1. brać udział w grach
2. wykonywać utwory muzyczne
3. wystawiać sztukę, wyświetlać film; odtwarzać jakąś postać
SJP.pl
(zwykle w lm) w mitologii greckiej: każda z trzech sióstr (Dejno, Pefredo lub Eyno), strażniczek gorgon, ukazywanych jako stare kobiety posiadające tylko jedno wspólne oko i jeden wspólny ząb, z których korzystały na zmianę
SJP.pl
srebrna, potem miedziana moneta bita niegdyś w Austrii i południowych Niemczech; krajcar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. monet. srebrna moneta średniowieczna, później miedziana moneta zdawkowa bita w niektórych krajach niemieckich i w Austrii;
(1.2) daw. zob. korkociąg.
(1.3) daw. techn. przyrząd do wykręcania przedmiotów, które utkwiły w rurach, lufach;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) tyle idzie grajcarów na jeden srebrny reński.
Wiktionary
IPA: ˈɡrajt͡sar, AS: grai ̯car
Wiktionary
rzecz. grajcarek m.
przym. grajcarowy, grajcarkowaty
Wiktionary
(1.1) krajcar, cent
(1.2) grajcarek, daw. trybuszon
Wiktionary
korkociąg; trybuszon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. przest. korkociąg
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) dawna moneta w Niemczech i Austrii
Wiktionary
Grajcarek – potok, dopływ Dunajca. Płynie u podnóża Małych Pienin i Beskidu Sądeckiego, powstaje w Jaworkach z połączenia Białej i Czarnej Wody. Płynie przez Jaworki, Szlachtową i uchodzi do Dunajca w Szczawnicy, tuż powyżej charakterystycznej skały Kotuńka, na wysokości 430 m n.p.m. Zaraz za skrzyżowaniem dróg jest most, pod którym płynie Grajcarek, a za mostem zaczyna się Droga Pienińska.
Wikipedia
rzecz. grajcar m.
przym. grajcarowy, grajcarkowaty
Wiktionary
podobny do grajcarka; spiralnie zwinięty, wężykowaty
SJP.pl
przymiotnik od: grajcar
SJP.pl
grajdół, grajdołek;
1. potocznie, lekceważąco: mała, zapadła wieś albo prowincjonalne miasteczko; dziura;
2. zagłębienie wykonane w piasku dla wygodnego plażowania oraz dla osłony przed wiatrem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lekcew. zapadła wieś lub prowincjonalne miasteczko
(1.2) żart. pot. własne miejsce na plażaaży otoczone wałem z piasku lub parawanem
Wiktionary
(1.1) Samochód zepsuł się nam przy jakimś grajdole, w którym nie uświadczysz mechanika.
(1.2) Na plażaaży już pierwsze grajdoły, więc sezon w Sopocie rozpoczęty.
Wiktionary
IPA: ˈɡrajdɔw, AS: grai ̯dou̯
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. grajdołek m.
Wiktionary
(1.1) zaścianek; pot. dziura, grajdołek, kaczy dół, wiocha, wygwizdów; posp. pipidówka, zadupie
(1.2) grajdołek
Wiktionary
grajdoł, grajdół;
1. potocznie, lekceważąco: mała, zapadła wieś albo prowincjonalne miasteczko; dziura;
2. zagłębienie wykonane w piasku dla wygodnego plażowania oraz dla osłony przed wiatrem
SJP.pl
człowiek grający na czymś amatorsko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto gra na instrumencie muzycznym, zwykle amatorsko
Wiktionary
IPA: ˈɡrajɛk, AS: grai ̯ek
Wiktionary
rzecz. gra ż., granie n., gierka ż.
czas. grać, grywać, pograć, pogrywać, zgrać, zgrywać, zagrać, zagrywać, odegrać, odgrywać
przym. zgrany
Wiktionary
mieszkaniec Grajewa
SJP.pl
mieszkanka Grajewa
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Grajewo – miasto w województwie podlaskim, nad rzeką Ełk. Od 1 stycznia 1999 r. jest siedzibą powiatu grajewskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 20 899 mieszkańców.Grajewo uzyskało lokację miejską w 1540 roku, jednak nie została ona zrealizowana, ponowne nadanie praw miejskich przed 1700 rokiem, zdegradowane w 1870 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1919 roku. W Grajewie działa Ochotnicza Straż Pożarna.
Wikipedia
IPA: ɡraˈjɛvɔ, AS: grai ̯evo
Wiktionary
rzecz. grajewianin mos., grajewianka ż.
przym. grajewski
Wiktionary
przymiotnik od: Grajewo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Grajewem, dotyczący Grajewa
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. Grajewo mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. smykałka, umiejętność, talent
Wiktionary
przym. grajfny
przysł. grajfnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zręcznie
Wiktionary
rzecz. grajfka ż.
przym. grajfny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdolny, zręczny
Wiktionary
rzecz. grajfka ż.
przysł. grajfnie
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. złapać
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ukraść
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie: szafa grająca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. szafa grająca
Wiktionary
(1.1) O siódmej, przed powrotem do domu, puszcza tę samą codziennie płytę w grajszafie.
Wiktionary
wykrz. szafa gra
Wiktionary
dawniej:
1. nieduży sklep z artykułami spożywczymi;
2. sklep z tanimi towarami niskiej jakości; bublownia
SJP.pl
Grakchus;
1. Tyberiusz Semproniusz Grakch (220-150 p.n.e.) - rzymski wódz i polityk, ojciec Tyberiusza i Gajusza;
2. Tyberiusz Semproniusz Grakch (162-133 p.n.e.) - starszy brat Gajusza Semproniusza Grakcha, trybun ludowy;
3. Gajusz Semproniusz Grakch (152-121 p.n.e.) - młodszy brat Tybieriusza Semproniusza Grakcha, trybun ludowy
SJP.pl
Grakch;
1. Tyberiusz Semproniusz Grakchus (220-150 p.n.e.) - rzymski wódz i polityk, ojciec Tyberiusza i Gajusza;
2. Tyberiusz Semproniusz Grakchus (162-133 p.n.e.) - starszy brat Gajusza Semproniusza Grakchusa, trybun ludowy;
3. Gajusz Semproniusz Grakchus (152-121 p.n.e.) - młodszy brat Tybieriusza Semproniusza Grakchusa, trybun ludowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny monarek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: pomieszczenie przeznaczone do grania w gry komputerowe za pieniądze
SJP.pl
jednostka masy równa 1/1000 kilograma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. jednostka miary (masy), która jest równa jednej tysięcznej kilograma;
forma czasownika.
(2.1) 1. os. lp. ter. od: grać
Wiktionary
Gram, oznaczenie g – jednostka masy, jednostka podstawowa w układzie jednostek miar CGS (Centymetr Gram Sekunda).
Wikipedia
(1.1) Przeciętna masa trzustki wynosi od 70 do 100 gramów.
Wiktionary
IPA: ɡrãm, AS: grãm
Wiktionary
rzecz. gramatura ż.
przym. gramowy
Wiktionary
(1.1) symbol. g
Wiktionary
jednostka siły równa jednemu gramowi; pond
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. fiz. metrol. grawitacyjna jednostka siły odpowiadająca sile wywieranej przez masę o wartości jednego grama w polu grawitacyjnym na powierzchni Ziemi
Wiktionary
(1.1) pond, skr. G, gf, p
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) mikrobiol. barwiący się na czerwono w barwieniu metodą Grama;
Wiktionary
skrót od: gramatyka, gramatyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. rodzaj polewki na piwie lub winie;
Wiktionary
Gramatka (faramuszka, biermuszka) — polewka z piwa, danie kuchni staropolskiej, zaliczane do postnych, chętnie również podawane na śniadanie, wyparte w tej roli przez kawę.
Wspólnym mianownikiem wielu receptur przygotowania gramatki było jedynie piwo. W zależności od potrzeb i upodobań, dodawano doń np. masło, żółtka jaj, śmietanę, twaróg, kminek, chleb, cynamon, cukier. Samuel Linde podał za Syreniuszem przepis następujący:
Wikipedia
Przykłady
(1.1) Za Chiny nie ruszyłbym tej jej gramatki z grzankami.
Wiktionary
bardzo rzadko: gramoatom, liczba gramów pierwiastka chemicznego równa jego masie atomowej względnej
SJP.pl
ciężar jednego metra kwadratowego materiału (np. papieru, tworzywa sztucznego w arkuszach, wyrobu włókienniczego) wyrażony w gramach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poligr. ciężar materiału, zwłaszcza papieru, wyrażony w gramach na metr kwadratowy arkusza
(1.2) ciężar posiłku lub wyrobu spożywczego wyrażony w gramach
Wiktionary
Gramatura – masa (pot. „ciężar”) wyrobu wyrażona w gramach na metr kwadratowy (g/m²). Używana w odniesieniu do papieru, wyrobów włókienniczych czy innych tworzyw produkowanych w arkuszach.
Wikipedia
(1.1) W mieszkaniu był również papier o takiej samej gramaturze jak ten, z którego wykonywane są dyplomy wyższych uczelni i papier, z którego wykonywane były stare dowody rejestracyjne i prawa jazdy.
(1.2) W warszawskim Wedlu zdarzyło się, że konsumentka zwróciła torcik, gdyż według niej gramatura była za mała.
Wiktionary
rzecz. gram m.
przym. gramowy
Wiktionary
specjalistka w dziedzinie gramatyki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gram. zgodnie z regułami gramatyki
Wiktionary
(1.1) Na koniec odrabianek dziewczynka bardzo sprawnie rozebrała gramatycznie kilka zdań.
Wiktionary
rzecz. gramatyczność ż., gramatyka ż.
przym. gramatyczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest gramatyczne;
Wiktionary
Gramatyczność, gramatykalność – termin odnoszący się do wypowiedzeń, oznaczający zgodność danego wypowiedzenia z zasadami gramatyki, które zostały zinternalizowane przez (rodzimego) użytkownika języka. Gramatyczność komunikatu językowego nie świadczy automatycznie o jego akceptowalności, która jest uzależniona również od czynników semantycznych.
Wikipedia
rzecz. gramatyka ż., gramatyk m.
przym. gramatyczny
przysł. gramatycznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący gramatyki, związany z gramatyką
(1.2) zgodny z regułami gramatyki
Wiktionary
(1.1) Naukę łaciny rozpocznijmy od omówienia najważniejszych gramatycznych pojęć.
(1.2) Rozprawka Haliny, chociaż gramatyczna, była zupełnie niezrozumiała.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: grãmatyčny
Wiktionary
rzecz. gramatyka ż., gramatyk m., gramatyczka ż., gramatyczność ż.
przysł. gramatycznie
Wiktionary
specjalista w dziedzinie gramatyki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie gramatyki
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: gramatyka
Wiktionary
IPA: ɡrãˈmatɨk, AS: grãmatyk
Wiktionary
rzecz. gramatyka ż., gramatyczność ż.
przym. gramatyczny
Wiktionary
zbiór reguł opisujących system języka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. zbiór reguł opisujących system języka;
(1.2) jęz. dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię
(1.5) kulin. staropolska gęsta polewka (zupa) z piwa albo wina i chleba
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: gramatyk
Wiktionary
Gramatyka (stgr. γραμματική τέχνη, łac. grammatica) – uporządkowany zbiór reguł językowych rządzących organizacją zdań, dyskursów, tekstów; innymi słowy zespół prawideł umożliwiających tworzenie złożonych jednostek językowych, ich składanie z jednostek elementarnych. Gramatyka to także dział językoznawstwa zajmujący się badaniem tych wzorców. Struktura gramatyczna stanowi element właściwy dla wszystkich języków i dialektów, tworzący podstawę ich funkcjonowania; system ten znany jest każdemu użytkownikowi języka i przyswajany bez potrzeby formalnego nauczania. Złożona gramatyka występuje zarówno w językach społeczeństw uprzemysłowionych i zurbanizowanych, jak i w językach społeczeństw tradycyjnych.
Wikipedia
(1.1) Gramatyka jest przydatna podczas nauki języka.
Wiktionary
IPA: ɡrãˈmatɨka, AS: grãmatyka
Wiktionary
rzecz. agramatyzm m., gramatyk m., gramatyczność ż., niegramatyczność ż.
przym. agramatyczny, gramatyczny, niegramatyczny
przysł. gramatycznie, niegramatycznie
Wiktionary
(1.5) grumatka, gromatka, gamratka, garmatka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. proces, w którym słowo traci swą podstawową funkcję semantyczną (morfem leksykalny) zachowując jedynie funkcję syntaktyczną (morfem fleksyjny)
Wiktionary
Gramatyzacja, gramatykalizacja – przejście elementu leksykalnego (np. morfemu) z systemu słownikowego do systemu gramatycznego, tzn. traci (całkowicie lub częściowo) lub zmienia swoje znaczenie, a zaczyna pełnić funkcję gramatyczną. Por. Jutro będę we Wrocławiu i Jutro będę uczył się do egzaminu – w drugim przypadku słowo będę jest wyłącznie słowem posiłkowym.
Wikipedia
(1.1) Przykładem gramatykalizacji w języku angielskim jest partykuła "will", która służy do tworzenia czasu przyszłego.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãmatɨkalʲiˈzat͡sʲja, AS: grãmatykalʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rodzaj antybiotyku działającego na bakterie Gram-dodatnie
SJP.pl
Gramicydyna D (gramicydyna) – heterogeniczna mieszanina sześciu organicznych związków chemicznych pochodzenia naturalnego, tj. trzech par gramicydyn A, B i C w stosunku odpowiednio 80%, 6% i 14%. Każdą parę stanowią dwa związki, których cząsteczki różnią się strukturalnie tylko nieznacznie. Gramicydyna jest peptydowym antybiotykiem jonoforowym produkowanym w procesie biosyntezy bakterii Bacillus brevis. Jest stosowana wyłącznie miejscowo, ze względu na wysoką toksyczność. Gramicydyna jest jednym z nielicznych peptydów kodowanych nie przez kwasy nukleinowe, lecz przez kompleksy białek enzymatycznych. Gramicydyna jest jednym z niewielu znanych jonoforów transportujących jony nie jako nośnik, lecz przez kanał jonowy, a zarazem najdokładniej poznanym jonoforem tworzącym kanał.
Wikipedia
[czytaj: gremi] najbardziej prestiżowa nagroda w amerykańskim przemyśle fonograficznym, przyznawana co roku w wielu kategoriach, mająca postać miniaturowego gramofonu starego typu z tubą i korbką
SJP.pl
Nagroda Grammy (oryg. Grammy Award) – nagroda muzyczna przyznawana corocznie przez (pol. tłum.) Narodową Akademię Sztuk i Nauk Nagraniowych z USA, honorująca wyróżniające się osiągnięcia w branży fonograficznej. Ceremonie rozdania nagród uświetniają występy cenionych artystów. Grammy należy do czwórki najważniejszych nagród amerykańskich w rozrywce tzw. EGOT, obok telewizyjnej Emmy, filmowego Oscara i teatralnego Tony.
Wikipedia
liczba gramów pierwiastka chemicznego równa jego masie atomowej względnej
SJP.pl
Wikipedia
liczba gramów substancji równa jej masie cząsteczkowej; gramodrobina; mol
SJP.pl
Masa molowa – wielkość fizyczna określająca masę jednego mola danej substancji chemicznej (np. pierwiastka bądź związku chemicznego). W układzie SI jednostką masy molowej jest kg/mol, choć częściej wyraża się ją w g/mol, dzięki czemu jest ona liczbowo równa masie cząsteczkowej. Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC) definiuje tę wielkość jako stosunek masy substancji chemicznej do ilości tej substancji:
Wikipedia
przymiotnik od: gramocząsteczka
SJP.pl
liczba gramów substancji równa jej masie cząsteczkowej; mol; gramocząsteczka
SJP.pl
przymiotnik od: gramodrobina
SJP.pl
urządzenie do odtwarzania dźwięku z płyt winylowych; adapter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie służące do odtwarzania dźwięku zapisanego na płytach gramofonowych;
Wiktionary
Gramofon – urządzenie do odtwarzania dźwięku zapisanego na płytach gramofonowych.
W Polsce często nazywany adapterem.
Wikipedia
(1.1) Dziś już w niewielu domach znajduje się gramofon i kolekcja płyt.
Wiktionary
IPA: ɡrãˈmɔfɔ̃n, AS: grãmofõn
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. gramofonik mrz.
przym. gramofonowy
Wiktionary
(1.1) pot. adapter
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gramofon
Wiktionary
rzecz. gramofon m.
przym. gramofonowy
Wiktionary
przymiotnik od: gramofon
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gramofonem, dotyczący gramofonu
Wiktionary
(1.1) Płyty gramofonowe należą już do przeszłości.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãmɔfɔ̃ˈnɔvɨ, AS: grãmofõnovy
Wiktionary
rzecz. gramofonik mrz., gramofon mrz.
Wiktionary
liczba gramów równa masie atomowej jonu w jednostkach węglowych C12
SJP.pl
robić coś bardzo powoli, nieudolnie
SJP.pl
starodawna jednostka używana w chemii analitycznej
SJP.pl
Gramorównoważnik (ekwiwalent stechiometryczny) – jednostka masy niezalecana przez IUPAC, ale niekiedy jeszcze używana w chemii, zwłaszcza w chemii analitycznej. Jednostki tej nie zaleca się stosować głównie ze względu na problemy z jej jednoznaczną definicją. Skrótem tej jednostki jest val, wal, eq (Eq) i czasami w bardzo starych polskich opracowaniach można też spotkać skróty Gr, G-r i g-r. Stosuje się również pochodne tej jednostki, np. miligramorównoważnik (meq, mEq).
Wikipedia
hramota;
1. dawniej na Rusi i Litwie: dokument pisany;
2. w Rosji i Związku Radzieckim: oficjalny dokument wydawany przez władcę lub przedstawiciela władzy
SJP.pl
Gramota (gr. γράμματα, grámmata) – dokument o charakterze oficjalnym bądź prywatnym na Rusi w X–XVII wieku. Termin został zapożyczony z Bizancjum, gdzie grammata oznaczała posłanie, rozporządzenie i inne dokumenty pisane.
Wikipedia
potocznie: umiejący pisać
SJP.pl
Gramowid (gr.-łac.), dyskowid – urządzenie do odtwarzania (za pośrednictwem odbiornika telewizyjnego lub monitora ekranowego) ruchomego barwnego obrazu i towarzyszącego mu dźwięku z płyt gramowidowych. Analogowo zapisany obraz jest odczytywany ze specjalnych dysków przypominających CD, jednak znacznie większych. Gramowidy były mało popularne w Polsce. Zostały zastąpione technologią DVD.
Wikipedia
przymiotnik od: gram
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gramem, dotyczący grama
(1.2) mający masę jednego grama
Wiktionary
rzecz. gram mrz., gramatura ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Grampianami, dotyczący Grampian
Wiktionary
rzecz. Grampiany mrz.
Wiktionary
góry w Wielkiej Brytanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. pasmo górskie w Szkocji;
Wiktionary
Grampiany (ang. Grampian Mountains, The Grampians, Central Highlands, gael. Am Monadh) – pasmo górskie w Szkocji, najwyższe w Wielkiej Brytanii. Jest to jedno z trzech głównych pasm Szkocji obok Gór Kaledońskich i Wyżyny Południowoszkockiej. Wiele rzek i strumieni bierze tu swój początek. Są to między innymi: Tay, Spey, Cowie Water, Burn of Muchalls, Burn of Pheppie, Burn of Elsick, Cairnie Burn, Don, Dee, North Esk i South Esk. Rejon ten jest słabo zaludniony.
Wikipedia
przym. grampiański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. roln. grabie
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|stodolnioki.
Wiktionary
najmniejsza jednostka masy, stosowana obecnie w krajach anglosaskich; równa około 0,065 grama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. geogr. grzbiet górski o bardzo stromych zboczach, zwykle wąski i skalisty
(1.2) rzad. ostre zetknięcie się ścian lub innych płaszczyzn
forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.
(2.1) D. lm. od granie
Wiktionary
Norwegia:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Koledzy szykują się do zimowego przejścia grani Tatr Zachodnich.
(1.1) (…) widzicie tę grań, tu o pięćdziesiąt metrów niżej poczynającą się u stóp urwistej ściany?
(1.2) Lira mi pękła na grani ołtarza, (…)
Wiktionary
IPA: ɡrãɲ, AS: grãń
Wiktionary
rzecz. graniówka ż., granica ż.
przym. graniowy
Wiktionary
(1.2) krawędź, kant
Wiktionary
skrót od: granulat
SJP.pl
1. gatunek sera;
2. potoczna nazwa mitochondrium
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: granat; granatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od granat
Wiktionary
(1.1) To nie granat, lecz tylko mały granacik.
Wiktionary
rzecz. granat m., granatek mzw./mrz.
Wiktionary
samochód typu Ford Granada
SJP.pl
Granada – miasto w Nikaragui, położone na północno-zachodnim wybrzeżu jeziora Nikaragua, u stóp wulkanu Mombacho. Ośrodek administracyjny departamentu Granada. Ludność: 116 tys. mieszkańców (2005).
Miasto, jedno z najstarszych w kraju, zostało założone w 1523 przez hiszpańskiego konkwistadora Hernándeza de Córdoba. Przez pewien czas Granada pełniła funkcję stolicy na przemian z León. Granada była uznawana za stolicę przez ugrupowanie konserwatystów.
Wikipedia
grenadilla;
1. rodzaj roślin z rodziny męczennicowatych; passiflora, męczennica;
2. owoc tej rośliny
SJP.pl
Granadilla – dystrykt w Kostaryce; w prowincji San José.
Wikipedia
Enrique Costanzo Granados y Campiña (ur. 27 lipca 1867 w Leridzie, Katalonia, zm. 24 marca 1916) – hiszpański pianista i kompozytor, współtwórca narodowego stylu w muzyce hiszpańskiej.
Naukę gry na fortepianie zaczął u Joana Baptisty Pujola – twórcy katalońskiego stylu fortepianowego. Nauki pobierał także u Felipe Pedrella i Isaaca Albéniza. W 1887 przeprowadził się do Paryża, gdzie studiował pod okiem Charles’a de Bériota. W Paryżu wszedł w kontakt z wieloma wybitnymi kompozytorami francuskimi, zaprzyjaźnił się z Camille’em Saint-Saënsem. W 1889 powrócił do Barcelony, gdzie rozpoczął karierę wirtuoza-kompozytora. W 1892 jako pierwszy pianista w Hiszpanii wykonał koncert fortepianowy Edvarda Griega.
Wikipedia
mieszkaniec Granady
SJP.pl
mieszkanka Granady
SJP.pl
przymiotnik od:
1. Granada (miasto w Hiszpanii; Grenada); grenadyjski;
2. Granada (miasto w Nikaragui);
3. Nowa Granada (dawna kolonia hiszpańska w Ameryce Południowej)
SJP.pl
1. krzew lub drzewo niewielkich rozmiarów z rodziny granatowcowatych; granatowiec;
2. owoc granatowca;
3. kolor ciemnoniebieski; granatowy;
4. ręczny lub artyleryjski pocisk rażący odłamkami lub siłą wybuchu;
5. minerał z grupy krzemianów stosowany w jubilerstwie jako kamień półszlachetny;
6. rodzaj barwnego sukna weneckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. pocisk wyrzucany ręcznie, wypełniony materiałem wybuchowym;
(1.2) bot. pot. zob. granatowiec.;
(1.3) spoż. owoc granatowca
(1.4) kolor ciemnoniebieski, także ubranie, materiał itp. w tym kolorze;
(1.5) miner. twardy przezroczysty minerał stosowany w jubilerstwie (jako kamień półszlachetny) lub jako materiał ścierny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Saperzy zabezpieczyli skrzynię granatów z drugiej wojny światowej.
(1.2) Uprawa granatów wymaga ciepłego klimatu.
(1.3) Kupiłem arbuza i trzy granaty.
(1.4) W konserwatywnej szkole nadal obowiązują błękity i granaty.
(1.5) Jacek kupił Adzie na urodziny pierścionek z granatem.
Wiktionary
IPA: ˈɡrãnat, AS: grãnat
Wiktionary
rzecz. granatnik m., granatowiec m., granatówka ż., granatnica ż., granatek mrz./mzw.
czas. granatowić się
przym. granatowy
przysł. granatowo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pocisk
(1.2) roślina
(1.3) owoc
(1.4) kolor
(1.5) minerał
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. granatnik m., granatowiec m., granatówka ż., granatnica ż., granatek mrz./mzw.
czas. granatowić się
przym. granatowy
przysł. granatowo
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|granata.
(1.4) etym|łac|grana. (nazwa barwnika)
(1.5) etym|łac|granatus. → granat (1.3) (przez podobieństwo kamieni do ziaren owocu)
uwagi.
(1.3) zobacz też: Indeks:Polski - Owoce
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) granaat
* angielski: (1.1) hand grenade; (1.2) pomegranate; (1.3) pomegranate; (1.4) navy blue; (1.5) garnet
* arabski: (1.3) رمانة (1.2) ;رمان ż.; (1.5) لعل ,جارنيت
* baskijski: (1.1) granada; (1.2) mingranondo; (1.3) mingrana; (1.5) granate
* białoruski: (1.1) граната ż.; (1.2) гранатнік m., гранат m.; (1.3) гранат m.; (1.4) цёмна-сіні; (1.5) гранат m.
* bułgarski: (1.1) граната ż., ръчна бомба ż.; (1.3) нар m.; (1.5) гранат m.
* duński: (1.1) granat w.; (1.3) granatæble n.
* esperanto: (1.1) grenado; (1.2) granatujo, granatarbo; (1.3) granato; (1.4) malhelblua; (1.5) grenato
* francuski: (1.1) grenade m.; (1.2) grenadier m.; (1.3) grenade m.; (1.4) grenat m.
* hiszpański: (1.1) granada ż.; (1.2) granado m.; (1.3) granada ż.; (1.4) azul marino; (1.5) granate m.
* interlingua: (1.1) granata; (1.3) granata
* jidysz: (1.1) גראַנאַט m. (granat); (1.3) מילגרוים m. (milgrojm); (1.5) גראַנאַט m. (granat)
* kaszubski: (1.3) granat m.
* kataloński: (1.2) magrana ż.; (1.3) magrana ż.
* niemiecki: (1.1) Granate ż.; (1.3) Granatapfel m.
* nowogrecki: (1.1) χειροβομβίδα ż.; (1.2) ροδιά ż.; (1.3) ρόδι n.; (1.4) γκρενά n.
* pendżabski: (1.2) ਅਨਾਰ m.; (1.3) ਅਨਾਰ m.
* perski: (1.5) لعل
* rosyjski: (1.1) граната ż.; (1.2) гранат m.; (1.3) гранат m.; (1.4) тёмно-синий; (1.5) гранат m.
* słowacki: (1.1) granát
* szwedzki: (1.1) granat w.; (1.3) granatäpple n.; (1.5) granat w.
* ukraiński: (1.1) граната ż.; (1.2) гранат m.
* wilamowski: (1.1) granaot m., granat m.; (1.2) granaot m., granat m.; (1.3) granaot m., granat m.; (1.4) granaot m., granat m.; (1.5) granaot m., granat m.
* włoski: (1.1) bomba a mano ż., granata ż.; (1.2) melograno m., granato m.; (1.3) melagrana ż., granata ż.; (1.4) blu scuro m.; (1.5) granato m., granata ż.
źródła.
== granat (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) bot. granat
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: granat; granacik;
2. przypłaszczek granatek - chrząszcz z rodziny bogatkowatych, szkodnik sosny;
3. oblaczek granatek - motyl z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. daw. pot. szałwia łąkowa, roślina
(1.2) mikol. pot. piaskowiec modrzak, grzyb
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. daw. nazwa systematyczna|Trochilus granatinus., koliber
(2.2) ent. zob. przypłaszczek granatek.
(2.3) ent. zob. oblaczek granatek.
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) D. lm. od: granatka
Wiktionary
rzecz. granat m., granacik m., granatka ż., granatowienie n., granatnik m., Granatka ż., granatowy mos.
czas. granatowieć ndk.
przym. granatowy, granatnikowy
przysł. granatowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) liter. nazwa posiadłości z powieści Balzaka pod tym samym tytułem;
Wiktionary
Granatka (oryg. fr. La Grenadière) – powieść Honoriusza Balzaka, po raz pierwszy wydana w 1832, wchodząca w skład Scen z życia prywatnego cyklu Komedia ludzka.
Wikipedia
rzecz. granatek mrz./mzw.
Wiktionary
broń palna do miotania granatami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. indywidualna lub zespołowa, gładkolufowa broń palna, służąca do wystrzeliwania granatów na niewielką odległość;
(1.2) hist. wojsk. rodzaj długolufowej haubicy strzelającej granatami, używanej w XVIII-XIX wieku w artylerii polowej i oblężniczej
(1.3) hist. wojsk. krótka strzelba o mocno rozszerzonej lufie do miotania niewielkich granatów przez piechotę w XVII-XVIII wieku
Wiktionary
Granatnik – indywidualna lub zespołowa broń strzelecka przystosowana do miotania granatów lub pocisków rakietowych.
Wikipedia
(1.1) Na trzeciorzędne odcinki posyła się trzeciorzędne oddziały, wyposażone w zdezelowane samochody, rakietnice jako substytut radiostacji i butelki z benzyną w zastępstwie granatników.
Wiktionary
rzecz. granat m., granatek m., granatka ż.
przym. granatowy
Wiktionary
malpigia granatolistna - gatunek rośliny z rodziny malpigiowatych, o jadalnych czerwonych owocach; acerola
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak granat
Wiktionary
zbliżony do granatowego, nie do końca granatowy, prawie granatowy
SJP.pl
rodzina roślin dwuliściennych obejmująca gatunki będące krzewami lub drzewami niewielkich rozmiarów
SJP.pl
o cechach granatowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
krzew lub drzewo niewielkich rozmiarów z rodziny granatowcowatych; granat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Punica granatum|L.|ref=tak., drzewo lub krzew z rodziny krwawnicowatych o jadalnych owocach, rodzące granaty;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɡrãnaˈtɔvʲjɛt͡s, AS: grãnatovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. granat
przym. granatowy
Wiktionary
(1.1) granat
Wiktionary
w części granatowy, w części biały
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma dwa kolory: granatowy i biały
Wiktionary
(1.1) Granatowo-białe mundurki nie zostały zaakceptowane przez Radę Rodziców żyrardowskiego gimnazjum.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãnatɔvɔ‿ˈbʲjawɨ, AS: grãnatovo‿bʹi ̯au̯y
Wiktionary
w części granatowy, w części czarny; czarno-granatowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) granatowy i czarny
Wiktionary
(1.1) Przed burzą niebo gwałtownie robiło się granatowo-czarne.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãnatɔvɔ‿ˈt͡ʃarnɨ, AS: grãnatovo‿čarny
Wiktionary
przym. granatowoczarny
Wiktionary
w części granatowy, w części szary; szaro-granatowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) granatowy i szary
Wiktionary
(1.1) Wyglądasz niepoważnie w tych granatowo-szarych szortach.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãnatɔvɔ‿ˈʃarɨ, AS: grãnatovo‿šary
Wiktionary
przym. granatowoszary, szaro-granatowy
Wiktionary
czarny o odcieniu granatowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kolor czarny o odcieniu granatowym
Wiktionary
(1.1) Pod światło kamyk robił się z czarnego granatowoczarny.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãnatɔvɔˈt͡ʃarnɨ, AS: grãnatovočarny
Wiktionary
przym. granatowo-czarny
Wiktionary
niebieski o granatowym odcieniu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niebieski o granatowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Ten granatowoniebieski napój wygląda na barwiony chemicznie.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãnatɔvɔ̃ɲɛˈbʲjɛsʲci, AS: grãnatovõńebʹi ̯esʹḱi
Wiktionary
przym. niebiesko-granatowy, niebieskogranatowy
Wiktionary
mający oczy koloru granatowego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma granatowe pióra, pierze
Wiktionary
IPA: ˌɡrãnatɔvɔˈpʲjurɨ, AS: grãnatovopʹi ̯ury
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest granatowe; cecha tych, którzy są granatowi
Wiktionary
przym. granatowy
przysł. granatowo
Wiktionary
szary o odcieniu granatowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) szary o granatowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) Masz granatowoszarą plamaamę wokół oka... Coś się stało?
Wiktionary
IPA: ˌɡrãnatɔvɔˈʃarɨ, AS: grãnatovošary
Wiktionary
przym. granatowo-szary
Wiktionary
mający granatowe włosy
SJP.pl
zielony o odcieniu granatowym
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zielony o granatowym odcieniu
Wiktionary
(1.1) W palmiarni znalazłem dwa granatowozielone liście.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãnatɔvɔʑɛˈlɔ̃nɨ, AS: grãnatovoźelõny
Wiktionary
1. ciemnoniebieski, w kolorze granatu;
2. taki, który jest zdobiony przez granaty - twarde minerały z grupy krzemianów;
3. taki, który jest związany z granatami - pociskami ręcznymi lub artyleryjskimi, rażącymi odłamkami lub siłą wybuchu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bot. kulin. spoż. dotyczący owoców granatowca, zawierający owoce granatowca, zrobiony z owoców granatowca
(1.2) jubil. miner. dotyczący granatu, zrobiony z granatu, związany z granatem, ozdobiony granatem
(1.3) wojsk. dotyczący granatu (pocisku)
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor szóstego pasma tęczy, taki jak kolor bezchmurnego, nocnego nieba itp.; kolor ciemnoniebieski;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) hist. pot. funkcjonariusz granatowej policji
Wiktionary
Barwa granatowa (granat) – ciemny odcień barwy niebieskiej. Nazwa koloru pochodzi od nazwy owocu granatowca – w języku łacińskim granatum.
Wikipedia
(2.1) Azuryt przybiera odcienie od jasnoniebieskiego do granatowego.
(2.1) Wieczorem, w granatowym cieniu, wysoki bufetowy w nicianych rękawiczkach wynosi na werandę lampę z jedwabnym abażurem.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãnaˈtɔvɨ, AS: grãnatovy
Wiktionary
rzecz. granat mrz., granatek mrz./mzw., granatka ż.
przym. granatny
Wiktionary
(2.1) atramentowy, ciemnobłękitny, ciemnoniebieski, koloru atramentu, modry
Wiktionary
1. krzew lub drzewo niewielkich rozmiarów z rodziny granatowcowatych; granatowiec;
2. owoc granatowca;
3. kolor ciemnoniebieski; granatowy;
4. ręczny lub artyleryjski pocisk rażący odłamkami lub siłą wybuchu;
5. minerał z grupy krzemianów stosowany w jubilerstwie jako kamień półszlachetny;
6. rodzaj barwnego sukna weneckiego
SJP.pl
Granaty (słow. Granáty, niem. Granatenspitze, węg. Gránát-csúcsok) – trzywierzchołkowy masyw górski w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od grant
Wiktionary
(1.1) To nie grant, lecz tylko mały grancik.
Wiktionary
rzecz. grant m.
Wiktionary
tytuł szlachty kastylijskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) tytuł szlachecki pochodzenia hiszpańskiego;
Wiktionary
Grand Hiszpanii (hiszp. Grande de España) – pierwotnie tytuł najwyższej arystokracji hiszpańskiej, przysługujący (1914) 392, obecnie 395 rodzinom.
Tytuł, z proweniencją z wczesnej historii Hiszpanii, został zatwierdzony w roku 1520 przez cesarza rzymskiego i króla Hiszpanii Karola V (I). Grandowie I klasy mieli prawo nazywać króla i następcę tronu kuzynem (hijo) i nie musieli zdejmować nakrycia głowy w monarszej obecności, grandowie II klasy przemawiali do króla z nakrytymi głowami, ale musieli zdejmować kapelusze, gdy król im odpowiadał; grandowie III klasy mogli nakryć głowy tylko na wezwanie króla.
Wikipedia
(1.1) Pielgrzymi przybywali tysiącami, by go zobaczyć – wieśniacy, duchowni, kardynałowie, papieże, książęta i grandowie – zmierzali z całej Italii, z Francji i z Polski.
Wiktionary
IPA: ɡrãnt, AS: grãnt
Wiktionary
przym. grandowski
Wiktionary
potocznie:
1. awantura, skandal, oszustwo; draka;
2. banda oszustów, złodziei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. awantura, skandal
(1.2) warszawa. oszustwo, kłamstwo
(1.3) pot. pogard. banda bandytów, łobuzów
(1.4) daw. środ. uczn. gromada, kupa, duża grupa
(1.5) daw. środ. złodziei rozbój nocny
Wiktionary
Granda – trzeci album studyjny polskiej wokalistki Moniki Brodki. Wydawnictwo ukazało się 20 września 2010 roku nakładem wytwórni muzycznej Sony Music. W wersji specjalnej Granda została wzbogacona o dodatkową płytę DVD zawierającą film dokumentujący proces realizacji nagrań.
Wikipedia
(1.2) Wykluczone i ja za stary gracz jestem, żebym taką omyłkę mógł popełnić, to jest jawna granda!
(1.3) W spelunkach, tam, gdzie granda wódkę piła, i Stasiek pił, choć serce z bólu łka.
Wiktionary
IPA: ˈɡrãnda, AS: grãnda
Wiktionary
rzecz. grandziarz
czas. grandzić
Wiktionary
(1.1) awantaż
(1.2) bujda, blaga
(1.3) wataha, zgraja
Wiktionary
rzeka w Brazylii
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: grandeca, grandecca]
1. zachowanie pełne godności; duma, wyniosłość;
2. wielka, znakomita dama
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
pompatyczny styl mówienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. pejor. górnolotny, bombastyczny styl lub sposób mówienia charakteryzujący się użyciem napuszonych określeń
Wiktionary
IPA: ˌɡrãndʲilɔˈkfɛ̃nt͡sʲja, AS: grãndʹilokfẽncʹi ̯a
Wiktionary
pompatyczny, napuszony, górnolotny, obfitujący we frazesy
SJP.pl
[czytaj: grandjozo] określenie wykonawcze: okazale, majestatycznie
SJP.pl
samochód typu Mitsubishi Grandis
SJP.pl
Gatunki o tym epitecie gatunkowym:
Wikipedia
określenie wykonawcze: dźwięcznie
SJP.pl
awanturnik, rozrabiaka
SJP.pl
potocznie: wszczynać kłótnie, zachowywać się nieodpowiedzialnie; chuliganić
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. zachowywać się nieodpowiednio, zwłaszcza wszczynać awantury
czasownik przechodni niedokonany
(2.1) daw. kraść
Wiktionary
rzecz. granda ż., grandziarz m.
przym. grandziarski
Wiktionary
grunge'owiec, grungowiec;
1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej powstałej wśród wielbicieli grunge'u; miłośnik muzyki w tym stylu;
2. wykonawca grunge'u, twórca muzyki w tym stylu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) folwark cysterski
Wiktionary
IPA: ˈɡrãŋʲɟja, AS: grãŋʹǵi ̯a
Wiktionary
rodzaj twarogu o gruboziarnistej strukturze z dodatkiem śmietany
SJP.pl
odłamek litej skały o ostrych krawędziach i wygładzonych ścianach; wielograniec, wiatrowiec, eologliptolit
SJP.pl
Graniak, wielograniec, wiatrowiec, eologliptolit – odłamek skalny o wygładzonych ścianach i 2–3 ostrych krawędziach, oszlifowany wskutek tarcia niesionych przez wiatr okruchów skalnych (korazja). Powstaje w strefie peryglacjalnej (na przedpolu lądolodu) oraz na pustyniach żwirowych i kamienistych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geom. wielościan, którego wszystkie wierzchołki są położone na dwóch równoległych płaszczyznach i którego wszystkie krawędzie leżące poza tymi podstawami są do siebie równoległe;
Wiktionary
Graniastosłup – wielościan spełniający dwa warunki:
Równoważnie – wielościan, w którym:
Wikipedia
(1.1) Objętość graniastosłupa jest proporcjonalna do pola jego podstawy.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãɲaˈstɔswup, AS: grãńastosu̯up
Wiktionary
przym. graniastosłupowy
Wiktionary
przymiotnik od: graniastosłup
SJP.pl
mający wystające krawędzie (granie)
SJP.pl
rura o przekroju wieloboku, przeznaczona do przenoszenia ruchu obrotowego od stołu wiertniczego na przewód wiertniczy
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) linia, która zamyka lub oddziela pewien określony obszar
(1.2) adm. umowna linia oddzielająca państwa, regiony itp.;
(1.3) mat. wartość, do której zmierza ciąg lub funkcja;
(1.4) linia podziału lub czynniki, które coś różnicują
(1.5) ograniczony zasięg lub miara czegoś dozwolonego
(1.6) pewien kres możliwości fizycznych lub psychicznych człowieka
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Granicę między Polską a Niemcami wyznaczają rzeki Odra i Nysa Łużycka.
(1.3) Cosinus x ma przy x zmierzającym do zera granicę równą jeden.
(1.6) Granice mojego języka wyznaczają granice mojego świata.
Wiktionary
IPA: ɡrãˈɲit͡sa, AS: grãńica
Wiktionary
rzecz. pogranicze n., zagranica ż., graniczenie n., ograniczanie n., ograniczenie n., rozgraniczanie n., rozgraniczenie n., Granica ż., Granice nmos., grań ż., graniak mrz.
czas. graniczyć ndk., ograniczać ndk., ograniczyć dk., rozgraniczać ndk., rozgraniczyć dk.
przym. graniczny, graniasty
przysł. granicznie
Wiktionary
(1.2) miedza
(1.5) limes
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|graniczyć.
Wiktionary
IPA: ˌɡrãɲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: grãńičẽńe
Wiktionary
czas. graniczyć
rzecz. granica ż.
Wiktionary
znak do wyznaczania granicy na jakimś obszarze
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest graniczne; cecha tych, którzy są graniczni
Wiktionary
przym. graniczny
przysł. granicznie
Wiktionary
przymiotnik od: granica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący granicy określonego obszaru
(1.2) końcowy, krańcowy
Wiktionary
Graniczny – osada w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie strzeleckim, w gminie Jemielnica.
Wikipedia
(1.1) Incydent graniczny był przyczyną zerwania stosunków dyplomatycznych między tymi dwoma krajami.
(1.1) napływ skażonej wody przez rzeki graniczne (Odra, Bug i wiele innych)
(1.2) U konduktora w pociągu bądź na stacji granicznej kupuje się przejściówkę..
Wiktionary
IPA: ɡrãˈɲit͡ʃnɨ, AS: grãńičny
Wiktionary
rzecz. granica ż., rozgraniczenie n., rozgraniczanie n., graniczność ż., ograniczenie n., ograniczanie n., pogranicze n., pogranicznik m.
czas. graniczyć ndk., rozgraniczyć dk., rozgraniczać ndk., ograniczać ndk., ograniczyć dk.
przym. nadgraniczny, pograniczny, przygraniczny
przysł. granicznie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) mieć wspólną granicę, sąsiadować
(1.2) (w odniesieniu do uczuć, stanu fizycznego lub psychicznego) być bliskim, być podobnym, przypominać
Wiktionary
(1.1) Polska graniczy z Niemcami.
(1.2) Jego zachowanie graniczy z obłąkaniem.
Wiktionary
IPA: ɡrãˈɲit͡ʃɨt͡ɕ, AS: grãńičyć
Wiktionary
rzecz. pogranicze n., granica ż., graniczenie n., ograniczenie n., ograniczanie n.
czas. ograniczać ndk., ograniczyć dk.
przym. graniczny
Wiktionary
(1.1) sąsiadować
(1.2) zakrawać, ocierać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grać.
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: grań
Wiktionary
Granie – kolonia wsi Łazówek w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Sterdyń.
W latach 1975–1998 kolonia administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Mieszkańcy wyznania rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łazówku.
Wikipedia
(1.1) Moim ulubionym zajęciem w wolnym czasie jest granie w rzutki.
Wiktionary
IPA: ˈɡrãɲɛ, AS: grãńe
Wiktionary
czas. grać ndk., zagrać dk.
rzecz. grajek mos., gra, gracz
przym. growy, grywalny
Wiktionary
ryba z rodziny strzępielowatych, występująca w około 100 gatunkach
SJP.pl
Granik – (nazwa zniesiona) nieoficjalna część wsi Zastań w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Wolin.
Nazwa z nadanym identyfikatorem SIMC występuje w zestawieniach archiwalnych TERYT z 1999 roku.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
Graniówka górska (Syntheosciurus brochus) – gatunek ssaka z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae) występujący endemicznie w Kostaryce i Panamie. Jedyny przedstawiciel rodzaju graniówka (Syntheosciurus). Zamieszkuje lasy deszczowe w terenach górskich. Spotykany jest zarówno w górnych partiach drzew jak i na ziemi. Graniówki górskie łączą się w pary rodzinne, lecz żerują samotnie.
Wikipedia
przymiotnik od: grań
SJP.pl
skała głębinowa barwy szarej zbudowana z ziaren kwarcu, skaleni i miki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. pospolita, kwaśna skała magmowa;
Wiktionary
Granit (wł. – granito od łac. granum – ziarno) – głębinowa kwaśna skała o budowie jawnokrystalicznej, zbudowana z kwarcu, skalenia potasowego i plagioklazu oraz biotytu należąca do grupy skał krystalicznych różnorodnych.
Wikipedia
(1.1) Schody marmurowe lub z granitu mają mnóstwo uroku.
Wiktionary
IPA: ˈɡrãɲit, AS: grãńit
Wiktionary
rzecz. granityzacja ż.
przym. granitowy
Wiktionary
1. napój chłodzący z soku owocowego z dodatkiem cukru i skórki cytryny;
2. szklanka tego napoju
SJP.pl
Wikipedia
skała metamorficzna, odmiana gnejsu o mniej wyraźnej teksturze kierunkowej
SJP.pl
Granitognejs – skała metamorficzna, odmiana gnejsu cechująca się znacznie słabiej niż u innych gnejsów wykształconą teksturą kierunkową (gnejsową – w postaci naprzemianległych grubszych warstewek kwarcowo-skaleniowych i cienkich warstewek miki).
Wikipedia
skała plutoniczna zbudowana głównie z kwarcu, skaleni potasowych, plagioklazów i łyszczyków
SJP.pl
Granitoidy (granitoid) – skały plutoniczne, kwaśne (bogate w krzemionkę SiO2). Zbudowane są z widocznych gołym okiem kryształów minerałów skałotwórczych: kwarcu, skaleni potasowych, plagioklazów i łyszczyków. Granitoidy powstają podczas powolnego krzepnięcia gorącej magmy w głębi ziemi na głębokości od kilku do kilkunastu tysięcy metrów.
Wikipedia
przymiotnik od: granitoid (kwaśna skała plutoniczna), np. masyw granitoidowy, magma granitoidowa
SJP.pl
skała plutoniczna zbudowana głównie z kwarcu, skaleni potasowych, plagioklazów i łyszczyków
SJP.pl
Granitoidy (granitoid) – skały plutoniczne, kwaśne (bogate w krzemionkę SiO2). Zbudowane są z widocznych gołym okiem kryształów minerałów skałotwórczych: kwarcu, skaleni potasowych, plagioklazów i łyszczyków. Granitoidy powstają podczas powolnego krzepnięcia gorącej magmy w głębi ziemi na głębokości od kilku do kilkunastu tysięcy metrów.
Wikipedia
przymiotnik od: granit
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący granitu, wykonany z granitu
Wiktionary
(1.1) Na środku dziedzińca stał granitowy obelisk.
Wiktionary
rzecz. granit m.
Wiktionary
Granityzacja – procesy metamorficzne zachodzące w głębi skorupy ziemskiej, w efekcie których pierwotne skały metamorficzne, magmowe albo osadowe przekształcają się w skały w znacznym stopniu lub całkowicie zbliżone do granitu pod względem składu chemicznego, mineralnego, tekstury i struktury. W trakcie granityzacji nie dochodzi do roztopienia zmienianej skały pierwotnej i do powstania z niej magmy. Zachodzi ona pod wpływem metasomatozy lub działania na skałę roztworów hydrotermalnych oraz innych procesów, które wzbogacają skałę w jony krzemu, potasu i sodu, jednocześnie wypierając z niej jony wapnia, magnezu i żelaza.
Wikipedia
mała grań
SJP.pl
mała kula myśliwska
SJP.pl
rodzaj skały głębinowej
SJP.pl
Granodioryt – kwaśna skała magmowa typu głębinowego o strukturze drobnokrystalicznej lub średniokrystalicznej i barwie szarej. Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF granodioryt zajmuje pole 4.
Wikipedia
płatki zbożowe prażone na oleju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pieczone na chrupko płatki owsiane z dodatkiem suszonych owoców i orzechów, jadane z mlekiem lub jogurtem;
Wiktionary
Granola (słowo ang., pochodzące z włoskiego zdrobnienie od grano: zboże, pszenica) – mieszanina płatków zbożowych, rodzynek, orzechów, suszonych owoców i cukru (lub miodu), pieczona do chrupkości.
Podawana jest z mlekiem lub jogurtem na śniadanie. Może być także wykorzystywana jako składnik ciast, deserów bądź batoników.
Wikipedia
(1.1) Laura pałaszuje swoją granolę ze szczególnie radosnym wyrazem twarzy.
Wiktionary
IPA: ɡrãˈnɔla, AS: grãnola
Wiktionary
Granowiec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Sośnie, ok. 18 km na południowy zachód od Ostrowa Wlkp.
Pod koniec XIX wieku wieś wchodziła w skład powiatu odolanowskiego. Wraz z pustkowiem Krzyżno liczyła 152 domostw i 1224 mieszkańców. Przeważała ludność ewangelicka (808) nad katolicką (403) i żydami (13).
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Granowo
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. dotacja na projekt badawczy lub artystyczny, przyznawana przez organizacje publiczne;
2. projekt badawczy lub artystyczny finansowany z dotacji przyznanej przez organizację publiczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dotacja, dofinansowanie do projektu naukowego, edukacyjnego itp., przyznawane w drodze konkursu, głosowania lub na mocy decyzji jakiegoś gremium
Wiktionary
Grant – wsparcie finansowe lub pozafinansowe dla osoby bądź organizacji, mające za zadanie realizację określonego celu (najczęściej naukowego, artystycznego lub społecznego), które najczęściej jest przyznawane przez poszczególne państwa, ich organy (głowy państw, rządy, samorządy, agencje państwowe), organizacje międzynarodowe (UNESCO, ONZ, Unia Europejska), instytucje organizacji międzynarodowych (Komisja Europejska, Rada Europy), uczelnie wyższe, związki wyznaniowe, rozmaite fundacje, stowarzyszenia. Często granty są oferowane przez poszczególne firmy (np. Apple, Nokia, Deloitte, Sony Ericsson, Volkswagen) najczęściej na realizację projektów, które dotyczą przedmiotu działalności tych firm. Znacznie rzadziej granty są udzielane przez osoby prywatne.
Wikipedia
(1.1) Dostaliśmy grant na wydanie naszej książki.
Wiktionary
IPA: ɡrãnt, AS: grãnt
Wiktionary
przym. grantowy
rzecz. grancik mrz.
Wiktionary
firma lub osoba, która otrzymała grant
SJP.pl
organizacja publiczna lub osoba przyznająca granty
SJP.pl
związany z dotacją na projekt badawczy lub artystyczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grantami, dotyczący grantu
Wiktionary
rzecz. grant mrz.
Wiktionary
potocznie:
1. częste korzystanie z grantów w celach zarobkowych;
2. uzależnienie własnej działalności od przyznawanych grantów
SJP.pl
1. szybkozmienny i jasny obszar w fotosferze słonecznej;
2. bardzo mała pigułka
SJP.pl
Granule – niewielkie (do 1400 km średnicy) komórki konwekcyjne plazmy wynoszone do góry w strefie konwekcyjnej Słońca, o temperaturze wyższej niż średnia temperatura powierzchni.
Ziarnisty wygląd powierzchni Słońca pochodzi od szczytów granul i nosi nazwę granulacji. Brzegi granul są ciemniejsze, gdyż tworzy je zimniejsza, opadająca plazma. Różnice jasności między środkiem a brzegiem granuli nie są jednak duże i wynoszą kilkanaście procent średniej wartości.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od granulat
Wiktionary
(1.1) To nie granulat, lecz tylko drobny granulacik.
Wiktionary
rzecz. granulat m.
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: granulacja
SJP.pl
1. zawierający granulki, ziarenka; ziarnisty;
2. mający postać granulek, ziarenek; ziarnisty;
3. synteza granularna - metoda generowania dźwięku w cyfrowych instrumentach muzycznych;
4. dezintegracja granularna - rodzaj wietrzenia mechanicznego polegający na rozpadzie skały na części mineralne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) preparat lub towar w postaci granulek, czyli ziarenek
Wiktionary
(1.1) Dobre źródła protein dla wegetarian obejmują orzechy i nasiona, rośliny strączkowe, produkty sojowe (tofu, mleko sojowe i teksturowane białko sojowe, takie jak granulat sojowy), zboża (pszenica, owies i ryż), ekologiczne jajka i niektóre produkty mleczne (mleko, ser i jogurt).
Wiktionary
rzecz. granulka ż., granulacik mrz., granulacja ż., granulowanie n.
czas. granulować ndk.
Wiktionary
urządzenie do granulowania
SJP.pl
skała metamorficzna składająca się głównie ze skalenia, kwarcu i granatu, niekiedy dystenu i biotytu
SJP.pl
Granulit, Leptynit – skała metamorficzna powstała na skutek przeobrażenia arkozy w warunkach metamorfizmu regionalnego. Zbudowana z drobnych ziarenek kwarcu, skaleni alkalicznych, granatów i ubogich w miki amfiboli. Nazwa pochodzi od częstego wykształcenia granoblastycznego (F. Weiss, 1803). W literaturze fachowej granulit określany jest nieraz jako leptynit.
Wikipedia
postać sproszkowanej substancji, drobna grudka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) małe nieregularne ziarno w formie których sprzedaje się niektóre produkty jak leki czy artykuły chemiczne
Wiktionary
(1.1) Józia kupiła preparat w postaci granulek.
Wiktionary
rzecz. granulat mrz., granulacja ż.
Wiktionary
biała krwinka zawierająca w cytoplazmie ziarna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. leukocyt posiadający ziarnistości w cytoplazmie i segmentowane jądro komórkowe, biorący udział w reakcji odpornościowej organizmu;
Wiktionary
Granulocyty (PMN lub PML – ang. polymorphonuclear leukocytes, polimorfojądrowe leukocyty) – rodzaj leukocytów, które w cytoplazmie zawierają liczne ziarnistości oraz posiadają podzielone na segmenty (segmentowane) jądro komórkowe.
Wikipedia
(1.1) RFT mogą też uaktywniać inny enzym, kolagenazę, uwalnianą w nieczynnej postaci przez granulocyty.
Wiktionary
rzecz. granulocytopenia ż., granulocytoza ż.
przym. granulocytarny, granulocytowy
Wiktionary
guz powstały z tkanki ziarninowej; ziarniniak
SJP.pl
Ziarniniak (niepoprawne: ziarniak; łac. granuloma) – zgrupowanie epitelioidalnych makrofagów oraz innych komórek zapalnych i należących do układu odpornościowego, a także macierzy pozakomórkowej, zwykle otoczone przez mankiet limfocytów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. proces powstawania i specjalizowania się granulocytów w szpiku kostnym;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podobnie jak w wypadku erytropoezy, białka różnego rodzaju działają przyśpieszająco na granulopoezę.
Wiktionary
przym. granulopoetyczny
Wiktionary
(1.1) granulocytopoeza
Wiktionary
Wikipedia
stromy grzbiet wzgórza; urwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. stromy grzbiet wzgórza; urwisko
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. góra, wzniesienie
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: grejpfrut lub potocznie: grejfrut] owoc drzewa o tej samej nazwie, okrągły, mający soczysty miąższ o gorzkim smaku; grejpfrut, grejfrut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. zob. grejpfrut. (drzewo)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) spoż. zob. grejpfrut. (owoc)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. grejpfrut mrz./mzw.
przym. grapefruitowy
Wiktionary
→ grapefruit [czytaj: grejpfrutowy lub potocznie: grejfrutowy]; grejpfrutowy, grejfrutowy
SJP.pl
1. bezbarwny włoski winiak destylowany ze sfermentowanych wytłoczyn winogronowych (pestek, szypułek, skórek itp.);
2. oranżada marki Grappa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. wódka z winogron (i ich pestek)
Wiktionary
Grappa – włoski napój alkoholowy, destylat przefermentowanych wytłoków i pestek winogron, odpadów z procesu produkcji wina.
Trunek jest przezroczysty (z wyjątkiem grapp starzonych), o charakterystycznym smaku, wysokiej zawartości garbników oraz intensywnym zapachu. Minimalna zawartość alkoholu jest określona według norm europejskich na 37,5%. Smak grappy w dużym stopniu zależy od jakości surowca. Produkuje się m.in. grappy jednoodmianowe (grappa di monovitigno, z jednego szczepu winogron) oraz starzone w beczkach (nabierają złotego koloru).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|grappa.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) grappa
* japoński: (1.1) グラッパ
* niemiecki: (1.1) Grappa m./ż.
* włoski: (1.1) grappa ż.
źródła.
== grappa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) grappa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡrapːa, AS: gra•pa
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|grappa.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) grappa
* japoński: (1.1) グラッパ
* niemiecki: (1.1) Grappa m./ż.
* włoski: (1.1) grappa ż.
źródła.
== grappa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) grappa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|grappa.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) grappa
* japoński: (1.1) グラッパ
* niemiecki: (1.1) Grappa m./ż.
* włoski: (1.1) grappa ż.
źródła.
== grappa (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) grappa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: grapę] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: grapler] osoba uprawiająca grappling - walkę wręcz wykorzystującą techniki chwytów
SJP.pl
[czytaj: grapling] walka wręcz wykorzystująca techniki chwytów, uprawiana jako dyscyplina sportowa
SJP.pl
Grappling, walka na chwyty – rodzaj walki wręcz wykorzystujący techniki chwytów, tj. dźwignie, rzuty (obalenia), duszenia; zabronione są w niej uderzenia.
Słowo „grappling” (także „grapling”) to neologizm pochodzący z języka angielskiego (ang. „grapple” – złapać, chwytać). Często używany w Polsce termin „style chwytane” jest niezgodny z polską gramatyką. Potocznie określa się te style jako „chwyciarstwo”, jednakże termin ten, choć słowotwórczo poprawny, ma charakter ironiczno-żartobliwy. Osobę walczącą za pomocą chwytów określa się jako grapplera bądź chwytacza.
Wikipedia
kopalny bezkręgowiec pochodzący z ery paleozoicznej
SJP.pl
Graptolity (†Graptolithina, z gr. graptos – pisany + lithos – kamień) – wymarła gromada zwierząt zaliczanych do półstrunowców. Żyły w okresie od kambru do wczesnego karbonu.
Szkielet tych zwierząt zbudowany był z substancji białkowej ułożonej w półpierścieniowate pasemka tzw. fuzellusy. Tworzyły kolonie zwane rabdozomem, pojedyncze osobniki w rabdozomie osłonięte były zewnętrznym szkieletem chitynowym w kształcie rurek zwanych tekami. Pierwsza taka kolonia, tzw. sikula, mieściła osobnika, który powstawał na drodze płciowej. Kolejne osobniki kolonii rozwijały się przez pączkowanie. Teki poszczególnych osobników układały się w gałązki, tworząc kolonie o różnych kształtach – proste lub powyginane czy spiralne wstęgi, kolonie siateczkowate, liściaste lub drzewkowate.
Wikipedia
przymiotnik od: graptolit
SJP.pl
gromada zwierząt, kopalnych półstrunowców z ery paleozoicznej
SJP.pl
Graptolity (†Graptolithina, z gr. graptos – pisany + lithos – kamień) – wymarła gromada zwierząt zaliczanych do półstrunowców. Żyły w okresie od kambru do wczesnego karbonu.
Szkielet tych zwierząt zbudowany był z substancji białkowej ułożonej w półpierścieniowate pasemka tzw. fuzellusy. Tworzyły kolonie zwane rabdozomem, pojedyncze osobniki w rabdozomie osłonięte były zewnętrznym szkieletem chitynowym w kształcie rurek zwanych tekami. Pierwsza taka kolonia, tzw. sikula, mieściła osobnika, który powstawał na drodze płciowej. Kolejne osobniki kolonii rozwijały się przez pączkowanie. Teki poszczególnych osobników układały się w gałązki, tworząc kolonie o różnych kształtach – proste lub powyginane czy spiralne wstęgi, kolonie siateczkowate, liściaste lub drzewkowate.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej: grabieżca, rabuś
SJP.pl
wymawiać spółgłoskę "r" z charakterystyczną wibracją języka
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wymawiać fonem IPA2|r. na sposób francuski, z charakterystyczną wibracją języczka: IPA4|ʁ.
Wiktionary
(1.1) Gdy mówi się po francusku, trzeba grasejować.
Wiktionary
IPA: ˌɡrasɛˈjɔvat͡ɕ, AS: grasei ̯ovać
Wiktionary
rzecz. grasejowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grasejować.
Wiktionary
IPA: ˌɡrasɛjɔˈvãɲɛ, AS: grasei ̯ovãńe
Wiktionary
czas. grasejować
Wiktionary
(1.1) reranie
Wiktionary
typ lasera, generator promieniowania gamma
SJP.pl
Graser (Gamma Ray Stimulated Emission through Radiation) – hipotetyczne urządzenie wytwarzające spójną, monochromatyczną wiązkę promieniowania gamma. Odpowiednik urządzeń laser (światło widzialne) czy maser (mikrofale), ale pracujący w zakresie promieniowania gamma.
Wikipedia
gruczoł dokrewny kręgowców, u człowieka usytuowany w okolicy śródpiersiowej (za mostkiem), będący podstawowym narządem limfatycznym, czynny do okresu pokwitania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. gruczoł układu chłonnego znajdujący się tuż za mostkiem, szczególnie aktywny w okresie dorastania;
Wiktionary
Grasica (łac. glandula thymus) – gruczoł, będący narządem wchodzącym w skład układu limfatycznego.
Grasica znajduje się w śródpiersiu górnym, tuż za mostkiem. Jest otoczona torebką łącznotkankową. Zbudowana jest z kory podzielonej na zraziki przegrodami łącznotkankowymi i z rdzenia wspólnego dla wszystkich zrazików kory. Zrąb tego narządu stanowią, w przeciwieństwie do innych narządów limfatycznych, komórki nabłonkowe pochodzenia endodermalnego.
Wikipedia
rzecz. grasiczak mrz.
przym. grasicowy, grasiczny
Wiktionary
nowotwór grasicy
SJP.pl
Grasiczak (łac. thymoma) – rzadki nowotwór wywodzący się z tkanki nabłonkowej grasicy. Może zawierać nacieki z niezmienionych nowotworowo limfocytów. W około 90% lokalizuje się w przednim śródpiersiu.
Wikipedia
1. dokonywać aktów przemocy przemieszczając się na jakimś terenie; panoszyć się, plądrować;
2. o chorobach, klęskach: szerzyć się, rozpowszechniać się
SJP.pl
czasownik
(1.1) dokonywać napadów, gwałtów na określonym terenie
(1.2) o chorobie: szerzyć się, panować
(1.3) gościć, wizytować
Wiktionary
(1.1) Utrapieniem hodowców na Dzikim Zachodzie były grasujące tam bandy koniokradów.
(1.2) Morowa zaraza grasowała z wielką siłą; od chorych udzielała się łatwo zdrowym, którzy z zarażonymi przebywali, podobnie do ognia, co łatwopalne przedmioty obejmuje.
Wiktionary
IPA: ɡraˈsɔvat͡ɕ, AS: grasovać
Wiktionary
rzecz. grasowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grasować.
Wiktionary
czas. grasować ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Luksemburg:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
gruchot; potocznie:
1. stary, mało wartościowy, zniszczony sprzęt; rupieć;
2. stary, zniszczony lub podniszczony samochód; dezel;
3. pogardliwie: człowiek stary, niedołężny, schorowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. przedmiot niezbyt wartościowy, często stary, zniszczony mebel, sprzęt domowy
(1.2) pogard. stary, wyeksploatowany, często psujący się pojazd mechaniczny
(1.3) techn. drobne, ostre pozostałości po obróbce skrawaniemfakt.
(1.4) daw. gwara. więz. graty – narzędzia złodziejskie
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pogard. człowiek stary, schorowany
Wiktionary
(1.1) Wyrzuć te graty i kup jakieś porządne meble.
(1.2) Ty się tym gratem wybierasz nad morze? Przecież on ci się w połowie drogi rozleci.
(2.1) Ona tak świetnie wygląda, a ten jej mąż to taki stary grat.
Wiktionary
IPA: ɡrat, AS: grat
Wiktionary
rzecz. graciarnia ż., gracik mrz.
Wiktionary
(1.1) rupieć
(1.2) gruchot, klekot, rzęch, pudło, wrak, trup, rupieć, pudło
(1.4) statki
(2.1) dziad
Wiktionary
białe, słodkie wino z Mołdawii
SJP.pl
[czytaj: graTĘ] rodzaj zapiekanki z warzyw, z zapieczoną na wierzchu masą jajeczną lub serową
SJP.pl
przedmiot dany lub otrzymany bezpłatnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przedmiot otrzymany za darmo
przysłówek
(2.1) tak, że nic nie trzeba płacić
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Kupując towar za kwotę powyżej stu złotych, klient otrzyma mały gratis.
(2.1) Jeśli kupisz w tym sklepie komputer, wieżę otrzymasz gratis.
Wiktionary
IPA: ˈɡratʲis, AS: gratʹis
Wiktionary
przym. gratisowy
przysł. gratisowo
rzecz. gratisik mrz.
Wiktionary
(1.1) darmówka
(2.1) bezpłatnie, darmo, darmowo, gratisowo, nieodpłatnie, za Bóg zapłać, za darmo; pot. na ładne oczy, za darmochę, za frajer, za friko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gratis
Wiktionary
(1.1) To nie gratis, lecz tylko mały gratisik.
Wiktionary
rzecz. gratis m.
przysł. gratis
Wiktionary
przysłówek
(1.1) bezpłatnie, gratis
Wiktionary
(1.1) Sprzedawca dołożył nam gratisowo po kilka śliwek.
Wiktionary
rzecz. gratis mrz.
przym. gratisowy
przysł. gratis
Wiktionary
(1.1) bezpłatnie, darmo, darmowo, gratis, nieodpłatnie, za darmo, za Bóg zapłać; pot. za darmochę, za friko, za frajer, na ładne oczy; gw-pl|Śląsk Cieszyński|za facke.
Wiktionary
darmowy, bezpłatny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) otrzymywany lub rozdawany bezpłatnie
Wiktionary
(1.1) W pakiecie otrzymuje pan dwa gratisowe badania.
Wiktionary
rzecz. gratis mrz.
przysł. gratis, gratisowo
Wiktionary
(1.1) darmowy
Wiktionary
sytuacja, rzecz, zdarzenie niespodziewane, przynoszące korzyść, sprawiające przyjemność, pomyślna okoliczność
SJP.pl
sytuacja, rzecz, zdarzenie niespodziewane, przynoszące korzyść, sprawiające przyjemność, pomyślna okoliczność
SJP.pl
usuwać tzw. graty, czyli pozostałości metalu na krawędziach po różnego rodzaju obróbce skrawaniem lub odlewie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pojazd do wywozu odpadów wielkogabarytowych, np. starych mebli
Wiktionary
Gratowóz – specjalnie oznakowany pojazd dostosowany do wywożenia odpadów problemowych (w gospodarstwie domowym już nieprzydatnych lub niebezpiecznych), tak zwanych gratów (z niem. Gerät - urządzenie - jako określenie dla przedmiotu niezbyt wartościowego, często starego, zniszczonego np. mebel lub sprzęt domowy) na gratowisko.
Wikipedia
dawniej: powinszowanie, życzenie składane komuś z okazji jakiegoś sukcesu, szczęśliwego wydarzenia itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyraz uznania złożony komuś z okazji jego sukcesu
Wiktionary
IPA: ˌɡratuˈlat͡sʲja, AS: gratulacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. gratulowanie n., pogratulowanie n.
czas. gratulować ndk., pogratulować dk.
Wiktionary
(1.1) powinszowanie
Wiktionary
dawniej: powinszowanie, życzenie składane komuś z okazji jakiegoś sukcesu, szczęśliwego wydarzenia itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) wyrazy uznania przekazywane komu z okazji szczęśliwego wydarzenia w życiu tej osoby
wykrzyknik
(2.1) wyrażenie uznania wypowiadane z okazji czyjegoś sukcesu lub radosnego wydarzenia
forma rzeczownika.
(3.1) M., B. i W. lm. od: gratulacja
Wiktionary
(1.1) Serdeczne gratulacje z okazji 190000. słowa w Wikisłowniku!
Wiktionary
rzecz. gratulant mos.
czas. gratulować ndk., pogratulować dk.
przym. gratulacyjny
Wiktionary
(1.1) daw. gratulacja
Wiktionary
przymiotnik od: gratulacja
SJP.pl
osoba składająca gratulacje
SJP.pl
{gratulant)
SJP.pl
składać komuś wyrazy uznania z okazji jakiegoś sukcesu lub szczęśliwego wydarzenia
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) składać wyrazy uznania
Wiktionary
(1.1) Gratulujemy ci wszyscy z całego serca z okazji wygrania konkursu. Jesteś dumą naszej rodziny.
Wiktionary
IPA: ˌɡratuˈlɔvat͡ɕ, AS: gratulovać
Wiktionary
rzecz. gratulacja ż., gratulant m., gratulowanie n., pogratulowanie n., gratulacje nmos.
czas. pogratulować dk.
przym. gratulacyjny
wykrz. gratulacje
Wiktionary
(1.1) winszować, składać gratulacje
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) winszowanie komuś sukcesu, awansu, jubileuszu itp.
Wiktionary
IPA: ˌɡratulɔˈvãɲɛ, AS: gratulovãńe
Wiktionary
rzecz. pogratulowanie n., gratulacja ż.
czas. gratulować ndk., pogratulować dk.
Wiktionary
(1.1) winszowanie
Wiktionary
gruchot; potocznie:
1. stary, mało wartościowy, zniszczony sprzęt; rupieć;
2. stary, zniszczony lub podniszczony samochód; dezel;
3. pogardliwie: człowiek stary, niedołężny, schorowany
SJP.pl
Graty (pcd. i wa. El Graty) – dzielnica (section) gminy Silly w Belgii, w Regionie Walońskim, w prowincji Hainaut, w okręgu Ath. 1 stycznia 2020 roku liczyła 782 mieszkańców. Do 31 grudnia 1976 samodzielna gmina.
Wikipedia
1. specjalne, dodatkowe wynagrodzenie wypłacane za pewne zasługi lub z pewnej okazji, np. jubileuszu firmy
2. eufemistycznie o nagrodzie, prezencie lub łapówce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dodatkowe, zwykle jednorazowe, wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za specjalne zasługi, z okazji świąt, jubileuszu firmy itp.
(1.2) prezent lub łapówka, którą ktoś otrzymuje w zamian za coś
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɡratɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: gratyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
przym. gratyfikacyjny
Wiktionary
(1.1) bonus
Wiktionary
przymiotnik od: gratyfikacja (np. fundusz gratyfikacyny, wartość gratyfikacyjna)
SJP.pl
wynagradzać za pewne zasługi lub z pewnej okazji, np. jubileuszu firmy
SJP.pl
w prawie: sposób ograniczenia możliwości zaskarżenia orzeczenia
SJP.pl
Gravamen (łac. "uciążliwość", od gravare, obciążać) – cecha orzeczenia sądu lub organu administracji, polegająca na naruszeniu interesu strony postępowania. Wykazanie gravamen, tj. uprawdopodobnienie, że dane orzeczenie narusza prawa strony (tzw. pokrzywdzenie orzeczeniem), bywa warunkiem dopuszczalności środków odwoławczych (np. apelacji w polskim postępowaniu karnym i cywilnym).
Wikipedia
określenie wykonawcze: ciężko, poważnie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rower szutrowy stworzony do jazdy na drogach szutrowych, duktach i w lekkim terenie
Wiktionary
(1.1) Swojego gravela nie posiadam, więc rower mieli pożyczyć dla mnie organizatorzy.
Wiktionary
przym. gravelowy
Wiktionary
(1.1) szutrówka
Wiktionary
[czytaj: grawoLET] miejscowość we Francji
SJP.pl
Gravelotte – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Mozela.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 530 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 94 osób/km² (wśród 2335 gmin Lotaryngii Gravelotte plasuje się na 571. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 953.).
Miejsce decydującej bitwy wojny francusko-pruskiej w roku 1870.
Wikipedia
Graves – miejscowość i dawna gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Charente. W 1990 roku jej populacja wynosiła 111 mieszkańców.
W dniu 1 stycznia 1997 roku z połączenia dwóch ówczesnych gmin – Graves oraz Saint-Amant-de-Graves – utworzono nową gminę Graves-Saint-Amant.
Wikipedia
Grawis (akcent ciężki, akcent słaby) – znak diakrytyczny używany w językach: katalońskim, wietnamskim, norweskim, portugalskim, francuskim, walijskim, włoskim i innych, oznaczający akcent samogłoski krótkiej o intonacji opadającej.Nazwą gravis określa się również sam taki akcent.
Wikipedia
kultura grawecka - kultura górnego paleolitu (28-17 tys. lat temu) zachodniej Europy, charakteryzująca się występowaniem licznych ostrzy tylcowych różnych odmian
SJP.pl
osoba specjalizująca się w wykonywaniu za pomocą specjalnych narzędzi napisów lub rysunków w metalu, szkle lub innym twardym materiale; rytownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się grawerstwem, czyli wykonywaniem rysunków na materiałach twardych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. grawerunek, wynik pracy grawera (1.1)
Wiktionary
Grawerstwo lub rytownictwo – dział rzemiosła posługujący się techniką polegającą na żłobieniu twardym narzędziem (obecnie także maszynowo) wzorów w metalu, szkle, kamieniu.
Grawerowanie jest jedną z najstarszych technik zdobienia wyrobów artystycznych (metal, kości, kamień, szkło). Znane są naczynia z Babilonii z 2000 roku p.n.e..
Wikipedia
rzecz. grawerunek m., grawerstwo n., grawerka ż.
czas. grawerować ndk., wygrawerować dk.
przym. grawerowany
Wiktionary
(1.1) rytownik
Wiktionary
wykonywać, za pomocą specjalnych rylców, frezów lub środków chemicznych, napisy lub rysunki w różnych materiałach, zwykle w metalu, drewnie, szkle
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) żłobić rysunki powierzchniach z materiałów twardych, zwłaszcza metalowych
Wiktionary
rzecz. grawer mos., grawerunek mrz.
czas. wygrawerować dk.
przym. grawerowany
Wiktionary
przymiotnik od: grawer (np. pracownia grawerska, narzędzia grawerskie)
SJP.pl
rzemiosło artystyczne polegające na wykonywaniu, za pomocą specjalnych rylców, frezów lub środków chemicznych, napisów lub rysunków w różnych materiałach, zwykle w metalu, drewnie, szkle
SJP.pl
Grawerstwo lub rytownictwo – dział rzemiosła posługujący się techniką polegającą na żłobieniu twardym narzędziem (obecnie także maszynowo) wzorów w metalu, szkle, kamieniu.
Grawerowanie jest jedną z najstarszych technik zdobienia wyrobów artystycznych (metal, kości, kamień, szkło). Znane są naczynia z Babilonii z 2000 roku p.n.e..
Wikipedia
napis lub rysunek wykonany za pomocą specjalnego narzędzia w metalu, szkle lub innym twardym materiale; grawer
SJP.pl
olbrzymi ssak kopalny
SJP.pl
przyrząd służący do pomiaru różnicy przyśpieszeń grawitacyjnych między dwoma punktami
SJP.pl
Grawimetr – urządzenie stosowane do pomiarów lokalnego przyśpieszenia grawitacyjnego, tj. w miejscu gdzie dokonuje się pomiaru. Wyróżniamy grawimetry absolutne (do pomiaru wartości absolutnych) i względne (do określenia różnicy przyspieszenia w różnych miejscach).
Wikipedia
dział geodezji zajmujący się pomiarami przyspieszenia ziemskiego
SJP.pl
Grawimetria (łac. gravis – ciężki, gr. metréō – mierzę) – doświadczalna nauka o Ziemi badająca przyspieszenie ziemskie, czyli ziemskie pole grawitacyjne. Zaliczana do geofizyki lub do geodezji.
Nauka ta pozwala na podstawie anomalii pola grawitacyjnego określić różnice w budowie skorupy ziemskiej, wykryć złoża minerałów różniących się gęstością od otaczających skał itp. Urządzeniem, które mierzy anomalie ziemskiego pola grawitacyjnego jest grawimetr.
Wikipedia
przymiotnik od: grawimetria (np. pomiary grawimetryczne, pyłomierz grawimetryczny)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grawimetrią, dotyczący grawimetrii
Wiktionary
rzecz. grawimetria ż., grawimetr mrz.
Wiktionary
wzajemne przyciąganie się wszystkich ciał; ciążenie powszechne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. powszechna siła przyciągania działająca pomiędzy ciałami mającymi masę;
Wiktionary
Grawitacja, ciążenie powszechne – zjawisko fizyczne polegające na wzajemnym przyciąganiu się wszystkich ciał – wszelkich mas i innych postaci energii. Ciążenie to jedno z oddziaływań podstawowych obok tych elektrosłabych i jądrowych silnych.
Wikipedia
(1.1) Grawitacja jest konsekwencją krzywizny czasoprzestrzeni.
Wiktionary
IPA: ˌɡravʲiˈtat͡sʲja, AS: gravʹitacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. grawiton m., grawitowanie n.
czas. grawitować ndk.
przym. grawitacyjny
przysł. grawitacyjnie
Wiktionary
(1.1) ciążenie powszechne
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z grawitacją, dotyczący grawitacji
(1.2) techn. taki w którym ruch odbywa się naturalnie, bez wspomagania, tylko dzięki sile grawitacji
Wiktionary
(1.1) Wstrząsające fale stworzone wybuchem bardziej zagęszczają materię międzygwiazdową i pobudzają zapadanie grawitacyjne oraz tworzenie nowych gwiazd.
Wiktionary
IPA: ˌɡravʲitaˈt͡sɨjnɨ, AS: gravʹitacyi ̯ny
Wiktionary
rzecz. grawitacja ż., grawiton m., grawitol m., grawitowanie n.
czas. grawitować ndk.
przysł. grawitacyjnie
Wiktionary
(1.1) ciążeniowy
Wiktionary
hipotetyczna cząstka, kwant pola grawitacyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. hipotetyczny kwant pola grawitacyjnego;
Wiktionary
Grawiton – hipotetyczna cząstka elementarna, która nie ma masy ani ładunku elektrycznego i przenosi oddziaływanie grawitacyjne.
Teoria grawitonu jest podstawą różnych kwantowych teorii grawitacji, będących wersją kwantowej teorii pola, ale nie modelu standardowego.
Wikipedia
rzecz. grawitacja ż., grawitowanie n.
czas. grawitować
przym. grawitacyjny
Wiktionary
1. podlegać prawu grawitacji
2. przenośnie: skłaniać się ku jakimś poglądom, ideom
SJP.pl
ukierunkowany ruch roślin spowodowany działaniem przyciągania ziemskiego; geotropizm; barotropizm
SJP.pl
Geotropizm (grawitropizm) – reakcja organów roślinnych na zmianę ich położenia względem wektora grawitacji.
Przykładem może być umieszczenie rośliny w położeniu horyzontalnym, jej pęd główny wzniesie się w górę, a korzeń skieruje się w dół. Reakcja pędu jest skierowana odwrotnie do kierunku działania siły grawitacji, mówimy tu o grawitropizmie ujemnym. Korzeń główny wygina się zgodnie z działaniem siły grawitacji jest to grawitropizm dodatni.W odczytywaniu bodźca grawitacyjnego podstawową rolę spełniają ziarna skrobi zawarte w amyloplastach, które przemieszczają się w komórkach z siłą ciężkości i uciskają siateczki śródplazmatyczne znajdujące się w pobliżu plazmolemmy.
Wikipedia
1. technika ręcznego przygotowania formy drukarskiej, polegająca na wycinaniu lub grawerowaniu odpowiednich jej elementów;
2. odbitka rysunku uzyskana z takiej formy; rycina
SJP.pl
Grawiura (franc. gravure) – rycina odbita z płyty metalowej, wykonana techniką druku wklęsłego.
Określenie to stosowane jest głównie do odbitek technik wklęsłych litograficznych, takich jak np. kamienioryt czy kwasoryt. Najczęstszym błędem jest stosowanie tego terminu odnośnie do rycin wykonanych technikami druku wypukłego.
Grawiura była znana od XVI w. Obecnie termin ten wychodzi już z użycia.
Wikipedia
związany z grawiurą (np. technika grawiurowa, cylindry grawiurowe)
SJP.pl
biografie:
geografia:
Wikipedia
[czytaj: grac] miasto w Austrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Austrii, stolica kraju związkowego Styria, położone nad rzeką Murą, u podnóża Alp Styryjskich;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Grazu|Ms=Grazu.
synonimy.
(1.1) hist. Grodziec
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. grazki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Graz
* białoruski: (1.1) Грац
* czeski: (1.1) Štýrský Hradec
* francuski: (1.1) Graz
* hiszpański: (1.1) Graz
* kataloński: (1.1) Graz
* litewski: (1.1) Gracas
* niemiecki: (1.1) Graz
* rosyjski: (1.1) Грац
* słowacki: (1.1) Graz m.
* słoweński: (1.1) Gradec
* ukraiński: (1.1) Грац
* włoski: (1.1) Graz
źródła.
== Graz (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ɡrɑːts.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Graz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. grazki
Wiktionary
(1.1) hist. Grodziec
Wiktionary
przymiotnik od: Grążawy
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Grążawy – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Bartniczka.
Wikipedia
wschodniosłowiański alfabet powstały przez modernizację graficzną cyrylicy, wprowadzony na początku XVIII wieku w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. alfabet będący odmianą cyrylicy, wprowadzony w Rosji na pocz. XVIII wieku, używany również przez inne narody słowiańskie posługujące się wcześniej cyrylicą;
Wiktionary
Grażdanka (ros. skrót odprzymiotnikowy od гражданский шрифт, grażdanskij szrift, tj. czcionka cywilna) – zbliżona do form antykwy łacińskiej, czcionka cyrylicy, opracowana przez Piotra Mohyłę i później wprowadzona w Carstwie Rosyjskim za czasów Piotra I Wielkiego w latach 1708–1711.
Wikipedia
(1.1) Z początkiem XVIII wieku car rosyjski Piotr Wielki zreformował cyrylicę zbliżając ją do alfabetu łacińskiego i w ten sposób powstała grażdanka, używana do dziś w prawosławnych krajach słowiańskich.
Wiktionary
IPA: ɡraʒˈdãnka, AS: graždãnka
Wiktionary
przym. grażdański
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grażdanką, dotyczący grażdanki
Wiktionary
rzecz. grażdanka ż.
Wiktionary
roślina wodna z rodziny grzybieniowatych
SJP.pl
Grążel (Nuphar Sm.) – rodzaj roślin należący do rodziny grzybieniowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia od 9 do 13 gatunków. Rośliny te występują na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i podzwrotnikowej. Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w Ameryce Północnej, mniej w Azji i Europie. W tej ostatniej rosną dwa gatunki i oba występują także w Polsce – grążel żółty i drobny.
Wikipedia
[czytaj: gracjozo] określenie wykonawcze: z gracją, z wdziękiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Grażyna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chodziłem z taką jedną Grażką na oazę do kościoła.
Wiktionary
rzecz. Grażyna ż., Grażynka ż.
Wiktionary
(1.1) Grażynka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Grazem, dotyczący Grazu, pochodzący z Grazu
Wiktionary
(1.1) Astrolog grazki Karol Frankenbach ocenia z satysfakcją dotychczasowe swoje prognozy.
(1.1) Dopiero nocną porą 15 grudnia zjawił się w kwaterze austriackiej sekretarz Raske i jemu to pierwszemu przedstawił Jerin życzenie Rudolfa II, aby układ grazki przenieść z Ernesta na Maksymiliana i na niego obrócić »chęci i łaskę«.
(1.1) „ogień, Łaskawa Pani, wybuchnął o niecały łokieć grazki (z Grazu) od schodów którymi idzie się do altany, ponieważ zrobiono piec w pokoju, gdzie była weselna łożnica królewska. Obok tego komina zapaliła się poprzeczna belka.”
Wiktionary
rzecz. Graz mrz.
Wiktionary
dawniej:
1. zagłębiać coś w czymś, zwłaszcza ciekłym, np. w wodzie; zanurzać, pogrążać;
2. przenośnie: powodować, że coś wnika w głąb czegoś; zagłębiać;
3. grążyć się:
a) zagłębiać się w czymś, zwłaszcza ciekłym, np. w wodzie; zanurzać się, pogrążać się;
b) przenośnie: wnikać w głąb czegoś albo sprawiać takie wrażenie; zagłębiać się
SJP.pl
nazwa kaczki nurkującej dla zdobycia pokarmu, np. czernica, edredon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. kaczka nurkująca; kaczka, która podczas zdobywania pokarmu nurkuje na znaczną głębokość, do grupy grążyc należy w Polsce, między innymi kilka gatunków z rodzaju nazwa systematyczna|Aythya|ref=tak.
Wiktionary
IPA: ɡrɔ̃w̃ˈʒɨt͡sa, AS: grõũ̯žyca
Wiktionary
(1.1) kaczka nurkująca
Wiktionary
nazwa kaczki nurkującej dla zdobycia pokarmu, np. czernica, edredon
SJP.pl
Aythyini – plemię ptaków z podrodziny kaczek (Anatinae) w obrębie rodziny kaczkowatych (Anatidae). W polskim nazewnictwie zwyczajowym dla tego taksonu spotykana jest nazwa grążyce.
Wikipedia
pogardliwie: kobieta w średnim wieku, której zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechująca się głupotą, prostactwem i zacofaniem; Grażyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Grażyna (lit. Gražina od graži – piękna) – imię żeńskie pochodzenia litewskiego. Wymyślone przez Adama Mickiewicza dla tytułowej bohaterki jego poematu z 1823.
Zdrobnienia: Graga, Grasia, Grazia, Grażynka, Grażka, Gradzia, Graża.
Wikipedia
(1.1) Grażyna jest psychiatrą i pracuje w węgorzewskim szpitalu.
Wiktionary
IPA: ɡraˈʒɨ̃na, AS: gražỹna
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Grażynka ż., Graża ż., Grażka ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Grażynka, Grażka
Wiktionary
grażynostwo; pogardliwie:
1. sposób bycia uważany za charakterystyczny dla kobiety o stereotypowych, negatywnych cechach przypisywanych Polkom;
2. ogół kobiet o stereotypowych, negatywnych cechach przypisywanych Polkom
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grażyny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Grażyna (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Grażyna
Wiktionary
IPA: ɡraˈʒɨ̃ŋka, AS: gražỹŋka
Wiktionary
rzecz. Grażyna ż., Grażka ż.
Wiktionary
grażyneria; pogardliwie:
1. sposób bycia uważany za charakterystyczny dla kobiety o stereotypowych, negatywnych cechach przypisywanych Polkom;
2. ogół kobiet o stereotypowych, negatywnych cechach przypisywanych Polkom
SJP.pl
pogardliwie: zachowywać się jak Grażyna (grażyna) - kobieta w średnim wieku, której zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechująca się głupotą, prostactwem i zacofaniem
SJP.pl
pogardliwie: charakterystyczny dla kobiety w średnim wieku, której zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechującej się głupotą, prostactwem i zacofaniem; grażynowy
SJP.pl
pogardliwie: charakterystyczny dla kobiety w średnim wieku, której zachowanie i wygląd wzbudza niechęć, cechującej się głupotą, prostactwem i zacofaniem; grażynowaty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Grażyński:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zmienianie kanałów telewizyjnych pilotem, żeby oglądać jednocześnie co najmniej dwa programy
Wiktionary
skrót od: greek drachma, międzynarodowe oznaczenie drachmy, dawnej jednostki monetarnej Grecji
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny czubaczy
SJP.pl
uwypuklenie na przedniej stronie szyi, zwłaszcza u mężczyzn, utworzone przez chrząstkę tarczową krtani; jabłko Adama, wyniosłość krtaniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. wystająca na przedniej części szyi chrząstka krtani (zazwyczaj u mężczyzn)
Wiktionary
Wyniosłość krtaniowa, jabłko Adama, grdyka (łac. prominentia laryngea, pomum Adami) – u człowieka widoczne na szyi uwydatnienie chrząstki tarczowatej (chrząstki krtani) rozwijające się po dojrzewaniu, zwłaszcza u mężczyzn. Nie ma odpowiednika u innych ssaków.
Wikipedia
(1.1) Łykał piwo z kufla, aż grdyka mu tańczyła.
Wiktionary
IPA: ˈɡrdɨka, AS: grdyka
Wiktionary
(1.1) jabłko Adama
Wiktionary
Grębałów – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy XVII Wzgórza Krzesławickie, dawna wieś.Osiedle Grębałów jest obecnie osiedlem mieszkalnym. Zabudowa nie jest zbyt zróżnicowana. Prawie cały teren pokryty jest domkami jednorodzinnymi. Niewiele wprawdzie pozostało już z dawnej wsi, aczkolwiek poniektórzy mieszkańcy posiadają własne, małe, prywatne gospodarstwa o wielkości nie przekraczającej 0,5 ha.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Grębałowem, dotyczący Grębałowa
Wiktionary
rzecz. Grębałów m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Grębałowem, dotyczący Grębałowa
Wiktionary
rzecz. Grębałów m.
Wiktionary
Grębień – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Pątnów.
Wikipedia
dotyczący wsi Grębień położonej na Wyżynie Wieluńskiej
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Grębiszew – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Mińsk Mazowiecki. Leży w południowo-zachodniej części gminy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Grębków – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, siedziba gminy Grębków. Ma status sołectwa.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Bartłomieja Apostoła.
Grębków leży przy drodze wojewódzkiej nr 697 Liw – Marysin.Przez miejscowość przepływa rzeczka dopływ Kostrzynia.
Wikipedia
przymiotnik od: Grębków
SJP.pl
Gręblin (kaszub. Grãblënò) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Pelplin przy drodze krajowej nr 91.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Grębocice (niem. Gramschütz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie polkowickim, w gminie Grębocice.
Wikipedia
przymiotnik od: Grębocice
SJP.pl
wieś w Polsce, położona niedaleko Torunia
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Gręboszów
SJP.pl
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Grębowo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Kamień Pomorski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Grębów
SJP.pl
skrót od: grecki; gr.
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
okazjonalnie: piosenka śpiewana przez Marka Grechutę
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grety lub z nią związany
SJP.pl
państwo w Europie ze stolicą w Atenach; Republika Grecka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w południowej Europie, ze stolicą w Atenach;
Wiktionary
Grecja (gr. Ελλάδα Elláda, IPA: [e̞ˈlaða] lub Ελλάς Ellás, IPA: [e̞ˈlas]), Republika Grecka (Ελληνική Δημοκρατία Ellinikí Dimokratía, IPA: [e̞ˌliniˈci ðimo̞kraˈtiˌa]) – państwo położone w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego. Graniczy z czterema państwami: Albanią, Macedonią Północną i Bułgarią od północy oraz Turcją od wschodu. Ma dostęp do czterech mórz: Egejskiego i Kreteńskiego od wschodu, Jońskiego od zachodu oraz Śródziemnego od południa. Grecja ma dziesiątą pod względem długości linię brzegową na świecie, o długości 14 880 km. Poza częścią kontynentalną w skład Grecji wchodzi około 2500 wysp, w tym 165 zamieszkanych. Najważniejsze to Kreta, Dodekanez, Cyklady i Wyspy Jońskie. Najwyższym szczytem jest wysoki na 2918 m n.p.m. Mitikas w masywie Olimpu.
Wikipedia
(1.1) W tym roku wakacje spędzamy w Grecji, na Peloponezie.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɛt͡sʲja, AS: grecʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Grek m., grek m., Greczynka ż., greckość ż., grecki m., greka ż., grecyzacja ż., grecyzowanie n., zgrecyzowanie n., antygreckość ż., progreckość ż., grekofilia ż., grekofil m.
czas. zgrecyzować dk., grecyzować ndk.
przym. grecki, wszechgrecki, antygrecki, progrecki
przysł. grecko, po grecku
temsłow. greko-
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Grecka; hist. lub książk. Hellada
Wiktionary
związany z Grecją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Grecją, dotyczący Grecji lub Greków
(1.2) związany z Greckim Kościołem Prawosławnym
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język Greków i po części Cypryjczyków;
Wiktionary
Język grecki, greka (stgr. Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W kulturze europejskiej zaadaptowany, obok łaciny, jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim.
Wikipedia
(1.1) Grecki klimat jest cieplejszy niż polski.
(1.2) Najważniejszym greckim świętem jest Pascha.
(2.1) Nie znam greckiego.
(2.1) Rozmawiam biegle po grecku • i nie tylko z żywymi.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɛt͡sʲci, AS: grecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Grecja ż., Grek mos., grek m., Greczynka ż., greckość ż., greka ż., greczyzna ż., grecyzm m., grecyzacja ż., grecyzowanie n.
czas. zgrecyzować ndk.
przysł. grecko, po grecku
temsłow. greko-
Wiktionary
(1.1) helleński, hellenistyczny
(2.1) greka, greczyzna
Wiktionary
1. posługujący się językiem greckim;
2. napisany w języku greckim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem greckim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem greckim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem greckim
(1.3) spisany, stworzony w języku greckim
Wiktionary
IPA: ˌɡrɛt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: greckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
skrót od: greckokatolicki
SJP.pl
związany z Kościołem powstałym w wyniku unii Kościoła prawosławnego z katolickim; unicki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z Kościołem powstałym z unii Kościoła prawosławnego z katolickim
Wiktionary
(1.1) Jego brat - Roman, był arcybiskupem metropolitą lwowskim kościoła obrządku greckokatolickiego, czyli unickiego, albo jak się go dziś nazywa, ukraińskiego, i patriotą ukraińskim.
Wiktionary
rzecz. grekokatolik, grekokatolicyzm
Wiktionary
(1.1) unicki; daw. uniacki
Wiktionary
→ grecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co greckie
Wiktionary
rzecz. Grecja ż., Greczynka ż., Grek mos., grecki mrz., grek mos., greka ż.
przym. grecki
przysł. po grecku
Wiktionary
badacz języka i kultury starożytnej Grecji; osoba studiująca grekę
SJP.pl
badaczka języka i kultury starożytnej Grecji
SJP.pl
nauka o języku, literaturze i kulturze starożytnej Grecji
SJP.pl
Hellenistyka, grecystyka – nauka o kulturze i języku starożytnej Grecji. Nazwa „hellenistyka” pochodzi od słowa Hellada, które w języku greckim znaczy „Grecja”. Z kolei samo słowo Hellada pochodzi od Hellena, mitologicznego ojca narodu greckiego.
Wikipedia
poddawanie wpływom greckim, rozszerzanie wpływów greckich, nadawanie czemuś cech typowo greckich
SJP.pl
wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa wzorowane na języku greckim albo z niego przejęte
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. wyraz lub zwrot zapożyczony z języka greckiego, który został wprowadzony do innego języka
Wiktionary
(1.1) Grecyzmy odzwierciedlają wpływy kultury i tradycji starożytnej Grecji na naukę czy literaturę.
Wiktionary
przym. grecki
rzecz. grecki mrz.
Wiktionary
poddawać wpływom greckim, rozszerzać wpływy greckie, nadawać czemuś cechy typowo greckie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zgrecyzować)
(1.1) kult. narzucać greckość, przymuszać kogoś do zostania Grekiem, zmieniać coś na greckie
czasownik zwrotny niedokonany grecyzować się (dk. zgrecyzować się)
(2.1) stawać się Grekiem, nabierać cech greckich
Wiktionary
rzecz. Grek mos., Greczynka ż., Grecja ż., grecyzowanie n.
Wiktionary
(1.1) hellenizować
(2.1) hellenizować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grecyzować.
Wiktionary
rzecz. zgrecyzowanie n., grecki mrz., Grek mos., Grecja ż.
czas. grecyzować ndk., zgrecyzować ndk.
przym. grecki
Wiktionary
(1.1) hellenizacja
Wiktionary
dawniej: Grek
SJP.pl
osiemnastowieczna luksusowa suknia bez rękawów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej narodowości greckiej, obywatelka Grecji, mieszkanka Grecji
Wiktionary
(1.1) Spotkałem Greczynkę podczas rejsu po Morzu Egejskim.
(1.1) Kuzynka Sebastiana jest Greczynką.
Wiktionary
IPA: ɡrɛˈt͡ʃɨ̃nka, AS: grečỹnka
Wiktionary
rzecz. Grecja ż., grecki mrz., greckość ż., grek mos., greka ż., grecyzacja ż., greczyzna ż.
:: fm. Grek mos.
czas. grecyzować ndk., zgrecyzować dk.
przym. grecki
przysł. grecko, po grecku
temsłow. greko-
Wiktionary
(1.1) książk. Hellenka
Wiktionary
1. język grecki; greka;
2. cechy charakterystyczne kultury greckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. greka
Wiktionary
przym. grecki
rzecz. greka ż., Grek mos., grecki mrz., Greczynka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. trucht koński
Wiktionary
IPA: ˈɡrɛ̃nda, AS: grẽnda
Wiktionary
[czytaj: grin] powierzchnia naokoło dołka na polu golfowym
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
nazwisko angielskie, m.in. Graham Greene [czytaj: grejem grin] - pisarz angielski (1904-1991)
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: grinhorn]
1. młoda, naiwna osoba; frajer, żółtodziób, nowicjusz;
2. człowiek świeżo przybyły, nieznający lokalnych warunków i obyczajów
SJP.pl
Greenhorn – angielskie slangowe określenie młodej, niedoświadczonej osoby. Żółtodziób.
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: grinkiper] osoba dbająca o murawy stadionów, pól golfowych itp.
SJP.pl
[czytaj: grinokit] minerał, siarczek kadmu; grinokit
SJP.pl
Grenokit, greenockit – rzadki minerał z gromady siarczków.
Nazwa upamiętnia Charlesa Murraya, lorda Greenock, który odkrył ten minerał w 1840 roku.
Wikipedia
[czytaj: grinpis] międzynarodowa organizacja ekologiczna i pacyfistyczna, powstała w 1971 r., zajmująca się ochroną środowiska; Greenpeace Environmental Trust
SJP.pl
Greenpeace – międzynarodowa organizacja pozarządowa, działająca na rzecz ochrony środowiska z lokalnymi biurami w ponad 55 krajach, a także oddziałem międzynarodowym w Amsterdamie. Założona w 1971 w Vancouver w Kanadzie, by przeciwstawić się amerykańskim testom atomowym na Alasce. Aktualnie celem Greenpeace jest zapewnienie Ziemi jak największej różnorodności biologicznej. Greenpeace stara się zmienić podejście i zachowanie rządów, wielkich firm i obywateli wobec środowiska naturalnego w celu jego ochrony, przy zastosowaniu pokojowych metod manifestowania swoich poglądów. Greenpeace ma biura w 55 krajach na całym świecie.
Wikipedia
[czytaj: grinpojnt] dzielnica Nowego Jorku, zamieszkiwana głównie przez ludność polskiego pochodzenia
SJP.pl
Greenpoint – najbardziej wysunięta na północ dzielnica (ang. neighborhood) Brooklynu w Nowym Jorku. Dzielnica graniczy od południowego zachodu z dzielnicą Williamsburg, od południowego wschodu z autostradą Brooklyn-Queens (zwaną BQE) oraz dzielnicą East Williamsburg, od północy z rzeką Newtown Creek oraz przez most Pułaskiego z dzielnicą Long Island City należącą do Queens, a od zachodu z cieśniną – ujściem rzeki (wł. estuarium) East River. W pobliżu znajdują się dwie stacje metra (zielona linia G), Greenpoint Avenue oraz Nassau Avenue.
Wikipedia
[czytaj: grinspen] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: grinłoszing] wywoływanie u klientów wrażenia, że produkt wytworzono zgodnie z zasadami ochrony środowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) społ. ekon. oszustwo marketingowe mające skłonić do zakupu produktu konsumentów o przekonaniach proekologicznych, będące nieuzasadnionym kreowaniem wizerunku ekologicznego;
Wiktionary
Greenwashing (rzadziej greenwash) – w wolnym tłumaczeniu „ekościema”, „zielone mydlenie oczu” czy „zielone kłamstwo”, zjawisko polegające na wywoływaniu u klientów poszukujących towarów wytworzonych zgodnie z zasadami ekologii i ochrony środowiska wrażenia, że produkt lub przedsiębiorstwo go wytwarzające są w zgodzie z naturą i ekologią.
Wikipedia
(1.1) Stosowanie nieodpowiedzialnych praktyk w rodzaju greenwashing to również nieumiejętność budowania długofalowych stosunków z klientem, które mogłyby zaowocować jego zwiększoną lojalnością.
Wiktionary
(1.1) ekościema, zazielenianie, zielone mydlenie oczu, zielone kłamstwo
Wiktionary
[czytaj: grinicz] dzielnica Londynu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) dzielnica Londynu z obserwatorium astronomicznym, którego położenie wyznacza przebieg południka zerowego;
(1.2) toponim, nazwa kilku miejscowości i gmin w USA
Wiktionary
Wikipedia
przym. grynicki
Wiktionary
[czytaj: grinłud] nazwisko
SJP.pl
W Kanadzie:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
imię
SJP.pl
skrót od: gregoriański
SJP.pl
przedstawiciel gromady pierwotniaków z grupy sporowców właściwych, będących pasożytami wewnętrznymi bezkręgowców; hurmaczek
SJP.pl
gromada pierwotniaków z grupy sporowców właściwych, będących pasożytami wewnętrznymi bezkręgowców, głównie pierścienic i owadów; hurmaczki
SJP.pl
Gregaryny, hurmaczki (Gregarinasina) – podgromada protistów należąca do typu apikompleksów. Te osiągające rozmiar około pół milimetra długości pasożyty zamieszkują w przewodach pokarmowych i jamach ciała bezkręgowców lądowych, morskich oraz słodkowodnych. Do tej zróżnicowanej grupy protistów należy około 250 rodzajów z 1650 gatunkami. Nie pasożytują one w żadnych kręgowcach. Gregaryny są blisko spokrewnione z pierwotniakami z gatunku Toxoplasma gondii, wywołującego u zwierząt toksoplazmozę. Hurmaczki łączą szereg prymitywnych cech z niespotykanymi u innych protistów przystosowaniami, wynikającymi z pasożytniczego trybu życia.
Wikipedia
[czytaj: greż] cienka nić otrzymywana przez rozwijanie kokonów jedwabnika, używana jako surowiec włókienniczy; greż
SJP.pl
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. nowy uczeń, rozpoczynający naukę w szkole
(1.2) daw. leniwy, nieprzykładający się do nauki uczeń
(1.3) daw. uczeń będący uczestnikiem gregorianek
Wiktionary
IPA: ˌɡrɛɡɔrʲˈjãnɛk, AS: gregorʹi ̯ãnek
Wiktionary
rzecz. gregorianka ż., gregorianki nmos.
Wiktionary
1. praktyka odprawiania mszy świętej przez 30 kolejnych dni w intencji jednej zmarłej osoby; msza gregoriańska;
2. tradycyjny, jednogłosowy śpiew liturgiczny Kościoła łacińskiego, śpiewany przez mężczyzn; chorał gregoriański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kośc. pot. msza gregoriańska
(1.2) rel. kośc. pot. chorał gregoriański, śpiew gregoriański
(1.3) zwykle w lm. zob. gregorianki.
Wiktionary
Gregorianka – jeden z rodzajów praktyk religijnych, zainicjowanych przez papieża Grzegorza I Wielkiego i potocznie nazwanych gregorianką na jego cześć:
W tradycji szkolnej w dawnej Polsce gregorianka to także:
Wikipedia
(1.1) Zamówiłam gregoriankę za dziadka.
Wiktionary
IPA: ˌɡrɛɡɔrʲˈjãnka, AS: gregorʹi ̯ãnka
Wiktionary
przym. gregoriański
rzecz. gregorianek, gregorianki
Wiktionary
(1.1) msza gregoriańska
(1.2) chorał gregoriański, śpiew gregoriański
Wiktionary
1. praktyka odprawiania mszy świętej przez 30 kolejnych dni w intencji jednej zmarłej osoby; msza gregoriańska;
2. tradycyjny, jednogłosowy śpiew liturgiczny Kościoła łacińskiego, śpiewany przez mężczyzn; chorał gregoriański
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) obchodzony dawniej przez żaków dzień św. Grzegorza – 12 marca;
Wiktionary
Gregorianki (cz. Svatý Řehoř, Řehoře, Řehořovy vojaky, słoweń. Gregorjevanje, Gregorčki) – dawne święto szkolne obchodzone w dniu 12 marca, w dzień wspomnienia w Kościele katolickim papieża św. Grzegorza Wielkiego, patrona szkół podstawowych.
Wikipedia
IPA: ˌɡrɛɡɔrʲˈjãnʲci, AS: gregorʹi ̯ãnʹḱi
Wiktionary
rzecz. Grzegorz mrz./mos., gregorianka ż., gregorianek, gregoły
Wiktionary
(1.1) gregoły
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do papieża Grzegorza XIII; ,
(1.2) odnoszący się do papieża Grzegorza I; ,
Wiktionary
(1.1) Obecnie (my) stosujemy kalendarz gregoriański.
(1.2) Artysta był znany z popularyzacji chorałów gregoriańskich.
Wiktionary
IPA: ˌɡrɛɡɔrʲˈjä̃j̃sʲci, AS: gregorʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. gregorianka ż., Grzegorz mrz./mos.
Wiktionary
właśc. Pontificia Universitas Gregoriana, papieski uniwersytet w Rzymie
SJP.pl
Papieski Uniwersytet Gregoriański – uczelnia Kościoła Katolickiego z siedzibą w Rzymie zajmująca się naukami humanistycznymi, zwłaszcza teologią i filozofią. Jest najstarszym uniwersytetem papieskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Ten artykuł dotyczy fikcyjnych postaci, czyli pierwszoplanowych, drugoplanowych i epizodycznych bohaterów cyklu Joanne K. Rowling Harry Potter.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gwara. zob. gregorianki.
Wiktionary
rzecz. gregorianki nmos.
Wiktionary
[czytaj: grajfswald] miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. hanzeatyckie miasto powiatowe i uniwersyteckie w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie;
Wiktionary
Wikipedia
przym. greifswaldzki
Wiktionary
(1.1) hist. Gryfia
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Greifswaldem, dotyczący Greifswaldu
Wiktionary
rzecz. Greifswald mrz.
Wiktionary
jednostka pochłoniętej dawki promieniowania
SJP.pl
Grej (symbol Gy, ang. gray) – jednostka dawki pochłoniętej w układzie SI będąca jednostką pochodną w tym układzie. Określa ilość energii promieniowania w dżulach pochłoniętej przez kilogram materii.
Wikipedia
(pisownia niezalecana) wiecznie zielone drzewo cytrusowe o dużych, jadalnych owocach; grejpfrut, grapefruit
SJP.pl
Grejfrut – polski zespół rockowy założony w styczniu 2000 roku. Tego samego roku zdobył główną nagrodę w konkursie Debiuty KFPP Opole. Nagrał 1 płytę (Tytuł płyty), promowaną teledyskiem do utworu pt. "Kosmita".
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od grejpfrut
Wiktionary
(1.1) To nie grejpfrut, lecz tylko mały grejpfrucik.
Wiktionary
rzecz. grejpfrut m.
Wiktionary
[czytaj: grejpfrut lub potocznie: grejfrut] owoc drzewa o tej samej nazwie, okrągły, mający soczysty miąższ o gorzkim smaku; grapefruit, grejfrut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. roślina cytrusowa z rodziny rutowatych;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) spoż. owoc grejpfruta (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ojciec kupił kilka sadzonek grejpfrutów.
(2.1) Grejpfruty zawierają dużą ilość witaminy C.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɛjpfrut, AS: grei ̯pfrut
Wiktionary
rzecz. grapefruit m., grejpfrucik mrz.
przym. grejpfrutowy
Wiktionary
→ grejpfrut [czytaj: grejpfrutowy lub potocznie: grejfrutowy]; grapefruitowy, grejfrutowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grejpfrutami, dotyczący grejpfrutów
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla grejpfrutów
Wiktionary
(1.1) Napijesz się zimnego radlera grejpfrutowego.
Wiktionary
rzecz. grejpfrut mrz., grapefruit mrz.
Wiktionary
skała składająca się przede wszystkim z kwarcu, łyszczyku i topazu
SJP.pl
Grejzen – (niem. greisen- rozszczepienie) gruboklastyczna skała metamorficzna powstała w procesach metasomatycznych, zbudowana z kwarcu, łyszczyku i topazu. Niekiedy złoża te zawierają kruszec cyny – kasyteryt. Wystąpienia grejzenu w Polsce znajdują się m.in. na Dolnym Śląsku w okolicach Mirskа na Pogórzu Izerskim (blok karkonosko-izerski).
Wikipedia
proces tworzenia się grejzenów ze skały granitowej
SJP.pl
potocznie:
1. badacz języka i kultury starożytnej Grecji; grecysta;
2. nauczyciel greckiego;
3. grekokatolik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości greckiej, obywatel Grecji, mieszkaniec Grecji
Wiktionary
Grecy (gr. Έλληνες) – naród używający jednego z języków grupy indoeuropejskiej. Tworzące go plemiona dotarły na tereny Grecji w II tysiącleciu p.n.e.
Wikipedia
(1.1) Mąż Sylwii jest rodowitym Grekiem z Pireusu.
(1.1) Kilka tysięcy Greków – pracowników służb miejskich i nauczycieli – protestowało w poniedziałek w Atenach przeciwko zwolnieniom w sektorze publicznym, które rząd przyrzekł międzynarodowym wierzycielom w zamian za pomoc finansową.
Wiktionary
IPA: ɡrɛk, AS: grek
Wiktionary
rzecz. Grecja ż., grecki m., greckość ż., grek mrz., greka ż., grecyzacja ż., greczyzna ż., grecyzowanie n., zgrecyzowanie n.
:: fż. Greczynka ż.
czas. grecyzować ndk., zgrecyzować dk.
przym. grecki
przysł. grecko, po grecku
temsłow. greko-
Wiktionary
(1.1) książk. Hellen
Wiktionary
język grecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. język i literatura grecka
(1.2) pot. lekcja języka greckiego, greki (1.1)
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: grek
Wiktionary
Język grecki, greka (stgr. Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W kulturze europejskiej zaadaptowany, obok łaciny, jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim.
Wikipedia
(1.1) Słyszałem, że greka jest potwornie trudna: niby są jakieś zasady, ale wszędzie pojawiają się jakieś wyjątki.
(1.2) Nie lubię chodzić na grekę, nie dość, że sam język popaprany, to jeszcze ten nasz nauczyciel.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɛka, AS: greka
Wiktionary
rzecz. grecki m., Grek m., Greczynka ż., Grecja ż., grecyzacja ż., greczyzna ż., greckość ż., grek mos.
przym. grecki
przysł. grecko
Wiktionary
(1.1) greczyzna, język grecki, grecki
Wiktionary
zwolennik, wielbiciel kultury greckiej, języka greckiego; przyjaciel Greków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. zwolennik, wielbiciel kultury greckiej, języka greckiego; przyjaciel Greków
Wiktionary
(1.1) Symplicjusz uchodzi za grekofila.
Wiktionary
IPA: ɡrɛˈkɔfʲil, AS: grekofʹil
Wiktionary
rzecz. Grecja ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) kwestion. rel. związany z Kościołem powstałym z unii Kościoła prawosławnego z katolickim
Wiktionary
odłam katolicyzmu, wyznanie powstałe podczas unii brzeskiej w 1596 roku
SJP.pl
Kościoły greckokatolickie – zbiorcza nazwa Kościołów (Cerkwi) katolickich wschodniej tradycji bizantyńskiej, a określenie „greckokatolicki” pozwala odróżnić je od innych tradycji katolickich – przede wszystkim od rytu „łacińskiego”. Kościoły greckokatolickie należą do Katolickich Kościołów wschodnich, będąc jednocześnie częścią Kościoła katolickiego.
Wikipedia
wyznawca Kościoła greckokatolickiego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Grela (Grell, Grelle) – polski herb szlachecki, używany przez rodzinę wywodzącą się z Kaszub.
Wikipedia
rodzaj gęstej, słodkiej masy z palonego cukru i migdałów lub orzechów; grylaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cuk. zob. grylaż.
Wiktionary
(1.1) grylaż
Wiktionary
przymiotnik od: grelaż
SJP.pl
hormon apetytu, produkowany przez ścianki żołądka
SJP.pl
Grelina – 28-aminokwasowy hormon peptydowy, zidentyfikowany w żołądku szczura jako endogenny ligand dla receptora uwalniającego hormon wzrostu. Grelina wydzielana jest w czasie głodzenia się, z komórek enteroendokrynnych typu A żołądka. Zawiera n-oktaacylową modyfikację na serynie w pozycji trzeciej, która jest istotna dla wywołanej greliną stymulacji uwalniania hormonu wzrostu, natomiast deacylowana grelina w formie des-n-oktaacylowanej jest nieaktywna biologicznie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
jedwabna chusta do przykrywania kolan biskupa siedzącego na tronie w czasie celebry; gremiał
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: gremialnie
SJP.pl
odnoszący się do liczebnej grupy osób, masowy, tłumny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ogólny, powszechny
(1.2) odnoszący się wielkiej liczby ludzi
(1.3) dotyczący gremium, podjęty przez gremium
(1.4) daw. wchodzący w skład gremium
Wiktionary
rzecz. gremium n.
przysł. gremialnie
Wiktionary
jedwabna chusta do przykrywania kolan biskupa siedzącego na tronie w czasie celebry; gremiale
SJP.pl
zespół podejmujący ważne decyzje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grupa osób zajmujących się tym samym zawodem lub pełniących te same funkcje
Wiktionary
IPA: ˈɡrɛ̃mʲjũm, AS: grẽmʹi ̯ũm
Wiktionary
przym. gremialny
Wiktionary
(1.1) ciało kolegialne, grono, zespół
Wiktionary
stworzenia fantastyczne, złośliwy stwór powodujący wadliwe działanie maszyn i urządzeń
SJP.pl
Gremlin – fantastyczna istota ze współczesnego folkloru miejskiego, złośliwy stwór powodujący wadliwe działanie maszyn i urządzeń, przede wszystkim samolotów. Pomysł, by winę za różne usterki ponosiły swego rodzaju gnomy czy chochliki nazwane gremlinami, pojawił się początkowo wśród obsługi naziemnej i lotników RAF-u przed II wojną światową lub na jej początku, a w czasie wojny został spopularyzowany m.in. przez komiksowy magazyn „Knockout” oraz książkę dla dzieci autorstwa Roalda Dahla.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gremplować.
Wiktionary
rzecz. niegremplowanie n.
czas. gremplować ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zapłodnione i złożone jaja motyla jedwabnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. zool. złożone i zapłodnione jaja motyla jedwabnika
Wiktionary
IPA: ˈɡrɛ̃na, AS: grẽna
Wiktionary
1. miasto w Hiszpanii; Granada;
2. państwo w Ameryce Środkowej na wyspie o tej samej nazwie, ze stolicą w Saint George's
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Środkowej;
(1.2) geogr. wyspa w archipelagu Grenadyn, największa wyspa państwa Grenada (1.1)
(1.3) geogr. adm. miasto w Hiszpanii;
(1.4) geogr. adm. prowincja w Hiszpanii, w Andaluzji, mająca stolicę w mieście o tej samej nazwie;
Wiktionary
Grenada – państwo wyspiarskie na wyspie Grenada i części wysp archipelagu Grenadyn (Małe Antyle) na Morzu Karaibskim.
Wikipedia
(1.1) Do połowy dwudziestego wieku Grenada była brytyjską kolonią.
Wiktionary
IPA: ɡrɛ̃ˈnada, AS: grẽnada
Wiktionary
rzecz. Grenadyjczyk mos., Grenadyjka ż., Grenadyny nmos., grenadyjczyk mos., grenadyjka ż.
przym. grenadyjski, grenadzki
Wiktionary
1. żołnierz którego głównym zadaniem jest miotanie granatów ręcznych
2. żołnierz uzbrojony w granatniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz wyszkolony w rzucaniu granatów;
Wiktionary
Grenadierzy (z franc.) – formacja piechoty powstała na zachodzie Europy w pierwszej połowie XVII w., której głównym zadaniem było miotanie granatów ręcznych. W XVIII wieku oddziały grenadierów przekształciły się w doborowe jednostki przeznaczone do ataków na bagnety.
Wikipedia
IPA: ɡrɛ̃ˈnadʲjɛr, AS: grẽnadʹi ̯er
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. grenadierzysko n.
przym. grenadierski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. czapka grenadiera
(1.2) spec. klamra od pasa grenadierów
(1.3) spec. książk. kobieta grenadier
(1.4) pot. wojsk. szkolenie typowe dla grenadierów, ćwiczenia w walce na granaty, ćwiczenia rzutu granatem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Cała gwardia zazdrościła im tego, jako też grenadierek: czak z czasów Pawła I.
(1.1) …grenadierka zleciała z głowy, tłukąc blachą o podmurówkę targowej studni.
(1.2) Piękna grenadierka, nie mam takiej w kolekcji klamer.
(1.3) Bohater Mistrzowska Grenadierka Ramirez (Master Grenadier Ramirez) to Żołnierz gry Fortnite Ratowanie Świata
(1.4) Codziennie przed południem: musztra, szkoła strzelca, grenadierka i ćwiczenia bojowe.
Wiktionary
rzecz. grenadier m., grenadierzysko n.
przym. grenadierski
przysł. grenadiersko
Wiktionary
(1.1) bermyca, czapka, kaszkiet, czako
Wiktionary
przymiotnik od: grenadier
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. związany z grenadierem, dotyczący grenadiera
Wiktionary
rzecz. grenadier mrz., grenadierka ż.
Wiktionary
granadilla;
1. rodzaj roślin z rodziny męczennicowatych; passiflora, męczennica;
2. owoc tej rośliny
SJP.pl
syrop z owoców granatu; grenadyna
SJP.pl
Grenadyna – syrop z owocu granatu, używany często jako składnik koktajli (alkoholowych i bezalkoholowych).
Ze względu na dużą gęstość i ciężar właściwy, grenadyna osiada na dnie szklanki, co pozwala na przygotowanie koktajli wielokolorowych. Grenadyna jest niezbędna do przygotowania jednej z wersji koktajlu Tequila Sunrise.
Dolewanie grenadyny do herbaty jest popularne na południu Europy.
Wikipedia
mieszkaniec Grenady (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Grenady
Wiktionary
IPA: ˌɡrɛ̃naˈdɨjt͡ʃɨk, AS: grẽnadyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Grenada ż.
:: fż. Grenadyjka ż.
przym. grenadyjski, grenadzki
Wiktionary
mieszkanka Grenady (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Grenady
Wiktionary
IPA: ˌɡrɛ̃naˈdɨjka, AS: grẽnadyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Grenada ż.
:: fm. Grenadyjczyk mos.
przym. grenadyjski, grenadzki
Wiktionary
przymiotnik od:
a) Grenada (miasto w Hiszpanii; Granada); granadyjski
b) Grenada (państwo)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Grenadą, dotyczący Grenady (wyspy)
(1.2) związany z Grenadą, dotyczący Grenady (państwa)
(1.3) związany z Grenadą, dotyczący Grenady (miasta i krainy w Hiszpanii)
Wiktionary
IPA: ˌɡrɛ̃naˈdɨjsʲci, AS: grẽnadyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. grenadyjka ż., grenadyjczyk mos., Grenadyny nmos., Grenada ż., Grenadyjczyk mos., Grenadyjka ż.
przym. grenadzki
Wiktionary
(1.3) grenadzki
Wiktionary
syrop z owoców granatu; grenadina
SJP.pl
Grenadyna – syrop z owocu granatu, używany często jako składnik koktajli (alkoholowych i bezalkoholowych).
Ze względu na dużą gęstość i ciężar właściwy, grenadyna osiada na dnie szklanki, co pozwala na przygotowanie koktajli wielokolorowych. Grenadyna jest niezbędna do przygotowania jednej z wersji koktajlu Tequila Sunrise.
Dolewanie grenadyny do herbaty jest popularne na południu Europy.
Wikipedia
syrop z owoców granatu; grenadina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. grupa wysp karaibskich położonych między wyspami Saint Vincent i Grenadą;
(1.2) geogr. adm. jednostka administracyjna państwa Saint Vincent i Grenadyny, obejmująca przypadającą mu część wysp Grenadyn (1.1);
Wiktionary
Grenadyny (ang. Grenadines) – grupa wysp w Ameryce Środkowej (Indie Zachodnie), w archipelagu Wysp Nawietrznych w Małych Antylach, na północ od Trynidadu. Są położone pomiędzy większymi wyspami Saint Vincent na północnym wschodzie i Grenadą na południowym zachodzie. Zajmują łączną powierzchnię 86 km², a zamieszkuje je około 20 tys. mieszkańców.
Pod względem politycznym wchodzą w skład państw Saint Vincent i Grenadyny (część północna) i Grenada (część południowa).
Wikipedia
rzecz. Grenada ż., Grenadyjczyk mos., Grenadyjka ż., grenadyjczyk mos., grenadyjka ż.
przym. grenadyjski, grenadzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Grenadą, dotyczący Grenady (miasta)
(1.2) związany z Grenadą, dotyczący Grenady (krainy historycznej)
Wiktionary
(1.1) Ceną tej transakcji, która doszła do skutku w końcu 1361 r., było scedowanie zamku i okręgu Ronda w emiracie grenadzkim przez Maroko Mohammedowi V, dzięki czemu ów przy poparciu kastylijskim odzyskał tron grenadzki.
(1.1) Wreszcie od czasu klęski nad brzegami Salado (1340) emirat grenadzki ograniczył się do defensywy.
(1.2) Drogą na Malagę, będącą już ponoć pod obstrzałem grenadzkich wojsk białych, szły z Murcji posiłki.
Wiktionary
rzecz. Grenada ż., Grenadyjczyk mos., Grenadyjka ż., grenadyjczyk mos., grenadyjka ż., Grenadyny nmos.
przym. grenadyjski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przylądek w Danii
SJP.pl
mieszkaniec Grenlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Grenlandii
Wiktionary
(1.1) To jasne, że na Grenlandii pod uwagę trzeba brać także interesy Stanów Zjednoczonych, ale (ślepe) podążanie za kursem USA nie leży ani w interesie Danii, ani Grenlandczyków.
Wiktionary
rzecz. Grenlandia ż.
:: fż. Grenlandka ż.
przym. grenlandzki
Wiktionary
wyspa na Oceanie Arktycznym, największa na Ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. ogromna arktyczna wyspa na północnym Atlantyku;
(1.2) geogr. adm. autonomiczne terytorium zależne Danii obejmujące Grenlandię (1.1) i przybrzeżne wyspy
Wiktionary
Grenlandia (gren. Kalaallit Nunaat [kaˈlaːɬit ˈnunaːt], duń. Grønland [ˈɡ̊ʁɶnˌlanˀ]) – autonomiczne terytorium zależne Danii położone na wyspie o tej samej nazwie, która położona jest w Ameryce Północnej, o obszarze 2 166 086 km² (największa wyspa na świecie niebędąca kontynentem), pokrytej w 81% przez lądolód grenlandzki (410,4 tys. km² jest wolnych od lodu) i o ludności 56 421 (1 stycznia 2021 r.). 89% mieszkańców stanowią Inuici.
Wikipedia
(1.1) Grenlandia jest prawie całkowicie pokryta lodem.
(1.2) Grenlandia jest największym na świecie terytorium zależnym.
Wiktionary
IPA: ɡrɛ̃nˈlãndʲja, AS: grẽnlãndʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Grenlandczyk mos., Grenlandka ż., grenlandzki mrz.
przym. grenlandzki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Grenlandczyk mos., Grenlandka ż., grenlandzki mrz.
przym. grenlandzki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - kraje Ameryki Północnej
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Greenland
* arabski: (1.1) جرينلاند, جرين لاند
* baskijski: (1.1) Groenlandia
* białoruski: (1.1) Грэнландыя ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) Грэнляндыя ż.
* bułgarski: (1.1) Гренландия ż.; (1.2) Гренландия ż.
* czeski: (1.1) Grónsko
* duński: (1.1) Grønland n.
* esperanto: (1.1) Gronlando, Grenlando
* farerski: (1.1) Grønland n.; (1.2) Grønland n.
* francuski: (1.1) Groenland m.
* grenlandzki: (1.1) Kalaallit Nunaat
* hiszpański: (1.1) Groenlandia ż.
* interlingua: (1.1) Groenlandia
* inuktitut: (1.1) ᐊᑯᑭᑦᑐᑦ
* japoński: (1.1) グリーンランド
* kataloński: (1.1) Grenlàndia ż.
* niemiecki: (1.1) Grönland n.
* norweski (bokmål): (1.1) Grønland
* nowogrecki: (1.1) Γροιλανδία ż.
* rosyjski: (1.1) Гренландия ż.
* rumuński: (1.1) Groenlanda ż.
* słowacki: (1.1) Grónsko n.
* szwedzki: (1.1) Grönland
* turecki: (1.1) Grönland
* ukraiński: (1.1) Гренландія ż.
* węgierski: (1.1) Grönland
* włoski: (1.1) Groenlandia ż.
źródła.
== Grenlandia (język galicyjski.) ==
thumb|Grenlandia (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Grenlandia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
mieszkanka Grenlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Grenlandii
Wiktionary
rzecz. Grenlandia ż.
:: fm. Grenlandczyk mos.
przym. grenlandzki
Wiktionary
związany z Grenlandią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Grenlandia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język rdzennych mieszkańców Grenlandii;
Wiktionary
(1.1) Grenlandzcy rybacy poławiają dorsza, którego zamrażają i wysyłają do Aalborga.
(2.1) Malik wydał zbiorek erotycznych wierszy po grenlandzku.
Wiktionary
IPA: ɡrɛ̃nˈlãnt͡sʲci, AS: grẽnlãncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Grenlandia ż., Grenlandczyk mos., Grenlandka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem grenlandzkim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem grenlandzkim
(1.3) spisany, stworzony w języku grenlandzkim
Wiktionary
(1.1) Naukę prowadzono głównie w języku grenlandzkim aż do nowej ustawy szkolnej w 1950 roku, kiedy to utworzono dwa typy klas: grenlandzkojęzyczne i duńskojęzyczne.
Wiktionary
IPA: ɡrɛ̃nˈlãnt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: grẽnlãnckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Grenoble, dotyczący Grenoble
Wiktionary
rzecz. Grenoble n.
Wiktionary
[czytaj: greNOBL] miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość w południowo-wschodniej Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy;
Wiktionary
Grenoble (wymowa, oksyt. Grenòble, Granòble; średniowieczny oksyt. Grasanòbol; fr.-prow. Grenoblo) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Owernia-Rodan-Alpy, w departamencie Isère. Przez miasto przepływa rzeka Isère.
Wikipedia
przym. grenoblański
Wiktionary
(1.1) daw. lub rzad. Grenobla, hist. Gracjanopol
Wiktionary
urządzenie stosowane do rozczesywania wełny, lnu itp.; grępla
SJP.pl
urządzenie stosowane do rozczesywania wełny, lnu itp.; grępel
SJP.pl
1. maszyna włókiennicza do gręplowania;
2. potocznie (rzadko): kobieta zajmująca się gręplowaniem
SJP.pl
zakład lub dział fabryki włókienniczej, w którym odbywa się gręplowanie; gręplownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) warsztat albo dział w fabryce włókienniczej, w którym odbywa się gręplowanie
Wiktionary
Gręplarnia – zakład lub dział fabryki włókienniczej, w którym odbywa się gręplowanie. Gręplowanie, nazywane też czochraniem lub zgrzebleniem, pierwszy etap przy obróbce wełny, polegający na rozplątywaniu włókien wełny.
Wikipedia
IPA: ɡrɛ̃mˈplarʲɲa, AS: grẽmplarʹńa
Wiktionary
rzecz. grępel, gręplarka, gręplarz, gręplowanie
czas. gręplować
przym. gręplarski, gręplowy
Wiktionary
dotyczący gręplowania, grępli, gręplarza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą gręplarza, dotyczący gręplarza lub gręplowania
Wiktionary
rzecz. gręplarz mos., gręplowanie n., grępel mrz., gręplarka ż., gręplarnia ż., gręplownia ż., grępla ż.
czas. gręplować ndk.
przym. gręplowy
Wiktionary
osoba zajmująca się gręplowaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik zajmujący się gręplowaniem
Wiktionary
Gręplarz – rzemieślnik, zajmujący się rozczesywaniem i czyszczeniem wełny, z której później produkowane jest sukno. Nazwa zawodu pochodzi od czynności gręplowania.
Wikipedia
IPA: ˈɡrɛ̃mplaʃ, AS: grẽmplaš
Wiktionary
rzecz. grępel m., grępla ż., gręplarka ż., gręplarnia ż., gręplowanie n.
czas. gręplować ndk.
przym. gręplarski, gręplowy
Wiktionary
rozplątywać i czyścić włókna przed przędzeniem przy pomocy zgrzeblarki lub zgrzebła; zgrzeblić
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) włók. wyczesywać włókna
Wiktionary
(1.1) Na parterze ustawimy maszyny gręplujące wełnę.
Wiktionary
rzecz. grępel mrz., grępla ż., gręplarka ż., gręplarnia ż., gręplarz mos., gręplowanie n.
przym. gręplarski, gręplowy
Wiktionary
(1.1) zgrzeblić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) włók. wyczesywanie włókna
Wiktionary
Zgrzeblenie, gręplowanie (z niem. krempeln) – jedna z głównych operacji technologicznych w procesie wytwarzania przędzy z włókien krótkich (wełna, bawełna, pakuły lniane), podczas której splątana masa włókien zostaje oczyszczona, wymieszana, rozluźniona i rozczesana. Głównym celem tego procesu jest równoległe ułożenie włókien i uformowanie ciągłej, równomiernej taśmy włókien, która po kolejnych fazach rozciągania, łączenia i powtórnego rozciągania jest formowana w tzw. niedoprzęd.
Wikipedia
(1.1) Pomagała matce przy gręplowaniu i darciu pierza.
Wiktionary
rzecz. grępel mrz., grępla ż., gręplarka ż., gręplarnia ż., gręplarz mos.
czas. gręplować ndk.
przym. gręplarski, gręplowy
Wiktionary
(1.1) zgrzeblenie
Wiktionary
warsztat lub dział fabryki włókienniczej, w którym odbywa się gręplowanie; gręplarnia
SJP.pl
przymiotnik od: grępel lub grępla
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gręplem, dotyczący grępla
Wiktionary
rzecz. gręplarz mos., gręplowanie n., grępel mrz., gręplarka ż., gręplarnia ż., gręplownia ż., grępla ż.
czas. gręplować ndk.
przym. gręplarski
Wiktionary
1. dowcip; żartobliwa uwaga;
2. chwyt komediowy, zwykle banalny, niewyszukany
SJP.pl
nici rozkręconej liny z włókna roślinnego, używane w pracach żeglarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) żegl. nici rozkręconej liny roślinnej używane do różnych prac żeglarskich i bosmańskich
Wiktionary
IPA: ˈɡrɛ̃mpwɔ, AS: grẽmpu̯o
Wiktionary
rodzaj płytki ceramicznej wykonanej z drobno zmielonego kwarcu, skalenia i kaolinu; bardzo odporny na ścieranie mechaniczne i działanie środków chemicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieszkliwiony materiał ceramiczny;
(1.2) płytki podłogowe z gresu (1.1)
Wiktionary
Gres – jednolita w strukturze płytka ceramiczna. Formowana jest z tzw. kamionki szlachetnej, czyli mieszaniny gliny, kaolinu, piasku kwarcowego, skalenia i szamotu, a następnie prasowana, czyli poddawana naciskowi do 800 kg/cm². Kolejnym etapem jest wypalanie w temperaturze 1200–1300 stopni Celsjusza.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. gresowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
nie mylić z|kres.
tłumaczenia.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɡrɛs, AS: gres
Wiktionary
przym. gresowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. gresowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
nie mylić z|kres.
tłumaczenia.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Miejscowości w USA:
W Wielkiej Brytanii:
Wikipedia
przymiotnik od: gres
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Greta – powstała na gruncie germańskim skrócona forma imienia Małgorzata.
Greta imieniny obchodzi: 12 stycznia.
Znane osoby noszące imię Greta:
Wikipedia
(1.1) Greta bardzo go pociąga.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɛta, AS: greta
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Greta
* farerski: (1.1) Greta
* grenlandzki: (1.1) Kariita
* słoweński: (1.1) Greta
* szwedzki: (1.1) Greta
źródła.
== Greta (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż. Greta
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: gretsien]
1. niemieckie imię żeńskie;
2. główna postać kobieca "Fausta" Goethego;
3. uosobienie dziewiczości, typ skromnej, miłej, niebieskookiej dziewczyny o długich blond włosach splecionych w warkocze
SJP.pl
Wikipedia
1. trap klamrowy (rodzaj drabinki na statku);
2. kratownica na dnie łodzi;
3. kratownica przykrywająca luki na górnym pokładzie
SJP.pl
Greting (ang. grating)
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny ślazowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: hipotetyczne wyjście Grecji z Unii Europejskiej
SJP.pl
Grexit (ang. Greek + exit) – termin oznaczający możliwość opuszczenia przez Grecję strefy euro w związku z kryzysem gospodarczym w Grecji. Przez zwolenników jest uważany za możliwość poprawienia sytuacji ekonomicznej kraju - emisja własnej waluty (np. drachmy) pozwoliłaby obniżyć koszty wakacji w tym kraju, co zwiększyłoby dochody z turystyki, podstawy ekonomii greckiej. Obecnie Grecy często tracą turystów na rzecz krajów nie posiadających obecnej waluty Grecji.
Wikipedia
[czytaj: [grejhałnt] rasa psa zaliczana do chartów; chart angielski
SJP.pl
Greyhound – rasa psa zaliczana do grupy chartów, jeden z najszybszych psów, hodowany w Anglii od wczesnego średniowiecza, użytkowany do polowań i na wyścigach psów. Typ chartowaty.
Wikipedia
cienka nić otrzymywana przez rozwijanie kokonów jedwabnika, używana jako surowiec włókienniczy; grege
SJP.pl
przędza z jedwabiu naturalnego
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
bagnisko, topielisko, trzęsawisko
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = grupa rekonstrukcji historycznej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Uroczystość uświetniła grupa rekonstrukcji historycznej GRH „Południe” inscenizacją potyczki oddziału partyzanckiego z niemieckim patrolem.
Wiktionary
Wikipedia
lek stosowany w infekcjach grzybiczych skóry, paznokci i włosów
SJP.pl
wielki komputer o ogromnej mocy obliczeniowej, utworzony przez połączenie dużej liczby komputerów ultraszybkimi łączami
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: grig] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: grifis lub grifit] nazwisko angielskie, m.in. Frederick Griffith (1881-1941), mikrobiolog brytyjski
SJP.pl
Nazwisko pochodzenia walijskiego, od imienia Gruffydd
Osoby o nazwisku Griffith:
Wikipedia
rosyjskie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. etnolekt (dialekt języka greckiego lub język) używany przez italogreków
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
ostatecznie z etym|gr|Γραικός.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Griko
* francuski: (1.1) griko m.
* nowogrecki: (1.1) γκρίκο n.
* włoski: (1.1) griko m.
źródła.
== griko (język francuski.) ==
wymowa.
IPA|ɡʁi.ko.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. griko
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
ostatecznie z etym|gr|Γραικός.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Griko
* francuski: (1.1) griko m.
* nowogrecki: (1.1) γκρίκο n.
* włoski: (1.1) griko m.
źródła.
== griko (język francuski.) ==
wymowa.
IPA|ɡʁi.ko.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jęz. griko
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
grill, barbecue;
1. urządzenie w formie przenośnego rusztu opalanego węglem albo elektrycznego piekarnika z rożnem bądź rusztem, służące do beztłuszczowego pieczenia różnego rodzaju potraw;
2. potrawy przyrządzane na takim urządzeniu;
3. przyjęcie na świeżym powietrzu, podczas którego przygotowywane i spożywane są takie potrawy
SJP.pl
gril, barbecue;
1. urządzenie w formie przenośnego rusztu opalanego węglem albo elektrycznego piekarnika z rożnem bądź rusztem, służące do beztłuszczowego pieczenia różnego rodzaju potraw;
2. potrawy przyrządzane na takim urządzeniu;
3. przyjęcie na świeżym powietrzu, podczas którego przygotowywane i spożywane są takie potrawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) piekarnik elektryczny lub rożen służący do pieczenia potraw
(1.2) kulin. przenośny ruszt do pieczenia potraw
(1.3) środ. mot. atrapa przednia pod maską
(1.4) slang. aparat na zęby
(1.5) przyjęcie na świeżym powietrzu, podczas którego przygotowywane i spożywane są potrawy z grilla (1.1-2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Grill powinien być umieszczony na płaskiej powierzchni daleko od drzew.
Wiktionary
IPA: ɡrʲil, AS: grʹil
Wiktionary
rzecz. grillowanie n., zgrillowanie n.
czas. grillować ndk., zgrilować dk.
przym. grillowy, grillowany
Wiktionary
[czytaj: grilować] grilować;
1. piec, smażyć potrawy na metalowym ruszcie, pod którym rozpala się ogień;
2. piec potrawy w piekarniku lub kuchence mikrofalowej;
3. wypytywać przez długi czas;
4. potocznie: dręczyć kogoś bardzo mocno
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) piec na rusztach
(1.2) przen. bardzo dokładnie kogoś przesłuchiwać, wypytywać
czasownik zwrotny niedokonany grillować się
(2.1) podlegać grillowaniu
Wiktionary
(1.1) Wczorajszego wieczora grillowaliśmy w ogrodzie karkówkę i kiełbaski.
Wiktionary
IPA: ɡrʲiˈlɔvat͡ɕ, AS: grʹilovać
Wiktionary
rzecz. grill m., grillowanie n.
przym. grillowy, grillowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grillować.
(1.2) kulin. sposób obróbki termicznej mięsa i warzyw bezpośrednio na rusztach, zwykle nad otwartym ogniem
Wiktionary
Grillowanie – sposób gotowania, który wiąże się z zastosowaniem ciepła na powierzchnię żywności, najczęściej z góry, dołu lub od boku. Grillowanie najczęściej obejmuje znaczne ilości bezpośredniego promieniowania cieplnego oraz jest zwykle używane do szybkiego gotowania mięsa i warzyw. Jedzenie, które przeznaczone jest do grillowania, jest gotowane na grillu (otwartej siatce drucianej, takiej jak ruszt ze źródłem ciepła znajdującym się u góry lub dołu), używając do tego celu patelni żeliwnej bądź grillowej (podobnej do patelni, ale z wypukłymi grzbietami naśladującymi druty otwartego grilla).
Wikipedia
(1.2) Przez prawidłowe grillowanie można się wystrzec niebezpiecznych szkodliwych substancji.
Wiktionary
IPA: ˌɡrʲilɔˈvãɲɛ, AS: grʹilovãńe
Wiktionary
rzecz. grill m., zgrillowanie n.
czas. grillować ndk., zgrillować dk.
przym. grillowy, grillowany
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od grillować
przymiotnik relacyjny
(2.1) kulin. upieczony na grillu
Wiktionary
(2.1) Zjadłbym grillowanego pstrąga, takiego z chrupiącą skórką.
Wiktionary
rzecz. grill mrz., grillowanie n., zgrillowanie n.
czas. grillować ndk., zgrillować dk.
przym. grillowy
Wiktionary
przymiotnik od: grill
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grillem, odnoszący się do grilla
Wiktionary
(1.1) Kup trochę tych kiełbasek grillowych i ze dwie musztardy.
Wiktionary
rzecz. grill mrz., grillowanie n.
czas. grillować
przym. grillowany
Wiktionary
[czytaj: GRILLparcer] nazwisko, np. Franz Grillparzer (1791-1872), austriacki dramaturg i prozaik
SJP.pl
grillować;
1. piec, smażyć potrawy na metalowym ruszcie, pod którym rozpala się ogień;
2. piec potrawy w piekarniku lub kuchence mikrofalowej;
3. wypytywać przez długi czas;
4. potocznie: dręczyć kogoś bardzo mocno
SJP.pl
Wikipedia
rodzina mszaków z rzędu porostnicowców
SJP.pl
[czytaj: grajm] gatunek muzyki elektronicznej pokrewnej hip-hopowi, drum and bassowi i dubstepowi
SJP.pl
Grime – gatunek muzyki powstały w 2002 roku w Londynie, pochodzący od m.in.: UK garage, hip-hopu, drum and bassu oraz dubstepu. Styl charakteryzuje się nierównomiernym tempem, wynoszącym około 140 BPM, oraz rapowaniem.
Wykonawców, wydających muzykę w tym właśnie gatunku, nazywa się Masters of Ceremony (MC lub MoC).
Wikipedia
Wikipedia
Grimmelshausen – miejscowość i gmina w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia w powiecie Hildburghausen, wchodzi w skład wspólnoty administracyjnej Feldstein.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. karc. wino, pik
Wiktionary
Grin – piąty i ostatni album studyjny szwajcarskiej grupy thrashmetalowej Coroner, wydany przez Noise International w 1993 roku.
Wikipedia
(1.1) W skacie griny są drugim najstarszym kolorem.
Wiktionary
(1.1) wino, pik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. włoszczyzna
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. warzywa
Wiktionary
Grind – ewolucja skateboardowa, fingerboardowa, rowerowa polegająca na ślizgu po rurce czy krawędzi elementu skateparku, murkach, itp. W odróżnieniu od slide'a do poślizgu są wykorzystywane trucki, a nie deck deskorolki, a w BMX pegi.
Niektóre grindy, podobnie jak slide'y, biorą swoje nazwy od części deskorolki, która styka się z podłożem – np. nosegrind – wykonywany na przednim trucku.
Wikipedia
[czytaj: grajndkor] styl w muzyce rockowej powstały w latach 80. XX wieku, wywodzący się z heavy metalu i hardcore'u; grind core
SJP.pl
Grindcore – styl w muzyce rockowej, którego powstanie datuje się na lata 80. XX wieku. Jest wypadkową stylów: thrash metalu z początku jego istnienia, hardcore i punk rocka, w tym crust punk.
Korzenie grindcore'u są nieco inne w przypadku sceny amerykańskiej i brytyjskiej. Podczas gdy zespoły z Wysp inspirację czerpały głównie ze stylistyki punkowej, w USA grindcore był od początku kojarzony z metalem (Repulsion, Terrorizer). Na scenie brytyjskiej wpływy death i thrash metalu zaczęły być widoczne pod koniec lat 80. Wtedy też czołowe zespoły grindcore'owe z Wysp Brytyjskich, jak Carcass czy Napalm Death, zmieniły stylistykę na bardziej deathmetalową. W przypadku pierwszego zespołu ostatnie dokonania to już typowy death metal niemający nic wspólnego z grindcore'em.
Wikipedia
roślina zielna lub niski krzew z rodziny astrowatych (złożonych), występujące w Ameryce Północnej i Południowej
SJP.pl
Doględka, doględa, grindelia (Grindelia Willd.) – rodzaj bylin z rodziny astrowatych (Asteraceae). Obejmuje ok. 66 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje Amerykę Północną od Alaski po południowe krańce Meksyku oraz Amerykę Południową na południe od Peru i Boliwii. Jako rośliny introdukowane obecne są w Europie, na Dalekim Wschodzie i w Australii. W Polsce zadomowionym przybyszem jest doględka nastroszona G. squarrosa.
Wikipedia
środowiskowo w grach komputerowych: długo i monotonnie zdobywać punkty doświadczenia (ekspić)
SJP.pl
gatunek ssaka z rodziny delfinowatych; grindwal długopłetwy
SJP.pl
Grindwal (Globicephala) – rodzaj wodnych ssaków z podrodziny Globicephalinae w obrębie rodziny delfinowatych (Delphinidae).
Wikipedia
pogardliwie o białym cudzoziemcu w Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) cudzoziemiec, blondas, jankes
(1.2) gwara. przestęp początkujący narkoman
(1.3) gwara. przestęp niedoświadczony przestępca
Wiktionary
Gringo (od hiszp. griego 'grecki') – pierwotnie mianem tym w krajach Ameryki Łacińskiej, a także w Hiszpanii określano cudzoziemca oraz osoby niemówiące po hiszpańsku. Z czasem nabrało ono pogardliwego wydźwięku jako określenie osób pochodzących ze Stanów Zjednoczonych bądź Anglii, by w końcu stać się przymiotnikiem określającym osoby o urodzie charakterystycznej dla krajów północy.Potoczne określenie turysty w Ameryce Południowej.
Wikipedia
(1.1) To już piąta tequila, którą ten gringo pije. Zaraz padnie, bo oni nie są do tego przyzwyczajeni.
Wiktionary
IPA: ˈɡrʲĩŋɡɔ, AS: grʹĩŋgo
Wiktionary
rzecz.
:: fż. gringa ż.
Wiktionary
minerał, siarczek kadmu; greenockit
SJP.pl
artysta sztuki muzyczno-słownej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. zachodniafrykański bard, pieśniarz, bajarz, poeta
Wiktionary
Griot – termin ogólny, określający typ artystów sztuki muzyczno-słownej, występujący na terenie Afryki Zachodniej, głównie na obszarze związanym w przeszłości z imperiami Ghany i Mali, tj. obecnego Mali, Senegalu, Gwinei, Mauretanii i Gambii.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) griot
źródła.
== griot (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈɡɹi.oʊ.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. griot
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) griot
źródła.
== griot (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈɡɹi.oʊ.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) hist. griot
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
środowiskowo: uchwyt dołączany do spodniej części aparatu fotograficznego, ułatwiający trzymanie go w pionie i umożliwiający zamontowanie dodatkowych baterii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. dodatkowy uchwyt przymocowany do spodniej części aparatu fotograficznego, ułatwiający stabilne trzymanie go w pionie, posiadający zestaw najważniejszych przycisków sterujących, pozwalający także na zamontowanie dodatkowych baterii
Wiktionary
(1.1) Jeśli się robi dużo pionowych fotek, to grip się przydaje. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ɡrʲip, AS: grʹip
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|grip.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) grip
źródła.
== grip (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) med. grypa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) rrufë
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. wojsk. lotn. szwedzki lekki myśliwiec wielozadaniowy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jednocześnie szwedzki resort obrony nie wykluczył darowizny w postaci gripenów w przyszłości.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) samolot
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gripen (język szwedzki.) ==
wymowa. audio|Sv-gripen.ogg.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) wzruszony
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: grifus] utwór literacki o cechach zagadki, w którym litery lub sylaby ukrytego w nim słowa zostały wyrażone rysunkami, znakami lub przedmiotami kojarzonymi na podstawie ich kształtu
SJP.pl
Gripsholm – renesansowy zamek w Szwecji nad jeziorem Melar, rezydencja królów szwedzkich.
Pierwotna twierdza średniowieczna została zbudowana w 1380 przez Bo Jonssona Gripa i należała do jego rodziny aż do konfiskaty zamku przez króla Gustawa I Wazę w 1526. Ten dokonał gruntownej przebudowy budynku w stylu renesansowym. Do 1713 był rezydencją królewską.
Wikipedia
[czytaj: griZAJ]
1. sposób malowania szarą barwą w różnych odcieniach;
2. tkanina z krzyżujących się białych i czarnych nici
SJP.pl
Grisaille, en grisaille (fr. gris – siwy, szary, popielaty; grisaille – szarość, szarzyzna; en grisaille – w szarościach) – monochromatyczna technika malarska oraz obrazy uzyskane tą techniką, dające złudzenie trójwymiarowości. Używana do kunsztownego naśladownictwa kamiennych rzeźb, reliefów lub sztukaterii. Do malowania stosuje się tylko różne odcienie szarości (do białego włącznie).
Wikipedia
malować w różnych odcieniach szarości na wzór płaskorzeźby
SJP.pl
[czytaj: griss-ino] długa, wąska bułeczka włoska o chrupkiej skórce
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wielki niedźwiedź żyjący w Ameryce Północnej; niedźwiedź szary; grizzly
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Ursus arctos horribilis|Ord|ref=tak., duży drapieżny ssak występujący w Ameryce Północnej, podgatunek niedźwiedzia brunatnego;
Wiktionary
Niedźwiedź grizli, grizli, grizzly, niedźwiedź szary (Ursus arctos horribilis) – podgatunek niedźwiedzia brunatnego, drapieżnego ssaka należącego do rodziny niedźwiedziowatych. Pierwotnie zamieszkiwał rozległe obszary Ameryki Północnej, obecnie głównie północno-zachodnią jej część.
Wikipedia
(1.1) Traperzy upolowali wielkiego grizli.
Wiktionary
rzecz. grizzly mzw.
Wiktionary
(1.1) niedźwiedź grizli, niedźwiedź szary
Wiktionary
rodzaj ssaków drapieżnych z rodziny łasicowatych
SJP.pl
Grizon (Galictis) – rodzaj ssaków z podrodziny Ictonychinae w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Wikipedia
wielki niedźwiedź żyjący w Ameryce Północnej; niedźwiedź szary; grizli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Ursus arctos horribilis|Ord|ref=tak., duży drapieżny ssak występujący w Ameryce Północnej, podgatunek niedźwiedzia brunatnego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jego potężne łapy zaopatrzone są w straszliwie zakrzywione pazury, którymi grizzly z łatwością potrafi rozszarpać bawołu.
(1.1) Pantera albo jaguar zwinąłby się jak kot w takich warunkach, mój grizzly zaś kroczył sobie spokojnie dalej.
(1.1) Po kilku zaledwie chwilach pies leżał martwy, rozerwany na kawałki, wściekły zaś grizzly zwrócił się znowu przeciwko mnie.
Wiktionary
rzecz. grizli mzw.
Wiktionary
(1.1) niedźwiedź grizli, niedźwiedź szary
Wiktionary
skrót od: Gromadzka Rada Narodowa
SJP.pl
miejsce pochówku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przykryty dół, gdzie jest pochowany zmarły;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niedaleko naszej miejscowości odnaleziono groby żołnierzy z czasów drugiej wojny światowej.
(1.1) Kto rewolucję robi połowicznie, sam sobie kopie grób.
Wiktionary
IPA: ɡrup, AS: grup
Wiktionary
rzecz. grobowiec m., nagrobek m., pogrobowiec m., grobowniki nmos.
:: zdrobn. grobek m.
przym. grobowy, nagrobkowy, nagrobny, pozagrobowy
przysł. grobowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. grabarz
Wiktionary
(1.1) Gróbarz z pomocą parobczaków postawił trumnę na katafalku i zapalił dwadzieścia cztery świec. „Za trzydzieści reńskich dość światła, powiedział ksiądz pleban” — tak objaśniał gróbarz ciekawych.
Wiktionary
IPA: ˈɡrubaʃ, AS: grubaš
Wiktionary
zdrobnienie od: grób
SJP.pl
mała, wąska grobla - wał ziemny
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: opłata za przejazd przez groblę; groblowe
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
renesansowa realizacja literacka walki z nieprzyzwoitością języka i obyczajów w Anglii i Niemczech
SJP.pl
Grobice – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Chynów.
W połowie XIX wieku wieś i folwark wchodziły w skład majątku Żelazna, została dokupiona do majątku przez nowego właściciela Żelaznej - Maurycego Bluma - współwłaściciela warszawskiej cukrowni. W miejscowości zachował się dwór drewniany z połowy XIX wieku.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
żartobliwie: tłumne odwiedzanie grobów w dniu Wszystkich Świętych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. żart. zjawisko masowego odwiedzania rodzinnych grobów w okresie Dnia Wszystkich Świętych
Wiktionary
1. pusty, szczelny przedział na statku wodnym, oddzielający zbiorniki ładunków płynnych od innych pomieszczeń; koferdam; grodza
2. wał ziemny spiętrzający wodę lub rozdzielający wody stojące
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wał ziemny zbudowany w celu spiętrzenia wody lub rozdzielenia stawów;
(1.2) żegl. wodoszczelny, pusty przedział na statku, zwykle oddzielający zbiorniki płynów;
Wiktionary
Grobla – wał ziemny zatrzymujący i utrzymujący wodę w sztucznym zbiorniku, np. stawie, kanale itp.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) koferdam
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. grobelka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) digo
* niemiecki: (1.1) Deich m.
* rosyjski: (1.1) дамба ż.
* ukraiński: (1.1) гребля ż.
* wilamowski: (1.1) tōm m.
źródła.
== grobla (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rów
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔbla, AS: grobla
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. grobelka ż.
Wiktionary
(1.2) koferdam
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Groblice (niem. Grebelwitz) – wieś w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Siechnice.
Przez miejscowość przebiega droga krajowa DK94.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: opłata za przejazd przez groblę; grobelne
SJP.pl
Grobniki (cz. Hrobníky, niem. Gröbnig, dawniej Krebnick) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Grobniki, po jej zniesieniu w gromadzie Głubczyce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: grobowiec
SJP.pl
1. okazały, najczęściej wolno stojący budynek z kamienia lub murowany, pełniący rolę grobu dla osoby zasłużonej dla jakiegoś ogółu;
2. typ grobu, w którym trumny nie zasypuje się ziemią, a jedynie przykrywa kamienną płytą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okazała budowla lub wydzielone, zazwyczaj ozdobione, miejsce w innej budowli, gdzie pochowany jest zmarły;
(1.2) gwara. muz. fortepian
(1.3) gwara. przestępcza piwnica
Wiktionary
Grobowiec – okazały grób. Samodzielna budowla (kaplica grobowa), kompozycja architektoniczno-rzeźbiarska umieszczana w nawach bocznych, kaplicach, podziemiach kościołów albo nad podziemną mogiłą na cmentarzu.
Grobowce przybierały różne formy, np. piramid, hypogeum, tolosu, kubby.
W kompozycjach rzeźbiarskich wykorzystywano kształt sarkofagu, trumny, katafalku oraz wizerunek zmarłego w formie całej postaci lub portretu.
Wikipedia
(1.1) Był to grobowiec bardzo prosty i ubogi, ale takiego kształtu i w taki sposób przyozdobiony, że aby móc podobny mu zobaczyć, trzeba by cofnąć się wstecz o kilka wieków.
Wiktionary
IPA: ɡrɔˈbɔvʲjɛt͡s, AS: grobovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. grób m., grobowisko n.
:: zdrobn. grobowczyk m.
przym. grobowy, grobowcowy, pogrobowy
przysł. grobowo
Wiktionary
(1.1) przest. grobowisko
Wiktionary
ogół czynności związanych z grzebaniem zmarłych
SJP.pl
rodzaj nietoperzy z rodziny upiorowatych
SJP.pl
Grobownik (Taphozous) – rodzaj ssaków z podrodziny grobowników (Taphozoinae) w obrębie rodziny upiorowatych (Emballonuridae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Taphozoinae|Jerdon|ref=tak., podrodzina ssaków z rodziny upiorowatych;
Wiktionary
Grobowniki (Taphozoinae) – podrodzina ssaków z rodziny upiorowatych (Emballonuridae).
Wikipedia
(1.1) Do rodziny upiorowatych należą grobowniki i upiory.
Wiktionary
rzecz. grobowiec mrz., grobownik mzw., grób mrz., nagrobek mrz., pogrobowiec mos.
czas. grabić ndk., grzebać ndk.
przym. grobowy, nagrobkowy, nagrobny, pozagrobowy
przysł. grobowo
Wiktionary
przymiotnik od: grób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do grobu
(1.2) przen. nieprzyjemny, wywołujący przygnębienie, spowodowany przygnębieniem, przywodzący skojarzenie z grobem
Wiktionary
(1.1) Podczas ekshumacji duże trudności były z odsunięciem płyty grobowej.
(1.2) W sali nastała grobowa cisza.
Wiktionary
IPA: ɡrɔˈbɔvɨ, AS: grobovy
Wiktionary
rzecz. grób m., grobowiec mrz., grobowniki nmos., nagrobek mrz.
Wiktionary
(1.2) martwy
Wiktionary
1. rodzaj roślin jednorocznych z rodziny bobowatych, warzywo o wiotkiej łodydze i jadalnych nasionach umieszczonych w strąkach;
2. jadalne ziarna grochu - rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Pisum|L.|ref=tak., roślina uprawna z rodziny bobowatych;
(1.2) spoż. strąki lub nasiona grochu (1.1)
(1.3) gw-pl|Kraków. lud. fasola
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pędy grochu zwieszały się ze skrzynek…
(1.2) Groch pęcznieje w wodzie.
Wiktionary
IPA: ɡrɔx, AS: groχ
Wiktionary
rzecz. grochówka ż., grochowa ż., grochowina ż., grochowisko n., grochowiec m., grochy nmos.
:: zdrobn. groszek m.
przym. grochowy, groszkowy, groszkowaty, grochówkowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) roślina warzywna
(1.2) warzywo strączkowe • rzucać grochem o ścianę • przysłowia: Benedykt w pole z grochem, Wojciech z owsem jedzie, Marek ze lnem, Filip tatarkę wywiedzie • lepiej w domu groch, kapusta niż na wojnie kura tłusta
etymologia.
etym|prasł|*gorchъ.
por. etymn|białor|гарох., etymn|bułg|грах., etymn|czes|hrách., etymn|głuż|hroch., etymn|ros|горох., etymn|słc|hrach. i etymn|ukr|горох.
uwagi.
* zobacz też: reg. pozn. biały groch.
* zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
(1.3) zobtłum|fasola.
* angielski: (1.1) pea
* baskijski: (1.1) ilar
* białoruski: (1.1) гарох m.; (1.2) гарох m., гарошына ż. (pojedyncze ziarno grochu)
* bułgarski: (1.1) грах m.; (1.2) грах m.
* chiński standardowy: (1.1) 豌豆 (wāndòu)
* chorwacki: (1.1) grašak m.
* czeski: (1.1) hrách m.
* dolnołużycki: (1.1) groch m.
* duński: (1.1) ært w.
* esperanto: (1.1) pizo
* estoński: (1.1) herned
* fiński: (1.1) herne
* francuski: (1.1) pois m.
* górnołużycki: (1.1) hroch m.
* hebrajski: (1.1) אפונה ż. (afuna)
* hiszpański: (1.1) guisante m.
* japoński: (1.1) エンドウ豆 / 豌豆豆 (endō-mame)
* jidysz: (1.2) אַרבעס m. (arbes)
* kaszubski: (1.1) groch m.; (1.2) groch m.
* kataloński: (1.1) pèsol m.
* koreański: (1.1) 완두콩
* litewski: (1.1) žirnis m.
* luksemburski: (1.1) Ierbes ż.
* łotewski: (1.1) zirnis m.
* macedoński: (1.1) грав m. (grav)
* niderlandzki: (1.1) erwt ż.
* niemiecki: (1.1) Erbse ż.
* norweski (bokmål): (1.1) erter m./ż. lm.
* nowogrecki: (1.1) μπιζέλι n.
* połabski: (1.1) gorx m.
* portugalski: (1.1) ervilha ż.
* rosyjski: (1.1) горо́х m.; (1.2) горо́х m.
* rumuński: (1.1) mazăre ż.
* serbski: (1.1) грашак / grašak m.
* slovio: (1.1) goroh (горох)
* słowacki: (1.1) hrach m.
* słoweński: (1.1) grah m.
* staroruski: (1.1) горохъ m. (goroxŭ)
* szwedzki: (1.1) ärt w., ärta w.
* turecki: (1.1) bezelye
* ukraiński: (1.1) горох m.
* węgierski: (1.1) borsó, zöldborsó
* wietnamski: (1.1) đậu Hà Lan
* wilamowski: (1.1) āvys ż., aowys ż., awys ż.; (1.2) āvys ż., aowys ż., awys ż.; (1.3) āvys ż., aowys ż., awys ż.
* włoski: (1.1) pisello m.
źródła.
== groch (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) bot. spoż. groch
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
cierniste drzewo o białych kwiatach zebranych w grona; robinia akacjowa
SJP.pl
Robinia, grochodrzew (Robinia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje cztery gatunki drzew i krzewów. Wszystkie występują w Ameryce Północnej – w Appalachach oraz południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych oraz północno-zachodniej Meksyku. Rosną w górskich lasach w Appalachach oraz w okresowo suchych lasach i zaroślach, często na terenach skalistych i nad rzekami w południowej części Stanów Zjednoczonych i w Meksyku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: zupa grochowa
SJP.pl
Wikipedia
zupa grochowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zgrub. od: grochówka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Braciszkowie najedli się grochówy i puszczali bąki przez cały dzień.
Wiktionary
rzecz. grochówka ż., grochóweczka ż., groch m., grochowa ż., groszek m., Grochówka ż., Grochowiec m., Grochy nmos., Grochowy nmos., Grochów m.
przym. grochowy, grochówkowy, groszkowy
Wiktionary
(1.1) grochówka, zupa grochowa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: grochówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: grochówka
Wiktionary
(1.1) Poproszę grochóweczkę z chlebem.
Wiktionary
IPA: ˌɡrɔxuˈvɛt͡ʃka, AS: groχuvečka
Wiktionary
rzecz. grochówka ż., grochówa ż.
Wiktionary
nazwisko, m.in. Stanisław Grochowiak (1934-1976) - poeta polski
SJP.pl
Wikipedia
1. zupa grochowa; grochówka;
2. owad z rodziny pluskwiaków pasożytujący na roślinach strączkowych;
3. słoma z wymłóconego grochu
SJP.pl
Grochowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie głogowskim, w gminie Kotla.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Grochowiec – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sępólno Krajeńskie.
Do 1954 roku w granicach miasta Sępólno Krajeńskie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 137 mieszkańców. Jest 21. co do wielkości miejscowością gminy Sępólno Krajeńskie.
Przez miejscowość przepływa Orla, rzeka dorzecza Warty.
Wikipedia
słoma grochowa pozostała po oberwaniu strąków lub wymłóceniu ziaren
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sucha łodyga wymłóconego grochu
Wiktionary
(1.1) Aleś młody, niedoświadczony, więc na ten raz ci jeszcze dopomogę. Weź sobie mendel owsianki i trochę grochowin.
Wiktionary
rzecz. groch mrz., grochówka ż.
przym. grochowy
Wiktionary
pole, na którym rośnie groch
SJP.pl
W Polsce:
Wikipedia
pole, na którym rośnie groch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. ściernisko grochowe
Wiktionary
Grochowisko (słow. Hrachovisko) – środkowa część południowo-zachodniego grzbietu Babek (Babky) w słowackich Tatrach Zachodnich. W grzbiecie tym kolejno wyróżnia się: Straż (Stráž), Rówień (Roveň, 1268 m), Grochowisko, przełęcz Ujście (Ústie, Brána, ok. 920 m) i Żarek (Žiarik, 944 m). Poniżej polany Rówień grzbiet ten rozgałęzia się na dwa ramiona. Dłuższe z nich to Grochowisko, opadające początkowo w kierunku południowo-zachodnim, niżej zakręcające bardziej na zachód. Jego orograficznie prawe stoki opadają do środkowej części Doliny Halnej (Hôľne), lewe (w górnej części) do Doliny Szankowej (Šanková dolina), zwanej też Doliną Starej Wody (Dolina Starej vody).
Wikipedia
(1.1) Wróciłam się na grochowisko, bo zapomniałam zapaski.
Wiktionary
rzecz. groch mrz.
przym. grochowy
Wiktionary
zupa z grochu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zupa gotowana na bazie grochu, w Polsce tradycyjnie gęsta, z żółtego grochu, na wywarze mięsnym, z ziemniakami, wędzonką i majerankiem;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na zakończenie rajdu poczęstowano nas tradycyjną grochówką.
(1.1) Podczas festiwalu zaprezentujemy 4 wersje grochówki z kotła.
Wiktionary
IPA: ɡrɔˈxufka, AS: groχufka
Wiktionary
rzecz. groch mrz., grochowa ż., groszek mrz., Grochówka ż., Grochowiec mrz., Grochy lm nm., Grochowy lm nm., Grochów mrz., groszkowanie n., Grochówek mrz.
:: zdrobn. grochóweczka ż.
:: zgrub. grochówa ż.
czas. groszkować ndk.
przym. grochowy, grochówkowy, groszkowy
Wiktionary
(1.1) zupa grochowa; gwara. grochowianka, grochówa
Wiktionary
przymiotnik od: grochówka
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony z grochówki, zawierający grochówkę
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z grochówką, odnoszący się do grochówki
Wiktionary
rzecz. grochówa ż., groch mrz., grochówka ż.
Wiktionary
krzew z rodziny motylkowatych pochodzący z Mandżurii i Syberii, o kwiatach żółtych, białych lub różowych; karagana
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Miejscowości na Białorusi
Zobacz też: Grochowo Drugie, Grochowo Pierwsze, Grochowo Trzecie, Grochów
Wikipedia
przymiotnik od: Grochów
SJP.pl
Grochowski (forma żeńska: Grochowska, liczba mnoga: Grochowscy) – polskie nazwisko.
Wikipedia
przymiotnik od: groch
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grochem, dotyczący grochu; zawierający groch
Wiktionary
Grochowy – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Rychwał.
Wikipedia
rzecz. groch mrz., grochówka ż., grochowa ż., grochowina ż., grochowisko n., grochowiec m.
:: zdrobn. groszek m.
przym. groszkowy, groszkowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wzór na odzieży w kształcie kółek o wielkosci groszku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) deseń w postaci dużych kropek wyraźnie odcinających się od tła
forma rzeczownika.
(2.1) plural|groch.
Wiktionary
Grochy – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Poświętne.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Poświętnem.
Wikipedia
(1.1) Dziewczyna ubrana była w białą sukienkę w czerwone grochy.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔxɨ, AS: groχy
Wiktionary
rzecz. groch mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od grot
Wiktionary
(1.1) To nie grot, lecz tylko mały grocik.
Wiktionary
rzecz. grot m.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Hugo Grocjusz, Hugo Grotius, Huig de Groot (ur. 10 kwietnia 1583 w Delfcie, zm. 28 sierpnia 1645 w Rostocku) – holenderski prawnik, filozof i dyplomata, zwany „ojcem” prawa międzynarodowego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: groklin]
1. polska firma (pełna nazwa: Inter Groclin Auto S.A.), producentów wyposażenia i akcesoriów samochodowych;
2. klub piłkarski z Grodziska Wielkopolskiego sponsorowany przez tę firmę
SJP.pl
Wikipedia
1. dawniej: osada obronna; ośrodek władzy lokalnej;
2. podniosłe określenie miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) prehistoryczna lub średniowieczna osada obronna otoczona wałem;
(1.2) hist. rodzaj usługi wykonywanej przy budowie zamku
(1.3) przest. lub książk. miasto
(1.4) daw. instancja sądowa dla szlachty
Wiktionary
Gród, gard – prehistoryczne lub średniowieczne osady obronne w formie skoncentrowanych skupisk domostw, gospodarstw (lub wczesnego miasta) otoczonych wałem, murem lub częstokołem.
Wikipedia
IPA: ɡrut, AS: grut
Wiktionary
rzecz. grodzisko n., Grodzka ż., Gródczany nmos., podgrodzie n.
przym. grodowy, grodzki
Wiktionary
mieszkaniec Gródka, Gródka nad Dunajcem
SJP.pl
mieszkanka Gródka, Gródka nad Dunajcem
SJP.pl
[czytaj: GROdek] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. rodzaj dawnej, jedwabnej tkaniny
Wiktionary
(1.1) (…) pośrodku sali, na stołach przykrytych białym atłasem, stała trumna. Trumna ta była wybita białym grodenaplem i obszyta gęstą białą riuszą.
Wiktionary
przym. grodenaplowy
Wiktionary
przymiotnik od: grodetur
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Grodków (niem. Grottkau) – miasto w województwie opolskim, w powiecie brzeskim, siedziba gminy Grodków.
W mieście mieszczą się duże zakłady przemysłu metalowego, spożywczego, wytwórnia pasz. Obecnie główną gałęzią gospodarki są usługi, w szczególności w zakresie rolnictwa.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 7902 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈɡrɔtkuf, AS: grotkuf
Wiktionary
mieszkaniec Grodkowa
SJP.pl
mieszkanka Grodkowa
SJP.pl
Grodkowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wielickim, w gminie Kłaj, około 25 km na południowy wschód od centrum Krakowa. Przed reformą administracyjną w 1999 roku należała do województwa krakowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Grodków
SJP.pl
mieszkaniec Grodna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Grodna
(1.2) osoba pochodząca z Grodna, urodzona w Grodnie
Wiktionary
(1.1) Gdy po paru minutach na miejscu zdarzenia zjawiła się milicja, wokół przeciwnika Łukaszenki zebrało się około 50 grodnian i kilku reporterów.
Wiktionary
rzecz. Grodno n., Grodzieńszczyzna ż.
:: fż. grodnianka ż.
przym. grodzieński
Wiktionary
mieszkanka Grodna
SJP.pl
miasto na Białorusi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na Białorusi;
Wiktionary
Grodno (biał. Гродна, Hrodna; ros. Гродно, Grodno; lit. Gardinas) – miasto obwodowe w zachodniej części Białorusi, nad Niemnem, w pobliżu granicy z Polską, siedziba administracyjna obwodu grodzieńskiego; 361 115 mieszkańców (2024); ośrodek przemysłowy; port lotniczy (nieobsługujący regularnych rejsów), węzłowa stacja kolejowa oraz węzeł drogowy, przystań rzeczna; uniwersytet (od 1978); siedziba Związku Polaków na Białorusi i polskiego konsulatu generalnego.
Wikipedia
(1.1) Grodno położone jest nad Niemnem niedaleko granicy z Polską.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔdnɔ, AS: grodno
Wiktionary
rzecz. Grodzieńszczyzna ż., grodnianin m., grodnianka ż.
przym. grodzieński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. hist. adm. urzędnik sprawujący władzę nad grodem, starosta grodu
Wiktionary
(1.1) W statutach mazowieckich z XV w. znajdujemy nazwę „grododzierżcy“.
Wiktionary
(1.1) kasztelan
Wiktionary
przymiotnik od: gród
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grodem, dotyczący grodu
Wiktionary
rzecz. gród mrz., podgrodzie n.
przym. grodzki
Wiktionary
ściana dzieląca kadłub statku na przedziały
SJP.pl
Gródź – pionowa przegroda w postaci ściany, umieszczona wzdłużnie lub poprzecznie wewnątrz kadłuba jednostki pływającej. Od strony konstrukcyjnej spełnia taką samą rolę jak wręgi lub rama wręgowa, czyli usztywnia konstrukcję kadłuba, a ponieważ dodatkowo zamyka określoną przestrzeń, to stanowi czynnik separujący, dzieląc wnętrze kadłuba na przedziały.
Wikipedia
1. budowla tymczasowa z materiałów wodoszczelnych;
2. mała zagroda zwierząt hodowlanych lub psów; kojec, kojczyk;
3. pusty, szczelny przedział na statku wodnym, oddzielający zbiorniki ładunków płynnych od innych pomieszczeń; grobla, koferdam
SJP.pl
mieszkanka Grodźca
SJP.pl
mieszkanka Grodźca
SJP.pl
zwykle o początku rewolucji przemysłowej w dawnej Anglii: podział dotychczasowych wspólnych gruntów rolnych na oddzielne prywatne pola i pastwiska; proces grodzeń
SJP.pl
związany ze stawianiem ogrodzenia wokół czegoś
SJP.pl
dawniej: mieszkaniec grodu (zamku)
SJP.pl
1. otaczać płotem; ogradzać;
2. oddzielać, przegradzać, zastawiać
SJP.pl
w budownictwie: metalowy pal do wykonywania szczelnych ścianek pozwalających na prowadzenie prac budowlanych w wykopie
SJP.pl
Grodzica, brus – stalowy kształtownik walcowany o określonym przekroju poprzecznym. W Polsce spotkać można budowle stałe i tymczasowe z użyciem grodzic Larsena, rzadziej Kruppa, współcześnie także inne (producenci zastrzegają własne, opracowane przez siebie, ich kształty).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Grodzicki (forma żeńska: Grodzicka, liczba mnoga: Grodziccy) – polskie nazwisko.
Wikipedia
związany z Grodzicznem, dotyczący Grodziczna
SJP.pl
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. dzielnica Będzina;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Graz, miasto w Austrii;
Wiktionary
Wikipedia
przym. grodziecki
Wiktionary
przymiotnik od: Grodziec
SJP.pl
przymiotnik od: Grodno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Grodna, związany z Grodnem
Wiktionary
(1.1) Krakowski czulent to nie jest dokładnie to, co grodzieński.
Wiktionary
IPA: ɡrɔˈd͡ʑɛ̇̃j̃sʲci, AS: groʒ́ė̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Grodzieńszczyzna ż., Grodno m., grodnianin m., grodnianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. region na Białorusi wokół Grodna, obejmujący w przybliżeniu obszar dawnego województwa grodzieńskiego, dawnej guberni grodzieńskiej lub obecnego obwodu grodzieńskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Grodzieńszczyzna obecnie jest częścią terytorium Białorusi.
Wiktionary
IPA: ˌɡrɔd͡ʑɛ̇̃j̃ˈʃt͡ʃɨzna, AS: groʒ́ė̃ĩ ̯ščyzna
Wiktionary
rzecz. Grodno n., grodnianin mos., grodnianka ż.
przym. grodzieński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: gródź
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grodzią, dotyczący grodzi
Wiktionary
rzecz. gródż ż.
Wiktionary
grodziszcze;
1. budowla będąca pozostałością po obronnym grodzie, głównie z wczesnego średniowiecza
2. wielki gród
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa kilkunastu wsi w Polsce
(1.2) geogr. osiedle w północno-wschodniej części Warszawy;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɡrɔd͡ʑisk, AS: groʒ́isk
Wiktionary
rzecz. grodzisko n., grodziszczanin, grodziszczanka
przym. grodziski
Wiktionary
przymiotnik od: Grodzisk, Grodzisk Mazowiecki, Grodzisk Wielkopolski, Grodzisko, Grodzisko Dolne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Grodziska
(1.2) dotyczący Grodziska Mazowieckiego
(1.3) dotyczący Grodziska Wielkopolskiego
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) We wtorek marszałek Mazowsza Adam Struzik i Marek Wierzbicki, starosta powiatu grodziskiego, podpisali umowę na przekazanie muzeum 1,2 mln zł.
Wiktionary
IPA: ɡrɔˈd͡ʑisʲci, AS: groʒ́isʹḱi
Wiktionary
rzecz. grodzisko n., Grodzisko n., Grodzisk m., grodziszczanin m., grodziszczanka ż.
Wiktionary
grodziszcze;
1. budowla będąca pozostałością po obronnym grodzie, głównie z wczesnego średniowiecza
2. wielki gród
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkudziesięciu wsi i części miast w Polsce;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wzniesień w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Właśnie przejechaliśmy przez Grodzisko.
Wiktionary
rzecz. grodzisko n., grodziszczanin mos., grodziszczanka ż.
przym. grodziski, grodziskowy
Wiktionary
przymiotnik od: Grodzisko Dolne
SJP.pl
przymiotnik od: Grodzisk Mazowiecki; mazowieckogrodziski
SJP.pl
przymiotnik od: Grodzisk Wielkopolski
SJP.pl
przymiotnik od: grodzisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grodziskiem, dotyczący grodziska
Wiktionary
rzecz. grodzisko mrz., Grodzisko mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Grodziska Mazowieckiego, Grodziska Wielkopolskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości: Grodzisko, Grodzisk, Grodzisk Mazowiecki lub Grodzisk Wielkopolski
(1.2) osoba pochodząca z miejscowości: Grodzisko, Grodzisk, Grodzisk Mazowiecki lub Grodzisk Wielkopolski, tam urodzona
Wiktionary
IPA: ˌɡrɔd͡ʑiʃˈt͡ʃãɲĩn, AS: groʒ́iščãńĩn
Wiktionary
rzecz. Grodzisk m., Grodzisko n.
:: fż. grodziszczanka ż.
przym. grodziski
Wiktionary
mieszkanka Grodziska Mazowieckiego, Grodziska Wielkopolskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Grodziska
Wiktionary
IPA: ˌɡrɔd͡ʑiʃˈt͡ʃãnka, AS: groʒ́iščãnka
Wiktionary
rzecz. Grodzisk m.
:: fm. grodziszczanin m.
przym. grodziski
Wiktionary
grodzisko;
1. budowla będąca pozostałością po obronnym grodzie, głównie z wczesnego średniowiecza
2. wielki gród
SJP.pl
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości i grodziska w Polsce:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Grodzisław, Grodzsław – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Grodz(i)- ("grodzić, otaczać płotem") i -sław ("sława").
Grodzisław imieniny obchodzi 10 kwietnia i 12 października.
Wikipedia
Grodzisław z małżonką; Grodzisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grodzisława lub z nim związany
SJP.pl
związany dawną osadą obronną lub ośrodkiem władzy lokalnej
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hrabia, graf
Wiktionary
Stanislav Grof (ur. 1 lipca 1931 w Pradze) – amerykański psychiatra czeskiego pochodzenia, jeden z twórców psychologii transpersonalnej, nurtu zwanego „czwartą siłą w psychologii” (obok psychoanalizy, behawioryzmu oraz orientacji humanistycznej); pionier w dziedzinie badań nad terapeutycznym zastosowaniem odmiennych stanów świadomości.
Wikipedia
rzecz.
:: fż. grofka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hrabina, hrabianka
Wiktionary
rzecz.
:: fm. grof m.
Wiktionary
napój alkoholowy: mocny alkohol, zmieszany z gorącą wodą i osłodzony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. żegl. rum lub inny mocny trunek rozcieńczony gorącą wodą, czasami dodaje się również do niego sok z cytrusów, cynamon lub cukier;
Wiktionary
Grog – napój alkoholowy w postaci rumu (lub innego wysokoprocentowego alkoholu) rozcieńczonego wodą z dodatkiem cukru i soku z cytrusów. Napój popularnie kojarzony z marynarzami.
Grog wydawany był niegdyś marynarzom na żaglowcach, zwłaszcza we flocie brytyjskiej. Nazwa pochodzi od angielskiego admirała Edwarda Vernona przezywanego przez marynarzy „Old Grog” od stale noszonego płaszcza sztormowego z grogramu.
Wikipedia
(1.1) Dała nam gotowanego szkapiego mięsa i kazała je zapijać grogiem.
Wiktionary
IPA: ɡrɔk, AS: grok
Wiktionary
[czytaj: grogi] określenie stanu chwilowego oszołomienia u boksera po otrzymaniu silnego ciosu
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Grójca
SJP.pl
mieszkanka Grójca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie mazowieckim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi, przysiółków i dzielnic miast w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sąd w Grójcu mieści się przy ulicy Budowlanej.
Wiktionary
IPA: ˈɡrujɛt͡s, AS: grui ̯ec
Wiktionary
rzecz. grójczanin m., grójczanka ż.
przym. grójecki, podgrójecki
Wiktionary
przymiotnik od: Grójec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Grójcem, dotyczący Grójca
Wiktionary
rzecz. Grójec mrz., grójczanin m., grójczanka ż.
Wiktionary
szwajcarski i francuski ser podpuszczkowy; grujer
SJP.pl
Gruyère (niem. Greyerzer) – rodzaj szwajcarskiego sera, który produkowany jest z krowiego mleka. Zaliczany jest do serów dojrzewających, twardych oraz podpuszczkowych. Smak sera gruyère jest bardzo charakterystyczny - łagodny oraz lekko orzechowy. Nie ma dziur. Są trzy podstawowe odmiany tego sera, których smak różni się w zależności od czasu dojrzewania (3, 6 lub 9 miesięcy).
Wikipedia
grojnik sucholub - gatunek pluskwiaka; Trapezonatus arenarius
SJP.pl
1. piorun, grzmot;
2. gniewne ostrzeżenie, napomnienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. piorun
(1.2) książk. zwykle w lm. ostre, gniewne napomnienie
forma czasownika.
(2.1) 2. os. rozk. od: gromić
forma rzeczownika.
(3.1) C. lm. od: gra
Wiktionary
Polska:
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Gromowi często towarzyszy błyskawica i grzmot.
(1.2) W starszych klasach belfer ciskał gromy z byle powodu.
Wiktionary
IPA: ɡrɔ̃m, AS: grõm
Wiktionary
rzecz. gromnica ż., Gromniczna ż.
czas. gromić ndk., rozgromić dk.
przym. gromniczny
Wiktionary
(1.1) piorun
Wiktionary
żołnierz GROM-u (Grupy Reagowania Operacyjno-Manewrowego); gromowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żołnierz z polskiej jednostki specjalnej GROM
Wiktionary
(1.1) gromowiec
Wiktionary
skrót od: gromada, gromadzki
SJP.pl
1. jednostka w systematyce roślin lub zwierząt;
2. duża liczba osób, zwierząt lub rzeczy zebrana w jednym miejscu;
3. dawniej: jednostka podziału terytorialnego w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiorowisko przedmiotów, zwierząt czy ludzi, zwykle dość liczne
(1.2) biol. kategoria systematyczna w botanice niższa rangą od królestwa, wyższa od klasy;
(1.3) biol. kategoria systematyczna w zoologii niższa rangą od typu, wyższa od rzędu;
(1.4) astr. skupienie gwiazd różnego pochodzenia obserwowane na niewielkiej przestrzeni nieba;
(1.5) adm. dawna jednostka podziału terytorialnego w Polsce i zaborze rosyjskim; potocznie również jej administracja;
(1.6) hist. określenie używane w nazwach organizacji polonijnych Wielkiej Emigracji w XIX w., po klęsce powstania listopadowego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Była nas cała gromada na obozie w Karpaczu.
(1.3) Wszystkie minogi przynależą do gromady cefalaspidokształtnych.
(1.4) Mgławicy Merope należy szukać w gromadzie Plejad.
(1.5) Dziadek pojechał do gromady po kwit na węgiel.
Wiktionary
IPA: ɡrɔ̃ˈmada, AS: grõmada
Wiktionary
rzecz. gromadzenie n., zgromadzenie n., ogrom m., nagromadzenie n., gromadnik m., gromadnictwo n., grumada ż.
:: zdrobn. gromadka ż.
czas. gromadzić ndk., zgromadzić dk., nagromadzić dk.
przym. gromadny, gromadzki, gromadniczy
przysł. gromadnie, gromadniczo
Wiktionary
(1.1) grupa, rzesza, wspólnota, mrowie, tłum, zbiegowisko; o zwierzętach stado, tabun, ławica, rój; pot. kupa; książk. hurma; przest. ciżba, ćma; pejor. zgraja, banda, horda, czereda, gawiedź, hałastra, daw. grumada
Wiktionary
przymiotnik od: Gromadka (wieś na Dolnym Śląsku)
SJP.pl
zdrobnienie od: gromada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od gromada
Wiktionary
Gromadka (niem. Gremsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim, w gminie Gromadka.
Siedziba gminy Gromadka i największa wieś gminy. Liczy 2029 mieszkańców, z czego 51% stanowią kobiety, a 49% mężczyźni. Według danych archiwalnych pochodzących z Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań w 2002 roku we wsi Gromadka było 701 gospodarstw domowych. Wśród nich dominowały gospodarstwa zamieszkałe przez dwie osoby – takich gospodarstw były 164.
Wikipedia
rzecz. gromada ż., gromadzenie n., zgromadzenie n.
czas. gromadzić ndk.
Wiktionary
ruch ewangelicki na Warmii i Mazurach będący wyrazem protestu przeciwko germanizacji Mazurów przez Niemców
SJP.pl
Gromadkarze – luterański ruch narodowo-religijny o charakterze pietystycznym wśród Mazurów zapoczątkowany w pierwszej połowie XIX wieku. Jego kres nastąpił po II wojnie światowej.
Wikipedia
członek ruchu ewangelickiego na Warmii i Mazurach będącego wyrazem protestu przeciwko germanizacji Mazurów przez Niemców
SJP.pl
przysłówek
(1.1) tłumnie, masowo, grupowo, w gromadzie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gromada ż., gromadzenie n.
czas. zgromadzić, gromadzić ndk.
przym. gromadny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) in droves
* bułgarski: (1.1) масово
* chorwacki: (1.1) u gomili, u većoj grupi
* francuski: (1.1) en foule
* kaszubski: (1.1) gromadno, gromadnie
* włoski: (1.1) a schiere, in folla
źródła.
== gromadnie (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) gromadnie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. gromada ż., gromadzenie n.
czas. zgromadzić, gromadzić ndk.
przym. gromadny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gromada ż., gromadzenie n.
czas. zgromadzić, gromadzić ndk.
przym. gromadny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) in droves
* bułgarski: (1.1) масово
* chorwacki: (1.1) u gomili, u većoj grupi
* francuski: (1.1) en foule
* kaszubski: (1.1) gromadno, gromadnie
* włoski: (1.1) a schiere, in folla
źródła.
== gromadnie (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) gromadnie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) gromadno
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gromadnie
SJP.pl
gatunek ryby z rodziny stynkowatych, występujący w wodach mórz północnych; kapelan
SJP.pl
Gromadnik, kapelan (Mallotus villosus) – gatunek ryby stynkokształtnej z rodziny stynkowatych (Osmeridae), jedyny przedstawiciel rodzaju Mallotus.
Wikipedia
1. tłumny, masowy, liczny;
2. występujący wspólnie, w gromadzie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gromadzić.
Wiktionary
IPA: ˌɡrɔ̃maˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: grõmaʒẽńe
Wiktionary
czas. gromadzić, zgromadzić
rzecz. gromadka ż., zgromadzenie n., gromada
przysł. gromadnie
przym. gromadny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) składać, zbierać w jednym miejscu
(1.2) zbierać, kolekcjonować
czasownik zwrotny niedokonany gromadzić się
(2.1) zbierać się w większej ilości
(2.2) zbierać się w gromadę
Wiktionary
(1.1) Brudną bieliznę gromadzimy w osobnym pojemniku.
(1.2) Jan gromadzi znaczki pocztowe.
(2.1) Stosy śmieci gromadziły się obok naszego bloku.
(2.2) Wielu ludzi gromadziło się wokół miejsca wypadku.
Wiktionary
IPA: ɡrɔ̃ˈmad͡ʑit͡ɕ, AS: grõmaʒ́ić
Wiktionary
czas. zgromadzić, nagromadzić
rzecz. nagromadzenie n., gromadka ż., zgromadzenie n., gromadzenie, gromada
przym. gromadny
przysł. gromadnie
Wiktionary
(1.1) akumulować, odkładać, składać, skupiać, zbierać, zgarniać, zagarniać, znosić, przynosić
(1.2) kolekcjonować
(2.1) nawarstwiać się, spiętrzać się, odkładać się, akumulować się
Wiktionary
dawniej: osoba, która coś gromadzi
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. sterta zebranych z pola kamieni
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) adm. związany z gromadą jako jednostką administracyjną
Wiktionary
Gromadzki (Łabędź Odmienny I) – polski herb szlachecki z nobilitacji, odmiana herbu Łabędź.
Wikipedia
rzecz. zgromadzenie n., gromada ż.
czas. zgromadzić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Gromek – niestandaryzowana część wsi Kaliska w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Łochów.
Rozpościera się wzdłuż ulicy Stawowej, na południe od Kalisk.
Historycznie powiązany z Kaliskami, przynależał do czterech gmin:
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
roślina z rodziny miodlowatych
SJP.pl
zadawać klęskę w walce, starciu, doszczętnie rozbijać, rozpraszać przeciwnika
SJP.pl
Gromiec – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Libiąż.
W 1595 roku wieś położona w powiecie śląskim województwa krakowskiego była własnością kasztelana wiślickiego Mikołaja Ligęzy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego. Wcześniej, od 1921 należał do Województwa krakowskiego. Miejscowość była również częścią Wolnego Miasta Kraków.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gromić.
Wiktionary
rzecz. gromnica ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Gromisław – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Gromi- ("gromić, uderzać jak grom") i -sław ("sława"). Mogło oznaczać "posiadający nieodpartą sławę".
Gromisław imieniny obchodzi 25 lutego i 11 października.
Zdrobnienia imienia Gromisław: Gromek, Gromcio, Gromulek
Wikipedia
Gromisław z małżonką; Gromisławowie
SJP.pl
Gromisław z małżonką; Gromisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gromisława lub z nim związany
SJP.pl
głośny, donośny, hałaśliwy, huczny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) donośny, hałaśliwy, głośny, huczny
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. gromnica ż.
przym. gromniczny
Wiktionary
poświęcona świeca z wosku, zapalana przy umierających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. świeca święcona w dzień Matki Boskiej Gromnicznej, 2 lutego, tradycyjnie zapalana przy umierających, zmarłych oraz podczas niektórych uroczystości kościelnych, jak też podczas burzy dla odwrócenia piorunów; ; Gloger.
(1.2) daw. gwara. więz. kij do bicia
Wiktionary
Gromnica – duża woskowa świeca, używana w niektórych wyznaniach chrześcijańskich w trakcie najważniejszych wydarzeń religijno-społecznych w życiu wiernego.
W Kościele katolickim święcona w kościele. Zwyczaj święcenia gromnic datuje się od IX wieku. Czyniono to 2 lutego, w Święto Ofiarowania Pańskiego, w Polsce zwane świętem Matki Boskiej Gromnicznej, Matko Bosko Niedźwiedzio; w Czechach – Hromnice; w Bułgarii – Вълча Богородица, Миши празник (Matko Bosko wilka, święto Niedźwiedzia); w Rosji – Сретенье (Spotkanie). Gromnicę wkładano w ręce umierającego, zapalano ją także w czasie chrztu i I komunii oraz podczas czuwania przy zmarłym.
Wikipedia
(1.1) Gromnica to świeca inna niż wszystkie. Jest ona związana z jednym z najstarszych świąt w chrześcijaństwie – Ofiarowaniem Pańskim.
(1.1) W domu gromnica zazwyczaj wisiała na ścianie, uwiązana na krzyż z palmą.
(1.1) W czasie burzy moja babcia stawia w oknie zapaloną gromnicę.
(1.1) Dawniej z zapaloną gromnicą obchodzono całe obejście, przyklękając na każdym progu i na każdym rogu, by złe moce nie miały dostępu do domu.
(1.1) W dzień Matki Boskiej Gromnicznej święcone są gromnice.
Wiktionary
IPA: ɡrɔ̃mʲˈɲit͡sa, AS: grõmʹńica
Wiktionary
rzecz. grom mrz., gromca mos., gromiciel mos., gromienie n., gromkość ż., gromnicznik mrz., gromniczność ż., gromnik mrz., gromowość ż.
:: zdrobn. gromniczka ż.
czas. gromić ndk.
przym. gromniczny, gromki, gromny, gromowy
przysł. gromko, gromniczo, gromowo
Wiktionary
(1.2) antypa, malaga
Wiktionary
przymiotnik od: Gromnik
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: gromnica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. (święto) Matki Boskiej Gromnicznej
Wiktionary
(1.1) Nagle na Gromniczną znowu wróciły mrozy.
Wiktionary
rzecz. grom m., gromnica ż.
przym. gromniczny
Wiktionary
(1.1) Matki Boskiej Gromnicznej, Ofiarowanie Pańskie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gromnicą, dotyczący gromnicy
Wiktionary
rzecz. gromnica ż., grom m., Gromniczna ż.
przym. gromki, gromny
przysł. gromko
Wiktionary
rzadko: gromniczny
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. osada w Polsce;
3. najwyższe wzniesienie Wzgórz Strzelińskich
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: piorunochron
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Gromosław z małżonką; Gromosławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gromosława lub z nim związany
SJP.pl
żołnierz GROM-u (Grupy Reagowania Operacyjno-Manewrowego); GROM-owiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żołnierz z polskiej jednostki specjalnej GROM
Wiktionary
(1.1) GROM-owiec
Wiktionary
1. ciskający gromy;
2. przypominający grom
SJP.pl
bóg, człowiek mający władzę na piorunami
SJP.pl
1. władający gromami; określenie używane w stosunku do mit. bogów: gr. Zeusa i rzym. Jowisza;
2. przenośnie: władczy, groźny, gromiący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ten, który włada gromami, błyskawicami
(1.2) rel. mit. przydomek Zeusa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
potocznie, żartobliwie: grosz, grosik; zwykle w wyrażeniach "(nie mieć, nie dać itp.) ani gronia" - (nie mieć, nie dać itp.) ani grosza, albo "(być) bez gronia" - (być) bez grosza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. góra, wzniesienie
Wiktionary
Groń – nazwa wywodząca się z języka wołoskiego (por. rum. grui – „szczyt”; w gwarze podhalańskiej groń oraz w gwarze górali śląskich gruń to „wyniosły brzeg rzeki lub potoku”, rus. Hruń).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w leśnictwie: typ lasu mieszanego
SJP.pl
Fikcyjne przedmioty ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia:
Wikipedia
w leśnictwie: typ lasu mieszanego
SJP.pl
zdrobnienie od: grono
SJP.pl
podobny do grona; będący gronem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pagórek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Groniec (638 m) – wzgórze w Beskidzie Wyspowym w niewielkim paśmie Zęzowa wznoszącym się po północnej stronie miejscowości Tymbark i Podłopień. Na turystycznej mapie Compass podpisany jest jako Groniec. W paśmie Zęzowa, w kolejności od zachodu na wschód wznoszą się: Groniec (638 m), Stronica, Stronia (664 m) i Zęzów (693 m). Stronica wraz z Grońcem znajdują się na wschodnim końcu pasma, przy czym Groniec znajduje się po jego północnej stronie, opadającej do doliny potoku Bednarka Znajduje się na obszarze miejscowości Rupniów.
Wikipedia
roślina z rodziny wroślowatych, rosnąca na gnijących grzybach i owocach
SJP.pl
Gronik – popularna zdrobniała nazwa formy Groń, która dotyczy zazwyczaj wzniesienia niższego niż Groń.
W Polsce:
Wikipedia
[czytaj: hroninen] miasto w Holandii
SJP.pl
Groningen (wymowa, ['ɣroːnɪŋə(n)]) – miasto w północnej Holandii, stolica prowincji o tej samej nazwie. W 2004 roku miasto liczyło ponad 179 tys. mieszkańców. Zespół miejski zajmuje obszar 76,77 km² i oprócz Groningen obejmuje jedenaście miejscowości.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Groningen, dotyczący Groningen
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. dialekt (język) groningski;
Wiktionary
(2.1) Nie znam groningskiego.
Wiktionary
rzecz. Groningen n.
Wiktionary
małe drzewo lub krzew z rodziny różowatych, o jadalnych owocach, występujące od Himalajów po Malezję; miszpelnik; nieśplik; niesplik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: grono
SJP.pl
podobny kształtem do gronka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z gronkowcem
Wiktionary
rzecz. gronkowiec m.
Wiktionary
chorobotwórcza bakteria Gram-dodatnia mająca postać drobnych kuleczek; stafilokok
SJP.pl
Gronkowce, stafilokoki, stafylokoki (łac. Staphylococcus, od gr. σταφυλή, staphylē, czyli grona, i κόκκος, kókkos, czyli ziarenko) – rodzaj bakterii zaliczanych do grupy bakterii Gram-dodatnich. Morfologicznie są one ziarenkowcami występującymi w skupiskach przypominających grona, będących wynikiem podziałów w wielu płaszczyznach. Prawie wszystkie gatunki Staphylococcus są względnymi beztlenowcami (to znaczy rosną w warunkach zarówno tlenowych, jak i beztlenowych).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Gronkowski – polskie nazwisko
Amerykańscy sportowcy polskiego pochodzenia:
Wikipedia
1. → gronko;
2. czerniec gronkowy - gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych;
3. skalnica gronkowa - gatunek rośliny z rodziny skalnicowatych
SJP.pl
1. grupa ludzi połączonych czymś wspólnym, np. zainteresowaniami, celem;
2. potocznie: znaczna liczba niedużych owoców wyrastających ze wspólnej łodygi; kiść, kita, gronko;
3. typ kwiatostanu i owocostanu groniastego, występujący np. u winogrona, fasoli;
4. w fizyce: grupa nukleonów wewnątrz jądra atomowego, która tworzy strukturę podobną do jąder lżejszych i jest traktowana jako podstruktura całego jądra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grupa ludzi połączonych jakimś wyróżnikiem, np. wspólnymi zainteresowaniami, przyjaźnią itp.
(1.2) bot. typ kwiatostanu i owocostanu złożony z osi głównej i odchodzących od niej osi bocznych
(1.3) pot. kilka, kilkanaście niedużych owoców na wspólnej szypułce
(1.4) daw. wojsk. kuliste lub zaoblone dolne zakończenie lufy działa, jego uchwyt denny;
Wiktionary
Grono – jeden z rodzajów kwiatostanów groniastych. Ten typ kwiatostanu składa się z osi głównej, od której odchodzą osie boczne, które tworzą kwiaty szypułkowe.
Przykładem grona jest kwiatostan konwalii. Występujące u niektórych gatunków listki pod każdym kwiatkiem to przysadki. Kwiaty w gronie mogą wyrastać na wszystkie strony, może być grono dwustronne, lub jednostronne (np. u mieczyka dachówkowatego). Grono może być też częścią kwiatostanu złożonego, gdy zamiast pojedynczych kwiatów na szypułkach z osi głównej wyrastają kwiatostany, np. koszyczki (jak u lepiężnika czy kłoski).
Wikipedia
(1.1) Od lat jeździmy na majowe wycieczki w tym samym gronie towarzyskim.
(1.2) Konwalia majowa wytwarza kwiatostan w kształcie grona.
(1.3) Wracając z dziadkowego sadu zrywaliśmy grona czerwonych i białych porzeczek.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔ̃nɔ, AS: grõno
Wiktionary
przym. gronowy
Wiktionary
(1.3) kiść
Wiktionary
rodzaj brunatnicy występującej głównie w Morzu Sargassowym; morzypło, sargas, sargaso, sargasso
SJP.pl
zwierzę z rodziny łasicowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Mustela erminea|Linnaeus|ref=tak., niewielki drapieżny ssak z rodziny łasicowatych;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) futro z gronostaja (1.1), zwykle w lm. gronostaje; daw. symbol władzy
Wiktionary
Gronostaj europejski, gronostaj, łasica gronostaj (Mustela erminea) – gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Wikipedia
(1.1) W Polsce gronostaje są objęte ochroną gatunkową.
(2.1) Tradycyjnym elementem stroju rektora są gronostaje.
(2.1) Nad czołem królewskim świeciło na kołpaku brylantowe pióro, a drogie purpury i gronostaje spadały z królewskich ramion aż prawie po końskie pętlice.
Wiktionary
IPA: ɡrɔ̃ˈnɔstaj, AS: grõnostai ̯
Wiktionary
przym. gronostajowy
Wiktionary
(1.1) łasica gronostaj
(2.1) hermelin
Wiktionary
1. potocznie: futro, błam ze skórek gronostajowyc;
2. przenośnie: symbol dostojeństwa, władzy
SJP.pl
Gronostaj europejski, gronostaj, łasica gronostaj (Mustela erminea) – gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Wikipedia
widłogonka gronostajka - gatunek motyla z rodziny garbatkowatych
SJP.pl
przymiotnik od: gronostaj
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
węglarek gronowiec; owad z rodziny kózkowatych
SJP.pl
Botrytis P. Micheli ex Pers. (gronowiec) – rodzaj grzybów z rodziny Sclerotiniaceae.
Wikipedia
gronówka krzyżóweczka - europejska ćma z rodziny zwójkowatych, szkodnik winorośli; lobesia botrana
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Gronowo Elbląskie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wyrabiany z winogron
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) otrzymywany, produkowany z winogron
Wiktionary
IPA: ɡrɔ̃ˈnɔvɨ, AS: grõnovy
Wiktionary
rzecz. grono n.
przym. groniasty
Wiktionary
(1.1) winogronowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gospodarstwo rolne
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ziemia orna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. fundamenty
Wiktionary
[czytaj: grum] chłopiec stajenny odpowiedzialny za opiekę nad końmi, masztalerz; grum
SJP.pl
Groom – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Carson.
Wikipedia
[czytaj: grumer] fryzjer dla zwierząt, zwykle psów i kotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) fryzjer dla zwierząt domowych;
Wiktionary
Groomer – fryzjer zwierząt.
Określenie pochodzi od angielskiego czasownika to groom, czyli „pielęgnować”. Zawód ten znany jest w wielu krajach świata. Groomerzy nie tylko przycinają sierść, ale zajmują się też myciem, trymowaniem, czyszczeniem uszu, usuwaniem insektów, obcinaniem pazurów i wieloma innymi zabiegami. Istnieją specjalne przyrządy do pielęgnacji sierści psów różnych ras. Niektóre salony oferują nawet farbowanie oraz psie perfumy.
Wikipedia
[czytaj: grumerka] fryzjerka dla zwierząt, zwykle psów i kotów
SJP.pl
[czytaj: grumerstwo] zajęcie groomera; grooming
SJP.pl
[czytaj: gruming]
1. fryzjerstwo dla zwierząt, zwłaszcza psów i kotów;
2. molestowanie seksualne dzieci w internecie; child grooming
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. działania osoby dorosłej mające na celu zaprzyjaźnienie się i nawiązanie więzi emocjonalnej z dzieckiem, z intencją jego seksualnego wykorzystania; często za pośrednictwem Internetu;
(1.2) kynol. pielęgnacja psa wystawowego
Wiktionary
Child grooming (uwodzenie dziecka) – działania podejmowane w celu zaprzyjaźnienia się i nawiązania więzi emocjonalnej z dzieckiem, aby zmniejszyć jego opory i później je seksualnie wykorzystać. Jest to także mechanizm używany, by nakłonić dziecko do prostytucji czy udziału w pornografii dziecięcej. Potocznie poprzez child grooming rozumie się uwodzenie dzieci przez Internet.
Wikipedia
(1.1) Tak więc ryzyko, że staną się ofiarą groomingu i skorzystają z niebezpiecznego zaproszenia – wyraźnie rośnie. (z Internetu)
Wiktionary
Osoby o nazwisku Gropius:
Inne:
Wikipedia
dwanaście tuzinów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. dwanaście tuzinów; 144 sztuki;
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) książk. zdecydowana większość
Wiktionary
Gros (z franc. (la) grosse (douzaine) wielki tuzin) (staropolskie: tuzin tuzinów) – inna nazwa liczby 144, zwykle używana w kontekście liczności.
Wielki gros to 12 grosów czyli (w zależności od źródła) 1440 lub 1728 sztuk
Pojęciem gros określa się także większą część czegoś, zdecydowaną większość np. gros spraw.
Wikipedia
(1.1) Na Wielkanoc Marek kupił gros jajek.
(2.1) Gros podróżujących po okolicy zatrzymywało się w tutejszych hotelach.
Wiktionary
IPA: ɡrɔs, AS: gros
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym2|franc|gros|grosse. (skrócenie frazy: grosse douzaine → wielki tuzin)
(2.1) etym|franc|gros.
uwagi.
(1.1) zoblistę|tuzin|kopa|gros|mendel.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gross; (2.1) majority, most
* bułgarski: (1.1) гроса ż.
* duński: (1.1) gros
* esperanto: (1.1) groco
* japoński: (1.1) ダース
* niemiecki: (1.1) Gros n.; (2.1) Gros n.
* rosyjski: (1.1) гросс
* słoweński: (1.1) gros
* węgierski: (1.1) nagytucat
źródła.
== gros (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) agrest (owoc)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
drobna, niewielkiej wartości moneta; grosz, drobniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: grosz
Wiktionary
(1.1) To nie złotówka, lecz tylko mały grosik.
Wiktionary
rzecz. grosz m.
przym. groszowy
Wiktionary
dawniej: hurtownik
SJP.pl
bliżej nieokreślona kwota
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: grosborn] hitlerowskie obozy koncentracyjne w Bornem-Sulinowie
SJP.pl
[czytaj: gros-rozen] hitlerowski obóz koncentracyjny w Rogoźnicy
SJP.pl
Konzentrationslager Groß-Rosen (uproszczona pisownia: Gross-Rosen) – niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny, istniejący w latach 1940–1945 na obszarze administracyjnym państwa niemieckiego (III Rzeszy), nieopodal obecnej wsi Rogoźnica (nazwa powojenna) w dzisiejszej Polsce, będący na czele ponad setki obozów pracy założonych na Śląsku, na terenie Czech i Niemiec.
Wikipedia
[czytaj: grosglokner] szczyt w Alpach
SJP.pl
Großglockner, Grossglockner ([ˈɡʀoːsˌɡlɔknɐ]) – najwyższy szczyt Austrii o wysokości 3798 m n.p.m. Znajduje się w Glocknergruppe, podgrupie górskiej Wysokich Taurów, części Alp Centralnych. Drugi co do wybitności szczyt Alp (MDW: 2423 metry). Wznosi się ponad lodowcem Pasterze, do którego prowadzi droga samochodowa (w zimie zamknięta) – odgałęzienie przebiegającej obok drogi glocknerskiej (niem. Bruck Heiligenblut). Stopień trudności najłatwiejszej drogi na szczyt określany jest na PD+ (PD = fr. peu difficile – nieco trudno). Wierzchołek główny pierwszy raz zdobyty został 28 lipca 1800 roku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
minerał z grupy granatów, krzemian wapnia i glinu; grosular
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki kamień o żółtej lub zielonej barwie, zaliczany do gromady krzemianów i grupy granatów;
Wiktionary
Grossular – rzadki minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy granatów, rozpowszechniony tylko w niektórych regionach Ziemi.
Nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy agrestu Ribes grossularia, gdyż barwą i kształtem przypomina owoc tej rośliny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) granat
hiponimy.
(1.1) hessonit, hydrogrossular, leukogranat, nefryt, romanzovit, rosolit, tsavoryt
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|ribes grossularia. → agrest
uwagi.
spotykana jest też pisownia: grosular
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) grossular
* baskijski: (1.1) grosularia
* słowacki: (1.1) grossulár m.
źródła.
== grossular (interlingua.) ==
thumb|grossular (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. agrest
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɡrɔsˈːular, AS: gro•sular
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) granat
hiponimy.
(1.1) hessonit, hydrogrossular, leukogranat, nefryt, romanzovit, rosolit, tsavoryt
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|ribes grossularia. → agrest
uwagi.
spotykana jest też pisownia: grosular
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) grossular
* baskijski: (1.1) grosularia
* słowacki: (1.1) grossulár m.
źródła.
== grossular (interlingua.) ==
thumb|grossular (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bot. agrest
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
minerał z grupy granatów, krzemian wapnia i glinu; grossular
SJP.pl
1. moneta srebrna emitowana w średniowieczu w wielu krajach europejskich
2. współcześnie: drobna moneta w Polsce (1/100 złotego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) monet. jednostka monetarna w Polsce, obecnie setna część złotego;
(1.2) lm. nieznacząca suma; kwota nieprzedstawiająca większej wartości
(1.3) hist. setna część szylinga austriackiego
(1.4) hist. miedziana lub srebrna moneta różnej wartości, bita w krajach Europy
Wiktionary
Grosz (łac. denarius grossus – gruby denar) – moneta gruba (w stosunku do emitowanych wcześniej denarów).
Wikipedia
(1.1) Pudełko pastylek miętowych kosztuje 2 złote i 20 groszy.
(1.2) Zostawił mi jakieś grosze na utrzymanie i myślał, że wszystko jest w porządku.
Wiktionary
IPA: ɡrɔʃ, AS: groš
Wiktionary
rzecz. groszówka ż., grosiwo n.
:: zdrobn. grosik m., groszak m.
przym. groszowy
Wiktionary
(1.1) skrót gr; daw. warszawa|groszak.
(1.2) śmieszne pieniądze
Wiktionary
potocznie:
1. moneta o nominale jednego grosza; groszówka, jednogroszówka;
2. moneta o niskim nominale; drobniak, groszak
SJP.pl
1. moneta srebrna emitowana w średniowieczu w wielu krajach europejskich
2. współcześnie: drobna moneta w Polsce (1/100 złotego)
SJP.pl
1. roślina uprawiana ze względu na jadalne nasiona w kształcie kulek;
2. zielone nasiona groszku (rośliny) używane jako dodatek do potraw;
3. roślina ozdobna o prostej lub pnącej się łodydze;
4. drobny węgiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od groch
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Lathyrus|L.|ref=tak., roślina o prostej lub pnącej się łodydze i kwiatach o różnych kolorach;
(1.3) kulin. zielone nasiona grochu; także potrawa z tych nasion
(1.4) pot. niewielki, okrągły cukierek
(1.5) kulin. drobne kulki z parzonego ciasta dodawane do zup
(1.6) górn. rodzaj drobnego węgla
(1.7) groszki – uczn. ocena niedostateczna
Wiktionary
Groszek (Lathyrus L.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny bobowatych (motylkowatych). Należy do niego około 160 do 180 gatunków (w szerszym ujęciu obejmującym gatunki tradycyjnie wyodrębniane w rodzaju groch Pisum).
Rodzaj najbardziej zróżnicowany jest w strefie umiarkowanej półkuli północnej. Zasięg rodzaju obejmuje poza tym Amerykę Południową i Afrykę. W Polsce występuje 15 gatunków rodzimych i trwale zadomowionych. Rośliny te rosną zarówno w podmokłych, jak i suchych zbiorowiskach trawiastych, na wydmach, w zaroślach i lasach. Wiele gatunków jest uprawianych. Do popularnych roślin ozdobnych należą groszek pachnący i szerokolistny, z kolei ważną rośliną jadalną i pastewną, uprawianą od neolitu, jest groszek siewny. Nasiona niektórych gatunków (w tym także jadalnego groszku siewnego) zawierają trujący alkaloid powodujący latyryzm.
Wikipedia
(1.3) Lubię marchewkę z groszkiem.
(1.5) Na obiad będzie zupa-krem z porów z groszkiem.
(1.7) Taka była rzeź niewiniątek, że z góry do dołu same groszki.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔʃɛk, AS: grošek
Wiktionary
rzecz. groch m., grochówa ż., grochówka ż.
przym. grochowy
Wiktionary
(1.4) draża
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
deseń w kształcie małych kółeczek innego niż tło koloru
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
deseń, motyw, wzór groszkowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|groszkować.
Wiktionary
czas. groszkować
rzecz. grochówka ż.
Wiktionary
mający chropowatą, szorstką powierzchnię
SJP.pl
Pisidium, groszkówka – holarktyczny rodzaj obejmujący pospolite, słodkowodne małże o charakterystycznym, kulistym kształcie muszli ze szczytami przesuniętymi ku tyłowi i niewielkich wymiarach ciała, należący do rodziny kulkówkowatych (Sphaeriidae).
Wikipedia
maszyna do groszkowania i podciągania skór
SJP.pl
rodzaj młota kamieniarskiego
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: groszek
SJP.pl
Wikipedia
zielony o odcieniu groszku
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: groszek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) koloru intensywnie jasnozielonego, koloru groszku
Wiktionary
(1.1) Jesień świetnie wygląda w ciepłych zieleniach, od groszkowej, przez oliwkową, do butelkowej.
Wiktionary
rzecz. grochówa ż., grochówka ż., groch mrz.
przym. grochowy
Wiktionary
pogardliwie: osoba przedkładająca zarabianie, gromadzenie pieniędzy ponad wszystko
SJP.pl
dawniej:
1. opłata dla leśnego pisarza przy wyrębie lasu;
2. opłata dla żupnika od osądzonej sprawy;
3. podatek dla króla od wydobywania rudy;
4. podatek miejski od piwa
SJP.pl
Wikipedia
1. moneta o wartości jednego grosza;
2. przedmiot przedstawiający małą wartość, który można nabyć za parę groszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj dużej igły do szycia
(1.2) moneta o wartości jednego grosza
Wiktionary
Groszówka – skała w miejscowości Nielepice, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów. Znajduje się na wzgórzu Dymniok na Garbie Tenczyńskim (część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej) w obrębie Tenczyńskiego Parku Krajobrazowego.
Wikipedia
IPA: ɡrɔˈʃufka, AS: grošufka
Wiktionary
rzecz. grosz m.
przym. groszowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z groszem, dotyczący grosza
(1.2) bardzo tani, warty grosze
Wiktionary
(1.1) Od czasów panowania Wacława II wzorem czeskim wprowadzono system groszowy, gdzie z grzywny srebra o wadze 197 g bito 48 groszy.
Wiktionary
rzecz. grosz m., grosik m., groszówka ż., grosiwo n., groszak m., groszowe n., groszowość ż.
przysł. groszowo
Wiktionary
1. ostre zakończenie różnych rodzajów broni drzewcowej; żeleźce;
2. zakończenie odnogi poroża kozła sarny skierowane ku górze;
3. dłuto kamieniarskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. ostre, najczęściej metalowe zakończenie strzał, broni drzewcowej, czy innych znaków wojskowych;
(1.2) żegl. najważniejszy żagiel na dowolnej jednostce pływającej o napędzie żaglowym;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: grota
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Groty w łucznictwie tarczowym mają zazwyczaj kształt paraboliczny.
Wiktionary
IPA: ɡrɔt, AS: grot
Wiktionary
rzecz. grocik mrz.
Wiktionary
(1.2) grotżagiel
Wiktionary
naturalne wydrążenie w skale posiadające wylot na zewnątrz, o wielkości pozwalającej na eksplorację przez człowieka; jaskinia, pieczara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. naturalne zagłębienie w skale, zwykle niezbyt głębokie;
(1.2) rel. rodzaj kapliczki lub budowli z figurą umieszczoną w kamiennej niszy
Wiktionary
Grota – podobnie jak pieczara, potoczne określenie jaskini. Dawniej używane było często i nawet tworzono nazwy jaskiń z tym słowem, np. Mylna Grota, oraz wyrażenia jak „grotołaz”. Po II wojnie światowej, w ramach porządkowania nazewnictwa postanowiono stosować jedynie słowo jaskinia lub schronisko, zaś słowo grota uznano za synonim jaskini lub schroniska. W opracowaniach speleologicznych słowo grota stosuje się już rzadko.
Wikipedia
(1.1) Podczas wycieczki zwiedziliśmy grotę.
(1.2) Nabożeństwa w grocie lourdzkiej odbywają się w miesiącach letnich.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔta, AS: grota
Wiktionary
rzecz. grotołaz m.
przym. grotowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. grotołaz m.
przym. grotowy
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|grotta. < etym|łac|crypta. < etym|gr|κρυπτός. < etym|gr|κρύπτω. → chować, ukrywać
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) grotto
* arabski: (1.1) مغارة ż.
* duński: (1.1) grotte w.
* esperanto: (1.1) groto
* francuski: (1.1) grotte ż.
* hiszpański: (1.1) gruta ż.
* islandzki: (1.1) hellir m., skúti m.
* kaszubski: (1.1) grota ż.
* niemiecki: (1.1) Grotte ż.
* nowogrecki: (1.1) σπηλιά ż., σπήλαιο n.
* rosyjski: (1.1) грот m.
* rumuński: (1.1) peșteră ż.
* szwedzki: (1.1) grotta w.
* ukraiński: (1.1) грот m.
* węgierski: (1.1) barlang
* włoski: (1.1) grotta ż.
źródła.
== grota (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. grota
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzadko:
1. zabawa automatami do gry;
2. sala z automatami do gry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. balia
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drewniane naczynie do udoju
Wiktionary
rzadko:
1. zabawa automatami do gry;
2. sala z automatami do gry
SJP.pl
krój pisma drukarskiego
SJP.pl
Grotesk, groteska – ogólna, potoczna nazwa krojów pism zaliczanych do antykw, w których zasadniczo wszystkie linie, z których zbudowane są znaki, mają tę samą szerokość (grubość) i nie mają szeryfów. Jednak dla zwiększenia czytelności krojów tego typu dopuszcza się w nich zwężenia linii w pobliżu łączeń, a szczególnie u zbiegu łuków i linii prostych. Fachowo mówiąc, grotesk to antykwa bezszeryfowa jednoelementowa (linearna).
Wikipedia
kategoria estetyczna, charakteryzująca się połączeniem w jednym dziele pierwiastków przeciwstawnych, występujących jednocześnie, np. tragizmu z komizmem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj komizmu oparty na przejaskrawieniach i zestawieniu kontrastów
(1.2) liter. teatr. utwór literacki, muzyczny lub plastyczny cechujący się silną deformacją i skarykaturyzowaniem świata przedstawionego, niejednolitością, absurdalnością, czy wreszcie mieszaniem fantastyki z rzeczywistością;
(1.3) szt. ornament roślinny, w który wplecione są inne elementy, takie jak: postacie ludzkie, zwierzęta, części uzbrojenia, obrazy lub owoce
(1.4) absurdalne wydarzenie, sytuacja
(1.5) typogr. krój pisma, w którym linie, z których zbudowane są znaki, mają tę samą szerokość i nie mają szeryfów;
Wiktionary
Wikipedia
przym. groteskowy, groteskowo
rzecz. groteskowość ż.
przysł. groteskowo
Wiktionary
(1.5) grotesk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. twórca literackich utworów groteskowych
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób groteskowy
Wiktionary
rzecz. groteskowość ż., groteska ż.
przym. groteskowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest groteskowe; cecha tych, którzy są groteskowi
Wiktionary
(1.1) Także w liryce ekspresjonizmu znajdujemy sonety, tam miały odzwierciedlać upadek starych wartości albo groteskowość i dziwność.
Wiktionary
rzecz. groteska ż.
przym. groteskowy
przysł. groteskowo
Wiktionary
przymiotnik od: groteska
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) podobny do groteski; taki, jak groteska – karykaturalny, śmieszny
Wiktionary
(1.1) Kościół oskarżył nową partię o „groteskowy antyklerykalizm”.
Wiktionary
IPA: ˌɡrɔtɛˈskɔvɨ, AS: groteskovy
Wiktionary
rzecz. groteska ż., groteskowość ż.
przysł. groteskowo
przym. groteskowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
drugi od dołu żagiel na grotmaszcie
SJP.pl
Marsel lub marsżagiel (ang. topsail) – prostokątny żagiel rejowy (zawieszany na marsrei), pomiędzy marsem, a bramsalingiem.
Jeśli znajdują się tam dwa żagle, to nazywane są marslem dolnym i marslem górnym. W zależności zaś od masztu, na którym żagiel jest podniesiony, otrzymuje on także nazwę tego masztu, np. foka czy grota, i wówczas pełna nazwa brzmi fokmarsel dolny, grotmarsel górny itd.
Wikipedia
główny maszt statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. główny maszt statku żaglowego;
Wiktionary
Grotmaszt (ang. Main-mast) – główny maszt na każdym statku wodnym o napędzie żaglowym. Jest nim maszt – jedyny, najwyższy, lub z innych powodów najważniejszy.
Wikipedia
(1.1) Czubek grotmasztu Eniela ledwie sięgał pokładu rufówki, a żeglarz wysoko na salingu wydawał się malutki jak mewa.
Wiktionary
(1.1) rzad. grot
Wiktionary
1. nazwa kilku miejscowości w Polsce;
2. osiedle Złocieńca
SJP.pl
Wikipedia
obrabiać powierzchnię kamienia za pomocą dłuta kamieniarskiego (grotu)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
konwencja aktorska i teatralna stworzona przez Jerzego Grotowskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba eksplorująca jaskinie
Wiktionary
Grotołaz – nazwa określająca kogoś zajmującego się turystyczną lub sportową eksploracją jaskiń
W Polsce część grotołazów jest także taternikami jaskiniowymi, są to osoby posiadają specjalne uprawnienia do eksploracji, niedostępnych dla turystów jaskiń, głównie na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego.
Niekiedy mylnie mianem grotołaza określa się też speleologa, tymczasem speleolog jest naukowcem zajmującym się badaniem jaskiń, który może, lecz nie musi być grotołazem.
Wikipedia
(1.1) Dziewczynę wydobyli wezwani na pomoc grotołazi z Nowego Targu.
Wiktionary
rzecz. grota ż.
Wiktionary
(1.1) speleolog
Wiktionary
reja na grotmaszcie
SJP.pl
Artur Grottger (ur. 11 listopada 1837 w Ottyniowicach, zm. 13 grudnia 1867 w Amélie-les-Bains-Palalda) – polski malarz, jeden z czołowych przedstawicieli romantyzmu w malarstwie polskim, ilustrator, rysownik, autor cyklu „kartonów” o powstaniu styczniowym.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grottgera lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grottgera lub z nim związany
SJP.pl
górny skośny żagiel na środkowym maszcie
SJP.pl
pierwszy od dołu, największy żagiel na grotmaszcie; grot
SJP.pl
Grot – najważniejszy żagiel na dowolnej jednostce pływającej o napędzie żaglowym. Może być to żagiel największy na jednostce, żagiel podstawowy dla danego typu takielunku, lub choćby jedyny. Od nazwy tego żagla nazywane są powiązane z nim: maszty, liny i inne żagle.
Wikipedia
[czytaj: grufi] grupowe selfie; groupie
SJP.pl
[czytaj: grupi]
1. grupowe selfie; groufie;
2. młoda kobieta podążająca za swoim idolem, gotowa do zapewniania mu wszelkich przyjemności; grouppie
SJP.pl
Groupie (wym. grupi) – zapalona miłośniczka zespołu muzycznego, podążająca za nim podczas trasy koncertowej. Słowo groupie wywodzi się z angielskiego group (grupa) właśnie w odniesieniu do grupy muzycznej, ale z czasem zyskało szersze zastosowanie.
Wikipedia
[czytaj: grupi] młoda kobieta podążająca za swoim idolem, gotowa do zapewniania mu wszelkich przyjemności; groupie
SJP.pl
Grove znaczy w języku angielskim gaj, lasek
Wikipedia
[czytaj: grołl] technika śpiewu przypominająca warczenie
SJP.pl
Growl (wymowa [graʊl]; z ang. „warczeć”) – technika wokalna znana z bardziej ekstremalnych odmian muzyki metalowej. Jako pierwszy określono tak agresywny śpiew Conrada Lanta (Cronosa) z thrash/black metalowego zespołu Venom. Obecnie używa się tej nazwy w stosunku do jeszcze bardziej ekstremalnych form ekspresji wokalnej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. oceanogr. zwarta bryła lodu pływającego, która wystaje ponad lustro wody na wysokość mniejszą niż 1 metr i zajmującą powierzchnię ok. 20 m²;
Wiktionary
Growler, odłamek góry lodowej – zwarta bryła lodu, mniejsza od góry lodowej i odłamu góry lodowej, oddzielona od lodowca, pływająca lub osiadła na dnie.
Definicja Światowej Organizacji Meteorologicznej (1970) mianem growlera określa bryłę lodu wystającą ponad lustro wody na wysokość mniejszą niż 1 metr i zajmującą powierzchnię ok. 20 m².
Wikipedia
[czytaj: grołling] technika śpiewu lub gry na instrumencie dętym polegająca na wydobywaniu chrapliwego, szorstkiego brzmienia, nieraz zabarwionego silną wibracją; growl
SJP.pl
Growl (wymowa [graʊl]; z ang. „warczeć”) – technika wokalna znana z bardziej ekstremalnych odmian muzyki metalowej. Jako pierwszy określono tak agresywny śpiew Conrada Lanta (Cronosa) z thrash/black metalowego zespołu Venom. Obecnie używa się tej nazwy w stosunku do jeszcze bardziej ekstremalnych form ekspresji wokalnej.
Wikipedia
[czytaj: grołlować] śpiewać techniką growlu (growlingu), przypominającą warczenie
SJP.pl
→ gra (w odniesieniu do gier komputerowych lub planszowych)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grą lub grami, dotyczący gry lub gier
Wiktionary
rzecz. gra ż., gierka ż., gracz m., graczka ż., dogrywka ż., rozgrywka ż., granie n., grywanie n., wygrywanie n., wygranie n., ogrywanie n., ogranie n., przegrywanie n., przegranie n., rozegranie n., rozgrywanie n., pogrywanie n., pogranie n., ugrywanie n., ugranie n. wygrana ż., dogrywanie n., przygrywanie n., przygranie n., dogrywanie n., dogranie n., nagrywanie n., nagranie n., zgrywanie n., zgranie n., przegryw m., przygrywka ż., grywalność ż., zgrywus m., zagrywka ż., podgrywanie n., podegranie n., gralnia ż., grywalizacja ż., gryfikacja ż., zgryw m., zgrywuska ż., nagraniówka ż.
czas. grać ndk., grywać ndk., zagrać ndk., zagrywać dk., pogrywać ndk., pograć dk., ugrywać ndk., ugrać dk., przegrywać ndk., przegrać dk., rozgrywać ndk., rozegrać dk., przygrywać ndk., przygrać dk., ogrywać ndk., ograć dk., dogrywać ndk., dograć dk., giercować ndk., nagrywać ndk., nagrać dk., zgrywać ndk., zgrać dk., podgrać ndk., podegrać dk., pograć dk.
przym. grywalny, dogrywkowy, rozgrywkowy, nagraniowy, zgrany
przysł. zgranie
Wiktionary
(1.1) gamingowy
Wiktionary
1. właściwość rzeczy albo zjawiska powodująca czyjeś przerażenie, strach;
2. uczucie przerażenia, lęku spowodowane jakimś niebezpieczeństwem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś groźnego; coś, co jest przyczyną strachu, przerażenia
(1.2) uczucie strachu, przerażenia spowodowane niebezpieczeństwem
Wiktionary
Groza:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. grozić
przym. groźny, groźnie
przysł. groźnie
rzecz. zgroza ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
zwykle w lp.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) tmerr m.
* angielski: (1.2) terror, horror
* arabski: (1.2) رهبة ż. (rahba)
* cerkiewnosłowiański: (1.1) гроза ż.; (1.2) гроза ż.
* czeski: (1.1) hrůza ż.; (1.2) hrůza ż.
* slovio: (1.1) groza
* słoweński: (1.2) groza ż.
* ukraiński: (1.1) загроза ż.; (1.2) загроза ż.
źródła.
== groza (slovio.) ==
ortografie. гроза
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) przerażenie, groza
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔza, AS: groza
Wiktionary
czas. grozić
przym. groźny, groźnie
przysł. groźnie
rzecz. zgroza ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. grozić
przym. groźny, groźnie
przysł. groźnie
rzecz. zgroza ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
zwykle w lp.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) tmerr m.
* angielski: (1.2) terror, horror
* arabski: (1.2) رهبة ż. (rahba)
* cerkiewnosłowiański: (1.1) гроза ż.; (1.2) гроза ż.
* czeski: (1.1) hrůza ż.; (1.2) hrůza ż.
* slovio: (1.1) groza
* słoweński: (1.2) groza ż.
* ukraiński: (1.1) загроза ż.; (1.2) загроза ż.
źródła.
== groza (slovio.) ==
ortografie. гроза
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) przerażenie, groza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. straszyć kogoś czymś złym, wypowiadać groźby;
2. stanowić niebezpieczeństwo; zagrażać (np. Palenie papierosów grozi śmiercią.)
SJP.pl
1. pogróżka; zapowiedź zemsty, kary;
2. niebezpieczeństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zapowiedź kary, zemsty, niebezpieczeństwa itd.
(1.2) zagrożenie; coś, co zagraża
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zbrodnią jest wymuszanie groźbą i szantażem podpisywania deklaracji o współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa – mówił ks. Jerzy Popiełuszko.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔʑba, AS: groźba
Wiktionary
rzecz. odgrażanie n., zgroza ż.
czas. grozić ndk.
przym. groźny, zagrożony, groźnie
Wiktionary
(1.1) pogróżka, zastraszenie, grożenie, straszenie
(1.2) niebezpieczeństwo, zagrożenie, ryzyko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grozić.
Wiktionary
czas. grozić
rzecz. odgrażanie n.
Wiktionary
1. straszyć kogoś czymś złym, wypowiadać groźby;
2. stanowić niebezpieczeństwo; zagrażać (np. Palenie papierosów grozi śmiercią.)
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) straszyć czymś, zapowiadać coś złego
(1.2) stwarzać stan niebezpieczeństwa, być niebezpiecznym, groźnym
czasownik zwrotny niedokonany grozić się
(2.1) stpol. odgrażać się
Wiktionary
(1.2) Nidziczanka wkrótce usłyszy zarzut kierowania pod wpływem alkoholu, za który grozi jej do 2 lat pozbawienia wolności.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔʑit͡ɕ, AS: groźić
Wiktionary
rzecz. zgroza ż., groza ż., groźba ż., grożenie n., zagrożenie n., odgrażanie n.
czas. zagrozić dk., zagrażać ndk., pogrozić dk.
przym. groźny, zagrożony, groźnie
przysł. groźnie
Wiktionary
(1.1) straszyć
(1.2) zagrażać
(2.1) odkazywać się
Wiktionary
specjalista w dziedzinie nauki humanistycznej zajmującej się badaniem gier; ludolog
SJP.pl
specjalistka w dziedzinie nauki humanistycznej zajmującej się badaniem gier
SJP.pl
dziedzina nauki humanistycznej zajmująca się badaniem gier; ludologia, game studies
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kierunek studiów obejmujący wiedzę o grach komputerowych
Wiktionary
Ludologia (ang. ludology) lub groznawstwo (ang. game studies) – interdyscyplinarna dziedzina naukowa zajmująca się systematycznym badaniem gier, przede wszystkim z perspektywy nauk humanistycznych i społecznych. Anglojęzyczna nazwa dziedziny wywodzi się od czasopisma „Game Studies”, wydawanego od 2001 roku. Polską wersję terminu, tj. „groznawstwo”, wprowadziła Maria Garda.
Wikipedia
rodzaj jadowitych węży z podrodziny grzechotników
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w groźny sposób
Wiktionary
(1.1) Ten wąż wygląda groźnie, ale nie jest niebezpieczny.
Wiktionary
rzecz. odgrażanie n., groźba ż., groza ż.
czas. grozić
przym. groźny
Wiktionary
rzadko: stawać się groźnym, niebezpiecznym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: groźnie, groźno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: groźny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Groznym, dotyczący Groznego
Wiktionary
(1.1) Z granitowego cokołu ulatywała w szare groznieńskie niebo ażurowa konstrukcja. Bomby lotnicze obnażyły koronkowy szkielet prezydenckiego pałacu.
Wiktionary
rzecz. Grozny mrz.
Wiktionary
dawniej: cecha kogoś lub czegoś groźnego, niebezpiecznego
SJP.pl
stolica Czeczenii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wzbudza strach
(1.2) taki, który stanowi niebezpieczeństwo dla czyjegoś zdrowia, zagraża bezpieczeństwu
Wiktionary
Grozny (ros. Гро́зный, Groznyj; czecz. Соьлжа-ГӀала, Sölƶa-Ġala) – miasto w Rosji, stolica Czeczenii. W 2010 roku miasto liczyło ok. 270 tys. mieszkańców (wobec ok. 400 tys. na początku lat 90. XX wieku).
Czeczeńcy używają też nazwy Dżochar-Gala (czecz. Джохар-ГӀала / Dƶoxar-Ġala), na cześć Dżochara Dudajewa.
Wikipedia
(1.2) Epidemia groźnej śpiączki błyskawicznie się rozszerza, a władze przestrzegają przed histerią.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔʑnɨ, AS: groźny
Wiktionary
rzecz. groźba ż., groza ż., odgrażanie n.
przysł. groźnie
czas. grozić
przym. zagrożony, groźnie
Wiktionary
(1.1) wrogi, straszny, gniewny
(1.2) niebezpieczny, ryzykowny
Wiktionary
dźwiękonaśladowczy wyraz mający wyrażać złość; wrr
SJP.pl
wykrzyknik, zwykle powtórzony, oddający odgłos gruchania gołębia
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wojsk. ros. Główny Zarząd Wywiadowczy, dowództwo rosyjskiego wywiadu wojskowego;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) żołnierz / agent / oficer / szef GRU • siedziba / siatka / działalność / akcja GRU
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) RKKA, Armia Czerwona, Armia Radziecka
meronimy.
(1.1) specnaz
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ros|ГРУ.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) GRU
źródła.
== GRU (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wojsk. ros. GRU
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ros|ГРУ.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) GRU
źródła.
== GRU (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wojsk. ros. GRU
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) RKKA, Armia Czerwona, Armia Radziecka
meronimy.
(1.1) specnaz
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ros|ГРУ.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) GRU
źródła.
== GRU (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) wojsk. ros. GRU
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót
(1.1) = grubość
(1.2) jęz. = grubiański, grubiańsko
Wiktionary
kobieta lub dziewczyna mająca nadwagę, otyła, tęga, pulchna; grubaska
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) 3 os. lp., ż. od gruby
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. kopalnia
(2.2) reg-pl|Kresy. piec
Wiktionary
Lew VI (Gruba I, Grubba, Grubbe, Grubben, Gruben, Nieznachowski, Niesnachow, Nesuchow, Niezuchowski, Nieżuchowski, Lew) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Lew.
Wikipedia
(1.1) Powiedz grubej, żeby się za siebie wzięła, bo sapie jak parowóz.
(2.1) Ecika fater robiom na grubie.
Wiktionary
IPA: ˈɡruba, AS: gruba
Wiktionary
rzecz. grubelok m., grubiorz m., grubówka ż.
przym. grubowy
Wiktionary
żartobliwe określenie człowieka grubego; grubas
SJP.pl
potocznie: osoba otyła; spaślak, tłuścioch, grubcio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) pot. pogard. otyła osoba
Wiktionary
(1.1) Ochroniarz wyrzucił grubasa z klubu za jego fatalne zachowanie.
Wiktionary
IPA: ˈɡrubas, AS: grubas
Wiktionary
rzecz. grubość ż., grubienie n., pogrubienie n., grubnięcie n., grubiaństwo n.
:: zdrobn. grubasek m., grubcio m.
:: fż. grubaska ż.
czas. grubieć ndk., grubnąć ndk., pogrubiać ndk., pogrubić dk.
przym. gruby, grubiański, grubiutki
przysł. grubo, grubiańsko
wykrz. grubo
Wiktionary
(1.1) pot. gruby, grubasek, grubcio, baryła, baryłeczka, baryłka, beka, brzuchacz, buła, góra mięsa, góra tłuszczu, klucha, kluseczka, kluska, pasibrzuch, pulpecik, pulpet, rozwora, spaślak, tłuścioch, tłuścioszek, wieprz; pot. żart. szafa trzydrzwiowa; eufem. puszysty
Wiktionary
zdrobnienie od: grubas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: grubas
Wiktionary
(1.1) Popatrz na niego, jaki grubasek.
Wiktionary
rzecz. grubas m., grubość ż., zgrubienie n.
:: zdrobn. grubaska ż.
przym. gruby, grubiutki
przysł. grubo
Wiktionary
(1.1) tłuścioszek
Wiktionary
potocznie: kobieta otyła; tłuściocha, tłuścioczka, grubcia, spaślaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pogard. gruba kobieta
Wiktionary
IPA: ɡruˈbaska, AS: grubaska
Wiktionary
zob. grubas.
Wiktionary
potocznie: bardzo gruby
SJP.pl
potocznie:
1. trochę gruby; przygruby;
2. o dźwięku: nieco niski, przytłumiony;
3. o odzieży: nieco ciepły, chroniący przed zimnem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: kobieta otyła; tłuściocha, tłuścioszka, grubaska, spaślaczka
SJP.pl
potocznie: osoba otyła; spaślak, tłuścioch, grubas
SJP.pl
kobieta lub dziewczyna mająca nadwagę, otyła, tęga, pulchna; grubaska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. pieniądze, zwykle banknoty, o wyższych nominałach
forma przymiotnika.
(2.1) nmos. plural|gruby.
Wiktionary
1 gmina:
1 potok:
Wikipedia
(1.1) Biletomat nie przyjmuje grubych.
Wiktionary
(1.1) grubsze
Wiktionary
narzędzie rolnicze do głębokiego spulchniania ziemi
SJP.pl
Osoby o nazwisku Gruber:
Wikipedia
spulchniać ziemię za pomocą grubera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. grubianin
Wiktionary
(1.1) Pan Wołodyjowski taki sam dobry żołnierz, ale mniejszy grubian.
Wiktionary
rzecz. grubiaństwo n.
przym. grubiański
przysł. grubiańsko
Wiktionary
regionalnie: zachowywać się jak grubianin - człowiek bez manier, źle wychowany; być grubiańskim
SJP.pl
człowiek bez manier, źle wychowany; cham, prostak, nieokrzesaniec, impertynent
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. człowiek zachowujący się niekulturalnie, ordynarnie
Wiktionary
(1.1) Przyzwyczajony do prostoty jestem, niech mi świat pozwoli umrzeć poczciwym grubianinem.
Wiktionary
IPA: ɡruˈbʲjä̃ɲĩn, AS: grubʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. grubianienie n., grubiaństwo n.
czas. grubianić ndk.
:: fż. grubianka ż.
przym. grubiański
przysł. grubiańsko
Wiktionary
(1.1) bamber, brutal, cham, gbur, jaskiniowiec, kmieć, kmiotek, prostak, prymityw, wieśniak
Wiktionary
kobieta bez manier, źle wychowana; chamka, prostaczka, impertynentka, arogantka
SJP.pl
taki, który odnosi się do grubianina, zachowuje się jak grubianin - człowiek bez manier, źle wychowany; nieokrzesany, chamski, bezczelny, prostacki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. ordynarny, niekulturalny, chamski, prostacki
Wiktionary
(1.1) Od paru już lat, parę razy na tydzień słyszy ona hałaśliwe i grubiańskie kłótnie szewca i jego żony (…)
(1.1) Wkrótce ozwały się trywjalne śmiechy i grubjańskie pożegnania ludzi odchodzących, których słyszano, lecz nie widziano.
Wiktionary
IPA: ɡruˈbʲjä̃j̃sʲci, AS: grubʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. grubian mos., grubiaństwo n., grubiańskość n., grubianin m., grubas m., grubaska ż., grubość ż., grubienie n., pogrubianie n., pogrubienie n.
czas. grubieć ndk., pogrubiać ndk., pogrubić dk.
przym. gruby, grubawy
przysł. grubiańsko, grubo
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|otyrhły.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób grubiański
Wiktionary
(1.1) Ale przywódca ochotników nic na to nie zważając, grubjańsko pociągnął ją za sobą. Kobieta krzyknęła już to z przestrachu, już z bólu.
Wiktionary
przym. grubiański
rzecz. grubas mos./mzw., grubianin m.
Wiktionary
rzadko: brak dobrych manier, złe wychowanie; chamskość, bezczelność, nieokrzesanie, bezczelność
SJP.pl
zachowanie, postępowanie prostackie, niekulturalne; bezczelność, chamstwo, ordynarność, nieokrzesanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przejaw bycia ordynarnym, źle wychowanym
Wiktionary
(1.1) Nieraz uwięzioną, której pilnujesz, własną ręką wtrącałaś w rozpacz, jakiej sama w tej chwili doznajesz, przez swoje grubjaństwo, przez swoje oskarżenia.
Wiktionary
rzecz. grubas mzw./mos., grubianin mos., grubianka ż., grubiańskość ż.
przym. grubiański
przysł. grubiańsko
Wiktionary
(1.1) prostactwo
Wiktionary
strugarka grubościowa do drewna
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgrubieć, pogrubieć)
(1.1) stawać się grubszym, przybierać na wadze
(1.2) stawać się szerokim w przekroju
(1.3) stawać się mniej delikatnym, nabierać chropowatości, szorstkości
(1.4) fizj. muz. zaczynać mieć niską częstotliwość drgań
(1.5) finans. zwiększać swoją wartość, zasobność
(1.6) książk. tracić dobre maniery, stawać się ordynarnym
Wiktionary
(1.1) Po zimie zacząłem grubieć.
Wiktionary
rzecz. grubienie n., grubas mzw./mos.
Wiktionary
(1.1) tyć
(1.2) przybierać
(1.4) obniżać się
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: grubo
SJP.pl
zdrobnienie od: gruby; grubiutki
SJP.pl
zdrobnienie od: gruby; grubiuśki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zdrobn. od: gruby
Wiktionary
IPA: ɡruˈbʲjutʲci, AS: grubʹi ̯utʹḱi
Wiktionary
rzecz. grubość ż., grubas m., grubasek m., grubaska ż., grubizna ż., pogrubianie n., pogrubienie n.
czas. pogrubiać ndk., pogrubić dk.
przym. gruby, zgrubny
przysł. grubo, zgrubnie
wykrz. grubo
Wiktionary
w leśnictwie: drewno okrągłe, użytkowe lub opałowe, o średnicy powyżej 7 cm w cieńszym końcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drewn. leśn. okrągłe drewno, o całkowitej grubości większej niż 7 cm w najcieńszym punkcie, przeznaczone do użytku i z reguły nieopałowe;
Wiktionary
Grubizna – drewno okrągłe posiadające w cieńszym końcu średnicę co najmniej 7 cm w korze lub 5 cm bez kory.
Grube drewno w korze nazywa się grubizną brutto, a bez kory grubizną netto.
Według klasyfikacji jakościowo-wymiarowej (KJW) drewna, grubizna dzieli się na:
(Analogicznie drobnicę dzieli się na drewno małowymiarowe i rozdrobnione.)
Wikipedia
(1.1) Zasoby grubizny - znajdującej się w rezerwatach przyrody oszacowano na 24,8 mln m³, z czego 10,8 mln m³ to drewno w drzewostanach ponad 100-letnich.
Wiktionary
rzecz. grubość ż., grubas m., grubasek m., grubaska ż.
przym. gruby, zgrubny, grubiutki
przysł. grubo, zgrubnie
wykrz. grubo
Wiktionary
potocznie: tyć
SJP.pl
Grubno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko–pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Stolno.
Według autorów Słownika geograficznego Królestwa Polskiego początkowo wieś mogła nazywać się Grodno, od mającego znajdować się w miejscowości grodu. W XIX w. pozostałości po castellum miałby być wciąż widziane. W 1222 występować miało jako Grobno, Grobene, Grobyn, Grebno, a w 1570 nazywać się miało Grobno. Według Haliny Turskiej nazwa wsi wywodzi się z wyrazu odnoszącego się do działalności rąk ludzkich, którym jest grób. Przedstawia także jak mogła ona na przestrzeni czasu zmieniać się – Grobno –> Gróbno –> Grubno. Sama nazwa wsi zalicza się do licznej grupy o przyrostkach –no.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) dając lub nakładając grubą warstwę
(1.2) dając niedrobne kawałki
(1.3) w dużym stopniu
(1.4) prezentując nadmierną tuszę
(1.5) akust. mając niski ton
(1.6) w sposób nieprzyzwoity
wykrzyknik
(2.1) wyraża umiarkowane zaskoczenie
Wiktionary
(1.3) Lubi kłaść się do łóżka grubo po północy i nie jest dla niego problemem wstać wcześnie rano.
Wiktionary
rzecz. grubość ż., grubas mos./mzw.
czas. grubieć ndk., zgrubieć dk.
przym. grubiutki, gruby
Wiktionary
(1.1) obficie
(1.2) niedrobno
(1.3) bardzo, dużo, znacznie
(1.4) korpulentnie, otyle, tęgo
(1.5) nisko
(1.6) nieprzyzwoicie, prostacko, wulgarnie
(2.1) nieźle, no ładnie
Wiktionary
ciągarka bębnowa pojedyncza do ciągnienia drutu o dużej średnicy
SJP.pl
ptak leśny z rodzaju łuszczaków charakteryzujący się pomarańczowym upierzeniem głowy i masywnym, szaroniebieskim lub kremowym dziobem; grabołusk, pestkojad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Coccothraustes coccothraustes|ref=tak., mały eurazjatycki ptak o masywnym dziobie zmieniającym kolor zależnie od pory roku;
Wiktionary
Grubodziób (zwyczajny), pestkojad, grabołusk (Coccothraustes coccothraustes) – gatunek małego ptaka z rodziny łuszczakowatych (Fringillidae), jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju Coccothraustes.
Wikipedia
(1.1) Pojawiła się opinia o szkodliwym oddziaływaniu grubodzioba na sady czereśniowe.
Wiktionary
IPA: ɡruˈbɔd͡ʑup, AS: gruboʒ́up
Wiktionary
przym. grubodzioby
Wiktionary
ptak leśny z rodzaju łuszczaków charakteryzujący się pomarańczowym upierzeniem głowy i masywnym, szaroniebieskim lub kremowym dziobem; grabołusk, pestkojad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma grubym dziób
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) M. i B. lm. od: grubodziób
Wiktionary
rzecz. grubodziób m.
Wiktionary
rodzaj ssaka z rodziny niełazowatych
SJP.pl
Grubogonik (Sminthopsis) – rodzaj ssaków z podrodziny grubogoników (Sminthopsinae) w obrębie rodziny niełazowatych (Dasyuridae).
Wikipedia
delfin grubogłowy - gatunek ssaka z rodziny delfinowatych; melonogłów wielozębny
SJP.pl
mający grube kości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający grube kości, charakteryzujący się grubymi kośćmi
Wiktionary
występujący w postaci grubych kropli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający grube liście
Wiktionary
miernik grubości ciał; grubościomierz
SJP.pl
1. wilkosz grubonogi - gatunek pająka;
2. smardz grubonogi - gatunek grzyba;
3. zasłonak grubonogi - gatunek grzyba
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający gruby ogonek
Wiktionary
przym. gruboogonowy
Wiktionary
1. otolemur gruboogonowy - gatunek lemura; galago olbrzymi;
2. gekon gruboogonowy - gatunek jaszczurki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. posiadający gruby ogon
Wiktionary
przym. gruboogonkowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający gruby pęd, grube pędy
Wiktionary
dawniej: przysadzisty
SJP.pl
typ drapieżnych, morskich zwierząt bezkręgowych; priapulidy, priapuloidy, niezmogowce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wymiar w krótszej osi
(1.2) wymiar w przekroju poprzecznym, w kierunku prostopadłym do kierunku pomiaru długości i szerokości, mierzony w osi strzałkowej
(1.3) cecha tego, co grube
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Warstwa śniegu jest grubości pięćdziesięciu centymetrów.
Wiktionary
czas. grubieć
rzecz. grubizna ż., grubas, grubasek, grubiaństwo
przym. grubaśny, grubawy, grubiański, gruby, grubiutki
przysł. grubo, grubiańsko
wykrz. grubo
Wiktionary
(1.1) kaliber, przekrój, warstwa
(1.3) tłustość, toporność, ciężkość, otyłość
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) mający grube ściany
Wiktionary
(1.1) Produkuje porcelanę grubościenną (tak zwaną hotelową) i cienkościenną.
Wiktionary
IPA: ˌɡrubɔɕˈt͡ɕɛ̃nːɨ, AS: grubośćẽ•ny
Wiktionary
miernik grubości ciał; grubomierz
SJP.pl
Grubościomierz – przyrząd pomiarowy służący do nieniszczącego badania grubości materiałów i powłok.
Wikipedia
obrabiarka służąca do strugania elementów drewnianych do uzyskania dokładnej grubości
SJP.pl
podgrzybek grubosiatkowany - gatunek grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
potocznie: cham, prostak, nieokrzesaniec; grubianin
SJP.pl
brak taktu i wrażliwości
SJP.pl
1. pozbawiony taktu, niesubtelny, nieokrzesany;
2. rzadko: mający grubą skórę; gruboskóry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przen. pozbawiony taktu i wrażliwości
Wiktionary
rzecz. gruboskórność ż.
przym. gruboskóry
przysł. gruboskórnie
Wiktionary
(1.1) niedelikatny, nietaktowny; rzad. gruboskóry
Wiktionary
skójka gruboskorupowa - gatunek małża z rodziny skójkowatych
SJP.pl
mający grubą skórę; gruboskórny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma grube skrzydła
Wiktionary
IPA: ˌɡrubɔˈskʃɨdwɨ, AS: gruboskšydu̯y
Wiktionary
roślina zielna lub krzew z rodziny gruboszowatych; rubasznica
SJP.pl
Grubosz, rubasznica (Crassula L.) – rodzaj roślin z rodziny gruboszowatych. Liczy co najmniej 209 gatunków występujących w różnych częściach świata, przy czym w ogromnej większości w południowej Afryce. Do polskiej flory należy tylko jeden dziko występujący gatunek – grubosz wodny zwany też uwrocią wodną (Crassula aquatica).
Wikipedia
rodzina roślin kwiatowych, dwuliściennych, o grubych, mięsistych liściach
SJP.pl
Gruboszowate (Crassulaceae) – rodzina roślin należąca do rzędu skalnicowców. Obejmuje 34 rodzajów z ok. 1400 gatunkami (najbardziej zróżnicowana gatunkowo rodzina w rzędzie). Rozprzestrzenione są na całym świecie, przy czym najbardziej zróżnicowane są w południowej Afryce. W Polsce w naturze spotykani są przedstawiciele rodzajów: rojnik, rozchodnik, różeniec, grubosz, rozchodnikowiec, Petrosedum i introdukowany fedimus.
Wikipedia
o cechach gruboszowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
gruboudka Ahrensa - gatunek chrząszcza z rzędu pchełek
SJP.pl
Gruboudka (Argopus) – rodzaj chrząszczy z rodziny stonkowatych i podrodziny pchełek ziemnych.
Wikipedia
mający grube usta
SJP.pl
rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny karpiowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kopalniany
Wiktionary
rzecz. gruba
przym. gruba
Wiktionary
złożony z grubych włókien
SJP.pl
1. mający gęste, grube włosy;
2. rzadko: taki, który zrobiony jest z wełny owcy grubowełnistej
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) złożony z grubych ziaren, cząstek, zawierający grube ziarna
Wiktionary
IPA: ˌɡrubɔʑarʲˈɲistɨ, AS: gruboźarʹńisty
Wiktionary
rzecz. gruboziarnistość ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. pieniądze, zwykle banknoty, o wyższych nominałach
forma przymiotnika.
(2.1) nmos. plural|gruby|grubszy., stopnia wyższego od: gruby
Wiktionary
przym. gruby
Wiktionary
(1.1) grube
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: gruby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. grubachny
Wiktionary
1. mający duży obwód
2. otyły, ciężki
3. o głosie: niski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) otyły
(1.2) mający dużą grubość, średnicę
(1.3) stpol. wulgarny, prostacki, nieokrzesany, grubiański
(1.4) przest. twarda lub pochylona spółgłoska
(1.5) o odzieży: ciepły
(1.6) o głosie: niski
forma rzeczownika.
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. M. lm. od: gruba
Wiktionary
Gruby – polski czarno-biały serial przygodowy dla młodzieży z 1972 roku, składający się z siedmiu odcinków, osadzony w realiach Ziem Odzyskanych tuż po wygaśnięciu działań wojennych (lato-jesień 1945).
Wikipedia
(1.1) Był taki gruby, że z trudem się poruszał.
(1.2) Z sufitu zwisały jakieś grube kable.
(1.3) Tego prymitywa bawiły tylko grube żarty.
(1.5) Załóż coś grubszego, bo zapowiadali przymrozki.
(1.6) W słuchawce odezwał się gruby głos.
Wiktionary
IPA: ˈɡrubɨ, AS: gruby
Wiktionary
(1.1-2) rzecz. grubość ż., grubas m., grubaska ż.
(1.3) rzecz. grubianin; przym. grubiański
Wiktionary
(1.1) tęgi, zażywny, korpulentny, tłusty; pot. opasły, spasiony, utuczony; eufem. puszysty, pulchny, okrągły, przy kości, dobrze zbudowany; gw-pl|Śląsk Cieszyński|pencaty.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. kasza
(1.2) stpol. potrawa z kaszy
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. guz
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˈɡrut͡sa, AS: gruca
Wiktionary
zgrubienie od: gruszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: gruszka
(1.2) duża gruszka
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. ter. od: gruchać
Wiktionary
IPA: ˈɡruxa, AS: gruχa
Wiktionary
rzecz. gruszka ż., grusza ż., gruszeczka ż., gruszyczka ż.
przym. gruszkowy, gruszowy
Wiktionary
1. o gołębiach: wydawać głos;
2. rozmawiać z kimś bardzo czule
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pogruchać)
(1.1) o gołębiu: wydawać odgłosy godowe
(1.2) przen. mówić czułe słówka flirtując
Wiktionary
(1.1) Obudziły mnie gruchające gołębie.
(1.2) Paweł z Agnieszką słodko gruchają na werandzie.
Wiktionary
rzecz. gruchanie n., pogruchanie n.
czas. pogruchać dk.
wykrz. gru
Wiktionary
ptak zamieszkujący tropikalne lasy Ameryki Południowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Psophiidae|ref=tak.;
Wiktionary
1. o gołębiach: wydawać głos;
2. rozmawiać z kimś bardzo czule
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
czułe rozmawianie z kimś
SJP.pl
czułe rozmawianie z kimś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gruchać.
(1.2) odgłos gruchającego gołębia
Wiktionary
rzecz. pogruchanie n.
czas. gruchać ndk., pogruchać dk.
wykrz. gru
Wiktionary
instrument muzyczny z grupy idiofonów uderzanych, jeden z najstarszych znanych instrumentów muzycznych; w Polsce spotykany m.in. w wykopaliskach archeologicznych w rejonach kultury łużyckiej
SJP.pl
Gruchawka – instrument muzyczny z grupy idiofonów potrząsanych, składający się z korpusu wykonanego z gliny lub drewna osadzonego na rękojeści, wewnątrz którego umieszczono kilka kamyczków, ziarenek śrutu bądź nasion. Potrząsanie gruchawką powoduje uderzanie ziaren w ścianki korpusu i powstawanie charakterystycznych dźwięków. Jest to jeden z najstarszych znanych instrumentów muzycznych; w Polsce spotykany m.in. w wykopaliskach archeologicznych w rejonach kultury łużyckiej.
Wikipedia
1. o gołębiach: wydawać głos;
2. rozmawiać z kimś bardzo czule
SJP.pl
Wikipedia
1. zabrzmieć głośno i gwałtownie; huknąć;
2. gwałtownie uderzyć lub mocno rzucić; grzmotnąć, prasnąć;
3. paść lub przewrócić się; runąć;
4. gruchnąć się:
a) uderzyć się mocno; walnąć się;
b) gwałtownie przewrócić się; upaść
SJP.pl
silny odłos wielu uderzających o coś (lub o siebie), spadających, rozbijających się przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) silny odgłos uderzających o siebie lub o coś albo rozpadających się przedmiotów; mocny huk
(1.2) pot. lekcew. zniszczony, zużyty, stary przedmiot, np. pojazd
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pogard. niedołężny, schorowany, stary człowiek
Wiktionary
rzecz. gruchotanie n.
czas. gruchotać ndk.
przym. gruchotliwy
Wiktionary
(1.1) łoskot
(1.2) grat, rupieć
(2.1) staruch
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gruchotać.
Wiktionary
czas. gruchotać ndk.
rzecz. gruchot mos./mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Gruta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. guz
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Gruczno – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie świeckim, w gminie Świecie.
Wikipedia
łagodny nowotwór wywodzący się z tkanki gruczołowej, np. tarczycy, gruczołu krokowego, sutka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) med. nowotwór niezłośliwy tkanek gruczołowych;
Wiktionary
Gruczolak (łac. adenoma) – łagodny nowotwór nabłonkowy, wywodzący się z nabłonka gruczołów wydzielania zewnętrznego i wewnętrznego (w tym układu APUD) oraz z przewodów tych gruczołów. Najczęstsze lokalizacje to: przysadka mózgowa, tarczyca, przytarczyce, kora nadnerczy, wyspy trzustkowe, przewód pokarmowy, gruczoł krokowy.
Wikipedia
IPA: ɡruˈt͡ʃɔlak, AS: gručolak
Wiktionary
rzecz. gruczoł mrz.
Wiktionary
łagodny nowotwór składający się z tkanki gruczołowej i tkanki mięśniowej gładkiej; adenomyoma
SJP.pl
nowotwór złośliwy pochodzący z nabłonka gruczołowego, rozwijający się w różnych narządach m.in. w sutku, macicy, płucach; rak gruczołowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. gruczołowata forma nowotworu
Wiktionary
Gruczolakorak, rak gruczołowy (łac. adenocarcinoma) – nowotwór różnicujący się w kierunku gruczołów, naśladując w różnym stopniu utkanie narządu, w którym się rozwinął.
Wikipedia
w medycynie: przedostanie się tkanek śluzówki macicznej poza jamę macicy; endometrioza
SJP.pl
narząd w organizmie ludzkim lub zwierzęcym składający się z tkanki nabłonkowej, o przeznaczeniu wydzielania i wytwarzania swoistych substancji, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania ustroju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. narząd wydzielający potrzebne dla organizmu substancje;
Wiktionary
Gruczoł – struktura występująca u zwierząt wyspecjalizowana w wydzielaniu. Mogą być to pojedyncze komórki gruczołowe i wyodrębniony narząd.
Z wyjątkiem rdzenia nadnerczy i przedniej części przysadki, gruczoły zbudowane są z tkanki nabłonkowej. Wydzielina wytworzona przez gruczoł może być uwalniana do przestrzeni pozakomórkowej przez egzocytozę lub dzięki osmozie przechodzić bezpośrednio do płynów ustrojowych (krew, limfa).
Wikipedia
(1.1) Hormon tyreotropowy TSH wzmaga wychwytywanie jodu przez gruczoł tarczowy i wiązanie jodu z białkiem oraz przyspiesza proteolizę tyreoglobuliny.
Wiktionary
IPA: ˈɡrut͡ʃɔw, AS: gručou̯
Wiktionary
rzecz. gruczolak mrz.
:: zdrobn. gruczołek mrz.
przym. gruczołowy
przysł. gruczołowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: gruczoł
(1.2) mały gruczoł
Wiktionary
(1.2) Liście porzeczek zwyczajnych pokrywają od spodu żółtawe gruczołki żywiczne.
Wiktionary
rzecz. gruczoł mrz.
Wiktionary
zawierający gruczołki
SJP.pl
gruczołkowiec pawi - gatunek drzewa z rodziny bobowatych; koralowe drzewo
SJP.pl
przymiotnik od: gruczołek
SJP.pl
podobny do gruczołów
SJP.pl
przymiotnik od: gruczoł
SJP.pl
1. kawałek czegoś, zwłaszcza ziemi; bryła;
2. zamarznięta ziemia;
3. zapalenie skóry u koni i bydła, objawiające się wypryskami w okolicy pęcin tylnych nóg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pojedynczy kawałek czegoś stwardniałego ukształtowanego w bryły
(1.2) dawna nazwa choroby gardła;
Wiktionary
1. sklejona bryła czegoś
2. zamarznięta ziemia
Wikipedia
(1.1) Zaorana ziemia zamarzła w grudy.
(1.1) audio|Pl-zawsze podbierałem mamie dużą i słodką grudę kruszonki zanim zdążyła posypać ciasto.ogg. Zawsze podbierałem mamie dużą i słodką grudę kruszonki, zanim zdążyła posypać ciasto.
Wiktionary
IPA: ˈɡruda, AS: gruda
Wiktionary
rzecz. grudzień m.; zdrobn. grudka
przym. grudniowy, grudowaty
Wiktionary
1. mały kawałek czegoś; bryłka;
2. wykwit wyniosły ponad poziom skóry, różniący się od otaczającej skóry spoistością i ustępujący bez pozostawiania śladów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mała gruda, nierówność
Wiktionary
Grudka (łac. papula) – w dermatologii wykwit wyniesiony ponad powierzchnię skóry, o różnych wymiarach, dość wyraźnym odgraniczeniu i innej niż otaczająca tkanka spoistości. Ustępuje bez pozostawienia śladu.
Grudki mogą być:
Wikipedia
IPA: ˈɡrutka, AS: grutka
Wiktionary
przym. grudkowy, grudniowy, grudowaty
rzecz. gruda ż.
Wiktionary
zbity w grudki, składający się z grudek
SJP.pl
przymiotnik od: grudka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina doniczkowa z rodziny kaktusowatych; kaktus Bożego Narodzenia, zygokaktus, szlumbergera, epifilum zimowe
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: grudzień
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący grudnia, dziejący się w grudniu
Wiktionary
(1.1) Słońce przygrzewało zupełnie nie po grudniowemu, a w całym powietrzu unosiła się mglista letniość.
(1.1) Dni w styczniu wydawały się Tadeuszowi jeszcze krótsze od grudniowych.
Wiktionary
IPA: ɡrudʲˈɲɔvɨ, AS: grudʹńovy
Wiktionary
rzecz. grudzień m., gruda ż., grudka ż., grudkowatość ż., grudkownia ż.
przym. grudkowaty
Wiktionary
pokryty grudami, składający się z grud
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający grudy
Wiktionary
rzecz. gruda ż., grudka ż.
przym. grudkowaty
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Grudusk – wieś w Polsce położona na Wzniesieniach Mławskich, w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Grudusk.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Grudusk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Grudusk
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim;
Wiktionary
Grudziądz (łac. Graudentum, Graudentium, niem. Graudenz) – miasto na prawach powiatu w północnej Polsce, na prawym brzegu Wisły. Jest czwartym pod względem ludności miastem w województwie kujawsko-pomorskim. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
(1.1) Jechali suchą drogą na Chełmżę do Grudziądza (…)
Wiktionary
IPA: ˈɡrud͡ʑɔ̃nt͡s, AS: gruʒ́õnc
Wiktionary
rzecz. grudziądzanin mos., grudziądzanka ż.
przym. grudziądzki, podgrudziądzki
Wiktionary
mieszkaniec Grudziądza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Grudziądza
(1.2) osoba pochodząca z Grudziądza, urodzona w Grudziądzu
Wiktionary
IPA: ˌɡrud͡ʑɔ̃nˈd͡zãɲĩn, AS: gruʒ́õnʒãńĩn
Wiktionary
rzecz. Grudziądz m.
:: fż. grudziądzanka ż.
przym. grudziądzki
Wiktionary
mieszkanka Grudziądza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Grudziądza
(1.2) kobieta pochodząca z Grudziądza, urodzona w Grudziądzu
Wiktionary
IPA: ˌɡrud͡ʑɔ̃nˈd͡zãnka, AS: gruʒ́õnʒãnka
Wiktionary
rzecz. Grudziądz m.
:: fm. grudziądzanin m.
przym. grudziądzki
Wiktionary
przymiotnik od: Grudziądz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Grudziądza, związany z Grudziądzem
Wiktionary
IPA: ɡruˈd͡ʑɔ̃nt͡sʲci, AS: gruʒ́õncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Grudziądz m., grudziądzanin m., grudziądzanka ż.
Wiktionary
Grudzielec – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Raszków, ok. 15 km na północ od Ostrowa.
W 2011 liczyła 537 mieszkańców.
Wikipedia
dwunasty miesiąc roku kalendarzowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dwunasty miesiąc w roku (wg kalendarza gregoriańskiego);
Wiktionary
Grudzień – dwunasty miesiąc w roku, według kalendarza gregoriańskiego ma 31 dni.
Nazwa miesiąca (według Brücknera) pochodzi od słowa gruda (podobnie ukraiński грудень / hrudeń, litewski gruodis). Inna dawniej używana nazwa to prosień lub prosiniec (por. współczesna nazwa miesiąca w języku czeskim prosinec i chorwackim prosinac). Łacińska nazwa December (‘dziesiąty miesiąc’; zobacz: kalendarz rzymski) została zapożyczona przez większość języków europejskich.
Wikipedia
(1.1) Grudzień jest moim ulubionym miesiącem ze względu na Święta Bożego Narodzenia.
Wiktionary
IPA: ˈɡrud͡ʑɛ̇̃ɲ, AS: gruʒ́ė̃ń
Wiktionary
rzecz. gruda ż.
przym. grudniowy
Wiktionary
nazwisko wielu polskich wybitnych postaci
SJP.pl
Wikipedia
drzewo lub krzew rosnące w Chinach i Japonii; drewno grujecznika używane jest w rzeźbiarstwie i do wyrobu mebli
SJP.pl
Grujecznik (Cercidiphyllum) – rodzaj roślin należący do monotypowej rodziny grujecznikowatych (Cercidiphyllaceae). Rodzaj obejmuje dwa, podobne do siebie, gatunki drzew występujące w Chinach, południowej Korei i Japonii. W całym zasięgu rodzaju spotykany jest grujecznik japoński (C. japonicum), podczas gdy grujecznik wspaniały (C. magnificum) rośnie tylko na obszarach górskich na Honsiu. Grujeczniki rosną na glebach wilgotnych, zwykle na obszarach górskich, grujecznik japoński rośnie także na nizinach, ale wówczas na głębokich, żyznych glebach. Rodzaj ze skamieniałości znany jest także z Europy i Ameryki Północnej. Drzewa szybko rosną za młodu, osiągając po 5 latach ok. 4 m wysokości, po 50 latach ok. 20 m. Znane są bardzo stare okazy grujecznika japońskiego. W Japonii jest to najbardziej okazałe drzewo liściaste.
Wikipedia
o cechach grujecznikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Grujecznik (Cercidiphyllum) – rodzaj roślin należący do monotypowej rodziny grujecznikowatych (Cercidiphyllaceae). Rodzaj obejmuje dwa, podobne do siebie, gatunki drzew występujące w Chinach, południowej Korei i Japonii. W całym zasięgu rodzaju spotykany jest grujecznik japoński (C. japonicum), podczas gdy grujecznik wspaniały (C. magnificum) rośnie tylko na obszarach górskich na Honsiu. Grujeczniki rosną na glebach wilgotnych, zwykle na obszarach górskich, grujecznik japoński rośnie także na nizinach, ale wówczas na głębokich, żyznych glebach. Rodzaj ze skamieniałości znany jest także z Europy i Ameryki Północnej. Drzewa szybko rosną za młodu, osiągając po 5 latach ok. 4 m wysokości, po 50 latach ok. 20 m. Znane są bardzo stare okazy grujecznika japońskiego. W Japonii jest to najbardziej okazałe drzewo liściaste.
Wikipedia
o cechach grujecznikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z klasy Rosopsida
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych z klasy Rosopsida
SJP.pl
szwajcarski i francuski ser podpuszczkowy; grojer
SJP.pl
Gruyère (niem. Greyerzer) – rodzaj szwajcarskiego sera, który produkowany jest z krowiego mleka. Zaliczany jest do serów dojrzewających, twardych oraz podpuszczkowych. Smak sera gruyère jest bardzo charakterystyczny - łagodny oraz lekko orzechowy. Nie ma dziur. Są trzy podstawowe odmiany tego sera, których smak różni się w zależności od czasu dojrzewania (3, 6 lub 9 miesięcy).
Wikipedia
w gwarze podhalańskiej: ziemniak, kartofel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. ekspr. człowiek ociężały
Wiktionary
chłopiec stajenny odpowiedzialny za opiekę nad końmi, masztalerz; groom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) środ. pot. przydomek mieszkańca Wąchocka
Wiktionary
w żeglarstwie: pleciony pierścień wykonany z jednej pokrętki liny
SJP.pl
Grumot – wianek wykonany z jednej żyły liny pokrętkowej przeplecionej dwu- lub trzykrotnie, pomocny przy obszywaniu otworów w żaglu. Nałożony na otwór albo uszkodzenie (rozdarcie) żagla i obszyty ściegiem okrętkowym stanowi zabezpieczenie przed dalszym powiększaniem się rozdarcia.
Wikipedia
robotnik zatrudniony przy pokrywaniu czegoś gruntem, gruntujący coś
SJP.pl
zdrobnienie od: grunt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od grunt
Wiktionary
(1.1) W okolicach Pińska krążyło nawet powiedzonko: „Co gruncik, to Skirmuncik”.
Wiktionary
rzecz. grunt m.
przym. gruntowy
Wiktionary
produkt marki Grundig
SJP.pl
Grundig AG – niemiecki producent elektroniki użytkowej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. główny chodnik w kopalni
Wiktionary
poziomica; przyrząd budowlany służący np. do określenia, czy ściany i podłogi są proste
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. narzędzie służące do wyznaczania linii prostej, trójkąt z desek z którego wierzchołka zwiesza się sznurek z ciężarkiem na końcu;
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: grandż]
1. styl w kulturze młodzieżowej z przełomu lat 80 i 90 XX wieku, odrzucający elegancję, propagujący przypadkowo dobrany strój i świadomie antyestetyczny wygląd;
2. nurt amerykańskiej muzyki rockowej, będący nośnikiem tego stylu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. ostry, dynamiczny podgatunek rocka alternatywnego z mocno zniekształconym, „brudnym” brzmieniem gitar, zapoczątkowany w latach 80. XX w.;
Wiktionary
Grunge (czasem określany też mianem Seattle Sound) – podgatunek rocka alternatywnego, który pojawił się w połowie lat 80. w amerykańskim stanie Waszyngton, w szczególności w okolicach, jak i samym Seattle.
Wikipedia
(1.1) Kiedy potem pojawił się grunge, zakwalifikowano nas do tego nurtu, choć nie mieliśmy z nim nic wspólnego.
Wiktionary
przym. grunge'owy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grungem, dotyczący grunge'u
Wiktionary
rzecz. grunge m.
Wiktionary
[czytaj: grandżowiec] grungowiec, grandżowiec;
1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej powstałej wśród wielbicieli grunge'u; miłośnik muzyki w tym stylu;
2. wykonawca grunge'u, twórca muzyki w tym stylu
SJP.pl
[czytaj: grandżowy] związany z grunge'em (nurtem amerykańskiej muzyki rockowej lub powiązanym z nim stylem w kulturze młodzieżowej), charakterystyczny dla grunge'u; grungowy
SJP.pl
[czytaj: grandżowiec] grunge'owiec, grandżowiec;
1. przedstawiciel subkultury młodzieżowej powstałej wśród wielbicieli grunge'u; miłośnik muzyki w tym stylu;
2. wykonawca grunge'u, twórca muzyki w tym stylu
SJP.pl
[czytaj: grandżowy] związany z grunge'em (nurtem amerykańskiej muzyki rockowej lub powiązanym z nim stylem w kulturze młodzieżowej), charakterystyczny dla grunge'u; grunge'owy
SJP.pl
1. część powierzchni ziemi pod uprawę; gleba, rola;
2. powierzchnia ziemi; teren, podłoże;
3. urzędowo: obszar własności ziemskiej;
4. zasadniczy element czegoś; podstawa;
5. pewna całość społeczna, ideowa, kulturowa;
6. dno zbiornika wodnego, np. morza, jeziora;
7. substancja służąca jako podkład przy tynkowaniu, malowaniu itp.; zaprawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) warstwa gleby, która znajduje się przy powierzchni i można ją uprawiać
(1.2) powierzchnia Ziemi lub innej planetaanety, teren
(1.3) obszar stanowiący czyjąś własność (najczęściej występujące w liczbie mnogiej)
(1.4) dno jakiegoś akwenu (rzeki, morza, stawu, strumienia)
(1.5) przen. zasada, podstawa (najczęściej używane we frazeologizmach)
(1.6) bud. substancja silnie wiążąca się z podłożem, pełniąca funkcję podkładu przy tynkowaniu, malowaniu, politurowaniu itp., a także w malarstwie, jako podkład pod malowidło; także wyschnięta warstwa tej substancji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Grunt na pochyłościach gór był lichy. To też chłopi tamtejsi uprawiali rozmaite kunszta (= rzemiosła).
(1.2) Osadnik […] po paru miesiącach pobytu zaczął mnie namawiać, abym na swoją rękę założył plantacjaantację. Grunt można było nabyć za bezcen i robotnik zbyt wiele nie kosztował. Dałem się namówić.
(1.3) Do obszarnika należały wszystkie grunty w okolicy.
(1.4) Możesz dosięgnąć wiosłem gruntu?
(1.5) Grunt to rodzina!
(1.6) Nie wolno zbyt szybko po nałożeniu gruntu tynkować, ponieważ tynk może odpaść.
(1.6) Na gruncie rysowano lub przerysowywano z podręczników kontury obrazu, a następnie nakładano w określonej kolejności farbę i pozłotę.
Wiktionary
IPA: ɡrũnt, AS: grũnt
Wiktionary
rzecz. gruntowanie, gruntowność, gruntoznawstwo, gruntówka
:: zdrobn. gruncik m.
czas. gruntować, ugruntować
przym. gruntowy, przygruntowy, gruntowny
przysł. gruntownie
Wiktionary
(1.1) gleba, rola
Wiktionary
przyrząd, stosowany głównie w wędkarstwie, do pomiaru głębokości wody
SJP.pl
półpłynny wyrób lakierowy, łączący właściwości farby do gruntowania oraz szpachlówki
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pokrywać jakąś powierzchnię gruntem, warstwą podkładową
Wiktionary
(1.1) Kleje, które zużyjemy do przyklejenia styropianu i zatopienia siatki, a także preparaty gruntujące i tynk szlachetny.
Wiktionary
IPA: ɡrũnˈtɔvat͡ɕ, AS: grũntovać
Wiktionary
rzecz. grunt m., gruntówka ż., gruntowanie n., zagruntowanie n.
czas. zagruntować dk.
przym. gruntowy, gruntowny
przysł. gruntownie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gruntować.
Wiktionary
Gruntowanie – powlekanie powierzchni przeznaczonej do malowania warstwą gruntu malarskiego, który ma właściwości silnego wiązania się z podłożem w celu stworzenia jednolitej powłoki oraz zwiększenia przyczepności materiału malarskiego do powierzchni malowanej.
Wikipedia
czas. gruntować ndk.
rzecz. grunt mrz.
przym. gruntowy, gruntowny
Wiktionary
1. rodzaj wędki przystosowanej do połowu przy dnie zbiornika wodnego;
2. farba stosowana do gruntowania płaszczyzny malowanych przedmiotów lub obrazu przed właściwym malowaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. preparat do gruntowania
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób obejmujący całość, wszystko
Wiktionary
(1.1) Później przychodził czas na historię Kościoła, przedstawianą nam bardzo gruntownie.
Wiktionary
IPA: ɡrũnˈtɔvʲɲɛ, AS: grũntovʹńe
Wiktionary
przym. gruntowny, gruntowy
rzecz. grunt mrz.
czas. gruntować
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gruntownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gruntowny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha osób, na których można polegać, cecha osób dokładnych
Wiktionary
dogłębnie dotyczący danej sprawy, czynności itp., dokładny, drobiazgowy, zupełny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sięgający do gruntu, dogłębnie wnikający we wszystkie szczegóły
Wiktionary
(1.1) Paserskim okiem ocenił psie meble, z których jeden mahoniowy kredens byłby coś wart, ale dopiero po gruntownej renowacji, marny dywan, pachnący kiszoną kapustą po przedświątecznym czyszczeniu, i obitą ceratą kanapę.
Wiktionary
IPA: ɡrũnˈtɔvnɨ, AS: grũntovny
Wiktionary
rzecz. grunt m., gruntowność ż., gruntowanie n.
czas. gruntować ndk.
przym. gruntowy
przysł. gruntownie
Wiktionary
(1.1) głęboki, dogłębny, radykalny, zasadniczy
Wiktionary
przymiotnik od: grunt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gruntem, dotyczący gruntu
(1.2) roln. spoż. uprawiany w gruncie na otwartym polu
Wiktionary
IPA: ɡrũnˈtɔvɨ, AS: grũntovy
Wiktionary
rzecz. grunt m., gruncik m., gruntówka ż., ugruntowanie n., gruntowanie n., zagruntowanie n.
czas. gruntować ndk., ugruntować dk., zagruntować dk.
przysł. gruntownie
przym. gruntowny
Wiktionary
specjalista badający właściwości gruntów budowlanych
SJP.pl
związany z działem geologii badającym właściwości gruntów budowlanych
SJP.pl
dział geologii badający właściwości gruntów budowlanych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział geologii zajmujący się badaniem właściwości gruntu
Wiktionary
Gruntoznawstwo – dział geologii inżynierskiej zajmujący się badaniem i klasyfikacją gruntów ze względu na ich właściwości budowlane, oceną mechanicznej wytrzymałości gruntu jako podłoża budowli, metodami polepszenia właściwości gruntów oraz badaniem zmian tych właściwości pod wpływem wznoszonych budowli.
Wikipedia
papieros marki Grunwald
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. nazwa wsi, osiedli i innych obiektów w Polsce, głównie kojarzona z miejscem bitwy z Krzyżakami, nadawana również dla upamiętnienia tej bitwy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Polacy i Litwini, których zwycięstwo, odniesione pod Grunwaldem, przekonało, iż, idąc razem, ręka w rękę, utworzą potężne państwo (…)
Wiktionary
IPA: ˈɡrũnvalt, AS: grũnvalt
Wiktionary
rzecz. grunwaldzianin m., grunwaldzianka ż.
przym. grunwaldzki
Wiktionary
mieszkaniec Grunwaldu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Grunwaldu
Wiktionary
rzecz. Grunwald m.
:: fż. grunwaldzianka ż.
przym. grunwaldzki
Wiktionary
mieszkanka Grunwaldu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Grunwaldu
Wiktionary
rzecz. Grunwald m.
:: fm. grunwaldzianin m.
przym. grunwaldzki
Wiktionary
przymiotnik od: Grunwald
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Grunwaldu, związany z Grunwaldem
Wiktionary
(1.1) Klęska grunwaldzka z perspektywy śląskiego poety to szok taki, jak gdyby indiański wódz, powiedzmy jakiś Winnetou, pokonał całą armię amerykańską i ciągnął na Waszyngton.
Wiktionary
rzecz. Grunwald m., grunwaldzianin m., grunwaldzianka ż.
Wiktionary
1. liczba jednostek skupiona w całość;
2. członkowie zbiorowości połączeni jakąś więzią;
3. zespół ludzi wykonujących określone zadanie;
4. jednostka klasyfikacyjna, np. krwi;
5. zespół pierwiastków w układzie okresowym;
6. skały powstałe w ciągu jednej ery;
7. grupa śmierci - w turniejach sportowych: grupa z najlepszymi zawodnikami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór osób lub zwierząt (rzadziej: przedmiotów) znajdujących się blisko siebie
(1.2) zbiór elementów (żywych lub martwych) o wspólnej cesze
(1.3) chem. kolumna układu okresowego
(1.4) mat. zbiór z określonym na nim łącznym i odwracalnym działaniem dwuargumentowym;
(1.5) zespół muzyczny, zwykle rozrywkowy
(1.6) bot. zool. kategoria systematyczna roślin i zwierząt
(1.7) daw. geol. era, epoka
Wiktionary
wojsko
Wikipedia
(1.1) Chodnikiem szła rozwrzeszczana grupa dzieci.
(1.2) Polityk zwrócił się do wszystkich grup społecznych.
(1.3) Wodór należy do pierwszej grupy pierwiastków.
Wiktionary
IPA: ˈɡrupa, AS: grupa
Wiktionary
rzecz. grupowanie n., ugrupowanie n., zgrupowanie n., grupowy m., grupowa ż., rozgupowanie n., rozgrupowywanie n.
:: zdrobn. grupka ż.
czas. grupować ndk., zgrupować dk., rozgrupować dk., rozgrupowywać ndk.
przym. grupowy, wewnątrzgrupowy
przysł. grupowo
Wiktionary
(1.1) grono, klaster, skupisko
(1.2) grono, klaster, skupisko, skrót biol. gr.
Wiktionary
potocznie o seksie grupowym
SJP.pl
ozdobnik muzyczny złożony z trzech lub czterech nutek, notowany w skrócie jako znak podobny do leżącej litery "s"; grupetto, gruppetto
SJP.pl
ozdobnik muzyczny złożony z trzech lub czterech nutek, notowany w skrócie jako znak podobny do leżącej litery "s"; gruppetto, grupet
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: grupa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: grupa
(1.2) mała grupa
Wiktionary
(1.2) Często dzieje się tak, że klasa dzieli się na kilka małych, kilkuosobowych grupek.
Wiktionary
IPA: ˈɡrupka, AS: grupka
Wiktionary
rzecz. grupa ż., grupowanie n., grupowy m., pogrupowanie n.
czas. grupować ndk., zgrupować dk., pogrupować dk.
przym. grupowy
Wiktionary
zbiór z jednym działaniem określonym na elementach tego zbioru, tzn., że każdej uporządkowanej parze elementów tego zbioru przyporządkowany jest jednoznacznie pewien element tego zbioru
SJP.pl
Grupoid, rzadziej magma – zbiór G z określonym na nim dowolnym działaniem dwuargumentowym, czyli pewną funkcją
Wikipedia
kierowniczka grupy
SJP.pl
czasownik
(1.1) tworzyć grupy, porządkować w grupach
Wiktionary
(1.1) Oceania to kontynent grupujący terytoria położone na Oceanie Spokojnym.
Wiktionary
IPA: ɡruˈpɔvat͡ɕ, AS: grupovać
Wiktionary
rzecz. grupa ż., grupowy m., grupka ż., grupowanie n., ugrupowanie n.
przym. grupowy
przysł. grupowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grupować.
Wiktionary
Grupowanie (analiza skupień, klasteryzacja) (ang. data clustering) – metoda nienadzorowanej (ang. unsupervised learning) klasyfikacji statystycznej. Jest to metoda dokonująca grupowania elementów we względnie jednorodne klasy. Podstawą grupowania w większości algorytmów jest podobieństwo pomiędzy elementami – wyrażone przy pomocy funkcji (metryki) podobieństwa.
Wikipedia
rzecz. grupa ż., grupka ż., grupowy mos.
czas. zgrupować, grupować ndk.
przym. grupowy
przysł. grupowo
Wiktionary
członek grupy; współgrupowicz
SJP.pl
członkini grupy; współgrupowiczka
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w grupie, z udziałem innych osób
Wiktionary
(1.1) Zawsze pracujemy grupowo i mamy niezłe wyniki.
Wiktionary
IPA: ɡruˈpɔvɔ, AS: grupovo
Wiktionary
rzecz. grupa ż., grupowa ż., grupowanie n., grupowość ż., grupowy mos., ugrupowanie n.
przym. grupowy
czas. grupować ndk., grupować się ndk., zgrupować dk., zgrupować się dk.
Wiktionary
(1.1) zbiorowo
Wiktionary
→ grupowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest grupowe; cecha tych, którzy są grupowi
Wiktionary
przym. grupowy
przysł. grupowo
rzecz. grupowy mos.
Wiktionary
przymiotnik od: grupa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odbywający się w grupie, dotyczący grupy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba kierująca, odpowiedzialna za grupę innych osób
Wiktionary
(1.1) Mama dziewczynki ma możliwość obserwacji prowadzonych w przedszkolu zajęć indywidualnych i grupowych, dzięki czemu może zaczerpnąć dodatkowych informacji dotyczących terapii.
Wiktionary
IPA: ɡruˈpɔvɨ, AS: grupovy
Wiktionary
rzecz. grupa ż., grupka ż., grupowość ż., ugrupowanie n., grupowanie n., przegrupowanie n.
czas. grupować ndk., pogrupować dk., przegrupować dk., zgrupować dk., rozgrupować dk.
przysł. grupowo
Wiktionary
[czytaj: grupenfyrer] stopień w organizacjach paramilitarnych III Rzeszy
SJP.pl
Gruppenführer – stopień służbowy w niemieckich organach bezpieczeństwa, takich jak Bundeswehr, czy Feuerwehr. Historycznie także, między innymi, w Nationale Volksarmee, SS, SA, Volkssturm, Nationalsozialistisches Fliegerkorps i Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps.
Wikipedia
ozdobnik muzyczny złożony z trzech lub czterech nutek, notowany w skrócie jako znak podobny do leżącej litery "s"; grupet, grupetto
SJP.pl
Gruppetto – określenie z zakresu kolarstwa szosowego, stosowane wobec dużej grupy kolarzy, jadącej za peletonem. Gruppetto tworzą kolarze, którzy nie wytrzymują zbyt szybkiego tempa peletonu i odpadają z niego. Skupienie się takich zawodników w grupę pozwala im minimalizować straty czasowe do reszty kolarzy, a często także pozostać w rywalizacji. Jadąc w grupie, zmniejsza się opór powietrza na zawodników, którzy jadą za kimś innym, przez co jedzie się szybciej.
Wikipedia
drzewo owocowe z rodziny różowatych (Pirus), występujące w wielu gatunkach; gruszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Pyrus|L.|ref=tak., rodzaj drzewa owocowego z rodziny różowatych;
(1.2) techn. drewno gruszy (1.1)
(1.3) pot. wczasy pod gruszą
(1.4) pot. pieniądze wypłacane przez pracodawcę za wczasy pod gruszą
Wiktionary
Grusza (Pyrus L.) – rodzaj w większości niewielkich drzew z rodziny różowatych (Rosaceae). Systematyka grusz jest bardzo zawiła. Gatunki łatwo się ze sobą krzyżują, tworząc liczne podgatunki i formy przejściowe. Dlatego wśród systematyków brak zgody co do podziału grusz, rozgraniczenia i liczby ich gatunków oraz odmian botanicznych. Obecnie szacuje się (w zależności od autora), że rodzaj Pyrus zawiera do 72 gatunków. Pierwotnie cały rodzaj występował w strefie umiarkowanej Eurazji nie sięgając jednak tak daleko na północ jak jabłoń, gdyż wymagania cieplne grusz są wyższe. W Polsce popularnie uprawiana i dziczejąca jest grusza pospolita P. communis. Podawana jako dziko występująca jest także grusza polna Pyrus pyraster, w innych ujęciach synonimizowana z gruszą pospolitą.
Wikipedia
(1.1) W sadach rosły jabłonie, grusze, śliwy, wiśnie, czereśnie.
(1.3) Pieniążki za gruszę przeznaczyliśmy na wypożyczenie kajaków.
(1.4) Dostałyśmy gruszę i wreszcie mogłam zamówić pokoje w Murzasichlu.
Wiktionary
IPA: ˈɡruʃa, AS: gruša
Wiktionary
rzecz. gruszka ż., grucha ż., gruszeczka ż., gruszyczka ż., gruszkówka ż.
przym. gruszowy, gruszkowy, gruszkowaty
Wiktionary
(1.3) wczasy pod gruszą
(1.4) wczasy pod gruszą
Wiktionary
potocznie: fajka z drewna gruszy
SJP.pl
Gruszczyce – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gruszczyce. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Gruszczyce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Gruszeccy herbu Lubicz – staropolski ród wywodzący się z Małopolski, z dawnego województwa lubelskiego, którego nazwisko pochodzi od wsi Gruszka koło Lublina, którą wraz z innymi Władysław II Jagiełło nadał ok. 1411 w nagrodę zasług rycerskich protoplaście tej rodziny Maciejowi – chorążemu koronnemu.
Wikipedia
zdrobnienie od: gruszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: gruszka
Wiktionary
Gruszeczka (niem. Birnbäumel) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie milickim, w gminie Milicz.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.
12 listopada 1946 nadano miejscowości polską nazwę Gruszeczka.
W miejscowości był przystanek kolei wąskotorowej Gruszeczka.
Wikipedia
IPA: ɡruˈʃɛt͡ʃka, AS: grušečka
Wiktionary
rzecz. grusza ż., grucha ż., gruszka ż.
przym. gruszkowy, gruszowy
Wiktionary
napój przyrządzany z gruszek, wino z gruszek
SJP.pl
Gruszecznik, perry, cydr gruszkowy – napój alkoholowy, pod względem smaku i technologii wytwarzania zbliżony do cydru, produkowany z przefermentowanego soku z dojrzałych gruszek,
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. owoc gruszy
2. irygator gumowy przypominający owoc gruszy
3. podłużny worek służący do ćwiczeń bokserskich
4. przedmiot przypominający kształtem owoc gruszy
5. zbiornik służący do otrzymywania stali z ciekłej surówki; konwertor
6. grusza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. owoc gruszy;
(1.2) przedmiot w kształcie gruszki (1.1) lub ją przypominający
(1.3) med. gumowy odsysacz w kształcie gruszki (1.1);
(1.4) pot. samochód-betoniarka do transportu gotowego betonu;
(1.5) hist. jedno z narzędzi tortur w kształcie gruszki (1.1)
(1.6) żegl. zob. gruszka dziobowa.
(1.7) środ. sport. strzelectwo metalowy zaczep mocowany przy karabinie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta gruszka jest bardzo słodka i soczysta.
(1.1) Wierzby, które rodzą gruszki znaleźć można w Szczawnicy nad Dunajcem oraz w arboretum w Kórniku.
(1.3) W szpitalu gruszki do lewatywy są ciągle potrzebne.
(1.4) Dziś wylaliśmy piętnaście gruszek betonu.
Wiktionary
IPA: ˈɡruʃka, AS: gruška
Wiktionary
rzecz. grusza ż., gruszeczka ż., grucha ż., gruszkówka ż., gruszyczka ż.
przym. gruszkowy, gruszkowaty, gruszowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
prostować zgniecione rury wiertnicze za pomocą specjalnego drewnianego lub stalowego kloca
SJP.pl
podobny kształtem do gruszki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający kształtem gruszkę
Wiktionary
IPA: ˌɡruʃkɔˈvatɨ, AS: gruškovaty
Wiktionary
rzecz. gruszka ż., grusza ż.
Wiktionary
1. rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych; gruszynka, gruszyczka, ortylia;
2. nalewka z gruszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka z gruszek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Napiłbym się babcinej gruszkówki.
Wiktionary
rzecz. grusza ż., gruszka ż.
przym. gruszkowy
Wiktionary
przymiotnik od: gruszka
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony z gruszek, zawierający gruszki
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z gruszkami, odnoszący się do gruszek
Wiktionary
(2.1) Modne są zapachy owocowe, ale nietypowe: gruszkowe, malinowe i orzechowe.
Wiktionary
IPA: ɡruˈʃkɔvɨ, AS: gruškovy
Wiktionary
rzecz. grusza ż., gruszka ż., gruszeczka ż., gruszyczka ż., grucha ż., gruszkówka ż.
przym. gruszowy
Wiktionary
drzewo lub krzew z rodziny mirtowatych, uprawiane m.in. dla smacznych owoców w kształcie gruszki; guawa, gwajawa, guajawa, gujawa, psydia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. guawa, gujawa
Wiktionary
Gujawa, gruszla (Psidium L.) – rodzaj obejmujący około 100 gatunków roślin tropikalnych z rodziny mirtowatych, znany też pod nazwami guawa, gwajawa, gojawa, psydia. Rośliny te występują na Karaibach, w Ameryce Środkowej i w północnej części Ameryki Południowej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
toczyk gruszowiaczek - motyl, szkodnik jabłoni
SJP.pl
paciornica gruszowianka - gatunek muchówki z rodziny pryszczarkowatych
SJP.pl
kwieciak gruszowiec - gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych
SJP.pl
Gruszowiec – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Dobra.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego. Integralne części miejscowości: Do Broga, Do Galasa, Do Jakubca, Do Kaszy, Do Kuźli, Do Łukaszki, Do Miśkowca, Do Myszy, Do Płoszczycy, Do Porucznika, Do Sabury, Do Szerszenia, Do Żołądka, Na Granice.
Wikipedia
pawica gruszówka - gatunek motyla z rodziny pawicowatych
SJP.pl
Gruszówka (ukr. Грушівка) – wieś na Ukrainie w rejonie kowelskim obwodu wołyńskiego.
W czasie okupacji niemieckiej mieszkające tutaj polskie małżeństwo Kotowskich udzielało pomocy Żydom. W 2012 roku Instytut Jad Waszem uhonorował za to pośmiertnie Władysława i Marię Kotowskich tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.
31 sierpnia 1943 roku oddziały polskiej samoobrony rozgromiły w Gruszówce oddziały OUN-UPA przygotowujące się do napaści na miejscowość Zasmyki.
Wikipedia
przymiotnik od: grusza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z gruszy
(1.2) wykonany z drewna lub innej części gruszy
(1.3) będący częścią gruszy
Wiktionary
(1.1) Sady jabłoniowe, gruszowe i śliwowe zajmują u nas około 30 proc. terenu.
Wiktionary
IPA: ɡruˈʃɔvɨ, AS: grušovy
Wiktionary
rzecz. gruszyczka ż., grusza ż., gruszka ż., gruszeczka ż., grucha ż.
przym. gruszkowy
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. huczeć
Wiktionary
roślina o zimotrwałych liściach zebranych w rozetkę, rosnąca w lasach Europy i Ameryki Północnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Pyrola|L.|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju gruszyczka (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. gruszka ż., grusza ż., grucha ż.
przym. gruszyczkowy, gruszkowy, gruszowy
Wiktionary
rodzina roślin dwuliściennych, obejmująca gatunki wiecznozielone jak korzeniówka i gruszyczka
SJP.pl
o cechach gruszyczkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
gruszycznik jednokwiatowy - gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych
SJP.pl
Gruszycznik jednokwiatowy, gruszyczka jednokwiatowa, monezes jednokwiatowy (Moneses uniflora (L.) A. Gray) – gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Reprezentuje monotypowy rodzaj gruszycznik Moneses. Jest szeroko rozprzestrzeniony w klimacie okołobiegunowym i umiarkowanym na półkuli północnej (występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej. W Polsce spotykany jest w całym kraju, objęty jest ochroną częściową.
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych; gruszkówka, gruszyczka, ortylia
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Gruta – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie grudziądzkim, w gminie Gruta.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. jeden z rodzajów szwajcarskiego, dojrzewającego sera;
(1.2) przen. miejsce pełne dziur
Wiktionary
Francja:
Szwajcaria:
Osoby:
Inne:
Zobacz też
Wikipedia
rzecz. Gruyères n.
Wiktionary
odłamki muru, pokruszone cegły itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odłamki rozkruszonego muru, cegły, kamienia itp.
(1.2) pot. wyeksploatowany, zniszczony samochód
Wiktionary
Gruz (niem. Grus) – odłamki, okruchy ceramiki budowlanej, betonu, kamienia
Gruzy
Wikipedia
(1.1) By obniżyć środek ciężkości na statek jako balast załadowano gruz.
Wiktionary
IPA: ɡrus, AS: grus
Wiktionary
rzecz. gruzy nmos., zagruzowanie n., odgruzowanie n., gruzinka ż.
czas. zagruzować, odgruzować
przym. gruzowy
Wiktionary
(1.2) trup
Wiktionary
skrót od: gruziński
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) reg. nazwa systematyczna|Lactifluus piperatus|L.., mleczaj biel
Wiktionary
(1.1) Osiemdziesiąt deka gruzdów solonych pokrajać w paski; kaczkę wraz z gruzdami i tłuszczem, w którym się piekła, przełożyć do rondla i dusić na wolnym ogniu, aż zupełnie zmięknie.
Wiktionary
(1.1) zob. mleczaj biel.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. bryłka czegoś np. gliny;
2. zgrubienie lub narośl np. na żyle
SJP.pl
1. mały zlepek np. piasku lub ciasta;
2. guzek typowy dla objawów gruźlicy
SJP.pl
Nectria (Fr.) Fr. (gruzełek) – rodzaj grzybów z rodziny gruzełkowatych (Nectriaceae).
Wikipedia
pokryty guzełkami, mający nierówna powierzchnię; podobny do guzełka
SJP.pl
przymiotnik od: gruzełek
SJP.pl
zdrobnienie od: gruz
SJP.pl
obywatel Gruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba narodowości gruzińskiej lub obywatel Gruzji
Wiktionary
(1.1) Gruzini mają jednak także długie dzieje narodowej niepodległości.
Wiktionary
IPA: ˈɡruʑĩn, AS: gruźĩn
Wiktionary
rzecz. Gruzja ż., gruziński m.
:: fż. Gruzinka ż.
przym. gruziński
Wiktionary
żartobliwie: prostytutka oferująca swoje usługi w ruinach budynków w powojennej Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości gruzińskiej lub obywatelka Gruzji
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Gruzja ż., gruziński mrz.
:: fm. Gruzin mos.
przym. gruziński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Gruzin.
* arabski: (1.1) جورجية ż.
* białoruski: (1.1) грузінка ż.
* francuski: (1.1) Géorgienne
* gruziński: (1.1) ქართველი (kartveli)
* hiszpański: (1.1) georgiana ż.
* jidysz: (1.1) גרוזינערין ż. (gruzinerin), גרוזינקע ż. (gruzinke)
* litewski: (1.1) gruzinė ż.
* łotewski: (1.1) gruzīniete ż.
* nowogrecki: (1.1) Γεωργιανή ż.
* rosyjski: (1.1) грузинка ż.
* rumuński: (1.1) georgiană
* serbski: (1.1) Грузијка
* słowacki: (1.1) Gruzínka ż.
* słoweński: (1.1) Gruzijka ż., Gruzinka ż.
* szwedzki: (1.1) georgiska w.
* ukraiński: (1.1) грузинка ż.
* włoski: (1.1) georgiana ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɡruˈʑĩŋka, AS: gruźĩŋka
Wiktionary
rzecz. Gruzja ż., gruziński mrz.
:: fm. Gruzin mos.
przym. gruziński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Gruzja ż., gruziński mrz.
:: fm. Gruzin mos.
przym. gruziński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Gruzin.
* arabski: (1.1) جورجية ż.
* białoruski: (1.1) грузінка ż.
* francuski: (1.1) Géorgienne
* gruziński: (1.1) ქართველი (kartveli)
* hiszpański: (1.1) georgiana ż.
* jidysz: (1.1) גרוזינערין ż. (gruzinerin), גרוזינקע ż. (gruzinke)
* litewski: (1.1) gruzinė ż.
* łotewski: (1.1) gruzīniete ż.
* nowogrecki: (1.1) Γεωργιανή ż.
* rosyjski: (1.1) грузинка ż.
* rumuński: (1.1) georgiană
* serbski: (1.1) Грузијка
* słowacki: (1.1) Gruzínka ż.
* słoweński: (1.1) Gruzijka ż., Gruzinka ż.
* szwedzki: (1.1) georgiska w.
* ukraiński: (1.1) грузинка ż.
* włoski: (1.1) georgiana ż.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Gruzijka
Wiktionary
przymiotnik od: Gruzja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Gruzji, związany z Gruzją lub Gruzinami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Gruzji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Aczma to typowa gruzińska potrawa z makaronu i jaj.
(2.1) Uczę się gruzińskiego bez powodzenia od roku.
Wiktionary
IPA: ɡruˈʑĩj̃sʲci, AS: gruźĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gruzja ż., Gruzin m., Gruzinka ż.
przym. gruzińskojęzyczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem gruzińskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem gruzińskim
(1.3) spisany, stworzony w języku gruzińskim
Wiktionary
IPA: ɡruˈʑĩj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: gruźĩĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
przym. gruziński
rzecz. gruziński m.
Wiktionary
państwo w Azji ze stolicą w Tbilisi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) polit. geogr. państwo na Kaukazie, ze stolicą w Tbilisi;
Wiktionary
Gruzja (gruz. საქართველო, Sakartwelo) – państwo położone na pograniczu Europy i Azji, w Kaukazie Południowym. Graniczy na północy z Rosją, na południu z Armenią i Turcją, a na wschodzie z Azerbejdżanem; zachodnią granicę kraju wyznacza wybrzeże Morza Czarnego. Stolicą Gruzji jest Tbilisi, przy czym w latach 2012–2018 siedzibą parlamentu było Kutaisi, a sądu konstytucyjnego – Batumi.
Wikipedia
(1.1) 9 kwietnia 1991 Gruzja ponownie ogłosiła swoją niepodległość, co doprowadziło do wojen w prowincjach Abchazja i Osetia Południowa.
Wiktionary
IPA: ˈɡruzʲja, AS: gruzʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Gruzin mos., Gruzinka ż., gruziński mrz.
przym. gruziński
Wiktionary
przewlekła choroba zakaźna ludzi i zwierząt, atakująca głównie płuca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przewlekła choroba zakaźna atakująca głównie płuca;
Wiktionary
Gruźlica (łac. Tuberculosis) – bakteryjna choroba zakaźna zwierząt, ludzi (→ gruźlica człowieka), wywoływana przez prątki gruźlicy. Występuje na całym świecie.
Wikipedia
(1.1) Znika cuchnąca obórka dla każdej chorej na gruźlicę krowiny i znika dwakroć bardziej cuchnący chlewik dla brudnej świnki, mającej na sobie i w sobie miliony zarazków chorobotwórczych.
Wiktionary
IPA: ɡruʑˈlʲit͡sa, AS: gruźlʹica
Wiktionary
rzecz. gruźlik mos., gruźliczka ż.
przym. gruźliczy, gruźlicowy
Wiktionary
(1.1) przest. suchoty, przest. tuberkuloza, gw-pl|Górny Śląsk|tubera.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gruźlicą, dotyczący gruźlicy
Wiktionary
rzecz. gruźlica ż.
Wiktionary
guz utworzony z ziarniny gruźliczej
SJP.pl
Gruźliczak (łac. tuberculoma) – twór guzowaty o średnicy do kilku centymetrów, zlokalizowany najczęściej w górnym płacie płuca, występujący najczęściej pojedynczo. Ma budowę warstwową, cebulastą i jest wynikiem procesu gruźliczego. Wraz z gruźlicą jamistą, gruźlicą prosówkową, gruźliczym serowatym zapaleniem płuc oraz gruźlicą guzkowozrazikową jest zaliczany do wtórnej gruźlicy płuc.
Wikipedia
żartobliwie: woda sodowa z ulicznego saturatora, podawana w czasach PRL-u w szklance wielorazowego użytku, płukanej pobieżnie metodą natryskową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. żart. iron. woda sodowa sprzedawana w czasach PRL-u z saturatorów ulicznych
Wiktionary
(1.1) W każdym razie szklanki płukane nad wyraz oszczędnie, przez krótkie psiknięcie wodą ze spryskiwacza, niedomyte były jednakowo: czy to za złotówkę czy za trzydzieści groszy. Więc w przypadku wody sodowej z saturatora, w imię prawdy historycznej, przymiotnik „czysta” wymagał użycia cudzysłowu. A jej popularna wówczas nazwa – gruźliczanka – była adekwatna absolutnie.
(1.1) Z jednej szklanki, zazwyczaj graniastej, grubościennej piły setki ludzi. Oczywiście zanim dostał ją kolejny klient, szklanka była przepłukiwana przez właściciela saturatora. Szkopuł polegał na tym, że kolejny, setny, tysięczny raz szklaneczkę przepłukiwano w tej samej wodzie. Nic więc dziwnego, że uliczną wodę sodową nazywano gruźliczanką. Miała jednak powodzenie i jak twierdzili wtajemniczeni wystarczył jeden upalny sezon w pobliżu basenu kąpielowego, aby właściciel wózkasaturatora przez pozostałą część roku mógł pławić się w słodkim nieróbstwie.
Wiktionary
(1.1) woda sodowa
Wiktionary
kobieta chora na gruźlicę
SJP.pl
dotyczący gruźlicy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z gruźlicą, dotyczący gruźlicy
Wiktionary
rzecz. gruźlica ż., gruźlik mos., gruźliczka ż.
Wiktionary
(1.1) przest. suchotniczy, przest. tuberkuliczny
Wiktionary
człowiek chory na gruźlicę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. mężczyzna chorujący na gruźlicę
Wiktionary
Gruźlica (łac. tuberculosis, TB – tubercule bacillus) – powszechna i potencjalnie śmiertelna choroba zakaźna, wywoływana przez prątka gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). Gruźlica dotyczy najczęściej płuc (gruźlica płucna), ale może również atakować ośrodkowy układ nerwowy, układ limfatyczny, naczynia krwionośne, układ kostno-stawowy, moczowo-płciowy oraz skórę. Inne mykobakterie takie jak Mycobacterium bovis, Mycobacterium africanum, Mycobacterium canetti czy Mycobacterium microti wywołują choroby zwane mykobakteriozami i z reguły nie infekują zdrowych osób dorosłych, natomiast są często spotykane u osób z upośledzeniem odporności, np. w przebiegu AIDS.
Wikipedia
rzecz. gruźlica ż.
:: fż. gruźliczka ż.
przym. gruźliczy
Wiktionary
(1.1) przest. suchotnik
Wiktionary
beton lekki; składa się z zaczynu cementowego i gruzu ceglanego
SJP.pl
przymiotnik od: gruzobeton
SJP.pl
pokrywać, wykładać gruzem
SJP.pl
zawierający gruz, pokryty gruzem
SJP.pl
rumowisko, ruiny, gruzy
SJP.pl
przymiotnik od: gruz
SJP.pl
rumowiska, ruiny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pozostałości po zniszczonych budynkach
(1.2) książk. pozostałości po jakiejś upadłej idei, wartości lub instytucji
Wiktionary
Gruzy (niem. Gruhsen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wieś powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. Wcześniej był to obszar Galindii. Wieś ziemiańska, dobra służebne w posiadaniu drobnego rycerstwa (tak zwani wolni, ziemianie w języku staropolskim), z obowiązkiem służby rycerskiej (zbrojnej). W XV w. wieś wymieniana w dokumentach pod nazwą Gruβer i Okuroffskie (pod drugą nazwą zapisywano łącznie Grodzisko i Gruzy).
Wikipedia
(1.1) W kilku miejscach bombami rozdarte ściany samotnie się wznosiły ponad szarymi gruzami.
(1.2) Traktaty w Saint-Germain-en-Laye i w Trianon ustaliły sprawy państw powstałych całkowicie lub częściowo na gruzach monarchii habsburskiej.
Wiktionary
rzecz. gruz m., gruzowisko n.
przym. gruzować
Wiktionary
(1.1) daw. rudera
Wiktionary
stawać się gruzłowatym
SJP.pl
zawierający gruzły lub podobny do gruzłów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki jak gruzeł, zawierający gruzły
Wiktionary
(1.1) Gruzłowata twardość kamienia paliła język.
Wiktionary
rzecz. gruzeł mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Grybów – miasto w Polsce w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim. Miasto Grybów administracyjnie graniczy z gminą Grybów, której granice otaczają niemal całe miasto oraz na niewielkim odcinku we wschodniej części z gminą Ropa wchodzącą w skład powiatu gorlickiego.
Wikipedia
IPA: ˈɡrɨbuf, AS: grybuf
Wiktionary
mieszkaniec Grybowa
SJP.pl
mieszkanka Grybowa
SJP.pl
przymiotnik od: Grybów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. stara bułka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
słoma z gryki
SJP.pl
1. przymiotnik od: gryka
2. zrobiony z tatarki, zwłaszcza z jej nasion; tatarczany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) spoż. kulin. cuk. z ziaren gryki
(1.2) pot. rzad. związany z gryką rośliną
Wiktionary
(1.1) Kasza gryczana bardzo dobrze smakuje z olejem lnianym.
Wiktionary
rzecz. gryka ż.
Wiktionary
jednoroczna, pastewna roślina zbożowa z rodziny rdestowatych, uprawiana głównie ze względu na jadalne owoce; gryka
SJP.pl
potocznie: danie z kaszy gryczanej, mięsa i warzyw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. bukszpan
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. w instrumentach strunowych: listwa z twardego drzewa, nad którą są umieszczone struny; podstrunnik;
2. wystająca część podkowy;
3. zastrzeżenie dokumentu przed nieuprawnionym ujawnieniem;
4. dawniej: uchwyt, rączka, ucho itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Gryf – mityczne zwierzę przedstawiane najczęściej z ciałem lwa oraz z głową i skrzydłami orła. Niektóre źródła dodają jeszcze uszy dzikiego osła.Na początku gryf pojawia się w sztuce, znacznie później w literaturze, widać także znaczne różnice pomiędzy opisami gryfa a jego obrazowaniem. Najstarsze przedstawienia pochodzą ze starożytnej Mezopotamii z ok. 3000 p.n.e., równocześnie motyw pojawił się w Egipcie. Do Europy dotarł ok. 1600 p.n.e. poprzez wyspy Kretę i Cypr. Pierwsza wzmianka pisana o gryfach pochodzi z ok. V w. p.n.e.
Wikipedia
(1.1) Co widnieje w czerwonym polu herbu Gryf?
Wiktionary
rzecz. gryf mzw./mrz., Gryfice lm nm., Gryfita mos., Gryfów mrz.
przym. gryficki
Wiktionary
dawniej: rysik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) przest. wkład do ołówka, czyli odpowiednio obrobiony grafit
Wiktionary
IPA: ˈɡrɨfɛl, AS: gryfel
Wiktionary
→ gryf
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Gryfice (niem. Greifenberg in Pommern) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gryfice.Położone na Pobrzeżu Szczecińskim, nad rzeką Regą, w odległości 22 km od Morza Bałtyckiego.
Wikipedia
(1.1) Gryfice są miastem pomorskim.
(1.1) Gryfice leżą nad Regą.
(1.1) W Gryficach znajduje się plac Zwycięstwa.
Wiktionary
IPA: ɡrɨˈfʲit͡sɛ, AS: gryfʹice
Wiktionary
rzecz. gryf mzw./mrz., gryficzanin mos., gryficzanka ż.
przym. gryficki
Wiktionary
przymiotnik od: Gryfice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Gryfic, związany z Gryficami
Wiktionary
(1.1) Siedzibą powiatu gryfickiego są Gryfice.
Wiktionary
rzecz. gryf mzw./mrz., Gryf mrz., Gryfice lm nm., gryficzanin mos., gryficzanka ż., Gryfita mos., Gryfów mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Gryfic
SJP.pl
mieszkanka Gryfic
SJP.pl
wykorzystanie mechanizmów znanych z gier, takich jak punkty, nagrody, wyzwania, w celu zwiększenia zaangażowania i motywacji osób w innych obszarach; gamifikacja, grywalizacja
SJP.pl
Grywalizacja (również gamifikacja, gryfikacja z ang. gamification) – wykorzystanie elementów gier i technik projektowania gier w kontekście niezwiązanym z grami, mające na celu angażowanie ludzi, motywowanie do działania, pobudzanie do nauki i rozwiązywania problemów przy osiąganiu przy tym pożądanych zachowań lub innych założonych celów.
Wikipedia
mieszkaniec Gryfina
SJP.pl
mieszkanka Gryfina
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Gryfino (niem. Greifenhagen) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w zachodniej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie gryfińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gryfino. Leży nad Odrą Wschodnią na Równinie Wełtyńskiej. Pomiędzy rzeką a granicą z Niemcami (Odrą Zachodnią) znajduje się Park Krajobrazowy Dolina Dolnej Odry.
Gryfino ma 20 792 mieszkańców (30 czerwca 2021), pod tym względem jedenaste w województwie zachodniopomorskim.
Wikipedia
IPA: ɡrɨˈfʲĩnɔ, AS: gryfʹĩno
Wiktionary
przym. gryfiński
Wiktionary
przymiotnik od: Gryfino
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gryfinem, dotyczący Gryfina
Wiktionary
rzecz. Gryfino n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. przedstawiciel dynastii panującej na Pomorzu Zachodnim;
Wiktionary
(1.1) Geneza rodu Gryfitów nie jest do końca znana.
Wiktionary
rzecz. gryf mzw./mrz., Gryf mrz., Gryfice lm nm., gryficzanin mos., gryficzanka ż., Gryfów mrz.
przym. gryficki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk, Kraków. ładny
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. przystojny, zgrabny
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. bystry w wykonywaniu danej czynności, zręczny
Wiktionary
(1.1) Jak my ino jusz byli we lufcie, wyloz ze przodka taki gryfny synek we ekstra ancugu.
Wiktionary
przysł. gryfnie
Wiktionary
(1.1) szwarny
Wiktionary
pies myśliwski spokrewniony z wyżłami
SJP.pl
Gryfon – typ psa myśliwskiego z grupy wyżłów i psów gończych. Wywodzi się z Francji. Gryfony to psy o bardzo obfitym i szorstkim włosie, sprawdzają się w pracy w wodzie i są pewne w chodzeniu po tropie.Wielkość psów tego typu waha się w granicach 50 – 60 cm w kłębie. Umaszczenie jakie jest spotykane to niebieskoszare, szare w brązowe łaty, dereszowate, brązowe i biało-brązowe. Bardzo rzadko spotykane.
Wikipedia
gryfonik belgijski, gryfonik brabancki, gryfonik brukselski - rasy psów do towarzystwa
SJP.pl
przymiotnik od: gryfon
SJP.pl
mieszkaniec Gryfowa Śląskiego
SJP.pl
mieszkanka Gryfowa Śląskiego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grygolić.
Wiktionary
czas. grygolić
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Poznań. pisać niestarannie, byle jak, bazgrolić
Wiktionary
(1.1) Nie grygól tak, bo dostaniesz gola.
Wiktionary
rzecz. grygolenie n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Małgorzata
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Gryjtka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. poufała forma imienia Małgorzata
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Gryjta.
Wiktionary
1. jednoroczna, pastewna roślina zbożowa z rodziny rdestowatych, uprawiana głównie ze względu na jadalne owoce; gryczka;
2. w związku frazeologicznym: siać grykę - gospodarować na roli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Fagopyrum|L.|ref=tak., roślina uprawna na kaszę gryczaną;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tym roku obsialiśmy pół hektara gryką.
(1.1) …Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem, • Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem; • Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała, • Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała…
Wiktionary
IPA: ˈɡrɨka, AS: gryka
Wiktionary
rzecz. gryczanik m., gryczanka ż.
:: zdrobn. gryczka ż.
przym. gryczany
Wiktionary
(1.1) reg. hreczka; lud. poganka
Wiktionary
rodzaj gęstej, słodkiej masy z palonego cukru i migdałów lub orzechów; grelaż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cuk. mieszanina cukru i palonych orzechów, migdałów itp., stosowana w cukiernictwie jako nadzienie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Janina zrobiła chałwę waniliową z warstwą grylażu.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɨlaʃ, AS: grylaš
Wiktionary
(1.1) grelaż
Wiktionary
przymiotnik od: grylaż
SJP.pl
Grylewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
przedstawienie ukazujące rzeczywistość w sposób satyryczny lub groteskowy, później motyw w postaci głowy ludzkiej na łapach lub małego kadłuba z 2-3 głowami, charakterystyczny dla malarstwa greckiego epoki hellenistycznej, w późniejszym okresie pojawiający się także w rzymskim malarstwie ściennym; grylloi
SJP.pl
przedstawienie ukazujące rzeczywistość w sposób satyryczny lub groteskowy, później motyw w postaci głowy ludzkiej na łapach lub małego kadłuba z 2-3 głowami, charakterystyczny dla malarstwa greckiego epoki hellenistycznej, w późniejszym okresie pojawiający się także w rzymskim malarstwie ściennym; grylla
SJP.pl
Grylloi (z gr.) – niewielkie obrazki o tematyce groteskowej i portrety satyryczne, deformujące rzeczywistość w sposób żartobliwy lub karykaturalny, charakterystyczne dla malarstwa greckiego epoki hellenistycznej, w późniejszym okresie pojawiające się w rzymskim malarstwie ściennym.
Wikipedia
grym szary - gatunek ssaka z podrodziny antylop
SJP.pl
Grym szary (Sylvicapra grimmia) – gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), jedyny przedstawiciel rodzaju grym (Sylvicapra) Ogilby, 1837, zaliczany do niewielkich antylop nazywanych dujkerami. Wyróżniono kilkanaście podgatunków gryma.
Wikipedia
wykrzywienie twarzy, mina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wykrzywienie twarzy
Wiktionary
Mimika – ruchy mięśni twarzy, wyrażające myśli, emocje, przeżycia, nastroje, a także postawy wobec innych ludzi oraz bieżące komentarze do toczącej się komunikacji (szerzej zobacz: komunikacja niewerbalna). W teatrze towarzyszy wypowiadanym słowom jako środek gry aktorskiej. W pantomimie jest najważniejszym obok ruchu środkiem wyrazu.
Wikipedia
(1.1) Jego twarz wykrzywił grymas bólu.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɨ̃mas, AS: grỹmas
Wiktionary
rzecz. grymaśnik m., grymaśnica ż., grymaszenie n., grymasik mrz.
przym. grymaśny
przysł. grymaśnie
czas. grymasić
Wiktionary
okazywać niezadowolenie; kaprysić, wybrzydzać, marudzić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od grymas
Wiktionary
(1.1) To nie grymas, lecz tylko mały grymasik.
Wiktionary
rzecz. grymas m.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób grymaśny
Wiktionary
rzecz. grymas mrz.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: grymaśnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: grymaśny
SJP.pl
osoba, która często grymasi, kaprysi, wybredza; kapryśnik, wybredniś, wybrzydzacz
SJP.pl
kapryśność, skłonność do marudzenia
SJP.pl
skłonny do okazywania niezadowolenia; kapryśny, marudny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wybredny, cały czas niezadowolony bez jasno określonego powodu
Wiktionary
(1.1) Był prorokiem i osobą świętą, a zarazem człowiekiem pełnym sprzeczności, grymaśnym i dokuczliwym.
Wiktionary
IPA: ɡrɨ̃ˈmaɕnɨ, AS: grỹmaśny
Wiktionary
czas. grymasić
rzecz. grymas m.
Wiktionary
(1.1) kapryśny
Wiktionary
potocznie: zachowanie wyrażające niezadowolenie, zwykle nieuzasadnione; dąsy, kaprysy, fochy
SJP.pl
księga wiedzy magicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. ezot. fant. księga wiedzy magicznej;
Wiktionary
Grymuar (starofr. gramaire, fr. grimoire, śrdwłac. grammatica) – księga wiedzy magicznej, szczególnie bardzo stara. Najczęściej przez grymuary rozumie się księgi magiczne pisane od średniowiecza do XVIII wieku włącznie, dla nowszych dzieł okultystycznych nazwę tę stosuje się raczej przenośnie, dla starszych raczej błędnie. Etymologia słowa grimoire wywodzi się z francuskiego, co oznacza księga czarodziejska oraz nieczytelne pismo. Grymuary zawierają skrótową wiedzę astrologiczną, listy aniołów i demonów, zbiory zaklęć, wskazówki do wyrabiania talizmanów i przywoływania bytów duchowych i eterycznych (salamander, ondyn itp.).
Wikipedia
Osoby noszące nazwisko Grynberg:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jarzyny, włoszczyzna
Wiktionary
Grynderstwo (z niem. Gründerzeit – okres grynderski, czas założycielski) – wzmożone tempo zakładania nowych przedsiębiorstw nastawionych na szybki zysk, głównie w formie spółek akcyjnych i za pożyczone pieniądze.
Zjawisko to było rozpowszechnione zwłaszcza w Niemczech w okresie 1871-1874.
Wikipedia
dotyczący Greenwich, dzielnicy Londynu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Greenwich, dotyczący Greenwich
Wiktionary
rzecz. Greenwich mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. trujący, zasadowy octan miedziowy
2. grynszpan właściwy; śniedź; patyna; jasnozielony nalot zasadowych węglanów miedzi tworzący się na powierzchni miedzi albo jej stopów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny, zasadowa sól miedzi i kwasu octowego, powstająca w wyniku korozji;
(1.2) niebieskozielony kolor grynszpanu (1.1)
Wiktionary
Grynszpan, Cu(CH
3COO)
2·xCuO·yH
2O – mieszanina organicznych związków chemicznych, uwodniona sól podwójna (wodorotlenowa) miedzi i kwasu octowego o zróżnicowanej zawartości anionu octanowego i wody. Powstaje w wyniku roztwarzania miedzi w kwasie octowym w obecności powietrza. Zielononiebieskie ciało stałe w formie proszku lub kryształów. Stosowany jako pigment i pestycyd.
Wikipedia
IPA: ˈɡrɨ̃w̃ʃpãn, AS: grỹũ̯špãn
Wiktionary
rzecz. grynszpanowość ż.
:: zdrobn. grynszpanik mrz.
przym. grynszpanowy, grynszpanowaty
przysł. grynszpanowo
Wiktionary
(1.1) zieleń miedziowa, zieleń miedziana, hydroksyoctan miedzi(II), symbol. wzór chemiczny|C4H8Cu2O6.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: grynszpan
(1.2) mikol. pot. nazwa systematyczna|Russula heterophylla|(Fr.) Fri.|ref=tak., gołąbek oliwkowozielony
Wiktionary
(1.1) Wystarczy krótka kąpiel w amoniaku, by ten grynszpanik z monety do końca usunąć.
Wiktionary
IPA: ɡrɨ̃w̃ʃˈpãɲik, AS: grỹũ̯špãńik
Wiktionary
rzecz. grynszpan m.
przym. grynszpanowy
Wiktionary
przymiotnik od: grynszpan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grynszpanem, dotyczący grynszpanu
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor niebieskozielony, taki jak kolor grynszpanu
Wiktionary
IPA: ˌɡrɨ̃w̃ʃpãˈnɔvɨ, AS: grỹũ̯špãnovy
Wiktionary
rzecz. grynszpan mrz., grynszpanik mrz., grynszpanowość ż.
Wiktionary
choroba zakaźna wywoływana przez wirusy, objawiająca się katarem, kaszlem, gorączką, bólem głowy, mięśni; influenza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba zakaźna układu oddechowego;
Wiktionary
Grypa – ostra choroba zakaźna układu oddechowego wywołana zakażeniem wirusem grypy.
Grypa przenosi się pomiędzy ludźmi drogą kropelkową (na przykład podczas kichania), a największa liczba zachorowań występuje podczas sezonowych epidemii, powodując ostre objawy uniemożliwiające pracę osobom czynnym zawodowo. Epidemie grypy powodują znaczne koszty społeczne i niekiedy mają zasięg kontynentalny lub światowy, dlatego grypa wymaga globalnej koordynacji epidemiologicznej.
Wikipedia
(1.1) Objawami grypy są wysoka gorączka i bóle mięśni.
(1.1) Epidemie grypy powodują znaczne koszty społeczne i niekiedy mają zasięg kontynentalny lub światowy, dlatego grypa wymaga globalnej koordynacji epidemiologicznej.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɨpa, AS: grypa
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. grypka ż.
przym. grypowy
Wiktionary
(1.1) przest. influenca, przest. influenza
Wiktionary
zdrobnienie od: grypa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: grypa
Wiktionary
rzecz. grypa ż.
przym. grypowy
Wiktionary
potocznie: plan, program zajęć, działań itp.; rozkład dnia
SJP.pl
mający niektóre właściwości grypy; przypominający grypę
SJP.pl
człowiek chorujący na grypę
SJP.pl
przymiotnik od: grypa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z grypą, dotyczący grypy
Wiktionary
rzecz. grypka ż., grypa ż.
Wiktionary
list przesłany nielegalnie z więzienia lub do więzienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) więz. list przemycony do więźnia lub od niego poza więzienie
Wiktionary
Gryps – w grypserze (gwarze więziennej) nielegalnie przemycony list do więźnia lub poza więzienie.
Samo przekazywanie grypsów nie jest pocztą polową, ale na terenie niektórych obozów internowania działała poczta polowa zwana obozową.
Podziemna poczta polowa jest formą zorganizowanego przekazywania korespondencji, czym różni się od „grypsowania”.
Wikipedia
IPA: ɡrɨps, AS: gryps
Wiktionary
czas. grypsować ndk.
rzecz. grypsik mrz., grypsera ż.
Wiktionary
ktoś posługujący się grypserą czyli slangiem więziennym
SJP.pl
grypserka;
1. odmiana języka używana w środowisku przestępców, zwłaszcza tych przebywających w więzieniu; gwara więzienna;
2. grupa więźniów porozumiewających się grypserą (gwarą więzienną)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. gwara więzienna;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Grypsera jest bardzo bogata w słownictwo.
Wiktionary
IPA: ɡrɨpˈsɛra, AS: grypsera
Wiktionary
czas. grypsować
rzecz. gryps mrz.
Wiktionary
grypsera;
1. odmiana języka używana w środowisku przestępców, zwłaszcza tych przebywających w więzieniu; gwara więzienna;
2. grupa więźniów porozumiewających się grypserką (gwarą więzienną)
SJP.pl
zdrobnienie od: gryps
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gryps
Wiktionary
(1.1) To nie gryps, lecz tylko mały grypsik.
Wiktionary
rzecz. gryps m.
Wiktionary
potoczne zgrubienie od: grypa
SJP.pl
1. mówić grypserą, gwarą więzienną;
2. środowiskowo: należeć do subkultury więźniów, osób mówiących grypserą
SJP.pl
kruszywo kamienne (ziarna 5-20 mm)
SJP.pl
Grys – kruszywo łamane stosowane do budowy dróg (betony asfaltowe, mieszanki mineralno-asfaltowe) na warstwy ścieralne, wiążące i wyrównawcze, oraz w budownictwie (produkcja betonów do B50).
Wikipedia
grysbok przylądkowy – gatunek ssaka z rodziny wołowatych; antylopik przylądkowy
SJP.pl
Antylopik przylądkowy, także: grysbok przylądkowy (Raphicerus melanotis) – gatunek ssaka z rodziny wołowatych.
Wikipedia
zdrobnienie od: grysik
SJP.pl
1. kasza manna
2. sortyment węgla o średnicy ziaren od 10 do 3 milimetrów
3. kruszywo kamienne łamane, o wymiarach ziaren od 2 do 4 milimetrów
4. drobno kruszony cukier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraków. kasza manna
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: grysik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: grys
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. największe osiedle na stanowiącej brytyjskie terytorium zależne wyspie Georgii Południowej, dawna stacja wielorybnicza;
Wiktionary
Wikipedia
grać od czasu do czasu, nieczęsto
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) grać nieregularnie, od czasu do czasu
(1.2) film. teatr. odtwarzać jakąś rolę co pewien czas
Wiktionary
(1.1) Kiedy byłem młody, grywałem w tenisa.
Wiktionary
rzecz. gra ż., gracz mos., grywanie n., przygrywka ż., grajek mos.
czas. grać
przym. growy, grywalny
Wiktionary
wykorzystanie mechanizmów znanych z gier, takich jak punkty, nagrody, wyzwania, w celu zwiększenia zaangażowania i motywacji osób w innych obszarach; gryfikacja, gamifikacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykorzystanie mechaniki znanej np. z gier fabularnych i komputerowych, do modyfikowania zachowań ludzi w sytuacjach niebędących grami, w celu zwiększenia ich zaangażowania;
Wiktionary
Grywalizacja (również gamifikacja, gryfikacja z ang. gamification) – wykorzystanie elementów gier i technik projektowania gier w kontekście niezwiązanym z grami, mające na celu angażowanie ludzi, motywowanie do działania, pobudzanie do nauki i rozwiązywania problemów przy osiąganiu przy tym pożądanych zachowań lub innych założonych celów.
Wikipedia
przym. growy
Wiktionary
(1.1) gryfikacja, gamifikacja
Wiktionary
osoba wykorzystująca mechanizmy znane z gier w innych obszarach; gamifikator
SJP.pl
wykorzystywać mechanizmy znane z gier, takie jak punkty, nagrody, wyzwania, w celu zwiększenia zaangażowania i motywacji osób w innych obszarach; gamifikować
SJP.pl
o grach komputerowych: stopień, w jakim gra absorbuje, przyciąga uwagę gracza; miodność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest grywalne
(1.2) grykomp. ogół zasad i mechanizmów, które wpływają na jakość i przyjemność czerpaną z gry;
Wiktionary
Grywalność – ogół zasad i mechanizmów gry komputerowej, które wpływają na jakość i przyjemność z gry. Na grywalność składają się takie elementy, jak: fabuła, logiczny schemat powiązań elementów występujących w grze, zasady rozgrywki, liniowość rozgrywki.
Wikipedia
przym. grywalny, growy
przysł. grywalnie
rzecz. gra ż., przygrywka ż.
czas. grać
Wiktionary
o grach komputerowych: atrakcyjny, absorbujący, przyciągający uwagę; miodny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, w który można zagrać; taki, którym można zagrać
(1.2) grykomp. taki, z którego grając można czerpać przyjemność
Wiktionary
(1.1) Fabuła gry przebiega poprzez siedem grywalnych kampanii, których akcja umiejscowiona jest na kontynencie Antagarich.
(1.2) Po ostatnich aktualizacjach, w których twórcy starają się dodać nowe mechanizmy, gra nareszcie stała się grywalna.
Wiktionary
rzecz. gra ż., gracz mos., graczka ż., rozgrywka ż., zagrywka ż., granie n., zagranie n.
:: zdrobn. gierka ż., nagranie n., nagrywanie n., grywalność ż.
czas. grać, grywać, przegrywać, rozgrywać, wygrywać, zagrywać, ugrać
przym. growy
Wiktionary
wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim
SJP.pl
Grywałd – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Krościenko nad Dunajcem, w której jest siedzibą sołectwa Grywałd. Miejscowość ta występuje w dokumentach po raz pierwszy w roku 1330 jako Grünewald, czyli Zielony Las.
Wikipedia
kawałek czegoś jadalnego; kęs
SJP.pl
roślina z rodziny traw, której ziarno przetwarzane jest na mąkę, kaszę, paszę; sorgo, durra
SJP.pl
1. wywołujący ból, piekący, ostry;
2. przenośnie:
a) złośliwy, zjadliwy;
b) sprawiający przykrość; przejmujący, dokuczliwy
SJP.pl
zdrobnienie od: gryzak
SJP.pl
1. rodzaj zabawki dla niemowląt przeznaczonej również do gryzienia;
2. świder gryzowy;
3. uzbrojona część robocza narzędzia wiertniczego; gryz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabawka do gryzienia dla niemowląt
(1.2) przedmiot do gryzienia dla zwierząt
Wiktionary
(1.1) Kupiliśmy silikonowy gryzak dla naszego malucha, bo zaczyna ząbkować.
Wiktionary
rzecz. gryzoń mzw., gryzienie n., ogryzek mrz., odgryzanie n., zdrobn. gryzaczek mrz.
przym. gryzakowy
czas. gryźć
Wiktionary
przymiotnik od: gryzak
SJP.pl
maszyna do obróbki metalu lub drewna, wygryzająca w materiale zagłębienia za pomocą gryzu (frezu); frezarka
SJP.pl
w łowiectwie: gałązki miękkich drzew liściastych nasycone solą, przeznaczone dla zajęcy do obgryzania
SJP.pl
1. rozrywać coś przy pomocy zębów, wbijać w coś zęby
2. podrażniać, wywoływać swędzenie
3. gryźć się - zamartwiać, rozmyślać nad czymś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zatapiać w czymś zęby
(1.2) atakować lub walczyć zębami
(1.3) przen. martwić, niepokoić
Wiktionary
(1.1) W lesie widziałam, jak lis gryzł jakieś małe białe zwierzę.
(1.2) Uważaj, ten pies gryzie!
(1.3) Powiedz, co cię gryzie, siedzisz taki markotny.
Wiktionary
IPA: ɡrɨɕt͡ɕ, AS: gryść
Wiktionary
rzecz. gryz m., zgryz m., gryzak m., gryzaczek m., gryzoń nmos./m., gryzienie n., odgryzanie n., ugryzienie n., pogryzienie n.
czas. pogryźć dk., ugryźć dk., zagryźć dk., zgryźć dk.
przym. gryzący
Wiktionary
(1.2) kąsać
Wiktionary
przedstawiciel rzędu drobnych owadów posiadających narządy gębowe gryzące; psotnik
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Gryzelda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego.
Gryzelda imieniny obchodzi 22 grudnia.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gryzeldy lub z nią związany
SJP.pl
antybiotyk przeciwgrzybiczny
SJP.pl
Gryzeofulwina (łac. Griseofulvinum) – organiczny związek chemiczny, antybiotyk przeciwgrzybiczy wytwarzany w procesie biotechnologicznym przez mikroskopijnego grzyba Penicillium griseofulvum. Mechanizm działania polega na negatywnym oddziaływaniu na jądro komórkowe grzyba oraz hamowaniu syntezy chityny co prowadzi do uszkodzenia ściany komórkowej grzybów. Gryzeofulwinę stosuje się w infekcjach grzybiczych skóry, paznokci i włosów. Lek podaje się w tabletkach gdy leczenie preparatami do użytku zewnętrznego zawiodło.
Wikipedia
(przestarzale) we Francji: młoda dziewczyna pracująca w domach mody jako ekspedientka, szwaczka, modystka itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) młoda dziewczyna pomagająca we francuskich domach mody
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gryziel stepowy, gryziel zachodni, gryziel tapetnik - gatunki pająka z rodziny gryzielowatych
SJP.pl
gryziel stepowy, gryziel zachodni, gryziel tapetnik - gatunki pająka z rodziny gryzielowatych
SJP.pl
rodzina średniej wielkości pająków; gryziele
SJP.pl
Wikipedia
o cechach gryzielowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) chwytanie i miażdżenie lub rozrywanie zębami
(1.2) o zwierzętach kąsanie zębami, ranienie żądłem lub innymi narządami
Wiktionary
IPA: ɡrɨˈʑɛ̇̃ɲɛ, AS: gryźė̃ńe
Wiktionary
rzecz. pogryzienie n., odgryzanie n., odgryzienie n., gryzak m., ogryzek mrz., gryzoń mzw.
czas. pogryźć, gryźć ndk.
Wiktionary
(1.2) kąsanie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skrobipiórek; lekceważąco:
1. urzędnik niższej rangi, szeregowy pracownik biurowy;
2. autor tekstów o małej wartości literackiej; pisarzyna, pismak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) obraź. osoba wykonująca rutynową pracę biurową
Wiktionary
skrobipiórek; lekceważąco:
1. urzędnik niższej rangi, szeregowy pracownik biurowy;
2. autor tekstów o małej wartości literackiej; pisarzyna, pismak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. spoż. długa bułka pszenna
Wiktionary
(1.1) bułka francuska, bułka paryska, reg. angielka, kraków|weka., reg. śl. francuz., reg. pozn. kawiorka., reg. baton, reg. bułka wyborowa, reg. bina, reg. bułka kielecka, reg. bułka wrocławska, reg. kawiarka
Wiktionary
rząd drobnych owadów o przeobrażeniu niezupełnym, posiadających gryzące przysadki gębowe
SJP.pl
Psotniki, gryzki (Psocodea) – rząd owadów liczący około 4400 gatunków.
Psotniki są owadami niewielkimi, osiągają długość od 0,7 mm do 1 cm. Ciało jest grzbietobrzusznie spłaszczone, z dużą głową. Mają dobrze rozwinięte oczy i długie czułki. Narządy gębowe gryzące. Większość gatunków ma skrzydła (dwie pary), skrzydła składane są dachowato wzdłuż ciała. U niektórych gatunków obserwuje się brachypterię (skrócenie skrzydeł) lub są wtórnie bezskrzydłe. U form bezskrzydłych oczy mogą być zredukowane. Psotniki rozmnażają się płciowo lub partenogenetycznie. Rozwój z przeobrażeniem niezupełnym.
Wikipedia
1. pisać niewyraźnie, niestarannie, brzydko;
2. nieudolnie rysować lub kreślić chaotyczne znaki;
3. potocznie: tworzyć marną literaturę
SJP.pl
pogardliwie, żartobliwie: urzędniczka biurowa, literatka
SJP.pl
pogardliwie, żartobliwie: urzędnik biurowy, literat; gryzipiórek
SJP.pl
bazgranina; potocznie:
1. niestaranne, niewyraźne pismo; esy-floresy, bazgroły, bohomazy;
2. nieudolny rysunek
SJP.pl
przedstawiciel rzędu ssaków mających po jednej parze stale rosnących siekaczy; dwusiekaczowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ssak z rzędu Rodentia, którego wyróżnia para ciągle wzrastających siekaczy;
Wiktionary
Gryzonie (Rodentia, od łacińskiego rodere, obgryzać) – rząd ssaków, charakteryzujący się pojedynczą parą ciągle wzrastających siekaczy zarówno w szczęce, jak i w żuchwie. Zalicza się do nich około 40% gatunków ssaków. Występują w dużej liczbie na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktyki. Stanowią najbardziej zróżnicowany rząd ssaków. Spotyka się je w różnorodnych siedliskach lądowych, w tym antropogenicznych. Obejmują gatunki nadrzewne, drążące w glebie i częściowo wodne. Zaliczają się do nich tak dobrze znane zwierzęta, jak myszy, szczury, wiewiórki, piesek preriowy, jeżozwierzowate, bobry, kawia domowa i chomiki. Niegdyś włączano do nich także i dziś często mylone z nimi zające, króliki i szczekuszkowate. Obecnie umieszcza się je w osobnym rzędzie zajęczaków.
Wikipedia
(1.1) Chomik jest gryzoniem.
Wiktionary
IPA: ˈɡrɨzɔ̃ɲ, AS: gryzõń
Wiktionary
rzecz. gryz m., gryzak m., gryzonie nmos., gryzienie n.
czas. gryźć ndk., ugryźć dk.
Wiktionary
przedstawiciel rzędu ssaków mających po jednej parze stale rosnących siekaczy; dwusiekaczowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. jeden z dwudziestu sześciu szwajcarskich kantonów;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɡrɨˈzɔ̃ɲja, AS: gryzõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Gryzon mos., Gryzonka ż.
przym. gryzoński
Wiktionary
przedstawiciel rzędu ssaków mających po jednej parze stale rosnących siekaczy; dwusiekaczowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Rodentia|Bowdich|ref=tak., najbardziej zróżnicowany rząd ssaków;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: gryzoń
Wiktionary
Gryzonie (Rodentia, od łacińskiego rodere, obgryzać) – rząd ssaków, charakteryzujący się pojedynczą parą ciągle wzrastających siekaczy zarówno w szczęce, jak i w żuchwie. Zalicza się do nich około 40% gatunków ssaków. Występują w dużej liczbie na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktyki. Stanowią najbardziej zróżnicowany rząd ssaków. Spotyka się je w różnorodnych siedliskach lądowych, w tym antropogenicznych. Obejmują gatunki nadrzewne, drążące w glebie i częściowo wodne. Zaliczają się do nich tak dobrze znane zwierzęta, jak myszy, szczury, wiewiórki, piesek preriowy, jeżozwierzowate, bobry, kawia domowa i chomiki. Niegdyś włączano do nich także i dziś często mylone z nimi zające, króliki i szczekuszkowate. Obecnie umieszcza się je w osobnym rzędzie zajęczaków.
Wikipedia
(1.1) Skamieniałości gryzoni datuje się na czas od paleocenu, najstarsze pochodzą z Laurazji.
Wiktionary
rzecz. gryzoń mzw.
Wiktionary
zabijający gryzonie
SJP.pl
→ Gryzonia (region w Szwajcarii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gryzonią albo Gryzonami
Wiktionary
rzecz. Gryzonia ż., Gryzon mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. zgryzota, zmartwienie
Wiktionary
IPA: ɡrɨˈzɔta, AS: gryzota
Wiktionary
w rolnictwie: uprawiać rolę za pomocą glebogryzarki
SJP.pl
o świdrze wiertniczym obrotowym: taki, którego część roboczą stanowią gryzy w postaci krążków, stożków, walców itp.
SJP.pl
Wikipedia
1. wydzielać ciepło, ogrzewać
2. jechać szybko samochodem
3. bić się
4. grzać się - pocić się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) podwyższać wysoko temperaturę czegoś
(1.2) czynić cieplejszym
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) wydzielać ciepło
(2.2) pot. zadawać ciosy czy strzały
(2.3) pot. poruszać się szybko
(2.4) pot. pić niemałe ilości alkoholu
czasownik zwrotny niedokonany grzać się
(3.1) poddawać się działaniu ciepła
(3.2) być grzanym (1.2)
(3.3) psuć się z powodu za wysokiej temperatury
(3.4) zool. być w stanie podniecenia płciowego
(3.5) pot. atakować się nawzajem
Wiktionary
rzecz. grzanie n., grzałeczka ż., grzałka ż., grzaniec mrz., grzanka ż., ogrzewanie n., dogrzanie n.
czas. dogrzać, nagrzać, ogrzać, podgrzać, przegrzać, wygrzać
przym. grzewczy
Wiktionary
(1.1) gotować, warzyć
(1.2) ocieplać, ogrzewać, rozgrzewać
(2.1) ocieplać, parzyć, rozgrzewać
(2.2) bić, strzelać, uderzać
(2.3) mknąć
(2.4) łoić
(3.5) bić się, łoić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: grządka
Wiktionary
rzecz. grządka ż., grzęda ż.
Wiktionary
ograniczony rowkami pas ziemi uprawnej w ogrodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: grzęda (drążek w kurniku)
(1.2) zdrobn. od: grzęda (pasek ziemi uprawnej)
Wiktionary
Grządka (niem. Grund) – przysiółek wsi Włodowice w Polsce, położony w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda.
Wikipedia
(1.2) Na tej grządce rośnie czosnek.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɔ̃ntka, AS: gžõntka
Wiktionary
rzecz. grzęda ż., rządek mrz., grządeczka ż.
przym. grzędowy
Wiktionary
(1.2) zagonek
Wiktionary
część konnego narzędzia rolniczego; grządziel (r. męski)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. techn. część jednoskibowego pługa konnego, do której przymocowany jest korpus pługa;
(1.2) roln. techn. część konnego obsypnika jednorzędowego, pogłębiacza lub ramy pługa ramowego
Wiktionary
Grządziel – część jednoskibowego pługa konnego, do którego przymocowany jest korpus pługa. Na grządzieli umieszczony jest regulator głębokości i szerokości skiby. Zakończony jest zaczepem.
Wikipedia
IPA: ˈɡʒɔ̃ɲd͡ʑɛl, AS: gžõńʒ́el
Wiktionary
zdrobnienie od: grzanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: grzanka
Wiktionary
IPA: ɡʒãˈnɛt͡ʃka, AS: gžãnečka
Wiktionary
rzecz. grzanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podwyższanie temperatury czegoś
(1.2) pot. utrzymywanie funkcjonowania centralnego ogrzewania
(1.3) pot. narkotyzowanie się lub upijanie alkoholem
Wiktionary
(1.1) Skończ już z tym nocnym grzaniem wody!
Wiktionary
rzecz. grzejnik mrz., grzaniec mzw./mrz.
czas. grzać ndk.
Wiktionary
gorący napój alkoholowy z czerwonego wina lub piwa; grzanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. grzane wino, często z przyprawami
(1.2) kulin. grzane piwo, często z przyprawami
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. grzejnik m., grzanka ż., grzanie n.
czas. grzać ndk.
przym. grzejny, grzewczy, grzejnikowy
Wiktionary
1. podsuszony, przyrumieniony kawałek chleba; tost;
2. grzany krupnik (alkohol)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kromka chleba przyrumieniona z obu stron
(1.2) przyrumienione pieczywo pokrojone w kostkę z dodatkiem przypraw lub bez
(1.3) zob. grzaniec.
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Moją ulubioną zupą jest cebulowa z grzankami.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒãnka, AS: gžãnka
Wiktionary
czas. grzać
rzecz. grzanie n., grzaniec m.
:: zdrobn. grzaneczka ż.
Wiktionary
(1.1) tost
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. o gruncie: taki, w którym się zapada; podmokły, miękki, niespoisty;
2. przenośnie o sprawie, problemie: skomplikowany, trudny do rozwiązania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o gruncie: taki, w którym się zapada, grzęźnie
(1.2) przen. o sprawie, problemie taki, w którym nie czujemy się pewnie i bezpiecznie
Wiktionary
(1.1) Zdaniem niektórych parafian postąpiono nierozważnie, stawiając kościół na tak grząskim gruncie.
Wiktionary
rzecz. grzęzawisko n., grząskość ż.
przysł. grząsko
Wiktionary
(1.2) śliski
Wiktionary
cecha podmokłego, miękkiego, niespoistego gruntu
SJP.pl
zagłębiać się w czymś grząskim; pogrążać się; grzęznąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: grzałka
Wiktionary
rzecz. grzałka ż., grzejnik m., grzanie n.
czas. grzać ndk.
Wiktionary
podręczny przyrząd do podgrzewania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zanurzane w wodzie, proste kuchenne urządzenie elektryczne do przygotowywania wrzątku
(1.2) techn. element grzewczy urządzenia;
Wiktionary
Grzałka – urządzenie służące do grzania, występujące zwykle jako element urządzenia technicznego, szczególnie grzejnego.
Wikipedia
(1.2) Głównym elementem budowy czajnika jest grzałka.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒawka, AS: gžau̯ka
Wiktionary
rzecz. grzanie n., ogrzewanie n., ogrzanie n., nagrzewnica ż., grzejnik m., ogrzewacz m., rozgrzewanie n., rozgrzanie n., rozgrzewka ż.
:: zdrobn. grzałeczka ż.
czas. grzać ndk., ogrzać dk., ogrzewać ndk., rozgrzewać ndk., rozgrzewać dk.
przym. grzejny, grzewczy, grzejnikowy
Wiktionary
(1.1) grzałka nurkowa
Wiktionary
zdrobnienie od: grzbiet
SJP.pl
pływak, specjalista w stylu grzbietowym
SJP.pl
pływaczka, specjalistka w stylu grzbietowym
SJP.pl
pływak, specjalista w stylu grzbietowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. anat. część tułowia u zwierząt, przeciwna do strony brzusznej
(1.2) pot. plecy
(1.3) górna lub tylna część podłużnej rzeczy
(1.4) część łańcucha górskiego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten koń nie ma na grzbiecie siodła.
(1.3) Ta książka ma zniszczony grzbiet.
Wiktionary
IPA: ɡʒbʲjɛt, AS: gžbʹi ̯et
Wiktionary
rzecz. grzbietowiec m., grzbietówka ż.
:: zdrobn. grzbiecik m.
przym. grzbietowy
Wiktionary
(1.1) garb, stpol. chrzept
(1.3) krawędź, kalenica
Wiktionary
w pływaniu: leżąc na plecach i zataczając rękami koła do tyłu
SJP.pl
ręczna piła do drewna z brzeszczotem usztywnionym stalową taśmą
SJP.pl
trzmiel grzbietoplamy - gatunek trzmiela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. samolot jednopłatowy o skrzydłach umieszczonych na wysokości górnej powierzchni kadłuba
Wiktionary
Grzbietopłat – statek powietrzny w układzie jednopłata o skrzydłach zamocowanych w górnej części kadłuba, ale nie wystających powyżej jego obrysu w rzucie bocznym. W tym układzie skrzydło jest zamocowane niżej niż w górnopłacie a wyżej niż w średniopłacie.
Wikipedia
wodny płaz bezogonowy; żaba bezjęzyczna
SJP.pl
rodzina płazów bezogonowych; grzbietorody, bezjęzykowe, żaby bezjęzyczne
SJP.pl
Grzbietorodowate, żaby bezjęzyczne, bezjęzykowe, grzbietorody (Pipidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura). W obrębie tej rodziny wyróżnia się 4 rodzaje i 41 gatunków.
Wikipedia
wodny płaz bezogonowy; żaba bezjęzyczna
SJP.pl
środowiskowo: zawodnik pływający stylem grzbietowym
SJP.pl
1. pasek tektury do usztywniania grzbietu książki;
2. dawniej: strzelba myśliwska
SJP.pl
Grzbietówka – pasek kartonu (dawniej drewna) stosowany jako wewnętrzne usztywnienie grzbietu książki w procesie oprawy, również określenie na sam karton do tworzenia grzbietówki.
Wikipedia
przymiotnik od: grzbiet
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) anat. dotyczący grzbietu
Wiktionary
IPA: ɡʒbʲjɛˈtɔvɨ, AS: gžbʹi ̯etovy
Wiktionary
rzecz. grzbiet mrz.
przysł. grzbietowo
Wiktionary
lekceważąco o niedorosłym człowieku, zwłaszcza chłopcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. żart. małe dziecko
(1.2) posp. pogard. stary mężczyzna
(1.3) posp. osoba o gburowatym usposobieniu
Wiktionary
(1.2) Ten stary grzdyl znowu nie zamknął furtki!
Wiktionary
czas. grzdylnąć dk.
Wiktionary
rozgarniać coś lub przerzucać, szukając czegoś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) rozgarniać, np. ziemię
(1.2) chować zmarłego do grobu lub zajmować się grabarstwem
(1.3) szukać czegoś rozgarniając coś lub przerzucając
Wiktionary
(1.2) Pani zabija pana, zabiwszy grzebie w gaju.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛbat͡ɕ, AS: gžebać
Wiktionary
rzecz. grzebień m., pogrzeb m., pogrzebacz m., grzebała m./ż., grzebowisko n., grzebiące nmos., grzebanie n., pogrzebanie n.
czas. grześć ndk., pogrześć dk., pogrzebać dk., rozgrzebywać ndk., rozgrzebać dk.. zagrzebywać ndk., zagrzebać dk., przegrzebywać ndk., przegrzebać dk.
przym. grzebalny, grzebieniasty, pogrzebowy
Wiktionary
(1.2) chować
(2.1) guzdrać się
Wiktionary
Grzebacz (Scalopus) – rodzaj ssaków z podrodziny grzebaczy (Scalopinae) w obrębie rodziny kretowatych (Talpidae).
Wikipedia
rodzina owadów błonkoskrzydłych podobnych do os
SJP.pl
Grzebaczowate (Sphecidae) – rodzina owadów z rzędu błonkówek. Jedna z rodzin tradycyjnie zaliczanych do grzebaczy, obecnie zgrupowanych w nadrodzinie Apoidea. W Polsce występuje około 230 gatunków.
Wikipedia
o cechach grzebaczowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
narzędzie do poruszania paliwem w palenisku lub usuwania części spalonych; pogrzebacz, ożóg
SJP.pl
część w kurniku, o podłodze wysypanej ściółką, przeznaczona do grzebania w poszukiwaniu wysypywanego tam ziarna, zmuszająca kury do ruchu
SJP.pl
1. miejsce przeznaczone do grzebania martwych zwierząt; grzebisko, grzebowisko;
2. sklep lub jego część, gdzie można samodzielnie wybierać towar spośród wielu podobnych, przeważnie tanich; grzebalnik
SJP.pl
1. ogół spraw związanych z organizacją pogrzebów;
2. żartobliwie: grzebanie w czymś
SJP.pl
1. związany z grzebaniem zwłok;
2. żartobliwie: związany z grzebaniem w czymś
SJP.pl
1. dawniej: miejsce grzebania zwłok; grzebalisko;
2. żartobliwie: sklep lub jego część, gdzie można samodzielnie wybierać towar spośród wielu podobnych, przeważnie tanich; grzebalnia
SJP.pl
dotyczący obrzędu grzebania zmarłych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grzebaniem (pochówkiem) ciała, dotyczący grzebania ciała
Wiktionary
rzecz. grzebanie n., pogrzeb mrz., pogrzebanie n., pogrzebisko n.
czas. grzebać ndk., pogrzebać dk.
przym. pogrzebowy
przysł. pogrzebowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grzebać.
Wiktionary
IPA: ɡʒɛˈbãɲɛ, AS: gžebãńe
Wiktionary
rzecz. pogrzeb m., pogrzebacz m., pogrzebanie n., grzebiące nmos.
czas. grzebać ndk., pogrzebać dk.
przym. grzebalny
przysł. pogrzebowo
Wiktionary
rozgarniać coś lub przerzucać, szukając czegoś
SJP.pl
rozgarniać coś lub przerzucać, szukając czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Galliformes|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przepiórowate i perlice należą do grzebiących.
Wiktionary
rzecz. grzebak mrz., grzebanie n.
czas. grzebać ndk.
Wiktionary
(1.1) kuraki
Wiktionary
rozgarniać coś lub przerzucać, szukając czegoś
SJP.pl
1. dawniej: jaskółka brzegówka; brzegówka;
2. regionalnie: kura
SJP.pl
1. przyrząd do czesania lub układania włosów;
2. wypustka na głowie i dziobie u niektórych ptaków;
3. górna, wystająca część hełmu lub szyszaka;
4. u capa kozicy: długa, gęsta sierść wzdłuż grzbietu;
5. grzebień fali - grzbiet fali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fryzj. przyrząd do czesania, rozczesywania włosów;
(1.2) fryzj. przyrząd do upinania włosów
(1.3) ornit. mięsisty czerwony wyrostek na głowie i dziobie niektórych ptaków; także zębate wyrostki wzdłuż grzbietu i ogona gadów
(1.4) anat. wystający, zgrubiały fragment kości, miejsce przyczepu mięśni lub błon międzykostnych;
(1.5) archit. ażurowy element dekoracyjny umieszczany na kalenicy dachu lub okapie;
(1.6) techn. narzędzie lub element urządzenia kształtem przypominające grzebień (1.1)
(1.7) łow. długa, gęsta sierść wzdłuż grzbietu capa kozicy
(1.8) hist. wojsk. górna, wystająca część hełmu lub szyszaka
(1.9) kulin. rodzaj ciastka w kształcie koguciego grzebienia (1.3)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przeczesz włosy grzebieniem.
(1.1) W moim grzebieniu połamały się zęby, więc musiałam go wyrzucić.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛbʲjɛ̇̃ɲ, AS: gžebʹi ̯ė̃ń
Wiktionary
rzecz. grzebieniarstwo n.
:: zdrobn. grzebyk m., grzebyczek m.
czas. grzebać ndk.
przym. grzebieniowy, grzebieniasty, grzebieniarski
Wiktionary
(1.3) grzebyk
Wiktionary
przymiotnik od: grzebieniarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą grzebieniarza, dotyczący grzebieniarza lub grzebieniarstwa
Wiktionary
rzecz. grzebieniarz mos., grzebieniarstwo n., grzebień mrz., grzebyk mrz.
Wiktionary
dawniej: wytwórca lub sprzedawca grzebieni
SJP.pl
1. mający kształt grzebienia;
2. mający grzebień
SJP.pl
kępkowa trawa barwy żółtozielonej, pospolita w całej Europie, porastająca łąki, pastwiska i przydroża
SJP.pl
Grzebienica (Cynosurus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny wiechlinowatych. Należy do niego 8–11 gatunków występujących w północnej Afryce, Europie i południowo-zachodniej Azji. W Polsce występuje grzebienica pospolita (Cynosurus cristatus), przejściowo dziczeje także grzebienica najeżona (Cynosurus echinatus).
Wikipedia
podobny do grzebienia
SJP.pl
zwykle w liczbie mnogiej: ptak posiadający rozbudowany grzebień, kostną listwę wzdłuż mostka, będącą zaczepem mięśni piersiowych
SJP.pl
Grzebieniowiec (Ctenidium (Schimp.) Mitt.) – rodzaj mchu należący do rodziny gajnikowatych (Hylocomiaceae M. Fleisch.). Liczy około 21 gatunków szeroko rozpowszechnionych na świecie, występujących w strefie umiarkowanej i tropikalnej, z koncentracją w południowo-wschodniej Azji.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: grzebień
SJP.pl
wieś w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim
SJP.pl
Grzebienisko (niem. Kammthal) – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Duszniki.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1387 roku – wymieniana jako własność rodziny Grzebienickich lub Grzebienieckich.
Wikipedia
roślina zielna, krzew lub półkrzew z rodziny szarłatowatych; celozja
SJP.pl
gatunek niewielkiego ptaka wędrownego z rodziny jaskółkowatych; brzegówka, grzebółka
SJP.pl
miejsce przeznaczone do grzebania martwych zwierząt; grzebalnia, grzebowisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
grzebiuszka ziemna - bezogonowy płaz prowadzący nocny tryb życia, w Polsce chroniony; huczek
SJP.pl
Grzebiuszka ziemna, huczek, huczek ziemny (Pelobates fuscus) – gatunek płaza bezogonowego z rodziny grzebiuszkowatych (Pelobatidae), zamieszkujący Europę.
Wikipedia
rodzina zwierząt z rzędu płazów bezogonowych
SJP.pl
Grzebiuszkowate, huczki (Pelobatidae) – monotypowa rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura).
Wikipedia
o cechach grzebiuszkowatych (rodzina zwierząt)
SJP.pl
teren przeznaczony do zakopania zwłok zwierząt
SJP.pl
Cmentarz dla zwierząt – wydzielone miejsce pochówku zwierząt domowych. Przez ustawodawców stosowany jest też termin „grzebowisko” – specjalnie w odniesieniu do większych zwierząt, bardziej gospodarczych niż domowych.
Wikipedia
potocznie: człowiek powolny
SJP.pl
grzebyczak żółtawy - gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: grzebyk
SJP.pl
potocznie: mały grzebień
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mały grzebień
(1.2) ent. ktenidium
Wiktionary
Grzebyk, grzebykowiec, plewikwiat (Achyranthes) – rodzaj roślin z rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae). Obejmuje 6–11 gatunków występujących w strefie tropikalnej i subtropikalnej Afryki i Azji, jeden gatunek sięga Europy, jeden (A. arborescens) występuje na wyspie Norfolk.
Wikipedia
rzecz. grzebień m., grzebieniarstwo n., grzebieniarz m., grzebieniowiec m.
przym. grzebieniowy, grzebieniasty, grzebieniowaty, grzebieniarski
Wiktionary
zaciosek grzebykoczułki - gatunek chrząszcza z rodziny sprężykowatych
SJP.pl
wyschlik grzebykorożny - gatunek chrząszcza z rodziny kołatkowatych
SJP.pl
przypominający mały grzebień
SJP.pl
przymiotnik od: grzebyk
SJP.pl
uczynek wykraczający przeciw jakimś normom postępowania, np. zasadom podanym w Biblii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. celowe przekroczenie norm moralnych uznawanych w danej religii;
Wiktionary
Grzech – przekroczenie norm religijnych. W religiach, w których Bóg jest bytem osobowym, jak judaizm i chrześcijaństwo, grzech oznacza dobrowolne zerwanie przymierza z Bogiem poprzez dokonanie złego czynu.
Wikipedia
(1.1) Brzydzi się grzechem człowiek prawy i dobroduszny.
(1.1) Przed śmiercią postanowiła wyznać wszystkie grzechy.
Wiktionary
IPA: ɡʒɛx, AS: gžeχ
Wiktionary
rzecz. grzesznik mos., grzesznica ż., grzeszenie n., rozgrzeszenie n., rozgrzeszanie n., grzeszność ż.
:: zdrobn. grzeszek m.
czas. grzeszyć ndk., zgrzeszyć dk., rozgrzeszać ndk., rozgrzeszyć dk.
przym. grzeszny, grzechowy
przysł. grzesznie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. odgłos uderzających o coś twardych przedmiotów;
2. odgłos strzelaniny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) terkotliwy dźwięk twardych przedmiotów obijających się o ścianki zamkniętego pojemnika
(1.2) odgłos wystrzałów
Wiktionary
(1.1) Spod suchych liści doszedł nas cichy grzechot.
Wiktionary
rzecz. grzechotanie n., grzechotka ż., grzechotnik mzw., grzechotniki lm nm., grzechotnikowate lm nm.
czas. grzechotać ndk., zagrzechotać dk.
przym. grzechotliwy
Wiktionary
(1.1) grzechotanie
Wiktionary
wydawać lub powodować wydawanie odgłosu strzałów lub uderzających o coś twardych przedmiotów
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zagrzechotać)
(1.1) wydawać z siebie grzechot
(1.2) wywoływać grzechotanie przez poruszanie instrumentem lub przedmiotem
Wiktionary
(1.1) Z głębokości wielkich domów / ślepe kraby wyszły, / a za nimi grzechotały ogony / rude jak lisy.
(1.1) Trzeszczą w nich stawy i kości grzechoczą, / Z uszu im piasek się sypie, / Żwir zgrzyta w płucach, a jednak ochoczo / Tańcują sobie na stypie.
(1.2) Dzieci grzechocą terkotkami, biegając po sieni.
Wiktionary
rzecz. grzechot mrz., grzechotanie n., grzechotka ż., grzechotnik mzw., grzechotniki lm nm., grzechotnikowate lm nm.
czas. zagrzechotać dk.
przym. grzechotliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dźwięk wydawany przez drobne przedmioty uderzające rytmicznie w ścianki zamkniętego pojemnika
(1.2) poruszanie instrumentem lub przedmiotem w celu wytworzenia grzechotu
Wiktionary
(1.1) Piłka została zmodyfikowana tak, by wydawała dźwięki dzwonienia lub grzechotania.
Wiktionary
rzecz. grzechot mrz., grzechotka ż., grzechotnik mzw., grzechotniki lm nm., grzechotnikowate lm nm.
czas. grzechotać ndk., zagrzechotać dk.
przym. grzechotliwy
Wiktionary
(1.1) grzechot
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. pot. instrument perkusyjny z pojemnikiem zawierającego małe przedmioty wydającymi dźwięki przy potrząsaniu
(1.2) rodzaj zabawki dla niemowląt grzechoczącej przy potrząsaniu
(1.3) techn. pot. przyrząd służący do ręcznego napędzania narzędzia wyposażony w mechanizm zapadkowy
(1.4) zool. zakończenie ogona grzechotnika grzechoczące przy potrząsaniu
Wiktionary
Gruchawka – instrument muzyczny z grupy idiofonów potrząsanych, składający się z korpusu wykonanego z gliny lub drewna osadzonego na rękojeści, wewnątrz którego umieszczono kilka kamyczków, ziarenek śrutu bądź nasion. Potrząsanie gruchawką powoduje uderzanie ziaren w ścianki korpusu i powstawanie charakterystycznych dźwięków. Jest to jeden z najstarszych znanych instrumentów muzycznych; w Polsce spotykany m.in. w wykopaliskach archeologicznych w rejonach kultury łużyckiej.
Wikipedia
(1.1) Stojący człowiek trzymał ręce, wzniesione nad głową, i potrząsał grzechotką, wydającą głuche, warczące dźwięki.
(1.2) Mój dwunastoletni syn bawi się grzechotką młodszej siostry. To jest bardzo dziwne.
Wiktionary
IPA: ɡʒɛˈxɔtka, AS: gžeχotka
Wiktionary
rzecz. grzechot mrz., grzechotnik mzw., grzechotanie n., grzechotnikowate nmos., grzechotniki nmos.
czas. grzechotać ndk., zagrzechotać dk.
przym. grzechotliwy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|szczyrkowka.
Wiktionary
przypominający głos grzechotki; grzechoczący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wydający grzechot, podobny do grzechotania
Wiktionary
(1.1) Nie udaje mu się zgrać ruchów, raz jednym, raz drugim paluchem dziabie w skraj talerza, skorupa przechyla się i dygocze, hula po stole w grzechotliwym tańcu.
Wiktionary
rzecz. grzechot mrz., grzechotanie n., grzechotka ż., grzechotnik mzw., grzechotniki lm nm., grzechotnikowate lm nm.
czas. grzechotać ndk., zagrzechotać dk.
Wiktionary
jadowity wąż z charakterystyczną grzechotką na końcu ogona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) herp. wąż o długich zębach jadowych i z charakterystyczną grzechotką na końcu ogona;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Grzechotnika możesz spotkać w Ameryce i Azji.
Wiktionary
IPA: ɡʒɛˈxɔtʲɲik, AS: gžeχotʹńik
Wiktionary
rzecz. grzechotniki nmos., grzechotnikowate nmos., grzechot mrz., grzechotka ż., grzechotanie n.
czas. zagrzechotać, grzechotać ndk.
przym. grzechotliwy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Crotalinae|Oppel|ref=tak., podrodzina jadowitych węży z rodziny żmijowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W części policzkowej grzechotniki posiadają receptory ciepła.
Wiktionary
rzecz. grzechot mrz., grzechotanie n., grzechotka ż., grzechotnik mzw., grzechotnikowate lm nm.
czas. grzechotać ndk., zagrzechotać dk.
przym. grzechotliwy
Wiktionary
(1.1) grzechotnikowate
Wiktionary
rodzina węży jadowitych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. herp. nazwa systematyczna|Crotalinae|Oppel|ref=tak., podrodzina jadowitych węży z rodziny żmijowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) U grzechotnikowatych występują receptory ciepła.
Wiktionary
rzecz. grzechot mrz., grzechotanie n., grzechotka ż., grzechotnik mzw., grzechotniki lm nm.
czas. grzechotać ndk., zagrzechotać dk.
przym. grzechotliwy
Wiktionary
(1.1) grzechotniki
Wiktionary
o cechach grzechotnikowatych (rodzina węży)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawniej: dotyczący grzechu, związany z grzechem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. rel. dotyczący grzechu, związany z grzechem
Wiktionary
(1.1) Panie Jezu, Sługo Pański, […]. Tak jak woda obmywa brud naszych ciał, tak Twoja krew oczyszcza nas z wszelkiej winy i zmazy grzechowej.
Wiktionary
rzecz. grzech mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skrót od: grzecznościowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
ironicznie: przesadna grzeczność, układność
SJP.pl
ironicznie: człowiek przesadnie grzeczny, układny; grzeczniś
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób grzeczny
Wiktionary
rzecz. grzeczność ż., grzeczności nmos.
przym. grzeczny, grzeczniutki, grzecznościowy
Wiktionary
(1.1) uprzejmie
Wiktionary
stawać się grzecznym lub grzeczniejszym
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: grzecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: grzeczny
SJP.pl
ironicznie: człowiek przesadnie grzeczny, układny; grzeczniak
SJP.pl
zdrobnienie od: grzeczny; grzeczniutki, grzeczniusi
SJP.pl
zdrobnienie od: grzeczny; grzeczniutki, grzeczniuchny
SJP.pl
zdrobnienie od: grzeczny; grzeczniuchny, grzeczniusi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: grzeczny
Wiktionary
(1.1) Wrócili więc do lansowania grzeczniutkiego wizerunku piosenkarki.
Wiktionary
IPA: ɡʒɛt͡ʃʲˈɲutʲci, AS: gžečʹńutʹḱi
Wiktionary
rzecz. grzeczność ż.
przysł. grzeczniutko, grzecznie
przym. grzeczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uprzejmy sposób zachowania
(1.2) pot. posłuszne zachowanie dziecka
(1.3) przysługa
(1.4) grzeczności uprzejme słowa i gesty, komplementy
Wiktionary
(1.1) Bez jaj, Katrine, bez jaj, mam tak stać i z grzeczności nic nie mówić, kiedy widzę to, co widzę?
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: gžečność
Wiktionary
przym. grzeczny, grzeczniutki, grzecznościowy, ugrzeczniony
przysł. grzecznie, grzeczniutko, grzecznościowo
Wiktionary
(1.1) galanteria, kindersztuba, kurtuazyjność, polor, szarmanckość, uprzejmość
(1.2) posłuszeństwo, potulność, układność, uległość; pot. spolegliwość
(1.3) pójście na rękę, przysługa
(1.4) uprzejmości, komplementy
Wiktionary
zachowanie będące wyrazem uprzejmości
SJP.pl
przymiotnik od: grzeczność
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który charakteryzuje się grzecznością; taki, od którego wymagana jest grzeczność
Wiktionary
(1.1) Pewnego dnia, gdy mówiliśmy o zwrotach grzecznościowych, zamiast „na zdrowie” powiedziałem „smacznego” - oczywiście było dużo śmiechu.
Wiktionary
IPA: ˌɡʒɛt͡ʃnɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: gžečnośćovy
Wiktionary
rzecz. grzeczność
przym. grzeczny
przysł. grzecznie
Wiktionary
(1.1) kulturalny
Wiktionary
dobrze wychowany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o dziecku: taki, który jest posłuszny, spokojny, miły, dobry
(1.2) taki, który jest dobrze wychowany, jest uprzejmy, układny; taki, który jest dowodem dobrego wychowania, uprzejmości
(1.3) stpol. do rzeczy, dorzeczny
Wiktionary
(1.1) Młodzież w Jarosławiu jest na ogół grzeczna, ale, jak wszędzie, zdarzają się wyjątki.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛt͡ʃnɨ, AS: gžečny
Wiktionary
rzecz. grzeczność ż., grzeczności nmos.
czas. ugrzecznić
przym. grzeczniutki, grzecznościowy
przysł. grzecznie, grzeczniutko
Wiktionary
(1.2) kulturalny, uprzejmy; gw-pl|Śląsk Cieszyński|spusobny.
Wiktionary
1. poziomy drążek w kurniku, na którym może odpoczywać ptactwo domowe;
2. wydzielony pas ziemi uprawnej w ogrodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poziomy drążek w kurniku, na którym może odpoczywać ptactwo domowe
(1.2) wydzielony pas ziemi uprawnej w ogrodzie
(1.3) forma rzeźby skorupy ziemskiej przypominająca wał
(1.4) w alpinizmie: wąska wypukłość na stromym zboczu biegnąca z góry na dół
(1.5) bud. element konstrukcji dachu,
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Uprawiasz truskawki na grzędzie czy w donicach?
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛ̃nda, AS: gžẽnda
Wiktionary
rzecz. grządeczka ż., grządka ż., rządek mrz.
przym. grzędowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: grzęda
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Grzegorczyk − polskie nazwisko, w latach 90. XX wieku nosiło je 10.123 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. wieś w Polsce, w gminie Chełmża, w województwie kujawsko-pomorskim;
Wiktionary
Grzegorz – imię męskie pochodzące poprzez łacińską formę Gregorius od greckiego Gregorios, wywodzącego się ze słowa γρηγορέω oznaczającego 'być czujnym'. W formie łacińskiej użyte pierwszy raz przez papieża Grzegorza I, doktora kościoła.Odnotowano 16 papieży o tym imieniu.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Grzegorz i jestem informatykiem spod Wrocławia.
(1.1) Płyta Grzegorza leży na parapecie, pomyślałem o oddaniu jej już rano.
(1.1) Pracuję wspólnie z Grzegorzem.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛɡɔʃ, AS: gžegoš
Wiktionary
rzecz. Grzegorzowa ż., Grzegorzówna ż., Grzegorzostwo lm m., Grzesiowa ż., Grzesiówna ż., Grześkowa ż., Grześkówna ż., Grzegorzowice nmos., Grzegorze nmos., Grzegorzew m., Grzegorzewice nmos., Grzegorzewo n., gregorianki nmos., Grzegórzki nmos., Gregorianum n., Grzegorzówka ż., Grześkówka ż.
:: zdrobn. Grześ m., Grzesio m., Grzesiek m.
:: zgrub. Grzech m.
przym. Grzegorzowy, Grzesiowy, gregoriański, grzegorzewski, grzegorzówkowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Grześ, Grzesio, Grzesiek; zgrub. Grzech; zdrobn. reg. śl. Gielo.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Grzegórzki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Grzegorzew – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kolskim, siedziba gminy Grzegorzew, nad rzeką Rgilewką, na Wysoczyźnie Kłodawskiej. Dawniej miasto duchowne; uzyskał lokację miejską przed 1339 rokiem, zdegradowany w 1870 roku. W końcu XVI wieku jako miasto arcybiskupstwa gnieźnieńskiego leżało w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Grzegorzew
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Grzegorzewa, związany z Grzegorzewem
Wiktionary
rzecz. Grzegorz mos./mrz., Grzegorzew m., grzegorzewianin m., grzegorzewianka ż.
Wiktionary
dzielnica w śródmieściu Krakowa
SJP.pl
Grzegórzki – dawna wieś podkrakowska. Obecnie wchodzi w skład krakowskiej dzielnicy II Grzegórzki, na wschód od centrum miasta.
Wikipedia
Grzegorz z małżonką; Grzegorzowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w gminie Rudnik, w województwie śląskim;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w gminie Waśniów, w województwie świętokrzyskim;
(1.3) geogr. zob. Grzegorzowice Małe.
(1.4) geogr. zob. Grzegorzowice Wielkie.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nazywam się Konrad i pochodzę z Grzegorzowic, choć mieszkam w Krakowie.
Wiktionary
IPA: ˌɡʒɛɡɔʒɔˈvʲit͡sɛ, AS: gžegožovʹice
Wiktionary
rzecz. Grzegorz m.
Wiktionary
Grzegorz z małżonką; Grzegorzostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grzegorza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Grzegorza
Wiktionary
(1.1) Honorata widziała Grzegorzowe auto na parkingu koło kościoła.
Wiktionary
rzecz. Grzegorz mos., Grzesiek mos., Grześ mrz./mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Grzegrzółki (dawniej Kukukswalde, Camalwen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Pasym.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Grzegrzółki, po jej zniesieniu w gromadzie Pasym. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
dawniej: worek gumowy lub blaszane naczynie napełniane gorącą wodą, stosowane do rozgrzewania ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) woreczek lub saszetka do ogrzewania dłoni lub stóp
Wiktionary
dział przemysłu zajmujący się projektowaniem, produkcją i zastosowaniem grzejników
SJP.pl
1. urządzenie do ogrzewania;
2. grzejnik konwekcyjny - grzejnik centralnego ogrzewania; konwektor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie do ogrzewania pomieszczeń
(1.2) slang. osoba uzależniona od narkotyków
Wiktionary
Wikipedia
przym. grzejnikowy, grzejny, grzewczy
rzecz. grzanie n., grzałeczka ż., grzaniec mrz., grzałka ż., nagrzewnica ż.
Wiktionary
(1.1) kaloryfer, piecyk
(1.2) ćpun, narkoman
Wiktionary
przymiotnik od: grzejnik
SJP.pl
dający ciepło, podnoszący temperaturę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Grzenia – kaszubski dobrotliwy duch będący opiekunem snu oraz sennych marzeń. Usypia zmęczonych ludzi i budzi ich rześkimi.
Grzenia opiekował się także zwierzętami, dzikimi i domowymi. Późną jesienią mieszkał w głębokich lasach i czuwał nad hibernującymi zwierzętami.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Grzegorz (imię męskie); Grzesiek, Grzesio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma męskiego imienia Grzegorz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. dwuwierzchołkowy szczyt w Tatrach Zachodnich, znajdujący się na granicy polsko-słowackiej;
Wiktionary
Grześ (słow. Lúčna, 1653 m) – dwuwierzchołkowy szczyt w Tatrach Zachodnich, znajdujący się w grzbiecie granicznym na zachód od Polany Chochołowskiej.
Wikipedia
(1.1) Grześ spadł z roweru i złamał szczękę.
(1.1) Mój syn Grześ na tegoroczny obóz harcerski pojedzie w Bieszczady.
(1.1) Idzie Grześ / Przez wieś, / Worek piasku niesie, / A przez dziurkę / Piasek ciurkiem / Sypie się za Grzesiem.
(2.1) Byliśmy wczoraj z Jonatanem na Grzesiu.
Wiktionary
IPA: ɡʒɛɕ, AS: gžeś
Wiktionary
rzecz. Grzegorz m., Grzesiek m., Grzesio m., Grzesiu mos.
przym. Grzegorzowy, Grzesiowy
Wiktionary
(1.1) Grzesiek, Grzesio
Wiktionary
dawniej: grzebać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Znane postaci noszące nazwisko Grzesiak:
Wikipedia
zdrobnienie od: Grzegorz (imię męskie); Grześ, Grzesio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od Grzegorz
Wiktionary
Grzegorz – imię męskie pochodzące poprzez łacińską formę Gregorius od greckiego Gregorios, wywodzącego się ze słowa γρηγορέω oznaczającego 'być czujnym'. W formie łacińskiej użyte pierwszy raz przez papieża Grzegorza I, doktora kościoła.Odnotowano 16 papieży o tym imieniu.
Wikipedia
(1.1) Zaniosłam Grześkowi trochę rosołu do szpitala.
Wiktionary
rzecz. Grześ m., Grzegorz mrz./mos.
Wiktionary
(1.1) Grześ, Grzesiu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Grzesik:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Grzegorz (imię męskie); Grześ, Grzesiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: Grzegorz
Wiktionary
(1.1) Krzesio może pożyczać komiksy od Grzesia.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛɕɔ, AS: gžeśo
Wiktionary
rzecz. Grzegorz m., Grzesiek m., Grześ m., Grzesiu mos.
Wiktionary
(1.1) Grzesiek, Grześ
Wiktionary
Grześ z małżonką
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grzesia lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gwara. zdrobn. od: Grzegorz
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: Grzesio i Grześ
Wiktionary
(1.1) Czekaliśmy już tylko, aż przyjdą Grzesiu z Celinką.
Wiktionary
rzecz. Grzegorz m., Grzesio m., Grześ m.
Wiktionary
(1.1) Grześ, Grzesio
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: Grzegorz (imię męskie); Grześ, Grzesio
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grześka lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: grzech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) drobne przewinienie, mały grzech, zdrobn. od: grzech
Wiktionary
rzecz. grzech m., grzeszenie n., grzesznik m., grzesznica ż.
czas. grzeszyć ndk., zgrzeszyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grzeszyć.
Wiktionary
IPA: ɡʒɛˈʃɛ̃ɲɛ, AS: gžešẽńe
Wiktionary
czas. grzeszyć ndk.
rzecz. grzeszność ż., grzeszek m., grzesznica ż., grzech
przysł. grzesznie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. grzeszna osoba płci żeńskiej
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɡʒɛʃʲˈɲit͡sa, AS: gžešʹńica
Wiktionary
rzecz. grzech m., grzeszek m., grzeszność ż., grzeszenie n.
:: fm. grzesznik m.
czas. grzeszyć ndk., zgrzeszyć dk.
przym. grzeszny
przysł. grzesznie
Wiktionary
kobieta, która popełnia grzechy; grzesznica
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób grzeszny
Wiktionary
rzecz. grzeszność ż., grzech m., grzeszenie n., grzesznik m., grzesznica ż.
czas. grzeszyć ndk.
przym. grzeszny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: grzesznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: grzeszny; bardziej grzeszny
SJP.pl
osoba popełniająca grzechy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto grzeszy
Wiktionary
Grzech – przekroczenie norm religijnych. W religiach, w których Bóg jest bytem osobowym, jak judaizm i chrześcijaństwo, grzech oznacza dobrowolne zerwanie przymierza z Bogiem poprzez dokonanie złego czynu.
Wikipedia
(1.1) Mówił pan, że dosłownie lada tydzień nastąpi koniec świata, że zstąpią archaniołowie z ognistymi mieczami i będą ścinać głowy grzeszników.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛʃʲɲik, AS: gžešʹńik
Wiktionary
rzecz. grzech m., grzeszek m.
:: fż. grzesznica ż.
czas. grzeszyć ndk.
przym. grzeszny
przysł. grzesznie
Wiktionary
(1.1) zbłąkana owca, zbłąkana owieczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co grzeszne; cecha tego, kto grzeszny
Wiktionary
rzecz. grzech m., grzeszenie n., grzesznik m., grzesznica ż.
czas. grzeszyć ndk.
przym. grzeszny
przysł. grzesznie
Wiktionary
(1.1) niemoralność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) popełniający grzechy; taki, który czyni rzeczy złe, niewłaściwe, niedobre, niemoralne
(1.2) będący grzechem
Wiktionary
(1.1) Nie zadawaj się z tą grzeszną kobietą!
(1.2) Tonę w grzesznych myślach, jak wyjść z tego bagna?
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛʃnɨ, AS: gžešny
Wiktionary
rzecz. grzech m., grzeszność ż., grzesznik m., grzesznica ż.
przysł. grzesznie
czas. grzeszyć ndk.
Wiktionary
1. dopuszczać się grzechu, złego uczynku;
2. odznaczać się czymś ujemnym
SJP.pl
czasownik
(1.1) rel. popełniać grzech, łamać zasadę (najczęściej moralną) narzuconą przez dany system religijny
Wiktionary
(1.1) Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam wszystkim, że zgrzeszyłem.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛʃɨt͡ɕ, AS: gžešyć
Wiktionary
rzecz. grzech m., grzeszek m., grzesznik m., grzesznica ż., grzeszność ż., grzeszenie n.
przym. grzeszny
przysł. grzesznie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ogrzewaniem budynków
Wiktionary
(1.1) Sezon grzewczy już rozpoczął się, a kaloryfery wciąż zimne.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛft͡ʃɨ, AS: gžefčy
Wiktionary
rzecz. grzejnik mrz., nagrzewnica ż., grzałka ż., grzanie n., ogrzewanie n., grzaniec n.
czas. grzać ndk., ogrzewać ndk., ogrzać dk., wygrzewać ndk., wygrzać dk., nagrzewać ndk., nagrzać dk., podgrzewać ndk., podgrzać dk., zgrzewać ndk., zgrzać dk.
przym. grzejny, ogrzewczy, ogrzewniczy
przysł. grzewczo
Wiktionary
(1.1) grzejny, ogrzewczy
Wiktionary
ciężarek do obciążania sieci rybackich
SJP.pl
miejsce podmokłe i grząskie; mokradło, bagno, trzęsawisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) grząskie miejsce stanowiące przeszkodę
(1.2) książk. przen. stan nagromadzenia się trudności, niekorzystnych uwarunkowań
Wiktionary
Grzęzawisko (ang. The Jungle) – powieść amerykańskiego pisarza Uptona Sinclaira, opublikowana w 1906. Autor wydał ją własnym sumptem, ponieważ oficjalni wydawcy obawiali się drukować tak kontrowersyjny utwór.
Wikipedia
(1.1) Niezbyt także dawno temu, po wielu miejscach nie było dróg dobrych, i w niektóre zakątki kraju trudno się było dostać po przepaścistych grzęzawiskach i wąwozach.
Wiktionary
rzecz. grzęzawica ż., grzęzawina ż., grzęzidło n., grzęzy lm nm., grzęźnięcie n.
czas. grząźć ndk., ugrząźć dk., grzęznąć ndk., ugrzęznąć dk.
przym. grząski, grzęski
przysł. grząsko
Wiktionary
(1.1) topiel, topielisko
(1.2) bagno
Wiktionary
zagłębiać się w czymś grząskim; pogrążać się; grząźć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pogrążać się, zagłębiać się w czymś grząskim, zapadać się
Wiktionary
(1.1) Ciężkie wozy grzęzły po osie w błotnistej mazi.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɛ̃w̃znɔ̃ɲt͡ɕ, AS: gžẽũ̯znõńć
Wiktionary
rzecz. grzęźnięcie n., grzęzawisko n., grzęzawica ż., grzęzidło n.
czas. ugrzęznąć dk.
Wiktionary
(1.1) grząźć, więznąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grzęznąć.
Wiktionary
IPA: ɡʒɛ̃w̃ʑˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: gžẽũ̯źńė̃ńće
Wiktionary
czas. ugrzęznąć, grzęznąć ndk.
rzecz. grzęzawisko n.
Wiktionary
wymiona u zwierzyny płowej
SJP.pl
1. wydawać głośne dźwięki; huczeć, ryczeć;
2. głośno mówić
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Grzmiąca
SJP.pl
1. wydawać głośne dźwięki; huczeć, ryczeć;
2. głośno mówić
SJP.pl
1. wydawać głośne dźwięki; huczeć, ryczeć;
2. głośno mówić
SJP.pl
czasownik niewłaściwy nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) o niebie, zazwyczaj w czasie burzy: wydawać grzmot
czasownik właściwy nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) wydawać głośne, niskie dźwięki niczym grzmot
(2.2) mówić głośno i dobitnie
Wiktionary
(1.1) Najpierw się błyska, a potem grzmi.
(2.1) Wentylator gwałtownie grzechocze gdzieś na głównym pokładzie, a teraz nieprzerwanie grzmi bełkotliwym, żwirowatym odgłosem.
Wiktionary
rzecz. grzmot mrz., grzmocik mrz., grzmienie n., odegrzmienie n., odgrzmienie n., odgrzmiewanie n., pogrzmiewanie n., przegrzmienie n., rozgrzmienie n., zagrzmienie n.
czas. odegrzmieć dk., odgrzmieć dk., odgrzmiewać ndk., pogrzmiewać ndk., przegrzmieć dk., rozgrzmieć dk., zagrzmieć dk.
przym. grzmiący
Wiktionary
(2.1) dudnić, huczeć
Wiktionary
1. uderzać w kogoś lub coś;
2. potocznie: wypijać dużą porcję alkoholu;
3. wulgarnie: odbywać stosunek seksualny
SJP.pl
czasownik
(1.1) powodować hałas
Wiktionary
zdrobnienie od: grzmot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od grzmot
Wiktionary
(1.1) To nie grzmot, lecz tylko mały grzmocik.
Wiktionary
rzecz. grzmot m.
czas. grzmieć
Wiktionary
1. efekt akustyczny w postaci huku (suchego trzasku lub dudnienia), towarzyszący piorunowi wraz z błyskawicą;
2. silny trzask, huk; łomot, łoskot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) huk towarzyszący, wraz z błyskawicą, piorunowi
(1.2) silny huk
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. rub. pogard. o bardzo dużej, niezgrabnej kobiecie
(2.2) pot. niezgrabny, stary, często niepotrzebny przedmiot, np. zawadzający mebel
Wiktionary
Grzmot – grom dźwiękowy wytworzony przez piorun. W zależności od rodzaju piorunu oraz jego odległości od słuchającego, grzmot może przybierać formy od ostrego, głośnego trzasku do długiego, niskiego pomruku. Nagłe zwiększenie ciśnienia i temperatury powietrza wskutek uderzenia piorunu powoduje jego szybkie rozszerzenie się, co z kolei wywołuje grom dźwiękowy. Odległość zjawiska od obserwatora może być wyliczona, znając odległość czasową pomiędzy zobaczeniem błyskawicy a usłyszeniem grzmotu.
Wikipedia
(1.1) Po błyskawicy często następuje grzmot.
(2.2) Wyposażenie tego wynajętego mieszkania to same grzmoty.
Wiktionary
IPA: ɡʒmɔt, AS: gžmot
Wiktionary
rzecz. grzmienie n., odegrzmienie n., odgrzmienie n., odgrzmiewanie n., pogrzmiewanie n., przegrzmienie n., rozgrzmienie n., zagrzmienie n.
:: zdrobn. grzmocik mrz.
czas. grzmotnąć, grzmieć ndk., odegrzmieć dk., odgrzmieć dk., odgrzmiewać ndk., pogrzmiewać ndk., przegrzmieć dk., rozgrzmieć dk., zagrzmieć dk.
przym. grzmiący
Wiktionary
(1.1-2) huk
(2.2) kolubryna, landara
Wiktionary
1. mocno uderzyć się lub kogoś;
2. wydać głośny dźwięk;
3. przewrócić się lub upaść z hałasem;
4. potocznie: wypić alkohol;
5. wulgarnie: odbyć stosunek seksualny
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. grzmocić)
(1.1) uderzyć w coś lub w kogoś mocno
(1.2) rzucić coś mocno
(1.3) spaść lub przewrócić się z hałasem
(1.4) wywołać nagły odgłos
(1.5) pot. wypić porcję alkoholu
(1.6) wulg. o mężczyźnie: odbyć stosunek seksualny
Wiktionary
(1.1) Grzmotnę cię, jeśli się nie zamkniesz.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒmɔtnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: gžmotnõńć
Wiktionary
rzecz. grzmotnięcie n., grzmocenie n., grzmot m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grzmotnąć.
Wiktionary
czas. grzmotnąć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. cudzożywny organizm plechowy, nieposiadający ciałek zieleni;
2. nadziemna część organizmu plechowego, w kształcie kapelusza osadzonego na nóżce;
3. forma przypominająca kształtem grzyb;
4. pogardliwie: stary, niedołężny człowiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Klonowa;
(1.2) geogr. część wsi Gawłów w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Sochaczew
(1.3) geogr. geol. formacja skalna w miejscowości Mirów na Wyżynie Częstochowskiej;
(1.4) geogr. geol. formacja skalna w murach zamku w Olsztynie na Wyżynie Częstochowskiej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mieszkając w Grzybie, częściej odwiedzaliśmy Marzenkę.
(1.3) Na Grzybie wspinacze poprowadzili 5 dróg wspinaczkowych o trudności V – VI+ w skali Kurtyki.
Wiktionary
rzecz. Grzybowo n., grzyb mrz., grzybek mrz., grzybianin mos., grzybianka ż., grzybowa ż., grzyby lm nm.
przym. grzybski, grzybowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Dibaeis Clem. (grzybczyk) – rodzaj grzybów z rodziny czasznikowatych (Icmadophilaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
zdrobnienie od: grzyb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: grzyb
(1.2) mały grzyb
(1.3) przedmiot, obiekt przypominający swoim kształtem owocnik grzyba
(1.4) techn. część składowa zaworu zamykająca i otwierająca przepływ
(1.5) kraw. przyrząd do cerowania
(1.6) fryz. krótka fryzura damska i (rzadziej) męska
(1.7) środ. żegl. wywrotka jachtu kilem lub mieczem do góry
(1.8) kulin. rodzaj omletu z dodatkiem mąki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lubię sosik z grzybkami.
(1.3) Rano widać z okien hotelu poruszające się szybko grzybki parasoli i nieruchome, zastygłe w dziwacznej pozie, odwrócone krzesełka ulicznej kawiarni.
(1.4) …za duży luz zwiększa hałaśliwość pracy rozrządu i obciążenia dynamiczne części rozrządu, co prowadzi do przyspieszonego wybijania gniazda zaworu i spowodować może nawet urwanie grzybka.
(1.5) Dziura w cerowanej pończosze wydała jej się beznadziejnie wielka, a grzybek kręcił się jak opętany, nie mogąc we wnętrzu tej pięty odpowiedniego miejsca znaleźć.
(1.7) Wykonałem zbyt gwałtowny zwrot i w efekcie jacht zrobił grzybka.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɨbɛk, AS: gžybek
Wiktionary
rzecz. Grzyb mrz., grzyb m., grzybnia ż., grzybiarz mos., grzybiarka ż., grzybica ż., grzybowa ż.
przym. grzybowy, grzybiczny, grzybski
przysł. grzybowo
Wiktionary
(1.7) grzyb
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która lubi zbierać grzyby
Wiktionary
IPA: ɡʒɨˈbʲjarka, AS: gžybʹi ̯arka
Wiktionary
rzecz. grzyb m., grzybek m., podgrzybek m., grzybica ż., grzybienie n., zgrzybienie n., grzybnia ż.
:: fm. grzybiarz m.
czas. grzybieć ndk., zgrzybieć dk.
przym. grzybowy, grzybiczny, grzybny, grzybniowy
przysł. grzybowo
Wiktionary
zajęcie grzybiarza
SJP.pl
Grzybobranie – pozyskiwanie owocników grzybów ze stanowisk naturalnych.
W krajach północnosłowiańskich masowo zbiera się wiele gatunków dzikich grzybów do celów spożywczych. Grzybiarstwo może być też źródłem zarobku, np. dla ludności sąsiadującej z lasami. Współcześnie w Polsce stanowi często rodzaj hobby lub zajęcia rekreacyjnego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która lubi zbierać grzyby
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɨbʲjaʃ, AS: gžybʹi ̯aš
Wiktionary
rzecz. grzyb m., grzybek m.
:: fż. grzybiarka ż.
przym. grzybowy
przysł. grzybowo
Wiktionary
podobny do grzyba
SJP.pl
choroba zakaźna ludzi i zwierząt wywołana przez mikroskopijne, pasożytnicze grzyby chorobotwórcze; parch, mikoza, mykoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba zakaźna wywoływana przez mikroskopijne grzyby;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przedawkowanie w antybiotykoterapii może prowadzić do zachwiania równowagi biologicznej i pojawienia się różnego rodzaju grzybic, drożdżyc itp.
Wiktionary
rzecz. grzybek mzw./mrz., grzybowa ż., grzybnia ż., grzyb
przym. grzybicowy, grzybiczy, grzybiczny, grzybowy
Wiktionary
(1.1) mikoza
Wiktionary
przymiotnik od: grzybica
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grzybicą, dotyczący grzybicy
Wiktionary
rzecz. grzybica ż.
Wiktionary
przymiotnik od: grzybica, np. infekcja grzybiczna, choroba grzybiczna; grzybiczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. dotyczący grzybicy
Wiktionary
rzecz. grzybiarka ż., grzybica ż., grzyb m., grzybek m., grzybnia ż., grzybowa ż.
przym. grzybowy
przysł. grzybowo
Wiktionary
przymiotnik od: grzybica, np. infekcja grzybicza, choroba grzybicza; grzybiczny
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgrzybieć)
(1.1) mikol. porastać grzybem
(1.2) pot. stawać się zgrzybiałym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jeśli nie naprawisz dachu, strop zacznie grzybieć.
Wiktionary
rzecz. grzybienie n., grzybiarka ż.
Wiktionary
(1.1) pleśnieć
(1.2) ramoleć
Wiktionary
potocznie: starzeć się; ramoleć, kapcanieć
SJP.pl
Grzybienie (Nymphaea L.) – rodzaj z rodziny grzybieniowatych Nymphaeaceae. Obejmuje 58 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, przy czym zróżnicowaniem wyróżnia się Australia, gdzie rośnie 17 gatunków rodzimych (kolejne 4 są introdukowane). W Europie rosną cztery gatunki, z czego w Polsce obecne są dwa: grzybienie białe N. alba oraz grzybienie północne N. candida. Wszystkie grzybienie są roślinami wodnymi o pływających liściach i często też kwiatach, u części gatunków rozwijających się tylko nocą. Zapylaczami są chrząszcze, błonkoskrzydłe i bzygowate.
Wikipedia
roślina z rodziny bobrkowatych, o liściach pływających na wodzie
SJP.pl
Grzybieńczyk (Nymphoides Seg.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobrkowatych (Menyanthaceae). Obejmuje 55 gatunków. Rośliny te spotykane są na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Największe zróżnicowanie jest w Australii, gdzie rośnie co najmniej 19 gatunków. W Polsce (i Europie) występuje tylko jeden gatunek – grzybieńczyk wodny N. peltata. Są to byliny, rzadziej rośliny jednoroczne rosnące w wodach. Nasiona przenoszone są przez mrówki (u gatunków australijskich) lub dzięki przestworom powietrznym unoszą się na wodzie i przez nią są przemieszczane.
Wikipedia
nimfa grzybienianka - gatunek motyla z rodziny wachlarzykowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grzybieć., porastanie grzybem
Wiktionary
Grzybienie (Nymphaea L.) – rodzaj z rodziny grzybieniowatych Nymphaeaceae. Obejmuje 58 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, przy czym zróżnicowaniem wyróżnia się Australia, gdzie rośnie 17 gatunków rodzimych (kolejne 4 są introdukowane). W Europie rosną cztery gatunki, z czego w Polsce obecne są dwa: grzybienie białe N. alba oraz grzybienie północne N. candida. Wszystkie grzybienie są roślinami wodnymi o pływających liściach i często też kwiatach, u części gatunków rozwijających się tylko nocą. Zapylaczami są chrząszcze, błonkoskrzydłe i bzygowate.
Wikipedia
(1.1) Zastosowano specjalne środki chemiczne, by zatrzymać grzybienie tynków.
Wiktionary
rzecz. grzybieniowce nmos., zgrzybienie n., grzybiarka ż.
czas. grzybieć ndk., zgrzybieć dk.
Wiktionary
rodzina roślin wodnych, o wielkich liściach i białych lub żółtych kwiatach, rosnących w strefie umiarkowanej i podzwrotnikowej
SJP.pl
Grzybieniowate (Nymphaeaceae Salisb.) – rodzina hydrofitów z rzędu grzybieniowców (Nymphaeales Dumort.). Liczy około 58 gatunków zamieszkujących słodkowodne zbiorniki wodne na całym świecie (najszerzej rozprzestrzeniona rodzina spośród wczesnych okrytonasiennych). Jedyny przedstawiciel rodziny nie rosnący w zbiornikach to Nymphaea thermarum pierwotnie występujący w mule wokół gorących źródeł w Rwandzie, którego naturalne siedliska zostały jednak zniszczone (gatunek zachował się wyłącznie w ogrodach botanicznych).
Wikipedia
o cechach grzybieniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Nymphaeales|Dumort.|ref=tak., rząd roślin zielnych należący do klasy okrytonasiennych;
Wiktionary
Grzybieniowce (Nymphaeales Dumort.) – rząd roślin zielnych, hydrofitów o dawniej różnym ujęciu systematycznym. Grupa ta wyewoluowała zanim od okrytonasiennych oddzielił się klad jednoliściennych. Grzybieniowce wyodrębniły się prawdopodobnie już 171-153 milionów lat temu. Dłuższy czas zaliczano tu dwie (w najnowszych ujęciach czasem łączone w jedną) rodziny z 8 rodzajami i 64 gatunkami (w tym 40 gatunków z jednego tylko rodzaju grzybienie Nymphaea). W marcu 2007 opublikowano wyniki badań, z których wynika, że współczesnymi potomkami siostrzanej linii rozwojowej dla grzybieniowców są rośliny z rodziny hydatellowatych Hydatellaceae. Odkrycie to przedstawiło w nowym świetle ewolucję przodków grzybieniowców. Okazało się bowiem, że wobec znacznych różnic (np. morfologicznych) między przedstawicielami tych dwóch kladów o wspólnym pochodzeniu, dojść musiało w przeszłości do znacznego zróżnicowania planów budowy i wykształcenia rozmaitych adaptacji do życia w środowisku wodnym. Hydatellowate zaczęły być włączane do grzybieniowców.
Wikipedia
(1.1) Grzybienie białe zaliczamy do grzybieniowców.
Wiktionary
rzecz. grzybienie lm. nmos., grzybieniowe lm. nmos., grzybień ż.
Wiktionary
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
przymiotnik od: Grzybno
SJP.pl
żartobliwie: grzybobranie
SJP.pl
podobny kształtem do grzybka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: grzybek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. mikol. forma plechaechy grzybów, stanowiąca wegetatywne ciało grzybów;
Wiktionary
Grzybnia (łac. mycelium) – plecha stanowiąca ciało grzybów, zbudowana z wyrośniętej i rozgałęzionej strzępki lub wielu strzępek skupionych w jednym miejscu. U grzybów można wyróżnić następujące stopnie organizacji budowy: pojedyncza komórka ⇒ strzępka ⇒ grzybnia ⇒ owocnik lub przetrwalnik.
Wikipedia
rzecz. Grzybowo n., grzyb m., grzybek m., grzybiarz m., grzybiarka ż., grzybowa ż., grzybica ż., zagrzybianie n., zagrzybienie n.
czas. zagrzybiać ndk., zagrzybić dk.
przym. grzybny, grzybowy, grzybiczy, grzybiczny, grzybniowy, grzybowski
przysł. grzybowo
Wiktionary
przymiotnik od: grzybnia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grzybnią, dotyczący grzybni
Wiktionary
rzecz. grzybiarka ż., grzybnia ż., grzyb mrz.
Wiktionary
1. nazwa wielu miejscowości w Polsce;
2. nazwa kilku jezior w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. → grzyb; grzybowy, grzybi;
2. obfitujący w grzyby; grzybodajny;
3. powstały w wyniku narastania grzyba - organizmu żywego pasożytującego na innych organizmach
SJP.pl
zwalczający grzyby; fungicydalny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mikol. taki, który zabija grzyby i zapobiega ich rozwojowi oraz pojawieniu się
Wiktionary
(1.1) „Blizny” po ucięciach smarowane są specjalnym preparatem grzybobójczym - tłumaczy Krzysztof Szymański. - Drzewa odrodzą się na wiosnę.
Wiktionary
IPA: ˌɡʒɨbɔˈbujt͡ʃɨ, AS: gžybobui ̯čy
Wiktionary
(1.1) przeciwgrzybowy
Wiktionary
preparat grzybobójczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mikol. zbieranie grzybów
Wiktionary
Grzybobranie – pozyskiwanie owocników grzybów ze stanowisk naturalnych.
W krajach północnosłowiańskich masowo zbiera się wiele gatunków dzikich grzybów do celów spożywczych. Grzybiarstwo może być też źródłem zarobku, np. dla ludności sąsiadującej z lasami. Współcześnie w Polsce stanowi często rodzaj hobby lub zajęcia rekreacyjnego.
Wikipedia
(1.1) Całą rodziną poszliśmy na grzybobranie.
(1.1) Zasadniczo na grzybobranie można się wybrać przez cały rok, jednak najlepiej jest to robić jesienią, zwłaszcza jeśli końcówka lata była ciepła i wilgotna.
Wiktionary
IPA: ˌɡʒɨbɔˈbrãɲɛ, AS: gžybobrãńe
Wiktionary
obfitujący w grzyby
SJP.pl
drobna muchówka z rodziny bedliszek; bedliszka
SJP.pl
Wikipedia
pochwiak grzybolubny - gatunek grzybów z rodziny łuskowcowatych
SJP.pl
1. mający niektóre właściwości grzybów; przypominający grzyb;
2. protisty grzybopodobne - nieformalna grupa protistów zaliczanych dawniej do grzybów
SJP.pl
1. cudzożywny organizm plechowy, nieposiadający ciałek zieleni;
2. nadziemna część organizmu plechowego, w kształcie kapelusza osadzonego na nóżce;
3. forma przypominająca kształtem grzyb;
4. pogardliwie: stary, niedołężny człowiek
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: zupa grzybowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kulin. zupa z grzybów świeżych lub suszonych;
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: grzybowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nieszczególnie lubię grzybową, ale jeśli nie ma nic innego, to zjem.
Wiktionary
rzecz. Grzybowo n., Grzyb mrz., grzyb m., grzybek m., grzybkowanie n., grzybica ż., zagrzybienie n., zgrzybienie n., grzybiarka ż., grzybiarz mos., grzybnia ż.
czas. grzybkować ndk., zagrzybić dk., zgrzybieć dk.
przym. grzybowy, grzybiczny, zgrzybiały, grzybny, grzybowski, grzybski, grzybowaty
przysł. grzybowo, grzybicznie, zgrzybiale
Wiktionary
(1.1) zupa grzybowa; gwara. grzybianka, grzybowianka, grzybówka, grzybula
Wiktionary
podobny kształtem do grzyba
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przypominający grzyb, w kształcie grzyba
Wiktionary
(1.1) Na pustyni widzieliśmy grzybowate ostańce skalne.
Wiktionary
rzecz. grzyb mrz., grzybowa ż.
przym. grzybowy
przysł. grzybowo
Wiktionary
2 części miast:
Wikipedia
miejsce w lesie, gdzie rosną grzyby
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny grzybówkowatych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach grzybówkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Grzybówkowate (Mycenaceae Overeem) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach grzybówkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. część miasta Leszno w województwie wielkopolskim
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W lasach pod Grzybowem odkryto mogiły z czasów powstania wielkopolskiego.
Wiktionary
rzecz. grzyb mos./mrz., Grzyb mrz., Grzybek mrz., grzybnia ż., grzybowa ż., grzybowianin mos., grzybowianka ż., grzyby lm nm.
przym. grzybowski
Wiktionary
przymiotnik od: Grzybowa Góra, Grzybowo, Grzybów, Grzybów Dolny, Grzybów Hornowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Grzybowa, związany z Grzybowem
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) W lasach grzybowskich widziano żubra.
Wiktionary
rzecz. grzyb mos./mrz., Grzyb mrz., Grzybek mrz., grzybnia ż., grzybowa ż., Grzybowo n., grzybowianin mos., grzybowianka ż., grzyby lm nm.
Wiktionary
1. → grzyb; grzybny, grzybi;
2. związany z działaniem grzybów - organizmów żywych pasożytujących na innych organizmach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grzybami, dotyczący grzybów
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla grzybów
Wiktionary
rzecz. grzyb m., grzybek m., grzybkowanie n., grzybica ż., grzybowa ż., zagrzybienie n., zgrzybienie n., grzybiarka ż., grzybiarz mos., grzybnia ż.
czas. grzybkować ndk., zagrzybić dk., zgrzybieć dk.
przym. grzybiczny, zgrzybiały, grzybny, grzybowaty
przysł. grzybowo, grzybicznie, zgrzybiale
Wiktionary
chrząszczyk z rodziny czarnuchowatych; Boletophagus reticulatus
SJP.pl
specjalista w zakresie nauki o grzybach; mikolog, mykolog
SJP.pl
związany z nauką o grzybach; mykologiczny, mikologiczny
SJP.pl
specjalistka w zakresie nauki o grzybach; mikolożka, mykolożka
SJP.pl
nauka o grzybach; mikologia, mykologia
SJP.pl
zdolność niektórych roślin do pobierania pokarmu za pośrednictwem strzępek grzybów; mikotroficzność
SJP.pl
o roślinach: zdolny do pobierania pokarmu za pośrednictwem strzępek grzybów; mikotroficzny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Grzyba, związany z Grzybem
Wiktionary
(1.1) Sprawę zgłosił grzybski wójt.
Wiktionary
rzecz. grzyb mrz., Grzyb mrz., grzybek mrz., grzybianin mos., grzybianka ż., grzybowa ż., grzyby lm nm.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) mikol. syst. nazwa systematyczna|Fungi|L.|ref=tak., królestwo należące do domeny jądrowców;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: grzyb
Wiktionary
Grzyby (Fungi R.T. Moore) – królestwo należące do domeny jądrowców (Eukaryota). Dawniej, w zależności od ujęcia systematycznego, takson ten miał rangę podkrólestwa (Fungi R.T. Moore, 1971), podtypu (Fungi Engl. 1889) i klasy (Fungi Bartling, 1830).
Wikipedia
(1.1) Istnienie grzybów zaobserwowano we wszystkich strefach klimatycznych.
Wiktionary
rzecz. grzyb mrz., Grzyb mrz., Grzybowo n.
przym. grzybowski, grzybski
Wiktionary
średniowieczny ród rycerski, osiadły w Wielkopolsce
SJP.pl
członek średniowiecznego rodu rycerskiego, osiadłego w Wielkopolsce
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie husiatyńskim, nad rzeką Gniłą;
Wiktionary
Wikipedia
przym. grzymałowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Grzymek – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, w gminie Żabia Wola.
Wieś zlokalizowana jest na terenie Wysoczyzny Rawskiej na Południowym Mazowszu. Grzymek powstał po reformie administracyjnej w zaborze rosyjskim w roku 1866. Wcześniej już istniał tu młyn, częściowo spalony i odbudowany w 1892 roku, korzystający z energii dostarczanej przez wody stawu na spiętrzonej rzece Pisia Tuczna. Stawy i młyn o nazwie Grzymek występowały już w XVIII wieku co można odczytać na mapach z tego okresu. Retencję wody uzyskano w prosty sposób poprzez usypanie grobli ziemnej i budowę drewnianego upustu ze stawidłami. Upust zlokalizowany był przy południowym brzegu zbiornika. Budowę stawu ułatwia konfiguracja terenu, gdyż młyn oddzielony jest od wsi pradoliną Pisi o znacznych jak na Mazowsze różnicy wysokości (4–8 m). Staw w okresie międzywojennym został rozbudowany poprzez powiększenie go od strony południowej.Wówczas to na zalewie pojawiła się wyspa Przyczółki upustu były częściowo murowane a elementy drewniane skręcano za pomocą śrub z czworokątnymi nakrętkami. Koło młyńskie (funkcjonujące do roku 1964) napędzała woda z jazu wykonanego z kamienia polnego zlokalizowanego, tak jak młyn w środkowej części grobli (w chwili obecnej znajduje się tam betonowy leżak). W okresie I wojny światowej przez wieś przetoczyły się wojska rosyjskie niemieckie i austriackie. Przed 1914 rokiem, również nad rzeką Pisia Tuczna, zlokalizowany był drugi staw, przy którym funkcjonował tartak (zachowały się drewniane słupy upustu zlokalizowane w tzw. cofce obecnego zalewu). Tartak przestał istnieć z chwilą wycięcia Puszczy Jaktorowskiej. Staw Grzymek, wczesną jesienią, był częściowo opróżniany z wody w celu dokonania napraw. W momencie spuszczania wody odławiano ryby, po które przyjeżdżali okoliczni handlarze Żydowscy. Jesienią 1939 roku przez wieś przetoczyły się niedobitki Armii Łódź rozbrajając się.Według niepotwierdzonych źródeł część uzbrojenia wrzucono do stawu. Przy rozwidleniu dróg do Kuklówki Zarzecznej i do wsi Oddział jesienią 1944 roku, okoliczna ludność została zmuszona przez wojska hitlerowskie do wykopania systemu okopów, przeznaczonych do obrony przed armią sowiecką. Okopy te są częściowo zachowane (2013). W 1945 roku przez wieś przetoczyły się pododdziały sowieckiej 61 Gwardyjskiej Armii Uderzeniowej rabując mieszkańców.W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego. Przed 1975 rokiem wieś należała do powiatu grodziskiego w województwie warszawskim. Wieś należy do parafii rzymskokatolickiej w Skułach.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Grzymisław, Grzymosław, Grzymsław, Grzmisław, Grzysław – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Grzymi- ("grzmieć") i -sław ("sława"). Mogło oznaczać "posiadający szeroką sławę".
Forma żeńska: Grzymisława, Grzymsława
Grzymisław imieniny obchodzi 12 października
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Grzymisław
Wiktionary
Grzymisława, Grzymsława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członu Grzymi- ("grzmieć") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "posiadająca szeroką sławę". Imię to nosiła małżonka Leszka Białego, matka bł. Salomei i księcia Bolesława Wstydliwego.
Forma męska: Grzymisław, Grzymosław, Grzymsław, Grzmisław, Grzysław.
Grzymisława imieniny obchodzi 24 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Opiekę nad synem Grzymisławy usiłował przejąć brat Leszka, pretendent do tronu krakowskiego, Konrad I mazowiecki.
Wiktionary
rzecz. Grzymisław m.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grzymisławy lub z nią związany
SJP.pl
Grzymisław z małżonką; Grzymisławowie
SJP.pl
Grzymisław z małżonką; Grzymisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Grzymisława lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. u niektórych zwierząt: dłuższa sierść pokrywająca tylną część głowy i kark;
2. potocznie: bujna czupryna u człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. dłuższa sierść niektórych zwierząt znajdująca się na tylnej części głowy lub szyi
(1.2) bujna czupryna
(1.3) piana na grzbiecie fali
Wiktionary
(1.1) Istotnie jakiś jeździec zbliżał się całym pędem i pochylony na siodle, z twarzą ukrytą w grzywie końskiej, smagał jeszcze nahajem swego źrebca, który zdawał się ziemi nie tykać.
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɨva, AS: gžyva
Wiktionary
rzecz. grzywacz m.
:: zdrobn. grzywka ż., grzyweczka ż.
przym. grzywiasty
Wiktionary
1. duży gołąb o brązowosinym upierzeniu
2. fala wzburzonej wody
SJP.pl
Geografia:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
gryzoń z rodziny chomikowatych
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: grzywka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: grzywka
Wiktionary
IPA: ɡʒɨˈvɛt͡ʃka, AS: gžyvečka
Wiktionary
rzecz. grzywa ż., grzywka ż.
Wiktionary
mający grzywę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający grzywę, pokryty grzywą
(1.2) przypominający kształtem grzywę
Wiktionary
(1.1) Wilki grzywiaste na wolności żyją na terenie Ameryki Południowej.
Wiktionary
IPA: ɡʒɨˈvʲjastɨ, AS: gžyvʹi ̯asty
Wiktionary
rzecz. grzywa ż., grzywka ż.
Wiktionary
1. grzywienka zwyczajna - gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych;
2. ekspresywnie: grzywna
SJP.pl
Grzywienka zwyczajna, grzywienka (Chenonetta jubata) − gatunek ptaka osiadłego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Chenonetta. Nie wyróżnia się podgatunków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
włosy spadające na czoło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fryz. włosy przycięte tak, że spadają na czoło
Wiktionary
(1.1) Obciąć cię z grzywką, czy bez?
(1.1) Miała oczy pełne łez, grzywka się jej rozwiała (…)
Wiktionary
IPA: ˈɡʒɨfka, AS: gžyfka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. grzyweczka ż.
:: zgrub. grzywa ż.
przym. grzywiasty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|myjna.
Wiktionary
kara pieniężna nakładana przez organy sądowe lub administracyjne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. adm. kara pieniężna nakładana przez organy sądowe lub administracyjne
(1.2) hist. jednostka masy i jednostka pieniężna używana dawniej w Polsce, Czechach i na Rusi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muszę zapłacić 300 dolarów grzywny!
Wiktionary
rzecz. hrywna ż.
przym. grzywnowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: grzywna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
grzywoszyjka amazońska - gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych
SJP.pl
Grzywoszyjka amazońska, grzywoszyjka, gęsiówka grzywiasta (Oressochen jubatus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący Amerykę Południową. Bliski zagrożenia wyginięciem.
Wikipedia
symbol gausa, jednostki natężenia pola magnetycznego
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Gminna Spółdzielnia
(1.2) pot. sklep wielobranżowy należący do GS-u (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Autobusy pekaesowskie zatrzymują się na przystanku przed GS-em.
Wiktionary
IPA: ɟɛ‿ˈːs, AS: ǵ•‿es
Wiktionary
geesowski; przymiotnik od:
a) GS (Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska");
b) GS, gees (pojedynczy sklep)
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = turyst. Główny Szlak Beskidzki;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== GSB (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = mikrobiol. green sulphur bacterium → zielona bakteria siarkowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
tripeptyd zbudowany z kwasu glutaminowego, cysteiny i glicyny; glutation
SJP.pl
Global System for Mobile Telecommunication, Globalny System Telekomunikacji Ruchomej, cyfrowy system telefonii komórkowej
SJP.pl
1. klasa samochodów sportowych o wysokich osiągach;
2. model samochodu marki Ford;
3. model samochodu marki Opel;
4. model samochodu marki Alfa Romeo
SJP.pl
[czytaj: gie-te-A] skrót od: Grand Theft Auto, seria gier komputerowych
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = Gliwicki Teatr Muzyczny
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== GTM (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = gay themed movie → film o tematyce gejowskiej
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɟɛ‿tɛ‿ˈɛ̃m, AS: ǵe‿te‿ẽm
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== GTM (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = gay themed movie → film o tematyce gejowskiej
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== GTM (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = gay themed movie → film o tematyce gejowskiej
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nieokreślony dźwięk wydawany przez dziecko zaczynające mówić; zwykle powtarzany
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja, często powtórzona, naśladująca gaworzenie małego dziecka
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gu (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Aioramu-gu.wav. audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-gu.wav.
znaczenia.
zaimek osobowy
(1.1) my
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɡu, AS: gu
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gu (język baskijski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q8752 (eus)-Aioramu-gu.wav. audio|LL-Q8752 (eus)-Xabier Cañas-gu.wav.
znaczenia.
zaimek osobowy
(1.1) my
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: głakamole] sos z utartych gruszek awokado
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. meksykański sos przyrządzany na bazie awokado;
Wiktionary
Guacamole – meksykański sos (salsa) przyrządzany na bazie awokado.
Guacamole swoje początki miał już w czasach azteckich. Oprócz awokado dodaje się także limonkę i sól. Poszczególne rodzaje guacamole mogą zawierać pomidory, paprykę chili, cebulę, kolendrę, czosnek i inne przyprawy. Spożywa się go zazwyczaj z plackami tortilla, chociaż Meksykanie dodają go do niemal każdej przystawki. Nazwa guacamole pochodzi z języka nahuatl, āhuacamolli (w języku nahuatl āhuacatl - awokado, molli - sos), w języku hiszp. wymawia się je jako guakamole.
Wikipedia
(1.1) Do sporządzenia guacamole przyda ci się limonka.
Wiktionary
[czytaj: gładalahara]
1. duże miasto w Meksyku;
2. miasto w Hiszpanii;
3. prowincja w Hiszpanii
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) przym. od Guadalajara
Wiktionary
IPA: ˌɡwadalaˈxarsʲci, AS: gu̯adalaχarsʹḱi
Wiktionary
[czytaj: gładlkaNAL] wyspa na Oceanie Spokojnym
SJP.pl
Guadalcanal (Isatabu) – wyspa na Morzu Salomona (Ocean Spokojny), o powierzchni 5302 km², druga co do wielkości wyspa w archipelagu Wysp Salomona, należąca do państwa Wyspy Salomona. Nazwę swą zawdzięcza hiszpańskiemu odkrywcy Álvaro de Mendaña de Neyra pochodzącemu z prowincji Sewilli. Największym miastem jest Honiara, stanowiąca jednocześnie stolicę państwa. Honiara leży na północnym wybrzeżu wyspy, pomiędzy przylądkami Lunga i Cruz, kilka kilometrów na zachód od miejsca, gdzie w roku 1942 znajdował się przyczółek amerykański podczas walk z Japończykami. W 1990 wyspa miała 50 tys. mieszkańców.
Wikipedia
1. wyspa wulkaniczna na Oceanie Spokojnym;
2. miasto w Meksyku;
3. miasto w Hiszpanii;
4. miasto w Stanach Zjednoczonych;
5. rzeka w Stanach Zjednoczonych
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: gła-ifenezyna] syntetyczny lek wykrztuśny
SJP.pl
drzewo z Ameryki Środkowej, wytwarzające duże ilości żywicy powszechnie używanej do produkcji syropów wykrztuśnych; gwajakowiec lekarski; drzewo gwajakowe; gwajakol
SJP.pl
drzewo lub krzew z rodziny mirtowatych, uprawiane m.in. dla smacznych owoców w kształcie gruszki; gwajawa, guawa, gujawa, gruszla, psydia
SJP.pl
Gujawa, gruszla (Psidium L.) – rodzaj obejmujący około 100 gatunków roślin tropikalnych z rodziny mirtowatych, znany też pod nazwami guawa, gwajawa, gojawa, psydia. Rośliny te występują na Karaibach, w Ameryce Środkowej i w północnej części Ameryki Południowej.
Wikipedia
Gwajafenezyna (łac. Guaifenesinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna gwajakolu, w której fenolowa grupa hydroksylowa gwajakolu połączona jest wiązaniem eterowym z pierwszorzędową grupą hydroksylową gliceryny. Stosowana jako lek ułatwiający odkrztuszanie
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Święty Gualfard z Augsburga patronuje siodlarzom.
Wiktionary
[czytaj: głam] wyspa na Oceanie Payficznym, terytorium zamorskie USA
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa w Oceanii;
(1.2) geogr. polit. terytorium zależne Stanów Zjednoczonych na wyspie Guam (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɡuwãm, AS: guu̯ãm
Wiktionary
rzecz. Guamczyk m., Guamka ż.
przym. guamski
Wiktionary
[czytaj: głamczyk] mieszkaniec Guam (terytorium zamorskiego USA)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mieszkaniec Guamu
Wiktionary
rzecz. Guam mrz.
:: fm. Guamka ż.
przym. guamski
Wiktionary
[czytaj: głamka] mieszkanka Guam
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Guamu
Wiktionary
Guamka (ros. Гуамка) – chutor (ros. хутор) w Rosji, w Kraju Krasnodarskim, w rejonie apszerońskim. Wchodzi w skład osiedla wiejskiego Niżegorodskoje.
Wikipedia
rzecz. Guam mrz.
:: fm. Guamczyk mos.
przym. guamski
Wiktionary
związany z Guamem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Guamu
Wiktionary
(1.1) Jego pojawienie się wprawiło w zdumienie pracujących nad brzegiem morza guamskich rybaków.
Wiktionary
rzecz. Guam mrz., Guamczyk mos., Guamka ż.
Wiktionary
chiński instrument muzyczny
SJP.pl
krzew lub drzewo z rodziny flaszowcowatych, o jadalnych owocach; flaszowe drzewo; flaszowiec miękkociernisty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Annona muricata|L.|ref=tak., flaszowiec miękkociernisty, drzewo z rodziny flaszowcowatych;
(1.2) kulin. żółtozielony owoc guanábany (1.1)
Wiktionary
Flaszowiec miękkociernisty (Annona muricata L.) – gatunek małego drzewa, dorastającego do 10 m wysokości. Flaszowiec miękkociernisty pochodzi z Ameryki Środkowej i Antyli. Kwitnie przez cały rok, a jadalne owoce dojrzewają w każdym miesiącu. Głównym rejonem uprawy jest Ameryka Środkowa.
Wikipedia
(1.1-2) Głównym rejonem uprawy guanábany jest Ameryka Środkowa.
Wiktionary
indiańska nazwa wyspy San Salvador leżącej na Oceanie Atlantyckim, w archipelagu Bahamów
SJP.pl
Guanahani – używana przez rdzennych mieszkańców nazwa jednej z wysp w archipelagu Bahamów, na której 12 października 1492 podczas pierwszej swej wyprawy wylądował po ponad dwumiesięcznym rejsie Krzysztof Kolumb.
Nie ma zgodności wśród historyków, która to była w rzeczywistości wyspa. Przez wiele lat uważano, że była to Wyspa Watlinga, zwana dziś San Salvador, ale od około 1986 uważa się, że bardziej prawdopodobna jest niewielka Samana Cay.
Wikipedia
lama z rodziny wielbłądowatych, żyjąca w górach Ameryki Południowej; gwanako
SJP.pl
Gwanako andyjskie, gwanako, guanako (Lama guanicoe) – gatunek ssaka z rodziny wielbłądowatych (Camelidae). Żyje w niewielkich stadach w Andach i w Patagonii.
Wikipedia
prowincja w Chinach; Kuangtung
SJP.pl
Guangdong ([kwɑ̀ŋtʊ́ŋ]; chiń. upr. 广东; chiń. trad. 廣東; pinyin Guǎngdōng; Wade-Giles Kuang-tung; jyutping gwong2 dung1) – południowo-wschodnia prowincja Chińskiej Republiki Ludowej. Jest najliczniej zaludnioną prowincją w Chinach.
Wikipedia
[czytaj: kłangs-i] autonomiczny region w Chinach; Kuangsi
SJP.pl
Region Autonomiczny Kuangsi-Czuang (Guangxi wym. /kwàŋ.ɕí/; chiń. upr. 广西壮族自治区; chiń. trad. 廣西壯族自治區; pinyin Guǎngxī Zhuàngzú Zìzhìqū) – region autonomiczny w południowej części Chin. Kuangsi graniczy z prowincjami: Junnan na zachodzie, Kuejczou na północy, Hunan na północnym wschodzie, Guangdong na południowym wschodzie. Na południowym zachodzie ma wspólną granicę z Wietnamem a od południa przylega do Zatoki Tonkińskiej.
Wikipedia
silnie zasadowa, higroskopijna substancja krystaliczna
SJP.pl
Guanidyna (iminomocznik) – organiczny związek chemiczny, należący do grupy imin, jest pochodną mocznika. Pochodnymi guanidyny są m.in. kreatyna, arginina, TBD. Ma silne właściwości zasadowe. Jest używana do syntezy innych ważnych związków np. barwników, leków.
Wikipedia
zasada purynowa; gwanina
SJP.pl
Guanina, 2-amino-6-oksypuryna – organiczny związek chemiczny z grupy puryn, jedna z pięciu zasad azotowych, wchodzących w skład podstawowych nukleotydów kwasów nukleinowych (DNA i RNA). W kwasach nukleinowych tworzy komplementarną parę z cytozyną (C).
Guanina to biała substancja krystaliczna nierozpuszczalna w wodzie. Formuje ona kryształy molekularne.Nazwa „guanina” pochodzi z wyodrębnienia tego związku z odchodów (guana) ptaków.
Wikipedia
przymiotnik od: guanina
SJP.pl
mineralny, nieorganiczny związek chemiczny, fosforan magnezowo-amonowy; struwit
SJP.pl
Struwit lub też guanit (fosforan magnezowo-amonowy) – mineralny, nieorganiczny związek chemiczny, opisany po raz pierwszy w 1845 roku.
Wikipedia
1. pokłady odchodów ptasich gromadzące się na zachodnich wybrzeżach Ameryki Południowej oraz pobliskich wyspach, wykorzystywane jako nawóz;
2. potocznie: rzecz niewiele warta; byle co, śmieć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. suche odchody ptaków morskich lub nietoperzy, stosowane jako nawóz;
Wiktionary
Guano – odchody ptaków morskich (głównie kormoranów, pelikanów i głuptaków) lub nietoperzy, gromadzące się od wieków na powierzchni ziemi lub w jaskiniach, na terenach suchych, głównie na zachodnich wybrzeżach Ameryki Południowej (Chile, Peru) i wyspach sąsiednich. Grube pokłady eksploatowane są jako cenny nawóz naturalny, przy czym niezrównoważone procesy wydobywania guana ptaków morskich mogą skutkować trwałym zniszczeniem siedlisk i zmniejszeniem o miliony populacji ptaków morskich.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. guanowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|hiszp|guano.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) guano
* baskijski: (1.1) guano
* duński: (1.1) guano w.
* hiszpański: (1.1) guano
* kataloński: (1.1) guano m.
* słowacki: (1.1) guáno n.
źródła.
== guano (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-guano.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) roln. guano
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡwãnɔ, AS: gu̯ãno
Wiktionary
przym. guanowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. guanowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|hiszp|guano.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) guano
* baskijski: (1.1) guano
* duński: (1.1) guano w.
* hiszpański: (1.1) guano
* kataloński: (1.1) guano m.
* słowacki: (1.1) guáno n.
źródła.
== guano (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-guano.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) roln. guano
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj chromatoforu, komórka barwnikowa zawierająca kryształki guaniny
SJP.pl
nukleozyd zawierający guaninę (zasadę azotową) połączoną z rybozą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. rodzaj nukleozydu;
Wiktionary
Guanozyna – nukleozyd zawierający guaninę połączoną wiązaniem N-glikozydowym przez atom N9 z rybozą w postaci β-D-rybofuranozy.
Jest prekursorem dla rybonukleotydów, jak GMP, GDP i GTP, powstających przez ufosforylowanie atomu C5' rybozy.
Cząsteczkę o podobnej budowie ma abakawir, lek używany w kuracji AIDS.
Wikipedia
(1.1) Guanozyna jest prekursorem dla wielu nukletydów.
Wiktionary
IPA: ˌɡuwãnɔˈzɨ̃na, AS: guu̯ãnozỹna
Wiktionary
związek organiczny zbudowany z guaniny, cukru rybozy i dwóch reszt fosforanowych, powstający podczas hydrolizy guanozynotrifosforanu
SJP.pl
Guanozyno-5′-difosforan (GDP) – organiczny związek chemiczny, rybonukleotyd o budowie podobnej do adenozynodifosforanu (ADP). Jest produktem hydrolizy GTP.
Wikipedia
cząsteczka przenosząca energię w organizmach żywych
SJP.pl
Guanozyno-5′-trifosforan (GTP) – organiczny związek chemiczny, rybonukleotyd purynowy pełniący funkcję przenośnika energii w komórce. Pełni podobne funkcje do adenozynotrifosforanu (ATP), zawiera dwa wiązania wysokoenergetyczne. GTP bierze udział w reakcjach fosforylacji, a także dostarcza energię w procesie translacji oraz transkrypcji. Powstaje w cyklu Krebsa.
Wikipedia
mieszkaniec Guantánamo
SJP.pl
mieszkanka Guantánamo
SJP.pl
Guantánamo – miasto w południowo-wschodniej części Kuby, stolica prowincji Guantánamo. Zamieszkuje je 244 603 osób, z których większość zatrudniona jest przy uprawie trzciny cukrowej i bawełny.
Miejsce urodzenia Yargelis Savigne, kubańskiej lekkoatletki uprawiającej skok w dal i trójskok, a także Hermesa Ramireza - sprintera.
Wikipedia
guma guar - organiczny związek chemiczny używany jako dodatek do żywności (E412); guma guarowa
SJP.pl
[czytaj: głaracza]
1. gatunek muzyki wywodzący się z Kuby;
2. kubański taniec ludowy
SJP.pl
1. amazońska roślina pnąca z rodziny mydleńcowatych;
2. słodko-gorzki napój o właściwościach energetycznych
SJP.pl
Paulinia guarana (Paullinia cupana), pot. guarana lub gwarana – gatunek pnącza z rodziny mydleńcowatych. Występuje w całym dorzeczu Amazonki i Pary (Brazylia). Bywa nazywany zwyczajowo guaraną od nazwy gorzko-kwaśnego napoju, sporządzanego z jej nasion. Nazwa napoju zaś pochodzi od plemienia Guarani.
Wikipedia
1. jednostka monetarna Paragwaju (1 guarani = 100 centymów);
2. język plemion Guarani
SJP.pl
Wikipedia
1. amazońska roślina pnąca z rodziny mydleńcowatych;
2. słodko-gorzki napój o właściwościach energetycznych
SJP.pl
kofeina znajdująca się w guaranie
SJP.pl
kofeina znajdująca się w guaranie
SJP.pl
Kofeina (łac. coffeinum) – organiczny związek chemiczny, alkaloid purynowy znajdujący się w ziarnach kawy i wielu innych surowcach roślinnych. Może również być otrzymywana syntetycznie. Została odkryta przez niemieckiego chemika Friedricha Ferdinanda Rungego w 1819 roku. W zależności od źródła nazywana jest także teiną (gdy źródłem jest herbata), guaraniną (gdy pochodzi z guarany) i mateiną (gdy pochodzi z yerba mate).
Wikipedia
członkini plemienia Indian z Ameryki Południowej; Gwaranka
SJP.pl
przylądek w Somalii
SJP.pl
Gees Gwardafuy, Caseyr (arab. Ras Ghardafuj) – przylądek w Somalii.
Znajduje się na krańcu Półwyspu Somalijskiego, u wejścia do Zatoki Adeńskiej.
Wikipedia
[czytaj: gardbuk] teczka z reklamami prasowymi
SJP.pl
odmiana ożaglowania gaflowego; huari
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. guma guar
Wiktionary
Guarneri – rodzina włoskich lutników, która wywodziła swe tradycje z pracowni Nicoli Amatiego, łącząc je z wpływami sztuki lutniczej Stradivariusa, działała w XVII i XVIII w. w Cremonie, Wenecji i Mantui.
Najwybitniejsi przedstawiciele rodziny Guarnerich to: Andrea (1626–1698), Pietro Giovanni (1655–1720), Bartolomeo Giuseppe, zwany del Gesù (1698–1744) (na jego skrzypcach zwanych Il cannone grał Niccolò Paganini).
Na skrzypcach Guarneriego z 1734 grała Wanda Wiłkomirska.
Wikipedia
guma guarowa - organiczny związek chemiczny używany jako dodatek do żywności (E412); guma guar
SJP.pl
rzeka w Kolumbii (w górnym biegu - Guayabero)
SJP.pl
Guaviare – departament Kolumbii. Leży w środkowo-południowej części kraju. Stolicą departamentu Guaviare jest miasto San José del Guaviare.
Wikipedia
drzewo lub krzew z rodziny mirtowatych, uprawiane m.in. dla smacznych owoców w kształcie gruszki; gwajawa, guajawa, gujawa, gruszla, psydia
SJP.pl
Gujawa, gruszla (Psidium L.) – rodzaj obejmujący około 100 gatunków roślin tropikalnych z rodziny mirtowatych, znany też pod nazwami guawa, gwajawa, gojawa, psydia. Rośliny te występują na Karaibach, w Ameryce Środkowej i w północnej części Ameryki Południowej.
Wikipedia
miasto w Ekwadorze
SJP.pl
Guayaquil (także Gwajakil, właściwie Santiago de Guayaquil) – miasto w zachodnim Ekwadorze przy ujściu rzeki Guayas do Zatoki Guayaquil (Ocean Spokojny). Ośrodek administracyjny prowincji Guayas.
Założone w 1537, było często niszczone przez Indian i piratów. W 1821 brało udział w walkach antyhiszpańskich. W XIX wieku było siedzibą liberałów. Rywalizowało z Quito, które było siedzibą konserwatystów. Od XIX wieku bardzo ważny port wywozowy Ekwadoru. Siedziba archidiecezji (zał. 1956, przedtem od 1838 diecezja), na czele której stał m.in. abp Juan Ignacio Larrea Holguín, a od 2003 abp Antonio Arregui Yarza. Znajduje się tu sanktuarium Matki Boskiej Częstochowskiej, które w 1985 odwiedził papież Jan Paweł II.
Wikipedia
skrót od: gubernia
SJP.pl
skrót
(1.1) = gubernia
Wiktionary
(1.1) W 1863 r. liczba szkół cerkiewnoparafialnych w gub. grodzieńskiej wzrosła do 238.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Kraju Permskim Rosji;
Wiktionary
Gubacha – miasto w Rosji, w Kraju Permskim. W 2023 roku liczyło 22 915 mieszkańców. Miasto leży w pn.-wsch. części europejskiej Rosji, u podnóża Uralu, nad brzegiem rzeki Koswa (lewym dopływem Kamy), w dorzeczu Wołgi. Miasto leży około 150 km na północny wschód od Permu.
Miasto powstało w 1941 roku z połączenia osad Gubacha, Kržižanovsk i Imeni Krupskoj w jedną jednostkę administracyjną. Osada Gubacha znana jest od połowy XVIII wieku jako ośrodek wydobywczy rudy żelaza.
Wikipedia
przym. gubachiński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gubachą, dotyczący Gubachy
Wiktionary
rzecz. Gubacha ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
szczyt (1126 m n.p.m.) w Paśmie Gubałowskim, w pobliżu Zakopanego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. duża polana na Podhalu
(1.2) geogr. łagodny szczyt, na którym znajduje się Gubałówka (1.1);
Wiktionary
Gubałówka – podłużne wzniesienie na Pogórzu Gubałowskim (Paśmie Gubałowskim).
Wikipedia
(1.2) Zagrożone są niektóre jej stanowiska na Spiszu i Gubałówce w wyniku różnych form użytkowania polan, na których występuje.
Wiktionary
IPA: ˌɡubaˈwufka, AS: gubau̯ufka
Wiktionary
Niemcy:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. urzędnik państwowy stojący na czele prowincji, stanu lub guberni w niektórych krajach;
2. zarządca wielkich majątków ziemskich w dawnej Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) adm. tytuł wysokich urzędników zarządzających częścią terytorium w niektórych państwach;
(1.2) daw. administrator latyfundium w dawnej Polsce
(1.4) eduk. tytuł nadawany dyrektorom szkół w krajach anglosaskich
(1.5) adm. tytuł nadawany osobie kierującej wielką korporacją albo bankiem
(1.6) adm. tytuł duchownego zarządzającego Państwem Watykańskim w imieniu papieża
Wiktionary
Gubernator (łac. „sternik, kierownik, rządca” od gubernare „sterować, kierować, rządzić” z gr. kybernán „sterować, kontrolować”) – tytuł wysokich urzędników w niektórych państwach.
Wikipedia
(1.1) W Stanach Zjednoczonych gubernator oznacza zwierzchnika administracji stanu albo wyspy.
Wiktionary
IPA: ˌɡubɛrˈnatɔr, AS: gubernator
Wiktionary
rzecz. gubernatorat n., gubernatorstwo n., gubernatorostwo n., gubernatorka ż., gubernatorowa ż., gubernatorówna ż., gubernatorowanie n., gubernia ż.
czas. gubernatorować ndk.
przym. gubernatorski, gubernialny, guberski
przysł. gubernatorsko
Wiktionary
(1.3) guwerner
Wiktionary
urząd gubernatora
SJP.pl
gubernator z żoną
SJP.pl
małżonka gubernatora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żona gubernatora
Wiktionary
(1.1) Kazali mi usiąść obok gubernatorowej.
Wiktionary
rzecz. gubernator m., gubernatorstwo n.
czas. gubernatorować ndk.
przysł. gubernatorsko
przym. gubernatorski
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) sprawować urząd gubernatora
Wiktionary
rzecz. gubernator m., gubernatorowa ż.
przym. gubernatorski
Wiktionary
dawniej: córka gubernatora
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do gubernatora, związany z gubernatorem
przymiot dzierżawczy
(2.1) należący do gubernatora, będący jego własnością
Wiktionary
(1.1) Wuj pełni urząd gubernatorski już drugą kadencję z rzędu.
Wiktionary
rzecz. gubernator m., gubernatorowa ż., gubernatorstwo n., gubernowanie n., gubernia ż.
czas. gubernatorować ndk.
przym. guberski, guberniany
przysł. gubernatorsko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) adm. prowincja zarządzana przez gubernatora
(1.2) adm. urząd gubernatora
(1.3) biuro lub siedziba gubernatora
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) przest. gubernator z małżonką
Wiktionary
(1.1) Przez dłuższy czas do Oświęcimia przywożono tylko Polaków ze Śląska i z t. zw. ”Generalnego Gubernatorstwa”.
(1.2) Dobrze już, dobrze — zgodził się Sanczo, któremu w głowie utkwiła myśl, że mógłby z własnej winy owo gubernatorstwo postradać.
(2.1) Wieczór u gubernatorstwa zgromadził był samą „śmietankę“ miejscową.
Wiktionary
rzecz. gubernator m., gubernatorowa ż.
przym. gubernialny, gubernatorski, guberski
Wiktionary
jednostka podziału administracyjnego w dawnej Rosji i krajach jej podległych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. jednostka podziału administracyjnego wyższego szczebla w Rosji i krajach okupowanych;
Wiktionary
Gubernia (ros. губерния) – jednostka podziału administracyjnego wyższego szczebla w Imperium Rosyjskim, w tym i w krajach będących w jej składzie m.in.: w Wielkim Księstwie Finlandii i Królestwie Polskim.
Jednostka administracyjna została wprowadzona przez cara Piotra I. Na gubernie podzielone były również ziemie zabrane – terytoria Rzeczypospolitej wcielone do Imperium Rosyjskiego w wyniku rozbiorów Polski (1772–1795). Po klęsce powstania listopadowego w Królestwie Polskim w ramach rusyfikacji ustroju dotychczasowych osiem województw zostało w 1837 zastąpione przez gubernie. Gubernie zniesione zostały po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w listopadzie 1918. Na terytorium RFSRR i ZSRR istniały do 1929, gdy zostały zastąpione przez obwody.
Wikipedia
(1.1) Na czele guberni stał gubernator mianowany przez cara.
Wiktionary
rzecz. gubernator m.
przym. gubernialny, guberski, guberniany, gubernatorski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gubernator m.
przym. gubernialny, guberski, guberniany, gubernatorski
frazeologia.
etymologia.
etym|rosyjski|губерния. < etym|łac|gubemo. → rządzę
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) governorate, guberniya, gubernia
* esperanto: (1.1) gubernio
* francuski: (1.1) goubernia ż.
* litewski: (1.1) gubernija ż.
* niemiecki: (1.1) Gubernia ż.
* rosyjski: (1.1) губерния ż.
* słowacki: (1.1) gubernia ż.
* turecki: (1.1) guberniya
* węgierski: (1.1) kormányzóság
źródła.
== gubernia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) adm. gubernia
odmiana.
(1.1) lp. gubernia; lm. gubernias
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. przymiotnik od: gubernia;
2. przymiotnik od: gubernium
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do guberni, związany z gubernią
Wiktionary
rzecz. gubernia ż., gubernator m., gubernatorstwo n.
przym. guberski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gubernią, dotyczący guberni
Wiktionary
rzecz. gubernia ż.
przym. gubernatorski
Wiktionary
władza prowincjonalna w Galicji pod zaborem austriackim
SJP.pl
Gubernium − nazwa jednostek administracyjnych zarządu prowincji w Austrii, utworzonych w 1763, a w 1849 przemianowanych na namiestnictwa.
Na czele gubernium złożonego z kilku radców dworu (Hofrathe), kilkunastu radców gubernialnych oraz niższych urzędników, stał gubernator (Statthalter), którego powoływał i odwoływał cesarz. Gubernium dzieliło się na departamenty, których skład i funkcje ulegały w czasie różnym zmianom.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z gubernią, dotyczący guberni
Wiktionary
rzecz. gubernia ż., gubernator mos., gubernatorstwo n.
przym. gubernialny, gubernatorski
Wiktionary
(1.1) gubernialny
Wiktionary
tracić coś przez nieuwagę
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) tracić coś przez nieuważność
(1.2) doprowadzać do zguby
Wiktionary
(1.1) Po nabożeństwie organista szybko zbiegł z chóru, gubiąc po drodze nuty.
Wiktionary
rzecz. gubienie n., zgubienie n., zguba ż., zagubienie n.
czas. zgubić dk.
przym. zgubiony, zgubny, zagubiony
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Gubin (niem. Guben, dolnołuż. Gubin) – miasto, będące jednocześnie gminą miejską oraz siedzibą gminy wiejskiej Gubin, zlokalizowane w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, na prawym brzegu Nysy Łużyckiej i nad Lubszą. Gubin usytuowany jest w polskiej części Dolnych Łużyc, na granicy z Niemcami, a do 1945 było wschodnią częścią miasta Guben. W latach 1975–1998 administracyjnie należał do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
IPA: ˈɡubʲĩn, AS: gubʹĩn
Wiktionary
rzecz. gubinianin m., gubinianka ż.
przym. gubiński
Wiktionary
Gubinek (niem. Gubinchen, łuż. Gubink) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Gubin, koło Gubina, leży nad Nysą Łużycką przy drodze nr 32.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
mieszkaniec Gubina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gubina
Wiktionary
IPA: ˌɡubʲĩˈɲä̃ɲĩn, AS: gubʹĩńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Gubin m.
:: fż. gubinianka ż.
przym. gubiński
Wiktionary
mieszkanka Gubina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gubina
Wiktionary
IPA: ˌɡubʲĩˈɲãnka, AS: gubʹĩńãnka
Wiktionary
rzecz. Gubin m.
:: fm. gubinianin m.
przym. gubiński
Wiktionary
przymiotnik od: Gubin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Gubin
Wiktionary
(1.1) 15 stycznia pod gubiński urząd przyjechała zielona wołga z NRD.
Wiktionary
IPA: ɡuˈbʲĩj̃sʲci, AS: gubʹĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gubin, gubinianin, gubinianka
Wiktionary
Główny Urząd Ceł
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = Główny Urząd Ceł;
Wiktionary
IPA: ɡut͡s, AS: guc
Wiktionary
[czytaj: guczi]
1. włoskie nazwisko, np. Guccio Gucci (1881 - 1953), włoski projektant mody
2. założony przez niego dom mody;
3. marka odzieży i kosmetyków;
4. polski herb szlachecki pochodzenia florenckiego
SJP.pl
Guccio Gucci S.p.A., znany jako Gucci – włoski dom mody założony we Florencji w 1921 roku przez Guccio Gucciego (1881–1953).
Gucci założył swój pierwszy butik w Rzymie w roku 1938. Od tego czasu projektował dla wielu dobrych marek. W roku 1947 zaprojektował torbę bamboo, która do dziś jest jednym z najbardziej charakterystycznych produktów firmy. Z żoną Aidą Calvelli miał sześcioro dzieci. Po śmierci Gucciego, jedno z jego dzieci – syn, Aldo, rozwinął zasięg firmy – otworzył butiki w Londynie, Paryżu i Nowym Jorku. W 1960 roku powstały kolejne sklepy w Hongkongu i Tokio.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Gustawa (imię żeńskie)
SJP.pl
Gusinje (cyr. Гусиње, alb. Gucia) – miasto w północno-wschodniej w Czarnogórze, siedziba gminie Gusinje. Leży nad rzeką Grnćar, na pograniczu czarnogórsko-albańskim (w pobliżu Gusinja znajduje się przejście graniczne prowadzące do albańskiego Vermosh). W 2011 roku liczyło 1673 mieszkańców.
Wikipedia
zdrobnienie od: Gustaw, August (imiona męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia August lub Gustaw
Wiktionary
(1.1) Maja przyjaźniła się z leniwym Guciem.
Wiktionary
rzecz. August mos., Gustek mos., Gustlik mos., Gutek mos., Gustaw mos.
Wiktionary
(1.1) Gustek, Gutek; gw-pl|Górny Śląsk|Gustlik.
Wiktionary
Gucio z małżonką
SJP.pl
Guciów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Zwierzyniec. Leży na Roztoczu Środkowym, nad rzeką Wieprz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Zwierzyniec. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 95 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Opatrzności Bożej w Bondyrzu.
Wikipedia
Gucio z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gucia lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Gucwa – nazwisko. Pochodzi ono od niemieckiej nazwy osobowej „Gutz”. W XVI wieku odnotowano osoby o tym nazwisku w Małopolsce. Na początku lat 90. XX wieku nosiło je w Polsce ok. 1700 osób. Według serwisu internetowego Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 30 stycznia 2023 w bazie PESEL znajdowały się dane około 2766 osób o tym nazwisku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Abchazji, położone na wybrzeżu Morza Czarnego;
Wiktionary
Gudauta (abch. Гәдоуҭа, ros. Гудаута, gruz. გუდაუთა) – miasto w Abchazji, w rejonie Gudauta, położone na wybrzeżu Morza Czarnego. Abchaskie miasto-bohater. Trzecie co do wielkości miasto w Abchazji, które w 2011 roku liczyło 8514 mieszkańców.
Wikipedia
władca sumeryjski
SJP.pl
Gudea (sum. gù.dé.a, tłum. „powołany”) – sumeryjski władca miasta-państwa Lagasz, panujący w 2. połowie XXII w. p.n.e., zięć i następca Ur-Baby, mąż Nin-alli, ojciec Ur-Ningirsu II. Dokładne lata panowania Gudei nie są znane - niektórzy naukowcy umieszczają jego panowanie w okresie rządów ostatnich władców gutejskich (ok. 2130 r. p.n.e.), zdaniem innych panować miał on już po pokonaniu Gutejów przez Utuhengala (po 2116 roku p.n.e.).
Wikipedia
Heinz Wilhelm Guderian (ur. 17 czerwca 1888 w Chełmnie, zm. 14 maja 1954 w Schwangau) – generał pułkownik Wehrmachtu, Generalny Inspektor Wojsk Pancernych, szef sztabu Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych, teoretyk wojskowości, autor sformułowanej w książce Achtung – Panzer! koncepcji „blitzkriegu” polegającej na toczeniu wojny metodą błyskawicznych ataków dużych związków pancernych wspieranych natarciem z powietrza.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w Federacji Rosyjskiej, w Czeczenii;
Wiktionary
Gudermes (ros. Гудермес, Gudiermies, czecz. Гуьмсе / Gümse) – miasto w Federacji Rosyjskiej, w Czeczenii, stolica rejonu gudermeskiego, nad rzeką Sunża. Drugie co do wielkości miasto Czeczenii.
W mieście rozwinął się przemysł precyzyjny, materiałów budowlanych, spożywczy oraz chemiczny.
Wikipedia
przym. gudermeski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gudermesem, dotyczący Gudermesu
Wiktionary
(1.1) Dwa tygodnie po zakończeniu operacji gudermeskiej otrzymał od Dudajewa rozkaz uderzenia na Kizlar.
Wiktionary
rzecz. Gudermes mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. dzielnica Aten właściwych, na wschód od centrum
(1.2) geogr. wieś na Cyprze w dystrykcie Pafos;
Wiktionary
Gudi (gr. Γουδί) – wieś w Republice Cypryjskiej, w dystrykcie Pafos. W 2011 roku liczyła 204 mieszkańców.
Wikipedia
starorosyjski ludowy instrument smyczkowy, trzystrunny
SJP.pl
Gudok – ludowy instrument muzyczny z rodziny smyczkowych występujący od średniowiecza do XIX wieku na obecnych terenach Rosji i Białorusi.
Najstarsze wizerunki gudoka uwiecznione są w XII-wiecznej ikonografii, w literaturze wzmiankowany był od 2. połowy XI wieku pod nazwą ros. смык (pol. smyk), a od XVII wieku jako ros. гудок (pol. gudok). Badacze przypuszczają, że może wywodzić się od fideli bizantyjskiej. Najstarsze zabytki (zachowane fragmenty instrumentu) znaleziono na stanowiskach archeologicznych w Nowogrodzie Wielkim; datowane są na XI–XIV wiek. Najstarszy zachowany w całości pochodzi z XIV wieku.
Wikipedia
Gudowo (niem. Baumgarten) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Drawsko Pomorskie.
Wieś leży ok. 4,5 km na południowy wschód od Drawska Pomorskiego, nad jeziorem Lubie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
lepka, smolista substancja, będąca pozostałością po destylacji ropy naftowej
SJP.pl
Gudron, górska smoła, asfalt – pozostałość po próżniowej destylacji mazutu. Głównym produktem wychodzącym z kolumny destylacji próżniowej są oleje smarowe oraz próżniowy olej napędowy.
Gudron nie destyluje pod zmniejszonym ciśnieniem i może być poddawany hydrokrakingowi, zgazowaniu lub koksowaniu. Stosowany jest do produkcji papy dachowej i asfaltu prasowanego.
Wikipedia
→ Gudżarat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gudżaratem (Gudźaratem), dotyczący Gudżaratu (Gudźaratu)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język gudżaracki;
Wiktionary
rzecz. Gudżarat mrz., Gudźarat mrz., gudźarati n.
Wiktionary
stan w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stan w Indiach, leżący w północno-zachodniej części kraju;
Wiktionary
Gudźarat (hindi गुजरात, trb.: Gudżarat, trl.: Gujarāt; gudżarati ગુજરાત; ang. Gujarat) – drugi po stanie Maharasztra najbardziej uprzemysłowiony stan w Indiach. Leży w północno-zachodniej części kraju. Jego stolicą jest Gandhinagar, zaś największym miastem – Ahmadabad.
Wikipedia
(1.1) (…) rezerwat Gir na półwyspie Kathijawar (stan Gudźarat) to jedyny w całej Azji obszar występowania w stanie dzikim lwów i lampartów. Indie stoją przed poważnym wyzwaniem, jakim jest ochrona środowiska naturalnego.
Wiktionary
rzecz. Gudźarka ż., gudżaracki mrz., gudźaracki mrz., Gudźaratczyk, gudżarati, gudźarati
przym. gudźaracki, gudżaracki
Wiktionary
jeden z języków urzędowych Indii, używany głównie w stanie Gudżarat; gudżarati
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. zob. gudźarati.
Wiktionary
Język gudźarati, gudżarati, gudżaracki (ang. Gujarati) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się blisko 61 mln mówiących – głównie mieszkańców Indii, gdzie w stanie Gudźarat oraz sąsiednich terytoriach Daman i Diu oraz Dadra i Nagar Haweli jest językiem urzędowym – jednym z 23 języków konstytucyjnych Indii. Najbliżej spokrewnione z nim języki to pendźabi i bradź bhasza. Posiada odrębny system pisma, tzw. alfabet sylabiczny gudżarati, wywodzący się ze starożytnego pisma brahmi.
Wikipedia
(1.1) Do ważnych języków północnych i środkowych Indii należą też: bengalski (w Bengalu Zachodnim, posługuje się nim też ludność sąsiedniego państwa Bangladesz), marathi (Maharasztra), gudżarati (Gudżarat), orija (Orisa), radżastański (…)
Wiktionary
IPA: ˌɡud͡ʒaˈratʲi, AS: guǯaratʹi
Wiktionary
rzecz. Gudźarat m., Gudżarat m., gudźarati n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka indoaryjskiej grupy etnicznej z Indii, posługującej się językiem gudźarati;
Wiktionary
rzecz. Gudźarat mrz., gudźarati
:: fm. Gudźar mos.
przym. gudźaracki
Wiktionary
(1.1) war. Gudżarka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pogardliwie: Żyd; parch, pejsowaty, Żydzisko, Mosiek (mosiek)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pejor. pogard. o Żydzie
(1.2) przest. pot. gamoń, niezdara; cymbał, głąb
Wiktionary
(1.1) Przecież tu mieszkają sami Żydzi. (…) Z czego oni żyją, ci gudłaje, to tajemnica…
(1.2) Mieciek, ty gudłaju jeden, czego pana obrażasz.
Wiktionary
IPA: ˈɡudwaj, AS: gudu̯ai ̯
Wiktionary
rzecz.
:: fż. gudłajka ż.
Wiktionary
(1.1) kudłaj, kudłacz
(1.2) gułaj
Wiktionary
[czytaj: ginter] obce imię męskie
SJP.pl
[czytaj: gerija lub gerilja] partyzantka, zwykle lewacka, walcząca w krajach Ameryki Południowej i Środkowej
SJP.pl
Wojna partyzancka – jedna z najstarszych form walki zbrojnej, polegająca na działaniach nieregularnych prowadzonych przez partyzantów przy poparciu ludności i skierowana przeciwko okupantowi/zaborcy lub przeciw rodzimym rządom uważanym przez partyzantów za wrogie.
Wikipedia
rzadko: partyzant w Ameryce Łacińskiej; guerilla
SJP.pl
Wojna partyzancka – jedna z najstarszych form walki zbrojnej, polegająca na działaniach nieregularnych prowadzonych przez partyzantów przy poparciu ludności i skierowana przeciwko okupantowi/zaborcy lub przeciw rodzimym rządom uważanym przez partyzantów za wrogie.
Wikipedia
Guermantes – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Île-de-France, w departamencie Sekwana i Marna.
Wikipedia
[czytaj: gernika]
1. miasto w Hiszpanii, zniszczone w wyniku bombardowania w 1936 r.;
2. obraz Picassa inspirowany tym wydarzeniem
SJP.pl
Gernika-Lumo (hiszp. Guernica y Luno) – miasto na północy Hiszpanii, uważane za najstarszą stolicę Kraju Basków. W 2018 roku liczyło ok. 17 tys. mieszkańców. Jest znane szeroko przede wszystkim z jego zbombardowania podczas wojny domowej w Hiszpanii.
Wikipedia
[czytaj: gernz-i] terytorium zależne Wielkiej Brytanii, leżące w cieśninie La Manche
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa w Europie;
(1.2) geogr. terytorium zależne korony brytyjskiej obejmujące wyspę Guernsey (1.1) i część Wysp Normandzkich;
(1.3) geogr. toponim, nazwa dwóch miejscowości w Stanach Zjednoczonych
Wiktionary
Guernsey (wymowa [ˈgɜ:nzi], Baliwat Guernsey, fr. Guernesey) – terytorium obejmujące wyspę Guernsey i kilkanaście mniejszych wysp w archipelagu Wysp Normandzkich (m.in. Alderney, Sark i Herm), położonych na kanale La Manche, nieopodal wybrzeża Francji.
Wikipedia
(1.1) Saint Peter Port jest położony na wschodnim wybrzeżu Guernsey.
Wiktionary
(1.2) ofic. Baliwat Guernsey
Wiktionary
Guerrilla – brytyjski miniserial (dramat) wyprodukowany przez ABC Signature Studios, Green Door Pictures, Endemol Shine International, Fifty Fathoms Productions oraz Stearns Castle. Był emitowany od 13 kwietnia 2017 roku przez Showtime oraz Sky Atlantic.
W Polsce serial był emitowany od 17 maja 2017 roku przez HBO 3.
Wikipedia
nazwisko, np. Ernesto "Che" Guevara (1928-1967), argentyński komunista, jeden z przywódców rewolucji kubańskiej
SJP.pl
okrągły, smołowany kosz służący jako łódź do przeprawiania się na drugi brzeg rzeki, wykorzystywany od starożytności aż po dzień dzisiejszy na Nilu, Tygrysie, Eufracie; kuff
SJP.pl
Guffa:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. żydowskie ciasto szabasowe, rodzaj pieczonej leguminy
Wiktionary
(1.1) To nie przeszkadzało jej bynajmniej zajmować się kuchnią, stać pilnie przy zamieszaniu „łokszynu”, przy pieczeniu „guglów”…
(1.1) Drugą ręką łamiąc kawałki gugla, kiwał poważnie głową i ważył w głębokim rozumie swoim…
Wiktionary
(1.1) kugel, kugiel
Wiktionary
potocznie: szukać informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; googlować, guglować, googlać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. poszukiwać informacji przy pomocy wyszukiwarki internetowej Google
Wiktionary
(1.1) Nie znalazłem żadnych informacji o tym zespole. Guglałem, ale zero wyników.
Wiktionary
IPA: ˈɡuɡlat͡ɕ, AS: guglać
Wiktionary
rzecz. guglanie
czas. wyguglać dk.
Wiktionary
(1.1) guglować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|guglać.
Wiktionary
czas. wyguglać, guglać ndk.
Wiktionary
[czytaj: guljelmo] włoskie imię męskie
SJP.pl
potocznie: szukać informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; googlować, googlać, guglać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. poszukiwać informacji przy pomocy wyszukiwarki internetowej Google
Wiktionary
(1.1) Nie znalazłem żadnych informacji o tym zespole. Guglowałem, ale zero wyników.
Wiktionary
IPA: ɡuɡˈlɔvat͡ɕ, AS: guglovać
Wiktionary
czas. wyguglać, wyguglować dk.
rzecz. guglowanie n.
Wiktionary
(1.1) guglać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|guglować.
Wiktionary
czas. guglować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. niedojrzały owoc maliny
(1.2) reg. niedojrzały owoc
Wiktionary
(1.2) Zawsze powtarzam synkowi, żeby nie jadł guguł, bo będzie go bolał brzuch.
Wiktionary
IPA: ɡuˈɡuwa, AS: guguu̯a
Wiktionary
rzecz. gugułka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. niedojrzały owoc wiśni
Wiktionary
rzecz. guguła
Wiktionary
skrót od: Graphic User Interface, w informatyce: graficzny interfejs użytkownika
SJP.pl
Wikipedia
1. [czytaj: gid] osoba oprowadzająca turystów; przewodnik; gid;
2. [czytaj: gajd] zawodowy wspinacz górski, wprowadzający swoich klientów na szczyt
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: giNIOL] lalka pochodząca z francuskiego ludowego teatru, mająca przedstawiać postać o przebiegłym i zgryźliwym charakterze
SJP.pl
Guignol (wym. giniol lub ginjol) – jedna z głównych postaci francuskiego teatru lalek, powstała około 1808 w Lyonie.
Wikipedia
jednostka monetarna Surinamu, równa 100 centom
SJP.pl
[czytaj: giJOM] francuskie imię męskie
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: gilemin] nazwisko
SJP.pl
Guin – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Alabama, w hrabstwie Marion. W roku 2023 miasto zamieszkiwało 2147 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 66,5 osoby/km².
Wikipedia
[czytaj: gines] piwo marki Guinness
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: GŁIro] instrument muzyczny z grupy idiofonów; guira
SJP.pl
Guira (Guira guira) – gatunek ptaka z rodziny kukułkowatych (Cuculidae), podrodziny kleszczojadów; jedyny przedstawiciel rodzaju Guira. Występuje w Ameryce Południowej z wyjątkiem jej północnej części. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
[czytaj: GŁIro] instrument muzyczny z grupy idiofonów; guira
SJP.pl
Guiro, guira, guero – instrument perkusyjny używany w muzyce latynoamerykańskiej.
Jest pochodzenia indiańskiego. Zbudowany z wysuszonego owocu tykwy, na powierzchni którego wyżłobiono poprzeczne rowki. Dźwięki były wydobywane za pomocą stalowego pręta pocieranego o wyżłobienia w kształcie tarki. Obecnie instrument ten wyrabia się z różnych materiałów (np. z plastiku, z metalu, z włókien szklanych, z kości, również z tworzywa ceramicznego.
Wikipedia
Guitry – miejscowość i dawna gmina we Francji, w regionie Normandia, w departamencie Eure. W 2013 roku jej populacja wynosiła 260 mieszkańców.
W dniu 1 stycznia 2016 roku z połączenia 14 ówczesnych gmin – Berthenonville, Bus-Saint-Rémy, Cahaignes, Cantiers, Civières, Dampsmesnil, Écos, Fontenay-en-Vexin, Forêt-la-Folie, Fourges, Fours-en-Vexin, Guitry, Panilleuse oraz Tourny – utworzono nową gminę Vexin-sur-Epte. Siedzibą gminy została miejscowość Écos.
Wikipedia
[czytaj: GŁIjank] miasto w Chinach; Kuejjang
SJP.pl
Guiyang (chiń. 贵阳; pinyin Guìyáng) – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Kuejczou. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 290 777 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: kujdżoł] prowincja w Chinach; Kuejczou
SJP.pl
Kuejczou (Guizhou, chiń. upr. 贵州; chiń. trad. 貴州; pinyin Gùizhōu; Wade-Giles Kuei-chou) – prowincja w południowych Chinach.
Wikipedia
1. region w Ameryce Południowej;
2. państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Georgetown; Kooperacyjna Republika Gujany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Ameryce Południowej ze stolicą w Georgetown;
(1.2) geogr. hist. kraina historyczna położona w północnej Ameryce Południowej;
(1.3) geogr. hist. zob. Gujana Brytyjska.
(1.4) geogr. hist. zob. Gujana Francuska.
(1.5) geogr. hist. zob. Gujana Holenderska.
Wiktionary
Gujana (ang. Guyana), oficjalnie Kooperacyjna Republika Gujany (Co-operative Republic of Guyana) – państwo w północnej części Ameryki Południowej, w obrębie większego regionu również zwanego Gujaną. Jedno z najmniejszych państw na kontynencie, zajmuje powierzchnię 214 969 km², a zamieszkane jest przez 791 739 osób (2023, szac.).
Wikipedia
(1.1) Gujana graniczy na wschodzie z Surinamem, na południu z Brazylią a na zachodzie z Wenezuelą.
Wiktionary
IPA: ɡuˈjãna, AS: gui ̯ãna
Wiktionary
rzecz. Gujańczyk mos., Gujanka ż.
przym. gujański
Wiktionary
(1.1) Kooperacyjna Republika Gujany
Wiktionary
obywatel Gujany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Gujany
(1.2) mieszkaniec Gujany Francuskiej
Wiktionary
IPA: ɡuˈjä̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: gui ̯ä̃ĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Gujana ż.
:: fż. Gujanka ż.
przym. gujański
Wiktionary
obywatelka Gujany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Gujany
(1.2) mieszkanka Gujany Francuskiej
Wiktionary
IPA: ɡuˈjãŋka, AS: gui ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Gujana ż.
:: fm. Gujańczyk mos.
przym. gujański
Wiktionary
przymiotnik od: Gujana
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Gujany, krainy
(1.2) odnoszący się do Gujany, państwa
(1.3) odnoszący się do Gujany Francuskiej
Wiktionary
IPA: ɡuˈjä̃j̃sʲci, AS: gui ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gujana ż., Gujańczyk mos., Gujanka ż.
Wiktionary
drzewo lub krzew z rodziny mirtowatych, uprawiane m.in. dla smacznych owoców w kształcie gruszki; gwajawa, guajawa, guawa, gruszla, psydia
SJP.pl
Gujawa, gruszla (Psidium L.) – rodzaj obejmujący około 100 gatunków roślin tropikalnych z rodziny mirtowatych, znany też pod nazwami guawa, gwajawa, gojawa, psydia. Rośliny te występują na Karaibach, w Ameryce Środkowej i w północnej części Ameryki Południowej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. kraina historyczna w południowo-zachodniej Francji;
Wiktionary
Gujenna (fr. Guyenne) – prowincja, część krainy dawnego plemienia Akwitanów podbitej przez Rzym, rozpościera się na obu brzegach Garonny. Od XII wieku przejściowo należała do Plantagenetów, królów Anglii.
W 1337 roku Filip VI Walezjusz, król Francji, ogłosił konfiskatę lenna Gujenny, co stało się bezpośrednią przyczyną rozpoczęcia wojny stuletniej.
Wikipedia
góra pochodzenia wulkanicznego, znajdująca się pod powierzchnią oceanu
SJP.pl
Gujot, guyot, podwodna stołowa góra – rodzaj góry podwodnej o kształcie ściętego stożka; jest to pozostałość podwodnego wulkanu, którego wierzchołek, pierwotnie wyrastający ponad powierzchnię wody, został zniszczony, głównie wskutek abrazyjnej działalności fal morskich. Gujoty można zazwyczaj zaobserwować na równinach abysalnych basenów oceanów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
skrót od: Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk
SJP.pl
skrót od: Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = polit. hist. Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk;
Wiktionary
[czytaj: guks-i] tradycyjny, ręcznie rzeźbiony kubek, wykonywany z jednego kawałka drewna, zwykle brzozy, wywodzący się z kultury ludu Sami; kuksa
SJP.pl
ghul;
1. w wierzeniach przedmuzułmańskiej Arabii: zły duch, demon, zwykle rodzaju żeńskiego, pojawiający się pod postacią zwierząt (głównie hien), potworów lub wiedźm;
2. w fantastyce: nieumarła istota żywiąca się ludzkimi zwłokami, ożywiona po śmierci za pomocą czarnej magii albo przez zło, którego dokonała za życia, występująca najczęściej w miejscach obfitujących w zwłoki, np. nekropoliach, cmentarzach, kryptach, w pobliżu kurhanów oraz na polach bitew
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. …naśladujący przelewanie wody lub głośne picie
(1.2) dźwięk. …naśladujący odgłosy wydawane przez indora
(1.3) …używany w celu przywoływania indyków
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) u muzułmanów: demon pożerający ludzi i trupy na cmentarzach
forma rzeczownika.
(3.1) char. D. lm. od: gula
Wiktionary
IPA: ɡul, AS: gul
Wiktionary
(2.1) ghul
Wiktionary
potocznie:
1. narośl, zgrubienie w kształcie kuli lub zbliżonym do kuli; guz;
2. grdyka (uwypuklenie na przedniej stronie szyi)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kulista narośl lub zgrubienie
(1.2) gwara. i reg. indyczka
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: gul
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
IPA: ˈɡula, AS: gula
Wiktionary
1. gwarowo:
a) hulać, szaleć, bawić się beztrosko, bez umiaru;
b) huśtać dziecko celem uśpienia;
c) pić chciwie; chłapać;
d) toczyć;
e) tańczyć;
2. w gwarze więziennej: rozrabiać, awanturować się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Poznań. indyk
Wiktionary
potrawa zawierająca kawałki mięsa wołowego, wieprzowego, cielęcego lub baraniny, obsmażone i uduszone z pomidorami, cebulą lub innymi dodatkami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. rodzaj mięsnego ragoût;
Wiktionary
Gulasz (węg. pörkölt, słow. perkelt) – węgierskie danie narodowe, które składa się z mięsa, cebuli i papryki. Nazwa pörkölt wywodzi się od dawnego węgierskiego słowa pergelt, co dziś oznacza przypieczony, przyrumieniony. Pörkölt podawany jest na płytkim talerzu jako drugie danie.
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj na obiad mieliśmy placek ziemniaczanyacki ziemniaczane z gulaszem.
Wiktionary
przym. gulaszowy
Wiktionary
przymiotnik od: gulasz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gulaszem
Wiktionary
rzecz. gulasz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podlaskim;
Wiktionary
Gulbieniszki – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Jeleniewo.
Gulbieniszki powstały około 1770 roku. Wieś królewska ekonomii grodzieńskiej położona była w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gulbieniszki, po jej zniesieniu w gromadzie Jeleniewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
(1.1) Wspaniałym punktem widokowym jest Góra Cisowa koło Gulbieniszek.
Wiktionary
przym. gulbieniski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Gulcz (pol. hist. Golcz) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Wieleń. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie pilskim.
Wieś leży w północno-zachodniej Wielkopolsce, między Notecią i Gulczanką. Ludność Gulcza liczy ok. 600 mieszkańców.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 181. W miejscowości jest przystanek kolejowy Gulcz.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. jednostka monetarna Surinamu (1 gulden surinamski = 100 centów);
2. dawna jednostka monetarna Holandii (1 gulden = 100 centów), zastąpiona w 2002 r. przez euro; floren;
3. złota moneta emitowana w krajach germańskich od XIV w., w czasach późniejszych srebrna moneta niemiecka, holenderska i skandynawska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) monet. obecna lub dawna waluta państw i obszarów o germańskich korzeniach, m.in. Holandii i jej terytoriów zależnych;
Wiktionary
Gulden – moneta bita w krajach germańskich od XIV wieku, odpowiednik florena.
Wikipedia
(1.1) Oddać w banku osiemset rubli, aha… Do Lublina wysłać trzy albumy, tuzin portmonetek… Właśnie!… Do Wiednia przekaz na tysiąc dwieście guldenów… Z kolei odebrać transport… Zmonitować rymarza za nieodesłanie walizek… Bagatela!… Napisać list do Stasia… Bagatela…
Wiktionary
IPA: ˈɡuldɛ̃n, AS: guldẽn
Wiktionary
rzecz. guldenówka ż.
przym. guldenowy
Wiktionary
(1.1) skr. guld.
Wiktionary
zdrobnienie od: gulden
SJP.pl
potocznie: złota lub srebrna moneta o różnej wartości w różnych okresach i krajach; gulden
SJP.pl
dawna, licha strzelba myśliwska gwintowana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. łow. lekka strzelba gwintowana z XVII-XVIII wieku. używana na ogół do polowań;
Wiktionary
Guldynka – rodzaj długiej myśliwskiej broni palnej używanej w XVII-XVIII wieku.
Świadectwa literackie wskazują, że była bronią gwintowaną. Od innych broni myśliwskich miała różnić się większym kalibrem, będąc przeznaczona na zwierzynę grubą – w odróżnieniu od małokalibrowych np. „ptaszniczek”, przeznaczonych do polowań na ptaki. Jakub Haur w XVII wieku uważał ją za broń stosowaną do polowania na dziki. Jednakże w innych źródłach określana jest jako „licha strzelba myśliwska” albo „podlejszego gatunku.
Wikipedia
(1.1) Raz wyrwała się z domu na polowanie, na kaczki z guldynką.
(1.1) Nic nie ma w ręku. Czym tu dać sygnały? Róg i guldynka z kozaczkiem zostały.
(1.1) Ciężki a dalekonośny muszkiet był mi niepotrzebny. Zamiast niego wziąłem lżejszą guldynkę.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. społ. zwolennik lub członek ruchu opozycyjnego Fethullaha Gülena, tureckiego dysydenta
Wiktionary
rzecz. gulenizm m.
:: fż. gulenistka ż.
przym. gulenowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sport. buty piłkarskie
Wiktionary
odgłos wydawany przez gotujący się płyn albo przez niektóre ptaki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) charakterystyczny odgłos niektórych ptaków
Wiktionary
czasownik
(1.1) mówić niewyraźnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gulgotać.
Wiktionary
spójnik
(1.1) gw-pl|Poznań. z powodu, z przyczyny
(1.2) gw-pl|Poznań. w celu
(1.3) gw-pl|Poznań. dla (czegoś)
forma rzeczownika.
(2.1) D., C. i Ms. lp. oraz D. lm. od: gula
Wiktionary
Guli – wieś w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Zachodni, w szahrestanie Szahin Deż. W 2006 roku liczyła 34 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. studzienka ściekowa, wlot kanału lub szamba
Wiktionary
rzecz. guliktałcher mos., guliktrałer mos., guliktraler mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. przepychacz do zlewu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hydraulik
Wiktionary
rzecz. gulik mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|guliktraler, guliktrałer.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hydraulik
Wiktionary
rzecz. gulik mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|guliktrałer, guliktałcher.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hydraulik
Wiktionary
rzecz. gulik mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|guliktraler, guliktałcher.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ogród różany
SJP.pl
Wikipedia
związany z dziełem pt. "Gulistan" ("Ogród różany"), perskim zbiorem anegdot i przypowieści napisanym przez Sadiego
SJP.pl
1. bohater powieści Jonathana Swifta "Podróże Guliwera";
2. olbrzym wśród liliputów
SJP.pl
Podróże Guliwera (ang. Gulliver’s Travels) – popularny skrót tytułu powieści Jonathana Swifta napisanej w 1726 roku, stanowiącej połączenie satyry na ludzką naturę z parodią popularnych w tamtym okresie „powieści podróżniczych”. Powieść ta stanowi najbardziej znaną pracę Swifta, jest jednocześnie zaliczana do klasyki literatury angielskiej. Pełny tytuł to "Travels into Several Remote Nations of the World. In Four parts. By Lemuel Gulliver, First a Surgeon, and then a Captain of Several Ships", czyli "Podróże do wielu odległych narodów świata, w 4 częściach, opisane przez Lemuela Guliwera, najpierw lekarza okrętowego, później kapitana kilku statków".
Wikipedia
zdrobnienie od: gula (w znaczeniu: guz, narośl)
SJP.pl
1. produkt otrzymywany z kauczuku przez wulkanizację;
2. potocznie:
a) wyrób z gumy;
b) prezerwatywa, gumka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara radiowa: sygnał czasu
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: guma
Wiktionary
Gum, właśc. Wellington Pereira Rodrigues (ur. 4 stycznia 1986 w São Paulo) – brazylijski piłkarz, występujący na pozycji środkowego obrońcy.
Wikipedia
1. produkt otrzymywany z kauczuku przez wulkanizację;
2. potocznie:
a) wyrób z gumy;
b) prezerwatywa, gumka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj rozciągliwego tworzywa;
(1.2) pot. guma do żucia
(1.3) gumka bieliźniana służąca do skakania przez nią, także sama zabawa polegająca na skakaniu przez gumę
(1.4) pot. prezerwatywa
(1.5) pot. dętka lub opona, najczęściej przebita
(1.7) przest. pot. dorożka, pojazd na ogumionych kołach
(1.8) daw. kosmet. pomada do włosów
(1.9) środ. narkomanów klej wąchany przy podgrzewaniu
Wiktionary
Guma – elastomer zbudowany z alifatycznych łańcuchów polimerowych (na przykład poliolefin), które zostały w pewnym stopniu usieciowane w procesie wulkanizacji. W przemyśle terminem „guma” obejmuje się czasami w uproszczeniu wszystkie rodzaje stałych elastomerów.
Dalsza część artykułu odnosi się do gumy w ścisłym znaczeniu, to znaczy zbudowanej z poliolefin.
Wikipedia
(1.2) Matka zastanawiała się, jak usunąć gumę z dżinsów syna.
(1.3) Dziewczynki grały na podwórku w gumę.
(1.4) Jacek na podryw zawsze bierze gumy.
Wiktionary
IPA: ˈɡũma, AS: gũma
Wiktionary
rzecz. gumowiec m., gumiś m., gumowanie n., wygumowanie n., gumkowanie n., wygumkowanie n., gumowatość ż.
:: zdrobn. gumka ż., gumeczka ż.
czas. gumować ndk., wygumować dk., gumkować ndk., wygumkować dk.
przym. gumowy, gumowaty
przysł. gumowato
Wiktionary
(1.4) zob. prezerwatywa.
(1.5) kapeć, flak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. gumowiec
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gumak (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) piaszczysty
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gumak (język turkmeński.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) piaszczysty
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
turecki grobowiec monumentalny, wprowadzony przez Seldżuków w XI wieku; gumbaz
SJP.pl
turecki grobowiec monumentalny, wprowadzony przez Seldżuków w XI wieku; gumbad
SJP.pl
[czytaj: gambo] luizjańska zupa z mięsa i owoców morza, z mieszanką przypraw cajun
SJP.pl
Gumbo to danie, które powstało w południowej Luizjanie w XVIII wieku. Zazwyczaj składa się z mocno doprawionego bulionu, mięsa albo skorupiaków, środka zagęszczającego, a także warzyw z domieszką przypraw. Mogą to być między innymi seler, papryka i cebula (te trzy określa się w kuchni Cajun mianem "trójcy", a gdy dodamy czosnek – „świętej trójcy”). Rodzaj gumbo często wyznacza użyty środek zagęszczający, np. afrykańskie warzywo okra, używana przez plemię Czoktawów przyprawa filé (wysuszone i zmielone liście drzewa sasafras), albo francuska zasmażka robiona z mąki i tłuszczu. Najprawdopodobniej danie zawdzięcza swoją nazwę wyrażeniu (ki gnombo), które w języku bantu oznacza okra. Możliwe też, że gumbo pochodzi od wyrazu (kombo), w plemieniu Czoktawów będącego odpowiednikiem słowa filé.
Wikipedia
zdrobnienie od: gumka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: gumka
Wiktionary
IPA: ɡũˈmɛt͡ʃka, AS: gũmečka
Wiktionary
czas. gumować, gumkować
przym. gumowy
rzecz. guma ż.
Wiktionary
dawniej:
1. miękka substancja podobna do smoły; guma naturalna (roślinna);
2. ogół wyrobów z gumy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mitsłow. demon opiekuńczy mieszkający w stodole (gumnie), strzegący zboża przed szkodą
Wiktionary
(1.1) gumiennik
Wiktionary
zdrobnienie od: gumiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gumiak
Wiktionary
rzecz. gumiak m.
Wiktionary
1. potocznie: but gumowy; gumowiec;
2. ozdobne drzewo liściaste z rodziny okrętnicowatych, o skórzastych liściach, wonnych kwiatach i owocach z oleistymi nasionami, rosnące w strefie międzyzwrotnikowej; kalaba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. wysoki but z gumy
Wiktionary
Gumiak (Calophyllum L.) – rodzaj obejmujący 180-200 gatunków roślin. W stanie naturalnym występują na Madagaskarze, wschodniej Afryce, południowej i południowo-wschodniej Azji (od wschodniego Pakistanu, po Wietnam i Indonezję, wyspach Oceanu Spokojnego i w Ameryce Południowej.
Wikipedia
rzecz. guma ż., gumka ż., gumowiec m., gumowanie n.
:: zdrobn. gumiaczek m.
czas. gumkować, gumować ndk.
przym. gumowy
Wiktionary
(1.1) gumowiec
Wiktionary
obuwie gumowe; kalosze, gumowce
SJP.pl
zrobiony z gumy; gumowy
SJP.pl
związany z produkcją wyrobów gumowych
SJP.pl
1. osoba produkująca gumę;
2. osoba wytwarzająca artykuły gumowe;
3. osoba prowadząca sklep z artykułami gumowymi
SJP.pl
przypominający kształtem lub konsystencją gumę
SJP.pl
dzielnica Szczecina
SJP.pl
Gumieńce (do 1945 niem. Scheune, łac. Orreum) – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina, będące jednostką pomocniczą miasta, położone w dzielnicy Zachód.
Na Gumieńcach zameldowanych jest 21 322 osób.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Gumieniec, Gumieńce
SJP.pl
zdrobnienie od: gumno
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mitsłow. istota podobna do kota, zamieszkująca stodoły i opiekująca się niewymłóconym zbożem
Wiktionary
Gumiennik lub owinnik – w wierzeniach słowiańskich demon zamieszkujący gumno i opiekujący się składowanym w nim zbożem. Miał wygląd małego dziadka z długimi włosami, brodą i wąsami. Umiał szczekać jak pies i zamieniać się w kota.
Gumiennik miał bardzo zmienną naturę. Strzegł zboża w gumnie przed ogniem, złodziejami i szkodnikami, jednak łatwo było go obrazić, m.in. lekceważąc go lub młócąc zboże podczas silnego wiatru lub w dzień świąteczny. Trudno było go wówczas przebłagać. Rozgniewany gumiennik zanieczyszczał zboże lub podkładał pod nie ogień.
Wikipedia
IPA: ɡũˈmʲjɛ̇̃ɲːik, AS: gũmʹi ̯ė̃•ńik
Wiktionary
rzecz. gumno n.
Wiktionary
(1.1) gumennik
Wiktionary
przymiotnik od: gumno
SJP.pl
barwna, plastyczna substancja, stosowana głównie w malarstwie jako farba akwarelowa
SJP.pl
Gumiguta – odparowany sok mleczny, indyjskiego drzewa Garcinia. Dawniej używana jako żółta farba, obecnie jako środek przeczyszczający.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. jasne kluski z gotowanych ziemniaków i mąki kartoflanej
Wiktionary
podobna do bursztynu zasuszona smoła otrzymywana z jednego z gatunków sumaka, używana do wyrobu laku itp.
SJP.pl
gęsta lepka ciecz wydzielana przez różne drzewa tropikalne wskutek nakłuć dokonywanych przez owady
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
postać z popularnej kreskówki, przypominająca wyglądem niedźwiadka
SJP.pl
1. odpowiednio przygotowany kauczuk służący do wycierania czegoś, zwykle ołówka; guma;
2. elastyczna tasiemka z gęstego materiału przetykanego wzdłuż cienkimi nitkami z gumy, służąca np. do ściągania materiału, spinania włosów; guma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. biur. kawałek kauczuku służący do wycierania śladów ołówka i kredek z papieru;
(1.2) hand. rozciągliwa, gumowa taśma, służąca do związywania przedmiotów; zob. gumka recepturka.
(1.3) fryzj. elastyczna taśma przetykana kawałkami gumy, służąca do związywania włosów; zob. gumka do włosów.
(1.4) inform. narzędzie w programach graficznych służące do usuwania fragmentów narysowanych obiektów, odpowiadające funkcji gumki (1.1)
(1.5) pot. seks. prezerwatywa;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rzadko zdarza się, by w ołówkach były dobre gumki. Z tego powodu zawsze trzeba kupować je oddzielnie.
(1.2) Próbuję się zmienić. Za każdym razem, gdy przeklnę, strzelam sobie gumką, którą założyłem na rękę.
(1.3) Od kiedy ścięłam włosy nie potrzebuję gumek do ich związywania.
(1.5) Część par decyduje się na wazektomię, by stać się niezależnymi od gumek i tabletek antykoncepcyjnych.
Wiktionary
IPA: ˈɡũmka, AS: gũmka
Wiktionary
rzecz. guma ż., gumowiec m., gumówka ż., gumowanie n., wygumowanie n., podgumowywanie n., podgumowanie n., gumiak mrz.
czas. gumkować, gumować ndk., wygumować dk., podgumowywać ndk., podgumować dk.
przym. gumowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.2) recepturka
(1.3) frotka, fitka
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. guma ż., gumowiec m., gumówka ż., gumowanie n., wygumowanie n., podgumowywanie n., podgumowanie n., gumiak mrz.
czas. gumkować, gumować ndk., wygumować dk., podgumowywać ndk., podgumować dk.
przym. gumowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1-5) etymn|pol|guma|-ka.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.5) zobtłum|prezerwatywa.
* angielski: (1.1) bryt. rubber, amer. eraser; (1.2) elastic band, rubber band; (1.3) hair band, elastic band, rubber band, hair tie; (1.4) eraser tool; (1.5) pot. rubber
* arabski: (1.1) ممحاة ż.; (1.2) مطاط
* czeski: (1.2) gumička ż.; (1.3) gumička ż.
* duński: (1.1) viskelæder n.; (1.2) elastik w.; (1.3) elastik w., hårelastik w.
* fiński: (1.1) kumi
* francuski: (1.1) gomme ż., gomme à effacer ż., kanadfranc|efface.; (1.2) élastique m.
* japoński: (1.1) 消しゴム (けしゴム, keshigomu); (1.2) 輪ゴム (わゴム, wagomu)
* jidysz: (1.1) מעקער m. (meker)
* kaszubski: (1.1) gùmka ż.
* koreański: (1.1) 지우개 (chiugae)
* maltański: (1.1) gomma ż.
* niemiecki: (1.1) Radiergummi m.; (1.2) Gummiband n.
* nowogrecki: (1.1) γόμα ż., γομολάστιχα ż., σβηστήρα ż., σβήστρα ż.; (1.2) λάστιχο n., λαστιχάκι n.; (1.3) λαστιχάκι n.; (1.4) λάστιχο n.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|gumka do mazania.}}
* rosyjski: (1.1) стирательная резинка ż.; (1.2) резинка ż.; (1.3) резинка для волос ż.; (1.5) резинка ż.
* slovio: (1.?) gumka (гумка)
* słowacki: (1.1) guma ż.; (1.2) gumička ż.; (1.3) gumička ż.
* szwedzki: (1.1) radergummi n., suddgummi n., sudd w.
* ukraiński: (1.1) гу́мка ż., pot. ла́стик m., стира́чка ż., рези́нка ż.; (1.2) рези́нка ż.; (1.3) рези́нка ż.; (1.4) гу́мка ż.; (1.5) рези́нка ż.
* włoski: (1.1) gomma ż.
źródła.
== gumka (slovio.) ==
ortografie.
гумка
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) gumka
odmiana.
(1.1) lp. gumka; lm. gumkas
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: wycierać, usuwać coś gumką; gumować
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wygumkować)
(1.1) usuwać napis, rysunek przy pomocy gumki
Wiktionary
rzecz. guma ż., gumka ż., gumiak m., gumowanie n., gumkowanie n., wygumowanie n., wygumkowanie n., gumowatość ż., gumiś m., gumeczka ż.
czas. wygumkować dk., gumować ndk., wygumować dk.
przym. gumowy, gumkowy, gumowaty
przysł. gumowato
Wiktionary
(1.1) gumować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przestarzale o stodole, klepisku lub podwórzu gospodarskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stodoła
(1.2) klepisko
(1.3) zagroda
(1.4) białystok. łąka
(1.5) białystok. podwórko
Wiktionary
Gumno – termin stosowany w zależności od regionu na określenie odgrodzonej części gospodarstwa chłopskiego przeznaczonej dla przechowania lub młócenia zboża lub na klepisko w stodole, na którym młóciło się zboże, a także na podwórze z budynkami gospodarskimi.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gumiennik
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) threshing floor
* hiszpański: (1.2) era ż.
* niemiecki: (1.2) Tenne ż.
* nowogrecki: (1.2) αλώνι n.
* slovio: (1.1) gumno (гумно)
* staro-cerkiewno-słowiański: (1.2) гоумьно n.
* wilamowski: (1.2) tenn n.
źródła.
== gumno (slovio.) ==
ortografie. гумно
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) stodoła
odmiana.
(1.1) lm. gumnos
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡũmnɔ, AS: gũmno
Wiktionary
rzecz. gumiennik
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gumiennik
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.2) threshing floor
* hiszpański: (1.2) era ż.
* niemiecki: (1.2) Tenne ż.
* nowogrecki: (1.2) αλώνι n.
* slovio: (1.1) gumno (гумно)
* staro-cerkiewno-słowiański: (1.2) гоумьно n.
* wilamowski: (1.2) tenn n.
źródła.
== gumno (slovio.) ==
ortografie. гумно
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) stodoła
odmiana.
(1.1) lm. gumnos
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wydzielający gumę (kauczuk), dostarczający gumy
SJP.pl
ochronny but roboczy, z dolną częścią gumową i górną filcową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) ocieplany but z gumową podeszwą i stopą oraz wysoką, filcową cholewą
Wiktionary
(1.1) Do pracy w obejściu, dziadek Michał ubierał drelichową katanę, gumofilce i kufajkę.
Wiktionary
IPA: ɡũˈmɔfʲilt͡s, AS: gũmofʹilc
Wiktionary
o bucie: mający dolną część z gumy, a cholewkę z filcu
SJP.pl
materiał wykończeniowy używany w bieliźniarstwie, łączący w sobie sprężystość gumy i wygląd koronki
SJP.pl
produkt otrzymywany przez jednostronne nałożenie, na ogrzanym kalandrze, na podkład tekstylny (tkaninę jutową) masy uzyskanej z utlenionego oleju lnianego (tzw. linoksynu) zmiękczonego kalafonią i wypełnionego mączką drzewną lub pyłem korkowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rodzaj wykładziny podłogowej wykonanej z elastycznego tworzywa, dawniej taniej i powszechnie stosowanej
Wiktionary
wykładzina podłogowa z gumy dwuwarstwowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wykładzina miękka z materiałów syntetycznych
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. gumolitowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gumolit (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) gumolit
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. gumolitowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. gumolitowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gumolit (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) gumolit
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: gumolit
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) techn. związany z gumolitem, dotyczący gumolitu; pokryty gumolitem
Wiktionary
rzecz. gumolit mrz.
Wiktionary
przypominający gumę (tworzywo elastyczne)
SJP.pl
1. we włókiennictwie: pokrywać tkaninę gumą;
2. o roślinach gumodajnych: wydzielać kauczuk;
3. o drzewach owocowych: wydzielać kleisty sok;
4. potocznie: wycierać, usuwać coś gumką; gumkować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wygumować)
(1.1) usuwać napis gumką
czasownik przechodni niedokonany (dk. podgumować)
(2.1) pokrywać warstwą gumy
Wiktionary
rzecz. guma ż., gumka ż., gumeczka ż., gumowanie n., wygumowanie n., podgumowanie n., gumiak m., gumówka ż., gumowiec m.
czas. gumkować, wygumować dk., podgumować dk.
przym. gumowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gumować.
Wiktionary
Gumowanie jedna z metod uszlachetniania druku. Polega na nałożeniu kleju na druki, który po wysuszeniu traci swoje właściwości. Przed użyciem trzeba go namoczyć. Gumowanie jest zastosowane m.in. w druku znaczków pocztowych.Gumowanie to również czynność zabezpieczenia przed i po druku form aby nie utleniały się miejsca drukujące i nie doświetlały na formach przed ich ponownym wykorzystaniem. Dawniej czynność ta była wykonywana ręcznie. Obecnie maszyny posiadają przystawki do automatycznego gumowania.
Wikipedia
czas. gumkować, gumować ndk.
rzecz. guma ż., gumowiec mrz., gumka ż., gumiak mrz.
przym. gumowy
Wiktionary
potocznie: brak jędrności; obwisłość, flakowatość, rozciągliwość, wiotkość
SJP.pl
przypominający gumę, elastyczny, rozciągliwy
SJP.pl
obuwie gumowe; kalosze, gumiaki
SJP.pl
Kalosze (gumowce, gumiaki) – gumowe obuwie chroniące nogi lub buty przed zamoczeniem.
Pierwotnie była to jedynie osłona na obuwie: bardzo niskie, tylko do kostki, zakładano je na buty, aby je chronić przed zabrudzeniem i zamoczeniem. Po dojściu na miejsce można było kalosze zdjąć i chodzić w butach lub kapciach. W niektórych państwach ten typ jest nadal bardzo popularny, w Polsce obecnie są w tej postaci rzadko używane.
Wikipedia
potocznie: but gumowy; gumiak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. but z wysokimi cholewami, wykonany z gumy, używany na słotę lub błoto
Wiktionary
IPA: ɡũˈmɔvʲjɛt͡s, AS: gũmovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. guma ż., gumka ż., gumowanie n., gumiak mrz.
czas. gumować ndk.
przym. gumowcowy, gumowy
Wiktionary
(1.1) gumiak; gwara. gumak
Wiktionary
1. model samolotu napędzany nakręcaną gumką napędową
2. szlifierka kątowa
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zrobiony z gumy; gumiany;
2. zajmujący się produkcją gumy lub wyrobów z gumy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z gumy
(1.2) wydzielający gumę, kauczuk
Wiktionary
(1.1) Oferujemy produkcję gumowych węży oraz wulkanizację opon.
Wiktionary
IPA: ɡũˈmɔvɨ, AS: gũmovy
Wiktionary
rzecz. guma ż., gumka ż., gumeczka ż., gumowiec mrz., gumelastyka ż., gumiak mrz., gumiarz mos., gumiś mzw., gumowatość ż., gumowiec mrz., gumownia ż., gumówka ż., gumowanie n., nagumowanie n., podgumowanie n., wygumowanie n.
czas. gumkować, gumować ndk., nagumować dk., podgumować dk., wygumować dk.
przym. gumiarski, gumiasty, gumowaty
Wiktionary
(1.2) gumodajny, kauczukodajny
Wiktionary
rodzaj choroby atakującej drzewa owocowe, zwłaszcza pestkowe
SJP.pl
Gumoza – występujące u roślin zjawisko powstawania gumowatych nacieków. Gumoza jest reakcją obronną rośliny na uszkodzenie tkanek przez czynniki zewnętrzne, np. urazy mechaniczne, czy uszkodzenia spowodowane przez szkodniki i pasożyty. Uszkodzone w ten sposób tkanki ulegają wysychaniu co powoduje, że podlegają one gumozie. Substancje wytwarzane przez roślinę podczas gumowacenia zabezpieczają tkanki roślin przed wnikaniem pasożytów, zarazków i dalszym uszkodzeniem rośliny. Substancje te, tzw. gumy roślinne, wykazują dość znaczną elastyczność, jednak nie zawierają w swoim składzie kauczuku. Mają własności śluzowate i są rozpuszczalne w wodzie. Po deszczu, zwłaszcza długotrwałym, ulegają silnemu napęcznieniu i rozrzedzeniu.
Wikipedia
żartobliwie: osoba żująca gumę
SJP.pl
substancja pozyskiwana z wysuszonego soku roślin, znajdująca zastosowanie w lecznictwie w postaci plastrów i maści
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj gryzoni z rodziny gundiowatych
SJP.pl
Gundia (Ctenodactylus) – rodzaj ssaka z rodziny gundiowatych (Ctenodactylidae).
Wikipedia
o cechach gundiowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
Gundiowate, dawniej: gundie (Ctenodactylidae) – rodzina ssaków z infrarzędu gundiokształtnych (Ctenodactylomorphi) w obrębie rzędzu gryzoni (Rodentia).
Wikipedia
o cechach gundiowatych (rodzina gryzoni)
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny parzeplinowatych; gunnera, parzeplin
SJP.pl
Parzeplinowate (Gunneraceae) – rodzina roślin z rzędu parzeplinowców (Gunnerales). Obejmuje jeden rodzaj – parzeplin, znany też jako gunnera, gunera (Gunnera). Należą do niego 63 gatunki. Są to byliny kłączowe występujące głównie na półkuli południowej w pasie zwrotnikowym (w klimacie umiarkowanie ciepłym) w Ameryce Południowej, Afryce, Nowej Zelandii, Tasmanii i Oceanii. Najdalej na północ spotykane są na Hawajach, w Ameryce Centralnej, w Malezji i Filipinach. Rosną one w wilgotnych lasach oraz nad brzegami wód i na mokradłach. Naukowa nazwa rodzajowa upamiętnia norweskiego botanika i biskupa Johanna Ernsta Gunnerusa.
Wikipedia
wierzchnie okrycie męskie noszone w Polsce przez górali; guńka; cucha; czuha; czucha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. okrycie wierzchnie, płaszcz
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szeroki płaszcz góralski
Wiktionary
Gunia (czasem zdrobniale: guńka) – męskie odzienie wierzchnie górali karpackich, w tym m.in. górali śląskich, czadeckich, żywieckich, babiogórskich i orawskich. Na wschód od doliny Dunajca (m.in. u Łemków, Bojków czy Hucułów) analogiczny element męskiego ubioru nosi nazwę czuha lub cuha. U Podhalan gunia nazywana jest czasem „burą cuhą”.
Wikipedia
IPA: ˈɡũɲa, AS: gũńa
Wiktionary
rzecz. guniok m., guńka ż., guńkorz mos.
Wiktionary
guniak czerwczyk, owad bardzo podobny do chrabąszcza majowego
SJP.pl
podwijka guniakówka - gatunek osy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. góralska kurtka zimowa
Wiktionary
Guniok – element dawnego stroju męskiego (rodzaj marynarki lub lekkiej kurtki) występujący w górskich rejonach Śląska Cieszyńskiego (Beskid Śląski, Beskid Morawsko-Śląski).
Szyty był z grubego, samodziałowego sukna, zwykle barwy brązowej. Zapinany na jeden rząd guzików, miał wykładany kołnierz, naszywane kieszenie i rękawy obszyte czarną tasiemką. Noszony był w chłodne dni, najczęściej przez pasterzy i robotników leśnych.
Wikipedia
rzecz. gunia ż., guńka ż., guńkorz mos.
Wiktionary
wierzchnie okrycie męskie noszone w Polsce przez górali; czucha; czuha; cucha; gunia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński. gunia
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. góralska gruba kurtka
Wiktionary
Czuha, węg. szűr, cuha, gunia (inaczej: czuhania, czucha, czuchunia, cucha, guńka) – męska kurta z wełnianego, samodziałowego sukna, ozdobiona haftem i obszyciami, noszona przez węgierskich, rumuńskich, morawskich, polskich górali, Łemków, Bojków i Hucułów.
Wikipedia
rzecz. gunia ż., guniok m., guńkorz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. żart. góral
Wiktionary
rzecz. gunia ż., guńka ż., guniok mrz.
Wiktionary
Guncerz, Gonciarz, Ginter, Gunter – imię męskie pochodzenia germańskiego, składające się z członów gund – „walka, wojna, bitwa” i heri, co jako drugi człon imienia oznaczało „dowódca wojskowy”. W Polsce imię to nadawane było od średniowiecza, nosił je m.in. biskup płocki Gunter, który był jednym z inicjatorów sprowadzenia do Polski zakonu krzyżackiego. Notowane w formach: Guncerz, Guncarz, Kuncerz, lat. Guncerus, Gunter, Ginter, łac. Guntherus, lat. Gunterus, Ginterus, Cuntherus; ze zdrobnieniami: Gincyl, Guncel, Guncyl, Gunt, Guntek, Guntko, Gun, Gusz, Gusza, Guszek, Guszko.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny parzeplinowatych; gunera, parzeplin
SJP.pl
Parzeplinowate (Gunneraceae) – rodzina roślin z rzędu parzeplinowców (Gunnerales). Obejmuje jeden rodzaj – parzeplin, znany też jako gunnera, gunera (Gunnera). Należą do niego 63 gatunki. Są to byliny kłączowe występujące głównie na półkuli południowej w pasie zwrotnikowym (w klimacie umiarkowanie ciepłym) w Ameryce Południowej, Afryce, Nowej Zelandii, Tasmanii i Oceanii. Najdalej na północ spotykane są na Hawajach, w Ameryce Centralnej, w Malezji i Filipinach. Rosną one w wilgotnych lasach oraz nad brzegami wód i na mokradłach. Naukowa nazwa rodzajowa upamiętnia norweskiego botanika i biskupa Johanna Ernsta Gunnerusa.
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Guncerz, Gonciarz, Ginter, Gunter – imię męskie pochodzenia germańskiego, składające się z członów gund – „walka, wojna, bitwa” i heri, co jako drugi człon imienia oznaczało „dowódca wojskowy”. W Polsce imię to nadawane było od średniowiecza, nosił je m.in. biskup płocki Gunter, który był jednym z inicjatorów sprowadzenia do Polski zakonu krzyżackiego. Notowane w formach: Guncerz, Guncarz, Kuncerz, lat. Guncerus, Gunter, Ginter, łac. Guntherus, lat. Gunterus, Ginterus, Cuntherus; ze zdrobnieniami: Gincyl, Guncel, Guncyl, Gunt, Guntek, Guntko, Gun, Gusz, Gusza, Guszek, Guszko.
Wikipedia
Mats Olle Göran Söderlund, ps. Günther (ur. 25 lipca 1967 w Malmö) – szwedzki piosenkarz i model. Jego twórczość jest zaliczana do muzyki popowej lub dance.
Najczęściej występuje z duetem The Sunshine Girls, choć jedną z piosenek nagrał z Samanthą Fox.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. głupi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. głupek
Wiktionary
mała, żyworodna ryba akwariowa; pawie oczko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Poecilia reticulata|ref=tak., gatunek południowoamerykańskiej ryby z rodziny piękniczkowatych;
(1.2) icht. osobnik z gatunku gupików (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Honorata widziała w akwarium parkę gupików i danio.
(1.2) Hodowla gupika wymaga czasu, cierpliwości oraz znajomości zasad dziedziczenia.
Wiktionary
(1.1) pawie oczko, gupik pawie oczko
Wiktionary
Guptowie – dynastia panująca na różnych obszarach dzisiejszych Indii, Pakistanu, Bangladeszu i Afganistanu w latach 270–720. Założycielem dynastii był Śrigupta panujący w latach 270–290. Jego wnuk Ćandragupta I stworzył Imperium Guptów, które upadło około roku 495.
Wikipedia
kolorowa (najczęściej czerwona) bawełna używana na Podlasiu do przetykania białego lnianego płótna
SJP.pl
Wikipedia
słodkowodna ryba akwariowa z rodziny łaźcowatych, zaliczana do grup labiryntowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. słodkowodna ryba z rodziny guramiowatych;
(1.2) icht. słodkowodna ryba z rodziny całuskowatych
Wiktionary
Gurami – nazwa ryb akwariowych obejmująca kilka azjatyckich, wszystkożernych gatunków z różnych rodzajów w obrębie rodziny guramiowatych (Osphronemidae), oraz jeden gatunek zaliczany obecnie do rodziny całuskowatych (Helostomatidae). W hodowlach akwarystycznych wyselekcjonowano wiele odmian barwnych.
Wikipedia
(1.1) Rodzice gurami opiekują się ikrą.
Wiktionary
rzecz. guramiowate nmos.
Wiktionary
rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Osphronemidae|Bleeker|ref=tak., rodzina słodkowodnych ryb zaliczana do podrzędu błędnikowców;
Wiktionary
Guramiowate (Osphronemidae) – rodzina słodkowodnych ryb okoniokształtnych (Perciformes), zaliczana do błędnikowców. Obejmuje około 170 gatunków klasyfikowanych w 4 podrodzinach. Wiele gatunków z tej rodziny jest przedmiotem handlu na potrzeby akwarystyki, m.in. gurami, beloncje, bojowniki i prętniki.
Wikipedia
(1.1) Guramiowate mają dodatkowy narząd oddechowy, tzw. labirynt, umożliwiający rybom oddychanie powietrzem atmosferycznym pobieranym z powierzchni wody.
Wiktionary
rzecz. gurami n.
Wiktionary
o cechach guramiowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
tworzyć załamania, zmarszczki na tkaninie; marszczyć
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w architekturze północnej części Azji Środkowej: mauzoleum kryte kopułą, budowane na planie kwadratu
SJP.pl
naczynie na wodę zrobione z wydrążonej tykwy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna w zachodniej Gruzji
(1.2) adm. geogr. region administracyjny w zachodniej Gruzji, leżący nad wschodnim brzegiem Morza Czarnego;
Wiktionary
Guria (gruz. გურია) – region (mchare) w zachodniej Gruzji, leżący nad wschodnim brzegiem Morza Czarnego. Stolicą regionu jest miasto Ozurgeti. Obszar jest zamieszkały przez Gurijczyków, etnicznych Gruzinów, którzy mówią dialektem języka gruzińskiego.
Wikipedia
przym. guryjski
Wiktionary
[czytaj: gurka] członek plemienia zamieszkującego Nepal
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: gurkijka] mieszkanka Nepalu
SJP.pl
[czytaj: gurkijski] dotyczący Gurkhów, właściwy Gurkhom
SJP.pl
[czytaj: gurkowie] lud himalajski; Gurkowie
SJP.pl
Wikipedia
lud himalajski; Gurkhowie
SJP.pl
Wikipedia
dawniej, rzadko: łakomczuch
SJP.pl
dawniej, rzadko: łakomczucha
SJP.pl
roślina tropikalna stosowana w medycynie ajurwedyjskiej
SJP.pl
samodział tkany z guru; spódnica z tegoż materiału
SJP.pl
przymiotnik od: gur
SJP.pl
1. łuk przyporowy podtrzymujący sklepienie budowli
2. pas rzemienny, najczęściej wykorzystywany jako część uprzęży
3. sztywna taśma z płótna przyszywana w pasie do spódniczki, wszywana w paski itp.
SJP.pl
Wikipedia
1. w hinduizmie: mistrz, autorytet, przewodnik duchowy;
2. przywódca kultu religijnego, sekty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. osoba o wielkim autorytecie religijnym, przewodnik duchowy w hinduizmie, sikhizmie i niektórych odłamach buddyzmu;
(1.2) przen. osoba uważana za niepodważalny autorytet w jakiejś określonej dziedzinie, w jakimś środowisku
Wiktionary
Guru (dewanagari गुरु) – przywódca wspólnoty w religiach dharmicznych, przewodnik duchowy i nauczyciel, szanowany, a czasem nawet czczony jako wcielenie bóstwa; również: charyzmatyczny lider sekty, wysoki autorytet w pewnym środowisku.
Wikipedia
IPA: ˈɡuru, AS: guru
Wiktionary
(1.1) mistrz, mentor, przewodnik
(1.2) mistrz, tuz
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gurią lub Guryjczykami, dotyczący Gurii lub Guryjczyków
Wiktionary
rzecz. Guria ż., Guryjczyk mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Główny Urząd Statystyczny
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = Główny Urząd Statystyczny;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== GUS (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = Gemeinschaft Unabhängiger Staaten → WNP, Wspólnota Niepodległych Państw
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɡus, AS: gus
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== GUS (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = Gemeinschaft Unabhängiger Staaten → WNP, Wspólnota Niepodległych Państw
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: gust (zwykle w przysłowiu "są gusta i guściki" - każdy ma inny gust)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gust
Wiktionary
rzecz. gust m.
czas. gustować
przysł. gustownie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w obwodzie kaliningradzkim (w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w obwodzie królewieckim w Rosji;
Wiktionary
Gusiew, Gąbin (ros. Гусев; dawn. niem. Gumbinnen) – miasto w Rosji, w obwodzie królewieckim, siedziba rejonu gusiewskiego.
Miasto leży w regionie Małej Litwy. Miejscowość położona u zbiegu rzek Pissy i Rominty około 20 kilometrów na wschód od Wystrucia, na trasie E28 i linii kolejowej Królewiec – Moskwa, ze stacją Gusiew. Ośrodek życia polonijnego.
Wikipedia
przym. gusiewski
Wiktionary
(1.1) hist. Gąbin, Głąbin
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gusiewem, dotyczący Gusiewa
Wiktionary
rzecz. Gusiew mrz.
Wiktionary
kobieta znająca się na ziołolecznictwie, zajmująca się czynieniem guseł, czarów
SJP.pl
dotyczący guślarza, guślarstwa
SJP.pl
wiejski czarownik, szaman; człowiek zajmujący się znachorstwem, znachor, zaklinacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna parający się guślarstwem
Wiktionary
Wołchw, pot. guślarz – w religii Słowian wróżbita, częściowo też mag, swego rodzaju odpowiednik szamana znanego z innych kultur pierwotnych. Po chrystianizacji wołchwów zaczęto nazywać „guślarzami”. Sztuka wróżenia wołchwów była powiązana z kultem boga chtonicznego Welesa, można w niej dostrzec aspekty animizmu i szamanizmu. Wieszcza Bojana uznawano także za „wnuka Welesowego”, co mogło świadczyć o jego powiązaniu z Welesem tudzież wołchwami.
Wikipedia
(1.1) Do chorego wzywano kilku guślarzy.
Wiktionary
przym. guślarski
rzecz. gusła lm nm., guślarstwo n., guślarycha ż., guślarzycha ż.
:: fż. guślarka ż.
Wiktionary
ludowy rosyjski instrument muzyczny
SJP.pl
Gusli (ros. гусли) jest rosyjskim ludowym instrumentem muzycznym z grupy chordofonów szarpanych. Nie powinien być mylony z gęślami.
Wikipedia
ludowy bułgarski instrument muzyczny, odmiana gęśli
SJP.pl
przymiotnik od: GUS (Główny Urząd Statystyczny); GUS-owski
SJP.pl
1. poczucie piękna, harmonii; smak;
2. upodobanie, zamiłowanie do czegoś;
3. styl, moda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poczucie piękna i harmonii
Wiktionary
Smak (gust) – poczucie piękna, zdolność lub umiejętność oceny wartości estetycznych, subiektywna tendencja do wyższego oceniania pewnych wartości.
Kategoria ta była szczególnie popularna w estetyce filozoficznej w XVIII i XIX wieku za sprawą Krytyki władzy sądzenia Immanuela Kanta. W ostatniej z trzech Krytyk Kant przedstawia smak jako warunek możliwości orzekania o pięknie i jego kontemplowania.
Wikipedia
(1.1) Ania ubiera się zwyczajnie i bez gustu.
(1.1) Ta kobieta ma dużo uroku: wszystkim przypada do gustu.
(1.1) Nie bez znaczenia są tu też indywidualne gusta, które wpływają na ostateczny skład domowej wiśniówki, morelówki, dereniówki, jarzębiaka czy piołunówki.
Wiktionary
IPA: ɡust, AS: gust
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. guścik mrz.
czas. gustować ndk., zdegustować dk., zagustować dk.
przym. gustowny
przysł. gustownie
Wiktionary
(1.1) smak, dobry smak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.
(1.2) forma żeńskiego imienia Gustawa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
Gustaw – imię męskie pochodzenia germańskiego. Etymologia: niem. Gund, staroisl. gunnr 'walka'; niem. Stab, staroisl. stafr 'pałka, buława, laska marszałkowska'. Imię oznacza więc dzierżącego w boju laskę/buławę lub wyraża życzenie, aby noszący je doszedł do tak wysokich godności.
Forma żeńska: Gustawa
Zdrobnienia: Gucio, Gutek (od Gustawa), Gustlik (śl.), Gusta, Gucia (od Gustawy)
Gustaw imieniny obchodzi 2 sierpnia i 27 listopada.
Wikipedia
francuskie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica i główne miasto francuskiego terytorium zależnego Saint-Barthélemy, położonego na Karaibach;
Wiktionary
Gustavia – stolica i główne miasto francuskiego terytorium zależnego Saint Barthélemy na Karaibach, około 3000 mieszkańców. Nazwa została nadana na cześć szwedzkiego króla Gustawa III. Szwedzka posiadłość w latach 1785–1878.Gustavia została założona po tym gdy Szwecja otrzymała wyspę od Francji w 1785 roku w zamian za francuskie prawa handlu w Göteborgu.Warte obejrzenia są trzy forty z XVII wieku, kościół katolicki z 1829 oraz kościół anglikański z 1855 roku. Są to obecnie obok latarni morskiej i muzeum, najbardziej popularne miejsca wśród turystów.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Gustaw – imię męskie pochodzenia germańskiego. Etymologia: niem. Gund, staroisl. gunnr 'walka'; niem. Stab, staroisl. stafr 'pałka, buława, laska marszałkowska'. Imię oznacza więc dzierżącego w boju laskę/buławę lub wyraża życzenie, aby noszący je doszedł do tak wysokich godności.
Forma żeńska: Gustawa
Zdrobnienia: Gucio, Gutek (od Gustawa), Gustlik (śl.), Gusta, Gucia (od Gustawy)
Gustaw imieniny obchodzi 2 sierpnia i 27 listopada.
Wikipedia
(1.1) Lecimy z Gustawem do Rio na wakacje.
Wiktionary
IPA: ˈɡustaf, AS: gustaf
Wiktionary
rzecz. Gustawa ż.
:: zdrobn. Gutek, Gucio, Gustawek
:: fż. Gustawa ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Gustawa – żeński odpowiednik starogermańskiego imienia Gustaw.
Zdrobnienia: Gusta, Gucia.
W innych językach: łac. Gustava, ang. Gustava, niem. Gusta, fr. Gustave.
Gustawa imieniny obchodzi 7 maja, 2 sierpnia i 27 listopada.
Wikipedia
zdrobnienie od: Gustaw (imię męskie); Gustek, Gutek
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gustawy lub z nią związany
SJP.pl
Gustaw z małżonką; Gustawowie
SJP.pl
Gustaw z małżonką; Gustawostwo
SJP.pl
Gustawowo – część wsi Rzepiszyn w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gustawa lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: August, Gustaw (imiona męskie); Gutek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia August
(1.2) zdrobn. poufała forma imienia Augustyn
Wiktionary
Gustek, pierwotnie Gózdek, dawna osada hutniczo-giserska, potem letniskowa, obecnie dzielnica miasta Tomaszowa Mazowieckiego, położona nad rzeką Wolbórką niedaleko od jej ujścia do Pilicy. W obrębie dawnej osady znajdują się ulice: Nadrzeczna, Szczęśliwa, Klonowa i Lipowa. Gustek został przyłączony do miasta Tomaszowa w roku 1915.
Wikipedia
(1.1) Piesek pana Gustka biegał bez smyczy po parku.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. August mos., Augustyna ż.
(1.2)
rzecz. August mos., Augusta ż., Gucio mos., Gustlik mos., Gutek mos.
Wiktionary
(1.1) Gucio, Gutek; gw-pl|Górny Śląsk|Gustlik.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Augustyna
Wiktionary
(1.1) Gustla wyglóndo jak z łokna na plac.
Wiktionary
rzecz. Gustlik mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Augustyn, August
Wiktionary
Gustaw Jeleń (Gustlik) – postać literacka z książki Janusza Przymanowskiego Czterej pancerni i pies, a także postać filmowa z polskiego serialu telewizyjnego pod tym samym tytułem (1966–1970).
Wikipedia
(1.1) Gustlik był chłop jak tur i fedrował za dziesięciu chłopa.
Wiktionary
rzecz. Gucio mos., Gutek mos.
:: fż. Gustla ż.
Wiktionary
lubić coś; preferować coś; smakować w czymś
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) lubić
Wiktionary
(1.1) Tomek gustuje w niskich brunetkach. Jeszcze nie widziałem go z dziewczyną, która wyglądałaby inaczej.
Wiktionary
IPA: ɡuˈstɔvat͡ɕ, AS: gustovać
Wiktionary
rzecz. gustowanie n., gust m., guścik
czas. zagustować
przym. gustowny
przysł. gustownie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gustować.
Wiktionary
czas. gustować ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) elegancko, ze smakiem
Wiktionary
(1.1) Owszem, na początku tańczyłaś skromnie i z opanowaniem, gustownie i z elegancją, jak na przyzwoitą pannę przystało.
Wiktionary
IPA: ɡuˈstɔvʲɲɛ, AS: gustovʹńe
Wiktionary
rzecz. gustowność ż., gust m., zdrobn. guścik m.
czas. gustować
przym. gustowny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gustownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gustowny
SJP.pl
→ gustowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest gustowne; cecha tych, którzy są gustowni
Wiktionary
przym. gustowny
przysł. gustownie
Wiktionary
odznaczający się dobrym gustem; elegancki; modny; szykowny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w dobrym guście, wykwintny, wytworny, elegancki
Wiktionary
(1.1) Maria była skromnie ubrana, ale miała na sobie bardzo gustowny naszyjnik.
Wiktionary
IPA: ɡuˈstɔvnɨ, AS: gustovny
Wiktionary
rzecz. gustowność ż., gust
czas. gustować
przysł. gustownie
Wiktionary
(1.1) elegancki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
magiczne obrzędy; czary, zabobony, zaklęcia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) obrzędy towarzyszące praktykom magicznym
(1.2) przesądy, zabobony
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nasze zwyczaje noworoczne wywodzą się więc bądź ze słowiańskich kultów agrarnych, bądź też ze zwyczajów rzymskich połączonych z gusłami uprawianymi niegdyś wszędzie dla zapewnienia sobie szczęścia i bogactwa..
(1.2) Różnego rodzaju przesądy, gusła i zabobony trwają w naszej kulturze od wieków.
Wiktionary
IPA: ˈɡuswa, AS: gusu̯a
Wiktionary
rzecz. guślarz m., guślarka ż., guślarstwo n.
przym. guślarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. krzywe, koślawe, pełne sęków drzewo
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: gʌt
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wydzielanie wody w postaci kropelek przez liście roślin lądowych; wypacanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. zjawisko wydzielania kropel wodnych przez rośliny poprzez wypotniki;
Wiktionary
Gutacja (łac. gutta – kropla) – zjawisko wydzielania kropel wodnych roztworów związków organicznych i soli mineralnych przez rośliny i grzyby. U roślin naczyniowych krople wydzielane są przez specjalne struktury umieszczone na krańcach blaszki liściowej, zwane hydatodami.
Wikipedia
tworzywo termoplastyczne zbliżone do kauczuku, otrzymywane z soku drzewa gutaperkowego
SJP.pl
Wikipedia
drzewo z rodziny sączyńcowatych pochodzące z Półwyspu Malajskiego, którego twarde i ciężkie drewno stosowane jest do wyrobu kół oraz w snycerstwie, a z soku mlecznego tego drzewa otrzymuje się gutaperkę; drzewo gutaperkowe
SJP.pl
Gutaperkowiec, drzewo gutaperkowe, perczowiec (Palaquium gutta (Hook.) Burck.) – gatunek drzewa z rodziny sączyńcowatych. W naturze występował pierwotnie w lasach Półwyspu Malajskiego i na wyspach w Indonezji, ale na stanowiskach naturalnych został niemal całkowicie wytępiony. Występuje jako drzewo uprawne w strefie międzyzwrotnikowej m.in. w obrębie dawnego zasięgu naturalnego, także na Nowej Gwinei, na Filipinach, w północnej części Brazylii.
Wikipedia
zrobiony z gutaperki lub zawierający gutaperkę
SJP.pl
1. zdrobnienie od: August, Gustaw (imiona męskie); Gustek;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. poufała forma imienia August
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kupiliśmy Gutkowi nową czapeczkę.
Wiktionary
rzecz. August mos., Gustek mos., Gustlik mos., Gucio mos., Gustaw mos.
Wiktionary
(1.1) Gucio, Gustek; gw-pl|Górny Śląsk|Gustlik.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Johannesa Gutenberga, charakterystyczny dla Johannesa Gutenberga
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Gutkowski:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gutka lub z nim związany
SJP.pl
Gutowiec (niem. Guttowitz) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Czersk.
Wieś borowiacka położona przy drodze krajowej nr 22 a także przy szlaku linii kolejowej nr 203.
W skład sołectwa Gutowiec wchodzi również wieś Kurkowo.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Gutowo Małe, Gutowo Wielkie, Gutowo-Górki, Gutowo-Leśnictwo, Gutowo-Stradzyno, Gutów
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) w sztukach plastycznych: element dekoracyjny w kształcie cylindrycznej lub stożkowatej kropli, stosowany przede wszystkim w porządku doryckim; łezka
SJP.pl
Wikipedia
1. odnoszący się do gardła; gardłowy;
2. spółgłoska gutturalna - spółgłoska wymawiana przy użyciu tylnej części języka, np. g, k, ch; spółgłoska tylnojęzykowa
SJP.pl
o spółgłoskach: tylnojęzyczny (k, ch, g)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. związany z guwernantką, dotyczący guwernantki
(1.2) rzad. taki jak guwernantka t.j. opiekuńczy, autorytatywny, nadzorujący
Wiktionary
rzecz. guwernantka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zajęcie guwernantki
Wiktionary
rzecz. guwerner mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. guwerner.
Wiktionary
Guwernantka – nauczycielka domowa, czasem pełniąca również rolę ochmistrzyni; męski odpowiednik tego pojęcia to guwerner lub guwernant. W Polsce guwernantkom powierzano zazwyczaj naukę i wychowanie młodszych dzieci, w wieku przedszkolnym. Najważniejszym przedmiotem nauczanym przez guwernantki i guwernantów były podstawy języka francuskiego. Stanowisko guwernantki było często jedynym sposobem zarobkowania dla niezamożnych a wykształconych niezamężnych kobiet.
Wikipedia
nauczycielka domowa i wychowawczyni dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. eduk. nauczycielka domowa, wychowawczyni dzieci w zamożnych rodzinach
Wiktionary
Guwernantka – nauczycielka domowa, czasem pełniąca również rolę ochmistrzyni; męski odpowiednik tego pojęcia to guwerner lub guwernant. W Polsce guwernantkom powierzano zazwyczaj naukę i wychowanie młodszych dzieci, w wieku przedszkolnym. Najważniejszym przedmiotem nauczanym przez guwernantki i guwernantów były podstawy języka francuskiego. Stanowisko guwernantki było często jedynym sposobem zarobkowania dla niezamożnych a wykształconych niezamężnych kobiet.
Wikipedia
rzecz. guwerneria ż., guwernerstwo n., guwernerzyna m.
:: fm. guwerner mos.
czas. guwernerować ndk., guwernerzyć ndk.
przym. guwernernerski, guwernancki
Wiktionary
wychowawca dzieci w zamożnych domach; nauczyciel domowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. eduk. nauczyciel domowy, wychowawca dzieci w zamożnych rodzinach
Wiktionary
Guwernantka – nauczycielka domowa, czasem pełniąca również rolę ochmistrzyni; męski odpowiednik tego pojęcia to guwerner lub guwernant. W Polsce guwernantkom powierzano zazwyczaj naukę i wychowanie młodszych dzieci, w wieku przedszkolnym. Najważniejszym przedmiotem nauczanym przez guwernantki i guwernantów były podstawy języka francuskiego. Stanowisko guwernantki było często jedynym sposobem zarobkowania dla niezamożnych a wykształconych niezamężnych kobiet.
Wikipedia
(1.1) Zaimprowizował im opowieść, a potem uśpił wszystkich łącznie z guwernerem kołysanką.
Wiktionary
rzecz. guwernanctwo n., guwernerowanie n.
:: fż. guwernantka ż.
czas. guwernerować ndk.
przym. guwernerski
Wiktionary
(1.1) wychowawca, preceptor
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) daw. pracować jako guwerner lub guwernantka
Wiktionary
rzecz. guwerner mos., guwernantka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą guwernera, dotyczący guwernera
Wiktionary
rzecz. guwerner mos.
Wiktionary
zawód guwernera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zajęcie guwernera
Wiktionary
rzecz. guwernantka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. koperta
Wiktionary
[czytaj: głiJEN] kraina historyczna we Francji
SJP.pl
Gujenna (fr. Guyenne) – prowincja, część krainy dawnego plemienia Akwitanów podbitej przez Rzym, rozpościera się na obu brzegach Garonny. Od XII wieku przejściowo należała do Plantagenetów, królów Anglii.
W 1337 roku Filip VI Walezjusz, król Francji, ogłosił konfiskatę lenna Gujenny, co stało się bezpośrednią przyczyną rozpoczęcia wojny stuletniej.
Wikipedia
1. zgrubienie pochodzenia naturalnego lub wywołane uderzeniem
2. patologiczny twór najczęściej w postaci nowotworu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) zgrubienie pochodzenia naturalnego lub wywołane uderzeniem
(1.2) med. patologiczny twór najczęściej w postaci nowotworu
(1.3) ozdobna gałka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Marysia nabiła sobie guza na plac zabawacu zabaw.
(1.2) Radykalne usunięcie guza prostaty przedłuża życie o 20 lat.
Wiktionary
IPA: ɡus, AS: gus
Wiktionary
rzecz. zdrobn. guzek m.
przym. guzowy, guzowaty, guzikowy, guzkowaty
Wiktionary
(1.1) gula, narośl
(1.2) guz nowotworowy, nowotwór, rak, zmiana nowotworowa
(1.3) gałka
Wiktionary
rodzaj nicieni, szkodnik roślin dwuliściennych
SJP.pl
Guzak (Meloidogyne) – rodzaj nicieni z rodziny Meloidogynidae. Obejmuje obligatoryjne endopasożyty różnorodnych roślin naczyniowych, atakujące najczęściej ich organy podziemne. Większość gatunków wywołuje powstawanie na żywicielach galasów. Zakaźne jest drugie stadium młodociane. Wędrujące są również dorosłe samce. Dorosłe samice oraz trzecie i czwarte stadium młodociane są osiadłe. Dotychczas opisano ich około 100 gatunków.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Guzdek – kolonia w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Szczytniki.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kaliskiego.
Wikipedia
guzdrać się - potocznie: robić coś bardzo wolno
SJP.pl
kobieta guzdrząca się; guzdrała; maruda
SJP.pl
człowiek guzdrzący się; maruda; guzdrała
SJP.pl
potocznie: wykonywanie czegoś powoli, ślamazarnie, opieszale; marudzenie, grzebanie się, guzdranie się
SJP.pl
pogardliwie o kobiecie powolnej, roztargnionej, nierozgarniętej; także o mężczyźnie (z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy
(1.1) pot. osoba robiąca wszystko powoli, flegmatyczna
Wiktionary
(1.1) Ale z ciebie guzdrała, czekamy na ciebie już pięć minut.
Wiktionary
IPA: ɡuzˈdrawa, AS: guzdrau̯a
Wiktionary
rzecz. guzdracz m., guzdralski m., guzdralstwo n., guzdranina ż., guzdranie n.
czas. guzdrać się
przym. guzdralski
Wiktionary
(1.1) guzdracz, guzdralski, maruda, maruder, grzebuła, ślamazara, lelum polelum
Wiktionary
1. zdrobnienie od: guz;
2. małe zgrubienie, wypukłość; gruzełek, guzełek;
3. wykwit skórny uwypuklony ponad powierzchnię skóry;
4. guzki krwawnicze - żylakowate rozszerzenie splotu końcowego odcinka odbytnicy, w formie łatwo krwawiących guzków; krwawnica, żylaki odbytu, hemoroidy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: guz
(1.2) mały guz
(1.3) med. niewielki wykwit naskórny;
Wiktionary
Guzek (łac. nodulus, tuberculum) – w dermatologii, wykwit wyniosły ponad powierzchnię skóry, związany ze zmianami w skórze właściwej, mogący ulegać rozpadowi z pozostawieniem blizny. Większy wykwit guzkowy (o średnicy powyżej 1 cm) rozwijający się z zajęciem tkanki podskórnej określany jest jako guz. Guzek różni się od grudki większą spoistością i głębszym usadowieniem oraz istnieniem nacieku zapalnego wokół miejsca jego występowania.
Wikipedia
(1.2) Na USG znaleźli mi guzki na tarczycy.
(1.3) Guzek różni się od grudki większą spoistością i głębszym usadowieniem oraz istnieniem nacieku zapalnego wokół miejsca jego występowania.
Wiktionary
IPA: ˈɡuzɛk, AS: guzek
Wiktionary
rzecz. guz mrz.
przym. guzkowy, guzikowy, guzkowaty
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.2) zgrubienie
(1.3) wykwit
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. guz mrz.
przym. guzkowy, guzikowy, guzkowaty
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|guz|-ek.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|guz.
* angielski: (1.2) nodule
* francuski: (1.2) nodule m.
* hiszpański: (1.2) nódulo m.
* włoski: (1.2) nodulo m.
źródła.
== guzek (język kurmandżi.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. kostka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzadko: małe zgrubienie, wypukłość; gruzełek, guzek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: guzik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: guzik
Wiktionary
Guziczek (ang. Button Nose, jap. Yume no Hoshi no Button Nose, niem. Prinzessin Erdbeer, fr. Bouton d’or, 1985) – japoński serial animowany zrealizowany przez wytwórnię "Saban Entertainment". Reżyserem tego serialu jest Masami Hata. W Polsce był emitowany na kanałach TVN i Fox Kids z polskim dubbingiem.
Wikipedia
(1.1) Do czego służy ten czerwony guziczek?
Wiktionary
IPA: ɡuˈʑit͡ʃɛk, AS: guźiček
Wiktionary
rzecz. guzik m.
przym. guzikowy, guzikarski
Wiktionary
przymiotnik od: guziczek
SJP.pl
kość guziczna - końcowy odcinek kręgosłupa człowieka
SJP.pl
afrykański, łowny gatunek z rodziny świń; fakoszer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Phacochoerus|F. Cuvier|ref=tak., przypominający świnię masywny ssak afrykański o długich kłach;
Wiktionary
Guziec (Phacochoerus) – rodzaj ssaków z podrodziny świń (Suinae) w obrębie rodziny świniowatych (Suidae).
Wikipedia
(1.1) Cechą charakterystyczną guźca są dwie pary kłów wystających z otworu gębowego i zakrzywionych ku górze.
Wiktionary
IPA: ˈɡuʑɛt͡s, AS: guźec
Wiktionary
1. przedmiot, zwykle nieduży i okrągły, przyszyty do ubrania, służący do zapinania, przymocowywania czegoś, bądź dla ozdoby;
2. przycisk służący do włączania lub wyłączania jakiegoś urządzenia, prądu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. element ubioru służący do zapinania np. płaszcza, swetra, spodni;
(1.2) pot. włącznik, przycisk
(1.3) pot. przen. nic
Wiktionary
Guzik – element ubioru służący do zapinania np. płaszcza, swetra czy spodni. Najczęściej w kształcie koła, wykonany z plastiku, metalu lub z innych tworzyw. Guziki zaczęto przyszywać do ubrań w XIII wieku.
Alternatywą dla guzików są napy i spinki.
Słowem guzik określa się też różnego typu przyciski.
Wikipedia
(1.1) Urwał mi się guzik u koszuli.
Wiktionary
IPA: ˈɡuʑik, AS: guźik
Wiktionary
rzecz. guzikarka ż.
:: zdrobn. guziczek m.
przym. guzikowy, guzikarski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|depok.; stpol. pągwica
(1.2) włącznik, przycisk
(1.3) figa, wulg. gówno
Wiktionary
maszyna do przyszywania guzików
SJP.pl
dotyczący guzikarza, guzikarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą guzikarza, dotyczący guzikarza lub guzikarstwa
Wiktionary
rzecz. guzik m., guziczek m., guzikarz mos., guzikarstwo n., guzikarka ż.
przym. guzikowy
Wiktionary
podobny do guzika, przypominający guzik
SJP.pl
Guzikówka – część miasta Krosno. Znajduje się w południowej części Krosno, w okolicy ulicy Guzikówka.
Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa w powiecie krośnieńskim. W 1867 włączona do Krosna.
W miejscu dawnej wsi Guzikówka funkcjonuje obecnie Parafia św. Piotra Apostoła i św. Jana z Dukli w Krośnie-Guzikówce.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: guzik
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z guzikami, dotyczący guzików
(1.2) posiadający guziki
Wiktionary
(1.2) Harmonią nazywano u nas instrument z klawiaturą chromatyczną, guzikową, a akordeonem - z klawiaturą podobną do fortepianowej.
Wiktionary
IPA: ˌɡuʑiˈkɔvɨ, AS: guźikovy
Wiktionary
rzecz. guzik m., guziczek m., guz m., guzek m.
przym. guziczny, guzikarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mający guzki, pokryty guzkami; mający kształt guzka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający guzki, pokryty guzkami
(1.2) mający kształt guzka
Wiktionary
(1.1) Celina ma jakąś guzkowatą narośl na ramieniu.
Wiktionary
rzecz. guz mrz., guzek mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
roślina ozdobna pochodząca z obszarów tropikalnych Ameryki
SJP.pl
Guzmania (Guzmania Ruiz & Pav.) – rodzaj roślin z rodziny bromeliowatych (Bromeliaceae) liczący ponad 200 gatunków. Ze względu na ozdobne kwiatostany są to rośliny popularne w uprawie w domach, w cieplejszych klimatach także w ogrodach. Pochodzi z lasów tropikalnych środkowej i południowej Ameryki – z centrum występowania i zróżnicowania w rejonie Panamy i Kolumbii.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych
SJP.pl
Fomitiporia Murrill (guzoczyrka) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae).
Wikipedia
guzoń pajęczarz, guzoń garbusek - gatunki pająka z rodziny naśladownikowatych
SJP.pl
stawać się guzowatym, pokrywać się guzami
SJP.pl
mający kształt guza
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający guzy, pokryty guzami
(1.2) mający kształt guza
Wiktionary
(1.2) Celina ma teraz guzowatą narośl na policzku.
Wiktionary
rzecz. guz mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Miejscowości o tej nazwie:
Wikipedia
1. styl guzowy - styl dekoracji ceramiki w epoce brązu (ornament guzowy)
2. med. przymiotnik od: guz (w znaczeniu nowotworu)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wyglądający jak guz
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzecz. guz mrz.
Wiktionary
nazwisko polskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Poznań. indyczka
(1.2) reg-pl|Poznań. niezaradny człowiek
Wiktionary
(1.1) rzecz. fm. gularz m.
Wiktionary
w Związku Radzieckim: obóz pracy przymusowej; łagier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) system obozów pracy przymusowej w ZSRR;
Wiktionary
Gułag, GUŁag (zapis dopuszczalny: GUŁAG) – istniejący od 1930 podmiot zarządzania obozami pracy (łagrami) w ZSRR, w którym więźniami byli zarówno przestępcy kryminalni, jak i więźniowie polityczni.
Wikipedia
IPA: ˈɡuwak, AS: guu̯ak
Wiktionary
przymiotnik od: gułag
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. skrót od: gigawat (czytany jako cały, odmienny wyraz);
2. [czytaj: gie-WU] skrót od: Gazeta Wyborcza (skrót czytany także jako całe, odmienne wyrażenie)
SJP.pl
skrót od: gwara, gwarowy; gwar.
SJP.pl
rzeka w południowej Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Hiszpanii;
Wiktionary
Gwadalkiwir (wym. [ɡwaðalkiˈβir], łac. Baetis lub Baetes, hiszp. Guadalquivir, z arabskiego الوادي الكبير Wadi al-Kabir – „wielka rzeka”) – rzeka, główny ciek wodny południowej Hiszpanii. Jej źródło znajduje się w Górach Betyckich, w prowincji Jaén. Płynie na zachód, przez zabagniony Las Marismas i uchodzi do Zatoki Kadyksu w Sanlúcar de Barrameda. Jest żeglowna od Kordoby.
Wikipedia
(1.1) Kordowa położona jest nad rzeką Gwadalkiwir.
Wiktionary
IPA: ˌɡvadalʲˈcivʲir, AS: gvadalʹḱivʹir
Wiktionary
zamorski departament Francji w Ameryce Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. departament i region zamorski Francji w archipelagu Małych Antyli ze stolicą w Basse-Terre;
(1.2) geogr. wyspa w archipelagu Małych Antyli należąca do Gwadelupy (1.1);
Wiktionary
Gwadelupa (fr. Guadeloupe) – departament zamorski Francji w Ameryce Środkowej, położony na kilku większych i kilkudziesięciu mniejszych wyspach w Małych Antylach m.in.:
Do 22 lutego 2007 w skład terytorium wchodziła również wyspa Saint-Barthélemy oraz północna część wyspy Saint-Martin, obecnie będące osobnymi terytoriami zależnymi Francji.
Wikipedia
(1.1) W parlamencie francuskim Gwadelupę reprezentuje 4 posłów i 2 senatorów.
Wiktionary
IPA: ˌɡvadɛˈlupa, AS: gvadelupa
Wiktionary
rzecz. Gwadelupczyk m., Gwadelupka ż.
przym. gwadelupski
Wiktionary
mieszkaniec Gwadelupy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gwadelupy
Wiktionary
rzecz. Gwadelupa ż.
:: fż. Gwadelupka ż.
przym. gwadelupski
Wiktionary
mieszkanka Gwadelupy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gwadelupy
Wiktionary
rzecz. Gwadelupa ż.
:: fm. Gwadelupczyk mos.
przym. gwadelupski
Wiktionary
związany z Gwadelupą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z Gwadelupą, dotyczący Gwadelupy
Wiktionary
rzecz. Gwadelupa ż., Gwadelupczyk mos., Gwadelupka ż.
Wiktionary
rzeka w Portugalii i Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Półwyspie Iberyjskim;
Wiktionary
Gwadiana (hiszp. Guadiana, wym. [ɡwaðiˈana]; port. Guadiana, wym. [ɡwɐðiˈɐnɐ]; łac. Anas; arab. وادي يانة, wādī-yāna) – rzeka w Hiszpanii i Portugalii, główna rzeka południowej Estremadury. Powierzchnia dorzecza wynosi 67 733 km², z tego 11 620 km² (17,1%) znajduje się na terenie Portugalii. Obszar dorzecza zamieszkuje około 1,7 mln osób, przy średniej gęstości zaludnienia 28 os./km².
Wikipedia
IPA: ɡvaˈdʲjãna, AS: gvadʹi ̯ãna
Wiktionary
niskie drzewo z Ameryki Środkowej zawierające żywicę gwajakol o leczniczych właściwościach; gwajakowiec
SJP.pl
jednometylowy eter pirokatechiny, składnik kreozotu, stosowany jako środek wykrztuśny i antyseptyczny, a także w stomatologii jako środek odkażający
SJP.pl
Gwajakol (2-metoksyfenol) – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli. Z chlorkiem żelaza(III) daje niebieskie zabarwienie, zmieniające się następnie na zielone (reakcja charakterystyczna dla fenoli).
Wikipedia
gwajakolosulfonian potasu - syntetyczny lek wykrztuśny, pochodna gwajakolu; thiocol, tiokol, sulfogwajakol
SJP.pl
niskie drzewo z Ameryki Środkowej zawierające żywicę gwajakol o leczniczych właściwościach; gwajak
SJP.pl
Gwajakowiec (Guaiacum L.) – rodzaj roślin z rodziny parolistowatych (Zygophyllaceae). Obejmuje 6 gatunków. Wszyscy przedstawiciele rodzaju rosną w naturze na suchych obszarach w strefie subtropikalnej kontynentów amerykańskich, od Florydy i północnego Meksyku po Peru i Boliwię na południu.
Wikipedia
przymiotnik od: gwajak
SJP.pl
drzewo lub krzew z rodziny mirtowatych, uprawiane m.in. dla smacznych owoców w kształcie gruszki; guawa, guajawa, gujawa, gruszla, psydia
SJP.pl
Gujawa, gruszla (Psidium L.) – rodzaj obejmujący około 100 gatunków roślin tropikalnych z rodziny mirtowatych, znany też pod nazwami guawa, gwajawa, gojawa, psydia. Rośliny te występują na Karaibach, w Ameryce Środkowej i w północnej części Ameryki Południowej.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Walbert, Waldebert, Gwalbert – imię męskie pochodzenia germańskiego, złożone z członów waldan — "panować, rządzić" i beraht — "jasny, błyszczący". W Polsce bardziej znane w zromanizowanej formie Gwalbert (por. Wilhelm — fr. Guillaume). Istnieje trzech świętych patronów tego imienia.
Wikipedia
Gwalbert z małżonką; Gwalbertowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gwalberta lub z nim związany
SJP.pl
miasto w Indiach
SJP.pl
Gwalijar (hindi ग्वालियर, trl. Gvāliyar, trb. Gwalijar; ang. Gwalior) – miasto w środkowych Indiach, w stanie Madhya Pradesh, na północnym skraju wyżyny Dekan, na wysokości 220 metrów. Około 1,9 mln mieszkańców. Znajduje się tu port lotniczy Gwalior.
Wikipedia
przymiotnik od: Gwalijar, miasto w środkowych Indiach
SJP.pl
lama z rodziny wielbłądowatych, żyjąca w górach Ameryki Południowej; guanako
SJP.pl
Gwanako andyjskie, gwanako, guanako (Lama guanicoe) – gatunek ssaka z rodziny wielbłądowatych (Camelidae). Żyje w niewielkich stadach w Andach i w Patagonii.
Wikipedia
zasada purynowa; guanina
SJP.pl
Guanina, 2-amino-6-oksypuryna – organiczny związek chemiczny z grupy puryn, jedna z pięciu zasad azotowych, wchodzących w skład podstawowych nukleotydów kwasów nukleinowych (DNA i RNA). W kwasach nukleinowych tworzy komplementarną parę z cytozyną (C).
Guanina to biała substancja krystaliczna nierozpuszczalna w wodzie. Formuje ona kryształy molekularne.Nazwa „guanina” pochodzi z wyodrębnienia tego związku z odchodów (guana) ptaków.
Wikipedia
przymiotnik od: gwanina
SJP.pl
zgiełk, hałas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hałas spowodowany głosem wielu rozmów
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: gwara
Wiktionary
Gwar (zapis stylizowany: GWAR) – amerykańska heavymetalowa grupa muzyczna utworzona w 1985 roku. Zespół zyskał popularność dzięki swemu wyglądowi zaczerpniętemu z filmów grozy, a także z często niepoprawnych politycznie tekstów, poruszających tematy tabu.
Wikipedia
rzecz. gwara ż., gwarzenie n., pogwarzenie n., pogwarka ż., gwarek m., gwarność ż., gwarowość ż., rozgwar m.
czas. gwarzyć ndk., pogwarzyć dk.
przym. gwarny, gwarowy
przysł. gwarnie, gwarowo
Wiktionary
(1.1) zgiełk, harmider
Wiktionary
skrót od: gwara, gwarowy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
w językoznawstwie:
1. odmiana języka ogólnego (narodowego) charakterystyczna dla jakiegoś terytorium, np. gwara śląska, mazowiecka; dialekt, narzecze;
2. gwara ludowa - mowa ludności wiejskiej zamieszkującej pewien niewielki obszar kraju (zwykle kilka lub kilkanaście wsi);
3. gwara kresowa - gwara powstała na podłożu ukraińskim, białoruskim i litewskim;
4. język jakiejś grupy społecznej (środowiskowej, zawodowej, ale nie terytorialnej), różniący się od języka ogólnego (narodowego) zasobem słów, wyrażeń i wymową; żargon, argot, slang, wiech, język specjalistyczny (środowiskowy, zawodowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. mowa terytorialna, odmienna od przyjętego języka standardowego;
(1.2) jęz. kult. żargon określonego środowiska zawodowego lub społecznego;
Wiktionary
Gwara – termin określający odmiany języka odrębne od odmiany ogólnej. Określenie to jest przede wszystkim odnoszone do terytorialnych, lokalnych odmian języka, odróżniających się pod względem cech językowych od odmian sąsiadujących (mowy sąsiednich okolic) i od szerzej znanej odmiany standardowej (języka ogólnego). Tak pojmowane odrębności gwarowe widoczne są zarówno w zakresie słownictwa, jak i na innych poziomach języka (fonetycznym, fonologicznym, składniowym i morfologicznym).
Wikipedia
(1.1) Marek mówi gwarą podhalańską.
(1.2) Nawet żeglarze mają swoją specyficzną gwarę.
Wiktionary
IPA: ˈɡvara, AS: gvara
Wiktionary
rzecz. gwar mrz., gwarność ż., gwarzenie n., gwaryzacja ż.
czas. gwarzyć ndk.
przym. gwarowy, gwarny
przysł. gwarowo, gwarno
Wiktionary
roślina pnąca z rodziny mydleńcowatych o kwitnących na biało kwiatach, której owoce i nasiona zawierające kofeinę używane są do sporządzania pasty będącej esencją naturalnych napojów pobudzających; guarana, cierniopląt, paulinia
SJP.pl
1. ważne czasowo zobowiązanie producenta lub sprzedawcy do bezpłatnej naprawy lub wymiany zakupionego, wadliwego towaru;
2. poręczenie prawdziwości, autentyczności czegoś; rękojmia;
3. odpowiedzialność osoby trzeciej, np. banku, za zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela, umowa zakładająca spłatę czyjegoś długu przy zajściu ustalonych warunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poręczenie, rękojmia, zapewnienie o czymś;
(1.3) ekon. hand. odpowiedzialność zaciągana przez osobę trzecią, zapewniająca wierzyciela o dotrzymaniu zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela
Wiktionary
Gwarancja
Wikipedia
(1.1) Spróbuj pomarańczę. Daję ci gwarancję, że nie będziesz żałował.
(1.2) Przedwczoraj minęła mi gwarancja na lodówkę, a ona akurat dzisiaj musiała się zepsuć.
(1.3) Jeśli wzięłaś gwarancję za Marka, to znaczy, że jeśli on nie spłaci długu w terminie, to ty będziesz musiała zamiast niego go płacić.
Wiktionary
IPA: ɡvaˈrãnt͡sʲja, AS: gvarãncʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. gwarant, gwarantowanie
przym. gwarancyjny, gwarantowany
czas. gwarantować ndk., zagwarantować dk.
Wiktionary
(1.1-3) daw. garancja
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący gwarancji
Wiktionary
rzecz. gwarant mos., gwarancja ż., gwarantowanie n.
czas. gwarantować ndk.
Wiktionary
roślina pnąca z rodziny mydleńcowatych o kwitnących na biało kwiatach, której owoce i nasiona zawierające kofeinę używane są do sporządzania pasty będącej esencją naturalnych napojów pobudzających; guarana, cierniopląt, paulinia
SJP.pl
członek plemienia Indian z Ameryki Południowej; Guaranin
SJP.pl
członkini plemienia Indian z Ameryki Południowej; Guaranka
SJP.pl
związany z Gwaranami (Guaranami, Guarani), plemieniem indiańskim
SJP.pl
1. osoba zapewniająca, że zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela zostaną wypełnione; poręczyciel;
2. wystawca gwarancji na dany towar;
3. osoba, dzięki której coś istnieje lub następuje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, który daje gwarancję
Wiktionary
rzecz. gwarancja ż., gwarantka ż., gwarantowanie n.
czas. gwarantować ndk., zagwarantować dk.
przym. gwarancyjny, gwarantowany
Wiktionary
(1.1) poręczyciel
Wiktionary
czasownik
(1.1) zapewniać, dawać gwarancję, ręczyć, zabezpieczać
Wiktionary
(1.1) Gwarantuję ci, że wygrasz wyścig.
Wiktionary
rzecz. gwarant mos., gwarancja ż., gwarantowanie n.
przym. gwarancyjny
Wiktionary
(1.1) zapewniać, ręczyć, zabezpieczać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gwarantować.
Wiktionary
czas. gwarantować ndk.
rzecz. gwarant mos., gwarancja ż.
przym. gwarancyjny
Wiktionary
pewny, niezawodny, niewątpliwy
SJP.pl
1. oddział wojsk stanowiący straż przyboczną władcy;
2. doborowe oddziały różnych formacji;
3. ochotnicze oddziały zorganizowane na wzór wojska regularnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. wyborowe oddziały wojska
(1.2) wojsk. oddziały ochotnicze, zorganizowane na wzór wojska zawodowego
(1.3) wojsk. hist. starożytna lub średniowieczna straż przyboczna panujących
Wiktionary
Wojskowość:
Wikipedia
(1.2) Syn sąsiadów zaciągnął się do gwardii.
(1.3) Za czasów Piotra Wielkiego gwardia stała się nie tylko gwarancją bezpieczeństwa osoby cara i jego władzy, ale także organem kontrolnym całej administracji.
Wiktionary
IPA: ˈɡvardʲja, AS: gvardʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. gwardzista mos., gwardzistka ż.
przym. gwardyjski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przełożony klasztoru w niektórych zakonach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. przełożony niektórych męskich domów zakonnych;
Wiktionary
Gwardian – w zgromadzeniach zakonnych funkcjonujących według reguły zakonnej Franciszka z Asyżu kadencyjny przełożony domu zakonnego.
W czasie tworzenia zakonu przez Franciszka z Asyżu, jednym z jego założeń było odcięcie się od istniejących dotychczas zasad organizacyjnych zakonów, dlatego w swojej Pierwszej Regule, która powstała w 1209 lub w 1210, w rozdziale VI, zabronił zakonnikom sprawowania funkcji przeora, a także tytułowania kogokolwiek w ten sposób. Niemniej, ani Pierwsza Reguła, ani tzw. Reguła zatwierdzona (Regula secunda), która 29 listopada 1223 otrzymała akceptację papieża Honoriusza III, nie zawierają żadnych szczegółowych informacji na temat organizacji zakonu i jego struktury. W regułach tych nie jest również określona funkcja gwardiana.
Wikipedia
(1.1) Donośny głos księcia wojewody i ojca gwardiana nad naszymi wszystkimi się unosiły.
(1.1) Zwyczaj mianowania gwardianów przez ministrów prowincjalnych wykształcił się we franciszkańskich prowincjach zaalpejskich.
Wiktionary
rzecz. gwardianat mrz., gwardiaństwo n.
przym. gwardiański
Wiktionary
(1.1) przełożony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. urząd gwardiana
(1.2) kancelaria, biuro gwardiana
Wiktionary
rzecz. gwardian mos., gwardiaństwo n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) kośc. związany z osobą lub stanowiskiem gwardiana
Wiktionary
rzecz. gwardian mos., gwardiaństwo n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. urząd, godność gwardiana
Wiktionary
(1.1) Ojciec Leopold z wielkim zapałem oddał się gwardiaństwu.
Wiktionary
przym. gwardiański
rzecz. gwardian mos., gwardianat mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w obwodzie królewieckim, położone na prawym brzegu Pregoły;
Wiktionary
Gwardiejsk, Tapiewo (ros. Гвардейск; niem. Tapiau) – miasto w obwodzie królewieckim. Położone na prawym brzegu rzeki Pregoły, 38 km na wschód od Królewca.
Wikipedia
przym. gwardiejski
Wiktionary
(1.1) hist. Tapiewo, Tapiawa
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gwardiejskiem, dotyczący Gwardiejska
Wiktionary
rzecz. Gwardiejsk mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) wojsk. związany z gwardią, dotyczący gwardii
Wiktionary
rzecz. gwardia ż., gwardzista mos., gwardzistka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. członek gwardii
(1.2) sport. zawodnik „Gwardii”
Wiktionary
(1.1) Przekupka doniosła gwardzistom o nocnej wizycie przemytnika.
(1.2) Poprzedniemu trenerowi gwardzistów również udostępniano pomieszczenie przy szatni.
Wiktionary
rzecz. gwardia ż.
:: fż. gwardzistka ż.
przym. gwardyjski
Wiktionary
przymiotnik od: gwarek
SJP.pl
cech górniczy, także samo górnictwo
SJP.pl
Gwarectwo (z niem. Gewerkschaft, z łac. communitas fovae) – spółka eksploatująca złoża rud metali nieżelaznych, a od XVIII w. także węgla kamiennego. W górnictwie środkowej Europy było znane już w końcu XII w., w Polsce od wieku XIV.
W 1987 roku polskie gwarectwa zostały zgrupowane wraz z innymi przedsiębiorstwami we Wspólnocie Węgla Kamiennego.
Wikipedia
górnik, który miał pozwolenie na wykopywanie kruszcu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny szpakowatych
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) górnik mający pozwolenie na kopanie kruszcu
(2.2) członek gwarectwa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɡvarɛk, AS: gvarek
Wiktionary
rzecz. gwar mrz.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gwarliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gwarliwy
SJP.pl
rzadko: pełen gwaru; głośny, hałaśliwy, gwarny
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: gwarnie, gwarno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gwarny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) od: gwarny
Wiktionary
(1.1) Ze zdziwieniem zauważyłem kawiarnię, gdzie było tłoczno i gwarno.
Wiktionary
IPA: ˈɡvarnɔ, AS: gvarno
Wiktionary
przym. gwarny
rzecz. gwara ż.
czas. gaworzyć ndk.
Wiktionary
zgiełkliwość, hałaśliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest gwarne; cecha tych, którzy są gwarni
Wiktionary
przym. gwarny
przysł. gwarnie
rzecz. gwar mrz., gwara ż.
Wiktionary
pełen gwaru; głośny, hałaśliwy, gwarliwy
SJP.pl
→ gwarowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest gwarowe
Wiktionary
przym. gwarowy
przysł. gwarowie
rzecz. gwar mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: gwara
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący gwary
Wiktionary
rzecz. gwarowość ż., gwar mrz., gwara ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie językoznawstwa zajmującej się gwarami i dialektami; dialektolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) jęz. językoznawca specjalizujący się w dziedzinie gwaroznawstwa
Wiktionary
(1.1) Słownik napisali gwaroznawcy z Uniwersytetu Śląskiego.
Wiktionary
rzecz. gwaroznawstwo n., gwaroznawczość ż.
przym. gwaroznawczy
Wiktionary
(1.1) dialektolog
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest gwaroznawcze
Wiktionary
rzecz. gwaroznawca mos., gwaroznawstwo n.
Wiktionary
dotyczący dziedziny językoznawstwa zajmującej się gwarami i dialektami; dialektologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany z gwaroznawstwem, nauką o gwarach
Wiktionary
rzecz. gwaroznawca mos., gwaroznawstwo n.
Wiktionary
specjalistka w dziedzinie językoznawstwa zajmującej się gwarami i dialektami
SJP.pl
dziedzina językoznawstwa zajmująca się gwarami i dialektami; dialektologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. nauka o gwarach
Wiktionary
Dialektologia (gr. dialektos „gwara” i logos „słowo, nauka”), także gwaroznawstwo – dział językoznawstwa zajmujący się badaniem, genezą i systematyką dialektów w obrębie jakiegoś języka lub języków. Dyscyplina ta bada odmiany poszczególnych języków oparte głównie na uwarunkowaniach geograficznych (w przeciwieństwie do odmian o podłożu społecznym – socjolektów, które są przedmiotem zainteresowań socjolingwistyki, czy też form historycznych, których klasyfikacji i opisu dokonuje językoznawstwo diachroniczne). Choć socjolekty bywają włączane w ramy terminu „dialekt”, to dialektologia jako dyscyplina koncentruje się przeważnie na odmianach terytorialnych.
Wikipedia
(1.1) Na wykładach z gwaroznawstwa poznajemy m.in. gwary śląskie.
Wiktionary
rzecz. gwaroznawca mos., gwaroznawczość ż.
przym. gwaroznawczy
Wiktionary
(1.1) dialektologia
Wiktionary
cecha językowa (fonetyczna, fleksyjna, słowotwórcza, leksykalna) rozpoznawana jako gwarowa; dialektyzm
SJP.pl
Dialektyzm (gr. diálogos „rozmowa” i dialektikē „dialektyka” z diálektos „sposób mówienia”), gwaryzm – element językowy właściwy dla dialektu lub grupy dialektów, używany głównie w komunikacji ustnej. Dialektyzmem może być np. pojedynczy wyraz (np. uświerknąć zamiast zmarznąć) lub połączenie wyrazowe (frazeologizm); wyróżnia się także dialektyzmy gramatyczne (pójdźwa zam. pójdźmy), składniowe (np. gęsi lecieli) i fonetyczne (np. kóń zam. koń).
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rozmawiać przyjaźnie
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mówić
Wiktionary
rozmawiać w sposób poufały
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) rozmawiać poufale
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. opowiadać, gawędzić
(1.3) rzad. gaworzyć (o dziecku)
(1.4) przest. czynić gwar, hałasować
Wiktionary
rzecz. gwar mrz., gwara ż.
Wiktionary
1. artystyczna farba wodna z domieszką kredy lub bieli, które nadają jej właściwości kryjące;
2. technika malarska posługująca się tymi farbami;
3. obraz wykonany tą techniką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. kryjąca farba wodna z domieszką kredy, bieli cynkowej lub bieli ołowianej oraz gumą arabską jako spoiwem;
(1.2) szt. technika malarska wykorzystująca gwasz (1.1)
(1.3) szt. praca malarska w technice gwaszu (1.2)
Wiktionary
Gwasz (fr. gouache, wł. guazzo, z łac. aquatio – czerpanie wody) – farba wodna z domieszką kredy lub bieli (od XIX wieku ołowiowej lub cynkowej), nadającej jej właściwości kryjące, oraz gumy arabskiej będącej spoiwem.
Wikipedia
(1.1) Komplet dwunastu gwaszy w tubach kosztuje tylko 15 zł.
(1.2) Hall malował na szkliwie i kości słoniowej, biegle posługiwał się gwaszem, i stosował szerokie pociągnięcia pędzla, bardzo nietypowe w przypadku miniatur.
Wiktionary
rzecz. gwaszysta m., gwaszystka ż., gwaszowanie n.
czas. gwaszować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: gwasz
SJP.pl
1. Republika Gwatemali; państwo w Ameryce Środkowej;
2. miasto, stolica państwa Gwatemala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. jedno z państw w Ameryce Środkowej;
(1.2) geogr. stolica i największe miasto Gwatemali (1.1);
(1.3) geogr. adm. jeden z departamentów Gwatemali (1.1), położony w południowej części kraju;
Wiktionary
Gwatemala (República de Guatemala) – państwo w Ameryce Środkowej, położone nad Oceanem Atlantyckim i Oceanem Spokojnym. Graniczy z Salwadorem (203 km), Hondurasem (256 km), Meksykiem (962 km), Belize (266 km) – łączna długość granic wynosi 1687 km, ponadto 400 km wybrzeża morskiego.
Wikipedia
(1.1) Belize znajduje się w Ameryce Środkowej, na północy graniczy z Meksykiem, a na południu z Gwatemalą.
Wiktionary
IPA: ˌɡvatɛ̃ˈmala, AS: gvatẽmala
Wiktionary
rzecz. Gwatemalczyk mos., Gwatemalka ż., gwatemalczyk mos., gwatemalka ż.
przym. gwatemalski
Wiktionary
(1.1) Republika Gwatemali, GTM, GT
Wiktionary
mieszkaniec Gwatemali (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Gwatemali
Wiktionary
IPA: ˌɡvatɛ̃ˈmalt͡ʃɨk, AS: gvatẽmalčyk
Wiktionary
rzecz. Gwatemala ż., gwatemalczyk mos., gwatemalka ż.
:: fż. Gwatemalka ż.
przym. gwatemalski
Wiktionary
mieszkanka Gwatemali (miasta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Gwatemali
Wiktionary
IPA: ˌɡvatɛ̃ˈmalka, AS: gvatẽmalka
Wiktionary
rzecz. Gwatemala ż., gwatemalczyk mos., gwatemalka ż.
:: fm. Gwatemalczyk mos.
przym. gwatemalski
Wiktionary
przymiotnik od: Gwatemala
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Gwatemala
(1.2) odnoszący się do miasta Gwatemala
Wiktionary
(1.1) Plantacja zatrudniała robotników najemnych — niemal wyłącznie ubogich gwatemalskich Indian.
Wiktionary
IPA: ˌɡvatɛ̃ˈmalsʲci, AS: gvatẽmalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gwatemala ż., Gwatemalczyk mos., Gwatemalka ż., gwatemalczyk mos., gwatemalka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gwałcić.
Wiktionary
IPA: ɡvawˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: gvau̯cẽńe
Wiktionary
czas. gwałcić, zgwałcić
rzecz. gwałt mrz., zgwałcenie n.
przysł. gwałt
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) zmuszać do stosunku płciowego
(1.2) książk. naruszać siłą zasady lub normy
Wiktionary
(1.1) Oskarżeni relacjonowali na przesłuchaniu, jak przyglądali się koledze gwałcącemu ofiarę.
Wiktionary
IPA: ˈɡvawʲt͡ɕit͡ɕ, AS: gvau̯ʹćić
Wiktionary
rzecz. gwałciciel m., gwałcenie n., gwałt m., zgwałcenie n., gwałtownik mos.
przysł. gwałt
Wiktionary
(1.2) naruszać
Wiktionary
człowiek dopuszczający się gwałtu, łamiący zasady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dopuszczająca się gwałtu
Wiktionary
Gwałt, zgwałcenie – zmuszenie drugiej osoby do obcowania płciowego, poddania się innej czynności seksualnej lub wykonania takiej czynności przez jedną lub wiele osób, posługujących się siłą fizyczną, przymusem, nadużyciem władzy, podstępem lub wykorzystujących niemożność wyrażenia świadomej zgody przez daną osobę. Rodzaj przemocy seksualnej. Sprawca gwałtu nazywany jest gwałcicielem.
Wikipedia
(1.1) Gwałcicielami zwykle zostają mężczyźni, którzy ze względu na nieatrakcyjność lub nieśmiałość nie mogą zdobyć partnerki.
Wiktionary
IPA: ɡvawʲˈt͡ɕit͡ɕɛl, AS: gvau̯ʹćićel
Wiktionary
rzecz. gwałt m., zgwałcenie n.
:: fż. gwałcicielka ż.
czas. gwałcić ndk., zgwałcić dk.
przym. gwałcicielski
przysł. gwałt
Wiktionary
zachowanie polegające na zmuszaniu kogoś do stosunku płciowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gwałt
Wiktionary
(1.1) To nie gwałt, lecz tylko mały gwałcik.
Wiktionary
rzecz. gwałt m.
przysł. gwałt
Wiktionary
1. czyn prawnie zabroniony, polegający na naruszeniu nietykalności cielesnej innej osoby, np. na tle seksualnym, rasowym;
2. pośpiech, bezład, hałas;
3. siła, przemoc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) każdy nielegalny akt przemocy
(1.2) praw. seks. zmuszenie do odbycia stosunku seksualnego lub innej czynności seksualnej;
(1.3) pośpiech
Wiktionary
Gwałt, zgwałcenie – zmuszenie drugiej osoby do obcowania płciowego, poddania się innej czynności seksualnej lub wykonania takiej czynności przez jedną lub wiele osób, posługujących się siłą fizyczną, przymusem, nadużyciem władzy, podstępem lub wykorzystujących niemożność wyrażenia świadomej zgody przez daną osobę. Rodzaj przemocy seksualnej. Sprawca gwałtu nazywany jest gwałcicielem.
Wikipedia
(1.1) Zwiększanie podatków to gwałt na obywatelach!
(1.2) Zboczeniec dostał 15 lat za wyjątkowo brutalny gwałt.
Wiktionary
IPA: ɡvawt, AS: gvau̯t
Wiktionary
rzecz. gwałciciel mos., gwałtowność ż., gwałtownik mos., gwałtownica ż., gwałtowanie n., gwałcenie n., zgwałcenie n., pogwałcenie n.
:: zdrobn. gwałcik mrz.
czas. gwałcić ndk., gwałtować ndk., zgwałcić dk., pogwałcić dk.
przym. gwałtowny
przysł. gwałtownie
Wiktionary
(1.1) przemoc, brutalność
(1.2) zgwałcenie
Wiktionary
potocznie:
1. z użyciem siły; przemocą;
2. natychmiast, koniecznie; na gwałt
SJP.pl
dawniej:
1. usilnie nalegać, domagać się natychmiastowego zrobienia czegoś, przynaglać kogoś do czegoś;
2. alarmować, niepokoić
SJP.pl
przysłówek
(1.1) intensywnie
(1.2) nagle, raptownie
Wiktionary
(1.1) Ludzie gwałtownie zaczęli zaopatrywać się w mąkę, bo bali się że wkrótce jej zabraknie.
(1.2) Odwrócił się gwałtownie.
Wiktionary
IPA: ɡvawˈtɔvʲɲɛ, AS: gvau̯tovʹńe
Wiktionary
rzecz. gwałtowność ż., gwałt m., gwałtownik m.
przym. gwałtowny
przysł. gwałt
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gwałtownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gwałtowny
SJP.pl
1. przestarzale: osoba porywcza, wybuchowa, gwałtowna, działająca pod wpływem impulsu; impetyk, choleryk, raptus;
2. dawniej: gwałciciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba gwałtowna
Wiktionary
(1.1) Bo powstają przeciwko mnie pyszni, / a gwałtownicy czyhają na moje życie; / nie mają Boga przed swymi oczyma.
Wiktionary
rzecz. gwałt mrz.
czas. gwałcić ndk., gwałtować ndk., zgwałcić dk., pogwałcić dk.
przym. gwałtowny
przysł. gwałtownie, gwałt
Wiktionary
(1.1) choleryk, furiat, raptus
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha kogoś, kto zachowuje się gwałtownie, impulsywnie
(1.2) cecha tego, co jest gwałtowne i o znacznym natężeniu
(1.3) cecha czegoś, co jest nagłe i szybkie
Wiktionary
IPA: ɡvawˈtɔvnɔɕt͡ɕ, AS: gvau̯tovność
Wiktionary
rzecz. gwałt m.
przym. gwałtowny
przysł. gwałtownie, gwałt
Wiktionary
(1.1) agresywność, bojowość, impulsywność, krewkość, nadpobudliwość, nerwowość, popędliwość, porywczość, wybuchowość, zapalczywość, żywiołowość
(1.2) burzliwość, dzikość, intensywność, zażartość, żywiołowość
(1.3) nagłość, natychmiastowość, raptowność, szybkość
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nagły, szybki
(1.2) o człowieku impulsywny, porywczy, burzliwy, żywiołowy, wybuchowy
Wiktionary
(1.1) Zdawało się, że gwałtowny, choć niewidzialny wicher dmie w głębi rzeki.
(1.2) O, charakter miał gwałtowny, co wreszcie mogło pochodzić z nie dość starannego wychowania (…)
Wiktionary
IPA: ɡvawˈtɔvnɨ, AS: gvau̯tovny
Wiktionary
rzecz. gwałtownik mos., gwałt m., gwałtowność ż.
przysł. gwałtownie, gwałt
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|strzelóny.
Wiktionary
dawniej: wykrzyknik wypowiadany przez osobę wzywającą pomocy
SJP.pl
rzeka w Wielkopolsce, dopływ Warty
SJP.pl
Gwda – rzeka na Pojezierzu Południowopomorskim, w wydzielonej Dolinie Gwdy; prawy dopływ Noteci. Długość rzeki wynosi 145,1 km, a powierzchnia jej dorzecza 4943 km².
Od jeziora Wierzchowo aż do Ujścia przez rzekę prowadzi szlak kajakowy.
Fragment rzeki jest objęty rezerwatem Dolina Gwdy.
Wikipedia
członek partii stronników władzy papieskiej we Włoszech w czasach walki cesarzy z papiestwem i miastami w XII i XIII wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. polit. zwolennik papiestwa w średniowiecznych Włoszech;
Wiktionary
(1.1) Florencja była w rękach gwelfów.
(1.1) Gibelinowie walczyli mężnie z gwelfami.
Wiktionary
członek partii stronników władzy papieskiej we Włoszech w czasach walki cesarzy z papiestwem i miastami w XII i XIII wieku
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: karabin, strzelba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. (dziś gw-pl|Śląsk Cieszyński.) wojsk. karabin
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Gewehr.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|karabin.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
1. ciało niebieskie składające się z plazmy i gazów; świecące jasnym blaskiem na skutek reakcji termojądrowych zachodzących w jego wnętrzu;
2. osoba znana publicznie, wyróżniająca się w jakiejś dziedzinie;
3. order o kształcie gwiazdy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. ciało niebieskie będące skupiskiem związanej grawitacyjnie materii, w której zachodzą reakcje syntezy jądrowej;
(1.2) kult. publ. sławna osobistość w danym środowisku
(1.3) rodzaj odznaczenia;
(1.4) sport. rodzaj ćwiczenia gimnastycznego
(1.5) elektr. rodzaj połączenia w układach trójfazowych;
(1.6) ezot. karta tarota należąca do Arkanów Wielkich;
(1.7) biol. rodzaj grzyba z rodziny gwiazdoszowatych;
(1.8) symbol, znak o promieniście rozchodzących się ramionach
Wiktionary
Gwiazda – kuliste ciało niebieskie, stanowiące skupisko powiązanej grawitacyjnie materii. Przynajmniej przez część swojego istnienia emituje w sposób stabilny promieniowanie elektromagnetyczne (w szczególności światło widzialne). Gwiazdy powstają głównie z wodoru i helu, lecz w trakcie życia przybywa w nich atomów cięższych pierwiastków (tzw. metali).
Wikipedia
(1.1) Naszą gwiazdą jest Słońce.
(1.2) On jest gwiazdą tej drużyny.
(1.3) Prezydent odznaczył gwiazdą żołnierzy uczestniczących w wojnie w Wietnamie.
(1.4) Jurek robi gwiazdę bez najmniejszych problemów.
(1.5) Gwiazda jest oznaczana symbolem Y.
(1.6) Gwiazda przedstawia nagą kobietę klęczącą przy sadzawce z wodą.
Wiktionary
IPA: ˈɡvʲjazda, AS: gvʹi ̯azda
Wiktionary
rzecz. gwiazdor m., gwiazdnica ż., gwiazdosz m., gwiaździak m.
:: zdrobn. gwiazdka ż., gwiazdeczka ż.
czas. rozgwieździć dk., wygwieżdżać ndk.
przym. gwiezdny, wewnątrzgwiezdny, gwiaździsty, gwiazdowy, gwiazdoszowaty, rozgwieżdżony, gwieździsty, gwiazdkowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzad. zob. astronom.
(1.2) stpol. rzad. zob. astrolog.
Wiktionary
IPA: ˈɡvʲjazdaʃ, AS: gvʹi ̯azdaš
Wiktionary
rzecz. gwiaździarz mos.
Wiktionary
(1.1) astronom; rzad. gwiaźdarz, gwiaździarz, gwiazdziarz, gwiazdoznawca
(1.2) astrolog; przest. rzad. gwiaździarz; rzad. gwiaźdarz, gwiazdziarz, gwiazdoznawca
Wiktionary
1. zdrobnienie od: gwiazda;
2. przenośnie o młodej, ładnej aktorce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: gwiazdka
Wiktionary
Korabl-Sputnik 5 – testowy radziecki statek kosmiczny, piąty, ostatni, prototyp statków Wostok, drugi w konfiguracji 3KA – całkowicie przygotowanej do lotu człowieka – którą, 12 kwietnia 1961, poleciał Jurij Gagarin. W ramach programu Wostok wyniósł na orbitę psa „Gwiazdeczkę” i manekina „Iwana Iwanowicza”. Jednym z ważniejszych celów tej misji było sprawdzenie systemów łączności radiowej i głosowej ze statkiem na orbicie.
Wikipedia
IPA: ɡvʲjazˈdɛt͡ʃka, AS: gvʹi ̯azdečka
Wiktionary
rzecz. gwiazdorstwo n., gwiazdor mos., rozgwiazda ż., gwiazda ż., gwiazdka ż., gwiaździarz mos., gwiazderna ż.
przym. gwiezdny
Wiktionary
zdrobnienie od: gwiazda; gwiazdka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. astronomia
Wiktionary
rzecz. gwiazda, gwiazdeczka, gwiazdka, gwiazdownik
przym. gwiazdkowy, gwiaździsty, gwiezdny
przysł. gwiazdkowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) kult. Wigilia i święta Bożego Narodzenia
Wiktionary
Wigilia Bożego Narodzenia, wigilia świąt Bożego Narodzenia (wieczerza wigilijna, wieczór wigilijny, niekiedy także Gwiazdka) (z łaciny vigilia – czuwanie, straż; vigilare – czuwać) – w tradycji chrześcijańskiej dzień poprzedzający Boże Narodzenie, kończący okres adwentu; w Polsce także uroczysta kolacja spożywana tego dnia. Od 2025 r. jest dniem wolnym od pracy w Polsce.
Wikipedia
(1.1) Na Gwiazdkę dostałam najnowszego iPhone'a.
Wiktionary
przym. gwiazdkowy, przedgwiazdkowy
rzecz. gwiazdka ż., gwiazda ż.
Wiktionary
anyż gwiazdkowaty - wiecznie zielony krzew z rodziny magnoliowatych, rosnący w Ameryce Północnej i Azji Wschodniej; o owocach mających zastosowanie w lecznictwie i przy wyrobie wódek i likierów; badian
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający gwiazdkę
Wiktionary
rzecz. gwiaździarz mos., gwiazda, gwiazdka
przym. gwiezdny
przysł. gwiazdkowato
Wiktionary
potocznie: dodatek do pensji z okazji Gwiazdki
SJP.pl
1. → Gwiazdka; bożonarodzeniowy;
2. → gwiazdka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z gwiazdek
(1.2) związany z Gwiazdką, odnoszący się do Gwiazdki
Wiktionary
(1.2) Co dostałeś na prezent gwiazdkowy?
Wiktionary
rzecz. gwiazdorstwo n., gwiazdor mos., gwiazdownik mos., gwiazderna ż., gwiaździarz mos., gwiazdka ż., Gwiazdka ż.
przym. przedgwiazdkowy
Wiktionary
(1.2) bożonarodzeniowy, świąteczny
Wiktionary
1. bylina z rodziny goździkowatych, o pełzających, rozgałęzionych łodygach i drobnych kwiatach w kształcie białych gwiazdek, występująca m.in. w ogrodach i uprawach roślin okopowych jako chwast;
2. nitkowaty glon słodkowodny z rzędu sprzężnic; zrostnica
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rodzaj betonowego bloku służącego do budowy falochronów narzutowych i w ochronie brzegu morskiego
Wiktionary
Gwiazdoblok (ang. tetrapod) – rodzaj betonowej konstrukcji zbudowanej na planie czworościanu foremnego stosowanej w celu zapobiegania erozji linii brzegowej spowodowanej warunkami pogodowymi. Ma na celu wzmocnienie struktur przybrzeżnych takich jak falochrony i klify.
Gwiazdobloki zostały wynalezione i opatentowane w 1950 przez Pierre'a Danela i Paula Anglèsa d'Auriaca z Laboratorium Hydraulicznego Dauphinois w Grenoble (Francja).
Wikipedia
(1.1) Wszyscy znamy z naszego wybrzeża widok setek betonowych gwiazdobloków chroniących wydmy przed niszczącym działaniem morskich fal. (z [http://www.bryla.pl/bryla/1,85301,4891125.html Internetu])
Wiktionary
IPA: ɡvʲjazˈdɔblɔk, AS: gvʹi ̯azdoblok
Wiktionary
gwiazdonos amerykański - gatunek ssaka z rodziny kretowatych
SJP.pl
Gwiazdonosy (Condylurini) – monotypowe plemię ssaków z podrodziny grzebaczy (Scalopinae) w obrębie rodziny kretowatych (Talpidae).
Wikipedia
podobny do gwiazdy
SJP.pl
1. sławny artysta, zwłaszcza aktor; celebryta, gwiazda;
2. człowiek wyróżniający się w jakiejś dziedzinie; znakomitość;
3. regionalnie: osoba przynosząca podarki na Boże Narodzenie, odpowiednik Świętego Mikołaja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kolędnik chodzący z gwiazdą
(1.2) rzekomy dostarczyciel prezentów bożonarodzeniowych w niektórych regionach Polski
(1.3) aktor lub muzyk cieszący się wyjątkową sławą
Wiktionary
Gwiazdor – fikcyjna postać rozdająca prezenty w Wigilię Bożego Narodzenia, występująca w Poznańskiem, na ziemi lubuskiej, Kujawach, Warmii (a konkretnie w tych ich częściach, które były pod zaborem pruskim), Kaszubach, Kociewiu i na ziemi bydgoskiej.
Wikipedia
rzecz. gwiazda ż., gwiazdka ż., gwiazdeczka ż., gwiazdorstwo n., gwiazdowanie n., gwiaździarz m., gwiazdorzenie n., rozgwieżdżanie n., rozgwieżdżenie n., rozgwiazda ż., Gwiazdowo n.
:: fż. gwiazdorka ż.
:: zdrobn. gwiazdorek m.
czas. gwiazdorzyć ndk., rozgwieżdżać ndk., rozgwieździć dk.
przym. gwiezdny, gwiazdowy, gwiazdkowy, gwieździsty, gwiazdorski, bezgwiezdny, gwiaździsty
przysł. gwiezdnie, gwieździście, gwiazdorsko
Wiktionary
(1.1) gwiaździarz
Wiktionary
1. zdrobnienie od: gwiazdor - odpowiednik Świętego Mikołaja;
2. regionalnie: cukrowa figurka przedstawiająca świętego Mikołaja;
3. dawniej: kolędnik; gwiazdor, gwiaździarz
SJP.pl
1. zdrobnienie od: gwiazdor - odpowiednik Świętego Mikołaja;
2. regionalnie: cukrowa figurka przedstawiająca świętego Mikołaja;
3. dawniej: kolędnik; gwiazdor, gwiaździarz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gwiazdorstwem, dotyczący gwiazdorstwa
Wiktionary
rzecz. gwiaździarz mos., gwiazdor mos., gwiazdorstwo n., gwiazdka ż.
Wiktionary