ogromny, bardzo dużych rozmiarów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kult. stanowiący wielką wartość dla kultury
(1.2) znacznych rozmiarów
Wiktionary
rzecz. monument mrz., monumentalizm mrz., monumentalność ż.
przysł. monumentalnie
Wiktionary
(1.1) pomnikowy, trwały, wspaniały, wybitny
(1.2) gigantyczny, olbrzymi, potężny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z monumentem, dotyczący monumentu
Wiktionary
rzecz. monument m.
Wiktionary
[czytaj: monca] miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina w północnych Włoszech, w Lombardii;
Wiktionary
Monza – miasto i gmina w północnych Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Monza i Brianza, położone nad rzeką Lambro.
Monza położona jest 12 km na północ od Mediolanu. Dziś produkuje się tu m.in. tkaniny i dywany. Wśród zabytków katedra gotycka z XIV wieku. W skarbcu katedry przechowywana jest korona Teodolindy w formie opaski ozdobionej 180 kamieniami szlachetnymi w pięciu rzędach. Korona datowana na 627 rok jest najstarszą zachowaną.
Wikipedia
(1.1) Spór przerodził się w otwartą wojnę, w której Mediolan, dowodzony przez Marka Viscontiego, odniósł zwycięstwo pod Monzą nad wojskami papieskimi ułatwiając tym samym Ludwikowi realizację planów politycznych na terenie Włoch.
(1.1) „Monaca di Monza”, to znaczy „Mniszka z Monzy". Monza to maleńkie historyczne miasteczko blisko Mediolanu. Tam rozegrała się ta historia, która dlatego dobrze jest znana we Włoszech, że Manzoni umieścił ją w swej słynnej powieści „Narzeczeni”.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Monza
* chorwacki: (1.1) Monza ż.
* francuski: (1.1) Monza
* rosyjski: (1.1) Монца ż.
* słoweński: (1.1) Monza ż.
* włoski: (1.1) Monza
źródła.
== Monza (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Monza
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
magmowa skała głębinowa
SJP.pl
Monzonit – obojętna skała magmowa typu głębinowego o strukturze drobnokrystalicznej lub średniokrystalicznej i barwie szarej lub ciemnoszarej. Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF monzonit zajmuje pole 8.
Dawne nazwy: gabro ortoklazowe, gabro syenitowe, gabrosyenit.
Wikipedia
[czytaj: MUDbord] zbiór inspiracji dotyczących danego przedsięwzięcia lub pomysłu, złożony ze zdjęć, cytatów, materiałów, przedmiotów itp.; mood board
SJP.pl
wielodźwiękowy syntezator muzyczny z grupy elektrofonów elektronicznych; syntezator Mooga
SJP.pl
Syntezator Mooga – określenie wspólne wszystkich analogowych syntezatorów zaprojektowanych przez Roberta Mooga lub wykonanych przez amerykańską firmę Moog Music, często używane też w przypadkach klonów oryginalnych instrumentów Mooga.
Syntezatory Mooga uznawane są za jedne z pierwszych popularnych i szeroko stosowanych instrumentów elektronicznych.
Wikipedia
1. dawna jednostka monetarna Korei;
2. dawna jednostka monetarna Japonii
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: mu:nis] członkowie Kościoła Zjednoczenia (znanego jako sekta Moona)
SJP.pl
[czytaj: munista] członek Kościoła Zjednoczenia (znanego jako sekta Moona)
SJP.pl
[czytaj: munistka] członkini Kościoła Zjednoczenia (znanego jako sekta Moona)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) astr. księżyc planetoidaanetoidy;
Wiktionary
(1.1) Pod koniec września br. próbnik wystrzelony przez amerykańską agencję kosmiczną NASA w ramach misji Double Asteroid Redirection Test (DART) uderzył w moonletkę (księżyc planetoidaanetoidy) Dimoprhos, okrążającą planetoidaanetoidę Didymos.
Wiktionary
[czytaj: munłok] figura taneczna, która zdobyła popularność w latach 80. za sprawą Michaela Jacksona
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa wulkaniczna wchodząca w skład Polinezji Francuskiej;
Wiktionary
Moorea – wyspa wulkaniczna w archipelagu Wysp Towarzystwa, wchodząca w skład Polinezji Francuskiej, położona 17 km na północny zachód od Tahiti. Wyspa ma powierzchnię 134 km² z ponad 16 tysiącami stałych mieszkańców (2007). Jest częścią gminy Moorea-Maiao, należącej do regionu Wysp Na Wietrze.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|tah|Moʻoera.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Mo'orea
* arabski: (1.1) موريا ż.
* białoruski: (1.1) Мурэа ż.
* francuski: (1.1) Moorea m.
* japoński: (1.1) furi|モーレア島|モーレアとう. (mōrea tō)
* litewski: (1.1) Murea
* perski: (1.1) موئورئا
* rosyjski: (1.1) Муреа ż.
* tahitański: (1.1) Moʻoera
* tajski: (1.1) โมโอเรอา
* urdu: (1.1) مووریا ż.
źródła.
== Moorea (język francuski.) ==
thumb|Moorea (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. Moorea
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|tah|Moʻoera.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Mo'orea
* arabski: (1.1) موريا ż.
* białoruski: (1.1) Мурэа ż.
* francuski: (1.1) Moorea m.
* japoński: (1.1) furi|モーレア島|モーレアとう. (mōrea tō)
* litewski: (1.1) Murea
* perski: (1.1) موئورئا
* rosyjski: (1.1) Муреа ż.
* tahitański: (1.1) Moʻoera
* tajski: (1.1) โมโอเรอา
* urdu: (1.1) مووریا ż.
źródła.
== Moorea (język francuski.) ==
thumb|Moorea (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. Moorea
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie: ścierka na kijku, służąca do czyszczenia podłóg
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = Międzynarodowa Organizacja Pracy;
(1.2) = miejsce obsługi podróżnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) MOP została utworzona 11 kwietnia 1919.
Wiktionary
IPA: mɔp, AS: mop
Wiktionary
potocznie: ścierka na kijku, służąca do czyszczenia podłóg; mop
SJP.pl
mospan;
1. dawniej: forma grzecznościowa odnosząca się do mężczyzn, równoważna dzisiejszemu "pan";
2. dawniej: ironiczne określenie szlachcica
SJP.pl
dawniej, zdrobnienie od: mopan
SJP.pl
mechaniczny pojazd jednośladowy, podobny do motoroweru
SJP.pl
o konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h; w niektórych krajach dopuszczona jest większa prędkość.
Wikipedia
gatunek nietoperza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Barbastella|Gray|ref=tak., rodzaj ssaków z podrodziny mroczków;
(1.2) pot. zool. nietoperz z rodzaju mopków (1.1)
(1.3) zdrobn. od: mops
(1.4) mały mops
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: mopka
Wiktionary
Mopek (Barbastella) – rodzaj ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Wikipedia
(1.2) U sklepienia zwisało kilkanaście mopków.
(1.4) Do przedziału weszła kobieta z jasnym mopkiem na ręku.
Wiktionary
rzecz. mopka ż., mops mzw., mopsica ż., mopsik mzw.
przym. mopsi, mopsowaty
Wiktionary
(1.4) mopsik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mot. motorower
Wiktionary
czyścić podłogę mopem
SJP.pl
pomieszczenie na sprzęt i środki do utrzymywania czystości
SJP.pl
skrót od:
1. Międzynarodowa Organizacja Pomocy Rewolucjonistom;
2. Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie
SJP.pl
rasa małych psów z charakterystycznie skróconą częścią twarzową głowy
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mɔps, AS: mops
Wiktionary
związany z mopsem, charakterystyczny dla mopsa
SJP.pl
szczenię mopsa; mopsię
SJP.pl
samica mopsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) suka mopsa
Wiktionary
(1.1) Ta mopsica oszczeniła się wczoraj.
Wiktionary
IPA: mɔpʲˈɕit͡sa, AS: mopʹśica
Wiktionary
rzecz. mopek mzw., mops, mopsik
przym. mopsi, mopsowaty
Wiktionary
szczenię mopsa; mopsiątko
SJP.pl
zdrobnienie od: mops
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: mops
Wiktionary
Mopsik (Promops) – rodzaj ssaków z podrodziny molosów (Molossinae) w obrębie rodziny molosowatych (Molossidae).
Wikipedia
(1.1) Moje mopsiki nigdy by tego nie zrobiły!
Wiktionary
IPA: ˈmɔpʲɕik, AS: mopʹśik
Wiktionary
rzecz. mopek mzw., mops m., mopsica ż.
przym. mopsi, mopsowaty
Wiktionary
przypominający mopsa, podobny do mopsa
SJP.pl
dawniej o dżumie, zarazie lub też o śmierci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. groźna zaraza u ludzi
(1.2) przest. epidemia wśród bydła lub trzody
Wiktionary
Mór (niem. Moor) – dwujęzyczne miasto w północno-zachodnich Węgrzech, w komitacie Fejér, w kotlinie między górami Vértes i Lasem Bakońskim, na zachód od Budapesztu. Liczy ponad 14,2 tys. mieszkańców (I 2011).
Wikipedia
(1.1) Całą okolicę zdziesiątkował mór.
Wiktionary
IPA: mur, AS: mur
Wiktionary
czas. mrzeć ndk., umierać ndk., umrzeć dk.
rzecz. pomór m.
przym. morowy
Wiktionary
(1.1) zaraza, epidemia, pandemia, daw. morowe powietrze; przen. dżuma
(1.2) pomór
Wiktionary
1. tkanina jedwabna lub wełniana o falisto mieniącym się deseniu;
2. w metryce antycznej: czas wymawiania sylaby krótkiej;
3. falisty układ włosów powstający u niektórych zwierząt tuż po ich urodzeniu;
4. rodzaj rozproszenia obrazu;
5. włoska gra hazardowa polegająca na odgadywaniu ilości jednocześnie pokazywanych palców dłoni przez dwóch graczy;
6. w starożytnej Sparcie: oddział piechoty lub kawalerii liczący od 500 do 1000 żołnierzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poligr. niepożądany efekt w postaci regularnych punktów lub wzorów, wskutek krzyżowania się co najmniej dwu siatek rastrowych;
(1.2) specjalna odmiana jedwabiu o dekoracyjnym, mieniącym się splocie;
(1.3) falisty układ włosów na skórze młodych zwierząt; w futrzarstwie również podobny wzór uzyskiwany sztucznie
(1.4) jedna z gier towarzyskich pochodząca z Włoch;
(1.5) jęz. jednostka iloczasu określająca „wagę” sylaby lub samogłoski;
(1.6) poznań. daw. zmora, duch
(1.7) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. ćma
(1.8) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. mara nocna
forma rzeczownika.
(2.1) M. lm. od moro
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na ulotkach które przyszły z drukarni wyszła nam mora w grafice.
(1.2) W zbiorach muzeum mamy zabytkowy ornat adamaszkowy z kolumną z mory i hierogramem IHS.
(1.4) Ludzie pachnący prażonym bobem, który nosili w zanadrzu, a przy tym wiecznie schrypnięci i spotnieli od gry w morę po rogach ulic i perystylach, nie zasługiwali w jego oczach na miano ludzi.
(1.4) Zgromadzone przy sąsiednim stole towarzystwo, oswoiwszy się z naszą obecnością, przystąpiło do przerwanej gry w morę.
(1.5) Każda długa samogłoska zajmuje dwie mory.
(1.6) Taka Mora co ludzi dusi, to się układzie w nocy na człowieka, język swój wsadzi w jego gębe i wszystkie śliny mu wycycka, że ino jak wiór w gardle mu ostanie. sic.
(2.1) W militarnym demobilu kupiłem sobie dwa mora.
Wiktionary
(1.1-3)
przym. morowy
(1.5)
rzecz. moratorium n.
przym. moratoryjny, morowy, jednomorowy, dwumorowy, trójmorowy, moraiczny
(1.6)
rzecz. morus m., zmora ż.
Wiktionary
(1.1) prążki moiré
(1.6) morus, zmora, zjawa, duch
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej:
1. pręga, smuga, pasmo na jaśniejszym tle;
2. zwierzę o sierści moręgowatej, pręgowanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Morąg – miasto w północnej Polsce, w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Morąg.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 12 757 mieszkańców.
Morąg leży na terenie krainy historycznej Prusy Górne w obszarze dawnych Prus Książęcych oraz na terenie dawnego pruskiego terytorium plemiennego Pogezania. Niekiedy, zwłaszcza w okresie PRL, bywał zaliczany do szeroko rozumianego Powiśla. Dawniej siedziba powiatu morąskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. olsztyńskiego.
Wikipedia
IPA: ˈmɔrɔ̃ŋk, AS: morõŋk
Wiktionary
rzecz. morążanin m., morążanka ż.
przym. morąski
Wiktionary
o zwierzęciu, o jego sierści: mający ciemniejsze pasy na jaśniejszym tle; pręgowany; moręgowaty
SJP.pl
Moraków – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Góra Świętej Małgorzaty.
Wieś dóbr prestymonialnych kapituły kolegiaty łęczyckiej Morakowo, położona była w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Morakówko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Gołańcz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Zobacz też: Morakowo
Wikipedia
Morakowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Gołańcz.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
duch bojowy, wola walki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czyjaś gotowość do wypełniania obowiązków, znoszenia trudów i niebezpieczeństw, także poczucie odpowiedzialności i wiara w sukces, często w odniesieniu do służby wojskowej: duch bojowy i wola walki
(1.2) czyjaś ogólna postawa moralna
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. i W. lp. od morał
Wiktionary
Morale − postawa charakteryzująca się zmotywowaniem do wypełniania obowiązków i zadań, nawet wobec pojawiających się trudności i niebezpieczeństw. Także wola walki, odporność psychiczna na niedogodności, poczucie odpowiedzialności za podjęte zadanie i wiara w jego sukces. Termin stosowany przede wszystkim w instytucjach wojskowych, lecz także w biznesie i sporcie.
Wikipedia
(1.1) Po wczorajszej masakrze morale w oddziale znacznie spadło.
Wiktionary
IPA: mɔˈralɛ, AS: morale
Wiktionary
rzecz. moralizm mrz., moralizatorka ż., moralizator mos., moralistyka ż., moralizatorstwo n., moralistka ż., moralista m., moralność ż., morał m., moralizowanie n., moralitet m.
czas. moralizować ndk.
przym. moralizatorski, moralnościowy, moralitetowy
przysł. moralnie, niemoralnie
Wiktionary
Wikipedia
utwory literackie o charakterze filozoficzno-pouczającym
SJP.pl
Moralia – krótkie utwory o charakterze filozoficznym i pouczającym.
Do autorów tego typu dzieł można zaliczyć między innymi Plutarcha, Erazma z Rotterdamu i Wacława Potockiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od morał
Wiktionary
rzecz. morał m.
Wiktionary
1. człowiek głoszący surowe zasady moralne i wzywający do ich przestrzegania;
2. twórca zajmujący się zagadnieniami moralności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek wskazujący innym, jak mają postępować, głoszący surowe zasady moralne
(1.2) filozof lub pisarz zajmujący się zagadnieniami moralności
Wiktionary
Moralność – zbiór zasad (norm), które określają, co jest dobre, a co złe.
Wikipedia
(1.1) Nie bądź moralistą, młodzi muszą się wyszumieć.
Wiktionary
IPA: ˌmɔraˈlʲista, AS: moralʹista
Wiktionary
rzecz. moralistyka ż., moralizm mrz., moralność ż., moralizatorstwo n., moralizator mos., moralizatorka ż., morale n.
:: fż. moralistka ż.
czas. moralizować ndk., umoralniać ndk., umoralnić dk.
przym. moralny, moralizatorski, moralnościowy
przysł. moralnie
Wiktionary
(1.1) moralizator, kaznodzieja, mentor, rezoner
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pouczająca innych o zasadach moralności
Wiktionary
(1.1) Ciotka Anetta to moralistka, nie pozwala naszemu kuzynowi oglądać telewizji.
Wiktionary
rzecz. moralistyka ż., moralizm m., moralność ż., moralizatorstwo n., moralizator m., moralizatorka ż., morale n.
:: fm. moralista m.
czas. moralizować ndk., umoralniać ndk., umoralnić dk.
przym. moralny, moralizatorski, moralnościowy
przysł. moralnie
Wiktionary
1. związany z tym, co jest właściwe, a co niewłaściwe pod względem moralnym;
2. pouczający w sposób przesadny o tym, co jest właściwe pod względem moralnym; moralizatorski, moralizujący
SJP.pl
1. propagowanie, często natrętne, zasad moralnych; moralizatorstwo;
2. w filozofii: koncentracja na zagadnieniach moralnych, zagadnieniach wartościujących dobro i zło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krzewienie zasad moralnych
(1.2) filoz. obszar refleksji filozoficznej dotyczącej moralności
Wiktionary
(1.1) Ze względu na swą dość oryginalną moralistykę Prodikos znajduje się na marginesie sofistyki.
Wiktionary
rzecz. moralizm mrz., moralność ż., moralizatorstwo n., moralizowanie n., moralista mos., moralistka ż., moralizator mos., moralizatorka ż., morale n.
czas. moralizować ndk., umoralniać ndk., umoralnić dk.
przym. moralny, moralizatorski, moralistyczny
przysł. moralnie, moralizatorsko
Wiktionary
(1.1) pouczanie, kaznodziejstwo, moralizatorstwo, moralizowanie, mentorstwo
Wiktionary
gatunek literacki o charakterze moralistyczno-dydaktycznym, posługujący się alegorią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. średniowieczny dramat moralizatorski;
(1.2) liter. film. dzieło o przesłaniu moralizującym
Wiktionary
Moralitet – gatunek dramatyczny o tematyce religijnej, ukształtowany w XIV wieku na północy Europy. Moralitety ukazywały dzieje jednostkowego bohatera, wybierającego pomiędzy złem a dobrem, potępieniem a zbawieniem.
Bohater moralitetu pozbawiony był wszelkich cech jednostkowych, narodowych itp. i stanowił uosobienie całej ludzkości. Ważnym elementem utworu była psychomachia, w której o duszę bohatera walczyły personifikacje cnót i występków (np. Dobro, Zło, Zawiść, Wiara, Pycha itp.); zależnie od wyniku tej walki i dokonanych przez bohatera wyborów, uzyskiwał on albo Boskie miłosierdzie i zbawienie, albo zostawał skazany na piekielne męki. Przesłanie miało być uniwersalne, moralitety unikały więc wszelkich konkretów, zarówno w określeniu miejsca akcji, jak i konstrukcji bohatera.
Wikipedia
(1.1) Bohater moralitetu pozbawiony był wszelkich cech jednostkowych, narodowych itp. i stanowił uosobienie całej ludzkości.
Wiktionary
IPA: ˌmɔraˈlʲitɛt, AS: moralʹitet
Wiktionary
rzecz. morale n., moralność ż., moralizatorstwo n., moralizowanie n., morał mrz., moralitetowość ż.
przym. moralitetowy, moralny, moralnościowy
przysł. moralitetowo, moralnie
czas. moralizować
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z moralitetem, dotyczący moralitetu, występujący w moralitecie
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakterystyczny dla moralitetu
Wiktionary
rzecz. moralitet mrz., morał mrz., morale n., moralność ż.
przysł. moralitetowo
Wiktionary
1. utwór literacki lub fragment tekstu o charakterze moralizującym;
2. dawniej: prawienie morałów; moralizowanie, moralizatorstwo, pouczanie, upominanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) utwór o charakterze moralizującym
(1.2) daw. moralizowanie
Wiktionary
rzecz. moralizowanie n., moralność ż.
Wiktionary
ten, kto moralizuje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba mająca tendencję do moralizowania
Wiktionary
(1.1) Edek to straszny moralizator, nieustannie nas poucza.
Wiktionary
rzecz. moralistyka ż., moralizm mrz., moralność ż., moralizatorstwo n., moralizowanie n., moralista mos., moralistka ż., morale n.
:: fż. moralizatorka ż.
czas. moralizować ndk., umoralniać ndk., umoralnić dk.
przym. moralny, moralizatorski, moralnościowy
przysł. moralnie, moralizatorsko
Wiktionary
(1.1) moralista, mentor, kaznodzieja
Wiktionary
kobieta, która moralizuje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta mająca tendencję do moralizowania
Wiktionary
(1.1) Ewka to straszna moralizatorka, ciągle nas poucza.
Wiktionary
rzecz. moralistyka ż., moralizm mrz., moralność ż., moralizatorstwo n., moralista mos., moralistka ż., morale n., moralniak m., moralizowanie n., umoralnianie n., umoralnienie n.
:: fm. moralizator mos.
czas. moralizować ndk., umoralniać ndk., umoralnić dk.
przym. moralny, moralizatorski, moralnościowy, niemoralny
przysł. moralnie, moralizatorsko
Wiktionary
pouczający w sposób przesadny o tym, co jest właściwe pod względem moralnym; moralistyczny, moralizujący
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z moralizatorstwem, dotyczący moralizatorstwa
Wiktionary
rzecz. moralizm mrz., moralistyka ż., moralność ż., moralizatorstwo n., moralizowanie n., moralista mos., moralistka ż., moralizator mos., moralizatorka ż., morale n.
czas. moralizować ndk., umoralniać ndk., umoralnić dk.
przym. moralny, moralistyczny
przysł. moralnie, moralizatorsko
Wiktionary
prawienie morałów; pouczanie, upominanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prawienie morałów
(1.2) skłonność do moralizowania
Wiktionary
Moralizatorstwo − odmiana moralistyki, uważana za skrajną, cechująca się tym, że zazwyczaj wywołuje skutki przeciwne od zamierzonych. W savoir-vivre tym pejoratywnym słowem określa się potocznie także natrętne, dokuczliwe upominanie kogoś lub czyjąś skłonność do prawienia morałów. Pojęcie to występuje również w nauce o literaturze, jako cecha dydaktycznych utworów literackich np. w okresie średniowiecza, oświecenia lub baroku lub pewnych gatunków, np. bajek.
Wikipedia
(1.2) Jego moralizatorstwo doprowadza mnie do szału.
Wiktionary
rzecz. moralizm mrz., moralistyka ż., moralność ż., morale n., morał mrz., moralitet mrz., moralista mos., moralistka ż., moralizator mos., moralizatorka ż., moralizowanie n.
czas. moralizować ndk.
przym. moralny, niemoralny, moralnościowy, moralizatorski
przysł. moralnie
Wiktionary
pogląd uznający wartości moralne za najwyższe, a dobro moralne za główną lub jedyną wytyczną ludzkiego postępowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uważanie moralności jako najważniejszego dyktatu w życiu
(1.2) filoz. doktryna filozoficzna uznająca moralizm (1.1)
Wiktionary
rzecz. moralistyka ż., moralność ż., moralizatorstwo n., moralizowanie n., moralista mos., moralistka ż., moralizator mos., moralizatorka ż., morale n.
czas. moralizować ndk., umoralniać ndk., umoralnić dk.
przym. moralny, moralizatorski, moralistyczny
przysł. moralnie, moralizatorsko
Wiktionary
prawić morały; pouczać, upominać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) poddawać procesowi umoralnienia, prawić morały
Wiktionary
(1.1) Stara nauczycielka moralizowała kilka pokoleń.
Wiktionary
rzecz. moralizm mrz., moralistyka ż., moralność ż., morale n., morał mrz., moralitet mrz., moralista mos., moralistka ż., moralizatorstwo n., moralizator mos., moralizatorka ż., moralizowanie n.
przym. moralny, niemoralny, moralnościowy, moralizatorski
przysł. moralnie
Wiktionary
(1.1) umoralniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pouczanie o normach moralnych, strofowanie w sprawach moralności
Wiktionary
(1.1) Jej troska o nas polegała na ciągłym moralizowaniu, które doprowadzało do szału.
Wiktionary
rzecz. moralizacja ż., moralizm mrz., moralistyka ż., moralność ż., morale n., morał mrz., moralitet mrz., moralista mos., moralistka ż., moralizatorstwo n., moralizator mos., moralizatorka ż.
czas. moralizować ndk.
przym. moralny, niemoralny, moralnościowy, moralizatorski
przysł. moralnie, moralizatorsko
Wiktionary
prawić morały; pouczać, upominać
SJP.pl
emblemat z motywem patriotycznym, będący dopełnieniem odzieży i akcesoriów militarnych
SJP.pl
potocznie: poczucie winy po zrobieniu czegoś niewłaściwego; kac moralny
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób zgodny z moralnością
Wiktionary
IPA: mɔˈralʲɲɛ, AS: moralʹńe
Wiktionary
rzecz. moralizm mrz., moralistyka ż., moralność ż., morale n., morał mrz., moralitet mrz., moralista mos., moralistka ż., moralizatorstwo n., moralizator mos., moralizatorka ż., moralizowanie n.
czas. moralizować ndk.
przym. moralny, niemoralny, moralnościowy, moralizatorski
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: moralnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: moralny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący moralności osadzonej w kontekście społecznym, dotyczący socjologii moralności
Wiktionary
dotyczący moralności religijnej
SJP.pl
zespół powszechnie uznanych warunków, poglądów na wartości, na dobro i zło, przekonań, które wartościują określone działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór zasad postępowania zgodnych z tym, co jest dobre, prawidłowe, nieszkodliwe;
Wiktionary
Moralność – zbiór zasad (norm), które określają, co jest dobre, a co złe.
Wikipedia
(1.1) Część komentatorów zwraca uwagę, że poczucie moralności w Chile podlega głębokim zmianom.
Wiktionary
IPA: mɔˈralnɔɕt͡ɕ, AS: moralność
Wiktionary
rzecz. moralizacja ż., moralizatorka ż., moralizator mos., moralizm m., moralistyka ż., moralizatorstwo n., moralista m., moralistka ż., moralitet m., morał mrz., morale n., moralizowanie n.
czas. moralizować ndk.
przym. moralny, moralistyczny, moralizatorski, moralnościowy
przysł. moralnie, moralistycznie, moralizatorsko
Wiktionary
(1.1) etyczność
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z moralnością, dotyczący moralności
Wiktionary
(1.1) Wysoce moralnościowy ton, jaki jest nadawany poszukiwaniu zbrodniarzy sprzed pół wieku, do mnie nie przemawia.
Wiktionary
rzecz. moralność ż., morale n., morał mrz., moralitet mrz., moralista mos., moralistka ż., moralizatorstwo n., moralizator mos., moralizatorka ż., moralizowanie n.
czas. moralizować ndk.
przym. moralny
przysł. moralnie
Wiktionary
teologiczny w perspektywie moralnej
SJP.pl
1. dotyczący moralności;
2. postępujący w sposób uznawany za dobry i właściwy, zgodny z moralnością
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący moralności, opisujący moralność
(1.2) postępujący w sposób uczciwy, szlachetny, zgodny z moralnością
Wiktionary
(1.1) – Miast frasować się losem ubogich dziadów – odezwał się znowu demeryt – i przeżywać rozterki moralne, użyłbyś raczej swych talentów celem odnalezienia drogi.
Wiktionary
IPA: mɔˈralnɨ, AS: moralny
Wiktionary
rzecz. amoralista mos., amoralistka ż., amoralizm mrz., amoralność ż., moralizm mrz., moralistyka ż., moralność ż., moralista ż., moralistka ż., moralizatorstwo n., moralizator mos., moralizatorka ż., moralitet mrz., morał mrz., moralizowanie n.
czas. moralizować ndk., umoralniać ndk., umoralnić dk.
przym. amoralny, moralizatorski, moralnościowy, niemoralny
przysł. moralnie
Wiktionary
(1.1) etyczny
(1.2) uczciwy, dobry
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Morąg
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Morąga, związany z Morągiem, pochodzący z Morąga
Wiktionary
rzecz. Morąg mrz., morążanin m., morążanka ż.
Wiktionary
odroczenie terminu płatności zobowiązań
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. czasowe wstrzymanie określonych działań ze względu na szczególne okoliczności
Wiktionary
Moratorium (łac. moratorius, zwlekający) – zawieszenie, tymczasowe wstrzymanie. Pojęcie stosowane najczęściej w znaczeniu prawniczym: zawieszenie obowiązku świadczeń płatności, np. odsetek kredytu, zmiana formy zapłaty lub terminu. Uzgodnione prawnie na czas określony z powodu wyjątkowych okoliczności.
W erystyce: zawieszenie dyskusji w sytuacji, gdy żadna ze stron sporu nie jest w stanie przekonać do swoich poglądów drugiej strony.
Wikipedia
(1.1) Optymizmu łupkoentuzjastów nie popsuł zatem ani wprowadzony właśnie zakaz wydobycia gazu łupkowego we Francji, ani przedłużenie moratorium obowiązującego w amerykańskim stanie Nowy Jork, ani rosnący w Kanadzie opór przed łupkowym przemysłem, a szczególnie przed najniebezpieczniejszą metodą szczelinowania hydraulicznego, która ma być stosowana w Polsce.
Wiktionary
IPA: ˌmɔraˈtɔrʲjũm, AS: moratorʹi ̯ũm
Wiktionary
przym. moratoryjny
Wiktionary
przymiotnik od: moratorium
SJP.pl
[czytaj: morawja] nazwisko, m.in. Alberto Moravia (właściwie: Alberto Pincherle; 1907-1990) - pisarz włoski
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Kantony w Kostaryce:
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. miasto w Australii;
3. lewy dopływ Dunaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w środkowej Europie, lewy dopływ Dunaju
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mɔˈrava, AS: morava
Wiktionary
rzecz. Morawy nmos., Morawka ż., Morawski mos., Pomorawie n., Morawica ż.
przym. morawski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Moraw (krainy)
SJP.pl
mieszkanka Moraw (krainy)
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce;
3. rzeka w Polsce;
4. rzeka w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka we wschodnich Czechach, prawy dopływ Opawy
Wiktionary
Morawica – miasto w Polsce położone w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, siedziba gminy Morawica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Morawica uzyskała prawa miejskie z dniem 1 stycznia 2017.
Znajduje tu się kopalnia wapienia Morawica.Znajduje sie tu Świętokrzyskie Centrum Psychiatrii w Morawicy
Wikipedia
rzecz. Morawiecki mos., Morawiecka ż., Morawa ż.
przym. morawicki, nadmorawicki
Wiktionary
przymiotnik od: Morawica
SJP.pl
mieszkaniec Morawicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Morawicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. etn. członek historycznej grupy etnicznej zamieszkującej okolice Owsiszcza i Kietrza na Śląsku;
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Po drugiej wojnie światowej Morawców uznano za ludność polską i pozwolono im pozostać.
Wiktionary
rzecz. Morawy lm nm.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na ziemi kłodzkiej, dopływ Białej Lądeckiej;
(1.2) geogr. adm. osiedle w południowej części Stronia Śląskiego;
(1.3) metonimia szpital psychiatryczny działający w części osiedla Morawka (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Morawy nmos., Morawa ż., Morawski mos.
przym. morawski
Wiktionary
→ Morawy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Morawami, dotyczący Moraw, pochodzący z Moraw
(1.2) związany z rzeką Morawa, dotyczący rzeki Morawa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mɔˈravsʲci, AS: moravsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Morawka ż., Morawy nmos., Morawa ż., Morawianin m., Morawec m., Morawianka ż.
przym. nadmorawski
Wiktionary
→ Morawy
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
kraina historyczna we wschodnich Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w Czechach, w dorzeczu Morawy i górnej Odry;
forma rzeczownika.
(2.1) plural|Morawa.
Wiktionary
Morawy (cz. Morava, łac. Moravia, niem. Mähren) – kraina historyczna we wschodniej części Czech o powierzchni 22 348,87 km², jedna z trzech krain wchodzących w skład tego państwa (obok Czech i Śląska Czeskiego).
Wikipedia
(1.1) Morawy graniczą z Czechami, Dolną Austrią, Słowacją i Śląskiem.
(1.1) Zasięg oddziaływania Jasnej Góry przekraczał granice Rzeczypospolitej – pielgrzymowano ze Śląska, Prus, Moraw, Czech a nawet z Węgier.
Wiktionary
IPA: mɔˈravɨ, AS: moravy
Wiktionary
rzecz. Morawianin m., Morawianka ż., Morawiec m., Morawa ż., Morawka ż.
przym. morawski, podmorawski
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Morawijo.
Wiktionary
mieszkaniec miasta Morąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Morąga
(1.2) osoba pochodząca z Morąga, urodzona w Morągu
Wiktionary
(1.1) Morążanie pokonali ostródzian 4:1.
(1.1) Te wstrętne morążany znowu z nami wygrały.
Wiktionary
rzecz. Morąg m.
:: fż. morążanka ż.
przym. morąski
Wiktionary
mieszkanka miasta Morąg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Morąga
(1.2) kobieta pochodząca z Morąga, urodzona w Morągu
Wiktionary
rzecz. Morąg m.
:: fm. morążanin m.
przym. morąski
Wiktionary
wniosek o charakterze pouczającym, który można wyciągnąć z jakiegoś wydarzenia lub sytuacji, formułowany i umieszczany w literaturze dydaktycznej (np. bajkach, przypowieściach) zazwyczaj na końcu utworu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zwięzły, pouczający wniosek podsumowujący
Wiktionary
Morał – uwaga, nauka umoralniająca; puenta końcowa o charakterze pouczającym, objaśniająca symbolikę zdarzeń przedstawionych w utworze literackim, zwykle w bajce. Ma postać zwięzłego, abstrakcyjnego sądu, zakazu lub nakazu. Morał wysłowiony mieści się zwykle na końcu utworu (gr. epimythion); czasami stanowi także formułę początkową wypowiedzi (gr. promythion).
Wikipedia
IPA: ˈmɔraw, AS: morau̯
Wiktionary
rzecz. moralizatorstwo n., moralizowanie n., moralność ż., moralitet m., moralista m., moralistka ż., umoralnianie n., umoralnienie n., morale n., moralik mrz.
czas. moralizować, umoralniać ndk., umoralnić dk.
przym. moralny, niemoralny, moralitetowy, moralnościowy
przysł. moralnie, niemoralnie
Wiktionary
(1.1) nauczka, wniosek, nauka, pouczenie
Wiktionary
wniosek o charakterze pouczającym, który można wyciągnąć z jakiegoś wydarzenia lub sytuacji, formułowany i umieszczany w literaturze dydaktycznej (np. bajkach, przypowieściach) zazwyczaj na końcu utworu
SJP.pl
[czytaj: morbideca, morbidecca lub morbidettsa] w plastyce: zmysłowa subtelność w kolorach ciała
SJP.pl
określenie wykonawcze: delikatnie, łagodnie
SJP.pl
środek do przeprowadzania eutanazji zwierząt
SJP.pl
Pentobarbital – organiczny związek chemiczny z grupy barbituranów, stosowany jako lek nasenny i uspokajający (ATC N05CA). Jest objęty Konwencją o substancjach psychotropowych z 1971 roku (wykaz III). W Polsce jest zaliczona do substancji psychotropowych grupy III-P.
Związek ten używany jest w niektórych stanach USA do wykonywania wyroków kary śmierci. Jest substancją czynną preparatu Morbital stosowanego do eutanazji psów i kotów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Morcinek (do 1993 r. Marcinek, dodatkowa nazwa w j. niem. Morczinek) – przysiółek wsi Stare Budkowice, położony w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Murów.
Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Stare Budkowice.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przestępstwo, które polega na odebraniu człowiekowi życia; morderstwo, zabójstwo
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) = Małopolski Ośrodek Ruchu Drogowego
Wiktionary
Zabójstwo – przestępstwo umyślne uśmiercenia człowieka.
Przepisy różnych państw wyróżniają odmiany zabójstwa; część jest znana jako morderstwo. W uzusie językowym zabójstwo, morderstwo i mord funkcjonują podobnie – słowniki definiują je niemal identycznie i nazywają synonimami. Znaczenie tych słów bywa szersze – niektóre definicje nie wspominają, że sprawca:
Wikipedia
1. przednia część zwierzęcej głowy; pysk, paszcza;
2. wulgarne: twarz, usta ludzkie; gęba, kufa, papa, paszcza, pysk, ryj, ryło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. przednia część głowy zwierzęcia
(1.2) pot. grub. twarz lub usta człowieka
wykrzyknik
(2.1) grub. zamknij się!, stul pysk!
Wiktionary
Morda – wieś w Anglii, w hrabstwie Shropshire. Leży 26 km na północny zachód od miasta Shrewsbury i 249 km na północny zachód od Londynu.
Wikipedia
(1.1) Czarna krowa w kropki bordo gryzła trawę kręcąc mordą.
(1.2) Chcesz w mordę!?
(2.1) Morda tam (…), siedzieć w tym sejmie i kraść dalej (…)!
Wiktionary
IPA: ˈmɔrda, AS: morda
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. mordka ż., mordeczka ż., morduchna ż.
przym. mordziasty
Wiktionary
(1.1) pysk
(1.2) gęba, ryj, sznupa, jadaczka
(2.1) morda w kubeł!, stul mordę!, zamknij mordę!, zamknij się!
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
barwnik zaprawowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: mający dużą, pełną twarz; mordziasty
SJP.pl
mający dużą, okrągłą, pełną twarz; mordziasty
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
żydowskie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.
Wiktionary
Mordechaj (hebr. מרדכי) – imię męskie pochodzenia żydowskiego.
Wikipedia
(1.1) Szlomo z Mordechajem dzielnie walczyli w powstaniu.
Wiktionary
zdrobnienie od: mordka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: mordka
Wiktionary
IPA: mɔrˈdɛt͡ʃka, AS: mordečka
Wiktionary
rzecz. morda ż., mordka ż., morduchna ż.
wykrz. morda
Wiktionary
(1.1) morduchna
Wiktionary
coś bardzo męczącego, wyczerpującego; udręka, męczarnia, utrudzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. coś bardzo męczącego i wyczerpującego
Wiktionary
(1.1) Wszystko wskazuje na to, że mordęga mieszkańców posesji przy tej ulicy skończy się w tym roku.
Wiktionary
(1.1) udręka, męczarnia, męka, mordownia
Wiktionary
pieszczotliwie: morda; mordunia, morduchna, mordusia, mordeczka
SJP.pl
ozdobnik muzyczny, szybka wymiana nuty z sąsiednią górną lub dolną nutą
SJP.pl
Mordent (wł. mordente 'kąsający, ostry') – rodzaj ozdobnika polegającego na wykonaniu w krótkich wartościach rytmicznych przejścia melodii z nuty głównej na nutę odległą o interwał sekundy wielkiej lub małej i powrocie na nutę główną, wykonywaną jako długa wartość rytmiczna. Rozróżnia się mordent górny (dźwięk zdobiący sąsiaduje z nutą główną od góry), oznaczany znakiem nieprzekreślonym, i dolny (analogicznie od dołu), oznaczany przekreślonym znakiem. Mordent górny może być zagrany od nuty zdobiącej – wtenczas wykonuje się nutę zdobiącą, nutę główną i ponownie nutę zdobiącą jako krótkie wartości rytmiczne, a następnie nutę główną jako długą wartość rytmiczną. Mordent rozpoczyna nuta akcentowana.
Wikipedia
przestępca dokonujący morderstwa, zabójstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. osoba, która popełniła morderstwo
Wiktionary
Zabójstwo – przestępstwo umyślne uśmiercenia człowieka.
Przepisy różnych państw wyróżniają odmiany zabójstwa; część jest znana jako morderstwo. W uzusie językowym zabójstwo, morderstwo i mord funkcjonują podobnie – słowniki definiują je niemal identycznie i nazywają synonimami. Znaczenie tych słów bywa szersze – niektóre definicje nie wspominają, że sprawca:
Wikipedia
(1.1) Morderca tej osoby siedzi w więzieniu.
Wiktionary
IPA: mɔrˈdɛrt͡sa, AS: morderca
Wiktionary
rzecz. mord m., morderstwo n., mordowanie n.
:: fż. morderczyni ż.
czas. zamordować dk., pomordować dk., mordować ndk.
przym. morderczy
przysł. morderczo
Wiktionary
(1.1) zabójca; daw. mężobójca
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób morderczy, pozbawiający życia
Wiktionary
rzecz. zamordowanie n., pomordowanie n., mordowanie n., morderstwo n., mord mrz., morderca mos., morderczyni ż.
przym. morderczy
czas. mordować, pomordować, zamordować
Wiktionary
(1.1) zabójczo
Wiktionary
1. związany z morderstwem lub mordercą; zbrodniczy;
2. skrajnie męczący, pozbawiający sił; wyczerpujący, wycieńczający
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący mordercy lub mordu
(1.2) pozbawiający sił, wyniszczający organizm
Wiktionary
rzecz. mord mrz., morderca mos., morderczyni ż., morderstwo n., mordownia ż., mordowanie n., pomordowanie n., zamordowanie n.
czas. zamordować, pomordować, mordować ndk.
przysł. morderczo
Wiktionary
(1.1) zabójczy
(1.2) katorżniczy, męczący, szkodliwy, wyczerpujący
Wiktionary
kobieta, która dokonała mordu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. forma żeńska od morderca
Wiktionary
(1.1) Księżna okazała się okrutną morderczynią.
Wiktionary
IPA: ˌmɔrdɛrˈt͡ʃɨ̃ɲi, AS: morderčỹńi
Wiktionary
rzecz. morderstwo n., mord m., mordowanie n., zamordowanie n., wymordowanie n., pomordowanie n.
:: fm. morderca m.
czas. mordować ndk., zamordować dk., wymordować dk., pomordować dk.
przym. morderczy
przysł. morderczo
Wiktionary
(1.1) zabójczyni
Wiktionary
przestępstwo, które polega na odebraniu człowiekowi życia; mord, zabójstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przestępstwo polegające na celowym odebraniu komuś życia
Wiktionary
Zabójstwo – przestępstwo umyślne uśmiercenia człowieka.
Przepisy różnych państw wyróżniają odmiany zabójstwa; część jest znana jako morderstwo. W uzusie językowym zabójstwo, morderstwo i mord funkcjonują podobnie – słowniki definiują je niemal identycznie i nazywają synonimami. Znaczenie tych słów bywa szersze – niektóre definicje nie wspominają, że sprawca:
Wikipedia
(1.1) Mówiąc językiem prawa karnego, morderstwo jest kwalifikowanym typem zabójstwa.
Wiktionary
IPA: mɔrˈdɛrstfɔ, AS: morderstfo
Wiktionary
rzecz. mord m., morderca m., morderczyni ż., mordowanie n., zamordowanie n., wymordowanie n., pomordowanie n.
czas. pomordować, mordować ndk., zamordować dk., wymordować dk.
przym. morderczy
przysł. morderczo
Wiktionary
(1.1) mord, zabójstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. kurs względem wiatru, w którym nie może poruszać się jednostka o napędzie żaglowym;
Wiktionary
Kąt martwy – w żeglarstwie jest to taki kąt kursowy względem wiatru, w którym nie może poruszać się jednostka o napędzie żaglowym, ponieważ wiatr nie wytwarza odpowiedniej siły nośnej na żaglu. Na rysunku zaznaczony kolorem czerwonym.
"Szerokość" kąta martwego nie jest stała, a zależy ona od siły wiejącego wiatru, typu łodzi oraz użytego ożaglowania. Np. żaglowce rejowe mają o wiele szerszy kąt martwy niż żaglowce z ożaglowaniem łacińskim (trójkątnym)
Wikipedia
(1.1) kąt martwy
Wiktionary
1. pysk małego zwierzęcia; pyszczek;
2. o twarzy lub ustach dziecka; buzia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: morda
(1.2) pysk małego zwierzęcia
(1.3) pieszcz. twarz, buzia dziecka
Wiktionary
IPA: ˈmɔrtka, AS: mortka
Wiktionary
rzecz. morda ż., mordeczka ż., morduchna ż.
wykrz. morda
Wiktionary
(1.2) pyszczek
(1.3) buźka
Wiktionary
1. przednia część zwierzęcej głowy; pysk, paszcza;
2. wulgarne: twarz, usta ludzkie; gęba, kufa, papa, paszcza, pysk, ryj, ryło
SJP.pl
pospolicie: bójka, bicie po twarzy; gębobicie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posp. bijatyka, bójka, zwłaszcza z uderzaniem się po twarzy
Wiktionary
(1.1) Wiech to stanowczo niedoceniony pisarz pierwszej klasy, który zdołał opisać bodaj tysiąc razy pijaństwo i mordobicie, za każdym razem inaczej.
Wiktionary
IPA: ˌmɔrdɔˈbʲit͡ɕɛ, AS: mordobʹiće
Wiktionary
(1.1) rzad. mordopranie
Wiktionary
żartobliwie:
1. fotografia przedstawiająca twarz;
2. fotograf robiący zdjęcia ludziom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pot. ciągliwy miękki cukierek, krówka
Wiktionary
(1.1) Na podłogę spadły trzy mordokleje.
Wiktionary
rzecz. mordoklejka ż.
Wiktionary
(1.1) mordoklejka, ciągutka
Wiktionary
potocznie: cukierek o miękkiej, ciągliwej konsystencji; ciągutek, ciągutka, mordoklejek
SJP.pl
potocznie: cukierek o miękkiej, ciągliwej konsystencji; ciągutek, ciągutka, mordoklejek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pot. krówka (cukierek)
(1.2) gwara. żołnierska: ser topiony
Wiktionary
(1.1) Kupmy pół kilo mordoklejek.
Wiktionary
IPA: ˌmɔrdɔkˈlɛjka, AS: mordoklei ̯ka
Wiktionary
rzecz. mordokleja ż.
Wiktionary
(1.1) mordokleja, ciągutka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwara. sport. żart. boks
Wiktionary
IPA: ˌmɔrdɔplaˈstɨka, AS: mordoplastyka
Wiktionary
rzadko, wulgarnie: bójka, bicie po twarzy; mordobicie
SJP.pl
Mordor; przenośnie:
1. męczarnia, mordęga;
2. tyrania;
3. niebezpieczne miejsce
SJP.pl
Mordor (sin. Czarny Kraj, qya. Kraj Cienia) – w legendarium Tolkiena kraina w Śródziemiu, siedziba złego Saurona.
Wikipedia
1. popełniać morderstwo;
2. powodować zmęczenie, męczyć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zamordować)
(1.1) pozbawiać życia, zwłaszcza w okrutny sposób
czasownik zwrotny niedokonany mordować się
(2.1) zabijać siebie nawzajem
(2.2) pot. męczyć się, robić coś z wysiłkiem
Wiktionary
(1.1) Od początku lutego szerzyła się na wsi pogłoska, że panowie będą mordowali chłopów.
Wiktionary
IPA: mɔrˈdɔvat͡ɕ, AS: mordovać
Wiktionary
rzecz. morderstwo n., mord m., morderca m., morderczyni ż., mordowanie n., zamordowanie n., wymordowanie n., pomordowanie n.
czas. zamordować dk., wymordować dk., pomordować dk.
przym. morderczy
przysł. morderczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) okrutne zabijanie
Wiktionary
IPA: ˌmɔrdɔˈvãɲɛ, AS: mordovãńe
Wiktionary
rzecz. zamordowanie n., wymordowanie n., morderstwo n., mord m., morderca m., morderczyni ż., pomordowanie n.
czas. pomordować, mordować ndk., zamordować dk., wymordować dk.
przym. morderczy
przysł. morderczo
Wiktionary
(1.1) zabijanie, uśmiercanie; pot. ukatrupianie
Wiktionary
republika w europejskiej części Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
Mordowia, Republika Mordowii (ros. Республика Мордовия, mordw. Мордовия Республикась), dawniej: Mordwa – republika położona w europejskiej części Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
1. potocznie: obskurna restauracja; speluna;
2. potocznie: coś uciążliwego, sprawiającego wiele trudności; męka, mordęga;
3. miejsce, gdzie masowo morduje się ludzi lub zwierzęta;
4. mordowanie kogoś; rzeź
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. posp. podrzędna knajpa słynąca z awantur
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mɔrˈdɔvʲɲa, AS: mordovʹńa
Wiktionary
przym. morderczy
rzecz. mord
Wiktionary
(1.1) speluna, spelunka
Wiktionary
ludowa nazwa tojadu
SJP.pl
pieszczotliwie: morda; mordunia, mordusia, mordeńka, mordeczka
SJP.pl
zdrobnienie od: morda
SJP.pl
pieszczotliwie: morda; mordusia, morduchna, mordeńka, mordeczka
SJP.pl
pieszczotliwie: morda; mordunia, morduchna, mordeńka, mordeczka
SJP.pl
autonomiczna republika w Rosji
SJP.pl
Mordowia, Republika Mordowii (ros. Республика Мордовия, mordw. Мордовия Республикась), dawniej: Mordwa – republika położona w europejskiej części Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
członek ludu ugrofińskiego
SJP.pl
członek ludu ugrofińskiego
SJP.pl
Mordwini (Mordwa) – ludność mówiąca językami ugrofińskimi z grupy języków wołżańskich; zamieszkuje (w rozrzuconych skupiskach) głównie Federację Rosyjską: Republikę Mordwińską oraz Republikę Tatarstanu i obwody: samarski, penzeński, orenburski, niżnonowogrodzki oraz Syberię; także w Azji Środkowej w Armenii i w USA. W 2003 było około 1 054 000 Mordwinów.
Wikipedia
członkini ludu ugrofińskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) członkini narodu Mordwinów
Wiktionary
rzecz. Mordwa ż., Mordowia ż.
:: fm. Mordwin mos.
przym. mordwiński
Wiktionary
dotyczący Mordwinów (ludu ugrofińskiego), właściwy Mordwinom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mordwinami, dotyczący Mordwinów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język mordwiński;
Wiktionary
rzecz. Mordwin mos., Mordwinka ż., Mordwa ż., Mordowia ż.
Wiktionary
1. przednia część zwierzęcej głowy; pysk, paszcza;
2. wulgarne: twarz, usta ludzkie; gęba, kufa, papa, paszcza, pysk, ryj, ryło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Mordy – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, położone 19 km na północny wschód od Siedlec, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mordy.
Miasto prywatne, później miasto królewskie posiadało prawo magdeburskie w 1486 roku, położone było w ziemi drohickiej województwa podlaskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. siedleckiego.
Wikipedia
IPA: ˈmɔrdɨ, AS: mordy
Wiktionary
mieszkaniec Mord (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Mord (miasta w Polsce)
SJP.pl
potocznie: mający dużą, pełną twarz; mordasty
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. Peloponez
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jako młodszy syn został w roku 1428 wysłany do Morei w południowej Grecji, gdzie współrządził jako despota ze swymi braćmi (…)
Wiktionary
IPA: mɔˈrɛa, AS: morea
Wiktionary
[czytaj: moRO] nazwisko
SJP.pl
Miasta w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
suseł moręgowany - gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych
SJP.pl
o zwierzętach, o sierści zwierząt: mający ciemniejsze pasy na jaśniejszym tle
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o zwierzęciu: mający umaszczenie o ciemnych pasach na jaśniejszym tle
Wiktionary
IPA: ˌmɔrɛ̃ŋɡɔˈvatɨ, AS: morẽŋgovaty
Wiktionary
wiatr wiejący od strony morza
SJP.pl
1. drzewo lub krzew z rodziny różowatych o jadalnych owocach
2. owoc tego drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. rodzaj drzew z rodziny różowatych;
(1.2) spoż. owoce tego drzewa
Wiktionary
Morela (Armeniaca Scop. ≡ Prunus subgen. Prunus sect. Armeniaca) – rodzaj, podrodzaj lub sekcja (w zależności od ujęcia klasyfikacyjnego) roślin z rodziny różowatych. Ze względu na zagnieżdżenie w obrębie rodzaju śliwa Prunus zwykle wyróżniany w randze sekcji, co oznacza, że gatunki zaliczane są do rodzaju śliwa (Prunus).
Wikipedia
(1.2) Słodkie morele są pyszne.
Wiktionary
IPA: mɔˈrɛla, AS: morela
Wiktionary
rzecz. morelówka ż.
:: zdrobn. morelka ż.
przym. morelowy
Wiktionary
(1.1-2) gw-pl|Poznań|aprykoza.
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk|aprikółza.
Wiktionary
zdrobnienie od: morela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka na owocach moreli
Wiktionary
(1.1) Nie bez znaczenia są tu też indywidualne gusta, które wpływają na ostateczny skład domowej wiśniówki, morelówki, dereniówki, jarzębiaka czy piołunówki.
Wiktionary
IPA: ˌmɔrɛˈlufka, AS: morelufka
Wiktionary
rzecz. morela ż., morelka ż.
przym. morelowy
Wiktionary
przymiotnik od: morela
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący moreli (drzew i owoców)
(1.2) przyrządzony z moreli, z dodatkiem moreli
(1.3) mający kolor owocu moreli, różowy z odcieniem żółtawym
Wiktionary
(1.1) - O, tu jest drzewko morelowe - pokazuje pani Małgosia. - To całe nasze ogrodnicze bogactwo.
Wiktionary
IPA: ˌmɔrɛˈlɔvɨ, AS: morelovy
Wiktionary
rzecz. morela ż., morelka ż., morelówka ż.
Wiktionary
1. wzgórze lub wzgórza zbudowane z materiału wytopionego z lodowca, lub przesuniętego pod jego naciskiem (m. boczna, denna, czołowa);
2. materiał skalny niesiony przez lodowiec (m. środkowa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. materiał skalny transportowany i osadzany przez lodowiec;
Wiktionary
Morena – materiał skalny transportowany lub osadzony przez lodowiec lub lądolód.
Morena:
1. Wszelki materiał skalny składający się z przemieszanych frakcji różnej wielkości (bloki skalne, głazy, żwiry, piaski, pyły), gliny, transportowanych i osadzanych przez lodowiec, pochodzących głównie z niszczenia jego podłoża, ze zboczy wznoszących się ponad powierzchnię lodowca, jak również przynoszonych przez lawiny i wiatr.
Wikipedia
(1.1) Pozostałością po lodowcach górskich w Tatrach są wały moreny czołowej oraz wały moreny bocznej.
Wiktionary
IPA: mɔˈrɛ̃na, AS: morẽna
Wiktionary
przym. morenowy
Wiktionary
określenie wykonawcze, oznaczające stopniowe zwalnianie tempa i ściszanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. określenie nakazujące wykonawcy zwalnianie tempa przy równoczesnym przyciszaniu dźwięku
Wiktionary
Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|morendo. (zamierająco)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== morendo (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) muz. morendo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɔˈrɛ̃ndɔ, AS: morẽndo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|morendo. (zamierająco)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== morendo (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przysłówek
(1.1) muz. morendo
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) pot. verhauchend
Wiktionary
przypominający morenę, podobny do moreny
SJP.pl
karność, rygor, subordynacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. przestrzeganie przepisów obowiązujących w pewnej grupie bez sprzeciwu
Wiktionary
Mores – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sardynia, w prowincji Sassari.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 2067 osób, 21,8 os./km². Graniczy z Ardara, Bonnanaro, Bonorva, Ittireddu, Ozieri, Siligo i Torralba.
Wikipedia
(1.1) Atoli gnębiła go i przykuwała do miejsca inna siła — wola nieubłaganego gospodarza, rygor i mores domowej niewoli.
Wiktionary
(1.1) dyscyplina, karność, rygor
Wiktionary
[czytaj: moreska] jeden z najstarszych tańców ludowych w Europie, często związany z fechtunkiem i kostiumami z atrybutami mauretańskimi; morisca
SJP.pl
mauretański taniec kostiumowy
SJP.pl
Zobacz też: sztuka.
Wikipedia
najmniejszy, niepodzielny segment znaczący formy wyrazowej (np. w każdej z form: kot-ek-/, kot-k-a, kot-k-u występują kolejno: morf leksykalny (rdzeń), morf słowotwórczy i morf fleksyjny)
SJP.pl
Wikipedia
jednostka systematyczna niższa od gatunku
SJP.pl
Morfa – u organizmów żywych jest to jednostka systematyczna wykazująca odchylenia od zasadniczego typu
Wikipedia
Morfalaksja – regeneracja całego organizmu z pozostałych przy życiu, drobnych odcinków ciała, które przekształcają się w stadium młodociane, by następnie odtworzyć cały organizm. Spotykana np. u dżdżownic i niektórych pierwotniaków.
Wikipedia
najmniejsza, niepodzielna znaczeniowo część wyrazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gram. najmniejsza znacząca cząstka wyrazu;
Wiktionary
Morfem – najmniejsza grupa fonemów, która niesie ze sobą określone znaczenie i której nie można podzielić na mniejsze jednostki znaczeniowe. Jest elementarną jednostką morfologii, jednym z uniwersaliów językowych.
Morfemy mają często kilka postaci fonetycznych (wariantów) – tzw. allomorfów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) afiks, końcówka, rdzeń
holonimy.
(1.1) słowo
meronimy.
pokrewne.
przym. morfemiczny, morfemowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|franc|morphème.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) morpheme
* duński: (1.1) morfem n.
* esperanto: (1.1) morfemo
* francuski: (1.1) morphème m.
* hiszpański: (1.1) morfema m.
* niemiecki: (1.1) Morphem n.
* nowogrecki: (1.1) μόρφημα n.
* rosyjski: (1.1) морфема ż.
* szwedzki: (1.1) morfem n.
* ukraiński: (1.1) морфема ż.
* węgierski: (1.1) morféma
źródła.
odmiana.
(1.1) ett morfem, morfemet, morfem, morfemen
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɔrfɛ̃m, AS: morfẽm
Wiktionary
przym. morfemiczny, morfemowy
Wiktionary
dział nauki o języku zajmujący się budową i odmianą wyrazów; morfologia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) gram. związany z morfemem, dotyczący morfemu
Wiktionary
rzecz. morfem mrz.
przym. morfemiczny
Wiktionary
1. przenośnie: sen, marzenie senne;
2. rojnik morfeusz - motyl dzienny z rodziny powszelatkowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. bóg i uosobienie marzeń sennych o ludzkich kształtach;
Wiktionary
Morfeusz (gr. Μορφεύς, Morpheus, od morphe – kształt, postać, forma; łac. Morpheus) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie marzeń sennych. Jego ojcem był Hypnos Bóg snów, a stryjem Tanatos, braćmi zaś Ikelos oraz Fantasos. Postać Morfeusza pojawia się w "Metamorfozach" Owidiusza, gdzie odgrywa kluczową rolę w historii Alkione (córka Eola) i Ceiksa. . Miał zdolność przybierania wyglądu dowolnej ludzkiej formy i naśladowania typowych dla niej gestów i słów. Wyobrażano go sobie jako uskrzydloną postać o wielkich i szybkich skrzydłach, dzięki którym mógł się bezszelestnie przemieszczać na duże odległości.
Wikipedia
(1.1) Morfeusz uchodził za syna Hypnosa, boga snu.
(1.1) W sztukach plastycznych Morfeusz bywa przedstawiany jako uskrzydlona istota.
Wiktionary
IPA: mɔrˈfɛwuʃ, AS: morfeu̯uš
Wiktionary
rzecz. morfeusz mzw., morfina ż., morfinista mos., morfinistka ż., morfinizm mrz.
przym. Morfeuszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Morfeusza
Wiktionary
rzecz. Morfeusz mos.
Wiktionary
tropikalny motyl dzienny o dużych, niebieskich, opalizujących skrzydłach
SJP.pl
rodzina motyli; Morphidae
SJP.pl
o cechach morfidowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
tropikalny motyl dzienny o dużych, niebieskich, opalizujących skrzydłach
SJP.pl
główny alkaloid wchodzący w skład opium, wykazujący m.in. działanie narkotyczne (odurzające), przeciwbólowe, przeciwkaszlowe, przeciwbiegunkowe oraz depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chem. farm. narkotyk (alkaloid opium) stosowany w medycynie jako silny środek przeciwbólowy, otrzymywany z maku;
Wiktionary
Morfina (łac. Morphinum) – organiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów. Wchodzi w skład opium i jest jego najistotniejszym składnikiem psychoaktywnym. Została wyodrębniona w roku 1804 przez Friedricha Sertürnera. W stanie czystym jest białą substancją stałą, o gorzkim smaku, słabo rozpuszczalną w wodzie.
Wikipedia
(1.1) W ostatnim stadium choroby podawano jej morfinę.
Wiktionary
IPA: mɔrˈfʲĩna, AS: morfʹĩna
Wiktionary
rzecz. morfinizm m., morfinista m., morfinistka ż.
przym. morfinowy, morfiniczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) opiat
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. morfinizm m., morfinista m., morfinistka ż.
przym. morfinowy, morfiniczny
frazeologia.
etymologia. od imienia Morfeusza (etym|gr|Μορφεύς.), jednego z trzech synów Hypnosa (snu), odpowiedzialnego za zsyłanie marzeń sennych i za kształt, formę etym|gr|μορφή. (morphḗ) wszystkich rzeczy
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) morphine, dreamer
* baskijski: (1.1) morfina
* białoruski: (1.1) марфін m.
* duński: (1.1) morfin w.
* esperanto: (1.1) morfino
* francuski: (1.1) morphine ż.
* hiszpański: (1.1) morfina
* niemiecki: (1.1) Morphin n., Morphium n.
* nowogrecki: (1.1) μορφίνη ż.
* rosyjski: (1.1) морфин m., przest. морфий m.
* węgierski: (1.1) morfin, morfium
* włoski: (1.1) morfina ż.
źródła.
== morfina (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chem. morfina
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w grafice komputerowej: płynne przechodzenie jednego obrazu w inny; morphing
SJP.pl
Morfing (ang. morphing) – technika przekształcania obrazu polegająca na płynnej zmianie jednego obrazu w inny, stosowana w filmie i animacji komputerowej.
W filmie od dawna znany był efekt przenikania obrazów – pierwsza scena stopniowo zanikała, druga stawała się coraz bardziej wyraźna. Odbywało się to jednak bez przekształcania zawartości łączonych scen. Takie rozwiązanie nie pozwalało na bardziej złożone przekształcenia i zawsze pozostawiało wrażenie sztuczności. W odróżnieniu od przenikania morfing polega na takim odkształcaniu łączonych obrazów, aby przez cały czas przejścia obraz pozostawał wyraźny, a zmiana kształtów odbywała się w sposób płynny.
Wikipedia
osoba nałogowo używająca morfiny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba uzależniona od morfiny
Wiktionary
(1.1) Zresztą każdy morfinista wie, że stopniowo potrzeba coraz większej porcji morfiny, żeby zaczęła działać.
Wiktionary
rzecz. morfina ż., morfinizm m.
:: fż. morfinistka ż.
przym. morfinowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej uzależniona od morfiny
Wiktionary
rzecz. morfina ż., morfinizm m.
:: fm. morfinista ż.
przym. morfinowy
Wiktionary
nałóg używania morfiny, jedna z form narkomanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) uzależnienie polegające na nałogowym używaniu morfiny;
Wiktionary
Morfinizm – uzależnienie od zażywania morfiny – alkaloidu opium, który jest otrzymywany z makówki i łodyg maku.
Morfinizm rozwija się głównie u osób otrzymujących morfinę jako środek przeciwbólowy. Zarówno na Bliskim, jak i na Dalekim Wschodzie morfina była używana w charakterze używki, co prowadziło do uzależnienia i narkomanii.Wyczerpujący opis ujemnych skutków morfinizmu po raz pierwszy został opublikowany przez jej odkrywcę Friedricha Wilhelm Sertürnera.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nałóg, uzależnienie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. morfina ż., morfinista m., morfinistka ż.
przym. morfinowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) morphinism
* białoruski: (1.1) марфінізм m.
* duński: (1.1) morfinisme w.
* niemiecki: (1.1) Morphinismus m.
* rosyjski: (1.1) морфинизм m.
* słoweński: (1.1) morfinizem m.
* ukraiński: (1.1) морфінізм m.
* uzbecki: (1.1) morfinizm
źródła.
== morfinizm (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa.
dzielenie|mor|fi|nizm.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) morfinizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. morfina ż., morfinista m., morfinistka ż.
przym. morfinowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nałóg, uzależnienie
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. morfina ż., morfinista m., morfinistka ż.
przym. morfinowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) morphinism
* białoruski: (1.1) марфінізм m.
* duński: (1.1) morfinisme w.
* niemiecki: (1.1) Morphinismus m.
* rosyjski: (1.1) морфинизм m.
* słoweński: (1.1) morfinizem m.
* ukraiński: (1.1) морфінізм m.
* uzbecki: (1.1) morfinizm
źródła.
== morfinizm (język uzbecki.) ==
ortografie.
wymowa.
dzielenie|mor|fi|nizm.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) morfinizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. zob. morfinista.
Wiktionary
(1.1) Od kilku lat lekarze, szczególnie amerykańscy, skutecznie leczą morfinomanów i alkoholistów, odzwyczajających się od nałogowego używania tych substancyj za pomocą małych dawek kokainy.
Wiktionary
rzecz. morfinomania ż.
:: fż. morfinomanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. morfinizm.
Wiktionary
(1.1) Wobec tego rodzina zmarłego wystąpiła do sądu o zwalenie testamentu, dowodząc, że morfinomania odbierała możność prawomocnego sporządzenia takiego aktu, jak testament.
Wiktionary
rzecz. morfinoman m., morfinomanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zob. morfinistka.
Wiktionary
(1.1) Przyaresztowano ją i odprowadzono do policyi. Okazało się, że była to morfinomanka, sam sposób postępowania zdradzał anormalność stanu psychicznego.
Wiktionary
rzecz. morfinomania ż.
:: fm. morfinoman m.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący morfiny
Wiktionary
(1.1) Wstrzykiwano także podskórnie octan morfinowy w okolicy dołka podsercowego z niejaką ulgą dla chorych.
Wiktionary
rzecz. morfina ż., morfinista m., morfinistka ż., morfinizm mrz.
Wiktionary
figura retoryczna, przenośnia polegająca na nadaniu postaci rzeczom, które jej nie mają (np. siłom przyrody, zjawiskom psychicznym, pojęciom abstrakcyjnym); upostaciowanie, upostaciowienie
SJP.pl
Morfizacja (z gr. μορφή morphé ‘kształt, postać’), upostaciowienie – figura retoryczna, rodzaj przenośni. Polega na nadaniu materialnej postaci czemuś, co jej nie posiada, np. stanom psychicznym, pojęciom abstrakcyjnym, siłom przyrody.
Wikipedia
1. w matematyce: typ funkcji związany z określoną kategorią matematyczną;
2. dawniej: kształt, foremność, symetryczność
SJP.pl
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z kształtem, budową, postacią
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) morfogeneza • morfologia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μορφή. (morfḗ) → kształt, postać
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) morfo-
* włoski: (1.1) morfo-
źródła.
== morfo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ˈmoɾ.fo.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) morfo-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɔrfɔ, AS: morfo
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μορφή. (morfḗ) → kształt, postać
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) morfo-
* włoski: (1.1) morfo-
źródła.
== morfo- (język hiszpański.) ==
wymowa. IPA3|ˈmoɾ.fo.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) morfo-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Morfochronologia – dział geomorfologii, który zajmuje się datowaniem wieku form rzeźby terenu na powierzchni Ziemi.
Wikipedia
substancja działająca na komórki płodu w sposób decydujący o przyszłych kształtach
SJP.pl
Morfogen – substancja, która wpływa na przyszły los komórki oraz wywiera na niej różny skutek w zależności od swego stężenia. Stworzono tzw. model morfogenu, który zakłada, że informacja pozycyjna powstaje wzdłuż danej osi organizmu na skutek syntezy morfogenu przez jego źródło, którym może być np. inna komórka, które znajduje się na jednym z krańców osi. Dyfuzja morfogenu z tego miejsca prowadzi do wytworzenia się gradientu morfogenu – w zależności od odległości od źródła jego stężenie jest inne co ma także odmienny wpływ na komórki docelowe, które różnicują się w odmienny sposób. By wyzwolić określony wzór ekspresji stężenie morfogenu musi przekroczyć pewne stężenie progowe.
Wikipedia
Wikipedia
specjalista w zakresie morfologii
SJP.pl
1. dział biologii, nauka o budowie organizmów zwierzęcych i roślinnych;
2. dział geologii zajmujący się ukształtowaniem powierzchni Ziemi; także: rzeźba powierzchni, terenu;
3. dział gramatyki zajmujący się budową i odmianą wyrazów;
4. w medycynie: badanie składu krwi; także: wynik takiego badania;
5. w różnych ujęciach specjalistycznych: forma, budowa, struktura czegoś (np. morfologia kryształu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. nauka o budowie organizmów zwierzęcych i roślinnych;
(1.2) jęz. dział gramatyki dotyczący budowy wyrazów;
(1.3) med. badanie składu krwi, w celu ustalenia liczby erytrocytów, leukocytów i zawartości hemoglobiny;
(1.4) med. pot. wyniki takich badań
Wiktionary
Morfologia (gr. μορφή morphḗ „kształt”, λόγος lógos „nauka”) – „nauka o formach”; „morfologiczny” – związany z „morfologią”; dotyczący postaci i budowy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) biologia
(1.2) gramatyka
meronimy.
pokrewne.
rzecz. morfolog m.
przym. morfologiczny
przysł. morfologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μορφή|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) morphology
* arabski: (1.1) علم التشكل m.
* baskijski: (1.1) morfologia; (1.2) morfologia
* białoruski: (1.1) марфалогія ż.; (1.2) марфалогія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) марфалёгія ż.; (1.2) марфалёгія ż.
* francuski: (1.1) morphologie ż.
* hiszpański: (1.1) morfología ż.; (1.2) morfología ż.
* kataloński: (1.1) morfologia ż.; (1.2) morfologia ż.
* niemiecki: (1.1) Morphologie ż.
* nowogrecki: (1.1) μορφολογία ż.; (1.2) μορφολογία ż.
* polski język migowy: PJM-ukryj| {{PJM|morfologia.}}
* portugalski: (1.1) morfologia ż.
* wietnamski: (1.1) hình thái học; (1.2) hình thái học
* włoski: (1.1) morfologia ż.; (1.2) morfologia ż.
źródła.
== morfologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. morfologia
(1.2) jęz. morfologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmɔrfɔˈlɔɟja, AS: morfoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. morfolog m.
przym. morfologiczny
przysł. morfologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) biologia
(1.2) gramatyka
meronimy.
pokrewne.
rzecz. morfolog m.
przym. morfologiczny
przysł. morfologicznie
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|μορφή|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) morphology
* arabski: (1.1) علم التشكل m.
* baskijski: (1.1) morfologia; (1.2) morfologia
* białoruski: (1.1) марфалогія ż.; (1.2) марфалогія ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) марфалёгія ż.; (1.2) марфалёгія ż.
* francuski: (1.1) morphologie ż.
* hiszpański: (1.1) morfología ż.; (1.2) morfología ż.
* kataloński: (1.1) morfologia ż.; (1.2) morfologia ż.
* niemiecki: (1.1) Morphologie ż.
* nowogrecki: (1.1) μορφολογία ż.; (1.2) μορφολογία ż.
* polski język migowy: PJM-ukryj| {{PJM|morfologia.}}
* portugalski: (1.1) morfologia ż.
* wietnamski: (1.1) hình thái học; (1.2) hình thái học
* włoski: (1.1) morfologia ż.; (1.2) morfologia ż.
źródła.
== morfologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. morfologia
(1.2) jęz. morfologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący morfologii
Wiktionary
IPA: ˌmɔrfɔlɔˈɟit͡ʃʲɲɛ, AS: morfoloǵičʹńe
Wiktionary
rzecz. morfologia ż., morfolog m.
przym. morfologiczny
Wiktionary
1. dotyczący morfologii organizmów zwierzęcych i roślinnych (np. cechy morfologiczne ssaków);
2. dotyczący morfologii Ziemi (np. profil morfologiczny terenu);
3. dotyczący morfologii wyrazów (np. węzeł morfologiczny);
4. dotyczący morfologii krwi (np. obraz morfologiczny krwi)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. jęz. geol. dotyczący morfologii
Wiktionary
rzecz. morfolog mos., morfologia ż.
przysł. morfologicznie
Wiktionary
w językoznawstwie: wiązać pewne cechy fonetyczne z formami gramatycznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka zajmująca się metodami pomiarów i opisem obiektów na ich podstawie;
Wiktionary
Morfometria (gr. μορφή, morphé = kształt i μετρική, metron = miara) zajmuje się metodami pomiarów i opisem obiektów na podstawie tych pomiarów. Pojęcie to jest używane we wszystkich tych dyscyplinach naukowych, w których morfologia jako nauka o kształcie i formie odgrywa znaczącą rolę.
Wikipedia
przym. morfometryczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z morfometrią, dotyczący lub służący do pomiarów i opisu obiektów na ich podstawie
Wiktionary
rzecz. morfometria ż.
Wiktionary
specjalista w dziedzinie morfonologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) jęz. związany z morfonologią, dotyczący morfonologii
Wiktionary
rzecz. morfonologia ż.
Wiktionary
dotyczący morfologii, składni i semantyki danego języka
SJP.pl
specjalista w dziedzinie morfologii, składni i semantyki danego języka
SJP.pl
Wikipedia
mający jakiś kształt, jakąś postać; upostaciowany
SJP.pl
w biologii: zmiana budowy i funkcji narządu pod wpływem środowiska
SJP.pl
morga;
1. miara powierzchni gruntu, wynosząca obecnie 5600 metrów kwadratowych;
2. grunt o takiej powierzchni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. roln. zob. morga.
Wiktionary
(1.1) Z tej ziemi po dziadkach został mi zaledwie mórg.
Wiktionary
przym. morgowy
Wiktionary
(1.1) morga, daw. morg, jutrzyna
Wiktionary
mórg;
1. miara powierzchni gruntu, wynosząca obecnie 5600 metrów kwadratowych;
2. grunt o takiej powierzchni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. dawna jednostka powierzchni gruntu, wynosząca około 56 arów;
(1.2) rzad. budynek, w którym wystawia się nierozpoznane zwłoki w celu ich zidentyfikowania
Wiktionary
Morga, mórg, jutrzyna – historyczna jednostka powierzchni, używana w rolnictwie. Początkowo oznaczała obszar, jaki jeden człowiek mógł zaorać lub skosić jednym zaprzęgiem w ciągu dnia roboczego (dokładnie: od rana do południa), a jej wielkość wynosiła – zależnie od jakości gleby, zaprzęgu i narzędzi w Europie 0,33–1,07 hektara.
Wikipedia
(1.1) Dostaliśmy po rodzicach tak ze trzy morgi.
Wiktionary
rzecz. morg mrz.
przym. morgowy
Wiktionary
(1.1) morg; daw. mórg
(1.2) kostnica
Wiktionary
jedna z najstarszych i najpopularniejszych ras koni wierzchowych w Ameryce Płn.
SJP.pl
Wikipedia
o związku małżeńskim: zawarty przez osobę z panującego domu z osobą niższego stanu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o małżeństwie: zawarty przez panującego z kobietą nie z rodu królewskiego
(1.2) o żonie, dziecku z małżeństwa (1.1): nie dziedziczący praw do tytułu i do tronu
Wiktionary
IPA: ˌmɔrɡãnaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: morgãnatyčny
Wiktionary
przysł. morganatycznie
Wiktionary
minerał, różowa odmiana berylu; kamień szlachetny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, odmiana berylu;
Wiktionary
Morganit – minerał, krzemian berylu i glinu, zazwyczaj przezroczysta i różowa w odcieniach odmiana berylu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
Od nazwiska J.P. Morgana.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) morganite
* francuski: (1.1) morganite ż.
* hiszpański: (1.1) morganita ż.
* niemiecki: (1.1) Morganit m.
* portugalski: (1.1) morganite ż.
* rosyjski: (1.1) аметист-бальзатин m., морганит m., воробьевит m.
* rumuński: (1.1) morganit n.
* słowacki: (1.1) morganit m.
* słoweński: (1.1) morganit m.
* szwedzki: (1.1) morganit w.
* węgierski: (1.1) morganit
* włoski: (1.1) morganite
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: mɔrˈɡãɲit, AS: morgãńit
Wiktionary
kierunek w genetyce formalnej zapoczątkowany przez T.H. Morgana, biologa amerykańskiego
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: morgensztern] broń obuchowo-kłująca, maczuga o głowicy nabitej żelaznymi kolcami w kształcie gwiazdy; morgensztern
SJP.pl
Wikipedia
broń obuchowo-kłująca, maczuga o głowicy nabitej żelaznymi kolcami w kształcie gwiazdy; morgenstern
SJP.pl
Morgensztern, kropacz (potocznie „gwiazda poranna”, „gwiazda zaranna”, „jutrzenka”, z niem. Morgenstern) – rodzaj używanej w XIV-XVII wieku broni obuchowej (obuchowo-kłującej), rodzaj wekiery, okutej maczugi o głowicy nabitej żelaznymi kolcami w kształcie gwiazdy (stąd nazwa).
Wikipedia
morga;
1. miara powierzchni gruntu, wynosząca obecnie 5600 metrów kwadratowych;
2. grunt o takiej powierzchni
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: mający powierzchnię jednej morgi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający wielkość jednej morgi
(1.2) przen. dużych rozmiarów
Wiktionary
(1.1) Ogród, mniej więcej morgowy, otoczony murem, był to typowy księży ogródek, to znaczy pełen szpalerów, drzewek owocowych, wina, ścieżek wysypanych piaskiem i ogrodzonych słupkami, z grzędami jarzyn nawożonych gnojem ze stajni.
Wiktionary
rzecz. mórg mrz., morg mrz., morga ż.
Wiktionary
w psychiatrii: obsesyjna skłonność do nieprzyzwoitych żartów, często połączona z euforią; wiłość, nastrój moriatyczny, wesołkowatość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. geogr. dawna nazwa Wzgórza Świątynnego w Jerozolimie, występującego w Starym Testamencie jako miejsce ofiary Abrahama
(1.2) geogr. wieś i obóz dla uchodźców w Grecji, na wyspie Lesbos, na północ od Mityleny
(1.3) liter. fikcyjne podziemne miasto w powieści Johna Ronalda Reuela Tolkiena;
(1.4) mitgr. nimfa z mitologii greckiej, jedna z Najad
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę
(1.2) W obozie dla uchodźców Moria, na greckiej wyspie Lesbos, przebywa obecnie 19 tysięcy osób, choć sam obóz może przyjąć tylko trzy tysiące.
Wiktionary
(1.1) Wzgórze Świątynne; daw. Syjon
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Morín (także Cueva de Morín, Cueva de Villanueva, Cueva del Rey) – jaskinia znajdująca się w Hiszpanii w prowincji Kantabria, na terenie gminy Villaescusa, około 6 km na południe od zatoki Bahía de Santander.
Jaskinię odkryto w 1910 roku. Od tej pory przeprowadzono w niej kilka kampanii archeologicznych. Odkryto wiele narzędzi kamiennych wykonanych m.in. w technologii mustierskiej. Zamieszkujący jaskinię ludzie reprezentowali szereg kultur, począwszy od najstarszej mustierskiej (typowej dla neandertalczyka), poprzez typowe dla człowieka rozumnego kulturę oryniacką, grawecką aż do azylskiej.
Wikipedia
moringa olejodajna - drzewo tropikalne z liśćmi na napar; drzewo chrzanowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. drapieżna ryba o wężowatym pokroju, występująca w wodach ciepłych i gorących
(1.2) bot. tropikalne drzewo z rodziny moringowatych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dorosłe moringi osiągają przeciętnie długość około 60 cm.
Wiktionary
1. minerał, czarna odmiana kwarcu;
2. rodzaj hełmu otwartego
SJP.pl
Wikipedia
Osoby o nazwisku Moris:
Osoby o imieniu Moris:
Wikipedia
[czytaj: moriska] jeden z najstarszych tańców ludowych w Europie, często związany z fechtunkiem i kostiumami z atrybutami mauretańskimi; moresca
SJP.pl
wiatr wiejący od strony morza
SJP.pl
wieś w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim
SJP.pl
Mórkowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Lipno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
Pałac wybudowany prawdopodobnie przez Kwileckich na przełomie XIX i XX w. Przed wojną właścicielem był Skarb Państwa Pruskiego. Obecnie w pałacu mieści się Dom nowicjacki Towarzystwa Chrystusowego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kresy. marchew
Wiktionary
ryba morska z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
Morlesz, bogar, morlesz bogar (Pagellus bogaraveo) – gatunek ryby z rodziny prażmowatych (Sparidae).
Wikipedia
rodzaj ssaka z podrodziny kotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Catopuma|Severtzov|ref=tak., rodzaj ssaka z podrodziny kotów;
(1.2) zool. kot z rodzaju mormi (1.1)
Wiktionary
Mormi (Catopuma) – rodzaj ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).
Wikipedia
(1.1) Mormi komunikują się przez syczenia, miauknięcia, mruczenia i warknięcia.
Wiktionary
członek wspólnoty religijnej w Stanach Zjednoczonych, łączącej elementy chrześcijaństwa, judaizmu i islamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. osoba, który wyznaje mormonizm
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈmɔrmɔ̃n, AS: mormõn
Wiktionary
rzecz. mormonizm m.
:: fż. mormonka ż.
przym. mormoński
Wiktionary
członek wspólnoty religijnej w Stanach Zjednoczonych, łączącej elementy chrześcijaństwa, judaizmu i islamu
SJP.pl
Mormonizm – nurt Kościołów powstałych w wyniku działalności Josepha Smitha, uznawanego przez wiernych za proroka. Większość mormonów skupia Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (ang. The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints – w krajach anglojęzycznych przyjął się skrót LDS). LDS liczy około 17,5 mln wiernych w ponad 190 krajach świata (2024). Jest to też jedyny odłam mormonizmu obecny w Polsce.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. wywodzące się z chrześcijaństwa wyznanie powstałe w XIX wieku w Stanach Zjednoczonych, opierające się na nauczaniu Josepha Smitha, który miał przetłumaczyć na angielski świętą księgę spisaną przez starożytnego amerykańskiego proroka Mormona;
Wiktionary
Mormonizm – nurt Kościołów powstałych w wyniku działalności Josepha Smitha, uznawanego przez wiernych za proroka. Większość mormonów skupia Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (ang. The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints – w krajach anglojęzycznych przyjął się skrót LDS). LDS liczy około 17,5 mln wiernych w ponad 190 krajach świata (2024). Jest to też jedyny odłam mormonizmu obecny w Polsce.
Wikipedia
(1.1) Jego uznawany za proroka założyciel Joseph Smith, zamordowany w 1844 r., nazwał wszystkie Kościoły ohydą sprzeczną z chrystianizmem; mormonizm miał być jego odnową.
Wiktionary
rzecz. mormon m., mormonka ż.
przym. mormoński
Wiktionary
członkini wspólnoty religijnej w Stanach Zjednoczonych, łączącej elementy chrześcijaństwa, judaizmu i islamu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta, która wyznaje mormonizm
Wiktionary
IPA: mɔrˈmɔ̃nka, AS: mormõnka
Wiktionary
rzecz. mormonizm m.
:: fm. mormon m.
przym. mormoński
Wiktionary
odnoszący się do wspólnoty religijnej mormonów
SJP.pl
śpiew z zamkniętymi ustami, stosowany zwykle w utworach chóralnych; mruczando; murmurando
SJP.pl
sztuczna przynęta do połowów pod lodem
SJP.pl
Mormyszka - sztuczna przynęta do połowów pod lodem, naśladująca pierwotnie kiełża, obecnie w wielu fantazyjnych kształtach.
Mormyszka wykonana jest z ołowiu lub cięższego wolframu z wtopionym na stałe haczykiem i przelotowym otworem służącym do mocowania mormyszki do żyłki.
Wikipedia
styl muzyczny z Wysp Zielonego Przylądka, zwany też oceanicznym bluesem
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: morNE] sos beszamelowy przyprawiony tartym serem (zwykle grujerem lub parmezanem)
SJP.pl
Mornay – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Saona i Loara.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 159 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 8 osób/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Mornay plasuje się na 752. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 445.).
Wikipedia
ptak z rodziny siewek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Charadrius morinellus|ref=tak., gatunek średniej wielkości ptaka wędrownego z rzędu siewkowców;
Wiktionary
Mornel (Eudromias morinellus) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae), zamieszkujący wyspowo pasma górskie od północnej części Wysp Brytyjskich przez Półwysep Skandynawski, Ural, góry Syberii po Półwysep Czukocki. Na południu osiąga północno-wschodni Kazachstan, północno-zachodnie Chiny i Mongolię. Zimuje w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie oraz w Iranie. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
IPA: ˈmɔrnɛl, AS: mornel
Wiktionary
(1.1) sieweczka gniada
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. słabeusz
Wiktionary
deseń kamuflażowy złożony najczęściej z plam w odcieniach zieleni i brązu; potocznie: ubranie o tym deseniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) drobny, maskujący wzór na tkaninie w kolorze khaki
(1.2) tkanina o wzorze moro (1.1);
(1.3) wojskowy mundur polowy z tkaniny moro (1.2)
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) W militarnym demobilu kupiłem sobie dwa mora.
Wiktionary
IPA: ˈmɔrɔ, AS: moro
Wiktionary
Morochów (j. łemkowski Морохів, w latach 1977–1981 Mroczków) – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Zagórz. Leży w odległości pół kilometra od rzeki Osławy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
Moroczyn – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Hrubieszów. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 311 mieszkańców i była siedemnastą co do wielkości miejscowością gminy Hrubieszów.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Szpikołosach.
Wikipedia
stolica Komorów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Komorów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Więc wygodę i szacunek dla klasy turystycznej diabli wzięli w Moroni, porcie wysp Komoryjskich.
Wiktionary
IPA: mɔˈrɔ̃ɲi, AS: morõńi
Wiktionary
rzecz. moronijczyk mos., moronijka ż.
przym. moronijski
Wiktionary
środowiskowo: osoba cywilna lubiąca nosić odzież przypominającą polowy mundur wojskowy
SJP.pl
mieszkaniec Moroni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Moroni
Wiktionary
IPA: ˌmɔrɔ̃ˈɲijt͡ʃɨk, AS: morõńii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Moroni n.
:: fż. moronijka ż.
przym. moronijski
Wiktionary
mieszkanka Moroni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Moroni
Wiktionary
IPA: ˌmɔrɔ̃ˈɲijka, AS: morõńii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Moroni n.
:: fm. moronijczyk mos.
przym. moronijski
Wiktionary
→ Moroni (stolica Komor)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Moroni
Wiktionary
IPA: ˌmɔrɔ̃ˈɲijsʲci, AS: morõńii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Moroni n., moronijczyk mos., moronijka ż.
Wiktionary
gatunek maliny o dużych, jadalnych owocach, w Polsce rzadka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Rubus chamaemorus|L.|ref=tak., gatunek maliny o pędach bez kolców i jadalnych żółtych owocach, występujący na torfowiskach i bagnach;
(1.2) kulin. owoc moroszki (1.1)
Wiktionary
Malina moroszka (Rubus chamaemorus L.) – gatunek rośliny zielnej z rodziny różowatych (Rosaceae). Obecnie spotyka się ją również pod nazwą „malina nordycka”.
Wikipedia
IPA: mɔˈrɔʃka, AS: moroška
Wiktionary
nadawać tkaninie falisty deseń (na wzór tkaniny: mory)
SJP.pl
1. potocznie: człowiek morowy; spryciarz, zuch;
2. dawniej, gwarowo: człowiek zapowietrzony; zapowietrzeniec
SJP.pl
rzadko:
1. dżuma; zaraza morowa;
2. krosta, wysypka na ciele wywołana dżumą
SJP.pl
przysłówek
(1.1) daw. świetnie, wspaniale, fajnie
Wiktionary
Morowo (niem. Mohrow) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Siemyśl.
Według danych z 31 grudnia 2013 r. Morowo miało 99 mieszkańców.
Wieś położona jest przy drodze powiatowej Byszewo - Świecie Kołobrzeskie - Starnin. Leży ok. 20 km na południe od Kołobrzegu.
Wikipedia
(1.1) Doprawdy morowo było przejechać się twoim samochodem!
Wiktionary
przym. morowy
Wiktionary
rzadki stopień wyższy od przymiotnika: morowy; bardziej morowy
SJP.pl
1. zrobiony z mory (jedwabnej tkaniny); podobny z wyglądu do mory;
2. dotknięty morem (zarazą); niosący mór, śmierć;
3. potocznie: dzielny, wspaniały, wielki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. niosący mór, powodujący mór, zarazę
(1.2) pot. o osobie: dzielny, godzien uznania
(1.3) pot. o przedmiocie lub czynności: udany
Wiktionary
(1.1) Lud prosty w Litwie wyobraża morowe powietrze w postaci dziewicy, któréj zjawienie się […] poprzedza straszliwą chorobę.
(1.2) Z pana to morowy człowiek – zaśmiał się szofer.
(1.2) „Mówi się po prostu: Stasiu przyjechał, Stasiu zarządził, Stasiu będzie na inspekcji. Jednym słowem – Stasiu to morowy chłop”.
Wiktionary
IPA: mɔˈrɔvɨ, AS: morovy
Wiktionary
przysł. morowo
rzecz. mór m.
gwara. morowiec m.
Wiktionary
(1.2) byczy, fajny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
rodzaj dużego, roślinożernego dinozaura z infrarzędu zauropodów; kamarazaur
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Andrzej Morozowski (ur. 13 czerwca 1957 w Warszawie) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny, zawodowo związany m.in. z TVN24 i Radiem Zet.
Wikipedia
[czytaj: morfing] w grafice komputerowej: płynne przechodzenie jednego obrazu w inny; morfing
SJP.pl
Morfing (ang. morphing) – technika przekształcania obrazu polegająca na płynnej zmianie jednego obrazu w inny, stosowana w filmie i animacji komputerowej.
W filmie od dawna znany był efekt przenikania obrazów – pierwsza scena stopniowo zanikała, druga stawała się coraz bardziej wyraźna. Odbywało się to jednak bez przekształcania zawartości łączonych scen. Takie rozwiązanie nie pozwalało na bardziej złożone przekształcenia i zawsze pozostawiało wrażenie sztuczności. W odróżnieniu od przenikania morfing polega na takim odkształcaniu łączonych obrazów, aby przez cały czas przejścia obraz pozostawał wyraźny, a zmiana kształtów odbywała się w sposób płynny.
Wikipedia
[czytaj: moris] samochód marki Morris
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko, np. Jim Morrison (właściwie James Douglas Morrison, 1943-1971), amerykański muzyk rockowy, wokalista zespołu The Doors
SJP.pl
Amerykanie:
Wikipedia
1. ssak z rzędu płetwonogich zamieszkujący morza arktyczne; koń morski;
2. potocznie:
a) osoba praktykująca kąpiele w lodowatej wodzie;
b) alfabet Morse'a;
c) aparat telegraficzny Morse'a
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Odobenus rosmarus|ref=tak., gatunek ssaka morskiego;
(1.2) pot. alfabet Morse'a
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. osoba, która kąpie się w bardzo zimnej wodzie
(2.2) środ. żegl. osoba posiadająca stopień jachtowego sternika morskiego
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) techn. półprodukt gorzelniczy z soku z owoców;
Wiktionary
Mors (Odobenus) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny Odobeninae w obrębie rodziny morsowatych (Odobenidae).
Wikipedia
(1.1) Morsa łatwo rozpoznać po jego dwóch wielkich kłach.
(1.2) Jestem radiotelegrafistą, więc morsem posługuję się biegle.
(2.1) Nie choruję, bo jestem morsem.
(2.2) Na rejs do Malmö potrzebujemy morsa do załogi.
(3.1) Zawartość alkoholu etylowego w morsie powinna wynieść od 16 do 20%.
Wiktionary
IPA: mɔrs, AS: mors
Wiktionary
rzecz.
:: fż. morsica ż.
przym. morsowy, morsowaty
Wiktionary
(1.2) alfabet Morse'a, titawa
Wiktionary
skrót od: morski (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
[czytaj: mors] nazwisko, m.in.
1. Harold Morse (1892-1977), matematyk amerykański;
2. Samuel Morse (1791-1872), wynalazca amerykański
SJP.pl
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
rzadko: samica morsa
SJP.pl
przymiotnik od : morze
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z morzem, dotyczący morza
(1.2) związany z Morskiem, dotyczący Morska
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający kolor niebieskozielony, taki jak kolor morza
Wiktionary
(1.1) Jacek wstąpił do szkoły morskiej, aby w przyszłości pływać na morskich statkach.
Wiktionary
IPA: ˈmɔrsʲci, AS: morsʹḱi
Wiktionary
rzecz. morze n., namorzyn m., morszczuk mzw., pomorski mrz.
przym. nadmorski, podmorski, pomorski, zamorski, przymorski
Wiktionary
(2.1) niebieskozielony
Wiktionary
przymiotnik od : morze
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: kąpać się zimą na otwartej przestrzeni
SJP.pl
o cechach morsowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Morsowate (Odobenidae) – rodzina dużych, drapieżnych ssaków morskich, zaliczanych wraz z uchatkami i fokami do nadrodziny Phocoidea w obrębie rzędu drapieżnych (Carnivora).
Wikipedia
o cechach morsowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
związany z morsem, charakterystyczny dla morsa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ssak z rodziny delfinów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Phocoena|Cuvier|ref=tak., rodzaj ssaka z rodziny morświnowatych;
(1.2) daw. zool. nazwa systematyczna|Phocoena phocoena|Linnaeus|ref=tak., morświn zwyczajny;
Wiktionary
Morświn (Phocoena) – rodzaj wodnych ssaków z rodziny morświnowatych (Phocoenidae).
Wikipedia
(1.1) Nie miałem pojęcia, że morświny żyją również w Bałtyku!
(1.2) Spoglądał na mnie morświn, a ja marznąłem w zimnej bałtyckiej wodzie.
Wiktionary
IPA: ˈmɔrʲɕfʲĩn, AS: morʹśfʹĩn
Wiktionary
rzecz. morświnek mzw., morświnowate lm nm.
Wiktionary
(1.2) morświn zwyczajny
Wiktionary
miejsce ekspozycji i badań morświnów
SJP.pl
1. rodzaj wodnych ssaków z rodziny morświnowatych;
2. morświnek bezpłetwy - gatunek morświna; morświn bezpłetwy, morświn bezpióry, morświn azjatycki
SJP.pl
Morświnek (Neophocaena) – rodzaj wodnych ssaków z rodziny morświnowatych (Phocoenidae).
Wikipedia
rodzina ssaków morskich z kladu zębowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Phocoenidae|Gray|ref=tak., rodzina ssaków morskich z kladu zębowców;
Wiktionary
Morświnowate (Phocoenidae) – rodzina ssaków morskich z parvordo zębowców (Odontoceti) w obrębie infrarządu waleni (Cetacea). Są blisko spokrewnione z delfinowatymi (Delphinidae), od których się jednak odróżniają szeregiem anatomicznych szczegółów, w tym charakterystycznym kształtem głowy i zębów. Istnieje siedem gatunków, zamieszkujących we wszystkich oceanach, najczęściej blisko wybrzeży. Najbardziej znany wśród nich jest morświn zwyczajny z północnej hemisfery, żyjący także w Bałtyku.
Wikipedia
(1.1) Morświnowate odżywiają się rybami.
Wiktionary
rzecz. morświn mzw., morświnek mzw.
Wiktionary
o cechach morświnowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
morska ryba dorszokształtna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Merluccius merluccius|ref=tak., drapieżna ryba morska, poławiana dla smacznego mięsa;
Wiktionary
Morszczuk zwyczajny, morszczuk, morszczuk europejski, morszczuk wielkooki (Merluccius merluccius) – gatunek morskiej ryby dorszokształtnej z rodziny morszczukowatych (Merlucciidae). Jest poławiana gospodarczo.
Wikipedia
IPA: ˈmɔrʃt͡ʃuk, AS: morščuk
Wiktionary
rzecz. morze n., morszczyn m., morszczyzna ż.
przym. morski
Wiktionary
glon morski; kelp; fukus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Fucus|L.|ref=tak., rodzaj wodnych glonów należących do brunatnic;
(1.2) bot. glon z rodzaju morszczyn (1.1)
Wiktionary
Morszczyn (Fucus) – rodzaj wodnych glonów należących do brunatnic.
Wikipedia
(1.1) Morszczyny przyrastają do podłoża tarczowatą przylgą.
Wiktionary
rzecz. morze n., morszczuk mzw., morszczyna ż., morszczynowate lm. nmos., morszczynowaty mrz.
przym. morszczynowy
Wiktionary
rodzina glonów z gromady brunatnic
SJP.pl
o cechach morszczynowatych (rodzina glonów)
SJP.pl
1. skamieniałe wodorosty w utworach okresu permskiego;
2. przestarzałe: rośliny morskie;
3. dawniej: płody morza, wszystko to, co daje morze; owoce morza;
4. dawniej: przypływ i odpływ morza;
5. dawniej: obszar położony nad morzem; pomorze;
6. dawniej: wiatr wiejący od strony morza, połączony z drobnym deszczem; bryza, morka
SJP.pl
morsznica osowata - gatunek owada z rodziny bzygowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj kiełbasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. kulin. rodzaj kiełbasy, produkowanej z mięsa mielonego i słoniny, doprawiana pieprzem czy innymi dodatkami
Wiktionary
Mortadela (wł. mortadella) – rodzaj włoskiej nietrwałej, wędzonej i parzonej kiełbasy o dużej średnicy, ze zmielonego mięsa mieszanego. Jest wyrobem typowym dla regionu Lombardii i Emilii-Romanii, zwłaszcza dla Bolonii.
Wytwarzana z bardzo drobno zmielonej (przy zastosowaniu tzw. sitka pasztetowego) wieprzowiny i cielęciny z kawałeczkami słoniny (20 %) i z dodatkiem przypraw, m.in. nasionami gorczycy, formowana jest w odcinki o dużej średnicy (10–12 cm).
Wikipedia
(1.1) W dzieciństwie bardzo lubiłem mortadelę obtaczaną w jajku i panierce, a potem smażoną.
Wiktionary
IPA: ˌmɔrtaˈdɛla, AS: mortadela
Wiktionary
Marcin – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od wyrażenia Martinus oznaczającego „należący do boga Marsa”.
Wikipedia
moździerz lub działo o krótkiej lufie, ładowne od przodu, strzelające po bardzo stromym torze
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Mortka (ros. Мортка) – osiedle typu miejskiego w azjatyckiej części Rosji, we wchodzącym w skład tego państwa Chanty-Mansyjskim Okręgu Autonomicznym - Jugrze, położonym na zachodniej Syberii.
Osada liczy 3.713 mieszkańców (1 stycznia 2005 r.), głównie Rosjan i innych europejskich osadników. Niewielki udział w populacji miasta mają też rdzenni mieszkańcy Okręgu - Chantowie i Mansowie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Miejscowości we Francji:
Wikipedia
nędza, niedostatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Warszawa. bieda
Wiktionary
rzecz. mortusiak m.
przym. mortusowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Warszawa. biedak
Wiktionary
rzecz. mortus
przym. mortusowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Warszawa. biedny
Wiktionary
rzecz. mortus, mortusiak
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) daw. umartwiać, dręczyć
czasownik zwrotny niedokonany mortyfikować się
(2.1) daw. umartwiać się
Wiktionary
IPA: ˌmɔrtɨfʲiˈkɔvat͡ɕ, AS: mortyfʹikovać
Wiktionary
rzecz. mortyfikowanie n., mortyfikacja
przym. mortyfikacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mortyfikować.
Wiktionary
czas. mortyfikować ndk.
Wiktionary
wczesne, poprzedzające blastulę, stadium rozwojowe zarodka człowieka i wielu zwierząt
SJP.pl
Morula (łac. 'morwa') – stadium rozwoju zarodka następujące po bruzdkowaniu całkowitym a przed rozpoczęciem blastulacji. Poprzedza stadium blastuli.
Wikipedia
potocznie:
1. osoba brudna; brudas, smoluch;
2. dobry kolega; kumpel;
3. pogardliwie: Murzyn; czarnuch, bambo, bambus, asfalt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kompan, sympatyczny człowiek
(1.2) daw. ktoś ubrudzony, umorusany
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) chwat, morowiec, zuch; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|pierón, pieróńszczok.
(1.2) brudas, smoluch
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1)
rzecz. morowiec mos.
przym. morowy
(1.2)
rzecz. umorusanie n.,umorusaność ż.
czas. morusać ndk., umorusać dk.
przym. umorusany
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|morowy.
(1.2) etymn|pol|morusać.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== morus (esperanto (morfem).) ==
thumb| morus (1.1)
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) bot. morwa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɔrus, AS: morus
Wiktionary
(1.1)
rzecz. morowiec mos.
przym. morowy
(1.2)
rzecz. umorusanie n.,umorusaność ż.
czas. morusać ndk., umorusać dk.
przym. umorusany
Wiktionary
(1.1) chwat, morowiec, zuch; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie|pierón, pieróńszczok.
(1.2) brudas, smoluch
Wiktionary
przestarzałe: umorusane, ubrudzone dziecko; brudasek
SJP.pl
drzewo z rodziny morwowatych występujące w 12 gatunkach (w Polsce - morwa biała), uprawiane jako ozdobne lub dla cennego drewna; także owoc tego drzewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Morus|L.|ref=Morus (Moraceae)., rodzaj dużych krzewów lub niewielkich drzew liściastych z rodziny morwowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju morwa (1.1)
(1.3) spoż. jadalny owoc morwy (1.2)
Wiktionary
Morwa (Morus L.) – rodzaj dużych krzewów lub niewielkich drzew liściastych z rodziny morwowatych (Moraceae). Obejmuje 13–19 gatunków. Centrum zróżnicowania rodzaju jest w Azji Wschodniej – w Chinach rośnie 10 gatunków rodzimych, z czego 5 jest endemitami tego kraju. Poza tym morwy rosną w południowej Azji (od Iranu po Indonezję), w Afryce w strefie międzyzwrotnikowej (w tropikach ograniczając się do obszarów górskich), we wschodniej i południowej części Ameryki Północnej oraz w zachodniej Ameryce Południowej (od Wenezueli po północno-zachodnią Argentynę. Jako rośliny introdukowane i zdziczałe rosną na różnych obszarach, zwłaszcza szeroko rozprzestrzeniona jest morwa biała Morus alba, uprawiana i dziczejąca także w Polsce (błędnie wymieniane były także morwa czarna M. nigra i morwa czerwona M. rubra – mylone często z odmianami morwy białej o ciemno zabarwionych owocach).
Wikipedia
rzecz. morwówka ż., morwowate lm nm.
przym. morwowy, morwowaty
Wiktionary
roślina z rodziny marzannowatych
SJP.pl
rodzina drzew i krzewów z rzędu różowców; mlekowate
SJP.pl
Morwowate (Moraceae Link) – rodzina roślin z rzędu różowców (Rosales). Obejmuje 37 rodzajów z 1137 gatunkami. Są one spotykane na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, ale brak ich w północnej części Ameryki Północnej i Eurazji, na obszarach pustynnych i w Nowej Zelandii. Większość gatunków rośnie w strefie międzyzwrotnikowej, nieliczne w strefach umiarkowanych. Zaliczane tu rośliny zawierają zwykle sok mleczny. Są wiatropylne lub owadopylne (figowiec).
Wikipedia
o cechach morwowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
→ morwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z morwą, dotyczący morwy
przymiotnik jakościowy
(2.1) fioletowy z odcieniem czerwieni, o kolorze owoców morwy
Wiktionary
rzecz. morwa ż., morwowate nmos., morwówka ż.
przym. morwowaty
Wiktionary
zdrobnienie od: Maurycy
SJP.pl
Moryca (dawn. Moryc) – niewielka część miasta Piotrków Trybunalski w województwie łódzkim. Leży na samym południu miasta, przy jego granicy ze wsią Longinówka, u południowego krańca pasa startowego piotrkowskiego lotniska.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Moryń (niem. Mohrin) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Moryń. Położone nad jeziorem Morzycko.
31 grudnia 2021 r. miasto miało 1610 mieszkańców.
Nad jeziorem Morzycko zostało wyznaczone kąpielisko śródlądowe.
Wikipedia
IPA: ˈmɔrɨ̃ɲ, AS: morỹń
Wiktionary
przym. moryński
Wiktionary
barwnik naturalny występujący w drewnie paru gatunków drzew rosnących w Ameryce Środk.
SJP.pl
Moryna – organiczny związek chemiczny będący pochodną flawonu. Jest barwnikiem ekstrahowanym z żółtego drzewa brazylijskiego. Krystalizuje z 1 lub 2 cząsteczkami wody. Temperatura topnienia wynosi 290 °C. Stosowana jest w farbiarstwie oraz jako odczynnik w analizie chemicznej do wykrywania oraz fluorymetrycznego lub kolorymetrycznego oznaczania Al, B, Be, Ca, Cd, Ga, In, Mo, Pb, Sb, Sc, Sr, Ta, Th, U, W, Zn i Zr oraz pośrednio F−
.
Wikipedia
mieszkaniec Morynia (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Morynia (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Moryń
SJP.pl
muzułmanin z Półwyspu Iberyjskiego, który po upadku emiratu Grenady (1492 r.) przyjął pod przymusem chrześcijaństwo
SJP.pl
dawny taniec podobny do morris dance
SJP.pl
1. wyodrębniona część oceanu, zwykle przylegająca do kontynentu, oddzielona od otwartych wód oceanicznych łańcuchami wysp, półwyspami lub podwodnymi progami, utrudniającymi wymianę wód głębinowych;
2. pot.: duża ilość czegoś, mnóstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geogr. hydrol. duży zbiornik słonej wody mający połączenie z oceanem;
(1.2) przen. ogromna ilość czegoś
Wiktionary
Morze – naturalny zbiornik wodny, część oceanu, mniej lub bardziej wyraźnie oddzielona od pozostałych jego części brzegami kontynentu, wyspami lub wzniesieniem dna. Ze względu na utrudnioną wymianę wód morza charakteryzują się indywidualnymi cechami, zbiór tych cech nazywa się ustrojem hydrologicznym.
Wikipedia
(1.1) Statki wypłynęły w morze, zmierzając ku Nowemu Światu.
(1.1) I chodzą ludzie podziwiać szczyty gór i wzdęte fale morza, i szerokie nurty rzek, i przestwór oceanu, i kręgi gwiezdne, a siebie zaniedbują.
Wiktionary
IPA: ˈmɔ.ʒɛ, AS: mo.že
Wiktionary
rzecz. pomorski mrz., przedmorze mrz., morszczyn m., Pomorze n., pomorze n., przymorze n., Pomorzanin m., Pomorzanka ż., namorzyn m., morzysko n., morzyszcze n., morszczysko n., morszczak m., morszczuk mzw.
przym. przymorski, morski, nadmorski, podmorski, zamorski, pomorski, namorzynowy, morzyskowy, morszczynowy, morszczynowaty; przest. morzski, morzowy
Wiktionary
(1.1) środ. żegl. wacha
(1.2) bezmiar, mnóstwo, ogrom, masa, bezlik, jezioro
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|morzyć.
Wiktionary
IPA: mɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: možẽńe
Wiktionary
czas. morzyć
Wiktionary
wieś na Pomorzu
SJP.pl
Morzeszczyn (niem. Morroschin) – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Morzeszczyn. Miejscowość leży na magistrali węglowej Śląsk – Porty i przy drodze wojewódzkiej nr 234. Do czasu zawieszenia w 1989 ruchu kolejowego do Gniewu stacja kolejowa Morzeszczyn posiadała status węzła kolejowego.
Wikipedia
przymiotnik od: Morzeszczyn (wieś na Pomorzu)
SJP.pl
Morzewiec – (niem. Marthashausen, 1942-1945 Martashausen) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Koronowo.
We wsi znajdowała się stacja kolejowa Morzewiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Według danych Urzędu Gminy Koronowo (XII 2015 r.) miejscowość liczyła 168 mieszkańców.
Wikipedia
przestarzale: uśmiercać, doprowadzać do umoru
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) przest. doprowadzać kogoś do powolnej śmierci, zamęczać, zadręczać
czasownik zwrotny niedokonany morzyć się
(2.1) przest. martwić się czymś, dręczyć się czymś
Wiktionary
IPA: ˈmɔʒɨt͡ɕ, AS: možyć
Wiktionary
rzecz. morzenie
Wiktionary
jezioro w Polsce
SJP.pl
Morzycko (niem. Mohriner See) – jezioro na Pojezierzu Myśliborskim, położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Moryń, w granicach administracyjnych miasta Moryń, w otulinie Cedyńskiego Parku Krajobrazowego.
Wikipedia
średniowieczne plemię słowiańskie
SJP.pl
Moryczanie, Morzyczanie, Moraczanie – średniowieczne plemię słowiańskie należące do wieleckiej grupy językowej zamieszkujące środkowy bieg rzeki Łaby koło Magdeburga. Sąsiadowali z innymi plemionami słowiańskimi: Ziemczycy, Lesicy, Lipianie.
Wikipedia
członek średniowiecznego plemienia słowiańskiego
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny alk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. niewielki ptak morski z rodziny alk, z rodzaju nazwa systematyczna|Synthliboramphus|ref=tak.
(1.2) ornit. niewielki ptak morski z rodziny alk, z rodzaju nazwa systematyczna|Brachyramphus|ref=tak.
Wiktionary
IPA: ˈmɔʒɨk, AS: možyk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
morzypławiec gruszkonośny - wielki glon morski z gromady brunatnic; wielkomorszcz gruszkonośny
SJP.pl
rodzaj brunatnicy, występującej głównie w Morzu Sargassowym; gronorost; sargas; sargasso; sargaso
SJP.pl
u zwierząt, najczęściej u bydła i koni: napad bólów wywołany schorzeniem narządów jamy brzusznej, głównie przewodu pokarmowego; kolka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawne koryto morza, miejsce, gdzie było morze
(1.2) przest. głód, czczość, nudności w żołądku
(1.3) wet. grupa różnych schorzeń pokarmowych u koni o zbliżonej etiologii i patogenezie;
Wiktionary
Schorzenia morzyskowe (schorzenia kolkowe, morzysko) – grupa około 30 różnych, choć zbliżonych etiologicznie i patogenetycznie jednostek chorobowych występujących u koni. Wszystkie są następstwem zaburzeń w przewodzie pokarmowym. Towarzyszy im ból, ujawniający się niepokojem zwierzęcia. Morzysko może mieć różne nasilenie – od bólu niezbyt silnego i szybko przemijającego, aż po ból ostry, kończący się śmiercią konia.
Wikipedia
IPA: mɔ.ˈʒɨ.skɔ, AS: mo.žy.sko
Wiktionary
rzecz. morze n.
Wiktionary
(1.1) morzyszcze, osuch
(1.2) kolka, morzenie, biegunka, ból jelitowy
(1.3) kolka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dawne koryto morza, miejsce, gdzie było morze
Wiktionary
IPA: mɔˈʒɨʃt͡ʃɛ, AS: možyšče
Wiktionary
rzecz. morze n.
Wiktionary
(1.1) morzysko, osuch
Wiktionary
Morzyszów (niem. Morischau, Neisstal) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Morzysław z małżonką; Morzysławowie
SJP.pl
Morzysław z małżonką; Morzysławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Morzysława lub z nim związany
SJP.pl
skrót: Międzyszkolny Ośrodek Sportowy
SJP.pl
Mos – gmina w Hiszpanii, w prowincji Pontevedra, w Galicji, o powierzchni 53,21 km². W 2011 roku gmina liczyła 15 267 mieszkańców.
Wikipedia
izraelska agencja wywiadowcza; Instytut Wywiadu i Zadań Specjalnych; Mossad
SJP.pl
Mosad, właśc. Instytut do spraw Wywiadu i Zadań Specjalnych (hebr. המוסד למודיעין ולתפקידים מיוחדים, Ha-Mosad le-Modi’in u-le-Tafkidim Mejuchadim) – izraelska agencja wywiadowcza odpowiedzialna m.in. za gromadzenie politycznych, technicznych, gospodarczych danych wywiadowczych poza granicami kraju, formalnie utworzona 1 kwietnia 1951 jako Instytut Koordynacji. Obecną nazwę nadano w 1963.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
część składowa dawnych tytułów grzecznościowych (skrót słowa: miłość)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) …używany dawniej do tworzenia tytułów grzecznościowych
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: mościć
Wiktionary
część składowa różnych tytułów grzecznościowych, np. mości pan, mości książę
SJP.pl
część składowa dawnych tytułów grzecznościowych (skrót słowa: miłość), dziś wyłącznie w staropolskim przysłowiu: pieprzno i szafranno moja mościa panno... (się u nas jada)
SJP.pl
1. wyścielać, słać
2. usadowić się wygodnie na czymś
SJP.pl
Mościce – dzielnica przemysłowa Tarnowa, położona w zachodniej części miasta. Osiedle nr 8, stanowiące jednostkę pomocniczą Gminy Miasta Tarnowa.
Mościce rozpoczęto budować pod koniec lat 20. XX wieku wokół Państwowej Fabryki Związków Azotowych, na terenach wsi Świerczków i Dąbrówka Infułacka. Nazwa wywodzi się od nazwiska prezydenta Ignacego Mościckiego, inicjatora budowy fabryki. Mościce zaprojektowano w zgodzie z ideą miasta-ogrodu brytyjskiego urbanisty Ebenzera Howarda. Duża ilość terenów zielonych miała minimalizować negatywne skutki oddziaływania zakładów chemicznych na środowisko. Dlatego Mościce nazywane są dzielnicą-ogrodem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Polskie nazwisko noszone m.in. przez osoby:
Wikipedia
Mościejewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Kwilcz.
Wikipedia
zdrobnienie od: most; mostek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej: mości pan
SJP.pl
zgrubienie od: most
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: zwrot grzecznościowy wyrażający szacunek; miłościwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. agresywne pogo
Wiktionary
Mosh – typ zachowania, rodzaj tańca na występach zespołów grających muzykę hardcore, heavymetalową, punkrockową czy podobną, zazwyczaj „ciężką”. Moshujący agresywnie wymachują kończynami, zazwyczaj przed sceną lub w specjalnie wyznaczonej części widowni. Jest to bardziej agresywny rodzaj tańca pogo. Polega on na agresywnym, szybkim i dynamicznym wyrzucaniu łokci i pięści oraz rzucaniu się całym ciałem na innych moshujących uczestników koncertu. Z reguły nie jest mile widziane używanie nóg, co można wywnioskować ze sloganu "no karate in the pit".
Wikipedia
(1.1) Zakładanie na scenie koszulki kapeli, w której się akurat gra koncert to wiocha. Chyba, że zdarli ci w moshu inną i musiałeś coś kupić i zarzucić na grzbiet na szybkensa.
Wiktionary
[czytaj: moszing] agresywniejszy rodzaj tańca pogo na występach zespołów heavymetalowych, punkrockowych, hardcore'owych itp., w którym uczestnicy dynamicznie wymachują łokciami i pięściami, uderzając się nawzajem
SJP.pl
Mosh – typ zachowania, rodzaj tańca na występach zespołów grających muzykę hardcore, heavymetalową, punkrockową czy podobną, zazwyczaj „ciężką”. Moshujący agresywnie wymachują kończynami, zazwyczaj przed sceną lub w specjalnie wyznaczonej części widowni. Jest to bardziej agresywny rodzaj tańca pogo. Polega on na agresywnym, szybkim i dynamicznym wyrzucaniu łokci i pięści oraz rzucaniu się całym ciałem na innych moshujących uczestników koncertu. Z reguły nie jest mile widziane używanie nóg, co można wywnioskować ze sloganu "no karate in the pit".
Wikipedia
pomarańczowożółty stop miedzi i cynku, często z dodatkiem innych metali, odporny na korozję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stop miedzi z cynkiem;
(1.2) wyroby z mosiądzu (1.1)
(1.3) łódź. monety
Wiktionary
Mosiądz – stop miedzi i cynku, zawierający 10–45% cynku. Może zawierać dodatki innych metali, takich jak ołów, glin, cyna, mangan, żelazo, chrom oraz krzem. Topi się w temp. poniżej 1000 °C (zależnie od gatunku). Powyżej temperatury 907 °C główny składnik stopowy mosiądzu tj. cynk zaczyna parować powodując tworzenie się zgaru.
Wikipedia
IPA: ˈmɔɕɔ̃nt͡s, AS: mośõnc
Wiktionary
przym. mosiężny
rzecz. mosiężnik mos.
Wiktionary
(1.1) daw. żółta miedź
Wiktionary
rzadko: wykonany z mosiądzu; mosiężny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pogardliwie: Żyd; pejsowaty, parch, gudłaj, Żydzisko, Mosiek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Warszawa, Kraków. Żyd
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zawód mosiężnika;
2. wyroby z mosiądzu
SJP.pl
dawniej: rzemieślnik wytwarzający drobne przedmioty z mosiądzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. rzemieślnik wykonujący przedmioty z mosiądzu
Wiktionary
rzecz. mosiężnictwo n., mosiądz mrz.
Wiktionary
żółty o odcieniu mosiężnym
SJP.pl
wykonany z mosiądzu, stopu miedzi i cynku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z mosiądzu
Wiktionary
(1.1) W domu mamy mosiężny moździerz.
Wiktionary
IPA: mɔˈɕɛ̃w̃ʒnɨ, AS: mośẽũ̯žny
Wiktionary
(1.1) zob. mosiądz.
Wiktionary
skonstruowany pod koniec XIX wieku przez Siergieja Mosina rosyjski karabin powtarzalny
SJP.pl
Karabin Mosin, także: karabin Mosina (ros. винтовка Мосина) – rosyjski karabin powtarzalny skonstruowany przez Siergieja Mosina w 1890. Od 1891 podstawowy karabin Armii Imperium Rosyjskiego, a następnie Armii Czerwonej i Radzieckiej. W Rosji używany do lat 50. XX w., kiedy to został zastąpiony przez karabinki automatyczne AK. Konstrukcja Mosina stała się podstawą do opracowania całej serii karabinów i karabinków produkowanych i używanych w wielu państwach na świecie, co wiązało się również z powstawaniem wersji regionalnych.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w powiecie poznańskim;
Wiktionary
Mosina (niem. Moschin) – miasto w środkowej części województwa wielkopolskiego, w powiecie poznańskim, położone 22 km na południe od Poznania, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mosina.
Miasto królewskie należące do starostwa mosińskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. poznańskiego.
Wikipedia
IPA: mɔˈɕĩna, AS: mośĩna
Wiktionary
rzecz. mosinianin, mosinianka
przym. mosiński
Wiktionary
mieszkaniec Mosiny (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mosiny
Wiktionary
IPA: ˌmɔɕĩˈɲä̃ɲĩn, AS: mośĩńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Mosina ż.
:: fż. mosinianka ż.
przym. mosiński
Wiktionary
mieszkanka Mosiny (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mosiny
Wiktionary
IPA: ˌmɔɕĩˈɲãnka, AS: mośĩńãnka
Wiktionary
rzecz. Mosina ż.
:: fm. mosinianin m.
przym. mosiński
Wiktionary
przymiotnik od: Mosina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przym. od Mosina
Wiktionary
IPA: mɔˈɕĩj̃sʲci, AS: mośĩĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Mosina ż., mosinianin m., mosinianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: mos-ir] skrót od: Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji
Wiktionary
(1.1) Spotkajmy się w siedzibie MOSiR-u w piątek o siedemnastej.
Wiktionary
1. pogardliwie: Rosjanin; Moskal, kacap, Rusek (rusek), Ruski (ruski);
2. rodzaj placka owsianego, regionalna potrawa kuchni podhalańskiej; moskol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. Rosjanin
(1.2) pogard. o Rosjaninie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Krzyczy Moskal: — Pardon wołaj!
To ciebie ocalę! —
A Sowiński pierś mu przebił!
— Ot pardon, Moskale!
(1.2) Pamiętacie, jak Moskale nie chciały jabłek kupować?
Wiktionary
(1.1) rzecz. Moskwa ż., moskalofil mos., Moskalszczyzna ż.
Wiktionary
(1.2) Rosjanin; pogard. kacap, Rusek, Ruski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mały śledź przyrządzany zwykle w occie
SJP.pl
Wikipedia
1. zwolennik polityki prowadzonej przez Rosję;
2. zwolennik dawnego ruchu społeczno-politycznego wśród ludności ukraińskiej na terenie Galicji, dążącego do sojuszu z carską Rosją
SJP.pl
rusofilstwo, rusofilizm, moskalofilstwo;
1. sympatia do Rosjan i wszystkiego, co rosyjskie;
2. przychylność dla dawnego ruchu społeczno-politycznego wśród ludności ukraińskiej na terenie Galicji, dążącego do sojuszu z carską Rosją
SJP.pl
rusofilizm, rusofilstwo, moskalofilizm;
1. sympatia do Rosjan i wszystkiego, co rosyjskie;
2. przychylność dla dawnego ruchu społeczno-politycznego wśród ludności ukraińskiej na terenie Galicji, dążącego do sojuszu z carską Rosją
SJP.pl
Moskalofilstwo, także moskalofilizm, rusofilstwo galicyjskie (karpackie) lub moskwofilstwo – początkowo językowo-literacki, a później społeczno-polityczny prąd istniejący od początku XIX wieku do lat 40. XX wieku wśród Rusinów karpackich zamieszkujących Galicję, Bukowinę i Zakarpacie. Głosił wspólnotę narodowo-kulturową, następnie również państwową i polityczną z narodem rosyjskim. Ruch ten rywalizował z ukraińskim ruchem narodowym.
Wikipedia
dawniej: Moskorzew (wieś w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
dawniej: Rosjanka
SJP.pl
Polanki, Osiedle Powstańców, Kościuszki III (do 6 lutego 1920 Moskowska lub Moskiewka) – nieoficjalne osiedle miasta Szydłowca.
Wikipedia
przymiotnik od: Moskwa (stolica Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. związany z miastem Moskwa, dotyczący miasta Moskwy
(1.2) geogr. związany z rzeką Moskwa, dotyczący rzeki Moskwy
(1.3) przen. rosyjski, tzn. związany z władzą w Moskwie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moskiewska „Krasnaja Zwiezda” obszernie informuje o chińskich przygotowaniach wojennych na terenach graniczących ze Związkiem Radzieckim.
(1.2) Tymczasem prący do przodu husarze zbliżyli się do przeciwległego wylotu grobli i prawdopodobnie wyszli na przeciwny moskiewski brzeg w pogoni za rozbitą piechotą.
Wiktionary
IPA: mɔˈsʲcɛfsʲci, AS: mosʹḱefsʹḱi
Wiktionary
rzecz. moskiewszczyzna ż., moskwiczanka ż., moskwiczanin mos., Moskwa ż., moskwianka ż., moskwianin m., moskwicz m.
przym. promoskiewski, podmoskiewski, antymoskiewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. pejor. wszystko to, co w Polsce posiada rosyjską proweniencję, w opozycji do polskości
Wiktionary
rzecz. Moskwa ż., moskwicz m., Moskwiczanin m., Moskwiczanka ż., Moskal m.
przym. moskiewski, podmoskiewski, promoskiewski, antymoskiewski
Wiktionary
1. muchówka żywiąca się krwią (m.in. człowieka), przenosząca choroby, występująca głównie w strefie międzyzwrotnikowej;
2. zwykle w lm, pot. różne gatunki komarów i muszek występujące w krajach podzwrotnikowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. niewielki owad tropikalny przenoszący wiele chorób;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zaraz z początkiem pory deszczowej pojawiły się roje moskitów.
(1.1) Każdego z nas poprzedza służący, a obaj zbrojni jesteśmy w gałęzie do opędzania się od moskitów
Wiktionary
IPA: ˈmɔsʲcit, AS: mosʹḱit
Wiktionary
rzecz. moskitiera ż.
Wiktionary
rodzaj baldachimu zawieszanego nad łóżkiem w celu ochrony przed ukąszeniami moskitów i innych owadów latających
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zasłona z gęstej siatki chroniąca przed przedostawaniem się owadów (np. do pomieszczeń);
Wiktionary
Moskitiera (hiszp. mosquito – komar) – zasłona z gęstej siatki, zakładana na otwory okienne i drzwiowe lub zawieszana nad łóżkiem. Stanowi osłonę przed komarami, muchami oraz innymi owadami. Może być wykonywana z bawełny, polietylenu, poliestru, oraz nylonu.
Mimo że początki regularnego używania moskitier datuje się na połowę XVIII wieku, były one wykorzystywane od czasów prehistorycznych. Kleopatra, królowa Egiptu, również spała pod tego typu zasłoną.
Wikipedia
(1.1) Powinniśmy tutaj założyć moskitierę, bo pogoda sprzyja legnięciu się komarów.
Wiktionary
IPA: ˌmɔsʲciˈtʲjɛra, AS: mosʹḱitʹi ̯era
Wiktionary
rzecz. moskit m.
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny kolibrowatych
SJP.pl
Moskitnik, koliber rubinowy (Chrysolampis mosquitus) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), zamieszkujący Amerykę Południową i kilka wysp u jej północnych wybrzeży. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
podrodzina małych owadów z rzędu muchówek, żeńskie osobniki żywią się krwią kręgowców
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj placka owsianego, regionalna potrawa kuchni podhalańskiej; moskal
SJP.pl
wieś w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim
SJP.pl
Moskorzew (daw. Moskarzew) – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Moskorzew.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Moskorzew. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 118 (symbol Mc)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. drugi wiek pensylwanu (młodszy karbon), trwający od 311,7 ± 1,1 do 306,5 ± 1,0 mln lat temu;
(1.2) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Mc i liczbie atomowej 115;
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Moskow to syntetyczny pierwiastek chemiczny, transuranowiec, który w układzie okresowym znajduje się bezpośrednio pod bizmutem.
Wiktionary
(1.2) przest. ununpentium
Wiktionary
stolica Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Rosji;
(1.2) pot. polit. władze Rosji
(1.3) geogr. rzeka w europejskiej części Rosji, lewy dopływ Oki;
(1.4) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w gminie Nowosolna;
Wiktionary
Moskwa (ros. Москва, wym. [mɐ'skva]) – stolica Rosji i największe miasto tego państwa, położone w Centralnym Okręgu Federalnym.
Liczy 12 655 050 mieszkańców (stan na 2021 rok), przy czym cała aglomeracja liczy 17,2 mln mieszkańców (2020). Jeden z najważniejszych ośrodków politycznych, gospodarczych, kulturowych, religijnych, finansowych, edukacyjnych, komunikacyjnych oraz turystycznych Rosji i świata.
Wikipedia
(1.1) Niedawno w Moskwie odbyła się parada.
(1.2) Podczas gdy Zachód i syryjska opozycja uznała referendum za fikcję, Moskwa oświadczyła, że wyniki referendum wskazują na ogromne poparcie, jakim cieszy się wśród Syryjczyków prezydent Baszar el-Asad.
Wiktionary
IPA: ˈmɔskfa, AS: moskfa
Wiktionary
rzecz. moskwianin mos., moskwianka ż., moskwiczanin mos., moskwiczanka ż., moskiewszczyzna ż., Moskowia ż.
przym. moskiewski, podmoskiewski
Wiktionary
mieszkaniec Moskwy; moskwiczanin (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Moskwy
Wiktionary
IPA: mɔsˈkfʲjä̃ɲĩn, AS: moskfʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Moskwa ż., Moskal mos., Moskwicz mzw., moskwicz mzw., moskwiczanin mos., moskwiczanka ż.
:: fż. moskwianka ż.
przym. moskiewski
Wiktionary
(1.1) pot. moskwiczanin
Wiktionary
mieszkanka Moskwy; moskwiczanka (potocznie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Moskwy
Wiktionary
IPA: mɔsˈkfʲjãnka, AS: moskfʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Moskwa ż., Moskal mos., Moskalka ż.
:: fm. moskwianin mos.
przym. moskiewski
Wiktionary
(1.1) pot. moskwiczanka
Wiktionary
dawniej:
1. mieszkaniec Moskwy;
2. mieszkaniec Rosji; Moskal
SJP.pl
samochód marki Moskwicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mot. radziecki koncern samochodowy;
Wiktionary
Moskwicz (ros. Москвич) – radzieckie, następnie rosyjskie zakłady samochodowe, mieszczące się w Moskwie, istniejące pod różnymi nazwami w latach 1930–2010, oraz marka samochodów osobowych wytwarzanych przez nie od 1946 roku. Nazwę OAO Moskwicz zakłady nosiły od 1994 roku, a poprzednio istniały pod skrótami: KIM, MZMA i AZLK. Markę Moskwicz nosiły także analogiczne samochody produkowane przez zakłady Iżmasz w Iżewsku.
Wikipedia
(1.1) Dziadek pracował w Moskwiczu.
Wiktionary
rzecz. moskwicz mrz., moskwianin mos., moskwiczanin mos., moskwiczanka ż.
Wiktionary
potocznie: moskwianin (mieszkaniec Moskwy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mieszkaniec Moskwy
Wiktionary
(1.1) Wielu moskwiczan systematycznie korzysta z metra.
Wiktionary
rzecz. Moskal mos., Moskwa ż., moskwianin mos., moskwianka ż., Moskwicz mos., moskwicz mrz.
:: fż. moskwiczanka ż.
przym. moskiewski, podmoskiewski
Wiktionary
(1.1) neutr. moskwianin
Wiktionary
potocznie: moskwianka (mieszkanka Moskwy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mieszkanka Moskwy
Wiktionary
(1.1) Moskwiczanki lubią odwiedzać salony kosmetyczne tej marki.
Wiktionary
rzecz. Moskal mos., Moskwa ż., moskwianin mos., moskwianka ż., Moskwicz mzw., moskwicz mrz.
:: fm. moskwiczanin m.
przym. moskiewski, podmoskiewski
Wiktionary
(1.1) neutr. moskwianka
Wiktionary
Moskwin – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Wyszki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 681
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława w Topczewie.
Wikipedia
mopan;
1. dawniej: forma grzecznościowa odnosząca się do mężczyzn, równoważna dzisiejszemu "pan";
2. dawniej: ironiczne określenie szlachcica
SJP.pl
zdrobnienie od: mospan
SJP.pl
staropolski tytuł grzecznościowy; waszmośćpani
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Moss – norweskie miasto i gmina leżąca w okręgu Østfold.
Moss jest 414. norweską gminą pod względem powierzchni.
Wikipedia
izraelska agencja wywiadowcza; Instytut Wywiadu i Zadań Specjalnych; Mosad
SJP.pl
Mosad, właśc. Instytut do spraw Wywiadu i Zadań Specjalnych (hebr. המוסד למודיעין ולתפקידים מיוחדים, Ha-Mosad le-Modi’in u-le-Tafkidim Mejuchadim) – izraelska agencja wywiadowcza odpowiedzialna m.in. za gromadzenie politycznych, technicznych, gospodarczych danych wywiadowczych poza granicami kraju, formalnie utworzona 1 kwietnia 1951 jako Instytut Koordynacji. Obecną nazwę nadano w 1963.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Mossakowski:
Wikipedia
[czytaj: mos-i] język urzędowy Burkina Faso
SJP.pl
Mossi – lud afrykański zamieszkujący głównie Burkina Faso (stanowi tam 46,4% mieszkańców), ponadto duże grupy na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Ghanie i Nigrze. Ogółem liczy ponad 11 mln osób.
Tradycyjne zajęcia: rolnictwo (uprawa zbóż i hodowla bydła), rozwinięte rzemiosło (kowalstwo, odlewnictwo, garncarstwo) i sztuka ludowa – rzeźby antropo- i zoomorficzne, popularnym motywem ich sztuki jest maska antylopy.
Wikipedia
określenie wykonawcze: z ożywieniem, ruchliwie
SJP.pl
Mosso – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Piemont, w prowincji Biella.
Według danych na styczeń 2009 gminę zamieszkiwały 1683 osoby przy gęstości zaludnienia 92,5 os./1 km².
Wikipedia
1. budowla łącząca brzegi rzeki lub innej przeszkody wodnej, umożliwiająca jej przebycie;
2. rodzaj protezy stomatologicznej; mostek;
3. główny element konstrukcji nośnej suwnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. konstrukcja tworząca drogę ponad wodą;
(1.2) anat. część mózgu zawarta między rdzeniem przedłużonym a śródmózgowiem;
(1.3) przen. coś co łączy
Wiktionary
Most – rodzaj przeprawy w postaci budowli inżynierskiej, której konstrukcja pozwala na pokonanie przeszkody wodnej lub lądowej skonstruowana w taki sposób, że pod nią pozostaje wolna przestrzeń (w odróżnieniu od nasypu). Przęsłem mostu nazywa się element konstrukcyjny łączący dwie podpory lub przestrzeń między nimi.
Wikipedia
(1.1) Most zarwał się pod ciężarem czołgu.
(1.3) Niby różnic między nami wiele, i budują między nami most, lecz muzyka wygra z tym co dzieli, bo muzyka spotyka wszędzie ten sam los.
Wiktionary
IPA: mɔst, AS: most
Wiktionary
rzecz. pomost m., mostowiec m., mostownica ż., mostownictwo n., mostowe n., mostkowanie n., rozmostkowanie n.
:: zdrobn. mostek m., mosteczek m.
czas. mostkować ndk.
przym. mostowy, wokółmostowy, przymostowy, mostowniczy, mostkowy
Wiktionary
(1.2) most Varola
Wiktionary
miasto w Bośni i Hercegowinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Hercegowinie, stolica regionu:
Wiktionary
Mostar – miasto w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, stolica kantonu hercegowińsko-neretwiańskiego, siedziba miasta Mostar. Jest położony nad Neretwą. Stanowi jeden z największych ośrodków miejskich w kraju. W 2013 roku liczyło 60 195 mieszkańców, z czego większość stanowili Chorwaci.
Wikipedia
(1.1) Największym miastem Hercegowiny jest Mostar.
Wiktionary
IPA: ˈmɔstar, AS: mostar
Wiktionary
przym. mostarski
Wiktionary
przymiotnik od: Mostar (miasto w Bośni i Hercegowinie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Mostaru, związany z Mostarem
Wiktionary
(1.1) Widziałem odbudowany mostarski most.
Wiktionary
rzecz. Mostar m.
Wiktionary
zdrobnienie od: mostek
SJP.pl
1. mały most;
2. płaska kość z przodu klatki piersiowej;
3. nadbudówka na statku przeznaczona dla kapitana i oficerów statku;
4. ruchome schodki, pomost lub kładka służące m. in. do wchodzenia na statek;
5. część strunowego instrumentu muzycznego, na której opierają się struny;
6. ćwiczenie gimnastyczne polegające na tym, by odchylić się w tył i dotknąć rękami ziemi;
7. przednia część tuszy zwierzęcej zawierająca mięso łącznie z kośćmi żebrowymi;
8. stała proteza umocowana na sąsiednich zębach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: most
(1.2) mały most lub większa kładka
(1.3) anat. środkowa kość przedniej ściany klatki piersiowej;
(1.4) stomat. rodzaj protezy zębowej
(1.5) żegl. wzniesiona część pokładu;
(1.6) sport. ćwiczenie gimnastyczne polegające na wygięciu ciała do tyłu tak, aby oprzeć się rękami o podłoże
(1.7) sport. technika obrony w zapasach, polegająca na wygięciu ciała jak w mostku (1.6)
(1.8) muz. ta część instrumentu strunowego, o którą opierają się struny;
(1.9) spoż. przednia mięsno-kostna część tuszy zwierzęcej z okolic mostka (1.3)
(1.10) techn. część roweru łącząca ramę i widelec z kierownicą;
(1.11) elektron. równoległe połączeniem co najmniej dwóch dzielników napięcia;
(1.12) chem. połączenie dwóch fragmentów związku chemicznego za pomocą wiązania, atomu lub prostego łańcucha atomów;
Wiktionary
Mostek zdrobnienie od most
Wikipedia
(1.1) O, jaki piękny mostek zbudowali przez Wisłę!
(1.3) Chorobom serca często towarzyszą bóle w okolicy mostka.
(1.4) Dentysta wymienił mi mostek na nowy.
(1.5) Wachtę na mostku pełnią kolejno oficerowie nawigacyjni.
Wiktionary
IPA: ˈmɔstɛk, AS: mostek
Wiktionary
rzecz. most m., mostkowanie n., zmostkowanie n., mostowe n.
:: zdrobn. mosteczek m.
czas. mostkować ndk., zmostkować dk.
przym. mostkowy, mostowy
przysł. mostkowo, mostowo
Wiktionary
(1.1) mosteczek
(1.2) mosteczek, kładka, pomost
(1.5) sterówka, pomost
(1.8) podstawek
(1.10) wspornik kierownicy
Wiktionary
dawny, poufały tytuł grzecznościowy, często tylko wtręt wyrazowy, skrót wyrażenia "miłościwy dobrodziej"; moszterdziej
SJP.pl
dawniej: potoczny, poufały zwrot grzecznościowy, używany zwykle jako wtręt wyrazowy; panie
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa kilku miejscowości;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W czasie tegorocznych Targów Gospodarki Leśnej, Przemysłu Drzewnego i Ochrony Środowiska EKO-LAS w Mostkach k. Świebodzina, odbyły się Pierwsze Mistrzostwa Polski Operatorów Forwarderów.
Wiktionary
Wikipedia
staw mostkowo-obojczykowy - staw łączący ze sobą mostek i obojczyk
SJP.pl
→ mostek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z mostkiem, dotyczący mostka
Wiktionary
rzecz. mostek mrz., most mrz., mosteczek mrz., mostkowanie n., zmostkowanie n., mostowe n.
czas. mostkować ndk., zmostkować dk.
przym. mostowy
przysł. mostkowo, mostowo
Wiktionary
dawniej: opłata pobierana za przejście lub przejazd przez most; mostowe
SJP.pl
Mostno (do 1945 r. niem. Kerstenbrügge) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Dębno.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do woj. gorzowskiego.
Według danych z 2012 r. miejscowość liczyła 199 mieszkańców. Wieś wchodziła w skład pruskiej domeny królewskiej Dębno od 1771 r., kiedy założono tutaj smolarnię i osadzono kolonistów. Od 1945 r. leży w granicach Polski.
Wikipedia
polskie przedsiębiorstwo
SJP.pl
Mostostal – nazwa powstałego na bazie utworzonego w 1945 w Krakowie prywatnego «Przedsiębiorstwa Budowy Mostów i Konstrukcji Stalowych „Mostostal”», branżowego organu zarządzania w PRL – w pierwszym okresie «Centralnego Zarządu Konstrukcji Stalowych „Mostostal”» (1951–1958), a następnie przekształconego w «Zjednoczenie Konstrukcji Stalowych i Urządzeń Przemysłowych „Mostostal”», z siedzibą w Warszawie.
Wikipedia
opłata pobierana za przejście lub przejazd przez most
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. finans. opłata pobierana za przejazd lub przejście przez most;
forma przymiotnika.
(2.1) M., B., W. n. lp. i M., B., W. nmos. lm. od: mostowy
Wiktionary
Mostowe – myto pobierane do skarbu władcy za przejazd przez most, związane ze średniowiecznym przymusem drożnym. Było jednym z regaliów. W Polsce zniesione ostatecznie w 1538, co związane było ze zniesieniem przymusu przejazdów przez mosty i zezwoleniem na powszechne korzystanie z brodów.
Wikipedia
(1.1) Musiałem wysiadać kilka razy na mostach, jeden się pod karetą załamał (…), a jakem się dowiedział, kupcy tam mostowe płacą.
Wiktionary
IPA: mɔˈstɔvɛ, AS: mostove
Wiktionary
rzecz. most m., mostkowanie n., mostek n., mosteczek m.
czas. mostkować ndk.
przym. mostkowy, mostowy, przymostowy
przysł. mostkowo, mostowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Mostowice (niem. Langenbrück) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka.
W przeszłości do wsi należał przysiółek Trójka (niem. Dreihäuser). Obecnie nazwa niestandaryzowana, przysiółek wyludniony w granicach wsi.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
suwnica mostowa lub bramowa, służąca do prac przeładunkowych
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Mostowik (ros. Мостовик) – osiedle w Rosji, w obwodzie moskiewskim, w rejonie siergijewo-posadzkim. W 2010 liczyło 1995 mieszkańców.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Zobacz też: Mostowo
Wikipedia
Wikipedia
dział inżynierii zajmujący się budową mostów
SJP.pl
dawniej: człowiek nadzorujący most
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik od: most
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mostem, dotyczący mostu
Wiktionary
rzecz. most mrz., mostek mrz., mostowe n.
przym. mostkowy, przymostowy
Wiktionary
miasto w Iraku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnym Iraku, nad Tygrysem;
Wiktionary
Mosul (arab. الموصل, Al-Mawṣil; kurd. مووسڵ, Musll) – miasto w północnym Iraku, stolica muhafazy Niniwa.
Mosul leży nad Tygrysem, około 350 km na północny zachód od Bagdadu; jest największym miastem w kraju pod względem powierzchni po Bagdadzie i Basrze.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Mosulu|Ms=Mosulu.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. mosulski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Mosul
* białoruski: (1.1) Масул
* czeski: (1.1) Mosul
* francuski: (1.1) Mossoul
* hiszpański: (1.1) Mosul
* kataloński: (1.1) Mossul
* litewski: (1.1) Mosulas
* niemiecki: (1.1) Mossul
* rosyjski: (1.1) Мосул
* słowacki: (1.1) Mosul
* słoweński: (1.1) Mosul
* ukraiński: (1.1) Мосул
* włoski: (1.1) Mosul
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. mosulski
Wiktionary
mieszkaniec Mosulu
SJP.pl
mieszkanka Mosulu
SJP.pl
przymiotnik od: Mosul
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mosulem, dotyczący Mosulu
Wiktionary
rzecz. Mosul mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) etn. jedna z grup etnicznych w Chinach, zamieszkująca w prowincjach Junnan i Syczuan, niedaleko Tybetu;
Wiktionary
Wikipedia
spółdzielnia rolnicza utworzona przez masowo emigrujących do Palestyny syjonistów na początku XX wieku
SJP.pl
Moszaw (hebr. מושב; „wioska, osada”) – spółdzielnia rolnicza, jaką tworzyli syjoniści napływający masowo do Palestyny podczas alii na początku XX wieku. W moszawach, podobnie jak w kibucach, kładzie się nacisk na pracę zespołową.
W 1986 w Izraelu istniało 448 moszawów, w tym 405 moszaw owdim i 43 moszaw szitufi.
Wikipedia
1. surowy sok wytłaczany z owoców lub warzyw, używany do produkcji soków pitnych, galaretek i win;
2. młode wino gronowe i owocowe o niskiej zawartości alkoholu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. półprodukt ze świeżo wyciśniętego soku z owoców lub warzyw
(1.2) spoż. młode wino o niewielkiej zawartości alkoholu
Wiktionary
Moszcz (niem. Most, od łac. mustum) – świeżo wyciśnięty sok owocowy lub warzywny wykorzystywany jako półprodukt (główny lub dodatkowy) w procesie wyrobu napoju docelowego: soku, napoju, wina itp.. Pozostałość po wytłoczeniu nazywa się wytłokami.
Wikipedia
(1.1) Moszcz fermentuje. Czujesz kwaśny zapach fermentującego moszczu?
(1.2) Powiodłabym cię i wprowadziła / w dom matki mej, która mię wychowała; / napoiłabym cię winem korzennym, / moszczem z granatów.
Wiktionary
IPA: mɔʃt͡ʃ, AS: mošč
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Moszczanki, związany z Moszczanką
Wiktionary
rzecz. Moszczanka ż., moszczanczanin mos., moszczanczanka ż.
Wiktionary
Moszczanica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Stary Dzików.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim.
Przez miejscowość przepływa Wirowa, niewielka rzeka dorzecza Wisły, dopływ Tanwi.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Przenajświętszej w Starym Dzikowie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ryki;
(1.2) geogr. wieś w Polsce w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Prudnik;
(1.3) geogr. wieś w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Raszków;
(1.4) geogr. rzeka w województwie łódzkim, prawy dopływ Wolbórki;
(1.5) geogr. rzeka w województwie małopolskim, dopływ Ropy;
(1.6) geogr. dawna nazwa rzeki Moszczenicy;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. moszczanczanin mos., moszczanczanka ż.
przym. moszczanecki
Wiktionary
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. część Jastrzębia-Zdroju;
3. prawy dopływ Bzury;
4. lewy dopływ Wieprzy
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Moszczenicy (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Moszczenicy (wsi w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
świątynia muzułmańska, meczet
SJP.pl
moszenica wierzbówka - gatunek stonki
SJP.pl
1. zdrobnienie od: moszna;
2. rodzaj roślin z rodziny bobowatych; moszenki
SJP.pl
1. zdrobnienie od: moszna;
2. rodzaj roślin z rodziny bobowatych; moszenki
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj dużego, roślinożernego dinozaura z infrarzędu zauropodów; mamenchizaur
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Moszkowicz:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
worek skórno-mięśniowy będący uwypukleniem przedniej ściany jamy brzusznej, mieszczący jądra u mężczyzn i innych ssaków płci męskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w gminie Jastków;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie opolskim, w gminie Strzeleczki;
(1.3) geogr. szczyt w Polsce, w Górach Sowich, w pobliżu wsi Walim;
Wiktionary
Staropolskie moszna ‘worek’, od psł. *mošьna
Wikipedia
IPA: ˈmɔʃna, AS: mošna
Wiktionary
Mosznica – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie działdowskim, w gminie Działdowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
W czasach krzyżackich wieś pojawia się w dokumentach w roku 1321, podlegała pod komturię w Dąbrównie, były to dobra rycerskie o powierzchni 30 włók.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = adm. Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa;
Wiktionary
(1.1) Środkiem prawnym ochrony powietrza przed zanieczyszczeniami jest rozporządzenie MOŚZNiL z 12 lutego 1990 roku o ochronie powietrza przed zanieczyszczeniami oraz załącznik o dopuszczalnych stężeniach substancji zanieczyszczających powietrze (Dz. U. nr 15 z 1990 r., poz. 92).
Wiktionary
przymiotnik od: moszna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od moszna
Wiktionary
(1.1) Przepuklina skośna po długotrwałym rozwoju, może osiągnąć znaczne rozmiary schodząc do moszny (mówimy wówczas o przepuklinie mosznowej).
Wiktionary
IPA: mɔʃˈnɔvɨ, AS: mošnovy
Wiktionary
rzecz. moszna ż.
Wiktionary
Moszowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie głogowskim, w gminie Kotla.
Wikipedia
dawny, poufały tytuł grzecznościowy, często tylko wtręt wyrazowy, skrót wyrażenia "miłościwy dobrodziej"; mosterdziej
SJP.pl
Moszyce – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Twardogóra.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
nazwisko, m.in. Kazimierz Moszyński (1887-1959) - polski uczony, etnograf, etnolog, slawista
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. ćma
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ćma.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|ćma.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. plątać;
2. zwijać, nawijać (np. nici, przędzę na motek);
3. kręcić, snuć intrygi;
4. potocznie: zdobywać coś z trudem, np. "Motam książkę z fizyki."
SJP.pl
1. osoba trudniąca się nawijaniem nici na motowidła;
2. rodzaj pająka z rodziny motaczowatych;
3. dawniej: matacz
SJP.pl
o cechach motaczowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
Motaczowate (Anyphaenidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae. Grupa kosmopolityczna, obejmująca ponad 500 opisanych gatunków. Odznacza się złożonym układem tchawkowym i blaszkowatymi szczecinkami przypazurkowymi. Samce szybko wibrują odwłokiem w ramach zalotów.
Wikipedia
o cechach motaczowatych (rodzina pająków)
SJP.pl
przyrząd do nawijania przędzy
SJP.pl
część fabryki włókienniczej, gdzie mota się nici w motki
SJP.pl
potocznie: coś splątanego, tworzącego kłąb
SJP.pl
pradawna słowiańska lalka będąca formą talizmanu
SJP.pl
Motarzewo (niem. Wallbruch) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek nad rzeką Dobrzycą. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 74 mieszkańców. Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Machliny, jedna z najmniejszych wsi gminy.
Wikipedia
Motarzyn (przed 1945 r. niem. Muttrin, dawn. Motarzyno) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Tychowo. W latach 1975–1998 wieś należała do woj. koszalińskiego. Według danych UM na dzień 31 grudnia 2014 roku wieś miała 93 stałych mieszkańców.
W skład sołectwa wchodzi wieś Doble oraz osady Zastawa i Żukówek.
Wikipedia
jedno- albo dwuwersowy utwór literacki uprawiany w piętnastowiecznej literaturze hiszpańskiej, zawierający zwięźle sformułowaną myśl dotyczącą konkretnego tematu
SJP.pl
Mote (keczua: mut'i) - ogólne określenie południowoamerykańskich potraw, sporządzanych z gotowanych ziaren zbóż. W Peru oznacza zazwyczaj potrawy z kukurydzy, zwłaszcza odmiany o szczególnie dużych ziarnach, zwanej mote gigante del Cusco.
Wikipedia
mały zwój nici, mały kłębek wełny
SJP.pl
1. pewna liczba kolisto namotanych pasm nici, przędzy itp. zwiniętych luźno w podłużny pęczek
2. szpulka z namotanymi nićmi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pewna liczba kolisto namotanych pasm nici, przędzy zwiniętych luźno w podłużny pęczek
(1.2) szpulka z namotanymi nićmi
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. techn. młotek
Wiktionary
IPA: ˈmɔtɛk, AS: motek
Wiktionary
miejsce noclegu dla przejezdnych, najczęściej blisko autostrady lub drogi szybkiego ruchu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hotel znajdujący się w pobliżu szosy, zazwyczaj składający się z małych oddzielnych domków i obsługujący przejezdnych podróżnych;
Wiktionary
Motel – przedsiębiorstwo świadczące podstawowe usługi hotelarskie przy uczęszczanym szlaku komunikacyjnym, którego oferta jest skierowana przede wszystkim do zmotoryzowanych podróżnych. Motele są najczęściej usytuowane na obrzeżach miast, oraz wzdłuż dalekich tras, a także w innych szczególnych miejscach, takich jak np. przejścia graniczne, czy skrzyżowania ważnych dróg.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) hotel
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. motelik m.
przym. motelowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|motel. < etym|ang|motor|hotel.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) motel
* arabski: (1.1) موتيل
* baskijski: (1.1) motel
* francuski: (1.1) motel m.
* hiszpański: (1.1) motel
* nowogrecki: (1.1) μοτέλ n.
* rosyjski: (1.1) моте́ль m.
* słowacki: (1.1) motel m.
* węgierski: (1.1) motel
* włoski: (1.1) motel m., autostello m.
źródła.
== motel (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-motel.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) motel
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmɔtɛl, AS: motel
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. motelik m.
przym. motelowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) hotel
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. motelik m.
przym. motelowy
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|motel. < etym|ang|motor|hotel.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) motel
* arabski: (1.1) موتيل
* baskijski: (1.1) motel
* francuski: (1.1) motel m.
* hiszpański: (1.1) motel
* nowogrecki: (1.1) μοτέλ n.
* rosyjski: (1.1) моте́ль m.
* słowacki: (1.1) motel m.
* węgierski: (1.1) motel
* włoski: (1.1) motel m., autostello m.
źródła.
== motel (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-motel.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) motel
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
ryba morska z rodziny dorszowatych
SJP.pl
Motela (Enchelyopus cimbrius) – gatunek morskiej dorszokształtnej ryby z rodziny dorszowatych (Gadidae). Jedyny przedstawiciel rodzaju Enchelyopus.
Wikipedia
zdrobnienie od: motel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od motel
Wiktionary
rzecz. motel m.
przym. motelowy
Wiktionary
1. w muzyce: kompozycja wokalno-polifoniczna, osnuta na wierszu wyjętym z psalmów lub na przypowieści biblijnej
2. w nauce o literaturze: siedmiowersowy wiersz w średniowiecznej poezji francuskiej
SJP.pl
Motet (fr. le mot „słowo”) – gatunek muzyczny, wokalny a cappella lub wokalno-instrumentalny, trwale obecny w muzyce od XIII w. Największą rolę odegrał w okresach średniowiecza i renesansu, gdy był głównym polem rozwoju polifonii. W wiekach późniejszych wchłaniał techniki wykształcone w innych formach lub był używany jako archaizm. Stał się też źródłem wielu form – takich jak renesansowy ricercar i późniejsza fuga.
Wikipedia
dawniej:
1. spółka w grze lub w zysku;
2. współzawodnictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. współuczestnictwo, wspólnictwo, spółka
(1.2) daw. współuczestniczka, partnerka
Wiktionary
IPA: ˈmɔtʲja, AS: motʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. motiant
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. wspólnik, towarzysz, partner
Wiktionary
IPA: ˈmɔtʲjãnt, AS: motʹi ̯ãnt
Wiktionary
rzecz. motia
Wiktionary
potocznie: targi motocyklowe
SJP.pl
[czytaj: motokros] wyścig motocyklowy odbywający się w trudnym, urozmaiconym terenie; motokros
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. mot. forma wyścigów motocyklowych na trasie z utrudnieniami;
(1.2) sport. mot. wyścig motocyklowy na trasie z utrudnieniami
Wiktionary
Motocross (oznaczany też skrótami MotoX, MX i cross, kross) – forma wyścigów motocyklowych rozgrywana na specjalnych torach do tego przystosowanych. Tory motocrossowe usypane są zazwyczaj z piasku, gliny lub ziemi. W wyścigu motocrossowym przeważnie bierze udział 40 zawodników. Wyścig w mistrzostwach świata trwa 30 minut + 2 okrążenia. Długość wyścigu zależy od rangi zawodów. Zawodnicy ścigają się na specjalnie przeznaczonych do tych wyścigów motocyklach z silnikami o pojemnościach od 50 cm³ do 525 cm³.
Wikipedia
(1.1) Motocykle używane w motocrossie są bardzo podobne do motocykli enduro.
Wiktionary
rzecz. motocrossowiec mos.
przym. motocrossowy
Wiktionary
(1.1) war. rzad. motokros
(1.2) war. rzad. motokros
Wiktionary
[czytaj: motokrosowiec] zawodnik biorący udział w motocrossie - wyścigu motocyklowym odbywającym się w trudnym, urozmaiconym terenie; motokrosowiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. mot. odnoszący się do motocrossu, związany z motocrossem
Wiktionary
(1.1) Motocykle enduro różnią się od motocykli motocrossowych, ponieważ są wyposażone w homologację.
Wiktionary
rzecz. motocross mrz., motocrossowiec mos.
Wiktionary
(1.1) war. motokrosowy
Wiktionary
pojazd o dwóch kołach napędzany silnikiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. niemający nadwozia pojazd silnikowy, najczęściej dwukołowy, przeznaczony dla jednej, dwóch lub rzadko dla trzech osób;
Wiktionary
Motocykl – jedno- lub dwuśladowy mechaniczny pojazd drogowy o masie własnej do 400 kg.
Według Prawa o ruchu drogowym jest to pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy, dwukołowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy. Określenie to obejmuje również pojazd trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół.
Wikipedia
(1.1) WSK 125 był naprawdę dobrym motocyklem.
(1.1) Motocykle używane w motocrossie są bardzo podobne do motocykli enduro.
Wiktionary
IPA: mɔˈtɔt͡sɨkl̥, AS: motocykl̦
Wiktionary
rzecz. motocyklista m., motocyklistka ż.
przym. motocyklowy
Wiktionary
(1.1) pot. motor
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba kierująca motocyklem
Wiktionary
Motocyklista – osoba kierująca motocyklem, czyli pojazdem silnikowym jednośladowym lub dwuśladowym (z wózkiem bocznym) lub trójśladowym (trajka), który spełnia określone kryteria techniczne, posiadająca odpowiednie uprawnienia (prawo jazdy kategorii A lub jej podkategorii), poruszająca się po drogach publicznych.
Wikipedia
(1.1) Jan jest bardzo dobrym motocyklistą.
Wiktionary
IPA: ˌmɔtɔt͡sɨkˈlʲista, AS: motocyklʹista
Wiktionary
rzecz. motocykl m.
:: fż. motocyklistka ż.
przym. motocyklowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta kierująca motocyklem
Wiktionary
(1.1) Ta kobieta jest dobrą motocyklistką.
Wiktionary
IPA: ˌmɔtɔt͡sɨkˈlʲistka, AS: motocyklʹistka
Wiktionary
rzecz. motocykl m.
:: fm. motocyklista m.
przym. motocyklowy
Wiktionary
sport motocyklowy; jeżdżenie motocyklem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od: motocykl
Wiktionary
(1.1) Ciotka Zenobia powoli zdejmowała ogromne motocyklowe rękawice.
Wiktionary
rzecz. motocykl m., motocyklista m., motocyklistka ż.
Wiktionary
tor przeznaczony do zawodów kartingowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tor przeznaczony specjalnie dla wyścigów gokartowych
Wiktionary
(1.1) Drugi wyścig na cieszyńskim motodromie również przebiegał pod dyktando Galicy. Na mecie przewaga była jeszcze bardziej znacząca niż w pierwszym biegu.
Wiktionary
klub miłośników samochodów, motocykli, sportów motorowych
SJP.pl
ekspozycja samochodów
SJP.pl
godzina pracy silnika
SJP.pl
Motogodzina (w skrócie mth lub mtg), maszynogodzina – jednostka miary czasu pracy maszyny, obliczanej jako różnica między czasem jej zakończenia a rozpoczęcia, odpowiadająca jednej godzinie.
Przykład: Dla wykonania określonej pracy remontowej drogi użyto następujących maszyn:
Wikipedia
wyścig motocyklowy odbywający się w trudnym, urozmaiconym terenie; motocross
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. mot. forma wyścigów motocyklowych na trasie z utrudnieniami;
(1.2) sport. mot. wyścig motocyklowy na trasie z utrudnieniami
Wiktionary
Motocross (oznaczany też skrótami MotoX, MX i cross, kross) – forma wyścigów motocyklowych rozgrywana na specjalnych torach do tego przystosowanych. Tory motocrossowe usypane są zazwyczaj z piasku, gliny lub ziemi. W wyścigu motocrossowym przeważnie bierze udział 40 zawodników. Wyścig w mistrzostwach świata trwa 30 minut + 2 okrążenia. Długość wyścigu zależy od rangi zawodów. Zawodnicy ścigają się na specjalnie przeznaczonych do tych wyścigów motocyklach z silnikami o pojemnościach od 50 cm³ do 525 cm³.
Wikipedia
(1.1) Paweł od dziecka interesował się motokrosem i w ogóle motorami.
Wiktionary
rzecz. motokrosowiec mos.
przym. motokrosowy
Wiktionary
(1.1) war. motocross
(1.2) war. motocross
Wiktionary
zawodnik biorący udział w motocrossie; motocrossowiec
SJP.pl
lotnia wyposażona w niewielki silnik ze śmigłem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ultralekki statek powietrzny;
Wiktionary
Motolotnia – ultralekki statek powietrzny. Składa się ze skrzydła o konstrukcji analogicznej jak skrzydło lotni, ale o większej powierzchni i podwieszonego doń trójkołowego lub pływakowego wózka. Wózek ma jedno lub dwa miejsca siedzące oraz silnik ze śmigłem pchającym. Sterowanie motolotnią odbywa się poprzez przemieszczanie środka ciężkości za pomocą sterownicy.
Wikipedia
(1.1) Prawdopodobnie awaria silnika była przyczyną wypadku motolotni w miejscowości Liniewko (…), w wyniku którego śmierć na miejscu poniósł jej pilot.
Wiktionary
Lotniarstwo – sport i forma rekreacji polegająca na lataniu z użyciem lotni. Jest to bardzo popularna forma lotnictwa amatorskiego, niewymagająca specjalnej infrastruktury (lotnisk) ani dużych nakładów finansowych.
Wikipedia
osoba latająca na motolotni
SJP.pl
potocznie: miłośnik motoryzacji
SJP.pl
ekspozycja samochodów zabytkowych; muzeum motoryzacji
SJP.pl
jeden z neuronów mięśni oddechowych
SJP.pl
U kręgowców motoneurony (zwane także neuronami motorycznymi lub ruchowymi) to neurony eferentne, które wychodzą swoimi wypustkami z rdzenia kręgowego lub pnia mózgu i tworzą synapsy z włóknami mięśniowymi (motoneurony alfa) służące do wywoływania skurczu, a także synapsy z wrzecionami mięśniowymi (motoneurony gamma) służące do regulacji czułości proprioceptywnej.
Wikipedia
paralotnia wyposażona w silnik
SJP.pl
wydzielony obszar do nauki jazdy pojazdami silnikowymi
SJP.pl
pielgrzymka na motocyklu
SJP.pl
dawniej: kwas acetylosalicylowy, popularny lek przeciwgośćcowy, przeciwbólowy i napotny, stosowany przy zaziębieniach, bólach stawów i mięśni, nerwobólach itp.; polopiryna, aspiryna
SJP.pl
pompa wodna stosowana do gaszenia pożarów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. pompa napędzana silnikiem spalinowym
Wiktionary
Motopompa – pompa wirowa tworząca z napędzającym ją silnikiem spalinowym zespół dostosowany do przenoszenia bądź do umieszczania na stałe na przyczepie pożarniczej lub samochodzie pożarniczym.
Motopompy o mniejszych wydajnościach (np. M-400) mają zwykle silniki jednocylindrowe chłodzone powietrzem, większe (np. M-800) silniki wielocylindrowe chłodzone cieczą.
Wikipedia
1. silnik do przetwarzania energii elektrycznej w energię mechaniczną
2. potocznie o motocyklu
3. potocznie: coś, co pobudza do działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) środ. mot. właściciel motocykla dwusuwowego
(1.2) pot. motocykl
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Przyjechał do pracy motorem.
Wiktionary
IPA: ˈmɔtur, AS: motur
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== motór (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mot. motocykl, motor
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Motoreduktor – maszyna napędowa, będąca normalnie nierozłącznym, zintegrowanym połączeniem napędu elektrycznego z przekładnią mechaniczną, a czasami także z urządzeniami dodatkowymi, takimi jak sprzęgło jednokierunkowe, hamulec, itp. Dzięki zwartej budowie, motoreduktor zajmuje kilka (a czasami nawet kilkanaście) razy mniej miejsca niż „rozproszony” układ napędowy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: motor
(1.2) niewielki silnik
(1.3) mot. mały motocykl
Wiktionary
(1.2) Mamy małą pompkę z motorkiem do wyciągania wody z piwnicy.
(1.3) Teraz to masz motor, ten poprzedni to był motorek.
Wiktionary
rzecz. motor mrz., motorowy mos., motorniczy mos., motorówka ż.
przym. motorowy
Wiktionary
osoba przewożąca pasażerów motorikszą
SJP.pl
kobieta kierująca tramwajem; motorowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się zawodowo prowadzeniem tramwaju;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W piątek nad ranem dwóch mężczyzn pobiło i okradło z pieniędzy i biletów motorniczą.
(1.1) Panie motornicze od razu zyskały sympatię wrocławian.
Wiktionary
IPA: ˌmɔtɔˈrʲɲit͡ʃa, AS: motorʹńiča
Wiktionary
rzecz.
:: fm. motorniczy
przym. motorowy
Wiktionary
maszynista tramwaju; tramwajarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się zawodowo prowadzeniem tramwaju;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Osoba chcąca zdobyć zawód motorniczego zgłasza się do właściwej komórki organizacyjnej przewoźnika. (z Internetu)
(1.1) Rozmawialiśmy z kilkoma gdańskimi motorniczymi. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌmɔtɔˈrʲɲit͡ʃɨ, AS: motorʹńičy
Wiktionary
rzecz. motor m., motorek m., motorówka ż., motoryzacja ż., zmotoryzowanie n.
:: fż. motornicza ż.
przym. motorowy, motoryzacyjny, zmotoryzowany
Wiktionary
(1.1) motorowy, tramwajarz
Wiktionary
produkt marki Motorola
SJP.pl
Motorola (wymowa: ˌmoʊtəˈroʊlə) – byłe amerykańskie przedsiębiorstwo elektroniczne z siedzibą w Schaumburgu koło Chicago (USA), założone w 1928 roku. 4 stycznia 2011 podzieliło się na dwa przedsiębiorstwa: Motorola Mobility i Motorola Solutions.
Wikipedia
kobieta kierująca tramwajem; motornicza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: motorówka
Wiktionary
rzecz. motorówka ż.
Wiktionary
pojazd jednośladowy napędzany silnikiem małej mocy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. pojazd jednośladowy lub dwuśladowy, posiadający dwa lub cztery koła jezdne, wyposażony w silnik spalinowy o pojemności do 50 cm³ i czasem również pedały;
Wiktionary
o konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h; w niektórych krajach dopuszczona jest większa prędkość.
Wikipedia
IPA: ˌmɔtɔˈrɔvɛr, AS: motorover
Wiktionary
rzecz. motorowerzysta mos., motorowerzystka ż.
przym. motorowerowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|moplik.
Wiktionary
osoba kierująca motorowerem
SJP.pl
zawodnik uprawiający sport motorowy
SJP.pl
Statek motorowy lub motorowiec (MS lub M/S z ang. motor ship, MV lub M/V z ang. motor vessel) – statek napędzany silnikiem spalinowym.
Pierwszym typowym motorowcem pełnomorskim była MS „Selandia” z 1912.
Pierwszą dłuższą serią motorowców budowanych w Polsce były dziesięciotysięczniki.
Silnik spalinowy wyparł maszyny i turbiny parowe. Aktualnie jest napędem dominującym.
Wikipedia
łódź poruszana za pomocą motoru; łódź motorowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. mała jednostka pływająca napędzana silnikiem (motorem);
Wiktionary
Łódź motorowa (potocznie motorówka) – mała jednostka pływająca napędzana silnikiem spalinowym, przeznaczona do uprawiania żeglugi po wodach śródlądowych i morskich wodach przybrzeżnych.
Wikipedia
(1.1) Zgodnie z klasyfikacją PRS, motorówka przeznaczona do celów rekreacyjnych jest uważana za jacht z napędem motorowym.
Wiktionary
IPA: ˌmɔtɔˈrufka, AS: motorufka
Wiktionary
rzecz. motor mrz., motorek mrz., motorowiec mrz., motoryzacja ż., motorniczy mos., motornicza ż.
:: zdrobn. motoróweczka ż.
przym. motorówkowy, motorowy, zmotoryzowany
temsłow. moto-
Wiktionary
(1.1) łódź motorowa
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z motorówką, dotyczący motorówki
Wiktionary
(1.1) Już po raz trzeci specjaliści od wakeboardu motorówkowego walczyli o laury w Mistrzostwach Polski.
Wiktionary
rzecz. motor mrz., motorówka ż.
Wiktionary
pomieszczenie na wagony motorowe
SJP.pl
kobieta pływająca sportowo lub amatorsko na łodziach motorowych
SJP.pl
osoba pływająca sportowo lub amatorsko na łodziach motorowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. ktoś zajmujący się sportami motorowodnymi
Wiktionary
rzecz. motorowodniactwo n.
:: fż. motorowodniaczka
przym. motorowodny
Wiktionary
mający związek z pływaniem na łodziach i jachtach motorowych (np. sklep motorowodny, sport motorowodny)
SJP.pl
pomieszczenie dla lokomotyw spalinowych; motowozownia, lokomotywownia, parowozownia, elektrowozownia
SJP.pl
1. poruszany za pomocą silnika;
2. dotyczący motoru, pojazdów mechanicznych lub ruchu drogowego
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z motorem, dotyczący motoru (silnika)
(1.2) związany z motorem, dotyczący motoru (pojazdu)
(1.3) zaopatrzony w silnik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) poznań. kraków. motorniczy
Wiktionary
IPA: ˌmɔtɔˈrɔvɨ, AS: motorovy
Wiktionary
rzecz. motor m., motoryzacja ż., motorek m., motorniczy m., motornicza ż., motorówka ż.
temsłow. moto-
Wiktionary
ogół funkcji ruchowych właściwych istocie żywej
SJP.pl
Motoryczność człowieka – całokształt zachowań, możliwości i potrzeb ruchowych człowieka.
Główne cele związane z motorycznością:
Wikipedia
dotyczący motoryki - ruchu, ośrodków ruchowych kierujących skurczami i rozkurczami mięśni ruchowych (np. mięśnie motoryczne, afazja motoryczna - zaburzenia w mówieniu przy zdolności rozumienia); ruchowy
SJP.pl
1. sprawność fizyczna, ruchowa
2. w muzyce: równomierne rozłożenie identycznych zwykle jednostek rytmicznych na dłuższych odcinkach, jako cecha kompozycji
SJP.pl
niski pojazd jednośladowy z silnikiem o małej mocy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. mały motocykl przeznaczony głównie dla młodzieży, mający silnik o pojemności do 50 cm3;
Wiktionary
Motorynka – zminiaturyzowany motorower, przeznaczony dla młodzieży, do kierowania którym wymagane jest prawo jazdy kategorii AM.
Spotyka się także zminiaturyzowane motocykle – mini bike, które nazywane są również motorynkami.
Wikipedia
IPA: ˌmɔtɔˈrɨ̃nka, AS: motorỹnka
Wiktionary
rzecz. motor mrz.
Wiktionary
osoba kierująca motorynką
SJP.pl
1. całość zagadnień dotyczących przemysłu samochodowego, komunikacji samochodowej i transportu;
2. zastępowanie siły ludzkiej i zwierzęcej pracą urządzeń mechanicznych;
3. potocznie: wszelkie zagadnienia związane z mechanicznymi pojazdami drogowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół zagadnień związanych z pojazdami mechanicznymi
(1.2) zastępowanie siły ludzkiej i zwierzęcej siłą mechaniczną
(1.3) wprowadzanie pojazdów mechanicznych
(1.4) daw. żądza ciągłej działalności
Wiktionary
Motoryzacja – całokształt zagadnień związanych z zastosowaniem samochodów, motocykli i ciągników (poruszające się dzięki własnemu napędowi; m.in. silnikami spalinowymi, elektrycznymi, wodorowymi, gazowymi etc. ).
Eksploatacja tych pojazdów wymaga odpowiedniej infrastruktury (sieci dróg, stacji benzynowych, warsztatów naprawczych, miejsc parkingowych oraz garażowych).
Wikipedia
(1.1) Zacząłem interesować się motoryzacją dwa lata temu.
Wiktionary
IPA: ˌmɔtɔrɨˈzat͡sʲja, AS: motoryzacʹi ̯a
Wiktionary
przym. motoryzacyjny, motorowy
rzecz. motorówka ż., motorniczy mos., motorowy mos., motor
Wiktionary
związany z motoryzacją
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący motoryzacji, samochodów
Wiktionary
(1.1) W tych pudłach zebrałem z tysiąc różnych pism motoryzacyjnych.
Wiktionary
IPA: ˌmɔtɔrɨzaˈt͡sɨjnɨ, AS: motoryzacyi ̯ny
Wiktionary
(1.1) zob. motoryzacja.
Wiktionary
(1.1) samochodowy
Wiktionary
1. wyposażać w pojazdy, sprzęt napędzany silnikiem spalinowym; mechanizować
2. motoryzować się - być motoryzowanym
SJP.pl
osoba obsługująca silnik na małych jachtach
SJP.pl
Motorzysta – podstawowa (nieoficerska) funkcja w dziale maszynowym na statku handlowym (okręcie). W marynarce handlowej wyróżnia się dwa stanowiska motorzysty:
Funkcja motorzysty wachtowego jest zaliczana do stanowisk pomocniczych niezbędnych dla zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.
Wikipedia
[czytaj: motosakrum] uroczystość poświęcenia motocykli
SJP.pl
sanie z napędem motorowym
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj sieci rybackiej do połowu ryb dennych;
2. dawniej, dziś gwarowo: sznurek lub gruba nitka do przewiązywania pasemek na motowidle
SJP.pl
owinięcie splotu liny wąskim bandażem z płótna żaglowego i nicią żaglową w celu zabezpieczenia przed wilgocią i brudem oraz ochrony rąk
SJP.pl
Motowiązanie, klajdunek (z niem. Kleidung – ubranie) – sposób zabezpieczenia splotu liny poprzez owinięcie bandażem z płótna żaglowego i bardzo ciasne obwiązanie nicią żaglową lub juzingiem, zazwyczaj z użyciem narzędzia zwanego owijakiem lub łyżką do motowiązania.
Motowiązanie na linach stalowych zabezpiecza sploty przed brudem i wilgocią, a jednocześnie chroni dłonie przed poranieniem sterczącymi końcówkami pokrętek stalówki (liny stalowej).
Wikipedia
1. przyrząd służący do odmierzania i zwijania w motki nici, przędzy
2. część robocza maszyn żniwnych służąca do naginania ścinanych roślin na przyrząd tnący i układania ich na przenośniku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) włók. przyrząd służący do odmierzania i zwijania w motki nici lub przędzy;
Wiktionary
Motowidło – przyrząd służący do odmierzania i zwijania w motki nici lub przędzy.
Składa się z centralnego pręta, z poprzeczkami na każdym z jego końców, obróconymi względem siebie o kąt 90 stopni. Centralny pręt jest zwykle rzeźbiony, aby ułatwić chwytność i operowanie narzędziem.
Wikipedia
(1.1) tala, talka
Wiktionary
potocznie: pojazd trakcyjny wyposażony w silnik spalinowy
SJP.pl
pomieszczenie przeznaczone dla lokomotyw spalinowych
SJP.pl
1. cytat umieszczony przed tekstem utworu lub jego fragmentu, wprowadzający w zamysł autora, tematykę lub idee związane z dziełem;
2. krótka myśl, dewiza życiowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. cytat poprzedzający treść utworu;
(1.2) idea, którą się ktoś kieruje, wyrażona cytatem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Można więc powiedzieć, że motto w pewnym sensie patronuje danemu dziełu.
(1.2) W życiu kierował się biblijnym mottem: Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe.
Wiktionary
IPA: ˈmɔtːɔ, AS: mo•to
Wiktionary
minerał powstający na skutek utleniania złóż ołowiowo-cynkowo-miedziowych
SJP.pl
Mottramit – minerał z gromady wanadianów, należy do wanadianów wyspowych. Jest to minerał stref utleniania kruszców Pb, Zn i Cu. Nazwa pochodzi od angielskiej miejscowości Mottram. Po raz pierwszy opisany w 1876 roku.
Wikipedia
Motwica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Sosnówka. Leży na Równinie Kodeńskiej, przez wieś przepływa rzeczka Żylawa, prawy dopływ Zielawy.
W czerwcu 1929 roku pożar zniszczył 40 domów, 30 stodół i 40 chlewów. Podczas gaszenia pożaru kilka osób zostało poparzonych.
Wikipedia
mała motyka
SJP.pl
potocznie: spulchniać ziemię, obsypywać rośliny, usuwać chwasty itp. za pomocą motyki; motykować, motyczyć
SJP.pl
Motyczno – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Włoszczowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wikipedia
potocznie: spulchniać ziemię, obsypywać rośliny, usuwać chwasty itp. za pomocą motyki; motykować, motyczkować
SJP.pl
ręczne narzędzie rolnicze lub ogrodnicze w postaci kawałka metalowej płytki osadzonej na długiej rączce, służące do spulchniania ziemi, obsypywania roślin, usuwania chwastów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. roln. proste narzędzie rolnicze służące m.in. do spulchniania ziemi;
Wiktionary
Motyka (kopaczka) – narzędzie ręczne służące do spulchniania gleby, kopczykowania roślin, zwalczania chwastów; wykorzystywana głównie w ogrodnictwie i rolnictwie.
Motyka zbudowana jest z płaskiego ostrza, najczęściej żelaznego, osadzonego na długim, drewnianym trzonku, prawie prostopadle do tego trzonka. Ostrze to może mieć różny kształt i wielkość.
Jest to jedno z najstarszych narzędzi – motyka z kamiennym ostrzem znana była już w neolicie.
Wikipedia
(1.1) Rolnik kopał motyką w ziemi.
Wiktionary
IPA: mɔˈtɨka, AS: motyka
Wiktionary
rzecz. motykowanie n.
:: zdrobn. motyczka ż.
czas. motykować ndk.
przym. motykowy
Wiktionary
(1.1) reg. pozn. dziabka., reg. pozn. haczka.
Wiktionary
potocznie: spulchniać ziemię, obsypywać rośliny, usuwać chwasty itp. za pomocą motyki; motyczkować, motyczyć
SJP.pl
1. owad o dużych, barwnych skrzydłach, żywiący się nektarem kwiatów albo sokiem roślin;
2. przedmiot przypominający kształtem tego owada, np. kokarda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. dorosły owad z rzędu motyli, nazwa systematyczna|Lepidoptera|ref=tak.;
(1.2) przen. przedmiot przypominający kształtem motyla (1.1)
(1.3) sport. styl pływacki: delfin
(1.4) przest. przen. człowiek niestały, lekkomyślny, wietrznik
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) żegl. trójkątny żagiel: spinaker
Wiktionary
Motyle, inaczej łuskoskrzydłe (Lepidoptera – z stgr. λεπίς lepis, dopełniacz λεπίδος lepidos – „łuska” i πτερόν pteron – „skrzydło”) – rząd owadów uskrzydlonych, blisko spokrewniony z chruścikami.
Wikipedia
(1.1) Przychodziły pojedynczo, ale czasem też przychodziły po dwie, trzy i kilka razem; jedne z nich były silniejsze, inne słabsze, a wszystkie miały trwałość motylowego życia i cała różnica, jaka zachodziła między nimi, była taka, jaka zachodzi między motylem podzwrotnikowym o skrzydłach z purpury i lazuru a północnym bratem jego bladożółtym lub niebieskim.
(1.4) Choć zasługiwała na znacznie więcej, za męża trafił jej się zwykły motyl.
Wiktionary
IPA: ˈmɔtɨl, AS: motyl
Wiktionary
rzecz. motylica ż., motylkowe nmos.
:: zdrobn. motylek m.
przym. motyli, motylkowy, motylowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|matyldok, szmaterlok.
(1.3) delfin
(2.1) spinaker
Wiktionary
pomieszczenie, w którym żyją motyle
SJP.pl
1. owad o dużych, barwnych skrzydłach, żywiący się nektarem kwiatów albo sokiem roślin;
2. przedmiot przypominający kształtem tego owada, np. kokarda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Lepidoptera|ref=tak., rząd owadów należących do stawonogów;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: motyl
Wiktionary
Motyle, inaczej łuskoskrzydłe (Lepidoptera – z stgr. λεπίς lepis, dopełniacz λεπίδος lepidos – „łuska” i πτερόν pteron – „skrzydło”) – rząd owadów uskrzydlonych, blisko spokrewniony z chruścikami.
Wikipedia
(1.1) Zaraz po chrząszczach motyle stanowią drugą pod względem liczebności grupę owadów.
Wiktionary
rzecz. motyl mzw.
Wiktionary
(1.1) łuskoskrzydłe
Wiktionary
1. zdrobnienie od: motyl;
2. środowiskowo: zwolenniczka ruchu pro-ana; motyl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. pieszcz. ent. mały motyl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. sport. jeden z czterech podstawowych stylów pływackich;
(2.2) pot. techn. nakrętka skrzydełkowa
(2.3) pot. nóż motylkowy
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ci poczciwi głupcy wyobrażali sobie oczywiście naturę uwolnioną z pęt cywilizacji jako uroczą łączkę z barankami i motylkami.
(2.3) Posiadacze motylków doceniają przede wszystkim możliwość bardzo szybkiego składania i rozkładania. Wystarczy prosty ruch nadgarstka, by za chwilę nóż był gotowy do użytku.
Wiktionary
rzecz. motyl m., motylica ż., motylkowe nmos., motylkowate nmos.
przym. motyli, motylkowy, motylowy
Wiktionary
(2.1) styl motylkowy, delfin
(2.2) nakrętka skrzydełkowa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: motyl (w znaczeniu: owad), np. motyle skrzydła, motyla noga
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący, odnoszący się do motyla
(1.2) charakterystyczny dla motyla, mający cechy jak u motyla
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: motyl
Wiktionary
(1.2) Po drugiej stronie ulicy zobaczyłem dziewczynę o motylich ruchach.
(2.1) Jeszcze nigdy nie widziałam tylu pięknych motyli naraz.
Wiktionary
IPA: mɔˈtɨlʲi, AS: motylʹi
Wiktionary
rzecz. motyl m., motylek m., motylica ż.
przym. motylkowy
Wiktionary
1. pasożyt żyjący w wątrobie owiec, kóz i bydła, niekiedy człowieka; motylica wątrobowa;
2. choroba pasożytnicza owiec, kóz i bydła, niekiedy człowieka, wywoływana przez motylicę wątrobową, objawiająca się m.in. marskością wątroby; fascjoloza, choroba motylicza
SJP.pl
1. pasożyt występujący u przeżuwaczy, np. u krów;
2. choroba spowodowana rozwojem tego pasożyta w przewodach żółciowych
SJP.pl
choroba motylicza - choroba pasożytnicza owiec, kóz i bydła, niekiedy człowieka, wywoływana przez motylicę wątrobową, objawiająca się m.in. marskością wątroby; motylica, fascjoloza
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny astryldowatych
SJP.pl
hormon tkankowy stymulujący skurcze mięśni gładkich jelita
SJP.pl
Motylina – hormon tkankowy produkowany przez wyspecjalizowane komórki jelita cienkiego. Stymuluje skurcze mięśni gładkich jelita, bierze udział w regulacji motoryki przewodu pokarmowego przede wszystkim w okresie międzytrawiennym.
Forma aktywna biologicznie motyliny (zbudowana z 22 aminokwasów: Phe-Val-Pro-Ile-Phe-Thr-Tyr-Gly-Glu-Leu-Gln-Arg-Met-Gln-Glu-Lys-Glu-Arg-Asn-Lys-Gly-Gln) powstaje z nieaktywnej cząstki prohormonu i jest kodowana przez gen MLT. Ma częściowo podobną strukturę do innego hormonu peptydowego greliny i wspólne z nim pochodzenie. Syntetyzowana jest przez komórki M(Mo) z układu APUD w dwunastnicy i w mniejszym stopniu w jelicie czczym i krętym (biodrowym). Aktywność biologiczna motyliny związana jest z N-końcowym fragmentem jej cząsteczki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie:
1. potocznie: obwisająca skóra ramion; skrzydełka, pelikany;
2. damskie majtki o szerokich, kloszowych nogawkach
SJP.pl
1. zdrobnienie od: motyl;
2. środowiskowo: zwolenniczka ruchu pro-ana; motyl
SJP.pl
czasownik
(1.1) przest. być lekkoduchem, żyć lekkomyślnie, płocho
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|motylkować.
Wiktionary
rodzina z klasy dwuliściennych licząca około 18 tys. gatunków roślin zielnych i drzewiastych; charakteryzują się pierzastozłożonymi liśćmi, kwiatami grzbiecistymi i owocem strąkiem, występują na obu półkulach; bobowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Fabaceae|Lindl.|ref=tak., rodzina roślin należąca do rzędu bobowców;
Wiktionary
Bobowate, motylkowate (Fabaceae Lindl., Papilionaceae Giseke) – rodzina roślin należąca do rzędu bobowców (Fabales Bromhead). Obejmuje 766 rodzajów i ok. 19,6 tys. gatunków. Obejmuje w tropikach często rośliny drzewiaste, w klimacie umiarkowanym – głównie rośliny zielne. Występują w rozmaitych siedliskach, z wyjątkiem wodnych. Symbioza z bakteriami brodawkowymi wielu przedstawicieli umożliwia wykorzystanie azotu atmosferycznego. Mimo wielkiego zróżnicowania taksonomicznego cechują się zbliżoną budową kwiatów (zwanych motylkowymi), jednym typem owocu – strąkiem, liśćmi złożonymi wspartymi przylistkami.
Wikipedia
rzecz. motyl m., motylek m.
Wiktionary
(1.1) bobowate
Wiktionary
1. przypominający kształtem motyla;
2. o cechach motylkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący motylka, owada o barwnych skrzydłach, związany z nim
(1.2) dotyczący przedmiotu przypominającego motylka (owada) np. kokardki, krawata, płomienia gazowego
(1.3) taki, który ma jedno lub dwa ramiona służące do przekręcania
(1.4) dotyczący motylka (stylu pływackiego)
(1.5) dotyczący klapka z dwoma skrzyżowanymi paskami na palcach
(1.6) przen. zwiewny, lekki
(1.7) przen. lekkomyślny
Wiktionary
rzecz. motyl m., motylek m.
przym. motyli
Wiktionary
kwiatowa roślina ozdobna, gatunek storczyka
SJP.pl
rodzina motyli dziennych obejmująca około 570 gatunków
SJP.pl
1. ryba pochodząca z wód Afryki Środkowej, osiągająca około 10-14 cm długości;
2. przedstawiciel jednej z rodzin motyli dziennych
SJP.pl
Motylowiec, ryba motyl (Pantodon buchholzi) – gatunek słodkowodnej ryby kostnojęzykokształtnej, jedyny przedstawiciel rodzaju Pantodon i rodziny motylowcowatych (Pantodontidae).
Wikipedia
specjalista w zakresie nauki, wiedzy o motylach
SJP.pl
nauka, wiedza o motylach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. bodziec do działania, pobudka, powód;
2. powtarzający się element kompozycyjny w dziełach sztuki lub część melodii powtarzana w utworze muzycznym;
3. wątek, postać lub idea w tradycji kulturalnej powtarzające się w utworach literackich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) psych. bodziec skłaniający do działania
(1.2) szt. powtarzający się element kompozycyjny w dziełach sztuki
(1.3) muz. najmniejszy element formy w utworze muzycznym, struktura powstająca w wyniku współdziałania elementów muzycznych;
(1.4) liter. najmniejsza elementarna jednostka świata przedstawionego dzieła literackiego: zdarzenie, przedmiot, cecha, sytuacja lub przeżycie;
(1.5) inform. wygląd programu komputerowego itp.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈmɔtɨf, AS: motyf
Wiktionary
rzecz. motywacja ż., motywowanie n., zmotywowanie n., umotywowanie n., demotywacja ż., demotywowanie n.
czas. przemotywować, motywować ndk., zmotywować dk., umotywować dk., demotywować ndk.
przym. motywacyjny, motywiczny
Wiktionary
(1.1) pobudka, powód, motywacja
(1.3) temat
(1.5) kompozycja, skórka, karnacja
Wiktionary
1. zbiór czynników skłaniających do działania
2. uzasadnienie poprzez ukazanie zbioru motywów, zwłaszcza postępowania bohaterów literackich i określonego rozwoju akcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś, co powoduje podjęcie jakichś działań lub decyzji
(1.2) praw. uzasadnienie czyichś działań lub decyzji
Wiktionary
Motywacja (z łac. motivus „ruchomy” od motus „ruch”) – stan gotowości do podjęcia określonego działania, wzbudzony potrzebą zespół procesów psychicznych i fizjologicznych, określający podłoże zachowań i ich zmian. Wewnętrzny stan człowieka, mający wymiar atrybutowy. Motywacja wynika z interakcji zarówno świadomych, jak i nieświadomych czynników. Opanowanie motywacji pozwalającej na trwałe i przemyślane działanie ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia wysokiego poziomu umiejętności, np. w sztuce, medycynie, sporcie, nauce.
Wikipedia
IPA: ˌmɔtɨˈvat͡sʲja, AS: motyvacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. motyw mrz.
czas. motywować ndk., zmotywować dk., przemotywowywać ndk., przemotywować dk.
przym. motywujący, motywacyjny
Wiktionary
związany z motywacją
SJP.pl
osoba skłaniająca lub zachęcająca do jakiegoś działania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto motywuje lub inspiruje innych
Wiktionary
czas. motywować
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta motywator
Wiktionary
(1.1) Nie zmienia to faktu, że jako motywatorka wyglądała — tak, jak powinna, czyli zniewalająco.
Wiktionary
czas. motywować
Wiktionary
zdrobnienie od: motyw
SJP.pl
1. zachęcać, skłaniać do czegoś; namawiać, nakłaniać, przekonywać;
2. uzasadniać swoje postępowanie, popierać coś dowodami, argumentami; argumentować, tłumaczyć
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) zachęcać do działania
Wiktionary
rzecz. motyw mrz., motywacja ż., motywator m., motywatorka ż., motywowanie n.
czas. zmotywować dk.
przym. motywujący, motywacyjny
Wiktionary
rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w województwie pomorskim, dopływ Martwej Wisły;
Wiktionary
Wikipedia
pogardliwie:
1. tłum ludzi zachowujących się niekulturalnie, wywołujących burdy, bijatyki; hołota, swołocz, tłuszcza;
2. ludzie przeciętni, nienależący do elity; plebs, tłum, masy, pospólstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pogard. tłum chuliganów, hołota
(1.2) pogard. gmin, lud
Wiktionary
(1.2) A motłoch wył z rosnącą wściekłością, igrzysk i chleba…
Wiktionary
(1.1) bydło, dzicz, hołota, hałastra, hultajstwo, menelstwo, swołocz, tałałajstwo, tłuszcza
Wiktionary
[czytaj: muLAŻ] model z gipsu, wosku itp., zachowujący kształt i budowę powierzchni przedmiotu; mulaż
SJP.pl
w szermierce: uderzenie kolistym lub półkolistym ruchem ostrza, z ominięciem broni przeciwnika
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: małtynbord]
1. rodzaj deskorolki wyposażonej w koła z oponami;
2. jazda na deskorolce z kółkami;
3. nośnik reklamy zewnętrznej na trasach narciarskich
SJP.pl
Wikipedia
Zobacz też:
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: musaka] potrawa popularna w kuchni greckiej, rodzaj pieczonego mięsa z warzywami, z serem i z sosem beszamelowym
SJP.pl
[czytaj: małspad] specjalna podkładka o chropowatej powierzchni, po której porusza się mysz komputerową; pad
SJP.pl
[czytaj: muwi-oke] odgrywanie scen filmowych, wzorowane na karaoke
SJP.pl
1. język (np. mowa polska);
2. mówienie; zdolność mówienia;
3. sposób wymawiania wyrazów; wymowa;
4. dłuższa wypowiedź okolicznościowa; przemówienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przemówienie, wypowiedź;
(1.2) język, zbiór słów i reguł gramatycznych
(1.3) zdolność mówienia;
(1.4) przen. znaczenie, sens gestów, znaków, sygnałów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mowa prezydenta trwała ponad godzinę.
(1.2) Dzieci emigrantów powinny poznać mowę swych ojców.
(1.3) Dlaczego milczysz? Straciłeś mowę?
(1.4) Mowa ciała obejmuje m.in. gesty i ruchy ciała, mimikę i ruchy oczu.
Wiktionary
IPA: ˈmɔva, AS: mova
Wiktionary
rzecz. rozmowy nmos., rozmównica ż., mówca ż., mówczyni ż., mównica ż., przemowa ż., przemówienie n., mowność ż., mówienie n., mówka ż., rozmowa ż.
czas. mółwić, mawiać, wymawiać, przemawiać, mówić ndk.
przym. mowny, niemy
przysł. mownie
Wiktionary
(1.1) przemówienie, oracja, spicz; pot. gadka
(1.2) zob. język.
Wiktionary
potocznie: słowa bez pokrycia, wypowiedź bez treści i znaczenia
SJP.pl
Mowa-Trawa – debiutancki album zespołu Superpuder wydany w 2007.
Wikipedia
dawniej, dziś regionalnie: mówca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek wygłaszający mowę, dający przemówienie; ten, który zabiera głos podczas kongresu, zebrania
Wiktionary
IPA: ˈmuft͡sa, AS: mufca
Wiktionary
rzecz. mówienie n., przedmówca ż., mowa ż., mównica ż.
:: fż. mówczyni ż.
czas. mówić, mawiać, pomówić, pomawiać, wymawiać
przym. mowny
Wiktionary
przymiotnik od: mówca (rzadki)
SJP.pl
kobieta wygłaszająca mowy, przemówienia lub zabierająca głos na zebraniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta wygłaszająca mowę, dająca przemówienie
Wiktionary
rzecz. mówienie n., mównica ż., mówca m., mowa ż.
czas. wymawiać, mówić
Wiktionary
czerwonofioletowy barwnik zasadowy; pierwszy barwnik syntetyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. czerwonofioletowy barwnik z grupy barwników azynowych stosowany dawniej do barwienia jedwabiu i bawełny; pierwszy barwnik uzyskany syntetycznie
Wiktionary
(1.1) fiolet tyryjski, fiolet Perkina
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) liter. imię|polski|m., bohater serii powieści Rudyarda Kiplinga pt. „Księga dżungli”;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) O mój Mowgli – bo będę cię odtąd nazywała Mowglim, czyli Żabą – nadejdzie czas, kiedy zapolujesz na Shere Khana, jak on dziś polował na ciebie!
(1.1) Jest we mnie dwóch Mowglich – ale skóra Shere Khana jest pod moimi stopami.
Wiktionary
używać słów w celu komunikacji, wypowiadać słowa
SJP.pl
używać słów w celu komunikacji, wypowiadać słowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba mówiąca coś lub przemawiająca
forma czasownika.
(2.1) zob. mówić.
Wiktionary
używać słów w celu komunikacji, wypowiadać słowa
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) używać mowy
(1.2) rozmawiać
(1.3) posługiwać się jakimś językiem
(1.4) przen. o rzeczach, zjawiskach: mieć jakieś znaczenie
Wiktionary
(1.1) Wykładowca przez dwie godziny mówił tak, że nikt go nie słyszał.
(1.2) Chciałbym mówić z prezesem.
(1.3) Czy mówi pan po polsku?
(1.4) Czyste buty wiele mówią o swoim właścicielu.
Wiktionary
IPA: ˈmuvʲit͡ɕ, AS: muvʹić
Wiktionary
rzecz. mowa ż., mówca m., mówczyni ż., mówienie n., mównica ż., przemówienie n.
czas. mawiać, pomówić, omawiać / omówić, wymawiać / wymówić, zaniemówić, zamawiać / zamówić, zmówić się
Wiktionary
(1.1) gadać (gwara. godać), pleść, reg. śl. prawić.
(1.2) reg. śl. gwarzić., reg. śl. gwarzyć.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mówić.
Wiktionary
Langue i parole – terminy lingwistyczne wprowadzone przez Ferdinanda de Saussure’a i upublicznione w książce Kurs językoznawstwa ogólnego. Termin langue (język) odnosi się do języka jako abstrakcyjnego, społecznie wytworzonego systemu znaków; parole (mówienie) oznacza zaś realizację języka na poziomie jednostki.
Wikipedia
IPA: muˈvʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: muvʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. omówienie n., zmowa ż., zmówiny nmos., przemówienie n., mowa ż., mówca m., mówczyni ż., mównica ż., pomówienie n., mówka ż., wymówka ż.
czas. przemawiać ndk., mówić ndk., mawiać ndk., pomawiać ndk., pomówić dk., mółwić ndk.
przym. mowny, wymowny, mówczy
przysł. mownie, wymownie
Wiktionary
(1.1) rozmawianie; pot. gadanie, paplanie; wulg. pierdolenie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
ironicznie o krótkim przemówieniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: mowa
(1.2) iron. lub żart. lekceważąco o czyjejś wypowiedzi, przemowie
Wiktionary
rzecz. mówienie n., mowa ż.
czas. wymawiać
Wiktionary
dawniej: mównica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pulpit dla mówcy
(1.2) podest dla mówcy
Wiktionary
IPA: muvʲˈɲit͡sa, AS: muvʹńica
Wiktionary
rzecz. mówca m., mówczyni ż., rozmównica ż., mówienie n., mowa ż., mównictwo n., mówność ż.
czas. mówić ndk., mawiać, rozmówić, rozmawiać
przym. mówieniowy, mówniczy, mówny, mowny
Wiktionary
(1.2) trybuna, ambona
Wiktionary
sztuka przemawiania; elokwencja
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mowny
SJP.pl
1. dawniej: słownik;
2. element mikrofonu, domofonu lub telefonu przez który się mówi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. słownik
Wiktionary
(1.1) dykcjonarz, dykcjonariusz; war. mownik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest mowne; cecha tych, którzy są mowni
Wiktionary
przym. mowny
przysł. mownie
rzecz. mowa ż.
Wiktionary
przestarzale:
1. rozmowny, wygadany, gadatliwy;
2. związany z mówieniem, z mową, służący do mówienia, np. narządy mowne
SJP.pl
wpływający na tworzenie mowy
SJP.pl
dawniej: językoznawca
SJP.pl
dawniej: językoznawstwo
SJP.pl
moksa;
1.
a) odmiana termopunktury, chińska metoda leczenia polegająca na ogrzewaniu odpowiednich punktów ciała, zwykle za pomocą specjalnego cygara;
b) pojedynczy zabieg leczniczy z wykorzystaniem tej metody;
2. roślina, z której przygotowuje się cygara, kulki itp. do zabiegów o tej samej nazwie
SJP.pl
Niemcy:
Inne:
Wikipedia
zespół moyamoya, choroba moyamoya - postępujący zanik tętnic kręgowych, szyjnych i wewnątrzczaszkowych, który doprowadza do niedokrwienia ośrodkowego układu nerwowego
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeka płynąca przez terytorium Francji, Belgii i Holandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Europie;
(1.2) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Grand Est;
Wiktionary
Moza (fr. Meuse, niderl. Maas, niem. Maas) – rzeka płynąca przez terytorium Francji, Belgii i Holandii. Bierze źródła z Mont Faucilles w północno-wschodniej Francji, dalej płynie przez Lotaryngię. W Namur zasila ją Sambra. Następnie Moza skręca na wschód i płynie przez Ardeny, gdzie meandruje. Koło Liège skręca na północ. Stanowi granicę belgijsko-holenderską w Limburgii. W Holandii płynie na północ, a następnie na zachód. Tworzy wspólną deltę z odnogą Renu – Waal – i uchodzi do Morza Północnego w pobliżu Rotterdamu.
Wikipedia
IPA: ˈmɔza, AS: moza
Wiktionary
przym. mozański
Wiktionary
artysta specjalizujący się w mozaikach
SJP.pl
[czytaj: mozajka]
1. obraz wykonany z różnorodnych elementów, np. kolorowych szkieł, małych kolorowych kamyków itp.; także technika wykonywania takich obrazów
2. układ różnorodnych elementów tworzących pewną całość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. dekoracja w postaci ornamentu lub obrazu, wykonana z małych, wielobarwnych kamyczków, kawałków szkła lub ceramiki o różnej fakturze i kształcie;
(1.2) bot. objaw chorobowy u roślin w postaci jasnych plamaam na tle zdrowej zieleni liścia;
(1.3) biol. zob. chimera.
Wiktionary
Mozaika – dekoracja w postaci ornamentu lub obrazu, wykonana z drobnych, o różnej kolorystyce (dwu- lub wielobarwne), fakturze i kształcie kamyczków, kawałków szkła lub ceramiki. Elementy są przyklejone do podłoża przez ułożenie na niezwiązanej zaprawie, wapiennej, cementowej lub żywicy pochodzenia roślinnego (mastyks z drzewa pistacji kleistej). Stosowana jest do zdobienia posadzek, ścian, kopuł, sklepień, apsyd w budownictwie sakralnym i świeckim, mebli (zwłaszcza blatów stołów, sepetów, biurek).
Wikipedia
IPA: mɔˈzajka, AS: mozai ̯ka
Wiktionary
rzecz. mozaikowość ż., mozaikarz m., mozaicyzm m., mozaikowatość ż.
przym. mozaikowy
przysł. mozaikowo
Wiktionary
twórca mozaik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) twórca mozaik, artysta lub rzemieślnik
Wiktionary
(1.1) Christofori Fabio, mozaikarz italski, żył w drugiej połowie w. XVII i pierwszej w. XVIII.
Wiktionary
IPA: mɔˈzajkaʃ, AS: mozai ̯kaš
Wiktionary
rzecz. mozaika ż., mozaikarstwo n., mozaicysta m., mozaikarnia ż., mozaikowatość ż., mozaikowość ż., mozaista m.
czas. mozaikować ndk.
przym. mozaikowy, mozaikarski, mozaiczny, mozaikowaty
przysł. mozaikowo
Wiktionary
1. budowa przypominająca mozaikę;
2. choroba roślin wywołana przez wirusy, objawiająca się występowaniem jasnozielonych lub żółtawych plam na liściach
SJP.pl
W
Wikipedia
przypominający mozaikę, podobny do mozaiki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący mozaiki, związany z mozaiką
Wiktionary
rzecz. mozaikarz mos., mozaika ż.
Wiktionary
wyznawca judaizmu; żyd
SJP.pl
wyznawczyni judaizmu
SJP.pl
monoteistyczna religia Żydów; judaizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. judaizm
Wiktionary
Mozaizm – określenie judaizmu, używane głównie w zachodnim chrześcijaństwie, nazwa wywiedziona od Mojżesza. Wśród współczesnych odłamów judaizmu większość (te, które uznają Talmud) nie używa tej nazwy i podkreśla, że Mojżesz to tylko jeden, jakkolwiek bardzo ważny z tych, przez których przemawia Pan. Wydaje się, że tylko karaimi i falasze określają się jako mozaiści.
Wikipedia
(1.1) judaizm, wyznanie mojżeszowe, religia mojżeszowa, starozakonni
Wiktionary
przymiotnik od: Mozambik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Mozambik, związany z Mozambikiem
Wiktionary
IPA: ˌmɔzãmˈbʲit͡sʲci, AS: mozãmbʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Mozambik m., Mozambijka ż., Mozambijczyk m.
Wiktionary
obywatel Mozambiku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Mozambiku
Wiktionary
IPA: ˌmɔzãmˈbʲijt͡ʃɨk, AS: mozãmbʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Mozambik m.
:: fż. Mozambijka ż.
przym. mozambicki
Wiktionary
obywatelka Mozambiku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Mozambiku
Wiktionary
IPA: ˌmɔzãmˈbʲijka, AS: mozãmbʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Mozambik m.
:: fm. Mozambijczyk m.
przym. mozambicki
Wiktionary
1. → Mozambik; mozambicki;
2. afrokulczyk (kulczyk) mozambijski - gatunek małego ptaka z rodziny łuszczakowatych; afrokulczyk (kulczyk) mozambicki
SJP.pl
1. państwo w Afryce ze stolicą w Maputo; Republika Mozambiku;
2. miasto w Mozambiku (państwie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
(1.2) geogr. wyspa koralowa na Kanale Mozambickim;
(1.3) geogr. miasto na wyspie Mozambik (1.2)
Wiktionary
Mozambik (port. Moçambique), Republika Mozambiku (port. República de Moçambique) – państwo położone w południowo-wschodniej Afryce. Graniczy z Południową Afryką, Eswatini, Zimbabwe, Zambią, Malawi i Tanzanią.
Kolonia portugalska w latach 1498–1975.
Wikipedia
(1.1) Służba wojskowa w Mozambiku jest obowiązkowa i trwa dwa lata.
Wiktionary
IPA: mɔˈzãmbʲik, AS: mozãmbʹik
Wiktionary
rzecz. Mozambijczyk mos., Mozambijka ż., mozambickość ż.
przym. mozambicki
Wiktionary
(1.1) Republika Mozambiku
Wiktionary
→ Moza (rzeka we Francji, Belgii i Holandii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mozą, dotyczący Mozy (rzeki)
(1.2) związany z Mozą, dotyczący Mozy (departamentu)
Wiktionary
rzecz. Moza ż.
Wiktionary
hiszpański chrześcijanin, który przyjął arabską kulturę i język (ale nie religię) w okresie arabskiego panowania na Półwyspie Iberyjskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. chrześcijanin żyjący na Półwyspie Iberyjskim pod dominacją Arabów;
Wiktionary
(1.1) Mozarabowie korzystali z pierwotnej liturgii hiszpańskiej.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. mozarabka ż.
przym. mozarabski
Wiktionary
dotyczący Mozarabów (mieszkańców Hiszpanii, którzy za panowania Maurów pozostali katolikami, ale przyjęli kulturę i język arabski)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mozarabami, dotyczący mozarabów
Wiktionary
(1.1) Posoborowa reforma liturgii objęła również ryt mozarabski.
Wiktionary
rzecz. mozarab m., mozarabka ż.
Wiktionary
Wolfgang Amadeusz (albo Amadeus) Mozart (1756-91), kompozytor austriacki
SJP.pl
Jego rodzina:
Wikipedia
[czytaj: mocartowski] taki jak u Mozarta, charakterystyczny dla Mozarta, jego muzyki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. dotyczący życia i muzyki Wolfganga Mozarta, charakterystyczny, typowy dla Mozarta lub jego muzyki, taki jak u Mozarta
Wiktionary
(1.1) Z repertuarem mozartowskim wystąpi u nas zespół basethornowy.
Wiktionary
przym. Mozartowski
Wiktionary
wielka kopalna jaszczurka morska z rzędu łuskonośnych, mięsożerna, blisko spokrewniona z waranami, żyjąca w drugiej połowie okresu kredowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. paleont. nazwa systematyczna|Mosasaurus|ref=tak., rodzaj zauropsydów żyjących w późnej kredzie;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju mozazaur (1.1)
Wiktionary
Mozazaur (Mosasaurus) – rodzaj wymarłych jaszczurek morskich z rodziny mozazaurów (Mosasauridae); jego nazwa oznacza „jaszczur znad Mozy” (łac. Mosa „Moza”; gr. σαυρος sauros „jaszczurka”). Była to jedna z największych jaszczurek w dziejach.
Wikipedia
(1.2) Mozazaury nie były dinozaurami, lecz lepidozaurami, znanymi z zazębiających się łusek.
Wiktionary
Możdżanów – wieś w gminie Sośnie, w powiecie ostrowskim, w województwie wielkopolskim. Liczy około 142 mieszkańców. Położony w Parku Krajobrazowym Dolina Baryczy w rejonie Stawów Możdżanowskich. Niedaleko wsi rośnie jeden z największych dębów Wielkopolski – trzystuletni Dąb Jan o obwodzie 867 cm i wysokości 28 m. Pień dębu posiada u podstawy sporą dziuplę, zabezpieczoną betonową plombą.
Wikipedia
Możdżanowo (kaszb. Mòżdżónowò, niem. Mützenow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Ustka.
Administracyjnie Możdżanowo jest sołectwem.
Stare osiedle. W drugiej połowie XVIII w. działała tu duża kopalnia bursztynu żydowskiego kupca Lieppmanna, wydobywająca surowiec z szybów o głębokości do 23 m. Dziś znajduje się tu jedno z większych w Polsce złóż bursztynu (o zasobności 20-30 t), aktualnie nieeksploatowane.
Wikipedia
1. część mózgu kręgowców leżąca w tyłomózgowiu nad rdzeniem przedłużonym, będąca strukturą koordynującą ruchy, utrzymanie równowagi i napięcie mięśniowe;
2. potrawa przyrządzona z mózgu wieprzowego lub cielęcego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. część mózgu, której działanie polega na koordynowaniu ruchu mięśni;
(1.2) kulin. potrawa z mózgu cielęcego lub wieprzowego
Wiktionary
Móżdżek (łac. cerebellum – „mały mózg”) – główna część tyłomózgowia wszystkich kręgowców. Choć zazwyczaj mniejszy od kresomózgowia, u niektórych zwierząt takich jak mrukowate może osiągać te same rozmiary bądź być nawet większy. U ludzi odgrywa ważną rolę w kontroli motorycznej, może też uczestniczyć w funkcjach poznawczych takich jak uwaga czy język, jak też w regulacji odczuwania strachu i przyjemności, jednak jego funkcje związane z ruchem zostały najlepiej ustalone. Ludzki móżdżek nie inicjuje ruchu, ale uczestniczy w jego koordynacji, zapewnia precyzję i odpowiedni czas wykonywania ruchu. Otrzymuje informacje wejściowe z narządów zmysłów przez rdzeń kręgowy i z innych części mózgu oraz integruje je, umożliwiając precyzyjnie zgraną aktywność ruchową. Uszkodzenie móżdżku wywołuje u człowieka zaburzenia ruchów precyzyjnych, równowagi, postawy i uczenia się ruchów.
Wikipedia
(1.1) Lekarze nacinają za uchem skórę i kości czaszki i pod mikroskopem, w bardzo dużym powiększeniu, wchodzą pomiędzy kość a móżdżek, uwidaczniając wspomniany konflikt naczynia i nerwu.
Wiktionary
rzecz. mózg mos./mrz.
Wiktionary
wyrostek kości czołowej u zwierząt pustorogich, będący podstawą pochwy rogowej
SJP.pl
Możdżeń – parzysty wyrostek kości czołowej czaszki krętorogich, z którego wyrasta róg.
Możdżeń jest zbudowany z kości, w dolnej części łączy się z kością czołową. W miarę jak rośnie ku górze, powoduje uwypuklenie skóry, osiągając długość kilkunastu centymetrów. Pokrywa go skóra porośnięta włosami, które z czasem zanikają. Nad możdżeniem wyrasta róg.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. metalowe, kamienne, ceramiczne lub drewniane naczynie w kształcie odwróconego dzwonu, o wklęsłym, półkolistym dnie służące do rozdrabniania różnych materiałów za pomocą specjalnego tłuczka, pobijaka, stępy;
2. rodzaj broni do prowadzenia ognia o stromej paraboli lotu, pozwalającej razić cele ukryte za naturalnymi lub sztucznymi przeszkodami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. lekka broń artyleryjska ładowana od lufy, umożliwia częsty ostrzał pociskami małego kalibru;
(1.2) kulin. narzędzie kuchenne lub laboratoryjne w postaci ciężkiego naczynia i tłuczka, służące do rozdrabniania czegoś na proszek;
(1.3) daw. gw-pl|Warszawa. twarz
Wiktionary
Moździerz (daw. miotacz, miotacz min) – rodzaj działa strzelającego stromotorowo. Termin współcześnie utożsamiany najczęściej z lekkimi działami bez oporopowrotników, o krótkich lufach z gładkim przewodem, ładowanymi odprzodowo. Nie jest to jednak regułą, a pojęcie to (zwłaszcza historycznie) odnosi się do szeregu zróżnicowanych konstrukcji, w tym i do ciężkich dział oblężniczych.
Wikipedia
(1.1) Gęsty ostrzał z moździerzy pomógł osłabić obronę przeciwnika.
(1.2) Jeżeli ziarenka przypraw są za duże, weź moździerz i zetrzyj je.
Wiktionary
IPA: ˈmɔʑd͡ʑɛʃ, AS: moźʒ́eš
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. moździerzyk m.
przym. moździerzowy
Wiktionary
żołnierz obsługujący moździerz
SJP.pl
zdrobnienie od: moździerz
SJP.pl
żołnierz obsługujący moździerz; moździerzowiec
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z móżdżkiem, dotyczący móżdżku
Wiktionary
rzecz. móżdżek mrz.
czas. odmóżdżać
przym. mózgowy
Wiktionary
potocznie: zastanawiać się nad czymś; kminić
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
partykuła nadająca całej wypowiedzi lub jej części odcień przypuszczenia
SJP.pl
partykuła
(1.1) …nadająca wypowiedzi charakter przypuszczenia
(1.2) …stosowana w celu wyrażenia propozycji, rady, prośby
forma czasownika.
(2.1) 3 os. lp. ter. od: móc
Wiktionary
(1.1) W nocy może padać śnieg z deszczem.
(1.1) Pojadę do Kowalskich, może już wrócili z Egiptu.
(1.2) Może wpadniesz na herbatę?
(1.2) Zaczekajmy może jeszcze piętnaście minut; ona na pewno przyjdzie.
(2.1) Ania może iść do kina, bo mama jej pozwoliła.
Wiktionary
IPA: ˈmɔʒɛ, AS: može
Wiktionary
(1.1) możliwe, że
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: możebny
SJP.pl
przestarzale: możliwość
SJP.pl
dawniej: możliwy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeka w Europie, lewy dopływ Renu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka płynąca przez Francję, Niemcy i Luksemburg, lewy dopływ Renu;
(1.2) geogr. adm. francuski departament położony w regionie Grand Est;
Wiktionary
Mozela (fr. Moselle, niem. Mosel, luks. Musel) – rzeka płynąca przez Francję, Luksemburg i Niemcy, lewy dopływ Renu (drugi pod względem długości, po Mozie).
Długość Mozeli wynosi 544 km (313 km we Francji i 231 km w Niemczech), a powierzchnia dorzecza 28 153,28 km². Jej źródła znajdują się w południowych Wogezach we Francji, w okolicach przełęczy Col de Bussang. Następnie Mozela płynie przez Lotaryngię, wzdłuż granicy z Luksemburgiem i przez Niemcy, uchodząc do Renu w Koblencji.
Wikipedia
przym. mozelski
Wiktionary
→ Mozela (rzeka w Europie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mozelą, dotyczący Mozeli
Wiktionary
rzecz. Mozela ż.
Wiktionary
1. zespół najwyższych ośrodków nerwowych u kręgowców, znajdujący się w jamie czaszki; mózgowie;
2. umysł, rozum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. narząd znajdujący się wewnątrz czaszki odpowiedzialny za myślenie;
(1.2) przen. osoba o wybitnym intelekcie
(1.3) przen. osoba, która w danej organizacji kieruje jakimś przedsięwzięciem i je szczegółowo planowaćanuje
Wiktionary
Mózg (łac. cerebrum) – organ, który służy jako centrum układu nerwowego u wszystkich kręgowców i większości bezkręgowców, czyli u większości zwierząt dwubocznie symetrycznych; znajduje się zwykle w pobliżu narządów zmysłów, takich jak wzrok.
Wikipedia
(1.1) Mózg człowieka jest niezwykle złożony.
(1.2) Nad tym projektem pracowały najtęższe mózgi naszej politechniki.
Wiktionary
IPA: musk, AS: musk
Wiktionary
rzecz. mózgowiec m., mózgowie n., mózgownica ż., odmóżdżanie n., odmóżdżenie n.
:: zdrobn. móżdżek m.
czas. odmóżdżać ndk., odmóżdżyć dk.
przym. mózgowy
Wiktionary
(1.1) mózgowie; pot. mózgownica
Wiktionary
trawa występująca w dwóch gatunkach: mozga trzcinowata (ostrzyca) i mozga kanaryjska (kanar)
SJP.pl
Mozga (Phalaris L.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny wiechlinowatych. Liczy ok. 20 gatunków, z których w Polsce występuje jeden gatunek rodzimy (mozga trzcinowata Phalaris arundinacea) i kilka przejściowo dziczejących (efemerofitów): mozga przewęzista P. angusta, mozga błękitnawa P. coerulescens, drobna P. minor, kanaryjska P. canariensis, krótkokłosa P. brachystachys, osobliwa P. paradoxa i ucięta P. truncata.
Wikipedia
część czaszki chroniąca mózg i jego wytwory, stanowiąca wraz z trzewioczaszką szkielet głowy człowieka i zwierząt kręgowych; puszka mózgowa, neurokranium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. grzbietowa, mająca kształt puszki, część czaszki;
Wiktionary
Mózgoczaszka, czaszka mózgowa (łac. neurocranium) – grzbietowa, mająca kształt puszki, część czaszki. Chroni mózg i narządy zmysłów. Stanowi wraz z trzewioczaszką szkielet głowy zwierząt kręgowych. Rozróżnia się część górną (sklepienie czaszki) oraz dolną (podstawę czaszki).
Wikipedia
(1.1) Mózgoczaszka chroni mózg i narządy zmysłów.
Wiktionary
IPA: ˌmuzɡɔˈt͡ʃaʃka, AS: muzgočaška
Wiktionary
potocznie: tanie, marne wino; alpaga, bełt, jabol, pryta, siara, wińsko
SJP.pl
1. gnilica mózgowata - gatunek grzyba z rodziny gnilicowatych; piwniczny grzyb domowy;
2. trzęsak mózgowaty - gatunek grzyba należący do rodziny trzęsakowatych, rosnący na drewnie martwych drzew
SJP.pl
zespół najwyższych ośrodków nerwowych u kręgowców, znajdujący się w jamie czaszki; mózg
SJP.pl
Mózgowie (łac. encephalon) – najważniejsza, centralna część ośrodkowego układu nerwowego u kręgowców (w tym u człowieka) znajdująca się w czaszce. Najważniejsze jego funkcje to sterowanie, nadzorowanie działania, homeostaza organizmu (m.in. częstość akcji serca, ciśnienie tętnicze krwi, równowaga wodno-elektrolitowa, temperatura ciała), a także wyższe funkcje nerwowe (funkcje poznawcze, popędowe, pamięć i uczenie się).
Wikipedia
żartobliwie: intelektualista, osoba o wybitnych zdolnościach umysłowych
SJP.pl
Cenurus, cenur, mózgowiec (coenurus) – jedna z form drugiego stadium larwalnego niektórych tasiemców z rzędu Cyclophyllidea, np. tasiemca kręćkowego (Taenia multiceps). Cenurus powstaje z onkosfery. Umiejscawia się w ośrodkowym układzie nerwowym żywiciela pośredniego. Ma postać pęcherzyka, wewnątrz którego w wyniku pączkowania wewnętrznego powstaje wiele główek tasiemca, które później wynicowują się.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mózg jako siedlisko rozumu
Wiktionary
rzecz. mózg mrz.
przym. mózgowy
Wiktionary
(1.1) głowa, rozum
Wiktionary
→ mózg
SJP.pl
Mózgowo (niem. Mosgau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Iława.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
W latach 1466–1772 wieś jako część województwa chełmińskiego należała do Polski, jednak po I wojnie światowej, podobnie jak sąsiednia Zazdrość, pozostała w Niemczech. Była to wówczas jedyna korekta granic na terenie ziemi chełmińskiej i lubawskiej na niekorzyść Polski.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z mózgiem i rdzeniem kręgowym
Wiktionary
→ mózg
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mózgiem, dotyczący mózgu
Wiktionary
(1.1) Wciąż bada się, które obszary w mózgu są odpowiedzialne za poszczególne funkcje, trwa budowa dokładnych map kory mózgowej.
(1.1) Rodzina ma sześcioro dzieci, jedna z córek urodziła się z porażeniem mózgowym.
Wiktionary
IPA: muzˈɡɔvɨ, AS: muzgovy
Wiktionary
rzecz. mózg m., móżdżek m., mózgowie n., mózgowiec m., mózgownica ż., odmóżdżanie n., odmóżdżenie n., móżdżak m.
czas. odmóżdżać ndk., odmóżdżyć dk.
przym. móżdżkowy
przysł. mózgowo
Wiktionary
(1.1) cerebralny
Wiktionary
organizacja wydająca m.in. popularną przeglądarkę Mozilla Firefox; dawniej nazwa przeglądarki internetowej
SJP.pl
Mozilla – przeglądarka internetowa.
Pierwotnie była to nazwa kodowa silnika dla przeglądarki Netscape Navigator. Słowo „Mozilla” powstało z połączenia słów Mosaic (nazwy jednej z pierwszych przeglądarek internetowych) i killer (zabójca).
Wikipedia
to, co jest możliwe, co da się zrobić
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w miarę możliwości; tak jak tylko się da; jak to tylko możliwe
(1.2) pot. dość dobrze; nie najgorzej
Wiktionary
(1.1) Zrób to możliwie jak najszybciej.
Wiktionary
IPA: mɔʒˈlʲivʲjɛ, AS: možlʹivʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. możliwość ż., umożliwianie n., umożliwienie n.
czas. umożliwiać ndk., umożliwić dk.
przym. możliwy
Wiktionary
(1.2) znośnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: możliwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan, w którym coś jest możliwe (da się zrealizować)
(1.2) często w lm. umiejętność, predyspozycja, sprzyjające warunki do dokonania czegoś
Wiktionary
Logika modalna – teoria logiczna, która bada pojęcia możliwości, konieczności i ich wariantów. Niekiedy termin „logika modalna” rozumie się szerzej, włączając w jego obręb logiki epistemiczne, logiki temporalne, logiki deontyczne i logiki programów – niniejszy artykuł omawia jedynie logiki modalne w sensie wąskim (logiki modalne aletyczne) na przykładzie systemu S5.
Wikipedia
(1.1) Pojawiła się możliwość tańszego zakupu tego zestawu, ale nie mieliśmy już pieniędzy.
(1.2) Porozmawiaj z dyrektorką, ona ma duże możliwości i zapewne ci pomoże.
Wiktionary
IPA: mɔʒˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: možlʹivość
Wiktionary
przym. możliwy
czas. móc ndk., umożliwiać ndk.
przysł. możliwie
rzecz. możenie n.
Wiktionary
(1.1) szansa, sposobność, okazja
Wiktionary
potencjał;
1. zdolności, predyspozycje psychiczne i fizyczne człowieka;
2. zdolność do działania i osiągania jakichś efektów
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: możliwy
SJP.pl
1. dający się wykonać, zrealizować, urzeczywistnić;
2. będący w zakresie czyichś możliwości; dostępny;
3. taki, który może się zdarzyć, zaistnieć;
4. potocznie: znośny, niezły, dość dobry
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który da się zrealizować lub urzeczywistnić
(1.2) pot. akceptowalny
Wiktionary
(1.1) Podwyżki płac są możliwe, ale nie nastąpi to szybko.
Wiktionary
IPA: mɔʒˈlʲivɨ, AS: možlʹivy
Wiktionary
czas. umożliwiać ndk., umożliwić dk., móc
rzecz. możliwość ż., możenie n.
przysł. możliwie
Wiktionary
(1.1) potencjalny, wykonalny, pot. do zrobienia
Wiktionary
modalny czasownik niewłaściwy określający dopuszczalność (np.: Czy można wejść?) albo wykonalność (np.: Ten zegar można naprawić.) czegoś, występujący w zdaniu w połączeniu z bezokolicznikiem; wolno
SJP.pl
czasownik niewłaściwy
(1.1) jest możliwe do wykonania
(1.2) jest dozwolone; pozwala się na coś
forma przymiotnika.
(2.1) ż. M. i W. lp. od: możny
Wiktionary
Można – utwór muzyczny z 2024 roku, wykonywany przez polskich piosenkarzy Nosowską i Błażeja Króla, pochodzący z ich wspólnego albumu studyjnego Kasia i Błażej. 3 lipca 2024 został wydany przez wydawnictwo Kayax jako pierwszy promujący go singel.
Wikipedia
(1.1) Z perspektywy czasu można powiedzieć, że to było najlepsze rozwiązanie.
Wiktionary
IPA: ˈmɔʒna, AS: možna
Wiktionary
czas. móc ndk.
rzecz. możność ż., możenie n.
Wiktionary
(1.1) da się
(1.2) wolno
Wiktionary
przestarzałe: czasownik modalny "można" wzmocniony partykułą wzmacniającą "-ż", używany w funkcji pytajnej lub wzmocnionej
SJP.pl
dawniej: mocno, silnie, potężnie
SJP.pl
dawny stopień wyższy od przysłówka: możnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: możny; bardziej możny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) możliwość
(1.2) stpol. moc
Wiktionary
Potencja (gr. dýnamis, δύναμις; łac. potentia − zdolność, możność) - w filozofii Arystotelesa, obok pojęcia aktu (łac. actus), składnik każdego bytu. Każdy byt składa się z możności i aktu. Możność jest elementem biernym, aktualizowanym (konkretyzowanym) przez akt. Analiza potencji i aktu zawarta jest w Księdze Θ Metafizyki
Wikipedia
IPA: ˈmɔʒnɔɕt͡ɕ, AS: možność
Wiktionary
czas. można, móc
przym. możny, zamożysty
rzecz. możenie n., możny
Wiktionary
człowiek o dużych wpływach, pochodzący z możnego rodu; magnat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. osoba z możnego rodu mająca wpływa na politykę państwa
Wiktionary
Możnowładztwo – górna warstwa społeczna w feudalnym społeczeństwie średniowiecznym (najwyższa warstwa średniowiecznego rycerstwa zajmująca uprzywilejowaną pozycję w państwie). Obejmowała ona posiadaczy największych majątków ziemskich. Możnowładcy posiadali dostęp (często monopol) do najwyższych urzędów państwowych i kościelnych.
Wikipedia
(1.1) Wtedy Baltazar przeraził się bardzo i kolor jego twarzy zmienił się, a jego możnowładców ogarnęło zmieszanie.
Wiktionary
rzecz. możnowładza ż.
przym. możnowładczy
Wiktionary
(1.1) arystokrata
Wiktionary
wpływy polityczne, rządy możnowładców w społeczeństwie feudalnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. władza możnych – wielkich panów
Wiktionary
rzecz. możnowładca m.
Wiktionary
ogół możnowładców, rody magnackie; magnateria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) górna warstwa społeczna w feudalnym społeczeństwie średniowiecznym
Wiktionary
Możnowładztwo – górna warstwa społeczna w feudalnym społeczeństwie średniowiecznym (najwyższa warstwa średniowiecznego rycerstwa zajmująca uprzywilejowaną pozycję w państwie). Obejmowała ona posiadaczy największych majątków ziemskich. Możnowładcy posiadali dostęp (często monopol) do najwyższych urzędów państwowych i kościelnych.
Wikipedia
dawniej:
1. mający wielki majątek i duże wpływy; bogaty, potężny;
2. możliwy, dostępny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o dużej mocy i wpływie
(1.2) należący do elity władzy
(1.3) przest. mający znaczny majątek
(1.4) daw. obfity
(1.5) daw. możliwy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba wpływowa, u władzy
(2.2) przest. osoba bardzo bogata
Wiktionary
(1.1) Czy kojarzysz kogoś możnego w sprawie ewentualnego planowanieanowania rozkładów jazdy PKS dla naszego powiatu?
Wiktionary
IPA: ˈmɔʒnɨ, AS: možny
Wiktionary
rzecz. możność ż., zamożność ż.
przym. zamożny, zamożysty
Wiktionary
(1.1) wpływowy, prominentny, ustosunkowany, ważny, wysoko postawiony
(1.2) prominentny, wysoko postawiony
(1.3) bogaty, zamożny
(2.1) dostojnik, dygnitarz, notabl, prominent, włodarz, VIP; pot. ważniak, ważna szyszka, szycha
(2.2) bogacz, potentat
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) białystok. odcisk
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|odcisk.
źródła.
== mozol (język czeski.) ==
wymowa.
IPA|ˈmo.zol.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) med. odcisk, nagniotek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
mozolić się - robić coś z trudem i wysiłkiem; znoić się
SJP.pl
przysłówek
(1.1) długo, z wysiłkiem i cierpliwie
Wiktionary
(1.1) Z dużym zamiłowaniem do gotowania mozolnie ćwiczyła perfekcyjne wykonanie swojej potrawy.
Wiktionary
przym. mozolny
rzecz. mozół m.
Wiktionary
(1.1) żmudnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: mozolnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mozolny
SJP.pl
wymagający wiele wysiłku, pochłaniający siły i czas; pracochłonny, wyczerpujący, żmudny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wymagający sporego wysiłku i dużo cierpliwości, pochłaniający wiele czasu
Wiktionary
(1.1) Takie pomysły - niestety - odciągają od prawdziwego leczenia, które jest mozolne i długotrwałe.
Wiktionary
IPA: mɔˈzɔlnɨ, AS: mozolny
Wiktionary
rzecz. mozół mrz.
przysł. mozolnie
czas. mozolić ndk.
Wiktionary
(1.1) żmudny, znojny
Wiktionary
Mozów (niem. Mosau) – wieś w Polsce, położona w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, w gminie Sulechów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Według danych na 31 grudnia 2017 miejscowość zamieszkuje 339 mieszkańców.
Wikipedia
ciężka lub wymagająca cierpliwości praca; trud, znój, mordęga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praca wymagająca ogromnego wysiłku i dużego nakładu cierpliwości
Wiktionary
przym. mozolny
przysł. mozolnie
Wiktionary
(1.1) mordęga
Wiktionary
Możylinek (Moehringia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny goździkowatych. Obejmuje ok. 25–29 gatunków występujących w strefie umiarkowanej chłodnej Ameryki Północnej, Azji i Europy. W Polsce rosną dziko dwa gatunki – pospolity możylinek trójnerwowy (M. trinervia) oraz możylinek mchowaty (M. muscosa).
Wikipedia
miasto na Białorusi
SJP.pl
Mozyrz (biał. Мазыр, Mazyr) – miasto na Białorusi w obwodzie homelskim, siedziba rejonu mozyrskiego. Historycznie na Polesiu. W mieście znajduje port rzeczny nad Prypecią, rafineria ropy naftowej, zakładu przemysłu drzewnego i elektrotechnicznego. W 2014 liczyło 112 tys. mieszkańców.
W mieście jest stacja kolejowa Mozyrz.
Wikipedia
[czytaj: moccarella] miękki, biały ser z mleka krowiego, bardzo popularny w kuchni włoskiej, używany do bardzo wielu potraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. spoż. biały, miękki, wilgotny ser o łagodnym smaku, dawniej wytwarzany z mleka bawolic, dziś – z mleka krowiego;
Wiktionary
Mozzarella – włoski ser podpuszczkowy pochodzący z Kampanii.
Ser ten wytwarzany jest ze świeżego mleka bawolic – samic wołu domowego (Bubalus bubalis), względnie z mleka krowiego bądź z ich mieszanki. Sprzedawany w postaci niewielkich gomółek o obłym kształcie, zanurzonych w serwatce. Produkt znany ze swej ciągliwości po roztopieniu. Stanowi składnik wielu dań tradycyjnej kuchni włoskiej, m.in. lazanii, sałatki caprese i większości rodzajów pizzy.
Wikipedia
(1.1) Uwielbiam pizzę z mozzarellą i bazylią.
Wiktionary
pelerynka noszona przez wyższe duchowieństwo jako oznaka posiadanej jurysdykcji; mucet
SJP.pl
Mucet (wł. mozzetta) – narzuta sięgająca łokci, będąca częścią stroju duchownych katolickich. Jest to okrycie sutanny, okrywające ramiona do łokci, z guzikami na piersi. Kolor mucetu wskazuje na hierarchiczną rangę ją noszącego.
Biskupi noszą mucet w kolorze fioletowym, kardynałowie purpurowy. Papież ma prawo używania trzech wersji mucetu – dwóch karmazynowych: letniej, uszytej z jedwabiu i zimowej (która jest lamowana gronostajem) oraz białej. Jan Paweł II zakładał jedynie jedwabny mucet karmazynowy. Papież Benedykt XVI zakładał zarówno mucet karmazynowy jedwabny jak i laminowany gronostajem a w okresie wielkanocnym w kolorze białym, zwany także mucetem paschalnym. Papież Franciszek zrezygnował z używania mucetu. Leon XIV powrócił do noszenia tradycjnego stroju chórowego z mucetem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północno-wschodniej Rumunii, prawy dopływ Seretu;
Wiktionary
Wikipedia
państwo w Europie ze stolicą w Kiszyniowie; Republika Mołdawii, Mołdowa (forma o charakterze urzędowym)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie Wschodniej ze stolicą w Kiszyniowie;
(1.2) geogr. hist. region historyczny na pograniczu Republiki Mołdawii (1.1), Rumunii i Ukrainy;
Wiktionary
Mołdawia, Republika Mołdawii (rum. Moldova, Republica Moldova; ros. Молдавия, Респу́блика Молдо́ва) – państwo europejskie położone na terenach historycznej Besarabii oraz częściowo na lewym brzegu Dniestru.
Wikipedia
(1.1) Jadę do Mołdawii zobaczyć Kiszyniów.
(1.2) Mołdawia była przez kilkadziesiąt lat lennem Polski.
Wiktionary
IPA: mɔwˈdavʲja, AS: mou̯davʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Mołdowa ż., Mołdawianin m., Mołdawianka ż., mołdawski m., mołdawit m.
przym. mołdawski
Wiktionary
(1.1) Mołdowa ż.; ofic. Republika Mołdawii
(1.2) Multany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: Mołdawianka
Wiktionary
rzecz. Mołdawianka ż.
Wiktionary
obywatel Mołdawii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Mołdawii
Wiktionary
(1.1) Wystarczy wspomnieć, że w czasie najcięższych walk w 1992 roku Mołdawianie zostawili w zupełnym spokoju kiszyniowskich Rosjan, którzy stanowią połowę ludności miasta.
Wiktionary
IPA: ˌmɔwdaˈvʲjä̃ɲĩn, AS: mou̯davʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. mołdawski m., Mołdawia ż.
:: fż. Mołdawianka ż.
przym. mołdawski
Wiktionary
obywatelka Mołdawii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Mołdawii
Wiktionary
IPA: ˌmɔwdaˈvʲjãŋka, AS: mou̯davʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. mołdawski m., Mołdawia ż.
:: fm. Mołdawianin m.
przym. mołdawski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Rumunii, na Bukowinie;
Wiktionary
Mołdawica (rum. Moldovița, dawniej pol. Mołdawica Ruska, rum. Rușii Moldovița, niem. Russ Moldawitza) – wieś w Rumunii, w okręgu Suczawa, w gminie Mołdawica. W 2011 roku liczyła 2215 mieszkańców. Jest położona w dolinie Mołdawicy, powyżej Vatra Moldoviței, na południowej Bukowinie (Rumunia).
Wikipedia
przym. mołdawicki
Wiktionary
(1.1) hist. Mołdawica Ruska
Wiktionary
Mołdawin (niem. Maldewin ) – wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Radowo Małe. Mołdawin jest siedzibą sołectwa do którego należy osada Mołdawinek.
W latach 1818–1945 miejscowość administracyjnie należała do Landkreis Regenwalde (Powiat Resko) z siedzibą do roku 1860 w Resku, a następnie w Łobzie, a w latach 1975–1998 administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mołdawin, po jej zniesieniu w gromadzie Łosośnica.
Wikipedia
związany z Mołdawią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Mołdawii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Mołdawii
Wiktionary
IPA: mɔwˈdafsʲci, AS: mou̯dafsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Mołdawia ż., Mołdawianin m., Mołdawianka ż.
Wiktionary
dotyczący Mołdawii i Polski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem mołdawskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem mołdawskim
(1.3) spisany, stworzony w języku mołdawskim
Wiktionary
IPA: mɔwˈdafskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: mou̯dafskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
(forma o charakterze urzędowym) państwo w Europie ze stolicą w Kiszyniowie; Mołdawia, Republika Mołdawii
SJP.pl
Mołdawia, Republika Mołdawii (rum. Moldova, Republica Moldova; ros. Молдавия, Респу́блика Молдо́ва) – państwo europejskie położone na terenach historycznej Besarabii oraz częściowo na lewym brzegu Dniestru.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. seria radzieckich rakiet nośnych;
2. rosyjska marka zegarków
SJP.pl
Wikipedia
przestarzale, gwarowo: młoda mężatka, zwłaszcza Ukrainka lub Białorusinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Kresy. dziewczyna
Wiktionary
(1.1) Któraż mołodyca u nas ciągnie męża za sobą na muzykę?
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, lewy dopływ Wołgi mający swe źródła na wzgórzach Wałdaj w obwodzie twerskim;
Wiktionary
Mołoga (ros. Молога) – lewy dopływ Wołgi mający swe źródła na Wzgórzach Wałdaj w obwodzie twerskim, na terenie Rosji.
U ujścia rzeki znajdowało się miasto Mołoga.
Wikipedia
przym. mołoski
Wiktionary
przestarzałe:
1. młody Kozak;
2. żołnierz kozacki;
3. ktoś odważny, dzielny, zaradny; zuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) młody Kozak
(1.2) żołnierz kozacki
(1.3) daw. mężczyzna odważny, krzepki
Wiktionary
(1.3) Zakopuje lud roboczy / Bohaterskie głowy, / Na mołojców orle oczy / Sypie żwir surowy.
Wiktionary
przym. mołojecki
Wiktionary
(1.1) zuch, junak
Wiktionary
odnoszący się do mołojca, właściwy mołojcom
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, np. Wiaczesław Michajłowicz Mołotow (1890-1986), rosyjski polityk komunistyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. koktajl Mołotowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) butelka zapalająca, koktajl Mołotowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Mołstowa – rzeka w północno-zachodniej Polsce, płynąca po Pobrzeżu Południowobałtyckim, w województwie zachodniopomorskim, o długości według różnych źródeł od 48,9 km do 57 km i powierzchni dorzecza od 371,5 km² do 377 km²; prawobrzeżny dopływ Regi.
Wikipedia
(1.1) Mołstowa płynie na północny zachód.
Wiktionary
IPA: mɔwˈstɔva, AS: mou̯stova
Wiktionary
rzecz. Mołstówka ż.
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Mołtowo – wieś w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, gminie Gościno, położona na pograniczu Równiny Białogardzkiej i Równiny Gryfickiej.
Według danych z 30 czerwca 2014 wieś miała 147 stałych mieszkańców.
Wikipedia
czasownik
(1.1) stpol. mówić
Wiktionary
(1.1) (…) na każdy nieszpor mółwią pięć psalmów…
Wiktionary
rzecz. mołwa ż., mowa ż., mówienie n., omówienie n., przemowa ż., przemówienie n., wymołwa ż., wymowa ż., wymówienie n.
czas. mawiać, mówić, omówić, pomawiać, pomółwić, pomówić, przemawiać, przemówić, wymówić, zmówić
Wiktionary
mułła;
1. tytuł nadawany duchownemu muzułmańskiemu, znaczący tyle co: mistrz, uczony;
2. muzułmański sędzia, doktor prawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. w szyizmie: honorowy tytuł teologa lub prawnika muzułmańskiego
Wiktionary
(1.1) Rozmodlony mołła stał w pobliżu mihrabu.
Wiktionary
(1.1) war. mułła
Wiktionary
skrót od:
1. mistrzostwa Polski
2. MPEG-Player;
3. Monitor Polski
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = leśn. metr przestrzenny;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) rm, st
źródła.
== mp (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Arlo Barnes-mp.wav.
znaczenia.
skrót
(1.1) = hand. ekon. market price → cena rynkowa (zmienna)
odmiana.
przykłady.
(1.1) Ribeye steak $20, pork chop $15, lobster mp. → Antrykot 20 $, kotlet schabowy 15 $, homar cena rynkowa.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) rm, st
źródła.
== mp (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Arlo Barnes-mp.wav.
znaczenia.
skrót
(1.1) = hand. ekon. market price → cena rynkowa (zmienna)
odmiana.
przykłady.
(1.1) Ribeye steak $20, pork chop $15, lobster mp. → Antrykot 20 $, kotlet schabowy 15 $, homar cena rynkowa.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) rm, st
źródła.
== mp (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Arlo Barnes-mp.wav.
znaczenia.
skrót
(1.1) = hand. ekon. market price → cena rynkowa (zmienna)
odmiana.
przykłady.
(1.1) Ribeye steak $20, pork chop $15, lobster mp. → Antrykot 20 $, kotlet schabowy 15 $, homar cena rynkowa.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: em-pe-trzy] plik dźwiękowy zapisany w formacie MP3
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) inform. jeden z formatów kompresji dźwięku;
(1.2) pot. plik zawierający dźwięk skompresowany formatem MP3 (1.1)
(1.3) pot. odtwarzacz plików MP3 (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dźwięk zapisany w formacie MP3 zajmie mniej miejsca niż w formacie WAV.
(1.2) Czy twój telefon odtwarza MP3?
(1.3) Pod choinką leżało nowiutkie MP3.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿pɛ‿ˈṭʃɨ, AS: ẽm‿pe‿ṭšy
Wiktionary
(1.2) empetrójka
(1.3) empetrójka
Wiktionary
symbol megapaskala, jednostki ciśnienia
SJP.pl
skrót od: megaparsek
SJP.pl
MPC, Mpc, mpc – akronim złożony z liter m, p i c.
Wikipedia
skrótowiec literowy
(1.1) = mózgowe porażenie dziecięce;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Szacuje się, że w Polsce na MPD cierpi około 20-25 tysięcy dzieci.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿pɛ‿ˈdɛ, AS: ẽm‿pe‿de
Wiktionary
[czytaj: EMpec] skrót od: Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej
SJP.pl
1. format zapisu danych zawierających obraz i dźwięk;
2. Moving Picture Experts Group, grupa autorów formatu zapisu danych o tej samej nazwie
SJP.pl
MPEG (ang. Moving Picture Experts Group) – grupa robocza ISO/IEC zajmująca się rozwojem standardów kodowania audio i wideo, a także zatwierdzona przez ISO grupa powszechnie stosowanych formatów zapisu danych zawierających obraz i dźwięk.
Wikipedia
Klub Międzynarodowej Prasy i Książki; KMPiK
SJP.pl
skrót od: Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej
SJP.pl
skrót od: Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne
Wiktionary
(1.1) MPK uruchomiło nową linię autobusową do kampusu.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿pɛ‿ˈka, AS: ẽm‿pe‿ka
Wiktionary
[czytaj: em-pe-O] skrót od: Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania
Wiktionary
(1.1) Od dwóch lat pracuję w MPO.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿pɛ‿ˈɔ, AS: ẽm‿pe‿o
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = księg. mechanizm podzielonej płatności;
Wiktionary
dziedziczona choroba przemiany materii polegająca na braku enzymu rozkładającego cukry złożone, co powoduje gromadzenie się w organizmie mukopolisacharydów uszkadzających komórki i narządy ciała; mukopolisacharydoza
SJP.pl
skrót
(1.1) = maszynopis
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskiego
(1.1) = Mobilny Punkt Selektywnego Zbierania Odpadów Komunalnych
Wiktionary
(1.1) MPSZOK-i przyjmują nieodpłatnie dostarczone we własnym zakresie przez mieszkańców m.st. Warszawy selektywnie zebrane odpady komunalne, w tym odpady niebezpieczne z gospodarstw domowych.
Wiktionary
Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Wrocław S.A.
SJP.pl
skrót od: Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = adm. Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego;
Wiktionary
1. (w angielszczyźnie brytyjskiej) skrót od: mister;
2. skrót od: monsieur
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = adm. Ministerstwo Rolnictwa;
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿ˈɛr, AS: ẽm‿er
Wiktionary
skr. MRRR
Wiktionary
(w angielszczyźnie amerykańskiej) skrót od: mister
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Mrągowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Mrągowa
(1.2) osoba pochodząca z Mrągowa, urodzona w Mrągowie
Wiktionary
(1.1) Jestem mrągowianinem, ale nigdy nie byłem na żadnym festiwalu w naszym amfiteatrze.
Wiktionary
rzecz. Mrągowo n.
:: fż. mrągowianka ż.
przym. mrągowski
Wiktionary
mieszkanka Mrągowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Mrągowa
(1.2) kobieta pochodząca z Mrągowa, urodzona w Mrągowie
Wiktionary
(1.1) Mrągowianki w meczu ćwierćfinałowym wygrały z koszykarkami z Węgorzewa.
Wiktionary
rzecz. Mrągowo n.
:: fm. mrągowianin m.
przym. mrągowski
Wiktionary
Krzysztof Celestyn Mrągowiusz (1764-1855) - duchowny ewangelicki, filozof, językoznawca, tłumacz i edytor; Mrongowiusz
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Mrągowo (hist. Ządzbork, Ządźbork, Żądzbork, niem. Sensburg, prus. Sēinits) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, siedziba władz powiatu mrągowskiego oraz wiejskiej gminy Mrągowo.
Miasto jest znane głównie z organizowanego od 1982 r. dorocznego Pikniku Country. Mrągowo jest również popularnym ośrodkiem turystycznym i wypoczynkowym.
Wikipedia
IPA: mrɔ̃ŋˈɡɔvɔ, AS: mrõŋgovo
Wiktionary
rzecz. mrągowianin m., mrągowianka ż.
przym. mrągowski
Wiktionary
przymiotnik od: Mrągowo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Mrągowa, związany z Mrągowem
Wiktionary
rzecz. Mrągowo n., mrągowianin m., mrągowianka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. reg. mgła lub drobny, przenikliwy deszcz ograniczający widoczność
Wiktionary
(1.1) szaruga, pomroka
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) slang. neol. o wyglądzie: słodki
Wiktionary
IPA: ˈmraɕnɨ, AS: mraśny
Wiktionary
(1.1) słodki
Wiktionary
[czytaj: mrał] wykrzyknik naśladujący mruknięcie kota; mru
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pstry, pasiasty
Wiktionary
ang. magnetic resonance imaging, rezonans magnetyczny, obrazowanie metodą magnetycznego rezonansu jądrowego
SJP.pl
skrót od: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = młodzieżowa rada miasta
Wiktionary
Młodzieżowa rada miasta (MRM) – fakultatywny organ samorządu terytorialnego o charakterze konsultacyjnym. Może występować również jako organ doradczy dzielnicy, gminy, powiatu lub województwa.
Młodzieżowe rady tworzone są przez grupę młodych ludzi, którzy zostali wybrani przez swoich rówieśników w demokratycznych wyborach, organizowanych najczęściej w szkołach na terenie danego okręgu. Pełnią rolę reprezentacji młodzieży na danym terenie i mają na celu uwrażliwianie władz samorządowych na potrzeby młodych mieszkańców oraz wyrażanie opinii o działaniach organów samorządu terytorialnego w zakresie dotyczącym młodzieży. Młodzieżowi radni to osoby uczące się w szkołach ponadpodstawowych, rzadziej uczniowie szkół podstawowych.
Wikipedia
IPA: ɛ̃m‿ɛr‿ˈɛ̃m, AS: ẽm‿er‿ẽm
Wiktionary
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie] mierny (ocena szkolna); mrn. (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)
SJP.pl
[skrót czytany jako całe, odmienne wyrażenie] mierny (ocena szkolna); mrn (skrót może być zakończony kropką - zgodnie z regułą, lub nie - zgodnie ze zwyczajem)
SJP.pl
matrycowy (informacyjny) kwas rybonukleinowy; iRNA
SJP.pl
dotyczący Mroczy, miasta w województwie kujawsko-pomorskim; mrotecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. mrok
Wiktionary
(1.1) W gęstej mroczy zahukała sowa.
Wiktionary
rzecz. mroczek mzw./mrz., mroczki lm nm., mroczkowate lm nm., mroczność ż.
czas. mroczeć ndk., mrocznieć ndk., mroczyć się ndk.
przym. mrocznawy, mroczny
przysł. mrocznawo, mrocznie, mroczno
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Mrocza (niem. Mrotschen) – miasto w Polsce w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mrocza. Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. Mrocza liczyła 4163 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈmrɔt͡ʃa, AS: mroča
Wiktionary
nietoperz występujący w Polsce
SJP.pl
Mroczak (Vespertilio) – rodzaj ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Wikipedia
mieszkaniec Mroczy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Mroczy (miasta w Polsce)
SJP.pl
nietoperz obejmujacy ok. 320 gatunków, zamieszkujący wszystkie kontynenty;owadożerny;w Polsce chroniony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Eptesicus|Rafinesque|ref=tak., rodzaj ssaków z rodziny mroczkowatych;
(1.2) pot. zool. nietoperz z rodzaju mroczków (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) med. zaburzenie wzroku z migotaniem i błyskami
(2.2) rzad. zdrobn. od: mrok
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Mroczek
Wikipedia
(1.1) Sporadycznie znajduje się mroczki w dziuplach drzew.
(1.2) Udało mi się zrobić zdjęcie mroczkowi na strychu w Zebrzydowicach.
Wiktionary
rzecz. mrok mrz., mrocz ż., mroczki lm nm., mroczkowate lm nm., mroczność ż.
czas. mroczeć ndk., mrocznieć ndk., mroczyć się ndk.
przym. mrocznawy, mroczny
przysł. mrocznawo, mrocznie, mroczno
Wiktionary
Mroczenko – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Grodziczno.
Na przełomie XVI i XVII wieku należało do dóbr stołowych biskupów chełmińskich.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Mroczysław, Mroczesław, Mroczsław, Mrocsław, Mrocław, Mrosław – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Mroczy- ("ściemniać się, chmurzyć") i -sław ("sława").
Mroczysław imieniny obchodzi 8 stycznia.
Wikipedia
(1.1) Gdybym miał kocura, nazwałbym go Mroczesławem.
Wiktionary
Mroczesław z małżonką; Mroczesławowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mroczesława lub z nim związany
SJP.pl
nietoperz obejmujacy ok. 320 gatunków, zamieszkujący wszystkie kontynenty;owadożerny;w Polsce chroniony
SJP.pl
nietoperz obejmujacy ok. 320 gatunków, zamieszkujący wszystkie kontynenty;owadożerny;w Polsce chroniony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Vespertilioninae|Gray|ref=tak., podrodzina nietoperzy z rodziny mroczkowatych;
(1.2) syst. zool. nazwa systematyczna|Eptesicini|ref=tak., plemię nietoperzy z rodziny mroczkowatych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: mroczek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do podrodziny mroczków zalicza się także nietoperze z plemięemienia karliki.
Wiktionary
rzecz. mrocz ż., mroczek mzw./mrz., mroczkowate lm nm., mroczność ż.
czas. mroczeć ndk., mrocznieć ndk., mroczyć się ndk.
przym. mrocznawy, mroczny
przysł. mrocznawo, mrocznie, mroczno
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
podrząd nietoperzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Vespertilioniformes|ref=tak., podrząd ssaków z rzędu nietoperzy;
Wiktionary
Mroczkokształtne (Vespertilioniformes) – podrząd ssaków z rzędu nietoperzy (Chiroptera).
Wikipedia
(1.1) Do mroczkokształtnych należą trzy nadrodziny.
Wiktionary
rodzina ssaków z rzędu nietoperzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Vespertilionidae|Gray|ref=tak., rodzina ssaków z rzędu nietoperzy;
Wiktionary
Mroczkowate (Vespertilionidae) – kosmopolityczna rodzina ssaków z podrzędu mroczkokształtnych (Vespertilioniformes) w obrębie rzędu nietoperzy (Chiroptera), bardzo szeroko rozprzestrzeniona na całym świecie.
Wikipedia
(1.1) Podczas lotu mroczkowate posługują się echolokacją.
Wiktionary
rzecz. mrocz ż., mroczek mzw., mroczki lm nm.
Wiktionary
o cechach mroczkowatych (rodzina nietoperzy)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rodzina motyli
SJP.pl
Mrocznicowate (Erebidae) – rodzina motyli z podrzędu Glossata i nadrodziny Noctuoidea.
Motyle zróżnicowane morfologicznie. Przedstawicieli rodziny można rozróżnić po charakterystyce skrzydeł dorosłych osobników. Żyłka łokciowa skrzydła przedniego rozgałęzia się na dwie, trzy lub cztery żyłki (przeważnie). Osiągają od 8 do 300 mm (u Thysania agrippina) rozpiętości skrzydeł. Mają głowę o czułkach od szczeciniastych, przez piłkowane i grzebykowate po pierzaste, czasem o zredukowanej ssawce, a tułów i odwłok o dość tęgiej budowie, zwykle owłosione. Wśród imagines znaleźć można gatunki żywiące się sokami wysysanymi z owoców czy łzami (lachyrofagia). Dorosłe z rodzaju Calyptra potrafią nacinać skórę i ssać krew (hematofagia).
Wikipedia
o cechach mrocznicowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: mroczno, mrocznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mroczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest mroczne; cecha tych, którzy są mroczni
Wiktionary
przym. mroczny
przysł. mrocznie
rzecz. mroczek mzw./mrz., mrok mrz., mrocz ż.
Wiktionary
1. pogrążony w mroku, ciemny, słabo oświetlony;
2. groźny, tragiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pogrążony w mroku
(1.2) przen. przepełniony cierpieniem, pełen tragizmu, smutku, grozy
Wiktionary
(1.1) Po dłuższej chwili weszliśmy do gęstego i mrocznego lasu.
(1.2) Po śmierci dziecka nie mogła się pozbyć mrocznych myśli.
Wiktionary
IPA: ˈmrɔt͡ʃnɨ, AS: mročny
Wiktionary
rzecz. mrok m., mroczek m., mroczenie n., zamroczenie n., mroczność ż.
przysł. mrocznie, mroczno
czas. mrocznieć ndk., mroczyć (się) ndk., zamroczyć dk.
Wiktionary
(1.1) ciemny
(1.2) ponury
Wiktionary
przesłaniać, zaciemniać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zmierzch, ciemność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) brak wystarczającej jasności, światła, ciemna szarość, która pojawia się po zachodzie słońca, zgaszeniu światła lub wypełnia słabo oświetlone miejsca
(1.3) przen. ciemne, złe strony charakteru, życia, historii, dziejów
Wiktionary
Mrok – piąty i zarazem ostatni album studyjny zespołu O.N.A., wydany 29 października 2001 roku.
Płyta charakteryzuje się znacznie cięższym brzmieniem oraz inspiracjami czerpanymi z muzyki industrialnej.
Nagrania dotarły do 4 miejsca listy OLiS w Polsce i uzyskały status złotej płyty.
Wikipedia
(1.1) Mrok szary poczynał zalegać ulice, a chmura nad miastem zwieszona, milcząca (…)
(1.2) Teraz, gdy w te mroki lat dawnych się wpatruję, coraz mi więcej rzeczy na pamięć przychodzi, które jakby mgłą były okryte.
(1.3) Pod krzyżem zgięta — w mroku rozpaczy / na ostrych głazach dusza się krwawi (…)
(1.3) (…) stworzył poeta jeden z najpotężniejszych, jakie zna literatura, symboli błądzeń duszy w mroku niewiedzy (…)
Wiktionary
IPA: mrɔk, AS: mrok
Wiktionary
rzecz. mroczek mzw./mrz., pomroka ż., zamroczenie n., mroczność ż., zmrok m.
czas. mrocznieć ndk., mroczyć ndk., zamroczyć dk.
przym. mroczny
przysł. mrocznie
Wiktionary
(1.1) zmierzch, zmrok, szarówka, ciemność, cień; pot. ciemnica; przest. ćma
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. meteorol. chmura deszczowa
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|mrokiew.
Wiktionary
zmierzch, ciemność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. meteorol. chmura deszczowa
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|mrokew.
Wiktionary
Mrokocin – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Kamieniec Ząbkowicki.
Wikipedia
Krzysztof Celestyn Mrongowiusz (1764-1855) - duchowny ewangelicki, filozof, językoznawca, tłumacz i edytor; Mrągowiusz
SJP.pl
dotyczący Mroczy, miasta w województwie kujawsko-pomorskim; mrocki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
duża mrówka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
pieszczotliwie: mrówka; mróweczka, mróweńka
SJP.pl
sól lub ester kwasu mrówkowego
SJP.pl
Mrówczany (metaniany) – sole lub estry kwasu mrówkowego.
Wikipedia
sól lub ester kwasu mrówkowego
SJP.pl
Mrówczany (metaniany) – sole lub estry kwasu mrówkowego.
Wikipedia
epifityczny krzew z rodziny marzanowatych, produkujący kolczaste bulwy zamieszkiwane przez mrówki
SJP.pl
1. dotyczący mrówek, zrobiony przez mrówki;
2. przenośnie: żmudny, mozolny, wytrwały
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla mrówki; dotyczący, odnoszący się do mrówki
Wiktionary
IPA: ˈmruft͡ʃɨ, AS: mrufčy
Wiktionary
rzecz. mrówka ż., mrówa ż., mróweczka ż., mrowie n., mrówkowanie n., mrównik mzw.
przym. mrówkowy
przysł. mrówczo
Wiktionary
śmiertek mrówczyn - gatunek pająka z rodziny ślizgunowatych
SJP.pl
Mrówczyn (niem. Birk Vorwerk) – osada leśna w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Lubrza. Leśniczówka znajduje się około 1 kilometra na południe od Buczy, jest to zamknięty dla ogółu ośrodek polowań.
Na początku XX wieku osada traktowana była jako część wsi Mostki. Mieszkało tu wówczas 5 osób.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.
Wikipedia
pająk z rodziny skakunowatych
SJP.pl
pająk z rodziny skakunowatych
SJP.pl
Mrówczynka (Myrmarachne formicaria) – gatunek pająka z rodziny skakunowatych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zdrobnienie od: mrówka;
2. przekrasek mróweczka - gatunek chrząszcza z rodziny przekraskowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od mrówka
Wiktionary
IPA: mruˈvɛt͡ʃka, AS: mruvečka
Wiktionary
rzecz. mrówka ż., mrówa ż., mrówkowanie n., mrównik mzw.
przym. mrówkowy, mrówczy
przysł. mrówczo
Wiktionary
pieszczotliwie: mrówka; mróweczka, mrówcia
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny chronkowatych
SJP.pl
mrowić się - o wielkiej liczbie ludzi, zwierząt: poruszać się w różne strony; roić się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mała mrówka
Wiktionary
rzecz. mrowiec mzw., mrowiecznik mrz.
Wiktionary
1. wielka ilość, liczba kogoś lub czegoś; mnóstwo;
2. mrowienie, lekkie dreszcze; ciarki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wielka ilość, liczba czegoś lub kogoś, zwłaszcza gdy widziane z daleka
Wiktionary
IPA: ˈmrɔvʲjɛ, AS: mrovʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. mrówka ż., mrowisko n., mrowienie n., mrówkowanie n.
czas. mrowić się, mrowić ndk.
przym. mrówczy, mrówkowy, mrowiskowy
Wiktionary
(1.1) mnóstwo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Bukowina, Śląsk Cieszyński. ent. mrówka
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzecz. mrowiecznik mrz., mrowieczka ż., mrowiczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mała mrówka
Wiktionary
rzecz. mrowiec mzw., mrowiecznik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ent. mrowisko
Wiktionary
rzecz. mrowiec mzw., mrowiczka ż., mrowieczka ż.
Wiktionary
mrowić się - o wielkiej liczbie ludzi, zwierząt: poruszać się w różne strony; roić się
SJP.pl
Mrowino – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Rokietnica.
Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mrowino, po jej zniesieniu w gromadzie Rokietnica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. kopiec zbudowany z ziemi, kawałków kory, igieł drzew itp. będący gniazdem mrówek;
2. skupisko mrówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ent. gniazdo budowane przez owady z rodziny mrówkowatych;
(1.2) przen. zgromadzenie ludzi, zbiorowisko
Wiktionary
Mrowisko – gniazdo budowane przez owady z rodziny mrówkowatych.
Funkcją mrowiska jest stworzenie schronu dla mrówek w stadium larwalnym oraz królowej, czasami w mrowiskach gromadzone są zapasy żywności lub hodowane są mszyce czy grzyby. Dla różnych stadiów rozwojowych mrówek mrowiska muszą zapewniać odpowiednią wilgotność i temperaturę, dlatego też niektóre gatunki mrówek do wygrzewania larw w kokonach wykorzystują nagrzewające się w słońcu kamienie, pod którymi budują komory lub wznoszą ziemne kopce, tak aby słońce mocno nagrzewało górną ich część zapewniając odpowiednią temperaturę dla larw.
Wikipedia
(1.1) Mrówki budują mrowiska.
(1.2) Dlaczego przy wejściu jest takie mrowisko? Za darmo coś rozdają?
Wiktionary
IPA: mrɔˈvʲiskɔ, AS: mrovʹisko
Wiktionary
rzecz. mrówka ż., mrowie n., mrówkowanie n.
czas. mrowić się, mrowić ndk.
przym. mrówkowy, mrowiskowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|mrowiecznik.
(1.2) mrowie
Wiktionary
potocznie: wielopiętrowy blok mieszkalny; mrówkowiec
SJP.pl
przymiotnik od: mrowisko
SJP.pl
mrowiszczak mrówkomirek - gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny mrowiszczakowatych
SJP.pl
rodzina małych owadów prostoskrzydłych; mrowiszczaki
SJP.pl
Mrowiszczakowate, mrowiszczaki (Myrmecophilidae) – rodzina małych, myrmekofilnych owadów prostoskrzydłych obejmująca 71 gatunków opisanych naukowo. Są przystosowane do życia w mrowiskach. Rodzajem typowym jest Myrmecophilus.
Są to owady bezskrzydłe, o krępym, krótkim ciele, długości od 2 do 10 mm. Długość ich czułków jest zbliżona do długości ciała. Oczy mają słabo rozwinięte. Duże i szerokie przedplecze zwęża się w kierunku przednim. Ostatnia para odnóży o spłaszczonych, jajowatych udach i pokrytych ruchomymi kolcami goleniach. Samiec jak i samica mają długie, członowane przysadki odwłokowe.
Wikipedia
gatunek owada z rodziny błonkoskrzydłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. owad z rodzaju mrówkowatych, nazwa systematyczna|Formicidae|ref=tak.
(1.2) przen. ktoś bardzo pracowity i wytrwały
(1.3) pot. osoba zajmująca się handlem, przekraczająca granicę kilka razy dziennie i przenosząca każdorazowo dozwoloną ilość towaru
(1.4) daw. przen. mała brodawka
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) mrówki pot. uczucie drętwienia, cierpnięcia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niezliczona ilość mrówek zmierzała w stronę mrowiska.
(1.3) Sprawna mrówka potrafi przekroczyć granicę nawet dwadzieścia razy dziennie.
Wiktionary
IPA: ˈmrufka, AS: mrufka
Wiktionary
rzecz. mrówczę n., mrowie n., mrowisko n., mrówczan m., mrówkowanie n., mrowienie n.
:: zdrobn. mróweczka ż.
:: zgrub. mrówa ż.
czas. mrowić się, mrowić ndk.
przym. mrówczy, mrówczany, mrówkowy, mrówkowaty
przysł. mrówczo
Wiktionary
(1.1) kresy|muraszka.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|mrowiec.
(1.2) pracuś, pszczółka
Wiktionary
gatunek owada z rodziny błonkoskrzydłych
SJP.pl
Wikipedia
1. zwierzę żyjące w Ameryce Południowej, żywiące się zwykle termitami i mrówkami;
2. przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych; mrówkołów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. południowoamerykański ssak żywiący się mrówkami i termitami;
Wiktionary
Mrówkojad (Myrmecophaga) – rodzaj ssaków z rodziny mrówkojadowatych (Myrmecophagidae).
Wikipedia
(1.1) Naszym zarzucam głupotę wprost bajeczną, co bowiem mógłby ktoś powiedzieć, na przykład, o mrówkach, któreby wytoczyły sprawę robotnic i gryzły się o nią w chwili, gdy na mrowisku leży mrówkojad i połyka je tysiącami?
Wiktionary
IPA: mrufˈkɔjat, AS: mrufkoi ̯at
Wiktionary
rzecz. mrówkojadek mzw., mrówkojadowate lm nm.
Wiktionary
najmniejszy gatunek ssaka z rodziny mrówkojadów
SJP.pl
Mrówkojadek (Cyclopes) – rodzaj ssaków z rodziny mrówkojadkowatych (Cyclopedidae).
Wikipedia
o cechach mrówkojadowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach mrówkojadowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
1. zwierzę żyjące w Ameryce Południowej, żywiące się zwykle termitami i mrówkami;
2. przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych; mrówkołów
SJP.pl
Giętkojęzykowe (Vermilingua) – podrząd lądowych ssaków łożyskowych z rzędu włochaczy i grupy szczerbaków. Obejmuje rodziny mrówkojadowatych i mrówkojadkowatych, licząc w sumie wedle starszych ujęć cztery, wedle nowszych 10 gatunków. Obejmuje zwierzęta żywiące się mrówkami i termitami, które wykształciły do tego liczne przystosowania. Większość żyje na drzewach, prócz naziemnego mrówkojada wielkiego. Zapis kopalny jest ubogi. Żyją w Ameryce od Meksyku do Argentyny.
Wikipedia
drapieżny owad z rzędu sieciarek, którego larwy żywią się drobnymi owadami łapanymi do wygrzebanych w piasku lejków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Myrmeleon|ref=tak., owad, którego larwy budują piaskowe pułapki na mrówki (którymi się żywią);
Wiktionary
Mrówkolwowate, mrówkolwy (Myrmeleontidae) – najliczniejsza w gatunki i najszerzej na świecie rozprzestrzeniona rodzina owadów z rzędu sieciarek (Neuroptera), blisko spokrewniona z żupałkowatymi (Ascalaphidae), od których różnią się krótszymi czułkami osobników dorosłych. Larwy obydwu rodzin są do siebie podobne. Typem nomenklatorycznym rodziny jest rodzaj Myrmeleon. Najstarsze znane skamieniałości pochodzą z wczesnej kredy, ok. 130 mln lat temu.
Wikipedia
(1.1) Ofiarom pochwyconym w pułapkę w piasku larwy mrówkolwa wstrzykują paraliżujące toksyny oraz enzymy powodujące rozkład ciała.
Wiktionary
IPA: mrufˈkɔlɛf, AS: mrufkolef
Wiktionary
rzecz. mrówkolwowate nmos.
Wiktionary
gładnik mrówkolub - gatunek pająka z rodziny worczakowatych
SJP.pl
środowiskowo: masowo napływający do wielkich miast młodzi ludzie, którzy ukończyli studia i poszukują pracy
SJP.pl
o cechach mrówkolwowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
Mrówkolwowate, mrówkolwy (Myrmeleontidae) – najliczniejsza w gatunki i najszerzej na świecie rozprzestrzeniona rodzina owadów z rzędu sieciarek (Neuroptera), blisko spokrewniona z żupałkowatymi (Ascalaphidae), od których różnią się krótszymi czułkami osobników dorosłych. Larwy obydwu rodzin są do siebie podobne. Typem nomenklatorycznym rodziny jest rodzaj Myrmeleon. Najstarsze znane skamieniałości pochodzą z wczesnej kredy, ok. 130 mln lat temu.
Wikipedia
o cechach mrówkolwowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
rodzaj chrząszcza z rodziny kusaków; Lomechusa
SJP.pl
rodzaj chrząszcza z rodziny kusaków; Lomechusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. pielęgnacyjny zabieg ptasi polegający na sadowieniu się ptaka w pobliżu mrowiska w celu kontaktu z mrówkami i wydzielanym przez nie kwasem mrówkowym
Wiktionary
Kąpiel mrówkowa (mrówkowanie) – zachowanie typowe dla ptaków wróblowych. Polega ono na tym, że ptak pozwala mrówkom wejść w upierzenie, a nawet kładzie się i rozkłada skrzydła. Najprawdopodobniej ma to na celu uwolnienie kwasu mrówkowego i zabicie pasożytów żyjących w piórach ptaka.
Wikipedia
(1.1) Jednym z ptaków, który wykonuje mrówkowanie, jest sójka.
Wiktionary
IPA: ˌmrufkɔˈvãɲɛ, AS: mrufkovãńe
Wiktionary
rzecz. mrowisko n., mrówka ż., mrówa ż., mróweczka ż., mrowie n., mrówczan m., mrowienie n.
czas. mrowić ndk., mrówkować ndk.
przym. mrówczy, mrówkowy
przysł. mrówczo
Wiktionary
rodzina owadów z rzędu błonkówek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Formicidae|Latreille|ref=tak., rodzina owadów należąca do rzędu błonkówek;
Wiktionary
Mrówkowate (Formicidae) – rodzina owadów należąca do rzędu błonkówek, podrzędu trzonkówek. Bardzo rozpowszechnione, występują praktycznie pod każdą szerokością geograficzną, tworzą społeczności kastowe żyjące w gniazdach. Nazwy naukowe posiada 16 000 współcześnie występujących gatunków mrówek; szacuje się jednak, że świat zamieszkuje 20 000 gatunków tych owadów. W Polsce występują 103 gatunki.
Wikipedia
(1.1) Mrówkowate tworzą społeczności kastowe.
Wiktionary
rzecz. mrówka ż.
Wiktionary
o cechach mrówkowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
1. potocznie: wielopiętrowy budynek mieszkalny;
2. rodzaj ciasta z makiem;
3. gatunek ptaka z rodziny chronkowatych
SJP.pl
Wikipedia
smyczyk mrówkownik - gatunek pluskwiaka z rodziny smyczykowatych
SJP.pl
mrówkowód czarnolicy, mrówkowód meksykański - gatunki ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
mrówkowód czarnolicy, mrówkowód meksykański - gatunki ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Mrówkowody, mrówkojady, mrówkołowy, mrówkołowowate (Formicariidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), występujących wyłącznie w krainie neotropikalnej.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki jak u mrówki lub mrówek
(1.2) odbywający się z udziałem mrówek
(1.3) chem. będący pochodną kwasu mrówkowego
Wiktionary
IPA: mrufˈkɔvɨ, AS: mrufkovy
Wiktionary
rzecz. mrowisko n., mrówka ż., mrówa ż., mróweczka ż., mrowie n., mrówczan m., mrowienie n., mrówkowanie n., mrównik mzw.
czas. mrowić ndk., mrówkować ndk.
przym. mrówczy
przysł. mrówczo
Wiktionary
(1.1) mrówczy
Wiktionary
1. rodzaj ssaka z nadrzędu torbaczy, żywiącego się termitami i mrówkami;
2. przedstawiciel rodziny małych ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Myrmecobius|Waterhouse|ref=tak., niewielki torbacz występujący w Australii;
(1.2) ornit. ptak z rodzaju nazwa systematyczna|Conopophaga|Vieillot|ref=tak.;
Wiktionary
(1.1) W relacji badaczy mrówkożera nie da się pomylić z żadnym innym zwierzęciem.
(1.2) Samice mrówkożerów składają zwykle dwa jaja.
Wiktionary
rzecz. mrówkożerca m., mrówkożerowate lm nm., mrówkożery lm nm.
przym. mrówkożerny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) żywiący się mrówkami
Wiktionary
IPA: ˌmrufkɔˈʒɛrnɨ, AS: mrufkožerny
Wiktionary
rzecz. mrówkożer
Wiktionary
o cechach mrówkożerowatych (rodzina ssaków i ptaków)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach mrówkożerowatych (rodzina ssaków i ptaków)
SJP.pl
przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych; mrówkojad
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu wróblowych; mrówkojady, mrówkowody, mrówkołowy
SJP.pl
przedstawiciel rodziny ptaków z rzędu wróblowych; mrówkojad
SJP.pl
1. zwierzę ssące z rodziny rurkozębnych, żywi się termitami
2. dawniej: mrowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Orycteropus|ref=tak., gatunek afrykańskiego ssaka;
Wiktionary
Mrównikowate (Orycteropodidae) – jedyna rodzina ssaków łożyskowych z rzędu rurkozębnych (Tubulidentata). Do rodziny należy tylko jeden żyjący współcześnie gatunek: mrównik afrykański.
Wikipedia
(1.1) Z plagaagą mrówek poradziłem sobie, kupując oswojonego mrównika.
Wiktionary
IPA: ˈmruvʲɲik, AS: mruvʹńik
Wiktionary
rzecz. mrównikowate nmos., mrówka ż., mrówa ż., mróweczka ż., mrówkowiec m., mrowiskowiec m., mrówczan m., mrowienie n.
czas. mrowić ndk.
przym. mrówkowy, mrówczy, mrówczany
przysł. mrówczo
Wiktionary
(1.1) prosię ziemne
Wiktionary
o cechach mrównikowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Mrównikowate (Orycteropodidae) – jedyna rodzina ssaków łożyskowych z rzędu rurkozębnych (Tubulidentata). Do rodziny należy tylko jeden żyjący współcześnie gatunek: mrównik afrykański.
Wikipedia
o cechach mrównikowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
temperatura powietrza poniżej zera (w skali Celsjusza); okres, w którym panuje taka temperatura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) temperatura poniżej 0 stopni Celsjusza;
(1.2) pot. szron, szadź
Wiktionary
Mróz – stan pogody, kiedy średnia dobowa temperatura powietrza na wysokości 2 metrów nad gruntem jest niższa od temperatury 0 °C.
Występuje kilka stopni nasilenia mrozu:
Wikipedia
(1.1) Mróz całkowicie zniszczył tegoroczne zbiory.
Wiktionary
IPA: mrus, AS: mrus
Wiktionary
rzecz. przymrozek
:: zdrobn. mrozek, mrozik
czas. mrozić, odmrozić, zmrozić, zamrozić, mierzić
przym. mroźny, mrozowy
przysł. mroźno
Wiktionary
1. przenikać, przejmować chłodem;
2. powodować przemarznięcie roślin;
3. poddawać coś działaniu niskiej temperatury;
4. pozbawiać pewności siebie lub odwagi
SJP.pl
zdrobnienie od: mróz; mrozik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: mróz
(1.2) niewielki mróz
(1.3) pot. niewielki szron
Wiktionary
osoby o nazwisku Mrozek:
Wikipedia
(1.2) Luty już się skończył, dzień był pogodny, rannym mrozkiem wymiecione ulice, wszędzie suchą nogą przejść można było.
Wiktionary
rzecz. mrozowisko n., mróz mrz., mrozik mrz., mrożenie n., odmrożenie n., zamrażanie n., zmrażanie n., zamrożenie n.
czas. mrozić ndk., odmrozić dk., odmrażać ndk., zmrozić dk., zmrażać ndk., zamrozić dk., zamrażać ndk., mierzić ndk.
przym. mrozowy, mroźny
przysł. mroźno
Wiktionary
(1.2) mrozik
(1.3) mrozik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mrozić.
Wiktionary
Zamrażanie produktów żywnościowych – jedna z najkorzystniejszych pod względem biologicznym form utrwalania żywności. Pozwala w maksymalnym stopniu zachować odżywcze, dietetyczne i organoleptyczne walory świeżych produktów. Proces ten polega na szybkim doprowadzeniu produktu do temperatury ok. -30 °C, po czym następuje przechowywanie w komorach chłodniczych, w temp. ok. -20 °C. Zamrażaniu poddaje się mięso, ryby, jaja, masło, owoce i warzywa (mrożonki).
Wikipedia
IPA: mrɔˈʒɛ̃ɲɛ, AS: mrožẽńe
Wiktionary
czas. mierzić, mrozić ndk.
rzecz. mrozik mrz., mrozek mrz., mrożonka
przysł. mroźno
przym. odmrożeniowy, mrozowy
Wiktionary
podwójna rura, którą przepływa płyn zamrażający przy głębieniu szybów sposobem zamrażania; rura mrożeniowa
SJP.pl
mieszkaniec Mrozów (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Mrozów (miasta lub wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Mrozy
SJP.pl
1. przenikać, przejmować chłodem;
2. powodować przemarznięcie roślin;
3. poddawać coś działaniu niskiej temperatury;
4. pozbawiać pewności siebie lub odwagi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmrozić)
(1.1) przenikać mrozem, chłodem
(1.2) powodować zamrażanie; mocno ochładzać
(1.3) odbierać odwagę; zabierać pewność siebie
czasownik zwrotny niedokonany mrozić się (dk. zmrozić się)
(2.1) stawać się chłodniejszym
Wiktionary
czas. mierzić
przysł. mroźno
przym. mroźny, mrozowy
rzecz. mrozik mrz., mrozek mrz., mrożenie n., mrożonka ż., mróz mrz.
Wiktionary
(1.1) chłodzić, ziębić
(1.2) zamrażać
(1.3) blokować, straszyć
(2.1) zamrażać się
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: mróz; mrozek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: mróz
(1.2) niewielki mróz
(1.3) pot. niewielki szron
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.2) Jest mały mrozik, ale i tak się przejdziemy.
Wiktionary
rzecz. mrozowisko n., mróz mrz., mrozek mrz., mrożenie n., odmrożenie n., zamrażanie n., zmrażanie n., zamrożenie n.
czas. mrozić ndk., odmrozić dk., odmrażać ndk., zmrozić dk., zmrażać ndk., zamrozić dk., zamrażać ndk., mierzić ndk.
przym. mrozowy, mroźny
przysł. mroźno
Wiktionary
(1.2) mrozek
(1.3) mrozek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w gwarze środowiskowej: płyn mrożeniowy stosowany przy głębieniu szybów do zamrażania kurzawki lub wody w skałach silnie zawodnionych
SJP.pl
mróżka rudonoga - gatunek błonkówki z rodziny żronkowatych
SJP.pl
taki jak u Sławomira Mrożka, charakterystyczny dla Sławomira Mrożka
SJP.pl
pomieszczenie do przechowywania zamrożonej żywności; mrożnia
SJP.pl
używany do mrożenia
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: mroźno, mroźnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mroźny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) tak, jak przy ujemnych temperaturach, bardzo zimno
Wiktionary
(1.1) W lutym będzie tak mroźno jak w styczniu.
Wiktionary
IPA: ˈmrɔʑnɔ, AS: mroźno
Wiktionary
rzecz. mrozik mrz., mrozek mrz., mróz m., mrożenie n., zamrażanie n., odmrożenie n., odmrażanie n., rozmrażanie n., rozmrożenie n., przymrozek m., mrożonka ż.
czas. mrozić ndk., zamrażać ndk., zamrozić dk., odmrażać ndk., odmrozić dk., rozmrażać ndk., rozmrozić dk.
przym. mroźny, mrozowy
przysł. mroźnie
Wiktionary
(1.1) mroźnie, lodowato
Wiktionary
uczucie dojmującego zimna, przenikanie mrozem
SJP.pl
bardzo zimny, lodowaty, przenikający mrozem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przejmująco zimny
Wiktionary
(1.1) Nadeszła zima surowa i mroźna. Zamarzły wody.
Wiktionary
IPA: ˈmrɔʑnɨ, AS: mroźny
Wiktionary
rzecz. mrozik mrz., mrozek mrz., mróz m., mroźnia ż., mrożonka ż.
czas. mrozić ndk.
przysł. mroźnie, mroźno
przym. mrozowy
Wiktionary
(1.1) srogi, surowy, lodowaty
Wiktionary
fascynacja powieściami Remigiusza Mroza
SJP.pl
zamrożony produkt spożywczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. zamrożony produkt spożywczy
Wiktionary
Mrożonka – zamrożony produkt żywnościowy mrożony w temperaturach od –25 do –40 °C, przeznaczony do długotrwałego przechowywania w temperaturach ok. –18 °C, w których zahamowany jest proces jełczenia tłuszczów i niemal całkowicie wstrzymany jest rozwój drobnoustrojów. Często są to konfekcjonowane warzywa albo owoce, także ryby albo mięso, jak również gotowe zamrożone sałatki albo przetwory mączne (np. pierogi).
Wikipedia
rzecz. mróz m., mrożenie n., zamrażanie n., odmrożenie n., odmrażanie n., rozmrażanie n., rozmrożenie n., przymrozek m.
czas. mrozić ndk., zamrażać ndk., zamrozić dk., odmrażać ndk., odmrozić dk., rozmrażać ndk., rozmrozić dk.
przym. mroźny
przysł. mroźnie, mroźno
Wiktionary
zamrożony produkt spożywczy
SJP.pl
1. przenikać, przejmować chłodem;
2. powodować przemarznięcie roślin;
3. poddawać coś działaniu niskiej temperatury;
4. pozbawiać pewności siebie lub odwagi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzymiotnikowy od|mrozoodporny.
Wiktionary
Wikipedia
przym. mrozoodporny
Wiktionary
odporny na mróz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odporny na mróz
Wiktionary
(1.1) Jest całkowicie mrozoodporna i nie ma specjalnych wymagań co do żyzności gleby, ważne natomiast aby była ona stale wilgotna.
Wiktionary
rzecz. mrozoodporność ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
zagłębienie terenu, gdzie gromadzi się nocą mroźne powietrze; kotlina mrozowa
SJP.pl
Mrozowisko, zastoisko mrozowe – powierzchnia terenu, na której gromadzi się ciężkie, zimne powietrze, przy czym jego odpływ jest utrudniony, co sprzyja częstym przymrozkom. Takim miejscem może być obniżenie terenu lub polana leśna. Niższa temperatura powietrza, gleby oraz częste przymrozki powodują opóźnienie wzrostu i rozwoju roślin w danym miejscu. W obszarach leśnych mrozowiska są trudne do odnowienia i zalesienia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
odnoszący się do mrozu; spowodowany przez mróz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do mrozu, związany z mrozem
Wiktionary
(1.1) W trakcie zlodowacenia podlaskiego dominowało wietrzenie mrozowe, denudacja a następnie sedymentacja osadów rzecznych.
Wiktionary
rzecz. mrozowisko n., mróz mrz., mrozek mrz., mrozik mrz., mrożenie n., odmrożenie n., zamrażanie n., zmrażanie n., zamrożenie n.
czas. mrozić ndk., odmrozić dk., odmrażać ndk., zmrozić dk., zmrażać ndk., zamrozić dk., zamrażać ndk., mierzić ndk.
przym. mroźny
przysł. mroźno
Wiktionary
temperatura powietrza poniżej zera (w skali Celsjusza); okres, w którym panuje taka temperatura
SJP.pl
Mrozy – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mrozy.
Administracyjnie na terenie Mrozów utworzono trzy sołectwa: Mrozy, Mrozy Południe, Mrozy Wola .
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa siedleckiego.
Wikipedia
wykrzyknik oznaczający mruczenie; mrau
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = adm. Ministerstwo Rozwoju Regionalnego;
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿ɛr‿ˈɛr, AS: ẽm‿er‿er
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = adm. hist. Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych
Wiktionary
IPA: ˌɛ̃m‿ɛr‿ɛr‿ˈɛr, AS: ẽm‿er‿er‿er
Wiktionary
skr. MR
Wiktionary
(w angielszczyźnie brytyjskiej) skrót od: mistress
SJP.pl
(w angielszczyźnie amerykańskiej) skrót od: mistress
SJP.pl
wykrzyknik naśladujący mruczenie kota; mrau
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja naśladująca odgłos mruczącego kota
Wiktionary
IPA: mru, AS: mru
Wiktionary
wykrz. mrrr
Wiktionary
(1.1) mrrr, mru-mru
Wiktionary
śpiew z zamkniętymi ustami, stosowany zwykle w utworach chóralnych; mormorando; murmurando
SJP.pl
piosenka nucona bez słów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) piosenka bez słów, ale z mruczeniem
Wiktionary
rzecz. Mruczek mzw.
wykrz. mrrr
Wiktionary
czasownik niedokonany (dk. mruknąć)
(1.1) zazwyczaj o kocie: wydawać cichy, niski, przeciągły dźwięk
(1.2) pot. mówić cicho, niewyraźnie
(1.3) gw-pl|Warmia, Mazury. o krowie: ryczeć
Wiktionary
(1.1) Kot mruczy na moich kolanach.
(1.2) Urwała, ujrzawszy, że Hania z dezaprobatą kiwa głową i cicho mruczy.
(1.2) Siedziało dwóch takich typów spod ciemnej gwiazdy w karczmie i coś tam mruczeli niespokojnie.
Wiktionary
rzecz. mruczenie n., mruczek m., pomrukiwanie n., Mruczek mzw., mruk m., mrukliwość ż.
czas. zamruczeć dk., pomruczeć dk.
wykrz. mrrr
Wiktionary
(1.2) mamrotać
(1.3) ryczeć
Wiktionary
zdrobnienie od: mruk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zoonim, popularne imię dla kota
Wiktionary
(1.1) Nasz Mruczek to piecuch i nie łowi myszy.
Wiktionary
IPA: ˈmrut͡ʃɛk, AS: mruček
Wiktionary
rzecz. mruczanka ż., pomruk m., mruczenie n., mruczek m., mruczando n.
:: forma żeńska Mruczka ż.
czas. mruczeć, zamruczeć, pomruczeć, pomrukiwać
wykrz. mru-mru, mrrr
Wiktionary
cichy, niski, przeciągły dźwięk wydawany zwłaszcza przez kota; pomruk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mruczeć.
Wiktionary
Mruczenie – charakterystyczny dźwięk o niskiej częstotliwości (25 do 150 Hz) wydawany przez koty domowe, stanowiący element komunikacji kotów. Przeważnie sygnalizuje dobre samopoczucie, ale może być również emitowany w stresie, bólu, chorobie.
Wikipedia
czas. mruczeć ndk., mruknąć dk.
rzecz. mruknięcie n., Mruczek m., mrukliwość ż.
wykrz. mrrr
Wiktionary
zdrobnienie od: mruk
SJP.pl
dawniej: mrukliwy, mruczący; mruczny
SJP.pl
dawniej: mrukliwy, mruczący; mruczliwy
SJP.pl
1. poruszać szybko powiekami;
2. świecić nierównym, przerywanym światłem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. mrugnąć)
(1.1) wykonywać szybkie ruchy powiekami
(1.2) przen. świecić nieregularnym, przerywanym światłem
(1.3) przen. pot. szybko świecić światłami samochodu
Wiktionary
(1.1) Mrugał nerwowo, bo coś mu wpadło do oka.
(1.1) We śnie nie mrugamy oczami.
(1.1) Nie umiem (…) mrugać w noc ciemną.
(1.2) Była piękna noc, księżyca nie było widać, tylko gwiazdy mrugały do nas z nieba.
(1.3) Inni kierowcy nieustannie mi mrugali, więc coś musiało być nie tak z moim samochodem.
Wiktionary
IPA: ˈmruɡat͡ɕ, AS: mrugać
Wiktionary
rzecz. mruganka ż., mruganie n., mrugnięcie n.
czas. mrugnąć dk.
Wiktionary
(1.2) migotać, błyskać, migać
(1.3) migać
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mrugać.
Wiktionary
IPA: mruˈɡãɲɛ, AS: mrugãńe
Wiktionary
czas. mrugać ndk., mrugnąć dk., pomrugać dk., zamrugać dk.
rzecz. mruganka ż., mrugnięcie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzecz migotliwa
Wiktionary
rzecz. mruganie n.
czas. mrugać
Wiktionary
(1.1) błyskotka
Wiktionary
dawniej:
1. górna powieka;
2. mruganie
SJP.pl
1. poruszać szybko powiekami;
2. świecić nierównym, przerywanym światłem
SJP.pl
1. poruszyć szybko powiekami
2. zaświecić nierównym, przerywanym światłem
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. mrugać)
(1.1) dokonany od|mrugać.
Wiktionary
(1.1) – Zapomniałem. – Trzy Kawki mrugnął do Geralta. Dziewczęta dbają o linię
(1.1) Tosiek objął plecy matki i spoza jej głowy mrugnął porozumiewawczo do Marty.
Wiktionary
IPA: ˈmruɡnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: mrugnõńć
Wiktionary
rzecz. mruganie n., mrugnięcie n.
czas. mrugać
Wiktionary
1. poruszyć szybko powiekami
2. zaświecić nierównym, przerywanym światłem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mrugnąć.
Wiktionary
czas. mrugnąć, mrugać
rzecz. mruganie n.
Wiktionary
potocznie: osoba małomówna i nietowarzyska; milczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba małomówna
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Gatunki ryb:
Wikipedia
IPA: mruk, AS: mruk
Wiktionary
rzecz. mruknięcie n.
:: zdrobn. mruczek m.
czas. mruczeć, mruknąć
przysł. mrukliwie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. mrukliwy, mrukowaty
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób mrukliwy
Wiktionary
rzecz. mrukliwość ż., mruk m.
przym. mrukliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: mrukliwie
SJP.pl
1. skłonność do milczenia, nieodzywania się; milczkostwo, małomówność, milczkowatość, milkliwość;
2. skłonność do mówienia półgębkiem z powodu braku ochoty do rozmowy, złego nastroju lub niechętnego stosunku do kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest mrukliwe; cecha tych, którzy są mrukliwi
Wiktionary
rzecz. mruk m., mrukowatość ż., mruczenie n.
czas. mruczeć ndk.
przym. mrukliwy, mrukowaty
przysł. mrukliwie
Wiktionary
(1.1) małomówność, burkliwość, milczkowatość, milkliwość, mrukowatość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: mrukliwy
SJP.pl
potocznie: małomówny i nietowarzyski; burkliwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mrużyć.
Wiktionary
czas. zmrużać
Wiktionary
błona mrużna - u zwierząt: błona zasłaniająca oko niezależnie od powiek; migotka
SJP.pl
1. przymykać powieki, zasłaniać oczy powiekami;
2. mrużyć się - (o oczach, powiece) przymykać się
SJP.pl
gwarowo: mrugać
SJP.pl
gwarowo: mrugnąć
SJP.pl
tracić życie; umierać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) książk. umierać, tracić życie
Wiktionary
rzecz. marcie n., mór mrz.
czas. zemrzeć dk., pomrzeć dk., umrzeć dk., wymrzeć dk.
skr. zm.
Wiktionary
(1.1) konać, umierać; eufem. odchodzić
Wiktionary
roślina z rodziny psiankowatych
SJP.pl
Mrzechlina, pieczennik (Cestrum L.) – rodzaj roślin z rodziny psiankowatych. Obejmuje 175 gatunków występujących w ciepłych tropikalnych regionach Ameryki, od południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych (Floryda, Teksas) po południe i część środkową Chile (region Bíobío – C. parqui). Wszystkie części rośliny są trujące. Spożycie powoduje bardzo poważne zapalenie żołądka i jelit. Rośliny są trujące także dla koni, bydła i owiec. Kwiaty zapylane są przez kolibry i owady, zwłaszcza ćmy.
Wikipedia
rodzaj sieci rybackiej; mrzeżna, dryga, drygawica, drygubica
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Mrzezino (kaszub. Mrzeżëno lub też Brzeżëno, niem. Bresin, łac. Merezina, inne nazwy: Mrzezin, Mneszyna, Mresyna) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck, na Kępie Puckiej i przy linii kolejowej nr 213 Reda-Hel, ze stacją Mrzezino.
Wikipedia
rodzaj sieci rybackiej; mrzeża, dryga, drygawica, drygubica
SJP.pl
kąpielisko nad polskim Bałtykiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. osada rybacka w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Mrzeżyno (do 1945 niem. Treptower Deep, Regamünde) – osada, nadmorska miejscowość wypoczynkowa w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Trzebiatów. Położona nad Morzem Bałtyckim, na Pobrzeżu Szczecińskim, u ujścia rzeki Regi. Miejscowość letniskowa z kąpieliskiem morskim, bazą wypoczynkowo-noclegową, wykorzystywaną w sezonie letnim, kiedy dominuje funkcja turystyczno-wypoczynkowa. Usytuowany jest tu port morski, będący jedną z baz rybołówstwa morskiego. Znajduje się tu także osiedle mieszkaniowe dla tutejszej jednostki wojskowej.
Wikipedia
(1.1) Mrzeżyno jest miejscowością wypoczynkową.
(1.1) Główną ulicą Mrzeżyna jest aleja Tysiąclecia Państwa Polskiego.
(1.1) W Mrzeżynie znajduje się ujście rzeki Regi.
Wiktionary
IPA: mʒɛˈʒɨ̃nɔ, AS: mžežỹno
Wiktionary
przym. mrzeżyński
rzecz. mrzeżynianin m., mrzeżynianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Mrzeżyno
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Mrzeżyno
Wiktionary
IPA: mʒɛˈʒɨ̃j̃sʲci, AS: mžežỹĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Mrzeżyno
Wiktionary
1. marzenie, nierealny pomysł; urojenie, złudzenie;
2. mrzonka pierzak - gatunek ćmy z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomysł, zamiar niemożliwy do urzeczywistnienia
Wiktionary
Mrzonka – polski film obyczajowy z 1985 roku na podstawie opowiadania Antoniego Słonimskiego pt. Jak to było naprawdę. Zdjęcia kręcono w Warszawie.
Wikipedia
IPA: ˈmʒɔ̃nka, AS: mžõnka
Wiktionary
przym. mrzonkowaty, mrzonkowy
Wiktionary
(1.1) marzenie, urojenie, złudzenie, utopia
Wiktionary
rzadko: mający cechy mrzonki, nierealny
SJP.pl
roślina zielna z rodziny kapustowatych
SJP.pl
Mrzygłód – wieś (dawniej miasto) w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Sanok, nad rzeką San.
Mrzygłód, jako Tyrawa uzyskał lokację miejską w 1425, zdegradowany w 1934. W okresie 1431–1772 miasto królewskie. Mrzygłód obecnie to unikalny zespół zabudowy oddający w miniaturze układ przestrzenny średniowiecznego miasta.
Historycznym herbem miasta był herb szlachecki Abdank.
Wikipedia
mrzygłodek czarnuch - gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych
SJP.pl
Mrzygłodek (Melanimon) – rodzaj chrząszczy z rodziny czarnuchowatych.
Rodzaj ten wprowadzony został w 1829 roku przez Christiana von Stevena. Obejmuje cztery palearktyczne gatunki, w tym:
Wikipedia
przymiotnik od: Mrzygłód
SJP.pl
chrząszcz z rodziny skórników
SJP.pl
[czytaj: miz] anglosaska forma grzecznościowa używana z nazwiskiem kobiety bez względu na jej stan cywilny
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = mistrzostwa świata
Wiktionary
Milisekunda (ms) – podwielokrotna jednostka czasu w układzie SI, równa jednej tysięcznej sekundy.
10 milisekund (jedna setna sekundy) nazywa się centysekundą i oznacza symbolem cs.
100 milisekund (jedna dziesiąta sekundy) nazywa się decysekundą i oznacza symbolem ds.
Wikipedia
(1.1) Ostatnie MŚ w piłce nożnej wygrała reprezentacja Niemiec.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿ˈɛɕ, AS: ẽm‿eś
Wiktionary
skrót od: Microsoft-Disk Operating System
SJP.pl
skrót od: miejscownik
SJP.pl
skrót
(1.1) = gram. miejscownik
Wiktionary
Wikipedia
skrót od: miejscownik; Ms.
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Mścibor – staropolskie imię męskie, złożone z dwóch członów: Mści- („mścić”) i -bor („walczyć, zmagać się”). Mogło oznaczać „tego, który mści się bojem”.
Mścibor imieniny obchodzi 10 września.
Wikipedia
Mścibor z małżonką; Mściborowie
SJP.pl
Mścibor z małżonką; Mściborostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mścibora lub z nim związany
SJP.pl
dokonywać zemsty za coś, na kimś; mścić się
SJP.pl
Mścice (do 1945 niem. Gudenhagen) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Będzino, przy skrzyżowaniu drogi krajowej nr 11 z drogą wojewódzką nr 165 i na trasie linii kolejowej Koszalin–Goleniów (stacja kolejowa Mścice)
Wikipedia
osoba, która szuka zemsty, mści się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba dokonująca zemsty, mszcząca się
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈm̥ʲɕt͡ɕit͡ɕɛl, AS: m̦ʹśćićel
Wiktionary
rzecz. mściwość ż., zemsta ż., pomsta ż.
:: fż. mścicielka ż.
czas. mścić ndk., pomścić dk., pomstować ndk., zemścić się dk.
przym. mścicielski, mściwy
przysł. mściwie
Wiktionary
kobieta, która szuka zemsty, mści się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta dokonująca zemsty, mszcząca się
Wiktionary
Mścicielka (ang. The Assignment) – kanadyjsko-francusko-amerykański film akcji z 2016 roku w reżyserii Waltera Hilla na podst. powieści graficznej Ciało i dusza (oryg. Corps et âme) autorstwa Hilla, Alexisa Nolenta oraz Jeana-François Martineza.
Wikipedia
rzecz. mściwość ż., zemsta ż.
:: fm. mściciel m.
czas. mścić ndk., pomścić dk., zemścić się dk.
przym. mścicielski, mściwy
przysł. mściwie
Wiktionary
mściel natrawny - gatunek pluskwiaka z rodziny tasznikowatych
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Mścigniew – staropolskie imię męskie. Oznacza: ten, który mści, zwalcza swój gniew. Wspomniane w dokumentach z 1234 roku. Mścigniew imieniny obchodzi 19 grudnia.
Podobne imiona: Mścisław (Mszczuj, Mstuj), Mścibor, Mściwoj, Mściwuj, Pomścibor.
Żeński odpowiednik: Mścigniewa.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Mścigniewa – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Mści- ("mścić") i -gniew- ("gniew"). Mogło oznaczać "tę, która mści zniewagi". Zapis tego imienia pochodzi z 1426 roku (Oleśniki).
Mścigniewa imieniny obchodzi 15 grudnia.
Męski odpowiednik: Mścigniew.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mścigniewy lub z nią związany
SJP.pl
Mścigniew z małżonką; Mścigniewowie
SJP.pl
Mścigniew z małżonką; Mścigniewostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mścigniewa lub z nim związany
SJP.pl
Mściów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Dwikozy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Znajduje się tu filia biblioteki gminnej i szkoła podstawowa.
Obecnie jest to wieś rolnicza (głównie uprawa warzyw i sadownictwo).
Przez wieś przechodzi zelektryfikowana linia kolejowa dwutorowa, obecnie niewykorzystywana w ruchu pasażerskim.
Wikipedia
Mściszewice (kaszub. Mscëszejce) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sulęczyno.
Wieś na Pojezierzu Kaszubskim nad jeziorem Mściszewickie przy drodze wojewódzkiej nr 214 Łeba-Lębork-Sierakowice-Kościerzyna-Zblewo-Skórcz-Warlubie), jest siedzibą sołectwa Mściszewice, w którego skład wchodzi również osada Opoka.
Miejscowość znajduje się na turystycznym Szlaku Kamiennych Kręgów – w okolicach wsi znajduje się cmentarzysko kurhanowe.
Wikipedia
Mściszewo (niem. Wilhelmsberg) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Murowana Goślina.
Wieś duchowna, własność Klasztoru Cysterek w Owińskach pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
Mściszów (niem. Seifersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Lubań.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. miasto na Białorusi w obwodzie mohylewskim;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) D. lm. od Mścisława
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Mścisław i nie jestem żadnym hydraulikiem.
(1.1) Widzieliśmy się z Mścisławem przed jego wylotem do Acapulco.
Wiktionary
rzecz. Mścisława ż., mścisławianin m., mścisławianka ż.
przym. mścisławski, podmścisławski
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Mścisław
Wiktionary
Mścisława – staropolskie imię żeńskie, złożone z dwóch członów: Mści- ("mścić") i -sława ("sława"). Mogło oznaczać "tę, która zdobywa sławę mszcząc się na swych wrogach". Poświadczone w źródłach jako Mścisława (1360) i formach zdrobniałych Mścicha (1394), Mścichna (1383).
Mścisława imieniny obchodzi: 9 stycznia, 9 marca i 4 listopada.
Męski odpowiednik: Mścisław
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Mścisława i pracuję w szkole średniej w Bytomiu.
(1.1) Pojechałyśmy z Mścisławą do zoo.
Wiktionary
rzecz. Mścisław mos.
:: zdrobn. Mścicha ż., Mścichna ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Mścicha, Mścichna
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mścisławy lub z nią związany
SJP.pl
Mścisław z małżonką; Mścisławowie
SJP.pl
Mścisław z małżonką; Mścisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mścisława lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mścisławem, dotyczący Mścisława
Wiktionary
rzecz. Mścisław m.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób mściwy, z chęcią zemsty
Wiktionary
rzecz. Mściwoj mos., mściciel mos., mścicielka ż., mściwość ż.
czas. mścić ndk.
przym. mściwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: mściwie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Mściwoj, Mszczujwoj – słowiańskie imię męskie, złożone z członów „mścić (się)” i „woj”, oznaczające prawdopodobnie tego, który "mści swoich współtowarzyszy". Jego pomorskim odpowiednikiem może być Miestwin. Na temat etymologii patrz również wyjaśnienia pod hasłem Mściwoj I.
Wikipedia
Mściwoj z małżonką; Mściwojowie
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Mściwojów (niem. Profen) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Mściwojów, nad rzeką Wierzbiak. Siedziba gminy Mściwojów.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mściwojów. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa legnickiego.
Wikipedia
imię książąt pomorskich
SJP.pl
przymiotnik od: Mściwojów, gmina w województwie dolnośląskim
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mściwoja lub z nim związany
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: mściwy
SJP.pl
taki, który nie daruje krzywdy i mści się
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skłonny do zemsty, niewybaczający
Wiktionary
(1.1) Bogiem żarliwym i mściwym jest Pan. Mściwy jest Pan i pełen gniewu.
Wiktionary
IPA: ˈm̥ʲɕt͡ɕivɨ, AS: m̦ʹśćivy
Wiktionary
rzecz. zemsta ż., mściciel m., mścicielka ż., mściwość ż.
czas. mścić ndk., mścić się ndk., pomścić dk., zemścić się dk.
przym. mścicielski
przysł. mściwie
Wiktionary
(1.1) reg. śl. zymstliwy.
Wiktionary
skrót od: Congregatio Missionariorum a Sacra Familia - Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny
SJP.pl
skrót od: monsignore, monsignor; Mons.
SJP.pl
Windows Installer (Instalator Windows, uprzednio znany jako Microsoft Installer) – program służący do instalacji, konserwacji i usuwania programów na nowszych systemach Microsoft Windows. Informacje instalacji i często same pliki są umieszczane w pakietach instalacyjnych, luźnych relacyjnych bazach danych o strukturze OLE Structured Storage Files, częściej określanych jako „pliki MSI”, od ich domyślnego rozszerzenia. Windows Installer niesie ze sobą znaczące zmiany od swojego poprzednika, Setup API. Nowe funkcje to framework GUI oraz automatyczne generowanie sekwencji dezinstalacji. Windows Installer jest alternatywą dla frameworków instalacyjnych opierających się na pojedynczym pliku wykonywalnym, takim jak starsze wersje InstallShield i Wise (późniejsze wersje tych produktów oparte są na Windows Installerze) i NSIS.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = astronaut. Międzynarodowa Stacja Kosmiczna;
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = seks. mężczyzna mający kontakty seksualne z mężczyznami;
(1.2) = chem. spoż. metylosulfonylometan
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = szt. adm. muzeum sztuki nowoczesnej
(1.2) = adm. ministerstwo spraw nadzwyczajnych
Wiktionary
(1.1) Miłośnicy sztuki tłumnie odwiedzają nowy budynek MSN w Warszawie.
Wiktionary
przym. MSN-owy
Wiktionary
[czytaj: em-es-PE] skrót od:
1. małe (i) średnie przedsiębiorstwa; MŚP;
2. Ministerstwo Skarbu Państwa
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju niemęskoosobowego, liczba mnoga
(1.1) = ekon. małe i średnie przedsiębiorstwa;
Wiktionary
skrót od: mogłem się powstrzymać, ale nie chciałem
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = harc. młodzieżowa służba ruchu; dawna specjalność harcerska związana z motoryzacją i ruchem drogowym
(1.2) = ekon. księg. międzynarodowe standardy rachunkowości;
(1.3) = żegl. Morska Służba Ratownicza
(1.4) = eduk. Młodzieżowe Słowo Roku,
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿ɛs‿ˈɛr, AS: ẽm‿es‿er
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w zachodniej Rosji, na terenie obwodów nowogrodzkiego i twerskiego, uchodzi do jeziora Ilmen;
Wiktionary
Msta (ros. Мста) – rzeka w zachodniej Rosji, na terenie obwodów nowogrodzkiego i twerskiego.
Rzeka ma swoje źródło w jeziorze Mstino, na wyżynie Wałdaj. Uchodzi do jeziora Ilmen, tworząc deltę. Jej długość wynosi 445 km, a powierzchnia dorzecza – 23 300 km². Rzeka zamarza w okresie od przełomu listopada i grudnia do kwietnia. Zasilana jest głównie przez topniejące śniegi. Głównymi dopływami są Bieriezajka (lewostronny) i Uwier′ (prawostronny). Żeglowna na odcinku 83 km, od swojego ujścia do ujścia rzeki Chołowa. Stanowi część drogi wodnej łączącej Bałtyk z Morzem Kaspijskim.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Mstowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Mstowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
Mstowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Chodecz, w pobliżu jeziora Chodeckiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 189 mieszkańców. Jest siódmą co do wielkości miejscowością gminy Chodecz.
Wikipedia
przymiotnik od: Mstowo, Mstów
SJP.pl
skrót od: milisiwert
SJP.pl
[czytaj: em-es-WU] skrót od: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = hist. adm. polit. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych;
Wiktionary
(1.1) Ofiarami ataku terrorystycznego było siedmiu pracowników MSW republiki Inguszetii, ponadto 15 osób zostało rannych.
Wiktionary
[czytaj: em-es-wu-i-A] skrót od: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji;
Wiktionary
(1.1) MSWiA jest obok MON jednym z resortów siłowych.
Wiktionary
IPA: ˌɛ̃m‿ɛz‿vu‿i‿ˈa, AS: ẽm‿ez‿vu‿i‿a
Wiktionary
[czytaj: emes-ZET] skrót od: Ministerstwo Spraw Zagranicznych
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Ministerstwo Spraw Zagranicznych;
(1.2) = slang internetowy moim skromnym zdaniem
Wiktionary
(1.1) MSZ jest jednym z najważniejszych resortów w polskim rządzie.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿ɛz‿ˈːɛt, AS: ẽm‿e•‿zet
Wiktionary
1. najważniejszy obrzęd religijny katolicyzmu; eucharystia;
2. utwór muzyczny oparty na tekstach mszalnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. celebracja liturgiczna sprawowana w katolicyzmie i prawosławiu;
(1.2) muz. forma muzyczna pierwotnie wykonywana podczas mszy (1.1), która ewoluowała w osobnym, czysto artystycznym kierunku;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ksiądz odprawił mszę w intencji naszego dziadka.
(1.2) Jan Sebastian Bach skomponował słynną „Mszę h-moll”.
Wiktionary
IPA: m̥ʃa, AS: m̦ša
Wiktionary
rzecz. meszne n., mszalik mrz., mszał mrz.
przym. mszalny, mszałowy
Wiktionary
(1.1) msza święta
Wiktionary
drobna roślina zarodnikowa plechowata albo o liściastych pędach z chwytnikami zamiast korzeni
SJP.pl
drobna roślina zarodnikowa plechowata albo o liściastych pędach z chwytnikami zamiast korzeni
SJP.pl
Mszaki – grupa roślin, charakteryzujących się przemianą pokoleń z dominacją gametofitu. Według wcześniejszych klasyfikacji mszaki były wyróżniane jako gromada Bryophyta, obejmująca trzy klasy: glewiki, wątrobowce oraz mchy. Obecnie mszaki nie stanowią jednostki taksonomicznej. Dział botaniki badający mszaki to briologia.
Wikipedia
skrócony mszał, zawierający msze tylko na niedziele i najważniejsze święta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: mszał
(1.2) skrócona forma mszału
Wiktionary
(1.2) Wikary zabrał ze sobą mszalik wakacyjny, który kupił w Częstochowie.
Wiktionary
rzecz. meszne n., msza ż., mszał mrz.
przym. mszalny, mszałowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Mszalnica – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Kamionka Wielka.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mszalnica, po jej zniesieniu w gromadzie Kamionka Wielka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: msza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. związany z mszą, dotyczący mszy
Wiktionary
(1.1) Zachwycają paramenty mszalne, głównie zaś kielichy, często dary cesarzy i patriarchów.
(1.1) Najpierw wypili wino mszalne, następnie zabrali cztery komże i jedną albę.
Wiktionary
IPA: m̥ʃalnɨ, AS: m̦šalny
Wiktionary
rzecz. mszalik mrz., meszne n., msza ż., mszał m.
przym. mszałowy
Wiktionary
(1.1) eucharystyczny, liturgiczny
Wiktionary
1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi na Ukrainie;
3. rzeka w Polsce;
4. wzniesienie na Pogórzu Kaczawskim
SJP.pl
Wikipedia
mieszkaniec Mszany Dolnej (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Mszany Dolnej (miasta w Polsce)
SJP.pl
Mszanianka – polski folklorystyczny zespół śpiewaczy z Mszany. Powstał w 1986 r. przy Wiejskim Ośrodku Kultury i Rekreacji w Mszanie. W repertuarze zespołu są pieśni biesiadne oraz kolędy i pasterałki. Większa część repertuaru wykonywana jest w języku śląskim. Zespół kultywuje również tradycje ludowe regionu.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Mszana, Mszana Dolna
SJP.pl
obszar ze złożami torfu i charakterystyczną roślinnością, zasilany przez wodę pochodzącą z opadów atmosferycznych; torfowisko wysokie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. łow. teren uzależniony od wód opadowych z ubogą roślinnością bagienną
(1.2) bot. mech rosnący na torfowiskach bagiennych
(1.3) bot. zbiorowisko roślinne obszarów bagiennych z torfotwórczymi mchami, wrzosowatymi oraz rosiczkowatymi;
Wiktionary
Mszar – niski, zabagniony i bezodpływowy obszar uzależniony od wód opadowych, porośnięty ubogą roślinnością: mszakami, krzewinkami i karłowatymi drzewami. To także zbiorowisko roślinne budowane głównie przez torfotwórcze gatunki torfowców z udziałem krzewinek z rodziny wrzosowatych: żurawiny i bagna zwyczajnego oraz roślin zielnych: wełnianki pochwowatej, rosiczki okrągłolistnej.
Wikipedia
(1.1) Na mszarach rosną torfowce i rosiczki.
Wiktionary
rzecz. mszarnik m.
przym. mszarny
Wiktionary
podmokły obszar porośnięty mchami, których dolne części zamieniają się stopniowo w torf; torfowisko
SJP.pl
przymiotnik od: mszar
SJP.pl
pokryty, zarośnięty mchem; mszysty (częściej)
SJP.pl
księga litugriczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. najważniejsza księga liturgiczna w Kościele katolickim obrządku rzymskiego, zawierająca teksty stałych i zmiennych części mszy świętej;
Wiktionary
(1.1) Ceremoniarz znalazł odpowiedni formularz w mszale i założył go czerwoną wstążką.
(1.1) Kościół zaleca wiernym świeckim, by korzystali ze specjalnych wydań mszału połączonego z lekcjonarzem, w mniejszym, wygodnym formacie.
Wiktionary
rzecz. meszne n., msza ż.
:: zdrobn. mszalik mrz.
przym. mszalny, mszałowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z mszałem, dotyczący mszału
Wiktionary
(1.1) Żołnierz-ministrant podtrzymywać księdzu malutką książeczkę mszałową jedną ręką a drugą ogarek świecy.
Wiktionary
rzecz. mszał mrz., mszalik mrz., msza ż.
przym. mszalny
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Mszczonów – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie żyrardowskim, położone nad rzeką Okrzeszą, na Mazowszu, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Mszczonów. Odległe od Warszawy o 45 km.
Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego w starostwie mszczonowskim w ziemi sochaczewskiej województwa rawskiego w 1792 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
IPA: ˈm̥ʃt͡ʃɔ̃nuf, AS: m̦ščõnuf
Wiktionary
przym. mszczonowski
Wiktionary
mieszkaniec Mszczonowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Mszczonowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Mszczonów
SJP.pl
staropolskie imię męskie; imię książąt pomorskich
SJP.pl
Mszczuj – staropolskie imię męskie, najprawdopodobniej wariant imienia Mściwuj.
Żeński odpowiednik: Mszczuja.
Mszczuj imieniny obchodzi 30 maja.
Osoby noszące to imię:
Wikipedia
Mszczyczyn – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Dolsk.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś szlachecka Mscziczino położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. msza
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od msza
Wiktionary
1. okładać, pokrywać, zatykać coś mchem, watą, trocinami itp.
2. czynić coś mechatym, kosmatym
3. mszyć się - wyglądać jak mech, być podobnym do mchu
SJP.pl
mały owad żyjący w koloniach, żerujący na liściach, łodygach, pędach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. mały owad żerujący na roślinach;
Wiktionary
Mszyce (Aphidomorpha lub Aphidoidea) – infrarząd lub nadrodzina owadów z rzędu pluskwiaków i podrzędu piersiodziobych. Obejmuje między 4,6 a 5 tysięcy opisanych gatunków. Występują masowo, żerują na roślinach. W wydanym w 2016 roku zeszycie z serii Klucze do oznaczania owadów Polski zastosowano nazwy: Aphidomorpha – mszyce, Aphidoidea – mszyce właściwe.
Wikipedia
(1.1) Plantację zaatakowały mszyce.
(1.1) Tam stała pewna chorowita jabłoneczka, z którą tyle było zachodu, pielęgnacji, odziewania jej na zimę w sukienkę z kłoci i powróseł, bielenia w przedwiośnia od odziemka, wyiskiwania z mszyc i natrętnych mrówek, nim się na schwał wybrała, a teraz w zamian za trochę nawozu podlanego między korzenie sypie kwieciem i mnóstwem jabłek tak doskonałych w smaku, tak przemyślnie niezbędnych, tak dobrych i stworzonych dla wnętrzności człowieka.
Wiktionary
IPA: ˈm̥ʃɨt͡sa, AS: m̦šyca
Wiktionary
przym. mszycowy
Wiktionary
mały owad żyjący w koloniach, żerujący na liściach, łodygach, pędach
SJP.pl
Mszyce (Aphidomorpha lub Aphidoidea) – infrarząd lub nadrodzina owadów z rzędu pluskwiaków i podrzędu piersiodziobych. Obejmuje między 4,6 a 5 tysięcy opisanych gatunków. Występują masowo, żerują na roślinach. W wydanym w 2016 roku zeszycie z serii Klucze do oznaczania owadów Polski zastosowano nazwy: Aphidomorpha – mszyce, Aphidoidea – mszyce właściwe.
Wikipedia
stosowany do zabijania mszyc
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) ogrod. zabijający mszyce
Wiktionary
(1.1) Najlepsze preparaty mszycobójcze kupimy w sklepie ogrodniczym.
Wiktionary
rodzina owadów z rzędu pluskwiaków
SJP.pl
Mszycowate (Aphididae) – rodzina owadów z rzędu pluskwiaków i nadrodziny mszyc, licząca około 2000 gatunków.
Mszycowate posiadają dobrze rozwinięte czułki i syfony. Są to owady przeważnie jednodomne i monofagiczne.
Do rodziny tej należą 24 podrodziny:
Wikipedia
o cechach mszycowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ent. owad odżywiający się mszycami
Wiktionary
(1.1) Typowymi mszycożercami są biedronki.
Wiktionary
zob. mszyca.
Wiktionary
przestarzałe zdrobnienie od: msza
SJP.pl
rodzaj owadów z rodziny bzygowatych; Syrphus
SJP.pl
1. pokryty, zarośnięty mchem; mszasty (rzadziej);
2. pokryty meszkiem, puszysty (np. mszysta wełna);
3. w odniesieniu do minerałów: zawierający wrostki innego minerału przypominające kształtem mech (np. agat mszysty, opal mszysty)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) porosły mchem
(1.2) pokryty meszkiem
Wiktionary
rzecz. mech mrz., meszek mrz., mchy nmos.
przym. omszony
Wiktionary
(1.1) omszony
Wiktionary
bezkręgowiec, o ciele w zwapniałej pochewce, żyjący w dużych koloniach w morzach lub wodach słodkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. żyjący w koloniach bezkręgowiec wodny z typu mszywiołów;
Wiktionary
rzecz. mech m., mszywioły nmos.
przym. mszywiołowy
Wiktionary
→ mszywioł
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mszywiołem, dotyczący mszywioła
Wiktionary
rzecz. mszywioł m.
Wiktionary
bezkręgowiec, o ciele w zwapniałej pochewce, żyjący w dużych koloniach w morzach lub wodach słodkich
SJP.pl
Mszywioły (Bryozoa) – typ wodnych, głównie morskich, kolonijnych zwierząt bezkręgowych o najwyższym – wśród wtórnojamowców – stopniu organizacji kolonii, zwanej zoarium. Pojedyncze osobniki, nazywane zooidami, mają w części głowowej aparat czułkowy zwany lofoforem. Zewnętrznie są podobne do polipów stułbiopławów.
Wikipedia
skrót od: Ewangelia według świętego Mateusza - jedna z czterech Ewangelii Nowego Testamentu
SJP.pl
symbol
(1.1) chem. meitner (pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 109)
(1.2) megatona
skrót
(2.1) rel. Ewangelia według świętego Mateusza, Ewangelia Mateusza, Mateusz
Wiktionary
Skrót Mt może odnosić się do poniższych zagadnień:
Wikipedia
(1.1) Meitner jest pierwiastkiem chemicznym o symbolu Mt i liczbie atomowej 109.
(2.1) Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi (Mt 4:19)
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿ˈtɛ, AS: ẽm‿te
Wiktionary
rzecz. Mateusz mos.
Wiktionary
(1.1) stara nazwa Une (unnilennium)
(2.1) Mat.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina historyczna we wschodniej Gruzji, położona na południowych stokach Wielkiego Kaukazu
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) = praw. Międzynarodowy Trybunał Karny;
Wiktionary
(1.1) Prawnicy kierują do MTK sprawę także w imieniu aktywistów organizujących protesty uliczne w obronie sądownictwa, Trybunału Konstytucyjnego, praw kobiet i praw mniejszości.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿tɛ‿ˈka, AS: ẽm‿te‿ka
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra
Wiktionary
(1.1) Aktywna działalność MTOŻ, w tym również polskiego oddziału, zaowocowała odsunięciem zagrożenia wyginięcia żubra, a po latach możliwe było reintrodukowanie żubra do środowiska.
Wiktionary
skrót od: Międzynarodowe Targi Poznańskie
SJP.pl
skrót od:
1. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości;
2. Młodzieżowe Towarzystwo Sportowe;
3. Miejskie Towarzystwo Sportowe
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿tɛ‿ˈːs, AS: ẽm‿t•‿es
Wiktionary
[czytaj: em ti WI] telewizyjny kanał muzyczny
SJP.pl
wyraz naśladujący muczenie, odgłos wydawany przez bydło, zwłaszcza przez krowę; muu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) dźwięk. imitacja dźwięku wydawanego przez bydło
forma zaimka.
(2.1) = jemu (nieakcentowane)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Matka pyta dziecko „Jak robi krówka?” Dziecko odpowiada „Muuu!”
Wiktionary
IPA: mu, AS: mu
Wiktionary
(1.1)
rzecz. muczenie n., mućka ż.
czas. muczeć ndk., zamuczeć dk.
Wiktionary
jedna z najsłynniejszych staroarabskich kasyd powstałych w VI wieku, wyszytych złotem na jedwabiu i zawieszonych w świątyni Kaaba w Mekce
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
lichy koń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) lichy, drobny koń
(1.2) mały pies przy budzie
(1.3) pogard. gbur, mruk
Wiktionary
(1.1) Ten muc ma mnie unieść?
Wiktionary
IPA: mut͡s, AS: muc
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. mucyk m.
Wiktionary
(1.1) szkapa
Wiktionary
pelerynka noszona przez wyższe duchowieństwo jako oznaka posiadanej jurysdykcji; mozzetta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sięgająca do łokci narzuta, część ubioru duchownych kościoła katolickiego;
Wiktionary
Mucet (wł. mozzetta) – narzuta sięgająca łokci, będąca częścią stroju duchownych katolickich. Jest to okrycie sutanny, okrywające ramiona do łokci, z guzikami na piersi. Kolor mucetu wskazuje na hierarchiczną rangę ją noszącego.
Biskupi noszą mucet w kolorze fioletowym, kardynałowie purpurowy. Papież ma prawo używania trzech wersji mucetu – dwóch karmazynowych: letniej, uszytej z jedwabiu i zimowej (która jest lamowana gronostajem) oraz białej. Jan Paweł II zakładał jedynie jedwabny mucet karmazynowy. Papież Benedykt XVI zakładał zarówno mucet karmazynowy jedwabny jak i laminowany gronostajem a w okresie wielkanocnym w kolorze białym, zwany także mucetem paschalnym. Papież Franciszek zrezygnował z używania mucetu. Leon XIV powrócił do noszenia tradycjnego stroju chórowego z mucetem.
Wikipedia
IPA: ˈmut͡sɛt, AS: mucet
Wiktionary
1. owad latający mający parę skrzydełek, występujący często w okolicach zbiorników z odpadami;
2. rodzaj krawata o kształcie kokardy; muszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Muchówki, dwuskrzydłe (Diptera) – rząd owadów. Charakteryzuje się jedną parą skrzydeł. Druga para skrzydeł uległa uwstecznieniu i występuje w postaci przezmianek (halteres). Skrzydła są cienkie, błoniaste oraz przezroczyste.
W zapisie kopalnym znane od triasu.
Wikipedia
IPA: ˈmuxa, AS: muχa
Wiktionary
(1.1) skr. Mus
Wiktionary
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Mucharz – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, siedziba gminy Mucharz. Miejscowość leży nad rzeką Skawą.
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. rzeka w Polsce;
3. rzeka na Białorusi
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Muchnice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Strzelce.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa płockiego.
Wikipedia
Muchnów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, w gminie Strzelce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
potocznie:
1. przyrząd do zabijania owadów; łapka, packa, muchołapka;
2. radziecka armata przeciwpancerna;
3. pocisk do muchobijki (armaty)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) zabijający muchy
Wiktionary
(1.1) Jaki środek muchobójczy może mi pan polecić?
Wiktionary
muchodławka rajska - gatunek ptaka z rodziny monarek
SJP.pl
Amanita, grzyb kapeluszowy z rodziny bedłkowatych, występujący w wielu gatunkach; w większości przypadków trujący, niebezpieczny dla człowieka; muchomór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) mikol. muchomor
Wiktionary
Amanita Pers. (muchomor) – rodzaj grzybów z rodziny muchomorowatych (Amanitaceae).
Wikipedia
(1.1) Nie każdy muchomór jest trujący.
Wiktionary
IPA: muˈxɔ̃mur, AS: muχõmur
Wiktionary
rzecz. muchomor m., muchomorowate nmos.
:: zdrobn. muchomorek m.
przym. muchomorowy, muchomorowaty
Wiktionary
(1.1) muchomor
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: muchomor
(1.2) mały muchomor
Wiktionary
(1.1) Karolek poszedł na przedszkolny bal w stroju muchomorka.
Wiktionary
rzecz. muchomor mzw., muchomór mzw., muchomornica ż., muchomorowate nmos.
Wiktionary
o cechach muchomorowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Amanitaceae|E.-J. Gilbert|ref=tak., rodzina grzybów należąca do rzędu pieczarkowców;
Wiktionary
Muchomorowate (Amanitaceae E.-J. Gilbert) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców.
Wikipedia
(1.1) Trzon muchomorowatych zazwyczaj posiada pierścień.
Wiktionary
rzecz. muchomor mzw., muchomór mzw., muchomorek mzw., muchomornica ż.
Wiktionary
o cechach muchomorowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Muchorowo – osada należąca do sołectwa Ruś, położona w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Stawiguda.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
gatunek grzyba z grupy glonowców, pasożytuje na muchach domowych
SJP.pl
roślina zielna z rodziny goździkowatych
SJP.pl
Muchotrzew (Spergularia (Pers.) J.Presl & C.Presl) – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Obejmuje 63 gatunki. Występują one na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Rosną na skalistych klifach, w miejscach suchych i piaszczystych oraz na solniskach – liczne gatunki są halofitami.
Wikipedia
muchotyranik inkaski - gatunek ptaka z rodziny muchotyranikowatych
SJP.pl
rodzina ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Muchotyranikowate (Pipromorphidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
rodzina licząca około 4000 gatunków drobnych owadów z rzędu muchówek, ubarwionych szarawo, brązowo lub czarno, których larwy żywią się resztkami organicznymi; muchy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Muscidae|Latreille|ref=tak., rodzina szeroko rozprzestrzenionych owadów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Liczne gatunki muchowatych przenoszą infekcje.
Wiktionary
rzecz. mucha ż., muszka ż., muszysko n.
przym. muszy, muchowy, muchowaty
Wiktionary
o cechach charakterystycznych dla muchowatych (rodziny owadów)
SJP.pl
Muchowiec (niem. Muchowietz) – część Katowic, położona na terenie dwóch dzielnic, częściowo rozgraniczonych przez biegnącą pośrodku dzielnicy ulicę Francuską: Brynów część wschodnia-Osiedle Zgrzebnioka i Osiedle Paderewskiego-Muchowiec.
Wikipedia
1. przedstawiciel rzędu owadów obejmującego około 100 tysięcy gatunków;
2. specjalna wędka do połowów suchą muchą, mokrą muchą, nimfą lub streamerem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. owad z rzędu dwuskrzydłych nazwa systematyczna|Diptera|ref=tak.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: muˈxufka, AS: muχufka
Wiktionary
rzecz. mucha ż., muszka ż.
Wiktionary
(1.1) owad dwuskrzydły
Wiktionary
rząd owadów (obejmujący około 100 000 gatunków), o długości od 1 mm do 5 cm, mających narządy gębowe kłujące lub liżące, zasiedlających wszystkie strefy klimatyczne Ziemi; dwuskrzydłe
SJP.pl
Muchówki, dwuskrzydłe (Diptera) – rząd owadów. Charakteryzuje się jedną parą skrzydeł. Druga para skrzydeł uległa uwstecznieniu i występuje w postaci przezmianek (halteres). Skrzydła są cienkie, błoniaste oraz przezroczyste.
W zapisie kopalnym znane od triasu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
związany z muchą wędkarską (sztuczną przynętą), np. przynęty muchowe, wędkarstwo muchowe
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny tyrankowatych
SJP.pl
przyrząd do zabijania owadów; łapka, packa, muchobijka
SJP.pl
Muchołapka, mucharka, muchojerka, muchołówka, mucharnica – rodzaj tradycyjnej pułapki na owady latające, głównie muchy, w formie szklanego, baniastego lub wysmukłego naczynia podobnego kształtem do karafki albo wazonu.
Wikipedia
1. mięsożerna roślina zielna z rodziny rosiczkowatych;
2. drobny ptak owadożerny z rzędu wróblowych, o krótkiej szyi, dużej głowie i szerokim dziobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Dionaea|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny rosiczkowatych;
(1.2) ornit. w lm. nazwa systematyczna|Muscicapinae|ref=tak., podrodzina ptaków z rodziny muchołówkowatych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Muchołówki rosną w Ameryce Północnej.
Wiktionary
rzecz. muchołówkowate nmos.
przym. muchołówkowaty
Wiktionary
1. mięsożerna roślina zielna z rodziny rosiczkowatych;
2. drobny ptak owadożerny z rzędu wróblowych, o krótkiej szyi, dużej głowie i szerokim dziobie
SJP.pl
Muchołówki (Muscicapinae) – podrodzina ptaków z rodziny muchołówkowatych (Muscicapidae).
Wikipedia
rodzina ptaków z rzędu wróblowych
SJP.pl
Muchołówkowate (Muscicapidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
o cechach muchołówkowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
w Turcji: naczelnik wsi albo dzielnicy; muhtar
SJP.pl
1. owad latający mający parę skrzydełek, występujący często w okolicach zbiorników z odpadami;
2. rodzaj krawata o kształcie kokardy; muszka
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Mucjusz — imię męskie pochodzenia łacińskiego, od łac. mutus, oznaczające "cichy, spokojny". Istnieje kilku świętych o tym imieniu.
Mucjusz imieniny obchodzi 13 maja.
Znane osoby noszące to imię:
Wikipedia
Mucjusz z małżonką; Mucjuszowie
SJP.pl
Mucjusz z małżonką; Mucjuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mucjusza lub z nim związany
SJP.pl
pieszczotliwie: krowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zoonim, popularne imię dla krowy
Wiktionary
(1.1) Po wsi poszła fama, że Mućka u Wiśniewskich urodziła dwugłowe cielę.
Wiktionary
rzecz. mućka ż.
wykrz. muu
Wiktionary
wrodzona, dziedziczna choroba objawiająca się nawrotowymi zapaleniami płuc, zaburzeniami trawienia i wchłaniania oraz występowaniem na skórze nadmiernie słonego potu; zwłóknienie torbielowate
SJP.pl
lichy koń; mały muc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) lichy koń
(1.2) mały muc
Wiktionary
(1.1) Na jego widok mucyk zarżał radośnie.
Wiktionary
IPA: ˈmut͡sɨk, AS: mucyk
Wiktionary
rzecz. muc m.
Wiktionary
(1.1) szkapa, chabeta
Wiktionary
glikoproteina występująca w ślinie, w śluzówce żołądka i jelit, w żółci i w oskrzelach
SJP.pl
Wikipedia
o bydle: wydawać charakterystyczny dla siebie, niski, przeciągły głos; ryczeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zamuczeć)
(1.1) o bydle: wydawać niski, przeciągły odgłos
Wiktionary
rzecz. muczenie n., zamuczenie n., mućka ż.
czas. zamuczeć dk.
wykrz. mu, muu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przeciągły, niski głos wydawany przez bydło, zwłaszcza krowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|muczeć.
(1.2) niski, przeciągły odgłos wydawany przez bydło domowe
Wiktionary
IPA: muˈt͡ʃɛ̃ɲɛ, AS: mučẽńe
Wiktionary
rzecz. mućka ż.
czas. muczeć ndk., zamuczeć dk.
wykrz. mu, muu
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: mud lub mad] gra internetowa, w której nie ma dźwięku ani obrazu, a jedynie tekst, zwykle tocząca się w świecie fantasy; MUD
SJP.pl
Dawna nazwa miejscowości:
Wikipedia
[czytaj: mudechar] muzułmanin z czasów rekonkwisty żyjący pod panowaniem królów hiszpańskich
SJP.pl
Mudejar (z arab. مدجن mudadżdżan, ten, który mógł zostać w Hiszpanii) – styl w hiszpańskiej architekturze i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów islamskich i chrześcijańskich (romańskich i gotyckich). Mudejarami nazywano Maurów żyjących na ziemiach znajdujących się pod władzą chrześcijan; było wśród nich wielu rzemieślników, którzy przyczynili się do powstania nowego stylu.
Wikipedia
rasa psów pasterskich
SJP.pl
Mudi – rasa psów należąca do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Nie jest poddawana próbom pracy.
Wikipedia
symboliczne układy i gesty rąk, dłoni i palców w indyjskim tańcu natia
SJP.pl
Mudry (sanskr. मुद्रा mudrā – pieczęć, znak, symbol; chiń. 印 yìn, nàyìn, 手印 shǒuyìn; kor. in, naein, suin; jap. 印 in, nain, 手印 shuin; wiet. ấn, nôi ấn, thủ ấn; tyb. p’jag rgja) – w medytacji symboliczne gesty. Mudry są stosowane zwłaszcza w buddyzmieezoterycznym (wadżrajanie). Te specjalne układy dłoni i palców często stosowane są podczas rytuałów religijnych przez mnichów. W szkole mahajany mudr jest wiele, natomiast w bardziej zachowawczej południowej szkole therawada wykorzystywane są głównie cztery podstawowe tradycji buddyjskiej mudry:
Wikipedia
wojownik islamski walczący za sprawy religijne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muzułmański bojownik uczestniczący w ruchu religijnym, społecznym lub wyzwoleńczym;
Wiktionary
Mudżahedin (arab. مجاهد, dosł. „bojownicy”, po arabsku jest to liczba mnoga od słowa مجاهد mudżahid, dosł. „bojownik”) – uczestnik dżihadu, muzułmanin walczący z niewiernymi. Mudżahedini prowadzą w wielu krajach walkę partyzancką przeciwko okupantom lub przeciw nieakceptowanej władzy.
Wikipedia
rzecz. mudżahedińskość ż.
przym. mudżahediński
przysł. mudżahedińsko
Wiktionary
przymiotnik od: mudżahedin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. mudżahedin.
Wiktionary
rzecz. dżihad mrz.
Wiktionary
[czytaj: myler] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: musli] mieszanina różnych płatków, nasion, orzechów i owoców; musli; müsli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. zob. musli.
Wiktionary
Musli, müsli, muesli – mieszanka płatków zbożowych, bakalii, orzechów i suszonych owoców; jest spożywana przede wszystkim z mlekiem lub jogurtem, najczęściej na śniadanie.
Wymyślił je prawdopodobnie około roku 1906 szwajcarski lekarz Maximilian Bircher-Benner dla pacjentów swojego szpitala. Klasyczne szwajcarskie birchermüesli składa się z płatków owsianych, orzechów i świeżych owoców, wszystkie te składniki są zmiksowane z jogurtem do konsystencji musu.
Wikipedia
(1.1) Na śniadanie jem zawsze jogurt z muesli.
Wiktionary
[czytaj: mu-E-z-in] muzułmanin wzywający z minaretu pięć razy dziennie wiernych do wspólnej modlitwy; muezzin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. etn. w islamie: mężczyzna wzywający z minaretu pięć razy dziennie wiernych na modlitwę;
Wiktionary
Muezzin (arab. مؤذن, muʾaḏḏin; tur. müezzin) – w islamie mężczyzna pięć razy dziennie wzywający z minaretu wiernych do modlitwy.
Muezzin jest wybierany spośród mężczyzn, którzy wyróżniają się dobrym charakterem, a także dobrym głosem (choć dzisiaj powszechnie stosuje się głośniki). Wzywając wiernych, zwraca się kolejno na wszystkie strony świata i wykrzykuje azan. W czasie samej modlitwy muezzini w niektórych meczetach stoją na specjalnej platformie (tur. müezzin mahfili) naprzeciwko kazalnicy (minbar) i odpowiadają na modlitwy imama.
Wikipedia
(1.1) Mieszkańcy Stambułu od dawna skarżyli się na fałszujących muezinów wzywających ich na modły do meczetów. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: muˈwɛzʲĩn, AS: muu̯ezʹĩn
Wiktionary
muzułmanin wzywający z minaretu pięć razy dziennie wiernych do wspólnej modlitwy; muezin
SJP.pl
Muezzin (arab. مؤذن, muʾaḏḏin; tur. müezzin) – w islamie mężczyzna pięć razy dziennie wzywający z minaretu wiernych do modlitwy.
Muezzin jest wybierany spośród mężczyzn, którzy wyróżniają się dobrym charakterem, a także dobrym głosem (choć dzisiaj powszechnie stosuje się głośniki). Wzywając wiernych, zwraca się kolejno na wszystkie strony świata i wykrzykuje azan. W czasie samej modlitwy muezzini w niektórych meczetach stoją na specjalnej platformie (tur. müezzin mahfili) naprzeciwko kazalnicy (minbar) i odpowiadają na modlitwy imama.
Wikipedia
1. szeroki cylinder lub pierścień do łączenia dwóch rur położonych w linii prostej; złączka;
2. osłona połączeń lub rozgałęzień kabli;
3. koniec rury rozszerzony w kształcie kielicha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. tuleja z wewnętrznym gwintem służąca do łączenia rur;
(1.2) gw-pl|Poznań. mufka
Wiktionary
Mufa (inaczej złączka prosta) – łącznik w połączeniu śrubowym do łączenia głównie rur, a także gwintowanych prętów. Jest to tuleja z naciętym na całej długości jednorodnym gwintem wewnętrznym. W mufach stosuje się gwinty walcowe oraz rozwiązania termokurczliwe, zachowujące pamięć kształtu. Mufy hydrauliczne wykonane z miedzi nie posiadają gwintu. Rury miedziane łączy się taką mufą lutowaniem miękkim.
Wikipedia
IPA: ˈmu.fa
Wiktionary
rzecz. mufka ż.
Wiktionary
jednostka administracyjna w Indiach; mufassil, mofussil
SJP.pl
jednostka administracyjna w Indiach; mufassal, mofussil
SJP.pl
zdrobnienie od: mufka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: mufka
Wiktionary
IPA: muˈfɛt͡ʃka, AS: mufečka
Wiktionary
rzecz. mufka ż.
Wiktionary
[czytaj: mafin] babeczka z różnymi dodatkami, jedzona zwykle na ciepło; muffinek, muffinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) cuk. spoż. rodzaj okrągłej babeczki;
Wiktionary
Muffin [wym. mafin] (lub zdrobniale muffinka, muffinek) – pochodzące z kuchni amerykańskiej ciastko w kształcie wysokiej babeczki z różnymi dodatkami, zarówno słodkimi (np. z rodzynkami, czekoladą, bakaliami, owocami, a nawet orzechami) jak i wytrawnymi (np. z warzywami albo nawet z mięsem). Bardzo popularne w USA, Kanadzie, Irlandii i Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
rzecz. muffinka ż.
:: zdrobn. muffinek m.
Wiktionary
[czytaj: mafinka] babeczka z różnymi dodatkami, jedzona zwykle na ciepło; muffinek, muffin
SJP.pl
[czytaj: mafiniarnia] punkt gastronomiczny, w którym podaje się muffiny oraz inne rodzaje babeczek i ciastek
SJP.pl
[czytaj: mafinka] babeczka z różnymi dodatkami, jedzona zwykle na ciepło; muffinek, muffin
SJP.pl
Muffin [wym. mafin] (lub zdrobniale muffinka, muffinek) – pochodzące z kuchni amerykańskiej ciastko w kształcie wysokiej babeczki z różnymi dodatkami, zarówno słodkimi (np. z rodzynkami, czekoladą, bakaliami, owocami, a nawet orzechami) jak i wytrawnymi (np. z warzywami albo nawet z mięsem). Bardzo popularne w USA, Kanadzie, Irlandii i Wielkiej Brytanii.
Wikipedia
1. część płaszcza lub kurtki damskiej: kawałek futra lub materiału tworzący worek do wkładania rąk w celu ochrony rąk przed mrozem
2. w technice: element służący do połączenia dwóch odcinków rurki izolacyjnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj futrzanego lub sukiennego tunelu do ocieplania rąk, noszonego przeważnie przez kobiety;
Wiktionary
Mufka (niem. Muffe) – część garderoby, która chroni ręce przed zimnem; rodzaj tunelu wykonanego z futra lub ocieplanego materiału, do którego wsuwało się dłonie z obu stron.
W Polsce zwana też "rękawem, rękawkiem, zarękawkiem".
Mufki znane były już w XVI wieku, jednak w drugiej połowie wieku XVIII stały się bardzo powszechne i różnorodne. Nosili je zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Niekiedy były ozdabiane koronkami, haftami i przeróżnymi aplikacjami; takie zabierano nawet do teatru lub na bal.
Wikipedia
rzecz. mufa ż.
:: zdrobn. mufeczka ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|mufa., gw-pl|Kraków|zarękawka., mufek
Wiktionary
retorta hutnicza
SJP.pl
Mufla − szczelnie zamknięta i ogrzewana od zewnątrz komora z materiałów ogniotrwałych (np. gliny, karborundu, stali, szamotu), pełniąca funkcję części roboczej niektórych pieców do obróbki cieplnej metali i ich stopów lub do otrzymywania i rafinacji metali. Może być częścią pieców muflowych.
Wikipedia
warsztat, w którym wyrabia się mufle do pieców
SJP.pl
robotnik pracujący w muflarni
SJP.pl
przodek owcy domowej, tworzą niewielkie stada, żyją w mieszanych lasach podgórskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Ovis aries musimon|Pallas|ref=tak., podgatunek ssaków łożyskowych z rzędu parzystokopytnych;
(1.2) zool. ssak z podgatunku muflonów (1.1)
(1.3) syst. zool. nazwa systematyczna|Ovis canadensis|George Shaw|ref=tak., gatunek górskiej owcy z rzędu parzystokopytnych występujący w Ameryce Północnej;
(1.4) zool. ssak z gatunku muflonów (1.3)
Wiktionary
Muflon śródziemnomorski (Ovis aries musimon) – podgatunek owcy domowej, ssaka łożyskowego z rodziny wołowatych (Bovidae). Pierwotnie występował tylko na Korsyce i Sardynii, później został introdukowany w wielu miejscach Europy. Najmniejszy przedstawiciel dzikich owiec.
Wikipedia
(1.1) Wełna muflona, z wyjątkiem włosów na podgardlu, jest stosunkowo krótka.
(1.3) Futro muflona w części grzbietowej ma wybarwienie szarobrunatne.
Wiktionary
przym. muflonowy
Wiktionary
(1.1) muflon śródziemnomorski
(1.3) muflon kanadyjski, owca gruboroga, owca kanadyjska
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do muflona
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący muflona, określający muflona, używany przy muflonie
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla muflona, mający cechy muflona
Wiktionary
rzecz. muflon mzw., muflonek mzw.
Wiktionary
przodek owcy domowej, tworzą niewielkie stada, żyją w mieszanych lasach podgórskich
SJP.pl
w islamie: uczony teolog zajmujący się wydawaniem orzeczeń w sprawach prawniczych i religijnych; mufty
SJP.pl
Mufti – muzułmański prawnik i teolog wydający oficjalne interpretacje w sprawach życia państwowego i prywatnego, związanego z islamem. Swoje decyzje ogłasza w formie fatwy. Obecnie mufti działają w ramach urzędów państwowych, tzw. domów wydawania fatwy (dar al-ifta). Cieszą się znacznym autorytetem prawnym i politycznym w świecie muzułmańskim.
Wikipedia
w islamie: uczony teolog zajmujący się wydawaniem orzeczeń w sprawach prawniczych i religijnych; mufti
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bufiaste rękawy bluzki
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: maging] napad uliczny, zwłaszcza wyrwanie przemocą torby lub torebki; rozbój, rabunek
SJP.pl
rząd ryb promieniopłetwych; cefalokształtne
SJP.pl
Mugilokształtne, cefalokształtne (Mugiliformes) – monotypowy rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii), obejmujący rodzinę:
W starszych klasyfikacjach rodzina Mugilidae była zaliczana do okoniokształtnych.
Wikipedia
rodzina ryb z rzędu mugilokształtnych; cefalowate
SJP.pl
Mugilowate, cefalowate (Mugilidae) – rodzina ryb mugilokształtnych (Mugiliformes). Poławiane jako ryby konsumpcyjne o smacznym mięsie.
Wikipedia
osoba niemagiczna; ktoś niewierzący w magię, kierujący się tylko przesłankami rozumowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) fant. liter. film. osoba nieposiadająca magicznych zdolności;
(1.2) slang. pejor. osoba ociemniała, głupia
(1.3) slang. pejor. osoba nielubiana
Wiktionary
Mugol (ang. muggle) – określenie z cyklu powieściowego o Harrym Potterze angielskiej autorki J.K. Rowling, oznaczające osobę pozbawioną mocy magicznej oraz – najczęściej – nieposiadającą wiedzy na temat istnienia magicznego świata.
Termin ten stosowany jest w uniwersum przez czarodziejów brytyjskich, z kolei amerykańscy nazywają osoby takie „no-maj” (wym. nołmadż), co stanowi skrót od „no magic” (niemagiczny).
Wikipedia
(1.1) Już ci powiedziałem, że jak będzie chciał tam pójść, taki wielki mugol jak ty, nie zdoła go powstrzymać.
(1.2) Marek to jest jednak mugol – znów dostał pałę z matematyki.
(1.3) Nie przyjdę na tę imprezę, jeśli będzie tam ten mugol.
(1.4) Jest takim mugolem, że nie wierzy nawet w UFO.
Wiktionary
IPA: ˈmuɡɔl, AS: mugol
Wiktionary
forma żeńska: mugolka
przym. mugolski
Wiktionary
(1.2) głupek, ciemniak, ćwok
Wiktionary
jednostka podziału administracyjnego w państwach arabskich, np. w Iraku, Syrii, Jemenie; muhafazat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. jednostka podziału administracyjnego wielu państw arabskich;
Wiktionary
Muhafaza, muhafazat (arab. مُحَافَظَة muḥāfaẓa, liczba mnoga: مُحَافَظَات muḥāfaẓāt) – jednostka podziału administracyjnego wielu państw arabskich, między innymi Iraku, Syrii, Jemenu, Libanu, Egiptu, Omanu, Jordanii (do 1983 roku także Libii).
Wikipedia
(1.1) Muhafaza Aleppo sąsiaduje od południa z muhafazą Hama.
Wiktionary
(1.1) prowincja, gubernatorstwo
Wiktionary
jednostka podziału terenowo-administracyjnego w Iraku, Syrii, Libanie, Egipcie i Libii
SJP.pl
arabskie imię męskie, m.in. prorok arabski (około 570-632 r.), twórca i prawodawca islamu; Mahomet; Rasul Allah
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. pasta na bazie pieczonej papryki, orzechów włoskich i melasy z granatów, specjalność kuchni bliskowschodniej
Wiktionary
(1.1) Syryjska pasta z czerwonej papryki, czyli muhammara, to prawdziwy przysmak dla wegan.
Wiktionary
obce imię męskie
SJP.pl
1 miasto:
1 dzielnica miasta:
Wikipedia
Wikipedia
w Turcji: naczelnik wsi albo dzielnicy; muchtar
SJP.pl
w gwarze młodzieżowej:
1. mocne uderzenie z zaciśniętej pięści w ramię lub przedramię;
2. zła, niekorzystna sytuacja; klapa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uderzenie pięścią w przedramię lub ramię, rodzaj żartu, wyrażenie poufałości
Wiktionary
Muka (arab. موقة) – miejscowość w Syrii, w muhafazie Idlib. W 2004 roku liczyła 1118 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Podszedłem do chłopaków i nagle dostałem mukę od Adriana.
Wiktionary
IPA: ˈmuka, AS: muka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto rejonowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy;
Wiktionary
Mukaczewo (dawniej Munkacz, ukr. Мукачево – Mukaczewo (od 2017 r.) lub Мукачеве – Mukaczewe lub Мукачів – Mukacziw, węg. Munkács, niem. Munkatsch, rusiń. Мукачoвo – Mukaczowo, ros. Мукачево – Mukaczewo, słow. i cz. Mukačevo, jid. מונקאטש (czyt. Munkacz lub Minkacz), rum. Munceag) – miasto rejonowe w obwodzie zakarpackim Ukrainy.
Wikipedia
rzecz. Mukaczewszczyzna ż.
przym. mukaczewski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mukaczewem, dotyczący Mukaczewa
Wiktionary
rzecz. Mukaczewo n.
Wiktionary
motyw dekoracyjno-konstrukcyjny charakterystyczny dla architektury mauretańskiej w Hiszpanii, złożony ze spiętrzonych elementów komórek pryzmatycznych
SJP.pl
Mukarnas lub mokarnas, inaczej ornament stalaktytowy – architektoniczny motyw konstrukcyjno-dekoracyjny charakterystyczny dla architektury muzułmańskiej, wypracowany w epoce seldżuckiej, złożony ze spiętrzonych elementów komórkowych, głównie pryzmatycznych, które tworzą konstrukcję przypominającą naturalne stalaktyty. Mogą być zestawiane różnorodne elementy, które stopniowo wypełniają przestrzeń, tworząc struktury liniowe, lub sklepione.
Wikipedia
przymiotnik od: Mukden (dawna nazwa (do roku 1945) Shenyang, miasta w Chinach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Poznań. dąsy
Wiktionary
japońska sztuka obierania i ozdobnego wycinania warzyw
SJP.pl
w gwarze młodzieżowej:
1. mocne uderzenie z zaciśniętej pięści w ramię lub przedramię;
2. zła, niekorzystna sytuacja; klapa
SJP.pl
związek złożony z białek i polisacharydów, występujący w tkankach, kościach, chrząstkach i we krwi; mukoproteina
SJP.pl
biopolimer kwasu muraminowego wchodzący w skład ścian komórkowych bakterii; peptydoglikan
SJP.pl
cukier, w którego skład wchodzi więcej niż jeden rodzaj reszt monosacharydowych; heteropolisacharyd, heteroglikan
SJP.pl
Mukopolisacharydy – organiczne związki chemiczne z grupy glikozoaminoglikanów (GAG). U ludzi zmniejszają możliwość podrażnień i uczuleń oraz zwiększają odporność skóry na czynniki zewnętrzne. Przeciwdziałają one powstawaniu cellulitu, gromadzeniu się tkanki tłuszczowej oraz mają pozytywny wpływ na prawidłowe krążenie krwi i limfy.
Wikipedia
wrodzona choroba przemiany materii objawiająca się brakiem enzymu rozkładającego cukry złożone, co skutkuje uszkodzeniem narządów wewnętrznych i groteskowym wyglądem; maszkaronizm, gargoilizm, MPS
SJP.pl
Mukopolisacharydoza (MPS) – bardzo rzadko występująca choroba przemiany materii, dziedziczna i trudna do zdiagnozowania. Występuje raz na 100 tysięcy urodzeń. Jej przyczyną jest wada metabolizmu, polegająca na gromadzeniu się w organizmie mukopolisacharydów, które uszkadzają komórki i narządy ciała. W efekcie prowadzi to do wyniszczenia niemal całego organizmu dziecka.
Wikipedia
biopolimer kwasu muraminowego wchodzący w skład ścian komórkowych bakterii; mukopeptyd, mukoid
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. oportunistyczna choroba grzybicza wywoływana przez grzyby z rzędu nazwa systematyczna|Mucorales|ref=tak.;
Wiktionary
Mukormykoza, mukormikoza (dawniej zygomykoza) – grzybica oportunistyczna wywołana przez grzyby z rzędu Mucorales (najczęściej z gatunku Rhizopus arrhizus). Występuje głównie u osób przewlekle chorych z obniżoną odpornością (są to najczęściej osoby z przeszczepem komórek krwiotwórczych HSCT, z kwasicą ketonową w przebiegu cukrzycy).
Wikipedia
(1.1) war. mukormikoza; daw. zygomykoza, zygomikoza
Wiktionary
rodzina glonowców z rzędu sprzężniaków; Mucoraceae
SJP.pl
przedstawiciel rodziny glonowców z rzędu sprzężniaków
SJP.pl
ciężka choroba genetyczna objawiająca się zwiększoną lepkością śluzu wydzielanego przez gruczoły; marskość torbielowata trzustki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba objawiająca się zwiększoną lepkością śluzu wydzielanego przez gruczoły;
Wiktionary
Mukowiscydoza (zwłóknienie torbielowate, łac. mucoviscidosis, ang. cystic fibrosis, CF, mucoviscoidosis, mucoviscidosis) – wrodzona choroba uwarunkowana genetycznie polegająca na zaburzeniu wydzielania przez gruczoły zewnątrzwydzielnicze.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dołączanie do obrazu wideo ścieżki audio, napisów i innych elementów
Wiktionary
łososiokształtna ryba zaliczana do podrodziny siejowatych
SJP.pl
Muksun (Coregonus muksun) – gatunek ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae), zaliczany do podrodziny siejowatych (Coregoninae).
Niekiedy bywa uważany za podgatunek pelugi. Prowadzone są próby jego aklimatyzacji i zasiedlenia w wodach polskich.
Wikipedia
małż morski; omułek jadalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. rodzaj małża, omułek jadalny (nazwa systematyczna|Mytilus edulis|ref=tak.) lub omułek śródziemnomorski (nazwa systematyczna|Mytilus galloprovincialis|ref=tak.);
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: mulić
Wiktionary
(1.1) Czy są świeże mule?
Wiktionary
IPA: mul, AS: mul
Wiktionary
w buddyzmie: wrodzona właściwość natury jakiejś osoby
SJP.pl
Mula – gmina w Hiszpanii, w prowincji Murcja, w Murcji, o powierzchni 634,06 km². W 2011 roku gmina liczyła 16 968 mieszkańców.
Wikipedia
związany z mulatem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Mulatem, dotyczący Mulatów, Mulatek
Wiktionary
(1.1) Ten mulacki lumpenproletariat handlowy stawał się, ku oburzeniu władz portugalskich, coraz liczniejszy.
Wiktionary
rzecz. Mulat mos., Mulatka ż.
Wiktionary
rodzaj ssaków z podrodziny saren
SJP.pl
Mulak (Odocoileus) – rodzaj ssaków z podrodziny saren (Capreolinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Mularczyk – nazwisko.
Osoby o nazwisku Mularczyk:
Wikipedia
1. dawniej: rzemieślniczka zajmująca się murowaniem; murarka;
2. dawniej: murarstwo, zajęcie murarza; murarka;
3. dawniej: żona murarza; murarka;
4. rodzaj bułki;
5. porobnica mularka - gatunek pszczoły właściwej z rzędu błonkówek
SJP.pl
dawniej:
1. dotyczący murarza, murarstwa; murarski;
2. wolnomularski; masoński
SJP.pl
1. przestarzałe: murarstwo;
2. dawniej: masoneria
SJP.pl
1. dawniej: murarz;
2. dawniej: mason;
3. dawniej: poganiacz mułów;
4. środowiskowo: robotnik zatrudniony przy wydobywaniu mułu węglowego w kopalni;
5. regionalnie: zdun
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. murarz
(1.2) wolnomularz
Wiktionary
Mularz (z niem. maurer) – 1. członek masonerii (mularz, wolnomularz, mason). Od słowa „mularz” pochodzi nazwa ruchu wolnomularstwo (masoneria). Źródeł organizacyjnych masonerii należy doszukiwać się w korporacjach budowniczych średniowiecza, które grupowały wykwalifikowanych rzemieślników, głównie murarzy (mularzy) i kamieniarzy. W średniowiecznej Europie istniał elitarny i prestiżowy cech mularzy, zrzeszający wolnych rzemieślników wznoszących na zlecenie możnych gmachy katedr i kościołów. Rzemieślnicy wznoszący gmachy świątynne cieszyli się wieloma przywilejami, byli znacznie lepiej opłacani, a ich cech nie miał stałej siedziby. Jego członkowie swobodnie przemieszczali się po Europie w zależności od otrzymywanych zleceń. Stopniowo związki mularzy przekształcały się i zmieniały swój charakter, przeradzając się w ponadnarodowy ruch etyczno-solidarystyczny zorganizowany w struktury bractw i lóż – współczesne wolnomularstwo.
Wikipedia
pokryty mułem, zawierający muł; szlamowaty, błotnisty; mulisty
SJP.pl
potomek białej kobiety i czarnego mężczyzny lub białego mężczyzny i czarnej kobiety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) antrop. mieszaniec białej i czarnej rasy człowieka;
Wiktionary
Mulat – termin określający potomka mężczyzny odmiany białej i kobiety odmiany czarnej lub kobiety odmiany białej i mężczyzny odmiany czarnej.
Zarówno mulaci, jak i metysi oraz zambosi, to odmiany pośrednie, powstałe w wyniku wymieszania się odmian głównych.
Wikipedia
(1.1) W pracy mam trzech Mulatów i jednego Malgasza.
Wiktionary
IPA: ˈmulat, AS: mulat
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Mulatka ż.
:: zdrobn. Mulatek mos.
przym. mulacki
Wiktionary
→ Mulat
SJP.pl
Wikipedia
młody muł
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
model z gipsu, wosku itp., zachowujący kształt i budowę powierzchni przedmiotu; moulage
SJP.pl
warstwa słomy lub trocin umieszczona na glebie w celu jej ochrony przed chwastami i czynnikami atmosferycznymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. ogrod. pokrywa ochronna gleby, umieszczana na jej powierzchni głównie w celach ochronnych lub izolacyjnych;
Wiktionary
Mulcz – okrywa ochronna gleby, umieszczana na jej powierzchni głównie w celu zniwelowania niekorzystnych oddziaływań czynników siedliskowych. Jako mulczu używa się materii organicznej wyprodukowanej na polu: słomy, nieprzyoranych międzyplonów, skoszonej trawy lub niekwitnących chwastów.
Wikipedia
(1.1) Stosowanie mulczu wzbogaca glebę w materię organiczną.
Wiktionary
IPA: mult͡ʃ, AS: mulč
Wiktionary
czas. mulczować
przym. mulczujący
rzecz. mulczowanie n.
Wiktionary
(1.1) kompost, nawóz, międzyplon
Wiktionary
traktor stosowany do mulczowania w ramach konserwacji gleby
SJP.pl
przykrywać glebę między rzędami uprawianych roślin papą asfaltową, pasami papieru nieprzemakalnego, trocinami, kompostem lub słomą dla zabezpieczenia gleby przed niszczącym działaniem czynników atmosferycznych
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmulczować)
(1.1) stosować / nakładać mulcz
(1.2) rozdrabniać materiał organiczny lub nieorganiczny celem utworzenia mulczu
Wiktionary
(1.1) Mulczuj swój ogród warzywny, aby zatrzymać wilgoć.
(1.2) Mulczując trawę kosiarką mulczującą nie tracimy czasu na grabienie.
Wiktionary
IPA: mulˈt͡ʃɔvat͡ɕ, AS: mulčovać
Wiktionary
rzecz. mulcz m., mulczowanie n.
przym. mulczujący
Wiktionary
(1.1) nawozić
(1.2) rozdrabniać, mielić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) roln. ogrod. nakładanie / przygotowywanie mulczu
Wiktionary
Mulczowanie (ang. mulching) – pokrywanie powierzchni gleby między uprawianymi roślinami, w niektórych ujęciach wszelkimi materiałami ograniczającymi parowanie i wzrost chwastów, a według innych tylko materią organiczną, składającą się ze ściętych roślin uprawianych na zielony nawóz. Termin stosowany jest także do pozostawiania ściętych i rozdrobnionych roślin na łące lub trawniku.
Wikipedia
(1.1) Prawidłowe mulczowanie w miesiącach letnich sprawia, iż gleba jest chłodniejsza.
Wiktionary
IPA: ˌmult͡ʃɔˈvãɲɛ, AS: mulčovãńe
Wiktionary
przym. mulczujący
rzecz. mulcz m.
czas. mulczować
Wiktionary
(1.1) kompostowanie, mielenie, rozdrabnianie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, którego zadaniem jest przygotowywanie mulczu / mulczowanie
(1.2) używany jako mulcz
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: mulczować
Wiktionary
(1.1) Tę kosiarkę mulczującą można łatwo przekształcić w kosiarkę z koszem.
(1.2) Kompost jest zasadniczo najlepszym materiałem mulczującym do ogródków przydomowych.
Wiktionary
IPA: ˌmult͡ʃuˈjɔ̃nt͡sɨ, AS: mulčui ̯õncy
Wiktionary
rzecz. mulcz m., mulczowanie n.
czas. mulczować ndk.
Wiktionary
(1.1) mielący, rozdrabniający
Wiktionary
1. nierówność, wklęśnięcie terenu;
2. zagłębienie między śnieżnymi wypukłościami na trasie narciarskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Niemczech, lewostronny dopływ Łaby;
Wiktionary
Nazwy geograficzne
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Mulda ż.
* niemiecki: (1.1) Mulde
* słowacki: (1.1) Mulda ż.
źródła.
== Mulda (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Mulda
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) Mulda ż.
* niemiecki: (1.1) Mulde
* słowacki: (1.1) Mulda ż.
źródła.
== Mulda (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. Mulda
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ssać
Wiktionary
potrawa z małży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gastr. kulin. spoż. potrawa z omułków
forma rzeczownika.
(2.1) Ms. lp. od: muł
Wiktionary
Iran:
Norwegia:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) W restauracji zamówiliśmy mule w białym winie.
Wiktionary
IPA: ˈmulɛ, AS: mule
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mulić.
Wiktionary
rzecz. zmulenie n.
czas. mulić ndk., zmulić ndk.
Wiktionary
czerwona tkanina używana przez matadora w końcowej fazie korridy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. kawałek czerwonej tkaniny przymocowanej do krótkiej pałeczki, używany przez matadora w końcowej fazie korridy w celu drażnienia byka;
Wiktionary
Muleta – kawałek czerwonej materii przymocowanej do krótkiej pałeczki, używany podczas korridy, czyli walki z bykiem. Matador w czasie faeny używa mulety zamiast peleryny, drażniąc tym byka.
Wikipedia
(1.1) Kiedy byk jest już zmęczony, występuje matador […]. Unika rogów, myląc byka ruchami małej mulety.
Wiktionary
IPA: muˈlɛta, AS: muleta
Wiktionary
1. jeden z rodzajów australijskiego scrubu;
2. mulga zwyczajna - gatunek węża z rodziny zdradnicowatych; czarnica zwyczajna
SJP.pl
Mulga – jeden z rodzajów australijskiego scrubu, zajmujący ok. 20% powierzchni suchej części kraju. Są to mocno splątane zarośla (sięgające wys. do 3 m), których głównym składnikiem są akacje gatunku Acacia aneura. Tą formację roślinną można spotkać we wszystkich kontynentalnych stanach Australii z wyjątkiem Wiktorii. Duży obszar mulgi znajduje się w południowo-zachodnim Queensland.
Wikipedia
rodzaj torbaczy z rodziny niełazowatych
SJP.pl
Mulgara (Dasycercus) – rodzaj ssaków z podrodziny niełazów (Dasyurinae) w obrębie rodziny niełazowatych (Dasyuridae).
Wikipedia
właściwy mułowi (zwierzęciu), np. mule uszy; mułowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. związany z mułem, dotyczący muła (zwierzęcia)
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: mulić
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. mulnik mos., mulica ż.
Wiktionary
1. potocznie: działać bardzo wolno;
2. potocznie: czuć się osłabionym, sennym;
3. oblepiać, pokrywać mułem; zamulać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pot. powodować lub odczuwać otępienie
(1.2) pot. powodować lub odczuwać mdłości
(1.3) pot. o elektronice: działać zbyt wolno
czasownik zwrotny niedokonany mulić się
(2.1) pot. o elektronice: działać zbyt wolno
Wiktionary
(1.1) Piwo „muli”. Tak niektórzy uważają. To prawda?
(1.2) Muli mnie w brzuchu, siedzi mi coś na gardle jakbym miała zwymiotować.
(1.3) Komputer i internet mi strasznie mulą.
(2.1) Laptop muli się po włączeniu, po restarcie działa dobrze. O co chodzi?
Wiktionary
IPA: ˈmulʲit͡ɕ, AS: mulʹić
Wiktionary
rzecz. muł m., mulenie
przym. mułowy, mulisty
Wiktionary
samica muła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica muła
Wiktionary
IPA: muˈlʲit͡sa, AS: mulʹica
Wiktionary
rzecz. muł m., mulątko n., mulnik m.
przym. muli, mułowy, mułowaty
Wiktionary
grube, kolorowe nici do wyszywania
SJP.pl
Wikipedia
zgrubienie od: muł
SJP.pl
pokryty szlamem, zawierający muł; zamulony, błotnisty, zaszlamiony
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pokryty mułem, mający konsystencję mułu, zawierający w sobie muł
Wiktionary
(1.1) W rwącej, mulistej wodzie nie miała żadnych szans, było jedynie kwestią czasu, aby zdrętwiałe palce puściły pień, dlatego Peter trzymał ją jedną ręką.
Wiktionary
rzecz. muł mrz., mulistość ż.
przym. mułowy
czas. mulić ndk.
Wiktionary
(1.1) szlamowaty, błotnisty
Wiktionary
mieszanina tlenków glinu, tytanu i krzemu, surowiec w produkcji cegły ogniotrwałej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) miner. bud. minerał odporny na wysokie temperatury, wykorzystywany do produkcji ceramicznych materiałów ogniotrwałych
Wiktionary
(1.1) Cegły mulitowe odnoszą się do wysokoglinowych materiałów ogniotrwałych z mulitem jako główną fazą krystaliczną.
Wiktionary
przym. mulitowy
Wiktionary
(1.1) mullit
Wiktionary
ziemia iłowata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. gw-pl|Śląsk Cieszyński. żętyca
Wiktionary
Müller – najpopularniejsze niemieckie nazwisko, nosi je około 1,5% ludności, w tłumaczeniu z języka niemieckiego oznacza młynarza.
Wikipedia
człowiek oferujący przewóz na mule
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba poworząca lub wodząca mułem
(1.2) właściciel, hodowca mułów
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. muł m., mulątko n., mulica ż.
przym. muli, mułowy, mułowaty
Wiktionary
mulisty (częściej);
1. pokryty mułem, pełen mułu
2. potocznie: powoli, opornie działający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. murarz
Wiktionary
wino z miodem - napój starożytnych Rzymian
SJP.pl
Niemcy:
Inne:
Wikipedia
miasto w Pakistanie
SJP.pl
Multan (pendżabski/saraiki/urdu: مُلتان) – miasto w środkowej części Pakistanu, w prowincji Pendżab, w dolinie rzeki Ćenab. Stolica dystryktu Multan.
W mieście rozwinął się przemysł bawełniany, wełniarski, chemiczny oraz spożywczy
Wikipedia
mieszkaniec Multan (regionu w Rumunii)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Multan
Wiktionary
rzecz. Multany nmos.
:: fż. Multanka ż.
przym. multański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Multan
Wiktionary
(1.1) Miasto zostało odbite przez Multan w XIII wieku.
Wiktionary
rzecz. Multany lm., multan m.
:: fż. Multanka ż.
Wiktionary
fletnia Pana; multanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Multan
Wiktionary
Multanka (biał. Мультанка; ros. Мультанка) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Holszany, około 25 km na południe od Oszmiany.
Wikipedia
(1.1) Przy drodze stała Multanka, sprzedająca sery i miód.
Wiktionary
rzecz. Multany lm., multan m.
:: fm. Multanin m.
Wiktionary
fletnia Pana; multanki
SJP.pl
Fletnia Pana (także syringa, syrynga, syrinks, gr. σῦριγξ syrinks, łac. syrinx; multanki) – instrument muzyczny zaliczany do grupy aerofonów wargowych oraz instrumentów dętych drewnianych.
Wikipedia
przymiotnik od: Multanu, Multan
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z Multanami, dotyczący Multan
Wiktionary
rzecz. Multany nmos., Multańczyk mos.
Wiktionary
historyczny region Rumunii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) stpol. geogr. Muntenia
(1.2) daw. geogr. Mołdawia
Wiktionary
Muntenia (staropol. Multany, kresy multańskie) – kraina historyczna w Rumunii stanowiąca wschodnią część Wołoszczyzny. Leży między Dunajem (na południu i wschodzie), Alutą (na zachodzie) i Karpatami. Graniczy z Oltenią, Mołdawią, Siedmiogrodem i Dobrudżą.
Wikipedia
(1.1) Ponoć w Multanach wynaleziono multanki.
(1.2) W Multanach bywał rzadko, częściej na Ukrainie.
Wiktionary
rzecz. multan m., Multanin mos., Multańczyk mos., Multanka ż., multanka ż.
przym. multański
Wiktionary
(1.1) Muntenia
(1.2) Mołdawia
Wiktionary
przedrostek
(1.1) zob. wielo-.
Wiktionary
licz. multum
Wiktionary
potocznie: współistnienie na określonym terytorium różnych kultur; multikulti, wielokulturowość, multikulturowość, multikulturalizm
SJP.pl
[czytaj: multitul] narzędzie wielofunkcyjne; multitool
SJP.pl
agent reprezentujący wiele firm
SJP.pl
marka detaliczna BRE Banku w latach 2001-2013
SJP.pl
mBank SA (w latach 1986–1999 Bank Rozwoju Eksportu SA, w latach 1999–2013 BRE Bank SA) – bank uniwersalny z siedzibą przy ul. Prostej 18 w Warszawie działający od 1986. W latach 2000–2013 mBank był marką handlową banku internetowego należącą do BRE Banku. Na koniec 2021 była to czwarta pod względem wartości aktywów instytucja finansowa w Polsce. Podstawą prawną utworzenia banku była uchwała Rady Ministrów PRL, na mocy której zadaniem banku było wspieranie rozwoju gospodarki w obszarze handlu zagranicznego oraz pozyskiwania dewiz przez przedsiębiorstwa krajowe. Jego akcjonariuszami były Skarb Państwa oraz Narodowy Bank Polski. Od 1992 mBank notowany jest na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. elektroniczna wersja podręcznika przeznaczona do wyświetlania na ekranie lub tablicy interaktywnej, wzbogacona o elementy multimedialne, czasem także o ćwiczenia interaktywne
Wiktionary
(1.1) Aby korzystać z multibooka potrzebny jest komputer i projektor multimedialny lub komputer oraz tablica interaktywna z projektorem multimedialnym.
Wiktionary
(1.1) podręcznik multimedialny
Wiktionary
[czytaj: multikar] nieduży samochód ciężarowy marki Multicar; multikar
SJP.pl
Multicar – niemiecki producent mikrosamochodów ciężarowych i komunalnych z siedzibą w Waltershausen w Turyngii.
Wikipedia
[czytaj: multikuker] wielofunkcyjne, kuchenne urządzenie elektryczne
SJP.pl
SJP.pl
Interdyscyplinarność – rodzaj współpracy naukowej, w której naukowcy, stosując typowe dla swoich dyscyplin metody badawcze, starają się doprecyzować wstępnie sformułowany problem. W wyniku działań interdyscyplinarnych powstaje specyficzna nowa wiedza, przedstawiająca podejście odmienne od podejść reprezentowanych przez dziedziny, na których się opiera.
Interdyscyplinarne badania naukowe są prowadzone w różnych dziedzinach (przykłady: kognitywistyka, polemologia i wiele innych).
Wikipedia
związany lub dotyczący wielu dziedzin życia (zazwyczaj nauki) jednocześnie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skupiający przedsiębiorstwa dostarczające różne rodzaje energii
Wiktionary
(1.1) Opozycja sprzeciwia się budowie silnego koncernu multienergetycznego.
Wiktionary
przym. energetyczny
Wiktionary
obejmujący osoby należące do wielu różnych kultur lub narodów; wieloetniczny
SJP.pl
wieloogniskowy; progresywny
SJP.pl
uogólnienie pojęcia funkcji poprzez dopuszczenie przyporządkowania każdemu elementowi dziedziny więcej niż jednego elementu przeciwdziedziny
SJP.pl
Multifunkcja lub funkcja wielowartościowa – uogólnienie pojęcia funkcji poprzez dopuszczenie przyporządkowania każdemu elementowi dziedziny więcej niż jednego elementu przeciwdziedziny. Z drugiej strony, pojęcie to definiuje się jako szczególny przypadek pewnego rodzaju funkcji.
Wikipedia
mogący pełnić wiele funkcji; wielofunkcyjny, polifunkcyjny
SJP.pl
graf, w którym mogą występować krawędzie wielokrotne (powtarzające się) oraz pętle
SJP.pl
Multigraf, także pseudograf – graf, w którym mogą występować:
Wikipedia
człowiek potrafiący grać na wielu instrumentach, wszechstronnie uzdolniony muzycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk grający na wielu instrumentach
Wiktionary
Multiinstrumentalista – muzyk, który w stopniu bardzo dobrym opanował grę na więcej niż jednym instrumencie muzycznym.
Wikipedia
(1.1) Później wystąpił ludowy multiinstrumentalista z Istebnej.
Wiktionary
rzecz.
:: fż. multiinstrumentalistka ż.
przym. instrumentalny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta grająca na wielu instrumentach
Wiktionary
(1.1) Przed koncertem wystąpiła ludowa multiinstrumentalistka z Murzasichla.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. multiinstrumentalista m.
przym. instrumentalny
Wiktionary
nieduży samochód ciężarowy marki Multicar; multicar
SJP.pl
budynek, w którym znajduje się wiele sal kinowych; multipleks
SJP.pl
Multikino – sieć kin wielosalowych powstała jako joint venture pomiędzy UCI a grupą ITI w 1995 roku.
Wikipedia
dodatkowe konto internetowe w jakimś serwisie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środ. inform. konto zakładane na pewnym serwisie (np. portalu społecznościowym, w grze sieciowej itp.) przez użytkownika, który posiada na nim już inne konto, często wbrew regulaminowi tego serwisu
Wiktionary
(1.1) Chcę zminimalizować multikonta ponieważ duża ich ilość zachwieje serwisem, który w założeniach ma się utrzymywać sam dzięki prawdziwym użytkownikom.
Wiktionary
potocznie: współistnienie na określonym terytorium różnych kultur; multi-kulti, wielokulturowość, multikulturowość, multikulturalizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. multikulturalizm, wielokulturowość
przymiotnik
(2.1) pot. wielokulturowy
przysłówek sposobu
(3.1) pot. multikulturowo
Wiktionary
(2.1) wielokulturowy, multikulturowy
Wiktionary
współistnienie na określonym terytorium różnych kultur; multi-kulti, multikulti, wielokulturowość, multikulturowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. socjol. doktryna lub idea społeczno-polityczna postulująca równorzędność kultur w społeczeństwach posiadających różnorodność etniczną, religijną itd., zamieszkujących to samo państwo, teren; także.: przenikanie się tych kultur, przy zachowaniu odrębności
Wiktionary
Wielokulturowość (ang. multiculturalism) – obecność wielu różnorodnych kultur w obrębie jednego państwa lub polityka państwa wobec różnorodności kulturowej. Termin ma z jednej strony charakter opisowy, odnosi się do stanu faktycznego w wielu państwach, np. w Kanadzie, polegającego na istnieniu wielu różnych grup kulturowych, narodowych i religijnych w obrębie jednego państwa. Z drugiej strony wielokulturowość odnosi się do polityk prowadzonych przez państwa w celu wspierania i integrowania różnorodnych kultur funkcjonujących w obrębie jednego państwa (sens normatywny).
Wikipedia
przym. multikulturalistyczny
przysł. multikulturalistycznie
rzecz. multikulturowość ż.
Wiktionary
(1.1) pot. multi-kulti, multikulti
Wiktionary
współistnienie na określonym terytorium różnych kultur; multi-kulti, multikulti, wielokulturowość, multikulturalizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co multikulturowe
Wiktionary
rzecz. multikulturalizm m.
przym. multikulturowy
Wiktionary
(1.1) wielokulturowość
Wiktionary
łączący w sobie cechy co najmniej dwóch kultur; wielokulturowy
SJP.pl
Wikipedia
książkowo: dotyczący wielu stron, odnoszący się do większej liczby osób lub podmiotów; wielostronny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) urz. dotyczący wielu stron, podmiotów czegoś
Wiktionary
rzecz. multilateralizm mrz.
przysł. multilateralnie
Wiktionary
(1.1) wielostronny
Wiktionary
zawodnik odznaczony kilkoma medalami, zdobywca kilku medali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. zawodnik będący zdobywcą wielu medali zawodów sportowych najwyższej rangi
Wiktionary
rzecz. multimedalistka ż.
Wiktionary
zawodniczka odznaczona kilkoma medalami, zdobywczyni kilku medali
SJP.pl
rodzaj środka przekazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) media stanowiące połączenie kilku różnych form przekazu informacji np.: tekstu, dźwięku, grafiki, animacji, wideo;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. multimedialność ż.
przym. multimedialny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) multimedia
* bułgarski: (1.1) мултимедия ż.
* esperanto: (1.1) plurmedio, multimedioj
* interlingua: (1.1) multimedia
* niemiecki: (1.1) Multimedia
* węgierski: (1.1) multimédia
źródła.
== multimedia (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vininn126-multimedia.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. multimedia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌmultʲĩˈmɛdʲja, AS: multʹĩmedʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. multimedialność ż.
przym. multimedialny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. multimedialność ż.
przym. multimedialny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) multimedia
* bułgarski: (1.1) мултимедия ż.
* esperanto: (1.1) plurmedio, multimedioj
* interlingua: (1.1) multimedia
* niemiecki: (1.1) Multimedia
* węgierski: (1.1) multimédia
źródła.
== multimedia (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vininn126-multimedia.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. multimedia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co multimedialne
Wiktionary
przym. multimedialny
rzecz. multimedia nmos.
Wiktionary
1. wykorzystujące połączenie różnych form przekazu np. tekstu, dźwięku, grafiki, animacji, wideo;
2. służący do takiego przekazu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykorzystujący multimedia, zrobiony z wykorzystaniem multimediów, łączący w sobie różne środki audiowizualne
Wiktionary
(1.1) Głównym zadaniem McFrenda jest zarządzanie bazą plików multimedialnych zgromadzonych na komputerze.
Wiktionary
IPA: ˌmultʲĩmɛˈdʲjalnɨ, AS: multʹĩmedʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. medium n., multimedialność ż., multimedia nmos.
Wiktionary
rodzaj środka przekazu
SJP.pl
miernik elektryczny do pomiaru wielu różnych wielkości
SJP.pl
Miernik uniwersalny (multimetr) – zespolone urządzenie pomiarowe posiadające możliwość pomiaru różnych wielkości fizycznych. Termin stosowany najczęściej w elektrotechnice do opisania urządzenia zawierającego co najmniej: amperomierz, woltomierz, omomierz.
Wikipedia
posiadacz majątku o wartości wielu miliardów
SJP.pl
1. posiadaczka wielu miliardów złotych, dolarów itp.;
2. posiadaczka wielkiego majątku; kobieta bardzo bogata; bogaczka
SJP.pl
posiadacz majątku o wartości wielu milionów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) mężczyzna, który posiada wielomilionowy majątek
Wiktionary
rzecz.
:: fż. multimilionerka ż.
Wiktionary
1. posiadaczka wielu milionów złotych, dolarów itp.;
2. posiadaczka wielkiego majątku; kobieta bardzo bogata; bogaczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która posiada wielomilionowy majątek
Wiktionary
rzecz. multimilioner m.
Wiktionary
dotyczący lub reprezentujący wiele narodów; wielonarodowy
SJP.pl
zgrzewka zawierająca kilka jednostek danego produktu, np. piwa, wody mineralnej; wielopak
SJP.pl
kilka usług oferowanych w jednym pakiecie
SJP.pl
samochód typu Fiat Multipla
SJP.pl
[czytaj: MULtiplejer] tryb rozgrywki w grach wideo, pozwalający na jednoczesny udział wielu graczy, zwykle przez internet; multiplejer
SJP.pl
Komputerowa gra wieloosobowa (ang. multiplayer video game) – rodzaj bądź tryb gry pozwalający na jednoczesną rozgrywkę wielu graczy w tej samej grze komputerowej.
Zwykle gracze ze sobą rywalizują, choć istnieje mnogość odmian trybów (w zależności od profilu danej gry) pozwalających na grę niezależną (bezkolizyjne wyścigi na czas) czy współpracę. Istnieją również tryby łączone, np. rywalizacja połączona ze współpracą (gra drużynowa).
Wikipedia
tryb rozgrywki w grach wideo, pozwalający na jednoczesny udział wielu graczy, zwykle przez internet; multiplayer
SJP.pl
1. budynek, w którym znajduje się wiele sal kinowych; multikino, gigapleks, gigaplex;
2. zestaw kanałów telewizyjnych transmitowanych w technologii cyfrowej na jednym paśmie częstotliwości;
3. system telegraficzny umożliwiający równoległą transmisję wielu sygnałów na jednym kanale łączności
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. urządzenie pozwalające na przesyłanie kilku sygnałów w jednym kanale przez przełączanie pomiędzy ich źródłami;
Wiktionary
Multiplekser (w skrócie MUX) – układ kombinacyjny, najczęściej cyfrowy, służący do wyboru jednego z kilku dostępnych sygnałów wejściowych i przekazania go na wyjście.
Multiplekser jest układem komutacyjnym (przełączającym), posiadającym k wejść informacyjnych (zwanych też wejściami danych x0, x1, …, xk-1, zazwyczaj jest ich 2n), n wejść adresowych (sterujących a0, a1, …, an-1) i jedno wyjście y. Posiada też wejście sterujące działaniem układu oznaczane jako S (wejście strobujące/zegarowe (Zegar (generator)), ang. strobe) lub e (ang. enable).
Wikipedia
(1.1) Multiplekser umożliwia zainstalowanie do szesnastu kamer, choć największy problem będzie z dostarczeniem ich sygnału do Straży Miejskiej.
Wiktionary
rzecz. multiplo n., multipleks m., multipleksacja ż.
czas. multipleksować ndk.
przym. multiplekserowy, multipleksowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z multiplekserem, dotyczący multipleksera
Wiktionary
rzecz. multiplekser m., multiplo n.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z multipleksem, dotyczący multipleksu
Wiktionary
rzecz. multipleks m., multiplo n., multiplekser mrz.
Wiktionary
1. grupa cząstek elementarnych wchodzących w skład jądra atomu, odznaczających się podobnymi właściwościami;
2. w łowiectwie: kilka trafnych strzałów z rzędu, oddanych przez jednego myśliwego
SJP.pl
Multipletowość – w mechanice kwantowej, odpowiada różnym stopniom degeneracji danego układu wieloelektronowego.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z multipletem, dotyczący multipletu
Wiktionary
rzecz. multiplet m., multiplo n.
Wiktionary
przestarzałe: mnożenie, pomnażanie; multyplikacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nazwa czynności lub faktu zwielokrotnienia ilości czegoś
Wiktionary
IPA: ˌmultʲiplʲiˈkat͡sʲja, AS: multʹiplʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. multiplo n., multiplikator m., multyplikator m., multiplikowanie n., multyplikowanie n., zmultiplikowanie n., zmultyplikowanie n., multiplikatywność ż., demultiplikacja ż.
czas. multiplikować ndk., multyplikować ndk., zmultiplikować dk., zmultyplikować dk.
przym. muliplikacyjny, multiplikatywny, multiplikacyjny
przysł. multiplikatywnie
Wiktionary
(1.1) mnożenie, pomnażanie, multiplikowanie, zwielokrotnianie; przest. multyplikacja
Wiktionary
→ multiplikacja; multiplikatywny, mnożący, powielający
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z multiplikacją, dotyczący multiplikacji
Wiktionary
rzecz. multiplo n., multiplikacja ż.
Wiktionary
1. urządzenie do zwiększania ciśnienia płynu (cieczy, gazu) dostarczonego przez pompę lub akumulator hydrauliczny;
2. przekładnia zwiększająca obroty wału napędzanego w stosunku do obrotów wału napędzającego;
SJP.pl
Multiplikator – rodzaj kołowrotka wędkarskiego o ruchomej szpuli. Wyewoluował ze starych kołowrotków z ruchomą szpulą. Dzisiejsze multiplikatory to wysoce zaawansowane technicznie kołowrotki o znacznych przełożeniach, nawet ponad 7:1, wielotarczowych hamulcach typu gwiazda, odśrodkowych, magnetycznych lub elektronicznych hamulcach, których zadaniem jest ograniczenie prędkość obrotu szpuli w pierwszej fazie rzutu, licznikami wysnutej żyłki itp.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z multiplikatorem, dotyczący multiplikatora
Wiktionary
rzecz. multiplikator m., multiplo n.
Wiktionary
będący wynikiem mnożenia czynników; multiplikacyjny
SJP.pl
przestarzale: mnożyć; multyplikować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozmnażanie lub pomnażanie czegoś
Wiktionary
rzecz. multiplo n., multiplikacja ż., multiplikator m.
czas. multiplikować ndk.
Wiktionary
(1.1) multiplikacja, zwielokrotnianie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) numizm. moneta o niejednostkowej, zwielokrotnionej wartości, większa od obiegowej, często kolekcjonerska lub okolicznościowa
(1.2) szt. oryginalne dzieło sztuki powstałe w rezultacie powielenia obiektu wzorcowego albo stworzone przez artystę seryjnie
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
(1.1) moneta obiegowa
hiperonimy.
(1.1) moneta
(1.2) dzieło sztuki
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. multipla ż., multiplikacja ż., multiplikowanie n., zmultiplikowanie n., multiplikator m., multipletowość ż., multiplekser m., demultiplekser m., demultiplikowanie n., zdemultiplikowanie n., multiplicatio n., multipleksowanie n., multipleksacja ż., multipleks m., multiplikatywność ż.
czas. multiplikować ndk., zmultiplikować dk., multipleksować ndk., demultiplikować ndk., zdemultiplikować dk.
przym. multiplikacyjny, multiplikatorowy, multipletowy, multiplikatywny, multipleksowy, multiplekserowy, demultiplekserowy
przysł. multiplikatywnie
frazeologia.
etymologia.
etym2|łac|multiplico|multiplicare. → mnożyć
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== multiplo (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mat. wielokrotność
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. multipla ż., multiplikacja ż., multiplikowanie n., zmultiplikowanie n., multiplikator m., multipletowość ż., multiplekser m., demultiplekser m., demultiplikowanie n., zdemultiplikowanie n., multiplicatio n., multipleksowanie n., multipleksacja ż., multipleks m., multiplikatywność ż.
czas. multiplikować ndk., zmultiplikować dk., multipleksować ndk., demultiplikować ndk., zdemultiplikować dk.
przym. multiplikacyjny, multiplikatorowy, multipletowy, multiplikatywny, multipleksowy, multiplekserowy, demultiplekserowy
przysł. multiplikatywnie
Wiktionary
antonimy.
(1.1) moneta obiegowa
hiperonimy.
(1.1) moneta
(1.2) dzieło sztuki
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. multipla ż., multiplikacja ż., multiplikowanie n., zmultiplikowanie n., multiplikator m., multipletowość ż., multiplekser m., demultiplekser m., demultiplikowanie n., zdemultiplikowanie n., multiplicatio n., multipleksowanie n., multipleksacja ż., multipleks m., multiplikatywność ż.
czas. multiplikować ndk., zmultiplikować dk., multipleksować ndk., demultiplikować ndk., zdemultiplikować dk.
przym. multiplikacyjny, multiplikatorowy, multipletowy, multiplikatywny, multipleksowy, multiplekserowy, demultiplekserowy
przysł. multiplikatywnie
frazeologia.
etymologia.
etym2|łac|multiplico|multiplicare. → mnożyć
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== multiplo (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mat. wielokrotność
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) anizkoitz
Wiktionary
w fizyce: przestrzenny, symetryczny układ biegunów magnetycznych lub elektrycznych, wytwarzających pole o zerowej dywergencji ; dipol, kwadrupol lub oktupol
SJP.pl
1. publikowanie ogłoszeń jednocześnie na wielu portalach internetowych;
2. zamieszczanie kolejno kilku postów na tej samej stronie internetowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. wielokrotne powracanie do wsześniejszego procederu przez skazanego
Wiktionary
rzecz. recydywa ż.
Wiktionary
wielokrotny recydywista
SJP.pl
relacja z wielu jednocześnie rozgrywanych meczów
SJP.pl
[czytaj: multirum]
1. system nagłośnienia wnętrz domów, mieszkań itp., w skład którego wchodzi serwer muzyczny wraz z kompletem głośników, panelem sterowania i wzmacniaczami;
2. odbiór telewizji cyfrowej na kilku odbiornikach w ramach jednego abonamentu
SJP.pl
Multiroom (nagłośnienie wielostrefowe) − kompleksowe systemy nagłośnienia wnętrz (np. domów, mieszkań). Polegają na połączeniu wszystkich pomieszczeń systemem przekaźników i kabli (stosowane także połączenia bezprzewodowe), w jeden system audio.
Wikipedia
bezpieczna szafka wspierająca obsługę kasjerską w placówkach bankowych
SJP.pl
wykonywanie wielu skanowań jednocześnie
SJP.pl
osoba potrafiąca wykonywać poprawnie wiele czynności jednocześnie; człowiek wielozadaniowy
SJP.pl
umiejętność poprawnego wykonywania wielu czynności jednocześnie; wielozadaniowość
SJP.pl
Wielozadaniowość – cecha systemu operacyjnego umożliwiająca równoczesne wykonywanie więcej niż jednego procesu (programu). Zwykle za poprawną realizację wielozadaniowości odpowiedzialne jest jądro systemu operacyjnego.
Wikipedia
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający zastosowanie, odniesienie do wielu okresów czasu
(1.2) muz. mający jedną linię rytmu melodycznego ale wiele rodzajów tempa
Wiktionary
rzecz. multitemporalność ż.
przym. multitemporalnie
Wiktionary
[czytaj: multitul] narzędzie wielofunkcyjne; multi-tool
SJP.pl
samochód typu Volkswagen Multivan
SJP.pl
mający wiele różnych wartości, znaczeń, zastosowań, zalet; poliwalentny
SJP.pl
hipotetyczny zbiór wszystkich uniwersów, popularny w komiksach; wieloświat
SJP.pl
Wikipedia
Multiwibrator – układ elektroniczny, zrealizowany w oparciu o przekaźniki elektromechaniczne, lampy (w tym neonówki), tranzystory, diody tunelowe bądź inne elementy przełączające, posiadający dwa lub więcej stanów równowagi trwałej bądź nietrwałej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. preparat zawierający szereg rozmaitych witamin, koniecznych do właściwego rozwoju i funkcjonowania organizmu człowieka
Wiktionary
przym. multiwitaminowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) farm. o preparacie, leku, artykule spożywczym itp.: zawierający szereg rozmaitych witamin, koniecznych do właściwego rozwoju i funkcjonowania organizmu człowieka
Wiktionary
rzecz. multiwitamina ż.
Wiktionary
zbiór borelowski: uogólnienie pojęcia zbioru, w którym w odróżnieniu od klasycznych zbiorów jeden element może występować wiele razy
SJP.pl
Multizbiór (także wielozbiór, ang. multiset) – uogólnienie pojęcia zbioru, w którym w odróżnieniu od klasycznych zbiorów jeden element może występować wiele razy. Nie jest jednak dana żadna ich kolejność i tym multizbiór różni się od krotki.
Wikipedia
bardzo dużo, mnóstwo; miriada, mrowie, zatrzęsienie
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) duża ilość czegoś
Wiktionary
(1.1) Podobnych zagadek było i jest w Chuzestanie multum, bowiem na terenie tej prowincji krzyżują się interesy wielu grup o rozmaitej proweniencji.
Wiktionary
IPA: ˈmultũm, AS: multũm
Wiktionary
temsłow. multi-
Wiktionary
(1.1) mnóstwo, pot. kupa, reg. pozn. wuchta.
Wiktionary
dawniej: mnożenie, pomnażanie; multiplikacja
SJP.pl
Mnożenie – wspólna nazwa różnych funkcji matematycznych definiowanych osobno; ich najprostszym przykładem jest mnożenie liczb naturalnych – wielokrotne dodawanie liczby do siebie samej. Wynik mnożenia to iloczyn, a mnożone elementy to czynniki, przy czym pierwszy czasem jest znany jako mnożna, a drugi jako mnożnik.
Wikipedia
dawniej:
1. urządzenie do zwiększania ciśnienia płynu (cieczy, gazu) dostarczonego przez pompę lub akumulator hydrauliczny; multiplikator;
2. przekładnia zwiększająca obroty wału napędzanego w stosunku do obrotów wału napędzającego; multiplikator;
3. czynnik mnożący, potęgujący coś
SJP.pl
dawniej: mnożyć; multiplikować
SJP.pl
czasownik przechodni
(1.1) stpol. wykonywać mnożenie
(1.2) przest. mnożyć, pomnażać, powiększać
Wiktionary
(1.2) … karę jeśli J. W. Pan (= Jaśnie Wielmożny Pan) za zbyt małą uznasz, wedle swej pańskiej woli multyplikować możesz.
Wiktionary
IPA: ˌmultɨplʲiˈkɔvat͡ɕ, AS: multyplʹikovać
Wiktionary
rzecz. przest. multyplikacja, multiplikacja, przest. multyplikowanie, multiplikowanie, przest. multyplikator, multiplikator (zob. multi-.)
czas. multiplikować ndk., przest. zmultyplikować dk., zmultiplikować dk.
Wiktionary
(1.1) mnożyć
(1.2) zwiększać, powiększać, mnożyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|multyplikować.
Wiktionary
IPA: ˌmultɨplʲikɔˈvãɲɛ, AS: multyplʹikovãńe
Wiktionary
czas. multyplikować
rzecz. multiplikacja ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z osobą Mulviusa lub jego rodziną
Wiktionary
(1.1) Według przekazu Euzebiusza z Cezarei przed bitwą przy moście Mulwijskim Konstantyn miał wizję, która pozwoliła mu odnieść zwycięstwo.
Wiktionary
miasto w Indiach; Bombaj
SJP.pl
Wikipedia
→ Mumbaj
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mumbajem, dotyczący Mumbaju
Wiktionary
rzecz. Mumbaj mrz.
Wiktionary
(1.1) bombajski
Wiktionary
1. zwłoki uchronione przed rozkładem w sposób naturalny lub w wyniku zabiegów konserwujących;
2. potocznie: osoba chuda, wychudzona;
3. potocznie: osoba bez energii, małomówna;
4. potocznie: śpiwór dopasowany do sylwetki człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwłoki zabezpieczone przed rozkładem;
Wiktionary
Mumia – zmumifikowane naturalnie lub celowo zabalsamowane ciało człowieka lub zwierzęcia.
Nazwę wywodzi się z arabskiego słowa pochodzenia perskiego mumija, oznaczającego „smołę”, a właściwie bitumin, czyli substancję, którą (jak uważano do niedawna) starożytni Egipcjanie nasączali bandaże mumii. Najnowsze badania dowiodły jednak, iż wiele mumii egipskich nie zawierało bitumu, a tylko żywice, które sczerniały, jedynie przypominając bitumin.
Wikipedia
(1.1) Gmach ten był największą skarbnicą Egiptu. W nim spoczywały mumie wielu sławnych faraonów, znakomitych kapłanów (…)
Wiktionary
IPA: ˈmũmʲja, AS: mũmʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. mumifikacja ż., mumifikowanie n., zmumifikowanie n.
czas. mumifikować ndk., zmumifikować dk.
przym. mumijny, mumifikacyjny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zwłoki
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. mumifikacja ż., mumifikowanie n., zmumifikowanie n.
czas. mumifikować ndk., zmumifikować dk.
przym. mumijny, mumifikacyjny
frazeologia.
siedzieć jak mumia • zasuszona mumia
etymologia.
(1.1) etym|arab|مومية. (mūmiyyah) → smoła ziemna < etym|pers|mum. → wosk
uwagi.
tłumaczenia.
* albański: (1.1) mumje ż.
* angielski: (1.1) mummy
* arabski: (1.1) مومياء ż. (mūmiyāʾ), egipski موميا ż. (mūmiyā)
* azerski: (1.1) mumiya
* baskijski: (1.1) momia
* białoruski: (1.1) мумія ż. (mumija)
* bośniacki: (1.1) mumija ż.
* bułgarski: (1.1) мумия ż. (mumiya)
* chiński standardowy: (1.1) 木乃伊 (mùnǎiyī)
* chorwacki: (1.1) mumija ż.
* czeski: (1.1) mumie ż.
* duński: (1.1) mumie w.
* esperanto: (1.1) mumio
* estoński: (1.1) muumia
* fiński: (1.1) muumio
* francuski: (1.1) momie ż.
* galicyjski: (1.1) momia ż.
* gruziński: (1.1) მუმია (mumia)
* hindi: (1.1) मम्मी ż. (mam'mī)
* hiszpański: (1.1) momia ż.
* ido: (1.1) mumio
* indonezyjski: (1.1) mumi
* interlingua: (1.1) mumia
* irlandzki: (1.1) mumaí m.
* islandzki: (1.1) múmía ż., smyrlingur m.
* japoński: (1.1) furi|木乃伊|みいら.
* kaszubski: (1.1) mumijô ż.
* kataloński: (1.1) mòmia ż.
* kazachski: (1.1) мумия (mwmïya)
* koreański: (1.1) 미라 (mira)
* litewski: (1.1) mumija ż.
* luksemburski: (1.1) Mumie ż.
* łaciński: (1.1) mumia ż.
* łotewski: (1.1) mūmija ż.
* macedoński: (1.1) мумија ż. (mumija)
* niderlandzki: (1.1) mummie ż.
* niemiecki: (1.1) Mumie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) mumie m.
* norweski (nynorsk): (1.1) mumie m.
* nowogrecki: (1.1) μούμια ż. (moúmia)
* ormiański: (1.1) մումիա (mumia)
* perski: (1.1) مومیا (mumiyâ)
* portugalski: (1.1) múmia ż.
* rosyjski: (1.1) мумия ż.
* rumuński: (1.1) mumie ż.
* serbski: (1.1) мумија ż. (mumija)
* słowacki: (1.1) múmia ż.
* słoweński: (1.1) mumija ż.
* staroegipski: (1.1) 30px|link=scḥ (scḥ)
* szwedzki: (1.1) mumie w.
* tajski: (1.1) มัมมี่ (mạmmī̀)
* turecki: (1.1) mumya
* ukraiński: (1.1) мумія ż.
* urdu: (1.1) ممی ż. (mammī)
* węgierski: (1.1) múmia
* wietnamski: (1.1) xác ướp
* włoski: (1.1) mummia ż.
źródła.
== mumia (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mumia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. wysychanie narządów wewnętrznych i skóry zwłok znajdujących się przez długi okres czasu w suchym, gorącym środowisku, np. na pustyni; strupieszenie, strupieszczenie;
2. balsamowanie zwłok w celu uchronienia ich przed rozkładem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) samoistny proces wysychania zwłok
(1.2) proces konserwacji zwłok w celu zabezpieczenia przed rozkładem
(1.3) med. wysychanie obumarłych tkanek spowodowane zaburzeniem dopływu krwi
Wiktionary
Mumifikacja (łac. mumificatio) – proces konserwacji zwłok zapobiegający rozkładowi. Oprócz mumii ludzkich na całym świecie znajdowane są mumie zwierzęce (głównie w Egipcie), były one robione tak samo jak ludzkie. Cel ich powstania to oddawanie czci bogom.
Wikipedia
(1.2) Każda kultura, która stosowała mumifikację, miała własny, niepowtarzalny sposób jej wykonywania.
Wiktionary
rzecz. mumifikowanie n., zmumifikowanie n., mumia ż.
czas. mumifikować ndk., zmumifikować dk.
przym. mumifikacyjny
Wiktionary
(1.1) strupieszenie
(1.2) balsamowanie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mumifikacją, dotyczący mumifikacji
Wiktionary
(1.1) Archeolodzy odkryli warsztat mumifikacyjny na południe od Kairu.
Wiktionary
rzecz. mumia ż., mumifikacja ż., mumifikowanie n., zmumifikowanie n.
czas. mumifikować ndk., zmumifikować dk.
Wiktionary
człowiek zajmujący się mumifikowaniem zwłok
SJP.pl
zabezpieczać martwe ciało (bądź jego fragment) przed rozkładem poprzez mumifikację
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zmumifikować)
(1.1) robić mumię
czasownik zwrotny niedokonany mumifikować się (dk. zmumifikować się)
(2.1) ulegać mumifikacji
Wiktionary
(1.1) W Egipcie mumifikowano nie tylko ludzi, ale i zwierzęta.
(2.1) Ciała mumifikują się pod wpływem suchego i gorącego powietrza.
Wiktionary
rzecz. mumia ż., mumifikacja ż., mumifikowanie n., zmumifikowanie n.
czas. zmumifikować dk.
przym. mumifikacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kult. robienie mumii
(1.2) przen. sztuczne przedłużanie istnienia jakiegoś zwyczaju lub tradycji
Wiktionary
rzecz. mumia ż., mumifikacja ż., zmumifikowanie n.
czas. mumifikować ndk., zmumifikować dk.
przym. mumifikacyjny
Wiktionary
związany z mumią (zwłokami uchronionymi przed rozkładem w sposób naturalny lub w wyniku zabiegów konserwujących), np. całun mumijny
SJP.pl
młodzieżowo:
1. osoba niezdarna, nierozgarnięta;
2. osoba zaspana, przymulona
SJP.pl
dziecko z wrodzonymi wadami rozwoju, niezdolne do samodzielnego życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) liter. fikcyjne białe stworzenie, z rodziny trolli;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: mũˈmʲĩnɛk, AS: mũmʹĩnek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) uczn. dziadkowie
forma rzeczownika.
(2.1) M., B., W. lm. od: muminek
Wiktionary
Muminki (szw. Mumintrollen) – fikcyjne istoty o antropomorficznej budowie ciała (nieco podobne do hipopotamów, ale dwunożne), zamieszkujące pewną dolinę gdzieś w Finlandii, bohaterowie cyklu dziewięciu książek i dwudziestu dwóch komiksów fińskiej (piszącej po szwedzku) autorki Tove Jansson, oraz pięćdziesięciu dwóch komiksów brata Tove, Larsa Janssona. Pierwsza książka o Muminkach, Małe trolle i duża powódź, została opublikowana przez Tove Jansson w 1945 (pierwsza wersja powstała już zimą 1939 roku), a pierwszy komiks Mumintrollet och jordens undergång zaczął ukazywać się w częściach w 1947 roku w szwedzkojęzycznym lewicowym czasopiśmie „Ny Tid”.
Wikipedia
IPA: mũˈmʲĩnʲci, AS: mũmʹĩnʹḱi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. mineralna żywica o ciemnej barwie, której przypisuje się lecznicze właściwości;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) W. lp. od mumia
Wiktionary
Mumio (ang. shilajit, (sanskryt) शिलाजतु, śilājatu) – gęsta, kleista substancja o konsystencji podobnej do smoły, o barwie wahającej się między białą, a ciemnobrązową (ta druga jest pospolitsza), wydobywana głównie w Himalajach, Karakorum, na Wyżynie Tybetańskiej, na Kaukazie, w Ałtaju oraz górach regionu Gilgit-Baltistan. Używana jest w ajurwedzie, tradycyjnej medycynie indyjskiej.
Wikipedia
(1.1) Mumio powinno pomóc, regularnie stosowane leczy ze czterdzieści różnych chorób
Wiktionary
rzadko: mumifikować
SJP.pl
potocznie: chudy, bez życia, energii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. karnawałowa maskarada
(1.2) daw. rodzaj tkaniny
Wiktionary
IPA: ˈmũmʃãnt͡s, AS: mũmšãnc
Wiktionary
jadalny grzyb rodem z Azji podawany w orientalnych restauracjach; mung, grzyb mun, grzyb mung
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. produkt kulinarny, owocnik grzybów uszaka bzowego lub uszaka gęstowłosego, zwykle sprzedawany jako suszony
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) grzyb mun
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) grzyb
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== mun (język inari.) ==
wymowa.
znaczenia.
zaimek
(1.1) ja
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== mun (język inari.) ==
wymowa.
znaczenia.
zaimek
(1.1) ja
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) grzyb
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== mun (język inari.) ==
wymowa.
znaczenia.
zaimek
(1.1) ja
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w Jakucji; lewy dopływ Leny;
Wiktionary
Muna – wyspa w Indonezji na morzu Banda u południowo-wschodniego wybrzeża Celebes; powierzchnia 1704 km², ok. 300 tys. mieszkańców.
Od Celebes oddzielona cieśniną Tiworo. Powierzchnia wyżynna, (wysokość do 455 m n.p.m.). Uprawa ryżu, palmy kokosowej, sagowca, przypraw korzennych; rybołówstwo; eksploatacja lasów; główne miasto Raha.
Administracyjnie należy do prowincji Celebes Południowo-Wschodni; stanowi część dystryktu Muna.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: MÜNchałzen albo MINchałzen albo minCHAŁzen] nazwisko, m.in. Karl von Münchhausen (1720-1797) - baron niemiecki, podróżnik i awanturnik
SJP.pl
Dawna nazwa miejscowości:
Wikipedia
[czytaj: MÜNchałzeniada albo MINchałzeniada albo minCHAŁzeniada] łgarska opowieść
SJP.pl
[czytaj: manczkin] rasa kota o bardzo krótkich łapach, powstała w Luizjanie
SJP.pl
Munchkin – popularna niekolekcjonerska gra karciana stworzona przez Steve’a Jacksona, ilustrowana przez Johna Kovalica i wydana przez Steve Jackson Games. Jest parodią gier RPG, w zestawie podstawowym i jego rozszerzeniach – D&D, natomiast w późniejszych dodatkach wyśmiana zostaje po kolei większość popularnych systemów.
Wikipedia
język z grupy języków drawidyjskich; język mundajski
SJP.pl
Wikipedia
język mundajski - język z grupy języków drawidyjskich; munda
SJP.pl
zdrobnienie od: Edmund, Rajmund (imiona męskie)
SJP.pl
mistrzostwa świata w piłce nożnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. mistrzostwa świata, przede wszystkim w piłce nożnej
Wiktionary
Mistrzostwa świata w piłce nożnej, w Polsce nazywane również mundialem (hiszp. mundial – „światowy”) lub Pucharem Świata (ang. World Cup) – międzynarodowy turniej piłki nożnej, w którym biorą udział męskie reprezentacje narodowe federacji należących do FIFA. Pierwsze mistrzostwa odbyły się w 1930 roku w Urugwaju. Od tego czasu odbywają się co cztery lata, z wyjątkiem 1942 i 1946 roku, gdyż z powodu II wojny światowej nie odbywały się kongresy FIFA, na których podejmowano decyzję o organizacji turnieju (w 1946, na pierwszym po wojnie kongresie FIFA, wskazano, kto będzie organizatorem mistrzostw w 1950).
Wikipedia
(1.1) Dla Polaków pamiętny był mundial w 1982 roku, kiedy zajęli trzecie miejsce.
Wiktionary
IPA: ˈmũndʲjal, AS: mũndʹi ̯al
Wiktionary
przym. mundialowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) sport. związany z mundialem, dotyczący mundialu
Wiktionary
(1.1) Zapraszamy telewidzów na „Mundialowy wieczór” o godz. 21:30.
Wiktionary
rzecz. mundial mrz.
Wiktionary
Mundek z małżonką
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Mundka lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) babka, położna wiejska
Wiktionary
obowiązkowy strój członka formacji wojskowej, grupy zawodowej lub organizacji społecznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) charakterystyczny, regulowany przepisami ubiór członków jakiejś organizacji, grupy lub formacji – zwykle militarnej;
Wiktionary
Mundur, uniform – rodzaj jednolitego standaryzowanego ubioru używanego przez członków danej organizacji, stanowiący jednocześnie jej wyróżnik. Mundury (uniformy) noszone są przykładowo przez członków wojska, organizacji paramilitarnych, harcerskich, społecznych, służb mundurowych i medycznych, strażników, niektóre grupy zawodowe itp..
Wikipedia
(1.1) Serce struchlałego dziecka łomoce pod mundurem ułana i niewymowna trwoga żelaznymi obcęgi ściska piersi, gdy wchodzą tłumem szumnym w progi kościoła.
Wiktionary
IPA: ˈmũndur, AS: mũndur
Wiktionary
rzecz. umundurowanie n., mundurowy m., mundurówka ż., mundurowanie n.
:: zdrobn. mundurek n.
czas. umundurować ndk., umundurować dk.
przym. mundurowy, mundurówkowy
Wiktionary
(1.1) uniform
Wiktionary
1. regulaminowy ubiór ucznia lub członka organizacji młodzieżowej;
2. ekspresywnie: mundur;
3. ziemniaki w mundurkach - ziemniaki gotowane lub pieczone w łupinach i tak podane na stół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) strój harcerski lub szkolny
(1.2) przen. coś przypominającego strój mundurowy
Wiktionary
(1.1) Uczniowie w granatowych mundurkach chodzili do szkoły.
Wiktionary
rzecz. mundur mrz., mundurowy mos., mundurowanie n.
czas. mundurować ndk., umundurować dk.
przym. mundurowy
Wiktionary
(1.1) fartuszek
Wiktionary
badania nad historią mundurów; ogół wiadomości o mundurach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|mundurować.
Wiktionary
rzecz. umundurowanie n., mundur m., mundurek m., mundurówka ż., mundurowy m.
czas. mundurować ndk., umundurować dk.
przym. mundurowy
Wiktionary
policjant, agent lub wojskowy, którego służbowym strojem jest mundur
SJP.pl
potocznie:
1. ogół służb mundurowych w państwie;
2. w wojsku: kwota wypłacana okresowo żołnierzom na zakup nowego umundurowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. wojsk. okresowa kwota wypłacana żołnierzom na zakup nowego umundurowania
(1.2) pot. publ. ogół służb mundurowych w kraju
Wiktionary
IPA: ˌmũnduˈrufka, AS: mũndurufka
Wiktionary
rzecz. mundur mrz., mundurowy mos., mundurowanie n.
przym. mundurowy
Wiktionary
przymiotnik od: mundur
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z mundurem, dotyczący munduru
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. umundurowany policjant lub żołnierz
Wiktionary
IPA: ˌmũnduˈrɔvɨ, AS: mũndurovy
Wiktionary
rzecz. mundur mrz., mundurówka ż., mundurek mrz., umundurowanie n., mundurowanie n.
czas. mundurować ndk., umundurować dk.
przym. mundurówkowy
Wiktionary
znawca typów i historii mundurów
SJP.pl
związany z wiedzą o typach i historii mundurów
SJP.pl
wiedza o typach i historii mundurów
SJP.pl
rzadko: niezgrabny mundur
SJP.pl
symbol władzy królewskiej - złota kula z krzyżem; jabłko królewskie
SJP.pl
rodzaj z rodziny jeleniowatych; mały jeleń z lasów Azji; samce cechują się silnie rozwiniętymi, wystającymi z pyska górnymi kłami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Muntiacus|ref=tak., gatunek małego, azjatyckiego ssaka parzystokopytnego;
(1.2) ssak z gatunku mundżaków (1.1)
Wiktionary
Mundżak (Muntiacus) – rodzaj ssaków z podrodziny jeleni (Cervinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) dosł. związany z Mundżanem, dotyczący Mundżanu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język mundżański;
Wiktionary
rzecz. Mundżan mrz.
Wiktionary
zdrobnienie od: Edmund (imię męskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Edmund, Rajmund (imiona męskie); Mundek
SJP.pl
niewielki ssak drapieżny z podrodziny mangustowatych; mangusta
SJP.pl
Wikipedia
niewielki ssak drapieżny z podrodziny mangustowatych; mangusta
SJP.pl
Munga – miejscowość (tätort) w Szwecji, w regionie administracyjnym (län) Västmanland, w gminie Västerås.
Według danych Szwedzkiego Urzędu Statystycznego liczba ludności wyniosła: 241 (31 grudnia 2015), 272 (31 grudnia 2018) i 288 (31 grudnia 2019).
Wikipedia
1. ssak z rodziny wiwer, występujący w Afryce na południe od Sahary; mangusta pręgowana;
2. włókno wełniane niskiej jakości otrzymywane z pozyskiwanych wtórnie kawałków tkanin wełnianych
SJP.pl
Mungo (ang. Lake Mungo) – wyschnięte jezioro w południowo-zachodniej części Nowej Południowej Walii w Australii. Położone jest ok. 740 km na zachód od Sydney i 90 km na północny wschód od miejscowości Mildura. Jezioro wchodzi w skład Parku Narodowego Mungo i jest jednym z siedemnastu jezior w Regionie Wyschniętych Jezior Willandra, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
w Indiach: asceta, mędrzec hinduski; pustelnik
SJP.pl
Muni (sanskryt मुनि, „milczący”, od „mauna” – cisza) – termin określający mędrców pustelników i indyjskich ascetów.Mędrcy tego typu nie posiedli wiedzy o prawdzie istnienia na podstawie nauk tekstów, lecz poprzez samorealizację.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Muniakowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Słomniki.
Wikipedia
w państwie rzymskim: miasto mające samorząd
SJP.pl
Municypium (łac. municipium) – w starożytności był to teren położony w Italii, podbity przez Starożytny Rzym.
Municypia zawarły z Rzymem przymierze, dzięki któremu mogły się cieszyć częściową autonomią i tolerancją, w tym religijną, pod warunkiem udzielania Rzymowi określonej pomocy wojskowej i ograniczenia praw mieszkańców, np. zakazu głosowania i piastowania urzędów. Dozwolone były m.in. małżeństwa z obywatelami rzymskimi.
Wikipedia
przestarzałe: zarząd miejski lub gminny
SJP.pl
mający związek z zarządem miejskim; miejski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający związek z miastem lub jego samorządem
Wiktionary
IPA: ˌmũɲit͡sɨˈpalnɨ, AS: mũńicypalny
Wiktionary
rzecz. municypalność ż.
przysł. municypalnie
Wiktionary
(1.1) miejski, komunalny
Wiktionary
gmina w starożytnym Rzymie
SJP.pl
Municypium (łac. municipium) – w starożytności był to teren położony w Italii, podbity przez Starożytny Rzym.
Municypia zawarły z Rzymem przymierze, dzięki któremu mogły się cieszyć częściową autonomią i tolerancją, w tym religijną, pod warunkiem udzielania Rzymowi określonej pomocy wojskowej i ograniczenia praw mieszkańców, np. zakazu głosowania i piastowania urzędów. Dozwolone były m.in. małżeństwa z obywatelami rzymskimi.
Wikipedia
skorupiak występujący na dużych głębokościach w morzach klimatu subtropikalnego i tropikalnego
SJP.pl
Muniek – pierwszy album studyjny Muńka Staszczyka. Został wydany 15 marca 2010 roku przez wytwórnię muzyczną Sony Music. Nagrania dotarły do 3. miejsca lisy OLiS.
W lipcu 2010 roku pochodząca z płyty kompozycja „Święty” została nominowana do nagrody Superjedynki w kategorii „Przebój Roku”. Jednakże wokalista odmówił udziału w plebiscycie.
Wikipedia
potocznie, żartobliwie: mózg; zwykle w związku frazeologicznym: mieć kuku na muniu - być upośledzonym na umyśle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) żart. formacja ekspresywna od słowa "mózg" z formantem -unio
Wiktionary
IPA: ˈmũɲɔ, AS: mũńo
Wiktionary
(1.1) muńka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Nazwisko Munk może odnosić się do:
Wikipedia
francuski ser podpuszczkowy, produkowany z krowiego mleka, o aromatycznym zapachu i kwaskowym smaku
SJP.pl
Niemcy:
Francja:
Irlandia:
Wikipedia
→ Münster [czytaj: münsterski albo minsterski]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Münsterem, dotyczący Münsteru (miasta w Niemczech)
Wiktionary
1. rodzaj kiełzna zakładanego do pyska konia;
2. dawniej: część papierosa lub fajki trzymana w ustach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) połączone ze sobą metalowe drążki, wkładane do pyska narowistym koniom, służące do powodowania koniem; rodzaj kiełzna;
(1.2) stpol. daw. ustnik instrumentu muzycznego lub ustnik fajki
(1.3) stpol. daw. część zwijki papierosa albo część fajki, trzymana przez palacza w ustach
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Huon von Sagar mocno chwycił konia za wodze przy munsztuku.
(1.2) [...] przynajmniej w niedzielę i dni święte, co samo na wolą się daje, gdyż to dobrowolne rzeczy być mają, aby, gdy trębacz przez munsztuk rano da hasło, na [...]
(1.2) [...] wydano rozkaz, że za pierwszym cichym zatrąbieniem przez munsztuk wszyscy mają siadać na koń i stawać w gotowości.
(1.3) Paliła papierosy z długim munsztukiem, nauczyła się tego, jak sama mówiła, ze zmartwień, papierosy trochę na to pomagały.
Wiktionary
IPA: ˈmũw̃ʃtuk, AS: mũũ̯štuk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraina historyczno-geograficzna w południowej Rumunii;
Wiktionary
Muntenia (staropol. Multany, kresy multańskie) – kraina historyczna w Rumunii stanowiąca wschodnią część Wołoszczyzny. Leży między Dunajem (na południu i wschodzie), Alutą (na zachodzie) i Karpatami. Graniczy z Oltenią, Mołdawią, Siedmiogrodem i Dobrudżą.
Wikipedia
(1.1) Od trzech lat wakacje spędzamy w Muntenii.
Wiktionary
przym. munteński
Wiktionary
(1.1) stpol. Multany
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Muntenią, dotyczący Muntenii
Wiktionary
rzecz. Muntenia ż.
Wiktionary
Muntowo (niem. Muntowen, od 1938 Muntau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mrągowo.
W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Muntowo, po jej zniesieniu w gromadzie Mrągowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Nazwa miejscowości pochodzenia pruskiego od imienia Monte. We wsi są dwa duże głazy narzutowe tzw. Bliźniaki.
Wikipedia
[czytaj: mapet] typ lalki teatralnej stworzonej w 1955 roku przez amerykańskiego lalkarza, reżysera i scenarzystę Jima Hensona; muppet, mapet
SJP.pl
[czytaj: mapet] typ lalki teatralnej stworzonej w 1955 roku przez amerykańskiego lalkarza, reżysera i scenarzystę Jima Hensona; mapet, mupet
SJP.pl
grupa lalek poruszanych rękami ludzi, rozpowszechniona w latach siedemdziesiątych XX wieku w USA
SJP.pl
1. ogrodzenie, ściana, element budowli;
2. coś co utrudnia porozumienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. kamienna lub ceglana konstrukcja, np. ściany budynku
(1.2) archit. murowane ogrodzenie, zwykle kamienne
(1.3) sport. w piłce nożnej: zawodnicy ustawieni jeden obok drugiego tak, aby zasłonić drogę do bramki zawodnikowi wykonującemu rzut wolny
(1.4) przen. poglądy, odczucia dzielące lub izolujące ludzi
(1.5) meteorol. zwarte zachmurzenie
Wiktionary
Mur (z łac. mūrus) – rodzaj konstrukcji budowlanej, wykonanej z elementów ułożonych w uporządkowany sposób, zazwyczaj połączonych zaprawą budowlaną.
Mur powstaje w wyniku czynności murowania, osoba zajmująca się murowaniem to murarz.
Wikipedia
(1.1) Dom jest ogrodzony murem.
(1.1) Zwierciadło było wyższe niż normalny człowiek, utwierdzone w murze mocną dębową ramą. Obmacywaliśmy ją na wszystkie sposoby, próbowaliśmy wsunąć palce i paznokcie między nią a ścianę, ale zwierciadło ani drgnęło, jakby było częścią muru, kamieniem oprawionym w kamień.
(1.4) Wyrwij murom zęby krat
:: Zerwij kajdany, połam bat!
A mury runą, runą, runą,
i pogrzebią stary świat.
Wiktionary
IPA: mur, AS: mur
Wiktionary
rzecz. murarka ż., murarstwo n., murarz m., przedmurze n., podmurówka ż., obmurowanie n., murowanie n., podmurowywanie n., podmurowanie n., wymurowanie n., zamurowywanie n., zamurowanie n., pomurnik m.
:: zdrobn. murek m., mureczek m.
czas. murować ndk., podmurowywać ndk., podmurować dk., wymurować dk., zamurowywać ndk., zamurować dk.
przym. murowy, murowany, murarski
Wiktionary
(1.1) ściana
Wiktionary
potocznie: z całą pewnością, bez żadnej wątpliwości; na mur, na mur-beton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. pewność
Wiktionary
1. miasto we Hiszpanii;
2. miasto we Włoszech;
3. rzeka w Austrii, Słowenii i Chorwacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w południowej Austrii, wschodniej Słowenii, północnej Chorwacji i zachodnich Węgrzech; w dorzeczu Dunaju;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈmura, AS: mura
Wiktionary
rzecz. Prekmurje n., prekmurski mrz.
przym. prekmurski, medzimurski
Wiktionary
kamień o kształcie zbliżonym do równoległościanu i ostrych krawędziach, ciężarze poniżej 50 kg, uzyskiwany ze złoża metodami kamieniarskimi jak rozbijanie, klinowanie; kamień łupany
SJP.pl
rodzaj malowidła ściennego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. malowidło ścienne, najczęściej monumentalne, o charakterze artystycznym lub reklamowym;
Wiktionary
Mural – rodzaj malatury, nazwa pochodzenia hiszpańskiego oznaczająca w skrócie dzieło dekoracyjnego malarstwa ściennego, najczęściej monumentalne. Murale jako malarstwo ścienne pochodzi jeszcze z okresu prehistorii, były szczególnie rozpowszechnione w starożytnym Rzymie na ulicach miast.
Wikipedia
IPA: ˈmural, AS: mural
Wiktionary
rzecz. murek mrz., murale n., muralizm m., muralista mos., muralistka ż.
Wiktionary
rodzaj obrazu malowanego na ścianie, murze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. malowidło ścienne, najczęściej monumentalne, o charakterze artystycznym lub reklamowym
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: mural
Wiktionary
Mural – rodzaj malatury, nazwa pochodzenia hiszpańskiego oznaczająca w skrócie dzieło dekoracyjnego malarstwa ściennego, najczęściej monumentalne. Murale jako malarstwo ścienne pochodzi jeszcze z okresu prehistorii, były szczególnie rozpowszechnione w starożytnym Rzymie na ulicach miast.
Wikipedia
rzecz. mural mrz., muralista mos., muralistka ż., muralizm mrz.
Wiktionary
(1.1) mural
Wiktionary
osoba tworząca murale, wielkoformatowe malowidła ścienne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. artysta plastyk, który tworzy murale
Wiktionary
rzecz. mural m., muralik m.
:: fż. muralistka ż.
przym. muralowy
Wiktionary
malarstwo ścienne, wielkopowierzchniowa malatura zewnętrzna, zwykle na ścianach budynków
SJP.pl
lekceważąco: nadmierne pokrywanie ścian muralami
SJP.pl
szczyt Tatr Bielskich na Słowacji
SJP.pl
Murań, Wielki Murań (słow. Muráň, niem. Muran, węg. Murány, Muran, 1890 m) – szczyt Tatr Bielskich na Słowacji, znajdujący się w ich grani głównej. Jest pierwszym od zachodu wybitnym wierzchołkiem w Tatrach Bielskich i ma charakterystyczny kształt (jedni widzą w nim łeb tygrysa, inni żabę), dzięki czemu jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych szczytów tej części Tatr.
Wikipedia
samochód typu Nissan Murano
SJP.pl
Murano – grupa siedmiu małych wysp włoskich połączonych mostami (często traktowana jako jedna wyspa porozdzielana kanałami), położona na lagunie niedaleko Wenecji, o powierzchni 1,17 km². Murano jest zamieszkiwane od czasów antycznych, obecnie liczy 5,5 tysiąca mieszkańców (2007). Słynie z produkcji szkła, ponadto znajduje się tu wiele zabytków.
Wikipedia
dzielnica Warszawy
SJP.pl
Muranów – historyczna część miasta Warszawy położona w dzielnicach Wola i Śródmieście.
Wikipedia
dawniej: pomocnik murarza; mularczyk
SJP.pl
1. potocznie: murarstwo, zajęcie murarza;
2. rzemieślniczka zajmująca się murowaniem;
3. dawniej: żona murarza;
4. rodzaj pszczół z rodziny miesierkowatych, występujący w Polsce w 18 gatunkach
SJP.pl
Osmia – rodzaj pszczół z rodziny miesierkowatych (Megachilidae), w języku polskim określanych zwyczajową nazwą murarka. Mają silnie owłosione ciało osiągające długość od 9-11 mm.. Występuje na nasłonecznionych skrajach lasów i suchych murawach. Zakładają gniazda np. w ziemi, w pustych łodygach roślin lub w pustych muszlach ślimaków.
Na obszarze Polski stwierdzono występowanie 18 gatunków z tego rodzaju.
Wikipedia
1. osarek murarkowy - gatunek błonkówki z rodziny osarkowatych;
2. złotolitka murarkowa - gatunek błonkówki z rodziny złotolitkowatych
SJP.pl
przymiotnik od: murarz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) techn. dotyczący murarza i jego pracy
Wiktionary
rzecz. mur mrz., murek mrz., murarstwo n., murarka ż., murarz mos., podmurowanie n., podmurówka ż.
czas. murować, obmurować, wymurować, zamurować
przym. murowany, murowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzemiosło i rodzaj pracy zajmujące się głównie murowaniem – wznoszeniem ścian;
Wiktionary
Murarstwo – rodzaj rzemiosła, którego główną pracą jest murowanie np. mostów, ścian itp. Murowanie polega na wznoszeniu budowli poprzez spajanie kamiennych, ceglanych itp. materiałów środkami wypełniającymi i wiążącymi zwanymi zaprawami murarskimi, przygotowanymi na bazie piasku, wapna i cementu. Murarstwo nie jest tożsame z budownictwem, będącym działem inżynierii. Jest jednym z niewielu działów rzemiosła, który nie ulega zanikowi.
Wikipedia
IPA: muˈrarstfɔ, AS: murarstfo
Wiktionary
rzecz. mur m., murek m., murarz m., murarka ż., murowanie n., zamurowanie n., wymurowanie n., mularstwo n., podmurowanie n., podmurówka ż.
czas. murować ndk., zamurować dk., wymurować dk.
przym. murarski, mularski
Wiktionary
(1.1) pot. murarka
Wiktionary
rzemieślnik zawodowo zajmujący się murowaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik pracujący przy wznoszeniu ścian, murów
Wiktionary
Murarz, daw. murator – nazwa zawodu oraz określenie rzemieślnika wykonującego ten zawód.
Do zakresu czynności realizowanych przez rzemiosło murarskie należy wykonywanie prac związanych z wznoszeniem budowli kamiennych lub ceglanych, gdzie czynnikiem wiążącym te materiały jest zaprawa murarska.
Wikipedia
IPA: ˈmuraʃ, AS: muraš
Wiktionary
rzecz. pomurnik mzw., murowanie n., murarka ż., mur m., podmurówka ż., murarstwo n., murek m., podmurowanie n.
czas. murować ndk., wymurować dk., obmurować dk.
przym. murowany, murarski, murowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|mulorz.
Wiktionary
(r. męski) lekceważąco: marny murarz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Muras – niewielka miejscowość w Hiszpanii we wspólnocie autonomicznej Galicja w prowincji Lugo. Liczy niespełna tysiąc mieszkańców. Znajdują się tu liczne elektrownie wiatrowe.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Kresy. mrówka
Wiktionary
(1.1) Jakaś muraszka włazła mnie pod rubaszka.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Imię tureckie, wariant imienia Murad
Wikipedia
dawniej: murarz, majster murarski, zwłaszcza murarz architekt
SJP.pl
Murator – najpopularniejszy i najstarszy poradnik remontowo-budowlany w Polsce. Zawiera opisy i porady z zakresu zagadnień związanych z budową, remontem i wykończeniem domu, a także informacje o produktach i usługach na rynku budowlanym. Przedstawia produkty i technologie na każdą kieszeń. Murator prezentuje zarówno tradycyjne, jak i nowoczesne technologie. Magazyn zajmuje się także zagadnieniami prawa budowlanego oraz kwestiami finansowymi.Murator skierowany jest do inwestorów indywidualnych, którzy planują lub realizują budowę domu lub jego modernizację czy remont.
Wikipedia
gęsta trawa, zwykle krótko przystrzyżona, pokrywająca jakiś obszar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gęsta, niska trawa pokrywająca jakiś teren
(1.2) nawierzchnia boiska piłkarskiego
(1.3) stpol. zielone pokrycie bagniska
Wiktionary
Murawa – zbiorowisko roślinne z dominacją niskich traw, w odróżnieniu od nieskoszonej łąki, której ruń jest wysoka. Niska ruń muraw wynikać może z trudnych warunków siedliskowych (np. murawy psammofitów – na piaskach, murawy kserotermiczne – w miejscach silnie nasłonecznionych, murawy bliźniczkowe na ubogich, kwaśnych glebach). Murawy mogą powstawać także w wyniku oddziaływań antropogenicznych – intensywnego wypasu i wydeptywania oraz mogą być sztucznie formowane – jak trawniki, murawy boisk i pól golfowych.
Wikipedia
(1.2) Piłkarze wbiegli na murawę boiska.
Wiktionary
IPA: muˈrava, AS: murava
Wiktionary
rzecz. murawka ż.
przym. murawowy
Wiktionary
[czytaj: murawJOF albo muRAWjof] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mikrobiol. gęste zbiorowisko mikroorganizmów zasiedlających podłoże stałe, powodujące widoczne zmętnienie
(1.2) zdrobn. od murawa
Wiktionary
Murawka (ros. Муравка) – wieś (ros. seło) w południowo-wschodniej Rosji, terytorialnie i administracyjnie należąca do rejonu buriejskiego, w obwodzie amurskim.
Według danych statystycznych z 2016 roku wieś Murawka zamieszkiwało 75 mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. murawa ż.
Wiktionary
→ murawa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z murawą, dotyczący murawy
Wiktionary
rzecz. murawa ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Murawski (forma żeńska: Murawska; liczba mnoga: Murawscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 13234 osoby.
Wikipedia
regionalnie: babsko, babsztyl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. babsko, babsztyl
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Zaolzie|myrcha, myrszina, myrszyna.
Wiktionary
miasto w Hiszpanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowo-wschodniej Hiszpanii, od średniowiecza do XIX wieku, królestwo podporządkowane Kastylii
(1.2) geogr. adm. nadmorska wspólnota autonomiczna, prowincja i region w Hiszpanii
(1.3) geogr. miasto w Hiszpanii, nad Segurą;
Wiktionary
Murcja (hiszp. Murcia) – miasto w południowo-wschodniej Hiszpanii, stolica regionu o tej samej nazwie, nazywana Sadem Europy, znana głównie z katedry.
Wikipedia
przym. murcyjski
Wiktionary
Murcki (niem. Emanuelssegen) – część oraz dzielnica Katowic, położona w południowym rejonie miasta, na Płaskowyżu Murcek, w latach 1967–1975 samodzielne miasto.
Murcki rozwinęły się dzięki działalności górniczej. W 1769 roku powstała tu najstarsza na Górnym Śląsku kopalnia węgla kamiennego – „Emanuelssegen” (późniejsza kopalnia „Murcki”). Rozwój Murcek przyspieszyło doprowadzenie i uruchomienie linii kolejowej 1 grudnia 1852 roku. Ostatni szyb kopalni „Murcki” na terenie Murcek zamknięto w 2004 roku, lecz wydobycie węgla nadal jest prowadzone na obszarze jednostki. Równocześnie rozwinęły się też inne działalności produkcyjno-usługowe.
Wikipedia
→ Murcja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Murcją (krainą w Hiszpanii)
(1.2) związany z Murcją (miastem w Hiszpanii)
Wiktionary
rzecz. Murcja ż.
Wiktionary
Murczyn – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wieś klucza żnińskiego arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, położona była w XVII wieku w powiecie kcyńskim województwa kaliskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 333 mieszkańców. Jest jedenastą co do wielkości miejscowością gminy Żnin.
Wikipedia
gwarowa nazwa Muranowa
SJP.pl
składnik ściany komórkowej bakterii, zbudowany z nietypowych aminokwasów i połączonych w łańcuchy pochodnych cukrów
SJP.pl
Peptydoglikan, mureina – składnik ściany komórkowej bakterii, zbudowany z nietypowych aminokwasów i połączonych w łańcuchy pochodnych cukrów. Chemicznie jest to biopolimer kwasu muraminowego i N-acetyloglukozaminy oraz tripeptyd: D-alanina, kwas D-glutaminowy i kwas mezodwuaminopimelinowy.
Wikipedia
zdrobniale o "murze"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: mur
(1.2) niski mur
(1.3) daw. występ murowany przy kuchni, piecu lub gzyms u kominka
Wiktionary
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.2) Żeby popisać się przed koleżankami z klasy, wziął deskorolkę i wskoczył na bardzo wysoki murek.
Wiktionary
IPA: ˈmurɛk, AS: murek
Wiktionary
rzecz. pomurnik mzw., mureczek m., murarka ż., murarstwo n., murarz m., przedmurze n., podmurówka ż., mur m., podmurowywanie n., podmurowanie n., murowanie n., zamurowywanie n., zamurowanie n., wymurowanie n., mural m.
czas. murować ndk., podmurowywać ndk., podmurować dk., wymurować dk., zamurowywać ndk., zamurować dk.
przym. murowy, murowany, murarski
Wiktionary
(1.1) mureczek
Wiktionary
ryba z rzędu węgorzokształtnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. drapieżna ryba o wężowatym pokroju występująca w morzach ciepłych i gorących;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nurek nagrał murenę penetrującą szczeliny rafy w poszukiwaniu ośmiornicy.
Wiktionary
rzecz. murenowate lm nm.
przym. murenowaty
Wiktionary
rodzina dużych, drapieżnych ryb promieniopłetwych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Muraenidae|Rafinesque|ref=tak., rodzina dużych, drapieżnych ryb z rzędu węgorzokształtnych;
Wiktionary
Murenowate, mureny (Muraenidae) – szeroko rozprzestrzeniona rodzina dużych, drapieżnych ryb promieniopłetwych, jedna z najliczniejszych wśród węgorzokształtnych (Anguilliformes) – obejmuje około 200 gatunków, w większości morskich. Prowadzą skryty, głównie nocny tryb życia. Niektóre są niebezpieczne dla nurków. Mięśnie dużych osobników mogą zawierać ciguatoksynę.
Wikipedia
(1.1) Ryby z rodziny murenowatych posiadają wydłużone, bezłuskie ciało.
Wiktionary
rzecz. murena ż.
przym. murenowaty
Wiktionary
(1.1) mureny
Wiktionary
o cechach murenowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
rodzaj plezjozaura żyjącego w środkowej jurze
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. dolna, odpadowa frakcja w procesie oczyszczania oliwy po jej wytłoczeniu
Wiktionary
Murga (bułg. Мурга) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Kyrdżali, w gminie Czernooczene. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 czerwca 2020 roku miejscowość liczyła 36 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) osad
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|el|μούργα. < etym|wł|murga. < etym|łac|amurga. < etym|gr|ἀμόργη. (zapożyczenie powrotne)
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) murga ż., alpechín m.
* łaciński: (1.1) amurga ż.
* nowogrecki: (1.1) μούργα ż.
* włoski: (1.1) murga ż.
źródła.
== murga (język gaskoński.) ==
thumb|murga (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. mysz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: myrŻe] nazwisko
SJP.pl
Burgrabia (łac. burggrabius capitanei, dawniej także murgrabia) – urząd grodzki I Rzeczypospolitej, zastępca starosty grodowego.
Wikipedia
rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny czepiaków
SJP.pl
Muriki (Brachyteles) – rodzaj ssaka naczelnego z podrodziny czepiaków (Atelinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae).
Wikipedia
Murillo – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Hidalgo.
Wikipedia
wieś w województwie mazowieckim, w powiecie płockim
SJP.pl
Murkowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Mała Wieś.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
→ Murkowo
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na północnym zachodzie Federacji Rosyjskiej, stolica obwodu murmańskiego;
Wiktionary
Murmańsk (ros. Мурманск) – miasto w Rosji, w północnej części nasady Półwyspu Kolskiego. Niezamarzający port nad Zatoką Kolską (Morze Barentsa), w pobliżu granicy z Norwegią i Finlandią. Centrum administracyjne obwodu murmańskiego. Położony 1967 km od Moskwy. 6 maja 1985 otrzymało tytuł miasto-bohater (Город-герой).
Wikipedia
(1.1) Mieszkaniec Murmańska błądził trzy dni w górskiej tundrze w okolicach Ławoziera.
Wiktionary
IPA: ˈmurmãj̃sk, AS: murmãĩ ̯sk
Wiktionary
rzecz. Murmań ż., murmańczyk mos.
przym. murmański
Wiktionary
przymiotnik od: Murmańsk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Murmańskiem, dotyczący Murmańska
Wiktionary
IPA: murˈmãj̃sʲci, AS: murmãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Murmańsk m.
Wiktionary
mieszkaniec Murmańska
SJP.pl
mieszkanka Murmańska
SJP.pl
typ gladiatora z prostym mieczem, dużą tarczą i charakterystycznym hełmem; mirmillo
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. zjawisko wirowania ptaków w powietrzu, w wielkich stadach, najczęściej obserwowane późną jesienią lub zimą tuż przed zmierzchem
Wiktionary
śpiew z zamkniętymi ustami, stosowany zwykle w utworach chóralnych; mruczando; mormorando
SJP.pl
Murmurando – polski film komediowy z 1981 roku, w reżyserii Andrzeja Barszczyńskego. Bohaterowie „Murmuranda” są zwyczajnymi, przeciętnymi ludźmi.
Akcja filmu toczy się w ośrodku wypoczynkowo-leczniczym, prowadzącym kuracje odwykowe dla palaczy. Odzwyczajanie od nikotyny odbywa się w niecodzienny sposób - poprzez śpiewanie. Jednym z uczestników wczasów jest cichy i łagodny młodzieniec, który z papierosami ma niewiele wspólnego. Jednak to właśnie on zostaje poddany najmocniejszej kuracji.
Wikipedia
[czytaj: murnał] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: więzień obozu w Murnau
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowej Rosji, w obwodzie włodzimierskim, nad Oką;
Wiktionary
Murom (ros. Муром) – miasto w środkowej Rosji, w obwodzie włodzimierskim, nad Oką. Około 106,9 tys. mieszkańców (2020). Przemysł maszynowy, elektroniczny, drzewny, spożywczy, lekki; węzeł kolejowy; muzeum.
4/16 maja 1879 w Muromie urodził się metropolita Dionizy (Waledyński), zwierzchnik Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w latach 1924–1946.
Wikipedia
przym. muromski
rzecz. muromski mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Muromiem, dotyczący Muromia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język muromski;
Wiktionary
rzecz. Murom mrz.
Wiktionary
1. ogrodzenie, ściana, element budowli;
2. coś co utrudnia porozumienie
SJP.pl
Murów (dodatkowa nazwa w j. niem. Murow) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Murów, której jest siedzibą. Historycznie leży na Górnym Śląsku.
Wikipedia
czasownik
(1.1) budować ściany przy pomocy kamieni lub cegieł łączonych zaprawą
(1.2) przen. sport. zastawiać wieloma zawodnikami własną bramkę
Wiktionary
(1.1) Do naszej ekipy remontowej potrzebujemy jeszcze kogoś, kto umie murować.
(1.2) Piłkarze Górnika od dobrych dziesięciu minut murują dostęp do własnej bramki.
Wiktionary
IPA: muˈrɔvat͡ɕ, AS: murovać
Wiktionary
rzecz. mur m., murarka ż., murarz m., murowanie n., murarstwo n., podmurówka ż., podmurowanie n., murek mrz.
przym. murarski, murowany, murowy
czas. zamurować dk., podmurować dk.
Wiktionary
1. wybudowany z cegły, kamienia lub betonu;
2. potocznie:
a) taki, który na pewno nastąpi; pewny, niechybny;
b) taki, na którym można polegać; pewny, niezawodny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|murować.
Wiktionary
IPA: ˌmurɔˈvãɲɛ, AS: murovãńe
Wiktionary
czas. murować ndk.
rzecz. murarstwo n., murarz mos., murek mrz., mur mrz.
przym. murowany, murowy
Wiktionary
gwarowo: budynek murowany
SJP.pl
Wikipedia
nieduży murowany dom
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Murowana Goślina
SJP.pl
1. wybudowany z cegły, kamienia lub betonu;
2. potocznie:
a) taki, który na pewno nastąpi; pewny, niechybny;
b) taki, na którym można polegać; pewny, niezawodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bud. zbudowany przez murowanie (z cegły, betonu lub kamienia)
(1.2) pot. taki, który będzie na pewno
Wiktionary
rzecz. murowanie n., mur mrz., murarz mos., murek mrz., podmurowanie n., podmurówka ż.
czas. murować ndk.
przysł. murowanie
przym. murarski, murowy
Wiktionary
(1.2) pewny, stuprocentowy
Wiktionary
mieszkaniec Murowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Murowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
1. gatunek małego ptaka z rodziny tyrankowatych; tyranówka klifowa;
2. rodzaj gadów z rodziny jaszczurkowatych;
3. obrostka murówka - gatunek pszczoły z rodziny miesierkowatych
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Murów
SJP.pl
przymiotnik od: mur, np. konstrukcja murowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z murem, dotyczący muru
Wiktionary
rzecz. mur mrz., murarz mos., murek mrz., murowanie n., podmurowanie n., podmurówka ż.
czas. murować ndk.
przym. murowany, murarski
Wiktionary
dawne działo oblężnicze; szarfmeca
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: MAri] rzeka w Australii
SJP.pl
Osoby o nazwisku Murray:
Wikipedia
1. rozkład drewna wywołany działaniem szkodliwych grzybów; drewno zaatakowane tym rozkładem
2. gleba typu bagiennego
3. próchnica odnóg wieńcowych poroża jelenia
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Phaeolus (Pat.) Pat. (murszak) – rodzaj grzybów z rodziny Laetiporaceae.
Wikipedia
1. rozkład drewna wywołany działaniem szkodliwych grzybów; drewno zaatakowane tym rozkładem
2. gleba typu bagiennego
3. próchnica odnóg wieńcowych poroża jelenia
SJP.pl
o drewnie: gnić, ulegać rozkładowi
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) o drewnie: gnić, ulegać rozkładowi
Wiktionary
(1.1) Drewno pod wpływem warunków atmosferycznych zaczyna murszeć.
Wiktionary
rzecz. mursz m., murszenie n.
przym. murszowy, zmurszały
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) rel. w islamie nauczyciel, przewodnik, guru
Wiktionary
(1.1) Nezha i Fatima to mourchidates, murszidy, muzułmańskie doradczynie religijne. Wykonują zadania przewodników duchowych, nauczycieli i pracowników socjalnych.
Wiktionary
IPA: ˈmurʃʲit, AS: muršʹit
Wiktionary
atol na Oceanie Spokojnym
SJP.pl
Mururoa – atol koralowy, znajdujący się w archipelagu Tuamotu, który wchodzi w skład Polinezji Francuskiej, w południowej części Pacyfiku.
W odległości 400 kilometrów od atolu znajdują się zamieszkane wyspy archipelagu Tuamotu.
Na atolu mieścił się francuski poligon atomowy. W latach 1966–1996 Francja przeprowadziła na atolu 164 testy broni jądrowej (37 atmosferycznych i 127 podziemnych).
Wikipedia
książkowo: miejsce z murowaną zabudową lub ogrodzone murem
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: mur-za] tytuł wodza perskiego lub tatarskiego, używany także w stosunku do uczonych i urzędników; mirza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wódz, książę tatarski; perski i turecki tytuł honorowy, np. uczonych (umieszczany przed nazwiskiem) lub książęcy (wtedy po nazwisku)
Wiktionary
Mirza [wym. mir-za], murza [wym. mur-za] początkowo: 'wódz', 'książę', następnie tytuł honorowy używany w krajach islamu:
Wikipedia
(1.1) Został więc murzą znacznym i przeszło dwa tysiące wojowników, nieporównanie dzielniejszych od zwykłych Tatarów, słuchało jego skinienia.
Wiktionary
IPA: ˈmurza, AS: murza
Wiktionary
(1.1) mirza
Wiktionary
[czytaj: mur-zać] regionalnie: morusać, brudzić, plamić
SJP.pl
[czytaj: mur-zasichle] wieś w Polsce na Podhalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, w gminie Poronin;
Wiktionary
Murzasichle – wieś podhalańska w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, w gminie Poronin.
Wieś o charakterze letniskowo-wypoczynkowym, położona w bezpośrednim sąsiedztwie Tatr i Tatrzańskiego Parku Narodowego.
Wikipedia
(1.1) Każdy może ten dom w Murzasichlu obejrzeć na własne oczy.
Wiktionary
potocznie:
1. człowiek anonimowo wykonujący pracę za kogoś;
2. osoba opalona na ciemnobrązowo;
3. osoba ciężko pracująca, zmuszana do ciężkiej pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. niekiedy uważane za obraź. człowiek czarnoskóry
Wiktionary
Murzyn – określenie osoby czarnoskórej stosowane w języku polskim od XIV wieku. Określenie kontrowersyjne, pierwotnie mające neutralne znaczenie i pochodzenie, współcześnie jest przez niektórych uznawane za obraźliwe z powodu związanej z nim frazeologii.
Wikipedia
(1.1) Na moim roku studiuje dwóch Murzynów i jeden Hindus.
Wiktionary
IPA: ˈmuʒɨ̃n, AS: mužỹn
Wiktionary
rzecz. murzyn m., murzynek m., Murzyniak n.
:: zdrobn. Murzynek m.
:: zgrub. Murzynisko n.
przym. murzyński
Wiktionary
(1.1) czarny, czarnoskóry, Czarny; daw. Negr; pogard. asfalt, bambus, czarnuch, negatyw; gw-pl|Górny Śląsk|Neger, Nyjger., gw-pl|Poznań. Murzaj
Wiktionary
potocznie:
1. rodzaj ciasta kakaowego;
2. mocna czarna kawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mały Murzyn
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Murzynka
Wiktionary
Wikipedia
IPA: muˈʒɨ̃nɛk, AS: mužỹnek
Wiktionary
rzecz. Murzyn m., murzyn m., murzynek m., Murzynka ż., murzynka ż., Murzyniątko n., Murzynię n., murzyńskość ż.
przym. murzyński
Wiktionary
potocznie, pieszczotliwie: murzyńskie dziecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pieszcz. murzyńskie dziecko
Wiktionary
(1.1) Dziesięć małych Murzyniątek • Jadło obiad w Murzyniewie, • Wtem się jedno zakrztusiło • I zostało tylko dziewięć. (A. Christie: Dziesięciu Murzynków, tłum. Włodzimierz Lewik)
Wiktionary
IPA: ˌmuʒɨ̃ˈɲɔ̃ntkɔ, AS: mužỹńõntko
Wiktionary
rzecz. Murzyn, murzyn, Murzynek, murzynek, Murzynka, murzynka, Murzynię, murzyńskość
przym. murzyński
Wiktionary
małe dziecko murzyńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mały (niedorosły) Murzyn
Wiktionary
IPA: muˈʒɨ̃ɲɛ, AS: mužỹńe
Wiktionary
rzecz. Murzyn, murzyn, Murzynek, murzynek, Murzynka, murzynka, Murzyniątko, murzyńskość
przym. murzyński
Wiktionary
zgrubienie od: Murzyn (człowiek należący do rasy czarnej)
SJP.pl
purpuratka;
1. wczesna odmiana truskawek o drobnych owocach, najczęściej kulistych, z aromatycznym miąższem barwy ciemnowiśniowej lub buraczkowej, nadająca się na przetwory;
2. owoc tej odmiany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. niekiedy uważane za obraź. ciemnoskóra kobieta
forma rzeczownika.
(2.1) B. i D. lp. od: Murzynek
Wiktionary
Murzynka – obraz olejny Anny Bilińskiej-Bohdanowiczowej namalowany w 1884 roku, realistyczne studium portretowe czarnoskórej kobiety; od 1939 w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie (nr inw. MP 5531 MNW), w latach 1944–2011 zaginiony.
Wikipedia
(1.1) Oglądam niewolnicę pod cieniem kolumny. • Murzynkę uśmiechniętą, co na remingtonie • Przepisuje mój sonet o wyblakłym tonie.
Wiktionary
IPA: muˈʒɨ̃nka, AS: mužỹnka
Wiktionary
rzecz. murzyn m., Murzynek m., murzynek m., murzynka ż., Murzyniątko n., Murzynię n., murzyńskość ż.
:: fm. Murzyn m.
przym. murzyński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|murzynować.
Wiktionary
czas. murzynować
Wiktionary
Murzynówko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Krzykosy.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wikipedia
nazwa kilku wsi i osad w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dotyczący Murzynów, charakterystyczny dla Murzynów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Murzynami, dotyczący Murzynów
przymiotnik jakościowy
(2.1) mający cechy przypisywane Murzynom lub Murzynkom
Wiktionary
(1.1) Czy biedna murzyńska dziewczyna pozwoli mówić sobie po imieniu?
Wiktionary
rzecz. murzyn mos., murzynek mzw., murzynka ż., murzyńskość ż., Murzyn mos., Murzynek mos., Murzyniątko n., Murzynię n., Murzynka ż.
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół cech poświadczających murzyński charakter, specyficznych dla Murzynów i Murzynek
(1.2) pot. cecha tego, kto poddaje się wyzyskowi bez walki
(1.3) pot. cecha tego, kto ciężko pracuje
Wiktionary
Négritude – ruch literacki i polityczny, zapoczątkowany w 1930 roku w Paryżu w odpowiedzi na rozwój francuskiego kolonializmu i rasizmu. Jego twórcami byli Léopold Sédar Senghor (poeta, przyszły prezydent Senegalu), Aimé Césaire (poeta, późniejszy czołowy polityk martynikański) oraz Léon Damas z Gujany Francuskiej.
Wikipedia
IPA: muˈʒɨ̃j̃skɔɕt͡ɕ, AS: mužỹĩ ̯skość
Wiktionary
rzecz. Murzyn m., murzyn m., Murzynek m., murzynek m., Murzynka ż., murzynka ż., Murzyniątko n., Murzynię n.
przym. murzyński
Wiktionary
pogardliwie: ogół Murzynów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogard. Murzyni
Wiktionary
rzecz. Murzyn mos., murzyn mos.
Wiktionary
zgrubienie od: mur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od mur (ściana, ogrodzenie z kamieni, z cegieł)
(1.2) zgrub. od mur (budynki, domy murowane, miasto murowane)
Wiktionary
(1.1) Jest to rodzaj wieży okrągłej. Grube, przerażające murzyska mają we framugach zakratowane okna.
(1.2) Widziałem złe duchy po zamkach i innych starych murzyska.
Wiktionary
murzyłka dwuskrzydła - gatunek owada z rzędu jętek
SJP.pl
drewniana belka, na której się opiera więźba dachowa; murłata; namurnica; namur
SJP.pl
drewniana belka, na której się opiera więźba dachowa; murłat; namurnica; namur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. belka położona na koronie muru, na której oparta jest więźba dachowa;
Wiktionary
Murłata, namurnica – drewniana belka pozioma, ułożona na murze budynku. Przenosi ona obciążenia z więźby dachowej na ściany. Przekrój murłaty jest zazwyczaj kwadratowy o wymiarach od 10×10 cm do 15×15 cm.
Wikipedia
(1.1) Dolne części krokwi mocuje się do murłaty.
Wiktionary
(1.1) murłat, namurnica
Wiktionary
1. coś do czego jest się zmuszonym
2. deser owocowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. przymus
(1.2) kulin. mieszanina przetartych owoców, cukru itp.
(1.3) kulin. deser, rodzaj lekkiej, słodkiej pianki na bazie jajek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Trudno, mus to mus.
(1.2) Kazio zjadł cały słoik musu i zrobiło mu się niedobrze.
(1.3) Moja babcia robi bardzo smaczny mus czekoladowy.
Wiktionary
IPA: mus, AS: mus
Wiktionary
(1.1)
rzecz. przymus m.
czas. musieć
przym. przymusowy
przysł. musowo, przymusowo
Wiktionary
(1.1) przymus
Wiktionary
samochód typu Lancia Musa
SJP.pl
Wikipedia
potrawa, rodzaj pieczonego mięsa z warzywami, popularna w kuchni greckiej; mussaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zapiekanka z bakłażanów, mielonego mięsa i ziemniaków znana z kuchni bałkańskiej i tureckiej;
Wiktionary
Musaka (ngr. μουσακάς) – zapiekanka przygotowywana na bazie bakłażana, pomidorów oraz mielonego mięsa; danie popularne w kuchni greckiej. Górną warstwę dania stanowi sos beszamelowy posypany żółtym serem.
Wikipedia
(1.1) Kiedy jest okazja do świętowania, jak zdanie egzaminu czy ukończenie eseju, schodzą, żeby zjeść musakę, okrę, taramosalatę, łatę jagnięcą czy ośmiornicę przy drewnianych, lakierowanych stołach, które wyglądają, jakby przyniesiono je tu prosto ze starego żaglowca.
Wiktionary
IPA: muˈsaka, AS: musaka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. rodzaj nierafinowanego cukru trzcinowego o ciemnej barwie i posmaku melasy;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) cukier trzcinowy
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|muscovado. < etym|hiszp|mascabado. lub etym|port|mascavado.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) muscovado
źródła.
== muscovado (język angielski.) ==
thumb|muscovado (1.1) (top)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. muscovado
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) cukier trzcinowy
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|muscovado. < etym|hiszp|mascabado. lub etym|port|mascavado.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) muscovado
źródła.
== muscovado (język angielski.) ==
thumb|muscovado (1.1) (top)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) spoż. muscovado
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miesięcznik wydawany w Krakowie i Paryżu w latach 1911-1913
SJP.pl
Muzeum Aleksandryjskie, Muzejon, Musejon (gr. Μουσεῖον τῆς Ἀλεξανδρείας, Μουσεῖον Mouseíon ‘świątynia muz’) – największy w starożytności instytut naukowy.
Zostało założone ok. 295 p.n.e. w Aleksandrii. Powstało z inicjatywy Ptolemeusza I Sotera, rozwinięte przez Ptolemeusza II Filadelfosa przy pomocy starożytnych uczonych: filozofa Demetriusza z Faleronu i fizyka Stratona z Lampsaku.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) karc. to co trzeba ugrać
Wiktionary
rzecz. mus m., musik m.
czas. musieć
Wiktionary
(1.1) mus, musik
Wiktionary
1. francuska nazwa dud
2. dawny taniec francuski
SJP.pl
Wikipedia
forma czasownika.
(1.1) 3. os. lp. od: musieć
przysłówek
(2.1) gwara. zapewne, podobno
czasownik, forma nieosobowa
(3.1) stpol. należy, trzeba
Wiktionary
Musi – rzeka w Indonezji w południowej części Sumatry, długość wynosi 525 km, a powierzchnia zlewni 63 500 km². Źródła w górach Barisan, płynie w kierunku południowo-wschodnim do miasta Palembang, następnie na północ przez bagnistą nizinę i uchodzi deltą do Cieśniny Bangka zaliczanej do Morza Południowochińskiego.
Wikipedia
(1.1) Wiedziała, że musi to zrobić.
(1.1) Jacek musi szybko iść do lekarza.
(2.1) Musi to kto ważny.
(2.1) – Zrobił już co miał zrobić? // – Musi nie…
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. nie mieć innego wyboru, nie mieć możliwości uniknięcia czegoś;
2. być zobowiązanym do czegoś;
3. chcieć czegoś bardzo
SJP.pl
Musiał (liczba mnoga: Musiałowie) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 21 528 osób.Inna forma tego nazwiska to Musialska/Musialski.
Wikipedia
1. nie mieć innego wyboru, nie mieć możliwości uniknięcia czegoś;
2. być zobowiązanym do czegoś;
3. chcieć czegoś bardzo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: MJUZ-ikal lub MUZ-ikal]
1. sztuka teatralna łącząca muzykę, piosenki, dialogi mówione i taniec;
2. filmowa wersja takiej sztuki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. teatr. film. widowisko teatralne lub filmowe, którego akcja zawiera części śpiewane i taniec;
Wiktionary
Musical – forma teatralna, łącząca muzykę, piosenki, dialogi i taniec. Ładunek emocjonalny dzieła – humor, patos, miłość, gniew – podobnie jak sama opowieść, jest wyrażany poprzez słowa, muzykę, ruch i aspekty techniczne przedstawienia, tworząc jedną, spójną całość. Od początków XX wieku produkcje teatru muzycznego są nazywane po prostu „musicalami”. Wcześniejszą podobną do musicalu formą widowiska była extravaganza.
Wikipedia
IPA: ˈmuzʲikal, AS: muzikal
Wiktionary
rzecz. musicalowość ż.
przym. musicalowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest musicalowe; cecha tych, którzy są musicalowi
Wiktionary
(1.1) Muzycznej opowieści o honorze, lojalności i przyjaźni dobrze się słucha, bo to musicalowość w najlepszym gatunku i w wytwornym rynsztunku.
Wiktionary
rzecz. musical m.
przym. musicalowy
przysł. musicalowo
Wiktionary
→ musical
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. teatr. film. związany z musicalem, musicalami; dotyczący musicalu, musicali
Wiktionary
rzecz. musical mrz., musicalowość ż.
Wiktionary
1. nie mieć innego wyboru, nie mieć możliwości uniknięcia czegoś;
2. być zobowiązanym do czegoś;
3. chcieć czegoś bardzo
SJP.pl
czasownik modalny
(1.1) być zobowiązanym do zrobienia czegoś
(1.2) potrzebować zrobić coś
(1.3) zapewne, z dużym prawdopodobieństwem; zgodnie z domysłami
Wiktionary
(1.1) Muszę na jutro napisać artykuł.
(1.2) Musicie zabrać ze sobą zapasy na drogę, inaczej będziecie głodni.
(1.3) Musisz być bardzo zmęczony po tej podróży.
Wiktionary
IPA: ˈmuɕɛ̇t͡ɕ, AS: muśėć
Wiktionary
rzecz. mus m., przymus m., przymusik m., muszenie n., przymuszenie n., przymuszanie n., wymuszanie n., wymuszenie n.; zmuszanie n., zmuszenie n., wmuszanie n., wmuszenie n., musek m.
czas. przymuszać ndk., przymusić dk., wymuszać ndk., wymusić dk., zmuszać ndk., zmusić dk., wmuszać ndk., wmusić dk.
przym. musowy, przymusowy
przysł. musowo, przymusowo, z musu, wymuszenie
Wiktionary
(1.2) potrzebować
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Musierowicz (wariant: Muszerowicz, Мушерович, Мусерович):
Wikipedia
w grze w tysiąca: przymus rozgrywania rundy w sytuacji, gdy żaden ze współgraczy nie zadeklaruje więcej niż 100 punktów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) karc. w grze karcianej tysiąc: obowiązek rozgrywania partii, gdy żaden z graczy nie zechce zadeklarować więcej niż 100 punktów
Wiktionary
Musik (inaczej musek lub mus) – to karty nierozdane, niewidoczne przed licytacją dla graczy biorących w niej udział, które trafiają do osoby, która wygra licytację. Występuje w grach takich jak tysiąc, 500, skat.
W tysiącu w przypadku gry 2-osobowej musiki są dwa i są w nich po dwie karty. W wersji 3-osobowej musik jest jeden i są w nim trzy karty. Podobnie jest w grze 4-osobowej, gdzie jedna z osób (zwykle rozdający) widzi karty będące w musiku i otrzymuje za nie punkty (as – 50 pkt, meldunek – jego wartość). O takiej osobie także mówi się, że jest „na musiku”.
Wikipedia
IPA: ˈmuɕik, AS: muśik
Wiktionary
rzecz. musek m.
przysł. musowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
delikatnie dotykać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. musnąć)
(1.1) dotykać delikatnie
czasownik zwrotny niedokonany muskać się (dk. musnąć się)
(2.1) muskać samego siebie
(2.2) muskać siebie nawzajem
Wiktionary
rzecz. muskanie n.
czas. musnąć
Wiktionary
choroba zakaźna, grzybica jedwabnika morwowego
SJP.pl
roślina cebulowa z rodziny liliowatych
SJP.pl
związek organiczny, pochodna kolaminy; silna trucizna występująca w niektórych muchomorach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. trujący alkaloid występujący w wielu grzybach;
Wiktionary
Muskaryna – organiczny związek chemiczny, trujący alkaloid wielu grzybów, między innymi muchomora czerwonego (0,1–0,3%), strzępiaków, lejkówek i gołąbka ceglastego.
Muskaryna jest parasympatykomimetyczną substancją działającą już 15-30 minut po spożyciu. Zatrucie może objawiać się mdłościami i wymiotami, ślinieniem, łzawieniem, biegunką, rozmyciem obrazu oraz trudnościami z oddychaniem, utrzymuje się ono około 2 godzin. Przypadki śmiertelnego zatrucia zdarzają się rzadko; mogą być one spowodowane depresją układu oddechowego lub zawałem serca. Ponadto w wymienionych grzybach znajdują się jeszcze inne toksyny (np. kwas ibotenowy, muscymol, muskazon i związki izoksazolowe w muchomorze plamistym).
Wikipedia
(1.1) Inną grupą grzybów, o której się zwykle wspomina jako o istotnym zagrożeniu, są grzyby z dużą zawartością muskaryny.
Wiktionary
przym. muskarynowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
delikatnie dotykać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pot. muskuł
Wiktionary
związek organiczny, gęsta ciecz o zapachu piżma; główny składnik zapachowy piżma naturalnego; stosowany w kompozycjach zapachowych oraz jako utrwalacz zapachu
SJP.pl
Muskon – organiczny związek chemiczny z grupy ketonów. Występuje w naturalnym piżmie, stosowany jako składnik kompozycji zapachowych oraz jako utrwalacz.
Wikipedia
najbardziej rozpowszechniony i najtrwalszy minerał z grupy łyszczyków, glinokrzemian potasu i glinu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady krzemianów, o silnym perłowym połysku;
Wiktionary
Muskowit – minerał z gromady krzemianów należący do grupy mik (łyszczyków). Minerał bardzo pospolity, szeroko rozpowszechniony.
Nazwa pochodzi od łac. vitrum muscoviticum = szkło moskiewskie, gdyż w przeszłości przezroczyste płyty muskowitu wkładano w otwory okienne w domach i na statkach. W tamtych czasach Moskwa była największym ośrodkiem, w którym handlowano muskowitem wydobywanym na Uralu.
Wikipedia
IPA: muˈskɔvʲit, AS: muskovʹit
Wiktionary
przym. muskowitowy
Wiktionary
przymiotnik od: muskowit
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od muskowit
Wiktionary
IPA: ˌmuskɔvʲiˈtɔvɨ, AS: muskovʹitovy
Wiktionary
rzecz. muskowit mrz.
Wiktionary
mający silnie rozwinięte mięśnie całego ciała lub jego części; umięśniony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający silnie rozwinięte mięśnie, widoczne muskuły
Wiktionary
(1.1) Szyja wilczarza irlandzkiego jest średniej długości, bardzo silna i muskularna, wysklepiona, bez łałoka lub luźnej skóry.
Wiktionary
IPA: ˌmuskuˈlarnɨ, AS: muskularny
Wiktionary
rzecz. muskuł m., muskulatura ż., muskularność ż.
przysł. muskularnie
Wiktionary
(1.1) umięśniony, atletyczny, krzepki, mocarny, silny, tęgi
Wiktionary
silnie rozwinięte mięśnie całego ciała lub jego części
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. ogół mięśni
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) umięśnienie
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) układ mięśniowy
meronimy.
(1.1) mięsień, muskuł
pokrewne.
rzecz. muskuł m., muskularność ż.
przym. muskułowy, muskulaturowy, muskularny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) muskulatura
* bułgarski: (1.1) мускулатура ż.
* duński: (1.1) muskulatur w.
* norweski (bokmål): (1.1) muskulatur m.
* norweski (nynorsk): (1.1) muskulatur m.
* szwedzki: (1.1) muskulatur w.
* węgierski: (1.1) izomzat
źródła.
== muskulatura (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) anat. muskulatura, umięśnienie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. muskuł m., muskularność ż.
przym. muskułowy, muskulaturowy, muskularny
Wiktionary
(1.1) umięśnienie
Wiktionary
1. mięsień;
2. potocznie: silnie rozwinięty mięsień ramienia lub barku ludzkiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mięsień
Wiktionary
(1.1) Mateusz chętnie pokazuje dziewczynom swoje okazałe muskuły.
Wiktionary
IPA: ˈmuskuw, AS: muskuu̯
Wiktionary
rzecz. muskulatura ż., muskularność ż.
przym. muskularny
przysł. muskularnie
Wiktionary
(1.1) mięsień; gw-pl|Śląsk Cieszyński|muskla.
Wiktionary
mieszanina różnych płatków, nasion, orzechów i owoców; muesli; müsli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. zob. musli.
Wiktionary
Musli, müsli, muesli – mieszanka płatków zbożowych, bakalii, orzechów i suszonych owoców; jest spożywana przede wszystkim z mlekiem lub jogurtem, najczęściej na śniadanie.
Wymyślił je prawdopodobnie około roku 1906 szwajcarski lekarz Maximilian Bircher-Benner dla pacjentów swojego szpitala. Klasyczne szwajcarskie birchermüesli składa się z płatków owsianych, orzechów i świeżych owoców, wszystkie te składniki są zmiksowane z jogurtem do konsystencji musu.
Wikipedia
(1.1) Na śniadanie jem zawsze jogurt z müsli.
Wiktionary
pogardliwie: muzułmanin
SJP.pl
Islam (arab. الإسلام, al-islām – poddanie się woli Boga), mahometanizm – religia monoteistyczna, na początku XXI wieku druga na świecie pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwie. Zapoczątkował ją prorok Mahomet; według islamu to on przekazał ludziom świętą księgę – Koran, którą mu objawił Archanioł Gabriel (arab. Dżibril) w latach 610–632. Wyznawca tej religii to muzułmanin lub muzułmanka. Ich zdaniem Koran to ostateczne i niezmienne objawienie się Boga, przez muzułmanów nazywanego arabskim słowem Allah.
Wikipedia
Tatarzy osiedleni na Litwie lub w północno-wschodniej części Polski
SJP.pl
lekka, cienka tkanina o luźnym splocie, najczęściej jedwabna; muszlin, bengal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. cienka, lekka, przejrzysta tkanina jedwabna lub bawełniana o splocie płóciennym, zwykle jednobarwna;
Wiktionary
Muślin:
Wikipedia
(1.1) Panna młoda miała na sobie piękną suknię z muślinu.
Wiktionary
IPA: ˈmuɕlʲĩn, AS: muślʹĩn
Wiktionary
przym. muślinowy
Wiktionary
(1.1) musselin, gwara. muszlin
Wiktionary
dawniej: ubierać w muślin
SJP.pl
→ muślin
SJP.pl
przymiotnik odrzeczownikowy
(1.1) włók. zrobiony z muślinu
(1.2) kulin. wykonany na bazie niesłodzonej bitej śmietany, żółtek i masła
Wiktionary
rzecz. muślin mrz.
Wiktionary
1. lekko otrzeć;
2. delikatnie dotknąć
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. muskać)
(1.1) dokonany od|muskać.
Wiktionary
IPA: ˈmusnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: musnõńć
Wiktionary
rzecz. muśnięcie n., muskanie n.
czas. muskać ndk.
Wiktionary
1. lekko otrzeć;
2. delikatnie dotknąć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|musnąć.
Wiktionary
czas. musnąć
Wiktionary
dawniej: monsun
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Musorgski (ros. Мусоргский) – radziecki dramat biograficzny z 1950 roku w reżyserii Grigorija Roszala. Historia życia kompozytora Modesta Musorgskiego.
Wikipedia
o cieczy: pienić się, wydzielać pęcherzyki gazu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) fiz. wydzielać gaz jako ciecz
Wiktionary
przym. musujący
Wiktionary
(1.1) burzyć się, pienić się
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pot. obowiązkowo
Wiktionary
rzecz. wmuszanie n., mus, musik, przymus, zmuszanie
czas. musieć, przymuszać, zmuszać
przysł. przymusowo
Wiktionary
konieczność, mus
SJP.pl
przestarzałe: narzucony z góry, nieodwołalny, konieczny
SJP.pl
potrawa, rodzaj pieczonego mięsa z warzywami, popularna w kuchni greckiej; musaka
SJP.pl
[czytaj: müSE albo miSE] nazwisko, m.in. Alfred de Musset (1810-1857) - pisarz francuski
SJP.pl
1. samochód typu Daewoo Musso;
2. samochód typu SsangYong Musso
SJP.pl
Musso – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Como.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 1067 osób, 266,8 os./km².
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
niejadowity wąż z rodziny żmij, zamieszkujący Brazylię; tępi węże jadowite i dlatego jest żywiony i hodowany
SJP.pl
Mussurana – rodzaj węży z podrodziny ślimaczarzy (Dipsadinae) w rodzinie połozowatych (Colubridae).
Wikipedia
tureckie imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Mustafa – imię męskie pochodzenia arabskiego, oznacza „wybrany”.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) Kara Mustafa • kolokacje imię m|D=Mustafy.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|arab|مصطفى. (muṣṭafà)
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Mustafa
* arabski: (1.1) مصطفى
* chorwacki: (1.1) Mustafa m.
* francuski: (1.1) Moustapha m.
* turecki: (1.1) Mustafa
źródła.
== Mustafa (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Sumxr-Mustafa.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Mustafa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
1. dziki koń żyjący na północnoamerykańskich preriach, dziś prawie wytępiony gatunek;
2. amerykański samolot myśliwski (P-51) z czasów II wojny światowej;
3. samochód typu Ford Mustang
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zdziczały koń, którego przodkami są konie przywiezione do Ameryki Północnej przez hiszpańskich konkwistadorów;
(1.2) mot. samochód marki Ford Mustang
Wiktionary
Mustang – rasa zdziczałych koni, wywodzących się od koni przywiezionych do Ameryki Północnej z Hiszpanii w XVI w. przez hiszpańskich konkwistadorów. Część przywiezionych przez nich koni, w różnych okolicznościach dostała się na wolność i wtórnie zdziczała, tworząc na prerii nową rasę bardzo wytrzymałych koni zwanych mustangami. Konie udomowione uciekały z zagród i dołączały do dzikich stad, lub dzikie ogiery same uprowadzały klacze. Także podczas bitew, konie które przeżyły, a utraciły jeźdźców dziczały i dołączały do stad mustangów, lub tworzyły własne stada.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) мустанг m.
* włoski: (1.1) mustang m.
źródła.
== mustang (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-mustang.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. mustang
odmiana.
(1.1) lp. mustang; lm. mustangs
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmustãŋk, AS: mustãŋk
Wiktionary
mustel siwy - gatunek atlantyckiego żarłacza; siwosz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Mustelus|ref=tak., niewielki, smukły rekin;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) smooth-hound
* hiszpański: (1.1) musola ż.
źródła.
== mustel (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kuna, łasica
odmiana.
(1.1) w
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmustɛl, AS: mustel
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) smooth-hound
* hiszpański: (1.1) musola ż.
źródła.
== mustel (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kuna, łasica
odmiana.
(1.1) w
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
angażować kogoś jako członka załogi okrętowej
SJP.pl
drobny owad z rzędu muchówek, którego samica jest pasożytem krwiopijnym; meszka
SJP.pl
Meszkowate (Simuliidae) – rodzina małych owadów zaliczanych do Nematocera (długoczułkie), popularnie meszki, błędnie nazywane mustykowate, mustyki (Melusinidae Grünberg, 1910). Nazwa meszka lub mustyk stosowana jest również ogólnie dla przedstawicieli rodzaju Simulium. Znanych jest ok. 1750 gatunków występujących we wszystkich strefach klimatycznych, z czego w Polsce rozpoznano ok. 50.
Wikipedia
drobny owad z rzędu muchówek, którego samica jest pasożytem krwiopijnym; meszka
SJP.pl
kosmopolityczna rodzina owadów z rzędu muchówek, niewielkich rozmiarów ciała (do 6 mm długości), których larwy przechodzą rozwój głównie w czystej wodzie bieżącej; samce żywią się nektarem kwiatów, a samice są pasożytami krwiopijnymi; meszkowate
SJP.pl
Meszkowate (Simuliidae) – rodzina małych owadów zaliczanych do Nematocera (długoczułkie), popularnie meszki, błędnie nazywane mustykowate, mustyki (Melusinidae Grünberg, 1910). Nazwa meszka lub mustyk stosowana jest również ogólnie dla przedstawicieli rodzaju Simulium. Znanych jest ok. 1750 gatunków występujących we wszystkich strefach klimatycznych, z czego w Polsce rozpoznano ok. 50.
Wikipedia
o cechach charakterystycznych dla mustykowatych (rodziny owadów); meszkowaty
SJP.pl
o cieczy: pienić się, wydzielać pęcherzyki gazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w północnej części Litwy i na Łotwie;
Wiktionary
Musza (lit. Mūša, łot. Mūsa) – rzeka w północnej części Litwy i na Łotwie. Długość – 164 km, powierzchnia zlewni – 5318 km².
Swoje źródła bierze kilkanaście km na południe od Żagorów. Płynie w kierunku południowo-wschodnim i łączy się z Daugyvenė, po czym kieruje się na wschód, przepływając niedaleko Johaniszkiele i Poswolu. Po przyjęciu dopływu Lėvuo, skręca na północ; 6 km płynie litewsko-łotewską granicą, zaś 18 km już na łotewskim terytorium. Nieopodal Bauska, łączy się z rzeką Niemenek (Nemunėlis) tworząc rzekę Lelupa. W widłach Muszy i Niemenka znajduje się Zamek Bowski.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w architekturze muzułmańskiej: ozdobna krata drewniana przesłaniająca okna lub balkony
SJP.pl
Maszrabijja (zwana także muszaraba lub szanaszil) − ozdobna drewniana krata zakrywająca balkony lub okna.
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny monarek
SJP.pl
rodzaj dinozaura z infrarzędu zauropodów; myszozaur
SJP.pl
Muszaur (Mussaurus) – rodzaj zauropodomorfa nienależącego do zauropodów, żyjącego na terenach dzisiejszej Ameryki Południowej. Gatunkiem typowym jest M. patagonicus, opisany na podstawie skamieniałości kilku bardzo młodych osobników o długości ok. 20 cm oraz dwóch jaj odkrytych w osadach formacji Laguna Colorada w Argentynie. Osady formacji Laguna Colorada, w których odkryto jego skamieniałości, pierwotnie identyfikowano jako górnotriasowe (noryk); badanie z 2021 roku wykazało jednak, że są to osady dolnojurajskie (synemur). Otero i Pol (2013) zaliczyli do gatunku M. patagonicus niekompletne szkielety pozaczaszkowe co najmniej trzech osobników dorosłych i jednego dorastającego odkryte w osadach formacji Laguna Colorada. Skamieniałości te zostały opisane w 1980 roku przez Rodolfo Casamiquelę, który sklasyfikował je wówczas jako przedstawicieli rodzaju Plateosaurus; Otero i Pol (2013) stwierdzili jednak występowanie u opisanych przez Casamiquelę osobników autapomorfii M. patagonicus i na tej podstawie zaliczyli je do tego właśnie gatunku. Długość ciała dorosłych osobników opisanych przez Casamiquelę wynosiła ok. 3 metry.
Wikipedia
roślina z rodziny flaszowcowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: muszla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: muszla
(1.2) mała muszla ślimaka
(1.3) mała muszla małża
(1.4) makaron w kształcie muszelek (1.3)
(1.5) pot. eufem. pochwa
Wiktionary
IPA: muˈʃɛlka, AS: mušelka
Wiktionary
rzecz. muszla ż., muszlowiec mrz.
przym. muszlowy, muszelkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: muszla
SJP.pl
przypominający kształtem muszelkę, podobny do muszelki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. pot. lub poet. odczuwanie presji, by coś robić, wywiązywać się z obowiązków
Wiktionary
czas. musieć
Wiktionary
(1.1) przymus, filoz. mus
Wiktionary
1. rodzaj krawata o kształcie kokardy; mucha;
2. mała mucha (owad);
3. część celownika ręcznej broni palnej, wąski pręcik na końcu lufy;
4. ozdoba twarzy w postaci czarnej kropki, charakterystyczna dla mody rokokowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. mucha; mała mucha
(1.2) kraw. rodzaj ozdoby noszonej przez mężczyzn zamiast krawata;
(1.3) łow. jeden z elementów celownika mechanicznego;
(1.4) wędk. sztuczna przynęta wędkarska imitująca owada;
(1.5) sztuczny pieprzyk, czarna kropka przylepiana jako kobieca ozdoba twarzy, typowa dla mody rokokowej
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Te małe, brzęczące muszki są okropnie uciążliwe!
(1.2) Na balu Karol wyróżniał się ogromną muszką.
(1.3) Słoń był tak wielki, że myśliwy nawet nie użył muszki do celowania.
(1.5) Starościna nadzwyczaj starannie poprawiła peruczkę, twarz ubieliła, pokładła muszki.
Wiktionary
IPA: ˈmuʃka, AS: muška
Wiktionary
rzecz. muszysko n., muchowate nmos., mucha ż., muchówka ż.
przym. muszy
Wiktionary
(1.1) mucha
(1.2) mucha
Wiktionary
wędkarstwo muchowe (z użyciem tzw. muchy - imitacji owada)
SJP.pl
wędkarz łowiący na tzw. muchę
SJP.pl
1. gatunek drzewa z rodziny muszkatołowcowatych, o skórzastych liściach, uprawiane dla nasion; muszkatołowiec, muszkatel;
2. wysuszone nasiona tej rośliny, używane jako przyprawa; muszkatel, gałka muszkatołowa;
3. pelargonia;
4. odmiana winogron pochodząca z Grecji;
5. słodkie, aromatyczne wino produkowane z tych winogron, najczęściej białe; muszkatela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Myristica fragrans|Houtt.|ref=tak., wiecznie zielone drzewo występujące na Molukach, z nasion pozyskuje się przyprawy;
(1.2) hand. kulin. jądro nasienia muszkatołowca
(1.3) enol. gatunek winogron używanych do produkcji deserowego wina
(1.4) enol. gatunek deserowego wina
(1.5) bot. pelargonia
Wiktionary
Muszkatołowiec korzenny, muszkatowiec, muszkat (Myristica fragrans Houtt.) – gatunek drzewa z rodziny muszkatołowcowatych. Pochodzi ono z Wysp Banda (części Moluków zwanych Wyspami Korzennymi, będących częścią Archipelagu Malajskiego). Suszone jądra nasion tej rośliny znane są jako gałka muszkatołowa. Z osnówki otaczającej nasiono otrzymuje się jeszcze inną przyprawę – kwiat muszkatołowy.
Wikipedia
rzecz. muszkatowiec mrz., muszkatela ż.
przym. muszkatowy, muszkatołowy
Wiktionary
(1.1) muszkatołowiec, muszkatołowiec korzenny, muszkatowiec
(1.2) gałka muszkatołowa
(1.4) muszkatel
Wiktionary
1. słodkie, aromatyczne wino deserowe; wino muszkatołowe, muszkat, muszkatela;
2. roślina ozdobna z rodziny bodziszkowatych; pelargonia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. enol. gatunek winorośli pochodzącej z rejonów śródziemnomorskich
(1.2) enol. aromatyczne wino deserowe wytwarzane z różnych szczepów muszkatelu (1.1)
Wiktionary
przym. muszkatelowy
rzecz. muszkatela ż.
Wiktionary
(1.2) daw. muszkatella
Wiktionary
1. dawniej: muszkatel;
2. gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych, np. muszkatela miedziana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Ducula|Hodgson|ref=tak., duży ptak z podrodziny treronów, w obrębie rodziny gołębiowatych;
(1.2) daw. kulin. gatunek deserowego wina
(1.3) daw. kulin. jądro nasienia muszkatołowca
Wiktionary
(1.1) Na Nowej Kaledonii odławiają muszkatele przy okazji ślubów.
(1.2) Nalałam mu trochę muszkateli, ale nawet nie spróbował.
Wiktionary
rzecz. muszkat mrz., muszkatel mrz.
przym. muszkatelowy, muszkatołowy
Wiktionary
(1.2) muszkat, muszkatel, wino muszkatołowe
(1.3) gałka muszkatołowa, muszkat
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony z muszkatelu, zawierający muszkatel
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z muszkatelem, odnoszący się do muszkatelu
Wiktionary
rzecz. muszkatel mrz., muszkatela ż.
przym. muszkatołowy
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu magnoliowców; muszkatołowcowate
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Myristica fragrans|Houtt.|ref=tak., wiecznie zielone drzewo występujące na Molukach, z nasion pozyskuje się przyprawy;
Wiktionary
rzecz. muszkat mrz.
przym. muszkatowy, muszkatołowy
Wiktionary
(1.1) muszkat, muszkatołowiec korzenny, muszkatołowiec
Wiktionary
dawniej: muszkatołowy;
1. związany z muszkatołowcem, drzewem muszkatołowym;
2. gałka muszkatołowa - nasiono tego drzewa używane jako przyprawa;
3. wino muszkatołowe - słodkie, aromatyczne wino, najczęściej białe, produkowane z odmiany winogron o nazwie muszkat
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony z muszkatu, zawierający muszkat
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z muszkatem, odnoszący się do muszkatu
Wiktionary
rzecz. muszkat mrz., muszkatowiec mrz.
przym. muszkatołowy
Wiktionary
rodzina roślin z rzędu magnoliowców; muszkatowcowate
SJP.pl
Wikipedia
o cechach muszkatołowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
gatunek drzewa z rodziny muszkatołowcowatych, o skórzastych liściach, uprawiane dla nasion; muszkat, muszkatel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. nazwa systematyczna|Myristica fragrans|Houtt.|ref=tak., wiecznie zielone drzewo występujące na Molukach, z nasion pozyskuje się przyprawy;
Wiktionary
(1.1) ścięto starego muszkatołowca, który rósł nad strumieniem.
Wiktionary
przym. muszkatołowy
Wiktionary
(1.1) muszkat, muszkatołowiec korzenny, muszkatowiec
Wiktionary
1. związany z muszkatołowcem, drzewem muszkatołowym;
2. gałka muszkatołowa - nasiono tego drzewa używane jako przyprawa;
3. wino muszkatołowe - słodkie, aromatyczne wino, najczęściej białe, produkowane z odmiany winogron o nazwie muszkat
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zrobiony z muszkatu, zawierający muszkat
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z muszkatem lub muszkatowcem, odnoszący się do muszkatu lub muszkatowca
Wiktionary
rzecz. muszkat mrz., muszkatela ż., muszkatołowiec mrz., muszkatowiec mrz.
przym. muszkatelowy, muszkatowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od muszkiet
Wiktionary
(1.1) To nie muszkiet, lecz tylko zabawkowy muszkiecik.
Wiktionary
rzecz. muszkiet m.
przym. muszkietny
Wiktionary
ręczna broń palna używana w XVI i XVII wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. długa czarnoprochowa, odprzodowa, gładkolufowa broń palna wyposażona w lufę kalibru od 18 do 20 milimetrów,
Wiktionary
Muszkiet – długa gładkolufowa broń strzelecka zwykle wyposażona w zamek lontowy i wymagająca podparcia lufy na forkiecie, używana od XVI do XVII wieku.
Wikipedia
(1.1) Żołnierzy uzbrojonych w muszkiety nazywano muszkieterami.
Wiktionary
IPA: ˈmuʃʲcɛt, AS: mušʹḱet
Wiktionary
rzecz. muszkieter m., muszkiecik mrz.
przym. muszkieterski, muszkietowy, muszkietny
Wiktionary
1. żołnierz uzbrojony w muszkiet;
2. żołnierz oddziałów specjalnych gwardii królewskiej we Francji od czasów Ludwika XIII
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz uzbrojony w muszkiet;
(1.2) hist. wojsk. żołnierz oddziałów specjalnych francuskiej gwardii królewskiej w XVII– i XVIII-wiecznej Francji;
Wiktionary
Muszkieterzy (fr. mousquetaires) – formacja piechoty, której podstawowe uzbrojenie stanowiły muszkiety.
Muszkieterzy jako formacja wojskowa występowali w XVI–XVII w. w niemal wszystkich armiach europejskich (również w niektórych azjatyckich). Na ich uzbrojenie składały się muszkiety (w późniejszym okresie również arkebuzy) oraz boczna broń biała (najczęściej rapiery). W czasie prowadzenia ognia, jako podporę dla ciężkiego muszkietu stosowali forkiet (lub rzadziej berdysz). Wyposażani byli w prochownice i/lub bandoliery. Bardzo niska szybkostrzelność ówczesnej broni palnej wymuszała na muszkieterach stosowanie taktyki kontrmarszu i prowadzenia ognia salwowego. Po oddaniu salwy pierwszy szereg przemieszczał się na koniec szyku w celu nabicia broni, dając jednocześnie miejsce do oddania kolejnej salwy drugiemu szeregowi. Rosła dzięki temu intensywność prowadzonego ognia. Ochronę muszkieterów w sytuacji bezpośredniego starcia z kawalerią stanowili pikinierzy uzbrojeni w długie piki. Z uwagi na konieczność posługiwania się skomplikowaną w obsłudze bronią muszkieterzy byli najczęściej formacją zawodową, przeważnie zaciężną. W Polsce od okresu panowania króla Władysława IV były to wojska obcego autoramentu, rekrutujące się z cudzoziemców.
Wikipedia
rzecz. muszkiet m., muszkieton m., muszkietnik m., muszkieteria ż.
przym. muszkieterski, muszkietowy, muszkietny
Wiktionary
(1.1) daw. muszkietnik
Wiktionary
wysoki kozak za kolano; muszkieterka
SJP.pl
1. wysoki kozak za kolano; muszkieterek;
2. koszula stylizowana na element ubioru dawnych muszkieterów;
3. żołnierka uzbrojona w muszkiet i władająca szpadą
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z muszkieterem, dotyczący muszkieterów
Wiktionary
rzecz. muszkieter mos., muszkiet m., muszkieton m., muszkietnik m., muszkieteria ż.
przym. muszkietowy, muszkietny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. związany z muszkietem, dotyczący muszkietu
Wiktionary
rzecz. muszkiet mrz., muszkieter m., muszkiecik mrz.
przym. muszkieterski, muszkietowy
Wiktionary
(1.1) współcz. muszkietowy
Wiktionary
1. krótki muszkiet kawaleryjski z XVI-XVII w.;
2. rodzaj haczyka zamykanego sprężyną, służącego do zaczepiania różnych rzeczy; karabińczyk; karabinek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z muszkietem, dotyczący muszkietu
Wiktionary
rzecz. muszkieter mos., muszkiet m., muszkieton m., muszkietnik m., muszkieteria ż.
przym. muszkieterski, muszkietny
Wiktionary
miejscowość koło Henrykowa w powiecie: Strzelin, w województwie dolnośląskim
SJP.pl
Muszkowice – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ciepłowody.
Wikipedia
Muszkowo – wieś w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, w gminie Krzeszyce.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
We wsi jest przystanek kolejowy Muszkowo.
Wikipedia
1. skorupa małża lub ślimaka;
2. przedmiot w kształcie muszli;
3. ceramiczna misa połączona z rurą ściekową przeznaczona do załatwiania potrzeb fizjologicznych; sedes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skorupa małża lub ślimaka
(1.2) obiekt przypominający wyglądem muszlę (1.1)
(1.3) obiekt architektoniczny przypominający wyglądem muszlę (1.1)
(1.4) pot. zazwyczaj w lm., w go kamień do gry wykonywany z muszli (1.1) mięczaków
(1.5) skrócenie od|muszla klozetowa. → ceramiczny element toalety do załatwiania czynności fizjologicznych;
Wiktionary
Muszla – jedno- lub dwuczęściowy wapienny szkielet zewnętrzny muszlowców (Conchifera) i ramienionogów (Brachiopoda), u niektórych grup częściowo lub całkowicie zredukowany. Do ciała zwierzęcia przytwierdzona jest jednym mięśniem, parą mięśni lub szeregiem mięśni parzystych.
Wikipedia
(1.1) Znalazłem na plażaaży piękną muszlę.
(1.3) Spotkamy się dzisiaj przy muszli?
(1.4) Zaprosił nas do siebie na grę chyba tylko po to, aby poszpanować nowymi muszlami.
(1.5) Hydraulik zamontował dziś nową muszlę.
Wiktionary
IPA: ˈmuʃla, AS: mušla
Wiktionary
rzecz. muszlowiec m.
:: zdrobn. muszelka ż.
przym. muszlowy, muszelkowy
Wiktionary
(1.4) muszelka
Wiktionary
rzadko: lekka, cienka tkanina o luźnym splocie, najczęściej jedwabna; muślin, bengal
SJP.pl
przypominający kształtem muszlę, podobny do muszli
SJP.pl
1. skała osadowa pochodzenia organicznego; zlep muszlowy, wapień muszlowcowy;
2. przedstawiciel podtypu mięczaków, obejmującego ślimaki, małże, łódkonogi i głowonogi;
3. ogólna nazwa kilkunastu gatunków ryb z rodziny pielęgnicowatych
SJP.pl
Wikipedia
wapień muszlowcowy - skała osadowa pochodzenia organicznego; zlep muszlowy, muszlowiec
SJP.pl
ostrolot muszlowiak - gatunek ćmy z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
1. skała osadowa pochodzenia organicznego; zlep muszlowy, wapień muszlowcowy;
2. przedstawiciel podtypu mięczaków, obejmującego ślimaki, małże, łódkonogi i głowonogi;
3. ogólna nazwa kilkunastu gatunków ryb z rodziny pielęgnicowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. skała węglanowa składająca się głównie ze scementowanych, bezładnie ułożonych, mniej lub bardziej pokruszonych muszli;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: muʃˈlɔvʲjɛt͡s, AS: mušlovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. muszla ż., muszelka ż.
przym. muszlowy
Wiktionary
(1.1) zlep muszlowy
Wiktionary
element stroju męskiego, połączenie muszki i krawata; krawatomuszka
SJP.pl
w pszczelarstwie: rój muszny - rój obfitujący w pszczoły, tzw. silny rój
SJP.pl
ostra przyprawa do potraw; sporządzona z nasion gorczycy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. spoż. przyprawa wytwarzana z ziaren gorczycy i octu;
Wiktionary
Musztarda – zimny sos, którego głównym składnikiem są nasiona gorczycy – białej, czarnej lub sarepskiej; w wielu językach, w tym niemal wszystkich europejskich, nosi tę samą nazwę, co roślina, z której nasion jest zrobiona. Powstała w starożytnym Rzymie na początku naszej ery i od początku uznawano ją za przyprawę o wartościach leczniczych (łagodzi bóle reumatyczne, pobudza trawienie tłuszczu, działa antybakteryjnie oraz obniża ciśnienie krwi).
Wikipedia
(1.1) Zjadłbym kiełbaskę z musztardą.
Wiktionary
IPA: muˈʃtarda, AS: muštarda
Wiktionary
rzecz. musztardówka ż., musztardnik m., musztardnica ż., musztardniczka ż., musztardowiec m.
przym. musztardowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|zynft., gw-pl|Górny Śląsk|zymft.
Wiktionary
naczynie do podawania musztardy na stół
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naczynie do serwowania musztardy, zdrobn. od: musztardnica
Wiktionary
(1.1) Porcelanowe musztardniczki i chrzaniczki to idealne rozwiązanie, aby w ładny i oryginalny sposób podać na stół musztardę, chrzan lub ćwikły.
Wiktionary
rzecz. musztarda ż., musztardówka ż., musztardnik m., musztardnica ż.
przym. musztardowy
Wiktionary
(1.1) rzad. musztardnica
Wiktionary
szklanka po musztardzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. szklanka po musztardzie
Wiktionary
Musztardówka – szklane naczynie, w którym sprzedawana była musztarda. Był to rodzaj grubościennego słoiczka bez gwintu, o kształcie lekko zwężającego się ku dołowi cylindra. Miał zazwyczaj pojemność około 0,2 litra i w dolnej części charakterystyczne pierścienie, wytwarzane na gorąco w hucie szkła podczas produkcji naczynia.
Wikipedia
IPA: ˌmuʃtarˈdufka, AS: muštardufka
Wiktionary
rzecz. musztarda ż., musztardnik m., musztardnica ż., musztardniczka ż.
przym. musztardowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zymfciok.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z musztardą, dotyczący musztardy
(1.2) taki, który jest wykonany z dodatkiem musztardy
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, który ma kolor musztardy
(2.2) przypominający musztardę w smaku lub zapachu
Wiktionary
(1.2) Poproszę polędwiczki w sosie musztardowym z grzybami.
(2.1) Leokadia kupiła sobie musztardowe palto.
Wiktionary
rzecz. musztarda ż., musztardnik m., musztardnica ż., musztardniczka ż., musztardówka ż.
Wiktionary
forma rzeczownika.
(1.1) D. lp. od: musztra
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. wojsk. musztra
Wiktionary
rzecz. musztra ż.
czas. musztrować ndk.
przym. musztrowny, musztrowy
Wiktionary
ćwiczenia wojskowe, na których żołnierze uczą się formowania szyków, oddawania honorów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. trening żołnierski, którego celem jest wyszkolenie żołnierzy w sprawnym wykonywaniu rozkazów;
Wiktionary
Musztra – trening żołnierski, którego celem jest wyszkolenie żołnierzy w sprawnym wykonywaniu rozkazów. Trening ten obejmuje tak szkolenie pojedynczych żołnierzy, jak i całych pododdziałów (tak pieszych, jak konnych lub zmotoryzowanych). W najbardziej podstawowej swej części obejmuje sprawne zajmowanie miejsca w szyku podczas zbiórek (m.in. w szeregu, dwuszeregu, kolumnie marszowej), marsz krokiem równym i defiladowym, zwroty w miejscu i w marszu, oddawanie honorów, chwyty bronią itp.
Wikipedia
rzecz. musztr m.
czas. musztrować ndk.
przym. musztrowny, musztrowy
Wiktionary
(1.1) daw. egzercerunek, musztr
Wiktionary
1. uczyć żołnierzy musztry, ćwiczyć musztrę;
2. potocznie: uczyć właściwego zachowania w sposób nieznoszący sprzeciwu; pouczać, napominać
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. wojsk. wyćwiczony w musztrze
Wiktionary
rzecz. musztra ż., musztr m.
czas. musztrować ndk.
przym. musztrowy
Wiktionary
przymiotnik od: musztra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) dial. musztarda
Wiktionary
przymiotnik od: mucha
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla muchy; dotyczący, odnoszący się do muchy
Wiktionary
IPA: ˈmuʃɨ, AS: mušy
Wiktionary
rzecz. muchowate nmos., mucha ż., muszka ż., muszysko n.
Wiktionary
choroba pasożytnicza człowieka i zwierząt, powodowana przez larwy niektórych muchówek; myjoza
SJP.pl
Muszyca lub larwa wędrująca – choroba zwierząt i ludzi, powodowana przez pasożytnicze larwy muchówek żywiące się martwą lub żywą tkanką gospodarza.
Muszyca jest poważnym problemem w hodowli zwierząt gospodarskich powodującym dotkliwe straty ekonomiczne na całym świecie. Choć zarażenie jest zdecydowanie częściej spotykane u zwierząt, to występuje również stosunkowo często u ludzi na terenach wiejskich, tropikalnych i subtropikalnych.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Muszyna (łac. Mussina, rusiń. Мушына) – miasto w Polsce położone w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Muszyna. Muszyna posiada status miejscowości uzdrowiskowej z licznymi odwiertami i rozlewniami wód mineralnych. Znajdują się tam pijalnie wody mineralnej, sanatoria uzdrowiskowe, baseny oraz parki.
Miasto biskupstwa krakowskiego w powiecie sądeckim w województwie krakowskim w końcu XVI wieku.
Wikipedia
IPA: muˈʃɨ̃na, AS: mušỹna
Wiktionary
rzecz. Muszynianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Muszyny (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Muszyny (miasta w Polsce)
SJP.pl
Muszynianka – naturalna woda mineralna wydobywana w Muszynie z 8 odwiertów znajdujących się na terenie Popradzkiego Parku Krajobrazowego. Właścicielem marki jest „Muszynianka” Sp. z o.o. (do 2019 Spółdzielnia Pracy „Muszynianka”).
W 2019 otwarto nowy Zakład Eksploatacji Wody Mineralnej Muszynianka w Krynicy-Zdroju gdzie produkowana jest woda Muszynianka Zdrój w opakowaniu PET 1,5 l, PET 1l oraz rozpoczęto produkcje wody w szklanej butelce o pojemnosci 0,3 l i 0,7l.[1]
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Muszynka Ukr. Мушинка) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Krynica-Zdrój.
Wieś biskupstwa krakowskiego w powiecie sądeckim w województwie krakowskim w końcu XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Muszyna (miejscowość wypoczynkowa nad Popradem)
SJP.pl
Muszyński (forma żeńska: Muszyńska; liczba mnoga: Muszyńscy) – polskie nazwisko.
Wikipedia
zgrubienie od: mucha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. od mucha
Wiktionary
(1.1) Pod namiotkiem, każę ja utkać okna wszędzie, • Że was budzić przemierzłe muszysko nie będzie.
Wiktionary
rzecz. mucha ż., muchowate nmos., muszka ż.
przym. muszy, muchowy, muchowaty
Wiktionary
rodzaj australijskiego dinozaura z infrarzędu ornitopodów
SJP.pl
Mutaburazaur (Muttaburrasaurus) – rodzaj australijskiego ornitopoda o niepewnej pozycji systematycznej, ostatnio zaliczony do rodziny rabdodontów. Osiągał długość 7 m. Zamieszkiwał dzisiejsze Queensland i Nową Południową Walię we wczesnej kredzie. Poruszał się na dwóch lub czterech łapach. Żywił się roślinami, być może okazjonalnie także mięsem.
Wikipedia
1.
a) trwała zmiana w materiale genetycznym organizmu;
b) rezultat takiej zmiany;
2. zmiana brzmienia głosu występująca u młodzieży w okresie dojrzewania;
3.
a) przemiana zachodząca w czymś, np. kulturowa mutacja;
b) odmiana czegoś będąca wynikiem takiej przemiany;
4. częściowo zmienione wydanie czasopisma lub gazety
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. zmiana w liczbie i strukturze elementów dziedzicznych;
(1.2) przemiana
(1.3) fizj. zmiana wysokości i skali głosu występująca u męskiej młodzieży w okresie dojrzewania płciowego;
(1.4) częściowo zmienione wydanie dziennika (gazety)
Wiktionary
Mutacja (łac. mutatio – zmiana) – nagłe, skokowe zmiany materiału genetycznego komórki. Możliwe jest ich dziedziczenie. Podczas poziomego transferu genów, zakażenia wirusem, crossing-over czy modyfikacji genomu inżynierią genetyczną również dochodzi do zmiany materiału genetycznego, jednak przeważnie nie uznaje się ich za mutacje.
Wikipedia
(1.1) Wśród duńskich norek wykryto szczególną mutację koronawirusa, co potencjalnie może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego na całym świecie.
Wiktionary
IPA: muˈtat͡sʲja, AS: mutacʹi ̯a
Wiktionary
czas. mutować
rzecz. mutant
przym. mutacyjny, mutagenny
Wiktionary
pogląd przyjmujący, że zasadniczym mechanizmem ewolucji organizmów jest mutacja
SJP.pl
związany z mutacją
SJP.pl
przestarzale: spółgłoski bezdźwięczne
SJP.pl
związek chemiczny lub czynnik fizyczny powodujący mutację materiału genetycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czynnik zdolny do wywołania mutacji w żywym organizmie
Wiktionary
Mutagen (łac. dokonujący zmiany) – czynnik wywołujący mutacje, czyli zmieniający materiał genetyczny.
Najważniejsze z nich:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. mutant mzw./mos., mutageneza ż.
przym. mutagenny
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|mutagene.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mutagen / mutagene
* czeski: (1.1) mutagen m.
* kataloński: (1.1) mutagen m.
* włoski: (1.1) mutageno m.
źródła.
== mutagen (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. mutagen
odmiana.
(1.1) lp. mutagen; lm. mutagens
przykłady.
Wiktionary
rzecz. mutant mzw./mos., mutageneza ż.
przym. mutagenny
Wiktionary
powstawanie i utrwalanie się mutacji w materiale genetycznym komórek lub wirusów
SJP.pl
Mutageneza – zarówno spontaniczny jak i wywołany przez mutageny proces powstawania zmian – mutacji w DNA.
Mutageneza jest wykorzystywana w hodowli roślin uprawnych w celu wyprowadzenia nowych odmian. Jest też wykorzystywana w badaniach naukowych (np. analiza ekspresji genów). Mutageneza może być losowa lub ukierunkowana – wywołująca mutację w określonym miejscu w sekwencji DNA.
Wikipedia
cecha czegoś, co powoduje mutacje w organizmach żywych; mutagenność
SJP.pl
wywołujący mutację w żywych organizmach (np. czynniki mutageniczne); mutagenny
SJP.pl
cecha czegoś, co powoduje mutacje w organizmach żywych; mutageniczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co mutagenne, co powoduje mutacje w organizmach żywych
Wiktionary
Mutagen (łac. dokonujący zmiany) – czynnik wywołujący mutacje, czyli zmieniający materiał genetyczny.
Najważniejsze z nich:
Wikipedia
przym. mutagenny
przysł. mutagennie
Wiktionary
wywołujący mutację w żywych organizmach (np. czynniki mutagenne); mutageniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który powoduje mutacje w organizmach żywych
Wiktionary
rzecz. mutant mzw./mos., mutagenność ż., mutageniczność ż., mutageneza ż., mutagen m., mutacja ż.
przym. mutageniczny
przysł. mutagennie
Wiktionary
(1.1) mutageniczny
Wiktionary
przedstawiciel kierunku teologiczno-filozoficznego w średniowiecznym islamie
SJP.pl
członek grupy teologów arabskich z VIII–IX w.
SJP.pl
1. człowiek, u którego nastąpiła mutacja w cechach dziedzicznych;
2. potocznie: ktoś o brzydkim, dziwacznym wyglądzie; czupiradło, poczwara, monstrum, maszkara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) biol. organizm ze zmutowanym kodem genetycznym
Wiktionary
Mutant – osobnik o fenotypie zmienionym względem typu dzikiego. Zmiana fenotypu jest efektem mutacji w materiale genetycznym. Zmiana w DNA musi ulec utrwaleniu w procesie replikacji i zostać przeniesiona do komórek potomnych.
Wikipedia
IPA: ˈmutãnt, AS: mutãnt
Wiktionary
czas. mutować ndk., zmutować dk.
rzecz. mutacja ż., mutageneza ż., mutagen
przym. mutacyjny, mutagenny
Wiktionary
zmiana wartości kąta skręcenia płaszczyzny światła spolaryzowanego liniowo przez roztwór substancji optycznie czynnej
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. filoz. racjonalistyczny kierunek w arabskiej filozofii średniowiecznej postulujący alegoryczne rozumienie Koranu w przypadku kolizji jego treści z rozumem;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌmutaˈzɨlʲism̥, AS: mutazylʹism̦
Wiktionary
rzecz. mutazylita m.
Wiktionary
mała mutra, nakrętka na śrubę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nakrętka do śruby
Wiktionary
podłużny lub kopulasty występ podłoża skalnego, wygładzony i porysowany przez lodowiec; baraniec
SJP.pl
Wikipedia
dawne urządzenie do oglądania przez okular szybko zmieniających się zdjąć, tworzących wrażenie ruchomego obrazu
SJP.pl
Mutoskop ("zmieniacz widzenia") – urządzenie w kształcie pudła, zawierające walec z 800-1000 zdjęciami. Po wrzuceniu monety specjalna korba uruchamiała walec, który obracając się zmieniał ułożone zgodnie z zasadą filoskopu fotografie. Oglądanie ich umożliwiał wziernik na kształt okularu mikroskopu. Obracający się walec ze zdjęciami stwarzał iluzję ruchu. Mutoskop został wynaleziony przez Hermana Caslera w 1894 roku.
Wikipedia
1. wywoływać trwałą zmianę w materiale genetycznym organizmu;
2. o głosie: zmieniać się w okresie dojrzewania;
3. podlegać przemianie zachodzącej w czymś
SJP.pl
pierścień o gwintowanym otworze, służący do nakręcania śruby na sworzeń; nakrętka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. nakrętka na śrubę
(1.2) gw-pl|Warszawa. matka
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Mutter. → matka
uwagi.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) tuerca ż.
źródła.
== mutra (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) matka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈmutra, AS: mutra
Wiktionary
jeden z typów oddziaływania na siebie gatunków, w którym czerpią one wzajemne korzyści, przy czym żaden z nich nie może w naturalnych warunkach istnieć osobno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekol. nieodzowna, ścisła współzależność dwóch różnych gatunków czerpiących obopólne korzyści, przy czym jeden gatunek nie jest zdolny do życia bez obecności drugiego
Wiktionary
Mutualizm (łac. mutuus ‘pożyczony’, ‘wzajemny’, ‘obustronny’, ‘wspólny’) – jedno z oddziaływań nieantagonistycznych zachodzących pomiędzy dwoma różnymi gatunkami (zwykle o odmiennych wymaganiach), charakteryzujący się obopólnymi korzyściami o takim stopniu, który praktycznie wzajemnie uzależnia istnienie obu populacji.
Wikipedia
ozdobna polichromowana płytka na spodniej płaszczyźnie gzymsu w budowlach starożytnej Grecji i Rzymu; mutuła
SJP.pl
ozdobna polichromowana płytka na spodniej płaszczyźnie gzymsu w budowlach starożytnej Grecji i Rzymu; mutuł
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który okalecza, odcina jakąś część
Wiktionary
rzecz. mutylacja ż., mutylator m.
przysł. mutylacyjnie
Wiktionary
stan, będący objawem niektórych chorób psychicznych, polegający na całkowite milczeniu chorego, mimo zachowanej czynności narządów i ośrodków mowy
SJP.pl
Wikipedia
wyraz naśladujący muczenie, odgłos wydawany przez bydło, zwłaszcza przez krowę; mu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca odgłos wydawany przez bydło
Wiktionary
(1.1) Cielątko muczało: Muu, muu!… przyzywając matkę.
Wiktionary
IPA: ˈmuː, AS: m•u
Wiktionary
rzecz. Mućka ż., muczenie n., zamuczenie n.
czas. muczeć ndk., zamuczeć dk.
Wiktionary
(1.1) mu
Wiktionary
forma poezji stroficznej rozpowszechniona w arabskiej Hiszpanii w X wieku
SJP.pl
skrót od: muzyka, muzyczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = muzyczny
(1.2) = muzyka
Wiktionary
1. każda z dziewięciu córek Zeusa, mitologicznych opiekunek sztuk pięknych i nauki;
2. twórczość artystyczna;
3. natchnienie artysty;
4. w gwarze młodzieżowej: muzyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitgr. każda z dziewięciu bogiń sztuki i nauki, córek Zeusa i Mnemosyne, utożsamianych z rzymskimi kamenami;
(1.2) książk. kobieta będąca inspiracją, natchnieniem dla artysty
(1.3) książk. talent twórczy, natchnienie twórcze, wena
(1.4) książk. twórczość artystyczna, poetycka
(1.5) pot. muzyka
(1.6) pot. środ. lekcja muzyki
Wiktionary
Wikipedia
(1.5) W radiu leci niezła muza.
Wiktionary
IPA: ˈmuza, AS: muza
Wiktionary
rzecz. muzykowanie n., muzykant mos., muzyk mos., muzeum n., muzykalność ż.
Wiktionary
(1.3) wena, natchnienie, inspiracja
Wiktionary
tło muzyczne, nie angażujące uwagi odbiorcy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muzyka odtwarzana w tle w przestrzeniach publicznych, zwłaszcza placówkach handlowych czy innych lokalach użytkowych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ów tak zwany muzak od początku był traktowany jako całkowicie bezwartościowy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto uzdrowiskowe w Niemczech nad Nysą Łużycką w kraju związkowym Saksonia;
Wiktionary
Mużaków (niem. Bad Muskau; górnołuż. Mužakow lub Kupjel Mužakow) – miasto uzdrowiskowe w Niemczech, administracyjnie w kraju związkowym Saksonia nad Nysą Łużycką, w okręgu administracyjnym Drezno, w powiecie Görlitz, siedziba wspólnoty administracyjnej Mużaków. Do 1945 jedno miasto z Łęknicą położoną na prawym brzegu Nysy. Do 31 lipca 2008 miasto leżało na terenie nieistniejącego już powiatu Niederschlesischer Oberlausitzkreis.
Wikipedia
przym. mużakowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Mużakowem, dotyczący Mużakowa (miasta w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Mużaków mrz.
Wiktionary
łaskun muzang - gatunek drapieżnego ssaka z rodziny wiwerowatych; łaskun palmowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) ogół przedmiotów historycznych zgromadzonych przez muzeum
Wiktionary
Muzealia – rzeczy ruchome i nieruchomości stanowiące własność muzeum i wpisane do inwentarza muzealiów.
W przypadku muzeum nieposiadającego osobowości prawnej, muzealiami są rzeczy ruchome i nieruchomości stanowiące własność podmiotu, który utworzył muzeum, oraz wpisane do inwentarza muzealiów.
Wikipedia
IPA: ˌmuzɛˈalʲja, AS: muzealʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. muzealnik mos., muzealnictwo n., muzealniczka ż.
przym. muzealniczy
przysł. muzealnie
Wiktionary
eksponat muzealny
SJP.pl
wszystko co jest związane z zakładaniem i prowadzeniem muzeów i gromadzeniem zbiorów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prowadzenie muzeów
Wiktionary
Muzeologia (muzealnictwo, muzeografia) – nauka pomocnicza historii, zajmująca się architekturą muzeów i ich zarządzaniem, poszerzona o teorię komunikacji, edukację i rolę, jaką pełnią instytucje muzealne w społeczeństwie. W sensie praktycznym jest nauką o funkcjonowaniu muzeów. Jej nazwa zrodziła się w 1934 r. na konferencji zorganizowanej w Madrycie przez Office International des Musées (poprzednik ICOM – Międzynarodowej Rady Muzeów), uznanej za pierwszą konferencję muzeologiczną. Georges Henri Riviere (1897–1985), założyciel i wieloletni dyrektor generalny ICOM, twórca teorii „nowej muzeologii” mówił o niej tak: muzeologia jest to nauka stosowana, nauka o muzeum. W jej polu znajdują się rozważania nad rolą muzeum w społeczeństwie, badania i konserwacja, sposoby prezentacji, animacji i rozpowszechnienia, organizacji i funkcjonowania, architektury wznoszonej dla celów muzealnych oraz architektury „zmuzealizowanej” (adaptowanej do potrzeb muzeów), badania nad miejscami i obiektami pozyskanymi, nad wyborami, a także typologia i deontologia.
Wikipedia
(1.1) Neapol jest ważnym ośrodkiem muzealnictwa na południu Włoch.
Wiktionary
rzecz. muzealia lm nm., muzealniczka ż., muzealnik mos., muzeum n.
przym. muzealny, muzealniczy
przysł. muzealnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pracowniczka placówkaacówki muzealnej
Wiktionary
(1.1) Wykład poprowadzi muzealniczka z zamku na Wawelu.
Wiktionary
rzecz. muzealia lm nm., muzealnictwo n., muzeum n.
:: fm. muzealnik mos.
przym. muzealny, muzealniczy
przysł. muzealnie
Wiktionary
dotyczący muzealnictwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z muzealnictwem, dotyczący muzealnictwa
Wiktionary
(1.1) Rajmund ukończył muzealnicze studia kuratorskie na UŚ-u.
(1.1) Zaraz po wojnie zajęła się pracą muzealniczą najpierw w Krakowie, a następnie na Górnym Śląsku.
Wiktionary
rzecz. muzealia lm nm., muzealnik mos., muzealniczka ż., muzealnictwo n., muzeum n.
przym. muzealny
przysł. muzealnie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób muzealny
Wiktionary
rzecz. muzealia lm nm., muzealnictwo n., muzealniczka ż., muzealnik mos., muzeum n.
przym. muzealny, muzealniczy
Wiktionary
osoba pracująca w muzeum, zajmująca się konserwacją eksponatów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik muzeum
Wiktionary
(1.1) Z czasem muzealnicy udostępnili dodatkowe obiekty (schron D).
Wiktionary
rzecz. muzealia lm nm., muzealniczka ż., muzealnictwo n., muzeum n.
:: fż. muzealniczka ż.
przym. muzealny, muzealniczy
przysł. muzealnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z muzeum, dotyczący muzeum i jego zbiorów
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, który posiada wartość historyczną lub artystyczną na miarę muzeum
Wiktionary
(2.1) Oczywiście zachowały się ze starożytnych czasów liczne filmy i dokumenty, ale miały już wartość wyłącznie muzealną.
Wiktionary
IPA: ˌmuzɛˈalnɨ, AS: muzealny
Wiktionary
rzecz. muzealnik mos., muzeum n., muzealnictwo n., muzealniczka ż.
przysł. muzealnie
przym. muzealniczy
Wiktionary
autobus z wystawą objazdową
SJP.pl
specjalista w dziedzinie muzeografii
SJP.pl
specjalista w zakresie muzeologii
SJP.pl
Muzeologia (muzealnictwo, muzeografia) – nauka pomocnicza historii, zajmująca się architekturą muzeów i ich zarządzaniem, poszerzona o teorię komunikacji, edukację i rolę, jaką pełnią instytucje muzealne w społeczeństwie. W sensie praktycznym jest nauką o funkcjonowaniu muzeów. Jej nazwa zrodziła się w 1934 r. na konferencji zorganizowanej w Madrycie przez Office International des Musées (poprzednik ICOM – Międzynarodowej Rady Muzeów), uznanej za pierwszą konferencję muzeologiczną. Georges Henri Riviere (1897–1985), założyciel i wieloletni dyrektor generalny ICOM, twórca teorii „nowej muzeologii” mówił o niej tak: muzeologia jest to nauka stosowana, nauka o muzeum. W jej polu znajdują się rozważania nad rolą muzeum w społeczeństwie, badania i konserwacja, sposoby prezentacji, animacji i rozpowszechnienia, organizacji i funkcjonowania, architektury wznoszonej dla celów muzealnych oraz architektury „zmuzealizowanej” (adaptowanej do potrzeb muzeów), badania nad miejscami i obiektami pozyskanymi, nad wyborami, a także typologia i deontologia.
Wikipedia
Muzeologia (muzealnictwo, muzeografia) – nauka pomocnicza historii, zajmująca się architekturą muzeów i ich zarządzaniem, poszerzona o teorię komunikacji, edukację i rolę, jaką pełnią instytucje muzealne w społeczeństwie. W sensie praktycznym jest nauką o funkcjonowaniu muzeów. Jej nazwa zrodziła się w 1934 r. na konferencji zorganizowanej w Madrycie przez Office International des Musées (poprzednik ICOM – Międzynarodowej Rady Muzeów), uznanej za pierwszą konferencję muzeologiczną. Georges Henri Riviere (1897–1985), założyciel i wieloletni dyrektor generalny ICOM, twórca teorii „nowej muzeologii” mówił o niej tak: muzeologia jest to nauka stosowana, nauka o muzeum. W jej polu znajdują się rozważania nad rolą muzeum w społeczeństwie, badania i konserwacja, sposoby prezentacji, animacji i rozpowszechnienia, organizacji i funkcjonowania, architektury wznoszonej dla celów muzealnych oraz architektury „zmuzealizowanej” (adaptowanej do potrzeb muzeów), badania nad miejscami i obiektami pozyskanymi, nad wyborami, a także typologia i deontologia.
Wikipedia
instytucja gromadząca zbiory zabytków historii, sztuki itp. organizująca ich wystawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) turyst. instytucja zajmująca się przechowywaniem obiektów o wartości historycznej, zwykle z jednej dziedziny wiedzy, celem pokazywania ich odwiedzającym;
(1.2) turyst. budynek muzeum (1.1)
Wiktionary
Muzeum (łac. musaeum, z gr. μουσεῖον mouseíon ‘świątynia muz’) – instytucja kultury powołana w celu gromadzenia, badania oraz opieki nad obiektami posiadającymi wartość historyczną bądź artystyczną. W większych muzeach niewielka część z tych obiektów jest udostępniana publiczności w postaci wystaw stałych lub czasowych, natomiast reszta jest przechowywana w specjalnie do tego przystosowanych magazynach.
Wikipedia
(1.1) O dawnym gmachu muzeum informuje tablica pamiątkowa przy obelisku.
(1.2) Widzieliśmy w muzeum wiele starych obrazów.
Wiktionary
IPA: muˈzɛwũm, AS: muzeu̯ũm
Wiktionary
rzecz. muzealnik mos., muzealniczka ż., muzealnictwo n., muza ż., muzyka ż., muzyk mos.
przym. muzealny, muzealniczy
przysł. muzealnie
Wiktionary
glon z rodzaju sprzężnic obejmujący ok. 120 gatunków, żyjący we wszystkich rodzajach zbiorników wód słodkich
SJP.pl
Mużocja (Mougeotia) – rodzaj glonów z gromady zielenic. Występuje w wodach słodkich i słonawych Eurazji, Afryki, Ameryki i Australii.
Wikipedia
wycieńczony więzień obozu koncentracyjnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. gwara. obozowa wycieńczony fizycznie i załamany psychicznie więzień hitlerowskiego obozu
(1.2) przest. muzułmanin
Wiktionary
rzecz. muzułmanin mos., muzułmańskość ż.
Wiktionary
wyznawca islamu; mahometanin, islamista
SJP.pl
Muzułmanin – wyznawca islamu, jednej z największych religii światowych. Islam, który powstał w VII wieku n.e. na Półwyspie Arabskim, opiera się na nauczaniach proroka Mahometa, uważanego przez muzułmanów za ostatniego proroka w szeregu proroków monoteistycznych, począwszy od Adama.
Wikipedia
środowiskowo: stawać się wycieńczonym więźniem obozu koncentracyjnego
SJP.pl
wyznawca islamu; mahometanin, islamista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel grupy etnicznej w Bośni;
Wiktionary
Muzułmanin – wyznawca islamu, jednej z największych religii światowych. Islam, który powstał w VII wieku n.e. na Półwyspie Arabskim, opiera się na nauczaniach proroka Mahometa, uważanego przez muzułmanów za ostatniego proroka w szeregu proroków monoteistycznych, począwszy od Adama.
Wikipedia
(1.1) I wreszcie Muzułmanie i Chorwaci stanowią dla serbskich nacjonalistów przykład narodów, które swą prawdziwą (to jest serbską i prawosławną) tożsamość zdradziły i przyjęły islam i – odpowiednio – katolicyzm.
Wiktionary
IPA: ˌmuzuwˈmãɲĩn, AS: muzuu̯mãńĩn
Wiktionary
rzecz. muzułmanin m., muzułmanka ż., muzułmańskość ż.
:: fż. Muzułmanka ż.
przym. muzułmański
Wiktionary
(1.1) Boszniak
Wiktionary
religia objawiona prorokowi Mahometowi, głosząca wiarę w jednego Boga (Allaha), rozpowszechniona głównie w krajach Bliskiego Wschodu, niektórych krajach azjatyckich oraz afrykańskich; islam, mahometanizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. rel. islam
Wiktionary
Islam (arab. الإسلام, al-islām – poddanie się woli Boga), mahometanizm – religia monoteistyczna, na początku XXI wieku druga na świecie pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwie. Zapoczątkował ją prorok Mahomet; według islamu to on przekazał ludziom świętą księgę – Koran, którą mu objawił Archanioł Gabriel (arab. Dżibril) w latach 610–632. Wyznawca tej religii to muzułmanin lub muzułmanka. Ich zdaniem Koran to ostateczne i niezmienne objawienie się Boga, przez muzułmanów nazywanego arabskim słowem Allah.
Wikipedia
(1.1) Jesteś kawalerem. Może więc znalazłeś jakąś atrakcyjną muzułmankę? – Musiałbym przejść na muzułmanizm. Na razie zastanawiam się.
Wiktionary
rzecz. muzułmańskość ż., muzułmanin m., muzułmanka ż.
przym. muzułmański
Wiktionary
wyznawczyni islamu; mahometanka, islamistka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. kobieta, która wyznaje islam
Wiktionary
Muzułmanin – wyznawca islamu, jednej z największych religii światowych. Islam, który powstał w VII wieku n.e. na Półwyspie Arabskim, opiera się na nauczaniach proroka Mahometa, uważanego przez muzułmanów za ostatniego proroka w szeregu proroków monoteistycznych, począwszy od Adama.
Wikipedia
IPA: ˌmuzuwˈmãnka, AS: muzuu̯mãnka
Wiktionary
rzecz. Muzułmanin m., Muzułmanka ż., muzułmanizm m., muzułmaństwo n.
:: fm. muzułmanin m.
przym. muzułmański
Wiktionary
1. dotyczący muzułmanów, muzułmanizmu
2. dotyczący Muzułmanów, właściwy Muzułmanom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z muzułmanami, dotyczący muzułmanów
(1.2) związany z Muzułmanami (Boszniakami), dotyczący Muzułmanów (Boszniaków)
przymiotnik jakościowy
(2.1) taki, który ma cechy przypisywane muzułmanom
Wiktionary
(1.1) (…) dla kultury muzułmańskiej nie jest typowy żaden konkretny ubiór; nosi się odzież będącą wytworem tradycji.
(1.1) Niedaleko znajduje się Muzułmańskie Centrum Kulturalno-Oświatowe.
(2.1) Średniowieczny handel niewolnikami poprzez pustynię Saharę miał bardziej muzułmański charakter, chociaż i tutaj uczestniczyli w nim nie tylko wyznawcy islamu.
Wiktionary
IPA: ˌmuzuwˈmãj̃sʲci, AS: muzuu̯mãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. muzułmańskość ż., muzułmanin m., muzułmanka ż., muzułmanizm m., muzułmaństwo n., Muzułmanin mos.
Wiktionary
(1.1) mahometański
(1.2) boszniacki
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co muzułmańskie; muzułmański charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) Liczne minarety świadczą o muzułmańskości miasta.
Wiktionary
rzecz. muzułman mos., Muzułmanin mos., muzułmanin mos., muzułmanizm mrz., muzułmanka ż.
przym. muzułmański
Wiktionary
religia Muzułmanów; islam; mahometanizm
SJP.pl
Islam (arab. الإسلام, al-islām – poddanie się woli Boga), mahometanizm – religia monoteistyczna, na początku XXI wieku druga na świecie pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwie. Zapoczątkował ją prorok Mahomet; według islamu to on przekazał ludziom świętą księgę – Koran, którą mu objawił Archanioł Gabriel (arab. Dżibril) w latach 610–632. Wyznawca tej religii to muzułmanin lub muzułmanka. Ich zdaniem Koran to ostateczne i niezmienne objawienie się Boga, przez muzułmanów nazywanego arabskim słowem Allah.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. chłopski, prostacki
Wiktionary
(1.1) Przyjrzyjcie się jego mużyckiej gębie i jego prostackim manierom! Skończony tuman, kompletne zero!
Wiktionary
rzecz. mużyk m.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: muzyka;
2. twórczyni lub odtwórczyni utworów muzycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: muzyka
(1.2) pot. eduk. nauczycielka muzyki
(1.3) pot. kobieta grająca na instrumencie muzycznym
Wiktionary
(1.1) W radiu leciała jakaś fajna muzyczka.
(1.2) Nasza muzyczka wymaga od nas znajomości budowy pianina.
Wiktionary
IPA: muˈzɨt͡ʃka, AS: muzyčka
Wiktionary
rzecz. muzyka ż., muzykant m., muzyczność ż., muzykowanie n.
:: fm. muzyk m.
czas. muzykować ndk., umuzykalniać ndk., umuzykalnić dk.
przym. muzyczny, muzykalny
przysł. muzycznie, muzykalnie
Wiktionary
(1.3) muzyk
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący muzyki, muzyczności
Wiktionary
rzecz. muzyka ż., muzyk m., muzyczka ż., muzykowanie n., muzyczność ż., muzykalność ż.
przym. muzyczny, muzykalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest muzyczne
Wiktionary
rzecz. muzyczka ż., muzyka ż., muzykant mos., muzykowanie n., muzykalność ż.
przym. muzyczny
przysł. muzycznie
Wiktionary
przymiotnik od: muzyka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do muzyki, związany z muzyką
Wiktionary
(1.1) Na ścianie wisi duży plakat muzyczny.
Wiktionary
IPA: muˈzɨt͡ʃnɨ, AS: muzyčny
Wiktionary
rzecz. muzyczka ż., muzyk m., muzyka ż., muzykowanie n., muzykant mos., muzyczność ż., muzykalność ż.
przysł. muzycznie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
twórca lub odtwórca utworów muzycznych; grajek, wirtuoz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) białystok. mężczyzna
(1.2) daw. prosty chłop
(1.3) pot. pogard. ciemny, zacofany chłop
(1.4) pot. pogard. nieobyty mężczyzna ubrany po chłopsku
Wiktionary
Muzyk – osoba zajmująca się wykonywaniem lub tworzeniem muzyki.
Wykonawca muzyczny posiada jedną lub wiele specjalności, takich jak instrumentalista, wokalista czy dyrygent. Tworzeniem muzyki zajmuje się kompozytor, aranżer, producent muzyczny, Muzyk do swej pracy wykorzystuje m.in. instrumenty muzyczne, głos ludzki, głosy zwierząt, inne efekty akustyczne (np. uderzanie młotem w kowadło) czy też technologie komputerowe.
Wikipedia
(1.2) Rzekł — i wnet brody kupców i mużyków • Sypią się chmurą jak liście od gradu.
Wiktionary
przym. mużycki
Wiktionary
dziedzina sztuki, której tworzywem artystycznym są dźwięki zorganizowane w kompozycyjną całość; utwory, melodie wykonywane na instrumentach lub przez głos ludzki; komponowanie, granie, śpiewanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kompozycja artystyczna złożona z dźwięków
(1.2) sztuka układania takich kompozycji
(1.3) całokształt takich kompozycji
(1.4) książk. brzmienie czegoś, zwłaszcza przyjemne
(1.5) pot. przedmiot szkolny mający na celu umuzykalnienie uczniów
(1.6) pot. rzad. orkiestra, kapela
(1.7) pot. gw-pl|Śląsk Cieszyński. potańcówka
(1.8) gw-pl|Bukowina. zabawa
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: muzyk
Wiktionary
Muzyka (łac. musica, ze stgr. μουσική mousiké „sztuka muz”) – jedna z dziedzin sztuk pięknych, w której przez dźwięki odbierane są przez człowieka i wpływają na jego psychikę. Jest to sztuka układania struktur dźwiękowych w czasie. Dźwięki te można wytworzyć za pomocą instrumentów muzycznych lub ludzkiego głosu.
Wikipedia
(1.3) Muzyka klasyczna jest piękna.
(1.4) Muzyka jej głosu była dla niego pieszczotą.
(1.4) Na to wróbel zaterlikał: "Cóż to znowu za muzyka? Muszę zajrzeć do słownika, by zrozumieć śpiew słowika!
(1.6) Muzyka przygrywała im do tańca.
Wiktionary
IPA: ˈmuzɨka, AS: muzyka
Wiktionary
rzecz. muzyk m., muzykant m., muzykalność ż., muzyczność ż., muzyczka ż., umuzykalnianie n., muzykowanie n., muzeum n.
czas. muzykować ndk., umuzykalniać ndk., umuzykalnić dk.
przym. muzyczny, muzykalny
przysł. muzycznie, muzykalnie
Wiktionary
stpol. gędźba
Wiktionary
Muzykalia (dokumenty muzyczne) – typ dokumentów piśmienniczych dotyczące muzyki, a także nagrania dźwiękowe na płytach i taśmach, stanowiące odrębną część księgozbioru bibliotecznego.
Muzykalia obejmują obiekty zapisane sposobem graficznym (rękopisy i druki nutowe, książki, czasopisma oraz nagrania nagrane na taśmy i płyty.
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: muzykalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: muzykalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest muzykalne; cecha tych, którzy są muzykalni
Wiktionary
rzecz. muzyka ż., muzyczka ż., muzyk m., muzyczność ż., muzykowanie n., umuzycznianie n., umuzycznienie n., muza ż., umuzykalnienie n.
czas. muzykować ndk., pomuzykować dk., umuzyczniać ndk., umuzycznić dk.
przym. muzykalny, muzyczny
przysł. muzykalnie, muzycznie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) uzdolniony muzycznie, wrażliwy na muzykę
Wiktionary
IPA: ˌmuzɨˈkalnɨ, AS: muzykalny
Wiktionary
rzecz. muzyka ż., muzyczka ż., muzykalność ż., muzyk m., muzykant mos., muzykowanie n., umuzykalnienie n.
przysł. muzycznie
Wiktionary
zdrobnienie od: muzykant
SJP.pl
przygrywanie do tańca w lokalach, na weselach, odpustach, dworach królewskich itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba grająca na instrumencie muzycznym nie posiadająca wykształcenia muzycznego
Wiktionary
Muzykant, czasem muzykus, grajek, grajcyk, dawniej także gądek – termin używany na wsiach i w małych miasteczkach (a kiedyś także w miastach) większości regionów Polski na określenie ludowego muzyka, samouka.
Muzykant uczył się ze słuchu u mistrza, starszego i wprawnego już w muzykowaniu sąsiada lub członka rodziny. Płacił za naukę w naturze (np. zbożem) albo odpracowywał w gospodarstwie lub grając z mistrzem na zabawach lub weselach. Jako że muzyka stanowiła nieodzowny element kultury duchowej wsi, obecność muzykanta była pożądana w trakcie wszystkich ważniejszych wydarzeń, związanych z rokiem obrzędowym (kolędowanie, dożynki – okrężne) czy ze zwyczajami rodzinnymi (chrzciny, wesele).
Wikipedia
(1.1) … dawniej, gdy żydowskim muzykantom zdarzało się grywać w naszej wsi, wstawałem o jutrzni i przyglądałem się pilnie ich dochodzeniu do naszych opłotków.
Wiktionary
IPA: muˈzɨkãnt, AS: muzykãnt
Wiktionary
rzecz. muzyczka ż., muzyk mos., muzyka ż., muzykowanie n., muzyczność ż., umuzykalnienie n., umuzykalnianie n., muza ż.
:: fż. muzykantka ż.
czas. muzykować ndk., pomuzykować dk., umuzykalniać ndk., umuzykalniać się ndk., umuzykalnić dk., umuzykalnić się dk.
przym. muzyczny, muzykalny, muzykancki
Wiktionary
(1.1) grajek
Wiktionary
specjalista w dziedzinie muzykografii
SJP.pl
analiza, opis utworów muzycznych
SJP.pl
specjalista w zakresie muzykologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) eduk. muz. badacz twórczości muzycznej
Wiktionary
Muzykologia (z gr.) – nauka humanistyczna, której przedmiotem jest muzyka we wszystkich swych aspektach.
Wikipedia
(1.1) Nasz dziadek był muzykologiem i wykładał w Katowicach.
Wiktionary
rzecz. muzykologia ż.
:: fż. pot. muzykolożka ż.
przym. muzykologiczny
Wiktionary
całokształt wiedz o muzyce obejmujący dyscypliny teoretyczne i historyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. muz. naukowe badania nad muzyką w aspekcie historycznym, teoretycznym czy też fizycznej natury dźwięku;
Wiktionary
Muzykologia (z gr.) – nauka humanistyczna, której przedmiotem jest muzyka we wszystkich swych aspektach.
Wikipedia
(1.1) Po wykładzie z muzykologii studentki poszły do parku.
Wiktionary
rzecz. muzykolog m., muzykolożka ż.
przym. muzykologiczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) muz. związany z muzykologią
Wiktionary
(1.1) W piątek będzie zaliczenie z muzykologicznej informacji naukowej.
Wiktionary
rzecz. muzykologia ż., muzykolog ż., muzykolożka ż.
Wiktionary
miłośnik muzyki; meloman
SJP.pl
dawniej: uwielbienie muzyki, fascynacja sztuką muzyczną; melomania
SJP.pl
miłośniczka muzyki; melomanka
SJP.pl
Wikipedia
uprawiać muzykę, grać na instrumencie lub śpiewać, zwłaszcza w niewielkim gronie amatorskim
SJP.pl
czasownik
(1.1) grywać na instrumencie muzycznym, zwykle amatorsko lub towarzysko
Wiktionary
(1.1) Ta żydowska kapela przychodziła muzykować na wesela i festyny jakby z innych stron.
Wiktionary
IPA: ˌmuzɨˈkɔvat͡ɕ, AS: muzykovać
Wiktionary
rzecz. muzyka ż., muzyczka ż., muzyk mos., muzykant mos., muzykowanie n., muzykalność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) amatorskie uprawianie muzyki, szczególnie instrumentalnej, dla przyjemności
Wiktionary
(1.1) Rodzina Jacka często spotyka się na wspólnym muzykowaniu w niedzielne popołudnia.
Wiktionary
IPA: ˌmuzɨkɔˈvãɲɛ, AS: muzykovãńe
Wiktionary
rzecz. muza ż., muzyka ż., muzyczka ż., muzyk m., muzykant m., muzykancik m., muzykantka ż., muzykalność ż., muzyczność ż.
czas. muzykować ndk., pomuzykować dk.
przym. muzyczny, muzykalny
przysł. muzycznie, muzykalnie
Wiktionary
lekceważąco o muzyku
SJP.pl
wieś na Ukrainie
SJP.pl
Mużyłowice (ukr. Мужиловичі) – wieś na Ukrainie, w rejonie jaworowskim obwodu lwowskiego. Wieś liczy około 1020 mieszkańców.
W 1783 na gruntach Mużyłowic założono w procesie kolonizacji józefińskiej osadę Münchenthal, z czasem nazywaną „Mużyłowice Kolonia”, natomiast ręsztę miejscowości przezwano „Mużyłowicami Narodowymi”.
Wikipedia
zwierzę pochodzące ze skrzyżowania klaczy konia z ogierem osła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. juczny, wytrzymały mieszaniec ogiera osła i klaczy konia;
(1.2) pot. muskuł; lm. muły – bicepsy, muskuły
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. pejor. osoba powolna, sprawiająca wrażenie nierozgarniętej
(2.2) pot. pejor. osoba uparta, bardzo niechętna do zmiany swojego zdania
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) geol. naturalny, grząski i błotnisty osad zbiorników wodnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nie dosięgną nas ich muły i ciężkie kardynalskie podjezdki.
(3.1) Tu z brzegu jest mułu na kilku chłopów. Kto nie wie, jak sobie poradzić, utopi się na pewno.
Wiktionary
IPA: muw, AS: muu̯
Wiktionary
(1.1)
rzecz. mulica ż., mulątko n.
:: zdrobn. mułek m.
:: zgrub. mulisko n.
czas. mulić ndk.
przym. mułowy, muli, mułowaty
(3.1)
rzecz. mułowiec m., mulisko n.
:: zdrobn. mułek m.
przym. mułowy, mulisty, mulasty, mułowaty, zamulony, mułkowy
Wiktionary
(3.1) szlam, błoto, nanos, osad
Wiktionary
rodzaj małych ryb z rodziny muławkowatych
SJP.pl
Muławka bałkańska, muławka, umbra, muławka europejska, muławka dunajska (Umbra krameri) – gatunek ryby szczupakokształtnej z rodziny muławkowatych (Umbridae).
Wikipedia
rodzina małych, słodkowodnych ryb z rzędu szczupakokształtnych
SJP.pl
Muławkowate (Umbridae) – rodzina małych, słodkowodnych ryb szczupakokształtnych (Esociformes).
Wikipedia
mały muł
SJP.pl
Mułek – nieoficjalna nazwa przysiółka wsi Karwice w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Malechowo.
W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie koszalińskim.
Wikipedia
podobny do mułku, zawierający pewną ilość mułku (skały osadowej)
SJP.pl
gatunek ryby z rodziny piskorzowatych; cierniooczek długonosy
SJP.pl
Cierniooczek długonosy (Acantopsis choirorhynchos) – gatunek słodkowodnej lub brachicznej ryby z rodziny piskorzowatych (Cobitidae). Zamieszkuje dno strumieni, czystych potoków i rzek Azji Południowo-Wschodniej, od Indii przez rzeki Menam, Mekong, aż po Indonezję. Spotykany także na terenach zalewowych.
Wikipedia
1. potocznie: przypominający muła, z cechami muła; muli;
2. obraźliwie: wolno myślący, powolny, nierozgarnięty (o kimś);
3. zawierający muł lub podobny do mułu; grząski, szlamowaty
SJP.pl
skała osadowa z grupy skał okruchowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. herp. nazwa systematyczna|Kinosternon subrubrum|Bonnaterre|ref=tak., mułowiec pensylwański
(1.2) pot. herp. nazwa systematyczna|Kinosternon scorpioides|Linnaeus|ref=tak., mułowiec skorpionowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) geol. skała okruchowa, scementowany muł;
Wiktionary
Mułowiec – zwięzła skała okruchowa, będąca zlityfikowanym (scementowanym) mułem. Złożona głównie z ziaren kwarcu, czasem łyszczyków, skaleni, minerałów węglanowych i ilastych.
W Polsce na powierzchni występuje m.in. w seriach osadowych karbonu, permu, kredy górnej w Sudetach, jako skała płonna w zagłębiach węglowych Górnego i Dolnego Śląska oraz często wśród różnowiekowych utworów Gór Świętokrzyskich.
Wikipedia
(1.1) Podbródek i gardło mułowca są żółtawoszare.
(2.1) W skład mułowca wchodzą ziarna kwarcu i skaleni.
Wiktionary
rzecz. muł mrz.
przym. mułowy
Wiktionary
wielkie skupisko mułu, szlamu; mulisko
SJP.pl
Wikipedia
1. przymiotnik od: muł (luźny osad tworzący się na dnie rzek), np. gleby mułowe;
2.
a) właściwy mułowi (zwierzęciu), np. mułowe uszy; muli;
b) odnoszący się do muła (zwierzęcia), np. mułowy zaprzęg
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z mułem (osadem)
(1.2) związany z mułem (zwierzęciem)
Wiktionary
rzecz. mułowiec mzw./mrz., mulnik mos., mulica ż., muł
czas. mulić, zamulać, zamulić
przym. mulisty, mułowaty
Wiktionary
zwierzę pochodzące ze skrzyżowania klaczy konia z ogierem osła
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, uchodzi do Kondy
Wiktionary
mołła;
1. tytuł nadawany duchownemu muzułmańskiemu, znaczący tyle co: mistrz, uczony;
2. muzułmański sędzia, doktor prawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. w szyizmie: honorowy tytuł teologa lub prawnika muzułmańskiego;
Wiktionary
Mułła (pers. ملا mollâ) – w szyizmie: nauczyciel, interpretator praw religijnych i doktryn islamu. Nie jest zaliczany do duchownych.
Wikipedia
(1.1) Modlący się mułła stał w pobliżu minbaru.
Wiktionary
(1.1) war. mołła
Wiktionary
skrót od: megawolt (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: miliwat (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = wojsk. marynarka wojenna
(1.2) = kolej. Metro Warszawskie
(1.3) = wojsk. materiał wybuchowy
(1.4) = polit. Młodzież Wszechpolska
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MW (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = telekom. medium frequency → fale średnie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɛ̃m‿ˈvu, AS: ẽm‿vu
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MW (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = telekom. medium frequency → fale średnie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== MW (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) = telekom. medium frequency → fale średnie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: Ministerstwo Współpracy Gospodarczej z Zagranicą
SJP.pl
symbol makswela (jednostki strumienia magnetycznego)
SJP.pl
jedna z liter alfabetu greckiego; mi
SJP.pl
zaimek osobowy
(1.1) pierwsza osoba liczby mnogiej, grupa osób, wśród której znajduje się osoba mówiąca
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) nazwa dwunastej litery alfabetu greckiego, μ;
Wiktionary
Belgia:
Inne:
Wikipedia
(1.1) (My) mieszkamy w Polsce.
(1.1) To właśnie my zapłaciliśmy za waszą podróż.
(2.1) Żeby oznaczyć symbol przedrostka mikro, trzeba użyć litery my.
Wiktionary
IPA: mɨ, AS: my
Wiktionary
(2.1) mi
Wiktionary
państwo w Azji; Birma, Mjanma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. zob. Mjanma.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mjanma, Birma
Wiktionary
związany z Myanmarem (Birmą, Mjanmą, państwem w Azji); birmański, mjanmański
SJP.pl