wulg.

skrót od: wulgarność, wulgaryzm, wulgarny, wulgarnie (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl


wulgarnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w wulgarny sposób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy wypije alkohol, zaczyna zachowywać się bardzo wulgarnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vulˈɡarʲɲɛ, AS: vulgarʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wulgata ż., wulgarność ż., wulgaryzm m.

 przym. wulgarny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nieelegancko, prostacko, chamsko, bezczelnie, niekulturalnie, nieprzyzwoicie, trywialnie, szorstko, prymitywnie, grubiańsko, gruboskórnie, niewybrednie, obcesowo, obscenicznie, opryskliwie, ordynarnie, pospolicie

Wiktionary


wulgarnieć

stawać się wulgarnym


SJP.pl


wulgarniej

stopień wyższy od przysłówka: wulgarnie


SJP.pl


wulgarniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wulgarny


SJP.pl


wulgarność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wulgarne; cecha tych, którzy są wulgarni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wulgarny

 przysł. wulgarnie

 rzecz. wulgaryzm mrz., Wulgata ż.

Wiktionary


wulgarny

przymiotnik jakościowy

 (1.1) zachowujący się w sposób ordynarny, nieprzyzwoity, grubiański

 (1.2) świadczący o czyjejś ordynarności, nieprzyzwoitości, o czyimś grubiaństwie

 (1.3) szt. pozbawiony subtelności, smaku, w złym guście

 (1.4) skrajnie uproszczony

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Nie znoszę sytuacji, gdy zaczyna opowiadać wulgarne dowcipy.

 (1.3) Weź mi nie mów, że rap to wulgarna muzyka, bez przesłania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vulˈɡarnɨ, AS: vulgarny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wulgarność ż., wulgaryzm m., wulgaryzacja ż., wulgaryzatorstwo n., wulgaryzator m., wulgaryzowanie n.

 czas. wulgaryzować ndk., zwulgarnieć, zwulgaryzować (się)

 przym. wulgaryzatorski

 przysł. wulgarnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chamski, nieprzyzwoity, ordynarny

 (1.2) budzący zgorszenie, chamski, grubiański, ordynarny, niegrzeczny, nieprzyzwoity, niewyszukany, zbereźny

 (1.3) niewyszukany, ordynarny, pospolity, prostacki, trywialny

 (1.4) płytki, spłycony, powierzchowny, trywialny

Wiktionary


wulgaryzacja

1. nadanie lub nadawanie czemuś lub nabieranie przez coś cech ordynarnych, wulgarnych;
2. nadmierne uproszczenie lub upraszczanie jakiegoś zagadnienia w celu uczynienia zrozumiałym dla słabo przygotowanych odbiorców, prowadzące do wypaczenia samego zagadnienia i do błędnych wniosków


SJP.pl


wulgaryzator

osoba wulgaryzująca, spłycająca jakąś teorię, jakieś zagadnienie itp.


SJP.pl


wulgaryzatorka

kobieta wulgaryzująca, spłycająca jakąś teorię, jakieś zagadnienie itp.


SJP.pl


wulgaryzm

wyraz lub wyrażenie będące dosadnym, ordynarnym określeniem zjawisk, które można nazwać, używając słów neutralnych stylistycznie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) słowo albo wyrażenie wulgarne, obelżywe, ordynarne i łamiące normy społeczne;

Wiktionary

Wulgaryzm (z łac. vulgaris „pospolity; ludowy” od vulgus „lud; pospólstwo”), także: bluzg, brzydki wyraz, łacina podwórkowa – wyraz lub wyrażenie uznawane przez użytkowników języka za nieprzyzwoite, wyrażające silne emocje mówiącego względem czegoś lub kogoś. W przypadku, gdy wulgarne słowo czy wyrażenie stanowi pusty znaczeniowo spontaniczny przerywnik w wypowiedzi, mówimy o przekleństwie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przeglądanie słownika Edward rozpoczął od wyszukiwania wulgaryzmów.

 (1.1) Język więźniów jest pełen wulgaryzmów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vulˈɡarɨsm̥, AS: vulgarysm̦

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wulgata ż., wulgarność ż., wulgaryzacja ż., wulgaryzatorstwo n., wulgaryzowanie n.

 czas. wulgaryzować

 przym. wulgarny, wulgaryzatorski

 przysł. wulgarnie

Wiktionary


wulgata

łacińskie tłumaczenie Biblii, dokonane przez św. Hieronima w IV w.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) rel. hist. bibl. łacińskie tłumaczenie Biblii, dokonane przez św. Hieronima w IV w.;

Wiktionary

Wulgata (łac. versio vulgata, przekład rozpowszechniony, popularny) – przekład Biblii na łacinę, dokonany przez Hieronima ze Strydonu w latach 382–406 z języków oryginałów: hebrajskiego i greki. Przekład miał na celu dostarczenie Kościołowi jednolitego tekstu. Nowy Testament był rewizją tekstu starołacińskiego, a Stary Testament w większej części był nowym przekładem. Nie jest pewne, w jakiej części Hieronim przetłumaczył Nowy Testament.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z inicjatywy Towarzystwa Jezusowego powstał nowy przekład z Wulgaty, który do XX w. będzie w powszechnym użyciu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wulgarność ż., wulgaryzm m., wulgaryzowanie n., zwulgaryzowanie n.

 czas. wulgaryzować ndk., zwulgaryzować dk.

 przym. wulgarny

 przysł. wulgarnie

Wiktionary


wulkametr

Wulkametr – urządzenie służące do pomiaru poprawności przebiegu procesu wulkanizacji kauczuków. Poprawność przebiegu procesu wulkanizacji jest oceniana na podstawie pomiarów szybkości zmiany wymiarów termostatowanej próbki kauczuku pod wpływem działania oscylujących naprężeń rozciągających i ściskających.

Wikipedia


wulkan

góra w kształcie stożka z kraterem na szczycie, z którego wydobywa się lawa, gazy wulkaniczne i popioły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. bóg ognia, kowalstwa, metali i metalurgii, utożsamiany z greckim Hefajstosem;

Wiktionary

Wulkan (z łac. Vulcanus – imię rzymskiego boga ognia) – miejsce na powierzchni Ziemi, z którego wydobywa się lawa, gazy wulkaniczne (solfatary, mofety, fumarole) i materiał piroklastyczny. Terminu tego również używa się jako określenie form terenu powstałych wskutek działalności wulkanu, choć bardziej poprawne są takie terminy jak: góra wulkaniczna, stożek wulkaniczny, kopuła wulkaniczna czy wulkan tarczowy.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvulkãn, AS: vulkãn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wulkan mrz., Wulkanalia nmos., wulkanit mrz., wulkanizm mrz., wulkanizator mos./mrz., wulkanizarka ż., wulkanizacja ż., wulkanizowanie n.

 czas. wulkanizować ndk.

 przym. Wulkanowy, wulkanowy, wulkaniczny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Hefajstos

Wiktionary


wulkaniczny

przymiotnik

 (1.1) związany z wulkanami i ich aktywnością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Japonia znana jest z licznych zjawisk wulkanicznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvulkãˈɲit͡ʃnɨ, AS: vulkãńičny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wulkan mos., wulkan mrz., wulkaniczność ż., wulkanizm mrz.

Wiktionary


wulkanik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od wulkan

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wulkan m.

Wiktionary


wulkanit

skała powstała w wyniku zakrzepnięcia lawy


SJP.pl

Wulkanit, skała wulkaniczna – magmowa skała wylewna, powstała w wyniku zakrzepnięcia lawy na powierzchni Ziemi lub płytko pod powierzchnią Ziemi a także materiały piroklastyczne i inne produkty działalności wulkanicznej.

Wikipedia


wulkanizacja

1. operacja technologiczna, w wyniku której z plastycznej mieszanki gumowej otrzymuje się elastyczny wyrób gumowy;
2. naprawa uszkodzonych wyrobów gumowych


SJP.pl

Wulkanizacja – chemiczny proces sieciowania cząsteczek polimeru prowadzący do otrzymania gumy.

Wikipedia


wulkanizacyjny

dotyczący wulkanizacji


SJP.pl


wulkanizat

ogólne określenie na zwulkanizowany kauczuk


SJP.pl


wulkanizator

pracownik zajmujący się wulkanizacją


SJP.pl


wulkanizatorek

ręczny przyrząd do naprawiania dętek


SJP.pl

Patrz:

wulkanizator

wulkanizatorka

ręczny przyrząd do naprawiania dętek


SJP.pl

Patrz:

wulkanizator

wulkanizatornia

pomieszczenie, w którym znajdują się wulkanizatory


SJP.pl


wulkanizatorski

wulkanizator


SJP.pl

Patrz:

wulkanizator

wulkanizatorstwo

usługi w zakresie wulkanizacji - naprawiania uszkodzonych wyrobów gumowych


SJP.pl


wulkanizm

zespół procesów związanych z działaniem wulkanów


SJP.pl

Wulkanizm – ogół procesów geologicznych, zachodzących na powierzchni ziemi, związanych z wydobywaniem się lawy i innych materiałów z głębi litosfery, na skutek ruchów magmy pod powierzchnią. Jego przejawami jest powstawanie i aktywność wulkanów, występowanie ekshalacji, a także tworzenie się skał wulkanicznych. Z wulkanizmem wiążą się także procesy hydrotermalne.

Wikipedia


wulkanolog

specjalista w zakresie wulkanologii


SJP.pl

Wikipedia


wulkanologia

Wikipedia


wulkanologiczny

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący wulkanologii, czyli wiedzy o wulkanach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Duża część jego dorobku obejmuje problemy kartografii geologicznej oraz zagadnienia ruchów tektonicznych i wulkanologicznych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wulkanologia ż., wulkanolog m.

Wiktionary


wulkanolożka

wulkanolog


SJP.pl

Patrz:

wulkanolog

wulpiński

związany z Jeziorem Wulpińskim


SJP.pl


wulturnus

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) mitrzym. bóg wiatru południowo-wschodniego, utożsamiany z greckim Eurosem;

Wiktionary

Eurus (także Wulturnus, łac. Eurus, Vulturnus, gr. Εὖρος Eúros) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie wiatru wschodniego (lub południowo-wschodniego albo północno-wschodniego) i wschodniej strony świata.

Uosabiał silny, burzliwy wiatr. Był utożsamiany z greckim Eurosem.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. Wulturnusowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Eurus, Euros

Wiktionary


wulwektomia

całkowite lub częściowe usunięcie zewnętrznych kobiecych narządów płciowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. chirurgiczne usunięcie zewnętrznych kobiecych narządów płciowych;

Wiktionary

Wulwektomia (ang. vulvectomy z łac. vulva 'srom' i gr. ἐκτομή, ektomḗ 'wycinanie') – zabieg ginekologiczny polegający na usunięciu części lub całości zewnętrznych kobiecych narządów płciowych. Przeprowadzany jako ostateczny zabieg w niemożliwych do wyleczenia metodami zachowawczymi przypadkach raka, zakażeń HPV (kłykciny kończyste). Mimo radykalności zabiegu, funkcje seksualne narządu z reguły pozostają zachowane, choć często w ograniczonym zakresie.

Wikipedia


wulwodynia

przewlekły ból genitaliów żeńskich niemający wyraźnej przyczyny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. zaburzenie w genitaliach żeńskich polegające na chronicznym bólu lub dyskomforcie;

Wiktionary

Wulwodynia (od łac. vulva "srom" i stgr. ὀδύνη odynē "ból") – zaburzenie polegające na chronicznym bólu lub dyskomforcie, charakteryzującym się uczuciem palenia, kłucia czy podrażnienia w genitaliach żeńskich w przypadkach, kiedy nie występuje żadna infekcja czy choroba skóry sromu lub pochwy powodująca te objawy. Najczęściej występuje odczucie palącego bólu, jednak rodzaj i nasilenie objawów są bardzo zindywidualizowane. Ból może być stały lub nie, zlokalizowany albo rozprzestrzeniony.

Wikipedia


wun

birmański gubernator, namiestnik lub naczelnik


SJP.pl


wunderkind

dziecko niezwykle utalentowane, genialne, wybitne


SJP.pl


wunderteam

Wunderteam – określenie polskiej reprezentacji lekkoatletycznej w latach 1956–1966. Bywała nazywana wunderteamem ze względu na znacząco większe od innych reprezentacji startujących w tym okresie osiągnięcia sportowe. Po raz pierwszy nazwa ta użyta została w 1957 przez niemieckich dziennikarzy na określenie zwycięstwa reprezentacji Polski nad zespołem RFN na Neckarstadionie w Stuttgarcie 117:103.

Wikipedia


wunderwaffe

pociski dalekiego zasięgu, zastosowane przez Niemców w drugiej wojnie światowej


SJP.pl

Wunderwaffe (z niem. cudowna broń) – wyrażenie, które zostało sformułowane przez propagandę hitlerowską w Niemczech w czasie II wojny światowej (1939–1945). Oznaczało zaawansowaną technologicznie tajną broń o wielkiej sile, która będzie w stanie przechylić szalę zwycięstwa na stronę przegrywającej na wszystkich frontach III Rzeszy.

Wikipedia


wundt

[czytaj: wunt] nazwisko


SJP.pl

  • (11040) Wundt – planetoida z grupy pasa głównego asteroid

Osoby o tym nazwisku:

  • Theodor Wundt – niemiecki alpinista i żołnierz zawodowy
  • Wilhelm Wundt – niemiecki psycholog i filozof

Wikipedia


wundtysta

zwolennik wundtyzmu


SJP.pl


wundtyzm

kierunek w psychologii uznający obserwacje pomiarowe za pomocą instrumentów jako jedynie naukową metodę badań


SJP.pl


wuon

cząstka elementarna; bozon W


SJP.pl

Bozon W (wuon) – cząstka elementarna pośrednicząca w oddziaływaniach słabych, wymieniana przez elektrony, neutrina i inne cząstki oddziałujące oddziaływaniem słabym podczas zderzeń. Cząstka ta występuje w dwóch podstawowych postaciach: cząstki W+ i jej antycząstki W. Obie mają ten sam spin (równy 1) oraz masę, różnią się tylko ładunkiem elektrycznym.

energia spoczynkowa – 80360,2 ± 9,9 MeV
czas połowicznego rozpadu – ok. 3×10−25 s

Wikipedia


wup

skrótowiec

 (1.1) = Wojewódzki Urząd Pracy

 (1.2) = Wojewódzki Urząd Poczty

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vup, AS: vup

Wiktionary


wuppertal

miasto w Niemczech


SJP.pl

Wuppertal – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf. Leży na południe od Zagłębia Ruhry i w okolicy dużych miast: Düsseldorfu, Kolonii oraz Essen. Największe miasto regionu Bergisches Land. Liczy 358 876 mieszkańców (2022).

Wikipedia


wuppertalski

przymiotnik od: Wuppertal (miasto w Niemczech)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wuppertalem, dotyczący Wuppertalu

Wiktionary


wurcyt

minerał, siarczek cynku z domieszką żelaza i kadmu


SJP.pl

Wurcyt (wurtzyt) – minerał z gromady siarczków. Należy do grupy minerałów rzadkich – występuje znacznie rzadziej niż sfaleryt.

Nazwany na cześć francuskiego chemika Karola A. Wurtza (1817-1884).

Wikipedia


wurcytowy

przymiotnik od: wurcyt


SJP.pl


würm

1. rzeka w Niemczech;
2. ostatnie zlodowacenie Alp w plejstocenie


SJP.pl

Niemcy:

  • Würm – dzielnica Bad Griesbach im Rottal
  • Würm – dopływ Amper
  • Würm – dopływ Nagold

Inne:

  • Würm – amerykański zespół sludgemetalowy
  • zlodowacenie północnopolskie

Zobacz też:

  • Wurm

Wikipedia


wurst

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) gw-pl|Warmia, Mazury. i in. gw. północnej Polski kiełbasa

Wiktionary


wurszt

w gwarze śląskiej: kiełbasa; wuszt


SJP.pl


würzburg

[czytaj: wyrcburk]
1. miasto w Niemczech;
2. powiat w Bawarii;
3. region w Bawarii


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. miasto w środkowej części Niemiec, w Bawarii;

 (1.2) geogr. adm. region w Niemczech;

Wiktionary

Würzburg – miasto na prawach powiatu w Niemczech, położone w kraju związkowym Bawaria, siedziba rejencji Dolna Frankonia, w regionie Würzburg, siedziba powiatu Würzburg. Leży nad rzeką Men. Liczy 126 635 mieszkańców (31 grudnia 2017), stanowiąc szóste co do wielkości miasto Bawarii, oraz 87,63 km².

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W 741 lub 742 Würzburg stał się siedzibą biskupstwa.

 (1.2) W skład regionu Würzburg wchodzą trzy powiaty ziemskie.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. würzburski

Wiktionary


würzburski

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Würzburga, związany z Würzburgiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na terenie diecezji würzburskiej mieszkały najdalej na zachód wysunięte plemięemiona Słowian z grupy Słowian połabskich.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Würzburg mrz.

Wiktionary


wushu

[czytaj: wuszu] starochińskie sztuki walki; wu shu


SJP.pl

Wushu (chiń. upr. 武术; chiń. trad. 武術; pinyin wǔshù wymowa) – chińskie sztuki walki.

Wikipedia


wustyt

minerał, tlenek żelaza


SJP.pl


wuszt

w gwarze śląskiej: kiełbasa; wurszt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kiełbasa

Wiktionary


wuwej

taoistyczna zasada postępowania w zgodzie z naturą i powszechnie obowiązującymi normami; wu-wej, wu-wei


SJP.pl

Wuwei (chiń. 武威; pinyin Wŭwēi) – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Gansu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 111 216. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 835 697 mieszkańców.

Wikipedia


wuwuzela

plastikowa, hałaśliwa trąbka używana przez kibiców piłki nożnej; vuvuzela


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) sport. afrykański aerofon ustnikowy używany przez kibiców piłki nożnej do robienia hałasu;

Wiktionary

Wuwuzela (vuvuzela, także lepatata) – aerofon ustnikowy używany przez kibiców piłki nożnej w Afryce. Wydaje głośny dźwięk (osiągający przy wylocie wuwuzeli natężenie 122–131 dB(A)) mający przypominać ryczenie słonia. Pierwotnie jej egzemplarze wykonywano z puszek po konserwach, obecnie są produkowane głównie z tworzyw sztucznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Niemal pół roku po piłkarskich mistrzostwach świata w RPA specjaliści nie mają wątpliwości. Prestiżowa impreza wypromowała wuwuzele i… podniosła poziom serotoniny obywateli, ale nie odmieniła sytuacji gospodarczej najbiedniejszych mieszkańców kraju.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lepatata

Wiktionary


wuzetka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kulin. rodzaj słodkiego ciastka, składającego się z kakaowego biszkoptu, dżemu, bitej śmietany i pomady czekoladowej;

 (1.2) pot. adm. decyzja o warunkach zabudowy

Wiktionary

Wuzetka, ciastko „W-Z”, torcik W-Z, WZ, WZK – rodzaj słodkiego ciastka (torciku); wyrób cukierniczy w postaci dwóch blatów kakaowego biszkoptu przełożonych marmoladą, bitą śmietaną, wykończony pomadą czekoladową i udekorowany bitą śmietaną. W praktyce w wielu lokalach gastronomicznych bitą śmietanę zastępuje się rozmaitymi kremami.

Wikipedia


wuzetkowy

wuzetka


SJP.pl

Patrz:

wuzetka

ww.

skrót od: wyżej wymieniony; wyż.wym.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wyżej wymieniony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Potwierdzam odbiór ww. (= wyżej wymienionych) przedmiotów z depozytu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨʒɛj ˌvɨ̃mʲjɛ̇̃ˈɲɔ̃nɛ|ˈvɨʒɛj ˌvɨ̃mʲjɛ̇̃ˈɲɔ̃nɨx, AS: vyžei ̯ vmʹi ̯ė̃ńõne|vyžei ̯ vmʹi ̯ė̃ńõnyχ

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyżej wymieniony

Wiktionary


wwa

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju niemęskoosobowego, liczba mnoga

 (1.1) = chem. wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne;

skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego

 (2.1) = wojsk. Wojskowa Wytwórnia Amunicji

Wiktionary


wwalać

potocznie: wrzucać coś do środka czegoś lub na coś


SJP.pl


wwalcować

1. połączyć dwie warstwy materiału za pomocą urządzeń wyposażonych w obracające się wały;
2. wbić w jakąś powierzchnię, przejeżdżając po niej walcem


SJP.pl


wwalcowywać

1. łączyć dwie warstwy materiału za pomocą urządzeń wyposażonych w obracające się wały;
2. wbijać w jakąś powierzchnię, przejeżdżając po niej walcem


SJP.pl


wwalić

1. potocznie: wrzucić coś do środka czegoś lub na coś;
2. wwalić się:
a) wpaść, zostać wrzuconym do środka czegoś lub na coś;
b) potocznie: (zwykle o wielu osobach) wejść gdzieś


SJP.pl


wwędrować

wędrując, wejść gdzieś, dostać się do wnętrza czegoś


SJP.pl


wwędrowywać

wędrując, wchodzić gdzieś, dostawać się do wnętrza czegoś


SJP.pl


wwiać

o prądzie powietrza: nanieść, napędzić


SJP.pl


wwiercanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wwiercać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vvʲjɛrˈt͡sãɲɛ, AS: vvʹi ̯ercãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wwiercać ndk., wwiercić dk., wiercić ndk., rozwiercać ndk., rozwiercić dk.

 rzecz. rozwiertak mrz., wwiercenie n., wiertło n., wiertarka ż., wiercenie n., wiertareczka ż.

 przym. wiertniczy

Wiktionary


wwiercenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wwiercić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vvʲjɛrˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: vvʹi ̯ercńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wwiercić dk., wwiercać dk., wiercić ndk., rozwiercać ndk., rozwiercić dk.

 rzecz. rozwiertak mrz., wwiercanie n., wiertło n., wiertarka ż., wiercenie n., wiertareczka ż.

 przym. wiertniczy

Wiktionary


wwiert

1. zrobienie otworu za pomocą wiertła;
2. otwór wykonany za pomocą wiertła


SJP.pl


wwieść

wprowadzić kogoś gdzieś


SJP.pl


wwiewać

o prądzie powietrza: nanosić, napędzać coś


SJP.pl


wwieźć

dostarczyć gdzieś kogoś lub coś poprzez wożenie


SJP.pl


wwikłać

1. wplątać kogoś wbrew jego woli w jakąś sytuację; wciągnąć;
2. wwikłać się - wplątać się w jakąś sytuację; wciągnąć się


SJP.pl


wwikływać

rzadko: wprowadzać, wplątywać kogoś w jakąś sytuację


SJP.pl


wwlec

rzadko: wlekąc, wciągnąć gdzieś


SJP.pl


wwlekać

rzadko: wlekąc, wciągać gdzieś


SJP.pl


wwo

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński

 (1.1) med. psych. wysoko wrażliwa osoba

Wiktionary


wwodzić

wprowadzać; wiodąc kogoś wchodzić z nim do wnętrza czegoś


SJP.pl


wwóz

przywożenie towarów z zagranicy; import


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wwożenie lub wwiezienie czegoś lub kogoś dokądś

 (1.2) ekon. wwożenie towarów z zagranicy

 (1.3) ekon. towary wwiezione przez granicę

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Na zakaz wwozu do Niemiec węgla Górnośląskiego odpowiedzieliśmy szeregiem zakazów wwozu ze strony Niemiec.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wwożenie n.

 czas. wwieźć dk., wwozić ndk.

 przym. wwozowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przywóz

 (1.2) import, przywóz

Wiktionary


wwozić

dostarczać gdzieś kogoś lub coś poprzez wożenie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wwieźć)

 (1.1) wioząc dostarczyć coś lub kogoś

 (1.2) wioząc dostarczyć coś lub kogoś do wyżej położonego miejsca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ile paczek papierosów na dobę wwozili do Polski przemytnicy w pierwszym kwartale tego roku?

 (1.2) Kolejka linowa na Czantorię wwozi do 1800 turystów na godzinę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wwiezienie n., wwożenie n., wwóz mrz.

 czas. wwieźć dk.

Wiktionary


wwozowy

wwóz


SJP.pl

Patrz:

wwóz

www

[czytaj: wuwuWU] skrót od: World Wide Web;
1. sieć internetowa obejmująca serwery i tworzone na nich witryny, strony, zwłaszcza typu WWW; Web, web;
2. strona WWW - umieszczone w Internecie pod jednym adresem informacje w postaci tekstu, często z dołączonymi zdjęciami, filmami, dźwiękiem itp., zawierające łącza do innych, podobnych stron; strona internetowa;
3. przeglądarka WWW - program umożliwiający wyszukiwanie informacji w systemie WWW, powszechnie wykorzystywany przez użytkowników komputerów; przeglądarka internetowa


SJP.pl

skrótowiec, rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki

 (1.1) inform. techn. ogólnoświatowa sieć usług elektronicznych udostępniająca dokumenty przy pomocy łącz;

Wiktionary

World Wide Web ([ˌwɜ:ldˌwaɪdˈwɛb]; z ang. sieć ogólnoświatowa, w skrócie WWW) – hipertekstowy, internetowy system informacyjny, w którym dokumenty i inne zasoby są identyfikowane za pomocą formatów URL i URI.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W zakładce znajdziesz przydatne adresy WWW.

Wiktionary

Powiązane:

 skr. www

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 skr. www

frazeologia.

etymologia. etymn|angielski|WWW.; skrót od ang. World Wide Web → światowa rozległa sieć internetowa

uwagi.

tłumaczenia.

* angielski: (1.1) WWW

źródła.

== WWW (język angielski.) ==

wymowa.

 audioUK|En-uk-WWW.ogg.

znaczenia.

skrótowiec

 (1.1) = inform. World Wide Web → ogólnoświatowa sieć

odmiana.

 (1.1) nieodm.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


wxl

skrótowiec

 (1.1) = hist. Wielkie Księstwo Litewskie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) WKL, W.Ks.Lit., WXLit

Wiktionary


wxlit

skrótowiec

 (1.1) = hist. Wielkie Księstwo Litewskie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) WKL, W.Ks.Lit., WXL

Wiktionary


wy

zaimek osobowy

 (1.1) druga osoba liczby mnogiej, rodzaj męskoosobowy i niemęskoosobowy

 (1.2) przest. lub dial. w stosunku do pojedynczej osoby używany jako forma grzecznościowa

 (1.3) zaimek używany dawniej w zwrotach do osoby podwładnej (np. w wojsku, marynarce) oraz do służących - dziś forma uznawana za apodyktyczną i pozbawioną szacunku

 (1.4) w PRL urzędowa forma zwrotu do obywatela (również z zaimkiem jako podmiotem domyślnym)

Wiktionary

Grzecznościowe użycie liczby mnogiej – formuła stosowania do jednej osoby form liczby mnogiej. Poza zwracaniem się do kogoś w drugiej osobie liczby mnogiej (dwojenie, zwracanie się per wy), spotyka się stosowanie trzeciej osobie liczby mnogiej (trojenie).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czy to wy zrobiliście?

 (1.2) Gospodarzu, jaką wy macie piękną zagrodę!

 (1.3) Szeregowy Kowalski! Chodźcie wy no tutaj!

 (1.3) Józefie, odnieście talerze!

 (1.4) Towarzyszu, czy już głosowaliście?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ, AS: vy

Wiktionary

Powiązane:

 (1) zaimek dzierżawczy wasz

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

 (1.1) my, oni, one

 (1.2) Pan, Pani, Państwo

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 (1) zaimek dzierżawczy wasz

frazeologia.

etymologia.

 (1.4) próba powrotu do (1.2) pod wpływem etym|ros|вы. → Pan, Pani, Państwo

 (1.2-4) por. etymn|franc|vous.

uwagi.

 zoblistę|ja|ty|on|ona|ono|my|wy|oni|one|Aneks:Język polski - zaimki.

tłumaczenia.

* ajnoski: (1.1) エチ

* albański: (1.1) ju

* angielski: (1.1) you

* arabski: (1.1) أنتم m., أنتن ż., أنتما (dwaj)

* baskijski: (1.1) zuek

* białoruski: (1.1) вы

* bułgarski: (1.1) вие

* chiński standardowy: (1.1) 你们 (nǐmen), 您 (nín), 您们 (nínmen); (1.2) 您 (nín)

* chorwacki: (1.1) vi

* czeski: (1.1) vy

* czuwaski: (1.1) эсир

* dolnołużycki: (1.1) wej du., wy lm.

* duński: (1.1) I

* esperanto: (1.1) vi

* estoński: (1.1) teie, te

* francuski: (1.1) vous

* górnołużycki: wój du., wy lm.

* gruziński: (1.1) თქვენ (tkven)

* hindi: (1.1) आप

* hiszpański: (1.1) vosotros, vosotras

* ido: (1.1) vi

* islandzki: (1.1) þið

* japoński: (1.1) あなた

* jidysz: (1.1) איר (ir)

* kaszubski: (1.1) wa

* łaciński: (1.1) vos

* niderlandzki: (1.1) jullie, u

* niemiecki: (1.1) ihr

* norweski (bokmål): (1.1) dere

* nowogrecki: (1.1) εσείς

* ormiański: (1.1) أنتم

* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|wy. ,. PJM|wy 2., wy dwaj: PJM|wy-dwaj. ,. PJM|oni dwaj, wy dwaj.}}

* rosyjski: (1.1) вы

* słowacki: (1.1) vy

* słoweński: (1.1) vi

* staroczeski: (1.1) vy

* suahili: (1.1) ninyi

* szkocki: (1.1) youse

* szwedzki: (1.1) ni

* tahitański: (1.1) ʻoutou

* turecki: (1.1) siz

* tuvalu: (1.1) koutou, koulua

* ukraiński: (1.1) ви

* węgierski: (1.1) pot. ti, maguk, forma uprzejma önök

* wilamowski: (1.2) jyn

* włoski: (1.1) voi

źródła.

== wy (język afrykanerski.) ==

wymowa.

 IPA|wəi.

 audio|LL-Q14196 (afr)-Oesjaar-wy.wav.

znaczenia.

zaimek osobowy

 (1.1) my

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


wy-

przedrostek

 (1.1) …łączący się z niektórymi czasownikami, oznaczający…

:: (1.1.1) …kierunek na zewnątrz

:: (1.1.2) …osiągnięcie celu, ukończenie działania (aspekt dokonany czasownika)

:: (1.1.3) …wzmocnienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1.1) Jajko wybuchło w mikrofalówce.

 (1.1.2) Chciała wyżebrać podwyżkę, ale wyproszono ją z pokoju.

 (1.1.3) Wyspałeś się? Spałeś 15 (= piętnaście) godzin!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ, AS: vy

Wiktionary


wyabstrahować

uogólnić; wyodrębnić pojęcia ogólne, cechy lub relacje charakterystyczne


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyabstrahowywać)

 (1.1) wyodrębnić w czymś cechy istotne od nieistotnych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.

 czas. abstrahować ndk., wyabstrahowywać ndk.

 przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny

 przysł. abstrakcyjnie

Wiktionary


wyabstrahowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyodrębnienie w czymś cech istotnych od nieistotnych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowywanie n.

 czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.

 przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny

 przysł. abstrakcyjnie

Wiktionary


wyabstrahowywać

wyodrębniać w jakimś przedmiocie lub zjawisku jego cechy istotne od nieistotnych


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyabstrahować)

 (1.1) niedokonany od|wyabstrahować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n., wyabstrahowywanie n.

 czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk.

 przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny

 przysł. abstrakcyjnie

Wiktionary


wyabstrahowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyodrębnianie w czymś cech istotnych od nieistotnych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. abstrahowanie n., abstrakcyjność ż., abstrakcja ż., abstrakt mrz., abstrakcjonizm mrz., abstrakcjonista mos., abstrakcjonistka ż., wyabstrahowanie n.

 czas. abstrahować ndk., wyabstrahować dk., wyabstrahowywać ndk.

 przym. abstrakcyjny, abstraktowy, abstrakcjonistyczny

 przysł. abstrakcyjnie

Wiktionary


wyalienować

1. wyłączyć ze środowiska, zerwać więzi z otoczeniem; wyobcować;
2. wyalienować się - ulec alienacji, stać się obcym w danym środowisku, odizolować się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) wyłączyć ze środowiska, z otoczenia

czasownik zwrotny dokonany wyalienować się (ndk. brak)

 (2.1) stać się obcym w środowisku, stracić więź z tym, z czym się było związanym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨalʲjɛ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: vyalʹi ̯ẽnovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. alienista mos., alienacja ż., alienowanie n., wyalienowanie n.

 przym. alienacyjny

 przysł. alienacyjnie

 czas. alienować ndk.

Wiktionary


wyalienowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyłączenie ze środowiska, z otoczenia

Wiktionary

Powiązane:

 czas. alienować, wyalienować dk.

 rzecz. alienista mos., alienowanie n., alienacja ż.

 przysł. alienacyjnie

 przym. alienacyjny

Wiktionary


wyalienowany

1. wyłączyć ze środowiska, zerwać więzi z otoczeniem; wyobcować;
2. wyalienować się - ulec alienacji, stać się obcym w danym środowisku, odizolować się


SJP.pl


wyandotte

[czytaj: łajendot] amerykańska rasa kur typu ogólnoużytkowego, wyhodowana około roku 1870 w Ameryce Południowej; wajandot


SJP.pl

  • Wyandotte (Indianie), Indianie Huroni, tak zwani już po przeniesieniu się na tereny obecnego stanu Wisconsin, co nastąpiło wskutek wyparcia ich z tradycyjnych terenów położonych mniej więcej w dzisiejszym Ontario oraz stanach USA: Michigan, Pensylwania, Ohio i Nowy Jork (stan). Jest to nazwa własna, używana w ang. i literaturze wielojęzykowej. Spolszczenie: „Wyandot”.

  • Wyandotte – jaskinia w USA, w stanie Indiana
  • Wyandotte – jedna z ras kur, której nazwa pochodzi od nazwy statku, a nazwa statku zapewne od Indian
  • Wyandotte Miniaturowy – mniejsza odmiana kury rasy Wyandotte.

Wikipedia


wyangobować

nałożyć angobę na powierzchnię wyrobów ceramicznych


SJP.pl


wyaresztować

zaaresztować kolejno wielu lub wszystkich


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyaresztowywać)

 (1.1) rzad. osadzić w areszcie wiele lub wszystkie osoby z pewnej grupy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sam stanął na czele rządu, wyaresztował przywódców opozycji, posłów nawet zamknął do twierdzy brzeskiej.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyaresztowywać ndk.

 rzecz. aresztowany mos.

Wiktionary


wyaresztowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyaresztować)

 (1.1) rzad. osadzać w areszcie wiele lub wszystkie osoby z pewnej grupy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Większość działaczy KPP-owskich przebywała w Związku Radzieckim na prawach emigrantów, bez rodzin, więc nawet jak przeżyli, nie mieli do kogo pisać. A jeśli byli z rodzinami, jak ja, to wyaresztowywano całe rodziny, a dzieci umieszczano w sierocińcach.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyaresztować dk.

 rzecz. aresztowany mos.

Wiktionary


wyargumentować

przytoczyć argumenty dla poparcia lub obalenia jakiekś tezy, twiedzenia lub decyzji


SJP.pl


wyartykułować

1. wymówić głoski za pomocą odpowiednich narządów mowy;
2. wyrazić myśl słowami;
3. wydobyć dźwięk z instrumentu


SJP.pl


wyartykułowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyartykułować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyartykułować dk.

Wiktionary


wyasfaltowywać

wylewać asfaltem drogę, plac itp.


SJP.pl


wyasygnować

1. przeznaczyć, przyznać pewną sumę na jakiś cel;
2. wystawić przekaz do wypłaty, wypłacić pewną kwotę lub zlecić wypłatę


SJP.pl


wyatt

[czytaj: ŁAjet] nazwisko


SJP.pl

Wyatt – imię męskie

Wyatt – nazwisko

Wikipedia


wyautować

wyoutować;
1. potocznie: odsunąć kogoś na dalszy plan;
2. wysłać piłkę poza boisko;
3. potocznie: ujawnić czyjąś nieheteroseksualną orientację;
4. wyautować się - potocznie:
a) odizolować się;
b) opuścić jakieś miejsce;
c) wycofać się z czegoś;
d) ujawnić swoją nieheteroseksualną orientację


SJP.pl


wyautowywać

wyoutowywać; potocznie:
1. ujawniać czyjąś orientację seksualną;
2. wyautowywać się - ujawniać swoją orientację seksualną


SJP.pl


wyb.

skrót od: wybrzeże


SJP.pl

skrót

 (1.1) = geogr. wybrzeże

 (1.2) = wybór

Wiktionary


wybabrać

potocznie:
1. pokryć czymś gęstym lub lepkim; wypaćkać;
2. wybrudzić; wypaprać, wysmotruchać, wyświnić;
3. zużyć


SJP.pl


wybacz

uprzejma forma wypowiadana przed czymś, co może wywołać u odbiorcy negatywne wrażenie; daruj, przepraszam


SJP.pl


wybaczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wybaczyć)

 (1.1) dawać przebaczenie, odpuszczać winę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilka razy zdradził ją z innymi kobietami, ale ona zawsze wybaczała mu wszystkie jego postępki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbat͡ʃat͡ɕ, AS: vybačać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybaczenie n., wybaczanie n.

 czas. wybaczyć dk.

 przym. wybaczalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przebaczać

Wiktionary


wybaczający

wybaczać


SJP.pl

Patrz:

wybaczać

wybaczalny

taki, który można wybaczyć; przebaczalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) który można wybaczyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybaczanie n., wybaczenie n.

 czas. wybaczyć dk., wybaczać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpuszczalny

Wiktionary


wybaczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybaczać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybaczać, wybaczyć

 rzecz. wybaczenie n.

 przym. wybaczalny

Wiktionary


wybaczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybaczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybaczyć dk., wybaczać ndk.

 rzecz. wybaczanie n.

 przym. niewybaczalny, wybaczalny

Wiktionary


wybaczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wybaczać)

 (1.1) dokonany od|wybaczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Są one apoteozą majestatu i wszechpotęgi Jahwe, który otacza miłością ludzkość i potrafi wybaczyć jej najcięższe grzechy, ale także bywa nieubłagany w gniewie i wymierzaniu kar.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbat͡ʃɨt͡ɕ, AS: vybačyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybaczenie n., wybaczanie n.

 przym. wybaczalny

 czas. wybaczać ndk.

Wiktionary


wybajdurzać

rzadko: wymyślać, fantazjować


SJP.pl


wybatożyć

wychłostać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. batożyć)

 (1.1) przest. obić, wysmagać przy użyciu batoga

 (1.2) książk. połajać słowem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybatożenie n., batożenie n.

 czas. batożyć ndk.

Wiktionary


wybawca

osoba, która wybawia lub wybawiła kogoś; wybawiciel


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto wybawia od czegoś; broni, ratuje, chroni kogoś przed czymś

Wiktionary

Wybawca – dramat wojenny z 1998 roku, w reżyserii Serba Piotra Antonijevica, produkcji amerykańskiej, zrealizowany w Czarnogórze i Kanadzie.

Film przedstawia fikcyjną historię umieszczoną w rzeczywistości wojny domowej w Bośni i Hercegowinie, gdzie walczyli ze sobą Serbowie, Bośniacy i Chorwaci, wyniszczając siebie nawzajem i popełniając zbrodnie na ludności cywilnej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, / na ziemi wystąpi jako ostatni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbaft͡sa, AS: vybafca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybawiciel mos., wybawicielka ż., wybawczyni ż., wybawianie n., wybawienie n.

 czas. wybawiać ndk., wybawić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zbawca, wybawiciel

Wiktionary


wybawczyni

kobieta, która wybawia lub wybawiła kogoś; wybawicielka


SJP.pl


wybawić

uwolnić kogoś od czegoś przykrego, pomóc komuś, wyratować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wybawiać)

 (1.1) dokonany od|wybawiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbavʲit͡ɕ, AS: vybavʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybawca m., wybawczyni ż., wybawiciel m., wybawicielka ż., wybawienie n., wybawianie n.

 czas. wybawiać ndk.

Wiktionary


wybawiciel

osoba, która wybawia lub wybawiła kogoś; wybawca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba, która wybawia

Wiktionary

  • Wybawiciel – powieść Jo Nesbø z cyklu, którego głównym bohaterem jest Harry Hole
  • Wybawiciel – duński film z 2014

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Błogosławiony jesteś, Wybawicielu Izraela, który natarcie mocarza złamałeś ręką swego sługi Dawida i który obóz filistyński wydałeś w ręce Jonatana, syna Saula, i tego, który broń za nim nosił.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybawca mos., wybawienie n.

:: fż. wybawicielka ż.

 czas. wybawiać ndk., wybawić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oswobodziciel, wybawca, zbawca, zbawiciel

Wiktionary


wybawicielka

kobieta, która wybawia lub wybawiła kogoś; wybawczyni


SJP.pl


wybawicielski

tyczący się, dotyczący wybawiciela lub wybawicielki


SJP.pl


wybawienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybawić.

Wiktionary

Uwolnienie (ang. Deliverance) – amerykański dreszczowiec z 1972 roku w reżyserii Johna Boormana i z scenariuszem Jamesa Dickeya na podst. jego powieści Wybawienie. W 2008 roku został wprowadzony do Narodowego Rejestru Filmowego Stanów Zjednoczonych jako film „znaczący kulturowo, historycznie bądź estetycznie”. Debiut filmowy Neda Beatty’ego i Ronny’ego Coxa.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wybawić dk., wybawiać ndk.

 rzecz. wybawca m., wybawiciel mos.

Wiktionary


wybałuszać

potocznie: otwierać szeroko oczy; wytrzeszczać


SJP.pl


wybałuszyć

potocznie: otworzyć szeroko oczy; wytrzeszczyć


SJP.pl


wybebeszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybebeszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybebeszenie n.

 czas. wybebeszać ndk., wybebeszyć dk.

Wiktionary


wybebeszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybebeszyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybebeszyć

 rzecz. wybebeszanie n.

Wiktionary


wybebeszyć

czasownik

 (1.1) pot. wyjąć wnętrzności

 (1.2) pot. wyjąć z czegoś zawartość lub elementy tej rzeczy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨbɛˈbɛʃɨt͡ɕ, AS: vybebešyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bebech mrz., wybebeszenie n., wybebeszanie n., bebechy, bebeszenie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypatroszyć

Wiktionary


wybeczeć

potocznie: wybeczeć się - płacząc, wylać wiele łez; wypłakać się


SJP.pl


wybetonowywać

wylewać, wzmacniać coś betonem


SJP.pl


wybełtać

potocznie: wymieszać coś płynnego


SJP.pl


wybełtywać

rzadko: bełtając, mieszać, rozrabiać


SJP.pl


wybić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wybijać)

 (1.1) wymordować wszystkie osobniki jakiejś grupy

 (1.2) uderzywszy zwichnąć rękę lub nogę

 (1.9) spowodować wypadnięcie czegoś uderzeniem

 (1.10) o liczniku: pokazać jakąś wartość

 (1.11) o opadzie: połamać rośliny

 (1.12) pot. sprawić komuś lanie

 (1.13) uderzając, odtworzyć rytm

 (1.14) uformować wzór na metalowym obiekcie (lub cały obiekt) uderzeniem w niego

 (1.15) zniszczyć szybę w oknie

 (1.16) sport. o piłce: uderzając usunąć skądś (np. z boiska)

czasownik zwrotny

 (2.1) pot. wyjść skądś

 (2.2) sport. odbić się

 (2.3) awansować, wyróżnić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Hiszpanie wybili Azteków.

 (1.2) Wybiłem sobie nogę.

 (1.3) Wybiłem piłkę z boiska.

 (1.4) Wybiłeś mu ząb!

 (1.5) Wybiłeś mnie z rytmu.

 (1.6) Każ wybić tę stronę jeszcze raz.

 (1.7) Zegar wybił siódmą.

 (1.8) Wybij to sobie z głowy!

 (1.9) Kolega wybił mu piłkę z rąk.

 (1.10) Licznik wybił 5 zł.

 (1.11) Wybij mi rytm!

 (1.15) Przypadkowo wybiłem szybę.

 (2.1) Wreszcie się wybiłem z mojej klasy.

 (2.2) On wybił się dzięki swoim zdolnościom.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨbʲit͡ɕ, AS: vybʹić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bić, wybijać

 rzecz. wybicie n., wybój mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymordować, wytępić

 (1.2) zwichnąć

 (1.3) wykopać, wyrzucić

 (1.5) wyprowadzić

 (1.6) wydrukować

 (1.7) pokazać

 (1.10) pokazać

 (2.2) odbić się

Wiktionary


wybicie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbʲit͡ɕɛ, AS: vybʹiće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybić, wybijać

 rzecz. wybój mrz.

Wiktionary


wybicki

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Józef Wybicki − pisarz i polityk, autor słów Mazurka Dąbrowskiego
  • Józef Wybicki − lekarz, polityk, minister IIRP

Wikipedia


wybicko

wieś w województwie pomorskim


SJP.pl

Wybicko – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie nowodworskim, w gminie Stegna na obszarze Żuław Wiślanych.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.

Wikipedia


wybiczować

wychłostać czymś cienkim i wiotkim; ubiczować, wysmagać, zesmagać


SJP.pl


wybiczowywać

bić dotkliwie czymś cienkim i wiotkim, co przecina skórę; biczować


SJP.pl


wybiec

wybiegnąć;
1. biegnąc, opuścić jakieś miejsce;
2. przenośnie: nie zmieścić się w zakresie czegoś


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wybiegać)

 (1.1) dokonany od|wybiegać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Starszy mężczyzna, ojciec Ain'u' Ku, pierwszy wybiegł na spotkanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨbʲjɛt͡s, AS: vybʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. biegacz mos./mzw., bieg m.

 czas. biec ndk., biegać ndk., wybiegać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wybiegnąć

Wiktionary


wybiedzony

wyniszczony biedą; mizerny, chudy


SJP.pl


wybieg

1. ogrodzony teren, na którym zwierzęta mogą swobodnie poruszać się na wolnym powietrzu;
2. sprytny, podstępny sposób osiągnięcia celu;
3. teren na końcu pasa startowego, pokryty warstwą piasku lub kamyków, na którym następuje zahamowanie samolotu w razie niezatrzymania się przed końcem;
4. podłużna scena, prowadząca w głąb widowni, która służy najczęściej do prezentacji kolekcji mody


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) czyjeś sprytne działanie

 (1.2) miejsce, po którym poruszają się modelki podczas pokazu mody

 (1.3) ogrodzony teren na zewnątrz budynku przeznaczony dla zwierząt – w ogrodzie zoologicznym, na farmie

 (1.4) techn. ruch pojazdu lub ruchomych elementów maszyny po wyłączeniu napędu

Wiktionary

  • wybieg (moda)
  • wybieg (rolnictwo)
  • wybieg (sport)
  • wybieg (technika)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨbʲjɛk, AS: vybʹi ̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybieganie n., bieg m., bieganina ż.

 czas. wybiegać ndk., biegać ndk.

 przym. wybiegowy, biegowy

Wiktionary


wybiegać

1. biegnąc, opuszczać jakieś miejsce;
2. przenośnie: nie mieścić się w zakresie czegoś


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wybiec, wybiegnąć)

 (1.1) biegnąc, wydostawać się skądś

 (1.2) wykraczać poza ustalone ramy

czasownik przechodni dokonany (ndk. wybiegiwać)

 (2.1) wyrobić na bieganiu

czasownik zwrotny dokonany wybiegać się

 (3.1) spędzić dużo czasu na bieganiu; nabiegać się do woli

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybieganie n., bieg mrz., biegacz mzw./mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przekraczać

Wiktionary


wybiegany

potocznie: taki, który się wybiegał


SJP.pl


wybiegnąć

wybiec;
1. biegnąc, opuścić jakieś miejsce;
2. przenośnie: nie zmieścić się w zakresie czegoś


SJP.pl


wybiegowy

przymiotnik od: wybieg


SJP.pl


wybielać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wybielić)

 (1.1) czynić bielszym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dawid już kilka razy wybielał sobie zęby.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bielić ndk., wybielić dk.

 rzecz. wybielanie n., wybielacz mrz., biały mos.

 przym. biały

Wiktionary


wybielacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. środek chemiczny służący do wybielania m.in. tkanin, urządzeń sanitarnych lub zębów;

Wiktionary

Wybielacz – środek chemiczny służący do wybielania. Wybielacze najprościej można podzielić na chlorowe i tlenowe, pierwsze mają w składzie związki chloru, najczęściej podchloryn sodu, drugie wodę utlenioną (H2O2). Używane w gospodarstwie domowym do odplamiania tkanin i czyszczenia urządzeń sanitarnych (mają silne właściwości bakteriobójcze).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Użyłam chlorowego wybielacza i zniszczyłam nową bluzkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbʲjɛlat͡ʃ, AS: vybʹi ̯elač

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bielić, wybielać ndk., wybielić dk.

 rzecz. wybielanie n., wybielenie n., białość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozjaśniacz, heliofor

Wiktionary


wybielanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybielać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W swoim gabinecie zajmuje się głównie profilaktyką, stomatologią zachowawczą, wybielaniem oraz protetyką.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybielacz m., wybielenie n., biały mos., białość ż.

 czas. wybielać ndk., wybielić dk.

 przym. biały

Wiktionary


wybielały

taki, który wybielał


SJP.pl


wybielić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wybielać)

 (1.1) dosł. sprawić, że coś jest białe lub bielsze

 (1.2) dosł. wymalować na biało, zwykle z użyciem wapna

 (1.3) przen. usprawiedliwić czyjeś zachowanie przed innymi osobami (niekoniecznie zaprzeczając dokonania czynu kontrowesyjnego)

 (1.4) przen. oddalić od kogoś przed innymi osobami podejrzenie popełnienia danego czynu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. bielizna ż., biały mos., wybielacz mrz., wybielanie n., białość ż.

 czas. wybielać, bielić

 przym. biały

Wiktionary


wybielinka

tani wybielacz do tkanin z PRL-u


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. chem. wybielacz do tkanin marki Wybielinka

Wiktionary


wybierać

czasownik niedokonany (dk. wybrać)

 (1.1) dokonywać wyboru

 (1.2) powoływać kogoś na jakieś stanowisko poprzez głosowanie

 (1.3) wyciągać, wygrzebywać coś z większej liczby rzeczy

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) W krajach demokratycznych władzę wybiera społeczeństwo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: vybʹi ̯erać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybieranie n., wybór m., wybory nmos., wybranek mos., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.

 czas. brać

 przym. wyborczy

Wiktionary


wybieracz

1. przyrząd do wybierania, zbierania czegoś; wybieraczka;
2. rzadko: osoba wybierająca coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przyrząd służący do wybierania, zbierania czegoś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) przest. ten, kto coś wybiera

 (2.2) daw. wyborca

 (2.3) daw. poborca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybraństwo n., wybór m., wybory nmos., wyborca m., wybranie n., wybieranie n., wybraniec m., wybranka ż.

 czas. wybierać ndk., wybrać dk., brać ndk.

 przym. wyborczy, wyborny, wyborowy

Wiktionary


wybieraczka

przyrząd do wybierania, zbierania czegoś; wybieracz


SJP.pl


wybierak

  • wybierak – w automatyce, urządzenie stosowane do przełączania styków
  • wybierak – w budownictwie, osprzęt roboczy do kopania
  • wybierak – w informatyce, potocznie o polu listy lub liście rozwijalnej

Wikipedia


wybierakowy

przymiotnik od: wybierak


SJP.pl


wybieralność

w polityce: możliwość wyboru, podleganie wyborowi, pochodzenie z wyboru; obieralność, elekcyjność


SJP.pl


wybieralny

w polityce: mogący być wybranym, pochodzący z wyboru, podlegający wyborowi; obieralny, elekcyjny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mogący zostać wybranym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybieralność ż., wybieranie n., wyborca mos., wyborczyni ż., wybranie n., wybór mrz.

 czas. wybierać ndk., wybrać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obieralny

Wiktionary


wybieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨbʲjɛˈrãɲɛ, AS: vybʹi ̯erãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybierać

 rzecz. wybór m., wybranek mos., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.

Wiktionary


wybierka

proces wybierania kopaliny ze złoża przygotowanego do odpowiedniej eksploatacji


SJP.pl


wybierkowy

przymiotnik od: wybierka


SJP.pl


wybierzmować

w Kościele katolickim: udzielić sakramentu bierzmowania


SJP.pl


wybijać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wybić)

 (1.1) uderzając w coś, powodować wypadnięcie tego, co znajduje się w środku

 (1.2) techn. uderzając jakimś przedmiotem, robić otwór albo wnękę

 (1.3) sport. nadawać kierunek piłce, bili lub krążkowi celem umieszczenia w danym polu czy punkcie

 (1.4) sprawiać, że ktoś nie jest w stanie powrócić do przerwanej czynności lub stanu

 (1.5) techn. o przyrządach wskazywać czas, rytm, takt, tempo lub liczbę czego

 (1.6) med. powodować przemieszczenie narządu lub części ciała poza fizjologiczne miejsce

 (1.7) met. produkować monety, odznaki lub biżuterię przy pomocy uderzeń właściwym przedmiotem, modelując metal i / lub ozdabiając czym

 (1.8) zabijać jak najwięcej

 (1.9) wydobywać się skądś energicznie

czasownik zwrotny niedokonany wybijać się (dk. wybić się)

 (2.1) osiągać lepszą, bardziej prestiżową pozycję

 (2.2) wydostawać się skądś, podążać sprawnie na zewnątrz

 (2.3) sport. skacząc, odrywać się od podłoża

 (2.4) zabijać wszystkich siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 czas. bić, wybić dk.

 rzecz. wybicie n., wybijanie n., wybój mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bić, usuwać, wytrącać

 (1.5) wskazywać

 (1.8) eksterminować, likwidować, mordować, tępić, zabijać, zwalczać

 (2.1) odznaczać się, wyróżniać się

 (2.3) odbijać się

Wiktionary


wybijak

w obróbce plastycznej: tłocznik do wybijania


SJP.pl


wybijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybijać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybijać ndk.

 rzecz. wybój mrz.

Wiktionary


wybijanka

1. odmiana gry w warcaby lub szachy, w której wygrywa ten, kto pierwszy straci wszystkie bierki; wybitka;
2. rosyjska gra polegająca na wybijaniu kręgli poza pole gry;
3. gwarowo: płótno wykonane ręcznie, ozdobione kolorowym nadrukiem


SJP.pl

Wikipedia


wybiórczo

przysłówek

 (1.1) książk. w sposób wybiórczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wybiórczy

 rzecz. wybiórczość ż.

Wiktionary


wybiorczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wybiórcze; cecha tych, którzy są wybiórczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wybiórczy

 przysł. wybiórczo

 rzecz. wyborca mos.

Wiktionary


wybiorczy

wybiórczy (częściej);
1. reagujący wyłącznie na ściśle określone bodźce z pominięciem pozostałych, np. wybiorcze działanie leku;
2. wybierający coś z czegoś z pominięciem pozostałych; selektywny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) biol. techn. wybierający w sposób selektywny

 (1.2) obejmujący selektywne części całości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyborczyni ż., wyborca mos., wybieranie n., wybiorczość ż., wybiórczość ż., wybory lm nm., wybór mrz.

 przysł. wybiorczo, wybiórczo

 przym. wyborczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) selektywny

Wiktionary


wybiórka

1. rzecz licha, wybrakowana;
2. przymusowe zabranie kogoś skądś; branka; pobór


SJP.pl


wybiornik

rodzaj struga do wykonywania wcięć


SJP.pl


wybitka

1. dawniej: bójka, bijatyka;
2. wybicie piłki za boisko


SJP.pl


wybitnie

przysłówek

 (1.1) bardzo, szczególnie, niezwykle

 (1.2) w sposób wybitny, wyborny, pierwszorzędny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wpół do piątej… Postawiła wodę na herbatę i poszła do łazienki. W lustrze pokazała sobie język. Była z siebie wybitnie, ale to wybitnie niezadowolona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbʲitʲɲɛ, AS: vybʹitʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wybitny

 rzecz. wybitność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadzwyczajnie, nader, nadzwyczaj, niezrównanie, wysoce, niezmiernie, niepomiernie, nieporównanie, niesłychanie, niebywale, bezgranicznie, ogromnie, wielce

Wiktionary


wybitniej

stopień wyższy od przysłówka: wybitnie


SJP.pl


wybitniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wybitny; bardziej wybitny


SJP.pl


wybitność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wybitne

Wiktionary

Minimalna deniwelacja względna (w skrócie MDW), inaczej wybitność szczytu – minimalna wysokość potrzebna do zejścia z danego szczytu przed wejściem na inny wyżej położony teren. Określa to w pewnym stopniu, na ile szczyt wyróżnia się ze swojego otoczenia. Wybitność definiuje się też jako różnicę wysokości między danym szczytem i warstwicą o najniższej wartości go okalającą, która nie obejmuje żadnego wyższego szczytu. Wartość tej warstwicy określa wysokość przełęczy zwanej kluczową, oddzielającej dany szczyt od wyższego, kolejnego szczytu na grzbiecie (wododziale). Spośród przełęczy oddzielających dany szczyt od wyższych sąsiadów przełęczą kluczową jest przełęcz najwyższa. Wybitność szczytu to inaczej jego wysokość względna nad przełęczą kluczową.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: vɨˈbʲitnɔɕt͡ɕ, AS: vybʹitność

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wybitny

 przysł. wybitnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) doskonałość, świetność

Wiktionary


wybitny

1. ponadprzeciętny, znamienity, znakomity;
2. dość duży pod względem rozmiaru, natężenia; wyraźny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wybijający się ponad przeciętność, górujący nad otoczeniem, nieprzeciętny, niezwykle uzdolniony

 (1.2) o dużym nasileniu, znaczny, wyraźny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fryderyk Chopin był wybitnym pianistą.

 (1.1) Ta symfonia to wybitne dzieło.

 (1.2) Stwierdzono wybitną poprawę sytuacji gospodarczej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbʲitnɨ, AS: vybʹitny

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. wybitnie

 czas. wybijać się

 rzecz. wybitność

 przym. wybitnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eminentny, wielki, genialny

 (1.2) dobitny, wydatny

Wiktionary


wybladły

taki, który wybladł (stał się bardzo bladym)


SJP.pl


wyblaknięty

pozbawiony kolorów; blady, nikły, wyblakły


SJP.pl


wyblakły

pozbawiony kolorów; blady, nikły, wyblaknięty


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który stracił intensywność światła lub barw

 (1.2) taki, który stracił wyrazistość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. blaknięcie n., wyblakłość ż.

 czas. blaknąć, wyblaknąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) blady, nikły, zblakły

 (1.2) zblakły

Wiktionary


wyblanszować

zblanszować;
1. obgotować lub poddać działaniu pary owoce i warzywa, by zapobiec ich ciemnieniu oraz zmniejszyć ilość drobnoustrojów i tlenu;
2. archaicznie: pokryć blanszem


SJP.pl


wyblichować

wybielić na blichu


SJP.pl


wyblin

roślina z rodziny storczykowatych


SJP.pl

Wikipedia


wyblinka

żegl. linka przywiązana do dwóch sąsiadujących ze sobą want


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) żegl. cieńsza lina wiązana na wantach służąca do wspinania się na maszt;

 (1.2) żegl. węzeł mocujący cieńszą linę do grubszej albo do drążka;

Wiktionary

  • wyblinka – rodzaj liny
  • wyblinka – węzeł marynarski

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W czasie rejsu będziemy musieli sporo wyblinek wymienić na nowe, szczególnie na grotmaszcie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. półwyblinka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) węzeł wantowy, ósemka pionierska

Wiktionary


wyblok

w siatkówce: zagranie blokiem pozwalające na przeprowadzenie kontry


SJP.pl


wyboczenie

wygiąć, odkształcić coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) techn. zjawisko polegające na niekontrolowanym zginaniu ściskanego elementu,

Wiktionary

Wyboczenie w wytrzymałości materiałów – jest najprostszym przykładem zjawiska gwałtownego przejścia od jednej postaci deformacji – osiowego ściskania pręta, do jakościowo innej postaci deformacji – ściskania mimośrodowego, któremu towarzyszy zginanie pręta. Zjawisko to powoduje gwałtowną i szybko narastającą redystrybucję sił wewnętrznych, przez co jest niebezpieczne dla konstrukcji. Zjawisko wyboczenia jest szczególnym przypadkiem szerszej grupy zjawisk określanych jako utrata stateczności konstrukcji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Konstrukcje budowlane muszą być zaprojektowane tak, żeby zjawisko wyboczenia nie występowało.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨbɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vybočńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyboczyć (się)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) utrata stateczności

Wiktionary


wyboczyć

wygiąć, odkształcić coś


SJP.pl


wyboisty

pełen wybojów


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pełny wybojów

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Drogi na Bali są wąskie, kręte, wyboiste, nie sposób się rozpędzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨbɔˈjistɨ, AS: vyboi ̯isty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybój m., wyboisko n., wyboistość ż.

Wiktionary


wybój

zagłębienie w nawierzchni drogi; wądół; wykrot


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zagłębienie w nawierzchni drogi wyjeżdżone kołami pojazdów lub wybite kopytami zwierząt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Polna droga, którą przeganiano bydło, pełna była wybojów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨbuj, AS: vybui ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybijanie n., wybicie n.

 czas. wybijać ndk., wybić dk.

 przym. wyboisty

Wiktionary


wyboksowywać

potocznie: wybijać pięściami


SJP.pl


wyboldować

środowiskowo: pogrubić czcionkę w komputerowym edytorze tekstu


SJP.pl


wybór

1. zdecydowanie się na coś;
2. dwie lub więcej możliwości; alternatywa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wybranie jednej z wielu możliwości

 (1.2) coś, co zostało wybrane

 (1.3) szeroka możliwość wyboru (1.1)

 (1.4) wybieranie jakiejś osoby na stanowisko

Wiktionary

Wybór – przyznanie pierwszeństwa elementowi wyselekcjonowanemu ze zbioru, który jest: niepusty, niejednostkowy, a także różnorodny. Taki dobór podyktowany jest określonymi przekonaniami osoby, która decyduje się na eliminację pozostałych elementów zbioru. Akt wyboru jest procesem podejmowania decyzji, któremu spośród wariantów pewnego ich zestawu ma być przyznane pierwszeństwo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wybór szkoły był dla mnie trudny.

 (1.1) Masz wybór: albo zaczniesz się uczyć, albo koniec z kieszonkowym.

 (1.3) W pobliskim markecie mają wybór damskiej bielizny.

 (1.4) Opozycja skrytykowała wybór nowego ministra budownictwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨbur, AS: vybur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybieranie n., wybranie n., wyborca m., wybory nmos., wybranek mos., wybieracz mos./mrz.

 czas. wybrać dk., wybierać ndk., powybierać, nawybierać

 przym. wyborowy, wyborczy, wyborny

Wiktionary


wyborca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) polit. osoba uprawniona do uczestnictwa w głosowaniu lub wyborach

Wiktionary

Wyborca – osoba uprawniona do głosowania; prawo do głosowania (czynne prawo wyborcze) w wyborach organów przedstawicielskich jest na ogół uzależnione od posiadania obywatelstwa danego państwa. Prawo Unii Europejskiej dopuszcza głosowanie obywateli państw członkowskich w wyborach posłów (deputowanych) do Parlamentu Europejskiego oraz w wyborach municypalnych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Znacznie więcej niż połowa wyborców ma niskie wykształcenie, ale są oni poważnie niedoreprezentowani na wszystkich szczeblach polityki.

 (1.1) Wyborcy w Portugalii poparli propozycję liberalizacji jednego z najbardziej restrykcyjnych w Europie praw aborcyjnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbɔrt͡sa, AS: vyborca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybieracz mos./mrz., wybór m., wybory nmos., wybieralność ż., wybiórczość ż., wybierak m., wybieraczka ż., wybierka ż., wybranek m., wybraniec m., wybieranie n., wybranie n.

 czas. wybierać ndk., wybrać dk.

 przym. wyborczy, wybieralny, wybiórczy, wyborowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elektor

Wiktionary


wyborczy

przymiotnik

 (1.1) taki, który dotyczy wyborów i wyborców; związany z wyborami i wyborcami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na festynach rozdawano sygnowane podkolanówki, emerytów zapraszano do baru mlecznego, na mityngu wyborczym w Nowej Hucie sprzedawano maszynki do mielenia mięsa z naklejką wyborczą.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbɔrt͡ʃɨ, AS: vyborčy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybór m., wybory nmos., wyborca m., wybieracz mos./mrz., wybranie n., wybieranie n.

 czas. wybierać ndk., wybrać dk.

 przym. wybiórczy, wyborowy

 przysł. wyborczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elekcyjny

Wiktionary


wyborczyk

mieszkaniec Wyborga (miasta w Rosji)


SJP.pl


wyborczyni

kobieta uprawniona do udziału w wyborach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) rzad. kobieta uprawniona do uczestnictwa w głosowaniu lub wyborach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybory lm nm., wybór mrz.

:: fm. wyborca mos.

 czas. wybierać ndk., wybrać dk.

 przym. wybieralny, wyborczy, wyborowy, wybiórczy

Wiktionary


wyborg

miasto w Federacji Rosyjskiej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, leżące na Przesmyku Karelskim;

Wiktionary

Wyborg (ros. Выборг, fiń. Viipuri, szw. Viborg) – miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, leżące na Przesmyku Karelskim, nad Zatoką Wyborską. W Wyborgu występuje głównie przemysł stoczniowy, spożywczy, chemiczny, odzieżowy i elektrotechniczny. Miasto jest również ośrodkiem uzdrowiskowym i celem wypraw turystów. Według oficjalnych danych federalnych w 2021 roku zamieszkiwały je 74 054 osoby.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. wyborski

Wiktionary


wybornie

przysłówek

 (1.1) od: wyborny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Goście bawili się wybornie.

 (1.1) Powodzi mi się wybornie, udaje mi się wszystko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbɔrʲɲɛ, AS: vyborʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyborny

 rzecz. wyborność

Wiktionary


wyborniej

stopień wyższy od przysłówka: wybornie


SJP.pl


wyborniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wyborny; bardziej wyborny


SJP.pl


wyborny

świetnej jakości; doskonały, wyśmienity, wspaniały, znakomity


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyróżniający się z ogółu, bardzo dobry

 (1.2) spoż. smaczny, smakowity

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbɔrnɨ, AS: vyborny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybór mrz., wybieracz mos./mrz.

 przysł. wybornie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyśmienity, doskonały, ponadprzeciętny

 (1.2) wyśmienity

Wiktionary


wyborowa

wódka marki Wyborowa


SJP.pl

Wikipedia


wyborowy

przymiotnik

 (1.1) najlepszy, przedni

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨbɔˈrɔvɨ, AS: vyborovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybór mrz., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) najlepszy, przedni

Wiktionary


wyborski

przymiotnik od: Wyborg (miasto w Rosji)


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wyborgiem, dotyczący Wyborga

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wyborg mrz.

Wiktionary


wybory

akcja polityczna, której celem jest wyłonienie w drodze głosowania odpowiednich osób do pełnienia określonych funkcji spośród kandydatów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) polit. adm. proces, w którym obywatele wybierają spośród zgłoszonych kandydatów swoich przedstawicieli do organów władzy;

 (1.2) rodzaj konkursu, plebiscytu, w którym dokonuje się wyboru osób pretendujących do jakiegoś tytułu

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: wybór

Wiktionary

Wybory – proces, w którym obywatele wybierają spośród zgłoszonych kandydatów swoich przedstawicieli do organów władzy. Jest to podstawowy mechanizm demokracji.

Wybory są też powszechnie przyjętym sposobem doboru organów władzy w mniejszych zbiorowościach – we wszelkiego rodzaju stowarzyszeniach, spółkach, komisjach, partiach itp.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Polacy biorą licznie udział w wyborach niezależnie od tego, czy mieszkają na wsi, w małym, średnim bądź dużym mieście.

 (2.1) Nasze wybory określają naszą przyszłość.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbɔrɨ, AS: vybory

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyborca m., wybór m., wyborca m., wybieracz mos./mrz.

 czas. wybierać ndk., wybrać dk.

 przym. wyborczy

 przysł. wyborczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elekcja, głosowanie

Wiktionary


wybrać

1. dokonać selekcji, zdecydować się na coś;
2. wyjąć ze środka;
3. wyczerpać;
4. powołać na urząd przez głosowanie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wybierać)

 (1.1) dokonany od|wybierać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Delegaci wybrali nowy Zarząd Główny Polskiego Związku Esperantystów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨbrat͡ɕ, AS: vybrać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybór m., wybory nmos., wybranek mos., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.

 czas. brać

 przym. wyborczy

Wiktionary


wybrak

potocznie: wybrakowany egzemplarz; brak


SJP.pl


wybrakować

skontrolować jakość przedmiotów i odrzucić te, które mają jakieś usterki, braki


SJP.pl


wybrakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybrakować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybrakować dk.

 przym. wybrakowany

 rzecz. brak mrz.

Wiktionary


wybrakowany

skontrolować jakość przedmiotów i odrzucić te, które mają jakieś usterki, braki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który ma usterki, braki, defekty; wadliwy, niepełnowartościowy

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wybrakować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨbrakɔˈvãnɨ, AS: vybrakovãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. brak m., wybrakowanie n.

 czas. braknąć, brakować ndk., wybrakować dk.

Wiktionary


wybrana

1. dokonać selekcji, zdecydować się na coś;
2. wyjąć ze środka;
3. wyczerpać;
4. powołać na urząd przez głosowanie


SJP.pl

Wikipedia


wybranek

mężczyzna darzony przez kobietę uczuciem; ukochany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. ukochany mężczyzna / chłopak

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: wybranka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybranie n., wybieranie n., wybór m.

:: fż. wybranka ż.

 czas. wybierać ndk., wybrać dk.

 przym. wybrany

Wiktionary


wybraniać

broniąc ratować kogoś od czegoś


SJP.pl


wybranianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybraniać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybraniać ndk.

Wiktionary


wybranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybrać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybór mrz., wybranek mos., wyborca mos., wybieracz mos./mrz.

Wiktionary


wybraniec

nazwisko


SJP.pl

  • Wybraniec – powieść Thomasa Manna
  • Wybraniec (Matrix) – postać z filmu Matrix
  • Piechota wybraniecka – rodzaj oddziałów w RON

Wikipedia


wybraniecki

piechota wybraniecka - piechota utworzona przez Stefana Batorego z chłopów, powoływanych z dóbr królewskich po jednym z dwudziestu łanów


SJP.pl


wybraniectwo

posiadłość królewska, z której powoływano chłopów (wybrańców) do piechoty wybranieckiej; wybraństwo


SJP.pl


wybranka

kobieta darzona przez mężczyznę uczuciem; ukochana


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) ukochana kobieta

forma rzeczownika.

 (2.1) D. i B. lp. od: wybranek

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbrãnka, AS: vybrãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybieracz mos./mrz., wybranek

Wiktionary


wybranowski

nazwisko


SJP.pl


wybraństwo

posiadłość królewska, z której powoływano chłopów (wybrańców) do piechoty wybranieckiej; wybraniectwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) fakt bycia wybranym przez kogoś, zwykle do zrobienia czegoś lub stania się kimś; bycie wybrańcem

 (1.2) hist. zob. wybraniectwo.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Idea wybraństwa Izraela jest związana ściśle w Księdze Wyjścia z ideą przymierza.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybraniec mos., wybranie n., wybór mrz., wybieracz mos./mrz.

 czas. wybierać ndk., wybrać dk.

Wiktionary


wybrany

1. dokonać selekcji, zdecydować się na coś;
2. wyjąć ze środka;
3. wyczerpać;
4. powołać na urząd przez głosowanie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba ukochana przez kogoś

 (1.2) członek grupy uprzywilejowanej

przymiotnik

 (2.1) nie taki jak reszta, wyjątkowej klasy, o szczególnym walorze

forma czasownika.

 (3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wybrać

Wiktionary

Wybrany – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie zambrowskim, w gminie Rutki.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kołakach Kościelnych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wybranek mos., wybranie n., wybranka ż., wybraność ż.

 czas. wybrać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) doborowy, gatunkowy, wyselekcjonowany

Wiktionary


wybrednie

przysłówek

 (1.1) rzad. w sposób wybredny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zadaniem komedii przedmolierowskiej jest bawić; bawić mniej lub więcej wybrednie, ale zawsze tylko bawić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybrednik mos., wybredniś mos., wybredność ż., wybredzanie n.

 czas. wybredzać ndk.

 przym. wybredny

Wiktionary


wybredniej

stopień wyższy od przysłówka: wybrednie


SJP.pl


wybredniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wybredny


SJP.pl


wybredniś

osoba, która często grymasi, kaprysi, wybredza; grymaśnik, kapryśnik, wybrzydzacz


SJP.pl


wybrednisia

osoba, która często grymasi, kaprysi, wybredza; grymaśnik, kapryśnik, wybrzydzacz


SJP.pl


wybredność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wybredne; cecha tych, którzy są wybredni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wybredny

 przysł. wybrednie

 czas. wybredzać

Wiktionary


wybredny

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest kapryśny, trudny do zaspokojenia, zadowolenia; taki, któremu trudno zaspokoić, dogodzić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szpak jest wybrednym gastronomem, gdyż wypija tylko móżdżek szarańczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbrɛdnɨ, AS: vybredny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybredność

 czas. wybredzać

 przysł. wybrednie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymagający, grymaśny, trudny, kapryśny

Wiktionary


wybredzać

grymasić przy wyborze; przebierać w czymś


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) grymasić przy wybieraniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybrednik mos., wybredniś mos., wybredność ż., wybredzanie n.

 przym. wybredny

 przysł. wybrednie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. rzad. wybrydzać

Wiktionary


wybroczyna

drobny krwotok pod naskórkiem lub nabłonkiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. niewielki krwotok powstały wskutek uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych;

Wiktionary

Wybroczyny (łac. petechiae, daw. petocie) – małe czerwone, brązowe lub fioletowe plamki nieprzekraczające 3 mm, spowodowane wynaczynieniem krwi z naczyń kapilarnych do skóry lub błony śluzowej. Zwykle pojawiają się w grupach i mogą przypominać wysypkę. Wybroczyny nie tracą koloru po ich uciśnięciu. Wybroczyny mogą być spowodowane szeregiem przyczyn, od drobnych urazów do zagrażających życiu schorzeń.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. broczenie n.

 czas. broczyć ndk.

Wiktionary


wybronienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybronić.

Wiktionary


wybrudzać

1. brudzić w wielu miejscach;
2. wybrudzać się - brudzić się w wielu miejscach


SJP.pl


wybrukowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybrukować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybrukować dk.

 rzecz. bruk mrz., brukarz mos.

 przym. brukowy

Wiktionary


wybryczek

zdrobnienie od: wybryk


SJP.pl


wybrydzić

dawniej: okazać niezadowolenie przy wyborze czegoś


SJP.pl


wybryk

postępowanie odbiegające od przyjętych norm zachowania się; eksces; wyskok


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zaskakujący postępek, odbiegający od przyjętych norm postępowania

 (1.2) daw. podskoczenie, wyskok

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pawłowe wybryki zaczęły niepokoić Honoratę.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) występek, swawola, wyskok, zachowanie

Wiktionary


wybrylantować

pokryć, przyozdobić brylantami, błyszczącą biżuterią; ubrylantować, zbrylantować


SJP.pl


wybrylantynować

nasmarować (włosy) brylantyną; ubrylantować


SJP.pl


wybrzękać

niedbale wykonać utwór muzyczny lub jego część na jakimś instrumencie strunowym


SJP.pl


wybrzeże

polskie wybrzeże nad Morzem Bałtyckim


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geogr. wąski obszar znajdujący się po obu stronach linii brzegowej;

Wiktionary

Wybrzeże – obszar na granicy lądu i zbiornika wodnego obejmujący część nadwodną i podwodną. Pas ten jest szerszy niż brzeg i strefa brzegowa, lecz jego zasięg nie jest precyzyjnie określony granicami. Zbiornik wodny i ląd wybrzeża są rozdzielone linią brzegową.

Wybrzeże odznacza się wpływem rzeźbotwórczego oddziaływania mórz i oceanów (m.in. fal morskich, pływów, prądów przybrzeżnych).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Akcja filmu rozgrywa się na zachodnim wybrzeżu USA.

 (1.1) Nad polskie wybrzeże co roku przyjeżdża wielu turystów.

 (1.1) Wrogi statek pływał u wybrzeży (nie: wybrzeża) wyspy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbʒɛʒɛ, AS: vybžeže

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wybrzeżowy, przybrzeżny

 rzecz. brzeg m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przymorze, brzeg, nadbrzerze

Wiktionary


wybrzeżny

położony nad brzegiem oceanu lub morza; wybrzeżowy


SJP.pl


wybrzeżowy

wybrzeże; wybrzeżny


SJP.pl


wybrzmiały

1. zostać usłyszanym;
2. skończyć brzmieć; przebrzmieć;
3. wyrazić coś w szczególny sposób


SJP.pl


wybrzmieć

1. zostać usłyszanym;
2. skończyć brzmieć; przebrzmieć;
3. wyrazić coś w szczególny sposób


SJP.pl


wybrzmiewać

1. zostawać usłyszanym;
2. kończyć brzmieć; przebrzmiewać;
3. wyrażać coś w szczególny sposób


SJP.pl


wybrzuszenie

zgrubienie powierzchni w formie wypukłości, mające charakter fałdy, górki itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybrzuszyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨbʒuˈʃɛ̃ɲɛ, AS: vybžušńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybrzuszyć

 rzecz. brzuch mrz., brzusio mrz.

 przym. brzuchaty

Wiktionary


wybrzuszyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wybrzuszać)

 (1.1) nadać czemuś wypukły kształt

czasownik zwrotny dokonany wybrzuszyć się (ndk. wybrzuszać się)

 (2.1) samoczynnie przybrać wypukły kształt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbʒuʃɨt͡ɕ, AS: vybžušyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybrzuszenie n., wybrzuszanie n., brzuch m., brzuszek m., brzusio mrz.

 przym. brzuchaty

Wiktionary


wybrzydzać

wyrażać niezadowolenie z czegoś, niechęć; grymasić


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wyrażać niezadowolenie, kaprysić, być wybrednym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybrzydzanie n.

 przym. brzydki

 przysł. brzydko

Wiktionary


wybrzydzacz

osoba, która często grymasi, kaprysi, wybredza; grymaśnik, wybredniś, kapryśnik


SJP.pl


wybrzydzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybrzydzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybrzydzać ndk.

 przym. brzydki

 przysł. brzydko

Wiktionary


wybuch

1. rozerwanie się czegoś pod wpływem gwałtownej reakcji chemicznej; detonacja, eksplozja;
2. dźwięk, huk towarzyszący eksplozji;
3. nagłe wydostanie się czegoś na zewnątrz;
4. gwałtowny i szybki początek czegoś;
5. gwałtowny i szybki przejaw jakiegoś uczucia; poryw, wylew;
6. w językoznawstwie: nagłe rozwarcie narządów mowy w końcowym momencie artykulacji spółgłosek zwartych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rozerwanie się czegoś pod wpływem gwałtownej reakcji chemicznej lub jądrowej

 (1.2) huk towarzyszący detonacji

 (1.3) gwałtowne wydobycie się czegoś na zewnątrz

 (1.4) przen. nagły początek emocji lub jakiegoś zjawiska społecznego

Wiktionary

Wybuch – gwałtowne wydzielenie dużych ilości energii, któremu towarzyszą zwykle nagły wzrost temperatury i ciśnienia oraz emisja promieniowania (np. błyskawica, impuls świetlny wybuchu jądrowego) i fal akustycznych (np. grom dźwiękowy, huk wystrzału). Wybuchy są spowodowane:

  • przebiegiem szybkich egzotermicznych reakcji chemicznych (np. spalania), zwłaszcza reakcji łańcuchowych rozgałęzionych
  • gwałtownymi zjawiskami fizycznymi (np. wybuchy kotłów parowych i butli gazowych); spośród wybuchów o mechanizmie fizycznym są wyodrębniane – jako odrębna grupa – wybuchy jądrowe.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨbux, AS: vybuχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. buch mzw./mrz., wybuchowiec m., wybuchowość ż., wybuchanie n., wybuchnięcie n., niewybuch mrz.

 czas. wybuchać ndk., wybuchnąć dk., buchać ndk., buchnąć dk.

 przym. wybuchowy

 przysł. wybuchowo

 wykrz. buch

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) detonacja, eksplozja

 (1.3) erupcja

Wiktionary


wybuchać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wybuchnąć)

 (1.1) chem. ulegać rozerwaniu pod wpływem gwałtownej reakcji chemicznej

 (1.2) fiz. ulegać rozszczepieniu pod wpływem gwałtownej reakcji jądrowej

 (1.3) wojsk. ulegać detonacji

 (1.4) przen. dawać wyraz gwałtownym emocjom

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Który skrzywdziłeś człowieka prostego • Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając, (…) • Nie bądź bezpieczny. Poeta pamięta.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybuch mrz., niewybuch m., wybuchowość ż., wybuchanie n., wybuchnięcie n.

 czas. wybuchnąć dk.

 przym. wybuchowy

 przysł. wybuchowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-4) eksplodować

Wiktionary


wybuchanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybuchać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybuchnąć, wybuchać ndk.

 rzecz. niewybuch mrz., wybuch mrz., wybuchowość ż.

 przym. wybuchowy

Wiktionary


wybuchnąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wybuchać)

 (1.1) dokonany od|wybuchać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilkudziesięciu strażaków przez kilka godzin walczyło w piątek z pożarem, który wybuchł na granicy powiatów legnickiego i złotoryjskiego (Dolnośląskie).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈbuxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vybuχnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewybuch mrz., wybuch mrz., wybuchowość ż., wybuchanie n., wybuchnięcie n.

 czas. wybuchać ndk.

 przym. wybuchowy

 przysł. wybuchowo

Wiktionary


wybuchnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybuchnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wybuchnąć, wybuchać

 rzecz. niewybuch mrz., wybuch mrz., wybuchowość ż.

 przym. wybuchowy

Wiktionary


wybuchowiec

człowiek o gwałtownym usposobieniu; skłonny do wybuchów


SJP.pl


wybuchowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest wybuchowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wybuch m., wybuchanie n., wybuchnięcie n., niewybuch mrz.

 czas. wybuchać ndk., wybuchnąć dk.

 przym. wybuchowy

 przysł. wybuchowo

Wiktionary


wybuchowy

1. mogący wybuchnąć, powodujący wybuch;
2. taki, który objawia swoje uczucia w sposób impulsywny, gwałtowny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który może wybuchnąć wskutek określonej reakcji chemicznej

 (1.2) o człowieku, charakterze: taki, którego zachowanie / reakcje są gwałtowne, impulsywne, żywiołowe, szybkie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨbuˈxɔvɨ, AS: vybuχovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewybuch mrz., wybuch m., wybuchowość ż., wybuchowiec m., wybuchanie n., wybuchnięcie n.

 czas. wybuchać ndk., wybuchnąć dk.

 przysł. wybuchowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) impulsywny, porywczy

Wiktionary


wybuchły

taki, który wybuchł (wybuchnął)


SJP.pl


wybuczeć

1. bucząc, wyrazić swoją negatywną ocenę kogoś lub czegoś;
2. bucząc, wypowiedzieć coś


SJP.pl


wybudować

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|budować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨbuˈdɔvat͡ɕ, AS: vybudovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. budowlanka ż., budowa ż., budowla ż., budulec m., budownictwo n., budowlany m., budowniczy m., budowlaniec m., budowanie n., wybudowanie n., zbudowanie n.

 czas. budować ndk., zbudować dk.

 przym. budowlany, budulcowy, budujący, budowniczy

 przysł. budująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) postawić, zbudować

Wiktionary


wybudowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybudować.

Wiktionary

  • wybudowanie – regionalnie stosowane określenie dla zabudowy poza wsią, (kolonii, osady, przysiółka).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. budowlanka ż., zbudowanie n., budowanie ż., budowa ż., budowla ż., budulec m., budownictwo n., budowlany m., budowniczy m., budowlaniec m.

 czas. wybudować dk., budować ndk., zbudować dk.

 przym. budowlany, budulcowy, budujący, budowniczy

 przysł. budująco

Wiktionary


wybudzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wybudzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Możemy zacząć wybudzanie pacjenta.

 (1.1) Czy ktoś może mi wytłumaczyć, dlaczego tak przydatna funkcja jak blokowanie i wybudzanie ekranu podwójnym tapnięciem jest dostępna w tak nielicznych telefonach?

Wiktionary

Powiązane:

 czas. budzić, wybudzać ndk., wybudzić dk.

 rzecz. wybudzenie n.

Wiktionary


wybujać

1. zmęczyć bujaniem; wyhuśtać;
2. urosnąć w wyniku rozwoju organizmu;
3. wykroczyć poza normę;
4. wybujać się - bujać się wystarczająco długo; nabujać się, nahuśtać się, wyhuśtać się


SJP.pl


wybujały

1. rozrośnięty ponad miarę, rozkrzewiony, dorodny;
2. zbyt duży, nadmierny, przerośnięty (zwłaszcza o ambicji, fantazji, ego itp.)


SJP.pl


wybulać

potocznie: wydawać na coś dużo pieniędzy


SJP.pl


wybulić

potocznie: wydać dużo pieniędzy


SJP.pl


wyburzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyburzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyburzać ndk.

Wiktionary


wyburzeniowy

związany z wyburzaniem, np. prace wyburzeniowe, młot wyburzeniowy


SJP.pl


wybyć

odejść, oddalić się


SJP.pl


wybyczony

potocznie: taki, który się wybyczył; wypoczęty


SJP.pl


wybździć

potocznie: wytworzyć coś małowartościowego


SJP.pl


wybzykać

potocznie: odbyć stosunek płciowy; wydymać


SJP.pl


wybłękitniały

taki, który wybłękitniał


SJP.pl


wybłyszczyć

nadać czemuś połysk i gładkość


SJP.pl


wyć

wydawać przeciągły, donośny, ostry dźwięk


SJP.pl

czasownik

 (1.1) o zwierzętach (zazw. wilkach, psach, hienach): wydawać długi zawodzący głos, przeciągle skowyczeć

 (1.2) o ludziach: przeciągle krzyczeć z bólu lub żałości

 (1.3) pot. o ludziach: fałszywie śpiewać

 (1.4) o obiektach nieożywionych: wydawać głuchy, przeciągły dźwięk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mądrość ludowa mówi, że jeśli wyje pies, to znaczy, że w pobliżu leży trup.

 (1.2) Podczas zabiegu dziecko wyło bardziej ze strachu, niż z bólu.

 (1.3) Przestań wyć, tego się nie da słuchać, zupełnie zniszczyłaś tę piosenkę!

 (1.4) Wyjące syreny oznaczają nalot lub pożar.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨt͡ɕ, AS: vyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycie n., wyjec m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skowyczeć

 (1.2) krzyczeć, zawodzić

 (1.3) fałszować

Wiktionary


wycałowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycałować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycałować dk.

Wiktionary


wycech

nazwisko


SJP.pl

Osoby
  • Czesław Wycech (ur. 1899) – polski polityk
  • Stanisław Wycech (ur. 1902) – major Wojska Polskiego
  • Sławomir Wycech (ur. 1939) – polski fizyk
Miejscowości
  • Wycech-Gajówka – osada leśna w Polsce położona w województwie mazowieckim,

Wikipedia


wycedzać

potocznie: mówić coś niechętnie, powoli; cedzić słowa


SJP.pl


wycedzić

1. potocznie: powiedzieć coś niechętnie, powoli;
2. dawniej: oczyścić cedzeniem


SJP.pl


wycelować

wymierzyć do celu


SJP.pl


wycelowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycelować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycelować dk.

 rzecz. cel m.

Wiktionary


wycelowywać

wymierzać broń w kogoś lub coś


SJP.pl


wycementować

zalać lub umocnić coś cementem; zacementować


SJP.pl


wycena

ocena wartości danego przedmiotu bądź usługi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. wyznaczanie ceny czegoś

Wiktionary

Ekonomia

  • wycena nieruchomości
  • wycena przedsiębiorstw
  • wycena wartości niematerialnych (metoda kosztowa, rynkowa, dochodowa)
  • Wycena zapasów

inne

  • wycena dróg wspinaczkowych

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. przecena ż., wycenianie n., wycenienie n., cena ż.

 czas. wyceniać ndk., wycenić dk.

 przym. cenowy, wycenowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) taksacja, wycenianie, wycenienie

Wiktionary


wyceniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wycenić)

 (1.1) ekon. ustalać wartość danego obiektu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przecena ż., cennik mrz., cena ż., wycena ż., wycenianie n., wycenienie n.

 czas. wycenić dk.

 przym. cenowy

Wiktionary


wycenianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyceniać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyceniać

 rzecz. przecena ż., wycena ż.

Wiktionary


wycenić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyceniać)

 (1.1) zrobić wycenę; określić wartość materialną czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przecena ż., wycena ż., cennik mrz., wycenienie n., cena ż.

 przym. cenowy

 czas. wyceniać

Wiktionary


wycenienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycenić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyceniać, wycenić

 rzecz. przecena ż., wycena ż.

Wiktionary


wycenowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wyceną, dotyczący wyceny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przecena ż., wycena ż.

Wiktionary


wycentrować

1. w informatyce: umieścić tekst pośrodku podczas edycji;
2. w piłce nożnej: skierować piłkę z boku boiska w pobliże bramki; dośrodkować, docentrować;
3. wyprostować koło poprzez luzowanie lub naciąganie szprych; docentrować;
4. w technice: ustalić oś obrotu lub oś środkową czegoś


SJP.pl


wycentrowywać

środowiskowo: centrować - prostować koło poprzez naciąganie lub luzowanie szprych; docentrowywać


SJP.pl


wycerowywać

cerując, naprawiać wiele razy lub w wielu miejscach


SJP.pl


wycharchać

młodzieżowo:
1. wypluć, splunąć; wycharkać;
2. wysmarkać


SJP.pl


wycharkiwać

potocznie: charkając, wypluwać coś; wycharkać


SJP.pl


wycharterować

[czytaj: wyczarterować] wynająć statek lub samolot na określony kurs lub czas; wyczarterować


SJP.pl


wychędożyć

1. wyczyścić, wysprzątać
2. potocznie: odbyć stosunek seksualny


SJP.pl


wychełznać

czasownik

 (1.1) stpol. uwolnić z wędzidła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈxɛwznat͡ɕ, AS: vyχeu̯znać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychełznanie n.

Wiktionary


wychełznanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychełznać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wychełznać dk.

Wiktionary


wychilloutować

[czytaj: wyczilautować] wychilloutować się - potocznie: zrelaksować się, odpocząć; wyczilautować się


SJP.pl


wychillować

[czytaj: wyczilować] potocznie: wychillować się - zrelaksować się; wyczilować się, wyluzować się


SJP.pl


wychillowany

[czytaj: wyczilowany] potocznie: taki, który się wychillował (zrelaksował się); wyczilowany


SJP.pl


wychlać

potocznie wypić


SJP.pl


wychlastanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychlastać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wychlastać dk.

 wykrz. chlast

Wiktionary


wychód

1. gwarowo: wydatek;
2. dawniej: wyjście skądś; opuszczenie jakiegoś miejsca; miejsce, którym się wychodzi;
3. miejsce występowania skały lub złoża na powierzchni ziemi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wschód

Wiktionary


wychodek

ubikacja bez urządzeń kanalizacyjnych, znajdująca się na zewnątrz budynku mieszkalnego; wygódka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) ubikacja na wsi na zewnątrz domu

Wiktionary

Wychodek (także: wygódka, sławojka, kloaka) – ogólna nazwa pomieszczenia sanitarnego (o różnej budowie i wymiarach) przeznaczonego dla ludzi do usuwania kału (defekacja) i wydalania moczu.

Zwykle jest to budowla umieszczona w pewnej odległości i poza obrębem pomieszczeń mieszkalnych. Typowy wychodek ma kształt prostopadłościanu postawionego na krótszym boku i ma ścięty daszek (zwykle z przodu jest on wyższy a z tyłu niższy). Drzwi wejściowe usytuowane są zwykle od strony frontowej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. przechodka ż., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n., wyjście n., wyjściówka ż.

 czas. wychodzić ndk., wyjść dk.

 przym. wychodny, wyjściowy, wychodźczy, wychodkowy

 przysł. wyjściowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sławojka, ustęp, kibel

Wiktionary


wychodkowy

wychodek


SJP.pl

Patrz:

wychodek

wychodne

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czas wolny dla domowej służby, w którym „może wyjść”

Wiktionary

Wychodne – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Suwałki.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Wychodne, po jej zniesieniu w gromadzie Poddubówek. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wychodek m., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n., wyjście n., wyjściówka ż.

 czas. wychodzić ndk., wyjść dk.

 przym. wychodny, wyjściowy, wychodźczy

 przysł. wyjściowo

Wiktionary


wychodnia

1. miejsce występowania skały lub złoża na powierzchni ziemi
2. przestarzale: czas wolny od obowiązków; wychodne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geol. miejsce, w którym skała (ciało, warstwa geologiczna) wychodzi ponad powierzchnię ziemi;

Wiktionary

Wychodnia

  • w górnictwie: miejsce w terenie, w którym złoże: pokładowe, żyłowe, gniazdowe, soczewkowe, wysadowe (słupowe) i in. wychodzi na powierzchnię ziemi. Autorem tego określenia był XIX-wieczny polski górnik Józef Cieszkowski, a w druku pojawiło się ono po raz pierwszy w roku 1865 r. w „Słowniku górniczym” Hieronima Hilarego Łabęckiego (wychodnia – część pokładu najwyższa, wychodząca aż na powierzchnie gruntu).
  • w geologii i geomorfologii: miejsce w terenie, w którym dana skała (ciało, warstwa) wychodzi na powierzchnię ziemi.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wychodek m., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n., wyjście n., wyjściówka ż.

 czas. wychodzić ndk., wyjść dk.

 przym. wychodny, wyjściowy, wychodźczy

 przysł. wyjściowo

Wiktionary


wychodnica

przerębel, przez który rybacy wyciągają niewód spod lodu


SJP.pl


wychodzący

1. osoba, która skądś wychodzi;
2. osoba rozpoczynająca grę w karty


SJP.pl


wychodźca

osoba, która pod przymusem okoliczności opuściła własny kraj; uchodźca, uciekinier, emigrant


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś, kto na długo lub na zawsze opuszcza swoją ojczyznę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjście n., wychodzenie n., wychodźstwo n., wychodek mrz., wychodne n., wychodnia ż.

 czas. wychodzić ndk., wyjść dk.

 przym. wychodźczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) emigrant

Wiktionary


wychodźczyni

wychodźca; uchodźczyni, uciekinierka, emigrantka


SJP.pl


wychodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychodzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vyχoʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przechodka ż., wychodek m., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wyjście n., wyjściówka ż.

 czas. wychodzić ndk., wyjść dk.

 przym. wychodny, wyjściowy, wychodźczy

 przysł. wyjściowo

Wiktionary


wychodzić

potocznie: uzyskać coś trudnego do zdobycia, chodząc gdzieś często


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyjść)

 (1.1) zob. wyjść. dk.

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) być skierowanym na coś

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (3.1) pot. uzyskać coś chodząc gdzieś wielokrotnie

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Okna mojego pokoju wychodzą na hałaśliwą ulicę.

 (3.1) Chodził, chodził i po dwóch latach wychodził sobie podwyżkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: vyχoʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. przechodka ż., wyjściówka ż., wychodne n., wychodnia ż., wychodek mrz., wychodźstwo n., wychodźtwo n., wychodźca mos., wychodzenie n., wyjście n.

 czas. wyjść dk.

 przym. wyjściowy, wychodźczy

 przysł. wyjściowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wylazować.

Wiktionary


wychodźstwo

1. wyjazd z ojczystego kraju do innego państwa w celu osiedlenia się tam;
2. stały lub okresowy pobyt w innym państwie;
3. ogół emigrantów mieszkających w jakimś kraju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. emigracja

Wiktionary

Emigracja (z łac. emigratio – wyprowadzenie się), również wychodźstwo – wyjazd za granicę na pobyt czasowy lub w celu zamieszkania na stałe. Emigracja może mieć charakter dobrowolny lub przymusowy.

Zależnie od przyczyn emigrację dzieli się na: polityczną, gospodarczą (zarobkową), religijną, z przyczyn rodzinnych i innych osobistych.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wyjście n., wychodźca mos., wychodzenie n., wychodek mrz., wychodne n., wychodnia ż.

 czas. wychodzić, wyjść

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) emigracja, przest. wychodźtwo

Wiktionary


wychodźtwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. wychodźstwo, emigracja

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W końcu września otrzymałam od Poselstwa polskiego w Paryżu książkę pamiątkową od wychodźtwa polskiego w New Yorku i okolicy, jakoteż czeka na sumę 500 dolarów. W październiku zaś, będąc w Warszawie, otrzymałam list od Komitetu polskiego w New Yorku, z dnia 12. września r.b..

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wychodzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) emigracja, przest. wychodźstwo

Wiktionary


wychów

1. racjonalne żywienie i pielęgnowanie młodych zwierząt; wychówek;
2. dawniej: wychowanie, edukacja


SJP.pl

Wychów – zespół zabiegów podejmowanych przez człowieka, mających na celu zapewnienie młodym zwierzętom hodowlanym prawidłowego wzrostu i rozwoju w drodze racjonalnego żywienia i odpowiedniej pielęgnacji.

Wikipedia


wychować

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|wychowywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈxɔvat͡ɕ, AS: vyχovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chować

 rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowawca m., wychowawczyni ż., wychowanek m., wychowanka ż., chów mrz., wychowanie n.

 przym. wychowawczy

Wiktionary


wychowalnia

pomieszczenie, w którym hoduje się zwierzęta domowe


SJP.pl


wychowalność

Wychowalność – podatność na wpływy i oddziaływania wychowawcze, szczególnie duża w początkowych fazach rozwoju człowieka, następnie stopniowo malejąca.

Wikipedia


wychowalny

podatny na oddziaływanie wychowawcze


SJP.pl


wychowanek

dawniej: wychowaniec;
1. osoba wzięta na wychowanie przez kogoś;
2. absolwent szkoły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) eduk. absolwent jakiejś szkoły

 (1.2) osoba wzięta na wychowanie przez kogoś, będąca pod czyjąś opieką; ktoś, kto został wychowany przez osoby nie będące jego rodzicami

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: wychowanka

Wiktionary

Patrz:

wychowanek

Przykłady

 (1.1) Jeden z wychowanków katowickiej wszechnicy pracuje dzisiaj w NASA.

 (1.2) Dlatego też wychowanie dobre, lub tak nazywane, polega w znacznej części na oszukiwaniu wychowanków, a to w tym celu, aby zaniedbywali wygody własnej na rzecz cudzej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxɔˈvãnɛk, AS: vyχovãnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychowanie n., wychowywanie n., wychowaniec mos., wychowawca mos., wychowawczyni ż., wychowanica ż.

:: fż. wychowanka ż.

 czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.

 przym. wychowany, wychowawczy

 przysł. wychowawczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. wychowaniec

 (1.2) przest. wychowaniec

Wiktionary


wychowanica

wychowanka;
1. osoba wzięta na wychowanie przez kogoś;
2. absolwentka szkoły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. wychowanka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wreszcie powtórzyły się strzały, tym razem już pojedyncze, jeden z nich ugodził moją wychowanicę w głowę, zabijając na miejscu, w czasie tego dobijania wybito przeważnie dzieci, gdyż pierwsza seria strzałów dzieci nie dosięgła.

 (1.1) Hetmanowa wyznaczała znaczne fundusze na wyposażanie wychowanic, wstępujących w małżeńskie związki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychowanek mos., wychowanie n., wychowywanie n., wychowanka ż., wychowawca mos., wychowawczyni ż.

:: fm. wychowaniec mos.

 czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.

 przym. wychowany, wychowawczy

 przysł. wychowawczo

Wiktionary


wychowanie

1. wszystkie zabiegi mające na celu ukształtowanie człowieka; wyuczenie; wykształcenie; edukacja;
2. ogłada towarzyska; umiejętność poprawnego zachowania się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) całokształt działań służących ukształtowaniu człowieka pod względem moralnym, umysłowym i fizycznym; przygotowywanie kogoś do życia w społeczeństwie

 (1.2) kultura, ogłada, zdolność do właściwego zachowania

 (1.3) daw. zapewnienie utrzymania (nie tylko dzieciom lub krewnym, ale także np. żołnierzom)

Wiktionary

Wychowanie – całokształt wpływów wychowawcy na wychowanka, który ma na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym.

W szerokim znaczeniu – wychowanie to wszelkie zjawiska związane z oddziaływaniem środowiska społecznego i przyrodniczego na człowieka, kształtujące jego tożsamość, osobowość, postawy; w znaczeniu węższym – oddziaływania organizowane celowo, mające prowadzić do pożądanych zmian w funkcjonowaniu jednostek i grup.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dialog między rodzicami a dziećmi jest podstawą wychowania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxɔˈvãɲɛ, AS: vyχovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chów mrz., wychowaniec mos., wychowawca m., wychowawczyni ż., wychowanek m., wychowanka ż., wychowanica ż., wychowywanie n.

 czas. chować, wychowywać ndk., wychować dk.

 przym. wychowawczy, wychowany

 ims. wychowujący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wykształcenie

Wiktionary


wychowaniec

dawniej: wychowanek;
1. osoba wzięta na wychowanie przez kogoś;
2. absolwent szkoły


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. wychowanek

Wiktionary

Wychowaniec – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Gdy jednakże wchodził już do pokoju pana swego, pułkownikowa wyszła drzwiami bocznemi, a opiekun wraz z wychowańcem pozostał sam na sam.

 (1.1) Wczoraj miało miejsce spotkanie się b. wychowańców b. Szkoły Głównej, którzy 10 lat temu, a zatem w r. 1870, ukończyli wydział medyczny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychowanek mos., wychowanie n., wychowywanie n., wychowanka ż., wychowawca mos., wychowawczyni ż.

:: fż. wychowanica ż.

 czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.

 przym. wychowany, wychowawczy

 przysł. wychowawczo

Wiktionary


wychowanka

wychowanek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) absolwentka jakiejś szkoły

 (1.2) dziewczyna wzięta na wychowanie przez kogoś, będąca pod czyjąś opieką; dziewczyna, która została wychowana przez osoby nie będące jej rodzicami

forma rzeczownika.

 (2.1) D., B. lp. od: wychowanek

Wiktionary

Wychowanka. Sztuka w pięciu aktach, wierszem – pięcioaktowa komedia Aleksandra Fredry. Prapremiera odbyła się 29 września 1877.

Wikipedia

Patrz:

wychowanek

Wymowa:

IPA: ˌvɨxɔˈvãnka, AS: vyχovãnka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychowanie n., wychowywanie n., wychowawca m., wychowawczyni ż., wychowanica ż.

:: fm. wychowanek ż.

 przym. wychowawczy

 przysł. wychowawczo

 czas. wychowywać ndk., wychować dk., chować ndk.

Wiktionary


wychowawca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba kształtująca charakter i zachowanie innych

 (1.2) osoba opiekująca się dzieckiem lub grupą dzieci (w szkole, przedszkolu, domu dziecka itp.)

 (1.3) eduk. nauczyciel opiekujący się klasą w szkole (zarządzający dziennikiem, organizujący spotkania z rodzicami, prowadzący godzinę wychowawczą)

Wiktionary

Wychowawca – osoba pełniąca rolę wychowawczą w stosunku do innych osób. Zwykle jest to ktoś bezpośrednio opiekujący się dziećmi lub małoletnią młodzieżą.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Profesor był wychowawcą wielu zdolnych archeologów.

 (1.3) Nasz wychowawca zorganizował trzydniową wycieczkę klasową w góry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxɔˈvaft͡sa, AS: vyχovafca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowawcza ż., wychowawstwo n., wychowanek m., wychowanka n., wychowywanie n., wychowanie n.

:: fż. wychowawczyni ż.

 czas. wychowywać, wychować

 przym. wychowawczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) wychowawca klasy

Wiktionary


wychowawczy

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wychowania i nauczania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowanie n., wychowawca m., wychowawczyni ż., wychowanek m., wychowanka ż., chów mrz.

 czas. chować, wychowywać ndk., wychować dk.

 przysł. wychowawczo

Wiktionary


wychowawczyni

kobieta zajmująca się wychowaniem i nauczaniem dzieci, opieką nad nimi


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) osoba płci żeńskiej kształtująca charakter i zachowanie innych

 (1.2) osoba płci żeńskiej opiekująca się dzieckiem lub grupą dzieci (w szkole, przedszkolu, domu dziecka itp.)

 (1.3) eduk. nauczycielka opiekująca się klasą w szkole, (prowadząca godzinę wychowawczą)

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Wychowawczyni Antosia wezwała mnie do szkoły w sprawie ostatniej bójki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxɔvafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vyχovafčńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychowanie n., wychowywanie n., wychowawstwo n., wychowanek m., wychowanka ż., wychowanica ż., wychów m.

:: fm. wychowawca m.

 czas. wychowywać ndk., wychować dk.

 przym. wychowawczy

 przysł. wychowawczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pani

Wiktionary


wychówek

dawniej, dziś gwarowo: racjonalne żywienie i pielęgnowanie młodych zwierząt; wychów


SJP.pl


wychowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wychować)

 (1.1) kształtować czyjś charakter i zachowanie, zapewniać komuś opiekę do momentu osiągnięcia przez niego samodzielności

 (1.2) nauczać kogoś pewnej czynności lub zawodu

 (1.3) (o zwierzętach) opiekować się młodymi, póki są niesamodzielne

 (1.4) daw. starać się (o coś), zabiegać

 (1.5) daw. opatrywać (zaspokajać potrzeby materialne), żywić

czasownik zwrotny niedokonany wychowywać się (dk. wychować się)

 (2.1) być wychowywanym (1)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Swoje dzieci, zgodnie z politycznymi sympatiami, wychowywał w duchu liberalnym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxɔˈvɨvat͡ɕ, AS: vyχovyvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chować

 rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowanie n., wychowawca mos., wychowawczyni ż., wychowanek m., wychowanka ż., wychowywanie n., chów mrz.

 przym. wychowawczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) edukować, kształcić, nauczać

Wiktionary


wychowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychowywać.

Wiktionary

Wychowanie – całokształt wpływów wychowawcy na wychowanka, który ma na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym.

W szerokim znaczeniu – wychowanie to wszelkie zjawiska związane z oddziaływaniem środowiska społecznego i przyrodniczego na człowieka, kształtujące jego tożsamość, osobowość, postawy; w znaczeniu węższym – oddziaływania organizowane celowo, mające prowadzić do pożądanych zmian w funkcjonowaniu jednostek i grup.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) (…) przeświadczenie, że kobiety lepiej sobie radzą w wychowywaniu dzieci niż mężczyźni jest pozytywnym przekonaniem, którego konsekwencją jest to, że to na kobiety spada większość obowiązków związanych z opieką nad dziećmi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxɔvɨˈvãɲɛ, AS: vyχovyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wychowywać

 rzecz. wychowaniec mos., wychowanica ż., wychowanek m., wychowanka ż., wychowawczyni ż., wychowanie n., wychowawca mos.

Wiktionary


wychrypiać

mówić coś, chrypiąc


SJP.pl


wychrypiały

mówić coś, chrypiąc


SJP.pl


wychrzczony

taki, który się wychrzcił (przeszedł z innej religii na chrześcijaństwo)


SJP.pl


wychuchol

ziemnowodny ssak z rodziny kretowatych; desman; chochoł


SJP.pl

Wychuchol (Galemys) – rodzaj ssaków z podrodziny kretów (Talpinae) w obrębie rodziny kretowatych (Talpidae).

Wikipedia


wychudzać

1. czynić chudym;
2. wychudzać się - stawać się chudym


SJP.pl


wychudzony

przymiotnik

 (1.1) bardzo chudy, wątły, mizerny

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wychudzić

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxuˈd͡zɔ̃nɨ, AS: vyχuʒõny

Wiktionary

Powiązane:

 przym. chudy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wychudły

Wiktionary


wychujać

wulgarnie: oszukać, okłamać; okantować, ocyganić, wyrolować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) wulg. oszukać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈxujät͡ɕ, AS: vyχui ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chuj m., chujnia ż., wychujanie n., chujowość ż.

 przysł. chujowo

 przym. chujowy

 wykrz. chuj

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zrobić w chuja, wrobić

Wiktionary


wychujanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychujać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewychujanie n., chujowość ż., chuj mzw./mos.

 czas. wychujać ndk.

 wykrz. chuj

Wiktionary


wychwalać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) bardzo chwalić, nie szczędzić pochwał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wychwalał go za dokonane znaczne i kluczowe zmiany w firmie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈxfalat͡ɕ, AS: vyχfalać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. chwalić

 rzecz. wychwalanie n.

Wiktionary


wychwalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychwalać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wychwalać ndk.

Wiktionary


wychwalić

mocno pochwalić, obsypać pochwałami


SJP.pl


wychwycić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wychwytywać)

 (1.1) dokonany od|wychwytywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈxfɨt͡ɕit͡ɕ, AS: vyχfyćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychwycenie n., chwyt m.

 czas. chwytać ndk., wychwytywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wychwytać

Wiktionary


wychwyt

element mechanizmu zegarowego


SJP.pl

Wychwyt – element mechanizmu zegarowego spełniający dwie podstawowe funkcje:

  • kontroluje ruch przekładni chodu poprzez blokowanie i zwalnianie obrotu koła wychwytowego o stały kąt w jednostce czasu równej jednemu impulsowi – wahnięciu wahadłowego lub balansowego regulatora chodu;
  • przekazuje do regulatora chodu energię ze źródła napędu otrzymaną za pośrednictwem przekładni chodu i w ten sposób podtrzymuje jego ruch.

Wikipedia


wychwytowy

przymiotnik od: wychwyt


SJP.pl


wychwytywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wychwycić / wychwytać)

 (1.1) łapać, chwytać, wyłapywać

 (1.2) przen. odkrywać, zauważać, odnajdować

 (1.3) wydobywać, ujawniać

 (1.4) techn. o dźwięku i innych sygnałach: rejestrować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxfɨˈtɨvat͡ɕ, AS: vyχfytyvać

Wiktionary

Powiązane:

 aspekt dokonany wychwycić, wychwytać

 czas. chwytać dk.

 rzecz. chwyt m., wychwytywanie n., wychwycenie n., schwytanie n.

Wiktionary


wychwytywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychwytywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wychwytywać ndk.

 rzecz. schwytanie n.

Wiktionary


wychylać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) zmieniając pozycję, wystawiać coś na zewnątrz czegoś

 (1.2) wypijać szybko porcję alkoholu

 (2.3) ukazywać się, wysuwać się zza czegoś

 (2.4) przen. postępować inaczej niż wszyscy, często narażając się

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Zupitza wykorzystywał zatem skwapliwie okazję i wychylał kieliszek za kieliszkiem.

 (2.3) Nie wychylaj się zza okopu, bo dostaniesz kulkę w łeb!

 (2.4) Wychylał się za bardzo, to go wzięli do tej roboty. Współczuję gostkowi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈxɨlat͡ɕ, AS: vyχylać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychylanie n., wychył m., wychylenie n.

 czas. wychylić

 przym. wychyłowy

Wiktionary


wychylanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychylać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychylenie n., wychylacz m.

 czas. wychylać ndk., wychylić dk.

 przym. wychylny

Wiktionary


wychylenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychylić.

 (1.2) pozycja czegoś ukośna w stosunku do pionu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨxɨˈlɛ̃ɲɛ, AS: vyχylńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychylanie m.

 czas. wychylić dk., wychylać ndk.

Wiktionary


wychylić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wychylać)

 (1.1) dokonany od|wychylać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈxɨlʲit͡ɕ, AS: vyχylʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychylenie n., wychylanie n.

 czas. wychylać

Wiktionary


wychynąć

książkowo: wysunąć się zza czegoś, ukazać się na powierzchni czegoś; wyłonić się, wynurzyć się, wychylić się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) książk. wysunąć się zza czegoś, ukazać się na powierzchni czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zza drzew wychynęła jakaś postać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychynięcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyłonić się, wynurzyć się, wysunąć się

Wiktionary


wychynięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wychynąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wychynąć dk.

Wiktionary


wychynywać

wysuwać się zza czegoś lub ukazywać się na powierzchni czegoś; wyłaniać się, wynurzać się, wychylać się


SJP.pl


wychytrzyć

zdobyć, uzyskać coś dzięki chytrości


SJP.pl


wychył

wychylenie się; przechył


SJP.pl


wychyłowy

wychył


SJP.pl

Patrz:

wychył

wychładzalnia

pomieszczenie chłodnicze


SJP.pl


wychłeptać

potocznie: wypić głośno małymi łykami; wychlipać, wysiorbać


SJP.pl


wychłodnięty

taki, który wychłódł; wychłodły


SJP.pl


wychłodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. hipotermia, obniżenie temperatury wewnętrznej organizmu zwierząt stałocieplnych poniżej normalnego zakresu jej zmian

Wiktionary

Hipotermia – obniżenie temperatury wewnętrznej organizmów stałocieplnych poniżej normalnego zakresu jej zmian.

Z energetycznego punktu widzenia, podczas obniżania temperatury ciała bilans cieplny jest ujemny, ilość ciepła wytwarzanego w wyniku przemian metabolicznych jest mniejsza niż ilość ciepła traconego przez organizm. Stan taki może wystąpić w wyniku działania:

  • niskiej temperatury powietrza,
  • niskiej temperatury wody,
  • szybkiego ruchu powietrza,
  • braku izolacji termicznej.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wychłodzić ndk.

 rzecz. chłód mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) hipotermia

Wiktionary


wychłodły

taki, który wychłódł; wychłodnięty


SJP.pl


wychłostać

poddać karze cielesnej w postaci chłosty


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) wymierzyć karę chłosty

 (1.2) przen. surowo skrytykować, ośmieszyć, wyszydzić

 (1.3) o wietrze, opadach atmosferycznych: gwałtownie uderzyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.

 czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., zachłostać dk.

Wiktionary


wychłostanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wymierzenie kary chłosty

 (1.2) o wietrze, opadach atmosferycznych: wielokrotne, gwałtowne uderzenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., zachłostanie n.

 czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.

Wiktionary


wyciąć

odciąć kawałek z większej całości


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wycinać)

 (1.1) dokonany od|wycinać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨt͡ɕɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vyćo̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycinać ndk., wcinać ndk., ciąć ndk., obcinać ndk.

 rzecz. wycięcie n., wycinanie n., cięcie n., wycinka ż., wycinanka ż.

Wiktionary


wyciąg

1. przepisany fragment jakiegoś tekstu; wypis;
2. roztwór otrzymany w wyniku ekstrakcji; ekstrakt;
3. urządzenie do przenoszenia lub przeciągania czegoś w górę; wyciągarka;
4. urządzenie wentylacyjne umożliwiające odprowadzenie spalin, gazów itp. z różnych pomieszczeń;
5. sprzęt medyczny służący do stabilizacji części ciała w pozycji rozciągniętej lub uniesionej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie lub układ urządzeń do wyciągania czegoś lub kogoś na jakąś wysokość

 (1.2) księg. lista transakcji i stan konta z jakiegoś okresu

 (1.3) pot. streszczenie, krótka notatka przedstawiająca dany tekst

 (1.4) chem. roztwór otrzymywany z substancji roślinnej lub organu zwierzęcego poprzez ich gotowanie, zalewanie wrzątkiem lub alkoholem;

 (1.5) med. techn. urządzenie mechaniczne stosowane w ortopedii do nastawiania złamań i zwichnięć, korygowania zniekształceń i wad postawy (np. skrzywienia kręgosłupa);

 (1.6) zob. dygestorium.

Wiktionary

  • wyciąg – odległość między dwoma wspinaczkowymi stanowiskami asekuracyjnymi
  • wyciąg – metoda leczenia w ortopedii
  • wyciąg – przyrząd do ćwiczeń
  • wyciąg – zagęszczony preparat roślinny lub zwierzęcy
  • wyciąg – element broni palnej
  • wyciąg – rodzaj okapu kuchennego
  • wyciąg towarowy
  • wyciąg szybowy
  • wyciąg masztowy – dźwig przyścienny
  • wyciąg laboratoryjny – dygestorium
  • wyciąg narciarski
  • wyciąg z aktu stanu cywilnego – obecnie odpis
  • Wyciąg – osada w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, w gminie Wyrzysk

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zepsuł się wyciąg i musieliśmy iść na szczyt pieszo.

 (1.2) Proszę mi wydrukować wyciąg za ostatnie trzy miesiące.

 (1.3) Ten wyciąg jest zupełnie niezrozumiały.

 (1.4) Staszek wypił cały wyciąg z owoców, z którego babcia chciała zrobić kompot.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨt͡ɕɔ̃ŋk, AS: vyćõŋk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ciąganie n., wyciąganie n., obciąganie n.

 czas. wyciągać ndk., wyciągnąć dk.

 przym. wyciągowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) streszczenie

 (1.4) ekstrakt, odwar, napar

Wiktionary


wyciągać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyciągnąć)

 (1.1) wydobywać, wyjmować coś z czegoś

 (1.2) pytać, uzyskiwać informację

 (1.3) osiągać, uzyskiwać

 (1.4) czynić coś dłuższym

 (1.5) wysuwać coś przed siebie

czasownik zwrotny niedokonany wyciągać się (dk. wyciągnąć się)

 (2.1) pot. stawać się dłuższym

 (2.2) położyć się

 (2.3) przeciągnąć się, rozprostowywać kości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyciągnij książki z plecaka.

 (1.2) Wyciągnij od niego, gdzie kupił ten płaszcz.

 (1.3) – Ten samochód wyciągnie dwieście! – Żartujesz, chyba z górki!

 (1.3) Marek pracuje na dwie zmiany. Wyciąga ze sześć kawałków na rękę!

 (2.1) Po przejechaniu 100 km łańcuch mojego rowera wyciągnął się o kilka milimetrów.

 (2.2) Marek wyciągnął się wygodnie na kanapie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ɕɔ̃ŋɡat͡ɕ, AS: vyćõŋgać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyciąganie n., wyciąg m., wyciągnięcie n., ciąganie n., obciąganie n.

 czas. wyciągnąć

 przym. wyciągowy

Wiktionary


wyciągalny

1. dający się wyciągnąć, wysunąć;
2. dający się wydłużyć przez ciągnięcie; rozciągliwy


SJP.pl


wyciąganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyciągać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕɔ̃ŋˈɡãɲɛ, AS: vyćõŋgãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyciągać ndk., wyciągnąć

 rzecz. obciąganie n., ciąganie n., wyciąg

 przym. wyciągowy

Wiktionary


wyciągarka

  • wyciągarka – urządzenie wspomagające przejazd pojazdów mechanicznych przez trudny teren. Rozróżniamy kilka typów wyciągarek. Są to:
    • wyciągarki mechaniczne (biorące siłę napędową bezpośrednio z silnika pojazdu poprzez przekładnie zębate i wały napędowe).
    • wyciągarki hydrauliczne (napędzane silnikiem hydraulicznym który jest napędzany pompą hydrauliczną sprzęgnięta z silnikiem spalinowym pojazdu).
    • wyciągarki elektryczne (napędzane silnikiem elektrycznym zasilanym z sieci elektrycznej pojazdu)
    • wyciągarki ręczne (napędzane siłą mięśni)

    Wikipedia


wyciągnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyciągać)

 (1.1) dokonany od|wyciągać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Według policjantów to pruszkowscy pierwsi zaatakowali tajniaka udającego ochroniarza, uderzając go nunczakiem w głowę. Ten, chociaż ranny, wyciągnął broń i zaczął strzelać. Śmiertelnie trafił Szaraka, a Parasola postrzelił w udo.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ɕɔ̃ŋɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vyćõŋgnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyciągnięcie n., wyciąganie n., wyciąg m., ciąganie n., obciąganie n.

 czas. wyciągać ndk.

 przym. wyciągowy

Wiktionary


wyciągnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyciągnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕɔ̃ŋʲɟˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vyćõŋʹǵńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyciągnąć dk., wyciągać ndk.

 rzecz. ciąganie n.

Wiktionary


wyciągnięty

potocznie: zniekształcony w wyniku używania i prania


SJP.pl


wyciągnik

urządzenie z łańcuchem lub liną do wydobywania i podnoszenia


SJP.pl


wyciągnikowy

wyciągnik


SJP.pl

Patrz:

wyciągnik

wyciągowy

przymiotnik od: wyciąg


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) chem. dotyczący wyciągu, ekstraktu, otrzymany w wyniku ekstrakcji

 (1.2) bud. techn. dotyczący wyciągu transportowego, windy

 (1.3) bud. techn. związany z wyciągiem, urządzeniem wentylacyjnym

 (1.4) med. odnoszący się do wyciągu ortopedycznego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wpływ, jaki wywierają wyciągowe związki zawarte w kłębku na kiełkowanie nasienia buraków, był przedmiotem wielu badań.

 (1.2) Ruch klatki wyciągowej w kopalni, naładowanej urobkiem, odbywać się z dużą szybkością, nawet do 30 m na sekundę.

 (1.3) Dla zabezpieczenia robotników przed wdychaniem pyłu stosuje się w racjonalnie urządzonych odlewniach instalacje wyciągowe pyłu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕɔ̃ŋˈɡɔvɨ, AS: vyćõŋgovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyciąg m., ciąganie n., wyciąganie

 czas. wyciągać, wyciągnąć

Wiktionary


wyciapać

potocznie:
1. wybrudzić; wyświnić;
2. zużyć, nieoszczędnie stosując; wybabrać, wypaprać;
3. wyciąć;
4. wyciapać się -
a) wybrudzić się; wyświnić się;
b) nasmarować się


SJP.pl


wyciapywać

potocznie:
1. zużywać, nieoszczędnie stosując; wypaprywać;
2. wycinać;
3. wyciapywać się - brudzić się


SJP.pl


wyciążkowo

Wyciążkowo (niem. Witschenske) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Lipno.

W dokumentach z 1393 zachował się Jakub z Wyciążkowa, procesujący się z Jakuszem Konarzewskim o dochody ze wsi. Później właścicielami byli Przybińscy i Leszczyńscy. Wieś szlachecka Wycziąskowo położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego. W 1793 właścicielem był gen. Turno. Pod koniec XIX wieku liczyło 6 domów i 48 mieszkańców, z czego 7 było katolikami. W miejscowości istniała szkoła ewangelicka; katolicy korzystali ze szkoły w Goniembicach. Wieś była własnością Jana Franciszka Zaremby Jaraczewskiego, który posiadał także inne wsie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.

Wikipedia


wycie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨt͡ɕɛ, AS: vyće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyć

 rzecz. wyjec m.

Wiktionary


wyciec

o płynach: wypłynąć z czegoś, np. z beczki


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyciekać)

 (1.1) dokonany od|wyciekać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyciekanie n., cieczka ż., wyciek mrz.

 czas. wyciekać ndk., wycieknąć dk.

 przym. ciekły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wycieknąć

Wiktionary


wycięcie

odciąć kawałek z większej całości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce wycięte w czym

 (1.2) wycięta część z ubioru

 (1.3) czynność mająca za cel usunięcie cięciem jakiejś części z całości

 (1.4) med. usunięcie tkanek lub narządu cięciem chirurgicznym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycinanie n., wycinanka ż., wycinek mrz., wycinka ż.

 czas. wyciąć dk., wycinać ndk.

 przym. wycinkowy

 przysł. wycinkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wykrój

 (1.2) dekolt

 (1.3) wycinka, oczyszczenie, usunięcie, wyburzenie

 (1.4) resekcja, ektomia

Wiktionary


wycieczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wędrówka w celach rekreacyjnych lub turystycznych

 (1.2) grupa osób biorących udział w wycieczce (1.1)

 (1.3) złośliwa uwaga skierowana do kogoś

 (1.4) daw. wojsk. wypad niewielkiego oddziału wojska w stronę obozu wroga

Wiktionary

Wycieczka – rodzaj imprezy turystycznej, której program obejmuje zmianę miejsca pobytu jej uczestników.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) audio|Pl-pojedziemy na wycieczkę do Rzymu.ogg. Pojedziemy na wycieczkę do Rzymu.

 (1.2) Wycieczka poszła zwiedzać zamek.

 (1.3) Proszę darujmy sobie wycieczki osobiste i przejdźmy do dyskusji.

 (1.4) Skąd Litwini wracali? – Z nocnej wracali wycieczki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ɕɛt͡ʃka, AS: vyćečka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycieczkowicz m., wycieczkowiczka ż., wycieczkowiec mrz.

 przym. wycieczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) podróż, wędrówka

 (1.2) grupa

 (1.3) przytyk

 (1.4) wypad

Wiktionary


wycieczkowicz

uczestnik wycieczki; osoba często biorąca udział w wycieczkach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) uczestnik wycieczki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Było tam dużo wycieczkowiczów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycieczka ż., wycieczkowiec m.

:: fż. wycieczkowiczka ż.

 przym. wycieczkowy

Wiktionary


wycieczkowiczka

wycieczkowicz


SJP.pl

Patrz:

wycieczkowicz

wycieczkowiec

statek do przewozu turystów; statek wycieczkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) mors. turyst. turystyczny statek pasażerski, prom

Wiktionary

Statek wycieczkowy (również wycieczkowiec) – statek kursujący po określonej trasie, zgodnie z uprzednio przyjętym planem, który obejmuje program turystyczny w różnych portach i który zwykle nie zabiera pasażerów ani nie pozwala pasażerom na zejście na ląd w trakcie podróży.

Wszyscy pasażerowie mają kajuty. Statek posiada na pokładzie obiekty służące rozrywce.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W Wenecji wycieczkowiec staranował mniejszy statek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕɛt͡ʃˈkɔvʲjɛt͡s, AS: vyćečkovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycieczka ż., wycieczkowicz mos., wycieczkowiczka ż.

 przym. wycieczkowy

Wiktionary


wycieczkowy

wycieczka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z wycieczką

Wiktionary

Patrz:

wycieczka

Przykłady

 (1.1) W dworze w Kampinosie mieścił się dom wycieczkowy PTTK.

 (1.1) Po Genezarecie popłynęliśmy statkiem wycieczkowym wynajętym przez arabskie biuro podróży.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycieczkowiec mrz., wycieczka ż., wycieczkowicz m., wycieczkowiczka ż.

Wiktionary


wyciek

1. wydostawanie się substancji z jakiegoś miejsca; wypływ;
2. to, co z czegoś wycieka; wydzielina;
3. niekontrolowana utrata jakichś dóbr; ubytek;
4. przedostanie się poufnych informacji do niepowołanych osób; przeciek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wydostawanie się płynnie na zewnątrz

 (1.2) treść płynna, która wydobyła się skądś

Wiktionary

Wyciek – słaby, nieskoncentrowany, powierzchniowy lub liniowy wypływ wody podziemnej z odsłoniętego w sposób sztuczny lub naturalny wodonośca. Wycieki mogą występować w jaskiniach i korytarzach krasowych, w kopalniach, w skarpach i zboczach dolin. Woda wyciekająca łączy się w strużki odpływające w dół. Wycieki są zjawiskiem okresowym, zanikają w okresie bezdeszczowym.

Porównaj: źródło, wykap, młaka, wysięk.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wyciekanie n., wycieknięcie n.

 czas. wyciec dk., wyciekać ndk.

 przym. ciekły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) upływ, wyciekanie, wycieknięcie, wypłynięcie, wypływ, wypływanie

 (1.2) upławy, wydzielina

Wiktionary


wyciekać

czasownik niedokonany

 (1.1) o cieczy, płynie: sącząc się, wylewać się z jakiegoś zbiornika

 (1.2) o poufnych danych: wychodzić na jaw, docierać do niepowołanych osób

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ɕɛkat͡ɕ, AS: vyćekać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyciek m., wyciekanie n.

 czas. wyciec dk., wycieknąć dk.

 przym. ciekły

Wiktionary


wyciekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyciekać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycieknąć, wyciec, wyciekać ndk.

 rzecz. wyciek mrz.

Wiktionary


wycieknąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyciekać)

 (1.1) dokonany od|wyciekać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyciekanie n., cieczka ż.

 czas. wyciekać ndk., wyciec dk.

 przym. ciekły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyciec

Wiktionary


wycieknięty

taki, który wycieknął (wyciekł); wyciekły


SJP.pl


wyciekowy

wyciek


SJP.pl

Patrz:

wyciek

wyciekły

o płynach: wypłynąć z czegoś, np. z beczki


SJP.pl


wycielić

wycielić się (o krowie i niektórych innych zwierzętach): wydać na świat cielę; ocielić się


SJP.pl


wycielony

wycielona - taka, która się wycieliła (wydała na świat cielę)


SJP.pl


wycieńczony

mizernie, źle, niezdrowo wyglądający; zbiedzony, wymizerowany, wymęczony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) krańcowo osłabiony; taki, który stracił niemal wszystkie siły

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od wycieńczyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycieńczenie n.

 czas. wycieńczać ndk., wycieńczyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skonany, wyczerpany, wykończony

Wiktionary


wycieńczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wycieńczać)

 (1.1) dokonany od|wycieńczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ɕɛ̇̃j̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyćė̃ĩ ̯ṇčyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycieńczenie n., wycieńczanie n.

 czas. wycieńczać ndk.

 przym. wycieńczony

Wiktionary


wyciepnąć

potocznie: wyrzucić, usunąć


SJP.pl


wyciepywać

potocznie: wyrzucać


SJP.pl


wycier

stadium larwalne ryb; młody narybek krótko po opuszczeniu osłon jajowych, odżywiający się pokarmem zgromadzonym w woreczku żółtkowym


SJP.pl


wycierać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytrzeć)

 (1.1) usuwać z czegoś nalot lub osad przez pocieranie

czasownik zwrotny niedokonany wycierać się (dk. wytrzeć się)

 (2.1) ulegać zużyciu przez tarcie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ɕɛrat͡ɕ, AS: vyćerać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycierusy nmos., wycieraczka ż., wycieranie n.

 czas. obcierać, wytrzeć, trzeć ndk., scierać ndk., nacierać ndk., natrzeć dk., pocierać ndk., potrzeć dk., rozcierać ndk., rozetrzeć dk.

 przym. cierny

Wiktionary


wycieracz

1. pogardliwie: pracownik zajmujący się usuwaniem brudu z powierzchni i pomieszczeń;
2. potocznie: przedmiot, który posłużył do usunięcia brudu lub wody z jakiejś powierzchni


SJP.pl


wycieraczka

1. listewka do usuwania brudu lub nadmiaru wody z szyby; wycierak;
2. mata lub metalowa krata do wycierania obuwia, umieszczana zwykle przed wejściem do budynku lub pomieszczenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mot. lotn. ruchomy element wyposażenia pojazdów, oczyszczający szybę z nieczystości ograniczających widoczność;

 (1.2) mata leżąca przed wejściem do budynku lub na granicy pomieszczeń służąca do czyszczenia butów;

 (1.3) daw. kobieta wycierająca

Wiktionary

Wycieraczka – element wyposażenia samochodu albo innego pojazdu wyposażonego w przednią szybę (tramwaj, autobus, trolejbus, lokomotywa, pociąg, samolot, a także statek, prom, barka, koparka, ładowarka, kombajn albo ciągnik rolniczy), mający za zadanie ścieranie z niej deszczu, mżawki, gradu, śniegu i błota podczas jazdy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wycieraczki rozpaczliwie skrobały szybę, niewiele poprawiając widoczność.

 (1.2) Zanim wejdziesz do mieszkania, wytrzyj buty na wycieraczce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕɛˈrat͡ʃka, AS: vyćeračka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycieruchy nmos., wycieruch m./ż., wycierus m./ż., wycierak m., wycierka ż., wycieranie n., wytarcie n.

 czas. wycierać ndk.

Wiktionary


wycierak

1. przyrząd z uchwytem do zmazywania tablicy na sucho;
2. nasączony substancją kawałek materiału do usuwania zabrudzeń;
3. listewka do usuwania brudu lub nadmiaru wody z szyby; wycieraczka


SJP.pl


wycieraki

wycieruchy, ścieraki, wycierusy; potocznie:
1. spodnie tracące z czasem kolor, zwłaszcza jeansy;
2. zniszczone, wytarte spodnie


SJP.pl


wycieralny

podatny na zniszczenie w wyniku tarcia; ścieralny


SJP.pl


wycieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycierać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wycieranie kurzu nie jest taką ciężką pracą, mógłbyś to zrobić od czasu do czasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕɛˈrãɲɛ, AS: vyćerãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycierać ndk., wytrzeć dk.

 rzecz. wycieraczka ż., wytarcie n.

Wiktionary


wycierka

Wycierka – produkt uboczny powstający przy przerobie ziemniaków na krochmal. Zwana inaczej pulpą.

Proces ten przeprowadza się w krochmalni. Wycierka powstaje wyniku wymycia prawie całej skrobi (krochmalu) i soku ziemniaczanego z miazgi ziemniaczanej .

W zależności od procentowej zawartości wody w wycierce wyróżniamy: świeżą (około 95% wody) i prasowaną (75-85% wody).

Wycierka wykorzystywana jest jako, uboga w składniki odżywcze, pasza dla bydła.

Wikipedia


wycieruch

wyciruch, wycierus, wycirus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka


SJP.pl

Patrz:

wycieruch

wycierucha

wycieruch


SJP.pl

Patrz:

wycieruch

wycieruchy

wycieraki, ścieraki, wycierusy; potocznie:
1. spodnie tracące z czasem kolor, zwłaszcza jeansy;
2. zniszczone, wytarte spodnie


SJP.pl

Patrz:

wycieruch

wycierus

wyciruch, wycieruch, wycirus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka


SJP.pl


wycierusy

wycieraki, ścieraki, wycieruchy; potocznie:
1. spodnie tracące z czasem kolor, zwłaszcza jeansy;
2. zniszczone, wytarte spodnie


SJP.pl


wycięty

odciąć kawałek z większej całości


SJP.pl


wycinać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyciąć)

 (1.1) oddzielać od całości, usuwając cięciem

 (1.2) wydobywać cięciem kształt z czegoś

 (1.3) żłobić w czymś znaki

 (1.4) zabijać po kolei

 (1.5) pot. zwinnie uderzać kogoś znienacka w określoną część ciała

 (1.6) pot. grać lub tańczyć raźnie, z temperamentem

 (1.7) inform. pobierać fragment pliku, by wstawiać go w inne miejsce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dawniej kosodrzewina była masowo wypalana i wycinana, aby przygotować tereny pod wypas.

 (1.5) Z zadumy tej wyrwało ją gwizdanie kosa, który rozbudzony światłem, bijącym z fabryki w okienko, zaczynał wycinać swoje kuranty.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wcinać, obcinać, ciąć, dk. wyciąć

 rzecz. wycięcie n., wycinanie n., wycinanka ż., wycinek m., wycinarka ż., wycinka ż.

 przym. wycinkowy

 przysł. wycinkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) usuwać

 (1.2) wykrawać

 (1.3) wyrzynać

Wiktionary


wycinanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odłączanie cięciem

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycinać, wyciąć

 rzecz. wycięcie n., wycinka ż., wycinanka ż.

Wiktionary


wycinanka

ozdoba ludowa wycięta z papieru


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. praca plastycznyastyczna wykonana z kawałków papieru

 (1.2) szt. etn. ludowa ozdoba wycięta z papieru (często barwnego lub różnokolorowego) wykorzystująca motywy figuralne, różne rodzaje symetrii oraz łączenie i rytmiczne powtarzanie motywów w układach poziomych lub pionowych;

Wiktionary

Wycinanka – ozdoba wycięta z papieru za pomocą ostrego narzędzia, najczęściej nożyc. W Polsce charakterystyczna szczególnie dla twórczości ludowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Żeby mówić o historii decoupage'u, musimy się cofnąć na początek XII w., kiedy to chińscy wieśniacy tworzyli papierowe wycinanki w żywych kolorach, aby zdobić nimi okna, latarnie, pudełka z prezentami i inne przedmioty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycinankarka ż., wycinankarstwo n., wycinanie n., wycięcie n.

 czas. ciąć ndk., wyciąć dk., wycinać ndk.

 przym. wycinankarski, wycinankowy

Wiktionary


wycinankarka

kobieta zajmująca się robieniem papierowych wycinanek


SJP.pl


wycinankarski

dotyczący wycinankarstwa


SJP.pl


wycinankowy

przymiotnik od: wycinanka


SJP.pl


wycinarka

Wycinanka – ozdoba wycięta z papieru za pomocą ostrego narzędzia, najczęściej nożyc. W Polsce charakterystyczna szczególnie dla twórczości ludowej.

Wikipedia


wycinek

1. fragment wyodrębniony z całości, kawałek;
2. fragment tkanki pobranej z żywego organizmu do badania;
3. samiec dzika w drugim lub trzecim roku życia, będący w okresie wycinania się kłów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wycięty fragment

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) łow. roczny samiec dzika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pobrano mu wycinek mięśnia do badań.

 (2.1) Wycinek zbuchtował boisko.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycinać

 rzecz. wycinka ż., wycięcie n.

Wiktionary


wycinka

wycinanie czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wycinanie, ścinanie drzew lub innych roślin

Wiktionary

Wycinka (dawn. Wycinka Ukazowa) – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Bałtów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Rozalii w Podgórzu.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wycinanie n., wycięcie n., wycinek m.

 czas. wycinać ndk., wyciąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyrąb

Wiktionary


wycinkowate

o cechach wycinkowatych (rodzina motyli)


SJP.pl

Wycinkowate (Drepanidae) – rodzina motyli z nadrodziny Drepanoidea (wraz z rodziną Epicopeiidae), obejmuje 741 gatunków ujętych w 115 rodzajach; w Polsce występuje 16 gatunków.

Wikipedia


wycinkowaty

o cechach wycinkowatych (rodzina motyli)


SJP.pl


wycinkowy

stanowiący wycinek lub dotyczący wycinka


SJP.pl


wycior

przyrząd do czyszczenia przewodu lufy broni palnej


SJP.pl

Wycior – przyrząd przeznaczony do czyszczenia wnętrza długich wąskich przestrzeni (np. przewodu lufy, fajki, komina itp.).

Wyciory przybierają zróżnicowane formy w zależności od potrzeb. Mogą być sztywne lub elastyczne, o różnym przekroju poprzecznym, najczęściej podłużne i z reguły zakończone otuliną lub szczotką. Popularnie wykorzystywane zwłaszcza w rusznikarstwie i kominiarstwie.

Wikipedia


wyciorowy

wycior


SJP.pl

Patrz:

wycior

wyciosać

ciosaniem nadać czemuś jakiś kształt


SJP.pl


wyciruch

wycieruch, wycierus, wycirus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka


SJP.pl


wyciruchy

wycieruch, wycierus, wycirus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka


SJP.pl


wycirus

wyciruch, wycieruch, wycierus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka


SJP.pl


wyciruska

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gwara szoferska: kobieta lekkich obyczajów, prostytutka

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕiˈruska, AS: vyćiruska

Wiktionary


wycirusy

wyciruch, wycieruch, wycierus; pogardliwie:
1. osoba wałęsająca się, włócząca się po cudzych kątach;
2. brudas, flejtuch;
3. prostytutka


SJP.pl


wycisk

1. wklęsły ślad wyciśnięty w czymś miękkim; odbicie;
2. wyciśnięcie czegoś;
3. potocznie: pobicie, zbicie kogoś


SJP.pl


wyciskać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wycisnąć)

 (1.1) oddzielać od czego płynną zawartość poprzez ściskanie

 (1.2) wypychać coś na zewnątrz, ściskając to palcami

 (1.3) odbijać ślad, wklęsły wzór

 (1.4) pot. wymuszać maksymalną sprawność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycisk mrz., wyciskacz mrz., wyciskanie n., wyciskarka ż., wyciśnięcie n.

 czas. ściskać, wycisnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekstrahować, wydobywać, wykręcać, wyżymać

 (1.2) wyduszać

 (1.3) odbijać, odciskać

 (1.4) uzyskiwać, wymuszać

Wiktionary


wyciskacz

przyrząd do wyciskania soku z niektórych owoców, warzyw


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. przyrząd do wyciskania soku z owoców lub warzyw

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyciskarka ż., wyciskanie n., wycisk m.

 czas. wyciskać ndk., wycisnąć dk.

Wiktionary


wyciskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyciskać.

Wiktionary

Wyciskanie – rodzaj obróbki plastycznej metali. Materiał pod naciskiem stempla wypływa przez otwór lub otwory w narzędziu albo przez szczeliny utworzone przez narzędzia.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕiˈskãɲɛ, AS: vyćiskãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyciskać, wycisnąć

 rzecz. wyciskarka ż., wyciśnięcie n., wyciskacz mrz.

Wiktionary


wyciskarka

1. urządzenie do wyciskania soku z owoców, warzyw itp.;
2. maszyna formierska do drukowania wzorów za pomocą stempli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) urządzenie, maszyna lub narzędzie do wyciskania czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕiˈskarka, AS: vyćiskarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyciskanie n., wyciskacz m.

 czas. wyciskać ndk., wycisnąć dk., cisnąć dk., naciskać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) prasa, praska

Wiktionary


wyciskowy

wycisk


SJP.pl

Patrz:

wycisk

wyciślak

nazwisko


SJP.pl


wyciślok

nazwisko


SJP.pl


wycisnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyciskać)

 (1.1) dokonany od|wyciskać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Otarła łzę, kolejną, którą wycisnęło bolesne i jakże żywe wspomnienie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ɕisnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vyćisnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyciskarka ż., wyciśnięcie n., wyciskanie n., wyciskacz mrz.

 czas. wyciskać

 przym. ciśnieniowy

Wiktionary


wyciśnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycisnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ɕiɕˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vyćiśńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycisnąć dk., wyciskać ndk.

 rzecz. wyciskanie n.

Wiktionary


wyciszająco

wyciszający


SJP.pl

Patrz:

wyciszający

wyciszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyciszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewyciszanie n., wyciszenie n., autowyciszanie n.

 czas. przyciszyć, wyciszać ndk., wyciszyć dk.

 przysł. zacisznie

 przym. zaciszny

Wiktionary


wyciszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) uczynienie cichszym

Wiktionary

Powiązane:

 czas. przyciszyć, wyciszyć dk.

 rzecz. wyciszanie n., autowyciszanie n.

 przysł. zacisznie

 przym. zaciszny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyciszenie, ściszenie

Wiktionary


wyciszkiewicz

nazwisko


SJP.pl


wyciszyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyciszać)

 (1.1) zob. wyciszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. autowyciszanie n., zacisze n., cisza ż., cichość ż., wyciszanie n., wyciszenie n., przyciszenie n., przyciszanie n.

 czas. cichnąć, wyciszać ndk., przyciszyć dk., przyciszać ndk.

 przym. cichy, zaciszny

 przysł. cicho, zacisznie

 wykrz. cicho, cisza

Wiktionary


wycisłowo

Wikipedia


wyciulanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyciulać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyciulać dk.

Wiktionary


wyciurkiwać

rzadko: wypływać mała strugą


SJP.pl


wyclić

dawniej: wyznaczyć wysokość cła; oclić


SJP.pl


wycliffe

Wycliffe – wieś w Anglii, w hrabstwie Durham. Leży 33 km na południowy zachód od miasta Durham i 354 km na północ od Londynu.

Wikipedia


wycmokać

potocznie: pocałować głośno wiele razy; wycmoktać, wycałować


SJP.pl


wycmokiwać

potocznie:
1. całować głośno wiele razy; wycałowywać;
2. cmokając, wysysać;
3. cmokając, przekazywać jakąś treść


SJP.pl


wycofać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wycofywać)

 (1.1) dokonany od|wycofywać.

czasownik zwrotny dokonany wycofać się (ndk. wycofywać się)

 (2.1) dokonany od|wycofywać się.

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Niestety muszę wycofać się z turnieju w Madrycie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡sɔfat͡ɕ, AS: vycofać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycofanie n., cofanie n., cofnięcie n., cofka ż., wycofywanie n.

 czas. wycofywać ndk., cofać ndk., cofnąć dk.

 przym. cofny

Wiktionary


wycofanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycofać.

Wiktionary

  • wycofanie – pojęcie z socjologii
  • wycofanie – termin używany w wojsku

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wycofywanie n., cofanie n., cofnięcie n., cofka ż.

 czas. wycofywać ndk., wycofać dk., cofać ndk., cofnąć dk.

 przym. cofny

Wiktionary


wycofywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wycofać)

 (1.1) zabierać coś, co było uprzednio dane

 (1.2) wydać zarządzenie nakazujące powrót do stanu poprzedniego

czasownik zwrotny niedokonany wycofywać się (dk. wycofać się)

 (2.1) opuszczać jakieś miejsce, cofając się

 (2.2) rezygnować z czego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycofanie n., wycofywanie n., cofanie n., cofka ż.

 czas. cofać, wycofać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cofać, odbierać, wydostawać

 (1.2) cofać, odwoływać, odwracać, przywracać

 (2.1) cofać się, opuszczać

 (2.2) odstępować, rezygnować, zaprzestawać

Wiktionary


wycofywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycofywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycofanie n.

 czas. wycofywać ndk., wycofać dk.

Wiktionary


wycombrzyć

dawniej: wytargać, wyszarpać; wycąbrzyć


SJP.pl


wyćpić

czasownik

 (1.1) poznań. wyrzucić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wiem czy opłaca się to naprawiać czy wyćpić na złom.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyśwignąć

Wiktionary


wyćpnąć

gwarowo: wyrzucić, usunąć; wyciepnąć


SJP.pl


wycudować

potocznie: zrobić coś wymyślnego lub skomplikowanego bez potrzeby


SJP.pl


wycug

1. dożywotnie zabezpieczenie rodziny chłopa (rolnika), nieobrabiającego już gospodarstwa z racji podeszłego wieku;
2. dawniej, gwarowo: dożywotnie utrzymanie zapewnione przez dzieci po zrzeczeniu się majątku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. hist. socjol. (także. gwara.) dożywotnie zabezpieczenie chłopa i jego rodziny gdy nie jest już w stanie obrabiać gospodarstwa i pracować na roli;

Wiktionary

Wycug, wymowa, wyłamek – dożywotnie zabezpieczenie rodziny chłopa (rolnika) w sytuacji, gdy ze starości nie mógł już obrabiać gospodarstwa. Korzystający z tego zwyczajowego przywileju, stawał się wycużnikiem lub wymownikiem. Wyraz „wycug” jest półkalką niemieckiego Auszug o tym samym znaczeniu. W języku niemieckim wycużnika określano mianem Auszügler.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nagminnie niegdyś stosowane na wsi tzw. pójście na wycug - daję ci dzisiaj moją gospodarkę, ale ty masz obowiązek zapewnić mi wikt, opierunek i pochówek - zanikło w latach 60. wraz z wprowadzeniem emerytur rolniczych.

Wiktionary


wycwancykowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycwancykować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycwancykować ndk.

Wiktionary


wyćwiczać

ćwicząc, nabierać w czymś biegłości


SJP.pl


wyćwiczalny

dający się wyćwiczyć


SJP.pl


wyćwiklin

rodzaj roślin z rzędu goździkowców; jagodnik, miłowój


SJP.pl

Wyćwiklin, miłowój, bazela, jagodnik (Basella L.) – rodzaj roślin z rodziny wyćwiklinkowatych. Obejmuje 5 gatunków, z których trzy są endemitami Madagaskaru, jeden – tropikalnej Afryki, a jeden – wyćwiklin biały, jest rozpowszechniony w tropikach na wszystkich kontynentach. Wyćwiklin biały, znany także jako szpinak malabarski, jest powszechnie uprawiany w strefie tropikalnej jako warzywo. Spożywane są mięsiste liście tej rośliny.

Wikipedia


wyćwiklinkowate

rodzina roślin z rzędu goździkowców; wyćwiklinowate


SJP.pl

Wikipedia


wyćwiklinowate

o cechach wyćwiklinowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


wyćwiklinowaty

o cechach wyćwiklinowatych (rodzina roślin)


SJP.pl


wycyckać

potocznie:
1. oszukać, nabrać; wykołować;
2. wyłudzić coś podstępem;
3. wycieńczyć, przemęczyć, nadwyrężyć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. wyssać

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wykorzystać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. cycować

Wiktionary


wycyckiwać

pospolicie: wyłudzać coś podstępem


SJP.pl


wycyganiać

potocznie: wyłudzać coś od kogoś, stosując podstęp, oszustwo lub poprzez natrętną prośbę


SJP.pl


wycyganić

potocznie: wyłudzić coś od kogoś, stosując podstęp, oszustwo lub poprzez natrętną prośbę; wykusić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wycyganiać)

 (1.1) pot. wyłudzić

czasownik zwrotny dokonany wycyganić się (ndk. wycyganiać się)

 (2.1) gwara. wyłgać się, wykręcić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakiś pijak pod sklepem wycyganił ode mnie na piwo.

 (2.1) Jak trzeba było kupić mamie prezent, to brat znów się wycyganił.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Cygan m., Cyganka ż., cygan mos., cygański mrz.

 przym. cygański

 czas. ndk. wycyganiać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyłudzić, pot. wykantować, pot. wyżulić, pot. wykręcić

 (2.1) wykręcić się

Wiktionary


wycylindrowany

żartobliwie: noszący na głowie cylinder


SJP.pl


wycyrklać

dawniej: cyrklować


SJP.pl


wycyrklowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycyrklować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. cyrkiel m., cyrklowanie n., cyrk mrz., cyrkulacja ż.

 czas. cyrklować ndk., wycyrklować dk.

Wiktionary


wycyzelować

1. obrobić, wygładzić metalowe przedmioty rzemiosła artystycznego
2. przenośnie: drobiazgowo, pedantycznie coś wykończyć


SJP.pl


wycyzelowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wycyzelować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wycyzelować dk.

Wiktionary


wyczaić

potocznie: odkryć coś interesującego


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. zrozumieć coś lub skojarzyć jakiś fakt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ʃajit͡ɕ, AS: vyčai ̯

Wiktionary


wyczajać

1. potocznie: zaczynać rozumieć, jaki jest sens, istota lub przebieg czegoś;
2. dzięki dokładnemu sprawdzaniu zyskiwać wiedzę o kimś lub o czymś


SJP.pl


wyczański

nazwisko


SJP.pl


wyczarterować

wynająć statek lub samolot na określony kurs lub czas; wycharterować


SJP.pl


wyczarterowywać

wynajmować statek lub samolot do przewozu osób bądź towarów


SJP.pl


wyczałkowo

Wyczałkowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie lipnowskim, w gminie Tłuchowo.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.

Wikipedia


wyczcha

wykrzyknik

 (1.1) łow. okrzyk zachęcający psy do rzucenia się na kogoś lub na coś

Wiktionary


wyczechowo

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Wyczechowo – wieś w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Somonino
  • Wyczechowo – osada w woj. pomorskim, w pow. kartuskim, w gminie Somonino

Zobacz też

  • Wyczechy

Wikipedia


wyczegda

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w europejskiej części Rosji, w Republice Komi i obwodzie archangielskim, prawy i zarazem najdłuższy dopływ Dwiny;

Wiktionary

Wyczegda (ros. Вычегда) – rzeka w europejskiej części Rosji (w republice Komi i obwodzie archangielskim), prawy (najdłuższy) dopływ Dwiny o długości 1130 km i powierzchni zlewni 121 000 km².

Rzeka wypływa ze źródeł na południowym krańcu Grzbietu Timańskiego, a do Dwiny uchodzi koło miasta Kotłas.

Wikipedia


wyczekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyczekać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czekanie n., wyczekiwanie n., odczekanie n., przeczekiwanie n., przeczekanie n., oczekiwanie n.

 czas. czekać ndk., wyczekiwać ndk., wyczekać dk., przeczekiwać ndk., przeczekać dk., odczekać dk., oczekiwać ndk.

Wiktionary


wyczekiwać

czasownik

 (1.1) czekać długo i niecierpliwie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ʃɛˈcivat͡ɕ, AS: vyčeḱivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czekanie n., wyczekiwanie n., odczekanie n., wyczekanie n.

 czas. wyczekać, czekać, oczekiwać

Wiktionary


wyczekiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) długie czekanie na coś (często niecierpliwe)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ʃɛciˈvãɲɛ, AS: vyčeḱivãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czekać, wyczekiwać

 rzecz. czekanie n., odczekanie n., wyczekanie n.

Wiktionary


wyczepiać

usuwać coś poprzez odczepienie, zazwyczaj z szeregu innych podobnych rzeczy, np. z zaprzęgu, łańcucha itp.


SJP.pl


wyczepić

usunąć coś poprzez odczepienie, zazwyczaj z szeregu innych podobnych rzeczy, np. z zaprzęgu, łańcucha itp.


SJP.pl


wyczepienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyczepić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyczepić dk.

Wiktionary


wyczepisty

w slangu młodzieżowym: świetny, wspaniały, znakomity; wyrąbisty, zarąbisty, zaczepisty, zajefajny


SJP.pl


wyczerniać

czynić czarnym; czernić


SJP.pl


wyczerpać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyczerpywać)

 (1.1) dokonany od|wyczerpywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ʃɛrpat͡ɕ, AS: vyčerpać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyczerpywać, czerpać

 rzecz. wyczerpanie n., czerpnia ż.

 przym. wyczerpany, wyczerpujący

Wiktionary


wyczerpanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyczerpać.

 (1.2) duże zmęczenie, wycieńczenie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ʃɛrˈpãɲɛ, AS: vyčerpãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyczerpać dk., wyczerpywać ndk.

 rzecz. wyczerpywanie n., czerpnia ż.

 przym. wyczerpany, wyczerpujący

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wykończenie, zubożenie

 (1.2) fatyga, prostracja

Wiktionary


wyczerpany

przymiotnik

 (1.1) wykorzystany do końca, całkowicie spożytkowany, pozbawiony całej swej uprzedniej zawartości

 (1.2) przen. skrajnie zmęczony

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Po konferencji byłam kompletnie wyczerpana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyczerpanie ż., wyczerpywanie n.

 czas. wyczerpać dk., wyczerpywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) pot. wypompowany, pot. wykończony

Wiktionary


wyczerpujący

1. przedstawiający dane zagadnienie wszechstronnie, szczegółowo; gruntowny, dokładny;
2. powodujący zmęczenie, osłabienie; wycieńczający, męczący


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) powodujący wyczerpanie, przynoszący utratę sił

 (1.2) dostarczający wszystkich lub bardzo szczegółowych informacji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyczerpanie n., wyczerpywanie n.

 czas. wyczerpać dk., wyczerpywać ndk.

 przysł. wyczerpująco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) męczący

 (1.2) dogłębny, kompletny, szczegółowy, wszechstronny

Wiktionary


wyczerpywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyczerpać)

 (1.1) zużywać coś do końca; wydobywać coś, korzystać z czegoś aż do wyczerpania

 (1.2) o słowach, tematach itp. powiedzieć już wszystko w danej sprawie

czasownik zwrotny niedokonany wyczerpywać się (dk. wyczerpać się)

 (2.1) kończyć się, zużywać się, tracić swoje właściwości, dobra (np. energię)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyczerpałem wodę ze studni.

 (1.2) Wyczerpaliśmy już temat przeprowadzki; wszystko postanowione.

 (2.1) Wyczerpały mi się baterie w aparacie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ʃɛrˈpɨvat͡ɕ, AS: vyčerpyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyczerpywanie n., czerpnia ż., wyczerpanie

 czas. wyczerpać, czerpać

 przym. wyczerpujący, wyczerpany

Wiktionary


wyczerpywalność

wyczerpywalny


SJP.pl

Patrz:

wyczerpywalny

wyczerpywalny

dający się wyczerpać


SJP.pl


wyczerpywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyczerpywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewyczerpywanie n., czerpnia ż., wyczerpanie n.

 czas. wyczerpywać ndk.

 przym. wyczerpany, wyczerpujący

Wiktionary


wyczes

krótkie włókno oddzielone od pełnowartościowego surowca podczas czesania


SJP.pl


wyczesanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyczesać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czesać, wyczesać dk.

Wiktionary


wyczesany

potocznie: wspaniały, fantastyczny, znakomity, świetny; superaśny, superancki


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wyczesać

przymiotnik

 (2.1) slang. bardzo fajny, świetny, super

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ʃɛˈsãnɨ, AS: vyčesãny

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) zajebisty

Wiktionary


wyczesek

(słowo używane zwykle w liczbie mnogiej) krótkie włókno lnu, konopi i innych surowców oddzielone podczas czesania


SJP.pl


wyczeski

włosy wyczesane w trakcie rozczesywania


SJP.pl


wyczesywać

czasownik niedokonany

 (1.1) usuwać (zwykle z włosów) przy pomocy grzebienia lub podobnego przyrządu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Spędziła całą godzinę wyczesując dziecku łupież z włosów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ʃɛˈsɨvat͡ɕ, AS: vyčesyvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czesać

 rzecz. wyczesywanie n.

Wiktionary


wyczesywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyczesywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. czesać, wyczesywać ndk.

Wiktionary


wyczha

okrzyk zachęcający psy do rzucenia się na zwierzynę


SJP.pl


wyczilautować

wyczilautować się - potocznie: zrelaksować się, odpocząć; wychilloutować się


SJP.pl


wyczilować

potocznie: wyczilować się - zrelaksować się; wychillować się, wyluzować się


SJP.pl


wyczilowany

potocznie: taki, który się wyczilował (zrelaksował się); wychillowany


SJP.pl


wyczółkowski

nazwisko


SJP.pl

  • Hieronim Wyczółkowski (1879–1971) – polski działacz społeczny
  • Leon Wyczółkowski (1852–1936) – polski malarz
  • Leszek Wyczółkowski (ur. 1950) – polski malarz, emigrant w Kanadzie
  • Stefan Wyczółkowski (1892–1940) – oficer Wojska Polskiego

Wikipedia


wyczubić

dawniej: wytargać za włosy, zbić


SJP.pl


wyczuć

1. rozpoznać coś węchem, instynktem lub dotykiem;
2. intuicyjnie zdać sobie z czegoś sprawę


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|wyczuwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyczuwanie n., wyczucie n., czucie n., poczucie n., czuwak mrz.

 czas. czuć, uczuć, poczuć, wyczuwać ndk.

 przym. czujny

Wiktionary


wyczucie

1. umiejętność zachowania się odpowiednio do sytuacji;
2. zdolność intuicyjnego odczuwania czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) umiejętność intuicyjnego odbierania czegoś

 (1.2) umiejętność stosownego zachowania się w zależności od okoliczności

Wiktionary

Powiązane:

 czas. uczuć, poczuć, odczuwać, czuły, czuć, wyczuć dk., wyczuwać ndk.

 rzecz. czucie n., czuwak mrz.

 przym. czuły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) intuicja, przeczuwanie

 (1.2) ogłada, smak, takt

Wiktionary


wyczuwać

1. stwierdzać, rozpoznawać coś dotykiem lub węchem;
2. intuicyjnie zdawać sobie z czegoś sprawę, domyślać się czegoś


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) rozpoznać coś za pomocą węchu lub dotyku

 (1.2) zdawać sobie sprawę z czegoś, domyślać się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyczucie n., wyczuwanie n., czucie n., czuwanie n., czuwak mrz.

 czas. uczuć, przeczuwać, poczuć, odczuwać, wyczuć dk., czuć ndk.

 przym. wyczuwalny

 przysł. wyczuwalnie

Wiktionary


wyczuwalność

możliwość wyczucia czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wyczuwalne; cecha tych, którzy są wyczuwalni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyczuwalny

 przysł. wyczuwalnie

Wiktionary


wyczuwalny

1. dający się wyczuć węchem lub dotykiem;
2. dający się odczuć, zauważyć; odczuwalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dający się wyczuć, możliwy do zarejestrowania zmysłami, zwłaszcza dotykiem, węchem lub smakiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ledwo wyczuwalne drgania przemieniły się w wyraźne wibracje.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czuwak mrz., wyczuwalność ż.

 przysł. wyczuwalnie

 czas. wyczuwać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odczuwalny

Wiktionary


wyczyn

1. wybitne, niecodzienne osiągnięcie, zwłaszcza w dziedzinie sportu;
2. wybryk


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dokonanie czegoś niezwykłego, brawurowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Filmy sensacyjne i wojenne robi się szybko, a niskie koszty produkcji uniemożliwiają drobiazgowe przygotowanie scen z karkołomnymi wyczynami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨt͡ʃɨ̃n, AS: vyčỹn

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyczynowość ż., wyczynowiec m.

 przym. wyczynowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dokonanie, osiągnięcie, sztuka

Wiktionary


wyczyniec

wieloletnia, cenna trawa pastewna


SJP.pl

Wikipedia


wyczynowiec

człowiek uprawiający sport zawodowo


SJP.pl


wyczynowy

1. o sporcie: uprawiany intensywnie, z nastawieniem na osiągnięcie rekordowych wyników;
2. o sprzęcie: służący do uprawiania takiego sportu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wyczynem, dotyczący wyczynu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyczyn m.

Wiktionary


wyczyścić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyczyszczać)

 (1.1) dokonany od|wyczyszczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈt͡ʃɨɕt͡ɕit͡ɕ, AS: vyčyśćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czyszczacz mos./mrz., czystka ż., czystość

 czas. czyścić

 przym. czysty, czystościowy

Wiktionary


wyczystka

otwór w przewodzie kominowym umożliwiający czyszczenie przewodów


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. otwór rewizyjny na dole pionu kominowego lub wentylacyjnego, który umożliwia czyszczenie

 (1.2) bot. roślina z rodziny marzanowatych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czystość ż., czyściciel m., czyścicielka ż., oczyszczanie n., czyszczenie n., wyczyszczenie n., oczyszczacz m., oczyszczenie n., czyszczacz m., czyścik m., czystka ż., czyściec m., czyścidło n., czyściocha ż., czyścioch m., czyścioszka ż., czyścioszek m.

 czas. oczyszczać ndk., oczyścić dk., czyścić ndk., wyczyścić dk.

 przym. czysty, czyściutki, czyściusieńki, czystościowy, czyśćcowy

 przysł. czysto, czyściutko, czyściuteńko

Wiktionary


wyczytać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyczytywać)

 (1.1) dowiedzieć się czegoś, przeczytawszy pewien tekst

 (1.2) domyślić się czegoś na podstawie pewnych oznak

 (1.3) przeczytać głośno jeden lub więcej elementów listy

 (1.4) przeczytać wszystkie teksty z jakiegoś zbioru

 (1.5) daw. przeczytać z trudem mało czytelny napis

 (1.6) daw. zniszczyć częstym czytaniem

czasownik niedokonany

 (2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wymawiać, wypominać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Należy żądać okazania wypisu z rejestru handlowego, w którym nawet średnio zorientowany klient wyczyta informacje o kapitale czy osobach uprawnionych do podpisywania umów.

 (1.2) Z jej twarzy nie można było wyczytać żadnego wzruszenia.

 (1.3) Przed głosowaniem wyczytano nazwiska odwoływanych delegatów, nie było wątpliwości o kogo chodzi.

 (1.4) Marzymy o nowych lekturach. Aktualnie posiadane wyczytaliśmy […].

 (1.5) W punkcie rozdziału dwóch przewodów wodnych Grand Hurleur spostrzegł i wyczytał na jednym z wystających kamieni datę 1550 r..

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyczytany m., wyczytana ż.

 czas. wyczytywać ndk.

Wiktionary


wyczytana

kobieta, którą wyczytano z listy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta, którą wyczytano z listy

forma przymiotnika.

 (2.1) ż. M. lp. wyczytany

 (2.2) ż. W. lp. wyczytany

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Jest wyczytana kobieta i nie ma wyczytanej kobiety.

 (2.2) Moja droga wyczytana kobieto!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ʃɨˈtãna, AS: vyṭčytãna

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyczytać

Wiktionary


wyczytany

osoba, którą wyczytano z listy


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) ims. przym. strbr. od wyczytać

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) człowiek, którego wyczytano z listy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ʃɨˈtãnɨ, AS: vyṭčytãny

Wiktionary

Powiązane:

 (2.1) rzecz. wyczytana ż.

Wiktionary


wyczytywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyczytać)

 (1.1) niedokonany od|wyczytać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨt͡ʃɨˈtɨvat͡ɕ, AS: vyṭčytyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. czytelność ż., poczytność ż.

 przym. poczytny

 czas. wyczytać, czytać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) doczytywać się

Wiktionary


wyczłapać

potocznie: wyjść skądś z trudem, niezgrabnie, powoli; wygramolić się


SJP.pl


wyczłapywać

potocznie: wychodzić skądś z trudem, niezgrabnie, powoli


SJP.pl


wyd.

skrót od: wydanie, wydawca, wydawnictwo, wydawniczy


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wydanie

 (1.2) = wydawca

 (1.3) = wydawnictwo

 (1.4) = wydawniczy

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wydawniczy

Wiktionary


wydać

1. zapłacić
2. zaopatrzyć
3. zdradzić kogoś
4. uchwalić, powiadomić o czymś
5. ogłosić drukiem


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wydawać)

 (1.1) dokonany od|wydawać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨdat͡ɕ, AS: vydać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydanie n., wydatek m., wydawanie n., wydawka ż., wydawnictwo n.

 czas. wydatkować, wydawać

Wiktionary


wydajać

rzadko:
1. dojąc, wyciskać mleko z wymienia;
2. przenośnie: wyłudzać, wyciągać coś od kogoś;
3. potocznie: wypijać coś łapczywie, w dużej ilości


SJP.pl


wydajnie

przysłówek

 (1.1) w sposób wydajny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydajność ż.

 przym. wydajny

Wiktionary


wydajniej

stopień wyższy od przysłówka: wydajnie


SJP.pl


wydajniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wydajny


SJP.pl


wydajność

1. ilość czegoś wytworzonego, wyprodukowanego, uzyskanego z czegoś
2. stosunek między ilością uzyskaną a ilością wydatkowaną w procesie produkcji materialnej


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wydajne

Wiktionary

  • wydajność oprogramowania
  • wydajność sprzętu komputerowego
  • wydajność pracy
  • wydajność przepływu
  • wydajność uprawy
  • wydajność reakcji chemicznej
  • wydajność procesu technologicznego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Proces tworzenia ściegu wiąże się z warunkami pracy nici szwalnej, gdyż ciągłe podnoszenie wydajności maszyn i ich szybkości powoduje, że nić jest najsłabszym i najbardziej zawodnym elementem procesu […]

 (1.1) Nowoczesne dyski twarde mają czujniki temperatury i samoregulują się, aby osiągnąć optymalną wydajność w danej temperaturze.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wydajny, wydajnościowy

 przysł. wydajnie

Wiktionary


wydajnościowy

wydajność


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do wydajności

Wiktionary

Patrz:

wydajność

Przykłady

 (1.1) Zrobi pan jeszcze test wydajnościowy i zakończymy badanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydajność ż.

Wiktionary


wydajny

1. dostarczający wiele czegoś;
2. przynoszący duże korzyści w stosunku do poniesionych kosztów;
3. wykonujący dużo pracy w niedługim czasie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) opłacalny, przynoszący zyski lub mniejsze straty albo zużycie, np. prądu elektrycznego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja rodzina ma najmniej wydajny komputer we wsi.

 (1.1) Mój telewizor nie jest zbyt wydajny, jeśli chodzi o elektryczność.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydajność ż.

 przysł. wydajnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) efektywny

Wiktionary


wydalać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wydalić)

 (1.1) usuwać kogoś niepożądanego

 (1.2) biol. usuwać szkodliwe lub zbędne produkty przemiany materii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydalanie n., wydalenie n., wydalina ż.

 przym. wydalniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eliminować, usuwać

 (1.2) oddawać, usuwać

Wiktionary


wydalanie

usuwanie z organizmu zbędnych produktów przemiany materii, m.in. dwutlenku węgla, substancji azotowych, soli mineralnych i nadmiaru wody; ekskrecja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydalać.

Wiktionary

Wydalanie, ekskrecja (łac. excretio ‘wydalanie’) – proces fizjologiczny polegający na usuwaniu z organizmu zbędnych, szkodliwych lub będących w nadmiarze metabolitów (głównie azotowych) oraz wody i elektrolitów (osmoregulacja), w celu utrzymania homeostazy.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wydalać ndk.

 rzecz. wydalenie n.

Wiktionary


wydalenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usunięcie, pozbycie się kogoś z jakiejś zbiorowości

 (1.2) fizj. usunięcie na zewnątrz szkodliwych i niepotrzebnych substancji czy bezużytecznych tkanek

Wiktionary

Deportacja – wydalenie cudzoziemca na podstawie decyzji administracyjnej. Z reguły wydalenie dotyczy cudzoziemców, którzy nielegalnie przebywają na terytorium określonego państwa, nielegalnie podejmują w nim zatrudnienie lub stanowią zagrożenie dla państwa. Deportacji (wydalenia) nie powinno się mylić z banicją (wygnaniem) lub ekstradycją (wydaniem).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Oskarżenie żydów o zabicie dnia 4 kwietnia 1485 r. chłopca Lorenzo, stało się przyczyną wydalenia bezpowrotnego żydów z ziemi wicentyńskiej.

 (1.1) Ekipa kierownicza szkoły podjęła decyzję o tymczasowym wydaleniu tego ucznia.

 (1.2) W procesie defekacji następuje wydalenie niestrawionych resztek pokarmu z organizmu.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydalać, wydalić dk.

 rzecz. wydalanie n.

Wiktionary


wydalić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wydalać)

 (1.1) usunąć skądś kogoś niepożądanego

 (1.2) fizj. usunąć z ustroju szkodliwe produkty przemiany materii

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydalenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wygnać, wyrzucić

 (1.2) oddać

Wiktionary


wydalina

zbędne produkty przemiany materii wydalane przez żywy organizm, np. pot, mocz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fizj. materia wydalana przez organizm jako zbędny produkt metabolizmu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydalać

Wiktionary


wydalniczy

dotyczący procesu wydalania końcowych produktów przemiany materii


SJP.pl


wydanie

1. zapłacić
2. zaopatrzyć
3. zdradzić kogoś
4. uchwalić, powiadomić o czymś
5. ogłosić drukiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydać.

 (1.2) druk. wszystkie egzemplarze danego dzieła wydrukowane z tego samego składu drukarskiego

Wiktionary

Wydanie, inaczej edycja (z łac. editio) – przekaz odpowiednio przygotowanego tekstu lub zespołu tekstów zrealizowany w określonym czasie, miejscu i formie graficznej za pomocą określonych technik drukarskich.

Istnieje wiele sposobów przygotowywania tekstu do wydania i doboru zawartości jego opracowania (np. aparatu krytycznego, komentarza). Zależą one od celów, jakim wydanie ma służyć, oraz od przewidywanych potrzeb grupy czytelników, do której adresuje się dane wydanie. Ze względu na sposoby przygotowania tekstu wydania dzieli się na cztery grupy:

  • wydania krytyczne (łac. editio maior),
  • wydania naukowe,
  • wydania naukowo-dydaktyczne,
  • wydania popularne (łac. editio minor).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poproś ich o wydanie zaświadczenia.

 (1.2) Wypożyczyłem sobie nowe wydanie „Władcy Pierścieni”.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdãɲɛ, AS: vydãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydawnictwo n., wydawca mos., wydawka ż., wydawanie ndk.

 czas. wydatkować dk./ndk., wydawać ndk., wydać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) edycja, emisja

Wiktionary


wydano

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zamężna

forma czasownika.

 (2.1) forma bezosobowa czasu przeszłego od zob. wydać.

Wiktionary


wydartowo

wieś w Wielkopolsce


SJP.pl

Wydartowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gnieźnieńskim, w gminie Trzemeszno. W Wydartowie, znajduje się zabytkowa kuźnia w dobrym stanie z XIX wieku. Od wielu już lat na nieczynnym kominie kuźni gniazdują bociany.

Wikipedia


wydarzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydarzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pojmowane w taki sposób wydarzanie oznacza zmieniającą się wykładnię bycia, która, o ile ma moc obowiązującą, kontynuuje metafizykę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydarzenie n.

 czas. wydarzać ndk., wydarzyć dk.

Wiktionary


wydarzenie

1. to, co się stało, wydarzyło;
2. ważne zdarzenie albo wybitne osiągnięcie w jakiejś dziedzinie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) to, co się stało

 (1.2) ważne dokonanie związane z jakąś dziedziną

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Warto byłoby znać tę samą wersję wydarzeń, by nie wpaść przy policji, gdy zostaniemy złapani.

 (1.1) Ostatnie wydarzenia powinny wywołać u ciebie traumę, ale kompletnie tego po tobie nie widać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vydažńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zdarzenie n., wydarzanie n.

 czas. wydarzyć się dk., zdarzyć dk., zdarzać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fakt, akcja, sytuacja, zdarzenie

Wiktionary


wydarzeniowy

wydarzenie


SJP.pl

Patrz:

wydarzenie

wydarzonko

zdrobnienie od: wydarzenie; mało znaczący wypadek, drobne zdarzenie


SJP.pl


wydateczek

zdrobnienie od: wydatek


SJP.pl


wydatek

suma pieniędzy, która może być wydana albo suma wydana na coś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kwota, która została wydana lub ma być wydana na coś

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Około 45% funduszy z podatku dochodowego jest przeznaczane na wydatki militarne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdatɛk, AS: vydatek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydatkowanie n., wydawanie n.

 czas. wydatkować ndk., wydać dk., wydawać ndk.

 przym. wydatkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. ekspens

Wiktionary


wydatkować

1. książkowo: wydać, wydawać pieniądze na jakiś cel;
2. przenośnie: zużyć, zużywać


SJP.pl

czasownik przechodni dwuaspektowy

 (1.1) książk. wydawać/wydać pieniądze, dokonywać wydatku

 (1.2) przen. zużywać/zużyć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na remonty budynków mieszkalnych wydatkowano 46 mln zł, zakończono 3 remonty kompleksowe oraz 4 częściowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdatˈkɔvat͡ɕ, AS: vydatkovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydatek m., wydanie n., wydawanie n., wydatkowanie n.

 czas. wydawać, wydać

Wiktionary


wydatkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydatkować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdatkɔˈvãɲɛ, AS: vydatkovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydatkować, wydawać

 rzecz. wydatek mrz.

Wiktionary


wydatkowy

przymiotnik od: wydatek


SJP.pl


wydatnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w sposób mocno zauważalny; wyróżniając się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. uwydatnianie n., uwydatnienie n.

 czas. uwydatniać ndk., uwydatnić dk.

 przym. wydatny

Wiktionary


wydatniej

stopień wyższy od przysłówka: wydatnie


SJP.pl


wydatniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wydatny


SJP.pl


wydatny

1. wystający, sterczący, wypukły;
2. pokaźny, znaczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) duży, wyróżniający się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Krzywił wydatne, lekko asymetryczne usta w bolesnym grymasie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdatnɨ, AS: vydatny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. uwydatnić

 przysł. wydatnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokaźny, okazały, spory

Wiktionary


wydatowywać

określać czas powstania czegoś


SJP.pl


wydawać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) wydatkować pieniądze w celu zakupu czegoś

 (1.2) oddawać pieniądze jako resztę

 (1.3) nakazywać coś w zdecydowanej formie (np. polecenie, wyrok itp.)

 (1.4) ujawniać kogoś lub czyjąś działalność w złej intencji, zdradzać kogoś

 (1.5) publikować coś

 (1.6) przekazywać coś komuś

 (1.7) sprawić, aby córka poślubiła kogoś

 (1.8) obwieszczać, ustanawiać coś publicznie (np. uchwałę, zarządzenie itp.)

 (1.9) wydzielać coś, wydobywać z siebie

czasownik zwrotny niedokonany wydawać się

 (2.1) sprawiać jakieś wrażenie, przedstawiać się w jakiś sposób

 (2.2) mieć jakieś wrażenie, sądzić coś

 (2.3) wychodzić na jaw, zostawać ujawnionym

 (2.4) zdradzać się z czymś

 (2.5) wstępować w związek małżeński z mężczyzną, wychodzić za mąż

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wydawała nasze pieniądze, nie pytając się o nasze zdanie.

 (1.2) Zawsze wydaje mi resztę co do grosza.

 (1.3) Dowódca wydawał rozkazy, a żołnierze je wykonywali.

 (1.4) W czasie wojny wydawał wrogom nawet swoich najbliższych przyjaciół.

 (1.5) Moje książki są wydawane w wielu krajach.

 (1.6) Wydał mu towar na podstawie zlecenia.

 (1.7) Rodzice chcą ją wydać za bogatego człowieka.

 (1.8) Minister wydał rozporządzenia wykonawcze do ustawy.

 (2.1) Wydawał się być dobrym człowiekiem.

 (2.1) Nic nie jest takie, jakie się wydaje.

 (2.2) Wydawało mi się, że widzę ducha.

 (2.2) Coś mi się wydaje, coś mi się wydaje,
że polubisz kiedyś mnie.
Coś mi się wydaje, coś mi się wydaje,
że nie było by nam źle, razem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdavat͡ɕ, AS: vydavać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydatek m., wydawnictwo n., wydawca m., wydawczyni ż., wydawka ż., wydatkowość ż., wydatkowanie n., wydawanie n., wydanie n.

 czas. wydatkować ndk., wydać dk.

 przym. wydawniczy, wydatkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (2.5) gw-pl|Górny Śląsk|wydować sie.

Wiktionary


wydawalnia

pomieszczenie służące do wydawania czegoś


SJP.pl


wydawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydawać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wydawanie leków było na parterze, zaraz po śniadaniu i wieczorem, przed snem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdaˈvãɲɛ, AS: vydavãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydatek mrz., wydawnictwo n., wydawca mos., wydawka ż., wydanie ndk.

 czas. wydatkować, wydawać ndk., wydać dk.

 przym. wydawniczy

Wiktionary


wydawca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zajmująca się wydawaniem środków masowego przekazu

 (1.2) instytucja zajmująca się wydawaniem produktów medialnych

Wiktionary

Wydawca – osoba bądź instytucja (ta druga zwana również wydawnictwem), za której pieniądze przygotowywane, opracowywane, a następnie drukowane jest czasopismo, książka lub publikowana podobna rzecz, np. komercyjny portal internetowy.

Wydawca realizuje zwykle politykę wydawniczą, plasując się w określonym segmencie rynku, zarówno ze względu na skalę prowadzonych przedsięwzięć, jak i prezentowaną tematykę, a nawet może narzucać swój stosunek do przedstawianych treści.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wydawać

 rzecz. wydanie n., wydawanie n., wydawczyni ż., wydawnictwo n., wydawka ż.

 przym. wydawniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) edytor

 (1.2) wydawnictwo, oficyna

Wiktionary


wydawczy

związany z wydawaniem dań z restauracyjnej kuchni


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z wydawaniem czegoś najczęściej posiłków (np. ciąg/stół wydawczy)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydawka ż.

Wiktionary


wydawczyni

kobieta zajmująca się wydawaniem książek, płyt itp.


SJP.pl


wydawka

miejsce w kuchni (zaplecze kuchenne, okienko), gdzie kelner odbiera zamówione dania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. gastr. miejsce wydawania posiłków – w stołówce, kuchni zbiorowego żywienia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdafka, AS: vydafka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydawca m., dawka ż., wydawanie n., wydanie n.

 czas. dawkować, wydawać ndk., wydać dk., dać dk., dawać ndk.

 przym. wydawczy, wydawniczy

 przysł. zdawkowo

Wiktionary


wydawnictwo

1. przedsiębiorstwo przygotowujące i publikujące teksty autorów;
2. czasopismo lub książka wydane drukiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) firma, która wydaje (drukuje i sprzedaje księgarniom) książki

 (1.2) dosyć ofic. książka, broszura, album lub inna rzecz drukowana przez wydawnictwo (1.1)

Wiktionary

Wydawnictwo może odnosić się do:

  • wydawca – przedsiębiorstwo publikujące książki, czasopisma, filmy itp.
  • publikacja – publikacja wydana przez wydawcę

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szukała wydawnictwa, które opublikuje moją powieść.

 (1.2) Kupiłem bardzo ładne kolorowe wydawnictwo na temat papug.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdavʲˈɲit͡stfɔ, AS: vydavʹńictfo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydawca m., wydawanie n., wydanie n.

 czas. wydawać ndk., wydać dk.

 przym. wydawniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oficyna

 (1.2) publikacja

Wiktionary


wydawniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wydawnictwem lub wydawaniem, dotyczący wydawnictwa lub wydawania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydawanie n., wydawnictwo n., wydawca mos., wydawka ż.

 skr. wyd.

 czas. wydawać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skr. wyd.

Wiktionary


wydębiać

potocznie: uzyskiwać coś od kogoś, wywierając nacisk; wymuszać, wyduszać, wypraszać, wybłagiwać


SJP.pl


wydębić

potocznie: uzyskać coś od kogoś, wywierając nacisk; wymusić, wydusić, wyprosić, wybłagać


SJP.pl


wydech

1. wydalenie powietrza z płuc;
2. powietrze wytchnięte z płuc;
3. wyrzucenie na zewnątrz gazu, spalin, pyłu itp. z silnika spalinowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fizj. akt wydalenia powietrza z układu oddechowego na zewnątrz ustroju

 (1.2) techn. wydmuchnięcie poza cylinder mieszaniny gazów, pyłów i spalin

Wiktionary

Wydech, inaczej faza bierna oddechu – usuwanie „zużytego” powietrza zasobnego w dwutlenek węgla.

U człowieka podczas wydechu następuje rozluźnienie przepony oraz mięśni oddechowych klatki piersiowej. Uzyskana różnica ciśnień umożliwia usunięcie powietrza z płuc.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Życie po równo dzieli wydech i wdech.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydychanie n., bezdech mrz.

 czas. wydychać ndk., wydechiwać ndk.

 przym. wydechowy

 przysł. wydechowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekspiracja, wydychanie

 (1.2) wydmuch

Wiktionary


wydechowy

przymiotnik od: wydech


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) fizj. dotyczący wydechu – aktu wydalania powietrza z płuc

 (1.2) techn. dotyczący wydechu – aktu usuwania gazów z układu mechanicznego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydech mrz.

Wiktionary


wydęcie

1. książkowo: zwiększyć objętość czegoś, wypełniając powietrzem; nadąć;
2. książkowo: wywinąć wargi, zwykle wyrażając swoje niezadowolenie;
3. wydąć się - książkowo: stać się wypukłym na skutek napełnienia się powietrzem; wzdąć się


SJP.pl


wydedukować

dojść do pewnych wniosków metodą dedukcyjną; wywnioskować


SJP.pl


wydeklamowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wygłoszenie z pamięci utworu literackiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. deklamowanie n.

 czas. deklamować ndk., wydeklamować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) recytacja

Wiktionary


wydelegowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydelegować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydelegować dk.

 rzecz. delegacja ż.

Wiktionary


wydelikaciały

taki, który wydelikaciał; wydelikatniały


SJP.pl


wydelikacieć

rzadko: stać się delikatnym; wydelikatnieć, zdelikatnieć


SJP.pl


wydelikacony

książkowo: bardzo delikatny, wrażliwy, mało odporny fizycznie lub psychicznie na bodźce zewnętrzne


SJP.pl


wydelikatniać

czynić bardzo delikatnym, wrażliwym


SJP.pl


wydelikatniały

taki, który stał się delikatnym; zdelikatniały


SJP.pl


wydelikatnieć

stać się delikatnym; zdelikatnieć


SJP.pl


wydeptanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydeptać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. deptacz mos.

 czas. deptać

Wiktionary


wydeptywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydeptywać.

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. deptacz mos.

 czas. deptać

Wiktionary


wyderek

w dawnej Polsce: kupienie majątku z zapewnieniem poprzedniemu właścicielowi prawa odkupu


SJP.pl


wyderka

1. mała wydra;
2. drapieżny ssak z rodziny łasicowatych, występujący w Azji


SJP.pl

Wyderka – kolonia w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Czernice Borowe.

Kolonia wchodzi w skład sołectwa Chrostowo Wielkie.

Do 2023 miejscowość była kolonią wsi Chrostowo Wielkie.

W latach 1975–1998 kolonia administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do rzymskokatolickiej parafii św. Stanisława BM w Czernicach Borowych.

Wikipedia


wydętka

pierwotniak z podgromady wiciowców


SJP.pl


wydęty

nabrzmiały, wypukły, gruby


SJP.pl


wydezynfekowywać

poddawać dezynfekcji; odkażać


SJP.pl


wydma

wzniesienie powstałe z piasku naniesionego przez wiatr


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) piaszczyste wzniesienie usypane przez wiatr;

Wiktionary

Wydma – piaszczyste wzniesienie usypane przez wiatr. Warunki środowiska wpływają na różny kształt i rozmiar wydm. Powstawanie wydmy jest ściśle związane z transportem materiału piaszczystego: piasek pędzony wiatrem blisko powierzchni lub wleczony po niej zatrzymuje się za takimi przeszkodami jak głazy, zarośla czy nierówności gruntu – gromadząc się wówczas tworzy wydmę.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨdma, AS: vydma

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dma ż., wydmuchanie n.

:: zdrobn. wydemka ż.

 czas. wydmuchać dk.

 przym. wydmowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) diuna, barchan

Wiktionary


wydmikufel

dawniej, żartobliwie: człowiek nadużywający alkoholu; sączykufel, suszykufel


SJP.pl


wydminianin

mieszkaniec Wydmin (wsi w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec Wydmin

 (1.2) osoba pochodząca z Wydmin, urodzona w Wydminach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wydminianie po ciężkim boju uratowali remis.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wydminy nmos.

:: fż. wydminianka

 przym. wydmiński

Wiktionary


wydminianka

mieszkanka Wydmin (wsi w Polsce)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka Wydmin

 (1.2) kobieta pochodząca z Wydmin, urodzona w Wydminach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wydminy nmos.

:: fm. wydminianin m.

 przym. wydmiński

Wiktionary


wydmiński

Wydminy


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) od: Wydminy

Wiktionary

Patrz:

Wydminy

Powiązane:

 rzecz. Wydminy nmos., wydminianin m., wydminianka ż.

Wiktionary


wydminy

wieś w Polsce


SJP.pl

Wydminy (niem. Widminnen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Wydminy. Siedziba gminy Wydminy. Dawniej samodzielne miasto. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wikipedia


wydmisko

zgrubienie od: wydma


SJP.pl


wydmisty

piaszczysty; pokryty wydmami


SJP.pl


wydmotwórczy

tworzący wydmy, sprzyjający powstawaniu wydm


SJP.pl


wydmowaty

przypominający wydmę, podobny do wydmy


SJP.pl


wydmowiec

gatunek pająka z rodziny skakunowatych


SJP.pl


wydmowy

przymiotnik od: wydma


SJP.pl


wydmuch

miejsce nieosłonięte od wiatru; wydmuchów; wydmuchowisko; wygwizdów


SJP.pl

  • Wydmuch (Miłomłyn)
  • Wydmuch (Pniewo)
  • Marek Wydmuch
  • Waldemar Wydmuch

Wikipedia


wydmuchać

1. dmuchając usunąć coś skądś, na zewnątrz czegoś;
2. dmuchając, tłocząc powietrze nadać czemuś kształt, np. wydmuchać bańkę mydlaną


SJP.pl


wydmuchiwać

1. dmuchając usuwać coś skądś, na zewnątrz czegoś;
2. dmuchając, tłocząc powietrze nadawać czemuś kształt


SJP.pl


wydmuchiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydmuchiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dmuchaniec mrz., wydmuszka ż., wydmuchnięcie n., wydmuchiwacz m., dmuchawa ż.

 czas. wydmuchiwać ndk., wydmuchać dk.

Wiktionary


wydmuchów

miejsce nieosłonięte od wiatru; wydmuchowisko; wydmuch; wygwizdów


SJP.pl


wydmuchowisko

miejsce nieosłonięte od wiatru; wydmuchów; wydmuch; wygwizdów


SJP.pl


wydmuchowo

1. wygwizdowo;
2. miejsce, gdzie wieje silny wiatr;
3. miejsce odległe od centrum


SJP.pl

  • dawna nazwa wsi Borek
  • Wydmuchowo (Hajnówka)
  • Wydmuchowo (Włocławek)
  • Wydmuchowo (Wyrzysk)

Wikipedia


wydmuchowy

przymiotnik od: wydmuch


SJP.pl


wydmuchrzyca

roślina z rodziny traw


SJP.pl

Wydmuchrzyca (Leymus Hochst.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 55 gatunków występujących w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej, jeden gatunek występuje także w Argentynie i Chile w Ameryce Południowej. Gatunkiem typowym i zarazem jedynym przedstawicielem rodzaju w Europie Środkowej i w Polsce jest wydmuchrzyca piaskowa Leymus arenarius.

Wikipedia


wydmuszka

skorupka jajka, którego zawartość została wydmuchana przez małą dziurkę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) skorupka jajka, którego zawartość została wydmuchana przez małą dziurkę

 (1.2) hutn. urządzenie do wyciągania gazów wydzielających się w komorach koksowych

 (1.3) pejor. osoba lub rzecz pozornie atrakcyjna, w rzeczywistości okazująca się bezwartościową

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W koszyku leżały wielokolorowe pisanki wykonane z wydmuszek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdmuʃka, AS: vydmuška

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydmuch m., wydmuchowisko n., wydmuchiwacz m., wydmuchowo m., wydmuchów m., wydmuchiwanie n., wydmuchanie n., dmuchaniec mrz.

 czas. wydmuchiwać ndk., wydmuchać dk.

 przym. wydmuchowy, wydmuszkowy

Wiktionary


wydmuszkowy

wydmuszka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wydmuszką, dotyczący wydmuszki

Wiktionary

Patrz:

wydmuszka

Powiązane:

 rzecz. dmuchaniec mrz., wydmuszka ż.

Wiktionary


wydmuszysko

obszar pokryty wydmami


SJP.pl


wydobrzały

wyzdrowieć


SJP.pl


wydobrzeć

wyzdrowieć


SJP.pl


wydobyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wydobywać)

 (1.1) dokonany od|wydobywać.

czasownik zwrotny dokonany wydobyć się (ndk. wydobywać się)

 (2.1) dokonany od|wydobywać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W 1979 r. w KWK "Wujek" wydobyto prawie 3,9 mln ton węgla.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdɔbɨt͡ɕ, AS: vydobyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydobycie dk., wydobywanie ndk.

 czas. wydobywać ndk.

 przym. wydobywczy

Wiktionary


wydobycie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydobyć.

 (1.2) ilość (objętość lub masa) wydobytej na powierzchnię kopaliny w danym czasie

Wiktionary

Wydobycie – siódmy album studyjny grupy One Million Bulgarians, wydany 12 grudnia 2012 o godz. 12:12 w formie cyfrowej, dostępny na stronach internetowych Zespołu.

Album zawiera 18 nowych kompozycji studyjnych przygotowanych w różnych składach. Utwór „A Means To an end” jest coverem zespołu Joy Division.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Przy obecnym tempie wydobycia węgla kamiennego w Polsce, złóż eksploatowanych i wytypowanych do eksploatacji wystarczy do 2035 roku – informuje Najwyższa Izba Kontroli.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdɔˈbɨt͡ɕɛ, AS: vydobyće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydobywanie n., wydobywca m.

 czas. wydobyć dk., wydobywać ndk.

Wiktionary


wydobyciny

lekceważąco: poród przy pomocy cesarskiego cięcia


SJP.pl


wydobywać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) górn. wydostawać surowce naturalne spod ziemi na powierzchnię

 (1.2) wyciągać coś na wierzch z ukrycia, wydostawać

 (1.3) z trudem uzyskiwać od kogoś jakąś informację

 (1.4) powodować powstawanie dźwięków

 (1.5) przen. uwypuklać, czynić wyraźniejszym, wyrazistszym

 (1.6) sprawić, że ktoś znajduje się w lepszej sytuacji, pozbywa się jakichś problemów

czasownik zwrotny wydobywać się

 (2.1) o gazie, dymie itp.: wydostawać się, wydzielać się

 (2.2) o dźwięku: być słyszalnym

 (2.3) z trudem wydostawać się z jakiegoś miejsca

 (2.4) uwalniać się od problemów, znaleźć się w lepszej sytuacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Major Urbanik z pomocą ojca i Józefa dokonuje obrotu i wydobywa zmordowanego, półżywego źrebaczka.

 (2.1) Powoli światło wydobywało poprzeczkę łączącą nogi stołu, zydle, krzesło.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdɔˈbɨvat͡ɕ, AS: vydobyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydobycie dk., wydobywanie ndk.

 czas. wydobyć dk.

 przym. wydobywczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eksploatować, wykopywać

Wiktionary


wydobywalny

dający się wydobyć


SJP.pl


wydobywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydobywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdɔbɨˈvãɲɛ, AS: vydobyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydobywać, wydobyć

 rzecz. wydobycie n.

Wiktionary


wydobywczyni

wydobywca, np. wydobywczyni talentów


SJP.pl


wydoić

odciągnąć mleko od krowy, kozy, owcy itd.


SJP.pl


wydój

proces dojenia krów


SJP.pl


wydojowy

przymiotnik od: wydój


SJP.pl


wydokowywać

wprowadzać statek do doku


SJP.pl


wydoktoryzowany

taki, który się wydoktoryzował


SJP.pl


wydolić

potocznie: poradzić sobie, sprostać czemuś, dać radę (zwykle w użyciu z partykułą "nie", np. Bieg był tak męczący, że nie wydolił fizycznie.); wydołać


SJP.pl


wydolniej

stopień wyższy od przysłówka: wydolnie


SJP.pl


wydolniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wydolny


SJP.pl


wydolność

zdolność całego żyjącego organizmu lub poszczególnych części do normalnego funkcjonowania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wydolne

Wiktionary

Wydolność – zdolność do wykonywania wysiłku fizycznego, bez głębszych zaburzeń homeostazy i uwarunkowanych przez nie objawów zmęczenia. Wydolność jest czynnikiem wpływającym na poziom aktywności ruchowej.

Wydolność fizyczna określa potencjał organizmu do wykonywania wysiłków z udziałem dużych grup mięśniowych, w wyniku czego wyróżnić możemy:

  • wydolność tlenową (aerobową), która związana jest z wysiłkami trwającymi dłużej niż 15 min do kilku godzin pracą, opartą na procesach uzyskiwania energii na drodze utleniania związków chemicznych; ten rodzaj aktywności określa aktywne możliwości poboru, transportu i zużycia tlenu przez tkanki aktywne;
  • wydolność beztlenową (anaerobową), która związana jest z krótką pracą, trwająca do 30 sekund o dużej intensywności.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. wydolny

Wiktionary


wydolnościowy

badający zdolność organizmu do prawidłowego funkcjonowania podczas wysiłku; wytrzymałościowy


SJP.pl


wydolny

1. o organizmie lub jego organach: działający prawidłowo; zdrowy;
2. przenośnie: sprawny


SJP.pl


wydoroślać

rzadko: czynić dorosłym, powodować, że ktoś wygląda doroślej


SJP.pl


wydoroślały

stać się dorosłym, dojrzałym fizycznie i psychicznie


SJP.pl


wydorośleć

stać się dorosłym, dojrzałym fizycznie i psychicznie


SJP.pl


wydorowo

Wydorowo (niem. Waterberg) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel, przy drodze krajowej nr 5, na skraju kompleksu leśnego.

Wikipedia


wydoskonalać

czynić doskonalszym pod jakimś względem


SJP.pl


wydoskonalić

uczynić doskonalszym pod jakimś względem


SJP.pl


wydostać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wydostawać)

 (1.1) dokonany od|wydostawać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdɔstat͡ɕ, AS: vydostać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydostanie n.

 czas. postawić, wydostawać ndk.

Wiktionary


wydostanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydostać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. postawić, wydostać dk.

Wiktionary


wydostawać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wydostać)

 (1.1) wyciągać skądś

 (1.2) uzyskiwać niełatwo od kogoś

 (1.3) pomagać w niekorzystnej sytuacji

czasownik zwrotny niedokonany wydostawać się (dk. wydostać się)

 (2.1) wychodząc lub wyjeżdżając, dostawać się poza obręb czegoś, na zewnątrz

 (2.2) uwalniać się od trudnej sytyacji

Wiktionary

Powiązane:

 czas. postawić, wydostać

 rzecz. wydostawanie n.

Wiktionary


wydostawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydostawać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. postawić, wydostawać ndk.

Wiktionary


wydostojniały

stać się dostojnym


SJP.pl


wydostojnieć

stać się dostojnym


SJP.pl


wydozowywać

rzadko: wydawać coś w określonych dozach, ilościach; wymierzać dozy


SJP.pl


wydołać

poradzić sobie z czymś; sprostać, podołać czemuś, dać radę


SJP.pl


wydra

1. zwierzę z rodziny łasicowatych; futro z wydry
2. pogardliwie o kobiecie kłótliwej, przebiegłej lub ubranej wyzywająco


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Lutrinae|ref=tak., ssak wód przybrzeżnych o wydłużonym ciele i brązowej sierści;

 (1.2) skóra wydry (1.1) po wyprawieniu

 (1.3) obraź. wredna, przebiegła kobieta

 (1.4) bruzda w murze

Wiktionary

Wydra, wyderka, wydrzyca (Lutra) – rodzaj ssaków z podrodziny wydr (Lutrinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) […] w wodach mieszkały wydry i bobry domki sobie budowały […]

 (1.3) Wydra! Wszyscy wiedzą, że ze szwagrem amory uprawia, ale cóż – „obywatelka miejscowa”, więc nosa drze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨdra, AS: vydra

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydrówka ż., wydrzę n., wydry lm nm., rozwydrzenie n., rozwydrzanie n.

 czas. rozwydrzać ndk., rozwydrzyć dk., rozwydrzyć się dk.

 przym. wydrowy, wydrowaty

 przysł. wydrowato

Wiktionary


wydrążacz

w dentystyce: narzędzie służące do usuwania zniszczonej zębiny; ekskawator


SJP.pl


wydrążka

wydrążka czerniejeczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych


SJP.pl


wydrążyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wydrążać)

 (1.1) dokonany od|wydrążać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdrɔ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: vydrõũ̯žyć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drążyć

Wiktionary


wydrelować

wyjąć pestki z owoców; wydrylować, wypestkować


SJP.pl


wydrenować

1. osuszyć grunt przez odprowadzanie nadmiaru wody sączkami;
2. odprowadzić sączkami nadmiar wydzielin z organizmu; wysączkować;
3. potocznie: pozbawić pieniędzy lub zasobów


SJP.pl


wydroryjka

zwierzę wodne, podobne z wyglądu do wydry, żyjące w Afryce


SJP.pl


wydrowaty

wyzywający i nieprzyjemny (zwłaszcza o kobiecie)


SJP.pl


wydrowice

Wydrowice (niem. Weiderwitz, 1936-1945 Weidendorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Niemodlin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Wikipedia


wydrowy

wydra; wydrzy


SJP.pl


wydroże

droga przeprowadzona w czymś, najczęściej wykuta w skale


SJP.pl


wydrozwierz

zwierzę z rodziny łasicowatych; kałan, wydra morska


SJP.pl

Kałan morski, wydra morska, kałan, wydrozwierz (Enhydra lutris) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Enhydra Fleming, 1822. Dorosłe kałany morskie ważą zazwyczaj od 14 do 45 kg, co czyni je najcięższymi członkami rodziny łasicowatych, ale jednymi z najmniejszych ssaków morskich. W przeciwieństwie do większości ssaków morskich, podstawową formą izolacji ich ciała przed niską temperaturą jest wyjątkowo gruba warstwa futra, najgęstsza w królestwie zwierząt. Chociaż kałan może chodzić po lądzie, jest w stanie prowadzić całkowicie oceaniczny tryb życia.

Wikipedia


wydruk

1. wydrukowanie pracy na komputerze, faksie itp.;
2. efekt pracy drukarki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) efekt pracy drukarki, telefaksu lub innego urządzenia drukującego

Wiktionary

Wydruk – odbitka uzyskana na komputerowym urządzeniu wyjściowym typu drukarka lub ploter, lub też pochodząca z faksu.

Odbitki uzyskane różnymi metodami druku dzieli się na:

  • wydruki – z drukarki, faksu, plotera
  • druki – z maszyny drukarskiej
  • maszynopisy – z maszyny do pisania

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Programista przeglądał wydruk kodu źródłowego aplikacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨdruk, AS: vydruk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. drukarnia ż., drukowanie n., drukarstwo n., wydrukowanie n.

 czas. drukować ndk., wydrukować dk.

Wiktionary


wydrukować

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|drukować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I podobno ktoś z władz, pragnąc tych nastrojów, wydrukował antyradzieckie ulotki, ale ich nie rozkolportowano (chodzi o rzekome ulotki KPN o Katyniu).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdruˈkɔvat͡ɕ, AS: vydrukovać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. drukować

 rzecz. drukarz mzw./mos., drukarnia ż., wydruk m., wydrukowanie n.

 przysł. drukiem

Wiktionary


wydrukowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydrukować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdrukɔˈvãɲɛ, AS: vydrukovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydrukować

 rzecz. drukowanie n., drukarstwo n., wydruk mrz., drukarz mzw./mos.

Wiktionary


wydrwigrosz

osoba wyłudzająca od kogoś pieniądze


SJP.pl


wydrwinka

dawniej: złośliwe słowa lub żarty, drwinka, kpinka


SJP.pl


wydry

potocznie: futro, błam z wyprawionych skór wyder


SJP.pl

wydry – podrodzina drapieżnych ssaków z rodziny łasicowatych

Wikipedia


wydrylować

wyjąć pestki z owoców; wydrelować, wypestkować


SJP.pl


wydrylowywać

wyjmować pestki z owoców; drylować, drelować, pestkować, wypestkowywać


SJP.pl


wydrzątko

młode wydry; wydrzę


SJP.pl


wydrzę

młode wydry; wydrzątko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. młoda wydra, potomstwo wydry

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydra ż., rozwydrzenie n.

 czas. rozwydrzyć się

Wiktionary


wydrzy

wydra; wydrowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z wydrą, dotyczący wydry

Wiktionary


wydrzyca

wydrzyca afrykańska - gatunek wydry; wyderka białolica


SJP.pl

Wydra, wyderka, wydrzyca (Lutra) – rodzaj ssaków z podrodziny wydr (Lutrinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Wikipedia


wydrzyk

ptak zamieszkujący morza arktyczne, zimą wędrujący na południe, żywiący się rybami, mięczakami i lemingami


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Stercorarius|ref=tak.

Wiktionary


wydrzyński

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Wydrzyński (1921-1992) – polski pisarz, reżyser teatralny i publicysta
  • Edward Wydrzyński (1892-1922) – podporucznik Wojska Polskiego
  • Maciej Wydrzyński (ur. 1974) – polski polityk i działacz społeczny
  • Marcin Wydrzyński (ur. 1992) – polski judoka
  • Zdzisław Wydrzyński (1930-1988) – polski polityk

Wikipedia


wydudkać

potocznie: pozbawić kogoś pieniędzy; oskubać


SJP.pl


wydudlić

łapczywie wypić


SJP.pl


wydukać

potocznie: wypowiedzieć coś z dużą trudnością, nieporadnie, jąkając się; duknąć


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) wypowiedzieć, wymówić coś z trudem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdukat͡ɕ, AS: vydukać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dukać ndk.

 rzecz. wydukanie n.

Wiktionary


wydukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydukać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dukać, wydukać dk.

Wiktionary


wydukiwać

potocznie: wypowiadać coś z dużą trudnością, nieporadnie, jąkając się; wybąkiwać


SJP.pl


wyduldać

czasownik dokonany (ndk. duldać)

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wypić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. duldać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wysłepać.

Wiktionary


wydumać

żartobliwie: wymyślić


SJP.pl


wydumanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydumać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydumać dk.

Wiktionary


wydumany

żartobliwie: wymyślić


SJP.pl


wydumywać

wymyślać


SJP.pl


wydupczyć

wulgarnie: odbyć stosunek seksualny


SJP.pl


wydworny

przymiotnik

 (1.1) stpol. wytworny

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdvɔrnɨ, AS: vydvorny

Wiktionary


wydworzyć

dawniej: uczynić pretensjonalnym, sztucznie wytwornym


SJP.pl


wydychać

czasownik przechodni

 (1.1) oddychając, usuwać powietrze z płuc

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wciągaj powietrze nosem, a wydychaj je powoli ustami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydech m., wydychanie n.

 przym. wydechowy

Wiktionary


wydygać

młodzieżowo: wystraszyć się, stchórzyć; speniać, zestrachać się, zastrachać się, wystrachać się


SJP.pl


wydygany

młodzieżowo: taki, który wydygał (wystraszył się)


SJP.pl


wydymać

wulgarnie:
1. oszukać kogoś;
2. odbyć stosunek seksualny


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. dymać)

 (1.1) dokonany od|dymać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Następnym razem musisz ją zaprosić do gabinetu, zamknąć dyskretnie drzwi, położyć na biurku i wydymać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdɨ̃mat͡ɕ, AS: vydmać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dymać

 rzecz. wydymanie n., dymanko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyruchać, wyjebać, wymłócić

Wiktionary


wydymacz

Wydymacz – leśny rezerwat przyrody położony w pobliżu wsi Antonin, w gminie Przygodzice, powiecie ostrowskim, województwie wielkopolskim, ok. 10 km na południe od Ostrowa Wielkopolskiego. Administracyjnie należy do Nadleśnictwa Antonin. Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej.

Wikipedia


wydymanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydymać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdɨ̃ˈmãɲɛ, AS: vydỹmãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydymać

 rzecz. dymanko n.

Wiktionary


wydyskutować

1. osiągnąć coś dyskusją;
2. wydyskutować się - zmęczyć się dyskutowaniem; nadyskutować się


SJP.pl


wydyszak

pompa ssąca instalowana przeważnie w urządzeniach wentylacyjnych


SJP.pl


wydz.

skrót od: wydział, wydziałowy


SJP.pl


wydźgać

wykłuć, wydłubać czymś ostrym; wyźgać, wyżgać


SJP.pl


wydziarać

potocznie: zrobić tatuaż, wytatuować; dziabnąć, wydziargać, wydziergać


SJP.pl


wydziargać

wydziergać; potocznie:
1. zrobić na drutach, szydełkiem;
2. wyhaftować, wyszyć;
3. wytatuować; wydziarać


SJP.pl


wydział

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dział wyższej uczelni obejmujący określoną dziedzinę

 (1.2) dział urzędu obejmujący określony zakres spraw

Wiktionary

Wydział – komórka organizacyjna urzędu organu władzy publicznej albo biura innej instytucji, wyodrębniona ze względu na zakres działania (innymi niż wydział komórkami organizacyjnymi są referat, zespół, stanowiska wieloosobowe, stanowisko jednoosobowe), np. Wydział Finansowy, Wydział Organizacyjny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mam na imię Agata i studiuję pielęgniarstwo na Wydziale Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.

 (1.2) Wydział turystyki organizował wyjazdy integracyjne dla biur podróży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨd͡ʑaw, AS: vyʒ́au̯

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wydziałowy, wewnątrzwydziałowy

 rzecz. podzielnica ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fakultet

Wiktionary


wydziałowy

przymiotnik od: wydział


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od wydział

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨd͡ʑaˈwɔvɨ, AS: vyʒ́au̯ovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydział mrz.

Wiktionary


wydziczyć

wydziczyć się - rzadko:
1. zachować się niepoważnie; wygłupić się;
2. wyrazić niezadowolenie z czegoś; wybrzydzić


SJP.pl


wydziedziczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wydziedziczyć)

 (1.1) niedokonany od|wydziedziczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨd͡ʑɛ̇ˈd͡ʑit͡ʃat͡ɕ, AS: vyʒ́ėʒ́ičać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydziedziczanie n., wydziedziczenie n.

 czas. wydziedziczyć dk.

Wiktionary


wydziedziczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydziedziczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨd͡ʑɛ̇d͡ʑiˈt͡ʃãɲɛ, AS: vyʒ́ėʒ́ičãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydziedziczać, wydziedziczyć

 rzecz. wydziedziczenie n.

Wiktionary


wydziedziczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydziedziczyć.

Wiktionary

Wydziedziczenie – pozbawienie zstępnych, małżonka lub rodziców spadkodawcy prawa do zachowku. Może ono być dokonane tylko w testamencie i wyłącznie z przyczyn wskazanych w art. 1008 k.c.

Wydziedziczenie może nastąpić, gdy uprawniony do zachowku:

  • wbrew woli spadkodawcy postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego,
  • dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci,
  • uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨd͡ʑɛ̇d͡ʑiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vyʒ́ėʒ́ičńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydziedziczanie n., dziedziczenie n., odziedziczenie n., dziedzic m., dziedziczka ż., dziedzictwo n., dziedziczność ż., Dziedzic m.

 czas. wydziedziczyć dk., wydziedziczać ndk., odziedziczyć dk., dziedziczyć ndk.

 przym. dziedziczny, dziedzicowy

 przysł. dziedzicznie

Wiktionary


wydziedziczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wydziedziczać)

 (1.1) praw. pozbawić praw do dziedziczenia, do przysługującego spadku

 (1.2) stpol. usunąć, wyłączyć, wykluczyć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mimochodem wspomnę, że nie było tygodnia, w ciągu którego bracia Minclowie nie pokłóciliby się i nie pogodzili przynajmniej ze dwa razy. (…) Nawet zgon Franca, który w roku 1856 zmarł na karbunkuł, nie obszedł się bez awantury. W ciągu trzech ostatnich dni obaj bracia po dwa razy wyklęli się i wydziedziczyli w sposób bardzo uroczysty. Mimo to Franc cały majątek zapisał Janowi, a Jan przez kilka tygodni chorował z żalu po bracie i — połowę odziedziczonej fortuny (około dwudziestu tysięcy złotych) przekazał jakimś trzem sierotkom, którymi nadto opiekował się do końca życia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨd͡ʑɛ̇ˈd͡ʑit͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyʒ́ėʒ́ičyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydziedziczenie n., wydziedziczanie n., dziedziczenie n., odziedziczenie n., dziedzictwo n., dziedzic m., dziedziczka ż., dziedziczność ż., Dziedzic m.

 czas. wydziedziczać ndk., dziedziczyć ndk., odziedziczyć dk.

 przym. dziedziczny, dziedzicowy

 przysł. dziedzicznie

Wiktionary


wydzielać

czasownik przechodni (dk. wydzielić)

 (1.1) wyznaczać, określać część czegoś

 (1.2) dawać komuś pewną część czegoś

 (1.3) biol. (o narządach) wytwarzać substancje biorące udział w funkcjonowaniu organizmu

czasownik przechodni (dk. brak)

 (2.1) być czegoś źródłem (zapachu, substancji)

czasownik zwrotny wydzielać się (dk. wydzielić się)

 (3.1) (o substancjach) powstawać, być produkowanym

czasownik zwrotny wydzielać się (dk. brak)

 (4.1) (o zapachu, dymie itp.) wydostawać się, wydobywać się na zewnątrz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈd͡ʑɛlat͡ɕ, AS: vyʒ́elać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dzielnica ż., wydzielina ż., wydzielanie n., podzielnica ż.

 czas. wydzielić, dzielić

 przym. wydzielniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyodrębniać, wyróżniać, wyznaczać, dzielić, oddzielać

 (1.2) porcjować, racjonować, parcelować, rozdzielać

 (1.3) emitować, promieniować, wysyłać, emanować

Wiktionary


wydzielanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydzielać.

Wiktionary

Wydzielanie – proces produkcji, modyfikacji i uwalniania substancji chemicznych z komórki lub gruczołu. W przeciwieństwie do wydalania, substancje te pełnią określoną funkcję, a nie są zbędnym produktem przemiany materii.

Klasyczny mechanizm wydzielania zachodzi przez struktury zwane porosomami.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨd͡ʑɛˈlãɲɛ, AS: vyʒ́elãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydzielać

 rzecz. podzielnica ż.

 przym. wydzielniczy

Wiktionary


wydzielenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydzielić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. podzielnica ż.

Wiktionary


wydzielić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wydzielać)

 (1.1) dokonany od|wydzielać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈd͡ʑɛlʲit͡ɕ, AS: vyʒ́elʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dzielnica ż., dzielenie n., podzielnica ż.

 czas. wydzielać, dzielić

 przym. wydzielniczy

Wiktionary


wydzielina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) biol. substancja fizjologiczna produkowana przez komórki gruczołowe

 (1.2) med. wyciek substancji powstających w stanie chorobowym

Wiktionary

Wydzielanie – proces produkcji, modyfikacji i uwalniania substancji chemicznych z komórki lub gruczołu. W przeciwieństwie do wydalania, substancje te pełnią określoną funkcję, a nie są zbędnym produktem przemiany materii.

Klasyczny mechanizm wydzielania zachodzi przez struktury zwane porosomami.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wydzielać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wyciek

Wiktionary


wydzielinowy

przymiotnik od: wydzielina


SJP.pl


wydzielniczy

w biologii: związany z wydzielaniem substancji niezbędnych do podtrzymania procesów życiowych


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wydzielaniem, dotyczący wydzielania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydzielanie n.

 czas. wydzielać ndk., wydzielić dk.

Wiktionary


wydzierać

czasownik

 (1.1) szarpiąc, zabrać coś komuś siłą

czasownik zwrotny wydzierać się

 (2.1) krzyczeć, wrzeszczeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydzieranie n., wydzieranka ż., rozdarcie n., darcie n.

 czas. drzeć

Wiktionary


wydzieranka

obrazek z naklejonych na karton kolorowych kawałków papieru


SJP.pl


wydziergiwać

1. robić coś na drutach;
2. wyszywać coś;
3. środowiskowo: tatuować


SJP.pl


wydzierżać

dawniej: wytrzymywać, dawać radę


SJP.pl


wydzierżawiać

oddawać albo brać coś w dzierżawę


SJP.pl


wydzierżawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydzierżawiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dzierżawić, wydzierżawiać ndk.

 rzecz. dzierżawca mos.

 przysł. dzierżawczo

 przym. dzierżawiony

Wiktionary


wydzierżawić

oddać albo wziąć coś w dzierżawę


SJP.pl


wydzierżeć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wytrzymać

Wiktionary


wydziobanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydziobać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydziobać dk.

 przym. dziobowy

 rzecz. dzióbek mos./mrz.

Wiktionary


wydziobywać

czasownik niedokonany (dk. wydziobać)

 (1.1) wyciągać coś używając dzioba

 (1.2) pot. wydłubywać coś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨd͡ʑɔˈbɨvat͡ɕ, AS: vyʒ́obyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dziób, dziobek, dzióbek, wydziobanie, wydziobywanie

 czas. wydzióbywać, wydziobać, wydzióbać, dziobać, dzióbać

 przym. dziobowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) wydzióbywać

Wiktionary


wydziobywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydziobywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydziobywać ndk.

 przym. dziobowy

 rzecz. dzióbek mos./mrz.

Wiktionary


wydziwaczony

pełen dziwactw; dziwaczny


SJP.pl


wydziwiać

1. kaprysić, grymasić, wymyślać;
2. dawniej:
a) wygadywać, wyrzekać;
b) podziwiać, zachwycać się kimś lub czymś;
c) wydziwiać się - dziwić się w sposób nieprzyjemny, krytykować coś


SJP.pl


wydziwiania

potocznie: zachowanie wyrażające czyjeś niezadowolenie; kaprysy, grymasy, wyrzekania


SJP.pl


wydziwianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydziwiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zdziwić, wydziwiać ndk.

 rzecz. dziwaczek mos./mrz.

Wiktionary


wydzwaniać

czasownik

 (1.1) dzwoniąc, oznajmiać coś

 (1.2) telefonować do kogoś zbyt często

 (1.3) wykorzystywać określoną ilość impulsów telefonicznych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od rana do późnego wieczora zegar na wieży ratuszowej (…) wydzwaniał co godzinę melodię Te Deum laudamus.

 (1.2) Szpiegujesz mnie, wydzwaniasz do mnie. Kontrolujesz moje życie. Zmęczyłaś mnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydzwanianie n., dzwon mrz., dzwonienie n., dzwonnik mzw./mos.

 czas. dzwonić ndk.

Wiktionary


wydźwięczać

dawniej: wyrażać coś za pomocą dźwięku


SJP.pl


wydźwięk

sens zawarty w jakiejś informacji, wypowiedzi, utworze artystycznym itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sposób odbioru czegoś przez to coś wywoływany; zawarty sens utworu, wypowiedzi; przesłanie, jakie jest odbierane

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te słowa miały dość dosłowny wydźwięk.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨd͡ʑvʲjɛ̃ŋk, AS: vyʒ́vʹi ̯ẽŋk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wydźwiękowy

Wiktionary


wydźwiękowy

przymiotnik od: wydźwięk


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od wydźwięk

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨd͡ʑvʲjɛ̃ŋˈkɔvɨ, AS: vyʒ́vʹi ̯ẽŋkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydźwięk

Wiktionary


wydławiać

powodować szybki ruch ciśnienia


SJP.pl


wydławić

1. z trudem wypowiedzieć jakieś słowa; wykrztusić;
2. usunąć z gardła przedmiot powodujący krztuszenie;
3. spowodować szybki ruch ciśnienia;
4. dawniej: uśmiercić kolejno przez dławienie; wydusić


SJP.pl


wydłubać

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|wydłubywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydłubywanie n., dłubanie n., dłubanka ż., wydłubanie n.

 czas. dłubać, wydłubywać ndk.

Wiktionary


wydłubka

wydłubka oczateczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych


SJP.pl


wydłubywać

czasownik

 (1.1) dłubiąc, wydobywać coś z czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydłubywanie n., wydłubanie n., dłubanie n., dłubanka ż.

 czas. wydłubać dk., dłubać ndk.

Wiktionary


wydłużać

czasownik przechodni

 (1.1) zob. wydłużyć.

czasownik zwrotny

 (2.1) zob. wydłużyć się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdwuʒat͡ɕ, AS: vydu̯užać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydłużanie n.

 czas. wydłużyć

 przym. wydłużony

Wiktionary


wydłużak

narzędzie służące do wydłużania przedmiotów metalowych


SJP.pl

Wydłużak (Xantholinus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.

Rodzaj ten został wprowadzony w 1821 roku przez Pierre’a F.M.A. Dejeana.

Chrząszcze o silnie wydłużonym ciele. Głowa ma słabo widoczne, płytkie, silnie zbieżne ku tyłowi zewnętrzne bruzdy czołowe, równoległe lub nieco zbieżne ku tyłowi środkowe bruzdy czołowe, przednią krawędź czoła między bruzdami środkowymi wydłużoną w przód oraz niespłaszczone, wyraźnie zaokrąglone, niezbyt silnie i gładko punktowane bez podłużnej, gładkiej linii skronie. Dłuższe od głowy, krępe, kolankowato załamane czułki mają nasadowy człon maczugowaty, a człony od czwartego wzwyż niespłaszczone. Aparat gębowy cechuje warga górna o przedniej krawędzi silnie wykrojonej lub dwupłatowej i długo oszczeconej oraz nieco wygięte żuwaczki z tępym zębem przed środkiem długości. Głaszczki szczękowe mają dobrze wykształcony człon końcowy. Przedplecze ma boczny brzeg w przedniej połowie długości zagięty w dół i daleko przed przednimi biodrami połączony z dolną krawędzią epipleury przedtułowia. Pokrywy są krótkie. Odwłok ma prawie równoległe boki i piąty segment dłuższy od pozostałych. Samiec ma workowaty, owalny aparat kopulacyjny o kolczastym woreczku wytryskowym i co najwyżej szczątkowych paramerach.

Wikipedia


wydłużalnik

wygięta część rurociągu umożliwiająca ograniczenie wpływu ciśnienia spowodowanego rozszerzalnością cieplną materiałów, z których ten rurociąg jest wykonany; kompensator cieplny


SJP.pl


wydłużanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydłużać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdwuˈʒãɲɛ, AS: vydu̯užãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydłużać, wydłużyć

 przym. wydłużony

Wiktionary


wydłużenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wydłużyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨdwuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vydu̯užńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wydłużyć

 rzecz. długość ż.

 przym. wydłużony

Wiktionary


wydłużony

przymiotnik odczasownikowy

 (1.1) wyraźnie długi

 (1.2) przeciągający się w czasie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wydłużanie n., wydłużenie n.

 czas. wydłużać ndk., wydłużyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) długi, pociągły, podługowaty, podłużny, rozciągnięty, tasiemcowaty, tasiemcowy

 (1.2) przeciągły

Wiktionary


wydłużyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wydłużać)

 (1.1) uczynić dłuższym w przestrzeni, wyciągnąć, rozciągnąć wzdłuż

 (1.2) uczynić dłuższym w czasie, przedłużyć

 (1.3) sprawić, że coś wydaje się dłuższe niż w rzeczywistości

czasownik zwrotny dokonany wydłużyć się (ndk. wydłużać się)

 (2.1) stać się dłuższym w przestrzeni, wyciągnąć się, rozciągnąć się wzdłuż

 (2.2) stać się dłuższym w czasie, przedłużyć się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dodanie spojlera wydłużyło samochód o 10 cm (=dziesięć centymetrów).

 (1.1) Chyba będziemy musieli wydłużyć te spodnie. W sklepie, jak je przymierzałeś, wydawały się znacznie dłuższe.

 (1.2) Wydłużyli nam przerwy w szkole, więc możemy spokojnie na nich cokolwiek zjeść.

 (1.2) Nowy kierownik wydłużył czas pracy urzędu o dwie godziny.

 (1.3) Kupiłam ten tusz, który miał wydłużyć rzęsy i muszę przyznać, że widać efekt, choć z początku w to wątpiłam.

 (2.1) Znacznie ci się wydłużyły nogi od naszego ostatniego spotkania, sporo urosłeś!

 (2.2) Z powodu trudnych warunków pogodowych, takich jak gołoledź, droga hamowania może się znacznie wydłużyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈdwuʒɨt͡ɕ, AS: vydu̯užyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. długość ż., wydłużenie n., wydłużanie n.

 przym. długi, wydłużony

 przysł. długo

 czas. wydłużać, wydłużać się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedłużyć, podłużyć, rozciągać

 (1.2) przedłużyć, prolongować

 (1.3) przedłużyć

Wiktionary


wyedytować

poddać tekst edycji; zedytować


SJP.pl


wyedytowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyedytować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. edytor mos./mrz.

Wiktionary


wyegzekwować

zmusić do czegoś stosując środki przymusu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. egzekwować)

 (1.1) dokonany od|egzekwować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɛɡzɛˈkfɔvat͡ɕ, AS: vyegzekfovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. egzekucja ż., wyegzekwowanie n., egzekutywa ż.

Wiktionary


wyegzekwowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyegzekwować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɛɡzɛkfɔˈvãɲɛ, AS: vyegzekfovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyegzekwować

 rzecz. egzekutorka ż., egzekutor mos., egzekucja ż., egzekutywa ż.

Wiktionary


wyegzorcyzmować

czasownik przechodni dokonany (ndk. egzorcyzmować)

 (1.1) dokonany od|egzorcyzmować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ojciec egzorcysta obiecał, że wyegzorcyzmuje to pomieszczenie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. egzorcyzm m., egzorcyzmowanie n., egzorcysta mos.

 czas. egzorcyzmować ndk.

 przym. egzorcyzmowany, egzorcystyczny

Wiktionary


wyekspediować

wysłać kogoś lub coś; pozbyć się kogoś lub czegoś


SJP.pl


wyeksplikować

dawniej: wytłumaczyć, wyjaśnić


SJP.pl


wyeksploatować

wyzyskać całkowicie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. eksploatować)

 (1.1) doprowadzić coś do całkowitego zużycia poprzez używanie przez dłuższy czas

 (1.2) pozbawić teren złóż lub innych zasobów naturalnych

 (1.3) sprawić, że ktoś jest niezdolny do dalszego wysiłku poprzez zmuszenie go do zbyt intensywnej pracy

 (1.4) upowszechnić metodę lub konwencję poprzez zbyt częste korzystanie z niej

czasownik zwrotny dokonany wyeksploatować się (ndk. eksploatować się)

 (2.1) książk. zacząć działać gorzej lub przestać działać przez bycie używanym przez dłuższy czas

 (2.2) książk. wyczerpać swoje siły poprzez podjęcie zbyt intensywnego wysiłku

 (2.3) książk. stać się mało ciekawym dla odbiorców

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dotychczasowa droga na tym odcinku jest mocno wyeksploatowana, pełna dziur i o mocno zniszczonym poboczu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌwɨɛksplɔaˈtɔvat͡ɕ, AS: vyeksploatovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. eksploatator m., eksploatacja ż., eksploatowanie n., wyeksploatowanie n.

 czas. eksploatować ndk.

 przym. eksploatacyjny, eksploatatorski

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zużyć

 (1.2) wyczerpać

 (2.2) zużyć się

Wiktionary


wyeksploatowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyeksploatować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyeksploatować dk.

Wiktionary


wyeksterminować

1. wymordować określoną grupę narodową, etniczną lub religijną;
2. zabić wszystkie stworzenia uznawane za szkodniki


SJP.pl


wyekstrahować

wyodrębnić poprzez poddanie procesowi ekstrakcji; oddzielić


SJP.pl


wyekwipować

zaopatrzyć w coś na podróż lub na wyprawę


SJP.pl


wyeleganciały

taki, który wyeleganciał (stał się elegancki)


SJP.pl


wyeliminować

czasownik przechodni dokonany (ndk. eliminować)

 (1.1) wykonać eliminację, usunięcie lub zneutralizowanie czegoś lub kogoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyeliminowanie n., eliminacja ż.

 przym. eliminacyjny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pozbyć się, usunąć, wykluczyć, wyłączyć, wyrzucić, zneutralizować

Wiktionary


wyeliminowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyeliminować.

Wiktionary

Eradykacja choroby (z łac. eradicatio) – całkowite zwalczenie choroby zakaźnej na całym świecie i z niewystępowaniem wywołującego ją patogenu w organizmach ludzkich, zwierzęcych i innych elementach środowiska.

Dotychczas eradykację patogenu w populacji osiągnięto w przypadku dwóch chorób: ospy prawdziwej (w populacji człowieka), którą Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała za zwalczoną w 1980, oraz księgosuszu (w populacji przeżuwaczy), który Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) uznała za zwalczony w 2010. Ostatnie istniejące wirusy ospy prawdziwej są przechowywane w laboratoriach dla celów naukowych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨɛlʲĩmʲĩnɔˈvãɲɛ, AS: vyelʹĩmʹĩnovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyeliminować dk.

 rzecz. eliminacja ż.

Wiktionary


wyemancypować

dokonać emancypacji; wyzwolić, oswobodzić, usamodzielnić


SJP.pl


wyemanować

wypromieniować, wydzielić coś


SJP.pl


wyemigrować

wyjechawszy na stałe z ojczyzny, osiedlić się w obcym kraju


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. emigrować)

 (1.1) dokonany od|emigrować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kilka rodzin z tego familoka wyemigrowało do RFN-u.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɛ̃mʲiˈɡrɔvat͡ɕ, AS: vyẽmʹigrovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. migracja ż., emigracja ż., wyemigrowanie n., emigrant mos., emigrantka ż., emigrowanie n.

 czas. emigrować ndk.

 przym. emigracyjny, emigrancki

Wiktionary


wyemigrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) opuszczenie ojczystego kraju w celu osiedlenia się w innym państwie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɛ̃mʲiɡrɔˈvãɲɛ, AS: vyẽmʹigrovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. emigrowanie n., emigrant m., emigrantka ż., emigranctwo n., emigracja ż.

 czas. wyemigrować dk., emigrować ndk.

 przym. emigracyjny, emigrancki

Wiktionary


wyemitowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyemitować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. emitować, wyemitować dk.

 rzecz. emisja ż.

Wiktionary


wyewoluowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyewoluować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyewoluować dk., ewoluować ndk.

 rzecz. ewolucjonizm mrz., ewoluowanie n., ewolucja ż.

Wiktionary


wyfajdywać

brudzić coś w wielu miejscach


SJP.pl


wyfasować

wydać lub pobrać z magazynu wojskowego żywność, umundurowanie, broń itp.


SJP.pl


wyfejsować

środowiskowo: wyszukać kogoś lub coś na Facebooku


SJP.pl


wyfilcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyfilcować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyfilcować dk.

Wiktionary


wyfiletować

oczyścić z kości lub ości


SJP.pl

czasownik

 (1.1) kulin. sprawić rybę, drób i pozbawić części niejadalnych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rybę umyć, osączyć, wyfiletować, obrać ze skóry i pokroić na kawałki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. filetowanie n., wyfiletowanie n., filet

 czas. filetować

Wiktionary


wyfiletowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyfiletować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. filetować, wyfiletować dk.

 rzecz. filetowanie n.

Wiktionary


wyfiltrować

wydzielić coś z cieczy przez jej filtrowanie; odfiltrować


SJP.pl


wyfioczać

potocznie:
1. czesać, fryzować w pukle, loki;
2. wystrajać przesadnie elegancko


SJP.pl


wyfioczony

potocznie: taki, który się wyfioczył (uczesał pretensjonalnie, przesadnie wystroił); wyfiokowany


SJP.pl


wyfiokować

wyfioczyć się; wyfiokować się:
1. ubrać, najczęściej w przesadnie eleganckie do okazji ciuchy;
2. uczesać pretensjonalnie w pukle, w loki


SJP.pl


wyfiokowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyfiokować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨfʲjɔkɔˈvãɲɛ, AS: vyfʹi ̯okovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyfiokować dk.

 rzecz. fiok mrz.

Wiktionary


wyfiokowany

potocznie: taki, który się wyfiokował (uczesał pretensjonalnie, przesadnie wystroił); wyfioczony


SJP.pl


wyflizować

założyć flizy (płytki) na ścianach lub na podłodze; sflizować


SJP.pl


wyfluorkować

1. nasycić szkliwo zębów związkami fluoru;
2. dodać do soli, wody wodociągowej itp. związki fluoru


SJP.pl


wyfotoszopować

obrobić zdjęcie lub film w programie graficznym; sfotoszopować, sphotoshopować, wyphotoshopować


SJP.pl


wyfraczony

taki, który się wyfraczył (wystroił się we frak); wyfrakowany, ufraczony


SJP.pl


wyfraczyć

wyfraczyć się - wystroić się, ubrać się we frak


SJP.pl


wyfrakowany

taki, który się wyfraczył (wystroił się we frak); wyfraczony, ufraczony


SJP.pl


wyfroterowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyfroterować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. froter mos.

Wiktionary


wyfrymarczać

dawniej: frymarcząc, uzyskiwać coś; wyłudzać, wycyganiać


SJP.pl


wyfukiwać

dawniej:
1. besztać, wymyślać kogoś;
2. uzyskiwać fukaniem


SJP.pl


wyfundować

fundując, wystawić, wybudować


SJP.pl


wyg

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-zachodniej Rosji, uchodzi do Zatoki Oneskiej Morza Białego;

Wiktionary

Wyg (ros. Выг) – rzeka w północno-zachodniej Rosji, w południowo-wschodniej części należącej do tego państwa Republice Karelii.

Długość 237 km, powierzchnia dorzecza 27 100 km², średni przepływ – 267 m³/s.

Na rzekę składają się dwa cieki wodne:

  • Górny Wyg, długości 135 km, wypływający z jeziora Wierchotinnoje i wpadający do jeziora Wygoziero
  • Dolny Wyg, długości 102 km, wypływający z Wygoziera

Wikipedia


wyga

(r. żeński) kobieta mająca duże doświadczenie w jakiejś dziedzinie, sprytna, obrotna; także o mężczyźnie, zwierzęciu, z silniejszym zabarwieniem ekspresywnym; spryciara, stara wyjadaczka, stara wróblica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś z dużym doświadczeniem w jakiejś dziedzinie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) stary wyjadacz, rutyniarz, fachman, rep, spec

Wiktionary


wygadać

wyznać, wypaplać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wygadywać)

 (1.1) pot. zdradzić tajemnicę

 (1.2) pot. wyznać coś komuś, mówiąc

 (2.2) pot. wypowiedzieć się do woli

 (2.3) pot. zwierzyć się komuś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡadat͡ɕ, AS: vygadać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gadać, dogadywać się ndk., dogadać się dk., obgadywać ndk., obgadać dk., pogadać dk., przegadywać ndk., przegadać dk., rozgadywać się ndk., rozgadać się dk., ugadywać ndk., ugadać dk., zagadywać ndk., zagadać dk., zgadać się dk.

 rzecz. gadałka ż., gadanie n., gadanina ż., gadka ż., gaduła ż., wygadanie n.

 przym. gadany, gadatliwy

 wykrz. gadanie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) puścić farbę

Wiktionary


wygadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygadać.

 (1.2) pot. łatwość wyrażania się, doboru słów, elokwencja

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gadać, wygadać dk.

 rzecz. gadanie n.

 wykrz. gadanie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) elokwencja, wymowność

Wiktionary


wygadany

wymowny, gadatliwy, elokwentny


SJP.pl


wygadywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wygadać)

 (1.1) niedokonany od|wygadać.

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) pot. mówić coś bez sensu, bez zastanowienia

 (2.2) pot. mówić źle o kimś, o czymś

czasownik zwrotny niedokonany wygadywać się (dk. wygadać się)

 (3.1) niedokonany od|wygadać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To dopiero dziewczyna, język lata jak łopata, wygaduje wszystko, co się dzieje w domu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɡaˈdɨvat͡ɕ, AS: vygadyvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gadać, dogadywać się ndk., dogadać się dk., obgadywać ndk., obgadać dk., pogadać dk., przegadywać ndk., przegadać dk., rozgadywać się ndk., rozgadać się dk., ugadywać ndk., ugadać dk., zagadywać ndk., zagadać dk., zgadać się dk.

 rzecz. gadałka ż., gadanie n., gadanina ż., gadka ż., gaduła ż., wygadywanie n.

 przym. gadany, gadatliwy

 wykrz. gadanie

Wiktionary


wygadywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygadywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gadać, wygadywać ndk.

 rzecz. gadanie n.

 wykrz. gadanie

Wiktionary


wyganiać

zmuszać kogoś lub coś do zmiany miejsca, wypędzać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wygnać, wygonić)

 (1.1) zmuszać do opuszczenia jakiegoś miejsca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ile razy Pana wyganiali?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. goniec mzw./mos./mrz.

Wiktionary


wyganianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyganiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygonić, wyganiać ndk.

 rzecz. wygnanka ż.

Wiktionary


wyganów

Miejscowości w Polsce
  • Wyganów – wieś w woj. łódzkim, w pow. łęczyckim, w gminie Świnice Warckie
  • Wyganów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. krotoszyńskim, w gminie Kobylin

Zobacz też: Wyganowo

Wikipedia


wyganowski

nazwisko


SJP.pl


wygarbiać

zginać, wykrzywiać w garb


SJP.pl


wygarbić

zgiąć, wykrzywić w garb


SJP.pl


wygarbować

poddać skórę zwierzęcą specjalnej obróbce w celu nadania jej miękkości i trwałości; wyprawić, zgarbować


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) zakończyć proces garbarskiej obróbki skóry, wyprawić skórę

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. garbarnia ż., garbarstwo n., garbowanie n., garbarz mos., wygarbowanie n.

 czas. garbować ndk.

 przym. garbowany, garbarski

Wiktionary


wygarbowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygarbować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygarbować dk.

 rzecz. garbarz mos.

 przym. garbarski

Wiktionary


wygarnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wygarniać)

 (1.1) dokonany od|wygarniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygarnianie n., wygarnięcie n.

 czas. wygarniać ndk.

Wiktionary


wygartywać

regionalnie: wygarniać (garnąc, wyjmować coś z czegoś)


SJP.pl


wygasać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wygasnąć)

 (1.1) przestawać się palić

 (1.2) przestawać być

 (1.3) tracić ważność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygasanie n.

 czas. gasnąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dogasać, gasnąć

 (1.2) niknąć, przemijać, ustawać, wymierać, wypalać się

 (1.3) mijać, upływać, ustawać

Wiktionary


wygasnąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wygasać)

 (1.1) przestać palić się

 (1.2) przestać być

 (1.3) stracić ważność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygaśnięcie n.

 przym. wygasły

 czas. gasnąć

Wiktionary


wygaśnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zakończenie się palenia

 (1.2) zakończenie okresu, terminu czegoś

Wiktionary

Wygaśnięcie (wygasanie, wygaszanie) – termin prawny określający stan, w którym ostatecznie przestaje obowiązywać pewne prawo, umowa lub roszczenie, na skutek powstania sytuacji określonej w odrębnych przepisach, lub w dokumencie, którego dotyczy.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. gasnąć, wygasnąć dk.

 przym. wygasły

 rzecz. gaśnięcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) upływ

Wiktionary


wygaszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygaszać.

Wiktionary

Wygaszanie lub wygasanie potocznie rozumiane jako proces odwrotny do warunkowania jest w rzeczywistości procesem zastąpienia jednego odruchu warunkowego drugim, o tym samym charakterze. Proces wygaszania nie przebiega identycznie jak pierwotne warunkowanie i zależy od dotychczasowego doświadczenia zwierzęcia (przeprowadzanych wcześniej eksperymentów).Załóżmy, że psa nauczono na dźwięk dzwonka podnosić przednią łapę, po czym podawano porcję jedzenia. Wystarczy zaprzestać podawania pokarmu, a zwierzę po początkowo licznych podnoszeniach łapy (tak jakby się upewniało, czy dobrze reakcję wykonało) zobojętnieje i na sygnał łapy już nie podniesie. Jest to wynik warunkowania negatywnego z zastosowaniem wygaszania ostrego. W kolejnych sesjach, zwłaszcza na ich początku, pies 1-2 razy podnosi łapę, sprawdzając, czy nie dostanie pokarmu, następnie (zależnie od możliwości) odwraca się i stara się zasnąć. W tym eksperymencie sygnał dzwonka staje się wtórnym (bo pierwotnie miał inne znaczenie) bodźcem negatywnym (hamulcowym) sygnalizującym brak jedzenia, czego wynikiem jest zobojętnienie psa (hamulcowa reakcja warunkowa). W powyższej sytuacji nawet dobrze wygaszony odruch po podaniu wzmocnienia wraca do pierwotnej postaci, bez konieczności ponownego stosowania długiego warunkowania.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. gasić, wygaszać ndk., wygasić dk.

 rzecz. wygaszenie n.

Wiktionary


wygaszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygasić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gasić, wygasić dk., wygaszać ndk.

 rzecz. wygaszanie n.

Wiktionary


wygaszony

taki, w którym nie palą się światła; ciemny


SJP.pl


wygasły

taki, który wygasł, skończył się (np. wygasłe uczucia, wygasły wulkan)


SJP.pl


wygawor

potocznie: reprymenda, wymówka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. reprymenda, zwymyślanie

Wiktionary


wygazować

pozwolić na ulotnienie się gazu w napoju gazowanym; odgazować


SJP.pl


wygazowywać

1. pozbawiać gazu;
2. wygazowywać się - tracić gaz (np. o wodzie gazowanej)


SJP.pl


wygenerować

1. książkowo: wytworzyć coś, spowodować powstanie czegoś;
2. w fizyce: wytworzyć pewną postać energii bądź pewną formę przenoszenia energii


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|generować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygenerowanie n., generator mrz.

 przym. regeneratywny

Wiktionary


wygiąć

zgiąć, wykrzywić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyginać)

 (1.1) dokonany od|wyginać.

czasownik zwrotny dokonany wygiąć się (ndk. wyginać się)

 (2.1) dokonany od|wyginać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨɟɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vyǵo̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygięcie n., wyginanie n.

 przym. giętki, wygięty

 czas. wyginać ndk., giąć ndk.

Wiktionary


wygibać

dawniej: przechylać nagle; chybać


SJP.pl


wygibas

(zwykle w liczbie mnogiej) potocznie:
1. nienaturalny, dziwaczny ruch ciała osoby tańczącej, gimnastykującej się itp.; łamaniec;
2. o czymś nadmiernie skomplikowanym, pokrętnym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dziwaczny ruch

 (1.2) nienaturalny sposób pisania

 (1.3) coś pokrętnego, zbyt skomplikowanego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Olek wykonał kilka wygibasów, ale trójskok zaliczył.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɟibas, AS: vyǵibas

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łamaniec, wykrętas, wywijas

 (1.2) łamaniec, zakrętas, wykrętas, zawijas, wywijas, zygzak, esy-floresy

Wiktionary


wygięcie

zgiąć, wykrzywić


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce, w którym coś jest wygięte

 (1.2) pochylenie w jakimś kierunku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. giętarka ż., wyginanie n., gięcie n., zagięcie n., przegięcie n., przeginanie n., zagięcie n., zaginanie n., giętkość ż., odgięcie n., odginanie n., nagięcie n., naginanie n.

 czas. wygiąć dk., wyginać ndk., giąć ndk., zagiąć dk., zaginać ndk., przegiąć dk., przeginać ndk., odgiąć dk., odginać ndk., nagiąć dk., naginać ndk.

 przym. giętki, wygięty

 przysł. giętko

Wiktionary


wygiętka

rodzaj okrzemki; Pleurosigma


SJP.pl


wygięty

mający półkolisty, kabłąkowaty kształt; zakrzywiony, ugięty


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wygiąć

przymiotnik

 (2.1) mający zakrzywiony kształt

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Archipelag rozciąga się niemal południkowo, tworząc łagodny łuk wygięty w stronę kontynentu.

 (2.1) Bandzior trzymał dwa wygięte pręty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gięcie n., wygięcie n.

 czas. giąć ndk., wygiąć dk., wygiąć się dk., wyginać ndk., wyginać się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) zagięty, zakrzywiony

Wiktionary


wygiełdów

W Polsce
  • Wygiełdów – wieś w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Praszka
  • Wygiełdów – osada leśna w województwie opolskim, w powiecie oleskim, w gminie Praszka

Wikipedia


wygiełzów

5 miejscowości w Polsce:

  • Wygiełzów – wieś w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Zelów
  • Wygiełzów – wieś w woj. łódzkim, w pow. zduńskowolskim, w gminie Zapolice
  • Wygiełzów – wieś w woj. małopolskim, w pow. chrzanowskim, w gminie Babice
  • Wygiełzów – wieś w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Irządze
  • Wygiełzów – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. opatowskim, w gminie Iwaniska
  • Wygiełzów – część Dąbrowy Górniczej

Wikipedia


wyginać

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ginąć)

 (1.1) biol. ulec całkowitej zagładzie jako gatunek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyginięcie n.

Wiktionary


wyginanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyginać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cięcie i wyginanie rur wymaga odpowiednich narzędzi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygięcie n., gięcie n., naginanie n., gięcie n., przegięcie n., przeginanie n., giętarka ż.

 czas. wyginać ndk., wygiąć dk.

Wiktionary


wyginięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyginąć.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzikie psy dingo (ich przodkowie zostali sprowadzeni do Australii przez człowieka) doprowadziły do wyginięcia wilka workowatego.

 (1.1) Trzeba chronić zagrożone wyginięciem gatunki.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyginąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymarcie, zginięcie

Wiktionary


wyginięty

taki, który wyginął; wymarły


SJP.pl


wygląd

zespół cech zewnętrznych osoby, przedmiotu, zjawiska; aparycja, prezencja, fizys, fizis


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) grupa cech tworzących obraz zewnętrzny człowieka, zwierzęcia lub przedmiotu

 (1.2) daw. gw-pl|Podlasie. podłużny otwór znajdujący się na ścianie stodoły, spichlerza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten typ idący przed nami ma podejrzany wygląd (= podejrzanie wygląda). Lepiej przejdźmy na drugą stronę ulicy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨɡlɔ̃nt, AS: vyglõnt

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyglądać

Wiktionary


wyglądać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) mieć dany wygląd

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyjrzeć, wyglądnąć)

 (2.1) patrzeć wychylając się spoza przeszkody lub z okna

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (3.1) wyczekiwać kogoś lub czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) On wygląda bardzo źle w tych ciuchach.

 (2.1) Żołnierz wyglądał przez chwilę z okopu, aby ocenić sytuację.

 (3.1) Matka długo wyglądała swojego syna, który miał wrócić z wojska.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡlɔ̃ndat͡ɕ, AS: vyglõndać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygląd m., wyglądanie n.

 czas. wyjrzeć

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1) oczekiwać, wypatrywać

Wiktionary


wyglądanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyglądać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɡlɔ̃nˈdãɲɛ, AS: vyglõndãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyglądać, wyjrzeć

Wiktionary


wyglancować

nadać gładką, lśniącą powierzchnię; wyglansować, wybłyszczyć, wyszklić, wyświecić


SJP.pl


wyglancowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyglancować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. glancować, wyglancować dk.

Wiktionary


wyglansować

nadać gładką, lśniącą powierzchnię; wyglancować, wybłyszczyć, wyszklić, wyświecić


SJP.pl


wyglebać

wyglebić się - potocznie: przewrócić się; wywalić się, glebnąć się, wyglebić się


SJP.pl


wyglebić

wyglebić się - potocznie: przewrócić się; wywalić się, glebnąć się, wyglebać się


SJP.pl


wyględniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wyględny


SJP.pl


wyględny

potocznie: dobrze wyglądający, atrakcyjny


SJP.pl


wyględów

W Polsce
  • Wyględów – część Warszawy (Mokotów)
  • Wyględów – wieś w woj. mazowieckim, w pow. lipskim, w gminie Sienno
  • Wyględów – część wsi Łańce, w woj. śląskim, w pow. raciborskim, w gminie Kornowac

Wikipedia


wyględówek

Wyględówek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Wierzbno. Ma status sołectwa.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Wierzbnie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Wikipedia


wygnać

zmusić do opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu; wypędzić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyganiać)

 (1.1) zmusić do opuszczenia miejsca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygnanie n., wygnaniec mos., wygnanka ż.

 czas. wyganiać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. wygonić; wypędzić: stpol. wyżenąć

Wiktionary


wygnajewo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Poznań. przedmieście, pustkowie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zanim sie z tego mojego wygnajewa do miasta dostane, to już południe.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odludzie, przedmieście, wulg. wypiździewo

Wiktionary


wygnańczyce

Wygnańczyce (niem. Weigmannsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie wschowskim, w gminie Wschowa. Wieś jest siedzibą sołectwa Wygnańczyce, w którego skład wchodzi również miejscowość Pszczółkowo.

Wikipedia


wygnanie

zmusić do opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu; wypędzić


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zmuszenie do opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu

Wiktionary

Wygnanie – synonim banicji

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Adam i Ewa zostali skazani na wygnanie z raju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡnãɲɛ, AS: vygnãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygnać

 rzecz. wygnaniec mrz., wygnanka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypędzenie, wydalenie

Wiktionary


wygnaniec

ten, kogo skazano na wygnanie; banita


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ktoś skazany na wygnanie, wypędzony

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygnanie n.

:: fż. wygnanka ż.

 czas. wyganiać ndk., wygnać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) banita; przest. ekspatriant; daw. egzul

Wiktionary


wygnanka

wygnaniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta skazana na wygnanie, wypędzona

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest nich 12, w tym 4 podstawowe
  • Wygnanka – część miasta Piła
  • Wygnanka – część miasta Trzebinia
  • Wygnanka – część wsi Kodeń w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Kodeń
  • Wygnanka – część wsi Zaczopki w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Rokitno
  • Wygnanka – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Sosnówka
  • Wygnanka – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubartowskim, w gminie Kock
  • Wygnanka – wieś w woj. lubelskim, w pow. radzyńskim, w gminie Kąkolewnica Wschodnia
  • Wygnanka – część wsi Bojanówka w woj. lubelskim, w pow. radzyńskim, w gminie Wohyń
  • Wygnanka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. żyrardowskim, w gminie Mszczonów
  • Wygnanka – część wsi Uherce Mineralne w woj. podkarpackim, w pow. leskim, w gminie Olszanica
  • Wygnanka – część wsi Nadolany w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Bukowsko
  • Wygnanka – część wsi Szczawne w woj. podkarpackim, w pow. sanockim, w gminie Komańcza

Wikipedia

Patrz:

wygnaniec

Powiązane:

 rzecz. wygnanie n., wyganianie n.

:: fm. wygnaniec m.

 czas. wyganiać ndk., wygnać dk.

 przym. wygnańczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) banitka

Wiktionary


wygnanowice

Wygnanowice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie świdnickim, w gminie Rybczewice.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Rybczewice. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 256 mieszkańców.

Wikipedia


wygnański

nazwisko


SJP.pl


wygnębiać

dawniej: gnębiąc, wypleniać, wytracać, wyniszczać


SJP.pl


wygniatak

Wygniatak – narzędzie do obróbki gwintów poprzez plastyczne odkształcanie powierzchni otworu obrabianego. Nie występuje tutaj skrawanie materiału.

Otwory pod gwinty wewnętrzne wygniatane są większe niż w przypadku otworów gwintowanych narzędziami skrawającymi.

Zalety wygniatania gwintów
  • obróbka bezwiórowa, obróbka plastyczna,
  • mocny gwint, włókna materiału nie są przecinane w trakcie obróbki.

Wikipedia


wygniatanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygniatać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygniatać ndk.

 rzecz. gnieciuch mrz.

Wiktionary


wygnić

1. zgnić całkowicie na dużej przestrzeni;
2. zgnić w środku


SJP.pl


wygniwać

1. gnić całkowicie, w dużej ilości;
2. gnić w środku


SJP.pl


wygniły

taki, który wygnił (zgnił w środku)


SJP.pl


wygnoić

1. użyźnić ziemię gnojem; nagnoić;
2. wybrudzić, zanieczyścić gnojem


SJP.pl


wygoda

1. wszystko co ułatwia wykonywanie jakichś czynności;
2. to, co zaspokaja czyjeś potrzeby, dogadza


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odpowiadające komuś warunki mieszkania, przebywania; to, co zaspokaja czyjeś potrzeby

 (1.2) coś ułatwiającego wykonywanie jakichś czynności

Wiktionary

  • Wygoda – w przeszłości nazwę tę nadawano często przydrożnym karczmom; miała ona zachęcić gości do skorzystania z usług tego przybytku (podobnie jest z toponimami Radość czy Wesoła). Z czasem nazwa przenosiła się (w zdecydowanej większości) na osady, przysiółki czy części wsi, organizujące się w ich okolicy.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Zakupy przez Internet to nie tylko wygoda, ale i oszczędność czasu.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wygodny

 przysł. wygodnie

Wiktionary


wygódka

ubikacja bez urządzeń kanalizacyjnych, znajdująca się na zewnątrz budynku mieszkalnego; wychodek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. ubikacja

Wiktionary

Sławojka (także: wychodek, ustęp zewnętrzny, wygódka, wybudka, latryna) – rodzaj ubikacji; niewielka, zamykana od wewnątrz budka, zazwyczaj wolnostojąca, z umieszczoną wewnątrz poziomą deską z otworem (pełniącą funkcję sedesu) nad suchym dołem, do którego wpadają fekalia. Wyposażeniem wychodka był hak lub ostro zakończony gwóźdź służący do wieszania pociętych kartek gazet lub czasopism, zastępujących papier toaletowy.

Wikipedia

Powiązane:

 przysł. wygodnie

 przym. wygodny

Wiktionary


wygodnicka

kobieta lubiąca wygody, przywykła do wygód


SJP.pl


wygodnicki

taki, który związany jest z przesadną dbałością o ułatwianie sobie życia


SJP.pl


wygodnictwo

zamiłowanie do wygodnego życia; przesadna dbałość o wygody


SJP.pl


wygodnie

przysłówek

 (1.1) w sposób wygodny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Usiadłam wygodnie w fotelu i włączyłam muzykę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡɔdʲɲɛ, AS: vygodʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygoda ż., wygodnictwo n., wygodniś m., wygódka ż.

 przym. wygodny, wygodnicki

Wiktionary


wygodniej

stopień wyższy od przysłówka: wygodnie


SJP.pl


wygodniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wygodny


SJP.pl


wygodniś

potocznie o osobie lubiącej wygodę, próżniaczy tryb życia, lenistwo, błogość; leniuch, piecuch


SJP.pl


wygodnisia

potocznie o kobiecie lubiącej wygodę, próżniaczy tryb życia, lenistwo, błogość


SJP.pl


wygodny

1. taki, który zapewnia wygodę;
2. odpowiadający komuś; dogodny;
3. zbytnio lubiący wygodę


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) charakteryzujący się wygodą, dający wygodę

 (1.2) taki, który komuś odpowiada z jakiegoś powodu

 (1.3) taki, który za bardzo lubi wygodę, dogadza sobie, unika trudu, nadmiernego wysiłku

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cztery koje, choć wąskie, sprawiały wrażenie bardzo wygodnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡɔdnɨ, AS: vygodny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygoda ż., wygódka ż., wygodnictwo n.

 przym. wygodnicki

 przysł. wygodnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przyjemny, komfortowy

 (1.2) akuratny, dogodny

 (1.3) wygodnicki

Wiktionary


wygody

1. wszystko co ułatwia wykonywanie jakichś czynności;
2. to, co zaspokaja czyjeś potrzeby, dogadza


SJP.pl


wygodzić

dogodzić, spełnić ( zaspokoić) czyjeś życzenia


SJP.pl


wygogolony

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Poznań. zbyt lekko ubrany, wydekoltowany przy chłodzie, ze zbyt odsłoniętym ciałem

Wiktionary


wygoić

wyleczyć rany


SJP.pl


wygojony

wyleczyć rany


SJP.pl


wygon

1. wspólne pastwisko wiejskie;
2. droga prowadząca na pastwisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) roln. gw-pl|Śląsk Cieszyński. pastwisko

Wiktionary

Wygon – wg Słownika języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego:

  • wspólne pastwisko wiejskie
  • obszar na obrzeżach wsi, gdzie gromadzono bydło przed pędzeniem na wspólny wypas
  • szeroka miedza lub droga służąca do pędzenia bydła na wypas
  • także czynność pędzenia (wyganiania) bydła na pastwisko

Wikipedia


wygonak

gatunek chrząszcza z rodziny wygonakowatych


SJP.pl

Wygonak (Ochodaeus chrysomeloides) – gatunek chrząszcza z rodziny wygonakowatych.

Wikipedia


wygonakowate

o cechach wygonakowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl

Wygonakowate (Ochodaeidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny żuków. Występują we wszystkich krainach zoogeograficznych oprócz australijskiej. W zapisie kopalnym znane są od keloweju w jurze.

Wikipedia


wygonakowaty

o cechach wygonakowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


wygonić

zmusić kogoś do opuszczenia zajmowanego miejsca; wypędzić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyganiać)

 (1.1) zob. wyganiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygonienie n., wyganianie n., goniec m., pogonia ż., gonitwa ż., wygon mrz.

 czas. wyganiać ndk.

Wiktionary


wygonienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygonić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygonić

 rzecz. wygon mrz.

Wiktionary


wygonik

nazwisko


SJP.pl


wygonowo

Wygonowo – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Boćki. Leży nad rzeką Leśną.

Od 1926 we wsi stoi pomnik powstańców styczniowych.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wikipedia


wygooglać

[czytaj: wyguglać] potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wyguglować, wyguglać, zgooglować, zguglować, wygooglować


SJP.pl


wygooglanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygooglać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygooglać dk.

Wiktionary


wygooglować

[czytaj: wyguglować] potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wyguglować, wygooglać, wyguglać, zgooglować, zguglować, zgooglać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) zob. googlować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ciągu kilku minut mogę wygooglować jeszcze większa bazę i odpowiedni skrypt.

 (1.1) Gdzieś wygooglowałem, że jeden typ tak zrobił i niby mu pomogło, ale z drugiej strony pewności, że poskutkuje nie ma.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɡuɡˈlɔvat͡ɕ, AS: vyguglovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygooglowanie n.

 czas. googlować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przegooglować, pogooglować, googlować

Wiktionary


wygooglowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygooglować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygooglować dk.

Wiktionary


wygórować

dawniej:
1. wzdąć się, wybić się ku górze; spęcznieć, narosnąć, nabrzmieć;
2. wybić się na pierwszy plan, stać się dominującym


SJP.pl


wygórowanie

książkowo: zbyt duży, nadmierny


SJP.pl


wygórowany

książkowo: zbyt duży, nadmierny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) zbyt duży, nadmierny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wydaje się (…), żeby zarządca mógł kwestionować wysokość kary umownej wskazując na jej niewspółmierność do skutków jego zachowania, czy wręcz wskazując, że jest rażąco wygórowana.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. góra ż.

 przysł. góra

Wiktionary


wygowaty

wyga


SJP.pl

Patrz:

wyga

wygrać

1. grając o coś, otrzymać to;
2. odnieść zwycięstwo w procesie sądowym, rozgrywkach, bojach itp.;
3. wykonać utwór muzyczny lub jego część na instrumentach;
4. o zegarach, radiu itp.: odtworzyć jakąś melodię;
5. o losach, biletach loteryjnych itp.: zagwarantować wygraną;
6. skorzystać na czymś;
7. grając w teatrze, filmie, odtworzyć wnikliwie graną postać;
8. zostać uznanym za lepsze, atrakcyjniejsze;
9. wykorzystać jakieś okoliczności, czyjeś słabe strony lub wykorzystać kogoś jako narzędzie przeciw komuś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wygrywać)

 (1.1) dokonany od|wygrywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wygrał, chociaż miał w ręku cztery asy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨɡrat͡ɕ, AS: vygrać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygranie n., wygrany m., wygrana ż., przygrywka ż.

 czas. grać, wygrywać ndk.

 przym. wygrany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwyciężyć, odnieść zwycięstwo

Wiktionary


wygradzać

wyodrębniać część terenu za pomocą ogrodzenia


SJP.pl


wygrana

1. przedmiot lub kwota, którą ktoś wygrał;
2. odniesione zwycięstwo, sukces;
3. kobieta, która odniosła sukces


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) nagroda w jakimś konkursie, zysk w hazardzie

 (1.2) zwycięstwo

 (1.3) kobieta, której się powiodło

forma czasownika.

 (2.1) fż. lp. imiesłowu przymiotnikowego przeszłego od: wygrać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Marzyła o wielkiej wygranej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡrãna, AS: vygrãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygrany m., wygranie n., wygrywanie n., wygrywający m., przygrywka ż.

 czas. grać, wygrać dk., wygrywać ndk.

 przym. wygrany, growy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) sukces

Wiktionary


wygraniczyć

rzadko: wyłączyć, wydzielić część płaszczyzny z większej całości; wygrodzić


SJP.pl


wygranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygrać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡrãɲɛ, AS: vygrãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygrywanie n., wygrana ż.

 czas. wygrywać ndk., wygrać dk.

 przym. growy

Wiktionary


wygranka

wieś w Polsce


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Wygranka – wieś w woj. lubelskim, w pow. ryckim, w gminie Kłoczew
  • Wygranka – przysiółek w woj. wielkopolskim, w pow. średzkim, w gminie Krzykosy

Wikipedia


wygrany

1. grając o coś, otrzymać to;
2. odnieść zwycięstwo w procesie sądowym, rozgrywkach, bojach itp.;
3. wykonać utwór muzyczny lub jego część na instrumentach;
4. o zegarach, radiu itp.: odtworzyć jakąś melodię;
5. o losach, biletach loteryjnych itp.: zagwarantować wygraną;
6. skorzystać na czymś;
7. grając w teatrze, filmie, odtworzyć wnikliwie graną postać;
8. zostać uznanym za lepsze, atrakcyjniejsze;
9. wykorzystać jakieś okoliczności, czyjeś słabe strony lub wykorzystać kogoś jako narzędzie przeciw komuś


SJP.pl

Wygrany – dramat polsko-amerykański z 2011 roku w reżyserii Wiesława Saniewskiego. Aktorzy występujący w filmie to m.in. Paweł Szajda, Janusz Gajos, Wojciech Pszoniak i Marta Żmuda Trzebiatowska.

Wikipedia


wygrawerować

wyryć techniką grawerską rysunek, wzór, ornament w twardym materiale


SJP.pl


wygrażanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygrażać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygrażać ndk.

 rzecz. odgrażanie n.

Wiktionary


wygrodzenie

wyodrębnić część terenu za pomocą ogrodzenia


SJP.pl


wygrodzić

wyodrębnić część terenu za pomocą ogrodzenia


SJP.pl


wygryw

potocznie: osoba wygrywająca, odnosząca sukces


SJP.pl


wygrywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wygrać)

 (1.1) grając w coś, zdobywać wygraną

 (1.2) zdobywać pierwsze miejsce w jakiejś rywalizacji, pokonywać przeciwników, odnosić zwycięstwo

 (1.3) wykonywać utwór muzyczny

 (1.4) o losach loteryjnych: gwarantować wygraną

 (1.5) o aktorach: odtwarzać dokładnie swoją rolę filmową lub teatralną

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Najsympatyczniejszym człowiekiem w lokalu wydał się Mockowi niewidomy akordeonista, który wygrywał jakąś sentymentalną melodię.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡrɨvat͡ɕ, AS: vygryvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gracz mos., gra ż., wygrany m., wygrana ż., wygranie n., wygrywanie n., przygrywka ż.

 czas. grać, wygrać dk.

 przym. wygrany, grywalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zyskiwać

 (1.2) zwyciężać, triumfować

 (1.3) wykonywać, grać, odgrywać

Wiktionary


wygrywający

osoba, która zwycięża w jakiejś grze


SJP.pl


wygrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygrywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɡrɨˈvãɲɛ, AS: vygryvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygrywać

 rzecz. wygrana ż., wygranie n.

 przym. growy

Wiktionary


wygryzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygryzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygryzać ndk.

Wiktionary


wygrzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygrzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygrzać dk.

Wiktionary


wygrzbiecenie

rzadko: wygrzbiecić się - uczynić swój grzbiet wypukłym


SJP.pl


wygrzbiecić

rzadko: wygrzbiecić się - uczynić swój grzbiet wypukłym


SJP.pl


wygrzbiecony

taki, który się wygrzbiecił, mający wypukły grzbiet


SJP.pl


wygrzebać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wygrzebywać)

 (1.1) dokonany od|wygrzebywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡʒɛbat͡ɕ, AS: vygžebać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygrzebanie n., wygrzebywanie n.

Wiktionary


wygrzebanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygrzebać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygrzebać dk.

 rzecz. wygrzebywanie n.

Wiktionary


wygrzew

w technice: wygrzewanie


SJP.pl


wygrzewać

1. czynić coś ciepłym;
2. wygrzewać się - poddawać się działaniu ciepła


SJP.pl


wygrzewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygrzewać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewygrzewanie n.

 czas. wygrzewać ndk.

Wiktionary


wygubić

1. wyniszczyć kogoś biologicznie;
2. wysłać, przeznaczyć kogoś, coś na pewną zgubę, zmarnowanie


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zniszczyć biologicznie, wyrugować z istnienia

Wiktionary


wygubienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zniszczenie biologiczne, wyrugowanie z istnienia

Wiktionary


wyguglać

potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wyguglować, wygooglać, zgooglować, zguglować, wygooglować


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡuɡlat͡ɕ, AS: vyguglać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyguglanie n., guglanie

 czas. guglać ndk., guglować ndk.

Wiktionary


wyguglanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyguglać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyguglać dk.

Wiktionary


wyguglować

potocznie: wyszukać za pomocą wyszukiwarki Google; wygooglować, wygooglać, wyguglać, zgooglować, zguglować, zgooglać


SJP.pl


wyguglowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyguglować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyguglować dk.

Wiktionary


wygumkować

potocznie: wytrzeć, usunąć coś gumką; zgumować, wygumować


SJP.pl


wygumować

potocznie: wytrzeć, usunąć coś gumką; zgumować, wygumkować


SJP.pl


wygumowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygumować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gumkować, gumować, wygumować dk.

 przym. gumowy

 rzecz. guma ż., gumka ż.

Wiktionary


wygwieździć

poetycko: pokryć gwiazdami


SJP.pl


wygwizdać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wygwizdywać)

 (1.1) dokonany od|wygwizdywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡvʲizdat͡ɕ, AS: vygvʹizdać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gwizdanie n., gwizdek mrz., wygwizdanie n.

 czas. wygwizdywać ndk., gwizdać ndk., gwizdnąć dk.

 przym. gwizdkowy

Wiktionary


wygwizdanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygwizdać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygwizdów m., gwizdanie n., gwizdek m.

 czas. wygwizdać dk., gwizdać ndk.

 przym. gwizdkowy

Wiktionary


wygwizdów

1. miejsce nieosłonięte od wiatru; wydmuchów; wydmuch; wydmuchowisko;
2. miejsce oddalone od centrum, na peryferiach miasta


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Według TERYT jest ich 16, w tym 2 podstawowe
  • Wygwizdów – część miasta Zwierzyniec
  • Wygwizdów – przysiółek wsi Ścinawka Dolna w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Radków
  • Wygwizdów – kolonia w woj. łódzkim, w pow. bełchatowskim, w gminie Bełchatów
  • Wygwizdów – część wsi Błogie Szlacheckie w woj. łódzkim, w pow. opoczyńskim, w gminie Mniszków
  • Wygwizdów – część kolonii Raków w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Moszczenica
  • Wygwizdów – wieś w woj. łódzkim, w pow. radomszczańskim, w gminie Przedbórz
  • Wygwizdów – część wsi Wąsów w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Koniusza
  • Wygwizdów – część wsi Żębocin w woj. małopolskim, w pow. proszowickim, w gminie Proszowice
  • Wygwizdów – część wsi Antoniówka Wilczkowska w woj. mazowieckim, w pow. garwolińskim, w gminie Maciejowice
  • Wygwizdów – część wsi Mienia w woj. mazowieckim, w pow. mińskim, w gminie Cegłów
  • Wygwizdów – przysiółek wsi Gębarzów w woj. mazowieckim, w pow. radomskim, w gminie Skaryszew
  • Wygwizdów – część wsi Padew Narodowa w woj. podkarpackim, w pow. mieleckim, w gminie Padew Narodowa
  • Wygwizdów – część wsi Łukowa w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Chęciny
  • Wygwizdów – część wsi Lisów w woj. świętokrzyskim, w pow. kieleckim, w gminie Morawica
  • Wygwizdów – część wsi Gołuchów w woj. świętokrzyskim, w pow. pińczowskim, w gminie Kije
  • Wygwizdów – przysiółek wsi Kuzki w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Włoszczowa

Wikipedia


wygwizdywać

czasownik

 (1.1) wyśmiewać, wyszydzać kogoś; wyrażać niezadowolenie, dezaprobatę za pomocą gwizdania (częściej w dk.)

 (1.2) odtwarzać jakąś melodię za pomocą gwizdania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɡvʲizˈdɨvat͡ɕ, AS: vygvʹizdyvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. gwizdać (dk. gwizdnąć), wygwizdać

 rzecz. gwizd, gwizdanie, gwizdnięcie, gwizdek

Wiktionary


wygwizdywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygwizdywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygwizdywać ndk.

Wiktionary


wygład

powierzchnia litej skały wygładzona przez działanie lodowca


SJP.pl


wygładnica

rodzaj prasy używanej w przemyśle poligraficznym, papierniczym, włókienniczym, gumowym i tworzyw sztucznych; kalander; gładziarka


SJP.pl


wygładnik

specjalny rodzaj struga używany do wygładzania powierzchni oklein


SJP.pl


wygładzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wygładzić)

 (1.1) czynić gładką powierzchnię czegoś, usuwając nierówności, zmarszczki, itp.

 (1.2) techn. wyrównywać powierzchnię czegoś za pomocą odpowiednich narzędzi polerujących

 (1.3) książk. usuwać usterki, udoskonalać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wygłodzić)

 (2.1) sprawiać, że ktoś się staje głodny, trzymać kogoś głodnym

czasownik zwrotny niedokonany wygładzać się (dk. wygładzić się)

 (3.1) stawać się gładkim

czasownik zwrotny niedokonany wygładzać się (dk. wygłodzić się)

 (4.1) wytrzymywać dłuższy czas nie jedząc nic lub jedząc bardzo mało

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡwad͡zat͡ɕ, AS: vygu̯aʒać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygładzanie n., wygład m., wygładzenie n., (2.1) wygłodzenie n.

 czas. gładzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) szlifować, polerować

 (1.3) doskonalić

Wiktionary


wygładzacz

narzędzie do wygładzania powierzchni


SJP.pl


wygładzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygładzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɡwaˈd͡zãɲɛ, AS: vygu̯aʒãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygładzić, wygładzać ndk., gładzić

Wiktionary


wygładzeniowy

przymiotnik od: wygładzenie


SJP.pl


wygładzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wygładzać)

 (1.1) dokonany od|wygładzać.

czasownik zwrotny dokonany wygładzić się (ndk. wygładzać się)

 (2.1) dokonany od|wygładzać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygładzanie n.

 przym. gładki

 czas. gładzić

Wiktionary


wygłaszać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wygłosić)

 (1.1) wypowiadać jakiś tekst głośno

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡwaʃat͡ɕ, AS: vygu̯ašać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygłosić, głosić ndk.

 rzecz. wygłaszanie n., wygłos mrz.

 przym. głośnikowy

Wiktionary


wygłaszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wygłaszać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wygłosić, wygłaszać ndk.

 rzecz. wygłos mrz.

Wiktionary


wygłębiać

przestarzale: wydrążać, pogłębiać


SJP.pl


wygłębić

przestarzale: wydrążyć, pogłębić


SJP.pl


wygłoba

wygłoba koniczynówka, wygłoba szczawiówka - gatunki motyla z rodziny mrocznicowatych


SJP.pl


wygłodek

wygłodek biedronkowaty - gatunek chrząszcza z rodziny wygłodkowatych


SJP.pl


wygłodkowate

o cechach wygłodkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl

Wygłodkowate (Endomychidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych, serii (infrarzędu) Cucujiformia i nadrodziny biedronek. Liczy ponad 1000 gatunków

Wikipedia


wygłodkowaty

o cechach wygłodkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


wygłos

językoznawstwo: koniec wyrazu, ostatnia głoska w wyrazie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. pozycja końcowa wyrazu lub sylaby

 (1.2) głos, odgłos czegoś

 (1.3) daw. wygłoszenie, wypowiedzenie

Wiktionary

Fazy artykulacyjne wyrazu – zwane także fazami wypowiedzi, są to części składowe (fazy) wyrazu składające się z jednej lub kilku głosek. Występowanie faz klasyfikuje się jako zjawisko fonetyczne dokonujące się wewnątrz wyrazu lub na pograniczu dwóch wyrazów.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨɡwɔs, AS: vygu̯os

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygłaszanie n., wygłoszenie n.

 czas. wygłaszać ndk., wygłosić dk.

 przym. wygłosowy, głosowy, głośnikowy

Wiktionary


wygłosić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wygłaszać)

 (1.1) dokonany od|wygłaszać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te sprawy wybuchły po ucieczce Światły. Ale właśnie wtedy nastąpiła fala krytyki wewnątrz partii, powiał jakiś nowy prąd, Chruszczow wygłosił swój słynny referat na XX zjeździe KPZR.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɡwɔɕit͡ɕ, AS: vygu̯ośić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wygłoszenie n., wygłaszanie n., wygłos mrz.

 czas. głosić, wygłaszać ndk.

 przym. głośnikowy

Wiktionary


wygłosowy

przymiotnik od: wygłos


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. znajdujący się w wygłosie, na końcu wyrazu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W XV w. w całej Polsce wymawiano jeszcze dokładnie wygłosowe nosówki.

 (1.1) Spółgłoska wygłosowa, wymawiana z reguły bezdźwięcznie udźwięcznia się w wymowie wszystkich Polaków, jeśli następny wyraz rozpoczyna się od spółgłoski dźwięcznej zwarto-wybuchowej lub zwarto-szczelinowej.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. głośnikowy

 rzecz. wygłos mrz.

Wiktionary


wygłówkować

potocznie:
1. wymyślić coś;
2. wybić piłkę głową


SJP.pl


wygłup

popisywanie się, wygłupianie się, błazenada


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) niepoważne lub kompromitujące zachowanie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) ten, kto się wygłupia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wygłupy na jezdni skończyły się tragedią.

 (1.1) Nie lubię tego studenta, nieustannie przerywa mi wykłady wygłupami.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨɡwup, AS: vygu̯up

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ogłupianie n., ogłupienie n., głup mos., głupawka ż., głupawość ż., głupek mos., głupi mos., głupia ż., głupiątko n., głupiec mos., głupkowatość ż., głupol mos., głupolek mos., głupolka ż., głupota ż., głupotka ż., głupowatość ż., głupstewko n., głupstwo n., głuptactwo n., głuptak mos./mzw., głuptaki nmos., głuptas mos., głuptasek mos., głuptaska ż., głuptaś mos.

 czas. ogłupiać ndk., ogłupić dk., powygłupiać się dk., wygłupiać się ndk., wygłupić się dk.

 przym. ogłupiający, ogłupiały, głupawy, głupi, głupiuchny, głupiusieńki, głupiuteńki, głupiutki, głupkowaty, głupowaty

 przysł. głupio, głupawo

Wiktionary


wygłupy

popisywanie się, wygłupianie się, błazenada


SJP.pl


wyhaczać

potocznie:
1. podrywać kogoś, zwykle dziewczynę;
2. dostrzegać kogoś lub coś; zauważać, spostrzegać;
3. znajdować, zdobywać, pozyskiwać


SJP.pl


wyhaczyć

slangowo:
1. poderwać kogoś, zwykle dziewczynę;
2. zrozumieć coś, zorientować się w czymś; skapować, zajarzyć, skumać;
3. dostrzec kogoś lub coś; zauważyć, spostrzec;
4. znaleźć, zdobyć, pozyskać; trafić


SJP.pl


wyhaftować

czasownik przechodni dokonany (ndk. haftować)

 (1.1) ozdobić haftem

 (1.2) pot. przen. grub. zwymiotować

czasownik zwrotny dokonany wyhaftować się (ndk. haftować się)

 (2.1) pot. przen. grub. zwymiotować się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kobiety wyhaftowały pięknego orła na nowym sztandarze.

 (1.2) Ponoć syn Julii wyhaftował na wycieczce szkolnej.

 (2.1) Uczeń z ósmej klasy wyhaftował się w pracowni chemicznej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. haftowanie n., hafciarnia ż., haft mrz., wyhaftowanie n., hafciarka ż.

 czas. haftować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zwymiotować

 (2.1) zwymiotować się

Wiktionary


wyhamować

czasownik

 (1.1) zapobiec czemuś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hamowanie n., hamulcowy mos., pohamowanie n.

 czas. hamować

 przym. hamulcowy

Wiktionary


wyharowywać

potocznie: uzyskiwać coś ciężką pracą; wypracowywać


SJP.pl


wyhartowywać

dawniej: nadawać twardość metalom, wzmacniać przez hartowanie


SJP.pl


wyhasanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyhasać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyhasać ndk.

Wiktionary


wyhasłować

wypisać wyrazy hasłowe z kontekstu, np. w celu umieszczenia cytatu w kartotece


SJP.pl


wyhałasić

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gwara. napomnieć kogoś podniesionym głosem, skrzyczeć kogośfakt.

czasownik zwrotny dokonany wyhałasić się

 (2.1) gwara. wykrzyczeć się, nakrzyczeć się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rozgniewana gospodyni wyhałasiła swojego, że nicpotem krówsko kupił (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hałas

 czas. hałasić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skrzyczeć

Wiktionary


wyherbowany

dawniej: ozdobiony herbem


SJP.pl


wyhodować

1. otrzymać przez selekcję i dobór wybranych osobników nową rasę zwierząt lub odmianę roślin;
2. otrzymać przez hodowanie zwierzę lub roślinę


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. hodować, wyhodowywać)

 (1.1) roln. zootechn. otrzymać nową odmianę lub rasę

 (1.2) roln. zootechn. otrzymać w hodowli roślinę lub zwierzę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyhodowano wiele ras kota domowego, różniących się ubarwieniem, wielkością i długością włosów.

 (1.2) W tym roku wyhodowałam studentki z nasion od pani Ludmiły.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hodowanie n., wyhodowanie n., hodowca mos., hodowla ż.

 czas. hodować ndk.

 przym. hodowlany

Wiktionary


wyhodowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyhodować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. hodowla ż., hodowca m., hodowczyni ż., hodowanie n.

 czas. wyhodować dk., hodować ndk.

 przym. hodowlany

Wiktionary


wyholowywać

holując, wyprowadzać, wyciągać


SJP.pl


wyhulać

potocznie:
1. zużyć zasoby;
2. oszukać; wykiwać, wykolegować;
3. osiągnąć jakiś wynik lub cel;
4. wyjść poza granice czegoś;
5. wyhulać się -
a) wyładować swoją energię, bawiąc się; wyszaleć się;
b) zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczyć się;
c) zużyć całą swoją energię;
d) zmęczyć się bieganiem; wybiegać się, wyhasać się


SJP.pl


wyhuśtać

1. zmęczyć huśtaniem; wybujać;
2. wyhuśtać się - huśtać się wystarczająco długo; nabujać się, wybujać się, nahuśtać się


SJP.pl


wyidealizować

przedstawić kogoś lub coś w sposób zbyt idealny; przeidealizować


SJP.pl


wyimaginować

książkowo: wymyślić, wyobrazić sobie coś zgodnie z własną wolą, z własnym pragnieniem; wyfantazjować, uroić, wymarzyć


SJP.pl


wyimek

fragment, urywek z obszerniejszego tekstu; wyjątek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urywek z obszerniejszego tekstu

Wiktionary


wyimkowy

przymiotnik od: wyimek


SJP.pl


wyindywidualizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyindywidualizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyindywidualizować dk.

Wiktionary


wyindywidualizowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyindywidualizowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyindywidualizowywać ndk.

Wiktionary


wyiskiwać

wybierać coś z włosów, piór, sierści itp., głównie robactwo


SJP.pl


wyj

skrót

 (1.1) = bibl. Księga Wyjścia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyj 1:12

 (1.1) Wyj 1,12

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ˈvɨjɕʨ̑a, AS: ḱśŋga vyi ̯śća

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Wj, 2 Mojż.

Wiktionary


wyj.

skrót od: wyjątek, wyjątkowy; wyjąt.


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wyjątek

 (1.2) = wyjątkowy

 (1.3) = wyjątkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyjąt.

Wiktionary


wyjąć

1. wydobyć coś z jakiegoś określonego miejsca lub rzeczy (np. wyjąć płaszcz z szafy, wyjąć karty z pudełka);
2. wykluczyć (np. wyjęci spod prawa)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyjmować)

 (1.1) wydostać, wydobyć coś skądś, z wnętrza czegoś

 (1.2) książk. wydzielić część z całości, wyodrębnić coś

 (1.3) książk. wykluczyć kogoś lub coś, wyłączyć, zrobić dla kogoś lub czegoś wyjątek

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) (…) ponadto wyjął ich spod ustawodawstwa miejskiego, poddając jurysdykcji wojewody, a w sprawach gardłowych sądownictwu samego króla.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vyi ̯o̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjęcie n., wyjmowanie n., wyjątek m.

 czas. wyjmować ndk., powyjmować dk.

Wiktionary


wyjadać

1. jedząc, wybierać z czegoś;
2. zjadać wszystko;
3. jedząc, tworzyć dziury w czymś; wygryzać;
4. drażnić oczy, gardło lub nos, powodując silne pieczenie, ból itp.; wyżerać


SJP.pl

czasownik niedokonany (dk. wyjeść)

 (1.1) jedząc, wybierać, wyjmować jedzenie z czegoś

 (1.2) zjadać wszystko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjadacz mos., jadalnia ż.

 czas. jeść, jadać

Wiktionary


wyjadacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. osoba z doświadczeniem

 (1.2) daw. osoba żyjąca na cudzy koszt

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Pan Alfred to stary wyjadacz, przychodzi do klubu od trzydziestu lat.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjadanie n.

:: fż. wyjadaczka ż.

 czas. wyjadać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) weteran, wyga

Wiktionary


wyjąkiwać

jąkając się, wypowiadać coś niezrozumiale; wyjękiwać


SJP.pl


wyjarać

potocznie: wypalić


SJP.pl


wyjarzmiać

dawniej:
1. uwalniać bydło robocze z jarzma;
2. wyzwalać, przywracać wolność


SJP.pl


wyjarzmić

dawniej:
1. uwolnić bydło robocze z jarzma;
2. wyzwolić, przywrócić wolność


SJP.pl


wyjaśniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyjaśnić)

 (1.1) czynić coś zrozumiałym

 (1.2) uzasadniać, usprawiedliwiać, podawać szczegóły

 (1.3) mat. o zmiennej losowej: mieć określony udział w obserwowanym efekcie.

czasownik zwrotny niedokonany wyjaśniać się (dk. wyjaśnić się)

 (2.1) stawać się zrozumiałym

 (2.2) rozjaśniać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To wyjaśnia jego zachowanie.

 (1.2) Długo wyjaśniał, dlaczego musiał odejść.

 (1.3) Sezonowość roczna wyjaśnia 40% obserwowanej wariancji.

 (2.1) Tajemnica morderstwa powoli się wyjaśniała.

 (2.2) Niebo się wyjaśnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈjäɕɲät͡ɕ, AS: vyi ̯äśńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjaśnienie n., wyjaśnianie n.

 przysł. wyjaśniająco, jasno

 czas. wyjaśnić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) tłumaczyć, czynić jasnym, objaśniać, wyświetlać, interpretować, wywodzić

 (1.2) uzasadniać, usprawiedliwiać, podawać szczegóły

Wiktionary


wyjaśniacz

potocznie:
1. ktoś, kto coś wyjaśnia
2. coś, co wyjaśnia, pomaga zrozumieć


SJP.pl


wyjaśniający

wyjaśniać


SJP.pl

Patrz:

wyjaśniać

wyjaśnialność

wyjaśnialny


SJP.pl

Patrz:

wyjaśnialny

wyjaśnialny

dający się wyjaśnić


SJP.pl


wyjaśnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyjaśniać.

Wiktionary

Wyjaśnianie, tłumaczenie, eksplanacja – zadanie myślowe polegające na wskazaniu racji dla stwierdzonego zdania; jedna z najbardziej znanych odmian rozumowania obok wnioskowania, dowodzenia i sprawdzania.

Wyjaśnienie polega na odpowiedzi na pytanie "dlaczego tak jest jak stwierdziliśmy?" (w odróżnieniu od rozumowania typu dowodzenie, gdzie orzekamy o wartości logicznej stwierdzenia, odpowiadając np. na pytanie "czy to, co stwierdziliśmy jest prawdą?"). Zatem można powiedzieć, że wyjaśnianie jest szukaniem związków między stwierdzonymi faktami(uznanymi za prawdziwe), bez potrzeby dowodzenia ich wartości logicznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Trwa wyjaśnianie okoliczności tragicznego zdarzenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨjäɕˈɲä̃ɲɛ, AS: vyi ̯äśńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjaśnienie n.

 czas. wyjaśniać ndk., wyjaśnić dk.

 przysł. jasno

Wiktionary


wyjaśniały

stać się jasnym lub jaśniejszym; zjaśnieć


SJP.pl


wyjaśnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyjaśniać)

 (1.1) dokonany od|wyjaśniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈjäɕɲit͡ɕ, AS: vyi ̯äśńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjaśnianie, wyjaśnienie

 czas. wyjaśniać

 przysł. jasno

Wiktionary


wyjaśnieć

stać się jasnym lub jaśniejszym; zjaśnieć


SJP.pl


wyjaśnienia

stać się jasnym lub jaśniejszym; zjaśnieć


SJP.pl


wyjaśnienie

stać się jasnym lub jaśniejszym; zjaśnieć


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przedstawienie, omówienie istoty problemu bądź zagadnienia; wytłumaczenie, uczynienie zrozumiałym

 (1.2) usprawiedliwienie, przedstawienie motywu czegoś

Wiktionary

Wyjaśnianie, tłumaczenie, eksplanacja – zadanie myślowe polegające na wskazaniu racji dla stwierdzonego zdania; jedna z najbardziej znanych odmian rozumowania obok wnioskowania, dowodzenia i sprawdzania.

Wyjaśnienie polega na odpowiedzi na pytanie "dlaczego tak jest jak stwierdziliśmy?" (w odróżnieniu od rozumowania typu dowodzenie, gdzie orzekamy o wartości logicznej stwierdzenia, odpowiadając np. na pytanie "czy to, co stwierdziliśmy jest prawdą?"). Zatem można powiedzieć, że wyjaśnianie jest szukaniem związków między stwierdzonymi faktami(uznanymi za prawdziwe), bez potrzeby dowodzenia ich wartości logicznych.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Przedstawił wyjaśnienie sztuczki przecinania kobiety na pół.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨjäɕˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vyi ̯äśńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjaśnianie n.

 czas. wyjaśniać ndk., wyjaśnić dk.

 przym. wyjaśnialny, niewyjaśnialny

 przysł. jasno

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eksplanacja, wyklarowanie, wytłumaczenie, daw. ekskuza, eksplikacja, klaryfikacja

Wiktionary


wyjąt.

skrót od: wyjątek, wyjątkowy; wyj.


SJP.pl


wyjąteczek

zdrobnienie od: wyjątek


SJP.pl


wyjątek

1. akceptowane odstępstwo od reguły, normy;
2. urywek cudzego utworu, cytat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) coś, do czego nie stosuje się powszechna reguła

 (1.2) fragment, wycinek tekstu

 (1.3) inform. w programowaniu: obiekt używany do przerwania normalnego działania programu i przeniesienia informacji o błędzie do innego miejsca programu

Wiktionary

Wyjątek (ang. exception) - mechanizm przepływu sterowania używany w procesorach oraz współczesnych językach programowania do obsługi zdarzeń wyjątkowych, a w szczególności błędów, których wystąpienie zmienia prawidłowy przebieg wykonywania programu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.

 (1.3) Gdy przy próbie otwarcia pliku okaże się, że plik ten nie istnieje, rzucany jest wyjątek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈjɔ̃ntɛk, AS: vyi ̯õntek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjęcie n., wyjątkowość ż.

 czas. wyjąć

 przym. wyjątkowy

 przysł. wyjątkowo

Wiktionary


wyjątkowo

przysłówek

 (1.1) w sposób szczególny, nadzwyczajny

 (1.2) niekiedy, nieczęsto, bardzo rzadko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój ojciec zawsze traktował mnie wyjątkowo.

 (1.1) Dzisiejszy dzień był wyjątkowo upalny.

 (1.1) Z jego pokoju wydobywał się wyjątkowo brzydki zapach.

 (1.1) Zawsze jadę do pracy autobusem, ale dzisiaj wyjątkowo pojadę rowerem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨjɔ̃ntˈkɔvɔ, AS: vyi ̯õntkovo

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyjątkowy

 rzecz. wyjątkowość ż., wyjątek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadzwyczajnie, ponadprzeciętnie

 (1.2) od czasu do czasu, sporadycznie

Wiktionary


wyjątkowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest wyjątkowe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjątek m.

 przym. wyjątkowy

 przysł. wyjątkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bezprecedensowość, nadzwyczajność, nietypowość, nienormalność, osobliwość

Wiktionary


wyjątkowy

wyróżniający się spośród czegoś, jedyny w swoim rodzaju, niezwykły, osobliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyróżniający się czymś nieprzeciętnym; taki, który jest wyjątkiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨjɔ̃ntˈkɔvɨ, AS: vyi ̯õntkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjątek m., wyjątkowość ż., wyjęcie n.

 przysł. wyjątkowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niezwykły, ponadprzeciętny, nadzwyczajny, szczególny, unikatowy, jedyny w swoim rodzaju, ekstraordynaryjny

Wiktionary


wyjawiać

czasownik

 (1.1) sprawiać, że coś staje się wiadome; dawać informację o czymś, co dotychczas było trzymane w tajemnicy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przedstawiciel ZSO wyjawia, że do placówkaacówki na pewno zapukał problem narkomanii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈjavʲjät͡ɕ, AS: vyi ̯avʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyjawić dk.

 rzecz. wyjawianie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ujawniać, wyznawać, oznajmiać, oświadczać

Wiktionary


wyjawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyjawiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyjawiać ndk.

Wiktionary


wyjawić

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|wyjawiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈjavʲit͡ɕ, AS: vyi ̯avʹić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyjawiać

 rzecz. wyjawienie n.

Wiktionary


wyjawienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyjawić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyjawić

Wiktionary


wyjąwszy

z wyjątkiem, oprócz; pominąwszy


SJP.pl


wyjazd

1. miejsce przeznaczone do wyjeżdżania;
2. wyprawa, delegacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fakt wyjechania skądś, opuszczenia jakiegoś miejsca

 (1.2) podróż, wycieczka, wyprawa

 (1.3) miejsce, w którym można skądś wyjechać

Wiktionary

Wyjazd – wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie sochaczewskim, w gminie Sochaczew. Ma status sołectwa.

Do 2023 miejscowość była częścią wsi Janaszówek.

W latach 1975–1998 Wyjazd położony był w województwie skierniewickim.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Częste wyjazdy rodziców były traumą mojego dzieciństwa.

 (1.2) W maju planowaćanuję wyjazd do Włoch, żeby zobaczyć Rzym i Neapol.

 (1.3) Jakiś dureń zablokował samochodem wyjazd z parkingu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨjast, AS: vyi ̯ast

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjazdówka ż., wjazd m., przyjazd m., jazda ż., przyjezdny m., zajazd m.

 czas. wyjeżdżać, wyjechać, jeździć, jechać, odjeżdżać, odjechać, przyjeżdżać, przyjechać

 przym. wyjazdowy, przyjezdny

 wykrz. jazda

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odjazd

 (1.2) podróż, wycieczka, wyprawa

Wiktionary


wyjazdówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. krótka wycieczka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjazd mrz.

Wiktionary


wyjazdowy

przymiotnik od: wyjazd


SJP.pl


wyjaławiać

jałowić;
1. uczynić nieurodzajnym;
2. niszczyć znajdujące się w czymś lub na czymś zarazki; sterylizować;
3. pozbawiać czegoś uznawanego za wartościowe


SJP.pl


wyjałowić

pozbawić drobnoustrojów; wysterylizować


SJP.pl


wyjebać

wypierdolić; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wyrzucić (coś lub kogoś);
2. wyjebać (komuś) - uderzyć (kogoś);
3. wyjebać się - przewrócić się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyjebywać)

 (1.1) wulg. wyrzucić coś

 (1.2) wulg. usunąć kogoś skądś siłą

 (3.2) wulg. o procesie komputerowym: ulec błędowi, który spowodował jego nagłe wyłączenie się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyjeb to za okno!

 (1.1) Nie mam już tego, bo wyjebałem to.

 (2.1) Nie wkurwiaj mnie, bo ci wyjebię!

 (3.1) Wyjebałem się na lodzie i teraz dupa mnie boli.

 (3.2) To już trzeci raz, jak ta gra mi dzisiaj się wyjebała.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈjɛbat͡ɕ, AS: vyi ̯ebać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjebka ż., jebany mos., dojebanie n., dojebywanie n., jebacz mos., jebaczek mos., jebadełkowo n., jebadło n., jebak mos., jebaka mos., jebalnia ż., jebalska ż., jebanie n., jebaniec mos., jebanina ż., jebanko n., jebankowanie n., jebankowo n., jebaństwo n., jebielonka ż., jebliwość ż., jebnięcie n., jebu-jebu n., najebanie n., odjebanie n., odjebywanie n., ojebanie n., podjebanie n., podjebywanie n., pojeb mos., pojebanie n., pojebaniec mos., pojebus mos., przejebanie n., przejebywanie n., przyjebanie n., przyjebywanie n., rozjebanie n., rozjebywanie n., ujebanie n., ujebywanie n., wjebanie n., wjebywanie n., wyjebanie n., wyjebywanie n., zajebanie n., zjeb mos., zjebanie n., zjebka ż.

 czas. dojebać dk., dojebywać ndk., jebać ndk., jebnąć dk., najebać dk., odjebać dk., odjebywać ndk., ojebać dk., podjebać dk., podjebywać ndk., pojebać dk., przejebać dk., przejebywać ndk., przyjebać dk., przyjebywać ndk., rozjebać dk., rozjebywać ndk., ujebać dk., ujebywać ndk., wjebać dk., wjebywać ndk., wyjebywać ndk., zajebać dk., zjebać dk.

 ims. jebany, pojebany, wyjebany, zjebany

 przym. jebacki, jebaczy, jebliwy, zajebisty, jebany, wyjebany, jebnięty

 przysł. zajebiście

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypierdolić, wykurwić, wychrzanić, wywalić

 (2.1) przyjebać, przypierdolić, przykurwić

 (3.1) wypierdolić się, wykurwić się

Wiktionary


wyjebanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyjebać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨjɛˈbãɲɛ, AS: vyi ̯ebãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyjebać, jebać

 rzecz. jebany mos., wyjebka ż.

 przym. jebany, jebnięty

Wiktionary


wyjebany

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wyjebać

przymiotnik

 (2.1) wulg. super, świetny

 (2.2) wulg. zmęczony

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Masz wyjebany dres.

 (2.2) Wróciłem z pracy strasznie wyjebany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨjɛˈbãnɨ, AS: vyi ̯ebãny

Wiktionary

Powiązane:

 czas. jebać, wyjebać

 rzecz. jebak mzw./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) zajebisty, odjebany, fajny, odlotowy

 (2.2) wyruchany, styrany

Wiktionary


wyjebka

wulgarnie: brak zainteresowania czymś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wulg. slang. kradzież

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjebanie n.

 czas. wyjebać dk.

Wiktionary


wyjebywać

wypierdalać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wyrzucać;
2. odbywać stosunek płciowy;
3. wyjebywać się - przewracać się


SJP.pl


wyjec

małpa z grupy szerokonosych, żyjąca w lasach Ameryki Południowej, roślinożerna, o długim, chwytnym ogonie; swoją nazwę zawdzięcza wydawaniu głosów przypominających ryki i przeciągłe wycia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. nazwa systematyczna|Alouatta|ref=tak., południowoamerykańska małpa o donośnym głosie;

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) pot. przen. ktoś śpiewający uciążliwie, nieprzyjemnie i głośno

Wiktionary

Wyjec (Alouatta) – rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny wyjców (Alouattinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae). Są największymi małpami Nowego Świata. Znane z umiejętności wydawania bardzo głośnych dźwięków. Spokrewnione z czepiakami z podrodziny Atelinae.

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) Mam już dosyć tych wyjców, którzy robią sobie próby w naszym klubie osiedlowym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨjɛt͡s, AS: vyi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wycie n.

 czas. wyć ndk.

Wiktionary


wyjechać

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyjeżdżać)

 (1.1) dokonany od|wyjeżdżać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈjɛxat͡ɕ, AS: vyi ̯eχać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjazd mrz., wyjechanie n.

 czas. wyjeżdżać, jechać

Wiktionary


wyjechanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyjechać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyjechać dk.

Wiktionary


wyjechany

potocznie:
1. oceniany niezwykle pozytywnie; odlotowy, czadowy, zarąbisty;
2. całkiem wyczerpany jazdą na rowerze;
3. zużyty lub zniszczony długotrwałą eksploatacją;
4. taki, który dokądś wyjechał


SJP.pl


wyjęcie

1. wydobyć coś z jakiegoś określonego miejsca lub rzeczy (np. wyjąć płaszcz z szafy, wyjąć karty z pudełka);
2. wykluczyć (np. wyjęci spod prawa)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyjąć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do wyjęcia zworki z dysku potrzebna jest pęseta.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyjąć dk., wyjmować ndk., powyjmować dk.

 rzecz. wyjmowanie n., wyjątek m.

 przym. wyjątkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyciągnięcie

Wiktionary


wyjęknąć

wypowiedzieć coś żałosnym głosem; wyjęczeć


SJP.pl


wyjeść

1. jedząc, wybrać z czegoś;
2. zjeść wszystko;
3. jedząc, utworzyć dziurę w czymś;
4. zniszczyć, pozostawiając wyrwy lub wyżłobienia


SJP.pl


wyjezdny

dawniej: wyjazdowy; dziś tylko w wyrażeniu: na wyjezdnym - przed (samym) wyjazdem


SJP.pl


wyjeżdżać

rzadko:
1. jeżdżąc, niszczyć, np. wyjeżdżać drogę;
2. jeżdżąc, utworzyć, np. wyjeżdżać dziury;
3. jeżdżąc, zużywać, np. wyjeżdżać benzynę;
4. dawniej: ujeżdżać konia


SJP.pl

czasownik

 (1.1) opuszczać jakieś miejsce, przemieszczać się, udać się w inne miejsce

 (1.2) pot. odzywać się; mówić coś niepotrzebnego lub niewłaściwego

 (1.3) pot. uderzać, rozcinać, rozorać, rozchlastać, przejeżdżać

 (1.4) przest. wypędzać kogoś

 (1.5) przest. ulatniać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Machał jej ręką na pożegnanie, gdy wyjeżdżała spod domu.

 (1.2) Marcin zawsze wyjeżdża z jakimś głupim tekstem, gdy nie klei się rozmowa.

 (1.3) Ciągle mam w pamięci obraz tego, jak wyjeżdżałeś tym złodziejom łopatą w ich krzywe mordy.

 (1.5) Grzańca warzy się pod przykryciem, aby nie wyjeżdżał alkohol.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈjɛʒd͡ʒat͡ɕ, AS: vyi ̯ežǯać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. jechać/wyjechać, przejeżdżać, wyjeździć, stpol. wyjachać, gwara. wyjać, stpol. wyjechały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) walić, uderzać, rozcinać, rozorać, rozchlastać, przejeżdżać

 (1.4) wypędzać

 (1.5) ulatniać się, parować, wylatywać

Wiktionary


wyjeżdżanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyjeżdżać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨjɛʒˈd͡ʒãɲɛ, AS: vyi ̯ežǯãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyjeżdżać

Wiktionary


wyjgwajzer

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drogowskaz

Wiktionary


wyjmować

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyjąć)

 (1.1) wydostawać z wnętrza

 (1.2) wydzielać z całości

czasownik zwrotny wyjmować się (dk. wyjąć się)

 (2.1) dawać się wyjmować (1.1), odłączać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjmowanie n., wyjęcie n.

 czas. wyjąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyciągać, wydobywać, wykładać

 (1.2) wyodrębniać, odłączać

Wiktionary


wyjmowalny

dający się wyjąć


SJP.pl


wyjmowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyjmować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Całe popołudnie spędziła na wyjmowaniu starych ubrań z szafy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨjmɔˈvãɲɛ, AS: vyi ̯movãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyjmować ndk., wyjąć dk.

 rzecz. wyjęcie

Wiktionary


wyjrzeć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyglądać)

 (1.1) popatrzeć, wychylając się zza przeszkody lub z okna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyglądanie n., wyjrzenie n.

 czas. wyglądać ndk., wyglądnąć dk.

Wiktionary


wyjść

1. znaleźć się poza określonym miejscem, na zewnątrz;
2. udać się


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wychodzić)

 (1.1) opuścić jakieś miejsce

 (1.2) zakończyć pobyt w jakimś miejscu

 (1.3) prezentować się na zdjęciu

 (1.4) być postrzeganym przez kogoś

 (1.5) zostać opublikowanym

 (1.6) o statkach: odpłynąć

 (1.7) otrzymać wynik obliczeń

 (1.8) udać się

forma rzeczownika.

 (2.1) D. lm. od: wyjście

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Maciek postanowił wyjść z domu, aby zaczerpnąć świeżego powietrza.

 (1.2) Kiedy wreszcie wyszedłem ze szpitala, czułem się jak nowo narodzony.

 (1.3) Na zdjęciu wyszedłeś bardzo elegancko.

 (1.4) Wyszedłeś na głupka przed całą klasą.

 (1.5) Gazeta wyszła dzisiaj z pięciominutowym opóźnieniem.

 (1.6) Statek wyszedł w morze.

 (1.7) Wyszło mi! — krzyknął uczeń, gdy rozwiązał zadanie.

 (1.8) Tłumaczyła, że zupa jej nie wyszła, bo zgubiła swoją szczęśliwą warząchew.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨjɕt͡ɕ, AS: vyi ̯ść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjściówka ż., wychodek m., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n., wyjście n.

 czas. wychodzić ndk.

 przym. wyjściowy, wychodny, wychodźczy

 przysł. wyjściowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opuścić, wynieść się

Wiktionary


wyjscać

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wysikać

Wiktionary


wyjście

1. znaleźć się poza określonym miejscem, na zewnątrz;
2. udać się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) droga lub otwór, którym się wychodzi

 (1.2) spotkanie towarzyskie poza własnym domem

 (1.3) rozwiązanie kłopotliwej sytuacji

 (1.4) elektr. gniazdo urządzenia podające wynik pracy, dźwięk, sygnał itp.

 (1.5) inform. wynik działania skryptu lub programu

 (1.6) odczasownikowy od|wyjść.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na korytarzu znajdowały się strzałki prowadzące do wyjścia.

 (1.3) Sama podwyżka wynagrodzeń nie jest wyjściem, ale może pomóc spowolnić odpływ z zawodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨjɕt͡ɕɛ, AS: vyi ̯śće

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyjściówka ż., wychodek m., wychodnia ż., wychodnica ż., wychodne n., wychodźstwo n., wychodźca m., wychodzenie n.

 czas. wychodzić ndk., wyjść dk.

 przym. wyjściowy, wychodny, wychodźczy

 przysł. wyjściowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyjazd

Wiktionary


wyjściowy

przymiotnik

 (1.1) związany z wychodzeniem, opuszczaniem miejsca

 (1.2) dotyczący miejsca, z którego się wychodzi

 (1.3) związany z początkiem

 (1.4) ubierany na szczególne okazje

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wychodzenie n., wyjście n., wychodek mrz., wychodne n., wychodnia ż.

 czas. wychodzić, wyjść

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) początkowy

 (1.4) galowy, odświętny, wieczorowy

Wiktionary


wyjuszać

dawniej: wytaczać juchę; wykrwawiać


SJP.pl


wyjutubować

potocznie: wyszukać film na YouTubie; wyyoutubować


SJP.pl


wyka

roślina motylkowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bot. rodzaj roślin zielnych należący do rodziny bobowatych;

Wiktionary

Wyka (Vicia L.) – rodzaj roślin zielnych należący do rodziny bobowatych. Obejmuje ok. 250 gatunków (tyle uznanych zostało za zaakceptowane w bazie taksonomicznej Plants of the World Online, w niektórych źródłach, zwłaszcza dawniejszych, podawana jest znacznie mniejsza ogólna liczba gatunków, np. 160, 200). W większości występują one na półkuli północnej, w strefie klimatu umiarkowanego. Zasiedlają zazwyczaj suche, trawiaste łąki i murawy, zarośla, wydmy piaszczyste i żwirowe.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. wyczany

Wiktionary


wykadrowywać

usuwać coś z kadru, ze zdjęcia


SJP.pl


wykalibrować

skalibrować;
1. wyżłobić rowki wewnątrz lufy broni palnej;
2. wyznaczyć odpowiednią podziałkę na urządzeniach lub naczyniach mierniczych


SJP.pl


wykaligrafowywać

dawniej: pisać coś kaligraficznie; odkaligrafowywać


SJP.pl


wykańczać

1. nadawać ostateczną formę, wygląd;
2. męczyć


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykończyć)

 (1.1) doprowadzać do końca wykonanie czegoś

 (1.2) zużywać do końca

 (1.3) pot. powodować znaczny uszczerbek, zniszczenie lub śmierć

 (1.4) pot. wywoływać osłabienie lub zmęczenie u kogoś

czasownik zwrotny niedokonany wykańczać się (dk. wykończyć się)

 (2.1) niszczyć samego siebie

 (2.2) niszczyć się nawzajem

 (2.3) być zużywanym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do późnej nocy siedział pochylony nad rysownicą i kreślił w ostrym, niebieskim świetle mocnej żarówki. Wykańczał projekt, który pojutrze musiał złożyć u profesora.

 (2.1) Ona od lat się wykańcza narkotykami.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. skończony

 rzecz. wykończeniowiec mos., wykończenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kończyć

 (1.2) zużywać

 (1.3) mordować, niszczyć, zabijać

 (1.4) męczyć

 (2.1) męczyć się, niszczyć się

 (2.2) mordować się, niszczyć się, zabijać się

 (2.3) wyczerpywać się, zużywać się

Wiktionary


wykańczalnia

dział fabryki włókienniczej, w którym wyprodukowany materiał poddawany jest końcowej obróbce chemicznej i mechanicznej; wykończalnia


SJP.pl


wykańczalnictwo

końcowa obróbka produktu; wykończalnictwo


SJP.pl


wykańczalniczy

wykańczalnictwo; wykończalniczy


SJP.pl


wykańczalnik

pracownik odpowiedzialny za końcowy proces produkcji wyrobów włókienniczych


SJP.pl


wykapać

kapiąc, wyciec


SJP.pl


wykapany

potocznie: taki, który jest bardzo podobny do kogoś z wyglądu lub charakteru; identyczny, jednakowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. bardzo podobny do kogoś, taki sam jak ktoś

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wykapać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Michałek to wykapany tatuś.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkaˈpãnɨ, AS: vykapãny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) czysty, kubek w kubek, toczka w toczkę, jota w jotę, wypisz, wymaluj

Wiktionary


wykapywać

rzadko:
1. kapiąc, wyciekać, wysączać się;
2. wydzielać w małych dawkach


SJP.pl


wykaraskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykaraskać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykaraskać dk.

Wiktionary


wykarczak

chrząszcz z rodziny kózkowatych, którego larwa żeruje początkowo między korą a drewnem, a później w drewnie drzew ściętych


SJP.pl


wykarmiać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) utrzymać przy życiu potomstwo, karmiąc je własnym mlekiem

 (1.2) utrzymać przy życiu kogoś lub coś, dostarczając pożywienie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Czyli że przez ciąg panowania dwu dynastii Egipt stracił ziemię, która wykarmiała blisko dwa miliony ludzi!…

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykarmianie n., wykarmienie n., karmiciel mos., karmicielka ż., karmienie n., pokarm mrz.

 czas. wykarmić dk.

Wiktionary


wykarmianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykarmiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykarmienie n.

 czas. wykarmiać ndk., wykarmić dk.

Wiktionary


wykartkować

potocznie o arbitrze piłkarskim: przyznać wiele kartek


SJP.pl


wykąsać

dawniej: kąsając, wyrywać, wygryzać; wykąsywać


SJP.pl


wykasowywać

dawniej: wykreślać, unieważniać, usuwać skądś


SJP.pl


wykastrować

usunąć część gonad, w przypadku mężczyzn jąder, a kobiet jajników


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kastrować)

 (1.1) usunąć gruczoły rozrodcze

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykastrowanie n., kastrat mzw./mos.

Wiktionary


wykąsywać

dawniej: kąsając, wyrywać, wygryzać; wykąsać


SJP.pl


wykaszać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykosić)

 (1.1) usuwać całkowicie przez koszenie

 (1.2) pot. powodować śmierć wielu jednostek

 (1.3) pot. pokonywać we współzawodnictwie

 (1.4) gwara. uczn. stud. nie zaliczać egzaminu wielu osobom

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kosa m., kosiarz m., kosiarka ż., koszenie n., skoszenie n., wykaszanie n., wykoszenie n.

 czas. kosić ndk., skosić dk., wykosić dk.

 przym. kośny

Wiktionary


wykaszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usuwanie całkowicie przez koszenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W październiku rozpocznie się wykaszanie rzeki Ochla na odcinku o długości 7240 m.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewykaszanie n.

 czas. wykaszać ndk., wykosić dk.

Wiktionary


wykaz

spis, lista


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pismo zawierające wyliczenie osób, rzeczy, elementów, czynności, zdarzeń itp. mających jakąś wspólną cechę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨkas, AS: vykas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykazik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) lista, spis, rejestr, zestawienie, katalog, ewidencja, indeks, katalog

Wiktionary


wykazać

ujawnić istnienie czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykazywać)

 (1.1) przejawić, ukazać, dać wyraz

 (1.2) pokazać, przedstawić, udowodnić, unaocznić (coś w alternatywnie do poprzedniego stanu)

 (1.3) dowieść, stwierdzić, wykryć

czasownik zwrotny dokonany wykazać się (ndk. wykazywać się)

 (2.1) udowodnić w praktyce posiadanie jakiejś cechy

 (2.2) przedstawić dokumenty potwierdzające coś, wylegitymować się czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A gdyby tak wykazać trochę życzliwości zamiast ciągłej nieufności i pomówień?

 (1.2) Na tym obszarze możesz wykazać ogromną aktywność.

 (2.1) Wielu mieszkańców Nowej Fundlandii może wykazać się pochodzeniem indiańskim.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkazat͡ɕ, AS: vykazać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykazanie n.

Wiktionary


wykazanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykazać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkaˈzãɲɛ, AS: vykazãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykazać

Wiktionary


wykazik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od wykaz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To nie wykaz, lecz tylko mały wykazik.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykaz m.

Wiktionary


wykazywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykazać)

 (1.1) zob. wykazać.

czasownik zwrotny niedokonany wykazywać się (dk. wykazać się)

 (2.1) zob. wykazać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obliczenia wykazują, że tysiące pierwotnych brył krążyło wokół Słońca w sposób chaotyczny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkaˈzɨvat͡ɕ, AS: vykazyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykazywanie n.

Wiktionary


wykazywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykazywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkazɨˈvãɲɛ, AS: vykazyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykazywać

Wiktionary


wykałacz

dawniej: wykałaczka; wykłuwacz


SJP.pl


wykałaczka

cienki zaostrzony patyczek służący do wydłubania spomiędzy zębów resztek jedzenia lub do wtykania w małe porcje potrawy, aby ułatwić ich branie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cienki, zaostrzony patyczek (daw. także piórko) służący do usuwania spomiędzy zębów resztek jedzenia;

 (1.2) kulin. cienki, zaostrzony patyczek służący do wtykania w małe porcje jedzenia, koreczki, aby ułatwić ich branie z talerza

 (1.3) w hafciarstwie: cienko zakończona pałeczka służąca do rozpychania przeciętych dziurek do haftu

Wiktionary

Wykałaczka – mały kawałek drewna lub innego materiału, np. plastiku, służący do usuwania resztek pokarmu spomiędzy zębów po jedzeniu. Przypomina mały (o długości kilku centymetrów), cienki (1 milimetr) patyczek, ostro zakończony z co najmniej jednej strony.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ślady wskazują, że już neandertalczycy używali wykałaczek.

 (1.1) Strasznie irytują mnie resztki jedzenia, które znalazły się gdzieś między zębami i nie mogą wyjść, dlatego zawsze noszę ze sobą przynajmniej jedną wykałaczkę.

 (1.2) Na jeden półmisek koreczków zeszła ponad połowa paczki wykałaczek.

 (1.2) Istnieją specjalne, plastikowyastikowe wykałaczki do robienia koreczków, jednak ja wolę używać tych drewnianych, do zębów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkaˈwat͡ʃka, AS: vykau̯ačka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykałaczyk m., wykałanie n., daw. wykałacz m.

 przym. wykałaczkowy

 czas. wykałać, wykalać się

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. zębodłub m.

 (1.1,3) daw. wykałacz m., daw. wykłówaczka ż., daw. wykłówacz m.

Wiktionary


wykidajło

potocznie: mężczyzna pilnujący porządku w restauracji, dyskotece, lokalu itp.; ochroniarz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. pracownik pilnujący porządku w (często podrzędnym) lokalu rozrywkowym lub gastronomicznym

 (1.2) gwara. wojsk. dowódca grupy spadochroniarzy przeznaczonej do zrzutu z samolotu

Wiktionary

Wykidajło, znany także pod tytułem Przydrożny Bar (tytuł oryginalny Road House) – amerykański film fabularny z 1989 roku wyreżyserowany przez Rowdy’ego Herringtona z Patrickiem Swayze w roli głównej, który gra bramkarza w przydrożnym barze.

W 2006 roku powstał film Wykidajło 2 (Road House 2: Last Call) wydany bezpośrednio na rynek kina domowego, w 2024 pojawił się remake pierwszej części Road House.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zaczęli rozmawiać i rozmawiali tak do rana, wypijając jeden drink za drugim. Dziewczyna zdążyła się znudzić i wymknęła się z knajpy, ale żaden z panów tego nie zauważył. O świcie wyrzucili ich ochroniarze. Ponoć wysportowany McConaughey stanął w obronie Philipsa, którego jeden z wykidajłów potraktował bardzo brutalnie.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bramkarz, ochroniarz, selekcjoner

Wiktionary


wykiełkować

zakiełkować;
1. o nasionach, roślinach: wypuścić pierwsze pędy;
2. powstać jako zalążek czegoś w określonym miejscu lub czasie; skiełkować


SJP.pl


wykipiały

wrząc, wypłynąć z naczynia


SJP.pl


wykipieć

wrząc, wypłynąć z naczynia


SJP.pl


wykitować

potocznie: umrzeć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. kitować)

 (1.1) rzad. uszczelnić poprzez wylepienie kitem, np. okien

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (2.1) pot. skonać, umrzeć

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Jak tak dalej pójdzie, wykitujesz przed czterdziestką.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kitować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okitować

 (2.1) umrzeć; reg. śl. skrepnąć.; przen. odejść; podn. rozstać się z życiem, przejść na tamten świat, wydać ostatnie tchnienie, wyzionąć ducha, oddać ducha, oddać Bogu ducha / oddać duszę Bogu, zasnąć na wieki, pożegnać się ze światem, o dziecku powiększyć grono aniołków; książk. przenieść się / odejść na łono Abrahama; pot. żart. pójść do Abrahama na piwo; pot. kopnąć w kalendarz, wykorkować, przekręcić się, kojfnąć; posp. wyciągnąć nogi / wyciągnąć kopyta; wulg. odwalić kitę, wulg. i o zwierzętach zdechnąć

Wiktionary


wykitowywać

potocznie: umierać; kitować


SJP.pl


wykiwać

czasownik

 (1.1) przen. oszukać

 (1.2) sport. pot. robiąc zmyłki przeprowadzić piłkę omijając zawodnika przeciwnika

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiwon mrz., kiwanie n., kiwka ż.

Wiktionary


wykląć

1. przekląć kogoś, potępić kogoś przeklinając;
2. obłożyć kogoś klątwą, przez co podlega on wyłączeniu ze społeczności wyznawców jakiegoś Kościoła; ekskomunikować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyklinać)

 (1.1) rzucić klątwę na kogoś lub coś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨklɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vyklõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyklęcie n., wyklinanie n., klątwa ż., klnięcie n., przeklinanie n., przeklęcie n., przekleństwo n., zaklinanie n., zaklęcie n.

 czas. wyklinać ndk., kląć ndk., przeklinać ndk., przekląć dk., zaklinać ndk., zakląć dk.

Wiktionary


wyklarowany

1. czysty, pozbawiony fusów;
2. jasny, zrozumiały


SJP.pl


wykleić

1. przyklejając papier, tkaninę itp., pokryć nimi pewną przestrzeń, wnętrze czegoś; wylepić;
2. sklejając kawałki papieru, tektury itp., zrobić jakiś przedmiot


SJP.pl


wyklejać

1. przyklejając papier, tkaninę itp., pokrywać nimi pewną przestrzeń, wnętrze czegoś; wylepiać;
2. sklejając kawałki papieru, tektury itp., robić jakiś przedmiot


SJP.pl


wyklejanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyklejać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyklejka ż., wyklejanka ż., wykleina ż.

 czas. wyklejać ndk., wykleić dk.

 przym. wyklejkowy

Wiktionary


wyklejanka

obrazek powstały przez naklejenie na kartonie kolorowych fragmentów papieru lub tkaniny; naklejanka, wylepianka


SJP.pl


wyklejka

arkusz papieru wielkości dwóch stron książki, którego jedna połowa jest przyklejona do wewnętrznej strony okładki; forzac


SJP.pl

Wikipedia


wyklejkowy

przymiotnik od: wyklejka


SJP.pl


wyklepać

1. uderzyć otwartą dłonią wiele razy;
2. uderzając młotem, rozpłaszczyć, wyrównać powierzchnię czegoś lub nadać pożądany kształt czemuś;
3. potocznie: zdradzić sekret;
4. potocznie: wypowiedzieć coś bezmyślnie, szybko, zwykle coś wyuczonego na pamięć


SJP.pl


wyklepywać

1. uderzać otwartą dłonią wiele razy;
2. uderzając młotem, rozpłaszczać, wyrównywać powierzchnię czegoś lub nadawać pożądany kształt czemuś;
3. potocznie: zdradzać sekret;
4. potocznie: wypowiadać coś bezmyślnie, szybko, zwykle coś wyuczonego na pamięć


SJP.pl


wyklepywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyklepywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewyklepywanie n.

 czas. wyklepywać ndk.

Wiktionary


wyklęty

skazany na potępienie; grzeszny, potępiony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. taki, który przez swoją niezgodność z jakim wzorcem albo jaką normą został potępiony i usunięty z określonej dziedziny życia społecznego

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (2.1) ten, kogo wyklęto, na kogo rzucono klątwę

Wiktionary

  • Wyklęty – powieść Grahama Mastertona wydana w 1983 roku
  • Wyklęty – polski film fabularny w reżyserii Konrada Łęckiego z 2017 roku

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Już dawno nie kojarzono go z wyklętym poetą, kochankiem z tonącego okrętu, młodym gangsterem podróżującym między metropoliami. Ale był wciąż rozpoznawalny.

 (1.1) Jakże daleko jesteśmy od malarzy wyklętych XIX wieku — to prędzej rubensowska tradycja.

 (1.1) W zamkniętym świecie, w którym tradycyjne role społeczne są ściśle określone i jednoznacznie przypisane płci, na ich wyklętą miłość nie ma miejsca.

 (2.1) Tę klątwę rozkazano od Biskupa, powtórzyć w całéj diocezij w niedziele i święta z ambon przed ludem, przy biciu dzwonów, zapaleniu i gaszeniu świec rzucanych o ziemię, na znak nieposłuszeństwa wyklętego i przekleństwa wiecznego na niego.

 (2.1) Więc też Grzegorz IX ogłasza krucjatę [przeciw Prusom]. Nawet zbrodniarze, nawet wyklęci, podpalacze mają zupełny odpust, jeżeli krzyż wezmą i ruszą na pogan.

Wiktionary


wyklikać

potocznie:
1. znaleźć jakąś informację w Internecie;
2. oszukać kogoś; wyrolować


SJP.pl


wyklikanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyklikać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyklikać dk.

Wiktionary


wyklikiwać

potocznie: znajdować jakąś informację w internecie, klikając myszką


SJP.pl


wyklina

gatunek trawy


SJP.pl

Wiechlina, wyklina (Poa L.) – rodzaj roślin należących do rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Wyróżnia się w jego obrębie ponad 500 gatunków – według Plants of the World Online do tego rodzaju należą 573 gatunki. Rodzaj jest kosmopolityczny – rozprzestrzeniony w strefach okołobiegunowych i umiarkowanych obu półkul, a w strefie równikowej obecny w większości obszarów górskich. W Ameryce Północnej rośnie 175 gatunków, w Europie 45 (z czego w Polsce 22), w Australii 46, w Nowej Zelandii 34.

Wikipedia


wyklinanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyklinać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykląć, wyklinać ndk.

Wiktionary


wykliniać

wykliniać się - o warstwach skalnych: stopniowo zmniejszać swój zasięg, grubość; wyklinowywać się


SJP.pl


wyklinić

wyklinić się - o warstwach skalnych: stopniowo zmniejszyć swój zasięg, grubość; wyklinować się


SJP.pl


wyklinować

wyklinować się - o warstwach skalnych: stopniowo zmniejszyć swój zasięg, grubość; wyklinić się


SJP.pl


wyklinowany

o warstwach skalnych: taki, który się wyklinował


SJP.pl


wyklinowywać

wyklinowywać się - o warstwach skalnych: stopniowo zmniejszać swój zasięg, grubość; wykliniać się


SJP.pl


wyklonować

rzadko: stworzyć identyczny organizm z organizmu wyjściowego; sklonować


SJP.pl


wykluć

wydostać się z wnętrza jajka


SJP.pl


wykluczać

czasownik niedokonany

 (1.1) wyłączać coś z czegoś, pomijać coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykluczenie n., wykluczanie n., kluczyk mrz.

 czas. wykluczyć dk.

Wiktionary


wykluczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykluczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewykluczanie n., wykluczenie n.

 czas. wykluczyć, wykluczać ndk.

Wiktionary


wykluczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wyłączenie lub usunięcie z jakiejś zbiorowości

 (1.2) nieuwzględnienie czegoś, niedopuszczenie do czegoś

Wiktionary

Marginalizacja społeczna, wykluczenie społeczne, ekskluzja – wyłączenie z udziału w życiu społecznym jednostek, grup społecznych lub w ujęciu globalnym społeczeństw w stosunku do ich otoczenia społecznego. Może odnosić się do procesu wykluczania jednostek i grup albo do stanu wykluczenia. Przeciwieństwo inkluzji.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wykluczać, wykluczyć dk.

 rzecz. wykluczanie n.

Wiktionary


wykluczony

przymiotnik

 (1.1) całkowicie niemożliwy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykluczyć

Wiktionary


wykluczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykluczać)

 (1.1) dokonany od|wykluczać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Późniejsza data jest całkiem wykluczona, gdyż po wypędzeniu najeźdźców rodowici faraonowie XVIII dynastii przenieśli stolicę do Teb.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈklut͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyklučyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykluczenie n., wykluczanie n., kluczyk m.

 przym. wykluczony

 czas. wykluczać ndk.

Wiktionary


wykludzać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyprowadzać

Wiktionary


wykludzić

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyprowadzić

Wiktionary


wykludzka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyprowadzka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykludzać sie

Wiktionary


wyklupać

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wytrzepać

Wiktionary


wykluty

taki, który się wykluł (wydobył się z jaja)


SJP.pl


wykminiać

potocznie: szukać rozwiązania, wymyślać coś; rozkminiać


SJP.pl


wykminić

potocznie: wymyślić, wpaść na jakiś pomysł


SJP.pl


wykochać

1. wytulić, wycałować; ukochać;
2. stworzyć coś z miłością, pieczołowitością;
3. wykochać się - nasycić się, kochając


SJP.pl


wykocić

wykocić się - o samicach niektórych zwierząt (kotce, zajęczycy, kozie): wydać potomstwo; okocić się


SJP.pl


wykocony

regionalnie: tocząc, obracając, wydobyć coś skądś; wytoczyć


SJP.pl


wykoleić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykolejać)

 (1.1) spowodować wypadnięcie pojazdu z szyn

 (1.2) przen. spowodować, że ktoś zdegraduje się, zmarnuje swoje życie

czasownik zwrotny dokonany wykoleić się (ndk. wykolejać się)

 (2.1) wypaść samemu z szyn

 (2.2) przen. zdegradować się, zmarnować swoje życie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W rejonie Szczutowa 27/28 III 1943 gwardziści z grupy Włodzimierza Ziemieckiego („Żelaznego”) wykoleili pociąg wojskowy na linii Sierpc – Rypin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔˈlɛjit͡ɕ, AS: vykolei ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykolejeniec m., kolej ż., wykolejenie n., wykolejanie n., kolejnictwo n.

Wiktionary


wykolejenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) kolej. wypadnięcie pojazdu z szyn

 (1.2) przen. zdegradowanie, zmarnowanie swojego lub cudzego życia

Wiktionary

Wykolejenie – sytuacja w ruchu pojazdów szynowych polegająca na trwałej utracie kontaktu powierzchni tocznej koła taboru kolejowego z powierzchnią toczną główki szyny, bez względu na to, czy po wykolejeniu koło znajduje się poniżej, czy powyżej główki szyny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W większości wypadków istnieje związek między prędkością jazdy a częstotliwością wykolejeń.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔlɛˈjɛ̇̃ɲɛ, AS: vykolei ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykolejanie n., wykolejnica ż., wykolejeniec m., kolej ż.

 czas. wykolejać ndk., wykoleić dk.

 przym. wykolejony

Wiktionary


wykolejeniec

rozbitek życiowy, degenerat


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) człowiek wykolejony, dewiant

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykolejenie n.

 czas. wykoleić dk.

Wiktionary


wykolejnica

Wykolejnica – element systemu urządzeń sterowania i zabezpieczenia ruchu kolejowego. Wykolejnice stosuje się na torach bocznych do ochrony drogi przebiegu pociągów i manewrów przed najechaniem taboru z toru bocznego, gdy nie jest możliwe zastosowanie rozjazdu ochronnego, albo zastosowanie go nie jest uzasadnione ekonomicznie.

Wikipedia


wykolejony

Wykolejony (ang. Derailed) – amerykańsko-brytyjski film fabularny (dramat) wyreżyserowany przez Mikaela Håfströma na podstawie powieści Jamesa Siegela o tym samym tytule.

Wikipedia


wykombinować

potocznie:
1. wpaść na sprytny pomysł, rozwiązać problem;
2. zdobyć coś, sprytnie kombinując, podejmując starania


SJP.pl


wykomentować

w informatyce: zamienić część napisanego kodu w komentarz; zakomentować


SJP.pl


wykomentowywać

w informatyce: zamieniać część napisanego kodu w komentarz; zakomentowywać


SJP.pl


wykomponować

1. potocznie: wymyślić, wykombinować;
2. skomponować coś z trudem


SJP.pl


wykon

środowiskowo:
1. to, co zostało wykonane, wynik pracy, np. wykon dzienny górników;
2. publiczne wykonanie utworu muzycznego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) środ. wynik pracy

 (1.2) środ. muz. występ, wykonanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nowy budynek przedstawia sobą dziesięciokondygnacyjny wysokościowiec. Rzecz w tym, że zachorowalność na budowie jak raz się zmniejszyła i wykon nastąpił w terminie.

 (1.2) To był świetny wykon, publiczność szalała.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykonywanie n., wykonanie n., wykonawca m., wykonawczyni ż., podwykonawca m.

 czas. wykonywać ndk., wykonać dk.

 przym. przedwykonawczy, wykonawczy, powykonawczy

Wiktionary


wykonać

zrobić jakąś rzecz lub czynność


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykonywać)

 (1.1) zob. wykonywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lecz położne bały się Boga i nie wykonały rozkazu króla egipskiego, pozostawiając przy życiu nowo narodzonych chłopców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkɔ̃nat͡ɕ, AS: vykõnać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykonanie n., wykonywanie n., wykonawca mos., wykonawczyni ż., wykonawstwo n., wykonalność ż., wykon mrz.

 przym. wykonawczy, wykonalny

 przysł. wykonawczo

Wiktionary


wykonalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest wykonalne, co da się wykonać

Wiktionary

Wykonalność – jedna z cech orzeczenia, polegająca na możliwości jego wykonania w drodze przymusu prawnego (wykonania wyroku karnego, egzekucji cywilnej, egzekucji administracyjnej).

Wykonalność orzeczenia mieści się w ramach tzw. skuteczności orzeczenia. Nie wszystkie bowiem skutki prawne orzeczenia wymagają wykonania w drodze przymusu, są również orzeczenia, które dla swojej skuteczności nie wymagają wykonania, a nawet ze swej istoty się do tego nie nadają.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnalnɔɕt͡ɕ, AS: vykõnalność

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykonawstwo n., wykonawca mos., wykonywacz m., wykonawczyni ż., wykonanie n., wykonywanie n.

 czas. wykonać dk., wykonywać ndk.

 przym. wykonalny, wykonawczy

Wiktionary


wykonalny

możliwy do wykonania; wykonywalny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) możliwy do wykonania, realizacji, wprowadzenia w życie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po krótkiej naradzie uznali zadanie za wykonalne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnalnɨ, AS: vykõnalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykonywanie n., wykonawca m., wykonawczyni ż., wykonanie n., wykonawstwo n., wykonalność ż.

 czas. wykonać, wykonywać

 przym. wykonawczy

 przysł. wykonawczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ziszczalny, realny

Wiktionary


wykonanie

zrobić jakąś rzecz lub czynność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykonać.

 (1.2) jakość efektu tej czynności

 (1.3) sposób zagrania, zaśpiewania danego utworu, sztuki

 (1.4) akt wypełnienia polecenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Twoje wykonanie tego utworu znacznie odbiega od poziomu konkursu.

 (1.4) Odmowa wykonania polecenia przełożonego o odsunięciu lub niedopuszczeniu do pełnienia służby pociąga za sobą odpowiedzialność dyscyplinarną, wyjątkami są tu przypadki podyktowane charakterem służby lub względami bezpieczeństwa.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnãɲɛ, AS: vykõnãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykonywać, wykonać

 rzecz. wykonalność ż., wykon mrz., wykonywanie n., wykonawca, wykonawczyni, wykonawstwo

 przym. wykonalny, wykonawczy

 przysł. wykonawczo

Wiktionary

Synonimy:

produkcja, realizacja, interpretacja

Wiktionary


wykonawca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, który wykonuje, urzeczywistnia, wprowadza w czyn

 (1.2) grający rolę teatralną (lub inną) lub wykonujący utwór muzyczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wykonawcą tego projektu powinna zostać osoba odpowiedzialna i kreatywna.

 (1.2) Na coroczne rozdanie nagród branży muzycznej wykonawcy przybywają zazwyczaj tłumnie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnaft͡sa, AS: vykõnafca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykon m., wykonalność ż., wykonawstwo n., wykonywanie n., wykonanie n.

:: fż. wykonawczyni ż.

 czas. wykonywać ndk., wykonać dk.

 przym. wykonalny, wykonawczy

 przysł. wykonawczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) realizator

Wiktionary


wykonawczo

przysłówek

 (1.1) odprzym. wykonawczy; od strony wykonawczej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Scenariusz wydawał się interesujący, ale wykonawczo okazał się do niczego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnaft͡ʃɔ, AS: vykõnafčo

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykonywać, wykonać

 rzecz. wykonywanie n., wykonawca, wykonawczyni, wykonanie, wykonawstwo

 przym. wykonalny, wykonawczy

Wiktionary


wykonawczy

1. mający związek z wykonywaniem jakichś czynności, przeznaczony do wykonania, związany z wykonawcami;
2. dotyczący wykonania rozporządzeń lub ustaw


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wykonywaniem, dotyczący wykonywania czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przed przystąpieniem do pracy należało przedyskutować ustalenia wykonawcze.

 (1.1) I nie jest tak, że Krzysiek Bąk to dyrektor wykonawczy, a Dorota Harasimowicz zajmuje się bookingiem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnaft͡ʃɨ, AS: vykõnafčy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykonalność ż., wykon m., wykonywanie n., wykonawca m., wykonawczyni ż., wykonanie n., wykonawstwo n., podwykonawca m., podwykonawstwo n.

 czas. wykonywać ndk., wykonać dk.

 przym. wykonalny, powykonawczy

 przysł. wykonawczo

Wiktionary


wykonawczyni

kobieta wykonująca coś; realizatorka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) kobieta wykonawca, realizująca, wcielająca w życie

 (1.2) wykonująca rolę teatralną lub utwór muzyczny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dlaczego to właśnie ja mam być wykonawczynią twoich zachcianek?

 (1.2) Wykonawczyni ostatniego utworu wręczyła kwiaty organizatorowi koncertu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃nafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vykõnafčńi

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykonywać, wykonać

 rzecz. wykonalność ż., wykon mrz., wykonywanie n., wykonawca, wykonanie, wykonawstwo

 przym. wykonalny, wykonawczy

 przysł. wykonawczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) realizatorka

Wiktionary


wykonawstwo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ogół czynności i robót dotyczących realizacji projektów budowlanych

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza firma oferuje solidne wykonawstwo instalacji elektrycznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnafstfɔ, AS: vykõnafstfo

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykonywać, wykonać

 rzecz. wykonalność ż., wykonywanie n., wykonawca, wykonawczyni, wykonanie

 przym. wykonalny, wykonawczy

 przysł. wykonawczo

Wiktionary


wykoncypować

wykombinować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) książk. wykombinować, wymyślić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. koncypować ndk.

 rzecz. koncepcja ż.

Wiktionary


wykończalnia

dział fabryki włókienniczej, w którym wyprodukowany materiał poddawany jest końcowej obróbce chemicznej i mechanicznej; wykańczalnia


SJP.pl

Wykończalnia (wykańczalnia) – oddział zakładu włókienniczego, w którym odbywają się ostatnie procesy przetwarzania włókna w wyroby włókiennicze, ostateczna klasyfikacja i przygotowanie tych wyrobów do sprzedaży. W oddziale tym uszlachetniane są zarówno półprodukty (przędza), jak i produkty końcowe – tkaniny. Wykończalnia dzieli się na działy:

  1. wykończalnia przędzy zwana potocznie bielnikiem przędzy
    • bielenie stosowane w wykończalnictwie przędzy lnianej i bawełnianej
    • farbowanie
  2. wykończalnia tkanin zwana potocznie bielnikiem tkanin
    • postrzyganie (strzyżenie) tkanin stosowane w wykończalnictwie tkanin wełnianych i wełnopodobnych
    • opalanie stosowane w wykończalnictwie tkanin lnianych i bawełnianych
    • bielenie stosowane w wykończalnictwie tkanin lnianych i bawełnianych
    • farbowanie
    • dekatyzacja
    • merceryzacja
    • apreturowanie
    • maglowanie
    • drukowanie
    • ostateczna kontrola jakości i klasyfikacja
    • konfekcjonowanie i pakowanie wyrobów gotowych
  3. magazyn wyrobów gotowych
  4. dział mechaniczny – zaplecze techniczne wykończalni z magazynem części zamiennych zapewniające utrzymanie właściwego stanu technicznego maszyn i urządzeń.

Wikipedia


wykończalnictwo

końcowa obróbka produktu; wykańczalnictwo


SJP.pl


wykończalniczy

wykończalnictwo; wykańczalniczy


SJP.pl


wykończenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ozdobnie wykonany brzeg rzeczy

 (1.2) doprowadzenie do końca robienia czegoś

 (1.3) nadanie ostatecznego kształtu

 (1.4) zużycie do końca

 (1.5) wywołanie skrajnego pogorszenia zdrowia lub czyjejś śmierci

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykańczać ndk., wykończać ndk., wykończyć dk.

 przym. wykończony

 rzecz. wykończeniówka ż., wykończeniowiec mos., końcówka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.5) wycieńczenie, wyczerpanie

Wiktionary


wykończeniowiec

robotnik pracujący przy pracach wykończeniowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) robotnik pracujący przy pracach wykończeniowych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykończenie n., wykończeniówka ż.

 przym. wykończeniowy

 czas. wykańczać

Wiktionary


wykończeniówka

roboty wykończeniowe, np. w budownictwie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) środ. prace wykończeniowe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykończenie, wykończeniowiec

 przym. wykończeniowy

 czas. wykończyć

Wiktionary


wykończeniowy

przymiotnik od: wykończenie


SJP.pl


wykończony

przymiotnik

 (1.1) pot. mocno zmęczony

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy od wykończyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. koniec mrz., wykończenie n.

 przym. skończony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyczerpany, pot. wypompowany

 (2.1) skończony

Wiktionary


wykończyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykańczać)

 (1.1) dokonany od|wykańczać.

czasownik zwrotny dokonany wykończyć się (ndk. wykańczać się)

 (2.1) dokonany od|wykańczać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Taki tam rozdmuchali skandal, że całkiem wykończyli chłopca, bo musiał odejść z propagandy i dziś jest u nas za kaowca!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkɔ̃j̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: vykõĩ ̯ṇčyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykończenie n., koniec m., wykończeniówka ż.

 czas. kończyć

 przym. skończony

 ims. skończony

Wiktionary


wykonsekrować

1. uroczyście poświęcić kościół, ołtarz, naczynia liturgiczne itp.;
2. udzielić święceń biskupich


SJP.pl


wykontentować

czasownik

 (1.1) gw-pl|Augustów. wynagrodzić

Wiktionary


wykonywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykonać)

 (1.1) wytwarzać lub produkować coś

 (1.2) urzeczywistniać, zrealizować, uczyniać, spełniać coś, wprowadzać coś w czyn, doprowadzać coś do skutku

 (1.3) odtwarzać, grać (role teatralne lub filmowe, utwory muzyczne)

 (1.4) formalnie: spełniać pewne obowiązki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzieci samodzielnie wykonały kukiełki z uzbieranych patyków, włóczki i skrawków tkanin.

 (1.2) Zofia wykona jutro swój zamysł co do joty.

 (1.3) Piotr bezkonkurencyjnie wykonuje stare przeboje.

 (1.4) Pragnę nienagannie wykonywać mój zawód.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃ˈnɨvat͡ɕ, AS: vykõnyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykonywanie n., wykonawca m., wykonawczyni ż., wykonanie n., wykonawstwo n., wykonalność ż., wykon mrz.

 przym. wykonalny, wykonawczy

 przysł. wykonawczo

Wiktionary


wykonywalny

1. możliwy do wykonania; wykonalny;
2. plik wykonywalny - plik, który może być uruchomiony bezpośrednio w środowisku systemu operacyjnego; plik uruchamialny


SJP.pl


wykonywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykonywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W wyniku tych oskarżeń lekarka straciła prawo wykonywania zawodu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔ̃nɨˈvãɲɛ, AS: vykõnyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykonywać ndk., wykonać dk.

 rzecz. wykonalność ż., wykon mrz., wykonanie, wykonawca, wykonawczyni, wykonawstwo

 przym. wykonawczy, wykonalny

 przysł. wykonawczo

Wiktionary


wykop

1. miejsce, z którego usunięto ziemię w celu budowy drogi, posadowienia budowli, zainstalowania kanalizacji itp.;
2. w sporcie: wybicie piłki przed siebie;
3. w górnictwie: wyrobisko odkrywkowe


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) bud. archeol. rozległy dół w ziemi

 (1.2) sport. dalekie kopnięcie piłki

 (1.3) górn. powierzchniowe wyrobisko górnicze

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: wykopać

Wiktionary

Wykop – budowla ziemna w postaci odpowiednio ukształtowanej, wolnej przestrzeni, powstałej w wyniku usunięcia zalegającego w niej gruntu.

Wszelkie wykopy należy wykonywać wraz z zastosowaniem odpowiednich środków bezpieczeństwa. Nie należy wykonywać wykopów bez skarp lub rozparcia na głębokość większą niż 1 metr w gruntach piaszczystych i 1,5 metra w gruntach gliniastych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨkɔp, AS: vykop

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykopanie n., wykopki nmos., wykopalisko n., kopacz mos./mzw.

 czas. wykopać, kopać

 przym. wykopowy, wykopaliskowy

Wiktionary


wykopać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykopywać)

 (1.1) dokonany od|wykopywać., kopać

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkɔpat͡ɕ, AS: vykopać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykop m., wykopalisko n., wykopaliska nmos., wykopywanie n., wykopki nmos., kopacz mos./mzw.

 czas. kopać, wykopywać, zakopywać

Wiktionary


wykopaliska

prace archeologiczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) prace archelogiczne mające prowadzić do wydobycia spod ziemi produktów ludzkiej działalności będących pozostałościami z dawnych wieków

forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.

 (2.1) plural|wykopalisko.

Wiktionary

Wykopaliska archeologiczne – jedna z najważniejszych terenowych metod badawczych archeologii, polegająca na systematycznym i dokumentowanym fizycznym rozbiorze stanowiska archeologicznego na poszczególne jednostki stratygraficzne, w kolejności od najmłodszej do najstarszej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Poprzednie wykopaliska w tym rejonie pozwoliły na wydobycie 50 amfor z podwodnego błota. Zawierały one resztki żywności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔpaˈlʲiska, AS: vykopalʹiska

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykopki nmos., wykopalisko n., wykop m., kopanie n., wykopanie n., wykopywanie n.

 czas. kopać, wykopywać ndk., wykopać dk.

 przym. wykopaliskowy, wykopkowy, kopalny

Wiktionary


wykopalisko

1. wydobyta z ziemi pozostałość po dawnych czasach; wykopany zabytek;
2. teren, na którym są prowadzone prace archeologiczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzecz wydobyta z wnętrza ziemi i uznana za zabytek

 (1.2) teren, na którym przeprowadzane są prace archeologiczne

 (1.3) zob. wykopaliska.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔpaˈlʲiskɔ, AS: vykopalʹisko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykopki nmos., wykopaliska nmos., wykop m., kopanie n., wykopanie n., wykopywanie n.

 czas. kopać, wykopywać ndk., wykopać dk.

 przym. wykopaliskowy, wykopkowy, kopalny

Wiktionary


wykopaliskowy

przymiotnik od: wykopalisko


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wykopalisk

Wiktionary


wykopanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykopać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykop mrz., wykopywanie n., wykopki nmos., kopacz mos./mzw.

Wiktionary


wykopek

potocznie: stare znalezisko


SJP.pl


wykopki

1. wykopywanie ziemniaków lub innych roślin okopowych;
2. rozkopywanie jezdni w celu jej naprawy lub założenia jakiejś instalacji; wykopy;
3. doły, rowy na rozkopanych jezdniach, chodnikach; wykopy;
4. prace archeologiczne; wykopaliska;
5. teren, na którym są prowadzone prace archeologiczne; wykopalisko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) roln. zbiór roślin okopowych, zwłaszcza wykopywanie ziemniaków;

 (1.2) archeol. slang. wykopaliska

Wiktionary

Wykopki – zbiór roślin okopowych, czyli wykopywanie z pola ziemniaków, buraków, marchwi etc.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po żniwach rozpoczynał się okres młócenia zboża, a następnie przychodziły wykopki i wożenie ziemniaków.

 (1.2) W czerwcu jedziemy z profesorem robić wykopki na sarmackich kurhanach w okolicach Doniecka.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykop m., wykopanie n., wykopywanie n., kopanie n., kopacz m., kopaczka ż., wykopalisko n., wykopaliska nmos., skopanie n., przekopanie n., przekopywanie n., przekop m., kop mrz./mzw.

 czas. wykopywać ndk., wykopać dk., kopać ndk., skopać, przekopywać ndk., przekopać dk.

 przym. wykopkowy, wykopaliskowy

Wiktionary


wykopkowy

przymiotnik od: wykopki


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wykopków

Wiktionary


wykopowicz

użytkownik serwisu internetowego wykop.pl


SJP.pl


wykopowiczka

użytkowniczka serwisu internetowego wykop.pl


SJP.pl


wykopowy

przymiotnik od: wykop


SJP.pl


wykopsać

usunąć kogoś lub coś


SJP.pl


wykopsywać

potocznie: usuwać kogoś z zajmowanego stanowiska


SJP.pl


wykopy

1. miejsce, z którego usunięto ziemię w celu budowy drogi, posadowienia budowli, zainstalowania kanalizacji itp.;
2. w sporcie: wybicie piłki przed siebie;
3. w górnictwie: wyrobisko odkrywkowe


SJP.pl


wykopyrtnąć

1. potocznie: umrzeć;
2. wykopyrtnąć się - potocznie: wywrócić się, przewrócić się


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) pot. umrzeć

czasownik zwrotny dokonany wykopyrtnąć się

 (2.1) pot. wywrócić się, przewrócić się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔˈpɨrtnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vykopyrtnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykopyrtnięcie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) przewrócić się, wywrócić się, wykrochmalić się, wywalić się, wyłożyć się, wyrżnąć, upaść, runąć, wywinąć orła, wywinąć kozła; wulg. wypierdolić się

Wiktionary


wykopyrtnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykopyrtnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykopyrtnąć

Wiktionary


wykopywać

czasownik

 (1.1) utworzyć dół poprzez kopanie, wydobywanie ziemi

 (1.2) wydobyć z ziemi coś, co w niej było

 (1.3) pot. wyrzucić kogoś z jakiegoś miejsca; kazać komuś wyjść, opuścić jakieś miejsce

czasownik zwrotny wykopywać się

 (2.1) kopiąc, wydostać się skądś; odgrzebać, wygrzebać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jedne gatunki ptaszników żyją w ziemnych jamkach, które same sobie wykopują, inne budują kryjówki z ziemi i szczątków roślin.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔˈpɨvat͡ɕ, AS: vykopyvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zakopywać, dk. wykopać, kopać

 rzecz. kopacz mos./mzw., wykopki nmos., wykopywanie n., wykopaliska nmos., wykopalisko n., kopniak

Wiktionary


wykopywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) czynność polegająca na utworzeniu dołu poprzez kopanie, wydobywaniu ziemi

 (1.2) czynność polegająca na wydobywaniu z ziemi czegoś, co w niej było

 (1.3) pot. czynność polegająca na wyrzucaniu kogoś z jakiegoś miejsca

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Korzystne dla hiacyntów jest coroczne ich wykopywanie na początku lata i sadzenie jesienią w inne, żyzne miejsce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔpɨˈvãɲɛ, AS: vykopyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykopanie n., wykopki nmos., wykop m., wykopalisko n., wykopaliska nmos., kopacz mzw./mos.

 czas. wykopywać ndk., wykopać dk.

 przym. okopowy

Wiktionary


wykorbić

1. rzadko: zamontować korbowody i czopy korbowe w wale;
2. w gwarze uczniowskiej: wykorbić się - przewrócić się; glebnąć


SJP.pl


wykorbienie

1. rzadko: zamontować korbowody i czopy korbowe w wale;
2. w gwarze uczniowskiej: wykorbić się - przewrócić się; glebnąć


SJP.pl


wykorkować

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) pot. skonać, umrzeć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babka wykorkowała po sześćdziesiątce.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) umrzeć; reg. śl. skrepnąć.; przen. odejść; podn. rozstać się z życiem, przejść na tamten świat, wydać ostatnie tchnienie, wyzionąć ducha, oddać ducha, oddać Bogu ducha / oddać duszę Bogu, zasnąć na wieki, pożegnać się ze światem, o dziecku powiększyć grono aniołków; książk. przenieść się / odejść na łono Abrahama; pot. żart. pójść do Abrahama na piwo; pot. kopnąć w kalendarz, wykitować, przekręcić się, kojfnąć; posp. wyciągnąć nogi / wyciągnąć kopyta; wulg. odwalić kitę, wulg. i o zwierzętach zdechnąć

Wiktionary


wykorzeniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykorzenić)

 (1.1) wyrywać roślinę z korzeniami

 (1.2) przen. usuwać coś złego, niepożądanego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykorzenianie n., wykorzenienie n., korzeń mrz., korzennictwo n.

 czas. zakorzenić, wykorzenić dk.

 przym. korzeniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypleniać, karczować

 (1.2) wypleniać, wytępiać, tępić, niszczyć

Wiktionary


wykorzenić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykorzeniać)

 (1.1) dokonany od|wykorzeniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykorzenianie n., wykorzenienie n., korzeń mrz., korzennictwo n.

 czas. zakorzenić, wykorzeniać ndk.

 przym. korzeniowy

Wiktionary


wykorzenienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykorzenić.

Wiktionary

Eradykacja choroby (z łac. eradicatio) – całkowite zwalczenie choroby zakaźnej na całym świecie i z niewystępowaniem wywołującego ją patogenu w organizmach ludzkich, zwierzęcych i innych elementach środowiska.

Dotychczas eradykację patogenu w populacji osiągnięto w przypadku dwóch chorób: ospy prawdziwej (w populacji człowieka), którą Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała za zwalczoną w 1980, oraz księgosuszu (w populacji przeżuwaczy), który Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) uznała za zwalczony w 2010. Ostatnie istniejące wirusy ospy prawdziwej są przechowywane w laboratoriach dla celów naukowych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔʒɛ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vykožẽńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykorzenić dk., wykorzeniać ndk.

 rzecz. wykorzenianie n., korzennictwo n., korzeń mrz.

 przym. korzeniowy

Wiktionary


wykorzystać

1. osiągnąć z czegoś korzyść, pożytek; zużytkować;
2. wyciągać korzyść z czyjejś pracy; wyzyskać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykorzystywać)

 (1.1) uzyskać korzyść z czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy pojawiają się mroczne siły, Evelyn będzie musiała wykorzystać wszystko co ma i wszystko czym kiedyś mogła być, aby ocalić to, co jest dla niej najważniejsze: jej rodzinę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔˈʒɨstat͡ɕ, AS: vykožystać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. korzystanie n., wykorzystanie n., wykorzystywanie n.

 czas. korzystać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wycyckać.

Wiktionary


wykorzystanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odniesienie korzyści z czegoś lub kogoś

 (1.2) niemoralne uzyskanie zysku z cudzego wysiłku, pracy lub cech

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeśli jeździsz na nartach, bardzo ważne jest efektywne wykorzystanie kijków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔʒɨˈstãɲɛ, AS: vykožystãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykorzystać dk., wykorzystywać ndk.

 rzecz. wykorzystywanie n.

Wiktionary


wykorzystywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykorzystać)

 (1.1) mieć korzyść z czegoś lub kogoś, robić użytek z czegoś

 (1.2) mieć zysk z cudzego wysiłku, pracy, a także cech danej osoby

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔʒɨˈstɨvat͡ɕ, AS: vykožystyvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. skorzystać dk., korzystać

 rzecz. wykorzystywanie n., wykorzystanie n., korzyść ż.

 przym. korzystny, wykorzystywany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wyzyskiwać

Wiktionary


wykorzystywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykorzystywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkɔʒɨstɨˈvãɲɛ, AS: vykožystyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykorzystywać ndk., wykorzystać dk.

 rzecz. wykorzystanie n.

 przym. wykorzystywany

Wiktionary


wykorzystywany

przymiotnik

 (1.1) przeznaczony do wykorzystywania w czymś, do danego użytku

 (1.2) źle traktowany - dla czyichś korzyści

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od wykorzystywać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykorzystywanie n.

 czas. wykorzystywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) używany

Wiktionary


wykosić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykaszać)

 (1.1) dokonany od|wykaszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykaszanie n., kosiarz mos.

 czas. wykaszać

Wiktionary


wykosowo

Wykosowo (kaszb. Wëkòsewò lub też Wëkòsowò, niem. Vixow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce.

Miejscowość do początku XXI w. miała własną drużynę piłkarską Jantar Wykosowo.

Wikipedia


wykoszmarnić

wykoszmarnić się - dawniej: stać się, wydać się koszmarnym


SJP.pl


wykot

poród u kota


SJP.pl

Wykot – wydawanie na świat młodych, termin stosowany w hodowli zwierząt oraz w łowiectwie na określenie porodu, niektórych zwierząt.

  • w hodowli m.in.: królików, nutrii, owiec, kóz
  • w łowiectwie, m.in.: saren, muflonów, kozic, zajęcy.

Wikipedia


wykowiec

kraśnik wykowiec - motyl z rodziny kraśnikowatych


SJP.pl


wykowski

nazwisko


SJP.pl


wykowy

kornutka wykowa - gatunek pszczoły


SJP.pl


wykołowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykołować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewykołowanie n.

 czas. wykołować ndk.

Wiktionary


wykołysać

wychować od niemowlęcia


SJP.pl


wykpić

1. ośmieszyć, wydrwić, dokuczyć komuś kpinami;
2. wykpić się - uniknąć czegoś, wywinąć się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|wykpiwać.

czasownik zwrotny dokonany wykpić się

 (2.1) uchylić się od czegoś; wykręcić się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨkpʲit͡ɕ, AS: vykpʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kiep m./mrz./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) wywinąć się

Wiktionary


wykpisz

osoba, która z czegoś lub kogoś szydzi; prześmiewca


SJP.pl


wykraczać

czasownik niedokonany

 (1.1) posuwać się poza ustalone granice

 (1.2) naruszyć ustalone, obowiązujące przepisy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykraczanie n., wykroczenie n., kroczek mzw./mrz.

 czas. przekraczać, wykroczyć dk.

Wiktionary


wykradanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykradać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykradać ndk.

Wiktionary


wykrakać

1. przepowiedzieć, wywróżyć coś złego;
2. dawniej, rzadko: wyrazić coś krakaniem (o ptakach)


SJP.pl


wykrakiwać

potocznie: przepowiadać coś złego


SJP.pl


wykrapiać

potocznie:
1. mówić, pisać coś z zacięciem, rozmachem;
2. wymierzać komuś chłostę


SJP.pl


wykrawacz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pracownik zatrudniony do wykrawania czegoś

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) kształtka z brachy do wykrawania ciastek z ciasta

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrawanie n., wykrojenie n., krojenie n., krajarka ż., krajalnica ż.

 czas. kroić ndk., krajać dk., wykrawać ndk., wykroić dk.

Wiktionary


wykrawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nadawanie czemuś określonego kształtu poprzez krojenie

Wiktionary

Wykrawanie (potocznie sztancowanie) – czynność introligatorska polegająca na wykrawaniu z arkusza (lub stosu arkuszy) papieru, kartonu, tektury lub innego podobnego podłoża pożądanego kształtu wyrobu papierniczego lub poligraficznego o różnych kształtach, których nie można uzyskać za pomocą zwykłego krojenia na gilotynie introligatorskiej; jest to również jedna z metod obróbki plastycznej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ania zajmuje się wykrawaniem ciasteczek, a ja w tym czasie przygotuję blachę.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrawacz mos./mrz., wykrawarka ż.

 czas. wykrawać ndk.

Wiktionary


wykrawarka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. urządzenie do wykrawania (czyli precyzyjnego wycinania) kształtów z materiałów arkuszowych za pomocą matrycy lub ostrza

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrawanie n.

 czas. wykrawać

Wiktionary


wykręcać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykręcić)

 (1.1) kręcąc czymś, odłączać to od reszty

 (1.2) kręcąc czymś, zmieniać położenie

 (1.3) pot. med. nadwerężać staw na skutek nieodpowiedniego ruchu albo nieprzewidzianej czynności

 (1.4) sport. choreogr. kręcąc się, wykonywać figury akrobatyczne, ewolucje

 (1.5) skręcąjąc coś mokrego, wyciskać płyn z tego

 (1.6) telekom. kręcąc tarczą telefonu lub stukając w jego klawiaturę, nawiązywać łączność z kimś

 (1.7) pot. robić rzecz nieoczekiwaną albo podstępną

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wykręcić)

 (2.1) zmieniać kierunek

czasownik zwrotny niedokonany wykręcać się (dk. wykręcić się)

 (3.1) kręcąc się, przybierać inne położenie, zmieniać kierunek ruchu

 (3.2) pot. starać się podstępnie uniknąć czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykręcanie n., wykręt mrz., wykrętas mrz., wkręt mrz., wkrętak mrz., wkrętarka ż.

 przym. wykrętny

 przysł. wykrętnie

 czas. zakręcać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyjmować

 (1.2) obracać, odwracać, przekrzywiać, wyginać

 (1.3) skręcać

 (1.5) wyżymać

 (1.6) wybierać

 (2.1) skręcać

 (3.1) obracać się, odwracać się

 (3.2) wymawiać się, wymigiwać się, uchylać się, unikać

Wiktionary


wykręcacz

potocznie:
1. napój tak kwaśny lub gorzki, że wykrzywia twarz;
2. osoba, która przeinacza fakty lub fałszywie przedstawia jakieś sprawy


SJP.pl


wykręcalny

dający się wykręcić


SJP.pl


wykręcanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykręcać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkrɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: vykrẽncãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykręcać, wykręcić

 rzecz. wykręcenie

Wiktionary


wykręcany

przeznaczony do wysuwania lub oddzielania od czegoś poprzez kręcenie, np. wykręcany wkład


SJP.pl


wykręcarka

przyrząd do wykręcania śrub i wkrętów; wykrętarka


SJP.pl


wykręcić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykręcać)

 (1.1) kręcąc czymś, odłączyć to od reszty

 (1.2) kręcąc czymś, zmienić położenie

 (1.3) pot. med. nadwerężyć staw na skutek nieodpowiedniego ruchu albo nieprzewidzianej czynności

 (1.4) sport. choreogr. kręcąc się, wykonać figury akrobatyczne, ewolucje

 (1.5) skręcąjąc coś mokrego, wycisnąć płyn z tego

 (1.6) telekom. kręcąc tarczą telefonu lub stukając w jego klawiaturę, postarać się nawiązać łączność z kimś

 (1.7) pot. zrobić rzecz nieoczekiwaną albo podstępną

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wykręcać)

 (2.1) zmienić kierunek

czasownik zwrotny dokonany wykręcić się (ndk. wykręcać się)

 (3.1) kręcąc się, przybrać inne położenie, zmienić kierunek ruchu

 (3.2) pot. podstępnie uniknąć czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkrɛ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: vykrńćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykręcanie n., wkręt mrz., wkrętak mrz., wkrętarka ż.

 czas. zakręcać

Wiktionary


wykreować

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|kreować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kreacja ż., kreowanie n., wykreowanie n., kreator mrz./mos.

 czas. kreować ndk.

 przym. kreacyjny

Wiktionary


wykres

graficzne przedstawienie danych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) graficzne przedstawienie danych, zjawisk, zależności;

 (1.2) mat. zbiór punktów (x,y) spełniających równanie y=f(x) dla danej funkcji f

Wiktionary

Wykres – graficzna forma przedstawienia zjawiska, bądź jego zmienności, procesu, wielkości, zależności lub jakichkolwiek danych. Zwykle przedstawiany w dwóch wymiarach, ale może być wielowymiarowy.

Często używany w naukach przyrodniczych, statystyce i wizualizacji danych biznesowych (m.in. w rozwiązaniach z zakresu Business Intelligence).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨkrɛs, AS: vykres

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykreślenie n., wykreślanie n., kreślarz m., kreślenie n.

:: zdrobn. wykresik m.

 czas. wykreślać ndk., wykreślić dk., kreślić ndk.

 przym. wykresowy, wykreślny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) diagram

Wiktionary


wykreskować

1. wypełnić kreskami;
2. zastąpić litery lub cyfry poziomymi kreskami


SJP.pl


wykreskowywać

1. wypełniać kreskami;
2. zastępować litery lub cyfry poziomymi kreskami


SJP.pl


wykreślać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykreślić)

 (1.1) czynić nieważnym przez przekreślenie

 (1.2) kreśląc, tworzyć rysunek, wykres

czasownik zwrotny niedokonany wykreślać się (dk. wykreślić się)

 (2.1) usuwać swoje członkostwo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykreślanie n., wykres mrz., kreślarnia ż.

 czas. kreślić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) skreślać, wymazywać

 (1.2) kreślić

Wiktionary


wykreślanka

krzyżówka polegająca na znajdywaniu i wykreślaniu ukrytych w diagramach słów


SJP.pl

Wykreślanka – rodzaj zabawy słownej, polegającej na odnajdywaniu i wykreślaniu ukrytych w diagramach słów, które najczęściej podano obok bloku z literami. Wyrazy można odczytywać w kolumnach, wierszach i po skosach, a także wspak. Najczęściej pozostałe litery, czytane w kolejności występowania rzędami, tworzą rozwiązanie.

Wikipedia


wykreślić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykreślać)

 (1.1) dokonany od|wykreślać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkrɛɕlʲit͡ɕ, AS: vykreślʹić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kreślić

 rzecz. kreślarnia ż., kreślarz mos., wykres mrz., kreska ż.

Wiktionary


wykresowy

wykres


SJP.pl

Patrz:

wykres

wykręt

1. kłamstwo lub zręczne posunięcie w celu ukrycia prawdy lub uniknięcia niechcianych konsekwencji;
2. kształt czegoś wygiętego, wykręconego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zmyślony powód celem wprowadzenia kogoś w błąd, ukrycia prawdy

 (1.2) celowe posunięcie, by uniknąć czegoś niewygodnego

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykręcać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pretekst, wybieg, wymówka

 (1.2) unik

Wiktionary


wykrętak

element używany przy wykręcaniu z czegoś śrub lub wkrętów


SJP.pl


wykrętarka

1. przyrząd do wykręcania śrub i wkrętów; wykręcarka;
2. przyrząd do odwirowywania miodu z pszczelich plastrów; wirówka, miodarka


SJP.pl


wykrętas

1. nienaturalny, dziwaczny ruch ciała; wygibas; łamaniec;
2. ozdobnik przy podpisie;
3. krzywa linia; wywijas; zawijas; zakrętas


SJP.pl


wykrętniej

stopień wyższy od przysłówka: wykrętnie


SJP.pl


wykrętniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wykrętny


SJP.pl


wykrętny

1. stosujący wykręty - kłamstwa lub zręczne posunięcia w celu ukrycia prawdy lub uniknięcia niechcianych konsekwencji;
2. będący wykrętem, np. wykrętna odpowiedź


SJP.pl


wykrochmalać

potocznie:
1. usuwać, wyrzucać z jakiegoś miejsca; wywalać, wypierniczać;
2. wynosić się, szybko opuszczać jakieś miejsce


SJP.pl


wykrochmalić

1. usztywnić tkaninę kleistym roztworem zagotowanej z wodą mączki kartoflanej;
2. potocznie: usunąć, wyrzucić z jakiegoś miejsca; wywalić, wypierniczyć


SJP.pl


wykrocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od wykrot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrot m.

Wiktionary


wykroczenie

1. książkowo: dopuszczenie się jakiegoś występku, przewinienia, naruszenie obowiązujących praw, przepisów, zasad, reguł;
2. w prawie: czyn społecznie niebezpieczny, niebędący jeszcze przestępstwem, zagrożony w Polsce karą aresztu, czasowego ograniczenia wolności, grzywny lub nagany


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. działanie sprzeczne z przyjętymi normami, zasadami

 (1.2) praw. czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę i zagrożony karą aresztu, ograniczenia wolności, grzywny lub nagany;

 (1.3) odczasownikowy od|wykroczyć.

Wiktionary

Wykroczenie – czyn społecznie szkodliwy (nawet w stopniu znikomym), zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany. Sprawca czynu zabronionego nie popełnia wykroczenia, jeżeli czyn jest niezawiniony (art. 1 § 2 Kodeksu wykroczeń).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Jako największa grupa imigrantów we Włoszech, Rumuni często są identyfikowani z ogółem wykroczeń popełnianych przez obcokrajowców.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkrɔˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vykročńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykroczyć dk., wykraczać ndk., przekroczyć dk., przekraczać ndk., kroczyć ndk.

 rzecz. kroczek mzw./mrz.

Wiktionary


wykroczeniowy

wykroczenie


SJP.pl

Patrz:

wykroczenie

wykroczny

w sporcie: związany z wykrokiem - wysunięciem jednej nogi naprzód


SJP.pl


wykrój

1. kształt konturu czegoś;
2. otwór wycięty w czymś;
3. przedmiot uzyskany przez wycięcie, wykrojenie;
4. wycięty z czegoś wzór oddający kształt fragmentu lub fragmentów tkaniny, z których zostanie uszyte ubranie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kraw. forma na papierze, według której kroi się materiał na ubranie

 (1.2) zarys liniowy

 (1.3) otwór powstały przez wykrojenie, wycięcie

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: wykroić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrojenie n.

 czas. kroić, wykrajać ndk., wykrawać ndk., wykroić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) forma, szablon

 (1.2) kontur, kształt, rysunek, zarys

 (1.3) wycięcie

Wiktionary


wykrojnik

urządzenie do wykrajania form lub wycinania otworów w różnych materiałach


SJP.pl

Wykrojnik – stosowane w poligrafii, w masowej produkcji, narzędzie do wycinania określonego kształtu z arkusza zazwyczaj zadrukowanego – płaszczyzna z trwale umocowanymi ostrzami jest przyciskana do zadrukowanego papieru i jednym uderzeniem wycina z arkusza cały złożony wzór np. siatkę pudełka. Często listwom tnącym (noże tnące, noże sztancujące) towarzyszą listwy bigujące (bigi), a czasami listwy perforujące (noże perforujące).

Wikipedia


wykrojnikowy

wykrojnik


SJP.pl

Patrz:

wykrojnik

wykrok

1. wysunięcie jednej nogi naprzód;
2. pozycja z jedną nogą wysuniętą do przodu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pojedynczy krok, wysunięcie nogi naprzód

 (1.2) pozycja stojąc z wysuniętą do przodu nogą

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨkrɔk, AS: vykrok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krok m., kroczek m., kroczenie n., rozkrok m., przekroczenie n., przekraczanie n., rozkroczenie n., rozkraczanie n.

 czas. kroczyć ndk., przekroczyć dk., przekraczać ndk., rozkraczać ndk., rozkroczyć dk.

 przym. krokowy, kroczny, rozkroczny

Wiktionary


wykropić

dawniej: wychłostać


SJP.pl


wykrot

1. drzewo wyrwane z korzeniami przez wiatr; wiatrował;
2. dziura w ziemi po wyrwanym przez wiatr drzewie;
3. zagłębienie w nawierzchni drogi; wądół; wybój


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) leśn. lub książk. drzewo obalone lub naderwane u korzeni przez wiatr, okiść lub deszcz

 (1.2) książk. zagłębienie w ziemi zawierające korzenie obalonego drzewa

Wiktionary

Miejscowości w Polsce i ich części
  • Wykrot (SIMC 0511166) – osada leśna w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Kadzidło
  • Wykrot (SIMC 0511172) – osada leśna w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Kadzidło
  • Wykrot – wieś w woj. mazowieckim, w pow. ostrołęckim, w gminie Myszyniec
  • Wykrot – zlikwidowany przystanek kolejowy
Zobacz też
  • Wykrot – wywrót, wiatrował

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wykrocik mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wywrót

Wiktionary


wykrwawiać

1. powodować zagrażający życiu upływ krwi;
2. spuszczać krew z zabijanego zwierzęcia


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykrwawić)

 (1.1) powodować obfity upływ krwi

czasownik zwrotny niedokonany wykrwawiać się (dk. wykrwawić się)

 (2.1) tracić dużą ilość krwi

 (2.2) umierać z powodu upływu krwi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrwawianie n., wykrwawienie n., krew ż.

 czas. krwawić ndk., wykrwawić dk.

 przym. wykrwawiony

Wiktionary


wykrwawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykrwawiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykrwawiać ndk.

 rzecz. krwawnik mzw./mrz., krew ż., wykrwawienie n.

Wiktionary


wykrwawić

1. spowodować zagrażający życiu upływ krwi;
2. spuścić krew z zabijanego zwierzęcia


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykrwawiać)

 (1.1) utracić dużą ilość krwi

czasownik zwrotny dokonany wykrwawić się (ndk. wykrwawiać się)

 (2.1) umrzeć z powodu utraty krwi

 (2.2) wojsk. utracić w boju wielu żołnierzy

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Sarna wykrwawiła się na polanie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. krwawnik mzw./mrz., krwawienie n., wykrwawienie n., krew ż.

 czas. krwawić ndk., wykrwawiać ndk.

 przym. wykrwawiony

Wiktionary


wykrwawienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykrwawić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkr̥faˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: vykr̦favʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykrwawić dk., wykrwawiać ndk.

 rzecz. krwawnik mzw./mrz., wykrwawianie n., krwawienie n., krew ż.

Wiktionary


wykrwawiony

1. spowodować zagrażający życiu upływ krwi;
2. spuścić krew z zabijanego zwierzęcia


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) martwy z wykrwawienia

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wykrwawić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na schodach ratusza leżał wykrwawiony żołnierz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrwawienie n.

 czas. wykrwawiać ndk., wykrwawić dk.

Wiktionary


wykryć

uczynić wiadomym, ujawnić rzecz, o której się nie wiedziało, która była tajna, ukryta


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|wykrywać.

czasownik zwrotny dokonany wykryć się (ndk. wykrywać się)

 (2.1) zostać wykrytym

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨkrɨt͡ɕ, AS: vykryć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrycie n., wykrywacz

 czas. kryć, wykrywać

Wiktionary


wykrycie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odkrycie czegoś, znalezienie czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykryć dk., wykrywać ndk.

 rzecz. wykrywacz mrz., wykrywanie n.

Wiktionary


wykrywać

czynić wiadomym, ujawniać rzecz, o której się nie wiedziało, która była tajna, ukryta


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykryć)

 (1.1) ujawniać coś nieznanego lub ukrytego

 (1.2) stwierdzać obecność czego w czymś poprzez badanie

czasownik zwrotny niedokonany wykrywać się (dk. wykryć się)

 (2.1) być wykrytym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrycie n., wykrywacz mrz., wykrywalność ż., wykrywanie n.

 czas. kryć, wykryć dk.

 przym. wykrywalny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ujawniać

 (1.2) ustalać

 (2.1) ujawniać się

Wiktionary


wykrywacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urządzenie, które coś wykrywa

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkrɨvat͡ʃ, AS: vykryvač

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrywanie n., wykrycie n.

 czas. wykrywać ndk., wykryć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) detektor, czujnik

Wiktionary


wykrywalność

Wikipedia


wykrywalny

dający się wykryć


SJP.pl


wykrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykrywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykrywać ndk.

 rzecz. wykrywacz mrz., wykrycie n.

Wiktionary


wykrywczy

związany z wykrywaniem, służący do wykrywania


SJP.pl


wykrz.

skrót od: wykrzyknik, wykrzyknienie; wykrzyk.


SJP.pl


wykrzaczać

potocznie:
1. powodować błąd w programie komputerowym;
2. o programie komputerowym: wykrzaczać się - psuć się, ulegać awarii


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykrzaczyć)

 (1.1) środ. inform. kończyć działanie czegoś lub powodować jego nieprawidłowe działanie na skutek błędu

czasownik zwrotny niedokonany wykrzaczać się (dk. wykrzaczyć się)

 (2.1) środ. inform. kończyć swoje działanie lub działać nieprawidłowo na skutek błędu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakiś skrypt wykrzacza mi WordPressa przy zapytaniu do bazy danych.

 (2.1) WordPress wykrzacza się po włączeniu skryptu z wadliwą definicją strony kodowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkʃat͡ʃat͡ɕ, AS: vykšačać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrzaczanie n., wykrzaczenie n., krzak mrz.

 czas. wykrzaczyć dk.

Wiktionary


wykrzaczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykrzaczać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykrzaczać ndk.

 rzecz. krzak mrz.

Wiktionary


wykrzaczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykrzaczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkʃaˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vykšačńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykrzaczyć, wykrzaczać, krzaczyć, odkrzaczać, odkrzaczyć

 rzecz. krzak mrz.

Wiktionary


wykrzaczyć

potocznie:
1. spowodować błąd w programie komputerowym;
2. o programie komputerowym: wykrzaczyć się - zepsuć się, ulec awarii


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykrzaczać)

 (1.1) środ. pot. inform. spowodować krytyczny błąd w programie

czasownik zwrotny dokonany wykrzaczyć się (ndk. wykrzaczać się)

 (2.1) środ. pot. inform. o programie: przestać działać z powodu błędu krytycznego

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Firefox się wykrzaczył.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkʃat͡ʃɨt͡ɕ, AS: vykšačyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrzaczenie, niewykrzaczenie, wykrzaczanie, niewykrzaczanie

 czas. wykrzaczać (się)

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zawiesić

 (2.1) zawiesić się

Wiktionary


wykrzesać

1. pocierając krzesiwem o kamień wytworzyć iskrę;
2. wywołać jakieś uczucia w sobie lub kimś innym


SJP.pl


wykrzyk.

skrót od: wykrzyknik, wykrzyknienie; wykrz.


SJP.pl


wykrzykiwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykrzyknąć)

 (1.1) wydawać okrzyki

 (1.2) wypowiadać się, krzycząc

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrzykiwanie n., wykrzyknik mrz.

 czas. krzyczeć, wykrzyknąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) krzyczeć

 (1.2) pokrzykiwać

Wiktionary


wykrzyknąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykrzykać, wykrzykiwać)

 (1.1) wydobyć z siebie okrzyk

 (1.2) krzycząc, powiedzieć coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrzyknięcie n., wykrzyknik mrz.

 czas. krzyczeć, wykrzykać ndk., wykrzykiwać ndk.

Wiktionary


wykrzyknienie

1. książkowo: to, co zostało wykrzyknięte; okrzyk;
2. w językoznawstwie: nieodmienna część mowy wyrażająca pewne stany emocjonalne, np. wzruszenie (oh!), rozkazy (stop!), naśladująca dźwięki (łup!); wykrzyknik;
3. zdanie wykrzyknikowe (lub równoważnik zdania), zawierające ważną treść, będące wyrazem gwałtownych emocji; eksklamacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) figura retoryczna, wyraz, grupa wyrazów lub zdanie wykrzyknikowe, wtrącone w tok wypowiedzi;

 (1.2) jęz. rodzaj wypowiedzenia nieczasownikowego o charakterze emocjonalnym, do którego nie można wprowadzić czasownika w formie osobowej

Wiktionary

Wykrzyknienie (inaczej eksklamacja, z łac. exclāmātiō; gr. ἐκφώνησις ekphṓnēsis) – figura retoryczna, wyraz, grupa wyrazów lub zdanie wykrzyknikowe, eliptyczne, często urwane (gr. ἀποσιώπησις aposiṓpēsis – niedomówienie), wtrącone w tok wypowiedzi, często w formie apostrofy. Adresat takiego wykrzyknienia może być mniej lub bardziej określony.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W tym wierszu jest zbyt dużo wykrzyknień.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkʃɨcˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vykšyḱńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrzyknik m., wykrzyczenie n.

 przym. wykrzyknikowy

 czas. wykrzyczeć, krzyczeć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eksklamacja

Wiktionary


wykrzyknieniowy

wykrzyknienie


SJP.pl

Patrz:

wykrzyknienie

wykrzyknik

w językoznawstwie:
1. nieodmienna część mowy wyrażająca pewne stany emocjonalne, np. wzruszenie (oh!), rozkazy (stop!), naśladująca dźwięki (łup!); wykrzyknienie;
2. znak interpunkcyjny (!) nadający wyrazom ekspresji, występujący na końcu zdania rozkazującego, pojawiający się również po rzeczowniku użytym w wołaczu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. znak interpunkcyjny służący do wzmacniania ekspresji wypowiedzi, zapisywany za pomocą kropki i umieszczonej nad nią pionowej kreski: !;

 (1.2) gram. nieodmienne słowo lub wyrażenie służące do wyrażenia stanu emocjonalnego, nakazu lub do imitacji odgłosu z otaczającego świata;

Wiktionary

Wykrzyknik, znak wykrzyknienia – jeden ze znaków pisarskich, składający się z pionowej kreski zakończonej kropką, zwykle u dołu (!), rzadziej u góry (¡). Najczęściej używany jest jako znak interpunkcyjny wyrażający emocje, ale ma także inne zastosowania.

Typograficznie jest znakiem wysokości stopnia pisma, a jego kropka jest dokładnie takiej samej wielkości, kształtu i położenia (o ile znajduje się pod pionową kreską), co znak kropki w tym samym kroju.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czemu używasz wielokrotnych wykrzykników jak jakaś egzaltowana nastolatka?

 (1.2) „A niech to!”, „Pst!” i „Chrum!” to przykłady wykrzykników.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkʃɨcɲik, AS: vykšyḱńik

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wykrzyknikowy

 przysł. wykrzyknikowo

 rzecz. wykrzyknienie n., krzyk m., krzyczenie n.

 czas. krzyczeć, wykrzykiwać ndk., wykrzyknąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) interiekcja

Wiktionary


wykrzyknikowo

przysłówek

 (1.1) w sposób wykrzyknikowy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrzyknik mrz.

Wiktionary


wykrzyknikowy

przymiotnik od: wykrzyknik


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) jęz. związany z nieodmienną częścią mowy wyrażającą żywe wzruszenie, zawołanie, rozkaz itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyraz wykrzyknikowy nie wyraża treści myślowej, ale postawę uczuciową lub wolę mówiącego.

 (1.1) Mieszane znaczenie uczuciowo-pojęciowe mają wykrzyknikowe wyrażenia takie, jak biada, przebóg, masz tobie, precz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrzyknienie n., wykrzyknik mrz.

Wiktionary


wykrzywianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykrzywiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykrzywienie n.

 czas. wykrzywiać ndk., wykrzywić dk.

 przysł. krzywo

Wiktionary


wykształcać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wykształcić)

 (1.1) niedokonany od|wykształcić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkʃtawt͡sat͡ɕ, AS: vykštau̯cać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykształciuch mos., wykształcanie n., wykształcenie

 przym. wykształcony

Wiktionary


wykształcanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykształcać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkʃtawˈt͡sãɲɛ, AS: vykštau̯cãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykształcać

 rzecz. kształt mrz.

Wiktionary


wykształcenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) poziom wiedzy nabytej na drodze nauki

 (1.2) odczasownikowy od|wykształcić. (wykształcić się) (nabycie jakiejś cechy na drodze ewolucji lub ontogenezy)

Wiktionary

Wykształcenie – poświadczona dokumentem wiedza zdobyta w oficjalnym systemie nauczania (szkoły publiczne, szkoły prywatne). Jest to zasób wiedzy, umiejętności i sprawności umożliwiający jednostce poznanie otaczającego świata i skuteczne w nim działanie, wykonywanie określonego zawodu; wynik kształcenia i samokształcenia.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Miał wykształcenie humanistyczne, z matematyką zawsze był na bakier.

 (1.2) U ptaków doszło do wykształcenia się piór.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkʃtawˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: vykštau̯cńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kształcić, wykształcać ndk., wykształcić dk.

 rzecz. wykształciuch mos., kształtowanie n., kształcenie n., kształt

 przym. wykształcony, kształtowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wiedza, umiejętność

 (1.2) wytworzenie, powstanie, wyewoluowanie

Wiktionary


wykształceniowy

przymiotnik od: wykształcenie


SJP.pl


wykształcić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykształcać)

 (1.1) nadać czemuś jakiś kształt, uformować coś

 (1.2) sprawić, że ktoś nauczy się czegoś, posiądzie wiedzę, ukończy szkołę itp.

 (1.3) pobudzić coś do sprawniejszego działania, wyćwiczyć coś

czasownik zwrotny dokonany wykształcić się (ndk. wykształcać się)

 (2.1) zdobyć umiejętności lub wiedzę w jakiejś dziedzinie

 (2.2) zostać rozwiniętym przez ćwiczenia

 (2.3) osiągnąć końcowy kształt, w pełni się rozwinąć

 (2.4) przen. powstać w określonej, ukończonej formie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Minie jeszcze kilka lat, zanim ten dąb wykształci grube, mocne konary.

 (1.2) Jako profesor akademii medycznej, wykształcił co najmniej tuzin wybitnych chirurgów.

 (1.3) Obok zaciekłości w walce wykształcono w pittbullach niezwykłą wprost uległość wobec ludzi.

 (2.1) W życiu, Mirmidia, chodzi o całkiem zwykłe rzeczy: wykształcić się, złapać dobrą robotę, założyć rodzinę i pilnować, żeby dzieciaki nie zeszły na złą drogę.

 (2.2) (…) z jednej strony wykształciły się u nich ogromne, nieproporcjonalne do reszty mięśnie.

 (2.3) Pisklakom nie wykształciły się jeszcze skrzydła.

 (2.4) Z czasem wykształcił się specjalny formularz papieskiego dokumentu konfirmacyjnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkʃtawʲt͡ɕit͡ɕ, AS: vykštau̯ʹćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykształcenie n., wykształciuch m., kształt m.

 przen. wykształcony

 przym. wykształcony, kształtowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uformować, wygenerować, wytworzyć, ukształtować

 (1.2) wychować, wyedukować, wyuczyć

 (1.3) wyrobić, wyćwiczyć

 (2.4) uformować się, ukształtować się

Wiktionary


wykształciuch

lekceważąco: osoba z wyższym wykształceniem uważana za mało inteligentną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) publ. pejor. człowiek wykształcony;

Wiktionary

Wykształciuch, także: wykształceniec – pejoratywne, ironiczne określenia osób posiadających wyższe wykształcenie, ale postrzeganych jako niespełniające wymogów koniecznych do osiągnięcia statusu inteligenta.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z naszym populistycznym programem nie mamy szans, te wykształciuchy nie będą na nas głosować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkʃtawʲt͡ɕux, AS: vykštau̯ʹćuχ

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykształcenie n.

 czas. wykształcić dk., wykształcać ndk.

 przym. wykształcony, kształtowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) homo eruditus; żart. lub iron. jajogłowy; pejor. lekcew. inteligencik; neutr. inteligent, intelektualista

Wiktionary


wykształciuszka

wykształciuch


SJP.pl

Patrz:

wykształciuch

wykształcony

przymiotnik

 (1.1) taki, który posiadł szeroką wiedzę, ukończył jakąś szkołę, zwłaszcza wyższą uczelnię

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wykształcić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Leonardo da Vinci był człowiekiem wszechstronnie wykształconym, mimo że nigdy nie odbył studiów uniwersyteckich – był samoukiem.

 (1.1) Naszą nadzieją i szansą na dalszy rozwój jest otwarte i dobrze wykształcone młode pokolenie.

 (2.1) …od tysięcy lat w żołądkach ludzi i zwierząt jest bardzo silne stężenie kwasu solnego i enzymów. To wykształcona w wyniku ewolucji nasza naturalna ochrona przed zarazkami, które przyjmujemy w pożywieniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkʃtawˈt͡sɔ̃nɨ, AS: vykštau̯cõny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykształcenie n., wykształciuch m.

 czas. kształcić ndk., wykształcić dk., wykształcać ndk., kształcić się ndk., wykształcić się dk., wykształcać się ndk., wykształtować się dk.

 przym. niewykształcony

 ims. niewykształcony

Wiktionary


wykuć

1. zrobić, uformować coś przez kucie, np. wykuć zbroję;
2. kując, krusząc (np. skałę, kamień), wyrzeźbić coś, nadać czemuś jakąś formę; wyciosać;
3. potocznie: wyuczyć się czegoś na pamięć, zwykle w sposób mechaniczny, bezmyślny;
4. przenośnie: stworzyć, ukształtować coś, np. wykuć lepszą przyszłość, nowe życie


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) pot. uczn. eduk. nauczyć się na pamięć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykucie n., kucie n., kujon m., kujonka ż., kowal m., kowalicha ż., kowalik m., kuźnia ż., kuczer mos., kujonienie n., kujownia ż., podkucie n.

 czas. kuć ndk., kować ndk., wykuwać ndk., odkuć dk., odkuwać ndk., zakuć dk., zakuwać ndk., przykuć dk., przykuwać ndk., okuć dk., okuwać ndk., obkuć się dk., kujonić ndk.

Wiktionary


wykucie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykuć.

 (1.2) pot. uczn. eduk. nauczenie się na pamięć

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Nie wystarczy wykucie na pamięć wzorów, trzeba jeszcze umieć zastosować je w praktyce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkut͡ɕɛ, AS: vykuće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. odkuć, wykuć dk.

 rzecz. podkucie n.

Wiktionary


wykuglować

potocznie: osiągnąć korzyść w sprytny lub nielegalny sposób; wykombinować


SJP.pl


wykukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykukać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykukać dk.

 rzecz. kukułka ż.

Wiktionary


wykukiwać

czasownik przechodni

 (1.1) gw-pl|Poznań. wyglądać, spoglądać z oczekiwaniem, z ciekawością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ino mi tu wykukujesz i wykukujesz przez dźwi? Leć, do sklepu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykukiwanie n.

Wiktionary


wykukiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykukiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykukiwać ndk.

Wiktionary


wykuknąć

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Poznań. dokonany od|wykukiwać.

Wiktionary


wykulać

potocznie:
1. wytoczyć - tocząc, wyciągnąć, wydobyć;
2. wyrzucić - rzuciwszy kostką do gry, uzyskać określony wynik


SJP.pl


wykup

1. nabycie czegoś (często swojej dawnej własności) za opłatą; wykupienie;
2. przestarzale: wymuszona zapłata za uzyskanie czegoś, odzyskanie kogoś; okup


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) urz. nabycie za opłatą czegoś, często już uprzednio posiadanego

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: wykupić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kupiec mos./mrz., wykupywanie

 czas. wykupić dk., wykupywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wykupywanie

Wiktionary


wykupić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykupywać)

 (1.1) kupić cały zapas czegoś

 (1.2) zapłacić okup, by kogoś uwolnić

 (1.3) odzyskać jakąś swoją rzecz poprzez zapłacenie żądanej sumy

czasownik zwrotny wykupić się (ndk. wykupywać się)

 (2.1) zapłacić za siebie okup, by się uwolnić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dżesika wykupiła wszystkie pampersy.

 (1.2) Ambasador wenecki wykupił Italczyków przetrzymywanych przez kalifa.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. kupić dk.

 rzecz. wykupienie n., kupiec mos., kupowanie n., zakup mrz., zakupy nmos., wykup mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) zapłacić okup

Wiktionary


wykupienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykupić.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) To ja zleciłam Łukaszowi wykupienie działki nad jeziorem.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykupić dk.

Wiktionary


wykupne

potocznie: opłata za uwolnienie kogoś lub siebie; okup


SJP.pl


wykupny

rzadko: nabyty drogą wykupu


SJP.pl


wykupowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykupować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewykupowanie n.

 czas. wykupować ndk.

Wiktionary


wykupowy

wykup


SJP.pl

Patrz:

wykup

wykurczać

1. poddawać włókna lub tkaniny bawełniane działaniu ługu sodowego w celu nadania im połysku, trwałości i miękkości; merceryzować;
2. dawniej: prostować coś skurczonego


SJP.pl


wykurczyć

1. poddać włókna lub tkaniny bawełniane działaniu ługu sodowego w celu nadania im połysku, trwałości i miękkości;
2. dawniej: wyprostować coś skurczonego


SJP.pl


wykurować

wyleczyć, wrócić do zdrowia


SJP.pl


wykursywić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wykursywiać)

 (1.1) wyróżnić jakiś fragment tekstu, obejmując go kursywą

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kursywa ż., wykursywienie n., wykursywianie n.

 czas. kursywić, wykursywiać ndk.

Wiktionary


wykurwiać

wulgarnie:
1. wyrzucać, wywalać;
2. silnie uderzać


SJP.pl


wykurwianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykurwiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kurwik mrz., niewykurwianie n., kurewka ż., kurwowanie n., pokurwowanie n., kurwa ż.

 czas. kurwować, wykurwiać ndk.

 wykrz. kurwa

 partyk. kurwa

Wiktionary


wykurwić

wulgarnie:
1. uderzyć kogoś z dużą siłą;
2. zwolnić kogoś z pracy;
3. zmusić kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. o mężczyźnie: odbyć stosunek płciowy


SJP.pl


wykurwiście

przysłówek

 (1.1) wulg. bardzo, mocno, intensywnie

 (1.2) wulg. dobrze, wspaniale

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ale wykurwiście mnie zdenerwowałaś!

 (1.2) Zdałeś? Stary, wykurwiście!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkurˈvʲiɕt͡ɕɛ, AS: vykurvʹiśće

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wykurwisty, skurwiały

 rzecz. kurwa ż., kurwisko n.

 wykrz. kurwa

 przysł. kurewsko

 partyk. kurwa

Wiktionary


wykurzać

1. wypłaszać coś za pomocą dymu;
2. przenośnie: zmuszać kogoś do opuszczenia zajmowanego miejsca


SJP.pl


wykurzyć

1. wypłoszyć coś za pomocą dymu;
2. przenośnie: zmusić kogoś do opuszczenia zajmowanego miejsca


SJP.pl


wykusić

potocznie: wyłudzić coś od kogoś, stosując podstęp, oszustwo lub poprzez natrętną prośbę; wycyganić


SJP.pl


wykuśtykiwać

potocznie: wychodzić skądś niezdarnie, utykając; wykusztykiwać


SJP.pl


wykusz

forma architektoniczna, której zadaniem było poszerzenie przylegającego wnętrza; następnie stał się jedynie formą ozdobną; wystaje spoza lica elewacji budyku i często jest nakryty osobnym daszkiem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. forma architektoniczna stanowiąca element wystający z lica elewacji;

 (1.2) stpol. ganek

Wiktionary

Wykusz – forma architektoniczna wzorowana na budownictwie Bliskiego Wschodu (architektura islamu), stanowiąca wystający z lica elewacji fragment budynku poszerzający przylegające wnętrze, nadwieszony powyżej parteru o wysokości jednej lub kilku kondygnacji. Wykusz zazwyczaj wsparty jest na wspornikach, o szerokości jednej osi, z oknami, nakryty osobnym daszkiem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨkuʃ, AS: vykuš

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wykuszowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wystawka

Wiktionary


wykuszowy

wykusz


SJP.pl

Patrz:

wykusz

wykusztykiwać

potocznie: wychodzić skądś niezdarnie, utykając; wykuśtykiwać


SJP.pl


wykuwać

1. robić, formować coś przez kucie, np. wykuwać zbroję;
2. kując, krusząc (np. skałę, kamień), rzeźbić coś, nadawać czemuś jakąś formę; wyciosywać;
3. potocznie: uczyć się czegoś na pamięć, zwykle w sposób mechaniczny, bezmyślny; zakuwać, zakuwać się, kuć;
4. przenośnie: tworzyć, kształtować coś, np. wykuwać lepszą przyszłość, nowe życie


SJP.pl


wykuwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykuwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewykuwanie n., podkucie n.

 czas. odkuć, wykuwać ndk.

Wiktionary


wykwalifikować

1. wykształcić kogoś w jakimś zawodzie lub umiejętności;
2. wykwalifikować się - wykształcić się w jakimś zawodzie lub umiejętności; nabrać kwalifikacji


SJP.pl


wykwalifikowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykwalifikować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. kwalifikacja ż., kwalifikacje nmos., kwalifikator m., zakwalifikowanie n., kwalifikowanie n.

 czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., wykwalifikować dk.

 przym. kwalifikacyjny

Wiktionary


wykwalifikowany

1. wykształcić kogoś w jakimś zawodzie lub umiejętności;
2. wykwalifikować się - wykształcić się w jakimś zawodzie lub umiejętności; nabrać kwalifikacji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) posiadający odpowiednie kwalifikacje

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykwalifikować dk.

 rzecz. kwalifikacje nmos., kwalifikacja ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kwalifikowany, wyspecjalizowany

Wiktionary


wykwint

elegancja; wytworność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wytworność, komfort połączony z elegancją

 (1.2) daw. zbytnia wymyślność

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lśniąco biała jedwabna pościel dawała wrażenie świeżości i wykwintu, aż Hugo westchnął z zazdrością.

 (1.1) Nędza i wykwint życia[,] mieszają się ze sobą[ ]; żebrak ociera się o bankiera, szynk graniczy z salonem.

 (1.1) Z wielkim wykwintem urządzony był ogród, pełen sadzawek, wodotrysków zrujnowanych, szpalerów, balustrad, grot, posągów szkaradnych, ale [[z dala|z[ ]dala]] robiących efekt bardzo malowniczy.

 (1.1) Że stołowników wiele, jadła będzie dostatkiem[ ]: ale co dóm ma, tym się raczą wszyscy kontentować, a że wykwintów nie znajdą, z tego się[,] ile łaskawi, nie zgorszą.

 (1.2) Nie wystarczy życiesic. [życia] wytwornej pannie na wypełnienie wszystkich grymasów, wykwintów[,] i korowodów.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. wykwintnie

 przym. wykwintny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elegancja

 (1.2) fumy, wybredzanie

Wiktionary


wykwintnie

przysłówek

 (1.1) w sposób wykwintny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykwint mrz., wykwintność ż.

 przym. wykwintny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elegancko, gustownie, kunsztownie, wytwornie

Wiktionary


wykwintniej

stopień wyższy od przysłówka: wykwintnie


SJP.pl


wykwintniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wykwintny


SJP.pl


wykwintniś

człowiek przesadnie wykwintny


SJP.pl


wykwintnisia

człowiek przesadnie wykwintny


SJP.pl


wykwintność

elegancja; wytworność; szyk; wdzięk; wykwint; ozdobność; dobry smak


SJP.pl


wykwintności

elegancja; wytworność; szyk; wdzięk; wykwint; ozdobność; dobry smak


SJP.pl


wykwintny

1. wyróżniający się poczuciem piękna i dobrymi manierami;
2. świadczący o czyimś poczuciu piękna i dobrym wychowaniu;
3. będący w dobrym guście i wysokiej jakości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) będący w dobrym guście, wytworny, wyszukanie elegancki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gospodyni wyciągnęła z komody wykwintną pościel dla gości.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykwint m., wykwintność ż., wykwintniś m., wykwintnisia ż.

 przysł. wykwintnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elegancki

Wiktionary


wykwit

1. patologiczna zmiana na skórze lub błonach śluzowych;
2. nagłe pojawienie się kogoś lub czegoś w dużej liczbie; wysyp, wysiew;
3. pełnia rozwoju rośliny; rozkwit;
4. przejaw sposobu myślenia lub tworzenia;
5. wytwarzanie się na czymś osadu;
6. skupienie kryształów soli kamiennej, wapnia, magnezu i innych związków;
7. najwyższe osiągnięcie twórczości artystycznej;
8. śluzowiec żółtej barwy; gniłek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kult. najwspanialsze osiągnięcie w jakiejś działalności twórczej

 (1.2) med. zmiana chorobowa na skórze lub śluzówce

 (1.3) miner. skupienie kryształów mineralnych na danej powierzchni

 (1.4) bot. śluzowaty organizm roślinny spotykany na korze drzew, mchach lub butwiejących resztkach roślin

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wykwitać, wykwitnąć, kwitnąć, rozkwitać

 rzecz. wykwitanie n., wykwitnięcie n.

 ims. wykwitły, wykwitnięty

 przym. kwietniowy

 przysł. kwiecisto

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) osutka, wyprysk

Wiktionary


wykwitek

zdrobnienie od: wykwit (zmiana skórna)


SJP.pl


wykwitować

1. potocznie: wręczyć kwit zobowiązujący do zapłacenia czegoś;
2. przestarzale: oszukując, pozbawić kogoś zysku lub własności


SJP.pl


wykwitowy

wykwit, np. plamy wykwitowe


SJP.pl


wykład

1. wykładanie teorii na wyższych uczelniach, nauczanie;
2. jednostka zajęć szkoleniowych na wyższej uczelni


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dłuższa, zaplanowana wypowiedź ustna służąca przekazaniu słuchaczom wiedzy na jakiś temat

 (1.2) przedstawienie, komentowanie

Wiktionary

Wykład – metoda nauczania polegająca na ustnym przekazywaniu informacji słuchaczom, którzy otrzymują je w milczeniu (w założeniu), zadając ewentualne pytania po zakończeniu wykładu (niekiedy dopuszcza się możliwość zadawania pytań w trakcie trwania wykładu).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Profesor poprowadził wykład z historii Polski.

 (1.2) Dzieło odznacza się przystępnością wykładu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨkwat, AS: vyku̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykładowca m., wykładowczyni ż., wykładnia ż., wykładnik m., wykładzina ż., wykładanie n., wyłożenie n.

:: zdrobn. wykładzik m.

 czas. wykładać ndk., wyłożyć dk.

 przym. wykładowy, wykładowczy, wykładniczy

Wiktionary


wykładać

czasownik

 (1.1) wyjmować i kłaść gdzieś, rozkładać (przedmioty)

 (1.2) wyściełać powierzchnię czegoś

 (1.3) przedstawiać (coś komuś)

 (1.4) uczyć czegoś, prowadzić wykłady

 (1.5) zapłacić za coś, dać pieniądze na jakiś wydatek, cel

czasownik zwrotny wykładać się

 (2.1) nie zdać egzaminu z powodu określonej kwestii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyłożyłem książkę na stół.

 (1.2) Wyłożyłem schody wykładziną.

 (1.3) Prezes wyłożył plan swojego działania.

 (1.4) Ten doktor wykłada na Wydziale Psychiatrii.

 (1.5) Wyłożyć pieniądze na mieszkanie.

 (2.1) Wyłożyłem się na ostatnim pytaniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkwadat͡ɕ, AS: vyku̯adać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykładnia, wykładanie

 czas. kłaść, składać

 (1.5) czas. wykład; rzecz. wykładowca, wykładzik, wykładowczyni; przym. wykładowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) nakrywać

Wiktionary


wykładanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wykładać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkwaˈdãɲɛ, AS: vyku̯adãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykład m., wykładzik m., wykładowca m., wykładowczyni ż., wyłożenie n.

 czas. wykładać ndk., wyłożyć dk.

 przym. wykładowy

Wiktionary


wykładnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wyjaśnienie, wytłumaczenie czegoś

Wiktionary

Wykładnia prawa (zwana także interpretacją prawa lub egzegezą prawniczą) – pojęcie języka prawnego i języka prawniczego, które oznacza ustalenie „właściwego” znaczenia (sensu, zakresu, treści) jakiegoś fragmentu tekstu prawnego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Sąd postanowił wystąpić do Trybunału Sprawiedliwości UE o wykładnię przepisów, aby wiedzieć, jak postępować w przyszłości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkwadʲɲa, AS: vyku̯adʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykładowca mos., wykład

 czas. wykładać

 przym. wykładowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) interpretacja, wyjaśnienie, wytłumaczenie

Wiktionary


wykładniczość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wykładnicze

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wykładniczy

 przysł. wykładniczo

Wiktionary


wykładniczy

zmieniający się w postępie geometrycznym; eksponencjalny


SJP.pl


wykładnik

1. w matematyce: liczba wskazująca, ile razy należy daną liczbę potęgować lub pierwiastkować;
2. coś co jest dowodem czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) to, co określa, wskazuje, wyraża coś

 (1.2) mat. liczba y w zapisie potęgowania x^y

Wiktionary

matematyka
  • wykładnik potęgi
  • wykładnik elementu grupy
  • wykładnik Lapunowa
fizyka
  • wykładnik adiabaty
  • wykładnik politropy
chemia
  • wykładnik stężenia jonów wodorowych (pH)

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wykład mrz.

 przym. wykładowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wskaźnik, wyraziciel

Wiktionary


wykładowca

osoba prowadząca wykład


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) eduk. osoba prowadząca wykłady na wyższej uczelni

 (1.2) eduk. osoba prowadząca wykłady na kursie

Wiktionary

Wykładowca – osoba, która przedstawia wykładnię tematu z zakresu przedmiotu (np. kursu akademickiego) poprzez wykład zamknięty lub otwarty na wyższej uczelni, kursach itp.

Termin ten może dotyczyć też stanowiska akademickiego. W odróżnieniu od asystenta wykładowca zazwyczaj nie jest zobowiązany do prowadzenia badań naukowych i koncentruje się wyłącznie na dydaktyce.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨkwaˈdɔft͡sa, AS: vyku̯adofca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykład m., wykładzik m., wykładnia ż., wykładzina ż., wykładanie n., wyłożenie n.

:: fż. wykładowczyni ż.

 czas. wykładać ndk., wyłożyć dk.

 przym. wykładowy, wykładniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nauczyciel akademicki

Wiktionary


wykładowczyni

kobieta prowadząca wykład


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) forma żeńska od wykładowca

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasza wykładowczyni prawie zawsze się spóźnia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkwadɔfˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vyku̯adofčńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykład, wykładowca, wykładzik, wykładanie

 czas. wykładać ndk.

 przym. wykładowy

Wiktionary


wykładowy

przymiotnik od: wykład


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący wykładu, związany z wykładem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na dzisiejszym odczycie sala wykładowa była pełna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkwaˈdɔvɨ, AS: vyku̯adovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykład m., wykładzik m., wykładowca m., wykładowczyni ż., wykładnik m., wykładnia ż., wykładzina ż., wykładanie n., wyłożenie n.

 czas. wykładać ndk., wyłożyć dk.

 przym. wykładniczy

Wiktionary


wykładzik

zdrobnienie od: wykład


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pot. lekcew. lub żart. zdrobn. od: wykład

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Majka zrobiła mi wykładzik z fizyki i nagle wszystko zrozumiałem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈkwad͡ʑik, AS: vyku̯aʒ́ik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wykład m., wykładowca m., wykładowczyni ż., wykładanie n.

 przym. wykładowy

 czas. wykładać ndk.

Wiktionary


wykładzina

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) materiał do wykładania ścian, podłóg lub wnętrza urządzeń przemysłowych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨkwaˈd͡ʑĩna, AS: vyku̯aʒ́ĩna

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wykładzinowy, wykładowy

 rzecz. wykład m., wykładowca mos.

Wiktionary


wykładzinowy

przymiotnik od: wykładzina


SJP.pl


wykłamać

kłamiąc, uzyskać, osiągnąć coś


SJP.pl


wykłamywać

kłamiąc, uzyskiwać, osiągać coś


SJP.pl


wykłapywać

1. potocznie: wypowiadać coś szybko;
2. dawniej: kłapiąc, silnie wybić coś


SJP.pl


wykłócanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) chem. przest. intensywne mieszanie lub wstrząsanie mieszaniny mające na celu np. łatwiejsze rozdzielenie składników

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te ostatnie oddzielamy przez wykłócanie roztworu z eterem, przyczem również część zasad rozpuszczalnych w wodzie i w eterze NWII i WWII przejdzie do eteru, skąd można je usunąć przemywając roztwór eterowy wodą.

 (1.1) Stwierdzono mianowicie, że przez wykłócanie oliwy dowolnymi ilościami spirytusu, da się usunąć zaledwie ⅓ cz. wolnych kwasów tłuszczowych.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wykłócać, skłócać, wykłócić, skłócić

 przym. wykłócony, skłócony

 rzecz. wykłócenie n., skłócanie n., skłócenie n.

Wiktionary


wykłosić

wykłosić się - (o roślinach kłosowych) wytworzyć kłosy, rozwinąć się w kłosy


SJP.pl


wykłuć

1. wyłupić coś ostrym narzędziem;
2. utworzyć wzór poprzez nakłuwanie jakiejś powierzchni; wytatuować


SJP.pl


wykłuwacz

1. ostre narzędzie do wyłupiania;
2. dawniej: wykałaczka; wykałacz


SJP.pl


wylać

1. usunąć płyn z naczynia;
2. wystąpić z brzegów;
3. relegować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|wylewać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨlat͡ɕ, AS: vylać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylew m., wylewka ż., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylewanie n., wylanie n.

 czas. olać, oblewać, zalać, wylewać ndk.

 przym. wylewny

 przysł. wylewnie

Wiktionary


wylądować

czasownik nieprzechodni

 (1.1) dokonany od|lądować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. lądować

 rzecz. ląd mrz., lądowanie n., lądowisko n., lądownik n., wylądowanie n.

Wiktionary


wylądowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylądować.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Okazuje się, że nie tylko Polacy klaszczą po wylądowaniu samolotu.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wylądować dk.

 rzecz. lądowanie n.

Wiktionary


wyląg

wykluwanie się, wydobywanie się młodych z jaj; wylęg


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zool. wydostanie się młodego osobnika z jaja lub organizmu rodzicielskiego;

 (1.2) zool. ogół jaj lub młodych w jednym miocie lub okresie

Wiktionary

Lęg, ląg – w znaczeniu ogólnym: wylęganie się, wyklucie się, czyli wydobycie się zwierząt z jaj. W zoologii mianem lęg określane są wszystkie jaja danego zwierzęcia wysiadywane jednocześnie, a w ornitologii również wszystkie pisklęta pochodzące z jednego zniesienia, wychowywane przez jednych rodziców lub jeden cykl rozrodczy obejmujący okres od budowy gniazda po uzyskanie samodzielności przez pisklęta. W tym ostatnim znaczeniu termin lęg może być użyty w odniesieniu do pary ptaków lub do całego gatunku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy następuje wyląg u bociana sinodziobego?

 (1.2) Tego lata cały wyląg kuropatw wyżarły lisy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lęg mrz., wylęg mrz., wylęganie n., wylęganiec mos., wylęgarka ż., wylęgarnictwo n., wylęgnięcie n.

 czas. wyląc się dk., wylęgać się ndk., wylęgnąć się dk.

 przym. wylęgły, wylęgowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ląg, lęg, wyklucie; war. wylęg

 (1.2) ląg, lęg; war. wylęg

Wiktionary


wylakierowywać

wymalowywać lakierem


SJP.pl


wylanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylew m., wylewka ż., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylewanie n.

 czas. olać, wylewać ndk., wylać dk.

 przym. wylewny

 przysł. wylewnie

Wiktionary


wylansować

zrobić wszystko, aby ktoś stał się popularny, coś stało się modne; wypromować, spopularyzować, rozpropagować, wprowadzić w modę


SJP.pl


wylansowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylansować.

Wiktionary


wylapisować

przypalić, zdezynfekować lapisem - azotanem srebra


SJP.pl


wylaszczać

młodzieżowo:
1. czynić kogoś pięknym;
2. wylaszczać się - poprawiać swój wygląd makijażem, fryzurą, uzyskaniem odpowiedniej sylwetki itp.; robić z siebie laskę


SJP.pl


wylaszczony

młodzieżowo: taki, który poprawił swój wygląd makijażem, fryzurą, uzyskaniem odpowiedniej sylwetki itp.


SJP.pl


wylaszczyć

młodzieżowo:
1. uczynić kogoś pięknym;
2. wylaszczyć się - poprawić swój wygląd makijażem, fryzurą, uzyskaniem odpowiedniej sylwetki itp.; zrobić z siebie laskę


SJP.pl


wylatać

1. w lotnictwie: spędzić określoną liczbę godzin, lecąc; o pilocie: przebyć konkretną ilość kilometrów, pilotując samolot;
2. potocznie: uzyskać coś, chodząc gdzieś wiele razy; wychodzić


SJP.pl


wylatkowo

Wylatkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Powidz, nad jeziorem Niedzięgiel.


Wieś królewska Wielatkowo należąca do starostwa powidzkiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego. Około 1792 roku w Wylatkowie funkcjonowała huta szkła. 27 września 1939 roku Niemcy rozstrzelali 4 mieszkańców wsi: Mariana Biziela, Franciszka Rożka oraz braci Walentego i Mariana Soszyńskich.

Wikipedia


wylatowo

Wylatowo (niem. Wilatowen) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.

Wylatowo uzyskało lokację miejską przed 1388 rokiem, zdegradowane w 1871 roku. Prywatne miasto duchowne Wielatowo położone w powiecie gnieźnieńskim było własnością klasztoru kanoników regularnych w Trzemesznie.

Wikipedia


wylatywać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wylecieć)

 (1.1) zool. lecąc, opuszczać jakieś miejsce, wydostawać się skądś

 (1.2) lotn. rozpoczynać skądś lot celem podróży

 (1.3) techn. zostawać wystrzelonym

 (1.4) fiz. unosić się w górę samoczynnie lub będąc wyrzucanym

 (1.5) pot. szybkim ruchem wydostawać się skądś

 (1.6) pot. wypadać skądś

 (1.7) pot. zostawać usuniętym, wyrzucanym skądś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylatywanie n., wylot mrz., wylotek m.

 czas. latać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odlatywać, wyfruwać

 (1.2) startować

 (1.4) ulatywać, unosić się

 (1.6) wypadać

Wiktionary


wylazować

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wychodzić

Wiktionary


wylazłowo

Miejscowości w polsce:

  • Wylazłowo – osada w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. lipnowskim, w gminie Wielgie
  • Wylazłowo – wieś w woj. mazowieckim, w pow. żuromińskim, w gminie Lubowidz

Wikipedia


wylec

1. wyjść gdzieś tłumnie;
2. o zbożu: położyć się pod wpływem wichury lub deszczu


SJP.pl


wylecieć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wylatywać)

 (1.1) dokonany od|wylatywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tamten ramionami ruszył, jakoś głupio roześmiał sia i wyleciał na dwór.

 (1.1) Wacek, który siedział na miejscu obok kierowcy, wyleciał przez przednią szybę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈlɛt͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: vylećėć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. lecieć, latać, dolecieć

 rzecz. wylotek m., wylot mrz., lot

Wiktionary


wyleczać

rzadko: leczyć, przywracać zdrowie; uleczać


SJP.pl


wyleczalny

dający się wyleczyć; uleczalny


SJP.pl


wyleczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. leczyć)

 (1.1) dokonany od|leczyć.

czasownik zwrotny dokonany wyleczyć się (ndk. leczyć się)

 (2.1) dokonany od|leczyć się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Połączenie terapii i pigułek antydepresyjnych może wyleczyć do jednej trzeciej tych, którzy wmawiają sobie, że są chorzy.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. leczyć ndk.

 rzecz. leczenie n., lecznica ż., lek mrz., lekarka ż., lekarstwo n., lekarz mos., wyleczenie n., lecznictwo n.

 przysł. leczniczo

 przym. leczniczy, lekarski, nieleczony

Wiktionary


wylęg

proces wykluwania się młodych, wydobywania się ich z jaj


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zool. wydostanie się młodego osobnika z jaja lub organizmu rodzicielskiego;

 (1.2) zool. ogół jaj lub młodych w jednym miocie lub okresie

Wiktionary

Lęg, ląg – w znaczeniu ogólnym: wylęganie się, wyklucie się, czyli wydobycie się zwierząt z jaj. W zoologii mianem lęg określane są wszystkie jaja danego zwierzęcia wysiadywane jednocześnie, a w ornitologii również wszystkie pisklęta pochodzące z jednego zniesienia, wychowywane przez jednych rodziców lub jeden cykl rozrodczy obejmujący okres od budowy gniazda po uzyskanie samodzielności przez pisklęta. W tym ostatnim znaczeniu termin lęg może być użyty w odniesieniu do pary ptaków lub do całego gatunku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Kiedy następuje wylęg u bociana białego?

 (1.2) Tego lata wylęg u jaskółek był nadzwyczaj liczny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lęg mrz., wyląg mrz., wylęganie n., wylęganiec mos., wylęgarka ż., wylęgarnictwo n., wylęgnięcie n.

 czas. wyląc się dk., wylęgać się ndk., wylęgnąć się dk.

 przym. wylęgły, wylęgowy, lęgowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ląg, lęg, wyklucie; rzad. war. wyląg

 (1.2) ląg, lęg; rzad. war. wyląg

Wiktionary


wylęganiec

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gwara. pogard. nieślubne dziecko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Częstokroć wylęgańców królewskich przeznaczano do stanu duchownego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyląg mrz., wylęg mrz., wylęgarka ż., wylęgarnia ż., wylęgarnictwo n.

 czas. ląc się ndk., lęgnąć się ndk., wyląc się dk., wylęgać się ndk., wylęgnąć się dk.

 przym. lęgowy, wylęgły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bękart

Wiktionary


wylęgarnia

1. miejsce gdzie coś się lęgnie, rozmnaża; siedlisko;
2. miejsce przystosowane do wylęgania się hodowlanych ptaków, ryb itp.;
3. aparat do utrzymywania odpowiednich warunków temperatury, wilgotności itp. używany do sztucznego wylęgania drobiu z jaj; inkubator; wylęgarka


SJP.pl

Wylęgarnia – budynek, zbiornik wodny lub miejsce, w którym pod kontrolą człowieka lub samorodnie następuje wylęganie (czyli okres inkubacyjny) zwierząt hodowlanych np. drobiu lub ryb, a także owadów.

1. Wylęgarnia drobiu czyli np. (kur, kaczek czy indyków), to budynek z urządzeniami do wylęgu drobiu w sztucznych warunkach i pod ścisłą kontrolą technologiczną. Wylęgarnia składa się z hal wylęgowych z aparatami wylęgowymi tzw. sztucznymi kwokami (inkubatorami), magazynu na jaja, działu kontroli jakości oraz działu zbytu piskląt. Jest budynkiem najczęściej murowanym, przeznaczonym dla dużych grup zwierząt, w którym drób przebywa przez całą dobę. Dla nielicznych grup drobiu, pasących się na wolnym wybiegu i przebywających pod zadaszeniem tylko w nocy lub w czasie złej pogody stosuje się kurniki.

Wikipedia


wylęgarnictwo

dział hodowli zajmujący się wylęgiem


SJP.pl


wylegała

nazwisko


SJP.pl


wylegiwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyleżeć)

 (1.1) zob. wyleżeć.

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) daw. wylegiwać się

czasownik zwrotny niedokonany wylegiwać się (dk. wyleżeć się)

 (3.1) spędzać czas na bezczynnym leżeniu, często dla przyjemności lub z lenistwa

Wiktionary

Przykłady

 (3.1) I już muszę wstać, bo nie umiem tak leżeć bezczynnie i się wylegiwać, od razu muszę coś robić i żyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨlɛˈɟivat͡ɕ, AS: vyleǵivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylegiwanie n., wyleżenie n., legowisko n.

Wiktionary

Synonimy:

 (3.1) daw. wylegać się

Wiktionary


wylegiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylegiwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨlɛɟiˈvãɲɛ, AS: vyleǵivãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wylegiwać

Wiktionary


wylęgnięty

taki, który się wylągł; wylęgły


SJP.pl


wylęgowy

przymiotnik od: wylęg


SJP.pl


wyległy

taki, który wyległ (położył się na skutek niekorzystnych warunków wegetacji)


SJP.pl


wylęknąć

przestarzale: wylęknąć się - odczuć strach; zlęknąć (zląc) się przestraszyć się, przerazić się, wyląc się


SJP.pl


wylęknięty

przestarzale: taki, który się wyląkł; wylękły


SJP.pl


wylękniony

taki, który się wyląkł, wystraszony; będący objawem czyjegoś lęku; wylękły


SJP.pl


wylękły

1. pełen lęku; wystraszony, przerażony;
2. świadczący o czyimś lęku, np. wylękłe spojrzenie


SJP.pl


wyleniać

dawniej o zwierzętach: zmieniać sierść, pióra, pancerz, naskórek; wyleniać się


SJP.pl


wyleniały

dawniej o zwierzętach: zmieniać sierść, pióra, pancerz, naskórek; wyleniać się


SJP.pl


wylenić

wylenić się - regionalnie: wylenieć; wylinieć;
1. o zwierzętach: zmienić sierść, pióra, pancerz, naskórek;
2. ulec zniszczeniu przez wytarcie


SJP.pl


wylepiać

przyklejając, wykładać czymś wewnętrzną powierzchnię czegoś


SJP.pl


wylepianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylepiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wylepiać ndk.

 rzecz. lepidło n., lepiszcze n.

Wiktionary


wylepianka

obrazek powstały przez naklejenie na kartonie kolorowych fragmentów papieru lub tkaniny; naklejanka, wyklejanka


SJP.pl


wylepić

przyklejając, wyłożyć czymś wewnętrzną powierzchnię czegoś


SJP.pl


wyler

Niemcy:

  • Wyler – część gminy (Ortsteil) Kranenburg w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w powiecie Kleve

Osoby:

  • Gretchen Wyler – amerykańska aktorka
  • Hugo Wyler – szwajcarski chemik
  • Maud Wyler – francuska aktorka
  • Otto Wyler – szwajcarski malarz
  • Robert Wyler – amerykański producent filmowy
  • William Wyler – amerykański reżyser

Zobacz też:

  • Wieler
  • Wiler
  • Willer

Wikipedia


wylesiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wylesić)

 (1.1) leśn. wycinać z jakiegoś obszaru roślinność leśną

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈlɛɕät͡ɕ, AS: vyleśäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. las m., lasek m., leśny m., leśniczy m., leśnictwo n., wylesianie n.

 przym. leśny, leśniczy

Wiktionary


wylesianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylesiać.

Wiktionary

Wylesianie, deforestacja, wycięcie – proces zmniejszania udziału terenów leśnych w ogólnej powierzchni danego obszaru, zazwyczaj wskutek antropopresji (np. nadmierne wykorzystanie gospodarcze lasów, zanieczyszczenie środowiska itp.).Może prowadzić do powodzi, susz, osunięć ziemi i lawin błotnych.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨlɛˈɕä̃ɲɛ, AS: vyleśä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wylesiać

Wiktionary


wylesić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wylesiać)

 (1.1) dokonany od|wylesiać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Teren trzeba będzie wylesić, bo w mieście skończyły się już tereny, gdzie można budować zakłady pracy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈlɛɕit͡ɕ, AS: vyleśić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. leśny mos., las m., lasek m., leśniczy m., wylesienie n.

 przym. leśny, leśniczy

Wiktionary


wylesienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylesić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wylesić

Wiktionary


wylew

1. pęknięcie naczyń krwionośnych i przedostanie się krwi do organizmu (krwotok wewnętrzny);
2. otwór do opróżniania zbiornika z cieczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wydostanie się cieczy poza obręb naczynia

 (1.2) hydrol. wystąpienie wody z brzegów rzeki

 (1.3) geol. wypływanie lawy na powierzchnię Ziemi

 (1.4) książk. nagłe, silne uzewnętrznienie uczuć

 (1.5) med. wypłynięcie krwi poza obręb naczynia

 (1.6) pot. med. udar mózgu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylewność ż., wylanie n., wylewanie n., wylewka ż.

 czas. olać, wylewać ndk., wylać dk.

 przym. wylewny

 przysł. wylewnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wylanie, wylewanie

 (1.2) efuzja

 (1.3) efuzja, erupcja wylewna

 (1.4) efuzja

 (1.6) apopleksja, udar mózgu

Wiktionary


wylewać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wylać)

 (1.1) lejąc, pozbywać się płynu z naczynia

 (1.2) sprawiać, że jakiś płyn wydostaje się z czegoś

 (1.3) występować z brzegów (o rzece itp.)

 (1.4) pot. wyrzucać kogoś skądś

czasownik zwrotny niedokonany wylewać się (dk. wylać się)

 (2.1) o płynie: wydostawać się z czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wylałem dzisiaj olej z silnika.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈlɛvat͡ɕ, AS: vylevać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylew m., wylewka ż., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylewanie n., wylanie n.

 czas. olać, oblewać, zalać, wylać dk.

 przym. wylewny

 przysł. wylewnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) usuwać, wydalać, wyrzucać, pot. wywalać

Wiktionary


wylewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylewać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨlɛˈvãɲɛ, AS: vylevãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylew m., wylewka ż., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylanie n.

 czas. olać, wylewać ndk., wylać dk.

 przym. wylewny

 przysł. wylewnie

Wiktionary


wylewarować

podnieść ciężar za pomocą lewara lub dźwigni; zlewarować


SJP.pl


wylewisko

miejsce, w którym się coś wylewa, zwłaszcza nieczystości


SJP.pl


wylewka

1. rura odpływowa
2. stłuczone jajko sprzedawane bez skorupki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) bud. surowa podłoga, warstwa betonu lub podobnego materiału na podłodze, kładziona w postaci płynnej lub półpłynnej w celu uzyskania płaskiej, poziomej powierzchni

 (1.2) bud. końcowy element baterii do wody, z którego wylewa się woda

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈlɛfka, AS: vylefka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zlew mrz., lanie n., wylew m., wylewisko n., wylewajka ż., wylewność ż., wylewanie n., wylanie n.

 czas. lać ndk., olewać ndk., olać dk., wylewać ndk., wylać dk.

 przym. wylewny, wylewkowy

 przysł. wylewnie

Wiktionary


wylewkowy

wylewka


SJP.pl

Patrz:

wylewka

wylewniej

stopień wyższy od przysłówka: wylewnie


SJP.pl


wylewniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wylewny


SJP.pl


wylewność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wylewne; cecha tych, którzy są wylewni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. lanie n., wylew m., wylewka ż., wylewajka ż., wylanie n., wylewanie n.

 czas. olać, lać ndk., wylewać ndk., wylać dk.

 przym. wylewny

 przysł. wylewnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekstrawertyczność

Wiktionary


wylewny

skłonny do zwierzeń, otwarty, szczery, życzliwy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) skłonny do zwierzeń

 (1.2) skłonny do okazywania serdecznych uczuć

 (1.3) świadczący o byciu serdecznym, życzliwym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylewka ż., wylewanie n., wylanie n., wylew mrz., wylewność ż.

 czas. olać, wylać dk., wylewać ndk.

 przysł. wylewnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozmowny

 (1.2) otwarty, serdeczny, szczery

 (1.3) otwarty, serdeczny, szczery

Wiktionary


wylewowy

wylew


SJP.pl

Patrz:

wylew

wyleżały

1. wygnieść, spłaszczyć przez długie leżenie;
2. wytrzymać jakiś czas, leżąc; uleżeć;
3. wyleżeć się - spędzić długi czas na leżeniu; należeć się


SJP.pl


wyleźć

1. wyjść; wydobyć się; wysunąć się; wypaść;
2. przemieścić się wyżej;
3. ujawnić się; zostać rozpoznanym


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. wyjść

Wiktionary

Powiązane:

 czas. leźć

 rzecz. właz mrz.

Wiktionary


wyleżeć

1. wygnieść, spłaszczyć przez długie leżenie;
2. wytrzymać jakiś czas, leżąc; uleżeć;
3. wyleżeć się - spędzić długi czas na leżeniu; należeć się


SJP.pl


wylezin

2 miejscowości w Polsce:

  • Wylezin – wieś w woj. lubelskim, w pow. ryckim, w gminie Kłoczew
  • Wylezin – wieś w woj. mazowieckim, w pow. piaseczyńskim, w gminie Tarczyn

Zobacz też: Nowy Wylezin, Stary Wylezin

Wikipedia


wylezinek

Wylezinek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Cielądz.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.

Wikipedia


wylężony

taki, który się wylągł; wylęgły, wylęgnięty


SJP.pl


wyleżysko

obszar w wysokich partiach górskich, gdzie rośliny rozwijają się z opóźnieniem wskutek długiego leżenia śniegu


SJP.pl

Wikipedia


wyleżyskowy

przymiotnik od: wyleżysko


SJP.pl


wyliczać

wymieniać coś w określonej kolejności


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyliczyć)

 (1.1) wymieniać w pewnej kolejności

 (1.2) określać poprzez obliczenia

 (1.3) po obliczeniu wydzielać coś i przeznaczać na jakiś cel

 (1.4) ograniczać coś do jakiejś ilości, liczby

 (1.5) sport. licząc jako sędzia ringowy od 1 do 10, odmierzać czas od otrzymania przez zawodnika obezwładniającego ciosu i po upływie którego uznaje się go za pokonanego przez nokaut

czasownik zwrotny niedokonany wyliczać się (dk. wyliczyć się)

 (2.1) zdawać przed kimś rachunek z wydanych kwot czy zużytych materiałów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyliczanie n., liczenie n., policzenie n., wyliczenie n., zliczanie n., zliczenie n.

 przym. liczny

 czas. policzyć, wyliczyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymieniać, wyszczególniać

 (1.2) obliczać, wykalkulowywać, wyznaczać

 (1.3) przydzielać, wydzielać

 (1.4) kontrolować

 (1.5) liczyć

 (2.1) rozliczać się

Wiktionary


wyliczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyliczać.

Wiktionary

Wyliczanie – podczas pracy z klientem potrzebującym wsparcia technika służąca wskazywaniu jego zalet, właściwych działań, pozytywnych zachowań i postaw, podkreślona wyliczaniem tych faktów na palcach. Dobrze jest przeplatać różnego rodzaju typy zalet: umiejętności, wiedzę, postawy.

Przykład: Po pierwsze umiesz zadbać o swój wygląd, po drugie potrafisz nawiązać rozmowę, po trzecie chcesz dbać o dom i dzieci, po czwarte...

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tańska nie potrafi jednak oddać poetycko piękna przyrody, ogranicza się tylko do wyliczania wspaniałych lasów, kwiecistych łąk i urodzajnych pól.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨlʲiˈt͡ʃãɲɛ, AS: vylʹičãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyliczenie n., wyliczanka ż.

 czas. wyliczać ndk., wyliczyć dk.

Wiktionary


wyliczanka

1. krótki, rymowany wierszyk recytowany przy zabawie, z wskazywaniem przy każdej sylabie na kolejną osobę i wybór tej osoby na której wierszyk się kończy;
2. kolejne wyliczanie czegoś, ciąg elementów


SJP.pl

  • Wyliczanka – gatunek literatury dziecięcej

Wikipedia


wyliczenia

wymienić coś w określonej kolejności


SJP.pl


wyliczenie

1. zestawienie, spis, rachunek wykazujący coś;
2. środek artystyczny charakterystyczny dla literatury baroku, polegający na wymienieniu w tekście kilku elementów tej samej kategorii; enumeracja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyliczyć.

Wiktionary

Enumeracja (wyliczenie) – charakterystyczny dla baroku środek stylistyczny polegający na wymienianiu w tekście kolejnych elementów pewnej całości, służący zwróceniu uwagi na prezentowane treści, wzmocnieniu znaczenia wypowiedzi. Wyliczenie spotyka się często w twórczości ludowej. Poeci barokowi lubili zestawiać w wyliczeniu słowa jednosylabowe:

Dźwięk, cień, dym, wiatr, błysk, głos, punkt - żywot ludzki słynie.
Słońce więcej nie wschodzi to, które raz minie,
(Daniel Naborowski, Krótkość żywota)
Moc, myśl, żal, strach, pot, krew, sen zwyciężony,
Zdrada, powrozy, łzy, sąd i niemiły
Twarzy policzek, i rózgi, co biły,
Słup, cierń, krzyż, gwóźdź, żółć i bok otworzony
(Stanisław Herakliusz Lubomirski, Sonet na całą mękę Pańską)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨlʲiˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vylʹičńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyliczyć dk., wyliczać ndk.

 rzecz. zliczenie n., zliczanie n., policzenie n., wyliczanie, wyliczanka

 przym. liczny

Wiktionary


wyliczeniowy

wyliczenie


SJP.pl

Patrz:

wyliczenie

wyliczyć

wymienić coś w określonej kolejności


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyliczać)

 (1.1) dokonany od|wyliczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyliczanie n., wyliczenie n., wyliczanka ż., liczenie n., policzenie n., zliczanie n., zliczenie n.

 czas. policzyć, liczyć, wyliczać ndk.

 przym. liczny

Wiktionary


wylinić

dawniej: wylinić się - wylinieć, wylenieć; wylenić się


SJP.pl


wylinka

1. zrogowaciały naskórek zrzucany przez płazy i gady;
2. kutikula zrzucana przez stawonogi;
3. proces linienia; linka (rzadziej)


SJP.pl

Wylinka, egzuwium (exuvium, exuvies) – zewnętrzna część powłoki ciała zwierząt zrzucana przy linieniu, np. oskórek (kutykula) stawonogów, zrogowaciałe warstwy naskórka gadów.

W trakcie wzrostu niektórych zwierząt powierzchnia ich ciała nie rośnie wraz z nimi i po pewnym czasie staje się za mała, pęka, a następnie zostaje zrzucona. Rosnący osobnik ma nową, najczęściej jeszcze miękką powłokę, łatwo ulegającą deformacjom i nieprzygotowaną do ochrony przed potencjalnym napastnikiem.

Wikipedia


wylistować

utworzyć listę; wymienić, wyliczyć


SJP.pl


wylistowywać

sporządzać listę; wymieniać, wyliczać


SJP.pl


wylizanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylizać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wylizać dk.

 rzecz. lizusostwo n.

Wiktionary


wylobbować

wywrzeć wpływ na organy władzy państwowej w interesie określonych grup społecznych lub politycznych


SJP.pl


wylocik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od wylot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylot m.

Wiktionary


wylodzony

wyjałowiony przez lodowiec


SJP.pl


wylogować

1. zakończyć sesję pracy z systemem komputerowym;
2. wylogować się - wyjść z systemu komputerowego o kontrolowanym dostępie


SJP.pl

czasownik

 (1.1) dokonany od|wylogowywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨlɔˈɡɔvat͡ɕ, AS: vylogovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylogowanie n., logowanie n.

Wiktionary


wylogowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylogować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wylogować dk., wylogowywać ndk.

Wiktionary


wylogowany

taki, który się wylogował (wyszedł z systemu komputerowego o kontrolowanym dostępie)


SJP.pl


wylogowywać

1. kończyć sesję pracy z systemem komputerowym;
2. wylogowywać się - wychodzić z systemu komputerowego o kontrolowanym dostępie


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) inform. zakończyć sesję pracy z systemem informatycznym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z bankowości internetowej nie powinno się korzystać w kawiarence internetowej; jeśli już się to robi, należy pamiętać, by zawsze wylogować się ze strony banku, usunąć wszystkie dane prywatne z przeglądarki i zamknąć ją.

 (1.1) Właśnie miałem zapisać artykuł, gdy serwis wylogował mnie z powodu zbyt długiej nieaktywności. Straciłem wszystko, co napisałem przez pół godziny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨlɔɡɔˈvɨvat͡ɕ, AS: vylogovyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylogowywanie n., logowanie n., wylogowanie

Wiktionary


wylogowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wylogowywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨlɔɡɔvɨˈvãɲɛ, AS: vylogovyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wylogowywać

Wiktionary


wylot

1. wyruszenie w podróż lotniczą;
2. zakończenie rury


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dziura przez którą coś wylatuje

 (1.2) odlot, wylecenie, wylatywanie

 (1.3) zakończenie drogi, tunelu, doliny, itp.

 (1.4) daw. rękaw kontusza rozcięty po wewnętrznej stronie, zarzucany na plecy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨlɔt, AS: vylot

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylotówka ż., wylotek m., wylecenie n., wylatywanie n., wylatanie n.

 czas. wylecieć dk., wylatywać ndk., wylatać dk./ndk.

 przym. wylotowy

Wiktionary


wylotek

1. gatunek ryby z rzędu belonokształtnych;
2. szpara umożliwiająca pszczołom opuszczanie ula


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) pszcz. otwór w ulu umożliwiający pszczołom opuszczanie ula i powracanie do niego

Wiktionary

Wylotek (Cheilopogon heterurus) – gatunek ryby z rzędu belonokształtnych z rodziny ptaszorowatych (Exocoetidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zbyt małe wylotki sprzyjają zawilgoceniu ula.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈlɔtɛk, AS: vylotek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylot

 czas. wylatywać ndk., wylecieć

 przym. wylotkowy, wylotowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wlotek, oczko

Wiktionary


wylotka

1. gatunek ryby z rzędu belonokształtnych;
2. szpara umożliwiająca pszczołom opuszczanie ula


SJP.pl


wylotówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. droga umożliwiająca wyjazd z miasta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨlɔˈtufka, AS: vylotufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wylot mrz.

Wiktionary


wyludniać

czasownik niedokonany

 (1.1) czynić bezludnym

czasownik zwrotny wyludniać się

 (2.1) stawać się bezludnym

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyludnić dk.

 rzecz. wyludnienie n.

Wiktionary


wyludnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sprawianie, że coś się wyludnia

 (1.2) stawanie się wyludnionym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyludnienie n.

 czas. wyludnić

Wiktionary


wyludnić

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|wyludniać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyludnianie n., wyludnienie n., lud mrz.

 czas. wyludniać ndk.

Wiktionary


wyludnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyludnić.

 (1.2) depopulacja, spadek liczby ludności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyludnianie n.

 czas. wyludniać ndk., wyludnić dk.

Wiktionary


wylukać

potocznie: wypatrzeć, dostrzec


SJP.pl


wylutować

usunąć coś przylutowanego


SJP.pl


wylutowywać

usuwać coś przylutowanego


SJP.pl


wyluzowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyluzować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyluzować dk.

 rzecz. luz mrz.

Wiktionary


wyluzowywać

potocznie: wyluzowywać się - odprężać się, relaksować się; wrzucać na luz


SJP.pl


wym.

skrót od:
1. wymowa;
2. wymieniony


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wymowa

 (1.2) = wymawiaj

Wiktionary

Wymowa (wym.) – sposób artykulacji dźwięków w konkretnym języku. Wymowa może być znormalizowana lub indywidualna – sposób, w jaki ktoś wypowiada dane słowo.

Konkretne słowo może być wymawiane w każdym języku w rozmaity sposób. Zależy to od wielu czynników, takich jak epoka, miejsce zamieszkania danej osoby, jej pochodzenie społeczne, wykształcenie, itp. Tym samym wymowa odgrywa istotną rolę w sferze marketingu, gdyż zależy od niej postrzeganie danej osoby. Niestaranna wymowa sprawia negatywne wrażenie i rozmówcy przypisuje się brak kompetencji.

Wikipedia

Powiązane:

 przym. wymieniony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) czyt.

Wiktionary


wymacerować

poddać coś działaniu płynu w celu zmiękczenia lub wywołania zmian chemicznych; zmacerować, przemacerować


SJP.pl


wymach

szybkie wyrzucenie czegoś w górę, w bok, do tyłu


SJP.pl


wymachiwać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) machać czymś z pewną siłą w wielu kierunkach

 (1.2) machać czymś w sposób mający kogoś zastraszyć

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) machając, wyznaczać pewien rytm

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podskakiwała czas jakiś w miejscu i wymachiwała rękoma, aby wykrzesać z siebie choćby odrobinę ciepła.

 (1.2) Przychodzili niemieccy żołnierze do polskich domów, wymachiwali karabinami i dawali dziesięć minut na spakowanie najpotrzebniejszych rzeczy osobistych.

 (2.1) A on, jakby się zawahał, lecz po chwili podniósł ręce wyżej, wymachując rytm pieśni.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. machać

 rzecz. wymachiwanie n.

Wiktionary


wymachiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymachiwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃maxʲiˈvãɲɛ, AS: vmaχʹivãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymachiwać ndk., wymachnąć dk., machać

 rzecz. wymachnięcie n., wymach m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wywijanie

Wiktionary


wymachowy

przymiotnik od: wymach


SJP.pl


wymachy

szybkie wyrzucenie czegoś w górę, w bok, do tyłu


SJP.pl


wymacywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymacywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymacywać ndk.

Wiktionary


wymaczać

1. trzymać coś w płynie przez długi czas;
2. wymaczać się -
a) zostawać zanurzonym w płynie przez długi czas;
b) żartobliwie: spędzać długi czas na kąpaniu się


SJP.pl


wymadlać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wymodlić)

 (1.1) rel. wypraszać coś poprzez modlitwę

czasownik zwrotny niedokonany wymadlać się

 (2.1) rel. rzad. spędzać zadowalający czas na modlitwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babka wymadlała nam dzieci jedno po drugim.

 (2.1) Wymadlała się, samotnie wędrując po połoninach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlenie n., wymadlanie n.

 czas. modlić się, wymodlić dk., wymodlać ndk.

Wiktionary


wymądrzać

potocznie:
1. wymyślać coś złożonego, trudnego, mądrego;
2. wymądrzać się - udawać mądrego, popisywać się swoją wiedzą; mędrkować


SJP.pl


wymądrzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymądrzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mądrostka ż., mądrość ż., mędrzec m., mędrek m.

 czas. wymądrzać ndk.

 przym. mądry

 przysł. mądrze

Wiktionary


wymądrzały

potocznie:
1. wymyślać coś złożonego, trudnego, mądrego;
2. wymądrzać się - udawać mądrego, popisywać się swoją wiedzą; mędrkować


SJP.pl


wymagać

oczekiwać od kogoś spełnienia jakiegoś warunku


SJP.pl

czasownik

 (1.1) żądać, chcieć coś od kogoś; domagać się

 (1.2) potrzebować czegoś, uznawać coś za niezbędne

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Płacę ci za robotę i wymagam spełnienia moich warunków.

 (1.2) Sporządzenie tego dokumentu wymaga czasu i koncentracji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmaɡat͡ɕ, AS: vỹmagać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymaganie, wymóg

 przym. wymagający

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) życzyć sobie

Wiktionary


wymagający

oczekiwać od kogoś spełnienia jakiegoś warunku


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który dużo wymaga, nie jest pobłażliwy

 (1.2) taki, który stanowi wyzwanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymaganie n., wymóg mrz.

 czas. wymagać ndk.

 przym. wymagany

 przysł. wymagająco

Wiktionary


wymagalnik

teza przyjmowana bez dowodu jako aksjomat, stanowiąca punkt wyjścia i podstawę w dowodzeniu innych twierdzeń; postulat


SJP.pl


wymagalność

1. konieczność spełniania jakichś wymogów;
2. w prawie: cecha zobowiązania, którego termin płatności minął, a które nie zostało umorzone lub przedawnione;
3. dawniej: wymaganie, żądanie


SJP.pl


wymagalny

1. o długu: taki, którego termin płatności minął, a który nie został umorzony lub przedawniony;
2. dawniej: wymagający


SJP.pl


wymaganie

oczekiwać od kogoś spełnienia jakiegoś warunku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymagać.

 (1.2) wymóg, żądanie, stanowcza potrzeba

Wiktionary

Wymaganie – pojedyncza, udokumentowana potrzeba określonego produktu czy usługi albo sposobu ich działania. Formalnie jest to wykorzystywane powszechniej w inżynierii systemów lub w inżynierii oprogramowania. Jest to stwierdzenie identyfikujące potrzebne cechy, możliwości, charakterystyki lub jakość systemu, aby był on wartościowy i pożyteczny dla użytkownika.W klasycznej inżynierii, zbiór wymagań jest wykorzystywany w fazie projektowania nowego produktu. Wymagania pokazują, jakie elementy i funkcje są niezbędne w konkretnym projekcie.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃maˈɡãɲɛ, AS: vmagãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymagać ndk.

 rzecz. wymóg mrz.

 przym. wymagający

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) roszczenie

Wiktionary


wymagany

oczekiwać od kogoś spełnienia jakiegoś warunku


SJP.pl


wymaglowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymaglować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymaglowywanie n., magiel mrz.

 czas. wymaglować dk., wymaglowywać ndk.

Wiktionary


wymaić

przybrać zielenią, kwiatami


SJP.pl


wymajać

dekorować, ubierać zielenią i kwiatami; umajać, ukwiecać


SJP.pl


wymajstrowywać

majstrując, wykonywać jakąś robotę ręczną


SJP.pl


wymajstrzać

dawniej: majstrując, wykonywać jakąś robotę ręczną; wymajstrowywać


SJP.pl


wymakać

rzadko o roślinach: marnieć, gnić wskutek długiego moknięcia


SJP.pl


wymalować

czasownik przechodni dokonany (ndk. wymalowywać)

 (1.1) dokonany od|wymalowywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃maˈlɔvat͡ɕ, AS: vmalovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. malarstwo n., malowanie n., malowidło n., malunek m., wymalowanie n., malarz mos.

 czas. malować ndk., pomalować dk., namalować dk.

 przym. malarski, malowniczy

Wiktionary


wymalowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymalować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymalować dk.

 przym. malarski

 rzecz. malarz mos.

Wiktionary


wymamczać

dawniej: wykarmiać własnym mlekiem


SJP.pl


wymamić

wyprosić coś od kogoś, wyłudzić


SJP.pl


wymamrotanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymamrotać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymamrotać dk.

Wiktionary


wymaniać

dawniej: wypraszać coś podstępnie, wyłudzać, wycyganiać


SJP.pl


wymanikiurować

obciąć, spiłować i wylakierować paznokcie u rąk


SJP.pl


wymarcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) śmierć do ostatniego osobnika; masowe umarcie

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wymrzeć dk.

 przym. wymarły

 rzecz. wymieranie n.

Wiktionary


wymarsz

zorganizowane, gromadne wyjście, przede wszystkim oddziałów wojskowych; wymaszerowanie; wyruszenie


SJP.pl


wymarzać

1. [czytaj: wymar-zać] ginąć od mrozu; wymierać z zimna; zamarzać;
2. [czytaj: wymar-zać] pozostając długo na mrozie, bardzo marznąć; przemarzać;
3. [czytaj: wymarzać] wymarzać się - powstawać, ukazywać się w marzeniach


SJP.pl


wymarznięty

[czytaj: wymar-znięty] taki, który wymarznął (wymarzł); wymarzły, wymarźnięty


SJP.pl


wymarzony

wyobrazić sobie coś upragnionego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) adekwatny do czyichś pragnień, potrzeb lub oczekiwań

Wiktionary

Powiązane:

 czas. marzyć

Wiktionary


wymarzyć

wyobrazić sobie coś upragnionego


SJP.pl


wymarzły

[czytaj: wymar-zły] taki, który wymarzł (wymarznął); wymarznięty, wymarźnięty


SJP.pl


wymarły

1. taki, który wyginął;
2. przenośnie: opustoszały


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który już wymarł, wyginął

 (1.2) przen. opustoszały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dodo to wymarły gatunek ptaków zamieszkujący kiedyś Mauritius.

 (1.2) W Bieszczadach wciąż jeszcze można spotkać wymarłe wioski Łemków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmarwɨ, AS: vỹmaru̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymieranie n., wymarcie n.

 czas. wymierać ndk., wymrzeć dk.

Wiktionary


wymasować

czasownik przechodni dokonany (ndk. masować)

 (1.1) dokonany od|masować.

czasownik zwrotny dokonany wymasować się (ndk. masować się)

 (2.1) dokonany od|masować się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. masaż mrz.

Wiktionary


wymaszerować

1. wyruszyć skądś marszem - równym, energicznym krokiem;
2. potocznie: wyruszyć skądś, zdecydowanie kierując się do jakiegoś miejsca


SJP.pl


wymaszerowywać

1. wyruszać skądś marszem - równym, energicznym krokiem;
2. potocznie: wyruszać skądś, zdecydowanie kierując się do jakiegoś miejsca


SJP.pl


wymawiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wymówić)

 (1.1) wyrażać coś dźwiękowo, słownie

 (1.2) niestosownie zwracać uwagę, czynić wymówki odwołując się do wdzięczności

 (1.3) zrywać umowę

 (1.4) daw. zastrzegać w umowie

czasownik zwrotny niedokonany wymawiać się (dk. wymówić się)

 (2.1) nie zgadzać się pod pretekstem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie potrafię wymawiać wielu angielskich słów.

 (1.2) Wymawiasz mi, że jestem gruba?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmavʲjät͡ɕ, AS: vỹmavʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymawianie n., wymówienie n., wymowa ż., wymówka ż., mowa ż., mówka ż., mówca m., mówczyni ż.

 czas. mówić ndk., wymówić dk.

 przym. wymowny, mowny

 przysł. wymownie, mownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) artykułować, wypowiadać

 (1.2) wypominać, reg. śl. wyczytać.

 (1.3) wypowiadać

Wiktionary


wymawialny

dający się wymówić


SJP.pl


wymawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) artykułowanie wyrazów

 (1.2) pot. dokonywanie wypowiedzenia umowy, rezygnowanie z korzystania z czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃maˈvʲjä̃ɲɛ, AS: vmavʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymawiać, wymówić

 rzecz. wymówka ż.

 przysł. wymownie

 przym. wymowny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) wypowiadanie

Wiktionary


wymaz

w medycynie kropla krwi, wydaliny lub wydzieliny jakiegoś narządu, rozprowadzana na szklanej płytce w celu wykonania badania mikroskopowego; rozmaz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. próbka materiału biologicznego pobrana w celu wykonania badania morfologicznego, cytologicznego lub mikrobiologicznego;

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) 28 września o godz. 11.00 w namiocie przed urzędem miasta rozpocznie się pobieranie wymazów w kierunku COVID-19.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymazówka ż., wymazywanie n., wymazanie n.

 czas. wymazywać ndk., wymazać dk.

 przym. wymazowy

Wiktionary


wymazać

1. wybrudzić
2. zetrzeć, usunąć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wymazywać)

 (1.1) mażąc, usunąć coś z czegoś

 (1.2) mażąc czymś, zużyć to do końca

 (1.3) mocno pomazać czymś

 (1.4) usunąć z umysłu

 (1.5) wykonać wymaz

czasownik zwrotny dokonany wymazać się (ndk. wymazywać się)

 (2.1) ubrudzić się czymś, co się rozmazuje

 (2.2) zużyć się przez mazanie

 (2.3) wykonać sobie wymaz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymaz mrz., wymazanie n.

 czas. mazać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zetrzeć

 (1.2) wykończyć, wypisać

 (1.3) pobrudzić, wysmarować

Wiktionary


wymazanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymazać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mazać, wymazać dk.

 rzecz. wymaz mrz.

Wiktionary


wymazobus

potocznie: karetka przystosowana do pobierania próbek do testów na obecność koronawirusa


SJP.pl


wymazówka

1. wacik lub pałeczka do wykonywania wymazów;
2. pojazd, w którym wykonuje się wymazy


SJP.pl

Wymazówka – pałeczka lub wacik do wykonywania wymazów i przeniesienia pobranej próbki na pożywkę bakteryjną w celu rozmnożenia i identyfikacji obecnych w wymazie mikroorganizmów. Wymazówki mogą być również używane do miejscowego odkażania skóry oraz rozprowadzania leków, a także do pobierania płynów fizjologicznych ze śladami złuszczonego nabłonka w celu badania DNA.

Wikipedia


wymazowy

wymaz, np. punkt wymazowy


SJP.pl


wymazywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wymazać)

 (1.1) mażąc, usuwać coś z czegoś

 (1.2) mażąc czymś, zużywać to do końca

 (1.3) mocno mazać czymś

 (1.4) usuwać z umysłu

 (1.5) wykonywać wymaz

czasownik zwrotny niedokonany wymazywać się (dk. wymazać się)

 (2.1) brudzić się czymś, co się rozmazuje

 (2.2) zużywać się przez mazanie

 (2.3) wykonywać sobie wymaz

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymaz mrz., wymazywanie n.

 czas. mazać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ścierać, wycierać

 (1.2) wykańczać, wypisywać

 (1.3) brudzić

 (1.4) zapominać

Wiktionary


wymazywacz

przyrząd w postaci pisaka do wymazywania tekstu


SJP.pl


wymazywalny

dający się wymazać


SJP.pl


wymazywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymazywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. mazać, wymazywać ndk.

 rzecz. wymaz mrz.

Wiktionary


wymborek

w gwarze poznańskiej: wiadro; węborek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. wiadro, węborek

Wiktionary

Wiadro (inaczej kubeł) – naczynie w kształcie walca lub odwróconego, ściętego stożka, dawniej najczęściej blaszane, obecnie z tworzywa sztucznego, zaopatrzone w ruchomy, kabłąkowaty uchwyt. Używane jest zazwyczaj jako pojemnik na ciecze lub materiały sypkie, głównie do ich ręcznego transportu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W antrejce na ryczce stały pyrki we wymborku.

Wiktionary


wymęczać

rzadko:
1. bardzo kogoś męczyć długotrwałymi lub wielokrotnie powtarzanymi czynnościami;
2. robić coś z wielkim trudem


SJP.pl


wymiąć

spowodować wygniecenie czegoś; pozbawić gładkości; wygnieść, pognieść


SJP.pl


wymiąchać

potocznie: wymieszać


SJP.pl


wymian

1. poprzeczny element konstrukcyjny występujący w układzie co najmniej trzech elementów podłużnych; przejma
2. dawniej: wymiana


SJP.pl

Wymian – poprzeczna belka pośrednicząca w przekazywaniu obciążeń ze skróconych zasadniczych belek konstrukcyjnych. Stosowana głównie przy elementach wystających ponad dach lub otworach dachowych.

Wikipedia


wymiana

1. danie komuś czegoś w zamian za coś innego;
2. zastąpienie kogoś lub czegoś kimś lub czymś innym;
3. odwzajemnienie się komuś tym samym


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) otrzymanie czegoś od kogoś w zamian za coś innego

 (1.2) zastąpienie kogoś lub czegoś zamiennikiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tu możesz dokonać wymiany waluty.

 (1.2) Instrukcja zaleca częstą wymianę oleju.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjãna, AS: vỹmʹi ̯ãna

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.

 czas. zamienić, wymieniać ndk., wymienić dk.

 przym. wymienialny, wymienny

 przysł. wymiennie

Wiktionary


wymianka

1. zdrobnienie od: wymiana;
2. potocznie: spotkanie, na którym wymienia się różnymi rzeczami codziennego użytku; swap, swap party, szafing


SJP.pl


wymiankowy

wymianka (spotkanie)


SJP.pl


wymiar

wielkość ustalona dla danej ilości czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. poligr. zapis rozmiaru, wielkości obiektu na rysunku technicznym

 (1.2) mat. minimalna liczba współrzędnych, którymi da się opisać położenie punktu w przestrzeni;

 (1.3) fiz. miano, określenie typu wielkości fizycznej;

 (1.4) wielkość, rozmiar, ilość

Wiktionary

  • wymiar w matematyce
  • wymiar w geometrii
  • wymiar wielkości fizycznej
  • wymiar fraktalny

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Czemu przy tej krawędzi nie ma wymiaru?

 (1.2) Dobrym przybliżeniem znanej nam przestrzeni jest przestrzeń euklidesowa o czterech wymiarach.

 (1.3) Wymiarem natężenia prądu jest amper, a wymiarem długości jest metr. Wielkości o różnych wymiarach nie można dodawać.

 (1.3) Amper i miliamper mają ten sam wymiar

 (1.3) Wielkości o tym samym wymiarze można dodawać.

 (1.4) Ta szafa ma zbyt duże wymiary i nie mieści się w windzie.

 (1.4) Narzucony wymiar godzin pracy jest zdecydowanie za duży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨ̃mʲjar, AS: vmʹi ̯ar

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) czas. wymiarować, zwymiarować; rzecz. wymiarowanie; przym. wymiarowy

 (1.3) bezwymiarowy

 (1.4) czas. mierzyć, wymierzyć; zobacz też: wymierny, niewymierny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) rozmiar

Wiktionary


wymiarczanin

mieszkaniec Wymiarek (wsi w Polsce)


SJP.pl


wymiarczanka

mieszkanka Wymiarek (wsi w Polsce)


SJP.pl


wymiarecki

Wymiarki


SJP.pl

Patrz:

Wymiarki

wymiarki

wieś w Polsce


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 1 podstawowa
  • Wymiarki – wieś w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Wymiarki
  • Wymiarki – część wsi Skołyszyn w woj. podkarpackim, w pow. jasielskim, w gminie Skołyszyn
  • Wymiarki – przysiółek wsi Kruszewiec w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Kętrzyn

Wikipedia


wymiarować

czasownik przechodni

 (1.1) techn. nanosić na rysunek techniczny linie oraz liczby wymiarowe

 (1.2) techn. nadawać elementom konstrukcji wymiary

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Każdy rysunek techniczny należy odpowiednio wymiarować.

 (1.2) W programie Robot można wymiarować konstrukcje stalowe zgodnie z normą PN-90/B-03200.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃mʲjaˈrɔvat͡ɕ, AS: vmʹi ̯arovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymiarowanie n., wymiar mrz.

 przym. wymiarowy

 czas. zwymiarować dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) obliczyć

Wiktionary


wymiarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymiarować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃mʲjarɔˈvãɲɛ, AS: vmʹi ̯arovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymiarować

Wiktionary


wymiarowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wymiarowe; cecha tych, którzy są wymiarowi

 (1.2) geom. liczba wymiarów

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymiar m.

 przym. wymiarowy

 przysł. wymiarowo

Wiktionary


wymiatać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) oczyszczać jakąś powierzchnię

 (1.2) pot. młodz. określenie, używane gdy się coś komuś podoba

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wdowa po urzędniku […] gdzieby jej tam pokoje wymiatać albo godzinami całymi stać nad żelazkiem […].

 (1.2) Piosenka, którą mi ostatnio wysłałaś – no normalnie wymiata!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjatat͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯atać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zamiatać

 rzecz. miotła ż., wymiatanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprzątać

 (1.2) rządzić

Wiktionary


wymiatacz

1. potocznie: osoba doświadczona, mająca dużą wprawę w czymś; wyjadacz, rutyniarz;
2. dawniej: zamiatacz


SJP.pl

Wymiatacz (ang. Best Player) – amerykański film komediowy z 2011 roku w reżyserii Damona Santostefano. Światowa premiera filmu odbyła się 12 marca 2011 roku na amerykańskim Nickelodeon. W Polsce premiera filmu nastąpiła 25 września 2011 roku na kanale Nickelodeon Polska. Film był również wyświetlany w TV Puls 20 października 2012 roku. W filmie zagrali aktorzy z serialu iCarly Jerry Trainor w roli Quincy’ego Johnsona oraz Jennette McCurdy w roli Christiny "Prodigy" Saunders.

Wikipedia


wymiataczka

wymiatacz


SJP.pl

Patrz:

wymiatacz

wymiatanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymiatać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymiatać ndk.

Wiktionary


wymiał

stopniowe przemielanie drobnych kaszek i miałów na mąkę


SJP.pl


wymię

narząd samic niektórych ssaków, zawierający gruczoły mleczne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zool. gruczoł mlekowy niektórych ssaków, zwłaszcza hodowlanych;

 (1.2) grub. pierś kobieca

Wiktionary

Wymię – narząd samic niektórych ssaków (głównie udomowionych przeżuwaczy, koniowatych i jeleniowatych), zawierający gruczoły mlekowe.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W lecznictwie ludowym zwierząt za pomocą naparów z glistnika leczono spuchnięte wymiona krów oraz usuwano pasożyty wewnętrzne u świń.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨ̃mʲjɛ, AS: vmʹi ̯e

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wymionczko.

Wiktionary


wymiecinek

wymiecinek drobny - gatunek chrząszcza z rodziny wymiecinkowatych


SJP.pl


wymiecinkowate

o cechach wymiecinkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


wymiecinkowaty

o cechach wymiecinkowatych (rodzina chrząszczy)


SJP.pl


wymięknąć

1. stać się miękkim tracąc przy tym walory użytkowe;
2. potocznie:
a) zrezygnować, nie dając sobie z czymś rady, wycofać się z czegoś, wykazać słabą wolę;
b) doznać silnych emocji wskutek zobaczenia, usłyszenia czegoś


SJP.pl


wymięknięty

wymiękły; taki, który wymiękł:
1. potocznie: zwątpił dowiedziawszy się czegoś; taki, któremu opadły ręce
2. potocznie: poddał się szybko, nie podjął rywalizacji, przestraszył się; taki, który nie dał rady
3. stał się całkiem miękki, rozmiękł


SJP.pl


wymiękły

taki, który wymiękł:
1. potocznie: zwątpił dowiedziawszy się czegoś; taki, któremu opadły ręce
2. potocznie: poddał się szybko, nie podjął rywalizacji, przestraszył się; taki, który nie dał rady
3. stał się całkiem miękki, rozmiękł


SJP.pl


wymielać

uzyskiwać przez mielenie; mleć wiele, wszystko


SJP.pl


wymielacz

maszyna rozdrabniająca stosowana w końcowym etapie przemiału ziarna pszenicy na mąkę gatunkową


SJP.pl


wymielić

potocznie: wymleć;
1. uzyskać przez mielenie;
2. zemleć wiele, wszystko


SJP.pl


wymieniać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) dokonywać wymiany, zmiany - dawać coś za coś innego

 (1.2) podawać coś z nazwy, wyliczać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wodę w tym akwarium trzeba wymieniać co dwa dni.

 (1.1) Wymieniłem dzisiaj złotówki na euro.

 (1.1) Wymień żarówkę, bo ta się przepaliła.

 (1.2) Proszę wymienić nazwy krajów sąsiadujących z Polską.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjɛ̇̃ɲät͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯ė̃ńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zmiana ż., wymiana ż., wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.

 czas. zamieniać, wymienić dk.

 przym. wymienialny, wymienny

 przysł. wymiennie, zmiennie

Wiktionary


wymieniaczka

wymieniacz


SJP.pl

Patrz:

wymieniacz

wymienialnia

miejsce wymiany używanych rzeczy na inne, również używane


SJP.pl


wymienialność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wymienialne

Wiktionary

  • wymienialność między walutą krajową i obcą
  • wymienialność waluty na złoto

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wymiana ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.

 czas. wymieniać ndk., wymienić dk.

 przym. wymienialny, wymienny

 przysł. wymiennie

Wiktionary


wymienialny

dający się wymieniać, zamieniać na coś innego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dający się wymienić, mogący być zastąpionym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dolar hongkoński pozostanie w obiegu i będzie nadal swobodnie wymienialny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃mʲjɛ̇̃ˈɲalnɨ, AS: vmʹi ̯ė̃ńalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymienialność ż., wymiana ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.

 czas. wymieniać ndk., wymienić dk.

 przym. wymienny

 przysł. wymiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymienny, zamienny

Wiktionary


wymienianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymieniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃mʲjɛ̇̃ˈɲä̃ɲɛ, AS: vmʹi ̯ė̃ńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymiana ż., wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienienie n.

 czas. wymieniać ndk., wymienić dk.

 przym. wymienialny, wymienny

 przysł. wymiennie

Wiktionary


wymienić

1. dać komuś coś w zamian za coś innego;
2. odwzajemnić się komuś tym samym;
3. zastąpić coś czymś innym lub kogoś kimś innym;
4. podać nazwę czegoś lub imię i nazwisko kogoś w pewnej kolejności;
5. w grach sportowych: wprowadzić do gry zawodnika mającego zastąpić tego, który opuszcza boisko


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonać wymiany, zmiany - dać coś za coś innego

 (1.2) podać coś z nazwy, wyliczyć

czasownik zwrotny wymienić się

 (2.1) dokonać wymiany między sobą

 (2.2) jęz. wystąpić obocznie (o głoskach)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Trudno jest wymienić żarówkę w ciemności.

 (1.2) Ilu szwedzkich artystów potrafisz wymienić?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjɛ̇̃ɲit͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯ė̃ńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zmiana ż., wymiana ż., wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.

 czas. wymieniać ndk.

 przym. wymienialny, wymienny

 przysł. wymiennie, zmiennie

Wiktionary


wymieniony

przymiotnik

 (1.1) podany bądź wskazany

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przytoczę tutaj jego słowa nie dlatego, iżbym sądził, że podziela on wymieniony tu przeze mnie (niepełny zapewne) katalog skarg i zażaleń opozycjonistów wobec Okrągłego Stołu.

 (1.1) Akces do nurtu takich guru mody jak wymienieni Japończycy bardzo nobilituje Eko-Look.

Wiktionary

Powiązane:

 skr. w., wym.

Wiktionary


wymienka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dożywocie

Wiktionary


wymiennik

coś, co może zastępować inną rzecz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) to, co podlega lub służy wymianie

 (1.2) techn. urządzenie służące do wymiany ciepła między dwoma ośrodkami, wymiennik ciepła;

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeden wymiennik węglowodanowy jest to taka ilość danego produktu żywnościowego, w jakiej zawarte jest 10g węglowodanów złożonych.

 (1.2) Schemat przedstawia budowę wymiennika ciepła.

 (1.2) Awaria wymiennika ciepła była powodem niedogrzania budynku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjɛ̇̃ɲːik, AS: vỹmʹi ̯ė̃•ńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymiennikownia ż., wymiana ż., wymienialność ż., wymieniacz m., wymienność ż., wymienianie n., wymienienie n.

 czas. wymieniać ndk., wymienić dk.

 przym. wymienialny, wymienny

 przysł. wymiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) węzeł cieplny

Wiktionary


wymiennikowy

przymiotnik od: wymiennik


SJP.pl


wymienność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wymienne; cecha tych, którzy są wymienni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wymienny, wymienialny

 przysł. wymiennie

 rzecz. wymiennik mrz., wymienianie n., wymienialność ż., wymiana ż.

 czas. wymieniać, wymienić

Wiktionary


wymienny

przymiotnik

 (1.1) taki, który można wymienić

 (1.2) polegający na wymianie

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Najpierw był handel wymienny, czyli towar za towar, produkt za produkt.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjɛ̃nːɨ, AS: vỹmʹi ̯•ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymiana ż., wymienność ż., wymienialność ż., wymiennik m., wymiennikownia ż., wymieniacz m., wymienianie n., wymienienie n.

 czas. wymieniać ndk., wymienić dk.

 przym. wymienialny

 przysł. wymiennie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymienialny

Wiktionary


wymierać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wymrzeć)

 (1.1) umierać masowo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymieranie n.

 przym. wymarły

 czas. wymrzeć

Wiktionary


wymieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymierać.

 (1.2) biol. proces zanikania gatunków lub innej grupy taksonomicznej organizmów;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wymarcie n.

 czas. wymierać ndk., wymrzeć dk.

 przym. wymarły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) ekstynkcja

Wiktionary


wymiernik

miara, miernik, sprawdzian


SJP.pl


wymierność

1. możliwość określenia wielkości lub znaczenia czegoś;
2. w matematyce: właściwość niektórych liczb rzeczywistych polegająca na możliwości zapisania ich w postaci ułamka p/q, gdzie p,q to liczby całkowite


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wymierne; cecha tych, którzy są wymierni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wymierny

 przysł. wymiernie

 rzecz. miarka ż.

Wiktionary


wymierny

1. policzalny, dający się odnieść do jakiegoś miernika;
2. liczba wymierna - liczba, którą da się zapisać w postaci ułamka zwykłego


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dający się określić co do wartości lub znaczenia; możliwy do wymierzenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miarka ż., wymierność ż.

 czas. mierzyć, wymierzać ndk., wymierzyć dk.

 przysł. wymiernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mierzalny, obliczalny, policzalny, przeliczalny

Wiktionary


wymierzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wymierzyć)

 (1.1) określać miarę, np. długość

 (1.2) określać wielkość czegoś przydzielonego komuś

 (1.3) określać cel

 (1.4) wykonywać cios

 (1.5) kierować coś przeciwko komuś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymierzanie n.

 czas. mierzyć

 przym. wymierny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) mierzyć

 (1.2) wyznaczać

 (1.3) celować

 (1.4) uderzać, zadawać

Wiktionary


wymierzalny

taki, którego wymiary można określić


SJP.pl


wymierzyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wymierzać)

 (1.1) dokonany od|wymierzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sąd wymierzył zabójcy karę 25 lat pozbawienia wolności.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjɛʒɨt͡ɕ, AS: vỹmʹi ̯ežyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. miarka ż., wymiar

 przym. wymierny

Wiktionary


wymiesić

wygnieść ciasto


SJP.pl


wymieszać

czasownik przechodni dokonany (ndk. mieszać)

 (1.1) dokonany od|mieszać.

czasownik zwrotny dokonany wymieszać się (ndk. mieszać się)

 (2.1) dokonany od|mieszać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aby uzyskać jednolitą pastę, należy dobrze wszystko wymieszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mieszadło n., mieszanie n., wymieszanie n.

 czas. mieszać

Wiktionary


wymieszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymieszać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymieszać dk.

 rzecz. mieszadło n.

Wiktionary


wymięty

spowodować wygniecenie czegoś; pozbawić gładkości; wygnieść, pognieść


SJP.pl


wymijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymijać.

Wiktionary

Wymijanie – według prawa o ruchu drogowym przejeżdżanie (przechodzenie) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w przeciwnym kierunku.

Podczas wymijania należy zachować bezpieczny odstęp od wymijanego pojazdu. W razie potrzeby należy zmniejszyć prędkość. W przypadku, gdy droga jest bardzo wąska i może nie wystarczyć miejsca do bezpiecznego wymijania, wskazane jest zjechać na pobocze, a nawet zatrzymać się.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃mʲiˈjä̃ɲɛ, AS: vmʹii ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymijać ndk., wyminąć dk.

 rzecz. mijanie n., wyminięcie n.

Wiktionary


wymijanka

przestarzale: stacja kolejowa na jednotorowym szlaku, na której możliwe jest wymijanie i wyprzedzanie pociągów


SJP.pl


wymiksować

potocznie:
1. wymieszać mikserem;
2. wyciąć fragment nagrania telewizyjnego lub radiowego przy montażu;
3. wymiksować się - zrezygnować z uczestnictwa w jakiejś grupie


SJP.pl


wymiksowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymiksować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewymiksowanie n., mikser mrz./mos.

 czas. wymiksować dk.

Wiktionary


wymiksowywać

wymiksowywać się - potocznie: rezygnować z uczestnictwa w czymś


SJP.pl


wymiksowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymiksowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewymiksowywanie n.

 czas. wymiksowywać ndk.

Wiktionary


wymiocinowy

przymiotnik od: wymiociny


SJP.pl


wymiociny

to, czym się wymiotuje; rzygowiny


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) to, czym się wymiotuje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kiedy wszedłem do domu, leżał na podłodze, a cały dywan był w wymiocinach…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃mʲjɔ̇ˈt͡ɕĩnɨ, AS: vmʹi ̯ȯćĩny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymioty nmos., wymiotnica ż., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.

 czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.

 przym. wymiotny

 przysł. wymiotnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posp. rzygi, rzygowiny

Wiktionary


wymion

niewielki, kulisty kaktus pokryty spiralnie osadzonymi brodawkami, z których każda zakończona jest kolcem lub wełnistym włosem, rosnący głównie w Ameryce Północnej i Środkowej, uprawiany jako ozdobna roślina doniczkowa; mamilaria


SJP.pl


wymionczko

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. wymię

Wiktionary


wymiot

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. wymiecenie czegoś; to, co się wymiotło

 (1.2) daw. wymiociny, wymiotowanie

Wiktionary


wymiotnica

krzew lub bylina z rodziny marzanowatych


SJP.pl


wymiotnie

przysłówek

 (1.1) od: wymiotny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jest mi wręcz wymiotnie, że w akcji tej biorą aktywny udział niektórzy katolicy i umiejętnie nimi sterujący ojcowie realizujący własne interesy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjɔtʲɲɛ, AS: vỹmʹi ̯otʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymioty nmos., wymiociny nmos., wymiotnica ż., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.

 czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.

 przym. wymiotny

Wiktionary


wymiotny

przymiotnik

 (1.1) wywołujący wymioty

 (1.2) występujący przy wymiotach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lekarze diagnozują na nieżyt żołądka i przepisują środki wymiotne.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjɔtnɨ, AS: vỹmʹi ̯otny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymioty nmos., wymiociny nmos., wymiotnica ż., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.

 czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.

 przysł. wymiotnie

Wiktionary


wymiotować

czasownik przechodni niedokonany (dk. zwymiotować)

 (1.1) fizj. zwracać przez usta zawartość żołądka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po alkoholu Paulina zawsze wymiotuje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃mʲjɔˈtɔvat͡ɕ, AS: vmʹi ̯otovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymioty nmos., wymiociny nmos., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.

 czas. zwymiotować dk.

 przym. wymiotny

 przysł. wymiotnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) neutr. zwracać; pot. grub. rzygać, pot. posp. haftować, posp. jechać do Rygi; gw-pl|Górny Śląsk|zwrocać.

Wiktionary


wymiotowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymiotować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃mʲjɔtɔˈvãɲɛ, AS: vmʹi ̯otovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zwymiotowanie n., wymiociny nmos., wymioty nmos., wymiotnica ż.

 czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.

 przym. wymiotny

 przysł. wymiotnie

Wiktionary


wymioty

1. wydalanie przez usta zawartości żołądka; torsje;
2. zwrócona przez usta zawartość żołądka; wymiociny, rzygowiny, torsje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gwałtowny wyrzut treści pokarmowej na zewnątrz z żołądka poprzez przełyk i jamę ustną;

 (1.2) wymiociny, to co zostało zwymiotowane

Wiktionary

Wymioty (łac. vomitus, emesis) – gwałtowny wyrzut treści pokarmowej na zewnątrz z żołądka (bądź z żołądka i jelit) poprzez przełyk i jamę ustną, w wyniku silnych skurczów mięśni brzucha, przepony i klatki piersiowej. Wymioty (sprzyja im przepełnienie żołądka) często poprzedzają nudności lub im towarzyszą. Niekiedy odruchy wymiotne nie kończą się wymiotami.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bulimia jest chorobą psychosomatyczną, w której chory wywołuje wymioty, by zwrócić jedzenie, które zjadł.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmʲjɔtɨ, AS: vỹmʹi ̯oty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymiociny nmos., wymiotnica ż., wymiotowanie n., zwymiotowanie n.

 czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.

 przym. wymiotny

 przysł. wymiotnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) torsje

 (1.2) wymiociny, grub. rzygi

Wiktionary


wymiynić

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wymienić

Wiktionary


wymizerowany

przymiotnik

 (1.1) wyglądający mizernie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Była mała, drobna, niepozorna, kiepsko ubrana, szczupła, jakby wygłodzona, wymizerowana.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. mizerny

 przysł. mizernie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) biedny, mizerny, słaby, wychudły, wycieńczony, wynędzniały, zabiedzony

Wiktionary


wymizerowywać

nadawać czemuś mizerny wygląd


SJP.pl


wymiziać

potocznie: wypieścić, wygłaskać


SJP.pl


wymki

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) slang. duże piersi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta ruda to ma wymki! Nie to co ta deska, która pod ścianą stoi - ma cycki jak uszy muchy.

 (1.1) Z takich wymek to pluton wojska miałby mleko na śniadanie przez tydzień.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨ̃mʲci, AS: vmʹḱi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) melony, cyce, balony

Wiktionary


wymlaskiwać

rzadko: wypowiadać, mlaskając


SJP.pl


wymleć

wymielić;
1. uzyskać przez mielenie;
2. zemleć wiele, wszystko


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zemleć całość; dokonany od|mleć.

 (1.2) uzyskać coś na skutek mielenia; dokonany od|mleć.

 (1.3) gw-pl|Górny Śląsk. potłuc, stłuc

 (1.4) gw-pl|Górny Śląsk. przen. uciec

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨ̃mlɛt͡ɕ, AS: vmleć

Wiktionary


wymóc

stosując rożne środki nacisku i perswazji, skłonić kogoś do czegoś; przekonywaniem, naleganiem, groźbami uzyskać coś u kogoś; wymusić


SJP.pl


wymoczek

przenośnie, żartobliwie: cherlak, zdechlak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. mężczyzna blady, słaby, niemęski i wątły, najczęściej młody

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) daw. zool. zob. orzęsek.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) …często intelektualista – patrząc stereotypowo – to cherlawy wymoczek, który nie potrafi zrozumieć prostego schematu, a rąbanie drewna jest dla niego pracą, o której naczytał się w książkach opisujących życie w gułagach względnie łagrach.

 (2.1) Wymoczki żyją w różnych siedliskach wodnych lub wilgotnych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmɔt͡ʃɛk, AS: vỹmoček

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymakanie n., wymoczenie n., wymoknięcie n.

 czas. wymakać ndk., wymoczyć dk., wymoknąć dk.

 przym. wymokły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) charłak, cherlak, cherlawiec, chucherko, chuchrak, chuchro, chuderlak, marnota, mimoza, mizeractwo, mizeraczek, mizerak, mizerota, mizerotka, słabeusz, wyskrobek, zdechlak, zgniłek, zmora

Wiktionary


wymoczki

przenośnie, żartobliwie: cherlak, zdechlak


SJP.pl

Orzęski (Ciliata), dawniej wymoczki – typ organizmów z królestwa Protista, tradycyjnie zaliczany do protistów zwierzęcych. W nowszych systemach włączane wraz z niektórymi innymi pierwotniakami i glonami do supergrupy Chromalveolata.

Wikipedia


wymoczkowaty

potocznie: wątły, chorowity, wynędzniały; cherlacki, mizeracki


SJP.pl


wymoczyny

dawniej: ciecz, w której coś wymoczono


SJP.pl


wymoderować

1. pokierować dyskusją; zmoderować;
2. dawniej: ukształtować


SJP.pl


wymodlać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wymodlić)

 (1.1) rel. wypraszać coś poprzez modlitwę

czasownik zwrotny niedokonany wymodlać się

 (2.1) rel. rzad. spędzać zadowalający czas na modlitwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babcia Krystyna wymodlała mi zdane egzaminy przez całe studia.

 (2.1) Rankiem chodziłam do cerkwi i wymodlałam się do woli.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlenie n., wymodlanie n.

 czas. wymodlić dk., wymadlać ndk.

Wiktionary


wymodlić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wymadlać lub wymodlać)

 (1.1) rel. wyprosić coś poprzez modlitwę

 (1.2) uprosić coś u kogoś

 (1.3) rzad. zniszczyć coś przez używanie na modlitwie

czasownik zwrotny dokonany wymodlić się (ndk. wymadlać się lub wymodlać się)

 (2.1) rel. rzad. spędzić zadowalający czas na modlitwie

 (2.2) rel. rzad. uwolnić się od czegoś dzięki modlitwom lub prośbom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sąsiadka wymodliła wnuczkę w Częstochowie.

 (2.1) Wymodliłem się za wszystkie czasy, włócząc się po górach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. modlenie n., wymodlenie n., modły nmos., modlitwa ż.

 czas. modlić się, wymadlać ndk., wymodlać ndk.

 przym. rozmodlony, modlitewny

 przysł. modlitewnie

Wiktionary


wymodulować

zmienić natężenie czegoś w celu osiągnięcia pożądanego efektu


SJP.pl


wymodzić

wymyślić, wpaść na pomysł po dłuższym czasie intensywnego myślenia


SJP.pl


wymóg

warunek lub zespół warunków, które muszą być spełnione w danej sytuacji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) warunki, jakim coś lub ktoś musi sprostać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymaganie n.

 czas. wymagać ndk.

 przym. wymagający

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) norma, postulat, warunek / warunki, wymaganie / wymagania

Wiktionary


wymogi

warunek lub zespół warunków, które muszą być spełnione w danej sytuacji


SJP.pl


wymoknąć

1. przebywać długo na deszczu; zmoknąć;
2. o roślinach: zmarnieć w wyniku długotrwałego namakania


SJP.pl


wymoknięty

wymokły;
1. bardzo zmoknięty, ociekający wodą; przemoknięty, przemokły;
2. o roślinach: zniszczony na skutek długiego moknięcia


SJP.pl


wymokły

1. przebywać długo na deszczu; zmoknąć;
2. o roślinach: zmarnieć w wyniku długotrwałego namakania


SJP.pl


wymopować

wyczyścić za pomocą mopa


SJP.pl


wymordować

1. pomordować, pozabijać bardzo wiele istot;
2. zmęczyć kogoś bardzo; wymęczyć;
3. wymordować się -
a) pozabijać jeden drugiego;
b) zmęczyć się bardzo; wymęczyć się


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) zabijając, pozbawić życia wszystkich

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mord mrz., morderczyni ż., morderstwo n., mordowanie n., pomordowanie n., zamordowanie n.

 czas. mordować, pomordować, zamordować

Wiktionary


wymordowywać

1. mordować, zabijać bardzo wiele istot;
2. męczyć kogoś bardzo; wymęczać;
3. wymordowywać się -
a) zabijać jeden drugiego;
b) męczyć się bardzo; wymęczać się


SJP.pl


wymowa

1. charakterystyczna dla danej narodowości lub danego regionu artykulacja słów;
2. sposób wymawiania wyrazów;
3. umiejętność pięknego mówienia; krasomówstwo;
4. to, co można wywnioskować z czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) fonet. sposób artykulacji dźwięków mowy;

 (1.2) wydźwięk, rodzaj wniosków lub odczuć, jakie z czegoś wynikają

Wiktionary

Wymowa (wym.) – sposób artykulacji dźwięków w konkretnym języku. Wymowa może być znormalizowana lub indywidualna – sposób, w jaki ktoś wypowiada dane słowo.

Konkretne słowo może być wymawiane w każdym języku w rozmaity sposób. Zależy to od wielu czynników, takich jak epoka, miejsce zamieszkania danej osoby, jej pochodzenie społeczne, wykształcenie, itp. Tym samym wymowa odgrywa istotną rolę w sferze marketingu, gdyż zależy od niej postrzeganie danej osoby. Niestaranna wymowa sprawia negatywne wrażenie i rozmówcy przypisuje się brak kompetencji.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dzieci błyskawicznie się uczą, jeśli ktoś wpoi im błędną wymowę, nie można już tego naprawić […].

 (1.1) Słowniki czasami dopuszczają różne wymowy i różne zapisy.

 (1.2) Dziś słowo wiedźma ma wybitnie pejoratywną wymowę, ale słychać w nim jeszcze źródłosłów: ta, która wie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmɔva, AS: vỹmova

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymówka ż.

 czas. wymawiać ndk., wymówić dk.

 przym. wymowny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) daw. pronuncjacja

Wiktionary


wymówić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wymawiać)

 (1.1) dokonany od|wymawiać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zaczerwieniona po same skronie, nie mogła wymówić słowa, uszy piekły, choć przecież pan Bogdanowicz bawił się tylko jej przestrachem.

 (1.1) Kiedy złożyliśmy kwiaty i odśpiewali „Jeszcze Polska”, starszy pan podniósł na nas wzrok i, wyraźnie poruszony, wymówił kilka słów podziękowania.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmuvʲit͡ɕ, AS: vỹmuvʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymowa ż., wymówka ż., wymowność ż., wymawianie n., wymówienie n.

 czas. mówić, mółwić, wymawiać ndk.

 przym. wymowny, wymawianiowy

 przysł. wymownie

Wiktionary


wymówka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wykrętne usprawiedliwienie

 (1.2) pretensja wyrażana słownie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymawiać, wymówić

 rzecz. mówienie n., wymawianie n., wymowa ż., wymówienie n.

 przym. wymowny

 przysł. wymownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pretekst, wykręt

 (1.2) wyrzut, zarzut

Wiktionary


wymownie

przysłówek

 (1.1) w sposób wymowny; znacząco

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mówienie n., wymowność ż., wymówienie n., wymawianie n., wymówka ż.

 czas. wymawiać ndk., wymówić dk.

 przym. wymowny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyraziście

Wiktionary


wymowniej

stopień wyższy od przysłówka: wymownie


SJP.pl


wymowniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wymowny


SJP.pl


wymowność

1. cecha tego, co ma wyraźne znaczenie, sugestywną treść, robione jest z określoną intencją; sugestywność;
2. umiejętność pięknego mówienia, przemawiania, łatwość mówienia; oratorstwo, retoryka, krasomówstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wymowne; cecha tych, którzy są wymowni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wymowny

 przysł. wymownie

 czas. wymówić

Wiktionary


wymowny

1. wyrażający jakąś intencję, wiele mówiący, dający coś do zrozumienia; wyrazisty, znaczący, sugestywny;
2. umiejący ładnie mówić, przemawiać; oratorski, krasomówczy, retoryczny, elokwentny;
3. mający skłonność do niepotrzebnego wysławiania się; wygadany, rozgadany, gadatliwy, elokwentny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który coś sugeruje; dający do myślenia

 (1.2) potrafiący dobrze i często dużo przemawiać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. mówienie n., wymowa ż., wymówka ż., wymawianie n., wymówienie n., wymowność ż.

 czas. wymawiać ndk., wymówić dk.

 przysł. wymownie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) porozumiewawczy, ekspresyjny, sugestywny, znaczący

 (1.2) elokwentny, krasomówczy, złotousty, miodousty

Wiktionary


wymóżdżać

1. potocznie: wymyślać, obmyślać coś; wykminiać;
2. w medycynie: usuwać mózg z czaszki płodu


SJP.pl


wymóżdżacz

przyrząd do wyciągania części kostnych czaszki płodu, stosowany w położnictwie przy aborcji lub w przypadku wewnątrzmacicznej śmierci płodu; kranioklast


SJP.pl


wymóżdżenie

1. potocznie: wymyślić, obmyślić coś; wykminić;
2. w medycynie: usunąć mózg z czaszki płodu


SJP.pl


wymóżdżony

1. potocznie: wymyślić, obmyślić coś; wykminić;
2. w medycynie: usunąć mózg z czaszki płodu


SJP.pl


wymóżdżyć

1. potocznie: wymyślić, obmyślić coś; wykminić;
2. w medycynie: usunąć mózg z czaszki płodu


SJP.pl


wymrażanka

piwo poddane wymrożeniu (zatężeniu)


SJP.pl


wymrażarka

urządzenie służące do wydzielania z mieszaniny gazowej składników cennych lub szkodliwych przez ich zestalenie przy użyciu odpowiedniego czynnika chłodzącego


SJP.pl


wymrzeć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wymierać)

 (1.1) dokonany od|wymierać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨ̃mʒɛt͡ɕ, AS: vmžeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymarcie n., wymieranie n.

 czas. mrzeć, wymierać ndk.

 przym. wymarły

Wiktionary


wymsknąć

wymsknąć się - potocznie:
1. wysunąć się szybko z czegoś, wypaść skądś;
2. wyjść skądś po cichu


SJP.pl


wymulać

wyżłabiać coś, wypłukując muł


SJP.pl


wymulić

wyżłobić coś, wypłukując muł


SJP.pl


wymurówka

wykładzina pieców hutniczych itp., wykonana ze specjalnych cegieł ogniotrwałych


SJP.pl


wymus

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. oddziaływanie na kogoś w celu zmuszenia go do określonego postępowania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na te słowa wszedł Julian, zbliżył się grzecznie do matki przyjaciela, skłonił się z prawdziwém uszanowaniem, […] powitał ją kilką wyrazami bez wymusu i miłym ujmującym uśmiechem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymuszenie n., wymuszoność ż.

 czas. wymusić dk., wymuszać ndk.

 przym. wymuszony

 przysł. wymuszenie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przymus

Wiktionary


wymusić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wymuszać)

 (1.1) dokonany od|wymuszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymuszanie n., wymuszenie n., wymus mrz., wymuszoność ż.

 czas. musieć, wymuszać ndk.

 przym. wymuszony

 przysł. wymuszenie

Wiktionary


wymuskany

przymiotnik

 (1.1) bardzo zadbany

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wymuskać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymuskanie n.

 czas. wymuskać dk.

Wiktionary


wymuszać

czasownik

 (1.1) usiłować uzyskać coś wywierając na kogoś nacisk

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W czasie realizacji Planu Sześcioletniego niski poziom płac robotniczych wymuszał podejmowanie pracy przez mężatki, aby zapewnić rodzinie przyzwoity poziom utrzymania.

 (1.1) Ciasnota wymuszała wspólne posłania dla dzieci lub łóżka piętrowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmuʃat͡ɕ, AS: vỹmušać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. musieć, wymusić dk.

 rzecz. wymuszenie n., wymuszanie n., wymus mrz., wymuszoność ż.

 przym. wymuszony

 przysł. wymuszenie

Wiktionary


wymuszacz

potocznie: przestępca wymuszający haracz


SJP.pl


wymuszalność

wymuszalny


SJP.pl

Patrz:

wymuszalny

wymuszalny

dający się wymusić


SJP.pl


wymuszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymuszać.

Wiktionary

Forsing (forcing) – metoda dowodzenia niesprzeczności i niezależności zdań teorii mnogości względem aksjomatów Zermela-Fraenkla. Forsing to jedna z metod używanych w matematyce do ścisłego udowodnienia, że pewnych stwierdzeń nie można ani udowodnić, ani obalić (ten ostatni termin oznacza udowodnienie zaprzeczenia).

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wymuszać, wymusić, musieć

 przym. wymuszony

Wiktionary


wymuszenie

nienaturalny, sztuczny; zachowujący się nienaturalnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) praw. przestępstwo polegające na zmuszeniu osoby do określonego zachowania stosując przemoc lub groźby

 (1.2) system. wielkość fizyczna będąca przyczyną zachodzących w układzie zjawisk fizycznych;

przysłówek

 (2.1) tak, że coś robione jest wbrew czyjejś woli

forma czasownika.

 (3.1) M., B. i W. rzeczownika odczasownikowego od wymusić

Wiktionary

  • wymuszenie (prawo)
  • Wymuszenie-odpowiedź – terminy stosowane w teorii sterowania
Zobacz też
  • zmuszanie do określonego zachowania, art. 191 polskiego kodeksu karnego
  • wymuszenie rozbójnicze, art. 282 polskiego kodeksu karnego

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Zarzuty brzmiały poważnie: rozbójnicze wymuszenia na wielką, sięgającą kilkuset tysięcy dolarów, skalę.

 (1.2) Zagadnienie obliczania prądów i napięć w obwodach elektrycznych można traktować jako wyznaczanie odpowiedzi obwodów na określone wymuszenie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymus m., wymuszoność ż.

 czas. musieć, wymusić dk., wymuszać ndk.

 przym. wymuszony

Wiktionary


wymuszoność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha czegoś, co robione jest wbrew czyjejś woli

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie było w niej żadnej sztuczności i teatralności, żadnej wymuszoności ani chęci zwracania uwagi na siebie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymus m., wymuszenie n.

 czas. wymusić dk., wymuszać ndk.

 przym. wymuszony

 przysł. wymuszenie

Wiktionary


wymuszony

nienaturalny, sztuczny; zachowujący się nienaturalnie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) powstały na siłę, jak z przymusu; pozbawiony swobody

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wymusić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymus mrz., wymuszanie n., wymuszenie n., wymuszoność ż.

 czas. wymusić dk., wymuszać ndk.

 przysł. wymuszenie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nienaturalny, sztuczny

Wiktionary


wymyć

1. myjąc, doprowadzić do czystości;
2. o płynącej wodzie: wydrążyć;
3. płucząc, przemywając, wydobyć coś z czegoś


SJP.pl


wymycie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymyć.

Wiktionary


wymydlać

1. zużywać przez mydlenie;
2. wymydlać się - o mydle: zużywać się wskutek mydlenia


SJP.pl


wymyk

1. obrót wokół osi ciała, wykonany na drążku;
2. mechanizm fortepianu regulujący uderzenie młoteczka w struny;
3. dawniej: wymknięcie się


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) wymkniecie się

Wiktionary

Wymyk – jedno z popularnych ćwiczeń gimnastycznych na drążku, przejście z półzwisu (zwisu) do podporu przodem (tyłem) przez przeniesienie nóg i środka ciężkości ciała ponad osią chwytu ramion (obrót ciała wokół osi poprzecznej nóg w przód).

Ćwiczeniem odwrotnym do wymyku jest odmyk, czyli to przejście z podporu do zwisu, gdzie ruch odbywa się przewrotem w przód wokół trzymanego rękoma drążka.

Wikipedia


wymykanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymykać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymknięcie n.

 czas. wymykać ndk., wymknąć dk.

Wiktionary


wymyki

1. obrót wokół osi ciała, wykonany na drążku;
2. mechanizm fortepianu regulujący uderzenie młoteczka w struny;
3. dawniej: wymknięcie się


SJP.pl


wymyślać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wymyślić)

 (1.1) niedokonany od|wymyślić.

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) obrzucać kogoś obelgami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W tygodniu wymyślam potrawy, a na weekend przyjeżdżam do domu i pichcę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmɨɕlat͡ɕ, AS: vỹmyślać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymysł mrz., wymyślanie n., myśl ż.

 czas. wymyślić, zwymyślać, myśleć

 przym. myślowy

Wiktionary


wymyślania

obelżywe słowa; wymysły, obelgi


SJP.pl


wymyślanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymyślać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wymyślać, zmyślać, wymyślić

 rzecz. myśl ż.

 przym. myślowy

Wiktionary


wymyślanka

wieś w Polsce


SJP.pl

2 miejscowości w Polsce:

  • Wymyślanka – kolonia w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. wąbrzeskim, w gminie Dębowa Łąka
  • Wymyślanka – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. nowotomyskim, w gminie Lwówek

Wikipedia


wymyślenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymyślić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. myśl ż.

 przym. myślowy

 czas. wymyślić

Wiktionary


wymyślić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wymyślać)

 (1.1) myśląc odkryć coś, wpaść na jakiś pomysł

 (1.2) uroić coś sobie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie wiesz, kto wymyślił golarkę?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈmɨɕlʲit͡ɕ, AS: vỹmyślʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. myśliciel mos., wymyślenie n., wymyślanie n., wymysł mrz., myślenie n., myśl ż.

 czas. wymyślać ndk., zwymyślać dk.

 przym. wymyślny, myślowy

 przysł. wymyślnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wysztudiyrować.

Wiktionary


wymyślniej

stopień wyższy od przysłówka: wymyślnie


SJP.pl


wymyślniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wymyślny


SJP.pl


wymyślny

1. wyjątkowo pomysłowy, wyrafinowany, niecodzienny;
2. dawniej : nadmiernie wybredny, grymaśny


SJP.pl


wymysł

1. to, co wymyślono, wynaleziono zwłaszcza dla zaspokojenia kaprysów; rzecz nowa, wymyślna;
2. zmyślenie, urojenie, przywidzenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) coś wymyślonego, nie znajdującego potwierdzenia w rzeczywistości

 (1.2) coś wymyślonego w przesadzie, powstałe z kaprysu, na ogół zbytkowne

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wymysły nmos.

 czas. zwymyślać, wymyślać ndk., wymyślić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fikcja

 (1.2) przesada

Wiktionary


wymysłówka

wieś w Polsce


SJP.pl

Wymysłówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Bełżyce.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Bełżyce. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 125 mieszkańców.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Boboli w Babinie.

Wikipedia


wymysłowo

Miejscowości i ich części w Polsce

Województwo kujawsko-pomorskie
  • Wymysłowo – osada leśna w pow. bydgoskim, w gminie Koronowo
  • Wymysłowo – wieś w pow. grudziądzkim, w gminie Radzyń Chełmiński
  • Wymysłowo – osada leśna w powiecie mogileńskim, w gminie Strzelno
  • Wymysłowo – wieś w pow. nakielskim, w gminie Szubin
  • Wymysłowo – część wsi Stawiska, w pow. radziejowskim, w gminie Piotrków Kujawski
  • Wymysłowo – kolonia w pow. sępoleńskim, w gminie Więcbork
  • Wymysłowo – wieś w pow. toruńskim, w gminie Łubianka
  • Wymysłowo – osada w powiecie tucholskim, w gminie Tuchola
  • Wymysłowo – część wsi Falborz, w pow. włocławskim, w gminie Brześć Kujawski

Wikipedia


wymysłowski

nazwisko


SJP.pl


wymysły

1. to, co wymyślono, wynaleziono zwłaszcza dla zaspokojenia kaprysów; rzecz nowa, wymyślna;
2. zmyślenie, urojenie, przywidzenie


SJP.pl

Miejscowości w Polsce i ich części
  • Wymysły – część miasta Łochów
  • Wymysły – wieś w woj. mazowieckim, w pow. makowskim, w gminie Krasnosielc
  • Wymysły – część wsi Chlebiotki, w woj. mazowieckim, w pow. nowodworskim, w gminie Nasielsk
  • Wymysły – wieś w woj. mazowieckim, w pow. nowodworskim, w gminie Pomiechówek
  • Wymysły – część wsi Pustelnik, w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Ceranów
  • Wymysły – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Sabnie
  • Wymysły – kolonia w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. mrągowskim, w gminie Mrągowo

Wikipedia


wymywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wymywać.

Wiktionary


wymłot

dawniej: wymłócone ziarno, nasiona; wymłót


SJP.pl


wynaczynić

w medycynie: usunąć naczynia krwionośne


SJP.pl


wynaczynienie

w medycynie: usunąć naczynia krwionośne


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) med. przedostanie się substancji z naczyń do otaczającej je tkanki, zwłaszcza krwi z naczyń krwionośnych

Wiktionary

Krwotok (łac. haemorrhagia) – silne krwawienie, gwałtowna utrata krwi w jej pełnym składzie na skutek choroby (na przykład gorączki krwotocznej) lub urazu naczyń krwionośnych.

Krwotok może być zewnętrzny, spowodowany raną otwartą lub wewnętrzny, kiedy krew nie znajduje ujścia poza organizm. Przykładem krwotoku wewnętrznego jest wylew krwi do mózgu. Wyróżnia się także krwotoki mieszane, kiedy źródło krwotoku znajduje się wewnątrz organizmu, a krew wypływa na zewnątrz, np. krwotok z nosa.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Twarde promieniowanie w dawkach zabójczych pozostawia ślady: wynaczynienia, petechie, zmiany w obrazie krwi.

 (1.1) Fentolamina ponadto zapobiega miejscowej martwicy tkanek w przypadku wynaczynienia norepinefryny.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wynaczyniać się ndk., wynaczynić się dk.

 przym. wynaczyniony

Wiktionary


wynagradzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wynagrodzić)

 (1.1) ofiarowywać nagrodę, dawać zapłatę

 (1.2) okazywać wdzięczność

 (1.3) wyrównywać stratę, przekazywać odszkodowanie za poniesione krzywdy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nagradzanie n., nagroda ż., nagrodzenie n., wynagradzanie n., wynagrodzenie n.

 czas. wynagrodzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gratyfikować, nagradzać, płacić

 (1.2) odwdzięczać się

 (1.3) rekompensować, wyrównywać

Wiktionary


wynagradzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wynagradzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynagrodzenie n., wynagroda ż., nagradzanie n., nagrodzenie n.

 czas. wynagradzać ndk., wynagrodzić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nagradzanie

Wiktionary


wynagrodzenie

1. dać nagrodę za jakieś osiągnięcia;
2. zapłacić za wykonaną pracę;
3. dać odszkodowanie za poniesione straty


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pensja, wypłata

 (1.2) rekompensata

Wiktionary

Płaca (z łac. pensio, inne nazwy wynagrodzenie, pensja, zapłata, gratyfikacja) – ogół wydatków pieniężnych i innych świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zatrudnienia w podmiocie gospodarczym. Obejmuje wypłaty pieniężne, inne świadczenia oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym przez pracodawcę za wykonaną na jego rzecz pracę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Jego przeciętne roczne wynagrodzenie z pięciu lat to sto pięćdziesiąt tysięcy euro rocznie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃naɡrɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vnagroʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wynagradzać ndk., nagradzać ndk., nagrodzić dk., wynagrodzić dk.

 rzecz. nagrodzenie n., nagradzanie n., nagroda ż., wynagradzanie n.

Wiktionary


wynagrodzeniowy

przymiotnik od: wynagrodzenie


SJP.pl


wynagrodzić

1. dać nagrodę za jakieś osiągnięcia;
2. zapłacić za wykonaną pracę;
3. dać odszkodowanie za poniesione straty


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wynagradzać)

 (1.1) dokonany od|wynagradzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Może w ten sposób chcesz sobie wynagrodzić przerwanie odpoczynku?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃naˈɡrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: vnagroʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynagrodzenie n., wynagradzanie n., nagradzanie n., nagrodzenie n.

 czas. wynagradzać ndk.

Wiktionary


wynająć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wynajmować)

 (1.1) dokonany od|wynajmować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈnajɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vỹnai ̯o̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. najmita mos., najem mrz., wynajęcie n., najemnik mos., wynajem

Wiktionary


wynajdywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wynajdywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃najdɨˈvãɲɛ, AS: vnai ̯dyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wynajdywać, wynaleźć

Wiktionary


wynajem

czasowe odstąpienie komuś czegoś za wynagrodzeniem; najem


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) oddanie komuś lub wzięcie od kogoś do czasowego użytkowania pewnej własności za zapłatą

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈnajɛ̃m, AS: vỹnai ̯ẽm

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynajmujący m., wynajemca m., wynajmowanie n., wynajęcie n., najem mrz.

 czas. wynajmować ndk., wynająć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) najem

Wiktionary


wynajemca

rzadko: ten, kto bierze coś w najem; najemca


SJP.pl


wynajmować

czasownik przechodni niedokonany (dk. wynająć)

 (1.1) zezwalać komuś na korzystanie ze swojej własności w zamian za opłatę

 (1.2) korzystać z czyjejś własności w zamian za opłatę

 (1.3) przyjąć kogoś do krótkoterminowej pracy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moja ciotka wynajmuje pokój jakimś studentom.

 (1.1) (…) rynek pozwalał budować mało, źle i tanio, a potem wynajmować drogo.

 (1.2) Studenci wynajmują pokój od mojej ciotki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃najˈmɔvat͡ɕ, AS: vnai ̯movać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynajmowanie n., wynajem m., najem m., najemnik m., wynajęcie n., najmita mos.

 czas. najmować ndk., nająć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) dzierżawić

Wiktionary


wynajmowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wynajmować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃najmɔˈvãɲɛ, AS: vnai ̯movãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. najemnik mos., wynajem

 czas. wynajmować

Wiktionary


wynajmujący

rzadko: najemca; wynajemca


SJP.pl


wynalazca

ktoś, kto coś odkrył, wynalazł


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) autor wynalazku, ten, który coś wynalazł

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃naˈlast͡sa, AS: vnalasca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynalazek m.

:: fż. wynalazczyni ż.

 czas. wynaleźć dk., wynajdować ndk.

Wiktionary


wynalazczyni

kobieta, która wynalazła coś; autorka wynalazku


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) autorka wynalazku, kobieta, która coś wynalazła

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃nalaʃˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vnalaščńi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynalazek m., wynalazczość ż., wynalezienie n.

:: fm. wynalazca m.

 czas. wynaleźć dk., wynajdować ndk.

 przym. wynalazczy

Wiktionary


wynalazek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) coś, co wynaleziono;

Wiktionary

Wynalazek – nowatorskie, oryginalne rozwiązanie problemu technicznego. W naukach inżynieryjnych i badaniach produktowych wynalazek najczęściej przybiera postać nowego urządzenia lub jego elementu, metody lub procesu, dzięki którym możliwe jest wykonanie jakiejś czynności w sposób sprawniejszy, bezpieczniejszy, wydajniejszy, tańszy lub lepszy jakościowo. W naukach społecznych za wynalazki uznaje się także zdobycze niematerialne, jak druk, pieniądz czy pismo.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Potrzeba jest matką wynalazków.

 (1.1) Prawdopodobnie z każdym ważniejszym wynalazkiem ludzkości wiąże się nazwa, która początkowo była neologizmem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃naˈlazɛk, AS: vnalazek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. znajdka ż., wynalazczość ż., wynalazca m., wynalazczyni ż.

 czas. wynaleźć dk.

 przym. wynalazczy

Wiktionary


wynaleźć

czasownik dokonany

 (1.1) odkryć lub opracować coś, co wcześniej było nieznane

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wczesna forma klimatyzacji została wynaleziona w Persji.

 (1.1) Papier wynaleźli Chińczycy.

 (1.1) Czy wiesz, kto wynalazł żarówkę?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. znajdka ż., wynalazek m., wynalazca m., wynalazczyni ż., wynaleźca m., wynalezienie n., wynajdywanie n., wynalazczość ż.

 przym. wynalazczy

 czas. wynajdywać ndk., wynajdować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wymyślić, odkryć

Wiktionary


wynalezienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wynaleźć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wynaleźć

 rzecz. znajdka ż., wynalazczyni ż.

Wiktionary


wynaradawiać

wynarodowiać, wynarodawiać;
1. niszczyć poczucie przynależności narodowej, pozbawiać cech narodowych;
2. wynaradawiać się - tracić poczucie przynależności narodowej, zatracać cechy narodowe


SJP.pl


wynaradawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pozbawianie kogoś poczucia przynależności do swojego narodu; także. zatracanie związków ze swoją wspólnotą narodową

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynarodowienie n.

 czas. wynaradawiać ndk., wynarodowić dk.

Wiktionary


wynarodawiać

wynarodowiać, wynaradawiać;
1. niszczyć poczucie przynależności narodowej, pozbawiać cech narodowych;
2. wynarodawiać się - tracić poczucie przynależności narodowej, zatracać cechy narodowe


SJP.pl


wynarodowiać

wynaradawiać, wynarodawiać;
1. niszczyć poczucie przynależności narodowej, pozbawiać cech narodowych;
2. wynarodowiać się - tracić poczucie przynależności narodowej, zatracać cechy narodowe


SJP.pl


wynarodowić

1. zniszczyć poczucie przynależności narodowej, pozbawić cech narodowych;
2. wynarodowić się - utracić poczucie przynależności narodowej, utracić cechy narodowe


SJP.pl


wynarzekać

wynarzekać się - ulżyć sobie narzekaniem; wyżalić się


SJP.pl


wynaturzeniec

osoba zwyrodniała, wynaturzona, wypaczona; zwyrodnialec, zwyrol, dewiant, zboczeniec, wypaczeniec


SJP.pl


wynaturzony

taki, który się wynaturzył; wypaczony


SJP.pl


wyndham

  • Wyndham – jednostka osadnicza w USA, w stanie Wirginia, w hrabstwie Henrico
  • Wyndham – miasto w Australii, w stanie Australia Zachodnia
  • Wyndham – wieś w Australii, w stanie Nowa Południowa Walia
  • Wyndham – miasto w Nowej Zelandii
  • City of Wyndham – jednostka samorządowa w Australii, w aglomeracji Melbourne
  • Wyndham Worldwide – amerykański holding hotelarski z siedzibą w stanie New Jersey

Wikipedia


wynegocjowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wynegocjować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wynegocjować dk.

 przym. negocjowalny

Wiktionary


wynegocjowywać

uzyskiwać coś drogą negocjacji


SJP.pl


wyngloszpyr

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pot. osoba wykradająca węgiel z pociągów towarowych

Wiktionary


wyniedzielnić

rzadko: wyniedzielnić się - ubrać się w świąteczne, niedzielne ubranie


SJP.pl


wynieść

1. zanieść coś lub kogoś w inne miejsce;
2. zdobyć jakieś wychowanie, jakąś wiedzę itp.;
3. osiągnąć pewną sumę, liczbę, ilość;
4. unieść coś do góry; wznieść;
5. nadać komuś lub czemuś większe znaczenie;
6. potocznie:
a) rozpowszechnić zastrzeżone informacje;
b) ukraść


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wynosić)

 (1.1) dokonany od|wynosić.

 (1.2) niosąc usunąć skądś na zewnątrz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Moniza kazała wynieść trzy krzesła, ja jednak z godnością oświadczyłem, że postoję.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨ̃ɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: vńėść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. noszenie n., wynosiny nmos., wyniesienie n., wynoszenie n., wyniosłość ż., wynos mrz.

 czas. nieść, wynosić ndk.

 przysł. na wynos

 wykrz. wynocha

 przym. na wynos

Wiktionary


wyniesienie

1. zanieść coś lub kogoś w inne miejsce;
2. zdobyć jakieś wychowanie, jakąś wiedzę itp.;
3. osiągnąć pewną sumę, liczbę, ilość;
4. unieść coś do góry; wznieść;
5. nadać komuś lub czemuś większe znaczenie;
6. potocznie:
a) rozpowszechnić zastrzeżone informacje;
b) ukraść


SJP.pl

W geologii antekliza to wypukła struktura tektoniczna o regionalnych rozmiarach w obrębie platformy kontynentalnej, obejmująca zarówno jej fundament jak i pokrywę osadową.

Wikipedia


wyniesiony

1. zanieść coś lub kogoś w inne miejsce;
2. zdobyć jakieś wychowanie, jakąś wiedzę itp.;
3. osiągnąć pewną sumę, liczbę, ilość;
4. unieść coś do góry; wznieść;
5. nadać komuś lub czemuś większe znaczenie;
6. potocznie:
a) rozpowszechnić zastrzeżone informacje;
b) ukraść


SJP.pl


wynik

1. liczba uzyskana po wykonaniu działania matematycznego;
2. to, co zostało osiągnięte; efekt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rezultat, skutek

 (1.2) mat. rezultat działań algebraicznych (dodawania, odejmowania, mnożenia, dzielenia)

 (1.3) sport. stan spotkania/meczu

Wiktionary

  • Wynik pracy twórczej i artystycznej – dzieło
  • Wynik rozgrywek sportowych – przegrana lub remis (nierozegrana)

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Tylko 7 jest wynikiem tego działania.

 (1.3) Jaki jest wynik? Nadal remis 0:0?

 (1.3) Pijany komentator przegapił bramkę dla Polski i do końca pierwszej połowy meczu podawał zły wynik.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨ̃ɲik, AS: vńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynikanie n.

 czas. wynikać ndk., wyniknąć dk.

 przym. wynikowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) efekt, rezultat, skutek

Wiktionary


wynikać

1. być logicznym wnioskiem z przyjętych założeń;
2. być nieuchronnym następstwem zaszłych zdarzeń


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyniknąć)

 (1.1) być wynikiem, konsekwencją, skutkiem, rezultatem czegoś; stawać się następstwem; mieć w czymś początek

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Reszta, jak wynika z dostępnych źródeł i świadectw, zgadza się niemal co do joty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈɲikat͡ɕ, AS: vỹńikać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynik n., wynikanie n., wyniknięcie n.

 czas. wyniknąć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) okazywać się, konkludować

Wiktionary


wynikanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wynikać.

Wiktionary

Implikacja logiczna (wynikanie) – relacja (lub w innym ujęciu symbol relacyjny) pomiędzy teoriami (zbiorami zdań logicznych) T i B jest spełniona, gdy każdy model teorii T jest także modelem teorii B. Często jest mylona z implikacją materialną, będącą szczególnym przypadkiem zdania.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃ɲiˈkãɲɛ, AS: vńikãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wynikać, wyniknąć

 rzecz. wynik mrz.

Wiktionary


wyniki

pozytywne efekty czegoś; osiągnięcia


SJP.pl


wyniknąć

1. stać się logicznym wnioskiem z przyjętych założeń;
2. zdarzyć się jako skutek wcześniejszych procesów


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wynikać)

 (1.1) dokonany od|wynikać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈɲiknɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vỹńiknõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyniknięcie n., wynikanie n., wynik m.

 przym. wynikowy

 czas. wynikać ndk.

Wiktionary


wynikły

powstały jako rezultat czegoś


SJP.pl


wyniośle

przysłówek

 (1.1) w sposób wyniosły

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyniosły

 rzecz. wyniosłość ż.

Wiktionary


wynioślej

stopień wyższy od przysłówka: wyniośle


SJP.pl


wynioślejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wyniosły; bardziej wyniosły


SJP.pl


wyniosłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce górujące nad otoczeniem

 (1.2) cecha bycia wyniosłym

Wiktionary

Wyniosłość – fragment terenu wznoszący się ponad otaczający równinny obszar. Charakter wyniosłości mają zazwyczaj ostańce denudacyjne.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wynosić ndk., wynieść dk.

 przym. wyniosły

 przysł. wyniośle

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) górka, uwypuklenie, wybrzuszenie, wypukłość, wzgórek, wzniesienie

 (1.2) arogancja, duma, hardość, nieprzystępność, pycha, zarozumiałość

Wiktionary


wyniosły

1. wysoki, wyrosły lub wzniesiony ponad coś; górujący nad czymś;
2. okazujący innym wyższość, dumny, zarozumiały


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) bardzo wysoki, górujący nad otoczeniem

 (1.2) dumny, zarozumiały i wywyższający się nad innych

 (1.3) będący wyrazem postawy dumy, zarozumiałości i wywyższania się nad innych

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Dumna, wyniosła sylwetka Lewawu majaczyła na ciemnym horyzoncie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈɲɔswɨ, AS: vỹńosu̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyniosłość ż.

 przysł. wyniośle

 czas. wynosić się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niebosiężny, niebotyczny, strzelisty, wybujały, wysmukły

 (1.2) arogancki, butny, dumny, przemądrzały, zarozumiały

 (1.3) arogancki, butny, dumny, napuszony, nadęty, przemądrzały, zarozumiały

Wiktionary


wyniszczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyniszczyć)

 (1.1) przyczyniać się do całkowitego zniszczenia, wyginięcia

 (1.2) powodować ciężkie straty materialne

 (1.3) doprowadzać do skrajnego wyczerpania; rujnować zdrowie, pozbawiać sił

czasownik zwrotny niedokonany wyniszczać się (dk. wyniszczyć się)

 (2.1) wyniszczać samego siebie; niszczyć własne zdrowie

 (2.2) wyniszczać siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyniszczanie n., wyniszczenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) trzebić, unicestwiać

 (1.3) wycieńczać

Wiktionary


wyniszczający

wyniszczać


SJP.pl

Patrz:

wyniszczać

wyniszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyniszczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃ɲiʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: vńiščãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyniszczenie n.

 czas. wyniszczać ndk., wyniszczyć dk.

Wiktionary


wyniszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) książk. doprowadzić do utraty możliwości funkcjonowania a nawet całkowitego unicestwienia

 (1.2) książk. spowodować upadek ekonomiczny

 (1.3) książk. poważnie osłabić organizm

 (1.4) książk. zabicie grupy ludzi

Wiktionary

Wyniszczenie (kacheksja, z gr. kakòs zły; héxis stan), przestarzale charłactwo (łac. marasmus, inanitio) – znaczny spadek masy ciała wskutek utraty tkanki tłuszczowej, tkanki mięśniowej oraz zwiększonego katabolizmu białek z powodu choroby podstawowej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wysłałem w jej ślady gońca zaufanego, któremu kazałem oddać królowej wiązankę rzadkiej trawy górskiej — najlepszy środek na wyniszczenie włosów na ciele...

 (1.2) Co rząd zrobi, by zapobiec wyniszczeniu gospodarki?

 (1.3) — Tak samo jak pan, leczył się tajemniczo za pomocą trucizn, które, jak mu się zdawało, przynosiły mu ulgę, lecz które sprowadziły zupełne wyniszczenie... W chwili gdy mniemał że jest wyleczony, zakończył życie...

 (1.4) Niemcom i Rosjanom zależało na wyniszczeniu narodu polskiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyniszczanie n.

 czas. wyniszczyć dk., wyniszczać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zniszczenie, zrujnowanie

 (1.2) zrujnowanie

 (1.3) zniszczenie, zrujnowanie

 (1.4) zabicie, zamordowanie, zgładzenie, zlikwidowanie

Wiktionary


wyniszczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyniszczać)

 (1.1) spowodować całkowite zniszczenie, wyginięcie

 (1.2) poczynić ciężkie straty materialne

 (1.3) doprowadzić do skrajnej utraty zdrowia

czasownik zwrotny dokonany wyniszczyć się (ndk. wyniszczać się)

 (2.1) wyniszczyć samego siebie

 (2.2) wyniszczyć siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyniszczenie n., wyniszczanie n.

Wiktionary


wynitkować

wyczyścić zęby nicią dentystyczną


SJP.pl


wyniuchać

czasownik

 (1.1) pot. wywęszyć

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈɲuxat͡ɕ, AS: vỹńuχać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. niuchać

 rzecz. wyniuchanie n.

Wiktionary


wyniuchanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyniuchać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. niuchać, wyniuchać dk.

Wiktionary


wyniuchiwać

potocznie:
1. wyczuwać coś węchem;
2. domyślać się czegoś


SJP.pl


wynocha

potocznie: wykrzyknik nakazujący komuś bezzwłoczne oddalenie się skądś; precz, won, paszoł won, spadówa, spadówka


SJP.pl

wykrzyknik

 (1.1) pot. posp. grub. gwałtowne wyrażenie nakazu oddalenia się lub zabrania jakiejś rzeczy; także wyrażenie niechęci lub sprzeciwu; bywa używane żartobliwie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wynocha! Zabierajcie się z mojego pola!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈnɔxa, AS: vỹnoχa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynosiny nmos., wyniesienie n., wynoszenie n.

 czas. wynosić, wynieść dk., wynieść dk.

 przysł. na wynos

 przym. na wynos

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) precz, sio, pot. spadówa, won, wynoś się / wynoście się, wypierpapier, wypad

Wiktionary


wynokwiać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wydziwiać, cudować

Wiktionary


wynos

tylko w wyrażeniu: na wynos - o jedzeniu i napojach: przeznaczony do zabrania ze sobą, do zjedzenia poza miejscem, w którym je kupiono


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tylko w wyrażeniu na wynos

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynoszenie n., wyniesienie n.

 czas. wynieść dk., wynosić ndk.

Wiktionary


wynosić

1. zanosić coś lub kogoś w inne miejsce;
2. zdobywać jakieś wychowanie, jakąś wiedzę itp.;
3. osiągać pewną sumę, liczbę, ilość;
4. unosić coś do góry; wznosić;
5. nadawać komuś lub czemuś większe znaczenie;
6. potocznie:
a) rozpowszechniać zastrzeżone informacje;
b) kraść


SJP.pl

czasownik

 (1.1) podnosić coś i umieszczać poza jakimś obszarem

 (1.2) osiągać jakąś wartość liczbową

 (1.3) wywyższać

 (1.4) otrzymywać jakąś wiedzę skądś

 (1.5) zabierać ponad Ziemię

czasownik zwrotny wynosić się

 (2.1) wywyższać się

 (2.2) pot. grub. wychodzić (skądś), odchodzić (skądś)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podczas przeprowadzki przyjaciel pomógł mi wynieść szafę z mieszkania.

 (1.2) Koszt wycieczki wyniesie ponad 2000 złotych.

 (1.3) Poczynania Amadeusza wynosiły go ponad przeciętność.

 (1.4) Moje dzieci wyniosły z domu podstawy kultury bycia i dobrych manier.

 (1.5) Chińska rakieta właśnie wynosi na orbitę sztucznego satelitę.

 (2.2) Po północy goście zaczynali wreszcie wynosić się do swoich domów.

 (2.2) Wynoś się stąd!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨ̃ˈnɔɕit͡ɕ, AS: vỹnośić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. noszenie n., wynosiny nmos., wyniesienie n., wynoszenie n., wyniosłość ż., wynos mrz.

 czas. przenosić, wynieść dk.

 przysł. na wynos

 wykrz. wynocha

 przym. na wynos

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zabierać

 (1.2) równać się

 (1.3) wyróżniać, awansować

Wiktionary


wynoszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usuwanie czegoś skądś poprzez niesienie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃nɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: vnošńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wynosiny nmos., wyniesienie n., wynos mrz., noszenie n.

 czas. nosić, nieść, znosić, wynosić ndk., wynieść dk.

 przysł. na wynos

 wykrz. wynocha

 przym. na wynos

Wiktionary


wynotowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wynotować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨ̃nɔtɔˈvãɲɛ, AS: vnotovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wynotować dk.

 rzecz. notatnik mrz., notatka ż., notka ż.

Wiktionary


wynucać

nucąc, wyśpiewywać


SJP.pl


wynucić

1. nucąc, wyśpiewać;
2. potocznie: wynucić się - przyjść do głowy jako melodia bez słów


SJP.pl


wynurkować

o nurku: wypłynąć na powierzchnię wody; wynurzyć się


SJP.pl


wynurkowywać

rzadko: wydostawać się na powierzchnię wody; wynurzać się


SJP.pl


wynurt

duży chrząszcz z rodziny jelonkowatych


SJP.pl

Wynurt (Ceruchus) – rodzaj chrząszczy z rodziny jelonkowatych i podrodziny Syndesinae.

Chrząszcze średnich rozmiarów. Ciała mają wydłużone, lekko wysklepione i nieco spłaszczone. Głowę cechują oczy nie wykrojone przez wypustkę policzka (canthus) oraz czułki zwieńczone trójczłonowymi buławkami. Zarówno u samców jak i u samic żuwaczki są mocno wysunięte do przodu.

Wikipedia


wynurzać

przestarzałe:
1. pogrążyć kogoś lub coś wielokrotnie w czymś;
2. wynurzać się - nurzać się do woli, aż do zaprzestania tej czynności


SJP.pl


wynurzalny

mogący się wynurzyć


SJP.pl


wynurzenie

wydobyć na wierzch coś pogrążonego w płynie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wynurzyć.

 (1.2) osobiste, intymne wyznanie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. nurzanie n., wynurzanie n., nurek m.

 czas. wynurzyć dk.

 przym. nurkowy

Wiktionary


wynurzyć

wydobyć na wierzch coś pogrążonego w płynie


SJP.pl


wyobcować

1. wyłączyć, wykluczyć kogoś z jakiejś społeczności; odizolować kogoś;
2. wyobcować się - wyłączyć, wykluczyć się z jakiejś społeczności (w zamierzony lub niezamierzony sposób); odizolować się


SJP.pl


wyobcowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stan kogoś, kto jest wyobcowany

Wiktionary

Alienacja (wyobcowanie) (łac. alienus, alienum „obcy, cudzy”) – poczucie izolacji od społeczeństwa, nieutożsamianie się ze społecznością lokalną i ponadlokalną, utrata tożsamości jednostki charakterystyczna dla dużych ośrodków miejskich w społeczeństwach przemysłowych i poprzemysłowych (postindustrialnych) oraz dla sytuacji migracji zarobkowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔpt͡sɔˈvãɲɛ, AS: vyopcovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obcowanie n., obcość ż., obcy mos.

 czas. wyobcować dk., wyobcowywać ndk., obcować ndk.

 przym. wyobcowany, obcy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) alienacja, wyalienowanie

Wiktionary


wyobcowany

nienależący do jakiegoś kręgu; wykluczony, wyalienowany, obcy, odizolowany


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) wyalienowany, zdystansowany w stosunku do innych ludzi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Antek czuł się w mieście zmęczony i wyobcowany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔpt͡sɔˈvãnɨ, AS: vyopcovãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obcowanie n., obcy m., wyobocowanie n., wyobcowanie n., obcość ż.

 przym. obcy

 przysł. obco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyalienowany, zdystansowany, oderwany, wykluczony, wyłączony

Wiktionary


wyobcowywać

1. wyłączać, wykluczać kogoś z jakiejś społeczności;
2. wyobcowywać się - wyłączać, wykluczać się z jakiejś społeczności; izolować się


SJP.pl


wyoblać

nadawać czemuś obły (walcowaty) kształt


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyoblić)

 (1.1) wytwarzać przedmioty z blachy poprzez stopniowe dociskanie jej do obracającego się wzornika

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obniżone i wydłużone auto upodobniło się nieco do pocisku na kołach. To wrażenie Pinifarina sic. jeszcze wzmocnił, wyoblając linie nadwozia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyoblanie n., wyoblak m., wyoblarka ż., wyoblarz m.

 czas. wyoblić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. drykować

Wiktionary


wyoblak

część wyoblarki, narzędzie o zaokrąglonej powierzchni, na której wygina się blachę, nadając jej odpowiednie kształty


SJP.pl


wyoblanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyoblać.

Wiktionary

Wyoblanie – rodzaj plastycznej obróbki blachy. Dawniej nazywane „drykowanie” – jest to germanizm od niemieckiego drücken. Ta metoda obróbki plastycznej wykorzystuje podatność materiałów do odkształceń (po przekroczeniu granicy plastyczności), bez przerwania ciągłości kształtowanej blachy. W efekcie uzyskujemy z materiału wyjściowego (np. krążka blachy) cienkościenną bryłę obrotową nieraz o bardzo skomplikowanym kształcie. W zależności od sposobu kształtowania materiału rozróżniamy:

  • wyoblanie ręczne – (na wyoblarce ręcznej),
  • wyoblanie mechaniczne – (na wyoblarkach automatycznych),
  • zgniatanie obrotowe – (kształtowanie blach na wyoblarkach automatycznych, zgniatarkach obrotowych i wyoblarko-zgniatarkach obrotowych).

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wyoblać ndk.

Wiktionary


wyoblarka

obrabiarka do wygniatania z blachy przedmiotów o kształcie brył obrotowych


SJP.pl

Wyoblarka – maszyna do obróbki plastycznej metali na zimno lub na gorąco, wykorzystująca zasadę działania dźwigni dwuramiennej.

Wyoblarki dzielimy w zależności od narzędzia kształtującego blachę na ręczne, mechaniczne i automatyczne oraz zgniatarki obrotowe:

  • wyoblarka ręczna – najprostsza maszyna o konstrukcji podobnej do tokarki do drewna. Narzędzia kształtujące trzymane są w rękach wyoblacza i opierane w czasie pracy o grzebień.
  • wyoblarki mechaniczne
    • wyoblarka suportowa - kształtowanie blachy odbywa się za pomocą rolki kształtowej. Zmiana położenia rolki kształtującej dokonywana jest za pomocą pokręteł obracanych ręcznie. Pozwala na kształtowanie grubszych blach niż przy kształtowaniu ręcznym.
    • wyoblarka kopiarka - szablon jest dokładnym odwzorowaniem kształtu, jaki chcemy uzyskać. Metodą kopiowania można wykonać niektóre kształty jak czasze kuliste, stożki, tralki.
    • do wyoblania na gorąco - jest to w zasadzie wyoblarka suportowa ale z dodatkowym oprzyrządowaniem w postaci palników. Palniki podgrzewając kształtowaną blachę umożliwiają obróbkę przykładowo materiałów plastycznych na gorąco.
    • do wyoblania kształtów owalnych - wyoblarka mechaniczna (lub automatyczna) z dodatkowym oprzyrządowaniem (specjalną głowicą) umożliwiającym wykonywanie brył owalnych. W tym przypadku zastosowane oprzyrządowanie odróżnia sposób wykonania. Metoda obecnie nie jest stosowana, ze względu na wysoki koszt oprzyrządowania.
  • wyoblarki automatyczne:
    • ze sterowaniem hydraulicznym - wyoblarki automatyczne starszego typu. Posuwy narzędzia roboczego realizowane są przy pomocy sterowania hydraulicznego. Maszyna wymaga stałej kontroli i regulacji. Ustawienie wszystkich parametrów nie jest możliwe do zapamiętania i każdorazowo przy nowym zamówieniu wszystkie szybkości i posuwy muszą być ustawiane ponownie.
    • sterowane numerycznie, wyoblarki CNC. Wszystkie czynności konieczne do wykonania przedmiotu realizowane są przy pomocy wcześniej napisanego programu. Maszyna umożliwia szybkie uruchomienie lub zmianę profilu produkcji dzięki wcześniej napisanym programom.
  • zgniatarki obrotowe – zgniatarka obrotowa jest bardzo podobna do wyoblarki automatycznej. Zgniatarki mają mocniejszą konstrukcje od wyoblarek. Wynika to z konieczności zastosowania większych sił niż w czasie wyoblania. Chociaż na typowej wyoblarce można również wykonywać zgniatanie obrotowe w mniejszym zakresie niż na zgniatarce. Zgniatanie obrotowe charakteryzuje się zaplanowanym i obliczonym zmniejszeniem grubości ścianki odkształcanego materiału.

Wikipedia


wyoblarz

robotnik zajmujący się wyoblaniem


SJP.pl

Wyoblarz lub wyoblacz, również drykier – rzemieślnik zajmujący się wyoblaniem (przede wszystkim ręcznym). Dawniej, a czasami obecnie, nazywany „drykierem” (sama czynność nazywana „drykowanie”) – od niemieckiego drücken. Zanikający zawód, który polega na kształtowaniu cienkościennych przedmiotów w kształcie brył obrotowych z blach metodą wyoblania. Trudność w opanowaniu techniki wyoblania polega na tym, że każdy rodzaj blachy wymaga specyficznych umiejętności. Bywa tak, że wyoblarz potrafi wykonywać elementy z blachy stalowej i aluminiowej a nie potrafi kształtować mosiądzu czy srebra. Wyoblarz posługuje się w czasie pracy specjalistycznymi narzędziami m.in.:

  • wyoblakami ręcznymi,
  • rolkami do wyoblania,
  • przyrządami dźwigniowymi do wyoblania,
  • wzornikami (formami) do wyoblania.

Wikipedia


wyoblić

nadać czemuś obły (walcowaty) kształt


SJP.pl


wyobrażać

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (1.1) tworzyć sobą jakiś obraz, symbol

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyobrazić)

 (2.1) tworzyć obraz czegoś

czasownik zwrotny niedokonany wyobrażać sobie (dk. wyobrazić sobie)

 (3.1) tworzyć obraz czegoś nieznanego w swojej wyobraźni, umyśle (zwykle przez porównanie z czymś znanym)

 (3.2) rozumieć coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zdaniem artysty czerwony prostokąt na jego dziele wyobraża płaczące dziecko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔˈbraʒat͡ɕ, AS: vyobražać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyobraźnia ż., wyobrażanie n., wyobrażenie n., obraz m.

 przym. wyobrażalny, wyobrażony, wyobrażeniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1, 2.1) przedstawiać, obrazować

 (3.1) imaginować, widzieć

 (3.2) rozumieć, pojmować

Wiktionary


wyobrażalny

dający się wyobrazić


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) możliwy do wyobrażenia sobie; dający się zrozumieć, pojąć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Współcześnie taka rola obyczajów nie jest ani możliwa, ani wyobrażalna, ani nawet konieczna.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔbraˈʒalnɨ, AS: vyobražalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obraz m., wyobrażalność ż., wyobraźnia ż., wyobrażenie n.

 czas. wyobrażać ndk., wyobrazić dk.

Wiktionary


wyobrażanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyobrażać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔbraˈʒãɲɛ, AS: vyobražãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyobrażać, wyobrażać sobie, wyobrazić

 rzecz. obraz mrz., wyobraźnia ż.

 przym. wyobrażony, wyobrażeniowy

Wiktionary


wyobrażenie

1. uogólnione wspomnienie powstające w wyobraźni będące odzwierciedleniem spostrzeganych poprzednio przedmiotów i zjawisk, które w danej chwili nie działają na narządy zmysłowe; konkretna myśl o czymś;
2. mniemanie, pogląd, opinia;
3. dawniej: wizerunek, obraz, podobizna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyobrazić.

 (1.2) obraz czegoś (przedmiotu, osoby, przebieg sytuacji) stworzony w świadomości na podstawie spostrzeżeń

 (1.3) obraz, podobizna, wizualne przedstawienie czegoś

 (1.4) domniemany obraz czegoś, pogląd na jakiś temat

 (1.5) daw. jęz. aspekt

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Tytułowe „spojrzenie turysty” (…) oznacza poszukiwanie przez nas znaków, które potwierdzą nasze wyobrażenia. Paryż ma być romantyczny, Anglicy dżentelmeńscy, Tajowie uśmiechnięci. Chcemy, żeby nasze wakacje były niepowtarzalne i wyjątkowe, z dala od pułapek turystycznych, ale to, czy uznamy je za udane, lub nie, zależy głównie od tego, czy potwierdzą się nasze wyobrażenia.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔbraˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vyobražńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyobraźnia ż., obraz mrz., obrazek mrz.

 przym. wyobrażeniowy, wyobrażalny, wyobrażony

 czas. wyobrażać, wyobrażać sobie, wyobrazić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) koncepcja, wizja

 (1.3) przedstawienie

 (1.4) opinia, pojęcie, przekonanie, przeświadczenie, mniemanie

Wiktionary


wyobrażeniowy

przymiotnik od: wyobrażenie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wyobrażenia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyobraźnia ż., wyobrażenie n., wyobrażanie n.

 czas. wyobrażać ndk., wyobrazić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pojęciowy, myślowy

Wiktionary


wyobrazić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyobrażać)

 (1.1) stworzyć obraz czegoś

czasownik zwrotny dokonany wyobrazić sobie (ndk. wyobrażać sobie)

 (2.1) stworzyć obraz czegoś nieznanego w swojej wyobraźni, umyśle (zwykle przez porównanie z czymś znanym)

 (2.2) zrozumieć coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na swoim dziele artysta wyobraził zimę w Afryce.

 (2.1) Nie umiem sobie wyobrazić zaludnionego Księżyca.

 (2.2) Trener nie mógł sobie wyobrazić, jak jego zawodnik przegrał walkę w ostatniej sekundzie pojedynku.

 (2.2) (…) żaden normalny człowiek nie mógł wyobrazić sobie, iż inni ludzie – nawet najbardziej zdegenerowani – zdolni są do takich czynów (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔˈbraʑit͡ɕ, AS: vyobraźić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyobrażenie n., wyobrażanie n., obraz m., wyobraźnia ż.

 przym. wyobrażalny, wyobrażony, wyobrażeniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przedstawić, zobrazować

 (2.1) wyimaginować

 (2.2) zrozumieć, pojąć

Wiktionary


wyobraźnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdolność przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń;

 (1.2) polot, fantazja

Wiktionary

Wyobraźnia – zdolność do przywoływania i tworzenia w myślach wyobrażeń.

Źródłem przechowywanych w pamięci wyobrażeń są zmysły. Część odpowiadająca za wyobraźnię jest umiejscowiona w prawej półkuli mózgu. Często odróżnienie tych wrażeń od wyobrażeń jest trudne, gdyż w ciągłym strumieniu świadomości, z jakim mamy do czynienia w praktyce, występują one jednocześnie obok siebie. Dobrym dowodem na to są marzenia senne, podczas których powstają wyobrażenia odizolowane od wrażeń zmysłowych. Działaniu wyobraźni, w porównaniu do efektów pracy zmysłów, przypisuje się większą aktywność i mniejszą złożoność oraz intensywność (np. E. Husserl).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔˈbraʑɲa, AS: vyobraźńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obraz mrz., wyobrażenie n., wyobrażanie n., wyobrażalność ż., obrazek mrz.

 czas. wyobrazić, wyobrażać ndk., wyobrażać sobie ndk.

 przym. wyobrażalny, wyobrażony, wyobrażeniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przest. imaginacja

Wiktionary


wyobraźniowy

przymiotnik od: wyobraźnia


SJP.pl


wyobrażony

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wyobrazić

przymiotnik

 (2.1) stworzony w wyobraźni

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Benedict Anderson, politolog brytyjsko-amerykański, w 1983 roku wydał książkę o "wspólnotach wyobrażonych". Pisał tam, że narodu nie determinuje wspólne pochodzenie ani nawet wspólny język, a wspólne wyobrażenie o więzi między jego członkami.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyobrazić dk., wyobrażać ndk.

 rzecz. wyobrażenie n., wyobrażanie n., wyobraźnia ż.

Wiktionary


wyoddychać

potocznie: oddychając, uwolnić się od złych emocji


SJP.pl


wyodrębniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyodrębnić)

 (1.1) czynić odrębnym lub wyrazistym

czasownik zwrotny niedokonany wyodrębniać się (dk. wyodrębnić się)

 (2.1) stawać się odrębnym, wydzielać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po użyciu odczynnika wyodrębniłem zielonkawą sól z roztworu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔˈdrɛ̃mbʲɲät͡ɕ, AS: vyodrmbʹńäć

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odrębny

 rzecz. wyodrębnianie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) oddzielać, wydzielać, wyróżniać, separować, preparować, izolować

Wiktionary


wyodrębnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyodrębniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔdrɛ̃mbʲˈɲä̃ɲɛ, AS: vyodrẽmbʹńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyodrębniać

 przym. odrębny

Wiktionary


wyodrębnić

wydzielić z całości


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyodrębniać)

 (1.1) dokonany od|wyodrębniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔˈdrɛ̃mbʲɲit͡ɕ, AS: vyodrmbʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 przym. odrębny

 rzecz. wyodrębnienie n.

Wiktionary


wyodrębnienie

wydzielić z całości


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyodrębnić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔdrɛ̃mbʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vyodrẽmbʹńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyodrębnić

 przym. odrębny

Wiktionary


wyogromniały

taki, który wyogromniał


SJP.pl


wyokrętować

1. wysadzić ze statku na ląd;
2. zejść ze statku na ląd


SJP.pl


wyokrętowywać

1. wysadzać ze statku na ląd;
2. schodzić ze statku na ląd


SJP.pl


wyolbrzymiać

przesadzać, nadawać zbyt duże znaczenie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyolbrzymić)

 (1.1) przedstawiać lub odbierać coś w sposób przesadny

czasownik zwrotny niedokonany wyolbrzymiać się (dk. wyolbrzymić się)

 (2.1) powiększać się znacznie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) O ile histeryk nie dostrzega swoich wad, o tyle psychastenik je wyolbrzymia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyolbrzymianie n., olbrzym m., olbrzymka ż.

 przym. olbrzymi

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przerysowywać, przesadzać, przejaskrawiać, wyjaskrawiać, robić z igły widły, robić z muchy słonia

Wiktionary


wyolbrzymianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyolbrzymiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɔlbʒɨ̃ˈmʲjä̃ɲɛ, AS: vyolbžỹmʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyolbrzymiać ndk.

 przym. olbrzymi

 rzecz. wyolbrzymienie n., olbrzym mos./mzw.

Wiktionary


wyolbrzymić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyolbrzymiać)

 (1.1) dokonany od|wyolbrzymiać.

czasownik zwrotny dokonany wyolbrzymić się (ndk. wyolbrzymiać się)

 (2.1) dokonany od|wyolbrzymiać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyolbrzymienie n., olbrzym mzw./mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przejaskrawić, przesadzić, rozbuchać

Wiktionary


wyolbrzymiony

przymiotnik

 (1.1) większy niż w rzeczywistości

Wiktionary


wyoming

[czytaj: łajołming] stan w USA


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. adm. jeden ze stanów w USA;

Wiktionary

Wyoming (wymowa: /waɪˈoʊmɪŋ/) – stan w środkowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Jest dziesiątym stanem pod względem powierzchni, jednak z populacją mniejszą niż 600 tys. mieszkańców plasuje się na ostatnim miejscu pod względem liczby ludności. W związku z tym charakteryzuje się niską gęstością zaludnienia, która umiejscawia stan ten na 49. miejscu w tej kategorii.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Clint Eastwood i Morgan Freeman grają emerytowanych, zmęczonych życiem rewolwerowców, którzy po raz ostatni chwytają za broń, na zlecenie skrzywdzonych przez brutalnych kowbojów prostytutek z miasteczka Big Whiskey w odległym stanie Wyoming.

Wiktionary


wyonaczać

gwarowo: zmieniać, przeinaczać, przerabiać


SJP.pl


wyonaczyć

gwarowo: zmienić, przeinaczyć, przerobić


SJP.pl


wyondulować

ułożyć włosy w loki lub fale; zondulować, zaondulować


SJP.pl


wyorać

zrobić wgłębienie w czymś


SJP.pl


wyorywać

robić wgłębienie w czymś


SJP.pl


wyosiowywać

ustalać oś obrotu lub oś środkową obrabianego przedmiotu; centrować


SJP.pl


wyostrzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyostrzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyostrzać ndk.

 rzecz. ostrzyciel mos.

Wiktionary


wyoutować

[czytaj: wyałtować] rzadko: wyautować;
1. potocznie: odsunąć kogoś na dalszy plan;
2. wysłać piłkę poza boisko;
3. potocznie: ujawnić czyjąś nieheteroseksualną orientację;
4. wyautować się - potocznie:
a) odizolować się;
b) opuścić jakieś miejsce;
c) wycofać się z czegoś;
d) ujawnić swoją nieheteroseksualną orientację


SJP.pl


wyoutowywać

[czytaj: wyałtowywać] wyautowywać; potocznie:
1. ujawniać czyjąś orientację seksualną;
2. wyoutowywać się - ujawniać swoją orientację seksualną


SJP.pl


wypacanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypacać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewypacanie n.

 czas. wypacać ndk.

Wiktionary


wypachnąć

regionalnie: wypachnąć się - wypachnić się, wyperfumować się


SJP.pl


wypachnić

wypachnić się - potocznie: wyperfumować się


SJP.pl


wypachniony

rzadko: wyperfumować - mocno skropić perfumami


SJP.pl


wypaciać

wypaciać się - potocznie:
1. wybrudzić się czymś mokrym, mazistym; wybabrać się, wypaćkać się, wypaprać się;
2. wysmarować się czymś, np. kremem


SJP.pl


wypaćkać

potocznie:
1. wybrudzić; wypaprać, wysmotruchać, wyświnić;
2. pokryć czymś gęstym lub lepkim; wybabrać


SJP.pl


wypaczać

1. powodować wygięcie, zniekształcenie, skrzywienie czegoś; ulegać zniekształceniu; wyginać się, wykrzywiać się
2. przenośnie:
a) przedstawiać coś w fałszywym świetle
b) demoralizować


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypaczyć)

 (1.1) deformować kształt, zniekształcać

 (1.2) przen. przedstawiać niezgodnie z prawdą, zniekształcać

 (1.3) deformować charakter, demoralizować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypaczenie n., wypaczanie n.

 czas. wypaczyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odkształcać, wykrzywiać, wyginać, wichrować

 (1.2) przekręcać, przeinaczać, wykrzywiać, fałszować

 (1.3) wynaturzać, zwyradniać, degenerować, deprawować

Wiktionary


wypaczenie

spaczyć;
1. spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś; wykrzywić, zdeformować, odkształcić;
2. przenośnie: spowodować, że coś stało się nieprawidłowe, odbiega od normy; zdeprawować, zdemoralizować, znieprawić;
3. przenośnie: przedstawić coś niezgodnie z rzeczywistością


SJP.pl


wypaczeniec

osoba zwyrodniała, wynaturzona, wypaczona; zwyrodnialec, zwyrol, dewiant, zboczeniec, wynaturzeniec


SJP.pl


wypączkować

o drzewach, krzewach lub innych podobnych roślinach: wypuścić pączki


SJP.pl


wypączkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypączkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypączkować dk.

 rzecz. pączek mrz., pączkarnia ż., pąk mrz.

Wiktionary


wypączkowany

taki, który wypączkował


SJP.pl


wypaczony

spaczyć;
1. spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś; wykrzywić, zdeformować, odkształcić;
2. przenośnie: spowodować, że coś stało się nieprawidłowe, odbiega od normy; zdeprawować, zdemoralizować, znieprawić;
3. przenośnie: przedstawić coś niezgodnie z rzeczywistością


SJP.pl


wypaczyć

spaczyć;
1. spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś; wykrzywić, zdeformować, odkształcić;
2. przenośnie: spowodować, że coś stało się nieprawidłowe, odbiega od normy; zdeprawować, zdemoralizować, znieprawić;
3. przenośnie: przedstawić coś niezgodnie z rzeczywistością


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) zmienić wydźwięk tak, że znaczy coś wręcz przeciwnego

 (1.2) zdeformować kształt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypaczanie n., wypaczenie n.

 czas. wypaczać

Wiktionary


wypad

1. eskapada, wycieczka;
2. w sporcie: nagła akcja ofensywna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) krótkotrwały wyjazd lub wyjście

 (1.2) wojsk. krótkotrwały atak zbrojny znienacka

 (1.3) sport. gry zespołowe szybka gra na kosz lub bramkę przeciwnika

 (1.4) sport. szermierka atak w formie wyprostowania uzbrojonego ramienia z jednoczesnym gwałtownym ruchem do przodu

 (1.5) sport. skoki narciarskie pozycja podczas lądowania, gdy skoczek wysuwa jedną nartę ku przodowi, zaś na drugiej przyklęka

wykrzyknik

 (2.1) pot. posp. grub. gwałtowne wyrażenie nakazu oddalenia się lub zabrania jakiejś rzeczy; także wyrażenie niechęci lub sprzeciwu; bywa używane żartobliwie

Wiktionary

  • Wypad – miejscowość
  • wypad – w terminologii wojskowej, uderzenie na siły przeciwnika
  • wypad – wypad napędu, np. silnika czy pompy
  • wypad – część budowli hydrotechnicznej

Wikipedia

Przykłady

 (2.1) A ty co tu jeszcze robisz?! Zabieraj swoje rzeczy i wypad stąd!

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypadać, wypaść

 rzecz. opad mrz., wypadkowość ż., wypadek mrz.

 przym. wypadowy, wypadły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przejażdżka, wyjście, wyskok

 (1.4) wykrok

Wiktionary


wypada

czasownik modalny (predykatyw) używany dla wyrażenia obowiązku, powinności, stosowności działania; powinno się, wypada, trzeba, potrzeba


SJP.pl


wypadać

czasownik nieprzechodni

 (1.1) poruszać się pod wpływem grawitacji na zewnątrz czegoś

 (1.2) mieć określony termin, datę

 (1.3) zrobić wrażenie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z torebki wypadły jej klucze.

 (1.2) Tegoroczna Wielkanoc wypada w kwietniu.

 (1.3) Ten aktor nie wypadł przekonująco w roli kochanka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpadat͡ɕ, AS: vypadać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypadanie

 (1.1) rzecz. wypad, wypadek, wypadkowa, opad, pad

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przypadać

Wiktionary


wypadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypadać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpaˈdãɲɛ, AS: vypadãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypadać, wypaść

 rzecz. zapadka ż.

 przym. zapadkowy

Wiktionary


wypadeczek

zdrobnienie od: wypadek


SJP.pl


wypadek

1. wydarzenie, fakt;
2. nieszczęście, kraksa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) to, co wydarzyło się lub wydarzy w przyszłości, zdarzenie

 (1.2) nieszczęśliwe zdarzenie, w którym ktoś ucierpiał

Wiktionary

  • wypadek komunikacyjny
  • wypadek lotniczy
  • wypadek kolejowy
  • wypadek drogowy
  • wypadek morski
  • wypadek przy pracy
  • wypadek jądrowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tamte wypadki opisano w niejednej kronice.

 (1.2) We wczorajszym wypadku samochodowym zginęły dwie osoby.

 (1.2) W wyniku wypadku samochodowego żona Mariana zginęła na miejscu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpadɛk, AS: vypadek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypadkowa ż., wypadkowość ż., wypad mrz.

 czas. wypadać ndk.

 przym. wypadkowy, wypadły

 wykrz. wypad

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprawa, sytuacja, incydent, zajście, zdarzenie, epizod, przypadek

 (1.2) kolizja, kraksa, zderzenie, nieszczęście, katastrofa; gw-pl|Górny Śląsk|umfal, unfal.

Wiktionary


wypadki

1. wydarzenie, fakt;
2. nieszczęście, kraksa


SJP.pl


wypadkowa

przymiotnik od: wypadek


SJP.pl


wypadkowość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wypadkowe

 (1.2) urz. obliczona statystycznie liczba wypadków;

Wiktionary

Wypadkowość – suma wypadków zaistniałych w określonym czasie, zazwyczaj w ciągu roku, przedstawiona za pomocą wskaźników. Wskaźniki umożliwiają porównywanie, ocenianie i szeregowanie zakładów, branż i państw pod względem wielkości wypadkowości.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wypadek m., wypad m.

 czas. wypadać ndk.

 przym. wypadkowy

 wykrz. wypad

Wiktionary


wypadkowy

przymiotnik od: wypadek


SJP.pl


wypadnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypaść.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypaść

 rzecz. zapadka ż.

 przym. zapadkowy

Wiktionary


wypadnięty

rzadko: taki, który wypadł; wypadły


SJP.pl


wypadówka

samochód ciężarowy z policją i esesmanami wyjeżdżający do nagłych akcji w okresie okupacji hitlerowskiej


SJP.pl

Wypadówka:

  • podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej ziem polskich oznaczała ciężarówkę z policją i esesmanami wyjeżdżającą do nagłych akcji, aresztowań lub łapanek.
  • w nazewnictwie Polskiej Partii Robotniczej oznaczała przypadkową grupę ludzi, która miała dokonać akcji bojowej.

Wikipedia


wypadowy

przymiotnik od: wypad


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wypadu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gniew jest doskonałą bazą wypadową do Pelplina — stolicy diecezji, z zabytkową katedrą, Muzeum Diecezjalnym ze słynną Biblią Gutenberga.

 (1.1) Tesaloniki mogą być bazą wypadową do zwiedzania niezwykłości Półwyspu Chalcydyckiego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypad m.

 wykrz. wypad

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyprawowy

Wiktionary


wypady

1. eskapada, wycieczka;
2. w sporcie: nagła akcja ofensywna


SJP.pl


wypadły

rzadko: taki, który wypadł; wypadnięty


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, który stracił oparcie lub umocowanie, po czym spadł i znalazł się na zewnątrz czegoś

 (1.2) taki, który, wybiegłszy skądś, nagle się ukazał

 (1.3) taki, który zdarzył się w określonym czasie lub miejscu

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lm. rodz. nmos. czasu przesz. trybu oznajm. od wypaść

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W prywatnym domu w Domaradzu […], od wypadłego z pieca centralnego ogrzewania żaru, zajęły się trociny i drewno zgromadzone w piwnicy.

 (1.2) — Coście za człek? — spytał pan Nachimowicz wypadłego, drżącego świadka, którego z łap swoich nie wypuszczał surowy wachmistrz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypad m., wypadek m.

 czas. wypadać ndk., wypaść dk.

 wykrz. wypad

Wiktionary


wypajalnia

regionalnie: pomieszczenie, gdzie pojone są cielęta


SJP.pl


wypakowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypakować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypakowywać, wypakować dk.

 rzecz. pakowacz mos.

Wiktionary


wypakowywać

czasownik

 (1.1) wyciągać coś z opakowania, paczki

 (1.2) wyciągać rzeczy z walizek, toreb podróżnych

czasownik zwrotny wypakowywać się

 (2.1) wyciągać własne rzeczy z walizek, toreb podróżnych

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpakɔˈvɨvat͡ɕ, AS: vypakovyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pakowanie n., opakowanie n., opakowywanie n., wypakowanie n., wypakowywanie n., pakowacz m., pakowaczka ż.

 czas. wypakować, pakować, opakować, opakowywać, spakować, rozpakowywać

Wiktionary


wypakowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypakowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypakowywać ndk.

 rzecz. pakowacz mos.

Wiktionary


wypalać

robić na czymś znaki czymś rozżarzonym


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypalić)

 (1.1) niszczyć przy pomocy ognia, wysoką temperaturą lub żrącą substancją

 (1.2) przen. o słońcu niszczyć coś skwarem

 (1.3) o papierosie, węglu, świecy itp. zużywać coś przez palenie

 (1.4) wykonywać rozpalonym narzędziem wzór, znak na jakimś materiale, powierzchni

 (1.5) utrwalać poprzez zastosowanie wysokiej temperatury

 (1.6) otrzymywać coś z jakiegoś surowca, prażąc go w ogniu

 (1.7) nagrywać na płytę CD

 (1.8) strzelać z broni palnej

 (1.9) pot. mówić coś nagle i bez namysłu

 (1.10) zrobić dziurę za pomocą wysokiej temperatury

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypalić)

 (2.1) pot. być pomyślnie realizowanym

czasownik zwrotny niedokonany wypalać się (dk. wypalić się)

 (3.1) o papierosie, węglu, świecy itp. zużywać się przez palenie

 (3.2) być wypalanym (1.5)

 (3.3) przen. o uczuciu osłabiać się; przestawać istnieć

 (3.4) przen. wyczerpywać swoje siły, zapał

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mimo apeli rolnicy jak co roku wypalają łąki.

 (1.2) Jednakże kraj stawał się coraz bardziej suchy, a słońce wypalało niemiłosiernie dżunglę.

 (1.3) Mój brat wypala paczkę papierosów dziennie.

 (1.4) Obecnie nie wypala się znaków zwierzętom gospodarskim, tylko kolczykuje się je.

 (1.5) Dziś na zajęciach z rzeźby wypalaliśmy nasze gliniane naczynia.

 (1.6) (…) żyli w puszczach z pszczelnej pracy, z wypalania smoły, z topora lub strzelby (…).

 (1.7) W jakim programie wypalasz płyty?

 (1.8) Tomek pudłował, bo wypalał zanim się dobrze przygotował do strzału.

 (1.9) Anna miała ochotę zapaść się pod ziemię, ilekroć jej mąż wypalał jakąś głupotę w towarzystwie.

 (2.1) Imprezy, które on organizuje nigdy nie wypalają.

 (3.1) Ta świeca już się wypala.

 (3.3) Ich miłość wypala się.

 (3.3) Ale też trochę żal, że na naszych oczach wypala się idea jednoczącej się Europy (…).

 (3.4) Jestem zmęczony tą pracą; czuję, że przez nią wypalam się całkowicie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpalat͡ɕ, AS: vypalać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypał m., niewypał m., wypalenie n., wypalanie n., palenie n., palenisko n., zapalenie n., palaczka ż., wypalenisko n.

 czas. wypalić dk., palić, spalać, dopalać, płonąć, spalić

 przym. palny, wypalony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. jarać

 (1.2) pot. jarać

 (1.8) oddawać strzał

 (2.1) udawać się, odnosić sukces, odbywać się

Wiktionary


wypalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypalać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpaˈlãɲɛ, AS: vypalãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypalać, palić

 rzecz. palaczka ż.

Wiktionary


wypalanka

1. wódka destylowana z wina, podobna do koniaku; winiak;
2. potocznie: przyżeganie nadżerki szyjki macicy; elektrokoagulacja;
3. środowiskowo: znamię na skórze wypalane rozgrzanym metalem


SJP.pl

Brandy (pol. wypalanka, winiak) – napój alkoholowy (wytrawna wódka) destylowany z wina, głównie gronowego. Brandy może być destylowana również z wina owocowego, wówczas jednak powinna być odpowiednio oznaczona, np. Cherry Brandy – brandy wiśniowa itp.

Wikipedia


wypalany

robić na czymś znaki czymś rozżarzonym


SJP.pl


wypalarka

urządzenie używane do wypalania wzorów w drewnie


SJP.pl


wypalenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypalić.

 (1.2) psych. zob. wypalenie zawodowe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpaˈlɛ̃ɲɛ, AS: vypalńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypalić, wypalać, palić

 rzecz. palaczka ż., wypalenisko n.

Wiktionary


wypalenisko

teren wypalony przez ogień lub słońce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) teren wypalony ogniem lub przez słońce

Wiktionary

Integralne części miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3
  • Wypalenisko – część miasta Koluszki
  • Wypalenisko – część miasta Sochaczew
  • Wypalenisko – część wsi Tomawa w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Łęki Szlacheckie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Minąwszy wypalenisko, zaczęli czuć, że ich chałupa blisko.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypalenie n.

 czas. palić, wypalać ndk., wypalić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gwara. łaz

Wiktionary


wypaleniskowy

przymiotnik od: wypalenisko


SJP.pl


wypalić

zużyć coś przez palenie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypalać)

 (1.1) dokonany od|wypalać.

czasownik zwrotny dokonany wypalić się (ndk. wypalać się)

 (2.1) dokonany od|wypalać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W zeszłym roku pożar wypalił łąkę obok naszej działki.

 (1.1) Myślisz, że nasz plan wypali? Ja mam wątpliwości…

 (1.1) Ten Sylwester na pewno nie wypali. Mamy za mało pieniędzy.

 (1.1) Wszyscy byli zachwyceni historią Anki, tylko Krzysiek wypalił, że ona jak zwykle opowiada bajki.

 (1.1) Policjant wypalił z pistoletu.

 (1.1) Ile garnków dzisiaj wypaliliście?

 (2.1) Po tym wydarzeniu przestała jej ufać i wkrótce ich przyjaźń wypaliła się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpalʲit͡ɕ, AS: vypalʹić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. palić, spalić, wypalać

 rzecz. niewypał m., wypalarka ż., wypalenie n., palenie n., palaczka ż., wypalenisko n.

 przym. palny

Wiktionary


wypaplanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypaplać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypaplać dk.

 rzecz. paplanie n.

Wiktionary


wypaproszać

dawniej: wypatroszać


SJP.pl


wypaproszyć

dawniej: wypatroszyć


SJP.pl


wypaprywać

potocznie: zużywać, nieoszczędnie stosując; wyciapywać


SJP.pl


wyparcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprzeć.

 (1.2) psych. mechanizm obronny, który polega na usuwaniu ze świadomości myśli lub uczuć wywołujących lęk lub poczucie winy

Wiktionary

Wyparcie lub represja (od łac. reprimere, odpierać, odpychać, tłumić) to jeden z mechanizmów obronnych osobowości znanych w psychologii.

Jest procesem nieświadomym polegającym na niedopuszczaniu do świadomości myśli, uczuć, wspomnień, impulsów, fantazji, pragnień itp., które przywołują bolesne skojarzenia lub w inny sposób zagrażają spójności osobowości danej jednostki (na przykład nasuwają pytania o moralność, wywołują poczucie winy itp.). Wyparcie zachodzi wtedy, gdy zaspokojenie popędu (związane z przyjemnością) może spowodować – z uwagi na inne wymogi – przykrość. Wyparte myśli istnieją nadal, jednakże nie są dostępne świadomości. Wyparcie nie jest procesem jednorazowym i wymaga ciągłego nakładu energii. Energia związana z wypartym impulsem zmienia się w inne psychiczne jakości, lęk. Jest to też motywowane zapominanie.

Przykład: Pracownik nie dopuszcza do siebie myśli o możliwości zwolnień grupowych, o których mówi się w firmie. Czuje się dzięki temu lepiej (zmniejszenie frustracji), ale będzie kompletnie nieprzygotowany, jeśli zwolnienia nastąpią (zniekształcenie rzeczywistości).

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Moja terapeutka mówiła, że to wyparcie – psychologiczny szacher-macher mózgu, który sobie nie życzy pamiętać o rzeczach niemiłych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈparʲt͡ɕɛ, AS: vyparʹće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyprzeć dk., wypierać ndk.

 rzecz. parcie n., wypieranie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) represja, zaprzeczenie

Wiktionary


wyparka

aparat lub zespół aparatów do odparowywania rozpuszczalnika z roztworów w celu ich zgęszczenia; aparat wyparny


SJP.pl

Wyparka, ewaporator – sprzęt laboratoryjny służący do kontrolowanego odparowywania cieczy.

Wikipedia


wyparkietować

zabezpieczyć drewniany obraz przed zniszczeniem, pokrywając go warstwą parkietu


SJP.pl


wyparkowy

przymiotnik od: wyparka


SJP.pl


wyparny

aparat wyparny - aparat lub zespół aparatów do odparowywania rozpuszczalnika z roztworów w celu ich zgęszczenia; wyparka


SJP.pl


wyparownik

aparat do odparowywania roztworów w celu ich zagęszczenia (np. naczynie do warzenia soli); wyparka


SJP.pl


wyparzacz

urządzenie do dezynfekowania naczyń; wyparzarka


SJP.pl


wyparzarka

urządzenie do dezynfekowania naczyń; wyparzacz


SJP.pl


wypas

1. karmienie zwierząt na otwartej przestrzeni;
2. zużywanie roślinności poprzez karmienie nią zwierząt, np. wypas łąki;
3. potocznie: coś świetnego, ocenianego bardzo pozytywnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zootechn. doglądanie owiec na hali

 (1.2) pot. przen. młodz. coś atrakcyjnego, zwykle drogiego

Wiktionary

Wypas – wyprowadzanie i pilnowanie grupy zwierząt na pastwiskach, co jest ściśle związane z gospodarką pasterską. W Beskidach wypasano najczęściej owce na pastwiskach położonych poza wsiami, w pasie lasów – zwane polanami, bądź ponad ich granicą – zwane halami.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨpas, AS: vypas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pasterka ż., pasterz m., pastereczka ż., pasienie n., pasanie n., wypasanie n., pasterstwo n., wypasacz m., paśnik m., opas n., popas m.

:: zdrobn. wypasik m.

 czas. paść ndk., pasać ndk. iterat., wypasać dk. iterat.

 przym. pasterski, wypasiony, wypaśny, paśny, opasowy, spaśny

 przysł. wypaśnie

Wiktionary


wypasać

dawniej: wygrodzić pasem


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypaść)

 (1.1) karmić zwierzęta, pasąc je

 (1.2) zużywać dany teren na pasienie zwierząt

 (1.3) powodować tuczenie

czasownik zwrotny niedokonany wypasać się (dk. wypaść się)

 (2.1) żywić się, pasąc na pastwisku

 (2.2) ulegać tuczeniu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypasanie n., pasterstwo n., pasterz mzw./mos.

 czas. wypaść dk.

 przym. pasterski

Wiktionary


wypasacz

mężczyzna dążący do uzależnienia od siebie swojej partnerki życiowej poprzez doprowadzenie jej do stanu chorobliwej otyłości; feeder


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) roln. ogólnie – osoba zajmująca się wypasaniem zwierząt hodowlanych

 (1.2) pogard. mężczyzna, który celowo doprowadza partnerkę do stanu chorobliwej otyłości, w którym jej życie i funkcjonowanie jest w pełni od niego zależne

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Wypasacz wie, że jego partnerka z każdym kilogramem staje się mniej atrakcyjna dla ewentualnych konkurentów i coraz bardziej uzależniona od niego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypas m., wypasanie n., pasanie n., paśnik m., pasza ż., wypaśność ż., popas m., spasanie n., spaślak m.

 czas. wypasać ndk., pasać ndk., wypaść dk., spasać ndk.

 przym. wypasiony, wypasowy, paszowy, spaśny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) tuczyciel

Wiktionary


wypasanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypasać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpaˈsãɲɛ, AS: vypasãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypasać ndk., wypaść dk.

 rzecz. wypas m., wypasienie n., pastwisko n., pasza ż., wypasacz mos.

 przym. wypasiony

Wiktionary


wypaść

wykarmić; utuczyć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wypadać)

 (1.1) zob. wypadać.

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypasać / wypasywać)

 (2.1) zob. wypasać.

czasownik zwrotny dokonany wypaść się (ndk. wypasać się / wypasywać się)

 (3.1) zob. wypasać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨpaɕt͡ɕ, AS: vypaść

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. opad m., wypadanie n., wypadnięcie n.

 (2.1, 3.1) rzecz. wypasanie n., wypaszenie n., wypasienie n., pasza ż., pastwisko n.

Wiktionary


wypasik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od wypas

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypas m.

Wiktionary


wypasiony

1. o zwierzęciu: utuczony, gruby;
2. potocznie:
a) o człowieku: otyły, zażywny;
b) o części ciała: gruby, tłusty;
c) o rzeczy: dobrej marki, modny, odlotowy, bajerancki


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) o zwierzęciu hodowlanym dobrze odżywiony, utuczony

 (1.2) o zwierzęciu nakarmiony czymś do przesytu

 (1.3) o człowieku przen. pejor. grub. otyły

 (1.4) pot. przen. o rzeczy atrakcyjny, bogaty w dodatki – drogie lub w dużej ilości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Iwan zeskoczył i podprowadził za uzdę dobrego, wypasionego konia

 (1.3) Kiedy maszerowały kompanie piechoty, jakiś wypasiony facet rzekł na cały głos: (…).

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypasacz mos., wypas m., pastwisko n., pasza ż., paszenie n., pasanie n., wypasanie n.

 czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk., spasać ndk., pasterzyć ndk., pastwić ndk.

 przym. wypaśny, spasiony, spasły, spaśny

 przysł. wypaśnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spasiony, opasły

 (1.2) obżarty

 (1.3) spasiony, spasły, opasły, gruby; ndepr. otyły

 (1.4) wypaśny, wystawny, full wypas

Wiktionary


wypaśny

przymiotnik

 (1.1) pot. bardzo dobry, o wysokim standardzie, z górnej półki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Szefowa sprzątaczek kupiła sobie wypaśny samochód terenowy.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wypasiony

 rzecz. wypas mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypasiony

Wiktionary


wypasować

dawniej: wygrodzić pasmem


SJP.pl


wypasowy

przymiotnik od: wypas


SJP.pl


wypastowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypastować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypastować dk.

 rzecz. pasta ż.

Wiktionary


wypatroszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypatroszyć.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. patroszenie n., patroszalnia ż., patroszarka ż.

 czas. patroszyć ndk., wypatroszyć dk.

Wiktionary


wypatroszyć

czasownik

 (1.1) łow. kulin. opróżnić ciało zwierzęcia z wnętrzności

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypatroszenie n., patroszenie n., patroszalnia ż., patroszarka ż.

 czas. patroszyć ndk.

Wiktionary


wypatrywać

czasownik niedokonany

 (1.1) patrzeć z uwagą, szukając czegoś

 (1.2) oczekiwać na coś lub kogoś z niecierpliwością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I spuściwszy głowę w dół, Ferdynand zaczął krążyć po ulicach miasta wypatrując zgubionych pieniędzy.

 (1.2) Spojrzał w niebo i zrozumiałem, że wypatruje Gwiazdy Polarnej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpaˈtrɨvat͡ɕ, AS: vypatryvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypatrywanie n. ndk., wypatrzenie n. dk.

 czas. wypatrzeć dk., wypatrzyć dk.

Wiktionary


wypatrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypatrywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpatrɨˈvãɲɛ, AS: vypatryvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypatrywać, patrzeć

Wiktionary


wypatrzeć

rzadko: uważnie patrząc, zobaczyć lub odnaleźć kogoś lub coś; wypatrzyć


SJP.pl

czasownik

 (1.1) odszukać wzrokiem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zdołał nawet wypatrzeć w pobliżu toru kolejowego sławne drzewo butelkowe o wypukłym pniu w kształcie flaszki.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. patrzeć, wypatrywać

Wiktionary


wypatrzyć

uważnie patrząc, odkryć wzrokiem


SJP.pl


wypał

1. zamknięta szczelnie, ogniotrwała komora pieca, w której przeprowadza się suchą destylację drewna i węgla oraz obróbkę cieplną niektórych metali; retorta;
2. produkt otrzymany w wyniku wypalania, np. biskwit, ceramika


SJP.pl


wypałować

potocznie: zbić pałką; spałować


SJP.pl


wypałowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. pobicie kogoś pałką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pałowanie n., spałowanie n., pałka ż., pałeczka ż., pałkarz m.

 czas. spałować dk., pałować ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) spałowanie

Wiktionary


wypałowy

wypał


SJP.pl

Patrz:

wypał

wypchany

forma czasownika.

 (1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: wypchać

przymiotnikfakt.

 (2.1) taki, który zawiera wewnątrz jakiś wypełniacz

 (2.2) poddany preparacji przez usunięcie tkanek i wypełnieniu skóry wypełniaczem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpxãnɨ, AS: vypχãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypchanie

Wiktionary


wypchnąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypychać)

 (1.1) dokonany od|wypychać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨpxnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vypχnõńć

Wiktionary


wypęd

1. wyprowadzenie zwierząt z pomieszczeń hodowlanych na pastwiska;
2. dawniej:
a) produkcja napojów alkoholowych, smoły, dziegciu; pędzenie;
b) produkt otrzymany poprzez pędzenie


SJP.pl


wypędzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypędzić)

 (1.1) zmuszać do opuszczenia jakiegoś miejsca

 (1.2) wyprowadzać z jakiegoś miejsca w celu dotarcia do innego, określonego

czasownik zwrotny niedokonany wypędzać się (dk. wypędzić się)

 (2.1) zmuszać siebie samego do opuszczenia jakiegoś miejsca

 (2.2) zmuszać siebie nawzajem do opuszczenia jakiegoś miejsca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypędzanie n.

 czas. pędzić, wypędzić, napędzać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przeganiać, przepędzać, wydalać, wyganiać, wykurzać, wyrzucać, przepędzać na cztery wiatry

 (1.2) wyganiać

Wiktionary


wypędzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypędzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypędzić, pędzić, wypędzać

Wiktionary


wypędzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypędzić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypędzić, pędzić

Wiktionary


wypędzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypędzać)

 (1.1) dokonany od|wypędzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypędzanie n., wypędzenie n.

 czas. wypędzać, napędzać, pędzić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|wyżąć.

Wiktionary


wypędzlować

w medycynie: pokryć coś płynem rozprowadzanym za pomocą pędzla; opędzlować


SJP.pl


wypeelingować

[czytaj: wypilingować] usunąć zrogowaciałe części naskórka i oczyścić skórę; wypilingować


SJP.pl


wyperfumować

mocno spryskać perfumami


SJP.pl


wyperfumowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyperfumować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. perfumy nmos., perfumowanie n., perfumeria ż., perfuma ż.

 czas. wyperfumować dk., perfumować ndk.

 przym. perfumeryjny

Wiktionary


wyperswadować

zniechęcić kogoś do jakichś planów, odwieść od zamiaru przy pomocy perswazji


SJP.pl


wypertraktować

rzadko: wynegocjować


SJP.pl


wypestkować

wyjąć pestki z owoców; wydrylować, wydrelować


SJP.pl


wypestkowywać

wyjmować pestki z owoców; drylować, drelować, pestkować, wydrylowywać


SJP.pl


wypełniać

czasownik niedokonany (dk. wypełnić)

 (1.1) sprawiać, że coś staje się pełne, uczynić, że coś zajmuje całą określoną przestrzeń

 (1.2) wykonywać coś, spełniać

 (1.3) wpisywać dane w pola formularza

czasownik zwrotny wypełniać się

 (2.1) stawać się pełnym

 (2.2) ziszczać się, stawać się całkowicie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie chce mi się wypełniać tej ankiety.

 (1.2) Nie wypełniłam sprawnie swoich obowiązków.

 (1.3) Proszę wypełnić deklarację celną.

 (2.1) Pokój wypełnił się muzyką.

 (2.2) Słowa przepowiedni wypełnią się wkrótce.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpɛwʲɲät͡ɕ, AS: vypeu̯ʹńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypełnienie n., wypełnianie n., pełnia

 przym. pełny

 czas. przepełniać, napełniać, dopełniać, wypełnić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zapełniać

 (1.2) dokonywać, wykonywać, realizować, spełniać

Wiktionary


wypełniacz

  • wypełniacz (budownictwo)
  • wypełniacz (chemia)
  • wypełniacz (produkcja)

Wikipedia


wypełnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypełniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpɛwʲˈɲä̃ɲɛ, AS: vypeu̯ʹńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypełniać ndk., wypełnić dk.

 rzecz. wypełnienie n., pełnia ż.

Wiktionary


wypełnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypełniać)

 (1.1) dokonany od|wypełniać.

czasownik zwrotny wypełnić się

 (2.1) dokonany od|wypełniać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Musiałem wypełnić kwestionariusz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpɛwʲɲit͡ɕ, AS: vypeu̯ʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypełniacz m., wypełnianie n., wypełnienie n., pełnia ż.

 czas. pełnić, wypełniać ndk.

 przysł. pełno

Wiktionary


wypełnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypełnić.

 (1.2) stomat. zob. plomba.

 (1.3) techn. materiał wypełniający jakieś urządzenie lub przestrzeń

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨpɛwʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vypeu̯ʹńė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypełnić dk., wypełniać ndk.

 rzecz. wypełnianie n., pełnia ż.

Wiktionary


wypełnieniowy

służący do wypełnienia czegoś, dotyczący wypełnienia czegoś


SJP.pl


wypełzać

1. zwykle o gadach, płazach i niektórych robakach: pełznąc, wydostawać się skądś;
2. tracić intensywność barwy, płowieć na słońcu;
3. przenośnie o mgle, dymie itp.: pojawiać się skądś powoli;
4. przenośnie o rumieńcu, uśmiechu itp.: ukazywać się;
5. przenośnie o negatywnych uczuciach: dawać się odczuć, udzielać się coraz dotkliwiej


SJP.pl


wypełznąć

1. zwykle o gadach, płazach i niektórych robakach: pełznąc, wydostać się skądś;
2. stracić intensywność barwy, wypłowieć na słońcu;
3. przenośnie o mgle, dymie itp.: pojawić się skądś powoli;
4. przenośnie o rumieńcu, uśmiechu itp.: ukazać się;
5. przenośnie o negatywnych uczuciach: dać się odczuć, udzielić się coraz dotkliwiej


SJP.pl


wypełznięty

taki, który skądś wypełznął; wypełźnięty, wypełzły


SJP.pl


wypełzły

taki, który skądś wypełznął; wypełznięty, wypełźnięty


SJP.pl


wyphotoshopować

[czytaj: wyfotoszopować] obrobić zdjęcie lub film w programie graficznym; sfotoszopować, sphotoshopować, wyfotoszopować


SJP.pl


wypiąć

wysunąć do przodu lub do tyłu jakąś część ciała, wyprężając mięśnie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypinać)

 (1.1) dokonany od|wypinać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨpʲjɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vypʹi ̯o̊̃ńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypięcie

 czas. upinać, wypinać

Wiktionary


wypiaskować

oczyścić techniką piaskowania


SJP.pl


wypić

1. spożyć ciekłą substancję;
2. napić się alkoholu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. pić)

 (1.1) dokonany od|pić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨpʲit͡ɕ, AS: vypʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pijalnia ż., picie n., pijawa ż., pijus mos., wypicie n., wypijanie n., pijak mos./mrz.

 czas. pić ndk., wypijać ndk.

 przym. pitny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wyduldać, wysłepać.

Wiktionary


wypichcać

rzadko: gotować, smażyć coś; pichcić


SJP.pl


wypicie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) fizj. wprowadzenie płynu do organizmu, połykając go

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypijać, wypić dk.

 rzecz. pijus mos., picie n., pijawa ż.

 przym. pitny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyżłopanie

Wiktionary


wypicowany

odpicowany; potocznie:
1. bardzo starannie ubrany lub umalowany w celu zrobienia wrażenia;
2. bardzo starannie wyczyszczony, odnowiony, wyremontowany


SJP.pl


wypicowywać

potocznie: bardzo starannie czyścić, odnawiać, remontować; odpicowywać, picować


SJP.pl


wypiec

1. piekąc przyrządzić jakiś produkt, np. chleb;
2. piekąc wyprodukować coś, np. cegły;
3. zużyć w procesie pieczenia
4. wypiec się - zostać poddanym działaniu wysokiej temperatury przez określony czas


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypiekać)

 (1.1) piekąc, wytworzyć coś

 (1.2) zużyć podczas pieczenia

 (1.3) upiec do końca

 (1.4) zniszczyć rozpalonym przedmiotem

czasownik zwrotny dokonany wypiec się (ndk. wypiekać się)

 (2.1) zostać wypieczonym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W odpowiedzi otrzymali do dyspozycji samochód z kierowcą, dotację w wysokości 7,5 mln st. złotych oraz 200 bochenków chleba pułtuskiego, specjalnie wypieczonych i zabezpieczonych na czas podróży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨpʲjɛt͡s, AS: vypʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. piecyk mrz., pieczeń ż., piec mrz., wypiekanie n., wypieczenie n., wypiek mrz.

 czas. piec

 przym. piekarski, pieczony

Wiktionary


wypieczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypiec.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. piec, wypiec dk., wypiekać ndk.

 rzecz. wypiek m., wypiekanie n., piec mrz., piecyk mrz.

 przym. piekarski, pieczony

Wiktionary


wypiek

pieczywo; chleb, bułka itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) produkt spożywczy powstający w wyniku pieczenia

 (1.2) czynność wypiekania

 (1.3) ilość produktów otrzymanych w czasie pieczenia

 (1.4) zaczerwienienie na twarzy, wywołane ekscytacją lub podnieceniem (najczęściej w liczbie mnogiej)

Wiktionary

Wypiek

  • wypiekanie ciasta, np. wypiek chleba
  • wypieki – inaczej rumieńce

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pączek to smaczny wypiek.

 (1.2) Zakład ten zajmuje się wypiekiem ciast.

 (1.3) Dzienny wypiek tej piekarni przekracza tysiąc sztuk.

 (1.4) Spojrzał na nią, a na jej twarzy pojawiły się wypieki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨpʲjɛk, AS: vypʹi ̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypiekaniec m., wypieki nmos., wypiekanie n., wypieczenie n., piecyk mrz., piec mrz.

 czas. piec, wypiekać ndk., wypiec dk.

 przym. wypieczony, wypiekowy, piekarski, pieczony

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pieczywo, ciasto, ciastko

 (1.2) pieczenie, wypiekanie

 (1.3) produkcja

 (1.4) rumieniec

Wiktionary


wypiekać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypiec)

 (1.1) piekąc, sporządzać coś

 (1.2) zużywać podczas pieczenia

 (1.3) piec do końca

 (1.4) niszczyć rozpalonym przedmiotem

czasownik zwrotny niedokonany wypiekać się (dk. wypiec się)

 (2.1) być wypiekanym

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypiekanie n., piec mrz., piecyk mrz., piekarz mos., wypieczenie n., wypiek mrz., piekarka ż.

 czas. piec

 przym. piekarski, pieczony

Wiktionary


wypiekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypiekać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. piec, wypiec dk., wypiekać ndk.

 rzecz. wypiek m., wypieczenie n., piec mrz., piecyk mrz.

 przym. piekarski, pieczony

Wiktionary


wypieki

silne rumieńce na twarzy, będące wynikiem gorączki lub podniecenia, zdenerwowania


SJP.pl


wypiękniać

1. czynić piękniejszym; upiękniać, upiększać, wypiększać;
2. wypiękniać się - stawać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiękniać się, upiększać się, wypiększać się


SJP.pl


wypiękniały

stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, wypięknić się, wypiększyć się, upiększyć się


SJP.pl


wypięknić

1. uczynić piękniejszym; upięknić, upiększyć, wypiększyć;
2. wypięknić się - stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, upiększyć się, wypiększyć się


SJP.pl


wypięknieć

stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, wypięknić się, wypiększyć się, upiększyć się


SJP.pl


wypiekowy

przymiotnik od: wypiek


SJP.pl


wypiększać

1. czynić piękniejszym; upiękniać, upiększać, wypiękniać;
2. wypiększać się - stawać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upiękniać się, upiększać się, wypiękniać się


SJP.pl


wypiększyć

1. uczynić piękniejszym; upięknić, upiększyć, wypięknić;
2. wypiększyć się - stać się pięknym lub jeszcze piękniejszym; upięknić się, upiększyć się, wypięknić się


SJP.pl


wypielęgnowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypielęgnować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypielęgnować dk.

 rzecz. pielęgnacja ż., pielęgniarka ż.

Wiktionary


wypielęgnowany

starannie utrzymany, taki, o którego ktoś dba; zadbany


SJP.pl


wypieprzać

czasownik

 (1.1) pot. uciekać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wypieprzaj stąd, durniu!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypieprzanie n.

 czas. pieprzyć, wypieprzyć dk.

 przym. pieprznięty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uciekać, pot. spływać, pot. spylać, pot. zmywać się, wulg. wypierdalać

Wiktionary


wypieprzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypieprzyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypieprzyć

Wiktionary


wypieprzyć

czasownik przechodni

 (1.1) pot. wyrzucić

 (1.2) dokonany od|pieprzyć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Weź wypieprz już tego grata, do niczego się nie nadaje.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpʲjɛpʃɨt͡ɕ, AS: vypʹi ̯epšyć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pieprzyć, wypieprzać

 przym. pieprznięty

 rzecz. wypieprzenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyrzucić, wulg. wypierdolić

 (1.2) wulg. wypierdolić

Wiktionary


wypierdalać

wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wyrzucać (coś lub kogoś);
2. uciekać, wybiegać;
3. wypierdalać się - przewracać się


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypierdolić)

 (1.1) wulg. usuwać coś zbędnego

 (1.2) wulg. usuwać kogoś skądś, zmuszać kogoś do oddalenia się skądś

 (1.3) wulg. uprawiać seks

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypierdolić)

 (2.1) wulg. wynosić się, opuszczać jakieś miejsce

wykrzyknik

 (3.1) kategoryczne wezwanie do opuszczenia przez kogoś zajmowanego miejsca lub stanowiska

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Weź, w końcu, wypierdol te śmieci!

 (1.2) Wypierdalają nas z roboty za strajk, ale chuj z tym!

 (2.1) Czego tu szukasz, skurwysynu? Wypierdalaj stąd, bo zaraz w ryj dostaniesz!

 (2.1) Zrobiło się tu niebezpiecznie, wypierdalam stąd!

 (3.1) Won stąd! Wypierdalać!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpʲjɛrˈdalat͡ɕ, AS: vypʹi ̯erdalać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypierdalanie n., wypierdolenie n., wypierdek m.

 czas. zapierdalać, pierdolić, wypierdolić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) pot. posp. wypieprzać, wypierniczać, wychrzaniać; pot. wywalać; neutr. wyrzucać

 (2.1) wulg. spierdalać, brać dupę w troki; posp. spierniczać, spieprzać, spierdzielać; pot. brać nogi za pas, dawać drapaka, czmychać; neutr. uciekać

 (3.1) won, precz

Wiktionary


wypierdalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypierdalać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpʲjɛrdaˈlãɲɛ, AS: vypʹi ̯erdalãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypierdolenie n., wypierdek m.

 czas. zapierdalać, pierdolić, wypierdalać ndk., wypierdolić dk.

 wykrz. wypierdalać

Wiktionary


wypierdek

obraźliwie: ktoś mało ważny, kogo się lekceważy, często słaby fizycznie; zdechlak, cherlak, niedojda


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. wulg. ktoś niewydarzony i lekceważony

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpʲjɛrdɛk, AS: vypʹi ̯erdek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypierdalanie n., wypierdolenie n., pierdziel mos., pierd mrz., pierdel mrz., pierdoła mos./ż.

 czas. wypierdalać ndk., wypierdolić dk.

 wykrz. wypierdalać

Wiktionary


wypierdolenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypierdolić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypierdalanie n., wypierdek m., pierd mrz., pierdel mrz.

 czas. zapierdalać, pierdolić, wypierdolić dk., wypierdalać ndk.

 wykrz. wypierdalać

Wiktionary


wypierdolić

wyjebać; wulgaryzm o wielu znaczeniach, m.in.:
1. wyrzucić (coś lub kogoś);
2. wypierdolić (komuś) - uderzyć (kogoś);
3. wypierdolić się - przewrócić się


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|wypierdalać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Okazuje się, że nietoperz prosty, wisząc na gałęzi blisko pnia, pada ofiarą węża. Dlatego nietoperze bardziej łebskie wiszą se na gałęzi końcu, bo wąż wtedy prędzej się wypierdoli, zanim do nich dotrze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpʲjɛrˈdɔlʲit͡ɕ, AS: vypʹi ̯erdolʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypierdalanie n., wypierdolenie n., wypierdek m., pierd mrz., pierdel mrz.

 czas. spierdolić, zapierdalać, pierdolić, wypierdalać ndk.

 wykrz. wypierdalać

Wiktionary


wypierdywać

potocznie: wydalać gazy trawienne


SJP.pl


wypierdzieć

potocznie: wydalić gazy trawienne


SJP.pl


wypierdzielać

wypierniczać, wypieprzać, wypierdalać; nieco wulgarnie:
1. wyrzucać coś niechcianego;
2. zwalniać kogoś z pracy;
3. zmuszać kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. wyjeżdżać skądś;
5. wydawać dużo pieniędzy;
6. wypierdzielać się:
a) wywracać się;
b) psuć się, przestawać działać


SJP.pl


wypierdzielanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypierdzielać.

Wiktionary


wypierdzielić

wypierniczyć, wypieprzyć, wypierdolić; nieco wulgarnie:
1. wyrzucić coś niechcianego;
2. zwolnić kogoś z pracy;
3. zmusić kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. wyjechać skądś;
5. o mężczyźnie: odbyć stosunek płciowy;
6. wydać dużo pieniędzy;
7. wypierdzielić się:
a) wywrócić się;
b) zepsuć się, przestać działać


SJP.pl


wypierniczać

wypierdzielać, wypieprzać, wypierdalać; potocznie:
1. wyrzucać coś niechcianego;
2. zwalniać kogoś z pracy;
3. zmuszać kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. wyjeżdżać skądś;
5. wydawać dużo pieniędzy;
6. wypierniczać się:
a) wywracać się;
b) psuć się, przestawać działać


SJP.pl


wypierniczyć

wypierdzielić, wypieprzyć, wypierdolić; potocznie:
1. wyrzucić coś niechcianego;
2. zwolnić kogoś z pracy;
3. zmusić kogoś do opuszczenia danego miejsca;
4. wyjechać skądś;
5. o mężczyźnie: odbyć stosunek płciowy;
6. wydać dużo pieniędzy;
7. wypierniczyć się:
a) wywrócić się;
b) zepsuć się, przestać działać


SJP.pl


wypieścić

1. okazać dużo czułości;
2. doprowadzić do idealnego stanu;
3. wypieścić się - okazać sobie wzajemnie dużo czułości


SJP.pl


wypieszczać

1. okazywać dużo czułości;
2. doprowadzać do idealnego stanu


SJP.pl


wypieszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypieszczać.

Wiktionary


wypieszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypieścić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pieścidełko n.

Wiktionary


wypiętrzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) geol. efekt wypiętrzania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zwróćcie uwagę na to duże wypiętrzenie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypiętrzanie n., piętrowiec mrz.

 czas. wypiętrzyć dk., wypiętrzać ndk.

 przym. wypiętrzony, piętrowy

Wiktionary


wypijać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypić)

 (1.1) pijąc, opróżniać coś z cieczy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypicie n., wypijanie n., picie n., pijalnia ż., pijawa ż., pijus mos.

 czas. pić, wypić dk.

 przym. pitny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pić

Wiktionary


wypikać

potocznie w mediach: zagłuszyć wypowiedź piszczącym dźwiękiem


SJP.pl


wypikselizować

zniekształcić obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; spikselizować, spikselować, zapikselizować, zapikselować, wypikselować


SJP.pl


wypikselować

zniekształcić obraz cyfrowy lub obraz wideo, ukazując poszczególne piksele, zwykle w celu uniemożliwienia rozpoznania określonych szczegółów; spikselizować, spikselować, zapikselizować, zapikselować, wypikselizować


SJP.pl


wypilingować

usunąć zrogowaciałe części naskórka i oczyścić skórę; wypeelingować


SJP.pl


wypinać

wysuwać do przodu lub do tyłu jakąś część ciała, wyprężając mięśnie


SJP.pl

czasownik niedokonany

 (1.1) eksponować pośladki lub piersi, zginając ciało

 (1.2) odpinać coś, co było zapięte

czasownik zwrotny niedokonany wypinać się

 (2.1) wypinać (1.1) swoje pośladki lub piersi

 (2.2) wypinać (1.2) siebie samego

 (2.3) przen. pot. odwrócić się od kogoś, ignorować kogoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpʲĩnat͡ɕ, AS: vypʹĩnać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypinka ż., wypinanie n., wypięcie n.

 czas. wypiąć dk., upinać

Wiktionary


wypinanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypinać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypinać ndk.

Wiktionary


wypionować

uczynić pionowym, doprowadzić do pozycji pionowej; spionować


SJP.pl


wypis

1. wyciąg z dokumentu
2. (w l.mn.) podręcznik szkolny złożony z fragmentów utworów literackich


SJP.pl


wypisać

1. sporządzić dokument, np.receptę;
2. skreślić z rejestru;
3. zużyć przybór do pisania


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypisywać)

 (1.1) dokonany od|wypisywać.

czasownik zwrotny dokonany wypisać się (ndk. wypisywać się)

 (2.1) dokonany od|wypisywać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Proszę mi wypisać zwolnienie lekarskie. Mam wysoką gorączkę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpʲisat͡ɕ, AS: vypʹisać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypisanie n., pisanie n., pisanina ż.

 przym. wypisowy

Wiktionary


wypisanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypisać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpʲiˈsãɲɛ, AS: vypʹisãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypisać

 rzecz. pisanie n., pisanina ż.

Wiktionary


wypisek

potocznie: wypisanie ze szpitala, ze szkoły, z więzienia


SJP.pl


wypiska

potocznie: wypisanie ze szpitala, ze szkoły, z więzienia


SJP.pl

Wypiska – początkowo potoczne, obecnie także stosowane w regulaminach określenie zakupów dokonywanych przez osadzonych w więziennej kantynie.

Wypiska jest realizowana ze środków otrzymanych przez osobę osadzoną najczęściej od rodziny i osób najbliższych. Osoby te wpłacają środki na konto jednostki penitencjarnej odpowiednio je tytułując.

Wikipedia


wypiski

potocznie: wypisanie ze szpitala, ze szkoły, z więzienia


SJP.pl


wypisowy

wypis


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wypisem, dotyczący wypisu

Wiktionary

Patrz:

wypis

Przykłady

 (1.1) W epikryzie wypisowej ze szpitala lekarze zalecili wizytę kontrolną.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypis mrz.

 czas. wypisać dk.

Wiktionary


wypisy

zbiór utworów lub ich fragmentów powiązanych tematyką, należących do jednego gatunku lub okresu literackiego, zwykle różnych autorów


SJP.pl


wypisywać

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) usuwać z listy/rejestru

 (1.2) tworzyć pisemne dokumenty

 (1.3) doprowadzać do tego, że w przyrządzie do pisania zabraknie atramentu

czasownik zwrotny wypisywać się

 (2.1) rezygnować z uczestnictwa w czymś

 (2.2) o pacjencie szpitala: dobrowolnie opuścić szpital

 (2.3) o przyrządzie do pisania: przestać być zdatnym do pisania z powodu skończenia się atramentu, tuszu itp.

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Policjant wypisał mi mandat za przekroczenie szybkości.

 (2.3) Wypisał mi się długopis, możesz pożyczyć mi coś do pisania?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpʲiˈsɨvat͡ɕ, AS: vypʹisyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypisywanie n., pisanie n., pisanina ż.

Wiktionary


wypisywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) usuwanie z listy/rejestru

 (1.2) tworzenie pisemnych dokumentów

 (1.3) doprowadzanie do tego, że w przyrządzie do pisania zabraknie atramentu

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Ortopedzie udzielono oficjalnej nagany za wypisywanie nieczytelnych recept.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpʲisɨˈvãɲɛ, AS: vypʹisyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypisywać

 rzecz. pisanie n., pisanina ż.

Wiktionary


wypiszczeć

1. wyrazić coś piskliwym głosem;
2. dawniej: wyprosić coś płaczliwym głosem


SJP.pl


wypitek

dawniej: pijatyka


SJP.pl


wypitka

dawniej: pijatyka


SJP.pl


wypitrasić

potocznie: ugotować, usmażyć, zwykle z trudem, nieumiejętnie; wypichcić, upitrasić, upichcić, spitrasić, spichcić


SJP.pl


wypity

pijany, nachlany, spity


SJP.pl


wypiździewo

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wulg. odludzie, przedmieście

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na takie wypiździewo nie będzie mi się chciało jechać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpʲiʑˈd͡ʑɛvɔ, AS: vypʹiźʒ́evo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. pozn. wygnajewo.

Wiktionary


wyplamić

zrobić na czymś wiele plam; poplamić, zaplamić, wybrudzić, zabrudzić


SJP.pl


wyplatacz

osoba, która plecie warkocze, plecionki itp.


SJP.pl


wyplataczka

wyplatacz


SJP.pl

Patrz:

wyplatacz

wyplatanka

coś wyplecionego z wikliny lub słomy


SJP.pl


wypleć

oczyścić z chwastów; wypielić


SJP.pl


wyplenić

1. zniszczyć coś pleniącego się; wyrwać z korzeniami;
2. dawniej: uśmiercić, unicestwić


SJP.pl


wyplewiać

regionalnie: wypielać (oczyszczać z chwastów)


SJP.pl


wyplot

środowiskowo: wydruk zawartości pliku komputerowego na ploterze


SJP.pl


wypluć

plując, pozbyć się niepotrzebnych treści z jamy ustnej wraz ze śliną


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypluwać)

 (1.1) wyrzucić lub wystrzelić coś pod ciśnieniem z ust lub z pyska

 (1.2) przen. powiedzieć coś nagle, pod wpływem emocji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nastolatka wypluła gumę do żucia na trawnik.

 (1.2) Zeznająca powódka bez zahamowań wypluła z siebie całą frustrację, rozczarowanie i złość.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pluć, zapluć, wypluwać

 rzecz. plujka ż., plucie n., wyplucie n., plwocina ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wykrzyczeć, wyżygać

Wiktionary


wypluwka

zlepek niestrawionych części pokarmu (pancerze chitynowe, łuski ryby, sierść itp.) wypluwany z wola przez sowy, ptaki drapieżne i mewy


SJP.pl

Wypluwka (zrzutka) – zlepek niestrawionych części pokarmu, np. kości, sierść, pancerzyki owadów, usuwany ruchami wymiotnymi przez otwór gębowy, przez wiele gatunków ptaków, takich jak sowy, ptaki szponiaste czy mewy. Powstaje w żołądku mięśniowym ptaka. Na ich podstawie można określić skład pokarmu ptaka. Wypluwki sów mogą służyć jako materiał badawczy do jakościowej i ilościowej oceny występowania drobnych gatunków ssaków.

Wikipedia


wypocina

1. zwykle w liczbie mnogiej: pogardliwie o lichej, pozbawionej inwencji twórczej pracy;
2. dawniej: wydzielina potna; pot


SJP.pl


wypocząć

odprężając się, relaksując, pozbyć się zmęczenia, stresu, zregenerować siły; odpocząć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypoczywać)

 (1.1) dokonany od|wypoczywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpɔt͡ʃɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vypočõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypoczywanie n., wypoczynek mrz., wypoczęcie n.

 przym. wypoczynkowy

 czas. wypoczywać, począć

Wiktionary


wypoczęcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odzyskanie sił

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypoczynek mrz., wypoczywanie n.

 czas. wypocząć dk., wypoczywać ndk.

 przym. wypoczynkowy

Wiktionary


wypoczęty

taki, który wypoczął, odpoczął; odpoczęty (rzadko)


SJP.pl


wypoczynek

1. odzyskiwanie sił, energii, dobrego samopoczucia, pozbywanie się zmęczenia, stresu; odpoczynek, relaks, odprężenie;
2. potocznie: komplet mebli wypoczynkowych, składający się z kanapy i foteli


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) regeneracja i odzyskiwanie sił w czasie wolnym od pracy

 (1.2) pot. komplet miękkich mebli do siedzenia i leżenia

Wiktionary

  • rekreacja (aktywny wypoczynek)
  • wypoczynek dzieci i młodzieży (kolonie, obozy, biwaki, zimowiska itd.)

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨpɔˈt͡ʃɨ̃nɛk, AS: vypočnek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypoczywanie n., wypoczęcie n.

 czas. wypoczywać, wypocząć, odpocząć, odpoczywać, począć

 przym. wypoczynkowy

Wiktionary


wypoczynkowy

1. służący wypoczynkowi, związany z pozbywaniem się zmęczenia, regeneracją sił, z relaksem;
2. komplet, zestaw wypoczynkowy - komplet mebli składający się z kanapy i foteli; wypoczynek


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) służący do wypoczynku

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpɔt͡ʃɨ̃ŋˈkɔvɨ, AS: vypočỹŋkovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypoczynek m., wypoczywanie n., wypoczęcie n.

 czas. począć, wypoczywać ndk., wypocząć dk.

Wiktionary


wypoczywać

odprężając się, relaksując, pozbywać się zmęczenia, stresu, regenerować siły; odpoczywać


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypocząć)

 (1.1) przywracać dobre samopoczucie, siły życiowe, odstępując od codziennych czynności, od pracy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypoczynek mrz., wypoczywanie n., wypoczęcie n.

 czas. począć, wypocząć dk.

 przym. wypoczynkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odpoczywać

Wiktionary


wypoczywalnia

pomieszczenie służące do wypoczywania, relaksowania się i odzyskiwania sił


SJP.pl


wypoczywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odzyskiwanie sił

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W przedszkolu ważne było wypoczywanie po obiedzie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypoczęcie n., wypoczynek mrz.

 czas. wypocząć dk., wypoczywać ndk.

 przym. wypoczynkowy

Wiktionary


wypointować

[czytaj: wypłentować] książkowo: podkreślić, uwypuklić coś; wypuentować


SJP.pl


wypolerowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) dokładne wygładzenie powierzchni czegoś i uzyskanie gładkiego, połyskliwego wyglądu polerowanego przedmiotu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. polerowanie n., polerowność ż., poler m., polerka ż., polerowacz m., polerownik m., polerownica ż., polerowniczka ż.

 czas. polerować ndk., wypolerować dk.

 przym. polerski, polerowniczy, polerowny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyglancowanie, wyglansowanie

Wiktionary


wypoliczkować

dawniej: uderzyć w twarz, spoliczkować


SJP.pl


wypolszczać

rzadko:
1. pozbawiać polskości;
2. tłumaczyć na język polski;
3. wypolszczać się - przestawać czuć się Polakiem


SJP.pl


wypomadować

wysmarować pomadą


SJP.pl


wypomadowywać

wysmarowywać pomadą


SJP.pl


wypominki

modlitwy odmawiane w kościele za dusze zmarłych; wspominki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) rel. błagalna modlitwa za zmarłych praktykowana w Kościele katolickim w formie wyczytywanej listy;

 (1.2) rel. pot. ekon. koperta z nazwiskiem zmarłego i pieniędzmi, wręczana księdzu przed wypominkami (1.1)

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po wsiach w wiliję tego dnia idą włościanie do księdza z prośbą o wypominki t.j. o wspomnienie nazwisk zmarłych krewnych i polecenie ich modłom wiernych. Na wypominki jednorazowe dają po kilka centów (zwykle po 3 centy za duszę) na wypominki zaś całoroczne podczas nabożeństw głosić się mające, dają po parę reńskich. sic.

 (1.2) Po mszy na cmentarzu, kościelny zbierał wypominki.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypominanie n.

 czas. wypominać ndk., wypomnieć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zalecki, zalycki, zolycki.

Wiktionary


wypór

w fizyce: siła działająca pionowo ku górze na ciało całkowicie lub częściowo zanurzone w gazie lub cieczy, równa ciężarowi wypartej przez nie cieczy lub gazu


SJP.pl


wyporek

płód zwierzęcy wydobyty z łona martwej samicy


SJP.pl


wyporność

Wyporność – podstawowy parametr określający wielkość okrętów, rzadziej innych jednostek pływających. Wyporność jest miarą siły wyporu, określa masę wody wypartej przez zanurzoną część okrętu zgodnie z prawem Archimedesa (objętość zanurzonej części okrętu pomnożoną przez ciężar właściwy wody). Miarą wyporności jest tona (1000 kg) lub długa tona (1016 kg).

Wikipedia


wypornościowy

dotyczący wyporności


SJP.pl


wyporny

o statku: mający dużą wyporność


SJP.pl


wyporowy

przymiotnik od: wypór


SJP.pl


wyposażać

1. dawać lub instalować przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś lub do wykonywania czegoś;
2. dawniej: dawać posag kobiecie wychodzącej za mąż


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyposażyć)

 (1.1) dostarczać coś potrzebnego do funkcjonowania

czasownik zwrotny niedokonany wyposażać się (dk. wyposażyć się)

 (2.1) zaopatrywać siebie w sprzęt, potrzebne rzeczy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyposażyć

 rzecz. wyposażanie n., wyposażenie n., posag m.

 przym. posażny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dostarczać, ekwipować, uzbrajać, zaopatrywać

Wiktionary


wyposażenie

ekwipunek, asortyment, ogół rzeczy będących na stanie sklepu lub w posiadaniu właściciela, własność


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) narzędzia, urządzenia i inne przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś

 (1.2) odczasownikowy od|wyposażyć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W gazecie pojawiło się ogłoszenie o sprzedaży magazynu wraz z wyposażeniem.

 (1.1) Pracodawca może otrzymać zwrot kosztów wyposażenia stanowiska pracy.

 (1.1) Funkcjonalność łazienki w dużym stopniu uzależniona jest od właściwego rozplanowania elementów wyposażenia.

 (1.1) Co powinno być w obowiązkowym wyposażeniu samochodu?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpɔsaˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vyposažńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyposażanie n., posag m.

 czas. wyposażać ndk., wyposażyć dk.

 przym. wyposażeniowy, posażny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprzęt, osprzęt, umeblowanie, aparatura, akcesoria, oprzyrządowanie, przybory, ekwipunek

Wiktionary


wyposażeniowy

przymiotnik od: wyposażenie


SJP.pl


wyposażyć

1. dać lub zainstalować przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś lub do wykonywania czegoś;
2. dawniej: dać posag kobiecie wychodzącej za mąż


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) zaopatrzyć w przedmioty potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś lub do wykonywania czegoś

 (1.2) dać posag córce wychodzącej za mąż

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po zakupie mieszkania trzeba jeszcze wyposażyć lokum w meble i urządzenia gospodarstwa domowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpɔˈsaʒɨt͡ɕ, AS: vyposažyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. posag m., wyposażenie n.

 przym. posażny, posagowy

 czas. ndk. wyposażać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyekwipować

Wiktionary


wypościć

pozbawić na dłuższy czas pożywienia; wygłodzić; również: wytrwać przez określony czas bez jedzenia


SJP.pl


wypośrodkować

wybrać rozwiązanie kompromisowe, uśrednić, doprowadzić do równowagi


SJP.pl


wypotnik

urządzenie, za pomocą którego roślina wydziela rozcieńczone roztwory wodne; hydatoda


SJP.pl

Wypotnik – hydatoda występująca u roślin w postaci niedużej struktury, pełniąca rolę w gutacji wydzielania z organizmu wody wraz z solami mineralnymi. Wypotniki są przestworami pomiędzy komórkami skórki. Zazwyczaj znajdują się na zakończeniach wiązek przewodzących na brzegach blaszki liściowej i swoją budową przypominają aparat szparkowy, jednak w odróżnieniu od niego nie mają zdolności ruchu i nie potrafią regulować rozmiaru szparki. U roślin rosnących na podłożu bogatym w sole mineralne, jak np. u niektórych gatunków skalnic, wydzielająca się przez nie woda bogata jest w sole wapnia, które po odparowaniu wody osadzają się wokół wypotników tworząc charakterystyczne białe grudki. Ich obecność (lub brak) jest pomocna przy oznaczaniu różnych gatunków.

Wikipedia


wypowiadać

czasownik niedokonany (dk. wypowiedzieć)

 (1.1) wyrażać coś słowami, w mowie

 (1.2) wymawiać dźwięki

 (1.3) rozwiązywać umowę

 (1.4) o wojnie: ogłosić

czasownik zwrotny wypowiadać się

 (2.1) przedstawiać swoje poglądy na jakąś kwestię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie można wypowiadać takich słów lekkomyślnie.

 (1.2) Wyraźnie wypowiadał każdą sylabę.

 (1.4) Monarchia habsburska wypowiada wojnę Serbii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpɔˈvʲjadat͡ɕ, AS: vypovʹi ̯adać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypowiedzenie n., wypowiadanie n., wypowiedź ż.

 czas. powiedzieć, wypowiedzieć dk.

Wiktionary


wypowiadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypowiadać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. powiedzieć, wypowiedzieć, wypowiadać ndk.

 rzecz. wypowiedzenie n., wypowiedź ż.

Wiktionary


wypowiedź

pisemne lub ustne zabranie głosu w jakiejś sprawie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) coś, co zostało powiedziane, wypowiedziane lub napisane

Wiktionary

Wypowiedź lub wypowiedzenie (stgr. ῥήτρα, łac. oratio), niekiedy stanowisko lub oświadczenie – ustny lub pisemny, rzeczywisty komunikat językowy wyrażający stanowisko, pogląd czy opinię autora. Wypowiedź nie ma ograniczonej długości, jest tworem jednego nadawcy i posiada konkretnego odbiorcę a jej spajającym czynnikiem jest temat, zwany przedmiotem wypowiedzi. Teorią wypowiedzi zajmuje się retoryka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Skandaliczną wypowiedź aktora brukowce zreferowały już następnego dnia.

 (1.1) Na zakończenie swojej wypowiedzi przytoczył list od jednego z widzów.

 (1.1) Ostro skrytykował wypowiedź prezydenta i nazwał go marionetką prezesa PiS!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: vypovʹi ̯ėć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypowiadanie n., wypowiedzenie n.

 czas. powiedzieć, wypowiadać ndk., wypowiedzieć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wystąpienie, orzeczenie, oświadczenie

Wiktionary


wypowiedzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypowiedzieć.

 (1.2) zawiadomienie o rozwiązaniu umowy, np. o pracę

 (1.3) jęz. każda posiadająca sens konstrukcja słowna;

Wiktionary

Wypowiedzenie – komunikat językowy wyrażony zespołem wyrazów powiązanych logicznie i gramatycznie lub jednym wyrazem, wyodrębnionym prozodyjnie (mającym zamknięty kontur intonacyjny).

Wypowiedzenia mogą być werbalne (z osobową formą czasownika, od łac. verbum – czasownik) lub niewerbalne (bez osobowej formy czasownika). Werbalnymi nazywamy zdania. Niewerbalne są to oznajmienia: równoważniki zdań (gdzie można wprowadzić osobową formę czasownika) i informatywy dzielące się na: wykrzyknienia i zawiadomienia (w obu przypadkach niemożliwe jest wprowadzenie osobowej formy czasownika).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pierwszego września tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego roku bez wypowiedzenia wojny niemieckie czołgi, bombowce, myśliwce, piechota, pancerniki zaatakowały Polskę.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpɔvʲjɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vypovʹi ̯eʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. powiedzieć, wypowiadać ndk., wypowiedzieć dk.

 rzecz. wypowiadanie n., wypowiedź ż.

 przym. wypowiedzeniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wymówienie

Wiktionary


wypowiedzeniowy

przymiotnik od: wypowiedzenie


SJP.pl


wypowiedzieć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypowiadać)

 (1.1) dokonany od|wypowiadać.

czasownik zwrotny dokonany wypowiedzieć się (ndk. wypowiadać się)

 (2.1) dokonany od|wypowiadać się.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypowiadać ndk., powiedzieć dk.

 rzecz. wypowiadanie n., wypowiedzenie n., wypowiedź ż.

Wiktionary


wypoziomować

uczynić poziomym, sprowadzić do poziomu, wyznaczyć poziom czegoś; spoziomować


SJP.pl


wypozycjonować

1. ustawić w określonej pozycji;
2. środowiskowo: poprawić pozycję strony internetowej w wynikach wyszukiwania; spozycjonować


SJP.pl


wypożyczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypożyczyć)

 (1.1) udostępniać na jakiś czas

 (1.2) brać do tymczasowego użytkowania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypożyczalnia ż., wypożyczanie n., pożyczka ż.

 czas. pożyczać ndk., pożyczyć dk., wypożyczyć dk.

Wiktionary


wypożyczalnia

miejsce, gdzie wypożycza się coś (najczęściej książki) za określoną opłatą na określony termin


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce, z którego można wypożyczyć coś

 (1.2) miejsce wypożyczania książek

Wiktionary

Wypożyczalnia – miejsce bądź strona internetowa odpłatnie udostępniająca określonego rodzaju rzeczy lub dane w postaci elektronicznej:

  • wypożyczalnia wideo (kaset wideo i płyt DVD) – np. Netflix
  • wypożyczalnia samochodów
  • wypożyczalnia rowerów
  • wypożyczalnia gastronomiczna
  • wypożyczalnia sprzętu budowlanego
  • wypożyczalnia łyżew na lodowisku
  • wypożyczalnia nart
  • wypożyczalnia stosownego (niezdzierającego tor) obuwia na torach bowlingu czy curlingu, itp.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wypożyczanie n., wypożyczenie n.

 czas. wypożyczać ndk., wypożyczyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) biblioteka, wypożyczalnia książek

Wiktionary


wypożyczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypożyczać)

 (1.1) dokonany od|wypożyczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypożyczanie n., wypożyczenie n., pożyczka ż., wypożyczalnia ż.

 czas. pożyczyć, pożyczać, wypożyczać ndk.

Wiktionary


wyprać

usunąć brud z tkaniny


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. prać, wypierać)

 (1.1) usunąć brud poprzez pranie

 (1.2) przen. spowodować usunięcie czego

czasownik zwrotny dokonany wyprać się (ndk. wypierać się)

 (2.1) zostać usuniętym przez pranie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pranie n., wypranie n., pralnia ż.

 czas. prać

Wiktionary


wypracować

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|wypracowywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zawsze znajdą się Eskimosi, którzy wypracują dla mieszkańców Konga wskazówki zachowania się w czas olbrzymich upałów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpraˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: vypracovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. praca ż., pracowanie n., spracowany m., pracownia ż., pracownik m., pracownica ż.

 czas. pracować ndk., wypracowywać ndk.

 ims. spracowany

 przym. zapracowany

Wiktionary


wypracowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypracować.

 (1.2) eduk. pisemna praca ucznia na zadany temat

Wiktionary


Wypracowanie – zadanie otwarte wymagające od ucznia rozwiniętej wypowiedzi pisemnej obejmującej zwykle od kilku do kilkunastu zdań. Forma powinna być stosowna do tematyki. Wypracowanie powinno spełniać zasady: stylistyczne, poprawności językowej, ortograficzne, spójności i logiki. Powinien być zachowany układ graficzny, np. logiczny podział na akapity, wcięcia itd.

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Przepisałeś to wypracowanie kropka w kropkę od kolegi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. praca ż., pracownik mos.

 czas. pracować

 przym. zapracowany

Wiktionary


wypracowanko

żartobliwie, ironicznie: niezbyt obszerne, niezwykle dokładne i zazwyczaj nudne pisemne opracowanie jakiegoś tematu, zagadnienia; elaboracik, opracowanko


SJP.pl


wypracowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypracowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. pracować, wypracowywać ndk.

 przym. zapracowany

Wiktionary


wypraktykowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypraktykować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypraktykować dk.

 przysł. praktycznie

 przym. praktyczny

 rzecz. praxis n.

Wiktionary


wypraska

produkt otrzymywany przez kształtowanie na prasie proszków, tworzyw sztucznych, włókien, metalu itp.


SJP.pl

Wypraska – wyrób powstały w procesie prasowania pod dużym ciśnieniem, również przy wysokiej temperaturze. Uzyskiwana jest w procesie obróbki tworzyw sztucznych na wtryskarkach lub w procesie prasowania na gorąco.

Wypraska często nie jest gotowym produktem i muszą zostać wykonane dodatkowe czynności, na przykład gratowanie (odcinanie przelewów), odcięcie zlewika, złożenie, sprawdzenie pod kątem wad mechanicznych.

Wikipedia


wyprasować

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) wygładzić tkaninę za pomocą gorącego żelazka

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprasowywać)

 (2.1) rzad. wycisnąć, wytłoczyć coś z użyciem prasy

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) — Wysłałam już dwie paczki. Rzeczy używane, ale czyściutkie, wyprasowane — mówi kobieta. — I męskie koszule, i moje dwa płaszcze wiosenne, bo już jestem za duża do nich.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpraˈsɔvat͡ɕ, AS: vyprasovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasowalność ż., prasowanie n., prasownica ż., prasa ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasownia ż., prasownictwo n., prasówka ż.

 czas. prasować ndk., doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy

Wiktionary


wyprasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wygładzenie tkaniny za pomocą gorącego żelazka

 (1.2) rzad. wyciśnięcie, wytłoczenie czegoś z użyciem prasy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.

 czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny

Wiktionary


wyprasowywać

1. wyrównywać materiał za pomocą gorącego żelazka;
2. wyciskać, używając prasy


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyprasować)

 (1.1) rzad. niedokonany od|wyprasować. (tylko w znaczeniu: „wycisnąć, wytłoczyć coś z użyciem prasy”)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasa ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., wyprasowywanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n., prasownia ż., prasownictwo n., prasówka ż., prasowalność ż.

 czas. prasować ndk., doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalny, prasowalniczy, prasowniczy

Wiktionary


wyprasowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wygładzanie tkaniny za pomocą gorącego żelazka

 (1.2) rzad. wyciskanie, wytłaczanie czegoś z użyciem prasy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prasowanie n., prasownica ż., prasownictwo n., prasowacz mos., prasowaczka ż., prasowalność ż., prasa ż., prasówka ż., prasowarka ż., prasowalnia ż., prasownia ż., prasowalnica ż., prasowanko n., doprasowanie n., doprasowywanie n., naprasowanie n., odprasowanie n., odprasowywanie n., poprasowanie n., przeprasowanie n., przeprasowywanie n., przyprasowanie n., przyprasowywanie n., rozprasowanie n., rozprasowywanie n., sprasowanie n., sprasowywanie n., uprasowanie n., wprasowanie n., wprasowywanie n., wyprasowanie n., zaprasowanie n., zaprasowywanie n.

 czas. doprasować dk., doprasowywać ndk., naprasować dk., odprasować dk., odprasowywać ndk., poprasować dk., prasować ndk., przeprasować dk., przeprasowywać ndk., przyprasować dk., przyprasowywać ndk., rozprasować dk., rozprasowywać ndk., sprasować dk., sprasowywać ndk., uprasować dk., wprasować dk., wprasowywać ndk., wyprasować dk., wyprasowywać ndk., zaprasować dk., zaprasowywać ndk.

 przym. prasowalniczy, prasowniczy, prasowalny

Wiktionary


wyprawa

1. podróż w celach naukowych, wojennych lub turystycznych; wypad;
2. grupa osób wyposażona w odpowiedni ekwipunek udająca się w podróż;
3. rzeczy, które dostaje od rodziców kobieta wychodząca za mąż;
4. rzeczy szkolne; wyprawka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) podróż w celach naukowych, wojennych lub turystycznych

 (1.2) grupa osób wyposażona w odpowiedni ekwipunek udająca się w podróż

 (1.3) pot. wycieczka

 (1.4) daw. rzeczy, które dostaje od rodziców kobieta wychodząca za mąż

 (1.5) rzeczy szkolne

Wiktionary

  • wyprawa – podróż w celu naukowym, turystycznym, wojennym
    • wyprawy krzyżowe = krucjaty
  • wyprawa – zespół, ekipa podróżników
  • wyprawa małżeńska
  • wyprawa – garbowanie
  • „Wyprawa” – tytuł pierwszego tomu powieści Władca Pierścieni
  • Wyprawa po magiczne serce – film animowany z 2008 roku


Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wszyscy niezadowoleni z panowania Franków Grecy wyjeżdżali do Nicei — i tam gromadzili broń, wojsko, pieniądze na wyprawę przeciw cesarzowi łacińskiemu.

 (1.2) W poniedziałek wyprawa dotarła do brzegu rzeki.

 (1.3) Harcerze szykują się do niedzielnej wyprawy na Ślężę.

 (1.5) Wstąpimy również do jakiego magazynu, bo potrzeba ci zrzucić już ubranie pensjonarskie... Potrzeba ci całej wyprawy... Nieprawda?

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈprava, AS: vyprava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprawianie n., wyprawka ż.

 czas. wyprawiać ndk., wyprawić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypad, eskapada, książk. ekspedycja

 (1.3) wycieczka, przest. ekskursja, książk. eskapada; pot. wyjście

 (1.4) posag, przest. wiano

 (1.5) wyprawka

Wiktionary


wyprawiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyprawić)

 (1.1) wysyłać kogoś dokądś w określonym celu

 (1.2) urządzać uroczyste spotkanie własnym kosztem

 (1.3) techn. poddawać obróbce surową skórę na surowiec galanteryjny

 (1.4) pot. robić coś niestosownego

czasownik zwrotny niedokonany wyprawiać się (dk. wyprawić się)

 (2.1) zamierzać udać się dokądś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprawa ż., wyprawianie n., wyprawka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posyłać, wysyłać

 (1.2) organizować, urządzać

 (1.3) garbować

 (1.4) wyczyniać, wyrabiać

 (2.1) udawać się, wybierać się

Wiktionary


wyprawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprawiać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprawienie n., wyprawka n., wyprawa ż.

 czas. wyprawiać ndk., wyprawić dk.

Wiktionary


wyprawić

urządzić przyjęcie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprawiać)

 (1.1) dokonany od|wyprawiać.

czasownik zwrotny dokonany wyprawić się (ndk. wyprawiać się)

 (2.1) dokonany od|wyprawiać się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprawa ż., wyprawka ż., wyprawianie n., wyprawienie n.

Wiktionary


wyprawienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprawić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyprawić

 rzecz. wyprawianie n.

Wiktionary


wyprawka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: wyprawa

 (1.2) komplet przedmiotów i ubranek niezbędnych dla niemowlęcia

 (1.3) komplet książek, ćwiczeń i przyborów dla ucznia

 (1.4) bezzwrotny zasiłek na zagospodarowanie się wypłacany niekiedy pracownikowi zaczynającemu pracę

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈprafka, AS: vyprafka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprawa ż., wyprawianie n.

 czas. wyprawiać, wyprawić

Wiktionary


wyprawkowy

wyprawka


SJP.pl

Patrz:

wyprawka

wyprawowy

wyprawa


SJP.pl

Patrz:

wyprawa

wyprobować

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypróbowywać)

 (1.1) poddać próbie

czasownik zwrotny dokonany wypróbować się (ndk. wypróbowywać się)

 (2.1) poddać próbie siebie samego

 (2.2) poddać próbie siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. próbnik mrz., próbka ż., wypróbowanie n., próba ż.

 czas. próbować, spróbować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprawdzić, przetestować

Wiktionary


wypróbowany

taki, który sprawdził się w wielu, zwykle trudnych, sytuacjach, na którym można polegać


SJP.pl


wyprodukować

stworzyć coś, wykonać


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|produkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. produkować

 rzecz. producent mos., producentka ż., produkcja ż., produkowanie n., produkt mrz., wyprodukowanie n., produkcyjniak mrz.

 przym. producencki, produkcyjny

 przysł. produkcyjnie

Wiktionary


wypromowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypromować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. promowanie n., promka ż.

 czas. wypromować dk., promować ndk.

Wiktionary


wyprorokować

przepowiedzieć coś; zaprorokować


SJP.pl


wyprosić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypraszać)

 (1.1) dokonany od|wypraszać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za darowane, pożyczone, wyproszone pieniądze udało mu się, choć w bardzo skromnych warunkach, spędzić na przełomie 1908 i 1909 roku prawie sześć miesięcy w Rzymie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈprɔɕit͡ɕ, AS: vyprośić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypraszać ndk.

 rzecz. wyproszenie n., wypraszanie n., dopraszanie n., doproszenie n.

Wiktionary


wyprost

1. wyprostowanie części lub całego ciała;
2. wyprostowana pozycja ciała; pozycja uzyskana po wyprostowaniu części lub całego ciała


SJP.pl


wyprostować

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprostowywać)

 (1.1) dokonany od|wyprostowywać.

czasownik zwrotny dokonany wyprostować się (ndk. wyprostowywać się)

 (2.1) dokonany od|wyprostowywać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Generał w zamyśleniu przeszedł obok rzędów wyprostowanych żołnierzy.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. prosto

 rzecz. prostownik mrz./ż., wyprostowanie n., prostownica ż., prostowanie n.

 czas. prostować

Wiktionary


wyprostowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zmiana kształtu czegoś z wygiętego na prosty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. prostowanie n., prostownik mrz./ż.

 czas. wyprostować dk., prostować ndk.

Wiktionary


wyprostowywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyprostować)

 (1.1) zmieniać kształt czegoś na bardziej prosty

 (1.2) sprawiać że coś wisi bardziej prosto

 (1.3) sprawiać że coś jest bardziej płaskie, równiejsze

 (1.4) sprawiać że łódź mniej się przechyla

 (1.5) przen. poprawić trudną, zagmatwaną sytuację

czasownik zwrotny niedokonany wyprostowywać się (dk. wyprostować się)

 (2.1) przyjmować mniej zgarbioną pozycję ciała

 (2.2) stawać się mniej powyginanym

 (2.3) zaczynać wisieć bardziej prosto

 (2.4) stawać się bardziej płaskim, równiejszym

 (2.5) o łodzi: mniej się przechylać

 (2.6) o sytuacji: poprawiać się, upraszczać się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprostowywanie n., wyprostowanie n., prostowanie n.

 czas. wyprostować dk., prostować ndk., naprostowywać ndk., naprostować dk., rozprostowywać ndk., rozprostować dk.

 przym. prosty

 przysł. prosto

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-5) prostować

 (2.1-6) prostować się

Wiktionary


wyprowadzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyprowadzić)

 (1.1) prowadząc kogoś lub coś, opuszczać razem określone miejsce

 (1.2) wieść dokądś poprzez wskazywaną drogę

 (1.3) dochodzić do czegoś przez rozumowanie

 (1.4) pomagać przezwyciężyć trudną sytuację

 (1.5) doprowadzać do jakiegoś poziomu, budując lub kopiąc

 (1.6) przest. kierować na kogoś

czasownik zwrotny niedokonany wyprowadzać się (dk. wyprowadzić się)

 (2.1) opuszczać miejsce zamieszkania

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprowadzanie n., wyprowadzenie n., wyprowadzka ż.

 czas. zaprowadzać, wprowadzać, przeprowadzać, wyprowadzić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) wywodzić

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk|wykludzać sie.

Wiktionary


wyprowadzacz

osoba zajmująca się wyprowadzaniem psów


SJP.pl


wyprowadzaczka

wyprowadzacz


SJP.pl

Patrz:

wyprowadzacz

wyprowadzalny

dający się wyprowadzić


SJP.pl


wyprowadzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) ułatwienie komuś wyjście skądś przez poprowadzenie

 (1.2) opuszczenie pojazdem jakiegoś miejsca, kierując nim

 (1.3) udzielenie komuś pomocy w wyjściu z trudnej sytuacji

 (1.4) pójście ze zwierzęciem domowym na spacer, krowami na pastwisko

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niech lokaje zajmie się już wyprowadzaniem gości.

 (1.2) Nie wiem, czy wyprowadzanie aut drugą stroną będzie dobrym pomysłem.

 (1.3) Pasją hrabiego było wyprowadzanie biedaków z opresji.

 (1.4) Wyprowadzanie Buni na spacer stało się już moim obowiązkiem.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyprowadzać, zaprowadzać, wyprowadzić dk., wyprowadzić się dk.

 rzecz. wyprowadzenie n., wyprowadzka ż.

Wiktionary


wyprowadzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprowadzić.

 (1.2) ofic. wyniesienie trumny z osobą zmarłą z budynku, na przykład z kostnicy do domu pogrzebowego, albo z kościoła na cmentarz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨprɔvaˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vyprovaʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. zaprowadzać, wyprowadzić dk., wyprowadzać ndk.

 rzecz. wyprowadzanie n., wyprowadzka ż.

 przym. wyprowadzkowy

Wiktionary


wyprowadzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprowadzać)

 (1.1) prowadząc, ułatwić komuś wyjście skądś

 (1.2) kierując pojazdem, opuścić z nim jakieś miejsce

 (1.3) pomóc komuś lub czemuś wybrnąć z trudnej sytuacji

 (1.4) pójść ze zwierzęciem domowym na spacer, krowami na pastwisko

czasownik zwrotny dokonany wyprowadzić się (ndk. wyprowadzać się)

 (2.1) dokonany od|wyprowadzać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niemal modlił się w duchu, żeby sprawa sama się jakoś rozwiązała, żeby w ostatniej chwili wrócił tej kobiecie rozsądek albo żeby szef wyprowadził ją z cmentarza.

 (1.1) Ochroniarze zbliżyli się i wyprowadzili Murzyna na zewnątrz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨprɔˈvad͡ʑit͡ɕ, AS: vyprovaʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprowadzenie n., wyprowadzanie n., wyprowadzka ż.

 czas. zaprowadzać, wyprowadzać ndk., wyprowadzać się ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński|wyżąć.

Wiktionary


wyprowadzka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) opuszczenie miejsce dotychczasowego zamieszkania, zwykle połączone z przeniesieniem swojego dobytku w inne miejsce

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do końca tygodnia muszę opuścić mieszkanie. Pomożesz mi w wyprowadzce?

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprowadzanie n., wyprowadzenie n.

 czas. wyprowadzać ndk., wyprowadzić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wykludzka.

Wiktionary


wyprowiantowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprowiantować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyprowiantować dk.

Wiktionary


wyprowiantowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprowiantowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyprowiantowywać ndk.

Wiktionary


wypróżniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypróżnić)

 (1.1) czynić coś pustym poprzez wylanie (wysypanie, wyjęcie itp.) tego, co jest w środku

czasownik zwrotny niedokonany wypróżniać się (dk. wypróżnić się)

 (2.1) neutr. oddawać kał

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypróżnienie n., wypróżnianie n., próżnia ż.

 czas. wypróżnić dk.

 przym. próżniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opróżniać

 (2.1) wydalać, wulg. srać, fizj. defekować

Wiktionary


wypróżnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) fizj. wydalanie kału

Wiktionary

Defekacja – medyczne określenie usuwania kału. Czynność określa się również wypróżnieniem.

U człowieka defekacja jest skomplikowanym procesem fizjologicznym, w którym współuczestniczą łuki odruchowe. U niemowląt defekacja jest procesem bezwiednym, nad którym z czasem przejmują kontrolę wyższe ośrodki mózgowe, co umożliwia świadome oddawanie stolca.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wypróżnienie n., próżnia ż.

 czas. wypróżniać ndk., wypróżnić dk.

 przym. próżniowy

Wiktionary


wypróżnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) fizj. wydalenie kału

Wiktionary

Defekacja – medyczne określenie usuwania kału. Czynność określa się również wypróżnieniem.

U człowieka defekacja jest skomplikowanym procesem fizjologicznym, w którym współuczestniczą łuki odruchowe. U niemowląt defekacja jest procesem bezwiednym, nad którym z czasem przejmują kontrolę wyższe ośrodki mózgowe, co umożliwia świadome oddawanie stolca.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wypróżnianie n., próżnia ż.

 czas. wypróżniać ndk., wypróżnić dk.

 przym. próżniowy

Wiktionary


wypruć

1. prując wyjąć coś z czegoś;
2. wydobyć coś po uprzednim rozerwaniu powłoki


SJP.pl


wypruty

1. prując wyjąć coś z czegoś;
2. wydobyć coś po uprzednim rozerwaniu powłoki


SJP.pl


wyprysk

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wykwit skórny, pryszcz, krosta

Wiktionary

Wyprysk (łac. eczema) – choroba skóry o nieinfekcyjnym podłożu zapalnym (alergicznym lub niealergicznym) polegająca na zapaleniu jej wierzchnich warstw (naskórek i warstwa brodawkowata skóry właściwej).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Z powodu wyprysków na twarzy Jan w czasach technikum nie miał żadnej dziewczyny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨprɨsk, AS: vyprysk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pryszcz m., odprysk m., wytrysk mrz.

 czas. pryskać, opryskać, wyprysnąć, spryskać

 przym. wypryskany, pryśnięty, odpryśnięty, spryskany, pryskający, pryszczaty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wykwit skórny, pryszcz, krosta, czyrak

Wiktionary


wypryskowy

przymiotnik od: wyprysk


SJP.pl


wypryśnięty

taki, który skądś wyprysnął (wyprysł)


SJP.pl


wyprzęd

1. wykonanie przędzy z włókna; wyprzędzenie
2. określona ilość przędzy, wykonana z pewnej ilości włókna


SJP.pl


wyprzedanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprzedać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprzedawanie n., wyprzedaż ż.

 czas. wyprzedać dk., wyprzedawać ndk.

 przym. wyprzedażowy, sprzedażowy

Wiktionary


wyprzedawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprzedawać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprzedanie n., wyprzedaż ż.

 czas. wyprzedawać ndk., wyprzedać dk.

 przym. wyprzedażowy, sprzedażowy

Wiktionary


wyprzedaż

wysprzedaż;
1. sprzedaż czegoś po obniżonych cenach;
2. całkowite wyprzedawanie czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hand. sprzedaż towaru, zazwyczaj po obniżonych cenach, w celu pozbycia się go, najczęściej pod koniec sezonu lub w ramach likwidacji sklepu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpʃɛdaʃ, AS: vypšedaš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sprzedaż ż., wyprzedanie n., wyprzedawanie n., wysprzedaż ż., sprzedawanie n., sprzedanie n., sprzedawca m., sprzedawczyni ż., sprzedawczyk m.

 czas. wyprzedawać ndk., wyprzedać dk., sprzedawać ndk., sprzedać dk.

 przym. wyprzedażowy, sprzedażowy, sprzedajny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wysprzedaż

Wiktionary


wyprzedażowy

wyprzedaż


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wyprzedażą, dotyczący wyprzedaży

Wiktionary

Patrz:

wyprzedaż

Powiązane:

 rzecz. wyprzedawanie n., wyprzedanie n., wyprzedaż ż.

Wiktionary


wyprzedzać

czasownik niedokonany (dk. wyprzedzić)

 (1.1) prześcigać kogoś; przyśpieszając znaleźć się przed kimś (jadąc lub idąc)

 (1.2) przen. stawać się lepszym od czegoś, rozwijać się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpʃɛd͡zat͡ɕ, AS: vypšeʒać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. poprzedzać, dk. wyprzedzić

 rzecz. wyprzedzenie n., wyprzedzanie n.

 przym. przedni

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) prześcigać

Wiktionary


wyprzedzacz

potocznie: osoba nieprzepisowo wyprzedzająca innych


SJP.pl


wyprzedzająco

z wyprzedzeniem, wcześniej; uprzedzająco


SJP.pl


wyprzedzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprzedzać.

Wiktionary

Wyprzedzanie – manewr przejeżdżania (bądź przechodzenia) obok pojazdu lub uczestnika ruchu poruszającego się w tym samym kierunku.

Często mylone z wymijaniem. Wyprzedzanie w ruchu prawostronnym odbywa się co do zasady z lewej strony, co oznacza, że pojazd wyprzedzany znajduje się podczas manewru po prawej stronie. Wyjątkami są:

  • wyprzedzanie pojazdu sygnalizującego zamiar skrętu, które może odbywać się bez wyjazdu na część jezdni przeznaczoną do ruchu w kierunku przeciwnym (Art. 24. ust. 9). Wyprzedzanie pojazdu lub uczestnika ruchu, który sygnalizuje zamiar skręcenia w lewo, może odbywać się tylko z jego prawej strony (Art. 24. ust. 5).
  • wyprzedzanie na odcinku drogi z wyznaczonymi pasami ruchu na jezdni jednokierunkowej,
  • wyprzedzanie na odcinku drogi z wyznaczonymi pasami ruchu na jezdni dwukierunkowej, jeżeli co najmniej dwa pasy ruchu na obszarze zabudowanym lub trzy pasy ruchu poza obszarem zabudowanym przeznaczone są do jazdy w tym samym kierunku,
  • wyprzedzanie pojazdu szynowego, które może odbywać się tylko z prawej strony, chyba że położenie torów uniemożliwia takie wyprzedzanie lub wyprzedzanie odbywa się na jezdni jednokierunkowej,
  • wyprzedzanie przez kierującego rowerem powoli jadącego pojazdu innego niż rower.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨpʃɛˈd͡zãɲɛ, AS: vypšeʒãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyprzedzać ndk., wyprzedzić dk.

 rzecz. wyprzedzenie

 przym. przedni

Wiktionary


wyprzedzenie

1. fakt uczynienia czegoś przed terminem;
2. w muzyce: wprowadzenie do akordu dźwięków akordu kolejnego; antycypacja


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyprzedzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpʃɛˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vypšeʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyprzedzić dk., wyprzedzać ndk.

 rzecz. wyprzedzanie

 przym. przedni

Wiktionary


wyprzedzeniowy

przymiotnik od: wyprzedzenie


SJP.pl


wyprzedzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyprzedzać)

 (1.1) dokonany od|wyprzedzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prym w wykroczeniach drogowych wiódł kierowca forda mondeo, który najpierw wyprzedził nieoznakowaną skodę, wcisnął gaz do dechy, a po zatrzymaniu jego okazało się, że w wydychanym powietrzu ma 0,6 promila alkoholu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpʃɛd͡ʑit͡ɕ, AS: vypšeʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprzedzanie n., wyprzedzenie n.

 czas. wyprzedzać

 przym. przedni

Wiktionary


wyprzęg

wyprzężenie, wyprzęganie zwierzęcia z zaprzęgu, np. konia, osła, woła


SJP.pl


wyprzodki

dawniej: wyścigi, ściganie się; wyprzódki


SJP.pl


wyprzysiąc

dawniej: wyprzysiąc się - wyrzec się, wyprzeć się


SJP.pl


wyprzysięgać

dawniej: wyprzysięgać się - wyrzekać się, wypierać się


SJP.pl


wyprzysięgnąć

wyprzysiąc; dawniej:
1. wymusić coś pod przysięgą;
2. uwolnić kogoś od kary swoją przysięgą;
3. wyprzysięgnąć się - wyrzec się, wyprzeć się


SJP.pl


wypsiały

potocznie:
1. lichego wyglądu, zniszczony, wynędzniały;
2. spłowiały, wyblakły, zszarzały


SJP.pl


wypsieć

spsieć;
1. stać się lichym, marnym; zmarnieć;
2. stać się mdłym; wyblaknąć, zszarzeć


SJP.pl


wypsikiwać

potocznie:
1. pryskając, zużywać płyn;
2. rozpylać jakiś preparat, płyn itp.


SJP.pl


wypsnąć

wypsnąć się -
1. wysunąć się niezamierzenie; wyślizgnąć się;
2. zostać powiedzianym niechcący; wyrwać się


SJP.pl


wypstrykiwać

potocznie:
1. robiąc zdjęcia, zużywać film;
2. wypstrykiwać się - wyczerpywać wszystkie zasoby, możliwości


SJP.pl


wypsuwać

psuć kolejno wszystko lub wiele czegoś


SJP.pl


wypucować

bardzo dokładnie coś wyczyścić


SJP.pl


wypuczać

potocznie:
1. czynić coś wydętym, wypukłym;
2. wypuczać się - stawać się wydętym, wypukłym


SJP.pl


wypuczenie

potocznie:
1. uczynić coś wydętym, wypukłym;
2. wypuczyć się - stać się wydętym, wypukłym


SJP.pl


wypuczyć

potocznie:
1. uczynić coś wydętym, wypukłym;
2. wypuczyć się - stać się wydętym, wypukłym


SJP.pl


wypudrować

mocno pokryć pudrem


SJP.pl


wypuentować

[czytaj: wypłentować] książkowo: podkreślić, uwypuklić coś; wypointować


SJP.pl


wypuk

charakterystyczny odgłos słyszalny przy opukiwaniu przez lekarza klatki piersiowej pacjenta


SJP.pl


wypuklak

przetycz wypuklak - gatunek chrząszcza z rodziny pustoszowatych


SJP.pl


wypuklej

stopień wyższy od przysłówków: wypukle, wypukło


SJP.pl


wypuklejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wypukły; bardziej wypukły


SJP.pl


wypuklina

miejsce wystające z powierzchni czegoś, wypukłość


SJP.pl


wypukłodruk

Druk wypukły, wypukłodruk – jedna z podstawowych, oprócz druku wklęsłego i płaskiego, technik graficznych, w której odbitka powstaje poprzez odbicie farby nałożonej na częściach wypukłych formy drukowej. Jest to najstarsza technika graficzna.

Wikipedia


wypukłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha fizyczna bycia wypukłym

 (1.2) wypukły fragment powierzchni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. uwypuklenie n.

 przym. wypukły

Wiktionary


wypukły

kulisto, łukowato wybrzuszony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) łukowato wygięty i wystający ponad powierzchnię czegoś

 (1.2) mat. o funkcji: taka, że jej wykres znajduje się nad styczną w każdym punkcie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wieczko puszki z mielonką było podejrzanie wypukłe.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpukwɨ, AS: vypuku̯y

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypukłość ż., uwypuklenie n.

 przysł. wypukło

 czas. uwypuklać

Wiktionary


wypultnąć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wycisnąć

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wychlapać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnyć, wypultnóńć.

 (1.2) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnyć, wypultnóńć.

Wiktionary


wypultnóńć

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wycisnąć

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wychlapać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnąć, wypultnyć.

 (1.2) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnąć, wypultnyć.

Wiktionary


wypultnyć

czasownik dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wycisnąć

 (1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wychlapać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnąć, wypultnóńć.

 (1.2) war. gw-pl|Górny Śląsk|wypultnąć, wypultnóńć.

Wiktionary


wypunktowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypunktowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewypunktowywanie n.

 czas. wypunktowywać ndk.

Wiktionary


wypuścić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypuszczać)

 (1.1) dokonany od|wypuszczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpuɕt͡ɕit͡ɕ, AS: vypuśćić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypuszczać, puszczać

 rzecz. wypuszczenie n., puścizna ż., spuścizna ż.

Wiktionary


wypust

1. element czegoś wysunięty na zewnątrz;
2. ujście, wylot;
3. wystająca część jakiegoś elementu służąca do łączenia z innym


SJP.pl


wypustka

Wypustki – wąski pasek tkaniny, odmiennego koloru, wykańczający brzeg ubioru lub wszyty między jego części, dla oznaczenia rodzaju wojsk lub odróżniania formacji.

Wikipedia


wypustnik

specjalny rodzaj struga do robienia wypustów w deskach


SJP.pl


wypustoszać

rzadko: wyludniać, dewastować, zamieniać w pustkowie; pustoszyć


SJP.pl


wypustoszały

opustoszeć;
1. stać się opuszczonym przez ludzi lub zwierzęta;
2. stać się pozbawionym jakiejś zawartości


SJP.pl


wypustoszeć

opustoszeć;
1. stać się opuszczonym przez ludzi lub zwierzęta;
2. stać się pozbawionym jakiejś zawartości


SJP.pl


wypustoszyć

uczynić pustym; opróżnić, opustoszyć


SJP.pl


wypustowy

przymiotnik od: wypust


SJP.pl


wypuszczać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypuścić)

 (1.1) wyswobadzać coś lub kogoś, z uwięzienia, zamknięcia, przymocowania

 (1.2) o roślinach: wydawać z siebie pędy, liście, pąki

czasownik zwrotny niedokonany wypuszczać się (dk. wypuścić się)

 (2.1) pot. wyruszać dokądś

 (2.2) pot. ruszać w pogoń lub na łowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpuʃt͡ʃat͡ɕ, AS: vypuščać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypustka ż., wypuszczanie n., wypuszczenie n., puścizna ż., spuścizna ż.

 czas. wypuścić, puścić, puszczać

Wiktionary


wypuszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypuszczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpuʃˈt͡ʃãɲɛ, AS: vypuščãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypuszczać, puszczać

Wiktionary


wypuszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypuścić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpuʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vypuščńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypuścić, wypuszczać, puszczać

Wiktionary


wypych

1. materiał, którym wypycha się wnętrze czegoś, np. zabawek;
2. środowiskowo: wypychanie czegoś, np. wypych poduszek;
3. w rybactwie: drąg używany do przeciągania sieci pod lodem


SJP.pl

Integralne części wsi w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Wypych – część wsi Kuźnica Błońska w woj. łódzkim, w pow. sieradzkim, w gminie Klonowa
  • Wypych – część wsi Zarzecze w woj. podkarpackim, w pow. niżańskim, w gminie Nisko

Wikipedia


wypychaczka

wypychacz


SJP.pl


wypychanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypychać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypychać ndk.

Wiktionary


wypychanka

element na ponacinanym arkuszu, który można wypchnąć bez wycinania


SJP.pl


wypychowy

służący do wypychania, dotyczący wypychania czegoś


SJP.pl


wypylać

1. młodzieżowo: wychodzić, wybiegać skądś;
2. dawniej: oczyszczać z pyłu; odkurzać;
3. wypylać się - o roślinach: wysypywać pyłek z pylników kwiatowych


SJP.pl


wypylić

o roślinach, kwiatach: wypylić się - wysypać pyłek kwiatowy z pręcików, kwiatostanów itp.


SJP.pl


wypylony

o roślinach, kwiatach: taki, który się wypylił - wysypał pyłek kwiatowy z pręcików, kwiatostanów itp.


SJP.pl


wypytać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypytywać)

 (1.1) dokonany od|wypytywać.

czasownik zwrotny dokonany wypytać się (ndk. wypytywać się)

 (2.1) dokonany od|wypytywać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po powrocie do domu Joanna jak zwykle wycałowała swoje przyjaciółki i szczegółowo wypytała, jak spędziły dzień.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpɨtat͡ɕ, AS: vypytać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. spytać, pytać

 rzecz. wypytanie n., pytanie n.

Wiktionary


wypytanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypytać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypytać dk.

Wiktionary


wypytywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypytać)

 (1.1) pytając, zbierać informacje od kogo

czasownik zwrotny niedokonany wypytywać się (dk. wypytać się)

 (2.1) jak (1.1)

 (2.2) wypytywać siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypytywanie n., pytanie n.

 czas. pytać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wypytywać się, dopytywać, egzaminować, pytać, brać na spytki, ciągnąć za język

 (2.1) wypytywać, dopytywać, egzaminować, pytać, brać na spytki, ciągnąć za język

Wiktionary


wypytywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypytywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypytywać ndk.

Wiktionary


wypłacać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wypłacić)

 (1.1) wydawać należne komuś pieniądze

 (1.2) pobierać pieniądze z konta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpwat͡sat͡ɕ, AS: vypu̯acać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dopłata ż., wypłacalność ż., wypłacanie n., wypłata ż.

 czas. wypłacić dk.

Wiktionary


wypłacalniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wypłacalny; bardziej wypłacalny


SJP.pl


wypłacalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wypłacalne; cecha tych, którzy są wypłacalni

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypłacanie n., wypłata ż.

 czas. wypłacać ndk.

 przym. wypłacalny

 przysł. wypłacalnie

Wiktionary


wypłacalny

będący w stanie wywiązać się z zobowiązań finansowych


SJP.pl


wypłacanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypłacać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypłacić, wypłacać ndk.

 rzecz. wypłacalność ż.

Wiktionary


wypłacić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wypłacać)

 (1.1) dokonany od|wypłacać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpwat͡ɕit͡ɕ, AS: vypu̯aćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dopłata ż., wypłacenie n., wypłacanie n., wypłata ż.

 czas. wypłacać ndk.

Wiktionary


wypładzać

1. potocznie: tworzyć coś mającego niską wartość; płodzić, spładzać;
2. dawniej:
a) hodować;
b) płodzić - wydawać na świat potomstwo


SJP.pl


wypłaszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypłaszać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpwaˈʃãɲɛ, AS: vypu̯ašãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypłaszać ndk.

Wiktionary


wypłaszczać

1. tworzyć płaską powierzchnię;
2. wypłaszczać się - o wykresie funkcji: stawać się płaskim (poziomym)


SJP.pl


wypłaszczenie

1. utworzyć płaską powierzchnię;
2. wypłaszczyć się - o wykresie funkcji: stać się płaskim (poziomym)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nazwa czynności określonej czasownikiem wypłaszczyć

 (1.2) geogr. płaska powierzchnia w pofałdowanym terenie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. płoszczyca ż.

Wiktionary


wypłaszczyć

1. utworzyć płaską powierzchnię;
2. wypłaszczyć się - o wykresie funkcji: stać się płaskim (poziomym)


SJP.pl


wypłata

1. wypłacona kwota;
2. wypłacenie pieniędzy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wypłacenie pieniędzy

 (1.2) wynagrodzenie za wykonaną pracę

forma czasownika.

 (2.1) 3. os. lp. przysz. od: wypłatać

Wiktionary

Płaca (z łac. pensio, inne nazwy wynagrodzenie, pensja, zapłata, gratyfikacja) – ogół wydatków pieniężnych i innych świadczeń wypłacanych pracownikom z tytułu zatrudnienia w podmiocie gospodarczym. Obejmuje wypłaty pieniężne, inne świadczenia oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacane pracownikom lub innym osobom fizycznym przez pracodawcę za wykonaną na jego rzecz pracę.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wypłata pieniędzy z bankomatu nie stanowi dla młodzieży problemu.

 (1.2) W naszej firmie wypłata jest dziesiątego każdego miesiąca.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈpwata, AS: vypu̯ata

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypłacać ndk., wypłacić dk.

 rzecz. dopłata ż., wypłacalność ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) honorarium, pensja, wynagrodzenie, zarobek; reg. śl. geldtag, geltak.

Wiktionary


wypłatomat

automat do wypłacania pieniędzy w gotówce


SJP.pl


wypławek

drapieżny bezkręgowiec zaliczany do gromady wirków, typu płazińców, mający ruchomą gardziel rozgałęziającą się w jelito o trzech odnogach; trójjelitek


SJP.pl

  • wypławek biały (Dendrocoelum lacteum)
  • wypławek alpejski (Crenobia alpina)

Wikipedia


wypławiać

1. pozbawiać intensywnej barwy; płowić;
2. dawniej: wypłukiwać kruszec z piasku


SJP.pl


wypłazować

dawniej: wychłostać kogoś płazem szabli lub szpady


SJP.pl


wypłodzić

1. potocznie: stworzyć coś mającego niską wartość; spłodzić;
2. dawniej:
a) wyhodować;
b) spłodzić - wydać na świat potomstwo


SJP.pl


wypłonienie

Wikipedia


wypłosz

żartobliwie o człowieku sprawiającym wrażenie wystraszonego


SJP.pl


wypłowiały

taki, który wypłowiał (stracił intensywność barwy)


SJP.pl


wypłowić

pozbawić intensywnej barwy


SJP.pl


wypłuczyna

kawałek kruszcu wydobyty płukaniem


SJP.pl


wypłukać

przemyć, oczyścić coś przez kontakt z cieczą; obmyć


SJP.pl


wypłukanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypłukać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypłukiwać, wypłukać dk.

 rzecz. płuczka ż.

 przym. płuczkowy

Wiktionary


wypłukiwać

czasownik niedokonany

 (1.1) płucząc coś, oddzielać frakcję

 (1.2) o wodzie: płynąc wymywać grunt

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨpwuˈcivat͡ɕ, AS: vypu̯uḱivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. płukanka ż., wypłukanie n., wypłukiwanie n., płuczka ż.

 czas. wypłukać, płukać

 przym. płuczkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wymywać

Wiktionary


wypłukiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypłukiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypłukiwać ndk.

Wiktionary


wypłycać

1. czynić płytszym;
2. o zbiornikach wodnych: wypłycać się - stawać się płytszym na skutek porośnięcia roślinnością oraz nagromadzenia się materiałów osadowych


SJP.pl


wypłycić

1. uczynić płytszym;
2. o zbiornikach wodnych: wypłycić się - stać się płytszym na skutek porośnięcia roślinnością oraz nagromadzenia się materiałów osadowych


SJP.pl


wypłynąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wypływać)

 (1.1) płynąc, opuścić dane miejsce

 (1.2) wydostać się na powierzchnię (np. wody)

 (1.3) pojawić się w postaci kropel lub strużki cieczy

 (1.4) stać się skutkiem czegoś

 (1.5) zacząć swój bieg

 (1.6) pot. osiągnąć sukces

 (1.7) stać się aktualnym, ujawnić się

 (1.8) pojawić się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wpłynąłem na suchego przestwór Oceanu, / Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi…

 (1.2) Nagle z głębiny wypłynął olbrzymi wąsaty sum.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypłynięcie n., wypływ mrz., pływalnia ż.

 czas. płynąć ndk., wypływać ndk.

 przym. płynny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wydobyć się, wydostać się, wynurzyć się

 (1.3) wyciec, wydobyć się, wysączyć się

 (1.8) powstać, ujawnić się, wyłonić się

Wiktionary


wypłynięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypłynąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypływać, wypłynąć

Wiktionary


wypłytkować

pokryć, wyłożyć płytkami ceramicznymi, kamiennymi itp.


SJP.pl


wypływ

wylew wody lub innej cieczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) fiz. wydostawanie się cieczy lub gazu skądś

 (1.2) wypływająca substancja

 (1.3) krym. bank. inform. niekontrolowane wydostawanie się środków możliwych do obrotu, np. danych albo kapitału

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wypływanie n., wypływka ż.

 czas. wypłynąć, pływać, wypływać ndk.

 przym. wypływowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyciek, wypływanie

 (1.2) wydzielina

Wiktionary


wypływać

osiągnąć coś przez pływanie


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypłynąć)

 (1.1) płynąc, opuszczać dane miejsce

 (1.2) wydostawać się na powierzchnię (np. wody)

 (1.3) pojawiać się w postaci kropel lub strużki cieczy

 (1.4) być skutkiem czegoś

 (1.5) zaczynać swój bieg, mieć źródło gdzieś

 (1.6) pot. osiągać sukces

 (1.7) stać się aktualnym

 (1.8) pojawiać się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pływalnia ż., wpływ mrz., wypływ m., wypływka ż., wypłynięcie n., wypływanie n.

 czas. pływać, wypłynąć dk.

 przym. wypływowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wydobywać się, wydostawać się, wynurzać się

 (1.3) sączyć się, wyciekać, wydobywać się, wysączać się

 (1.4) wynikać

 (1.8) powstawać, ujawniać się, wyłaniać się

Wiktionary


wypływanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wypływać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wypływać

 rzecz. wypływ mrz.

Wiktionary


wypływowy

przymiotnik od: wypływ


SJP.pl


wyr.

skrót od: wyrazowy


SJP.pl


wyrąb

1. wycinka drzew na określonym obszarze, zwykle mająca masowy i zorganizowany charakter;
2. wydobywanie czegoś z czegoś przy pomocy rąbania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wyrąbanie, wyrąbywanie drzew

 (1.2) miejsce w lesie, w którym dokonano wyrębu (1.1)

Wiktionary

  • wyrąb drzewa – przestępstwo

Miejscowości w Polsce:

  • Wyrąb – wieś w woj. mazowieckim, w pow. sokołowskim, w gminie Sokołów Podlaski
  • Wyrąb – kolonia w woj. podlaskim, w pow. łomżyńskim, w gminie Piątnica
  • Wyrąb – kolonia w woj. podlaskim, w pow. wysokomazowieckim, w gminie Sokoły
  • Wyrąb – gajówka w woj. świętokrzyskim, w pow. włoszczowskim, w gminie Włoszczowa

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wyrębywanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) poręba, wyręba

Wiktionary


wyrąbać

rąbiąc, wydobyć coś z czegoś


SJP.pl


wyrabiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrobić)

 (1.1) udoskonalać coś

 (1.2) nadawać ciastu odpowiednią konsystencję

 (1.3) pot. uzyskiwać dokument

 (1.4) wytrzymywać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) robić coś niepożądanego

 (2.2) tworzyć coś

czasownik zwrotny niedokonany wyrabiać się (dk. wyrobić się)

 (3.1) nabierać w czymś sprawności

 (3.2) o poglądach, opiniach, charakterze: kształtować się

 (3.3) niszczyć się wskutek częstego korzystania

 (3.4) zdążyć wyrobić normę

czasownik zwrotny niedokonany wyrabiać się (dk. brak)

 (4.1) dziać się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyrabiałem przez 2 lata moją figurę.

 (1.2) Moja mama wyrabia ciasto.

 (1.3) Wyrabiam sobie prawo jazdy.

 (1.4) Już nie wyrabiam!

 (2.1) Co Ty tam wyrabiasz?!

 (2.2) Kiedyś wyrabiałem figurki.

 (2.2) Rzemieślnicy z Betlejem wyrabiają pamiątki z masy perłowej.

 (3.2) Wyrabiają się u mnie poglądy o tym.

 (3.3) Ten magnetofon już się wyrabia.

 (3.4) Przez lata nie wyrabiałem się z pracą.

 (4.1) Co tu się wyrabia?!

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈrabʲjät͡ɕ, AS: vyrabʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrób m., robota ż., robotnik m., robotnica ż., robol m., robocizna ż., robot m., robienie n., robociarz m., robot m., robótka ż., robota ż., wyrabianie n., wyrobnik mos.

 czas. robić ndk.

 przym. roboczy, robotniczy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) robić, tworzyć, produkować

 (2.1) gw-pl|Górny Śląsk|wyrobiać.

 (3.2) tworzyć się

Wiktionary


wyrabianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrabiać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨraˈbʲjä̃ɲɛ, AS: vyrabʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrabiać ndk.

 rzecz. wyrób mrz., robotnica ż., robot mzw., wyrobnik mos.

Wiktionary


wyrąbisty

w slangu młodzieżowym: świetny, wspaniały, znakomity; zarąbisty, wyczepisty, zaczepisty, zajefajny


SJP.pl


wyrachowanie

sposób bycia polegający na wyciągnięciu ze wszystkiego osobistych korzyści


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrachować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrachować dk.

 rzecz. rachunek mrz.

Wiktionary


wyrachowany

1. postępujący z myślą o własnych korzyściach, mający na celu własny interes; chciwy, interesowny;
2. świadczący o takiej postawie, np. wyrachowane postępowanie


SJP.pl


wyradzać

1. rodzić się innym, gorszym niż reszta rodziny
2. o roślinach: stopniowo tracić plenność, karłowacieć, degenerować się


SJP.pl


wyradzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyradzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyradzać ndk.

 rzecz. rodzinka ż.

Wiktionary


wyrafinowanie

1. cecha tego, co jest wyrafinowane;
2. dążenie do osiągnięcia własnych celów, nawet kosztem innych, zachowując pozory szlachetności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) cecha tego, co jest wyrafinowane

 (1.2) dążenie do osiągnięcia własnych celów, nawet kosztem innych, zachowując pozory szlachetności

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨrafʲĩnɔˈvãɲɛ, AS: vyrafʹĩnovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrafinować dk.

 przym. wyrafinowany

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) wymyślnie, wyszukanie

Wiktionary


wyrafinowańszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: wyrafinowany; bardziej wyrafinowany


SJP.pl


wyrafinowany

1. skomplikowany, wymyślny;
2. reprezentujący wysoki poziom artystyczny lub techniczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający wyszukane maniery, kulturę, zachowanie

 (1.2) wyszukany

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: wyrafinować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyrafinowani bibliofile wsłuchują się w szelest kartek, skrzypienie oprawy, brzęk okuć..

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨrafʲĩnɔˈvãnɨ, AS: vyrafʹĩnovãny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrafinowanie n.

 czas. wyrafinować dk.

 przysł. wyrafinowanie

Wiktionary


wyraj

w mitologii słowiańskiej raj, miejsce, gdzie odlatują ptaki na zimę i skąd przychodzi wiosna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) daw. ciepłe kraje, do których odlatują ptaki

 (1.2) daw. odlot ptaków na zimowisko

 (1.3) przen. miejsce odpoczynku

 (1.4) przen. odpoczynek

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Coraz liczniej przylatywało z wyraju ptactwo leśne, polne i błotne; ożywiły się puste gęstwiny i wody.

 (1.3-4) – Na wyraj, jazda! – zakomenderował Rosomak, lokując but z Tupciem i sam siadając byle jak, z nogami poza drabiną.

Wiktionary


wyrajać

1. o pszczołach i mrówkach skrzydlatych: wylatywać gromadnie z ula w poszukiwaniu nowego miejsca na osiedlenie się roju;
2. pojawiać się w dużej ilości


SJP.pl


wyraje

ciepłe kraje, do których odlatują ptaki na zimę


SJP.pl


wyrak

małpiatka prowadząca nadrzewny, nocny tryb życia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (1.1) zool. wyłącznie drapieżny ssak naczelny;

Wiktionary

Wyrak (Tarsius) – rodzaj ssaków z rodziny wyrakowatych (Tarsiidae).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyraki mają charakterystyczne, bardzo duże oczy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨrak, AS: vyrak

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tarsjusz

Wiktionary


wyraki

małpiatka prowadząca nadrzewny, nocny tryb życia


SJP.pl


wyrakowate

o cechach wyrakowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl

Wyrakowate, wyraki, tarsjusze (Tarsiidae) – rodzina drapieżnych ssaków naczelnych z infrarzędu wyrakokształtnych (Tarsiiformes) w podrzędzie wyższymi naczelnymi (Haplorrhini). Stanowią jedyną wśród ssaków naczelnych rodzinę o wyłącznie drapieżnym trybie życia.

Wikipedia


wyrakowaty

o cechach wyrakowatych (rodzina ssaków)


SJP.pl


wyranżerować

rzadko: wyeliminować, wyłączyć, wycofać z obiegu


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) przest. wycofać z obiegu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ciągu kilku dni skupiono do 4 tys. ochotników i uzbrojono ich w wyranżerowane karabiny.

 (1.1) Szkoła Chorążych Oświatowych w Łodzi przeznaczona jest już do likwidacji, na razie został wstrzymany nabór, a obecnie na kursy do tej szkoły są kierowani wyranżerowani podoficerowie wyznaczeni do pełnienia funkcji organizatorów życia kulturalno-oświatowego.

Wiktionary


wyrastać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyrosnąć, wyróść)

 (1.1) rozwijając się, pojawić się lub kształtować się na czymś

 (1.2) stawać się większym lub dojrzalszym

 (1.3) rosnąc, utracić pewne cechy, upodobania

 (1.4) pojawiać się niespodzianie

 (1.5) być budowanym, zakładanym

 (1.6) (o cieście) zwiększać swoją objętość wskutek fermentacji

 (1.7) ukazywać się wyraźnie nad powierzchnią

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrastanie n., wyrostek mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kiełkować, rosnąć, wschodzić

 (1.2) dojrzewać, dorastać, kształcić się, rosnąć, rozwijać się, stawać się

 (1.4) pojawiać się, ukazywać się

 (1.5) powstawać

 (1.6) podnosić się

Wiktionary


wyrastanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrastać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewyrastanie n.

 czas. wyrosnąć, wyrastać ndk.

Wiktionary


wyratowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyratować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyratować dk.

 rzecz. odratowanie n., poratowanie n., ratownik mos.

 przym. ratowniczy, ratunkowy

Wiktionary


wyratowywać

udzielając komuś pomocy, wydobywać z trudnej sytuacji


SJP.pl


wyratrakować

ubić świeży śnieg ratrakiem


SJP.pl


wyraz

1. ciąg głosek lub liter stanowiący względnie samodzielny element języka, któremu przyporządkowane są: określone znaczenie i funkcja składniowa; słowo;
2. zewnętrzny znak, objaw czegoś; obraz, odbicie;
3. w matematyce: składnik jakiegoś wzoru, wyrażenia


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) jęz. symbol fonetyczny (ciąg głosek) lub graficzny (znak lub ciąg znaków), niosący określone znaczenie bądź pełniący funkcję składniową;

 (1.2) przejaw stanu emocjonalnego człowieka, mający odzwierciedlenie w mimice lub rysach twarzy

 (1.3) wymowa / odbicie / uzewnętrznienie, przejaw

 (1.4) mat. składnik równania, funkcji, ciągu liczbowego itp.

 (1.5) stpol. uczynek

 (1.6) stpol. przypowieść

 (1.7) stpol. nazwisko

 (1.8) stpol. powieść

 (1.9) stpol. żart

Wiktionary

Wyraz – wieloznaczny termin językoznawczy; jest to wspólna nazwa (hiperonim) kilku powiązanych pojęć o różnych znaczeniach.

Wyrazem bywa pewna wyróżniona fonetycznie, czy też graficznie, część wypowiedzi, składająca się z jednego lub więcej morfemów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W języku polskim istnieje wiele wyrazów zapożyczonych z języka niemieckiego.

 (1.2) Swoje uczucia skrywała za obojętnym wyrazem twarzy.

 (1.3) Wysoka frekwencja na zebraniu jest wyrazem dużego zaangażowania członków w sprawy klubu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨras, AS: vyras

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrażanie n., wyrażenie n., wyrazistość ż., pseudowyraz m., raz mrz.

 czas. wyrażać ndk., wyrazić dk.

 przym. wyrazowy, wewnątrzwyrazowy, wyraźny

 przysł. wyraziście

 licz. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) słowo

Wiktionary


wyrażać

1. oddawać coś słowami, wypowiadać;
2. okazywać coś swoim zachowaniem;
3. przedstawiać coś za pomocą umownych znaków lub działań artystycznych;
4. używać jednostki miary do określenia czegoś;
5. przedstawiać jakąś treść lub sens


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrazić)

 (1.1) opisywać ustnie lub pisemnie, dawać informację o czymś lub kimś; być wyrazem czegoś

 (1.2) uzewnętrzniać, okazywać uczucia jakimkolwiek sposobem

 (1.3) przedstawiać, określać coś za pomocą znaków umownych

czasownik zwrotny niedokonany wyrażać się (dk. wyrazić się)

 (2.1) formułować wyrażenie, wypowiadać się, mówić na jakiś temat

 (2.2) przen. używać niewyszukanego lub wulgarnego słownictwa

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten nostalgiczny poemat wyraża tęsknotę za ojczyzną.

 (1.1) Wyraziłem już swoje zdanie na ten temat. Teraz, proszę, ty się wypowiedz.

 (2.1) Co prawda wyrażał się poprawnie, ale niestety dość niewyraźnie.

 (2.2) Janeczku, jak możesz?! Nie wyrażaj się!

 (2.2) Nie wyrażaj się przy dziecku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈraʒat͡ɕ, AS: vyražać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pseudowyraz mrz., wyrażanie n., wyrażenie n., wyraz m., wyrazistość ż.

 przym. wyraźny, wyrazisty

 przysł. wyraźnie

 czas. wyrazić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opowiadać, mówić

 (1.2) okazywać

 (1.3) symbolizować

 (2.2) przeklinać

Wiktionary


wyrażalne

dający się przedstawić za pomocą słów lub umownych znaków


SJP.pl


wyrażalny

dający się przedstawić za pomocą słów lub umownych znaków


SJP.pl


wyrażanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrażać.

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nigdy nie wychodziło mi wyrażanie uczuć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨraˈʒãɲɛ, AS: vyražãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. pseudowyraz mrz., wyraz mrz.

 przym. wyraźny, wyrazowy

 czas. wyrazić, wyrażać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekspresja, eksterioryzacja, uzewnętrznianie, artykulacja, formułowanie

Wiktionary


wyrazek

1. przestarzale: partykuła;
2. zdrobnienie od: wyraz; wyrazik


SJP.pl

Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe. Partykuły są nieodmiennymi częściami mowy. Służą wyrażaniu rozmaitych treści modalnych (np. by tworzące tryb przypuszczający, imperatywne niech), emfazy, nacisku (np. no, -że, ż, por. Chodź no!, Chodźże, Chodźcież wreszcie), ograniczenia (np. jeszcze, już). Partykułami są również elementy negacji (nie) i potwierdzenia (tak).

Wikipedia


wyrażenie

1. oddać coś słowami, wypowiedzieć;
2. okazać coś swoim zachowaniem;
3. przedstawić coś za pomocą umownych znaków lub działań artystycznych;
4. użyć jednostki miary do określenia czegoś, np. masa wyrażona w tonach;
5. przedstawić jakąś treść lub sens, np. film wyraził tęsknotę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) jęz. zespół wyrazów mających ze sobą związek składniowy

 (1.2) log. mat. ciąg symboli matematycznych zgodny z regułami notacji matematycznej

 (1.3) inform. fragment kodu programu dający w wyniku wartość

 (1.4) jęz. związek frazeologiczny, którego głównym elementem jest rzeczownik, przymiotnik, imiesłów przymiotnikowy lub przysłówek

Wiktionary

  • wyrażenie (informatyka)
  • wyrażenie (logika)
  • wyrażenie algebraiczne
  • wyrażenie arytmetyczne

Wikipedia

Przykłady

 (1.4) Jeżeli jeden ze składników wyrażenia lub zwrotu ma znaczenie przenośne, to całość uznajemy za przenośnię (…)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨraˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vyražńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrazić (wyrażać)

 rzecz. wyraz

 przysł. wyraźnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sformułowanie, zwrot, związek frazeologiczny

Wiktionary


wyrażeniowość

cecha czegoś przedstawiającego coś za pomocą określonych znaków lub działań


SJP.pl


wyrażeniowy

1. związany z wyrażeniem, mający charakter wyrażenia;
2. przedstawiający coś za pomocą określonych znaków lub działań


SJP.pl


wyrazić

1. oddać coś słowami, wypowiedzieć;
2. okazać coś swoim zachowaniem;
3. przedstawić coś za pomocą umownych znaków lub działań artystycznych;
4. użyć jednostki miary do określenia czegoś, np. masa wyrażona w tonach;
5. przedstawić jakąś treść lub sens, np. film wyraził tęsknotę


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrażać)

 (1.1) dokonany od|wyrażać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈraʑit͡ɕ, AS: vyraźić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyraz mrz., wyrażanie n., wyrażenie n., pseudowyraz mrz.

 czas. wyrażać ndk.

 przym. wyraźny

 przysł. wyraźnie

Wiktionary


wyraziciel

osoba, która wyraża, głosi, reprezentuje jakieś poglądy; przedstawiciel; reprezentant


SJP.pl


wyrazicielka

kobieta, która wyraża, głosi, reprezentuje jakieś poglądy; przedstawicielka; reprezentantka


SJP.pl


wyrazik

zdrobnienie od: wyraz; wyrazek


SJP.pl


wyraziście

przysłówek

 (1.1) w sposób wyrazisty, ekspresyjny

 (1.2) w sposób wyraźny, widoczny, przejrzysty

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Pani Dorota maluje energicznie, kolorowo, wyraziście zaznaczając przedmioty.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨraˈʑiɕt͡ɕɛ, AS: vyraźiśće

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyrazisty

 rzecz. wyraz m., wyrazistość ż., pseudowyraz mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dobitnie, sugestywnie, jasno

Wiktionary


wyraziściej

stopień wyższy od przysłówka: wyraziście


SJP.pl


wyrazistość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wyraziste, wyraźne

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨraˈʑistɔɕt͡ɕ, AS: vyraźistość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyraz m., pseudowyraz mrz.

 przym. wyrazisty, wyraźny

 przysł. wyraziście

 czas. wyrażać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ekspresyjność

Wiktionary


wyrazistszy

stopień wyższy od przymiotnika: wyrazisty


SJP.pl


wyrazisty

przymiotnik

 (1.1) przykuwający uwagę, pełen wyrazu, sugestywnie przedstawiający coś

 (1.2) łatwy do określenia i odróżnienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niech państwo zobaczą jak wyraziste stają się kontury…

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨraˈʑistɨ, AS: vyraźisty

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrazistość ż., raz mrz.

 przym. wyraźny

 przysł. wyraziście, wyraźnie

 czas. wyrażać

 licz. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) chwytliwy, ekspresyjny, ekspresywny, nasycony, przekonujący, sugestywny, wymowny, wyraźny, zrozumiały, przenikliwy

 (1.2) czytelny, dobitny, dosadny, ewidentny, ostry

Wiktionary


wyraźnie

przysłówek

 (1.1) w sposób łatwy do zaobserwowania lub usłyszenia

 (1.2) w sposób niepozostawiający wątpliwości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Był wyraźnie spięty.

 (1.1) Wyraźnie wypowiadał każdą sylabę.

 (1.2) Słyszał wyraźnie każdy dźwięk.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈraʑɲɛ, AS: vyraźńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyraźny, wyrazisty, wyrazowy

 czas. wyrażać, wyrazić

 rzecz. wyraźność ż., wyrażenie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ewidentnie, najwyraźniej, jawnie

Wiktionary


wyraźniej

stopień wyższy od przysłówka: wyraźnie


SJP.pl


wyraźniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wyraźny


SJP.pl


wyraźność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wyraźne; cecha tych, którzy są wyraźni

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 przym. wyraźny

 przysł. wyraźnie

Wiktionary


wyraźny

1. łatwy do zauważenia;
2. łatwy do zrozumienia; oczywisty, jednoznaczny


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest przejrzysty, zrozumiały, jasny, wyrazisty

 (1.2) łatwy do zrozumienia lub odczytania i zauważenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Uderzenie piłką pozostawiło wyraźny ślad na jego ramieniu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈraʑnɨ, AS: vyraźny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. raz mrz., pseudowyraz mrz., wyraz m., wyraźność ż., wyrazistość ż., wyrażanie n., wyrażenie n.

 czas. wyrażać ndk., wyrazić dk.

 przym. wyrazisty, wyrazowy

 przysł. wyraźnie

 licz. raz

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przejrzysty, jawny, mocny

 (1.2) jasny, dosłowny, czysty, łatwo dostrzegalny, dobrze widoczny, zrozumiały, oczywisty, jednoznaczny

Wiktionary


wyrażonko

zdrobnienie od: wyrażenie; powiedzonko


SJP.pl


wyrazotwórczy

tworzący wyrazy


SJP.pl


wyrazowy

wyraz


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wyrazów

Wiktionary

Patrz:

wyraz

Powiązane:

 rzecz. wyraz m., wyrażenie n., wyrażanie n., pseudowyraz mrz.

 przym. wyraźny

 przysł. wyraźnie

Wiktionary


wyrch

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gw-pl|Zaolzie. wierch, szczyt wzniesienia

 (1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. góra, powierzchnia

 (1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. strych

 (1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. teren kopalni ponad powierzchnią ziemi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrchnik m., wyrchniczek m., wyrchowiec m., wyrchówka ż.

 przym. wyrchni, wyrchowaty

Wiktionary


wyręb

obszar w lesie, z którego wycięto drzewa; poręba


SJP.pl


wyręba

obszar w lesie, z którego wycięto drzewa; poręba


SJP.pl

  • wyręba, poręba – obszar, na którym wycięto drzewa w lesie

Wikipedia


wyrębny

wyrąb, wyręb; wyrębowy


SJP.pl


wyrębowy

wyrąb, wyręb; wyrębny


SJP.pl


wyrębski

nazwisko


SJP.pl


wyrębywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrębywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrąbanie n., wyręba ż., wyrębina ż., wyręb m., wyrąb m., wyrębisko n., wyrąbisko n.

 czas. wyrębywać ndk., wyrąbywać ndk., wyrąbać dk.

Wiktionary


wyręczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyręczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨrɛ̃n͇ˈt͡ʃãɲɛ, AS: vyrẽṇčãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyręczać ndk., wyręczyć dk.

 rzecz. wyręka ż., wyręczenie n.

Wiktionary


wyręczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyręczyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨrɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vyrẽṇčńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyręczyć dk., wyręczyć ndk.

 rzecz. wyręka ż., wyręczanie n.

Wiktionary


wyręczyciel

dawniej: osoba, która wyręcza, zastępuje kogoś w czymś


SJP.pl


wyręczycielka

dawniej: kobieta, która wyręcza, zastępuje kogoś w czymś


SJP.pl


wyredagować

rzadko: zredagować; odredagować


SJP.pl


wyredagowywać

rzadko: opracowywać treściowo i stylistycznie jakiś tekst


SJP.pl


wyrehabilitować

polepszyć stan zdrowia osoby, która utraciła sprawność fizyczną lub psychiczną; zrehabilitować


SJP.pl


wyrejestrowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrejestrować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestr m., rejestracja ż., rejestrator m., rejestratorka ż., rejestrowanie n., wyrejestrowywanie n., zarejestrowanie n.

 czas. rejestrować ndk., zarejestrować dk., wyrejestrowywać ndk., wyrejestrować dk.

 przym. rejestrowy

Wiktionary


wyrejestrowywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrejestrowywać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rejestr m., rejestracja ż., rejestrator m., rejestratorka ż., zarejestrowanie n., wyrejestrowanie n., rejestrowanie n.

 czas. rejestrować ndk., zarejestrować dk., wyrejestrowywać ndk., wyrejestrować dk.

 przym. rejestrowy

Wiktionary


wyręka

1. wyręczenie kogoś, pomaganie komuś;
2. osoba, która kogoś wyręcza, zastępuje


SJP.pl


wyreklamowywać

reklamując, powodować zwolnienie kogoś skądś lub od czegoś


SJP.pl


wyremontowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyremontować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyremontować dk.

 rzecz. remont mrz.

 przym. remontowy

Wiktionary


wyrenderować

przedstawić informacje komputerowe w najodpowiedniejszej formie wizualnej lub dźwiękowej; zrenderować


SJP.pl


wyreperowywać

naprawiać coś starannie, usuwając wszystkie uszkodzenia


SJP.pl


wyrko

zdrobnienie od wyro; prymitywne łóżko; prycza z desek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zdrobn. od wyro

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeszcze tylko prysznic i wskakuję na wyrko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨrkɔ, AS: vyrko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyro n.

Wiktionary


wyro

potocznie: liche, prymitywne łóżko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. łóżko

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨrɔ, AS: vyro

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrko

Wiktionary


wyrób

1. wytwarzanie dóbr; produkcja;
2. to, co zostało wytworzone; produkt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przedmiot będący końcowym efektem procesu produkcji

 (1.2) wyrabianie

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: wyrobić

Wiktionary

Towar – rzecz, zwierzę albo energia we wszelkiej postaci, mogąca stanowić przedmiot obrotu towarowego.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie przepadam za wyrobami z korka. Są mało estetyczne.

 (1.2) Sąsiadka trudni się wyrobem ozdobnych kopert.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨrup, AS: vyrup

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrabianie n., wyrobnik mos.

 czas. wyrabiać ndk.

Wiktionary


wyroba

nazwisko


SJP.pl


wyrobek

nazwisko


SJP.pl

  • Wyrobek lub Wyrobki – polana w Gorcach
  • Wyrobek – polana w Pieninach

Osoby:

  • Aleksander Wyrobek – polski rzemieślnik i poseł
  • Bogusław Wyrobek – polski muzyk
  • Emil Wyrobek – polski lekarz
  • Jerzy Wyrobek – polski piłkarz i trener
  • Maciej Wyrobek – polski muzyk
  • Ryszard Wyrobek – polski piłkarz, bramkarz
  • Stanisław Mieczysław Wyrobek – polski górnik
  • Wacław Wyrobek – polski poseł do Sejmu Krajowego Galicji
  • Wojciech Stefan Wyrobek – polski harcmistrz
  • Zygmunt Wyrobek – polski pedagog

Wikipedia


wyrobiać

czasownik nieprzechodni niedokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyrabiać, wariować

Wiktionary


wyrobić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrabiać)

 (1.1) dokonany od|wyrabiać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na jej podstawie można wyrobić sobie pogląd, jak wielkim potencjałem ludzkim i technicznym dysponowali Niemcy w przeddzień wybuchu I wojny światowej.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈrɔbʲit͡ɕ, AS: vyrobʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. robot m., robota ż., robotnik m., robotnica ż., wyrobnik mos.

 czas. robić

 przym. roboczy

Wiktionary


wyrobiony

1. taki, który nabrał doświadczenia, umiejętności, ogłady;
2. taki, który zniszczył się przez częste lub niewłaściwe użytkowanie


SJP.pl


wyrobisko

miejsce, z którego przy pomocy robót górniczych usunięto skały


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) górn. miejsce po działalności górniczej;

Wiktionary

Wyrobisko – przestrzeń w nieruchomości gruntowej lub górotworze powstała w wyniku robót górniczych. Wyróżnia się co najmniej dwa znaczenia tego pojęcia:

  • znaczenie prawne – zdefiniowane w art. 6 ust. 1 pkt 17 PGG, zgodnie z którym wyrobiskiem górniczym jest jedynie przestrzeń, a poza pojęciem wyrobiska pozostają zlokalizowane w tej przestrzeni obiekty budowlane, instalacje, urządzenia itp.,
  • znaczenie techniczne (górnicze) – wedle którego wyrobiskiem jest nie tylko przestrzeń, ale i zlokalizowane w niej instalacje, urządzenia, jak np. obudowa szybu, rurociągi systemu odwadniania, sprężonego powietrza itp.

Wikipedia


wyrobiskowy

przymiotnik od: wyrobisko


SJP.pl


wyrobnica

wyrobnik; wyrobniczka


SJP.pl


wyrobnictwo

dawniej: wynajmowanie się do pracy w charakterze wyrobnika


SJP.pl


wyrobniczka

wyrobnik; wyrobnica


SJP.pl


wyrobnik

osoba wynajmująca się do prac fizycznych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) przest. osoba wynajmująca się do prac fizycznych

 (1.2) pot. lekcew. osoba wykonująca jakąś pracę, często żmudną i ciężką, bez zaangażowania i talentu, często tylko dla pieniędzy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈrɔbʲɲik, AS: vyrobʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrobnictwo n., wyrabianie n., wyrób m.

:: fż. wyrobnica ż.

 czas. wyrabiać ndk., wyrobić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) najemnik

 (1.2) chałturzysta

Wiktionary


wyrobowy

wyrób


SJP.pl

Patrz:

wyrób

wyroby

1. wytwarzanie dóbr; produkcja;
2. to, co zostało wytworzone; produkt


SJP.pl

Wyroby (ukr. Вироби) – wieś na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, w rejonie nowogrodzkim. W 2001 roku liczyła 80 mieszkańców.

Wikipedia


wyrocznia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) hist. w starożytności: miejsce kultu, w którym, według ówczesnych wierzeń, bogowie za pośrednictwem kapłanów przepowiadali przyszłość i udzielali rad

 (1.3) przepowiednia przyszłości, tego, co się wydarzy

 (1.4) kapłan przepowiadający przyszłość

 (1.5) pot. osoba specjalizująca się w czymś

Wiktionary

W starożytności wyrocznią (łac. oraculium, gr. manteion) nazywano miejsce święte, gdzie bogowie, za pośrednictwem kapłanów, przepowiadali przyszłość, wyrażali swoją wolę i udzielali rad w sprawach prywatnych i państwowych.

Do najbardziej znanych wyroczni należały:

  • Wyrocznia delficka w świątyni Apollina w Delfach (Pytia)
  • wyrocznia Zeusa w Dodonie
  • wyrocznia Amona w oazie Siwa
  • wyrocznia bogini Tanit w Kartaginie
  • wyrocznia Asklepiosa w Epidauros (dla chorych)

Wikipedia

Przykłady

 (1.2) Według wyroczni w przyszłości będę bardzo bogaty.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrok ż., wyrokowanie n.

 czas. wyrokować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) alfa i omega, arbiter, augur, autorytet, erudyta, ideał, nestor, opiniodawca, rzeczoznawca, spec, wzór

 (1.3) proroctwo, przepowiednia, wieszczba, wróżba

 (1.5) alfa i omega, arbiter, augur, chodząca encyklopedia, ekspert, fachowiec, profesjonalista, rzeczoznawca, spec, specjalista, zawodowiec

Wiktionary


wyroczny

1. przestarzale: wydający wyrok; nieuchronny, nieodwołalny;
2. dawniej: dotyczący wyroku sądowego


SJP.pl


wyrodek

człowiek, który się wyrodził od swej rodziny, przodków, ziomków itp., człowiek wyrodny, nikczemnik


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) człowiek, który się wyrodził od swej rodziny, przodków, ziomków itp.

 (1.2) człowiek wyrodny, nikczemnik

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈrɔdɛk, AS: vyrodek

Wiktionary


wyrodniej

stopień wyższy od przysłówka: wyrodnie


SJP.pl


wyrodniejszy

rzadki stopień wyższy od przymiotnika: wyrodny; bardziej wyrodny


SJP.pl


wyrodny

postępujący niewłaściwie wobec własnej rodziny, niespełniający jej oczekiwań


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o osobie: postępujący podle wobec swojej rodziny bądź niespełniający jej oczekiwań

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. wyrodnie

 rzecz. rodzina ż.

Wiktionary


wyrodzić

wyrodzić się:
1. urodzić się innym, gorszym niż reszta rodziny;
2. o roślinach: stopniowo stracić plenność, skarłowacieć, zdegenerować się


SJP.pl


wyroić

1. wymarzyć
2. o pszczołach: wylecieć z ula
3. przenośnie - wyjść gromadnie z jakiegoś pomieszczenia


SJP.pl


wyrój

wylęg owadów; masowa migracja młodych osobników w celu założenia nowego gniazda; wyrojenie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) pszcz. opuszczenie ula przez rój pszczół

Wiktionary


wyrojenie

1. wymarzyć
2. o pszczołach: wylecieć z ula
3. przenośnie - wyjść gromadnie z jakiegoś pomieszczenia


SJP.pl


wyrok

1. potocznie: osąd;
2. rodzaj orzeczenia sądu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) praw. orzeczenie sądu rozstrzygające merytorycznie sprawę będącą przedmiotem postępowania sądowego;

 (1.2) zwykle w lm. los, przeznaczenie

Wiktionary

Wyrok – orzeczenie sądu, rozstrzygające merytorycznie o kwestii będącej przedmiotem postępowania sądowego.

W postępowaniu karnym jest to rozstrzygnięcie w przedmiocie winy oskarżonego, mogące zawierać także rozstrzygnięcia o karze, środkach karnych, środkach kompensacyjnych, przepadku lub środkach zabezpieczających.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Na sali rozpraw zapadły wysokie wyroki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨrɔk, AS: vyrok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrokowiec mos., wyrocznia ż., wyrokowanie n.

 czas. wyrokować

Wiktionary


wyroki

1. potocznie: osąd;
2. rodzaj orzeczenia sądu


SJP.pl


wyrokować

czasownik niedokonany

 (1.1) wydawać wyrok

 (1.2) wypowiadać sąd, osąd, zdanie (o czymś)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrokowiec mos., wyrokowanie n., wyrok m., wyrocznia ż.

Wiktionary


wyrokowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrokować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrokować ndk.

 rzecz. wyrok mrz., wyrocznia ż.

Wiktionary


wyrokowiec

człowiek skazany wyrokiem sądu na więzienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) środ. policyjne więzień odsiadujący długi wyrok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrok

 czas. wyrokować

Wiktionary


wyrolowywać

potocznie: oszukiwać kogoś; rolować


SJP.pl


wyronić

dawniej:
1. uronić, zgubić;
2. zmarnować, wyrzucić;
3. wyronić się - wylecieć, wypaść


SJP.pl


wyróść

wyrosnąć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) zob. wyrosnąć.

Wiktionary


wyrosić

poddać len działaniu słońca i rosy w celu łatwiejszego pozyskania włókna


SJP.pl


wyrośl

wyrośle;
1. zniekształcenie jakiejś części rośliny spowodowane przez pasożyta roślinnego lub zwierzęcego; cecydia;
2. chorobowy twór kostny na organach wewnętrznych lub zewnętrznych ludzi i zwierząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zob. wyrośle.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrośle n.

Wiktionary


wyroślak

nazwisko


SJP.pl


wyrośle

wyrośl;
1. zniekształcenie jakiejś części rośliny spowodowane przez pasożyta roślinnego lub zwierzęcego; cecydia;
2. chorobowy twór kostny na organach wewnętrznych lub zewnętrznych ludzi i zwierząt


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) bot. zgrubienie na łodydze lub liściu wywołane przez owada lub grzyba;

 (1.2) anat. med. twór powstały na narządzie wewnętrznym lub zewnętrznym

forma rzeczownika.

 (2.1) M., B. i W. lm. od: wyrośl

Wiktionary

Wyrośle, cecydium (ang. cecidium) – zniekształcenie lub nabrzmienie wytworzone na różnych narządach roślin, spowodowane wniknięciem obcego organizmu i wydzielaniem przez niego substancji powodujących rozrost tkanek. Powstawanie wyrośli może być indukowane przez wirusy, bakterie, grzyby, nicienie, roztocza lub owady. Wśród wyrośli wyróżnia się między innymi zoocecydia (powstające po nakłuciu i złożeniu jaj przez owady w tkance roślinnej). Jednym z rodzajów zoocecydiów są galasy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wyrośl ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) cecydium

Wiktionary


wyroślówka

wyroślówka ostowa - gatunek muchówki z rodziny nasionnicowatych


SJP.pl


wyrosnąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyrastać)

 (1.1) rozwinąć się, pokazując się w swojej okazałości

 (1.2) osiągnąć duży wzrost

 (1.3) osiągnąć dojrzałość

 (1.4) stracić pewne cechy (np. wyglądu czy usposobienia)

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Waldemar wyrósł na przystojnego kawalera.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrośnięcie n., wyrastanie n.

 przym. wyrosły, wyrośnięty

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zaistnieć

 (1.2) powiększyć się

 (1.3) dojrzeć, wydorośleć

 (1.4) wydorośleć

Wiktionary


wyrost

1. dawniej: wyrastanie, rośnięcie, wzrost
2. w związku frazeologicznym: coś jest na wyrost - coś jest zbyt duże, zbyt obszerne


SJP.pl


wyrostek

1. potocznie: chłopak w wieku dorastania; podrostek, nastolatek, młodzieniaszek, małolat;
2. w anatomii: twór zbudowany z tkanki kostnej, skórnej, chrzęstnej, rogowej, występujący na ciele lub narządach organizmów żywych, pełniący różnorodne funkcje; wypust, wypustka;
3. w anatomii: wyrostek robaczkowy - u człowieka i niektórych ssaków: szczątkowa część jelita ślepego o długości około 8 cm, której ściany zawierają dużo grudek chłonnych;
4. mody osobnik bydła rogatego, przechodzący z pokarmu mlecznego na paszę roślinną


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) kilkunastoletni chłopak

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (2.1) anat. biol. odstający twór na skórze, kości lub narządach organizmów

 (2.2) pot. wyrostek robaczkowy

 (2.3) leśn. małe drzewko przeznaczone do sadzenia

Wiktionary

Wyrostek (łac. processus) – rozmaite, wydłużone uwypuklenie różnych części narządów lub zarodników:

  • wyrostek kolczysty
  • wyrostek mieczykowaty
  • wyrostek robaczkowy
  • wyrostek rylcowaty
  • wyrostek rzęskowy
  • wyrostek sutkowaty
  • wyrostek syfonalny
  • wyrostek wnęki
  • wyrostek zawiasowy
  • wyrostek zębodołowy

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Za nimi szła grupa wyrostków z Murzasichla.

 (2.1) Przylistki to wyrostki u nasady liści.

 (2.2) W szpitalu w Ligocie wycięli wujkowi wyrostek.

 (2.3) Każdy z uczniów dostał po wyrostku, które miały być sadzone w równych rzędach.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrośnięty m., wyrośnięcie n.

 czas. wyrastać ndk.

 przym. wyrośnięty, wyrosły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) młokos, niedorostek

 (2.2) wyrostek robaczkowy

Wiktionary


wyrostki

1. potocznie: chłopak w wieku dorastania; podrostek, nastolatek, młodzieniaszek, małolat;
2. w anatomii: twór zbudowany z tkanki kostnej, skórnej, chrzęstnej, rogowej, występujący na ciele lub narządach organizmów żywych, pełniący różnorodne funkcje; wypust, wypustka;
3. w anatomii: wyrostek robaczkowy - u człowieka i niektórych ssaków: szczątkowa część jelita ślepego o długości około 8 cm, której ściany zawierają dużo grudek chłonnych;
4. mody osobnik bydła rogatego, przechodzący z pokarmu mlecznego na paszę roślinną


SJP.pl

  • wyrostki – różne uwypuklenia części narządów
  • wyrostki – twory służące do rozmnażania porostów
  • Wyrostki – część wsi Obidza

Wikipedia


wyrostkowy

przymiotnik

 (1.1) med. anat. związany z wyrostkiem robaczkowym

Wiktionary


wyrosły

1. taki, który rozwinął się, uformował się z czegoś; wyrośnięty;
2. taki, który wyrósł, jest dojrzały; wyrośnięty;
3. przenośnie:
a) taki, który został zbudowany, wzniesiony;
b) taki, który wywodzi się z czegoś


SJP.pl


wyrów

2 miejscowości w Polsce:

  • Wyrów – wieś w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim, w gminie Bedlno
  • Wyrów – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. kaliskim, w gminie Stawiszyn

wieś na Ukrainie:

  • Wyrów (rejon kamionecki)

Wikipedia


wyrowiński

nazwisko


SJP.pl


wyrówka

muchówka z rodziny bzygowatych


SJP.pl


wyrównać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrównywać)

 (1.1) dokonany od|wyrównywać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niespiesznymi ruchami mocno pościągał rozluźnione klamry i sprzączki kurtki, wyrównał na sobie fałdy odzieży, sprawdził, czy w żadnym miejscu nie ograniczają swobody ruchów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈruvnat͡ɕ, AS: vyruvnać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrównywanie n., równina ż., wyrównanie n.

 czas. wyrównywać, równać ndk.

 przym. równy

Wiktionary


wyrównanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrównać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrównywać, wyrównać dk.

 rzecz. równina ż., wyrównywanie n.

Wiktionary


wyrównany

jednolity pod pewnym względem, niewykazujący zróżnicowania


SJP.pl


wyrówno

Wyrówno (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Wërówno; niem. Wirowen) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Lipusz na obrzeżach Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego nad jeziorem Wyrówno. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Lipuska Huta.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


wyrównoważać

doprowadzać samolot lub szybowiec do stanu równowagi; równoważyć


SJP.pl


wyrównoważyć

doprowadzić samolot lub szybowiec do stanu równowagi; zrównoważyć


SJP.pl


wyrównywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrównać)

 (1.1) czynić coś równym, gładkim, bez nierówności

 (1.2) czynić jednakowym pod pewnym względem, ujednolicać

 (1.3) stabilizować, czynić regularnym (np. o pulsie)

 (1.4) o długu: spłacać

 (1.5) o brakach w wiedzy: nadrabiać

 (1.6) sport. doprowadzać do remisu

czasownik zwrotny niedokonany wyrównywać się (dk. wyrównać się)

 (2.1) stawać się jednakowym pod pewnym względem, ujednolicać się

 (2.2) stabilizować się, stawać się regularnym (np. o pulsie)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrównanie n., wyrównywanie n., równina ż., równanie n., równość ż.

 czas. równać ndk., wyrównać dk.

 przym. równy

Wiktionary


wyrównywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrównywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨruvnɨˈvãɲɛ, AS: vyruvnyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrównywać, wyrównać

 rzecz. równina ż., wyrównanie

Wiktionary


wyrozmawiać

wyrozmawiać się - zmęczyć się, znużyć się długą rozmową


SJP.pl


wyróżniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyróżnić)

 (1.1) zwracać na kogoś lub coś specjalną uwagę, wybierać spośród innych; dawać komuś, czemuś pierwszeństwo

 (1.2) czynić coś wyrazistym

czasownik zwrotny niedokonany wyróżniać się (dk. wyróżnić się)

 (2.1) wyodrębniać się z otoczenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Komisja będzie wyróżniać trzy prace spośród nadesłanych na konkurs.

 (1.2) Strój wyróżniał go spośród obecnych.

 (2.1) W szkole lepiej wyróżniać się wiedzą niż strojem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈruʒʲɲät͡ɕ, AS: vyružʹńäć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. różnica ż., wyróżnik m., wyróżnianie n., wyróżnienie n., odróżnienie n., odróżnianie n., poróżnienie n., poróżnianie n., zróżnicowanie n.

 czas. różnić ndk., wyróżnić dk., odróżnić dk., odróżniać ndk., poróżnić dk., poróżniać ndk., zróżnicować dk.

 przym. różny, różnicowy, wyróżnialny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) uwydatniać, wyodrębniać

Wiktionary


wyróżnialność

możliwość wyróżnienia, wyodrębnienia czegoś


SJP.pl


wyróżnialny

dający się wyróżnić, wyodrębnić


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który jest możliwy do wyróżnienia, wyodrębnienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na przykład fotografowanie ludzi oraz przedmiotów martwych jest diametralnie odmienne od fotografowania krajobrazu. Wynika to z faktu, że krajobraz stanowi większą całość, natomiast sylwetki osób czy przedmioty są charakterystyczne i wyróżnialne z otoczenia.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyróżnialność ż., wyróżnienie n.

 czas. wyróżniać ndk., wyróżnić dk.

Wiktionary


wyróżnianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyróżniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨruʒʲˈɲä̃ɲɛ, AS: vyružʹńä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyróżniać

 rzecz. wyróżnienie n., wyróżnik mrz.

Wiktionary


wyróżnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyróżniać)

 (1.1) dokonany od|wyróżniać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈruʒʲɲit͡ɕ, AS: vyružʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyróżniać, różnić

 rzecz. wyróżnik mrz., wyróżnienie n., zróżnicowanie

 przym. wyróżnialny

Wiktionary


wyróżnienie

rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki

 (1.1) uhonorowanie za szczególne osiągnięcie

 (1.2) zwrócenie na kogoś uwagi

 (1.3) wyodrębnienie czegoś istotnego

Wiktionary

Nagroda:

  • w psychologii: wzmocnienie pozytywne, czynnik, którego wystąpienie w następstwie reakcji zwiększa prawdopodobieństwo powtórzenia tej reakcji w przyszłości; wszelkie pozytywne, odczuwane jako przyjemne i pożądane skutki zachowania się.
  • w prawie: korzyść materialna lub niematerialna o wartości uznaniowej i funkcji motywacyjnej, przysporzona w wyrazie uznania za określone osiągnięcie (czynność bądź rezultat), niezwiązana z wartością świadczenia, za które jest przyznawana (tzn. niebędąca wynagrodzeniem, jak np. płaca za ekwiwalent świadczeń wykonanych lub będących do wykonania, ani zaliczką na poczet wynagrodzenia, przyszłych umów, ani korzyści przyszłych i niepewnych, które nie spełniają przesłanek i funkcji nagrody).
  • w życiu: formą uznania, wyróżnienia, pozytywnej oceny za:
    • osiągnięcia, wkład pracy, zaangażowanie w sprawę
    • zwycięstwo w konkursie lub w zawodach

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wyróżnik mrz., wyróżnianie

 czas. wyróżniać, wyróżnić

 przym. wyróżnialny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dyplom, nagroda, uhonorowanie, zaszczyt

 (1.2) faworyzowanie

 (1.3) odróżnienie, podkreślenie, wyodrębnienie

Wiktionary


wyróżnik

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) cecha, właściwość odróżniająca coś od czegoś

 (1.2) mat. liczba określająca charakter i wartości liczbowe rozwiązań danego równania

 (1.3) techn. liczba określająca pewną wielkość charakterystyczną maszyny lub urządzenia

Wiktionary

  • wyróżnik wielomianu
  • wyróżnik równania kwadratowego
  • wyróżnik funkcji kwadratowej
  • wyróżnik szybkobieżności
  • wyróżnik modularny
  • wyróżnik tablicy rejestracyjnej

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. różnica ż., wyróżnienie n., wyróżnianie n., odróżnienie n., odróżnianie n., poróżnienie n., poróżnianie n., zróżnicowanie n.

 czas. różnić ndk., wyróżnić dk., wyróżniać ndk., odróżnić dk., odróżniać ndk., poróżnić dk., poróżniać ndk., zróżnicować dk.

 przym. różny, różnicowy

Wiktionary


wyróżniona

kobieta, którą wyróżniono spośród innych


SJP.pl


wyróżniony

osoba, którą wyróżniono spośród innych


SJP.pl


wyrozub

ryba z rodziny karpiowatych, gatunek płoci; występuje w basenie Morza Czarnego i Azowskiego


SJP.pl

Wyrozub (Rutilus frisii) – gatunek ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), największa z rodzaju Rutilus.

Wikipedia


wyrozumialej

stopień wyższy od przysłówka: wyrozumiale


SJP.pl


wyrozumialszy

stopień wyższy od przymiotnika: wyrozumiały


SJP.pl


wyrozumiałość

pobłażliwość; skłonność do wybaczania czyichś błędów, niepowodzeń


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, kto jest wyrozumiały, cecha tego, co jest wyrozumiałe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyrozumiały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zrozumienie, łagodność, pobłażliwość, tolerancyjność

Wiktionary


wyrozumiały

pobłażliwy; cechujący się zrozumieniem dla czyichś błędów i chęcią do ich wybaczania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) podchodzący ze zrozumieniem do czyjegoś niewłaściwego postępowania i skłonny wybaczać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrozumiałość ż., wyrozumienie n.

 czas. wyrozumieć

 przysł. wyrozumiale

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pobłażliwy, tolerancyjny

Wiktionary


wyrozumieć

dawniej:
1. zrozumieć, pojąć coś;
2. wyciągnąć z czegoś wniosek; zrozumieć;
3. okazać wyrozumiałość


SJP.pl


wyrozumiewać

dawniej:
1. rozumieć, pojmować coś;
2. wyciągać z czegoś wniosek; rozumieć;
3. okazywać wyrozumiałość


SJP.pl


wyrozumski

nazwisko


SJP.pl

Jerzy Lesław Wyrozumski (ur. 7 marca 1930 w Trembowli, zm. 2 listopada 2018 w Krakowie) – polski historyk mediewista, profesor nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1981–1986 dziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1987–1990 prorektor UJ. Organizator, członek i w latach 1994–2015 sekretarz generalny odrodzonej Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1980–2015 prezes Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.

Wikipedia


wyrski

Wyry (wieś w Polsce)


SJP.pl


wyruchać

wulgarnie: odbyć stosunek seksualny; zerżnąć, zruchać, wygrzmocić


SJP.pl


wyrudować

czasownik dokonany

 (1.1) wykarczować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gospodarzu, zasłyszałem gdzieś po drodze, że wasz pan chciałby ten kawał lasu na pole wyrudować.

Wiktionary


wyrugować

1. wysiedlić, wydziedziczyć;
2. wyprzeć, zmienić na coś innego


SJP.pl


wyrugowywać

1. usuwać kogoś z miejsca, w którym mieszkał; wysiedlać;
2. wypierać, zmieniać na coś innego


SJP.pl


wyrurkować

dawniej: ukarbować, ufryzować przy pomocy rurek


SJP.pl


wyruszać

udawać się w trasę dokądś, rozpoczynać podróż, wędrówkę; opuszczać jakieś miejsce w celu odbycia podróży, wędrówki


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyruszyć)

 (1.1) ruszać w drogę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nowy bułgarski kontyngent wyrusza do Iraku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈruʃat͡ɕ, AS: vyrušać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyruszenie n., wyruszanie n., ruch m.

 czas. wyruszyć dk., ruszać ndk.

Wiktionary


wyruszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyruszać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyruszać ndk.

Wiktionary


wyruszyć

udać się w trasę dokądś, rozpocząć podróż, wędrówkę; opuścić jakieś miejsce w celu odbycia podróży, wędrówki


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyruszać)

 (1.1) dokonany od|wyruszać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wtedy okazało się, że wrócił do miejsca, z którego wyruszył - w sam środek wielkiego lasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈruʃɨt͡ɕ, AS: vyrušyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. ruch

 czas. ruszać, wyruszać

Wiktionary


wyrwa

1. dziura, otwór powstałe w wyniku działania czegoś niszczącego;
2. przenośnie: luka, brak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hydron. rzeka przepływająca przez obszar Polski i Ukrainy, prawy dopływ Wiaru;

Wiktionary

  • Wyrwa – osada w woj. kujawsko-pomorskim
  • Wyrwa – polskie nazwisko
  • Wyrwa – dawny zaścianek na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Narocz.

4 cieki wodne:

  • Wyrwa – rzeka, dopływ Wdy
  • Wyrwa – rzeka, dopływ Wiaru
  • Wyrwa – potok, dopływ Sanu
  • Wyrwa – potok, dopływ Gróbki

Wikipedia


wyrwać

1. rwąc wyciągnąć coś, wydobyć siłą; wyszarpnąć;
2. odebrać przemocą; wydrzeć;
3. wyrwać się - a). uwolnić się, wydostać się; b). wybrać się dokądś porzucając obowiązki; wymknąć się; c). wystąpić z czymś nie w porę, niepotrzebnie


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wyciągnąć na siłę; wyszarpać

 (1.2) przen. niespodziewanie przerwać jakiś stan

 (1.3) przen. pot. zdobyć partnera, partnerkę, sympatię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Poślinił palec, tarł papier, odwrócił stronę i ujrzał brzydką dziurę. Wyrwał kartkę, zeszyt się rozsypał, na bibule została plama.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨrvat͡ɕ, AS: vyrvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zrywka ż., wyrwanie n., wyrywanie n., wyrwa ż.

 czas. wyrywać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyszarpać

Wiktionary


wyrwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨrˈvãɲɛ, AS: vyrvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrwać, wyrywać

 rzecz. zrywka ż., wyrwa ż.

Wiktionary


wyrwaniec

ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrywas, wyrywaniec, wyrywany, wyrwany


SJP.pl


wyrwany

ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrywas, wyrwaniec, wyrywaniec, wyrywany


SJP.pl


wyrwas

1. ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrywas, wyrwaniec, wyrywaniec, wyrywany, wyrwany;
2. przyśpiewka podczas tańczenia wyrywanego; wyrywas


SJP.pl

Wyrwas – kolonia w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Rząśnia.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Wikipedia


wyrwidąb

1. postać z bajek, olbrzym o wielkiej, nadludzkiej sile; Wyrwidąb;
2. żartobliwie: człowiek odznaczający się taką siłą


SJP.pl

Wikipedia


wyrwigrosz

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) złodziej kieszonkowy

 (1.2) przen. naciągacz

Wiktionary


wyrwiński

nazwisko


SJP.pl


wyrwirączka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. środ. rodzaj wyciągu narciarskiego ze stalową liną i specjalnym kluczem lub „połówką orczyka”; wyciąg bezpodporowy;

Wiktionary

Wyciąg bezpodporowy – wyciąg narciarski służący do wciągania narciarzy (rzadziej także snowboardzistów) do góry wzdłuż stoku. Spotyka się też określenia wyrwirączka lub wyrwiłapka.

Składa się on z długiej liny ciągniętej przez koło napędzane silnikiem elektrycznym. Podobne koło występuje na końcu wyciągu, jednak nie jest ono napędzane.Istnieje kilka odmian tego rodzaju wyciągów w zależności od sposobu, w jaki narciarz się do niego wczepia:

  • wyciągi ze stalową liną i specjalnym kluczem, bardzo popularne w przeszłości, obecnie rzadko spotykane
  • wyciągi ze stalową liną, do której na stałe przymocowane są połówki orczyka lub poprzeczne uchwyty – jazda takim wyciągiem polega na złapaniu takiego uchwytu, bądź też umieszczeniu go pod pośladkami
  • wyciągi z liną z włókien konopnych, którą łapie się bezpośrednio – obecnie spotykane najczęściej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ktoś jeszcze pamięta wyrwirączkę? To był wyciąg tylko dla odważnych.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyrwiłapka

Wiktionary


wyrwiząb

żartobliwie: dentysta


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. żart. dentysta

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨrˈvʲizɔ̃mp, AS: vyrvʹizõmp

Wiktionary


wyry

wieś w Polsce


SJP.pl

Wyry (niem. Wyrow) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie mikołowskim, w gminie Wyry, której jest siedzibą.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Wikipedia


wyrybiać

pozbawiać ryb (np. staw, rzekę)


SJP.pl


wyrybić

pozbawić ryb (np. staw, rzekę)


SJP.pl


wyryć

1. zrobić wgłębienie, rozgrzebać;
2. wyrzeźbić, wyciąć ornamenty


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|ryć. – ryjąc, zrobić w czymś wgłębienie, napis, rysunek itd.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rycie n., wyrycie n.

 czas. ryć ndk.

Wiktionary


wyrychtować

przygotować do czegoś; naprawić coś, uporządkować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. starannie przygotować, zwykle ubrać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Myśmy w szkole zrobili wigilię dla dzieci, a on znowu nam dużo pomógł. Wsparli flisacy, strażacy, no i pomału rodziła się izba, aż ją wyrychtowaliśmy.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rychtować, narychtować

 rzecz. wyrychtowanie n.

Wiktionary


wyrychtowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrychtować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrychtować dk.

Wiktionary


wyrychtowywać

potocznie: przygotowywać coś z wielką dokładnością


SJP.pl


wyrycki

przymiotnik od: Wyryki


SJP.pl


wyryki

gmina wiejska w Polsce


SJP.pl


wyrynnik

gatunek chrząszcza, który drąży chodniki w drewnie drzew liściastych i hoduje w nich grzybnie - pożywienie dla larw; szkodnik


SJP.pl


wyrynnikowate

o cechach wyrynnikowatych (podrodzina chrząszczy)


SJP.pl


wyrynnikowaty

o cechach wyrynnikowatych (podrodzina chrząszczy)


SJP.pl


wyrypa

środowiskowo: wędrówka, wycieczka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wędrówka, wycieczka

Wiktionary


wyrys

wyrys mapy - ręczna kopia fragmentu mapy


SJP.pl


wyryw

wyłom w kamieniołomie


SJP.pl


wyrywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrwać)

 (1.1) siłą wyciągnąć, wydobyć coś z czegoś

 (1.2) gwałtownie ruszyć się z miejsca

 (1.3) slang. uwodzić kogoś, podrywać kogoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyrywałeś, wyszarpywałeś z maszyny kartki, na których widniały pracowicie wystukane słowa, nie te, o które ci chodziło, nie takie.

 (1.3) Powiedzcie, ale tak bez bicia: kiedy ostatnio coś przeczytaliście? I nie chodzi tu o komiks albo instrukcję obsługi pralki. Nie chodzi też o blogi i portale internetowe, ani nawet o lektury branżowe, które czytacie, żeby klepać hajs, wyrywać laski na software developera, czy (ewentualnie) rozwijać się w swojej dziedzinie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. zrywka ż., wyrywanie n., wyrwanie n., rwanie n., wyrwa ż.

 czas. wyrwać dk., rwać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyszarpywać, wydzierać

Wiktionary


wyrywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrwać, wyrywać ndk.

 rzecz. zrywka ż., wyrwa ż.

Wiktionary


wyrywaniec

ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrywas, wyrwaniec, wyrywany, wyrwany


SJP.pl


wyrywany

ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrywas, wyrwaniec, wyrywaniec, wyrwany


SJP.pl


wyrywas

1. ludowy taniec mazowiecki z przyśpiewkami; wyrwas, wyrwaniec, wyrywaniec, wyrywany, wyrwany;
2. przyśpiewka podczas tańczenia wyrywanego; wyrwas;
3. dawniej: dowcip, żart


SJP.pl


wyrywek

archaicznie: wyrwanie, wyrywanie; dziś tylko w zwrocie: na wyrywki - nie w jednym ciągu, nie po kolei


SJP.pl


wyrywka

archaicznie: wyrwanie, wyrywanie; dziś tylko w zwrocie: na wyrywki - nie w jednym ciągu, nie po kolei


SJP.pl


wyrywkowo

przysłówek

 (1.1) uwzględniając tylko niektóre, przypadkowo wybrane części pewnej całości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zagadnieniem istotnym, ale rzadko i wyrywkowo poruszanym w piśmiennictwie psychiatrycznym, zwłaszcza polskim, jest historia melancholii.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrywka ż., wyrywkowość ż.

 przym. wyrywkowy

Wiktionary


wyrywniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wyrywny


SJP.pl


wyrywność

przesadny zapał, nadgorliwość


SJP.pl


wyrywny

wyrywający się, chętny, pochopny


SJP.pl


wyrządzać

czasownik

 (1.1) dopuszczać się czegoś złego w stosunku do kogoś; popełniać coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Czuła, że jest jej dobrze, a jednocześnie widziała, jak wielką przykrość wyrządza swojej rodzinie.

 (1.1) Hoover tu i ówdzie robił gesty pojednawcze, naprawiając różne krzywdy, które w poprzednich latach wyrządzano w akcji prześladowania działaczy robotniczych i postępowych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈʒɔ̃nd͡zat͡ɕ, AS: vyžõnʒać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrządzić dk.

 rzecz. wyrządzanie n., wyrządzenie n.

Wiktionary


wyrządzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrządzać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrządzać ndk.

 rzecz. wyrządzenie n.

Wiktionary


wyrządzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrządzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʒɔ̃nˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vyžõnʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrządzić dk., wyrządzać ndk.

 rzecz. wyrządzanie n.

Wiktionary


wyrządzić

zrobić coś złego, nagannego, np. wyrządzić krzywdę, szkody, przykrość


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrządzać)

 (1.1) dokonany od|wyrządzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jeżeli wykroczeniem została wyrządzona szkoda w mieniu, warunkowe zawieszenie wykonania kary może być orzeczone tylko wtedy, gdy szkoda została w całości naprawiona.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈʒɔ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: vyžõńʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. rządzić, wyrządzać

 rzecz. wyrządzenie n.

Wiktionary


wyrzec

1. wyrazić coś w mowie; wypowiedzieć; wymówić;
2. wyrzec się - zrezygnować z czegoś; zrzec się czegoś; zerwać z kimś stosunki


SJP.pl

czasownik dokonany

 (1.1) daw. rzec, powiedzieć, wyrazić coś słowami

czasownik zwrotny wyrzec się

 (2.1) wyprzeć się czegoś lub kogoś

 (2.2) zrezygnować z czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żydzi w Polsce pod względem wiary nie są jednolici. Dzielą się na wiele sekt, tak, że trudno jest wyrzec którzy są właściwie ortodoxami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrzeczenie n.

 czas. rzec

Wiktionary


wyrzeczenie

książkowo: rezygnacja z czegoś w imię wyższych celów; poświęcenie, ustępstwo


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rezygnacja z wygód lub przyzwyczajeń

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrzec, wyrzec się dk., wyrzekać się ndk.

 rzecz. wyrzekanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) poświęcenie

Wiktionary


wyrzekać

1. przestarzałe: narzekać na kogoś, na coś, przedstawiać swe skargi, mówić o kimś, czymś z niezadowoleniem; biadać, utyskiwać;
2. wyrzekać się - rezygnować z czegoś; zrzekać się czegoś; zrywać z kimś stosunki


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyrzec)

 (1.1) przest. wyrażać niezadowolenie

 (1.2) reg. skarżyć się głośno

 (1.3) daw. wyrażać słowami

czasownik zwrotny niedokonany wyrzekać się (dk. wyrzec się)

 (2.1) nie przyznawać się do związku z kimś lub czymś

 (2.2) ulegać rezygnacji z czegoś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrzekanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) biadać, biadolić, narzekać, utyskiwać, żalić się

 (1.3) wymawiać, wypowiadać

 (2.1) wypierać się, zapierać się

 (2.2) rezygnować, zrzekać się, odejmować sobie od ust, odmawiać sobie

Wiktionary


wyrzekania

potocznie: zachowanie wyrażające czyjeś niezadowolenie; kaprysy, grymasy, wydziwiania


SJP.pl


wyrzeknąć

wyrzeknąć się - dawniej: wyrzec się;
1. wyprzeć się kogoś lub czegoś;
2. zrezygnować z czegoś


SJP.pl


wyrzezać

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) przest. współcz. książk. wykonać rzeźbę, wyryć ornament

 (1.2) daw. pozbawić życia wielu osobom lub zwierzętom

czasownik zwrotny dokonany wyrzezać się (ndk. brak)

 (2.1) daw. wyrzezać (1.2), wymordować wzajemnie jeden drugiego

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., wyrzezanie n., zarzezanie n.

 czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., zarzezać dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) wyrżnąć się, wyciąć się

Wiktionary


wyrzezanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) przest. współcz. książk. wykonanie rzeźby, wyrycie ornamentu

 (1.2) daw. pozbawienie życia wielu osobom lub zwierzętom

Wiktionary

Okaleczanie żeńskich narządów płciowych (ang. female genital mutilation, FGM), potocznie obrzezanie kobiet lub wyrzezanie – rytualne nacinanie lub usuwanie niektórych lub wszystkich części zewnętrznych żeńskich narządów płciowych. Praktyka ta spotykana jest w Afryce, Azji i na Bliskim Wschodzie. UNICEF oszacował w 2016 roku, że 200 milionów kobiet żyjących obecnie w 30 krajach – 27 państw afrykańskich, Indonezji, irackiego Kurdystanu i Jemenu – zostało poddanych temu rytuałowi.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. rzez mrz., rzeź ż., rzeźnia ż., rzeźnik mos., rzezaniec mos., rzezak mrz./mos., rzezacz mos., rzezactwo n., rzezanie n., obrzezek mrz., obrzezaniec mos., obrzezanie n., obrzezywanie n., porzezanie n., zarzezanie n.

 czas. rzezać ndk., obrzezać dk., obrzezywać ndk., porzezać dk., wyrzezać dk., zarzezać dk.

Wiktionary


wyrzeźbiać

1. wykonywać rzeźbę;
2. nadawać czemuś określony kształt


SJP.pl


wyrzeźbić

czasownik przechodni dokonany (ndk. rzeźbić)

 (1.1) dokonany od|rzeźbić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzeźba ż., rzeźbiarka ż., rzeźbiarstwo n., rzeźbiarz mos., rzeźbienie n.

 czas. narzeźbić dk., porzeźbić ndk., rzeźbić ndk.

 przym. rzeźbiarski

 przysł. rzeźbiarsko

Wiktionary


wyrzęzić

charcząc, wypowiedzieć coś z trudem; wycharczeć


SJP.pl


wyrzezywać

1. wycinać coś, np. z kamienia;
2. dawniej: wymordowywać


SJP.pl


wyrznąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrzynać)

 (1.1) wyciąć coś (np. wzór, napis) w jakimś twardym materiale

 (1.2) pot. uderzyć kogoś mocno

 (1.3) pot. zabić wiele osób albo zwierząt

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyrzynać)

 (2.1) pot. upaść, uderzając w coś

czasownik zwrotny dokonany wyrżnąć się (ndk. wyrzynać się)

 (3.1) pot. uderzyć mocno samego siebie

 (3.2) pot. pozabijać siebie wzajemnie

 (3.3) o zębie: wyrastając, przebić dziąsło

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Ty głupia babo, bo zaraz zdejmę pasek i wyrżnę cię w tyłek, ale nie skórą, tylko tą sprzączką.

 (3.3) Joasi wyrżnął się wreszcie ostatni ząb mądrości.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨrʒnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vyržnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrzynanie n., wyrzynarka ż., wyrżnięcie n., dorżnięcie n.

 czas. przerżnąć, przerzynać, dorżnąć, rżnąć, powyrzynać dk.

Wiktionary


wyrżnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrżnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈrʒʲɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vyržʹńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrżnąć, rżnąć, dorżnąć, przerzynać, przerżnąć

 rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.

Wiktionary


wyrzucać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrzucić)

 (1.1) pozbywać się czegoś

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) książk. robić komuś wyrzuty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nie należy wyrzucać śmieci do lasu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈʒut͡sat͡ɕ, AS: vyžucać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrzucanie n., wyrzucenie n., wyrzutek m., wyrzutnia ż., wyrzut m., rzut m.

 czas. rzucać ndk., rzucić dk., wyrzucić dk.

 przym. rzutki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odkładać, eliminować, usuwać

 (2.1) wytykać

Wiktionary


wyrzucanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrzucać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʒuˈt͡sãɲɛ, AS: vyžucãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrzucać, wyrzucić

 rzecz. wyrzut mrz.

Wiktionary


wyrzucenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrzucić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrzucać, wyrzucić

 rzecz. wyrzut mrz.

Wiktionary


wyrzucić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyrzucać)

 (1.1) pozbyć się czegoś

 (1.2) spowodować, że ktoś wbrew swojej woli opuszcza dane miejsce lub instytucję

 (1.3) gwałtownie nadać czemuś ruch do zewnątrz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyrzuć to, nie będzie już potrzebne.

 (1.2) Pawełek został wyrzucony z klasy z powodu swojej bezczelnej postawy.

 (1.3) W momencie katastrofy siła odśrodkowa wyrzuciła z kabiny pasażerkę i część bagaży.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈʒut͡ɕit͡ɕ, AS: vyžućić

Wiktionary

Powiązane:

 aspekt niedokonany wyrzucać

 czas. rzucać, rzucić

 rzecz. wyrzucanie n., wyrzucenie n., wyrzutek m., wyrzutnia ż., wyrzut mrz.

Wiktionary


wyrzut

1. pretensja o coś; karcąca uwaga; wymówka;
2. silny, gwałtowny ruch czymś; machnięcie; wyrzucenie;
3. rzucenie czegoś na odległość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) gwałtowne rzucenie lub wyciągnięcie

 (1.2) pretensja lub żal wyraźnie pokazywane

 (1.3) zewnętrzny sposób wyrażania wyrzutu (1.2)

 (1.4) med. przest. zmiana na skórze lub śluzówce

Wiktionary

Wyrzut – gwałtowne rozprzestrzenienie się ognia spowodowane zagotowaniem się wody na dnie zbiornika wysokowrzącej płonącej cieczy o niejednorodnym składzie, zwykle ropy naftowej.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wyrzucanie n., wyrzucenie n., wyrzutek mos., wyrzutnia ż., rzut m.

 czas. rzucać, wyrzucać ndk., wyrzucić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) machnięcie, rzut, wyciągnięcie

 (1.2) pretensja, skarga, wymówka, zarzut, żal

 (1.3) wyraz, zmartwienie

 (1.4) wykwit, krosta, pryszcz

Wiktionary


wyrzutek

osoba, która skompromitowała własne środowisko swoim zachowaniem, postępowaniem, jest przez nie nieakceptowana, potępiana itp.; wyrodek, zakała, czarna owca


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osobnik represyjnie wykluczony z danej społeczności

Wiktionary

Wyrzutek (ang. An Outcast of the Islands) – druga powieść Josepha Conrada, wydana w 1896 w Londynie w wydawnictwie „T. Fisher Unwin”. Utwór ma wiele wspólnego z pierwszą powieścią Conrada, Szaleństwo Almayera, opisuje niektóre znane z poprzedniego utworu postaci i wydarzenia, choć akcja rozgrywa się kilkanaście lat wcześniej.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Nie utrzymuj kontaktów z tym wyrzutkiem, przynajmniej nie publicznie!

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrzucić, wyrzucać

 rzecz. wyrzut m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) parias, czarna owca

Wiktionary


wyrzutka

osoba, która skompromitowała własne środowisko swoim zachowaniem, postępowaniem, jest przez nie nieakceptowana, potępiana itp.; wyrodek, zakała, czarna owca


SJP.pl


wyrzutnia

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. wojsk. urządzenie do wyrzucania, wystrzeliwania czego

 (1.2) liter. pominięcie w wyrażeniu wyrazu albo wyrazów domyślnych w szerszym kontekście

 (1.3) jęz. zanik samogłoski wygłosowej lub końcowej zgłoski wyrazu przed samogłoską nagłosową kolejnego wyrazu

Wiktionary

  • wyrzutnia torpedowa
  • wyrzutnia (retoryka)
  • wyrzutnia rakietowa

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wyrzut mrz., rzut mrz.

 czas. wyrzucać ndk., wyrzucić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) katapulta

 (1.2) elipsa

 (1.3) elizja

Wiktionary


wyrzutnik

urządzenie stosowane do wypychania przedmiotów, które trudno wyjąć, np. na taśmach produkcyjnych


SJP.pl

Wyrzutnik – element lub mechanizm broni lufowej wyrzucający z broni łuskę wyciągniętą przez wyciąg (w broni strzeleckiej) lub wyciągający łuskę z komory nabojowej i wyrzucający ją poza broń (w broni artyleryjskiej).

Wyrzutnik może być częścią zamka lub być przymocowany do szkieletu lub wnętrza komory zamkowej. Wyrzutniki mogą być sztywne, odchylne (wyrzucają łuskę uderzając w jej dno), dźwigniowe i dźwigniowo-krzywkowe (wyrzucają łuskę uderzając w jej tułowie).

Wikipedia


wyrzutowy

przymiotnik od: wyrzut


SJP.pl


wyrzyg

wysryw; wulgarnie:
1. nic niewarty tekst, utwór, wypowiedź;
2. wysyp, urodzaj


SJP.pl


wyrzygać

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wyrzygiwać)

 (1.1) posp. zwymiotować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈʒɨɡat͡ɕ, AS: vyžygać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzygi nmos., rzygowiny nmos., rzyganie n., rzygnięcie n., rzygacz m., wyrzyganie n.

 czas. porzygiwać, rzygać ndk., rzygnąć dk., wyrzygiwać ndk., obrzygać dk., narzygać dk., zarzygać dk., urzygać dk., zrzygać się dk.

Wiktionary


wyrzyganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrzygać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrzygać dk.

Wiktionary


wyrzygiwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrzygać)

 (1.1) posp. wymiotować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʒɨˈɟivat͡ɕ, AS: vyžyǵivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rzygi nmos., rzygowiny nmos., rzyganie n., rzygnięcie n., rzygacz m., wyrzygiwanie n.

 czas. rzygać ndk., rzygnąć dk., wyrzygać dk., obrzygać dk., narzygać dk., zarzygać dk., urzygać dk., zrzygać się dk.

Wiktionary


wyrzygiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrzygiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrzygiwać ndk.

Wiktionary


wyrzykowski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Andrzej Wyrzykowski – duchowny katolicki
  • Kazimierz Wyrzykowski – polski instruktor skautowy, lekarz
  • Krzysztof Wyrzykowski – polski dziennikarz i komentator sportowy, publicysta
  • Łukasz Wyrzykowski – polski astrofizyk
  • Marian Wyrzykowski – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser, pedagog
  • Mirosław Wyrzykowski – polski prawnik
  • Piotr Wyrzykowski – polski artysta współczesny
  • Prawdomów Wyrzykowski – polski prawnik, adwokat, zesłaniec
  • Ryszard Wyrzykowski – polski podróżnik, scenarzysta i reżyser
  • Stanisław Wyrzykowski – polski poeta, powieściopisarz i tłumacz
  • Stefan Wyrzykowski – polski oficer podziemia
  • Tadeusz Wyrzykowski – polski prawnik i oficer
  • Tadeusz Wyrzykowski – polski rzeźbiarz, powstaniec warszawski

Wikipedia


wyrzynać

1. wycinać coś w twardym materiale lub z twardego materiału;
2. potocznie: zabijać wielu ludzi, wiele zwierząt;
3. potocznie: uderzać kogoś z całej siły;
4. potocznie: rzucać czymś z rozmachem;
5. potocznie: uderzać o coś mocno;
6. potocznie: robić coś z zapałem;
7. potocznie: przewracać się, upadać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrżnąć)

 (1.1) niedokonany od|wyrżnąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈʒɨ̃nat͡ɕ, AS: vyžnać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrzynanie n., dorżnięcie n., wyrzynarka ż.

 czas. rżnąć, dorżnąć, przerzynać, przerżnąć

Wiktionary


wyrzynanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyrzynać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʒɨ̃ˈnãɲɛ, AS: vyžỹnãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyrzynać, wyrżnąć, rżnąć, dorżnąć, przerzynać, przerżnąć

 rzecz. dorżnięcie n., wyrzynarka ż.

Wiktionary


wyrzynareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: wyrzynarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyrzynarka ż., dorżnięcie n.

 czas. dorżnąć, przerzynać, przerżnąć

Wiktionary


wyrzynarka

cienka piłka służąca do wyrzynania otworów i wykrojów w drewnie; laubzega; włośnica


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) techn. elektronarzędzie służące do cięcia drewna, metali i tworzyw sztucznych;

Wiktionary

Wyrzynarka – elektronarzędzie o posuwisto-zwrotnym ruchu brzeszczota służące przede wszystkim do cięcia drewna, ale również miękkich metali i tworzyw sztucznych. W zależności od przecinanego materiału konieczny jest dobór odpowiednich brzeszczotów. Wyrzynarki mogą być wykonane jako narzędzia ręczne lub stacjonarne.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyrzynarka jest dosyć uniwersalnym elektronarzędziem warsztatowym.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʒɨ̃ˈnarka, AS: vyžỹnarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. dorznięcie n., dorżnięcie n., dorzynanie n., naderznięcie n., naderżnięcie n., nadrzynanie n., narznięcie n., narżnięcie n., narzynacz mrz., narzynaczka ż., narzynanie n., naurzynanie n., nawyrzynanie n., oberznięcie n., oberżnięcie n., obrzyn mrz., obrzynanie n., obrzynarka ż., obrzynek mrz., oderznięcie n., oderżnięcie n., odrzynanie n., odrzynek mrz., orznięcie n., orżnięcie n., orzynanie n., poderznięcie n., poderżnięcie n., podrzynacz mrz., podrzynaczka ż., podrzynanie n., poobrzynanie n., poprzerzynanie n., porozrzynanie n., porznięcie n., porżnięcie n., pourzynanie n., powyrzynanie n., pozarzynanie n., pozrzynanie n., przerznięcie n., przerżnięcie n., przerzynanie n., przerzynarka ż., przerzynka ż., przyrznięcie n., przyrżnięcie n., przyrzynanie n., przyrzynarka ż., rozerznięcie n., rozerżnięcie n., rozrzynanie n., rznięcie n., rżnięcie n., urznięcie n., urżnięcie n., urzyn mrz., urzynanie n., urzynek mrz., werznięcie n., werżnięcie n., wrzynanie n., wyrznięcie n., wyrżnięcie n., wyrzynaczka ż., wyrzynanie n., wyrzynek mrz., wyrzynka ż., zarznięcie n., zarżnięcie n., zarzynadło n., zarzynanie n., zerznięcie n., zerżnięcie n., zrzyn mrz., zrzynanie n., zrzynek mrz.

:: fż. wyrzynareczka ż.

 czas. dorznąć dk., dorzynać ndk., dorżnąć dk., naderznąć dk., naderżnąć dk., nadrzynać ndk., narznąć dk., narzynać ndk., narżnąć dk., naurzynać ndk., nawyrzynać ndk., oberznąć dk., oberżnąć dk., obrzynać ndk., oderznąć dk., oderżnąć dk., odrzynać ndk., orznąć dk., orzynać ndk., orżnąć dk., poderznąć dk., poderżnąć dk., podrzynać ndk., poobrzynać ndk., poprzerzynać ndk., porozrzynać ndk., porznąć dk., porżnąć dk., pourzynać ndk., powyrzynać ndk., pozarzynać ndk., pozrzynać ndk., przerzynać ndk., przerznąć dk., przerżnąć dk., przyrznąć dk., przyrzynać ndk., przyrżnąć dk., rozerznąć dk., rozerżnąć dk., rozrzynać ndk., rznąć ndk., rżnąć ndk., urznąć dk., urzynać ndk., urżnąć dk., werznąć dk., werżnąć dk., wrzynać ndk., wyrznąć dk., wyrzynać ndk., wyrżnąć dk., zarznąć dk., zarzynać ndk., zarżnąć dk., zerznąć dk., zerżnąć dk., zrzynać ndk.

 przym. rżnięty

Wiktionary


wyrzynek

przerzynanie dłużyc na kłody


SJP.pl

Wyrzynek – sortyment drewna, grubizna o długości od 0,5 m do 2,6 m.

Wikipedia


wyrzynka

przerzynanie dłużyc na kłody


SJP.pl


wyrzysk

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Wyrzysk (niem. Wirsitz) – miasto nad Łobżonką w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wyrzysk. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. pilskiego. Leży w historycznej Krajnie.

Według danych z 31 grudnia 2009 miasto liczyło 5232 mieszkańców.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨʒɨsk, AS: vyžysk

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyrzyski

Wiktionary


wyrzyski

przymiotnik od: Wyrzysk


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wyrzyskiem, dotyczący Wyrzysku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wyrzysk m.

Wiktionary


wyrzyszczanin

mieszkaniec Wyrzyska (miasta w Polsce)


SJP.pl


wyrzyszczanka

mieszkanka Wyrzyska (miasta w Polsce)


SJP.pl


wys.

skrót od: wysokość (czytany jako cały, odmienny wyraz)


SJP.pl

skrót

 (1.1) = wysokość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za drzewko o wys. 150-180 cm trzeba zapłacić 49.99 zł.

Wiktionary


wysączka

pokropka wysączka - pomarańczowa biedronka o szesnastu plamkach


SJP.pl


wysączkować

odprowadzić drenami nadmiar wydzielin z organizmu; wydrenować


SJP.pl


wysad

struktura tektoniczna powstała wskutek przebicia się plastycznego jądra antykliny przez młodsze, sztywniejsze skały nadkładu; diapir


SJP.pl

Wysad, egzemat – forma występowania złoża. Jest to złoże powstałe pod wpływem ruchów tektonicznych przez wciśnięcie skał starszych w leżące nad nimi młodsze utwory.

Wysady tworzą wyłącznie skały, które pod wpływem wysokich ciśnień stają się plastyczne, przeważnie jest to sól lub ił. Wysady noszą nazwę słupów, diapirów. Często górna partia wysadów przykryta jest czapą, powstałą w wyniku wyługowania rozpuszczalnych związków.

Wikipedia


wysada

dawniej:
1. aleja wysadzana drzewami;
2. to, co jest wysunięte; front;
3. przesada, afektacja


SJP.pl


wysadek

Wysadek – korzeń roślin okopowych przeznaczony do reprodukcji w drugim roku wegetacji. Uprawa wybranych roślin na nasiona może zostać przeprowadzona metodą wysadkową (tradycyjną) lub bezwysadkową.

Metoda wysadkowa polega na wyprodukowaniu wysadków w pierwszym roku ich wykopaniu, przechowaniu przez zimę i wysadzeniu w drugim roku. Jest to metoda powszechnie stosowana w klimacie polski pomimo tego, że jest bardzo pracochłonna.

Wikipedia


wysadkowy

przymiotnik od: wysadka


SJP.pl


wysadzać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wysadzić)

 (1.1) zatrzymawszy środek lokomocji, umożliwiać komuś wyjście z niego lub wymuszać to

 (1.2) niszczyć poprzez wybuch

 (1.3) ogrod. roln. przenosić do gruntu

 (1.4) ogrod. roln. sadzić wzdłuż

 (1.5) wysuwać coś przez coś

 (1.6) powodować gwałtowne wysunięcie

 (1.7) szt. jubil. ozdabiać drogimi kamieniami czy kruszcem

czasownik zwrotny niedokonany wysadzać się (dk. wysadzić się)

 (2.1) zabijać się poprzez wybuch

 (2.2) przygotowywać znacznym nakładem kosztów, aby zaimponować

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysadzanie n., wysadzenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyrzucać

 (1.2) detonować

 (1.4) obsadzać

 (1.5) wystawiać

 (1.6) wyważać

 (1.7) inkrustować, pokrywać, zdobić

 (2.2) zdobywać się

Wiktionary


wysadzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysadzać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewysadzanie n., wysadzenie n.

 czas. wysadzać ndk.

Wiktionary


wysadzany

1. porośnięty, obsadzony roślinami;
2. pokryty, ozdobiony kamieniami, zwykle szlachetnymi


SJP.pl


wysadzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) umożliwienie pasażerowi opuszczenia pojazdu

 (1.2) żegl. umożliwienie pasażerowi opuszczenia statku

 (1.3) zniszczenie czegoś przy użyciu materiałów wybuchowych

 (1.4) ozdobienie czegoś poprzez osadzenie kamieni szlachetnych

 (1.5) ogrod. przeniesienie sadzonek ze szklarni do gruntu

 (1.6) ogrod. obsadzenie roślinami czegoś dookoła lub wzdłuż

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Starszy pan poprosił kierowcę o wysadzenie go na światłach obok przychodni.

 (1.2) Kapitan pozwolił na wysadzenie emigrantów na wyspie.

 (1.3) Po wysadzeniu lodu na rzece saperzy spotkali się z uczniami miejscowej szkoły.

 (1.4) Dziadek zaplanował wysadzenie ryngrafu pięcioma czerwonymi kamieniami.

 (1.5) Kierownik prosił, byś zajrzała do niego przed wysadzeniem nowych rozsad.

 (1.6) Już jesienią rozmawiali o wysadzeniu kilku rabat trawą pampasową.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysadzanie n., wysadzenie się n.

 czas. wysadzać ndk., wysadzić dk.

Wiktionary


wysadzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wysadzać)

 (1.1) dokonany od|wysadzać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Göring kazał przenieść ją do ocynkowanej trumny i pochować w lesie, a mauzoleum wysadzić w powietrze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈsad͡ʑit͡ɕ, AS: vysaʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sadzić

 rzecz. wysadzenie n.

Wiktionary


wysadzina

miejscowe podniesienie terenu wywołane pęcznieniem podmokłego gruntu lub zamarzaniem przepojonych wodą, niżej leżących skał


SJP.pl

Wikipedia


wysadzisko

wysadzina;
1. zjawisko miejscowego podniesienia terenu, np. z powodu zamarzania namokniętych, niżej leżących warstw;
2. uszkodzenie dróg lub torów kolejowych spowodowane tym zjawiskiem


SJP.pl


wysalać

w terminologii chemicznej: strącać białka z roztworów poprzez dodanie stężonego roztworu soli


SJP.pl


wyschlik

wyschlik grzebykorożny - gatunek chrząszcza z rodziny kołatkowatych


SJP.pl


wyschnąć

stać się suchym


SJP.pl


wyschnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odprzymiotnikowy od|wyschnąć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysychać ndk., wyschnąć dk.

 rzecz. wysychanie n.

Wiktionary


wyschnięty

wyschły;
1. taki, który stracił wilgoć, suchy;
2. o zbiorniku dowolnej cieczy: taki, który stał się pusty;
3. bardzo chudy; wychudzony


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pozbawiony wody

Wiktionary


wyschły

wyschnięty;
1. taki, który stracił wilgoć, suchy;
2. o zbiorniku dowolnej cieczy: taki, który stał się pusty;
3. bardzo chudy; wychudzony


SJP.pl


wyścibiać

potocznie: wysuwać, wystawiać jakąś część ciała na zewnątrz; wyściubiać, wychylać


SJP.pl


wyścibić

potocznie: wysunąć, wystawić jakąś część ciała na zewnątrz; wyściubić, wychylić


SJP.pl


wyście

potocznie: zaimek osobowy "wy" połączony z końcówką czasownikową drugiej osoby "-ście" (np. "Gdzie wyście byli?")


SJP.pl


wyścielać

wyściełać;
1. wykładać lub pokrywać czymś miękkim wnętrze lub powierzchnię czegoś; mościć;
2. być miękkim pokryciem czegoś


SJP.pl


wyściełać

wyścielać;
1. wykładać lub pokrywać czymś miękkim wnętrze lub powierzchnię czegoś; mościć;
2. być miękkim pokryciem czegoś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wykładać czymś miękkim wnętrze lub powierzchnię czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bór wyściełał skaliste boki i piętrzył się jeszcze na brzegach (…)

 (1.1) (…) upadł tak blisko cesarskiego podium, iż obryzgał krwią nie tylko zewnętrzne ozdoby, ale i wysłane purpurą oparcie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɕt͡ɕɛwat͡ɕ, AS: vyśćeu̯ać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyściółka ż., wyściełanie n., wyściółczak m.

Wiktionary


wyściełanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyściełać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕt͡ɕɛˈwãɲɛ, AS: vyśćeu̯ãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyściełać

 rzecz. wyściółczak m.

Wiktionary


wyściełany

wyścielać;
1. wykładać lub pokrywać czymś miękkim wnętrze lub powierzchnię czegoś; mościć;
2. być miękkim pokryciem czegoś


SJP.pl

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wyściełać

przymiotnik

 (2.1) mający warstwę włosia, miękkiej tkaniny, darni, gąbki, itp.; (o meblach) mający miękkie oparcie

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Jedna poręcz wyściełanej otomany, kupionej za gruby pieniądz, wkrótce okryta została jakimś szczególnym tłuszczem […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕt͡ɕɛˈwãnɨ, AS: vyśćeu̯ãny

Wiktionary


wyścig

szybkościowa konkurencja sportowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) sport. zawody, w których usiłuje się wyprzedzić pozostałych zawodników, stara się być szybszym od nich;

 (1.2) przen. staranie się być lepszym od innych w jakiejś dziedzinie

Wiktionary

Wyścig – szybkościowa konkurencja sportowa, w której, według ustalonych zasad, trzeba zwykle pokonać określoną trasę w jak najkrótszym czasie, bądź w określonym czasie jak największy dystans (np. wyścig 24h Le Mans).

Podstawową formą wyścigów są biegi, ale często jest tak, że do wyścigów używa się pojazdów (np. łodzi, samochodów, statków powietrznych) bądź zwierząt (np. koni).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨɕt͡ɕik, AS: vyśćik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyścigowiec m., wyścigówka ż., wyścigi nmos.

 przym. wyścigowy

 czas. ścigać

Wiktionary


wyścigi

szybkościowa konkurencja sportowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy

 (1.1) współzawodnictwo polegające na przebyciu określonego toru w jak najkrótszym czasie

Wiktionary

Wyścig – szybkościowa konkurencja sportowa, w której, według ustalonych zasad, trzeba zwykle pokonać określoną trasę w jak najkrótszym czasie, bądź w określonym czasie jak największy dystans (np. wyścig 24h Le Mans).

Podstawową formą wyścigów są biegi, ale często jest tak, że do wyścigów używa się pojazdów (np. łodzi, samochodów, statków powietrznych) bądź zwierząt (np. koni).

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyścigi Formuły 1 rozpoczęły się na torze w Monako.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɕt͡ɕiɟi, AS: vyśćiǵi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyścig m., wyścigówka ż., ściganie n.

 czas. ścigać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) współzawodnictwo, rywalizacja, zawody

Wiktionary


wyścignąć

1. potocznie: przewyższyć w czymś, zostawić w tyle; prześcignąć;
2. dawniej:
a) ścigając się, wyprzedzić kogoś;
b) wypędzić


SJP.pl


wyścigówa

potocznie: pojazd używany do wyścigów sportowych; wyścigówka


SJP.pl


wyścigowiec

przestarzałe: zawodnik biorący udział w wyścigach


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) pot. kierowca rajdowy

 (1.2) pot. przen. ktoś, kto preferuje szybką jazdę

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

 (2.1) koń wyścigowy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕt͡ɕiˈɡɔvʲjɛt͡s, AS: vyśćigovʹi ̯ec

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyścig m., wyścigówka ż., wyścigowanie n.

 czas. wyścigować się

 przym. wyścigowy

 przysł. wyścigowo

Wiktionary


wyścigówka

potocznie:
1. pojazd używany do wyścigów sportowych; wyścigówa;
2. łyżwa używana w zawodach łyżwiarskich;
3. wyścigowy rower;
4. zabawka w postaci samochodu wyścigowego;
5. komputerowa gra wyścigowa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. wyścigowy rower

 (1.2) pot. samochód startujący w wyścigach

 (1.3) pot. zabawka w postaci samochodu wyścigowego

 (1.4) pot. łyżwa używana w zawodach łyżwiarskich

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕt͡ɕiˈɡufka, AS: vyśćigufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyścig m., wyścigi nmos., wyścigowiec m.

 przym. wyścigowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) kolarka, kolarzówka

 (1.2) bolid, pot. ścigałka

 (1.3) resorak

 (1.4) panczena

Wiktionary


wyścigowy

przymiotnik od: wyścig


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) o koniu, pojeździe: taki, który uczestniczy w wyścigu

 (1.2) związany z wyścigiem, dotyczący wyścigu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕt͡ɕiˈɡɔvɨ, AS: vyśćigovy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyścigówka ż., wyścig m., ściganie n., ścignięcie n., wyścigowanie n., doścignięcie n., wyścigowiec mos./mzw.

 czas. wyścigować się ndk., ścigać ndk., ścignąć dk., doścignąć dk.

Wiktionary


wyściółczaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od wyściółczak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyściółczak m.

Wiktionary


wyściółczak

rzeczownik, rodzaj męski

 (1.1) med. nowotwór ośrodkowego układu nerwowego wywodzący się z komórek wyściółki

Wiktionary

Wyściółczak – nowotwór glejowy ośrodkowego układu nerwowego, wywodzący się z tkanki wyścielającej światło komór mózgu i kanału środkowego rdzenia kręgowego (ependymy). Po raz pierwszy został opisany przez Percivala Baileya w 1924 roku.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wyściółczaki zwykle odrastają po zabiegu, dlatego po operacji stosuje się naświetlanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɕt͡ɕuwt͡ʃak, AS: vyśćuu̯čak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyściółka ż., ściółka ż., wyściełanie n., wyścielenie n., ścielenie n., pościelenie n., pościel ż., pościelówa ż.

:: zdrobn. wyściółczaczek m.

 czas. wyściełać ndk., wyścielić dk., ścielić ndk., pościelić dk.

 przym. pościelowy, ściółkowy

Wiktionary


wyściółka

warstwa wyściełająca


SJP.pl

Wyściółka (łac. ependyma, ang. ependyma) – jednowarstwowy szereg komórek sześciennych wyściełających jamy ośrodkowego układu nerwowego: komór mózgu i wodociągu mózgu, a także kanału środkowego rdzenia kręgowego. Wywodzi się z nabłonka cewy nerwowej. Komórki wyściółki, inaczej ependymocyty, są typem komórek glejowych, posiadają liczne mikrokosmki na powierzchni zwróconej do światła komór. Na powierzchni podstawnej ependymocytów znajdują się liczne wgłobienia i wypustki, za pomocą których komórki te łączą się z astrocytami.

Wikipedia


wyściółkować

okryć ściółką (trocinami, słomą, torfem itp.)


SJP.pl


wyściółkowy

wyściółka


SJP.pl

Patrz:

wyściółka

wyściskiwać

ściskać kogoś mocno i wiele razy


SJP.pl


wyściubiać

potocznie: wysuwać, wystawiać jakąś część ciała na zewnątrz; wyścibiać, wychylać


SJP.pl


wyściubić

potocznie: wysunąć, wystawić jakąś część ciała na zewnątrz; wyścibić, wychylić


SJP.pl


wysegregowywać

segregując, wybierać, dobierać kogoś lub coś


SJP.pl


wyselekcjonowany

taki, który został wybrany w wyniku selekcji


SJP.pl


wysępiać

potocznie: wyłudzać, wyżebrywać coś


SJP.pl


wysępić

wyłudzić coś, zazwyczaj drobną sumę pieniężną, stosując natrętną prośbę


SJP.pl


wysepka

zdrobnienie od: wyspa


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: wyspa

 (1.2) mała wyspa

 (1.3) fragment gruntu pomiędzy pasami dróg

Wiktionary

Wysepka – rodzaj niewielkiej wyspy. Może być piaskowa lub skalista i ma wymiary kilkudziesięciu metrów. Szczególną odmianą wysepki jest szkier.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: vɨˈsɛpka, AS: vysepka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyspa ż., wyspiarz m., wyspiarka ż.

 przym. wysepkowy, wyspowy, wyspiarski

Wiktionary


wysepkowy

wysepka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wysepką, dotyczący wysepki

Wiktionary

Patrz:

wysepka

Powiązane:

 rzecz. wyspiarz mos., wyspiarka ż., wysepka ż.

 przym. wyspowy

Wiktionary


wyserwować

wydać jakieś danie; zaserwować


SJP.pl


wysferzać

wysferzać się: zyskując wyższą pozycję społeczną, zrywać z dotychczasowym środowiskiem


SJP.pl


wysferzony

taki, który się wysferzył


SJP.pl


wysferzyć

wysferzyć się: zyskując wyższą pozycję społeczną, zerwać z dotychczasowym środowiskiem


SJP.pl


wysforować

wysunąć, wyprowadzić na prowadzenie (zwykle konia)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wysforowywać)

 (1.1) rzad. (wychodzące z użycia) wysunąć naprzód (zazwyczaj konia) przed inne

czasownik zwrotny dokonany wysforować się (ndk. wysforowywać się)

 (2.1) wyjść, lub wyjechać naprzód, zostawiając innych w tyle

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) (…) na początku, najwyraźniej nie przyzwyczajony do siodła (austriackie?) i jeźdźca, zabawiał się w cyrkowe popisy. Po pierwszej pół godzinie jazdy zmęczył mnie nieprawdopodobnie i wysforował daleko przed kompanię.

 (2.1) (…) Karol miał na czele swej świty wysforować się przed trabantów jego ochrony.

 (2.1) Kiedy spotkałem komputerowców z Lucasfilmu, zrozumiałem, że wysforowali się daleko przed innych w dziedzinie łączenia sztuki z technologią, co zawsze mnie interesowało.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysforowanie n., wysforowywanie n., sforowanie n., sfora ż., sforność ż., niesforność ż.

 czas. wysforowywać ndk., sforować ndk.

 przym. sforny, niesforny

 przysł. sfornie, niesfornie

Wiktionary


wysiać

1. rozsypać na glebę (np. nasiona, nawozy);
2. zużyć wszystkie nasiona podczas siania;
3. rozprowadzić bakterie na pożywce;
4. wysiać się - rozmnożyć się samodzielnie (o roślinach; pojawić się w organizmie (np. o bakteriach); pojawić się na skórze (np. o wysypkach)


SJP.pl


wysiadać

wychodzić ze środka lokomocji


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wysiąść)

 (1.1) opuszczać pojazd, łódź lub samolot

 (1.2) pot. przestawać działać

 (1.3) przen. osiągać kres zmęczenia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wynajęliśmy pracownika, który stał na parterze i pilnował, żeby każdy, kto wchodzi do budynku, najpierw zjeżdżał windą do piwnicy, wjeżdżał na parter i wysiadał.

 (1.1) Teraz spokojnie trzeba siedzieć i czekać na „dworzec kolejowy" z napisem Drygały (tam właśnie mieliśmy wysiadać).

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɕadat͡ɕ, AS: vyśadać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysiadanie n., wysiadka ż., siadanie n., siedzenie n., wysiadywanie n., wysiedzenie n., siad mrz.

 czas. wsiadać, wysiąść dk., siadać ndk., siąść dk., wysiadywać ndk., wysiedzieć dk.

 wykrz. siad

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) siadać

Wiktionary


wysiadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysiadać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕaˈdãɲɛ, AS: vyśadãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysiadka ż., wysiadywanie n., siad mrz.

 czas. wsiadać, siadać, wysiadać ndk., wysiąść dk., wysiadywać ndk., wysiedzieć dk.

 wykrz. siad

Wiktionary


wysiadkowy

przymiotnik od: wysiadka


SJP.pl


wysiady

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. odwiedziny

Wiktionary


wysiadywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wysiedzieć)

 (1.1) zool. ogrzewać jaja przed wylęgiem

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

 (2.1) siedzieć gdzieś przez dłuższy czas

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Przed egzaminami chodziłem do biblioteki i wysiadywałem godzinami nad podręcznikami anatomii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕaˈdɨvat͡ɕ, AS: vyśadyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysiadywanie n., wysiedzenie n., siedzenie n., siadanie n., wysiadanie n., siad mrz.

 czas. wysiadać, wysiedzieć dk., siadać ndk., siedzieć ndk.

 wykrz. siad

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) inkubować, siedzieć na jajach

 (2.1) przesiadywać

Wiktionary


wysiadywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysiadywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕadɨˈvãɲɛ, AS: vyśadyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysiadywać, siedzieć, wysiadać, siadać

 rzecz. wysiadanie n., siad mrz.

 wykrz. siad

Wiktionary


wysiadłów

Wysiadłów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Wilczyce.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Wysiadłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.

W roku 2021 w miejscowości mieszkało 231 osób, z czego 50,2% mieszkańców stanowiły kobiety, a 49,8% mężczyźni.

Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 79 z Warszawy do Sandomierza.

Wikipedia


wysiąkać

potocznie: oczyścić nos z wydzieliny, wydmuchując ją; wysiąknąć, wysmarkać


SJP.pl


wysiąkiwać

potocznie: oczyszczać nos z wydzieliny, wydmuchując ją; wysmarkiwać


SJP.pl


wysiąknąć

potocznie: oczyścić nos z wydzieliny, wydmuchując ją; wysiąkać, wysmarkać


SJP.pl


wysiąkły

potocznie: oczyścić nos z wydzieliny, wydmuchując ją; wysiąkać, wysmarkać


SJP.pl


wysianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysiać dk.

 rzecz. siemię n., siewca mos.

Wiktionary


wysiąść

wyjść ze środka lokomocji


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wysiadać)

 (1.1) dokonany od|wysiadać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Potem wysiadł przy szkole żeby złożyć meldunek osobiście.

 (1.1) Jarzęcki mógł gdzieś wysiąść po drodze, na przykład w Krakowie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨɕɔ̃w̃ɕt͡ɕ, AS: vyśõũ̯ść

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysiadanie n., siad mrz.

 czas. wysiadać, siadać, wsiadać

 wykrz. siad

Wiktionary


wysiec

wysiekać;
1. zabić wszystkich; wybić, wyciąć;
2. wychłostać, wysmagać; zesmagać, zsiec;
3. wyciąć wszystkie rośliny na pewnym obszarze;
4. wysiec się - pozabijać się wzajemnie


SJP.pl


wysiecki

nazwisko


SJP.pl


wysiedlać

1. zmuszać do opuszczenia miejsca zamieszkania: domu, miasta, kraju;
2. rzadko: wysiedlać się - opuszczać miejsce stałego zamieszkania, emigrować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zmuszać kogoś do opuczenia miejsca zamieszkania

Wiktionary



wysiedlenie

przymusowa migracja zarządzona i zorganizowana przez władze w celu przemieszczenia grupy ludzi z ich stałego miejsca zamieszkania w inne miejsce (do innego kraju, regionu)


SJP.pl


wysiedleniec

osoba zmuszona do opuszczenia swojego miejsca zamieszkania: domu, miasta, kraju; wysiedlony, wygnaniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba zmuszona do opuszczenia miejsca zamieszkania

Wiktionary


wysiedlić

1. zmusić do opuszczenia miejsca zamieszkania: domu, miasta, kraju; wygnać;
2. rzadko: wysiedlić się - opuścić miejsce stałego zamieszkania, wyemigrować


SJP.pl

czasownik

 (1.1) zmusić do zmiany miejsca zamieszkania

Wiktionary

Powiązane:

 czas. osiedlać, osiedlić

 przym. wysiedleńczy

Wiktionary


wysiedlona

kobieta, która została zmuszona do opuszczenia miejsca zamieszkania


SJP.pl


wysiedlony

ktoś, kto został zmuszony do opuszczenia miejsca zamieszkania; wysiedleniec


SJP.pl


wysięg

odległość od osi pionowej podpory do końca wysięgnika lub wysięgnicy


SJP.pl


wysięgnica

dźwigar wspornikowy o stałym wysięgu, wystający poza podpory dźwignicy


SJP.pl


wysięgnik

długie, ruchome ramię, połączone obrotowo z pozostałą częścią konstrukcji


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. integralnie wbudowane lub zamocowane urządzenie z ruchomym ramieniem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Samochód jedzie z opuszczonym wysięgnikiem.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sięgać

Wiktionary


wysięgnikowy

przymiotnik od: wysięgnik


SJP.pl


wysięgowy

przymiotnik od: wysięg


SJP.pl


wysięk

płyn powstający w przebiegu zapaleń w wyniku przenikania przez ściany naczyń krwionośnych płynnych składników osocza i zbierający się w jamach ciała


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) med. płyn surowiczy w jamach surowiczych i w tkankach w przebiegu zapalenia surowiczego;

Wiktionary

  • wysięk – termin z zakresu hydrologii
  • wysięk – termin z zakresu medycyny

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wysiąkać dk./ndk., wysiąkiwać ndk., wysiąknąć dk.

 przym. wysiękowy

Wiktionary


wysiekać

wysiec;
1. zabić wszystkich; wybić, wyciąć;
2. wychłostać, wysmagać; zesmagać, zsiec;
3. wyciąć wszystkie rośliny na pewnym obszarze;
4. wysiekać się - pozabijać się wzajemnie


SJP.pl


wysięknąć

wypłynąć cienką strużką na zewnątrz ciała lub do tkanek i jam ciała


SJP.pl


wysiękowy

przymiotnik od: wysięk


SJP.pl


wysiepać

wysiepać się - rzadko: wystrzępić się


SJP.pl


wysiepywać

rzadko:
1. wyrywać, wyszarpywać, wydzierać;
2. wyskubywać


SJP.pl


wysiew

wysiewanie, wysianie nawozów lub też nasion


SJP.pl


wysiewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysiewać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysiew m., siewca mos.

 czas. wysiewać ndk.

Wiktionary


wysiewka

kruszywo drogowe, mieszanina piasku i żwiru, wydobywana z rzek lub w piaskarni; pospółka


SJP.pl


wysiewki

kruszywo drogowe, mieszanina piasku i żwiru, wydobywana z rzek lub w piaskarni; pospółka


SJP.pl


wysikać

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) pot. wydalić z organizmu razem z moczem

czasownik zwrotny dokonany wysikać się

 (2.1) pot. oddać mocz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) pot. Joachim nad ranem wysikał kamień i jest obolały.

 (2.1) pot. Muszę się jeszcze wysikać i możemy ruszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. siku n., siki nmos., wysikanie n., sikalnia ż.

 czas. obsikiwać, sikać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. wysiusiać; wulg. wyszczać

 (2.1) pot. wysiusiać się, odlać się; wulg. wyszczać się

Wiktionary


wysikanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. oddanie moczu

 (1.2) pot. wydalenie czegoś z moczem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) pot. Maluszek poprosił wychowawczynię o pozwolenie na wysikanie.

 (1.2) pot. Joachim powiedział, że wysikanie kamienia było bardzo bolesne.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sikać, wysikać dk.

 rzecz. siki nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pot. wysiusianie; wulg. wyszczanie

 (1.2) pot. wysiusianie; wulg. wyszczanie

Wiktionary


wysikiwać

potocznie:
1. wydalać razem z moczem;
2. wysikiwać się - oddawać mocz; odsikiwać się


SJP.pl


wysilanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysilać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. siła ż., siłownia ż., siłka ż., siłacz m., siłaczka ż., wysilenie n., siłowanie n., silenie n., silnia ż., usiłowanie n.

 czas. wysilać ndk., wysilić dk., siłować ndk., silić ndk., usiłować ndk.

 przym. silny, siłowy, siłaczy, usilny, wysiłkowy

 przysł. silnie, siłowo, usilnie

 licz. siła

Wiktionary


wysiorbywać

potocznie: wypijać głośno małymi łykami; wychlipywać, wychłeptywać


SJP.pl


wysiółek

skupisko gospodarstw wiejskich położonych z dala od wsi właściwej, ale należących do niej administracyjnie; przysiołek; przysiółek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) przysiółek powstały wskutek przeniesienia się kilku gospodarstw poza zwartą zabudowę wsi

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɕuwɛk, AS: vyśuu̯ek

Wiktionary


wysiudać

potocznie: wyrzucić, pozbyć się kogoś, czegoś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. usunąć kogoś za pomocą siły lub podstępu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Młodszy kandydat wysiudał panią profesor z listy.

Wiktionary


wysiurać

potocznie:
1. wydalić razem z moczem; wysikać, wysiusiać;
2. wysiurać się - oddać mocz; wysikać się, wysiusiać się


SJP.pl


wysiwyg

[czytaj: łyz-iłyg lub wysiwyg] skrót z angielskiego: What You See Is What You Get - To Co Widzisz Jest Tym Co Otrzymasz; w informatyce: sposób działania aplikacji użytkowych (np. edytory tekstu, grafiki) polegający na tym, że użytkownik w trakcie pracy jednocześnie widzi na ekranie przybliżony efekt końcowy


SJP.pl


wysiłek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wytężenie sił lub dołożenie starań w celu zdobycia, osiągnięcia czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podniesiemy go z ruin wspólnym, narodowym wysiłkiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɕiwɛk, AS: vyśiu̯ek

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wysiłkowy

 czas. wysilać się

 rzecz. siła ż., siłownia ż.

 licz. siła

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) fatyga, trud

Wiktionary


wysiłkowy

przymiotnik od: wysiłek


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wysiłkiem, dotyczący wysiłku

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. siła ż., wysiłek m., wysilanie n., wysilenie n., siłownia ż.

 czas. wysilać ndk., wysilić dk.

 przysł. wysiłkowo

 licz. siła

Wiktionary


wyskakiwać

czasownik niedokonany (dk. wyskoczyć)

 (1.1) wykonując skok lub gwałtowny ruch wydobywając się skądś

 (1.2) pot. wyjść lub wyjeżdżać gdzieś na krótko

 (1.3) pot. wypadać (np. pociąg z szyn lub korek z butelki)

 (1.4) pot. pojawiać się nagle

 (1.5) pot. pojawiać się na skórze

 (1.6) pot. wyrwać się z niespodziewaną uwagą

 (1.7) pot. przydarzyć się nagle

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨskaˈcivat͡ɕ, AS: vyskaḱivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyskok m., skok m., wyskoczenie n., wyskakiwanie n., skocznia ż.

 czas. wyskoczyć dk., skakać ndk., skoczyć dk., wskoczyć dk.

 przym. wyskokowy, skoczny, skokowy

 przysł. wyskokowo

Wiktionary


wyskakiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyskakiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyskakiwać ndk.

 rzecz. skocznia ż., skok mrz., wyskok n.

 przym. wyskokowy

Wiktionary


wyskarżać

rzadko: wyskarżać się - wypowiadać skargi, żale; uskarżać się, wyżalać się


SJP.pl


wysklepek

1. element walcowato wysklepiony, występujący w machikułach, trompach itp.;
2. w sklepieniu kryształowym: małe pole sklepienia będące pod kątem w stosunku do pobliskich powierzchni


SJP.pl

Wikipedia


wysklepiać

wznosić nad czymś sklepienie


SJP.pl


wysklepić

wznieść nad czymś sklepienie


SJP.pl


wysklepienie

wznieść nad czymś sklepienie


SJP.pl


wyskoczek

roślina z rodziny parzeplinowatych charakterystyczna dla podmokłych terenów południowej Brazylii; parzeplin, liść mamuci


SJP.pl


wyskoczyć

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|wyskakiwać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W końcu jednak przemogłam się i wyskoczyłam, upadając na kolana i ręce.

 (1.1) Pod koniec września wyskoczymy w Tatry.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈskɔt͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyskočyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyskok mrz., wyskoczenie n., skok mrz., skoczek mos./mzw./mrz., skocznia ż.

 czas. wyskakiwać ndk., skakać ndk., skoczyć dk.

Wiktionary


wyskok

1. postępowanie odbiegające od przyjętych norm zachowania się; eksces; wybryk;
2. skok w górę;
3. potocznie: wyjazd lub pójśćie dokądś na krótko


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) skok w górę

 (1.2) przen. czyjś wygłup, naganne zachowanie

 (1.3) przen. krótki wyjazd, wizyta

 (1.4) daw. chem. zob. etanol.

Wiktionary

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Wyskok – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. złotoryjskim, w gminie Złotoryja
  • Wyskok – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. kętrzyńskim, w gminie Srokowo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Profesjonalny łyżwiarz figurowy potrafi podczas wyskoku wykonać cztery obroty.

 (1.2) Jacek jest grzecznym chłopcem, ale czasem miewa wyskoki, a to psuje mu opinię.

 (1.3) W listopadzie, w trzy osoby robimy jednodniowy wyskok do Paryża.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨskɔk, AS: vyskok

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyskakiwanie n., skok m., skoczek m., skocznia ż.

 czas. wyskakiwać, wyskoczyć, skakać, wskoczyć

 przym. wyskokowy, skokowy

Wiktionary

Synonimy:

antonimy.

hiperonimy.

hiponimy.

holonimy.

meronimy.

pokrewne.

 rzecz. wyskakiwanie n., skok m., skoczek m., skocznia ż.

 czas. wyskakiwać, wyskoczyć, skakać, wskoczyć

 przym. wyskokowy, skokowy

frazeologia.

etymologia.

uwagi.

tłumaczenia.

* czeski: (1.1) výskok m.

źródła.

== wyskok (język wilamowski.) ==

ortografie.

wymowa.

znaczenia.

rzeczownik

 (1.1) most

odmiana.

przykłady.

składnia.

kolokacje.

synonimy.

Wiktionary


wyskokowy

potocznie:
1. wspaniały, nadzwyczajny; wystrzałowy;
2. alkoholowy, spirytusowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przest. związany ze spirytusem, zawierający spirytus; związany z alkoholem, zawierający alkohol

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cieszą się, że złapali okazję na tani napój wyskokowy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyskok n., wyskakiwanie n.

 czas. ndk. wyskakiwać, dk. wyskoczyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) alkoholowy, spirytusowy, procentowy

Wiktionary


wyskór

wyskór złocisty - gatunek owada z rzędu jętek, występujący w niemal całej Europie i znacznej części Azji


SJP.pl


wyskrobek

potocznie: osoba słabo rozwinięta fizycznie; niedorostek, pokraka


SJP.pl


wyskrobki

resztki jedzenia


SJP.pl


wyskrzeczeć

potocznie: powiedzieć coś piskliwym, przykro brzmiącym głosem


SJP.pl


wyskrzydlać

dawniej: wyskrzydlać się - dostawać skrzydeł


SJP.pl


wyskubek

zwyczaj wspólnego skubania pierza dla jakiejś rodziny przez kobiety i dziewczyny, zakończony zabawą z muzyką; darcie pierza, piórnik, szkubek


SJP.pl

rzeczownik

 (1.1) reg. zwyczaj wspólnego darcia pierza przez dziewczęta i kobiety zakończonego zabawą

 (1.2) reg. czasem sama zabawa kończąca skubanie pierza

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zdarzało się, iż przebierańcy odwiedzali różne domy, w których odbywały się wyskubki (pierzajki, szkubki) i prządki.

 (1.2) Co to był wyskubek? Było to ściśle związane z pierzawką przyjęcie organizowane przez gospodynię wieczoru, beneficjentkę sąsiedzkiej pomocy.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyskubywać ndk., wyskubać dk., wyskubnąć dk.

 rzecz. wyskubanie n., wyskubywanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wydzirki, wyszkubki, pierzajki, pierzoki, pierzawka, pirzawka, pierzorki, piórnik, pierzok, pierzaczki, szkubki, reg. śl. szkubanie., froncka

 (1.2) reg. wielkop. tłuka, reg. śl. federbal, fyjderbal, nołwara.

Wiktionary


wyśledzać

śledząc, wykrywać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyśledzić)

 (1.1) rzad. znajdować kogoś lub coś albo uzyskiwać informacje o kimś lub czymś, uważnie i potajemnie to obserwując

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nuż oczy Tadeusza, jako chytre szpiegi, / Odkrywszy jedną zdradę, poczną w kolej zwiedzać / Resztę wdzięków i wszędzie jakiś fałsz wyśledzać: […]

Wiktionary

Powiązane:

 czas. powyśledzać dk., wyśledzić dk.

Wiktionary


wyśledzić

czasownik przechodni dokonany (ndk. rzad. wyśledzać)

 (1.1) znaleźć kogoś lub coś albo uzyskać informacje o kimś lub czymś, uważnie i potajemnie to obserwując

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zuchwały napad postawił na nogi cały Urząd Śledczy, który dwoił się i troił, by wyśledzić sprawcę kradzieży.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. śledzić, powyśledzać dk., wyśledzać ndk.

 przym. śledczy

 rzecz. śledczy mos., śledztwo n.

Wiktionary


wyślepek

wyślepek żółtonogi, wyślepek czwórpasy - gatunki muchówki z rodziny wyślepkowatych


SJP.pl


wyślepiać

potocznie:
1. wytężać wzrok;
2. wyślepiać się -
a) patrzeć na coś bezmyślnie; gapić się, ślepić (się), wgapiać się;
b) patrzeć uporczywie i z wysiłkiem; ślęczeć, ślepiać


SJP.pl


wyślepić

potocznie:
1. zobaczyć coś mało widocznego; dojrzeć, dostrzec, doślepić;
2. wyślepić się - wpatrzyć się; wgapić się


SJP.pl


wyślepkowate

o cechach wyślepkowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


wyślepkowaty

o cechach wyślepkowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


wyśliniać

1. całkowicie brudzić swoją śliną;
2. wyśliniać się - wydzielać bardzo dużą ilość śliny


SJP.pl


wyślinić

1. całkowicie pobrudzić swoją śliną;
2. wyślinić się -
a) wydzielić bardzo dużą ilość śliny;
b) całkowicie pobrudzić się swoją śliną;
c) potocznie: zbyt otwarcie okazać ochotę na coś; naślinić się, poślinić się, oślinić się, obślinić się, uślinić się


SJP.pl


wyslipować

wyciągnąć jacht, łódkę z wody


SJP.pl


wyślizg

1. boczny ruch w górę samolotu lub szybowca powstały na skutek zbyt małego przechylenia w czasie zakrętu;
2. środowiskowo: wysunięcie ryby na brzeg lub pokład łodzi po złowieniu jej wędką


SJP.pl


wyślizgiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyślizgiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyślizgiwać ndk.

Wiktionary


wysmagać

osmagać;
1. pobić dotkliwie batem, biczem, rzemieniem itp.; zesmagać, posmagać, wychłostać, wysiec, wysiekać, zsiec;
2. o wietrze: owiać silnymi podmuchami


SJP.pl


wysmarować

czasownik przechodni dokonany (ndk. wysmarowywać)

 (1.1) pokryć powierzchnię warstwą substancji

 (1.2) pobrudzić lepką substancją

 (1.3) zużyć substancję używaną do smarowania

 (1.4) pot. lekcew. napisać niedbale lub z trudem

czasownik zwrotny dokonany wysmarować się (ndk. wysmarowywać się)

 (2.1) rozprowadzić substancję na powierzchni swojego ciała

 (2.2) pobrudzić się lepką substancją

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Nie darował swego i mimo iż Arefiew miał w okolicy wielkie wpływy, pojechał do Samary i wysmarował oficjalny pozew do sądu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. obsmarowanie n., posmarowanie n., smarowanie n., smarowidło n., wysmarowanie n.

 czas. smarować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) natrzeć

 (1.2) wymazać

Wiktionary


wysmarowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysmarować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsmarɔˈvãɲɛ, AS: vysmarovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysmarować dk., wysmarowywać ndk., posmarować dk., smarować ndk., obsmarowywać ndk., obsmarować dk.

 rzecz. smar m., smarowidło n.

Wiktionary


wysmażyć

dobrze usmażyć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wysmażać)

 (1.1) dokonany od|wysmażać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈsmaʒɨt͡ɕ, AS: vysmažyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. smażenie

 czas. smażyć

 przym. smażony

Wiktionary


wyśmiać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyśmiewać)

 (1.1) dokonany od|wyśmiewać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wiedzieli, że się nie poskarży, bo mąż i synowie ją wyśmieją.

 (1.1) Wzniosłość człowieczeństwa ulega zniweczeniu, a jego patos zostaje wyśmiany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨɕmʲjät͡ɕ, AS: vyśmʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyśmianie n., wyśmiewanie n., uśmiech m.

 czas. wyśmiewać ndk., śmiać się ndk.

Wiktionary


wyśmianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyśmiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyśmiać dk.

 rzecz. uśmiech mrz., wyśmiewanie n.

Wiktionary


wyśmienicie

przysłówek

 (1.1) w sposób wyśmienity

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Aleksander Klima był wtedy we wspaniałej formie biegowej i wyśmienicie strzelał.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕmʲjɛ̇̃ˈɲit͡ɕɛ, AS: vyśmʹi ̯ė̃ńiće

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyśmienity

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świetnie, wspaniale, doskonale, pierwszorzędnie, znakomicie

Wiktionary


wyśmieniciej

stopień wyższy od przysłówka: wyśmienicie


SJP.pl


wyśmienitość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wyśmienite

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyśmienity

Wiktionary


wyśmienitszy

stopień wyższy od przymiotnika: wyśmienity


SJP.pl


wyśmienity

wyjątkowo dobry, wyborny, znakomity, doskonały (zwykle o jedzeniu, piciu, kuchni)


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. wyjątkowo dobry, doskonały, znakomity

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dzisiejsza kolacja była wyśmienita.

Wiktionary

Powiązane:

 przysł. wyśmienicie

 rzecz. wyśmienitość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyborny, doskonały, znakomity, świetny

Wiktionary


wyśmierzyce

miasto w Polsce


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Wyśmierzyce – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, położone w Dolinie Białobrzeskiej na prawym brzegu Pilicy.

Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Wyśmierzyce oraz parafii rzymskokatolickiej św. Teresy z Ávili.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕmʲjɛˈʒɨt͡sɛ, AS: vyśmʹi ̯ežyce

Wiktionary


wyśmierzycki

przymiotnik od: Wyśmierzyce


SJP.pl


wyśmierzyczanin

mieszkaniec Wyśmierzyc (miasta w Polsce)


SJP.pl


wyśmierzyczanka

mieszkanka Wyśmierzyc (miasta w Polsce)


SJP.pl


wyśmiewać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyśmiać)

 (1.1) ośmieszać, wytykając braki, słabości, wady

czasownik zwrotny wyśmiewać się

 (2.1) wystawiać na pośmiewisko

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyśmiać, zaśmiewać się

 rzecz. uśmiech mrz., wyśmiewanie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ośmieszać, wykpiwać, wyszydzać

 (2.1) drwić, kpić, nabijać się, naigrawać się, szydzić

Wiktionary


wyśmigiwać

1. wystrzeliwać w górę;
2. rzadko: wydobywać coś skądś szybkim ruchem


SJP.pl


wysmoktać

wycałować


SJP.pl


wysmotruchać

potocznie: wybrudzić; wypaprać, wybabrać, wyświnić


SJP.pl


wysmołować

posmarować lub nasycić smołą; nasmołować, osmołować, zasmołować


SJP.pl


wysmuga

owad z nadrodziny żądłówek


SJP.pl


wysmuklej

stopień wyższy od przysłówka: wysmukło


SJP.pl


wysmuklejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wysmukły


SJP.pl


wysmuklica

rodzaj mrówki z podrodziny Myrmicinae


SJP.pl


wysmukłość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wysmukłe; cecha tych, którzy są wysmukli

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wysmukły

 przysł. wysmukle

Wiktionary


wysmukły

przymiotnik

 (1.1) długi, wysoki oraz cienki, szczupły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wysmukła wieża ze złotym kurkiem na kilkumetrowym żelaznym krzyżu górowała nad niskimi domkami w małych ogródkach i ciasnymi uliczkami śródmieścia.

 (1.1) Siostrzeniec hrabiego, wysmukły chłopak o bladej, zalanej krwią twarzy, o ustach drżących ze wzruszenia i trwogi, stał bez hełmu i tarczy w grupie jeźdźców, w których wprawne oko Bertrama po strojach i herbach w mig poznało Tureńczyków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysmukłość ż.

 przysł. wysmukło

 przym. smukły

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) smukły

Wiktionary


wyśnić

1. zobaczyć coś w marzeniach sennych;
2. wymarzyć, urzeczywistnić coś, co zdawało się być nieosiągalnym marzeniem


SJP.pl

czasownik

 (1.1) urzeczywistnić coś ze snu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śnienie n., wyśnienie n.

 przysł. sennie

Wiktionary


wyśnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyśnić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyśnić

Wiktionary


wysnuć

1. o pająkach: utworzyć pajęczynę;
2. wywnioskować;
3. wyciągnąć nić z tkaniny


SJP.pl


wysoce

bardzo; niezmiernie; w znacznym stopniu


SJP.pl

przysłówek

 (1.1) w bardzo dużym stopniu

 (1.2) daw. char. wysoko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż.

 przym. wysoki, wysokościowy

 przysł. wysoko

 temsłow. wysoko-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) bardzo, niezmiernie, wielce

Wiktionary


wysocice

Wysocice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Gołcza.

Przez wieś przepływa rzeka Dłubnia.Po raz pierwszy nazwa Wysocice jest wymieniana w dokumencie Bolesława Wstydliwego z roku 1262 jako „Wissenesice”.

Wikipedia


wysocki

przymiotnik od: Wysoka, Wysokie


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z miejscowością Wysocko, dotyczący miejscowości Wysocko

 (1.2) związany z miejscowością Wysock, dotyczący miejscowości Wysock

Wiktionary

Polacy

  • Bożena Mirosława Dołęgowska-Wysocka – wolnomularka, redaktor naczelny i wydawca „Gazety Ubezpieczeniowej”
  • Dorota Wysocka-Schnepf (ur. 1969) – dziennikarka
  • Katarzyna Wysocka (ur. 1979) – siatkarka
  • Katarzyna Wysocka (ur. 1987) – siatkarka
  • Lidia Wysocka (1916–2006) – aktorka i piosenkarka
  • Małgorzata Wysocka (ur. 1979) – kolarka, olimpijka z Aten 2004
  • Marzena Wysocka (ur. 1969) – lekkoatletka, kilkukrotna mistrzyni Polski
  • Stanisława Wysocka (1877–1941) – aktorka, reżyser teatralny i dyrektor teatrów
  • Sylwia Wysocka (ur. 1962) – aktorka
  • Adam Wysocki (1905–1977) – aktor, śpiewak
  • Adam Wysocki (ur. 1974) – kajakarz, olimpijczyk, mistrz świata w K2 z 1994 i z 1999, wielokrotny Mistrz Polski
  • Adam Witold Odrowąż-Wysocki (1924–2018) – prezydent Universala Framasona Ligo Polska, redaktor naczelny „Wolnomularza Polskiego”
  • Antoni Wysocki (1872–1944) – powieściopisarz i dramaturg polski
  • Antoni Wysocki (1884–1940) – żołnierz, powstaniec wielkopolski
  • Jan Wysocki (1523–1560) – duchowny, sekretarz króla Zygmunta Augusta
  • Jan Wysocki (ur. 1960) – artysta
  • Józef Wysocki (1809–1873) – generał, uczestnik powstania listopadowego i styczniowego
  • Józef Wysocki (ur. 1940) – biskup pomocniczy warmiński i elbląski
  • Kacper Wysocki (1810–1850) – kompozytor
  • Konrad Wysocki (ur. 1982) – koszykarz
  • Marcin Wysocki (1860–1939) – generał brygady Wojska Polskiego
  • Marian Wysocki (1926–2006) – ekonomista, piłkarz, przewodniczący Prezydium MRN w Dąbrowie Górniczej, wicewojewoda katowicki, prezydent Katowic
  • Marian Wysocki (1938–2017) – działacz partyjny i państwowy, wojewoda zamojski
  • Marian Wysocki (ur. 1954) – kulturysta

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Wysocko n., Wysock m., Wysoka ż.

Wiktionary


wysocko

przymiotnik od: Wysoka, Wysokie


SJP.pl

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 3
  • Wysocko – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. złotoryjskim, w gminie Złotoryja
  • Wysocko – wieś w woj. mazowieckim, w pow. szydłowieckim, w gminie Szydłowiec
  • Wysocko – wieś w woj. podkarpackim, w pow. jarosławskim, w gminie Laszki

Wikipedia


wysoczanin

1. mieszkaniec Wysokiego Mazowieckiego (miasta w Polsce);
2. mieszkaniec Wysokiej (miasta w Polsce)


SJP.pl


wysoczanka

1. mieszkanka Wysokiego Mazowieckiego (miasta w Polsce);
2. mieszkanka Wysokiej (miasta w Polsce)


SJP.pl

Wysoczanka (ukr. Височанка) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie halickim.

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie stanisławowskim województwa stanisławowskiego.

W lipcu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 20 Polaków, paląc i grabiąc ich gospodarstwa.

Wikipedia


wysoczański

nazwisko


SJP.pl

  • Ignacy Jan Wysoczański (1901– 1975) – zwierzchnik Polskiego Kościoła Starokatolickiego
  • Jan Wysoczański (ur. 1949) – polski przedsiębiorca, polityk i samorządowiec
  • Jan de Weryha-Wysoczański (ur. 1950) – polski artysta rzeźbiarz
  • Wiktor Wysoczański (1939–2023) – polski biskup starokatolicki, zwierzchnik Kościoła Polskokatolickiego w RP

Wikipedia


wysoczyn

Miejscowości i ich części w Polsce

Wg TERYT jest ich 3, w tym 2 podstawowe
  • Wysoczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. grójeckim, w gminie Grójec
  • Wysoczyn – wieś w woj. mazowieckim, w pow. otwockim, w gminie Sobienie-Jeziory
  • Wysoczyn – część wsi Biały Ług w woj. mazowieckim w pow. piaseczyńskim, w gminie Prażmów

Wikipedia


wysoczyzna

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. rozległe, niewysokie wzniesienie otoczone przeważnie pradolinami lub rynnami jeziornymi;

Wiktionary

Wysoczyzna – rozległe, niewysokie wzniesienie zbudowane z materiału morenowego, otoczone przeważnie pradolinami, np. Wysoczyzna Białostocka, Wysoczyzna Ciechanowska, Wysoczyzna Elbląska, Wysoczyzna Kaliska, Wysoczyzna Płońska, Wysoczyzna Wysokomazowiecka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W rejonie od Rewala po zachodni fragment Niechorza znajduje się wysoczyzna moreny dennej podcięta od północy abrazyjną krawędzią wybrzeża klifowego.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż.

 przym. wysoki

 przysł. wysoko

 temsłow. wysoko-

Wiktionary


wysogotówek

Wysogotówek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie jarocińskim, w gminie Kotlin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.

Wikipedia


wysogotowo

Wysogotowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Tarnowo Podgórne.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

We wsi znajduje się radar meteorologiczny.

W Wysogotowie urodził się Józef Zawal (1895–1962), działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Wikipedia


wysoka

1. rozciągły w pionie, okazałego wzrostu;
2. znajdujący się na dużej wysokości;
3. dostojny, ważny, hierarchicznie leżący powyżej;
4. o głosie: mający dużą częstotliwość drgań, cienki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Miejscowości i ich części w Polsce

Według TERYT jest ich 27, w tym 22 podstawowe
  • Wysoka – miasto w woj. wielkopolskim, w pow. pilskim
  • Wysoka – część miasta Gdańsk, w dzielnicy Osowa
  • Wysoka – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. polkowickim, w gminie Przemków
  • Wysoka – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. wrocławskim, w gminie Kobierzyce
  • Wysoka – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. tucholskim, w gminie Cekcyn
  • Wysoka – wieś w woj. kujawsko-pomorskim, w pow. tucholskim, w gminie Tuchola
  • Wysoka – wieś w woj. lubuskim, w pow. gorzowskim, w gminie Lubiszyn
  • Wysoka – osada leśna wsi Wysoka w woj. lubuskim, w pow. gorzowskim, w gminie Lubiszyn
  • Wysoka – wieś w woj. lubuskim, w pow. międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz
  • Wysoka – wieś w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Nowogród Bobrzański
  • Wysoka – wieś w woj. małopolskim, w pow. suskim, w gminie Jordanów
  • Wysoka – wieś w woj. małopolskim, w pow. wadowickim, w gminie Wadowice
  • Wysoka – wieś w woj. mazowieckim, w pow. szydłowieckim, w gminie Szydłowiec
  • Wysoka – wieś w woj. opolskim, w pow. głubczyckim, w gminie Branice
  • Wysoka – wieś w woj. opolskim, w pow. oleskim, w gminie Olesno
  • Wysoka – wieś w woj. opolskim, w pow. strzeleckim, w gminie Leśnica
  • Wysoka – wieś w woj. podkarpackim, w pow. łańcuckim, w gminie Łańcut
  • Wysoka – część wsi Harta w woj. podkarpackim, w pow. rzeszowskim, w gminie Dynów
  • Wysoka – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Smołdzino
  • Wysoka – wieś w woj. pomorskim, w pow. starogardzkim, w gminie Bobowo
  • Wysoka – część wsi Jeleńska Huta w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Szemud
  • Wysoka – część wsi Bełk w woj. śląskim, w pow. rybnickim, w gminie Czerwionka-Leszczyny
  • Wysoka – wieś w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Łazy
  • Wysoka – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. działdowskim, w gminie Działdowo
  • Wysoka – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. elbląskim, w gminie Rychliki
  • Wysoka – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. wągrowieckim, w gminie Skoki
  • Wysoka – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. myśliborskim, w gminie Boleszkowice

Wikipedia

Wymowa:

IPA: vɨˈsɔka, AS: vysoka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysoczanin mos.

 przym. wysocki

Wiktionary


wysokawy

potocznie: dość wysoki


SJP.pl


wysoki

1. rozciągły w pionie, okazałego wzrostu;
2. znajdujący się na dużej wysokości;
3. dostojny, ważny, hierarchicznie leżący powyżej;
4. o głosie: mający dużą częstotliwość drgań, cienki


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) mający duży wymiar pionowy

 (1.2) mający duże znaczenie, cieszący się szacunkiem; używane również jako tytuł honorowy

 (1.3) znajdujący się na dużej wysokości (wysoko)

 (1.4) o dźwięku: mający dużą częstotliwość

 (1.5) mający dużą zawartość czegoś (zwykle domyślnej cechy)

 (1.6) zawierający się w górnym przedziale określonego zakresu

Wiktionary

Miejscowości w Polsce:

  • Wysoki Duże
  • Wysoki Grąd
  • Wysoki Kościół
  • Wysoki Małe
  • Wysoki Most
  • Wysoki Średnie

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Mój chłopak jest wysoki, wyższy nawet od naszego nauczyciela historii.

 (1.2) W dawnych kulturach świątynią opiekował się Najwyższy Kapłan.

 (1.3) Na niebie było widać wysokie chmury.

 (1.4) Sopran jest wyższym głosem niż alt.

 (1.5) W Afryce panuje wysoka temperatura.

 (1.6) Oczekuje w tym roku wzrostu przychodów Grupy w przedziale od wysokich nastu procent do niskich dwudziestu procent, co przewyższy wzrost rynku e-commerce we wszystkich regionach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈsɔci, AS: vysoḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., wysoczyzna ż., wyż m., zwyżka ż., podwyższanie n., podwyższenie n., przewyższanie n., przewyższenie n.

 czas. zawyżyć, podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk.

 przym. wysokościowy, wyżowy, wyżynny, zwyżkowy, wyższy

 przysł. wysoko, wysoce

 temsłow. wysoko-

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) duży, wielki

 (1.2) wielki, ważny, wspaniały

Wiktionary


wysokie

1. rozciągły w pionie, okazałego wzrostu;
2. znajdujący się na dużej wysokości;
3. dostojny, ważny, hierarchicznie leżący powyżej;
4. o głosie: mający dużą częstotliwość drgań, cienki


SJP.pl

Miejscowości i ich części w Polsce

  • Wysokie – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. lubińskim, w gminie Rudna
  • Wysokie – część wsi Rogoźnica-Kolonia w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Międzyrzec Podlaski
  • Wysokie – wieś w woj. lubelskim, w pow. bialskim, w gminie Międzyrzec Podlaski
  • Wysokie – wieś w woj. lubelskim, w pow. hrubieszowskim, w gminie Uchanie
  • Wysokie – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Jastków
  • Wysokie – wieś w woj. lubelskim, w pow. lubelskim, w gminie Wysokie
  • Wysokie – wieś w woj. lubelskim, w pow. zamojskim, w gminie Zamość
  • Wysokie – wieś w woj. lubuskim, w pow. zielonogórskim, w gminie Czerwieńsk
  • Wysokie – wieś w woj. małopolskim, w pow. limanowskim, w gminie Limanowa
  • Wysokie – część wsi Czerniec w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Łącko
  • Wysokie – przysiółek wsi Łącko w woj. małopolskim, w pow. nowosądeckim, w gminie Łącko
  • Wysokie – część wsi Jasionowo Dębowskie w woj. podlaskim, w pow. augustowskim, w gminie Sztabin
  • Wysokie – część wsi Turośń Kościelna w woj. podlaskim, w pow. białostockim, w gminie Turośń Kościelna
  • Wysokie – wieś w woj. podlaskim, w pow. sokólskim, w gminie Korycin
  • Wysokie – wieś w woj. podlaskim, w pow. suwalskim, w gminie Raczki
  • Wysokie – wieś w woj. podlaskim, w pow. suwalskim, w gminie Wiżajny
  • Wysokie – wieś w woj. pomorskim, w pow. wejherowskim, w gminie Łęczyce
  • Wysokie – część wsi Kocierz Moszczanicki w woj. śląskim, w pow. żywieckim, w gminie Łękawica
  • Wysokie – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. ełckim, w gminie Kalinowo
  • Wysokie – uroczysko-dawna miejscowość w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nidzickim, w gminie Nidzica
  • Wysokie – wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Świątki
  • Wysokie – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. konińskim, w gminie Kramsk
  • Wysokie – kolonia w woj. zachodniopomorskim, w pow. choszczeńskim, w gminie Choszczno

Wikipedia


wysokiński

nazwisko


SJP.pl


wysoko

przysłówek sposobu lub miejsca

 (1.1) odprzym. → wysoki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rośnij kwiecie wysoko jak pan leży głęboko.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈsɔkɔ, AS: vysoko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., wysoczyzna ż., podwyższenie n., podwyższanie n., przewyższenie n., przewyższanie n., wyż m., wyżyna ż.

 czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk.

 przym. wysoki, wyżynny, wysokościowy, wyżowy, wyżny, wyższy

 temsłow. wysoko-

 przysł. wysoce

Wiktionary


wysoko-

temat słowotwórczy

 (1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na dużą wysokość, dużą wartość, na znaczną zawartość czegoś lub znaczne natężenie cechy tego, co określa drugi człon złożenia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈsɔkɔ, AS: vysoko

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., wysoczyzna ż., wyż m., zwyżka ż., podwyższanie n., podwyższenie n., przewyższanie n., przewyższenie n.

 czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk.

 przym. wysoki, wysokościowy, wyżowy, wyżynny, zwyżkowy

 przysł. wysoko, wysoce

Wiktionary


wysokobiałkowy

zawierający duży procent białka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający duży procent zawartości białka, dostarczający organizmowi dużo białka

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Do głównych surowców wysokobiałkowych pochodzenia roślinnego zaliczamy rzepak i strączkowe gruboziarniste: bobik, łubin, groch.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔbʲjawˈkɔvɨ, AS: vysokobʹi ̯au̯kovy

Wiktionary


wysokobudżetowy

wymagający dużych nakładów finansowych


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, na który przeznaczono duży budżet lub taki, który jego wymaga

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔbuḍʒɛˈtɔvɨ, AS: vysokobuḍžetovy

Wiktionary


wysokobłonnikowy

przymiotnik

 (1.1) spoż. o wysokiej zawartości błonnika pokarmowego

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dieta wysokobłonnikowa pomaga zwalczać negatywne skutki palenia.

Wiktionary


wysokociężarny

o samicy zwierząt żyworodnych: będąca w ostatnim stadium ciąży


SJP.pl


wysokociśnieniowy

przymiotnik

 (1.1) techn. wytwarzający wysokie ciśnienie

 (1.2) techn. przeznaczony, przystosowany do wysokiego ciśnienia

 (1.3) techn. działający w wyniku wysokiego ciśnienia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔt͡ɕiɕɲɛ̇̃ˈɲɔvɨ, AS: vysokoćiśńė̃ńovy

Wiktionary


wysokocukrowy

zawierający dużo cukru


SJP.pl


wysokoczęstotliwościowy

przymiotnik

 (1.1) techn. dotyczący wysokich częstotliwości

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔt͡ʃɛ̃w̃stɔtlʲivɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: vysokočẽũ̯stotlʹivośćovy

Wiktionary


wysokoczuły

o błonach i materiałach fotograficznych: taki, w którym zmiany chemiczne emulsji zachodzą w bardzo krótkim czasie


SJP.pl


wysokoemisyjność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wysokoemisyjne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wysokoemisyjny

 przysł. wysokoemisyjnie

Wiktionary


wysokoemisyjny

cechujący się wysoką emisją szkodliwych lub niepożądanych substancji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) powodujący emisję stosunkowo dużej ilości dwutlenku węgla i/lub innych szkodliwych gazów

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔɛ̃mʲiˈsɨjnɨ, AS: vysokoẽmʹisyi ̯ny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokoemisyjność ż.

Wiktionary


wysokoenergetyczny

dostarczający znacznych ilości energii


SJP.pl


wysokofrekwencyjny

przymiotnik

 (1.1) o wysokiej frekwencji

Wiktionary


wysokogatunkowy

przymiotnik

 (1.1) dobrej jakości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Babcia Krysia zrobiła mi skarpety z wysokogatunkowej wełny.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. gatunek mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gatunkowy

Wiktionary


wysokogórski

przymiotnik

 (1.1) odnoszący się do wysokich gór, charakterystyczny dla wysokich gór

 (1.2) mający związek ze wspinaczką w wysokich górach, dotyczący turystyki uprawianej w wysokich górach

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) …dzisiaj Jędrzej Marusarz już nie żyje. Góral z dziada pradziada, którego bujna natura wyżywała się w szlachetnej walce z surową przyrodą wysokogórską.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔˈɡursʲci, AS: vysokogursʹḱi

Wiktionary


wysokojakościowy

przymiotnik

 (1.1) będący wysokiej jakości, cechujący się wysoką jakością

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wnętrze, w którym dominują wysokojakościowe materiały i tworzywa, wprost zaprasza do szybkiej jazdy.

 (1.1) Rewolucję edytorską zaś przyniosły niższe obecnie koszty komputerowego składu i wysokojakościowego druku kolorowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔjakɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: vysokoi ̯akośćovy

Wiktionary


wysokokaloryczność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wysokokaloryczne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wysokokaloryczny

 przysł. wysokokalorycznie

Wiktionary


wysokokaloryczny

przymiotnik

 (1.1) mający, dostarczający dużą ilość kalorii

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziewczęta najchętniej spożywają produkty wysokokaloryczne, bogate w tłuszcze i węglowodany.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔkalɔˈrɨt͡ʃnɨ, AS: vysokokaloryčny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokokaloryczność ż.

 przysł. wysokokalorycznie

Wiktionary


wysokolitewka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) roln. bot. popularna dawniej odmiana pszenicy – plennyenna, o wysokiej słomie, dużym owalnym ziarnie i małych wymaganiach glebowych

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wysokie Litewskie n., Wysoka Litwa ż.

 przym. wysokolitewski

Wiktionary


wysokolotny

przymiotnik

 (1.1) daw. ornit. latający wysoko

 (1.2) przen. dumny, wyniosły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Tytuł – zwycięzca rasy – zdobył gołąb gdański wysokolotny, którego hodowcą jest Czesław Traugutt z Poznania.

Wiktionary


wysokomarżowy

mający wysoką marżę


SJP.pl


wysokomazowiecki

przymiotnik od: Wysokie Mazowieckie


SJP.pl


wysokometanowy

przymiotnik

 (1.1) o gazie ziemnym: zawierający przynajmniej 85% metanu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔ̃mɛtãˈnɔvɨ, AS: vysokõmetãnovy

Wiktionary


wysokomleczny

zwykle o krowie: dająca dużo mleka


SJP.pl


wysokonakładowy

przymiotnik

 (1.1) druk. wydawany w wysokim nakładzie

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔ̃nakwaˈdɔvɨ, AS: vysokõnaku̯adovy

Wiktionary


wysokonapięciowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) elektr. odnoszący się do wysokiego napięcia; wytwarzający lub przewodzący wysokie napięcie, wytrzymujący wysokie napięcie

Wiktionary


wysokonasycony

przymiotnik relacyjny

 (1.1) nasycony czymś w dużym stopniu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wody niskonasycone to te, w których zawartość wzór chemiczny|CO2. wynosi do 1500 mg/l, średnie nasycenie wynosi od 1500 do 4000 mg/l, natomiast o wodzie wysokonasyconej wzór chemiczny|CO2. mówimy, gdy jej zawartość jest większa niż 4000 mg/l.

Wiktionary


wysokoniemiecki

język wysokoniemiecki - zespół dialektów niemieckich w południowych i środkowych Niemczech, stanowiących podstawę niemieckiego języka literackiego


SJP.pl

Język wysokoniemiecki (niem. hochdeutsche Sprache, neuhochdeutsche Sprache, Hochdeutsch, Neuhochdeutsch) – standardowy język niemiecki (Standardsprache, Hochsprache).

W węższym znaczeniu termin Hochdeutsch odnosi się do samego standardu literackiego, do niemieckiego języka standardowego (język ten opisany jest w haśle język niemiecki). W szerszym znaczeniu jest to zespół dialektów, przeciwstawny dialektom dolnoniemieckim (Niederdeutsch), które obecnie są uznawane za odrębny język. Zespół ten jest bardzo zróżnicowany regionalnie i niektóre dialekty – takie jak dialekt używany w niemieckojęzycznej części Szwajcarii(schweizerdeutsch lub schwyzertüütsch, po polsku zwany też językiem alemańskim) – są czasem klasyfikowane jako osobne języki.

Wikipedia


wysokonogi

mający długie, wysokie nogi


SJP.pl


wysokoobrotowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) techn. pracujący na wysokich obrotach

Wiktionary


wysokoodporny

mający dużą odporność na coś; wysoko odporny


SJP.pl


wysokooktanowy

1. zawierający wysoki procent oktanu;
2. przenośnie: pobudzający, energiczny


SJP.pl


wysokopienny

przymiotnik

 (1.1) o roślinie, drzewach: taki, który osiąga dużą wysokość, mający wysoki pień; też: składający się z takich roślin, drzew

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) I zna mnie już dąbrowa, i zna mnie bukowina, / I bór wysokopienny dla mnie swój cień rozpina, / I taka cisza we mnie… Cisza co trwa i nuży, / I jeszcze tak daleko, daleko mi do burzy[https://sjp.pwn.pl/korpus/zrodlo/wysokopienny;58;26123.html KJP PWN].

 (1.1) Mój duch wysokopienny w małość popadł — / A nie masz wyjścia z małości; / Za lasem się rozlega jazgot łopat, / Co kopią grób dla mych kości.

 (1.1) Powyżej górnej granicy lasu rozpościera się obszar górski zarosły roślinnością nie wysokopienną, lecz krzewiastą, płożącą się.

 (1.1) Nieruchomy, wysokopienny las stał w mroźnym, przeczystym powietrzu, z falisto wzdymającymi się puchami śniegu na dnie, z blado błękitną kopułą nieba u góry.

Wiktionary


wysokoplenny

przymiotnik

 (1.1) roln. dający wysokie, obfite plony

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zielona rewolucja, z którą wiązało się m.in. wprowadzenie do krajów Trzeciego Świata wysokoplennych odmian roślin, prócz poprawy bytu tysięcy ludzi, miała także swoje negatywne następstwo — niszczenie gleb przez nadużywanie nawozów sztucznych i pestycydów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔˈplɛ̃nːɨ, AS: vysokopl•ny

Wiktionary


wysokoporowaty

włosy wysokoporowate - włosy suche i zniszczone, wymagające odpowiedniej pielęgnacji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający znaczną ilość porów i mający szorstką powierzchnię

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Prawdziwe „włosomaniaczki” suszą włosy nie gorącym, lecz zimnym nawiewem. Zabieg ten działa zbawiennie na kosmyki wysokoporowate, ponieważ wzmacnia ich kondycję i umożliwia domknięcie się łusek włosowych.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokoporowatość ż.

Wiktionary


wysokopoziomowy

o wysokim poziomie, np. wysokopoziomowy język programowania


SJP.pl


wysokopółkowiec

produkt drogi w porównaniu z produktami tego rodzaju


SJP.pl


wysokopółkowy

drogi w porównaniu z innymi produktami tego rodzaju


SJP.pl


wysokoprężność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wysokoprężne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wysokoprężny

Wiktionary


wysokoprocentowy

o wysokiej zawartości czynnika w roztworze lub mieszaninie; bliski stanu nasycenia, stężony


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) zawierający wysoki odsetek jakiejś substancji, zwłaszcza alkoholu

 (1.2) ekon. wysoko oprocentowany

Wiktionary


wysokoproteinowy

zawierający dużo protein


SJP.pl


wysokoprzetworzony

o żywności: poddany obróbce przemysłowej w zakładach przemysłu spożywczego


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) spoż. o żywności: taki, którego poddano zaawansowanej obróbce technologicznej, zawierający zwykle duże ilości cukru, soli i tłuszczu oraz dodatki do żywności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W ostatnich latach zaczyna u nas dominować uboga w składniki odżywcze, wysokoprzetworzona żywność.

Wiktionary


wysokopłatny

dobrze opłacany, zyskowny, rentowny


SJP.pl


wysokość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wymiar pionowy czegoś lub kogoś

 (1.2) odległość od pewnego odnośnika, np. gruntu

 (1.3) wymiar wielkości w określonych jednostkach

 (1.4) częstotliwość dźwięku;

 (1.5) pot. określona lokalizacja wzdłuż ulicy lub drogi poruszania się

 (1.6) ranga w określonej hierarchii

 (1.7) cecha charakterystyczna tego, co jest wysokie, który jest wysoki

 (1.8) geom. w trójkącie, trapezie, graniastosłupie, ostrosłupie, walcu: odległość prostej (dla brył: płaszczyzny) zawierającej podstawę od najdalszego punktu figury lub bryły

 (1.9) geom. w trójkącie: odcinek łączący wierzchołek z prostą zawierającą przeciwległy bok i prostopadły do niej

Wiktionary

Matematyka

Planimetria

  • Wysokość trójkąta
  • Wysokość trapezu

Stereometria

  • Wysokość graniastosłupa
  • Wysokość ostrosłupa

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Ten stół ma wysokość 74 cm.

 (1.2) Samolot leciał na wysokości 8 km.

 (1.3) Musi pan wnieść opłatę w wysokości 20 zł.

 (1.4) Zwróć uwagę na wysokość dźwięku.

 (1.5) Na ulicy Nadbrzeżnej, na wysokości kościoła utworzył się korek.

 (1.9) Wysokości trójkąta przecinają się w jednym punkcie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈsɔkɔɕt͡ɕ, AS: vysokość

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokościowiec m., wysoczyzna ż., wyż mrz., wyżyna ż., podwyższanie n., podwyższenie n., przewyższanie n., przewyższenie n., wywyższanie n., wywyższenie n., zwyżkowanie n., zawyżenie n., zawyżanie n., wysokościówka ż., wyżynność ż., wyższość ż., Wysokie n.

 czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk., wywyższać ndk., wywyższyć dk., zwyżkować ndk., zawyżać ndk., zawyżyć dk.

 przym. wysokościowy, wysoki, wyżynny, wyżowy, wyższościowy, wyższy

 przysł. wysoko, wysoce

 temsłow. wysoko-

Wiktionary


wysokościomierz

1. przyrząd do mierzenia wysokości czegoś;
2. w samolotach: urządzenie pokładowe wskazujące wysokość lotu


SJP.pl

Wysokościomierz – przyrząd pokładowy stosowany na praktycznie wszystkich rodzajach statków powietrznych, a także w sportach uprawianych w urozmaiconym terenie. Jest to czuły barometr wskazujący wysokość dzięki pomiarowi ciśnienia powietrza i wyskalowany w metrach, stopach lub kilometrach. Ciśnienie odniesienia może być podane w hPa (QNH) w większości krajów świata, calach słupka rtęci (inHg) w Ameryce Północnej, zaś w krajach byłego ZSRR w mmHg.

Wikipedia


wysokościowiec

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. bardzo wysoki budynek;

Wiktionary

Wysokościowiec – wysoki lub bardzo wysoki budynek. Istnieje wiele definicji tego terminu, znacznie odbiegające od siebie.

  • według definicji zawartej w polskim prawie budowlanym budynek o wysokości większej niż 25 metrów to budynek wysoki, natomiast większy niż 55 metrów to wysokościowiec;
  • według Emporis Data Committee, wysokościowiec to budynek mający przynajmniej 35 m (115 stóp) wysokości, podzielony regularnie na piętra;
  • New Shorter Oxford English Dictionary określa go jako budynek mający wiele pięter
  • według kodeksu prawnego stanu Massachusetts (USA), wysokościowiec to obiekt wyższy niż 20 metrów
  • International Conference on Fire Safety in High-Rise Buildings nazwała wysokościowcem każdy budynek, którego wysokość znacząco wpływa na możliwość ewakuacji.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wysokość ż., wysoczyzna ż., wyż mrz., wyżyna ż., podwyższanie n., podwyższenie n., przewyższanie n., przewyższenie n., wywyższanie n., wywyższenie n., zwyżkowanie n., zawyżenie n., zawyżanie n., wysokościówka ż., wyżynność ż., wyższość ż., Wysokie n.

 czas. podwyższać ndk., podwyższyć dk., przewyższać ndk., przewyższyć dk., wywyższać ndk., wywyższyć dk., zwyżkować ndk., zawyżać ndk., zawyżyć dk.

 przym. wysokościowy, wysoki, wyżynny, wyżowy, wyższościowy

 przysł. wysoko, wysoce

 temsłow. wysoko-

Wiktionary


wysokościowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wysokością, dotyczący wysokości, stosowany na dużych wysokościach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż., wyższość ż., wyżyna ż., przewyższanie n., przewyższenie n.

 czas. przewyższać ndk., przewyższyć dk.

 przym. wysoki, wyższy

 przysł. wysoko, wysoce

 temsłow. wysoko-

Wiktionary


wysokospecjalistyczny

związany z wysokim stopniem specjalizacji


SJP.pl


wysokosprawny

o urządzeniach: cechujący się wysoką sprawnością działania


SJP.pl


wysokosłodzony

zawierający dużą ilość cukru


SJP.pl


wysokotemperaturowy

wytwarzający wysoką temperaturę; zachodzący przy wysokiej temperaturze


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) przym. od wysoka temperatura; przystosowany do używania w wysokich temperaturach, wytrzymujący wysokie temperatury

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔtɛ̃mpɛratuˈrɔvɨ, AS: vysokotẽmperaturovy

Wiktionary


wysokotłuszczowy

zawierający dużo tłuszczów; bogatotłuszczowy


SJP.pl


wysokowartościowy

przymiotnik

 (1.1) mający wysoką wartość, zawierający wartościowe składniki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Fasola jest dobrym źródłem wysokowartościowego białka roślinnego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔvartɔɕˈt͡ɕɔvɨ, AS: vysokovartośćovy

Wiktionary


wysokowęglowodanowy

przymiotnik

 (1.1) o wysokiej zawartości węglowodanów

Wiktionary


wysokowęglowy

zawierający wysoki procent węgla


SJP.pl


wysokowydajny

odznaczający się wysoką wydajnością; wysoko wydajny


SJP.pl


wysokozaawansowany

mający duży stopień zaawansowania


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) mający wysoki stopień zaawansowania

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɔkɔzaːvãw̃sɔˈvãnɨ, AS: vysokoz•avãũ̯sovãny

Wiktionary


wysokozakaźny

przymiotnik

 (1.1) mający wysoką zakaźność

Wiktionary


wysokozmineralizowany

nasycony składnikami mineralnymi powyżej 1500 mg/l


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) charakteryzujący się wysoką mineralizacją

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przy okazji warto obalić wciąż pokutujący mit, że twarda, wysokozmineralizowana woda, może przyczynić się do powstania piasku w nerkach, a nawet kamicy. Nic podobnego, wręcz przeciwnie taka woda usprawnia funkcjonowanie nerek i wypłukuje zalegające złogi.

Wiktionary


wysolić

w chemii: strącić białko z roztworu poprzez dodanie stężonego roztworu soli


SJP.pl


wysort

towar gorszej jakości, pozostały po przesortowaniu


SJP.pl


wysota

nazwisko


SJP.pl


wysowa

wieś w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim


SJP.pl

Wysowa-Zdrój ( łem. Висова, do 2003 Wysowa) – wieś uzdrowiskowa w południowej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Uście Gorlickie. Miejscowość znana jest z leczniczych wód mineralnych.W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie nowosądeckim. Do miejscowości należy również przysiółek Huta Wysowska.

Wikipedia


wysół

substancja otrzymywana w trakcie wysalania masy mydlanej w procesie produkcji mydła


SJP.pl


wyspa

teren ograniczony ze wszystkich stron wodą


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) geogr. ląd otoczony ze wszystkich stron wodami morza, jeziora lub rzeki;

 (1.2) przen. miejsce znacznie odróżniające się od całego otoczenia na dużym obszarze

 (1.3) anat. struktura w ludzkim mózgu zaliczana do kresomózgowia parzystego;

 (1.4) zob. wyspa kuchenna.

 (1.5) gw-pl|Bukowina. ospa wietrzna

Wiktionary

Wyspa – trwały fragment lądowej powierzchni Ziemi, który jest otoczony ze wszystkich stron wodą. Wyspy istnieją na rzekach, jeziorach, stawach, morzach i oceanach. Za wyspy nie uznaje się ruchomych ławic piaszczystych ani obszarów lądu zalewanych podczas przypływów.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Po dwóch godzinach prom dotarł do wyspy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨspa, AS: vyspa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyspiarz m., wyspiarka ż.

:: zdrobn. wysepka ż.

 przym. wyspowy, wyspiarski

 przysł. wyspowo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) enklawa

 (1.5) gw-pl|Bukowina. osypka

Wiktionary


wyspać

wyspać się - śpiąc dostateczną ilość czasu, poczuć się wypoczętym; przestać odczuwać potrzebę dalszego snu


SJP.pl


wyspacerować

potocznie:
1. spacerując, opuścić jakieś miejsce;
2. spacerując, osiągnąć jakiś pozytywny efekt;
3. zmęczyć spacerem;
4. spacerując, przejść daną trasę; przespacerować;
5. wyspacerować się - spędzić wystarczającą ilość czasu na spacerze


SJP.pl


wyspacerowywać

potocznie:
1. spacerując, opuszczać jakieś miejsce;
2. spacerując, osiągać jakiś pozytywny efekt;
3. męczyć spacerem;
4. spacerując, przechodzić daną trasę


SJP.pl


wyspanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyspać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyspać się, wyspać dk.

 przym. wyspany

Wiktionary


wyspany

taki, który się wyspał; wypoczęty


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) taki, który spał wystarczająco długo i jest wypoczęty

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Policja radzi, aby siadający za kierownicą byli dobrze wyspani.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyspanie n., śpiący mos.

 czas. wyspać się dk., wysypiać się ndk.

 przym. śpiący

Wiktionary


wyspawać

wykonać coś przez spawanie


SJP.pl


wyspecjalizować

czasownik przechodni dokonany (ndk. specjalizować)

 (1.1) uczynić z kogoś profesjonalistę w danej dziedzinie

czasownik zwrotny dokonany wyspecjalizować się (ndk. specjalizować się)

 (2.1) zostać znawcą, profesjonalistą, ekspertem w danej dziedzinie

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Oni wyspecjalizowali się w doradztwie astrologicznym i nieźle na tym zarabiają.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. specjalizacja ż., specjalista m., specjalistka ż., specjalność ż.

 czas. specjalizować ndk.

 przym. specjalistyczny, specjalizacyjny

 przysł. specjalistycznie

Wiktionary


wyspecjalizowany

taki, który wyspecjalizował się w czymś


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) ukierunkowany w danej specjalności; o określonym profilu działalności

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od wyspecjalizować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) profilowy, sprofilowany, ukierunkowany

Wiktionary


wyspecyfikować

dokładnie coś określić, przedstawić; wyszczególnić


SJP.pl


wyspecyfikowanie

dokładnie coś określić, przedstawić; wyszczególnić


SJP.pl


wyspekulowywać

1. uzyskiwać coś, dokonując spekulacji (operacji handlowych);
2. wymyślać coś na podstawie spekulacji, w oderwaniu od faktów


SJP.pl


wyspiak

zwykle łagodny nowotwór mający postać guza, wytwarzający w nadmiarze insulinę


SJP.pl

Wikipedia


wyspiański

nazwisko


SJP.pl

Osoby o nazwisku Wyspiański
  • Franciszek Wyspiański (1836–1901), rzeźbiarz, fotograf
  • Stanisław Wyspiański (1869–1907), dramaturg, poeta, malarz, grafik, architekt
  • Tadeusz Wyspiański (1896–1907), lekarz, oficer Wojska Polskiego
  • Witold Wyspiański (1886–1945), geolog, nauczyciel, działacz społeczny, polityk
Inne
  • Pawilon Wyspiańskiego

Wikipedia


wyspiańszczyzna

to, co charakterystyczne w twórczości Stefana Wyspiańskiego, w jego stylu, postawie i ideach


SJP.pl


wyspiarek

mieszkanka wyspy


SJP.pl


wyspiarka

mieszkanka wyspy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) mieszkanka wyspy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨsˈpʲjarka, AS: vyspʹi ̯arka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyspa ż., wysepka ż., wyspiarskość ż., półwysep m., Wyspowo n., wyspiak m., wyspiarek m.

:: fm. wyspiarz m.

 przym. wyspiarski, wyspowy, wysepkowy

 przysł. wyspowo, wyspiarsko, wysepkowo

Wiktionary


wyspiarski

dotyczący wyspy lub wyspiarzy; właściwy wyspie


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) książk. charakterystyczny dla wyspy lub wysp, odnoszący się do wyspy lub wyspiarzy, mieszkający na wyspie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podnoszący się poziom mórz zagraża również krajom wyspiarskim, takim jak Malediwy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨsˈpʲjarsʲci, AS: vyspʹi ̯arsʹḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyspa ż., wysepka ż., wyspiarz m., wyspiarka ż.

 przym. wyspowy

Wiktionary


wyspiarskość

wyspiarski


SJP.pl

Patrz:

wyspiarski

wyspiarz

mieszkaniec wyspy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) mieszkaniec wyspy

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨspʲjaʃ, AS: vyspʹi ̯aš

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyspa ż., wysepka ż., wyspiarka ż.

 przym. wysepkowy, wyspowy, wyspiarski

Wiktionary


wyspiarze

mieszkaniec wyspy


SJP.pl


wyśpiewać

czasownik przechodni

 (1.1) dokonany od|wyśpiewywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɕpʲjɛvat͡ɕ, AS: vyśpʹi ̯evać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyśpiewywać, śpiewać

 rzecz. śpiewak mzw./mos., śpiewnik mrz., śpiewanie n., śpiew mrz., śpiewność ż.

Wiktionary


wyśpiewanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyśpiewać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. śpiewak mzw./mos., śpiewanie n., śpiew mrz., śpiewność ż.

Wiktionary


wyśpiewywać

czasownik przechodni

 (1.1) wykonywać utwór muzyczny

 (1.2) śpiewać z zaangażowaniem, z zapałem

 (1.3) o ptakach: śpiewać melodyjnie

 (1.4) przen. wyrażać coś w słowach pieśni, utworu literackiego

 (1.5) pot. mówić coś wyuczonego, recytować zadaną lekcję

 (1.6) pod przymusem mówić, co się wie na jakiś temat

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – No pięknieś pan nam to wszystko wyśpiewał, panie Cwynar. – Ja wam zawsze wszystko wyśpiewam. (S. Bareja: Miś)

 (1.6) A jeśli przy okoliczności wyśpiewa, co wie? Za każdą cenę trzeba go wydobyć z więzienia – gorączkował się w obawie o sprzysiężenie. (W. Reymont: Rok 1794)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕpʲjɛˈvɨvat͡ɕ, AS: vyśpʹi ̯evyvać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyśpiewać dk.

 rzecz. wyśpiewywanie n., śpiew mrz., śpiewność ż.

Wiktionary


wyśpiewywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyśpiewywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyśpiewywać ndk.

 rzecz. śpiew mrz., śpiewność ż.

Wiktionary


wyspinać

wyspinać się - potocznie: wejść lub wjechać z trudem na górę lub na coś wysokiego; wdrapać się, wspiąć się


SJP.pl


wysportowany

przymiotnik

 (1.1) świadczący o sprawności fizycznej dzięki uprawianiu sportu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wysoki, wysportowany blondyn miał na sobie ubranie khaki, ciężkie buty i plecak.

 (1.1) Była wysportowaną kobietą i wiele czasu poświęciła w swoim życiu, by być w formie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sport mzw./mrz.

Wiktionary


wyspowiadać

czasownik przechodni dokonany (ndk. spowiadać)

 (1.1) rel. o duchownym: wysłuchać wyznania penitenta w sakramencie spowiedzi

 (1.2) pot. wypytać o wyjaśnienia

czasownik zwrotny dokonany wyspowiadać się (ndk. spowiadać się)

 (2.1) rel. wyznać grzechy w spowiedzi

 (2.2) przen. opowiedzieć o osobistych sprawach wybranej osobie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wyspowiadawszy ostatniego penitenta, kanonik poczłapał do zakrystii.

 (2.1) Więzień wyspowiadał się i jest gotowy do ostatniej drogi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyspowiadanie n., wyspowiadanie się n., spowiadanie n., spowiednik mos., spowiedź ż.

 czas. powiedzieć, spowiadać ndk., spowiadać się ndk.

Wiktionary


wyspowiadanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyspowiadać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. powiedzieć, wyspowiadać dk.

 rzecz. spowiednik mos.

Wiktionary


wyspowy

przymiotnik od: wyspa


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wyspą, dotyczący wyspy

 (1.2) przen. znajdujący się lub występujący w izolacji od tego co stanowi całość

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rekin ten przebywa zwykle w wodach o głębokości nie przekraczającej 30 m (choć może schodzić nawet na głębokość 64 metrów), w pobliżu górnych półek kontynentalnych i wyspowych szelfów.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyspa ż., wysepka ż., wyspiarz mos., wyspiarka ż.

 przym. wyspiarski, wysepkowy

 przysł. wyspowo

Wiktionary


wysprzątanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysprzątać.

Wiktionary


wysprzeczać

1. wyłożyć swoje racje, sprzeczając się;
2. wysprzeczać się - zmęczyć się ciągłym sprzeczaniem; nasprzeczać się


SJP.pl


wysprzedaż

rzadko: wyprzedaż;
1. sprzedaż czegoś po obniżonych cenach;
2. całkowite wyprzedawanie czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przest. sprzedawanie towarów po obniżonej cenie po to, by się ich pozbyć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Może wysprzedaż „Sonetów” pójdzie dobrze i będę w stanie zapłacić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyprzedaż ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyprzedaż

Wiktionary


wysprzęglać

wciskać sprzęgło podwójnie, przy przechodzeniu z dolnej na górną skrzynię biegów w ciężarówce


SJP.pl


wysprzęglić

wcisnąć sprzęgło podwójnie, przy przechodzeniu z dolnej na górną skrzynię biegów w ciężarówce


SJP.pl


wysprzęglik

siłownik hydrauliczny sprzęgła


SJP.pl


wysrać

wulgarnie:
1. wydalić poprzez odbyt;
2. wysrać się - wypróżnić się, oddać kał


SJP.pl


wysranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysrać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. sracz mrz., sraczyk mrz.

 przym. sraczkowaty, sraki, szaraczkowy

 czas. srać

 przysł. srak

Wiktionary


wysrebrzać

nadawać czemuś srebrzysty kolor, połysk


SJP.pl


wyśrubować

uczynić coś zbyt wygórowanym


SJP.pl


wyśrubowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) pot. podniesienie jakiejś wartości do granic możliwości, często trudnej do osiągnięcia lub utrzymania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Firma pochwaliła się wyśrubowaniem swojej oferty do poziomu, którego konkurencja już nie była w stanie przebić.

 (1.1) Po dwóch miesiącach od wyśrubowania standardów technologicznych firma zyskała certyfikat jakości.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyśrubować dk.

 rzecz. śrubowiec mzw./mrz., śrubowce nmos., śruba ż., śrubka ż.

 przym. śrubowy

Wiktionary


wysryw

wyrzyg; wulgarnie:
1. nic niewarty tekst, utwór, wypowiedź;
2. wysyp, urodzaj


SJP.pl


wysrywać

wulgarnie:
1. wydalać poprzez odbyt;
2. wysrywać się - wypróżniać się


SJP.pl


wyssać

ssąc wyciągnąć z czegoś substancję płynną; opróżnić naczynie ssąc


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wysysać)

 (1.1) wydobyć lub opróżnić poprzez ssanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Cielak po tym, jak wyssał ostatnią kroplę mleka, szybko legł koło matki i zasnął.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨsːat͡ɕ, AS: vy•sać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyssanie n.

 czas. ssać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński|wycyckać.

Wiktionary


wyssanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyssać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyssać dk.

Wiktionary


wystać

1. stojąc wytrwać do pewnego czasu; doczekać do końca czegoś; dostać;
2. stojąc uzyskać coś, wyjednać;
3. wystać się - spędzić wiele czasu na staniu


SJP.pl


wystandaryzować

zestandaryzować, ustandaryzować;
1. dostosować do jakieś normy, wprowadzić normy w jakiejś dziedzinie; ujednolicić, unormować, znormalizować;
2. uczynić przeciętnym, typowym;
3. zestandaryzować się -
a) ujednolicić się, unormować się, znormalizować się;
b) stać się przeciętnym, typowym


SJP.pl


wystąpić

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. występować)

 (1.1) dokonany od|występować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstɔ̃mpʲit͡ɕ, AS: vystõmpʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystąpienie n., występ mrz., występca mos., występność ż.

 przysł. występnie

 przym. występny

Wiktionary


wystąpienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystąpić.

 (1.2) wygłoszenie przemówienia przed jakimś audytorium

 (1.3) pojawienie się jakiegoś zjawiska

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Czy masz świadomość, ile problemów spowodowało twoje wystąpienie?

 (1.3) Wystąpienie kilkunastu przypadków grypy, nie musi oznaczać epidemii.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨstɔ̃mˈpʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: vystõmpʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. występ m., występca mos., występność ż.

 czas. wystąpić, występować

 przysł. występnie

 przym. występny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) występ

Wiktionary


wystarczać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wystarczyć)

 (1.1) niedokonany od|wystarczyć. (nie brakować)

 (1.2) niedokonany od|wystarczyć. (być dostatecznym powodem); zob. warunek wystarczający.

 (1.3) niedokonany od|wystarczyć. (zastępować kogoś)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W porannym autobusie nigdy nie wystarczało dla wszystkich miejsc.

 (1.1) Miałam wystarczające powody, by się obrazić.

 (1.2) Czasem wystarcza, że się uśmiechasz, a wszyscy milej na ciebie patrzą.

 (1.3) Odkąd Ania chodzi z Rafałem, on wystarcza jej za wszystkie koleżanki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstart͡ʃat͡ɕ, AS: vystarčać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystarczalność ż., wystarczanie n.

 czas. wystarczyć dk.

 przym. wystarczający, wystarczalny

 przysł. wystarczająco, niewystarczająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) starczać

Wiktionary


wystarczająco

przysłówek

 (1.1) w sposób wystarczający; dostatecznie, odpowiednio

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wybrał więc mazurską pustkę, uznając ją za wystarczająco bezpieczny azyl.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨstart͡ʃaˈjɔ̃nt͡sɔ, AS: vystarčai ̯õnco

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystarczać ndk., wystarczyć dk.

 przym. wystarczający

 rzecz. wystarczanie n.

Wiktionary


wystarczający

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: wystarczać

przymiotnik

 (2.1) dostateczny, odpowiadający określonym wymaganiom

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dieta z wystarczającą zawartością witaminy D i wapnia zmniejsza ryzyko złamań osteoporotycznych u osób w wieku powyżej 60 lat.

 (1.1) Czerwona dzielnica bowiem słynie z gościnności, szczególnie jeśli kto ma w kieszeni wystarczającą ilość dolarów.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystarczać ndk., wystarczyć dk.

 rzecz. wystarczenie n., wystarczanie n.

 przysł. wystarczająco

 przym. wystarczalny

Wiktionary


wystarczalność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wystarczalne; cecha tych, którzy są wystarczalni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wystarczalny

 przysł. wystarczalnie

 czas. wystarczyć, wystarczać

 rzecz. wystarczanie n.

Wiktionary


wystarczalny

taki, który wystarcza; wystarczający


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) taki, który wystarcza lub może wystarczyć

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta ilość pieniędzy jest wystarczalna na pokrycie wszystkich wydatków.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨstarˈt͡ʃalnɨ, AS: vystarčalny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystarczanie n., wystarczalność ż.

 czas. wystarczać, wystarczyć

 przym. wystarczający

Wiktionary


wystarczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystarczać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨstarˈt͡ʃãɲɛ, AS: vystarčãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystarczalność ż.

 czas. wystarczać ndk., wystarczyć dk.

 przym. wystarczalny, wystarczający

 przysł. wystarczająco, niewystarczająco

Wiktionary


wystarczy

być w dostatecznej liczbie lub ilości, pozwalającej na zaspokojenie bieżących potrzeb; starczyć


SJP.pl

Wystarczy – ostatni tom poetycki Wisławy Szymborskiej wydany (pośmiertnie) w 2012 w Krakowie przez Wydawnictwo a5.

Tom zawiera trzynaście utworów.

Uroczysta premiera tomu odbyła się w Teatrze Ateneum w Warszawie. Wiersze poetki czytali Piotr Fronczewski i Agata Kulesza.

Wikipedia


wystarczyć

być w dostatecznej liczbie lub ilości, pozwalającej na zaspokojenie bieżących potrzeb; starczyć


SJP.pl

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wystarczać)

 (1.1) być w odpowiedniej ilości lub liczbie do wykonania jakiejś czynności, nie zabraknąć

 (1.2) stać się dostatecznym powodem czegoś (zob. warunek wystarczający.)

 (1.3) zastąpić kogoś lub coś, spełnić czyjąś rolę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Miejsc w autokarze wystarczyło dla wszystkich – każdy mógł usiąść.

 (1.2) Wystarczy, że się uśmiechniesz, a wszyscy milej na ciebie patrzą.

 (1.2) Wystarczyło półtora roku temu ze mną porozmawiać zamiast się głupkowato bawić w ciuciubabkę.

 (1.3) Kiedy Ania chodziła z Rafałem, wystarczył jej za wszystkie koleżanki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstart͡ʃɨt͡ɕ, AS: vystarčyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystarczanie n., wystarczalność ż.

 czas. wystarczać ndk.

 przym. wystarczalny, wystarczający

 przysł. wystarczająco, niewystarczająco

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) starczyć; gw-pl|Śląsk Cieszyński|styknyć.

Wiktionary


wystartować

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. startować)

 (1.1) rozpocząć czynność; ruszyć do działania

 (1.2) rozpocząć udział w czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Samolot wystartował z lotniska o czasie.

 (1.2) Heniek wystartował w maratonie po raz pierwszy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystartowanie n., start mrz.

 czas. startować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) rozpocząć

Wiktionary


wystawa

1. miejsce, gdzie eksponuje się jakieś zbiory; witryna, gablota;
2. zbiór przedmiotów wystawionych na pokaz; ekspozycja;
3. duże okno sklepowe z wyłożonymi na pokaz towarami;
4. położenie czegoś w stosunku do stron świata; ekspozycja;
5. w siatkówce: podanie piłki graczowi z tej samej drużyny tak, aby mógł ją zbić na pole przeciwnika; wystawienie piłki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) miejsce prezentowania towarów w sklepie

 (1.2) zbiór eksponatów, przedmioty ustawione na pokaz

 (1.3) szt. miejsce wystawiania zbiorów eksponatów

 (1.4) kierunek, w którym otwarta jest dana powierzchnia lub przestrzeń

Wiktionary

Wystawa

  • element sklepu, witryna – miejsce prezentowania towarów
  • ekspozycja, pokaz – miejsce wystawienia na pokaz eksponatów
  • wystawa psów rasowych
  • wystawa sztuki

Części miast:

  • Wystawa – część Tarnobrzega

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Agnieszka kupiła sobie wczoraj to futro z wystawy.

 (1.2) Często chodzę na wystawy malarskie.

 (1.4) Południowa wystawa zapewnia roślinom dużą ilość ciepła, ze względu na najlepsze nasłonecznienie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstava, AS: vystava

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawca m., wystawiennictwo n., wystawiennik m., wystawność ż., wystawianie n., wystawienie n.

:: zdrobn. wystawka ż.

 czas. stawiać, wystawiać ndk., wystawić dk., wystawować ndk.

 przym. wystawowy, wystawienniczy, wystawny

 przysł. wystawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) witryna

 (1.2) ekspozycja, pokaz

 (1.3) galeria

Wiktionary


wystawać

czasownik

 (1.1) być częściowo widocznym spoza lub z wnętrza czegoś

 (1.2) stać w jakimś miejscu zbyt długo lub zbyt często

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstavat͡ɕ, AS: vystavać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawanie

 czas. postawić

Wiktionary


wystawanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystawać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. postawić, wystawać ndk.

Wiktionary


wystawca

1. osoba wystawiająca jakiś dokument
2. osoba posyłająca swoje eksponaty na wystawę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto dostarcza eksponatów na wystawę, właściciel eksponatów na wystawie

 (1.2) ten, kto wystawia jakiś dokument (zwykle rachunek, czek)

Wiktionary

  • wystawca (instytucja) – instytucja wystawiająca (tworząca) dokument
  • wystawca (właściciel) – właściciel eksponatów na wystawie, eksponent

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Pamiętajmy też, że nasze nastroje bardzo udzielają się psu i trudno marzyć by zdenerwowany, wplątujący się w smycz i własne nogi wystawca mógł pomóc psu w pokazie. Tabletka relanium albo mały kieliszek koniaku dla właściciela powinny załatwić sprawę. Bardzo ważną sprawą jest właściwy ubiór wystawcy.

 (1.1) Kilkudziesięciu innych wystawców otrzymało bądź medale srebrne, bądź brązowe, bądź listy pochwalne.

 (1.1) Władysław Łoziński urządzał [na wystawie] pawilon sztuki, który był wcale bogaty, ale obrazy powieszono na mokrych jeszcze murach i wielu wystawców niepowetowane poniosło szkody.

 (1.1) Wśród gości byli również wystawcy rękodzieła ludowego, którzy prezentowali swoje prace.

 (1.1) Oświadczenie w tej sprawie przesłaliśmy wszystkim związkom twórczym[,] deklarując naszą solidarność i gotowość działania w] obronie praw twórców i wystawców sztuki.

 (1.1) Organizatorzy spodziewają się, że do Berlina przyjedzie ok. 7–8 tys. wystawców z blisko 200 państw świata, samych odwiedzających może być ok. 100 tys.

 (1.1) Podczas tworzenia tej ekspozycji odrzucono prace nastoletnich artystów. Im zdaniem M. W. Szpaka na razie trzeba zaproponować jakieś koło plastycznyastyczne, gdzie będą doskonalić swój warsztat. „Salon” stanowi nagrodę dla twórcy dojrzałego, który poważnie traktuje to, co robi. Stąd najmłodszy wystawca ma 21 lat.

 (1.1) Przeszło osiemdziesięciu wystawców, związanych ze środowiskiem Linuksa, utworzyło wewnątrz targów własny, wyraźnie wyodrębniony segment, pod nazwą Linux Business Expo.

 (1.2) Zgodnie z istotą czeku, który jest poleceniem wypłaty pochodzącym od wystawcy, a skierowanym do bankiera, za zapłatę czeku odpowiada przede wszystkim wystawca.

 (1.2) Nieprawda — zgodnie z zapisami Kodeksu cywilnego gwarant (czyli wystawca gwarancji) powinien ww. koszty pokryć z własnej kieszeni.

 (1.2) Wystawca takiego dokumentu, zwany gwarantem, przyjmuje na siebie odpowiedzialność usunięcia wady fizycznej rzeczy lub dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady ujawnią się w czasie trwania gwarancji.

 (1.2) Sprzedawcy nie wiedzą, że banki gwarantują wypłatę pieniędzy z czeku do pewnej kwoty (najczęściej jest to 300–600 zł), niezależnie od tego, czy wystawca czeku ma pieniądze na koncie czy nie.

 (1.2) Polskie prawo pozwala na przyjmowanie faktur bez podpisu wystawców, bo jest to zgodne z wymogami unijnymi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawka ż., wystawienie n., wystawa ż., wystawczyni ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) eksponent

Wiktionary


wystawczyni

1. kobieta dostarczająca eksponatów na wystawę;
2. kobieta wystawiająca dokument, np. czek, rachunek


SJP.pl


wystawiać

czasownik niedokonany

 (1.1) kłaść coś na widoku, pokazywać

 (1.2) umieszczać na zewnątrz

 (1.3) teatr. o sztuce: grać przed publicznością

 (1.4) łow. o psie: wskazywać ciałem zwierzynę

 (1.5) sport. podawać piłkę (na strzał)

 (1.6) inform. pot. generować i udostępniać dane

 (1.7) tworzyć i udostępniać dokumenty

 (1.8) udostępniać do sprzedaży

 (1.9) oceniać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Żebrak wystawiał ręce po pieniądze, jednak nikt nie chciał mu ich dać.

 (1.2) Zawsze w lecie wystawiam swoje drzewko cytrynowe na taras, by ładnie rosło.

 (1.3) W tym tygodniu przyjeżdżają do nas aktorzy z Tatarstanu i wystawiają w naszym teatrze pantomimę.

 (1.3) To dziwne, że w jednym sezonie w tym mieście oba teatry muzyczne wystawiały dwie różne adaptacje „Skrzypka na dachu”.

 (1.4) Pies już coś wystawiał, stanął jak wryty z jedną łapą podniesioną. (A. Dygasiński: Zając)

 (1.5) Piotrek wystawia piłkę tak precyzyjnie, że każdy mógłby bez problemu strzelić bramkę.

 (1.6) Co miesiąc wystawiany jest nowy mart.

 (1.7) Urzędnik wystawiał lewe zaświadczenia.

 (1.8) Co się opłaca wystawiać w sklepie internetowym?

 (1.9) Uważam, że ten belfer wystawia wyjątkowo niesprawiedliwe oceny.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstavʲjät͡ɕ, AS: vystavʹi ̯äć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawa ż., wystawka ż., wystawiennictwo n., wystawiennik m., wystawność ż., wystawienie n., wystawianie n.

 czas. stawiać, postawić, wystawić dk., wystawować ndk.

 przym. wystawowy, wystawienniczy, wystawny, wystawiony, wystawiany

 przysł. wystawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-8) przest. wystawować

 (1.9) oceniać, dawać

Wiktionary


wystawiacz

w siatkówce: gracz wystawiający współzawodnikowi piłkę do ścięcia


SJP.pl


wystawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystawiać.

Wiktionary

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨstaˈvʲjä̃ɲɛ, AS: vystavʹi ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystawiać, postawić

 rzecz. wystawa ż., wystawka ż., wystawienie n.

 przym. wystawowy, wystawiony, wystawiany

Wiktionary


wystawiany

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wystawiać

przymiotnik

 (2.1) wyjmowany na zewnątrz albo pokazywany

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Nie wszystkie wystawiane w witrynie klejnoty są na sprzedaż.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawianie n., wystawienie n.

 czas. wystawiać ndk., wystawić dk.

 ims. wystawiony

 przym. wystawiony

Wiktionary


wystawić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wystawiać)

 (1.1) dokonany od|wystawiać.

 (1.2) pot. zdradzić kogoś, postawić kogoś w niedobrej sytuacji

 (1.3) daw. gwara. więz. uciec

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Usiadłem na ławeczce pod ścianą, twarz wystawiłem do słońca, rozprostowałem nogi.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstavʲit͡ɕ, AS: vystavʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawienie n., wystawa ż., wystawka ż.

 czas. wystawiać, postawić

 przym. wystawowy, wystawiony, wystawiany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) zwiać

Wiktionary


wystawienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) położenie lub skierowanie na zewnątrz, poddając jakiemuś oddziaływaniu

 (1.2) przedstawienie czegoś osobom potencjalnie zainteresowanym

 (1.3) kara w formie długotrwałego stania bez ruchu

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨstaˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: vystavʹi ̯ė̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. stawianie n., wystawa ż., wystawka ż., wystawca m., wystawiennictwo n., wystawiennik m., wystawność ż., wystawianie n.

 czas. stać, stawiać, postawić, odstawiać, ustawić, ustawiać, wystawiać ndk., wystawić dk., wystawować ndk.

 przym. wystawowy, wystawienniczy, wystawny, wystawiony, wystawiany

 przysł. wystawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) ekspozycja

 (1.2) prezentacja

 (1.3) stójka

Wiktionary


wystawiennictwo

organizowanie wystaw


SJP.pl

Wystawiennictwo – architektura wystaw, termin z dziedziny architektury wnętrz i sztuk plastycznych, który określa sztukę prezentowania (eksponowania) dzieł sztuki, przedmiotów, towarów, dokumentów, zjawisk, idei.

Artysta–wystawiennik reżyseruje obecność zwiedzającego w przestrzeni wystawowej, prowadzi go, buduje narrację, tworzy sytuację szczególnego kontaktu publiczności z prezentowanymi wartościami. Nadaje dodatkowe znaczenie, porządkuje, tłumaczy, komentuje, dowartościowuje. Pobudza do interpretacji i żywego odbioru.

Wikipedia


wystawienniczka

wystawiennik


SJP.pl

Patrz:

wystawiennik

wystawienniczy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wystawiennictwem, dotyczący wystawiennictwa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawka ż., wystawiennictwo n., wystawienie n., wystawa ż.

 czas. wystawiać

Wiktionary


wystawiennik

środowiskowo: osoba urządzająca wystawy, ekspozycje


SJP.pl

Wystawiennictwo – architektura wystaw, termin z dziedziny architektury wnętrz i sztuk plastycznych, który określa sztukę prezentowania (eksponowania) dzieł sztuki, przedmiotów, towarów, dokumentów, zjawisk, idei.

Artysta–wystawiennik reżyseruje obecność zwiedzającego w przestrzeni wystawowej, prowadzi go, buduje narrację, tworzy sytuację szczególnego kontaktu publiczności z prezentowanymi wartościami. Nadaje dodatkowe znaczenie, porządkuje, tłumaczy, komentuje, dowartościowuje. Pobudza do interpretacji i żywego odbioru.

Wikipedia


wystawiony

forma czasownika.

 (1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wystawić

przymiotnik

 (2.1) wyjęty na zewnątrz albo pokazany

Wiktionary

Przykłady

 (2.1) Wszyscy trwali w skupieniu przed wystawionym Najświętszym Sakramentem.

 (2.1) Celina napaliła się na wystawioną w gablotce bransoletkę z błyskotkami.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawianie n., wystawienie n.

 czas. wystawiać ndk., wystawić dk.

 ims. wystawiany

 przym. wystawiany

Wiktionary


wystawka

1. zdrobnienie od: wystawa;
2. potocznie: podanie piłki lub krążka graczowi z tej samej drużyny tak, aby umożliwić zdobycie punktu; wystawienie piłki;
3. element konstrukcji chałupy, wsparty na słupach, będący przedłużeniem górnej kondygnacji nad dolną;
4. przedmiot z wgłębieniami, w którym umieszcza się przedmioty określonego rodzaju


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: wystawa

 (1.2) niepotrzebne rzeczy i sprzęty wystawione przed dom do zabrania

 (1.3) archit. wykusz

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstafka, AS: vystafka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawa ż., wystawienie n., wystawianie n., wystawca m., wystawczyni ż., wystawiennictwo n., stawianie n., wystawienie n., wystawność ż.

 czas. stawiać ndk., wystawiać ndk., wystawić dk.

 przym. wystawowy, wystawienniczy, wystawkowy, wystawny

 przysł. wystawnie

Wiktionary


wystawkowy

przymiotnik od: wystawka


SJP.pl


wystawnie

przysłówek

 (1.1) w sposób wystawny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gospodyni, chcąc podjąć zacnych gości jak najwystawniej, zaprosiła ich na zupę poziomkową.

 (1.1) Wyglądało to niezwykle wystawnie, choć nieco jak na zaduszkowym cmentarzu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstavʲɲɛ, AS: vystavʹńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawka ż., wystawienie n., wystawa ż., wystawność

 przym. wystawny

 czas. wystawiać

Wiktionary


wystawniej

stopień wyższy od przysłówka: wystawnie


SJP.pl


wystawniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wystawny


SJP.pl


wystawność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co jest wystawne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wystawny, niewystawny

 przysł. wystawnie, niewystawnie

 rzecz. wystawka ż., wystawa ż., wystawienie n.

 czas. wystawiać

Wiktionary


wystawny

przymiotnik

 (1.1) okazale urządzony lub zorganizowany, świadczący o zamożności

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dostatnie i wystawne życie wśród kanoników benewenckich czy neapolitańskich coraz mniej podobało się Benedyktowi, w miarę jak dorastał, i coraz boleśniej odczuwał rozdźwięk między ewangelią a życiem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstavnɨ, AS: vystavny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawka ż., wystawność ż., wystawa ż., wystawienie n.

 przysł. wystawnie

 czas. wystawiać

Wiktionary


wystawowy

przymiotnik od: wystawa


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wystawy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystawa ż., wystawianie n., wystawienie n., wystawka ż.

 czas. wystawiać ndk., wystawić dk.

Wiktionary


wystały

o płynie: taki, który się wystał (stał dostatecznie długo i nabrał pewnych właściwości)


SJP.pl


występ

1. wystąpienie artysty przed publicznością;
2. wzięcie udziału w jakichś zawodach, rozgrywkach itp.;
3. wystająca część czegoś


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) publiczne odgrywanie roli przez aktora, muzyka lub innego artystę; udział w przedstawieniu, koncercie

 (1.2) to, co wystaje, sterczy poza obręb czegoś

Wiktionary

  • występ – wystąpienie artysty przed publicznością lub wzięcie udziału w jakichś zawodach, rozgrywkach itp. oraz wystająca część czegoś

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wspaniały występ solowy znanego aktora wzbudził owację publiczności.

 (1.2) Występ muru przy kanapie obłożono okładziną imitującą piaskowiec. (z Internetu)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨstɛ̃mp, AS: vystẽmp

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystąpić, występować

 rzecz. występność ż., występca mos., wystąpienie

 przysł. występnie

 przym. występny

Wiktionary


występca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) daw. osoba popełniająca występki

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Starosta, któryby temu dosyć nie czynił, niechajby starostwa zbył, a za występcę przeciwko rzeczypospolitej mian był.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. występ mrz., występek mrz., wystąpienie n., występność ż., występowanie n.

 czas. wystąpić dk., występować ndk.

 przym. występny

 przysł. występnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) winowajca, przestępca, grzesznik, zbrodniarz

Wiktionary


występek

niegodne postępowanie przynoszące ogólne potępienie, czyn będący przekroczeniem norm etycznych i moralnych oraz praw obowiązujących w pewnej społeczności


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) książk. czyn niewłaściwy moralnie, niezgodny z normami społecznymi

 (1.2) praw. czyn zabroniony zagrożony karą nie surowszą niż miesiąc pozbawienia wolności;

Wiktionary

Występek – czyn zabroniony zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych albo powyżej 5000 złotych, karą ograniczenia wolności przekraczającą miesiąc albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc (art. 7 § 3 Kodeksu karnego).

Wikipedia

Wymowa:

IPA: vɨˈstɛ̃mpɛk, AS: vystmpek

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. występca mos., występność ż.

 przym. występny

 przysł. występnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) sprawka

Wiktionary


występnie

przysłówek sposobu

 (1.1) w występny sposób

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zgrzeszyliśmy, wraz z naszymi przodkami, / popełniliśmy nieprawość, żyliśmy występnie.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. występ mrz., występca mos., występek mrz., występność ż., wystąpienie n., występowanie n.

 czas. wystąpić dk., występować ndk.

 przym. występny

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) karygodnie

Wiktionary


występniej

stopień wyższy od przysłówka: występnie


SJP.pl


występniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: występny


SJP.pl


występność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) książk. bycie występnym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Lubo w wstępnym boju udziału nie brał, chłostał występność, choć czasem zdaje się ją łechtać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. występ mrz., występca mos., występek mrz., wystąpienie n., występowanie n.

 czas. wystąpić dk., występować ndk.

 przym. występny

 przysł. występnie

Wiktionary


występny

1. popełniający występki;
2. będący występkiem lub pełen występków


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) książk. popełniający występki

 (1.2) książk. stanowiący występek, pełen występków

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Obłożysz klątwą tych występnych Amalekitów, będziesz z nimi walczył, aż ich zniszczysz.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. występ mrz., występca mos., występek mrz., występność ż., wystąpienie n., występowanie n.

 czas. wystąpić dk., występować ndk.

 przysł. występnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) niedobry, nikczemny, podły, zły

 (1.2) niedopuszczalny, nikczemny, zły

Wiktionary


występować

1. brać udział, np. w przedstawieniu lub w filmie;
2. wypowiadać się publicznie w jakiejś sprawie;
3. wchodzić w skład czegoś;
4. rosnąć, żyć na jakimś obszarze


SJP.pl

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wystąpić)

 (1.1) odgrywać rolę (w teatrze, filmie)

 (1.2) opuszczać jakąś organizację, partię

 (1.3) o gatunkach: zamieszkiwać dany obszar

 (1.4) przesuwać się przed szereg

 (1.5) przemawiać przed jakimś audytorium

 (1.6) wypływać poza brzeg

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten młody aktor występuje często u Spielberga.

 (1.2) W 1980 Jan Nowak występuje z partii i przechodzi do opozycji.

 (1.3) Ten rzadki gatunek ptaka występuje tylko na jednej wyspie.

 (1.5) Obaj panowie „szerzą miłość” między ludźmi, myślą, że chwycili Pana Boga za nogi, bo występują w mediach i opowiadają niestworzone rzeczy, a naiwny słuchacz czy widz we wszystko uwierzy.

 (1.6) Wody zalewu niespodziewanie zaczęły występować z brzegów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨstɛ̃mˈpɔvat͡ɕ, AS: vystẽmpovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. występ mrz., wystąpienie mrz., występowanie mrz., występca mos., występność ż.

 czas. stąpać ndk.

 przysł. występnie

 przym. występny

Wiktionary


występowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|występować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨstɛ̃mpɔˈvãɲɛ, AS: vystẽmpovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. występować

 rzecz. występca mos., występność ż.

 przysł. występnie

 przym. występny

Wiktionary


występowy

występ


SJP.pl

Patrz:

występ

występy

1. wystąpienie artysty przed publicznością;
2. wzięcie udziału w jakichś zawodach, rozgrywkach itp.;
3. wystająca część czegoś


SJP.pl

Występy – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Krasocin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Wikipedia


wysterkać

dawniej, rzadko: wystawać ponad powierzchnię czegoś, być widocznym spoza czegoś; sterczeć; wysterczać; wysterkiwać


SJP.pl


wysterowywać

regulując przyrząd, powodować jego prawidłowe funkcjonowanie; wyregulowywać


SJP.pl


wystopniować

1. posegregować, zhierarchizować;
2. we fryzjerstwie: wycieniować


SJP.pl


wystopować

potocznie: zwolnić, ograniczyć, powściągnąć


SJP.pl


wystornować

usunąć lub poprawić błąd w zapisach księgowych, dokonując zapisu po przeciwnej stronie konta


SJP.pl


wystosować

czasownik przechodni dokonany (ndk. wystosowywać)

 (1.1) zwrócić się z oficjalnym pismem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Posłanka wystosowała interpelację w sprawie awarii w oczyszczalni ścieków.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystosowanie n.

 czas. stosować ndk., wystosowywać ndk.

Wiktionary


wystroić

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) ubrać kogoś lub coś efektownie, okazale

czasownik zwrotny dokonany wystroić się

 (2.1) ubrać siebie efektownie, okazale

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Synowie Bilhy i Zilpy mieli na głowie troskę o bydło i całymi dniami przebywali na pastwiskach, tymczasem Józef paradował w domu wystrojony i ulizany jak gładysz.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈstrɔjit͡ɕ, AS: vystroi ̯

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strojenie n., strój m., wystrój m., ustrój m., strojność ż., strojniś m., strojnisia ż., wystrojenie n.

 czas. stroić, ustroić, ustrajać, wystrajać

 przym. strojny

Wiktionary


wystrój

wystrój wężowiaczek - motyl z rodziny wystrojowatych, występujący w Europie i Afryce; niebezpieczny szkodnik drzew, zwłaszcza owocowych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) archit. całokształt elementów zdobiących obiekt na zewnątrz lub wewnątrz

 (1.2) ent. motyl z rodziny wystrojowatych

forma czasownika.

 (2.1) 2. os. lp. rozk. od: wystroić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strojenie n.

 czas. wystroić dk., stroić ndk.

Wiktionary


wystrojenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystroić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystroić

 rzecz. strój mrz.

Wiktionary


wystrojowate

o cechach wystrojowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


wystrojowaty

o cechach wystrojowatych (rodzina owadów)


SJP.pl


wystruć

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

 (1.1) geogr. hist. Czerniachowsk (obecnie egzonim wariantowy tego miasta);

 (1.2) geogr. hist. Instrucz (rzeka w Prusach)

Wiktionary

  • Wystruć – polska nazwa rzeki Instrucz płynącej przez obwód królewiecki
  • Wystruć – polska nazwa miasta Czerniachowsk położonego w obwodzie królewieckim

Wikipedia

Powiązane:

 przym. wystrucki

Wiktionary


wystrugać

wytworzyć przedmiot z drewna metodą ścinania nożem cienkich wiórów


SJP.pl


wystrychnąć

przestarzale: wykierować na kogoś, dziś tylko w zw. frazeologicznym: wystrychnąć kogoś na dudka, czyli zakpić z kogoś


SJP.pl


wystrząsanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystrząsać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystrząsać ndk.

Wiktionary


wystrzał

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) efekt wyrzucenia pocisku z broni miotającej lub broni palnej

 (1.2) żegl. niemal poziomy maszt wystający na rufie żaglowca;

Wiktionary

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. strzał mrz., strzelec mos., strzelanina ż.

 czas. strzelać, wystrzeliwać

 przym. strzelecki, wystrzałowy

 przysł. wystrzałowo

Wiktionary


wystrzałowo

przysłówek

 (1.1) w sposób wystrzałowy, rewelacyjnie

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystrzał m., strzał m., strzelec mos.

 przym. wystrzałowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) świetnie

Wiktionary


wystrzałowość

wystrzałowy


SJP.pl

Patrz:

wystrzałowy

wystrzałowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) dotyczący wystrzału

przymiotnik jakościowy

 (2.1) rewelacyjny, wzbudzający zachwyt

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzelec mos., wystrzał mrz., strzał mrz., strzelanina ż.

 czas. wystrzelić, strzelać, wystrzeliwać

 przysł. wystrzałowo

Wiktionary


wystrzec

wystrzec się - postarać się uniknąć kogoś lub czegoś


SJP.pl


wystrzelać

1. książkowo: zostawać wyrzuconym w górę, wznosić się; wystrzeliwać;
2. przenośnie: sięgać wysoko ponad coś


SJP.pl


wystrzelanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystrzelać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystrzelać dk.

 rzecz. strzelec mos., strzelanina ż.

 przym. strzelecki

Wiktionary


wystrzelenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystrzelić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsṭʃɛˈlɛ̃ɲɛ, AS: vysṭšelńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystrzelić, wystrzeliwać

 rzecz. strzelec mos., strzelanina ż.

Wiktionary


wystrzelić

1. spowodować strzał (np. z broni palnej, łuku);
2. o broni palnej: strzelić;
3. spowodować start pojazdu kosmicznego;
4. książkowo: zostać wyrzuconym w górę, wznieść się;
5. przenośnie: sięgać wysoko (ponad coś)


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wystrzeliwać)

 (1.1) dokonany od|wystrzeliwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈsṭʃɛlʲit͡ɕ, AS: vysṭšelʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. strzelanina ż., strzelnica ż., strzelec mos., wystrzelenie n., strzał

 czas. strzelać, wystrzeliwać

 przym. strzelecki, strzelnicowy, wystrzałowy

Wiktionary


wystrzeliwać

1. potocznie: zabijać wiele osób lub zwierząt, strzelając z broni palnej;
2. potocznie: strzelając z broni palnej, zużywać jakąś ilość amunicji, prochu;
3. wystrzeliwać się - potocznie, o wielu osobach: zabijać się, strzelając z broni palnej;
4. powodować strzał (np. z broni palnej, łuku);
5. o broni palnej: strzelać;
6. powodować start pojazdu kosmicznego;
7. książkowo: zostawać wyrzuconym w górę, wznosić się; wystrzelać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wystrzelić)

 (1.1) powodować lot pocisku – kuli karabinowej, rakiety, strzały itp.

 (1.2) nagle zrywać się do biegu, zwykle bardzo szybko i gwałtownie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Strzały wystrzeliwane są z łuku.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsṭʃɛˈlʲivat͡ɕ, AS: vysṭšelʹivać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wystrzał m., wystrzelenie n., wystrzeliwanie n., strzelanina ż.

 czas. wystrzelić dk., strzelić dk.

 przym. wystrzałowy, strzelniczy

Wiktionary


wystrzeliwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystrzeliwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystrzeliwać ndk.

 rzecz. strzelanina ż.

Wiktionary


wystygnięty

taki, który wystygnął; wystygły


SJP.pl


wystylizowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wystylizować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wystylizować dk.

 przym. stylistyczny

Wiktionary


wysublimować

nadać czemuś szlachetniejszy lub wznioślejszy charakter


SJP.pl

czasownik

 (1.1) nadać czemuś głębszy charakter, wyższą wartość

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsublʲĩˈmɔvat͡ɕ, AS: vysublʹĩmovać

Wiktionary

Powiązane:

 ims. wysublimowany

 rzecz. wysublimowanie

 czas. sublimować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uszlachetniać

Wiktionary


wysublimowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysublimować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysublimować dk.

Wiktionary


wysublimowany

nadać czemuś szlachetniejszy lub wznioślejszy charakter


SJP.pl


wysunąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wysuwać)

 (1.1) dokonany od|wysuwać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Odwlekał ten moment jak najdłużej, ale wreszcie z powrotem wysunął głowę ponad krawędź koca i podniósł powieki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈsũnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vysũnõńć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sunąć, zasuwać

 rzecz. wysunięcie n., wysuwanie n., suw mrz.

Wiktionary


wysunięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysunąć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsũˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vysũńė̃ńće

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysunąć, zasuwać

 rzecz. wysuwanie n., suw mrz.

Wiktionary


wysupłać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wysupływać)

 (1.1) wyjąć coś z czegoś, zwłaszcza z tego, co było uprzednio związane w supeł

 (1.2) wydostać coś lub kogoś z plątaninaątaniny albo głębi czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.3) Ogórki kupowało się po 1,50 zł, teraz trzeba wysupłać 2,50 zł.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. supeł mrz., wysupłanie n., wysupływanie n., supełkowanie n., rozsupłowanie n., rozsupłanie n.

:: zdrobn. supełek mrz.

 czas. ndk. wysupływać, dk. rozsupłać, ndk. rozsupływać, ndk. supełkować

 przym. supełkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozwiązać, wyplątać

 (1.2) wyciągnąć, wydostać, wyplątać

 (1.3) zarobić

 (2.1) wywikłać się, wyplątać się

Wiktionary


wysuszać

czasownik niedokonany (dk. wysuszyć)

 (1.1) niedokonany od|wysuszyć.

czasownik zwrotny niedokonany wysuszać się (dk. wysuszyć się)

 (2.1) rzad. niedokonany od|wysuszyć się.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suszak mrz.

Wiktionary


wysuszająco

wysuszający


SJP.pl

Patrz:

wysuszający

wysuszenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sprawienie, że coś jest suche

 (1.2) stan całkowitej suchości, bycie suchym

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W obu typach jezior, podalpejskim i bałtyckim, muł po wysuszeniu przybiera barwę szarą.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. suchar mos./mrz.

Wiktionary


wysuszony

potocznie o ludziach, rzadziej o zwierzętach: chudy, wynędzniały; suchy


SJP.pl


wysuszyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. suszyć)

 (1.1) dokonany od|suszyć.

czasownik zwrotny dokonany wysuszyć się (ndk. suszyć się)

 (2.1) dokonany od|suszyć się.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. osuszyć, suszyć, ususzyć, zasuszyć

 rzecz. suchość ż., suchoty nmos., susz mrz., suszak mrz., suszarka ż., suszarnia ż., suszenie n., wysuszenie n., suchar mos./mrz.

 przym. suchy, suszony

 przysł. sucho

Wiktionary


wysuw

w technice: wysuwanie, wysunięcie czegoś


SJP.pl


wysuwać

1. przesuwając coś, umieszczać to tak, aby wystawało poza linię czegoś i było widoczne;
2. wydobywać coś na zewnątrz;
3. występować z czymś oficjalnie lub przedstawiać, proponować coś komuś


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wysunąć)

 (1.1) umieszczać coś lub tego część na zewnątrz, poza jakąś granicę

 (1.2) przedstawiać innym pewne myśli, poglądy

czasownik zwrotny niedokonany wysuwać się (dk. wysunąć się)

 (2.1) przemieszczać się na zewnątrz, poza obręb

 (2.2) wychodzić niepostrzeżenie, ukradkiem

Wiktionary

Powiązane:

 czas. sunąć, zasuwać

 rzecz. wysuwanie n., suw mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyciągać, wyjmować, wykładać, wynosić

 (1.2) głosić, pokazywać, przedstawiać, upubliczniać, wygłaszać

 (2.1) wychodzić, wyłazić, wydostawać się

 (2.2) wymykać się

Wiktionary


wysuwalny

dający się wysunąć


SJP.pl


wysuwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysuwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysunięcie n., suw mrz.

 czas. zasuwać, wysuwać ndk., wysunąć dk.

Wiktionary


wysuwny

możliwy do wysunięcia, np. sprzęgło wysuwne


SJP.pl


wyswatanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyswatać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyswatać dk.

 rzecz. swatanie n.

Wiktionary


wyświecać

1. świecąc, zużywać;
2. powodować długim noszeniem wytarcie ubrania;
3. czynić świecącym, błyszczącym; polerować, glansować;
4. dawniej:
a) wypędzać kogoś skądś;
b) tłumaczyć, wyjaśniać;
5. wyświecać się -
a) wycierać się i zaczynać błyszczeć;
b) dawniej: wyjaśniać się, rozjaśniać się;
c) dawniej: stawać się widocznym, ujawniać się


SJP.pl

czasownik

 (1.1) rel. udzielać święceń biskupich albo kapłańskich

Wiktionary


wyświęcanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyświęcać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Świętowit mos., święto n., święty m., święta ż., wyświęcenie n., święcenie n.

 czas. wyświęcać ndk., wyświęcić dk., święcić ndk.

 przym. święty

 przysł. święcie

Wiktionary


wyświęcenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rel. włączenie w sferę sacrum osób lub przedmiotów

 (1.2) kośc. udzielenie święceń

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Władze udzieliły pozwolenia na wyświęcenie trzech nowych kapłanów.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyświęcać ndk., wyświęcić dk.

 rzecz. wyświęcanie n.

Wiktionary


wyświechtać

pozbawić wartości, znaczenia z powodu zbyt częstego powtarzania lub użytku; podniszczyć, zeszmacić, znosić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

 (1.1) pot. o tkaninie: zużyć przez noszenie

 (1.2) pot. utracić wartość przez używanie, powtarzanie się

czasownik zwrotny dokonany wyświechtać się

 (2.1) pot. zniszczyć się przez częste użycie

 (2.2) pot. utracić wartość na skutek powtarzania się

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jak ten chłopak zdołał wyświechtać nowiutkie sztruksy?

 (2.2) Myślę, że żarty Fryderyka wyświechtały się już lata temu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyświechtanie n.

 przym. wyświechtany

 ims. wyświechtany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zniszczyć, zużyć

 (2.2) zniszczyć się, zużyć się

Wiktionary


wyświechtanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyświechtać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewyświechtanie n.

 czas. wyświechtać dk.

 przym. wyświechtany

Wiktionary


wyświechtany

pozbawić wartości, znaczenia z powodu zbyt częstego powtarzania lub użytku; podniszczyć, zeszmacić, znosić


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pot. powtarzający się, tracący swoją wartość

forma czasownika.

 (2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: wyświechtać

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na początku zamieścił jakiś wyświechtany cytat, myśląc, że będzie szykowniej.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyświechtanie n.

 czas. wyświechtać dk., wyświechtać się dk.

Wiktionary


wyświecić

1. uczynić świecącym, błyszczącym; wypolerować, wyglansować;
2. spowodować długim noszeniem wytarcie ubrania;
3. świecąc, zużyć;
4. dawniej: wypędzić kogoś skądś;
5. wyświecić się - wytrzeć się i zacząć błyszczeć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyświęcać)

 (1.1) kośc. konsekrować na prezbitera

 (1.2) daw. pasować na rycerza

 (1.3) rel. włączyć w sferę sakralną, poświęcić

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) W Wielkiej Brytanii w ordynariacie dla byłych anglikanów po raz pierwszy zostanie wyświęcony na kapłana żonaty mężczyzna, który wcześniej nie był pastorem.

 (1.3) Po upadku reżimu wyświęcono prowizoryczne świątynie dla katolików.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyświęcenie n., wyświęcanie n., świątynia ż.

 czas. świętować, wyświęcać ndk.

Wiktionary


wyświecować

usunąć wosk z ucha przy pomocy zapalonej świecy


SJP.pl


wyświetlać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyświetlić)

 (1.1) prezentować, pokazywać coś na ekranie

 (1.2) wyjaśniać, objaśniać coś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Profesor wyświetlał na lekcji zdjęcia prezydentów Polski.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈɕfʲjɛtlat͡ɕ, AS: vyśfʹi ̯etlać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyświetlanie n., wyświetlacz mrz.

 czas. wyświetlić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pokazywać

Wiktionary


wyświetlacz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) tablica informacyjna lub moduł urządzenia elektronicznego, który świecąc podaje informacje

Wiktionary

Wyświetlacz – urządzenie elektroniczne w formie powierzchni służące do wyświetlania informacji

Wśród wyświetlaczy wyróżnia się:

  • wyświetlacz CRT (tradycyjny, z lampą elektronową)
    • wyświetlacz FED
    • wyświetlacz SED

    Wikipedia

    Przykłady

     (1.1) W tym filmie czarnoskóry aktor pokazuje pewien napis na wyświetlaczu telefonu, ale tego nie ma w zwiastunie.

    Wiktionary

    Wymowa:

    IPA: vɨˈɕfʲjɛtlat͡ʃ, AS: vyśfʹi ̯etlač

    Wiktionary

    Powiązane:

     rzecz. wyświetlanie n., wyświetlenie n., świecenie n., światło n., świetlówka ż.

     czas. wyświetlać ndk., wyświetlić dk.

    Wiktionary


wyświetlanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyświetlać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨɕfʲjɛˈtlãɲɛ, AS: vyśfʹi ̯etlãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyświetlać, wyświetlić

 rzecz. wyświetlacz mrz.

Wiktionary


wyświetlarnia

pomieszczenie, w którym znajdują się urządzenia do wyświetlania kopii planów i rysunków technicznych


SJP.pl


wyświetlenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyświetlić.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyświetlacz mrz.

 czas. wyświetlić

Wiktionary


wyświetlić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyświetlać)

 (1.1) dokonany od|wyświetlać.

czasownik zwrotny dokonany wyświetlić się (ndk. wyświetlać się)

 (2.1) dokonany od|wyświetlać się.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na ekranie wyświetlił się groźnie brzmiący komunikat ostrzegawczy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyświetlanie n., wyświetlenie n., wyświetlacz m., światło n.

 czas. wyświetlać ndk.

Wiktionary


wyświeżać

1. nadawać czemuś świeży, czysty wygląd;
2. ubierać w świeże, czyste ubranie


SJP.pl


wyświeżyć

1. nadać czemuś świeży, czysty wygląd;
2. ubrać w świeże, czyste ubranie


SJP.pl


wyświniać

potocznie: bardzo zabrudzać


SJP.pl


wyświnić

potocznie: bardzo ubrudzić


SJP.pl


wyświstać

1. wypuścić nosem silny strumień powietrza; wydmuchać;
2. świszcząc, powiedzieć coś z trudem;
3. gwiżdżąc lub dmuchając w instrument, wykonać melodię; wygwizdać;
4. wywróżyć przez wydanie określonej liczby świstów;
5. potocznie: wyrazić dezaprobatę gwizdaniem; wygwizdać;
6. potocznie: pozbyć się


SJP.pl


wysycać

1. w chemii: prowadzać do danego związku chemicznego pewną ilość par lub gazów, które w odpowiednich warunkach ciśnienia i temperatury i przy katalizatorze powodują zamianę danej substancji w inną;
2. w chemii: wprowadzać do danej objętości ciała stałego, płynnego lub lotnego pewną ilość jakiejś substancji, którą dane ciało może wchłonąć


SJP.pl


wysycanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysycać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysycać ndk.

Wiktionary


wysychać

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wyschnąć)

 (1.1) stawać się suchym

 (1.2) o roślinie: schnąć, tracić wigor

 (1.3) o cieczy: znikać w wyniku schnięcia lub wsiąkania

 (1.4) o akwenie: stawać się pustym na skutek parowania lub niedoboru

 (1.5) wyczerpywać się, zanikać

 (1.6) pot. bardzo chudnąć

Wiktionary

Przykłady

 (1.4) Morze Martwe wysycha na skutek wzmożonego parowania.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysychanie n., wyschnięcie n.

 czas. wyschnąć dk.

Wiktionary


wysychanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odprzymiotnikowy od|wysychać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysychać ndk., wyschnąć dk.

 rzecz. wyschnięcie n.

Wiktionary


wysycić

1. w chemii: prowadzić do danego związku chemicznego pewną ilość par lub gazów, które w odpowiednich warunkach ciśnienia i temperatury i przy katalizatorze spowodują zamianę danej substancji w inną;
2. w chemii: wprowadzić do danej objętości ciała stałego, płynnego lub lotnego pewną ilość jakiejś substancji, którą dane ciało może wchłonąć


SJP.pl


wysyczeć

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) powiedzieć ze złością, z pasją, przez zaciśnięte zęby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Przepiszesz to osiemdziesiąt razy – jadowicie wysyczała nauczycielka.

Wiktionary


wysyfiać

potocznie: powodować wystąpienie pryszczy, krost; obsyfiać, osyfiać


SJP.pl


wysyfić

potocznie:
1. spowodować wystąpienie pryszczy, krost; obsyfić, osyfić;
2. wybrudzić; wyświnić, wypaprać


SJP.pl


wysyp

pojawienie się czegoś w dużej liczbie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) okres najintensywniejszego dojrzewania owoców

 (1.2) pot. nagłe pojawienie się ludzi w dużej liczbie

 (1.3) pot. nagłe pojawienie się trądziku, krost w dużej liczbie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Na pastwisku sąsiada jest wysyp pieczarek.

 (1.2) Nad jeziorem wystąpił prawdziwy wysyp plażowiczów. Nie ma gdzie się położyć z kocem — wszystkie miejsca są zajęte.

 (1.3) Ona ma wysyp na dekolcie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨsɨp, AS: vysyp

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysypać dk., wysypywać ndk.

 rzecz. wysypisko n., wysypka ż.

Wiktionary


wysypanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysypać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysypywać, wysypać dk.

Wiktionary


wysypianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysypiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyspać się, wysypiać ndk.

Wiktionary


wysypisko

miejsce, w którym się coś wysypuje, zwłaszcza śmieci lub odpadki


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) miejsce masowego wyrzucania i składowania odpadów

Wiktionary

Składowisko odpadów – zlokalizowany i urządzony zgodnie z przepisami obiekt zorganizowanego deponowania odpadów. Pojęcie składowisko obejmuje również wylewisko odpadów ciekłych, wysypisko odpadów komunalnych, a także zwałowiska mas ziemnych. Składowanie odpadów może odbywać się wyłącznie w miejscu do tego wyznaczonym. Niekiedy w tym samym miejscu prowadzi się też selekcję i częściowy odzysk surowców wtórnych. Właścicielem składowiska jest zazwyczaj miejscowy samorząd terytorialny.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Szperaczka bardzo się ucieszyła, kiedy na wysypisku śmieci w Rokitnie znalazła całkiem nowy aparat telefoniczny.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysypać, wysypywać

 rzecz. wysypka ż., wysyp mrz.

 przym. wysypiskowy

Wiktionary


wysypiskowy

wysypisko


SJP.pl

Patrz:

wysypisko

wysypka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) med. wykwity skórne lub na błonach śluzowych będące objawem jakiejś choroby;

Wiktionary

Wysypka (łac. exanthema), osutka – wykwity na skórze lub błonach śluzowych powstałe w wyniku: reakcji alergicznej, kontaktu z substancją chemiczną (np. jodem), szczepienia ochronnego, zatrucia lekami, bądź jako objaw choroby zakaźnej (np. odry, ospy, różyczki). W zależności od przyczyny występowania może być ona zlokalizowana w jednym miejscu ciała (np. półpasiec) lub dotknąć całą powierzchnię skóry. Wysypki występują w postaci: plam, pęcherzy, pęcherzyków, bąbli, krost lub grudek, a ich wygląd często ułatwia postawienie diagnozy.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wysyp mrz., wysypisko n.

 czas. wysypać, wysypywać

 przym. wysypkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) liszaj, osutka

Wiktionary


wysypkowy

przymiotnik od: wysypka


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) med. związany z wysypką, objawiający się wysypką

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysypka ż.

Wiktionary


wysypowy

wysyp


SJP.pl

Patrz:

wysyp

wysypywać

czasownik niedokonany

 (1.1) opróżniać coś z czegoś sypkiego

 (1.2) pot. przen. o trądziku, krostach: pojawiać się w dużej ilości

czasownik zwrotny niedokonany wysypywać się

 (2.1) inform. o programie lub o systemie operacyjnym: przestawać działać

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Zwykle wysypywało mnie na wysokości szczęki, po obydwu stronach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɨˈpɨvat͡ɕ, AS: vysypyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysypisko n., wsyp m., wysyp m., wysypanie n., wysypywanie n., wysypka ż., wsypywanie n.

 czas. wysypać dk., wsypać dk., wsypywać ndk.

Wiktionary


wysypywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysypywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysypywać ndk.

Wiktionary


wysysać

wyciągać pod wpływem różnicy ciśnień


SJP.pl


wysysacz

urządzenie do usuwania wody z zalanych pomieszczeń


SJP.pl


wysysarka

urządzenie do wysysania czegoś, np. oleju


SJP.pl


wysysowate

o cechach wysysowatych (rodzina pluskwiaków)


SJP.pl

Wysysowate (Rhopalidae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków i podrzędu różnoskrzydłych. Kosmopolityczna. Obejmuje ponad 220 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w 30 rodzajach. Wszystkie są fitofagami ssącymi.

Wikipedia


wysysowaty

o cechach wysysowatych (rodzina pluskwiaków)


SJP.pl


wysyłać

czasownik

 (1.1) przekazywać komuś coś za pośrednictwem innych osób lub urządzeń technicznych

 (1.2) polecać komuś udanie się dokądś w jakimś celu

 (1.3) nadawać, wydawać z siebie; emitować

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dziś wysłałam pocztą list do Alka.

 (1.2) Mama wysłała mnie do sklepu po pietruszkę.

 (1.3) Radioteleskop nie wysyła, a odbiera sygnały z kosmosu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈsɨwat͡ɕ, AS: vysyu̯ać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysyłka ż., wysyłanie n. ndk., wysłanie n. dk., wysłannik

 czas. słać, przesyłać, wysłać dk.

 przym. wysyłkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) nadawać

 (1.2) słać, posyłać, wyprawić

 (1.3) dawać

Wiktionary


wysyłanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysyłać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɨˈwãɲɛ, AS: vysyu̯ãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysyłać ndk., wysłać dk.

 rzecz. wysłannik mos., wysyłka ż., wysłanie n.

 przym. wysyłkowy

Wiktionary


wysyłka

1. wysłanie czegoś;
2. to, co się wysyła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) wysłanie, wysyłanie czegoś

 (1.2) to, co jest wysyłane

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zapłaciłam stówę za książki i 15 złotych za wysyłkę.

 (1.2) Zadzwoń do firmy kurierskiej, bo wtorkowa wysyłka jeszcze nie dotarła do klienta.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysyłać ndk., wysłać dk.

 rzecz. wysłanie n., wysyłanie n., wysłannik mos.

 przym. wysyłkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) przesyłka

Wiktionary


wysyłkownia

dział instytucji, w którym organizuje się wysyłanie czegoś


SJP.pl


wysyłkowy

przymiotnik od: wysyłka


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) związany z wysyłką, zajmujący się wysyłką

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nasz sklep prowadzi także sprzedaż wysyłkową.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨsɨwˈkɔvɨ, AS: vysyu̯kovy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysyłać ndk., wysłać dk.

 rzecz. wysyłka ż., wysyłanie n., wysłanie n., wysłannik mos.

Wiktionary


wyszabrować

1. bezprawnie przywłaszczyć sobie porzucone mienie
2. wysypać szabrem


SJP.pl


wyszacowywać

określać wartość lub koszt czegoś


SJP.pl


wyszakowo

Wyszakowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Zaniemyśl.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.


Wikipedia


wyszalały

wyszaleć się - potocznie: szalejąc, wyładować swoją energię; naszaleć się, wyszumieć się, naszumieć się


SJP.pl


wyszaleć

wyszaleć się - potocznie: szalejąc, wyładować swoją energię; naszaleć się, wyszumieć się, naszumieć się


SJP.pl


wyszamotywać

rzadko:
1. szamocząc, wyrywać, wydobywać;
2. wyszamotywać się - szamocząc, wydostawać się skądś


SJP.pl


wyszanów

2 miejscowości w Polsce:

  • Wyszanów – wieś w woj. lubuskim, w pow. wschowskim, w gminie Szlichtyngowa
  • Wyszanów – wieś w woj. łódzkim, w pow. wieruszowskim, w gminie Wieruszów

Zobacz też: Wyszanowo

Wikipedia


wyszanowo

Wyszanowo (niem. Wischen) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz, na pograniczu Pojezierza Lubuskiego i Bruzdy Zbąszyńskiej.

Wieś duchowna, własność opata cystersów w Paradyżu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Wikipedia


wyszarzać

środowiskowo: zmieniać kolor części interfejsu na szary, uniemożliwiając interakcję


SJP.pl


wyszarzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) rzad. wyszarzałość (tkaniny, ubrania)

przysłówek

 (2.1) przest. ubogo, szaro, niepokaźnie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Agnieszka wolała małą, kiedyś babciną kanapkę, której wyszarzanie i dziury obciągnęła kretonem drukowanym w bukiety róż.

 (2.1) Vis-à-vis moje wyglądało do tego stopnia niepocześnie i wyszarzanie, że je brałem za jakiegoś zwykłego skribę sic. […]

Wiktionary


wyszarzany

środowiskowo: zmieniać kolor części interfejsu na szary, uniemożliwiając interakcję


SJP.pl


wyszarzały

środowiskowo: zmieniać kolor części interfejsu na szary, uniemożliwiając interakcję


SJP.pl


wyszarzyć

środowiskowo: zmienić kolor części interfejsu na szary, uniemożliwiając interakcję


SJP.pl


wyszastać

dawniej: roztrwonić, przepuścić; wytrwonić


SJP.pl


wyszczać

wulgarnie:
1. wydalić coś z moczem;
2. wyszczać się - oddać mocz


SJP.pl


wyszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyszczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szczaw mrz., szczyl mzw.

 czas. szczać

Wiktionary


wyszczególniać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyszczególnić)

 (1.1) wykazywać szczegółowo

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyszczególnianie n., szczegół mrz.

 przysł. szczególnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wchodzić w szczegóły

Wiktionary


wyszczególnić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyszczególniać)

 (1.1) wykazać szczegółowo

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʃt͡ʃɛˈɡulʲɲit͡ɕ, AS: vyščegulʹńić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szczegół m., wyszczególnienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) przytoczyć, wyliczyć, wymienić, wypunktować, wyróżnić

Wiktionary


wyszczególnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyszczególnić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyszczególnić

Wiktionary


wyszczekać

1. potocznie: wyjawić jakiś sekret;
2. potocznie: powiedzieć coś krótko i agresywnie;
3. zakomunikować coś poprzez szczekanie


SJP.pl


wyszczekany

1. potocznie: wyjawić jakiś sekret;
2. potocznie: powiedzieć coś krótko i agresywnie;
3. zakomunikować coś poprzez szczekanie


SJP.pl


wyszczekiwać

1. wypowiadać coś w sposób niegrzeczny;
2. wyjawiać, zdradzać jakiś sekret


SJP.pl


wyszczelski

nazwisko


SJP.pl


wyszczepiać

zaszczepiać wiele ludzi lub zwierząt


SJP.pl


wyszczepialność

procentowość zaszczepienia populacji przeciwko danej chorobie


SJP.pl


wyszczepić

zaszczepić wiele ludzi lub zwierząt


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyszczepiać)

 (1.1) med. zaszczepić podaną część populacji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Gdybyśmy wyszczepili wszystkie dziewczynki to dziś nie byłoby raka szyjki macicy.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyszczepienie n., antyszczep mzw., szczep mrz.

 czas. wyszczepiać ndk., szczepić ndk., zaszczepić dk.

Wiktionary


wyszczerbianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyszczerbiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyszczerbiać ndk.

Wiktionary


wyszczerek

gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych


SJP.pl

Wyszczerek (Notiophilus) – rodzaj chrząszczy z rodziny biegaczowatych i podrodziny leszowych, jedyny z monotypowego plemienia wyszczerków (Notiophilini).

Wikipedia


wyszczerzać

1. pokazywać zęby, kły odsłaniając wargi;
2. potocznie: wyszczerzać się:
a) szeroko się uśmiechać, pokazując zęby;
b) zalotnie się uśmiechać, umizgiwać się, zalecać się;
c) przestarzałe: wyłaniać się, ukazywać się na zewnątrz


SJP.pl


wyszczerzyć

1. pokazać zęby, kły, odsłaniając wargi;
2. potocznie: wyszczerzyć się:
a) szeroko się uśmiechnąć, pokazując zęby;
b) zalotnie się uśmiechnąć; umizgnąć się, przymilić się;
c) przestarzałe: wyłonić się, ukazać się na zewnątrz


SJP.pl


wyszczuplający

wyszczuplać


SJP.pl

Patrz:

wyszczuplać

wyszczuplić

uczynić kogoś lub coś szczuplejszym


SJP.pl


wyszczywać

wulgarnie:
1. wydalać coś z moczem;
2. wyszczywać się - oddawać mocz


SJP.pl


wyszecino

Wyszecino (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Wëszecëno) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Luzino, przy drodze powiatowej 1451G.

Wieś szlachecka Wyszecino położona była w II połowie XVI wieku w powiecie mirachowskim województwa pomorskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wikipedia


wyszecki

przymiotnik od: Wyszki; wyszkowski


SJP.pl


wyszegrad

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. zob. Wyszehrad.

Wiktionary

Wyszehrad, także Wyszegrad (węg. Visegrád, cz. oraz słow. Vyšehrad, niem. Plintenburg) – historyczne miasto w północnych Węgrzech, 35 km na północ od Budapesztu, w Zakolu Dunaju (naprzeciwko miasta Nagymaros). Powierzchnia – 33,27 km²; ludność 1859 mieszkańców (styczeń 2011). Późnośredniowieczna stolica Królestwa Węgier.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Premierzy Polski, Czech, Słowacji i Węgier spotkają się w Wyszegradzie na wiosnę przyszłego roku.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyszegradzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Wyszehrad

Wiktionary


wyszegradzki

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wyszegradem, dotyczący Wyszegradu

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wyszegrad mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyszehradzki

Wiktionary


wyszehrad

miejscowość na Węgrzech


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w północnych Węgrzech, dawna rezydencja królów węgierskich;

Wiktionary

Wyszehrad, także Wyszegrad (węg. Visegrád, cz. oraz słow. Vyšehrad, niem. Plintenburg) – historyczne miasto w północnych Węgrzech, 35 km na północ od Budapesztu, w Zakolu Dunaju (naprzeciwko miasta Nagymaros). Powierzchnia – 33,27 km²; ludność 1859 mieszkańców (styczeń 2011). Późnośredniowieczna stolica Królestwa Węgier.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dalsza granica Słowaczyzny, od Ostrzyhomia na wschód, jest w kronice węgiersko-polskiej również w przybliżeniu określona. Wiodła ona w kierunku miasta Jagier: to znaczy prawdopodobnie naprzeciw Wyszehradu, opuszczając Dunaj, zwracała na północ (…) i okrążając Nowohrad zwracała się znów na wschód (…), omijając gród Jagier.

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyszehradzki

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) Wyszegrad

Wiktionary


wyszehradzki

dotyczący Wyszehradu


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) odnoszący się do Wyszehradu, związany z Wyszehradem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Od czasu zjazdu wyszehradzkiego w 1335 roku Kazimierz był uznawany w obliczu prawa za w pełni prawowitego króla Polski.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. Wyszehrad mrz.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyszegradzki

Wiktionary


wyszemir

dawne imię męskie


SJP.pl

Wyszemir – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Wysze- („wyższy, ceniony ponad wszystko, stawiany ponad innymi”) i -mir („pokój”). Może więc oznaczać „ten, który ceni pokój ponad wszystko”.

W XXI wieku jest to imię rzadkie. W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 2 mężczyzn o imieniu Wyszemir nadanym jako imię pierwsze.

Wyszemir imieniny obchodzi 12 czerwca.

Wikipedia


wyszeniega

dawne imię żeńskie


SJP.pl

Wyszeniega – imię żeńskie pochodzenia staropolskiego, złożone z dwóch członów: Wysze- („wyższa, ceniona ponad wszystko, stawiana ponad innymi”) i -niega („rozkosz”).

Wyszeniega imieniny obchodzi 21 lutego.

Wikipedia


wyszepleniać

dawniej: mówić coś, wymawiając wadliwie spółgłoski; wyseplenić


SJP.pl


wyszeptać

czasownik dokonany (ndk. wyszeptywać)

 (1.1) powiedzieć szeptem

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈʃɛptat͡ɕ, AS: vyšeptać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. szeptanka ż., szeptunka ż., szeptun mos., wyszeptanie n., szept m., szeptanie n., szeptucha ż., szepty

 czas. szeptać, wyszepnąć, wyszeptywać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyszepnąć

Wiktionary


wyszeptanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyszeptać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʃɛpˈtãɲɛ, AS: vyšeptãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyszeptać

 rzecz. szeptucha ż., szeptun mos., szeptunka ż., szeptanka ż.

Wiktionary


wyszerować

środowiskowo: udostępnić określoną treść w internecie; zszerować


SJP.pl


wyszesław

imię żeńskie


SJP.pl

Wyszesław – słowiańskie/staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Wysze- od psł. *vyšьjь "wyższy", neutrum *vyše (zobacz: Wyszehrad), stpl. wyszy → wyższy, wyszyć → wyższyć "stawiać ponad innymi" ("wyższy, ceniony ponad wszystko, stawiany ponad innymi") i -sław ("sława"). Może więc oznaczać "ceniący sławę ponad wszystko". Imię to bywało skracane do formy Wysław.

Wikipedia


wyszesława

imię żeńskie


SJP.pl

Wyszesława, Wysława – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Wy(sze)- („wyższa, ceniona ponad wszystko, stawiana ponad innymi”) i -sława („sława”). Może więc oznaczać „ceniąca sławę ponad wszystko”.

Wyszesława imieniny obchodzi 11 lipca.

Znane osoby noszące imię Wyszesława:

  • Wyszesława Światosławówna – rzekoma żona Bolesława II Śmiałego, pojawiająca się w kronice Jana Długosza

Wikipedia


wyszewo

Wyszewo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Manowo.

Przez miejscowość przepływa potok Wyszewka. Około 1 km na północny zachód znajduje się Żółta Góra. Około 0,3 km na zachód znajduje się Jezioro Żabie, a za nim Jezioro Ludzkie.

W latach 1950–1957, 1957–1975 i 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.

Wikipedia


wyszkalać

rzadko: kształcić kogoś w określonej dziedzinie, nauczać, najczęściej w trybie skróconym, podczas kilku wykładów, spotkań w formie kursu; wyszkolać


SJP.pl


wyszki

nazwa kilku wsi w Polsce


SJP.pl

Wg TERYt jest ich 4, w tym 3 podstawowe
  • Wyszki – wieś w woj. dolnośląskim, w pow. kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka
  • Wyszki – wieś w woj. podlaskim, w pow. bielskim, w gminie Wyszki
  • Wyszki – część wsi Zawadka w woj. śląskim, w pow. zawierciańskim, w gminie Irządze
  • Wyszki – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. jarocińskim, w gminie Kotlin

Wikipedia


wyszkicowywać

rzadko: nakreślać, malować coś w głównych zarysach


SJP.pl


wyszklić

1. nadać szklisty połysk; wygładzić, wypolerować;
2. potocznie: wybić szybę;
3. dawniej: powstawiać szyby; poszklić


SJP.pl


wyszkolać

rzadko: kształcić kogoś w określonej dziedzinie, nauczać, najczęściej w trybie skróconym, podczas kilku wykładów, spotkań w formie kursu; wyszkalać


SJP.pl


wyszkolenie

wykształcić kogoś w określonej dziedzinie, najczęściej w trybie skróconym, na kursach itp.


SJP.pl


wyszkolić

wykształcić kogoś w określonej dziedzinie, najczęściej w trybie skróconym, na kursach itp.


SJP.pl


wyszków

miasto w województwie mazowieckim, liczące około 25 tysięcy mieszkańców, położone nad Bugiem, upamiętnione w piosence Elektycznych Gitar "Wyszków tonie"


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

Wiktionary

Wyszków – miasto w Polsce w województwie mazowieckim. Siedziba powiatu wyszkowskiego i gminy miejsko-wiejskiej Wyszków. Był miastem duchownym.

Prywatne miasto duchowne Wyszkowo położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie kamienieckim ziemi nurskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨʃkuf, AS: vyškuf

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyszkowianin m., wyszkowianka ż.

 przym. wyszkowski

Wiktionary


wyszkowianin

mieszkaniec Wyszkowa


SJP.pl


wyszkowianka

mieszkanka Wyszkowa


SJP.pl


wyszkowice

Wyszkowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Domaniów.

Wikipedia


wyszkowicz

nazwisko


SJP.pl


wyszkowo

  • Wyszkowo – dzielnica część miasta Trzebiatów
  • Wyszkowo – wieś w Polsce
  • Wyszkowo – osiedle typu miejskiego na Ukrainie

Wikipedia


wyszkowski

1. przymiotnik od: Wyszki; wyszecki;
2. przymiotnik od: Wyszków


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z Wyszkowem, dotyczący z Wyszkowa

 (1.2) związany z Wyszkami, dotyczący Wyszek

Wiktionary

  • powiat wyszkowski – powiat w Polsce, w północno-wschodniej części województwa mazowieckiego

Osoby o tym nazwisku:

  • Błażej Wyszkowski – polski inżynier, żeglarz, olimpijczyk
  • Krzysztof Wyszkowski – polski polityk, publicysta, działacz opozycji w PRL
  • Mieczysław Wyszkowski – polski pilot wojskowy

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. Wyszków m., wyszkowianin m., wyszkowianka ż., Wyszki nmos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wyszecki

Wiktionary


wyszkrobiony

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. nakrochmalony

Wiktionary


wyszkyrtany

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zużyty

Wiktionary


wyszlochiwać

szlochając, wypowiadać coś


SJP.pl


wyszogród

1. miasto w Polsce;
2. miasto na Ukrainie;
3. nazwa dwóch wsi w Polsce;
4. dzielnica Bydgoszczy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

 (1.1) geogr. miasto w Polsce;

 (1.2) geogr. miasto na Ukrainie;

Wiktionary

  • Wyszogród – miasto na Ukrainie.
  • Wyszogród – miasto w Polsce, w woj.mazowieckim, w pow. płockim, w gminie Wyszogród
  • Wyszogród – wieś w Polsce, w woj.dolnośląskim, w pow. oleśnickim, w gminie Oleśnica
  • Wyszogród – wieś w Polsce, w woj.świętokrzyskim, w pow. kazimierskim, w gminie Opatowiec
  • Wyszogród – historyczny gród, obecnie Fordon, dzielnica Bydgoszczy

Wikipedia

Wymowa:

IPA: vɨˈʃɔɡrut, AS: vyšogrut

Wiktionary


wyszogrodzianin

mieszkaniec Wyszogrodu


SJP.pl


wyszogrodzianka

mieszkanka Wyszogrodu


SJP.pl


wyszogrodzki

przymiotnik od: Wyszogród


SJP.pl


wyszomierski

nazwisko


SJP.pl


wyszomir

imię męskie


SJP.pl

Wyszomir, Wyszymir – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Wysze- ("wyższy, ceniony ponad wszystko, stawiany ponad innymi") i -mir ("pokój"). Może więc oznaczać "ten, który ceni pokój ponad wszystko".

Wyszomir, Wyszymir imieniny obchodzi 28 sierpnia.

Wikipedia


wyszomirski

nazwisko


SJP.pl

Osoby o tym nazwisku:

  • Bartłomiej Wyszomirski – polski szlachcic, urzędnik
  • Bogumił Wyszomirski – polski prawnik, poeta, felietonista
  • Jerzy Wyszomirski – polski poeta i prozaik, krytyk literacki i filmowy, felietonista, nauczyciel, tłumacz literatury rosyjskiej
  • Józef Wyszomirski – polski reżyser filmowy i teatralny, aktor, pedagog
  • Karol Wyszomirski – polski samorządowiec
  • Mateusz Wyszomirski – polski lekkoatleta
  • Olgierd Wyszomirski – polski ekonomista
  • Piotr Wyszomirski – polski piłkarz ręczny
  • Stanisław Wyszomirski – polski krytyk filmowy i dziennikarz

Wikipedia


wyszonowice

Wyszonowice (niem. Ruppersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Wiązów.

Wikipedia


wyszpachlować

potocznie: wyszpachlować się - nałożyć na siebie zbyt dużo makijażu


SJP.pl


wyszperać

czasownik

 (1.1) wyszukać szperając

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Dopiero gdy leżał ranny w szpitalu, oko Trzeciego Oddziału wyszperało, że ten dzielny żołnierz - to wróg ludu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈʃpɛrat͡ɕ, AS: vyšperać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyszperanie n., szperacz, szperaczka, szperactwo, szperanina, szperanie

 czas. szperać

 przym. szperacki

Wiktionary


wyszperanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyszperać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyszperać dk.

Wiktionary


wyszpicować

obrobić kamień, wykruszając go przy pomocy specjalnej dyszy oraz wody pod wysokim ciśnienie; naszpicować


SJP.pl


wyszprycować

wytłoczyć płyn lub masę ze szprycy


SJP.pl


wysztafirować

wysztafirować się - potocznie: ubrać się, umalować i uczesać z przesadną elegancją; odsztafirować się, odpicować się, wypicować się


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) pot. iron. wystroić ozdobnie

czasownik zwrotny dokonany wysztafirować się

 (2.1) pot. iron. wystroić siebie samego bardzo ozdobnie

 (2.2) gw-pl|Kresy. pogard. ubrać się wyzywająco

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Za starego reżimu to miało jakiś sens. Oficerkowie chodzili wysztafirowani jak panny szukające kawalerów, ale wtedy ranga i związane z nią przywileje i obowiązki miały inny wymiar.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʃtafʲiˈrɔvat͡ɕ, AS: vyštafʹirovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysztafirowanie

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) wyfiokować się, wyfioczyć się

Wiktionary


wysztafirowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysztafirować.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʃtafʲirɔˈvãɲɛ, AS: vyštafʹirovãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysztafirować

Wiktionary


wysztafirowany

potocznie: ubrany, umalowany i uczesany z przesadną elegancją; odsztafirowany, odpicowany, wypicowany


SJP.pl


wysztancować

wyciąć lub wytłoczyć wzór przy użyciu sztancy


SJP.pl


wysztiglowany

przymiotnik

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wystrojony

forma czasownika.

 (2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: wysztiglować

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysztiglować dk.

Wiktionary


wysztudiyrować

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wymyślić, wykombinować

Wiktionary


wyszukać

1. odnaleźć kogoś lub coś;
2. wyszukać się - znaleźć siebie nawzajem; trafić na siebie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyszukiwać)

 (1.1) szukając z zapałem, znaleźć coś lub kogoś

czasownik zwrotny dokonany wyszukać się (ndk. wyszukiwać się)

 (2.1) wyszukać siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyszukanie n., wyszukiwanie n., wyszukiwarka ż.

 czas. szukać

Wiktionary


wyszukanie

1. odnaleźć kogoś lub coś;
2. wyszukać się - znaleźć siebie nawzajem; trafić na siebie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyszukać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. szukać, wyszukać dk.

 rzecz. wyszukiwanie n.

Wiktionary


wyszukaniej

stopień wyższy od przysłówka: wyszukanie


SJP.pl


wyszukaność

cecha charakteryzująca coś niezwykłego, niepospolitego, świadcząca o elegancji kogoś lub czegoś; wykwintność, wymyślność, elegancja, wyszukanie


SJP.pl


wyszukańszy

stopień wyższy od przymiotnika: wyszukany


SJP.pl


wyszukany

książkowo: mający oryginalne, niepospolite cechy; elegancki, wykwintny, wymyślny, niezwykły


SJP.pl

przymiotnik odczasownikowy

 (1.1) mający szczególne cechy, rzadko spotykany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dystyngowany, elegancki, niezwykły, rzadki, szykowny, wyborny, wymyślny, wyrafinowany, wytworny, znakomity

Wiktionary


wyszukiwać

1. odnajdować kogoś lub coś;
2. wyszukiwać się - znajdować siebie nawzajem; trafiać na siebie


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyszukać)

 (1.1) szukając z zapałem, wynajdywać coś lub kogoś

czasownik zwrotny niedokonany wyszukiwać się (dk. wyszukać się)

 (2.1) wyszukiwać siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyszukiwanie n., wyszukiwarka ż.

 czas. szukać

Wiktionary


wyszukiwacz

1. program komputerowy do wyszukiwania określonych informacji; wyszukiwarka;
2. rzadko: osoba specjalizująca się w wyszukiwaniu kogoś lub czegoś


SJP.pl


wyszukiwalny

przymiotnik

 (1.1) taki, który daje się wyszukać; możliwy do odnalezienia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Podstawową funkcjonalnością aplikacji Scan Extention Kit jest skanowanie z OCR do wyszukiwalnego i uniwersalnego pliku PDF.

Wiktionary


wyszukiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wyszukiwać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Przeglądanie słownika Edward rozpoczął od wyszukiwania wulgaryzmów.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨʃuciˈvãɲɛ, AS: vyšuḱivãńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyszukiwarka ż., wyszukanie n.

 czas. szukać, wyszukiwać ndk., wyszukać dk.

Wiktionary


wyszukiwanka

zabawa, w której dziecko musi coś wyszukiwać


SJP.pl


wyszukiwareczka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) zdrobn. od: wyszukiwarka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyszukiwarka ż.

Wiktionary


wyszukiwarka

program komputerowy do wyszukiwania określonych informacji; wyszukiwacz


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) inform. narzędzie służące do wyszukiwania informacji w sieci www;

Wiktionary

Wyszukiwarka internetowa – program komputerowy lub strona internetowa odnajdująca w internecie informacje według podanych przez użytkownika słów kluczowych lub wyrażeń sformułowanych w języku naturalnym.

Umożliwia użytkownikom wyszukiwanie – co do zasady – wszystkich stron internetowych lub stron internetowych w danym języku za pomocą zapytania na jakikolwiek temat przez podanie słowa kluczowego, wyrażenia lub innej wartości wejściowej. W wyniku przedstawia odnośniki, pod którymi można znaleźć informacje związane z zadanym zapytaniem.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨʃuciˈvarka, AS: vyšuḱivarka

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyszukiwać ndk., wyszukać dk.

 rzecz. wyszukiwanie n., wyszukiwareczka ż.

 przym. wyszukiwarkowy

Wiktionary


wyszukiwarkowy

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wyszukiwarką, dotyczący wyszukiwarki

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyszukiwarka ż.

Wiktionary


wyszukiwawczy

mający na celu wyszukiwanie


SJP.pl


wyszumować

zebrać szumowiny z gotowanych płynów lub potraw


SJP.pl


wyszurgać

indywidualnie: szurając, wystukać (takt)


SJP.pl


wyszuwaksować

dawniej:
1. natrzeć buty szuwaksem (czarną pastą); naszuwaksować, poszuwaksować, naszwarcować, wyszwarcować, poszwarcować;
2. wetrzeć w wąsy lub we włosy szuwaks (czarną farbę); naszuwaksować


SJP.pl


wyszwarcować

dawniej: natrzeć buty szwarcem (czarną pastą); naszuwaksować, wyszuwaksować, poszuwaksować, naszwarcować, poszwarcować


SJP.pl


wyszydełkować

1. wytworzyć ubranie przy pomocy szydełka; odszydełkować, uszydłować, uszydełkować, wyszydłować;
2. środowiskowo: zapleść dredy od włosów przy pomocy szydełka fryzjerskiego; uszydłować, uszydełkować, wyszydłować


SJP.pl


wyszydełkowywać

wytwarzać ubranie przy pomocy szydełka; szydłować, szydełkować


SJP.pl


wyszydzać

drwiąc, ośmieszać; wydrwiwać, wykpiwać, wyśmiewać


SJP.pl


wyszydzić

drwiąc, ośmieszyć; wykpić, wydrwić, wyśmiać


SJP.pl


wyszydłować

1. wytworzyć ubranie przy pomocy szydełka; odszydełkować, uszydłować, uszydełkować, wyszydełkować;
2. środowiskowo: zapleść dredy od włosów przy pomocy szydełka fryzjerskiego; uszydłować, uszydełkować, wyszydełkować


SJP.pl


wyszykowany

potocznie:
1. przygotowany do czegoś;
2. ubrany starannie; wystrojony


SJP.pl


wyszykowywać

przyszykowywać, szykować;
1. przygotowywać kogoś do wykonania czegoś;
2. przygotowywać coś do użycia, działania itp., przewidując, że będzie to potrzebne; naszykowywać;
3. wyszykowywać się - przygotowywać się do podjęcia jakichś działań; gotować się


SJP.pl


wyszymir

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

 (1.1) stpol. imię|polski|m., także. Wyszomir

Wiktionary

Wyszomir, Wyszymir – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Wysze- ("wyższy, ceniony ponad wszystko, stawiany ponad innymi") i -mir ("pokój"). Może więc oznaczać "ten, który ceni pokój ponad wszystko".

Wyszomir, Wyszymir imieniny obchodzi 28 sierpnia.

Wikipedia

Synonimy:

 (1.1) Wyszomir

Wiktionary


wyszynk

sprzedaż napojów alkoholowych wypijanych na miejscu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) miejsce sprzedaży i degustacji napojów alkoholowych;

 (1.2) sprzedaż napojów alkoholowych

Wiktionary

Wyszynk – miejsce (karczma, gospoda, restauracja, bar itp.), gdzie sprzedaje się napoje alkoholowe, które wypijane są w miejscu ich zakupu.

Nazwa pochodzi od niemieckiego słowa Alkoholausschank, które oznacza sprzedaż alkoholu w lokalu gastronomicznym.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Maciej całe godziny spędzał w wyszynku na skraju wsi.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyszynkować dk.

Wiktionary


wyszyński

nazwisko, np. Stefan Wyszyński (1901-1981), polski kardynał, w latach 1948-1981 prymas Polski


SJP.pl

  • Aleksander Wyszyński (1864–1931) – adwokat, senator III kadencji w II Rzeczypospolitej.
  • Andriej Wyszyński (1883–1954) – sowiecki prokurator i minister spraw zagranicznych.
  • Andrzej Wyszyński (ur. 1952) – doktor habilitowany sztuk plastycznych, specjalista w zakresie architektury wnętrz i wzornictwa.
  • Antoni Wyszyński urzędnik Rzeczypospolitej Obojga Narodów
  • Grzegorz Wyszyński (ur. 1988) – duchowny starokatolicki
  • Hipolit Wyszyński (1833–1888) – właściciel biblioteki w Łowiczu.
  • Jan Wyszyński (1910–1940) – agronom, porucznik WP, Komendant Okręgu ZWZ-2 Stanisławów.
  • Józef Wyszyński (1811-1874) – ksiądz katolicki, botanik, nauczyciel, encyklopedysta.
  • Kazimierz Marian Wyszyński (1890–1935) – dyplomata, chargé d’affaires w Moskwie.
  • Kazimierz Wyszyński (1700–1755) – ksiądz katolicki, marianin.
  • Michał Wyszyński (1890–1972) – profesor prawa kanonicznego i teologii.
  • Paweł Wyszyński (1875–1906, lit. Povilas Višinskis) – pisarz
  • Robert Wyszyński – socjolog, specjalizujący się w zakresie socjologii kultury.
  • Stanisław Wyszyński (1932–2012) – aktor filmowy i teatralny.
  • Stefan Wyszyński (1901–1981) – kardynał katolicki, prymas Polski, błogosławiony.
  • Zbigniew Stanisław Wyszyński (1916–1992) – geolog, specjalista złóż ropy naftowej, wiertnik, specjalista wierceń naftowych i hydrogeologicznych.
  • Zbigniew Władysław Wyszyński (1924–2001) – historyk filmu z Krakowa.
  • Zdzisław Wyszyński (ur. 1953) – agronom, profesor nauk rolniczych.

Wikipedia


wyszywanka

wzór wyhaftowany kolorowymi nićmi albo z koralików


SJP.pl

Wyszywanka (ukr. вишиванка, biał. вышыванка) – tradycyjna odzież Ukraińców i Białorusinów, bogato zdobiona haftami koszula. Ma wspólne pochodzenie z haftowanymi koszulami innych narodów słowiańskich Europy Wschodniej i Europy Środkowej.

Wikipedia


wyszywanki

wzór wyhaftowany kolorowymi nićmi albo z koralików


SJP.pl


wyszły

taki, który wyszedł, np. wyszły z użyciu, wyszły nakładem


SJP.pl


wysłać

rozłożyć coś na jakiejś powierzchni, wyłożyć czymś wnętrze czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) dokonany od|wysyłać.

 (1.2) dokonany od|wyściełać.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Postanowiono więc wysłać naprzód poselstwo, któremu przewodniczył Pinchas, syn arcykapłana Eleazara.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨswat͡ɕ, AS: vysu̯ać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysyłanie n., wysłanie n., wysłannik mos., wysyłka ż.

 przym. wysyłkowy

 czas. wysyłać

Wiktionary


wysłanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysłać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈswãɲɛ, AS: vysu̯ãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysłać dk., wysyłać ndk.

 rzecz. wysyłka ż., wysłannik mos., wysyłanie ndk.

 przym. wysyłkowy

Wiktionary


wysłaniec

osoba wysłana dokądś w określonym celu; wysłannik, posłaniec


SJP.pl


wysłanka

rzadko: wysłanniczka; wysłannica


SJP.pl


wysłannictwo

misja wysłannika


SJP.pl


wysłanniczka

wysłannik


SJP.pl

Patrz:

wysłannik

wysłannik

osoba wysłana dokądś w określonym celu; wysłaniec


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) osoba wysłana dokądś w określonym celu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Specjalny wysłannik rządu USA przybył w sobotę do Kabulu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈswãɲːik, AS: vysu̯ã•ńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysłaniec m., wysłannictwo n., wysyłka ż., wysyłkownia ż., wysyłanie n., wysłanie n.

:: fż. wysłanniczka ż., wysłannica ż.

 czas. posłać, posyłać, usłać, wysyłać ndk., wysłać dk.

 przym. wysyłkowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) posłaniec, poseł; przest. wysłaniec, ablegat

Wiktionary


wysławiać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wysławić)

 (1.1) podn. głosić czyjąś sławę; wyrażać wielkie uznanie

 (1.2) podn. czynić sławnym; okrywać sławą

czasownik przechodni niedokonany (dk. wysłowić)

 (2.1) wyrażać słowami

czasownik zwrotny niedokonany wysławiać się (dk. wysławić się)

 (3.1) wyrażać się o sobie z uznaniem

 (3.2) być wysławianym

czasownik zwrotny niedokonany wysławiać się (dk. wysłowić się)

 (4.1) wyrażać słowami swoje myśli lub odczucia

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysławianie n., słowo n.

 czas. wysłowić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) opiewać, wychwalać

 (1.2) rozsławiać

 (2.1) wypowiadać, wyrażać

 (4.1) wypowiadać się

Wiktionary


wysławianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysławiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysłowić, wysławiać ndk.

Wiktionary


wysłepać

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wypić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wyduldać.

Wiktionary


wysłód

wysuszony, kiełkujący jęczmień, zawierający enzym zamieniający skrobię w cukier, używany do produkcji alkoholu


SJP.pl


wysłodki

produkt odpadkowy w cukrownictwie, używany jako pasza


SJP.pl

Wysłodki buraczane – produkt uboczny powstający podczas produkcji cukru spożywczego z buraków cukrowych. Wykorzystywane są najczęściej jako pasza dla zwierząt. Wysłodki buraczane mogą być też wykorzystane do produkcji metanu lub na kiszonkę.

Wysłodki mokre zawierają: sucha masa 11,74%, popiół surowy 0,66%, białko surowe 1,16%, tłuszcz surowy 0,15%, włókno surowe 2,16%, bezazotowe związki wyciągowe 7,61%. Zawierają również sole mineralne (g/kg suchej masy) Ca 9,7; P 1,0; Na 1,8; K 3,5; Mg 3,1. Wartość pokarmowa przedstawia się następująco: 0,588 NEL MJ, 0,10 JPM, 0,10 JPŻ, 5,66 g BTJN i 3,70 g BTJE.

Wikipedia


wysłodkowy

przymiotnik od: wysłodki


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wysłodkami, dotyczący wysłodków

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysłodki nmos.

 przym. słodziaśny

Wiktionary


wysłody

wysuszony, kiełkujący jęczmień, zawierający enzym zamieniający skrobię w cukier, używany do produkcji alkoholu


SJP.pl


wysłodziny

Młóto, inaczej wysłodziny – nierozpuszczalne składniki zacieru w postaci osadu z łusek, kiełków i drobin słodu powstające w kadzi filtracyjnej.

W piwowarstwie tradycyjnym lub domowym młóto po opadnięciu na dno tworzy naturalną warstwę filtrującą. Przez taki filtr przepuszczany jest zacier, który już jako czysta brzeczka przednia spływa do kotła warzelnego i razem z chmielem poddawana jest gotowaniu. Młóto natomiast przepłukuje się gorącą wodą, by rozpuścić całkowicie znajdujący się w nim cukier i wykorzystać go w dalszej produkcji piwa.

Wikipedia


wysłowić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wysławiać)

 (1.1) dokonany od|wysławiać.

czasownik zwrotny dokonany wysłowić się (ndk. wysławiać się)

 (2.1) dokonany od|wysławiać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈswɔvʲit͡ɕ, AS: vysu̯ovʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysłowienie n., wysławianie n., słownictwo n., słowo n.

 czas. wysławiać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.1) wyjęzyczyć się

Wiktionary


wysłowie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) stpol. jęz. sylaba

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zgłoska

Wiktionary


wysłuchać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wysłuchiwać)

 (1.1) dokonany od|wysłuchiwać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈswuxat͡ɕ, AS: vysu̯uχać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysłuchanie n.

 czas. wysłuchiwać

Wiktionary


wysłuchanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wysłuchać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨswuˈxãɲɛ, AS: vysu̯uχãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wysłuchać dk., wysłuchiwać ndk.

 rzecz. wysłuchiwanie n.

Wiktionary


wysłuchiwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wysłuchać)

 (1.1) słuchać do końca

 (1.2) spełniać czyjeś prośby lub żądania

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Bo Pan wysłuchuje biednych / i swoimi więźniami nie gardzi.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wysłuchanie n., wysłuchiwanie n.

 czas. wysłuchać dk.

Wiktionary


wysłużony

taki, który był długo w użyciu; zniszczony długim używaniem


SJP.pl


wysłyszeć

usłyszeć mimo trudności


SJP.pl


wytachiwać

potocznie: wynosić, wyciągać z trudem coś ciężkiego


SJP.pl


wytaczać

czasownik niedokonany (dk. wytoczyć)

 (1.1) wyciągać coś z określonego miejsca, tocząc to

 (1.2) formować okrągły przedmiot na tokarce lub kole garncarskim

czasownik zwrotny niedokonany wytaczać się (dk. wytoczyć się)

 (2.1) samodzielnie wyjeżdżać z określonego miejsca

 (2.2) wychodzić skądś po pijanemu zataczając się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈtat͡ʃat͡ɕ, AS: vytačać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytaczanie n., wytoczenie n., tokarz m., tokarka ż., wytaczak mrz.

 czas. wytoczyć, toczyć, otaczać

Wiktionary


wytaczacz

robotnik obsługujący wytaczarkę, pracujący przy wytaczaniu otworów; wytaczarz


SJP.pl


wytaczaczek

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) zdrobn. od wytaczak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytaczak m.

Wiktionary


wytaczadło

narzędzie do wytaczania, wydrążania otworów


SJP.pl

Wytaczadło – narzędzie skrawające do wytaczania głębokich otworów (przelotowych lub nieprzelotowych). W swej typowej postaci składa się z trzpienia z osadzonym na nim co najmniej jednym specjalnym nożem tokarskim (wytaczakiem).

Wytaczadeł używa się na wiertarkofrezarkach, wiertarkach, wytaczarkach, tokarkach rewolwerowych, obrabiarkach zespołowych.

Wikipedia


wytaczak

nóż tokarski do wytaczania


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. typ noża tokarskiego do wykonywania otworów i rowków;

Wiktionary

Wytaczak – nóż tokarski służący do wykonywania w materiale otworów, a także rowków, przez toczenie.

Charakterystycznymi cechami wytaczaków są:

  • sposób mocowania oraz rodzaj płytki wieloostrzowej
  • geometria noża
  • przekrój trzonka
  • minimalna średnica otworu
  • maksymalna głębokość otworu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Tokarka ma na wyposażeniu wytaczaki.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈtat͡ʃak, AS: vytačak

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytaczanie n.

:: zdrobn. wytaczaczek m.

 czas. wytaczać ndk.

Wiktionary


wytaczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytaczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewytaczanie n., wytoczenie n., wytaczarka ż., wytatacz m., wytaczarz m., wytaczak m., wytaczadło n., tokarka ż.

 czas. wytaczać ndk., wytoczyć dk.

 przym. wytoczysty

Wiktionary


wytaczarka

obrabiarka przeznaczona do obróbki dokładnych otworów o dużych średnicach i ich płaszczyzn czołowych za pomocą wytaczadeł


SJP.pl

Wytaczarka – rodzaj obrabiarki skrawającej służącej do wytaczania otworów o średnicy powyżej 40 mm i dużej precyzji wymiarowej. Wytaczarki stosowane są do wiercenia, rozwiercania, wytaczania z wrzeciona, wytaczania przy użyciu tarczy do planowania, wytaczania z podtrzymką oraz toczenia, gwintowania, frezowania i planowania.

Wikipedia


wytaczarz

robotnik obsługujący wytaczarkę, pracujący przy wytaczaniu otworów; wytaczacz


SJP.pl


wytaliować

1. zwęzić ubranie w talii; staliować;
2. zrobić zwężenie w narcie lub desce snowboardowej


SJP.pl


wytalkować

dokładnie posypać coś białym pudrem (talkiem); zatalkować


SJP.pl


wytańcować

potocznie: wytańcować się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczyć się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, otańcować się, stańczyć się, stańcować się


SJP.pl


wytańcowany

wytańczyć;
1. żartobliwie: uzyskać, zdobyć coś tańcząc, przez tańczenie;
2. dawniej: odtańczyć, przetańczyć


SJP.pl


wytańcowywać

potocznie:
1. uzyskiwać coś przez taniec, urządzanie zabawy tanecznej; wytańczać;
2. tańczyć po kolei z jedną lub kilkoma osobami; obtańczać, obtańcowywać;
3. wykonywać do końca jakiś taniec; odtańcowywać, odtańczać, przetańcowywać, przetańczać;
4. wytańcowywać się - zaspokajać chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańczać się, otańczać się, otańcowywać się


SJP.pl


wytańczać

1. tańcząc, uzyskiwać coś; wytańcowywać;
2. tańcząc, przedstawiać coś;
3. wytańczać się - spędzać wystarczającą ilość czasu na tańczeniu


SJP.pl


wytańczony

1. tańcząc, uzyskać coś; wytańcować;
2. tańcząc, przedstawić coś;
3. dawniej: odtańczyć, przetańczyć;
4. wytańczyć się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, otańcować się, stańczyć się, stańcować się


SJP.pl


wytańczyć

1. tańcząc, uzyskać coś; wytańcować;
2. tańcząc, przedstawić coś;
3. dawniej: odtańczyć, przetańczyć;
4. wytańczyć się - zaspokoić chęć tańczenia poprzez długie, intensywne tańce; wytańcować się, natańczyć się, natańcować się, otańczyć się, otańcować się, stańczyć się, stańcować się


SJP.pl


wytapetowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytapetować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytapetować dk.

Wiktionary


wytapiacz

wykwalifikowany pracownik, zwykle huty lub odlewni, zajmujący się obsługą pieca hutniczego, nadzorujący wytapianie metali; stalownik


SJP.pl


wytapialnia

w technice: zakład przemysłowy lub jego część, w której przetapia się metal, tłuszcze itp.; topialnia


SJP.pl


wytapianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytapiać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytapiać ndk.

Wiktionary


wytapicerować

wysłać określonym materiałem meble, ściany, drzwi lub elementy wyposażenia samochodów


SJP.pl


wytaplać

potocznie: wytarzać, wynurzać w wodzie, błocie itp.


SJP.pl


wytargać

wytargnąć;
1. szarpnąć wiele razy; wyszarpać, wytarmosić;
2. dźwigając wynieść coś skądś


SJP.pl


wytarganie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytargać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. targanie n., potarganie n., starganie n., wtarganie n.

 czas. wytargać dk., targać ndk., potargać dk., stargać dk., wtargać dk.

Wiktionary


wytargiwać

potocznie: wyciągać, wyszarpywać coś skądś


SJP.pl


wytargnąć

wytargać; rzadko:
1. szarpnąć wiele razy; wyszarpać, wytarmosić;
2. dźwigając wynieść coś skądś


SJP.pl


wytarmosić

potocznie:
1. mocno i wiele razy szarpać, tarmosić kogoś lub coś, wytargać;
2. zniszczyć coś wskutek takiego postępowania;
3. wytarmosić się:
a) wiele razy szarpnąć samego siebie za jakąś część ciała lub odzieży;
b) mocno i wiele razy szarpać, tarmosić jeden drugiego; wytargać się


SJP.pl


wytarty

1. zniszczony ciągłym używaniem; wyszarzały;
2. pozbawiony ekspresji, znaczenia, wartości przez częste używanie;
3. o rybach: taki, który odbył tarło


SJP.pl


wytaskać

potocznie: wynieść, wyciągnąć z trudem; wytaszczyć


SJP.pl


wytaskiwać

potocznie: wynosić, wyciągać z trudem; wytaszczać


SJP.pl


wytasować

bardzo dokładnie przetasować


SJP.pl


wytaszczać

potocznie: wynosić, wyciągać z trudem; wytaskiwać


SJP.pl


wytaszczyć

potocznie: wynieść, wyciągnąć z trudem; wytaskać


SJP.pl


wytatuowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytatuować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytatuować dk., tatuować ndk.

 rzecz. tatuaż m., tatuażysta m., tatuażystka ż.

Wiktionary


wytchnienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) krótka przerwa w codziennych obowiązkach celem nabrania sił

Wiktionary

Wytchnienie – obraz olejny autorstwa Jacka Malczewskiego, namalowany w roku 1899. Obecnie dzieło znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.

Wikipedia

Powiązane:

 czas. wytchnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odetchnienie, odpoczynek

Wiktionary


wytentegować

żartobliwie: wykonać jakąś czynność wyrażaną czasownikiem z prefiksem wy-, np. wykombinować, wykręcić


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. tentegować)

 (1.1) pot. zrobić coś, czego nie umie się sprecyzować

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨtɛ̃ntɛˈɡɔvat͡ɕ, AS: vytẽntegovać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytentegowanie n.

Wiktionary


wytentegowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytentegować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytentegować dk.

Wiktionary


wyteoretyzować

dojść do jakichś wniosków na podstawie teoretycznego rozumowania; steoretyzować


SJP.pl


wytępiać

rzadko:
1. zgładzać wielu lub wszystkich;
2. usuwać, likwidować coś całkowicie


SJP.pl


wytępić

1. zgładzić wielu lub wszystkich;
2. usunąć, zlikwidować coś całkowicie


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wytępiać, tępić)

 (1.1) pozbawić życia wiele lub wszystkie istoty

 (1.2) spowodować całkowity koniec czegoś

 (1.3) rzad. uczynić tępym

czasownik zwrotny dokonany wytępić się (ndk. wytępiać się, tępić się)

 (2.1) wytępić siebie nawzajem

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytępienie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) pozabijać, wybić, wymordować, wymorzyć, wytrzebić, zlikwidować

 (1.2) usunąć, wykorzenić, zlikwidować

 (1.3) stępić

 (2.1) unicestwić się

Wiktionary


wytępienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) zgładzenie kogoś lub czegoś, zlikwidowanie

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytępić dk.

Wiktionary


wytęsknić

zdobyć, osiągnąć coś wytęsknionego; wymarzyć


SJP.pl


wytęskniony

zdobyć, osiągnąć coś wytęsknionego; wymarzyć


SJP.pl


wytestować

bardzo dokładnie przetestować


SJP.pl


wytestowany

bardzo dokładnie przetestować


SJP.pl


wytężać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytężyć)

 (1.1) zmusić mięśnie, umysł lub zmysły do bardzo dużego wysiłku

czasownik zwrotny niedokonany wytężać się (dk. wytężyć się)

 (2.1) skupiać na czymś wszystkie siły

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Musiałem wytężać wzrok, żeby cokolwiek zobaczyć.

 (2.1) Lecz choćby przyszło tysiąc atletów […] i każdy nie wiem jak się wytężał, to nie udźwigną, taki to ciężar.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytężanie n., wytężenie n.

 czas. wytężyć, powytężać

 przym. wytężony, wytężany, wytężający

Wiktionary


wytężenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytężyć.

Wiktionary

Wytężenie materiału – stan materiału elementu obciążonego siłami zewnętrznymi i wewnętrznymi, w którym istnieje niebezpieczeństwo osiągnięcia granicy plastyczności materiału, stanu krytycznego lub utraty spójności materiału.

Wytężenie materiału określa się poprzez opisanie złożonego stanu naprężenia pewną skalarną miarą. Miara ta przybiera postać naprężenia zredukowanego (zastępczego, umownego) \sigma _{red} i jest obliczana na podstawie przyjętej hipotezy wytężeniowej. Naprężenie zredukowane jest więc wielkością umowną, która może przybierać różne wartości zależne od aktualnie zastosowanej hipotezy. Tak otrzymana wartość naprężenia zredukowanego może być użyta do oceny wytrzymałości poprzez porównanie jej z własnościami wytrzymałościowymi materiału, na przykład wytrzymałością na rozciąganie R_{m} lub naprężeniem zrywającym R_{u}, które uzyskuje się w czasie statycznej próby rozciągania.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨtɛ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vytẽũ̯žńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytężać, wytężyć dk., wytężanie ndk.

 rzecz. wytężanie n.

Wiktionary


wytężeniowy

związany z bardzo dużym wysiłkiem


SJP.pl


wytężony

taki, w który włożono lub w którego się wkłada wiele wysiłku; intensywny, forsowny


SJP.pl


wytężyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wytężać)

 (1.1) dokonany od|wytężać.

czasownik zwrotny dokonany wytężyć się (ndk. wytężać się)

 (2.1) dokonany od|wytężać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈtɛ̃w̃ʒɨt͡ɕ, AS: vytũ̯žyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytężenie n., wytężanie n.

 czas. wytężać ndk.

Wiktionary


wytkać

tkając, wykonać, zrobić coś, często wypełnić czymś dziury, szpary w celu zabezpieczenia przed przedostaniem się czegoś; utkać (częściej)


SJP.pl


wytknąć

1. wystawić, wychylić coś na zewnątrz;
2. uczynić komuś zarzuty z czegoś, wypomnieć
3. określić (sobie lub komuś) jakiś cel i sposób jego osiągania;
4. przestarzałe: określić, wytyczyć jakąś linię: drogę, trasę itp.


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wytykać)

 (1.1) wystawić, wychylić coś na zewnątrz

 (1.2) uczynić komuś zarzuty z czegoś, wypomnieć coś

 (1.3) określić (sobie lub komuś) jakiś cel i sposób jego osiągania

 (1.4) przest. określić, wytyczyć jakąś linię: drogę, trasę itp.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styk mrz., zestyk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., przetykacz mrz., tknięcie n., tykanie n., zetknięcie n., stykanie n., wytknięcie n., wytykanie n., przetknięcie n., przetkanie n., przetykanie n., natknięcie n., natykanie n., potykanie n., potknięcie n.

 czas. tknąć dk., tykać ndk., stykać ndk., zetknąć dk., wytykać ndk., przetknąć dk., przetkać dk., przetykać ndk., natknąć dk., natykać ndk., potykać się ndk., potknąć się dk.

 przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy

Wiktionary


wytlały

wytlić się;
1. skończyć się tlić; wypalić się;
2. tlejąc, zużyć się


SJP.pl


wytleć

wytlić się;
1. skończyć się tlić; wypalić się;
2. tlejąc, zużyć się


SJP.pl


wytlewać

przeprowadzać odgazowywanie i rozkład węgla w temperaturze 500-600 stopni Celsjusza


SJP.pl


wytlewnictwo

dział przemysłu chemicznego zajmujący się wytlewaniem węgla


SJP.pl


wytlić

1. dawniej: żarząc, wypalić, wygasić;
2. wytlić się -
a) skończyć się tlić; wypalić się, wytleć;
b) tlejąc, zużyć się; wytleć


SJP.pl


wytlony

1. dawniej: żarząc, wypalić, wygasić;
2. wytlić się -
a) skończyć się tlić; wypalić się, wytleć;
b) tlejąc, zużyć się; wytleć


SJP.pl


wytoczyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wytaczać)

 (1.1) dokonany od|wytaczać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. otaczać, wytaczać ndk.

 rzecz. toczek mrz., tokarka ż., tokarz mos., wytaczanie n.

Wiktionary


wytok

pomocnicza część rzędu końskiego (wodze pomocnicze), składająca się z rzemieni piersiowego i szyjnego oraz dwóch pierścieni, przez które przechodzą wodze


SJP.pl

  • Wytok – wieś w woj. zachodniopomorskim
  • Wytok – pomocnicza część rzędu końskiego

Wikipedia


wytop

1. proces otrzymywania metali przez ogrzewanie w wysokiej temperaturze;
2. materiał powstały w procesie wytapiania


SJP.pl


wytopić

otrzymać coś przez oddzielenie od innych składników przy zastosowaniu wysokiej temperatury, powodującej przejście ciała stałego w płynne


SJP.pl


wytopienie

otrzymać coś przez oddzielenie od innych składników przy zastosowaniu wysokiej temperatury, powodującej przejście ciała stałego w płynne


SJP.pl


wytopisko

zagłębienie utworzone wskutek roztopienia się brył lodowych pozostałych po lodowcu


SJP.pl

Wytopisko – zagłębienie powstałe wskutek wytopienia się bryły lodu tkwiącej w osadach polodowcowych lub lodowcoworzecznych. Małe wytopiska noszą nazwę oczek wytopiskowych. Często bywają zajęte przez jeziorka - oczka (jeziora wytopiskowe).


Wikipedia


wytopki

pozostałość po wytopieniu wosku z plastrów pszczelich


SJP.pl


wytowno

Miejscowości w Polsce

Wg TERYT jest ich 2
  • Wytowno – wieś w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Ustka
  • Wytowno – osada w woj. pomorskim, w pow. słupskim, w gminie Ustka

Wikipedia


wytrąbić

potocznie: wypić szybko dużą ilość czegoś


SJP.pl

czasownik

 (1.1) pot. wypić coś (szybko lub w dużych ilościach)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Chciałeś tylko łyka, a wytrąbiłeś całą butelkę!

 (1.1) Wytrąbiłem karton mleka.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈtrɔ̃mbʲit͡ɕ, AS: vytrõmbʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. trąba ż., wytrąbienie n.

 czas. trąbić

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wychlać, wyżłopać

Wiktionary


wytrąbienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrąbić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrąbić

Wiktionary


wytrącanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrącać.

Wiktionary

Strącanie, wytrącanie, precypitacja – wydzielanie z roztworu substancji chemicznej w postaci stałej w wyniku osiągnięcia stężenia większego od maksymalnej rozpuszczalności w danych warunkach. Strącenie następuje w wyniku reakcji chemicznej lub poprzez zmianę składu rozpuszczalnika (na przykład precypitacja DNA przez dodanie alkoholu do roztworu wodnego).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. niewytrącanie n.

 czas. wytrącać ndk.

Wiktionary


wytransferować

przenieść zawodnika z jednego klubu do innego w zamian za wynegocjowaną kwotę


SJP.pl


wytransferowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytransferować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. transfer m., transferowanie n., przetransferowanie n.

 czas. transferować ndk., wytransferować dk., przetransferować dk.

 przym. transferowy

Wiktionary


wytransportowywać

wywozić lub wysyłać dokądś ludzi lub towar


SJP.pl


wytrasowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrasować.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. trasowanie n.

 czas. wytrasować dk., trasować ndk.

Wiktionary


wytrawa

enzymatyczny preparat stosowany do wyprawiania skóry


SJP.pl


wytrawialnia

pomieszczenie w fabryce służące do wytrawiania wyrobów metalowych


SJP.pl


wytrawianie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrawiać.

Wiktionary

  • Wytrawianie – w metalurgii proces roztwarzania powierzchni przedmiotów metalowych
  • Wytrawianie – w parazytologii jedna z metod diagnostycznych służących wykrywaniu larw włośnia krętego.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. niewytrawianie n.

 czas. wytrawiać ndk.

 przym. wytrawny

Wiktionary


wytrawić

1. podziałać na metal, kryształ, szkło pewnymi odczynnikami w celu otrzymania pożądanych wgłębień, wklęsłości, rys;
2. usunąć niepożądane warstwy tlenkowe z powierzchni metali metodą chemiczną, elektromechaniczną lub mechaniczną;
3. oczyścić wełnę z domieszek roślinnych przy użyciu roztworu kwasu siarkowego;
4. w farbiarstwie: usunąć miejscami barwnik z tkaniny, przy użyciu odpowiednich chemikaliów, w celu otrzymania białego wzoru na barwnym tle


SJP.pl


wytrawniej

stopień wyższy od przysłówka: wytrawnie


SJP.pl


wytrawniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wytrawny


SJP.pl


wytrawność

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) cecha tego, co wytrawne

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wytrawny

Wiktionary


wytrawny

1. doświadczony, biegły w czymś;
2. o napojach alkoholowych: niesłodki


SJP.pl

przymiotnik jakościowy

 (1.1) kulin. o napojach alkoholowych, rzadziej o potrawach: niesłodki

 (1.2) szczególnie doświadczony, biegły w czymś

Wiktionary

Przykłady

 (1.2) Jako wytrawna i uzdolniona jasnowidzka Stella oferuje także telefoniczne stawianie tarota.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrawność ż., wytrawianie n., wytrawienie n.

 czas. wytrawiać ndk., wytrawić dk.

 przysł. wytrawnie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wprawny, wyrobiony, doświadczony, otrzaskany

Wiktionary


wytrębowice

Wytrębowice – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie toruńskim, w gminie Łysomice.

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa toruńskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 355 mieszkańców. Jest dziewiątą co do wielkości miejscowością gminy Łysomice. W Wytrębowicach funkcjonuje firma Stex (zał. IX 1990 r.), która produkuje opakowania wszelkiego rodzaju.

Wikipedia


wytrenowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrenować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrenować dk.

 rzecz. trener mrz./mos.

Wiktionary


wytruć

trując, doprowadzić do śmierci określoną populację zwierząt lub ludzi


SJP.pl


wytruwać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytruć)

 (1.1) zabijać przy pomocy trucizny wiele osób lub innych stworzeń

czasownik zwrotny niedokonany wytruwać się (dk. wytruć się)

 (2.1) zabijać się wzajemnie przy pomocy trucizny

 (2.2) o wielu osobach lub stworzeniach: umierać, zostawszy otrutymi

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Rosjanie w odwrocie palili za sobą zboża, zabijali bydło, wytruwali drób.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. trujak mzw., truciciel m., trucicielka ż., trucicielstwo n., trucizna ż.

 czas. dotruć dk., dotruwać ndk., odtruć dk., odtruwać ndk., otruć dk., potruć dk., powytruwać dk., pozatruwać dk., truć ndk., wytruć dk., zatruć dk., zatruwać ndk.

 przym. trucicielski, trujący

Wiktionary


wytrwać

czasownik nieprzechodni dokonany

 (1.1) dotrwać do końca, do określonego czasu w danych warunkach

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. utrwalacz mos./mrz., wytrwałość ż., wytrwanie n., trwała ż.

 przym. wytrwały, trwały

 przysł. wytrwale

 czas. trwać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dotrwać, wytrzymać

Wiktionary


wytrwale

przysłówek

 (1.1) w sposób wytrwały, nie poddając się

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrwałość ż.

 czas. wytrwać dk.

 przym. wytrwały, trwały

Wiktionary


wytrwalej

stopień wyższy od przysłówka: wytrwale


SJP.pl


wytrwalszy

stopień wyższy od przymiotnika: wytrwały


SJP.pl


wytrwałość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) konsekwencja, upór, zdecydowanie w działaniu lub dążeniu do czegoś

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈtr̥fawɔɕt͡ɕ, AS: vytr̦fau̯ość

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrwać

 przym. wytrwały

 przysł. wytrwale

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) uporczywość, metodyczność, konsekwencja, upór, wytrzymałość

Wiktionary


wytrwały

przymiotnik

 (1.1) cierpliwie bądź uparcie dążący do celu

 (1.2) będący wyrazem wytrwałości

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrwałość ż., wytrwanie n., trwała ż.

 czas. wytrwać dk.

 przym. trwały

 przysł. wytrwale

Wiktionary


wytrwonić

dawniej: strwonić wiele czegoś; wyszastać


SJP.pl


wytrych

1. zakrzywiony pręt lub kawałek drutu używany do otwierania zamków bez pomocy klucza;
2. potocznie: coś (słowo, zachowanie itp.), co pozwala wybrnąć z każdego kłopotu, załatwić każdą sprawę


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) techn. zakrzywiony pręt zastępujący klucze, którym otwiera się zamki;

 (1.2) przen. słowo, wyrażenie albo metoda umożliwiająca uniknięcie kłopotów, niepomyślnych sytuacji

Wiktionary

Wytrych – narzędzie służące do otwierania lub odblokowania zamków (w drzwiach, do samochodu, w szafkach itp.), używany w przypadku braku klucza przez ślusarza.

Wytrych pomaga kolejno ustawić poszczególne zapadki lub piny blokujące cylinder w odpowiednich pozycjach, po wcześniejszym napięciu cylinderka napinaczem, tak, aby piny już ustawione nie wracały do pozycji wyjściowej. Pozwala to na odblokowanie mechanizmu zamka.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Bez wytrycha nie próbował nawet mierzyć się z zatrzaśniętymi na głucho drzwiami.

 (1.2) Słowo „kontrrewolucja”, pełniące w realnym socjalizmie rolę wytrychu otwierającego bramy wszelkim gwałtom ze strony władz, wprost wisiało w powietrzu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szperhok, szpyrhok.

Wiktionary


wytrykowski

nazwisko


SJP.pl


wytrymerować

wytrymować;
1. usunąć martwy włos z sierści niektórych psów;
2. przyciąć zbędne ludzkie owłosienie


SJP.pl


wytrymować

wytrymerować;
1. usunąć martwy włos z sierści niektórych psów;
2. przyciąć zbędne ludzkie owłosienie


SJP.pl


wytrysk

1. gwałtowne wytryśnięcie cieczy
2. ciecz wytryskająca skądś
3. wypłynięcie nasienia, zwykle podczas stosunku płciowego


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) seks. wyrzucenie ejakulatu z prącia

 (1.2) strumień, nagłe tryśnięcie, wytryśnięcie jakiegoś płynu na zewnątrz

Wiktionary

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wytryskowi spermy (ejakulacji) towarzyszy szczytowanie, czyli orgazm.

 (1.2) W połowie lipca kompania zdołała umieścić szczelną kopułę na szybie, po 12 tygodniach tamując wytrysk ropy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨtrɨsk, AS: vytrysk

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytryśnięcie n., wtrysk m., wyprysk m., wtryskarka ż., wtryskiwacz m.

 czas. wytrysnąć dk., wytryskać ndk., wytryskiwać ndk., pryskać ndk., wtryskiwać ndk., wtrysnąć dk., tryskać ndk., trysnąć dk.

 przym. wytryskowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) ejakulacja

Wiktionary


wytryskiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytryskiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytryskiwać ndk.

Wiktionary


wytryskowy

przymiotnik od: wytrysk


SJP.pl


wytrysnąć

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wytryskać)

 (1.1) dokonany od|wytryskać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytryskanie n., wytrysk m., wytryśnięcie n., tryśnięcie n.

 czas. wytryskać ndk.

Wiktionary


wytryśnięcie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nagłe wylecenie skądś z impetem

 (1.2) nagłe uzewnętrznienie się przeżywanych emocji

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Kopista pomyślał o tych milionach istot, żyjących w każdej kropelce wody, i o tym, że dla nich takie wytryśnięcie w górę było tym, czym dla nas lot ponad chmury.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrysk mrz., tryśnięcie n., trysk mrz., tryskacz mrz., tryskanie n., tryskawa ż., tryskawiec mrz., tryskawka ż.

 czas. tryskać ndk., trysnąć dk., wytryskać ndk., wytryskiwać ndk., wytrysnąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) tryśnięcie

Wiktionary


wytrząchać

regionalnie: wytrząsać; wytrząchiwać


SJP.pl


wytrząchiwać

regionalnie: wytrząsać; wytrząchać


SJP.pl


wytrząchnąć

regionalnie: wytrząsnąć


SJP.pl


wytrząs

wytrząsanie czegoś; to, co zostało wytrząśnięte


SJP.pl


wytrząsacz

część młocarni lub kombajnu zbożowego służąca do oddzielania ziarna i plew od słomy


SJP.pl


wytrzask

urządzenie dźwigniowe, zapewniające możliwość szybkiego zamknięcia zaworów w turbinach cieplnych


SJP.pl


wytrzaskanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrzaskać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrzaskać dk.

Wiktionary


wytrzaskiwać

potocznie: zdobywać coś nie wiadomo skąd


SJP.pl


wytrzebiać

1. karczować rośliny, zwłaszcza drzewa;
2. pozbawiać częściowo jakiś teren roślinności;
3. zabijać wszystkich ludzi lub wszystkie zwierzęta na jakimś terenie;
4. wycinać gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz


SJP.pl


wytrzebić

1. wykarczować rośliny, zwłaszcza drzewa;
2. pozbawić częściowo jakiś teren roślinności;
3. pozabijać wszystkich ludzi lub wszystkie zwierzęta na jakimś terenie;
4. wyciąć gruczoły płciowe u zwierząt, głównie samców, przeznaczonych na tucz


SJP.pl

czasownik

 (1.1) wykarczować, usunąć roślinność

 (1.2) całkowicie coś zniszczyć

 (1.3) zabić wszystkich ludzi / zwierzęta na danym terenie

 (1.4) wet. usunąć samcowi gruczoły płciowe

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈṭʃɛbʲit͡ɕ, AS: vyṭšebʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrzebienie n., przetrzebienie n., trzebienie ż., trzebież ż.

 czas. przetrzebić dk., trzebić ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.3) wyczyścić, wykastrować

Wiktionary


wytrzebienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) wykarczowanie, usunięcie roslinności

 (1.2) całkowite zniszczenie czegoś

 (1.3) zabicie wszystkich ludzi / zwierząt na danym terenie

 (1.4) wet. usunięcie samcowi gruczołów płciowych

Wiktionary

Kastracja, zwana też wytrzebieniem – jedna z metod ubezpłodnienia, polegająca na chirurgicznej amputacji w obrębie zazwyczaj pierwszorzędnych (usunięcie gonad), też łącznie z drugorzędnymi cech płciowych zazwyczaj osobników męskich zwierząt (zarówno domowych, hodowlanych, jak i dzikich) i ludzi. Termin jest też niewłaściwie stosowany w przypadku kuracji farmakologicznej obniżania popędu płciowego u mężczyzn nazywanej kastracją chemiczną. Kastracja powoduje niepłodność, a także zaburzenie funkcjonowania układu hormonalnego. Współcześnie kastracja ludzi jest stosowana w przypadkach onkologicznych (np. rak jądra, rak jajnika). Kastracja była skutecznym sposobem hamowania wzrostu raka prostaty, jednak obecnie leki z grupy analogów gonadoliberyny wyparły kastrację chirurgiczną w tych przypadkach. Kastruje się także osoby poddające się operacji korekty płci.

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. trzebież ż., trzebienie n., przetrzebienie n.

 czas. wytrzebić dk., trzebić ndk., przetrzebić dk.

Wiktionary


wytrzeć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wycierać)

 (1.1) dokonany od|wycierać.

czasownik zwrotny dokonany (ndk. wycierać się)

 (2.1) dokonany od|wycierać się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨṭʃɛt͡ɕ, AS: vyṭšeć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tarło n., wycieraczka n., wycierak m., wycieruch m., wyciruch m., wycierus m., wycirus m., wycieruchy nmos., wycierka ż., wytarcie n., wycieranie n.

 czas. wycierać ndk.

Wiktionary


wytrzepanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrzepać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrzepać dk.

 rzecz. trzepacz mos./mrz.

Wiktionary


wytrzepywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrzepywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrzepywać ndk.

 rzecz. trzepacz mos./mrz.

Wiktionary


wytrzeszcz

1. nadmierne wysunięcie się do przodu gałek ocznych
2. (zwykle w liczbie mnogiej) w gwarze łowieckiej: oko zająca lub królika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) nadmierne, chorobliwe wysunięcie gałek ocznych;

Wiktionary

Wytrzeszcz (łac. exophthalmus) – wysadzenie gałki ocznej ku przodowi wskutek zmniejszenia pojemności oczodołu lub zwiększenia jego zawartości. Może występować jedno- lub dwustronnie.

Najczęstszą jego przyczyną jest choroba Gravesa-Basedowa. Innymi przyczynami są: guz (chłoniak, naczyniak, anomalie naczyniowe), stan zapalny tkanek oczodołu, zakrzep zatoki jamistej, powiększenie gałki ocznej (np. w jaskrze wrodzonej). Nagły jednostronny wytrzeszcz najczęściej spowodowany jest krwawieniem pozagałkowym po zabiegu operacyjnym, urazie lub iniekcji pozagałkowej. Wytrzeszcz trwający 2-3 tygodnie może być spowodowany przewlekłym procesem zapalnym. Powolne narastanie objawów sugeruje wystąpienie guza oczodołu. Może przebiegać jako wytrzeszcz tętniący (łac. e. pulsans) – z tętnieniem w okolicy gałki ocznej w przypadku uszkodzenia zatoki jamistej lub przetoki naczyniowej.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨṭʃɛʃt͡ʃ, AS: vyṭšešč

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrzeszczanie n., wytrzeszczenie n.

 czas. wytrzeszczać ndk., wytrzeszczyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rzad. egzoftalmia

Wiktionary


wytrzeszczać

potocznie: otwierać szeroko oczy; wybałuszać


SJP.pl


wytrzeszczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrzeszczać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrzeszcz m.

 czas. wytrzeszczać ndk.

Wiktionary


wytrzeszczka

wytrzeszczka tarczówkowa - gatunek błonkówki


SJP.pl


wytrzeszczyć

potocznie: otworzyć szeroko oczy; wybałuszyć


SJP.pl


wytrzewienie

Wytrzewienie (łac. gastroschisis, ang. gastroschisis) – wada rozwojowa, zazwyczaj izolowana, polegająca na wrodzonym rozszczepie powłok brzusznych.

Wikipedia


wytrzeźwiałka

potocznie: izba wytrzeźwień


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. izba wytrzeźwień

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A klientów wytrzeźwiałki jest coraz więcej, tłumaczy naszemu reporterowi pracownik izby w Katowicach.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨṭʃɛʑˈvʲjawka, AS: vyṭšeźvʹi ̯au̯ka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrzeźwienie n.

 czas. wytrzeźwieć dk.

 przysł. trzeźwo

Wiktionary


wytrzymać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wytrzymywać)

 (1.1) pozostać w pewnym trudnym, uciążliwym stanie

 (1.2) zmuszać kogoś do czekania na coś (np. decyzję lub siebie)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Piesek nie wytrzymał rosnącego podniecenia i posiusiał się.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈṭʃɨ̃mat͡ɕ, AS: vyṭšmać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrzymałość ż., wytrzymanie n.

 czas. wytrzymywać ndk., trzymać ndk.

 przym. wytrzymały

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obstawać, trwać, wytrwać, przecierpieć, przetrwać, przetrzymać, pot. przeżyć, ścierpieć, wytrwać, znieść, przest. zdzierżyć; gw-pl|Śląsk Cieszyński|obstoć, wydzierżeć., gw-pl|Górny Śląsk|szczimać.

Wiktionary


wytrzymalej

stopień wyższy od przysłówka: wytrzymale


SJP.pl


wytrzymalszy

stopień wyższy od przymiotnika: wytrzymały


SJP.pl


wytrzymanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrzymać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨṭʃɨ̃ˈmãɲɛ, AS: vyṭšỹmãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrzymać, trzymać

Wiktionary


wytrzymałość

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) umiejętność zniesienia wielu problemów

 (1.2) techn. odporność materiałów i konstrukcji na działanie czynników fizycznych

Wiktionary

  • Wytrzymałość w psychologii:
    • odporność psychiczna
    • wytrzymałość – pojęcie z regulacyjnej teorii temperamentu Jana Strelaua
  • Wytrzymałość materiałów
  • Wytrzymałość elektryczna
  • Wytrzymałość międzystykowa (wytrzymałość zapłonowa) – pojęcie z teorii łuku elektrycznego

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨṭʃɨ̃ˈmawɔɕt͡ɕ, AS: vyṭšỹmau̯ość

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrzymać dk., wytrzymywać ndk.

 przym. wytrzymały, wytrzymałościowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) odporność, siła, twardość, wytrwałość, opór, hart

 (1.2) odporność, trwałość

Wiktionary


wytrzymałościomierz

przyrząd do badania wytrzymałości materiałów technicznych


SJP.pl


wytrzymałościowiec

sportowiec, którego najmocniejszą stroną jest wytrzymałość


SJP.pl


wytrzymałościówka

potocznie: trening wytrzymałościowy


SJP.pl


wytrzymałościowo

wytrzymałościowy


SJP.pl

Patrz:

wytrzymałościowy

wytrzymałościowy

dotyczący wytrzymałości


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wytrzymałości, odporności

 (1.2) sprawdzający wytrzymałość fizyczną lub udoskonalający czyjąś kondycję

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytrzymałość ż.

Wiktionary


wytrzymały

przymiotnik

 (1.1) taki, który jest w stanie dużo wytrzymać; wytrwały

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Armia rosyjska posiadała jeden wielki walor, miała żołnierza mężnego i wytrzymałego na trudy.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨṭʃɨ̃ˈmawɨ, AS: vyṭšỹmau̯y

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrzymać dk., wytrzymać ndk.

 rzecz. wytrzymałość ż.

Wiktionary


wytrzymywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytrzymać)

 (1.1) nie poddawać się działaniu pewnych sił

 (1.2) rzad. trzymać kogoś przez pewien czas w jakimś położeniu

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytrzymać, trzymać

 rzecz. wytrzymałość ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) być odpornym, przetrzymywać, tolerować, znosić

Wiktionary


wytrzymywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytrzymywać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. trzymać

Wiktionary


wytulić

potocznie: przytulić mocno i wiele razy; wyściskać


SJP.pl


wytupywać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytupać)

 (1.1) tupiąc, wybijać rytm, np. melodii

 (1.2) tupiąc, oczyszczać buty, np. ze śniegu

 (1.3) tupiąc, okazywać dezaprobatę i wyganiać

 (1.4) odczekiwać coś uciążliwego, np. kolejkę

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Sam zaś legł w słońcu na polanie i sparty na łokciu, wygwizdywać sobie począł, a kerpcem wytupywać jakąś melodię. sic.

 (1.2) Przed wejściem do sklepu proszę wytupywać buty.

 (1.3) Wielu twórcom kultury – nie mówiąc już o jej konsumentach, którym zdarzało się wytupywać aktorów czy imuzyków o odmiennych opcjach politycznych – zabrakło też kultury osobistej (…)

 (1.4) Leczenie się wymaga czasu – wytupuję już trzecią kolejkę do specjalisty,

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨtuˈpɨvat͡ɕ, AS: vytupyvać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytupywanie n., wytupanie n., tupanie n., tuptuś m., tupnięcie n., tuptanie n.

 czas. wytupać dk., tupać ndk., tupnąć dk., tuptać ndk.

 wykrz. tup tup

Wiktionary


wytupywanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytupywać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨtupɨˈvãɲɛ, AS: vytupyvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytupywać

 rzecz. tuptuś mzw.

Wiktionary


wyturlać

1. turlając, wyciągnąć skądś; wytoczyć;
2. turlając, ubrudzić czymś; wytarzać


SJP.pl


wytuszować

pokryć kosmetykiem do barwienia rzęs i brwi


SJP.pl


wytwarzać

czasownik

 (1.1) produkować na większą skalę, wydawać

 (1.2) sprawiać, powodować

czasownik zwrotny wytwarzać się

 (2.1) formować się, kształtować się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈtfaʒat͡ɕ, AS: vytfažać

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dk. wytworzyć

 rzecz. wytwórnia ż., tworzywo n., wytwarzanie ndk., wytworzenie dk., wytwórca, wytwór

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) produkować, wykonywać, wydawać, wydzielać

 (1.2) powodować

Wiktionary


wytwarzalnia

rzadko: zakład, przedsiębiorstwo zajmujące się wytwarzaniem pewnych produktów; wytwórnia


SJP.pl


wytwarzanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytwarzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨtfaˈʒãɲɛ, AS: vytfažãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. dk. wytworzyć, ndk. wytwarzać

 rzecz. wytwórnia ż., wytworzenie dk., wytwórca, wytwór

 przym. wytwórczy

Wiktionary


wytwór

1. produkt, dzieło, efekt procesu wytwarzania;
2. coś niematerialnego, powstałego w ludzkim umyśle


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) efekt aktywności człowieka lub natury

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ten koszmar był wytworem wyobraźni.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨtfur, AS: vytfur

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytwarzanie, wytworzenie

 czas. wytwarzać

Wiktionary


wytwórca

ten, kto coś wytwarza, produkuje


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) ten, kto coś wytwarza, produkuje

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszyscy wytwórcy odpadów mają obowiązek składania sprawozdań rocznych.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈtfurt͡sa, AS: vytfurca

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tworzywo n., wytwarzanie n., wytwórnia ż.

 czas. wytwarzać ndk., wytworzyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) producent

Wiktionary


wytwórczy

dotyczący wytwarzania, związany z wytwórczością


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) związany z wytwarzaniem, dotyczący wytwarzania czegoś

 (1.2) med. dotyczący procesów prowadzących do tworzenia nowych struktur w organizmie, np. tkanek, nowotworów, wydzielin, rozrostów itd.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytwórca m., wytwórczyni ż., wytwórstwo n., wytwarzanie n., wytworzenie n., tworzenie n., twórca m., twórczyni ż., odtwórca m., przetwórca m., stwórca m., stworzyciel m., tworzywo n., wytwór m., twór m.

 czas. wytwarzać ndk., wytworzyć dk., tworzyć ndk., stwarzać ndk., stworzyć dk.

 przym. twórczy, przetwórczy, odtwórczy

 przysł. twórczo, przetwórczo, odtwórczo, wytwórczo

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) produkcyjny

Wiktionary


wytwórczyni

wytwórca; producentka


SJP.pl


wytwórenka

mała wytwórnia


SJP.pl


wytwórnia

zakład, przedsiębiorstwo zajmujące się wytwarzaniem pewnych produktów; wytwarzalnia (rzadko)


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) przedsiębiorstwo lub zakład zajmujące się wytwarzaniem pewnych produktów

Wiktionary

  • wytwórnia – przedsiębiorstwo lub zakład zajmujące się wytwarzaniem pewnych produktów, np.:
    • wytwórnia filmowa
    • wytwórnia lotnicza
    • wytwórnia piwa
    • wytwórnia płytowa (muzyczna)
  • Teatr Wytwórnia w Warszawie
  • Klub Wytwórnia w Łodzi
  • Fundacja Wytwórnia w Łodzi

Wikipedia

Wymowa:

IPA: vɨˈtfurʲɲa, AS: vytfurʹńa

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytwórca m., wytwarzanie n.

 czas. wytwarzać, wytworzyć

Wiktionary


wytworniak

mężczyzna przesadnie elegancki; wytworniś


SJP.pl


wytwornie

przysłówek

 (1.1) w sposób wytworny

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytworność ż.

 przym. wytworny

Wiktionary


wytworniej

stopień wyższy od przysłówka: wytwornie


SJP.pl


wytworniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wytworny; bardziej wytworny


SJP.pl


wytwornik

urządzenie do emisji gazów


SJP.pl


wytwórniowy

przymiotnik od: wytwórnia


SJP.pl


wytworniś

mężczyzna przesadnie elegancki; wytworniak


SJP.pl


wytwornisia

mężczyzna przesadnie elegancki; wytworniak


SJP.pl


wytworność

wytworność; szyk; wdzięk; wykwintność; ozdobność; dobry smak


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) odprzym. cecha tego, co jest wytworne; cecha tych, którzy są wytworni

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wytworny

 przysł. wytwornie

Wiktionary


wytworny

1. elegancki, wykwintny, wyszukany;
2. ubierający się, zachowujący się z wyszukaną elegancją;
3. świadczący o takiej elegancji


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) pełen elegancji

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytworność ż.

 przysł. wytwornie

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) elegancki, stylowy, szykowny, wyszukany

Wiktionary


wytworzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytworzyć.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨtfɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vytfožńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytworzyć, wytwarzać

 rzecz. wytwarzanie, wytwór

 przym. wytwórczy

Wiktionary


wytworzyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wytwarzać)

 (1.1) dokonany od|wytwarzać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈtfɔʒɨt͡ɕ, AS: vytfožyć

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytwarzać

 rzecz. tworzywo n., wytwórca mos., wytwarzanie n., wytworzenie n., wytwórnia ż.

Wiktionary


wytyczać

czasownik niedokonany (dk. wytyczyć)

 (1.1) ustalać sposób wykonania czegoś

 (1.2) wyznaczać na mapie lub w terenie linie trasy, przebiegu ulic, granice działek itp.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈtɨt͡ʃat͡ɕ, AS: vytyčać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytyczanie, wytyczenie, wytyczna

 czas. wytyczyć

Wiktionary


wytyczanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytyczać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytyczać ndk.

 rzecz. wytyczenie n.

Wiktionary


wytyczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytyczyć.

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bezpośrednią przyczyną braku pełnej normalizacji stosunków jest spór terytorialny o południową część Wysp Kurylskich (cztery wyspy, w tym dwie niezamieszkane) oraz kwestia wytyczenia granic obszarów morskich wokół Sachalinu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytyczanie n.

 czas. wytyczyć dk., wytyczać ndk.

Wiktionary


wytyczna

wskazówka do działania, najczęściej ze strony zwierzchnika


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) założenie określające kierunek i sposób działania

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Zgodnie z wytycznymi Unii Europejskiej nowelizacja zakładała zakaz handlu tymi specyfikami, które zawierały benzylopiperazynę, substancję działającą podobnie do amfetaminy, lecz od niej słabszą.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytyczać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) dyrektywa, wskazówka

Wiktionary


wytyczne

wskazówka do działania, najczęściej ze strony zwierzchnika


SJP.pl


wytyczno

Wytyczno – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie włodawskim, w gminie Urszulin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa chełmskiego.

Wieś jest sołectwem w gminy Urszulin. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 533 mieszkańców.

Wikipedia


wytyk

belka przymocowana prostopadle do burty statku


SJP.pl

Wytyk – ruchome drzewce pomocnicze na jednostce żaglowej pełniące różne funkcje w zależności od miejsca zamontowania oraz konstrukcji.

Zastosowania wytyków:

  • do obsługi kotwicy admiralicji
  • do podnoszenia i opuszczania trapu oraz przenoszenia załadunku
  • do zwiększenia kąta pomiędzy liną a drzewcem (np. spinakerbomem)
  • do przedłużenia rei. Nazywane są wtedy lizrejkami, na których rozwijano obok żagli rejowych dodatkowe żagle, tzw. lizle.

Wikipedia


wytykać

1. wystawiać, wychylać coś na zewnątrz;
2. czynić komuś zarzuty z czegoś, wypominać;
3. określać (sobie lub komuś) jakiś cel i sposób jego osiągania;
4. przestarzałe: określać, wytyczać np. jakąś drogę, trasę itp.;
5. wytykać kogoś palcami - publicznie piętnować, wyszydzać


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytknąć)

 (1.1) niedokonany od|wytknąć. (wystawiać, wychylać coś na zewnątrz)

 (1.2) niedokonany od|wytknąć. (czynić komuś zarzuty z czegoś, wypominać coś)

 (1.3) niedokonany od|wytknąć. (określać (sobie lub komuś) jakiś cel i sposób jego osiągania)

 (1.4) niedokonany od|wytknąć. (przest. określać, wytyczać jakąś linię: drogę, trasę itp.)

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. styk mrz., zestyk mrz., stykówka ż., stycznik mrz., przetykacz mrz., tknięcie n., tykanie n., zetknięcie n., stykanie n., wytknięcie n., wytykanie n., przetknięcie n., przetkanie n., przetykanie n., natknięcie n., natykanie n., potykanie n., potknięcie n.

 czas. tknąć dk., tykać ndk., stykać ndk., zetknąć dk., wytknąć dk., przetknąć dk., przetkać dk., przetykać ndk., natknąć dk., natykać ndk., potykać się ndk., potknąć się dk.

 przym. stykowy, stycznikowy, stykówkowy

Wiktionary


wytykowy

wytyk


SJP.pl

Patrz:

wytyk

wytynkowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytynkować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytynkować dk.

 rzecz. tynk mrz., tynkarz mos.

Wiktionary


wytypować

1. wybrać z jakiejś grupy kogoś lub coś najbardziej odpowiedniego do jakiejś funkcji;
2. wysunąć kogoś na jakieś stanowisko, zgłosić czyjąś kandydaturę;
3. wyznaczyć według typu, określić typ czegoś;
4. przewidzieć wynik jakichś zawodów


SJP.pl


wytypowywać

rzadko: typować;
1. wybierać z jakiejś grupy kogoś lub coś najbardziej odpowiedniego do jakiejś funkcji; selekcjonować;
2. wysuwać kogoś na jakieś stanowisko, zgłaszać czyjąś kandydaturę; desygnować
3. wyznaczać według typu, określać typ czegoś;
4. przewidywać wynik jakichś zawodów


SJP.pl


wytłaczak

urządzenie do wytłaczania, wchodzące w skład prasy


SJP.pl


wytłaczanka

tekturowy pojemnik na jajka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) specjalne opakowanie do transportu i przechowywania jajek, najczęściej wykonane z masy papierowej;

Wiktionary

Wytłaczanka (regionalnie matles od fr. matelasséwytłaczany) – opakowanie do transportu i przechowywania jajek, najczęściej z masy papierowej.

Typowa wytłaczanka posiada specjalne wgłębienia, po jednym na każde jajko. Takie ułożenie jaj zapobiega ich stłuczeniu podczas transportu. Oprócz tektury do produkcji wytłaczanek stosuje się czasem także inne materiały, na przykład styropian lub papier-mâché. Standardowa wytłaczanka może pomieścić tuzin jaj, choć można też spotkać wersje mieszczące od 3 do nawet 30 sztuk.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Typowa wytłaczanka posiada specjalne wgłębienia, po jednym na każde jajko. Takie ułożenie jaj zapobiega ich stłuczeniu podczas transportu.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) reg. matles

Wiktionary


wytłaczarka

Wytłaczanie – w inżynierii chemicznej proces wytwarzania długich elementów z tworzyw sztucznych. Polega na uplastycznianiu tworzywa w układzie uplastyczniającym i przepychaniu go przez kanały o odpowiednim profilu. Wytłaczanie jest metodą przetwórstwa fizyczno-chemicznego II rodzaju (PEC II).

Wikipedia


wytłaczarnia

dział fabryki, w którym wytłacza się różnego typu przedmioty


SJP.pl


wytłamsić

potocznie: wygnieść, zmiąć, wymiętosić


SJP.pl


wytłamszony

potocznie: wygnieść, zmiąć, wymiętosić


SJP.pl


wytłoczka

Forma twarda – narzędzie służące do produkcji różnych przedmiotów odzwierciedlonych poprzez formę, która jest negatywem w stosunku do gotowego produktu.

Twarda forma wykonana jest z żywicy poliestrowej lub epoksydowej. Przed użyciem musi być natłuszczana (waksowana), aby nie doszło do przyklejenia się surowca, z którego produkujemy element do samej formy.

Wikipedia


wytłoczyna

pozostałość różnych części roślin po wyciśnięciu z nich soku, oleju itp.; wytłok


SJP.pl


wytłok

pozostałość różnych części roślin po wyciśnięciu z nich soku, oleju itp.; wytłoczyna


SJP.pl

Wytłoki − pozostałość nasion, owoców, warzyw po wyciśnięciu soku, oleju itp. Nadają się na paszę dla bydła lub do dalszego przerobu.

Zastosowanie wytłoków:

  • wytłoki z owoców ze względu na dużą zawartość włókna roślinnego stanowią dodatek poprawiający jakość zdrowotną żywności
  • wytłoki jabłkowe wykorzystywane są do produkcji pektyn, herbatek owocowych oraz pasz dla zwierząt.
  • wytłoki z winogron jako składnik suplementów diety

Wikipedia


wytłoki

pozostałość różnych części roślin po wyciśnięciu z nich soku, oleju itp.; wytłoczyna


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) pozostałość nasion, owoców, warzyw po wyciśnięciu soku, oleju, oliwy itd.

Wiktionary

Wytłoki − pozostałość nasion, owoców, warzyw po wyciśnięciu soku, oleju itp. Nadają się na paszę dla bydła lub do dalszego przerobu.

Zastosowanie wytłoków:

  • wytłoki z owoców ze względu na dużą zawartość włókna roślinnego stanowią dodatek poprawiający jakość zdrowotną żywności
  • wytłoki jabłkowe wykorzystywane są do produkcji pektyn, herbatek owocowych oraz pasz dla zwierząt.
  • wytłoki z winogron jako składnik suplementów diety

Wikipedia

Wymowa:

IPA: vɨˈtwɔci, AS: vytu̯oḱi

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytłoczyny lm., wytłoczenie n., wytłaczanie n.

 czas. wytłoczyć dk., wytłaczać ndk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wytłoczyny

Wiktionary


wytłomaczać

dawniej:
1. wyjaśniać, objaśniać;
2. tłumacząc, usprawiedliwiać kogoś przed kimś;
3. przekładać na inny język


SJP.pl


wytłomaczyć

przestarzale: wytłumaczyć (się)


SJP.pl


wytłuc

1. stłuc wszystkie przedmioty z jakiegoś zbioru;
2. pozabijać


SJP.pl


wytłumaczalny

dający się wytłumaczyć


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dający się wytłumaczyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wytłumaczenie n.

 czas. wytłumaczyć dk.

Wiktionary


wytłumaczenie

czynienie czegoś zrozumiałym dla innych


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wytłumaczyć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wytłumaczyć

 rzecz. tłumaczenie n.

 przym. wytłumaczalny

Wiktionary


wytłumaczyć

1. wyjaśnić, objaśnić coś
2. tłumacząc usprawiedliwić kogoś przed kimś
3. wytłumaczyć się - usprawiedliwić się


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) wyjaśnić jakieś zagadnienie

 (1.2) usprawiedliwić czyjeś postępowanie

czasownik zwrotny

 (2.1) wytłumaczyć się → usprawiedliwić, wyjaśnić swoje postępowanie

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Nauczycielka zadała pracę domową i nie wytłumaczyła o co w niej chodzi.

 (1.2) Ona wytłumaczyła go przed szefem.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨtwũˈmat͡ʃɨt͡ɕ, AS: vytu̯ũmačyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. tłumaczenie n., wytłumaczenie

 przym. wytłumaczalny

 czas. tłumaczyć

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyjaśnić, objaśnić

Wiktionary


wytłuszczony

taki, który się wytłuścił


SJP.pl


wyuczalny

dający się wyuczyć


SJP.pl

przymiotnik relacyjny

 (1.1) taki, którego można wyuczyć

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyuczanie n., wyuczenie m., uczenie m., uczelnia ż., uczeń m., uczennica ż., nauczyciel m., nauczycielka ż., nauczenie n., uczony m., uczona ż.

 czas. wyuczać ndk., wyuczyć dk., nauczyć dk., uczyć ndk.

 przym. uczony

 przysł. uczenie

Wiktionary


wyuzdanie

nadużywanie swobody seksualnej, rozwiązłość


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nadużywanie swobody seksualnej

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨwuzˈdãɲɛ, AS: vyuzdãńe

Wiktionary

Powiązane:

 przym. wyuzdany

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) rozwiązłość

Wiktionary


wyuzdany

przesadnie niemoralny w sferze seksualnej


SJP.pl


wywab

zniszczenie środkiem chemicznym barwnika lub zaprawy obecnych na włóknie


SJP.pl


wywabiać

1. skłaniać do wyjścia z ukrycia;
2. usuwać plamy


SJP.pl


wywabiacz

środek służący do wywabiania plam, farby itp.


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) chem. środek służący do wywabiania jakichś substancji np. farby

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ta farba nie zejdzie, musisz użyć wywabiacza.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈvabʲjat͡ʃ, AS: vyvabʹi ̯ač

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywabiać ndk., wywabić dk.

 rzecz. wywabianie n., wywabienie n.

Wiktionary


wywalać

1. wyrzucać; wysypywać; przewracać;
2. wystawiać; wysadzać na zewnątrz


SJP.pl


wywalanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywalać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewywalanie n., wywalenie n.

 czas. wywalać ndk., wywalić dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyrzucanie

Wiktionary


wywalcowywać

walcując, ugniatać, sprasowywać do określonych rozmiarów


SJP.pl


wywalczyć

czasownik dokonany

 (1.1) walcząc, zdobyć lub osiągnąć coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. walka ż., walczenie n., wywalczenie n.

 czas. walczyć ndk.

Wiktionary


wywalenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywalić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywalić

 rzecz. wywalanie n.

Wiktionary


wywalić

wyrzucić, wysypać, usunąć


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany

 (1.1) pot. wyrzucić

 (1.2) pot. pozbawić stanowiska, zwolnić

 (1.3) pot. wyrwać, wyłamać uderzeniem

czasownik zwrotny dokonany wywalić się

 (2.1) pot. przewrócić się

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈvalʲit͡ɕ, AS: vyvalʹić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywalanie n., wywalenie n.

 czas. wywalać ndk.

Wiktionary


wywar

1. płyn uzyskany wskutek gotowania substancji organicznych w wodzie; odwar
2. w gorzelnictwie: pozostałość po oddestylowaniu alkoholu z przefermentowanego zacieru, używany jako pasza dla bydła


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) kulin. ciecz powstała po ugotowaniu warzyw, mięsa lub ryb

Wiktionary

Wywar – płyn otrzymany przez gotowanie w wodzie składników pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego (mięso, kości). W kuchni wywary stosuje się głównie jako bazę do zup. Używa się wywarów mięsnych (z mięsa i kości z dodatkiem warzyw i przypraw), rybnych, warzywnych i grzybowych.

W ziołolecznictwie wywar (zwany też odwarem lub, z łac., decoctum) otrzymuje się przez gotowanie rozdrobnionego surowca zielarskiego

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wywarki nmos., wywarzanie n., wywarzenie n.

 czas. wywarzać ndk., wywarzyć dk.

 przym. wywarowy

Wiktionary


wywarek

zdrobnienie od: wywar


SJP.pl


wywarowy

wywar


SJP.pl

Patrz:

wywar

wywarzać

uzyskiwać coś przez wygotowanie; wygotowywać


SJP.pl


wyważarka

Wyważarka – urządzenie do wyważania obracających się elementów maszyn takich jak wirniki, wały, koła samochodowe i motocyklowe.

W wyważarce do kół samochodowych i motocyklowych równoważenie rozkładu masy koła względem jego osi obrotu uzyskuje się za pomocą ciężarków wyważających. Ciężarki umieszcza się na obwodzie obręczy, w punktach wskazanych przez maszynę jako miejsca, które należy dociążyć, by uzyskać poprawny rozkład masy w kole. Niewyważone lub źle wyważone koła powodują powstawanie wibracji podczas jazdy, które przekładają się na nieprzyjemne drganie kierownicy i obciążanie elementów zawieszenia.

Wikipedia


wyważony

przymiotnik

 (1.1) taki, który charakteryzuje się równowagą, umiarkowaniem lub starannie zachowanymi proporcjami

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Karolina jest osobą wyważoną, nie działa pochopnie.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wyważyć dk.

Wiktionary


wyważyć

1. podważywszy, wyrwać lub wypchnąć coś umocowanego;
2. ważąc, określić ciężar czegoś;
3. dobrać dokładnie, starannie;
4. zrównoważyć siły spowodowane niesymetrycznym rozmieszczeniem mas w wirujących elementach maszyny


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyważać)

 (1.1) podważywszy, wyrwać lub wypchnąć coś umocowanego

 (1.2) ważąc, określić ciężar czegoś

 (1.3) dobrać dokładnie, starannie

 (1.4) zrównoważyć siły spowodowane niesymetrycznym rozmieszczeniem mas w wirujących elementach maszyny

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) – Komornik! Proszę otworzyć, bo wyważymy drzwi!

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wyważenie n., wyważanie n., wyważarka ż., waga ż., Waga ż., dowaga ż., naważka ż., odwaga ż., odważalnia ż., odważka ż., odważniak mos., odważnik m., powaga ż., poważność ż., podważalność ż., przewaga ż., rozwaga ż., rozważalnia ż., rozważność ż., ważenie n., doważenie n., doważanie n., naważenie n., odważenie n., odważanie n., poważenie n. podważenie n., podważanie n., przeważenie n., przeważanie n., rozważenie n., rozważanie n., zważenie n., zważanie n., zważnienie n., wagowy mos.

 czas. wyważać ndk., ważyć ndk., doważyć dk., doważać ndk., naważyć dk., odważyć dk., odważać ndk., poważyć dk., poważać ndk., podważyć dk., podważać ndk., przeważyć dk., przeważać ndk., rozważyć dk., rozważać ndk., zważyć dk., zważać ndk., zważnieć dk.

 przym. ważny, wagowy, ważki, odważnikowy, odważny, poważny, podważalny, przeważający, rozważny, zważalny, zważniały

 przysł. wagowo, ważnie, ważko, przeważnie

 wykrz. odwagi

 partyk. powaga

Wiktionary


wywałkować

1. wałkując, rozpłaszczyć; rozwałkować;
2. potocznie: zająć się jakimś tematem tak szczegółowo, że został wyczerpany; przewałkować


SJP.pl


wywałkowywać

wałkując, rozpłaszczać; rozwałkowywać


SJP.pl


wywczas

dawniej: krótki odpoczynek, wypoczynek; wyraj, spoczynek


SJP.pl


wywczasy

przestarzale: wakacje, urlop wypoczynkowy


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

 (1.1) żart. wyjazdowy odpoczynek urlopowy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywczasować

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) urlop, wakacje, wczasy

Wiktionary


wywędzać

dawniej:
1. wysuszać wędzeniem;
2. nadawać czemuś mizerny wygląd; wymizerowywać;
3. wyławiać wędką


SJP.pl


wywerna

mityczne stworzenie podobne do smoka, dwunożny gad z parą błoniastych skrzydeł, długą szyją i ogonem, często zakończonym jadowitym grotem; wiwerna, wiwern


SJP.pl

Wiwern (wiwerna lub wywerna) – mityczny gad ze średniowiecznego bestiariusza, często utożsamiany ze smokiem.

Nazwa „wiwern” pochodzi z języka angielskiego (wyvern). W Wielkiej Brytanii wiwerny są szczególnie popularne, można je spotkać w ikonografii, legendach oraz w heraldyce. Wizerunki dwunogiego smoka przyniosły na Wyspy Brytyjskie, prawdopodobnie jako godła wojskowe rzymskie legiony, które z kolei przejęły ten symbol od Daków.

Wikipedia


wywęszać

1. o zwierzętach: wykrywać węchem obecność kogoś lub czegoś; zwąchiwać, zwęszać;
2. potocznie: wykrywać coś ukrytego


SJP.pl


wywęszyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. węszyć)

 (1.1) znaleźć coś, wyczuwając to węchem

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Mój pies ciebie wywęszył.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwęszyć, zwietrzyć, wywąchać, pot. wyniuchać

Wiktionary


wywiać

1. wiejąc usunąć coś, wydmuchać;
2. potocznie: uciec


SJP.pl


wywiad

1. rozmowa dziennikarska, ze znaną osobą; publikacja tej rozmowy w prasie, radiu lub telewizji;
2. rozmowa lekarza z chorym w celu zebrania informacji o warunkach i problemach chorego;
3. działalność mająca na celu zbieranie informacji dotyczących obcych państw; instytucja prowadząca taką działalność; ludzie zajmujący się taką działalnością


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) rozmowa prowadzona przez dziennikarza z osobą lub grupą osób, mająca na celu przybliżenie poglądów lub działań tych osób odbiorcom

 (1.2) pot. tekst wywiadu (1.1)

 (1.3) instytucja państwowa mająca na celu zbieranie tajnych informacji na temat innych państw;

 (1.4) med. psych. zbieranie informacji o chorym, jego stanie zdrowia;

 (1.5) socjol. metoda badawcza stosowana do zbierania informacji o opiniach i poglądach;

Wiktionary

  • wywiad (instytucja) – instytucja zajmująca się działalnością wywiadowczą
  • wywiad (rozmowa) – rozmowa dziennikarza z jakąś osobą, która jest publikowana w czasopiśmie lub prezentowana w radiu czy telewizji,
  • wywiad (metoda badawcza) – metoda badawcza stosowana m.in. w socjologii
  • wywiad (medycyna) – informacje od chorego na temat jego subiektywnego odczucia obecnego i przeszłego stanu zdrowia, oraz czynników ryzyka.
  • Wywiad (film) – polski film fabularny z 2007 r.
  • wywiad diagnostyczny – metoda badawcza w psychologii
  • wywiad gospodarczy – metoda pozyskiwania informacji o gospodarce
  • Wywiad Skarbowy – forma wykonywania kontroli skarbowej
  • biały wywiad – metoda pracy wywiadowczej

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Dziennikarz przeprowadził wywiad z dyrektorem cyrku.

 (1.2) Muszę przesłać wywiad do redakcji mojej gazety.

 (1.3) W Stanach Zjednoczonych funkcję wywiadu pełni CIA.

 (1.4) Lekarz przeprowadził wywiad z chorym o jego chorobie i zdecydował się na operację.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨvʲjat, AS: vyvʹi ̯at

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywiadowca m., wywiadowczyni ż., wywiadówka ż., wywiadownia ż.

:: zdrobn. wywiadzik m.

 czas. wywiadywać się ndk., wywiedzieć się dk.

 przym. wywiadowczy, wywiadowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) interview

 (1.4) anamneza

Wiktionary


wywiadować

1. potocznie: przeprowadzać z kimś wywiad;
2. dawniej: prowadzić działalność wywiadowczą, zbierać informację o kimś lub o czymś; wywiadować się, wywiadywać się, wypytywać się


SJP.pl


wywiadowca

1. funkcjonariusz służby śledczej;
2. agent tajnego wywiadu


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) funkcjonariusz wywiadu

Wiktionary

Wywiadowca − drugi męski stopień harcerski w ZHP, ZHR i SH. Pierwszy w SHK Zawisza. W ZHP przeznaczony dla harcerzy 10-13 letnich. Oznaczeniem stopnia są dwie belki na pagonie (ZHP) i srebrna lilijka na krzyżu harcerskim (ZHR, kiedyś również w ZHP).

Wikipedia

Powiązane:

 rzecz. wywiad mrz., wywiadówka ż.

 przym. wywiadowczy

Wiktionary


wywiadowczy

związany z wywiadem, dotyczący wywiadu


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wywiadu (tajnej instytucji)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨvʲjaˈdɔft͡ʃɨ, AS: vyvʹi ̯adofčy

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywiad m., wywiadownia ż., wywiadowca m., wywiadowczyni ż., wywiadówka ż.

Wiktionary


wywiadowczyni

pracownica wywiadu; agentka


SJP.pl


wywiadówka

potocznie: zebranie rodziców uczniów (zwykle jednej klasy), organizowane okresowo przez szkołę w celu powiadomienia o postępach w nauce i zachowaniu się ich dzieci


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) pot. eduk. zebranie rodziców organizowane przez szkołę w celu poinformowania ich o wynikach w nauce i zachowaniu się ich dzieci

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jutro wywiadówka, aż się boję, co mama powie na te trzy lufy z matmy.

 (1.1) W tym tygodniu odbywa się wiele wywiadówek.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨvʲjaˈdufka, AS: vyvʹi ̯adufka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywiad m., wywiadowca m.

 czas. wywiadywać się ndk., wywiedzieć się dk.

 przym. wywiadowczy

Wiktionary


wywiadownia

Wywiadownia gospodarcza – wyspecjalizowany podmiot zajmujący się odpłatnie pozyskiwaniem informacji dotyczących sytuacji gospodarczej przedsiębiorstw.

Wywiadownie przygotowują na rzecz swoich klientów raporty handlowe (gospodarcze), których celem jest zminimalizowanie ryzyka związanego ze współpracą z innym podmiotem. Zdobywają informacje stosując tzw. biały wywiad. Najważniejszymi źródłami danych dla wywiadowni gospodarczych są dokumenty składane do Krajowego Rejestru Sądowego (m.in. sprawozdania finansowe), prasa, publikacje branżowe, Internet, biura informacji gospodarczej, klienci, dostawcy, a także sami przedsiębiorcy.

Wikipedia


wywiadowy

przymiotnik od: wywiad


SJP.pl


wywiadywać

wywiadywać się - zbierać informacje o kimś lub o czymś; wypytywać się, rozpytywać się, dowiadywać się


SJP.pl


wywiadzik

zdrobnienie od: wywiad


SJP.pl


wywianować

przestarzałe, żartobliwie: przeznaczyć posag, wiano dla kogoś; wyposażyć


SJP.pl


wywiązać

wyplątać z zawiązania, usunąć związanie, więzy


SJP.pl


wywiązywać

wyplątywać z zawiązania, usuwać związanie, więzy


SJP.pl


wywichnąć

nadwyrężyć staw przez niewłaściwy ruch, niewłaściwe stąpnięcie


SJP.pl

czasownik przechodni

 (1.1) med. nadwyrężyć lub uszkodzić staw przez nagłe nieprawidłowe przemieszczenie jego kości

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) ''Magazynierka oparła się o regał tak nieszczęśliwie, że kompletnie wywichnęła sobie mały palec u prawej dłoni.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zwichnąć

Wiktionary


wywiedzenie

wywiedzieć się - zebrać informacje o kimś lub o czymś; wypytać się, popytać się, dowiedzieć się


SJP.pl


wywiedzieć

wywiedzieć się - zebrać informacje o kimś lub o czymś; wypytać się, popytać się, dowiedzieć się


SJP.pl


wywielbić

dawniej: wychwalić, wynieść pod niebiosa


SJP.pl


wywielga

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) stpol. i gw-pl|Poznań. ornit. wilga

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Złota wywielga, śpiewna boguwola, przekorna zofija jednako się ponad Wisłą i ponad Odrą, i ponad Bugiem jego lśniącej zbroi dziwuje […]

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈvʲjɛlɡa, AS: vyvʹi ̯elga

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) zofia, boguwola, gw-pl|Poznań|wiewiołga.

Wiktionary


wywierać

czasownik niedokonany

 (1.1) oddziaływać na kogoś lub na coś w jakiś sposób albo z określonym skutkiem

 (1.2) działać na coś z pewną siłą

 (1.3) wywoływać określone myśli i odczucia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Jakie skutki wywiera przepływ prądu przez organizm ludzki?

 (1.2) Ciśnienie atmosferyczne jest to nacisk, jaki powietrze wywiera na powierzchnię Ziemi.

 (1.3) Film przez całe dwie godziny wywiera na widzach piorunujące wrażenie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈvʲjɛrat͡ɕ, AS: vyvʹi ̯erać

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywieranie n., wywarcie n.

Wiktionary


wywieranie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywierać.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywierać ndk., wywrzeć dk.

 rzecz. wywarcie n.

Wiktionary


wywiercenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywiercić.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywiercić

 rzecz. wiertło n., rozwiertak mrz., wiertareczka ż.

Wiktionary


wywiercić

czasownik przechodni dokonany (ndk. wywiercać)

 (1.1) wykonać otwór przy użyciu wiertła lub innego obracającego się narzędzia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wywierciłem otwór w rurze.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈvʲjɛrʲt͡ɕit͡ɕ, AS: vyvʹi ̯erʹćić

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. rozwiertak mrz., wywiercenie n., wiertło n., wiertarka ż., odwiert m., wiercenie n., wiertareczka ż.

 czas. wiercić ndk., przewiercać ndk., przewiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić się dk., wwiercać się ndk.

 przym. wiertniczy

Wiktionary


wywiert

1. wykonywanie otworu za pomocą świdra;
2. otwór wykonany za pomocą świdra;
3. pobranie z pnia próbki drewna za pomocą specjalnego świdra;
4. próbka drewna pobrana z pnia za pomocą specjalnego świdra; wywiertek, wywiertka


SJP.pl


wywiertek

próbka drewna pobrana z pnia za pomocą specjalnego świdra; wywiertek, wywiert


SJP.pl


wywiertka

próbka drewna pobrana z pnia za pomocą specjalnego świdra; wywiertek, wywiert


SJP.pl


wywiertnik

przestarzale: ostro zakończony przyrząd medyczny do wiercenia


SJP.pl


wywierzysko

1. obfite źródło krasowe wypływające pod ciśnieniem; otwór w skale, skąd to źródło wypływa;
2. dawniej: wzgórek, wydma


SJP.pl

Wywierzysko, reokren – typ bardzo wydajnego źródła krasowego. Najczęściej występuje w regionach górskich. Jest to przeważnie źródło typu wokluzyjskiego (od nazwy francuskiej miejscowości – Fontaine-de-Vaucluse) – nazwa źródła, w którym wypływają na powierzchnię wody podziemne na obszarach krasowych. Wydajność takiego źródła może być znaczna; jeśli jest mniejsza od ilości wody wpływającej do ponoru (wchłonu), wówczas mówimy o ujemnym bilansie zlewni.

Wikipedia


wywieść

1. prowadząc kogoś, wyjść z nim skądś lub na jakieś miejsce;
2. o drodze, ścieżce: umożliwić wyjście skądś;
3. uznać coś za źródło lub początek czegoś;
4. wyprowadzić z czegoś wniosek
5. opowiedzieć coś, tłumacząc, wyjaśniając


SJP.pl


wywiesić

powiesić dużo czegoś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wywieszać)

 (1.1) umieścić przedmiot (zwykle o płaskim kształcie) nad podłożem na zewnątrz czegoś

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Po zakończeniu prania należy wywiesić mokre ubrania na balkonie.

 (1.1) Radziecki żołnierz wywiesił czerwoną flagę na dachu Reichstagu.

 (1.1) Dzieci wywiesiły ogłoszenie o zaginionym szczeniaku na całym osiedlu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywieszenie n., wywieszanie n.

 czas. wisieć, wywieszać ndk.

Wiktionary


wywieszać

przestarzale: powiesić kolejno wszystkich


SJP.pl


wywieszanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywieszać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewywieszanie n., wywieszenie n.

 czas. wywiesić, wywieszać ndk.

Wiktionary


wywietrzak

element wspomagający ciąg kominowy, montowany na dachach; wywietrznik


SJP.pl


wywietrzały

taki, który wywietrzał


SJP.pl


wywietrznik

1. urządzenie usuwające zużyte powietrze z pomieszczenia; wentylator;
2. niewielka część okna, dająca się oddzielnie otwierać; wietrznik; lufcik


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) otwór, który służy do wietrzenia

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈvʲjɛṭʃʲɲik, AS: vyvʹi ̯eṭšʹńik

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wietrzenie n., wywietrzenie n., wiatr m.

 czas. wywietrzyć dk., wietrzyć ndk.

 przym. wywietrznikowy, wietrzeniowy

Wiktionary


wywiew

usuwanie zużytego powietrza z pomieszczenia


SJP.pl

Wywiew – jaskinia w Dzielnicy VIII Dębniki w Krakowie. Znajduje się na południowo-zachodnim obrzeżu wzniesienia Krzemionek Zakrzowskich.

Wikipedia


wywiewać

o wietrze: wiejąc, usuwać coś skądś


SJP.pl


wywiewowy

wywiew


SJP.pl

Patrz:

wywiew

wywieźć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wywozić)

 (1.1) wioząc, zabierać skądś kogoś lub coś

 (1.2) przewożąc gdzie indziej, usuwać skądś coś

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywiezienie n., wywóz mrz.

 czas. wywozić ndk.

Wiktionary


wywiezienie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywieźć.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywozić ndk., wywieźć dk.

 rzecz. wywóz mrz.

Wiktionary


wywijać

machać lub kręcić czymś w powietrzu


SJP.pl


wywijak

tłocznik służący do wywijania na prasach


SJP.pl


wywijanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywijać. (odchylać)

 (1.2) odczasownikowy od|wywijać. (wymachiwać)

 (1.3) odczasownikowy od|wywijać. (tańczyć)

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨvʲiˈjä̃ɲɛ, AS: vyvʹii ̯ä̃ńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywijać ndk., wywinąć dk.

 rzecz. wywinięcie n., wywijas mos.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wymachiwanie

Wiktionary


wywijas

wygięta linia; zakrętas; zawijas; wykrętas


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

 (1.1) gw-pl|Poznań. rozrabiacz, awanturnik

 (1.2) gw-pl|Poznań. spryciarz

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Ona przecież wiedziała, że jej Zenuś to może i jest wywijas i juchciarz, ale za mokrą robotę w życiu by się nie zabrał.

 (1.2) Wychowany tak jak on w starej części Poznania, na pierwszy rzut oka robił wrażenie podwórkowego wywijasa.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywijanie n., wywinięcie n.

 czas. wywijać ndk., wywinąć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) łobuz, grandziarz, rozrabiaka

 (1.2) cwaniak, miglanc, skubaniec, wydrwigrosz

Wiktionary


wywijasy

wygięta linia; zakrętas; zawijas; wykrętas


SJP.pl


wywilżanka

gatunek drobnej muchówki, której larwy żyją w fermentujących produktach roślinnych lub w gniazdach pszczół


SJP.pl


wywilżankowate

rodzina niewielkich owadów z rzędu muchówek; wywilżnowate


SJP.pl

Wywilżnowate, wywilżankowate (Drosophilidae) – rodzina niewielkich owadów z rzędu muchówek pospolita w wielu częściach świata.

Wikipedia


wywilżankowaty

o cechach wywilżankowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


wywilżna

muchówka z rodziny wywilżnowatych


SJP.pl


wywilżnowate

rodzina niewielkich owadów z rzędu muchówek; wywilżankowate


SJP.pl

Wywilżnowate, wywilżankowate (Drosophilidae) – rodzina niewielkich owadów z rzędu muchówek pospolita w wielu częściach świata.

Wikipedia


wywilżnowaty

o cechach wywilżnowatych (rodzina muchówek)


SJP.pl


wywinąć

machnąć lub zakręcić czymś w powietrzu


SJP.pl


wywindować

1. podnieść lub zaciągnąć kogoś lub coś na górę, na wierzch czegoś;
2. bardzo podwyższyć coś w górę;
3. pomóc komuś zrobić karierę


SJP.pl


wywindowanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywindować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywindować dk.

 przym. windowy

 rzecz. windziarka ż.

Wiktionary


wywindowywać

windować; potocznie:
1. znacznie zwiększać ilość, jakość lub wartość czegoś;
2. powodować, że ktoś lub coś znajduje się dużo wyżej niż poprzednio


SJP.pl


wywiórka

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wiewiórka

Wiktionary


wywirować

wydzielić, oddzielić coś od czegoś przez wirowanie; odwirować


SJP.pl


wywjuczać

dawniej: obładowywać ciężarami, nakładać juki; objuczać, ujuczać


SJP.pl


wywlec

potocznie:
1. wyciągnąć coś na zewnątrz, zwykle z trudem;
2. wyprowadzić kogoś skądś siłą, wlekąc go;
3. przenośnie: ujawnić lub przypomnieć coś przykrego;
4. wywlec się - z trudem lub niechętnie wyjść skądś, opuścić jakieś miejsce


SJP.pl


wywlekać

potocznie:
1. wyciągać coś na zewnątrz, zwykle z trudem;
2. wyprowadzać kogoś skądś siłą, wlekąc go;
3. przenośnie: ujawniać lub przypominać coś przykrego;
4. wywlekać się - z trudem lub niechętnie wychodzić skądś, opuszczać jakieś miejsce


SJP.pl


wywlekanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywlekać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywleczenie n., wywłok m., wywłoka ż.

 czas. wywlekać ndk., wywlec dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wyciąganie

Wiktionary


wywlekiwanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywlekiwać.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. niewywlekiwanie n.

 czas. wywlekiwać ndk.

Wiktionary


wywnętrzać

wywnętrzać się - potocznie: wyjawiać komuś swoje myśli, tajemnice; zwierzać się


SJP.pl


wywnętrzyć

wywnętrzyć się - potocznie: wyjawić komuś swoje myśli, tajemnice; zwierzyć się


SJP.pl


wywnioskować

dojść do wniosków; wydedukować


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wnioskować)

 (1.1) dokonany od|wnioskować.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wnioskować

Wiktionary


wywód

1. przemówienie przedstawiające jakieś wiadomości, uzasadnienia, argumenty;
2. śledzenie źródła; geneza;
3. pobogosławnie matki po urodzeniu dziecka, wprowadzonej do kościoła katolickiego ;
4. tłumaczenie, wyjaśnienie; uzasadnienie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) dowodzenie czego poparte rozumowymi argumentami; argumentacja

 (1.2) wykrywanie początku, nawiązywanie do początku, źródła czego, także. dzieło lub dokument temu poświęcony

 (1.3) hist. stwierdzenie szlacheckiego pochodzenia, dokument stwierdzający to pochodzenie; rodowód

 (1.4) kult. w Kościele katolickim: pobłogosławienie matki po urodzeniu dziecka, połączone z uroczystym wprowadzeniem jej do kościoła

 (1.5) kult. błogosławieństwo mężatki po ślubie

 (1.6) praw. umotywowanie, uzasadnienie danego wniosku

Wiktionary

  • wywód logiczny – dowodzenie, proces udowadniania
  • wywód czegoś, kogoś – wywodzenie się, pochodzenie
  • wywód genealogiczny
  • wywód przodków
  • wywód końcowy – mowa końcowa w procesie
  • wywód – błogosławieństwo

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Wygłosił dłuższy wywód, skierowany przeciw sztuce abstrakcyjnej.

 (1.2) Rękopisy najdawniejsze, jakie dotąd wykryć zdołaliśmy, rozpoczynają wywód piśmiennictwa polskiego, aż do pierwszej połowy XVII wieku.

 (1.3) Ten, któremu sądownie zarzucono nieprawne używanie szlachectwa, zawieszany był w prerogatywach stanu rycerskiego dopóty, dopóki nie uczynił wywodu.

 (1.4) Zobaczył idącą z dzieckiem na ręku (…) dookoła ołtarza, jak tego wymaga obrzęd wywodu.

 (1.6) Wywód apelacji składa się w sądzie, który wydał wyrok bądź na piśmie, bądź ustnie do protokołu sekretarza sądowego.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨvut, AS: vyvut

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywieść dk., wywodzić ndk., wodzić ndk.

 rzecz. wywodzenie n.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) argumentacja

Wiktionary


wywodliwy

rzadko: możliwy do wyprowadzenia z jakiegoś źródła; wyprowadzalny


SJP.pl


wywodzenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywodzić.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨvɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vyvoʒńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywodzić

 rzecz. wywód mrz.

Wiktionary


wywodzić

czasownik przechodni niedokonany

 (1.1) książk. wodząc kogoś wychodzić z nim skądś, wyprowadzać

 (1.2) książk. o drodze: umożliwiać wyjście skądś, wyprowadzać

 (1.3) dochodzić do czegoś przez rozumowanie, wysnuwać wnioski

 (1.4) książk. wyjaśniać, tłumaczyć coś, dowodzić czegoś

 (1.5) stpol. stworzyć

czasownik zwrotny niedokonany

 (2.1) pochodzić z jakiegoś miejsca

 (2.2) mieć początek w czymś, w jakimś miejscu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wszyscy też poszli za nim w podwórze, on zaś z Pietrkiem wywodził z chlewu opierającego się silnie wieprzka.

 (1.2) Droga wywiodła ich za miasto.

 (1.3) (…) opowiadał o domowych w kraju wypadkach, stąd wywodził wnioski, układał zamiary, a opowiadał żywo, bo wszystko, jak igłę magnesową do północy, do własnych kierował korzyści.

 (1.4) Potem długo wywodził, jaki to z tego będzie profit, jakie to dobrodziejstwo oświata, jak to urzędy jeno myślą dzień i noc, bych tylko narodowi przyjść z pomocą (…)

 (2.2) Laura wywodzi się z rodziny inteligenckiej.

 (2.2) Kawa espresso wywodzi się z Mediolanu.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈvɔd͡ʑit͡ɕ, AS: vyvoʒ́ić

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wodzić

 rzecz. wywodzenie n., wywód mrz.

Wiktionary


wywoskowywać

nacierać, pokrywać coś woskiem


SJP.pl


wywóz

wywiezienie czegoś, rzadziej kogoś, skądś; wywózka


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) wywożenie lub wywiezienie czegoś lub kogoś skądś

 (1.2) ekon. wywożenie (w celach handlowych) towarów za granicę

Wiktionary

Wywóz – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Gielniów. Wieś ma status sołectwa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii bł. Władysława z Gielniowa w Gielniowie.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) Firma „Kozłowscy” prowadzi wywóz śmieci i szamba.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˈvɨvus, AS: vyvus

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywózka ż., wywożenie n., wywiezienie n.

 czas. wywozić ndk., wywieźć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wywózka

 (1.2) eksport

Wiktionary


wywozić

potocznie: zawieźć kogoś w wiele miejsc


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wywieźć)

 (1.1) przewozić kogoś lub coś skądś lub w inne miejsce

 (1.2) zabierać ze sobą dobre wspomnienia, uczucia

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Wywozisz te szpargały już drugi tydzień.

 (1.1) Ruscy wywozili Polaków już podczas powstania.

 (1.2) Mam nadzieję, że wywozicie ze sobą same dobre wspomnienia.

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wozić ndk., wywieźć dk.

 rzecz. wywiezienie n., wywożenie n., wywóz n.

Wiktionary


wywózka

wywiezienie czegoś, rzadziej kogoś, skądś; wywóz


SJP.pl


wywózkowy

wywózka


SJP.pl

Patrz:

wywózka

wywoźnik

osoba zajmująca się wywozem odpadów


SJP.pl


wywozowy

przymiotnik od: wywóz


SJP.pl


wywołać

czasownik przechodni dokonany (ndk. wywoływać)

 (1.1) zob. wywoływać. (spowodować)

 (1.2) zob. wywoływać. (skłonić do wyjścia)

 (1.3) zob. wywoływać. (przypomnieć)

 (1.4) fot. zob. wywoływać. (zdjęcia)

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Te leki wywołały u mnie wysypkę.

 (1.2) Krzysiek wywołał mnie z konferencji.

 (1.3) Piosenka wywołała wspomnienia z lat młodości.

 (1.4) Poszliśmy do fotografa, aby wywołać zdjęcia z wakacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: vɨˈvɔwat͡ɕ, AS: vyvou̯ać

Wiktionary

Powiązane:

 zob. wywoływać.

Wiktionary


wywołanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywołać.

Wiktionary

  • Wywoływanie – proces fotograficzny
  • Rodzaj proskrypcji – skazanie na śmierć cywilną

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨvɔˈwãɲɛ, AS: vyvou̯ãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywołać, wywoływać

Wiktionary


wywołaniec

dawniej: wygnaniec, banita; egzulant, eksulant, egzul


SJP.pl

Wywołaniec (niem. Zippel-Berg, 543 m n.p.m.) – rozległe wzniesienie w centralnej części Północnego Grzbietu Gór Kaczawskich, w Sudetach Zachodnich, stanowiące zachodnie zakończenie masywu Okola, między Leśniakiem a Rogatką, nad Chrośnicą i Rząśnikiem.

Wikipedia


wywoływać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wywołać)

 (1.1) powodować

 (1.2) skłaniać do wyjścia poprzez wołanie

 (1.3) wracać pamięcią (do czegoś), przypominać sobie

 (1.4) fot. oddziaływać w sposób chemiczny na materiał światłoczuły w celu uwidocznienia obrazu

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Niektóre leki w połączeniu z innymi lekami wywołują efekty uboczne.

 (1.1) Ta piosenka zawsze wywoływała w nim wspomnienia z lat młodości.

 (1.2) Marcin wywoływał mnie kilka razy z rodzinnej imprezy.

 (1.3) Wywoływałam z pamięci jej twarz, ale nie mogłam sobie przypomnieć.

 (1.4) Tadek zawsze sam wywoływał zdjęcia z wakacji.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨvɔˈwɨvat͡ɕ, AS: vyvou̯yvać

Wiktionary

Powiązane:

 aspekt dokonany wywołać

 rzecz. wywoływanie n., wywołanie n., wywoływacz m.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) powodować, prowokować

 (1.2) przywoływać, przyzywać, wzywać

 (1.3) wspominać

Wiktionary


wywoływacz

1. odczynnik, pod którego działaniem obrazy na naświetlonym materiale fotograficznym stają się widoczne;
2. dawniej: obwoływacz, woźny


SJP.pl

Wywoływacz fotograficzny – mieszanina związków chemicznych, służąca do przekształcenia obrazu utajonego na naświetlonym materiale światłoczułym w obraz powstały z przetworzonej substancji światłoczułej. Proces ten nazywamy wywoływaniem i zachodzi on najczęściej w kąpieli fotograficznej sporządzonej jako roztwór wywoływacza. Istnieje wiele różnych wywoływaczy, służących do wywoływania różnorodnych materiałów światłoczułych, a także do uzyskiwania zróżnicowanych efektów w obrębie jednego materiału (np. określonego stopnia kontrastowości, ziarnistości lub akutancji).

Wikipedia


wywoływanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywoływać.

Wiktionary

Wywoływanie materiałów fotograficznych (błon i papierów) – proces fotograficzny, którego zasadniczym etapem jest reakcja chemiczna, w wyniku której przetwarzane są naświetlone obszary substancji światłoczułej. W ten sposób obraz utajony przekształca się w negatywowy obraz jawny. Wywoływanie przeprowadza się najczęściej przy użyciu kąpieli w roztworze wywoływacza. Większość materiałów fotograficznych musi być następnie poddanych utrwalaniu.

Wikipedia

Przykłady

 (1.1) W trakcie wywoływania trzeba mieszać roztwór w koreksie poprzez jego delikatne, ale częste wytrząsanie.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨvɔwɨˈvãɲɛ, AS: vyvou̯yvãńe

Wiktionary

Powiązane:

 zob. wywoływać.

Wiktionary


wywracać

czasownik przechodni niedokonany (dk. wywrócić)

 (1.1) wywoływać czyjś upadek

 (1.2) zmieniać stronę czegoś na opak

 (1.3) zmieniać ustalony ład

czasownik zwrotny niedokonany wywracać się (dk. wywrócić się)

 (2.1) ulegać upadkom

 (2.2) ulegać zmianom strony na niepożądaną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywrót mrz., wywracanie n., wywrotka ż.

 czas. wracać

 przym. wywrotowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) obalać, przewracać

 (1.2) odwracać

 (2.1) przewracać się

 (2.2) odwracać się, przewracać się

Wiktionary


wywrócić

przewrócić coś


SJP.pl

czasownik przechodni dokonany (ndk. wywracać)

 (1.1) wywołać czyjś upadek

 (1.2) zmienić stronę czegoś na opak

 (1.3) zmienić ustalony ład

czasownik zwrotny dokonany wywrócić się (ndk. wywracać się)

 (2.1) ulec upadkowi

 (2.2) ulec zmianie strony na niepożądaną

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywrót mrz., wywrotka ż.

 przym. wywrotowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.2) wykręcić

Wiktionary


wywrót

1. urządzenie do opróżniania wozów kopalnianych;
2. drzewo wywrócone z korzeniami przez wiatr; wykrot;
3. figura akrobacji lotniczej;
4. dawniej: wywrócenie się; nagła zmiana;
5. na wywrót - na lewą stronę; na odwrót; opacznie; przeciwnie


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

 (1.1) leśn. drzewo obalone lub naderwane u korzeni przez wiatr, okiść lub deszcz;

 (1.2) lotn. akrobacja samolotowa polegająca na zmianie kierunku lotu o 180 stopni z jednoczesną utratą wysokości i przyrostem prędkości postępowej;

Wiktionary

Wywrót – figura pilotażu polegająca na wykonaniu półbeczki, tj. odwrócenie samolotu na plecy i wprowadzeniu go półpętlą w dół do lotu normalnego. Wykonanie figury powoduje utratę wysokości i zmianę kierunku lotu o 180°.

Zależnie od rodzaju półbeczki rozróżnia się wywrót:

  • sterowny,
  • szybki.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˈvɨvrut, AS: vyvrut

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywrotka ż., wywracanie n., wywrócenie n., wywrotnica ż., wywrotek m.

 czas. wywracać, wywrócić, powywracać, przewrócić, przewracać

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) wykrot

Wiktionary


wywrotek

zwykle w liczbie mnogiej: obuwie szyte po lewej stronie, a potem wywracane na prawą; wywrotka


SJP.pl

Wywrotek, wywrotki, wywracanka, wywrotka - obuwie szyte na lewą stronę, a następnie wywracane na prawą. Charakterystyczne zwłaszcza dla dawnego obuwia wykonywanego ręcznie.

Wikipedia


wywrotka

1. wagon albo samochód ze skrzynią mogącą się przechylać, co umożliwia szybkie i łatwe opróżnianie zawartości tej skrzyni;
2. wywrócenie się, np. łódki albo zawodnika w czasie zawodów;
3. rzadko: wywrotek


SJP.pl

rzeczownik, rodzaj żeński

 (1.1) efekt wywrócenia się

 (1.2) bud. ciężarówka z nadwoziem w formie ruchomej skrzyni umożliwiającej wysypywanie ładunku

Wiktionary

Wywrotka – pojazd: samochód ciężarowy, wózek, wagonik z przechylaną do tyłu lub na bok skrzynią ładunkową, co umożliwia samoczynny rozładunek.

Wywrotki stosowane są do transportu materiałów płynnych, sypkich lub kawałkowych.

Rodzaje wywrotek:

  • wywrotki tylnozsypowe – wywrotki tego typu są przeznaczone na pojazdy 3 i 4 osiowe o dopuszczalnej masie 26-32 tony.
  • wywrotki ciężkie – wywrotka typu ciężkiego przeznaczona jest na pojazdy 3 i 4 osiowe o dopuszczalnej masie całkowitej 26-32 ton.
  • wywrotki półcięzkie – przeznaczone są na pojazdy 3 osiowe o dopuszczalnej masie całkowitej 18-26 ton.
  • wywrotki lekkie – przeznaczone są na pojazdy 2 osiowe o dopuszczalnej masie całkowitej 6,5 -18 ton.
  • wywrotki ultralekkie – wywrotka typu ultralekkiego przeznaczona jest na pojazdy 2 osiowe o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 -6,5 ton.

Wikipedia

Wymowa:

IPA: vɨˈvrɔtka, AS: vyvrotka

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywracanie n., wywrócenie n., wywrotowiec m., wywrót m.

 czas. wywrócić dk., wywracać ndk.

 przym. wywrotkowy, wywrotowy

Wiktionary


wywrotki

1. wagon albo samochód ze skrzynią mogącą się przechylać, co umożliwia szybkie i łatwe opróżnianie zawartości tej skrzyni;
2. wywrócenie się, np. łódki albo zawodnika w czasie zawodów;
3. rzadko: wywrotek


SJP.pl


wywrotnica

  • wywrotnica – maszyna stosowana do rozładunku materiałów sypkich (piasek, zboże, węgiel) ze:
    • skrzyń ładunkowych pojazdów samochodowych (wywrotnica samochodowa)
    • wagonów kolejowych (wywrotnica wagonowa)
  • wywrotnica – maszyna przeładunkowa stosowana na liniach technologicznych w przemyśle spożywczym, rolniczym (wywrotnice skrzyniopalet, pudeł, wózków, zbiorników, dzież)
  • wywrotnica – urządzenie podnośnikowe stosowane przy serwisie pojazdów samochodowych

Wikipedia


wywrotniejszy

stopień wyższy od przymiotnika: wywrotny


SJP.pl


wywrotowiec

człowiek dążący do przewrotu społecznego, zwolennik przewrotu


SJP.pl


wywrotowość

wywrotowy


SJP.pl

Patrz:

wywrotowy

wywrotowy

przymiotnik

 (1.1) mający na celu obalenie istniejącego ustroju lub władzy

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywracać ndk., wywrócić dk.

 rzecz. wywrotowiec mos., wywrotka ż.

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1) burzycielski

Wiktionary


wywróżać

wróżyć;
1. przepowiadać przyszłość, analizując jakiś układ, np. kart, fusów, gwiazd;
2. przewidywać w oparciu o znane sobie fakty


SJP.pl


wywrzeć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wywierać)

 (1.1) podziałać na coś z pewną siłą

 (1.2) wykazać oddziaływanie, zmienić coś lub kogoś w jakiś sposób

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wrzeć)

 (2.1) daw. wrząc, wygotować się

Wiktionary

Powiązane:

 (1.1) rzecz. wywarcie n.

 (2.1) rzecz. wywrzenie n.

Wiktionary


wywyższać

1. nadawać komuś lub czemuś większe znaczenie;
2. wywyższać się - czuć się i pokazywać, że jest się lepszym od innych


SJP.pl

czasownik przechodni niedokonany (dk. wywyższyć)

 (1.1) nadawać większą wagę

 (1.2) daw. wynosić na wyższy urząd

 (1.3) daw. podwyższać, umieszczać wyżej

czasownik zwrotny niedokonany wywyższać się (dk. wywyższyć się)

 (2.1) pysznić się, wynosić się

 (2.2) przest. zdobywać lepszą pozycję

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Z grobu wstałeś i dziś nieba Królem jesteś Ty / Chcę wywyższać Imię Twe.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywyższanie n., wywyższenie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.

 czas. wywyższyć dk.

Wiktionary

Synonimy:

 (2.2) wybić się

Wiktionary


wywyższanie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) odczasownikowy od|wywyższać.

Wiktionary

Wymowa:

IPA: ˌvɨvɨʃˈːãɲɛ, AS: vyvy•šãńe

Wiktionary

Powiązane:

 czas. wywyższać

 rzecz. wywyższenie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.

Wiktionary


wywyższenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) nadanie większej wagi

 (1.2) daw. wyniesienie na wyższy urząd

 (1.3) daw. podwyższenie, uniesienie wyżej

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) A gdy potem wracała, modliła się do Pana, Boga Izraela, aby pokierował jej drogą ku wywyższeniu synów swojego ludu.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywyższanie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.

 czas. wywyższać ndk., wywyższyć dk.

Wiktionary


wywyższyć

czasownik przechodni dokonany (ndk. wywyższać)

 (1.1) nadać większą wagę

 (1.2) daw. wynieść na wyższy urząd

 (1.3) daw. podwyższyć, umieścić wyżej

czasownik zwrotny dokonany wywyższyć się (ndk. wywyższać się)

 (2.1) przest. zdobyć lepszą pozycję

Wiktionary

Przykłady

 (1.1) Bóg tego ludu izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej i wyprowadził go z niej mocnym ramieniem.

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywyższenie n., wysokościowiec mrz., wysokość ż.

 czas. wywyższać ndk.

Wiktionary


wywzdychać

1. wzdychając, wybłagać, wyprosić;
2. wzdychając, uwolnić się od złych emocji;
3. wywzdychać się - wzdychając długo i wiele razy, dać wyraz silnym emocjom; nawzdychać się


SJP.pl


wywzorcować

ustalić wartość miary przyrządu pomiarowego


SJP.pl


wywłaszczenie

rzeczownik, rodzaj nijaki

 (1.1) sprawienie, że coś przestaje być czyjąś własnością

 (1.2) praw. pozbawienie kogoś prawa własności na mocy ustawy, przeważnie za odszkodowaniem

Wiktionary

  • wywłaszczenie – metoda zapobiegania blokadom systemu operacyjnego
  • wywłaszczenie – odebranie praw, np. do nieruchomości

Wikipedia

Wymowa:

IPA: ˌvɨvwaʃˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vyvu̯aščńe

Wiktionary

Powiązane:

 rzecz. wywłaszczyciel m., wywłaszczanie n.

 czas. wywłaszczyć ndk., wywłaszczać ndk.

 przym. wywłaszczeniowy

Wiktionary

Synonimy:

 (1.1-2) ekspropriacja, konfiskata

Wiktionary


wywłaszczeniowy

wywłaszczenie, np. ustawa wywłaszczeniowa, podatek wywłaszczeniowy


SJP.pl

przymiotnik

 (1.1) dotyczący wywłaszczenia

Wiktionary