynamia (gr. bezsilność) – zjawisko utraty sił lub słabości spowodowanej rozmaitymi czynnikami naturalnymi lub patologicznymi, jak starość, głód lub choroba (np. zespół Cushinga, zespół Sheehana).
Wikipedia
(1.1) Guz płata czołowego może powodować […] jedynie adynamię, która może imitować spowolnienie ruchowe.
Wiktionary
IPA: ˌadɨ̃ˈnãmʲja, AS: adỹnãmʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) niemoc
Wiktionary
w literaturze fabularnej: absurdalne motywy ukazujące niemożliwe i niewytłumaczalne zdarzenia, sytuacje
SJP.pl
Adynata – występujące w utworach fabularnych motywy nonsenowne, groteskowe, rzeczy niemożliwe, kłócące się ze zdrowym rozsądkiem (np. Baron Münchhausen wyciągający się sam za włosy z bagna). Adynata występują najczęściej w opowieściach humorystycznych, literaturze ludowej i literaturze sowizdrzalskiej.
Wikipedia
sól kwasu adypinowego
SJP.pl
kwas adypinowy - alifatyczny kwas dikarboksylowy
SJP.pl
komórka tłuszczowa; adipocyt
SJP.pl
Adipocyt (adypocyt, komórka tłuszczowa) – główny rodzaj komórek, z których zbudowana jest tkanka tłuszczowa. Podstawową rolą adipocytu jest synteza i magazynowanie energii pod postacią tłuszczów prostych (trójglicerydy).
Adipocyty mogą się rozrastać w dwojaki sposób: na skutek hipertrofii (zwiększenie rozmiaru komórek), hiperplazji (zwiększenie liczby komórek).
Wikipedia
pomieszczenie w greckim sanktuarium będące miejscem przechowywania świętości dostępnych tylko kapłanom bądź osobom wybranym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. ukryta przestrzeń w sanktuarium greckim (np. w świątyni, gaju, grocie), dostępna tylko dla kapłanów i osób wybranych, które przeszły obrzęd oczyszczenia, gdzie przechowywane były świętości: posąg bóstwa, przedmioty kultu i dary dla niego, czasem mieściła się tam także wyrocznia;
Wiktionary
Adyton (stgr. ἄδυτον "niedostępny") – miejsce święte, ukryta część starożytnego sanktuarium, świątyni, gaju świętego lub groty, do której dostęp mieli wyłącznie kapłani i osoby wybrane. Przechowywano w nim najcenniejsze świętości (cudowne wizerunki, relikwie). Zwykle mieściło też kultowy posąg bóstwa, a czasami było miejscem wyroczni. Adyton zazwyczaj mieścił się w tylnej części naosu.
Wikipedia
(1.1) Apokryficzna literatura żydowska i heretycka wzór swój brała z tajemniczych ksiąg poganizmu, które miały pochodzić bezpośrednio od bogów (…) Księgi te, zapisujące ceremonje kapłańskie, tłumaczące znaczenie mytów, zajmujące się zjawiskami natury, były księgami przystępnemi tylko dla kapłanów i wtajemniczonych (…) Po większej części chowano je w najświętszém miejscu świątyni, w tak nazwaném adyton.
Wiktionary
IPA: aˈdɨtɔ̃n, AS: adytõn
Wiktionary
1. miejscowość w Indiach;
2. pasmo górskie w Indiach
SJP.pl
Adźanta (hindi: अजिंठा लेणी) – grupa wzgórz w Indiach w stanie Maharasztra, na terenie dawnego księstwa Hajderabadu. W ich zboczach, nad doliną rzeki Waghory, wykutych jest 30 pieczar z unikatowymi malowidłami o tematyce buddyjskiej. Cztery groty to ćajtje – miejsca kultu, zaś pozostałe to wihary – miejsca zamieszkania i gromadzenia się mnichów. Groty powstały między II wiekiem p.n.e. a VII wiekiem n.e. Wiele z nich wykuto za czasów Guptów. Część grot nie została ukończona, prawdopodobnie z uwagi na brak funduszy związany z zanikiem buddyzmu na półwyspie dekańskim. Groty zostały odkryte w 1819 przez grupę angielskich myśliwych. Zespół grot w Adźancie znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
przymiotnik od: Adżanta (miejscowość w Indiach)
SJP.pl
mieszkaniec Adżarii (autonomicznej republiki w Gruzji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mieszkaniec Adżarii
Wiktionary
rzecz. Adżaria ż.
:: fż. Adżarka ż.
przym. adżarski
Wiktionary
autonomiczna republika w Gruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. republika autonomiczna w Gruzji, leżąca nad Morzem Czarnym;
Wiktionary
Adżaria, Adżarska Republika Autonomiczna (gruz. აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკა, Acz’aris Awt’onomiuri Resp’ublik’a) – republika autonomiczna w Gruzji, leżąca nad Morzem Czarnym.
Wikipedia
(1.1) Batumi jest stolicą autonomicznej republiki Adżarii.
Wiktionary
rzecz. Adżar mos., Adżarka ż.
przym. adżarski
Wiktionary
(1.1) ofic. Adżarska Republika Autonomiczna
Wiktionary
mieszkanka Adżarii (autonomicznej republiki w Gruzji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. mieszkanka Adżarii
Wiktionary
rzecz. Adżaria ż.
:: fm. Adżar mos.
przym. adżarski
Wiktionary
→ Adżaria
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Adżarią lub Adżarami
Wiktionary
rzecz. Adżaria ż., Adżar mos., Adżarka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. perski
Wiktionary
(1.1) perski, irański
Wiktionary
pasta z czerwonej papryki oraz czosnku i ziół; adżyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zob. adżyka.
Wiktionary
Adżika, adżyka (z abch. „sól”) – dodatek kulinarny wywodzący się z kuchni kaukaskiej i popularny w Gruzji (według źródeł gruzińskich pochodzi z Megrelii i Abchazji), Armenii, Turcji oraz Rosji. Jest to pasta z czerwonej papryki z dodatkiem soli, czosnku, ziół (w tym chmeli-suneli) oraz orzecha włoskiego.Adżika ma zazwyczaj czerwony kolor, jednakże z niedojrzałej papryki wytwarza się ją również w kolorze zielonym.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ady lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. hist. jeden z nurtów filozoficzno-religijnych w Indiach głoszący determinizm, ascetyzm i swoisty ateizm
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lokajata byli racjonalistami i materialistami, podczas gdy adźiwika, dżinizm i gymnozofia były religiami ascetycznymi, odrzucającymi przyodziewek.
Wiktionary
rzecz. adźiwikowie m. lm.
Wiktionary
(1.1) adźiwikowie
Wiktionary
1. emirat w Zjednoczonych Emiratach Arabskich;
2. miasto w Zjednoczonych Emiratach Arabskich
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Adżmanu (emiratu w Zjednoczonych Emiratach Arabskich)
SJP.pl
mieszkanka Adżmanu (emiratu w Zjednoczonych Emiratach Arabskich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Adżmanu, emiratu w ZEA
Wiktionary
rzecz. Adżman mrz.
:: fm. Adżmanin mos.
przym. adżmański
Wiktionary
przymiotnik od: Adżman (emirat w Zjednoczonych Emiratach Arabskich)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Adżmanem, dotyczący Adżmanu (miasta lub emiratu w ZEA)
Wiktionary
rzecz. Adżman mrz., Adżmanin mos., Adżmanka ż.
Wiktionary
miasto w Indiach
SJP.pl
Adźmer (dewanagari अजमेर, ang. Ajmer) – miasto w północno-zachodnich Indiach, w stanie Radżastan.
Miasto położone jest w górach Arawali, na wysokości około 900 metrów n.p.m., przy linii kolejowej z Delhi do Bombaju.
Około 500 tys. mieszkańców.
Dawniej stolica stanu Adźmer. W roku 1956 zostało przyłączone do stanu Radżastan.
Centrum przemysłowo-handlowe, przetwórstwo bawełny.
Wikipedia
przymiotnik od: Adżmer (miasto w Indiach)
SJP.pl
fasola adzuki - roślina z rodziny bobowatych o nasionach podobnych do fasoli; fasola azuki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji przeduralskiej, prawy dopływ Usy w dorzeczu Peczory
Wiktionary
gatunek rośliny z rodziny selerowatych, używany jako przyprawa w kuchni indyjskiej; ajowan, chropawiec wonny, kminek indyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Trachyspermum ammi|ref=tak., gatunek rośliny z rodziny selerowatych pochodzący z Indii;
Wiktionary
Chropawiec wonny, indyjski kminek, ajowan (Trachyspermum ammi), ang. carom seeds – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Pochodzi z Indii, jest uprawiany w wielu krajach Azji i Afryki.
Wikipedia
pasta z czerwonej papryki oraz czosnku i ziół; adżika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pasta z czerwonej papryki z dodatkiem soli, czosnku, ziół oraz orzecha włoskiego, pochodząca z kuchni kaukaskiej;
Wiktionary
Adżika, adżyka (z abch. „sól”) – dodatek kulinarny wywodzący się z kuchni kaukaskiej i popularny w Gruzji (według źródeł gruzińskich pochodzi z Megrelii i Abchazji), Armenii, Turcji oraz Rosji. Jest to pasta z czerwonej papryki z dodatkiem soli, czosnku, ziół (w tym chmeli-suneli) oraz orzecha włoskiego.Adżika ma zazwyczaj czerwony kolor, jednakże z niedojrzałej papryki wytwarza się ją również w kolorze zielonym.
Wikipedia
[czytaj: a-E] skrót od: Akademia Ekonomiczna
SJP.pl
Ae występuje między innymi w łacinie i odpowiada współcześnie wymowie /e/, w łacinie klasycznej zbliżone do niemieckiego ei, a w archaicznej /aj/. Bywa też zastępowane ligaturą æ. W języku niemieckim zastępuje ä przy braku odpowiednich czcionek i/lub klawiatury. Ponadto łacińskiemu ae odpowiada niemieckie ä.
Wikipedia
Wikipedia
dotyczący Aetów, rdzennej ludności Filipin
SJP.pl
[czytaj: edikula] edykuł, edykuła;
1. w starożytności:
a) miniaturowa budowla wzorowana na klasycznych świątyniach;
b) nisza w ścianach budynku, tło dla posągu lub wazy;
2. później: klasyczny model budowli lub motyw dekoracyjny wyglądający jak taka budowla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. archit. zob. edykuł.
Wiktionary
Aedicula, edykuła (łac. aedes – świątynia, budynek, wym. edikula), edykuła, edykuł – kompozycja składająca się z dwóch filarów, kolumn lub pilastrów podtrzymujących belkowanie, czasami z frontonem – o kilku znaczeniach:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|edykuł.
źródła.
== aedicula (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) archit. edykuł, aedicula
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɛdʲiˈkula, AS: edʹikula
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|edykuł.
źródła.
== aedicula (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) archit. edykuł, aedicula
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. kobieta przemieniona przez bogów w słowika;
Wiktionary
Aedon (gr. Άηών – słowik) – postać w mitologii greckiej.
Według Odysei była córką Pandareosa i żoną Zetosa oraz matką Itylosa. Miała tylko jednego potomka i zazdrościła swojej szwagierce Niobe, przez co próbowała zabić jej najstarszego syna Amaleusa, gdy spał. Omyłkowo zabiła jednak swojego syna. Zrozpaczona kobieta ubłagała bogów by zamienili ją w słowika.
Wikipedia
[czytaj: a-e-GIE] Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft - firma niemiecka; produkt tej firmy
SJP.pl
[czytaj: egidienberger] silny koń średniej wielkości w typie kuca islandzkiego, wyhodowany w Niemczech
SJP.pl
Aegidienberger – mocny koń średniej wielkości w typie kuca islandzkiego ze swobodą chodów konia paso. Wysokie na 140-150 cm koniki występują raczej w ciemnych maściach. Głowa szlachetnej budowy o prostym profilu, kończyny mocne.
Wikipedia
[czytaj: egikranion] starożytny element dekoracyjny w postaci głowy kozy lub barana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. w starożytności: element dekoracyjny w kształcie głowy kozy lub barana
Wiktionary
Aegikranion (z greckiego: "αίγα" - kozioł, "κρανιο" - czaszka) – element dekoracyjny stosowany głównie w starożytności w formie płaskorzeźby na metopach fryzów w postaci ujętej frontalnie czaszki kozła lub barana symbolizującego zwierzę ofiarne. Motyw stosowany jako element ozdobny antycznych ołtarzy poświęconych bóstwom opiekujących się rolnictwem, oraz w kręgu sepulkralnym. Został przejęty przez ornamentykę nowożytną, popularny w meblarstwie XVIII wieku.
Wikipedia
członek AL (Armii Ludowej); alowiec; AL-owiec
SJP.pl
odnoszący się do Armii Ludowej; AL-owski; alowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z AL (Armią Ludową)
Wiktionary
skr. AL
Wiktionary
(1.1) AL-owski, alowski
Wiktionary
wydrążona kula obracająca się wskutek reakcji pary wypływającej z jej wnętrza wygiętymi obwodowo rurkami; pierwowzór turbiny parowej reakcyjnej; bania Herona, turbina Herona, aeolipile
SJP.pl
Bania Herona, turbina Herona, aeolipila – pierwowzór turbiny parowej skonstruowany w I wieku około roku 60 n.e. przez Herona z Aleksandrii.
Urządzenie składało się z podgrzewanego ogniem kotła oraz właściwej turbiny w formie kuli zamocowanej na osi. Na jej obwodzie znajdowały się dwie dysze skierowane przeciwbieżnie. Powstająca w kotle para doprowadzana była do kuli przez wydrążone osie i wydostawała się z niej poprzez dysze. Wywołane przez wypływ pary z dysz siły odrzutu o tym samym kierunku, lecz przeciwnym zwrocie wytwarzały siłę ciągu i wprawiały kulę w ruch obrotowy.
Wikipedia
wydrążona kula obracająca się wskutek reakcji pary wypływającej z jej wnętrza wygiętymi obwodowo rurkami; pierwowzór turbiny parowej reakcyjnej; bania Herona, turbina Herona, aeolipile
SJP.pl
Bania Herona, turbina Herona, aeolipila – pierwowzór turbiny parowej skonstruowany w I wieku około roku 60 n.e. przez Herona z Aleksandrii.
Urządzenie składało się z podgrzewanego ogniem kotła oraz właściwej turbiny w formie kuli zamocowanej na osi. Na jej obwodzie znajdowały się dwie dysze skierowane przeciwbieżnie. Powstająca w kotle para doprowadzana była do kuli przez wydrążone osie i wydostawała się z niej poprzez dysze. Wywołane przez wypływ pary z dysz siły odrzutu o tym samym kierunku, lecz przeciwnym zwrocie wytwarzały siłę ciągu i wprawiały kulę w ruch obrotowy.
Wikipedia
instrument muzyczny z grupy idiofonów języczkowych, skonstruowany przez Augusta Fidelisa Brunnera i uważany za poprzednika fisharmonii; aeolodion, aeolomelodikon
SJP.pl
instrument muzyczny z grupy idiofonów języczkowych, skonstruowany przez Augusta Fidelisa Brunnera i uważany za poprzednika fisharmonii; aeolodikon, aeolomelodikon
SJP.pl
instrument muzyczny z grupy idiofonów języczkowych, skonstruowany przez Augusta Fidelisa Brunnera i uważany za poprzednika fisharmonii; aeolodion, aeolodikon
SJP.pl
połączenie fortepianu z eolimelodiconem, opatentowane w 1824 roku przez Józefa Długosza w Warszawie; eolipantalion
SJP.pl
1. naturalna wentylacja pomieszczeń, wprowadzanie powietrza; napowietrzanie;
2. wymiana powietrza atmosferycznego z powietrzem znajdującym się w glebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) napowietrzanie;
Wiktionary
Aeracja – napowietrzanie.
Wikipedia
IPA: ˌaɛˈrat͡sʲja, AS: aeracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aerator m.
Wiktionary
stop aluminium z miedzią, manganem i magnezem
SJP.pl
Aeral – stop składający się z aluminium z dodatkiem miedzi, manganu oraz magnezu.
Ma zastosowanie przede wszystkim w przemyśle lotniczym i samochodowym.
Wikipedia
1. narzędzie ogrodnicze do spulchniania gleby;
2. urządzenie do nasycania wody powietrzem; napowietrzacz, perlator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ręczne lub automatyczne urządzenie ogrodnicze do napowietrzania gleby, którego główną częścią jest wał z kolcami lub kawałkami blachy tnącymi darń podczas obracania się;
(1.2) urządzenie do napowietrzania wody
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aeracja
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerator; (1.2) aerator
źródła.
== aerator (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) aerator
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈratɔr, AS: aerator
Wiktionary
rzecz. aeracja
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aeracja
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerator; (1.2) aerator
źródła.
== aerator (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) aerator
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
tkanka miękiszowa odznaczająca się silnie rozbudowanymi przestworami międzykomórkowymi, często w postaci komór i kanałów wypełnionych powietrzem; tkanka powietrzna, miękisz powietrzny
SJP.pl
Miękisz powietrzny, aerenchyma, tkanka powietrzna – jedna z odmian tkanki miękiszowej, która charakteryzuje się dużymi przestworami międzykomórkowymi, wypełnionymi powietrzem. Tkanka powstaje najczęściej w wyniku działalności fellogenu. Może być także efektem przekształcenia kory pierwotnej, a niekiedy drewna.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. aura, powietrze
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z powietrzem, ruchem w powietrzu, lotnictwem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) aerofotografia • aeroklub • aeroplankton • aerostat • aeroterapia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀήρ., ἀέρος → powietrze
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aero-
* bułgarski: (1.1) аеро-
* chorwacki: (1.1) aero-
* czeski: (1.1) aero-
* duński: (1.1) aero-
* esperanto: (1.1) aer-
* hiszpański: (1.1) aero-
* norweski (bokmål): (1.1) aero-
* norweski (nynorsk): (1.1) aero-
* nowogrecki: (1.1) αερο-, αερό-, αερ-
* rosyjski: (1.1) аэро-
* serbski: (1.1) аеро-
* słowacki: (1.1) aero-
* słoweński: (1.1) aero-
* szwedzki: (1.1) aero-
* ukraiński: (1.1) аеро-
* węgierski: (1.1) aero-
* włoski: (1.1) aero-
źródła.
== aero- (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-aero-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) aero-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈɛrɔ, AS: aero
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀήρ., ἀέρος → powietrze
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aero-
* bułgarski: (1.1) аеро-
* chorwacki: (1.1) aero-
* czeski: (1.1) aero-
* duński: (1.1) aero-
* esperanto: (1.1) aer-
* hiszpański: (1.1) aero-
* norweski (bokmål): (1.1) aero-
* norweski (nynorsk): (1.1) aero-
* nowogrecki: (1.1) αερο-, αερό-, αερ-
* rosyjski: (1.1) аэро-
* serbski: (1.1) аеро-
* słowacki: (1.1) aero-
* słoweński: (1.1) aero-
* szwedzki: (1.1) aero-
* ukraiński: (1.1) аеро-
* węgierski: (1.1) aero-
* włoski: (1.1) aero-
źródła.
== aero- (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-aero-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) aero-
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) aerophotography
synonimy.
Wiktionary
nauka badająca właściwości dźwięku wytwarzanego przez obiekty poruszające się w powietrzu
SJP.pl
Wikipedia
organizm, najczęściej drobnoustrój, mogący żyć i rozwijać się jedynie w obecności tlenu atmosferycznego; aerobiont, tlenowiec, oksybiont
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) biol. zob. aerobiont.
Wiktionary
Aerob, tlenowiec, aerobiont, oksybiont (gr. aër, aëros – powietrze; βίος (bios) – życie; łac. oxygenium – tlen) – organizm wymagający do życia dostępu wolnego tlenu, który wykorzystuje w procesie oddychania jako ostateczny akceptor protonów i elektronów (teoria chemiosmotyczna Mitchella).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) aerobiont, oksybiont, tlenowiec
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. aerobowy, anaerobowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerobe
źródła.
== aerob (język niemiecki.) ==
wymowa.
IPA3|ˌaːeːˈroːp. audio|De-aerob.ogg.
audio|De-aerob2.ogg. audio|De-aerob3.ogg.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) aerobowy, tlenowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈɛrɔp, AS: aerop
Wiktionary
przym. aerobowy, anaerobowy
Wiktionary
(1.1) aerobiont, oksybiont, tlenowiec
Wiktionary
[czytaj: aerobik] ćwiczenia gimnastyczno-taneczne wykonywane w rytm muzyki dyskotekowej, np. w celu pobudzenia pracy układu krążenia i oddychania, poprawy kondycji albo ogólnej sprawności fizycznej; aerobik
SJP.pl
Aerobik (ang. aerobics z gr. aér, aéros - powietrze + bíos - życie) – system treningu opartego na intensywnej wymianie tlenowej.
Opracowany przez Kennetha Coopera, konsultanta programu sprawnościowego amerykańskich astronautów. Wszystkie formy ruchu, podczas których zwiększa się wymiana tlenowa w organizmie nazywamy aerobowymi.
Wikipedia
ćwiczenia gimnastyczno-taneczne wykonywane w rytm muzyki dyskotekowej, np. w celu pobudzenia pracy układu krążenia i oddychania, poprawy kondycji albo ogólnej sprawności fizycznej; aerobic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) forma ćwiczeń wykonywana w rytm muzyki;
Wiktionary
Aerobik (ang. aerobics z gr. aér, aéros - powietrze + bíos - życie) – system treningu opartego na intensywnej wymianie tlenowej.
Opracowany przez Kennetha Coopera, konsultanta programu sprawnościowego amerykańskich astronautów. Wszystkie formy ruchu, podczas których zwiększa się wymiana tlenowa w organizmie nazywamy aerobowymi.
Wikipedia
(1.1) Magda codziennie chodzi na aerobik.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔbʲik, AS: aerobʹik
Wiktionary
przym. aerobikowy
Wiktionary
→ aerobik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aerobikiem, dotyczący aerobiku
Wiktionary
rzecz. aerobik m.
Wiktionary
specjalista badający cząsteczki biologiczne w powietrzu atmosferycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka zajmująca się badaniem cząsteczek biologicznych znajdujących się w powietrzu atmosferycznym;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌaɛrɔbʲjɔˈlɔɟja, AS: aerobʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
organizm, najczęściej drobnoustrój, mogący żyć i rozwijać się jedynie w obecności tlenu atmosferycznego; aerob, tlenowiec, oksybiont
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) biol. organizm mogący żyć tylko w obecności tlenu atmosferycznego
Wiktionary
Aerob, tlenowiec, aerobiont, oksybiont (gr. aër, aëros – powietrze; βίος (bios) – życie; łac. oxygenium – tlen) – organizm wymagający do życia dostępu wolnego tlenu, który wykorzystuje w procesie oddychania jako ostateczny akceptor protonów i elektronów (teoria chemiosmotyczna Mitchella).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) aerob, oksybiont, tlenowiec
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. aerobowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. aerobowy
Wiktionary
(1.1) aerob, oksybiont, tlenowiec
Wiktionary
oksybioza; życie w środowisku zawierającym tlen
SJP.pl
Aerobioza, oksybioza (gr. aḗr ‘powietrze’, bíos ‘życie’) – procesy życiowe zachodzące w środowisku zawierającym tlen.
W aerobiozie żyje większość organizmów (tlenowce), u których tlen atmosferyczny jest zużywany w przemianach chemicznych stanowiących podstawowe źródło energii.
Przykładem procesu aerobowego jest tlenowy rozkład kwasu pirogronowego.
Wikipedia
aerobik z elementami sztuk walki, np. boksu, karate itp.; aerobox, aeroboxing, aeroboksing
SJP.pl
[czytaj: aeroboks-ink] aerobik z elementami sztuk walki, np. boksu, karate itp.; aerobox, aeroboxing, aeroboks
SJP.pl
taki, który służy dotlenieniu organizmu (np. trening aerobowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fizj. wymagający obecności tlenu do przemian metabolicznych
Wiktionary
(1.1) Większość stworzeń rozwija się w warunkach aerobowych.
Wiktionary
rzecz. aerob mzw., aerobiont mzw., aerobioza ż.
przym. anaerobowy
Wiktionary
(1.1) tlenowy
Wiktionary
aerobik z elementami sztuk walki, np. boksu, karate itp.; aeroboks, aeroboxing, aeroboksing
SJP.pl
aerobik z elementami sztuk walki, np. boksu, karate itp.; aerobox, aeroboks, aeroboksing
SJP.pl
kilkusetosobowy samolot pasażerski lub śmigłowiec wykorzystywany do przewozu dużej liczby pasażerów lub znacznego ładunku na małych odległościach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) lotn. statek powietrzny, najczęściej śmigłowiec, przewożący na małych odległościach duże ilości pasażerów;
(1.2) lotn. samolot pasażerski mogący przewozić ponad pięćset osób;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uczestników kongresu z lotniska do hotelu przewoził aerobus.
(1.2) Ten olbrzymi aerobus może przewieźć przez Atlantyk ponad 550 osób.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔbus, AS: aerobus
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) aérobus
* hiszpański: (1.1) aerobús m.
* interlingua: (1.1) aerobus
* niemiecki: (1.1) Airbus m.
* nowogrecki: (1.1) έρμπας n.
* włoski: (1.1) aerobus m.
źródła.
== aerobus (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) lotn. aerobus
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: aerokasko] ubezpieczenie samolotu na wypadek rozbicia
SJP.pl
dawniej: lotnisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. lotnisko, szczególnie trawiaste
Wiktionary
(1.1) Aeroplan wylądował na aerodromie.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔdrɔ̃m, AS: aerodrõm
Wiktionary
(1.1) lotnisko
Wiktionary
dawniej: statek powietrzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. statek powietrzny
Wiktionary
Aerodyna – statek powietrzny utrzymujący się w powietrzu dzięki sile nośnej, powstającej przez dynamiczne oddziaływanie powietrza na nieruchome lub ruchome płaty nośne.
Do aerodyn z nieruchomymi płatami nośnymi zalicza się samoloty, szybowce, lotnie i paralotnie, natomiast do aerodyn z ruchomymi płatami nośnymi należą śmigłowce i wiatrakowce wyposażone w wirujące płaty nośne oraz skrzydłowce.
Wikipedia
cecha, jaką wykazują ciała aerodynamiczne w ruchu w powietrzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest aerodynamiczne
Wiktionary
przym. aerodynamiczny
przysł. aerodynamicznie
Wiktionary
odnoszący się do aerodynamiki, służący do badań z zakresu aerodynamiki (np. konstrukcja aerodynamiczna, tunel aerodynamiczny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z aerodynamiką
przymiotnik jakościowy
(2.1) o łagodnie zaokrąglonych kształtach, wpływających na zmniejszenie oporu powietrza w czasie ruchu
Wiktionary
IPA: ˌaɛrɔdɨ̃nãˈmʲit͡ʃnɨ, AS: aerodỹnãmʹičny
Wiktionary
rzecz. aerodynamika ż., aerodynamiczność ż.
Wiktionary
(2.1) opływowy
Wiktionary
specjalista w zakresie aerodynamiki
SJP.pl
dział aeromechaniki zajmujący się wzajemnym oddziaływaniem ciał stałych i otaczających je gazów, znajdujących się w ruchu względnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dział fizyki zajmujący się ruchem gazów;
(1.2) pot. własności aerodynamiczne ciała
Wiktionary
Aerodynamika (z greckiego: aēr dpn. aéros – „powietrze” i dynamikós – „mający siłę, silny”) – dział fizyki, mechaniki płynów, zajmujący się badaniem zjawisk związanych z ruchem gazów, a także ruchu ciał stałych w ośrodku gazowym i sił działających na te ciała.
Wikipedia
(1.1) Aerodynamika zajmuje się badaniem zjawisk związanych z ruchem gazów.
Wiktionary
IPA: ˌaɛrɔdɨ̃ˈnãmʲika, AS: aerodỹnãmʹika
Wiktionary
przym. aerodynamiczny
Wiktionary
dział mechaniki, którego przedmiotem są zjawiska wynikające z wzajemnego oddziaływania sił aerodynamicznych, sił bezwładności i reakcji sprężystych opływanego ciała; aerosprężystość
SJP.pl
choroba nurków i robotników kesonowych wywołana zbyt gwałtownymi zmianami ciśnienia atmosferycznego, polegająca na tworzeniu się pęcherzyków azotowych powodujących zatory w drobnych naczyniach krwionośnych; choroba dekompresyjna, choroba kesonowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. energia wiatru
Wiktionary
Energia wiatru – energia kinetyczna przemieszczających się mas powietrza, zaliczana do odnawialnych źródeł energii. Jest przekształcana w energię elektryczną za pomocą turbin wiatrowych, jak również wykorzystywana jako energia mechaniczna w wiatrakach i pompach wiatrowych, oraz jako źródło napędu w jachtach żaglowych. W 2022 roku energia wiatru dostarczyła ludzkości 2105 TWh, czyli 7,2% światowego zapotrzebowania na energię elektryczną. Największy udział w krajowej produkcji energii elektrycznej miała w Danii (49,7%), Irlandii (22,9%), Portugalii (22,3%) i Hiszpanii (17,7%).
Wikipedia
(1.1) energetyka wiatrowa, energia wiatru
Wiktionary
nadmierne łykanie powietrza, zwykle podczas jedzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie czynnościowe przewodu pokarmowego polegające na nadmiernym połykaniu powietrza podczas jedzenia;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|aero-|-fagia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerophagia
* francuski: (1.1) aérophagie ż.
* hiszpański: (1.1) aerofagia ż.
* japoński: (1.1) furi|空気嚥下症|くうきえんげしょう.
* łotewski: (1.1) aerofāgija ż.
* rosyjski: (1.1) аэрофагия ż.
* włoski: (1.1) aerofagia ż.
źródła.
== aerofagia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.e.ro.fa.'ʤi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. aerofagia
odmiana.
(1.1) lp. aerofagia; lm. aerofagie
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌaɛrɔˈfaɟja, AS: aerofaǵi ̯a
Wiktionary
filtr powietrzny służący do oczyszczania ścieków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. urządzenie stosowane do skracania dobiegu samolotu i jego wyhamowania, wykorzystywane głównie na pokładach lotniskowców;
Wiktionary
Aerofiniszer (z ang. aerofinisher) – rodzaj łapacza samolotu, urządzenia stosowanego do skracania dobiegu samolotu i jego wyhamowania wykorzystywany głównie na pokładach lotniskowców, ale także na lotniskach lądowych. Zespół aerofiniszera składa się z kilku grubych lin stalowych, zazwyczaj czterech, zamocowanych w poprzek pokładu startowego do specjalnych tłumików hydraulicznych. Liny te instaluje się na wysokości od kilkunastu, a czasem nawet powyżej 20 cm nad powierzchnią lądowiska. Zadaniem pilota lądującego samolotu jest złapanie przy pomocy specjalnego wysuwanego z części ogonowej haka za jedną z lin, co powoduje gwałtowne wyhamowanie maszyny na odcinku od kilkunastu do kilkudziesięciu metrów. Liny aerofiniszera na lotniskowcu są numerowane od 1 do 4 licząc od rufy, a idealne lądowanie polega na złapaniu liny numer 3. Siła tłumienia lin hamujących jest regulowana w zależności od typu lądującego samolotu i jego masy, dlatego też przed lądowaniem, pilot raportuje obsłudze pokładu startowego stan paliwa i uzbrojenia. Zbyt luźna lina nie zatrzyma samolotu przed końcem pokładu, natomiast zbyt mocno napięta może poważnie uszkodzić maszynę. Przeciążenie podczas lądowania z wykorzystaniem aerofiniszera dochodzi do 4 g.
Wikipedia
(1.1) Zwykle aerofiniszer ma postać rozpiętych lin.
Wiktionary
IPA: ˌaɛrɔfʲĩˈɲiʃɛr, AS: aerofʹĩńišer
Wiktionary
chorobliwy lęk przed powietrzem, przeciągami, wiatrem, lataniem w powietrzu, itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chorobliwy lęk przed powietrzem (np. przeciągi, wiatr) lub przed ruchem w powietrzu (np. podróż samolotem)
Wiktionary
Aerofobia – rodzaj fobii, chorobliwy lęk przed powietrzem, najczęściej przed tzw. zawianiem (przeciągi, wiatr). Choroba ta może objawiać się również lękiem przed pionowym poruszaniem w powietrzu (np. wznoszenie i opadanie w windzie, kolejce linowej lub samolocie).
Aerofobię można leczyć psychoterapią lub małymi dawkami odpowiednich środków farmakologicznych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|aero-|-fobia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerophobia
* białoruski: (1.1) аэрафобія ż.
* bułgarski: (1.1) аерофобия ż.
* duński: (1.1) aerofobi w.
* norweski (bokmål): (1.1) aerofobi m.
* rosyjski: (1.1) аэрофобия ż.
* ukraiński: (1.1) аерофобія ż.
* węgierski: (1.1) aerofóbia
* włoski: (1.1) aerofobia ż.
źródła.
== aerofobia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.e.ro.fo.'bi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. aerofobia
odmiana.
(1.1) lp. aerofobia; lm. aerofobie
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌaɛrɔˈfɔbʲja, AS: aerofobʹi ̯a
Wiktionary
w muzyce: instrument muzyczny wydający brzmienie na skutek dęcia, dmuchania; instrument dęty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument dęty
Wiktionary
Aerofony (gr. aeros = powietrze, gr. phonē = głos) – w klasyfikacji naukowej grupa instrumentów muzycznych, w których podstawowym źródłem dźwięku (wibratorem) jest drgające powietrze. Grupa aerofonów obejmuje instrumenty dęte (dźwięk powstaje w nich w wyniku zadęcia), w których powietrze ograniczone jest kanałem formującym tzw. słup powietrza (np. w trąbce, klarnecie, oboju i flecie), oraz instrumenty, w których powietrze drga w przestrzeni nieograniczonej (np. bat, czurynga, fisharmonia, akordeon, regał).
Wikipedia
w muzyce: instrument muzyczny wydający brzmienie na skutek dęcia, dmuchania; instrument dęty
SJP.pl
Aerofony (gr. aeros = powietrze, gr. phonē = głos) – w klasyfikacji naukowej grupa instrumentów muzycznych, w których podstawowym źródłem dźwięku (wibratorem) jest drgające powietrze. Grupa aerofonów obejmuje instrumenty dęte (dźwięk powstaje w nich w wyniku zadęcia), w których powietrze ograniczone jest kanałem formującym tzw. słup powietrza (np. w trąbce, klarnecie, oboju i flecie), oraz instrumenty, w których powietrze drga w przestrzeni nieograniczonej (np. bat, czurynga, fisharmonia, akordeon, regał).
Wikipedia
urządzenie doprowadzające powietrze nurkom do oddychania pod wodą
SJP.pl
1. fotografia przedstawiająca rozległą panoramę widzianą z lotu ptaka, zdjęcie lotnicze;
2. aparatura do aerofotogrametrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zob. aerofotogrametria.
(1.2) pot. aparatura do aerofotogrametrii
(1.3) pot. ludzie pracujący nad aerofotogrametrią
Wiktionary
Aerofotografia (fotografia lotnicza, zdjęcia lotnicze) – dziedzina wykorzystywania fotografii, polegająca na wykonywaniu zdjęć z "lotu ptaka": balonów, samolotów, helikopterów, satelitów, spadochronów, latawców (fotografia latawcowa) oraz modeli zdalnie sterowanych.
Wikipedia
przymiotnik od: aerofotografia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fotografią lotniczą, aerofotografią
Wiktionary
(1.1) lotniczo-fotograficzny
Wiktionary
dział geodezji zajmujący się sporządzaniem map i planów na podstawie zdjęć lotniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sporządzanie map i planów geodezyjnych na podstawie zdjęć lotniczych
Wiktionary
Aerofotogrametria (gr. aér = powietrze + phos = światło + grámma = zapis, rysunek + metrein = mierzyć) jest to wykonywanie i opracowywanie zdjęć lotniczych w celu sporządzenia map i planów; fotogrametria z powietrza za pomocą samolotów albo balonów.
Wikipedia
przym. aerofotogrametryczny
Wiktionary
(1.1) fotogrametria lotnicza
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aerofotogrametrią, fotogrametrią lotniczą
Wiktionary
rzecz. aerofotogrametria ż.
Wiktionary
rosyjskie linie lotnicze
SJP.pl
Aeroflot (Aeroflot – Rosyjskie Linie Lotnicze Publiczna S.A., ros. Публичное акционерное общество „Аэрофлот – российские авиалинии”) – narodowy przewoźnik i największa linia lotnicza Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
przyrząd do rozpylania farb pod wpływem ciśnienia sprężonego powietrza (np. przy retuszu zdjęć fotograficznych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie malarskie rozpylające farbę za pomocą sprężonego powietrza;
Wiktionary
Aerograf – miniaturowy „pistolet” do malowania precyzyjnego używany w technice malarskiej airbrush. Ręczne narzędzie niewielkich rozmiarów, służące do malowania metodą rozpylania farby przez strumień powietrza. Ślad farby charakteryzuje się równomiernym kryciem z rozmytymi brzegami.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) pędzel powietrzny
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aerografia ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|grec|ἀήρ|γράφω. (aêr + gráphō) → powietrze + piszę
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerograph, air-brush, airbrush
* bułgarski: (1.1) аерограф
* czeski: (1.1) fixírka
* estoński: (1.1) aerograaf
* francuski: (1.1) aérographe m.
* hiszpański: (1.1) aerógrafo
* kataloński: (1.1) aerògraf
* niderlandzki: (1.1) airbrush
* niemiecki: (1.1) Airbrush
* portugalski: (1.1) aerógrafo
* rosyjski: (1.1) распылитель краски
* słowacki: (1.1) aerograf
* słoweński: (1.1) airbrush
* szwedzki: (1.1) airbrush
* ukraiński: (1.1) аерограф
* włoski: (1.1) aerografo
źródła.
== aerograf (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) techn. aerograf
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. aerografia ż.
Wiktionary
(1.1) pędzel powietrzny
Wiktionary
technika retuszowania starych fotografii poprzez rozpylanie płynnej farby za pomocą aerografu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. fot. technika retuszowania fotografii za pomocą aerografu
(1.2) techn. rzem. technika zdobienia ceramicznego za pomocą aerografu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aerograf mrz.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|aero-|-grafia. < etym|gr|ἀέρος|γράφω.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) airbrushing, airbrush techniques; (1.2) airbrushing, airbrush techniques
* słowacki: (1.1) aerografia ż.; (1.2) aerografia ż.
źródła.
== aerografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. aerografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. aerograf mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aerograf mrz.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|aero-|-grafia. < etym|gr|ἀέρος|γράφω.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) airbrushing, airbrush techniques; (1.2) airbrushing, airbrush techniques
* słowacki: (1.1) aerografia ż.; (1.2) aerografia ż.
źródła.
== aerografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. aerografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. syntetyczna piana zbudowana z siatki pustych węglowych nanorurek, jeden z najlżejszych na świecie materiałów;
Wiktionary
Aerografit – najlżejszy materiał na świecie opracowany przez uczonych z Uniwersytetu Technicznego Hamburg-Harburg oraz Uniwersytetu Christiana-Albrechta w Kilonii.
Gęstość aerografitu wynosi 0,2 mg/cm³. Zbudowany jest z siatki pustych w środku węglowych rurek, dzięki czemu może przenieść obciążenie 40 000 razy większe od swojej masy. Jest dobrym przewodnikiem prądu elektrycznego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział fizyki zajmujący się ruchem gazów
Wiktionary
organizacja zrzeszająca amatorów uprawiania lotnictwa sportowego: pilotów szybowcowych, balonowych, samolotowych, śmigłowcowych i lotniowych, skoczków spadochronowych, modelarzy lotniczych oraz sympatyków lotnictwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) organizacja, której członkami są piloci sportowi, skoczkowie spadochronowi, lotniarze, paralotniarze, modelarze lotniczy oraz miłośnicy lotnictwa
Wiktionary
Aeroklub – stowarzyszenie lotnictwa sportowo-turystycznego. Zajmuje się szkoleniem, treningiem i wyczynem we wszystkich dziedzinach lotnictwa sportowego: modelarstwie, szybownictwie, akrobacji lotniczej, sporcie samolotowym, lotniowym, paralotniowym, mikrolotowym, spadochronowym, balonowym, w działalności amatorów konstruktorów lotniczych.
Wikipedia
(1.1) Mówią "bielutkie chmurki" zamiast bialutkie, "areoklub" zamiast aeroklub, "areobik" zamiast aerobik, że będzie "zero stopni" zamiast zero.
Wiktionary
przym. aeroklubowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. aeroklubowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aero club, flying club
* czeski: (1.1) aeroklub m.
* hiszpański: (1.1) aeroclub m.
* nowogrecki: (1.1) αερολέσχη ż.
* słowacki: (1.1) aeroklub m.
* włoski: (1.1) aeroclub m.
źródła.
== aeroklub (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) aeroklub
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z aeroklubem, dotyczący aeroklubu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z aeroklubem, dotyczący aeroklubu
(1.2) należący do aeroklubu; zrzeszony w aeroklubie
Wiktionary
rzecz. aeroklub mrz.
Wiktionary
meteoryt kamienny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) astr. meteoryt kamienny
Wiktionary
Meteoryt kamienny, aerolit – meteoryt, w którego skład wchodzą głównie krzemiany magnezu i żelazo. Wśród tych meteorytów wyróżnia się dwie grupy: chondryty i achondryty.
Nazwa "aerolit" jest nazwą przestarzałą, wychodzi z użycia w meteorytyce i obecnie używa się raczej terminu meteoryt kamienny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) meteoryt
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) аеролит m.
* hiszpański: (1.1) aerolito m.
* nowogrecki: (1.1) αερόλιθος m.
źródła.
== aerolit (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) aerolit, meteoryt
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔlʲit, AS: aerolʹit
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) meteoryt
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) аеролит m.
* hiszpański: (1.1) aerolito m.
* nowogrecki: (1.1) αερόλιθος m.
źródła.
== aerolit (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) aerolit, meteoryt
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
specjalista w zakresie aerologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie aerologii
Wiktionary
rzecz. aerologia ż.
:: fż. aerolożka ż.
przym. aerologiczny
Wiktionary
nauka dotycząca zjawisk i procesów, zachodzących w atmosferze swobodnej (na wysokości od kilkudziesięciu metrów do 30 kilometrów), oraz metod pomiaru elementów meteorologicznych w tej warstwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. nauka zajmująca się badaniem górnych warstw atmosfery;
Wiktionary
Aerologia – dział meteorologii zajmujący się badaniem procesów i zjawisk zachodzących w górnych warstwach atmosfery, gdzie nie występuje wpływ tarcia powietrza o nierówny teren.
Obejmuje badania przestrzennego rozkładu:
Wikipedia
(1.1) W laboratorium aerologii wykonywaliśmy pomiar prędkości przepływu powietrza.
Wiktionary
IPA: ˌaɛrɔˈlɔɟja, AS: aeroloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. aerolog mos.
przym. aerologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aerolog mos.
przym. aerologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|ἀήρ., ἀέρος → powietrze
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerology
* baskijski: (1.1) aerologia
* bułgarski: (1.1) аерология ż.
* czeski: (1.1) aerologie ż.
* duński: (1.1) aerologi w.
* francuski: (1.1) aérologie ż.
* hiszpański: (1.1) aerología ż.
* interlingua: (1.1) aerologia
* korsykański: (1.1) aerolugia ż.
* niemiecki: (1.1) Aerologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) aerologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) aerologi m.
* słowacki: (1.1) aerológia ż.
* szwedzki: (1.1) aerologi w.
* ukraiński: (1.1) аерологія ż.
* węgierski: (1.1) aerológia
* włoski: (1.1) aerologia ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) meteorol. związany z aerologią
Wiktionary
rzecz. aerolog mos., aerologia ż.
Wiktionary
sposób poszukiwania złóż polegający na wykorzystaniu sondy magnetycznej umieszczanej na samolocie lub sztucznym satelicie
SJP.pl
wróżenie na podstawie obserwacji powietrza i pogody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ezot. wróżenie z powietrza
Wiktionary
Aeromancja (z greckiego aero, „powietrze” i manteia, „wróżba”) – przepowiadanie przyszłości na podstawie pogody, najczęściej z błyskawic, grzmotów, kształtu chmur oraz kierunku i siły wiatru. Jest to jedna z najstarszych metod wróżenia, stosowana była już w starożytności przez babilońskich kapłanów.
Wikipedia
przymiotnik od: aeromechanika
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z aeromechaniką, dotyczący aeromechaniki
Wiktionary
rzecz. aeromechanika ż.
Wiktionary
nauka o równowadze i ruchu ośrodków gazowych oraz znajdujących się w nich ciał stałych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dział mechaniki zajmujący się równowagą i ruchem gazów oraz znajdujących się w nich ciał stałych
Wiktionary
Aeromechanika – dział mechaniki płynów zajmujący się równowagą oraz ruchem gazów i zjawiskami związanymi ze znajdującymi się w nich ciałami stałymi. Jest podzielona na aerostatykę i aerodynamikę. Na aeromechanice opiera się teoria lotów każdego rodzaju statków powietrznych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. aeromechaniczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) аэрамеханіка ż.
* bułgarski: (1.1) аеромеханика ż.
* słowacki: (1.1) aeromechanika ż.
źródła.
== aeromechanika (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. aeromechanika
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. aeromechaniczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. aeromechaniczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) аэрамеханіка ż.
* bułgarski: (1.1) аеромеханика ż.
* słowacki: (1.1) aeromechanika ż.
źródła.
== aeromechanika (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. aeromechanika
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przyrząd do mierzenia gęstości powietrza; gazomierz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. przyrząd do pomiaru gęstości gazu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aerometria ż.
frazeologia.
etymologia. etym|gr.
uwagi.
nie mylić z|areometr.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerometer
* baskijski: (1.1) aerometro
* bułgarski: (1.1) аерометър m.
* duński: (1.1) aerometer n.
* esperanto: (1.1) aerometro
* francuski: (1.1) aéromètre m.
* hiszpański: (1.1) aerómetro m.
* nowogrecki: (1.1) αερόμετρο n.
* ukraiński: (1.1) аерометр m.
* włoski: (1.1) aerometro m.
źródła.
== aerometr (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) aerometr
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔ̃mɛtr̥, AS: aerõmetr̦
Wiktionary
rzecz. aerometria ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aerometria ż.
frazeologia.
etymologia. etym|gr.
uwagi.
nie mylić z|areometr.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerometer
* baskijski: (1.1) aerometro
* bułgarski: (1.1) аерометър m.
* duński: (1.1) aerometer n.
* esperanto: (1.1) aerometro
* francuski: (1.1) aéromètre m.
* hiszpański: (1.1) aerómetro m.
* nowogrecki: (1.1) αερόμετρο n.
* ukraiński: (1.1) аерометр m.
* włoski: (1.1) aerometro m.
źródła.
== aerometr (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) aerometr
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nauka zajmująca się pomiarami gazów, w szczególności powietrza
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aerometr mrz.
przym. aerometryczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|aero-|-metria. < (etym|grec|ἀέρος. < etym|grec|ἀήρ. → powietrze) + etym|grec|μέτρον. → miara
Określenie nabrało znaczenia w 1709 roku, wraz z opublikowaniem przez niemieckiego profesora matematyki Christiana Wolffa napisanej po łacinie pracy pt. Aerometria Elementa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerometry
* esperanto: (1.1) aerometrio
* fiński: (1.1) aerometria
* francuski: (1.1) aérométrie ż., daw. aërométrie ż.
* hiszpański: (1.1) aerometría ż.
* ido: (1.1) aerometrio
* interlingua: (1.1) aerometria
* kataloński: (1.1) aerometria
* niemiecki: (1.1) Aerometrie ż., Luftmessung, daw. Aërometria, Aërometrie
* portugalski: (1.1) aerometria ż.
* rosyjski: (1.1) аэрометрия ż.
* włoski: (1.1) aerometria ż.
źródła.
== aerometria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) aerometria, pomiary atmosfery
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌaɛrɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: aerõmetrʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. aerometr mrz.
przym. aerometryczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aerometr mrz.
przym. aerometryczny
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|aero-|-metria. < (etym|grec|ἀέρος. < etym|grec|ἀήρ. → powietrze) + etym|grec|μέτρον. → miara
Określenie nabrało znaczenia w 1709 roku, wraz z opublikowaniem przez niemieckiego profesora matematyki Christiana Wolffa napisanej po łacinie pracy pt. Aerometria Elementa
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerometry
* esperanto: (1.1) aerometrio
* fiński: (1.1) aerometria
* francuski: (1.1) aérométrie ż., daw. aërométrie ż.
* hiszpański: (1.1) aerometría ż.
* ido: (1.1) aerometrio
* interlingua: (1.1) aerometria
* kataloński: (1.1) aerometria
* niemiecki: (1.1) Aerometrie ż., Luftmessung, daw. Aërometria, Aërometrie
* portugalski: (1.1) aerometria ż.
* rosyjski: (1.1) аэрометрия ż.
* włoski: (1.1) aerometria ż.
źródła.
== aerometria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) aerometria, pomiary atmosfery
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
szybka kolej napowietrzna
SJP.pl
wojska aeromobilne - wojska powietrznodesantowe, desantowo-szturmowe, kawaleria powietrzna i lotnictwo wojsk lądowych
SJP.pl
dawniej: pilot lub pasażer statku powietrznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. lotnik
(1.2) książk. lotnik, baloniarz
Wiktionary
(1.1) […] Z powstałej w 1930 roku szkoły szkolącej przyszłych aeronautów wyszło kilka pokoleń kadry lotniczej, której pokazy podziwiano na całym świecie […]
Wiktionary
IPA: ˌaɛrɔ̃ˈnawta, AS: aerõnau̯ta
Wiktionary
rzecz. aeronautyka ż.
:: fż. aeronautka ż.
przym. aeronautyczny
Wiktionary
(1.1) awiator
Wiktionary
dawniej: pilotka lub pasażerka statku powietrznego
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. lub przest. lotniczy
Wiktionary
rzecz. aeronauta m., aeronautka ż., aeronautyka ż.
Wiktionary
1. transport ludzi i towarów drogą powietrzną;
2. przestarzale: żegluga powietrzna, lotnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. lotnictwo
Wiktionary
Aeronautyka (gr. aḗr – „powietrze”, nautikḗ – „żeglarstwo”) – nauka zajmująca się szeroko pojętym lotnictwem, obejmująca swoim zakresem konstrukcję statków powietrznych, aerodynamikę, materiałoznawstwo, technologię produkcji i eksploatacji, dynamikę lotu, zagadnienia automatyki i sterowania, wyposażenie pokładowe, nawigację, łączność oraz ryzyko i niezawodność. Zwana jest także awiacją.
Wikipedia
IPA: ˌaɛrɔ̃ˈnawtɨka, AS: aerõnau̯tyka
Wiktionary
rzecz. aeronauta m., aeronautka ż.
przym. aeronautyczny
Wiktionary
(1.1) awiacja, lotnictwo
Wiktionary
nawigacja lotnicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lotn. nawigacja lotnicza
Wiktionary
przym. aeronawigacyjny
Wiktionary
przymiotnik od: aeronawigacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z aeronawigacją, nawigacją lotniczą
Wiktionary
rzecz. aeronawigacja ż.
Wiktionary
(1.1) lotniczo-nawigacyjny
Wiktionary
nauka badająca chemiczne i fizyczne właściwości wyższych warstw atmosfery
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka badająca właściwości fizyczne i chemiczne górnych warstw atmosfery;
Wiktionary
Aeronomia – dział meteorologii i fizyki atmosfery badający górne warstwy atmosfery, wyższe niż stratosfera.
Aeronomia bada atmosfery nie tylko Ziemi, ale też innych planet. Jej narzędziami badawczymi są rakiety sondażowe, sztuczne satelity i obserwacje naziemne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|aero-|-nomia. < etym|gr|ἀήρος|νόμος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aeronomy
* francuski: (1.1) aéronomie ż.
* niemiecki: (1.1) Aeronomie ż.
* węgierski: (1.1) aeronómia
* włoski: (1.1) aeronomia ż.
źródła.
== aeronomia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.e.ro.no.ˈmi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) aeronomia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌaɛrɔ̃ˈnɔ̃mʲja, AS: aerõnõmʹi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|aero-|-nomia. < etym|gr|ἀήρος|νόμος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aeronomy
* francuski: (1.1) aéronomie ż.
* niemiecki: (1.1) Aeronomie ż.
* węgierski: (1.1) aeronómia
* włoski: (1.1) aeronomia ż.
źródła.
== aeronomia (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|a.e.ro.no.ˈmi.a.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) aeronomia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: aeronomia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) meteorol. związany z aeronomią
Wiktionary
malarskie przedstawienie zmieniających się pejzaży podczas lotu samolotem, charakterystyczne dla futuryzmu; aeropittura
SJP.pl
malarskie przedstawienie zmieniających się pejzaży podczas lotu samolotem, charakterystyczne dla futuryzmu; aeropiktura
SJP.pl
1. dawniej: niewielki samolot sportowy;
2. przestarzale: samolot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. samolot
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Leciałem aeroplanem.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔplãn, AS: aeroplãn
Wiktionary
(1.1) samolot
Wiktionary
zespół drobnych organizmów roślinnych i zwierzęcych unoszących się biernie w powietrzu; anemoplankton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. drobne organizmy roślinne i zwierzęce unoszące się w powietrzu
Wiktionary
Aeroplankton, anemoplankton, plankton powietrzny, plankton eoliczny (gr. aer „powietrze”, planktós „błąkający się”) – ogół organizmów unoszonych ruchami powietrza w atmosferze. Do organizmów takich zaliczane są bakterie, zarodniki grzybów, drobne pajęczaki, owady i inne drobinki organiczne.
Wikipedia
uprawa roślin metodą umieszczania korzeni nie w ziemi, lecz w mieszaninach gazów
SJP.pl
Aeroponika – system produkcji roślinnej bez zastosowania środowiska stałego (uprawa ziemna) lub ciekłego (hydroponika).
Rośliny umieszczone są w płytach z tworzyw sztucznych, tak że ich korzenie znajdują się w powietrzu. Woda i sole mineralne są rozpylane bezpośrednio na korzenie roślin w postaci aerozolu. Optymalnie wytworzone sztuczne siedlisko pozwala na uzyskiwanie szybkiego wzrostu i rozwoju roślin. W szkółkarstwie aeroponika umożliwia łatwe przesadzanie roślin bez uszkadzania systemu korzeniowego. Wadą aeroponiki są wysokie koszty i skomplikowana elektroniczna aparatura. Dlatego stosowana jest tylko w produkcji roślin unikatowych.
Wikipedia
przestarzale: port lotniczy, lotnisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. lotn. port lotniczy, lotnisko
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na błoniach planowaćanowano zbudować aeroport.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔpɔrt, AS: aeroport
Wiktionary
AeroPress, aeropress;
1. nieduży przyrząd do ręcznego zaparzania kawy;
2. kawa przygotowana za pomocą tego przyrządu
SJP.pl
[czytaj: aeropres] AeroPress, aeropres;
1. nieduży przyrząd do ręcznego zaparzania kawy;
2. kawa przygotowana za pomocą tego przyrządu
SJP.pl
Aeropress – urządzenie służące do ręcznego zaparzania naparu kawy, skonstruowane w 2005 roku przez Amerykanina Alana Adlera.
Aeropress składa się z cylindra zaparzającego z sitkiem oraz tłoka zakończonego uszczelką. Zestaw jest uzupełniony mieszadełkiem, lejkiem oraz miarką do kawy.
Wikipedia
pojazd na płozach, wyposażony w silnik ze śmigłem
SJP.pl
Wikipedia
w rolnictwie: siew rzutowy z samolotu lub śmigłowca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. siew rzutowy (lub nawożenie) z samolotu lub śmigłowca
Wiktionary
Aerosiew – siew rzutowy z samolotu lub śmigłowca, stosowany głównie do roślin jarych wczesnego siewu. Szczególnie przydatny w latach o nadmiernej wilgotności gleby, gdy uniemożliwia ona siew w optymalnym terminie. Głównym ograniczeniem dla aerosiewu jest wiatr – nie prowadzi się go przy prędkości powyżej 5 m/s. Wydajność zależy od rodzaju statku powietrznego, jego udźwigu, odległości pola od lądowiska lub podlądowiska, sprawności załadunku i dawki wysiewu. Równomierność siewu zapewniają flagowi, którzy naprowadzają pilota na kolejne osie lotu przy pomocy krokówki lub wcześniej oznaczonych punktów; na większych areałach stosuje się urządzenia radionawigacyjne. Nasiona wysiewa się w ilości o 10% większej niż przy siewie rzędowym i przykrywa przez bronowanie lub wałowanie wałem strunowym.
Wikipedia
pierwsza ręczna kamera filmowa z żyroskopem, używana m. in. w czasie I wojny światowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. pierwsza ręczna kamera fotograficzna z mechanizmem zdjęciowym poruszanym za pomocą sprężonego powietrza
Wiktionary
Wikipedia
statek powietrzny poruszający się nisko nad powierzchnią lądu lub wody; poduszkowiec
SJP.pl
amerykański zespół rockowy
SJP.pl
Wikipedia
aerozol;
1. układ koloidowy powstały na skutek rozproszenia ciał stałych bądź cieczy w ośrodku gazowym
2. metalowy pojemnik z farbą, dezodorantem lub inną substancją, która może być rozpylana
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) roln. stosować aerosole w postaci mgły suchej lub mokrej do ochrony roślin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. stosowanie aerosoli w postaci mgły suchej lub mokrej do ochrony roślin
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przest. aerozolowy
Wiktionary
dział mechaniki, którego przedmiotem są zjawiska wynikające z wzajemnego oddziaływania sił aerodynamicznych, sił bezwładności i reakcji sprężystych opływanego ciała; aeroelastyczność
SJP.pl
cechujący się łagodną podatnością na działanie strumieni gazowych
SJP.pl
[czytaj: aErostar] samochód typu Ford Aerostar
SJP.pl
Wikipedia
każdy statek powietrzny latający dzięki wypełnieniu gazem lżejszym od powietrza (np. sterowiec, balon)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. statek powietrzny lżejszy od powietrza, które sobą wypiera;
Wiktionary
Aerostat – statek powietrzny napełniony gazem lżejszym od powietrza (wodór, hel), unoszący się w powietrzu dzięki sile wyporu opisanej przez prawo Archimedesa. Do aerostatów zalicza się balony i sterowce.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) balon, cepelin, sterowiec
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aerostatyka ż.
przym. aerostatyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|aérostat.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) aerostat
* baskijski: (1.1) aerostato
* białoruski: (1.1) аэрастат m.
* bułgarski: (1.1) аеростат m.
* duński: (1.1) aerostat w.
* esperanto: (1.1) aerostato
* francuski: (1.1) aérostat m.
* hiszpański: (1.1) aerostato m., aeróstato m.
* nowogrecki: (1.1) αερόστατο n.
* rosyjski: (1.1) аэростат m.
* słowacki: (1.1) aerostat m.
* ukraiński: (1.1) аеростат m.
* włoski: (1.1) aerostato m.
źródła.
== aerostat (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-CandyKayak-aerostat.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) lotn. aerostat
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔstat, AS: aerostat
Wiktionary
rzecz. aerostatyka ż.
przym. aerostatyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. lotnik
Wiktionary
obiekt przeznaczony do latania w powietrzu
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aerostatyką, dotyczący aerostatyki
Wiktionary
rzecz. aerostat mrz., aerostatyka ż.
Wiktionary
dział fizyki obejmujący zagadnienia równowagi gazów i zanurzonych w nich nieruchomych ciał stałych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. nauka o równowadze gazów i zanurzonych w nich ciałach stałych
Wiktionary
Aerostatyka – dział mechaniki płynów zajmujący się badaniem stanu równowagi gazów z uwzględnieniem sił grawitacji i bezwładności oraz zanurzonych w nich nieporuszających się lub poruszających się bardzo wolno ciał stałych.
Główne zagadnienia aerostatyki:
Wikipedia
rzecz. aerostat mrz.
przym. aerostatyczny
Wiktionary
ćwiczenia gimnastyczne, podczas których używa się specjalnego schodka
SJP.pl
ruch drobnych organizmów skierowany w stronę wyższego stężenia tlenu w środowisku (aerotaksja dodatnia) lub w stronę przeciwną (aerotaksja ujemna)
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z aeroterapią
Wiktionary
leczenie pewnych chorób za pomocą powietrza atmosferycznego o różnym ciśnieniu, wilgoci, temperaturze itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. związany z ciepłem gazu (w szczególności powietrza)
Wiktionary
nauka badająca zjawiska zachodzące w atmosferze przy prędkościach ponaddźwiękowych
SJP.pl
przymiotnik od: aerotermodynamika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. fiz. dziedzina nauki łącząca aerodynamikę i termodynamikę, badająca zjawiska cieplne zachodzące przy przepływie powietrza (lub gazu) wokół ciała poruszającego się z dużą prędkością
Wiktionary
Aerotermodynamika bądź też gazodynamika – dziedzina nauki, jedna z kategorii aerodynamiki badająca zachowanie gazów w pobliżu opływanych z dużymi prędkościami (naddźwiękowymi) powierzchni ciał stałych oraz wzajemne oddziaływanie termiczne między nimi z uwzględnieniem zmian fizyczno-chemicznych, np.: ablacji, dysocjacji, jonizacji, rekombinacji itp. Przykładem obiektu badań aerotermodynamiki jest obserwacja wystrzelonego z broni palnej pocisku.
Wikipedia
metoda wyznaczania współrzędnych punktów w terenie za pomocą pomiaru kątów na fotogrametrycznych zdjęciach lotniczych, stosowana w fotogrametrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) metrol. wyznaczanie współrzędnych punktów w terenie poprzez pomiar kątów na zdjęciach lotniczych
Wiktionary
Aerotriangulacja – proces obliczeniowy zmierzający do precyzyjnego określenia położenia wykonanych zdjęć lotniczych w przestrzeni. Określane są współrzędne dużej liczby punktów terenowych, przez co aerotriangulację określa się także jako kameralne zagęszczenie osnowy geodezyjnej.
Wikipedia
przym. aerotriangulacyjny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aerotriangulacją, dotyczący aerotriangulacji
Wiktionary
rzecz. aerotriangulacja ż.
Wiktionary
ruch organizmu wywołany oddziaływaniem prądów powietrza (np. wygięcie pnia)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. wzrost organizmu w kierunku źródła tlenu lub w przeciwną stronę
Wiktionary
brak zmysłowości, erotyzmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nie zawierający erotyki, niezmysłowy
Wiktionary
(1.1) nieerotyczny
Wiktionary
materiał o małej gęstości, zbudowany w 90-99,8% z powietrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. techn. porowaty, ultralekki materiał będący rodzajem sztywnej piany o wyjątkowo małej gęstości;
Wiktionary
Aerożel – materiał będący rodzajem sztywnej piany o wyjątkowo małej gęstości. Na jego masę składa się w 90–99,8% powietrze, resztę stanowi porowaty materiał tworzący jego strukturę.
Pierwsze aerożele, mające tendencję do zapadania się, otrzymał Samuel Stephens Kistler w 1931, jednak bardzo długo nie znalazły one żadnego praktycznego zastosowania i zostały w dużym stopniu zapomniane.
Wikipedia
(1.1) Uczeni szacują, że w specjalny aerożel udało się złapać około miliona drobinek kometarnego oraz międzygwiezdnego pyłu.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔʒɛl, AS: aerožel
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. potrzebujący do życia powietrza
Wiktionary
(1.1) aerobowy
Wiktionary
aerosol;
1. układ koloidowy powstały na skutek rozproszenia ciał stałych bądź cieczy w ośrodku gazowym
2. metalowy pojemnik z farbą, dezodorantem lub inną substancją, która może być rozpylana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. chem. roztwór koloidowy powstający w wyniku rozproszenia ciał stałych lub cieczy w ośrodku gazowym
(1.2) pot. metalowy pojemnik zawierający substancję, która znajduje się pod ciśnieniem i może być rozpylana
Wiktionary
Aerozol – układ koloidalny, w którym ośrodkiem rozpraszającym jest gaz (często powietrze), a cząstkami koloidalnymi są substancje ciekłe lub stałe. Aerozole dzieli się na mgły (cząstki ciekłe) i dymy (cząstki stałe).
Przykładami aerozoli są: aerozol soli morskiej, sadza, pyły mineralne, smog. Natomiast mgła, krople chmurowe, kryształy lodu są przykładami hydrometeorów i nie są zwyczajowo klasyfikowane jako aerozole w meteorologii i fizyce atmosfery, mimo że mieszczą się w powyższej definicji.
Wikipedia
(1.1) (…) wdychany przez użytkowników e-papierosów aerozol nie jest, jak się powszechnie uważa, całkowicie neutralny dla zdrowia – może zawierać szkodliwe, rakotwórcze związki.
Wiktionary
IPA: ˌaɛˈrɔzɔl, AS: aerozol
Wiktionary
rzecz. aerozolowanie n.
przym. aerozolowy
Wiktionary
metoda leczenia układu oddechowego z zastosowaniem leczniczych substancji lotnych zmieszanych z parą wodną
SJP.pl
poddawać coś działaniu substancji rozpylanych w postaci aerozolu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) agrot. zwalczanie szkodników za pomocą chemicznych środków ochrony roślin rozpylanych w postaci aerozolu (mgły)
Wiktionary
rzecz. aerozol m.
czas. aerozolować
przym. aerozolowy
Wiktionary
(1.1) zamgławianie
Wiktionary
→ aerozol
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z aerozolami, dotyczący aerozoli
(1.2) mający formę aerozolu
Wiktionary
rzecz. aerozol mrz., aerozolowanie n.
Wiktionary
(1.1) przest. aerosolowy
(1.2) w aerozolu; przest. aerosolowy
Wiktionary
przedstawiciel rdzennej ludności Filipin
SJP.pl
Aetowie (Aeta) – rdzenna ludność Filipin, zamieszkująca północne i środkowe wyspy archipelagu (ok. 50 tys.). Ich wierzenia są słabo poznane, mają charakter animistyczny. Prowadzą wędrowny tryb życia. Podstawą utrzymania jest zbieractwo, myślistwo i rybactwo. Od XIX w. także uprawa ryżu na poletkach uzyskanych techniką żarową. Brak organizacji rodowej. Wspólnota lokalna tworzy luźne zespoły koczownicze.
Wikipedia
przedstawicielka rdzennej ludności Filipin
SJP.pl
rdzenna ludność Filipin
SJP.pl
Aetowie (Aeta) – rdzenna ludność Filipin, zamieszkująca północne i środkowe wyspy archipelagu (ok. 50 tys.). Ich wierzenia są słabo poznane, mają charakter animistyczny. Prowadzą wędrowny tryb życia. Podstawą utrzymania jest zbieractwo, myślistwo i rybactwo. Od XIX w. także uprawa ryżu na poletkach uzyskanych techniką żarową. Brak organizacji rodowej. Wspólnota lokalna tworzy luźne zespoły koczownicze.
Wikipedia
rząd gadów naczelnych
SJP.pl
Aetozaury (Aetosauria – od stgr. αετός aetos – orzeł i σαυρος sauros – jaszczur) – takson gadów (rząd Aetosauria, rodzina Stagonolepididae, syn. Aetosauridae) o wyglądzie przypominającym współczesne pancerniki i późniejsze od nich ankylozaury.Były najwcześniejszymi roślinożernymi archozaurami z kladu Crurotarsi. Właściwe aetozaury miały charakterystyczne spiczaste, podobne do świńskiego ryja, pyski o bezzębnym przodzie szczęk i liściokształtnych zębach policzkowych. Tak zakończony pysk prawdopodobnie służył do odkopywania korzeni i bulw.
Wikipedia
skrót od:
1. Air Force;
2. Air France
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. gw-pl|Górny Śląsk. małpa
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. głupia mina
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. wulg. żeński narząd rozrodczy
Wiktionary
Afa (kors. Afà) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Korsyka, w departamencie Korsyka Południowa.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1726 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 146 osób/km².
Wikipedia
(1.1) Jak pójdymy do zoo, to ci pokoża, jakie tam są srogie afy.
(1.2) Erwin durś szczylo afy.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. film. teatr. cecha utworu literackiego, filmowego, teatralnego, która polega na braku tradycyjnej fabuły
Wiktionary
(1.1) Zauważcie afabularność właśnie w filmach Andrieja Tarkowskiego.
Wiktionary
przym. afabularny
Wiktionary
niemający fabuły, np. afabularne widowisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który nie ma fabuły
Wiktionary
rzecz. afabularność ż.
Wiktionary
(1.1) bezfabularny
Wiktionary
chorobliwa niemożność połykania
SJP.pl
Afagia – niezdolność połykania zarówno posiłków, jak i płynów. Może być następstwem zmian chorobowych dotyczących przewodu pokarmowego, chorób układu nerwowego lub mięśni, niedrożności przełyku na skutek zabiegów medycznych. Stanowi najbardziej zaawansowany stopień dysfagii.
Wikipedia
skrót od: As Far As I Know - z tego, co wiem; afaik, ZTCW (ztcw)
SJP.pl
skrót od: As Far As I Remember - o ile dobrze pamiętam; afair, OIDP
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Atanazy – imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „nieśmiertelny” (gr. Αθανάσιος).
Atanazy imieniny obchodzi: 2 maja, 15 maja, 23 czerwca, 4 lipca, 5 lipca, 15 lipca.
Atanazy w innych językach:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gwara. więz. strażnik więzienny
Wiktionary
język urzędowy Etiopii
SJP.pl
Afar (amh. አፋር) – region administracyjny we wschodniej Etiopii, z siedzibą władz w mieście Asajta. Sąsiaduje z Erytreą na północnym wschodzie, Dżibuti na wschodzie, z regionami: Tigraj na północnym zachodzie, Amharą na zachodzie, Dyrie Daua na południowym wschodzie, Somali na południowym wschodzie i z Oromią na południu.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) etn. geogr. dotyczący Afaru lub jego mieszkańców
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język używany w Afarze;
Wiktionary
rzecz. Afar mrz. mos., afar mrz., Afarka ż., afarszczyzna ż., Afaryjczyk mos., Afaryjka ż.
przym. afaryjski
Wiktionary
(1.1) war. afaryjski
(2.1) afar, afarszczyzna, adal, danakil, danakilski, war. afaryjski; kod ISO 639-3, kod ISO 639-2: aar, kod ISO 639-1: aa
Wiktionary
kobieta dotknięta afazją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta cierpiąca na afazję
Wiktionary
rzecz. afazja ż., afatyk m.
przym. afatyczny
Wiktionary
odnoszący się do afazji, czyli utraty zdolności mowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z afazją; cierpiący na afazję
Wiktionary
rzecz. afazja ż., afatyczka ż.
Wiktionary
w medycynie: osoba cierpiąca na afazję (zaburzenie mowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. osoba cierpiąca na afazję
Wiktionary
IPA: aˈfatɨk, AS: afatyk
Wiktionary
rzecz. afatyczka ż., afazja
Wiktionary
zaburzenia mowy powstające wskutek uszkodzenia niektórych okolic mózgu (przy zachowaniu sprawności aparatu artykulacyjnego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenia mowy lub rozumienia mowy na skutek uszkodzenia mózgu;
Wiktionary
Afazja (gr. αφασία – niemota) – zaburzenie mowy powstałe w wyniku uszkodzenia mózgu.
Wikipedia
(1.1) Stworzyła neurocybernetyczny model przetwarzania wyobrażeń złożonych sytuacji lękotwórczych u chorych z afazją.
Wiktionary
IPA: aˈfazʲja, AS: afazʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. afatyk m., afatyczka ż.
przym. afatyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od afekt
Wiktionary
(1.1) To nie afekt, lecz tylko mały afekcik.
Wiktionary
rzecz. afekt m.
Wiktionary
dawniej:
1. skłonność, afekt;
2. pobudzenie, podrażnienie;
3. chorobliwe zaatakowanie jakiegoś organu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. afekt, skłonność ku komu lub czemu
(1.2) daw. rozdrażnienie, nadpobudliwość
Wiktionary
IPA: aˈfɛkt͡sʲja, AS: afekcʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. afektacja ż., afekt mrz.
czas. afektować
przym. afektowany, afektowny, afektywny, afektacyjny
przysł. afektacyjnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. pełen uczucia, wyrażający uczucie
Wiktionary
1. krótkotrwałe i silne podniecenie, wzburzenie;
2. ekspresja emocji pacjenta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. wszelkie poruszenie lub wzruszenie umysłu
(1.2) przest. namiętność, silne uczucie
Wiktionary
Afekt (łac. affectus) – obserwowana przez badającego ekspresja emocji. Ekspresja ta nie zawsze współgra z opisem emocji podawanym w wywiadzie przez pacjenta.
Można wyróżnić:
Wikipedia
(1.2) Rozum mężczyzną, białogłową afekt rządzi.
Wiktionary
IPA: ˈafɛkt, AS: afekt
Wiktionary
rzecz. afektacja ż., afektowanie n., afektonim m., afekcja ż.
:: zdrobn. afekcik mrz.
czas. afektować ndk.
przym. afektowany, afektywny, afektowny, afektacyjny
przysł. afektowanie, afektacyjnie
Wiktionary
przesada, nienaturalność, zwłaszcza w wyrażaniu uczuć; egzaltacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przesada w okazywaniu uczuć, egzaltacja; wyrażanie uczuć (poprzez zachowywanie się, wypowiadanie się) w sposób przesadny, sztuczny, afektowany
Wiktionary
IPA: ˌafɛkˈtat͡sʲja, AS: afektacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. afekcja ż., afekt mrz.
czas. afektować
przym. afektowany, afektowny, afektywny, afektacyjny
przysł. afektacyjnie
Wiktionary
(1.1) egzaltacja
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) książk. z afektacją, z przesadą
Wiktionary
rzecz. afekcja ż., afekt mrz., afektacja ż., afektowanie n.
czas. afektować ndk.
przym. afektacyjny, afektowany, afektowny, afektywny
przysł. afektowanie
Wiktionary
(1.1) nienaturalnie, przesadnie
Wiktionary
→ afektacja; nienaturalny, przesadny, sztuczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nienaturalny, przesadny, afektowany
Wiktionary
rzecz. afekcja ż., afekt mrz., afektacja ż., afektowanie n.
czas. afektować ndk.
przym. afektowany, afektowny, afektywny
przysł. afektacyjnie, afektowanie
Wiktionary
czułe przezwisko używane w sytuacjach szczególnych zażyłości między partnerami życiowymi, członkami rodziny, bliskimi przyjaciółmi itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz lub zwrot stosowany w sytuacjach szczególnych zażyłości, np. „złotko”, „dziubdziuś”, „misio” itp.;
Wiktionary
Afektonim – wyraz lub zwrot stosowany w sytuacjach szczególnych zażyłości, np. między małżonkami, narzeczonymi, kochankami. Przykładami afektonimów są zwroty: misiu, kochanie, kotku, żabko, złotko, słoneczko, wariacie, dziubuś, sroczko itp.
Wikipedia
rzecz. afekt mrz.
Wiktionary
specjalista leczący przez oddziaływanie na stan emocjonalny pacjenta
SJP.pl
leczenie polegające na oddziaływaniu na stan emocjonalny pacjenta
SJP.pl
1. zachowywać się w sposób przesadny, nienaturalny; przesadzać;
2. wyrażać silne zainteresowanie, zachwyt lub uwielbienie;
3. przyciągać uwagę, budząc silne zainteresowanie, zachwyt lub uwielbienie
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przesadzać, żądać, pragnąć
(1.2) zachowywać się w sposób nienaturalny
Wiktionary
IPA: ˌafɛkˈtɔvat͡ɕ, AS: afektovać
Wiktionary
rzecz. afekt mrz., afektowanie, afekcja ż., afektacja ż.
przym. afektowany, afektowny, afektywny, afektacyjny
przysł. afektowanie, afektacyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|afektować.
przysłówek sposobu
(2.1) książk. w afektowany sposób
Wiktionary
IPA: ˌafɛktɔˈvãɲɛ, AS: afektovãńe
Wiktionary
rzecz. afekt m.
przym. afektowany, afektacyjny
czas. afektować
przysł. afektacyjnie
Wiktionary
egzaltowany;
1. nienaturalny, wyrażany w przesadny sposób;
2. mający skłonności do takiego wyrażania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przesadny, sztuczny
Wiktionary
IPA: ˌafɛktɔˈvãnɨ, AS: afektovãny
Wiktionary
rzecz. afekt mrz., afektowanie, afektacja ż., afekcja ż.
czas. afektować
przym. afektowny, afektywny, afektacyjny
przysł. afektowanie, afektacyjnie
Wiktionary
dawniej: uczuciowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. uczuciowy
(1.2) stpol. przesadny
(1.3) stpol. wykwintny
Wiktionary
IPA: ˌafɛkˈtɔvnɨ, AS: afektovny
Wiktionary
rzecz. afektacja ż., afekcja ż., afekt mrz.
czas. afektować
przym. afektowany, afektywny, afektacyjny
przysł. afektacyjnie
Wiktionary
związany z afektem, emocjonalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. uczuciowy, emocjonalny
Wiktionary
(1.1) Wbrew powszechnym opiniom, elektrowstrząsy to bardzo skuteczna i bardzo bezpieczna metoda leczenia zaburzeń afektywnych zarówno jednobiegunowych (depresja), jak i dwubiegunowych (ChAD).
Wiktionary
IPA: ˌafɛkˈtɨvnɨ, AS: afektyvny
Wiktionary
rzecz. afektacja ż., afekcja ż., afekt mrz.
czas. afektować
przym. afektowny, afektowany, afektacyjny
przysł. afektacyjnie
Wiktionary
afelandra stercząca - ozdobna roślina doniczkowa z rodziny akantowatych
SJP.pl
Afelandra (Aphelandra R. Br.) – rodzaj roślin zielnych lub krzewów z rodziny akantowatych (Acanthaceae). Należy do niego 199 gatunków pochodzących z tropikalnych obszarów Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej. Gatunkiem typowym jest Aphelandra pulcherrima (Jacq.) Kunth.
Wikipedia
najbardziej oddalony od Słońca punkt orbity okołosłonecznej ciała niebieskiego; aphelium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) astr. zob. aphelium.
Wiktionary
Aphelium (polska nazwa – punkt odsłoneczny; zlatynizowany wyraz pochodzenia greckiego, od gr. apo – „od” i helios – „słońce”) – punkt na orbicie ciała niebieskiego krążącego wokół Słońca, znajdujący się w miejscu największego oddalenia (apocentrum) tego ciała od Słońca. Aphelium posiadają orbity okołosłoneczne ciał poruszających się po orbitach eliptycznych (nie kołowych), jak planety, planetoidy czy komety.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. spoż. owoc pomarańczy
Wiktionary
utrata zdolności mówienia
SJP.pl
1. ogólnie znane wydarzenie, awantura;
2. nieuczciwe przedsięwzięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wydarzenie, które wywołało skandal;
(1.2) pot. awantura
(1.3) gwara więzienna niesłuszne posądzenie o naruszenie zasad panujących wśród grypsujących
(1.4) gwara więzienna przestępstwo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Afera ta poważnie nadszarpnęła dalszą karierę polityczną prezydenta USA .
Wiktionary
IPA: aˈfɛra, AS: afera
Wiktionary
rzecz. aferowanie n., aferowicz mos., aferzysta mos., aferzystka ż., zaaferowanie n.
:: zdrobn. aferka ż.
czas. aferować ndk., zaaferować dk.
przym. zaaferowany, aferowy, aferalny
Wiktionary
(1.1) skandal
Wiktionary
aferalny charakter jakiegoś wydarzenia
SJP.pl
mający znamiona afery, zwłaszcza afery kryminalnej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z aferami, uczestniczący w aferach, mający znamiona afery
Wiktionary
rzecz. afera ż.
Wiktionary
pejoratywnie: osoba zamieszana w afery kryminalne
SJP.pl
1. w językoznawstwie: zanik początkowej zgłoski w wyrazie;
2. zabieg uzyskiwania koncentratu płytek krwi lub koncentratu krwinek białych z krwi pełnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg uzyskiwania koncentratu płytek krwi lub białych krwinek;
(1.2) jęz. zanik głoski lub głosek w wyrazie;
Wiktionary
Afereza – zabieg uzyskiwania koncentratu płytek krwi, białych krwinek lub krwinek czerwonych poprzez odseparowanie ich z krwi pełnej człowieka.
Wikipedia
IPA: ˌafɛˈrɛza, AS: afereza
Wiktionary
zdrobnienie od: afera; drobna afera
SJP.pl
sprzyjający powstawaniu afer
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. aferotwórczy.
Wiktionary
przesadne fascynowanie się aferami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powodujący, sprzyjający powstawaniu afery
(1.2) wymyślający, wytwarzający afery (np. na potrzeby artykułu w gazecie)
Wiktionary
(1.1) aferogenny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przest. zajmować czymś, niepokoić
Wiktionary
IPA: ˌafɛˈrɔvat͡ɕ, AS: aferovać
Wiktionary
rzecz. aferowanie n., zaaferowanie n., afera ż., aferzysta mos., aferzystka ż., aferowicz mos.
czas. zaaferować dk.
przym. aferowy, zaaferowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|aferować.
Wiktionary
czas. aferować ndk.
rzecz. afera ż.
przym. aferowy
Wiktionary
człowiek zajmujący się aferami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. człowiek zajmujący się aferami, znający się na sprawach
Wiktionary
(1.1) Józef jest aferowiczem.
Wiktionary
IPA: ˌafɛˈrɔvʲit͡ʃ, AS: aferovʹič
Wiktionary
rzecz. aferzysta m., aferzystka ż., afera ż.
czas. aferować, zaaferować
przym. aferowy
Wiktionary
związany z aferą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aferą, dotyczący afery
Wiktionary
rzecz. afera ż., aferowanie n., aferowicz mos., aferzysta mos., aferzystka ż., zaaferowanie n.
:: zdrobn. aferka ż.
czas. aferować ndk., zaaferować dk.
przym. zaaferowany
Wiktionary
mężczyzna szukający zysku w przedsięwzięciach nieuczciwych, zwykle niezgodnych z prawem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek biorący udział w aferach kryminalnych
(1.2) pot. osoba wywołująca lub zamieszana w skandale, afery towarzyskie
(1.3) pot. osoba doszukująca się sensacji we wszystkim
Wiktionary
Aferzysta (oryg. fr. Un homme d’affaires) – opowiadanie Honoriusza Balzaka z 1844, należące do Scen z życia paryskiego cyklu Komedia ludzka. W 1845 ukazała się jego zmieniona (zarówno przez wydawcę, jak i samego autora) wersja, zawierającą dedykację dla słynnego bankiera Rotszylda.
Wikipedia
(1.1) Aferzyści i złodzieje chodzą wolni, a urząd skarbowy ściga człowieka, który ratuje ludzkie życie.
Wiktionary
IPA: ˌafɛˈʒɨsta, AS: afežysta
Wiktionary
rzecz. afera ż., aferowicz m., aferał m.
:: fż. aferzystka ż.
czas. zaaferować, aferować
przym. aferowy
Wiktionary
(1.1) hochsztapler
(1.2) skandalista
(1.3) sensat
Wiktionary
kobieta szukająca zysku w przedsięwzięciach nieuczciwych, zwykle niezgodnych z prawem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zamieszana w aferę kryminalną
(1.2) kobieta wywołująca lub zamieszana w skandale i afery obyczajowe
Wiktionary
(1.1) Aferzystka z Amber Gold będzie żyć w celi jak królowa.
Wiktionary
IPA: ˌafɛˈʒɨstka, AS: afežystka
Wiktionary
rzecz. afera ż., aferowicz m.
:: fm. aferzysta m.
czas. aferować ndk., zaaferować dk.
przym. aferowy
Wiktionary
(1.1) hochsztaplerka
(1.2) skandalistka
Wiktionary
określenie wykonawcze: pogodnie, z wdziękiem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
określenie wykonawcze: bez tchu, dysząc
SJP.pl
określenie wykonawcze: żałośnie, z przygnębieniem
SJP.pl
rasa psa z grupy pinczerów; pinczer małpi
SJP.pl
Pinczer małpi, affenpinczer (Affenpinscher) – rasa psa zaliczana do grupy pinczerów, użytkowana jako pies pokojowy i do towarzystwa. Nie podlega próbom pracy.
Oryginalna nazwa Affenpinscherpochodzi z j. niem., z połączenia słów affe (małpa) i pinscher (terier), i nawiązuje do małpiego wyrazu pyska przedstawicieli tej rasy.
Wikipedia
określenie wykonawcze: tkliwie, namiętnie, czule
SJP.pl
[czytaj: efidejwit] z angielskiego:
1. dobrowolne, pisemne oświadczenie złożone pod przysięgą;
2. deklaracja podatkowa składana pod przysięgą przez obcokrajowca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. dobrowolne, urzędowe, pisemne oświadczenie pod przysięgą
Wiktionary
z łaciny: twierdząco
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. włoski deser z gałki lodów oblanej gorącą kawą espresso
Wiktionary
określenie wykonawcze: przyspieszając
SJP.pl
[czytaj: afRÖ] biały najemnik na żołdzie kraju afrykańskiego
SJP.pl
skrót od: afgański
SJP.pl
1. rasa psa; chart afgański;
2. kobierzec z Azji Środkowej;
3. jednostka monetarna Afganistanu (1 afgan = 100 puli); afgani, afghani;
4. środowiskowo: mocna odmiana haszyszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środkowoazjatycki kobierzec o geometrycznych i roślinnych ornamentach, w których przeważają kolory: czerwony, granatowy i czarny
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) zool. chart afgański
(2.2) pot. haszysz pochodzący z Afganistanu
Wiktionary
Afgan, także kobierzec afgański – rodzaj kobierca turkmeńskiego gęsto wiązanego i krótko strzyżonego cechującego się występowaniem powtarzającego się motywu ośmiobocznego medalionu.
Wytwarzany głównie przez plemię Ersari zamieszkujące obszary Turkmenii nad rzeką Amu-daria od początku XVII wieku. Pochodzenie nazwy tego kobierca Europejczycy zawdzięczają pośrednictwu Rosjan, którzy eksportowali ten towar na Zachód, po uprzednim zaopatrzeniu się w Kabulu.
Wikipedia
IPA: ˈavɡãn, AS: avgãn
Wiktionary
rzecz. Afganistan
Wiktionary
obywatel Afganistanu; Afgan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Afganistanu
Wiktionary
Afgańczyk (ang.The Afghan) – powieść sensacyjna brytyjskiego pisarza Fredericka Forsytha z roku 2006.
Fabuła dotyczy wspólnej akcji MI6, CIA oraz ISI przeciwko Al-Kaidzie. Główny bohater Mike Martin pojawił już się wcześniej w powieści Pięść Boga.
Wikipedia
(1.1) W konsekwencji politycznej katastrofy Grudnia 1981 staliśmy się co prawda doskonałym mięsem armatnim zimnej wojny, prawie tak samo pożywnym jak Afgańczycy, ale nie byliśmy jej podmiotem.
Wiktionary
IPA: avˈɡãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: avgãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. afgański mrz., Afganistan mrz., afganiec mos., afgani
:: fż. Afganka
przym. afganistański, afgański
Wiktionary
(1.1) lekcew. afganiec
Wiktionary
jednostka monetarna Afganistanu (1 afgani = 100 puli); afghani, afgan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski lub nijaki
(1.1) monet. waluta Afganistanu;
przymiotnik
(2.1) afgański
Wiktionary
Afgani (Afghani) – jednostka monetarna Afganistanu. 1 afgani (Af) = 100 pul (p).
Wikipedia
(1.1) Obcięcie trzech zer doprowadzić ma do większej kontroli nad kursem afgani, który obecnie jest bardzo niski.
Wiktionary
IPA: avˈɡãɲi, AS: avgãńi
Wiktionary
przym. afgański, afganistański
rzecz. afgański m., Afganistan, Afgańczyk, Afganka, afganiec
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. afgański, afganistański
rzecz. afgański m., Afganistan, Afgańczyk, Afganka, afganiec
frazeologia.
etymologia. etym|afg|افغانۍ. (afɣanə́y, afghani)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
lekceważąco o Afgańczyku, obywatelu Afganistanu; Afganiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. afganiec.
Wiktionary
Afganiec – pustynny, gorący i suchy, południowo-zachodni lokalny wiatr, wiejący w środkowej Azji na pograniczu afgańsko-tadżyckim w górnym biegu Amu-darii. Latem często wywołuje burze piaskowe. Prędkość 17-25 m/s. W Termez wieje przez 40 do 70 dni w roku.
Wikipedia
IPA: avˈɡãɲɛt͡s, AS: avgãńec
Wiktionary
państwo w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji Środkowej ze stolicą w Kabulu;
Wiktionary
Afganistan – śródlądowe państwo unitarne położone w Azji Południowej, ze stolicą w Kabulu. Graniczy pod względem długości granic kolejno z: Pakistanem, Iranem, Tadżykistanem, Turkmenistanem, Uzbekistanem i Chinami. Afganistan jest de facto kontrolowany przez talibów jako Islamski Emirat Afganistanu od 15 sierpnia 2021, czyli od upadku Islamskiej Republiki Afganistanu, uznawanej na arenie międzynarodowej.
Wikipedia
(1.1) Afganistan jest krajem azjatyckim.
(1.1) W Afganistanie rozpoczęły się szafranowe żniwa.
Wiktionary
IPA: ˌavɡãˈɲistãn, AS: avgãńistãn
Wiktionary
rzecz. afgański mrz., afgan mzw./mrz., Afgańczyk mos., afganiec mos., Afganka ż., afgani mrz./n., afgańskość ż.
przym. afgański, afganistański
Wiktionary
(1.1) ofic. Islamskie Państwo Afganistanu
Wiktionary
przymiotnik od: Afganistan; afgański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Afganistanu (państwa na Środkowym Wschodzie)
Wiktionary
IPA: ˌavɡãɲiˈstãj̃sʲci, AS: avgãńistãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przym. afgański
rzecz. afgański m., Afganistan, Afgańczyk, Afganka, afganiec, afgani
Wiktionary
(1.1) afgański
Wiktionary
obywatelka Afganistanu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Afganistanu
Wiktionary
IPA: avˈɡãŋka, AS: avgãŋka
Wiktionary
rzecz. afgański mrz., Afganistan mrz., afganiec mos., afgani
:: fm. Afgańczyk mos.
przym. afganistański, afgański
Wiktionary
1. przymiotnik od: Afganistan; afganistański;
2. przymiotnik od: Afgan, Afgańczyk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Afgańczyków lub Afganistanu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. niepoprawna, potoczna nazwa języka paszto używanego przez Pasztunów w Pakistanie i Afganistanie
Wiktionary
(1.1) O wykonanie zamachu podejrzewa się afgańskich terrorystów.
Wiktionary
IPA: avˈɡãj̃sʲci, AS: avgãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przym. afganistański
rzecz. Afganistan m., Afgańczyk m., Afganka ż., afganiec m., afgani m./n.
Wiktionary
(1.1) afganistański
Wiktionary
[czytaj: afgani] jednostka monetarna Afganistanu (1 afgani = 100 puli); afgani, afgan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski lub nijaki
(1.1) monet. zob. afgani.
Wiktionary
Afgani (Afghani) – jednostka monetarna Afganistanu. 1 afgani (Af) = 100 pul (p).
Wikipedia
IPA: avˈɡãɲi, AS: avgãńi
Wiktionary
w medycynie: niedobór fibrynogenu, objawiający się krwawieniami i krwotokami
SJP.pl
[czytaj: afis-ionado] entuzjastyczny zwolennik czegoś, zapaleniec, miłośnik, amator
SJP.pl
środek owadobójczy do zwalczania mszyc
SJP.pl
taki, który nie ma wyraźnych granic
SJP.pl
cząstka słowotwórcza wyrazu występująca przed rdzeniem, po rdzeniu lub wewnątrz rdzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. morfem będący częścią składową wyrazu, różny od rdzenia, zrostek;
Wiktionary
Formant, zrostek, afiks (od łac. affixum „element przyczepiony”) – słowotwórcza część wyrazu, dodana do jego rdzenia (podstawy słowotwórczej). Formant słowotwórczy modyfikuje wyraz podstawowy pod względem znaczeniowym lub funkcjonalnym.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) zrostek
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) morfem
hiponimy.
(1.1) prefiks, sufiks, postfiks, infiks, interfiks
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fiksum n., fiksat mos., fiksacja ż., afiksacja ż., fiks mrz.
przym. afiksalny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|affixus.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) affix
* baskijski: (1.1) hizki
* bułgarski: (1.1) афикс m.
* esperanto: (1.1) afikso
* francuski: (1.1) affixe
* galicyjski: (1.1) afixo m.
* hiszpański: (1.1) afijo m.
* interlingua: (1.1) affixo
* niemiecki: (1.1) Affix n.
* nowogrecki: (1.1) πρόσφυμα n.
* rosyjski: (1.1) аффикс m.
* szwedzki: (1.1) affix n.
* ukraiński: (1.1) афікс m.
* węgierski: (1.1) affixum, toldalék
* włoski: (1.1) affisso m.
źródła.
== afiks (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) afiks, zrostek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈafʲiks, AS: afʹiks
Wiktionary
rzecz. fiksum n., fiksat mos., fiksacja ż., afiksacja ż., fiks mrz.
przym. afiksalny
Wiktionary
(1.1) zrostek
Wiktionary
tworzenie wyrazów pochodnych przez dodawanie afiksów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. tworzenie nowych wyrazów z innych, już istniejących;
Wiktionary
Derywacja (łac. derivatio) – proces słowotwórczy polegający na utworzeniu nowego wyrazu (wyraz pochodny, derywat, formacja lub konstrukcja słowotwórcza) na podstawie innego (podstawy lub bazy słowotwórczej) poprzez zmianę jego budowy morfologicznej.
Wikipedia
IPA: ˌafʲiˈksat͡sʲja, AS: afʹiksacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. prefiks mrz., postfiks mrz., fiksum n., fiksat mos., afiks m., fiks mrz., sufiks mrz., fiksacja ż.
Wiktionary
(1.1) derywacja
Wiktionary
1. przyjęcie jakiejś osoby lub organizacji do działającego już stowarzyszenia;
2. powiązanie przez pośrednie związki;
3. nawiązywanie i utrzymywanie bliskich stosunków z innymi;
4. miejsce zatrudnienia autora pracy naukowej;
5. dawniej: przyjęcie do rodziny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przyjęcie osoby lub organizacji do działającego już stowarzyszenia
(1.2) związek przez pośrednie ogniwa
Wiktionary
Afiliacja (łac. affilatio – „usynowienie”, „włączenie do rodziny”) – zachowanie polegające na nawiązaniu i podtrzymaniu pozytywnych kontaktów i współpracy przez jednostkę lub grupę, organizację z innymi grupami i organizacjami.
Wikipedia
(1.1) Potwierdzili swoją afiliację do organizacji.
Wiktionary
IPA: ˌafʲiˈlʲjat͡sʲja, AS: afʹilʹi ̯acʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. afiliowanie n.
czas. afiliować ndk.
przym. afiliacyjny
Wiktionary
przymiotnik od: afiliacja (np. procedura afiliacyjna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z afiliacją, dotyczący afiliacji
Wiktionary
rzecz. afiliacja ż., afiliowanie n.
czas. afiliować ndk.
Wiktionary
1. utworzyć, tworzyć filię jakiejś instytucji albo przyłączyć, przyłączać jakąś instytucję jako filię;
2. rzadko: przyjąć, przyjmować osobę lub organizację do działającego stowarzyszenia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) utworzyć filię jakiejś instytucji, przyjąć już istniejącą instytucję jako filię innej
(1.2) daw. dokonać afiliacji, przyłączyć do rodziny, herbu
Wiktionary
rzecz. afiliacja ż., afiliowanie n.
przym. afiliacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tworzenie filii
(1.2) przekształcanie dotychczas samodzielnej instytucji w filię
Wiktionary
rzecz. afiliacja ż.
czas. afiliować ndk.
przym. afiliacyjny
Wiktionary
oczyszczanie substancji z domieszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. techn. oczyszczanie substancji z obcych domieszek
Wiktionary
Afinacja (fr. affiner) – oczyszczanie substancji z domieszek. Proces stosowany głównie w cukrowniach do oczyszczania kryształów cukru z syropu cukrowego, a także do wydobywania z rudy metali szlachetnych.
Urządzenie do afinacji to afinator.
Wikipedia
rzecz. afinowanie n.
czas. afinować ndk.
Wiktionary
w matematyce:
a) przekształcenie afiniczne - przekształcenie wzajemnie jednoznaczne zachowujące współliniowość punktów;
b) geometria afiniczna - dział geometrii obejmujący własności figur w przekształceniach afinicznych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mat. związany z przekształceniami afinicznymi, czyli wzajemnie jednoznacznymi przeształceniami geometrycznymi, odwzorowującymi proste na proste
Wiktionary
w chemii: oczyszczać substancje z obcych domieszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chem. oczyszczanie substancji z obcych domieszek
Wiktionary
rzecz. afinacja ż.
czas. afinować
Wiktionary
1. zgoda na coś, potwierdzenie, uznanie czegoś za dobre; aprobata, akceptacja;
2. w filozofii:
a) pozytywny stosunek do życia mimo rozczarowań;
b) stwierdzenie prawdy, istnienia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) potwierdzenie, utwierdzenie, akceptacja
(1.2) uznanie czegoś za dobre, słuszne
Wiktionary
Afirmacja (łac. affirmare, potwierdzać, zapewniać) – zgoda na coś, uznanie czegoś za dobre.
Wikipedia
IPA: ˌafʲirˈmat͡sʲja, AS: afʹirmacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. afirmatywa ż., afirmant m., afirmowanie n., afirmatysta mos.
czas. afirmować ndk.
przym. afirmatywny, afirmacyjny
przysł. afirmatywnie
Wiktionary
(1.2) aprobata
Wiktionary
pozytywny, przychylny; afirmatywny, aprobatywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyrażający zgodę, przyzwolenie, poparcie
Wiktionary
rzecz. afirmacja ż., afirmatywa ż., afirmowanie n., afirmatysta mos.
przym. afirmatywny
przysł. afirmatywnie
Wiktionary
(1.1) afirmatywny
Wiktionary
osoba aprobująca, potwierdzająca lub uznająca coś
SJP.pl
osoba afirmująca coś, zgadzająca się na coś, popierająca coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. ten, kto afirmuje, potwierdza coś, zgadza się na coś, popiera coś
Wiktionary
rzecz. afirmacja ż., afirmant mos., afirmatywa ż.
przym. afirmacyjny, afirmatywny
przysł. afirmacyjnie, afirmatywnie
Wiktionary
dawniej: głos poparcia podczas głosowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. głos potwierdzający w głosowaniu
Wiktionary
IPA: ˌafʲirmaˈtɨva, AS: afʹirmatyva
Wiktionary
rzecz. afirmacja ż., afirmacja ż., afirmant m., afirmowanie n., afirmatysta mos.
przym. afirmatywny, afirmacyjny
przysł. afirmatywnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób afirmatywny; twierdząco, potwierdzająco, aprobująco, pozytywnie
Wiktionary
rzecz. afirmowanie n., afirmacja ż., afirmant mos., afirmatysta mos., afirmatywa ż.
przym. afirmacyjny, afirmatywny
przysł. afirmacyjnie
Wiktionary
aprobujący coś, potwierdzający, pozytywny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) książk. aprobujący coś
Wiktionary
(1.1) Łukasz charakteryzował się afirmatywnym stosunkiem do rzeczywistości.
Wiktionary
IPA: ˌafʲirmaˈtɨvnɨ, AS: afʹirmatyvny
Wiktionary
rzecz. afirmatysta mos., afirmatywa ż., afirmacja ż., afirmant m., afirmowanie n.
czas. afirmować ndk.
przym. afirmacyjny
przysł. afirmatywnie
Wiktionary
odnosić się do czegoś z uznaniem, wyrażać aprobatę
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) uznawać istnienie czegoś i akceptować to
Wiktionary
(1.1) Jeśli będzie afirmował obowiązek podatku, to stanie po stronie pogańskiego cesarza; jeśli nie będzie go afirmował, to Go denuncjują u rzymskiej władzy okupacyjnej.
Wiktionary
IPA: ˌafʲirˈmɔvat͡ɕ, AS: afʹirmovać
Wiktionary
rzecz. afirmacja, afirmowanie
przym. afirmatywny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|afirmować.
Wiktionary
(1.1) Czy afirmowanie nie jest wmawianiem sobie nieprawdy?
Wiktionary
IPA: ˌafʲirmɔˈvãɲɛ, AS: afʹirmovãńe
Wiktionary
rzecz. afirmacja ż., afirmant m., afirmatywa ż.
czas. afirmować ndk.
przym. afirmacyjny, afirmatywny
przysł. afirmatywnie
Wiktionary
(1.1) afirmacja
Wiktionary
ogłoszenie, zwykle drukowane, umieszczane w miejscach widocznych, powiadamiające o imprezie publicznej lub mające charakter reklamowy; plakat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poligr. plakat informujący o jakiejś imprezie publicznej lub akcji, nawołujący do czegoś; ; Gloger.
Wiktionary
Afisz – rodzaj wyrobu poligraficznego zaliczany do akcydensów informacyjnych. Druk jednostronny, raczej dużego formatu, o charakterze informacyjnym, propagandowym lub reklamowym, służący do umieszczania w stałych, publicznych miejscach (rozklejany, umieszczany w witrynach). Przekazuje informacje przy użyciu tekstu, unikając urozmaiceń artystycznych. Najpopularniejszy stał się afisz teatralny, który następnie stał się inspiracją do tworzenia plakatów.
Wikipedia
(1.1) Na słupie ogłoszeniowym wisiał afisz najnowszego przedstawienia.
Wiktionary
IPA: ˈafʲiʃ, AS: afʹiš
Wiktionary
rzecz. afiszer mos., afiszowanie n., afiszówka ż.
czas. afiszować ndk., afiszować się ndk.
przym. afiszowy
Wiktionary
(1.1) plakat, poster
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. roznosiciel, rozlepiacz afiszów
Wiktionary
rzecz. afisz mrz., afiszowanie n.
czas. afiszować ndk.
przym. afiszowy
Wiktionary
1. rozgłaszać, ostentacyjnie ukazywać coś;
2. afiszować się - obnosić się z czymś przesadnie, zwracać powszechną uwagę na swoje cechy, koneksje itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) ujawniać, pokazywać, ogłaszać coś w sposób ostentacyjny
czasownik zwrotny niedokonany afiszować się (dk. brak)
(2.1) zwracać na siebie uwagę otoczenia swoim zachowaniem; popisywać się; przesadnie coś ujawniać
Wiktionary
IPA: ˌafʲiˈʃɔvat͡ɕ, AS: afʹišovać
Wiktionary
rzecz. afisz mrz., afiszowanie n., afiszer mos.
przym. afiszowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) publiczne eksponowanie swojego wyglądu, zachowania itp. w celu zwrócenia na siebie uwagi
Wiktionary
(1.1) Mówiłam ci, co sądzę o afiszowaniu się bogactwem.
Wiktionary
IPA: ˌafʲiʃɔˈvãɲɛ, AS: afʹišovãńe
Wiktionary
czas. afiszować
rzecz. afiszer mos., afisz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest afiszowe; cecha tych, którzy są afiszowi
Wiktionary
przym. afiszowy
przysł. afiszowo
Wiktionary
związany z afiszem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z afiszem; taki jak na afiszach
Wiktionary
rzecz. afisz mrz., afiszer mos., afiszowość ż.
czas. afiszować
Wiktionary
skrót od: Away From Keyboard - z dala od klawiatury; afk
SJP.pl
Slang internetowy – slang tworzony i wykorzystywany przez użytkowników Internetu. Ułatwia i przyspiesza komunikację poprzez zmniejszanie liczby pisanych znaków.
W slangu internetowym stosuje się akronimy wyrażeń, przede wszystkim pochodzące z języka angielskiego (np. ASAP – as soon as possible – tak szybko jak możliwe; LOL – laughing out loud – śmieję się na głos; IMHO – in my humble opinion – moim skromnym zdaniem), emotikony, pisownię fonetyczną (np. CU/CYA – ang. see you – do zobaczenia), pseudoznaczniki języka HTML bądź BBCode (np. <ironia>...</ironia>), składnię języków programowania (głównie języka C) oraz hack-mowę (ang. leetspeak).
Wikipedia
ozdobna figura na dziobie statku; galion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. galion
Wiktionary
Galion, inaczej aflaston – charakterystyczna ozdoba dziobowa stosowana na dużych żaglowcach z minionych wieków, w postaci okazałej kunsztownej rzeźby umieszczonej przed forkasztelem, u szczytu stewy dziobowej. Była to rzeźba drewniana, często polichromowana. Zwykle przedstawiała postać ludzką, zwierzęcą lub fikcyjne stworzenie alegoryczne, i nawiązywała do nazwy jednostki.
Wikipedia
rakotwórcza mikotoksyna syntetyzowana przez grzyby z gatunku Aspergillus flavus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. chem. rakotwórcza toksyna wytwarzana przez grzyby z rodzaju nazwa systematyczna|Aspergillus|ref=tak.;
Wiktionary
Aflatoksyny – grupa związków chemicznych zaliczanych do mykotoksyn. Są wytwarzane przez grzyby z rodzaju Aspergillus, głównie kropidlaka żółtego (A. flavus) i A. parasiticus. Grzyby te występują na fistaszkach (orzechach ziemnych), zbożu, migdałach w wilgotnych rejonach tropikalnych. W sprzyjających warunkach (wysoka temperatura oraz wilgotność) porastają także inne produkty żywnościowe, np. chleb.
Wikipedia
o języku: nie mający fleksji, zwłaszcza fleksji końcówkowej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. o języku, który nie ma odmiany wyrazów, nie ma form fleksyjnych
Wiktionary
IPA: ˌaflɛˈksɨjnɨ, AS: afleksyi ̯ny
Wiktionary
(1.1) bezfleksyjny, niefleksyjny
Wiktionary
w starożytnym teatrze greckim: zejście chóru ze sceny po zakończeniu dramatu; aphodos
SJP.pl
utrata dźwięczności głosu występująca najczęściej na skutek chorób krtani i strun głosowych; bezgłos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zaburzenie polegające na braku głosu;
Wiktionary
Afonia (bezgłos) – utrata dźwięczności głosu. Przyczyną mogą być zaburzenia czynności krtani (porażenie nerwów krtaniowych lub zaburzenia nerwicowe), albo zniekształcenia fałdów głosowych spowodowane przez choroby zapalne lub nowotworowe krtani. Częściowa lub całkowita afonia jest częstym objawem nerwicy lękowej. Skrajny stopień histerycznej afonii z zupełną utratą mowy (nawet szeptanej) to apsityria.
Wikipedia
(1.1) Jej afonię należy tłumaczyć histerią.
Wiktionary
IPA: aˈfɔ̃ɲja, AS: afõńi ̯a
Wiktionary
przym. afoniczny
Wiktionary
(1.1) bezgłos
Wiktionary
bezdźwięczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bezdźwięczny
Wiktionary
rzecz. afonia ż.
Wiktionary
Afordancje (ang. affordances) – sposobności oddziaływania na obiekty środowiska, związane z ich charakterystykami oraz zdolnościami percepcyjnymi, doświadczeniem i ogólnymi umiejętnościami działania danej jednostki. Termin ten jest używany w różnych dyscyplinach naukowych: psychologii poznawczej, psychologii percepcji, psychologii środowiskowej, wzornictwie przemysłowym, teorii interakcji człowieka z komputerem, projektowaniu interakcji, badaniach nad sztuczną inteligencją. W polskim piśmiennictwie słowo affordances pojawiło się najpierw jako dostarczanty (Dant 2007:175).
Wikipedia
ten, kto układa aforyzmy; twórca aforyzmów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) twórca aforyzmów
Wiktionary
Aforyzm (łac. aphorismus, gr. aphorismós), złota myśl, sentencja, maksyma, gnoma, apoftegmat – zwięzła, lapidarna, przeważnie jednozdaniowa wypowiedź, wyrażająca ogólną prawdę filozoficzną lub moralną, w sposób zaskakujący i błyskotliwy.
Wikipedia
rzecz. aforystyczność ż., aforystyka ż., aforyzm mrz.
:: fż. aforystka ż.
przym. aforystyczny, aforyzmowy
przysł. aforystycznie
Wiktionary
pisarka tworząca aforyzmy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) twórczyni aforyzmów
Wiktionary
rzecz. aforystyczność ż., aforystyka ż., aforyzm mrz.
:: fm. aforysta mos.
przym. aforystyczny, aforyzmowy
przysł. aforystycznie, aforyzmowo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) od: aforystyczny
Wiktionary
rzecz. aforystyczność ż., aforysta mos., aforystka ż., aforystyka ż., aforyzm mrz.
przym. aforystyczny, aforyzmowy
przysł. aforyzmowo
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co aforystyczne
Wiktionary
rzecz. aforysta mos., aforystka ż., aforystyka ż., aforyzm mrz.
przym. aforystyczny, aforyzmowy
przysł. aforystycznie, aforyzmowo
Wiktionary
mający cechy aforyzmu: zwięzły, błyskotliwy, ujmujący sedno sprawy (np. aforystyczny wstęp)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący aforyzmów, związany z aforyzmami
Wiktionary
rzecz. aforystyczność ż., aforysta mos., aforystka ż., aforystyka ż., aforyzm mrz.
przym. aforyzmowy
przysł. aforystycznie, aforyzmowo
Wiktionary
(1.1) aforyzmowy
Wiktionary
pisanie aforyzmów; także: zbiór aforyzmów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pisanie aforyzmów
(1.2) zbiór aforyzmów
Wiktionary
(1.1) Grzegorz zajmował się aforystyką.
Wiktionary
IPA: ˌafɔˈrɨstɨka, AS: aforystyka
Wiktionary
rzecz. aforysta m., aforystka ż., aforyzm mrz., aforystyczność ż.
przym. aforystyczny, aforyzmowy
przysł. aforystycznie
Wiktionary
maksyma, sentencja, złota myśl; zwięzła wypowiedź, formułująca w błyskotliwej formie ogólne spostrzeżenie, myśl filozoficzną, moralną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zwięzła, lapidarna, przeważnie jednozdaniowa wypowiedź, wyrażająca ogólną prawdę filozoficzną lub moralną, w sposób zaskakujący i błyskotliwy;
Wiktionary
Aforyzm (łac. aphorismus, gr. aphorismós), złota myśl, sentencja, maksyma, gnoma, apoftegmat – zwięzła, lapidarna, przeważnie jednozdaniowa wypowiedź, wyrażająca ogólną prawdę filozoficzną lub moralną, w sposób zaskakujący i błyskotliwy.
Wikipedia
(1.1) Myśli, aforyzmy zaczerpnięte z wypowiedzi i listów św. Leopolda stawały się często powtarzanymi sentencjami.
Wiktionary
IPA: aˈfɔrɨsm̥, AS: aforysm̦
Wiktionary
rzecz. aforystka ż., aforystyka ż., aforysta m., aforystyczność ż.
przym. aforystyczny, aforyzmowy
przysł. aforystycznie
Wiktionary
(1.1) sentencja, złota myśl, maksyma
Wiktionary
→ aforyzm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zob. aforystyczny.
Wiktionary
rzecz. aforystyczność ż., aforysta mos., aforystka ż., aforystyka ż., aforyzm mrz.
przym. aforystyczny
przysł. aforystycznie, aforyzmowo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) pozbawiony światła, niewystarczająco oświetlony; bez dostępu światła
Wiktionary
(1.1) Wody poniżej 1000 m tworzą warstwę afotyczną, w której brak fotosyntezy.
Wiktionary
rzecz. afotyczność ż.
Wiktionary
[czytaj: a-ef-PE] skrót od:
a) Agence France Presse (oficjalna francuska agencja prasowa);
b) alfa-fetoproteina (białko płodowe)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = franc. Agence France-Presse → Francuska Agencja Prasowa
Wiktionary
(1.1) Według AFP spośród 140 tys. Żydów żyjących wówczas w Holandii, 102 tys. nie przeżyło wojny.
Wiktionary
skrót od: afrykański
SJP.pl
skrót
(1.1) = afrykański
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Afryka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== afr. (esperanto.) ==
morfologia.
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = afranko, afrankita → ofrankowanie, ofrankowany
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Afryka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Afryka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== afr. (esperanto.) ==
morfologia.
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = afranko, afrankita → ofrankowanie, ofrankowany
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Afryka ż.
Wiktionary
flota statków wiosłowych starożytnej Grecji, mających postać galer z odkrytymi stanowiskami dla wioślarzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. grecki okręt poruszany za pomocą wioseł;
Wiktionary
Afrakta (od gr. áphraktos – nieogrodzony) – dawny grecki okręt wiosłowy, używany w starożytności.
Wikipedia
IPA: afˈrakta, AS: afrakta
Wiktionary
rodzaj bylin z rodziny imbirowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Aframomum|K.Schum|ref=tak., rodzaj bylin z rodziny imbirowatych;
(1.2) bot. bylina z rodzaju aframon (1.1)
(1.3) spoż. aromatyczna przyprawa z ziaren niektórych aframonów (1.2), głównie aframonu madagaskarskiego
Wiktionary
Aframon, aframonek (Aframomum K.Schum) – rodzaj bylin z rodziny imbirowatych. Liczy ok. 55 gatunków, rosnących dziko w tropikalnej sferze Afryki i na Madagaskarze.
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. aframonek m.
przym. aframonowy
Wiktionary
(1.3) aframonek, rajskie ziarno, amomum, amomek, amom
Wiktionary
skrót od: afrikaans
SJP.pl
Język afrikaans, język afrykanerski (afr. afrikaans, Afrikaanse taal) – indoeuropejski język należący do dolnosaksońskiej gałęzi języków zachodniogermańskich, będący językiem ojczystym Afrykanerów, Koloredów oraz Basterów. Powstał na styku kultur w Kolonii Przylądkowej z XVII-wiecznych dialektów niderlandzkich pod wpływem języka malajskiego i portugalskiego oraz miejscowych języków ludów hotentockich (Khoi, Khoikhoi). Niderlandzkim – językiem urzędowym holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej (VOC) – mówili funkcjonariusze, żołnierze Kompanii oraz europejscy osadnicy, przybywający na tereny dzisiejszej Republiki Południowej Afryki od połowy XVII wieku, a pochodzący głównie z Holandii i Niemiec oraz w mniejszym stopniu z Francji i Skandynawii. Koloniści ci dali początek Burom, czyli przodkom dzisiejszych Afrykanerów. Językiem malajskim i portugalskim posługiwała się na Przylądku większość sprowadzanych niewolników. W ten sposób afrikaans ukształtował się na styku języków, kultur, ras i religii jako język codziennej komunikacji i aż do końca XIX wieku traktowany był pogardliwie jako mowa Hotentotów, Koloredów oraz niewykształconych farmerów z prowincji. Podstawowy zasób słownictwa w afrikaans, ok. 90%, pochodzi z języka niderlandzkiego, lecz wykazuje on także wpływy leksykalne malajskiego, portugalskiego, a od XIX wieku także elementy przejęte z języka angielskiego oraz miejscowych języków bantu.
Wikipedia
południowoafrykańska odmiana języka holenderskiego, język Burów; jeden z języków urzędowych w RPA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. język afrykanerski
Wiktionary
Język afrikaans, język afrykanerski (afr. afrikaans, Afrikaanse taal) – indoeuropejski język należący do dolnosaksońskiej gałęzi języków zachodniogermańskich, będący językiem ojczystym Afrykanerów, Koloredów oraz Basterów. Powstał na styku kultur w Kolonii Przylądkowej z XVII-wiecznych dialektów niderlandzkich pod wpływem języka malajskiego i portugalskiego oraz miejscowych języków ludów hotentockich (Khoi, Khoikhoi). Niderlandzkim – językiem urzędowym holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej (VOC) – mówili funkcjonariusze, żołnierze Kompanii oraz europejscy osadnicy, przybywający na tereny dzisiejszej Republiki Południowej Afryki od połowy XVII wieku, a pochodzący głównie z Holandii i Niemiec oraz w mniejszym stopniu z Francji i Skandynawii. Koloniści ci dali początek Burom, czyli przodkom dzisiejszych Afrykanerów. Językiem malajskim i portugalskim posługiwała się na Przylądku większość sprowadzanych niewolników. W ten sposób afrikaans ukształtował się na styku języków, kultur, ras i religii jako język codziennej komunikacji i aż do końca XIX wieku traktowany był pogardliwie jako mowa Hotentotów, Koloredów oraz niewykształconych farmerów z prowincji. Podstawowy zasób słownictwa w afrikaans, ok. 90%, pochodzi z języka niderlandzkiego, lecz wykazuje on także wpływy leksykalne malajskiego, portugalskiego, a od XIX wieku także elementy przejęte z języka angielskiego oraz miejscowych języków bantu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) afrykanerski, burski, afrykanerszczyzna
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) Afrikaans
* angielski: (1.1) Afrikaans
* azerski: (1.1) afrikaans
* baskijski: (1.1) afrikaans
* duński: (1.1) afrikaans n.
* fiński: (1.1) afrikaans
* francuski: (1.1) afrikaans m.
* kataloński: (1.1) afrikaans m.
* niderlandzki: (1.1) Afrikaans n.
* niemiecki: (1.1) Afrikaans n.
* szwedzki: (1.1) afrikaans w.
* węgierski: (1.1) afrikaans
* włoski: (1.1) afrikaans
źródła.
== afrikaans (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. język afrykanerski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) afrykanerski, burski, afrykanerszczyzna
Wiktionary
1. fryzura, w której mocno skręcone, sterczące ku górze włosy tworzą kształt kuli;
2. potocznie o włosach: poskręcane i nastroszone;
3. gatunek muzyczno-taneczny nawiązujący do tradycyjnych rytmów afrykańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj fryzury w formie kuli z napuszonych, drobno skręconych loczków;
(1.2) uczn. kręcone włosy
(1.3) uczn. niemodne uczesanie
przymiotnik
(2.1) kręcony (o włosach)
Wiktionary
Afro – sposób ułożenia włosów. Są to włosy kręcone, ułożone stercząco – te z brzegu na boki, pośrodku ku górze tak, aby fryzura tworzyła kształt kuli. Nazwa pochodzi od amerykańskiego wyrażenia „Afro-Americans”, odnoszącego się do czarnoskórych Amerykanów.
Wikipedia
(1.1) Afro były niegdyś modne.
Wiktionary
IPA: ˈafrɔ, AS: afro
Wiktionary
rzecz. afrykańskość ż., afrykanizacja ż., afryka ż., Afryka ż., Afrykanin m., Afrykanka ż.
przym. afrykański
temsłow. afro-
czas. zafrykanizować, afrykanizować
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z Afryką
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) afroamerykański • afroazjatycki • afrobeat • afrofunk • afrojazz • afrorock
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. afrykanizacja ż., Afryka ż., afro n., Afrykańczyk m., Afrykanka ż., afrykańskość ż., afryka ż.
przym. afrykański, afro
czas. zafrykanizować, afrykanizować
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Afro-
* esperanto: (1.1) afrik-
* francuski: (1.1) afro-
* hiszpański: (1.1) afro-
* włoski: (1.1) afro-
źródła.
== afro- (język francuski.) ==
wymowa. IPA3|a.fʁɔ.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) afro-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈafrɔ, AS: afro
Wiktionary
rzecz. afrykanizacja ż., Afryka ż., afro n., Afrykańczyk m., Afrykanka ż., afrykańskość ż., afryka ż.
przym. afrykański, afro
czas. zafrykanizować, afrykanizować
Wiktionary
[czytaj: afrobit] gatunek muzyczny łączący afrykańskie rytmy z funkiem i jazzem, powstały w połowie lat 60. XX wieku w Afryce; afrobeat
SJP.pl
mieszkaniec Stanów Zjednoczonych rasy czarnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eufem. etn. czarnoskóry Amerykanin pochodzenia subsaharyjskiego
Wiktionary
Afroamerykanie (ang. African Americans, również Afro-Americans, Black Americans) – czarnoskórzy Amerykanie pochodzenia subsaharyjskiego. W głównej mierze są potomkami Afrykanów, sprowadzanych od XVII do XIX wieku jako niewolnicza siła robocza, niektórzy wywodzą się z późniejszej imigracji z krajów Afryki oraz Karaibów i Ameryki Łacińskiej (gł. z Jamajki i Haiti).
Wikipedia
(1.1) Szacuje się, że nietolerancja laktozy występuje u ponad 90 proc. Azjatów, 65-70 proc. Afrykańczyków, 45-81 proc. Afroamerykanów, 50-75 proc. Indian. W Polsce nie toleruje mleka co czwarta osoba dorosła.
Wiktionary
IPA: ˌafrɔãmɛrɨˈkãɲĩn, AS: afroãmerykãńĩn
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Afroamerykanka ż.
przym. afroamerykański
Wiktionary
mieszkanka Stanów Zjednoczonych rasy czarnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eufem. etn. czarnoskóra Amerykanka pochodzenia subsaharyjskiego
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Afroamerykanin mos.
przym. afroamerykański
Wiktionary
dotyczący Afroamerykanów, właściwy Afroamerykanom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Afroamerykanów, czarnoskórych mieszkańców Stanów Zjednoczonych
Wiktionary
(1.1) Alice Walker jest znaną afroamerykańską pisarką.
Wiktionary
rzecz. Afroamerykanin mos., Afroamerykanka ż.
Wiktionary
dotyczący Afryki i Azji
SJP.pl
[czytaj: afrobit] gatunek muzyczny łączący afrykańskie rytmy z funkiem i jazzem, powstały w połowie lat 60. XX wieku w Afryce; afro-beat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. gatunek muzyczny, powstały w Afryce w połowie lat 60. XX wieku, łączący afrykańskie rytmy z funkiem i jazzem;
Wiktionary
Afrobeat – gatunek muzyczny, powstały w Afryce w połowie lat 60. XX wieku, łączący afrykańskie rytmy i techniki wokalne oraz tradycyjną muzykę nigeryjskiego plemienia Joruba z funkiem i jazzem. Afrobeat pojawił się w latach 60. Jego korzenie sięgają muzyki Yoruba – pochodzącej z Nigerii, opartej na bębnach i mocno zakorzenionej w lokalnej tradycji. Motywy z Nigerii zostały szybko zaadaptowane przez artystów z Ameryki Łacińskiej – przede wszystkim z Karaibów. Stamtąd droga do czarnych dzielnic południa USA była już krótka. Epoka funku w latach siedemdziesiątych zakończyła ewolucję – narodził się afrobeat. Fela Kuti, na którego pomysłach opierają się współczesne zespoły, był najważniejszą postacią tego muzycznego zjawiska.
Wikipedia
IPA: afˈrɔbʲit, AS: afrobʹit
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Afrobrazylijczykami, dotyczący Afrobrazylijczyków
Wiktionary
rzecz. Afrobrazylijczyk mos.
Wiktionary
robak należący do wolno żyjących wieloszczetów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. bogini miłości;
(1.2) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Afrodyta (gr. Ἀφροδίτη Aphrodítē „wdzięk, urok”, łac. Venus) – w mitologii greckiej bogini miłości, piękna, kwiatów, pożądania i płodności. Najbardziej urodziwa z bogiń antycznych mitów.
Jej rzymską odpowiedniczką była Wenus (Wenera).
Wikipedia
(1.1) Za dwa dni mamy być u niego, by wysłuchać muzyki do hymnu na cześć Afrodyty, który dziś lub jutro skończy.
Wiktionary
IPA: ˌafrɔˈdɨta, AS: afrodyta
Wiktionary
rzecz. afrodyta ż., afrodyzjak m., Afrodyzje nmos., Afrodyzja ż.
przym. afrodytyczny
Wiktionary
(1.1) Afrogeneja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto w południowo-zachodniej Anatolii, dawny ośrodek kultu Afrodyty;
(1.2) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌafrɔˈdɨzʲja, AS: afrodyzʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Afrodyta ż., Afrogeneja ż., afrodyzjak m., afrodyzje nmos.
:: fm. Afrodyzy m., Afrodyzjusz m.
przym. afrodytyczny
Wiktionary
(1.1) hist. Stauropolis, Geyre
Wiktionary
roślina albo lek wzmagające popęd płciowy człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. środek (roślina, lek itp.) pobudzający popęd seksualny, wzmagający potencję lub doznania erotyczne;
Wiktionary
Afrodyzjaki – substancje, co do których panuje opinia, że powodują one zwiększony popęd płciowy lub potencję. Zwykle działają bezpośrednio lub pośrednio na przewodnictwo dopaminergiczne lub modyfikują poziom hormonów płciowych. Często są to zwykłe pokarmy i napoje. Uważa się, że działanie takie ma szampan, kawa z dodatkiem imbiru, cynamonu i koziego mleka, owoce morza, morele zmiksowane z mleczkiem pszczelim. Jednym z najsilniejszych afrodyzjaków jest johimbina.
Wikipedia
(1.1) Znanym afrodyzjakiem jest mucha hiszpańska.
(1.1) Dawniej kobiety dodawały swoim ukochanym lubczyk do potraw, gdyż wierzyły, że to afrodyzjak.
Wiktionary
IPA: ˌafrɔˈdɨzʲjak, AS: afrodyzʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. Afrodyzja ż., Afrodyta ż.
przym. afrodyzjakowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) med. związany z afrodyzjakiem; mający działanie afrodyzjaku; pobudzający
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z afrodyzjakiem, dotyczący afrodyzjaku
Wiktionary
rzecz. afrodyzjak m.
Wiktionary
w starożytnej Grecji: święto ku czci Afrodyty (bogini miłości i piękna), obchodzone zwykle w wiosenną noc
SJP.pl
Afrodyzje (gr. Ἀφροδίσια Aphrodísia, łac. Aphrodisia) – święto ustanowione ku czci bogini miłości Afrodyty. Najbardziej uroczyście było obchodzone w Pafos na Cyprze, niedaleko miejsca jej narodzin, gdzie wyłoniła się z piany morskiej.
Wikipedia
czarnoskóry Europejczyk
SJP.pl
czarnoskóra Europejka
SJP.pl
afrojerzyk mysi - gatunek ptaka z rodziny jerzykowatych
SJP.pl
rodzaj ssaka z rodziny jeżowatych
SJP.pl
Afrojeż (Atelerix) – rodzaj ssaków z podrodziny jeży (Erinaceinae) w obrębie rodziny jeżowatych (Erinaceidae).
Wikipedia
w ekonomii: forma spłaty zadłużenia polegająca na jego zamianie na inwestycje w zadłużonym państwie afrykańskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Poelagus|St. Leger|ref=tak., ssak z rodziny zającowatych występujący w Afryce
Wiktionary
(1.1) Odseparowana populacja afrokrólików żyje w Angoli.
Wiktionary
rzecz. królik mzw.
Wiktionary
dotyczący kultury kubańskiej wywodzącej się z Afryki
SJP.pl
rodzaj ptaków z podrodziny łuskaczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. mężczyzna lub chłopiec, którego przodkowie pochodzą z Afryki i Ameryki Łacińskiej;
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Afrolatynoska ż.
przym. afrolatynoski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Afrolatynosami, dotyczący Afrolatynosów
Wiktionary
rzecz. Afrolatynos m., Afrolatynoska ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) Afrykanin latający w kosmos, afrykański astronauta
Wiktionary
(1.1) Historia nie z tej Ziemi. Jak afronauci z Zambii chcieli wyprzedzić USA i ZSRR w wyścigu na Księżyc.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od afront
Wiktionary
(1.1) To nie afront, lecz tylko mały afroncik.
Wiktionary
rzecz. afront m.
czas. afrontować
Wiktionary
obraźliwe zachowanie się wobec kogoś, wyrządzenie przykrości; zniewaga, obelga, dyshonor, despekt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zniewaga, lekceważące zachowanie
Wiktionary
Afront – łódzka grupa hip-hopowa w skład której wchodzi dwóch raperów – Janek i Kasina.
Początki ich wspólnej działalności muzycznej sięgają roku 1997 i stworzenia grupy LWC (Lirycznie Wysublimowane Chamy) z O.S.T.R.’em, Mussim (obecnie Tomila – Tabasko) i Ahmedem. Jednak formacja zaprzestała działalności po roku wydając jedyne zachowane do dziś demo Dwie strony historii. Przez kolejne trzy lata poszczególni członkowie LWC skoncentrowali się na solowych projektach. Z inicjatywy Janka i Kasina w roku 2001 powstał Afront. Nagrali razem pierwsze demo, a po roku działania Afront zajął drugie miejsce na wrocławskim przeglądzie młodych zespołów hip-hopowych. Janek i Kasina zawarli wtedy kontrakt z wytwórnią Blend Records i rozpoczęli prace nad debiutanckim albumem Już takich nie robią. Mimo że materiał na płytę był już gotowy, album nie został wydany.
Wikipedia
(1.1) Zrobiła mi dziś afront, komentując przy wszystkich moją nadwagę.
(1.1) Musi on za ten afront odpokutować, bo to całego stanu szlacheckiego krzywda.
Wiktionary
IPA: ˈafrɔ̃nt, AS: afrõnt
Wiktionary
rzecz. afrontowanie n.
:: zdrobn. afroncik mrz.
czas. afrontować ndk.
Wiktionary
(1.1) zniewaga, obraza, policzek, despekt
Wiktionary
czynić komuś afront; znieważać, uchybiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) daw. czynić komuś afront, uchybiać, znieważać
Wiktionary
rzecz. afroncik mrz., afront mrz., afrontowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. czynienie komuś afrontu
Wiktionary
rzecz. afront m.
czas. afrontować
Wiktionary
(1.1) obrażanie, znieważanie
Wiktionary
duża, kopalna małpa człekokształtna z wczesnego miocenu, o masywnej czaszce i długim, wąskim pysku
SJP.pl
czarnoskóry Polak
SJP.pl
[czytaj: afrorok] odmiana muzyki rockowej, połączenie rocka z tradycyjną muzyką ludów afrykańskich
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny trogonów
SJP.pl
rodzaj gryzoni z rodziny wiewiórkowatych
SJP.pl
Afrowiórka (Xerus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. afrykański
Wiktionary
IPA: aˈfrɨt͡sʲci, AS: afrycʹḱi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Afryka
(1.2) osoba pochodząca z miejscowości Afryka, urodzona w miejscowości Afryka
Wiktionary
(1.1) Gdzie afryczanie jadą, by oddać głos w wyborach?
Wiktionary
rzecz. Afryka ż.
:: fż. afryczanka ż.
przym. afrykański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Afryka
(1.2) kobieta pochodząca z miejscowości Afryka, urodzona w miejscowości Afryka
Wiktionary
rzecz. Afryka ż.
:: fm. afryczanin mos.
przym. afrykański
Wiktionary
środowiskowo:
1. bieda, głód, ubóstwo;
2. egzotyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. trzeci pod względem wielkości kontynent na Ziemi;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Żarnów;
Wiktionary
Afryka – drugi pod względem wielkości kontynent na Ziemi. Zajmuje 30,37 mln km², czyli ponad 20,3% ogólnej powierzchni lądowej Ziemi. Przechodzą przez nią: południk 0°, obydwa zwrotniki i równik.
Według danych z 2012 r. Afrykę zamieszkuje ponad miliard ludzi, co stanowi około 1/7 ludności świata. Afryka ma najwyższy na świecie przyrost naturalny (24‰ rocznie) i jest „najmłodszym” kontynentem na Ziemi – dzieci (0–14 lat) stanowią ok. 44% populacji. Afryka ma też najniższy PKB na 1 mieszkańca (895 dolarów USA), najniższą średnią długość życia (56 lat), a także największą liczbę zakażonych wirusem HIV (ok. 24,9 mln, czyli ok. 64,3% zakażonych na całym świecie).
Wikipedia
(1.1) Sahara znajduje się w północnej Afryce.
(1.2) Przed laty Afryka administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wiktionary
IPA: ˈafrɨka, AS: afryka
Wiktionary
rzecz. afrykanerski mrz., afryka ż., Afrykanin mos., Afrykańczyk mos., Afrykanka ż., afrykanizacja ż., afrykanologia ż., afrykanistyka ż., afrykanista mos., afrykanistka ż., Afrykaner mos., afrykaner mos., Afrykanerka ż., afrykanerka ż., afrykaniec mos., afro n., afrykanizowanie n., zafrykanizowanie n., afrykańskość ż., afryczanin mos., afryczanka ż., afrykarium n., Afra ż.
czas. afrykanizować ndk., zafrykanizować dk.
przym. afrykański, wewnątrzafrykański, afrykanistyczny, afrykanerski, panafrykański, afro
temsłow. afro-
skr. afr.
Wiktionary
(1.1) Czarny Kontynent, Czarny Ląd, Trzeci Świat, gw-pl|Górny Śląsk|Afrika.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Afrykan – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające "pochodzącego z Afryki". Wśród patronów tego imienia – św. Afrykan, wspominany razem ze św. Terencjuszem i św. Pompejuszem.
Wikipedia
mieszkaniec Afryki; Afrykanin (częściej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. Afrykanin.
Wiktionary
(1.1) Co roku tysiące Afrykańczyków próbuje przepłynąć przez Cieśninę Gibraltarską do Hiszpanii. W ub.r. zatrzymano ok. 15 000 takich osób.
Wiktionary
IPA: ˌafrɨˈkãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: afrykãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. afrykanerski mrz., afrykańskość ż., afryka ż., Afryka, Afrykanin, Afrykanka, afrykanizacja, afrykanistyka, afrykanista, afrykanistka, Afrykaner, afrykaner, Afrykanerka, afrykanerka
przym. afrykański, afrykanistyczny, afrykanerski
czas. afrykanizować, zafrykanizować
temsłow. afro-
Wiktionary
(1.1) Afrykanin
Wiktionary
biały mieszkaniec Afryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. biały mieszkaniec Republiki Południowej Afryki oraz Namibii, potomek holenderskich kolonizatorów;
Wiktionary
(1.1) Od momentu powstania Związku Południowej Afryki Afrykanerzy współrządzili wraz z Brytyjczykami.
Wiktionary
rzecz. afrykaner mos., afrykanerka ż.
:: fż. Afrykanerka ż.
przym. afrykanerski, afrykański
czas. zafrykanizować, afrykanizować
Wiktionary
(1.1) Bur
Wiktionary
biała mieszkanka Afryki Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. biała mieszkanka Republiki Południowej Afryki oraz Namibii, potomkini holenderskich kolonizatorów
Wiktionary
rzecz. afrykaner mos., afrykanerka ż.
:: fm. Afrykaner mos.
przym. afrykanerski, afrykański
czas. afrykanizować, zafrykanizować
Wiktionary
(1.1) Burka
Wiktionary
przymiotnik od: Afrykaner, afrykaner
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Afrykanerów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język z grupy germańskich, używany w południowej Afryce;
Wiktionary
Język afrikaans, język afrykanerski (afr. afrikaans, Afrikaanse taal) – indoeuropejski język należący do dolnosaksońskiej gałęzi języków zachodniogermańskich, będący językiem ojczystym Afrykanerów, Koloredów oraz Basterów. Powstał na styku kultur w Kolonii Przylądkowej z XVII-wiecznych dialektów niderlandzkich pod wpływem języka malajskiego i portugalskiego oraz miejscowych języków ludów hotentockich (Khoi, Khoikhoi). Niderlandzkim – językiem urzędowym holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej (VOC) – mówili funkcjonariusze, żołnierze Kompanii oraz europejscy osadnicy, przybywający na tereny dzisiejszej Republiki Południowej Afryki od połowy XVII wieku, a pochodzący głównie z Holandii i Niemiec oraz w mniejszym stopniu z Francji i Skandynawii. Koloniści ci dali początek Burom, czyli przodkom dzisiejszych Afrykanerów. Językiem malajskim i portugalskim posługiwała się na Przylądku większość sprowadzanych niewolników. W ten sposób afrikaans ukształtował się na styku języków, kultur, ras i religii jako język codziennej komunikacji i aż do końca XIX wieku traktowany był pogardliwie jako mowa Hotentotów, Koloredów oraz niewykształconych farmerów z prowincji. Podstawowy zasób słownictwa w afrikaans, ok. 90%, pochodzi z języka niderlandzkiego, lecz wykazuje on także wpływy leksykalne malajskiego, portugalskiego, a od XIX wieku także elementy przejęte z języka angielskiego oraz miejscowych języków bantu.
Wikipedia
(2.1) Afrykanerski posiada status języka urzędowego w RPA.
Wiktionary
IPA: ˌafrɨkãˈnɛrsʲci, AS: afrykãnersʹḱi
Wiktionary
rzecz. afrykańskość ż., afryka ż., Afryka, Afrykaner, afrykaner, Afrykanerka, afrykanerka, Afrykanin, Afrykańczyk, Afrykanka, afrykanizacja, afrykanistyka, afrykanista, afrykanistka
przym. afrykański, afrykanistyczny
czas. afrykanizować, zafrykanizować
Wiktionary
(1.1) burski
(2.1) afrikaans, burski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który posługuje się językiem afrykanerskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem afrykanerskim
(1.3) spisany, stworzony w języku afrykanerskim
Wiktionary
IPA: ˌafrɨkãˈnɛrskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: afrykãnerskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
biały mieszkaniec Afryki
SJP.pl
Wikipedia
potocznie, pogardliwie: człowiek należący do rasy czarnej, Murzyn
SJP.pl
mieszkaniec Afryki; Afrykańczyk (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Afryki
Wiktionary
(1.1) Widać było, że Afrykanie mają świetnie rozpracowanych polskich bramkarzy – większość goli zdobywali po rzutach w górne rejony bramki.
Wiktionary
IPA: ˌafrɨˈkãɲĩn, AS: afrykãńĩn
Wiktionary
rzecz. Afryka ż., Afrykańczyk m., afrykanizacja ż., afrykanologia ż., afrykanistyka ż., afrykanista m., afrykanistka ż., Afrykaner m., afrykaner m., Afrykanerka ż., afrykanerka ż.
:: fż. Afrykanka ż.
czas. zafrykanizować, afrykanizować ndk.
przym. afrykański, afrykanistyczny, afrykanerski, afro
Wiktionary
(1.1) Afrykańczyk; daw. Afer, Afryk, Afrykant
Wiktionary
specjalista w dziedzinie afrykanistyki (nauki o językach i kulturach afrykańskich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca, badacz języków, kultury i historii Afryki
Wiktionary
rzecz. afrykanistyka ż.
:: fż. afrykanistka ż.
przym. afrykanistyczny, afrykanerski, afrykański
czas. afrykanizować, zafrykanizować
Wiktionary
specjalistka w dziedzinie afrykanistyki (nauki o językach i kulturach afrykańskich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znawczyni, badaczka języków, kultury i historii Afryki
Wiktionary
rzecz. afrykanistyka ż.
:: fm. afrykanista mos.
przym. afrykanistyczny, afrykanerski, afrykański
czas. afrykanizować, zafrykanizować
Wiktionary
związany z afrykanistyką, afrykanistą lub afrykanistką (np. instytut afrykanistyczny, sekcja afrykanistyczna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający za przedmiot badanie języków, kultury i historii ludów Afryki, obejmujący te badania, dotyczący tych badań
Wiktionary
rzecz. Afryka ż., afrykanizacja ż., afrykanerski mrz., afryka ż., afrykańskość ż., Afrykańczyk mos., Afrykanka ż., Afrykanin mos., afrykanistyka ż., afrykanista m., afrykanistka ż.
przym. afrykanerski, afrykański
czas. afrykanizować, zafrykanizować
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniem języków, historii i kultury ludów Afryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o językach i kulturach krajów afrykańskich;
Wiktionary
Afrykanistyka – nauka zajmująca się badaniem języków, literatury, kultur, społeczeństw, historii, polityki i gospodarki krajów afrykańskich. Jedną z dziedzin afrykanistyki jest etiopistyka.
Wikipedia
rzecz. afrykanerski mrz., afrykańskość ż., afrykanizacja ż., Afryka ż., afrykanista mos., afrykanistka ż., Afrykanin mos., Afrykanka ż., Afrykańczyk mos., afryka ż.
przym. afrykański, afrykanistyczny, afrykanerski
czas. afrykanizować, zafrykanizować
Wiktionary
proces opanowywania przez Afrykańczyków różnych dziedzin życia w Afryce i wypierania z nich białych, będący wynikiem budzenia się świadomości narodowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. polit. proces przejmowania przez rdzennych Afrykanów kontroli nad niektórymi obszarami Afryki i wypierania z nich białych
(1.2) nadawanie lub przywracanie czemuś afrykańskiego charakteru lub właściwości
Wiktionary
(1.1) Jak szybko następuje proces afrykanizacji w takim kraju jak Republika Południowoafrykańska?
Wiktionary
rzecz. afrykanerski mrz., Afryka ż., afryka ż., Afrykanin mos., Afrykańczyk mos., Afrykanka ż., afrykanologia ż., afrykanistyka ż., afrykanista mos., afrykanistka ż., Afrykaner mos., afrykaner mos., Afrykanerka ż., afrykanerka ż., afrykaniec mos., afro n., afrykanizowanie n., zafrykanizowanie n., afrykańskość ż.
czas. zafrykanizować, afrykanizować ndk., afrykanizować się ndk.
przym. afrykański, wewnątrzafrykański, afrykanistyczny, afrykanerski, afro
temsłow. afro-
Wiktionary
(1.1) afrykanizowanie
Wiktionary
element językowy lub kulturowy charakterystyczny dla języka afrykańskiego lub kultury afrykańskiej
SJP.pl
nadawać lub przywracać czemuś charakter afrykański
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zafrykanizować)
(1.1) kult. narzucać afrykańskość, przymuszać kogoś do zostania Afrykaninem, zmieniać coś na afrykańskie
czasownik zwrotny niedokonany afrykanizować się (dk. zafrykanizować się)
(2.1) stawać się Afrykaninem, nabierać cech afrykańskich
Wiktionary
(2.1) Przybysze z Bliskiego Wschodu afrykanizowali się dosyć szybko.
Wiktionary
rzecz. afrykanerski mrz., Afryka ż., afryka ż., Afrykanin mos., Afrykańczyk mos., Afrykanka ż., afrykanizacja ż., afrykanologia ż., afrykanistyka ż., afrykanista mos., afrykanistka ż., Afrykaner mos., afrykaner mos., Afrykanerka ż., afrykanerka ż., afrykaniec mos., afro n., afrykanizowanie n., zafrykanizowanie n., afrykańskość ż.
czas. zafrykanizować dk.
przym. afrykański, wewnątrzafrykański, afrykanistyczny, afrykanerski, afro
temsłow. afro-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadawanie czemuś afrykańskiego charakteru
(1.2) socjol. polit. usuwanie białych z różnych dziedzin życia przez czarnych
Wiktionary
rzecz. afrykańskość ż., Afryka ż., afrykanizacja ż., zafrykanizowanie n., afryka ż.
czas. afrykanizować ndk., zafrykanizować ndk.
przym. afrykański
Wiktionary
(1.1-2) afrykanizacja
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny papug afrykańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Afryki
Wiktionary
Afrykanka (fr. L'Africaine) – opera w 5 aktach Giacoma Meyerbeera do libretta (w języku francuskim) Eugène’a Scribe’a. Choć prace nad utworem kompozytor rozpoczął już w 1837 r., z wielu względów – jak częste zmiany libretta – ukończył je dopiero w 1864 r. Premiera miała miejsce w Paryżu 28 kwietnia 1865 r.
Wikipedia
IPA: ˌafrɨˈkãŋka, AS: afrykãŋka
Wiktionary
rzecz. afrykanerski mrz., afrykańskość ż., afryka ż., afro n., Afryka ż., Afrykanin m., Afrykańczyk m., afrykanizacja ż., afrykanistyka ż., afrykanista m., afrykanistka ż., Afrykaner m., afrykaner m., Afrykanerka ż., afrykanerka ż.
przym. afrykański, afrykanistyczny, afrykanerski, afro
czas. zafrykanizować, afrykanizować ndk.
temsłow. afro-
Wiktionary
specjalista w zakresie afrykanologii
SJP.pl
nauka badająca język, dzieje i kulturę ludów Afryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. afrykanistyka.
Wiktionary
rzecz. afrykanizacja ż., Afrykanin mos., Afryka ż., afrykańskość ż., afrykanolog m.
przym. afrykanologiczny
czas. zafrykanizować, afrykanizować
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z afrykanologią, dotyczący afrykanologii
Wiktionary
rzecz. afrykanologia ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Afryka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Afryką, dotyczący Afryki, zamieszkujący Afrykę
Wiktionary
(1.1) Mój brat jest zafascynowany afrykańską kulturą.
Wiktionary
IPA: ˌafrɨˈkãj̃sʲci, AS: afrykãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. afrykanerski mrz., afrykańskość ż., afryczanka ż., afryczanin mos., afro n., Afryka ż., afryka ż., Afrykanin m., Afrykańczyk m., Afrykanka ż., afrykanizacja ż., afrykanistyka ż., afrykanista m., afrykanistka ż., Afrykaner m., afrykaner m., Afrykanerka ż., afrykanerka ż., afrykanizowanie n.
czas. afrykanizować, zafrykanizować
przym. afrykanistyczny, afrykanerski, pozaafrykański, afro
przedr. afro-
Wiktionary
(1.1) skrót afr., stpol. afrycki
Wiktionary
zespół cech właściwych mieszkańcom Afryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co afrykańskie; afrykański charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) O ich afrykańskości świadczy sposób przygotowywania posiłków.
Wiktionary
rzecz. afrykanerski mrz., Afryka ż., afryka ż., Afrykanin mos., Afrykańczyk mos., Afrykanka ż., afrykanizacja ż., afrykanologia ż., afrykanistyka ż., afrykanista mos., afrykanistka ż., Afrykaner mos., afrykaner mos., Afrykanerka ż., afrykanerka ż., afrykaniec mos., afro n., afrykanizowanie n., zafrykanizowanie n.
czas. afrykanizować ndk., afrykanizować się ndk., zafrykanizować dk., zafrykanizować się dk.
przym. afrykański, wewnątrzafrykański, afrykanistyczny, afrykanerski, afro
temsłow. afro-
Wiktionary
oceanarium poświęcone faunie i florze afrykańskiej
SJP.pl
Afrykarium – oceanarium prezentujące ekosystemy wodne (morskie i słodkowodne) oraz lądowe fauny Afryki na terenie Ogrodu Zoologicznego we Wrocławiu. Kompleks otwarto 26 października 2014 roku – jest pierwszym tego typu obiektem w Polsce.
Obiekt podzielono na część zewnętrzną prezentujące wybrzeże Namibii w postaci dwóch basenów z plażami dla kotików afrykańskich (3600 m³) oraz pingwinów przylądkowych (2460 m³), rozdzielonych od siebie budynkiem w kształcie statku, w którym ulokowano restauracje z tarasem widokowym oraz część wewnętrzną z budynkiem żelbetowym o długości 160,1 metrów, szerokości 53,9 metrów oraz wysokości 15-12 metrów, w którym prezentowane są ekspozycje czterech biotopów:
Wikipedia
spółgłoska zwarto-szczelinowa typu: c, dz, ć, dź, cz, dż itd.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. spółgłoska zwarto-szczelinowa;
Wiktionary
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustną i nosową (zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Różnica między spółgłoską zwarto-szczelinową a sekwencją spółgłoski zwartej i szczelinowej polega na tym, że w spółgłosce zwarto-szczelinowej element szczelinowy całkowicie zastępuje plozję.
Wikipedia
(1.1) Afrykatami są np. polskie spółgłoski „c” oraz „cz”.
(1.1) Artykulacja każdej afrykaty składa się z dwu faz: zwartej i szczelinowej.
Wiktionary
rzecz. afrykatyzacja ż.
Wiktionary
(1.1) spółgłoska zwarto-szczelinowa
Wiktionary
proces, w wyniku którego dana spółgłoska staje się afrykatą - spółgłoską zwarto-szczelinową
SJP.pl
w arabskich wierzeniach ludowych: zły duch, upiór; efryt; ifryt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) w arabskich wierzeniach ludowych: zły duch, upiór
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) efryt, ifryt
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) małe, bolesne owrzodzenie powstające na błonie śluzowej jamy ustnej; zapalenie aftowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. mały bolesny pęcherzyk pokryty białawym włóknistym nalotem i otoczony czerwoną zapalną obwódką, powstający na błonie śluzowej jamy ustnej w wyniku zakażenia wirusowego;
Wiktionary
Afta (łac. aphtosis) – otwarte owrzodzenie zlokalizowane na błonie śluzowej jamy ustnej, warg lub języka z wytworzeniem miejscowego stanu zapalnego. Może im towarzyszyć powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Często afty występują z nawrotami (nawracające aftowe zapalenie jamy ustnej). Jeśli pojawiają się częściej niż raz w roku, należy rozważać dodatkowe badania celem stwierdzenia, czy nie towarzyszy im inne schorzenie. Aftoza nawrotowa występuje nieco częściej u kobiet.
Wikipedia
(1.1) Mam aftę na ustach, bo przygryzłem się przypadkowo.
Wiktionary
IPA: ˈafta, AS: afta
Wiktionary
przym. aftowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. hafciarka
Wiktionary
IPA: afˈtarka, AS: aftarka
Wiktionary
potocznie: luźniejsza impreza po większym wydarzeniu; after party, afterparty, afterka, afterek
SJP.pl
Wikipedia
przesunięcie akcentu na dźwięk nieakcentowany; synkopa
SJP.pl
potocznie: luźniejsza impreza po większym wydarzeniu; after party, afterparty, afterka, after
SJP.pl
potocznie: luźniejsza impreza po większym wydarzeniu; after party, afterparty, afterka, after
SJP.pl
potocznie: uczestniczyć w luźniejszej imprezie po większym wydarzeniu
SJP.pl
potocznie: klub otwarty dłużej niż inne kluby
SJP.pl
[czytaj: afterparty lub afterparti] potocznie: luźniejsza impreza po większym wydarzeniu; after party, afterka, afterek, after
SJP.pl
Afterparty (z ang. „impreza po”), after – impreza odbywająca się bezpośrednio po innym, większym wydarzeniu, np. koncercie, meczu, finale konkursu, premierze teatralnej lub filmowej.
Pojęcie pierwotnie kojarzone głównie z clubbingiem oznaczające imprezę, często organizowaną w domu lub małym lokalu, zazwyczaj po występie znanego DJ-a lub po koncercie gwiazdy w celu przedłużenie zabawy, przeznaczona dla uczestników odczuwających niedosyt lub pragnących przedłużyć „dobry klimat” towarzyszący wydarzeniu głównemu. W Polsce określenie modne głównie dzięki koncertom i imprezom muzyki techno oraz house, organizowane po koncercie znanego DJ lub po większym festiwalu.
Wikipedia
wodoszczelna komora zderzeniowa na rufie statku; achterpik
SJP.pl
Skrajnik rufowy, achterpik lub inaczej afterpik – pomieszczenie lub fragment wnętrza kadłuba zajmujące rufową część jednostki pływającej. Pojęcie to może oznaczać przedział kadłuba pomiędzy końcem rufy a najbliższym jej poprzecznym elementem konstrukcyjnym lub może to być pierwsze większe pomieszczenie od strony rufy lub też ostatni z trzech głównych obszarów wnętrza kadłuba. Skrajnik rufowy może być przykryty pokładem rufowym lub podłogą kokpitu.
Wikipedia
lina stalowa biegnąca od topu masztu do rufy; achtersztag
SJP.pl
Wikipedia
rzadki minerał z gromady siarkosoli; tetraedryt
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Aftoniusz z Antiochii (łac. Aphthonius, gr. Ἀφθόνιος Afthonios) – grecki retor i sofista z IV wieku n.e. czynny we wschodnim cesarstwie rzymskim.
Według Gemistona Pletona działał w Antiochii. Był autorem zaginionego komentarza do dzieła Hermogenesa oraz powstałej przed 391 rokiem Progymnasmaty, która zachowała się do czasów współczesnych.
Wikipedia
→ afta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący afty
Wiktionary
rzecz. afta ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zob. afta.
Wiktionary
Afta (łac. aphtosis) – otwarte owrzodzenie zlokalizowane na błonie śluzowej jamy ustnej, warg lub języka z wytworzeniem miejscowego stanu zapalnego. Może im towarzyszyć powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Często afty występują z nawrotami (nawracające aftowe zapalenie jamy ustnej). Jeśli pojawiają się częściej niż raz w roku, należy rozważać dodatkowe badania celem stwierdzenia, czy nie towarzyszy im inne schorzenie. Aftoza nawrotowa występuje nieco częściej u kobiet.
Wikipedia
IPA: ˈaftɨ, AS: afty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
sztuczne zakażenie wszystkich zwierząt w gospodarstwie zarazkiem pryszczycy, w celu skrócenia okresu kwarantanny
SJP.pl
Aftyzacja – niestosowany obecnie zabieg polegający na sztucznym zakażaniu zwierząt domowych zarazkiem pryszczycy, celem wywołania równoczesnego zachorowania całego stada. Przyśpieszało to przebieg epizootii i samej choroby.
Aftyzację przeprowadzano pod nadzorem władz weterynaryjnych.
Wikipedia
płaz bezogonowy z rodziny ropuchowatych, jadowity (może uśmiercić lub sparaliżować zwierzę wielkości królika), występujący w południowej i środkowej Ameryce; kururu, ropucha olbrzymia
SJP.pl
skrót
(1.1) = bibl. Księga Aggeusza
Wiktionary
Srebro (Ag, łac. argentum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Jest srebrzystobiałym metalem, o największej przewodności elektrycznej i termicznej. W przyrodzie występuje w stanie wolnym, a także w minerałach, takich jak argentyt czy chlorargyryt. Większość wydobywanego srebra występuje jako domieszka rud miedzi, złota, ołowiu i cynku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Ĥag
* hiszpański: (1.1) Ag
* niemiecki: (1.1) Hag
źródła.
== Ag (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = August → sierpień, sierpniowy
(1.2) = agriculture → rolnictwo, rolniczy
(1.3) = med. antigen → antygen, antygenowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˌːɡɛˈwuʃa, AS: ḱśẽŋg• ageu̯uša
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Ĥag
* hiszpański: (1.1) Ag
* niemiecki: (1.1) Hag
źródła.
== Ag (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = August → sierpień, sierpniowy
(1.2) = agriculture → rolnictwo, rolniczy
(1.3) = med. antigen → antygen, antygenowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Ĥag
* hiszpański: (1.1) Ag
* niemiecki: (1.1) Hag
źródła.
== Ag (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = August → sierpień, sierpniowy
(1.2) = agriculture → rolnictwo, rolniczy
(1.3) = med. antigen → antygen, antygenowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. tytuł grzecznościowy w krajach muzułmańskich; pan
2. stopień oficerski w sułtańskiej Turcji; także: oficer noszący ten tytuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia Agnieszka
(1.2) zdrobn. poufała forma imienia Agata
(1.3) geogr. hydrol. rzeka w azjatyckiej części Rosji, na Zabajkalu, lewy dopływ Ononu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈaɡa, AS: aga
Wiktionary
(1.1-1.2)
:: rzecz. Agata ż., Agnieszka ż., Agusia ż., Agatka ż.
(1.3)
:: rzecz. Aginskoje n., Agińskie n.
Wiktionary
(1.1) Agusia
(1.2) Agusia
Wiktionary
Agabos, Agabus – postać biblijna z Nowego Testamentu.
Prorok chrześcijański z Jerozolimy, który przepowiedział Kościołowi w Antiochii, że nadchodzi wielki głód. Później ostrzegł Pawła, że jeśli uda się on do Jerozolimy, zostanie uwięziony. Pojawia się w Dz 11, 27-30; 21, 7-14. Zaliczany do grona Siedemdziesięciu dwóch wysłańców Jezusa Chrystusa
Jego wspomnienie obchodzone jest 8 kwietnia.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dendr. akacja
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|akacja.
źródła.
== agac (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) cierpkość, drętwość, cierpki
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|akacja.
źródła.
== agac (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) cierpkość, drętwość, cierpki
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od agat
Wiktionary
(1.1) To nie agat, lecz tylko mały agacik.
Wiktionary
rzecz. agat m.
przym. agatowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Agaty lub z nią związany
SJP.pl
część literatury talmudycznej zawierająca bajki, legendy, przypowieści; hagada
SJP.pl
część literatury talmudycznej zawierająca bajki, legendy, przypowieści; hagada
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Maroku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowym Maroku, port nad Oceanem Atlantyckim;
Wiktionary
Agadir (arab. اكادير, Akādīr; berb. ⴰⴳⴰⴷⵉⵔ, Agadir) – miasto w południowym Maroku, port nad Oceanem Atlantyckim, siedziba regionu Sus-Massa. W 2024 roku liczyło ok. 505 tys. mieszkańców. W mieście rozwinął się przemysł rybny, drzewny oraz cementowy. Międzynarodowy port lotniczy, 10 kilometrów piaszczystych plaż oraz średnio 300 słonecznych dni w roku sprawia, że Agadir jest najpopularniejszą nadmorską miejscowością wypoczynkową w Maroku.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Agadiru|Ms=Agadirze.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. agadirczyk mos., agadirka ż.
przym. agadirski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Agadir
* arabski: (1.1) أغادير m.
* francuski: (1.1) Agadir
* hiszpański: (1.1) Agadir
* niemiecki: (1.1) Agadir n.
* rosyjski: (1.1) Агадир m.
* słowacki: (1.1) Agadir m.
* tamazight: (1.1) ⴰⴳⴰⴷⵉⵔ m.
* węgierski: (1.1) Agadir
* włoski: (1.1) Agadir
źródła.
== Agadir (język angielski.) ==
thumb|Agadir (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Agadir
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. agadirczyk mos., agadirka ż.
przym. agadirski
Wiktionary
mieszkaniec Agadiru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Agadiru; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Agadir mrz.
:: fż. agadirka ż.
przym. agadirski
Wiktionary
mieszkanka Agadiru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Agadiru; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Agadir mrz.
:: fm. agadirczyk mos.
przym. agadirski
Wiktionary
→ Agadir (miasto w Maroku)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Agadirem (miastem w Maroku)
Wiktionary
rzecz. Agadir mrz., agadirczyk mos., agadirka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) krążek ze sznurka, służący do utrzymania na głowie kefiji;
Wiktionary
Agal (arab. عقال, ‘iqāl) – specjalny krążek wykonany ze sznurka (najczęściej z koziej sierści), służący do utrzymania na głowie kefiji.Ma formę skręconego powrozu, najczęściej w kolorze czarnym. Dawniej służył także do pętania nóg wielbłądów w celu uniemożliwienia im ucieczki w nocy lub podczas postojów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|arab|عقال.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agal
* arabski: (1.1) عقال
* rosyjski: (1.1) икаль m.
źródła.
== agal (język angielski.) ==
thumb|agal (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) agal
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈaɡal, AS: agal
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|arab|عقال.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agal
* arabski: (1.1) عقال
* rosyjski: (1.1) икаль m.
źródła.
== agal (język angielski.) ==
thumb|agal (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) agal
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
minerał
SJP.pl
związany z agalitem
SJP.pl
minerał, zbita odmiana pirofilitu; pagodyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) minerał używany do wyrobu drobnych przedmiotów ozdobnych;
Wiktionary
Agalmatolit (stgr. ἄγαλμα, ἄγαλματος ágalma, agálmatos „ozdoba” + λίθος líthos „kamień”), inaczej pagodyt – surowiec mineralny. Jest to zwięzła odmiana pirofyllitu.
Minerału tego używa się już od czasów prehistorycznych (głównie w Chinach). W szczególności służy do wytwarzania przedmiotów ozdobnych o niewielkich rozmiarach.
Wikipedia
(1.1) pagodyt
Wiktionary
jaszczurka z rodziny o tej samej nazwie obejmującej kilkaset owadożernych i roślinożernych gatunków; zamieszkuje suche, stepowo-pustynne rejony płd.-wsch. Europy, Azji i Afryki
SJP.pl
Agama – rodzaj gadów z podrodziny Agaminae w rodzinie agamowatych (Agamidae).
Wikipedia
w mitologii greckiej: syn Atreusa, króla Myken
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. mityczny władca Myken;
Wiktionary
Agamemnon (gr. Ἀγαμέμνων Agamémnōn, łac. Agamemnon) – w mitologii greckiej syn Atreusza i Aerope, (w niektórych mitach ojcostwo przypisywane jest Plejstenesowi), starszy brat Menelaosa, pochodził z rodu Atrydów. Król Argolidy, krainy, w której najważniejszymi miastami były Argos, Mykeny, Tiryns, Midea. Według najpóźniejszego przekazu był królem Lakedajmonu ze stolicą Amyklaj. Od jego przodków nazywano go czasem Atrydą, Pelopidą lub Tantalidą.
Wikipedia
(1.1) Złota maska z Myken jest również zwana maską Agamemnona od imienia mitycznego władcy Myken, który zorganizował wyprawę przeciwko Troi.
Wiktionary
IPA: ˌaɡãˈmɛ̃mnɔ̃n, AS: agãmẽmnõn
Wiktionary
jednojądrowy zarodek służący do rozmnażania bezpłciowego u otwornic
SJP.pl
1. niewchodzenie w związek małżeński; bezżenność, bezżeństwo;
2. niezdolność rozmnażania płciowego na skutek niedorozwoju narządów płciowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bezżeństwo, stan wolny
(1.2) biol. rozmnażanie bezpłciowe
(1.3) biol. niezdolność do rozmnażania płciowego powodowane naturalnym niedorozwojem narządów płciowych
Wiktionary
Agamia (z gr. ágamia – celibat):
Wikipedia
IPA: aˈɡãmʲja, AS: agãmʹi ̯a
Wiktionary
przym. agamiczny
Wiktionary
(1.1) celibat
(1.2) agamogeneza
Wiktionary
brak lub niedobór przeciwciał (immunoglobulin)
SJP.pl
Agammaglobulinemia Brutona, inaczej agammaglobulinemia sprzężona z chromosomem X, zwana również hipoimmunoglobulinemią – należący do pierwotnych niedoborów odporności zespół chorobowy charakteryzujący się całkowitym brakiem przeciwciał i śladową obecnością limfocytów B w krążeniu (poniżej 2%).
Wikipedia
bezpłciowa część rozmnażania otwornic
SJP.pl
bezpłciowe pokolenie w rozmnażaniu otwornic
SJP.pl
biol. rozmnażanie się niektórych roślin kwiatowych przez nasiona powstające z nie zapłodnionej komórki jajowej lub z innej komórki woreczka zalążkowego
SJP.pl
Agamospermia – jeden z dwóch głównych rodzajów apomiksji. Proces rozmnażania wegetatywnego stwierdzony u niektórych roślin kwiatowych, polegający na rozmnażaniu za pomocą nasion, w których zarodek powstaje bez zapładniania komórki jajowej (partenogeneza) lub z innej komórki woreczka zalążkowego (apogamia).
Wikipedia
o cechach agamowatych (rodzina gadów)
SJP.pl
Agamowate, agamy (Agamidae) – rodzina zauropsydów z rzędu łuskonośnych (Squamata). Obejmuje ponad 580 gatunków klasyfikowanych w około 60 rodzajach. Mają dobrze rozwinięte kończyny i długi ogon. Charakterystyczną ich cechą, gdy są podniecone, jest kiwanie głową tak jak legwany, przez co zresztą nazywane są legwanami Starego Świata.
Wikipedia
o cechach agamowatych (rodzina gadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, na Nizinie Zachodniosyberyjskiej, lewy dopływ rzeki Tromjogan;
Wiktionary
Agan (ros. Аган) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, na Nizinie Zachodniosyberyjskiej, w Chanty-Mansyjskim Okręgu Autonomicznym – Jugrze.
Agan jest lewym dopływem rzeki Tromjogan, wpada do niej tuż przed tym, jak Tromjegan wpada do Obu, stąd Agan uchodzi niekiedy za dopływ Obu.
Wikipedia
mieszkaniec Aganii, stolicy Guamu; aganin
SJP.pl
stolica Guam
SJP.pl
Hagåtña (do 1998: Agaña, Agana) – stolica i jeden z okręgów administracyjnych Guamu (związkowego terytorium USA). Okręg ma powierzchnię 3 km², a zamieszkany jest przez 1051 osób (dane spisowe z 2010).
Znajduje się tu siedziba gubernatora, parlament i ministerstwa oraz uniwersytet i siedziba Mikronezyjskiej Rady Turystyki.
Wikipedia
mieszkaniec Aganii, stolicy Guamu; agańczyk
SJP.pl
Aganippe (zwane też Hippokrene) – w mitologii greckiej źródło w Beocji w gaju u podnóża góry Helikon. Wody źródła wytrysnęły z ziemi pod wpływem uderzenia kopyta Pegaza. Stało się siedzibą nimfy o tym samym imieniu, córki boga-rzeki Termessos w Beocji oraz ulubionym miejscem pobytu muz. Pijącym z niego dawało natchnienie, toteż chętnie przybywali doń poeci. Od nazwy źródła muzy nazywano czasem aganippidami.
Wikipedia
mieszkanka Aganii
SJP.pl
agape;
1. u neoplatoników: miłość niebiańska;
2. u pierwszych chrześcijan: uczta obrzędowa;
3. u wolnomularzy: rytualny posiłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. rel. wspólny posiłek religijny u pierwszych chrześcijan, współcześnie w niektórych chrześcijańskich wspólnotach religijnych
(1.2) pot. kośc. wystawna uczta na plebaniaebanii
(1.3) kult. rytualny posiłek masonów
(1.4) filoz. u neoplatoników: miłość niebiańska, przeciwieństwo miłości ziemskiej
Wiktionary
Agapa – w czasach pierwszych chrześcijan był to wspólny posiłek, braterska uczta, która pierwotnie była połączona z Eucharystią. Ze względów pietystycznych z czasem nabyła samodzielnego charakteru. Obecnie jest to przeważnie spotkanie towarzyskie bądź uczta po wspólnej mszy świętej, służące umocnieniu więzi pomiędzy członkami wspólnoty wiernych. Pochodzi od słowa agape, oznaczającego miłość (między braćmi), oraz nazwy wspólnego posiłku, spożywanego przez członków gminy. Zwyczaj ten zanikł około VII wieku.
Wikipedia
(1.1) agape
(1.3) agape
(1.4) agape
Wiktionary
wieloletnia roślina z rodziny liliowatych, szklarniowa, rzadziej pokojowa; niektóre z jej odmian uprawiane są ze względu na ozdobne liście podobne do liści irysów oraz białe lub niebieskie kwiaty; lilia afrykańska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych;
Wiktionary
Agapant (Agapanthus L'Hér.) – rodzaj roślin z rodziny amarylkowatych (Amaryllidaceae), dawniej w niektórych ujęciach systematycznych także wyodrębniany w osobnej rodzinie agapantowatych (Agapanthaceae). Obejmuje 7 gatunków występujących w naturze w Afryce Południowej. Gatunkiem typowym jest Agapanthus umbellatus L'Hér.
Wikipedia
IPA: aˈɡapãnt, AS: agapãnt
Wiktionary
agapa;
1. u neoplatoników: miłość niebiańska;
2. u pierwszych chrześcijan: uczta obrzędowa;
3. u wolnomularzy: rytualny posiłek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. bezwarunkowa miłość Boga do człowieka;
(1.2) bezwarunkowa, bezinteresowna miłość opierająca się na więzi duchowej
Wiktionary
Agape (stgr. ἀγάπη agápē) – „miłość: najwyższa forma miłości, zwłaszcza miłość braterska, dobroczynność, miłość Boga do ludzi i ludzi do Boga”. Nie należy mylić z philēo – miłością braterską – agápē unosi uniwersalną, bezwarunkową, transcendentalną (wszechobecną) miłość, która istnieje niezależnie od sytuacji. Rzeczownik ten pierwszy raz występuje w Septuagincie, a w formie czasownika zapisana już przez Homera – dosłownie tłumacząc jest to afekt, życzliwość, szacunek, np. „witać z uczuciem” i „okazywać uczucie martwym.” Inni starożytni autorzy używali tego słowa jako symbol miłości małżonka lub rodziny, albo uczucie do konkretnej czynności, w kontraście do philia (przyjaźń, miłość braterska) i eros (miłość intymna).
Wikipedia
IPA: aˈɡapɛ, AS: agape
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Agapia – wieś w Rumunii, w okręgu Neamț, w gminie Agapia. W 2011 roku liczyła 1594 mieszkańców.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Agapit – imię męskie pochodzenia greckiego. Powstało z gr. Αγαπητός, oznaczającego „drogi, kochany”.
Notowany w źródłach rosyjskich pochodzących z lat 1479–1584 z monastyru sołowieckiego.
Agapit imieniny obchodzi 18 lutego, 16 marca, 22 kwietnia, 18 sierpnia, 20 września.
Wikipedia
(1.1) Nie powróciwszy do Rzymu, Agapit zmarł w Konstantynopolu.
Wiktionary
agar-agar;
1. galaretowata substancja uzyskiwana z krasnorostów morskich, stosowana jako pożywka do hodowli drobnoustrojów lub w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym jako substytut żelatyny;
2. wodorosty będące składnikiem pożywki o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żywiczne drewno różnych gatunków drzew z rodzaju Aquilaria;
(1.2) substancja żelująca, której głównym składnikiem jest cukier galaktoza;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) kraków. chuligan
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Na Dalekim Wschodzie anfelcje są zbierane w celu pozyskania agaru.
Wiktionary
przym. agarowy
Wiktionary
(1.2) agar-agar
Wiktionary
agar;
1. galaretowata substancja uzyskiwana z krasnorostów morskich, stosowana jako pożywka do hodowli drobnoustrojów lub w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym jako substytut żelatyny;
2. wodorosty będące składnikiem pożywki o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj minerału;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: aˈɡardɨt, AS: agardyt
Wiktionary
związany z agarem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z agarem, dotyczący agaru
(1.2) zawierający agar
Wiktionary
rzecz. agar mrz.
Wiktionary
polisacharyd, pochodna galaktozy otrzymywana przez oczyszczenie agaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. cukier złożony, w skład którego wchodzi galaktoza, uzyskiwany z agaru jadalnego
Wiktionary
Agaroza – polisacharyd będący polimerem pochodnych galaktozy, otrzymywany przez oczyszczanie z agaru jadalnego. Agaroza jest łatwo rozpuszczalna w wodzie, w temperaturze pokojowej odwracalnie tworzy żel. Temperatura przejścia żelu w zol (potocznie topnienie agarozy) jest wyższa od temperatury zestalania (histereza).
Wikipedia
pochodna kwasu cytrynowego, substancja zawarta w hubie, stosowana jako środek napotny i przeczyszczający
SJP.pl
[czytaj: agass-i] nazwisko
SJP.pl
minerał, odmiana chalcedonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. odmiana chalcedonu; kamień półszlachetny o charakterystycznych paskach układających się koncentrycznie;
Wiktionary
Agat – wielobarwna odmiana chalcedonu o charakterystycznej, wstęgowej budowie.
Nazwa „agat” pochodzi prawdopodobnie od rzeki Dirillo (dawniej Achates) na Sycylii, gdzie minerał ten był wydobywany w czasach starożytnych.
Wikipedia
(1.1) Zuzanna nosiła naszyjnik z agatów.
Wiktionary
IPA: ˈaɡat, AS: agat
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. agacik mrz.
przym. agatowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) chalcedon
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. agacik mrz.
przym. agatowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|agate. < etym|łac|achates. < etym|gr|ἀχάτης. → dobry
uwagi.
(1.1)
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) agate
* arabski: (1.1) عقيق m.
* białoruski: (1.1) агат m.
* bułgarski: (1.1) ахат m.
* chorwacki: (1.1) ahat m.
* dolnołużycki: (1.1) achat m.
* esperanto: (1.1) agato
* francuski: (1.1) agate ż.
* górnołużycki: (1.1) achat m.
* gruziński: (1.1) აქატი
* hawajski: (1.1) ʻula
* hiszpański: (1.1) ágata ż.
* interlingua: (1.1) agata
* jidysz: (1.1) אַגאַט m. (agat)
* litewski: (1.1) agatas m.
* łotewski: (1.1) ahāts m.
* niemiecki: (1.1) Achat m.
* nowogrecki: (1.1) αχάτης m.
* rosyjski: (1.1) агат m.
* słowacki: (1.1) achát m.
* turecki: (1.1) akik
* ukraiński: (1.1) агат m.
* węgierski: (1.1) achát
źródła.
== agat (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) agat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 7366;
Wiktionary
Agata – imię żeńskie, pochodzące od przymiotnika stgr. ἀγαθός („dobry”), w Polsce znane od XIII wieku.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Agata i studiuję pielęgniarstwo na Wydziale Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.
(1.1) Na 5 lutego przypadają imieniny Agaty.
(1.1) Pani Agato, proszę nas jutro koniecznie odwiedzić z mężem.
(1.2) Agata porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: aˈɡata, AS: agata
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Agatka ż., Aga ż., Agusia ż., Agunia ż., Gusia ż., Gunia ż.
:: gwara. Jagata ż.
:: fm. Agaton m.
przym. Agacin, Agatowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Agatka, Aga, Agusia, Agunia, Gusia, Gunia; gwara. Jagata, Jagna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Kasjan i Agatangelus zginęli w Abisynii w 1638 roku.
Wiktionary
bóstwo dobroczynne
SJP.pl
Agathodaimon – niemiecki zespół grający symfoniczny black metal założony w roku 1995.
Wikipedia
1. rodzaj z rodziny araukariowatych, obejmujący około 20 gatunków wiecznie zielonych, długowiecznych drzew iglastych, rosnących w lasach tropikalnych i subtropikalnych od Indochin po Fidżi; soplica;
2. agatis kauri - potężne, wiecznie zielone drzewo iglaste z rodzaju agatis, rosnące głównie w Nowej Zelandii, dostarczające wysokogatunkowej żywicy; kauri
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. znak drogowy przedstawiający dziewczynkę z lizakiem;
2. osoba przeprowadzająca dzieci przez ulicę; przeprowadzacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., poufała forma imienia Agata
Wiktionary
(1.1) Uderzyła z ogromną siłą w kajak, którym płynęli Adam (…) z dwunastoletnią córką Agatką.
Wiktionary
rzecz. Agata ż., Aga ż.
przym. Agatowy
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) 79. papież miał na imię Agaton.
Wiktionary
rzecz. Agata ż., Agatona ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Agata ż., Agatona ż.
frazeologia.
etymologia. etym|łac|Agathon. < etym|gr|Ἀγάθων. < etym|gr|ἀγαθός. → dobry, szlachetny
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Agatho
* czeski: (1.1) Agatho m.
* francuski: (1.1) Agathon m.
* hiszpański: (1.1) Agatón m.
* litewski: (1.1) Agatas m.
* łaciński: (1.1) Agathon m., Agatho m.
* niemiecki: (1.1) Agatho m., Agathon m.
* rosyjski: (1.1) Агафон m.
* słowacki: (1.1) Agato m.
* starogrecki: (1.1) Ἀγάθων m., Ἀγάθωνος m.
* węgierski: (1.1) Agaton
* włoski: (1.1) Agatone m.
źródła.
== Agaton (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|węgierski|m. Agaton
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: Agaton (imię męskie)
SJP.pl
Agatonik – imię męskie pochodzenia greckiego, złożone, w którym pierwszy człon to αγαθος (agathós) — „dobry”, a drugim νικη (nikē) — „zwycięstwo” (por. Agaton, Andronik, Kalinik, Kleonik). Patronem tego imienia w Kościele katolickim jest św. Agatonik, wspominany razem ze św. Zotykiem, Zenonem, Sewerianem i innymi.
Wikipedia
Agaton z małżonką; Agatonowie
SJP.pl
Agaton z małżonką; Agatonostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Agatona lub z nim związany
SJP.pl
agatówka łobodnica - gatunek motyla z rodziny sówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
związany z agatem
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Agaty, będący jej własnością
Wiktionary
(1.1) Z naszą łąką graniczy Agatowe pole kukurydzy.
Wiktionary
rzecz. Agata ż., Agatka ż.
Wiktionary
roślina ozdobna z rodziny agawowatych, pochodząca z Meksyku i Ameryki Południowej, kwitnąca tylko raz, uprawiana ze względu na liście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Agave|L.|ref=tak., rodzaj roślin o długich, mięsistych, kolczastych, tworzących rozetę liściach;
(1.2) pot. roślina z rodzaju agawa (1.1)
Wiktionary
Agawa (Agave L.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych (podrodziny agawowych). Liczy około 277 gatunków występujących naturalnie na obszarze od środkowych i południowych stanów USA do północnych rejonów Ameryki Południowej i Karaibów. Obszarem największej różnorodności rodzaju jest Meksyk. Niektóre gatunki agawy, w szczególności agawa amerykańska, zostały introdukowane na wszystkie kontynenty poza Antarktydą. W Europie wiele gatunków zostało introdukowanych na Wyspy Kanaryjskie, ponadto naturalizowane agawy występują w Hiszpanii, Portugalii, we Włoszech i na Półwyspie Bałkańskim. Wiele gatunków agaw to rośliny włóknodajne, spożywcze, lecznicze i ozdobne. Ze skróconych łodyg agawy niebieskiej produkuje się tequilę.
Wikipedia
IPA: aˈɡava, AS: agava
Wiktionary
przym. agawowy
Wiktionary
o cechach agawowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Agawowe (Agavoideae Herbert) – takson wyróżniany w różnych systemach w randze rodziny lub podrodziny (tu opisany jako podrodzina zgodnie z ujęciem systemu APG III z 2009 i APG IV z 2016). Obejmuje sukulenty liściowe i drzewa występujące na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, poza strefą okołobiegunową i znaczną częścią Australii oraz Azji zachodniej.
Wikipedia
o cechach agawowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny agawowatych
Wiktionary
rzecz. agawowate nmos.
Wiktionary
→ agawa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący agawy, związany z agawą
Wiktionary
rzecz. agawa ż., agawowe nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. zob. angażant.
Wiktionary
[czytaj: a-gie-DE lub jako całe, odmienne wyrażenie] skrót od: artykuły gospodarstwa domowego; agd. (skrót pisany z kropką, czytany tak samo)
SJP.pl
skrótowiec literowy w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = artykuły gospodarstwa domowego;
(1.2) sklep z artykułami gospodarstwa domowego
Wiktionary
(1.1) Byliśmy w sklepie z AGD i kupiliśmy pralkę.
(1.2) Otworzyli nowe AGD na naszym osiedlu.
Wiktionary
IPA: a‿ɟɛ‿ˈdɛ, AS: a‿ǵe‿de
Wiktionary
(1.1) agd.; rzad. Arged
Wiktionary
skrót od: artykuły gospodarstwa domowego; AGD
SJP.pl
[czytaj: ejdżyzm] dyskryminacja ze względu na wiek; wiekizm, ageizm
SJP.pl
Ageizm (ang. agism i ageism, od age „wiek”, wym. ejdżyzm; także: wiekizm) – dyskryminacja ze względu na wiek. Najczęściej, choć nie zawsze, dotyczy problemów na rynku pracy (tak z jej znalezieniem, jak i utrzymaniem). Widoczny jest także w lekceważącym traktowaniu osób starszych oraz braku oferty rozrywkowej i rekreacyjnej.
Wikipedia
[czytaj: ejdżysta] osoba dyskryminująca ludzi ze względu na ich wiek
SJP.pl
[czytaj: ejdżyzm] dyskryminacja ze względu na wiek; wiekizm, ageism
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. niechęć, prześladowanie lub dyskryminacja kogoś z powodu jego wieku;
Wiktionary
Ageizm (ang. agism i ageism, od age „wiek”, wym. ejdżyzm; także: wiekizm) – dyskryminacja ze względu na wiek. Najczęściej, choć nie zawsze, dotyczy problemów na rynku pracy (tak z jej znalezieniem, jak i utrzymaniem). Widoczny jest także w lekceważącym traktowaniu osób starszych oraz braku oferty rozrywkowej i rekreacyjnej.
Wikipedia