czasownik
(1.1) pozbawić kogoś własności na mocy ustawy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w gminie Zwierzyniec;
Wiktionary
Wywłoczka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Zwierzyniec.
Prywatna wieś szlachecka położona była na przełomie XVI i XVII wieku w ziemi chełmskiej województwa ruskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wikipedia
(1.1) Wywłoczka leży przy drodze ze Zwierzyńca do Szczebrzeszyna.
Wiktionary
(1.1) daw. Wywłoczyca, Wywłoczek
Wiktionary
roślina z rodziny wodnikowatych, rosnąca w wodach słodkich
SJP.pl
Wywłócznik (Myriophyllum L.) – rodzaj roślin z rodziny wodnikowatych. Obejmuje około 70 gatunków występujących w wodach stojących i na bagnach całej kuli ziemskiej, przy czym największe zróżnicowanie osiągają w Australii. W Polsce występują trzy gatunki: wywłócznik kłosowy (M. spicatum), okółkowy (M. verticillatum) i skrętoległy (M. alterniflorum).
Niektóre gatunki, zwłaszcza wywłócznik brazylijski M. aquaticum, uprawiane są w akwariach.
Wikipedia
1. w rolnictwie: dokonać zabiegów bronowania (spulchnić i wyrównać zaoraną ziemię, przykryć ziemią nasiane ziarno), wybronować;
2. przestarzale: zmęczyć kogoś przez włóczenie, prowadzenie w wiele miejsc;
3. wywłóczyć się - potocznie: zmęczyć się chodzeniem; nawłóczyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. rzecz wyciągnięta, wywleczona
Wiktionary
rzecz. wywlekanie m., wywleczenie n., wywłoka ż.
czas. wywlekać ndk., wywlec dk.
Wiktionary
potocznie: mężczyzna mający złą reputację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. kobieta o złej reputacji, zdemoralizowana, która utrzymuje się z nierządu, pot. prostytutka
(1.2) daw. duchowny pozbawiony święceń, ekskomunikowany ksiądz
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyglądasz dzisiaj jak wywłoka. Załóż coś gustownego i zmyj ten wyzywający makijaż.
Wiktionary
IPA: vɨˈvwɔka, AS: vyvu̯oka
Wiktionary
rzecz. wywlekanie ż., wywleczenie n., wywłok m., wleczenie n., włok m.
czas. wywlekać ndk., wywlec dk., wlec ndk.
Wiktionary
(1.1) ladacznica, lafirynda, zdzira, dziwka, jawnogrzesznica, kurtyzana, kurwa, lampucerna, latawica, nałożnica, nierządnica, rozpustnica, suka, szmata, wycirus
Wiktionary
[czytaj: wyjutubować] potocznie: wyszukać film na YouTubie; wyjutubować
SJP.pl
ryba wędrowna z jesiotrowatych, jedna z największych ryb słodkowodnych (długość do 5 m, waga do 1500 kg), poławiana ze względu na smaczne mięso i ikrę (czarny kawior); bieługa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) meteorol. obszar podwyższonego ciśnienia atmosfery;
(1.2) demogr. wzrost liczby urodzeń;
(1.3) geogr. wyżyna, zwykle taka, która obejmuje duże obszary
(1.4) przest. wysoko położone miejsce
Wiktionary
Bieługa, wyz (Huso huso) – gatunek wędrownej, anadromicznej ryby z rodziny jesiotrowatych (Acipenseridae).
Wikipedia
rzecz. wysokościowiec mrz., wyżnia ż., wyżyna ż., wysokość ż., zwyżka ż., zwyżanie n., zawyżanie n., zwyżenie n., zawyżenie n., wyżówka ż., Wyżówka ż.
czas. zwyżać ndk., zawyżać ndk., zwyżyć dk., zawyżyć dk.
przym. wysoki, wyżowy, wyżny, wyżni
przysł. wysoko, wyżowo, wzwyż
temsłow. wysoko-
Wiktionary
(1.1) antycyklon, wyż baryczny
(1.2) wyż demograficzny
Wiktionary
skrót
(1.1) = geogr. wyżyna
Wiktionary
skrót od: wyżej wymieniony; ww.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. wysokość
Wiktionary
IPA: ˈvɨʒa, AS: vyža
Wiktionary
1. zabić wszystkich jednego po drugim; pozabijać;
2. wyzabijać się - o wielu osobach: zabić się wzajemnie; pozabijać się
SJP.pl
wyciąć coś poprzez żęcie
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) wycisnąć ciecz (z tkaniny)
(1.2) wyciąć całkowicie (pole, łąkę)
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wyprowadzić, wypędzić
Wiktionary
rzecz. wyżęcie n., wyżymaczka ż.
Wiktionary
wyżalić się: zwierzyć się ze swych zmartwień
SJP.pl
1. miejsce na bagnistym gruncie wypalone pożarem;
2. wypalone miejsce w pniu drzewa, nadające się do podpalania i oświetlania
SJP.pl
1. potocznie: najedzony do syta; nażarty;
2. zniszczony przez rdzę, kwas itp.
SJP.pl
osoba pracująca przy hartowaniu metali
SJP.pl
pomieszczenie do wyżarzania wyrobów metalowych; żarzelnia
SJP.pl
służący do nagrzewania metalu do odpowiedniej temperatury, a następnie chłodzenia go w celu usunięcia istniejących w nim naprężeń
SJP.pl
wyzbyć się - pozbyć się czegoś, oddać coś; przestać doznawać czegoś, wyzuć z czegoś
SJP.pl
charakteryzujący się brakiem czegoś
SJP.pl
dający się wyzbyć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zdrowieć)
(1.1) dokonany od|zdrowieć.
Wiktionary
(1.1) Bohater naszej opowieści, gdy tylko wyzdrowiał, wyjechał do centralnej Polski, do Sandomierza.
(1.1) Kiedy mama i ja wyzdrowieliśmy, ojciec był jeszcze chory, więc wróciliśmy ze szpitala sami.
Wiktionary
IPA: vɨˈzdrɔvʲjɛ̇t͡ɕ, AS: vyzdrovʹi ̯ėć
Wiktionary
czas. zdrowieć
przym. zdrowy
rzecz. wyzdrowienie n., zdrowie n., uzdrowisko n., ozdrowieniec mos.
przysł. zdrowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyzdrowieć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨzdrɔˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: vyzdrovʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. wyzdrowieć, zdrowieć
rzecz. zdrowie n., uzdrowisko n., ozdrowieniec mos.
przysł. zdrowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyżebrać.
Wiktionary
czas. wyżebrać dk.
rzecz. żebraczka ż.
Wiktionary
dawniej:
1. wypalać, wypiekać ogniem;
2. wyniszczać, wytapiać, szmelcować;
3. wykłuwać, wybijać;
4. wyganiać, wypędzać, wypychać
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: wysoko
SJP.pl
wetrzeć żel we włosy; nażelować
SJP.pl
zgrubienie od: wyżerka
SJP.pl
potocznie: ktoś żyjący na czyjś koszt; pasożyt
SJP.pl
potocznie:
1. spotkanie towarzyskie połączone z obfitym jedzeniem;
2. smaczne jedzenie w dużej ilości
SJP.pl
1. doprowadzić do stanu początkowego;
2. spowodować przyjęcie wartości zerowej;
3. odprowadzić ładunek elektryczny do ziemi;
4. potocznie: wypić cały napój z naczynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyzerować.
Wiktionary
rzecz. zero n., zerówka ż., zerowanie n.
czas. wyzerować dk., zerować ndk.
przym. zerowy
Wiktionary
zerować;
1. doprowadzać do stanu początkowego;
2. powodować przyjęcie wartości zerowej;
3. odprowadzać ładunek elektryczny do ziemi;
4. potocznie: wypijać cały napój z naczynia
SJP.pl
przedstawiciel rasy psów myśliwskich, najczęściej o krótkiej sierści; do najpopularniejszych odmian należą: niemiecki (brązowe umaszczenie), weimarski (srebrny), czeski (długowłosy, biało-beżowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. pies myśliwski z charakterystyczną stójką;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wtem złodziej, co na dobrą porę w nocy czekał, / Nakarmił wyżła skrycie i wyżeł nie szczekał.
(1.1) Majstrowi towarzyszył starzec o twarzy obwisłej jak morda wyżła.
(1.1) Widziałam go spacerującego ze swoim wyżłem niedaleko zapory.
Wiktionary
IPA: ˈvɨʒɛw, AS: vyžeu̯
Wiktionary
rzecz. wyżlarz mos., wyżlak mzw.
:: fż. wyżlica ż.
przym. wyżli, wyżłowaty
Wiktionary
zdrobniale o wyżle
SJP.pl
wykłuć, wydłubać czymś ostrym; wydźgać, wyżgać
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zgrabny, ładny
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gryfny, szwarny.
Wiktionary
rzadko: zgrzytając, wypowiadać, wygłaszać coś
SJP.pl
stracić ciepło i stać się zimnym; wyziębić się
SJP.pl
stracić ciepło i stać się zimnym; wyziębić się
SJP.pl
1. wyglądać
2. ukazywać się
SJP.pl
1. to, co się wydziela w postaci gazów; ekshalacja;
2. woń unosząca się z jakiegoś miejsca, zazwyczaj nieprzyjemna; wyziewy, ekshalacje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ciała lotne (para, gaz) lub woń wydobywające się skądś lub ulatniające się z czegoś
(1.2) przen. pokazywanie negatywnych odczuć, zachowań
Wiktionary
rzecz. wyziewanie n.
:: zdrobn. wyziewek mrz.
czas. wyziewać ndk.
przym. wyziewny
Wiktionary
wydzielać z siebie ogień, woń lub parę
SJP.pl
1. to, co się wydziela w postaci gazów; ekshalacja;
2. woń unosząca się z jakiegoś miejsca, zazwyczaj nieprzyjemna; wyziewy, ekshalacje
SJP.pl
1. wydzielić z siebie ogień, woń lub parę;
2. wyzionąć ducha - umrzeć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyziewać)
(1.1) wydychać, wydzielić woń lub parę z ust
Wiktionary
dawniej: widok; wyzior, wyzór
SJP.pl
1. piętrowa nadbudowa chałupy o konstrukcji wieńcowej;
2. wzgórze, miejsce podwyższone;
3. budowla górująca nad okolicą, wieża
SJP.pl
Wyżka – komora lub izba umieszczona na poddaszu w dawnych wiejskich i małomiasteczkowych budynkach mieszkalnych (dziś jeszcze na Podhalu i Orawie). Na Orawie na tzw. przedwyścu występował jeszcze ganek.
Wikipedia
szczenię wyżła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. łow. szczeniak wyżła
Wiktionary
(1.1) Stary miał w kojcu pięć wyżlaków, widocznie dwa już sprzedał.
Wiktionary
rzecz. wyżeł mzw., wyżlarz mos., wyżlica ż.
przym. wyżli, wyżłowaty
Wiktionary
myśliwy polujący z wyżłami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) łow. łowca używający do polowania wyżła
Wiktionary
rzecz. wyżeł mzw., wyżlak mzw., wyżlica ż.
przym. wyżli, wyżłowaty
Wiktionary
przymiotnik od: wyżeł
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do wyżła
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący wyżła, określający wyżła, używany przy wyżle
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla wyżła, mający cechy wyżła
Wiktionary
(1.1) Niedołęgi? He, Bracia! to wyżla rzecz tropić, / Bernardyńska kwestować, a moja rzecz, kropić, / Kropić, kropić i kwita!
Wiktionary
rzecz. wyżeł mzw., wyżlarz mos., wyżlak mzw.,wyżlica ż.
przym. wyżłowaty
Wiktionary
samica wyżła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kynol. suka rasy wyżeł
Wiktionary
(1.1) W kojcu ssały wyżlicę cztery szczenięta.
Wiktionary
rzecz. wyżeł mzw., wyżlak mzw., wyżlarz mos.
przym. wyżli, wyżłowaty
Wiktionary
kwiat, bardziej znany pod nazwą lwia paszcza
SJP.pl
Wikipedia
1. wyjawić coś ważnego; przyznać się do czegoś;
2. wyznać się - potocznie: zorientować się w czymś, poznać się na czymś
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wyznawać.
Wiktionary
IPA: ˈvɨznat͡ɕ, AS: vyznać
Wiktionary
rzecz. wyznawczyni ż., wyznanie n., wyznawanie n., wyznawca mos., znawstwo n., wyznaniowość ż.
czas. wyznawać
Wiktionary
czasownik
(1.1) określać granicę, trasę lub zasięg czegoś przy pomocy znaków lub linii
(1.2) określać wartość czegoś poprzez pomiar lub obliczenia
(1.3) wskazywać osobę do określonego zadania
(1.4) ustalać warunki, takie, jak termin, miejsce lub cenę
Wiktionary
(1.1) Granicę między Polską a Niemcami wyznaczają rzeki Odra i Nysa Łużycka.
(1.1) Drogowcy wyznaczyli objazd dziurawymi drogami.
(1.2) Kto i w jaki sposób wyznaczył wartość ciśnienia atmosferycznego?
(1.3) Prezes wyznaczył na swojego następcę najbardziej zaufanego pracownika.
(1.3) PZŻ wyznacza reprezentację żeglarstwa polskiego na zawody międzynarodowe.
(1.4) Wyznaczyli mi już termin obrony pracy magisterskiej.
(1.4) Mogą palić jedynie poza wyznaczonym czasem pracy.
Wiktionary
IPA: vɨˈznat͡ʃat͡ɕ, AS: vyznačać
Wiktionary
rzecz. wyznaczanie n. / wyznaczenie n., niewyznaczanie n. / niewyznaczenie n., wyznacznik m., znak m., znaczek m., znakownik m.
czas. wyznaczyć dk.
Wiktionary
(1.1) wytyczać, oznaczać
(1.2) określać
(1.3) powoływać, mianować, nominować, obwoływać, ustanawiać
Wiktionary
dający się wyznaczyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyznaczać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨznaˈt͡ʃãɲɛ, AS: vyznačãńe
Wiktionary
czas. wyznaczać ndk., wyznaczyć dk.
rzecz. wyznacznik mrz., wyznaczenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyznaczyć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨznaˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vyznačẽńe
Wiktionary
czas. wyznaczyć dk., wyznaczać ndk.
rzecz. wyznaczanie n., wyznacznik mrz.
Wiktionary
1. wyróżnik, za pomocą którego definiuje się reguły istnienia i liczby rozwiązań układu algebraicznych równań liniowych;
2. to, co określa, wskazuje na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co wyznacza coś lub wskazuje na coś
(1.2) mat. jedna z funkcji w algebrze; wyróżnik, za pomocą którego prosto i krótko formułuje się reguły dotyczące istnienia i liczby rozwiązań układu algebraicznych równań liniowych;
Wiktionary
Wyznacznik (franc. determinant) – liczba lub ogólniej wartość przypisana macierzy kwadratowej A oznaczana jako \det A. Wartość ta jest otrzymywana przez odpowiednie przemnożenie i dodawanie elementów macierzy (zob. sekcję Obliczanie wyznaczników).
Wikipedia
IPA: vɨˈznat͡ʃʲɲik, AS: vyznačʹńik
Wiktionary
rzecz. wyznaczanie n., wyznaczenie n., znacznik mrz.
czas. wyznaczać ndk., wyznaczyć dk.
Wiktionary
(1.1) determinant
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyznaczać)
(1.1) dokonany od|wyznaczać.
Wiktionary
IPA: vɨˈznat͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyznačyć
Wiktionary
rzecz. wyznaczanie n., wyznaczenie n., znak m., znaczek m., znakownik m., wyznacznik mrz., znacznik mrz.
czas. wyznaczać
Wiktionary
1. wyjawić coś ważnego; przyznać się do czegoś;
2. wyznać się - potocznie: zorientować się w czymś, poznać się na czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. grupa religijna wewnątrz większego prądu religijnego;
(1.2) przyznanie się do czegoś
(1.3) odczasownikowy od|wyznać.
Wiktionary
Wyznanie – określenie grupy religijnej opartej na jednym zestawie dogmatów wiary („wyznaniu”, „credo”). Pod względem organizacyjnym grupa taka może być skupiona w jednej strukturze organizacyjnej lub w wielu. Struktura taka na gruncie prawa polskiego określana jest nazwą związek wyznaniowy, a w religioznawstwie i prawie państw anglosaskich także mianem denominacji religijnej. Niekiedy, choć nieprecyzyjnie, mianem wyznania określa się związek wyznaniowy.
Wikipedia
(1.1) – Jakiego oni są wyznania? – Są baptystami.
(1.2) Od dnia, w którym mąż uczynił mi to wyznanie, zaczęły zachodzić w naszym domu różne zadziwiające wypadki.
Wiktionary
IPA: vɨˈznãɲɛ, AS: vyznãńe
Wiktionary
rzecz. wyznaniowość ż., wyznawca m., wyznawczyni ż., wyznawanie n., znawstwo n.
czas. wyznawać ndk., wyznać dk.
przym. wyznaniowy, wewnątrzwyznaniowy
Wiktionary
(1.1) konfesja, religia, wiara
(1.2) zwierzenie, oświadczenie, przyznanie się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wyznaniowe
Wiktionary
rzecz. wyznanie n., wyznawanie n.
czas. wyznać dk., wyznawać ndk.
przym. wyznaniowy
przysł. wyznaniowo
Wiktionary
przymiotnik od: wyznanie
SJP.pl
przymiotnik odrzeczownikowy
(1.1) odnoszący się do wyznania jako wiary
(1.2) dotyczący wyznania jako deklaracji
Wiktionary
rzecz. wyznawczyni ż., wyznanie n., wyznawanie n., wyznawca mos., wyznaniowość ż.
czas. wyznawać
Wiktionary
(1.1) religijny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyznać)
(1.1) wyjawiać, ujawniać coś; zwłaszcza coś, co dotychczas się ukrywało
(1.2) wierzyć w coś; czcić coś; także: być wyznawcą danej religii
Wiktionary
(1.1) Z pokorą i żalem wyznaję swoje grzechy.
Wiktionary
IPA: vɨˈznavat͡ɕ, AS: vyznavać
Wiktionary
rzecz. wyznawczyni ż., wyznanie n., wyznawca m., wyznawanie n., znawstwo n., wyznaniowość ż.
czas. uznawać, wyznać ndk.
przym. wyznaniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uznawanie czegoś za godne wiary i szacunku
(1.2) ujawnianie sekretów, tajemnic lub rzeczy ważnych
Wiktionary
IPA: ˌvɨznaˈvãɲɛ, AS: vyznavãńe
Wiktionary
rzecz. znawstwo n., wyznanie n., wyznawca m., wyznawczyni ż., wyznawstwo n., wyznaniowość ż.
czas. wyznawać ndk., wyznać dk.
przym. wyznaniowy, wyznawczy
Wiktionary
1. osoba wyznająca jakąś religię;
2. zwolennik jakichś poglądów, idei, teorii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. ktoś, kto kultywuje jakąś religię, wyznaje ją;
(1.2) przen. entuzjasta czyichś poglądów
Wiktionary
Wyznawca (łac. confessor, gr. ὁμολογητής, homologētēs) – termin stosowany w chrześcijaństwie dla określenia postaci otoczonej pośmiertnym kultem (łac. cultus inferior relativus), która zmarła śmiercią naturalną.
Ewolucję semantyczną określenia „wyznawca” poznać można dzięki analizom historii kultu, dziejom literatury chrześcijańskiej i na koniec filologii. Określenie Confessor odnosiło się do świadków występujących przed sądami. U zarania chrześcijaństwa męczenników traktowanych jako „świadków” wiary nazywano Wyznawcami. Po pierwszej fali prześladowań chrześcijan, powstała w II wieku koncepcja potwierdzenia świętości bez ofiary krwi – męczeństwa, której świadectwo znajdujemy później u Cypriana z Kartaginy w jego powiedzeniu: „i pokój ma swoje wieńce”. Zaczęto upatrywać wzorów w bohaterach wiary realizujących biblijną doskonałość moralną „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.” (Mt 5, 48 BT) przez aktywną działalność apostolską łac. militia Christi. Rozróżnienie między męczennikami a tymi którzy znosili prześladowania za wiarę w Jezusa Chrystusa, ale nie ponieśli męczeńskiej śmierci wprowadził Tertulian określając ich jako „męczenników przyszłości” łac. benedicti martyres designati, zaś przeciwstawienie tytułów po raz pierwszy pojawiło się w liście gmin starożytnego Lugdunum i Vienne. Klemens Aleksandryjski określił cnotliwe życie zgodne z przykazaniami jako męczeństwo duchowe. Podział dotyczył uznanych za świętych, którzy byli przykładem powołania do świętości i określano ich mianem łac. confessores. Szczególny szacunek wzbudzał celibat z pobudek religijnych (na przykład u monachoi, monachi – ascetów z okresu między 250 a 350 r.), przyrównywany przez Metodego z Olimpu z męczeństwem. Przykłady żywotów opiewających męstwo ascetów wyszły spod piór Hieronima ze Strydonu, Kasjana z Imoli i anonimowego autora żywotów świętych Pachomiusza i Teodora z Tabenissi. W dziele Atanazego Wielkiego „Żywot Antoniego Pustelnika” nakreślony został ideał życia chrześcijańskiego z modlitwą, pokutą za bliźnich i opieką nad nimi – kwintesencją chrześcijańskiej solidarności.
Wikipedia
IPA: vɨˈznaft͡sa, AS: vyznafca
Wiktionary
rzecz. wyznawanie n., wyznanie n.
:: fż. wyznawczyni ż.
czas. wyznawać ndk., wyznać dk.
przym. wyznaniowy
Wiktionary
(1.1) czciciel
(1.2) sympatyk, zwolennik, pasjonat
Wiktionary
związany z wyznawaniem czegoś, wiarą w coś
SJP.pl
1. kobieta wyznająca jakąś religię;
2. zwolenniczka jakiejś teorii, czyichś poglądów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fż. od: wyznawca
Wiktionary
IPA: ˌvɨznafˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vyznafčỹńi
Wiktionary
rzecz. wyznanie n., wyznawanie n.
:: fm. wyznawca m.
czas. wyznać dk., wyznawać ndk.
przym. wyznaniowy
Wiktionary
przestarzale: położony wysoko, górny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. górny, znajdujący się u góry
Wiktionary
(1.1) Przez Świnicką Szczerbinę Wyżnią przebiega szlak turystyczny.
Wiktionary
rzecz. wyż mrz., wyżnia ż.
Wiktionary
(1.1) daw. wyżny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. wyniosłość, wzniesienie
forma przymiotnika.
(2.1) ż. od: wyżni
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wyż mrz.
przym. wyżni, wyżny
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wyżnianka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, w gminie Dzierzkowice na Wzniesieniach Urzędowskich.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego.
Wikipedia
dawniej: karta do gry wyższa od niżnika (waleta)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) karc. figura w kartach niemieckich i polskich odpowiadająca damie;
Wiktionary
Wyżnik – potok górski w Sudetach Środkowych na granicy Wzgórz Lewińskich i Gór Orlickich w woj. dolnośląskim.
Jest to górski potok, należący do zlewiska Morza Północnego, prawy dopływ Klikawy. Źródła położone są na wysokości około 690 m n.p.m. w rejonie przełęczy Polskie Wrota, na wschodnim zboczu góry Gomoła na Wzgórzach Lewińskich w okolicy przysiółka Zielone. Potok w górnym biegu spływa wąską mało zaludnioną Homolską Doliną, której zbocza miejscami tworzą wąskie i głębokie wąwozy. Do Lewina Kłodzkiego potok płynie wzdłuż drogi krajowej nr 8 w kierunku ujścia do Klikawy w Lewinie Kłodzkim, na wysokości około 450 m n.p.m. Długość potoku to około 5,5 km. W korycie potoku występują małe progi skalne. Dolina Wyżnika należy do ciekawszych dolin Wzgórz Lewińskich.
Wikipedia
(1.1) W grze w skata wyżniki są warte trzy oczka.
Wiktionary
(1.1) ober, dama
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. wyżni
Wiktionary
(1.1) Zyta pojechała trochę odpocząć do Raby Wyżnej.
Wiktionary
rzecz. wyż mrz., wyżnia ż.
przysł. wysoko
Wiktionary
(1.1) górny, przest. wyżni
Wiktionary
wysoki stan wody np. w rzece, wywołany zwiększonym zasilaniem; przeciwieństwo niżówki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Prypeci;
Wiktionary
Wysoke (ukr. Високе) – wieś na Ukrainie, w obwodzie wołyńskim, w rejonie kowelskim. W 2001 roku liczyła 42 mieszkańców.
Znajduje się tu przystanek kolejowy Wysokyj Chutir, położony na linii Kowel–Jagodzin.
W 1946 roku chutor Wyżówka (ukr. Вижівка, Wyżiwka) został przemianowany na Wysokyj, a po nadaniu statusu wsi miejscowość otrzymała obecną nazwę.
Do 2020 w rejonie lubomelskim.
Wikipedia
rzecz. wyż mrz.
Wiktionary
(1.1) hist. Wyżwa
Wiktionary
przymiotnik od: wyż (obszar wysokiego ciśnienia atmosferycznego), np. układy wyżowe
SJP.pl
roślina z rodziny goździkowatych
SJP.pl
Wyżpin jagodowy (Silene baccifera (L.) Roth) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych. Rośnie dziko w Azji, Europie i Afryce Północnej. W Polsce osiąga północną granicę zasięgu i w północnej części Polski występuje rzadko. Na południu występuje częściej, ale również są to zwykle pojedyncze stanowiska, łatwe do wypatrzenia, gdyż żywa zieleń rośliny rzuca się w oczy z daleka.
Wikipedia
wyźrebić się - o klaczy: urodzić, wydać potomstwo; zaźrebić się, oźrebić się
SJP.pl
taki, który się wyźrebił
SJP.pl
1. o zwierzętach (również żartobliwie lub pogardliwie o ludziach): zjeść wszystko co było, wyjeść;
2. o chorobie, rdzy, kwasach, zasadach: uszkodzić, spowodować ubytki, dziury, wypalić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przewaga, dominowanie nad kimś lub nad czymś
Wiktionary
IPA: ˈvɨʃːɔɕt͡ɕ, AS: vy•šość
Wiktionary
przym. wysokościowy
rzecz. wysokościowiec mrz., wysokość ż.
Wiktionary
(1.1) supremacja
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: wysoki
SJP.pl
forma przymiotnika.
(1.1) stopień wyższy od: wysoki
przymiotnik
(2.1) o edukacji, wykształceniu: związany ze studiami pierwszego i drugiego stopnia lub jednolitymi studiami magisterskimi, prowadzonymi przez uczelnię uprawnioną do ich prowadzenia
Wiktionary
IPA: ˈvɨʃːɨ, AS: vy•šy
Wiktionary
rzecz. wysokość ż.
przym. wysoki, wysokościowy
przysł. wysoko
Wiktionary
pozbawić kogoś czegoś, zwykle majątku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyżulić.
Wiktionary
czas. wyżulić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) pot. wyżebrać, wyłudzić
Wiktionary
(1.1) Ta laska wyżuliła ode mnie dwie dychy na opiekunkę dla dziecka, którego nie miała.
Wiktionary
IPA: vɨˈʒulʲit͡ɕ, AS: vyžulʹić
Wiktionary
rzecz. wyżulenie n., żul m.
czas. żulić ndk.
Wiktionary
pozbawiony czegoś, np. emocji
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) całkowicie pozbawiony jakiejś dodatniej cechy, pozytywnych uczuć, emocji
forma czasownika.
(2.1) ims. (przymiotnikowy bierny) zob. wyzuć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. przebieralnia w łaźni
Wiktionary
wysypać żużlem
SJP.pl
1. zwymyślać kogoś, używając dosadnych lub wulgarnych słów
2. zmusić kogoś do wzięcia udziału w walce, pojedynku itp.
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) czynić wolnym, uwalniać
Wiktionary
rzecz. wyzwolenie n., wyzwalanie n., wyzwoleniec m., wyzwoliciel mos.
czas. wyzwolić dk.
przym. wyzwoleńczy
Wiktionary
1. urządzenie w aparacie fotograficznym uruchamiające migawkę
2. urządzenie do otwierania spadochronu
SJP.pl
Wyzwalacz (ang. trigger) – procedura wykonywana automatycznie jako reakcja na pewne zdarzenia w tabeli bazy danych. Wyzwalacze mogą ograniczać dostęp do pewnych danych, rejestrować zmiany danych lub nadzorować modyfikacje danych.
Wikipedia
jeden z elementów maszyny do pisania
SJP.pl
1. zwymyślać kogoś, używając dosadnych lub wulgarnych słów
2. zmusić kogoś do wzięcia udziału w walce, pojedynku itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) trudne zadanie, sytuacja sugerująca chęć zmierzenia się z nią
Wiktionary
Wyzwanie – zbiór opowiadań peruwiańskiego pisarza Maria Vargasa Llosy, po raz pierwszy opublikowany w 1959 roku pod oryginalnym tytułem Los jefes.
Zbiór sześciu opowiadań jest prozatorskim debiutem Llosy. Ich stałym elementem jest machismo, kolejne teksty ukazują jego różnorodne przejawy.
Wikipedia
(1.1) Most wiszący kołysze się niebezpiecznie w tę i z powrotem, a dla tych z nas, którzy cierpią na akrofobię, która jest wyrafinowanym słowem na lęk wysokości, poruszanie się w powietrzu na wysokości 15 metrów stanowi pewne wyzwanie.
Wiktionary
IPA: vɨˈzvãɲɛ, AS: vyzvãńe
Wiktionary
rzecz. zwyzywanie n.
czas. wyzywać
Wiktionary
obraźliwe, wulgarne słowo; przezwisko; obelga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) słowo obraźliwe dla kogoś
Wiktionary
Wyzwisko to jednostka leksykalna, za pomocą której mówiący może w sposób spontaniczny ujawnić swoje negatywne emocje względem adresata bądź adresatów.
Wyzwiska stanowią epitety, które mają obrazić adresata, sprawić mu przykrość. Pod wpływem silnych emocji często wiążą się z użyciem wulgaryzmów.
Wikipedia
czas. wyzywać, nazywać
rzecz. zwyzywanie n.
Wiktionary
(1.1) obelga, przekleństwo, przezwisko, wymysły
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) którego celem jest wyzwolenie kogoś lub czegoś (najczęściej w kontekście wojennym)
Wiktionary
(1.1) Większość prostych żołnierzy najróżniejszych armii wyzwoleńczych, na których natknąłem się w Afryce lub Ameryce Łacińskiej, miała bardzo niski poziom świadomości politycznej.
Wiktionary
IPA: ˌvɨzvɔˈlɛ̃j̃n͇t͡ʃɨ, AS: vyzvolẽĩ ̯ṇčy
Wiktionary
rzecz. wyzwoliciel m., wyzwolicielka ż., wyzwoleniec m., wyzwoliny nmos., wyzwalanie n., wyzwolenie n.
czas. wyzwalać ndk., wyzwolić dk.
przym. wyzwolicielski
Wiktionary
kres niewoli; odzyskanie niepodległości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od| wyzwolić.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Historyczny dzień ósmego maja 1945 przyniósł Łużyczanom wyzwolenie z jarzma faszyzmu niemieckiego.
Wiktionary
IPA: ˌvɨzvɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: vyzvolẽńe
Wiktionary
rzecz. wyzwoliciel m., wyzwolicielka ż., wyzwoleniec m., wyzwolennik m., wyzwoliny nmos., wyzwalanie n.
czas. wyzwolić dk., wyzwalać ndk.
przym. wyzwoleńczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. były niewolnik, oficjalnie obdarowany wolnością przez swojego właściciela
(1.2) daw. osoba wyzwolona z niewoli
(1.3) daw. wyższy stopień naukowy w szkołach średniowiecznych
Wiktionary
Wyzwoleniec (gr. ελευθεριος eleuterios, łac. lībertŭs, lībertīnŭs) – człowiek, który został podniesiony ze stanu niewolnictwa i otrzymał wolność, a wraz z nią pełne lub częściowe prawa obywatelskie.
Wikipedia
rzecz. wyzwolenie n., wyzwoliciel mos.
:: fż. wyzwolenica ż.
czas. wyzwalać
przym. wyzwoleńczy
Wiktionary
przywrócić wolność, niezależność
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyzwalać)
(1.1) uczynić wolnym, przywrócić wolność
(1.2) książk. uwolnić z pęt, ze skrępowania, umożliwiając swobodę ruchów
(1.3) spowodować pojawienie się czegoś
(1.4) wytrącić z jakiegoś związku, substancji
czasownik zwrotny dokonany wyzwolić się (ndk. wyzwalać się)
(2.1) odzyskać wolność
(2.2) uwolnić się z tego, co powstrzymuje ruchy ciała
(2.3) przen. pozbyć się, uciec od niechcianych uczuć, cech
(2.4) wystąpić, ujawnić się nagle, niespodzianie
(2.5) wytrącić się z jakiegoś związku, substancji
Wiktionary
(2.2) Z trudem wyzwoliła się z uścisków chłopaka, gdy zobaczyli się po miesiącu rozłąki.
(2.3) Na wakacjach wyzwolił się z myśli o pracy i odpoczął.
(2.4) W pijanym towarzystwie wyzwoliła się potrzeba tańca.
Wiktionary
czas. wyzwalać
rzecz. wyzwalacz m., wyzwalanie n., wyzwolenie n., wyzwoliciel m.
przym. wyzwoleńczy, wyzwolony
Wiktionary
(1.1) oswobodzić, uwolnić, uniezależnić
(1.2) oswobodzić, uwolnić, rozkiełznać; rozpętać, rozwiązać pęta
(1.4) wytrącić
(2.1) oswobodzić się, uwolnić się, uniezależnić się
(2.2) oswobodzić się, uwolnić się, rozkiełznać się
(2.3) oswobodzić się, uwolnić się, pozbyć się, uciec (od)
(2.5) wytrącić
Wiktionary
osoba, która uwolniła, wyzwoliła kogoś lub coś; oswobodziciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto wyzwolił (kogoś lub coś)
Wiktionary
(1.1) Jako wyzwoliciel przekazywał władzę prawowitym gospodarzom. Obaj panowie stanęli na balkonie, generał i burmistrz w odświętnym tradycyjnym stroju. Z dołu dochodziły wiwaty i okrzyki.
Wiktionary
rzecz. wyzwoleniec n., wyzwalanie n., wyzwolenie n.
:: fż. wyzwolicielka
przym. wyzwolicielski, wyzwoleńczy
czas. wyzwolić dk., wyzwalać ndk.
Wiktionary
(1.1) wybawca, oswobodziciel
Wiktionary
kobieta, która uwolniła, wyzwoliła kogoś lub coś; oswobodzicielka
SJP.pl
potocznie:
1. utrzymać się przy życiu, nie umrzeć;
2. poradzić sobie w codziennym życiu, mając do dyspozycji minimalne środki do życia; przeżyć;
3. wyżyć się:
a) znaleźć ujście dla swojej energii;
b) potraktować kogoś źle, niegrzecznie itp., dając ujście swoim negatywnym emocjom
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wykręcać, usuwać wodę z materiału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do wyciskania nadmiaru wody ze świeżo wypranych odzieży lub bielizny, składające się z przylegających do siebie dwóch wałków napędzanych korbką;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyżymaczki stosowane niegdyś były jako wyposażenie uzupełniające prostych modeli pralek.
Wiktionary
IPA: ˌvɨʒɨ̃ˈmat͡ʃka, AS: vyžỹmačka
Wiktionary
rzecz. wyżymanie n., wyżęcie n., wyżymarka ż.
czas. żąć ndk., wyżymać ndk., wyżąć dk.
Wiktionary
(1.1) wyżymarka
Wiktionary
część egutera do wyciskania wody z papieru
SJP.pl
obszar położony powyżej 300 m n.p.m. o małej wysokości względnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. obszar, którego wysokości bezwzględne przekraczają 300 metrów n.p.m., a wysokości względne są na ogół mniejsze niż 300 metrów;
(1.2) wyżyny: najwyższy poziom lub przejaw
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. ter. od: wyżynać
Wiktionary
Wyżyna – jedna z wielkich form ukształtowania powierzchni lądu, obszar, którego wysokości bezwzględne przekraczają 300 metrów n.p.m., a wysokości względne są na ogół mniejsze niż 300 m. Z wyżyn wyłącza się bowiem obszary o szczególnie urozmaiconej rzeźbie i wysokościach względnych przekraczających 300 m stosunku do najbliższych den dolinnych, czyli góry. Różnice w wysokościach względnych w obrębie wyżyny są więc stosunkowo nieduże.
Wikipedia
(1.1) Różnice w wysokościach względnych w obrębie wyżyny są stosunkowo małe.
(1.2) Pan Cecylian osiągnął wyżyny kucharskiego fachu.
Wiktionary
IPA: vɨˈʒɨ̃na, AS: vyžỹna
Wiktionary
rzecz. wysokość ż., wysokościowiec mrz., wyż
przym. wyżynny, wysokościowy
przysł. wysoko
Wiktionary
żnąc, usuwać trawę, zboże itp. z jakiegoś miejsca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) reg. daw. praca przy żniwach za poczęstunek, tłoka
Wiktionary
rzecz. wyżynki
Wiktionary
zdrobnienie od: wyżyna
SJP.pl
zdrobnienie od: wyżyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. dożynki
Wiktionary
rzecz. wyżynek m.
Wiktionary
(1.1) wyżynek
Wiktionary
1. związany z wyżyną, mający charakter wyżyny;
2. znajdujący się, żyjący na wyżynie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący wyżyny, związany z wyżyny
Wiktionary
(1.1) Jest to teren wyżynny, ukształtowany przez ciągi wzniesień.
Wiktionary
IPA: vɨˈʒɨ̃nːɨ, AS: vyžỹ•ny
Wiktionary
rzecz. wysokość ż., wysokościowiec mrz., wyżyna
przysł. wysoko
przym. wysoki
temsłow. wysoko-
Wiktionary
obszar położony powyżej 300 m n.p.m. o małej wysokości względnej
SJP.pl
Wikipedia
wykorzystywanie, osiąganie korzyści kosztem innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) akcja wyzyskiwania kogoś lub czegoś, eksploatacja, wykorzystywanie
Wiktionary
Wyzysk – występek polegający na wykorzystaniu przymusowego położenia innej osoby i zawarciu z nią umowy, nakładając na nią obowiązek świadczenia niewspółmiernego ze świadczeniem własnym. Pojęcie to bywa używane także w kontekście ekonomicznym.
Wikipedia
rzecz. wyzyskiwacz m., wyzyskiwaczka ż., wyzyskiwanie n., wyzyskanie n.
czas. wyzyskiwać ndk.
Wiktionary
(1.1) zdzierstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyzyskać.
Wiktionary
czas. wyzyskać dk.
rzecz. wyzysk m., wyzyskiwacz m.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyzyskać)
(1.1) stosować coś, by osiągać korzyści
(1.2) osiągać korzyści czyimś kosztem
Wiktionary
rzecz. wyzysk mrz., wyzyskiwanie n., wyzyskiwacz mos.
Wiktionary
(1.2) wykorzystywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto wyzyskuje innych
Wiktionary
rzecz. wyzysk m., wyzyskiwanie n., wyzyskanie n.
:: fż. wyzyskiwaczka ż.
czas. wyzyskiwać ndk., wyzyskać dk.
przym. wyzyskowy
Wiktionary
(1.1) krwiopijca, pijawka, zdzierca
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyzyskiwać.
Wiktionary
czas. wyzyskiwać ndk.
rzecz. wyzysk m., wyzyskiwacz mos.
Wiktionary
1. taki, który się wyżył (dał ujście swoim negatywnym emocjom);
2. dawniej: taki, który dużo przeżył; doświadczony
SJP.pl
1. zmuszać kogoś do udziału w walce;
2. wymyślać kogoś, używając wulgarnych słów
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyzwać)
(1.1) proponować walkę
(1.2) obrzucać obelgami
czasownik zwrotny niedokonany wyzywać się
(2.1) wzywać siebie nawzajem na pojedynek
(2.2) obrzucać się wzajemnie obelgami
Wiktionary
(1.2) Stał się agresywny, splunął jej w twarz i zaczął ją bić, wyzywając ją jednocześnie od dziwek.
Wiktionary
czas. wyzwać, nazywać
rzecz. wyzwisko n., wyzwanie n., wyzywanie n., zwyzywanie n.
przym. wyzywający
przysł. wyzywająco
Wiktionary
(1.1) prowokować, wywoływać
(1.2) nawymyślać, poniżać, przezywać, ubliżać, urągać
Wiktionary
1. rzadko: osoba, która obrzuca kogoś wyzwiskami;
2. dawniej: osoba, która wyzywa kogoś na pojedynek
SJP.pl
1. zmuszać kogoś do udziału w walce;
2. wymyślać kogoś, używając wulgarnych słów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyzywać.
Wiktionary
rzecz. niewyzywanie n., zwyzywanie n.
czas. wyzywać ndk.
Wiktionary
zapewnić komuś wystarczającą do życia ilość pożywienia
SJP.pl
zapewnić komuś wystarczającą do życia ilość pożywienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyżywić.
Wiktionary
przym. żywieniowy
rzecz. żywienie n.
Wiktionary
przymiotnik od: wyżywienie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyżyłowywać)
(1.1) oczyścić z żył
(1.2) pot. zmusić do pracy ponad siły
Wiktionary
(1.1) Przed usmażeniem mięsa należy je wyżyłować.
(1.2) Nie każdy szef chce wyżyłować swoich pracowników.
Wiktionary
robić w czymś wgłębienia, żłobki, rowki; żłobić, żłobkować, rowkować, ryć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyzłacać.
Wiktionary
rzecz. niewyzłacanie n.
czas. wyzłacać ndk.
Wiktionary
rzadko: robić w czymś zagłębienia; wyżłabiać
SJP.pl
zrobić w czymś wgłębienia, żłobki, rowki; wyżłobkować, wyryć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyżłabiać)
(1.1) dokonany od|wyżłabiać.
Wiktionary
IPA: vɨˈʒwɔbʲit͡ɕ, AS: vyžu̯obʹić
Wiktionary
rzecz. wyżłobienie n., żłobienie n., żłób mos./mrz.
czas. żłobić
Wiktionary
zrobić w czymś wgłębienia, żłobki, rowki; wyżłobkować, wyryć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyżłobić.
(1.2) rowek, żłobek, wgłębienie w jakiejś powierzchni
Wiktionary
czas. wyżłobić dk.
rzecz. żłobienie n.
Wiktionary
zrobić w czymś wgłębienia, żłobki, rowki, np. wyżłobkować listwy; wyżłobić, wyryć
SJP.pl
potocznie: wypić, zwłaszcza łapczywie, dużymi łykami
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) pejor. wypić coś gwałtownie lub w dużej ilości
Wiktionary
(1.1) To, co wczoraj wyżłopałem, musiało zniszczyć ładnych parę milionów komórek w moim mózgu.
Wiktionary
czas. żłopać
rzecz. wyżłopanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyżłopać.
Wiktionary
czas. wyżłopać dk.
Wiktionary
potocznie: wypijać, zwłaszcza łapczywie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kynol. przypominający wyżła, posiadający budowę wyżła
Wiktionary
(1.1) Jakieś wyżłowate psisko szczeka pod naszymi oknami.
Wiktionary
rzecz. wyżeł mzw., wyżlak mzw., wyżlarz mos., wyżlica ż.
przym. wyżli
Wiktionary
gwarowo, żartobliwie:
a) otrzymać, uzyskać coś z trudnością
b) wyciągnąć, wyzwolić, wydostać skądś kogoś lub coś z trudem
c) wyłabudać się - wybrnąć z czegoś; uporać się z czymś
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wyłączyć)
(1.1) wstrzymywać pracę jakiegoś urządzenia
(1.2) oddzielać (np. sprawę do osobnego rozpatrzenia)
czasownik zwrotny wyłączyć się
(2.1) przestać działać, przerwać funkcjonowanie (o urządzeniach)
(2.2) przestawać brać w czymś udział
(2.3) wzajemnie się wykluczać
(2.4) pot. przestawać reagować na to, co się wokół dzieje
Wiktionary
(1.1) Mama poprosiła mnie, żebym wyłączył telewizor.
(1.1) W fabryce wszystkie maszyny zostały wyłączone.
(2.4) Wyłączał się na zło wokół niego.
Wiktionary
IPA: vɨˈwɔ̃n͇t͡ʃat͡ɕ, AS: vyu̯õṇčać
Wiktionary
rzecz. wyłączanie n., wyłączenie, wyłącznik
przysł. wyłącznie
czas. łączyć, połączyć
przym. wyłączny
Wiktionary
dający się wyłączyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyłączać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨwɔ̃n͇ˈt͡ʃãɲɛ, AS: vyu̯õṇčãńe
Wiktionary
czas. wyłączać
przym. wyłączny
rzecz. wyłącznik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyłączyć.
Wiktionary
IPA: ˌvɨwɔ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vyu̯õṇčẽńe
Wiktionary
czas. wyłączyć, wyłączać
przym. wyłączny
rzecz. wyłącznik mrz.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) wyłączając wszystko inne, wszystkich innych
(1.2) w całości, bez wyjątku
Wiktionary
(1.1) Marek, kiedy był mały, jadał kanapki wyłącznie z serem i miodem.
(1.1) Dzieci, zróbcie w domu wyłącznie zadania z odmianą rzeczowników, resztę zrobimy na lekcji.
(1.1) Lekcja odbędzie się wyłącznie dla tych, których nie będzie w piątek.
(1.2) Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27.03.2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
Wiktionary
IPA: vɨˈwɔ̃n͇t͡ʃʲɲɛ, AS: vyu̯õṇčʹńe
Wiktionary
rzecz. wyłączność ż., wyłącznik m.
przym. wyłączny
czas. wyłączać
Wiktionary
(1.1-2) jedynie, tylko
Wiktionary
dawny stopień wyższy od przysłówka: wyłącznie
SJP.pl
mechanizm wyłączający i włączający instalację elektryczną lub jakieś urządzenie elektryczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. łącznik umożliwiający przerwanie obwodu elektrycznego przy prądzie zwarcia
(1.2) elektr. pot. przycisk z łącznikiem umożliwiający przerwanie obwodu zawierającego jakieś urządzenie
Wiktionary
Wyłącznik – łącznik elektryczny mechanizmowy zdolny do załączania, przewodzenia i wyłączania prądów w normalnych warunkach pracy obwodu oraz prądu przeciążeniowego lub prądu zwarciowego.
Wyłączniki niskonapięciowe wykonywane są jako suche, natomiast wyłączniki wysokonapięciowe posiadają różne rozwiązania komór gaszących (olejowe, próżniowe, gazowe, np. typu SF6).
Wikipedia
(1.1) Przed otwarciem odłącznika należy wcześniej otworzyć wyłącznik.
(1.2) Zepsuł się wyłącznik telewizora, może pan naprawić?
Wiktionary
IPA: vɨˈwɔ̃n͇t͡ʃʲɲik, AS: vyu̯õṇčʹńik
Wiktionary
rzecz. przełącznik mrz., wyłączność ż., wyłącznica ż., wyłączanie n., wyłączenie n.
czas. wyłączać ndk., wyłączyć dk.
przym. wyłączny
przysł. wyłącznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wyłączne; cecha tych, którzy są wyłączni
Wiktionary
przym. wyłączny
przysł. wyłącznie
rzecz. wyłącznik mrz.
Wiktionary
1. należący tylko do jednej osoby;
2. jedyny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) należący do kogoś jednego lub przysługujący tylko jednej osobie
(1.2) będący jedynym
Wiktionary
rzecz. wyłączanie n., wyłączenie n., wyłączność ż., wyłącznik mrz.
czas. wyłączać ndk., wyłączyć dk.
przysł. wyłącznie
Wiktionary
(1.1) niepodzielny
(1.2) niespotykany, reliktowy, unikatowy, wyjątkowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyłączać)
(1.1) dokonany od|wyłączać.
Wiktionary
(1.1) Kiedy wreszcie wyłączyłem magnetofon, spojrzała na mnie z pretensją, jak na niesfornego chłopca, który przerywa pyszną zabawę.
Wiktionary
IPA: vɨˈwɔ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: vyu̯õṇčyć
Wiktionary
rzecz. wyłączenie n., łączność ż., wyłącznik mrz.
przym. wyłączny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyładowywać)
(1.1) dokonany od|wyładowywać.
czasownik zwrotny dokonany wyładować się (ndk. wyładowywać się)
(2.1) dokonany od|wyładowywać się.
Wiktionary
czas. załadowywać, ładować, wyładowywać ndk.
rzecz. wyładowanie n., wyładowywanie n., wyładunek mrz., ładownia ż., ładownica ż., ładunek mrz.
przym. wyładunkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa czynności lub procesu określonego czasownikiem „wyładować”
(1.2) fiz. gwałtowny przepływ prądu elektrycznego w dielektryku, wywołany polem elektrycznym
(1.3) meteorol. zjawisko wyładowania (1.2) przebiegające w atmosferze pomiędzy chmurami i gruntem
Wiktionary
IPA: ˌvɨwadɔˈvãɲɛ, AS: vyu̯adovãńe
Wiktionary
rzecz. wyładunek m., ładownia ż., ładownica ż., ładunek m.
czas. wyładować, ładować, załadowywać
Wiktionary
(1.1) wyładunek, rozładunek
(1.2) przepięcie
(1.3) piorun
Wiktionary
opróżnianie czegoś z ładunku; rozładunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynność lub proces wyładowywania – przenoszenia czegoś ze środka transportu
Wiktionary
IPA: ˌvɨwaˈdũnɛk, AS: vyu̯adũnek
Wiktionary
rzecz. ładunek m., ładowanie, wyładowanie n., załadowanie n., rozładunek m., ładowacz m., ładowarka ż.
czas. ładować, załadować, załadowywać, wyładować, wyładowywać, przeładować, przeładowywać
przym. wyładowczy, ładunkowy, wyładunkowy, przeładunkowy, rozładunkowy
Wiktionary
(1.1) rozładunek
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący wyładunku
Wiktionary
rzecz. wyładunek mrz.
czas. ładować ndk., wyładować dk., wyładowywać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyłamywać)
(1.1) dokonany od|wyłamywać.
Wiktionary
IPA: vɨˈwãmat͡ɕ, AS: vyu̯ãmać
Wiktionary
czas. wyłamywać ndk., złamać dk.
rzecz. wyłamanie n., wyłamywanie n., łamanie n., wyłom mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyłamać.
(1.2) sport. jeźdz. nieposłuszeństwo konia odmawiającego skoku przez przeszkodę
Wiktionary
Nieposłuszeństwo konia – w jeździectwie sytuacja skutkująca punktami karnymi lub eliminacją jeźdźca podczas konkursu skoków przez przeszkody lub podczas próby terenowej w zawodach wszechstronnego konkursu konia wierzchowego (WKKW). Do nieposłuszeństwa konia zalicza się: wyłamanie, odmowę skoku oraz opór konia, jak również wykonanie na torze wolty lub okrążenie przeszkody.
Wikipedia
(1.2) Zawodniczka skończyła przejazd z 13 punktami karnymi za dwa wyłamania i przekroczoną normę czasu.
Wiktionary
IPA: ˌvɨwãˈmãɲɛ, AS: vyu̯ãmãńe
Wiktionary
czas. wyłamać dk., wyłamywać ndk.
rzecz. wyłom mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyłamać)
(1.1) odłączać lub usuwać coś łamiąc
(1.2) jeźdz. o koniu: odmawiać skoku przez przeszkodę
Wiktionary
czas. wyłamać, łamać ndk., złamać dk.
rzecz. wyłamywanie n., wyłamanie n., łamanie n., wyłom mrz.
Wiktionary
czasownik
(1.1) wybierać spośród siebie
(1.2) wybierać kogoś lub coś spośród wielu, uznając za najlepszego, za najlepsze
(2.2) przen. wziąć początek
Wiktionary
IPA: vɨˈwãɲät͡ɕ, AS: vyu̯ãńäć
Wiktionary
rzecz. wyłanianie n.
Wiktionary
(2.2) powstać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyłaniać.
Wiktionary
IPA: ˌvɨwãˈɲä̃ɲɛ, AS: vyu̯ãńä̃ńe
Wiktionary
czas. wyłaniać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyłapywać)
(1.1) dokonany od|wyłapywać.
Wiktionary
(1.1) Jej uczestników wyłapano, zanim zdołali cokolwiek uczynić, i postawiono przed sądem.
Wiktionary
IPA: vɨˈwapat͡ɕ, AS: vyu̯apać
Wiktionary
rzecz. wyłapanie n., wyłapywanie n., łapanie n.
czas. wyłapywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyłapać.
Wiktionary
czas. wyłapać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyłapywać.
Wiktionary
czas. wyłapać, wyłapywać ndk.
Wiktionary
łatać wszystkie dziury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyławiać.
Wiktionary
rzecz. niewyławianie n., łów mrz.
czas. wyławiać ndk.
Wiktionary
otwór komunikacyjny w stropie, dachu lub stropodachu, umożliwiający wyjście po drabinie na dach lub poddasze
SJP.pl
wyłgać się - łganiem, kłamstwem wykpić się od czegoś; uniknąć czegoś dzięki kłamstwu
SJP.pl
łkać, jednocześnie przemawiając
SJP.pl
niewielkich rozmiarów wewnętrzna część ubrania wywinięta w celach ozdobnych; wyłoga
SJP.pl
niewielkich rozmiarów wewnętrzna część ubrania wywinięta w celach ozdobnych; wyłóg
SJP.pl
wyłogówka jedlineczka - gatunek motyla z rodziny zwójkowatych
SJP.pl
1. potocznie: zbić kogoś; stłuc;
2. dawniej: wysmarować coś łojem; wyłojować
SJP.pl
wyrwa, przerwa, luka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) otwór, wyrwa
(1.2) książk. przełom, nowe
(1.3) wojsk. przerwanie linii obrony nieprzyjaciela
(1.4) wojsk. miejsce przerwania linii obrony
Wiktionary
(1.1) Powstańcy przeszli przez wyłom w murze.
(1.4) Wojska przedarły się przez wyłom w linii obrony nieprzyjaciela.
Wiktionary
rzecz. wyłamanie n., wyłamywacz mos.
czas. wyłamywać ndk., wyłamać dk.
Wiktionary
(1.1) wyrwa
Wiktionary
pokazać się/coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyłaniać)
(1.1) dokonany od|wyłaniać.
Wiktionary
IPA: vɨˈwɔ̃ɲit͡ɕ, AS: vyu̯õńić
Wiktionary
rzecz. wyłonienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyłonić.
Wiktionary
czas. wyłonić
Wiktionary
wyłowienie; wyławianie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyławiać)
(1.1) dokonany od|wyławiać.
Wiktionary
(1.1) Potem, półleżąc na kłujących blokach, gmeram pod przemokłymi warstwami ubrania, aby wyłowić nóż.
Wiktionary
IPA: vɨˈwɔvʲit͡ɕ, AS: vyu̯ovʹić
Wiktionary
rzecz. łów mrz., połów
czas. łowić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wykładać)
(1.1) dokonany od|wykładać.
czasownik zwrotny dokonany wyłożyć się (ndk. wykładać się)
(2.1) dokonany od|wykładać się.
Wiktionary
rzecz. wyłożenie n., wykład m., wykładanie n., wykładowca mos.
przym. wykładowy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyłudzić)
(1.1) uzyskiwać poprzez podstęp
Wiktionary
rzecz. wyłudzanie n., wyłudzacz mos.
Wiktionary
(1.1) wyciągać, wycyganiać; gw-pl|Górny Śląsk|betlować.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba wyłudzająca pieniądze
Wiktionary
(1.1) Nie dałabym żadnemu wyłudzaczowi złamanego szeląga.
Wiktionary
rzecz. wyłudzanie n., wyłudzenie n.
:: fż. wyłudzaczka ż.
czas. wyłudzać ndk., wyłudzić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyłudzić.
Wiktionary
Oszustwo, wyłudzenie – przestępstwo polegające na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania jej błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
Wikipedia
IPA: ˌvɨwuˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vyu̯uʒẽńe
Wiktionary
czas. wyłudzić
rzecz. wyłudzacz mos.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wyłudzać)
(1.1) podstępnie, chytrze uzyskać coś od kogoś
Wiktionary
(1.1) Inkasent okradł w samym Nowym Targu i Zakopanem kilkanaście staruszek, od których wyłudził w sumie kilkadziesiąt milionów starych złotych.
Wiktionary
IPA: vɨˈwud͡ʑit͡ɕ, AS: vyu̯uʒ́ić
Wiktionary
rzecz. wyłudzacz m., wyłudzenie n.
Wiktionary
(1.1) pot. wycyganić, pot. wykantować, pot. wyżulić, pot. wykręcić
Wiktionary
wyodrębnić substancję z mieszaniny przy użyciu odpowiedniego rozpuszczalnika; ekstrahować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wyłupiać.
Wiktionary
czas. wyłupiać ndk.
Wiktionary
1. mający wyłupiaste oczy;
2. świetlik wyłupiastooki - gatunek ryby morskiej z rodziny świetlikowatych
SJP.pl
w odniesieniu do oczu: osadzony wypukło, na wierzchu; wytrzeszczony
SJP.pl
1. wydobyć coś, usuwając łuski, łupinę z czegoś; wyłuszczyć;
2. przenośnie: wydobyć coś skądś, z wnętrza, ze środka czegoś, zwykle jakiś przedmiot niewielkich rozmiarów; wyłapać, wychwycić;
3. przenośnie: wydobyć jakiś sens, treść z czegoś; odkryć, znaleźć;
4. przenośnie: odnaleźć, wyszukać kogoś; wyłowić;
5.w gwarze przestępczej: ukraść coś, wyjąć coś komuś z kieszeni; świsnąć, wykraść
SJP.pl
1. wydobywać coś, usuwając łuski, łupinę z czegoś; wyłuszczać;
2. przenośnie: wydobywać coś skądś, z wnętrza, ze środka czegoś, zwykle jakiś przedmiot niewielkich rozmiarów; wyłapywać, wychwytywać;
3. przenośnie: wydobywać jakiś sens, treść z czegoś; odkrywać, znajdywać;
4. przenośnie: odnajdywać, wyszukiwać kogoś; wyławiać
SJP.pl
regionalnie: wyłuskać
SJP.pl
1. wydobywać, obierać z łuski, z łupiny, pozbawiać pokrywy, np. wyłuszczać orzechy, groch, ziarno z kłosów;
2. przedstawiać coś wyraźnie, jasno, bez osłonek; wyjaśniać, tłumaczyć, uzasadniać;
3. w medycynie: usuwać przy pomocy specjalnych narzędzi tkankę lub narząd
SJP.pl
zakład, w którym wyłuszcza się nasiona z szyszek
SJP.pl
Wyłuszczarnia nasion – przedsiębiorstwo leśne zajmujące się pozyskiwaniem nasion drzew iglastych ze zbieranych i suszonych w suszarniach szyszek, głównie sosny i świerka. Samą czynność przeprowadza maszyna zwana wyłuszczarką. Nasiona są potrzebne przy zakładaniu szkółek leśnych.
Wikipedia
1. wydobyć coś, usuwając łuski, łupinę z czegoś; wyłuskać;
2. szczegółowo przedstawić jakieś zagadnienie, problem itp.; wyłożyć, wytłumaczyć;
3. w medycynie: usunąć przy pomocy specjalnych narzędzi tkankę lub narząd
SJP.pl
1. w chirurgii: usunąć zniszczone lub chore tkanki za pomocą łyżeczki chirurgicznej;
2. w ginekologii: usunąć jajo płodowe lub tkanki zmienione chorobowo z jamy macicy
SJP.pl
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie] wzorowe (ocena szkolna z zachowania); wz. (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)
SJP.pl
Wikipedia
przedrostek
(1.1) w połączeniu z czasownikiem uwydatnia wykonanie lub intensywność tego, co oznacza czasownik
Wiktionary
(1.1) wzbudzać, wznosić, wzbierać, wzmagać, wzbijać, wschodzić, wziąć, wezgłowie
Wiktionary
IPA: vz, AS: vz
Wiktionary
skrót od:
1. wzorowe (ocena szkolna z zachowania); wz;
2. wzór
SJP.pl
skrót
(1.1) = praw. w zastępstwie
(1.2) = wzór
Wiktionary
(1.2) Beret wz. 37 to beret żołnierzy broni pancernych jak również zmotoryzowanych oddziałów Wojska Polskiego w latach 1937-1939.
Wiktionary
skrót od: walne zgromadzenie akcjonariuszy
SJP.pl
wżąć się - żnąc, posunąć się głębiej
SJP.pl
przestarzałe: jeden drugiego; jeden drugiemu; nawzajem
SJP.pl
przysłówek
(1.1) jeden drugiego, jeden drugiemu
(1.2) również, tak samo – w odpowiedzi na czyjeś życzenia
Wiktionary
(1.1) Zrobili sobie wzajemnie krzywdę.
(1.2) – Życzę ci wszystkiego dobrego. – I wzajemnie.
Wiktionary
IPA: vzaˈjɛ̃mʲɲɛ, AS: vzai ̯ẽmʹńe
Wiktionary
rzecz. wzajemność n.
przym. wzajemny
przysł. nawzajem
Wiktionary
(1.1) wzajem, nawzajem
(1.2) nawzajem
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odwzajemnione uczucie
(1.2) fakt, że coś dotyczy obu stron sporu, konfliktu itp.
Wiktionary
IPA: vzaˈjɛ̃mnɔɕt͡ɕ, AS: vzai ̯ẽmność
Wiktionary
przym. wzajemny
przysł. nawzajem, wzajemnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dokonywany przez obie strony, osoby wobec siebie nawzajem; taki, który jest odwzajemniony
Wiktionary
(1.1) Darzą się wzajemnym uczuciem.
Wiktionary
IPA: vzaˈjɛ̃mnɨ, AS: vzai ̯ẽmny
Wiktionary
rzecz. wzajemność ż.
czas. odwzajemniać ndk., odwzajemnić dk.
przysł. wzajemnie, nawzajem
Wiktionary
(1.1) obopólny, obustronny
Wiktionary
taki, który się wżarł
SJP.pl
spowodować uniesienie się czegoś w górę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wzbijać)
(1.1) dokonany od|wzbijać.
Wiktionary
IPA: vzbʲit͡ɕ, AS: vzbʹić
Wiktionary
rzecz. wzbicie n., wzbijanie n.
czas. wzbijać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wezbrać)
(1.1) hydrol. podnosić się ponad zwykły poziom
(1.2) fizj. napływać, zbierając się gdzieś
(1.3) psych. przybierać na sile; ujawniać się ze znacznym natężeniem
Wiktionary
rzecz. wzbieranie n., wezbranie n.
Wiktionary
(1.1) kipieć, przybierać, podnosić się
(1.2) napełniać się
(1.3) kipieć, napełniać się, narastać, przepełniać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzbierać.
Wiktionary
rzecz. wezbranie n.
czas. wzbierać ndk., wezbrać dk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzbić)
(1.1) powodować, że coś unosi się do góry
czasownik zwrotny niedokonany wzbijać się
(2.1) powodować uniesienie się samemu
Wiktionary
(1.1) Runęła łamiąc z trzaskiem metalowe pręty, przebijając jakiś dach i wzbijając obłok kurzu.
Wiktionary
IPA: ˈvzbʲijät͡ɕ, AS: vzbʹii ̯äć
Wiktionary
czas. wzbić
rzecz. wzbijanie n.
Wiktionary
(2.1) wzlatywać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzbijać.
Wiktionary
czas. wzbijać, wzbić
Wiktionary
naczynie wzbiorcze - element instalacji grzewczej przejmujący zwiększoną objętość wody podczas jej podgrzewania
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) czynić bogatszym
czasownik zwrotny wzbogacać się
(2.1) stawać się bogatszym
Wiktionary
(2.1) Gdzie działa wolny rynek, jedni wzbogacają się, inni tracą.
Wiktionary
rzecz. bogactwo n., wzbogacanie n., wzbogacenie n., bogatka ż.
czas. bogacić, wzbogacić
przym. bogaty
przysł. bogato
Wiktionary
o urobku: podatny na usuwanie z niego składników obniżających jego wartość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczynienie bogatszym
Wiktionary
czas. wzbogacać, wzbogacić dk.
przym. bogaty
rzecz. bogatka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wzbogacać.
Wiktionary
(1.1) Mleko owsiane zwykle robi się z owsa, wody i oleju słonecznikowego, ale można je też wzbogacić wapniem, wanilią i witaminami.
Wiktionary
rzecz. bogatka ż., bogactwo n., bogacz m., bogacenie n., bogatość ż., wzbogacenie n.
czas. wzbogacać ndk., bogacić ndk.
przym. bogaty
przysł. bogato
Wiktionary
taki, który się wzbogacił, stał się zasobny w dobra materialne
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzbronić)
(1.1) zabraniać
czasownik zwrotny niedokonany wzbraniać się
(2.1) mieć skrupuły, opory przed zrobieniem czegoś; nie chcieć czegoś zrobić
Wiktionary
(2.1) Proszą, ażeby zagrał, podają cymbały, Żyd wzbrania się, powiada, że ręce zgrubiały.
Wiktionary
IPA: ˈvzbrãɲät͡ɕ, AS: vzbrãńäć
Wiktionary
czas. wzbronić dk., zabronić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzbraniać.
Wiktionary
czas. wzbronić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wzbraniać)
(1.1) dokonany od|wzbraniać.
Wiktionary
rzecz. wzbronienie n., wzbranianie n.
czas. wzbraniać ndk., wzbraniać się ndk.
Wiktionary
zakazany jakimś przepisem, zaleceniem itp.; niedozwolony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. pomocnicza prądnica prądu stałego wytwarzająca napięcie do zasilania uzwojenia wzbudzającego prądnicy głównej prądu stałego;
Wiktionary
Wzbudnica – niewielka prądnica prądu stałego zasilająca uzwojenie wzbudzenia prądnicy głównej. W systemach elektroenergetycznych zasilanych z generatorów synchronicznych prądem wzbudzenia stabilizowane jest napięcie i regulowany jest rozpływ (kompensacja) mocy biernej w systemie.
Wikipedia
IPA: vzbudʲˈɲit͡sa, AS: vzbudʹńica
Wiktionary
rzecz. wzbudzanie n., wzbudzenie n., wzbudnik m.
czas. budzić, wzbudzić dk., wzbudzać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektr. cewka zasilana z generatora wielkiej częstotliwości, służąca do nagrzewania indukcyjnego umieszczanych w niej metalowych przedmiotów
Wiktionary
IPA: ˈvzbudʲɲik, AS: vzbudʹńik
Wiktionary
rzecz. wzbudzanie n., wzbudzenie n., wzbudnica ż.
czas. budzić, wzbudzić dk., wzbudzać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzbudzić)
(1.1) wywoływać, powodować
(1.2) fiz. powodować powstanie np. prądu elektrycznego
Wiktionary
(1.1) Pojawienie się kierownika wzbudza strach u pracowników.
(1.1) Występ śpiewaka wzbudził zachwyt słuchaczy.
(1.2) Prąd przechodzący przez cewkę wytwarza w gruncie pole elektromagnetyczne, które wzbudza prąd w każdym znajdującym się tam przedmiocie metalowym [http://www.wso.wroc.pl/wydzialy/WNB/pid/2007/zn_2_2007/Ciszewsk.doc]
Wiktionary
IPA: ˈvzbud͡zat͡ɕ, AS: vzbuʒać
Wiktionary
rzecz. wzbudnik mrz., wzbudnica ż., wzbudzanie n., wzbudzenie
czas. wzbudzić, budzić
Wiktionary
(1.1) wywoływać, aktywować, uaktywniać
(1.2) indukować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzbudzać.
Wiktionary
IPA: vzbuˈd͡zãɲɛ, AS: vzbuʒãńe
Wiktionary
czas. wzbudzać, wzbudzić, budzić
rzecz. wzbudnica ż., wzbudnik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzbudzić.
Wiktionary
IPA: vzbuˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: vzbuʒẽńe
Wiktionary
czas. wzbudzić, wzbudzać, budzić
rzecz. wzbudnica ż., wzbudnik mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wzbudzać.
Wiktionary
(1.1) Poglądy Plechanowa wzbudziły polemikę wśród rosyjskich marksistów.
Wiktionary
IPA: ˈvzbud͡ʑit͡ɕ, AS: vzbuʒ́ić
Wiktionary
rzecz. wzbudnica ż., wzbudnik mrz., wzbudzenie n., wzbudzanie n.
czas. budzić, wzbudzać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzburzyć)
(1.1) wywoływać silne falowanie, kłębienie się
(1.2) wywoływać silne emocje, gniew
czasownik zwrotny niedokonany wzburzać się (dk. wzburzyć się)
(2.1) gwałtownie falować, kłębić się; być wzburzanym
(2.2) wpadać w gniew; tracić równowagę psychiczną
Wiktionary
rzecz. wzburzanie n., wzburzenie n.
przym. wzburzony
Wiktionary
(1.1) spieniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzburzać.
Wiktionary
IPA: vzbuˈʒãɲɛ, AS: vzbužãńe
Wiktionary
czas. wzburzać
rzecz. wzburzenie
Wiktionary
1. stan czegoś co się burzy, pieni, faluje;
2. irytacja, stan rozdrażnienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzburzyć.
Wiktionary
czas. burzyć, wzburzyć dk., wzburzać ndk.
rzecz. wzburzanie n., burzenie n., zburzenie n.
przym. wzburzony
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) odczuwający lub prezentujący gniew
(1.2) meteorol. przedstawiający sobą gwałtowne zmiany pogodowe
Wiktionary
rzecz. wzburzenie n.
czas. wzburzać, wzburzyć
Wiktionary
(1.1) oburzony, podniecony, poruszony, rozgniewany, rozjuszony, wstrząśnięty, uniesiony, zagniewany
(1.2) burzliwy, gwałtowny, sztormowy
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wzburzać)
(1.1) wywołać silne falowanie, kłębienie się
(1.2) wywołać silne emocje, gniew
czasownik zwrotny dokonany wzburzyć się (ndk. wzburzać się)
(2.1) zostać wzburzonym
(2.2) wpaść w gniew; stracić równowagę psychiczną
Wiktionary
rzecz. wzburzenie n.
przym. wzburzony
Wiktionary
(1.1) spienić
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = polit. Wojewódzki Zjazd Delegatów
Wiktionary
(1.1) WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”
Wiktionary
1. napełnić powietrzem, z reguły o jelitach;
2. nadmuchać
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. skazać
Wiktionary
IPA: vzdat͡ɕ, AS: vzdać
Wiktionary
rzecz. wzdanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzdać.
Wiktionary
czas. wzdać dk.
Wiktionary
1. napełnić powietrzem, z reguły o jelitach;
2. nadmuchać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. powiększenie brzucha wskutek nagromadzenia zbytniej ilości gazów w jelitach
Wiktionary
Wzdęcie, bębnica (łac. meteorismus, stgr. τύμπανο) – objaw chorobowy związany z obecnością nadmiernej ilości gazów w jelitach, odczuwany przez pacjenta jako uczucie wypełnienia jelit gazem. Jest to jeden z najczęściej występujących objawów ze strony układu pokarmowego.
Wikipedia
roślina z rodziny baldaszkowatych, rosnąca na wilgotnych łąkach
SJP.pl
Wzdęcin Fischera, cenolofium nagie, c. Fischera (Cenolophium denudatum) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych (Apiaceae). Jedyny przedstawiciel rodzaju wzdęcin, zwanego też cenolofium. Rośnie dziko w Europie Wschodniej, Syberii i Azji Środkowej, na zachodzie sięgając Litwy, Łotwy, Białorusi i Ukrainy, a na wschodzie Mongolii. W Polsce gatunek został błędnie podany z Torunia. Opisany został w 2004 roku jako możliwy do odnalezienia w północno-wschodniej części kraju i w 2008 został znaleziony jako introdukowany w Białymstoku.
Wikipedia
rzadko uprawiana i zdziczała roślina ozdobna; nikandra
SJP.pl
Wzdów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Haczów. W latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
wzdragać się - opierać się przed czymś, nie chcieć zrobić czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzdragać.
Wiktionary
czas. wzdragać ndk.
Wiktionary
ryba z rodziny karpiowatych; krasnopiórka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Scardinius erythrophthalmus|ref=tak., ryba z rodziny karpiowatych;
Wiktionary
Wzdręga (Scardinius erythrophthalmus) – gatunek ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), często mylona z płocią, od której jest bardziej jaskrawo ubarwiona i ciało ma silniej spłaszczone.
Wikipedia
(1.1) Byczki sporządza się głównie z płoci, wzdręgi, okonia i jazgarza.
Wiktionary
IPA: ˈvzdrɛ̃ŋɡa, AS: vzdrẽŋga
Wiktionary
wzdrygać się:
1. wstrząsać, wzruszać, gwałtownie drgać, dygotać;
2. przestarzałe: opierać się przed czymś, nie chcieć zrobić czegoś; wzdragać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzdrygać.
Wiktionary
czas. wzdrygać ndk.
Wiktionary
wzdrygnąć się - wstrząsnąć się, wzruszyć, gwałtownie drgnąć, zwykle wskutek niemiłego doznania
SJP.pl
dawniej: jednak, przecież; wreszcie, w końcu
SJP.pl
partykuła
(1.1) daw. jednak, przecież
(1.2) daw. w końcu, wreszcie
Wiktionary
(1.1) A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają.
Wiktionary
IPA: vʒdɨ, AS: vždy
Wiktionary
głęboko i głośno oddychać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) głęboko i głośno oddychać, zazwyczaj w celu wyrażenia smutku lub ulgi
(1.2) mówić coś z głośnym odetchnięciem
(1.3) potajemnie się kochać w kimś, bardzo czegoś pragnąć lub do czegoś
Wiktionary
(1.2) Dziewczyny wzdychały: - Ach, żeby znaleźć sobie jakiś fajny "obiekt"!
(1.3) Przez całe wakacje w Pieninach wzdychał, platonicznie, choć z wzajemnością, do wyidealizowanej Adeli, ale próg dorosłości seksualnej przekroczył, jak zwykle wtedy, w burdelu, za pieniądze.
Wiktionary
IPA: ˈvzdɨxat͡ɕ, AS: vzdyχać
Wiktionary
rzecz. wzdychanie ndk., westchnięcie dk.
czas. westchnąć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzdychać.
Wiktionary
IPA: vzdɨˈxãɲɛ, AS: vzdyχãńe
Wiktionary
czas. wzdychać
Wiktionary
głęboko i głośno odetchnąć; westchnąć
SJP.pl
równolegle do dłuższej krawędzi
SJP.pl
przyimek
(1.1) …informujący o położeniu czegoś lub o odbywaniu się jakiejś czynności równolegle do długości danego obiektu
przysłówek
(2.1) równolegle do dłuższego boku, na całej długości, przez całą długość
Wiktionary
(1.1) Wzdłuż torów rosła wysoka trawa.
(1.1) Posuwali się powoli wzdłuż urwiska twarzą do ściany skalnej.
(1.1) Wzdłuż lasu ma powstać droga, łącząca oba miasta.
(2.1) Pokrój marchewkę wzdłuż na ćwiartki i wrzuć wraz z ziemniakami w plasterekasterkach do piekarnika nagrzanego do 180 (= stu osiemdziesięciu) stopni na około pół godziny.
(2.1) Jezioro ciągnie się dwa kilometry wzdłuż.
Wiktionary
IPA: vzdwuʃ, AS: vzdu̯uš
Wiktionary
rzecz. wzdłużenie n., wzdłużanie n., długość ż., wzdłużnica ż.
czas. wzdłużać ndk., wzdłużyć dk., dłużyć ndk.
przym. wzdłużny, długi
przysł. wzdłużnie, długo
Wiktionary
(2.1) podłużnie, wzdłużnie
Wiktionary
belka podłużna, wzmacniająca lub podtrzymująca coś; podłużnica
SJP.pl
Wikipedia
Wzdłużniki - elementy konstrukcyjne szkieletu tradycyjnej jednostki pływającej. Są to belki biegnące wzdłuż jednostki na całej jej długości lub tylko w jej części, rozmieszczone symetrycznie od wewnątrz po obu stronach dna, obła i burt, lub równolegle do nich we wnętrzu kadłuba. Stanowią wiązania poprzecznych elementów jednostki. Mogą spełniać dodatkowo funkcję oparcia dla innych elementów. Większość z nich nadaje jednocześnie jednostce kształt. Wzdłużnik nie może jedynie biec wzdłuż dna jednostki, gdyż znajduje się tam stępka z towarzyszącymi jej elementami.
Wikipedia
ciągnący się wzdłuż czegoś; podłużny
SJP.pl
pojawić się, zacząć się, powstać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wschodzić)
(1.1) dokonany od|wschodzić.
Wiktionary
rzecz. wschodzenie n., wschód mrz.
Wiktionary
potocznie: wżeniać się - żeniąc się, wchodzić do jakiejś rodziny, stawać się współwłaścicielem jakiegoś majątku, przedsiębiorstwa itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wżeniać.
Wiktionary
rzecz. niewżenianie n.
czas. wżeniać ndk.
Wiktionary
wżenić się - potocznie: stać się członkiem jakiejś rodziny, właścicielem jakichś dóbr poprzez ożenienie się
SJP.pl
potocznie: taki, który się wżenił - wszedł do jakiegoś środowiska, stał się współwłaścicielem czegoś przez ożenek
SJP.pl
wgłębienie w metalu powstałe na skutek korozji
SJP.pl
1. potocznie: jeść dużo i łapczywie; szamać, wsuwać, wtranżalać, pałaszować, wtrajać, opędzlowywać;
2. wżerać się -
a) wbijać się w coś;
b) wgryzać się zębami, kłami itp.;
c) potocznie: rozciągając się na jakimś obszarze, wchodzić na inny teren; wcinać się;
d) potocznie: wnikać w głąb czegoś, trawiąc i niszcząc;
e) potocznie: drażnić, powodując pieczenie lub łzawienie;
f) o myślach, zjawiskach: zostawiać trwały, negatywny ślad
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wżerać.
Wiktionary
rzecz. wżer m.
czas. wżerać ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: wżer
SJP.pl
świeżo wyrośnięty, zwłaszcza o roślinach, zbożu
SJP.pl
skrót od:
1. wzgórze;
2. względem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. poczucie wyższości wobec kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.1) [...] o rzemieślnikach szlachta miała jak najgorsze pojęcie, z podobną wzgardą wyrażano się o kupcach, równocześnie prywatnie i po cichu sprzedając płody rolne, niekoniecznie z własnego majątku pochodzące.
Wiktionary
IPA: ˈvzɡarda, AS: vzgarda
Wiktionary
rzecz. wzgardliwość ż., wzgardzanie n., wzgardzenie n., wzgardziciel m.
czas. wzgardzać ndk., wzgardzić dk.
przym. wzgardliwy
przysł. wzgardliwie
Wiktionary
(1.1) pogarda
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób wzgardliwy
Wiktionary
rzecz. wzgarda ż., wzgardliwość ż.
przym. wzgardliwy
czas. gardzić ndk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wzgardliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wzgardliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pełen wzgardy; pogardliwy, lekceważący, bez szacunku
Wiktionary
(1.1) Urzędniczka pieniła się, spotykając wzgardliwe, odważne spojrzenia.
Wiktionary
IPA: vzɡarˈdlʲivɨ, AS: vzgardlʹivy
Wiktionary
rzecz. wzgarda ż.
czas. gardzić
przysł. wzgardliwie
Wiktionary
rzadko: pogardzać, gardzić
SJP.pl
skrót
(1.1) = względnie
(1.2) = wzgląd
Wiktionary
(1.1) Komisja Rewizyjna sprawuje m.in. nadzór nad finansami organizacji, badając rachunkowość i roczne sprawozdanie finansowe, o czym informuje Kongres wzgl. Komisję. (Wikipedia)
(1.2) Jednak ze wzgl. (= względu) na zły stan zdrowia opuszcza obóz pod koniec kwietnia.
Wiktionary
IPA: ˈvzɡlɛ̃ndʲɲɛ|ˈvzɡlɛ̃ndu, AS: vzglẽndʹńe|vzglẽndu
Wiktionary
1. branie kogoś lub czegoś pod uwagę;
2. powód czegoś, okoliczność towarzysząca czemuś;
3. strona, aspekt czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) branie pod uwagę, liczenie się
(1.2) (najczęściej w liczbie mnogiej) przyczyny, określone aspekty
Wiktionary
(1.1) Nie mogę ci odmówić przez wzgląd na to, co nas łączy.
(1.2) Względy bezpieczeństwa na stadionach to nasz priorytet.
Wiktionary
IPA: vzɡlɔ̃nt, AS: vzglõnt
Wiktionary
rzecz. względność ż.
przym. względny
przysł. względem, względnie
przyim. względem
Wiktionary
(1.1) pobudka
(1.2) okoliczność
Wiktionary
1. branie kogoś lub czegoś pod uwagę;
2. powód czegoś, okoliczność towarzysząca czemuś;
3. strona, aspekt czegoś
SJP.pl
przyimek
(1.1) w stosunku, w relacji do czegoś lub kogoś
(1.2) wobec czegoś lub kogoś
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: wzgląd
Wiktionary
(1.1) Pomieszczenia niezbędne do obsługi widowisk zaprojektowano w układzie koncentrycznym względem środka sceny.
(1.1) Moje położenie jest stałe względem krzesła, na którym siedzę.
(1.2) Rozwijaj pełną miłości dobroć względem wszystkich istot, bez rozróżniania.
Wiktionary
IPA: ˈvzɡlɛ̃ndɛ̃m, AS: vzglẽndẽm
Wiktionary
rzecz. wzgląd m., względy nmos.
przysł. względnie
Wiktionary
(1.1-2) wobec, w stosunku do, w relacji do
Wiktionary
przysłówek
(1.1) do jakiegoś stopnia
(1.2) dość dobrze
(1.3) lub, albo, bądź
Wiktionary
rzecz. wzgląd m., względność ż.
przym. względny
przyim. względem
Wiktionary
(1.1) dość, możliwie, porównawczo, relatywnie, stosunkowo
(1.2) dosyć, dość, jako tako, możliwie, umiarkowanie, wystarczająco
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: względnie
SJP.pl
stopień wyższy od dawnego przymiotnika: względny (życzliwy, wyrozumiały)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zależność czegoś od różnych czynników
Wiktionary
IPA: ˈvzɡlɛ̃ndnɔɕt͡ɕ, AS: vzglẽndność
Wiktionary
czas. uwzględniać
przym. względny
rzecz. wzgląd, względy
przysł. względnie
Wiktionary
(1.1) relatywność, niejednoznaczność
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odniesiony do jakiegoś innego stanu, cechy, wielkości lub ogólnie: rzeczy
(1.2) nieodnoszący się do wszystkiego lub wszystkich, np. ludzi, sytuacji, itp.
(1.3) możliwy do zaakceptowania
Wiktionary
(1.1) Dla obserwatora znajdującego się na równiku ruch względny słońca na niebie w okolicach równonocy jest linią prostą.
(1.2) Reżim stosował oczywiście względne normy: dla lojalnych dostępne było wszystko, dla reszty - skąpe racje.
(1.3) Po zeszłotygodniowych zamieszkach panował teraz w mieście względny spokój.
Wiktionary
IPA: ˈvzɡlɛ̃ndnɨ, AS: vzglẽndny
Wiktionary
rzecz. wzgląd m., względność ż., względy
przysł. względnie
Wiktionary
(1.1-2) relatywny
Wiktionary
życzliwy stosunek do kogoś, przychylność, sympatia; łaski
SJP.pl
zdrobnienie od: wzgląd
SJP.pl
zdrobnienie od: wzgląd
SJP.pl
zdrobnienie od: wzgórek
SJP.pl
1. niewysokie wzniesienie terenu o łagodnym stoku; wzgórze, pagórek;
2. wypukłość, wzniesienie albo guzek jakiegoś narządu lub okolicy ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielkie wzniesienie terenu
(1.2) wypukłość części ciała, narządu
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈvzɡurɛk, AS: vzgurek
Wiktionary
rzecz. góra ż., wzgórze mrz.
przym. wzgórzowy, górski
przysł. góra
Wiktionary
(1.1) górka
Wiktionary
wzgórzysty;
1. pokryty licznymi wzgórkami, wzniesieniami; pagórkowaty, pagórzasty, pagórzysty;
2. rzadko: przypominający kształtem wzgórek, podobny do wzgórka
SJP.pl
niewysokie wzniesienie terenu o łagodnym stoku; wzgórek, pagórek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. niewielkie wzniesienie (do stu metrów) o zaokrąglonym szczycie;
(1.2) med. część międzymózgowia znajdująca się pod spoidłem wielkim;
Wiktionary
Wzgórze – naturalna i wypukła forma rzeźby terenu o umownej wysokości względnej od 100 do 300 m, jednakże może być mniej lub więcej, zależnie od wielkości form sąsiednich, np. wzgórza stanowiące przedgórza gór wysokich w innym przypadku mogłyby być nazywane górami. Ma zaokrąglony wierzchołek i jest formą terenu mniejszą od góry, lecz większą od pagóra.
Wikipedia
(1.1) Ujrzeli wzgórze porośnięte trawą.
(1.2) Wzgórze odpowiada za wstępną ocenę bodźców zmysłowych i przesyłanie ich do kory mózgowej
Wiktionary
IPA: ˈvzɡuʒɛ, AS: vzguže
Wiktionary
rzecz. Podgórze n., góra ż., wzgórek m., podwzgórze n.
przym. wzgórzowy, górski
przysł. góra
Wiktionary
(1.1) górka, wzgórek, wzniesienie
Wiktionary
→ wzgórze
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany ze wzgórzami, dotyczący wzgórz
Wiktionary
rzecz. wzgórze n., wzgórek m.
Wiktionary
wzgórkowaty;
1. pokryty licznymi wzgórzami, wzniesieniami; pagórkowaty, pagórzasty, pagórzysty;
2. rzadko: przypominający kształtem wzgórze, podobny do wzgórza
SJP.pl
1. chwycić
2. nabyć
3. zdobyć
4. pobrać
5. przyjąć
6. podjąć się
7. pokonać
8. zażyć
9. zostać pobitym
10. użyć
11. uznać za coś
12. dokonać
13. wziąć się:
a) złapać się
b) objąć się nawzajem
c) posłużyć się
d) zdobyć się na coś
e) powstać * formy trybu rozkazującego "weźmij" itp. mocno przestarzałe
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brać)
(1.1) chwycić ręką
(1.2) skorzystać z czegoś
(1.3) zastosować, zażyć
(1.4) pot. odbyć stosunek seksualny
(1.5) pot. pokonać przeszkodę
czasownik nieprzechodni
(2.1) pot. wskazuje na niespodziewaną czynność wyrażoną innym czasownikiem, często z dodatkowym znaczeniem nieprzejmowania się opinią innych osób
(2.2) pot. wzmacnia tryb rozkazujący
czasownik zwrotny dokonany wziąć się
(3.1) pot. zacząć coś robić
(3.2) chwycić się (za rece, pod boki, itp.)
Wiktionary
(1.2) Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.
(2.1) Ona jeszcze kiedy weźmie i dom podpali.
(2.1) Wszyscy tak bardzo na niego liczyli, a on wziął, wyjechał do Ameryki.
(2.2) Weź, dziecko, i nie krzycz. Któż widział krzyczeć?
(3.1) Bardzo powoli powracały mi siły, tak iż dopiero po dwóch tygodniach mogłem się wziąć do dalszego wyprzątania groty.
Wiktionary
IPA: vʲʑɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: vʹźo̊̃ńć
Wiktionary
rzecz. wziątka ż., wzięcie n., wziętość ż.
Wiktionary
(1.1) zabrać, podjąć
(1.3) zażyć, zastosować
Wiktionary
Wziąchów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pogorzela.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej. Wziąchów należał do okręgu borkowskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas Józef Sokolnicki. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 255 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 22 dymy (domostwa).
Wikipedia
czasownik przechodni dokonany
(1.1) daw. wziąć
Wiktionary
IPA: vʲʑɔ̃w̃ɕt͡ɕ, AS: vʹźõũ̯ść
Wiktionary
dawniej:
1. to, co ktoś wziął, zabrał, np. spadek, dar;
2. wzięcie, zabranie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. dar
(1.2) pszcz. nektar, pyłek, spadź itp. znoszone przez pszczoły do gniazda
Wiktionary
IPA: ˈvʲʑɔ̃ntɛk, AS: vʹźõntek
Wiktionary
potocznie:
1. w grach karcianych: karty jednorazowo zdobyte w czasie gry; lewa, bitka;
2. łapówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. łapówka
(1.2) karc. lewa
Wiktionary
Lewa (czasem też bitka, wziątka lub sztych) – zestaw kilku kart wyłożonych pojedynczo przez wszystkich graczy w jednej "rundzie".
Lewa jest zabierana przez gracza, który dołożył najbardziej wartościową kartę i zwykle odwracana koszulką do góry. Najbardziej wartościową kartą w lewie jest najstarszy atut lub też, jeżeli w lewie nie ma atutów, najstarsza karta w kolorze pierwszej zagranej karty. Gracz, który zdobył lewę wychodzi do następnej lewy itd.
Wikipedia
IPA: ˈvʲʑɔ̃ntka, AS: vʹźõntka
Wiktionary
rzecz. wzięcie n.
czas. wziąć dk.
Wiktionary
(1.1) łapówka, szeleszczący dokument, wsuwka
(1.2) lewa
Wiktionary
1. chwycić
2. nabyć
3. zdobyć
4. pobrać
5. przyjąć
6. podjąć się
7. pokonać
8. zażyć
9. zostać pobitym
10. użyć
11. uznać za coś
12. dokonać
13. wziąć się:
a) złapać się
b) objąć się nawzajem
c) posłużyć się
d) zdobyć się na coś
e) powstać * formy trybu rozkazującego "weźmij" itp. mocno przestarzałe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wziąć.
(1.2) popularność skutkująca częstym angażem, zatrudnieniem
Wiktionary
IPA: ˈvʲʑɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: vʹźė̃ńće
Wiktionary
rzecz. wziątka ż., wziętość ż.
czas. wziąć dk.
przym. wzięty
Wiktionary
dawniej: wglądać
SJP.pl
1. aparat służący do oglądania od wewnątrz narządów i jam ciała oraz przeprowadzenia drobnych zabiegów chirurgicznych;
2. niewielki otwór zamknięty przezroczystym tworzywem, np.szkłem, umożliwiający obserwację wnętrza urządzeń, zbiornika, pieca itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. przyrząd lekarski służący do oglądania jam ciała i wykonywania niewielkich zabiegów
(1.2) techn. otwór umożliwiający obserwację wnętrza urządzenia lub zbiornika;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Badanie z wziernikiem trzeba modyfikować tak, by obejrzeć ściany pochwy, zwłaszcza u kobiet z jej bliznami (np. po operacji albo po nacięciu krocza), czy też stwierdzić wypadanie jednego z narządów miednicy.
Wiktionary
rzecz. wziernikowanie n.
czas. wzierać ndk., wziernikować ndk.
przym. wziernikowy
Wiktionary
badać jamy ciała lub narządy za pomocą wziernika
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) med. badać przy użyciu wziernika
Wiktionary
rzecz. wziernik mrz., wziernikowanie n.
czas. wzierać ndk.
przym. wziernikowy
Wiktionary
oglądanie wnętrza ciała ludzkiego za pomocą wziernika, urządzenia zaopatrzonego w układ optyczny i własne źródło światła; endoskopia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. oglądanie jam ciała za pomocą wziernika;
Wiktionary
Endoskopia – ogólna nazwa zabiegów diagnostyczno-leczniczych w medycynie i w weterynarii, polegających na badaniu wnętrza ciała przy wykorzystaniu aparatów, zwanych endoskopami, umożliwiających doprowadzenie światła oraz optyki do wnętrza przewodu pokarmowego, oddechowego oraz jam ciała, np.: jamy otrzewnej, jamy opłucnej.
Wikipedia
rzecz. wziernik mrz.
czas. wzierać ndk., wziernikować ndk.
przym. wziernikowy
Wiktionary
(1.1) endoskopia
Wiktionary
przymiotnik od: wziernik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z wziernikiem, dotyczący wziernika
Wiktionary
rzecz. wziernik mrz., wziernikowanie n.
czas. wzierać ndk., wziernikować ndk.
Wiktionary
pozwalający na zaglądanie do wnętrza czegoś
SJP.pl
powodzenie, popularność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest wzięte; cecha tych, którzy są wzięci
Wiktionary
rzecz. wzięcie n.
czas. wziąć dk.
przym. wzięty
przysł. wzięcie
Wiktionary
cieszący się powodzeniem i popularnością
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który cieszy się uznaniem i popularnością, będąc dzięki temu często angażowany, zatrudniany
Wiktionary
(1.1) Jako wzięty autor, w krótkim czasie podpisał korzystne umowy z kilkoma wydawcami.
Wiktionary
rzecz. wzięcie n., wziętość ż.
Wiktionary
wciągnięcie ustami lub nosem pary, gazu, rozpylonych środków leczniczych itp.; wziewanie, inhalacja
SJP.pl
wdychać coś, najczęściej w celach leczniczych; inhalować
SJP.pl
miejsce do przeprowadzania inhalacji; inhalatornia, inhalatorium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wziewać.
Wiktionary
rzecz. wziew m., wyziew m., ziewanie n.
czas. wziewać ndk., ziewać ndk.
przym. wziewny, wyziewny
przysł. wziewnie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) do układu oddechowego poprzez nos czy usta
Wiktionary
(1.1) Uważa się, że wziewnie podawane steroidy nie powodują powikłań ogólnych i nie tłumią wydzielania kortykotropiny.
Wiktionary
rzecz. wziew m., wziewanie n.
czas. wziewać ndk.
przym. wziewny
Wiktionary
1. dający się wciągnąć ustami lub nosem do płuc; wdychany;
2. polegający na wciąganiu gazów ustami lub nosem do płuc; inhalacyjny
SJP.pl
wciągnąć przez usta lub przez nos parę (np. z naparu leczniczego), gazy, rozpylone środki lecznicze itp.
SJP.pl
skrót od: Warunki Zabudowy i Zagospodarowania Terenu
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. wyjawiać
Wiktionary
IPA: ˈvzʲjavʲjät͡ɕ, AS: vzʹi ̯avʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. wzjawianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzjawiać.
Wiktionary
czas. wzjawiać ndk.
Wiktionary
wzjeżka łozówka, wzjeżka wieszczyca - gatunki ćmy z rodziny garbatkowatych
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = woda zasilająca kocioł
Wiktionary
(1.1) WZK musi być wstępnie podgrzana.
Wiktionary
IPA: vu‿zɛt‿ˈka, AS: vu‿zet‿ka
Wiktionary
to samo co: wzlatywać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wzlecieć)
(1.1) zob. wzlecieć.
Wiktionary
(1.1) W ciągu dnia głuszec przebywa na ziemi w poszukiwaniu żeru, na noc wzlatuje na drzewo i tam pozostaje do świtu.
Wiktionary
IPA: vzlaˈtɨvat͡ɕ, AS: vzlatyvać
Wiktionary
rzecz. lot m., wzlot m., wzlatywanie n., wzlecenie n.
czas. wzlecieć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzlatywać.
Wiktionary
IPA: ˌvzlatɨˈvãɲɛ, AS: vzlatyvãńe
Wiktionary
czas. wzlatywać
Wiktionary
unieść się w górę; być uniesionym przez powietrze; wzbić się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wzlatywać)
(1.1) latając, znaleźć się na pewnej wysokości
Wiktionary
IPA: ˈvzlɛt͡ɕɛ̇t͡ɕ, AS: vzlećėć
Wiktionary
czas. wzlatywać ndk.
rzecz. wzlot m.
Wiktionary
uniesienie się, oderwanie się od podłoża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lot ku górze
(1.2) przen. najlepszy okres w czyimś życiu lub w rozwoju czegoś
(1.3) przen. przypływ sił twórczych, entuzjazmu, szlachetnych uczuć
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vzlɔt, AS: vzlot
Wiktionary
czas. wzlecieć, wzlatywać
rzecz. przelot mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: wzlot, np. człon wzlotowy; wznoszący się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzmocnić)
(1.1) sprawiać, że coś staje się mocniejsze, silniejsze, trwalsze, liczniejsze
czasownik zwrotny niedokonany wzmacniać się (dk. wzmocnić się)
(2.1) stawać się mocniejszym, nabierać sił fizycznych, powiększać się liczebnie
Wiktionary
(1.1) Jutro zaczynamy wzmacniać tamę na rzece.
(2.1) Trzeba jakoś wzmacniać się przed każdą sesją egzaminacyjną.
Wiktionary
IPA: ˈvzmat͡sʲɲät͡ɕ, AS: vzmacʹńäć
Wiktionary
rzecz. wzmacniacz m., wzmacnianie n., wzmocnienie n.
czas. wzmocnić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. elektron. przyrząd do zwiększania natężenia lub amplitudy drgań elektrycznych zbudowany z wykorzystaniem tranzystorów lub lamp elektronowych
(1.2) muz. część składowa wielu instrumentów muzycznych
(1.3) fot. roztwór służący do poprawiania niedoświetlonych negatywów
Wiktionary
Wzmacniacz – urządzenie (np. elektryczne, elektroniczne, magnetyczne, hydrauliczne, pneumatyczne, mające zastosowanie także w automatyce, biologii, medycynie i astronomii) zwiększające moc sygnału wejściowego kosztem energii pobieranej ze źródła zasilającego.
Wzmacniaczy używa się w przypadkach, gdy pierwotny poziom mocy sygnału jest zbyt niski aby go np. przesłać na odległość, zmierzyć bądź zarejestrować.
Wikipedia
(1.1) Dźwięki zamienione w mikrofonie na słaby sygnał elektryczny docierają następnie do wzmacniacza.
(1.2) Elementem instrumentu często najbardziej rzucającym się w oczy jest pudło rezonansowe stanowiące wzmacniacz jego dźwięku.
Wiktionary
czas. wzmacniać
rzecz. wzmocnienie n.
Wiktionary
(1.1) amplifikator
(1.2) pudło rezonansowe, rezonator
Wiktionary
urządzenie do wzmacniania głosu
SJP.pl
Regenerator sygnału, wzmacniak, wtórnik, powtarzacz, repeater – urządzenie stosowane w telekomunikacji do regeneracji sygnału.
Zasięg transmisji sygnałów jest ograniczony na skutek zniekształceń, zakłóceń i pochłaniania energii w mediach transmisyjnych. Regeneracja przesyłanych sygnałów w torze transmisyjnym pozwala ten zasięg zwiększyć. Regeneratory działają w warstwie fizycznej sygnałów (pierwsza warstwa modelu OSI) i nie próbują interpretować transmitowanych przezeń danych pod kątem ich poprawności (spójności).
Wikipedia
przymiotnik od: wzmacniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzmacniać.
Wiktionary
czas. wzmacniać, wzmocnić
rzecz. wzmocnienie n.
Wiktionary
1. sprawiać, że coś jest intensywniejsze, bardziej nasilone; potęgować, podwajać, intensyfikować;
2. wzmagać się - przybierać na intensywności, zwiększać swój zasięg; nasilać się, narastać, potęgować się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzmóc)
(1.1) czynić mocniejszym, większym
czasownik zwrotny niedokonany wzmagać się (dk. wzmóc się)
(2.1) przybierać na sile
Wiktionary
rzecz. wzmaganie n.
czas. wzmóc dk.
przym. wzmożony
Wiktionary
(1.1) aktywować, aktywizować, dolewać oliwy do ognia, dynamizować, eskalować, intensyfikować, nakręcać, nasilać, natężać, ożywiać, pobudzać, podniecać, podsycać, podwajać, pogłębiać, potęgować, stymulować, udynamiczniać, uintensywniać, umacniać, wzmacniać, zdwajać, zwiększać
(2.1) dynamizować się, eskalować się, intensyfikować się, intensywnieć, narastać, nasilać się, natężać się, olbrzymieć, pogłębiać się, potęgować się, rosnąć, umacniać się, wzmacniać się, wzrastać, zwiększać się
Wiktionary
krótka informacja o czymś w prasie, w książce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótka informacja o czymś, napomknięcie
Wiktionary
(1.1) Pierwsze wzmianki o Singapurze znajdują się w chińskich kronikach z III wieku.
Wiktionary
IPA: ˈvzmʲjãnka, AS: vzmʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. wzmiankowanie n., wzmiankarz m.
:: zdrobn. wzmianeczka ż.
czas. wzmiankować ndk.
Wiktionary
(1.1) napomknienie
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) mówić o czym mimochodem
Wiktionary
rzecz. wzmianka ż., wzmiankowanie n.
przym. wzmiankowany
Wiktionary
(1.1) nadmieniać, napomykać, nawiązywać, wspominać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzmiankować.
Wiktionary
rzecz. wzmianka ż., wzmianeczka ż., wzmiankarz m.
czas. wzmiankować ndk.
Wiktionary
(1.1) napomykanie
Wiktionary
1. sprawić, że coś jest intensywniejsze, bardziej nasilone; spotęgować, podwoić, zintensyfikować;
2. wzmóc się - przybrać na intensywności, zwiększyć swój zasięg; nasilić się, narosnąć, spotęgować się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wzmagać)
(1.1) dokonany od|wzmagać.
czasownik zwrotny dokonany wzmóc się (ndk. wzmagać się)
(2.1) dokonany od|wzmagać się.
Wiktionary
czas. wzmagać
przym. wzmożony
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wzmacniać)
(1.1) dokonany od|wzmacniać.
czasownik zwrotny dokonany wzmocnić się (ndk. wzmacniać się)
(2.1) dokonany od|wzmacniać się.
Wiktionary
czas. wzmacniać ndk.
rzecz. wzmacnianie n., wzmocnienie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś dodające sił, pokrzepiające lub zwiększające możliwości
(1.2) techn. element konstrukcyjny zwiększający wytrzymałość czegoś
(1.3) met. działanie mające na celu korzystną zmianę właściwości czegoś;
(1.4) elektron. stosunek amplitud lub mocy sygnału analogowego wyjściowego do sygnału wejściowego;
(1.5) psych. sytuacja lub bodziec pojawiający się w odruchu warunkowym klasycznym po bodźcu warunkowym, a w instrumentalnym po wymaganej reakcji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W przeciwieństwie do zwykłego cukru ksylitol działa bakteriobójczo, dlatego wpływa na wzmocnienie odporności organizmu.
(1.1) Nowy zawodnik będzie niewątpliwie wzmocnieniem naszej drużyny.
Wiktionary
IPA: vzmɔt͡sʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: vzmocʹńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. wzmacnianie n., wzmacniacz m.
czas. wzmocnić dk., wzmacniać ndk.
Wiktionary
1. sprawić, że coś jest intensywniejsze, bardziej nasilone; spotęgować, podwoić, zintensyfikować;
2. wzmóc się - przybrać na intensywności, zwiększyć swój zasięg; nasilić się, narosnąć, spotęgować się
SJP.pl
1. sprawić, że coś jest intensywniejsze, bardziej nasilone; spotęgować, podwoić, zintensyfikować;
2. wzmóc się - przybrać na intensywności, zwiększyć swój zasięg; nasilić się, narosnąć, spotęgować się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się dużą intensywnością
Wiktionary
IPA: vzmɔˈʒɔ̃nɨ, AS: vzmožõny
Wiktionary
rzecz. wzmożenie n.
czas. wzmóc dk., wzmagać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tylko w zwrocie na wznak
Wiktionary
IPA: ˈvznak, AS: vznak
Wiktionary
czasownik
(1.1) wypuścić ponownie na rynek (np. książkę)
Wiktionary
przym. nowiowy
rzecz. nów mrz.
czas. ponawiać
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzniecić)
(1.1) powodować powstanie ognia lub światła
(1.2) sprawiać, że coś wznosi się w powietrze
(1.3) rozbudzać zachowania, emocje
Wiktionary
rzecz. wzniecanie n.
czas. rozniecać, niecić
Wiktionary
(1.1) rozpalać
(1.2) wznosić
(1.3) wszczynać, wywoływać, wzbudzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzniecać.
Wiktionary
IPA: vzʲɲɛˈt͡sãɲɛ, AS: vzʹńecãńe
Wiktionary
czas. niecić, rozniecać, wzniecać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. wzniecać lub niecić)
(1.1) dokonany od|wzniecać.
czasownik zwrotny dokonany wzniecić się (ndk. wzniecać się lub niecić się)
(2.1) dokonany od|wzniecać się.
Wiktionary
IPA: ˈvzʲɲɛ̇t͡ɕit͡ɕ, AS: vzʹńėćić
Wiktionary
rzecz. wzniecenie n.
czas. niecić, rozniecać ndk.
Wiktionary
1. unieść wysoko;
2. zbudować coś wysokiego
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wznosić)
(1.1) dokonany od|wznosić.
Wiktionary
IPA: vzʲɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: vzʹńėść
Wiktionary
czas. wznosić
rzecz. wzniesienie n.
przym. wzniosły
przysł. wzniośle
Wiktionary
1. unieść wysoko;
2. zbudować coś wysokiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce wyższe od innych w okolicy;
(1.2) odczasownikowy od|wznieść.
Wiktionary
Wzniesienie – wypukła forma ukształtowania terenu, wyróżniająca się względem terenów przyległych. Jest to termin ogólny, stosowany potocznie szczególnie do form o wysokościach względnych do kilkuset metrów.
Spośród terminów pokrewnych, można wyróżnić:
Wikipedia
(1.1) Sztuczna górka do jazdy na sankach to najwyższe wzniesienie koło sklepu.
Wiktionary
IPA: vzʲɲɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲɛ, AS: vzʹńėśė̃ńe
Wiktionary
rzecz. wznoszenie n., wznos m.
czas. wznosić ndk., wznieść dk., nieść ndk., nosić ndk.
przym. wzniosły
przysł. wzniośle
Wiktionary
(1.1) reg. śl. grapa.
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. znikać
Wiktionary
IPA: ˈvzʲɲikat͡ɕ, AS: vzʹńikać
Wiktionary
rzecz. wznikanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wznikać.
Wiktionary
czas. wznikać ndk.
Wiktionary
1. w geologii: kierunek prostopadły do rozciągłości i skierowany w górę;
2. w technice: wysokość na jaką zawór unosi się ponad gniazdo;
3. w mechanice płynów: wysokość, do której podniesiona zostaje woda podziemna ponad jej zwierciadło w przewodach włoskowatych; wznios kapilarny
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób wzniosły; odznaczając się szlachetnością
Wiktionary
rzecz. wzniesienie n., wzniosłość ż.
czas. wznieść dk., wznosić ndk.
przym. wzniosły
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: wzniośle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: wzniosły
SJP.pl
przymiotnik od: wznios
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. cecha bycia wzniosłym; wielkość moralna
(1.2) rzad. rzecz wzniosła, wielka
(1.3) daw. miejsce wzniesione
Wiktionary
Wzniosłość (z łaciny sublimis, pod belką progową, wysoki, podniesiony) – cecha wielkości fizycznej, wartości moralnej, intelektualnej, metafizycznej lub artystycznej. Pojęcie to szczególnie odnosi się do wielkości, z którą nic innego nie można porównać, znajdującej się poza możliwością obliczenia, zmierzania lub naśladowania. Wzniosłość często odnosi się do natury i jej bezkresu.
Wikipedia
przym. wzniosły
przysł. wzniośle
Wiktionary
(1.1) podniosłość, szlachetność, uwznioślenie, patos, patetyczność
(1.3) wzniesienie, pagórek, górka
Wiktionary
odznaczający się szlachetnością; górnolotny; dumny; hardy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odznaczający się szlachetnością dążeń
(1.2) podniosły, górnolotny, sugerujący dostojeństwo
Wiktionary
rzecz. wzniosłość ż., wzniesienie n.
czas. wznieść dk., wznosić ndk.
przysł. wzniośle
Wiktionary
(1.1) szczytny, szlachetny, wspaniały
(1.2) dumny, górnolotny, patetyczny, podniosły
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w dół, na dół, poniżej
Wiktionary
część ćwiczenia gimnastycznego polegająca na unoszeniu nóg w górę w celu rozciągnięcia mięśni brzucha
SJP.pl
1. unosić w górę;
2. budować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wznieść)
(1.1) unosić coś do góry
(1.2) budować coś ku górze, coraz wyżej
czasownik zwrotny niedokonany wznosić się (dk. wznieść się)
(2.1) unosić do góry samego siebie
(2.2) o drodze: prowadzić pod górę
(2.3) o budynku, górze, maszcie: górować nad okolicą
Wiktionary
(1.2) Ogromne firmy budowlane wznoszą budynki.
Wiktionary
IPA: ˈvznɔɕit͡ɕ, AS: vznośić
Wiktionary
rzecz. wznoszenie n., wzniesienie n., wznios m., noszenie n., przenoszenie n., unoszenie n., wnoszenie n., zanoszenie n., podnoszenie n., przynoszenie n., roznoszenie n., donoszenie n., odnoszenie n., znoszenie n., przenoszenie n., przenosiny lm.
czas. nosić ndk., przenosić ndk., unosić ndk., wnosić ndk., zanosić ndk., podnosić ndk., przynosić ndk., roznosić ndk., donosić ndk., odnosić ndk., wznieść dk., znosić ndk.
przym. wzniosły
przysł. wzniośle
Wiktionary
osoba, która coś wznosi
SJP.pl
kobieta, która coś wznosi
SJP.pl
wznosik Fabrycjusza - gatunek ćmy
SJP.pl
1. unosić w górę;
2. budować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wznosić.
Wiktionary
Wznoszenie (lot wznoszący) – faza lotu statku powietrznego, charakteryzująca się zwiększaniem odległości pomiędzy statkiem powietrznym a ziemią w czasie.
Wznoszenie – ruch statku powietrznego po torze wznoszącym nachylonym do poziomu pod kątem \Theta . Wznoszenie może być ustalone i nieustalone. Prędkość lotu i kąt nachylenia toru lotu zależą od nadmiaru ciągu (mocy), który równa się różnicy ciągu rozporządzalnego i ciągu niezbędnego do lotu poziomego.
Wikipedia
IPA: vznɔˈʃɛ̃ɲɛ, AS: vznošẽńe
Wiktionary
czas. wznosić
rzecz. wzniesienie n.
Wiktionary
przerzut; wtórne ognisko chorobowe, powstałe przez przeniesienie bakterii lub komórek nowotworowych przez krew lub limfę z ogniska chorobowego w nowe miejsce organizmu; także: proces powstawania tego wtórnego ogniska
SJP.pl
Nawrót choroby – ponowne wystąpienie objawów choroby po okresie poprawy. W medycynie znanych jest szereg takich chorób, które po pierwszym zachorowaniu ustępują, jednak czynnik etiologiczny choroby pozostał, co prowadzi do powtórnego wystąpienia choroby i powrotu objawów. Nawrót choroby nie jest równoznaczny z nieuleczalnością choroby. Pojęcie to dotyczy między innymi chorób nowotworowych, chorób reumatycznych, chorób autoimmunologicznych, zaburzeń psychicznych i niektórych chorób zakaźnych.
Wikipedia
Wikipedia
1. motyw dekoracyjny; deseń;
2. wzorzec produkcyjny; model; prototyp;
3. osoba lub zachowanie godne naśladowania; przykład;
4. formuła matematyczna, chemiczna itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zapis matematyczny, fizyczny lub chemiczny
(1.2) schemat, według którego należy postępować
(1.3) model służący jako przykład do powielania w produkcji
(1.4) kolorystyczny motyw (najczęściej z powtarzających się elementów) nadrukowany, namalowany lub wyhaftowany na jakiejś powierzchni lub materiale (ubraniu, kartce)
(1.5) osoba godna naśladowania
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Powierzchnia kwadratu o boku a wyraża się wzorem a².
(1.1) Jeżeli przyjrzymy się uważniej wzorowi alizaryny, zauważymy z łatwością, że zbudowany jest na podobieństwo chinonu i zawiera w swoim składzie chromofor złożony.
(1.4) Obrus miał wzór czerwono-białej szachownicy.
(1.5) Był przez lata naszym wzorem.
Wiktionary
IPA: vzur, AS: vzur
Wiktionary
rzecz. wzorzec m., wzorek m., wzornictwo n., wzornik m., wzorowanie n., wzornikowanie n., wzorcownia ż.
przym. wzorzysty, wzorowy, wzorcowy
przysł. wzorzyście, wzorowo, wzorcowo
czas. wzorować (się), odwzorować, wzorcować
Wiktionary
(1.1) schemat, formuła
(1.2) autorytet, ideał, przykład
(1.3) model, prototyp, szablon, forma, oryginał, fason, wykrój, makieta, matryca
(1.4) ornament, deseń
Wiktionary
dotyczący wzorcarza, wzorcarstwa
SJP.pl
pracownia, w której opracowuje się wzory, prototypy, modele dla produkcji masowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce opracowywania prototypów
(1.2) wydział fabryki, w którym sprawdza się produkowane narzędzia
Wiktionary
Wzorcownia – centrum handlowo-rozrywkowe we Włocławku. Wraz z okolicznym CH City stanowi kompleks budynków wzniesionych na gruzach dwóch XIX-wiecznych fabryk fajansu: starej – Józefa Teichfelda i Ludwika Asterbluma oraz nowej – Leopolda Czamańskiego, a także fabryki maszyn rolniczych Hugo Mühsama, o łącznej powierzchni 8 hektarów, w miejscu 94 zrujnowanych budynków.
Wikipedia
będący lub mogący być wzorcem; modelowy, wzorczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mogący służyć za wzorzec
Wiktionary
rzecz. wzorzec m., wzór m.
przym. wzorczy, wzorowy
Wiktionary
(1.1) modelowy, wzorczy
Wiktionary
rzadko: będący lub mogący być wzorcem; modelowy, wzorcowy
SJP.pl
drobny ornament; zdobienie w kształcie niewielkich zygzaków, figur, kresek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: wzór
(1.2) niewielka, skromna dekoracja czegoś
Wiktionary
IPA: ˈvzɔrɛk, AS: vzorek
Wiktionary
przym. wzorzysty
rzecz. wzorowanie n.
przysł. wzorowo
Wiktionary
1. motyw dekoracyjny; deseń;
2. wzorzec produkcyjny; model; prototyp;
3. osoba lub zachowanie godne naśladowania; przykład;
4. formuła matematyczna, chemiczna itp.
SJP.pl
przyimek
(1.1) książk. biorąc wzór z kogoś lub czegoś
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: wzór
Wiktionary
(1.1) Reszta zaś, wzorem Prusaków, przekręcających na swój sposób odwieczne nazwy słowiańskie, imię Orzeszkowej tak dalece germanizuje, iż z czasem poznać go nie będziemy mogli.
(1.1) Wzorem uniwersytetów anglosaskich uczelnia przewiduje szeroki program stypendialny, który pozwoli zwolnić wybitnych studentów z jakichkolwiek opłat związanych ze studiowaniem.
Wiktionary
rzecz. wzór mrz.
Wiktionary
drobny ornament; zdobienie w kształcie niewielkich zygzaków, figur, kresek
SJP.pl
Wikipedia
dział przemysłu zajmujący się projektowaniem wzorów dla produkcji masowej
SJP.pl
Design (z ang. design /dɪˈzaɪn/, wzór), wzornictwo, dizajn lub wzornictwo przemysłowe (z ang. industrial design) – wieloznaczny termin odnoszący się do przedmiotów użytkowych i dzieł sztuki, oznaczający ich wygląd albo projektowanie. Design można zdefiniować jako „ogół działań o charakterze twórczym, dotyczącym projektowania dóbr i usług, których celem jest tworzenie wartości dodanej z perspektywy klienta, firmy oraz w wymiarze całego kraju jego powstawania”
Wikipedia
1. szablon, wzór; katalog takich wzorów
2. narzędzie lub przyrząd, według którego nadaje się kształt obrabianym przedmiotom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szablon, wzór, według którego wyrabia się seryjnie lub zdobi jednakowo przedmioty
(1.2) katalog takich wzorów
(1.3) narzędzie lub przyrząd, według którego nadaje się kształt obrabianym przedmiotom
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. wzorowanie n.
przym. wzorzysty
Wiktionary
(1.1) szablon
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) opierać się na danym wzorze; kształtować, tworzyć coś według określonego wzoru
czasownik zwrotny niedokonany wzorować się (dk. brak)
(2.1) brać za wzór; iść za czyimś przykładem
Wiktionary
rzecz. wzorowanie n., wzór mrz.
przysł. wzorowo
przym. wzorzysty
Wiktionary
(2.1) naśladować
Wiktionary
służący za wzór, pozbawiony wad, usterek; przykładny, idealny, pokazowy, doskonały
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób wzorowy
Wiktionary
(1.1) Starajcie się, by każde ćwiczenie było wzorowo wykonane!
Wiktionary
rzecz. wzorowość ż., wzór mrz., wzorek mrz.
czas. wzorować ndk., wzorować się ndk.
przym. wzorowy
Wiktionary
(1.1) bezbłędnie
Wiktionary
służący za wzór, pozbawiony wad, usterek; przykładny, idealny, pokazowy, doskonały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest stawiany za wzór
(1.2) związany ze wzorem, modelem, prototypem
Wiktionary
rzecz. wzór m., wzorzec m.
przym. wzorcowy
przysł. wzorowo
Wiktionary
(1.1) doskonały
(1.2) wzorcowy
Wiktionary
1. motyw dekoracyjny; deseń;
2. wzorzec produkcyjny; model; prototyp;
3. osoba lub zachowanie godne naśladowania; przykład;
4. formuła matematyczna, chemiczna itp.
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wzór wyznaczający normę dla innych przedmiotów i zjawisk;
(1.2) cechy, osoby warte naśladowania
(1.3) jednostka porównawcza przy wyznaczaniu właściwości
(1.4) powtarzający się układ graficzny lub ciąg zdarzeń
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) […] będzie służyć jako wzorzec kolejnych kopii, które, gdy zostaną wykonane, muszą być porównane ze wzorcem i wiernie się z nim zgadzać, nie różniąc się w żaden sposób od pierwowzoru wydrukowanego w Rzymie
Wiktionary
IPA: ˈvzɔʒɛt͡s, AS: vzožec
Wiktionary
rzecz. wzór m.
przym. wzorcowy, wzorowy, wzorzysty
Wiktionary
(1.1) typ
(1.2) przykład
(1.3) etalon; archetyp; standard
Wiktionary
cecha czegoś pokrytego wzorami
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma dekoracyjne wzory
Wiktionary
IPA: vzɔˈʒɨstɨ, AS: vzožysty
Wiktionary
rzecz. wzór mrz., wzorek mrz., wzornik mrz., wzorowanie n., wzorzec mrz.
czas. wzorować ndk.
przysł. wzorzyście
Wiktionary
(1.1) zdobny
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wzrosnąć)
(1.1) powiększać się, rosnąć w górę
(1.2) wychowywać się
Wiktionary
(1.1) – To nieprawda, co pisze się na świecie, że przestępczość w Rio de Janeiro wzrasta.
Wiktionary
IPA: ˈvzrastat͡ɕ, AS: vzrastać
Wiktionary
rzecz. wzrost mrz., wzrastanie n., rośl ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzrastać.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. niewzrastanie n., wzrost mrz.
czas. wzrastać ndk.
Wiktionary
zdrobnienie od: wzrok
SJP.pl
1. jeden ze zmysłów;
2. spojrzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zmysł umożliwiający patrzenie, widzenie; zdolność do postrzegania rzeczywistości za pomocą oczu;
(1.2) pot. czyjeś spojrzenie
Wiktionary
Wzrok, zmysł wzroku – zdolność do odbierania bodźców wywołanych przez pewien zakres promieniowania elektromagnetycznego (u człowieka ta część widma nazywa się światłem widzialnym) ze środowiska oraz ogół czynności związanych z analizą tych bodźców, czyli widzeniem. Jest najważniejszym zmysłem człowieka, dostarczającym większość informacji z otoczenia.
Wikipedia
(1.1) Noszę okulary, ponieważ mam wadę wzroku.
(1.1) Badałem wzrok miesiąc temu.
(1.2) Mój wzrok mimochodem padł na kuszące słodycze na wystawie sklepu.
Wiktionary
IPA: vzrɔk, AS: vzrok
Wiktionary
rzecz. wzrokowiec mos.
:: zdrobn. wzroczek mrz.
przym. wzrokowy
przysł. wzrokowo
Wiktionary
(1.1) widzenie
(1.2) spojrzenie
Wiktionary
osoba najlepiej zapamiętująca bodźce wzrokowe
SJP.pl
przymiotnik od: wzrok
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od wzrok
Wiktionary
IPA: vzrɔˈkɔvɨ, AS: vzrokovy
Wiktionary
rzecz. wzrok m.
przysł. wzrokowo
Wiktionary
(1.1) naoczny, wizualny, optyczny
Wiktionary
wzrosnąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od wzrost
Wiktionary
rzecz. wzrost m.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wzrastać)
(1.1) dokonany od|wzrastać.
Wiktionary
IPA: ˈvzrɔsnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: vzrosnõńć
Wiktionary
rzecz. wzrost
Wiktionary
bardzo rzadko: taki, który wzrósł; wzrosły
SJP.pl
1. parametr określający wysokość człowieka, mierzony od czubka głowy do spodu stóp;
2. zjawisko powiększania się czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wysokość człowieka, rzadziej zwierzęcia
(1.2) zwiększanie się jakiejś wartości
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam już prawie dwa metry wzrostu i nadal rosnę.
(1.2) Naukowiec zafascynowany patrzył na szybki wzrost liczebności kultur bakterii.
Wiktionary
IPA: vzrɔst, AS: vzrost
Wiktionary
rzecz. wzrastanie n., wzrośnięcie n., wzrościk mrz.
czas. wzrastać ndk., wzrosnąć dk., rosnąć ndk.
przym. wzrostowy
Wiktionary
(1.2) zwyżka, przyrost, wzrastanie
Wiktionary
przyspieszający wzrost czegoś, sprzyjający wzrostowi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. odnoszący się do wzrostu (organizmu), związany ze wzrostem – procesem wytwarzania przez organizm nowych komórek; wpływający, oddziałujący na wzrost
(1.2) stat. związany ze wzrostem – procesem, w którym coś staje się coraz większe liczbowo
Wiktionary
(1.1) Niekiedy w wieku młodzieńczym występuje niedobór hormonu wzrostowego.
(1.1) Wyciągi z grasicy stosowane są przy zaburzeniach wzrostowych.
(1.1) W okresie pokwitania tym szybciej rozwijają się zniekształcenia, im szybciej przebiega tzw. skok wzrostowy.
(1.1) Ruch powoduje to, że nasz organizm wytwarza specjalne czynniki wzrostowe, które chronią komórki nerwowe przed zniszczeniem.
(1.1) Nie wiemy, dlaczego rośliny mają tyle sposobów produkcji hormonu wzrostowego, i jak roślina reguluje biosyntezę IAA, mając tyle „możliwości” do wyboru.
(1.2) Badania J. Gwartneya i in. sugerują, że zbyt duży sektor publiczny stanowi obciążenie dla gospodarki i prowadzi do zmniejszenia jej potencjału wzrostowego.
(1.2) Spadające ceny ropy — wczoraj baryłka kosztowała 118 dolarów — spowodowały wzrosty na niemal wszystkich parkietach. Również Warszawa nie oparła się wzrostowemu trendowi.
(1.2) Mimo lekkiego sezonowego wahnięcia produkcji w dół w październiku [produkcja, spadek]sic. (o 0,3 proc. w stosunku do września) ogólny trend nadal ma charakter wzrostowy i pod koniec roku produkcja będzie o 7 proc. większa niż rok temu [produkcja, wzrost]sic., a dochód narodowy o 4,5 proc.
Wiktionary
rzecz. wzrost mrz.
Wiktionary
(1.2) progresyjny, rosnący, zwyżkowy, progresywny
Wiktionary
bardzo rzadko: taki, który wzrósł; wzrośnięty
SJP.pl
wykrzyknienie wyrażające wzruszenie, używane zwykle w internecie
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzruszyć)
(1.1) pobudzać czyjąś wrażliwość
(1.2) poruszając czymś, zmieniać położenie składników tego
czasownik zwrotny niedokonany wzruszać się (dk. wzruszyć się)
(2.1) doznawać samemu przejawów wrażliwości
Wiktionary
rzecz. wzruszanie n., wzruszenie n.
czas. wzruszyć, ruszać
przym. wzruszający, wzruszony
Wiktionary
(1.1) chwytać za serce, poruszać, rozczulać, rozklejać, rozkrochmalać, rozrzewniać, roztkliwiać, wyciskać łzy
(1.2) przewracać, spulchniać
(2.1) rozczulać się, rozklejać się, rozkrochmalać się, rozrzewniać się, roztkliwiać się
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wywołujący wzruszenie; powodujący rozrzewnienie
Wiktionary
(1.1) Opowiedziała wzruszającą historię z 2020 roku o swoich pierwszych spędzonych z dala od domu obchodach Nowego Roku.
Wiktionary
rzecz. wzruszanie n., wzruszenie n.
czas. ruszać, wzruszać ndk., wzruszyć dk.
przysł. wzruszająco
Wiktionary
w prawie: mogący być unieważnionym, obalonym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzruszać.
Wiktionary
czas. wzruszać ndk.
przym. wzruszający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. stan emocjonalny wynikający z czułości, tkliwości, współczucia przy zetknięciu się z czym lub kim
(1.2) odczasownikowy od|wzruszyć. (wywołać ruch)
Wiktionary
czas. ruszać, wzruszać ndk., wzruszyć dk.
przym. wzruszający, wzruszony
przysł. wzruszająco
Wiktionary
(1.1) poruszenie, przejęcie, rozczulenie, rozrzewnienie, roztkliwienie
Wiktionary
rzadko: skłonność do wzruszeń
SJP.pl
przymiotnik od: wzruszenie
SJP.pl
przestarzałe:
1. włożyć, nałożyć obuwie; ozuć, obuć;
2. indywidualizm: wzuć się - wsunąć się, wślizgnąć się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. wzuwać)
(1.1) książk. założyć buty na nogi
Wiktionary
(1.1) Namacał w ciemności buty i wzuł je co prędzej, wyszukał po omacku jedną z najbardziej niezbędnych części ubrania i zaczął wciągać na nogi.
Wiktionary
(1.1) obuć
Wiktionary
przestarzałe: wkładać, nakładać obuwie; ozuwać, obuwać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. wzuć)
(1.1) książk. zakładać buty na nogi
Wiktionary
(1.1) Ten tam rozwiązywał i zawiązywał rzemyki przy worku z rozmaitemi rupieciami, drugi to ściągał z nóg buty, to nazad je wzuwał.
Wiktionary
(1.1) obuwać
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = med. wirus zapalenia wątroby
(1.2) = med. wirusowe zapalenie wątroby
Wiktionary
Wirusowe zapalenie wątroby, WZW (łac. hepatitis viralis) – choroba wątroby wywołana zakażeniem wirusowym. Często potocznie nazywana „żółtaczką”, jest to jednak określenie nieprawidłowe i niemedyczne (w medycynie termin ten oznacza jedynie objaw zażółcenia powłok skórnych) oraz nieścisłe, z uwagi na różnorodny przebieg wirusowych zapaleń wątroby (które mogą przebiegać także bez zażółcenia skóry).
Wikipedia
o członku: będący w wzwodzie
SJP.pl
wzwód prącia - powiększenie i usztywnienie męskiego członka umożliwiające odbycie stosunku płciowego; erekcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. podniesienie się, powiększenie i usztywnienie prącia umożliwiające odbycie stosunku płciowego
(1.2) daw. most zwodzony
Wiktionary
Erekcja, wzwód (łac. erectio) – usztywnienie i powiększenie się narządu zbudowanego z ciał jamistych w wyniku zwiększonego dopływu i zmniejszonego odpływu krwi z organu.
Określeniem erekcja najczęściej nazywa się wzwód penisa u mężczyzn (rzadziej powiększenie się łechtaczki lub brodawek sutkowych u kobiet). Erekcja penisa jest czynnikiem umożliwiającym kopulację.
Wikipedia
(1.1) Obecnie specjaliści potrafią znacznie skuteczniej leczyć zaburzenia wzwodu.
Wiktionary
przym. wzwodni, wzwodowy
Wiktionary
(1.1) erekcja, stójka
Wiktionary
zdolny do wzwodu (erekcji)
SJP.pl
taki, który się wzwyczaił
SJP.pl
1. przysłówek wskazujący, że ktoś albo coś patrzy, porusza się itp. w górę (np. Obiekt przemieszczał się wzwyż.); słowo używane tez jako przymiotnik (np. skok wzwyż);
2. partykuła wskazująca, że określony obszar, wielkość liczbowa są równe lub położone wyżej, większe od czegoś (np. Malujemy ścianę od parapetu wzwyż. Seniorzy to zawodnicy od 19 lat wzwyż.)
SJP.pl
przysłówek
(1.1) do góry, w górę
Wiktionary
IPA: vzvɨʃ, AS: vzvyš
Wiktionary
rzecz. wyż m.
Wiktionary
wżyć się -
1. żyjąc w jakimś środowisku, poznać je, przyzwyczaić się do niego;
2. postawić się na czyimś miejscu; wczuć się
SJP.pl
żnąc, tnąc posuwać się w głąb (np. wżynać się w zboże); wcinać
SJP.pl
taki, który wżył się (1. żyjąc w jakimś środowisku, poznał je, przyzwyczaił się do niego;
2. postawił się na czyimś miejscu; wczuł się)
SJP.pl
1. zawiadamiać kogoś, przywoływać;
2. zwracać się z apelem do kogoś
SJP.pl
czasownik
(1.1) przywoływać do siebie
(1.2) zwracać się z apelem do kogoś
Wiktionary
(1.1) Pewnego dnia dyrektor zaczął nas kolejno wzywać do gabinetu.
(1.2) Do cesarza wysłał list wzywający go do odrzucenia herezji.
Wiktionary
IPA: ˈvzɨvat͡ɕ, AS: vzyvać
Wiktionary
rzecz. wzywanie n., wezwanie n.
czas. wezwać dk., zawezwać dk.
Wiktionary
(1.1) przywołać, wołać, przyzywać, zwoływać
(1.2) apelować, nawoływać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|wzywać.
Wiktionary
IPA: vzɨˈvãɲɛ, AS: vzyvãńe
Wiktionary
czas. wzywać
Wiktionary
Wolne Związki Zawodowe
SJP.pl
skrót od:
1. właściciel;
2. własność;
3. włoski
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) = Władysław
Wiktionary
Język włoski (wł. lingua italiana, italiano /itaˈljano/) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii. W pewnym stopniu używany również we Francji (zwłaszcza na Korsyce) i na Malcie. Można się nim także porozumieć w skupiskach emigracji włoskiej w Argentynie, Australii, Stanach Zjednoczonych i Tunezji oraz w pewnym niewielkim stopniu w Erytrei, byłej kolonii włoskiej (przez pewien czas używano go też w Libii i Somalii, ale po wycofaniu się włoskich kolonialistów wyszedł tam z użycia). Włoski jest silnie zróżnicowany dialektalnie, jego współczesna forma standardowa oparta jest na dialekcie toskańskim, znormalizowanym na przełomie XIII i XIV wieku przez Dantego Alighieri i wielu współczesnych mu twórców, takich jak Francesco Petrarca i Giovanni Boccaccio.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) por|St.|Sz..
tłumaczenia.
źródła.
== Wł. (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = gram. wòłiwôcz → wołacz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) por|St.|Sz..
tłumaczenia.
źródła.
== Wł. (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = gram. wòłiwôcz → wołacz
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) wòłiwôcz, wòkatiw
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. włączyć)
(1.1) uruchamiać jakieś urządzenie; przyłączać urządzenie do sieci elektrycznej
(1.2) wcielać kogoś lub coś do jakiegoś zbioru
(1.3) angażować kogoś do jakiegoś akcji
(1.4) rozpoczynać dostarczanie wody, prądu, gazu itp.
(1.5) uruchamiać program komputerowy
(1.6) pot. rozpoczynać gotowanie czegoś przez wstawienie na kuchenkę
(1.7) pot. rozpoczynać odbiór jakiejś stacji, programu, audycji itp. bądź odtwarzanie muzyki lub filmu
czasownik zwrotny niedokonany włączać się (dk. włączyć się)
(2.1) o urządzeniach: rozpoczynać działanie
(2.2) zaczynać brać udział w czymś już rozpoczętym
Wiktionary
(1.1) Włącz telewizor, zaraz będzie mecz!
(1.2) Kustosz włączył do wystawy również obrazy Matejki.
Wiktionary
IPA: ˈvwɔ̃n͇t͡ʃat͡ɕ, AS: vu̯õṇčać
Wiktionary
czas. przyłączyć, łączyć, dk. włączyć, połączyć
rzecz. włącznik, włączenie, włączanie
Wiktionary
(1.1) uruchamiać, załączać
(1.2) dołączać, przydzielać
Wiktionary
dający się włączyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|włączać.
Wiktionary
IPA: vwɔ̃n͇ˈt͡ʃãɲɛ, AS: vu̯õṇčãńe
Wiktionary
czas. włączać, przyłączyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|włączyć.
Wiktionary
IPA: vwɔ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: vu̯õṇčẽńe
Wiktionary
czas. włączyć, włączać, przyłączyć
Wiktionary
partykuła
(1.1) … oznaczająca, że pewien element wskazany w zdaniu jako graniczny również należy do przedstawianej całości
Wiktionary
(1.1) Wakacje szkolne trwają do 31 sierpnia włącznie.
(1.1) Protesty ciągnęły się bardzo długo, pisano listy, zbierano podpisy pod petycjami, organizowano zebrania, demonstracje, aż do strajków włącznie.
(1.1) Gatunek ten występuje daleko na wschodzie, aż po Japonię włącznie.
Wiktionary
1. urządzenie do uruchamiania czegoś;
2. w językoznawstwie: część mowy wprowadzająca zdanie zależne po zdaniu nadrzędnym, np. czy, że, żeby; spójnik podrzędny
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. włączać)
(1.1) dokonany od|włączać.
czasownik zwrotny dokonany włączyć się (ndk. włączać się)
(2.1) dokonany od|włączać się.
Wiktionary
IPA: ˈvwɔ̃n͇t͡ʃɨt͡ɕ, AS: vu̯õṇčyć
Wiktionary
czas. włączać, przyłączyć
rzecz. włączenie n.
Wiktionary
zdrobnienie od: Władysław (imię męskie); Władek, Władzio
SJP.pl
1. sprawować nad czymś władzę;
2. w odniesieniu do części własnego ciała: móc czymś poruszać;
3. umieć posługiwać się czymś, np. "Doskonale władał szablą"
SJP.pl
Włada – polskie imię żeńskie pochodzące od imienia Władysława.Włada imieniny obchodzi 12 czerwca, 30 czerwca i 25 września.Męskim odpowiednikiem tego imienia jest Władysław.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
1. sprawować nad czymś władzę;
2. w odniesieniu do części własnego ciała: móc czymś poruszać;
3. umieć posługiwać się czymś, np. "Doskonale władał szablą"
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) o królu, księciu: sprawować nad czymś władzę
(1.2) przen. żart. szefować, kierować
(1.3) w odniesieniu do części własnego ciała: móc czymś poruszać
(1.4) umieć posługiwać się czymś
Wiktionary
(1.1) Książę Jakub włada sprawiedliwą, lecz twardą ręką.
(1.2) Kierownik znakomicie włada całym naszym oddziałem. Dzięki niemu wszystkie sprawy załatwiamy w mgnieniu oka!
(1.3) Po sobotnim wypadku Marek stracił czucie w lewej części ciała, przez co nie mógł władać lewą nogą ani ręką.
(1.4) Doskonale władał szpadą, mało który szermierz mógł się z nim mierzyć.
Wiktionary
IPA: ˈvwadat͡ɕ, AS: vu̯adać
Wiktionary
rzecz. zawładnięcie n., władza ż., władze nmos., władanie n., władztwo n., władca m., władczyni ż., włodarz m., niedowład m.
czas. zawładnąć dk.
przym. władczy, władny
przysł. władczo
Wiktionary
(1.1) panować, królować, sprawować władzę
(1.2) mieć władzę nad czymś, dowodzić, dyrektorzyć, grać pierwsze skrzypce, kapitanować, kierować, liderować, nadzorować, pociągać za sznurki, przewodzić, rządzić, stać na czele, szefować, wodzić prym, zarządzać, pot. zawiadywać
(1.3) mieć władzę w czymś
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|władać.
Wiktionary
IPA: vwaˈdãɲɛ, AS: vu̯adãńe
Wiktionary
czas. władać ndk., zawładnąć dk.
rzecz. władztwo n., władza ż., władca m., zawładnięcie n., władze nmos.
przysł. władczo
przym. władczy
Wiktionary
ten, który włada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. osoba, która włada (rządzi) w kraju o ustroju innym niż republika
(1.2) przen. osoba, która sprawuje gdzieś jakąś władzę
Wiktionary
Monarcha – osoba będąca głową państwa w państwie o ustroju monarchicznym. Sprawowanie urzędu monarchy, nazywane oficjalnie panowaniem, trwa, co do zasady do śmierci monarchy. Możliwe jest jednak zrzeczenie się władzy przez monarchę poprzez akt abdykacji. Monarcha może być również pozbawiony władzy poprzez detronizację. Urząd monarchy zazwyczaj jest dziedziczny (monarchia dziedziczna, po zakończeniu panowania tron przekazywany jest następcy tronu), rzadziej pochodzi z wyboru (monarchia elekcyjna, np. Państwo Kościelne, Rzeczpospolita w XVI–XVIII w.).
Wikipedia
(1.1) Kazimierz był mądrym i sprawiedliwym władcą.
(1.2) Do was więc zwracam się, władcy, / byście się nauczyli mądrości i nie upadli.
Wiktionary
IPA: ˈvwatt͡sa, AS: vu̯atca
Wiktionary
czas. władać ndk., zawładnąć dk.
rzecz. władza ż., władze lm nm., władczość ż., władanie n.
:: fż. władczyni ż.
przym. władczy
przysł. władczo
Wiktionary
(1.1) monarcha, król, cesarz, książę
(1.2) mocarz
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób władczy, dominująco
Wiktionary
(1.1) – Spójrz na mnie, Juanie. To bardzo ważne. Czy możesz mi dać na to słowo honoru? – pyta ojciec, patrząc władczo w oczy synowi […]
Wiktionary
rzecz. władztwo n., władza ż., władca m., władczyni ż., władczość ż., władanie n., władze nmos.
czas. władać ndk.
przym. władczy
Wiktionary
(1.1) despotycznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co władcze; cecha tego, kto władczy
Wiktionary
rzecz. władca m., władczyni ż., władze nmos.
przym. władczy
przysł. władczo
Wiktionary
1. sprawujący, mający władzę nad kimś lub w jakimś kraju;
2. zamiłowany w sprawowaniu władzy, rządzeniu; przywódczy, autokratyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. wymagający posłuchu
(1.2) praw. związany ze sprawowaniem władzy
Wiktionary
(1.2) (…) Państwo jako szczególny podmiot prawa podejmuje działania w sferze władczej (imperium) i w sferze stosunków cywilnoprawnych (dominium).
Wiktionary
rzecz. władztwo n., władza ż., władze nmos., władca mos., władczyni ż., władczość ż., władanie n., zawładnięcie n.
czas. zawładnąć dk., władać ndk.
przym. władny
przysł. władczo
Wiktionary
(1.1) apodyktyczny, arbitralny, autorytarny, despotyczny, imperatywny
Wiktionary
→ władca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. kobieta władająca (rządząca) w kraju o ustroju innym niż republika
(1.2) przen. kobieta sprawująca gdzieś jakąś władzę
Wiktionary
(1.1) Elżbieta II przez ponad siedemdziesiąt lat była władczynią swego narodu.
Wiktionary
IPA: vwaṭˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: vu̯aṭčỹńi
Wiktionary
rzecz. władztwo n., władczość ż., władza ż., władze nmos.
:: fm. władca mos.
czas. władać ndk.
przym. władczy
przysł. władczo
Wiktionary
zdrobnienie od: Władysław (imię męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Władysław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Władeczka lub z nim związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Władysław (imię męskie); Władzio, Właduś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., poufała forma imienia Władysław
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Władka
Wiktionary
(1.1) Powiedz Władkowi, żeby już nie śpiewał.
Wiktionary
rzecz. Właduś mos., Władka ż., Władysław mos., Władysława ż., Władzia ż., Władzio mos., Władziu mos.
Wiktionary
(1.1) Władzio, Władziu
Wiktionary
obce imię męskie
SJP.pl
zdrobnienie od: Władysława (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., poufała forma imienia Władysława
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Władek
Wiktionary
(1.1) W czasie okupacji niemieckiej posługiwała się imieniem Władysława, zdrabnianym jako Władka.
Wiktionary
rzecz. Władek mos., Władysława ż., Władysław m., Władzia ż., Władzio mos.
Wiktionary
(1.1) Władzia
Wiktionary
zdrobnienie od: Władysław (imię męskie); Władzio, Właduś
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Władka lub z nim związany
SJP.pl
dawniej: władać
SJP.pl
dawniej: władać
SJP.pl
kompetentny, upoważniony
SJP.pl
zdrobnienie od: Władysław (imię męskie); Władek, Władzio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Władysław
Wiktionary
(1.1) Trzeba zawiązać Władusiowi buciki.
Wiktionary
rzecz. Władek mos., Władysława ż., Władysław mos., Władzio mos., Władziu mos.
Wiktionary
(1.1) Władek, Władzio, Władziu
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Władusia lub z nim związany
SJP.pl
włodyka
1. w dawnej Polsce i na Rusi: pan, władca
2. honorowy tytuł biskupów w kościele prawosławnym
SJP.pl
Władyka – w dawnej Polsce pan, władca, zwierzchnik; obecnie najczęściej tytuł honorowy biskupów, arcybiskupów i metropolitów w Kościołach prawosławnych (używany w językach słowiańskich). W teokratycznej Czarnogórze (do 1852) przez kilka wieków władykowie byli jednocześnie politycznymi władcami państwa.
Wikipedia
przymiotnik od: Władykaukaz (stolica Osetii Północnej)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Władykaukazem, dotyczący Władykaukazu
Wiktionary
rzecz. Władykaukaz mrz.
Wiktionary
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej części Rosji, w północnym Kaukazie, położone nad rzeką Terek, stolica Republiki Północnej Osetii-Alanii;
Wiktionary
Władykaukaz (ros. Владикавка́з, oset. Дзӕуджыхъӕу) – stolica i największe miasto Republiki Północnej Osetii-Alanii, położone w południowo-wschodniej części kraju, u stóp Kaukazu, nad rzeką Terek. Ludność składa się w większości z Osetyjczyków, Rosjan, Ormian i Gruzinów. We Władykaukazie była duża polska diaspora i kościół. Wcześniej nosiło nazwy Ordżonikidze (1931–1944, 1954–1990) oraz Dzaudżikau (1944–1954).
Wikipedia
przym. władykaukaski
Wiktionary
(1.1) hist. Ordżonikidze (1931-1944, 1954-1990), hist. Dzaudżikau (1944-1954)
Wiktionary
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
Włodzimierz (ros. Влади́мир, Władimir) – miasto w Rosji, stolica obwodu włodzimierskiego; leży nad Klaźmą (dopływ Oki), liczy około 356 tys. mieszkańców (2020).
W mieście rozwinął się przemysł elektromaszynowy, chemiczny, materiałów budowlanych, włókienniczy oraz spożywczy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w gminie Iwanowice
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: Władysława
Wiktionary
Władysław – imię męskie pochodzenia słowiańskiego złożone z dwu członów: vlad- („władać”) oraz -slav („sława”) i oznacza „ten, który włada sławą”, tj. „sławny, znamienity”.
Pierwszym Władysławem wśród Piastów był Władysław I Herman, syn Kazimierza I Odnowiciela i Dobroniegi Marii. Istnieje teoria, iż jest to pierwotnie imię bułgarskie, zapożyczone przez Węgry do Polski i za pośrednictwem polskim zaszczepione w Czechach. Na polskim gruncie powstała również inna forma tego imienia, bardziej dostosowana do specyfiki języka polskiego: Włodzisław. Nie jest możliwe dokładne określenie, która z tych form pojawiła się w Polsce wcześniej, jakkolwiek w obu przypadkach dotyczy to XI wieku. Ostatnim Władysławem wśród Piastów był Władysław zatorski, z linii książąt cieszyńskich i oświęcimskich, zmarły pod koniec XV wieku. „Włodzisław” wyraźnie nazwany zakonnikiem reguły św. Benedykta (fratri nostro Wladislao de Polonia monacho dieti monasterii nostri).
Wikipedia
(1.1) Reżyserem filmu jest Władysław Pasikowski, nb. mój kolega ze szkoły.
(1.1) Witz spojrzał znienacka na spąsowiałą twarz Władysława i urwał nagle opowiadanie.
(2.1) Auto zepsuło się między Władysławiem a Celinami.
Wiktionary
IPA: vwaˈdɨswaf, AS: vu̯adysu̯af
Wiktionary
(1.1)
rzecz. Władysławowo n.
:: zdrobn. Władek mos., Właduś mos., Władzik mos., Władzio mos.
:: fż. Władysława ż.
przym. władysławski, władysławowski
(2.1)
rzecz. władysławianin mos., władysławianka ż.
przym. władysławski
Wiktionary
(1.1) Ładysław
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Władysław
Wiktionary
Władysława – żeński odpowiednik imienia Władysław. Istnieje również bardzo rzadko występująca forma Ładysława, stanowiąca zapożyczenie z języków sąsiednich, zwł. czeskiego i słowackiego, a także forma Włodzisława – nienotowana w dawnych źródłach, lecz stanowiąca odpowiednik staropolskiego imienia Włodzisław, które pod wpływem języka czeskiego przybrało formę Władysław.
Wikipedia
(1.1) Dzisiejszymi solenizantkami są Lucyna i Władysława.
Wiktionary
IPA: ˌvwadɨˈswava, AS: vu̯adysu̯ava
Wiktionary
rzecz. Władysław m.
:: zdrobn. Władka ż., Władzia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Władysławia
Wiktionary
(1.1) Mąż pani Justyny, władysławianin z dziada pradziada, także założył pasiekę.
Wiktionary
rzecz. Władysław mrz.
:: fż. władysławianka ż.
przym. władysławski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Władysławia
Wiktionary
(1.1) Ile władysławianek wzięło udział w wyborach?
Wiktionary
rzecz. Władysław mrz.
:: fm. władysławianin mos.
przym. władysławski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Władysławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Władysława (imię żeńskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Władysławka lub z nim związany
SJP.pl
Władysław z małżonką; Władysławowie
SJP.pl
1. nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce;
2. miasto na Litwie
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Władysławowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Władysławowa
Wiktionary
IPA: ˌvwadɨswavɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: vu̯adysu̯avovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Władysławowo, władysławowianka
przym. władysławowski
Wiktionary
mieszkanka Władysławowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Władysławowa
Wiktionary
IPA: ˌvwadɨswavɔˈvʲjãnka, AS: vu̯adysu̯avovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Władysławowo, władysławowianin
przym. władysławowski
Wiktionary
Władysław z małżonką; Władysławostwo
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość w Polsce, nad morzem, obok Mierzei Helskiej;
Wiktionary
Władysławowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Wiôlgô Wies; do roku 1952 Wielka Wieś, niem. Großendorf) – miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Władysławowo. Położone na Pobrzeżu Gdańskim, nad Morzem Bałtyckim i Zatoką Pucką. Mieści się tutaj port morski.
Wikipedia
(1.1) We Władysławowie znajduje się ważny port rybacki.
Wiktionary
IPA: ˌvwadɨswaˈvɔvɔ, AS: vu̯adysu̯avovo
Wiktionary
rzecz. władysławowianin m., władysławowianka ż., Władysław mos.
przym. władysławowski
Wiktionary
przymiotnik od: Władysławowo, Władysławów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Władysławowa, związany z Władysławowem
Wiktionary
(1.1) Powiatowych przedstawicieli oprowadzał po klifie władysławowski radny Dariusz Kupiec.
Wiktionary
IPA: ˌvwadɨswaˈvɔfsʲci, AS: vu̯adysu̯avofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Władysław mos., Władysławowo n., władysławowianin m., władysławowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Władysława lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Władysławia, związany z Władysławiem
Wiktionary
(1.1) Dwie rodziny z Nowej Huty stale przyjeżdżają do władysławskiego gospodarstwa agroturystycznego.
Wiktionary
rzecz. Władysław mrz., władysławianin mos., władysławianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Władywostok
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z Władywostokiem, dotyczący Władywostoku, pochodzący z Władywostoku
Wiktionary
rzecz. Władywostok mrz.
Wiktionary
mieszkaniec Władywostoku
SJP.pl
mieszkanka Władywostoku
SJP.pl
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto portowe w Rosji nad Morzem Japońskim;
Wiktionary
Władywostok (ros. Влaдивocтoк, chiń. 海參崴, Hǎishēnwǎi) – miasto w Rosji, stolica Kraju Nadmorskiego. Ważny port morski. Położony w południowej części półwyspu Murawiowa-Amurskiego, przy Zatoce Piotra Wielkiego, pośród wzgórz.
Wikipedia
(1.1) Kolej transsyberyjska prowadzi z Moskwy przez Irkuck do Władywostoku i liczy ponad dziewięć tysięcy kilometrów.
Wiktionary
IPA: ˌvwadɨˈvɔstɔk, AS: vu̯adyvostok
Wiktionary
przym. władywostocki
Wiktionary
1. prawo rządzenia państwem, panowanie, rządy;
2. osoby, instytucje, organy itp. rządzące; kierownictwo; zwierzchnictwo;
3. moc, siła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) relacja, w której jedna strona – rządząca – ma możliwość oddziaływania na drugą
(1.2) ludzie, którzy rządzą
(1.3) możliwość poruszania kończynami ciała
(1.4) zob. władze.
Wiktionary
Władza – możliwość wywierania przez jednostkę bądź grupę rzeczywistego wpływu na istotne okoliczności życia przez ukierunkowywanie własnego postępowania (władza nad sobą – indywidualna) lub postępowania innych osób (władza nad innymi – społeczna). Władza społeczna jest zdolnością ukierunkowywania zachowań innych ludzi niezależnie od tego, czy jest to zgodne z ich interesem i wolą. Tam, gdzie przeważa zgodność interesów i woli współzależnych osobników, zbędne są stosunki władcze.
Wikipedia
(1.1) Mój szef ma nade mną władzę, ale tylko w godzinach pracy.
(1.2) Trybunał Konstytucyjny jest po to, aby chronić społeczeństwo przed władzą.
(1.3) Mój kolega skoczył do zbyt płytkiej wody i teraz nie ma władzy w nogach.
(1.4) Władze partii wybrały nowego przewodniczącego.
Wiktionary
IPA: ˈvwad͡za, AS: vu̯aʒa
Wiktionary
rzecz. władztwo n., władca m., władczyni ż., władanie n., niedowład m., władze nmos., bezwład m.
czas. władać ndk., zawładnąć dk., obezwładniać ndk., obezwładnić dk.
przym. władczy, bezwładny, władny
przysł. władczo
Wiktionary
1. prawo rządzenia państwem, panowanie, rządy;
2. osoby, instytucje, organy itp. rządzące; kierownictwo; zwierzchnictwo;
3. moc, siła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ludzie, którzy rządzą
(1.2) kierownictwo jakiejś organizacji
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: władza
Wiktionary
Władza – możliwość wywierania przez jednostkę bądź grupę rzeczywistego wpływu na istotne okoliczności życia przez ukierunkowywanie własnego postępowania (władza nad sobą – indywidualna) lub postępowania innych osób (władza nad innymi – społeczna). Władza społeczna jest zdolnością ukierunkowywania zachowań innych ludzi niezależnie od tego, czy jest to zgodne z ich interesem i wolą. Tam, gdzie przeważa zgodność interesów i woli współzależnych osobników, zbędne są stosunki władcze.
Wikipedia
(1.1) Na falę strajków władze odpowiedziały represjami.
(1.2) We władzach naszego związku dokonano zmian.
Wiktionary
IPA: ˈvwad͡zɛ, AS: vu̯aʒe
Wiktionary
rzecz. władza ż., władczość ż., władanie n., władztwo n., władca m., władczyni ż., zawładnięcie n.
czas. władać ndk., zawładnąć dk.
przym. władczy, władny
przysł. władczo
Wiktionary
zdrobnienie od: Władysława (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., zdrobn. od Władysława
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Władzio i Władziu
Wiktionary
(1.1) Na weselu u Władzi Karolina już była z Markiem.
Wiktionary
rzecz. Władek mos., Władysława ż., Władka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Władzi lub z nią związany
SJP.pl
Władzin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Kołbiel.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Władzi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Władysław (imię męskie); Władek, Właduś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Władysław
Wiktionary
(1.1) Wysłaliśmy Władzia na kolonie do Łeby.
(1.1) Hela przywiozła Władziowi słoik konfitur z czereśni.
Wiktionary
rzecz. Właduś mos., Władka ż., Władek mos., Władysława ż., Władysław mos., Władziu mos.
Wiktionary
(1.1) Władek, Władziu
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Władzia lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. zdrobn. od: Władysław
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: Władzia
(2.2) Ms. i W. lp. od: Władzio
Wiktionary
(1.1) Zwiedziliśmy z Władziem piramidy w Gizie.
Wiktionary
rzecz. Właduś mos., Władzio mos., Władek mos., Władysława ż., Władysław mos.
Wiktionary
(1.1) Władek, Władzio
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. sprawowanie władzy
(1.2) książk. oddziaływanie na ludzi lub rzeczywistość
Wiktionary
(1.1) Śmierć Sancho III i podział ziem państwa pomiędzy jego synów oznaczały de facto koniec istnienia rozległego władztwa pampeluńskiego.
Wiktionary
rzecz. władanie ż., władca mos., władczyni ż., władza ż., władze lm nm.
czas. władać ndk., zawładnąć dk.
przym. władczy, władny
przysł. władczo
Wiktionary
(1.1) rządy, władanie, władza
(1.2) oddziaływanie, wpływ
Wiktionary
potocznie: włamanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. slang. włamanie
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: włamać
Wiktionary
(1.1) Jacyś gówniarze zrobili włam do piwnicy, zginął mi rower i narty.
Wiktionary
IPA: vwãm, AS: vu̯ãm
Wiktionary
rzecz. włamanie n., włamywacz m.
czas. włamać
Wiktionary
1. drukarstwo: dodać do składu w procesie łamania szpalt w kolumny;
2. włamać się - dostać się do zamkniętego pomieszczenia przez zniszczenie zamków, sforsowanie drzwi itp.; otworzyć sejf itp. w celu ukradnięcia czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. włamywać)
(1.1) druk. włączyć do składu, podczas łamania szpalt w kolumny
czasownik zwrotny włamać się (ndk. włamywać się)
(2.1) dostać się siłą do zamkniętego budynku (pomieszczenia, skrytki, kasy itp.), niszcząc urządzenia zamykające
(2.2) inform. bezprawnie odczytać lub zapisać dane w komputerze lub w sieci komputerowej po złamaniu zabezpieczeń
Wiktionary
(2.1) Złodziej ukradł świnkę-skarbonkę. Włamał się przez okno i uciekł z oszczędnościami.
Wiktionary
rzecz. włam mrz.
Wiktionary
1. drukarstwo: dodać do składu w procesie łamania szpalt w kolumny;
2. włamać się - dostać się do zamkniętego pomieszczenia przez zniszczenie zamków, sforsowanie drzwi itp.; otworzyć sejf itp. w celu ukradnięcia czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) napad rabunkowy połączony z wyłamaniem urządzeń zamykających
(1.2) inform. bezprawne odczytanie lub zapisanie danych w komputerze albo w sieci komputerowej połączone z pokonaniem zabezpieczeń
(1.3) druk. odczasownikowy od|włamać.
Wiktionary
(1.1) Policja potwierdza falę włamań, które miały miejsce w Warszawie na Woli i w Wilanowie.
Wiktionary
IPA: vwãˈmãɲɛ, AS: vu̯ãmãńe
Wiktionary
rzecz. włam m., włamywacz m., włamywaczka ż.
czas. włamać (się) dk., włamywać (się) ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) złodziej dokonujący kradzieży z włamaniem
Wiktionary
(1.1) Gdy wychodzę z domu, zawsze zamykam drzwi na trzy zamki, bo boję się włamywaczy.
Wiktionary
IPA: vwãˈmɨvat͡ʃ, AS: vu̯ãmyvač
Wiktionary
rzecz. włam m., włamanie n., włamywanie n.
:: fż. włamywaczka ż.
czas. włamywać się ndk., włamać się dk.
Wiktionary
SJP.pl
Włamywaczka (ang. Burglar) – amerykańska komedia kryminalna z 1987 roku w reżyserii Hugh Wilsona. Film jest adaptacją powieści Lawrence'a Blocka "The Burglar in The Closet", w której jednak − w przeciwieństwie do niniejszego projektu − główny bohater jest mężczyzną.
Wikipedia
skrót od: właściwy
SJP.pl
skrót
(1.1) = właściwie
Wiktionary
(1.1) Henryk Tomaszewski (właśc. Henryk Karol Robert König) urodził się 20 listopada 1919 roku w Poznaniu, zmarł 23 września 2003 roku w Kowarach na Dolnym Śląsku.
Wiktionary
osoba, która ma jakąś własność; posiadacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, do której coś należy, która jest w posiadaniu danej rzeczy; ten, kto ma coś na własność
(1.2) żart. mężczyzna posiadający jakąś określoną cechę wyglądu
Wiktionary
Własność (łac. prioprietas) – stosunek prawny między osobą (indywidualną, grupą, korporacją lub państwem) a przedmiotem. Przedmiot ten może być materialny, jak meble, lub całkowicie stworzony przez prawo, jak patent, prawo autorskie czy renta; może być ruchomy, jak zwierzę, lub nieruchomy, jak grunt.
Wikipedia
(1.1) Pełnomocnik właścicieli kilkukrotnie próbował zająć jej mieszkanie, a proponowane przez niego sposoby ugody nigdy nie doczekały się realizacji.
(1.2) Ów właściciel kaprawego oka usiadł obok mnie w autobusie.
Wiktionary
IPA: vwaɕˈt͡ɕit͡ɕɛl, AS: vu̯aśćićel
Wiktionary
rzecz. własność ż., właścicielstwo n., właścicielskość ż., właścizna ż.
:: fż. właścicielka ż.
przym. właścicielski, własny
przysł. właścicielsko
czas. przywłaszczyć
Wiktionary
(1.1) posiadacz, pan
(1.2) posiadacz
Wiktionary
kobieta, która ma jakąś własność; posiadaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która coś posiada
Wiktionary
IPA: ˌvwaɕt͡ɕiˈt͡ɕɛlka, AS: vu̯aśćićelka
Wiktionary
rzecz. własność ż., uwłaszczenie n., uwłaszczanie n.
:: fm. właściciel m.
czas. uwłaszczać ndk., uwłaścić dk.
przym. właścicielski, własnościowy, własny
Wiktionary
posiadanie czegoś, bycie właścicielem
SJP.pl
partykuła
(1.1) partykuła, komunikująca zmianę treści w stosunku do wcześniejszych wypowiedzi
(1.2) partykuła podkreślająca brak zrozumienia sytuacji
przysłówek
(2.1) należycie, adekwatnie, tak jak się powinno, poprawnie
Wiktionary
(1.1) Właściwie nie mam już zastrzeżeń.
(1.2) Co się tutaj właściwie dzieje?
(2.1) Myślę, że wszystko właściwie zrozumiałem.
Wiktionary
IPA: vwaɕˈt͡ɕivʲjɛ, AS: vu̯aśćivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. właściwość ż.
przym. właściwy
Wiktionary
(1.1) w sumie, w zasadzie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: właściwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha, zwykle jakiejś substancji
(1.2) cecha czegoś, co jest takie, jakie być powinno
(1.3) praw. zdolność danego organu do rozstrzygania określonej sprawy;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Istotną właściwością gumy jest to, że jest ona sprężysta.
(1.3) Nie rozumiem: burmistrz przysłał mi pismo, że odsyła podanie do innego wójta "wg właściwości rzeczowej".
Wiktionary
IPA: vwaɕˈt͡ɕivɔɕt͡ɕ, AS: vu̯aśćivość
Wiktionary
przysł. właściwie
przym. właściwy
partyk. właściwie
Wiktionary
(1.1) cecha, własność
Wiktionary
dotyczący właściwości
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: właściwy; bardziej właściwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest odpowiedni, spełnia określone warunki
(1.2) specyficzny, charakterystyczny dla kogoś lub czegoś
(1.3) taki, którego cechy są zgodne z określonym gatunkiem, grupą
(1.4) biol. taki, który jest najbardziej typowy dla taksonu wyższego rzędu
(1.5) adm. praw. podporządkowany w sensie jurysdykcyjnym
Wiktionary
(1.1) Pan od przyrody zadba o właściwe przygotowanie uczniów do olimpiady.
(1.5) Należało powiadomić właściwe służby.
Wiktionary
IPA: vwaɕˈt͡ɕivɨ, AS: vu̯aśćivy
Wiktionary
rzecz. właściwość ż.
przysł. właściwie
partyk. właściwie
Wiktionary
(1.1) odpowiedni, należyty, rzetelny, stosowny
(1.2) typowy
(1.3) faktyczny, prawdziwy
(1.5) kompetentny
Wiktionary
przysłówek czasu
(1.1) …komunikujący, że dane zdarzenie odbywa się w chwili mówienia, odbywało się bezpośrednio przed nią lub w czasie innego zdarzenia
partykuła
(2.1) …potwierdzająca to, co powiedział rozmówca, dająca do zrozumienia, że mówiący chciał powiedzieć to samo
(2.2) …potwierdzająca słuszność przypuszczenia zawartego w pytaniu rozmówcy
(2.3) …wyróżniająca, ze względu na określoną cechę, dany obiekt lub stan rzeczy i przeciwstawiająca go innym
Wiktionary
(1.1) Właśnie miałem do pana zadzwonić.
(2.1) — Uciekajmy stąd — szepnął Kogut. // — Właśnie — przytaknął Lis. — Uciekajmy, uciekajmy natychmiast.
(2.2) — Chcesz mi powiedzieć, że to ty naprawiłeś? // — No właśnie.
(2.3) Właśnie w tej sprawie do was dzwonię.
(2.3) Oto mój tato, a to właśnie jest mój narzeczony.
Wiktionary
IPA: ˈvwaɕɲɛ, AS: vu̯aśńe
Wiktionary
(1.1) akurat
(2.1) otóż to, nic dodać, nic ująć, nie inaczej, absolutnie
(2.2) oczywiście, (dokładnie) tak
Wiktionary
żartobliwie: własnymi nogami
SJP.pl
żartobliwie: ujrzany na własne oczy
SJP.pl
przysłówek
(1.1) własną ręką, własnymi rękami
Wiktionary
(1.1) Ten dom z widokiem na Zatokę Gdańską zbudowaliśmy niemal własnoręcznie.
Wiktionary
przym. własnoręczny
Wiktionary
wykonany własną ręką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) napisany lub zrobiony własną ręką
Wiktionary
przysł. własnoręcznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz posiadana przez kogoś
(1.2) prawo do rozporządzania daną rzeczą i korzystania z niej;
(1.3) właściwość, cecha
Wiktionary
Własność (łac. prioprietas) – stosunek prawny między osobą (indywidualną, grupą, korporacją lub państwem) a przedmiotem. Przedmiot ten może być materialny, jak meble, lub całkowicie stworzony przez prawo, jak patent, prawo autorskie czy renta; może być ruchomy, jak zwierzę, lub nieruchomy, jak grunt.
Wikipedia
(1.1) To moja prywatna własność.
(1.2) Odrębna własność lokalu jest nieograniczonym prawem rzeczowym.
(1.3) Funkcja f\colon\mathbb R\to\mathbb R ma własność Darboux, jeśli obraz każdego przedziału jest przedziałem.
Wiktionary
IPA: ˈvwasnɔɕt͡ɕ, AS: vu̯asność
Wiktionary
rzecz. właściciel m., właścicielka ż., uwłaszczenie n.
czas. uwłaszczyć
przym. własnościowy, własny
Wiktionary
(1.1) stan posiadania, majątek, mienie
(1.3) cecha, przymiot, właściwość
Wiktionary
potocznie: własnościowa spółdzielnia mieszkaniowa
SJP.pl
dotyczący własności
SJP.pl
żartobliwie: wypowiedziany własnymi ustami
SJP.pl
żartobliwie: na własne uszy (usłyszeć)
SJP.pl
a) postępujący według własnej woli;
b) wynikający z własnej woli
SJP.pl
należący do tego kogoś lub czegoś, przypisany temu komuś lub czemuś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w czyimś wyłącznym posiadaniu
(1.2) właściwy temu, o kim lub o czym jest mowa
Wiktionary
(1.1) To jest mój własny komputer.
(1.2) Ona ma swój własny styl ubierania się.
Wiktionary
IPA: ˈvwasnɨ, AS: vu̯asny
Wiktionary
rzecz. własność ż., właściciel m., właścicielka ż.
Wiktionary
(1.1) osobisty, prywatny, indywidualny, wyłączny, zastrzeżony
Wiktionary
członek kolaboracyjnego Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji, założycielem którego był generał Andriej Andriejewicz Własow
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. żołnierz kolaboracyjnej Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej dowodzonej przez gen. Andrieja Własowa
Wiktionary
(1.1) Nikt jeszcze nie zna dokładnej liczby własowców, a mianem tym w Rosji określa się nie tylko oddziały samego Własowa podporządkowane ROA, lecz także mnóstwo formacji tworzonych przez walczących po niemieckiej stronie żołnierzy radzieckich o innej narodowości niż rosyjska - Gruzinów, Azerów, Ukraińców.
Wiktionary
przym. własowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z kolaborującym z Niemcami, radzieckim generałem Andriejem Własowem
Wiktionary
rzecz. własowiec mos.
Wiktionary
otwór, przez który można wejść do środka czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) otwór do wchodzenia, szczególnie na statkach
Wiktionary
Właz – otwór (najczęściej okrągły) w pokładzie, zamykany szczelną pokrywą, przez który można przedostać się do położonych pod pokładem pomieszczeń okrętu. Na okrętach służy również do komunikacji pomiędzy wodoszczelnymi przedziałami. Zbudowany jest z płyty stalowej, której zagięte krawędzie wypełnione są gumową uszczelką. Włazy zamyka się za pomocą rygli.
Wikipedia
(1.1) Przed wyjściem w morze należy pozamykać na okręcie wszystkie włazy między grodziami.
Wiktionary
IPA: vwas, AS: vu̯as
Wiktionary
rzecz. włazówka ż., włażenie n., łazęga m., łażenie n.
czas. łazić ndk., włazić ndk., wyłazić ndk./dk., wyleźć dk.
przym. włazowy
Wiktionary
(1.1) luk
Wiktionary
pot.
1. wchodzić gdzieś powoli;
2. wchodzić na coś, np. na drabinę, wspinać się, wdrapywać się;
3. wdeptywać w coś;
4. nachodzić, następować na coś; trafiać, wpadać na kogoś;
5. pogrążać się w czymś (np. o drzazdze);
6. mieścić się w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba podlizująca się
Wiktionary
wulgarnie: osoba starająca się przypodobać komuś, by uzyskać dla siebie korzyść; dupodaj, dupodajec, dupodajek
SJP.pl
zgrubienie od: włos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości włoskiej, obywatel Włoch, mieszkaniec Włoch
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Włochy
Wiktionary
Włosi (wł. italiani) – naród zamieszkujący Włochy, gdzie jest ich około 56 mln. Znaczna liczba osób pochodzenia włoskiego mieszka poza Włochami, najwięcej w Brazylii, Argentynie i w USA. Mówią językiem włoskim. Religią większości Włochów jest katolicyzm.
Wikipedia
(1.1) Odwiedziliśmy z Włochami Częstochowę, Kraków i Wieliczkę.
Wiktionary
IPA: vwɔx, AS: vu̯oχ
Wiktionary
rzecz. włoskość ż., włoski mrz., Włochy nmos.
:: fż. Włoszka ż.
przym. włoski
przysł. po włosku
Wiktionary
(1.1) pot. Italianiec; reg. śl. Italok., reg. śl. Talijan.; pot. makaroniarz
Wiktionary
średni ptak drapieżny z rodziny puszczykowatych; sowa włochata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Aegolius funereus|ref=tak., gatunek średniej wielkości sowy, zamieszkujący północne lasy typu tajgi;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vwɔˈxatka, AS: vu̯oχatka
Wiktionary
przym. włochaty
Wiktionary
(1.1) włochatka zwyczajna
Wiktionary
cecha kogoś lub czegoś pokrytego włosami, sierścią, meszkiem
SJP.pl
pokryty włosami, sierścią, meszkiem; mechaty, kosmaty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pokryty sierścią, włosami, włoskami lub kudłami
Wiktionary
Włochaty – zespół anarchopunkowy ze Szczecina, założony w 1987 roku.
Wikipedia
rzecz. włosięta nmos., włos mrz., włosek mrz., włoch mrz., włochatość ż., owłosienie n., włochatka ż., włochatkowate nmos., włosie n.
przym. owłosiony
Wiktionary
(1.1) kosmaty, kudłaty, owłosiony
Wiktionary
mieszkaniec Włochów (dzielnicy Warszawy)
SJP.pl
mieszkanka Włochów (dzielnicy Warszawy)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Włochówka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Wizna.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela w Wiznie.
Wikipedia
przymiotnik od: Włochów, Włochy (dzielnica Warszawy)
SJP.pl
potocznie włosy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie, położone na Półwyspie Apenińskim, obejmujące także Sycylię i Sardynię;
(1.2) geogr. toponim odpowiadający kilku miejscowościom w Polsce;
Wiktionary
Włochy, Republika Włoska (wł. Italia, Repubblica Italiana) – państwo unitarne położone w Europie Południowej, głównie na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem Unii Europejskiej oraz wielu organizacji, m.in.: ONZ, NATO, należące do grupy siedmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata – G7.
Wikipedia
(1.1) Byłem we Włoszech i zwiedzałem Rzym.
(1.2) Byłem we Włochach i zwiedzałem zabytkowy kościół.
Wiktionary
IPA: ˈvwɔxɨ, AS: vu̯oχy
Wiktionary
(1.1)
rzecz. włoszczyzna ż., włoskość ż.
:: mieszkaniec Włoch mos.
:: mieszkanka Włoszka ż.
przym. włoski
Wiktionary
(1.1) Italia
Wiktionary
Wikipedia
człowiek lubiący się włóczyć; wagabunda, tramp, obieżyświat, włóczykij
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba podróżująca po świecie, szukająca schronienia u innych
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) wędrówka z miejsca na miejsce bez określonego celu, tułanie się
(2.2) dłuższa piesza wędrówka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przybłąkał się ten włóczęga!
(2.1) Po roku wrócił z włóczęgi zupełnie odmieniony.
Wiktionary
IPA: vwuˈt͡ʃɛ̃ŋɡa, AS: vu̯učẽŋga
Wiktionary
rzecz. włóczęgostwo n., włóczenie n., zawłóczenie n., niewłóczenie n., włóczek mos.
czas. włóczyć ndk., zawłóczyć dk.
przym. włóczęgowski, włóczkowy
Wiktionary
(1.1) obieżyświat, tułacz, łazik, łazęga, wagabunda, wałęsa, wędrowiec, włóczykij, tramp, reg. chachar, wałęga, wołokita, kresy|badzinia., kresy|bradiaga., kresy|bradziaga., reg. śl. andrus.
(2.1) rajza, tułaczka, łazęga
(2.1) wędrówka
Wiktionary
Włóczęgostwo – sposób życia osób, które nie mają stałego zajęcia i stałego centrum życiowego, polegający na nieustannym przemieszczaniu się bez określonego celu, co wyróżnia włóczęgów z grona osób bezdomnych. Słownik języka polskiego PWN określa włóczęgostwo jako wędrówkę bez określonego celu. Według materiałów dydaktycznych policji bywa utożsamiane z żebractwem ruchomym. Jest też pojęciem bliskim bezdomności z wyboru.
Wikipedia
mała siatka na ryby; mały włok, włóczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. podkrakowski flisak;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od włóczka
Wiktionary
rzecz. włóczenie n., włóczęga m./ż., włóczka ż., włóka ż., włókno n.
czas. włóczyć ndk.
przym. włóczkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|włóczyć.
Wiktionary
czas. włóczyć
rzecz. włóczka ż., włóczęga ż./mos.
Wiktionary
Włoczewo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Stara Biała.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
mała siatka na ryby; mały włok, włoczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wełniana nić do ręcznego robienia dzianin
(1.2) łow. przywabianie zwierzyny przez wleczenie padliny do nęciska
(1.3) łow. kawałek padliny używany do włóczki (1.2)
(1.4) roln. uprawianie gleby przy pomocy włóki
(1.5) rzad. zdrobn. od włóka (miara powierzchni)
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lp. od włóczek
Wiktionary
Włóczka – przędza o większych grubościach, wytwarzana z włókien naturalnych (bawełna, wełna itp.) lub otrzymywanych sztucznie (akryl, sztuczny jedwab, poliamid).
Włóczki sprzedawane są w motkach po 25, 50 lub 100 g.Wydajność/grubość włóczki podaje się najczęściej w metrach na 100 lub 50 g.
Wikipedia
IPA: ˈvwut͡ʃka, AS: vu̯učka
Wiktionary
rzecz. włóczenie n., włóka ż., włókno n., włóczek m.
czas. włóczyć ndk.
przym. włóczkowy
Wiktionary
(1.4) włóczenie
Wiktionary
podobny do włóczki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z włóczką, dotyczący włóczki, zrobiony z włóczki
Wiktionary
rzecz. włóczka ż., włóka ż., włóczek m., włóczenie n., włóczęga m./ż.
czas. włóczyć ndk.
Wiktionary
rodzaj kłującej broni drzewcowej używanej do XVII wieku przez piechotę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogólna nazwa długiej prostej broni drzewcowej; ; Gloger.
Wiktionary
Włócznia – ogólna nazwa długiej prostej broni drzewcowej.
Polska nazwa tego rodzaju broni wywodzi się od zwyczaju troczenia jej do łęku siodła końskiego w taki sposób, że zwisając w dół często wlokła się po ziemi.
W zależności od ciężaru, rozmiarów, kształtu i rodzaju ostrego zakończenia (grotu), włócznia mogła służyć do miotania na odległość (broń rzutna) lub do walki wręcz. Dzięki swojej długości, można nią było wspomagać od tyłu sojusznika w walce wręcz. Dłuższą odmianą włóczni jest pika.
Wikipedia
IPA: ˈvwut͡ʃʲɲa, AS: vu̯učʹńa
Wiktionary
(1.1) hasta, oszczep, dziryt, yari
Wiktionary
żołnierz uzbrojony we włócznię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz uzbrojony we włócznię, walczący włócznią
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) icht. nazwa systematyczna|Xiphias gladius|ref=tak., duża ryba drapieżna z górną szczęką przekształconą w długi szpikulec
(2.2) ornit. mały ptak z rodzaju doryfera
Wiktionary
Włócznik, miecznik (Xiphias gladius), określany też nazwami: „ryba-miecz” i „mieczoryb” – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny włócznikowatych (Xiphiidae), będący jej jedynym żyjącym przedstawicielem.
Wikipedia
(2.1) miecznik, ryba miecz
Wiktionary
rodzina ryb okoniokształtnych
SJP.pl
Miecznikowate (Xiphiidae) – rodzina morskich ryb z rzędu Perciformes.
Wikipedia
o cechach włócznikowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
1. ciągnąć po ziemi; wlec;
2. wozić kogoś wbrew jego woli, ciągnąć, wodzić;
3. włóczyć się - poruszać się bez określonego celu; wałęsać się; bywać w miejscach dla kogoś niestosownych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) ciągnąć, wlec
czasownik zwrotny niedokonany włóczyć się (dk. brak)
(2.1) chodzić bez celu
Wiktionary
(1.1) Król kazał go włóczyć końmi.
(2.1) Gdzie się włóczysz po nocy?
Wiktionary
IPA: ˈvwut͡ʃɨt͡ɕ, AS: vu̯učyć
Wiktionary
rzecz. włóczęga m./ż., włóczenie n.
Wiktionary
(1.1) ciągnąć, wlec
Wiktionary
Włóczydło polne (Caucalis platycarpos L.) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych (Apiaceae). Jedyny przedstawiciel rodzaju włóczydło Caucalis L. Rośnie dziko w środkowej i południowej Europie oraz w Azji Zachodniej, na Kaukazie i w Kirgistanie. W Polsce występuje głównie w pasie wyżyn.
Wikipedia
człowiek lubiący się włóczyć; wagabunda, tramp, włóczęga, obieżyświat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek lubiący się włóczyć
Wiktionary
Włóczykij (oryg. Snusmumriken) – bohater serii książek i komiksów Tove Jansson opowiadających o Muminkach i serialu animowanego z cyklu Muminki.
Wikipedia
IPA: vwuˈt͡ʃɨcij, AS: vu̯učyḱii ̯
Wiktionary
(1.1) wagabunda, tramp, włóczęga, obieżyświat, kresy|badzinia., kresy|bradziaga.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wyrób fabryki fajansu we Włocławku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, nad Wisłą;
Wiktionary
Włocławek – miasto w centralnej Polsce, na prawach powiatu. Trzecie co do wielkości w województwie kujawsko-pomorskim, położone nad Wisłą, przy ujściu Zgłowiączki. Jest siedzibą powiatu włocławskiego i gminy wiejskiej Włocławek. Historyczną stolica Kujaw. Należy do najstarszych miast w Polsce. Jest jednym z największych ośrodków administracyjnych i gospodarczych w regionie, z dobrze rozwiniętą infrastrukturą kulturalną i sportową. Niewątpliwą zaletą jest położenie w centralnej części kraju, przez którą przebiega droga krajowa nr 91 oraz linia kolejowa nr 18. We Włocławku znajdują się trzy stacje kolejowe, z czego jedna o znaczeniu wojewódzkim. Niedaleko miasta przebiega również autostrada A1, transport drogowy ułatwiają dwa dedykowane węzły autostradowe. 15 km od granicy administracyjnej znajduje się trzeci węzeł (Kowal). Przez Włocławek przebiega międzynarodowa droga wodna E40 (Morze Bałtyckie-Morze Czarne). Miasto jest siedzibą kurii diecezji włocławskiej.
Wikipedia
(1.1) Kiedy powróciłam z matką do Włocławka w paryskim kostiumie i nancejskim kapeluszu, pogodzona z Goncourtami i z szarością Luwru, byłam obywatelką świata.
Wiktionary
IPA: vwɔt͡sˈwavɛk, AS: vu̯ocu̯avek
Wiktionary
rzecz. włocławianin m., włocławianka ż.
przym. włocławski, podwłocławski
Wiktionary
mieszkaniec Włocławka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Włocławka
(1.2) osoba pochodząca z Włocławka, urodzona we Włocławku
Wiktionary
(1.1) Teraz razem ze słoweńskim szkoleniowcem ma zapewnić włocławianom obronę tytułu mistrza Polski.
Wiktionary
IPA: ˌvwɔt͡swaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: vu̯ocu̯avʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Włocławek m.
:: fż. włocławianka ż.
przym. włocławski
Wiktionary
mieszkanka Włocławka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Włocławka
(1.2) kobieta pochodząca z Włocławka, urodzona we Włocławku
Wiktionary
IPA: ˌvwɔt͡swaˈvʲjãnka, AS: vu̯ocu̯avʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Włocławek m.
:: fm. włocławianin m.
przym. włocławski
Wiktionary
→ Włocławek (miasto), → Włocławskie (region)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Włocławka, związany z Włocławkiem
Wiktionary
(1.1) Proces docierania ostatecznego podziału kraju w pracach Sejmu i Senatu trwał do lipca, przynosząc jeszcze takie osobliwości jak osławiony "rogal". Było to Kujawsko-Pomorskie w fikuśnym kształcie bumerangu, złożone z województw bydgoskiego i włocławskiego, ale z toruńskim podłączonym pod Gdańsk.
Wiktionary
IPA: vwɔt͡sˈwafsʲci, AS: vu̯ocu̯afsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Włocławek m., Włocławskie n., włocławianin m., włocławianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Włodarczyk – polskie nazwisko według bazy PESEL 19.04.2024 r. nosi je 34 658 Polskich obywateli.
Wikipedia
niedźwiedziówka włodarka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
niedźwiedziówka włodarka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
inne:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Włodarkiewicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. osoba sprawująca nad czymś władzę;
2. dawniej: kierownik robotników folwarcznych w majątku ziemskim
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: sprawować nad czymś władzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Włodawa (wymowa) – miasto we wschodniej Polsce, w województwie lubelskim, siedziba powiatu włodawskiego; położone na obszarze Garbu Włodawskiego, nad Włodawką i Bugiem przy granicy z Białorusią. Prawa miejskie otrzymała w 1534 r.
Wikipedia
IPA: vwɔˈdava, AS: vu̯odava
Wiktionary
rzecz. Włodawka ż.
przym. włodawski
Wiktionary
mieszkaniec Włodawy
SJP.pl
mieszkanka Włodawy
SJP.pl
przymiotnik od: Włodawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Włodawy, związany z Włodawą
Wiktionary
(1.1) Charakterystyczne, że w tym okresie 80% członków PPR w powiecie włodawskim stanowili Ukraińcy.
Wiktionary
rzecz. Włodawa ż., włodawianin m., włodawianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodki lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Włodzimierz (imię męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Włodzimierz (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodeczka lub z nim związany
SJP.pl
1. zdrobnienie od: Włodzimierz (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Włodzimierz
Wiktionary
Włodek – nazwisko
Wikipedia
(1.1) – Mój Włodku… – nie skończyła, zagryzła blade usta i na żółtej karteczce nakreśliła słów kilka. (W. Reymont: Fermenty)
Wiktionary
IPA: ˈvwɔdɛk, AS: vu̯odek
Wiktionary
rzecz. Włodzimierz m.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: Włodzimierz (imię męskie);
2. nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodka lub z nim związany
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Włodowice – miasto w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, siedziba gminy Włodowice. Pomimo administracyjnej przynależności do woj. śląskiego od 1999 roku, Włodowice są częścią Jury Krakowsko-Częstochowskiej, która należy do Małopolski, zatem miejscowość jest także częścią Małopolski.
Wikipedia
przymiotnik od: Włodowice
SJP.pl
mieszkaniec Włodowic
SJP.pl
mieszkanka Włodowic
SJP.pl
Włodowo (niem. Waltersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Świątki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Miejscowość leży w historycznym regionie Prus Górnych.
Wikipedia
przymiotnik od: włodyka
SJP.pl
władyka
1. w dawnej Polsce i na Rusi: pan, władca
2. honorowy tytuł biskupów w kościele prawosławnym
SJP.pl
Włodyka (niem. Bauerberg) – wzniesienie (682 m n.p.m.) w Sudetach Środkowych, w południowo-wschodniej części pasma Wzgórz Wyrębińskich.
Wzniesienie położone jest w południowo-wschodniej części Wzgórz Wyrębińskich, około 1,1 km na zachód od centrum miejscowości Jugów.
Wikipedia
zdrobnienie od: Włodzimiera (imię żeńskie)
SJP.pl
Włodzienin (1945–1946 Władzienin, cz. Vladěnín, niem. Bladen) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice, na Płaskowyżu Głubczyckim u podnóża południowo-wschodniej części Gór Opawskich.
Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
Włodzimiera (dawn. Włodzimiery) – osada w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Skulsk.
W latach 1973-1976 w gminie Wierzbinek (od 1973 do 31 maja 1975 w powiecie radziejowskim). 1 stycznia 1977 (jako część sołectwa Goplana) włączona do gminy Skulsk.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Wikipedia
IPA: ˌvwɔd͡ʑĩˈmʲjɛra, AS: vu̯oʒ́ĩmʹi ̯era
Wiktionary
rzecz. Włodzimierz
Wiktionary
zdrobnienie od: Włodzimiera (imię żeńskie)
SJP.pl
Włodzimierka – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Osięciny.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa włocławskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Włodzimierz (miasto)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Włodzimierzem, dotyczący Włodzimierza
(1.2) związany z Włodzimierzem Wołyńskim, dotyczący Włodzimierza Wołyńskiego
Wiktionary
rzecz. Włodzimierz mrz.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. adm. miasto obwodowe w Rosji, położone nad Klaźmą w dorzeczu Oki;
(2.2) geogr. zob. Włodzimierz Wołyński.
Wiktionary
Włodzimierz – słowiańskie imię męskie. Składa się ze słów Włodzi- – „panuje” i -mierz, które pochodzi z dawnego -mir – „pokój”. Formą staropolską tego imienia jest zatem Włodzimir (analogicznie do Sławomir czy Krzesimir).
Włodzimierz imieniny obchodzi 16 stycznia, 12 czerwca, 15 lipca i 11 sierpnia.
Wikipedia
(1.1) Jakie są przyczyny chrystianizacji Rusi i dlaczego kniaź Włodzimierz wybrał właśnie prawosławie?
(2.1) Jutro wieczorem jadę do Włodzimierza.
Wiktionary
IPA: vwɔˈd͡ʑĩmʲjɛʃ, AS: vu̯oʒ́ĩmʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. Włodzimierzowa ż., Włodzimierzówna ż., Włodzimierzostwo lm m., włodzimierzanin mos., włodzimierzanka ż.
:: fż. Włodzimiera ż.
:: zdrobn. Włodek mos.
przym. Włodzimierzowy, włodzimierski
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Włodek, daw. Włodzimir
Wiktionary
mieszkaniec Włodzimierza
SJP.pl
mieszkanka Włodzimierza
SJP.pl
Włodzimierz z małżonką; Włodzimierzowie
SJP.pl
Włodzimierz z małżonką; Włodzimierzostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodzimierza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodzimiery lub z nią związany
SJP.pl
staropolskie imię męskie
SJP.pl
Włodzimir – staropolskie imię męskie. Składa się ze słów Włodzi- – „panuje” i -mir – „pokój”.
Włodzimir imieniny obchodzi 16 stycznia, 19 kwietnia, 15 lipca, 11 sierpnia, 18 sierpnia i 25 września.
Znane osoby noszące imię Włodzimir:
Wikipedia
staropolskie imię męskie
SJP.pl
Włodzimirów – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Zagórów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa konińskiego.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodzi lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Włodzimierz (imię męskie); Włodek
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodzia lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Włodzisław, Włocsław, Włocław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Włodzi- („władać, panować”) i -sław. W późniejszym czasie pod wpływem języka czeskiego powstała z tego imienia obecnie bardziej znana forma, Władysław. Do końca XV wieku imię to (Władzisław? — Ladislaw) zanotowano u około 1000 osób.
Włodzisław imieniny obchodzi 27 czerwca, 19 lipca i 25 września.
Żeński odpowiednik: Włodzisława
Wikipedia
IPA: vwɔˈd͡ʑiswaf, AS: vu̯oʒ́isu̯af
Wiktionary
rzecz. Włodzisława ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Włodzisława – imię żeńskie; żeński odpowiednik staropolskiego imienia męskiego Włodzisław, złożonego z członów Włodzi- („władać, panować”) i -sław, z którego w późniejszym czasie pod wpływem języka czeskiego powstała bardziej znana forma – Władysław (i jego żeński odpowiednik – Władysława).
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodzisławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Włodzisław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodzisławy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Włodzisław (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodzisławka lub z nim związany
SJP.pl
Włodzisław z małżonką; Włodzisławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Włodzisława lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
narośl kostna na wewnętrznej stronie stawu skokowego konia; szpat; łogawizna
SJP.pl
Szpat, włogacizna – przewlekłe zapalenie stawu skokowego konia, skutkujące charakterystycznymi naroślami kostnymi na przyśrodkowej stronie stawu stępu i kulawiznę zmniejszającą się podczas jego aktywności.
Jest to schorzenie, które w początkowej fazie daje się leczyć zachowawczo, a w postaci przewlekłej skuteczne jest leczenie operacyjne metodą artrodezy.
Wikipedia
o koniu: mający szpat (kostną narośl na stawie skokowym); łogawy
SJP.pl
potocznie: zbić kogoś, sprawić komuś lanie; wtłuc, wlać, wkropić
SJP.pl
sieć do połowu ryb dennych; włók
SJP.pl
Włok – ciągnione, czynne narzędzie sieciowe do połowu ryb.
Wikipedia
skrót od: włókiennictwo, włókienniczy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
dawna jednostka powierzchni gruntu, równa około 30 morgom; włóka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. narzędzie rolnicze do wyrównywania ziemi
(1.2) roln. uprawianie ziemi za pomocą włóki (1.1)
(1.3) miar. miara powierzchni gruntu ornego wynosząca 30 morgów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) daw. włóczęga
Wiktionary
(1.2) Włóka zajęła im całe popołudnie.
(1.3) Dodatkowo Bisztynek otrzymał 30 włók we wsi Dąbrowa.
(2.1) Wziąłem na furę tego włókę, którego widzieliśmy wcześniej pod kościołem.
Wiktionary
rzecz. włóczek mos., włóczka ż.
przym. włóczkowy
Wiktionary
(2.1) włóczykij
Wiktionary
zdrobnienie od: włókno
SJP.pl
przypominający włókienko, podobny do włókienka
SJP.pl
przymiotnik od: włókienko
SJP.pl
dział przemysłu zajmujący się wyrobem włókien sztucznych, produkcją tkanin i dzianin oraz nici i przędzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gałąź przemysłu zajmująca się produkcją tkanin, nici, dzianin, itp.
Wiktionary
Włókiennictwo – dziedzina nauki i przemysłu zajmująca się produkcją półwyrobów i wyrobów włókienniczych (tekstyliów) z różnorodnych surowców włókienniczych.
Wikipedia
IPA: ˌvwucɛ̇̃ɲˈːit͡stfɔ, AS: vu̯uḱė̃•ńictfo
Wiktionary
przym. włókienniczy
rzecz. włóknina ż., włókno n., włókiennik
Wiktionary
(1.1) przemysł włókienniczy
Wiktionary
kobieta zatrudniona w przemyśle włókienniczym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z włókiennictwem, dotyczący włókiennictwa
Wiktionary
(1.1) Asortyment został rozszerzony o niektóre artykuły włókiennicze; przeważnie towary białe, bawełniane i lniane.
Wiktionary
rzecz. włókno n., włókiennictwo n., włókiennik m., włóknina ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie włókiennictwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od włókniak
Wiktionary
rzecz. włókniak m.
Wiktionary
nowotwór łagodny rozwijający się z tkanki łącznej włóknistej; fibroma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) med. nowotwór łagodny
Wiktionary
Włókniak (łac. fibroma) – łagodny nowotwór powstający z tkanki łącznej. Wyróżnia się włókniaki miękkie (łac. fibroma molle) i włókniaki twarde (łac. fibroma durum, dermatofibroma, fibrosis nodularis subepidermalis).Kod ICD 10 - D23.
Wikipedia
rzecz. włókno n., włóknina ż.
:: zdrobn. włókniaczek m.
przym. włóknisty, włókniakowy
Wiktionary
rzadki nowotwór złośliwy z grupy mięsaków tkanek miękkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) med. złośliwy nowotwór wywodzący się z tkanki łącznej włóknistej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Komórki tego mięsaka, a raczej włókniakomięsaka […], nie przedstawiają różnorodności, dając obraz tkanki bardziej dojrzałej.
Wiktionary
nadmierny rozrost tkanki łącznej włóknistej
SJP.pl
kobieta zatrudniona w przemyśle włókienniczym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pracująca w przemyśle włókienniczym
Wiktionary
Włókniarz (forma żeńska: włókniarka) – robotnik pracujący w przemyśle włókienniczym.
Dla uczczenia tego zawodu główną arterię komunikacyjną Łodzi na kierunku północ-południe, stanowiącą jednocześnie drogę krajową 1 nazwano „aleją Włókniarzy”', a w Bielsku-Białej: jeden z głównych mostów na Białej - „mostem Włókniarzy”, natomiast park w centrum miasta - „parkiem Włókniarzy”.
Wikipedia
przymiotnik od: włókniarz
SJP.pl
mężczyzna zatrudniony w przemyśle włókienniczym
SJP.pl
Włókniarz (forma żeńska: włókniarka) – robotnik pracujący w przemyśle włókienniczym.
Dla uczczenia tego zawodu główną arterię komunikacyjną Łodzi na kierunku północ-południe, stanowiącą jednocześnie drogę krajową 1 nazwano „aleją Włókniarzy”', a w Bielsku-Białej: jeden z głównych mostów na Białej - „mostem Włókniarzy”, natomiast park w centrum miasta - „parkiem Włókniarzy”.
Wikipedia
nierozpuszczalna substancja białkowa powstająca podczas krzepnięcia krwi; fibryna
SJP.pl
Fibryna, włóknik – proste białko fibrylarne, wytrącające się z osocza krwi podczas procesu jej krzepnięcia. Tworzy rusztowanie skrzepu. Powstaje z fibrynogenu w wyniku działania trombiny.
Wikipedia
przymiotnik od: włóknik
SJP.pl
materiał nietkany, tworzony poprzez technikę igłowania, przeszywania, zgrzewania lub klejenia luźnych włókien, stosowany do wyrobu tkanin, mat izolacyjnych, laminatów i wykorzystywany w krawiectwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) materiał wytwarzany z włókien poprzez ich klejenie i prasowanie bez tkania
Wiktionary
Włóknina – wyrób włókienniczy płaski, tworzony bezpośrednio ze strumienia włókien przez ich spilśnianie, sklejanie, igłowanie lub przeszywanie (wyrób nietkany). Do włóknin należą również filce bite.
Nazwy włóknina używa się też błędnie w odniesieniu do przędzin.
Wikipedia
IPA: vwucˈɲĩna, AS: vu̯uḱńĩna
Wiktionary
rzecz. włókiennictwo n., włókniak m., włókno n., włókiennik m., włókienniczka ż.
:: zdrobn. włókienko n.
przym. włókienniczy, włókienny, włóknisty, włókienkowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się, zbudowany z włókien
Wiktionary
rzecz. włókno n., włóknina ż., włókniak mrz.
Wiktionary
1. materiał, z którego wyrabia się przędzę;
2. włoskowaty twór w organizmach ludzkich lub zwierzęcych spełniający różnorodne funkcje;
3. element wzmacniający narządy roślin, składający się z długich martwych komórek o grubych ściankach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jednostka strukturalna materiału o długości znacznie większej niż przekrój;
(1.2) astr. megastruktura budująca wszechświat, o długim kształcie, złożona z galaktyk;
Wiktionary
Włókno – podstawowa jednostka struktury wielu materiałów, która charakteryzuje się znaczną długością i niewielkim przekrojem poprzecznym. Zwykle przyjmuje się, że włóknem jest struktura, której długość jest minimum 100 razy większa od jej przekroju poprzecznego. Włókna występują zarówno w materiałach naturalnych, jak i produkowanych przez człowieka. Niektóre materiały są wykonane prawie wyłącznie z włókien, podczas gdy w innych włókna stanowią tylko jeden z elementów, wzmacniający ich strukturę.
Wikipedia
(1.1) Rozróżniamy włókna naturalne i sztuczne, produkowane przez człowieka.
Wiktionary
IPA: ˈvwuknɔ, AS: vu̯ukno
Wiktionary
rzecz. włókiennictwo n., włókniak m., włóknina ż., włókiennik m., włókienniczka ż.
:: zdrobn. włókienko n.
przym. włókienniczy, włókienny, włóknisty, włókienkowy
Wiktionary
(1.1) nitka, nić
Wiktionary
dostarczający włókna
SJP.pl
mający zdolność tworzenia włókien
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych; błyskoporek
SJP.pl
Inonotus P. Karst. (błyskoporek) – rodzaj grzybów z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae).
Wikipedia
spulchniać i wyrównywać glebę za pomocą włóki; włóczyć
SJP.pl
przymiotnik od: włok
SJP.pl
1. w górnictwie: wyrwa w caliźnie wykonana zwykle robotami strzelniczymi w celu uzyskania większej powierzchni dalszego urabiania
2. przestarzale: miejsce włamane, wgniecione do środka
SJP.pl
1. elastyczny, nitkowaty, rogowy wytwór naskórka ssaków;
2. owłosienie, szczecina zwierząt lub produkt sztuczny służący do wyrobu pędzli i szczotek;
3. puszysta powierzchnia niektórych tkanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. nitkowaty twór, pochodzenia naskórkowego, występujący na powierzchni skóry ssaków;
Wiktionary
Włos – nitkowaty, zrogowaciały, wyspecjalizowany wytwór naskórka, występujący wyłącznie u ssaków, na powierzchni ich skóry, zbudowany z twardej, spoistej keratyny. W entomologii termin włosy lub włoski (łac. comae, pili, chaetae) stosowany jest w odniesieniu do niektórych wytworów oskórka stawonogów, w tym do szczecinek (saetae, setae).
Wikipedia
(1.1) Irena wywołała oburzenie farbując włosy na zielono.
Wiktionary
IPA: vwɔs, AS: vu̯os
Wiktionary
rzecz. włosie n., owłosienie n., włośnica ż., włośnik m., włosień m., włosiennica ż., włosienicznik m., włosiak m., włosiakowate nmos.
:: zdrobn. włosek m.
:: zgrub. włoch m.
przym. owłosiony, włochaty, włosowy
Wiktionary
(1.1) kłak, kudeł
Wiktionary
dawniej: posiadłość, duży majątek ziemski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. posiadłość, duży majątek ziemski
(1.2) hist. adm. jednostka administracyjna w Wielkim Księstwie Litewskim, Rosji i do r. 1929 w ZSRR
Wiktionary
Wikipedia
IPA: vwɔɕt͡ɕ, AS: vu̯ość
Wiktionary
rzecz. włościaństwo n., włościanin m., włościanka ż.
przym. włościański
Wiktionary
dawniej: chłop; rolnik
SJP.pl
Chłopi w Polsce – warstwa ludności osiadła na roli i zajmująca się zawodowo gospodarstwem rolnym.
Wikipedia
chłopka
SJP.pl
przymiotnik od: włościanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. chłopstwo
Wiktionary
rzecz. włość ż., włościanin m., włościanka ż.
przym. włościański
Wiktionary
(1.1) chłopstwo, włość, gmin
Wiktionary
dawne imię męskie
SJP.pl
Włościbor, Właścibor – staropolskie imię męskie. Składa się z członów: Włości- ("panować") i -bor ("walka"). W Czechach znane jako Vlastibor.
Włościbor imieniny obchodzi 5 stycznia.
Wikipedia
Włościejewice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś położona 7 km na południowy zachód od Książa Wielkopolskiego przy drodze powiatowej nr 4080 z Dolska do Książa Wielkopolskiego przez Włościejewki. We wsi znajduje się skrzyżowanie z droga powiatową nr 4089 do Ług.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Włościsław (cz. Vlastislav) – legendarny książę plemienia Łuczan z ośrodkiem władzy w grodzie Žatec, znany z Kroniki Kosmasa (I,10).
Miał toczyć walki z Czechami Neklana, odnosząc nad nimi zwycięstwa. Na pograniczu prowincji Bilina i Litomierzyce założył gród nazwany jego imieniem. Włościsław miał zginąć w bitwie z Czechami dowodzonymi przez Tyrona na polu Tursko. Po jego śmierci Neklan oddał małoletniego syna Włościsława pod opiekę Serba Duringa, ten jednak licząc na nagrodę władcy zamordował chłopca, za co został skazany na śmierć.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Włościsława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członów: Włości- („panować”) i -sława („sława”). Oznacza „tę, która panuje nad swoją sławą”.
Włościsława imieniny obchodzi 3 stycznia.
Wikipedia
zdrobnienie od: włosek
SJP.pl
1. zdrobnienie od: włos;
2. jeden z wytworów komórek skórki roślin okrywającej liście, część kwiatu, owoce i młode pędy;
3. u zwierząt: nitkowaty wyrostek na ciele
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: włos
(1.2) bot. wytwór skórki roślin, wyrastający na liściach, młodych pędach, kwiatach lub owocach;
(1.3) zool. nitkowaty wyrostek pokrywający całe ciało zwierzęcia lub niektóre jego części, spełniający funkcje czuciowe albo ochronne
Wiktionary
Włoski, trichomy (łac. pilus) – jedno lub wielokomórkowe, żywe lub martwe wytwory skórki (epidermy) u roślin. Są zróżnicowane zarówno pod względem funkcji, jak i kształtu. Gęsta powłoka z włosków na powierzchni niektórych roślin nazywana jest kutnerem. Włoski są utrzymywane, albo przez cały okres życia rośliny (trichomy trwałe), albo tylko przez jakiś czas, po czym są zrzucane.
Wikipedia
IPA: ˈvwɔsɛk, AS: vu̯osek
Wiktionary
rzecz. włos m., włoch mrz., włosięta nmos.
przym. owłosiony, włochaty
Wiktionary
szorstka tkanina z końskiego włosia - włosiennica
SJP.pl
Wikipedia
zrobiony z włosów lub włosia
SJP.pl
sztywne włosy, zazwyczaj końskie, do wyrobu smyczków i pędzli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sztywne włosy, zwykle z ogona lub grzywy konia
Wiktionary
Włosie – włosy zestrzyżone z grzyw, grzywek i ogonów zwierząt (głównie koniowatych), wykorzystywane jako surowiec do wyrobu pędzli, podkładów rymarskich i tapicerskich, sit, smyczków i włosianki krawieckiej. Włosie stosuje się także w szczotkach do butów, włosów i zamiatania. Do wyrobu sztucznego włosia wykorzystuje się igliwie.
Wikipedia
(1.1) Kupiłem sobie pędzel o miękkim włosiu.
(1.1) Alojzy zgodził się, wobec czego urwaliśmy kilka gałązek ostu na przynętę, przygotowaliśmy pętlicę z końskiego włosia i zastawiliśmy sidła, sami zaś przyczailiśmy się w pobliskich krzakach.
Wiktionary
IPA: ˈvwɔɕɛ, AS: vu̯ośe
Wiktionary
rzecz. włosięta nmos., włoch mrz., włos m., włosienica ż., owłosienie n.
przym. włosiany, włochaty, włosowy
Wiktionary
nicień pasożytujący w jelitach, wywołuje włośnicę (trychinozę); trychina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nicień z rodzaju nazwa systematyczna|Trichinella|ref=tak., czynnik etiologiczny włośnicy;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. włoch mrz., włos mrz., włosięta nmos.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
podrodzaj roślin okrytonasiennych z rodziny jaskrowatych
SJP.pl
Wikipedia
szorstka tkanina z końskiego włosia - włosianka
SJP.pl
Włosiennica (stgr. κιλίκιον, kilíkion, łac. cilicium) – szorstka tkanina z sierści kozy lub wielbłąda, służąca do wytwarzania żagli, namiotów i worków. W starożytności centrum jej wyrobu była Cylicja.
Wikipedia
mól włosienniczek - mała ćma z rodziny molowatych, szkodnik niszczący ubrania; mól ubraniowy, mól odzieżowy
SJP.pl
rzadkie, słabe włosy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) książk. pieszcz. włosy
Wiktionary
(1.1) Miała włosięta ciemne, jedwabne, i jasne, błękitne oczy, a patrzeć niemi umiała głęboko przez firankę rzęs długich.
Wiktionary
rzecz. włos mrz., włosek mrz., włosie n., owłosienie n., włośnica ż., włośnik mrz., włosień mzw./ż., włosiennica ż., włosienicznik mrz., włosiak mrz., włosiakowate nmos., włochacz mrz.
przym. owłosiony, włochaty, włosowy
Wiktionary
potocznie: pielęgnacja włosów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzadkie, słabe włosy
SJP.pl
przymiotnik od: włosie
SJP.pl
zgrubienie od: włos
SJP.pl
zgrubienie od: włos
SJP.pl
twardziak włosistobrzegi - gatunek grzybów z rodziny żagwiowatych; żagiew włosistobrzega
SJP.pl
pokryty włosami; mający na sobie wiele włosów; kosmaty
SJP.pl
związany z Włochami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Włochami, dotyczący Włoch lub Włochów, wywodzący się z Włoch
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla Włoch i Włochów, mający cechy lub właściwości przypisywane Włochom lub Italii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) jęz. język z grupy romańskich, używany między innymi we Włoszech;
forma rzeczownika.
(4.1) M. B. W. lm. zob. włosek.
Wiktionary
Język włoski (wł. lingua italiana, italiano /itaˈljano/) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii. W pewnym stopniu używany również we Francji (zwłaszcza na Korsyce) i na Malcie. Można się nim także porozumieć w skupiskach emigracji włoskiej w Argentynie, Australii, Stanach Zjednoczonych i Tunezji oraz w pewnym niewielkim stopniu w Erytrei, byłej kolonii włoskiej (przez pewien czas używano go też w Libii i Somalii, ale po wycofaniu się włoskich kolonialistów wyszedł tam z użycia). Włoski jest silnie zróżnicowany dialektalnie, jego współczesna forma standardowa oparta jest na dialekcie toskańskim, znormalizowanym na przełomie XIII i XIV wieku przez Dantego Alighieri i wielu współczesnych mu twórców, takich jak Francesco Petrarca i Giovanni Boccaccio.
Wikipedia
(1.1) Wielki tragik włoski […], przyjechał na występy do Warszawy.
(1.1) Do obiadu pijemy włoskie wino.
(3.1) Osobom uczącym się języka włoskiego spore trudności sprawia zapamiętanie imiesłowów czasu przeszłego czasowników nieregularnych.
(4.1) Parę lat temu zauważył, że na jego nosie rosną małe, czarne włoski.
Wiktionary
IPA: ˈvwɔsʲci, AS: vu̯osʹḱi
Wiktionary
(1-3) rzecz. włoskość ż., Włochy nmos., Włoch mos., włoszczyzna ż., Włoszka ż.
(4.1) rzecz. włosiska lm nm., włosy lm nm.
Wiktionary
(1.1) italski
(3.1) włoszczyzna
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób włoski, po włosku
Wiktionary
(1.1) Podali jakąś włosko smakującą potrawę.
Wiktionary
przym. włoski
rzecz. Włochy lm nm., włoski mrz., włoskość ż.
Wiktionary
1. posługujący się językiem włoskim;
2. napisany w języku włoskim;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się językiem włoskim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) posługujący się językiem włoskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem włoskim
(1.3) spisany, stworzony w języku włoskim
Wiktionary
IPA: ˌvwɔskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: vu̯oskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
warnstorfia włoskolistna - gatunek mchu z rodziny krzywoszyjowatych
SJP.pl
zespół cech charakterystycznych dla Włoch, Włochów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) typowo włoski charakter czegoś, kogoś
Wiktionary
(1.1) O dawnej włoskości wyspy świadczą nazwy ulic.
Wiktionary
IPA: ˈvwɔskɔɕt͡ɕ, AS: vu̯oskość
Wiktionary
przym. włoski
przysł. włosko, po włosku
rzecz. Włochy lm nm., Włoch mos., Włoszka ż., włoszczyzna ż., włoski mrz.
Wiktionary
zjawisko spowodowane siłami działającymi między drobinkami ciał stałych i ciekłych polegające na wznoszeniu się do róznych wysokości w naczyniach i rurkach
SJP.pl
Zjawiska kapilarne – szereg zjawisk związanych z zachowaniem par i cieczy, a pojawiających się dla wielu obiektów o małym wymiarze charakterystycznym (np. rurki kapilarne, porowate powierzchnie) i silnie zależne od tego wymiaru, przy kącie zwilżania powyżej 90 stopni. W zależności od kąta zwilżania zjawisko może się pojawiać lub zanikać, promień rurki kapilarnej ma wpływ na wysokość podsiąkania.
Wikipedia
1. podobny do włoska, cienki jak włosek;
2. rurka włoskowata - szklana rurka o bardzo małym przekroju wewnętrznym; rurka kapilarna
SJP.pl
przymiotnik od: włosek
SJP.pl
rozłupek włoskoząb - gatunek mchu z rodziny strzechwowatych
SJP.pl
nitkowate strzępki grzybni ułatwiające rozsiewanie zarodników
SJP.pl
Włośnia (łac. capillitium) – nitkowate, płonne strzępki grzybni, które wraz z zarodnikami wypełniają wnętrze owocników typu zamkniętego (tzw. owocników angiokarpicznych) u niektórych grzybów owocnikowych (dawniej zwanych wnętrzniakami). Występuje też u śluzowców. Włośnię mają np. purchawki. Po otwarciu się owocnika, sprężysta włośnia ułatwia rozsiewanie się zarodników.
Wikipedia
bezkręgowiec o wydłużonym ciele, którego larwy pasożytują w ciele stawonogów, głównie owadów; drucieniec, nitnikowiec, nitkowiec
SJP.pl
Mallocybe (Kuyper) Matheny, Vizzini & Esteve-Rav. (włośniak) – rodzaj grzybów z rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae).
Wikipedia
bezkręgowiec o wydłużonym ciele, którego larwy pasożytują w ciele stawonogów, głównie owadów; drucieniec, nitnikowiec, nitkowiec
SJP.pl
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Hebeloma (Fr.) P. Kumm. (włośnianka) – rodzaj grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae.
Wikipedia
1. roślina zbożowa i pastewna z rodziny wiechlinowatych; czumiza; ber
2. choroba pasożytnicza zwierząt i człowieka; trychinelloza; trychinoza
3. cienka piłka służąca do wyrzynania otworów i w drewnie; wyrzynarka; laubzega
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: włośnica
SJP.pl
najwęższe naczynie krwionośne; kapilara
SJP.pl
Wikipedia
delikatny włosek wyrastający na młodej części korzenia rośliny, służący do pobierania wody z gleby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. drobny włosek okrywający świeżą część korzenia
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. włos mrz., włoch mrz., włosięta nmos.
Wiktionary
Włosnowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Solec-Zdrój.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Przez wieś przechodzi zielony szlak turystyczny z Wiślicy do Grochowisk, oraz 2 turystyczne szlaki lokalne: kapliczek i świątków oraz zielarski.
Wikipedia
rodzaj paproci z rodziny rozpłochowatych
SJP.pl
Włosocień, skalirzęs, trichomanes (Trichomanes L.) – rodzaj paproci z rodziny rozpłochowatych Hymenophyllaceae. W szerokim ujęciu rodzaju zaliczanych jest tu ok. 275 gatunków. W wąskim ujęciu zaliczanych jest tu ok. 60 gatunków. Gatunki zaliczane tu w szerokim ujęciu występują na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej oraz umiarkowanej na półkuli południowej, podczas gdy na północnej tylko na obszarach pod silnym wpływem klimatu oceanicznego (wschodnia część Ameryki Północnej, Europa Zachodnia, Półwysep Koreański i Japonia na Dalekim Wschodzie). Większość rośnie na kontynentach amerykańskich w strefie tropikalnej. W wąskim ujęciu zaliczane są tu tylko gatunki ze strefy międzyzwrotnikowej kontynentów amerykańskich. Rosnący w klimacie oceanicznym Europy włosocień delikatny T. speciosum ma najdalej na wschód wysunięte stanowisko w Polsce, przy czym rośnie tu tylko w postaci trwałego gametofitu (gatunek ten w wąskim ujęciu rodzaju jest z niego wyłączany i klasyfikowany jako Vandenboschia speciosa).
Wikipedia
choroba pasożytnicza człowieka i zwierząt, wywoływana przez nicienia włosogłówkę, często prowadząca do zapalenia wyrostka robaczkowego, anemii i chorób wrzodowych przewodu pokarmowego; trychocefaloza
SJP.pl
Trichurioza (włosogłówczyca, łac. trichuriosis, ang. trichuriasis) – choroba pasożytnicza spowodowana infestacją włosogłówki ludzkiej (Trichuris trichiura, syn. Trichocephalus trichiurus).
Wikipedia
nicień będący pasożytem ssaków, także człowieka (włosogłówka ludzka)
SJP.pl
Wikipedia
rodzina obleńców należąca do typu nicieni; Trichocephalidae
SJP.pl
o cechach włosogłówkowatych (rodzina obleńców)
SJP.pl
sierpowiec włosolistny - gatunek mchu z rodziny krzywoszyjowatych
SJP.pl
żartobliwie: nadmierne skupianie się na wyglądzie i pielęgnacji swoich włosów
SJP.pl
kobieta przesadnie dbająca o swoje włosy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) neol. kobieta przykładająca szczególną wagę do pielęgnacji włosów
Wiktionary
(1.1) Olejowanie włosów – to pojęcie, które nie powinno być obce żadnej włosomaniaczce.
Wiktionary
rzecz. włosomaniactwo n.
Wiktionary
żartobliwie: osoba nadmiernie skupiająca się na wyglądzie i pielęgnacji swoich włosów
SJP.pl
1. podobny do włosa, np. włosowate pędy roślin;
2. w biologii: naczynia włosowate (kapilarne) -
a) najmniejsze naczynia krwionośne tworzące sieci, które łączą najmniejsze tętnice z najmniejszymi żyłami;
b) najdrobniejsze naczynia limfatyczne, stanowiące początek dla układu dużych naczyń; kapilary, włośniczki;
3. ostnica włosowata - gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych, w Polsce bardzo rzadka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
drobne pęknięcia emalii, mogące powstawać pod wpływem nagrzewania
SJP.pl
przymiotnik od: włos
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do włosa, związany z włosem
Wiktionary
rzecz. włosięta nmos., włos mrz., włosie n., włosy lm nm., włoch mrz.
przym. włosowaty, owłosiony
Wiktionary
Włostek, trichogyne (gr. τρίχα – ‘włos’, γυναίκα – ‘kobieta’) – wyrostek lęgni krasnorostów i workowców.
U krasnorostów długi, smukły wyrostek karpogonium lub lęgni. U niektórych rodzajów (Batrachospermum) nie jest nitkowaty, lecz buławkowaty. U niektórych gatunków we włostku znajduje się dodatkowe jądro komórkowe, które w odróżnieniu od głównego jądra w zasadniczej części karpogonium nie jest zapładniane. Włostek służy za miejsce przylgnięcia spermacjów, z których jedno dokonuje zapłodnienia (cytogamia i kariogamia). Po kariogamii cytoplazma włostka oddzielana jest od cytoplazmy głównej części komórki, która daje początek karposporofitowi, galaretowatą strukturą. U bangiowych część przyjmująca spermacja jest mniej wyodrębniona i nosi nazwę prototrichogyne.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Jeziora Wielkie;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Wielkopolska;
(1.3) geogr. część wsi Chwałkowo, w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Krobia
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
część miejscowości w Polsceː
Zobacz też:
Wikipedia
(1.3) Na stacji we Włostowie czekał na nią pan Januszek.
Wiktionary
rzecz. włostowianin mos., włostowianka ż.
przym. włostowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Włostowa, związany z Włostowem
Wiktionary
(1.1) Dramat rozegrał się na włostowskim peronie kolejowym.
Wiktionary
rzecz. Włostowo n., włostowianin mos., włostowianka ż.
Wiktionary
owłosienie ludzkiej głowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) owłosienie głowy ludzkiej
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: włos
Wiktionary
Włos – nitkowaty, zrogowaciały, wyspecjalizowany wytwór naskórka, występujący wyłącznie u ssaków, na powierzchni ich skóry, zbudowany z twardej, spoistej keratyny. W entomologii termin włosy lub włoski (łac. comae, pili, chaetae) stosowany jest w odniesieniu do niektórych wytworów oskórka stawonogów, w tym do szczecinek (saetae, setae).
Wikipedia
(1.1) Rano przed zabiegiem proszę wygolić włosy na prawej nodze nad kolanem.
Wiktionary
IPA: ˈvwɔsɨ, AS: vu̯osy
Wiktionary
rzecz. włos m., włosiska nmos., włoski nmos., owłosienie n.
przym. włosowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szkucina, szkuty.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Włoszakowice (niem. Luschwitz) – wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, siedziba gminy Włoszakowice. Na południowy zachód od miejscowości rozciągają się rozległe kompleksy leśne.
Wikipedia
przymiotnik od: Włoszakowice
SJP.pl
Włoszanowo – pałucka wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Janowiec Wielkopolski.
Wikipedia
miasto powiatowe w województwie świętokrzyskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce w województwie świętokrzyskim;
Wiktionary
Włoszczowa – miasto powiatowe w Polsce w województwie świętokrzyskim. Siedziba władz gminy Włoszczowa i powiatu włoszczowskiego. Położone na Wyżynie Przedborskiej. W mieście funkcjonuje drobny przemysł drzewny, spożywczy, obróbki aluminium, budowlany oraz elektryczny. Według danych z 1 stycznia 2018 Włoszczowa liczyła 10 096 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: vwɔʃˈt͡ʃɔva, AS: vu̯oščova
Wiktionary
przym. włoszczowski
rzecz. włoszczowianin, włoszczowianka
Wiktionary
mieszkaniec Włoszczowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Włoszczowy
Wiktionary
IPA: ˌvwɔʃt͡ʃɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: vu̯oščovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
przym. włoszczowski
rzecz. Włoszczowa, włoszczowianka
Wiktionary
mieszkanka Włoszczowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Włoszczowy
Wiktionary
IPA: ˌvwɔʃt͡ʃɔˈvʲjãnka, AS: vu̯oščovʹi ̯ãnka
Wiktionary
przym. włoszczowski
rzecz. Włoszczowa, włoszczowianin
Wiktionary
przymiotnik od: Włoszczowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Włoszczowej, związany z Włoszczową
Wiktionary
(1.1) Zbigniew Cegieła, szef włoszczowskiej prokuratury, był zaskoczony takim obrotem sprawy.
Wiktionary
IPA: vwɔʃˈt͡ʃɔfsʲci, AS: vu̯oščofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Włoszczowa ż., włoszczowianin m., włoszczowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Włoszczowa
SJP.pl
1. ogół warzyw używanych łącznie jako przyprawa do zup, rosołów i innych potraw
2. to, co włoskie w zakresie kultury, obyczajów, języka itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. warzywa używane do przygotowania zupy lub wywaru z warzyw
(1.2) jęz. język włoski
(1.3) pot. to, co włoskie
Wiktionary
Włoszczyzna – zestaw warzyw sprzedawany w sklepach i na straganach, służący jako uniwersalny zbiór składników roślinnych do przygotowania wywaru do niektórych zup (np. zupa jarzynowa, rosół) w tak zwanych pęczkach (w siatce lub złączone recepturką).
Wikipedia
(1.1) Królowa Bona może i była starą zołzą, intrygantką i trucicielką, ale zawdzięczamy jej włoszczyznę i renesans.
(1.2) Ojciec opowiadał, że mówił po włosku wyśmienicie. Ale w różnych okolicznościach, po przedłużających się ceremoniach czy przeciągających się posiedzeniach naukowych, akcent jego włoszczyzny twardniał.
Wiktionary
rzecz. Włochy lm nm., Włoch mos., Włoszka ż., włoskość ż.
przym. włoski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|grincojg.
Wiktionary
gatunek pszczoły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna narodowości włoskiej, obywatelka Włoch
Wiktionary
Włoszka (niderl. De Italiaanse, ang. Italian Woman (Agostina Segatori?)) – obraz olejny (Nr kat.: F 381, JH 1355) namalowany przez Vincenta van Gogha w grudniu 1887 podczas jego pobytu w Paryżu, znany też pod tytułem Włoszka z goździkami lub Portret kobiety z goździkami.
Wikipedia
(1.1) Jego ojciec był Polakiem, a matka Włoszką, w sumie więc jest pół Polakiem, pół Włochem.
Wiktionary
IPA: ˈvwɔʃka, AS: vu̯oška
Wiktionary
rzecz. Włochy nmos., włoski mrz., włoskość ż.
:: fm. Włoch mos.
przym. włoski
przysł. po włosku
Wiktionary
zgrubienie od: Włoch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|włożyć.
Wiktionary
Zanurzenie (włożenie) – odwzorowanie różnowartościowe f\colon A\rightarrow B obiektu A w obiekt B zachowujące własności obiektu zanurzanego (to, o jakie własności chodzi, zależy od rozważanej teorii).
Wikipedia
IPA: vwɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: vu̯ožẽńe
Wiktionary
czas. wkładać ndk.; włożyć dk.
Wiktionary
1. umieścić coś gdzieś; wsadzić, wetknąć, wcisnąć;
2. umieścić coś na sobie lub na kimś, zwłaszcza ubranie, założyć, nałożyć, wdziać, nasadzić, naciągnąć;
3. wnieść jako wkład; wpłacić;
4. przenośne: dać z siebie wiele, poświęcić się
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|wkładać.
Wiktionary
(1.1) O płycie „Kakadu” Ewa Bem mówi tak: „absolutnie całe swe serce włożyła w nią masa fajnych ludzi”.
Wiktionary
IPA: ˈvwɔʒɨt͡ɕ, AS: vu̯ožyć
Wiktionary
rzecz. wkładanie n., włożenie n.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|styrczyć.
Wiktionary
rzadko, potocznie:
1. w piłce nożnej, hokeju: strzelić komuś gola;
2. pobić kogoś
SJP.pl
Włynice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Gidle.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
1. litera;
2. spółgłoska;
3. głoska;
4. w matematyce: symbol niewiadomej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) jęz. majuskuła siedemnastej litery alfabetu łacińskiego, spotykanej w nielicznych zapożyczeniach;
zaimek, rodzaj męskoosobowy
(2.1) ktoś anonimowy; osoba, której personalia są nieznane
(2.2) ktoś anonimowy; osoba, której personalia powinny pozostać ukryte
(2.3) ktoś fikcyjny i przykładowy, służący do zilustrowania problemu
Wiktionary
X (minuskuła: x) (iks) – dwudziesta czwarta litera alfabetu łacińskiego. Litera x jest obecna w wielu alfabetach narodowych wywodzących się z alfabetu łacińskiego. W rzymskim systemie zapisywania liczb oznacza 10.
Wikipedia
(2.1) To jest pan X (niestety nie pamiętam nazwiska ani imienia). Pan X jest Żydem z Czechosłowacji
Wiktionary
IPA: iks, AS: iks
Wiktionary
frazeologia. promienie X
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* angielski: (2.1) X
* nowogrecki: (2.1) Χ
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|X.}}
źródła.
== X (język afar.) ==
wymowa.
IPA|ɖ.
znaczenia.
litera
(1.1) Xa, majuskuła ósmej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: x
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(2.1) Y, Iks, NN, Iksiński / Iksińska
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery X
Wiktionary
potocznie: któryś z kolei (np. Po raz x-ty widzę to ogłoszenie!); iksty
SJP.pl
ks.; skrót od:
1. ksiądz;
2. książę
SJP.pl
skrót
(1.1) = daw. ksiądz
(1.2) = daw. książę
Wiktionary
(1.1) ks.
(1.2) ks.
Wiktionary
samochód typu Citroën Xantia
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
imię męskie, Ksawery
SJP.pl
Ksawery – imię męskie. Pochodzi od nazwy miejscowości, z której pochodził św. Franciszek Ksawery (Javier). Początkowo używane tylko w złożeniu z Franciszkiem (analogicznie do Kantego). Oboczna, bardziej archaiczna pisownia – Xawery.
Ksawery imieniny obchodzi: 31 stycznia i 3 grudnia - wspomnienie liturgiczne św. Franciszka Ksawerego.
Wikipedia
[czytaj: eksboks] marka konsoli gier wideo firmy Microsoft
SJP.pl
Xbox (wym. [ˈɛksbɒks]) – konsola gier wideo wyprodukowana przez amerykańskie przedsiębiorstwo Microsoft.
Sprzedaż urządzenia rozpoczęto w listopadzie 2001 roku. Xbox był pierwszą konsolą Microsoftu. Sprzęt pojawił się na rynku po premierze konkurencyjnej konsoli PlayStation 2, wyprodukowanej przez koncern Sony, a przed premierą GameCube’a zaprojektowanego przez Nintendo. Oba te przedsiębiorstwa miały już pewne doświadczenie na rynku konsol i przywiązanych do nich użytkowników, lecz głównymi rynkami odbiorczymi dla produktu Microsoftu stały się Stany Zjednoczone i Europa, które dotychczas zdominowane były przez urządzenia z Japonii. W listopadzie 2005 na rynku pojawił się następca Xboksa – Xbox 360. W 2009 roku przedstawiciele Microsoftu oświadczyli, że wsparcie dla konsoli Xbox zostanie zakończone. 15 kwietnia 2010 wyłączono usługę Xbox Live dla pierwszego Xboxa.
Wikipedia
skrót od: Książę Biskup Warmiński (zwłaszcza Ignacy Krasicki)
SJP.pl
symbol ksenonu, pierwiastka chemicznego
SJP.pl
Ksenon (Xe, łac. xenon) – pierwiastek chemiczny z grupy gazów szlachetnych w układzie okresowym.
Nazwa pochodzi z gr. ksénos „dziwny”, „obcy”. Został odkryty w 1898 r. przez W. Ramsaya i Morrisa Traversa jako pozostałość po frakcjonowanej destylacji skroplonego kryptonu.
Wikipedia
samochód typu Mazda Xedos
SJP.pl
[czytaj: ksenia] kąśliwy epigram w formie dystychu
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Inne:
Wikipedia
Xeon (IPA [ˈziːɒn]) – serwerowa rodzina procesorów firmy Intel, która wyewoluowała z procesorów Pentium II, jako następca dla użytkowników układów Pentium Pro. Pierwszy procesor taktowany był zegarem 450 MHz. Rodzina Xeonów przeznaczona jest na rynek serwerów na co wskazuje wyższa wydajność, zwiększona ilość pamięci podręcznej poziomu L2 i L3 oraz możliwość pracy w konfiguracji wieloprocesorowej.
Wikipedia
Sherry, także jerez, xeres – hiszpańskie wino wzmocnione (ok. 16–20% alkoholu) pochodzące z Andaluzji, z rejonu Jerez de la Frontera. Od schyłku XVI wieku zyskało popularność w Anglii, stąd ogólnie przyjęta angielska nazwa tego trunku.
W języku polskim słowo sherry jest rodzaju nijakiego (to sherry, nie: ta sherry).
Wikipedia
kserograficzny, np. punkt xero; ksero (częściej)
SJP.pl
Wikipedia
Xerox Corporation – amerykański koncern, jeden z największych na świecie dostawców cyfrowych drukarek oraz usług outsourcingu druku, zarządzania dokumentami i procesami back office. Wraz ze spółką Fuji Xerox przeznacza rocznie ok. 1,5 mld USD na badania i rozwój.
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: si an] miasto w Chinach; Si-an
SJP.pl
[czytaj: sia] chińska dynastia
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: SIAmen] miasto w Chinach; Siamen
SJP.pl
Xiamen ([ɕâmə̌n]; chiń. upr. 厦门市; chiń. trad. 廈門市; pinyin Xiàmén Shì; dawniej znane na Zachodzie jako Amoy od wymowy nazwy miasta w dialekcie hokkien) – miasto portowe w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Fujian, nad Cieśniną Tajwańską. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 636 548. Zespół miejski w 1999 roku liczył 1 289 876 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: SIANGtan] miasto w Chinach; Siangtan
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: szał-mi] jeden z największych producentów smartfonów na świecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskozwierzęcy
(1.1) produkt marki Xiaomi
Wiktionary
Xiaomi (chiń. 小米科技; pinyin Xiǎomĭ Kējì; dosł. „technologia prosa”; wym. [ɕjǎu.mì] ( odsłuchaj); tu: jako wieloznaczeniowe skojarzenie) – chińskie wielobranżowe przedsiębiorstwo technologiczne specjalizujące się głównie w produkcji smartfonów, a także innych przedmiotów elektroniki użytkowej, z siedzibą w dzielnicy Haidian w Pekinie, utworzone w 2010 roku.
Wikipedia
Xie (chiń. 泄) – 10. władca Chin z dynastii Xia, panujący w latach 1996–1981 p.n.e.
Wikipedia
liczba rzymska oznaczająca "13"
SJP.pl
[czytaj: SZINgu] rzeka w Brazylii
SJP.pl
Xingu – rzeka w północnej Brazylii, prawy dopływ Amazonki, piąta co do długości (ok. 2100 km) rzeka Brazylii. Źródła na wyżynie Mato Grosso. Rzeka posiada liczne progi i wodospady. Najważniejszym jej dopływem jest Iriri. Powierzchnia dorzecza 420 tys. km².
Wzdłuż Xingu naukowcy od lat katalogują pozostałości wielkich założeń ziemnych: rowów, palisad, grobli i dróg - pozostałości nieznanej dokładnie cywilizacji prekolumbijskiej.
Wikipedia
[czytaj: szin huA] chińska agencja prasowa
SJP.pl
Agencja Informacyjna Xinhua (dosł. Nowe Chiny, ang. Xinhua News Agency) – państwowa agencja prasowa Chińskiej Republiki Ludowej i najważniejsza w Chinach instytucja zajmująca się zbieraniem i obróbką informacji prasowych, a także organizacją konferencji z udziałem polityków i instytucji rządowych. Jest największą agencją informacyjną świata pod względem liczby korespondentów na całym świecie. Xinhua nie jest jedyna, w kraju działa również Chińska Agencja Prasowa (中国新闻社, ang. China News Service).
Wikipedia
[czytaj: SIning] miasto w Chinach; Sining
SJP.pl
Xining /ɕí.nǐŋ/ (chiń. upr. 西宁; chiń. trad. 西寧; pinyin Xīníng; tyb. ཟི་ལིང་།, Wylie: zi ling) – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, na Wyżynie Tybetańskiej, nad rzeką Huang Shui (dopływ Huang He), ośrodek administracyjny prowincji Qinghai. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 765 485. Prefektura miejska w 2010 roku liczyła 2 208 708 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego, wełnianego, maszynowego, metalowego i elektronicznego.
Wikipedia
[czytaj: SINdziang] region w Chinach; Sinciang, Sinkiang
SJP.pl
Wikipedia
liczba rzymska oznaczająca "14"
SJP.pl
liczba rzymska oznaczająca "19"
SJP.pl
(z angielskiego: extra large) oznaczenie dla rozmiaru ubrania: bardzo duży
SJP.pl
skrót od: Extensible Markup Language - uproszczony metajęzyk stworzony na podstawie metajęzyka SGML, stosowany do wymiany danych w Internecie
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) inform. = ang. Extensible Markup Language → rozszerzalny język znaczników (język do zapisu danych podobny do HTML-a; )
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Walidator nie znalazł błędów w kodzie XML.
Wiktionary
IPA: iks‿ɛ̃m‿ˈɛl, AS: iks‿ẽm‿el
Wiktionary
przym. XML-owy
Wiktionary
[czytaj: iks-PE] wersja Windowsa
SJP.pl
Xperia – seria smartfonów produkowanych początkowo pod marką Sony Ericsson, a od 2012 roku przez Sony. Nazwa Xperia pochodzi od angielskiego słowa experience (doświadczenie) i została zastosowana po raz pierwszy w kampanii promującej telefon Xperia X1 „I (Sony Ericsson) xperia the best”.
Wikipedia
(z angielskiego: extra small) oznaczenie dla rozmiaru ubrania: bardzo mały
SJP.pl
[czytaj: ksara] model samochodu marki Citroën
SJP.pl
jednostka płatnicza Wietnamu (100 xu = 10 hao = 1 dong); obecnie nieemitowana ze względu na znikomą wartość
SJP.pl
Xu (od francuskiego sous, l.poj. sou – monety równej 1/12 liwra i 20 denarom) – moneta zdawkowa formalnie stosowana w Wietnamie jako równowartość 1/100 đồnga i 1/10 hào. Obecnie ze względu na inflację nie występuje już w obiegu, a najmniejszym nominałem wietnamskiej waluty jest banknot o wartości 100 đồng.
Wikipedia
[czytaj: śüdżoł] miasto w Chinach; Süczou
SJP.pl
Wikipedia
liczba rzymska oznaczająca "15"
SJP.pl
liczba rzymska oznaczająca "16"
SJP.pl
liczba rzymska oznaczająca "18"
SJP.pl
liczba rzymska oznaczająca "20"
SJP.pl
skrót od: księża
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) księża
Wiktionary
liczba rzymska oznaczająca "21"
SJP.pl
liczba rzymska oznaczająca "22"
SJP.pl
liczba rzymska oznaczająca "29"
SJP.pl
(z angielskiego: extra extra large) oznaczenie dla rozmiaru ubrania: bardzo, bardzo duży
SJP.pl
oznaczenie filmów pornograficznych
SJP.pl
albumy:
Wikipedia
liczba rzymska oznaczająca "35"
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Ksymena, Xymena – imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego, żeński odpowiednik imienia Szymon, ukształtowany za pośrednictwem dawnego języka hiszpańskiego.
Imię pozostaje w Polsce imieniem rzadkim, choć liczba imienniczek wzrasta. W 2001 roku imię Ksymena nosiło 385 kobiet, a formę Xymena – 90, natomiast w styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 399 kobiet o imieniu Ksymena i 120 kobiet o imieniu Xymena nadanym jako imię pierwsze. Dla porównania, najczęściej nadane jako żeńskie imię pierwsze – Anna, nosi (w 2024 roku) 1072616 osób.
Wikipedia
1. skrót od: yard (anglosaska jednostka długości równa trzem stopom (91,44 cm)); yd;
2. wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne w zależności od sytuacji i kontekstu, zwłaszcza zastanowienie, namysł, zgodę; yhm, yyy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) jęz. majuskuła dwudziestej dziewiątej litery polskiego alfabetu;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) igrek
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
(1.1) używana na początku tylko niektórych wyrazów obcego pochodzenia, jak Yeti
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|Y.}}
źródła.
== Y (język afar.) ==
wymowa.
IPA|j.
znaczenia.
litera
(1.1) Ya, majuskuła dwudziestej drugiej (ostatniej) litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈiɡrɛk, AS: igrek
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
(1.1) używana na początku tylko niektórych wyrazów obcego pochodzenia, jak Yeti
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|Y.}}
źródła.
== Y (język afar.) ==
wymowa.
IPA|j.
znaczenia.
litera
(1.1) Ya, majuskuła dwudziestej drugiej (ostatniej) litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: y
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) igrek
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pot. fizj. robić kupę
Wiktionary
[czytaj: jacht] rzadko: jacht (lekki statek żaglowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. jacht
Wiktionary
(1.1) Czasem na horyzoncie przewinął się smukły yacht spacerowy i zczezał (= sczezał) w dali, wlokąc za sobą długi cylinder dymu…
Wiktionary
IPA: jaxt, AS: i ̯aχt
Wiktionary
[czytaj: jachtklub] klub gromadzący fascynatów żeglarstwa; jachtklub, yacht club
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) klub żeglarski
Wiktionary
rzecz. yachting
Wiktionary
(1.1) jachtklub, yacht club
Wiktionary
[czytaj: jachting] pływanie na łodziach i statkach żaglowych oraz deskach z żaglem; żeglarstwo, jachting
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żeglarstwo, jachting
Wiktionary
Jachting (ang. yachting) – żeglowanie za pośrednictwem jachtu. Szerzej jest to sztuka sterowania łodzią i wykorzystywania siły wiatru za pomocą żagli dla celów sportowych lub rekreacyjno-turystycznych.
Potocznie określa się tą nazwą żeglowanie od portu do portu, w porze dziennej przy ładnej pogodzie.
Wikipedia
rzecz. yacht club mrz., yacht-club mrz.
Wiktionary
(1.1) żeglarstwo, jachting
Wiktionary
[czytaj: jahu] amerykański portal internetowy
SJP.pl
Yahoo! – amerykański portal internetowy posiadający wersje w kilkunastu językach. Serwis był notowany w rankingu Alexa na miejscu 12.
Główna siedziba znajduje się w Sunnyvale, w stanie Kalifornia, w USA.
Wikipedia
[czytaj: jakuza] członek japońskiej mafii; jakuza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek mafii japońskiej;
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) mafia japońska
Wiktionary
Yakuza (jap. やくざ) lub gokudō (jap. 極道, 獄道) – yakuza, gangster, hazardzista, członek tradycyjnych japońskich grup przestępczych.
Wikipedia
(2.1) Policja dorwała bossa yakuzy w jednym z kasyn w Nagoi.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) etn. rel. tradycyjne irańskie święto o rodowodzie zaratusztriańskim przypadające w noc przesilenia zimowego na półkuli północnej, podczas którego przyjaciele i rodzina spotykają się, aby do północy jeść, pić i czytać poezję, zwłaszcza Hafiza;
(1.2) irańskie imię żeńskie
Wiktionary
Jalda, Noc Jalda (niekiedy Wigilia Jalda, pers یلدا, شب یلدا lub شب چله) – tradycyjne święto o rodowodzie przedzaratusztriańskim przypadające w noc przesilenia zimowego na półkuli północnej, obchodzone głównie w Iranie, ale również krajach dawnej Persji – Afganistanie, Tadżykistanie, Uzbekistanie, Turkmenistanie, Azerbejdżanie i Armenii, a także wśród diaspory tych krajów.
Wikipedia
(1.1) Dzisiejsza noc będzie szczególnie ważna dla Irańczyków i Afgańczyków. To Yalda – najdłuższa, najciemniejsza noc w roku. Jedząc owoce granatu, tańcząc i odczytując przyszłość z wersetów perskiej poezji będziemy walczyć z ciemnością tej nocy. I każdej następnej.
Wiktionary
(1.1) Noc Yalda, Jalda
Wiktionary
[czytaj: jale, rzadziej jejl] automatyczny zamek do drzwi o płaskim kluczu; jale
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) typ automatycznego zamka do otwierania drzwi płaskim kluczem
Wiktionary
Belgia:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
[czytaj: jam] jadalne korzenie azjatyckiej rośliny (różnych gatunków jamsu), podobne do ziemniaków
SJP.pl
[czytaj: jamaha] produkt (np. motocykl, syntezator) marki Yamaha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. pot. pojazd marki Yamaha
(1.2) muz. pot. instrument marki Yamaha
Wiktionary
Yamaha Group – japoński koncern, założony 12 października 1887 przez Torakusu Yamahę, notowany na giełdzie w Tokio.
Wyprodukowano w nim pierwsze w Japonii pianino. W 1904 pianina i organy Yamahy zostały nagrodzone Honorową Główną Nagrodą na Targach Światowych w Saint Louis. Firma Yamaha wprowadziła na rynek pierwsze popularne syntezatory cyfrowe, w tym model DX7, który osiągnął duży sukces komercyjny.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) etn. wschodnioazjatycka grupa etniczna obejmująca ponad 98% populacji Japonii
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) etn. mężczyzna lub chłopiec z grupy etnicznej Yamato (1.1)
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) etn. kobieta lub dziewczyna z grupy etnicznej Yamato (1.1)
Wiktionary
Yamato (jap. 大和)
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|jap|大和.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Ajnowie|Ryukuanie|Yamato.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tamato, Yamato people
źródła.
== Yamato (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) hist. Japonia
(1.2) geogr. toponim Yamato
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|jap|大和.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Ajnowie|Ryukuanie|Yamato.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Tamato, Yamato people
źródła.
== Yamato (język włoski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) hist. Japonia
(1.2) geogr. toponim Yamato
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: jamato e] narodowa szkoła malarstwa japońskiego w latach 794-1185, pozbawiona wpływu kultury chińskiej
SJP.pl
[czytaj: jen] państwo w Chinach w Epoce Walczących Królestw (480-221 p.n.e.); Jen
SJP.pl
Wikipedia
Yandex (ros. Яндекс) (czyt. Jandeks) – rosyjsko-holenderskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Amsterdamie i z siedzibą operacyjną w Moskwie; korporacja międzynarodowa w branży informatycznej, właściciel rosyjskiej wyszukiwarki internetowej o tej samej nazwie. W 2017 wyszukiwarka kontrolowała około 50% rynku w Rosji oraz była to ósma co do wielkości wyszukiwarka świata.
Wikipedia
[czytaj: jang] w chińskiej filozofii: męski, pozytywny pierwiastek w przyrodzie, łączący się i współdziałający ze swym przeciwieństwem - jin; jang
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: Janina] obce imię żeńskie
SJP.pl
Janusz Henryk Iwański, ps. „Yanina” (ur. 22 kwietnia 1956 w Częstochowie) – polski muzyk jazzowy i rockowy, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów i wokalista, związany z Częstochową. Współzałożyciel zespołów Tie Break, Soyka Yanina, współpracownik Drum Freaks i Maanamu. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV. Członek ZAiKS oraz STOART.
Wikipedia
[czytaj: janki dudl] amerykańska pieśń narodowa
SJP.pl
[czytaj: JANtaj] miasto w Chinach; Jentaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geogr. miasto w Chinach;
Wiktionary
Yantai (chiń. 烟台; pinyin Yāntái) – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, ważny port nad Morzem Żółtym. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 811 224. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 447 873 mieszkańców. Ośrodek regionu sadowniczego i uprawy winorośli; rozwinięty przemysł spożywczy, włókienniczy, odzieżowy, skórzany, chemiczny i elektromaszynowy. Stolica diecezji rzymskokatolickiej.
Wikipedia
rzecz. jentajczyk, jentajka
przym. jentajski
Wiktionary
[czytaj: jaoi] gatunek mangi i anime skupiający się na związkach męsko-męskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. podgatunek hentai pokazujący miłość między mężczyznami
Wiktionary
Yaoi (jap. やおい), Boys’ Love (jap. ボーイズラブ bōizu rabu; BL) – wywodzący się z Japonii gatunek fikcji (mang, anime, powieści i gier komputerowych), w którym elementem fabuły są homoerotyczne związki męsko-męskie. Głównymi twórcami i odbiorcami tych publikacji są nie homoseksualiści, lecz heteroseksualne kobiety.
Wikipedia
[czytaj: jaoistka] fanka mang lub anime o związkach homoseksualnych mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. ględzenie, mówienie ciągle o tym samym
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|yapping. → ujadanie, z przypadkowym podobieństwem do etymn|pol|japa.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== yapping (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ujadanie
przymiotnik
(2.1) ujadający
forma czasownika|en.
(3.1) present participle|yap.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: jard] anglosaska jednostka długości, równa trzem stopom, czyli 0,9144 m; jard
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. zob. jard.
Wiktionary
Jard (yd) (Yard) – anglosaska jednostka długości. Jednostka podstawowa angielskiego i amerykańskiego układu miar. Jest on równy trzem stopom lub 36 calom, jego długość w jednostkach SI różni się w zależności od układu. Najpowszechniej używanym jardem jest jard międzynarodowy, mierzący dokładnie 0,9144 metra.
Wikipedia
IPA: jart, AS: i ̯art
Wiktionary
(1.1) jard
Wiktionary
[czytaj: jaren] osiedle uznawane za nieoficjalną stolicę Republiki Nauru, położone na wyspie o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto, siedziba rządu Nauru;
Wiktionary
Yaren (wym. Jaren, w dawniejszym okresie Makwa/Moqua) – jeden z okręgów administracyjnych (dystryktów) oraz osiedle uznawane za nieoficjalną stolicę Republiki Nauru, położone na wyspie o tej samej nazwie. Niekiedy jako stolicę Nauru wymienia się Aiwo, jednak to w Yaren znajduje się większość urzędów państwowych. Zamieszkują je 632 osoby (2002).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. jareńczyk mos., jarenka ż.
przym. jareński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Yaren
* słowacki: (1.1) Yaren m.
* szwedzki: (1.1) Yaren
źródła.
== Yaren (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Yaren
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈjarɛ̃n, AS: i ̯arẽn
Wiktionary
rzecz. jareńczyk mos., jarenka ż.
przym. jareński
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. jareńczyk mos., jarenka ż.
przym. jareński
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Yaren
* słowacki: (1.1) Yaren m.
* szwedzki: (1.1) Yaren
źródła.
== Yaren (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Yaren
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: jarg] gatunek łagodnego, białego sera kornwalijskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) japońska włócznia;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|jap.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) yari
źródła.
== yari (język angielski.) ==
thumb|yari (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) yari
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|jap.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) yari
źródła.
== yari (język angielski.) ==
thumb|yari (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) yari
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: jaris] samochód typu Toyota Yaris
SJP.pl
Toyota Yaris – samochód osobowy klasy aut miejskich produkowany przez japońską markę Toyota od 1999 roku. Od 2020 roku produkowana jest czwarta generacja modelu.
Nazwa „Yaris” wywodzi się od Charyty (gr. Χάρις Cháris, l.mn. Χάριτες Chárites), czyli jednej z greckich bogiń wdzięku.
Wikipedia
[czytaj: jas] styl w muzyce rozrywkowej, łączący elementy współczesnej muzyki improwizowanej, jazzu, punk rocka i folku; jass
SJP.pl
Yass (jass) – często definiowany jako osobny styl w muzyce, nie jest nowym gatunkiem w dosłownym sensie, a raczej swoistym konglomeratem różnych stylów, łączącym elementy współczesnej muzyki improwizowanej, jazzu, punk rocka i folku.
Wikipedia
[czytaj: jejts] nazwisko
SJP.pl
Miasto w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: jatren] chemiczny związek organiczny stosowany w leczeniu czerwonki; jatren
SJP.pl
Yayoi (jap. 弥生時代 Yayoi-jidai; okres Yayoi) – okres w historii Japonii między rokiem 300 p.n.e. a 300 n.e.
Doszło wówczas do znaczących zmian klimatycznych. Ludność terenów dzisiejszych Chin, Korei, Mongolii, przenosiła się na południe i wschód w związku z powstawaniem wielkich pustyń azjatyckich (m.in. Gobi). W wyniku tego procesu pewne grupy ludzi o prawdopodobnie rozmaitym pochodzeniu etnicznym przeniosły się do Japonii. Migranci mogli pochodzić z dorzecza Jangcy w Chinach, południowych wybrzeży Korei (zob. Gaya) lub z Mandżurii. Języki japońskie wykazują pewne podobieństwa z językami ałtajskimi i językiem koreańskim. Ludność Japonii posiada dominującą haplogrupę DNA-Y D1b oraz O2b - to jedyne państwo świata, gdzie te haplogrupy są haplogrupami dominującymi (w zależności od regionu Japonii). Typowa dla Chin i Korei grupa O3 jest obecna głównie na wyspie Kiusiu (Kyūshū) i rejonach granicznych z Koreą.
Wikipedia
1. symbol iterbu, pierwiastka chemicznego;
2. skrót od jottabitu, jednostki równej
1.000.000.000.000.000.000.000.000 bitów
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: yard (anglosaska jednostka długości równa trzem stopom (91,44 cm)); y
SJP.pl
Jard (yd) (Yard) – anglosaska jednostka długości. Jednostka podstawowa angielskiego i amerykańskiego układu miar. Jest on równy trzem stopom lub 36 calom, jego długość w jednostkach SI różni się w zależności od układu. Najpowszechniej używanym jardem jest jard międzynarodowy, mierzący dokładnie 0,9144 metra.
Wikipedia
[czytaj: jejts] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: JElołston] rzeka i park narodowy w USA
SJP.pl
Yellowstone (ang. yellow żółty + stone kamień) – nazwy miejsc - również miast i gmin w Ameryce Północnej położonych w dolinie rzeki Yellowstone, nadane ze względu na dominujące żółte zabarwienie kamieni spowodowane wysokim stężeniem mineralnym siarki m.in. wypłukiwanej i roznoszonej przez wody rzeki.
Wikipedia
[czytaj: jołmen] średniozamożny farmer posiadający własną ziemię
SJP.pl
Yeoman – członek warstwy społecznej stanu wolnego w Anglii XV-XVIII wieku. W średniowieczu był on członkiem świty króla lub możnego, później termin oznaczał wolnego chłopa, drobnego właściciela ziemskiego lub dzierżawcę gospodarstwa obłożonego obowiązkiem służby zbrojnej, od XVII w. już tylko dzierżawców ziemi szlacheckiej.
Wikipedia
[czytaj: jerba] potocznie: napój z wysuszonych i sproszkowanych liści yerba mate, zawierający kofeinę; herbata paragwajska, mate, yerba mate, herba mate
SJP.pl
[czytaj: jerbaholiczka] kobieta pijąca yerba mate w dużych ilościach; yerboholiczka
SJP.pl
[czytaj: jerbaholik] osoba pijąca yerba mate w dużych ilościach; yerboholik
SJP.pl
[czytaj: jerbera] pojemnik do przechowywania yerba mate
SJP.pl
Yerbera – pojemnik do przechowywania yerba mate. Zabezpiecza przed wysuszeniem i ułatwia dozowanie suszu.
Yerbera występuje w wielu formach, m.in.:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wielbiciel yerba mate
Wiktionary
rzecz.
:: fż. yerbistka ż., yerbystka ż.
Wiktionary
(1.1) yerbysta
Wiktionary
[czytaj: jerboholiczka] kobieta pijąca yerba mate w dużych ilościach; yerbaholiczka
SJP.pl
[czytaj: jerboholik] osoba pijąca yerba mate w dużych ilościach; yerbaholik
SJP.pl
[czytaj: jerbomos] termos z wbudowaną bombillą do picia yerba mate
SJP.pl
[czytaj: jerbopijca] żartobliwie: osoba regularnie pijąca yerba mate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wielbiciel yerba mate
Wiktionary
rzecz.
:: fż. yerbistka ż., yerbystka ż.
Wiktionary
(1.1) yerbista
Wiktionary
[czytaj: jes] brytyjska grupa muzyczna założona w roku 1968, działająca po dzień dzisiejszy
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: jeti]
1. tajemnicza istota, której ślady rzekomo znaleziono w Himalajach; jeti, człowiek śniegu;
2. samochód typu Škoda Yeti
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) mit. fant. duża, dwunożna istota, podobna do człowieka, o gęstym futrze, żyjąca rzekomo w Himalajach;
Wiktionary
Yeti – przyjęta powszechnie na Zachodzie nazwa mitycznego przedstawiciela niezidentyfikowanego gatunku (gatunków) zwierzęcia lub człowieka, występującego jakoby w odludnych, wysokogórskich rejonach Himalajów (Indie, Nepal, Tybet, Bhutan) oraz Syberii; obiekt badań kryptozoologii. Tybetańczycy tę rzekomą, tajemniczą, budzącą strach istotę nazywają kanguli, Nepalczycy natomiast yeti.
Wikipedia
(1.1) Tybetańczycy tę rzekomą, tajemniczą, budzącą strach istotę nazywają kanguli, Nepalczycy natomiast yeti.
Wiktionary
IPA: ˈjɛtʲi, AS: i ̯etʹi
Wiktionary
(1.1) człowiek śniegu
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) mit. gigantyczne drzewo Odyna z mitologii nordyckiej:
Wiktionary
Yggdrasil – w mitologii nordyckiej Drzewo Strasznego, czyli Odyna (patrz axis mundi). Utożsamiane z jesionem.
Gigantyczne drzewo (we współczesnych wyobrażeniach skandynawskich często uważane za jesion), na którym znajdować się miały różne światy, w tym: Asgard, Midgard, Utgard i Helheim. Nazwa Yggdrasil dosłownie oznacza koń Yggra, czyli koń Odyna, którego jednym z imion jest Yggr (Straszliwy).
Wikipedia
(1.1) Z środka świata wyrastał wielki jesion Yggdrasil.
Wiktionary
w mitologii północnogermańskiej: "wielkie drzewo świata"; Igdrasil
SJP.pl
Yggdrasil – w mitologii nordyckiej Drzewo Strasznego, czyli Odyna (patrz axis mundi). Utożsamiane z jesionem.
Gigantyczne drzewo (we współczesnych wyobrażeniach skandynawskich często uważane za jesion), na którym znajdować się miały różne światy, w tym: Asgard, Midgard, Utgard i Helheim. Nazwa Yggdrasil dosłownie oznacza koń Yggra, czyli koń Odyna, którego jednym z imion jest Yggr (Straszliwy).
Wikipedia
rzadko, potocznie: ktoś, o kim nie chce się lub nie można mówić dokładnie; igrek, Igrek
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne w zależności od sytuacji i kontekstu, zwłaszcza zastanowienie, namysł, zgodę; yhm, y, yyy
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne w zależności od sytuacji i kontekstu, zwłaszcza zastanowienie, namysł, zgodę; yy, yyy
SJP.pl
tajemniczy napis biblijny w Starym Testamencie, z którego odczytano imię Boga
SJP.pl
wykrzyknik oznaczający zgodę, przytaknięcie; ehe, eche, mhm
SJP.pl
[czytaj: JIpin] miasto w Chinach; Ipin
SJP.pl
Yibin (chiń. upr. 宜宾; chiń. trad. 宜賓; pinyin Yíbīn) – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Syczuan, w Kotlinie Syczuańskiej, port nad Jangcy, przy ujściu rzeki Min Jiang.
Wikipedia
[czytaj: icing] chińska księga wróżb, klasyczne dzieło literatury chińskiej; I Ching, I-cing
SJP.pl
Yijing, Księga przemian – jeden z najstarszych chińskich tekstów klasycznych, reprezentujących rdzennie chińską kosmologię i filozofię. Jest księgą kanoniczną taoizmu i konfucjanizmu.
Księga była i jest używana do wróżb (bibliomancja), które w starożytnych Chinach pełniły wyjątkową rolę m.in. przy sprawowaniu władzy, organizowaniu ceremonii, wypraw wojennych itd. W tym charakterze była używana przez władców dynastii Zhou, dlatego nazywa się ją także Zhouyi – Przemiany Zhou.
Wikipedia
[czytaj: jin] in, jin;
1. w chińskiej filozofii klasycznej: żeński, negatywny pierwiastek w przyrodzie, przeciwieństwo jang (yang);
2. zawierający ten pierwiastek (np. produkty yin)
SJP.pl
Słowo Yin może dotyczyć:
Wikipedia
[czytaj: jin jang] podstawowa zasada klasycznej filozofii chińskiej oznaczająca wzajemne oddziaływanie pierwiastka męskiego jang i żeńskiego jin; jin-jang
SJP.pl
[czytaj: jinCZUan] miasto w Chinach; Inczuan
SJP.pl
[czytaj: JINkoł] miasto w Chinach; Ingkou
SJP.pl
Yingkou (chiń. upr. 营口; pinyin Yíngkǒu), znane wcześniej jako Newchwang – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, największy w regionie zespół portowy nad Morzem Żółtym, przy ujściu rzeki Liao He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 623 451. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 242 523 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego, przemysłu spożywczego, włókienniczego, odzieżowego, skórzanego, papierniczego, chemicznego, elektromaszynowego i hutniczego; rozwijają się przemysły wysokich technologii. W pobliżu miasta znajdują się saliny morskie oraz bogate złoża magnezytu, fluorytu, fosforytów, siarki, rud molibdenu i innych. Miasto posiada własny port lotniczy.
Wikipedia
[czytaj: jingszanozałr] jurajski tyreofor z rodziny stegozaurów; jingszanozaur
SJP.pl
Yiu – francuska seria komiksowa z gatunku science-fiction, której twórcami są scenarzyści: Téhy et J.M. Vee oraz rysownicy: Jérôme Renéaume i Nicolas Guénet. Ukazała się w siedmiu tomach w latach 1999–2009 nakładem wydawnictw Le Téméraire (tom 1.) i Soleil Productions (pozostałe tomy). W Polsce opublikowało ją wydawnictwo Studio Lain w 2020 w dwóch tomach zbiorczych.
W latach 2003–2011 ukazała się siedmioczęściowa kontynuacja Yiu zatytułowana Yiu, premières missions.
Wikipedia
zapis alfabetem łacińskim akronimu od (zapisanego w jidysz) Jidiszer Wisnszaftlecher Institut (Żydowski Instytut Naukowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nauk. Żydowski Instytut Naukowy;
(1.2) jęz. transkrypcja z jidysz opracowana w instytucie YIVO (1.1)
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) JIWO
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|angielski|YIVO. < etym|jid|ייִוואָ. (jiwo, w transkrypcji YIVO: yivo), akronim od etymn|jidysz|ייִדישער וויסנשאַפֿטלעכער אינסטיטוט. (jidiszer wisnszaftlecher institut / yidisher visnshaftlekher institut)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) YIVO
* jidysz: (1.1) ייִוואָ m. (jiwo)
* niemiecki: (1.1) YIVO n.
źródła.
== YIVO (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, skrótowiec
(1.1) YIVO
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) JIWO
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Edward
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. olejarka, oliwiarka
Wiktionary
gatunek tropikalnego drzewa z rodziny flaszowcowatych, z którego wytwarza się olejki eteryczne; jagodlin wonny, ilang
SJP.pl
olejek ylangowy - stosowany w kosmetyce olejek eteryczny z kwiatów jagodlinu wonnego (tropikalnego drzewa ylang-ylang); olejek ilangowy
SJP.pl
związek chemiczny mający sąsiadujące fragmenty z ładunkiem dodatnim oraz ujemnym, np. trifenylometylenofosforan
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|ż. Emma
Wiktionary
[czytaj: imka] Young Men's Christian Association, Chrześcijańskie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej, chrześcijańska organizacja kulturalno-oświatowa działająca od roku 1844
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Yngve miał na sobie ładną niebieską kurtkę, dżinsy, półbuty i machał do mnie.
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tylko
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|yny.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. skok do wody
Wiktionary
rzecz. yntka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|yntka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zakręt
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. skok do wody
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. upadek, wywrócenie się
Wiktionary
rzecz. ynta ż.
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|ynta.
Wiktionary
partykuła
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. tylko
Wiktionary
(1.1) S nióm yny po daleku, ni ma co zaczynać.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|yno.
Wiktionary
[czytaj: joł] forma powitania lub pożegnania używana w sytuacjach nieoficjalnych; joł, elo, siemka, siemasz, siemano, siema, siemaneczko, cześć, hej, heja, hejka, serwus
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: jojo] jojo, jo-jo;
1. zabawka w postaci okrągłej, płaskiej szpuli i sznurka, na który jest nawijana;
2. gra, zabawa przedmiotem o tej samej nazwie;
3. potocznie: szybkie zwiększenie wagi ciała po gwałtownym schudnięciu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. jojo.
Wiktionary
Yo-Yo, a właściwie Yolanda Whitaker (ur. 4 sierpnia 1971 w Compton) – amerykańska raperka i aktorka filmowa. Protegowana rapera Ice Cube'a.
Pierwszy raz gościnnie udzieliła się u boku Ice Cube'a, na albumie AmeriKKKa's Most Wanted, w utworze "It's a Man's World" w 1990 roku. Następnie sam Cube dograł swoje zwrotki do utworu "You Can't Play with My Yo-Yo" na debiutancki album Whitaker – Make Way for the Motherlode z 1991 r.
Wikipedia
[czytaj: joda] postać fikcyjna z uniwersum Gwiezdnych wojen
SJP.pl
Yoda – postać fikcyjna, jeden z bohaterów sagi filmowej Gwiezdne wojny; zielonoskóry, mierzący niespełna metr wzrostu, lecz posiadający niezwykle potężną Moc Mistrz Jedi.
Żył w ostatnim tysiącleciu istnienia Republiki. Jedi jego czasów uważali go za jednego z najpotężniejszych i najmądrzejszych członków Zakonu. Mimo niewielkiego wzrostu i sędziwego wieku, jak większość Jedi, był niezwykle wygimnastykowany i zręczny. Rekompensowało to jego niewielką siłę fizyczną. Dowodził tego osiągając niezrównane zdolności w sztuce Ataru, technice walki mieczem świetlnym wykorzystującej akrobatykę i szybkość przeciwko sile. Do walki używał krótkiego miecza świetlnego o zielonym ostrzu.
Wikipedia
[czytaj: jogi]
1. obce imię męskie;
2. postać fikcyjna z serialu animowanego "Misia Yogi wyprawa po skarby"
SJP.pl
[czytaj: joko] japońskie imię żeńskie
SJP.pl
[czytaj: jokohama] miasto w Japonii; Jokohama
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: jokosuka] miasto w Japonii
SJP.pl
Yokosuka (jap. 横須賀市 Yokosuka-shi) – miasto w Japonii, w prefekturze Kanagawa, na wyspie Honsiu. Yokosuka jest jednym z „miast-rdzeni” (jap. 中核市 chūkaku-shi).
Wikipedia
przymiotnik określający drugą fazę ewolucji Bałtyku - Morze Yoldiowe (nazwa od małża występującego tam w tym okresie)
SJP.pl
[czytaj: jolowiec] środowiskowo: osoba działająca lekkomyślnie, zachowująca się beztrosko, przesadnie swobodnie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: joni] w hinduizmie: żeński symbol płodności; joni
SJP.pl
Joni (dewanagari योनि, trl. yoni, ang. yoni, „łono”, „źródło”) – indyjskie określenie żeńskich organów płciowych zarówno w znaczeniu fizycznym (np. w Kamasutrze), jak i w znaczeniu religijno-duchowym, jako symbol bogini Dewi, źródła życia i całego wszechświata. Termin ten poza tym używany jest w najrozmaitszych znaczeniach przenośnych np. „łono”, „źródło”, „naczynie”, „początek”.
Wikipedia
[czytaj: jork] pokojowy pies z grupy terierów o długiej, jedwabistej sierści; yorkshire, yorkshire terier
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnej Anglii;
Wiktionary
York (stnord. Jorvik, łac. Eboracum) – miasto (city) w północno-wschodniej Anglii, w hrabstwie ceremonialnym North Yorkshire, w dystrykcie (unitary authority) York, położone nad zbiegiem rzek Ouse i Foss. W 2021 miasto liczyło 141 685 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) war. Jork
Wiktionary
[czytaj: jorkowie] dynastia angielska
SJP.pl
Yorkowie – boczna linia Plantagenetów, jej herbem była biała róża.
Wikipedia
[czytaj: jorkszer]
1. pokojowy pies z grupy terierów o długiej, jedwabistej sierści; york, yorkshire terier
2. duża świnia o białej skórze i stojących uszach, wyhodowana w Anglii; jorkszyr
SJP.pl
Yorkshire – hrabstwo historyczne i kraina w północno-wschodniej Anglii. Liczące w 1971 roku 15 858 km² Yorkshire było największym hrabstwem Anglii, podzielonym dla celów administracyjnych na trzy okręgi (ang. riding) – North Riding of Yorkshire, West Riding of Yorkshire oraz East Riding of Yorkshire. Liczba ludności zamieszkującej hrabstwo w 1971 roku wynosiła 5 053 989.
Wikipedia
[czytaj: jorktałn] miejscowość w USA
SJP.pl
Bitwy:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: joSEmiti] park narodowy w USA
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: jang] nazwisko
SJP.pl
W Urugwaju:
W Australii:
W USA:
Wikipedia
[czytaj: jang tajmer] pojazd, który niebawem stanie się zabytkowy albo pojazd względnie młody, ale już uznawany za zabytkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. samochodowy klasyk popularny 20-30 lat temu, już nieprodukowany i nieco przestarzały, ale wciąż z upodobaniem użytkowany na co dzień
Wiktionary
Pojazd zabytkowy – wedle ustawy Prawo o ruchu drogowym pojazd, który na podstawie specjalnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków ruchomych lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie z odrębnymi przepisami.
Wikipedia
[czytaj: jursönar] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: jutjub] internetowy serwis z nagraniami wideo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) telekom. jeden z serwisów internetowych umożliwiających umieszczanie, nadawanie, ocenianie i komentowanie nagrań wideo oraz audio;
Wiktionary
YouTube (skrót YT) – amerykański serwis internetowy założony 14 lutego 2005 roku, umożliwiający bezpłatne udostępnianie, edycję, nadawanie na żywo i komentowanie filmów. Należy do korporacji Google i po Facebooku jest drugim najpopularniejszym serwisem społecznościowym na świecie. Od 2023 roku prezesem YouTube jest Neal Mohan.
Wikipedia
rzecz. youtuber m., jutuber m.
przym. youtube’owy, youtubowy, jutubowy
Wiktionary
(1.1) skr. YT
Wiktionary
[czytaj: jutuber lub jutiuber] osoba publikująca filmiki na YouTubie; jutuber
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba nagrywająca filmiki wideo i umieszczająca je na serwisie internetowym YouTube;
Wiktionary
Youtuber (wym. jutuber, rzadziej jutiuber) – osoba zajmująca się tworzeniem i umieszczaniem produkcji audiowizualnych w serwisie internetowym YouTube.
Jest to także określenie nowego zawodu związanego z mediami społecznościowymi, o ile działalność w tej formie wykracza poza ramy rozrywki. Wynagrodzenie stanowią przychody z reklam, najczęściej poprzez serwis Google AdSense lub z promowania produktów i usług w ramach publikowanych treści.
Wikipedia
(1.1) W ostatnich latach do grona idoli współczesnych nastolatków, oprócz aktorów i piosenkarzy, dołączyli również youtuberzy.
Wiktionary
rzecz. jutuber m., YouTube mrz.
:: fż. youtuberka
przym. youtuberski
Wiktionary
[czytaj: jutubować] jutubować; potocznie:
1. prowadzić kanał na YouTubie;
2. korzystać z YouTube'a
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. jojo.
Wiktionary
[czytaj: ipr] miasto w Belgii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. Ieper (miasto w Belgii)
Wiktionary
Belgia:
Kanada:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
rzecz. iperyt mrz.
przym. iperytowy
Wiktionary
nazwa litery Y w alfabecie greckim i łacińskim; igrek; ipsylon; ypsylon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. ipsylon.
Wiktionary
Ipsylon (ypsilon, stgr. ὖψιλόν, nw.gr. ύψιλον, pisana Υυ lub ϒ) – dwudziesta litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznacza liczbę 400.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ipsylon.
źródła.
== ypsilon (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) jęz. ipsylon, ypsilon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɨpˈsʲilɔ̃n|ipˈsʲilɔ̃n, AS: ypsʹilõn|ipsʹilõn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ipsylon.
źródła.
== ypsilon (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) jęz. ipsylon, ypsilon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwa litery Y w alfabecie greckim i łacińskim; igrek; ipsylon; ypsilon
SJP.pl
[czytaj: IStad] miasto w Szwecji
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Szwecji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Ystad znajduje się port, który ma połączenie promowe ze Świnoujściem.
Wiktionary
[czytaj: itong] beton komórkowy marki Ytong, stosowany w budownictwie
SJP.pl
Ytong – marka betonu komórkowego produkowanego przez firmę Xella International GmbH; dawniej przedsiębiorstwo szwedzkie i niemieckie Ytong AG, od roku 1995 także przedsiębiorstwo polskie Ytong Poland.
Samo słowo ytong to skrót od szwedzkiego Yxhults ånghärdade gasbetong i oznacza wzmacniany gazobeton z Yxhult.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. półprodukt sojowy wykorzystywany w kuchni jako substytut mięsa, produkowany z białka zbierającego się na powierzchni gotowanego mleka sojowego;
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
(1.1) Zanim podamy yubę do dania, musimy ją w odpowiedni sposób namoczyć.
Wiktionary
(1.1) sparża, fudżu, skórka tofu
Wiktionary
[czytaj: jukka] bylina z rodziny liliowatych; juka, jukka, szpilecznica, krępla
SJP.pl
Yucca – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Arizona, w hrabstwie Mohave.
Wikipedia
[czytaj: jaki] młoda, kreatywna osoba mieszkająca w dużym mieście, wychowana w okresie powszechnego dostępu do internetu
SJP.pl
[czytaj: jugo] marka samochodów
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: juko] w judo: jedna z ocen przyznawanych zawodnikowi za wykonaną akcję; juko
SJP.pl
[czytaj: jampi] młody, pnący się w górę, przedstawiciel wolnego zawodu; yuppie; yuppi; japs
SJP.pl
[czytaj: jun] nazwisko obce
SJP.pl
[czytaj: junan] gatunek herbaty chińskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. czarna lub zielona herbata produkowana z liści herbaty chińskiej uprawianej w chińskiej prowincji Junnan;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Junnan m.
Wiktionary
[czytaj: japi] młody, pnący się w górę, przedstawiciel wolnego zawodu; yuppie; yumpie; japs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. świetnie zarabiający młody człowiek demonstrujący swój wystawny tryb życia
Wiktionary
(1.1) Wagon był pełen yuppi, jechali do KPT.
Wiktionary
(1.1) japiszon; war. yuppie
Wiktionary
[czytaj: japi] młody, pnący się w górę, przedstawiciel wolnego zawodu; yumpie; yuppi; japs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. świetnie zarabiający młody człowiek demonstrujący swój wystawny tryb życia
Wiktionary
Yuppie (skrót od ang. Young Urban Professional – dosłownie: „młody wielkomiejski przedstawiciel wolnego zawodu” lub Young Upwardly Mobile Professionals – dosłownie: „młodzi, pnący się w górę profesjonaliści”) – określenie pokolenia młodzieży w USA i Wielkiej Brytanii, które rozpoczęło pracę zawodową w latach 80. XX w., a także grup kierujących się podobnymi wartościami i stylem życia, np. w Polsce w latach 90. Sama nazwa wyraźnie nawiązuje do społecznej rekrutacji tej grupy wśród byłych zbuntowanych hippies (pokolenie boomu urodzeń) – hippie staje się yuppie w latach 80.
Wikipedia
(1.1) japiszon; war. yuppi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. podgatunek hentai pokazujący miłość między kobietami
Wiktionary
Yuri (jap. 百合, dosł. „lilia”), znany również jako girls’ love (jap. ガールズラブ gāruzu rabu) – wywodzący się z Japonii gatunek fikcji, przedstawiający intymne związki między kobietami. Choć zwykle jest kojarzony z lesbijstwem, w dziełach tego gatunku przedstawiane są również emocjonalne i duchowe relacje między kobietami, które niekoniecznie mają charakter romantyczny lub seksualny. Gatunek yuri najczęściej jest kojarzony z mangą i anime, choć termin ten bywa również używany w odniesieniu do gier komputerowych, light novel i literatury.
Wikipedia
[czytaj: jusuf] arabskie imię męskie
SJP.pl
[czytaj: juzu] niewielkie drzewo lub krzew z rodziny rutowatych, pochodzące z Chin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. pot. niewielkie uprawne drzewo lub krzew z gatunku nazwa systematyczna|Citrus × junos|Siebold ex Tanaka|ref=tak., należącego do rodziny rutowatych;
(1.2) spoż. jadalny owoc rośliny yuzu (1.1)
Wiktionary
Citrus junos – gatunek niewielkiego drzewa lub krzewu z rodziny rutowatych. Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej (Chin), został sprowadzony do Japonii i Korei w okresie dynastii Tang. Obecnie bardziej popularny w tych krajach niż w swojej ojczyźnie, a także w Nowej Zelandii, Australii, Hiszpanii, Włoszech i Francji.
Wikipedia
[czytaj: iw] francuskie imię męskie
SJP.pl
Belgia:
Francja:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
[czytaj: iWET] imię żeńskie
SJP.pl
Yvette – rzeka we Francji, przepływająca przez tereny departamentów Yvelines oraz Essonne, o długości 39,3 km. Stanowi dopływ rzeki Orge.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. imię|polski|m. Ewald
Wiktionary
Young Women's Christian Association, Chrześcijańskie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej, chrześcijańska organizacja kulturalno-oświatowa działająca od roku 1877
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne w zależności od sytuacji i kontekstu, zwłaszcza zastanowienie, namysł, zgodę; yhm, y, yyy
SJP.pl
Yy – dwuznak składający się z dwóch liter Y. Występuje w języku fińskim. Oznacza dźwięk niemieckiego ü wymawianego w iloczasie. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczany symbolem [yː]. Brak jednak polskiego fonetycznego odpowiednika dla tego używanego przez nich dwuznaku.
Wikipedia
wykrzyknik wyrażający różne stany emocjonalne w zależności od sytuacji i kontekstu, zwłaszcza zastanowienie, namysł, zgodę; yhm, y, yy
SJP.pl
jedna z liter polskiego alfabetu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła trzydziestej drugiej litery alfabetu;
Wiktionary
Ź (ziet) – trzydziesta pierwsza litera alfabetu polskiego służąca do zapisu spółgłoski szczelinowej. Używana także w alfabecie łacińskim języka czarnogórskiego, w białoruskiej łacince, języku dolnołużyckim i wilamowskim. W języku polskim jest najczęściej przypisana spółgłosce [ʑ].
Wikipedia
IPA: ʒɛt, AS: žet
Wiktionary
przedrostek
(1.1) tworzący czasowniki dokonane
Wiktionary
(1.1) robić → zrobić • obrazować → zobrazować • golić → zgolić
Wiktionary
IPA: z, AS: z
Wiktionary
skrót od: zastępca (odczytywany jako cały, odmienny wyraz); zca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) = zastępca
Wiktionary
IPA: zaˈstɛ̃mpt͡sa, AS: zastẽmpca
Wiktionary
skrót od: zakłady
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery Z
Wiktionary
skrót od: żeński
SJP.pl
skrót
(1.1) = gram. rodzaj żeński
Wiktionary
skrót od: żeńsko-rzeczowy
SJP.pl
przyimek o wielu funkcjach w zdaniu
SJP.pl
partykuła
(1.1) śrpol. czy
Wiktionary
przedrostek
(1.1) …wyrażający osiągnięcie skutku czynności
(1.2) …wyrażający największe nasilenie czynności lub stanu, wyczerpanie zakresu
(1.3) …tworzący czasowniki pochodne od innych części mowy
(1.4) …występujący jako część składowa przymiotników i rzeczowników utworzonych od wyrażeń przyimkowych
(1.5) …oznaczający umieszczenie, schronienie wewnątrz czegoś
(1.6) …oznaczający pokrycie powierzchni czegoś, przestrzeni
(1.7) …tworzący czasowniki w odniesieniu do ruchu przestrzennego: odległość, kierunek od czegoś, tył czegoś
Wiktionary
(1.1) Podczas gdy Francja i Wielka Brytania wciąż polegają na energii jądrowej, Niemcy wyłączają kolejne elektrownie atomowe i chcą zaspokoić swoje zapotrzebowanie na energię dzięki źródłom odnawialnym.
(1.2) Superbohater zamroził rywala na śmierć ratując przy tym cały świat.
(1.3) Lepiej będzie jak zabezpieczymy nasze pieniądze w banku. Chyba nie będą cały czas leżeć w mieszkaniu. Ktoś może je ukraść!
(1.4) Otworzę okno. W pokoju panuje straszny zaduch
(1.5) Paweł zaczął mi się oświadczać! Stanęłam jak zamurowana – kompletnie się tego nie spodziewałam!
(1.6) Weź kosiarkę i skoś trawę w ogródku. Cały zarósł długim trawskiem i chwastami.
(1.7) Ale się wystraszyłam! Oliwier zaszedł mnie od tyłu i popchnął.
Wiktionary
IPA: za, AS: za
Wiktionary
zaprenumerować; zapłacić abonament
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) zapłacić, wykupić abonament, zaprenumerować coś
Wiktionary
rzecz. abonament mrz., abonamencik mrz., abonent mos., abonentka ż., abonowanie n., zaabonowanie n.
czas. abonować ndk.
przym. abonamentowy, abonencki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zapłacenie, wykupienie abonament, zaprenumerowanie czegoś
Wiktionary
rzecz. abonament mrz., abonamencik mrz., abonent mos., abonentka ż., abonowanie n.
czas. abonować ndk., zaabonować dk.
przym. abonamentowy, abonencki
Wiktionary
1. wzbudzić zainteresowanie, zainteresować kogoś;
2. pochłonąć promieniowanie, ciecz itp.
SJP.pl
przystosować się do nowych warunków, dokonać adaptacji
SJP.pl
uznać prawnie cudze dziecko za swoje
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) uznać prawnie za swoje cudze dziecko
(1.2) przyjąć pod swoją opiekę bezpańskiego psa, kota lub rzadziej inne zwierzę domowe
Wiktionary
(1.2) Można za niewielką opłatą zaadoptować psa, kota lub inne zwierzątko domowe.
Wiktionary
rzecz. adoptacja ż., zaadoptowanie n., adoptowanie n., adopcja ż.
czas. adoptować ndk.
Wiktionary
(1.1) adopcja
(1.2) adopcja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaadresować.
Wiktionary
rzecz. adresowanie n., adres m., adresik m., adresówka ż., adresarka ż., adresat m., adresatka ż., adresowalność ż.
czas. adresować ndk., zaadresować dk.
przym. adresowy
Wiktionary
związać cząstki cieczy lub gazu; dokonać adsorpcji
SJP.pl
przejmować, zajmować całkowicie czyjąś uwagę, pochłaniać
SJP.pl
czasownik
(1.1) zajmować czymś, niepokoić
Wiktionary
IPA: ˌzaːfɛˈrɔvat͡ɕ, AS: z•aferovać
Wiktionary
czas. aferować
rzecz. zaaferowanie n., afera, aferzysta, aferowicz, aferzystka
przym. aferowy, zaaferowany
Wiktionary
przejęcie, rozgorączkowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaaferować.
Wiktionary
czas. aferować, zaaferować dk.
rzecz. afera ż.
przym. aferowy
Wiktionary
przejęty, rozgorączkowany, zaprzątnięty jakimiś sprawami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) całkowicie czymś zajęty
(1.2) świadczący o zaabsorbowaniu, byciu całkowicie zajętym
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zaaferować
Wiktionary
rzecz. afera ż.
czas. aferować ndk., zaaferować dk.
przym. aferowy
Wiktionary
potocznie: wypijać, zwłaszcza łapczywie
SJP.pl
1. publicznie i demonstracyjnie ogłosić lub okazać coś;
2. dawniej: publicznie skompromitować
SJP.pl
zjednać czyjeś poparcie dla jakiejś sprawy lub idei
SJP.pl
zgodzić się z czymś, z kimś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. akceptować)
(1.1) zgodzić się na coś
Wiktionary
(1.1) Dziecko nie było w stanie zaakceptować rozwodu rodziców i rozchorowało się.
Wiktionary
IPA: ˌzaːkt͡sɛpˈtɔvat͡ɕ, AS: z•akceptovać
Wiktionary
rzecz. zaakceptowanie n., akceptowanie n., akceptacja ż., akcept m., akceptant m., akceptowalność ż.
czas. akceptować ndk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy
Wiktionary
(1.1) zaaprobować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrażenie zgody, aprobaty, akceptacji
Wiktionary
IPA: ˌzaːkt͡sɛptɔˈvãɲɛ, AS: z•akceptovãńe
Wiktionary
rzecz. akceptowanie n., akceptacja ż., akcept m., akceptant m., akceptowalność ż.
czas. akceptować ndk., zaakceptować dk.
przym. akceptacyjny, akceptowalny, akceptowy
Wiktionary
(1.1) zaaprobowanie
Wiktionary
przystosować do nowych warunków, otoczenia, środowiska
SJP.pl
przystosować do nowych warunków, otoczenia, środowiska
SJP.pl
1. przystosowywać do życia w nowych warunkach;
2. zaaklimatyzowywać się - przyzwyczajać się do życia w nowych warunkach
SJP.pl
udzielić lub dokonać akredytacji; akredytować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. alarmować)
(1.1) podnieść alarm; ostrzec o niebezpieczeństwie; postawić w stan gotowości
Wiktionary
(1.1) Mieszkańcy zostali zaalarmowani syrenami ostrzegawczymi.
Wiktionary
rzecz. alarm mrz., zaalarmowanie n.
Wiktionary
(1.1) ostrzec
Wiktionary
rozdzielić środki na różne cele; alokować
SJP.pl
leżący, znajdujący się za Alpami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) położony po drugiej (przeciwnej) stronie Alp
Wiktionary
(1.1) transalpejski
Wiktionary
1. dokonać aneksji, przyłączyć siłą obce terytoria do własnego państwa;
2. książkowo: zająć coś, zabrać zwykle bez zgody dotychczasowych użytkowników, np. zaanektować dom
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. anektować)
(1.1) dokonany od|anektować.
Wiktionary
(1.1) To ona zaanektowała wierzchołek Skrzycznego, by na wysokości 1250 m wybudować radiowo-telewizyjny ośrodek nadawczy.
Wiktionary
IPA: ˌzaãnɛkˈtɔvat͡ɕ, AS: zaãnektovać
Wiktionary
rzecz. aneksja ż., aneksjonizm m., aneksjonista m., aneksjonistka ż., zaanektowanie n., anektowanie n.
czas. anektować
przym. aneksyjny, aneksjonistyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaanektować.
Wiktionary
IPA: ˌzaãnɛktɔˈvãɲɛ, AS: zaãnektovãńe
Wiktionary
rzecz. anektowanie n., aneksja ż., aneksjonizm m., aneksjonista m.
czas. anektować ndk., zaanektować dk.
przym. aneksyjny, aneksjonistyczny
Wiktionary
1. zatrudnić kogoś;
2. zaangażować się: wziąć aktywny (głównie emocjonalnie) udział w jakimś działaniu, przedsięwzięciu, pracy, projekcie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zatrudnić, przyjąć do pracy
(1.2) włączyć kogoś lub coś w działania
czasownik zwrotny dokonany zaangażować się
(2.1) zainwestować w coś dużo czasu lub energii
Wiktionary
(1.1) Miał tylko zaangażować najlepszych saperów na parę dodatkowych godzin.
(1.2) Zaangażowała środki własne w kwocie 6 milionów złotych.
(2.1) Zaangażowała się w filantropię.
Wiktionary
rzecz. zaangażowanie n., gaża ż.
czas. angażować
Wiktionary
1. zatrudnić kogoś;
2. zaangażować się: wziąć aktywny (głównie emocjonalnie) udział w jakimś działaniu, przedsięwzięciu, pracy, projekcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) postawa osoby, która się w coś angażuje
(1.2) ekon. księg. suma wykonanych wydatków budżetowych i podjętych zobowiązań krótkoterminowych
(1.3) odczasownikowy od|zaangażować.
Wiktionary
(1.1) Najważniejsze we wszystkim jest zaangażowanie.
(1.2) Skarbnik poprosiła o podanie skutków finansowych zawieranych umów i podpisywanych decyzji, bo musi obliczyć zaangażowanie wydatków budżetowych.
(1.3) Zaangażowanie dobrego człowieka nie zawsze jest łatwe.
Wiktionary
IPA: ˌzaãŋɡaʒɔˈvãɲɛ, AS: zaãŋgažovãńe
Wiktionary
rzecz. angaż m., angażowanie n.
czas. angażować ndk., zaangażować dk.
Wiktionary
1. zatrudnić kogoś;
2. zaangażować się: wziąć aktywny (głównie emocjonalnie) udział w jakimś działaniu, przedsięwzięciu, pracy, projekcie
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) mający udział w tworzeniu czegoś, oddany sprawie
Wiktionary
animować, zanimować;
1. pobudzić do działania, do działalności w czymś, zachęcić do czegoś, ożywić;
2. poruszyć kukiełkami w teatrzyku lalkowym;
3. narysować lub wykonać zdjęcia do filmu rysunkowego;
4. stworzyć ruchome obrazy za pomocą komputera
SJP.pl
czasownik
(1.1) zachęcić, skłonić
Wiktionary
IPA: ˌzaãɲĩˈmɔvat͡ɕ, AS: zaãńĩmovać
Wiktionary
rzecz. zaanimowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaanimować.
Wiktionary
czas. zaanimować dk.
Wiktionary
zapowiedzieć czyjeś przybycie; wymienić nazwisko osoby wchodzącej; zameldować
SJP.pl
podać komuś coś, np: zaaplikować lek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaaplikować.
Wiktionary
rzecz. aplikowanie n., aplikacja ż., aplikatura ż., aplikator m., aplikantura ż., aplikant m., aplikantka ż.
czas. zaaplikować dk., aplikować ndk.
przym. aplikacyjny, aplikancki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaaportować.
Wiktionary
rzecz. aportowanie n.
czas. zaaportować dk., aportować ndk.
Wiktionary
1. zaakceptować coś;
2. wyrazić na coś zgodę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) wyrazić aprobatę, uznać coś za słuszne, godne poparcia
Wiktionary
(1.1) Natomiast mój ojciec stał się marksistą, bo w 1919-20 roku zaaprobował bolszewicką rewolucję.
Wiktionary
IPA: ˌzaːprɔˈbɔvat͡ɕ, AS: z•aprobovać
Wiktionary
rzecz. zaaprobowanie n., aprobowanie n., aprobata ż., aprobacja ż.
czas. aprobować ndk.
przym. aprobatywny, aprobacyjny
przysł. aprobatywnie
Wiktionary
(1.1) zaakceptować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wyrażenie zgody, akceptacji, aprobaty
Wiktionary
IPA: ˌzaːprɔbɔˈvãɲɛ, AS: z•aprobovãńe
Wiktionary
rzecz. aprobowanie n., aprobata ż., aprobacja ż.
czas. zaaprobować dk., aprobować ndk.
przym. aprobatywny, aprobacyjny
przysł. aprobatywnie
Wiktionary
(1.1) zaakceptowanie
Wiktionary
dawniej: zaopatrzyć w artykuły pierwszej potrzeby, zwłaszcza w żywność; zaprowidować
SJP.pl
zaaprowidować; przestarzale:
1. zająć się aprowizacją (zaopatrywaniem ludzi w niezbędne artykuły, zwłaszcza w żywność, w jakimś trudnym czasie);
2. zaaprowidować się - zaopatrzyć się w niezbędne artykuły, zwłaszcza w żywność
SJP.pl
przygotować, zaplanować spotkanie lub sytuację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaaresztować.
Wiktionary
czas. zaaresztować dk.
Wiktionary
pokrywać asfaltem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. atakować)
(1.1) dokonany od|atakować.
Wiktionary
IPA: ˌzaːtaˈkɔvat͡ɕ, AS: z•atakovać
Wiktionary
rzecz. atakujący mos., zaatakowanie n., atak
czas. atakować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaatakować.
Wiktionary
czas. zaatakować
rzecz. atak mrz.
Wiktionary
leżący, znajdujący się za Atlantykiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. znajdujący się za Oceanem Atlantyckim
Wiktionary
(1.1) W komnacie wisiała mapa zaatlantyckich posiadłości portugalskich.
Wiktionary
przym. atlantycki
Wiktionary
książkowo: osoba mająca już doświadczenie w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w dalszej fazie rozwoju
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek mający pewną wiedzę i doświadczenie w danej dziedzinie
Wiktionary
rzecz. zaawansowana ż., zaawansowanie n.
czas. zaawansować dk.
Wiktionary
(1.1) daleko posunięty, późny / późniejszy, rozwinięty, wyrafinowany, wyszukany
(2.1) niepoczątkujący
Wiktionary
dawniej:
1. wypłacać pewną kwotę na poczet większej sumy; dawać zaliczkę;
2. zaawansowywać się - zagalopowywać się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. awizować)
(1.1) urz. wystawić awizo; formalnie powiadomić o nadejściu przesyłki
(1.2) poinformować o czymś w sposób oficjalny
(1.3) bank. finans. oficjalnie zgłosić zamiar dokonania operacji finansowej
czasownik zwrotny dokonany zaawizować się (ndk. awizować się)
(2.1) zostać zaawizowanym
Wiktionary
czas. awizować
Wiktionary
(1.2) zaanonsować, powiadomić, zawiadomić
Wiktionary
nasycić azotem; naazotować
SJP.pl
leżący, znajdujący się za Ałtajem (górami lub republiką)
SJP.pl
1. twór kostny w szczęce kręgowców, służący do chwytania i rozdrabniania pokarmów,
2. ostro zakończona część jakiegoś przedmiotu,
3. element dekoracyjny w kształcie trójkąta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim;
Wiktionary
ząb to także element pewnych urządzeń lub przedmiotów:
Wikipedia
(1.1) Tereny zamieszkałe Zębu leżą na wysokości od 910 do 1021 m n.p.m..
Wiktionary
rzecz. ząb mrz., zębianin mos., zębianka ż.
przym. ząbski
Wiktionary
płaz bezogonowy wodny lub lądowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herp. pot. pospolity płaz bezogonowy z wielu różnych rodzin, głównie z żabowatych;
(1.2) slang. mot. nożny podnośnik do samochodu
(1.3) techn. pot. klucz do rur z regulowaną szerokością rozstawu szczęki
(1.4) sport. pot. klasyczny styl pływacki
(1.5) środ. kolej. izolator sekcyjny sieci trakcyjnej
Wiktionary
Płazy bezogonowe (Anura), potocznie żaby lub ropuchy – najliczniejszy i najbardziej rozpowszechniony rząd płazów, obejmujący w świecie ponad 7000 gatunków i cztery podrzędy, do których zalicza się ponad 50 rodzin, w tym również żyjące w Polsce: żabowate, ropuchowate, kumakowate, rzekotkowate i grzebiuszkowate.
Wikipedia
(1.1) Z pomostu żaba wskoczyła do stawu.
(1.2) W bagażniku zawsze wożę żabę, na wszelki wypadek.
(1.3) Podczas odkręcania starej rury, pękła mi chińska żaba.
(1.4) Każde zajęcia na basenie zaczynamy pięcioma okrążeniami żabą.
Wiktionary
IPA: ˈʒaba, AS: žaba
Wiktionary
rzecz. żabnica ż., żabowate nmos., Żaba ż., Żabinka ż., Żabianka ż., żabieniec m., Żabieniec m., żabkarz m., żabkarka ż.
:: zdrobn. żabcia ż., żabka ż., żabiątko n., żabinka ż., żabina ż., żabeczka ż.
:: zgrub. żabsko n., żabiszcze n.
czas. żabkować ndk.
przym. żabi, żabowaty, żabiasty
przysł. żabio, żabką
Wiktionary
(1.1) ropucha, żabka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitsumer. bóg wojny, patron miasta Kisz
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. sumeryjski dza-ba4-ba4
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Zababa
źródła.
== Zababa (język angielski.) ==
wymowa. IPA|ˈzɑːbɑːbɑː.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mitsumer. Zababa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. sumeryjski dza-ba4-ba4
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Zababa
źródła.
== Zababa (język angielski.) ==
wymowa. IPA|ˈzɑːbɑːbɑː.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mitsumer. Zababa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pobrudzić
SJP.pl
czasownik
(1.1) kujawy. zapomnieć
Wiktionary
[czytaj: zabaljone] zabaione, zabajone, sabayon;
1. krem z jaj, cukru i wina lub soku owocowego, podawany na ciepło;
2. lody waniliowe z alkoholem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. włoski deser z żółtek, cukru i słodkiego wina;
(1.2) kulin. lody o smaku waniliowym z dodatkiem alkoholu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przepis na zabaglione Marek dostał od teściowej z Włoch.
Wiktionary
(1.1) war. zabaione, zabajone
(1.2) war. zabaione, zabajone
Wiktionary
1. czynić coś bagnistym;
2. gmatwać jakieś sprawy, zaniedbywać
SJP.pl
1. uczynić coś bagnistym;
2. zagmatwać jakieś sprawy, zaniedbać
SJP.pl
1. uczynić coś bagnistym;
2. zagmatwać jakieś sprawy, zaniedbać
SJP.pl
[czytaj: zabajone] zabaglione, zabajone, sabayon;
1. krem z jaj, cukru i wina lub soku owocowego, podawany na ciepło;
2. lody waniliowe z alkoholem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. włoski deser z żółtek, cukru i słodkiego wina;
(1.2) kulin. lody o smaku waniliowym z dodatkiem alkoholu
Wiktionary
(1.1) Przepis na zabaione Anna dostała od matki Marka.
Wiktionary
(1.1) war. zabaglione, zabajone
(1.2) war. zabaglione, zabajone
Wiktionary
pospolicie: opowiedzieć nieprawdę, przesadzić w opowiadaniu często w celu zaimponowania komuś
SJP.pl
kraina geograficzna w azjatyckiej części Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. górska kraina w azjatyckiej części Rosji, położona między Bajkałem na zachodzie a środkowym biegiem Olekmy i połączeniem Szyłki i Argunu na wschodzie
Wiktionary
Zabajkale (ros.: Забайкалье, Zabajkalje) – górska kraina w azjatyckiej części Rosji na wschód od jeziora Bajkał. Rozciąga się prawie 1000 km między Górami Patomskimi i Północnobajkalskimi na północy a granicą Rosji z Mongolią i Chinami na południu oraz ponad 1000 km między Bajkałem na zachodzie a połączeniem Szyłki i Argunu na wschodzie.
Wikipedia
przym. zabajkalski, bajkalski
rzecz. Bajkał mrz.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Zabajkalem, dotyczący Zabajkala
(1.2) położony na wschód od Bajkału
Wiktionary
rzecz. Zabajkale n., Bajkał mrz.
Wiktionary
[czytaj: zabaljone] zabaione, zabaglione, sabayon;
1. krem z jaj, cukru i wina lub soku owocowego, podawany na ciepło;
2. lody waniliowe z alkoholem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. włoski deser z żółtek, cukru i słodkiego wina;
(1.2) kulin. lody o smaku waniliowym z dodatkiem alkoholu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przepis na zabajone dał Józkowi właściciel pizzerii w Maceracie.
Wiktionary
(1.1) war. zabaione, zabaglione
(1.2) war. zabaione, zabaglione
Wiktionary
potocznie: mówiąc wprowadzić kogoś w błąd, otumanić; zbajtlować
SJP.pl
mówiąc, wprowadzać kogoś w błąd; otumaniać, bałamucić
SJP.pl
1. zachwiać się, przechylić się w różne strony w celu utrzymania równowagi;
2. potocznie: zręcznie wyminąć przeszkody, przechylając ciało w różne strony
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. spędzić zbyt wiele czasu na zabawie;
2. być gdzieś bardzo długo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabalować.
Wiktionary
rzecz. bal m., balowanie n.
czas. zabalować dk., balować ndk.
przym. balowy
Wiktionary
zabezpieczyć zwłoki przed rozkładem za pomocą środków konserwujących; nabalsamować
SJP.pl
owinąć bandażem
SJP.pl
regionalnie: wpaść w gniew, rozzłościć się; zabundziuczyć się, zabuńdziuczyć się, zagniewać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zabaniak
Wiktionary
rzecz. zabaniak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara więzienna poduszka
Wiktionary
IPA: zaˈbãɲak, AS: zabãńak
Wiktionary
rzecz. bania ż., baniak m., baniaczek m.
:: zdrobn. zabaniaczek m.
Wiktionary
rzadko: zabawić się trochę; pobaraszkować, podokazywać
SJP.pl
wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława
SJP.pl
Zabardowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Zabartowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Więcbork.
Od XIV wieku wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Jakuba Apostoła.
Wieś duchowna, własność arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie nakielskim województwa kaliskiego.
Wikipedia
nadawać komuś, czemuś kolor
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabarwić)
(1.1) niedokonany od|zabarwić.
Wiktionary
IPA: zaˈbarvʲjät͡ɕ, AS: zabarvʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. barwnik mrz., barwa
czas. barwić, zabarwić
przym. barwny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabarwiać.
Wiktionary
IPA: ˌzabarˈvʲjä̃ɲɛ, AS: zabarvʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. zabarwienie n., barwa ż., barwnik m.
czas. barwić, zabarwić
przym. barwny
Wiktionary
nadać czemuś, komuś kolor
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zabarwiać)
(1.1) nadać czemuś barwę
(1.2) książk. przen. nadać czemuś pewien charakter, ton
czasownik zwrotny dokonany zabarwić się (ndk. zabarwiać się)
(2.1) nabrać jakiejś barwy
(2.2) książk. przen. przybrać jakiś charakter, nastrój
Wiktionary
(2.1) Papierek pod wpływem roztworu zasadowego zabarwił się na niebiesko.
Wiktionary
IPA: zaˈbarvʲit͡ɕ, AS: zabarvʹić
Wiktionary
aspekt niedokonany zabarwiać
czas. barwić
rzecz. zabarwienie n., zabarwianie n., barwa ż., barwnik mrz.
przym. barwny
Wiktionary
(1.1) pofarbować, zafarbować, pokolorować, zakolorować
(1.2) zaprawić
Wiktionary
owad należący do rzędu wielkoskrzydłych; żylenica nadwodna
SJP.pl
nadanie barwy czemuś/komuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabarwić.
(1.2) barwa, koloryt
(1.3) przen. charakter czegoś
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzabarˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zabarvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. barwa ż., barwnik mrz., zabarwianie n.
czas. zabarwić dk., barwić ndk.
przym. barwny
Wiktionary
1. zbudować barykadę;
2. zatarasować drogę lub dostęp do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabarykadować.
Wiktionary
czas. zabarykadować dk.
Wiktionary
potocznie:
1. zostać gdzieś zbyt długo;
2. zaśmiecić, zabrudzić jakieś miejsce
SJP.pl
1. potocznie: zaśpiewać basem; wydać głos o niskim tonie;
2. potocznie: zawtórować, zaakompaniować;
3. przestarzale: potaknąć, schlebić komuś
SJP.pl
zabić bijąc batogiem
SJP.pl
1. spotkanie towarzyskie, na którym się tańczy, rozgrywa różnorodne gry lub turnieje; bal;
2. czynności sprawiające przyjemność, bawiące, pozwalające miło spędzać czas; rozrywka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Zabawa – aktywność służąca rozrywce, sięgająca najgłębszych początków ludzkości. Z antropologicznego punktu widzenia nie istnieje społeczność (kultura, cywilizacja), której członkowie nie znaliby zabawy. Zabawa może również służyć edukacji („nauka przez zabawę”), czego dowodem mogą być różnego rodzaju edukacyjne gry komputerowe oraz edutainment.
Wikipedia
rzecz. zabawa ż.
Wiktionary
przestarzałe: zabawkarski
SJP.pl
zdrobnienie od: zabawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: zabawka
Wiktionary
IPA: ˌzabaˈvɛt͡ʃka, AS: zabavečka
Wiktionary
rzecz. zabawkarz mos., zabawa ż., zabawka
przym. zabawkowy
Wiktionary
1. zajmować kogoś dostarczając mu rozrywki;
2. spędzać gdzieś pewien czas
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabawić)
(1.1) uprzyjemniać czas, dostarczając rozrywki
(1.2) spędzać czas
(1.3) odwracać czyjąś uwagę poprzez rozrywkę
czasownik zwrotny niedokonany zabawiać się (dk. zabawić się)
(2.1) bawić się przez pewien czas
czasownik zwrotny niedokonany zabawiać się
(3.1) robić coś dla przyjemności
(3.2) eufem. uprawiać seks
Wiktionary
czas. zabawić, bawić
rzecz. zabawkarz mos., zabawianie n., bawienie n., zabawa ż., zabawka ż.
przysł. zabawnie
Wiktionary
(1.2) zajmować
Wiktionary
potocznie: osoba bawiąca, rozśmieszająca kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabawiać.
Wiktionary
czas. zabawiać ndk.
rzecz. zabawkarz mos., zabawa ż.
przysł. zabawnie
Wiktionary
1. zająć kogoś dostarczając mu rozrywki;
2. spędzić gdzieś pewien czas
SJP.pl
1. przedmiot służący do zabawy;
2. przedmiot, którego używanie sprawia komuś przyjemność;
3. ozdoba choinkowa;
4. osoba pozostająca całkowicie pod czyimś wpływem; marionetka;
5. coś, czego nie traktuje się poważnie; igraszka;
6. coś niemającego znaczenia, niesprawiającego trudności; igraszka, błahostka, drobnostka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz służąca do zabawy;
Wiktionary
Zabawka – przedmiot wykonany głównie do celów zabawowych, przeznaczony do użytku zarówno przez dzieci, jak i osoby dorosłe (w pewnych okolicznościach) oraz dla zwierząt. Zabawka pełni wiele ról, od dostarczania rozrywki, poprzez naukę własności, kończąc na funkcji edukacyjnej.
Wikipedia
(1.1) Kiedy byłem mały, miałem pluszowyuszowe misie, samochodziki i inne zabawki.
Wiktionary
IPA: zaˈbafka, AS: zabafka
Wiktionary
przym. zabawkowy, zabawny
rzecz. zabawkarz mos., bawienie, zabawkarstwo n., zabaweczka, zabawa
czas. zabawiać, bawić
Wiktionary
(1.1) bawidełko, cacko
Wiktionary
dotyczący zabawkarstwa, wyrobu zabawek dla dzieci; zabawczarski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zabawkarstwem, dotyczący zabawkarstwa
Wiktionary
rzecz. zabawkarz mos., zabawkarstwo n., zabawa ż.
przym. zabawkowy
Wiktionary
projektowanie i produkcja zabawek; przemysł zabawkarski
SJP.pl
mężczyzna wytwarzający zabawki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. osoba wyrabiająca zabawki dziecięce
Wiktionary
rzecz. zabawka ż., zabawkarstwo n., zabaweczka ż., zabawa ż., zabawianie n., zabawienie n., bawienie n., bawidło n., zabawność ż.
czas. bawić ndk., zabawiać ndk., zabawić dk.
przym. zabawny, zabawkowy, zabawkarski, zabawowy
przysł. zabawnie
Wiktionary
sklep sprzedający zabawki i artykuły papiernicze
SJP.pl
przymiotnik od: zabawka
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) do zabawy
(1.2) przest. błahy, nie mający znaczenia
Wiktionary
(1.1) Na kramiku odpustowym leżały zabawkowe pistolety – korkowce i na kapiszony.
Wiktionary
rzecz. zabawkarz mos., zabawka ż., zabawa ż., zabaweczka ż.
przym. zabawkarski
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób zabawny
Wiktionary
(1.1) Nie wiem, który z nich wyglądał najzabawniej?
(1.1) Dosyć to wyglądało zabawnie, szokująco wręcz.
Wiktionary
rzecz. zabawkarz mos., bawienie n., zabawa ż., zabawianie n.
czas. zabawiać ndk., zabawić dk.
przym. zabawny
Wiktionary
(1.1) dowcipnie, komicznie, niepoważnie, śmiesznie, wesoło, żartobliwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zabawnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zabawny; bardziej zabawny
SJP.pl
osoba zabawna, dowcipna, rozśmieszająca otoczenie
SJP.pl
wywołujący śmiech
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wywołujący rozbawienie, śmiech
(1.2) o wesołym usposobieniu
Wiktionary
(1.1) Opowiem wam zabawną historię.
(1.1) Zabawny facet, myślał, że mi wciśnie ten złom.
(1.2) To naprawdę zabawny facet, nie sposób się z nim nudzić.
Wiktionary
IPA: zaˈbavnɨ, AS: zabavny
Wiktionary
rzecz. zabawa, zabawka, zabawność
czas. zabawiać (się), zabawić (się)
przysł. zabawnie
przym. zabawowy
Wiktionary
(1.1) paradny, śmieszny, zaskakujący, absurdalny, pobudzający do śmiechu, humorystyczny
(1.2) figlarny, paradny, rozrywkowy, swawolny, śmieszny, wesoły, komiczny, żartobliwy, pocieszny, sowizdrzalski
Wiktionary
osoba biorąca udział w zabawie; miłośnik zabaw
SJP.pl
kobieta biorąca udział w zabawie; miłośniczka zabaw
SJP.pl
przymiotnik od: zabawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zabawą, dotyczący zabawy
Wiktionary
rzecz. zabawkarz mos., bawienie n., zabawa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zapełnić zeszyt, kartkę itp. bazgrołami
SJP.pl
zapełnić zeszyt, kartkę itp. bazgrołami; zabazgrać
SJP.pl
rysować bazgroły
SJP.pl
1. zrobić bałagan;
2. niepotrzebnie się czymś zająć lub zostać gdzieś zbyt długo
SJP.pl
1. potocznie: spędzać gdzieś zbyt wiele czasu;
2. dawniej: wprowadzać kogoś w błąd; zwodzić, omamiać, obałamucać
SJP.pl
spędzić gdzieś zbyt wiele czasu
SJP.pl
ekspresywnie: zęby; zębole
SJP.pl
żabunia, żabusia, żabka, żabeczka, żabeńka;
1. pieszczotliwie o żabie;
2. pieszczotliwie o osobie (zwykle kobiecie) darzonej miłością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: żaba
(1.2) pieszcz. zwrot skierowany do dziewczyny lub kobiety
Wiktionary
(1.1) Zobacz, jaką ładną zieloną żabcię narysował nasz wnusio.
(1.2) Z każdą wiosną piękniejesz, żabciu.
Wiktionary
rzecz. żaba ż., żabka ż.
przym. żabi
Wiktionary
(1.2) żabka
Wiktionary
mieszkaniec Ząbek (miasta w Polsce); ząbkowianin
SJP.pl
mieszkanka Ząbek (miasta w Polsce); ząbkowianka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabębnić.
Wiktionary
zapłakany
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od zabeczeć
przymiotnik relacyjny
(2.1) z widocznymi znakami beczenia, ciągle beczący
Wiktionary
(2.1) Pamięta ją małą cieliczką, zabeczaną, potem jałówką większą, strasznie chytką, a wreszcie krową stateczną już od siedmiu lat.
Wiktionary
rzecz. bek mrz., beczenie n., zabeczenie n.
czas. beczeć ndk., zabeczeć dk.
Wiktionary
1. o niektórych zwierzętach: wydać przeciągły, niski, nosowy głos;
2. wybuchnąć płaczem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. beczeć)
(1.1) o zwierzętach wydać bekliwy głos
(1.2) wybuchnąć płaczem
(1.3) zafałszować, brzydko zaśpiewać
(1.4) o instrumencie wydać jękliwy dźwięk
Wiktionary
(1.1) Niedźwiednik pochwalił Boga, zapiał potem kiej kokot, zabeczał jak baran, zarżał niby ogier rozgrzany […].
Wiktionary
rzecz. beczenie n., zabeczenie n.
czas. beczeć ndk.
przym. zabeczany
Wiktionary
zdrobnienie od: ząbek
SJP.pl
żabunia, żabusia, żabka, żabcia, żabeńka;
1. pieszczotliwie o żabie;
2. pieszczotliwie o osobie (zwykle kobiecie) darzonej miłością
SJP.pl
zamknąć jakiś produkt w beczce
SJP.pl
pokryć bejcą
SJP.pl
mały ząb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od ząb
(1.2) trójkątna szczerba na brzegu tkaniny, papieru, liścia
(1.3) w lm.: typ koronki szydełkowej
(1.4) zobacz: ząbek czosnku
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
IPA: ˈzɔ̃mbɛk, AS: zõmbek
Wiktionary
rzecz. ząbkowanie n., zazębianie n., zazębienie n., ząb m., zębisko n., uzębienie n., zębatka ż.
czas. ząbkować ndk., zazębiać ndk., zazębić dk.
przym. zębowy, zębaty
Wiktionary
żabunia, żabusia, żabka, żabeczka, żabcia;
1. pieszczotliwie o żabie;
2. pieszczotliwie o osobie (zwykle kobiecie) darzonej miłością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: żaba
(1.2) pieszcz. zwrot skierowany do dziewczyny lub kobiety
Wiktionary
(1.1) Nie kupisz tego twojej ukochanej żabeńce?
Wiktionary
rzecz. żaba ż., żabka ż., żabusia ż.
przym. żabi
Wiktionary
(1.1) żabcia, żabusia
(1.2) żabcia, żabusia
Wiktionary
zalać lub umocnić coś betonem
SJP.pl
zalewać lub umacniać betonem
SJP.pl
1. zapewniać ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym;
2. czynić bezpiecznym;
3. zapewniać utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie;
4. zapewniać komuś środki do życia;
5. zapewniać zaspokojenie roszczenia lub wykonanie kary;
6. zajmować decyzją władz jakieś przedmioty
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) zapewniać ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym
(1.2) czynić bezpiecznym
(1.3) zapewniać utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie
(1.4) zapewniać komuś środki do życia
(1.5) zapewniać zaspokojenie roszczenia lub wykonanie kary
(1.6) zajmować decyzją władz jakieś przedmioty
czasownik zwrotny
(2.1) zapewniać sobie ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym
Wiktionary
(1.1) Pochód zabezpieczały wydzielone oddziały zbrojne oraz wywiadowcy wysłani na przeszpiegi.
(1.3) W epoce średniowiecznej i nowożytnej zabezpieczały interesy szlachty i hierarchów Kościoła.
Wiktionary
IPA: ˌzabɛˈspʲjɛt͡ʃat͡ɕ, AS: zabespʹi ̯ečać
Wiktionary
czas. odbezpieczyć, zabezpieczyć dk.
rzecz. bezpieczeństwo n., zabezpieczenie n., zabezpieczanie n.
przysł. bezpiecznie
przym. bezpieczny
Wiktionary
(1.1) chronić, monitorować, ochraniać, pilnować, strzec
Wiktionary
1. zapewniać ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym;
2. czynić bezpiecznym;
3. zapewniać utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie;
4. zapewniać komuś środki do życia;
5. zapewniać zaspokojenie roszczenia lub wykonanie kary;
6. zajmować decyzją władz jakieś przedmioty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabezpieczać.
Wiktionary
IPA: ˌzabɛspʲjɛˈt͡ʃãɲɛ, AS: zabespʹi ̯ečãńe
Wiktionary
czas. zabezpieczać, zabezpieczyć
przysł. bezpiecznie
przym. bezpieczny
Wiktionary
1. to, co zabezpiecza;
2. to, co stanowi gwarancję wypłacalności lub dotrzymania umowy;
3. ogół środków i przedsięwzięć wspierających wojsko podczas działań bojowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś, co chroni przed czymś
(1.2) odczasownikowy od|zabezpieczyć.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzabɛspʲjɛˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zabespʹi ̯ečẽńe
Wiktionary
rzecz. ubezpieczenie n., bezpiecznik m., bezpieczeństwo n.
czas. zabezpieczać, zabezpieczyć
przysł. bezpiecznie
przym. bezpieczny
Wiktionary
1. zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym;
2. uczynić bezpiecznym;
3. zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie;
4. zapewnić komuś środki do życia;
5. zapewnić zaspokojenie roszczenia lub wykonanie kary;
6. zająć decyzją władz jakieś przedmioty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zabezpieczać)
(1.1) dokonany od|zabezpieczać.
czasownik zwrotny dokonany zabezpieczyć się (ndk. zabezpieczać się)
(2.1) dokonany od|zabezpieczać się.
Wiktionary
czas. zabezpieczać, odbezpieczyć
rzecz. zabezpieczanie n., zabezpieczenie n., bezpieczeństwo n.
przysł. bezpiecznie
przym. bezpieczny
Wiktionary
powiedzieć coś niezrozumiale; zabełkotać
SJP.pl
powiedzieć coś niewyraźnie albo bez sensu
SJP.pl
wieś w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Krzyżanowice
SJP.pl
Zabełków (niem. Zabelkau) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Krzyżanowice.
Wikipedia
zamieszać, zamącić
SJP.pl
→ żaba; żabowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący żaby, odnoszący się do żaby
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) taki, który należy do żaby
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla żaby, mający cechy żaby
Wiktionary
(2.1) W zaświatach przygotowują się już boginie położne. Pakht o głowie lwiej, Hekt o głowie żabiej, Meszkent o głowie hipopotama i Taurt o głowie krokodylej.
Wiktionary
IPA: ˈʒabʲi, AS: žabʹi
Wiktionary
rzecz. żabowate nmos., żaba ż., żabka ż., żabkarz m., żabkarka ż., żabusia ż., żabcia ż., Żabiniec m., żabeńka ż.
przysł. żabio
Wiktionary
potocznie: biadoląc, odezwać się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żabianki
Wiktionary
rzecz. Żabianka ż.
:: fż. żabianczanka ż.
przym. żabianecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żabianki
Wiktionary
rzecz. Żabianka ż.
:: fm. żabianczanin m.
przym. żabianecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żabianki
Wiktionary
rzecz. Żabianka ż., żabianczanin m., żabianczanka ż.
Wiktionary
dzielnica Gdańska
SJP.pl
Wikipedia
roztwór cukru służący w cukrownictwie do zabielania
SJP.pl
1. pozbawić kogoś życia
2. wydać głośny dźwięk (o zegarze lub dzwonie)
3. zasłonić coś, przykrywając coś deską i przybijając gwoździe
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) dokonany od|zabijać.
czasownik nieprzechodni dokonany
(2.1) dokonany od|bić.
Wiktionary
(1.1) Więc łgałeś, że on skoczył na ciebie z siekierą i wtedy zabiłeś.
(2.1) Dzwon zabił po raz ostatni w 1846 roku
Wiktionary
IPA: ˈzabʲit͡ɕ, AS: zabʹić
Wiktionary
czas. bić, zabijać
rzecz. zabijaka mos., zabójca m., zabicie n., zabijak mos., zabójczyni ż., zabójstwo n., zabijanie n., zabójczość ż.
przym. zabójczy
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odebranie życia człowiekowi lub zwierzęciu
(1.2) przen. przerwanie jakiejś czynności lub zjawiska
(1.3) zamknięcie czegoś przy pomocy młotka i gwoździ
Wiktionary
(1.1) Matka pójdzie do więzienia na 11 i pół roku za zabicie swojego dziecka.
Wiktionary
IPA: zaˈbʲit͡ɕɛ, AS: zabʹiće
Wiktionary
czas. zabić dk., zabijać ndk.
rzecz. zabijaka mos., zabijanie n., zabójca m., zabójczyni ż., zabójczość ż.
przym. zabójczy
Wiktionary
(1.1) uśmiercenie, zamordowanie; pot. ukatrupienie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żabiczyna
Wiktionary
rzecz. Żabiczyn m.
:: fż. żabiczynianka ż.
przym. żabiczyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żabiczyna
Wiktionary
rzecz. Żabiczyn m.
:: fm. żabiczynianin m.
przym. żabiczyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żabiczyna
Wiktionary
rzecz. Żabiczyn m., żabiczynianin m., żabiczynianka ż.
Wiktionary
płaz bezogonowy wodny lub lądowy
SJP.pl
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zabiegać)
(1.1) dokonany od|zabiegać.
Wiktionary
Żabiec – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Pacanów.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie wiślickim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Wikipedia
(1.1) war. zabiegnąć
Wiktionary
1. działanie podjęte w określonym celu;
2. środek zaradczy przeciwdziałający niszczeniu się czegoś;
3. działanie lekarskie mające na celu zapobiegnięcie chorobie lub przeciwdziałanie jej skutkom;
4. potocznie: przerwanie ciąży; aborcja, skrobanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) działanie w określonym celu
(1.2) med. czynność wykonywana przez lekarza lub pielęgniarkę służąca pomocy pacjentowi,
(1.3) eufem. aborcja
(1.4) bud. miejsce na schodach, w którym zmienia się kierunek schodzenia
Wiktionary
Zabieg – rodzaj czynności medycznej służącej diagnozowaniu, profilaktyce, a przede wszystkim leczeniu pacjenta. Czynność taka może być wykonywana zarówno ręcznie, jak i przy pomocy skomplikowanej aparatury medycznej i narzędzi.
Według tej definicji zabiegiem są zarówno: dezynfekcja otarcia naskórka, prosta iniekcja, czy zimny okład, jak i transplantacja serca czy założenie implantu słuchowego. Jak widać jest to zakres bardzo szeroki, z tego powodu zabiegi wykonują nie tylko lekarze, ale także, w zależności od charakteru zabiegu, inny personel (w szczególności pielęgniarski). Umiejętność przeprowadzania różnych zabiegów jest nieodzowna u lekarzy wszystkich specjalności, choć w różnym stopniu.
Wikipedia
(1.1) Pomimo licznych zabiegów nie udało mu się osiągnąć celu.
(1.2) Chirurdzy zajmują się wykonywaniem zabiegów operacyjnych.
(1.3) Mamo, muszę dać mojej dziewczynie na zabieg.
(1.4) Schody z zabiegami mogą zastąpić schody spiralne.
Wiktionary
IPA: ˈzabʲjɛk, AS: zabʹi ̯ek
Wiktionary
rzecz. zabieganie n.
czas. zabiegać ndk.
przym. zabiegowy
Wiktionary
(1.1) staranie, wysiłek
(1.2) procedura medyczna
(1.3) skrobanka
Wiktionary
zmęczyć bieganiem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabiec, zabiegnąć)
(1.1) biegnąc, przybywać gdzie
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) czynić starania
Wiktionary
rzecz. bieganina ż., zabieg mrz., bieg mrz., zabiegi mrz. lm., zabieganie n.
przym. zabiegany, biegowy
Wiktionary
(2.1) starać się, ubiegać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabiegać.
(1.2) pot. kołowrót, gonienie za czymś
Wiktionary
(1.1) Burmistrz myślał, że to całe jego zabieganie o fundusze, pozwoli nam wyjść z impasu.
(1.2) Przy tym całym zabieganiu zapomnieli o święconce.
Wiktionary
rzecz. zabieg
czas. zabiegać ndk.
przym. zabiegowy
Wiktionary
zmęczyć bieganiem
SJP.pl
1. działanie podjęte w określonym celu;
2. środek zaradczy przeciwdziałający niszczeniu się czegoś;
3. działanie lekarskie mające na celu zapobiegnięcie chorobie lub przeciwdziałanie jej skutkom;
4. potocznie: przerwanie ciąży; aborcja, skrobanka
SJP.pl
Zabiegi (biał. Забегі; ros. Забеги) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Budsław.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. zabiegać)
(1.1) dokonany od|zabiegać.
Wiktionary
(1.1) war. zabiec
Wiktionary
środowiskowo: lekarz wykonujący zabiegi operacyjne
SJP.pl
potocznie: pomieszczenie, w którym wykonywane są zabiegi lekarskie
SJP.pl
przymiotnik od: zabieg
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zabiegiem, dotyczący zabiegu
Wiktionary
rzecz. zabieg m., zabieganie n., bieg mrz., bieganina ż.
przym. biegowy
Wiktionary
1. biegnąc, dotrzeć gdzieś;
2. biegnąc, zablokować komuś lub czemuś dostęp do dalszej drogi
SJP.pl
coś, co dodaje białego koloru, np. zabielacz do kawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabielać.
Wiktionary
Zabielanie polega na zebraniu (obrobieniu, oszlifowaniu, frezowaniu) minimalnej ilości metalu po to, by wyrównać powierzchnię. Jeśli element jest kuty czy odlewany, to zabielanie stosuje się w miejscach, gdzie zależy nam na płaskiej powierzchni.
Najczęściej stosowane jest przy obróbce twardych metali, gdy nie można przeprowadzić obróbki zgrubnej, np. po natrysku plazmowym przy regeneracji czopów wałów korbowych silników, korpusów kruszarek dynamicznych i powierzchni pod uszczelki.
Wikipedia
rzecz. niezabielanie n., biały mos.
czas. zabielać ndk.
przym. biały
Wiktionary
taki, który zabielał
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) dodać do produktu mąkę, mleko lub jego pochodne
Wiktionary
rzecz. bielak mzw., biały mos., białość ż.
przym. biały
czas. bielić
Wiktionary
zabielica pokrzywowa - gatunek pluskwiaka z rodziny zabielicowatych
SJP.pl
o cechach zabielicowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
o cechach zabielicowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzina roślin zielnych, wodnych lub błotnych, o drobnych kwiatach, rosnących w strefie umiarkowanej półkuli północnej
SJP.pl
Żabieńcowate (Alismataceae Vent.) – rodzina roślin wodnych lub błotnych należąca do jednoliściennych. Obejmuje 16–18 rodzajów z ok. 115 gatunkami. Rozległy zasięg obejmuje obszary pod wpływem klimatu umiarkowanego oraz strefę międzyzwrotnikową, poza terenami pustynnymi. Najwięcej gatunków występuje na kontynentach amerykańskich. Rośliny siedlisk wodnych i bagiennych. Tkanki roślin zawierają sok mleczny.
Wikipedia
o cechach żabieńcowatych
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin z klasy jednoliściennych
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin z klasy jednoliściennych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żabieńca
Wiktionary
rzecz. Żabieniec m.
:: fż. żabieńczanka ż.
przym. żabieniecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żabieńca
Wiktionary
rzecz. Żabieniec m.
:: fm. żabieńczanin m.
przym. żabieniecki
Wiktionary
rodzaj z rodziny żabieńcowatych, obejmuje około 70 gatunków; roślina wodna lub błotna o długich liściach, wiele gatunków chętnie hodowanych w akwariach; w Polsce na wyspie Wolin spotykana żabienica jaskrowata
SJP.pl
Żabienica (Baldellia Parl.) – rodzaj roślin z rodziny żabieńcowatych (Alismataceae). Obejmuje dwa lub trzy gatunki. Są to rośliny wodne występujące na wyspach Makaronezji, w Europie (bez wschodniej części kontynentu), w północno-zachodniej Afryce oraz w Azji Mniejszej. W Polsce występuje jeden gatunek – żabienica jaskrowata B. ranunculoides.
Wikipedia
rodzaj z rodziny żabieńcowatych; kilka (6-11) gatunków roślin wodnych i błotnych z Eurazji i Ameryki Północnej; w Polsce występuje m.in. żabieniec babka wodna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Alisma|L.|ref=tak., gatunek rośliny rosnącej w środowisku wilgotnym;
(1.2) lud. knieć błotna
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. żaba ż., żabieńcowate, żabieńcowce
Wiktionary
(1.1) lud. skolojrza
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żabieńca
Wiktionary
rzecz. Żabieniec m., żabieńczanin m., żabieńczanka ż.
Wiktionary
Żabienko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Wikipedia
→ Żabno
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żabna
Wiktionary
rzecz. Żabno n., żabnianin m., żabnianka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabrać)
(1.1) brać coś od kogoś, pozbawiać kogoś czegoś
(1.2) idąc lub jadąc dokądś, brać coś lub kogoś ze sobą
(1.3) przenosić coś w inne miejsce, usuwać coś z jakiegoś miejsca
(1.4) prowadzić kogoś gdzieś bez jego woli
czasownik zwrotny niedokonany zabierać się (dk. zabrać się)
(2.1) zaczynać coś robić, przygotowywać się do robienia czegoś
(2.2) pot. wychodzić, wyjeżdżać skądś
(2.3) pot. iść lub jechać z kimś
(2.4) pot. podrywać, sugerować intymny kontakt
Wiktionary
(1.1) Nie zabieraj mi kredek!
(1.2) Kiedy byliśmy w liceum, Marcin co tydzień zabierał mnie do teatru.
(1.2) Nie wszędzie można zabierać ze sobą zwierzęta.
(1.3) Jeśli dziś nie zabierzesz tych papierów z półki, będę musiała je wyrzucić.
(1.4) Słyszałem, że milicja zabiera pracowników na przesłuchania.
(2.1) Mama wstaje i zapaliwszy lampę, zabiera się do szykowania obiadu.
(2.2) Nie byłoby właściwe zabierać się z Poznania nie czekając na twojego brata.
(2.3) Często zabieram się z nimi, gdy jadą samochodem w góry.
(2.4) Widziałaś to?! Krzysiek wyraźnie zabiera się za Jadzię!
Wiktionary
IPA: zaˈbʲjɛrat͡ɕ, AS: zabʹi ̯erać
Wiktionary
rzecz. zabieranie n., zabranie n., zabieracz m., zabierak m., zabór m., zaborca m., zabierca m., zaborczość ż.
czas. zabrać dk.
przym. zabierakowy, zaborczy, zaborowy
przysł. zaborczo
Wiktionary
(1.1) odbierać, odejmować, pozbawiać, konfiskować, rekwirować
(1.2) brać
(1.3) chować, sprzątać
(2.2) pot. zmiatać
Wiktionary
przymiotnik od: zabierak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabierać.
Wiktionary
IPA: ˌzabʲjɛˈrãɲɛ, AS: zabʹi ̯erãńe
Wiktionary
rzecz. zabranie n., zabieracz m., zabierak m., zabór m., zaborca m., zabierca m., zaborczość ż.
czas. zabierać ndk., zabrać dk.
przym. zabierakowy, zaborczy, zaborowy
przysł. zaborczo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wyrobisko powstające przy wybieraniu pokładu systemem filarowym; sposób wybierania węgla;
2. maszyna do ładowania i przenoszenia kopaliny użytecznej ze złoża udostępnionego i przygotowanego do eksploatacji
SJP.pl
Zabierka – wyrobisko podziemne eksploatacyjne o wąskim przodku, rzędu od 3 do 8 metrów. Wysokość zabierki nie przekracza 8 metrów, najczęściej są to wyrobiska o wysokości 5 metrów.Przy wykonywaniu wyrobisk zabierkowych kierunek drążenia przodka jest prostopadły do kierunku postępu frontu eksploatacyjnego.
Wikipedia
przymiotnik od: zabierka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zabierzewo – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Przybiernów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Zabierzowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zabierzowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zabierzowem, dotyczący Zabierzowa
Wiktionary
rzecz. Zabierzów m.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabić)
(1.1) pozbawiać życia
(1.2) na stałe zamknąć za pomocą młotka i gwoździ
(1.3) środ. inform. zakończyć działanie programu w sposób wymuszony
czasownik zwrotny niedokonany zabijać się (dk. zabić się)
(2.1) trudzić się, doprowadzać do utraty sił i zdrowia
(2.2) odebrać sobie życie, popełnić samobójstwo
Wiktionary
(1.1) Zbrodnia to niesłychana – pani zabija pana.
(1.2) Właściciele sklepów w obawie przed następstwami zamieszek zabili deskami wszystkie witryny.
(1.3) Ten program się zawiesił, trzeba go zabić.
(2.1) Ludzie na salę walili drzwiami i oknami, a media zabijały się o akredytację.
Wiktionary
IPA: zaˈbʲijät͡ɕ, AS: zabʹii ̯äć
Wiktionary
rzecz. zabity mos., zabijaka mos., zabójczość ż., zabijak mos., zabicie n., zabijanie n., zabójca, zabójczyni, zabójstwo
przym. zabójczy
czas. zabić, bić
ims. zabity
Wiktionary
(1.1) uśmiercać, mordować, wykańczać, odbierać życie
(2.2) skończyć ze sobą, odebrać sobie życie
Wiktionary
1. potocznie: zabijacz czasu - coś, czym można się zająć dla zabicia czasu;
2. dawniej: zabójca;
3. dawniej w myślistwie: pułapka na dzikie zwierzę w postaci specjalnej drewnianej kłody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. zabójca, morderca
Wiktionary
Wikipedia
IPA: zaˈbʲijak, AS: zabʹii ̯ak
Wiktionary
rzecz. zabijaka
czas. zabić, zabijać
Wiktionary
człowiek o awanturniczym usposobieniu, buńczuczny, czupurny; zawadiaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna skłonny do wszczynania bójek i awantur
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Byli to straszni zabijacy, niepospolicie wyćwiczeni w rzemiośle mordowania, i niejednego z naszych położyli trupem, zanim sami nie ulegli liczebnej przemocy i nie poszli do diabła.
Wiktionary
rzecz. zabójczyni ż., zabójca mos., zabijak mos., zabój m., zabójczość ż., zabicie n., zabijanie n., zabójstwo n.
czas. zabić dk., zabijać ndk.
przym. zabijacki, zabójczy
przysł. na zabój, zabójczo, zabój
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabijać.
Wiktionary
(1.1) Wielu ludzi godzi się milcząco i z niesmakiem na zabijanie zwierząt, ponieważ poddani myśliwskiej indoktrynacji sądzą, że „nie ma innego wyjścia”.
Wiktionary
IPA: ˌzabʲiˈjä̃ɲɛ, AS: zabʹii ̯ä̃ńe
Wiktionary
rzecz. zabity mos., zabijaka mos., zabójstwo n., zabicie n., zabójca m., zabójczyni ż., zabójczość ż.
czas. zabijać ndk., zabić dk.
przym. zabójczy
przysł. zabójczo
ims. zabity
Wiktionary
gra komputerowa polegająca na zabijaniu dużej liczby przeciwników
SJP.pl
mieszkaniec Abu Zabi (miasta); abuzabijczyk
SJP.pl
mieszkanka Abu Zabi (miasta); abuzabijka
SJP.pl
dotyczący miasta lub emiratu Abu Zabi; abuzabijski
SJP.pl
1. część Lubonia;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
Żabikowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Środa Wielkopolska, przy trasie drogi krajowej nr 11.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Żabikowo, Żabikowo Prywatne, Żabikowo Państwowe, Żabików
SJP.pl
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. wieś na Ukrainie
SJP.pl
miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Żabinek (niem. Klein Sabin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Wierzchowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 290 mieszkańców.
Osada wchodząca w skład sołectwa:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żabina
Wiktionary
rzecz. Żabin m.
:: fż. żabinianka ż.
przym. żabiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żabina
Wiktionary
rzecz. Żabin m.
:: fm. żabinianin m.
przym. żabiński
Wiktionary
Wikipedia
Żabinko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Mosina.
Wieś królewska Żabienko należąca do starostwa mosińskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kościańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
Ząbinowice (kaszub. Ząbienica; niem. Gersdorf) – wieś kaszubska w Polsce na Pojezierzu Bytowskim położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Bytów, 1 km na południe od drogi krajowej nr 20 ze Stargardu do Gdyni.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Żabin
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Żabina
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Żabin m., żabinianin m., żabinianka ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób żab, po żabiemu
Wiktionary
rzecz. żabowate nmos., żaba ż.
przym. żabi
Wiktionary
zasięg uprawiania calizny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żabiego Rogu
Wiktionary
rzecz. Żabi Róg m., żabiorożanin m., żabiorożanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żabiego Rogu
Wiktionary
rzecz. Żabi Róg m.
:: fż. żabiorożanka ż.
przym. żabioroski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żabiego Rogu
Wiktionary
rzecz. Żabi Róg m.
:: fm. żabiorożanin m.
przym. żabioroski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żabiej Woli
Wiktionary
rzecz. Żabia Wola ż.
:: fż. żabiowolanka ż.
przym. żabiowolski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żabiej Woli
Wiktionary
rzecz. Żabia Wola ż.
:: fm. żabiowolanin m.
przym. żabiowolski
Wiktionary
przymiotnik od: Żabia Wola
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żabiej Woli
Wiktionary
rzecz. Żabia Wola ż., żabiowolanin m., żabiowolanka ż.
Wiktionary
słodkowodny krasnorost (glon); skrzeczka
SJP.pl
Wikipedia
ptak z rodziny bocianowatych; trzy gatunki: żabiru argentyński z Ameryki Południowej i Środkowej, żabiru afrykański z Afryki, żabiru czerwononogi z Australii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Jabiru|Hellmayr|ref=tak., monotypowy rodzaj ptaków z rodziny bocianów
(1.2) ornit. zob. żabiru amerykański., gatunek z rodzaju żabiru (1.1);
(1.3) ornit. zob. żabiru czerwononogi., gatunek z rodzaju nazwa systematyczna|Ephippiorhynchus|Bonaparte|ref=tak.;
(1.4) ornit. zob. żabiru afrykański., gatunek z rodzaju nazwa systematyczna|Ephippiorhynchus|Bonaparte|ref=tak.;
(1.5) ornit. ptak z gatunku żabiru (1.2)
(1.6) ornit. ptak z gatunku żabiru (1.3)
(1.7) ornit. ptak z gatunku żabiru (1.4)
Wiktionary
IPA: ʒaˈbʲiru, AS: žabʹiru
Wiktionary
(1.2) żabiru argentyński
Wiktionary
żabiściek pływający - roślina wodna z rodziny żabiściekowatych, o białych, wonnych kwiatach i niewielkich liściach pływających na powierzchni wody, występująca w wodach stojących i wolno płynących Eurazji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Hydrocharis|L.|ref=tak., roślina zielna pływająca na powierzchni wody;
Wiktionary
Żabiściek (Hydrocharis L.) – rodzaj roślin z rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae). Gatunkiem typowym i zarazem jedynym przedstawicielem rodzaju we florze Polski jest żabiściek pływający Hydrocharis morsus-ranae. W sumie do rodzaju należą trzy gatunki spotykane na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Ameryki Południowej i Antarktydy. W niektórych ujęciach włączane są tu także oba gatunki z rodzaju Limnobium.
Wikipedia
rzecz. żabiściekowate nmos.
Wiktionary
rodzina roślin wodnych występujących głównie w strefie umiarkowanej
SJP.pl
Wikipedia
o cechach żabiściekowatych
SJP.pl
przedstawiciel rodziny roślin wodnych z grupy jednoliściennych
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel rodziny roślin wodnych z grupy jednoliściennych
SJP.pl
odegrać, odśpiewać bis; powtórzyć
SJP.pl
kobieta zabita; martwa
SJP.pl
wada drewna; martwica boczna
SJP.pl
Zabitka, martwica boczna – wada drewna z grupy wad budowy. Jest to przyobwodowa warstwa obumarłego, zranionego drewna, znajdująca się na pniu, powstała w wyniku miejscowego zniszczenia kambium na skutek: pożaru, silnego nasłonecznienia, działania niskich temperatur, uszkodzeń wywołanych przez zwierzęta - osmykiwanie (czemchanie), spałowanie) lub człowieka oraz innych urazów mechanicznych.
Wikipedia
przestarzałe: zagorzały, zawzięty
SJP.pl
imiesłów przymiotnikowy bierny
(1.1) pozbawiony życia przez kogoś lub coś
(1.2) miejsce z utrudnioną możliwością dojścia / dojechania
(1.3) zamknięty przez przybicie gwoździ
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) człowiek pozbawiony życia poprzez zabójstwo, wypadek lub inną naglą przyczynę
Wiktionary
(1.1) Wybuch spowodował, że zabitych zostało pięćdziesięciu ludzi, a ponad dwustu zostało rannych.
(1.3) Tylne wyjście z sieni jest tu zabite na stałe.
Wiktionary
IPA: zaˈbʲitɨ, AS: zabʹity
Wiktionary
rzecz. zabójstwo n., zabijanie n., zabójca m., zabójczyni ż.
czas. zabijać, pozabijać
przym. zabójczy
Wiktionary
1. spędzić noc pod gołym niebem lub w namiotach;
2. środowiskowo: spędzić noc w prowizorycznym schronieniu w ścianie skalnej podczas długiej wspinaczki
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. biwakować)
(1.1) zatrzymać się na biwak
Wiktionary
(1.1) Kompania zabiwakowała nad strumieniem w pobliżu skał.
Wiktionary
rzecz. biwak mrz., biwakowanie n., biwakowicz mos., biwakowiczka ż.
czas. biwakować ndk.
przym. biwakowy
Wiktionary
skrót
(1.1) = ząbkowicki
Wiktionary
1. styl pływacki
2. mała żaba
3. karafułka; część smyczka
4. skok szpagatowy w łyżwiarstwie figurowym;
5. krab; motyw dekoracyjny w kształcie zwiniętego liścia;
6. torbiel ślinianki;
7. zapalenie stawu kopytowego u konia
8. klucz do odkręcania śrub (klucz francuski)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) herp. młoda lub mała żaba
(1.2) pieszcz. zwrot skierowany do dziewczyny lub kobiety
(1.3) sport. obunożny podskok z przysiadu;
(1.4) pot. sport. styl pływacki, polegający na wykonywaniu równoczesnych ruchów ramionami i nogami, w taki sposób, jak czynią to żaby;
(1.5) muz. element smyczka do gry na skrzypcach;
(1.6) spinka do przypinania firan lub zasłon na karniszu;
(1.7) spinka do przypinania prania do sznurka
(1.8) zapinka do pończoch – element pasa do pończoch
(1.9) spinka przy szelkach
(1.10) sposób mocowania łyżwy do buta;
(1.11) techn. klucz nastawny z regulowaną skokowo szerokością rozstawu szczęk;
(1.12) blaszka przybijana do obcasa lub szpica buta;
(1.13) geod. podstawa łaty mierniczej;
(1.14) archit. element zdobniczy w architekturze, najczęściej występujący w większej ilości;
(1.15) wet. choroba końskiego kopyta
(1.16) herp. zob. żabka kwiatowa.
(1.17) herp. zob. mantella.
(1.18) techn. środ. ubijarka
Wiktionary
żabka – zdrobnienie od żaby
Wikipedia
(1.1) Piaszczystą dróżką w promieniach słonka poszły na spacer małe stworzonka – tłusty pędraczek, czarny robaczek, czerwona mrówka, żółty cytrynek, biały bielinek i boża krówka, zielona żabka i żabki babka, włochata liszka, mała biedronka, pasiasta stonka i polna myszka.
(1.2) Żabko, czy pójdziesz ze mną do kina?
(1.3) Sierżant ukarał żołnierzy rozkazem „sto żabek wykonać”.
(1.4) Ona umie pływać żabką.
(1.5) O, żabka świetnie wyważa ten smyczek.
(1.6) Ta żabka słabo trzyma.
(1.10) Żabka puściła i nabił sobie guza.
(1.11) Naprawiłbym tę rurę, ale nie mam żabki.
(1.12) Jan bardzo ścina obcasy, więc postanowił przybić żabki.
(1.14) Nadmiar żabek oszpecił tylko fasadę budynku.
Wiktionary
IPA: ˈʒapka, AS: žapka
Wiktionary
rzecz. żabowate nmos., żaba ż., żabcia ż., żabusia ż., żabkarz m., żabkarka ż., żabeńka ż.
przym. żabkowy, żabi
Wiktionary
(1.2) żabcia, żabusia
(1.4) styl klasyczny
(1.7) spinacz, klamerka
(1.11) reg. pozn. blycki.
(1.14) czołganka
(1.17) mantella
(1.18) ubijarka
Wiktionary
kobieta pływająca stylem klasycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. pływaczka wyspecjalizowana w pływaniu żabką
Wiktionary
IPA: ʒapˈkarka, AS: žapkarka
Wiktionary
rzecz. żaba ż., żabka ż., żabsko n.
:: fm. żabkarz ż.
przym. żabi
Wiktionary
mężczyzna pływający stylem klasycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. pływak wyspecjalizowany w pływaniu żabką
Wiktionary
IPA: ˈʒapkaʃ, AS: žapkaš
Wiktionary
rzecz. żaba ż., żabka ż., żabsko n.
:: fż. żabkarka ż.
przym. żabi
Wiktionary
mały ząb
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Ząbki – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w aglomeracji warszawskiej.
W latach 1952–1954 miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Ząbki. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa warszawskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 45 347 mieszkańców, będąc 10. najludniejszym miastem w województwie.
Wikipedia
IPA: ˈzɔ̃mpʲci, AS: zõmpʹḱi
Wiktionary
przym. ząbkowski
rzecz. ząb mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) mieć wyrzynające się zęby
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) rzad. wycinać w ząbki
Wiktionary
(1.1) Mój bobas ząbkuje, a ja od tygodnia prawie nie śpię po nocach.
Wiktionary
IPA: zɔ̃mpˈkɔvat͡ɕ, AS: zõmpkovać
Wiktionary
rzecz. ząb m., ząbek m., uzębienie n., zębisko n., zębatka ż., ząbkowanie n.
przym. zębowy, zębaty, ząbkowany, ząbkowaty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ząbkować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzɔ̃mpkɔˈvãɲɛ, AS: zõmpkovãńe
Wiktionary
czas. ząbkować
rzecz. ząb mrz., ząbek mrz., uzębienie n.
Wiktionary
1. mający ząbki; powycinany w ząbki; ząbkowany
2. niszczyk ząbkowaty - grzyb z rodziny żagwiowatych
SJP.pl
mieszkaniec Ząbek (miasta w Polsce); ząbczanin
SJP.pl
mieszkanka Ząbek (miasta w Polsce); ząbczanka
SJP.pl
dzielnica Dąbrowy Górniczej
SJP.pl
Ząbkowice (Ząbkowice Będzińskie) – dzielnica Dąbrowy Górniczej (w granicach miasta od 1 lutego 1977), położona 8 km na północny wschód od centrum miasta, nad Trzebyczką, przy starym szlaku handlowym Olkusz-Siewierz. W latach 1962–1975 samodzielne miasto, od 1973 – siedziba gminy wiejskiej Ząbkowice.
Wikipedia
przymiotnik od: Ząbkowice Śląskie, Ząbkowice Będzińskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ząbkowicami Śląskimi, dotyczący Ząbkowic Śląskich
Wiktionary
rzecz. Ząbkowice nmos., ząbkowiczanin mos., ząbkowiczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Ząbkowic Śląskich
SJP.pl
mieszkanka Ząbkowic Śląskich
SJP.pl
dawniej: zmyślić, zełgać, wyfantazjować; zblagować
SJP.pl
okryć blindami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. blokować)
(1.1) dokonany od|blokować.
czasownik zwrotny dokonany zablokować się (ndk. blokować się)
(2.1) dokonany od|blokować się.
Wiktionary
czas. blokować ndk.
rzecz. blokowanie n., zablokowanie n., bloczek mrz., blok mrz., blokada ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zablokować.
Wiktionary
IPA: ˌzablɔkɔˈvãɲɛ, AS: zablokovãńe
Wiktionary
czas. zablokować, blokować ndk.
rzecz. blokada ż.
Wiktionary
mieszkaniec Żabna (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żabna
Wiktionary
rzecz. Żabno n.
:: fż. żabnianka ż.
przym. żabieński
Wiktionary
mieszkanka Żabna (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żabna
Wiktionary
rzecz. Żabno n.
:: fm. żabnianin m.
przym. żabieński
Wiktionary
ryba denna z rodziny żabnicowatych; nawęd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Lophius piscatorius|ref=tak., płaska, drapieżna ryba atlantycka;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ʒabʲˈɲit͡sa, AS: žabʹńica
Wiktionary
rzecz. żaba ż., żabnicowate
Wiktionary
(1.1) nawęd, żabnica nawęd
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żabnicy
Wiktionary
rzecz. Żabnica ż., żabniczanin m., żabniczanka ż.
Wiktionary
rząd ryb obejmujący około 300 gatunków drapieżnych ryb strefy dennej; nogopłetwe
SJP.pl
Żabnicokształtne, nogopłetwe (Lophiiformes) – rząd morskich ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), charakteryzujących się wielką paszczą i obecnością wiciowatego wabika umieszczonego na głowie ryby. W zapisie kopalnym znane są z morskich osadów dolnego eocenu. Współcześnie występują w wodach oceanicznych strefy tropikalnej, subtropikalnej i umiarkowanej.
Wikipedia
o cechach żabnicokształtnych (rząd ryb)
SJP.pl
rodzina drapieżnych ryb morskich, zamieszkujących dno wód przybrzeżnych; charakterystyczna nieproporcjonalnie duża głowa; do tej rodziny należy m.in. żabnica czyli nawęd
SJP.pl
Żabnicowate (Lophiidae) – rodzina morskich ryb żabnicokształtnych (Lophiiformes).
Wikipedia
mający cechy charakterystyczne dla rodziny drapieżnych ryb morskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żabnicy
Wiktionary
rzecz. Żabnica ż.
:: fż. żabniczanka ż.
przym. żabnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żabnicy
Wiktionary
Żabniczanka (Żabnica) – potok w Beskidzie Żywieckim, prawy dopływ Soły o długości 12,59 km i powierzchni zlewni 37,03 km².
Spływa w północno-zachodnim kierunku przez miejscowość Żabnica głęboką doliną. Jej orograficznie prawe zbocza tworzy grzbiet Gronia, Abrahamowa, Suchego Gronia i Romanki, lewe – grzbiet Redykalnego Wierchu, Prusowa, Boruczy i Palenicy.
Wikipedia
rzecz. Żabnica ż.
:: fm. żabniczanin m.
przym. żabnicki
Wiktionary
miasto w województwie małopolskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Żabno – miasto w powiecie tarnowskim (woj. małopolskie) położone na prawym brzegu Dunajca. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Żabno.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 4100 mieszkańców, a powierzchnia wynosiła 11,13 km².
Wikipedia
IPA: ˈʒabnɔ, AS: žabno
Wiktionary
przym. żabieński
rzecz. żabnianin mos., żabnianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przypisywanie mocy nadprzyrodzonej czemu lub komu
(1.2) pot. niewłaściwe lub nieuzasadnione przekonanie o czym
Wiktionary
Przesąd, zabobon – przekonania, poglądy, wierzenia, praktyki niemające oparcia w panującym systemie uzasadnień, wierzeń i obrzędów.
Najczęściej przyjmuje się, że przesądy i zabobony wywodzą się lub nawiązują do dawnych wierzeń i rytuałów kultury magicznej.
Wikipedia
rzecz. zabobonność ż., zabobonnik mos., zabobonnica ż., zabobonnictwo n.
przym. zabobonny
przysł. zabobonnie
Wiktionary
(1.1) przesąd
(1.2) bujda
Wiktionary
zdrobnienie od: zabobon
SJP.pl
rzadko: osoba przesądna, wierząca w zabobony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha osób wierzących w zabobony
Wiktionary
wierzący w zabobony lub na nich oparty
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wierzący w zabobony
(1.2) będący przejawem zabobonów
Wiktionary
(1.1) Zabobonny Tunguz mniema, że to są duchy walczące pomiędzy sobą i wstępnym bojem załatwiające swe nieporozumienia i spory; ale lepiej możnaby powiedzieć, że to są senne marzenia śpiącej natury, objawiającej się oczom ludzkim pod taką postacią, pod jaką zmysłom człowieka objawia się sen przykrego spoczynku.
Wiktionary
IPA: ˌzabɔˈbɔ̃nːɨ, AS: zabobõ•ny
Wiktionary
rzecz. zabobon m., zabobonność ż.
przysł. zabobonnie
Wiktionary
(1.1-2) przesądny
Wiktionary
osiedle w Jeleniej Górze
SJP.pl
Zabobrze – część miasta, osiedle mieszkaniowe w Jeleniej Górze, położone nad rzeką Bóbr, wielki zespół mieszkaniowy. Mieszka na nim około 30 tysięcy osób.
Pierwszą część osiedla, w rejonie ówczesnej ulicy Legnickiej, zaczęto projektować w 1960 r. W 1961 r. zatwierdzono lokalizację terenów pod budownictwo wielorodzinne za rzeką Bóbr, na terenie dawnej wsi Raszyce. Wykonawcą budynków było Jeleniogórskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego, a gospodarzem Jeleniogórska Spółdzielnia Mieszkaniowa. Pierwsze budynki przy ul. Paderewskiego, powstały w latach 1965-1967. Budowa osiedla, które z biegiem czasu nazwane zostało jednostką Zabobrze I miała charakter doraźny. Miała to być jednostka samodzielna, zamknięta funkcjonalnie i przestrzennie. W 1975 r. rozpoczęto jednak budowę Zabobrza II, natomiast w 1985 r. powstały pierwsze budynki na Zabobrzu III, które - ostatecznie - zakończyły realizację zespołu.
Wikipedia
zdrobnienie od: żabot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od żabot
Wiktionary
(1.1) To nie żabot, lecz tylko mały żabocik.
Wiktionary
rzecz. żabot m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Raniceps raninus|ref=tak., gatunek ryby morskiej;
Wiktionary
Żabogłów (Raniceps raninus) − gatunek morskiej ryby kostnoszkieletowej z rodziny dorszowatych, jedyny gatunek z rodzaju Raniceps.
Wikipedia
(1.1) Z kryjówki wystawił paszczę żabogłów.
Wiktionary
dawniej: zabójstwo, morderstwo, zabijanie; dziś tylko w związku frazeologicznym: na zabój - do szaleństwa, bez umiaru, bez pamięci
SJP.pl
przysłówek
(1.1) używane obecnie wyłącznie we frazie na zabój
Wiktionary
rzecz. zabijaka mos., zabójstwo n., zabójczyni ż.
Wiktionary
pogardliwie o Francuzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. lub lekcew. Francuz
Wiktionary
(1.1) Ten głupi żabojad wyrzucił mnie ze swojej restauracji.
Wiktionary
IPA: ʒaˈbɔjat, AS: žaboi ̯at
Wiktionary
ten, kto dokonał zabójstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto zabił lub zabija
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zabójca został skazany na dożywocie za brutalny mord na staruszce.
Wiktionary
IPA: zaˈbujt͡sa, AS: zabui ̯ca
Wiktionary
rzecz. zabójstwo n., zabijanie n., zabicie n., zabijaka m.
:: fż. zabójczyni ż., zbójczyni ż.
czas. zabić dk., zabijać ndk.
przym. zabójczy
przysł. zabójczo
ims. zabity
Wiktionary
(1.1) morderca; przest. rezun; daw. mężobójca
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zabójczy, pozbawiający życia
(1.2) przen. żart. bardzo, niesłychanie, szalenie, skrajnie
Wiktionary
(1.2) W zabójczo kontrastowym świetle reflektorów wyglądali na jeszcze bardziej martwych, sinieli w oczach.
Wiktionary
IPA: zaˈbujt͡ʃɔ, AS: zabui ̯čo
Wiktionary
przym. zabójczy
rzecz. zabijaka mos., zabójstwo n., zabójca mos., zabójczyni ż., zabijanie n., zabójczość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zabójcze; cecha tych, którzy są zabójczy
Wiktionary
rzecz. zabójstwo n., zabójca m., zabójczyni ż., zabijaka m., zabijanie n., zabicie n.
czas. zabijać ndk., zabić dk.
przym. zabójczy
przysł. zabójczo
Wiktionary
(1.1) morderczość
Wiktionary
niosący śmierć, prowadzący do śmierci
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) powodujący śmierć
(1.2) pot. świetny, wystrzałowy
Wiktionary
IPA: zaˈbujt͡ʃɨ, AS: zabui ̯čy
Wiktionary
rzecz. zabity mos., zabijaka mos., zabójstwo n., zabójca mos., zabójczyni ż., zabójczość ż., zabijanie n., zabicie n.
czas. zabijać ndk., zabić dk.
ims. zabity
przysł. zabójczo
Wiktionary
(1.1) letalny, śmiertelny, śmiercionośny
Wiktionary
kobieta zabójca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. kobieta, która kogoś zabiła lub zabija
Wiktionary
Zabójczyni (chiń. 刺客聶隱娘; pinyin Cìkè Niè Yǐnniáng) – tajwański film akcji z 2015 roku w reżyserii Hou Hsiao-hsiena, zrealizowany w koprodukcji z Chinami, Hongkongiem i Francją.
Światowa premiera filmu miała miejsce 21 maja 2015 roku, podczas 68. MFF w Cannes, w ramach którego obraz brał udział w konkursie głównym. Na tym festiwalu reżyser filmu Hou Hsiao-hsien otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię.
Wikipedia
(1.1) Na ławie oskarżonych siedzieli zabójczyni dziecka i jej konkubent.
Wiktionary
IPA: ˌzabujˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: zabui ̯čỹńi
Wiktionary
rzecz. zabójstwo n., zabicie n., zabijanie n., zabijaka m., pozabijanie n., zabój m.
:: fm. zabójca m.
czas. zabijać ndk., zabić dk., pozabijać dk.
przym. zabójczy
ims. zabity
przysł. zabójczo, zabój
Wiktionary
(1.1) morderczyni
Wiktionary
pozbawienie kogoś życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. morderstwo;
Wiktionary
Zabójstwo – przestępstwo umyślne uśmiercenia człowieka.
Przepisy różnych państw wyróżniają odmiany zabójstwa; część jest znana jako morderstwo. W uzusie językowym zabójstwo, morderstwo i mord funkcjonują podobnie – słowniki definiują je niemal identycznie i nazywają synonimami. Znaczenie tych słów bywa szersze – niektóre definicje nie wspominają, że sprawca:
Wikipedia
(1.1) W Polsce kara za zabójstwo nie może wynosić mniej niż 8 lat pozbawienia wolności.
Wiktionary
IPA: zaˈbujstfɔ, AS: zabui ̯stfo
Wiktionary
rzecz. zabity mos., zabój m., zabójca m., zabójczyni ż., zabijaka m., zabijanie n., zabójczość ż.
czas. zabijać ndk., zabić dk.
przym. zabójczy
przysł. zabójczo, zabój
ims. zabity
Wiktionary
(1.1) mord, morderstwo, daw. zabój
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. wieś w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Siedlce;
2. wieś w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Korytnica
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Żabokliki-Kolonia
Wikipedia
potocznie: stoczyć walkę bokserską
SJP.pl
1. żartobliwie, pieszczotliwie o ukochanym;
2. środowiskowo: kibic Górnika Zabrze
SJP.pl
[czytaj: zabukować] zarezerwować miejsce w pociągu, samolocie, hotelu itp. lub potwierdzić zamówienie; zabukować
SJP.pl
1. przywłaszczenie sobie cudzej własności;
2. bezprawne zajęcie obcego terytorium;
3. terytorium okupowane przez obce państwo;
4. sprawowanie władzy na terenie okupowanym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabranie czegoś, zajęcie cudzej własności
(1.2) zajęcie obcego terytorium
(1.3) zabory → pot. lm. okupacja Polski, okres w jej dziejach w latach 1772-1795;
(1.4) okupowane terytorium
(1.5) władza na terenie zaboru (1.4)
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈzabur, AS: zabur
Wiktionary
rzecz. zaborca m., zabierca m., zaborczość ż., zabieranie n., zabranie n., zabieracz m., zabierak m.
czas. zabierać ndk., zabrać dk.
przym. zaborczy, zabierakowy, zaborowy
przysł. zaborczo
Wiktionary
(1.1) przywłaszczenie
(1.1-2) aneksja
Wiktionary
1. państwo, które dokonało zaboru, zagarnęło przemocą cudze terytorium; okupant
2. dawniej: ktoś, kto zabrał coś komuś; przywłaszczyciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przywłaszczająca cudzą własność
(1.2) polit. państwo anektujące obce terytorium
Wiktionary
(1.2) Piłsudski musi manewrować między zachowawczą biernością PPS a agresją wobec zaborców, skutkującą odwetem.
Wiktionary
rzecz. zabierca mos., zaborczość ż., zabieranie n., zabór mrz., zabranie n., zabieracz mos., zabierak mrz.
czas. zabierać ndk., zabrać dk.
przym. zaborczy, zabierakowy, zaborowy
przysł. zaborczo
Wiktionary
(1.1) malwersant
(1.2) aneksjonista, najeźdźca
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zaborczy
Wiktionary
rzecz. zaborca mos., zabierca mos., zaborczość ż., zabieranie n., zabór mrz., zabranie n., zabieracz mos., zabierak mrz.
czas. zabierać ndk., zabrać dk.
przym. zaborczy, zabierakowy, zaborowy
Wiktionary
(1.1) chciwie, zachłannie
Wiktionary
dążenie do dokonania zaboru, osiągnięcia dla siebie jak najwięcej, chęć podporządkowania sobie innych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest zaborcze; cecha tych, którzy są zaborczy
(1.2) polit. chęć zawładnięcia terytorium
Wiktionary
rzecz. zabieranie n., zabranie n., zabór mrz., zaborca mos.
czas. zabierać ndk., zabrać dk.
przym. zaborczy
przysł. zaborczo
Wiktionary
usiłujący uzyskać dla siebie jak najwięcej lub chcący podporządkować sobie kogo
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) usiłujący uzyskać dla siebie jak najwięcej korzyści
(1.2) taki, który chce podporządkować sobie kogoś
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z zaborcą lub zaborami politycznymi, dotyczący zaborcy lub zaborów politycznych
Wiktionary
rzecz. zabór mrz., zabranie n., zabieranie n., zaborca mos., zaborczyni ż., zaborczość ż., pozabieranie n.
czas. zabierać ndk., zabrać dk., pozabierać dk.
przym. przedzaborczy, pozaborczy, zaborowy
przysł. zaborczo
Wiktionary
(2.1) zaborowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Zaborek – część wsi Janów Podlaski w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Janów Podlaski. Leży nad jeziorem w południowej części Janowa, w okolicy ulicy Kolonia.
Dawniej samodzielna miejscowość i gromada w gminie Janów Podlaski.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
dawniej: wziąć coś na kredyt; zborgować
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. osiedle w Gdańsku
SJP.pl
Wikipedia
1. przywłaszczenie sobie cudzej własności;
2. bezprawne zajęcie obcego terytorium;
3. terytorium okupowane przez obce państwo;
4. sprawowanie władzy na terenie okupowanym
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Zobacz też: Zaborowo
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Zaborówiec (niem. do 1918 r. Wilhemsruh) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Wijewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
Wieś położona jest pomiędzy miejscowościami Brenno i Włoszakowicami. Otoczona jest lasami. W okolicznych źródłach występuje duża ilość rozpuszczonych soli mineralnych. Na południowych obrzeżach wsi położone są duże stawy hodowlane. Wieś pełni funkcję rolniczo-turystyczną. Jednym z zabytków jest murowana kapliczka Matki Boskiej z końca XIX wieku.
Wikipedia
W Polsce:
Wikipedia
→ Zaborów
SJP.pl
Wikipedia
→ Zabór
SJP.pl
Wikipedia
1. przywłaszczenie sobie cudzej własności;
2. bezprawne zajęcie obcego terytorium;
3. terytorium okupowane przez obce państwo;
4. sprawowanie władzy na terenie okupowanym
SJP.pl
Zabory (ziemia zaborska, kasz. Zabòrë) – historyczna nazwa południowej części Kaszub.
Nazwa odnosi się do ziem położonych za borami (Tucholskimi), patrząc z dawnych ośrodków władzy i administracji świeckiej i duchowej (np. Gdańska). Historycznie ziemia zaborska obejmowała tereny starych parafii Brusy, Wiele i Czersk. Z czasem nazwa objęła także granicę parafii Swornegacie. Dzisiaj, w sensie etnograficznym, do Zaborów zalicza się także okolice Dziemian i Lipusza. Mieszkańców ziemi zaborskiej nazywa się Zaborakami lub Krebanami (spotykane także formy: Krubanie, Krëbanë, Krubacze).
Wikipedia
podrząd ryb z rzędu okoniokształtnych; batrachowce
SJP.pl
Zaboryszki (lit. Žabariškės) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Szypliszki.
Do 25 czerwca 1952 roku miejscowość była siedzibą gminy Zaboryszki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 651.
Wikipedia
mieszkaniec Zaboru (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zaboru (wsi w Polsce)
SJP.pl
przestarzale: zabić czymś ostrym; zakłuć
SJP.pl
ozdoba ubrania przypinana pod szyją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. daw. falbana z cienkiego materiału przypinana do ubrania jako ozdobnik pod szyją;
Wiktionary
Żabot (fr. jabot) – rodzaj ozdoby z udrapowanego materiału (muślin, jedwab, czasem z koronką), mocowanej pod szyją na przodzie sukni lub bluzki damskiej bądź na przodzie koszuli męskiej zakrywającej zapięcie na piersiach, widocznej w wycięciu wierzchniego stroju.
Wikipedia
rzecz. żabotka ż.
:: zdrobn. żabocik m.
przym. żabotowy
Wiktionary
(1.1) daw. żabotka
Wiktionary
przymiotnik od: żabot
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzina płazów bezogonowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) herp. nazwa systematyczna|Ranidae|Batsch|ref=tak., rodzina bezogonowych płazów;
Wiktionary
Żabowate, żaby właściwe (Ranidae) – rodzina płazów z rzędu płazów bezogonowych (Anura) zaliczanych do grupy Neobatrachia.
Wikipedia
(1.1) Tylny koniec języka żabowatych dzieli się na dwa płaty.
Wiktionary
rzecz. żaba ż., żabka ż.
przym. żabi
przysł. żabio
Wiktionary
(1.1) żaby właściwe
Wiktionary
1. podobny do żaby;
2. o cechach żabowatych (rodzina płazów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Żabów
(1.2) mieszkaniec miejscowości Żabowo
Wiktionary
rzecz. Żabów m., Żabowo n.
:: fż. żabowianka ż.
przym. żabowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Żabów
(1.2) mieszkanka miejscowości Żabowo
Wiktionary
rzecz. Żabów m., Żabowo n.
:: fm. żabowianin m.
przym. żabowski
Wiktionary
Żabówko – wieś sołecka Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Nowogard.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący miejscowości Żabów
(1.2) dotyczący miejscowości Żabowo
Wiktionary
rzecz. Żabów m., Żabowo n., żabowianin m., żabowianka ż.
Wiktionary
1. pozbawić kogoś czegoś;
2. wziąć coś lub kogoś ze sobą w drogę; przyjąć pasażerów lub ładunek;
3. przenieść w inne miejsce;
4. zabrać się - rozpocząć wykonanie czegoś; wyruszyć z osobą jadącą w tym samym kierunku
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zabierać)
(1.1) zob. zabierać.
czasownik przechodni dokonany
(2.1) przen. książk. spowodować śmierć
czasownik zwrotny dokonany zabrać się (ndk. zabierać się)
(3.1) zob. zabierać się.
Wiktionary
(2.1) Wojna zabrała jej oboje rodziców.
Wiktionary
IPA: ˈzabrat͡ɕ, AS: zabrać
Wiktionary
rzecz. zabieranie n., zabranie n., zabieracz m., zabierak m., zabór m., zaborca m., zabierca m., zaborczość ż.
czas. zabierać ndk.
przym. zabierakowy, zaborczy, zaborowy
przysł. zaborczo
Wiktionary
(1.1) odebrać, odjąć, pozbawić, skonfiskować, zarekwirować
Wiktionary
taki, który się zabradiażył; zabradziażony
SJP.pl
zabradiażyć się - włócząc się, zostać gdzieś dłużej niż należy; zabradziażyć się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. braknąć, brakować)
(1.1) nie być wystarczającym
(1.2) nie pojawić się tam, gdzie należy być
Wiktionary
(1.1) Do zdobycia złotego medalu zabrakło jej pół sekundy.
Wiktionary
czas. braknąć
Wiktionary
(1.1) nie wystarczyć, war. przest. zabrakować
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zabronić)
(1.1) nie pozwalać, odbierać prawo lub nie przyznawać prawa do robienia czegoś
Wiktionary
(1.1) Na terenie fabryki palenie jest zabronione.
Wiktionary
IPA: zaˈbrãɲät͡ɕ, AS: zabrãńäć
Wiktionary
czas. aspekt dokonany zabronić
rzecz. zabronienie n., zabranianie n.
przym. zabroniony
Wiktionary
(1.1) zakazywać, bronić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabraniać.
Wiktionary
IPA: ˌzabrãˈɲä̃ɲɛ, AS: zabrãńä̃ńe
Wiktionary
czas. zabraniać
przym. zabroniony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabrać.
Wiktionary
IPA: zaˈbrãɲɛ, AS: zabrãńe
Wiktionary
rzecz. zabieranie n., zabieracz m., zabierak m., zabór m., zaborca m., zabierca m., zaborczość ż.
czas. zabierać ndk., zabrać dk.
przym. zabierakowy, zaborczy, zaborowy
przysł. zaborczo
Wiktionary
Zabraniec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w gminie Poświętne. Ma status sołectwa.
Wieś szlachecka Zabranice Czerniaków położona była w 1580 roku w powiecie warszawskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Chrystusa Miłosiernego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Zabrodzie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zabraniać)
(1.1) dokonany od|zabraniać.
Wiktionary
(1.1) Kuratorium zabroniło korzystania z kalkulatorów podczas egzaminu maturalnego.
(1.1) Zabroniona jest sprzedaż napojów alkoholowych osobom poniżej osiemnastego roku życia.
Wiktionary
IPA: zaˈbrɔ̃ɲit͡ɕ, AS: zabrõńić
Wiktionary
rzecz. zabronienie n.
przym. zabroniony
czas. wzbraniać, zabraniać
Wiktionary
(1.1) zakazać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabronić.
Wiktionary
czas. zabronić, zabraniać
przym. zabroniony
Wiktionary
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) taki, który jest objęty zakazem
Wiktionary
(1.1) W większości religii małżeństwa wymuszone są zabronione, dotyczy to zarówno Biblii, jak i Koranu.
Wiktionary
rzecz. zabranianie n., zabronienie n.
czas. zabraniać, zabronić
Wiktionary
(1.1) niedozwolony, zakazany
Wiktionary
Ząbrowiec – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Godkowo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Miejscowość leży w historycznym regionie Prus Górnych.
Wikipedia
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
→ Zabrze; zabrzański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zabrzem, dotyczący Zabrza
Wiktionary
rzecz. Zabrze n., zabrzanin mos., zabrzanka ż.
Wiktionary
(1.1) zabrzański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabrudzić.
(1.2) substancja tworząca brud
Wiktionary
IPA: ˌzabruˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: zabruʒẽńe
Wiktionary
rzecz. brud m., brudek m., brudas m., brudaska ż., brudasek m., brudzenie n.
czas. ubrudzić, brudzić ndk., zabrudzić dk.
przym. brudny, brudnawy, brudniuteński
przysł. brudno, brudnawo
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zabrudzać)
(1.1) dokonany od|zabrudzać.
Wiktionary
IPA: zaˈbrud͡ʑit͡ɕ, AS: zabruʒ́ić
Wiktionary
rzecz. brud mrz., brudownik mrz., zabrudzenie n., brudzenie n.
przym. brudny
czas. ubrudzić dk.
Wiktionary
(1.1) przest. zawalać, daw. skalać; gw-pl|Śląsk Cieszyński|zakalić.
Wiktionary
porobić bruzdy, przyczynić się do powstania bruzd - podłużnych zagłębień; pobruździć
SJP.pl
taki, który zabrząkł (zabrząknął)
SJP.pl
mieszkaniec Zabrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zabrza
(1.2) osoba pochodząca z Zabrza, urodzona w Zabrzu
Wiktionary
IPA: zaˈbʒãɲĩn, AS: zabžãńĩn
Wiktionary
rzecz. Zabrze n.
:: fż. zabrzanka ż.
przym. zabrski, zabrzański
Wiktionary
mieszkanka Zabrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zabrza
(1.2) kobieta pochodząca z Zabrza, urodzona w Zabrzu
Wiktionary
IPA: zaˈbʒãnka, AS: zabžãnka
Wiktionary
rzecz. Zabrze n.
:: fm. zabrzanin m.
przym. zabrski, zabrzański
Wiktionary
→ Zabrze; zabrski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zabrzem, dotyczący Zabrza
Wiktionary
rzecz. Zabrze n., zabrzanin mos., zabrzanka ż.
Wiktionary
(1.1) zabrski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowej Polsce, na Górnym Śląsku;
Wiktionary
Zabrze (niem.: do 1915 Zabrze, w latach 1915–1945 Hindenburg, śl. Zobrze) – miasto w Polsce na prawach powiatu położone w województwie śląskim, na Wyżynie Śląskiej, nad rzekami Kłodnicą i Bytomką. Leży na Górnym Śląsku w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym. Jest jednym z ośrodków centralnych konurbacji górnośląskiej.
Wikipedia
(1.1) W koksowni „Jadwiga” w Zabrzu wybudowano nową baterię koksowniczą.
Wiktionary
IPA: ˈzabʒɛ, AS: zabže
Wiktionary
rzecz. zabrzanin mos., zabrzanka ż.
przym. zabrski, zabrzański, podzabrzański
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Zobrze.
Wiktionary
taki, który zabrząkł (zabrzęknął); zabrzękły
SJP.pl
taki, który zabrząkł (zabrzęknął); zabrzęknięty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Zębu, związany z Zębem
Wiktionary
(1.1) Dwa lata chodził do ząbskiej podstawówki.
Wiktionary
rzecz. Ząb mrz., zębianin mos., zębianka ż.
Wiktionary
zgrubienie od: żaba
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) nadać czemuś absolutny, bezwzględny charakter
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n., zabsolutyzowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) filoz. nadanie czemuś absolutnego, bezwzględnego charakteru
Wiktionary
(1.1) Naiwnością było tylko brać idiosynkrazję antropocentryczną za miarę rzeczy, za linię demarkacyjną między tym, co „realne” i „nierealne”: mówiąc krótko, zabsolutyzowanie tego, co jest względne.
Wiktionary
rzecz. absolucja ż., absolut mos./mrz., absolutność ż., absolutorium n., absolutysta mos., absolutystka ż., absolutyzacja ż., absolutyzm mrz., absolutyzowanie n., absolwenckość ż., absolwent mos., absolwentka ż., absolwowanie n.
czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
przysł. absolutnie
Wiktionary
1. pomniejszyć znaczenie czegoś;
2. spowodować, że coś stanie się absurdalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół budynków znajdujących się na określonym obszarze
(1.2) szafy, półki, szafki montowane w pomieszczeniu na stałe
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W centrum dużych miast dominuje zwarta zabudowa.
Wiktionary
IPA: ˌzabuˈdɔva, AS: zabudova
Wiktionary
rzecz. budowa ż., zabudowanie n., zabudowywanie n.
czas. budować ndk., zbudować dk., zabudowywać ndk., zabudować dk.
przysł. budująco
przym. budujący
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zabudowywać)
(1.1) dokonany od|zabudowywać.
Wiktionary
IPA: ˌzabuˈdɔvat͡ɕ, AS: zabudovać
Wiktionary
rzecz. zabudowa ż., zabudowanie n.
Wiktionary
grupa budynków mających zwykle zbliżone przeznaczenie, kompleks budynków stojących na terenie jakiejś posesji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) grupa, kompleks budynków
Wiktionary
(1.1) zabudowa
Wiktionary
budynek występujący z innymi o wspólnym przeznaczeniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabudować.
(1.2) budynek, budowla stojąca na terenie jakiejś posesji
Wiktionary
rzecz. budowla ż., budynek m., budowanie n., budowa ż., budynek m., budowlaniec m.
czas. zabudować dk., budować ndk.
rzecz. zabudowa ż.
przysł. budująco
przym. budujący
Wiktionary
zdrobnienie od: zabudowanie; zabudowanko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabudowywać.
Wiktionary
czas. zabudowywać ndk.
rzecz. zabudowa ż.
Wiktionary
[czytaj: zabagować] w informatyce: stworzyć wiele błędów w programie komputerowym
SJP.pl
[czytaj: zabagować] w informatyce: stworzyć wiele błędów w programie komputerowym
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. bujać)
(1.1) zakołysać, zachwiać
czasownik zwrotny dokonany zabujać się (ndk. bujać się)
(2.1) zakołysać się, zachwiać się
(2.2) pot. przen. zakochać się
Wiktionary
rzecz. zabujanie n.
czas. bujać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabujać.
Wiktionary
Zabujannia (ukr. Забуяння) – wieś na Ukrainie, w obwodzie kijowskim, w rejonie buczańskim.
Wikipedia
czas. zabujać
Wiktionary
zarezerwować miejsce w pociągu, samolocie, hotelu itp. lub potwierdzić zamówienie; zabookować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zarezerwować miejsce w samolocie, pociągu, hotelu itp.
Wiktionary
IPA: ˌzabuˈkɔvat͡ɕ, AS: zabukovać
Wiktionary
czas. bukować ndk., przebukować dk.
rzecz. zabukowanie n., bukowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabukować.
Wiktionary
czas. zabukować dk.
Wiktionary
o kołach samochodu: wielokrotnie obrócić się w miejscu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabuksować.
Wiktionary
czas. zabuksować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) hist. etn. nazwa jednego z dawnych plemięemion Izraela
(2.2) hist. geogr. jeden z regionów Izraela w północnej części tego kraju
Wiktionary
Zabulon, Zebulon (hebr. זבולון) – postać biblijna z Księgi Rodzaju.
Był szóstym synem Jakuba i Lei. Założyciel jednego z dwunastu plemion Izraela.
Wikipedia
(2.2) Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego.
Wiktionary
rzecz. Zeb m.
przym. zabulonowy, Zabulonowy
Wiktionary
(1.1) Zebulon
(2.1) Zebulon
(2.2) Zebulon
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Zabulona
Wiktionary
(1.1) Zabulonowa mogiła znajduje się w Sydonie.
Wiktionary
rzecz. Zabulon m.
Wiktionary
regionalnie: wpaść w gniew, rozzłościć się; zabundziuczyć się, zabandziuczyć się, zagniewać się
SJP.pl
żabcia, żabusia, żabka, żabeczka, żabeńka;
1. pieszczotliwie o żabie;
2. pieszczotliwie o osobie (zwykle kobiecie) darzonej miłością
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) żegl. taki, który znajduje się za burtą
Wiktionary
(1.1) W planach jest nabycie łodzi z silnikiem zaburtowym.
Wiktionary
rzecz. burta ż.
przym. burtowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieprawidłowość w działaniu czegoś powodująca odchylenie od określonej normy
Wiktionary
IPA: ˌzabuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zabužẽńe
Wiktionary
czas. zaburzać, zaburzyć
rzecz. zaburzanie n.
Wiktionary
taki, u którego występują nieprawidłowości w psychice lub układzie nerwowym
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaburzać)
(1.1) dokonany od|zaburzać.
Wiktionary
IPA: zaˈbuʒɨt͡ɕ, AS: zabužyć
Wiktionary
rzecz. zaburzenie n., zaburzanie n.
Wiktionary
żabunia, żabcia, żabka, żabeczka, żabeńka;
1. pieszczotliwie o żabie;
2. pieszczotliwie o osobie (zwykle kobiecie) darzonej miłością
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: żaba
(1.2) pieszcz. zwrot skierowany do dziewczyny lub kobiety
Wiktionary
Żabusia – dramat wystawiony po raz pierwszy w 1897 roku, jeden z utworów Gabrieli Zapolskiej. Za temat dramatu autorka obrała krytykę tzw. mieszczańskiej moralności, opartej na pozorach, obłudzie, zakłamaniu.
Wikipedia
(1.1) Zobacz, jaką ładną zieloną żabusię narysował nasz wnusio.
(1.2) Z każdą wiosną piękniejesz, żabusiu ty moja.
Wiktionary
rzecz. żaba ż., żabka ż., żabeńka ż.
przym. żabi
Wiktionary
(1.1) żabcia, żabeńka
(1.2) żabcia, żabeńka
Wiktionary
rozlać płyn do butelek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabutelkować.
Wiktionary
rzecz. butelkowanie n., butelkownica ż., butelka ż., buteleczka ż., butla ż., butelczyna ż., butelkowiec m.
czas. zabutelkować dk., butelkować ndk.
przym. butelkowy
Wiktionary
rodzaj żółwia z rodziny żółwi lądowych
SJP.pl
żargonowo: uruchomić komputer lub system operacyjny
SJP.pl
1. mieszkaniec Zabuża, wsi w województwie mazowieckim;
2. mężczyzna pochodzący zza Buga
SJP.pl
Zabużanie – Polacy pochodzący z terenów na wschód od Buga; nazwa określająca najczęściej obywateli polskich wysiedlonych w latach 1944–1952 z terenów byłych polskich Kresów Wschodnich na podstawie układów republikańskich zawartych w 1944 r. przez PKWN z republikami radzieckimi (Białoruską, Ukraińską i Litewską).
Wikipedia
1. mieszkanka Zabuża (wsi w Polsce);
2. dawniej: Zabużanka
SJP.pl
przymiotnik od: Zabuże
SJP.pl
1. dawne tereny polskie za Bugiem;
2. wieś w Polsce;
3. nazwa kilku wsi na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
obiekt lub przedmiot mający szczególną wartość ze względu na wiek lub walory estetyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) budynek lub rzecz, wykonana na tyle dawno, że ma już wartość historyczną;
(1.2) żart. coś przestarzałego
Wiktionary
Zabytek (ang. cultural property item); ich ogół: l. mn. zabytki ang. cultural property) syn. materialne dziedzictwo kulturowe (ang. tangible cultural heritage) – wedle definicji konwencji haskiej o ochronie zabytków w razie konfliktu zbrojnego (tytuł niekiedy tłumaczony nieprawidłowo i niezgodnie z zakresem aktu jako konwencja haska o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego) oraz wedle definicji polskiej ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami – to w praktyce każdy obiekt dziedzictwa kultury materialnej.
Wikipedia
(1.1) Bazylika w Panewnikach to zabytek.
(1.2) Jego samochód to zabytek, aż dziw, że jeszcze jeździ.
Wiktionary
IPA: zaˈbɨtɛk, AS: zabytek
Wiktionary
przym. zabytkowy
przysł. zabytkowo
Wiktionary
przymiotnik od: zabytek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od zabytek
Wiktionary
(1.1) Po drodze przyglądałem się zabytkowym, wybudowanym jeszcze przed wojną kamieniczkom oraz rzucałem dyskretne spojrzenia na mijane piękne przemyślanki.
Wiktionary
IPA: ˌzabɨtˈkɔvɨ, AS: zabytkovy
Wiktionary
rzecz. zabytek m.
przysł. zabytkowo
Wiktionary
specjalista w dziedzinie nauki o zabytkach
SJP.pl
związany z nauką o zabytkach
SJP.pl
specjalistka w dziedzinie nauki o zabytkach
SJP.pl
1. nauka o zabytkach;
2. kierunek studiów w szkole wyższej poświęcony tej nauce
SJP.pl
Zabytów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Skierbieszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Skierbieszów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 114 mieszkańców.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętego Krzyża w Kalinówce.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. głupi, szalony
Wiktionary
IPA: zaˈbɨwɨ, AS: zabyu̯y
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zabłądzić.
Wiktionary
IPA: ˌzabwɔ̃nˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: zabu̯õnʒẽńe
Wiktionary
czas. zabłądzić
Wiktionary
zgubić drogę
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) stracić orientację w terenie i nie móc znaleźć dalszej drogi
Wiktionary
(1.1) Nie zabłądzimy, Damian umie czytać mapy i ma kompas.
(1.1) Zabłądził i przez trzy dni błąkał się po buszu.
Wiktionary
IPA: zaˈbwɔ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: zabu̯õńʒ́ić
Wiktionary
rzecz. zabłądzenie n., błąd mrz.
Wiktionary
(1.1) zgubić się
Wiktionary
taki, który zabłądził, znalazł się gdzieś przypadkiem; zagubiony
SJP.pl
1. nazwa wielu miejscowości i ich części w Polsce;
2. nazwa wielu miejscowości na Białorusi;
3. nazwa kilku wsi na Ukrainie;
4. wieś na Litwie;
5. część Krakowa
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
imiesłów
(1.1) od zabłocić; wymazany, pokryty błotem
Wiktionary
IPA: ˌzabwɔˈt͡sɔ̃nɨ, AS: zabu̯ocõny
Wiktionary
rzecz. błoto, błotko
czas. zabłocić (się), ubłocić (się)
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zabłudów (biał. Заблудаў – Zabłudaŭ, jid. זאַבלודאָווע – Zabludowe) – miasto w woj. podlaskim, w powiecie białostockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zabłudów. Miasto zaliczane jest do aglomeracji białostockiej.
Wikipedia
IPA: zaˈbwuduf, AS: zabu̯uduf
Wiktionary
przym. zabłudowski
Wiktionary
mieszkaniec miasta Zabłudów
SJP.pl
mieszkanka miasta Zabłudów
SJP.pl
→ Zabłudów
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzadko o źródłach światła: kolejno zapalać się
SJP.pl
ścinać zboże lub trawę
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) roln. ścinać zboże lub trawę ręcznie, za pomocą jakiegoś narzędzia np. sierpa, kosy
(1.2) daw. wyciskać, skręcając coś
Wiktionary
(1.1) Żniwiarze żęli dzisiaj żyto.
(1.1) (…) a kto sieje w duchu, z ducha żąć będzie żywot wieczny.
Wiktionary
IPA: ʒɔ̃ɲt͡ɕ, AS: žõńć
Wiktionary
rzecz. żęcie n., żniwa nmos., żeńca m., nażęcie n., pożęcie n., wyżymaczka ż., dożynki nmos.
czas. nażąć dk., pożąć dk.
przym. żniwny
Wiktionary
(1.1) kosić
(1.2) wyżymać
Wiktionary
obsypać pocałunkami, doprowadzić do utraty tchu wiele razy całując
SJP.pl
obsypywać pocałunkami, doprowadzać do utraty tchu wiele razy całując
SJP.pl
zalać lub umocnić coś cementem; wycementować
SJP.pl
zalewać lub spajać cementem
SJP.pl
potocznie: określić cenę, zazwyczaj nadmiernie wysoką, licząc się z tym, że wypadnie ją obniżyć
SJP.pl
naprawić dziury lub rozdarcia w tkaninie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zacerować.
Wiktionary
czas. zacerować dk.
Wiktionary
wprowadzić cewnik
SJP.pl
skrót od: zachód, zachodni
SJP.pl
skrót
(1.1) = geogr. zachodni
(1.2) = geogr. zachód
Wiktionary
żachać się - obruszać się, oburzać się na coś
SJP.pl
gmatwać, mącić, komplikować
SJP.pl
zagmatwać, zamącić, skomplikować
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. starając się ukryć jakieś informacje, przedstawiać coś jako trudniejsze do zrozumienia, niż jest w rzeczywistości
(1.2) pot. potajemnie i bez zgody wziąć coś, co należy do innej osoby
(1.3) pot. przez nieuwagę pozostawić coś w nieznanym miejscu
czasownik zwrotny dokonany zachachmęcić się (ndk. brak)
(2.1) pot. stać się trudniejszym do zrozumienia
(2.2) pot. znaleźć się lub zostać pozostawionym w nieznanym komuś miejscu
Wiktionary
(1.1) Następnie zakłady łączy się na zasadzie losowej — tartak w Hajnówce, browar w Koszalinie, przędzalnia w Bielsku — co pozwoli zachachmęcić wyniki jeszcze bardziej niż w tworzonych akurat w tym samym celu koncernach węglowych.
(1.2) W trakcie remontu radni zawnioskowali, żeby część unijnej dotacji zachachmęcić i wydać je na inne inwestycje.
(1.3) Sprawdzono, zaksięgowano, poczekano parę dni, przekazano rzecz egzekutywie do przeanalizowania, nie przewidziano tylko, że Wusia zachachmęci list na kilkanaście dni w swoich szpargałach!
(2.1) W tej chwili wszystko tak się zachachmęciło, że nie bardzo wiadomo kto był inspiratorem, kto beneficjantem, a kto pokrzywdzonym.
(2.2) Matka nie spyta o paczkę, spyta prawie na pewno Natalka, wtedy się powie, że ktoś ją przyniósł dla Piotrowskiego i Dorota odniesie ją jutro rano do sklepu. Nie chciała jej tam zostawiać, jeszcze się zachachmęci i będzie draka.
Wiktionary
czas. chachmęcić ndk., nachachmęcić dk.
Wiktionary
(1.3) pot. zapodziać, zawieruszyć
(2.1) pokomplikować się; pot. żart. pokiełbasić się
(2.2) pot. zapodziać się, zawieruszyć się
Wiktionary
potocznie: wziąć, ukraść
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
chrząknąć chrapliwie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Zacharewicz:
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zachariasz pozostawał niemy aż do narodzin syna.
(1.1) Żona Zachariasza miała na imię Elżbieta.
Wiktionary
IPA: zaˈxarʲjaʃ, AS: zaχarʹi ̯aš
Wiktionary
rzecz. zdrobn. daw. Charz, Charzyk
przym. Zachariaszowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Zachariasz (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zachariaszka lub z nim związany
SJP.pl
Zachariasz z małżonką; Zachariaszowie
SJP.pl
Zachariasz z małżonką; Zachariaszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zachariasza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Zachariasza
Wiktionary
(1.1) Jeden z egzegetów twierdzi, że jest to styl Zachariaszowy.
Wiktionary
rzecz. Zachariasz mos.
Wiktionary
chrząknąć chrapliwie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.
Wiktionary
Zachary – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Luizjana, w parafii East Baton Rouge.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Zachariasz, Zachariusz
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Zachary
źródła.
== Zachary (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-Zachary.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Zachariasz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: zaˈxarɨ, AS: zaχary
Wiktionary
(1.1) Zachariasz, Zachariusz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Radzanów
SJP.pl
Zacharzów dawniej też Zachorzew – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, w gminie Radzanów.
Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wikipedia
wieś sołecka położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Wielowieś
SJP.pl
Zacharzowice (niem. Sacharsowitz) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Wielowieś.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
wykonać dodatkową pracę, zwykle niedbale, dla szybkiego zarobku
SJP.pl
potocznie: ochota na coś, zwykle krótkotrwała; kaprys, chętka, chrapka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nagła silna chęć na coś
Wiktionary
rzecz. chcica ż.
czas. chcieć ndk., zachcieć się dk., zachciewać się ndk.
Wiktionary
(1.1) fantazja, kaprys; gw-pl|Górny Śląsk|zachciołka.
Wiktionary
zapragnąć
SJP.pl
miewać pragnienia, kaprysy
SJP.pl
potocznie: krostka, pryszczyk
SJP.pl
pragnienie, kaprys
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zachcianka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mający zachcianki
Wiktionary
nakłaniać kogoś do czegoś; przekonywać; namawiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zachęcić)
(1.1) próbować wzbudzić w kimś chęć do czegoś
czasownik zwrotny niedokonany zachęcać się (dk. zachęcić się)
(2.1) wzbudzać w sobie samemu chęć do czegoś
(2.2) nawzajem wzbudzać w sobie chęć do czegoś
Wiktionary
(1.1) W ostatnim roku nauki zachęcano najlepszych uczniów do wybrania specjalizacji.
Wiktionary
IPA: zaˈxɛ̃nt͡sat͡ɕ, AS: zaχẽncać
Wiktionary
rzecz. chętność ż., zachęta ż., zachęcanie n.
Wiktionary
(1.1) przekonywać, namawiać, nakłaniać
Wiktionary
będący zachętą; nęcący, kuszący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zachęcać.
Wiktionary
IPA: ˌzaxɛ̃nˈt͡sãɲɛ, AS: zaχẽncãńe
Wiktionary
czas. zachęcać
rzecz. niezachęcanie n., chętność ż., zachęta ż.
Wiktionary
1. wzbudzić w kimś ochotę na coś;
2. pobudzić kogoś do działania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zachęcać)
(1.1) dokonany od|zachęcać.
Wiktionary
IPA: zaˈxɛ̃ɲt͡ɕit͡ɕ, AS: zaχẽńćić
Wiktionary
rzecz. chętność ż., zachęta ż.
Wiktionary
Zakłady Chemiczne Zachem w Bydgoszczy – istniejące w latach 1948–2014 w Bydgoszczy przedsiębiorstwo branży wielkiej syntezy chemicznej. Obecnie istnieje jako Bydgoski Park Przemysłowy.
Wikipedia
to, co zachęca do czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) czynnik zachęcający
Wiktionary
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki – galeria sztuki w Warszawie, narodowa instytucja kultury. Misją Zachęty jest prezentacja i promocja sztuki współczesnej. Galeria organizuje wystawy indywidualne i zbiorowe artystów polskich i zagranicznych oraz wystawy problemowe.
Wikipedia
IPA: zaˈxɛ̃nta, AS: zaχẽnta
Wiktionary
rzecz. zachęcanie n., zachęcenie n., chętność ż.
czas. zachęcać ndk., zachęcić dk.
Wiktionary
(1.1) książk. asumpt, bodziec, doping, impuls, inspiracja, motywacja, pobudka, podnieta, stymulant; książk. przen. ostroga
Wiktionary
artysta wystawiający swoje dzieła w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (w Zachęcie)
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.; jedno z imion biblijnych;
Wiktionary
Zacheusz – imię męskie pochodzenia hebrajskiego, od hebr. כָּי (Zakkai), co oznacza „czysty”. Wśród patronów tego imienia – św. Zacheusz, biskup Jerozolimy. Znany jest także Zacheusz z Ewangelii św. Łukasza, który chcąc zobaczyć Jezusa Chrystusa wspiął się w Jerychu na sykomorę.
Zacheusz imieniny obchodzi 10 lipca, 23 sierpnia i 17 listopada.
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) Zacheusz wdrapał się w Jerychu na sykomorę.
Wiktionary
rzecz. zacheusz m., zacheuszka ż., zacheuszek m.
:: zdrobn. Zacheuszek m.
przym. Zacheuszowy
Wiktionary
zdrobnienie od: Zacheusz (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. świecznik umieszczany na ścianie katolickiego kościoła na pamiątkę jego konsekracji;
Wiktionary
Zacheuszki – krzyże apostolskie (niem. Apostelkreuze), świeczniki apostolskie (niem. Apostelleuchter).
W kościołach katolickich zacheuszki są umieszczane w tych miejscach, zwyczajowo dwunastu, które biskup namaścił podczas dedykacji kościoła. Występują w formie klocka, płytki z symbolicznym krzyżykiem, są malowane, lub ryte w ścianie. Pod nimi umieszcza się jednoramienny świecznik lub lampkę. W rycie rzymskim podczas dedykacji (poświęcenia) kościoła zapalano 12 świec zwanych zacheuszkami.
Wikipedia
(1.1) Na ścianach umieszczono zacheuszki ze złotymi krzyżykami.
Wiktionary
rzecz. Zacheusz mos., zacheusz mos., zacheuszka ż., Zacheuszek mos.
przym. Zacheuszowy
Wiktionary
(1.1) zacheuszka
Wiktionary
zdrobnienie od: Zacheusz (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kośc. świecznik umieszczany na ścianie kościoła na pamiątkę jego konsekracji;
Wiktionary
(1.1) Na ścianach umieszczono zacheuszki ze złotymi krzyżykami.
Wiktionary
rzecz. Zacheusz m., zacheusz m., zacheuszek m.
przym. Zacheuszowy
Wiktionary
(1.1) zacheuszek
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zacheuszka lub z nim związany
SJP.pl
Zacheusz z małżonką; Zacheuszowie
SJP.pl
Zacheusz z małżonką; Zacheuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Zacheusza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Zacheusza
Wiktionary
(1.1) Zacheuszowe dobra zostały rozdane ubogim.
Wiktionary
rzecz. Zacheusz m., zacheusz m., zacheuszka ż., zacheuszek mrz.
Wiktionary
wieś w woj. świętokrzyskim
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
zaśmiać się niemiłym, piskliwym śmiechem
SJP.pl
[czytaj: zaczipować] założyć lub wszczepić chip, oznaczyć coś, zwłaszcza zwierzęta, za pomocą specjalnych układów scalonych; zaczipować
SJP.pl
potocznie: wypić zbyt dużo alkoholu, upić się do nieprzytomności; zachlać się
SJP.pl
potocznie: pijany
SJP.pl
1. chlapiąc zalać, zaplamić czymś;
2. wydać odgłos przypominający uderzenie o wodę, błoto itp.
SJP.pl
chlapiąc zalewać coś, plamić
SJP.pl
zaszlochać, załkać, zapłakać żałośnie
SJP.pl
poddać coś działaniu chloru; nasycić coś chlorem; zanieczyścić chlorem
SJP.pl
rzadko o cieczy, substancji płynnej: wydać przy przelewaniu się charakterystyczny odgłos; zabulgotać, zachlupotać (częściej)
SJP.pl
o cieczy, substancji płynnej: wydać przy przelewaniu się charakterystyczny odgłos; zabulgotać, zachlubotać (rzadko)
SJP.pl
1. chlustając, zalać; zachlapać;
2. potocznie: zabrudzić wymiocinami; zarzygać;
3. o cieczy: wydać charakterystyczny odgłos przy przelewaniu się lub uderzaniu o coś; zachlupotać, zapluskać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. zachmurzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zachmurzać.
Wiktionary
czas. chmurzyć się, chmurzyć
przym. bezchmurny
Wiktionary
1. pokryć chmurami, uczynić pochmurnym;
2. zasępić, zasmucić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) meteorol. stopień pokrycia nieba przez chmury;
Wiktionary
Zachmurzenie – stopień pokrycia nieba przez chmury. Do jego określania stosuje się skalę oktantową od 0 do 8 (9/8 oznacza całkowicie niewidoczne niebo, 8 oznacza pełne zachmurzenia, a 0 – brak). Przy podawaniu stopnia zachmurzenia podaje się także rodzaj i gatunek chmur.
Większe zachmurzenie występuje zwykle nad oceanami niż nad lądami (wyjątkiem jest strefa równikowa).
Wikipedia
IPA: ˌzaxmuˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zaχmužẽńe
Wiktionary
rzecz. chmura ż., chmurka ż., chmurność ż., pochmurność ż.
czas. chmurzyć się, zachmurzyć, zachmurzyć się, pochmurnieć, rozchmurzyć się, chmurzyć
przym. chmurny, pochmurny, zachmurzony, bezchmurny
przysł. chmurnie, pochmurnie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) meteorol. pokryty chmurami
(1.2) przen. o niewesołym obliczu
Wiktionary
rzecz. zachmurzenie n., chmura ż.
czas. zachmurzyć
Wiktionary
(1.1) pochmurny
(1.2) niezadowolony, posępny, zasmucony
Wiktionary
1. pokryć chmurami, uczynić pochmurnym;
2. zasępić, zasmucić
SJP.pl
żachnąć się - oburzyć się na kogoś, na coś; obruszyć się
SJP.pl
1. zniknięcie Słońca lub innego ciała niebieskiego za horyzontem;
2. jedna z czterech stron świata;
3. zachodnia część kraju lub rejonu;
4. kraje Europy Zachodniej i Ameryki Północnej lub ogólnie o krajach wysoko rozwiniętych; Zachód;
5. potocznie: wysiłek (zazwyczaj w negatywnym ujęciu, niewspółmierny do osiąganego przezeń efektu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. cywilizacja zachodnia, kraje Europy Zachodniej i Środkowej, Ameryki Południowej, Stany Zjednoczone, Australia i Nowa Zelandia
Wiktionary
Strony świata, kierunki świata, ściślej: główne kierunki geograficzne, kierunki główne – cztery główne kierunki wyznaczone na powierzchni kuli ziemskiej. Ich określanie związane jest z właściwościami ruchu obrotowego Ziemi. Odbywa się on wokół osi ziemskiej. Punkty przecięcia osi ziemskiej z powierzchnią Ziemi to bieguny geograficzne: północny i południowy. Połączone są półokręgami noszącymi nazwę południków, które wyznaczają kierunek północ–południe. Kierunek wzdłuż południka o zwrocie do północnego bieguna geograficznego to kierunek północny, zaś do południowego bieguna geograficznego – południowy. Natomiast punkty, gdzie pojawia się albo znika Słońce za horyzontem w dniu równonocy, wyznaczają kierunki: wschodni i zachodni.
Wikipedia
(1.1) Bogdan wyjechał na Zachód za chlebem.
Wiktionary
IPA: ˈzaxut, AS: zaχut
Wiktionary
(1.1) zob. zachód.
Wiktionary
(1.1) Okcydent
Wiktionary
przymiotnik od: zachód
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający miejsce na zachodzie, dotyczący zachodu, skierowany na zachód
(1.2) dotyczący Europy Zachodniej i Ameryki Północnej, zwykle w odniesieniu kulturowym lub ekonomicznym
Wiktionary
(1.1) Zachodnie obszary Polski są bardziej zamożne niż wschodnie.
(1.2) KGB schwytało zachodniego szpiega.
(1.2) (…) ukształtowały się wówczas charakterystyczne cechy, które otrzymały nazwę „totalitarnego syndromu” (…). Syndrom ten uzupełniała teza o „wrogim otoczeniu”, które odnosiło się nie tylko do krajów zachodnich, lecz było także sposobem postrzegania przez PZPR własnego społeczeństwa. Dlatego też rządy opierały się na siłach policyjnych, a nie społecznym poparciu.
Wiktionary
IPA: zaˈxɔdʲɲi, AS: zaχodʹńi
Wiktionary
rzecz. zachód m., Zachód m., zachodzenie n., zajście n., zachodniak mos.
czas. zajść, zachodzić ndk.
przysł. zachodnio
Wiktionary
(1.1) daw. zapadni
Wiktionary
dawniej, potocznie: mieszkaniec Republiki Federalnej Niemiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. iron. mieszkaniec Zachodu, zachodniej części czegoś, np. Europy Zachodniej, Berlina Zachodniego itp.
Wiktionary
(1.1) Owszem, zachodniacy mają więcej pieniędzy, za to wschodniacy wiedzą, jak sobie poradzić w życiowych kryzysach.
Wiktionary
rzecz. zachód m., Zachód m., zachodzenie n., zajście n., zachodniość ż.
:: fż. zachodniaczka ż.
czas. zachodzić ndk., zajść dk.
przym. zachodni
przysł. zachodnio
Wiktionary
związany z zachodnią Afryką, pochodzący z zachodniej Afryki, charakterystyczny dla zachodniej Afryki itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Afryką Zachodnią; tam położony
Wiktionary
rzecz. Afryka Zachodnia ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Antarktyki Zachodniej, związany z Antarktyką Zachodnią
Wiktionary
(1.1) Obniżone prędkości fal sejsmicznych wskazują na występowanie podwyższonych temperatur płaszcza pod pobliskim wulkanem Mount Sidley, ale także w obrębie samego Ryftu Zachodnioantarktycznego, pod Rowem Bentleya.
Wiktionary
związany z zachodnią Australią, pochodzący z zachodniej Australii, charakterystyczny dla zachodniej Australii itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Azją zachodnią
(1.2) zamieszkujący, występujący w Azji zachodniej
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do zachodniego Bałtyku, związany z zachodnim Bałtykiem
Wiktionary
(1.1) Języki bałtyckie zazwyczaj są dzielone na dwie grupy: zachodniobałtyckie i wschodniobałtyckie.
Wiktionary
przym. bałtycki
Wiktionary
1. dotyczący Berlina Zachodniego (enklawy istniejącej w latach 1949/50-1990), pochodzący z Berlina Zachodniego, charakterystyczny dla Berlina Zachodniego itp.;
2. dotyczący zachodniego Berlina (zachodniej części Berlina), pochodzący z zachodniego Berlina itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Berlinem Zachodnim, dotyczący Berlina Zachodniego
Wiktionary
rzecz. Berlin Zachodni m.
Wiktionary
związany z zachodnimi Beskidami, pochodzący z zachodnich Beskidów, charakterystyczny dla zachodnich Beskidów itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z zachodnią częścią Czech; tam położony lub tam odbywający się
Wiktionary
mieszkaniec Europy Zachodniej
SJP.pl
mieszkanka Europy Zachodniej
SJP.pl
związany z zachodnią Europą, pochodzący z zachodniej Europy, charakterystyczny dla zachodniej Europy itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Europy Zachodniej, związany z Europą Zachodnią
Wiktionary
(1.1) Na herb Rawicz miała z dużym prawdopodobieństwem wpływ zachodnioeuropejska heraldyka.
Wiktionary
rzecz. Europa Zachodnia ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Flandrią Zachodnią, dotyczący Flandrii Zachodniej
(1.2) związany z dialektami Flandrii Zachodniej
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. dialekt (język) zachodnioflamandzki;
Wiktionary
rzecz. Flandria Zachodnia ż.
Wiktionary
związany ze zachodnią Germanią, pochodzący ze zachodniej Germanii, charakterystyczny dla zachodniej Germanii itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z zachodnimi Germanami
Wiktionary
dotyczący zachodnich obszarów Grenlandii, pochodzący z zachodnich obszarów Grenlandii itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Indiami Zachodnimi, dotyczący Indii Zachodnich
Wiktionary
rzecz. Indie Zachodnie nmos.
Wiktionary
(1.1) współcz. karaibski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zachodnią częścią Karelii
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. dotyczący Karpat Zachodnich; pochodzący z Karpat Zachodnich;
Wiktionary
(1.1) Ostróżka tatrzańska należy do endemitów zachodniokarpackich.
Wiktionary
rzecz. Karpaty Zachodnie lm.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zachodnim Kazachstanem, dotyczący zachodniego Kazachstanu
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z zachodnią częścią Korei, pochodzący lub mieszkający tam; leżący na zachodzie Korei
Wiktionary
związany z zachodnią Małopolską, pochodzący z zachodniej Małopolski, charakterystyczny dla zachodniej Małopolski itp.
SJP.pl
leżący, znajdujący się w zachodnich Niemczech
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z zachodnią częścią Niemiec, tam położony
(1.2) hist. związany z Republiką Federalną Niemiec (używać dla czasów, gdy RFN współistniała z NRD)
Wiktionary
(1.1) Węgiel śląski był wypierany z rynków: berlińskiego i szczecińskiego, przez konkurencję zachodnioniemiecką i angielską.
Wiktionary
związany z zachodnią Polską, pochodzący z zachodniej Polski, charakterystyczny dla zachodniej Polski itp.
SJP.pl
dotyczący Pomorza Zachodniego, pochodzący z Pomorza Zachodniego, charakterystyczny dla Pomorza Zachodniego itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. hist. dotyczący Pomorza Zachodniego; pochodzący z Pomorza Zachodniego;
(1.2) geogr. związany z województwem zachodniopomorskim;
Wiktionary
(1.1) Zjednoczone księstwo zachodniopomorskie Bogusława X zostało podzielone na kilka małych księstw.
(1.2) Sławno jest miastem w województwie zachodniopomorskim.
Wiktionary
IPA: zaˈxɔdʲɲɔpɔ̃ˈmɔrsʲci, AS: zaχodʹńopõmorsʹḱi
Wiktionary
dotyczący Pomorza Zachodniego, pochodzący z Pomorza Zachodniego, charakterystyczny dla Pomorza Zachodniego itp.
SJP.pl
Województwo zachodniopomorskie – województwo położone w północno-zachodniej części Polski, na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Graniczy na wschodzie z województwem pomorskim, na południu z województwami: wielkopolskim i lubuskim, a na zachodzie z niemieckimi krajami związkowymi: Brandenburgią i Meklemburgią-Pomorzem Przednim. Zajmuje obszar 22 907,40 km², 30 czerwca 2024 miało ok. 1,63 mln mieszkańców. Siedzibą władz województwa jest Szczecin. Jest najdalej wysuniętym na zachód województwem w Polsce.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z zachodnią częścią Sahary
(1.2) geogr. związany z Saharą Zachodnią
Wiktionary
rzecz. Sahara Zachodnia ż.
Wiktionary
leżący, znajdujący się w zachodnich Sudetach
SJP.pl
związany z zachodnimi Suwałkami, pochodzący z zachodnich Suwałk, charakterystyczny dla zachodnich Suwałk itp.
SJP.pl
związany z zachodnią Syberią, pochodzący z zachodniej Syberii, charakterystyczny dla zachodniej Syberii itp.
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zachodnią częścią Syberii
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z zachodnią częścią Słowacji; tam położony lub tam odbywający się
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Słowian zachodnich (Polaków, Czechów, Słowaków, Łużyczan i Kaszubów), związany ze Słowianami zachodnimi, dotyczący zachodniej Słowiańszczyzny
Wiktionary
(1.1) W przeciwieństwie do krajów zachodniosłowiańskich, które znalazły się na peryferiach Kościoła łacińskiego, pośrednio tylko podlegając oddziaływaniu głównych ognisk kultury chrześcijańskiego Zachodu, Ruś korzystała bezpośrednio z kultury Bizancjum, głównej wówczas skarbnicy dorobku cywilizacyjnego świata śródziemnomorskiego.
Wiktionary
IPA: ˌzaxɔdʲɲɔswɔˈvʲjä̃j̃sʲci, AS: zaχodʹńosu̯ovʹi ̯ä̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
przym. pansłowiański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Tatr Zachodnich, związany z Tatrami Zachodnimi
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący zachodniej Ukrainy, pochodzący z zachodniej Ukrainy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zachodzić.
Wiktionary
IPA: ˌzaxɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: zaχoʒẽńe
Wiktionary
rzecz. zachód m., zajście n., zachodniak mos.
czas. zachodzić ndk., zajść dk.
przym. zachodni
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zajść)
(1.1) o ciałach niebieskich: znikać za horyzontem, za chmurą
(1.2) odwiedzać kogoś przy okazji
(1.3) zdarzać się, odbywać się, mieć miejsce
(1.4) częściowo przykrywać lub pokrywać się
(1.5) pokrywać się nalotem
(1.6) dochodzić do jakiegoś miejsca
(1.7) daw. starać się (o coś)
czasownik przechodni niedokonany (dk. zajść)
(2.1) podchodzić do kogoś tak, żeby tego nie spostrzegł
Wiktionary
(1.1) Słoneczko zachodziło, dziewczyna się przytulała, było romantycznie i trochę chłodno.
(1.2) Czasem do niej zachodzę, spytać, czy czegoś nie potrzebuje.
(1.3) W płucach zachodzi wymiana gazowa.
(1.4) Źle się wydrukowało – te litery zachodzą na siebie.
(1.5) Stara brama zachodziła rdzą.
(1.6) Zachodziłem już prawie pod leśniczówkę, gdy spadł deszcz.
(2.1) Zachodził mnie od tyłu, żeby zdzielić bejsbolem.
Wiktionary
IPA: zaˈxɔd͡ʑit͡ɕ, AS: zaχoʒ́ić
Wiktionary
rzecz. zachód m., zachodzenie n., zajście n., zachodniak mos.
czas. zajść dk.
przym. zachodni
temsłow. zachodnio-
Wiktionary
(1.2) wpadać, wstępować
(1.3) zdarzać się, odbywać się, mieć miejsce
(1.4) nachodzić
(2.1) podchodzić
Wiktionary
zdrobnienie od: zachód
SJP.pl
potocznie:
1. zgromadzić coś na zapas;
2. umieścić plik na portalu chomikuj.pl;
3. zachomikować się - ukryć się, schować się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chorować)
(1.1) stać się chorym, popaść w chorobę
(1.2) pot. przen. bardzo zapragnąć wejść w posiadanie czegoś
Wiktionary
(1.1) Agatka zachorowała na świnkę.
(1.2) Andrzej zachorował na okulary przeciwsłoneczne za 500 złotych.
Wiktionary
IPA: ˌzaxɔˈrɔvat͡ɕ, AS: zaχorovać
Wiktionary
rzecz. zachorowalność ż., chora ż., chorobowe n., choroba ż., zachorowanie n., chory
czas. chorować ndk.
przym. chorobliwy, chorowity, chory, chorobowy, przedchorobowy
wykrz. choroba
przysł. chorobliwie
Wiktionary
liczba chorych na określoną chorobę; zapadalność, chorobowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liczba zachorowań na daną chorobę, częstotliwość zachorowań
Wiktionary
Zapadalność, potocznie zachorowalność – liczba nowo zarejestrowanych przypadków danej choroby w przedziale czasu (zwykle roku) na sto tysięcy osób badanej populacji.
Jeśli zapadalność i chorobowość utrzymują się na stałym poziomie, występuje zależność:chorobowość = zapadalność × średni czas trwania choroby.
Wikipedia
(1.1) Szczególnie niepokoi szybki przyrost zachorowalności kobiet (szybszy niż mężczyzn) na choroby układu krążenia i choroby nowotworowe.
Wiktionary
rzecz. zachorowanie n., chorowanie n., choroba ż.
czas. zachorować dk.
wykrz. choroba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zapadnięcie na jakąś chorobę
Wiktionary
(1.1) Lęk przed zachorowaniem – lub nozofobia – jest lękiem atawistycznym, podobnie jak strach przed śmiercią i szaleństwem.
(1.1) Wapno i witamina D nie zmniejszają prawdopodobieństwa zachorowania na osteoporozę.
Wiktionary
IPA: ˌzaxɔrɔˈvãɲɛ, AS: zaχorovãńe
Wiktionary
czas. rozchorować się, zachorować dk.
rzecz. chorowanie n., zachorowalność ż., choroba ż., chorobowe n., chora ż.
wykrz. choroba
przym. chorowity, chorobliwy
przysł. chorobliwie
Wiktionary
zapadać na jakąś chorobę
SJP.pl
dawniej: taki, który zachorzał (zachorował)
SJP.pl
dawniej: zachorować
SJP.pl
1. pozostać w posiadaniu czegoś;
2. dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności;
3. uchronić przed zapomnieniem;
4. utrzymać coś w tajemnicy;
5. podporządkować się jakimś nakazom;
6. zachować się - postąpić w jakiś sposób
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zachowywać)
(1.1) dokonany od|zachowywać.
(1.2) utrzymać
Wiktionary
(1.1) Proszę zachować ciszę i jej jeszcze nie budzić.
Wiktionary
IPA: zaˈxɔvat͡ɕ, AS: zaχovać
Wiktionary
rzecz. zachowywanie n., zachowanie n., zachowek mrz., zachowanko n., zachowawca mos.
przym. zachowawczy
Wiktionary
sposób, w jaki zachowują się ludzie lub zwierzęta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sposób bycia, postępowania, działania; reakcja na bodźce, sytuacje;
(1.2) przestrzeganie, dochowanie nakazu, obowiązku
(1.3) utrzymanie czegoś jako obowiązujące
(1.4) odczasownikowy od|zachować.
Wiktionary
Zachowanie (ang. behavior) – skoordynowane postępowanie organizmu w odniesieniu do określonego otoczenia w określonym czasie, różnego rodzaju reakcje na bodźce z otoczenia (układ bodziec – reakcja, ang. stimulus – reaction, S–R), np. wykonywane za pomocą grup mięśni reakcje ruchowe.
Wikipedia
(1.1) Twoje zachowanie jest skandaliczne!
(1.1) Uczeń ma prawo ubiegać się o podwyższenie proponowanej przez wychowawcę rocznej oceny zachowania.
(1.2) Moje obowiązki obejmowały m.in. zachowanie tajemnicy przez cały czas trwania umowy.
(1.3) Porozumienie przewiduje zachowanie dodatków za pracę w nocy.
Wiktionary
IPA: ˌzaxɔˈvãɲɛ, AS: zaχovãńe
Wiktionary
rzecz. zachowywanie n., zachowek mrz.
czas. zachować dk., zachowywać ndk.
przym. zachowawczy
Wiktionary
(1.1) maniery, obejście
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. małe pomieszczenie, komórka
(1.2) daw. mały schowek
Wiktionary
(1.1) Za izbą kącik sypialny i zachowanko małe, w nim i cała spiżarnia.
(1.2) „Przytworkiem” nazywa lud przy boku wewnętrznym skrzyni przymykane zachowanko na drobiazgi.
Wiktionary
czas. zachować dk.
Wiktionary
(1.1) komórka
(1.2) schowanko, szufladka, skrytka, kryjówka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba cechująca się przywiązaniem do tradycji i niechęcią wobec zmian
(1.2) daw. osoba zobowiązana do pilnowania, by coś nie zostało zniszczone, zagubione lub zapomniane
Wiktionary
(1.1) Doktryna tego nowego konserwatyzmu jest zatem prostą kontynuacją postawy, którą dawni zachowawcy ostro zwalczali.
(1.2) Któż znów inny może być zachowawcą dóbr, a zaś wybawicielem od zła, okrom Boga, rządcy i uzdrowiciela umysłów?
Wiktionary
rzecz. zachowawczość ż.
:: fż. zachowawczyni
czas. zachować dk., zachowywać ndk.
przym. zachowawczy
Wiktionary
(1.1) konserwatysta, reakcjonista, wstecznik; pot. pogard. zacofaniec; daw. reakcjonariusz
Wiktionary
przywiązanie do tradycji lub do istniejącego stanu rzeczy
SJP.pl
1. mający na celu utrzymanie dotychczasowego stanu rzeczy; zachowujący;
2. przywiązany do tradycji, niechętny zmianom; konserwatywny, tradycyjny;
3. świadczący o takiej postawie;
4. leczenie zachowawcze - leczenie bez działań chirurgicznych, bezoperacyjne;
5. instynkt zachowawczy - odruch obronny organizmu (zwłaszcza ludzkiego) w sytuacji zagrażającej życiu; instynkt samozachowawczy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który ma na celu zachowanie dotychczasowego stanu czegoś
(1.2) przywiązany do tradycji lub do istniejącego stanu rzeczy
przymiotnik relacyjny
(2.1) med. taki, który oszczędza i zachowuje leczony organ
Wiktionary
(1.1) We współczesnej kardiologii leczenie inwazyjne ma więcej zwolenników, niż terapia zachowawcza.
(1.2) W sprawach obyczajowych Polonia litewska jest bardziej zachowawcza, niż reszta społeczeństwa Litwy.
Wiktionary
IPA: ˌzaxɔˈvaft͡ʃɨ, AS: zaχovafčy
Wiktionary
rzecz. zachowawczość ż., zachowek mrz., zachowawca m., zachowanie n., zachowywanie n.
czas. zachowywać ndk., zachować dk.
przysł. zachowawczo
Wiktionary
(1.1) stały, zatwardziały, umiarkowany
(1.2) dogmatyczny, fundamentalistyczny, integrystyczny, konwencjonalny, konserwatywny, tradycyjny, tradycjonalistyczny
Wiktionary
dawniej: konserwatystka
SJP.pl
część ułamkowa masy spadkowej, która przysługuje członkom najbliższej rodziny spadkodawcy, a którzy zostali pominięci w testamencie jako uprawnieni do spadkobrania; zachówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. gwarantowana część spadku, która przysługuje osobom najbliższym spadkodawcy, niezależnie od jego woli;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zachowanie n., zachowywanie n., zachowawczość ż.
czas. chować, zachować dk., zachowywać ndk.
przym. zachowawczy
przysł. zachowawczo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) pozostawiać coś w niezmienionej postaci; w niezmienionym stanie
(1.2) być ciągle w posiadaniu czegoś (także w pamięci)
(1.3) ochraniać coś przed czymś lub przed kimś
(1.4) o tajemnicy: nie wyjawiać
czasownik zwrotny zachowywać się
(2.1) postępować w jakiś sposób
Wiktionary
(1.1) Ta bazylika zachowuje interesujące pozostałości z czasów renesansu.
(1.1) Magda, dzięki codziennym ćwiczeniom, zachowuje ładną sylwetkę.
(1.2) Zachowuję każdy list od swojej matki.
(1.2) Każdy człowiek zachowuje w pamięci ważne wydarzenia ze swojego życia.
(1.2) W lodówce warzywa dłużej zachowują świeżość.
(1.4) Prawo prasowe nakazuje dziennikarzom zachowywać źródła informacji w tajemnicy.
(2.1) Spotkałem się z doświadczonym prezenterem, który powiedział mi, jak się zachowywać przed kamerą.
(2.1) Nie wiedziałem, jak się powinienem zachować w takiej sytuacji.
Wiktionary
IPA: ˌzaxɔˈvɨvat͡ɕ, AS: zaχovyvać
Wiktionary
rzecz. zachowawca mos., zachowek mrz., zachowywanie n., zachowanie
przym. zachowawczy
Wiktionary
(1.1) konserwować, utrzymywać, zostawiać
(1.2) przetrzymywać, przechowywać
(1.4) dochowywać
(2.1) sprawować się, prowadzić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zachowywać.
Wiktionary
IPA: ˌzaxɔvɨˈvãɲɛ, AS: zaχovyvãńe
Wiktionary
czas. zachowywać, zachować
rzecz. zachowek mrz., zachowanie
przym. zachowawczy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zachrypnięty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zachrapociały.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zachrypnięty
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zachrapniynty.
Wiktionary
o świniach: wydać charakterystyczny odgłos dla tych zwierząt (chrum-chrum); chrumknąć, chrząknąć
SJP.pl
taki, który zachrypiał
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chrypieć)
(1.1) powiedzieć zachrypniętym głosem
(1.2) stać się chrypliwym
(1.3) zabrzmieć chrypliwie
Wiktionary
(1.3) Nagle zachrypiał dzwonek u drzwi wejściowych.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż., zachrypienie n.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powiedzenie zachrypniętym głosem
(1.2) stanie się chrypliwym
(1.3) zabrzmieć chrypliwie
Wiktionary
rzecz. chrypa ż., chrypka ż., chrypienie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
:: zdrobn. chrypka ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
1. nabawić się chrypy;
2. stać się chrypliwym
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. chrypnąć)
(1.1) nabawić się chrypy
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż., zachrypnięcie n.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nabawienie się chrypy
Wiktionary
(1.1) Zachrypnięciu towarzyszył suchy kaszel.
Wiktionary
rzecz. chrypa ż., chrypka ż., chrypienie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż., ochrypnięcie n.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, ochrypnięty, zachrypły, ochrypły, zachrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
(1.1) chrypa, chrypka
Wiktionary
taki, który zachrypł; chrapliwy, zachrypły
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) med. taki, który zachrypnął
forma czasownika.
(2.1) quasi-imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zachrypnąć
Wiktionary
(1.1) Podczas pandemii konduktor chciał wyprosić z przedziału zachrypniętą kobietę.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypka ż., chrypienie n., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypły, chrypliwy, zachrypły, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
(1.1) ochrypły, ochrypnięty, zachrypły
Wiktionary
taki, który zachrypł; chrapliwy, zachrypnięty
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) med. taki, który zachrypnął
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy przeszły od czasownika: zachrypnąć
Wiktionary
(1.1) Do okienka podszedł zachrypły staruszek w zielonkawej maseczce.
Wiktionary
rzecz. chrypnięcie n., zachrypnięcie n., zachrypienie n., ochrypnięcie n., chrypa ż., chrypienie n., chrypka ż., chrypliwość ż., ochrypłość ż.
czas. chrypieć ndk., chrypnąć ndk., zachrypieć dk., zachrypnąć dk., ochrypnąć dk.
przym. chrypliwy, chrypły, zachrypnięty, ochrypły, ochrypnięty
przysł. chrypliwie, ochryple
Wiktionary
(1.1) ochrypły, ochrypnięty
Wiktionary
potocznie: ciężka praca; zapieprz
SJP.pl
zapierniczać, zasuwać; potocznie:
1. bardzo ciężko pracować;
2. iść, jechać dokądś w pośpiechu
SJP.pl
potocznie:
1. pójść, pojechać gdzieś w pośpiechu;
2. ukraść coś; zajumać, zwędzić, zakosić
SJP.pl
wydać lub spowodować chrzęst
SJP.pl
1. odzywać się ochrypłym głosem;
2. wydawać ochrypły dźwięk
SJP.pl
osłonica bytująca w Morzu Śródziemnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zachwalać.
Wiktionary
rzecz. zachwalenie n.
czas. zachwalać ndk., zachwalić dk.
przym. chwalebny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. spowodować chwianie się kogoś lub czegoś;
2. naruszyć jakiś porządek;
3. osłabić czyjąś pozycję lub czyjeś przekonanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. chwiać)
(1.1) wytrącić z równowagi
(1.2) przen. naruszyć stały, ustalony porządek czegoś
czasownik zwrotny dokonany zachwiać się (ndk. chwiać się)
(2.1) zostać wytrąconym z równowagi
Wiktionary
(1.1) Wicher zachwiał koroną drzewa.
(2.1) Zachwiałem się i prawie upadłem.
Wiktionary
IPA: ˈzaxfʲjät͡ɕ, AS: zaχfʹi ̯äć
Wiktionary
rzecz. zachwianie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zachwiać.
Wiktionary
IPA: zaˈxfʲjä̃ɲɛ, AS: zaχfʹi ̯ä̃ńe
Wiktionary
czas. zachwiać dk.
Wiktionary
1. powodować chwianie się czegoś;
2. zachwiewać się - zaczynać się chwiać
SJP.pl
osłonica bytująca w Morzu Śródziemnym
SJP.pl
Żachwy (Ascidiacea) – gromada zwierząt morskich zaliczanych do podtypu osłonic. Opisanych około 3000 gatunków.
Wikipedia
wzbudzać zachwyt; wprawiać kogoś w zachwyt; urzekać
SJP.pl
czasownik
(1.1) wprawiać kogoś w stan zachwytu; być powodem/obiektem czyjegoś zachwytu
czasownik zwrotny niedokonany zachwycać się (dk. zachwycić się)
(2.1) wyrażać swój podziw wobec czegoś lub kogoś, być olśnionym kimś lub czymś
Wiktionary
IPA: zaˈxfɨt͡sat͡ɕ, AS: zaχfycać
Wiktionary
rzecz. zachwycanie n., zachwyt
czas. zachwycić dk.
ims. zachwycający
przym. zachwycony, zachwycający
Wiktionary
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk|dziwować sie.
Wiktionary
wzbudzać zachwyt; wprawiać kogoś w zachwyt; urzekać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wywołujący zachwyt
Wiktionary
rzecz. zachwycanie n., zachwyt mrz.
czas. zachwycać ndk., zachwycić dk.
przysł. zachwycająco
Wiktionary
(1.1) cudowny, cudny, nieziemski, piękny, przepiękny, rewelacyjny, wspaniały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zachwycać.
Wiktionary
czas. zachwycać ndk.
przym. zachwycony, zachwycający
rzecz. zachwycenie n.
Wiktionary
wzbudzić zachwyt; wprawić kogoś w zachwyt; olśnić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) psych. uczucie lub stan podziwu
(1.2) daw. rel. stan ekstatycznego uniesienia
Wiktionary
(1.1) Na twarzy Malwiny pojawił się wyraz zachwycenia.
(1.2) I zaniósł mnie w stanie zachwycenia na pustynię.
Wiktionary
rzecz. zachwycanie n., zachwyt mrz.
czas. zachwycić dk.
przym. zachwycony
Wiktionary
(1.1) zachwyt
(1.2) ekstaza
Wiktionary
wzbudzić zachwyt; wprawić kogoś w zachwyt; olśnić
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zachwycać)
(1.1) dokonany od|zachwycać.
Wiktionary
IPA: zaˈxfɨt͡ɕit͡ɕ, AS: zaχfyćić
Wiktionary
czas. zachwycać
rzecz. zachwyt m., zachwycenie n.
przym. zachwycony, zachwycający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od zachwyt
Wiktionary
(1.1) To nie zachwyt, lecz tylko mały zachwycik.
Wiktionary
rzecz. zachwyt m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odczuwający zachwyt, pełen zachwytu
forma czasownika.
(2.1) ims. przymiotnikowy bierny od: zachwycić
Wiktionary
(1.1) Krytyka wiwatowała, publiczność była zachwycona.
(1.1) W Etapie pod Paryżem nocowała była pracownica Orbisu i nie jest zachwycona. – Pokój ciaśniutki, na ścianie wisi duże lustro, żeby go optycznie powiększyć.
Wiktionary
IPA: ˌzaxfɨˈt͡sɔ̃nɨ, AS: zaχfycõny
Wiktionary
rzecz. zachwyt m., zachwycenie n., zachwycanie n.
czas. zachwycać ndk., zachwycić dk.
Wiktionary
uczucie uznania dla kogoś lub czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podziw często wyrażony miną, gestem, słowem
Wiktionary
IPA: ˈzaxfɨt, AS: zaχfyt
Wiktionary
rzecz. zachwycenie n., zachwycik mrz.
czas. zachwycać, zachwycić
przym. zachwycony, zachwycający
ims. zachwycony, zachwycający
Wiktionary
(1.1) podziw
Wiktionary
uczucie uznania dla kogoś lub czegoś
SJP.pl
indywidualnie: miejsce, w którym wygina się wzniesienie terenu
SJP.pl
paproć z rodziny zachylnikowatych; nerecznica
SJP.pl
Wikipedia
o cechach zachylnikowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
Zachylnikowate (Thelypteridaceae) – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje dwie podrodziny, 30 rodzajów i ponad 1030 gatunków. Są to paprocie naziemne i naskalne występujące głównie w strefie tropikalnej, z nielicznymi przedstawicielami w klimacie umiarkowanym. Do polskiej flory należą trzy gatunki: zaproć górska Oreopteris limbosperma, zachyłka oszczepowata Phegopteris connectilis i zachylnik błotny Thelypteris palustris.
Wikipedia
o cechach zachylnikowatych (rodzina paproci)
SJP.pl
zagłębienie znajdujące się w jamach ciała lub w ranach
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj paproci, występujący najczęściej w cienistych lasach
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób zachłanny
Wiktionary
(1.1) Brałem cię zachłannie, jak dobro należne, zamiast wybiegać naprzeciw, szeptać, jak bardzo dzięki tobie jestem szczęśliwy.
Wiktionary
rzecz. zachłanność ż.
przym. zachłanny
Wiktionary
(1.1) łapczywie, chciwie, łakomie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zachłannie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zachłanny
SJP.pl
nienasycenie w pożądaniu czegoś, chciwość, pożądliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nienasycenie w pożądaniu czegoś, żądza posiadania lub doznawania czegoś ponad rzeczywiste potrzeby
Wiktionary
IPA: zaˈxwãnːɔɕt͡ɕ, AS: zaχu̯ã•ność
Wiktionary
przym. zachłanny
przysł. zachłannie
Wiktionary
(1.1) chciwość, pazerność, pożądliwość, żarłoczność
Wiktionary
1. chciwy, nienasycony, łakomy, łapczywy, pazerny, chytry, żarłoczny
2. zaborczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pragnący więcej niż potrzebuje
Wiktionary
(1.1) Dostrzegł niechybnie ze swego tronu, jak ten zachłanny Kargul odciął lemieszem kęs na szerokość pudełka zapałek, a na długość pięciu końskich ogonów.
Wiktionary
IPA: zaˈxwãnːɨ, AS: zaχu̯ã•ny
Wiktionary
rzecz. zachłanność ż.
przysł. zachłannie
Wiktionary
(1.1) chciwy, łakomy, łapczywy, nienasycony, nieugaszony, niezaspokojony, pazerny, pożądliwy, spragniony, zaborczy, żarłoczny
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) chłoszcząc zabić
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n., zachłostanie n.
czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zabicie chłostaniem
Wiktionary
rzecz. chłosta ż., chłostanina ż., chłostak mos., chłostanie n., schłostanie n., wychłostanie n.
czas. chłostać ndk., chłosnąć dk., schłostać dk., wychłostać dk., zachłostać dk.
Wiktionary
zakrztusić się łykając coś pospiesznie
SJP.pl
przypadkowe wciągnięcie podczas wdechu ciała obcego do tchawicy i oskrzeli
SJP.pl
Zachłyśnięcie lub aspiracja – (łac. aspiratio) - określa się w medycynie zjawisko wniknięcia materiału (zawartości) z przewodu pokarmowego do dróg oddechowych (krtań, tchawica, oskrzele) w czasie wdechu z powodu braku odruchu kaszlowego u chorego nieprzytomnego, czy z zaburzeniami świadomości. Czasami zdarza się to także podczas przełykania.
Wikipedia
1. skaleczyć; zrobić cięcie ostrym przedmiotem;
2. paść z ukosa (np. o deszczu);
3. zacisnąć zęby, aby opanować ból;
4. dawniej: zastrugać;
5. zaciąć się - zepsuć się chwilowo (np. o maszynach);
6. zaciąć się - zatrzymać się podczas mówienia;
7. zaciąć się - uprzeć się
SJP.pl
1. werbowanie chętnych osób do pracy bądź do wojska, werbunek;
2. w rybołówstwie:
a) zarzucenie sieci;
b) to, co zostało złowione w jednorazowym zarzuceniu sieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) werbowanie osób chętnych do wojska lub pracy
(1.2) mech. element służący do zaciągania
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zaciąganie n., zaciągnięcie n., ciąganie n.
czas. zaciągać ndk., zaciągnąć dk.
przym. zaciężny
Wiktionary
(1.1) branka, pobór, rekrutowanie, werbunek
(1.2) ciąg, cug
Wiktionary
1. ciągnąc, przesuwać coś na inne miejsce; wlec coś; wieść kogoś dokądś siłą;
2. zasłaniać coś czymś; rozpościerać coś; zaciskać; ściągać;
3. pokrywać czymś jakąś powierzchnię;
4. o wietrze, chłodzie, zapachu itp.: dawać się odczuć; wiać; zawiewać;
5. nakłaniać kogoś do pójścia ze sobą;
6. wymawiać wyrazy ze szczególną, charakterystyczną dla Polaków z terenów wschodnich, intonacją;
7. zaciągać się -
a) wstępować do wojska lub jakiejś organizacji;
b) paląc papierosa lub fajkę, wciągać dym do płuc
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaciągnąć)
(1.1) ciągnąc, zmieniać położenie czegoś, zawlekać coś ciężkiego lub kogoś, najczęściej nieprzytomnego
(1.2) przen. zabierać kogoś gdzieś mimo oporu
(1.3) ciągnąc zaciskać, ściągać
(1.4) zasłaniać coś czymś
(1.5) pokrywać coś czymś
(1.6) druk. przyklejać zszyte arkusze książki do okładki
(1.7) daw. rekrutować, werbować
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaciągnąć)
(2.1) pot. o powietrzu, chłodzie, zapachu: dawać się odczuć
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(3.1) pot. jęz. wymawiać wyrazy, rozciągając artykulację niektórych głosek w sposób charakterystyczny dla Polaków z terenów wschodnich
czasownik zwrotny niedokonany zaciągać się (dk. zaciągnąć się)
(4.1) wstępować jako ochotnik do jakiejś służby, zwłaszcza do wojska
(4.2) mustrować się
(4.3) paląc tytoń, wciągać dym do płuc
(4.4) o np. niebie, wodzie: pokrywać się, zasnuwać się czymś
Wiktionary
(1.3) Zaciągnij zasłony.
(1.2) Zawsze gdy ma iść do lekarza, muszę go tam zaciągać.
(2.1) Od rzeki zaciągało chłodem
(3.1) Sklepikarz basem dyszy, zaciągając z ruska śpiewnie.
(4.1) Stefan nie miał pieniędzy i poszedł się zaciągnąć. Krzysztof miał kłopoty z prawem i zaciągnął się do Legii Cudzoziemskiej.
(4.2) Piotr cierpiał na chorobę morską, ale mimo to zaciągnął się na statek.
(4.3) Jola paliła paczkę papierosów dziennie, ale nie zaciągała się.
(4.4) Zwykle jak niebo zaciąga się chmurami, to zaraz zaczyna padać.
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ɕɔ̃ŋɡat͡ɕ, AS: zaćõŋgać
Wiktionary
(4.1) rzecz. zaciąg m., zaciężny m.
Wiktionary
(4.3) sztachać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaciągać.
Wiktionary
czas. zaciągnąć, zaciągać ndk.
rzecz. ciąganie n., zaciąg mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaciągać)
(1.1) dokonany od|zaciągać.
Wiktionary
rzecz. zaciąganie n., zaciągnięcie n., ciąganie n., zaciąg mrz.
czas. zaciągać ndk.
przym. zaciężny
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zasmyczyć.
Wiktionary
przymiotnik od: zaciąg
SJP.pl
zapaciać, zapaćkać, zababrać; potocznie:
1. ciapiąc, zabrudzić;
2. zatkać coś mazistą substancją;
3. nieudolnie zamalować
SJP.pl
potocznie:
1. ochlapywać, brudząc; zachlapywać, obryzgiwać;
2. zamalowywać nieudolnie;
3. zatykać coś mazistą substancją
SJP.pl
potocznie: zachodzić w ciążę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaciążać.
Wiktionary
taki, który zacichł (zacichnął)
SJP.pl
zacieknąć;
1. o czymś dziurawym: przepuścić wodę, która powoduje powstawanie zacieków; przeciec, przecieknąć;
2. o cieczy: cieknąc, przedostać się gdzieś, dotrzeć dokądś
SJP.pl
1. skaleczyć; zrobić cięcie ostrym przedmiotem;
2. paść z ukosa (np. o deszczu);
3. zacisnąć zęby, aby opanować ból;
4. dawniej: zastrugać;
5. zaciąć się - zepsuć się chwilowo (np. o maszynach);
6. zaciąć się - zatrzymać się podczas mówienia;
7. zaciąć się - uprzeć się
SJP.pl
Zacięcie – rodzaj wklęsłej formacji skalnej. Powstaje w miejscu, gdzie pod kątem ostrym lub rozwartym stykają się z sobą dwie ściany lub płyty skalne, a linia ich zetknięcia biegnie pionowo lub ukośnie. Pod względem kształtu zacięcie przypomina częściowo otwartą książkę.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: zacięcie
SJP.pl
taki, który zacieknął (zaciekł); zaciekły, zacieknięty
SJP.pl
plama na suficie lub ścianie powstająca na skutek spływania wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odbarwienie powstałe po wyschnięciu cieczy
Wiktionary
(1.1) Ściany komórki szpeciły żółtawe zacieki i grzyb.
Wiktionary
IPA: ˈzat͡ɕɛk, AS: zaćek
Wiktionary
rzecz. zaciekanie n.
czas. zaciekać ndk.
przym. zaciekły, ciekły
Wiktionary
1. o czymś dziurawym: przepuszczać wodę, która powoduje powstawanie zacieków; przeciekać;
2. o cieczy: cieknąc, przedostawać się gdzieś, docierać dokądś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaciekać.
Wiktionary
rzecz. zaciek m.
czas. zaciekać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaciekawić)
(1.1) wzbudzać ciekawość
czasownik zwrotny niedokonany zaciekawiać się (dk. zaciekawić się)
(2.1) wzbudzać ciekawość w sobie
Wiktionary
(1.1) Ten temat zaczyna mnie zaciekawiać.
Wiktionary
rzecz. zaciekawianie n.
czas. zaciekawić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaciekawiać)
(1.1) wzbudzić ciekawość
czasownik zwrotny dokonany zaciekawić się (ndk. zaciekawiać się)
(2.1) wzbudzić ciekawość w sobie
Wiktionary
czas. ciekawić
rzecz. ciekawość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaciekawić.
(1.2) chwilowe zainteresowanie czymś
Wiktionary
czas. zaciekawić dk., ciekawić ndk.
przym. ciekawy
rzecz. ciekawość ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób gwałtowny i nieustępliwy, z zaciekłością
Wiktionary
(1.1) Na północnym odcinku frontu zdobyty został Nowogródek oraz rozpoczęły się walki o Baranowicze - bronione zaciekle przez rosyjskich marynarzy.
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ɕɛklɛ, AS: zaćekle
Wiktionary
rzecz. zaciekłość ż.
przym. zaciekły
Wiktionary
(1.1) wściekle, zażarcie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zaciekle
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zaciekły; bardziej zaciekły
SJP.pl
zaciec;
1. o czymś dziurawym: przepuścić wodę, która powoduje powstawanie zacieków; przeciec, przecieknąć;
2. o cieczy: cieknąc, przedostać się gdzieś, dotrzeć dokądś
SJP.pl
taki, który zacieknął (zaciekł); zaciekły, zacieczony
SJP.pl
nieustępliwość, zaciętość, zawziętość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zaciekłe; cecha tych, którzy są zaciekli
Wiktionary
przym. zaciekły
przysł. zaciekle
Wiktionary
(1.1) zażartość, zajadłość, zapamiętałość, zawziętość
Wiktionary
1. uparcie obstający przy swoich racjach, poglądach; zawzięty, nieprzejednany;
2. świadczący o takiej postawie;
3. prowadzony intensywnie, gwałtownie, z determinacją; zażarty, zajadły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dążący do czegoś za wszelką cenę
(1.2) wyrażający postawę bezwzględnego dążenia do czego, determinację
(1.3) toczony z zawziętością
Wiktionary
rzecz. zacieczenie n., zaciek mrz., zaciekłość ż., zacieknięcie n.
czas. zaciec dk., zaciekać ndk., zacieknąć dk.
przysł. zaciekle
Wiktionary
(1.1) radykalny, śmiertelny, uparty, wojujący, zacięty, zagorzały, zajadły, zapamiętały, zapiekły, zaprzysięgły, zawzięty, zażarty
(1.3) intensywny, ostry, zacięty, zagorzały, zajadły, zawzięty, zażarty
Wiktionary
o samicach rodzących cielęta: zapłodnić
SJP.pl
zaciemka czarna - chrząszcz z rodziny omarlicowatych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaciemnić)
(1.1) zasłaniać źródło światła lub ograniczać jego dostęp, czyniąc dane miejsce ciemniejszym
(1.2) przen. czynić niejasnym, niezrozumiałym
czasownik zwrotny niedokonany zaciemniać się (dk. zaciemnić się)
(2.1) stawać się ciemnym
Wiktionary
rzecz. zaciemnianie n., zaciemnienie n., zaćmienie n.
czas. zaciemnić, ściemniać, ciemnieć
przym. ciemny
Wiktionary
(1.1) przysłaniać
(1.2) gmatwać, wikłać
(2.1) ciemnieć
Wiktionary
taki, który zaciemniał
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaciemniać)
(1.1) dokonany od|zaciemniać.
czasownik zwrotny dokonany zaciemnić się (ndk. zaciemniać się)
(2.1) dokonany od|zaciemniać się.
Wiktionary
(1.1) Szedłem wśród gęstniejącego już mroku przez zaciemnione, ciche miasto, słysząc za sobą milknący odgłos odjeżdżającej kolumny pojazdów.
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ɕɛ̃mʲɲit͡ɕ, AS: zaćẽmʹńić
Wiktionary
rzecz. zaciemnienie n.
przym. ciemny
czas. ściemniać, zaciemniać ndk., zaciemnieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaciemniać.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ɕɛ̃mʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zaćẽmʹńė̃ńe
Wiktionary
czas. zaciemniać, zaciemnić
rzecz. zaćmienie n., ciemność ż.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) tworzyć nad czymś cień
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ɕɛ̇̃ɲät͡ɕ, AS: zaćė̃ńäć
Wiktionary
rzecz. cień m., ocienianie n., ocienienie n., cieniowanie n., zacienienie n., zacienianie n.
czas. zacienić dk., ocieniać ndk., ocienić dk., cieniować ndk.
przym. cieniowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zacieniać.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ɕɛ̇̃ˈɲä̃ɲɛ, AS: zaćė̃ńä̃ńe
Wiktionary
czas. zacieniać
Wiktionary
przysłonić cieniem; ocienić
SJP.pl
miejsce zacienione; cień
SJP.pl
masa, którą poddaje się fermentacji alkoholowej w celu otrzymania spirytusu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. półprodukt, fermentująca mieszanina do produkcji wódki;
Wiktionary
Zacier – mieszanina otrzymywana z zalania wodą roztartych ziaren zbóż, ziemniaków lub melasy, w celu poddania jej fermentacji alkoholowej. Ze względu na przeznaczenie wyróżnia się zacier do wyrobu piwa i spirytusu (gorzelniczy).
Wikipedia
rzecz. zacierka ż., zacieranie n.
czas. zacierać ndk.
Wiktionary
1. usuwać ślady; zamazywać; trzeć ręce z zimna;
2. tuszować;
3. wypełniać szpary, nierówności (np. szpachlą)
SJP.pl
maszyna wygładzająca podłogi i ściany poprzez równomierne rozprowadzanie betonu, tynku tip.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zacierać.
Wiktionary
Wikipedia
czas. zacierać ndk.
rzecz. zacierka ż., zacier mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: zacierka
SJP.pl
1. zupa z drobnymi, twardymi kluskami; ścierka;
2. drobna kluska formowana pocieraniem dłoni lub ścierana na tarce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. drobna i raczej twarda kluska zrobiona ręcznie;
(1.2) kulin. zupa z zacierkami (1.1)
Wiktionary
Zacierki (kluski siekane, kluski tarte, zacierka skubana) – drobne, dosyć twarde kluski, uformowane przez pocieranie ciasta w dłoniach lub poprzez starcie go na tarce o dużych otworach.
„Zacierką” nazywa się też zupę z takimi kluskami.
Wikipedia
(1.2) Czasem na kolację była zupa – zacierka na wodzie lub kasza. Nie było prawie nigdy ziemniaków lub warzyw. Dzieci cały czas zagrożone były awitaminozą. W lecie starano się, by otrzymywały jakieś owoce – najczęściej nieduże jabłko […]
Wiktionary
rzecz. zacieranie n., zacier mrz., zatarcie n., tarcie n.
czas. zacierać ndk., zatrzeć dk., trzeć ndk.
przym. zacierkowy
Wiktionary
(1.2) reg. śl. ściyrka, zociyrka.
Wiktionary
1. zupa z drobnymi, twardymi kluskami; ścierka;
2. drobna kluska formowana pocieraniem dłoni lub ścierana na tarce
SJP.pl
Zacierki (kluski siekane, kluski tarte, zacierka skubana) – drobne, dosyć twarde kluski, uformowane przez pocieranie ciasta w dłoniach lub poprzez starcie go na tarce o dużych otworach.
„Zacierką” nazywa się też zupę z takimi kluskami.
Wikipedia
przymiotnik od: zacierka
SJP.pl
zarastać, najeżać cierniami
SJP.pl
zarosnąć, najeżyć cierniami
SJP.pl
zacierowy;
1. używany do zacierania (wypełniania) nierówności tynku lub innych powierzchni, np. masa zacierna;
2. służący do przygotowywania zacieru, np. kadź zacierna
SJP.pl
zacierny;
1. używany do zacierania (wypełniania) nierówności tynku lub innych powierzchni, np. masa zacierowa;
2. służący do przygotowywania zacieru, np. kadź zacierowa
SJP.pl
roślina drzewiasta z rodziny winterowatych; zacierp Wintera
SJP.pl
Zacierp (Drimys Forster & G. Forster) – rodzaj roślin z rodziny winterowatych (Winteraceae). Obejmuje w zależności od ujęcia albo 6–7 gatunków, albo ok. 30–40. W pierwszym, węższym ujęciu obejmuje tylko gatunki rosnące w Ameryce Środkowej i Południowej, a w szerszym ujęciu także z wysp Oceanii, Australii i południowo-wschodniej Azji, z centrum zróżnicowania na Nowej Gwinei. W węższym ujęciu gatunki z Azji, Australii i Oceanii wyodrębniane są w osobny rodzaj Tasmannia.
Wikipedia
czasownik
(1.1) sprawiać, że coś staje się ciaśniejsze
(1.2) sprawiać, że coś jest ściślejsze, związane
(1.3) ograniczać zakres czegoś, przestrzeń zajmowaną przez coś
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ɕɛ̇ɕɲät͡ɕ, AS: zaćėśńäć
Wiktionary
rzecz. ciasnota, zacieśnianie
przym. zacieśniony
Wiktionary
(1.1) ścieśniać, stłaczać, ściskać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zacieśniać.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ɕɛ̇ɕˈɲä̃ɲɛ, AS: zaćėśńä̃ńe
Wiktionary
czas. zacieśniać
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zacieśniać)
(1.1) dokonany od|zacieśniać.
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ɕɛ̇ɕɲit͡ɕ, AS: zaćėśńić
Wiktionary
zacięta postawa; upór; nieustępliwość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) postawa bycia zaciętym, silnej determinacji
(1.2) świadczący o silnej determinacji
Wiktionary
(1.1) Zaciętość zawodnika w walce była godna podziwu.
Wiktionary
przym. zacięty
Wiktionary
(1.1) nieustępliwość, upór, zaciekłość, zawziętość, determinacja
Wiktionary
zacietrzewiać się - zapamiętywać się w gniewie, uniesieniu; zaperzać się, zapieklać się
SJP.pl
zacietrzewić się - zapamiętać się w uniesieniu, w gniewie; zaperzyć się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gwałtowne, zawzięte zapamiętałe bronienie swoich racji, czasem w gniewie, bez patrzenia na konsekwencje
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ɕɛṭʃɛˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zaćeṭševʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. zacietrzewić się
przym. zacietrzewiony
rzecz. cietrzew mzw.
Wiktionary
(1.1) zaperzenie
Wiktionary
zaperzony;
1. taki, który się zacietrzewił;
2. świadczący o zacietrzewieniu, charakterystyczny dla takiego stanu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gwałtownie, zawzięcie, zapamiętale broniący swoich racji, czasem w gniewie, bez patrzenia na konsekwencje
(1.2) świadczący o stanie zacietrzewienia
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ɕɛṭʃɛˈvʲjɔ̃nɨ, AS: zaćeṭševʹi ̯õny
Wiktionary
rzecz. zacietrzewienie
czas. zacietrzewić się
Wiktionary
(1.1) zaperzony
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: zacięty
SJP.pl
1. skaleczyć; zrobić cięcie ostrym przedmiotem;
2. paść z ukosa (np. o deszczu);
3. zacisnąć zęby, aby opanować ból;
4. dawniej: zastrugać;
5. zaciąć się - zepsuć się chwilowo (np. o maszynach);
6. zaciąć się - zatrzymać się podczas mówienia;
7. zaciąć się - uprzeć się
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: zaciąć
przymiotnik
(2.1) taki, który się upiera przy swoich przekonaniach
(2.2) wykonywany z uporem i determinacją
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ɕɛ̃ntɨ, AS: zaćẽnty
Wiktionary
rzecz. zacięcie n., zaciętość ż.
czas. zaciąć dk., zacinać ndk.
przysł. zacięcie
Wiktionary
(2.1) uparty, zaciekły, zawzięty, zajadły, zażarty
Wiktionary
służący w wojsku zarobkowo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pochodzący z zaciągu, służący w wojsku zarobkowo
(1.2) sformowany z żołnierzy zwerbowanych do służby wojskowej za opłatą
Wiktionary
rzecz. zaciąg mrz.
czas. zaciągać ndk., zaciągnąć dk.
Wiktionary
przestarzałe: zaciążyć, stać się ciężkim; ściężyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zacinać.
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. niezacinanie n.
czas. zacinać ndk.
Wiktionary
1. nacięcie;
2. symbol wycięty na drzewie, służący do oznakowania miejsca, z którego myśliwy oddał strzał do zwierzyny
SJP.pl
Zacios – w myślistwie: znak rozpoznawczy wycięty nożem myśliwskim na drzewie; w leśnictwie: określenie na oznaczenie drewna poprzez miejscowe zdjęcie kory.
Wikipedia
zrobić znak na korze drzewa przeznaczonego do wycięcia
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. zaciosywać)
(1.1) zaostrzyć koniec drewnianego pala, kołka itp.
(1.2) zrobić znak na korze drzewa przeznaczonego do wycięcia
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ɕɔsat͡ɕ, AS: zaćosać
Wiktionary
rzecz. cios m., ciosak m., ciosanie n.
czas. ciosać ndk., zaciosywać ndk.
Wiktionary
chrząszcz z rodziny sprężykowatych, którego larwy (drutowce) są groźnymi szkodnikami glebowymi
SJP.pl
nacinać, robić nacięcie
SJP.pl
stolarski uchwyt, element obrabiarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynność zaciskania
(1.2) techn. przyrząd zaciskający rurę w celu regulacji przepływu cieczy lub gazu
(1.3) techn. uchwyt mocujący, przytrzymujący coś
(1.4) techn. element łączący kilka części czegoś ze sobą
(1.5) elektr. punkt, w którym zewnętrzny obwód prądu zostaje dołączony do źródła prądu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zaciskanie n., zaciśnięcie n., zaciskarka ż.
czas. zaciskać ndk., zacisnąć dk.
Wiktionary
(1.1) zaciskanie, zaciśnięcie
(1.4) łącznik
(1.5) biegun
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zacisnąć)
(1.1) czynić ciaśniejszym, ściśle przylegającym
czasownik zwrotny niedokonany zaciskać się (dk. zacisnąć się)
(2.1) ściśle przywierać
(2.2) być zaciskanym
Wiktionary
rzecz. zacisk mrz., zaciskanie n., zaciskarka ż.
przym. zaciskowy
czas. ściskać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaciskać.
Wiktionary
rzecz. zaciśnięcie n., zacisk m., zaciskacz m., zaciskarka ż.
czas. zaciskać ndk., zacisnąć dk.
przym. zaciskowy
Wiktionary
(1.1) zwieranie
Wiktionary
urządzenie do montażu końcówek w kablach sieciowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) inform. elektr. urządzenie służące do zaprasowywania, zaciskania końcówek lub złączek w przewodach elektrycznych
(1.2) techn. urządzenie służące do łączenia elementów, np. zaciskania złączek w rurach
(1.3) kosmet. urządzenie służące do zaciskania tunelu podczas przedłużania paznokci
Wiktionary
rzecz. zacisk m., zaciskacz m., zaciskanie n.
czas. zaciskać ndk., zacisnąć dk.
Wiktionary
przymiotnik od: zacisk
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaciskać)
(1.1) dokonany od|zaciskać.
czasownik zwrotny dokonany zacisnąć się (ndk. zaciskać się)
(2.1) dokonany od|zaciskać się.
Wiktionary
rzecz. zacisk mrz., zaciśnięcie n., zaciskanie n., zaciskarka ż.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pot. zawalić sprawę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ustronne, ciche miejsce
Wiktionary
Wikipedia
czas. wyciszyć, przyciszyć
przysł. zacisznie
przym. zaciszny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) cicho i spokojnie
Wiktionary
(1.1) Było zacisznie i sennie. Gdzieniegdzie koledzy moi ukladali się do snu. Świeczki powoli dogasaly w butelkach.
Wiktionary
rzecz. zacisze n., cisza ż., cichość ż., wyciszanie n., wyciszenie n., przyciszenie n., przyciszanie n.
czas. cichnąć, wyciszyć dk., wyciszać ndk., przyciszyć dk., przyciszać ndk.
przym. cichy, zaciszny
przysł. cicho
wykrz. cicho, cisza
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: zacisznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zaciszny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o miejscu: cichy i spokojny
Wiktionary
rzecz. zacisze n., cisza ż., cichość ż., wyciszanie n., wyciszenie n., przyciszenie n., przyciszanie n.
czas. cichnąć, wyciszyć dk., wyciszać ndk., przyciszyć dk., przyciszać ndk.
przym. cichy
przysł. cicho, zacisznie
wykrz. cicho, cisza
Wiktionary
(1.1) przytulny, ustronny
Wiktionary
1. uniemożliwić dalsze trwanie czegoś negatywnego, np. zaciszyć skargi;
2. dawniej: uczynić coś cichym lub cichszym; ściszyć, przyciszyć
SJP.pl
potocznie: zabijać, uderzając czymś ostrym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaciupać.
Wiktionary
rzecz. niezaciupanie n.
czas. zaciupać dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
choroba oka objawiająca się zmętnieniem soczewki, połączona z częściową lub zupełną utratą wzroku; katarakta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. defekt soczewki powodujący pełną lub częściową utratę wzroku;
Wiktionary
Zaćma (katarakta, łac. cataracta) – wrodzona lub degeneracyjna choroba oczu, prowadząca do zmętnienia soczewki. Jest jedną z przyczyn ślepoty. Polega na powstawaniu plamek lub zmętniałych obszarów na zwykle przezroczystej soczewce oka, co utrudnia promieniom świetlnym przedostanie się do siatkówki, a w konsekwencji prowadzi do upośledzenia ostrości wzroku. Im większe zmętnienia na soczewce oka, tym większe pogorszenie ostrości wzroku następuje u chorego.
Wikipedia
(1.1) Mam zaćmę od roku i kompletnie nie radzę sobie nawet w lekkim półmroku.
Wiktionary
IPA: ˈzat͡ɕma, AS: zaćma
Wiktionary
rzecz. ćmienie n., ćma ż., zaćmienie n., zaćmiewanie n.
czas. ćmić, przyćmić, zaćmić, zaćmiewać
ims. przyćmiony
przym. zaćmieniowy
przysł. ćma
Wiktionary
(1.1) katarakta
Wiktionary
przyciemnić światło; zmniejszyć blask czegoś; osłabić pamięć
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zaćmiewać.
Wiktionary
IPA: ˈzat͡ɕmʲit͡ɕ, AS: zaćmʹić
Wiktionary
rzecz. zaćma ż., zaćmienie n., zaćmiewanie n.
czas. ćmić
Wiktionary
przyciemnić światło; zmniejszyć blask czegoś; osłabić pamięć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) astr. zjawisko pozornego znikania ciała niebieskiego wywołane przez jego przesłanianie lub wejście w cień;
(1.2) chwilowa utrata zdolności jasnego myślenia
(1.3) daw. choroby oczu o różnej etiologii, z objawami pogorszenia widzenia
(1.4) odczasownikowy od|zaćmić.
Wiktionary
Zaćmienie – zjawisko astronomiczne polegające na tym, że cień jednego ciała niebieskiego pada na powierzchnię drugiego. Możliwe jest ono, gdy w jednej linii znajdują się oba ciała oraz źródło światła, którym jest zazwyczaj gwiazda jako ciało świecące światłem własnym lub inny obiekt świecący światłem odbitym.
Wikipedia
(1.1) W Polsce mogliśmy obserwować zaćmienie Słońca w styczniu 2011 roku.
(1.2) Musiałem mieć chwilowe zaćmienie, skoro nie pamiętam co do mnie mówiłeś.
(1.3) Gdyby jednak po usunięciu zapalenia nastąpiło zaćmienie oka, wtedy należy codzień dwa razy wdmuchiwać miałko utartego cukru, dopóki zaćmienie się nie rozejdzie a oko czyste zostanie.
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ɕmʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: zaćmʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. zaćma ż., ćma ż., ciemność ż., ciemniak m., zaciemnienie n., zaćmiewanie n., ciemno n.
czas. zaćmić, przyćmić, przyćmiewać, ćmić, zaciemniać, ściemniać, ciemnieć
przym. zaćmiony, przyćmiony, zaćmieniowy, ciemny
przysł. ciemno, ćma
Wiktionary
(1.2) pomroczność
(1.3) ślepota, olśnienie, ćma, zaćma
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaćmiewać.
Wiktionary
rzecz. zaćmienie n., zaćma ż.
czas. zaćmiewać ndk., zaćmić dk.
przym. zaćmieniowy, zaćmowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zacmokać.
Wiktionary
czas. zacmokać dk.
Wiktionary
1. cmokać kilka razy;
2. wydawać odgłos podobny do cmoknięcia
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zacnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zacny
SJP.pl
zacnik zielony - gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych
SJP.pl
Zacnik (Gnorimus) – rodzaj chrząszczy z rodziny poświętnikowatych i podrodziny kruszczycowatych.
Wikipedia
uczciwość, prawość, dobroć, szlachetność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. albo podn. cecha tych, którzy są zacni
Wiktionary
przym. zacny
przysł. zacnie
Wiktionary
(1.1) uczciwość
Wiktionary
1. godny szacunku i zaufania; prawy;
2. młodzieżowo: niezły, niczego sobie; fajny;
3. dawniej:
a) w bardzo dobrym gatunku, pierwszorzędny, cenny;
b) sławetny, znakomity
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przest. godny szacunku i zaufania, szlachetny, rzetelny, uczciwy, prawy, szacowny, szanowny, czcigodny
(1.2) przest. właściwy komuś takiemu
(1.3) przest. znaczący, znaczny
(1.4) przest. cenny, przedni, znakomity
Wiktionary
(1.1) Znamy zacny książę wielkie cnoty twoje, ludzkość i miłość ku poddanym swoim, tak, iż nas bezpiecznych czynią.
(1.1) Ten tak zacny przykład nietylko nas do świętego przywodzi zaś dziwowania się
(1.2) Wrodzona jest zacnemu domowi J.M. ludzkość.
(1.2) Nie ma ustać potomstwo w domu jego sławnym, Ani zacny thron jego
(1.3) Ciebie się przedtem cesarzu miły ludzie bali, ciebie się królowie zacni strachali, ciebie zacne miasta czciły, ciebie się wszyscy obawiali, gdzie są te wszystkie rzeczy?
(1.4) Otrzymasz tedy Sceptrum to, i insze zacne kleynoty Królestwa tego móy miły synu
Wiktionary
IPA: ˈzat͡snɨ, AS: zacny
Wiktionary
rzecz. zacność ż.
przysł. zacnie
Wiktionary
(1.1) prawy, szlachetny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opóźnienie w rozwoju pod względem technologicznym, społecznym itd.
(1.2) wrogość wobec postępu
Wiktionary
(1.1) Świadomość zacofania Rosji i przekonanie o konieczności wydobycia jej z tego zacofania łączyła się u niego z instynktownym wyczuciem dróg realizacji tego celu i z konsekwencją w działaniu.
(1.2) Unikał poglądów i ocen krańcowych, krytycznie odnosił się do przejawów umysłowego zacofania i obskurantyzmu, ciemnoty i religijnego fanatyzmu.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡sɔˈfãɲɛ, AS: zacofãńe
Wiktionary
rzecz. zacofaniec m., cofka ż.
przym. zacofany
czas. cofać
Wiktionary
(1.1) zapóźnienie, niedorozwój, upośledzenie
(1.2) średniowiecze, kołtuństwo, kołtuneria, obskurantyzm, wstecznictwo, wsteczność
Wiktionary
osoba zacofana pod względem kulturalnym, przeciwna zmianom, nowym ideom i postępowi; obskurant, obskurantysta, wsteczniak, wstecznik, konserwatysta
SJP.pl
przymiotnik odczasownikowy
(1.1) opóźniony w rozwoju
(1.2) nieufny lub przeciwny postępowi
Wiktionary
rzecz. zacofanie n., zacofaniec m., cofka ż.
czas. cofać
Wiktionary
(1.1) ograniczony, uwsteczniony, zapóźniony
(1.2) ograniczony, konserwatywny, niepostępowy, obskurancki, średniowieczny, wsteczny
Wiktionary
zażyć narkotyk
SJP.pl
taki, który jest pod działaniem narkotyków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. naćpany, pod wpływem narkotyku
Wiktionary
(1.1) Nie widziałem jej jeszcze tak zaćpanej jak dzisiaj.
Wiktionary
rzecz. zaćpanie n.
czas. ćpać ndk., zaćpać dk., zaćpać się dk.
Wiktionary
(1.1) naćpany
Wiktionary
taki, który zacuchnął
SJP.pl
zakłopotać się
SJP.pl
potocznie: zacukiwać się - zawstydzać się
SJP.pl
rzadko: zacuknąć się - zakłopotać się, stropić się; zacukać się
SJP.pl
taki, który się zacuknął (stropił się)
SJP.pl
przymocować jednostkę pływającą do brzegu, przy pomocy sznura, lin itd.
SJP.pl
umocowywać statek do nabrzeża lub innego statku za pomocą cum; cumować, przycumowywać
SJP.pl
zabić przez chłostę
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) zaszachrować, zamanić, zamachlować, zdobyć coś przez przekręt lub oszustwo, raczej drobne
Wiktionary
IPA: ˌzat͡sɨˈɡãɲit͡ɕ, AS: zacygãńić
Wiktionary
rzecz. zacyganienie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zacyganić.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡sɨɡãˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zacygãńė̃ńe
Wiktionary
czas. zacyganić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. cytować)
(1.1) dokonany od|cytować.
Wiktionary
(1.1) Sygnalizując zaledwie rozległą problematykę symbolu, zacytujmy wypowiedzi dwóch autorów.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡sɨˈtɔvat͡ɕ, AS: zacytovać
Wiktionary
rzecz. cytat m., cytacik m., cytacja ż., cytata ż., cytowanie n., zacytowanie n.
czas. cytować ndk.
przym. cytacyjny, cytatowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zacytować.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡sɨtɔˈvãɲɛ, AS: zacytovãńe
Wiktionary
rzecz. cytowanie n., cytat m., cytacik m., cytacja ż., cytata ż.
czas. cytować ndk., zacytować dk.
przym. cytatowy, cytacyjny
Wiktionary
1. rozpocząć; zapoczątkować;
2. wziąć kawałek z nieużywanej całości;
3. sprowokować poprzez agresywne zachowanie
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaczynać)
(1.1) dokonany od|zaczynać.
czasownik zwrotny dokonany zacząć się (ndk. zaczynać się)
(2.1) dokonany od|zaczynać się.
Wiktionary
(1.1) Albo zaczniesz zachowywać się uczciwie, albo nici z naszej umowy.
Wiktionary
IPA: ˈzat͡ʃɔ̃ɲt͡ɕ, AS: začõńć
Wiktionary
rzecz. zaczątek m., zaczęcie n., zaczynanie n.
czas. zaczynać ndk.
przym. zaczątkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczadzać.
Wiktionary
czas. zaczadzać ndk.
Wiktionary
1. zaczaić się - książkowo: ukryć się; przyczaić się;
2. potocznie: zrozumieć
SJP.pl
1. rzucić zaklęcie, urok, klątwę na coś lub na kogoś;
2. wzbudzić w kimś zachwyt swoją osobą, zwrócić czyjąś uwagę
SJP.pl
czasownik
(1.1) rzucić czar, przemienić za pomocą czarów
Wiktionary
(1.1) W grze można zaczarować broń, by zadawała dwa razy więcej obrażeń.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ʃaˈrɔvat͡ɕ, AS: začarovać
Wiktionary
rzecz. czar mrz., czarownictwo n., czarownica ż., zaczarowanie n., zaczarowywanie n., czarownik mos., czarodziejka ż.
czas. czarować, zaczarowywać ndk.
ims. zaczarowany
przym. czarujący
Wiktionary
(1.1) zaklinać
Wiktionary
1. rzucić zaklęcie, urok, klątwę na coś lub na kogoś;
2. wzbudzić w kimś zachwyt swoją osobą, zwrócić czyjąś uwagę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczarować.
Wiktionary
rzecz. zaczarowywanie n.
czas. zaczarować dk., zaczarowywać ndk.
przym. czarujący
Wiktionary
1. rzucić zaklęcie, urok, klątwę na coś lub na kogoś;
2. wzbudzić w kimś zachwyt swoją osobą, zwrócić czyjąś uwagę
SJP.pl
1. początek; to, od czego się coś zaczyna;
2. pierwotna forma organu lub organizmu, zdolna rozwinąć się w dojrzały organ lub organizm; zarodek
SJP.pl
1. początek; to, od czego się coś zaczyna;
2. pierwotna forma organu lub organizmu, zdolna rozwinąć się w dojrzały organ lub organizm; zarodek
SJP.pl
przymiotnik od: zaczątek
SJP.pl
otumaniony siedzeniem na czacie w Internecie
SJP.pl
zdrobnienie od: żak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od student
(1.2) stpol. chłopiec
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. czekać)
(1.1) pozostać w jednym miejscu lub stanie aż do momentu stania się czegoś, czego się chce
Wiktionary
(1.1) Jeśli państwo zaczekacie, mogę zapłacić tę sumę w przyszłym tygodniu.
(1.1) Często trzeba było chwilę zaczekać na kolejną partię bułek, które wyciągała z pieca kilkunastoletnia pomocnica, czy córka piekarza na drewnianej szufli, o długim trzonku.
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ʃɛkat͡ɕ, AS: začekać
Wiktionary
rzecz. oczekiwanie n., czekanie n., zaczekanie
czas. czekać
Wiktionary
(1.1) poczekać, reg. śl. doczkać.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczekać.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ʃɛˈkãɲɛ, AS: začekãńe
Wiktionary
czas. zaczekać
rzecz. oczekiwanie n.
Wiktionary
zaczekować się - zameldować się na lotnisku, w hotelu itp.
SJP.pl
spójnik poprzedzający wniosek z poprzedniego zdania, zatem, stąd, przeto
SJP.pl
rodzaj uchwytu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. mechanizm, który służy do tego, aby coś zaczepić
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp., rozk. od: zaczepić
Wiktionary
IPA: ˈzat͡ʃɛp, AS: začep
Wiktionary
rzecz. zaczepka ż., zaczepienie n., zaczepianie n., czepianie n., czepienie n.
czas. zaczepiać ndk., zaczepić dk., czepiać ndk., czepić dk.
przym. zaczepowy, zaczepny, zaczepialski
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaczepić)
(1.1) mocować coś na czymś wystającym
(1.2) zawadzać o coś podczas ruchu
(1.3) zatrzymywać kogoś, podejmując relację
(1.4) rozpoczynać agresywną prowokację czy bójkę
(1.5) wstępować gdzieś na trochę podczas przemieszczania się
czasownik zwrotny niedokonany zaczepiać się (dk. zaczepić się)
(2.1) zatrzymywać się lub zawisać, zahaczywszy o coś
(2.2) chwytać za coś, przytrzymywać się czego
(2.3) zaczepiać (1.2) siebie nawzajem
(2.4) pot. znajdować tymczasowe mieszkanie lub pracę
Wiktionary
rzecz. zaczep mrz., zaczepianie n., zaczepienie n., zaczepka ż.
czas. zaczepić
przym. zaczepny
przysł. zaczepnie
Wiktionary
(1.1) przyczepiać, przymocowywać, umocowywać, wieszać
(1.3) zagadywać, zatrzymywać
(2.1) zahaczać się
(2.2) chwytać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczepiać.
Wiktionary
czas. zaczepiać ndk.
rzecz. zaczep mrz.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaczepiać)
(1.1) dokonany od|zaczepiać.
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ʃɛpʲit͡ɕ, AS: začepʹić
Wiktionary
rzecz. zaczep mrz.
czas. zaczepiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczepić.
Wiktionary
rzecz. zaczep mrz.
czas. zaczepiać
Wiktionary
w slangu młodzieżowym: świetny, wspaniały, znakomity; wyrąbisty, wyczepisty, zarąbisty, zajefajny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prowokacyjne lub agresywne zachowanie mające na celu nawiązanie kontaktu albo wywołanie u kogoś określonej rekacji
(1.2) daw. to, co służy do zaczepiania, przymocowywania czegoś
Wiktionary
Zaczepka (lit. Užtilčiai) – wieś na Litwie, w rejonie wileńskim, 6 km na północ od Kowalczuków, zamieszkana przez 3 osoby. 0,7 km na wschód przebiega granica litewsko-białoruska.
Wikipedia
(1.1) Przeważnie w dyskotekach można zaobserwować przypadki przemocy. Tam jest alkohol, narkotyki, wystarczy jakaś zaczepka, popchnięcie nawet niechcący i już jest powód do agresywnych zachowań.
Wiktionary
rzecz. zaczepność ż., zaczep mrz.
przysł. zaczepnie
czas. zaczepiać
przym. zaczepny
Wiktionary
(1.1) zagabnięcie
(1.2) zaczep, zaszczepka
Wiktionary
skłonność do zaczepek, kłótni; napastliwość, zaczepność, agresywność
SJP.pl
lubiący kłótnie, szukający zaczepki, napastliwy
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zaczepnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zaczepne
Wiktionary
przym. zaczepny
rzecz. zaczepka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zdolny prowokować i wszczynać kłótnię
(1.2) służący atakowi
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.2) granat zaczepny / wojna zaczepna
synonimy.
(1.1) kłótliwy, napastliwy, prowokacyjny, zadziorny
(1.2) najeźdźczy, napastniczy, ofensywny
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zaczepka ż., zaczepność ż., zaczep mrz.
przysł. zaczepnie
czas. zaczepiać
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pugnacious, truculent
* francuski: (1.1) provocateur
* hiszpański: (1.1) provocativo, provocador
* kaszubski: (1.1) zaczepny, zadzéwny, zajazgòwny, zawôrny
* niemiecki: (1.1) aggressiv, streitlustig; (1.2) offensiv
źródła.
== zaczepny (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) zaczepny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. zaczepka ż., zaczepność ż., zaczep mrz.
przysł. zaczepnie
czas. zaczepiać
Wiktionary
(1.1) kłótliwy, napastliwy, prowokacyjny, zadziorny
(1.2) najeźdźczy, napastniczy, ofensywny
Wiktionary
przymiotnik od: zaczep
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w gminie Choroszcz;
Wiktionary
Zaczerlany (białorus. Зачарляны) – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Choroszcz.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczerniać.
Wiktionary
czas. zaczerniać ndk.
rzecz. czerniak mrz.
Wiktionary
taki, który zaczerniał
SJP.pl
o cechach zaczerniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Zaczerniowate, melastomowate (Melastomataceae Juss.) – rodzina roślin należąca do rzędu mirtowców. Należy do niej 188 rodzajów z blisko 5 tysiącami gatunków (najbardziej zróżnicowana gatunkowo rodzina rzędu). Rośliny te występują głównie w tropikach na całym świecie, najczęściej w wilgotnych lasach równikowych, ale też w formacjach lasów suchych, przedleśnych, a w górach w strefie alpejskiej. Centrum zróżnicowania rodziny jest strefa tropikalna Ameryki Środkowej i Południowej, gdzie występuje 3/4 gatunków. Najdalej na północ, po strefę klimatu umiarkowanego (wschodnia część Ameryki Północnej) sięga rodzaj Rhexia. Poza tym przedstawiciele tej rodziny sięgają strefy umiarkowanej w południowej Brazylii i we wschodniej Azji (Chiny i Japonia).
Wikipedia
o cechach zaczerniowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaczerpywać)
(1.1) dokonany od|zaczerpywać.
Wiktionary
rzecz. zaczerpnięcie n., zaczerpywanie n., czerpanie n., czerpnia ż.
czas. czerpać, zaczerpywać ndk.
Wiktionary
(1.1) nabrać, przyjąć, wciągnąć, wziąć
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaczerpnąć)
(1.1) nabierać coś płynnego lub sypkiego
(1.2) brać skądś, aby wykorzystać do jakiegoś celu
(1.3) uzyskiwać wiadomości
(1.4) nabierać powietrza, by poczuć się dobrze
Wiktionary
czas. zaczerpnąć
Wiktionary
(1) czerpać
(1.1) nabierać, pobierać, wydobywać
(1.2) brać, uzyskiwać, wyciągać, zdobywać
(1.3) pytać, uzyskiwać, zdobywać
(1.4) odpoczywać, relaksować się
Wiktionary
taki, który stał się czerwony; zaczerwieniony
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zaczerwieniać)
(1.1) pokryć czerwonym kolorem
czasownik zwrotny dokonany zaczerwienić się (ndk. zaczerwieniać się)
(2.1) stać się czerwonym
(2.2) zawstydzić się i oblać rumieńcem na twarzy
Wiktionary
(2.2) Zaczerwieniła się, zażenowana, gdy zauważyła wyryty na płocie napis „pipa”.
(2.2) Madzia zaczerwieniła się jak najczerwieńsza wiśnia.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ʃɛrˈvʲjɛ̇̃ɲit͡ɕ, AS: začervʹi ̯ė̃ńić
Wiktionary
rzecz. czerwienica ż., czerwończyk mzw., czerwony mos., zaczerwienienie n., czerwień ż., czerwone n., czerwoność ż.
czas. zaczerwienieć dk.
przym. czerwony
temsłow. czerwono-
Wiktionary
(2.1) zaczerwienieć
(2.2) książk. spąsowieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczerwienić.
(1.2) med. zmiana koloru skóry polegająca na rozszerzeniu naczyń krwionośnych
Wiktionary
(1.1) To normalne, że wokół rany może utworzyć się zaczerwienienie; nie jest to zapalenie.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ʃɛrvʲjɛ̇̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: začervʹi ̯ė̃ńė̃ńe
Wiktionary
rzecz. czerwończyk mzw., czerwienica ż., czerwony mos., czerwoność ż., czerwień ż., czerwienienie n.
czas. czerwienieć, zaczerwienić dk., zaczerwieniać ndk., czerwienić ndk.
przym. czerwony, czerwonawy, czerwcowy
przysł. czerwono, czerwonawo
temsłow. czerwono-
Wiktionary
(1.2) rumień, rumieniec
Wiktionary
taki, który się zaczerwienił
SJP.pl
czasownik
(1.1) czesząc, przemieścić włosy w jedną stronę
Wiktionary
rzecz. zaczeska ż., zaczesanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczesać.
Wiktionary
czas. zaczesać dk.
Wiktionary
zaczesanie włosów na część wyłysiałej głowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pasmo włosów zaczesane z jednego z boków na część głowy objętej łysiną
Wiktionary
Zaczeska (także pożyczka, ang. combover) – fryzura głównie noszona przez łysiejących mężczyzn, polegająca na zaczesaniu dłuższych włosów na łysiejące miejsca.
Wikipedia
(1.1) Marek, odkąd zaczął łysieć, nosi taką zabawną zaczeskę.
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ʃɛska, AS: začeska
Wiktionary
czas. przeczesywać, zaczesać dk.
rzecz. czesanie n.
Wiktionary
(1.1) pożyczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczesywać.
Wiktionary
czas. zaczesywać ndk.
Wiktionary
założyć lub wszczepić czip, oznaczyć coś, zwłaszcza zwierzęta, za pomocą specjalnych układów scalonych; zachipować
SJP.pl
zdrobnienie od: żak
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. porcja surowego ciasta pozostawiona z poprzedniego wypieku, dodawana najczęściej do ciasta na chleb;
2. to, co stało się początkiem czegoś, zdarza się po raz pierwszy, coś nowego; zalążek, pierwocina;
3. rozczynione, rozdrobnione ciasto; rozczyn;
4. białka regulujące przebieg procesów życiowych, wytwarzane przez każdy żywy organizm;
5. w budownictwie: mieszanina spoiwa cementu lub gipsu z wodą; zaprawa
SJP.pl
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany (dk. zacząć)
(1.1) przystępować do wykonywania jakiejś czynności
(1.2) wykonywać jakąś czynność przed inną
(1.3) wziąć część z nienapoczętej całości
(1.4) pot. zaczepiać, rozdrażniać kogoś
(1.5) wchodzić w pewien stan lub okres
czasownik zwrotny niedokonany zaczynać się (dk. zacząć się)
(2.1) mieć swój początek
Wiktionary
(1.1) Robert zaczyna sprzątać mieszkanie.
(1.3) Musiałem zacząć nową rolkę taśmy samoprzylepnej.
(1.4) — Znowu zaczynasz? — powiedziała do dziecka zdenerwowana matka.
(2.1) Film zaczyna się o dwudziestej.
Wiktionary
IPA: zaˈt͡ʃɨ̃nat͡ɕ, AS: začỹnać
Wiktionary
rzecz. zaczyn m., zaczynanie n., zaczęcie n., zaczątek m.
czas. zacząć dk.
przym. zaczątkowy
Wiktionary
(1.1) startować
(1.3) napoczynać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczynać.
Wiktionary
IPA: ˌzat͡ʃɨ̃ˈnãɲɛ, AS: začỹnãńe
Wiktionary
czas. zaczynać, zacząć
Wiktionary
w przemyśle spożywczym: dodawać zaczynu do rozdrobnionego ciasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczyniać.
Wiktionary
czas. zaczyniać ndk.
Wiktionary
w przemyśle spożywczym: dodać zaczynu do rozdrobnionego ciasta
SJP.pl
przymiotnik od: zaczyn
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaczytać.
Wiktionary
czas. przeczytać, czytać, zaczytać dk.
przym. poczytny
Wiktionary
wyrób jubilerski, rzeźba lub ozdoba wykonana z jadeitu albo nefrytu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. tylna część tułowia czworonożnego zwierzęcia
(1.2) pot. szerokie i tłuste pośladki człowieka
(1.3) daw. tył, tylna część
Wiktionary
Żad – zwyczajowa oraz gemmologiczna wspólna nazwa nefrytu (żad nefrytowy) i jadeitu (żad jadeitowy).
Jest potoczną nazwą dawniej stosowaną w stosunku do dwóch, podobnych do siebie z wyglądu i często mylonych skał. Obecnie do tej grupy zalicza się trzy rodzaje skał:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) wulg. dupsko
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Zadna ż.
:: zdrobn. zadek m., zadeczek m.
przym. zadni, zadowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) rump; (1.2) rump
* hiszpański: (1.1) grupa ż.
* niemiecki: (1.1) Kruppe ż., Hinterteil m.
* rosyjski: (1.1) зад m.; (1.2) задница ż.; (1.3) зад m.
źródła.
== zad (język kurmandżi.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) jedzenie, pokarm
(1.2) zboże
(1.3) żniwo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: zat, AS: zat
Wiktionary
rzecz. Zadna ż.
:: zdrobn. zadek m., zadeczek m.
przym. zadni, zadowy
Wiktionary
(1.2) wulg. dupsko
Wiktionary
skrót
(1.1) = zadanie
Wiktionary
(1.1) Zad. 1 Rozwiąż poniższe równania.
Wiktionary
Zadąbrów – przysiółek wsi Głogów w Polsce, położony w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Wieniawa.
Prywatna wieś szlachecka Zadąbrowie, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego. W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Jana Chrzciciela i św. Stanisława Kostki w Mniszku.
Wikipedia
domagać się czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) domagać się czegoś kategorycznie
Wiktionary
(1.1) Strajkujący żądają podwyżek.
(1.1) Pan Jan żądał odszkodowania od pracodawcy.
Wiktionary
IPA: ˈʒɔ̃ndat͡ɕ, AS: žõndać
Wiktionary
rzecz. żądanie, żądza
przym. żądny
Wiktionary
(1.1) domagać się / dopominać się, postulować, wymagać
Wiktionary
domagać się czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|żądać.
(1.2) kategorycznie wyrażone życzenie
Wiktionary
(1.2) Rząd nie uległ żądaniom terrorystów.
Wiktionary
IPA: ʒɔ̃nˈdãɲɛ, AS: žõndãńe
Wiktionary
rzecz. pożądanie n.
czas. żądać
przym. pożądliwy, żądny
Wiktionary
nadawać określone zadania, obowiązki lub cele do realizacji
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) rzad. przydzielać komuś zadanie
Wiktionary
(1.1) Drugim elementem porozumienia jest wybudowanie na terenie naszego kraju stacji odbiorczej, która pozwoli zadaniować nasze satelity, a także pobierać pozyskane przez nie dane do dalszych analiz.
Wiktionary
rzecz. zadanie n.
czas. zadawać ndk., zadać dk.
przym. zadaniowy
Wiktionary
(1.1) zlecać
Wiktionary
osoba, która zawsze wykonuje powierzone jej zadania starannie i na czas
SJP.pl
koncentracja na określonych celach i ich systematyczne wykonywanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha bycia skupionym na praktycznym rezultacie działań
Wiktionary
(1.1) Zadaniowość z pracy przenosimy do życia prywatnego.
Wiktionary
rzecz. zadanie n.
Wiktionary
→ żądanie; roszczeniowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z zadaniem, dotyczący zadania
Wiktionary
rzecz. zadanie n., zadanko n.
czas. zadaniować
Wiktionary
zdrobnienie od: zadanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: zadanie
Wiktionary
(1.1) Mam problem z takim jednym zadankiem.
Wiktionary
rzecz. zadanie n., zadawanie n., nazadawanie n., pozadawanie n.
czas. zadawać ndk., zadać dk., nazadawać dk., pozadawać dk.
przym. zadaniowy
przysł. zadaniowo
Wiktionary
miasto w Chorwacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Chorwacji, nad Morzem Adriatyckim;
Wiktionary
Zadar (wł. Zara,, węg. Zára, niem. Jadera) – miasto w Chorwacji, siedziba żupanii zadarskiej oraz miasta Zadar. Leży w Dalmacji, nad Morzem Adriatyckim. W 2011 roku liczyło 71 471 mieszkańców.
Wikipedia
przym. zadarski
Wiktionary
zadarlica tłuszczówka, zadarlica spiżarnianka - gatunki motyla z rodziny omacnicowatych
SJP.pl
1. obsiewać, pokrywać darnią;
2. zadarnić się - zarastać darnią
SJP.pl
→ Zadar (miasto w Chorwacji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zadarem, dotyczący Zadaru
Wiktionary
rzecz. Zadar mrz.
Wiktionary
mający zadarty nos
SJP.pl
zwrócony końcem ku górze, np. zadarty nos
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skierowany na końcu ku górze
Wiktionary
rzecz. zadarcie n., zadra ż., darcie n.
czas. zadrzeć, zadzierać
Wiktionary
przykrywać dachem; daszyć
SJP.pl
przykryć dachem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadaszyć.
(1.2) dach, jako odrębna lub samodzielna konstrukcja
Wiktionary
IPA: ˌzadaˈʃɛ̃ɲɛ, AS: zadašẽńe
Wiktionary
rzecz. dach m., daszek m., zadaszanie n., dachowiec mzw.
czas. zadaszać ndk., zadaszyć dk.
przym. dachowy, zadaszony
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) przykryty dachem
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zadaszyć
Wiktionary
(1.1) Przed PKiN powstanie pierwszy w stolicy zadaszony plac, na którym będą się odbywały imprezy kulturalne i sportowe.
Wiktionary
czas. zadaszać ndk., zadaszyć dk.
rzecz. dach mrz., zadaszenie n.
przym. dachowy
Wiktionary
przykryć dachem
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zadaszać)
(1.1) wznieść dach nad czymś
Wiktionary
(1.1) Sąsiedzi w końcu zadaszyli altanę.
(1.1) Władze klubu obiecały zadaszyć trybuny.
Wiktionary
rzecz. dach mrz., daszek mrz., zadaszenie n., dachowiec mzw.
czas. zadaszać ndk.
przym. dachowy, zadaszony
Wiktionary
zdrobnienie od: zadatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. część należnej kwoty wpłacana lub wypłacana z góry jako gwarancja dotrzymania umowy, w przypadku niewywiązania się z umowy zwracana przez wykonawcę w podwójnej wysokości
(1.2) wstępnie zauważalna zdolność lub skłonność do czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) predyspozycja
Wiktionary
predyspozycje do czegoś
SJP.pl
dać, dawać zadatek, zaliczkę, akonto
SJP.pl
przymiotnik od: zadatek
SJP.pl
określić czas (datę) powstania czegoś
SJP.pl
1. nakazywać wykonać coś
2. sprawiać, że komuś dzieje się coś złego
3. dawać pokarm zwierzętom
4. pot. zakładać komuś coś ciężkiego do noszenia
5. dodawać nowy składnik, głównie do cieczy, gazu
6. zadawać się: pot. utrzymywać znajomość z kimś
SJP.pl
czasownik
(1.1) o pytaniach: wypowiadać w celu uzyskania odpowiedzi
(1.2) nakazywać komuś coś robić
(1.3) sprawiać komuś coś złego
(1.4) zootechn. dawać zwierzętom pożywienie
(1.5) przest. zakładać sobie lub komuś jakiś ciężar na ramiona lub plecy
czasownik zwrotny zadawać się
(2.1) znajomić się, często spotykać się, utrzymywać bliskie kontakty z kimś nieodpowiednim
Wiktionary
(1.1) Nauczyciele często zadają podchwytliwe pytania swoim uczniom.
(1.2) Nauczyciel na każdej lekcji zadaje mi nową palcówkę do nauczenia się.
(1.3) W grze można zaczarować broń, by zadawała dwa razy więcej obrażeń.
Wiktionary
IPA: zaˈdavat͡ɕ, AS: zadavać
Wiktionary
czas. zadaniować, zdawać, dk. zadać
rzecz. zadanie n., zadawanie n., zadanko n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadawać.
Wiktionary
IPA: ˌzadaˈvãɲɛ, AS: zadavãńe
Wiktionary
czas. zadawać
rzecz. zadanie n., zadanko n.
Wiktionary
zająć się troskliwie kimś lub czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dbać)
(1.1) otoczyć troskliwą opieką; poświęcić wiele starań
Wiktionary
(1.1) Zadbaj o to, by nikt mi nie przeszkadzał, gdy jestem na zebraniu.
Wiktionary
rzecz. zadbanie n.
przym. zadbany
czas. dbać
Wiktionary
1. taki, który dobrze wygląda, dba o siebie;
2. starannie utrzymany, taki, o którego ktoś dba; wypielęgnowany
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. debiutować)
(1.1) wystąpić po raz pierwszy w danej roli, dziedzinie
Wiktionary
(1.1) Piłkarz zadebiutował w reprezentacji narodowej.
(1.1) W maju zadebiutuje u nas marka Chevrolet. Nie będą to jednak np. słynne sportowe corvetty, ale nowe modele Daewoo, które będą sprzedawane jako chevrolety.
Wiktionary
rzecz. zadebiutowanie n.
Wiktionary
1. wydobyć dźwięk z instrumentu poprzez dmuchanie;
2. o wietrze: silnie powiać
SJP.pl
Zadęcie – dmuchnięcie w przedmiot wydający dźwięki; wydobywanie dźwięku z instrumentu muzycznego dętego poprzez wdmuchiwanie powietrza.
Istnieje kilka technik artykulacji zadęcia:
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. decydować)
(1.1) dokonany od|decydować.
Wiktionary
(1.1) Staniecie przed zgromadzeniem, które zadecyduje co z wami zrobić.
Wiktionary
IPA: ˌzadɛt͡sɨˈdɔvat͡ɕ, AS: zadecydovać
Wiktionary
rzecz. zadecydowanie n., zdecydowanie
czas. decydować
przysł. zdecydowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) podjęcie decyzji
Wiktionary
IPA: ˌzadɛt͡sɨdɔˈvãɲɛ, AS: zadecydovãńe
Wiktionary
rzecz. decydowanie n., zdecydowanie n., decyzja ż., decyzyjność ż., decydent m., decydentka ż.
czas. zadecydować dk., zdecydować dk., decydować ndk.
ims. zdecydowany
przym. zdecydowany, decyzyjny
przysł. zdecydowanie
Wiktionary
(1.1) zdecydowanie
Wiktionary
taki, o którym zadecydowano; postanowiony, przedsięwzięty
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. dedykować)
(1.1) dokonany od|dedykować.
Wiktionary
IPA: ˌzadɛdɨˈkɔvat͡ɕ, AS: zadedykovać
Wiktionary
rzecz. dedykacja ż., dedykata ż., dedykowanie n., zadedykowanie n.
czas. dedykować ndk.
przym. dedykacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadedykować.
Wiktionary
IPA: ˌzadɛdɨkɔˈvãɲɛ, AS: zadedykovãńe
Wiktionary
rzecz. dedykowanie n., dedykacja ż., dedykata ż.
czas. zadedykować dk., dedykować ndk.
przym. dedykacyjny
Wiktionary
minerał z grupy piroksenów, krzemian sodu i glinu; jadeit
SJP.pl
potocznie: pośladki, tylna część ciała u człowieka lub zwierzęcia; tyłek, kuper, siedzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: zad
(1.2) pot. żart. pupa, tyłek, siedzenie
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. tył, tyłek
Wiktionary
IPA: ˈzadɛk, AS: zadek
Wiktionary
rzecz. zad mrz.
Wiktionary
(1.2) tyłek, pupa, rzyć, reg. śl. rzić., wulg. dupa, eufem. cztery litery, eufem. siedzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadeklamować.
Wiktionary
czas. zadeklamować dk.
Wiktionary
1. poinformować celników o przewozie czegoś przez granicę;
2. zobowiązać się do czegoś;
3. zadeklarować się - opowiedzieć się po jakiejś stronie, dokonać wyboru, publicznie przyznać się do swoich poglądów
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. deklarować)
(1.1) przekazać w oficjalnej wypowiedzi
(1.2) wyrazić gotowość, przyrzec pomoc
(1.3) przedstawić oświadczenie władzom
czasownik zwrotny dokonany zadeklarować się (ndk. deklarować się)
(2.1) zobowiązać się do zrobienia czego
(2.2) wyrazić swoje poparcie lub sprzeciw
Wiktionary
rzecz. zadeklarowanie n., deklarowanie n., deklaracja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadeklarować.
Wiktionary
rzecz. deklarowanie n., zdeklarowanie n., deklaracja ż., deklarant m., deklaratywność ż., deklaratywizm m.
czas. zadeklarować dk., zdeklarować dk., deklarować ndk.
przym. deklaracyjny, deklaratywny
przysł. deklaratywnie
Wiktionary
Zadeklino – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie pyrzyckim, w gminie Kozielice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
1. ukryć się lub kogoś;
2. schować coś w bezpieczym miejscu
SJP.pl
1. wydać dekret w jakiejś sprawie;
2. wskazać konta, na których należy zaksięgować operacje gospodarcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadekretować.
Wiktionary
rzecz. dekretowanie n., dekret m., dekretarz m., dekretał m.
czas. zadekretować dk., dekretować ndk.
Wiktionary
1. ani jeden;
2. o niskiej wartości, źle oceniany
SJP.pl
zaimek przeczący
(1.1) …informujący o braku kogoś lub czegoś
(1.2) znikomo mały, bez wartości
przymiotnik
(2.1) równy zeru
Wiktionary
(1.1) Nie mam żadnego psa.
(1.1) Wędrowaliśmy po świecie bez żadnych pieniędzy.
(1.2) Tysiąc pięćset złotych brutto to nie są żadne pieniądze.
(2.1) Reakcja na jego pytanie była żadna.
Wiktionary
IPA: ˈʒadɛ̃n, AS: žadẽn
Wiktionary
poinformować poufnie o czymś władze, zwykle o wykroczeniu przeciw obowiązującemu prawu; donieść
SJP.pl
wysłać depeszę, telegram, zawiadomić kogoś o czymś telegraficznie; zatelegrafować
SJP.pl
taki, który się zadeszczył; zalany deszczem, deszczowy
SJP.pl
zdrobnienie od: żądło
SJP.pl
przekształcić w przymiotnik; zadjektywizować
SJP.pl
w językoznawstwie: taki, który stał się przymiotnikiem; uprzymiotnikowiony
SJP.pl
przekształcić w przymiotnik; zadiektywizować
SJP.pl
potocznie: pośladki, tylna część ciała u człowieka lub zwierzęcia; tyłek, kuper, siedzenie
SJP.pl
kłuć żądłem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. użądlić)
(1.1) ent. wbijać żądło
Wiktionary
rzecz. żądlenie n., żądło n., żądłówka ż.
Wiktionary
wardzanka żądlica - gatunek błonkówki z rodziny grzebaczowatych
SJP.pl
dawniej: mający żądło; żądlasty
SJP.pl
wywołać podmuch, zawiać; dmuchnąć
SJP.pl
1. ani jeden;
2. o niskiej wartości, źle oceniany
SJP.pl
tylny, zawsze w odniesieniu do nóg większych ssaków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. tylny
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. tylny
Wiktionary
rzecz. zad mrz.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: żądny; bardziej żądny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z Zadnieprzem, dotyczący Zadnieprza, leżący za Dnieprem
Wiktionary
rzecz. Zadnieprze n.
przym. zadnieprzański
Wiktionary
(1.1) współcz. zadnieprzański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Zadnieprzem, dotyczący Zadnieprza, pochodzący z Zadnieprza
Wiktionary
rzecz. Zadnieprze n., Dniepr mrz.
przym. zadnieprski
Wiktionary
(1.1) daw. zadnieprski
Wiktionary
kraina historyczna, część Ukrainy Naddnieprzańskiej; Ukraina Lewobrzeżna
SJP.pl
Ukraina Lewobrzeżna (Lewobrzeże) (ukr. Лівобережна Україна), Zadnieprze – kraina historyczna, część Ukrainy Naddnieprzańskiej leżąca na lewym (wschodnim) brzegu Dniepru.
Wikipedia
wieś na Ukrainie
SJP.pl
Zadniestrze, do 1928 Neudorf (ukr. Задністря) – wieś na Ukrainie w rejonie samborskim obwodu lwowskiego, nad Dniestrem.
Wikipedia
zdrobnienie od: żaden
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: żaden
Wiktionary
IPA: ˌʒadʲɲüˈɕɛ̇̃ɲci, AS: žadʹńüśė̃ńḱi
Wiktionary
nijakość, bezpłciowość, niewyrazistość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. pożądanie, żądza
Wiktionary
IPA: ˈʒɔ̃ndnɔɕt͡ɕ, AS: žõndność
Wiktionary
chcący, pragnący (np. wrażeń)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pragnący czegoś w sposób niepohamowany
Wiktionary
(1.1) Ona jest chciwa, żądna krwi i nie ma żadnych moralnych standardów!
Wiktionary
rzecz. żądanie n., żądza ż.
czas. żądać ndk.
Wiktionary
(1.1) chciwy, łaknący, spragniony
Wiktionary
wprowadzić do doku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadokować.
Wiktionary
czas. zadokować dk.
rzecz. dokowanie n.
Wiktionary
wprowadzać statek do doku
SJP.pl
udokumentować, zdokumentować;
1. udowodnić coś;
2. potwierdzić coś dokumentem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. historyczna dzielnica Katowic lub nazwa kilku polskich wsi;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zadole było przysiółkiem Piotrowic.
Wiktionary
rzecz. zadolanin mos., zadolanka ż.
przym. zadolański, podzadolański
Wiktionary
zacząć dominować nad czymś; zapanować
SJP.pl
drobny owad z rzędu karaczanów
SJP.pl
Zadomka (Ectobius) – rodzaj karaczanów z rodziny zadomkowatych i podrodziny Ectobiinae.
Wikipedia
rodzina owadów z rzędu karaczanów
SJP.pl
zadomowić się:
1. przyzwyczaić się do pobytu w jakimś miejscu;
2. często gdzieś występować
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: tyle, ile trzeba, wystarczająco; zadosyć
SJP.pl
przysłówek
(1.1) książk. wystarczająca ilość czegoś, zaspokajająca pewną potrzebę
Wiktionary
(1.1) Gangster trafił za kratki – Sprawiedliwości stało się zadość.
(1.1) Uczyniliśmy tradycji zadość i na Wigilę było dwanaście potraw.
Wiktionary
IPA: ˈzadɔɕt͡ɕ, AS: zadość
Wiktionary
rzecz. zadośćuczynienie
czas. zadośćuczynić
Wiktionary
(1.1) dość, dosyć
Wiktionary
dawniej:
1. wynagradzać spowodowaną szkodę lub wyrządzoną krzywdę;
2. spełniać czyjeś życzenie lub wypełniać obowiązek
SJP.pl
1. wynagrodzić spowodowaną szkodę lub wyrządzoną krzywdę;
2. spełnić czyjeś życzenie lub wypełnić obowiązek
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zadośćczynić)
(1.1) wynagrodzić komuś krzywdę; naprawić wyrządzoną szkodę lub przeprosić w sposób wystarczający, aby zrekompensować winę, stratę lub niesprawiedliwość
Wiktionary
(1.1) Grzegorz zadośćuczynił za swoje przewinienia.
Wiktionary
rzecz. zadośćuczynienie n.
czas. zadośćczynić ndk.
Wiktionary
moralne lub materialne odszkodowanie za wyrządzoną krzywdę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadośćuczynić.
(1.2) książk. moralne lub materialne odszkodowanie
(1.3) przest. przyjęcie pojedynku jako satysfakcji za obrazę lub krzywdę moralną
Wiktionary
Zadośćuczynienie pieniężne – w prawie polskim jeden z dwóch sposobów wyrównania szkody niemajątkowej (drugim jest zasądzenie odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany przez poszkodowanego cel społeczny). Przepisy prawne szczegółowo regulują, w jakich przypadkach zadośćuczynienie może być przyznane. Podstawowymi przepisami w tym zakresie są art. 445 i 448 kodeksu cywilnego. Na podstawie art. 445 k.c. zadośćuczynienia można domagać się w razie uszkodzenia ciała, wywołania rozstroju zdrowia, pozbawienia wolności oraz w wypadku skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu. Z kolei art. 448 k.c. pozwala dochodzić zadośćuczynienia za naruszenie każdego dobra osobistego. 3 sierpnia 2008 r. weszły w życie zmiany w kodeksie cywilnym, pozwalające na przyznanie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę również rodzinie poszkodowanego, który zmarł w wyniku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (art. 446 § 4 k.c.). Przewiduje się także zadośćuczynienie za szkody prenatalne (art. 4461 k.c.) oraz od 2021 r. za niemożność nawiązania lub kontynuowania więzi rodzinnej (art. 4462 k.c.).
Wikipedia
IPA: ˌzadɔɕt͡ɕut͡ʃɨ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zadośćučỹńė̃ńe
Wiktionary
czas. zadośćuczynić dk.
przysł. zadość
Wiktionary
dawniej: tyle, ile trzeba, wystarczająco; zadość
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zadowolić)
(1.1) zaspokajać potrzeby, odpowiadać czyimś upodobaniom
(1.2) spełniać, zaspokajać seksualnie
czasownik zwrotny niedokonany zadowalać się (dk. zadowolić się)
(2.1) poprzestawać na czymś
(2.2) zaspokajać siebie autoerotycznie
(2.3) zaspokajać erotycznie siebie wzajemnie
Wiktionary
(1.1) Twoja odpowiedź mnie zadowala.
(1.1) Warunki w hotelu były całkowicie zadowalające.
Wiktionary
IPA: ˌzadɔˈvalat͡ɕ, AS: zadovalać
Wiktionary
rzecz. zadowalanie n., zadowolenie n.
czas. zadowolić dk.
przym. zadowolony, zadowalający, niezadowalający
przysł. zadowalająco
Wiktionary
(1.1) zaspokajać, dogadzać, odpowiadać, wystarczać
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób zadowalający
Wiktionary
(1.1) Powiedziała, że opanowałam materiał zadowalająco.
Wiktionary
rzecz. zadowalanie n., zadowolenie n.
czas. zadowolić dk., zadowalać ndk.
przym. zadowalający
Wiktionary
(1.1) satysfakcjonująco
Wiktionary
dość dobry, wystarczająco dobry; dostateczny, niezły, wystarczający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wystarczająco dobry
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: zadowalać
Wiktionary
rzecz. zadowolenie n.
czas. zadowalać ndk., zadowolić dk.
przym. zadowolony, niezadowalający
przysł. zadowalająco
Wiktionary
(1.1) dostateczny, możliwy, niezły, OK, satysfakcjonujący, wystarczający
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadowalać.
Wiktionary
IPA: ˌzadɔvaˈlãɲɛ, AS: zadovalãńe
Wiktionary
czas. zadowalać
przysł. zadowalająco
Wiktionary
Zadowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kaliskim, w gminie Godziesze Wielkie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
W 1954 w Zadowicach znaleziono dwa autentyczne skarabeusze egipskie w jednej z popielnic (grób 95) na cmentarzysku kultury przeworskiej. Znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi.
Wikipedia
dogodzić, zaspokoić wymagania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uczucie przyjemności wywołane spełnieniem się pragnień lub pomyślnym obrotem sprawy
Wiktionary
Zadowolenie – chwilowe uczucie satysfakcji, pełnej afirmacji. W większości przypadków prowadzi do uczucia szczęścia. Zadowolenie nie objawia się stanem euforii, uzewnętrznia się w zależności od sytuacji (poziomu zadowolenia). Zadowolenia może być zarówno brane pod uwagę przy aspektach seksualnych, jak i wręcz przeciwnie, codziennych (dziecko zadowolone z oceny za swoją pracę np. dyktando).
Wikipedia
IPA: ˌzadɔvɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: zadovolẽńe
Wiktionary
czas. zadowolić dk., zadowalać ndk.
przym. zadowolony, zadowalający, niezadowalający
przysł. zadowalająco, niezadowalająco
Wiktionary
(1.1) satysfakcja; przest. ukontentowanie
Wiktionary
dogodzić, zaspokoić wymagania
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zadowalać)
(1.1) zob. zadowalać.
czasownik zwrotny dokonany zadowolić się (ndk. zadowalać się)
(2.1) zob. zadowalać się.
Wiktionary
IPA: ˌzadɔˈvɔlʲit͡ɕ, AS: zadovolʹić
Wiktionary
rzecz. zadowolenie
czas. zadowalać ndk.
przym. zadowolony, zadowalający
przysł. zadowalająco
Wiktionary
dogodzić, zaspokoić wymagania
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zadowolić
przymiotnik
(2.1) taki, który cieszy się, czerpie zadowolenie, satysfakcję z czegoś; radosny
(2.2) taki, który świadczy o zadowoleniu
Wiktionary
(2.1) Początkowo nie był zadowolony z przeprowadzki, ale w miarę upływu czasu bardzo polubił nowe miasto.
(2.2) Jestem bardzo zadowolony, że ktoś go dobrze do mnie nastawił zanim z nim porozmawiałem.
Wiktionary
IPA: ˌzadɔvɔˈlɔ̃nɨ, AS: zadovolõny
Wiktionary
rzecz. zadowolenie n.
czas. zadowolić dk., zadowalać ndk.
przym. zadowalający
Wiktionary
(2.1) uszczęśliwiony, usatysfakcjonowany, rad, wesół, wesoły, przest. kontent
Wiktionary
podać w określonych dozach, dawkach
SJP.pl
1. ostry, odstający od czegoś kawałek, zwłaszcza drewniany; drzazga;
2. przykre wspomnienie, żal, uraza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uraza
Wiktionary
Wikipedia
dawniej:
1. czynić drobnym;
2. drobiąc, wsypywać do czegoś
SJP.pl
rysa na powierzchni czegoś, zwłaszcza na skórze; zadrapnięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rysa na powierzchni
Wiktionary
(1.1) Twoja matka i ja byliśmy ranni, ale ty nie miałeś nawet zadrapania.
(1.1) Starali się jakoś zamaskować zadrapania na masce i tylnych drzwiach samochodu.
Wiktionary
rzecz. zadrapywanie n.
czas. zdrapywać, zadrapać dk., zadrapać się dk., zadrapywać ndk., zadrapywać się ndk.
Wiktionary
(1.1) draśnięcie, skaleczenie, zadraśnięcie
Wiktionary
rysa na powierzchni czegoś, zwłaszcza na skórze; zadrapanie
SJP.pl
1. drażniąc, wywoływać lub zaogniać konflikt;
2. drażniąc, irytować kogoś, dokuczać komuś;
3. wywoływać reakcję narządu zmysłowego; podrażniać;
4. zadrażniać się - dawniej:
a) kłócić się;
b) zaostrzać się, zaogniać się
SJP.pl
1. drażniąc, wywołać lub zaognić konflikt;
2. drażniąc, zirytować kogoś, dokuczyć komuś;
3. wywołać reakcję narządu zmysłowego; podrażnić;
4. zadrażnić się - dawniej:
a) pokłócić się, poróżnić się;
b) zaostrzyć się, zaognić się
SJP.pl
1. drażniąc, wywołać lub zaognić konflikt;
2. drażniąc, zirytować kogoś, dokuczyć komuś;
3. wywołać reakcję narządu zmysłowego; podrażnić;
4. zadrażnić się - dawniej:
a) pokłócić się, poróżnić się;
b) zaostrzyć się, zaognić się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadręczać.
Wiktionary
IPA: ˌzadrɛ̃n͇ˈt͡ʃãɲɛ, AS: zadrẽṇčãńe
Wiktionary
czas. zadręczać ndk., zadręczyć dk., dręczyć ndk.
rzecz. zadręczenie n., dręczycielka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadręczyć.
Wiktionary
IPA: ˌzadrɛ̃n͇ˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: zadrẽṇčẽńe
Wiktionary
czas. zadręczyć dk., zadręczać ndk., dręczyć ndk.
rzecz. zadręczanie n., dręczyciel mos., dręczycielka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadreptać.
Wiktionary
czas. zadreptać dk.
Wiktionary
rzadko:
1. zaczynać dreptać;
2. drepcząc, zadeptywać
SJP.pl
rzadko: przejść jakąś drogę drobnymi kroczkami; podreptać, potuptać, pokuśtykać
SJP.pl
taki, który zadrobniał
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawna, rodowa wspólnota gospodarcza u Słowian Południowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polski ruch społeczno-kulturowy powstały w II RP;
Wiktionary
Zadruga – wspólnota rodowa u Słowian (głównie południowych, ale też np. u Hucułów) oraz innych etnosów bałkańskich (np. Wołochów) tworzona przeważnie przez ludność rolniczą i rzemieślniczą. Składała się zazwyczaj z 20 do 30 osób. Jej członkowie, zazwyczaj synowie jednego ojca oraz ich żony i dzieci, mieli jednakowe prawa i obowiązki. Obowiązywała wspólnota produkcji, konsumpcji oraz majątku. We wspólnocie tej występował podział według płci oraz według zawodu, a władzę sprawowała rada złożona z dorosłych mężczyzn, na której czele stał naczelnik-gospodarz.
Wikipedia
IPA: ˈzâːdruɡa
Wiktionary
obszar pokryty drukiem
SJP.pl
1. naderwać brzeg czegoś, zaczepiwszy tym o coś innego, nadedrzeć;
2. wejść z kimś w konflikt, narazić się komuś;
3. unieść, skierować coś ku górze, podnieść;
4. zadrzeć się:
a) naderwać się;
b) zostać skierowanym ku górze;
c) dawniej, potocznie: narazić się komuś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zadzierać)
(1.1) dokonany od|zadzierać.
Wiktionary
rzecz. zadarcie n., zadra ż., zadzieranie n., darcie n., zadziorność ż.
czas. zadzierać ndk.
przym. zadarty
Wiktionary
owad z rodziny pszczołowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Xylocopa|Latreille|ref=tak., rodzaj owadów z rodziny pszczołowatych;
(1.2) bot. owad z rodzaju zadrzechnia (1.1)
Wiktionary
Zadrzechnia (Xylocopa) – rodzaj pszczół z rodziny pszczołowatych i podrodziny zadrzechniowatych. Jedyny z monotypowego plemienia zadrzechni (Xylocopini). Takson kosmopolityczny, obejmujący około 400 opisanych gatunków.
Wikipedia
(1.2) Obserwacje z ostatnich 20. lat potwierdzają, że zadrzechnie ponownie stały się składnikiem entomofauny Polski.
Wiktionary
obsadzać jakiś obszar drzewami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obsadzanie terenu drzewami
Wiktionary
rzecz. drzewo n., drewno n., drzewiarz m., drzewiarstwo n., zadrzewienie n.
:: zdrobn. drzewko n.
czas. zadrzewiać ndk., zadrzewić dk.
przym. drzewny, drzewiasty, drzewkowaty
Wiktionary
obsadzić jakiś obszar drzewami
SJP.pl
obsadzić jakiś obszar drzewami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) obsadzenie terenu drzewami
(1.2) skupisko drzew i krzewów, które nie jest ani lasem, ani sadem
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. drzewo n., drewno n., drzewiarz m., drzewiarstwo n., zadrzewianie n.
:: zdrobn. drzewko n.
czas. zadrzewiać ndk., zadrzewić dk.
przym. drzewny, drzewiasty, drzewkowaty
Wiktionary
przymiotnik od: zadrzewienie
SJP.pl
1. wilgotność najczęściej połączona z wysoką temperaturą oraz brakiem ruchów mas powietrza; duchota, duszność, parność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieświeże powietrze, nie do oddychania
Wiktionary
(1.1) W bunkrze panował niemiłosierny zaduch.
Wiktionary
rzecz. zaducha ż.
Wiktionary
(1.1) smród, fetor, odór
Wiktionary
1. zbyt mała ilość tlenu wodzie, powodująca śnięcie ryb; przyducha;
2. nieświeże powietrze utrudniające swobodne oddychanie; zaduch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zaduch
(1.2) wędk. ryb. duszenie się ryb pod lodem
Wiktionary
rzecz. zaduch m.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) stpol. upragniony, pożądany
Wiktionary
wydać głuchy, buczący odgłos; zadudnieć, zahuczeć
SJP.pl
wydać głuchy, buczący odgłos; zadudnić, zahuczeć
SJP.pl
zbytnia ufność we własne możliwości, siły; zarozumiałość, zarozumialstwo, zadufkostwo, zadufkowatość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbytnia pewność siebie
Wiktionary
(1.1) zarozumialstwo
Wiktionary
potocznie: osoba zarozumiała, bardzo pewna siebie; zuchwalec, zarozumialec
SJP.pl
bardzo pewny siebie; zadufały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zbyt pewny siebie, pełen buty
Wiktionary
bardzo pewny siebie; zadufany
SJP.pl
przestarzałe: człowiek zarozumiały, zbyt pewny siebie; zarozumialec, pyszałek, bufon
SJP.pl
zbytnia ufność we własne możliwości, siły; zarozumiałość, zarozumialstwo, zadufanie, zadufkowatość
SJP.pl
zbytnia ufność we własne możliwości, siły; zarozumiałość, zarozumialstwo, zadufkostwo, zadufanie
SJP.pl
pogrążenie się w myślach, marzeniach, rozmyślaniach; zamyślenie, kontemplacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) głębokie zamyślenie
Wiktionary
(1.1) Twoja głęboka myśl pogrążyła mnie w głębokiej zadumie.
(1.1) Z zadumy tej wyrwało ją gwizdanie kosa, który rozbudzony światłem, bijącym z fabryki w okienko, zaczynał wycinać swoje kuranty.
Wiktionary
IPA: zaˈdũma, AS: zadũma
Wiktionary
rzecz. zadumanie n., duma ż.
czas. zadumać dk.
przym. zadumany
Wiktionary
(1.1) zamyślenie
Wiktionary
1. dawniej: spędzić pewien czas na dumaniu; pomarzyć, podumać;
2. dawniej: zagrać lub zaśpiewać dumę, dumkę;
3. zadumać się - pogrążyć się w myślach, w marzeniach; zamyślić się, rozmarzyć się
SJP.pl
1. dawniej: spędzić pewien czas na dumaniu; pomarzyć, podumać;
2. dawniej: zagrać lub zaśpiewać dumę, dumkę;
3. zadumać się - pogrążyć się w myślach, w marzeniach; zamyślić się, rozmarzyć się
SJP.pl
1. taki, który pogrążył się w zadumie; zamyślony, zaabsorbowany, nieobecny;
2. taki, który wyraża zadumę, zamyślenie, np. zadumany uśmiech
SJP.pl
1. dawniej, dziś potocznie: zdumieć;
2. zadumieć się - dawniej, dziś potocznie: zadumać się - popaść w zadumę, pogrążyć się w myślach
SJP.pl
1. dawniej, dziś potocznie: zdumieć;
2. zadumieć się - dawniej, dziś potocznie: zadumać się - popaść w zadumę, pogrążyć się w myślach
SJP.pl
dawniej, dziś potocznie: zadumanie, zaduma - pogrążenie się w myślach
SJP.pl
1. dawniej, dziś potocznie: zdumiewać;
2. zadumiewać się - dawniej, dziś potocznie: zadumywać się - popadać w zadumę, pogrążać się w myślach
SJP.pl
1. dawniej, dziś potocznie: zadumany;
2. potocznie: zdumiony
SJP.pl
ekspresywnie: zaduma - pogrążanie się w myślach
SJP.pl
zadumywać się - popadać w zadumę, pogrążać się w myślach
SJP.pl
1. potocznie: mała miejscowość oddalona od ośrodków kulturalnych; prowincja; pipidówka;
2. potocznie: oddalona od centrum dzielnica miasta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. grub. wieś lub miasteczko ze słabo rozwiniętą komunikacją, handlem itp.
Wiktionary
(1.1) Nie mogę do ciebie teraz wpaść, bo jestem u cioci na zadupiu.
(1.1) Mieścina, z której pochodzę, to straszne zadupie.
Wiktionary
IPA: zaˈdupʲjɛ, AS: zadupʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. dupa ż., dupsko n., dupka ż., dupeczka ż., duperela ż.
przym. dupiasty
Wiktionary
(1.1) posp. pipidówka, pipidówa, zadupiejewo; pot. wygnajewo, wygwizdów / wygwizdowo, wydmuchów / wydmuchowo, grajdoł, grajdołek, dziura, zapadła dziura, dziura zabita dechami / dziura zabita deskami, wieś zabita deskami, świat zabity dechami / świat zabity deskami, wiocha, kaczy dół, tam, gdzie diabeł mówi dobranoc; książk. przedpiekle, głusza, odludzie; neutralnie zapadły kąt, zaścianek; wulg. tam, gdzie psy dupami szczekają, wypiździjewo / wypiździewo; grub. pierdziszewo
Wiktionary
zadurzać się - zaczynać czuć miłość do kogoś; zakochiwać się
SJP.pl
taki, który się zadurzył, zakochał się w kimś
SJP.pl
zadurzyć się - zakochać się
SJP.pl
1. zabić przez ściskanie gardła odbierające oddech; udusić;
2. zadusić się - umrzeć z powodu niemożenia oddychania; udusić się
SJP.pl
1. dusząc, zabijać;
2. gasić ogień; tłumić, ugaszać;
3. nie pozwalać na rozwój czegoś
SJP.pl
1. impreza o charakterze modlitewnym lub artystycznym organizowana blisko świąt Zaduszek;
2. dawne święto pogańskie poświęcone pamięci zmarłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rel. w Kościele katolickim dzień poświęcony pamięci wszystkich zmarłych, przypadający na 2 listopada (po dniu Wszystkich Świętych);
Wiktionary
Zaduszki, Dzień Zaduszny lub Święto Zmarłych, formalnie Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych (łac. Commemoratio Omnium Fidelium Defunctorum) – w Kościołach łacińskich obchód liturgiczny poświęcony zmarłym, przypadający corocznie na dzień 2 listopada, treściowo połączony z poprzedzającą go uroczystością Wszystkich Świętych. Zaduszki zbiegają się często zbiegają się z ludowymi obrzędami ku czci zmarłych, wywodzącymi się z wierzeń pogańskich lub przedchrześcijańskich
Wikipedia
(1.1) W tym roku Zaduszki wypadły w poniedziałek.
(1.1) Zaduszki to dzień modlitw za zmarłych, odwiedzania cmentarzy i zapalania na grobach świateł (świec, zniczy), które symbolizują nieśmiertelność duszy.
(1.1) Zaduszki następują po dniu Wszystkich Świętych.
Wiktionary
rzecz. dusza ż., duszeczka ż.
przym. zaduszny, zaduszkowy
Wiktionary
(1.1) Dzień Zaduszny, Święto Zmarłych
Wiktionary
przymiotnik od: Zaduszki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. związany z Zaduszkami albo z modlitwami za zmarłych
Wiktionary
rzecz. duszyca ż., dusznik mos., dusza ż., Zaduszki
przysł. duchowo
Wiktionary
słodkowodny skorupiak z podgromady skrzelonogów
SJP.pl
Zadychra (Branchipus) - rodzaj skorupiaka z rzędu bezpancerzowców. Zadychry są zwierzętami słodkowodnymi. W Polsce występuje zadychra pospolita (Branchipus schaefferi), żyjąca w okresowo wysychających zbiornikach wodnych. Jej obecność w zbiornikach, które przez długi czas wyglądały na wymarłe, tłumaczono sobie kiedyś tym, że zadychry spadają z nieba.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadygotać.
Wiktionary
czas. zadygotać dk.
Wiktionary
zamieszki, kłótnie, walki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pejor. publiczna burda z udziałem wielu osób, często brutalna
Wiktionary
rzecz. dym m., dymek m., zadymianie n., zadymienie n., zadymiarz m., zadymiara ż.
:: zdrobn. zadymka ż.
czas. dymić ndk., zadymiać ndk., zadymić dk.
przym. zadymiarski, dymny, dymowy
Wiktionary
dmuchać, zawiewać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zadymić)
(1.1) wypełniać dymem
(1.2) wydzielać dym lub parę
Wiktionary
rzecz. zadymiarz mos., zadymianie n., dym m., dymienie n., dymek m., zadyma ż.
przym. dymny
czas. zadymić dk., dymić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadymiać.
Wiktionary
rzecz. zadymienie n., zadymka ż., zadyma ż., zadymiarz m., dym m.
czas. zadymiać ndk., zadymić dk.
przym. zadymkowy, zadymiarski, dymny
Wiktionary
1. uczestnictwo w ulicznych starciach z policją;
2. częste wywoływania awantur, wszczynanie bójek
SJP.pl
potocznie:
1. osoba uczestnicząca w zadymach, uczestnik ulicznych starć z policją;
2. osoba, która chętnie wywołuje awantury, wszczyna bójki; rozrabiacz, awanturnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś, kto bierze udział w zadymach
Wiktionary
IPA: zaˈdɨ̃mʲjaʃ, AS: zadỹmʹi ̯aš
Wiktionary
rzecz. zadyma ż., zadymianie n., zadymienie n., zadymka ż., dym m.
:: fż. zadymiara ż.
czas. zadymiać ndk., zadymić dk., dymić ndk.
przym. dymny
Wiktionary
(1.1) chuligan, awanturnik, grandziarz, rozrabiaka, warchoł
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zadymiać)
(1.1) wypełnić dymem
Wiktionary
rzecz. zadymiarz mos., zadymianie n., dym m., dymienie n., dymek m., zadyma ż.
przym. dymny
czas. zadymiać
Wiktionary
śnieżyca połączona z silnym wiatrem
SJP.pl
Zadymka – śnieżyca połączona z silnym wiatrem. Nie powinna być mylona z zamiecią, w trakcie której nie pada śnieg, lecz wiatr unosi z ziemi wcześniej opadłe płatki śniegu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chwilowe trudności ze złapaniem tchu spowodowane najczęściej zbyt dużym wysiłkiem lub zmęczeniem
(1.2) astma
Wiktionary
Zadyszka – jubileuszowy tribute album, wydany 7 października 2011 z okazji X-lecia zespołu happysad. Wydawnictwo składa się dwóch płyt (CD+DVD).
Płyta zawiera utwory zagrane przez zespoły zaprzyjaźnione z grupą happysad, w nowych aranżacjach. Na płycie znalazł się też jeden utwór w wykonaniu happysad – „Manewry szczęścia”, który także został zaprezentowany w nowej aranżacji.
Wikipedia
(1.1) Typowymi objawami zadyszki są ból gardła i opór przy oddychaniu.
Wiktionary
rzecz. zadyszenie n.
przym. zdyszany, zadyszały, zadyszany
czas. dk. zadyszeć, ndk. zadyszać
Wiktionary
(1.1) duszność, dychawica, sapka
Wiktionary
chęć, pragnienie, życzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) silne pragnienie, chęć
(1.2) fizyczne pożądanie
Wiktionary
(1.1) Nie mógł powstrzymać swoich materialistycznych żądzy, co doprowadziło go do bankructwa.
(1.2) Widział w jej oczach żądzę, lecz nie zdobył się na pierwszy krok.
Wiktionary
IPA: ˈʒɔ̃nd͡za, AS: žõnʒa
Wiktionary
czas. żądać
przym. żądny
Wiktionary
arabska poezja stroficzna, pisana językiem potocznym
SJP.pl
słotny, deszczowy; rozdeszczony
SJP.pl
zabić, uderzając, godząc w kogoś czymś ostrym, kłującym, zakłuć; zaźgać; zażgać
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) zabić, uderzając ostrym narzędziem
Wiktionary
(1.1) W Szwecji serbski wariat zadźgał nożem Annę Lindh, która prawdopodobnie w przyszłości zastąpiłaby obecnego premiera Görana Perssona.
Wiktionary
(1.1) zakłuć
Wiktionary
rzadko: uśmiercać, zadając ciosy czymś ostrym
SJP.pl
potocznie:
1. zapodziać, zgubić
2. zadziać się - wydarzyć się, mieć miejsce, stać się
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zadziewać)
(1.1) pot. zagubić, zapodziać
(1.2) rzad. załatać dzianiną
(1.3) daw. przywdziać, wdziać
czasownik zwrotny dokonany zadziać się (ndk. zadziewać się)
(2.1) przest. zawieruszyć się
Wiktionary
(2.1) — Stary godzinnik po pradziadku. / — Gra? / — I śpiewa — dodał Jontek. / — A bije? / — Ojej! / — Nakręć go! / — Klucz gdzieś zadziałem.
(2.1) Słońce podnosiło się coraz wyżej, wisiało już nad kościołem, niesło się niepowstrzymanie, zalewając świat ślepiącą jasnością i żarem, wiater się był kajś zadział, że już gorąc bez przeszkody ogarniał ziemię rozmigotaną przysłoną, w której zboża pławiły się, kieby w tym rozbełtanym, cichuśkim wrzątku.
Wiktionary
rzecz. zadzianie n., zadziewanie n.
czas. zadziewać ndk., zadziewać się ndk.
Wiktionary
(1.1) zapodziać
(1.3) nadziać, włożyć
Wiktionary
1. nadrywać brzeg czegoś, zaczepiwszy tym o coś innego;
2. wchodzić z kimś w konflikt, narażać się komuś;
3. unosić, kierować coś ku górze, podnosić;
4. zadzierać się:
a) nadrywać się;
b) być kierowanym ku górze;
c) dawniej, potocznie: narażać się komuś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zadrzeć)
(1.1) nadrywać coś, zaczepiwszy tym czymś o coś innego
(1.2) unosić coś ku górze
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zadrzeć)
(2.1) przen. narażać się komuś
Wiktionary
IPA: zaˈd͡ʑɛrat͡ɕ, AS: zaʒ́erać
Wiktionary
rzecz. zadra ż., zadzior m., zadziorność ż., zadzieranie n., zadarcie n., darcie n.
czas. zadrzeć dk.
przym. zadarty, zadziorny
przysł. zadziornie
Wiktionary
(2.1) narażać się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadzierać.
Wiktionary
rzecz. zadzior m., zadziorność ż., zadarcie n., darcie n.
czas. zadzierać ndk., zadrzeć dk.
przym. zadziorny
przysł. zadziornie
Wiktionary
1. stworzyć mocno ściągnięty węzeł, pętlę; zawiązać;
2. przeciągnąć coś przez otwór; związać coś przeciągniętą linką, wstążką
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zadzierzyście
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zadzierzysty
SJP.pl
butny, czupurny, zawadiacki, zadzierżysty;
1. skłonny do zaczepki, kłótni;
2. świadczący o takiej postawie, np. zadzierzyste spojrzenie
SJP.pl
Zadzim – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Zadzim. Leży ok. 15 km na północny zachód od Szadku, przy starym szlaku handlowym, łączącym Sieradz z Łęczycą.
Miejscowość jest siedzibą gminy Zadzim, parafii św. Małgorzaty oraz ważnym ośrodkiem usługowo-handlowym.W miejscowości istnieje straż pożarna, która została założona w 1902 roku.
Wikipedia
przymiotnik od: Zadzim
SJP.pl
potocznie: mały i ostry kawałek czegoś, wystający z jakiejś powierzchni; zadra, zadziora
SJP.pl
osoba lubiąca wszczynać awantury, jest zadziorna, agresywna; awanturnik, prowokator, złośnik
SJP.pl
ostry, czepny wyrostek na powierzchni części niektórych roślin lub organach zwierząt
SJP.pl
gatunek afrykańskiego płaza
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zadziornie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zadziorny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zadziorne; cecha tych, którzy są zadziorni
Wiktionary
rzecz. zadzior m., zadziorek m., zadziora m./ż., zadzieranie n., zadarcie n.
czas. zadzierać ndk., zadrzeć dk.
przym. zadziorny
przysł. zadziornie
Wiktionary
(1.1) zaczepność
Wiktionary
zaczepliwy, szukający problemów, nieustępliwy
SJP.pl
dawniej: zachowywać się jak dziwak
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zadziwić)
(1.1) powodować podziw lub zdumienie
czasownik zwrotny niedokonany zadziwiać się (dk. zadziwić się)
(2.1) okazywać podziw albo zdumienie
Wiktionary
(1.1) Magda zadziwiła wszystkich rozpiętością swojego wokalu w trakcie ostatniego recitalu.
Wiktionary
rzecz. zadziwianie n., zadziwienie n., dziwaczek mos./mrz.
czas. zdziwić, dziwić, zadziwić dk.
przym. zadziwiający
przysł. zadziwiająco
Wiktionary
(1.1) dziwić, zdumiewać
(2.1) dziwić się
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) wywołujący podziw, zdumienie
Wiktionary
rzecz. zadziwianie n., zadziwienie n.
czas. zadziwiać ndk., zadziwić dk.
przysł. zadziwiająco
Wiktionary
(1.1) fascynujący, niepojęty, niesamowity, niezwykły, wielki, zaskakujący, zdumiewający
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zadziwiać)
(1.1) dokonany od|zadziwiać.
czasownik zwrotny dokonany zadziwić się (ndk. zadziwiać się)
(2.1) dokonany od|zadziwiać się.
Wiktionary
(1.1) I tutaj Tadeusz ją zadziwił, sądziła, że będzie nalegał, aby odprawić kochliwego inżyniera, a on nagle obrócił wszystko w żart.
Wiktionary
IPA: zaˈd͡ʑivʲit͡ɕ, AS: zaʒ́ivʹić
Wiktionary
przym. dziwny, zadziwiający
rzecz. zadziwienie n., dziwaczek mos./mrz.
czas. zdziwić, zadziwiać, dziwić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadziwić.
Wiktionary
czas. zadziwić, zadziwiać
przym. zadziwiający
rzecz. dziwaczek mos./mrz.
Wiktionary
dawniej: zadziwić, zdumieć
SJP.pl
kobieta chora na dżumę
SJP.pl
zarażony dżumą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba chora na dżumę
przymiotnik jakościowy
(2.1) dotknięty dżumą, taki który choruje na dżumę lub w którym panuje dżuma
Wiktionary
rzecz. dżuma ż.
:: fż. zadżumiona
przym. dżumowy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) wydobyć dźwięk za pomocą dzwonu lub dzwonka
(1.2) o dzwonie, dzwonku, telefonie wydać dźwięk
(1.3) telekom. nawiązać połączenie telefoniczne
Wiktionary
(1.1) Dziewczyna zadzwoniła do drzwi, odezwał się ten sam nieuprzejmy baryton.
(1.2) Przed chwilą zadzwonił telefon i policjant uprzejmym głosem zaprosił pana Gołąbka na przesłuchanie na komisariat.
Wiktionary
IPA: zaˈd͡zvɔ̃ɲit͡ɕ, AS: zaʒvõńić
Wiktionary
rzecz. dzwonnik mzw./mos., zadzwonienie n., dzwon m., dzwonek m., dzwonnica ż., dzwonienie n., dzwoneczek mrz.
czas. dzwaniać, dzwonić ndk.
Wiktionary
(1.3) zatelefonować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zadzwonić.
Wiktionary
IPA: ˌzad͡zvɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zaʒvõńė̃ńe
Wiktionary
czas. zadzwonić, dzwonić
rzecz. dzwonnik mzw./mos., dzwonek mrz., dzwon mrz., dzwonnica ż., dzwonienie n.
Wiktionary
1. uniemożliwiać oddychanie; dławić, dusić;
2. potocznie: odbierać zdolność działania lub mówienia; dławić;
3. potocznie: przytłaczać i zamęczać;
4. potocznie: zakłócać płynność działania czegoś;
5. zadławiać się - potocznie: dławić się
SJP.pl
Zadławienie – jeden ze stanów nagłego zagrożenia życia, polegający na dostaniu się ciała obcego do dróg oddechowych osoby poszkodowanej i spowodowanie całkowitego lub częściowego ich zatkania.
Przy zadławieniu rozróżnia się:
Wikipedia
aparat kłujący znajdujący się na odwłoku samic niektórych gatunków błonkówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. u owadów z grupy żądłówek: narząd w postaci kolca wbijanego w ciało ofiary, często w połączeniu z wstrzyknięciem jadu;
(1.2) przen. atut, niebezpieczna broń kogoś
Wiktionary
Żądło – homologiczny do pokładełka narząd samic wielu żądłówek (Aculeata) umieszczony na końcu odwłoka, połączony rynienką z gruczołem jadowym. Służy zdobywaniu pokarmu i, co ma większe znaczenie, obronie.
Wikipedia
(1.1) Owady wykorzystują żądła do zdobywania pokarmu i do obrony.
(1.2) Żądłem boksera był jego lewy prosty.
Wiktionary
IPA: ˈʒɔ̃ndwɔ, AS: žõndu̯o
Wiktionary
rzecz. żądłówka ż.
:: zdrobn. żądełko n.
czas. żądlić ndk., użądlić dk.
Wiktionary
(1.2) ostrze
Wiktionary
Żądłowice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Inowłódz, nad rzeką Pilica.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wieś królewska tenuty inowłodzkiej Żędłowice, położona w powiecie brzezińskim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku.
Wikipedia
owad, którego samica ma żądło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. owad z żądłem;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ʒɔ̃ndˈwufka, AS: žõndu̯ufka
Wiktionary
rzecz. żądło
czas. żądlić
Wiktionary
owad, którego samica ma żądło
SJP.pl
Żądłówki (Aculeata) – infrarząd w podrzędzie stylikowców (Apocrita). Jest to grupa monofiletyczna.
Wikipedia
obciążyć długami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) suma ogólna długów osoby, przedsiębiorstwa czy gospodarki
Wiktionary
Dług w sensie ekonomicznym oznacza niespełniony przez dłużnika na rzecz wierzyciela obowiązek pewnego świadczenia w formie pieniężnej lub rzeczowej w określonym czasie.
Przyczyną powstania długu jest opóźnienie w wykonaniu zobowiązania, którego charakter może określać m.in.:
Wikipedia
(1.1) Zadłużenie gospodarstw domowych w Polsce z tytułu kredytów i pożyczek spada najszybciej od wejścia Polski do Unii Europejskiej.
Wiktionary
rzecz. dług m., zadłużanie n., dłużnik m.
czas. zadłużyć dk., zadłużać ndk.
przym. dłużny
Wiktionary
taki, który się zadłużył
SJP.pl
obciążyć długami
SJP.pl
[czytaj: zaimejlować] potocznie: wysłać e-maila; zamailować, zamejlować
SJP.pl
wysłać esemesa
SJP.pl
ocenić kogoś powierzchownie, według schematów
SJP.pl
1. ocenić kogoś powierzchownie, zaklasyfikować według uproszczonych schematów;
2. umieścić etykietę na towarze
SJP.pl
sporządzić spis danych, zapisać coś w księdze ewidencyjnej; zewidencjonować
SJP.pl
potocznie:
1. zabrudzić coś, zwykle własnymi odchodami;
2. w przenośni: zaszkodzić sobie lub komuś, narobić kłopotów;
3. zafajdać się - zabrudzić się, upaprać czymś, zwykle własnymi odchodami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. zabrudzić coś odchodami, zwykle własnym kałem
(1.2) pot. przen. zaszkodzić (sobie lub komuś)
czasownik zwrotny dokonany zafajdać się (ndk. brak)
(2.1) pot. zabrudzić się odchodami, zwykle własnym kałem
Wiktionary
IPA: zaˈfajdat͡ɕ, AS: zafai ̯dać
Wiktionary
rzecz. zafajdanie n., zafajdaniec m., sfajdanie n., nafajdanie n.
czas. fajdać, sfajdać się, nafajdać
przym. zafajdany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. zanieczyszczenie czegoś własnym kałem
Wiktionary
IPA: ˌzafajˈdãɲɛ, AS: zafai ̯dãńe
Wiktionary
rzecz. zafajdaniec m.
czas. zafajdać
Wiktionary
potocznie, pogardliwie: ktoś tchórzliwy i nieodpowiedzialny; zasraniec
SJP.pl
potocznie:
1. zabrudzić coś, zwykle własnymi odchodami;
2. w przenośni: zaszkodzić sobie lub komuś, narobić kłopotów;
3. zafajdać się - zabrudzić się, upaprać czymś, zwykle własnymi odchodami
SJP.pl
potocznie: zabrudzać coś; ufajdywać
SJP.pl
wystawić fakturę, rachunek
SJP.pl
poruszać się falistym, kołyszącym ruchem
SJP.pl
niepożądane zabarwienie powstałe w wyniku nieudolnej obróbki (np. fotografii, druku)
SJP.pl
rzadko, potocznie: przynieść szczęście, poszczęścić się
SJP.pl
zaciekawić, zaintrygować, oczarować
SJP.pl
czasownik
(1.1) wzbudzić wielkie zainteresowanie, podziw, fascynację
Wiktionary
rzecz. fascynowanie n., fascynacja ż., zafascynowanie n.
czas. fascynować ndk.
przym. fascynujący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zafascynować.
Wiktionary
czas. fascynować, zafascynować dk.
rzecz. fascynacja ż.
Wiktionary
potocznie: otrzymać, zdobyć, dostać skądś
SJP.pl
dawniej: przywiązywać, przymocowywać do czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zafałszowywać)
(1.1) przekształcić lub przedstawić coś w taki sposób, że stało się niezgodne z prawdą
(1.2) sprawić, że produkt stał się gorszej jakości poprzez dodanie do niego mniej wartościowych składników
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. fałszować)
(2.1) muz. zagrać lub zaśpiewać nieczysto
Wiktionary
(1.1) Mam dokumenty, które ujawniają, w jaki sposób zafałszowano bilans banku.
(1.2) Na tych, co chcieliby mleko zafałszować wodą, czekają dotkliwe kary.
Wiktionary
IPA: ˌzafawˈʃɔvat͡ɕ, AS: zafau̯šovać
Wiktionary
rzecz. fałszywka ż., fałsz m., fałszerz m., falsyfikacja ż., fałszerstwo n.
czas. falsyfikować ndk., fałszować ndk., sfalsyfikować dk., sfałszować dk., zafałszowywać ndk.
przym. fałszerski, fałszywy
Wiktionary
1. zacząć fermentować;
2. poddać fermentacji - procesowi rozpadu substancji organicznych; przefermentować, odfermentować
SJP.pl
1. środowiskowo: ustalić, zatwierdzić, np. zafiksować termin odjazdu;
2. potocznie: zafiksować się - nadmiernie skupić się na kimś lub na czymś; dostać bzika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zafiksować.
Wiktionary
czas. zafiksować ndk.
rzecz. fiks mrz., fiksacja ż.
Wiktionary
1. przebiec, przejechać finisz wyścigu, osiągając metę;
2. potocznie: zakończyć coś w jakiś sposób
SJP.pl
samochód typu Opel Zafira
SJP.pl
zanieczyszczenie flegmą jakiegoś organu
SJP.pl
rzadko: zabrudzać, zapaskudzać
SJP.pl
poddać tkaninę obróbce w celu pokrycia jej drobnym meszkiem
SJP.pl
powlec, pokryć folią; ofoliować
SJP.pl
opakowywać w folię; ofoliowywać
SJP.pl
dawniej:
1. mocno zabrudzić;
2. folując, zakryć
SJP.pl
dawniej: folując, zakrywać, zacierać
SJP.pl
zbiory trzciny cukrowej
SJP.pl
Wikipedia
zaintrygować, zainteresować
SJP.pl
przestarzałe:
1. przysporzyć komuś zmartwienia, przykrości; zasmucić, zmartwić;
2. zafrasować się - zmartwić się, zakłopotać się czymś
SJP.pl
przestarzałe:
1. przysporzyć komuś zmartwienia, przykrości; zasmucić, zmartwić;
2. zafrasować się - zmartwić się, zakłopotać się czymś
SJP.pl
środowiskowo: zawrzeć z kimś znajomość; zafriendować
SJP.pl
[czytaj: zafrendować] środowiskowo: zawrzeć z kimś znajomość; zafrendować
SJP.pl
nadać lub przywrócić czemuś charakter afrykański
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. afrykanizować)
(1.1) kult. narzucić afrykańskość, przymusić kogoś do zostania Afrykaninem, zmienić coś na afrykańskie
czasownik zwrotny dokonany zafrykanizować się (ndk. afrykanizować się)
(2.1) stać się Afrykaninem, nabrać cech afrykańskich
Wiktionary
(2.1) Przybysze z Bliskiego Wschodu zafrykanizowali się dosyć szybko.
Wiktionary
rzecz. afrykanerski mrz., Afryka ż., afryka ż., Afrykanin mos., Afrykańczyk mos., Afrykanka ż., afrykanizacja ż., afrykanologia ż., afrykanistyka ż., afrykanista mos., afrykanistka ż., Afrykaner mos., afrykaner mos., Afrykanerka ż., afrykanerka ż., afrykaniec mos., afro n., afrykanizowanie n., zafrykanizowanie n., afrykańskość ż.
czas. afrykanizować ndk., afrykanizować się ndk.
przym. afrykański, wewnątrzafrykański, afrykanistyczny, afrykanerski, afro
temsłow. afro-
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nadanie czemuś afrykańskiego charakteru
(1.2) socjol. polit. usunięcie białych z różnych dziedzin życia przez czarnych
Wiktionary
rzecz. Afryka ż., afrykańskość ż., afryka ż., afrykanizacja ż., afrykanizowanie
czas. afrykanizować ndk., zafrykanizować ndk.
Wiktionary
w buddyzmie zen: okrągła poduszka, na której siedzi się w czasie medytacji zazen
SJP.pl
Zafu (jap. 座蒲) – w buddyzmie zen okrągła poduszka o średnicy ok. 30 cm i wysokości 10 cm, na której siedzi się podczas medytacji zazen.
Poduszka pozwala pewniej siedzieć ze skrzyżowanymi nogami. Zafu unosi pośladki, dzięki czemu kolana mogą dotykać podłogi, co daje właściwą pozycję medytacyjną.
Wikipedia
o zwierzętach: wydać fuczący dźwięk
SJP.pl
zespoić fugami; sfugować
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) pokryć koszty wynikające z zaproszenia kogoś gdzieś
(1.2) sprawić wątpliwą przyjemność
Wiktionary
(1.2) Irlandczycy za porządki, które sobie zafundowali, zapłacili nędzą gospodarczą, głodem oraz emigracją, głównie wykształconych.
Wiktionary
rzecz. zafundowanie n., fundowanie n., fundator mos., fundatorka ż.
czas. fundować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zafundować.
Wiktionary
czas. zafundować dk.
Wiktionary
zwykle o maszynach, mechanizmach: zacząć działać właściwie, zaistnieć, rozpocząć pracę; zadziałać, zaskoczyć, ruszyć
SJP.pl
skrót od:
1. zagadnienie;
2. zagadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. (Kociewie) piła
(1.2) gwara. (Kociewie) alkoholik, pijak
Wiktionary
dawniej: okryć, zagrodzić mchem, słomą, ziemią itp.; ogacić
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. zagadywać)
(1.1) pot. zacząć rozmowę
(1.2) pot. zająć czyjąś uwagę rozmową
Wiktionary
(1.1) Bardzo mu się podobała, ale nie miał odwagi do niej zagadać.
Wiktionary
IPA: zaˈɡadat͡ɕ, AS: zagadać
Wiktionary
rzecz. zagadanie n., gadka, gadanie
czas. gadać, wygadać, wygadywać
wykrz. gadanie
Wiktionary
(1.1) zagaić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagadać.
Wiktionary
czas. gadać, zagadać dk.
rzecz. gadanie n.
wykrz. gadanie
Wiktionary
słowa, których ktoś używa z przyzwyczajenia, którymi zagaduje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łamigłówka, w której z jednych informacji należy wywnioskować inne
(1.2) intrygująca tajemnica, trudna do wyjaśnienia
(1.3) gatunek literatury ludowej; element fabuły baśni;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rozwiązanie zagadki jest na stronie 15.
(1.2) – Androny! – zawołał Benedykt – te wszystkie cuda, tajemniczości, zagadki za grosz sensu nie mają!
Wiktionary
IPA: zaˈɡatka, AS: zagatka
Wiktionary
rzecz. odgadywanie n., zagadkowość ż.
przym. zagadkowy
przysł. zagadkowo
czas. gadać
Wiktionary
(1.2) enigma, tajemnica, węzeł gordyjski
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób zagadkowy
Wiktionary
rzecz. zagadkowość ż., odgadywanie n., zagadka ż.
przym. zagadkowy
czas. gadać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zagadkowe
Wiktionary
(1.1) Zagadkowość postaci polskiego arystokraty wzmacnia jego niejasna przeszłość i zbrodnie w otoczeniu hrabiego.
Wiktionary
rzecz. odgadywanie n., zagadka ż.
przym. zagadkowy
przysł. zagadkowo
czas. gadać
Wiktionary
przymiotnik od: zagadka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) tajemniczy, pełen sekretów
Wiktionary
(1.1) W samym środku napisu pojawiły się zagadkowe cyfry 3, 5 i 2.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡatˈkɔvɨ, AS: zagatkovy
Wiktionary
rzecz. odgadywanie n., zagadka ż., zagadkowość ż.
przysł. zagadkowo
czas. gadać
Wiktionary
(1.1) enigmatyczny, ezoteryczny, tajemniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) omawiany temat, wątek, problem, kwestia
Wiktionary
(1.1) Na wykładzie przedstawiono zagadnienia, które będą przedmiotem analizy na następnym spotkaniu.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡadʲˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zagadʹńė̃ńe
Wiktionary
(1.1) wątek, temat, problem, kwestia, sprawa
Wiktionary
rozpocząć z kimś rozmowę
SJP.pl
teren porośnięty drzewami; zagajnik, gaj
SJP.pl
Wikipedia
1. rozpoczynać zebranie, obrady itp. wygłoszeniem mowy lub odpowiedniej formuły;
2. rozpoczynać rozmowę
SJP.pl
ten, kto zagaja, przemawia na otwarciu czegoś (np. obrad, zebrania)
SJP.pl
rozpocząć z kimś rozmowę
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zagajewski – polski herb szlachecki.
Wikipedia
zdrobnienie od: zagajnik
SJP.pl
teren porośnięty drzewami; zagaj, gaj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. młody, niewielki las
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. zagajniczek mrz.
Wiktionary
Zagajówek – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Michałów.
Wikipedia
miasto w województwie lubuskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jedna z polskich miejscowości;
Wiktionary
Żagań (pol. hist. Żegań, Żegan lub Zegan; niem. Sagan, Sagan in Schlesien lub Sagan am Bober; łuż. Zahań; cz. Zaháň; łac. Saganensis, Saganum, Sagnum, Zagano lub Zager) – miasto, będące jednocześnie gminą miejską i siedzibą gminy wiejskiej Żagań, zlokalizowane w zachodniej Polsce, w województwie lubuskim, na pograniczu Niziny Śląsko-Łużyckiej i Wału Trzebnickiego, nad Bobrem i Czerną Wielką; siedziba powiatu żagańskiego. Usytuowane w odległości 40 km od granicy polsko-niemieckiej i 100 km od granicy polsko-czeskiej.
Wikipedia
(1.1) Żagań leży nad Bobrem.
Wiktionary
IPA: ˈʒaɡãɲ, AS: žagãń
Wiktionary
rzecz. żaganianin m., żaganianka ż.
przym. żagański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
niewielki ptak wędrowny z rodziny pokrzewkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Hippolais icterina|ref=tak., drobny ptak śpiewający;
Wiktionary
Zaganiacz (zwyczajny) (Hippolais icterina) – gatunek ptaka wędrownego z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae). Monotypowy.
Wikipedia
IPA: zaˈɡãɲat͡ʃ, AS: zagãńač
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaganiać.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡãˈɲä̃ɲɛ, AS: zagãńä̃ńe
Wiktionary
czas. zaganiać ndk.
Wiktionary
mieszkaniec Żagania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Żagania
Wiktionary
rzecz. Żagań m.
:: fż. żaganianka ż.
przym. żagański
Wiktionary
mieszkanka Żagania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Żagania
Wiktionary
rzecz. Żagań m.
:: fm. żaganianin m.
przym. żagański
Wiktionary
Żaganiec (przed 1945 niem. Hermsdorf b. Sagan) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim, w gminie Iłowa nad Czerną i Lubatką w Puszczy Żagańskiej (Bory Dolnośląskie).
Przez wieś biegnie droga wojewódzka nr 296 stanowiąca zachodnią granicę największego w Polsce poligonu wojskowego – OSP Żagań-Świętoszów. Poniżej ujścia Lubatki do Czernej znajduje się wyremontowana i oddana do użytku w 2009 mała elektrownia wodna o mocy zainstalowanej ok. 30 kW.
Wikipedia
→ Żagań
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Żagania
Wiktionary
rzecz. Żagań m., żaganianin m., żaganianka ż.
Wiktionary
zagapiać się - rzadko:
1. zatrzymać na kimś, na czymś wzrok przez dłuższy czas;
2. przeoczać coś, myśląc o czymś innym
SJP.pl
zagapić się:
1. zatrzymać na kimś, na czymś wzrok przez dłuższy czas;
2. zamyśliwszy się przeoczyć coś
SJP.pl
gwarowo: szczapa, bierwiono
SJP.pl
gwałtowne uduszenie w wyniku uciśnięcia narządów szyi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. gwałtowne uduszenie na skutek przerwania dopływu powietrza przez ściśnięcia narządów szyi od zewnątrz;
Wiktionary
Zagardlenie – termin z zakresu kryminalistyki i medycyny sądowej, określający specyficzny rodzaj uduszenia gwałtownego przez bezpośredni, mechaniczny ucisk na narządy szyi. Najczęściej spotykanymi mechanizmami zagardlenia są:
Wikipedia
(1.1) Nie znaleziono śladu kuli ani bardzo specyficznych obrażeń, charakterystycznych dla uderzenia tępym narzędziem. Wyklucza to tzw. zagardlenie, które jest działaniem siłą, po którym zostaje ślad.
Wiktionary
czas. zagardlić dk.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zagarniać)
(1.1) dokonany od|zagarniać.
Wiktionary
rzecz. zagarnianie n., zagarnięcie n.
czas. zagarniać ndk.
Wiktionary
regionalnie: szczapy, bierwiona
SJP.pl
Żagary (w gwarze wileńskiej suche patyki, żerdki, chrust) – polska grupa poetycka, która narodziła się w Wilnie w 1931 roku. Sytuowała się w obrębie tzw. Drugiej Awangardy, była nazywana także „awangardą wileńską”. Początkowo grupa wydawała czasopismo o takiej samej nazwie „Żagary”. Jej członkowie postulowali społeczne zaangażowanie literatury, a ich twórczość charakteryzowała się lewicowym radykalizmem, antyfaszyzmem oraz katastrofizmem.
Wikipedia
członek grupy poetyckiej Żagary
SJP.pl
potocznie: bywać, gościć gdzieś
SJP.pl
taki, który stracił blask, ściemniał, zbladł
SJP.pl
1. skazić jakiś teren, jakieś pomieszczenie itp. gazami bojowymi;
2. uśmiercić gazem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagazować.
Wiktionary
rzecz. gaz m., gazownia ż., gazownik m., gazowanie n., gazówka ż., gazownictwo n.
czas. gazować ndk., zagazować dk.
przym. gazowy, gazowniczy, gazowany
Wiktionary
gazować;
1. skażać jakiś teren, jakieś pomieszczenie itp. gazami bojowymi;
2. uśmiercać gazem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zagęgotać;
1. o gęsiach: wydać charakterystyczny głos;
2. potocznie: powiedzieć coś niewyraźnie przez nos, wymamrotać coś; wyjąkać, wymruczeć, wybełkotać
SJP.pl
zagęgać;
1. o gęsiach: wydać charakterystyczny głos;
2. potocznie: powiedzieć coś niewyraźnie przez nos, wymamrotać coś; wyjąkać, wymruczeć, wybełkotać
SJP.pl
spowodować zwiększenie gęstości
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zagęszczać)
(1.1) zwiększyć gęstość substancji, roztworów
(1.2) zgromadzić w jednym miejscu zbyt wiele ludzi
(2.2) skupić się na pewnej niewielkiej powierzchni
(2.3) o miejscach: zapełnić się ludźmi
(2.4) o rzeczach, zjawiskach, wydarzeniach, faktach itp.: pojawić się, nastąpić w dużej ilości w jednym miejscu lub czasie
Wiktionary
rzecz. zagęstnik mrz., dogęszczanie n., dogęszczenie n., gąszcz mrz., gęstnienie n., gęstnięcie n., gęstość ż., gęstowie n., gęstwa ż., gęstwina ż., pozagęszczanie n., pozgęszczanie n., przegęszczanie n., przegęszczenie n., rozgęszczanie n., rozgęszczenie n., zagęszczacz mrz., zagęszczanie n., zagęszczarka ż., zagęszczenie n., zgęstnienie n., zgęstnięcie n., zgęszczacz mrz., zgęszczanie n., zgęszczenie n.
czas. dogęszczać ndk., dogęścić dk., gęstnąć ndk., gęstnieć ndk., pozagęszczać dk., pozgęszczać dk., przegęszczać ndk., przegęścić dk., rozgęszczać ndk., rozgęścić dk., zagęszczać ndk., zgęstnąć dk., zgęstnieć dk., zgęszczać ndk., zgęścić dk.
przym. gęstawy, gęsty, zgęstły, zgęstniały
przysł. gęstawo, gęsto
Wiktionary
substancja naturalna lub syntetyczna pęczniejąca w wodzie do przygotowywania farb drukarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja, która ma właściwość zagęszczania czegoś
Wiktionary
(1.1) Mąka tapiokowa stosowana jest jako skuteczny zagęstnik do zup i sosów.
Wiktionary
rzecz. gęstość ż., gęstwina ż., gąszcz m., zagęszczanie n., zagęszczenie n., zagęszczacz m., zagęszczarka ż.
czas. gęstnieć ndk., gęstnąć ndk., zgęstnieć dk., zgęstnąć dk., zagęszczać ndk., zagęścić dk.
przym. gęsty, gęstawy, gęstwinny
przysł. gęsto, gęstawo
Wiktionary
(1.1) zagęszczacz
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zagęścić)
(1.1) zwiększać gęstość
(1.2) przepełniać ludźmi
(1.3) gromadzić gdzieś jednocześnie dużą ilość lub liczbę czegoś
czasownik zwrotny niedokonany zagęszczać się (dk. zagęścić się)
(2.1) stawać się gęstszym
(2.2) zapełniać się ludźmi
(2.3) pojawiać się gdzieś jednocześnie w dużej ilości lub liczbie
Wiktionary
rzecz. zagęszczanie n., zagęstnik mrz., zagęszczacz mos./mrz.
przym. gęsty
czas. zagęścić
Wiktionary
(1.1) koncentrować, kondensować
(2.1) gęstnąć, gęstnieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja, która ma właściwość zagęszczania czegoś
(1.2) maszyna, która coś zagęszcza
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pracownik, który coś zagęszcza
Wiktionary
(1.1) Mąka tapiokowa stosowana jest jako skuteczny zagęszczacz do zup i sosów.
(1.2) Opcjonalnie, przy znacznie zmniejszonej sile docisku, prasa może pracować także jako zagęszczacz osadu.
Wiktionary
rzecz. gęstość ż., gęstwina ż., gąszcz m., zagęszczanie n., zagęszczenie n., zagęstnik m., zagęszczarka ż.
czas. gęstnieć ndk., gęstnąć ndk., zgęstnieć dk., zgęstnąć dk., zagęszczać ndk., zagęścić dk.
przym. gęsty, gęstawy, gęstwinny
przysł. gęsto, gęstawo
Wiktionary
(1.1) zagęstnik
(1.2) zagęszczarka
Wiktionary
urządzenie do zagęszczania czegoś
SJP.pl
Zagęszczarka (np. zagęszczarka wibracyjna, zagęszczarka płytowa, zagęszczarka stopowa) – maszyna stosowana do zagęszczania podłoża (gruntu, nawierzchni) poprzez proces wibrowania. Elementem roboczym jest płyta metalowa wzbudzana przez układ wibracyjny napędzany silnikiem elektrycznym lub spalinowym.
Wikipedia
spowodować zwiększenie gęstości
SJP.pl
Wikipedia
1. odchylić trwale; wykrzywić; wygiąć;
2. ujawnić u kogoś brak wiedzy wprawiając go w zakłopotanie
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zaginać.
Wiktionary
rzecz. zaginanie n., zagięcie n., gięcie n., wygięcie n.
czas. zaginać ndk.
Wiktionary
1. odchylić trwale; wykrzywić; wygiąć;
2. ujawnić u kogoś brak wiedzy wprawiając go w zakłopotanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) miejsce, gdzie coś jest zagięte
Wiktionary
czas. zgiąć, zagiąć
rzecz. wygięcie n., giętarka ż.
Wiktionary
(1.1) fałda, łuk, załamanie
Wiktionary
ukształtowany płat tkaniny lub innego materiału, służący do napędzania jednostek żaglowych siłą wiatru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Żagiel – rodzaj pędnika wiatrowego stosowanego do napędzania żaglowców, jachtów, bojerów, żaglowozów itd. Jest to odpowiednio ukształtowany płat tkaniny (ew. innego tworzywa) rozpięty na omasztowaniu jednostek żaglowych, stawiany fałami i kierowany szotami lub brasami (najczęściej przy użyciu lin pomocniczych). Zadaniem żagla jest wytworzenie siły aerodynamicznej napędzającej jednostkę. Zespół żagli tworzy ożaglowanie.
Wikipedia
IPA: ˈʒaɟɛl, AS: žaǵel
Wiktionary
(1.1) skr. Vel
Wiktionary
1. sklepienie w kształcie trójkąta sferycznego, stanowiące przejście od kwadratu podbudowy do podstawy kopuły; wrożnik;
2. u roślin motylkowatych: górny płatek korony;
3. zdrobnienie od: żagiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: żagiel
(1.2) mały żagiel
(1.3) archit. narożny element sklepienia o kształcie trójkąta sferycznego
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. żeglarstwo n., żegluga ż., żeglarz m., żeglarka ż., żeglowanie n., żagiel m., żaglowiec m., żaglówka ż., pożeglowanie n., zażeglowanie n., przyżeglowanie n., odżeglowanie n., żeglowność ż., żaglica ż., żaglon m., żaglonowe nmos., ożaglowanie n., żaglowanie n.
czas. żeglować ndk., pożeglować dk., zażeglować dk., przyżeglować dk., odżeglować dk., ożaglować dk., żaglować ndk.
przym. żeglarski, żaglowy, żeglugowy, żeglowny
przysł. żeglarsko, żaglowo
Wiktionary
(1.3) pendentyw
Wiktionary
przymiotnik od: żagielek
SJP.pl
1. odchylić trwale; wykrzywić; wygiąć;
2. ujawnić u kogoś brak wiedzy wprawiając go w zakłopotanie
SJP.pl
1. płonący kawał drewna; głownia;
2. grzyb z rodziny żagwiowatych, pasożytujący na drzewach; huba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płonący kawał drewna
(1.2) przen. coś, co staje się przyczyną, początkiem gwałtownych i dramatycznych wydarzeń
(1.3) biol. zob. huba.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dwa smolne łuczywa ogień obejmował boży, zażegniętą żagiew podano dziewczynie, która żywo i zręcznie pod stos ją podłożyła.
Wiktionary
IPA: ˈʒaɟɛf, AS: žaǵef
Wiktionary
rzecz. Żegota ż./mos.
Wiktionary
(1.1) głownia
Wiktionary
mała rybka morska z rodziny żagiewkowatych, jaskrawo ubarwiona, często hodowana w akwariach
SJP.pl
Neofavolus Sotome & T. Hatt. (żagiewka) – rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).
Wikipedia
rodzina niewielkich morskich ryb z rzędu okoniokształtnych; kilka gatunków hodowanych w akwariach
SJP.pl
Żagiewkowate (Cirrhitidae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych.
Występowanie: ciepłe wody oceaniczne
Wikipedia
o cechach charakterystycznych dla rodziny ryb z podrzędu okoniokształtnych
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) zniknąć bez śladu; przepaść bez wieści
Wiktionary
rzecz. zaginięcie n., zaginiony mos.
przym. zaginiony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaginać.
Wiktionary
czas. zagiąć, zaginać ndk.
rzecz. wygięcie n., giętarka ż.
Wiktionary
maszyna używana w budownictwie
SJP.pl
1. przepaść gdzieś, nie dając znaku życia;
2. zostać zgubionym lub ukradzionym; zginąć, przepaść;
3. przenośnie: ulec zapomnieniu; zginąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaginąć.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzaɟĩˈɲɛ̇̃ɲt͡ɕɛ, AS: zaǵĩńė̃ńće
Wiktionary
czas. zaginąć, ginąć
Wiktionary
kobieta, która zaginęła
SJP.pl
Wikipedia
człowiek, który zaginął; człowiek, o którym nie wiadomo, czy żyje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek, który zaginął
przymiotnik
(2.1) utracony, zagubiony w czasie lub przestrzeni
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌzaɟĩˈɲɔ̃nɨ, AS: zaǵĩńõny
Wiktionary
czas. zaginąć
Wiktionary
(2.1) utracony, zgubiony, zagubiony, niedostępny
Wiktionary
wypełniać lub pokrywać gipsem
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zajrzeć)
(1.1) patrzeć w głąb czegoś
(1.2) pot. wstępować gdzieś na krótko
(1.3) przen. książk. o świetle: wpadać przez okno
(1.4) przen. książk. o czymś, co znajduje się tuż za oknem: być widocznym z wnętrza
Wiktionary
IPA: zaˈɡlɔ̃ndat͡ɕ, AS: zaglõndać
Wiktionary
rzecz. zaglądanie n.
czas. oglądać, oglądnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaglądać.
Wiktionary
czas. zaglądać ndk.
Wiktionary
rzemieślnik szyjący lub naprawiający żagle; żaglownik
SJP.pl
przypominający kształtem żagiel; obecnie używane wyłącznie w połączeniu: sklepienie żaglaste
SJP.pl
potocznie: pływanie łódką z żaglem
SJP.pl
Żagle – ilustrowany magazyn, wydawany w cyklu miesięcznym w latach 1959-2020. Porusza tematy związane z żeglarstwem (regaty żeglarskie, jachting, nawigacja, szkutnictwo i kulturą żeglarską).
Wikipedia
ryba z rodziny żaglicowatych o charakterystycznej, wysokiej i długiej płetwie grzbietowej
SJP.pl
Żaglica, żaglica pacyficzna (Istiophorus platypterus) – gatunek morskiej ryby okoniokształtnej z rodziny żaglicowatych (Istiophoridae), ceniony obiekt połowów sportowych i komercyjnych.
Wikipedia
rodzina ryb z rzędu okoniokształtnych; drapieżne ryby morskie z ciepłych mórz i oceanów z charakterystyczną dużą płetwą grzbietową
SJP.pl
Żaglicowate (Istiophoridae) – rodzina morskich ryb okoniokształtnych (Perciformes), potocznie nazywanych marlinami – wcześniej nazwa ta stosowana była tylko dla ryb z rodzaju Makaira. Są blisko spokrewnione z włócznikowatymi (Xiphiidae). Mają duże znaczenie gospodarcze, są cenione w wędkarstwie sportowym. Tłuszcz z ich wątroby zawiera dużo witaminy A.
Wikipedia
o cechach charakterystycznych dla rodziny ryb morskich z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
rodzaj mchów z rodziny zdrojkowatych
SJP.pl
Moczara, żaglik (Dichelyma Myrin) – rodzaj mchu z rodziny zdrojkowatych.
Wikipedia
połączyć mniejsze kawałki, ziarna w większe części; zaglomerować
SJP.pl
specjalista zajmujący się szyciem, trymowaniem i naprawianiem żagli; żaglownik; żaglarz
SJP.pl
umiejętność szycia i naprawy żagli
SJP.pl
związany z umiejętnością szycia, trymowania i naprawiania żagli
SJP.pl
gatunek ryby z rzędu skrzelokształtnych
SJP.pl
Żaglon (Alepisaurus ferox) – gatunek ryby skrzelokształtnej z rodziny żaglonowatych (Alepisauridae), dla której jest typem nomenklatorycznym. Występuje we wschodnim i zachodnim Pacyfiku na głębokości od 0 do 1830 m. Osiąga do 215 cm długości i 9 kg masy ciała.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. patrzeć, przypatrywać się
Wiktionary
Wikipedia
latać szybowcem, wykorzystując wstępujące prądy powietrzne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z żaglowce, dotyczący żaglowca
Wiktionary
rzecz. żaglowiec m.
Wiktionary
1. łódka żaglowa;
2. ryba akwariowa o spłaszczonym, podobnym do trójkąta ciele; skalar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mar. statek z żaglami, napędzany siłą wiatru;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) icht. pot. skalar;
Wiktionary
Żaglowiec (statek żaglowy) – statek wodny o napędzie żaglowym. Jednostka pływająca, której jedynym lub podstawowym czynnikiem napędowym jest jeden lub więcej żagli. Na danej jednostce przygotowanej do żeglugi zbiór wszystkich możliwych do zastosowania na niej rodzajów żagli stanowi jej aktualne ożaglowanie, przy czym nie wszystkie rodzaje tych żagli muszą być użyte jednocześnie.
Wikipedia
(1.1) Przez wiele wieków na oceanach dominowały żaglowce.
(2.1) W moim akwarium mam dwa żaglowce i sześć neonówek.
Wiktionary
IPA: ʒaɡˈlɔvʲjɛt͡s, AS: žaglovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. żagiel m., żeglarstwo n., żeglarz m., żeglowność ż., żeglarka ż., żeglowanie n., żegluga ż.
:: zdrobn. żaglówka ż.
czas. żeglować ndk., pożeglować dk., odżeglować dk.
przym. żaglowcowy, żaglówkowy, żaglowy, żeglowny, żeglugowy
Wiktionary
statek morski napędzany zarówno za pomocą żagli, jak i wioseł
SJP.pl
łódka wyposażona przynajmniej w jeden żagiel; jacht
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. niewielka łódź żaglowa;
(1.2) żaglowa łódka-zabawka
Wiktionary
Jacht żaglowy (ang. sailing yacht) często skrótowo oznaczany s/y lub s. y. (od angielskiego nazewnictwa) – jednostka pływająca wykorzystywana do celów sportowo-turystycznych, której głównym lub jedynym napędem są żagle. Podział na żaglówki, jachty czy żaglowce nie jest ostry i jedynie zwyczajowy.
Wikipedia
(1.1) Po jeziorze pływa żaglówka.
Wiktionary
IPA: ʒaɡˈlufka, AS: žaglufka
Wiktionary
rzecz. żagiel m., żagle nmos., żaglowiec m., żeglarz m., żeglarka ż., żegluga ż., żagielek mrz., żeglarstwo n.
czas. żeglować, pożeglować
przym. żaglowy, żeglowny, żeglugowy
Wiktionary
(1.1) jacht
Wiktionary
pomieszczenie w stoczni, w którym przechowuje się i konserwuje żagle
SJP.pl
umiejętność szycia, trymowania i naprawiania żagli
SJP.pl
rzemieślnik szyjący lub naprawiający żagle; żaglarz; żaglomistrz
SJP.pl
kołowy pojazd napędzany żaglem lub paralotnią napędową, używany w żeglarstwie lądowym
SJP.pl
Żaglowóz (ang. land yacht) – jednostka używana w żeglarstwie lądowym, poruszająca się na kołach, napędzana siłą wiatru, której pędnikiem jest żagiel. Konstrukcja żaglowozu podobna jest do ślizgu lodowego, zwanego popularnie bojerem. Żeglarze lądowi zazwyczaj wykorzystują dno wyschniętych słonych jezior lub – dzięki zjawisku pływów – okresowo odsłaniane dno morza.
Wikipedia
przymiotnik od: żagiel
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący żagla, związany z żaglem lub z żaglami
(1.2) wyposażony w żagle
Wiktionary
(1.2) Było sobie jezioro Schwenzeiten See (Święcajty), na którym klubowicze co roku rozgrywali regaty łodzi żaglowych.
Wiktionary
IPA: ʒaɡˈlɔvɨ, AS: žaglovy
Wiktionary
rzecz. żagiel m., żeglarz mos./mzw., żeglarka ż., żaglowiec m., żaglówka ż., żeglowanie n.
czas. żeglować ndk.
Wiktionary
ogół komplikacji
SJP.pl
skomplikowany, trudny do zrozumienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagmatwać.
Wiktionary
czas. zagmatwać dk.
przym. zagmatwany
rzecz. gmatwanie n.
Wiktionary
skomplikowany, trudny do zrozumienia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skomplikowany, trudny do zrozumienia
Wiktionary
IPA: ˌzaɡmatˈfãnɨ, AS: zagmatfãny
Wiktionary
czas. zagmatwać
rzecz. gmatwanie n., zagmatwanie
Wiktionary
(1.1) mętny, nieczytelny, niejasny, niejednoznaczny, nieprzejrzysty, pogmatwany, pokrętny, powikłany, skomplikowany, zawikłany, zawiły
Wiktionary
czynić niejasnym, trudnym do zrozumienia; gmatwać
SJP.pl
1. doprowadzić szybko w określone miejsce;
2. zamęczyć poprzez gonienie;
3. zmusić do jakieś czynności; zagonić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagnać.
Wiktionary
Zagnanie (kasz. Jezoro Zagnanié) – jezioro położone na Pojezierzu Kaszubskim, w powiecie kościerskim województwa pomorskiego, w pobliżu Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego („Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Wierzycy”). Zagnanie zajmuje powierzchnię 143 ha, długość wynosi 2,3 km, szerokość do 0,8 km a głębokość maksymalna to 19,5 m, przepływa przez nie Wierzyca.
Jezioro znajduje się na południe od Kościerzyny przy drodze wojewódzkiej nr 214.
Wikipedia
czas. zagnać dk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Zagnańsk – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim. Jest siedzibą gminy Zagnańsk.
Był wsią biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
mieszkaniec Zagnańska (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zagnańska (wsi w Polsce)
SJP.pl
znęcając się nad kimś, zniszczyć go, zamęczyć; uciemiężyć
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zagnieść)
(1.1) kulin. gnieść, ugniatać nadając odpowiednią konsystencję; wyrabiać ciasto
(1.2) powodować zagięcia, fałdę na jakimś materiale, papierze
czasownik zwrotny niedokonany zagniatać się (dk. zagnieść się)
(2.1) ulegać zagnieceniu
Wiktionary
(1.1) Mąkę razową pszenną odsiewamy i mieszamy z mąką gryczaną, którą otrzymujemy po zmieleniu kaszy gryczanej; dodajemy soli, wody i zagniatamy ciasto.
Wiktionary
IPA: zaˈɟɲatat͡ɕ, AS: zaǵńatać
Wiktionary
rzecz. zagniecenie n., zagniatanie n., gnieciuch mrz.
czas. zagnieść dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagniatać.
Wiktionary
czas. zagniatać ndk.
rzecz. gnieciuch mrz.
Wiktionary
ptak, który po wykluciu opuszcza swoje gniazdo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak zdolny po wykluciu do prawie samodzielnej egzystencji;
Wiktionary
Zagniazdownik – określenie gatunków ptaków, których pisklęta bardzo szybko po wykluciu z jaja są zdolne do samodzielnego życia (np. samodzielnie zdobywają pokarm) i nie przebywają w gnieździe. Są one pokryte gęstym puchem, sprawnie chodzą, biegają (niektóre także pływają), potrafią utrzymać stałą temperaturę ciała. Opuszczają gniazdo w trakcie pierwszego dnia od wyklucia i samodzielnie zbierają pokarm (wskazywany przez rodziców). Rodzice przez pewien czas prowadzą je, chronią przed napastnikami i ogrzewają pod skrzydłami.
Wikipedia
(1.1) Typowymi zagniazdownikami są: kaczki, gęsi (w tym łabędzie), kurowate.
Wiktionary
rzecz. gniazdownik mzw., gniazdo n., gniazdowisko n.
czas. gniazdować
przym. gniazdowy
Wiktionary
potocznie: trochę zgnić; nadgnić
SJP.pl
duża ważka z rodziny żagnicowatych
SJP.pl
Aeshna – rodzaj stosunkowo dużych ważek z rodziny żagnicowatych (Aeshnidae). Gatunki z tego rodzaju określane są w języku polskim zwyczajową nazwą żagnica lub żagiew.
Rodzaj został opisany przez Fabriciusa w 1775 jako pierwszy rodzaj rodziny Aeshnidae. Początkowo obejmował 4 gatunki. Przez długi czas w literaturze stosowano nieprawidłową pisownię nazwy naukowej Aeschna. Gatunek typowy został poprawnie określony dopiero w 1934. Jest nim Aeshna grandis.
Wikipedia
rodzina owadów z podrzędu ważek różnoskrzydłych (największe ważki ze współcześnie żyjących); należą do niej m.in. żagnica i husarz
SJP.pl
Żagnicowate (Aeshnidae) – rodzina owadów zaliczanych do ważek różnoskrzydłych (Anisoptera) obejmująca silne i żwawo latające ważki, największe spośród występujących w Europie i Ameryce Północnej. Rozpiętość ich skrzydeł wynosi 70–110 mm. W Polsce reprezentowana jest przez kilkanaście gatunków, w tym 2 (żagnica północna i żagnica zielona) objęte ścisłą ochroną gatunkową, a 1 (żagnica torfowcowa) – ochroną częściową.
Wikipedia
o cechach żagnicowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
żagniczka zwyczajna - gatunek ważki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagnieść.
(1.2) miejsce, w którym coś jest nierówne, odkształcone wskutek gniecenia
Wiktionary
czas. zagniatać, zagnieść
rzecz. gnieciuch mrz.
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) kulin. cuk. połączyć składniki ciasta ugniatając je rękoma
(1.2) utworzyć zagięcie, fałdę na jakimś materiale
(1.3) zabić kogoś, przycisnąwszy swoim ciężarem
Wiktionary
(1.1) Mama zagniotła drożdżówkę i postawiła do wyrośnięcia.
Wiktionary
rzecz. zagniecenie n., gnieciuch mrz.
czas. zagniatać ndk.
Wiktionary
worczak zagnietek - gatunek pająka z rodziny worczakowatych
SJP.pl
czasownik
(1.1) daw. wzbudzić gniew w kimś
czasownik zwrotny zagniewać się
(2.1) daw. wpaść w gniew
Wiktionary
rzecz. gniew m.
czas. gniewać ndk.
przym. gniewny
przysł. gniewnie
Wiktionary
trochę zgniły; nadgniły
SJP.pl
zakończyć proces pourazowy; zasklepić ranę
SJP.pl
zakończyć proces pourazowy; zasklepić ranę
SJP.pl
długi, wąski pas ziemi uprawnej, ograniczony bruzdami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. długi, wąski pas ornego pola, ograniczony równoległymi bruzdami, składający się z kilku lub kilkunastu skib;
(1.2) daw. powierzchnia ziemi uprawnej trudna do sprecyzowania
(1.3) wojsk. hist. siły i sposób walki kawalerii, która wykonuje wypad w głąb terytorium przeciwnika;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na tym zagonie pod lasem posadziliśmy w tym roku brukselkę.
Wiktionary
IPA: ˈzaɡɔ̃n, AS: zagõn
Wiktionary
rzecz. zagończyk
przym. zagonowy
Wiktionary
w dawnym wojsku polskim: żołnierz doświadczony w zwalczaniu zagonów tatarskich
SJP.pl
Zagończyk – pojęcie historyczne (XVI–XVIII wiek), określające w dawnym wojsku polskim i kozackim dowódcę wojskowego stosującego taktykę działań na głębokim zapleczu nieprzyjaciela.
Za ostatniego „polskiego zagończyka” uważa się majora Henryka Dobrzańskiego pseudonim „Hubal”, który nie złożył broni po bitwie pod Kockiem i walczył nadal z Niemcami, prowadząc wojnę partyzancką do zimy 1939/1940.
Wikipedia
zdrobnienie od: zagon
SJP.pl
zdrobnienie od: zagon
SJP.pl
przymiotnik od: zagon
SJP.pl
zacząć mieć podwyższoną temperaturę ciała; zacząć gorączkować
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zagórów (niem. Hinterberg) – miasto w województwie wielkopolskim, powiecie słupeckim, położone w pobliżu rzeki Warty, 16 kilometrów od Słupcy. Miasto jest siedzibą władz gminy Zagórów.
Według danych z 31 grudnia 2021 miasto liczyło 2831 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: zaˈɡuruf, AS: zaguruf
Wiktionary
przym. zagórowski
Wiktionary
mieszkaniec Zagórowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Zagórowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Zagórów
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Siergijew Posad, nazwa oficjalna w latach 1930-1991;
Wiktionary
Siergijew Posad (ros. Сергиев Посад) – miasto w Rosji, w obwodzie moskiewskim, siedziba Siergijewo-Posadskiego rejonu. Miasto położone 71 km na północ od Moskwy, przy linii kolejowej Moskwa – Jarosław, nad rzeką Kanczurą i jej dopływami. W 2020 Siergijew Posad liczył 100,3 tys. mieszkańców.
Nazwy miasta: do 1919 – Siergijewskij Posad, Siergijew Posad, 1919–1930 – Siergijew, 1930–1992 – Zagorsk, od 1992 – Siergijew Posad.
Wikipedia
przymiotnik od: Zagorsk
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Zagórz – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zagórz. Położony w pobliżu ujścia Osławy do Sanu, na Pogórzu Bukowskim. Leży w dawnej ziemi sanockiej.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. krośnieńskiego. W latach 1972–1977 Zagórz był w granicach administracyjnych miasta Sanoka jako dzielnica.
Wikipedia
IPA: ˈzaɡuʃ, AS: zaguš
Wiktionary
rzecz. zagórzanin mos., zagórzanka ż.
przym. zagórski
Wiktionary
przestarzałe: osoba ożywiona jakąś ideą, pełna zapału do działania; entuzjasta, zapaleniec, pasjonat, miłośnik
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: zagorzale
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zagorzały
SJP.pl
mieszkaniec Zagórza, Zagórza Śląskiego lub Zagórzan
SJP.pl
mieszkanka Zagórza, Zagórza Śląskiego lub Zagórzan
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Zagórzany, Zagórze, Zagórze Śląskie
SJP.pl
mieszkaniec Zagórza, Zagórza Śląskiego lub Zagórzan
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co zagorzałe
Wiktionary
przym. zagorzały
rzecz. pogorzelec mos.
Wiktionary
gorliwy, zawzięty, żarliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gorliwy, zawzięty, żarliwy, zdecydowany w poglądach
(1.2) zażarty, odznaczający się gwałtownością
Wiktionary
(1.1) Erazm Majewski był wybitnym uczonym, ale także zagorzałym endekiem.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡɔˈʒawɨ, AS: zagožau̯y
Wiktionary
rzecz. pogorzelec mos., zagorzałość ż.
przysł. zagorzale
czas. zagorzeć
Wiktionary
(1.1) gorliwy, pełen zapału, zapalony, zawzięty, żarliwy, fanatyczny, zapamiętały
(1.2) zajadły, zażarty
Wiktionary
obszar za górami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. geol. obszar wzdłuż łańcucha górskiego po stronie działania sił ruchów górotwórczych
(1.2) pot. obszar za górami
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Zagórze n.
przym. zagórzański
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) przest. zapłonąć
(1.2) przest. zatruć się tlenkiem węgla
(1.3) przest. opalić się
Wiktionary
IPA: zaˈɡɔʒɛt͡ɕ, AS: zagožeć
Wiktionary
czas. gorzeć ndk.
przym. zagorzały
przysł. zagorzale
rzecz. pogorzelec mos.
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) racjonalne wykorzystanie terenów lub zasobów
Wiktionary
(1.1) Zagospodarowanie przestrzenne Saskiej Kępy wiąże się ściśle z historią planowanieanowania rozwoju całego miasta.
Wiktionary
rzecz. gospodarz mos., zagospodarowywanie n.
czas. zagospodarować dk., zagospodarowywać ndk.
Wiktionary
czasownik
(1.1) wykorzystywać teren lub zasób
(1.2) wpływać na coś, obejmować coś swoim wpływem
Wiktionary
(1.1) Pańszczyzna pracę, którą wykonywali chłopi, zagospodarowuje w obrębie systemu niewolniczego.
Wiktionary
rzecz. zagospodarowanie n., gospodarz m., gospodarka ż., zagospodarowywanie n.
czas. zagospodarować dk.
przym. gospodarczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przygotowywanie do użytku, wykorzystywanie na jakiś cel
(1.2) przejmowanie na własny użytek
Wiktionary
(1.1) Władze Kazachstanu rozpoczęły zagospodarowywanie bezludnych terytoriów.
(1.2) Rozpoczęło się stopniowe zagospodarowywanie elektoratu zhańbionego ugrupowania.
Wiktionary
rzecz. zagospodarowanie n., gospodarz mos.
czas. zagospodarowywać ndk., zagospodarowywać się ndk.
przym. zagospodarowywany
ims. zagospodarowywany
Wiktionary
(1.2) przejmowanie
Wiktionary
1. doprowadzić ciecz do wrzenia;
2. zagotować się - oburzyć się, zbulwersować
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) doprowadzić jakiś płyn do stanu wrzenia
czasownik zwrotny dokonany
(2.1) znaleźć się w stanie wrzenia
(2.2) przen. gwałtownie zdenerwować się
Wiktionary
(1.1) Zagotowałem wodę na herbatę.
(2.1) Zalej mi kawę, gdy woda się zagotuje!
Wiktionary
IPA: ˌzaɡɔˈtɔvat͡ɕ, AS: zagotovać
Wiktionary
czas. gotować ndk.
rzecz. zagotowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagotować.
Wiktionary
czas. zagotować
Wiktionary
1. doprowadzić ciecz do wrzenia;
2. zagotować się - oburzyć się, zbulwersować
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Warmia. rżnąć piłą
Wiktionary
rzecz. zaga ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: zagranica, zagraniczny
SJP.pl
zgrabione z pola resztki zżętego zboża
SJP.pl
1. wykonać utwór na instrumencie muzycznym;
2. wziąć udział w grze;
3. wykonać czynność związaną z grą (np. uderzyć piłkę, położyć kartę, wykonać ruch);
4. udać coś lub kogoś;
5. wystawić przedstawienie;
6. zabrzmieć; wydać dźwięk;
7. w przemyślany sposób wpłynąć na kogoś;
8. udać się (np. o przedsięwzięciu);
9. w przemyślany sposób wykorzystać światło lub barwy;
10. zaszczekać, goniąc zwierzynę (o psach myśliwskich)
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany
(1.1) wykonać utwór na instrumencie muzycznym
(1.2) wziąć udział w grze
(1.3) wykonać czynność związaną z grą (np. uderzyć piłkę, położyć kartę, wykonać ruch)
(1.4) udać coś lub kogoś
(1.5) wystawić przedstawienie
(1.6) zabrzmieć
(1.7) w przemyślany sposób wpłynąć na kogoś
(1.8) udać się (np. o przedsięwzięciu)
(1.9) w przemyślany sposób wykorzystać światło lub barwy
(1.10) łow. o psach myśliwskich: zaszczekać goniąc zwierzynę
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: zagracić
Wiktionary
IPA: ˈzaɡrat͡ɕ, AS: zagrać
Wiktionary
rzecz. granie n., grajek mos., zagrywanie n., zagranie n., zagrywka ż., przygrywka ż.
czas. grać, zagrywać ndk.
przym. growy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zagracić)
(1.1) zastawiać gratami; umieszczać gdzieś zbyt wiele przedmiotów
Wiktionary
rzecz. graciarnia ż.
Wiktionary
(1.1) zastawiać, zaśmiecać
Wiktionary
zastawić pomieszczenie zbyt wieloma meblami, gratami
SJP.pl
czasownik
(1.1) stawiać zagrodę; oddzielać; ogradzać jakąś powierzchnię
(1.2) utrudniać swobodne przejście do jakiegoś miejsca
Wiktionary
IPA: zaˈɡrad͡zat͡ɕ, AS: zagraʒać
Wiktionary
rzecz. zagroda ż., zagródka ż., zagrodnik m., zagrodowiec m., zagradzanie n., zagrodzenie n., ogród mrz.
czas. zagrodzić dk.
przym. zagrodowy, zagrodniczy
Wiktionary
(1.2) tarasować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagradzać.
Wiktionary
rzecz. zagrodzenie n., zagroda ż., zagródka ż., zagrodnik m., zagrodowiec m., ogród mrz.
czas. zagradzać ndk., zagrodzić dk.
przym. zagrodowy, zagrodniczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. posp. osoba nagrywająca, najczęściej w serwisie YouTube, filmiki wideo typu „zagrajmy w…” (ang. „let’s play…”), przedstawiające rozgrywkę w grach komputerowych
Wiktionary
rzecz.
:: fż. zagrajmerka ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) żart. pot. infant. zagraniczny
Wiktionary
(1.1) Eric-Emmanuel Schmitt to mój ulubiony autor do bicia. Ulubiony bo zagramaniczny.
Wiktionary
dawniej: zagramolać się - gramoląc się, dostać się gdzieś
SJP.pl
kraje leżące poza granicami danego państwa; obczyzna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) terytorium położone poza terytorium państwa, o którym mowa
Wiktionary
Zagranica – państwa znajdujące się poza granicami danego kraju.
Wikipedia
(1.1) Obroty handlowe Polski z zagranicą rosną z roku na rok.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡrãˈɲit͡sa, AS: zagrãńica
Wiktionary
rzecz. zagraniczniak mos., zagranicznik mos., granica ż.
przym. zagraniczny
przysł. za granicą
Wiktionary
obcokrajowiec; zagranicznik
SJP.pl
obcokrajowiec; zagraniczniak
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odbywający się za granicą, mający związek z zagranicą, pochodzący z zagranicy
Wiktionary
(1.1) Nasze miasto rozpoczęło kampanię reklamową, by zachęcić zagraniczne firmy do zainwestowania w nim.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡrãˈɲit͡ʃnɨ, AS: zagrãńičny
Wiktionary
rzecz. zagranica ż., zagraniczniak m., zagraniczność ż.
przysł. za granicą
Wiktionary
(1.1) zewnętrzny, obcy, cudzoziemski, żart. zagramaniczny
Wiktionary
1. wykonać utwór na instrumencie muzycznym;
2. wziąć udział w grze;
3. wykonać czynność związaną z grą (np. uderzyć piłkę, położyć kartę, wykonać ruch);
4. udać coś lub kogoś;
5. wystawić przedstawienie;
6. zabrzmieć; wydać dźwięk;
7. w przemyślany sposób wpłynąć na kogoś;
8. udać się (np. o przedsięwzięciu);
9. w przemyślany sposób wykorzystać światło lub barwy;
10. zaszczekać, goniąc zwierzynę (o psach myśliwskich)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagrać.
Wiktionary
IPA: zaˈɡrãɲɛ, AS: zagrãńe
Wiktionary
czas. zagrać dk.
rzecz. gra ż., zagrywka ż., zagrywanie ż.
przym. grywalny
Wiktionary
zdrobnienie od: zagranie
SJP.pl
stwarzać sytuację niebezpieczną, narażać na ryzyko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zagrozić)
(1.1) stwarzać sytuację niebezpieczną, narażać na ryzyko
Wiktionary
IPA: zaˈɡraʒat͡ɕ, AS: zagražać
Wiktionary
rzecz. zagrożenie n., zagrażanie n.
czas. grozić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagrażać.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡraˈʒãɲɛ, AS: zagražãńe
Wiktionary
czas. zagrażać
Wiktionary
połączyć elementy w całość
SJP.pl
zebranie elementów, złączenie w całość
SJP.pl
w mitologii greckiej: przydomek Dionizosa jako boga związanego ze światem podziemnym i nocnymi obrzędami
SJP.pl
Zagreus (gr. Ζαγρεύς Zagreús, łac. Zagreus) – w mitologii greckiej syn Zeusa i Persefony. Bóstwo solarne obecne także w mitologii Traków, jako syn Zbelsurda (Sbelsurdosa) i Bendidy.
Według mitu greckiego, wrodzy Zeusowi tytani wywabili małego Zagreusa z kolebki w pieczarze na górze Ida, nęcąc zabawkami, i rzucili się nań, by go zabić. Usiłując im się wymknąć, Zagreus wielokrotnie zmieniał postać; kolejno wcielał się w Zeusa, Kronosa, lwa, konia, węża, tygrysa i byka. Gdy w ostatnim wcieleniu tytani schwytali go i pożarli, zjawiła się Atena i ocaliła tylko jego serce, oddając je Zeusowi. Natomiast jego kości zostały pochowane przez Apolla w Delfach, a Zeus dokonał pomsty na tytanach uśmiercając ich piorunami.
Wikipedia
przestarzale: pozagrobowy - istniejący w zaświatach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dom na wsi wraz z zabudowaniami gospodarczymi i zazwyczaj otoczonym płotem obszarem
(1.2) wydzielony ogrodzeniem teren dla zwierząt
(1.3) daw. zob. przegroda.
Wiktionary
Zagroda, okół, obejście – zespół budynków gospodarskich i mieszkalnych niewielkiego gospodarstwa wiejskiego wraz z podwórzem i otoczeniem.
Zagroda składa się z domu mieszkalnego (chaty) i budynków gospodarczych: (stodoły, obory, spichlerza). Zabudowania najczęściej otoczone są płotem i ustawione wokół wewnętrznego podwórza.
Wikipedia
(1.1) Wtem u ogrodzenia z desek rozdzielającego zagrody Anzelma i Fabiana coś zaszeleściło.
Wiktionary
IPA: zaˈɡrɔda, AS: zagroda
Wiktionary
rzecz. zagrodnik m., zagrodowiec m., zagrodzenie n., zagradzanie n.
:: zdrobn. zagródka ż.
czas. zagradzać ndk., zagrodzić dk.
przym. zagrodowy, zagrodniczy
Wiktionary
(1.1) gumno, obejście
Wiktionary
w dawnej Polsce: chłop posiadający jedynie zagrodę, zobowiązany do pańszczyzny
SJP.pl
Zagrodnik (daw. też ogrodnik; łac. hortulanus) – włościanin posiadający dom z ogrodem oraz grunt pod uprawę o obszarze nie większym niż ćwierć łana. Rodzina zagrodnicza liczyła najczęściej 4-5 osób, więc posiadane przez nie gospodarstwo zapewniało jej przeważnie podstawowe minimum do egzystencji - inaczej niż w przypadku chałupników, którzy poza chałupą nie posiadali niczego więcej i zmuszeni byli służyć jako siła najemna tak u kmieci jak i zagrodników. Wielu zagrodników nieoficjalnie powiększało swoje małe gospodarstwa o tzw. "nieużytki" lub "pustki" z których płacono jedynie czynsz pieniężny.
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: zagroda
SJP.pl
konstrukcja utrudniająca przejście
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zagradzać)
(1.1) dokonany od|zagradzać.
Wiktionary
(1.1) - Jutro trzeba od frontu żerdziami zagrodzić - powiedział ziewając Korbal. - Zostawić tylko przełaz, resztę zagrodzić i gliną obrzucić.
Wiktionary
IPA: zaˈɡrɔd͡ʑit͡ɕ, AS: zagroʒ́ić
Wiktionary
rzecz. podgrodzie n., zagroda ż., zagródka ż., zagrodnik m., zagrodowiec m., zagrodzenie n., zagradzanie n., ogród mrz.
czas. zagradzać ndk.
przym. zagrodowy, zagrodniczy
Wiktionary
przymiotnik od: Zagrodno (wieś w województwie dolnośląskim)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
pasmo górskie w Iranie
SJP.pl
Zagros – góry w Iranie, od pd.-zach. obrzeżają Wyżynę Irańską. Długość ok. 1600 km, szerokość 200–300 km. Najwyższy szczyt Zard Kuh, 4548 m n.p.m. Obejmują kilkanaście grzbietów górskich (biegnących równolegle z pn.-zach. na pd.-wsch.) rozdzielonych podłużnymi obniżeniami pochodzenia tektonicznego i krasowego. Grzbiety z płaskimi wierzchołkami i stromo opadającymi stokami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) coś, co jest niebezpieczne
Wiktionary
Zagrożenie – zjawisko wywołane działaniem sił natury bądź człowieka, które powoduje, że poczucie bezpieczeństwa maleje bądź zupełnie zanika. Dzielą się one na:
Wikipedia
(1.1) Większość węży nie jest agresywna i kąsa tylko w sytuacji zagrożenia.
(1.1) Premier nie chce odpowiedzieć, czy Facebook stanowi zagrożenie dla wolności słowa.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡrɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: zagrožẽńe
Wiktionary
czas. zagrażać, grozić, zagrozić
przym. zagrożony
Wiktionary
(1.1) niebezpieczeństwo
Wiktionary
czasownik dokonany (ndk. grozić)
(1.1) zasugerować groźne skutki
(1.2) zacząć stanowić zagrożenie
Wiktionary
(1.1) Żona zagroziła mu rozwodem, jeśli nie przestanie pić.
(1.2) Walki zagroziły spójności państwa.
Wiktionary
czas. grozić ndk.
rzecz. zagrożenie n.
przym. zagrożony
Wiktionary
1. taki, któremu coś grozi, np. czuć się zagrożonym;
2. taki, za który coś grozi, np. przestępstwo zagrożone dożywociem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, któremu coś grozi
(1.2) taki, za który coś grozi
Wiktionary
(1.1) Zagrożony jest zresztą cały świat, ale ja już pragnę ocalić tylko tę jedną wyspę…
Wiktionary
rzecz. zagrożenie n., groźba ż.
czas. grozić ndk., zagrozić dk.
przym. groźny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagruntować.
Wiktionary
czas. gruntować, zagruntować dk.
przym. gruntowy
Wiktionary
pełny zarazków gruźlicy, opanowany przez gruźlicę
SJP.pl
zarazić gruźlicą
SJP.pl
potocznie: wędliny, ryby, marynaty itp. podawane do alkoholu; zakąska, zagryzka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. niewielka przekąska podawana do alkoholu, najczęściej śledzik, ogórek kiszony lub konserwowy
Wiktionary
(1.1) Daj coś na zagrychę, nie będziemy pić na pusty żołądek.
Wiktionary
IPA: zaˈɡrɨxa, AS: zagryχa
Wiktionary
rzecz. zagryzanie n., zagryzienie n.; zdrobn. zagryzka ż.
czas. zagryźć dk., zagryzać ndk.
Wiktionary
(1.1) zakąska
Wiktionary
zagrypiać się - zaczynać chorować na grypę
SJP.pl
zagrypić się - zachorować na grypę
SJP.pl
potocznie: chory na grypę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. w siatkówce, tenisie, badmintonie: rozpoczęcie gry lub kolejnej jej części polegające na przebiciu piłki bądź lotki na pole przeciwnika;
(1.2) działanie strategiczne
Wiktionary
Serw (serwis, zagrywka) – wprowadzenie piłki bądź lotki do gry występujące w wielu dyscyplinach sportowych (m.in. w piłce siatkowej, tenisie ziemnym, tenisie stołowym, speed-ballu i badmintonie). Wykonywany jest na początku gry i po każdej zmianie punktów (poza ostatnim uzyskanym punktem).
Odmianą zagrywki serwowanej z dołu niczym drajw z forhendu jest „serwis Richelieu”, którego nazwa pochodzi od nazwiska kardynała Richelieu, entuzjasty jeu de paume.
Wikipedia
(1.1) Kluczem do sukcesu jest dobre przyjęcie zagrywki.
Wiktionary
IPA: zaˈɡrɨfka, AS: zagryfka
Wiktionary
rzecz. gracz mos., gra ż., zagranie n., zagrywanie n., przygrywka ż.
czas. grać, zagrywać ndk., zagrać dk.
przym. growy, grywalny
Wiktionary
(1.1) serwis, serw
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagryzać.
Wiktionary
czas. zagryzać ndk.
rzecz. zagrycha ż.
Wiktionary
zakąska, przekąska;
1. jedzenie spożywane między regularnymi posiłkami; antypast, przystawka;
2. wędliny, ryby, marynaty itp. podawane do alkoholu; zagrycha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. niewielka przekąska podawana do alkoholu
Wiktionary
(1.1) Pije szlachta „w zagryzkę” i chleb spożywa.
(1.1) Stasia nalewała im setkę do literatki i za darmo częstowała kiszonym ogórkiem na zagryzkę.
(1.1) Rozsmakowanych artystycznie gości, dla pełni doznań w rozkoszowaniu się Sztuką, napojono szampanem i nakarmiono chlebem ze smalcem, na zagryzkę podając fikuśne marcheweczki i inne warzywka maczane w smakowitych dipach.
(1.1) Przybyłych gości kolekcjoner poczęstował chlebem ze smalcem własnego wyrobu, gdyż, jak stwierdził, właśnie ten frykas idealnie pasuje jako zagryzka przy pykaniu fajki.
(1.1) Na stół wjeżdżają nietypowe dania: suszone ryby, które odrywa się płatami, wielorybi tłuszcz, pokrojony w kostki (znakomita zagryzka do alkoholi), baranie udźce z lodówki.
Wiktionary
IPA: zaˈɡrɨska, AS: zagryska
Wiktionary
rzecz. zagrycha ż.
Wiktionary
(1.1) przekąska, zakąska
Wiktionary
dawniej: utknąć w czymś grząskim, ugrząźć; zagrzęznąć
SJP.pl
grzebiąc zasypać coś, schować w czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Chorwacji;
Wiktionary
Zagrzeb (chorw. Zagreb, wym. [ˈzɑː.greb];niem. hist. Agram, węg. Zágráb, wł. Zagabria) – stolica i największe miasto Chorwacji. Liczy ono 767 tys. mieszkańców (2021), a aglomerację zagrzebską zamieszkuje około 1,1 mln. Historycznie miasto wywodzi się od leżących na sąsiadujących ze sobą wzgórzach osad Gradec i Kaptol, które stanowią jądro dzisiejszego Zagrzebia.
Wikipedia
(1.1) Zagrzeb jest największym miastem Chorwacji.
Wiktionary
IPA: ˈzaɡʒɛp, AS: zagžep
Wiktionary
rzecz. zagrzebianin mos., zagrzebianka ż.
przym. zagrzebski
Wiktionary
grzebiąc zasypać coś, schować w czymś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zagrzebywać)
(1.1) dokonany od|zagrzebywać.
Wiktionary
(1.1) Już za nią klamka zapadła, już ona sama siebie w grobie zagrzebała. Siedzieć jej teraz tylko w tej chacie, wiatrów wiejących słuchać i na chamów patrzeć.
Wiktionary
rzecz. zagrzebanie n., zagrzebywanie n.
czas. grzebać, zagrzebywać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagrzebać.
Wiktionary
rzecz. zagrzebywanie n.
czas. zagrzebywać ndk., zagrzebać dk.
Wiktionary
mieszkaniec Zagrzebia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Zagrzebia
Wiktionary
IPA: ˌzaɡʒɛˈbʲjä̃ɲĩn, AS: zagžebʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Zagrzeb mrz.
:: fż. zagrzebianka ż.
przym. zagrzebski
Wiktionary
mieszkanka Zagrzebia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Zagrzebia
Wiktionary
(1.1) Kolejnym punktem na liście przygotowanej przez Antonię, rodowitą zagrzebiankę, była pijalnia czekolady. Ileż tam było słodkości!
Wiktionary
IPA: ˌzaɡʒɛˈbʲjãnka, AS: zagžebʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Zagrzeb m.
:: fm. zagrzebianin mos.
przym. zagrzebski
Wiktionary
mięsień zagrzebieniowy - część mięśnia najszerszego grzbietu u zwierząt rzeźnych
SJP.pl
pospolity słodkowodny ślimak przodoskrzelny
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący Zagrzebia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Zagrzeb
Wiktionary
(1.1) W poniedziałek przejdzie badania w zagrzebskiej klinice i lekarze podejmą decyzję o ewentualnej operacji, która miałaby się odbyć po zakończeniu sezonu.
Wiktionary
IPA: zaˈɡʒɛpsʲci, AS: zagžepsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Zagrzeb m., zagrzebianin m., zagrzebianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagrzebywać.
Wiktionary
rzecz. zagrzebanie n.
czas. zagrzebywać ndk., zagrzebać dk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. grzechotać)
(1.1) wydać z siebie grzechot
(1.2) wywołać grzechotanie przez poruszanie instrumentem lub przedmiotem
Wiktionary
(1.1) Siedział tak i wtedy, kiedy zagrzechotały i zgasły nagle motory, i potem, kiedy drzwi otworzyły się i na próg opadło coś bezwładnego jak rozwiązany tłumok.
(1.2) Mały żydek zagrzechotał terkotką tuż przy jej uchu.
Wiktionary
rzecz. grzechot mrz., grzechotanie n., grzechotka ż., grzechotnik mzw., grzechotniki lm nm., grzechotnikowate lm nm.
czas. grzechotać ndk.
przym. grzechotliwy
Wiktionary
(1.1) zaterkotać
Wiktionary
znajdujący się za grzejnikiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagrzewać.
Wiktionary
czas. zagrzewać ndk.
Wiktionary
Zagrzewo (niem. Sagsau) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
dawniej: pogrążać się, utykać w czymś grząskim
SJP.pl
dawniej: taki, który zagrzązł (utknął w czymś grząskim)
SJP.pl
dawniej: utknąć w czymś grząskim, ugrząźć; zagrząźć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagrzybiać.
Wiktionary
czas. zagrzybiać ndk.
rzecz. grzybnia ż.
Wiktionary
taki, który pokrył się grzybem, warstwą grzyba
SJP.pl
pokryć się grzybem, warstwą grzyba
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który nie wie, co czynić dalej, jak postępować w niejasnych dlań okolicznościach
(1.2) świadczący o czyichś wahaniach, niewiedzy, jak dalej działać
(1.3) trudny do odnalezienia; z niełatwym sposobem dotarcia
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zagubić
Wiktionary
rzecz. zagubienie n.
czas. gubić ndk., zagubić dk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Zagumny (forma żeńska: Zagumna; liczba mnoga: Zagumni) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 86 osób, a najwięcej, 34, w województwie ostrołęckim.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) polubić
Wiktionary
(1.1) Ostatnio zagustowałem w tatarze, chociaż wcześniej nie lubiłem surowego mięsa.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡuˈstɔvat͡ɕ, AS: zagustovać
Wiktionary
rzecz. zagustowanie n., gust
czas. gustować
Wiktionary
(1.1) polubić, rozsmakować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagustować.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡustɔˈvãɲɛ, AS: zagustovãńe
Wiktionary
czas. zagustować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagwarantować.
Wiktionary
czas. zagwarantować dk.
Wiktionary
zabazgrać, zagryzmolić
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych
SJP.pl
Cerioporus Quél. (żagwiak) – rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).
Wikipedia
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Grifola Gray (żagwica) – rodzaj grzybów z rodziny Grifolaceae. W Polsce występuje jeden gatunek.
Wikipedia
roślina ozdobna z rodziny krzyżowych; obrecja
SJP.pl
Wikipedia
rodzina grzybów nadrzewnych lub naziemnych z klasy podstawczaków; wieloporowate
SJP.pl
Żagwiowate (Polyporaceae Fr. ex Corda) – rodzina grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales).
Wikipedia
o cechach żagwiowatych
SJP.pl
rząd grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
Żagwiowce (Polyporales Gäum.) – rząd grzybów z klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy pieczarniaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagwizdać.
Wiktionary
czas. zagwizdać dk.
Wiktionary
potocznie: problem; trudność; szkopuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. problem, dylemat (zwykle niewielki)
Wiktionary
(1.1) Mam zagwozdkę, jak poprawnie napisać to słowo.
Wiktionary
IPA: zaˈɡvɔstka, AS: zagvostka
Wiktionary
zagwoździk brunatny - gatunek chrząszcza z rodziny kózkowatych
SJP.pl
całkowite zniszczenie czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. całkowite, masowe wyniszczenie czegoś lub kogoś
Wiktionary
(1.1) Na otwartych przestrzeniach dawno znikł wilczy trop, wilk wie dobrze, czym pachnie zagłada.
Wiktionary
IPA: zaˈɡwada, AS: zagu̯ada
Wiktionary
rzecz. gładzenie n., zagładzenie n., zgładzanie n., zgładzenie n., gładź ż.
czas. gładzić ndk., zagładzić dk., zgładzać ndk., zgładzić dk.
Wiktionary
(1.1) eksterminacja, apokalipsa, hekatomba, pomór, unicestwienie; przest. umór
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagłaskać.
Wiktionary
czas. zagłaskać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagłaskiwać.
Wiktionary
czas. zagłaskiwać ndk.
Wiktionary
nadawać końcowi nitu kształt główki
SJP.pl
przyrząd do kształtowania łba nita
SJP.pl
rodzaj chrząszczy z rodziny zagłębkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagłębiać.
Wiktionary
czas. zagłębiać ndk.
rzecz. zagłębienie n.
Wiktionary
teren, na którym występują i są wykorzystywane bogactwa naturalne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) pot. Zagłębie Dąbrowskie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Według powszechnego stereotypu mieszkańcy Śląska i Zagłębia nie darzą się sympatią.
Wiktionary
rzecz. zagłębie n., Zagłębiak m., Zagłębiaczka ż.
czas. zagłębić dk., zagłębiać ndk.
przym. zagłębiowski
przysł. zagłębiowsko
Wiktionary
(1.1) Zagłębie Dąbrowskie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagłębić.
(1.2) obniżenie w jakiejś powierzchni
Wiktionary
rzecz. zagłębie n., Zagłębiak m., Zagłębiaczka ż., zagłębianie n.
czas. zagłębiać ndk., zagłębić dk.
Wiktionary
(1.2) dół, dołek, jama
Wiktionary
zajęty, pochłonięty czymś
SJP.pl
przymiotnik od: zagłębie (najczęściej w odniesieniu do Zagłębia Dąbrowskiego)
SJP.pl
o cechach zagłębkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
o cechach zagłębkowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
1. Jan Onufry Zagłoba, postać literacka z Trylogii Henryka Sienkiewicza;
2. marka piwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zagroba (alternatywna nazwa)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagłodzić.
Wiktionary
IPA: ˌzaɡwɔˈd͡zɛ̃ɲɛ, AS: zagu̯oʒẽńe
Wiktionary
czas. zagłodzić dk.
rzecz. głodek mrz.
Wiktionary
głodząc, doprowadzić kogoś do skrajnego wyczerpania lub do śmierci
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|zagładzać.
Wiktionary
rzecz. głód mrz., zagładzanie n., zagłodzenie n., głodek mrz., głodówka ż.
czas. głodzić, zagładzać ndk.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) oddać głos, dokonać wyboru w czasie głosowania
Wiktionary
(1.1) Na kogo zechcą zagłosować mieszkańcy Cieszyna, gdyby doszło do drugiej tury?
(1.1) Zagłosowałbym na tego polityka, ale nie mam pewności, że razem z nim nie wejdzie do starostwa cała rzesza krewnych i znajomych królika.
Wiktionary
rzecz. głos mrz., głosik mrz., zagłosowanie n., głosowanie n.
czas. głosować ndk.
przym. głosowy, głośnikowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zagłosować.
Wiktionary
przym. głosowy, głośnikowy
czas. zagłosować
Wiktionary
oparcie pod głowę; podgłówek; wezgłowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podpora pod głowę w górnej części oparcia fotela, np. samochodowego;
(1.2) część łóżka, tapczanu, leżaka będąca podporą pod głowę podczas leżenia
Wiktionary
Zagłówek – element wyposażenia pojazdów silnikowych głównie pojazdów samochodowych. Umieszczony nad oparciem fotela element, mający na celu przytrzymywanie głowy osoby siedzącej w fotelu.W transporcie zadaniem zagłówków jest niedopuszczenie do nagłego przemieszczenia głowy ku tyłowi pojazdu, które mogłoby prowadzić do urazów kręgosłupa.Drugim zadaniem zagłówka jest podniesienie komfortu podróżowania poprzez umożliwienie wygodnego oparcia głowy.
Wikipedia
nadać końcowi nitu kształt główki
SJP.pl
1. tył głowy;
2. rzadko: zagłówek
SJP.pl
regionalnie: zagłówek - oparcie pod głowę
SJP.pl
w dawnym prawie polskim: kara pieniężna płacone przez zabójcę krewnym zamordowanego na mocy wyroku sądu; główczyzna, główszczyzna, wergeld
SJP.pl
narzędzie do zagławiania nitów; zagławiacz
SJP.pl
taki, który zagłuchł (zagłuchnął)
SJP.pl
urządzenie zagłuszające (zakłócające); zakłócacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sztuczne generowanie szumu, hałasu, żeby główny przekaz nie docierał do odbiorców
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zagłuszarka ż.
czas. zagłuszać ndk., zagłuszyć dk.
Wiktionary
urządzenie stosowane do zagłuszania audycji radiowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie do zagłuszania
Wiktionary
Zagłuszanie radiowe – emisja fal radiowych, mająca na celu utrudnienie lub uniemożliwienie odbioru sygnałów radiowych nadawanych na określonej częstotliwości, z reguły tej samej, na której nadawany jest sygnał zagłuszający. Zagłuszania używa się zarówno do uniemożliwienia pracy urządzeń sterowanych falami radiowymi, jak też dla zablokowania przepływu informacji przekazywanych z wykorzystaniem fal radiowych.
Wikipedia
rzecz. zagłuszanie n.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. zagłuszać)
(1.1) dokonany od|zagłuszać.
Wiktionary
IPA: zaˈɡwuʃɨt͡ɕ, AS: zagu̯ušyć
Wiktionary
przym. głuchy
rzecz. głuchy mos., zagłuszanie n.
Wiktionary
1. zaczepić, połączyć, przytwierdzić;
2. zaczepić, uderzyć w sposób nieznacznie wpływający na tor ruchu;
3. wstąpić na krótko, udać się w jakieś miejsce przy okazji
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zahaczać)
(1.1) dokonany od|zahaczać.
Wiktionary
IPA: zaˈxat͡ʃɨt͡ɕ, AS: zaχačyć
Wiktionary
rzecz. hak m., zahaczenie n.
przym. hakowaty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. hamując, zatrzymać prowadzony przez siebie pojazd;
2. wstrzymać rozwój czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. hamować, zahamowywać)
(1.1) mot. zatrzymać pojazd
(1.2) mot. zostać zatrzymanym (jako pojazd)
(1.3) wstrzymać działanie, rozwój
Wiktionary
rzecz. zahamowanie n., hamowanie n., hamulcowy mos.
czas. hamować
przym. hamulcowy
Wiktionary
1. hamując, zatrzymać prowadzony przez siebie pojazd;
2. wstrzymać rozwój czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) powstrzymanie dalszych zmian lub rozwoju
(1.2) fiz. mot. zatrzymanie pojazdu przy użyciu hamulca
(1.3) psych. odczuwanie trudności w nawiązywaniu relacji i wyrażaniu uczuć
(1.4) psych. naturalne powstrzymanie się od zachowań społecznie nieakceptowalnych
Wiktionary
(1.1) Mocarstwa zachodnie osiągnęły czasowe zahamowanie rosyjskiej ekspansji w kierunku Bałkanów oraz zapobiegły upadkowi Imperium Osmańskiego, który nastąpił dopiero w następnym stuleciu.
(1.2) Po gwałtownym zahamowaniu dwa wagony wypadły z szyn.
(1.3) Mając zahamowania w nawiązywaniu znajomości, prawie nie opuszczał domu.
(1.4) U narkomanów obserwuje się zjawisko utraty zahamowań.
Wiktionary
rzecz. niezahamowanie n., hamowanie n.
czas. zahamować dk., hamować ndk.
Wiktionary
(1.2) zatrzymanie
(1.3) blokada
Wiktionary
hamować;
1. uniemożliwiać lub utrudniać przebieg czegoś;
2. zahamowywać się - przestawać działać, przebiegać, występować
SJP.pl
zaharować się - zamęczyć się zbyt ciężką pracą
SJP.pl
zharowany, uharowany; potocznie:
1. przemęczony ciężką pracą;
2. niemający wolnej chwili z powodu nadmiaru pracy
SJP.pl
zaharowywać się - zamęczać się zbyt ciężką pracą
SJP.pl
1. uczynić wytrzymałym, wzmocnić, uodpornić;
2. nadać pewnym materiałom, najczęściej żelazu, szkłu, twardość przez ogrzanie ich do wysokiej temperatury i nagłe ostudzenie
SJP.pl
1. uczynić wytrzymałym, wzmocnić, uodpornić;
2. nadać pewnym materiałom, najczęściej żelazu, szkłu, twardość przez ogrzanie ich do wysokiej temperatury i nagłe ostudzenie
SJP.pl
zabezpieczyć hasłem; ohasłować
SJP.pl
obniżyć temperaturę ciała organizmu żywego w celu zmniejszenia jego aktywności życiowej; zhibernować
SJP.pl
obraźliwie:
1. zarażony wirusem HIV;
2. taki, na którym znajduje się wielu zarażonych wirusem HIV
SJP.pl
Zahorów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Piszczac.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego. Nazwa wsi Zahorów została ustalona w 1996, poprzednio używano nazwy Zagórów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zakrzyczeć, zdominować
SJP.pl
niepewny siebie, łatwo ulegający innym, potulny (jako skutek złego traktowania w przeszłości lub życia w trudnych warunkach)
SJP.pl
rzadko: zahukać, zahuczeć
SJP.pl
1. wziąć udział w beztroskiej zabawie;
2. spędzić zbyt wiele czasu na zabawie, rozrywce; zabalować;
3. o wietrze: zawiać silnie w różnych kierunkach
SJP.pl
zastukać, zaturkotać, załomotać; zahurkotać
SJP.pl
[czytaj: dzajbatsu] spółka finansowa w Japonii
SJP.pl
Zaibatsu (jap. 財閥 dosł. „grupa, klika, koteria finansowa”) – japoński termin oznaczający „rodzinny kartel finansowy”, syndykat, konglomerat.
Wikipedia
uczynić identyfikowalnym, rozpoznawalnym
SJP.pl
w ekonomii: japońskie ugrupowanie handlowe, grupa finansowa
SJP.pl
skrót od: Związek Autorów i Kompozytorów Scenicznych; Zaiks
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Związek Autorów i Kompozytorów Scenicznych
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈzajiks, AS: zai ̯iks
Wiktionary
przymiotnik od: Zaiks, ZAiKS (Związek Autorów i Kompozytorów Scenicznych); ZAiKS-owski
SJP.pl
skrót od: zaimek, zaimkowy
SJP.pl
część mowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. część mowy, która zastępuje rzeczownik, przymiotnik, liczebnik lub przysłówek i pełni ich funkcje w zdaniu;
Wiktionary
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu. Jest częścią mowy wyróżnianą na podstawie innych kryteriów niż rzeczownik czy czasownik.
Odmiana zaimka zależy od tego, którą część mowy on zastępuje. Zaimek wskazuje osoby, przedmioty itd. bez dokładnego ich nazywania.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) zaimek dzierżawczy • zaimek nieokreślony • zaimek określony • zaimek osobowy • zaimek względny • zaimek zwrotny • zaimek wskazujący
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) część mowy
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. zaimkowy
frazeologia.
etymologia.
kalka z łac. pronomen < pro (za) + nomen (imię)
uwagi.
zobacz też: słowniki tematyczne dla słownictwa gramatycznego
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) voornaamwoord
* albański: (1.1) përemër m.
* angielski: (1.1) pronoun
* arabski: (1.1) ضمير
* baskijski: (1.1) izenordain
* białoruski: (1.1) займеннік m.
* bułgarski: (1.1) местоимение n.
* chiński standardowy: (1.1) tradycyjny 代詞, uproszczony 代词, pinyin: dàicí
* chorwacki: (1.1) zamjenica ż.
* czeski: (1.1) zájmeno n.
* dolnołużycki: (1.1) pronomen m.
* dolnosaksoński: (1.1) pronomen
* duński: (1.1) stedord n.
* esperanto: (1.1) pronomo
* francuski: (1.1) pronom m.
* górnołużycki: (1.1) pronomen m., naměstnik m.
* hiszpański: (1.1) pronombre m.
* indonezyjski: (1.1) pronomina
* islandzki: (1.1) fornafn n.
* japoński: (1.1) 代名詞 (daimeishí)
* jidysz: (1.1) פּראָנאָם (pronom)
* kaszubski: (1.1) zamiono n.
* litewski: (1.1) įvardis
* łaciński: (1.1) pronomen
* niderlandzki: (1.1) voornaamwoord n.
* niemiecki: (1.1) Pronomen n.
* norweski (bokmål): (1.1) pronomen n.
* nowogrecki: (1.1) αντωνυμία ż.
* ormiański: (1.1) դերանուն (deranun)
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|zaimek.}}
* rosyjski: (1.1) местоимение n. (gdy zastępuje rzeczownik, przymiotnik lub liczebnik); местоименное наречие n. (gdy zastępuje przysłówek)
* slovio: (1.1) zzamenslov (заменслов)
* słowacki: (1.1) zámeno
* szwedzki: (1.1) pronomen n.
* ukraiński: (1.1) займенник m.
* węgierski: (1.1) névmás
* włoski: (1.1) pronome m.
źródła.
== zaimek (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gram. zaimek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: zaˈjĩmɛk, AS: zai ̯ĩmek
Wiktionary
przym. zaimkowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) część mowy
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. zaimkowy
frazeologia.
etymologia.
kalka z łac. pronomen < pro (za) + nomen (imię)
uwagi.
zobacz też: słowniki tematyczne dla słownictwa gramatycznego
tłumaczenia.
* afrykanerski: (1.1) voornaamwoord
* albański: (1.1) përemër m.
* angielski: (1.1) pronoun
* arabski: (1.1) ضمير
* baskijski: (1.1) izenordain
* białoruski: (1.1) займеннік m.
* bułgarski: (1.1) местоимение n.
* chiński standardowy: (1.1) tradycyjny 代詞, uproszczony 代词, pinyin: dàicí
* chorwacki: (1.1) zamjenica ż.
* czeski: (1.1) zájmeno n.
* dolnołużycki: (1.1) pronomen m.
* dolnosaksoński: (1.1) pronomen
* duński: (1.1) stedord n.
* esperanto: (1.1) pronomo
* francuski: (1.1) pronom m.
* górnołużycki: (1.1) pronomen m., naměstnik m.
* hiszpański: (1.1) pronombre m.
* indonezyjski: (1.1) pronomina
* islandzki: (1.1) fornafn n.
* japoński: (1.1) 代名詞 (daimeishí)
* jidysz: (1.1) פּראָנאָם (pronom)
* kaszubski: (1.1) zamiono n.
* litewski: (1.1) įvardis
* łaciński: (1.1) pronomen
* niderlandzki: (1.1) voornaamwoord n.
* niemiecki: (1.1) Pronomen n.
* norweski (bokmål): (1.1) pronomen n.
* nowogrecki: (1.1) αντωνυμία ż.
* ormiański: (1.1) դերանուն (deranun)
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|zaimek.}}
* rosyjski: (1.1) местоимение n. (gdy zastępuje rzeczownik, przymiotnik lub liczebnik); местоименное наречие n. (gdy zastępuje przysłówek)
* slovio: (1.1) zzamenslov (заменслов)
* słowacki: (1.1) zámeno
* szwedzki: (1.1) pronomen n.
* ukraiński: (1.1) займенник m.
* węgierski: (1.1) névmás
* włoski: (1.1) pronome m.
źródła.
== zaimek (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gram. zaimek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zimitować;
1. skopiować, wziąć wzór z kogoś lub czegoś, np. zaimitować ruch, głos, zachowanie;
2. zastąpić jakąś rzecz inną, bardzo podobną, np. zaimitować złoto, obraz
SJP.pl
przymiotnik od: zaimek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zaimka
Wiktionary
rzecz. zaimek mrz.
Wiktionary
zbyt częste stosowanie zaimków w tekście
SJP.pl
osadzić coś, wszczepić, np. obce ciało lub obce komórki w organizmie
SJP.pl
dokonać implementacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaimplementować.
Wiktionary
czas. zaimplementować dk.
Wiktionary
1. przypisać coś komuś; zaimputować;
2. przekazać coś nie wprost; zasugerować;
3. stać się podstawą do sformułowania określonego wniosku; wskazać;
4. doprowadzić do jakiegoś skutku
SJP.pl
wzbudzić podziw, uznanie; spodobać się komuś, olśnić, oczarować, urzec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaimponować.
Wiktionary
czas. zaimponować dk.
przym. imponujący
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. importować)
(1.1) dokonany od|importować.
Wiktionary
rzecz. import mrz.
przym. importerski, importowy
Wiktionary
nasączyć substancją zapobiegającą wchłanianiu wody
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. improwizować)
(1.1) zaprezentować, wykonać coś bez przygotowania
(1.2) przen. wykonać z jakichkolwiek dostępnych materiałów
Wiktionary
(1.1) Coś tam zaimprowizował, ale Ahlgrim, słuchający czujnie, ze ściągniętymi brwiami, szybko go poprawił.
(1.2) Oto powoli, uważając na stawiane kroki, z góry schodziło kilku marynarzy niosących coś, czego kształtu nie mógł dostrzec z tej odległości, na zaimprowizowanych, uplecionych z gałęzi noszach.
Wiktionary
rzecz. improwizacja ż., improwizator mos., improwizatorka ż., improwizowanie n., zaimprowizowanie n., impromptu n.
przym. improwizacyjny, improwizatorski
czas. improwizować
przysł. improwizacyjnie, impromptu
Wiktionary
przypisać coś komuś; zaimplikować, posądzić, pomówić
SJP.pl
rozpocząć coś
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. inaugurować)
(1.1) dokonać inauguracji; uroczyście otworzyć
Wiktionary
rzecz. inauguracja ż., inauguracyjność ż., inauguralność ż., inaugurowanie n.
czas. inaugurować ndk.
przym. inauguracyjny, inauguralny
Wiktionary
1. zmienić wysokość ceny lub zobowiązań finansowych w powiązaniu ze wzrostem wysokości cen czegoś; wprowadzić indeksację;
2. dodać opisy do bazy danych, ułatwiając przeszukiwanie i segregację zbioru; oznaczyć, nadać indeks
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. infekować)
(1.1) med. wywołać infekcję
czasownik zwrotny dokonany zainfekować się (ndk. infekować się)
(2.1) med. ulec infekcji
(2.2) med. przekazać infekcję między sobą
Wiktionary
rzecz. infekowanie n., zainfekowanie n., infekcja ż.
Wiktionary
(1.1) zakazić, zarazić
(2.1) zakazić się, zarazić się
(2.2) zakazić się, zarazić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zainfekować.
Wiktionary
czas. infekować ndk., zainfekować dk.
rzecz. infekcja ż., infekowanie n.
Wiktionary
potocznie: udzielić informacji, poinformować
SJP.pl
w informatyce: nadać wartości początkowe dowolnemu obiektowi
SJP.pl
1. rozpocząć jakiś proces, np. reakcję chemiczną;
2. w informatyce: nadać wartość początkową, np. zmiennej
SJP.pl
1. pobrać jakąś sumę pieniędzy; odebrać zapłatę;
2. potocznie: otrzymać cios lub punkty karne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zainkasować.
Wiktionary
czas. zainkasować dk.
Wiktionary
inscenizować;
1. przygotować utwór literacki lub muzyczny do wystawienia na scenie;
2. przygotować, zorganizować coś; zaaranżować;
3. upozorować jakieś działania
SJP.pl
1. wprowadzić plemniki do dróg rodnych kobiety lub samicy; sztucznie zapłodnić;
2. zainseminować się - poddać się zabiegowi sztucznego zapłodnienia
SJP.pl
dać komuś impuls do działania
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) dokonany od|instalować.
Wiktionary
(1.1) Na placu zainstalowano głośniki, więc słyszymy rozkazy i meldunki.
(1.1) W sieni domu, na parterze zainstalowany jest wspólny telefon.
Wiktionary
IPA: ˌzajĩw̃staˈlɔvat͡ɕ, AS: zai ̯ĩũ̯stalovać
Wiktionary
rzecz. instalowanie n., instalacja ż., zainstalowanie n., instalator mos.
czas. instalować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zainstalować.
Wiktionary
czas. zainstalować dk.
rzecz. instalacja ż.
Wiktionary
niezgodnie z prawdą przypisać komuś pewne czyny, myśli, intencje; posądzić, pomówić
SJP.pl
zwrócić, skupić uwagę; wzbudzić ciekawość
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. interesować)
(1.1) wzbudzić w kimś zainteresowanie
czasownik zwrotny dokonany zainteresować się
(2.1) wzbudzić w sobie zainteresowanie
Wiktionary
(1.1) Noc minęła spokojnie, bo nikogo ten raban nie zainteresował.
Wiktionary
czas. interesować ndk.
rzecz. zainteresowanie n., zainteresowany mos.
przym. zainteresowany
Wiktionary
zwrócić, skupić uwagę; wzbudzić ciekawość
SJP.pl
zwrócić, skupić uwagę; wzbudzić ciekawość
SJP.pl
forma rzeczownika.
(1.1) M., B. i W. lm. od: zainteresowanie
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) ulubione czynności, zajęcia wykonywane w wolnym czasie dla relaksu
Wiktionary
Hobby (pasja, pot. konik) – zamiłowanie do czegoś, czynność wykonywana dla relaksu w czasie wolnym od obowiązków. Może łączyć się ze zdobywaniem wiedzy w danej dziedzinie, doskonaleniem swoich umiejętności w pewnym określonym zakresie albo też nawet z zarobkiem. Głównym celem pozostaje jednak przyjemność płynąca z uprawiania hobby.
Wikipedia
(2.1) Do moich zainteresowań należy m.in. geografia.
Wiktionary
IPA: ˌzajĩntɛrɛsɔˈvãɲa, AS: zai ̯ĩnteresovãńa
Wiktionary
rzecz. zainteresowanie
Wiktionary
(2.1) hobby, konik
Wiktionary
zwrócić, skupić uwagę; wzbudzić ciekawość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zainteresować.
(1.2) zaciekawienie jakąś rzeczą, obiektem lub osobą
(1.3) zob. zainteresowania.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zainteresowanie Teresy historią okazało się zadaniem ponad moje siły.
(1.2) Ten film wzbudził niezwykłe zainteresowanie widzów.
(1.2) Żadnej gwieździe nie zaglądano do sypialni z takim zainteresowaniem – jaki naprawdę był Eugeniusz Bodo?
Wiktionary
IPA: ˌzajĩntɛrɛsɔˈvãɲɛ, AS: zai ̯ĩnteresovãńe
Wiktionary
rzecz. zainteresowania nmos., zainteresowany mos.
czas. interesować ndk., zainteresować dk.
przym. zainteresowany
Wiktionary
(1.2) ciekawość, zaciekawienie
Wiktionary
zwrócić, skupić uwagę; wzbudzić ciekawość
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: zainteresować
przymiotnik
(2.1) taki, którego dotyczy lub obchodzi poruszana sprawa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(3.1) osoba, której dotyczy lub którą obchodzi poruszana sprawa
Wiktionary
Zainteresowany – wyrażenie używane w kulturze ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów).
Odnosi się do osoby, która poważnie bada bądź zapoznaje się z mormońskimi wierzeniami. Zastanawia się przy tym nad zmianą religii oraz przyjęciem chrztu. Zainteresowanych, tak jednostki, jak i całe rodziny, odwiedzają przeważnie misjonarze posługujący w najbliższej gminie bądź okręgu Kościoła. Zainteresowani nauczani są podstaw mormońskiej doktryny, z reguły na podstawie specjalnie do tego przygotowanych lekcji. Prosi się ich także o przeczytanie Księgi Mormona oraz o modlitwę w celu uzyskania świadectwa o jej prawdziwości. Jest to zgodne z tak zwaną obietnicą Moroniego zawartą w rozdziale dziesiątym Księgi Moroniego.
Wikipedia
IPA: ˌzajĩntɛrɛsɔˈvãnɨ, AS: zai ̯ĩnteresovãny
Wiktionary
rzecz. zainteresowanie n.
czas. zainteresować
Wiktionary
(2.1) zaciekawiony, zaintrygowany
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)
(1.1) oprawiać w karton
(1.2) muz. rozpocząć śpiew poprzez podanie tonu
Wiktionary
(1.2) Potem kapelmistrz zaintonuje pieśń „Boże, coś Polskę”.
(1.2) On wcale nie zaintonował żadnego hymnu.
Wiktionary
rzecz. zaintonowanie n.
czas. intonować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaintonować.
Wiktionary
czas. zaintonować dk.
Wiktionary
dawniej:
1. osadzić na tronie; intronizować;
2. zaintronizować się - wstąpić na tron
SJP.pl
zainteresować
SJP.pl
w medycynie: wprowadzić przez usta lub nos do krtani rurkę umożliwiającą oddychanie; intubować
SJP.pl
jednostka monetarna Zairu (obecnie: Demokratyczna Republika Konga) w latach 1971-1997
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. Demokratyczna Republika Konga
(1.2) hist. geogr. dawna nazwa rzeki Kongo
(1.3) jedna z 18 prowincji Angoli, znajdująca się w północno-zachodniej części kraju;
Wiktionary
Zair (fr. Zaïre), Republika Zairu (fr. République du Zaïre) – nazwa Demokratycznej Republiki Konga pod rządami prezydenta Mobutu Sese Seko, obowiązująca od 27 października 1971 do 17 maja 1997, używana także w odniesieniu do całego okresu jego rządów w państwie, od 24 listopada 1965.
Wikipedia
(1.1) Na rezultaty nie trzeba było długo czekać – na wschodni Zair spadła inwazja wojsk rwandyjskich i ugandyjskich.
Wiktionary
IPA: ˈzajir, AS: zai ̯ir
Wiktionary
rzecz. Zairczyk mos., Zairka ż., zair mrz.
przym. zairski
Wiktionary
obywatel Zairu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. obywatel Zairu
Wiktionary
rzecz. Zair mrz.
:: fż. Zairka ż.
przym. zairski
Wiktionary
(1.1) współcz. Kongijczyk (z Demokratycznej Republiki Konga)
Wiktionary
obywatelka Zairu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. obywatelka Zairu
Wiktionary
rzecz. Zair mrz.
:: fm. Zairczyk mos.
przym. zairski
Wiktionary
(1.1) współcz. Kongijka (z Demokratycznej Republiki Konga)
Wiktionary
1. przymiotnik od: Zair (Kongo, rzeka); kongijski;
2. przymiotnik od: Zair (dawna nazwa Demokratycznej Republiki Konga)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Zairem lub Zairczykami, dotyczący Zairu lub Zairczyków
Wiktionary
rzecz. Zair mrz., Zairczyk mos., Zairka ż.
Wiktionary
dawniej: partykuła podkreślająca prawdziwość wypowiadanej opinii; zaiste, naprawdę, rzeczywiście, w istocie, doprawdy
SJP.pl
partykuła
(1.1) daw. zaiste
Wiktionary
(1.1) w istocie
Wiktionary
dawniej, dziś podniośle: partykuła podkreślająca prawdziwość wypowiadanej opinii; naprawdę, rzeczywiście, istotnie, w istocie, doprawdy
SJP.pl
partykuła
(1.1) daw. partykuła podkreślająca prawdziwość wypowiadanego sądu
Wiktionary
(1.1) Metamorfoza to zaiste niezwykła.
Wiktionary
IPA: zaˈjistɛ, AS: zai ̯iste
Wiktionary
(1.1) naprawdę, doprawdy, zaprawdę, w rzeczy samej, w istocie
Wiktionary
książkowo: powstały, obecny
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) zacząć istnieć, pojawić się
(1.2) o osobie: stać się szerzej znanym, zacząć mieć znaczenie
Wiktionary
(1.2) Strasznie trudno mi było zaakceptować dziewczynę, młodą, ambitną, która chce zagrać, bo chce zaistnieć. Szukam więc ludzi, którzy zaistnienie mają już za sobą.
Wiktionary
rzecz. istny mos., zaistnienie n., istnienie n., istotność ż., istota ż., istotka ż., istotność ż.
czas. istnieć ndk.
przym. istny, istotny, istotowy, isty, nieistotny, niesamoistny, przeistoczony, przeistotny, samoistny
przysł. istotnie, iście, niesamoistnie, samoistnie
partyk. istotnie
zaim. istny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaistnieć.
Wiktionary
czas. istnieć ndk., zaistnieć dk.
rzecz. istnienie n., istotność ż.
Wiktionary
zapieprzać, zasuwać, zapierniczać; potocznie:
1. pędzić dokądś; śmigać, pruć, smarować,
2. ciężko pracować; harować, tyrać, orać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zaiwanić)
(1.1) pot. szybko biec
(1.2) pot. szybko pracować, szybko coś robić
Wiktionary
(1.1) Sportowiec nieźle zaiwaniał, dlatego był pierwszy na mecie.
(1.1) Tłumaczę jak człowiekowi, że do warsztatu na Karolkowej właśnie zaiwaniamy względem uszkodzenia rury.
(1.2) Kiedy na harmonii Feluś zaiwania, trzeba tańczyć, trzeba żyć.
Wiktionary
IPA: ˌzajiˈvãɲät͡ɕ, AS: zai ̯ivãńäć
Wiktionary
rzecz. zaiwanianie n., zaiwanienie n., Iwan m.
czas. zaiwanić dk.
Wiktionary
(1.1-2) pot. zapychać, zasuwać, grub. zapieprzać, wulg. zapierdalać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaiwaniać.
Wiktionary
IPA: ˌzajivãˈɲä̃ɲɛ, AS: zai ̯ivãńä̃ńe
Wiktionary
czas. zaiwaniać, zaiwanić
Wiktionary
potocznie: ukraść; podiwanić, podwędzić, podprowadzić
SJP.pl
czasownik dokonany (ndk. brak)
(1.1) pot. ukraść coś
(1.2) posp. dużo pożyczyć
czasownik dokonany (ndk. zaiwaniać)
(2.1) zrobić coś szybko, z zapałem
(2.2) opowiedzieć coś nieprawdziwego
Wiktionary
(1.1) Zaiwaniłem kumpeli cygara.
Wiktionary
IPA: ˌzajiˈvãɲit͡ɕ, AS: zai ̯ivãńić
Wiktionary
rzecz. zaiwanianie n., zaiwanienie n., Iwan m.
czas. zaiwaniać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|zaiwanić.
Wiktionary
IPA: ˌzajivãˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: zai ̯ivãńė̃ńe
Wiktionary
czas. zaiwanić, zaiwaniać
Wiktionary
uszczelnić przy pomocy iłu
SJP.pl
płochliwe zwierzę wielkości kota, poruszające się szybkimi skokami
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. zajmować)
(1.1) dokonany od|zajmować.
Wiktionary
Zając (Lepus) – rodzaj ssaków z rodziny zającowatych (Leporidae).
Wikipedia
IPA: ˈzajɔ̇̃ɲt͡ɕ, AS: zai ̯o̊̃ńć
Wiktionary
ims. zajęty
rzecz. zajęcie n.
czas. zajmować
przym. zajęty
Wiktionary
płochliwe zwierzę wielkości kota, poruszające się szybkimi skokami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leporidae|G. Fischer|ref=tak., rodzina ssaków lądowych z rzędu zajęczaków
forma rzeczownika.
(2.1) M. i W. lm. od: zając
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pierwotnie zające nie zamieszkiwały Australii i Nowej Zelandii.
Wiktionary
rzecz. zając mzw., zajączek mzw., zajęczaki lm nm.
przym. zajęczy
Wiktionary
(1.1) zającowate
Wiktionary
rząd roślinożernych ssaków łożyskowych; zajęczaki, czterosiekaczowce
SJP.pl
Zajęczaki, zającokształtne, czterosiekaczowce (Lagomorpha) – rząd roślinożernych ssaków łożyskowych z nadrzędu Euarchontoglires, dawniej zaliczanych do gryzoni, obejmujący szczekuszkowate (Ochotonidae), zającowate (Leporidae) oraz wymarłą rodzinę sarduszkowatych (Prolagidae).
Wikipedia
o cechach zającokształtnych (rząd ssaków)
SJP.pl
rodzina ssaków z rzędu zajęczaków, obejmująca około 60 gatunków; zające
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Leporidae|G. Fischer|ref=tak., rodzina ssaków lądowych z rzędu zajęczaków;
Wiktionary
Zającowate, zające (Leporidae) – rodzina ssaków z rzędu zajęczaków (Lagomorpha) obejmująca około 60 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Pierwotnie zającowate nie zamieszkiwały Australii i Nowej Zelandii.
Wiktionary
rzecz. zając mzw., zajączek mzw., zajęczaki lm nm., zajęczyca ż.
przym. zajęczy
Wiktionary
(1.1) zające
Wiktionary
o cechach zającowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
1. mały zając;
2. ruchoma plamka świetlna odbita od szkiełka lub lusterka;
3. gatunek podgrzybka;
4. popularna nazwa znaku zwycięstwa w postaci uniesionej dłoni z dwoma palcami ułożonymi w literę V
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: zając
(1.2) mały lub młody zając
(1.3) zool. nazwa systematyczna|Nesolagus|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny zającowatych;
(1.4) zool. zwierzę z rodzaju zajączków (1.3)
(1.5) kult. wielkanocny zwyczaj obdarowywania (zwykle dzieci) upominkami i słodyczami, których domniemanym dostarczycielem jest zając
(1.6) ruchome odbicie światła rzucane zwykle przez lusterko
(1.7) pot. bot. grzyb jadalny o aksamitnym kapeluszu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) W norze pod miedzą zajęczyca powiła trzy zajączki.
Wiktionary
IPA: zaˈjɔ̃n͇t͡ʃɛk, AS: zai ̯õṇček
Wiktionary
rzecz. zając mzw., zajęczyca ż., zającowate nmos., zające nmos.
przym. zajęczy, zajączkowy
Wiktionary
(1.5) zając wielkanocny
Wiktionary
myśliwy polujący głównie na zające
SJP.pl
potocznie: zajączkować się - mieszać się, mylić się, gmatwać się; kiełbasić się
SJP.pl
Zajączkówko (niem. Neu Sanskow) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie świdwińskim, w gminie Połczyn-Zdrój.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Zajączkówko, po jej zniesieniu w gromadzie Połczyn-Zdrój. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa koszalińskiego.
Wikipedia
Wikipedia