dawniej: zdarzający się każdego dnia; każdodniowy, codzienny
SJP.pl
dawniej: zdarzający się każdego miesiąca; comiesięczny, miesięczny
SJP.pl
odbywający się za każdym razem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) występujący za każdym razem
(1.2) każdy poszczególny
Wiktionary
przysł. każdorazowo
Wiktionary
(1.2) każdy jeden, każdy
Wiktionary
dawniej: odbywający się każdego roku; coroczny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przest. każdego tygodnia, co tydzień
Wiktionary
(1.1) Wedle umowy pan T. obowiązany był uiszczać zapłatę każdotygodniowo.
Wiktionary
(1.1) co tydzień, każdego tygodnia, raz w tygodniu
Wiktionary
dawniej: odbywający się każdego tygodnia; cotygodniowy
SJP.pl
wszelki bez wyjątku
SJP.pl
zaimek upowszechniający
(1.1) odnoszący się do wszystkich, wszystkiego w danym zbiorze, bez wyjątku
Wiktionary
(1.1) Każda kobieta jest piękna!
Wiktionary
IPA: ˈkaʒdɨ, AS: každy
Wiktionary
przym. każdziuteńki, każdziutki
zaim. każdziutki, każdziuteńki
Wiktionary
(1.1) jakikolwiek, wszystek, wszelki; gw-pl|Górny Śląsk|kożdy.
Wiktionary
zdrobnienie od: każdy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: każdy
Wiktionary
IPA: kaʒʲˈd͡ʑüɕci, AS: kažʹʒ́üśḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: każdy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: każdy
Wiktionary
(1.1) Wzięła taką paczkę i zaczęła liczyć koperty, każdą, każdziuteńką bez wyjątku traktując poślinionym obficie palcem, aż cmokało.
(1.1) Na ryby – w każdziuteńki wolny dzień // Na ryby– nad leniwą rzeczkę w cień // zabieramy sprzęt i starkę…
Wiktionary
IPA: ˌkaʒʲd͡ʑuˈtɛ̃ɲci, AS: kažʹʒ́utẽńḱi
Wiktionary
zaim. każdy
Wiktionary
zdrobnienie od: każdy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: każdy
Wiktionary
IPA: kaʒʲˈd͡ʑutʲci, AS: kažʹʒ́utʹḱi
Wiktionary
zaim. każdy
Wiktionary
(1.1) każdziuśki
Wiktionary
główny składnik białkowy mleka; sernik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. białko z mleka ssaków;
Wiktionary
Kazeina (sernik) – białko z mleka, które zostaje wyodrębnione w procesie trawienia poprzez działanie podpuszczki.
Wikipedia
(1.1) W cząsteczkach białek nabiału i zboża – kazeinie i glutenie znajdują się egzorfiny – podobnie działające jak morfina – alkaloid należący do opiatów.
Wiktionary
IPA: ˌkazɛˈjĩna, AS: kazei ̯ĩna
Wiktionary
przym. kazeinowy
Wiktionary
(1.1) sernik
Wiktionary
pochodna kazeiny
SJP.pl
przymiotnik od: kazeina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biochem. dotyczący kazeiny, właściwy kazeinie
Wiktionary
(1.1) Z takich analiz wiemy na przykład, że do produkcji kleju kazeinowego używano serwatki i denaturatu.
Wiktionary
IPA: ˌkazɛjĩˈnɔvɨ, AS: kazei ̯ĩnovy
Wiktionary
rzecz. kazeina ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., poufała forma od Kazimierz
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Kazka
Wiktionary
(1.1) Jeździliśmy z dziadkiem Kazkiem na plażaażę nad Wisłę.
Wiktionary
rzecz. Kazimiera ż., Kazimierz m., kaziuki nmos., Kazimierzowa ż., Kazimierzówna ż., Kazimierzostwo lm m., Kazikowa ż., Kazikówna ż., Kaziukowa ż.
:: fż. Kazka ż.
przym. kazimierzowski, Kazimierzowy
Wiktionary
(1.1) Kazik, Kazio, Kaziu
Wiktionary
dawniej: kazamata - sklepione, betonowe pomieszczenie pod fortyfikacjami służące jako stanowisko obronne podczas wojny, magazyny lub więzienie; loch więzienny
SJP.pl
członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polski (KZMP); KZMP-owiec
SJP.pl
zdrobnienie od: Kazimiera (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., zdrobnienie od Kazimiera
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. zob. Kazio.
Wiktionary
(1.1) W roli funkcjonariuszki Kazi wystąpiła Violetta Arlak, nieznana wcześniej z takich ról.
(1.1) W Szwecji mieszka kuzynka Kazi.
Wiktionary
rzecz. Kazik mos., Kaziu mos., Kazimiera ż.
Wiktionary
przestarzałe:
1. działać na kogoś lub coś szkodliwie; psuć, szpecić;
2. demoralizować
SJP.pl
czasownik
(1.1) stpol. psuć, burzyć, niszczyć
Wiktionary
IPA: ˈkaʑit͡ɕ, AS: kaźić
Wiktionary
zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie); Kazio, Kaziunio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., poufała forma imienia Kazimierz
Wiktionary
Kazimierz Piotr Staszewski (ur. 12 marca 1963 w Warszawie) – polski piosenkarz, autor tekstów, kompozytor, saksofonista, aranżer, producent muzyczny i felietonista. Współzałożyciel, lider i wokalista zespołów Kult i KNŻ, członek Buldoga oraz licznych innych projektów muzycznych. Prowadzi solową działalność artystyczną. Jeden z pionierów polskiego hip-hopu. Syn Stanisława.
Wikipedia
(1.1) Kazik z Anką często grywają w brydża.
Wiktionary
rzecz. Kazimierz m., Kazek m., Kazio m., Kaziu m., Kazimiera ż., Kazia ż., Kazimierowicz ż./mos.
przym. Kazikowy, Kazimierzowy, kazimierski
Wiktionary
(1.1) Kazek, Kaziu
Wiktionary
nazwisko, np. Zygmunt Kazikowski (1887-1906), członek Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kazika lub z nim związany
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Kazimiera – żeński odpowiednik imienia Kazimierz. W średniowieczu nie występowało. Prawdopodobnie rozpowszechniło się pod koniec XVII wieku, po przyjeździe do Polski Marysieńki, żony króla Jana III Sobieskiego.
Kazimiera imieniny obchodzi:
Wikipedia
(1.1) Dlatego też, głównie pod naciskiem żony Marii Kazimiery, odkupił zamek oleski i nie szczędząc kosztów starannie go odbudował, a miastu dał prawo do pięciu jarmarków.
Wiktionary
IPA: ˌkaʑĩˈmʲjɛra, AS: kaźĩmʹi ̯era
Wiktionary
rzecz. Kazik mos., Kaziu mos., Kazimierowo n., Kazimierów mrz.
:: fm. Kazimierz mos.
:: zdrobn. Kazia ż.
przym. Kazimierzowy, kazimierzowski
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Kazia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Kazimiera (imię żeńskie)
SJP.pl
Kuźmiwka (ukr. Кузьмівка; do 1945 roku Kazimirka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie sarneńskim. W 2001 roku liczyła 659 mieszkańców.
Wieś została założona w 1629 roku przez kanclerza wielkiego litewskiego Albrychta Stanisława Radziwiłła. Zniszczona podczas wojen kozackich. Murowany, parafialny kościół katolicki pw. św. Kazimierza został wzniesiony w 1629 przez Albrechta Radziwiłła. Parafia katolicka należała do dekanatu rówieńskiego (diecezja łucko-żytomierska, a następnie w okresie II RP – łucka). W 1880 roku parafia liczyła 993 dusz i posiadała cudowny obraz Matki Boskiej Kazimirzeckiej, który był kopią obrazu w Ołyce, przywiezionego przez Radziwiłłów z Palestyny. Kościół rozszerzono w 1770 roku, a w końcu XIX wieku odnowiono go i pomalowano. Jako miejsce odpustowe cieszyła się Kazimirka niegdyś taką sławą, że na odpusty ściągała tu polska ludność z całej Ukrainy i Wołynia. Największe odpusty, na które przybywało do 20 000 pielgrzymów odbywały się 15 sierpnia (Dzień Święta Matki Boskiej Zielnej) i 8 września. Na odpusty przybywali również prawosławni. Drewniana cerkiew filialna została wzniesiona w 1861 roku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od miast: Kazimierza Wielka, Kazimierz Biskupi, Kazimierz Dolny, Kazimierz Górniczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miejscowości: Kazimierza Wielka, Kazimierz Biskupi, Kazimierz Dolny, Kazimierz Górniczy
Wiktionary
Osoby o nazwisku Kazimierski:
Wikipedia
(1.1) Nową pompę dostaną też kazimierscy strażacy.
Wiktionary
rzecz. Kazimierz mos./mrz., kazimierzanin mos., kazimierzanka ż.
przym. Kazimierzowy
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) dzielnica Krakowa;
(2.2) zob. Kazimierz Górniczy.;
(2.3) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce
(2.4) geogr. zob. Kazimierz Dolny.
(2.5) geogr. zob. Kazimierz Biskupi.
(2.6) geogr. zob. Kazimierz Pomorski.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kazimierz przechwalał się, że zna królową Anglii.
Wiktionary
IPA: kaˈʑĩmʲjɛʃ, AS: kaźĩmʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. kaziuki nmos., Kazimierzowa ż., Kazimierzówna ż., Kazimierzostwo lm m., Kazikowa ż., Kazikówna ż., Kaziukowa ż.
:: fż. Kazimiera ż.
:: zdrobn. Kazek, Kazik, Kazio, kresowe Kaziuk, stpol. Kasz
przym. kazimierzowski, Kazimierzowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Kazek, Kazik, Kazio, Kaziu
Wiktionary
mieszkaniec Kazimierzy Wielkiej, Kazimierza Biskupiego, Kazimierza Dolnego lub Kazimierza Górniczego
SJP.pl
mieszkanka Kazimierzy Wielkiej, Kazimierza Biskupiego, Kazimierza Dolnego lub Kazimierza Górniczego
SJP.pl
Wikipedia
Kazimierz z małżonką; Kazimierzowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. żona Kazimierza
Wiktionary
(1.1) — A jeszcze przysięganie sierocie? — woła tryumfująco Kazimierzowa — sierotę ukrzywdzić, to jak obrus z ołtarza ściągnąć!
Wiktionary
zob. Kazimierz.
Wiktionary
Kazimierz z małżonką; Kazimierzostwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) przest. córka Kazimierza
Wiktionary
(1.1) Kunegunda Kazimierzówna wyszła za margrabiego Brandenburgii Ludwika Rzymianina.
Wiktionary
zob. Kazimierz.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z panowaniem Kazimierza Wielkiego;
Wiktionary
(1.1) Kościół erygowany przypuszczalnie po 1325, a prawdopodobnie przed kazimierzowską lokacją miasta.
Wiktionary
rzecz. Kazek mos., Kazimiera ż., Kazimierz m.
przym. Kazimierzowy
Wiktionary
taki jak u Kazimierza, charakterystyczny dla Kazimierza
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Kazimierza
Wiktionary
(1.1) Inga wtuliła się w Kazimierzowy kołnierz.
Wiktionary
rzecz. Kazimierz mos./mrz.
Wiktionary
roślina jadalna z rodziny rutowatych
SJP.pl
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie); Kaziunio, Kazik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., zdrobn. poufała forma imienia Kazimierz
Wiktionary
(1.1) Marysia założyła Kaziowi śliniaczek w kwiatuszki.
Wiktionary
rzecz. Kazimierz m., Kazik m., Kazek m., Kazimierowicz ż./mos.
Wiktionary
żartobliwie: państwowy, skarbowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) środ. lub żart. państwowy, skarbowy; stanowiący własność państwa
Wiktionary
(1.1) państwowy, rządowy, skarbowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kazia lub z nim związany
SJP.pl
osoba utrzymująca stosunki seksualne z kimś blisko spokrewnionym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. człowiek, osoba dopuszczająca się kazirodztwa
Wiktionary
(1.1) Kazirodca po raz pierwszy dopuścił się gwałtu na swej 6-letniej siostrze, kiedy liczył zaledwie 13 wiosen.
(1.1) — Widzę, że się gorszysz — powiedział Fileros. — Czyżbyś jeszcze nie wiedział, w jakich grzechach tonie miasto? To prawdziwy Babilon! A cezar… — tragarz rozejrzał się i choć nikogo w pobliżu nie zobaczył, ściszył głos — rozpustnik i kazirodca! Żył z własną matką, a potem kazał ją zabić.
(1.1) Pedofile i kazirodcy muszą być karani. Jest to ten typ przestępstw, gdzie kara powinna być łączona z terapią.
(1.1) Córki, które ojciec, niemal codziennie przez kilka lat, gwałcił mówiły w sądzie, że go cały czas kochały! Inne z ofiar kazirodców wypierają wszystko z pamięci. Najczęściej tylko przypadek sprawia, że zwyrodnialcy, współżyjący z własnymi córkami, trafiają przed sąd.
Wiktionary
rzecz. kazirodztwo n.
Wiktionary
(1.1) daw. kazirodźca
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób kazirodczy, dopuszczając się kazirodztwa
Wiktionary
(1.1) Sypialiśmy z nimi umiarkowanie, nieco kazirodczo, żeniliśmy się niechętnie, ale bardzo się kolegowaliśmy.
(1.1) Przyczyną oporu było albo to, że sam pożądał jej kazirodczo, a ona nie chciała z nim obcować, albo to, że wyrocznia go ostrzegła, iż zginie z ręki swojego zięcia.
(1.1) W przeniesieniu z poziomu edypalnego terapeuta jest edypalnym rodzicem, kochanym zazdrośnie i kazirodczo.
Wiktionary
rzecz. kazirodztwo n.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kazirodztwem
Wiktionary
(1.1) Jej małżeństwo z Janem Kazimierzem uznano jednak za związek kazirodczy: była wdową po bracie króla.
Wiktionary
rzecz. kazirodztwo n.
Wiktionary
dawniej: kazirodca; kazirodnik
SJP.pl
obcowanie płciowe z osobą blisko spokrewnioną; incest
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stosunki płciowe z osobą blisko spokrewnioną, rodzaj parafilii;
Wiktionary
Kazirodztwo – zachowanie seksualne w stosunku do osoby blisko spokrewnionej, ale także osób spowinowaconych, np. poprzez adopcję czy małżeństwo krewnego. W wielu kulturach kazirodztwo pozostaje tematem tabu i postrzegane jako jednoznacznie złe – co uzasadnia się zwiększonym ryzykiem wystąpienia u potomstwa wad wrodzonych, niepełnosprawności fizycznej i intelektualnej oraz przedwczesnej śmierci. Jest ono tym większe, im wyższy jest stopień pokrewieństwa genetycznego rodziców.
Wikipedia
rzecz. kazirodca m.
przym. kazirodczy
przysł. kazirodczo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., gwara. zdrobn. poufała forma męskiego imienia Kazimierz
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) W. lp. od: Kazio
Wiktionary
rzecz. Kazimierz m., Kazio m., Kazek m., Kazik m., Kazia ż., Kazimiera ż.
przym. Kazimierzowy, Kaziowy, Kazikowy, kazimierski
Wiktionary
(1.1) Kazio, Kazek, Kazik
Wiktionary
regionalnie zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie); Kazio, Kazik, Kazek
SJP.pl
Kaziuk (Kaziuki, lit. Kaziuko mugė) – odbywający się od czterystu lat jarmark odpustowy w Wilnie w dzień świętego Kazimierza (4 marca). W jego trakcie odbywały się pochody na czele z kuglarzami i przebierańcami. Kaziuki miały miejsce na Placu Katedralnym, a od 1901 roku na Placu Łukiskim. W okresie międzywojennym pochód otwierał przebrany za św. Kazimierza wilnianin.
Wikipedia
rodzaj jarmarku odbywającego się w dzień św. Kazimierza (4 marca)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) dzień św. Kazimierza – 4 marca;
Wiktionary
Kaziuk (Kaziuki, lit. Kaziuko mugė) – odbywający się od czterystu lat jarmark odpustowy w Wilnie w dzień świętego Kazimierza (4 marca). W jego trakcie odbywały się pochody na czele z kuglarzami i przebierańcami. Kaziuki miały miejsce na Placu Katedralnym, a od 1901 roku na Placu Łukiskim. W okresie międzywojennym pochód otwierał przebrany za św. Kazimierza wilnianin.
Wikipedia
IPA: kaˈʑüci, AS: kaźüḱi
Wiktionary
rzecz. Kazimierz mrz./mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie); Kazio, Kazik
SJP.pl
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Kazimierz (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż., poufała forma od Kazimiera
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Kazek
Wiktionary
Kazka – ukraiński zespół muzyczny założony w 2017 w Kijowie przez wokalistkę Oleksandrę Zaricką i gitarzystę Mykytę Budasza.
Wikipedia
(1.1) Odwiedzimy ciocię Kazkę w szpitalu.
Wiktionary
rzecz. Kazek mos., Kazimiera ż., Kazimierz m.
Wiktionary
(1.1) Kazia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kazka lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kaźmierz (niem. Kasimirs) – wieś (dawniej miasto) w zachodniej Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Kaźmierz, 20 km na północny zachód od Poznania, nad rzeką Samą. Miejscowość jest siedzibą gminy Kaźmierz. Składa się z dwóch części: Kaźmierza oraz Nowej Wsi.
Wikipedia
Wikipedia
Kaźmirów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Galewice.
W 2004 roku w Kaźmirowie mieszkały 124 osoby.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
przestarzale:
a) kara śmierci;
b) ciężkie więzienie bądź cela śmierci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykonanie kary śmierci
(1.2) cierpienia fizyczne, męka (zwykle: zadawane uwięzionym)
Wiktionary
(1.2) Obozy hitlerowskie były miejscem kaźni wielu Żydów.
Wiktionary
IPA: kaɕɲ̊, AS: kaśń̦
Wiktionary
1. duchowny wygłaszający kazania;
2. człowiek lubiący prawić morały
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. ktoś, kto wygłasza kazania;
(1.2) pot. przen. ktoś, kto prawi morały
(1.3) przen. utalentowany mówca
Wiktionary
Kaznodzieja – osoba zajmująca się wygłaszaniem kazań. Najczęściej kaznodzieje są duchownymi, albo osobami związanymi z religią.
Świadkowie Jehowy kaznodzieją nazywają głosiciela – ochrzczonego lub nieochrzczonego członka zboru, który nieodpłatnie głosi dobrą nowinę o Królestwie Bożym, a kaznodzieją pełnoczasowym – pioniera.
Wikipedia
(1.1) Po wejściu kaznodziei na ambonę zapanowała głucha cisza przerywana tylko westchnieniami pań z sodalicji.
(1.1) Ks. Popiełuszko był kaznodzieją prymicyjnym księdza Stefana.
(1.2) Jacku, ależ z ciebie jest kaznodzieja!
Wiktionary
rzecz. kaznodziejstwo n.
:: fż. kaznodziejka ż.
przym. kaznodziejski
przysł. kaznodziejsko
Wiktionary
(1.1) eklezjasta
(1.2) moralizator, moralista, mentor
(1.3) krasomówca, orator, retor
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kaznodziejstwem lub kaznodzieją, dotyczący kaznodziejstwa lub kaznodziei
(1.2) napuszony, nadęty, zbyt moralizujący, przypominający styl kaznodziei
Wiktionary
(1.1) Panie z sodalicji mariańskiej podziwiały kaznodziejskie zaangażowanie młodego wikarego.
(1.2) Kaznodziejska sztywność dyrektorskiego wystąpienia nikomu nie przypadła do gustu.
Wiktionary
rzecz. kaznodziejstwo n., kaznodzieja m., kaznodziejka ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pot. zbyt moralizująco, pompatycznie
Wiktionary
(1.1) Ponieważ zaczynam brzmieć nieco kaznodziejsko, zmieńmy temat.
Wiktionary
rzecz. kaznodzieja m., kaznodziejka ż., kaznodziejstwo n.
przysł. po kaznodziejsku
Wiktionary
(1.1) po kaznodziejsku
Wiktionary
wygłaszanie kazań; bycie kaznodzieją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rel. wygłaszanie kazań, bycie kaznodzieją
(1.2) rel. całość twórczości kaznodziejskiej
(1.3) talent oratorski
(1.4) pot. skłonność do wygłaszania mów, prawienia morałów
Wiktionary
(1.1) Wojtyłę pociągało kaznodziejstwo.
(1.1) Istotnym miernikiem dobrego kaznodziejstwa jest osobiste życie kaznodziei.
(1.2) Kaznodziejstwo franciszkanów pierwszej doby było proste i czyste jak źródlana woda.
(1.2) Miał do tego talent, jego kaznodziejstwo było wysokich lotów.
(1.4) Mam po dziurki w nosie tego jego kaznodziejstwa, tych jego morałów i sentencji.
(1.4) Zlituj się, będziesz mi tu cały wieczór uprawiał kaznodziejstwo?
Wiktionary
rzecz. kaznodzieja m.
:: fż. kaznodziejka ż.
przym. kaznodziejski
przysł. kaznodziejsko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kaznowski − polskie nazwisko, na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1266 osoby.
Kaznowscy herbu Suchekomnaty − szlachta zagrodowa, pisali się z Stępkowa (Stępków w powiecie lubelskim) i wołali się Sopotami, właściciele wsi Kaznów
Wikipedia
schlebiać komuś; opiekować się kimś troskliwie; pieścić, głaskać
SJP.pl
[czytaj: kazu] prymitywny instrument muzyczny z grupy membranofonów dętych, w postaci drewnianej, metalowej lub kartonowej rurki, zamkniętej z jednej strony cienką membraną, nadający głosowi zniekształcone, nosowe brzmienie przy śpiewie mormorando; mirliton
SJP.pl
Kazoo – instrument muzyczny z grupy membranofonów dętych (mirlitonów).
Kazoo to instrument-zabawka, który w 1883 opatentował w Stanach Zjednoczonych Warren Herbert Frost. Jego udoskonaloną wersję o charakterystycznym kształcie kadłuba okrętu podwodnego opatentował w 1902 George D. Smith. Pierwowzorem kazoo jest flet eunucha.
Wikipedia
pogląd, według którego przypadek rządzi zdarzeniami
SJP.pl
1. rzadko: dotyczący przypadku gramatycznego; przypadkowy;
2. przestarzałe: okolicznościowy, przygodny
SJP.pl
zwykle o odzieży: przeznaczony do codziennego użytku; casualowy, casual
SJP.pl
olbrzymi ptak nielotny zamieszkujący Nową Gwineę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Casuarius|ref=tak., duży, australijski, tasmański i nowogwinejski nielot;
Wiktionary
Kazuarowate (Casuariidae) – rodzina ptaków z rzędu kazuarowych (Casuariiformes). Obejmuje dwie podrodziny nielotnych ptaków zamieszkujących Australię, Nową Gwineę i sąsiednie wyspy.
Wikipedia
IPA: kaˈzuwar, AS: kazuu̯ar
Wiktionary
rzecz. kazuaryna ż.
Wiktionary
o cechach kazuarowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Kazuarowate (Casuariidae) – rodzina ptaków z rzędu kazuarowych (Casuariiformes). Obejmuje dwie podrodziny nielotnych ptaków zamieszkujących Australię, Nową Gwineę i sąsiednie wyspy.
Wikipedia
o cechach kazuarowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
1. → kazuar;
2. o cechach kazuarowych (rząd ptaków)
SJP.pl
Kazuarowe (Casuariiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje gatunki lądowe, nielotne, zamieszkujące Australię, Nową Gwineę i sąsiednie wyspy. Ptaki te charakteryzują się dużymi rozmiarami, brakiem mostka, redukcją skrzydeł i zdolnością do szybkiego biegu. Ich pisklęta są zagniazdownikami.
Wikipedia
rodzina nielotnych ptaków zamieszkujących Australię i Nową Gwineę
SJP.pl
Kazuary (Casuariinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny kazuarowatych (Casuariidae).
Wikipedia
drzewo lub krzew z rodziny rzewniowatych, o silnie zredukowanych liściach, rosnące przede wszystkim na terenach pustynnych i sawannowych; rzewnia
SJP.pl
Rzewnia, kazuaryna (Casuarina L.) – rodzaj drzew lub krzewów z rodziny rzewniowatych Casuarinaceae. Obejmuje 14 gatunków. Rośliny te występują naturalnie w południowo-wschodniej Azji i Australii, ale zostały szeroko rozprzestrzenione w strefie międzyzwrotnikowej.
Wikipedia
rodzina roślin z rzędu bukowców; rzewniowate
SJP.pl
o cechach kazuarynowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
osoba zajmująca się badaniem i dokumentowaniem rzadkich przypadków, zwłaszcza w medycynie lub prawie
SJP.pl
naciągany, wykrętny (najczęściej w odniesieniu do nieuczciwych prób osiągania przewagi w dyskusji za pomocą pozornie racjonalnych argumentów)
SJP.pl
1. pokrętna argumentacja, naciąganie argumentów i przykładów w celu uzasadnienia jakiejś tezy;
2. drobiazgowe rozstrzyganie szczegółowych problemów, zwłaszcza moralnych lub prawnych, przez stosowanie do nich odpowiednio dobranych zasad ogólnych;
3. formułowanie przepisów prawnych oparte na analizie konkretnych przypadków;
4. obserwacja i analiza rzadkich przypadków chorobowych, dokumentowanie przypadków rzadkich schorzeń
SJP.pl
Kazuistyka (łac. casus, przypadek) – rozstrzyganie, w poszczególnym wypadku (casus) i przy danych okolicznościach, moralnych lub prawnych wątpliwości, jakie się nasuwają przy zbiegu (kolizji) sprzecznych obowiązków. Stąd rozróżnia się kazuistykę moralną (teologiczną) i prawniczą.
Wikipedia
rzadko: drobiazgowe rozstrzyganie szczegółowych problemów, zwłaszcza moralnych lub prawnych, przez stosowanie do nich odpowiednio dobranych zasad ogólnych; kazuistyka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kazuo (jap. かずお, カズオ) – męskie imię japońskie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
casus; przestarzale:
1. zdarzenie, wypadek, przykry zbieg okoliczności;
2. zagadnienie, problem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) praw. wydarzenie powodujące skutki prawne
(1.2) praw. zadanie, hipotetyczna sytuacja służąca do sprawdzania studentów z umiejętności stosowania prawa
Wiktionary
Kazus – przypadek będący przedmiotem rozstrzygnięcia, np. sądu, postępowania administracyjnego. Zagadnienie, problem prawny, którego rozwiązaniem zajmuje się powołany do tego organ, np. kazusem będzie całokształt okoliczności wraz z rozstrzygnięciem sprawy o zabójstwo, która toczyła się przed sądem i w której zapadł wyrok.
Według André Jollesa kazus jest jednym z morfologicznych archetypów leżących u podstaw współczesnych gatunków literackich.
Wikipedia
IPA: ˈkazus, AS: kazus
Wiktionary
środowiskowo: książka z przykładami przypadków będących przedmiotem rozstrzygnięcia (kazusów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnym Iranie, stolica ostanu o tej samej nazwie;
Wiktionary
Kazwin (perski: قزوین, Qazvīn) – miasto w północnym Iranie, w ostanie Kazwin, u podnóża gór Elburs. Około 370 tys. mieszkańców w 2003 r. Stolica ostanu o tej samej nazwie.
W mieście urodziła się Shirin Neshat, irańska artystka video artu, reżyserka, scenarzystka i producentka filmowa, mieszkająca w Nowym Jorku.
Wikipedia
przym. kazwiński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kazwinem, dotyczący Kazwinu
Wiktionary
rzecz. Kazwin mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, prawy dopływ Obu
Wiktionary
odchody ludzkie lub zwierzęce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fizj. wydalone, niestrawione resztki pokarmowe;
Wiktionary
Kał (inaczej stolec, ekskrementy, odchody) – odpadowe produkty procesu trawienia.
Kał powstaje w jelicie grubym. Resztki pokarmowe przemieszczane z jelita cienkiego do jelita grubego mają konsystencję stosunkowo płynną. Dopiero w jelicie grubym dochodzi do końcowej fazy resorpcji wody i zagęszczenia kału. W skład kału wchodzą resztki pokarmowe, śluz, bakterie, resztki nabłonka, woda itp. Kał przesuwa się w jelicie wskutek ruchów perystaltycznych. Ostateczne jego formowanie zachodzi w odbytnicy. Wydalany jest podczas defekacji przez odbyt dzięki skurczom ścian odbytnicy.
Wikipedia
(1.1) W swoim raporcie opublikowanym w poniedziałek, Consumer Reports odkryło E. coli lub inne bakterie związane ze skażeniem kałem we wszystkich 300 opakowaniach mielonej wołowiny, jakie przetestowali.
Wiktionary
IPA: kaw, AS: kau̯
Wiktionary
rzecz. kałówka ż., kałuż mrz., kałuża ż.
przym. kałowy
Wiktionary
(1.1) neutr. fekalia, ekskrementy, fecesy, odchody, stolec; pot. kupa, kupka; wulg. sraka, gówno
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów., reg-pl|Kresy. kałuża
Wiktionary
odchody ludzkie lub zwierzęce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. wojsk. karabinek typu AK
Wiktionary
(1.1) Czy widziałeś tę scenę w filmie, jak wszyscy strzelali do siebie z kałachów?
Wiktionary
IPA: ˈkawax, AS: kau̯aχ
Wiktionary
rzecz. kałasznikow mzw., kałasz mzw.
Wiktionary
(1.1) AK, AK-47, karabinek AK, automat Kałasznikowa; pot. kałasz, kałasznikow
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kałaczem, dotyczący Kałacza
Wiktionary
rzecz. Kałacz mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. rosyjskie miasto rejonowe położone w obwodzie woroneskim;
(1.2) zob. Kałacz nad Donem.
Wiktionary
Kałacz (ros. Калач) – miasto w Rosji położone w obwodzie woroneskim. Kałacz prawa miejskie otrzymał w roku 1945.
Znajduje się u zbiegu rzek Tołuczejewka i Podgornaja (dopływy Donu), w odległości 294 km od miasta Woroneż.
Wikipedia
przym. kałacki
Wiktionary
przestarzałe:
1. pochodzący z Kalkuty; kalkucki;
2. odnoszący się do kałakuta, koguta indyjskiej rasy;
3. pogardliwie: odnoszący się do unitów, katolików obrządku greckiego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. pochodzący z Kalikatu (miasta na Wybrzeżu Malabarskim)
Wiktionary
IPA: ˌkawaˈkut͡sʲci, AS: kau̯akucʹḱi
Wiktionary
kogut indyjskiej rasy kur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) kresy. pogard. policjant lub żandarm litewski z okresu II wojny światowej
(1.2) kresy. pogard. o osobie narodowości litewskiej
Wiktionary
(1.1) Na ulicy zatrzymał mnie barwnie umundurowany kałakutas.
(1.2) Litewski klecha zachował się jak typowy kałakutas.
Wiktionary
(1.2) Litwin
Wiktionary
pogardliwe określenie unitów, katolików obrządku greckiego
SJP.pl
głowonóg posiadający walcowate ciało z licznymi ramionami otaczającymi otwór gębowy, poruszający się ruchem odrzutowym, żyjący gromadnie w Atlantyku i Morzu Śródziemnym; kalmar; loligo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. jadalny głowonóg morski;
(1.2) kulin. mięso kałamarnicy (1.1)
Wiktionary
Kałamarnice, kalmary, kalmarokształtne (Teuthida) – grupa około 300 gatunków głowonogów zaliczanych do dziesięciornic, tradycyjnie klasyfikowana w randze rzędu lub podrzędu, znacznie zróżnicowana morfologicznie i ekologicznie. Są zaliczane do owoców morza (frutti di mare). Część taksonomów nie uznaje tej grupy za klad, a nazwę Teuthida traktuje jako nomen dubium i proponuje w jej miejsce wprowadzenie rzędów Myopsida i Oegopsida.
Wikipedia
(1.1) Rybak ostrożnie wyjął kałamarnicę i zaczął ją kroić.
(1.2) Weźmiemy kałamarnicę z frytkami i sałatkę z czosnkiem.
Wiktionary
rzecz. kałamarz mrz.
Wiktionary
(1.1) kalmar
(1.2) kalmar
Wiktionary
rząd morskich głowonogów o walcowatym ciele z licznymi ramionami otaczającymi otwór gębowy; kalmary
SJP.pl
Kałamarnice, kalmary, kalmarokształtne (Teuthida) – grupa około 300 gatunków głowonogów zaliczanych do dziesięciornic, tradycyjnie klasyfikowana w randze rzędu lub podrzędu, znacznie zróżnicowana morfologicznie i ekologicznie. Są zaliczane do owoców morza (frutti di mare). Część taksonomów nie uznaje tej grupy za klad, a nazwę Teuthida traktuje jako nomen dubium i proponuje w jej miejsce wprowadzenie rzędów Myopsida i Oegopsida.
Wikipedia
1. naczynie na atrament;
2. zbiornik na farbę w maszynie drukarskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) niewielki, szczelnie zamykany pojemnik z różnych materiałów, służący do przechowywania atramentu lub tuszu;
(1.2) druk. techn. w maszynie drukarskiej: zbiornik na farbę
Wiktionary
Kałamarz (od łac. calamarius, naczynie do przechowywania piór pisarskich; calamus – oznacza trzcinę używaną dawniej do pisania) – naczynie na pióra pisarskie lub atrament, stosowane powszechnie przed wynalezieniem pióra wiecznego.
Wikipedia
(1.1) Co rano woźny szkolny napełniał naczynia atramentem. Ławki z otworami na kałamarze stały w polskich szkołach do końca lat sześćdziesiątych XX wieku.
Wiktionary
IPA: kaˈwãmaʃ, AS: kau̯ãmaš
Wiktionary
rzecz. kałamarnica ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: kałamarz; niewielkie naczynie na atrament
SJP.pl
odkryty pojazd czterokołowy bez resorów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niewielki pojazd konny, rodzaj czterokołowej bryki bez resorów i budy, używany w XVII–XX w.;
Wiktionary
Kałamaszka (białor. каламажка) – niewielki pojazd konny, czterokołowy wąski, otwarty wózek o prostej skrzyniowej konstrukcji.
A. Brückner i Z. Gloger wywodzą jego nazwę od rusińskiego zdrobniałego określenia kolimaga oznaczającego w XV wieku duży wóz towarowy z ochronną budą. Kałamaszka (nazywana też taradajką) była mniejszym od bryczki pojazdem najczęściej jednokonnym, pozbawionym resorowania oraz budy chroniącej pasażerów przed deszczem; wewnątrz zazwyczaj wyłożona była łubem (łykiem). Drewniane koła osadzano na początkowo drewnianej osi smarowanej mazią dla zmniejszenia oporów ciernych.
Wikipedia
IPA: ˌkawãˈmaʃka, AS: kau̯ãmaška
Wiktionary
drążek do obracania wiertła przy wierceniu udarowym
SJP.pl
zwierzę z rodziny łasicowatych; wydra morska, wydrozwierz
SJP.pl
Kałan (Enhydra) – rodzaj ssaków z podrodziny wydr (Lutrinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Wikipedia
drapieżnik z rodziny łasicowatych
SJP.pl
Łasica syberyjska, kałanek (Mustela sibirica) – gatunek małego drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.
Wikipedia
potocznie:
1. wyprawione skórki z kałanka;
2. futro, błam z tych skórek
SJP.pl
wykonany z futra kałanek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, położona w obwodzie czytyjskim; prawy dopływ Witimu;
Wiktionary
Kałar – rzeka w Rosji, w obwodzie czytyjskim; prawy dopływ Witimu. Długość 511 km; powierzchnia dorzecza 17 400 km².
Źródła w Górach Kałarskich; płynie w kierunku południowo-zachodnim szeroką doliną pomiędzy Górami Stanowymi (pasma Udokan i Jankan) a Górami Kałarskimi.
Zamarza od października do połowy maja; zasilanie głównie deszczowe.
Wikipedia
przym. kałarski
Wiktionary
dawny żołnierz turecki albo rumuński, posłaniec konny
SJP.pl
Călărași – miasto w środkowej Mołdawii, siedziba administracyjna rejonu Călărași. W 2004 roku liczyło ok. 15 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z Kałarem (rzeką w Rosji azjatyckiej)
Wiktionary
rzecz. Kałar mrz.
Wiktionary
ręczna broń automatyczna kalibru 7,62 mm; kałasznikow, kałach
SJP.pl
ręczna broń automatyczna kalibru 7,62 mm; kałasz, kałach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) wojsk. karabinek automatyczny radzieckiej konstrukcji;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kałach m.
Wiktionary
(1.1) AK, AK-47, karabinek AK, automat Kałasznikowa; pot. kałach, kałasz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. mężczyzna pobierający opłaty w publicznych toaletach
(1.2) pot. pogard. ktoś nielubiany
Wiktionary
Babcia lub babka klozetowa – potoczne określenie osoby, na ogół starszej kobiety, pracującej w ubikacji publicznej w charakterze kasjera, odpowiedzialnej też za zachowanie higieny.
Wikipedia
(1.1) Wchodząc do sracza dałem kałbojowi dychę. Ponieważ bardzo mi się śpieszyło, nie poczekałem na wydanie reszty, a potem nie chciał mi nic dać.
Wiktionary
IPA: ˈkawbɔj, AS: kau̯boi ̯
Wiktionary
(1.1) dziadek klozetowy
Wiktionary
1. rubasznie o brzuchu;
2. w gwarze łowieckiej ciepłe wnętrzności zwierzyny łownej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. duży brzuch
(1.2) potrawa w kształcie kuli, przygotowywana z ziemniaków i mięsa
Wiktionary
Kołduny (kałduny) – małe lub średniej wielkości pierogi, tradycyjna potrawa kuchni litewskiej oraz białoruskiej, a także polskiej. Najbardziej klasycznym nadzieniem kołdunów jest siekana surowa wołowina, łój wołowy, duszona cebula i przyprawy. Ciasto na kołduny wyrabiane jest z mąki, wody, jajek i niewielkiej ilości masła. Po ulepieniu kołduny są gotowane w wodzie albo rosole bądź pieczone.
Wikipedia
(1.1) Pijesz tyle piwa, że urósł ci od niego ładny kałdun.
Wiktionary
(1.1) brzuchol, brzuszysko, brzuszydło
Wiktionary
kałdunica rdestówka - gatunek stonki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Kałęczynek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Lubanie.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 85 mieszkańców. Jest najmniejszą miejscowością gminy Lubanie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
jezioro w Polsce:
Wikipedia
w państwie Tatarów Krymskich: druga po chanie osoba w państwie, zarządzająca prawą, większą częścią państwa oraz większą częścią wojsk tatarskich podczas bitwy; gałga
SJP.pl
Kałga (mong. - brama), kałga sułtan – pierwszy po chanie urzędnik w hierarchii Chanatu Krymskiego. Pierwszy następca i regent władcy (drugim był nurredin). Zarządca prawej strony państwa (wschodniej części kraju) i dowódca prawego liczniejszego skrzydła armii krymskiej w czasie walnych wypraw wojennych.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kałka – osada leśna w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Koczała.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Osada wchodzi w skład sołectwa Załęże.
Wikipedia
tarcza z prętów drzewa figowego
SJP.pl
Kałkan (z tureckiego Kalkan) – pochodząca ze wschodu lekka, okrągła, silnie wypukła tarcza, używana przez żołnierzy w takich państwach jak Persja, Indie bądź Turcja. Znana także w krajach arabskich, Chinach, Mongolii, Polsce oraz na Węgrzech.
Wikipedia
autonomiczna republika w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jedna z republik wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
Kałmucja (ros. Калмыкия, kałm. Хальмг Таңһч), pełna nazwa: Republika Kałmucji (ros. Республика Калмыкия, kałm. Хальмг Таңһчин балһсн) – autonomiczna republika w Federacji Rosyjskiej, zamieszkana głównie przez Kałmuków i Rosjan.
Wikipedia
(1.1) Kałmucja położona jest na południowo-wschodnich krańcach europejskiej części Rosji.
Wiktionary
rzecz. Kałmuk mos., Kałmuczka ż., kałmucki mrz.
przym. kałmucki
Wiktionary
(1.1) ofic. Republika Kałmucji
Wiktionary
przymiotnik od: Kałmucja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) etn. odnoszący się, związany z Kałmukami
(1.2) pogard. charakterystyczny dla kałmuków, prostacki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język Kałmuków;
Wiktionary
Kałmucki – polski herb szlachecki.
Wikipedia
rzecz. Kałmuk mos., Kałmuczka ż., Kałmucja ż.
Wiktionary
(1.2) prostacki, chamski
Wiktionary
mieszkanka Kałmucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka mongolskiego narodu zamieszkującego obszary nad Morzem Kaspijskim (Kałmucję);
Wiktionary
rzecz. Kałmucja ż., kałmucki mrz.
:: fm. Kałmuk mos.
przym. kałmucki
Wiktionary
1. pogardliwie o człowieku o skośnych oczach i płaskiej twarzy mieszkającym w azjatyckiej części byłego ZSRR,
2. pogardliwie o prostaku i gburze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek ludu z grupy ojrackiej zamieszkującego Kałmucję;
Wiktionary
Kałmucy (kałm. хальмгуд albo хальмг) – naród mongolski z grupy ojrackiej, liczący ok. 250 tys. osób.
Wikipedia
(1.1) Pomimo zranionej nogi, czym prędzej zabrałem z sobą apteczkę i wyruszyłem ku nim wraz z Kałmukiem, chociaż moi towarzysze obawiali się podstępu ze strony rozbójników.
Wiktionary
rzecz. Kałmucja ż., kałmucki mrz.
:: fż. Kałmuczka ż.
przym. kałmucki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ornit. fizj. półpłynna wydalina ptaków
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pojemnik laboratoryjny na kał
Wiktionary
rzecz. kał m., kałuża ż.
przym. kałowy
Wiktionary
→ kał
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kałem, dotyczący kału
Wiktionary
rzecz. kał mrz., kałówka ż.
Wiktionary
(1.1) stolcowy
Wiktionary
jedzenie kału
SJP.pl
Kaltki – wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Stare Juchy, nad jeziorem Jędzelewo.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wędrowna, anadromiczna ryba z rodziny jesiotrowatych o długości ciała 5-6 metrów, żyjąca w rzekach Syberii (głównie w Amurze), ceniona ze względu na mięso i ikrę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w europejskiej części Rosji, położone nad Oką, na południowy zachód od Moskwy, stolica obwodu kałuskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kałuski
Wiktionary
przymiotnik od: Kaługa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kaługą, dotyczący Kaługi
(1.2) związany z Kałuszem, dotyczący Kałusza
Wiktionary
rzecz. Kaługa ż., Kałusz m.
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto rejonowe na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim;
Wiktionary
Kałusz (ukr. Калуш) – miasto na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, siedziba rejonu kałuskiego.
Miasto królewskie lokowane w 1534 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim. Następnie znajdowało się w zaborze austriackim (Galicja) od 1772 do 1918 roku. Powróciło do Polski po upadku Austro-Węgier, na krótko znajdując się pod administracją ZUNR (listopad 1918 – marzec 1919), od 1939 roku pod okupacją radziecką, 1941 – niemiecką, 1945 – na powrót radziecką, od 1991 – pod administracją ukraińską.
Wikipedia
przym. kałuski
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kałuszyn – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kałuszyn.
Leży w dawnej ziemi liwskiej historycznego Mazowsza. Kałuszyn uzyskał lokację miejską przed 1662 rokiem. Do 1954 siedziba wiejskiej gminy Chrościce. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do ówczesnego województwa siedleckiego.
Miasto jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Wikipedia
IPA: kaˈwuʃɨ̃n, AS: kau̯ušỹn
Wiktionary
rzecz. kałuszynianin m., kałuszynianka ż.
przym. kałuszyński
Wiktionary
mieszkaniec Kałuszyna
SJP.pl
mieszkanka Kałuszyna
SJP.pl
przymiotnik od: Kałuszyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) stpol. powódź
rzeczownik, rodzaj żeński lub męski
(2.1) śrpol. kałuża
Wiktionary
Kałuż – część wsi Sorbin w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie skarżyskim, w gminie Bliżyn.
W latach 1975–1998 Kałuż administracyjnie należał do województwa kieleckiego.
Wikipedia
IPA: ˈkawuʃ, AS: kau̯uš
Wiktionary
rzecz. kał mrz., kałuża ż.
Wiktionary
1. coś rozlanego;
2. zagłębienie w ziemi z błotnistą wodą z opadów lub ścieków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) płytki dołek wypełniony wodą, błotem
(1.2) mokra plama, rozlana ciecz
Wiktionary
Kałuża – niewielki zbiornik wody lub innej cieczy na powierzchni ziemi, najczęściej występujący po intensywnych opadach deszczu.
Kałuże powstają w bezodpływowych zagłębieniach gruntu o niewielkiej przepuszczalności wodnej lub będącym w stanie nasycenia wodą. Średnica kałuży waha się zwykle od kilkudziesięciu centymetrów do kilku lub kilkunastu metrów, a głębokość wynosi od kilku do kilkunastu centymetrów.
Wikipedia
(1.1) Po każdej ulewie wokół mojego domu tworzą się kałuże.
Wiktionary
IPA: kaˈwuʒa, AS: kau̯uža
Wiktionary
rzecz. kał m., kałuż m.
:: zdrobn. kałużka ż.
przym. kałużowy
Wiktionary
(1.1) lwów|kałabania.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kałuziński (forma żeńska: Kałuzińska; liczba mnoga: Kałuzińscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiły je 1044 osoby, według nowszych, internetowych danych noszą je 1379 osoby. Nazwisko pochodzi od słowa kałuża i jest najbardziej rozpowszechnione w południowo-centralnej Polsce.
Wikipedia
zdrobnienie od: kałuża
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kałuża
(1.2) mała kałuża
Wiktionary
(1.1) Przed werandą po deszczu pozostało kilka kałużek.
Wiktionary
rzecz. kałuża ż., Kałuża mos./ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
gatunek owada z rzędu chrząszczy
SJP.pl
Kałużnica (Hydrophilus) – rodzaj chrząszczy z rodziny kałużnicowatych, podrodziny Hydrophilinae i plemienia Hydrophilini. Kosmopolityczny. Obejmuje 66 opisanych gatunków.
Wikipedia
gatunek owada z rzędu chrząszczy
SJP.pl
rodzina owadów z rzędu chrząszczy
SJP.pl
Wikipedia
o cechach kałużnicowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kałużny (cz. Kalužný; 994 m n.p.m.) - szczyt w północno-wschodniej części Beskidu Morawsko-Śląskiego w Czechach.
Szczyt Kałużnego wznosi się w głównym grzbiecie Pasma Ropicy, nieco przed połową jego długości (licząc od głównego grzbietu Karpat), tuż przed miejscem, w którym odgałęzia się ramię masywu Ostrego. Od wschodu podchodzi podeń dolina potoku Kopytná, natomiast od zachodu - dolina potoku Slavíč.
Wikipedia
przymiotnik od: kałuża
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od kałuża
Wiktionary
IPA: ˌkawuˈʒɔvɨ, AS: kau̯užovy
Wiktionary
rzecz. kałuża ż., Kałuża mos./ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
u ludów tureckich: wykup płacony rodzicom narzeczonej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) (u ludów tureckich) wykup narzeczonej przez narzeczonego od rodziny lub krewnych
Wiktionary
IPA: ˈkawɨ̃m, AS: kau̯ỹm
Wiktionary
skrót od:
1. kilobit; kbit;
2. karabin bojowy
SJP.pl
Wikipedia
kilobar
SJP.pl
skrót od: kilobit; kb
SJP.pl
Kilobit – jednostka informacji, w skrócie kb lub kbit.
1 kb = 103 = 1000 bitów.
Przykładowe przeliczenia na inne jednostki:
Zwykle jednak:
Wikipedia
[czytaj: kabeKA] skrót od: karabinek
SJP.pl
Karabinek (skr. kbk) – indywidualna broń strzelecka o budowie analogicznej jak karabin, jednak o mniejszej masie i rozmiarach (definicja tradycyjna), bądź zasilana słabszą amunicją niż karabinowa – amunicją pośrednią (definicja PKN z 2004 r.).
Istnienie dwóch rozbieżnych definicji karabinka, prowadzi często do równoległego i zamiennego stosowania obu pojęć względem tej samej broni, co jest przyczyną wielu nieporozumień i kontrowersji przy opisywaniu broni strzeleckiej.
Wikipedia
karabinek używany do nauki strzelania i podczas zawodów strzeleckich; kabekaes
SJP.pl
Wikipedia
Komitet Badań Naukowych
SJP.pl
skrót od: kilobit per second, w informatyce: jednostka opisująca szybkość transmisji danych (kilobit na sekundę)
SJP.pl
Bit na sekundę (b/s, bps z ang. bit per second) – jednostka natężenia strumienia danych w medium transmisyjnym (np. pomiędzy dwoma komputerami) oraz jednostka przepustowości, czyli maksymalnej ilości informacji, jaka może być przesyłana przez dany kanał telekomunikacyjny w jednostce czasu.
Wikipedia
skrót od:
1. Krajowe Biuro Wyborcze;
2. Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (1945-1965)
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = hist. wojsk. Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
(1.2) = adm. Krajowe Biuro Wyborcze;
(1.3) = wojsk. karabin wyborowy;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. kabewiak m.
Wiktionary
Konferencja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie
SJP.pl
kc.; skrót od:
1. kodeks cywilny; k.c.; kod. cyw.;
2. kilocykl
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = polit. komitet centralny;
(1.2) = adm. kasa chorych;
(1.3) = praw. kodeks cywilny;
Wiktionary
Kodeks cywilny (skrót k.c. lub w języku prawniczym kc) – zbiór przepisów z zakresu prawa cywilnego obejmujący przynajmniej podstawowy zestaw instytucji z tej dziedziny.
Wikipedia
(1.1) Pierwszy sekretarz KC PZPR złożył gospodarską wizytę na Podlasiu.
Wiktionary
IPA: ka‿ˈt͡sɛ, AS: ka‿ce
Wiktionary
kc; skrót od:
1. kilocykl;
2. kodeks cywilny; k.c., kod. cyw.
SJP.pl
kilokaloria
SJP.pl
Kaloria (łac. calor – ciepło), skrót cal – wspólna nazwa różnych jednostek ciepła; historycznie definiowana jako ciepło potrzebne do ogrzania grama wody o jeden stopień Celsjusza. Definicja ta jest nieprecyzyjna przez zależność ciepła właściwego wody od temperatury, ciśnienia i składu izotopowego, przez co powstały różne warianty tej jednostki, zdefiniowane ściślej.
Wikipedia
skrót od:
1. Kasa Chorych;
2. Komenda Chorągwi
SJP.pl
pierwszy palec u dłoni człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. pierwszy palec dłoni u ssaków naczelnych, położony przeciwstawnie do pozostałych palców;
(1.2) kraw. część rękawicy osłaniającej kciuk (1.1)
Wiktionary
Kciuk (łac. pollex) – u naczelnych pierwszy palec ręki przeciwstawny czterem pozostałym. Od pozostałych palców różni się także tym, że składa się z dwóch, a nie trzech paliczków – w tym podobny jest do palucha stopy. Kciuk zapewnia chwytność dłoni.
Wikipedia
(1.1) Kciuk tego mężczyzny był wyjątkowo gruby.
(1.2) Bajerem są wodoodporne i oddychające rękawice, wyposażone w wycieraczki do gogli i zamszowe naszywki na kciukach do – jak to określa propozycja handlowa producenta – stylowego wycierania nosa.
Wiktionary
IPA: ct͡ɕuk, AS: ḱćuk
Wiktionary
przym. kciukowy
Wiktionary
(1.1) duży palec, palec pierwszy, palec I, wielki palec, stpol. palec
Wiktionary
→ kciuk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kciukiem, dotyczący kciuka
Wiktionary
rzecz. kciuk m.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim;
Wiktionary
Kcynia (niem. Exin) – miasto w Polsce w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kcynia.
Kcynia leży w odległości 40 km na południowy zachód od Bydgoszczy i 80 km na północny wschód od Poznania, w północnej części Pojezierza Gnieźnieńskiego. Miasto położone jest na szczycie wzgórza morenowego będącego jednym z najwyższych w Wielkopolsce (136 m n.p.m.), znajdując się około 30 m ponad okolicą, widoczne jest z dość dużej odległości. Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. Kcynia liczyła 4252 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈkt͡sɨ̃ɲa, AS: kcỹńa
Wiktionary
przym. kcyński
rzecz. kcynianin mos., kcynianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kcyni, miasta na Pojezierzu Gnieźnieńskim
SJP.pl
mieszkanka Kcyni, miasta na Pojezierzu Gnieźnieńskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kcyni
(1.2) kobieta pochodząca z Kcyni, urodzona w Kcyni
Wiktionary
(1.1) Wczoraj naklankom udało się wygrać z kcyniankami w siatkówkę.
Wiktionary
rzecz. Kcynia ż.
:: fm. kcynianin mos.
przym. kcyński
Wiktionary
przymiotnik od: Kcynia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kcyni, związany z Kcynią
Wiktionary
(1.1) Na kcyńskim rynku wkrótce stanie nowy pomnik.
Wiktionary
rzecz. Kcynia ż., kcynianin mos., kcynianka ż.
Wiktionary
skrót od: kodeks drogowy; k.d.
SJP.pl
skrót od: kraj demokracji ludowej
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) kraj demokracji ludowej
Wiktionary
(1.1) Dziewczyno z PRL-u, • wierz mi, proszę, na słowo, • że w żadnym KDL-u, • gdzie bawiłem służbowo, • nie ma takiej jak ty, • nie ma takiej na pewno.
Wiktionary
IPA: ka‿dɛ‿ˈːl, AS: ka‿d•‿el
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = turyst. Komisja Działalności Podwodnej
(1.2) = kolej. kolej dużych prędkości
Wiktionary
IPA: ka‿dɛ‿ˈpɛ, AS: ka‿de‿pe
Wiktionary
kilodyna
SJP.pl
[czytaj: ka-E] skrót od: Komisja Europejska - jedna z głównych instytucji Unii Europejskiej (skrót czytany także jako całe, odmienne wyrażenie)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Komisja Europejska
Wiktionary
Ќ, ќ – litera cyrylicy używana w alfabecie języka macedońskiego oznaczająca /c/ lub /ʨ/. Jej łacińskim odpowiednikiem według normy ISO 9 jest litera „Ḱ”.
Wikipedia
IPA: ka‿ˈɛ, AS: ka‿e
Wiktionary
gatunek papugi żyjącej w Nowej Zelandii; nestor kea
SJP.pl
Nestor kea, kea (Nestor notabilis) – gatunek wszystkożernej i drapieżnej papugi z rodziny nestorów (Nestoridae), będący endemitem Nowej Zelandii. Jeden z czterech gatunków z rodzaju Nestor, które wyewoluowały z przodka żyjącego w lasach Nowej Zelandii 5 mln lat temu. Monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków).
Wikipedia
Keane – brytyjski zespół rockowy założony w 1995 roku w mieście Battle, w East Sussex. Styl grania grupy wywodzi się z nurtów tzw. brit popu i rocka alternatywnego. Ogromny wpływ na ukształtowanie się muzyki Keane miało trio pochodzące z Norwegii – a-ha. Podstawowym elementem, który odróżnia zespół od innych jest brak klasycznego gitarzysty, którego zastąpiono pianistą.
Wikipedia
Wikipedia
turecka potrawa z kawałków mięsa wołowego, drobiowego lub baraniego, skrawanego z pionowego rożna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. popularne w kuchni tureckiej kawałki pieczonego mięsa z dodatkami;
(1.2) gastr. bar, w którym podaje się kebab (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) obraź. pejor. pogard. osoba o brązowawym kolorze skóry
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) pot. uczn. eduk. koleżeński wygłup lub wybryk polegający na wywróceniu plecaka z całą zawartością na jego lewą stronę
Wiktionary
Kebab (tur. kebap, pers. كباب, kabāb, arab. كباب) – turecka potrawa. Określenie obejmuje ponad dwadzieścia odmian tej potrawy (m.in. İskender kebabı, Adana kebabı czy şiş kebabı) i nie jest jednoznaczne.
Wikipedia
(1.1) Jeszcze kilkanaście lat temu nikt nie słyszał o kebabach, a dziś są w każdym bistro.
(1.2) Jacek od roku pracuje w kebabie przy Zwierzynieckiej.
(3.1) Najważniejsze abyś zdążył zamienić plecak w kebaba, zanim zjawi się właściciel feralnej torby.
Wiktionary
IPA: ˈkɛbap, AS: kebap
Wiktionary
przym. kebabowy
rzecz. kebs mzw., kebsik mzw., kebabiarz mos.
Wiktionary
(1.2) kebabiarnia
(2.1) ciapaty, arabus, turas
Wiktionary
punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się kebab; kebabownia, kebabiarnia, kebab bar
SJP.pl
bułgarskie danie z pieczonego na grillu mielonego mięsa
SJP.pl
punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się kebab; kebabownia, kebab-bar, kebab bar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gastr. bar, w którym podaje się kebab
Wiktionary
rzecz. kebabiarz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pracownik baru sprzedającego kebaby
Wiktionary
rzecz. kebab m., kebabik m., kebs m., kebabiarnia ż., kebabownia ż.
przym. kebabowy
Wiktionary
zdrobnienie od: kebab
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kebab
Wiktionary
rzecz. kebabiarz mos.
Wiktionary
automat do sprzedaży kebabów
SJP.pl
punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się kebab; kebabiarnia, kebab-bar, kebab bar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gastr. bar, w którym podaje się kebab
Wiktionary
rzecz. kebabiarz mos.
Wiktionary
→ kebab
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kebabem, dotyczący kababu
Wiktionary
rzecz. kebab m., kebabiarz mos.
Wiktionary
nazwa kilku gatunków południowoamerykańskich drzew oraz ich kory i drewna; dostarczają głównie garbników, bardzo twardego drewna i alkaloidów; kwebracho; kwebraczo; quebracho; wierzbowiec
SJP.pl
Kebraczo, kwebracho (hiszp. Quebracho; od quiebrahacha, czyli łamiące siekierę) – nazwa odnosząca się do drzew o wyjątkowo twardym drewnie występujących w Ameryce Południowej. W szczególności dotyczy trzech gatunków drzew rosnących na terenie Gran Chaco w Ameryce Południowej:
Wikipedia
potocznie: kebab
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kulin. slang. kebab
Wiktionary
(1.1) Strasznie jestem głodny, chodźmy na kebsa.
Wiktionary
IPA: kɛps, AS: keps
Wiktionary
rzecz. kebab mrz., kebabiarz mos.
Wiktionary
(1.1) kebab
Wiktionary
czasownik
(1.1) stpol. niańczyć, pielęgnować
Wiktionary
IPA: ˈkɛ̃mbwat͡ɕ, AS: kẽmbu̯ać
Wiktionary
rzecz. kębłanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kębłać.
Wiktionary
czas. kębłać ndk.
Wiktionary
Kębło – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie puławskim, w gminie Wąwolnica.
Historycznie położone jest w Małopolsce (początkowo w ziemi sandomierskiej, a następnie w ziemi lubelskiej). Wieś królewska w starostwie wąwolnickim województwa lubelskiego w 1786 roku.
Wikipedia
Wikipedia
Wikipedia
jednostka monetarna Gwatemali (1 kecal = 100 centavos); quetzal
SJP.pl
bóg Azteków i Majów; Quetzalcoatl
SJP.pl
Kecalkoatl (Quetzalcoatlus) – rodzaj olbrzymiego pterozaura z rodziny azdarchidów (Azhdarchidae) żyjącego w późnej kredzie na obecnych terenach Ameryki Północnej. Został opisany w 1975 roku przez Douglasa Lawsona w oparciu o skamieniałości pochodzące z datowanych na najpóźniejszą kredę lądowych osadów na zachodzie stanu Teksas. Nazwa Quetzalcoatlus pochodzi od imienia Quetzalcoatla, jednego z najważniejszych bogów plemion Mezoameryki, oznaczającego „pierzasty wąż”.
Wikipedia
mieszkaniec Kęt (miasta w Polsce); kęczanin
SJP.pl
mieszkanka Kęt (miasta w Polsce); kęczanka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
→ Kęty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kętami, dotyczący Kętów
Wiktionary
rzecz. Kęty nmos.
Wiktionary
dwumasztowy żaglowiec o jednym maszcie znacznie większym od drugiego
SJP.pl
Kecz – typ osprzętu żaglowego oraz współczesny typ żaglowca noszącego ten osprzęt.
Żaglowiec dwumasztowy (z grotmasztem i bezanmasztem), o pierwszym maszcie wyższym, noszący na wszystkich masztach ożaglowanie skośne; tylny maszt usytuowany w obrębie konstrukcyjnej linii wodnej.
Wikipedia
mieszkaniec Kęt (miasta w Polsce); kęcianin
SJP.pl
mieszkanka Kęt (miasta w Polsce); kęcianka
SJP.pl
rzadko: zimny sos pomidorowy do potraw; keczup, ketchup
SJP.pl
Keczup, ketchup – sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego, barwy zwykle ciemnoczerwonej, czerwonobrązowej, rzadziej zielonej, stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzy (głównie poza granicami Włoch), frytek itp. Na ogół kupowany jako produkt gotowy, choć jest także sporządzany w warunkach domowych.
Wikipedia
język plemienia Keczua (Kiczua); kiczua
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) jęz. język Indian Keczua;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do zapisu keczua stosuje się alfabet łaciński.
Wiktionary
rzecz. Keczua mrz./n.
przym. keczuański
Wiktionary
przedstawicielka plemienia indiańskiego w Ameryce Południowej; Kiczuanka
SJP.pl
dotyczący Keczuów (Kiczuów), właściwy Keczuom (Kiczuom); kiczuański
SJP.pl
zimny sos pomidorowy do potraw; ketchup, keczap
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. spoż. sos z pomidorów z przyprawami, stosowany na zimno jako dodatek do potraw;
Wiktionary
Keczup, ketchup – sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego, barwy zwykle ciemnoczerwonej, czerwonobrązowej, rzadziej zielonej, stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzy (głównie poza granicami Włoch), frytek itp. Na ogół kupowany jako produkt gotowy, choć jest także sporządzany w warunkach domowych.
Wikipedia
(1.1) Uwielbiam frytki z keczupem.
Wiktionary
IPA: ˈkɛt͡ʃup, AS: kečup
Wiktionary
rzecz. ketchup m.
przym. keczupowy
Wiktionary
(1.1) rzad. ketchup
Wiktionary
→ keczup
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z keczupem; zawierający keczup albo mający smak keczupu
Wiktionary
rzecz. keczup mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: KEdżeri] risotto z fasolą, soczewicą, jajkami na twardo, rozdrobnioną rybą, podawane w śmietanie na gorąco
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. którędy (zaimek przysłowny pytajny), np.: "Kędy jedzie ten pociąg?", "Pokażę ja wam, kędy stąd uciec.";
2. którędy (zaimek przysłowny względny), np.: "Popłyniemy tędy, kędy jest najbliżej.", "Możesz iść, kędy chcesz.";
3. w wyrażeniu przysłówkowym: wyraz oznaczający miejsce bliżej nieokreślone, niesprecyzowane, np.: "Może mnie wezmą kędy do żniwa za najem."; gdzieś, dokądkolwiek
SJP.pl
zaimek
(1.1) przest. gdzie, dokąd, którędy
Wiktionary
(1.1) I tam wrócę na pewno - kiedy tylko polatywać będę, kędy chcę…
Wiktionary
IPA: ˈkɛ̃ndɨ, AS: kẽndy
Wiktionary
zaim. kędyś
Wiktionary
przysłówek miejsca
(1.1) przest. gdziekolwiek, dokądkolwiek
Wiktionary
przestarzale: zaimek wyrażający bliżej nieokreślone miejsce, niemożność określenia kierunku poruszania się, np. "Musiała się kędyś przedostać do domu."; którędyś, gdzieś
SJP.pl
dziedziczny tytuł wicekrólów Egiptu w okresie 1867-1914; chedyw
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kedyw
SJP.pl
dawniej: zaimek przysłowny pytajny "kędy" wzmocniony partykułą "-ż", używany w pytaniach niezależnych, np.: "Kędyż on tu przyszedł?"; którędyż
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. kędzior
Wiktionary
Kędzierz (do 14 lutego 1968 Kandzierz) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Dębica.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Wikipedia
rzecz. kędzior mrz., kędziorek mrz., kędzierzawość ż., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. maszyna do kędzierzawienia tkanin
Wiktionary
rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) czynić włosy lub sierść kędzierzawymi
(1.2) włók. tworzyć na tkaninach drapanych kędzierzawą strukturę powierzchniową
czasownik zwrotny niedokonany kędzierzawić się
(2.1) o włosach być lub stawać się kędzierzawym
(2.2) o roślinach bujnie się rozrastać
Wiktionary
rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzawy, kędzierzowaty, kędziorny
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
1. koń kędzierzawy; kędzierz;
2. ślaz kędzierzawy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) stawać się kędzierzawym
Wiktionary
(1.1) W gimnazjum Konrad zaczął nagle kędzierzawieć.
Wiktionary
rzecz. kędzierz mrz., kędzierzawość ż., kędzior mrz., kędziorek mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kręcenie się włosów lub sierści
Wiktionary
rzecz. kędzierz mrz., kędzierzawość ż., kędzior mrz., kędziorek mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
1. wirusowa choroba roślin;
2. kędzierzawka krucha - gatunek mchu z rodziny płoniwowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. choroba roślin objawiająca się marszczeniem liści
(1.2) bot. syst. nazwa systematyczna|Tortella|ref=tak., rodzaj mchów należący do rodziny płoniwowatych;
(1.3) bot. mech z rodzaju kędzierzawka (1.2)
Wiktionary
Kędzierzawka (Tortella (Lindb.) Limpr.) – rodzaj mchów należący do rodziny płoniwowatych (Pottiaceae Schimp.).
Wikipedia
(1.2) W Polsce kędzierzawkę spotyka się m.in. w Gorcach.
Wiktionary
rzecz. kędzierzawiarka ż., kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawienie n.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
ciemieniec kędzierzawnik - gatunek pająka z rodziny ciemieńcowatych
SJP.pl
przysłówek
(1.1) przen. klucząc, mówiąc wielowątkowo
Wiktionary
rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzawy, kędzierzowaty, kędziorny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kędzierzawe
Wiktionary
Kędzierzawość lub wyboistość blaszek liściowych – jeden z objawów chorób roślin polegający na deformacji blaszki liściowej. Kędzierzawość powodują niektóre wirusowe choroby roślin i grzybopodobne lęgniowce z rodzaju Taphrina. Jej przyczyną jest nierównomierny wzrost różnych miejsc blaszki liściowej. Gdy na liściu występuje w dużym nasileniu typowa dla wirusowych chorób mozaika, jej zielone miejsca rosną dużo szybciej, niż te porażone przez wirusa, wskutek czego blaszka ulega zdeformowaniu.
Wikipedia
(1.1) Zachwycała się kędzierzowością jego czupryny.
Wiktionary
rzecz. kędzierz mrz., kędziorek mrz., kędzior mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
1. o włosach, sierści: ułożony w kędziory
2. o liściach: mający nierówną, karbowaną powierzchnię; rzadko o roślinach: mający bujne, skłębione listowie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o człowieku taki, który ma kręcone włosy, kędziory
(1.2) o włosach kręcony, skręcony
(1.3) o powierzchni liści karbowany
(1.4) o liściach rośliny bujny, skłębiony
Wiktionary
IPA: ˌkɛ̃ɲd͡ʑɛˈʒavɨ, AS: kẽńʒ́ežavy
Wiktionary
rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzowaty, kędziorny
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
(1.1) kędzierzowaty
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) daw. kędzierzawy
Wiktionary
rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzawy, kędziorny
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) rzad. czynić włosy lub sierść kędzierzawymi
czasownik zwrotny niedokonany kędzierzyć się
(2.1) rzad. o włosach być lub stawać się kędzierzawym
(2.2) rzad. o roślinach bujnie się rozrastać
Wiktionary
rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk.
przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dawne miasto (1951-1975), obecnie dzielnica Kędzierzyna-Koźla
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kędzierzyn-Koźle (wymowa, cz. Kandřín-Kozlí, niem. Kandrzin-Cosel, śl. Kandrzin-Koźle) – miasto w Polsce, w województwie opolskim oraz siedziba powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego, położone w południowo-wschodniej części Niziny Śląskiej, w Kotlinie Raciborskiej (Niecka Kozielska) na Górnym Śląsku, nad Odrą przy wylocie Kanału Gliwickiego i ujścia Kłodnicy.
Wikipedia
IPA: ˌkɛ̃ɲd͡ʑɛʒɨ̃ŋ‿ˈkɔʑlɛ, AS: kẽńʒ́ežỹŋ‿koźle
Wiktionary
mieszkaniec Kędzierzyna
SJP.pl
mieszkanka Kędzierzyna
SJP.pl
1. → Kędzierzyn-Koźle; kędzierzyńsko-kozielski;
2. → Kędzierzyn
SJP.pl
pasemko wijących się włosów; lok; pukiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pasmo kręconych włosów lub sierści
(1.2) przen. kępa roślinności
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Otwórz mi, siostro moja, przyjaciółko moja, / gołąbko moja, ty moja nieskalana, / bo pełna rosy ma głowa / i kędziory me - kropli nocy.
Wiktionary
rzecz. kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
:: zdrobn. kędziorek m.
czas. kędzierzawić, kędzierzawieć, kędzierzyć
przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
pasemko wijących się włosów; lok; pukiel
SJP.pl
Wikipedia
organizm z grupy śluzowców, posiadający cechy rośliny i zwierzęcia; trichia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: kędzior
(1.2) mały kędzior
Wiktionary
Trichia Haller (kędziorek) – rodzaj organizmów zaliczanych do typu śluzowców.
Wikipedia
rzecz. kędzierz mrz., kędzior mrz., kędzierzawość ż., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzowaty, kędziorny, kędzierzawy
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
przymiotnik od: kędziorek
SJP.pl
gatunek ptaka z rodziny miodojadów
SJP.pl
Kędziornik (Prosthemadera novaeseelandiae) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae). Endemit Nowej Zelandii, najliczniej występuje na Wyspie Północnej. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
przymiotnik jakościowy
(1.1) daw. mający kędziory
Wiktionary
rzecz. kędzior m., kędziorek m., kędzierzawość ż., kędzierz mrz., kędzierzawiarka ż., kędzierzawienie n., kędzierzawka ż.
czas. kędzierzawić ndk., kędzierzawieć ndk., kędzierzyć ndk.
przym. kędzierzawy, kędzierzowaty
przysł. kędzierzawo
Wiktionary
organiczny związek chemiczny, fosfolipid występujący głównie w substancji mózgowej; fosfatydyloetanoloamina
SJP.pl
organiczny związek chemiczny, fosfolipid występujący głównie w substancji mózgowej; fosfatydyloetanoloamina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. rel. w hagiografii postać męczennika trzymającego w rękach własną ściętą głowę;
Wiktionary
Kefaloforia, głowonoszenie – w ikonografii hagiograficznej motyw, ukazujący męczennika trzymającego w rękach własną ściętą głowę, także cud świętych noszenia własnej głowy po śmierci przez dekapitację. W hagiografii był to popularny motyw wskazywania przez świętego miejsca, gdzie chce być pochowany. Motyw ten podkreślał też chwałę męczennika i jego zwycięstwo nad poganami.
Wikipedia
metoda pomiaru głowy człowieka; cefalometria
SJP.pl
operacja miażdżenia główki płodu, żeby ułatwić poród
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. imię|polski|m.
(1.2) bibl. aramejski wariant imienia apostoła Piotra
Wiktionary
Podobne:
Wikipedia
(1.1) W teologii prawosławnej Kefas wymieniany jest jako biskup Ikonium.
(1.2) A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz nazywał się Kefas – to znaczy: Piotr.
Wiktionary
minerał, rodzaj glinki używanej do wyrobu drobnych przedmiotów, jak fajki, cygarniczki; pianka morska; killkeffi
SJP.pl
arabskie nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; kufija, kefija
SJP.pl
arabskie nakrycie głowy w postaci odpowiednio złożonego, kwadratowego kawałka płótna, przytrzymywanego przez odpowiednią opaskę; kefia, kufija
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tradycyjne arabska chusta noszona jako nakrycie głowy;
Wiktionary
Kefija (arab.: كوفية, kūfīyah) – tradycyjne arabskie nakrycie głowy. Kwadratowy kawałek materiału, przeważnie bawełniany, złożony i owinięty w różny sposób dookoła głowy. Występuje wiele odmian, wiele palestyńskich kefiji jest wykonanych z mieszaniny bawełny i wełny, która charakteryzuje się tym, iż zachowuje ciepło i schnie szybko. Przeważnie złożona na pół, tak iż formuje się trójkąt, sfałdowany następnie na czole. Często kefija utrzymywana jest na odpowiednim miejscu za pomocą pętli ze sznurka, nazywanej agal (عقال, ʿiqāl). Niektórzy noszący tę chustę formują z niej turban, podczas gdy inni noszą ją luźno opadającą na ramiona i plecy. Kefija najczęściej jest biała, z czarnym lub czerwonym wzorem. Prosta, biała kefija jest najbardziej popularna w państwach Zatoki Perskiej, wypierając niemal całkiem inne wzory z Kuwejtu i Bahrajnu. Biało-czarna kefija jest najbardziej rozpowszechniona w krajach Lewantu. Biało-czerwona natomiast jest najbardziej związana z Jordanią.
Wikipedia
IPA: kɛˈfʲija, AS: kefʹii ̯a
Wiktionary
(1.1) arafatka
Wiktionary
orzeźwiający napój otrzymywany z pasteryzowanego mleka poddanego fermentacji po dodaniu bakterii mlekowych i drożdży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. napój otrzymywany ze sfermentowanego mleka pasteryzowanego;
(1.2) jedno opakowanie, porcja kefiru (1.1)
Wiktionary
Kefir – musujący napój z mleka fermentowanego zawierający charakterystyczną mikroflorę ziaren kefirowych, zaliczany do produktów mleczarskich o najwyższych właściwościach odżywczych i najstarszych w grupie mlecznych napojów fermentowanych. Jest naturalnym probiotykiem. W przemyśle mleczarskim ziarna kefirowe zastępowane są kulturami bakteryjnymi, w wyniku czego uzyskiwany jest produkt zmieniony w stosunku do tradycyjnego.
Wikipedia
(1.2) Kup dwa kefiry.
Wiktionary
IPA: ˈkɛfʲir, AS: kefʹir
Wiktionary
przym. kefirowy
Wiktionary
→ kefir
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kefirem, dotyczący kefiru; przeznaczony do produkcji kefiru
Wiktionary
rzecz. kefir mrz.
Wiktionary
grecka potrawa - kulki z siekanego mięsa, smażone na oleju
SJP.pl
beczka na piwo; kega
SJP.pl
Keg – typ beczek wykonanych ze stali nierdzewnej, stosowanych do przechowywania piwa lub innych cieczy spożywczych (np. oranżady). Konstrukcja wytrzymuje podwyższone ciśnienie – opróżnianie kegi odbywa się przez podłączenie sprężonego gazu (zwykle dwutlenku węgla), który wypycha ciecz.
Dawniej pojęcie to oznaczało małą beczkę wytwarzaną przez bednarza i stosowaną do transportu materiałów drobnicowych, takich jak np. gwoździe.
Wikipedia
beczka na piwo; keg
SJP.pl
stopień pisma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. wysokość pisma
Wiktionary
(1.1) Kegel nie może przekroczyć dwunastu punktów.
Wiktionary
IPA: ˈkɛɡɛl, AS: kegel
Wiktionary
postać biblijna ze Starego Testamentu, drugi syn Lewiego
SJP.pl
Kehat (hebr. קהת) – postać biblijna ze Starego Testamentu, drugi syn Lewiego, brat Gerszona oraz Merariego (Rdz 46,11). Był protoplastą Kehatytów, jednego z trzech rodów lewickich.
Urodził się w Kanaanie; Księga Rodzaju wymienia go wśród osób, które przybyły wraz z Jakubem do Egiptu. Dożył 133 lat. Jego synami byli Amram, Jishar, Chebron i Uzzjel (Wj 6,18; Lb 3,19). Poprzez Amrama był dziadkiem Mojżesza oraz Aarona.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ogrod. młoda roślina u storczykowatych, która wykształca się na pędzie w miejscu kwiatów po przekwitnięciu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wiesz, czy ma jakieś keiki? – Ma dwa czy trzy dzieciaczki. – Okay. Może roślina macierzysta jest w złym stanie i próbuje desperacko się rozmnożyć.
Wiktionary
(1.1) war. rzad. keik
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Keiko (jap. けいこ, ケイコ) – żeńskie imię japońskie.
Wikipedia
(1.1) Dwudziestotrzyletnia Keiko Arimoto z radością przemierzała nieznane jej ulice Kopenhagi.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|jap|景行.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Keiko
* hiszpański: (1.1) Keiko ż.
* japoński: (1.1) 景行
źródła.
== Keiko (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Keiko
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Keila (niem. Kegel) – miasto w Estonii położone 25 km na zachód od Tallinna.
Powierzchnia miasta: 10,46 km²
Liczba mieszkańców: 9500.
Wikipedia
konglomerat powiązanych ze sobą spółek
SJP.pl
Keiretsu (jap. 系列 keiretsu; pol. system, serie) – grupa spółek powiązanych za pomocą zależności biznesowych i kapitałowych.
Wikipedia
[czytaj: kejrin] rodzaj sprintu zaliczanego do konkurencji olimpijskich, popularny w Japonii i Korei
SJP.pl
Kolarstwo torowe – odmiana kolarstwa polegająca na ściganiu się na specjalnie do tego zbudowanych torach. Tory (zwane też czasem welodromami), na których uprawia się ten sport, mają kształt zbliżony do bieżni lekkoatletycznych, na łukach są jednak mocno pochylone, aby można było na nich utrzymywać stałą prędkość. Kolarstwo to uprawia się na rowerach torowych zbudowanych na kołach 28-calowych, podobnych do rowerów szosowych, ale o uproszczonej i lżejszej konstrukcji.
Wikipedia
[czytaj: kif] obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
spójnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. jak
Wiktionary
(1.1) Tyntniło echo wśród olch i brzóz, kej łojciec syna do domu wióz.
Wiktionary
portowe nabrzeże z urządzeniami do cumowania jachtów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mar. nadbrzeże cumownicze
Wiktionary
Keja – słowo wywodzące się z istniejącego w XVII wieku słowa kaai (jęz. holenderski) lub quai (jęz. francuski), lub quay (jęz. angielski) oznaczające umocniony kamieniem fragment brzegu rzecznego lub linii brzegowej w porcie morskim, do którego mogły przybijać statki (okręty) oraz dokonywać przeładunku towarów i zaopatrzenia.
Wikipedia
(1.1) Nie w każdym porcie cumowanie burtą do kei jest możliwe, ale są i takie, gdzie inne metody nie są mile widziane.
Wiktionary
dawniej: błogostan, uczucie przyjemnego wypoczynku
SJP.pl
środowiskowo: etui na smartfon; case
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) reg-pl|Poznań. pies, kundel
(1.2) reg-pl|Poznań. niegodziwiec
(1.3) reg-pl|Poznań. małe dziecko
(1.4) reg-pl|Poznań. erotoman
Wiktionary
(1.1) Wetryniarz powiatowy kazoł uśpić wszystkie kejtry i kociambry.
Wiktionary
rzecz. zdrobn. kejterek
czas. kejtrzyć się
Wiktionary
(1.1) żart. szczekocz
(1.3) pieszcz. psiaczek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ser
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|syr.
Wiktionary
użytkowy odpad siarki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ciasto biszkoptowe z bakaliami; cwibak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. ciasto biszkoptowe z bakaliami;
Wiktionary
Keks – ciasto biszkoptowe lub babka piaskowa z bakaliami, pieczona w prostokątnej formie.
Keksy pieczono już w starożytnym Rzymie, w zachowanych przepisach jako składniki wymieniane są owoce granatowca, orzeszki piniowe i rodzynki, pieczone w cieście jęczmiennym. W średniowieczu dodawano także miód, przyprawy oraz owoce.
Wikipedia
(1.1) Moim ulubionym ciastem jest keks.
Wiktionary
IPA: kɛks, AS: keks
Wiktionary
(1.1) cwibak
Wiktionary
rodzaj formy do pieczenia keksów
SJP.pl
przymiotnik od: keks
SJP.pl
dawniej w gwarze lwowskiej: brzoskiew; kiel
SJP.pl
lek stosowany przy leczeniu astmy, stanach zapalnych oskrzeli oraz rozedmie płuc
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
lek ziołowy o działaniu tonizującym na mięsień sercowy; stosowany w schorzeniach naczyń wieńcowych
SJP.pl
związek otrzymywany z owoców śródziemnomorskiego gatunku aminka lub syntetycznie, stosowany jako środek leczniczy m.in. przy takich schorzeniach jak: astma, dusznica, kamica żółciowa, kolka nerkowa
SJP.pl
Kelina (łac. khellinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna chromonu (1,4-benzopironu) i furanu. Ma właściwości lipofilowe. Powoduje poszerzanie naczyń krwionośnych. Występujące w aminku egipskim.
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Wikipedia
pracownik obsługujący gości w restauracji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba w restauracji przyjmująca zamówienie i przynosząca potrawy
Wiktionary
Kelner – osoba zajmująca się zawodowo bezpośrednią obsługą klienta w lokalu gastronomicznym (np. restauracji, pubie, kawiarni).
Wikipedia
(1.1) Ten kelner jest wyjątkowo nieuprzejmy.
Wiktionary
IPA: ˈkɛlnɛr, AS: kelner
Wiktionary
rzecz. kelnerowanie n.
:: fż. kelnerka ż.
czas. kelnerować ndk.
przym. kelnerski
Wiktionary
kobieta wykonująca zawód kelnera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej przyjmująca w restauracji zamówienie i przynosząca potrawy
Wiktionary
Kelner – osoba zajmująca się zawodowo bezpośrednią obsługą klienta w lokalu gastronomicznym (np. restauracji, pubie, kawiarni).
Wikipedia
(1.1) Ta kelnerka jest wyjątkowo miła.
Wiktionary
IPA: kɛlˈnɛrka, AS: kelnerka
Wiktionary
rzecz. kelner
przym. kelnerski
czas. kelnerować
Wiktionary
przymiotnik od: kelner
SJP.pl
zawód kelnera
SJP.pl
pracownik obsługujący gości w restauracji
SJP.pl
lekceważąco: marny, lichy kelner
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. chochla
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. techn. kielnia murarska
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kielnia.
Wiktionary
zgrubienie skóry o wyglądzie włóknistej wybujałej blizny różnego kształtu, powstałe samoistnie albo w wyniku urazu; bliznowiec
SJP.pl
Bliznowiec, keloid (łac. keloid) – przerośnięta, guzowata, stwardniała blizna tworząca się w skórze pod wpływem urazu lub bez uchwytnej przyczyny w wyniku przerostu fibroblastów.
Na to, czy powstanie bliznowiec, wpływa miejsce urazu, ale większe znaczenie ma skłonność osobnicza. Wykazuje ona charakter rodzinny, zależy też od rasy (częściej zmiany takie występują u rdzennych mieszkańców Afryki i Azji). Ponadto w zespole Turnera stwierdza się większą częstość bliznowców.
Wikipedia
w geologii: najmłodszy, czwarty wiek środkowej jury, trwający 3,5 miliona lat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. piętro (wiek) jury środkowej;
Wiktionary
Kelowej (ang. Callovian)
Wikipedia
IPA: kɛˈlɔvɛj, AS: kelovei ̯
Wiktionary
1. popiół z wodorostów morskich;
2. morszczyn
SJP.pl
duch wodny szkockiego folkloru, ukazujący się w postaci konia
SJP.pl
Kelpie – w folklorze celtyckim nadnaturalny wodny koń, zmieniający kształty, nawiedzający szkockie jeziora i rzeki. Na Orkadach podobne stworzenie nosi nazwę Nuggle, a na Szetlandach Shoopiltee. Pojawia się także w folklorze skandynawskim jako Bäckahästen ("koń potokowy").
Wikipedia
łosoś lub troć, spływające z rzeki do morza po odbyciu tarła
SJP.pl
Kelt – osłabiona ryba dwuśrodowiskowa (zwykle w odniesieniu do łososiowatych) spływająca z rzeki do morza po odbyciu tarła.
Wikipedia
William Thomson, lord Kelvin (1824-1907), brytyjski fizyk i matematyk
SJP.pl
Wikipedia
jednostka temperatury w SI
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. podstawowa jednostka temperatury w układzie SI, oznaczana K;
Wiktionary
Kelwin – jednostka temperatury w układzie SI, oznaczana symbolem K. Nazwa pochodzi od brytyjskiego fizyka Williama Thomsona, lorda Kelvina.
Decyzją 26. Generalnej Konferencji Miar od 20 maja 2019 r. definicja kelwina jest następująca: Kelwin, oznaczenie K, jest to jednostka temperatury termodynamicznej w SI. Jest ona zdefiniowana poprzez przyjęcie ustalonej wartości liczbowej stałej Boltzmanna k, wynoszącej 1,380 649×10−23, wyrażonej w jednostce J K−1, która jest równa kg m² s−2 K−1, gdzie kilogram, metr i sekunda zdefiniowane są za pomocą h, c i ∆νCs.
Wikipedia
(1.1) Ten pomiar był wykonywany w temperaturze siedemdziesięciu kelwinów.
Wiktionary
IPA: ˈkɛlvʲĩn, AS: kelvʹĩn
Wiktionary
petrograficzna odmiana węgla kamiennego
SJP.pl
pagórek, wał polodowcowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w północno-zachodniej Rosji, w Republice Karelii, uchodzi do Morza Białego;
(1.2) geogr. miasto w północno-zachodniej Rosji, na terenie Republiki Karelii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kiem
(1.2) Kiem
Wiktionary
zwolennik kemalizmu - tureckiego ruchu niepodległościowego
SJP.pl
przymiotnik od: kemalizm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kemalizem, dotyczący kemalizmu
Wiktionary
rzecz. kemalizm m., kemalista m., kemalistka ż.
przym. kemalowski
Wiktionary
(1.1) kemalowski
Wiktionary
turecka ideologia republikańska, sformułowana przez Mustafę Kemala Atatürka
SJP.pl
Kemalizm (Atatürkçülük), lub inaczej ideologia kemalistyczna (Atatürkçü Düşünce) jest ideologią utworzoną w okresie działalności Mustafy Kemala Atatürka. Kemalizm bazuje na tzw. „sześciu strzałach” (Altı Ok), którymi kierował się w swej polityce Kemal Pasza.
Wikipedia
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto obwodowe w azjatyckiej części Rosji;
Wiktionary
Kemerowo (ros. Кемерово), do 1932 Szczegłowsk – miasto w azjatyckiej części Rosji, centrum administracyjne obwodu kemerowskiego, siedziba prawosławnej metropolii kuzbaskiej. Leży nad rzeką Tom, przy ujściu rzeki Iskitimka. Powstało w 1918 z połączenia wsi Szczegłowo i Kemerowo. Prawa miejskie otrzymało w 1925.
Wikipedia
przym. kemerowski
Wiktionary
→ Kemerowo
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Kemerowem, dotyczący Kemerowa
Wiktionary
rzecz. Kemerowo n.
Wiktionary
flawonoid występujący w produktach roślinnych
SJP.pl
Wikipedia
1. rzeka w Finlandii;
2. miasto w Finlandii
SJP.pl
Kemi – miasto, port morski i siedziba gminy w Finlandii, w regionie Laponia, podregionie Kemi–Tornio, nad Zatoką Botnicką. Gminę Kemi zamieszkuje 21 795 osób (31 lipca 2015), a jej powierzchnia wynosi 747,28 km², z czego ląd stanowi 95,38 km². Mieszkańcy gminy Kemi jako język rodzimy wskazują język fiński.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. nieprawidłowy kerning
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mit. bóstwo moabickie, bóg wojny;
Wiktionary
Kemosz (hebr. כְּמוֹשׁ, grc. Χαμώς) – kananejskie bóstwo wojny, najważniejszy bóg Moabitów.
Kemosz należał do najstarszych bóstw semickich, jego imię w formie Kamisz pojawia się już w tekstach z Ebla z III tysiąclecia p.n.e. Podobnie brzmiący teonim, odnoszący się do bóstwa tellurycznego, znany jest także z Ugarit. Imię Kemosza pojawia się na steli Meszy, świadcząc o istnieniu jego świątyni w Dibonie. Imię Kemosza zostało poświadczone przez źródła asyryjskie w onomastyce królewskiej. Za czasów Salomona kult Kemosza pojawił się w Palestynie. Przez Babilończyków był czczony jako Nergal, zaś Grecy włączyli Kemosza do swego panteonu jako Aresa. Moabici nazywali go także Asztar-Kemosz, gdzie Asztar to męski odpowiednik Asztarte. Było to najstarsze bóstwo o dwóch imionach w Syropalestynie.
Wikipedia
(1.1) Mieszkańcy Moabu czcili Kemosza.
Wiktionary
przym. gwara. przest. Kemoszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Kemosza
Wiktionary
(1.1) Moabici czcili Kemoszowy ołtarz.
Wiktionary
rzecz. Kemosz mos.
Wiktionary
przymiotnik od: kem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
camping;
1. ogrodzony teren wyposażony w umywalnie, elektryczność itp., przystosowany do obozowania w namiotach albo w domkach (przyczepach) kempingowych;
2. czasowe przebywanie na takim terenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrodzony i strzeżony teren przeznaczony dla namiotów, samochodów kempingowych i przyczep kempingowych;
Wiktionary
Kemping (ang. camping „obozowisko”) – obiekt turystyczny położony na większym terenie, ogrodzony i strzeżony, na którym goście zatrzymują się na pobyt w namiotach, samochodach kempingowych i przyczepach kempingowych, ale mogą także korzystać z pawilonów, domków turystycznych lub innych obiektów stałych. Kempingi umożliwiają przyrządzanie posiłków i parkowanie samochodów.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. kempingowy
przysł. kempingowo
rzecz. camping m., kamper mos./mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|camping. → „obozowanie”
uwagi.
inna pisownia: camping
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) campsite
* baskijski: (1.1) kanpin
* hiszpański: (1.1) campin m.
* kataloński: (1.1) càmping m.
* nowogrecki: (1.1) κάμπινγκ n.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|kemping.}}
* rosyjski: (1.1) кемпинг m.
* słowacki: (1.1) kemping m., camping m.
* węgierski: (1.1) kemping
źródła.
== kemping (język słowacki.) ==
thumb|kemping (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
(1.1) kemping
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈkɛ̃mpʲĩŋk, AS: kẽmpʹĩŋk
Wiktionary
przym. kempingowy
przysł. kempingowo
rzecz. camping m., kamper mos./mrz.
Wiktionary
obozować na kempingu, spędzać wakacje na świeżym powietrzu; campingować
SJP.pl
potocznie o osobie obozującej na kempingu, spędzającej wakacje na świeżym powietrzu; campingowiec
SJP.pl
przymiotnik od: kemping (camping), np. ośrodek kempingowy; campingowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kempka:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Komisja Edukacji Narodowej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = hist. Komisja Edukacji Narodowej
Wiktionary
Wikipedia
IPA: kɛ̃n, AS: kẽn
Wiktionary
1. jeden z gatunków ketmii, roślina jednoroczna dostarczająca włókna i oleju jadalnego; ketmia konopiowata;
2. włókno pozyskiwane z łodyg ketmii (konopiowatej, jadalnej i piżmowej), używane m.in. do wyrobu nici, sznurków i worków; ketmia, gambo, juta jawajska, juta afrykańska, konopie bombajskie
SJP.pl
Ketmia konopiowata, kenaf (Hibiscus cannabinus) – gatunek rośliny należący do rodziny ślazowatych. Pochodzi z Afryki, rozprzestrzenił się także na innych kontynentach w strefie klimatu tropikalnego. Jest też uprawiany.
Wikipedia
drzewo z rodziny arekowatych (palm), o liściach pierzasto podzielonych, występujące w wielu gatunkach na wyspach Oceanu Spokojnego, pomiędzy Australią a Nową Zelandią, uprawiane jako roślina ozdobna; howea
SJP.pl
Miejscowości w Stanach Zjednoczonych:
Wikipedia
1. japońska zabawka z drewna;
2. gra zręcznościowa z użyciem takiej zabawki
SJP.pl
Kendama (jap. けん玉, 剣玉, 拳玉 ken-dama; miecz [i] kula) – tradycyjna, drewniana zabawka japońska.
Wikipedia
japońska walka szermiercza na kije bambusowe trzymane oburącz (jeden kij) lub jedną ręką (dwa kije); również specjalny strój ochronny używany w tej walce, zabezpieczający twarz, szyję, piersi i przeguby rąk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pochodząca z Japonii sztuka walki na bambusowe kije;
Wiktionary
Kendo (jap. 剣道 kendō; czasami można spotkać zapis transkrypcyjny kendou, pol. droga miecza) – sport walki wywodzący się z szermierki japońskich samurajów.
Wikipedia
(1.1) Jak aikido wiąże się ze sztuką miecza w sferze ruchu, tak kendo splata się z nią w dziedzinie koncentracji.
Wiktionary
IPA: ˈkɛ̃ndɔ, AS: kẽndo
Wiktionary
(1.1) kendou
Wiktionary
kobieta uprawiająca kendo
SJP.pl
sportowiec uprawiający kendo
SJP.pl
włókno łykowe otrzymywane z łodyg toiny weneckiej, używane na powrozy
SJP.pl
węgiel kopalny powstały z drobnych szczątków roślin lądowych, cenny surowiec do przeróbki chemicznej; kennel, węgiel kennelski
SJP.pl
u Karaimów: miejsce zebrań modlitewnych; kienesa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. karaimski dom modlitwy;
Wiktionary
Kienesa, kenesa – karaimski dom modlitwy. Nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa kenes (כֶּנֶס), oznaczającego zgromadzenie; powstała ona bezpośrednio z hebrajskiego lub pośrednio poprzez pochodzące od tego określenia arabskie słowo kanisa (كَنِيسَة), oznaczające niemuzułmański dom modłów. Wnętrze kienesy podzielone jest zazwyczaj na 3 podstawowe części: hall, nawę główną – przeznaczoną dla mężczyzn oraz balkon – babiniec dla kobiet. Wystrój wnętrza jest bardzo skromny, nie umieszcza się ozdób, obrazów. Centralną część kienesy stanowi echał.
Wikipedia
(1.1) kienesa
Wiktionary
1. państwo w Afryce ze stolicą w Nairobi; Republika Kenii;
2. masyw wulkaniczny w Kenii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Afryce;
(1.2) geogr. masyw wulkaniczny w Kenii (1.1), drugi pod względem wysokości szczyt Afryki;
Wiktionary
Kenia (Kenya, Republika Kenii, ang. Republic of Kenya, suahili Jamhuri ya Kenya) – państwo położone we wschodniej Afryce nad Oceanem Indyjskim. Leży na równiku. Graniczy od północy z Somalią, Etiopią i Sudanem Południowym, od zachodu z Ugandą, a od południa z Tanzanią. Jest 47. krajem świata pod względem powierzchni i 29. pod względem liczby ludności. Stolicą i największym miastem Kenii jest Nairobi.
Wikipedia
(1.1) Ona mieszka w Kenii od kilku lat.
(1.2) Kenia wznosi się na wysokość 5199 m n.p.m.
Wiktionary
IPA: ˈkɛ̃ɲja, AS: kẽńi ̯a
Wiktionary
rzecz. Kenijczyk mos., Kenijka ż.
przym. kenijski
Wiktionary
(1.1) Republika Kenii
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
obywatel Kenii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel lub mieszkaniec Kenii
Wiktionary
(1.1) Co ciekawe najlepszymi maratończykami są Kenijczycy.
(1.1) Ciemnoskóry berlińczyk Motchebon, który do niedawna był pięcioboistą nowoczesnym, pobiegł zaledwie o 0,04 sek wolniej od halowego rekordu świata Kenijczyka Paula Erenga.
Wiktionary
IPA: kɛ̃ˈɲijt͡ʃɨk, AS: kẽńii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Kenia ż.
:: fż. Kenijka ż.
przym. kenijski
Wiktionary
obywatelka Kenii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kenii
Wiktionary
IPA: kɛ̃ˈɲijka, AS: kẽńii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Kenia ż.
:: fm. Kenijczyk m.
przym. kenijski
Wiktionary
związany z Kenią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Kenia
Wiktionary
(1.1) „(…) Jesteśmy w stanie wojny” — napisał wczoraj na czołówce niezależny kenijski dziennik „Daily Nation”.
Wiktionary
IPA: kɛ̃ˈɲijsʲci, AS: kẽńii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kenijka ż., Kenijczyk m., Kenia ż.
Wiktionary
(1.1) szyling kenijski
Wiktionary
(okazjonalizm) przejęcie gospodarki z rąk obcokrajowców przez ludność Kenii
SJP.pl
rodzaj dokumentu stwierdzającego tożsamość wydawany przez okupujących Polskę hitlerowców w czasie II wojny światowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. adm. w czasie II wojny światowej: dowód tożsamości wydawany przez władze hitlerowskie obywatelom nieniemieckim na terenach okupowanych;
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik od: kenkarta
SJP.pl
nazwisko, np. John Fitzgerald Kennedy (1917-1963), polityk amerykański, w latach 1961-1963 prezydent Stanów Zjednoczonych
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
węgiel kopalny powstały z drobnych szczątków roślin lądowych, cenny surowiec do przeróbki chemicznej; kenel, węgiel kennelski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odmiana węgla kamiennego;
Wiktionary
Kennel, węgiel kennelski – odmiana węgla sapropelowego, złożona głównie z licznych spor (sporynitu) oraz rozproszonego inertynitu. Zawierają do 20% witrynitu i do 25% inertynitu. Kennele są niewarstwowane, mają tłusty połysk i przełam muszlowy. Wykorzystywane są m.in. jako materiał rzeźbiarski. Palą się gęstym i kopcącym płomieniem. Makroskopowo nie można ich odróżnić od bogheadów.
Wikipedia
(1.1) kenel, węgiel kennelski
Wiktionary
kenelowy;
1. → kennel;
2. kaszel kennelowy - choroba układu oddechowego psów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z hodowlą psa w zamkniętej klatce lub budzie
Wiktionary
węgiel kennelski - węgiel kopalny powstały z drobnych szczątków roślin lądowych, cenny surowiec do przeróbki chemicznej; kenel, kennel
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: keny] obce imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
1. napis o charakterze nagrobku, znajdujący się nie w miejscu pogrzebania zmarłego, lecz w innym miejscu związanym z jego osobą;
2. symboliczny grobowiec, zwykle niezawierający zwłok; cenotaf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. inaczej → cenotaf
Wiktionary
Cenotaf (kenotaf, kenotafium) – symboliczny grobowiec, wznoszony ku czci zmarłego (nie zawierający jego szczątków). Cenotafy stawiane były w sytuacjach kiedy nie znaleziono ciała osoby zmarłej, ciało to uległo całkowitemu zniszczeniu lub jest pochowane w innym miejscu. Cenotaf może mieć również charakter pomnika.
Wikipedia
IPA: kɛ̃ˈnɔtaf, AS: kẽnotaf
Wiktionary
rzecz. cenotaf mrz.
Wiktionary
(1.1) cenotaf, kenotafium
Wiktionary
symboliczny grobowiec, zwykle niezawierający zwłok; cenotaf
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. inaczej → cenotaf
Wiktionary
Cenotaf (kenotaf, kenotafium) – symboliczny grobowiec, wznoszony ku czci zmarłego (nie zawierający jego szczątków). Cenotafy stawiane były w sytuacjach kiedy nie znaleziono ciała osoby zmarłej, ciało to uległo całkowitemu zniszczeniu lub jest pochowane w innym miejscu. Cenotaf może mieć również charakter pomnika.
Wikipedia
(1.1) Podobnie jak w przypadku pozostałych monarchów (z wyjątkiem grobu Kazimierza Wielkiego), nagrobek stanowi swojego rodzaju kenotafium – ciało Kazimierza Jagiellończyka, nie spoczywa we wnętrzu tumby, ale pochowane jest pod posadzką kaplicy.
Wiktionary
IPA: ˌkɛ̃nɔˈtafʲjũm, AS: kẽnotafʹi ̯ũm
Wiktionary
rzecz. cenotaf mrz.
Wiktionary
(1.1) cenotaf, kenotaf
Wiktionary
próżniowa lampa elektronowa o dwóch elektrodach, stosowana do prostowania prądu zmiennego
SJP.pl
Dioda próżniowa – najprostsza lampa elektronowa, zawierająca dwie elektrody, anodę i katodę.
Rozgrzana katoda jest źródłem elektronów, które docierają do anody – w ten sposób możliwy jest przepływ prądu w jednym kierunku. Próżniowe diody prostownicze wysokiego napięcia nazywa się kenotronami.
Wikipedia
przymiotnik od: kenotron
SJP.pl
termin teologiczny oznaczający mękę Jezusa poprzez samoponiżenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. wcielenie jako dobrowolne, zbawcze samouniżenie się Chrystusa, poprzez wyrzeczenie się atrybutów Bożych;
(1.2) teol. zstąpienie Ducha Świętego i jego przebywanie w Kościele
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdy mówimy o kenozie, często skupiamy się na tym co Jezus porzucił. Kenoza dotyczy również tego, co Chrystus przyjął.
(1.2) Duch dostosowuje się do tego ludzkiego sposobu postępowania i dlatego nie rozwala instytucji swoją nieograniczoną mocą, ale działa w nich uniżając się, wchodząc w kenozę.
Wiktionary
przym. kenotyczny
Wiktionary
(1.1) uniżenie, ogołocenie
(1.2) samoograniczenie
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) geol. dotyczący kenozoiku, występujący, powstały w kenozoiku
Wiktionary
(1.1) Spośród osadów kenozoicznych (w Wielkiej Brytanii) w większej ilości występują tylko eoceńskie gliny i żwiry oraz jeziorne piaskowce i wapienie.
Wiktionary
IPA: ˌkɛ̃nɔzɔˈjit͡ʃnɨ, AS: kẽnozoi ̯ičny
Wiktionary
rzecz. kenozoik m.
Wiktionary
era w dziejach Ziemi, która rozpoczęła się po okresie kredy i trwa do dziś; era kenozoiczna, neozoik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. najmłodsza era w dziejach Ziemi;
Wiktionary
Era kenozoiczna, kenozoik – era, która rozpoczęła się ok. 66 mln lat temu (od wymierania kredowego) i wciąż trwa. Era kenozoiczna bywa czasem określana mianem ery ssaków, owadów lub ery roślin kwiatowych, bowiem te grupy przeszły w niej intensywny rozwój ewolucyjny.
Wikipedia
(1.1) Kenozoik dzieli się na trzy okresy: paleogen, neogen i czwartorzęd.
Wiktionary
IPA: ˌkɛ̃nɔˈzɔjik, AS: kẽnozoi ̯ik
Wiktionary
przym. kenozoiczny
Wiktionary
(1.1) era kenozoiczna
Wiktionary
producent akcesoriów komputerowych
SJP.pl
Wikipedia
1. owca angielska; romney marsh;
2. gra w karty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa wielu hrabstw, miejscowości, gmin oraz innych toponimów w krajach anglojęzycznych;
(1.2) hist. średniowieczne królestwo istniejące w południowo-wschodniej Anglii od V do IX wieku;
(1.3) marka papierosów
Wiktionary
Kent – hrabstwo administracyjne (niemetropolitalne), ceremonialne i historyczne na południowo-wschodnim skraju Anglii, w regionie South East England, leżące nad Cieśniną Kaletańską i Morzem Północnym. Położone w bezpośredniej bliskości Londynu i zaliczane do tzw. Home Counties, jest zarazem hrabstwem położonym najbliżej kontynentalnej Europy.
Wikipedia
(1.1) Leżące na wschodnim wybrzeżu Kentu miasto Dover jest jednym z największych portów pasażerskich Europy.
(1.3) Kup mi paczkę Kentów.
Wiktionary
IPA: kɛ̃nt, AS: kẽnt
Wiktionary
rzecz. kent mzw.
przym. kentyjski
Wiktionary
rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z rodziny stegozaurów; kentrurozaur
SJP.pl
Kentrozaur (Kentrosaurus) − roślinożerny dinozaur należący do rodziny stegozaurów. Żył na obszarze wschodniej Afryki.
Jego nazwa znaczy − kolczasty jaszczur
Inne nazwy:
Doryphorosaurus
Kentrurosaurus
Wikipedia
rodzaj roślinożernego dinozaura ptasiomiednicznego z rodziny stegozaurów; kentrozaur
SJP.pl
[czytaj: kentaki] gatunek tytoniu fajkowego
SJP.pl
Kentucky (wymowa:/kənˈtʌki/), ang. ofic. Commonwealth of Kentucky) – stan na środkowym wschodzie Stanów Zjednoczonych. Jest jednym z czterech stanów posługujących się w oficjalnym nazewnictwie terminem commonwealth (pozostałe to: Massachusetts, Pensylwania i Wirginia). Początkowo był częścią stanu Wirginia, ale został wydzielony z niego w 1792 roku, stając się 15. stanem dołączonym do Unii.
Wikipedia
języki kentum - grupa języków indoeuropejskich, w których zachowała się pierwotna wymowa spółgłoski "k", obejmująca m.in. języki romańskie, germańskie, celtyckie i język grecki
SJP.pl
Języki kentum (od łacińskiego słowa centum – według wymowy klasycznej: kentum – „100”) – grupa języków indoeuropejskich, w których spółgłoska palatalna k nie uległa – jak w językach satemowych – spirantyzacji, czyli nie przeszła w spółgłoskę szczelinową ś/s.
Wikipedia
metalowa lub plastykowa szczoteczka, w którą wpina się łodygi kwiatów
SJP.pl
[czytaj: kep] skrót od: Konferencja Episkopatu Polski
SJP.pl
Konferencja Episkopatu Polski (w skrócie: KEP, łac. Conferentia Episcoporum Poloniae) – w Kościele katolickim w Polsce konferencja episkopatu zrzeszająca biskupów z Polski, mająca na celu koordynację prac biskupów i współpracę w rozwiązywaniu wspólnych problemów.
Wikipedia
1. skupisko kwiatów, krzewów
2. mała wysepka na jeziorze lub rzece porosła roślinami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zwarta grupa roślin, np. drzew, krzewów, kwiatów
(1.2) mała wyspa na rzece lub jeziorze pokryta roślinnością
(1.3) usypisko osadów niesionych przez wiatr
Wiktionary
kępa:
1. skupisko drzew, krzewów, kwiatów itp.
2. mała wyniosłość na podmokłym, bagnistym terenie
3. wysepka na rzece lub jeziorze porosła roślinami
Wikipedia
(1.1) Schował się w tej kępie drzew.
(1.2) Jacht przepłynął przy kępie.
Wiktionary
IPA: ˈkɛ̃mpa, AS: kẽmpa
Wiktionary
rzecz. kępka ż.
Wiktionary
(1.2) ostrowie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
francuska czapka wojskowa w kształcie ściętego stożka
SJP.pl
Kepi – czapka o kształcie ściętego stożka lub walca, wyposażona w daszek. Wprowadzona w I połowie XIX w. w armii francuskiej (gdzie używana jest do dziś). Z czasem zdobyła popularność również w innych państwach.
Wikipedia
pokryty kępami; kępowaty
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Kępice (do 1946 Businko, kaszb. Kãpice, niem. Hammermühle) – miasto w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, położone na skraju Wysoczyzny Polanowskiej w dolinie rzeki Wieprzy, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kępice. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. słupskiego, teraz należy do woj. pomorskiego.
Wikipedia
IPA: kɛ̃mˈpʲit͡sɛ, AS: kẽmpʹice
Wiktionary
przym. kępicki
Wiktionary
przymiotnik od: Kępice
SJP.pl
mieszkaniec Kępic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kępic (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Kępno; kępiński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kępna, związany z Kępnem
Wiktionary
rzecz. Kępno n., kępnianin m., kępnianka ż.
przym. kępiński
Wiktionary
(1.1) kępiński
Wiktionary
zdrobnienie od: kępa (wyspa na rzece lub jeziorze porosła krzewami i drzewami; wzniesienie na bagnie)
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kępina
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Kępno; kępieński
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kępna, związany z Kępnem
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Kępiński:
Wikipedia
(1.1) Wśród 18 nowych zakażonych koronawirusem w Wielkopolsce siedem osób pochodzi z powiatu kępińskiego, który jest głównym ogniskiem epidemii w regionie, trzy z powiatu kaliskiego, po jednym z pilskiego, śremskiego, jarocińskiego, ostrzeszowskiego i tureckiego.
Wiktionary
rzecz. Kępno n., kępnianin m., kępnianka ż.
przym. kępieński
Wiktionary
(1.1) kępieński
Wiktionary
zdrobnienie od kępa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kępa
(1.2) mała kępa
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈkɛ̃mpka, AS: kẽmpka
Wiktionary
rzecz. kępa ż.
przym. kępkowy
Wiktionary
pokryty kępkami, występujący w kępkach
SJP.pl
rodzina grzybów z rzędu pieczarkowców
SJP.pl
Kępkowcowate (Lyophyllaceae Jülich) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach kępkowcowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny kępkowcowatych
SJP.pl
Lyophyllum P. Karst. (kępkowiec) – rodzaj grzybów należący do rodziny kępkowcowatych (Lyophyllaceae).
Wikipedia
przymiotnik od: kępka
SJP.pl
Johannes Kepler (ur. 27 grudnia 1571 w Weil der Stadt, zm. 15 listopada 1630 w Ratyzbonie) – niemiecki astronom, astrolog i matematyk, jedna z czołowych postaci rewolucji naukowej w XVII wieku. Najbardziej znany jest z nazwanych jego nazwiskiem praw ruchu planet, skodyfikowanych przez późniejszych astronomów na podstawie jego prac Astronomia nova, Harmonices Mundi i Epitome astronomiae Copernicanae. Prawa te wykorzystano do potwierdzenia słuszności teorii grawitacji Isaaca Newtona.
Wikipedia
dotyczący Johannesa Keplera
SJP.pl
mieszkaniec Kępna
SJP.pl
mieszkanka Kępna
SJP.pl
Kępniewo – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Markusy, na obszarze Żuław Elbląskich.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
miasto powiatowe w województwie wielkopolskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie wielkopolskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa dwóch wsi w Polsce;
Wiktionary
Kępno (niem. Kempen, Langenfurt) – miasto w województwie wielkopolskim, w Kaliskiem, nad Niesobem, siedziba powiatu kępińskiego i gminy Kępno.
Kępno uzyskało lokację miejską przed 1283 rokiem, zdegradowane przed 1500 rokiem, ponowne nadanie praw miejskich w 1661 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa kaliskiego.
31 grudnia 2021 miasto liczyło 13 857 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈkɛ̃mpnɔ, AS: kẽmpno
Wiktionary
rzecz. kępnianin m., kępnianka ż.
przym. kępieński, kępiński
Wiktionary
pokryty kępami; kępiasty
SJP.pl
przymiotnik od: kępa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
polski kauczuk syntetyczny (skrótowo: kauczuk erytrenowy - dawna nazwa kauczuku butadienowego)
SJP.pl
Kery (stgr. κῆρες kē̂res, lp κήρ kḗr) – w mitologii greckiej żeńskie demony śmierci związane z Przeznaczeniem.
Uważane za córki Nyks (nocy) i za siostry Morosa (losu, przeznaczenia), Tanatosa (śmierci) i Hypnosa (snu). Hezjod w Teogonii obok jednej kery wymienia ich wiele.
Wikipedia
gatunek bawoła
SJP.pl
stan w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stan w południowo-zachodnich Indiach;
Wiktionary
Kerala (trb. Kerala, trl. Kerala; malajalam: കേരളം – trl. Kēraḷaṁ; ang. Kerala) – stan w południowo-zachodnich Indiach na Wybrzeżu Malabarskim. Urzędowym językiem jest malajalam, posługujący się odrębnym alfabetem. Największe miasto – Koczin, stolica – Thiruvananthapuram.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Kerala
źródła.
== Kerala (język angielski.) ==
thumb|Kerala (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Persent101-Kerala.wav.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Kerala
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
1. mieszkaniec Kerali (stanu w Indiach);
2. przedstawiciel ludu drawidyjskiego
SJP.pl
1. mieszkanka Kerali (stanu w Indiach);
2. przedstawicielka ludu drawidyjskiego
SJP.pl
materiał ceramiczny powstający przez wypalanie granulek gliny w bardzo wysokiej temperaturze; glina piankowa, gliniec
SJP.pl
Keramzyt – lekkie kruszywo budowlane, wypalane z gliny ilastej w temperaturze ok. 1150 °C. Do produkcji używa się glin pęczniejących. Po wstępnym rozdrobnieniu i uplastycznieniu materiał kieruje się do pieców obrotowych. W procesie wypalania uzyskuje się materiał w kształcie okrągłych lub owalnych brył o zróżnicowanych frakcjach. Glina podczas spiekania znacznie powiększa swoją objętość. Każda z porowatych wewnątrz „kulek” pokryta jest twardą osłoną ceramiczną. Materiał po sortowaniu dostępny jest w następujących frakcjach:
Wikipedia
materiał budowlany o dobrych właściwościach odpornych na temperaturę, wilgoć itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. rodzaj betonu, w którym kruszywem jest keramzyt
Wiktionary
(1.1) Ściany nośne budynku wykonano z keramzytobetonu.
Wiktionary
przym. keramzytobetonowy
Wiktionary
przymiotnik od: keramzytobeton
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bud. wykonany z keramzytobetonu
Wiktionary
(1.1) Konstrukcja budynku opiera się na ścianach keramzytobetonowych.
Wiktionary
rzecz. keramzytobeton mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: keramzyt
SJP.pl
minerał, chlorek srebra; srebro rogowe, chlorargiryt
SJP.pl
zapalenie rogówki oka
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z rogiem, rogówką, zrogowaceniem
Wiktionary
magmowa skała wylewna o składzie mineralnym podobnym do trachitu i strukturze porfirowej
SJP.pl
Keratofir – skała magmowa głębinowa lub wylewna, wieku paleozoicznego albo starsza, o składzie mineralogicznym i strukturze podobnych do ryolitu lub trachitu, lecz wtórnie zmetamorfizowana wskutek procesów pneumatolizy lub procesów hydrotermalnych. Składa się z fenokryształów albitu, kwarcu (albitofir kwarcowy), rzadziej biotytu, sodowych piroksenów lub amfiboli, chlorytu, epidotu, kalcytu.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) med. farm. kosmet. rozpuszczający zrogowaciałą warstwę naskórka
Wiktionary
rzecz. keratoliza ż.
Wiktionary
nieinwazyjne badanie diagnostyczne umożliwiające pomiar rogówki oka; oftalmometria
SJP.pl
przymiotnik od: keratoplastyka
SJP.pl
włókniste białko nierozpuszczalne w wodzie, występujące w skórze kręgowców oraz wchodzące w skład tworów naskórka - włosów, paznokci, kopyt, rogów, piór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. białko występujące w rogach, włosach, paznokciach;
Wiktionary
Keratyny – grupa nierozpuszczalnych w wodzie białek fibrylarnych wytwarzanych przez keratynocyty w procesie keratynizacji. Występują w formie miękkiej lub twardej. W komórkach nabłonkowych człowieka zidentyfikowano dwadzieścia izoform cytokeratyn o masie cząsteczkowej od 40 do 70 kDa, natomiast w komórkach innych ssaków wykazano około dziesięciu izoform tzw. keratyn twardych, obecnych w wytworach skóry: piórach, wełnie, rogach, paznokciach i innych. Z keratyny zbudowany jest zrogowaciały naskórek ssaków.
Wikipedia
(1.1) Wszystkożerne karaczany wschodnie są jednymi z niewielu zwierząt zdolnymi do strawienia keratyny.
Wiktionary
IPA: ˌkɛraˈtɨ̃na, AS: keratỹna
Wiktionary
przym. keratynowy
Wiktionary
Keratynizacja (rogowacenie) − proces wytwarzania przez komórki, głównie naskórka (keratynocyty), płaskich płytek zbudowanych z białka keratyny. W trakcie keratynizacji komórki keratynocytów stopniowo obumierają tworząc zewnętrzną, zrogowaciałą warstwę naskórka, która jest nieprzepuszczalna dla wody i ulega okresowemu złuszczaniu. Zaburzenia w procesie keratynizacji prowadzą do licznych chorób skóry, w tym łuszczycy.
Wikipedia
przymiotnik od: keratynizacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) komórka naskórka pochodzenia ektodermalnego biorąca udział w procesie keratynizacji;
Wiktionary
Keratynocyty – komórki naskórka pochodzenia ektodermalnego biorące udział w procesie keratynizacji.
Keratynocyty w naskórku układają w kilka warstw:
Wikipedia
IPA: ˌkɛratɨ̃ˈnɔt͡sɨt, AS: keratỹnocyt
Wiktionary
przymiotnik od: keratyna
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z keratyną; zawierający keratynę, zbudowany z keratyny
Wiktionary
(1.1) Nadaje to włóknom keratynowym odporność na zerwanie i czynniki środowiskowe, zapewniając ich giętkość i elastyczność, zaś stwardnienie – przy bardzo dużej ilości mostków dwusiarczkowych.
Wiktionary
rzecz. keratyna ż.
Wiktionary
Wikipedia
największe targowisko przedwojennej Warszawy; Plac Kercelego
SJP.pl
Kercelak, właśc. plac Kercelego – nieistniejący plac w warszawskiej dzielnicy Wola i targowisko znajdujące się na placu w latach 1867–1947. Od 2001 nazwę rondo Kercelak nosi skrzyżowanie ulicy Okopowej i alei „Solidarności”.
Wikipedia
miasto na wschodzie Półwyspu Krymskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na wschodzie Półwyspu Krymskiego, nad Cieśniną Kerczeńską;
Wiktionary
Kercz (ukr. Керч, ros. Керчь, starożytny grecki: Παντικάπαιον, Pantikápaion; gr. Βόσπορος, Bosporos, krymskotat. Keriç) – ukraińskie miasto okupowane przez siły rosyjskie, na wschodzie Półwyspu Krymskiego, nad Cieśniną Kerczeńską, miasto-bohater (tytuł nadano 14 września 1973). Zamieszkuje je około 147 tysięcy osób.
Wikipedia
przym. kerczeński
Wiktionary
przymiotnik od: Kercz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kerczem, dotyczący Kerczu
Wiktionary
rzecz. Kercz mrz.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kerekami, dotyczący Kereków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kerecki;
Wiktionary
rzecz. Kerekowie lm m., Kerecy lm m.
Wiktionary
gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych, rodzimy i endemiczny gołąb Nowej Zelandii; gołąb maoryski, garlica maoryska
SJP.pl
Garlica maoryska, gołąb maoryski, kereru (Hemiphaga novaeseelandiae) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Jest rodzimym i endemicznym gołębiem Nowej Zelandii.
Garlica maoryska należy do podrodziny treronów, żyjących w Azji Południowo-Wschodniej, Półwyspie Malajskim, Afryce i Nowej Zelandii. Gatunek należy do rodzaju Hemiphaga – początkowo monotypowego, do którego od niedawna niektórzy autorzy zaliczają także garlicę szarorzytną (Hemiphaga chathamensis), uważaną wcześniej za podgatunek garlicy maoryskiej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka we wschodnich Węgrzech, lewy dopływ Cisy;
Wiktionary
Keresz (węg. Körös, rum. Criș(ul)) – rzeka we wschodnich Węgrzech, lewy dopływ Cisy. Długość – 128,6 km (363,3 km licząc od źródeł Białego Kereszu), powierzchnia zlewni – 27,5 tys. km².
Keresz powstaje koło węgierskiego miasta Gyula (komitat Békés) z połączenia Białego Kereszu i Czarnego Kereszu, wypływających ze źródeł w Górach Zachodniorumuńskich w Siedmiogrodzie. Płynie przez Wielką Nizinę Węgierską, na której oddziela Wielką Kumanię od Międzyrzecza Maruszy i Kereszu. Uchodzi do Cisy koło miasta Csongrád. Dopływami Kereszu są Szybki Keresz i Hortobágy.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. związany z Wyspami Kerguelena (archipelagiem);
2. kormoran kergueleński - gatunek ptaka z rodziny kormoranów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Wyspami Kerguelena, dotyczący Wysp Kerguelena
Wiktionary
ryba z rodziny bielankowatych
SJP.pl
Kergulena, bielanka kerguleńska (Champsocephalus gunnari) – gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny bielankowatych występująca w okolicach Antarktydy.
Wikipedia
skrót od: Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Iranie, stolica ostanu o tej samej nazwie;
Wiktionary
Kerman (perski: کرمان) – miasto w Iranie, stolica prowincji (ostanu) o tej samej nazwie, położonej w dolinie między górami Kuh-e Rid i Kuh-e Banan.
Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 425 tys. W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy (zwłaszcza bawełniany), cukierniczy i metalurgiczny. W okolicach wydobywa się złoża rudy żelaza, miedzi i boksytów. Kerman jest największym ośrodkiem produkcji dywanów w Iranie.
Wikipedia
(1.1) (…) Ijezd leżał na skrzyżowaniu dróg handlowych: jedna szła z północno-zachodniego Iranu przez Kerman do portu ormuskiego, druga od Chorasanu do Basry na północnym krańcu Zatoki Perskiej.
Wiktionary
przym. kermański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kermanem, dotyczący Kermanu
Wiktionary
rzecz. Kerman mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w zachodnim Iranie, stolica ostanu;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kermanszahski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kermanszahem, dotyczący Kermanszahu
Wiktionary
rzecz. Kermanszah mrz.
Wiktionary
naturalny czerwony barwnik otrzymywany z owadów pluskwiakowatych; kiermes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) naturalny barwnik otrzymywany z czerwców
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kiermes
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kiermes m.
przym. kermesowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kermes, grain
* słowacki: (1.1) kermeš m.
źródła.
== kermes (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kermes (barwnik)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. kiermes m.
przym. kermesowy
Wiktionary
(1.1) kiermes
Wiktionary
wiśniowoczerwony minerał, siarczek antymonu; blenda antymonowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z grupy siarczków, tlenosiarczek antymonu;
Wiktionary
Kermesyt – błyszcz antymonu, blenda antymonu. Minerał z gromady siarczków,; tlenosiarczek antymonu. Ma piękną wiśniową barwę, która z czasem ciemnieje. Nazwa pochodzi z języka perskiego: quarmizq = czerwony. Jest minerałem rzadkim, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi. Dawniej był znany pod nazwami:
Wikipedia
przym. kermesytowy
Wiktionary
(1.1) błyszcz antymonu, blenda antymonu
Wiktionary
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Obszary niemunicypalne w USA:
Wikipedia
w informatyce: najważniejsza część każdego systemu operacyjnego komputera, odpowiedzialna za obsługę urządzeń, uruchamianie programów i przyznawanie zasobów aplikacjom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. slang. jądro systemu operacyjnego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po kompilacji kernela mój skaner zaczął działać.
Wiktionary
IPA: ˈkɛrnɛl, AS: kernel
Wiktionary
(1.1) jądro
Wiktionary
1. próbka skały w kształcie słupka, uzyskiwana w wierceniach geologicznych przy użyciu odpowiednich wierteł;
2. narzędzie do wybijania punktów, znaczących miejsce na wykonanie otworu; punktak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. punktak
Wiktionary
Kerner - biała odmiana winogron, wyhodowana w 1929 przez Augusta Herolda w instytucie w Weinsberg przez skrzyżowanie odmiany trollinger (schiava grossa) o ciemnej skórce i białego rieslinga. Nazwę nadano na cześć XIX-wiecznego lekarza, poety i miłośnika wina, Justinusa Kernera. Pochodzenie od odmian rodzicielskich zostało potwierdzone w 1998 przez badania DNA.
Wikipedia
w informatyce: zmiana odległości pomiędzy poszczególnymi znakami tekstu w celu uzyskania tekstu składającego się z optycznie równoodległych znaków, wykonywana przez program do DTP lub edytor tekstu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) typogr. regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma i jego odmianie;
Wiktionary
Kerning – regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma i jego odmianie. Określane w ten sposób są nie tylko odstępy pomiędzy literami, ale także pozostałymi znakami (np. litera-cyfra, cyfra-cyfra, cyfra-znak interpunkcyjny).
Kerning to jeden ze sposobów regulacji świateł międzyliterowych (drugim jest tracking, czyli równomierne odsuwanie, lub przysuwanie do siebie znaków w ciągu tekstu).
Wikipedia
(1.1) Kerning pozwala uzyskać wizualnie jednakowe odstępy między znakami. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˈkɛrʲɲĩŋk, AS: kerʹńĩŋk
Wiktionary
przymiotnik od: kerning
SJP.pl
minerał występujący w złożach soli
SJP.pl
Kernit – bardzo rzadki minerał boranowy, będący uwodnionym boranem sodu.
Nazwa pochodzi od hrabstwa Kern w Kalifornii, gdzie został odkryty.
Wikipedia
niklowa skała metamorficzna
SJP.pl
Kerolit – minerał z gromady krzemianów, sklasyfikowany w grupie minerałów ilastych.
Wikipedia
sztuka wytwarzania dzieł z wosku, stosowana głównie w rzeźbie portretowej i wotywnej; ceroplastyka
SJP.pl
pochodna ropy, stosowana jako paliwo; kerozyna, nafta lotnicza
SJP.pl
złożona mieszanina węglowodorów otrzymywana z mieszaniny włókien w procesie rafinacji ropy naftowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lotn. nafta, paliwo lotnicze
Wiktionary
Nafta (inaczej kerozyna) – ciekła frakcja ropy naftowej wrząca w granicach 170–250 °C, mająca gęstość 0,78–0,81 g/cm³. Żółtawa, palna ciecz o charakterystycznym zapachu, będąca mieszaniną węglowodorów, których cząsteczki zawierają 12–15 atomów węgla. Stosowana jako paliwo, rozpuszczalnik i do celów kosmetycznych.
Wikipedia
(1.1) Brzmi jak startujący samolot i pachnie kerozyną!
Wiktionary
(1.1) nafta lotnicza
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kerr (gael. Cearr, MacGhillechearr) – szkockie nazwisko i nazwa klanu ze szkockich Nizin i Pogranicza.Klan pochodzenia prawdopodobnie normańskiego. pochodzenie nazwiska, pisanego dawniej jako Carr, Ker lub Carre, nie jest do końca wyjaśnione. Istniejące hipotezy wywodzą je od:
Wikipedia
ozdobny krzew z rodziny różowatych; złotlin japoński
SJP.pl
Złotlin japoński, złotlin chiński (Kerria japonica) – gatunek krzewu z rodziny różowatych (Rosaceae). Bywa też nazywany japońską złotą różą. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju złotlin (Kerria). Pochodzi ze środkowych i wschodnich Chin oraz Japonii, według niektórych źródeł na Wyspach Japońskich tylko od wieków uprawiany. W naturze rośnie na obszarach górskich w lasach i na skalistych zboczach.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kerry (irl. Contae Chiarraí) – hrabstwo na południowym zachodzie Irlandii, w prowincji Munster. Stolicą hrabstwa jest Tralee, graniczy z hrabstwami Limerick na wschodzie, Clare na północy i Cork na południowym wschodzie.
Większym miastem hrabstwa jest Killarney, gdzie znajdują się dwa parki narodowe: Killarney National Park i półwysep Dingle, który jest najbardziej wysuniętym na zachód punktem Irlandii. W hrabstwie leżą też najwyższe irlandzie góry Macgillycuddy’s Reeks. Jego północną granicę stanowi rzeka Shannon. Zachodnie wybrzeże to liczne półwyspy i zatoki, po których prowadzi Pierścień Kerry, popularny szlak rowerowy. Kerry Way to bliźniaczy szlak pieszy, który prowadzi po bardziej stromych zboczach.
Wikipedia
rzadka skała magmowa z grupy laprofirów, związana genetycznie z intruzjami granitoidowymi; niektóre odmiany zawierają kwarc
SJP.pl
Kersantyt – skała hipabysalna lub subwulkaniczna, odmiana lamprofiru (lamprofir właściwy).
Wikipedia
Galeria Sztuki Współczesnej „Kersten” – galeria sztuki założona w 1995 w Krakowie, mieszcząca się w budynku Hotelu Grand. Instytucja współpracuje z Akademią Sztuk Pięknych ułatwiając promocję najbardziej utalentowanych absolwentów. Od 2006 przy ulicy św. Jana 9 funkcjonuje filia galerii.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
w pierwotnym chrześcijaństwie: orędzie o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa i o znaczeniu tych wydarzeń, głoszone jako Dobra Nowina i apel o nawrócenie
SJP.pl
Wikipedia
→ kerygmat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kerygmatem, dotyczący kerygmatu
Wiktionary
rzecz. kerygmat m.
Wiktionary
1. w mitologii greckiej: laska Hermesa jako symbol posłańca bogów
2. w starożytności: laska drewniana, oznaka posła lub herolda; kaduceusz
SJP.pl
Kaduceusz (łac. caduceus „laska heroldów”), kerykejon (gr. κηρύκειον kērýkeion), oba od gr. κῆρυξ (kēryks „herold”) – symboliczna laska.
Wikipedia
1. kawałek czegoś do jedzenia
2. półwyrób stalowy
3. kęsy - zęby zwierząt drapieżnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tyle jedzenia, ile zmieści się w ustach
(1.2) środ. łow. kieł drapieżnego zwierzęcia (wilka, lisa)
Wiktionary
Kęs – półwyrób metalowy o przekroju kwadratowym, którego maksymalne wymiary wynoszą 140 na 140 mm (według innych źródeł 155 na 155 mm). Z kęsów w drodze obróbki przez walcowanie otrzymuje się wyroby gotowe, jak: walcówkę, pręty, rury, blachy i różne kształtowniki. Półprodukty większe od kęsów to kęsiska.
Wikipedia
(1.1) Był tak wygłodzony, że łapczywie chwytał kolejne kęsy pożywienia.
(1.2) Lisy zwarły się na krótko, ostro jazgocząc i kłapiąc kęsami o kęsy.
Wiktionary
IPA: kɛ̃w̃s, AS: kẽũ̯s
Wiktionary
czas. kąsać
rzecz. ukąszenie n.
Wiktionary
(1.2) zajad, kłaniec
Wiktionary
kawałek czegoś, mała część (najczęściej jedzenia); kąsek, kęsik
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ucięcie głowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ucięcie głowy
Wiktionary
(1.1) Boi się, że ktoś mu zrobi kęsim kęsim, więc jeśli wychodzi z domu, to tylko w otoczeniu ochroniarzy
Wiktionary
IPA: ˈkɛ̃w̃ɕĩm, AS: kẽũ̯śĩm
Wiktionary
(1.1) dekapitacja
Wiktionary
1. zgrubienie od: kęs
2. półwyrób stalowy otrzymany z wlewka przez kucie lub walcowanie
SJP.pl
Kęsisko – półwyrób stalowy powstający z wlewków w procesie odlewania stali. Pierwszy produkt walcowania przeznaczony do dalszego walcowania w postaci prętów o przekroju kwadratu o boku większym niż 140 mm (według innych źródeł o wymiarach przekraczających 155 na 155 mm). Z kęsisk, przez walcowanie, otrzymuje się półprodukty mniejsze – kęsy.
Kęsiska mogą być również o przekroju okrągłym.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zapinka do futra
Wiktionary
kawałek czegoś, mała część (najczęściej jedzenia); kąsek, kęsik
SJP.pl
1. skrzynia do prac podwodnych
2. element fundamentu pośredniego
SJP.pl
Wikipedia
w technice:
1. stosować kesony w budownictwie wodnym;
2. manipulować śluzą powietrzną kesonu w czasie transportu pracowników, materiałów oraz narzędzi
SJP.pl
1. związany z kesonem;
2. choroba kesonowa - choroba nurków oraz ludzi pracujących w kesonach, objawiająca się powstawaniem zatorów w tkankach przy zbyt szybkim wynurzaniu się; choroba dekompresyjna
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kęsowo (niem. Kensau) – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Kęsowo.
Miejscowość jest siedzibą gminy Kęsowo. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kęsowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Kęsowo
SJP.pl
Australia:
Belgia:
Wikipedia
kultura kestelska - kultura dawnej rzymskiej Panonii datowana na VI-VIII wiek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. w łowiectwie: zęby zwierząt drapieżnych;
2. w górnictwie: sortyment węgla lub koksu
SJP.pl
potocznie o pieniądzach, gotówce; kasa, sałata, zielone, mamona, szmal
SJP.pl
Kesz – miasto sumeryjskie lub okręg kultowy w obrębie miasta Adab o nieustalonej do dziś lokalizacji, nierozpoznane archeologicznie, jak również nieznane z sumeryjskich rejestrów gospodarczych; wzmiankowane głównie w tekstach religijnych jako jedno z ważniejszych sanktuariów Sumeru – poświadczony od czasów predynastycznych ośrodek kultu bogini życia i płodności Ninhursag (Ninhursangi) oraz towarzyszących jej bogów Szulpa, Aszszira i Urumasza. Źródła wzmiankujące Kesz sugerują silny jego związek z ośrodkiem w Adabie jako wyodrębnionego okręgu kultowego Ninhursag.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowym Iranie, na wyspie Keszm;
Wiktionary
Wikipedia
Kęszyca (niem. Kainscht) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz.
Wikipedia
statek jednomasztowy; typ ożaglowania takiego statku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. przedstawiciel nielicznego narodu, zamieszkującego niewielki obszar na wschód od Jeniseju, w Kraju Krasnojarskim
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Obu, do którego wpada dwoma ramionami;
Wiktionary
Wikipedia
przym. ketyjski, kecki
rzecz. ketyjski mrz.
Wiktionary
(2.1) Kiet'
Wiktionary
gatunek łososia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. reg-pl|Kociewie. reg-pl|Cieszyn. łańcuch napędowy
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. sznur korali, bransoletka
Wiktionary
Wikipedia
silny i szybko działający lek znieczulający, używany w celach weterynaryjnych i jako narkotyk
SJP.pl
Ketamina – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna klasyfikowana jako dysocjant psychodeliczny. Stosowana jako lek w medycynie i weterynarii do znieczulania przedoperacyjnego. Jeden z jej enancjomerów, S-ketamina (esketamina), jest stosowana do leczenia depresji. Farmakologiczne działanie ketaminy polega głównie na antagonizmie receptora NMDA i jest podobne do dekstrometorfanu i fencyklidyny.
Wikipedia
[czytaj: keczup lub keczap] zimny sos pomidorowy do potraw; keczup, keczap
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. keczup.
Wiktionary
Keczup, ketchup – sos pomidorowy podawany na zimno, o gamie smaków od łagodnego do ostrego, barwy zwykle ciemnoczerwonej, czerwonobrązowej, rzadziej zielonej, stosowany do potraw mięsnych, kanapek, pizzy (głównie poza granicami Włoch), frytek itp. Na ogół kupowany jako produkt gotowy, choć jest także sporządzany w warunkach domowych.
Wikipedia
(1.1) Lubię zarówno ketchup jak i musztardę.
Wiktionary
IPA: ˈkɛt͡ʃup, AS: kečup
Wiktionary
rzecz. keczup mrz.
Wiktionary
związek organiczny, bardzo czynny chemicznie
SJP.pl
Keteny – nienasycone ketony ze skumulowanymi podwójnymi wiązaniami >C=C=O. Przeważnie gazowe, bardzo reaktywne i toksyczne związki chemiczne. Chemię ketenów jako pierwszy badał Hermann Staudinger.
Wikipedia
związek organiczny, bardzo czynny chemicznie
SJP.pl
Keteny – nienasycone ketony ze skumulowanymi podwójnymi wiązaniami >C=C=O. Przeważnie gazowe, bardzo reaktywne i toksyczne związki chemiczne. Chemię ketenów jako pierwszy badał Hermann Staudinger.
Wikipedia
cienka nić chirurgiczna do zszywania tkanek i narządów, ulegająca wchłonięciu po kilku tygodniach; katgut, catgut
SJP.pl
Katgut, ketgut (z ang. catgut, prawdopodobnie od cattle – bydło, gut – jelito), struna chirurgiczna – włókno wytwarzane z baranich lub kozich jelit charakteryzujące się dobrymi właściwościami mechanicznymi, ulegające biodegradacji. Stosowane w chirurgii. Szwy wykonane z catgutu wchłaniane są stopniowo przez organizm pacjenta, rozpuszczając się bez żadnych pozostałości. Umożliwia to jednoczesne łączenie kilku warstw tkanek bez potrzeby usuwania szwów. Obecnie zastępowane przez syntetyczne włókna wchłanialne np. poliglikolowe.
Wikipedia
przymiotnik od: ketgut
SJP.pl
w islamie: pozorne wyparcie się wiary, dopuszczalne jedynie w skrajnych przypadkach
SJP.pl
Ketman (arab. كتمان kitmān „ukrywanie, zatajanie”) – w islamie oznacza warunkowe zwolnienie z okazywania wiary, możliwe do zastosowania tylko w skrajnych przypadkach (przymusu lub zagrożenia). W krańcowej formie umożliwia pozorne wyparcie się wiary (apostazja w sensie ogólnym, a ridda w islamie).
Wikipedia
1. roślina zielna lub drzewo z rodziny ślazowatych, rosnące w około 200 gatunkach w strefie zwrotnikowej i podzwrotnikowej; hibiskus, ibiszek;
2. włókno pozyskiwane z łodyg ketmii (konopiowatej, jadalnej i piżmowej), używane m.in. do wyrobu nici, sznurków i worków; kenaf, gambo, juta jawajska, juta afrykańska, konopie bombajskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Hibiscus|L.|ref=tak., rodzaj roślin zielnych lub krzewiastych z rodziny ślazowatych, rosnących zwykle w strefie zwrotnikowej lub podzwrotnikowej;
(1.2) bot. roślina z rodzaju ketmia (1.1)
Wiktionary
Ketmia, hibiskus, róża chińska (Hibiscus L.) – rodzaj krzewów i roślin zielnych z rodziny ślazowatych. W zależności od ujęcia systematycznego zaliczanych jest tu od ok. 200 do ponad 400, a nawet 700 gatunków. Niezależnie od ujęcia zasięg rodzaju jest rozległy – obejmuje wszystkie kontynenty w strefie międzyzwrotnikowej z mniej licznymi przedstawicielami w strefie klimatu umiarkowanego. W południowej Europie występują jako rośliny rodzime dwa gatunki. Rośliny te zasiedlają różnorodne siedliska – od bagien i lasów, w tym namorzyny, poprzez formacje zaroślowe, po otwarte tereny skaliste, pustynie i wybrzeża. Kwiaty zapylane są przez owady i ptaki.
Wikipedia
(1.2) hibiskus, ibiszek
Wiktionary
legar pod beczkę
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) daw. układać beczki na kętnarach
Wiktionary
IPA: ˌkɛ̃ntnaˈrɔvat͡ɕ, AS: kẽntnarovać
Wiktionary
rzecz. kętnarowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kętnarować.
Wiktionary
czas. kętnarować ndk.
Wiktionary
gatunek łososia
SJP.pl
Wikipedia
dieta ketogeniczna - dieta wysokotłuszczowa i niskowęglowodanowa; dieta ketogenna
SJP.pl
dieta ketogenna - dieta wysokotłuszczowa i niskowęglowodanowa; dieta ketogeniczna
SJP.pl
Ketokonazol – organiczny związek chemiczny, lek przeciwgrzybiczy z grupy azoli, o szerokim spektrum działania obejmującym dermatofity, drożdżaki i grzyby polimorficzne.
Mechanizm działania polega na blokowaniu biosyntezy ergosterolu błony komórkowej przez blokadę enzymu demetylującego lanosterol (C14-demetylazy lanosterolu). Następstwem są zmiany przepuszczalności ściany komórkowej co prowadzi do obumarcia komórki grzyba.
Wikipedia
Oksymy – klasa organicznych związków chemicznych zawierających ugrupowanie R1
R2
C=NOH, powstałych formalnie poprzez kondensację hydroksyloaminy z ketonem (nazywanych ketoksymami) lub z aldehydem (aldoksymy). W przypadku aldoksymów jednym z podstawników grupy oksymowej jest atom wodoru, ketoksymy podstawione są dwiema grupami organylowymi.
Wikipedia
związek chemiczny zawierający grupę kwasową -COOH oraz grupę ketonową -COH
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. kwas karboksylowy zawierający grupę karbonylową;
Wiktionary
Ketokwasy karboksylowe, kwasy ketokarboksylowe, w skrócie ketokwasy lub ketonokwasy – rodzaj oksokwasów karboksylowych, grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych kwasów karboksylowych zawierających jednocześnie grupę karboksylową i ketonową.
Wikipedia
(1.1) W tym czasie we krwi rośnie poziom ketokwasów — substancji pochodzących z tłuszczowych substancji zapasowych.
Wiktionary
(1.1) ketonokwas
Wiktionary
związek chemiczny posiadający grupę karbonylową, do której z obu stron jest przyłączona grupa węglowodorowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, którego cząsteczka zawiera grupę karbonylową (>C=O) umieszczoną wewnątrz łańcucha węglowego
Wiktionary
Ketony – grupa związków organicznych zawierających grupę ketonową, tj. grupę karbonylową (C=O) połączoną z dwoma atomami węgla. Proste ketony, będące monokarbonylowymi pochodnymi alkanów, noszą nazwę alkanonów i mają wzór ogólny C
nH
2n+2CO. Pokrewne związki, w których przy grupie karbonylowej znajduje się jeden lub dwa atomy wodoru, to aldehydy.
Wikipedia
(1.1) Najprostszy keton to aceton.
Wiktionary
przym. ketonowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. ketonowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ketone
* bułgarski: (1.1) кетон m. (keton)
* czeski: (1.1) keton m.
* duński: (1.1) keton w.
* esperanto: (1.1) ketono
* fiński: (1.1) ketoni
* francuski: (1.1) cétone ż.
* hiszpański: (1.1) cetona ż.
* interlingua: (1.1) ketone
* japoński: (1.1) ケトン (keton)
* koreański: (1.1) 케톤 (keton)
* łaciński: (1.1) ketonum n.
* niemiecki: (1.1) Keton n.
* portugalski: (1.1) cetona ż.
* słowacki: (1.1) ketón m.
* turecki: (1.1) keton
* ukraiński: (1.1) кетон m. (keton)
* węgierski: (1.1) keton
* włoski: (1.1) chetone m.
źródła.
== keton (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) biochem. keton
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nieprawidłowo wysokie stężenie ciał ketonowych we krwi
SJP.pl
Ketonemia – medyczne określenie podwyższonego poziomu ciał ketonowych (gł. beta-hydroksymaślanu i acetooctanu – z tego powodu zwana jest też acetonemią) w surowicy krwi.
W przypadku, gdy poziom ciał ketonowych powoduje rozwój kwasicy ketonowej, która jest często mylona z ketozą. Do sytuacji tej dochodzi najczęściej w przypadku zdekompensowanej cukrzycy i jest ona uważana za jedno z jej ostrych powikłań zależnych od niedoboru insuliny.
Wikipedia
Ketokwasy karboksylowe, kwasy ketokarboksylowe, w skrócie ketokwasy lub ketonokwasy – rodzaj oksokwasów karboksylowych, grupa organicznych związków chemicznych, pochodnych kwasów karboksylowych zawierających jednocześnie grupę karboksylową i ketonową.
Wikipedia
przymiotnik od: keton
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z ketonami, dotyczący ketonów
Wiktionary
rzecz. keton mrz.
Wiktionary
chorobowa obecność acetonu w moczu
SJP.pl
Ketonuria, acetonuria, ketoaciduria – stan, gdy w moczu pojawiają się ciała ketonowe. W praktyce tym ketonem jest aceton, który dzięki charakterystycznemu zapachowi jest łatwo wyczuwalny w moczu w przypadku znacznego jego stężenia, czemu dodatkowo towarzyszy podwyższenie stężenia ketonów we krwi (tzw. ketonemia), która powoduje powstanie kwasicy metabolicznej, a sam aceton może być wyczuwany w powietrzu wydechowym.
Wikipedia
organiczny związek chemiczny używany jako lek przeciwzapalny, przeciwbólowy i przeciwgorączkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. popularny środek przeciwbólowy, przeciwzapalny i przeciwgorączkowy z grupy nieselektywnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych;
Wiktionary
Ketoprofen (łac. ketoprofenum) – organiczny związek chemiczny zbudowany z reszty benzofenonu i kwasu propionowego (mieszanina racemiczna). Należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) hamując aktywność zarówno COX-1, jak i COX-2. Wykazuje silne działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i przeciwbólowe (około 4 razy słabsze niż deksketoprofenu będącego czystym enancjomerem o konfiguracji S).
Wikipedia
(1.1) Olka codziennie jadła tabletki ketoprofenu, aż doczekała się wrzodów.
Wiktionary
rzecz. deksketoprofen mrz.
Wiktionary
wzór sumaryczny: wzór chemiczny|C16H14O3.
nazwa systematyczna: kwas (RS)-2-(3-benzoilofenylo)propanowy
nazwy handlowe: Bi-Profenid, Ketonal, Ketores, Profenid, Refastin
Wiktionary
1. stan, w którym organizm używa tłuszczy zamiast węglowodanów jako główne źródło energii
2. związek organiczny z grupy cukrów prostych zawierający w swej budowie grupę ketonową
SJP.pl
Wikipedia
cukry proste zawierające w swej cząsteczce grupę ketonową
SJP.pl
Ketozy (cukry ketonowe) – cukry proste, w których cząsteczkach występuje grupa ketonowa. Są cukrami redukującymi.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto powiatowe w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;
(1.2) geogr. adm. gmina wiejska w województwie warmińsko-mazurskim z siedzibą w Kętrzynie (1.1);
Wiktionary
Kętrzyn (do 1946 r. Rastembork, niem. Rastenburg) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, siedziba powiatu kętrzyńskiego.
Kętrzyn leży w historycznych Prusach Dolnych, na obszarze dawnej Barcji oraz w północnej części Mazur. Położony jest kilkanaście kilometrów na wschód od granic Warmii.
Wikipedia
(1.1) Zygmunt, rodowity brudzewianin, mieszka teraz gdzieś pod Kętrzynem.
Wiktionary
IPA: ˈkɛ̃nṭʃɨ̃n, AS: kẽnṭšỹn
Wiktionary
rzecz. kętrzynianin m., kętrzynianka ż., Kętrzyno n., Kętrzynów m.
przym. kętrzyński
Wiktionary
(1.1) daw. Rastembork, Rastenburg, Rastanpils
Wiktionary
mieszkaniec Kętrzyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kętrzyna
(1.2) osoba pochodząca z Kętrzyna, urodzona w Kętrzynie
Wiktionary
(1.2) Syn urodził się w Kętrzynie, jest zatem kętrzynianinem.
Wiktionary
rzecz. Kętrzyn m.
:: fż. kętrzynianka ż.
przym. kętrzyński
Wiktionary
mieszkanka Kętrzyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kętrzyna
(1.2) kobieta pochodząca z Kętrzyna, urodzona w Kętrzynie
Wiktionary
rzecz. Kętrzyn m.
:: fm. kętrzynianin m.
przym. kętrzyński
Wiktionary
przymiotnik od: Kętrzyn
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kętrzyna, związany z Kętrzynem
Wiktionary
Zobacz też
Wikipedia
(1.1) Miasto stanowi 0,85% powierzchni powiatu kętrzyńskiego.
Wiktionary
rzecz. Kętrzyn mrz., kętrzynianin mos., kętrzynianka ż., Kętrzyno n., Kętrzynów mrz., Kętrzyński mos., Kętrzyńska ż.
Wiktionary
[czytaj: ketlbel] odważnik z uchwytem stosowany w sportach siłowych
SJP.pl
Giria (ros. гиря, ang. kettlebell) – odważnik kulowy, ciężar służący do ćwiczeń, odlewany z żelaza, przypominający kulę armatnią z rączką.
Tradycyjne rosyjskie girie miały wagę określaną w pudach, jednak obecnie stosuje się głównie kilogramy (lub funty w USA). Najczęściej girie mają masy: 4, 8, 12, 16, 20, 24, 28, 32, 36, 40, 48, 56 kg.
Wikipedia
ketupa rdzawa, ketupa bosonoga, ketupa płowa - gatunki ptaków z rodziny puszczykowatych
SJP.pl
Bubo – rodzaj ptaków z podrodziny puszczyków (Striginae) w obrębie rodziniy puszczykowatych (Strigidae).
Wikipedia
postać biblijna, druga żona Abrahama
SJP.pl
Ketura (hebr. קְטוּרָה) – postać biblijna, druga żona Abrahama, którą ten poślubił po śmierci Sary.
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto gminne w Polsce, w województwie małopolskim;
Wiktionary
Kęty – miasto w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kęty.
Kęty to miasto o charakterze handlowo-przemysłowym, położone na Podgórzu Wilamowickim (na północ od Beskidu Małego), w dolinie rzeki Soły.
Wikipedia
(1.1) Jadę jutro na wesele do Kęt.
Wiktionary
IPA: ˈkɛ̃ntɨ, AS: kẽnty
Wiktionary
rzecz. kęcianin m., kęcianka ż.
przym. kęcki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do narodu Ketów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ketyjski;
Wiktionary
rzecz. Ket m.
przym. kecki
Wiktionary
(1.1) kecki
(2.1) kecki, jenisej-ostiacki
Wiktionary
obce imię męskie
SJP.pl
Kevin – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Montana, w hrabstwie Toole.
Wikipedia
materiał o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie, z którego produkuje się włókna głównie do odzieży ochronnej, nart, rakiet tenisowych i kajaków
SJP.pl
Kevlar – polimer z grupy poliamidów (dokładniej aramidów), z którego przędzie się włókna sztuczne o wysokiej wytrzymałości na rozciąganie.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Kewin – imię pochodzenia celtyckiego, powstałe od imienia Caoimhín (st. irl. Coemgen), oznaczającego „ładny, przystojny”.
Imię trafiło do Polski z języka angielskiego (Kevin) pod koniec lat 70. XX wieku. Nie zostało ujęte w żadnym wydaniu książki Skarbczyk imion Donata Chruścickiego w latach 80. XX wieku.
Wikipedia
pustynia ilasta
SJP.pl
Playa (plaja), takyr, kewir – odsłonięte dno bezodpływowego okresowego jeziora w klimacie gorącym i suchym, którego powierzchnię pokrywa stwardniały, spękany ił lub muł, silnie zasolony, z wykwitami węglanu wapnia, gipsu i soli kamiennej.
Tylko wyjątkowo po incydentalnych deszczach zamienia się on w grząskie błoto lub dno chwilowego jeziora wypełnionego wodą.
Wikipedia
[czytaj: kibord] klawiszowy instrument elektroniczny; ogólna nazwa elektrycznych fortepianów i podobnych syntezatorów dźwięku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. elektryczny lub elektroniczny instrument klawiszowy;
Wiktionary
Keyboard (pol. „klawiatura”), aranżer, instrument klawiszowy – elektryczny lub elektroniczny instrument klawiszowy, pozwalający wykonawcy na grę z automatycznym akompaniamentem. Nowoczesne keyboardy pozwalają na komunikowanie się z innymi instrumentami elektronicznymi i urządzeniami poprzez interfejs systemu MIDI.
Wikipedia
IPA: ˈcibɔrt, AS: ḱibort
Wiktionary
rzecz. keyboardzista m., keyboardzistka ż.
przym. keyboardowy
Wiktionary
[czytaj: kibordowy] przymiotnik od: keyboard, np. statyw keyboardowy
SJP.pl
[czytaj: kibordzista] mężczyzna grający na keyboardzie
SJP.pl
Klawiszowiec (również keyboardzista) – muzyk grający na instrumentach klawiszowych. Przed latami 60. XX wieku muzycy grający na instrumentach klawiszowych byli nazywani głównie pianistami lub organistami. Od połowy lat 60. XX wieku mnogość nowych instrumentów z klawiaturami, które weszły do użytku w muzyce pop, wymogła bardziej ogólny termin określający ludzi, którzy na nich grają.
Wikipedia
[czytaj: kibordzistka] kobieta grająca na keyboardzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. nakładka na klawisz klawiatury komputerowej naciskana przez użytkownika, wymienna część klawisza
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|keycap.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) keycap
źródła.
== keycap (język angielski.) ==
thumb|keycaps (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) inform. keycap
odmiana.
(1.1) lp. keycap; lm. keycaps
przykłady.
Wiktionary
[czytaj: kiloger] oprogramowanie lub urządzenie rejestrujące, które klawisze naciska użytkownik; keylogger, key logger
SJP.pl
[czytaj: kiloger] oprogramowanie lub urządzenie rejestrujące, które klawisze naciska użytkownik; keyloger, key logger
SJP.pl
Keylogger (ang. key „klawisz”, logger „rejestrator”) – rodzaj oprogramowania lub urządzenia rejestrującego klawisze naciskane przez użytkownika. Na ogół są spotykane w wersji programowej, rzadziej w sprzętowej. Keylogger może być zarówno szkodliwym oprogramowaniem służącym do zbierania haseł i innych poufnych danych, jak i oprogramowaniem celowo zainstalowanym przez pracodawcę np. w celu kontrolowania aktywności pracowników.
Wikipedia
John Maynard Keynes, 1. baron Keynes (ur. 5 czerwca 1883 w Cambridge, zm. 21 kwietnia 1946 w Firle) – angielski ekonomista, twórca teorii interwencjonizmu państwowego w dziedzinie ekonomii i finansów państwowych. Był synem logika i ekonomisty Johna Neville’a Keynesa (1852–1949) i Ady Florence Keynes, z domu Brown (1861–1958), brytyjskiej pisarki. Jego poglądy wywarły decydujący wpływ na rozwój myśli ekonomicznej w latach 30.–60. XX wieku.
Wikipedia
[czytaj: kejnsista] zwolennik keynesizmu
SJP.pl
[czytaj: kejnesistowski] odnoszący się do keynesizmu (teorii makroekonomicznej), oparty na keynesizmie, zgodny z założeniami keynesizmu; związany z keynesistami (zwolennikami keynesizmu)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się keynesizmem, zgodny z keynesizmem
Wiktionary
rzecz. keynesizm m.
Wiktionary
kierunek ekonomii politycznej zapoczątkowany pod wpływem kryzysu 1929-33 przez J.M. Keynesa; głosi, że dzięki odpowiedniej polityce państwa możliwe jest przezwyciężenie zaburzeń gospodarki kapitalistycznej, bez naruszania podstaw systemu
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Keynesa lub z nim związany
SJP.pl
Keys – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Cherokee.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. wojsk. drewniana laska zakończona mosiężną rzeźbioną rączką;
Wiktionary
Kełef – drewniana laska zakończona mosiężną rączką, w jednej części kabłąkowato zgiętą do dołu, z drugiej uformowaną w kształt obucha.
Brak informacji o funkcji i pochodzeniu kełefów. Wykonywane na Huculszczyźnie, stanowiły element męskiego stroju. We współczesnym Wojsku Polskim są tradycyjnym znakiem dowódców brygad i dywizji „Karpackich”.
Wikipedia
(1.1) Jednak na tle całej góralszczyzny kełefy były czymś wyjątkowym, niespotykanym gdzie indziej.
Wiktionary
skrót od: Kentucky Fried Chicken - międzynarodowa sieć barów szybkiej obsługi
SJP.pl
międzynarodowe siły pokojowe NATO, działające z ramienia ONZ na terenie Kosowa; Kosovo Force
SJP.pl
symbol kilograma, jednostki masy w układzie SI
SJP.pl
Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.
W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).
Wikipedia
[cztytaj: ka-gie-BE] skrót rosyjskiego: Komitiet Gosudarstwiennoj Biezopasnosti (pri Sowietie Ministrow SSSR) - Komitet Bezpieczeństwa Państwowego (przy Radzie Ministrów ZSRR), organ kierujący większością służb bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego w Związku Radzieckim
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) = adm. hist. Komitet Bezpieczeństwa Państwowego (przy Radzie Ministrów ZSRR);
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) służba bezpieczeństwa, pot. pejor. bezpieka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. KGB-ista mos., kagiebista mos.
frazeologia.
etymologia.
etym|ros|КГБ.
uwagi.
Literę „G” w tym skrótowcu należy wymawiać jako ortograficzny|gie. (ortograficzny|ka-gie-be.), nie jako ortograficzny|ge. (ortograficzny|{{źle|ka-ge-be.}}).
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) КДБ
* rosyjski: (1.1) КГБ
źródła.
== KGB (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) adm. hist. KGB
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ka‿ɟjɛ‿ˈbɛ, AS: ka‿ǵie‿be
Wiktionary
rzecz. KGB-ista mos., kagiebista mos.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) służba bezpieczeństwa, pot. pejor. bezpieka
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. KGB-ista mos., kagiebista mos.
frazeologia.
etymologia.
etym|ros|КГБ.
uwagi.
Literę „G” w tym skrótowcu należy wymawiać jako ortograficzny|gie. (ortograficzny|ka-gie-be.), nie jako ortograficzny|ge. (ortograficzny|{{źle|ka-ge-be.}}).
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) КДБ
* rosyjski: (1.1) КГБ
źródła.
== KGB (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec
(1.1) adm. hist. KGB
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
funkcjonariusz KGB, służby bezpieczeństwa w dawnym ZSRR lub we współczesnej Białorusi; kagebista, kagiebista
SJP.pl
skrót od: Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Komenda Główna Policji;
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = zarz. kierownictwo grupy robót
Wiktionary
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) = koło gospodyń wiejskich;
Wiktionary
(1.1) Z inicjatywy KGW Kostkowice, w poniedziałek odbyło się spotkanie z lekarzami onkologami ze szpital w Gliwicach.
Wiktionary
IPA: ka‿ɟɛ‿ˈvu, AS: ka‿ǵe‿vu
Wiktionary
[czytaj: ka-ha] skrót od: kodeks handlowy; k.h. (skrót czytany także jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = praw. kodeks handlowy;
Wiktionary
Kh – dwuznak występujący w języku angielskim, służący do zapisu zapożyczonych wyrazów z [x] – dźwiękiem obcym angielszczyźnie. W języku angielskim wymawiany jest jako [k].
Dwuznak ten odpowiada w języku polskim dwuznakowi ch i literze h (która obecnie w standardowej polszczyźnie wymawiana jest bezdźwięcznie, jak ch), a w języku rosyjskim – literze х.
Przykłady:
Wikipedia
[czytaj: khaki albo kaki]
1. kolor szaro-brunatno-zielony;
2. tkanina tej barwy;
3. mający kolor szaro-brunatno-zielony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. szarozielony
(1.2) książk. płowo-kasztanowo-cynamonowo-ziemisto-żółty; w odcieniu jasnej oliwki i żółtawego brązu;
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) książk. kolor szarozielony
(2.2) książk. kolor płowo-kasztanowo-cynamonowo-ziemisto-żółty
(2.3) materiał ubraniowy w kolorze jasnej oliwki i żółtawego brązu
Wiktionary
Khaki (czyt. khaki, kaki; nazwa pochodzi od słowa khāki z języka urdu, które oznacza "zapylony", "koloru pyłu", khāk – "pył", "kurz") – kolor płowokasztanowocynamonowoziemistożółty. Pierwszą odzież khaki produkowano w Barodzie w zachodnich Indiach.
Służy do kamuflażu jako kolor ochronny mundurów wojskowych.
Wikipedia
(1.1-2) Moja sukienka jest w kolorze khaki.
(2.1-2) Przyzwyczaiłam się do tego, że Krzysiek zawsze chodzi w khaki.
Wiktionary
IPA: ˈkxaci|ˈkaci, AS: kχaḱi|kaḱi
Wiktionary
(1.1) szarozielony
Wiktionary
Khaled, właśc. Chalid Hadżdż Ibrahim (arab. خالد حاجّ إبراهيم; ur. 29 lutego 1960 w Oranie) – algierski wokalista, autor tekstów i multiinstrumentalista. Nagrał utwory takie jak „Aïcha”, „Laila” oraz „Alech Taadi” (wykorzystany w filmie Piąty element).
Wystąpił 18 sierpnia 2000 w Operze Leśnej w Sopocie podczas koncertu Muzyka świata w trakcie XXXVII Międzynarodowego Festiwalu Piosenki, wykonując piosenkę z albumu „Kenza”.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Khan (nep. खन) – gaun wikas samiti w zachodniej części Nepalu w strefie Lumbini w dystrykcie Arghakhanchi. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2011 roku liczył on 1094 gospodarstwa domowe i 4356 mieszkańców (2560 kobiet i 1796 mężczyzn).
Wikipedia
1. krzew z rodziny dławiszowatych o liściach zawierających alkaloidy; katu, kata jadalna, czuwaliczka jadalna;
2. pobudzający, uzależniający napój sporządzony z liści tego krzewu; kata, katu
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) spoż. psychoaktywna używka z liści czuwaliczki jadalnej
Wiktionary
Czuwaliczka jadalna (Catha edulis (Vahl) Forssk. ex Endl.) – gatunek zimozielonej rośliny z rodziny dławiszowatych (Celastraceae). Występuje w Afryce Wschodniej i Arabii. Jest również uprawiana.
Wikipedia
(1.1) czat
Wiktionary
wyraz, zwykle powtórzony, naśladujący głos wydawany przy kaszlaniu, odkaszliwaniu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. indyjskie słodkie danie przygotowane na bazie ryżu, mleka (często także kokosowego); rodzaj puddingu
Wiktionary
Khir – (z sanskrytu: क्षीर trl. kszira „mleko”; hindi: खीर khir, na południu Indii zwana pajasam; kannada: ಪಾಯಸ; malajalam: പായസം; telugu: పాయసం [paːjasam], również z sanskrytu) – indyjska potrawa na bazie ryżu i mleka, znana również u indyjskich muzułmanów. Na obszarach nadmorskich często zastępuje się mleko mleczkiem kokosowym.
Wikipedia
przedstawiciel narodu tworzącego podstawową ludność Kambodży
SJP.pl
przedstawicielka narodu tworzącego podstawową ludność Kambodży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej zamieszkującej głównie Kambodżę, Tajlandię i Wietnam, posługującej się językiem khmerskim;
Wiktionary
rzecz. khmerski mrz.
:: fm. Khmer mos.
przym. khmerski
Wiktionary
naród tworzący podstawową ludność Kambodży; Khmerzy
SJP.pl
Khmerowie, Khmerzy – naród mieszkający w Kambodży (12,1 mln), Wietnamie (ok. 1 mln), Tajlandii (ok. 1,1 mln), USA, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii. Posługują się językiem khmerskim z grupy mon-khmer rodziny austroazjatyckiej. Od XV wieku wyznają buddyzm theravada. Główne zajęcia: uprawa zbóż na glebach sztucznie nawadnianych, hodowla, rybołówstwo. U Khmerów kobiety zajmują wysoką pozycję społeczną, dużą rolę odgrywają również klasztory.
Wikipedia
[czytaj: kmerski] dotyczący Khmerów, właściwy Khmerom
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Khmerami z Kambodży
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język Kambodży, używany również w Tajlandii, Wietnamie i Chinach;
Wiktionary
(1.1) Khmerskie apsary, czyli „niebiańskie nimfy", były jednymi z najstarszych znanych aktorek w tej części Azji. Wspominają o nich już sanskryckie inskrypcje z VII wieku.
(2.1) Khmerski bardzo różni się od wietnamskiego.
Wiktionary
IPA: ˈkmɛrsʲci, AS: kmersʹḱi
Wiktionary
rzecz. Khmer m., Khmerka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem khmerskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem khmerskim
(1.3) spisany, stworzony w języku khmerskim
Wiktionary
IPA: ˈkmɛrskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: kmerskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
naród tworzący podstawową ludność Kambodży; Khmerowie
SJP.pl
Khmerowie, Khmerzy – naród mieszkający w Kambodży (12,1 mln), Wietnamie (ok. 1 mln), Tajlandii (ok. 1,1 mln), USA, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii. Posługują się językiem khmerskim z grupy mon-khmer rodziny austroazjatyckiej. Od XV wieku wyznają buddyzm theravada. Główne zajęcia: uprawa zbóż na glebach sztucznie nawadnianych, hodowla, rybołówstwo. U Khmerów kobiety zajmują wysoką pozycję społeczną, dużą rolę odgrywają również klasztory.
Wikipedia
[czytaj: kojsan] rodzina języków afrykańskich, których cechą jest występowanie mlasków, mających status fonemów
SJP.pl
Khoisan – grupa ludów z Afryki Południowej, wyodrębniona na podstawie kryterium lingwistycznego – ludy te posługują się językami khoisan. Do grupy tej zalicza się m.in. Buszmenów, Hotentotów, Sandawe, Damara i Hadzapi, żyjących na rozległych obszarach RPA, Lesotho, Eswatini, Mozambiku, Namibii, Angoli, Botswany i Zimbabwe, a także w środkowej Tanzanii.
Wikipedia
tajskie widowiska taneczno-dramatyczne, przedstawiające wydarzenia opisane w Ramajanie przy pomocy tańca i pantomimy
SJP.pl
Khon (taj. โขน) – jedna z odmian tradycyjnego tajskiego dramatu dworskiego, opartego na motywach eposu Ramakien. Zgodnie z tradycją aktorami-tancerzami khon mogą być wyłącznie mężczyźni. Cechą charakterystyczną tej formy dramatycznej są maski, określające typ postaci oraz niezwykle bogate stroje.
Wikipedia
aglutynacyjny język tonalny z rodziny bantu, jeden z języków urzędowych RPA
SJP.pl
Xhosa albo Khosa − lud zamieszkujący tereny Afryki Południowej, zwłaszcza RPA i Lesotho. W 2017 roku liczebność Xhosa wynosiła ponad 8,8 mln. Lud ten posługuje się językiem xhosa z rodziny bantu.
Do tradycyjnych zajęć Xhosa zalicza się chów bydła i rolnictwo, a także obróbka żelaza i plecionkarstwo. Struktura społeczna opiera się na egzogamicznych klanach o patrylinearnym systemie pokrewieństwa. Poszczególne klany różnią się między sobą kolorami strojów i sposobem przystrajania się paciorkami.
Wikipedia
[czytaj: kum] zdawkowa moneta Mauretanii
SJP.pl
Khoum (chum) (od ar. خمس – piąty) – moneta zdawkowa używana w Mauretanii jako 1/5 ugiji (wyjątkowy przypadek oprócz madagaskarskiej iraimbilanji, bez podziału waluty na części dziesiętne lub setne w przypadku monety rozmiennej). Zamiast cyfry na monecie figuruje określenie słowne (خمس).
Wikipedia
język wschodniodardyjski, którym posługuje się prawie ćwierć miliona osób na obszarze Pakistanu i Indii; khawar
SJP.pl
miasto w Bangladeszu
SJP.pl
Khulna (ben. খুলনা, ang. Khulna) – miasto w południowo-zachodnim Bangladeszu, w delcie Gangesu-Brahmaputry, ośrodek administracyjny prowincji Khulna. Około 1,3 mln mieszkańców (2008). Duży ośrodek przemysłu jutowego, ponadto bawełnianego, papierniczego i olejarskiego. Ośrodek handlu jutą i ryżem. Czwarte co do wielkości miasto kraju.
Wikipedia
kiloherc
SJP.pl
dawniej: jaki, który; dziś tylko w potocznych wyrażeniach typu: ki diabeł, po kiego diabła, czorta, licha itp.
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = harc. krąg instruktorski
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== KI (język niemiecki.) ==
wymowa.
lp. IPA3|kaˈʔiː.
audio|De-KI.ogg.
znaczenia.
skrót
(1.1) = mot. Kiel → Kilonia
skrótowiec, rodzaj żeński
(2.1) = inform. künstliche Intelligenz → SI, sztuczna inteligencja
odmiana.
(1.1) nieodm.
(2.1)blm. odmiana-rzeczownik-niemiecki
|rodzaj=f
|Mianownik lp = KI
|Dopełniacz lp = KI
|Celownik lp = KI
|Biernik lp = KI
.
przykłady.
Wiktionary
IPA: kaˈʔiː
Wiktionary
[czytaj: kija lub kja] samochód marki Kia
SJP.pl
Kia Corporation (kor. 기아자동차, IPA: [ki.a]) – południowokoreański producent samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych, z siedzibą w Seulu, działający od 1944 roku. Należy do południowokoreańskiego koncernu Hyundai Motor Group.
Wikipedia
miasto w Rosji
SJP.pl
Kiachta (ros. Кяхта, mong. Хиагт, buriacki Хяагта, chiń. upr. 恰克图; chiń. trad. 恰克圖; pinyin Qiàkètú) – miasto w Rosji (Buriacja), przy granicy z Mongolią.
Wikipedia
Kiączyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Kaźmierz.
Wieś szlachecka Kijanczyno położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego. Znajduje się tam dwór rodziny Łubieńskich oraz zakład produkcji trawy rolkowej.
Wikipedia
podgatunek kułana z rodziny koniowatych
SJP.pl
Kiang tybetański, kiang (Equus kiang) – gatunek dużego ssaka z rodziny koniowatych. Zamieszkuje góry w Tybecie, na wysokości od 4000 do 7000 metrów n.p.m., Nepal, Chiny i Indie. Niektórzy naukowcy klasyfikują go jako podgatunek osła azjatyckiego E. hemionus kiang, jednak - wyniki badań genetycznych wskazują, że kiang jest odrębnym gatunkiem.
Wikipedia
prowincja w Chinach; Jiangxi, Ciangsi
SJP.pl
Jiangxi (wymowa; chiń. upr. 江西; chiń. trad. 江西; pinyin Jiāngxī; Wade-Giles Chiang-hsi; dosł. „Na Zachód od rzeki Jangcy”) – prowincja ChRL położona w południowo-wschodniej części kraju, rozciągająca się między Jangcy na północy, a górami na południu.
Wikipedia
prowincja w Chinach; Jiangsu, Ciangsu
SJP.pl
Jiangsu (wymowa chiń. upr. 江苏; chiń. trad. 江蘇; pinyin Jiāngsū; Wade-Giles Chiang-su) – prowincja ChRL położona w środkowej części wschodniego wybrzeża Chin.Jej nazwa pochodzi od Jiangning (Nankin) i Suzhou.
Wikipedia
jednostka monetarna Birmy (Myanmaru), 1 kiat = 100 pia; kyat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) monet. waluta Mjanmy (Birmy)
Wiktionary
Kiat (birm. ကျပ်, IPA tɕaʔ) – jednostka walutowa Mjanmy. 1 kiat = 100 pia.
Wikipedia
IPA: cat, AS: ḱat
Wiktionary
(1.1) kod walutowy: MMK
Wiktionary
1. potocznie: toaleta, ubikacja; wucet, wuce, WC, klo, klop, klozet, ustęp, sracz, latryna;
2. potocznie: sedes; klozet, tron, klop, sanitariat;
3. środowiskowo: kubeł na nieczystości;
4. środowiskowo: więzienie; paka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. grub. toaleta albo sam klozet, często zaniedbany
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wiadro, zwykle na odpadki
(1.3) pot. przen. więzienie
(1.4) środ. kolej. jednostka elektryczna serii EN57
(1.5) metrol. przest. dawna jednostka objętości używana w Polsce w górnictwie i hutnictwie;
Wiktionary
Kibel (z niem. Kübel) – dawna jednostka objętości używana w Polsce w górnictwie i hutnictwie (kibel górniczy lub hutniczy). Jeden kibel mieścił w sobie 35 garncy lub 5,596 stóp sześciennych (0,14 m³).
Wikipedia
(1.1) Jacyś pijani faceci rozwalili kibel w parkowym szalecie.
Wiktionary
IPA: ˈcibɛl, AS: ḱibel
Wiktionary
rzecz. kiblowanie n., przekiblowanie n.
:: zdrobn. kibelek m.
czas. kiblować ndk., przekiblować dk.
przym. kiblowy
Wiktionary
(1.1) wychodek; pot. klop; grub. sracz
(1.3) kić, mamer, pierdel
Wiktionary
zdrobnienie od: kibel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od; kibel
Wiktionary
1. osoba oglądająca rozgrywki sportowe i dopingująca tych uczestników, z którymi sympatyzuje;
2. przenośnie: osoba wspierająca czyjeś działania; zwolennik, stronnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poet. talia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kształtna kibić jej była trochę za sucha, postawa i ruchy zbyt sztywne i zimne.
Wiktionary
→ kibic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: kibic
Wiktionary
IPA: ciˈbʲit͡ska, AS: ḱibʹicka
Wiktionary
zob. kibic.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) sympatyzować z kimś, popierać lub wspierać w wysiłku zwykle uczestników rozgrywek sportowych
Wiktionary
(1.1) Idziemy na stadion, aby kibicować.
(1.1) Której drużynie piłkarskiej kibicujesz?
Wiktionary
IPA: ˌcibʲiˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: ḱibʹicovać
Wiktionary
rzecz. kibol mos., kibic m., kibicka ż., kibicowanie n.
czas. pokibicować
przym. kibicowski, kibolski
Wiktionary
(1.1) dopingować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kibicować.
Wiktionary
IPA: ˌcibʲit͡sɔˈvãɲɛ, AS: ḱibʹicovãńe
Wiktionary
rzecz. kibol mos., kibic
czas. kibicować
przym. kibicowski, kibolski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) należący do kibica, właściwy kibicowi
Wiktionary
(1.1) Jego wizyta na stadionie związana jest tylko i wyłącznie względami kibicowskimi - twierdzi.
Wiktionary
IPA: ˌcibʲiˈt͡sɔfsʲci, AS: ḱibʹicofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. kibol mos., kibic, kibicowanie
czas. kibicować
przym. kibolski
Wiktionary
rodzaj pieroga z ciasta drożdżowego, nadziewanego mięsem, przysmak kuchni karaimskiej i litewskiej
SJP.pl
Kibiny (kibin, kar.kybyn l.mn.kybynłar; lit. kibinas, l.mn. kibinai) to rodzaj pieroga z ciasta drożdżowego wielkości ok. 10–15 cm. Farsz mięsny – tradycyjnie z jagnięciny (ze względu religii wyznawanej przez Karaimów) pomieszaną z cebulą. Obecnie są one faszerowane przeróżnymi rodzajami mięs, a nawet tylko z warzywami, grzybami czy z słodkim nadzieniem. Podaje się je najczęściej z czymś do popicia jak np. bulion, zupa, kwaśna śmietana czy kwas chlebowy.
Wikipedia
1. powóz więzienny w carskiej Rosji;
2. namiot ludów koczowniczych w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. kryty wóz, czasem także na płozach, używany w dawnej Rosji
(1.2) hist. kryty wóz konny używany w carskiej Rosji jako karetka więzienna
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Gotów mię jeszcze kazać porwać, bić tym jakimś specjalnym knutem, wywieźć w kibitce na jaki ów Sybir, zakuć w kajdany, a co najmniej kazać tajnym agentom odstawić z naszego Rzymu do Petersburga… (S. Żeromski: Pavoncello)
Wiktionary
IPA: ciˈbʲitka, AS: ḱibʹitka
Wiktionary
przymiotnik od: kibitka
SJP.pl
motyl, szkodnik drzew liściastych
SJP.pl
rodzina motyli, obejmująca około 1000 gatunków, których gąsienice żyją na różnych gatunkach drzew liściastych; kibitnikowate
SJP.pl
rodzina motyli, obejmująca około 1000 gatunków, których gąsienice żyją na różnych gatunkach drzew liściastych; kibitniki
SJP.pl
Kibitnikowate (Gracillariidae) – rodzina niewielkich motyli nocnych obejmująca około 1000 gatunków zaliczanych do grupy motyli minujących, czyli żerujących we wnętrzu liści. Żerujące gąsienice tworzą na liściach tak zwane miny, najczęściej komorowe. Wygląd min jest ważną cechą pomagającą w identyfikacji gatunku. Rozpiętość skrzydeł kibitnikowatych mieści się w przedziale 6–20 mm.
Wikipedia
o cechach kibitnikowatych (rodzina motyli)
SJP.pl
strona świata, w którą zwracają się muzułmanie w czasie modlitwy
SJP.pl
Kibla (arab. قبلة, qibla – oryginalnie „to, co jest naprzeciwko” i „kierunek, w którym jest się zwróconym”) – kierunek, w którym muzułmanie powinni zwracać się podczas modlitwy. Zwyczaj ten jest starym obyczajem ludów semickich. Obowiązek ten został wyznaczony przez Koran i opisany jest w literaturze teologicznej. W pierwszych latach islamu muzułmanie modlili się w kierunku Jerozolimy. Kierunek ten został przejęty od Żydów i nakazany przez Mahometa wraz z wprowadzeniem obowiązku modlitwy.
Wikipedia
w gwarze młodzieżowej:
1. uczeń powtarzający klasę;
2. woźny szkolny
SJP.pl
potocznie:
1. przebywać w więzieniu;
2. powtarzać klasę;
3. przebywać długo w tym samym miejscu
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot./grub. odsiadywać karę więzienia
(1.2) pot./grub. powtarzać klasę
Wiktionary
(1.1) Za ten wyskok pójdziesz kiblować na 5 lat.
(1.2) Mój kolega kibluje już drugi rok.
Wiktionary
IPA: ciˈblɔvat͡ɕ, AS: ḱiblovać
Wiktionary
rzecz. kibel m., kiblowanie n.
czas. odkiblować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posp. siedzenie w więzieniu
(1.2) posp. powtarzanie klasy
Wiktionary
IPA: ˌciblɔˈvãɲɛ, AS: ḱiblovãńe
Wiktionary
rzecz. kibel m.
czas. kiblować ndk.
Wiktionary
(1.1) siedzenie
(1.2) repetowanie
Wiktionary
→ kibel
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kiblem, dotyczący kibla
Wiktionary
rzecz. kibel m.
Wiktionary
1. najwyższy szczyt górski w Afryce;
2. jeden z 3 wygasłych wulkanów w masywie Kilimandżaro
SJP.pl
Wikipedia
pejoratywnie: fanatyczny kibic określonej drużyny sportowej, często agresywny i ordynarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) poznań. kibic
(1.2) pot. pejor. kibic, fanatyk jakiejś drużyny, często zachowujący się agresywnie, chuligan stadionowy
Wiktionary
Pseudokibic (inaczej chuligan stadionowy, potocznie kibol, szalikowiec) – osoba związana z subkulturą stadionową, uczestnicząca w zbiorowym naruszaniu prawa na obiektach sportowych, najczęściej na stadionach piłki nożnej. Mianem pseudokibiców określa się również osoby prowokujące do naruszenia prawa (bójek) i uczestniczące w tzw. ustawkach. Naruszają one prawo w sposób zbiorowy, często także zorganizowany (tworzą tzw. bojówki). Za pseudokibiców uważa się najbardziej radykalnych kibiców danego klubu (najczęściej piłkarskiego). W Polsce do pseudokibiców należą najczęściej mężczyźni w wieku od 15 do 25 lat wywodzący się ze środowiska o niskim standardzie społecznym i kulturowym, bez wykształcenia lub z niskim poziomem wykształcenia, bez aspiracji i ambicji życiowych, często związani ze środowiskiem przestępczym. W warunkach polskich pseudokibice towarzyszą prawie każdej drużynie piłkarskiej, nawet w najniżej plasujących się klubach, czasem również w klubach innych niż piłkarskie (np. żużel). W celu uniknięcia odpowiedzialności za popełniane wykroczenia oraz przestępstwa pseudokibice zakładają na twarz kominiarki lub chusty.
Wikipedia
(1.1) Prawdziwy kibol to taki szplin, co cołki tydzień będzie wcinał ino skibki z gzikiem i ślepe ryby. Za uszperane bejmy zaś kupi bilet na Kolejorza
(1.2) Kibole znów zrobili zadymę na meczu.
(1.2) W poradnikowych tekstach dla kibiców wybierających się nad Wisłę przestrzega się więc szczególnie przed tutejszymi kibolami.
Wiktionary
IPA: ˈcibɔl, AS: ḱibol
Wiktionary
rzecz. kibic m., kibicka ż., kibicowanie n.
czas. kibicować ndk.
przym. kibicowski, kibolski
Wiktionary
(1.2) pseudokibic
Wiktionary
nadawanie czemuś cech agresywnych i prowokacyjnych
SJP.pl
→ kibol
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. pejor. związany z kibolami, dotyczący kiboli
Wiktionary
rzecz. kibic m., kibol m., kibicowanie n.
czas. kibicować ndk.
przym. kibicowski
Wiktionary
pejoratywnie:
1. agresywne i ordynarne zachowanie charakterystyczne dla fanatycznych kibiców określonej drużyny sportowej;
2. ogół kiboli
SJP.pl
wspólnota żydowska w Izraelu, oparta na wspólnej własności ziemi, wspólnej pracy i odpowiedzialności materialnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) izraelskie spółdzielcze gospodarstwo rolne lub produkcyjne wraz z osadą mieszkańców, w którym ziemia i środki produkcji są własnością wspólną;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Sara i pochodzę z kibucu spod Jerozolimy.
Wiktionary
IPA: ˈcibut͡s, AS: ḱibuc
Wiktionary
rzecz. kibucnik m., kibucyzm m.
przym. kibucowy
Wiktionary
pracownik kibucu
SJP.pl
→ kibuc
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do kibucu, związany z kibucem
Wiktionary
rzecz. kibuc m., kibucnik m.
Wiktionary
w gwarze szkolnej, rzadko: zły stopień, jedynka; pała, lufa, gała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. slang. więzienie, areszt
Wiktionary
(1.1) Jutro wychodzę z kicia.
Wiktionary
IPA: cit͡ɕ, AS: ḱić
Wiktionary
(1.1) więzienie, areszt, kibel, mamer
Wiktionary
1. najczęściej o zającu, króliku: poruszać się w charakterystyczny dla siebie sposób, skakać, przypadając do ziemi; przysiadać;
2. rzadziej: skakać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) o zającu, króliku: skakać z ugiętych nóg drobnymi skokami
Wiktionary
(1.1) Zając kica przez las.
Wiktionary
IPA: ˈcit͡sat͡ɕ, AS: ḱicać
Wiktionary
rzecz. kicanie n., kicnięcie n.
czas. kicnąć dk.
wykrz. kic
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kicać.
Wiktionary
czas. kicać ndk.
wykrz. kic
Wiktionary
1. zgrubienie od kiszka
2. potocznie: niezręczna sytuacja, bałagan, porażka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. zgrub. kiszka
(1.2) posp. kłopotliwa sytuacja
forma czasownika.
(2.1) 3os. lp. ter. kichać
Wiktionary
IPA: ˈcixa, AS: ḱiχa
Wiktionary
(1.2) kaszana, kompromitacja
Wiktionary
gwałtownie wyrzucać powietrze na skutek podrażnienia śluzówek w nosie przez drobne ciała obce
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. kichnąć)
(1.1) gwałtownie wypuszczać powietrze z powodu podrażnienia nosa np. przez kurz
(1.2) pot. przen. lekceważyć coś
(1.3) pot. o pojeździe wydawać przerywane dźwięki
Wiktionary
(1.1) Ojej, cały czas kichasz! Musisz być chory!
(1.2) Na taką pomoc to ja kicham!
(1.3) Motor przeraźliwie kichał i za nic w świecie nie mogliśmy ruszyć.
Wiktionary
IPA: ˈcixat͡ɕ, AS: ḱiχać
Wiktionary
rzecz. kichnięcie n., kichanie n.
czas. kichnąć dk., przekichać dk.
ims. zakichany
przym. zakichany
Wiktionary
(1.2) bagatelizować, bimbać, gwizdać
(1.3) parskać, prychać
Wiktionary
potocznie:
1. nos; kinol, kinal, niuch;
2. osoba, która często kicha
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kichać.
Wiktionary
Kichanie (reakcja odruchowa) – gwałtowne wypuszczenie powietrza z płuc w celu przeczyszczenia nosa; objaw nieżytów nosa (kataru) i gardła, alergii, podrażnienia błony śluzowej nosa lub nagłej ekspozycji na światło. Występuje u niektórych zwierząt, w tym u człowieka.
Wikipedia
(1.1) Po zastosowaniu miejscowym ksylometazoliny może wystąpić pieczenie, suchość błony śluzowej albo kichanie.
Wiktionary
IPA: ciˈxãɲɛ, AS: ḱiχãńe
Wiktionary
rzecz. kichnięcie n., kichawiec m.
czas. kichać ndk., kichnąć dk.
Wiktionary
potocznie: nos; kinol, kinal
SJP.pl
sabadyla, sabadyl;
1. cebulkowa roślina z rodziny liliowatych;
2. wyciąg octowy lub etanolowy z nasion tej rośliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. mąka z ciecierzycy
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. kichać)
(1.1) dokonany od|kichać.
Wiktionary
IPA: ˈcixnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ḱiχnõńć
Wiktionary
rzecz. kichnięcie n., kichanie n.
czas. kichać ndk.
Wiktionary
rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki
(1.1) gwałtowne wyrzucenie powietrza przez nos z towarzyszącym charakterystycznym odgłosem
Wiktionary
Kichanie (reakcja odruchowa) – gwałtowne wypuszczenie powietrza z płuc w celu przeczyszczenia nosa; objaw nieżytów nosa (kataru) i gardła, alergii, podrażnienia błony śluzowej nosa lub nagłej ekspozycji na światło. Występuje u niektórych zwierząt, w tym u człowieka.
Wikipedia
(1.1) Po siódmym kichnięciu stwierdziłam, że chyba jednak jestem chora.
Wiktionary
rzecz. kichanie n.
czas. kichać ndk., kichnąć dk.
Wiktionary
wołanie, zwykle powtórzone kilkakrotnie, mające na celu przywabienie kota
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) zob. kici, kici.
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D., C. i Ms. lp. od: kicia
Wiktionary
pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kiciuś, kocina, kociak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zwyczajowe imię nadawane kotkom (samicom kota)
Wiktionary
(1.1) Nasza Kicia umie sobie otworzyć drzwi lodówki.
Wiktionary
IPA: ˈcit͡ɕa, AS: ḱića
Wiktionary
rzecz. kiciuś m., kicia ż., kiciunia ż.
:: zdrobn. Kiciunia
wykrz. kici, kici
Wiktionary
kocia, kociak, kociaczek;
1. pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kiciuś, kocina;
2. potocznie: młoda, ładna dziewczyna; cizia, kizia, towar
SJP.pl
nazwisko polskie
SJP.pl
1. w gwarze miejskiej: osoba przebywająca w więzieniu
2. potocznie: kłamca, oszust; bajerant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kit
Wiktionary
rzecz. kit m.
Wiktionary
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
czasownik
(1.1) środ. więz. myć, czyścić
(1.2) środ. więz. wypowiadać słowa unieważniające „zastawkę”
Wiktionary
IPA: ˌcit͡ɕɔˈrɔvat͡ɕ, AS: ḱićorovać
Wiktionary
rzecz. kicior m., kiciorowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kiciorować.
Wiktionary
czas. kiciorować ndk.
Wiktionary
potocznie: więzienie; ciupa, pierdel, mamer, paka, pudło
SJP.pl
pieszczotliwie o kocie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pieszcz. kot, mały kotek
Wiktionary
(1.1) W koszyku baraszkowały cztery kiciunie.
Wiktionary
rzecz. kicia ż., kiciuś m., Kicia ż.
wykrz. kici, kici
Wiktionary
(1.1) kiciuś, kicia
Wiktionary
pieszczotliwie o kocie
SJP.pl
pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kicia, kocina, kociak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pieszcz. kot, mały kotek
Wiktionary
(1.1) Kiciuś zajął należne mu miejsce na kolanach swej pani.
Wiktionary
IPA: ˈcit͡ɕüɕ, AS: ḱićüś
Wiktionary
rzecz.
:: fż. kicia ż.
wykrz. kici, kici
przysł. kocio
Wiktionary
(1.1) kicia
Wiktionary
[czytaj: kik] tymczasowe usunięcie użytkownika Internetu z czatu, forum lub serwera
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kikbokser] osoba płci męskiej uprawiająca kick boxing (kick-boxing); kick-boxer, kick bokser, kickbokser, kick boxer
SJP.pl
[czytaj: kikbokser] osoba płci męskiej uprawiająca kick boxing (kick-boxing); kick-bokser, kick bokser, kickbokser, kick boxer
SJP.pl
sport walki, w którym zadaje się bokserskie ciosy pięścią, jak i kopnięcia; kickboxing, kick boxing
SJP.pl
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. rodzaj sztuki walki
Wiktionary
(1.1) Zapisałem się na treningi kick-boxingu w domu kultury.
Wiktionary
IPA: ciɡ‿ˈbɔksʲĩŋk, AS: ḱig‿boksʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. kick boxing mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) dyscyplina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kick boxing mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|kick-boxing.
uwagi.
(1.1) inna pisownia kick-boxing
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kick boxing.
źródła.
== kick-boxing (język angielski.) ==
thumb|a kick-boxing (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik niepoliczalny
(1.1) sport. kick-boxing
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) kick-boxing class
synonimy.
Wiktionary
potocznie:
1. mieszać, gmatwać; mącić, wikłać;
2. odbywać stosunek seksualny; bzykać, dymać, pieprzyć;
3. kićkać się - o myślach: mieszać się, gmatwać się
SJP.pl
[czytaj: kikbokser] osoba płci męskiej uprawiająca kick boxing (kick-boxing); kick-bokser; kick bokser; kick-boxer; kick boxer
SJP.pl
sport walki, w którym zadaje się bokserskie ciosy pięścią, jak i kopnięcia; kick boxing, kick-boxing
SJP.pl
Kick-boxing, także kick boxing – dyscyplina sportowa (sport walki), w której walczy się stosując zarówno bokserskie ciosy pięścią, jak i kopnięcia. Sport rozwijający w sposób holistyczny umiejętności fizyczne takie jak: siła, szybkość, wytrzymałość, gibkość, poczucie rytmu. Dodatkowo rozwijający cechy psychiczne m.in.: panowanie nad stresem, poczucie własnej wartości, czy pewność siebie.
Wikipedia
przymiotnik od: kickboxing (kick-boxing)
SJP.pl
kicker – niemiecki magazyn sportowy, zajmujący się głównie piłką nożną. Redaktorem naczelnym jest od 1988 Rainer Holzschuh.
Pierwszy numer ukazał się 14 lipca 1920. Wtedy to Walther Bensemann w Konstancji założył Kickera. Siedziby redakcji mieściły się w Stuttgarcie i Ludwigshafen am Rhein. Na stałe została przeniesiona do Norymbergi. Po zawieszeniu wydawania Kickera jesienią 1944 wydawnictwo Olympia zaczęło wydawać tygodnik Sport (od stycznia 1948 Sportmagazin, od 1953 dwa razy w tygodniu). W 1951 w Monachium wydawanie Kickera zostało wznowione. W 1968 Olympia wykupiła norymberskie wydawnictwo i połączyła je ze swoim Sportmagazin, który ukazuje się od tego czasu pod nazwą Kicker. Nakład wydania poniedziałkowego wynosi 244 000 wydrukowanych egzemplarzy, a czwartkowego 220 000 (dane na styczeń 2005).
Wikipedia
[czytaj: kik] tymczasowe usunięcie użytkownika Internetu z czatu, forum lub serwera
SJP.pl
Kicki – polskie nazwisko.
Wikipedia
potocznie: obuwie sportowe do codziennego użytku; sneakersy
SJP.pl
zwykle o zającu, króliku: pobiec, skoczyć, przypadając do ziemi
SJP.pl
zwykle o zającu, króliku: pobiec, skoczyć, przypadając do ziemi
SJP.pl
1. wytwór o małej wartości artystycznej; chała, szmira;
2. brak gustu - poczucia piękna; bezguście;
3. przedmiot wykonany bez gustu; bezguście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kult. brak poczucia piękna
(1.2) kult. mierne artystycznie dzieło lub utwór, który jest wyrazem złego, ale popularnego gustu
Wiktionary
Kicz (z niem. Kitsch – lichota, tandeta, bubel) – utwór lub rzecz o miernej wartości, schlebiający popularnym gustom, który w opinii krytyków sztuki i innych artystów nie posiada wartości artystycznej.
Określanie czegoś kiczem wskazuje odbiorcy brzydotę i lichość oraz małą wartość artystyczną tak nazwanego dzieła, wykonanego z pewnym przepychem, ale zupełnie pozbawionego gustu: przedmiotu, kompozycji plastycznej, utworu literackiego czy muzycznego, filmu itp. Kicz jest określeniem silnie pejoratywnym i często kontrowersyjnym. To, co dla jednych jest kiczem, przez innych może być uznane za wartościową sztukę. Określenie to powstało ok. 1870 r. w monachijskich kołach malarskich i pierwotnie dotyczyło tylko obrazów.
Wikipedia
(1.1) Ze wszystkich stron zalewa nas ten kicz na warszawskich ulicach.
(1.2) Klepał biedę, bo nikt nie chciał tych jego kiczy kupować.
Wiktionary
IPA: cit͡ʃ, AS: ḱič
Wiktionary
rzecz. kiczowatość ż.
przym. kiczowaty
przysł. kiczowato
Wiktionary
(1.1) bezguście
(1.2) ramota, szmira, bezguście
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Kiczarowo (niem. Kitzerow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Stargard na Równinie Nowogardzkiej, 4 km na północny wschód os Stargardu, pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1628 roku.
Wikipedia
osoba tworząca przedmioty o małej wartości artystycznej; pacykarz, lichy malarz
SJP.pl
1. wytwór o małej wartości artystycznej; chała, szmira;
2. brak gustu - poczucia piękna; bezguście;
3. przedmiot wykonany bez gustu; bezguście
SJP.pl
Kicze (Quiché) – grupa etniczna zamieszkująca tereny środkowej i zachodniej Gwatemali, odłam Majów. W 1990 ich liczebność wynosiła ok. 900 tysięcy. Posługują się językiem kicze z rodziny majańskiej. W czasach prekolumbijskich tworzyli rozwiniętą cywilizację, w XVI wieku podbici przez Hiszpanów.
Wikipedia
drewienko do gry w kiczki
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj gry podobnej do palanta, w której wybija się krótki kołek zaostrzony z dwóch stron
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób kiczowaty
Wiktionary
(1.1) Wygląda to dość kiczowato, ale widać, że lokal jest pierwszorzędny, muzyka dobra, młody człowiek przyjemnym głosem towarzyszy orkiestrze, śpiewając po angielsku.
(1.1) W holu stała kiczowato upstrzona choinka.
Wiktionary
rzecz. kicz mrz., kiczowatość ż.
przym. kiczowaty
Wiktionary
(1.1) tandetnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co kiczowate
Wiktionary
(1.1) Graffiti charakteryzowała wulgarna kiczowatość.
Wiktionary
rzecz. kicz mrz.
przym. kiczowaty
przysł. kiczowato
Wiktionary
lichy, tandetny, o cechach kiczu
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) szt. taki, który jest wyrazem kiczu
Wiktionary
(1.1) Jakiś nowobogacki wybudował tu kiczowatą willę.
Wiktionary
IPA: ˌcit͡ʃɔˈvatɨ, AS: ḱičovaty
Wiktionary
rzecz. kicz mrz., kiczowatość ż.
przysł. kiczowato
Wiktionary
(1.1) beznadziejny, do niczego, jarmarczny, marny; pot. kiepski; pot. slang. obciachowy, przypałowy; przen. wulg. gówniany
Wiktionary
plemię Indian w Gwatemali; Kicze
SJP.pl
język plemienia Kiczua (Keczua); keczua
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) jęz. język Indian Kiczua;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do zapisu kiczua stosuje się alfabet łaciński
Wiktionary
rzecz. Kiczua m./n., Kiczuanka ż.
przym. kiczuański
Wiktionary
przedstawicielka plemienia indiańskiego w Ameryce Południowej; Keczuanka
SJP.pl
dotyczący Kiczuów (Keczuów), właściwy Kiczuom (Keczuom); keczuański
SJP.pl
plemię indiańskie w Ameryce Południowej; Kiczua; Keczua
SJP.pl
Kiczyce (cz. Kyčice, niem. Kitschitz) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Skoczów. Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś leży w regionie Dolina Górnej Wisły, będącej częścią Kotliny Oświęcimskiej. Powierzchnia sołectwa wynosi 730 ha, a liczba ludności 983, co daje gęstość zaludnienia równą 134,7 os./km².
Wikipedia
członkini plemienia Indian w Gwatemali
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. w gwarze lwowskiej: rzucać, rozrzucać;
2. w gwarze śląskiej: brudzić, plamić;
3. potocznie: padać, kapać
SJP.pl
Kida, właściwie Orhidea Latifi (ur. 21 grudnia 1997 w Orahovacu) – kosowska piosenkarka.
Wikipedia
1. w gwarze lwowskiej: rzucać, rozrzucać;
2. w gwarze śląskiej: brudzić, plamić;
3. potocznie: padać, kapać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kidałowice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Pawłosiów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
seria zabawek dla dzieci
SJP.pl
przestępca porywający dzieci (rzadziej osoby dorosłe) dla okupu; kidnapper
SJP.pl
Kidnaper (tytuł oryg. Bang fei) – singapurski dreszczowiec akcji w reżyserii Kelvina Tonga, którego premiera odbyła się 10 marca 2010 roku.
W 2010 roku podczas 14. edycji Puchon International Fantastic Film Festival Kelvin Tong był nominowany do nagrody Best of Puchon.
Wikipedia
dotyczący kidnaperstwa
SJP.pl
porywanie dzieci lub osób dorosłych w celu wymuszenia okupu; kidnaping
SJP.pl
porywanie dzieci lub osób dorosłych w celu wymuszenia okupu; kidnaperstwo
SJP.pl
dotyczący kidnapingu, kidnaperstwa
SJP.pl
[czytaj: kidnaper] przestępca porywający dzieci (rzadziej osoby dorosłe) dla okupu; kidnaper
SJP.pl
[czytaj: kidsbend] popowa grupa wokalna, rzadziej wokalno-instrumentalna, składająca się z dzieci dobranych w taki sposób, aby podobały się jak największej liczbie słuchaczy, zwłaszcza dziecięcych; kids band
SJP.pl
[czytaj: kidolt] osoba dorosła zachowująca się w sposób niedojrzały; dzieciorosły, nastorosły
SJP.pl
Wikipedia
w judaizmie: błogosławieństwo odmawiane nad winem w czasie uroczystych posiłków
SJP.pl
Kidusz (hebr. קידוש, poświęcenie) – modlitwa zmawiana przez wyznawców judaizmu nad kielichem wina jako forma uświęcenia szabatu zgodna z przykazaniami Dekalogu: Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić (Wj 20,8). Kidusz jest modlitwą na rozpoczęcie szabatu. Zmawia się go w formie błogosławieństwa nadchodzącego święta.
Wikipedia
przymiotnik od: kidusz
SJP.pl
wał plażowy składający się ze szczątków organicznych (roślin, muszli) naniesionych przez fale morskie
SJP.pl
Kidzina – wał plażowy utworzony przez organiczne szczątki wyrzucone przez fale na brzeg morza. Składa się głównie ze szczątków wodorostów morskich. Oprócz tego może zawierać szczątki zwierzęce, np. martwe ryby lub meduzy, muszle, a także bursztyn i szczątki pochodzące pierwotnie z lądu (np. drewno, szczątki lądowych bezkręgowców).
Wikipedia
1. Klub Integracji Europejskiej;
2. Katedra Informacji Ekonomicznej
SJP.pl
zaimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kiedy
spójnik
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jeśli, jeżeli
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kiej.
Wiktionary
kiecka;
1. potocznie: sukienka;
2. dawniej:
a) suknia kobieca;
b) żołnierski płaszcz, suknia na zbroję;
c) koc, gunia, sukmana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: kiecka
Wiktionary
rzecz. kiecka ż.
Wiktionary
potocznie: licha sukienka, kiecka
SJP.pl
potocznie: sukienka; kieca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. sukienka
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. spódnica
Wiktionary
(1.1) Dziewczyny pokazały się na balu w takich samych kieckach.
Wiktionary
IPA: ˈcɛt͡ska, AS: ḱecka
Wiktionary
rzecz.
:: zgrub. kieca ż.
Wiktionary
(1.1) sukienka; gw-pl|Górny Śląsk|kecka.
(1.2) spódnica; gw-pl|Górny Śląsk|kecka.
Wiktionary
zaimek nieokreślony
(1.1) gw-pl|Mazury. kiedyś
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. gatunek sosny; limba;
2. regionalnie: modrzew
SJP.pl
Kiedrowice (kaszub. Czedrowice lub też Czedréce, niem. Kiedrau, dawniej Kedrowitz) – wieś kaszubska w Polsce na Równinie Charzykowskiej w rejonie Kaszub zwanym Gochami położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Lipnica, nad Jeziorem Kiedrowickim. Siedziba sołectwa Kiedrowice w którego skład wchodzi Karcz, Ptaszewo, Sierzywk i Wielgoszcz.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kiedrowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kiedrowski (Lew-Kiedrowski, Loewe-Kiedrowski, Lew odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Lew.
Wikipedia
Wikipedia
1. zaimek zastępujący określenie czasu;
2. spójnik wprowadzający zdanie czasowe;
3. spójnik łączący zdania o treści przeciwstawnej;
4. jeżeli; skoro
SJP.pl
zaimek
(1.1) …służący do tworzenia pytań o czasie jakiegoś wydarzenia
(1.2) …służący do rozpoczynania zdań podrzędnych określających czas jakiegoś zdarzenia
spójnik
(2.1) …służący do rozpoczęcia zdania podrzędnego oznaczającego przyczynę, warunek czegoś
(2.2) …służący do łączenia zdań o treści przeciwstawnej
Wiktionary
(1.1) Kiedy będzie obiad?
(1.2) Kiedy skończysz odrabiać pracę domową, to będziesz mógł iść się pobawić.
(1.2) Był już świt, kiedy powrócił do domu.
(2.1) Kiedy jesteś tak mądry, radź sobie sam.
(2.2) Mógłbyś być prymusem, kiedy nie chcesz się uczyć.
Wiktionary
IPA: ˈcɛdɨ, AS: ḱedy
Wiktionary
(1.1-2) zaimek kiedyś, kiedykolwiek
Wiktionary
(1.1) gdy; podczas, gdy, reg. śl. kie.
(1.2) jeżeli, jeśli, gdy
Wiktionary
w dowolnym bliżej nieokreślonym momencie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w dowolnym, nieokreślonym czasie
Wiktionary
(1.1) Ale czy kiedykolwiek naprawdę przejmowałem się „czarnymi”, „białymi” i Indianami?
Wiktionary
IPA: ˌcɛdɨˈkɔlvʲjɛk, AS: ḱedykolvʹi ̯ek
Wiktionary
w czasie nieokreślonym, którego mówiący nie może lub nie chce zidentyfikować
SJP.pl
zaimek nieokreślony
(1.1) w pewnym czasie, w jakiejś chwili (w nieokreślonej przeszłości lub przyszłości)
Wiktionary
Kiedyś – album kompilacyjny Mieczysława Szcześniaka, wydany w 23 marca 2002 roku nakładem wytwórni płytowej EMI Music Poland. Album zawiera 18 kompozycji wokalisty, w tym utwór „Dumka na dwa serca” wykonywany w duecie wraz z Edytą Górniak, będący soundtrackiem filmu Ogniem i mieczem w reżyserii Jerzego Hoffmana.
Wikipedia
(1.1) Czy byłeś kiedyś we Wrocławiu?
Wiktionary
IPA: ˈcɛdɨɕ, AS: ḱedyś
Wiktionary
zaim. kiedy
Wiktionary
(1.1) pewnego razu; reg. śl. kesik, kiejś, kedyś.
Wiktionary
inaczej kiedy
SJP.pl
zaimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kiedy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. kieszeń
Wiktionary
(1.1) Kitram bejmy do kiejdy. → Chowam pieniądze do kieszeni.
Wiktionary
przymiotnik od: Kiejdany
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Kiejdan, związany z Kiejdanami
Wiktionary
(1.1) Jak wiadomo, w roku 1655 ugodę kiejdańską poparli nie tylko jej kalwińscy inicjatorzy (Bogusław i Janusz Radziwiłłowie), lecz i wielu katolików, powiązanych z tym potężnym rodem magnackim.
Wiktionary
rzecz. Kiejdany nmos.
Wiktionary
miasto na Litwie
SJP.pl
Kiejdany (lit. Kėdainiai wymowa, niem. Kedahnen) – miasto w centralnej Litwie nad rzeką Niewiażą, dawna polska rezydencja magnacka. Położone w okręgu kowieńskim, centrum administracyjne rejonu kiejdańskiego. W 2022 roku miasto liczyło 23 051 mieszkańców.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) gw-pl|kielecka i żywiecka. kiedyś, niegdyś
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kiejstuta lub z nim związany
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kiekrz
SJP.pl
dawniej w gwarze lwowskiej: brzoskiew; kel
SJP.pl
Belgia:
Niemcy:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
maszyna do ścinania kantu linii
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, stolica województwa świętokrzyskiego;
Wiktionary
Kielce – miasto na prawach powiatu w południowo-wschodniej Polsce, stolica województwa świętokrzyskiego. Położone w Górach Świętokrzyskich, nad rzeką Silnicą, historycznie w Małopolsce. Centralny ośrodek aglomeracji kieleckiej, stanowi regionalne centrum gospodarcze, naukowe, kulturalne oraz wystawienniczo-targowe. W mieście mieszka 180 537 osób.
Wikipedia
(1.1) Legenda wiąże powstanie Kielc z Mieszkiem, synem Bolesława Szczodrego.
Wiktionary
IPA: ˈcɛlt͡sɛ, AS: ḱelce
Wiktionary
rzecz. Kieleckie n., kielczanin mos., kielczanka ż., Kielecczyzna ż., Kielczanin mos., Kielczanka ż.
przym. kielecki, podkielecki
Wiktionary
Kielchinów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Bełchatów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kielczanka
Wiktionary
rzecz. kielczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kielc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kielc
(1.2) osoba pochodząca z Kielc, urodzona w Kielcach
Wiktionary
(1.1) Defensywa kielczan zapłaciła wysoką cenę za nieudaną pułapkę ofsajdową […].
Wiktionary
IPA: cɛlˈt͡ʃãɲĩn, AS: ḱelčãńĩn
Wiktionary
rzecz. Kielce nmos., Kielczanin m., Kielczanka ż., Kielecczyzna ż.
:: fż. kielczanka ż.
przym. kielecki
Wiktionary
mieszkanka Kielec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kielc
(1.2) kobieta pochodząca z Kielc, urodzona w Kielcach
Wiktionary
IPA: cɛlˈt͡ʃãnka, AS: ḱelčãnka
Wiktionary
rzecz. Kielce nmos., Kieleckie n., Kielecczyzna ż., Kielczanin m., Kielczanka ż.
:: zdrobn. kielczaneczka ż.
:: fm. kielczanin m.
przym. kielecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
region w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. region wokół Kielc
Wiktionary
Województwo świętokrzyskie – jednostka podziału administracyjnego w południowej części centralnej Polski. Województwo obejmuje obszar 11 710,50 km² i zamieszkuje je ok. 1,2 mln osób. Jest jednym z 16 województw utworzonych w 1999 roku. W przybliżeniu obejmuje większą część obszaru dawnego województwa kieleckiego, część tarnobrzeskiego (obecne powiaty opatowski, sandomierski i staszowski) oraz skrawki radomskiego, piotrkowskiego i częstochowskiego.
Wikipedia
(1.1) Wakacje spędziła u babki na Kielecczyźnie.
Wiktionary
rzecz. Kielce lm nm., kielczanin mos., kielczanka ż., Kielczanin mos., Kielczanka ż., Kieleckie n.
przym. kielecki
Wiktionary
(1.1) Kieleckie
Wiktionary
przymiotnik od: Kielce, Kieleckie (Kielecczyzna)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) pochodzący z Kielc lub Kieleckiego, dotyczący Kielc lub Kielecczyzny
Wiktionary
(1.1) Kielecka policja poszukuje cinkciarza, który oszukał mieszkańca Kielc i odkupił od niego dolary, płacąc fałszywymi złotówkami. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: cɛˈlɛt͡sʲci, AS: ḱelecʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kielce lm nm., kielczanin mos., kielczanka ż., Kielczanin mos., Kielczanka ż., Kielecczyzna ż., Kieleckie n.
Wiktionary
przymiotnik od: Kielce, Kieleckie (Kielecczyzna)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) region kielecki, województwo świętokrzyskie (dawniej - kieleckie)
Wiktionary
IPA: cɛˈlɛt͡sʲcɛ, AS: ḱelecʹḱe
Wiktionary
rzecz. kielczanka ż., Kielecczyzna ż., Kielce nmos.
przym. kielecki
Wiktionary
(1.1) Kielecczyzna
Wiktionary
1. naczynie do picia alkoholu; kielon;
2. zawartość tego naczynia;
3. korona niektórych kwiatów kształtem przypominająca kielich (naczynie);
4. wolne lub zrośnięte listki okalające pąk kwiatowy, a następnie owoc;
5. rozszerzony koniec rury, do którego wkłada się inną rurę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) naczynie do picia z czarką na smukłej nóżce;
(1.2) pot. korona niektórych kwiatów przypominająca kielich (1.1)
(1.3) bot. listki okalające kwiat, a później również owoc;
(1.4) techn. nieco rozszerzony koniec rury, w który można włożyć inną rurę
(1.5) med. jeden z elementów anatomicznych budowy nerki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na dnie kielicha zostało jeszcze trochę wina.
(1.2) Bąk wlazł do kielicha i zaczął opijać się nektarem.
Wiktionary
IPA: ˈcɛlʲix, AS: ḱelʹiχ
Wiktionary
rzecz. kielichowiec m., kielichowcowate nmos., kielichowate nmos.
:: zdrobn. kieliszek m.
przym. kielichowy, kielichowaty, kielichowcowaty, kieliszkowaty
przysł. kielichowato
Wiktionary
typ bezkręgowców
SJP.pl
Wikipedia
1. podobny kształtem do kielicha;
2. o cechach kielichowatych (typ bezkręgowców)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) przypominający kielich, w kształcie kielicha
Wiktionary
(1.1) Miejsce żonkili i narcyzów zajęły aksamitki, margerytki i jakieś wysokie, sztywne łodygi o kielichowatych, purpurowych kwiatach. Bez okwitł – teraz jaśmin przeciskał białe pąki przez oka siatki.
Wiktionary
rzecz. kielich, kielichowate, kieliszek
przym. kielichowy
Wiktionary
o cechach kielichowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Kielichowcowate (Calycanthaceae) – rodzina niewielkich i aromatycznych drzew i krzewów z rzędu wawrzynowców (Laurales). Należą niej w zależności od ujęcia systematycznego 3–4 rodzaje. Wyodrębniany w monotypową podrodzinę gatunek Idiospermum australiense rośnie w wilgotnych lasach równikowych w Queenslandzie w północno-wschodniej Australii. Rodzaj kielichowiec (Calycanthus) liczący 4 gatunki rośnie w Ameryce Północnej, a w szerszym ujęciu obejmuje też jeden gatunek ze wschodniej Azji (bywa wyłączany w rodzaj Sinocalycanthus). W Azji też rosną rośliny z rodzaju zimokwiat Chimonanthus (5 gatunków). Kwiaty zapylane są przez owady, głównie chrząszcze.
Wikipedia
o cechach kielichowcowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
krzew ozdobny z rodziny kielichowatych pochodzący z Ameryki Północnej
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kielich
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) mający kształt kielicha
przymiotnik relacyjny
(2.1) dotyczący kielicha lub właściwy kielichowi
Wiktionary
(1.1) Głowice kielichowe mają kształt kielicha kwiatowego.
Wiktionary
rzecz. kielich mrz., kielichowiec m., kielichowcowate nmos., kielichowate nmos.
:: zdrobn. kieliszek m.
przym. kielichowaty, kielichowcowaty
przysł. kielichowato
Wiktionary
zdrobnienie od: kieliszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zdrobn. od: kieliszek
(1.2) mikol. nazwa systematyczna|Chromocyphella., rodzaj grzybów należący do rodziny strzępiakowatych
Wiktionary
Chromocyphellaceae Knudsen – rodzina grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
(1.1) Masz ochotę na kieliszeczek jarzębiaczku?
Wiktionary
IPA: ˌcɛlʲiˈʃɛt͡ʃɛk, AS: ḱelʹišeček
Wiktionary
rzecz. kieliszek m., kielich m.
Wiktionary
1. zdrobnienie od: kielich;
2. małe naczynie do picia alkoholu; kielonek;
3. zawartość tego naczynia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zazwyczaj szklane naczynie z podstawką i nóżką, przeznaczone do konsumpcji niektórych napojów alkoholowych jak wino, koniak, drinki i koktajle;
(1.2) zawartość kieliszka (1.1)
Wiktionary
Kieliszek – naczynie służące do picia napojów, szczególnie alkoholowych. Najczęściej stosowanym surowcem do produkcji kieliszków jest szkło, także kryształowe, ale bywają też kieliszki metalowe.
W wielu kościołach protestanckich, występują kieliszki komunijne, w których znajduje się konsekrowane wino lub sok gronowy, przeznaczone do dystrybucji wiernym w czasie sprawowania sakramentu Wieczerzy Pańskiej. Kieliszki z sakramentem znajdują się na specjalnych tacach komunijnych.
Wikipedia
(1.1) Dostałem od nich w prezencie zestaw kieliszków do szampana.
(1.2) Masz ochotę na kieliszek wina?
Wiktionary
IPA: cɛˈlʲiʃɛk, AS: ḱelʹišek
Wiktionary
rzecz. kielich m.
:: zdrobn. kieliszeczek m.
przym. kielichowy, kielichowaty, kieliszkowaty, kieliszkowy
Wiktionary
podobny kształtem do kieliszka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypominający kieliszek, w kształcie kieliszka
Wiktionary
rzecz. kielich mrz., kieliszek mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: kieliszek
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kieliszkiem, dotyczący kieliszka
Wiktionary
rzecz. kieliszek m.
Wiktionary
roślina pnąca, o białych kwiatach i podłużnych, strzałkowatych liściach
SJP.pl
Wikipedia
ekspresywnie: kieliszek
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. narzędzie do rozprowadzania zaprawy murarskiej;
2. w łowiectwie: ogon bobra
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzędzie murarskie składające się z płaskiej stalowej płytki i trzonka;
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. chochla
(1.3) gwara. łow. ogon bobra
Wiktionary
Kielnia (z niem. Kelle) – najważniejsze narzędzie murarskie w pracach murarskich i tynkarskich składające się z płaskiej stalowej płytki grubości około 1,5 do 2 milimetrów, o trójkątnym lub trapezowym kształcie, połączonej z wygiętym w kształcie litery „S” łącznikiem wykonanym z pręta stalowego o średnicy około 8–10 milimetrów. Długość boku płytki powinna odpowiadać długości normatywnej cegły, żeby nabrana zaprawa po nałożeniu na cegłę pokrywała jej całą długość. Całość zakończona jest drewnianym trzonkiem.
Wikipedia
(1.1) Kielnia z jedną zaostrzoną krawędzią jest także narzędziem używanym w archeologii.
Wiktionary
IPA: ˈcɛlʲɲa, AS: ḱelʹńa
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kielenka ż., kielniczka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Kielno
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. jezioro na Pojezierzu Kaszubskim
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
zgrubienie od: kielonek (kieliszek)
SJP.pl
potocznie: małe naczynie do picia alkoholu; kieliszek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. kieliszek
(1.2) pot. zwartość kieliszka
Wiktionary
(1.2) Wypiliśmy po dwa kielonki i poszliśmy w miasto.
Wiktionary
IPA: cɛˈlɔ̃nɛk, AS: ḱelõnek
Wiktionary
rzadko: wyrabiać heblem profile, gzymsy itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) poznań. kieliszek
(1.2) poznań. odrobinka
Wiktionary
u Karaimów: miejsce zebrań modlitewnych; kenesa
SJP.pl
Kienesa, kenesa – karaimski dom modlitwy. Nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa kenes (כֶּנֶס), oznaczającego zgromadzenie; powstała ona bezpośrednio z hebrajskiego lub pośrednio poprzez pochodzące od tego określenia arabskie słowo kanisa (كَنِيسَة), oznaczające niemuzułmański dom modłów. Wnętrze kienesy podzielone jest zazwyczaj na 3 podstawowe części: hall, nawę główną – przeznaczoną dla mężczyzn oraz balkon – babiniec dla kobiet. Wystrój wnętrza jest bardzo skromny, nie umieszcza się ozdób, obrazów. Centralną część kienesy stanowi echał.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kieniewicz:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Kienkówka – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Stoczek Łukowski. Leży przy drodze krajowej nr 76.
Wieś duchowna Kienkówka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
przestarzałe: człowiek głupi, nierozgarnięty; dureń, gamoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba głupia, nierozgarnięta; niedorajda, niezdara
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) przest. przen. głupstwo, fraszka
(2.2) daw. srom niewieści
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(3.1) pot. niedopałek papierosa
Wiktionary
Kiep – od prasłowiańskiego *kъpъ, etymologicznie powiązane z tocharskim kwīpe (wstyd), staropolskie słowo znane z literatury XV-wiecznej (podobnie stare słowo czeskie i ruskie), oznaczające pierwotnie srom, odpowiednik łacińskiego cunnus (1447, 1525), a w przenośni także kobietę, a później, XVI–XVII w., także mężczyznę zniewieściałego lub zachowującego się nie po męsku (np. niehonorowo lub nierozumnie), z którego wzięło się później kolejne znaczenie na określenie człowieka głupiego, które przetrwało do naszych czasów.
Wikipedia
(1.1) Wiedz i o tem, że nie dopiero cię będziemy za kpa mieli, gdy tego nie uczynisz, ale dopiero cię za kpa przestaniemy mieć, jeżeli to uczynisz.
(2.2) Płacze jurna Hiszpanka, co sobie kiep goli, / I Francuzka, co pewnie kusia niż chleb woli…
Wiktionary
IPA: cɛp, AS: ḱep
Wiktionary
rzecz. kpina ż., kpiarz mos., kpiarstwo n., kiepstwo n.
czas. kpić ndk., kpać ndk., kiepkować ndk., wykpić dk., wykpić się dk., okpić dk., skiepścieć dk.
przym. kiepski, kpiarski
przysł. kiepsko, kpiarsko
Wiktionary
(1.1) cymbał, dureń, gamoń, głupiec
(3.1) pet
Wiktionary
młodzieżowo: kiepski - nędzny, lichy, marny
SJP.pl
potocznie: głowa, rozum, spryt; kiepełe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) białystok. głowa
Wiktionary
potocznie: głowa, rozum, spryt; kiepeła
SJP.pl
zdrobnienie od: kiepski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: kiepski
Wiktionary
(1.1) Drogi na Sądecczyznę i na Sądecczyźnie kiepściutkie: wąskie, kręte, pełne wybojów.
Wiktionary
IPA: cɛpʲɕˈt͡ɕutʲci, AS: ḱepʹśćutʹḱi
Wiktionary
przym. kiepski
przysł. kiepsko
Wiktionary
potocznie: coś marnego, tandetnego, beznadziejnego; słabizna, marnizna, lichota
SJP.pl
potocznie:
1. nędzny, lichy, marny;
2. chory, słaby
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. marny, nędzny, zły
(1.2) pot. słaby lub chory
Wiktionary
(1.1) Porozmawiamy kiedy indziej, bo dzisiaj mam kiepski humor.
(1.1) Kiepska miłość o głodzie, nie chce się giąć o wodzie, / Ale po dobrym winie dogodzi się dziewczynie.
Wiktionary
IPA: ˈcɛpsʲci, AS: ḱepsʹḱi
Wiktionary
rzecz. kiep m.
przym. kiepściutki, kiepściuchny
przysł. kiepsko, kiepściutko, kiepściuchno
Wiktionary
(1.1) niedobry, marny, niedoskonały, lichy, nie najlepszy, zły, tandetny, do niczego, beznadziejny, nędzny; gw-pl|Górny Śląsk|ajnfachowy, ańfachowy.
(1.2) chorowity, słaby, schorowany
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pot. dając bardzo słaby efekt czy wrażenie
(1.2) pot. z poczuciem braku sił i zdrowia
Wiktionary
(1.1) Basy kiepsko przenoszą się przez mój wzmacniacz.
Wiktionary
przym. kiepski, kiepściutki, kiepściuchny
przysł. zdrobn. kiepściutko, kiepściuchno
rzecz. kiep m./mrz./mos.
Wiktionary
(1.1) fatalnie, licho, marnie, mizernie, nędznie, źle
(1.2) słabo, źle
Wiktionary
cecha czegoś marnego, niespełniającego wymagań
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. jeden z czterech kolorów w kartach do gry, oznaczony czerwonym sercem;
2. karta do gry w tym kolorze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) karc. kolor w kartach oznaczony czerwonym sercem; karta tego koloru
przymiotnik
(2.1) należący do kierów (1.1)
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. zob. kra.
Wiktionary
Kier (fr. cœur – „serce”) – jeden z czterech kolorów w kartach typu francuskiego oznaczony czerwonym sercem .
Odpowiednikiem kierów w talii niemieckiej są serca, w talii szwajcarskiej – kwiaty, zaś w talii włosko-hiszpańskiej puchary.
Wikipedia
(1.1) Miałem w ręku pięć kierów.
(2.1) Dołożyłem waleta kier.
Wiktionary
IPA: cɛr, AS: ḱer
Wiktionary
(1-2) przym. kierowy
Wiktionary
(1.1) czerwień, serce, czerwo, reg. śl. herc.
(2.1) kierowy
Wiktionary
skrót od: kierownik (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = kierownik
Wiktionary
(1.1) W ostatnim czasie to będzie kolejna zmiana na stanowisku kier. schroniska dla bezdomnych zwierząt w Orzechowcach.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kierat
Wiktionary
(1.1) To nie kierat, lecz tylko mały kieracik.
Wiktionary
rzecz. kierat m.
Wiktionary
miejsce, gdzie umiejscowiony jest kierat (urządzenie)
SJP.pl
1. urządzenie do napędu maszyn rolniczych poruszane przez zwierzęta w zaprzęgu;
2. ciężka, jednostajna praca;
3. ujeżdżalnia koni; maneż, arena
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. techn. urządzenie, którego napęd stanowi praca zwierząt pociągowych chodzących w koło;
(1.2) pot. ciężka, żmudna praca, monotonne czynności
Wiktionary
Kierat, maneż – urządzenie wykorzystujące siłę pociągową zwierząt (koni lub wołów) do napędu stacjonarnych maszyn rolniczych takich jak sieczkarnia, wialnia czy młocarnia, bądź do wydobywania wody.
Najstarsze kieraty odnaleziono we wraku statku w okolicach Majorki, które datowane są na IV wiek p.n.e..Mechanizm kieratu wynaleźli prawdopodobnie Kartagińczycy, którzy upowszechnili urządzenie na terenie dzisiejszych Włoch w III wieku p.n.e..
Wikipedia
(1.1) Dziadek Antoni zaprzęgł do kieratu dwa kare konie.
(1.2) Dość mam już tego kieratu, potrzebuję urlopu.
Wiktionary
IPA: ˈcɛrat, AS: ḱerat
Wiktionary
rzecz. kieracik mrz.
Wiktionary
(1.1) maneż
(1.2) tyrka, harówka
Wiktionary
przymiotnik od: kierat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. cmentarz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. potocznie: osoba gruba, brzydka lub arogancka, bezczelna;
2. dawniej: knur, kiernoz, wieprz; chujec
SJP.pl
stado owiec podczas wypasu w górach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. na Podhalu i w Karpatach: stado owiec na wypasie w górach, pod nadzorem bacy;
(1.2) środ. łow. stado kozic albo muflonów
Wiktionary
Kierdel (gw. kyrdel) reg. – stado owiec w górach, najczęściej należących do różnych gospodarzy, pozostających pod opieką bacy.
Także stado kozic.
Wikipedia
(1.2) Jeden kierdel kozic lubił schodzić z grani w pobliże jeziora, gdzie jeszcze tkwiły na jarzębinach przymarzłe kiście owoców i zwarzonych liści.
Wiktionary
IPA: ˈcɛrdɛl, AS: ḱerdel
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
długi obszerny płaszcz męski, noszony dawniej przez szlachtę
SJP.pl
zdrobnienie od: kiereja
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
czasownik
(1.1) ciąć, ranić, kaleczyć
Wiktionary
(1.1) Wilki jęły się cisnąć, przy strawie a szarpać, a skowyczeć, a ujadać, w końcu jeden drugiemu do gardzieli się rzucił i tę że kiereszował.
Wiktionary
IPA: ˌcɛrɛˈʃɔvat͡ɕ, AS: ḱerešovać
Wiktionary
rzecz. kiereszowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kiereszować.
Wiktionary
czas. kiereszować ndk.
Wiktionary
odmiana krakowskiej sukmany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyszywana sukmana krakowska
Wiktionary
Kierezja, karazja (od ang. kersey, grube sukno z długiej wełny) – bogato wyszywana sukmana krakowska z dużym haftowanym kołnierzem, wykładanym na plecy.
Źródłosłowem jest wyraz „karazja”, będący nazwą sukna początkowo importowanego z Anglii i prawdopodobnie pochodzącego z miejscowości Kersey w hrabstwie Suffolk.
Wikipedia
IPA: cɛˈrɛzʲja, AS: ḱerezʹi ̯a
Wiktionary
[czytaj: KIERkegor] nazwisko
SJP.pl
Søren Aabye Kierkegaard ([ˈsɶːɐn ˈɔˀˌpyˀ ˈkʰiɐ̯kəˌkɒˀ]) (ur. 5 maja 1813 w Kopenhadze, zm. 11 listopada 1855 tamże) – duński filozof, poeta romantyczny i teolog, uznawany za jednego z prekursorów filozofii egzystencjalnej, zwłaszcza jej chrześcijańskiego nurtu; nazywany czasem „Sokratesem Północy”. Wywarł wpływ nie tylko na rozwój XX-wiecznej filozofii czy teologii, ale również biblistyki, literatury, sztuki, a nawet psychologii.
Wikipedia
gra karciana przeznaczona dla 3-4 osób, polegająca na unikaniu brania określonych lew w kolejnych rozdaniach
SJP.pl
Wikipedia
cmentarz żydowski; kirkut
SJP.pl
Kierkut – kolonia w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Klwów.
Wikipedia
średniowieczne pieśni religijne śpiewane po łacinie
SJP.pl
Kierlesz – rodzaj średniowiecznej pieśni religijnej śpiewanej po łacinie.
Określenie to pochodzi od zniekształconego zwrotu Kyrie eleison, wypowiadanego przez ogół wiernych, w czasach gdy pieśni śpiewane były po łacinie, nie zaś w językach narodowych. Formuła kierlesz wywodziła się od skróconej formy, tzw. elizji, Kyrieleison. Śpiew takiej prostej formuły był możliwy nawet przez prostych ludzi nieznających łaciny, dlatego śpiewano ją nawet kilkaset razy przy różnych okolicznościach religijnych. Zdaniem niektórych badaczy pieśni religijne w języku polskim zaczęły powstawać w XIII w. i wywodziły się z praktyki śpiewania przez lud kierleszy – pod istniejące melodie miano podkładać teksty rodzime.
Wikipedia
dawniej: śpiewać litanie, pieśni, odmawiać modlitwy z powtarzającymi się słowami "Kyrie eleison", czyli "Panie, zmiłuj się"
SJP.pl
przymiotnik od: kierlesz
SJP.pl
sprzedaż pewnego rodzaju artykułów, połączona często z ich wystawą i z imprezami rozrywkowymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okresowa sprzedaż pewnych towarów na większą skalę
(1.2) kośc. uroczystość poświęcenia kościoła;
(1.3) przest. zabawa świąteczna z jarmarkiem
Wiktionary
Kiermasz (niem. Kirmes(se), średniowieczny germ. kimësse – uroczystość poświęcenia kościoła) – wywodząca się ze średniowiecza uroczystość wiejska organizowana zwykle w czasie parafialnego odpustu, poświęcenia kościoła lub święta patrona parafii. Później nazywano tak imprezę taneczną organizowaną razem z jarmarkiem.
Wikipedia
(1.1) Na kiermaszu zjadłem smażoną kiełbasę z frytkami.
Wiktionary
IPA: ˈcɛrmaʃ, AS: ḱermaš
Wiktionary
przym. kiermaszowy
Wiktionary
przymiotnik od: kiermasz
SJP.pl
naturalny czerwony barwnik otrzymywany z owadów pluskwiakowatych; kermes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, położona w rejonie gródeckim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Kiernica (ukr. Керниця) – wieś położona w rejonie lwowskim (wcześniej w rejonie gródeckim) w obwodzie lwowskim na Ukrainie.
Wieś założona w 1465. Populacja: 1155 osób.
W 1848 powstała tutaj gmina mennonicka, która w 2. połowie XIX w. została połączona z gminą we Lwowie (po połączeniu gmina nosiła nazwę Chrześcijańsko-mennonicka Gmina Kiernica-Lwów).
Wikipedia
przym. kiernicki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kierno (niem. Körnen) – osada w północnej Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, na terenie Natangii, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie, przy granicy z Rosją. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
W 1983 r. funkcjonował tu PGR, w tym czasie ujmowanym w celach statystycznych łącznie z Żywkowem. Kierno należało do sołectwa Żywkowo.
Obecnie w miejscowości brak zabudowy.
Wikipedia
przymiotnik od: Kiernozia
SJP.pl
samiec świni domowej; knur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zootechn. samiec świni domowej
(1.2) reg-pl|Kraków, Mazury, Podkarpacie. młody knur
Wiktionary
(1.1) Razu jednego zjechał tu z rycerstwem i pachołkami wielki Książę na polowanie i ubili niesłychanej wielkości kiernoza.
(1.1) Patrzajże zasię na koszt a na dziwną utratę wymyślnych potraw naszych, jeśliże to nie jest wielka przyczyna niepobożnego żywota naszego (…) Patrz na owy rozmaite przysmaki, co je sapory zowią, a prawie sapory, bo chłop po nich sapi, ożarszy się, jako w barłogu kiernoz.
Wiktionary
IPA: ˈcɛrnɔs, AS: ḱernos
Wiktionary
(1.1) knur
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Kiernozia – miasto w Polsce, położone w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Kiernozia. Położona jest nad rzeką Nidą, około 20 km na północ od Łowicza, przy drodze wojewódzkiej nr 584, na skrzyżowaniu dawnych traktów z Płocka do Łowicza oraz z Kutna do Sochaczewa.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Kiernozi (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kiernozi (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. ustawiać coś w określonym kierunku, np. kierować głowę w dół;
2. wysyłać, prowadzić gdzieś, np. kierować piłkę do bramki;
3. odsyłać, oddając w czyjąś kompetencję, np. kierować pacjenta do szpitala;
4. prowadzić w pożądanym kierunku, np. kierować autem;
5. zarządzać kimś lub czymś, np. kierować zespołem;
6. mieć wpływ na przebieg czegoś, np. kierować wydarzeniami;
7. adresować coś do kogoś lub czegoś, np. kierować wiersz do dzieci;
8. przyczyniać się do wyboru czyjegoś wykształcenia, np. kierować syna na prawnika;
9. być przyczyną czyjegoś postępowania, np. kierowała nim złość;
10. kierować się:
a) przemieszczać się w pożądanym kierunku;
b) zwracać się ku czemuś;
c) działać pod wpływem czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) wydawać komuś polecenia
(1.2) udzielać wskazówek, zawierać wskazówki
(1.3) obracać coś w jakimś kierunku
(1.4) sterować pojazdem lub grupą pojazdów
(1.5) czynić kogoś lub coś adresatem jakiejś wypowiedzi
Wiktionary
(1.1) Mój ojciec kieruje zespołem pięciu ludzi.
(1.2) Pana opis drogi dobrze kieruje podróżnych do Zakopanego.
(1.3) Pilot kieruje samolot na północ.
(1.4) Nie należy kierować samochodem i rozmawiać przez telefon.
(1.5) Generał najpierw kieruje swoje słowa do weteranów, a dopiero potem – do zwykłych żołnierzy.
Wiktionary
IPA: cɛˈrɔvat͡ɕ, AS: ḱerovać
Wiktionary
rzecz. kierowanie n., kierunek m., kierownik m., kierowniczka ż., kierownikowa ż., kierowca m., kierujący m., kierująca ż., kierownica ż., kierownictwo n., skierowanie n.
czas. nakierowywać ndk., nakierować dk., wykierowywać ndk., wykierować dk., przekierowywać ndk., przekierować dk., skierować dk.
przym. kierowniczy, kierunkowy
przysł. kierowniczo, kierunkowo
Wiktionary
(1.1) dowodzić, zarządzać
(1.2) prowadzić, instruować, informować
(1.3) obracać na…
(1.4) prowadzić
(1.5) adresować
Wiktionary
dający się kierować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kierować.
Wiktionary
(1.1) Nidziczanka wkrótce usłyszy zarzut kierowania pod wpływem alkoholu, za który grozi jej do 2 lat pozbawienia wolności.
Wiktionary
IPA: ˌcɛrɔˈvãɲɛ, AS: ḱerovãńe
Wiktionary
czas. kierować ndk., nakierować dk., wykierować dk.
rzecz. kierownica ż., kierownictwo n., kierownik m., kierowniczka ż., skierowanie n., kierowca mos., kierunek mrz., pokierowanie n.
przym. kierowniczy
Wiktionary
1. osoba prowadząca samochód;
2. niedzielny kierowca - osoba niemająca wprawy w prowadzeniu samochodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba kierująca pojazdem (mężczyzna lub kobieta)
Wiktionary
Kierowca – osoba uprawniona do kierowania pojazdem silnikowym lub motorowerem.
Wikipedia
(1.1) Nietrzeźwy kierowca powiedział policjantowi, że piwo to nie alkohol.
(1.1) To brawura kierowcy zabiła tyle osób.
(1.1) Kto jest kierowcą tamtego samochodu?
(1.1) Kierowco, uważaj na drodze!
(1.1) Kierowcy denerwowali się stojąc w korku.
(1.1) Święty Krzysztof jest patronem kierowców, przewoźników i podróżników.
Wiktionary
IPA: cɛˈrɔft͡sa, AS: ḱerofca
Wiktionary
rzecz. kierowanie n., kierunek m., kierownik m., kierowniczka ż., kierownikowa ż., kierujący m., kierująca ż., kierownica ż., kierownictwo n., skierowanie n.
czas. kierować, nakierowywać ndk., nakierować dk., wykierowywać ndk., wykierować dk., przekierowywać ndk., przekierować dk., skierować dk.
przym. kierowniczy, kierunkowy
przysł. kierowniczo, kierunkowo
Wiktionary
(1.1) kierujący, kierująca, szofer
Wiktionary
kobieta prowadząca samochód; kierująca, kierowniczka (żartobliwie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. element służący do zmiany kierunku jazdy pojazdu;
(1.2) kolej. element rozjazdu torowego;
(1.3) mat. pewna szczególna prosta związana z każdą krzywą stożkową
(1.4) inform. kontroler gier komputerowych w kształcie kierownicy (1.1);
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Angielskie samochody mają kierownicę po prawej stronie.
Wiktionary
IPA: ˌcɛrɔvʲˈɲit͡sa, AS: ḱerovʹńica
Wiktionary
rzecz. kierowca m., kierowanie n., kierownik m., kierowniczka ż., kierownictwo n.
czas. kierować ndk., pokierować dk., skierować dk.
przym. kierowniczy
przysł. kierowniczo
Wiktionary
(1.1) pot. kółko, fajera
Wiktionary
sternictwo;
1. zespół ludzi kierujący jakimś przedsięwzięciem, instytucją;
2. kierowanie ludźmi lub sprawami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kierowanie, zarządzanie czymś lub kimś
(1.2) zespół osób stojących na czele jakiejś instytucji, organizacji itp.
Wiktionary
(1.1) Po ukończeniu studiów szybko objął kierownictwo nowo otwartej placówkaacówki handlowej.
(1.2) Zauważyć można dobry wpływ obecnego kierownictwa na wygląd szkoły i zachowanie się jej uczniów.
(1.2) W zeszłym roku kierownictwo ośrodka wypoczynkowego postanowiło rozszerzyć swoją ofertę dla wczasowiczów.
Wiktionary
IPA: ˌcɛrɔvʲˈɲit͡stfɔ, AS: ḱerovʹńictfo
Wiktionary
rzecz. kierownik m., kierowniczka ż., kierowanie n., kierownica ż., kierowca mos.
czas. kierować ndk.
przym. kierowniczy
Wiktionary
(1.1) kierowanie, management, szefowanie, zarządzanie
(1.2) administracja, centrala, dyrekcja, management, szefostwo, zarząd; pot. góra, naczalstwo, wierchuszka; przest. książk. zwierzchność
Wiktionary
kobieta zarządzająca czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: kierownik
Wiktionary
(1.1) Na odgłos strzałów wybiegły ze szpitala pielęgniarki z kierowniczką na czele oraz część personelu z sąsiedniego instytutu oftalmicznego.
Wiktionary
IPA: ˌcɛrɔvʲˈɲit͡ʃka, AS: ḱerovʹńička
Wiktionary
zob. kierownik.
Wiktionary
kobieta zarządzająca czymś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) adm. dotyczący kierownika
(1.2) techn. dotyczący kierownicy i kierowania
Wiktionary
(1.1) Ekipa kierownicza szkoły podjęła decyzję o tymczasowym wydaleniu tego ucznia.
Wiktionary
rzecz. kierowanie n., kierowca mos., kierownica ż., kierownictwo n., kierowniczka ż., kierownik mos.
czas. kierować ndk., nakierować dk., pokierować dk., skierować dk.
Wiktionary
(1.1) przewodni, zwierzchni
Wiktionary
osoba zarządzająca czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba wydająca innym polecenia w danym dziale lub jednostce firmy albo organizacji
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Spóźniłam się do sklepu i kierownik to zobaczył, mam dzisiaj zostać dłużej za ladą.
(1.1) Panie kierowniku, mogę skoczyć po papierosy?
Wiktionary
IPA: cɛˈrɔvʲɲik, AS: ḱerovʹńik
Wiktionary
rzecz. kierownictwo n., kierownica ż., kierowca mos., kierowanie n.
:: fż. kierowniczka ż.
przym. kierowniczy
czas. kierować
Wiktionary
(1.1) szef, dyrektor, przełożony
Wiktionary
przymiotnik od: kierownik
SJP.pl
osoba zarządzająca czymś
SJP.pl
przymiotnik od: kier
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kierami; dotyczące kierów; oznaczony kierem
Wiktionary
(zwykle w liczbie mnogiej) rzadko: płytki, góralski but z jednego kawałka skróry, wiązany rzemykami; kierpec (częściej)
SJP.pl
Kierpce (gw. kiyrpce, kyrpce, karple, krypcie), lp kierpec – płytkie, lekkie chodaki szyte ręcznie, przeważnie z jednego kawałka skóry, wiązane rzemykami; tradycyjne obuwie skórzane noszone jeszcze współcześnie, m.in. przez górali i mieszkańców łuku karpackiego.
Wikipedia
przymiotnik od: kierpec
SJP.pl
(zwykle w liczbie mnogiej) płytki, góralski but z jednego kawałka skóry, wiązany rzemykami; kierpeć (rzadko)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Kiersnówek – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Brańsk. Leży nad Nurcem dopływem Bugu.
W 1921 roku wieś liczyła 12 domów i 73 mieszkańców, w tym 46 katolików i 27 prawosławnych.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Brańsku.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Kiersznowski:
Wikipedia
Kiersztanówko (niem. Klein Kirsteinsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Grunwald. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
W 1861 r. we wsi mieszkało 121 osób.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. strona, w którą zwrócony jest jakiś ruch; droga prowadząca do jakiegoś miejsca;
2. tendencja w sztuce, literaturze itp.;
3. wydział wyższej uczelni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) droga, linia łącząca miejsce początku ruchu z końcem ruchu, w domyśle określająca cel
(1.2) w naukach artystycznych i technice: temat lub grupa tematów, którymi dana osoba się zajmuje, cel, do którego dąży
(1.3) mat. zbiór wszystkich prostych lub wektorów równoległych do danej prostej.
Wiktionary
Kierunek – klasa abstrakcji relacji równoległości prostych, półprostych, odcinków i wektorów.
Innymi słowy jest to zbiór wszystkich prostych lub wektorów równoległych do pewnej zadanej prostej. Określenie, że pewien wektor albo prosta mają dany kierunek, oznacza że należą one do tego zbioru.
Wikipedia
(1.1) Poszliśmy w kierunku kościoła.
(1.2) Uważam, że obecny kierunek w muzyce służy degeneracji młodzieży socjalistycznej.
(1.3) Wektor jest jednoznacznie określony przez kierunek, zwrot i długość.
Wiktionary
IPA: cɛˈrũnɛk, AS: ḱerũnek
Wiktionary
rzecz. skierowanie n., kierunkowanie n., kierowanie n., kierowca mos.
czas. ukierunkowywać, kierunkować ndk., kierować ndk., skierować dk.
przym. kierunkowy
Wiktionary
(1.1) droga
(1.2) trend, tendencja
Wiktionary
1. rodzaj lampy świetlnej, montowanej w pojazdach mechanicznych, służącej do sygnalizacji zmiany kierunku ruchu;
2. znak przydrożny informujący o kierunku i odległości od danej miejscowości; drogowskaz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. urządzenie służące do sygnalizowania zamiaru zmiany kierunku poruszania się
(1.2) zob. drogowskaz.; znak wskazujący drogę
Wiktionary
Kierunkowskaz – mechaniczny (dawniej) lub świetlny (obecnie) sygnalizator planowanej zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu pojazdu mechanicznego. Współcześnie ma postać migającej lampki, umieszczonej po lewej i prawej stronie pojazdu, z przodu i z tyłu.
Wikipedia
IPA: ˌcɛrũŋˈkɔfskas, AS: ḱerũŋkofskas
Wiktionary
(1.1) migacz
(1.2) drogowskaz
Wiktionary
wytyczający, wskazujący kierunek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kierunku, wskazujący kierunek
Wiktionary
IPA: ˌcɛrũŋˈkɔvɨ, AS: ḱerũŋkovy
Wiktionary
rzecz. kierunek m., kierowca mos.
czas. kierować
Wiktionary
Kierwałd – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Morzeszczyn.
Wieś królewska w starostwie osieckim w powiecie nowskim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa gdańskiego.
Wikipedia
zaimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. który
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kto
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: kier
Wiktionary
(1.1) Górny Śląsk: Kiery las je niejstarszy? – Brzoza, bo je siwo.
Wiktionary
zaim. kieryndy, kierysi, kierysika, kierysikej
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kery.
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kery.
Wiktionary
zaimek przysłowny pytajny
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. którędy
Wiktionary
zaim. kiery, kierysi, kierysika, kierysikej
Wiktionary
zaimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ktoś
Wiktionary
zaim. kiery, kieryndy, kierysika, kierysikej
Wiktionary
zaimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ktoś
Wiktionary
zaim. kiery, kieryndy, kierysi, kierysikej
Wiktionary
zaimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. któryś, jakiś
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ktoś
Wiktionary
zaim. kiery, kieryndy, kierysi, kierysika
Wiktionary
przestarzałe, dziś regionalnie: krzak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. krzak
(1.2) daw. krzew, krzak, zarośla
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) We krzu się ptak lęże.
Wiktionary
IPA: cɛʃ, AS: ḱeš
Wiktionary
rzecz. krzaczenie n., odkrzaczanie n., odkrzaczenie n., krzak m.
:: zdrobn. kierzek m.
czas. krzaczyć ndk., odkrzaczać ndk., odkrzaczyć dk.
przym. krzaczasty
Wiktionary
regionalnie: drewniane naczynie do ubijania śmietany na masło; maselnica, masielnica, maślnica, kierznia, kierzenka, kierzynka
SJP.pl
Kierzanka, Kirzanka (lit. Kirzinė) – kolonia na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Mejszagoła.
Wikipedia
przestarzałe, dziś regionalnie: krzaczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. krzak, krzaczek
Wiktionary
Kierzek – wieś sołeckaw Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrołęckim, w gminie Kadzidło.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Parafia pw. Ducha Świętego w Kadzidle
Wikipedia
zob. kierz.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kierzenko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Kępno.
Położone przy drodze Kierzno-Mikorzyn, ok. 5 km na północny wschód od Kępna.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Kierzkówka – wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie lubartowskim, w gminie Kamionka. Leży przy rzece Mininie
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.
Wieś stanowi sołectwo gminy Kamionka. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 430 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
regionalnie: drewniane naczynie do ubijania śmietany na masło; maselnica, masielnica, maślnica, kierzanka, kierzenka, kierzynka
SJP.pl
Maselnica (masielnica, maśniczka, maślniczka) – urządzenie do ręcznego wytwarzania masła. W Polsce stosowana w gospodarstwach wiejskich jeszcze w XX wieku.
Pierwsze maselnice wzorowane na beczkach z klepek skonstruowali w 1839 roku Amerykanie Disprow i Wizard.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
regionalnie: drewniane naczynie do ubijania śmietany na masło; maselnica, masielnica, maślnica, kierznia, kierzenka, kierzanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Łotwie nad rzeką Gaują;
Wiktionary
Kieś (łot. Cēsis, wym. [ˈt͡seːsis]; niem. Wenden; ros. Цесис; estoń. Võnnu; dawniej Wenden) – miasto na Łotwie nad rzeką Gaują.
Wikipedia
(1.1) hist. Wenden
Wiktionary
1. pieniądze, kapitał, majątek; kasa;
2. woreczek na pieniądze; trzos, trzosik, sakwa, sakiewka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. woreczek wykorzystywany do przechowywania pieniędzy lub kosztowności
(1.2) daw. zawartość kiesy (1.1)
(1.3) przen. książk. pieniądze, majątek, kasa
Wiktionary
(1.3) Pieniądze za ropę saudyjską i kuwejcką zasilają kiesę Nasera.
Wiktionary
IPA: ˈcɛsa, AS: ḱesa
Wiktionary
rzecz. zdrobn. kieska ż.
Wiktionary
(1.1) sakiewka, trzos, purales
Wiktionary
Kurt Georg Kiesinger (1904-88), niemiecki polityk i prawnik
SJP.pl
woreczek używany dawniej do przechowywania pieniędzy lub kosztowności
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kieszek – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, w gminie Pionki. Ma status sołectwa.
W skład sołectwa Kieszek wchodzi także wieś Huta. W 2023 sołectwo liczyło 363 mieszkańców.
W latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego, następnie w latach 1975–1998 do województwa radomskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Mikołaja i św. Małgorzaty w Jedlni.
Wikipedia
1. kawałek materiału, w ten sposób przyszytego, przymocowanego do ubrania, plecaka itp., by dawał możliwość schowania podręcznych przedmiotów, pieniędzy, dokumentów itp.
2. zasoby pieniężne
3. część urządzenia, w której jest coś zamykane
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kraw. odzież. rodzaj małego schowka np. w ubraniu lub torbie;
(1.2) przen. o czyichś środkach finansowych, funduszach
(1.3) techn. część urządzenia, do której wsuwa się lub wkłada coś płaskiego, np. płytę, kasetę itp.
(1.4) środ. teatr. wnęka przy scenie, gdzie przechowuje się dekoracje
Wiktionary
Kieszeń – służący do przechowywania przedmiotów podręcznych kawałek materiału w formie woreczka wszyty w ubranie, plecak czy torbę. Kieszeń może występować m.in. w spodniach, kurtce, koszuli, bluzie. Zamknięciem kieszeni mogą być wielorakie guziki i suwaki.
Wikipedia
(1.1) W kieszeni spodni mam klucze, portfel i komórkę.
(1.2) Własne mieszkanie nie jest na moją kieszeń.
(1.3) W tym napędzie DVD zacina się kieszeń.
Wiktionary
IPA: ˈcɛʃɛ̃ɲ, AS: ḱešẽń
Wiktionary
rzecz. kieszonkowiec m., kieszonkowe n., kieszeniówka ż.
:: zdrobn. kieszonka ż.
przym. kieszonkowy, kieszeniowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kabza., gw-pl|Śląsk Cieszyński|kapsa., gw-pl|Poznań. kiejda; środ. dolina
Wiktionary
krab kieszeniec - gatunek stawonoga z gromady pancerzowców
SJP.pl
rzadko: książka małego formatu; kieszonkowiec
SJP.pl
przymiotnik od: kieszeń
SJP.pl
rodzaj nietoperzy z rodziny upiorowatych
SJP.pl
Kieszennik (Saccopteryx) – rodzaj ssaków z podrodziny upiorów (Emballonurinae) w obrębie rodziny upiorowatych (Emballonuridae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kieszonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kieszonka
Wiktionary
IPA: ˌcɛʃɔ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: ḱešõnečka
Wiktionary
mała kieszeń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kieszeń
(1.2) kraw. mała kieszeń
(1.3) anat. zob. kieszonka krtaniowa.
(1.4) anat. zob. kieszonka przysadki.
(1.5) med. zob. kieszonka retrakcyjna.
(1.6) icht. zob. kieszonka skrzelowa.
Wiktionary
(1.2) Wuj wyjął z kieszonki zegarek, wielką cebulę na złotym łańcuszku.
Wiktionary
IPA: cɛˈʃɔ̃nka, AS: ḱešõnka
Wiktionary
rzecz. kieszeń ż., kieszonkowiec m., kieszonkowe n., kieszeniówka ż.
przym. kieszonkowy, kieszeniowy
Wiktionary
proceder kieszonkowca; doliniarstwo
SJP.pl
pieniądze przeznaczone na drobne wydatki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zazwyczaj stała suma pieniędzy otrzymywana przez dziecko od rodziców na własne wydatki
Wiktionary
Kieszonkowe – potoczna nazwa stałej i niewielkiej pensji, wypłacanej dziecku przez jego rodziców raz w tygodniu lub miesiącu.
Wikipedia
(1.1) Skończyło mi się kieszonkowe, nie mam nawet na paluszki.
Wiktionary
IPA: ˌcɛʃɔ̃ŋˈkɔvɛ, AS: ḱešõŋkove
Wiktionary
rzecz. kieszonka ż., kieszeń ż., kieszonkowiec m.
przym. kieszonkowy
Wiktionary
drobny złodziejaszek; doliniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ten, kto kradnie przedmioty z cudzych kieszeni
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. tania książka niewielkiego formatu, mieszcząca się w kieszeni
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakiś kieszonkowiec ukradł mu portfel w tramwaju.
(2.1) W dworcowym kiosku kupiłem dwa kieszonkowce do czytania w podróży.
Wiktionary
IPA: ˌcɛʃɔ̃ŋˈkɔvʲjɛt͡s, AS: ḱešõŋkovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. kieszeń ż., kieszonkowe n., kieszonka ż.
przym. kieszonkowy
Wiktionary
(1.1) złodziej kieszonkowy, więz. doliniarz
Wiktionary
przymiotnik od: kieszonka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kieszonki, związany z kieszonką
(1.2) o małym rozmiarze, mogącym pomieścić się w kieszeni
Wiktionary
(1.2) Kieszonkowe kalkulatory są małe i wygodne.
Wiktionary
IPA: ˌcɛʃɔ̃ŋˈkɔvɨ, AS: ḱešõŋkovy
Wiktionary
rzecz. kieszonka ż., kieszeń ż., kieszenisko n., kieszonkowe n., kieszonkowiec m., kieszeniowiec m., kieszeniówka ż.
przym. kieszeniasty
Wiktionary
(1.2) podręczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w azjatyckiej części Rosji, prawy dopływ Obu, do którego wpada dwoma ramionami
Wiktionary
(1.1) Ket
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łańcuch napędowy
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. sznur korali, bransoletka
(1.3) pot. gruby łańcuch noszony na szyi
Wiktionary
Kieta – miasto portowe w Papui-Nowej Gwinei, położone na wschodnim wybrzeżu Wyspy Bougainville’a. W 2015 roku liczyło około 3,6 tys. mieszkańców. Znajduje się w pobliżu miasta Arawa.
Wikipedia
(1.1) keta
(1.2) keta
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Kietlice (niem. Kittelwitz, 1936-1945 Kitteldorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Głubczyce.
Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik).
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kietlice, po jej zniesieniu w gromadzie Ściborzyce Małe.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kietlicz (Kiczka, Kyczka, Kitschka) – herb szlachecki.
Kietlicz I : W polu złotem; trzy złote sznury w ósemkę złożone: dwa i jeden, w środku tarczy stykające się. Klejnot: trzy pióra strusie.
Kietlicz II : W polu czerwonem; trzy złote sznury w ósemkę złożone: dwa i jeden, w środku tarczy stykające się. Klejnot: trzy pióra strusie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim;
Wiktionary
Kietrz (niem. Katscher, cz. Ketř) – miasto w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kietrz, w południowej części Płaskowyżu Głubczyckiego, nad rzeką Troją (prawym dopływem Psiny w dorzeczu Odry).
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 5447 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Jednym z głównych zajęć mieszkańców Kietrza było tkactwo.
Wiktionary
IPA: cɛṭʃ, AS: ḱeṭš
Wiktionary
rzecz. kietrzanin mos., kietrzanka ż.
przym. kietrzański, kietrzski
przysł. kietrzańsko
Wiktionary
mieszkaniec Kietrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kietrza
(1.2) osoba pochodząca z Kietrza, urodzona w Kietrzu
Wiktionary
(1.2) Pan Ambroży jest rodowitym kietrzaninem.
Wiktionary
rzecz. Kietrz mrz.
:: fż. kietrzanka ż.
przym. kietrzański, kietrzski
przysł. kietrzańsko
Wiktionary
mieszkanka Kietrza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kietrza
(1.2) kobieta pochodząca z Kietrza, urodzona w Kietrzu
Wiktionary
(1.1) Zwyciężył projekt kietrzanek dotyczący organizacji przedszkola.
Wiktionary
rzecz. Kietrz mrz.
:: fm. kietrzanin mos.
przym. kietrzański, kietrzski
przysł. kietrzańsko
Wiktionary
przymiotnik od: Kietrz
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kietrza, związany z Kietrzem
Wiktionary
(1.1) Zabytkowe kietrzańskie kamienice spalili radzieccy żołdacy.
Wiktionary
rzecz. Kietrz mrz., kietrzanin mos., kietrzanka ż.
przym. kietrzski
przysł. kietrzańsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób kietrzański, po kietrzańsku
Wiktionary
rzecz. Kietrz mrz., kietrzanin mos., kietrzanka ż.
przym. kietrzański, kietrzski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kietrza, związany z Kietrzem
Wiktionary
(1.1) Kilka kietrzskich kamienic spłonęło podczas wojny.
Wiktionary
rzecz. Kietrz mrz., kietrzanin mos., kietrzanka ż.
przym. kietrzański
przysł. kietrzańsko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zaimek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jakże
Wiktionary
(1.1) Kież tam pujdziecie na ty zoziyrki, dyć dziecko mo już miesiónc.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kieżmarku
Wiktionary
(1.1) Na przełomie XIV i XV w. kieżmarczanie wraz z mieszczanami Nowej Wsi Spiskiej zaatakowali prawo składu Lewoczy.
(1.1) Kieżmarczanie posyłali swoich synów do Niemiec na studia medyczne, prawnicze lub teologiczne - także po to, by zdobywali biegłość w niemczyźnie.
Wiktionary
rzecz. Kieżmark mrz.
:: fż. kieżmarczanka ż.
przym. kieżmarski
Wiktionary
wieś w województwie pomorskim
SJP.pl
Kiezmark (niem. Käsemark) – wieś w Polsce na Żuławach Gdańskich położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Cedry Wielkie na obszarze Żuław Gdańskich przy drodze krajowej nr 7 (E77). Wieś jest siedzibą sołectwa Kiezmark, w którego skład wchodzi również miejscowość Serowo.
Wikipedia
związany z Kiezmarkiem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kieżmarkiem, dotyczący Kieżmarku
Wiktionary
rzecz. Kieżmark mrz., kieżmarczanin mos.
Wiktionary
1. ząb znajdujący się między siekaczami a zębami trzonowymi u ssaków
2. zaczątek rośliny w pierwszej fazie wzrostu, złożony z korzonka i pędu pączkowego; kiełek
3. element tokarki, szlifierki, przyrządu pomiarowego w kształcie stożka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zool. ząb między siekaczami a zębami trzonowymi;
(1.2) gruby, wyrośnięty kiełek rośliny
(1.3) techn. element urządzeń podpierający przedmiot i ustalający jego oś obrotu, występujący np. w tokarkach i szlifierkach
Wiktionary
Kieł (łac. dens caninus, l.mn. kły – dentes canini) – jednokorzeniowy ząb charakterystyczny dla uzębienia heterodontycznego, służący do chwytania, przytrzymywania i rozrywania pokarmu, a także do obrony. Występuje parzyście w dolnym i górnym łuku zębowym. Kły znajdują się za siekaczami i mają zwykle kształt stożkowaty, mało zakrzywionych haków albo, jak u człowieka, całkiem prosty. Są ostre i duże, zwykle wyższe od pozostałych zębów, szczególnie silnie rozwinięte u drapieżnych i świniowatych. U przeżuwaczy nie występują kły górne a dolne upodabniają się do siekaczy. U gryzoni i zającowatych całkowicie brak kłów.
Wikipedia
(1.1) Potykałem się co chwila, upadałem, a zgłodniała czereda rozjuszonych bestii już, już dosięgała mnie swymi kłami.
Wiktionary
IPA: cɛw, AS: ḱeu̯
Wiktionary
rzecz. kiełkowanie n., kiełek mrz.
Wiktionary
(1.1) łow. kęs, kłaniec
Wiktionary
ryba z rodziny karpiowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. drobna europejska ryba słodkowodna;
Wiktionary
Kiełb – gatunek ryby z rodziny karpiowatych. Nazwa używana zwykle w odniesieniu do kiełbia pospolitego (Gobio gobio).
Wikipedia
(1.1) Wiedział, gdzie najłatwiej poławiają się kiełbie i płotki, lub w największej obfitości mieszkają szczupaki, u jakich brzegów raki najgęściej obsiadają podwodne mchy i kamienie, w jakiej porze dnia i roku jakie gatunki ryb na jakie biorą się przynęty.
Wiktionary
IPA: cɛwp, AS: ḱeu̯p
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kiełbik m.
Wiktionary
potocznie: kiełbasa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. żart. zgrub. od kiełbasa
Wiktionary
(1.1) Nie zna życia ten, kto nie smażył kiełby w kominku.
Wiktionary
rzecz. kiełbasa ż., kiełbaśnictwo n., kiełbasiarz m., kiełbaśnik m., kiełbaśnica ż.
:: zdrobn. kiełbaska ż.
:: zgrub. kiełbacha ż.
czas. kiełbasić się ndk., pokiełbasić dk.
przym. kiełbasiany, kiełbasowy, kiełbaskowy
Wiktionary
(1.1) war. kiełbacha
Wiktionary
zgrubienie od: kiełbasa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zgrub. od: kiełbasa
Wiktionary
(1.1) Kiełbacha z grilla, to jest jedzenie dla dzieci.
Wiktionary
IPA: cɛwˈba.xa, AS: ḱeu̯.ba.χa
Wiktionary
rzecz. kiełbaśnictwo n., kiełbasa ż., kiełba ż.
przym. kiełbasiany
Wiktionary
wyrób wędliniarski z mielonego mięsa w osłonce z jelita zwierzęcego albo sztucznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. wędlina z rozdrobnionego mięsa w osłonce sztucznej lub z jelita zwierzęcego;
Wiktionary
Kiełbasa – wyrób spożywczy w postaci rozdrobnionego (mielonego lub krojonego) mięsa (lub podrobów), które wraz z tłuszczem i dodatkami (przyprawy, zioła) umieszczone jest w podłużnej osłonce. Niekiedy poddaje się je obróbce termicznej.
Wikipedia
(1.1) Rano zjadłem chleb z kiełbasą i ogórkiem.
Wiktionary
IPA: cɛwˈbasa, AS: ḱeu̯basa
Wiktionary
rzecz. kiełbaśnictwo n., kiełbasiarz m., kiełbaśnik m., kiełbaśnica ż.
:: zdrobn. kiełbaska ż.
:: zgrub. kiełbacha ż., kiełba ż.
czas. kiełbasić się ndk., pokiełbasić dk.
przym. kiełbasiany, kiełbasowy, kiełbaskowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|woszt, wuszt.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do kiełbasy, związany z kiełbasą
Wiktionary
(1.1) W 1993 przy pomocy jadu kiełbasianego sekta usiłowała zamordować rodzinę cesarską.
Wiktionary
rzecz. kiełba ż., kiełbacha ż., kiełbasa ż., kiełbaska ż., kiełbasiarz mos., kiełbaśnik mos., kiełbaśnica ż., kiełbaśnictwo n.
czas. kiełbasić się ndk., pokiełbasić dk.
przym. kiełbasowy, kiełbaskowy, kiełbaśniczy
Wiktionary
żartobliwie:
1. mieszać, mylić z kimś lub czymś innym;
2. gmatwać, komplikować;
3. kiełbasić się -
a) mieszać się, mylić się; kitwasić się, kitłasić się;
b) gmatwać się, komplikować się;
c) psuć się, pogarszać się
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kiełbasa
Wiktionary
1 miejscowość:
3 cieki wodne:
Wikipedia
(1.1) Co podać do kiełbasek, musztardę czy keczup?
Wiktionary
IPA: cɛwˈbaska, AS: ḱeu̯baska
Wiktionary
rzecz. kiełbaśnictwo n., kiełbasa ż., zgrub. kiełba ż.
przym. kiełbasiany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wytwarzanie kiełbas
Wiktionary
(1.1) Nasz sąsiad trudni się kiełbaśnictwem od nastu lat.
Wiktionary
rzecz. kiełba ż., kiełbacha ż., kiełbasa ż., kiełbaska ż., kiełbasiarz mos., kiełbaśnik mos., kiełbaśnica ż.
czas. kiełbasić się ndk., pokiełbasić dk.
przym. kiełbasiany, kiełbasowy, kiełbaskowy, kiełbaśniczy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kiełbaśnictwem, dotyczący kiełbaśnictwa
Wiktionary
rzecz. kiełbaśnictwo n.
przym. kiełbasiany
Wiktionary
przymiotnik od: kiełbasa
SJP.pl
zdrobniale o kiełbiu (ryba z rodziny karpiowatych)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kiełbowo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Raciąż.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kiełbowo, po jej zniesieniu w gromadzie Gralewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Małgorzaty w Gralewie.
Wikipedia
Wikipedia
Kiełczewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Kiełczów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.
Wikipedia
Kiełczówek – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Kiełczygłów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Kiełczygłów.
Wieś królewska w starostwie wieluńskim w powiecie radomszczańskim województwa sieradzkiego w końcu XVI wieku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kiełczygłów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
Kiełczygłówek – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Kiełczygłów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Kiełczygłów
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kiełczynek – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie śremskim, w gminie Książ Wielkopolski.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś położona przy północno-zachodniej granicy Książa Wielkopolskiego przy drodze powiatowej nr 4079 z Zaborowa do Książa Wielkopolskiego.
Wikipedia
1. zaczątek rośliny w pierwszej fazie wzrostu, złożony z korzonka i pędu pączkowego; kieł;
2. początek jakiegoś zjawiska lub wydarzenia; zarodek, zalążek, zaczątek;
3. zdrobnienie od: kieł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. cześć zarodka zawierająca część korzeniową i pąk
(1.2) spoż. kulin. skiełkowane nasiona roślin jadalnych w celach spożywczych
Wiktionary
Kiełek (960 m) – szczyt w miejscowości Sidzina w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Bystra-Sidzina. Znajduje się w południowo-wschodnim ramieniu Policy, które poprzez Czernic (Czyrniec), Przełęcz Zubrzycką, Grelkę, Kiełek i Brożek opada do doliny Bystrzanki. Południowo-zachodnie stoki Kiełka opadają do doliny potoku Sidzinka, północno-zachodnie do Ciśniawki, we wschodnie wcinają się Mików Potok i Czarnów Potok.
Wikipedia
(1.2) Do ugotowanego pęczaku dodajemy ugotowaną soczewicę oraz pieczarki z cebulą. Wszystko mieszamy i posypujemy natką pietruszki albo kiełkami.
Wiktionary
rzecz. kieł m., kiełkowanie n., kiełkownica ż., wykiełkowanie n., skiełkowanie n.
czas. kiełkować ndk., wykiełkować dk., skiełkować dk.
przym. kiełkowy
Wiktionary
1. zaczątek rośliny w pierwszej fazie wzrostu, złożony z korzonka i pędu pączkowego; kieł;
2. początek jakiegoś zjawiska lub wydarzenia; zarodek, zalążek, zaczątek;
3. zdrobnienie od: kieł
SJP.pl
Wikipedia
1. wypuszczać pierwsze pędy;
2. powstawać jako zaczątek czegoś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wyrastając, wypuszczać kiełki – drobne pędy
Wiktionary
(1.1) Nasiona pomidora kiełkują po kilku tygodniach.
Wiktionary
IPA: cɛwˈkɔvat͡ɕ, AS: ḱeu̯kovać
Wiktionary
rzecz. kiełkowanie n., kiełek, kiełkownik
przym. kiełkowy
Wiktionary
pomieszczenie, w którym stworzone zostały specjalne warunki do kiełkowania nasion
SJP.pl
zdolność nasion do wypuszczania kiełków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kiełkować.
(1.2) bot. ogół procesów prowadzących do powstania zarodka rośliny i przemiany nasiona w siewkę;
Wiktionary
Kiełkowanie (germinacja) – zespół procesów zachodzących wewnątrz nasiona, które prowadzą do aktywacji zarodka. Rozpoczęcie wzrostu siewki jest zakończeniem kiełkowania i rozpoczęciem następnej fazy rozwojowej. Makroskopowym objawem zakończonego kiełkowania jest pojawienie się korzonka zarodkowego, co jest już objawem wzrostu. Kiełkowanie polega na przemianie nasienia w siewkę.
Wikipedia
(1.1) W procesie kiełkowania liścienie wydostają się na zewnątrz nasienia.
Wiktionary
IPA: ˌcɛwkɔˈvãɲɛ, AS: ḱeu̯kovãńe
Wiktionary
rzecz. kieł m., kiełek m.
czas. kiełkować, wykiełkować, zakiełkować
przym. kiełkowy
Wiktionary
(1.2) germinacja
Wiktionary
Kiełkowice – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim na terenie Jury Krakowsko-Częstochowskiej, w gminie Ogrodzieniec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Wikipedia
miejsce przeznaczone do wysypania moczonych nasion, by wykiełkowały; kiełkownik
SJP.pl
Kiełkownik (także: kiełkownica) – urządzenie doświadczalne w botanice, służące do określania zdolności kiełkowania nasion. Mianem kiełkownika można też określić miejsce (naczynie), w którym umieszcza się zamoczone nasiona celem wykiełkowania. Zwykle taki zestaw składa się ze zbiornika na wodę, kilku poziomów na kiełki oraz przykrycia (pokrywy). Najprostszym kiełkownikiem w warunkach domowych może być przezroczysty słoik.
Wikipedia
1. urządzenie do określania zdolności kiełkowania nasion;
2. miejsce przeznaczone do wysypania moczonych nasion, by wykiełkowały; kiełkownica
SJP.pl
Kiełkownik (także: kiełkownica) – urządzenie doświadczalne w botanice, służące do określania zdolności kiełkowania nasion. Mianem kiełkownika można też określić miejsce (naczynie), w którym umieszcza się zamoczone nasiona celem wykiełkowania. Zwykle taki zestaw składa się ze zbiornika na wodę, kilku poziomów na kiełki oraz przykrycia (pokrywy). Najprostszym kiełkownikiem w warunkach domowych może być przezroczysty słoik.
Wikipedia
Kiełkowo (pol. hist. Kijakowo) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kiełmina – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Stryków, na terenie Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich. Kiełmina leży na zachód od Dobrej. W Kiełminie leży źródło rzeki Kiełmiczanki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łódzkiego.
Wikipedia
Kiełpieniec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim, w gminie Gostynin.
Kiełpieniec został założony pod koniec XVIII wieku przez osadników holenderskich. W 1798 roku działała tu szkoła ewangelicka. Wieś liczyła 105 mieszkańców w 1827, i 151 w 1883 roku. Obecnie nie ma żadnych pozostałości holenderskiej obecności.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
Wikipedia
Kiełpiniec – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Sterdyń. Ma status sołectwa. Leży na lewym brzegu Bugu, na historycznym Podlasiu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Kiełtyki (wieś w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kiełtyki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Mała Wieś.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi wyszogrodzkiej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Wikipedia
drobny, wodny skorupiak
SJP.pl
Kiełże – zwyczajowa nazwa morskich i słodkowodnych, dennych skorupiaków z kilku rodzin w rzędzie obunogów. Mają charakterystyczne bocznie spłaszczone, łukowato wygięte ciało o długości do 2 cm, w którym wyróżnić można głowę, tułów i odwłok. Na tułowiu znajdują się odnóża, dzięki którym zwierzę porusza się w wodzie pływając lub pełzając wśród roślin i kamieni. Kiełże żyją na dnie zbiorników wodnych, często występując masowo.
Wikipedia
kiełznać;
1. zakładać koniowi uzdę lub wędzidło;
2. potocznie: radzić sobie z kimś bądź z czymś; poskramiać, ujarzmiać;
3. potocznie: hamować, ograniczać swoje emocje
SJP.pl
morskie i słodkowodne skorupiaki denne
SJP.pl
Kiełże – zwyczajowa nazwa morskich i słodkowodnych, dennych skorupiaków z kilku rodzin w rzędzie obunogów. Mają charakterystyczne bocznie spłaszczone, łukowato wygięte ciało o długości do 2 cm, w którym wyróżnić można głowę, tułów i odwłok. Na tułowiu znajdują się odnóża, dzięki którym zwierzę porusza się w wodzie pływając lub pełzając wśród roślin i kamieni. Kiełże żyją na dnie zbiorników wodnych, często występując masowo.
Wikipedia
kiełzać;
1. zakładać koniowi uzdę lub wędzidło;
2. potocznie: radzić sobie z kimś bądź z czymś; poskramiać, ujarzmiać;
3. potocznie: hamować, ograniczać swoje emocje
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. okiełznać)
(1.1) zakładać koniowi uzdę lub wędzidło
(1.2) przen. uspokajać kogoś i dostosowywać jego zachowanie do swoich oczekiwań; ujarzmiać, poskramiać
Wiktionary
IPA: ˈcɛwznat͡ɕ, AS: ḱeu̯znać
Wiktionary
rzecz. kiełzno n., kiełznanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kiełznać.
Wiktionary
czas. kiełznać ndk.
Wiktionary
w jeździectwie: metalowa część uzdy występująca w dwóch rodzajach (wędzidło i munsztuk)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zootechn. jeźdz. krótki pałąk jedno- lub dwudzielny zakładany koniowi do pyska, umożliwiający łatwiejsze nim sterowanie;
Wiktionary
Kiełzno – część ogłowia; krótki, jedno- lub dwudzielny, pałąk wkładany koniowi do pyska. Wykonane są z różnych materiałów jak metal, plastik czy guma. Służą do utrzymania kontroli jeźdźca nad koniem, do utrzymania kierunku jazdy oraz ustawiania głowy konia. Wyróżnia się kilka rodzajów kiełzn: wędzidła, munsztuki i pelamy, kiełzna wierzchowe i zaprzęgowe.
Wikipedia
(1.1) Koń faktycznie szalał, trząsł łbem, chrapał i gryzł ociekające pianą kiełzno.
Wiktionary
rzecz. nieokiełznanie n., okiełznanie n., nieokiełznywanie n., okiełznywanie n.
czas. kiełznać, okiełznać dk., okiełznywać ndk.
przym. nieokiełznany
Wiktionary
(1.1) wędzidło
Wiktionary
schorzenie kręgosłupa polegające na jego skrzywieniu ku tyłowi i na bok
SJP.pl
wygięcie kręgosłupa do tyłu
SJP.pl
Wikipedia
stolica Ruandy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Rwandy;
Wiktionary
Kigali – stolica i największe miasto Rwandy. Położone jest w centrum państwa. Od uzyskania niepodległości przez kraj w 1962 stanowi jego największy ośrodek ekonomiczny, kulturalny i transportowy. Znajduje się tu dom i biura prezydenta Rwandy oraz biura ministerstw rządu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje miejscowość|D=Kigali|Ms=Kigali.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kigalijczyk mos., kigalijka ż.
przym. kigalijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Kigali
* arabski: (1.1) كيغالي
* czeski: (1.1) Kigali
* hiszpański: (1.1) Kigali
* koreański: (1.1) korpłd|키갈리., korpłn|끼갈리.
* słowacki: (1.1) Kigali n.
* szwedzki: (1.1) Kigali n.
źródła.
== Kigali (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Kigali
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ciˈɡalʲi, AS: ḱigalʹi
Wiktionary
rzecz. kigalijczyk mos., kigalijka ż.
przym. kigalijski
Wiktionary
mieszkaniec Kigali (stolicy Rwandy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kigali
Wiktionary
IPA: ˌciɡaˈlʲijt͡ʃɨk, AS: ḱigalʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Kigali n.
:: fż. kigalijka ż.
przym. kigalijski
Wiktionary
mieszkanka Kigali (stolicy Rwandy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kigali
Wiktionary
IPA: ˌciɡaˈlʲijka, AS: ḱigalʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Kigali n.
:: fm. kigalijczyk mos.
przym. kigalijski
Wiktionary
przymiotnik od: Kigali (stolica Rwandy)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do miasta Kigali
Wiktionary
IPA: ˌciɡaˈlʲijsʲci, AS: ḱigalʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kigali n., kigalijka ż., kigalijczyk m.
Wiktionary
drzewo z rodziny bignoniowatych; drzewo kiełbasiane
SJP.pl
Kigelia afrykańska (Kigelia africana), znany szerzej jako drzewo kiełbasiane, na terenie RPA zwane przez miejscową ludność worsboom – rodzaj roślin z rodziny bignoniowatych. Należy do monotypowego rodzaju kigelia (Kigelia DC.). Pochodzi z tropikalnej Afryki, ale rozprzestrzenił się także w niektórych innych rejonach poza obszarem swojego rodzimego pochodzenia
Wikipedia
kostium zwierzęcy
SJP.pl
[czytaj: kija lub kja] koreańska firma i marka samochodów
SJP.pl
Wikipedia
1. drewniany patyk, laska;
2. drewniana lub metalowa laska o specjalnym kształcie, używana do gier, zabaw sportowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) długi patyk;
(1.2) długi i cienki trzonek od jakiegoś narzędzia
(1.3) sport. długi przyrząd sportowy do uderzania
(1.4) gw-pl|Poznań. piętro
(1.5) pot. wędka
(1.6) daw. długi kielich
(1.7) pot. rodzaj kranika służącego do nalewania alkoholu, głównie piwa, z beczki
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na nogach buty z cholewami, w ręku kij i zawiniątko.
(1.2) Złamał mi się kij od szczotki. Muszę kupić nowy.
(1.3) Zgodnie z regułami gry w golfa, w torbie golfowej można mieć maksymalnie czternaście kijów.
(1.4) Pomieszkuję na trzecim kiju.
(1.5) Urok wędkowania polega na rywalizacji, ale nie z kolegami po kiju, a z rybą właśnie.
(1.7) Piwo z kija to nic innego jak po prostu piwo nalewane z dystrybutora / nalewaka, czyli piwo beczkowe – kijem określany jest kranik, który zakładany jest na beczkę.
(1.7) Butelkowany cydr można już kupić w niemal każdym supermarkecie. Coraz więcej lokali gastronomicznych decyduje się także na sprzedaż tego trunku z kija.
Wiktionary
IPA: cij, AS: ḱii ̯
Wiktionary
rzecz. kijanka ż., kijarka ż.
:: zdrobn. kijek m., kijaszek m.
przym. kijowy, kijkowy
przysł. kijowo
Wiktionary
(1.1) patyk, badyl
(1.2) trzonek, stylisko, drążek
(1.4) piętro, kondygnacja, etaż
(1.7) nalewak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, na Syberii, lewy dopływ Czułymu
Wiktionary
Kija – drugorzędna żona faraona Echnatona z XVIII dynastii.
Wikipedia
gatunek duńskiego wina z owoców wiśni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kijak – dzielnica Wielunia obejmująca ulice: Kijak, Joanny Żubr, Graniczną i przyległe.
Na Kijaku znajduje się nieczynny od 1939 roku cmentarz żydowski, który podczas II wojny światowej był miejscem straceń Polaków i Żydów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: kijanka
Wiktionary
rzecz. kijanka ż.
Wiktionary
1. larwa płazów bezogonowych;
2. drewniana łopatka służąca dawniej na wsi do prania bielizny i obijania lnu; pralnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. larwa płazów bezogonowych prowadząca wodny tryb życia;
(1.2) etn. hist. narzędzie w postaci kija, deszczułki lub drewnianej łopatki używane dawniej do prania w rzece lub jeziorze, a także do obijania lnu;
(1.3) mieszkanka miejscowości Kij
(1.4) mieszkanka miejscowości Kije
Wiktionary
Kijanka – postać larwalna płazów. Po pewnym czasie przekształca się w dorosłego płaza, jednak przed całkowitym przeobrażeniem fizycznym, prezentuje wiele cech typowych dla ryb – prowadzi wodny tryb życia, porusza się, odżywia i wygląda podobnie do ryby, oddycha skrzelami, ma ogon pionowo otoczony płetwą, stanowiący główną siłę napędową. Po wylęgu są one zaopatrzone w specjalne narządy, które służą im do przymocowywania się do różnych przedmiotów, co ma je zabezpieczyć przed upadkiem na dno. U płazów ogoniastych jest to narząd balansyjny zwany narządem Rusconiego, a u płazów bezogonowych jest to podkowiasta przylga.
Wikipedia
(1.1) Ropuchy rozpoczynają swoje życie jako kijanki o ciele podobnym do ryby.
(1.2) Zobaczył swoją kobietę, jak schylona pod mostem, w koszuli i lekkiej spódnicy, prała szmaty kijanką, aż echo rozlegało się po dolinie.
Wiktionary
IPA: ciˈjãnka, AS: ḱii ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. kij m., kijek m., kijaszek m.
:: zdrobn. kijaneczka ż.
Wiktionary
(1.2) klepaczka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Kijański (forma żeńska: Kijańska; liczba mnoga: Kijańscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 271 osób.
Wikipedia
1. obtaczarka do drewnianych bali,
2. narzędzie do wyrobu przedmiotów, które mają cylindryczny przekrój
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: kij
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. kij
Wiktionary
(1.1) — We świat, do ludzi, dobrodzieju kochany — w tyli świat!... — zakreśliła kijaszkiem łuk od wschodu do zachodu.
Wiktionary
rzecz. kij mrz., kijek mrz., kijanka ż.
przym. kijowy, kijkowy
przysł. kijowo
Wiktionary
(1.1) kijek
Wiktionary
Wikipedia
potocznie: bicie, lanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim
(1.3) geogr. wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim
(1.4) geogr. wieś w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim
(1.5) geogr. wieś w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie oleckim
(1.6) geogr. wieś w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim
Wiktionary
Wikipedia
zdrobnienie od: kij
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: Kijewo Królewskie
SJP.pl
potocznie: kobieta uprawiająca nordic walking
SJP.pl
forma rekreacji polegająca na szybkim chodzeniu ze specjalnymi kijkami; nordic walking
SJP.pl
potocznie: osoba uprawiająca nordic walking
SJP.pl
potocznie: uprawiać nordic walking
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. sport. chodzenie przy użyciu kijów trekkingowych
Wiktionary
rzecz. kij m., kijek m.
czas. kijkować ndk.
przym. kijowy, kijkowy
przysł. kijowo
Wiktionary
(1.1) nordic walking
Wiktionary
przymiotnik od: kijek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. leśn. kloc używany do wbijania metalowego klina
Wiktionary
rzecz. kijónka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drewniana łopatka do prania na kamieniu w rzece
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drewniany młotek do wbijania palików
Wiktionary
(1.2)
:: rzecz. kijóń ż.
Wiktionary
potocznie: bicie, lanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto nad Dnieprem, stolica Ukrainy;
(1.2) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubuskim, w gminie Drezdenko;
(1.3) geogr. wieś w Polsce, w województwie opolskim, w gminie Otmuchów;
(1.4) geogr. wieś w Polsce, w województwie śląskim, w gminie Kruszyna;
Wiktionary
Kijów (ukr. Київ, Kyjiw) – stolica i największe miasto Ukrainy (pod względem liczby ludności oraz powierzchni), leżące nad rzeką Dniepr.
Ma status miasta wydzielonego i jest ośrodkiem administracyjnym obwodu kijowskiego. Stanowi także największy ośrodek przemysłowy i kulturalno-naukowy kraju. Posiada rozwinięty przemysł maszynowy, lotniczy, optyczny, precyzyjny, elektrotechniczny i elektroniczny, stoczniowy, chemiczny, lekki, spożywczy i materiałów budowlanych. Miasto jest także ważnym węzłem kolejowym i drogowym. Obsługiwane jest przez dwa międzynarodowe porty lotnicze (Boryspol i Żulany). Znajdują się tu także port rzeczny oraz sieć metra. W Kijowie działa około 20 szkół wyższych (m.in. Uniwersytet im. Tarasa Szewczenki, Akademia Kijowsko-Mohylańska, Narodowy Uniwersytet Techniczny i Narodowa Akademia Muzyczna), mieści się tu również siedziba Akademii Nauk Ukrainy. Do instytucji kultury zaliczają się m.in. Opera Narodowa im. Tarasa Szewczenki, Narodowy Teatr Dramatyczny im. Iwana Franki, Ukraiński Teatr Dramatyczny im. Łesi Ukrainki, Filharmonia Narodowa Ukrainy oraz liczne muzea.
Wikipedia
(1.1) Kijów położony jest nad Dnieprem.
Wiktionary
IPA: ˈcijuf, AS: ḱii ̯uf
Wiktionary
rzecz. kijowianin m., kijowianka ż., Kijowszczyzna ż.
przym. kijowski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Kijůw.
Wiktionary
mieszkaniec Kijowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kijowa
Wiktionary
IPA: ˌcijɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: ḱii ̯ovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Kijów m., Kijowszczyzna ż.
:: fż. kijowianka ż.
przym. kijowski
Wiktionary
mieszkanka Kijowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kijowa
Wiktionary
IPA: ˌcijɔˈvʲjãnka, AS: ḱii ̯ovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Kijów m., Kijowszczyzna ż.
:: fm. kijowianin m.
przym. kijowski
Wiktionary
Kijowice – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Bierutów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie należąca do rejonu mikołajowskiego obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Wikipedia
przym. kijowiecki
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: kijowo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) pot. bardzo źle, okropnie
Wiktionary
(1.1) Czuję się kijowo.
(1.1) Kijowo, że nie zwolnią nas z fizy.
Wiktionary
IPA: ciˈjɔvɔ, AS: ḱii ̯ovo
Wiktionary
przym. kijowy
rzecz. kij mrz., kijek mrz., kijkowanie n., kijaszek mrz.
Wiktionary
1. → Kijów;
2. obwód kijowski - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kijowem, dotyczący Kijowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Prawosławie zostało zrównane w prawach ze wschodnim Kościołem unickim, a metropolita kijowski wraz ze swymi biskupami wchodził w skład Senatu Rzeczypospolitej.
Wiktionary
IPA: ciˈjɔfsʲci, AS: ḱii ̯ofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kijów mrz., Kijowszczyzna ż., kijowianin mos., kijowianka ż.
przysł. kijowsko
Wiktionary
region w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. region wokół Kijowa
Wiktionary
(1.1) Bazę jego sukcesu materialnego stanowiły ogromne dobra ziemskie na Kijowszczyźnie z centrum w Białej Cerkwi i rezydencją w Aleksandrii.
Wiktionary
rzecz. Kijów mrz., kijowianin mos., kijowianka ż.
przym. kijowski
Wiktionary
1. potocznie: kiepski, lichy, marny;
2. związany z kijem, np. sport kijowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) slang. młodz. bardzo zły, okropny; eufem. od chujowy
Wiktionary
(1.1) Ale masz kijowy wyświetlacz, nic na nim nie widać.
Wiktionary
IPA: ciˈjɔvɨ, AS: ḱii ̯ovy
Wiktionary
przysł. kijowo
rzecz. kij mrz., kijek mrz., kijkowanie n., kijaszek mrz.
Wiktionary
(1.1) chusteczkowy
Wiktionary
przymiotnik od: Kije (nazwa kilku wsi w Polsce)
SJP.pl
[czytaj: kik]
1. Klub Inteligencji Katolickiej
2. Klub Interesującej Książki
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Klub Inteligencji Katolickiej;
Wiktionary
KIK
KiK
Kik
Wikipedia
(1.1) Głos zabierze przedstawicielka KIK-u z Mławy.
Wiktionary
IPA: cik, AS: ḱik
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) poznań. zerkać
(1.2) lwów. patrzeć
Wiktionary
czas. kiknąć dk.
rzecz. kikanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kikać.
Wiktionary
czas. kikać ndk.
Wiktionary
złośliwy duch domowy w wierzeniach plemion słowiańskich; sziszimora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mitsłow. szkodliwy duch domowy przybierający postać maleńkiej kobiety, czasem niewidzialny;
Wiktionary
Kikimora, sziszimora – w wierzeniach słowiańskich szkodliwy duch domowy.
Kikimora, uważana niekiedy za żonę domowika, przybierała postać maleńkiej kobiety, choć potrafiła także stać się niewidzialna. Była wroga wobec mężczyzn, po nocach budziła niemowlęta, plątała przędzę, czasami szkodziła także zwierzętom domowym, zwłaszcza zaś kurom.Sama jednak bardzo chętnie przędła i dziergała koronki, przy czym furkot jej wrzeciona uznawano za zły znak.
Wikipedia
(1.1) Aby ochronić się przed kikimorą, wystarczyło położyć się odwrotnie na łóżku (nogi na zagłówek, głowa tam, gdzie nogi) lub skrzyżować nogi podczas snu.
Wiktionary
IPA: ˌcicĩˈmɔra, AS: ḱiḱĩmora
Wiktionary
(1.1) sziszimora
Wiktionary
mieszkaniec Kikoła (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kikoła (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Kikół
SJP.pl
potocznie: uważnie obserwować
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. chybione uderzenie w piłkę lub kulę bilardową;
2. pomyłka, fałsz przy wykonywaniu utworu muzycznego;
3. błąd, niewłaściwe posunięcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) niestosowne, nieoczekiwane, błędne zachowanie, posunięcie
(1.2) sport. chybione uderzenie lub kopnięcie w piłkę
(1.3) sport. chybione uderzenie w kulę w bilardzie
(1.4) muz. fałszywy dźwięk podczas wykonywania utworu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Kicks.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.2) felspark w., miss w.; (1.3) miss w.; (1.4) fel ton
* ukraiński: (1.2) кікс m.; (1.3) кікс m.; (1.4) кікс m.
źródła.
== kiks (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gafa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ciks, AS: ḱiks
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niem|Kicks.
uwagi.
tłumaczenia.
* szwedzki: (1.2) felspark w., miss w.; (1.3) miss w.; (1.4) fel ton
* ukraiński: (1.2) кікс m.; (1.3) кікс m.; (1.4) кікс m.
źródła.
== kiks (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gafa
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Kickxia|ref=tak., rodzaj roślin należący do rodziny babkowatych;
Wiktionary
Kiksja, lnica (Kickxia Dumort.) – rodzaj roślin z rodziny babkowatych. Obejmuje 24 gatunki. Rośliny te występują w południowej i środkowej Europie, w północnej i północno-wschodniej Afryce (w tym na Wyspach Zielonego Przylądka, Wyspach Kanaryjskich, na wschodzie po Kenię na południu), w południowo-zachodniej Azji (po Kazachstan, Kirgistan i Pakistan na wschodzie). W Polsce rosną dwa gatunki jako zadomowione antropofity: kiksja oszczepowata K. elatine i kiksja zgiętoostrogowa K. spuria.
Wikipedia
popełniać pomyłki, mylić się, chybiać
SJP.pl
zdrobnienie od: kikut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kikut
Wiktionary
rzecz. kikut m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) etn. jedna z grup etnicznych zamieszkujących Kenię;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) etn. mężczyzna lub chłopiec z plemięemienia Kikuju (1.1)
rzeczownik, rodzaj żeński
(3.1) etn. kobieta lub dziewczyna z plemięemienia Kikuju (1.1)
Wiktionary
Kikuju (Kĩkũyũ, Gĩkũyũ, Gikuju) – najliczniejsza grupa etniczna Kenii. Ich ojczyzną są żyzne, centralne wyżyny Kenii, na których prowadzili rolniczy tryb życia. Ich językiem jest język kikuju, na który składają się trzy dialekty.
Wikipedia
rzecz. kikuju m., Kikujowie nmos.
Wiktionary
(1.1) Kikujowie
Wiktionary
część kończyny lub palca pozostała po amputacji lub istniejąca od urodzenia; część narządu wewnętrznego pozostała po wycięciu fragmentu tego narządu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) anat. odstająca pozostałość amputowanej kończyny lub część ciała niedostatecznie wykształcona
(1.2) med. wet. pozostałość narządu wewnętrznego po usunięciu jego części
(1.3) pot. wystająca resztka czegoś, zazwyczaj po uszkodzeniu
Wiktionary
2 wzniesienia w Polsce:
Wikipedia
(1.1) Po obcięciu palca został mi jedynie kikut.
(1.1) Dziecko urodziło się bez w pełni wykształconych kończyn, a jedynie z maleńkimi kikutami.
(1.1) Pudelek sąsiadów merda kikutem ogonka z zawrotną prędkością.
Wiktionary
IPA: ˈcikut, AS: ḱikut
Wiktionary
rzecz. kikucik mrz.
Wiktionary
morski stawonóg pokrojem zbliżony do pająka, mający bardzo długie odnóża przypominające kikuty
SJP.pl
Wikipedia
gromada stawonogów obejmująca ponad 1300 gatunków
SJP.pl
Kikutnice (Pycnogonida, „pycno” – ścisłe pakiety, „gonid” – gonidia), zwane także Pantopoda lub „morskimi pająkami” – kosmopolityczna gromada stawonogów, występująca zwłaszcza w basenie Morza Śródziemnego, Morza Karaibskiego, a także Oceanów Arktycznego i Antarktycznego. Istnieje ponad 1300 znanych gatunków, których rozmiary wahają się od 1 mm do ponad 90 cm u gatunków głębinowych. Większość z żyjących w płytkich wodach ma małe rozmiary, jednak niektóre osobniki w Oceanie Antarktycznym mogą być bardzo duże.
Wikipedia
kikutniczka pospolita - gatunek skorka
SJP.pl
Kikutniczka, kusokrywka (Chelidura) – rodzaj skorków z rodziny skorkowatych i podrodziny Anechurinae.
Owady z tego rodzaju charakteryzują się krępym, nieco spłaszczonym ciałem, dużym i szerokim jak na skorki. Głowę mają zaopatrzoną w zbudowane z około 13 członów czułki oraz przeciętnie małe, ale wyłupiaste oczy. Zarys przedplecza ma kształt poprzecznego prostokąta. Pod szczątkowymi, stykającymi się na krótkim odcinku środkowym krawędzi wewnętrznych pokrywami (tegminami) brak jest zupełnie tylnej pary skrzydeł. Odnóża są stosunkowo krótkie. Odwłok rozszerza się od nasady ku wierzchołkowi, w którego okolicy osiąga swą największą szerokość. Ostatni z jego tergitów jest bardzo szeroki i krótki. Mniejsze lub większe pygidium bywa niekiedy ukryte i z góry niewidoczne. Zwykle pygidium samicy jest trapezowate, a samca prostokątne. Przysadki odwłokowe (szczypce) są u samicy prawie proste, a u samca grube, szeroko rozstawione i łukowato wygięte.
Wikipedia
1. wiązanie szkieletu kadłuba statku; stępka;
2. listwa chroniąca kadłub samolotu przed możliwymi uszkodzeniami w czasie startu i lądowania;
3. duża kieszeń na czaszy spadochronu służąca zwiększeniu jego stateczności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: cil, AS: ḱil
Wiktionary
(1.1) Gwiazdozbiór Kila, skr. Car
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łaskotać
Wiktionary
guzkowata zmiana w trzeciorzędowym stadium kiły dotycząca wielu narządów, najczęściej pojawia się na skórze, śluzówkach, w układzie szkieletowym, osiąga rozmiary od kilku milimetrów do kilku centymetrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) med. grudkowaty guz zapalny, będący objawem kiły
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) taki, który należy do Kilara, Kilarowej lub Kilarów
Wiktionary
(1.1) Nikt nie liczył na Kilarowy spadek.
Wiktionary
rzecz. Kilar m./ż., Kilarowa ż.; Kilarówna ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
jeden z drewnianych kloców, na których ustawiany jest budowany lub dokowany statek; blok stępkowy
SJP.pl
Podpora stępkowa (kilblok) – podpora drewniana, żelbetowa lub stalowa podpierająca stępkę statku na pochylni lub w doku. Zwykle posiada możliwość regulacji wysokości za pomocą klinów, zbiornika z piaskiem lub układów hydraulicznych.
Wikipedia
przymiotnik od: kilblok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa na Morzu Barentsa u wybrzeży Półwyspu Kola
Wiktionary
płatny zabójca; killer
SJP.pl
Kiler – polska komedia kryminalna w reżyserii Juliusza Machulskiego z 1997 roku na podstawie scenariusza Piotra Wereśniaka, wyprodukowana przez Studio Filmowe „Zebra”.
Bohaterem filmu jest tytułowy taksówkarz Jerzy Kiler (Cezary Pazura), który zostaje wrobiony w morderstwo gangstera i próbuje bezskutecznie udowodnić swoją niewinność. Film odniósł wielki sukces komercyjny (obejrzało go około 2 miliony widzów).
Wikipedia
potocznie: zabójczyni; killerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. główne, północne ramię ujściowe Dunaju;
(1.2) geogr. adm. miasto rejonowe na Ukrainie, położone w obwodzie odeskim na lewym brzegu Kilii (1.1);
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ujście
(1.2) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. kilijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) Bras de Chilia
* niemiecki: (1.1) Kilijaarm, Chiliaarm
* rosyjski: (1.1) Килийское гирло
* rumuński: (1.1) Brațul Chilia, Chilia
* słowacki: (1.1) Kilijské rameno n.
* ukraiński: (1.1) Кілійське гирл
źródła.
== Kilia (język hawajski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|hawajski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcilʲja, AS: ḱilʹi ̯a
Wiktionary
przym. kilijski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ujście
(1.2) miasto
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. kilijski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) Bras de Chilia
* niemiecki: (1.1) Kilijaarm, Chiliaarm
* rosyjski: (1.1) Килийское гирло
* rumuński: (1.1) Brațul Chilia, Chilia
* słowacki: (1.1) Kilijské rameno n.
* ukraiński: (1.1) Кілійське гирл
źródła.
== Kilia (język hawajski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|hawajski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Kilian – imię męskie pochodzenia celtyckiego, etymologicznie wiążące się ze słowem gillean „mnich”. Angielska, polska i niemiecka forma imienia Cillian pochodzi od słowa ceallach oznaczającego „wojna” lub ceall oznaczającego „kościół”. Istnieją zapisy tego imienia w Polsce pochodzące jeszcze ze średniowiecza.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Kiliana, Kilia – imię żeńskie; żeński odpowiednik męskiego imienia Kilian pochodzenia celtyckiego, od ceallach oznaczającego "wojna" lub ceall oznaczającego "kościół". Patronem tego imienia jest św. Kilian.
Kiliana imieniny obchodzi 8 lipca.
Znane osoby o tym imieniu:
Wikipedia
zdrobnienie od: Kilian (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kiliany lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Kilian (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kilianka lub z nim związany
SJP.pl
Kilian z małżonką; Kilianowie
SJP.pl
Kilian z małżonką; Kilianostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kiliana lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kilią, dotyczący Kilii
Wiktionary
(1.1) Liczba Bułgarów jest ponadto dość wysoka w sąsiadujących z rejonem bułgarskim obwodu odeskiego rejonami: kilijskim, renijskim i imzaiłskim.
Wiktionary
rzecz. Kilia ż.
Wiktionary
barwny, wzorzysty dywan dwustronny na ścianę lub podłogę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dwustronna, wełniana tkanina dekoracyjna
Wiktionary
Kilim – tkanina dekoracyjna, dwustronna, wykonywana wełnianym wątkiem na osnowie wełnianej lub lnianej. Wykonywana w splocie płóciennym techniką płochową lub grzebyczkową na warsztatach pionowych lub poziomych. Wzór tkaniny tworzą gęsto zbijane i kryjące osnowę nitki wątku. Najprostszymi motywami dekoracyjnymi były pasy barwne lub wzory geometryczne oraz stylizowane ornamenty roślinne.
Wikipedia
(1.1) Kupiłem sobie kilim z luksorskim widoczkiem.
Wiktionary
IPA: ˈcilʲĩm, AS: ḱilʹĩm
Wiktionary
rzecz. kilimiarstwo n., kilimkarstwo n., kilimkarnia ż., kilimiarz m., kilimkarz m.
:: zdrobn. kilimek m.
przym. kilimkowy, kilimkarski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kilimiarstwo n., kilimkarstwo n., kilimkarnia ż., kilimiarz m., kilimkarz m.
:: zdrobn. kilimek m.
przym. kilimkowy, kilimkarski
frazeologia.
etymologia.
etym|tur|kilim. → 'mały kobierzec, dywan'
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) кілім m.
* bułgarski: (1.1) килим m.
* ukraiński: (1.1) килим m.
źródła.
== kilim (język angielski.) ==
thumb|kilim (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) szt. kilim
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
masyw wulkaniczny w Tanzanii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. najwyższa góra Afryki położona w Tanzanii niedaleko granicy z Kenią;
Wiktionary
Kilimandżaro – góra w północnej Tanzanii, leżąca przy granicy z Kenią. Jest najwyższą górą Afryki i jedynym miejscem na kontynencie, gdzie śnieg jest całoroczny. Jest jednym z najwyższych samotnych masywów. W jego skład wchodzą trzy szczyty będące pozostałością po trzech wulkanach:
Wikipedia
(1.1) Radził iść nie do Kilimandżaro, ale do Mrogoro i Usangora, bo tam są misje, zapewnił przyjęcie w nich, którego kilimandżarska, jako nowo utworzona i nie skończona, dać by nie mogła.
Wiktionary
IPA: ˌcilʲĩmãn͇ˈd͡ʒarɔ, AS: ḱilʹĩmãṇǯaro
Wiktionary
przym. kilimandżarski
Wiktionary
(1.1) peryfr. dach Afryki
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kilimandżaro, dotyczący Kilimandżaro
Wiktionary
(1.1) Radził iść nie do Kilimandżaro, ale do Mrogoro i Usangora, bo tam są misje, zapewnił przyjęcie w nich, którego kilimandżarska, jako nowo utworzona i nie skończona, dać by nie mogła.
(1.1) Rzecz w tym, że jedynym środkiem komunikacji w tej części Afryki były własne nogi, a na sam marsz z wybrzeża pod Kilimandżaro miesiąca było mało. Sienkiewicz martwił się tylko, czy na kilimandżarską wyprawę starczy mu pieniędzy.
Wiktionary
rzecz. Kilimandżaro n.
Wiktionary
zdrobnienie od: kilim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta zajmująca się tkaniem kilimów
Wiktionary
IPA: ˌcilʲĩˈmʲjarka, AS: ḱilʹĩmʹi ̯arka
Wiktionary
dotyczący kilimiarstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umiejętność, sztuka tkania kilimów
Wiktionary
IPA: ˌcilʲĩˈmʲjarstfɔ, AS: ḱilʹĩmʹi ̯arstfo
Wiktionary
rzecz. kilim mrz.
Wiktionary
pracownia wytwarzająca kilimki
SJP.pl
dotyczący kilimkarstwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) umiejętność, sztuka tkania kilimów
Wiktionary
rzecz. kilim m.
Wiktionary
przymiotnik od: kilimek
SJP.pl
przymiotnik od: kilim
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mała ryba z rodziny śledziowatych; tiulka
SJP.pl
zaimek liczebny nieokreślony
(1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od trzech do dziewięciu w odniesieniu do grupy rzeczowników niemęskoosobowych (kobiet, zwierząt lub rzeczy)
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) icht. rodzaj małych ryb z rodziny śledziowatych, zamieszkujących Morze Kaspijskie, Azowskie, Czarne i Śródziemne;
Wiktionary
Clupeonella – rodzaj ławicowych ryb śledziokształtnych z rodziny śledziowatych (Clupeidae), określanych w języku polskim nazwą kilki lub tiulki. Obejmuje gatunki morskie, anadromiczne i słodkowodne, zaliczane do grupy sardyn. Charakteryzuje je ostry kil utworzony z łusek na brzuchu. Długość ciała od 8 do 16 cm. Występują w dużych ilościach. Poławiane gospodarczo dla smacznego mięsa przetwarzanego na konserwy rybne.
Wikipedia
(1.1) Na parkingu stało kilka samochodów.
(1.1) Wiosną i latem 1492 Krzysztof Kolumb musiał poświęcić kilka miesięcy na namówienie 90 osób na pierwszą wyprawę.
Wiktionary
IPA: ˈcilka, AS: ḱilka
Wiktionary
(1.1)
:: zaim. kilku, kilkoro
:: temsłow. kilku-, kilko-
Wiktionary
(1.1) nieco, mało, trochę, niedużo, niewiele, co nieco, pot. ciut, tyci, parę
(2.1) tiulka
Wiktionary
liczebnik oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 20 do 99; parędziesiąt, ileśdziesiąt
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od dwudziestu do dziewięćdziesięciu dziewięciu
Wiktionary
(1.1) Kilkadziesiąt matek i dzieci wzięło udział w konkursie.
(1.1) Kilkudziesięciu pracowników firmy zrezygnowało ze swoich posad z powodu zbyt niskich płac.
(1.1) Na zdjęciu widać kilkudziesięciu chłopców w mundurach.
(1.1) Na zdjęciu widać kilkadziesiąt dziewczynek w mundurach.
(1.1) Drwal ściął kilkadziesiąt drzew w ciągu tygodnia.
Wiktionary
IPA: ˌcilkaˈd͡ʑɛ̇ɕɔ̃nt, AS: ḱilkaʒ́ėśõnt
Wiktionary
(1.1) parędziesiąt
Wiktionary
parę, kilka razy; parokroć
SJP.pl
przysłówek liczebnikowy
(1.1) przest. kilka razy
Wiktionary
(1.1) Nadleciały stadkiem cyranki, krążyły kilkakroć z wyciągniętymi szyjami, przerywając ciszę melodyjnym, dzwoniącym świstem skrzydeł, zataczały w powietrzu elipsy coraz mniejsze – wreszcie zapadły w trzciny, z łoskotem rozbijając wodę piersiami.
Wiktionary
przysł. kilkakrotnie
Wiktionary
(1.1) parokroć
Wiktionary
przysłówek
(1.1) szereg razy
Wiktionary
(1.1) Zachodziłam do niego kilkakrotnie, ale nie otwiera.
(1.1) Zawodnik był kontuzjowany kilkakrotnie w to samo miejsce.
Wiktionary
rzecz. kilkakrotność ż.
przym. kilkakrotny, kilkukrotny
licz. kilkakroć
przysł. kilkakroć
Wiktionary
(1.1) nieraz, kilkakroć
Wiktionary
powtarzalność dotycząca kilku następujących zaraz po sobie zdarzeń, fragmentów lub cykli
SJP.pl
kilkokrotny, kilkukrotny;
1. powtarzający się kilka razy;
2. kilka razy większy od czegoś porównywanego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który odbył się kilka razy, został powtórzony (miał miejsce) określoną ilość razy
Wiktionary
(1.1) Kilkakrotny minister spraw zagranicznych podał się do dymisji.
Wiktionary
IPA: ˌcilkaˈkrɔtnɨ, AS: ḱilkakrotny
Wiktionary
rzecz. kilkakrotność ż.
przysł. kilkakrotnie
Wiktionary
(1.1) kilkukrotny, kilkokrotny, parokrotny, powtórzony
Wiktionary
liczebnik określający liczbę większą od dziesięciu a mniejszą od dwudziestu; paręnaście
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od jedenastu do dziewiętnastu
Wiktionary
(1.1) Dom postawiliśmy kilkanaście metrów od drogi, na skraju pięknego lasu sosnowego.
Wiktionary
IPA: ˌcilkãˈnaɕt͡ɕɛ, AS: ḱilkãnaśće
Wiktionary
zaim. kilkanaścioro
Wiktionary
(1.1) paręnaście
Wiktionary
liczebnik określający liczbę większą od dziesięciu a mniejszą od dwudziestu, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
liczebnik oznaczający w sposób przybliżony liczbę w przedziale od 200 do 999; paręset, ileśset
SJP.pl
liczebnik nieokreślony
(1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od dwustu do dziewięciuset dziewięćdziesięciu dziewięciu
Wiktionary
(1.1) Na Chreszczatyku rozbito kilkaset namiotów, w których dzień i noc koczowało kilka tysięcy ludzi.
Wiktionary
IPA: ˈcilkasɛt, AS: ḱilkaset
Wiktionary
(1.1) paręset; daw. kroćset
Wiktionary
składający się z kilku aktów; kilkuaktowy
SJP.pl
składający się z kilku arkuszy; kilkuarkuszowy
SJP.pl
mający długość kilku cali; kilkucalowy
SJP.pl
mający długość kilku centymetrów; kilkucentymetrowy, parocentymetrowy
SJP.pl
trwający, odbywający się kilka dni; kilkudniowy
SJP.pl
składający się z kilku faz; kilkufazowy
SJP.pl
trwając kilka godzin; kilkugodzinny
SJP.pl
mający wartość kilku groszy; kilkugroszowy
SJP.pl
wykonywany przez kilka głosów; kilkugłosowy
SJP.pl
mający powierzchnię kilku hektarów; kilkuhektarowy
SJP.pl
składający się z kilku kartek; kilkukartkowy
SJP.pl
rzadko: kilkakrotny, kilkukrotny;
1. powtarzający się kilka razy;
2. kilka razy większy od czegoś porównywanego
SJP.pl
rzadko: osoba mająca kilka lat; kilkulatek, parolatek
SJP.pl
rzadko: dziewczynka albo samica zwierząt mająca kilka lat; kilkulatka, parolatka
SJP.pl
kilkuletni, paroletni;
1. trwający kilka lat; przypadający za kilka lat;
2. będący w wieku kilku lat, mający kilka lat
SJP.pl
mający kilka metrów długości; kilkumetrowy
SJP.pl
trwający kilka miesięcy; kilkumiesięczny
SJP.pl
mający długość kilku milimetrów; kilkumilimetrowy
SJP.pl
liczący kilka milionów czegoś; kilkumilionowy
SJP.pl
mający długość kilku mil; kilkumilowy
SJP.pl
trwający kilka minut; kilkuminutowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) przest. trwający kilka minut
Wiktionary
(1.1) kilkuminutowy
Wiktionary
mający długość kilkunastu morgów; kilkumorgowy
SJP.pl
trwający kilkanaście dni; kilkunastodniowy
SJP.pl
trwający kilkanaście godzin; kilkunastogodzinny
SJP.pl
mający kilkanaście hektarów; kilkunastohektarowy
SJP.pl
mający kilkanaście lat; trwający kilkanaście lat; kilkunastoletni
SJP.pl
składający się z kilku odcinków; kilkuodcinkowy
SJP.pl
składający się z kilku osób; kilkuosobowy, paroosobowy
SJP.pl
składający się z kilku pięter; kilkupiętrowy
SJP.pl
składający się z kilku pokoi (pokojów), np. kilkopokojowe mieszkanie; kilkupokojowy
SJP.pl
składający się z kilku poziomów; kilkupoziomowy
SJP.pl
mający kilka ramion, odnóg itp.; kilkuramienny
SJP.pl
liczebnik określający liczbę większą od dwóch a mniejszą od dziesięciu, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie występującej tylko w liczbie mnogiej
SJP.pl
zaimek liczebny nieokreślony
(1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od trzech do dziewięciu w odniesieniu do grupy złożonej zarówno z rzeczowników męskoosobowych (mężczyzn, chłopców) jak i niemęskosobowych (kobiet, dziewczyn, dzieci)
Wiktionary
zaim. kilka, kilku
Wiktionary
przeznaczony dla kilku rodzin, mieszczący kilka rodzin; kilkurodzinny
SJP.pl
mający kilka stopni, składający się z kilku stopni; kilkustopniowy
SJP.pl
składający się z kilku stronic (stron); kilkustronicowy
SJP.pl
składający się z kilku stron (stronic); kilkustronicowy, kilkustronowy
SJP.pl
składający się z kilku tomów; kilkutomowy
SJP.pl
kilkutonowy;
1. ważący kilka ton (np. kilkotonowy ładunek), mogący udźwignąć kilka ton (np. kilkotonowy dźwig);
2. złożony z kilku tonów muzycznych (np. kilkotonowy akord)
SJP.pl
trwający kilka tygodni; kilkutygodniowy
SJP.pl
składający się z kilku warstw; kilkuwarstwowy
SJP.pl
trwający kilka wieków; kilkuwiekowy
SJP.pl
składający się z kilku wierszy; kilkuwierszowy
SJP.pl
składający się z kilku wiosek; kilkuwioskowy
SJP.pl
składający się z kilku wyrazów; kilkuwyrazowy
SJP.pl
mający wartość kilku złotych; kilkuzłotowy
SJP.pl
zaimek liczebny nieokreślony
(1.1) oznaczenie w sposób przybliżony liczby od trzech do dziewięciu w odniesieniu do grupy rzeczowników męskoosobowych (np. mężczyzn, chłopców)
Wiktionary
(1.1) Kiedyś bywali znakomici poeci. Polska też ich kilku miała.
Wiktionary
zaim. kilka, kilkoro
temsłow. kilku-, kilko-
Wiktionary
składający się z kilku aktów; kilkoaktowy
SJP.pl
składający się z kilku arkuszy; kilkoarkuszowy
SJP.pl
mający powierzchnię kilku arów
SJP.pl
złożony z kilku atomów, np. układ kilkuatomowy
SJP.pl
charakteryzujący się strzeleniem kilku bramek
SJP.pl
mający długość kilku cali; kilkocalowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka cali
Wiktionary
mający długość kilku centymetrów; kilkocentymetrowy, parocentymetrowy
SJP.pl
składający się z kilku cyfr
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z od trzech do dziewięciu cyfr
Wiktionary
składający się z kilku części
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka części
Wiktionary
składający się z kilku członów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka członów
Wiktionary
(1.1) Niesie ono ze sobą niebezpieczeństwo chaosu w strukturach administracji państwowej i długich przetargów w przypadku kilkuczłonowych koalicji rządowych.
Wiktionary
składający się z kilku dań
SJP.pl
trwający, odbywający się kilka dni; kilkodniowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający kilka dni
Wiktionary
(1.1) Po kilkudniowej absencji chorobowej prezydent wrócił do pracy. - Powoli wraca do obowiązków.
Wiktionary
IPA: ˌcilkuˈdʲɲɔvɨ, AS: ḱilkudʹńovy
Wiktionary
trwający kilkadziesiąt dni
SJP.pl
mający długość kilkudziesięciu kilometrów, wynoszący kilkadziesiąt kilometrów
SJP.pl
a) powtarzający się kilkadziesiąt razy;
b) kilkadziesiąt razy większy od czegoś porównywanego
SJP.pl
okres kilkudziesięciu lat
SJP.pl
mający kilkadziesiąt lat, trwający kilkadziesiąt lat itp.
SJP.pl
mający długość kilkudziesięciu metrów, wynoszący kilkadziesiąt metrów
SJP.pl
1. składający się z kilkudziesięciu osób (np. drużyna kilkudziesięcioosobowa);
2. przeznaczony dla kilkudziesięciu osób (np. kilkudziesięcioosobowy autobus)
SJP.pl
składający się z kilkudziesięciu pięter
SJP.pl
stanowiący kilkadziesiąt procent jakiejś całości
SJP.pl
taki, który ma kilkadziesiąt stronic
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący kilkadziesiąt stron, składający się z kilkudziesięciu stron
Wiktionary
IPA: ˌcilkud͡ʑɛ̇ɕɛ̇̃ɲt͡ɕɔstrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ḱilkuʒ́ėśė̃ńćostrõńicovy
Wiktionary
składający się z kilkudziesięciu stron (stronic)
SJP.pl
składający się z kilku elementów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z od trzech do dziewięciu elementów
Wiktionary
złożony z kilku etapów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka etapów
Wiktionary
(1.1) Najlepiej zgłosić się na badanie i szczepienie 2 miesiące przed planowaćanowanym wyjazdem, gdyż niektóre szczepienia są kilkuetapowe.
Wiktionary
przysł. kilkuetapowo
Wiktionary
składający się z kilku faz; kilkofazowy
SJP.pl
trwający kilka godzin; kilkogodzinny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który trwa kilka godzin
Wiktionary
(1.1) Ta zaledwie kilkugodzinna sesja była jednak na tyle owocna, że Wexler zdecydował się na dalszą pracę z tą samą ekipą, tyle że w Nowym Jorku.
Wiktionary
(1.1) rzad. kilkogodzinny
Wiktionary
ważący kilka gramów
SJP.pl
mający wartość kilku groszy; kilkogroszowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest wart kilka groszy
Wiktionary
(1.1) Gdyby to była podwyżka kilkugroszowa, ale niestety kupując bilet musimy dopłacić prawie 10 zł.
Wiktionary
wykonywany przez kilka głosów; kilkogłosowy
SJP.pl
mający powierzchnię kilku hektarów; kilkohektarowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka hektarów
Wiktionary
składający się z kilku izb
SJP.pl
1. posługujący się kilkoma językami;
2. napisany w kilku językach;
3. o jakimś terenie: zamieszkany przez ludność posługującą się kilkoma językami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. wielojęzyczny.
Wiktionary
IPA: ˌcilkujɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ḱilkui ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
(1.1) wielojęzyczny, wielojęzykowy, różnojęzyczny, różnojęzykowy, kilkujęzykowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zob. wielojęzyczny.
Wiktionary
IPA: ˌcilkujɛ̃w̃zɨˈkɔvɨ, AS: ḱilkui ̯ẽũ̯zykovy
Wiktionary
(1.1) wielojęzyczny, wielojęzykowy, różnojęzyczny, różnojęzykowy, kilkujęzyczny
Wiktionary
mający kilka kanałów
SJP.pl
składający się z kilku kartek; kilkokartkowy
SJP.pl
1. ważący kilka kilogramów;
2. przeznaczony na kilka kilogramów czegoś
SJP.pl
mający długość kilku kilometrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który ma wielkość (długość) kilku kilometrów
Wiktionary
składający się z kilku klas
SJP.pl
przysłówek
(1.1) szereg razy
Wiktionary
(1.1) Jolka pukała już do niego kilkukrotnie.
Wiktionary
przym. kilkukrotny
Wiktionary
(1.1) nieraz, kilkakroć
Wiktionary
kilkokrotny, kilkakrotny;
1. powtarzający się kilka razy;
2. kilka razy większy od czegoś porównywanego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. kilkakrotny.
Wiktionary
(1.1) Firma zmuszona została do kilkukrotnego obniżania ceny za dostarczane ciepło.
(1.1) (…) auta osobowe utknęły w zaspach i wyjechały dopiero po kilkukrotnej interwencji pługów.
Wiktionary
IPA: ˌcilkuˈkrɔtnɨ, AS: ḱilkukrotny
Wiktionary
licz. kilkukrotnie
przysł. kilkakrotnie, kilkukrotnie
Wiktionary
osoba mająca kilka lat
SJP.pl
dziewczynka albo samica zwierząt mająca kilka lat; kilkolatka, parolatka
SJP.pl
dziewczynka albo samica zwierząt mająca kilka lat; kilkolatka, parolatka
SJP.pl
okres kilku lat
SJP.pl
kilkoletni, paroletni;
1. trwający kilka lat; przypadający za kilka lat;
2. będący w wieku kilku lat, mający kilka lat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka lat
(1.2) trwający kilka lat, obejmujący okres kilku lat
Wiktionary
(1.2) Pracownicy mają kilkuletnie kontrakty, których przedłużenie staje się coraz bardziej niepewne.
Wiktionary
rzecz. kilkulatek m., kilkulatka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka liści
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który składa się z kilku liter
Wiktionary
(1.1) Moje imię jest kilkuliterowe.
Wiktionary
statek kilkumasztowy; wielomasztowiec
SJP.pl
mający kilka masztów
SJP.pl
mający kilka metrów długości; kilkometrowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mierzący kilka metrów
Wiktionary
(1.1) Czasem wystarcza, że pęknie kilkumetrowa deska nawianego śniegu i albo przydusi ofiarę swą masą, albo spowoduje upadek z dużej wysokości.
Wiktionary
IPA: ˌcilkũmɛˈtrɔvɨ, AS: ḱilkũmetrovy
Wiktionary
przym. kilkometrowy
Wiktionary
(1.1) kilkometrowy
Wiktionary
trwający kilka miesięcy; kilkomiesięczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający, żyjący kilka miesięcy
Wiktionary
(1.1) Mieszkańcy Starówek takich jak gniewska podczas kilkumiesięcznego okresu grzewczego wdychają ogromną dawkę rakotwórczego dymu.
Wiktionary
IPA: ˌcilkũmʲjɛ̇ˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ḱilkũmʹi ̯ėśẽṇčny
Wiktionary
liczący kilka miliardów czegoś
SJP.pl
mający długość kilku milimetrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kilka milimetrów długości, grubości, szerokości itp.
Wiktionary
IPA: ˌcilkũmʲilʲĩmɛˈtrɔvɨ, AS: ḱilkũmʹilʹĩmetrovy
Wiktionary
liczący kilka milionów czegoś; kilkomilionowy
SJP.pl
mający długość kilku mil; kilkomilowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka mil
Wiktionary
trwający kilka minut; kilkominutowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający kilka minut
Wiktionary
(1.1) Niespodziewaną wizytę zakończył szczególnie miły akcent – kilkuminutowa rozmowa z gronem pedagogicznym.
(1.1) Efektywny odpoczynek daje także krótka, kilkuminutowa drzemka, lub stosowanie jednej z licznych odmian relaksu.
Wiktionary
IPA: ˌcilkũmʲĩnuˈtɔvɨ, AS: ḱilkũmʹĩnutovy
Wiktionary
(1.1) kilkominutowy
Wiktionary
mający długość kilkunastu morgów; kilkomorgowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka morg
Wiktionary
mający długość kilkunastu centymetrów, wynoszący kilkanaście centymetrów
SJP.pl
trwający kilkanaście dni; kilkonastodniowy
SJP.pl
trwający kilkanaście godzin; kilkonastogodzinny
SJP.pl
mający powierzchnię kilkunastu hektarów
SJP.pl
1. ważący kilkanaście kilogramów;
2. przeznaczony na kilkanaście kilogramów czegoś
SJP.pl
a) powtarzający się kilkanaście razy;
b) kilkanaście razy większy od czegoś porównywanego
SJP.pl
potocznie: chłopiec w wieku od 11 do 19 lat; nastolatek
SJP.pl
potocznie:
1. dziewczyna w wieku od 11 do 19 lat; nastolatka;
2. zwierzę (samica), roślina lub przedmiot mające kilkanaście lat
SJP.pl
potocznie: chłopiec w wieku od 11 do 19 lat; nastolatek
SJP.pl
związany z kilkunastolatkami
SJP.pl
mający kilkanaście lat; trwający kilkanaście lat; kilkonastoletni
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający lub trwający kilkanaście lat
Wiktionary
(1.1) Jurek i Stacho ze zrozumieniem rzeczy patrzyli na czeredę kilkunastoletnich chłopaczków, kujących niby dzięcioły.
Wiktionary
IPA: ˌcilkũnastɔˈlɛtʲɲi, AS: ḱilkũnastoletʹńi
Wiktionary
rzecz. kilkunastolatek, kilkunastolatka
Wiktionary
mający długość kilkunastu metrów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mierzący kilkanaście metrów
Wiktionary
liczący kilkanaście milionów czegoś
SJP.pl
trwający kilkanaście minut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający kilkanaście minut
Wiktionary
złożony z kilkunastu osób, mogący pomieścić kilkanaście osób
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla kilkunastu osób, mogący pomieścić kilkanaście osób
(1.2) złożony z kilkunastu osób, wykonywany przez kilkanaście osób
Wiktionary
(1.2) Obok supermarketu na rogu ulicy kilkunastoosobowa grupa turystów siedziała na chodniku.
(1.2) W maju uruchomiona zostaje sprzedaż w Domu Towarowym z kilkunastoosobową załogą.
Wiktionary
IPA: ˌcilkũnastɔːsɔˈbɔvɨ, AS: ḱilkũnast•osobovy
Wiktionary
składający się z kilkunastu pięter
SJP.pl
stanowiący kilkanaście procent jakiejś całości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wynoszący kilkanaście procent
Wiktionary
(1.1) Przed pandemią rynek rowerów nad Wisłą rósł w stabilnym, kilkunastoprocentowym tempie.
Wiktionary
składający się z kilkunastu stopni; mający temperaturę kilkunastu stopni
SJP.pl
składający się z kilkunastu stronic (stron); kilkunastostronowy
SJP.pl
składający się z kilkunastu stron (stronic); kilkunastostronicowy
SJP.pl
o instrumentach muzycznych: mający kilkanaście strun; kilkunastrostrunny
SJP.pl
składający się z kilkunastu tomów, zawarty w kilkunastu tomach
SJP.pl
trwający kilkanaście tygodni
SJP.pl
składający się z kilkunastu wierszy
SJP.pl
o instrumentach muzycznych: mający kilkanaście strun; kilkunastostrunowy
SJP.pl
liczebnik porządkowy odpowiadający liczebnikowi nieokreślonemu: kilkanaście
SJP.pl
składający się z kilku odcinków; kilkoodcinkowy
SJP.pl
składający się z kilku osób; kilkoosobowy, paroosobowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przeznaczony dla kilku osób, mogący pomieścić kilka osób
(1.2) złożony z kilku osób, wykonywany przez kilka osób
Wiktionary
(1.2) Przez cały dzień po Nowym Targu krążyły kilkuosobowe grupki młodzieży z dziesięcioma skarbonkami.
Wiktionary
IPA: ˌcilkuɔsɔˈbɔvɨ, AS: ḱilkuosobovy
Wiktionary
złożony z kilku partii politycznych
SJP.pl
składający się z kilku pasm, działający w kilku pasmach itp.
SJP.pl
składający się z kilku pięter; kilkopiętrowy
SJP.pl
składający się z kilku pokoi (pokojów), np. kilkupokojowe mieszkanie; kilkopokojowy
SJP.pl
składający się z kilku poziomów; kilkopoziomowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka poziomów
Wiktionary
stanowiący kilka procent jakiejś całości
SJP.pl
składający się z kilku punktów
SJP.pl
mający kilka ramion, odnóg itp.; kilkoramienny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka ramion
Wiktionary
(1.1) Okratek jest wyjątkowym grzybem, gdyż kwitnąc tworzy owocnik w kształcie kilkuramiennej rozgwiazdy, wysoki na 6-8 cm.
Wiktionary
występujący kilka razy, wykorzystywany kilka razy
SJP.pl
przeznaczony dla kilku rodzin, mieszczący kilka rodzin; kilkorodzinny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka sążni
Wiktionary
trwający kilka sekund
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający kilka sekund
Wiktionary
(1.1) Zaraz po programie nadajcie jakiś kilkusekundowy spot reklamowy.
Wiktionary
mający powierzchnię kilkuset hektarów
SJP.pl
składający się z kilkuset kartek
SJP.pl
1. ważący kilkaset kilogramów;
2. przeznaczony na kilkaset kilogramów czegoś
SJP.pl
mający długość kilkuset kilometrów, wynoszący kilkaset kilometrów
SJP.pl
kilkaset razy większy albo mniejszy
SJP.pl
mający kilkaset lat, trwający kilkaset lat itp.
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający, trwający kilkaset lat
Wiktionary
(1.1) W lesie rośnie kilkusetletni dąb.
Wiktionary
IPA: ˌcilkusɛtˈlɛtʲɲi, AS: ḱilkusetletʹńi
Wiktionary
mający objętość kilkuset litrów
SJP.pl
mający długość kilkuset metrów
SJP.pl
liczebnik porządkowy odpowiadający liczebnikowi nieokreślonemu: kilkaset
SJP.pl
składający się z kilkuset odcinków
SJP.pl
1. składający się z kilkuset osób (np. kilkusetosobowy tłum);
2. przeznaczony dla kilkuset osób (np. kilkusetosobowy pojazd)
SJP.pl
stanowiący kilkaset procent jakiejś całości
SJP.pl
składający się z kilkuset stronic (stron); kilkusetstronowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący kilkaset stron, składający się z kilkuset stron
Wiktionary
(1.1) Aktualnie, pod okiem specjalistów, trwa przygotowywanie kilkusetstronicowej dokumentacji.
Wiktionary
IPA: ˌcilkusɛtstrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ḱilkusetstrõńicovy
Wiktionary
(1.1) parusetstronicowy
Wiktionary
składający się z kilkuset stron (stronic); kilkusetstronicowy
SJP.pl
ważący kilkaset ton
SJP.pl
mający wartość kilkuset złotych
SJP.pl
złożony z kilku składników
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który zawiera kilka składników
Wiktionary
mający kilka stopni, składający się z kilku stopni; kilkostopniowy
SJP.pl
składający się z kilku stronic (stron); kilkostronicowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liczący kilka stron, składający się z kilku stron
Wiktionary
IPA: ˌcilkustrɔ̃ɲiˈt͡sɔvɨ, AS: ḱilkustrõńicovy
Wiktionary
składający się z kilku stron (stronic); kilkustronicowy, kilkostronowy
SJP.pl
mający kilka sylab; kilkuzgłoskowy
SJP.pl
złożony z kilku taktów
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka taktów
Wiktionary
składający się z kilku tomów; kilkotomowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który liczy kilka tomów
Wiktionary
(1.1) Osoby, które lubią szperać w antykwariatach mogą skompletować sobie kilkutomową encyklopedię PWN.
Wiktionary
kilkotonowy;
1. ważący kilka ton (np. kilkutonowy ładunek), mogący udźwignąć kilka ton (np. kilkutonowy dźwig);
2. złożony z kilku tonów muzycznych (np. kilkutonowy akord)
SJP.pl
trwający kilka tygodni; kilkotygodniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z kilku tysięcy, mający kilka tysięcy
Wiktionary
(1.1) Organizowali koncerty z kilkutysięczną widownią.
Wiktionary
IPA: ˌcilkutɨˈɕɛ̃n͇t͡ʃnɨ, AS: ḱilkutyśẽṇčny
Wiktionary
składający się z kilku warstw; kilkowarstwowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka warstw
Wiktionary
(1.1) Laminaty są opakowaniami kilkuwarstwowymi, w których poszczególne materiały łączone są poprzez zgrzewanie lub klejenie (bezwonnym i nietoksycznym klejem).
Wiktionary
składający się z kilku wątków
SJP.pl
mający moc kilku watów
SJP.pl
składający się z kilku wersów; kilkuwierszowy
SJP.pl
trwający kilka wieków; kilkowiekowy
SJP.pl
składający się z kilku wierszy; kilkowierszowy
SJP.pl
składający się z kilku wiosek; kilkowioskowy
SJP.pl
mający kilka wioseł
SJP.pl
składający się z kilku wyrazów; kilkowyrazowy
SJP.pl
składający się z kilku zdań
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który liczy kilka zdań
Wiktionary
(1.1) parozdaniowy
Wiktionary
mający kilka sylab; kilkusylabowy
SJP.pl
składający się z kilku zwrotek
SJP.pl
mający wartość kilku złotych; kilkozłotowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest wart kilka złotych
Wiktionary
(1.1) Część z nich, w okresie przedświątecznym, zorganizowała kilkuzłotowe upusty na swoje usługi, zachęcając klientów do korzystania z oferty.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który liczy kilka łokci
Wiktionary
gra komputerowa lub film, gdzie zabijanie jest głównym tematem; kiler
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kilerka] potocznie: zabójczyni; kilerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m. pochodzące z języka tonga
Wiktionary
(1.1) Mam na imię Killion i jestem polskim posłem.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|tonga|Killion.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Killion (język tonga.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|tonga|m. Killion
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
minerał, rodzaj glinki używanej do wyrobu drobnych przedmiotów, jak fajki, cygarniczki; pianka morska; keffekillit
SJP.pl
Kilmarnock (gael. Cill Mheàrnaig, scots Killie) − miasto w Szkocji, ośrodek administracyjny hrabstwa East Ayrshire. Ok. 43,5 tysiąca mieszkańców. Siedziba pierwszoligowego klubu piłkarskiego Kilmarnock F.C. Z Kilmarnock pochodzi whisky Johnnie Walker.
Wikipedia
potoczna forma skrócona od: kilogram
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. kilogram
Wiktionary
Kilo (k) – przedrostek wielokrotności jednostki miary oznaczający mnożnik 1000 = 103 (tysiąc). Przykładowo symbol kg oznacza tysiąc gramów, czyli kilogram.
W informatyce oznacza on częściej 210 (1024) i bywa wówczas oznaczany wielką literą K, np. 1 KB (zob. też Kilosłowo). W celu uniknięcia niejednoznaczności postulowane jest stosowanie przedrostków dwójkowych przez dodanie litery i, czyli 1 KiB (kibibajt) = 1024 B.
Wikipedia
(1.1) Poproszę trzy kilo ziemniaków.
(1.1) Ta walizka waży ze sto kilo!
Wiktionary
IPA: ˈcilɔ, AS: ḱilo
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
skr. od etymn|pol|kilogram.
uwagi.
Zwykle spotykane w liczby mnogiej w połączeniu z liczebnikami. Jeżeli nie jest połączone z żadnym liczebnikiem, oznacza zazwyczaj jeden kilogram.
Odmienianie tego rzeczownika jak zwykłego rzeczownika rodzaju nijakiego („źle|dwa kila.”, „źle|dziesięć kil.”, „źle|z pięcioma kilami.”) jest niepoprawne.
por|giga|mega|nano|piko.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kilo
* arabski: (1.1) كيلو
* bułgarski: (1.1) кило n.
* chiński standardowy: (1.1) 公斤 (gōngjīn)
* duński: (1.1) kilo n.
* hiszpański: (1.1) kilo m.
* kataloński: (1.1) quilo m.
* nowogrecki: (1.1) κιλό n.
* ormiański: (1.1) կիլո
* słowacki: (1.1) kilo n.
* szwedzki: (1.1) kilo n.
* węgierski: (1.1) kiló
* wilamowski: (1.1) kilö n., kilo n.
* włoski: (1.1) chilo m.
źródła.
== kilo (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-kilo.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Arlo Barnes-kilo.wav. audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-kilo.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) pot. kilogram
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kilogram
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
(1.1) kilogram
Wiktionary
przedrostek
(1.1) fiz. inform. pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczający jednostki miary tysiąc razy większe od podstawowych;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) kilobajt • kilobit • kilogram • kiloherc • kilokaloria • kilometr • kilowat
synonimy.
(1.1) symbol. k (nie K)
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|χίλιοι. (chilioi) → tysiąc
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kilo-
* duński: (1.1) kilo-
* francuski: (1.1) kilo-
* islandzki: (1.1) kíló-
* niemiecki: (1.1) Kilo-
* nowogrecki: (1.1) χιλιο-
* rosyjski: (1.1) кило-
* węgierski: (1.1) kilo-
* włoski: (1.1) chilo-, kilo-
źródła.
== kilo- (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Neøn-kilo-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) fiz. kilo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcilɔ, AS: ḱilo
Wiktionary
(1.1) symbol. k (nie K)
Wiktionary
jednostka natężenia prądu elektrycznego równa 1000 amperów (skrót: kA)
SJP.pl
Amper – jednostka natężenia prądu elektrycznego (nazywane też po prostu prądem elektrycznym). Jest jednostką podstawową w układzie SI i układzie MKSA oznaczaną w obu układach symbolem A.
Nazwa amper pochodzi od nazwiska francuskiego fizyka André Marie Ampère’a.
Wikipedia
amperomierz mierzący wartość prądu elektrycznego w kiloamperach
SJP.pl
w informatyce: jednostka pojemności pamięci równa 1024 bajtom (skrót: KB, rzadziej kB)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. inform. jednostka informacji lub pojemności pamięci komputera równa 1 024 bajtom
Wiktionary
Kilobajt (skrót kB, ang. KB, Kbyte, kbyte, kilobyte) – jednostka używana w informatyce do określenia ilości informacji lub wielkości pamięci.
Wikipedia
(1.1) Ten plik tekstowy ma 220 kilobajtów.
Wiktionary
IPA: ciˈlɔbajt, AS: ḱilobai ̯t
Wiktionary
rzecz. bajt m.
przym. kilobajtowy
Wiktionary
(1.1) skr. KB, rzad. kB
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) inform. mający rozmiar albo pojemność jednego kilobajta
Wiktionary
rzecz. kilobajt mrz.
Wiktionary
jednostka ciśnienia równa 1000 barów (skrót: kbar)
SJP.pl
w informatyce: jednostka informacji równa 1024 bitom (skrót: kb lub kbit)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. jednostka ilości informacji równa 210 bitów;
Wiktionary
Kilobit – jednostka informacji, w skrócie kb lub kbit.
1 kb = 103 = 1000 bitów.
Przykładowe przeliczenia na inne jednostki:
Zwykle jednak:
Wikipedia
(1.1) 1 megabit to 1024 kilobity.
Wiktionary
IPA: ciˈlɔbʲit, AS: ḱilobʹit
Wiktionary
(1.1) kb, kbit
Wiktionary
jednostka siły równa 1000 dyn
SJP.pl
jednostka pracy i energii równa 1000 dżuli (skrót: kJ)
SJP.pl
Dżul (J) (ang. Joule) – jednostka pracy i energii – w tym ciepła – w układzie SI. Jeden dżul to praca wykonana przez siłę o wartości 1 N przy przesunięciu punktu przyłożenia siły o 1 m w kierunku równoległym do kierunku działania siły
Wikipedia
ręczne narzędzie do pracy w kopalni oraz do rozbijania twardych powierzchni i przedmiotów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. metalowe narzędzie służące do rozdrabniania skał, twardego podłoża, murów itp.;
Wiktionary
Kilof – narzędzie służące do rozdrabniania skał i wstępnego rozdrabniania twardego podłoża, które potem można usuwać na przykład za pomocą łopaty. Kilofy wykorzystywane są w górnictwie i kamieniarstwie. Kilof z jednym ostrzem nazywany jest oskardem.
Wikipedia
(1.1) Jak ziemia jest zamarznięta, nie szpadel, a kilof będzie potrzebny.
Wiktionary
IPA: ˈcilɔf, AS: ḱilof
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kilofek m.
Wiktionary
(1.1) oskard; gw-pl|Górny Śląsk|szramówa, szramówka, żelazo.
Wiktionary
zdrobnienie od: kilof
SJP.pl
jednostka masy równa 1000 gramów (skrót: kg)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. fiz. podstawowa jednostka masy w układzie SI, oznaczana kg;
(1.2) metrol. fiz. pot. podstawowa jednostka siły w ciężarowym układzie jednostek miar, oznaczana kgf, kp lub kG;
Wiktionary
Kilogram, oznaczenie kg – jednostka masy, w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI) jest jednostką podstawową.
W Międzynarodowym Układzie Miar jest to jedyna jednostka podstawowa posiadająca przedrostek (kilo).
Wikipedia
(1.1) W sklepie kupiłem dwa kilogramy cukru i kilogram mąki.
(1.1) Przez miesiąc schudłem pięć kilogramów.
(1.2) Przykładane na prasie obciążenie odczytywaliśmy na archaicznym wskaźniku wyskalowanym w kilogramach.
Wiktionary
IPA: ciˈlɔɡrãm, AS: ḱilogrãm
Wiktionary
rzecz. kilogramik mrz.
przym. kilogramowy
Wiktionary
(1.1) symbol. kg; pot. kilo
(1.2) kilogram-siła
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kilogram
Wiktionary
(1.1) Nie przytyłam dużo przez święta, ledwo kilogramik.
Wiktionary
rzecz. kilogram m.
Wiktionary
jednostka momentu siły, pracy lub energii; kilopondometr
SJP.pl
Kilogramometr (rzadko kilogram-siła metr, kilopondometr) to jednostka pracy, energii i momentu siły w układzie MKS i MKSA. Oznaczana jest przez: kGm (kilogramometr), kp·m (kilopondometr).
Wikipedia
przymiotnik od: kilogram
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający masę równą jednemu kilogramowi
Wiktionary
(1.1) Cena kilogramowego bochenka chleba w dniu 1 kwietnia osiągnęła 160 mk, kilogram mąki żytniej – 115 mk, margaryny – 150 mk, kiełbasy – 100 mk, 30-dekagramowej porcji mięsa – 26 mk, 1 kg cukru – 80 mk.
Wiktionary
rzecz. kilogram mrz.
Wiktionary
(1.1) kilowy
Wiktionary
jednostka częstotliwości równa tysiącowi herców (skrót: kHz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) metrol. jednostka częstotliwości równa tysiącowi herców
Wiktionary
Herc (Hz) (niem. Hertz) – jednostka miary częstotliwości w układzie SI (jednostka pochodna układu SI) i w wielu innych, np. CGS, MKS i MKSA. Definiuje się ją jako liczbę cykli na sekundę:
Nazwa jednostki pochodzi od nazwiska niemieckiego fizyka Heinricha Hertza, zajmującego się m.in. badaniem fal elektromagnetycznych.
Wikipedia
(1.1) symbol. kHz; rzad. kilocykl
Wiktionary
jednostka ciepła równa tysiącowi kalorii, używana często do określania wartości kalorycznej potraw
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) miar. pozaukładowa jednostka energii równa tysiącowi kalorii
Wiktionary
Kaloria (łac. calor – ciepło), skrót cal – wspólna nazwa różnych jednostek ciepła; historycznie definiowana jako ciepło potrzebne do ogrzania grama wody o jeden stopień Celsjusza. Definicja ta jest nieprecyzyjna przez zależność ciepła właściwego wody od temperatury, ciśnienia i składu izotopowego, przez co powstały różne warianty tej jednostki, zdefiniowane ściślej.
Wikipedia
(1.1) Przy nadmiernym jedzeniu, gdy przekraczamy ok. 9 tys. kilokalorii ponad zapotrzebowanie dobowe organizmu, masa ciała zwiększa się średnio o 1 kilogram.
Wiktionary
(1.1) pot. kaloria; skr. kcal
Wiktionary
jednostka ładunku elektrycznego równa 1000 kulombów (skrót: kC)
SJP.pl
jednostka pojemności równa 1000 litrów
SJP.pl
jednostka długości równa 1000 metrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jednostka długości równa tysiącowi metrów;
Wiktionary
Kilometr (symbol: km) – powszechnie stosowana wielokrotność metra, podstawowej jednostki długości w układzie SI. Dokładniej, kilometr to 1000 metrów. Stowarzyszona i dość często używana jednostka powierzchni to kilometr kwadratowy (symbol: km²), a objętości – kilometr sześcienny (symbol: km³).
Wikipedia
(1.1) Las zaczyna się trzy kilometry za miastem.
(1.1) Tunel ma długość ok. 27 kilometrów, a umieszczony w nim akcelerator służy do rozpędzania cząstek do prędkości bliskiej prędkości światła.
Wiktionary
IPA: ciˈlɔ̃mɛtr̥, AS: ḱilõmetr̦
Wiktionary
rzecz. kilometraż m., kilometrówka ż.
przym. kilometrowy
Wiktionary
(1.1) symbol. km
Wiktionary
przebyta odległość mierzona w kilometrach; pikietaż, kilometraż
SJP.pl
Pikietaż (kilometraż, kilometracja) – określenie miejsca na drodze lub linii kolejowej poprzez podanie odległości od jej początku. Odległość tę na ogół podaje się z dokładnością do 1 metra w formacie (km) xx+yyy lub xx,yyy (km), gdzie:
Wikipedia
przebyta odległość mierzona w kilometrach; pikietaż, kilometracja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przebyta droga zmierzona w kilometrach
Wiktionary
Pikietaż (kilometraż, kilometracja) – określenie miejsca na drodze lub linii kolejowej poprzez podanie odległości od jej początku. Odległość tę na ogół podaje się z dokładnością do 1 metra w formacie (km) xx+yyy lub xx,yyy (km), gdzie:
Wikipedia
IPA: ˌcilɔ̃ˈmɛtraʃ, AS: ḱilõmetraš
Wiktionary
rzecz. kilometr m., kilometrówka ż.
przym. kilometrowy
Wiktionary
środowiskowo: sposób zwracania kosztów podróży służbowej odbywanej samochodem oparty na koszcie jednego kilometra przebytej trasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. stawka za 1 km przebiegu pojazdu wypłacana pracownikowi w ramach ryczałtu paliwowego
Wiktionary
(1.1) Posłowie ci pobrali z sejmowej kasy pieniądze (tzw. kilometrówkę) na podróż samochodami, ale do stolicy Hiszpanii ostatecznie udali się tanimi liniami lotniczymi.
Wiktionary
rzecz. kilometr m., kilometraż m.
przym. kilometrowy
Wiktionary
mający długość kilometra
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający długość jednego kilometra
(1.2) stanowiący oznaczenie odległości jednego kilometra
(1.3) przen. bardzo długi, niemal niekończący się
Wiktionary
(1.1) Miasto od kombinatu metalurgicznego odgrodzone było kilometrowym pasem zieleni.
(1.2) Na każdym słupku kilometrowym znajduje się numer drogi oraz liczba kilometrów od jej początku.
(1.3) W Polsce w latach 80. XX wieku tworzyły się przed sklepami kilometrowe kolejki.
Wiktionary
IPA: ˌcilɔ̃mɛˈtrɔvɨ, AS: ḱilõmetrovy
Wiktionary
rzecz. kilometr mrz., kilometraż mrz., kilometrówka ż.
Wiktionary
jednostka długości równa 1000 metrów
SJP.pl
mieszkaniec Kilonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kilonii
Wiktionary
rzecz. Kilonia ż.
:: fż. kilonka ż.
przym. kiloński
Wiktionary
miasto w Niemczech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn;
Wiktionary
Kilonia (niem. Kiel) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn (Schleswig-Holstein). Obecnie (stan na grudzień 2021) liczy 246 243 mieszkańców i należy do 30 największych miast w Niemczech.
Wikipedia
rzecz. kilończyk mos., kilonka ż.
przym. kiloński
Wiktionary
jednostka siły równa 1000 niutonów (skrot: kN)
SJP.pl
Niuton (N) – jednostka siły w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).
1 N to siła, z jaką trzeba działać na ciało o masie 1 kg, aby nadać mu przyspieszenie równe 1 m/s²
Nazwa niuton upamiętnia angielskiego uczonego Isaaca Newtona.
Wikipedia
mieszkanka Kilonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kilonii
Wiktionary
rzecz. Kilonia ż.
:: fm. kilończyk mos.
przym. kiloński
Wiktionary
przymiotnik od: Kilonia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kilonią, dotyczący Kilonii
Wiktionary
(1.1) Stocznia Kilońska jest olbrzymia i znana na całym świecie.
Wiktionary
rzecz. kilończyk mos., kilonka ż., Kilonia ż.
Wiktionary
[czytaj: kilo-om] jednostka oporności elektrycznej równa 1000 omów
SJP.pl
astronomiczna jednostka długości równa tysiącowi parseków
SJP.pl
Parsek – jednostka odległości używana w astronomii. Jest to odległość, dla której kąt paralaksy (równy połowie kąta całkowitej rocznej zmiany) położenia Ziemi widzianej prostopadle do płaszczyzny orbity wynosi 1 sekundę łuku. Parsek można równoważnie opisać jako odległość, z jakiej połowa wielkiej osi orbity ziemskiej (czyli 1 au) jest widoczna jako łuk (na firmamencie obserwującego) o długości 1 sekundy kątowej.
Wikipedia
tysiąc paskali; jednostka ciśnienia
SJP.pl
Paskal (Pa) – jednostka ciśnienia (także naprężenia) w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).
Wikipedia
jednostka siły równa 1000 pondów (skrót: kp)
SJP.pl
Kilogram-siła – jednostka siły w ciężarowym układzie jednostek. Dla odróżnienia od kilograma masy zwany jest kilogramem-siłą i oznaczana symbolami kgf, kp i kG. Jest to siła, z jaką Ziemia przyciąga masę 1 kg w miejscu, w którym przyspieszenie ziemskie wynosi 9,80665 m/s². Jest to pozaukładowa jednostka miary.
Wikipedia
jednostka momentu siły, pracy lub energii; kilogramometr
SJP.pl
Kilogramometr (rzadko kilogram-siła metr, kilopondometr) to jednostka pracy, energii i momentu siły w układzie MKS i MKSA. Oznaczana jest przez: kGm (kilogramometr), kp·m (kilopondometr).
Wikipedia
potocznie: kilometr
SJP.pl
jednostka masy równa 1000 ton (skrót: kt)
SJP.pl
Równoważnik trotylowy – masa trotylu, przy wybuchu której wydzieli się taka sama ilość energii, jak przy wybuchu danego ładunku. Jest podstawowym parametrem broni jądrowej, stosowany jednak także do określania siły innych zdarzeń, na przykład uderzeń meteorytów. Często nazywany jest mocą wybuchu.
Wikipedia
przymiotnik od: kilotona
SJP.pl
jednostka mocy równa 1000 watów (skrót: kW)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. metrol. tysiąc watów (jednostka mocy)
Wiktionary
Wat (W) – jednostka mocy i strumienia energii w układzie SI (jednostka pochodna układu SI). Nazwa wat pochodzi od nazwiska brytyjskiego inżyniera i wynalazcy Jamesa Watta.
Wikipedia
przym. kilowatowy
Wiktionary
(1.1) skr. kW
Wiktionary
jednostka energii elektrycznej (kWh)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miar. fiz. elektr. ilość energii elektrycznej równa pracy wykonywanej przez prąd o mocy 1 kilowata w ciągu jednej godziny;
Wiktionary
Kilowatogodzina (kWh) – jednostka pracy, energii oraz ciepła; ilość energii zużywana przez godzinę urządzeniem o mocy kilowata (1000 watów). To jednostka wielokrotna jednostki energii – watosekundy (czyli dżula) w układzie SI:
Wikipedia
IPA: ˌcilɔvatɔɡɔˈd͡ʑĩna, AS: ḱilovatogoʒ́ĩna
Wiktionary
(1.1) symbol. kWh
Wiktionary
watomierz mierzący moc prądu w kilowatach
SJP.pl
przymiotnik od: kilowatomierz
SJP.pl
→ kilowat
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający moc jednego kilowata
Wiktionary
rzecz. kilowat mrz.
Wiktionary
jacht kilowy (w odróżnieniu od mieczowego)
SJP.pl
wiosłowa łódka sportowa; hamburka
SJP.pl
jednostka napięcia elektrycznego, potencjału elektrycznego, a także siły elektromotorycznej równa 1000 woltów (skrót kV)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. 1000 woltów
Wiktionary
Wolt (V) – jednostka potencjału elektrycznego, napięcia elektrycznego i siły elektromotorycznej, używana w układach jednostek miar SI, MKS i MKSA.
Wikipedia
(1.1) Napięcie w tym węźle nie powinno przekraczać 15 kV (= piętnastu kilowoltów).
Wiktionary
IPA: ciˈlɔvɔlt, AS: ḱilovolt
Wiktionary
przym. kilowoltowy
Wiktionary
(1.1) oznaczenie kV
Wiktionary
pozaukładowa jednostka mocy elektrycznej biernej równa 1000 woltoamperów
SJP.pl
woltomierz mierzący napięcie w układzie elektrycznym w kilowoltach
SJP.pl
przymiotnik od: kilowolt
SJP.pl
1. przymiotnik od: kil, np. łódź kilowa;
2. przymiotnik od: kilo, np. kilowy odważnik; kilogramowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który waży 1 kilogram
(1.2) związany z kilem, dotyczący kila
Wiktionary
IPA: ciˈlɔvɨ, AS: ḱilovy
Wiktionary
(1.1)
rzecz. kilo n., kilogram m., kilówka ż.
przym. kilogramowy
(1.2)
rzecz. kil m.
Wiktionary
(1.1) kilogramowy
Wiktionary
belka stanowiąca część konstrukcji kadłuba okrętu, położona nad kilem równolegle do niego; nadstępka
SJP.pl
Nadstępka (kilson, stępka wewnętrzna) - element szkieletu żaglowca, belka przymocowana od góry do stępki na części jej długości, mająca rozłożyć na większym obszarze obciążenia wynikające z nacisku kolumny masztu na dno kadłuba. W nadstępce znajduje się otwór, w który wchodzi pięta masztu (lub jej czop), lub też zamocowane jest do niej gniazdo masztu.
Wikipedia
spódnica męska w kratę (w jednym z 20 wzorów, zależnie od obszaru Szkocji) noszona przez rodowitych Szkotów, obecnie tylko w czasie świąt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) etn. krótka spódniczka w kratkę, tradycyjny strój górali szkockich;
Wiktionary
Kilt – narodowy strój szkocki. Jest to spódnica zrobiona z tartanu, czyli materiału w kraciasty wzór. Kilt szyje się z pasa materiału o bardzo dużej szerokości, plisując go i składając na fason spódnicy kopertowej. Każdy ze szkockich klanów posiada własny wzór tartanu. Kilt jest strojem odświętnym, wkładanym na święta i uroczystości rodzinne. U skautów kilt jest częścią umundurowania.
Wikipedia
(1.1) Na uroczystości było kilku Szkotów w kiltach.
Wiktionary
IPA: cilt, AS: ḱilt
Wiktionary
(1.1) tartan
Wiktionary
ślad na wodzie pozostający po przepłynięciu statku; ślad torowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. ślad na wodzie, jaki pozostawia za sobą płynący statek
Wiktionary
Ślad torowy, kilwater (nl. - kielwater)) – przypowierzchniowa warstwa wody zaburzonej przez ruch jednostki nawodnej, a przede wszystkim przez obroty śrub okrętowych oraz turbulentny charakter opływu hydrodynamicznego kadłuba jednostki pływającej. Wielkość śladu torowego wzrasta przy wzroście prędkości oraz wraz ze zwiększaniem się wielkości jednostki, która nie ma jednak większego wpływu na samą strukturę śladu torowego.
Wikipedia
(1.1) Za holownikiem rozchodził się szeroki kilwater (…)
(1.1) Czasami tylko, gdy przecinaliśmy czyjś kilwater, brzuch wodolotu uderzał o wodę w miękki, rybi sposób.
Wiktionary
IPA: cilˈvatɛr, AS: ḱilvater
Wiktionary
(1.1) ślad torowy
Wiktionary
forma zaimka.
(1.1) N. i Ms. od: kto
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: kima
spójnik
(3.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zanim
Wiktionary
Wikipedia
(3.1) Kim ty tam zóndziesz, beje rano.
Wiktionary
IPA: cĩm, AS: ḱĩm
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(3.1) zobtłum|zanim.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(3.1) zobtłum|zanim.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. potocznie: sen, drzemka, odpoczynek;
2. w gwarze uczniowskiej: coś nieciekawego, nuda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. sen, drzemka, spanie
(1.2) gwara. uczn. coś nieciekawego, nuda
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kimono
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
czas. kimać
frazeologia.
etymologia. zob. kimać.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcĩma, AS: ḱĩma
Wiktionary
czas. kimać
Wiktionary
(1.1) kimono
Wiktionary
pospolicie: spać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni
(1.1) pot. spać, drzemać
Wiktionary
(1.1) Ty tu kimasz, a my za ciebie bańką ruszamy – podsumował kapral.
Wiktionary
IPA: ˈcĩmat͡ɕ, AS: ḱĩmać
Wiktionary
rzecz. kima ż., kimono n., kimanie n.
czas. kimnąć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kimać.
Wiktionary
czas. kimać ndk.
Wiktionary
umieszczony na listwie ornament roślinny rzeźbiony albo malowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. archit. ornament ciągły ze stylizowanych liści, rzeźbiony lub malowany, występujący w dekoracji architektury, w reliefach, malarstwie i w rzemiośle artystycznym;
Wiktionary
Kimation (gr. kym átion od kýma fala), kymation, krajnik – ciągły ornament rzeźbiarski lub malarski, umieszczany na budowlach, reliefach; malowany na przedmiotach ozdobnych. Złożony z szeregu stylizowanych motywów roślinnych.
Kimation występował w:
Wikipedia
IPA: cĩˈmatʲjɔ̃n, AS: ḱĩmatʹi ̯õn
Wiktionary
ruch religijno-polityczny zainicjowany w 1921 roku na terenie Konga Belgijskiego, przejawiał nacjonalizm i silne tendencje antykolonizatorskie; ngunzizm
SJP.pl
Kimbangizm (Kościół Jezusa Chrystusa na Ziemi ustanowiony przez proroka Simona Kimbangu, Église de Jésus Christ sur la Terre par son envoyé spécial Simon Kimbangu w skrócie EJCSK) – afrochrześcijański kościół założony w pierwszej połowie XX wieku przez Simona Kimbangu na terenie dzisiejszej Demokratycznej Republiki Konga (wówczas Konga Belgijskiego). Simon Kimbangu pochodzący z ludu Bakongo urodzony w 1889 roku w N'Kamba w Dolnym Kongu nauczał tylko przez 6 miesięcy, po czym został aresztowany przez kolonialne władze belgijskie zaniepokojone rosnącą popularnością nowego ruchu. 30 lat reszty swojego życia spędził w więzieniu. To jednak dodało mu aury męczennika, a Kościół dalej się rozwijał. Ruch religijny kimbangistów urósł z czasem w silny ruch społeczno-polityczny o charakterze antykolonialnym. Do tej pory kimbangizm jest jednym z największych kościołów afrochrześcijańskich, a jego centrum znajduje się w miejscowości N'Kamba-Jeruzalem.
Wikipedia
tradycyjna potrawa kuchni koreańskiej, przekąska przypominająca sushi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kulin. koreańska potrawa robiona z ryżu owiniętego wodorostami:
Wiktionary
Kimbap (kor. 김밥, z kor. kim „wodorost”, bap „gotowany ryż”) – tradycyjna potrawa kuchni koreańskiej, przyrządzana z ryżu owiniętego w prasowane wodorosty. Zazwyczaj znajdują się w nim także: paluszki krabowe, smażony tuńczyk i awokado, czasem także kimchi.
Wikipedia
IPA: ˈcĩmbap, AS: ḱĩmbap
Wiktionary
magmowa skała głębinowa
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: kimberlit
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: kimczi] potrawa z fermentowanych lub kiszonych warzyw, tradycyjne danie kuchni koreańskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. danie albo półprodukt przygotowany z fermentowanych lub kiszonych warzyw według tradycyjnej receptury koreańskiej;
Wiktionary
Kimchi (kor. 김치) – tradycyjne danie kuchni koreańskiej składające się z fermentowanych lub kiszonych warzyw. Zazwyczaj głównym składnikiem jest kapusta pekińska, rzodkiew (chonggak kimchi, kkakdugi), ogórek (oi sobagi) albo szczypiorek (pa kimchi), ale można też przygotować kimchi z innych warzyw. Większość kimchi ma ostry smak z powodu użycia grubo mielonych, suszonych papryczek chili.
Wikipedia
(1.1) Kimchi jest tradycyjną koreańską potrawą.
Wiktionary
(1.1) rzad. kimczi
Wiktionary
góry powstałe na przełomie triasu i jury
SJP.pl
Kimerydy – łańcuchy górskie powstałe w wyniku ruchów tektonicznych w triasie i jurze.
W wyniku kimeryjskich faz orogenicznych wypiętrzone zostały łańcuchy górskie na obszarach Azji i obu Ameryk. Część z nich weszła później w skład górotworów alpejskich. Do kimerydów zaliczane są, m.in.: Góry Wierchojańskie, Góry Czerskiego, Góry Czukockie, Sichote-Aliń, góry południowego Tybetu i Półwyspu Indochińskiego, Sierra Nevada oraz góry Alaski.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) związany z Kimeryjczykami, odnoszący się do Kimeryjczyków
Wiktionary
IPA: ˌcĩmɛˈrɨjsʲci, AS: ḱĩmeryi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kimeryjczyk m., Kimmeryjczyk m., Kimeryjka ż., Kimmeryjka ż.
Wiktionary
Wikipedia
dotyczący Kim Ir Sena, charakterystyczny dla Kim Ir Sena, mający cechy Kim Ir Sena
SJP.pl
zdrzemnąć się, zwykle w niedogodnych warunkach
SJP.pl
przyrząd rejestrujący na wykresie czynności narządów
SJP.pl
Kimograf (od gr. kyma - fala, grapho - pisać) - urządzenie medyczne, służące do rejestracji a następnie przedstawiania graficznego w postaci kimogramu (specjalnego wykresu) różnych rodzajów procesów fizjologicznych (np. bicie serca, ruchy mięśni itp.), będących najczęściej efektem skurczów mięśni. W skład kimografu wchodzi walec, na którym umieszczony jest papier. Walec obraca się ze stałą prędkością, a pisaki wykreślają na nim zmiany rejestrowanej czynności. Zamiast papieru walec może być pokryty błoną światłoczułą a funkcję pisaków pełnią wtedy promienie światła.
Wikipedia
przyrząd rejestrujący na wykresie czynności narządów; kimograf
SJP.pl
1. długa, luźna szata z szerokimi niewszywanymi rękawami, przepasana długą i szeroką szarfą, noszona tradycyjnie w Japonii przez kobiety i mężczyzn;
2. specjalny krój rękawów niewszywanych, wyciętych z jednego kawałka materiału razem z górną częścią ubioru;
3. strój, ubiór o takim kroju rękawów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odzież. tradycyjny strój japoński;
(1.2) pot. żart. spanie, sen
Wiktionary
Kimono (jap. 着物 ki-mono; kimono, ubranie, japońskie ubranie) – tradycyjny ubiór japoński.
Wikipedia
(1.1) Sportretował Basieńkę w czerwonym kimono.
Wiktionary
IPA: cĩˈmɔ̃nɔ, AS: ḱĩmõno
Wiktionary
(1.1)
przym. kimonowy
(1.2)
rzecz. kimanie m., przekimanie n.
czas. kimać ndk., przekimać dk.
Wiktionary
(1.2) pot. kima, komarunek; zobacz też: sen
Wiktionary
przymiotnik od: kimono
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kimona
Wiktionary
rzecz. kimono n.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kimpulungiem Mołdawskim
Wiktionary
tyle co: kim; zaimek pytajny utworzony od wyrazu "kto" wzmocniony partykułą -żeż
SJP.pl
1. chińska jednostka masy równa około 0,5 kg
2. dawny chiński instrument muzyczny, podobny do cytry, o mniejszej ilości strun
SJP.pl
Wikipedia
jednostka monetarna Papui-Nowej Gwinei (1 kina = 100 toea)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) monet. waluta Papui-Nowej Gwinei;
forma rzeczownika|rodzaj=nijaki.
(2.1) D. lp. i M., B., W. lm. od: kino
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kina
* baskijski: (1.1) kina
* kataloński: (1.1) kina m.
źródła.
== kina (język abau.) ==
wymowa. IPA3|kina.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geofiz. trzęsienie ziemi
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kina
* baskijski: (1.1) kina
* kataloński: (1.1) kina m.
źródła.
== kina (język abau.) ==
wymowa. IPA3|kina.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geofiz. trzęsienie ziemi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kina
* baskijski: (1.1) kina
* kataloński: (1.1) kina m.
źródła.
== kina (język abau.) ==
wymowa. IPA3|kina.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geofiz. trzęsienie ziemi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dawniej:
1. skinąć;
2. rzucić, cisnąć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) przest. dać znać kiwnięciem głowy lub ręki
(1.2) daw. porzucić coś; rzucić, cisnąć czymś
Wiktionary
(1.1) skinąć
Wiktionary
Wikipedia
starożytna piosenka kabaretowa o tematyce erotycznej lub pornograficznej
SJP.pl
1. potocznie: nos; kinol, kichawa;
2. dawniej:
a) prostak, gbur; kindybał ;
b) środowiskowo: walet treflowy lub kierowy
SJP.pl
enzym biorący udział w przenoszeniu grup fosforanowych ze związków wysokoenergetycznych na inne związki
SJP.pl
Kinazy (EC 2.7) – grupa enzymów należących do transferaz, katalizujących reakcję przeniesienia grupy fosforanowej ze związku wysokoenergetycznego (np. ATP) na właściwą cząsteczkę docelową. Reakcja ta nazywa się reakcją fosforylacji. Odwrotny proces, katalizowany przez enzymy z grupy fosfataz, to defosforylacja.
Wikipedia
wyrób czekoladowy w kształcie jajka z małą zabawką w środku; jajko niespodzianka
SJP.pl
bal, zabawa dla dzieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zabawa dziecięca
Wiktionary
IPA: ˈcĩndɛrbal, AS: ḱĩnderbal
Wiktionary
potocznie:
1. kinder-niespodzianka;
2. zabawka z kinder-niespodzianki
SJP.pl
staranne wychowanie wyniesione z rodzinnego domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. dobre wychowanie, wyniesiona z domu umiejętność zachowania się
Wiktionary
(1.1) Dzisiejszej młodzieży brak kindersztuby.
Wiktionary
IPA: ˌcĩndɛrˈʃtuba, AS: ḱĩnderštuba
Wiktionary
dawniej: gbur, prostak; kinal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. gbur
Wiktionary
krótka broń sieczna pochodzenia wschodniego; handżar, puginał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. rodzaj długiego sztyletu pochodzenia tureckiego albo kaukaskiego o ostrzu obosiecznym, prostym albo zakrzywionym
Wiktionary
Kindżał (z gruz. ხანჯალი) – rodzaj długiego noża lub sztyletu, prostego lub zakrzywionego, stosowanego jako broń biała, ceremonialna i narzędzie, wywodzący się prawdopodobnie z Czeczenii, używany wśród ludów kaukaskich i tureckich, a także w Persji i Indiach. W armii rosyjskiej wchodził w skład uzbrojenia oddziałów kozackich.
Wikipedia
bardzo twarda, dojrzewająca kiełbasa, jeden z najpopularniejszych przysmaków kuchni litewskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Suwalszczyzna. żołądek
Wiktionary
Kindziuk (lit. kindziukas lub skilandis) – bardzo twarda, dojrzewająca litewska wędlina; jeden z najbardziej znanych przysmaków kuchni litewskiej. Kindziuk ma kwaskowaty, pieprzny smak.
Kindziukas tradycyjnie produkowany jest w Auksztocie. Mięsem wypycha się dokładnie wymyty świński pęcherz lub mięso zawija się w przytłuszczowe błony.
Wikipedia
rodzaj kineskopu z 1893 roku, który miał odmienić inscenizację widowisk muzycznych
SJP.pl
1. dawniej: kino;
2. dawny aparat filmowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) film. aparat do realizacji i ekranowej projekcji ruchomych obrazów;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) kinomatograf
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kinematografia ż.
przym. kinematograficzny
przysł. kinematograficznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) cinematograph
* baskijski: (1.1) zinematografo
* białoruski: (1.1) кінематограф m., кінаапарат m.
* bułgarski: (1.1) кинематограф m.
* chorwacki: (1.1) kinematograf m.
* czeski: (1.1) kinematograf m.
* francuski: (1.1) cinématographe m.
* gruziński: (1.1) სინემატოგრაფი (sinemat'ograpi)
* hiszpański: (1.1) cinematógrafo m.
* interlingua: (1.1) cinematographo
* japoński: (1.1) シネマトグラフ (shinematogurafu)
* kataloński: (1.1) cinematògraf m.
* koreański: (1.1) 시네마토그래프 (sinemat’ogŭraep’ŭ)
* nowogrecki: (1.1) κινηματογράφος m.
* perski: (1.1) سینماتوگراف
* portugalski: (1.1) cinematógrafo m.
* rosyjski: (1.1) кинематограф m., синематограф m.
* słoweński: (1.1) kinematograf m.
* turecki: (1.1) sinematograf
* ukraiński: (1.1) кінематограф m.
* węgierski: (1.1) kinematográf
* włoski: (1.1) cinematografo m.
źródła.
== kinematograf (język chorwacki.) ==
thumb|kinematograf (1.1)
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) kinematograf
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. kinematografia ż.
przym. kinematograficzny
przysł. kinematograficznie
Wiktionary
(1.1) kinomatograf
Wiktionary
1. technika i sztuka tworzenia filmów;
2. przemysł filmowy;
3. dawniej: metoda rejestracji ruchu obiektu za pomocą serii fotografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. technika i sztuka kręcenia filmów; także: przemysł filmowy, twórczość filmowa
Wiktionary
Kinematografia (z gr. κινημα dop. κινηματος „ruch” i γραφω „pisać”) – dziedzina działalności człowieka związana z produkcją filmów oraz ich rozpowszechnianiem i wyświetlaniem w kinach.
Według definicji Bataille’a kinematografia jest sztuką poprawnego przekazywania idei drogą następstwa ożywionych obrazów.
Wikipedia
(1.1) On interesuje się kinematografią, zwłaszcza polską.
Wiktionary
rzecz. kinematograf m.
przym. kinematograficzny
przysł. kinematograficznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z kinematografią, przemysłem filmowym
Wiktionary
rzecz. kinematografia ż., kinematograf m.
przysł. kinematograficznie
Wiktionary
(1.1) filmowy
Wiktionary
przyrząd do mierzenia dokładności kinematycznej mechanizmów
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) fiz. związany z kinematyką, dotyczący kinematyki
Wiktionary
(1.1) Grecką literą ni bywa oznaczany kinematyczny współczynnik lepkości.
Wiktionary
IPA: ˌcĩnɛ̃maˈtɨt͡ʃnɨ, AS: ḱĩnẽmatyčny
Wiktionary
rzecz. kinematyka ż.
Wiktionary
dział mechaniki klasycznej opisujący efekty działania sił na ruch ciał obdarzonych masą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fiz. dział mechaniki zajmujący się badaniem ruchu ciał;
Wiktionary
Kinematyka (gr. kínēma dpn. kinēmatos „ruch”) – dział fizyki z zakresu mechaniki klasycznej zajmujący się geometrycznym aspektem ruchu ciał bez uwzględniania ich masy i działających na nie sił.
W zależności od właściwości badanych obiektów dzieli się na: kinematykę punktu materialnego i bryły sztywnej oraz kinematykę ośrodków ciągłych (odkształcalnego ciała stałego, cieczy i gazów).
Wikipedia
IPA: ˌcĩnɛ̃ˈmatɨka, AS: ḱĩnẽmatyka
Wiktionary
przym. kinematyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o roli mimiki i gestykulacji w komunikowaniu
Wiktionary
IPA: ˌcĩˈnɛ̃mʲika, AS: ḱĩnẽmʹika
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) elektron. lampa w telewizorze lub monitorze, służąca do przetwarzania sygnałów elektrycznych na obraz
Wiktionary
Kineskop (z gr. kinēma 'ruch' i skopeo 'patrzę') – rodzaj lampy obrazowej. Cechą odróżniającą kineskop od lampy oscyloskopowej jest magnetyczne odchylanie elektronów.
Wikipedia
IPA: cĩˈnɛskɔp, AS: ḱĩneskop
Wiktionary
przym. kineskopowy
Wiktionary
przymiotnik od: kineskop
SJP.pl
kobieta najlepiej przyswajająca wiedzę poprzez zmysł dotyku
SJP.pl
taki, który czuć, dający się odbierać za pomocą dotyku (np. kinestetyczne odczucia); czuciowy
SJP.pl
osoba najlepiej przyswajająca wiedzę poprzez zmysł dotyku; dotykowiec
SJP.pl
osoba najlepiej przyswajająca wiedzę poprzez zmysł dotyku; dotykowiec
SJP.pl
czucie pozycji i ruchu określonych części ciała umożliwiające rozpoznanie pozycji ciała oraz wyobrażenie ruchu bez pomocy wzroku, możliwe dzięki receptorom mieszczącym się w mięśniach, ścięgnach i stawach
SJP.pl
Propriocepcja, kinestezja, zmysł kinestetyczny, czucie głębokie – zmysł orientacji ułożenia części własnego ciała. Receptory tego zmysłu (proprioreceptory) ulokowane są w mięśniach, ścięgnach i stawach. Dostarczają mózgowi informacji o tonusie mięśniowym. Dzięki temu zmysłowi mózg wie, jak ułożone są kończyny bez patrzenia na nie.
Wikipedia
przymiotnik od: kinestezja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kineszmą, dotyczący Kineszmy
Wiktionary
rzecz. Kineszma ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie iwanowskim, nad Wołgą;
Wiktionary
Kineszma (ros. Кинешма) – miasto w Rosji (obwód iwanowski), nad Wołgą.
Prawa miejskie od 1777 r. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 97 tys.
Urodził się tu Władysław Czajkowski (1905-1947) – polski urzędnik, wiceminister Polski Ludowej.
Wikipedia
przym. kineszemski
Wiktionary
wyprofilowane dno studni kanalizacyjnej
SJP.pl
Kineta – przekop w dnie akwenu wykonany w celu pogłębienia toru wodnego lub posadowienia budowli wodnej. Zwykle wykonywany pogłębiarką.
Wikipedia
komórka wiciowa blastuli gąbek
SJP.pl
miejsce na centromerze chromosomu, do którego przyczepiają się włókna wrzeciona kariokinetycznego w trakcie podziału komórki
SJP.pl
Kinetochor – białkowa struktura w kształcie warstwowej płytki, znajdująca się po obu stronach centromeru chromosomu. Do kinetochoru przyczepiają się włókna (mikrotubule) wrzeciona kariokinetycznego, łącząc go z biegunem wrzeciona, co umożliwia przemieszczanie się chromosomów w metafazie i anafazie podziału komórkowego.
Wikipedia
przymiotnik od: kinetochor
SJP.pl
urządzenie do jednoczesnego odtwarzania ruchomych obrazów i dźwięku, skonstruowane przez W. Dicksona w 1889 roku
SJP.pl
prototyp kinematografu
SJP.pl
graficzna notacja ruchów ludzkiego ciała
SJP.pl
Kinetografia – opracowany przez Rudolfa Labana i Albrechta Knusta system notacji ruchu, wykorzystywany nie tylko do utrwalenia choreografii baletowej, ale tańca w każdej konwencji ruchowej. Symbole stosowane w notacji Labana (stylizowane strzałki) określają kierunek ruchu, jego poziom, czas trwania, a miejsce umieszczenia w pionowych kolumnach pokazuje, która część ciała jest w ruchu. Zapis oddaje ruch trójwymiarowo.
Wikipedia
przymiotnik od: kinetografia
SJP.pl
rodzaj organelli komórkowej zawierającej własne DNA
SJP.pl
Kinetoplast, blefaroplast – struktura komórkowa występująca u wiciowców zwierzęcych z grupy kinetoplastydów (Kinetoplastida). Kinetoplast jest to pojedyncze ciałko, o budowie podobnej do mitochondriów, ale zwykle większe od nich. Kinetoplast leży zawsze za kinetosomem wici, z jego prawej strony. Jego ultrastruktura jest taka sama, jak mitochondrium: otaczają go dwie błony, z których wewnętrzna tworzy fałdy podobne do grzebieni mitochondrialnych. Wnętrze kinetoplastu wypełnia włóknista substancja, zawierająca koliste DNA oraz te same enzymy, co mitochondria. W czasie podziału wiciowca kinetoplast również dzieli się i przechodzi do obu osobników potomnych.
Wikipedia
Kinetoskop – urządzenie służące do wyświetlania ruchomych obrazów. Zostało opatentowane przez Thomasa Alvę Edisona w 1891 roku, jako urządzenie przeznaczone dla jednego widza, działające na zasadzie fotoplastykonu.
Wikipedia
podstawowe ciałko wici i rzęsek
SJP.pl
Kinetosom (gr. kinetós ‘ruchomy’, sóma ‘ciało’), ciałko podstawowe – część podstawna pęczku mikrotubul (ułożonych w 9 tripletów odchylonych pod kątem ok. 40°) tworzących wici i rzęski, zanurzona w cytoplazmie komórki, zbudowana z białek, DNA oraz RNA. Jest to twór homologiczny do centrioli, odpowiedzialny za ruch wici oraz rzęsek. Koordynację ruchu umożliwia połączenie kinetosomów systemem neurofibryli. W organizmie ludzkim występuje np. w plemnikach.
Wikipedia
w weterynarii: zaburzenia przytomności i funkcjonowania narządów wewnętrznych u zwierząt w następstwie wstrząsów, kołysań podczas długotrwałej podróży środkami lokomocji; choroba transportowa
SJP.pl
Wikipedia
→ kinetyka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fiz. odnoszący się do kinetyki, do zmiany położenia danego obiektu
Wiktionary
dział dynamiki zajmujący się badaniem ruchu układów mechanicznych pod wpływem działających na nie sił
SJP.pl
W fizyce i inżynierii kinetyka (z gr. kinēma dpn. kinēmatos 'ruch') dzieli się na dwie dyscypliny: statykę i dynamikę. Pierwsza z nich bada warunki, przy których ciała, poddane działaniu przyłożonych do nich sił, pozostają w spoczynku. Druga - bada ruch ciał materialnych jako efekt działających na nie sił. Kinematyka natomiast bada ruch ciał w oderwaniu od wywołujących go sił. Jest ona geometrią, w której zmienną jest czas.
Wikipedia
hormon roślinny
SJP.pl
tendencja we współczesnej sztuce polegająca na tworzeniu dzieł odtwarzających ruch lub będących w ruchu; sztuka kinetyczna
SJP.pl
reakcja ruchowa zwierząt na zmiany czynników środowiska
SJP.pl
Wikipedia
specjalista zajmujący się ruchem ciała człowieka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o mięśniach w ruchu;
Wiktionary
Kinezjologia (gr. kinein – poruszać się i logos – uczyć się) jest gałęzią nauki zajmującą się ruchem ciała człowieka.
Główne cele kinezjologii to:
Wikipedia
przym. kinezjologiczny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z kinezjologią
Wiktionary
rzecz. kinezjologia ż.
Wiktionary
przymiotnik od: kinezjoterapia
SJP.pl
Kinezyterapia (gr. kinesis – ruch) – leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza. Podstawą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej.
Wikipedia
nauka zajmująca się pozawerbalnymi sposobami komunikacji międzyludzkiej, badająca w jaki sposób człowiek przekazuje informacje za pomocą gestów, mimiki itp.
SJP.pl
Kinezyka – nauka zajmująca się komunikacją niewerbalną pomiędzy ludźmi. Nauka bada, w jaki sposób człowiek za pomocą gestów, mimiki itd. przekazuje informacje.
W zakres zainteresowań kinezyki wchodzą: gesty, mimika i ruchy ciała. Większość etnografów jest zgodna co do twierdzenia, że mowa niewerbalna jest uwarunkowana kulturowo, aniżeli instynktowna. Z tego właśnie przekonania kinezyka różni się przestrzennie, historycznie i etnicznie.
Wikipedia
specjalista od kinezyterapii, leczenia ruchem
SJP.pl
przymiotnik od: kinezyterapia
SJP.pl
rodzaj fizjoterapii, leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza i rehabilitacyjna
SJP.pl
Kinezyterapia (gr. kinesis – ruch) – leczenie ruchem, gimnastyka lecznicza. Podstawą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej.
Wikipedia
gęsta tkanina wełniana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. gęsta tkanina wełniana z dwubarwnej przędzy
Wiktionary
King – ang. król
Wikipedia
IPA: cĩŋk, AS: ḱĩŋk
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Kinga – imię żeńskie pochodzenia węgierskiego, wywodzące się od zdrobnienia imienia Kunegunda. W piśmiennictwie węgierskim występują formy: Kunegund, Kinga, Kynga, Kynka, natomiast w polskim – Kinga (1278) i Kinka (1320–1329).
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Kinga i hoduję alpaki.
Wiktionary
IPA: ˈcĩŋɡa, AS: ḱĩŋga
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Kingunia ż., Kingusia ż., Kinia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, nad rzeką Ługa;
Wiktionary
Kingisiepp (ros. Кингисе́пп, dawniej Jamburg, Я́мбург, Jama, Я́ма i Jam, Я́м) – miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, nad rzeką Ługa, 137 kilometrów na zachód od Petersburga, 20 kilometrów na wschód od Narwy i 49 kilometrów na południe od Zatoki Fińskiej. Stolica rejonu kingiseppskiego. W 2021 liczyło 44 612 mieszkańców i zajmowało powierzchnię ok. 44 km². Obecna nazwa miasta obowiązuje od 1922 i została nadana na cześć estońskiego komunisty Viktora Kingisseppa straconego wcześniej w tym samym roku przez władze niepodległej Estonii.
Wikipedia
przym. kingiseppski
Wiktionary
(1.1) hist. Jamburg (do 1922 roku)
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kingiseppem, dotyczący Kingiseppu
Wiktionary
rzecz. Kingisepp mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, stolica regionu w obwodzie leningradzkim;
Wiktionary
Kingisiepp (ros. Кингисе́пп, dawniej Jamburg, Я́мбург, Jama, Я́ма i Jam, Я́м) – miasto w Rosji, w obwodzie leningradzkim, nad rzeką Ługa, 137 kilometrów na zachód od Petersburga, 20 kilometrów na wschód od Narwy i 49 kilometrów na południe od Zatoki Fińskiej. Stolica rejonu kingiseppskiego. W 2021 liczyło 44 612 mieszkańców i zajmowało powierzchnię ok. 44 km². Obecna nazwa miasta obowiązuje od 1922 i została nadana na cześć estońskiego komunisty Viktora Kingisseppa straconego wcześniej w tym samym roku przez władze niepodległej Estonii.
Wikipedia
przym. kingisieppski
Wiktionary
(1.1) daw. Jamburg
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
1. stolica Jamajki;
2. region Jamajki;
3. stolica Norfolku;
4. miasto w Kanadzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Jamajki;
(1.2) geogr. stolica Norfolku;
Wiktionary
Kingston – stolica i największe miasto Jamajki położona w jej południowej części nad Morzem Karaibskim.
Wikipedia
IPA: ˈcĩŋkstɔ̃n, AS: ḱĩŋkstõn
Wiktionary
rzecz. kingstończyk mos., kingstonka ż., kingston m.
przym. kingstoński
Wiktionary
mieszkaniec Kingstonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kingstonu
Wiktionary
IPA: cĩŋkˈstɔ̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: ḱĩŋkstõĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Kingston m.
:: fż. kingstonka ż.
przym. kingstoński
Wiktionary
mieszkanka Kingstonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kingstonu
Wiktionary
IPA: cĩŋkˈstɔ̃nka, AS: ḱĩŋkstõnka
Wiktionary
rzecz. Kingston mrz.
:: fm. kingstończyk mos.
przym. kingstoński
Wiktionary
przymiotnik od: Kingston
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kingstonu, stolicy Jamajki
(1.2) odnoszący się do Kingstonu, stolicy terytorium Norfolk
Wiktionary
(1.1) Kiedy następnie pyta, dla kogo pracuje, ta odpowiada, że dla lokalnej kingstońskiej gazety, "The Daily Gleaner".
Wiktionary
IPA: cĩŋkˈstɔ̃j̃sʲci, AS: ḱĩŋkstõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kingston mrz., kingstończyk mos., kingstonka ż.
Wiktionary
[czytaj: kinkstałn, możliwe też kynsten]
1. stolica państwa Saint Vincent i Grenadyny;
2. miasto w Irlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Saint Vincent i Grenadynów;
Wiktionary
Kingstown – miasto nad zatoką Kingstown, stolica oraz główny port Saint Vincent i Grenadyn. Leży nad Morzem Karaibskim, w południowej części Saint Vincent, czyli największej wyspy kraju. Jest stolicą parafii Saint George, a także najliczniejszym miastem Saint Vincent i Grenadyn. Nazywane Miastem Łuków, ze względu na to, że w całym mieście można ich znaleźć w różnej formie ponad 400.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) كينغستاون
* czeski: (1.1) Kingstown
* szwedzki: (1.1) Kingstown n.
źródła.
== Kingstown (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Kingstown
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* arabski: (1.1) كينغستاون
* czeski: (1.1) Kingstown
* szwedzki: (1.1) Kingstown n.
źródła.
== Kingstown (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) geogr. Kingstown
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zdrobnienie od: Kinga (imię żeńskie)
SJP.pl
zdrobnienie od: Kinga (imię żeńskie)
SJP.pl
potocznie:
1. właściciel kina;
2. wielbiciel, entuzjasta kina; kinoman, kinomaniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik kina
(1.2) daw. kinoman
(1.3) właściciel kina
Wiktionary
IPA: ˈcĩɲaʃ, AS: ḱĩńaš
Wiktionary
rzecz. kino n.
przym. kinowy
Wiktionary
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
hormon roślinny
SJP.pl
przymiotnik od: kinina
SJP.pl
krzew lub niewielkie drzewo cytrusowe z rodziny rutowatych; owoc tej rośliny; kumkwat
SJP.pl
Kumkwat Fortunella Swingle (kant. 金橘 kam kwat – kam 'złoto', kwat 'pomarańcza') – rodzaj małego drzewa lub krzewu należący do rodziny rutowatych. Wywodzi się z Chin. Należy do niego 6 gatunków. Gatunkiem typowym jest Fortunella margarita (Loureiro) Swingle. Do Europy zostały one sprowadzone przez szkockiego zbieracza roślin Roberta Fortune'a (1813-1880). Kwiaty białe i pachnące, owoce małe, barwy pomarańczowej, pokryte cienką skórką.
Wikipedia
ssak z rodziny szopowatych, wikławiec
SJP.pl
Kinkażu żółty, wikławiec, chwytacz (Potos flavus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych (Procyonidae).
Wikipedia
zdrobnienie od: kinkiet
SJP.pl
przymiotnik od: kinkiecik
SJP.pl
przyścienna lampa lub świecznik z przylegającą do ściany tarczą, odbijającą światło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. ozdobna lampa lub świecznik, wieszana na ścianie
Wiktionary
Kinkiet (z franc. quinquet) – lampa lub świecznik o specjalnej konstrukcji, umożliwiającej wieszanie jej na ścianie; lampa z wypolerowaną tarczą metalową albo lustrzaną, odbijająca światło, zwłaszcza służąca do oświetlenia sceny teatralnej. Pierwotnie: stojąca lampa olejna o palniku umieszczonym obok zbiornika paliwa (a nie nad nim).
Wikipedia
(1.1) Wyłącznik z kinkietem łączy przewód elektryczny.
Wiktionary
IPA: ˈcĩŋʲcɛt, AS: ḱĩŋʹḱet
Wiktionary
przym. kinkietowy
Wiktionary
przymiotnik od: kinkiet
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) spoż. maltański napój bezalkoholowy, lekko gazowany, o smaku słodko-gorzkich pomarańczy i ziołowej nucie;
Wiktionary
Kinnie (czyt. kini) – bezalkoholowy napój o słodko-gorzkim smaku i specyficznym bursztynowym kolorze.
Napój Kinnie został stworzony w 1952 roku przez firmę Simond Farsons Cisk na Malcie. Kinnie powstało jako alternatywa dla napojów typu „cola”, które coraz liczniej pojawiały się w powojennej Europie. Swoją nazwę napój zawdzięcza jednemu z głównych składników – słodko-gorzkim pomarańczom chinotto, uprawianym wyłącznie w rejonie Morza Śródziemnego. Ziołową nutę nadaje mieszanka kilkunastu aromatycznych ziół i przypraw, trzymana w tajemnicy.
Wikipedia
(1.1) Będąc na Malcie, zakochałem się w smaku Kinnie.
Wiktionary
asyryjska odmiana kitary, używana podczas obrzędów kultowych i uroczystości
SJP.pl
Kinnor – dawny instrument muzyczny wykorzystywany przez Izraelitów od początków istnienia narodu żydowskiego; rodzaj liry, którą starożytni Grecy określali terminem kithara. Wzmiankowany kilkadziesiąt razy w Starym Testamencie, m.in. w Pierwszej Księdze Samuela, jako instrument, na którym przyszły król Dawid grał dla swojego poprzednika – Saula.
Wikipedia
1. obiekt, w którym wyświetlane są filmy;
2. całość sprzętu służąca do odtwarzania filmów w domu;
3. sztuka filmowa, ogół filmów;
4. potocznie: śmieszne, zabawne wydarzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. film. budynek, w którym wyświetla się filmy
(1.2) ogół filmów, które mają wspólną cechę, np. kraj produkcji, tematykę;
(1.3) przen. zabawna lub groteskowa sytuacja w publicznym miejscu
Wiktionary
Kino (z gr. kinēma „ruch”) – określenie obiektu widowiskowego przeznaczonego do projekcji filmów na dużym ekranie (dawniej kinoteatru), samego przemysłu filmowego (kinematografii) lub sztuki filmowej.
Wikipedia
(1.1) Zaprosiłem swoją dziewczynę na jutro do kina.
(1.2) Ona jest wielką miłośniczką francuskiego kina.
(1.3) Takiego kina jeszcze nie widziałem: najpierw napastnik strzelił gola do własnej bramki, a potem pobił się z bramkarzem!
Wiktionary
IPA: ˈcĩnɔ, AS: ḱĩno
Wiktionary
rzecz. kinówka ż., kinowiec m., kiniarz mos.
przym. kinowy, wokółkinowy, przykinowy
przysł. kinowo
Wiktionary
(1.1) przen. duży ekran, wielki ekran, srebrny ekran; przest. kinoteatr; reg. pozn. kintop.
(1.2) kinematografia, film, dziesiąta muza
(1.3) teatr, przedstawienie
Wiktionary
pejoratywnie: polska kinematografia; kino polo
SJP.pl
autobus z aparaturą projekcyjną
SJP.pl
wiciowa komórka obwodowa, tworząca kinoblast
SJP.pl
potoczne określenie rozpoczętej we wrześniu 1947 r. akcji tworzenia kin objazdowych
SJP.pl
miłośnik kina
SJP.pl
potocznie: wielki, niezgrabny nos; nosisko, kinal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. żart. (także białystok. lwów. gw-pl|Śląsk Cieszyński.) nos
Wiktionary
Kinol – singel polskiego rapera Sobla, promujący jego album studyjny, zatytułowany Pułapka na motyle. Singel został wydany 27 grudnia 2020 przez Def Jam Recordings Poland.
Nagranie uzyskało certyfikat czterokrotnie platynowej płyty, przekraczając liczbę 200 tysięcy sprzedanych kopii.
Wikipedia
IPA: ˈcĩnɔl, AS: ḱĩnol
Wiktionary
(1.1) nochal
Wiktionary
pieszczotliwie o nosie, zwłaszcza długim
SJP.pl
przymiotnik od: kinolek
SJP.pl
wielbiciel, entuzjasta kina; kinomaniak, kiniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) film. miłośnik kina, filmu
Wiktionary
(1.1) Przed premierą filmu, przed kasami kłębił się tłum kinomanów.
(1.1) Będąc żarliwym kinomanem, Bartosz nie opuści żadnego maratonu filmowego.
Wiktionary
IPA: cĩˈnɔ̃mãn, AS: ḱĩnõmãn
Wiktionary
rzecz. kinomania ż., kinomaniak mos.
:: fż. kinomanka ż.
Wiktionary
(1.1) pot. kinomaniak
Wiktionary
skłonność do oglądania filmów w kinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. pasja w chodzeniu do kina i oglądaniu filmów
Wiktionary
rzecz. kinoman mos., kinomaniak mos., kinomanka ż.
przym. kinomański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od kinomaniak
Wiktionary
rzecz. kinomaniak m.
Wiktionary
wielbicielka, entuzjastka kina; kinomanka
SJP.pl
potocznie: wielbiciel, entuzjasta kina; kinoman, kiniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. kinoman, miłośnik kina
Wiktionary
rzecz. kinoman m.
:: zdrobn. kinomaniaczek m.
przym. kinomański
Wiktionary
wielbicielka, entuzjastka kina; kinomaniaczka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) film. związany z kinomanią, dotyczący kinomanii
Wiktionary
rzecz. kinomania ż., kinomaniak mos., kinomanka ż.
Wiktionary
specjalista zajmujący się aparaturą kinową
SJP.pl
część chromosomu, miejsce złączenia dwóch siostrzanych chromatyd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik kina obsługujący projektor filmowy
Wiktionary
(1.1) Mundek jest kinooperatorem w kinie „Tęcza” od dwudziestu lat.
Wiktionary
IPA: ˌcĩnɔːpɛˈratɔr, AS: ḱĩn•operator
Wiktionary
rzecz. kinooperatorstwo n.
:: forma żeńska kinooperatorka ż.
przym. kinooperatorski
Wiktionary
technologia rejestracji i projekcji filmu panoramicznego dającego złudzenie rzeczywistości
SJP.pl
Kinopanorama – jeden z systemów filmu panoramicznego, polegający na projekcji z trzech taśm filmowych jednocześnie, opracowany w latach 1956–1957 w radzieckim Instytucie Badań nad Kinem i Fotografią (NIKFI). Głównym autorem prototypu był Jewsiej Michajłowicz Gołdowskij (1903 – 1971).
Wikipedia
dawniej: kino
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. archit. kino (budynek)
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kino.
* rosyjski: (1.1) кинотеатр m.
* ukraiński: (1.1) кінотеатр m.
źródła.
== kinoteatr (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kino (budynek, miejsce)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌcĩnɔˈtɛatr̥, AS: ḱĩnoteatr̦
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|kino.
* rosyjski: (1.1) кинотеатр m.
* ukraiński: (1.1) кінотеатр m.
źródła.
== kinoteatr (język azerski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kino (budynek, miejsce)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
pracownik kina zajmujący się obsługa aparatury do projekcji filmów; kinooperator
SJP.pl
pracownik kina zajmujący się obsługa aparatury do projekcji filmów; kinooperator
SJP.pl
psychoterapia z udziałem filmów; filmoterapia
SJP.pl
potocznie kinować się - oglądać film w kinie
SJP.pl
pracownik kinematografii, specjalista w dziedzinie kinematografii
SJP.pl
potocznie: film wyświetlany w kinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kiepskiej jakości, piracki film nagrany kamerą w kinie
Wiktionary
Kinówka, cam (skrót od ang. camera) – metoda kopiowania filmów, zazwyczaj chronionych przez prawo autorskie, jak również do oznaczenia kopii wykonanych tą metodą. Nagranie jest wykonywane w kinie, zwykle za pomocą kamery cyfrowej. Czasami używany jest do tego mały statyw, lecz przeważnie jest to niemożliwe.
Wikipedia
rzecz. kino n., kinowość ż.
przym. kinowy
Wiktionary
przymiotnik od: kino
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) od: kinowy
Wiktionary
Kinowo (niem. Kienow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Rymań. Wieś jest siedzibą sołectwa Kinowo.
Według danych z 4 września 2013 r. Kinowo miało 134 mieszkańców.
Wikipedia
rzecz. kino n., kinowość ż.
przym. kinowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół cech charakterystycznych dla sztuki filmowej, kina
Wiktionary
rzecz. kinówka ż., kinowiec m.
przym. kinowy, wokółkinowy, przykinowy
przysł. kinowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: kino
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kinem, kinematografią, dotyczący kina
Wiktionary
(1.1) Pełna sala kinowa – ludzie krzyczą ze strachu kiedy trzeba, śmieją się w odpowiednich momentach, czyli Potocki jest uniwersalny, a co najmniej europejski i zrozumiały.
Wiktionary
IPA: cĩˈnɔvɨ, AS: ḱĩnovy
Wiktionary
rzecz. kino n., kiniarz mos., kinówka ż., kinowość ż.
przysł. kinowo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
stolica Demokratycznej Republiki Konga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Demokratycznej Republiki Konga;
Wiktionary
Kinszasa (dawniej Léopoldville) – stolica i największe miasto Demokratycznej Republiki Konga, dawniej stolica Zairu. Jest to drugie co do wielkości miasto Afryki, po Lagos w Nigerii, położone na południe od równika. W 2020 roku miasto zamieszkane było przez 17,1 mln osób.
Kinszasa leży w zachodniej części państwa nad rzeką Kongo, w niewielkiej odległości od stolicy Republiki Konga – Brazzaville.
Wikipedia
IPA: cĩw̃ˈʃasa, AS: ḱĩũ̯šasa
Wiktionary
rzecz. kinszasyjczyk mos., kinszasyjka ż.
przym. kinszaski
Wiktionary
przymiotnik od: Kinszasa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Kinszasy, stolicy DR Konga
Wiktionary
IPA: cĩw̃ˈʃasʲci, AS: ḱĩũ̯šasʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kinszasa ż., kinszasyjczyk mos., kinszasyjka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kinszasy (stolicy Demokratycznej Republiki Konga)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kinszasy; osoba z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Kinszasa ż.
:: fż. kinszasyjka ż.
przym. kinszaski
Wiktionary
mieszkanka Kinszasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kinszasy; kobieta z tego miasta
Wiktionary
rzecz. Kinszasa ż.
:: fm. kinszasyjczyk mos.
przym. kinszaski
Wiktionary
jednostka masy odpowiadająca stu kilogramom; kwintal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Poznań. kino
(1.2) przen. poznań. zabawa, rozrywka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) tradycyjna japońska technika i sztuka naprawy potłuczonych wyrobów ceramicznych;
Wiktionary
Kintsugi (jap. 金継ぎ; dosł. łączenie złotem), kintsukuroi, kinzukuroi (jap. 金繕い; dosł. naprawianie złotem) także yobitsugi, gdy podobnie ukształtowany, ale niepasujący fragment jest używany do zastąpienia brakującego elementu z oryginalnego naczynia, tworząc efekt patchworku − japońska technika i sztuka naprawy potłuczonych lub wyszczerbionych wyrobów ceramicznych, polegająca na łączeniu elementów wyrobu laką z dodatkiem sproszkowanych metali szlachetnych, takich jak: złoto, srebro lub platyna (rzadziej dodawane były również miedź i brąz). Obecnie zamiast laki stosuje się czasami kleje syntetyczne (tzw. „modern kintsugi”), które w przeciwieństwie do tradycyjnie używanej laki nie pozwalają na bezpieczny kontakt naprawionego naczynia z żywnością.
Wikipedia
[czytaj: kiniarłanda] język urzędowy Rwandy
SJP.pl
Język ruanda-rundi (kinyarwanda) – język urzędowy na terenie Rwandy. Język jest też w niewielkim stopniu używany w Ugandzie, Burundi, Tanzanii i Demokratycznej Republice Konga.
Dzieli się na kilka dialektów, uznawanych czasem za odrębne języki:
Wikipedia
1. budka w której można zakupić czasopisma, papierosy, jedzenie, kwiaty
2. stoisko, pawilon na wystawie
3. w islamie letni pałac
4. miejsce w okręcie podwodnym gdzie umieszczony jest peryskop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mała budka handlowa, w której sprzedaje się m.in. pisma, bilety, papierosy
(1.2) małe pomieszczenie na okręcie podwodnym służące do obserwacji powierzchni morza
(1.3) daw. altana ogrodowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja koleżanka Zofia pracuje w kiosku z gazetami.
Wiktionary
IPA: cɔsk, AS: ḱosk
Wiktionary
rzecz. kioskarka ż., kioskarz mos.
przym. kioskowy
Wiktionary
(1.1) pawilon, budka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprzedawczyni w kiosku
Wiktionary
(1.1) Poprosiłam kioskarkę, by odłożyła dla mnie jeden egzemplarz.
Wiktionary
rzecz. kiosk m.
:: fm. kioskarz m.
przym. kioskowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hand. sprzedający w kiosku
Wiktionary
(1.1) Poproś kioskarza o resztę w bilonie.
Wiktionary
przym. kioskowy
rzecz. kiosk mrz.
:: fż. kioskarka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: kiosk
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do kiosku, związany z kioskiem
Wiktionary
(1.1) Wydawcy zależy na zwiększeniu handlu kioskowego jego pism.
Wiktionary
rzecz. kiosk mrz., kioskarka ż., kioskarz mos.
Wiktionary
miasto w Japonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. japońskie miasto na Honsiu, dawna stolica Japonii;
(1.2) geogr. adm. japońska prefektura w regionie Kinki ze stolicą w mieście Kioto (1.1)
Wiktionary
Kioto (jap. 京都市 Kyōto-shi; dosł. miasto stołeczne) – miasto w zachodniej części japońskiej wyspy Honsiu, stolica prefektury Kioto, dawna stolica Japonii i siedziba cesarza. Kioto jest częścią obszaru metropolitalnego Keihanshin (jap. 京阪神) zamieszkiwanego przez ok. 18 mln osób.
Wikipedia
(1.1) Kioto leży na wyspie Honsiu w Japonii.
(1.1) Poprawka do Traktatu z Kioto nie została jeszcze ratyfikowana przez Unię Europejską.
(1.1) Jednym z symboli Kioto jest kamelia.
Wiktionary
przym. kiotyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kioto, dotyczący Kioto
Wiktionary
rzecz. Kioto n.
Wiktionary
plemię indiańskie; Kiowowie
SJP.pl
Kiowa (Kiowowie) – plemię Indian Ameryki Północnej, zamieszkujące dawniej Wielkie Równiny, należące do rodziny językowej kiowa-tano.
Wikipedia
członkini plemienia indiańskiego
SJP.pl
plemię indiańskie; Kiowa
SJP.pl
Kiowa (Kiowowie) – plemię Indian Ameryki Północnej, zamieszkujące dawniej Wielkie Równiny, należące do rodziny językowej kiowa-tano.
Wikipedia
jednostka monetarna Laosu (1 kip = 100 atów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) monet. waluta Laosu;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: kipa
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: kipieć
Wiktionary
Kip (lao. ກີບ) – jednostka monetarna używana w Laosie. Dzieli się na 100 atów.
W 1979 roku nastąpiła w Laosie reforma walutowa. 100 starych kipów zastąpiono 1 nowym. Notowania (na dzień 5 stycznia 2014): 1 USD = 8035 LAK, 1 PLN = 2619 LAK.
Wikipedia
IPA: cip, AS: ḱip
Wiktionary
przym. kipowy
Wiktionary
1. kadź farbiarska;
2. jednostka ładunku bawełny równa 453,59 kg;
3. oczko na statku, przez które przeprowadza się szoty żagli;
4. rodzaj kosza;
5. tradycyjne żydowskie nakrycie głowy; jarmułka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. tradycyjne żydowskie nakrycie głowy dla mężczyzn; kusa czapeczka obejmująca czubek głowy
(1.2) żegl. oczko mocowane w różnych miejscach jachtu służące do przeprowadzania szotów żagli przednich
(1.3) żegl. armatorska jednostka ładunku bawełny równa 453,59 kg
(1.4) pleśćeciony kosz z dwoma uchami
(1.5) element ciężarówki do przewozu ładunku sypkiego
(1.6) kadź farbiarska
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) D. i B. lp. od: kip
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) jarmułka
(1.2) kip, przelotka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. kipka ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|hebr|כפה. → kopuła
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) kippah; (1.2) sheet lead
* czeski: (1.1) kipa ż., jarmulka ż.
* hebrajski: (1.1) כפה ż.
* niemiecki: (1.1) Kippa ż.
* słowacki: (1.1) kipa ż., jarmulka ż.
źródła.
== kipa (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jarmułka, kipa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. kipka ż.
Wiktionary
(1.1) jarmułka
(1.2) kip, przelotka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kipczakami, dotyczący Kipczaków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kipczacki;
Wiktionary
rzecz. Kipczak mos.
Wiktionary
(1.1) połowiecki, kumański
(2.1) połowiecki, kumański
Wiktionary
lud turecki
SJP.pl
Kipczacy – lud turecki początkowo zajmujący tereny wokół dorzecza górnego Irtyszu. W połowie XI wieku osiadły na stepach dzisiejszego Kazachstanu i Rosji południowej, która to ziemia w literaturze muzułmańskiej nazywana jest Stepem Kipczackim. Wysunięty najbardziej na zachód szczep Kipczaków był w latopisach ruskich zwany „Połowcami”, zaś w zachodnim piśmiennictwie – „Kumanami”.
Wikipedia
przedstawiciel ludu tureckiego, zajmującego początkowo tereny wokół dorzecza górnego Irtyszu, w połowie XI wieku osiadłego na stepach dzisiejszego Kazachstanu i Rosji południowej
SJP.pl
specjalista określający gatunki i oceniający jakość wina, herbaty, kawy na podstawie ich smaku i zapachu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca napojów oceniający ich jakość na podstawie wyglądu, smaku i zapachu
(1.2) zarządca piwnicy win
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) śledź rozpłatany wzdłuż, lekko solony i wędzony
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) gw-pl|Bukowina. pieprz czarny
(3.2) funkcja wywrotki bądź przyczepy, umożliwiająca przechył poprzez podniesienie części załadunkowej, zazwyczaj siłownikiem, w celu wyładunku zawartościfakt.
Wiktionary
Kiper – degustator, osoba zawodowo zajmująca się organoleptyczną oceną smaku, wyglądu, zapachu, jakością i klasyfikacją wszelkiego rodzaju potraw i napojów. Pojęcie to odnosi się głównie do osób degustujących i oceniających napoje alkoholowe takie jak wino, piwo, whisky itp. Kiper powinien wykazywać się szczególną wrażliwością smakowo-węchową oraz posiadać odpowiednią wiedzę, pozwalającą mu na obiektywną ocenę degustowanych trunków lub potraw.
Wikipedia
(1.1) Nie muszę być kiperem, by smakować wino.
Wiktionary
IPA: ˈcipɛr, AS: ḱiper
Wiktionary
przym. kiperski
rzecz. kiperstwo, kiprostwo
Wiktionary
specjalistka określająca gatunki i oceniająca jakość wina, herbaty, kawy na podstawie ich smaku i zapachu
SJP.pl
śledź rozpłatany wzdłuż, lekko solony i wędzony; kiper
SJP.pl
ocena smaku i jakości potraw i napojów, zwłaszcza alkoholowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) enol. zarządzanie piwnicą z winami
Wiktionary
rzecz. kiper mzw./mos./mrz.
Wiktionary
przestarzale: zabawa polegająca na odbijaniu piłki ręką i recytowaniu wiersza rozpoczynającego się od słów "kipi kasza"
SJP.pl
rzadko: gotujący się płyn; wrzątek, ukrop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) białystok. wrzątek
Wiktionary
IPA: k´ip´at
Wiktionary
porcelanowy krążek zapobiegający wykipieniu płynów podczas gotowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. krążek zapobiegający wykipieniu płynów i alarmujący o ich gotowaniu
Wiktionary
(1.1) Aby mleko nie wykipiało, wkłada się na dno naczynia, poprzednio opłukanego zimną wodą, specjalny krążek porcelanowy, tzw. "kipichron", i wlewa się mleko.
Wiktionary
1. o płynach: wrzeć, rozpryskiwać się, bulgotać
2. o ludziach: denerwować się, złościć się
3. być pełnym ruchu, życia; tętnić życiem
SJP.pl
czasownik
(1.1) gwałtownie wrzeć
Wiktionary
(1.1) Podrzucany wiatrem, podskakiwał jak pokrywka na czajniku z kipiącą wodą.
Wiktionary
rzecz. kipiel ż.
Wiktionary
1. załamywanie lub rozbijanie się fal na płyciznach bądź u brzegów; przybój;
2. wzburzony, pieniący się, kipiący płyn; wartki nurt, gwałtowny wir
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wzburzona i spieniona woda
Wiktionary
Kipiel – zjawisko łamania się fal na płyciznach lub przy wybrzeżu, także strefa, w której dochodzi do łamania fal. Zachodzi w morzu lub jeziorze.
W hydromorfologii rzek kipielą określa się typ nurtu. Kipiel to nurt turbulentny, w którym grzbiety fal załamują się, tworząc pianę i zjawisko „białej wody”. Typowa jest dla potoków górskich o dużym spadku podłużnym koryta i kamienistym podłożu. Występuje na odcinkach tworzących rafy i kaskady.
Wikipedia
(1.1) Wodnik wynurzył się z niebieskozielonej kipieli.
Wiktionary
czas. kipieć
Wiktionary
1. rewizja, przeszukanie;
2. potocznie: bałagan, miszmasz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara więzienna rewizja
Wiktionary
IPA: ˈcipʲiʃ, AS: ḱipʹiš
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. kipa
Wiktionary
IPA: ˈcipka, AS: ḱipka
Wiktionary
rzecz. kipa ż.
Wiktionary
związek frazeologiczny
(1.1) reg. głupstwa, brednie, rzeczy zmyślone
Wiktionary
(1.1) koszałki-opałki, banialuki, brednie, farmazony, androny, pierdoły, duby smalone, reg. koszały-opały, reg. koszyczki-opałeczki
Wiktionary
nazwisko, np. Rudyard Kipling (1865-1936), pisarz angielski, laureat Nagrody Nobla w roku 1907
SJP.pl
żartobliwie: umrzeć
SJP.pl
czasownik dokonany
(1.1) posp. umrzeć
Wiktionary
(1.1) A jakby kipnął, napiszemy świadectwo zgonu: grypa, serduszko.
Wiktionary
IPA: ˈcipnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ḱipnõńć
Wiktionary
rzecz. kipnięcie n.
Wiktionary
(1.1) kopnąć w kalendarz, wykorkować, wykitować, przekręcić się, kojfnąć, odwalić kitę
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kipnąć.
Wiktionary
czas. kipnąć
Wiktionary
czasownik nieprzechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. paść, zdechnąć
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nachlapać, chlusnąć
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|chlapnóć.
Wiktionary
Kipp – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kansas, w hrabstwie Saline.
Wikipedia
ocenianie gatunku i jakości napojów na podstawie ich wyglądu, smaku, zapachu; kiperstwo
SJP.pl
skręcać nici; tkać z kręconych nici
SJP.pl
wysoka roślina zielna z rodziny wiesiołkowatych, o miododajnych, purpurowych z fioletowym odcieniem kwiatach zebranych w stożkowate grona i o dużych, lancetowatych liściach, w Polsce pospolicie występująca na zrębach, usypiskach i w rowach; wierzbówka, wierzbówka kiprzyca, wierzbówka wąskolistna, wierzbownica, wierzbownica kiprzyca, wierzbownica wąskolistna
SJP.pl
pismo węzełkowe Inków; quipo, quipu
SJP.pl
Kipu, quipu, khipu (w języku keczua „węzeł”) – forma trójwymiarowego zapisu stosowana przez Indian prekolumbijskiej Ameryki Południowej. Nazywane „pismem węzełkowym”, ze względu na swoją formę: zbiór wykonanych z bawełny lub włosia lamy i alpaki kolorowych sznurków z supełkami.
Wikipedia
1. czarny materiał symbolizujący żałobę;
2. francuski likier z czarnej porzeczki z białym winem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) czarny materiał lub strój symbolizujący żałobę;
Wiktionary
Kir (staropol. kier, z niem. Kern, postaw) – czarny materiał żałobny, którym okrywa się trumnę.
Kir jest przywieszany do flagi danego państwa lub przepasany na portrecie podczas żałoby.
Wikipedia
(1.1) Portret zmarłego okryto kirem.
Wiktionary
IPA: cir, AS: ḱir
Wiktionary
przym. kirowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. kirowy
frazeologia. okryć się kirem
etymologia. etym|niem|Kern. → postaw
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pall, shroud
źródła.
== kir (język romski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ent. mrówka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie; żeński odpowiednik imienia Cyrus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Кіра ż.
* czeski: (1.1) Kira ż., Kyra ż.
* niemiecki: (1.1) Kyri ż., Kira ż., Kyra ż.
* rosyjski: (1.1) Кира ż.
* słoweński: (1.1) Kira ż.
źródła.
== Kira (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcira, AS: ḱira
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) Кіра ż.
* czeski: (1.1) Kira ż., Kyra ż.
* niemiecki: (1.1) Kyri ż., Kira ż., Kyra ż.
* rosyjski: (1.1) Кира ż.
* słoweński: (1.1) Kira ż.
źródła.
== Kira (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
żołnierz ciężkiej jazdy utworzonej w XVI wieku, wyposażony w kirys
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. żołnierz ciężkiej jazdy w zbroi płytowej;
Wiktionary
Kirasjerzy (fr. cuirassier – kiryśnik, pancerny) – rodzaj (formacja) ciężkiej jazdy walczącej w zbrojach z płyt metalowych (zbroja trzy czwarte, półzbroja lub sam kirys), obecny w armiach europejskich od XVI do XX wieku.
Wikipedia
IPA: ciˈrasʲjɛr, AS: ḱirasʹi ̯er
Wiktionary
rzecz. kirys m., kirasjeria ż.
przym. kirasjerski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. wojsk. związany z kirasjerami, dotyczący kirasjerów
Wiktionary
rzecz. kirasjer mos., kirys mrz., kirasjeria ż.
Wiktionary
potocznie: kościół protestancki, zbór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kościół protestancki
Wiktionary
(1.1) Chłopcy z Hitlerjugend miewali tutaj swoje zbiórki. Maszerowali dziarsko nad staw, śpiewając wojskowe piosenki. Z podwórza ewangelickiej kirchy patrzyli na nich zachwyceni rodzice, tutejsi Niemcy.
Wiktionary
Inne:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cmentarz
Wiktionary
miejscowość na Łotwie
SJP.pl
Salaspils (łot. „wyspiarska twierdza”, sala=wyspa, pils=twierdza; do 1917 roku niem. Kirchholm) – miasto na Łotwie oddalone o 18 km na południowy wschód od Rygi. Jego obecna nazwa, wprowadzona w 1917 r., pochodzi od położonej na pobliskiej wyspie twierdzy.
Wikipedia
przymiotnik od: Kircholm (miejscowość na Litwie, obecna nazwa: Salaspils)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kirki lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. płaszcz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, w obwodzie irkuckim; prawy dopływ Leny;
Wiktionary
Kirenga (ros. Киренга) – rzeka w Rosji, w obwodzie irkuckim; prawy dopływ Leny. Długość 746 km; powierzchnia dorzecza 46 600 km²; średni roczny przepływ przy ujściu 680 m³/s.
Źródła w Górach Bajkalskich; płynie w kierunku północnym; u ujścia do Leny leży miasto Kireńsk. Spławna na prawie całej długości, żeglowna od 480 km od ujścia.
Zamarza od października do maja; zasilanie głównie deszczowe.
Wikipedia
rzecz. Kireńsk mrz.
Wiktionary
miasto na Cyprze; Kyrenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na Cyprze, nad Morzem Śródziemnym;
Wiktionary
Kirenia (gr. Κερύνεια, Kierinia; tur. Girne) – miasto w Tureckiej Republice Cypru Północnego / Republice Cypryjskiej, nad Morzem Śródziemnym. Stolica północnocypryjskiego dystryktu Kirenia i formalna stolica cypryjskiego dystryktu Kirenia. Jednym z najważniejszych zabytków miasta jest strzegący wejścia do portu w Kirenii majestatyczny średniowieczny zamek obronny. Zamek w Kireni uważany jest za jeden z najlepiej zachowanych zamków na Cyprze.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie irkuckim, u ujścia Kirengi do Leny;
Wiktionary
Kireńsk (ros. Киренск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie irkuckim.
Leży u ujścia Kirengi do Leny, 640 km na północny wschód od Irkucka; ok. 13 100 mieszkańców (2005); przemysł drzewny; rzeczna stocznia remontowa; lotnisko.
Wikipedia
rzecz. Kirenga ż.
przym. kireński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kireńskiem, dotyczący Kireńska
Wiktionary
rzecz. Kireńsk mrz.
Wiktionary
narzędzie dentystyczne używane do kiretażu - usuwania kamienia nazębnego i ziarniny zapalnej z dziąseł
SJP.pl
zabieg stomatologiczny, polegający na wyłyżeczkowaniu kieszonek dziąsłowych
SJP.pl
związany z Kirgistanem, Kirgizją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Kirgistanu lub Kirgizów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Kirgistanu;
Wiktionary
(1.1) 71 zabitych w katastrofie kirgiskiego samolotu pasażerskiego po starcie w Biszkeku.
(2.1) Mówię trochę po kirgisku.
Wiktionary
IPA: cirʲˈɟisʲci, AS: ḱirʹǵisʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kirgistan m., Kirgizja ż., Kirgiz m., Kirgizka ż., kirgiskość ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem kirgiskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem kirgiskim
(1.3) spisany, stworzony w języku kirgiskim
Wiktionary
IPA: cirʲˈɟiskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: ḱirʹǵiskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
państwo w Azji ze stolicą w Biszkeku; Republika Kirgiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji Środkowej;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Kirgistan należał dawniej do ZSRR.
Wiktionary
IPA: cirʲˈɟistãn, AS: ḱirʹǵistãn
Wiktionary
rzecz. kirgiski m., Kirgiz m., Kirgizka ż., Kirgizja ż.
przym. kirgiski
przysł. kirgisko
Wiktionary
(1.1) Kirgizja; oficjalna nazwa Republika Kirgiska
Wiktionary
członek narodu zamieszkującego głównie Kirgistan (Kirgizję)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek narodowości kirgiskiej, mieszkaniec lub obywatel Kirgistanu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) Azjata
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Kirgistan m., Kirgizja ż., kirgiski m.
:: fż. Kirgizka ż.
przym. kirgiski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Kyrgyz
* arabski: (1.1) قرغيزي
* białoruski: (1.1) кіргіз m.
* bułgarski: (1.1) киргиз m.
* kazachski: (1.1) қырғыз
* łotewski: (1.1) kirgīzs m.
* rosyjski: (1.1) киргиз m.
* słowacki: (1.1) Kirgiz m.
* szwedzki: (1.1) kirgiz w., kirgizistanier w.
* turecki: (1.1) Kırgız
* ukraiński: (1.1) киргиз m.
źródła.
== Kirgiz (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) Kirgiz
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcirʲɟis, AS: ḱirʹǵis
Wiktionary
rzecz. Kirgistan m., Kirgizja ż., kirgiski m.
:: fż. Kirgizka ż.
przym. kirgiski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) Azjata
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Kirgistan m., Kirgizja ż., kirgiski m.
:: fż. Kirgizka ż.
przym. kirgiski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Kyrgyz
* arabski: (1.1) قرغيزي
* białoruski: (1.1) кіргіз m.
* bułgarski: (1.1) киргиз m.
* kazachski: (1.1) қырғыз
* łotewski: (1.1) kirgīzs m.
* rosyjski: (1.1) киргиз m.
* słowacki: (1.1) Kirgiz m.
* szwedzki: (1.1) kirgiz w., kirgizistanier w.
* turecki: (1.1) Kırgız
* ukraiński: (1.1) киргиз m.
źródła.
== Kirgiz (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
(1.1) Kirgiz
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
tradycyjna nazwa Kirgistanu (państwa w Azji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. nazwa Kirgistanu w okresie radzieckim, zob. Kirgistan.
Wiktionary
Wikipedia
przym. kirgiski
rzecz. kirgiski mrz., Kirgistan mrz., Kirgiz mos.
Wiktionary
członkini narodu zamieszkującego głównie Kirgistan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kirgistanu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Kirgistan m., kirgiski m.
:: fm. Kirgiz m.
przym. kirgiski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Kirgiz.
* arabski: (1.1) قرغيزية ż.
* białoruski: (1.1) кіргізка ż.
* bułgarski: (1.1) киргизка ż.
* czeski: (1.1) Kyrgyzka ż.
* francuski: (1.1) Kirghize ż.
* łotewski: (1.1) kirgīziete ż.
* niderlandzki: (1.1) Kirgizische ż.
* rosyjski: (1.1) киргизка ż.
* słowacki: (1.1) Kirgizka ż.
źródła.
== Kirgizka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Kirgizka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: cirʲˈɟiska, AS: ḱirʹǵiska
Wiktionary
rzecz. Kirgistan m., kirgiski m.
:: fm. Kirgiz m.
przym. kirgiski
Wiktionary
→ Kiribati; kiribatyjski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Kiribati
Wiktionary
IPA: ˌcirʲiˈbat͡sʲci, AS: ḱirʹibacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kiribatyjka, Kiribatyjczyk, Kiribati
Wiktionary
(1.1) kiribatyjski
Wiktionary
mieszkaniec Kiribati; Kiribatyjczyk
SJP.pl
język urzędowy Kiribati; język kiribatyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. wyspiarskie państwo na Oceanie Spokojnym;
Wiktionary
Republika Kiribati (ang. Republic of Kiribati; kirib. Ribaberikin Kiribati) – państwo wyspiarskie na Oceanie Spokojnym. W skład tego państwa o powierzchni 726 km² wchodzą 32 atole i 1 wyspa koralowa Banaba, rozsiane na powierzchni przeszło 3,5 mln km² wokół równika. Przez obszar ten przechodzi 180 południk, co powoduje że Kiribati jest jedynym krajem na świecie położonym na wszystkich 4 ćwiartkach kuli ziemskiej.
Wikipedia
(1.1) Zachodnia część Kiribati należy do Mikronezji.
Wiktionary
IPA: ˌcirʲiˈbatʲi, AS: ḱirʹibatʹi
Wiktionary
rzecz. Kiribatyjczyk mos., Kiribatyjka ż.
przym. kiribatyjski, kiribacki
Wiktionary
(1.1) Republika Kiribati
Wiktionary
mieszkanka Kiribati; Kiribatyjka
SJP.pl
mieszkaniec Kiribati; Kiribatczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Kiribati
Wiktionary
IPA: ˌcirʲibaˈtɨjt͡ʃɨk, AS: ḱirʹibatyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Kiribati n.
:: fż. Kiribatyjka ż.
przym. kiribacki, kiribatyjski
Wiktionary
mieszkanka Kiribati; Kiribatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Kiribati
Wiktionary
IPA: ˌcirʲibaˈtɨjka, AS: ḱirʹibatyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Kiribati n.
:: fm. Kiribatyjczyk mos.
przym. kiribatyjski, kiribacki
Wiktionary
→ Kiribati; kiribacki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kiribati, dotyczący Kiribati
Wiktionary
IPA: ˌcirʲibaˈtɨjsʲci, AS: ḱirʹibatyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Kiribatyjka ż., Kiribatyjczyk m., Kiribati n.
Wiktionary
(1.1) kiribacki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
mityczne zwierzę przedstawiane często na japońskich rzeźbach i porcelanie
SJP.pl
Wikipedia
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
specjalny młotek do odbijania zaprawy z cegieł pochodzących z rozbiórki
SJP.pl
Kirill Babitzin ps. Kirka (ur. 22 września 1950 w Helsinkach, zm. 31 stycznia 2007 w Helsinkach) – fiński piosenkarz popularny szczególnie w latach 80. i 90. XX wieku, reprezentował swoją ojczyznę między innymi na Konkursie Piosenki Eurowizji w 1984 r. w Luksemburgu, kiedy piosenką „Hengaillaan” wywalczył dziewiąte miejsce.
Wikipedia
w przenośni kobieta, która uwodzi demonicznym czarem (od występującej w Odysei czarodziejki Circe)
SJP.pl
Wikipedia
Książę Kirkor, znany również jak Kirkor lub hrabia Kirkor – postać fikcyjna z dramatu Juliusza Słowackiego Balladyna z 1839 r.
Wikipedia
→ Kirkuk (miasto w Iraku)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kirkukiem, dotyczący Kirkuku
Wiktionary
rzecz. Kirkuk mrz.
Wiktionary
miasto w Iraku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnym Iraku, w Kurdystanie;
Wiktionary
Kirkuk (arab. كركوك) – miasto w północnym Iraku, w Kurdystanie, na zachodnim pogórzu Gór Kurdystańskich, ośrodek administracyjny muhafazy At-Tamim. Około 755,7 tys. mieszkańców.
Miasto Kirkuk i otaczające je roponośne obszary stanowią od dziesięcioleci przedmiot kurdyjskich roszczeń terytorialnych. W latach 30. XX wieku rozpoczęła się stymulowana przez władze centralne migracja ludności arabskiej na zamieszkane przez Kurdów i chrześcijan tereny wokół miasta. Napływ Arabów związany był przede wszystkim z odkryciem ropy naftowej w Kirkuku w 1927 roku i realizacją rządowego projektu irygacji równiny Hawidża. Spośród potomków pierwszych arabskich osadników sprowadzonych w tamtym czasie do Kirkuku (wielu z nich należało do koczowniczego plemienia al-Ubajd) reżim partii Baas rekrutował w latach 60. członków prorządowych, paramilitarnych grup zwanych „Rycerzami Chalida ibn Walida”, których głównych zajęciem było terroryzowanie okolicznych wsi kurdyjskich.
Wikipedia
przym. kirkucki
Wiktionary
cmentarz żydowski; kierkut
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cmentarz żydowski;
Wiktionary
Kirkut, kierkow, kierchol, kirchol – określenia cmentarza żydowskiego używane przez Polaków, głównie mieszkańców zaboru austriackiego (dawnej Galicji). Zgodnie z nakazami religii cmentarze żydowskie budowano poza obszarem miasta. Wśród Żydów słowo uważane za pejoratywne, z tego powodu rekomenduje się zastąpienie go określeniem cmentarz żydowski.
Wikipedia
(1.1) Do dnia dzisiejszego zachował się tylko jeden będziński kirkut.
(1.1) Szacuje się, że w obecnych granicach Rzeczpospolitej istniało ponad tysiąc kirkutów, ocalała połowa w większości zdewastowana i pozbawiona nagrobków.
Wiktionary
IPA: ˈcirkut, AS: ḱirkut
Wiktionary
rodzaj wystroju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto obwodowe w Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
IPA: ˈcirɔf, AS: ḱirof
Wiktionary
przym. kirowski
Wiktionary
(1.1) hist. Wiatka (do 1457 i 1781-1934), hist. Chłynow (1457-1781)
Wiktionary
dawniej: Kropywnycki (miasto na Ukrainie); Kirowohrad
SJP.pl
Kropywnycki (ukr. Кропивницький, Kropywnyćkyj; do 1924 Jelizawetgrad, w latach 1924–1934 Zinowjewsk, 1934–1939 Kirowo, 1939–2016 Kirowohrad) – miasto w centralnej części Ukrainy, około 250 km na południe od Kijowa. Stolica obwodu kirowohradzkiego. Miasto leży na obszarze historycznego Zaporoża.
Wikipedia
dawniej: Kropywnycki (miasto na Ukrainie); Kirowograd
SJP.pl
Kropywnycki (ukr. Кропивницький, Kropywnyćkyj; do 1924 Jelizawetgrad, w latach 1924–1934 Zinowjewsk, 1934–1939 Kirowo, 1939–2016 Kirowohrad) – miasto w centralnej części Ukrainy, około 250 km na południe od Kijowa. Stolica obwodu kirowohradzkiego. Miasto leży na obszarze historycznego Zaporoża.
Wikipedia
1. → Kirowohrad (dziś: Kropywnycki - miasto na Ukrainie); kirowogradzki;
2. obwód kirowohradzki - jeden z 24 obwodów Ukrainy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Kirowohradem, dotyczący Kirowohradu (obecnie Kropywnycki na Ukrainie)
Wiktionary
rzecz. Kirowohradszczyzna ż.
Wiktionary
(1.1) przest. war. kirowogradzki
Wiktionary
→ Kirów (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Kirowem, dotyczący Kirowa
Wiktionary
rzecz. Kirow m.
Wiktionary
przymiotnik od: kir
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zrobiony z kiru
(1.2) koloru szat żałobników
(1.3) związany z Kirami, dotyczący Kirów
Wiktionary
rzecz. kir mrz.
Wiktionary
Kirsajty (niem. Kirsaitensee) – jezioro w Polsce na Pojezierzu Mazurskim, w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Kirsajty nie są samodzielnym jeziorem, tylko elementem kompleksu znanego pod wspólną nazwą Mamry. Długość linii brzegowej to 8,6 km. Jest jeziorem średniej wielkości, średniej głębokości położonym między jeziorami Mamry Północne i Dargin. Brzegi prawie na całej długości są niskie i zabagnione, trudne do wyodrębnienia, od zachodu porośnięte lasem liściastym. Całe dno jeziora porasta roślinność zanurzona, głównie ramienice. Całe jezioro otacza zwarty pas roślinności wynurzonej. Powierzchnia lustra wody wynosi 207 ha, natomiast powierzchnia wysp 4 ha.
Wikipedia
[czytaj: kirsz] wysokoprocentowy napój alkoholowy wytwarzany z czereśni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. bezbarwny, wysokoprocentowy napój alkoholowy wytwarzany z owoców wiśni;
Wiktionary
Kirsch, Kirschwasser – wysokoprocentowy (38%–50%) napój alkoholowy wytwarzany z owoców wiśni nieprzeznaczonych do bezpośredniego spożycia; surowcem dla niektórych odmian tego likworu bywają i czereśnie. Kirsz w odróżnieniu od wiśniówki jest bezbarwny i nie jest słodki.
Wikipedia
(1.1) kirschwasser, wódka wiśniowa, kirsz
Wiktionary
wódka z przefermentowanych czarnych wiśni
SJP.pl
Wikipedia
Kiruna (lap. Giron, fin. Kiiruna) – miasto w północnej Szwecji w regionie Norrbotten, w gminie Kiruna (największe w szwedzkiej części Laponii i najbardziej wysunięte na północ w kraju). Zamieszkane przez 18 148 mieszkańców (2010). Nazwa miasta pochodzi od białej pardwy, nazywanej przez Lapończyków giron.
Wikipedia
język z rodziny bantuidalnych, będący, obok francuskiego, językiem urzędowym w Burundi; rundi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. zob. rundi.
Wiktionary
Język rundi lub kirundi (urundi) – język z rodziny bantu, używany w Rwandzie, Burundi (jako język urzędowy), Tanzanii i Ugandzie, uznawany często za dialekt języka ruanda-rundi. W 1980 roku liczba mówiących wynosiła ok. 4,8 mln.
Wikipedia
(1.1) Kirundi jest językiem urzędowym w Burundi.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) język
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) inna pisownia rundi, urundi
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|rundi.
źródła.
== kirundi (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) jęz. rundi
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kiruną, dotyczący Kiruny, pochodzący z Kiruny
Wiktionary
rzecz. Kiruna ż.
Wiktionary
potocznie: pijak
SJP.pl
rodzaj wystroju
SJP.pl
Kiry – część wsi Kościelisko w Polsce w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, w gminie Kościelisko.
Kiry położone są u wylotu Doliny Kościeliskiej, znane jako punkt wypadowy wycieczek kierowanych do tej doliny Kościeliskiej i w jej okolice.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
pancerz wykonany z metalowej plecionki w kształcie koszuli z rękawami, niekiedy też z kapturem, rękawicami i nogawicami; kolczuga; kolcza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. tułowiowa część zbroi;
Wiktionary
Kirys – zbroja ochraniająca korpus składająca się z dwóch części: ochraniającego pierś napierśnika i osłaniającego plecy naplecznika, połączonych za pomocą rzemieni i klamer w pasie, po bokach i na ramionach. Do jego dolnej części, można było przymocować dodatkowe elementy chroniące uda (np. nabiodrki czy fartuch z taszkami).
Wikipedia
IPA: ˈcirɨs, AS: ḱirys
Wiktionary
rzecz. kirasjer m., kirysek m., kiryski nmos., kiryskowate nmos.
przym. kirasjerski
Wiktionary
rodzaj ryby sumokształtnej z rodziny kiryskowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) icht. niewielka ryba z rodziny kiryskowatych
Wiktionary
(1.1) W moim akwarium możesz zobaczyć sześć kirysków.
Wiktionary
rzecz. kirys m., kiryski nmos., kiryskowate nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Callichthyidae|Bonaparte|ref=tak., rodzina ryb z rzędu sumokształtnych
forma rzeczownika.
(2.1) plural|kirysek.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jelito kirysków okresowo funkcjonuje jako dodatkowy narząd oddechowy.
Wiktionary
rzecz. kirys mzw., kirysek mzw., kiryskowate lm nm., kirysowate lm nm., kirysy lm nm.
Wiktionary
(1.1) kiryskowate; pot. sumikowate
Wiktionary
rodzina małych ryb sumokształtnych; kiryski, sumikowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. icht. nazwa systematyczna|Callichthyidae|Bonaparte|ref=tak., rodzina ryb z rzędu sumokształtnych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niektóre gatunki kiryskowatych potrafią pokonywać krótkie odcinki na lądzie.
Wiktionary
rzecz. kirys mzw., kirysek mzw., kiryski lm nm., kirysowate lm nm., kirysy lm nm.
Wiktionary
(1.1) kiryski; pot. sumikowate
Wiktionary
o cechach kiryskowatych (rodzina ryb)
SJP.pl
ryba sumokształtna z grupy sumików pancernych
SJP.pl
Kiryśnik – ogólna nazwa ryby sumokształtnej z grupy tzw. sumików pancernych, obejmującej rodziny kirysów, kirysków i zbrojników. Nazwa kiryśnik jest niejednoznaczna i przez różnych autorów inaczej definiowana. W najszerszym znaczeniu oznacza wszystkie sumiki pancerne, nazywane też kiryśnikowatymi lub tylko rodzinę zbrojników. Nazwą kiryśniki określane były też większe od typowych kirysków gatunki z rodziny kiryskowatych (Callichthyidae) zaliczane do rodzajów Callichthys i Hoplosternum oraz wyłonionych z tego drugiego Lepthoplosternum i Megalechis.
Wikipedia
zbiorcza nazwa trzech rodzin ryb z rzędu sumokształtnych; sumiki pancerne
SJP.pl
Sumiki pancerne, kiryśnikowate – używana głównie w akwarystyce zbiorcza nazwa 3 rodzin słodkowodnych ryb z rzędu sumokształtnych:
Wikipedia
rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych; kirysy
SJP.pl
Kirysowate, kirysy (Doradidae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych. Pomimo dużego podobieństwa nazwy do kiryskowatych (kirysków) jest to odrębna rodzina. Dawniej nazywane były doradowatymi (od Doradidae). Mniejsze i średnie gatunki są hodowane w akwariach, większe poławiane jako ryby konsumpcyjne.
Wikipedia
pancerz wykonany z metalowej plecionki w kształcie koszuli z rękawami, niekiedy też z kapturem, rękawicami i nogawicami; kolczuga; kolcza
SJP.pl
Kirysowate, kirysy (Doradidae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych. Pomimo dużego podobieństwa nazwy do kiryskowatych (kirysków) jest to odrębna rodzina. Dawniej nazywane były doradowatymi (od Doradidae). Mniejsze i średnie gatunki są hodowane w akwariach, większe poławiane jako ryby konsumpcyjne.
Wikipedia
czasownik niedokonany
(1.1) lwów. pić
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Kiry lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) reg-pl|Poznań. miner. żwir
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Kies.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|żwir.
źródła.
== kis (język dalmatyński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. ser
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Kies.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|żwir.
źródła.
== kis (język dalmatyński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. ser
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Kisajno (także Mamry Południowe, niem. Kissainsee) – jezioro w Polsce, położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Giżycko, w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich.
Wikipedia
1. rodzaj kwiatostanu; grono; wiecha;
2. pęk włosów, piór itp.; kita; pióropusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pęk czegoś – owoców, kwiatów, przedmiotów
(1.2) książk. nadgarstek
(1.3) przest. śnieg lub szadź oblepiająca gałąź
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Iza przyniosła nam kiść winogron i cztery brzoskwinie.
Wiktionary
IPA: ciɕt͡ɕ, AS: ḱiść
Wiktionary
rzecz. kiścień mrz., okiść ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kistka.
Wiktionary
Wikipedia
tworzący kiść, zakończony kiścią
SJP.pl
ptak łowny z rodziny bażantów, żyjący w Himalajach
SJP.pl
broń średniowieczna, składająca się z drąga, do którego na łańcuchu lub sznurze przymocowane było obciążenie (najczęściej ćwiekowana kula), popularna wśród opryszków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. średniowieczna broń obuchowa w postaci żelaznej kuli na łańcuchu mocowanej do drewnianej rękojeści;
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Leucothoë|L.., rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych;
Wiktionary
Kiścień, masłak – rodzaj broni obuchowej miażdżącej używanej w średniowieczu, złożonej z drewnianego trzonka, do którego łańcuchem, sznurem lub rzemieniem mocowano bijak, służący do zadawania ciosów przeciwnikowi.
Trzonki kiścieni bywały różnej długości, zwykle jednak wynosiła ona około 30–40 cm. Bywały też kiścienie ich pozbawione, w postaci kuli na rzemieniu, który owijano dookoła ręki. Bijak miał zazwyczaj postać stalowej kuli najeżonej kolcami, choć istniały też bijaki gładkie oraz wykonane z innych materiałów (szczególnie wczesne ich wersje): rogu, kości, brązu. Zdarzały się kiścienie o 2 lub nawet 3 bijakach, każdym zawieszonym na własnym łańcuchu.
Wikipedia
rzecz. kiść ż., okiść ż.
przym. kiściowy
Wiktionary
(1.1) korbacz, masłak
Wiktionary
Kisewo (kaszb.Kisewò) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce.
Według danych na dzień 31 grudnia 2006 roku wieś zamieszkuje 142 mieszkańców na powierzchni 7,1 km².
Na południe od wsi znajduje się Rybacka Góra.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
[czytaj: kiszu] rasa japońskich psów z grupy szpiców
SJP.pl
Kishu (jap. 紀州犬 kishū-inu) – jest to jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana przez FCI do sekcji szpiców azjatyckich i ras pokrewnych. Nie podlega próbom pracy.
Wikipedia
1. poddawać fermentacji
2. kisić się:
a) być kiszonym
b) pot. siedzieć ciągle w tym samym pomieszczeniu, domu bez rozrywki, towarzystwa
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakisić)
(1.1) spoż. poddawać produkt spożywczy fermentacji mlekowej, np. kapustę, ogórki, mąkę żytnią
czasownik zwrotny niedokonany kisić się (dk. zakisić się)
(2.1) spoż. być poddawanym fermentacji mlekowej
(2.2) pot. przebywać ciągle w domu, bez towarzystwa i rozrywek
Wiktionary
(1.1) Bigos gotuje się z kiszonej, kiszonej i świeżej lub tylko ze świeżej kapusty.
Wiktionary
rzecz. kisior mos., kiszenie n., kiszonka ż.
przym. kiszony
Wiktionary
(2.1-2) kisnąć
Wiktionary
1. deser o galaretowatej konsystencji wytwarzany z mąki ziemniaczanej, soku owocowego, wody i cukru;
2. dziesiąta woda po kisielu - bardzo dalekie pokrewieństwo; też: luźny związek z czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. gastr., kulin. deser żelujący z mąki ziemniaczanej, owoców (lub soku owocowego), wody i cukru;
(1.2) techn. gastr., rzad. kulin. deser żelujący z mąki ziemniaczanej (lub innego zagęstnika skrobiowego), mleka i cukru;
(1.3) hand. spoż. gotowa mieszanka składników służących do przygotowania kisielu (1.1)
(1.4) kresy. kulin. rodzaj gęstego żuru z mąki owsianej; kwaśna polewka;
(1.5) kresy. kulin. gęsta potrawa z mąki owsianej lub płatków owsianych, przygotowywana czasem na rozczynie z drożdży;
Wiktionary
Kisiel – zestalana na zimno, potrawa o konsystencji gęstego żelu.
Kisiele wytwarza się ze zbóż (owsa, żyta, pszenicy), grochu, owoców lub mleka.
Kisiele zbożowe znane były 9 tys. lat temu w starożytnej Anatolii i Mezopotamii, są wzmiankowane w tekstach sumeryjskich i akadyjskich. W czasach starożytnych kisiel owsiany przygotowano przez fermentację mleka owsianego.
Wikipedia
(1.1) Dziś na deser mamy kisiel żurawinowy.
(1.1) Na deser zamówiłam dwa kisiele, jeden budyń i szarlotkę.
(1.3) Kisiel wsypujemy do zimnej wody.
(1.3) Kupiłam kisiel, jest w szafce.
(1.3) Idź do sklepu i kup trzy paczki kisielu.
Wiktionary
IPA: ˈciɕɛl, AS: ḱiśel
Wiktionary
rzecz. Kisielice nmos.
:: zdrobn. kisielek m.
przym. kisielowy
Wiktionary
(1.2) budyń
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny uszakowatych; kisielnica
SJP.pl
Exidia Fr. (kisielnica) – rodzaj grzybów z rodziny uszakowatych.
Wikipedia
zdrobniale kisiel
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Miejscowości na Białorusi
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie warmińsko-mazurskim;
Wiktionary
Kisielice (niem. Freystadt in Westpreußen) – miasto w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, położone nad Gardęgą, na Pojezierzu Iławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kisielice. Przez miasto przechodzi droga krajowa nr 16.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto miało 2005 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˌciɕɛˈlʲit͡sɛ, AS: ḱiśelʹice
Wiktionary
rzecz. kisiel mrz., kisieliczanin m., kisieliczanka ż.
przym. kisielicki
Wiktionary
przymiotnik od: Kisielice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Kisielic, związany z Kisielicami
Wiktionary
rzecz. Kisielice nmos., kisieliczanin m., kisieliczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Kisielic (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Kisielic (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj grzybów z rodziny uszakowatych; kisielec
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
o cechach kisielnicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
Kisielnicowate (Exidiaceae) – występująca w niektórych systemach klasyfikacyjnych rodzina grzybów należąca do typu podstawczaków (Basidiomycota).
Wikipedia
o cechach kisielnicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Kisielówka – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Limanowa.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
We wsi znajduje się szkoła podstawowa, Wiejski Klub Kultury oraz remiza Ochotniczej Straży Pożarnej. OSP Kisielówka została założona w 1958 r.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. piekarz wypiekający z żytniego ciasta (ciasta na zakwasie)
Wiktionary
IPA: ˈciɕɔr, AS: ḱiśor
Wiktionary
rzecz. kiszonka ż., kiszenie n.
czas. kisić ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. skrzyneczka
Wiktionary
(1.1) kiśnia ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kiśniczka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wet. pszcz. choroba bakteryjna czerwiu pszczelego;
Wiktionary
Zgnilec europejski, zgnilec łagodny, kiślica (Putrificatio polybacterica larvae apium, Pestis europea larvae apium, EFB) – zakaźna i zaraźliwa choroba bakteryjna czerwi niezasklepionych, rzadziej zasklepionych, wywoływana przez ziarniaka Melissococcus plutonius.
Wikipedia
(1.1) Rodziny pszczele osłabione kiślicą źle zimują.
Wiktionary
IPA: ciɕˈlʲit͡sa, AS: ḱiślʹica
Wiktionary
(1.1) zgnilec europejski, EFB
Wiktionary
w islamie: los, przeznaczenie, fatum
SJP.pl
Kismet – tureckie słowo oznaczające przeznaczenie, fatum, los. Używane przez muzułmańskie ludy tureckie oraz na terenach pozostających przez wieki pod tureckim panowaniem (Bośnia, Chorwacja, Serbia, Bułgaria).
Termin kismet jest najczęściej stosowany na określenie niespodziewanych wydarzeń i niewytłumaczalnych zrządzeń losu. Jest on ściśle, bardziej niż europejskie pojęcie przeznaczenia, związany z religią i Bogiem (Allahem). Może być przejawem fatalizmu, ale także dowodem zaufania w moc Allaha i oznaczać bezwarunkowe poddanie się jego woli.
Wikipedia
potocznie:
1. fermentować, psuć się, gnić;
2. ulegać fermentacji, kisić się, kwaśnieć;
3. przebywać ciągle w domu, stroniąc od towarzystwa, rozrywek
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skisnąć)
(1.1) biol. kulin. ulegać fermentacji mlekowej
(1.2) przen. przebywać bezczynnie, marnować czas
Wiktionary
(1.1) Mleko zaczęło kisnąć.
(1.2) Po prostu ja kisnę w domu.
Wiktionary
rzecz. kiśnięcie n.
Wiktionary
(1.1) kwaśnieć, zakwaszać się, fermentować
(1.2) gnić, nudzić się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. duża skrzynia
Wiktionary
rzecz. kiśniczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. skrzyneczka
Wiktionary
rzecz. kiśnia ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński|kisiynka.
Wiktionary
kwaśnieć, fermentować; kisnąć
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. żwirowy
Wiktionary
wierszowany utwór popularny zwłaszcza na Bliskim Wschodzie, którego tematyka związana jest z bohaterami narodowymi i ważnymi wydarzeniami historycznymi
SJP.pl
Pierydy (gr. Πιερίδες Pierídes, łac. Pierides) – w mitologii greckiej córki króla Pierosa, które nazywały się: Kolymbas, Iynx, Kenchris, Kissa, Chloris, Akalantis, Nessa, Pipo, Drakontis. Współzawodniczyły z muzami w śpiewie, lecz przegrawszy, zostały zamienione do końca życia w sroki lub rozmaite ptaki. Legenda ta znana jest dopiero z czasów hellenistycznych. W tradycji wcześniejszej Pierydy to nazwa muz jako pochodzących z Pierii, pasma górskiego na północ od Olimpu (Hezjod, Teogonia 53); byłoby to miejsce ich narodzin bądź współżycia ich rodziców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Poznań. skrzynia
(1.2) reg-pl|Poznań. sport. w piłce nożnej: bramka
Wiktionary
Kista – dzielnica (stadsdel) Sztokholmu, położona w jego północno-zachodniej części (Västerort) i wchodząca w skład stadsdelsområde Rinkeby-Kista. Graniczy z dzielnicami Akalla, Husby i Rinkeby oraz z gminami Sollentuna i Sundbyberg.
Wikipedia
(1.1) Odkluczyłem kistę, a w niej sama gemela.
Wiktionary
(1.1) kasta, zob. też skrzynia
(1.2) kasta
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kokardka
Wiktionary
rzecz. kistka ż.
Wiktionary
mała kiść (gałązka)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kokarda
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kiść, grono
Wiktionary
rzecz. kisteczka ż.
Wiktionary
kistnik malinowiec - niewielki, żółtobrązowy chrząszcz z rodziny kistnikowatych, żerujący głównie na kwiatach i owocach malin; kistnik maliniak
SJP.pl
rodzina chrząszczy wielożernych
SJP.pl
o cechach kistnikowatych (rodzina owadów)
SJP.pl
Kistowo (kaszub. Czistowò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sulęczyno.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Kistowski – kaszubski herb szlachecki. Według Przemysława Pragerta odmiana herbu Drzewica lub Księżyc.
Wikipedia
placek z dodatkami (zwykle warzywa, ser, mięso lub ryba) pieczony w okrągłej formie; quiche, quische
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. wytrawna tarta (placek z ciasta kruchego lub francuskiego wypełniony nadzieniem warzywnym lub grzybowym zalany masą jajeczno-śmietanową)
Wiktionary
Kisz – prastare miasto sumero-akadyjskie, nad Eufratem, 13 km na wschód od Babilonu, obecnie stanowisko archeologiczne Tall al-Uhajmir (Czerwony Pagórek) w Iraku; niewątpliwie jedno z najstarszych miast świata. Odegrało dużą rolę w kształtowaniu się państwa Sumerów.
Wikipedia
(1.1) Kisz pieczony jest w okrągłych formach na tartę, najlepiej by było to naczynie ceramiczne, które dłużej utrzymuje ciepło.
Wiktionary
zakład przetwórstwa owocowego, w którym kisi się surowce roślinne
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poznań. woda po gotowanej kaszance
(1.2) zupa sporządzona na bazie kiszczonki (1.1)
Wiktionary
Kiszczonka – tradycyjna zupa obecna w kuchni poznańskiej, znana także w innych regionach Polski. Powstaje w wyniku połączenia wody pozostałej po gotowaniu kaszanki z mlekiem, mąką oraz przyprawami. Zupa ma około 760 kcal.
Wikipedia
(1.2) Proszą mnie, zwłaszcza starsze Czytelniczki, o przepis na słynną poznańską kiszczonkę. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ciʃˈt͡ʃɔ̃ŋka, AS: ḱiščõŋka
Wiktionary
zdrobnienie od: kiszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: kiszka
Wiktionary
IPA: ciˈʃɛt͡ʃka, AS: ḱišečka
Wiktionary
ogórek przeznaczony do kiszenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kisić.
(1.2) bakteryjna fermentacja mlekowa produktów spożywczych lub pasz;
Wiktionary
Kiszenie, kwaszenie – sposób konserwacji żywności przeznaczonej do spożycia (np. ogórek kiszony, kapusta kiszona) lub na paszę (kiszonki), opierający się na procesie fermentacji mlekowej przeprowadzanym przez bakterie mlekowe.
W wyniku tego procesu cukry proste zawarte w komórkach roślinnych rozkładają się na kwas mlekowy (1–1,8%), hamując m.in. procesy gnicia (przez zahamowanie rozwoju bakterii gnilnych nieodpornych na zakwaszenie środowiska do pH poniżej 5). Prawidłowy przebieg kiszenia zależy od zawartości w surowcu cukrów (1–1,5%) i wody (ok. 70%), utrzymania w temperaturze 15–20 °C w początkowych dniach fermentacji, usunięcia powietrza (bakterie przeprowadzające proces są beztlenowe) np. przez ubicie (kapusta) lub zalanie solanką. Na skalę przemysłową kiszenie przeprowadza się w dużych kadziach lub betonowych silosach.
Wikipedia
IPA: ciˈʃɛ̃ɲɛ, AS: ḱišẽńe
Wiktionary
czas. kisić ndk.
rzecz. kiszonka ż., kisior mos.
przym. kiszony
Wiktionary
Kiszewko – niewielka wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. część jelita
2. rodzaj wędliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. anat. jelito
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. zsiadłe mleko
(1.3) środ. mot. dętka
(1.4) kraków. spoż. kulin. kaszanka
(1.5) spoż. kulin. pieczona w jelicie grubym potrawa z tartych ziemniaków
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wśród zbutwiałych szpargałów najwięcej było domowych rachunków, przepisów kuchennych i wybornych recept na bolenie w kiszkach lub w wątrobie.
Wiktionary
IPA: ˈciʃka, AS: ḱiška
Wiktionary
(1.4) kiszka kaszana
Wiktionary
1. część jelita
2. rodzaj wędliny
SJP.pl
Kiszki – wieś sołecka w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Janów Lubelski.
Wikipedia
wydłużony, mający kształt kiszki
SJP.pl
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Kiszkowo
SJP.pl
przymiotnik od: kiszka
SJP.pl
kiszłak, kyszłak;
1. miejsce zimowania pasterskich ludów Azji Mniejszej;
2. osada wiejska w Azji Środkowej
SJP.pl
rzeka w Izraelu
SJP.pl
Kiszon (hebr. נחל קישון) – rzeka w północnej części Izraela, przepływająca przez Dolinę Jezreel, utworzona z dwóch dopływów, których źródła znajdują się pod górami Tabor i Gilboa, przepływająca przez miasto Hajfa i uchodząca do Morza Śródziemnego, do zatoki Akko. Długość rzeki: 13 km.
Rzeka jest mocno zanieczyszczona przez znajdujący się wokół Hajfy przemysł ciężki i chemiczny.
Wikipedia
1. karma dla zwierząt domowych, z zakiszonych roślin lub ich części;
2. kiszone warzywa; kwaszonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zootechn. składnik paszy dla zwierząt przygotowywany z zielonki, ziemniaków lub wysłodków w procesie kiszenia;
(1.2) spoż. rzad. półprodukt spożywczy z jarzyn zakonserwowanych w procesie kiszenia
Wiktionary
Kiszonka – pasza objętościowa, np. z zielonek, parowanych ziemniaków lub wysłodków, zakonserwowana naturalnie (biologicznie) w wyniku fermentacji lub chemicznie przez dodanie specjalnego preparatu (konserwantu). Kiszonki zapewniają dostęp do pasz objętościowych przez cały rok. Są dużo łatwiejsze w magazynowaniu niż siano. Skład chemiczny prawidłowo zakiszonego materiału różni się niewiele od materiału wyjściowego. Zakiszana masa wymaga silnego ugniecenia, celem wyparcia powietrza. Przy zakiszaniu roślin niskobiałkowych można stosować dodatki substancji azotowych (np. mocznik); rośliny wysokobiałkowe można mieszać z zasobnymi w węglowodany. Z podsuszonej zielonki uzyskuje się kiszonkę o dużej zawartości suchej masy (40–50%), tzw. sianokiszonkę. Kiszonkę należy dobrać w zależności od rodzaju bydła i innych zwierząt. Ze względu na minimum cukrowe rośliny dzieli się na:
Wikipedia
rzecz. kiszenie n., zakiszenie n., ukiszenie n., skiśnięcie n., kisior m.
czas. kisić ndk., zakisić dk., ukisić dk., skisnąć dk.
przym. kiszony
Wiktionary
(1.2) kwaszonka
Wiktionary
dotyczący kiszonkarstwa
SJP.pl
przymiotnik od: kiszonka
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od kisić
przymiotnik relacyjny
(2.1) kulin. przyrządzany lub przyrządzony w procesie kiszenia, tzn. poddawania procesowi fermentacji mlekowej
Wiktionary
(2.1) Współcześnie barszczem nazywa się kwaśną zupę z soku z kapusty kiszonej, soku z kiszonych buraków czerwonych, kiszonego szczawiu lub innych zwykle białych kiszonych warzyw.
Wiktionary
rzecz. kiszenie n., ukiszenie n., zakiszanie n., zakiszenie ndk., kiszonka ż., kiszonkarstwo n.
czas. kisić ndk., kisić się ndk., ukisić dk., ukisić się dk., zakiszać ndk., zakisić dk.
przym. kiszonkowy
Wiktionary
stolica Mołdawii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Mołdawii;
Wiktionary
Kiszyniów (rum. Chișinău, cyryl. Кишинэу, wym. [kiʃiˈnəw]; jidysz קעשענעוו Keszenew, ros. Кишинёв) – stolica i największe miasto Mołdawii, zamieszkiwane przez 665,5 tys. mieszkańców.
Miasto zajmuje powierzchnię 123 km², dzieli się na 5 sektorów: Centru, Botanica, Buiucani, Rîșcani, Ciocana.
Wikipedia
(1.1) Kiszyniów został założony w tysiąc czterysta sześćdziesiątym szóstym roku.
Wiktionary
IPA: ciˈʃɨ̃ɲuf, AS: ḱišỹńuf
Wiktionary
rzecz. kiszyniowianin m., kiszyniowianka ż.
przym. kiszyniowski
Wiktionary
mieszkaniec Kiszyniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Kiszyniowa
Wiktionary
IPA: ˌciʃɨ̃ɲɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: ḱišỹńovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Kiszyniów mrz.
:: fż. kiszyniowianka ż.
przym. kiszyniowski
Wiktionary
mieszkanka Kiszyniowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Kiszyniowa
Wiktionary
IPA: ˌciʃɨ̃ɲɔˈvʲjãnka, AS: ḱišỹńovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Kiszyniów mrz.
:: fm. kiszyniowianin mos.
przym. kiszyniowski
Wiktionary
przymiotnik od: Kiszyniów (stolica Mołdawii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miasta Kiszyniów
Wiktionary
(1.1) Wystarczy wspomnieć, że w czasie najcięższych walk w 1992 roku Mołdawianie zostawili w zupełnym spokoju kiszyniowskich Rosjan, którzy stanowią połowę ludności miasta.
(1.1) Kamień z Coşauţi jest szeroko znany i ceniony w Mołdawii - posłużył do wzniesienia fortecy w pobliskich Sorokach, cerkwi Trzech Hierarchów w Jassach czy kiszyniowskiego Łuku Triumfalnego.
Wiktionary
IPA: ˌciʃɨ̃ˈɲɔfsʲci, AS: ḱišỹńofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. kiszyniowianka ż., kiszyniowianin m., Kiszyniów m.
Wiktionary
kiszlak, kyszłak;
1. miejsce zimowania pasterskich ludów Azji Mniejszej;
2. osada wiejska w Azji Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, w Kraju Stawropolskim;
Wiktionary
Kisłowodzk (ros. Кисловодск, Kisłowodsk) – miasto w Rosji, w Kraju Stawropolskim. Liczy około 128,7 tys. mieszkańców (2020). Ośrodek eksploatacji węgla kamiennego oraz przemysłu maszynowego, spożywczego, materiałów budowlanych. Prawa miejskie posiada od 1903 roku. Kisłowodzk jest znanym rosyjskim kurortem balneologicznym.
Na terenie miasta znajduje się Kisłowodzki Park Narodowy.
Wikipedia
przym. kisłowodzki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kisłowodzkiem, dotyczący Kisłowodzka
Wiktionary
rzecz. Kisłowodzk mrz.
Wiktionary
potocznie:
1. fermentować, psuć się, gnić;
2. ulegać fermentacji, kisić się, kwaśnieć;
3. przebywać ciągle w domu, stroniąc od towarzystwa, rozrywek
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kwaśny
Wiktionary
1. masa służąca do umocowywania szyb w ramach, zalepiania szpar itp.;
2. potocznie: kłamstwo, bajeczka, kant, brednia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. masa plastycznyastyczna do montażu szyb, uszczelniania, wypełniania nierówności itp.
(1.2) slang. kłamstwo
(1.3) środ. fot. będący w sprzedaży zestaw obejmujący lustrzankę z obiektywem; często także sam obiektyw wchodzący w skład takiego standardowego zestawu (obiektyw kitowy)
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: kita
Wiktionary
Kit - masa plastyczna, twardniejąca po pewnym czasie od użycia, stosowana do wypełniania szpar, szczelin, otworów, uszczelniania połączeń lub łączenia elementów.
Kity stanowią mieszaninę spoiwa, najczęściej syntetycznego i mączek mineralnych pełniących funkcję wypełniaczy.
Kity zwykle wykazują dużą odporność na wpływy środowiska. W zależności od składników kity mogą pod wpływem powietrza twardnieć lub pozostawać plastyczne.
Wikipedia
(1.1) Szybę przybijamy gwoździkami i uszczelniamy kitem.
(1.2) Nie wciskaj mi kitu!
(1.3) Większość fotografujących amatorsko, nie zauważy różnicy między fotką wykonaną kitem, a lepszym szkłem. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: cit, AS: ḱit
Wiktionary
przym. kitowy
rzecz. kicik mrz.
czas. kitować
Wiktionary
(1.2) zob. kłamstwo.
Wiktionary
1. puszysty ogon np. kota lub lisa
2. pęk piór, włosia itp.; frędzla; chwast
3. kwiatostan niektórych roślin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) puszysty ogon zwierzęcia (zwłaszcza lisa, wiewiórki)
(1.2) pęk piór lub włosia, używany jako ozdoba nakrycia głowy albo końskiej uprzęży
(1.3) kwiatostan niektórych roślin tworzący wiechę
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. noga powyżej kolana
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Orzechów nie gryzła wcale, tylko kitę kosmatą jak piórupusz podniósłszy, siedziała podobna do figurki, w symbol zadumania odlanej z miedzi.
(1.2) […] nad czołem konia kita z strusich piór […]
(1.3) Mraczewski już stał przy pannie Izabeli, zarumieniony jak wiśnia, pachnący jak kadzielnica, z pochyloną głową, jak kita wodnej trzciny.
Wiktionary
IPA: ˈcita, AS: ḱita
Wiktionary
rzecz. zdrobn. kitka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. zdrobn. kitka ż.
frazeologia. odwalić kitę
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) brush; (1.2) crest
* niemiecki: (1.1) Lunte ż., Standarte ż.; (1.2) Federbusch m.; (1.3) Büschel n.
* rosyjski: (1.1) хвост m.; (1.2) плюмаж m., султан m.
źródła.
== kita (język fiński.) ==
wymowa. IPA3|ˈkitɑ.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) paszcza
(1.2) anat. podniebienie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Kitagawa (jap. 北川村 Kitagawa-mura) – wieś w Japonii, na wyspie Sikoku, w prefekturze Kōchi. Według danych na rok 2020 miejscowość zamieszkiwało 1 146 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wyniosła 5,8 os./km².
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
żartobliwie o Chińczyku; Kitajec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pogard. Chińczyk
(1.2) środ. przestępców: oszust
Wiktionary
IPA: ciˈtajɛt͡s, AS: ḱitai ̯ec
Wiktionary
rzecz. kitaj m.
:: fż. kitajka ż.
przym. kitajski, kitajkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. wieś na Ukrainie, dawniej miasteczko, położona w rejonie kamienieckim obwodu chmielnickiego
Wiktionary
Kitajgród (ukr. Китайгород) – wieś w rejonie kamienieckim obwodu chmielnickiego Ukrainy, za czasów Rzeczypospolitej miasto.
Kitajgród jako miasto zbudowany został przez Andrzeja Potockiego herbu Pilawa, kasztelana kamienieckiego, ok. 1607 r., gdzie jego syn Stanisław Potocki wystawił zamek i otoczył go murem i wałem, należał następnie do Krokowskich herbu Ślepowron i Mrozowickich herbu Prus III. Według spisu urzędowego z 25 października 1789, w parafii kitajgrodzkiej obejmującej miasto Kitajgród i wieś Wychwatyńce, należące wówczas do Mikołaja Mrozowickiego, podkomorzego koronnego i rotmistrza królewskiego, mieszkało 240 Żydów (92 mężczyzn, 89 kobiet oraz 43 dzieci płci męskiej i 16 płci żeńskiej). W 1816 r. Mikołaj Mrozowicki, procesował się z Potockimi, m.in. z Kordulią z Komorowskich, wdową po generale Teodorze Potockim, wojewodzie bełskim, o szkody poczynione w swoich dobrach Kitajgród. W 1881 roku miasteczko spłonęło. W 2 połowie XIX wieku w Kitajgrodzie było 2050 parafian rzymsko-katolickich i 683 parafian prawosławnych.
Wikipedia
przym. kitajgrodzki
Wiktionary
cienka, jedwabna tkanina o splocie prostym, używana dawniej na ubrania oraz obicia mebli i ścian
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pogard. Chinka
(1.2) cienka, jedwabna tkanina pochodzenia wschodniego
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) A Pantera zawiązał na cienkiej szyjce krasną kitajkę „od uroku”.
Wiktionary
rzecz. kitajec m.
przym. kitajkowy, kitajski
Wiktionary
przymiotnik od: kitajka
SJP.pl
żartobliwie lub pogardliwie: chiński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. lekcew. chiński
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kitajec m., kitajka ż.
przym. kitajkowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ros|китайский.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|chiński.
* rosyjski: (1.1) китайский
źródła.
== kitajski (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) chiński
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ciˈtajsʲci, AS: ḱitai ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. kitajec m., kitajka ż.
przym. kitajkowy
Wiktionary
miasto w Japonii
SJP.pl
Kitakiusiu (jap. 北九州市 Kitakyūshū-shi) – miasto przemysłowe w Japonii, w prefekturze Fukuoka, na wyspie Kiusiu (Kyūshū).
Wikipedia
rodzaj torbaczy z rodziny pałankowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. rodzaj torbacza z rodziny kitanek;
Wiktionary
Kitanka (Trichosurus) – rodzaj ssaka z podrodziny kitanek (Trichosurinae) w obrębie rodziny pałankowatych (Phalangeridae).
Wikipedia
rodzaj torbaczy z rodziny pałankowatych
SJP.pl
Kitanki (Trichosurinae) – podrodzina ssaków z rodziny pałankowatych (Phalangeridae).
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Kitanami, dotyczący Kitanów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język kitański;
Wiktionary
rzecz. Kitan m.
Wiktionary
starogrecki instrument muzyczny, chordofon szarpany; forminga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. starogrecki instrument muzyczny, z grupy chordofonów szarpanych, z pudłem rezonansowym zakończonym dwoma ramionami połączonymi jarzmem i strunami z włókna roślinnego
Wiktionary
Kitara (stgr. κιθάρα kithára lub κίθαρις kítharis, łac. cithara) – instrument muzyczny używany przez starożytnych Greków, stanowiła odmianę liry.
Wikipedia
(1.1) Aojdowie opiewali czyny bogów i herosów, akompaniując sobie na kitarze lub formindze.
Wiktionary
IPA: ciˈtara, AS: ḱitara
Wiktionary
rzecz. kitarzysta
Wiktionary
Kitara (stgr. κιθάρα kithára lub κίθαρις kítharis, łac. cithara) – instrument muzyczny używany przez starożytnych Greków, stanowiła odmianę liry.
Wikipedia
przymiotnik od: kitara
SJP.pl
muzyk grający na kitarze (starogreckim instrumencie muzycznym)
SJP.pl
[czytaj: kajt] latawiec używany w kitesurfingu
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: kajtserfing] odmiana surfingu, w której zawodnik ślizga się po falach na desce, mając nad sobą specjalne urządzenie latające (coś pośredniego między latawcem a paralotnią), którym steruje za pomocą linek; kitesurfing, kiteboarding
SJP.pl
[czytaj: kajtbord]
1. ślizganie się po falach na desce za pomocą specjalnego latawca (kite'a); kiteboarding, kitesurfing;
2. deska do kiteboardingu
SJP.pl
[czytaj: kajtbording] odmiana surfingu, w której zawodnik ślizga się po falach na desce, mając nad sobą specjalne urządzenie latające (coś pośredniego między latawcem a paralotnią), którym steruje za pomocą linek; kitesurfing, kite-surfing
SJP.pl
Kitesurfing (także kiteboarding) – sport wodny, polegający na poruszaniu się po wodzie na desce lub hydroskrzydle (foil) z pomocą pędnika – latawca (kite).
Sport ten uprawiany jest zarówno na akwenach słodkowodnych (sprzyjające wiatry wieją m.in. w dolinach alpejskich, np. w Południowym Tyrolu), jak i morskich (np. na polskim wybrzeżu Bałtyku).
Wikipedia
[czytaj: kejtbordingowy] przymiotnik od: kiteboarding, np. zawody kiteboardingowe
SJP.pl
1. ogon
2. sepcyficzne splecenie długich włosów
SJP.pl
luźny fartuch ochronny; chałat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lekkie ubranie ochronne noszone w pracy lub w celach higienicznych;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) chałat
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Kittel.
uwagi.
tłumaczenia.
* duński: (1.1) kittel w.
* niemiecki: (1.1) Kittel m.
* nowogrecki: (1.1) ποδιά ż.
* wilamowski: (1.1) kittl̥ m.
* włoski: (1.1) camice m.
źródła.
== kitel (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) kitel
(1.2) fartuch
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcitɛl, AS: ḱitel
Wiktionary
(1.1) chałat
Wiktionary
zdrobnienie od: kitel
SJP.pl
[czytaj: kajtserfer] zawodnik uprawiający kitesurfing
SJP.pl
[czytaj: kajtserferka] kobieta uprawiająca kitesurfing (odmianę surfingu)
SJP.pl
[czytaj: kajtserfing] odmiana surfingu, w której zawodnik ślizga się po falach na desce, mając nad sobą specjalne urządzenie latające (coś pośredniego między latawcem a paralotnią), którym steruje za pomocą linek; kite-surfing, kiteboarding
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) windsurfing, w którym zamiast żagla używa się latawca
Wiktionary
Kitesurfing (także kiteboarding) – sport wodny, polegający na poruszaniu się po wodzie na desce lub hydroskrzydle (foil) z pomocą pędnika – latawca (kite).
Sport ten uprawiany jest zarówno na akwenach słodkowodnych (sprzyjające wiatry wieją m.in. w dolinach alpejskich, np. w Południowym Tyrolu), jak i morskich (np. na polskim wybrzeżu Bałtyku).
Wikipedia
[czytaj: kajtserfingowy] przymiotnik od: kitesurfing, np. deska kitesurfingowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. staroż. Larnaka
Wiktionary
Larnaka (gr. Λάρνακα, daw. Kition) – miasto w Republice Cypryjskiej, na południowo-wschodnim wybrzeżu wyspy. Stanowi ośrodek administracyjny dystryktu Larnaka. W 2011 roku liczyło 51 468 mieszkańców. W jego pobliżu jest ulokowany główny port lotniczy Cypru. W starożytności nazywało się Kition (stgr. Κίτιον, łac. Citium). Trzecie co do wielkości miasto kraju.
Wikipedia
1. ogon
2. sepcyficzne splecenie długich włosów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) krótki kucyk
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kulin. nóżka drobiowa
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. niewielka ilość potrawy o ciągliwej konsystencji
Wiktionary
Kitka (bułg. Китка) – szczyt Czernej Gory, w Bułgarii, mająca wysokość 1118 m n.p.m.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.3) kitka powideł / miodu
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kita ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|nóżka.
* kataloński: (1.1) ble m.
źródła.
== kitka (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tarcie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcitka, AS: ḱitka
Wiktionary
rzecz. kita ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. kita ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.2) zobtłum|nóżka.
* kataloński: (1.1) ble m.
źródła.
== kitka (język fiński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) tarcie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pieszcz. kot
Wiktionary
(1.1) Biedny ten kitku.
Wiktionary
(1.1) kotek, koteczek, kiciuś, kitek
Wiktionary
reprezentacyjny kaftan górniczy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
roślina z rodziny obrazkowatych; anturium
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pogard. udo
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: kita
Wiktionary
Saddan Abdul Rafael Guambe znany jako Kito (ur. 23 maja 1984 w Maputo) – mozambicki piłkarz grający na pozycji defensywnego pomocnika. Od 2018 jest zawodnikiem klubu Ferroviário Maputo.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|udzisko.
źródła.
== kito (język suahili.) ==
wymowa.
audio|Sw-ke-kito.flac.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biżuteria
odmiana.
(1.1) jak rzeczowniki w klasie 7 mające lm. w klasie 8
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcitɔ, AS: ḱito
Wiktionary
1. wypełniać, uszczelniać kitem; zakitowywać;
2. wypełniać dużą ilością czegoś; zakitowywać;
3. potocznie: zmyślać, kłamać; bujać, cyganić;
4. potocznie: umierać; wykitowywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zakitować)
(1.1) uszczelniać kitem
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. nakitować)
(2.1) pot. kłamać
czasownik zwrotny niedokonany kitować się
(3.1) poznań. dryblować
Wiktionary
rzecz. kit mrz.
czas. zakitować dk., nakitować dk., wykitować dk.
Wiktionary
rzadko: osoba zajmująca się kitowaniem - uszczelnianiem czegoś kitem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
dotyczący kitu
SJP.pl
potocznie: chować, trzymać coś w ukryciu
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. skitrać)
(1.1) gwara więzienna chować
czasownik zwrotny niedokonany kitrać się (dk. skitrać się)
(2.1) chować się
Wiktionary
(2.1) Niezła ze mnie wagarowiczka – która nawet porządnie kitrać się nie umie, tylko tak wagaruje, że wszyscy ją na mieście widzą.
Wiktionary
IPA: ˈcitrat͡ɕ, AS: ḱitrać
Wiktionary
rzecz. kitranie n., skitranie n.
czas. skitrać dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kitrać.
Wiktionary
czas. kitrać ndk.
Wiktionary
tradycyjna potrawa kuchni hinduskiej, zawierająca rośliny strączkowe, ziarno w postaci ryżu i warzywa
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny krukowatych
SJP.pl
pieszczotliwie o kocie; kiciunia, kiciuś, kocina, kocia, kociak, kociaczek, kitek, kotunio, kocik
SJP.pl
pieszczotliwie o kocie; kociak, kiciuś, kizia, kicia
SJP.pl
kitłasić; potocznie:
1. mieszać, mylić z kimś lub czymś innym;
2. kitwasić się -
a) znajdować się gdzieś w zbyt dużej liczbie; tłoczyć się;
b) trwać zbyt długo w jakimś stanie lub miejscu; kisić się;
c) mieszać się, mylić się; kiełbasić się
SJP.pl
potocznie:
1. mieszać, mylić z kimś lub czymś innym; kitwasić;
2. kitłasić się -
a) znajdować się gdzieś w zbyt dużej liczbie; tłoczyć się, kitwasić się;
b) trwać zbyt długo w jakimś stanie lub miejscu; kisić się, kitwasić się;
c) mieszać się, mylić się; kiełbasić się, kitwasić się;
d) zachowywać się niespokojnie, często zmieniając pozycję; kotłować się;
e) współżyć, kochać się
SJP.pl
tradycyjne, ceremonialne łucznictwo japońskie
SJP.pl
Kyūdō (jap. 弓道 kyūdō; dosł.: droga łuku, łucznictwo japońskie) − japońskie łucznictwo ceremonialne, wywodzące się z tradycji samurajskich, łączące w sobie elementy walki i opanowania w filozofii zen. Zaliczane do sztuk budō.
Wikipedia
bułgarskie danie w postaci okrągłych kotlecików z mięsa mielonego; kjufte
SJP.pl
promieniotwórczy pierwiastek o symbolu Cm i liczbie atomowej 96, metal otrzymywany sztucznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cm i liczbie atomowej 96;
(1.2) fiz. pozaukładowa jednostka radioaktywności;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma kiur?
(1.2) Skażenie obszaru wynosi jeszcze czterdzieści kiurów na metr kwadratowy.
Wiktionary
IPA: cjur, AS: ḱi ̯ur
Wiktionary
(1.1) rzecz. kiurowiec m.
Wiktionary
(1.1) symbol. Cm
(1.2) symbol. Ci
Wiktionary
grupa ośmiu najcięższych pierwiastków
SJP.pl
Aktynowce – grupa pierwiastków chemicznych wydzielona z układu okresowego. Ich nieoficjalny wspólny symbol to An.
Grupa ta liczy 15 metali: aktyn, tor, protaktyn, uran, neptun, pluton, ameryk, kiur, berkel, kaliforn, einstein, ferm, mendelew, nobel, lorens.
Wikipedia
każdy pierwiastek z grupy ośmiu najcięższych
SJP.pl
→ kiur
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący kiuru
Wiktionary
przym. kiur m.
Wiktionary
trzecia pod względem wielkości wyspa Japonii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wyspa nad Oceanem Spokojnym, trzecia pod względem wielkości wyspa Japonii;
Wiktionary
Kiusiu (jap. 九州 Kyūshū) – trzecia pod względem powierzchni wyspa Japonii, spośród czterech głównych, położona na południowy zachód od największej wyspy Honsiu (Honshū).
Wikipedia
(1.1) Makaki pacyficzne występują od Honsiu po Sikoku oraz na Kiusiu.
Wiktionary
IPA: ˈcüɕu, AS: ḱüśu
Wiktionary
1. poruszać czymś, np. ręką, na przemian w dwie przeciwne strony; machać, kołysać;
2. pot. oszukiwać;
3. kiwać się:
a) poruszać się na przemian w dwie przeciwne strony;
b) huśtać się, bujać się;
c) pot. dryblować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) machać czymś po prostej linii, raz w jedną, raz w drugą stronę (np. ręką na pożegnanie lub powitanie)
(1.2) przen. oszukiwać
(1.3) sport. pot. robiąc zmyłki, prowadzić piłkę tak, by ominąć zawodnika przeciwnika
czasownik zwrotny niedokonany kiwać się
(2.1) nie zachowywać równowagi, być niestabilnym
Wiktionary
(1.1) Urwała, ujrzawszy, że Hania z dezaprobatą kiwa głową i cicho mruczy.
Wiktionary
rzecz. kiwon mrz., kiwanie n., kiwka ż.
czas. kiwnąć
Wiktionary
żartobliwie: zawodnik, który w grach piłkarskich lubi kiwać (stosować zwody)
SJP.pl
1. wiszący fotel do bujania; bujak, bujawka;
2. sprężyna z siedziskiem, na której można się huśtać; bujak, bujawka;
3. w górnictwie: pompa do wydobywania ropy ze złoża o niskim ciśnieniu; kiwon;
4. element wędki używany przy łowieniu ryb spod lodu; kiwok;
5. drukowany element reklamowy zawieszany na półce, poruszający się pod wpływem ruchu powietrza; wobbler
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kiwać.
Wiktionary
Ruchy statku na fali – połączone działanie sił o rozmaitej naturze - aerodynamicznych, hydrodynamicznych, grawitacyjnych, bezwładnościowych i wypornościowych sprawia, że poruszający się na wzburzonych falach statek wykonuje mniej lub bardziej gwałtowne ruchy. Można je podzielić na sześć kategorii: trzy z nich są oscylacyjnymi obrotami wokół trzech osi, pozostałe trzy - ruchami postępowymi.
Wikipedia
IPA: ciˈvãɲɛ, AS: ḱivãńe
Wiktionary
rzecz. kiwon mrz., kiwka ż., wykiwanie n., okiwanie n.
czas. kiwać ndk., kiwnąć dk., okiwać dk., wykiwać dk.
Wiktionary
(1.1) sport. dryblowanie, sport. drybling
Wiktionary
afrykański gatunek ogórka; ogórek afrykański
SJP.pl
Ogórek kiwano, kiwano, ogórek kolczasty, ogórek afrykański (Cucumis metuliferus) – gatunek ogórka. W naturze występuje w Afryce od Kraju Przylądkowego po Senegal i Sudan na północy, także Jemen na Półwyspie Arabskim.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. owoc aktinidii chińskiej;
2. ptak naziemny zamieszkujący lasy Nowej Zelandii; nielot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. zielony w środku owoc aktinidii o meszkowatej brązowej skórce;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ornit. rodzina ptaków nielotów zamieszkująca tylko Nową Zelandię;
Wiktionary
Kiwi – monotypowy rząd Apterygiformes z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje rodzinę Apterygidae z dwoma rodzajami: Proapteryx, obejmującym jeden wymarły gatunek, oraz Apteryx, obejmującym pięć współcześnie żyjących gatunków.
Wikipedia
(1.1) Kiwi dostarczają dużo witaminy C.
Wiktionary
IPA: ˈki.vʲi, AS: ḱi.vʹi
Wiktionary
przymiotnik od: Kiwity (miejscowość gminna w powiecie lidzbarskim)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kiwitami, dotyczący Kiwit
Wiktionary
rzecz. Kiwity nmos., kiwicianin m., kiwicianka ż.
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca wysoki dźwięk wydawany przez ptaki
Wiktionary
1. wieś w Polsce;
2. osada w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: drybling piłkarski; kiwanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. środ. w siatkówce zmylenie przeciwnika poprzez delikatne przerzucenie piłki przez siatkę
Wiktionary
(1.1) Kilka kiwek zapewniło Polakom przewagę.
Wiktionary
rzecz. kiwanie n., wykiwanie n., okiwanie n., kiwon mrz.
czas. kiwać ndk., kiwnąć dk., okiwać dk., wykiwać dk.
Wiktionary
1. wykonać ruch na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; machnąć;
2. przywołać kogoś ruchem ręki, palca, głowy
SJP.pl
czasownik przechodni dokonany (ndk. kiwać)
(1.1) dokonany od|kiwać.
Wiktionary
(1.1) Clement kiwnął znacząco, kiedy panna kazała mu prowadzić nowicjusza.
Wiktionary
IPA: ˈcivnɔ̃ɲt͡ɕ, AS: ḱivnõńć
Wiktionary
rzecz. kiwon mrz., kiwnięcie n., kiwanie n., kiwka ż.
czas. kiwać ndk.
Wiktionary
1. wykonać ruch na przemian w dwóch przeciwnych kierunkach; machnąć;
2. przywołać kogoś ruchem ręki, palca, głowy
SJP.pl
element wędki używany przy łowieniu ryb spod lodu; kiwak
SJP.pl
Kiwak, kiwok – wskaźnik brań używany w wędkarstwie podlodowym i jednocześnie element przenoszenia drgań wędziska na mormyszkę. Umieszczany jest na końcówce szczytówki. Wykonany może być ze szczeciny dzika, sprężynki zegarowej, struny, plastikowych tworzyw, końskiego włosia.
Wikipedia
w górnictwie: pompa do wydobywania ropy ze złoża o niskim ciśnieniu; kiwak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. techn. żuraw z pompą służący do wydobywania ropy naftowej ze złoża;
Wiktionary
Kiwon (inne nazwy żuraw pompowy, pompa żerdziowa, kiwak, konik) – pompa służąca do pompowania ropy naftowej ze złoża mającego niskie ciśnienie własne, instalowana przy wylocie otworu wiertniczego, z którego wydobywana jest ropa za pomocą pompy wgłębnej.
Wikipedia
rzecz. kiwanie n., wykiwanie n., kiwak m., Kiwaczek m., kiwka ż., okiwanie n., kiwnięcie n., pokiwanie n.
czas. kiwać ndk., wykiwać dk., kiwnąć dk., okiwać dk., pokiwać dk.
Wiktionary
(1.1) żuraw pompowy, pompa żerdziowa, kiwak, konik
Wiktionary
jezioro na granicy Demokratycznej Republiki Konga i Ruandy
SJP.pl
Kiwu (fr. Lac Kivu) – jezioro pochodzenia tektonicznego na granicy Demokratycznej Republiki Konga i Rwandy. Należy do grupy Wielkich Jezior Afrykańskich.
Z jeziora wody odpływają przez rzekę Ruzizi do jeziora Tanganika.
Wikipedia
dawniej: jakiż, któryż; dziś tylko w potocznych wyrażeniach typu: kiż diabeł, po kiegoż diabła, czorta, licha itp.
SJP.pl
minerał, uwodniony siarczan magnezu
SJP.pl
Kizeryt (kiesertyt) – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego lekarza Dietricha G. Kiesera (1779-1862).
Wikipedia
przymiotnik od: kizeryt
SJP.pl
pieszczotliwie o kocie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pieszcz. kot
(1.2) pieszcz. przen. coś rozczulającego, słodkiego
(1.3) pieszczoty, głaskanie
przymiotnik
(2.1) pieszcz. rozczulający, słodki
Wiktionary
IPA: ˌciʑi‿ˈmʲiʑi, AS: ḱiźi‿mʹiźi
Wiktionary
(1.1) kizia-mizia, kicia, koteczek
(1.3) gili-gili
Wiktionary
kicia, kociak;
1. pieszczotliwie o kocie; kituś, kiciuś;
2. potocznie: młoda, ładna dziewczyna; cizia, kicia, towar
SJP.pl
Kizia (ukr. Кізя) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie kamienieckim.
W czasach Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie podolskim. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru.
Wikipedia
pieszczotliwie o kocie
SJP.pl
potocznie: pieszczotliwie głaskać, muskać, łaskotać; miziać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) głaskać, dotykać
Wiktionary
IPA: ˈciʑät͡ɕ, AS: ḱiźäć
Wiktionary
rzecz. kizianie n.
Wiktionary
(1.1) miziać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od kiziak
Wiktionary
rzecz. kiziak m.
Wiktionary
suszone odchody zwierzęce, używane jako paliwo w Azji Środkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) białystok. śluz, wydzielina z nosa
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) gwara suwalszczyzny źrebak
Wiktionary
rzecz. kiziaczek mrz.
Wiktionary
(1.1) fluk, koza, gil
(2.1) kiziaczek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kiziać.
Wiktionary
czas. kiziać ndk.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji w Kraju Permskim, na Uralu;
Wiktionary
Kizieł – miasto w Rosji w Kraju Permskim, na Uralu.
Liczba mieszkańców w 2003 wynosiła ok. 26 tys. Ośrodek górnictwa węgla kamiennego (Kizielowskie Zagłębie Węglowe) oraz przemysłu maszynowego, metalowego, spożywczego i meblarskiego. Miasto zostało założone w 1788 r.
Wikipedia
przym. kiziełowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Kizłem, dotyczący Kizła
Wiktionary
rzecz. Kizieł mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kamień, otoczak
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kizlok.
Wiktionary
w gwarze miejskiej: pijak
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: kizia; kiziusia
SJP.pl
zdrobnienie od: kizia; kiziunia
SJP.pl
gatunek muzyki oraz styl taneczny wywodzący się z Angoli
SJP.pl
Kizomba – gatunek muzyki oraz styl tańca stworzony w Angoli, który zyskał popularność w Portugalii, a później na parkietach pozostałych krajów europejskich. W piosenkach, śpiewanych głównie w języku portugalskim, ale również w ostatnim czasie we francuskim i angielskim.
Kizomba narodziła się w Angoli pod koniec lat 70. XX wieku. Jest połączeniem semby (prekursora samby) wraz z muzyką zouk z Karaibów Francuskich. Widać też w niej wpływy z innych krajów portugalskojęzycznych.
Wikipedia
łosoś występujący głównie w Krainie Wielkich Jezior; łosoś srebrzysty
SJP.pl
Kiżucz (Oncorhynchus kisutch) – gatunek ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae).
Wikipedia
przewlekła choroba weneryczna szerząca się głównie drogą kontaktu płciowego, atakująca wszystkie narządy; syfilis; lues; przymiot (dawniej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba weneryczna wywoływana przez krętka bladego;
(1.2) daw. med. przepuklina
(1.3) daw. med. rzeżączka
(1.4) stpol. med. dymienica
Wiktionary
Kiła (łac. lues, syphilis, stgr. σύφλος syphlos, „brudny”) – infekcja przenoszona głównie drogą płciową, wywoływana przez krętka bladego (łac. Treponema pallidum ssp. pallidum). Do zakażenia może również dojść drogą przezłożyskową.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) lues, syfilis, francuska choroba, franca; daw. przymiot
antonimy.
hiperonimy.
(1.1-4) choroba
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
od etym|prasł|*kyla. → nabrzmienie, narośl, a to od etym|praindoeur|*kūlā. → obrzmienie
por. etymn|chorw|kila., etymn|czes|kýla., etymn|mac|кила., etymn|ros|кила., etymn|serb|кила. i etymn|ukr|кила.
por. też dalsze etymn|gr|κήλη. (od tego etymn|ngr|κήλη.) oraz etymn|lit|kūla.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) syphilis
* arabski: (1.1) زهري
* asturyjski: (1.1) sífilis m.
* baskijski: (1.1) sifilis
* bułgarski: (1.1) сифилис m.
* chickasaw: (1.1) sipoknabi'
* chiński standardowy: (1.1) puprtrad|梅毒. (méidú)
* czeski: (1.1) syfilis ż., příjice ż.
* duński: (1.1) syfilis w.
* esperanto: (1.1) sifiliso
* fiński: (1.1) syfilis, kuppa, kuppatauti
* francuski: (1.1) syphilis ż.
* galicyjski: (1.1) sífilis ż.
* gudźarati: (1.1) ચાંદી ż. (cāndī)
* hiszpański: (1.1) sífilis ż.
* ido: (1.1) sifiliso
* interlingua: (1.1) syphilis
* islandzki: (1.1) sárasótt ż., sífill, sýfílis
* japoński: (1.1) 梅毒 / 黴毒 (ばいどく, baidoku)
* kataloński: (1.1) sífilis ż.
* kurmandżi: (1.1) agire ż.
* łaciński: (1.1) syphilis, lues
* niemiecki: (1.1) Syphilis ż.
* norweski (bokmål): (1.1) syfilis m.
* norweski (nynorsk): (1.1) syfilis m.
* nowogrecki: (1.1) σύφιλη ż.
* portugalski: (1.1) sífilis ż.
* rosyjski: (1.1) сифилис m.
* serbsko-chorwacki: (1.1) sifilis m.
* słowacki: (1.1) syfilis m.
* szwedzki: (1.1) syfilis w.
* turecki: (1.1) frengi, sifiliz
* węgierski: (1.1) szifilisz
* włoski: (1.1) sifilide ż., malfrancese m., lue ż.
źródła.
== kiła (język wilamowski.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
czasownik
(1.1) ochłodzić
(1.2) ostudzić
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) zdrobn. krowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈciwa, AS: ḱiu̯a
Wiktionary
(1.1) lues, syfilis, francuska choroba, franca; daw. przymiot
Wiktionary
→ kiła
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z kiłą, dotyczący kiły
Wiktionary
IPA: ciˈwɔvɨ, AS: ḱiu̯ovy
Wiktionary
kilodżul
SJP.pl
bułgarskie danie w postaci okrągłych kotlecików z mięsa mielonego; kiufte
SJP.pl
[czytaj: ka-ka] skrót od: kodeks karny; k.k. (skrót czytany także jako całe wyrażenie)
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = kodeks karny
Wiktionary
Kodeks karny (skrót to k.k., w języku prawniczym przyjął się również kk) – akt normatywny stanowiący zbiór przepisów regulujących odpowiedzialność karną obywateli danego państwa. Określa definicję przestępstwa, zasady odpowiedzialności za przestępstwo (w tym okoliczności wyłączające bezprawność czynu – tzw. kontratypy), zasady wymiaru kary, zasady przedawnienia odpowiedzialności karnej. Ustala także katalog kar, innych środków przymusu oraz środki związane z poddaniem sprawcy próbie (jak warunkowe zawieszenie wykonania kary).
Wikipedia
IPA: ka‿ˈka, AS: ka‿ka
Wiktionary
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = jęz. Komisja Kultury Języka
Wiktionary
(1.1) Żona udziela się w KKJ-ocie.
Wiktionary
skrót od:
1. Katechizm Kościoła Katolickiego;
2. Ku-Klux-Klan
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = kośc. katechizm Kościoła katolickiego;
(1.2) = hist. Klub Krzywego Koła;
(1.3) = hist. społ. Ku Klux Klan;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) CCC; (1.3) KKK
* francuski: (1.1) CEC; (1.3) KKK
* niemiecki: (1.1) KKK; (1.3) KKK
* włoski: (1.1) CCC; (1.3) KKK
źródła.
== KKK (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = amer. hist. społ. Ku Klux Klan
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ka‿ka‿ˈka, AS: ka‿ka‿ka
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) CCC; (1.3) KKK
* francuski: (1.1) CEC; (1.3) KKK
* niemiecki: (1.1) KKK; (1.3) KKK
* włoski: (1.1) CCC; (1.3) KKK
źródła.
== KKK (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = amer. hist. społ. Ku Klux Klan
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) CCC; (1.3) KKK
* francuski: (1.1) CEC; (1.3) KKK
* niemiecki: (1.1) KKK; (1.3) KKK
* włoski: (1.1) CCC; (1.3) KKK
źródła.
== KKK (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = amer. hist. społ. Ku Klux Klan
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od:
1. Kierownicza Kadra Oświatowa;
2. Krajowy Komitet Odrodzenia
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = praw. kodeks karny skarbowy;
Wiktionary
Kodeks karny skarbowy – polska ustawa uchwalona 10 września 1999, kodeks. Ustawa weszła w życie 17 października 1999.
Kodeks karny w zakresie prawa karnego skarbowego. Stanowi podstawowy i jedyny akt prawny regulujący kwestię odpowiedzialności za przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe.
Wikipedia
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = polit. koalicyjny komitet wyborczy
(1.2) = praw. kodeks karny wykonawczy;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ka‿ka‿ˈvu, AS: ka‿ka‿vu
Wiktionary
skrót od: kilolitr
SJP.pl
skrót od:
1. klasa;
2. klasyczny; klas.
SJP.pl
skrót
(1.1) = klasa
Wiktionary
regularne spędzanie wolnego czasu w lokalach rozrywkowych; clubbing, klubing
SJP.pl
gwarowo: tęga, zaniedbana kobieta
SJP.pl
używać słów wulgarnych, najczęściej w złości, chcąc kogoś obrazić; złorzeczyć; przeklinać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) używać wyrazów obelżywych lub wulgarnych
czasownik zwrotny niedokonany kląć się (dk. brak)
(2.1) przysięgać, zaklinać się
Wiktionary
(1.1) Klął przez całą drogę do domu, nie mogąc pogodzić się z przegraną swojej drużyny.
Wiktionary
IPA: klɔ̃ɲt͡ɕ, AS: klõńć
Wiktionary
rzecz. przekleństwo n., klęcie n., przeklinanie n.
czas. skląć, wykląć, przeklinać ndk.
Wiktionary
(1.1) przeklinać, wyzywać, wyklinać, złorzeczyć, lżyć, wymyślać, pomstować, zakląć, pot. bluzgać, pot. przen. rzucać mięsem, reg. śl. pierónować.
(2.1) zaklinać się
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. głównie o kobietach: rozmawiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
rzecz. klachocz mos., klachulino ż.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachulino, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
rzecz. klachocz mos., klachula ż., klachy nmos.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klapaczka, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.
Wiktionary
samica konia i innych zwierząt jednokopytnych; kobyła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica ssaków nieparzystokopytnych, szczególnie samica konia;
Wiktionary
Klacz – samica ssaków nieparzystokopytnych, w szczególności dorosła samica konia powyżej trzeciego roku życia (potocznie: kobyła).
Wikipedia
(1.1) Cześnik nieznacznie zmacał ręką kark klaczy, badając, czy bardzo zgrzana, i coś pod nosem mruknął.
Wiktionary
IPA: klat͡ʃ, AS: klač
Wiktionary
rzecz. klaczka ż.
Wiktionary
(1.1) kobyła, kobyłka, klaczka
Wiktionary
młoda lub mała klacz - samica konia i innych zwierząt jednokopytnych; kobyłka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. klacz (młoda klacz)
Wiktionary
Klaczka – samica konia w wieku od 12 do 36 miesięcy, młodsza od klaczy. Męskim odpowiednikiem klaczki jest ogierek.
Klaczki osiągają dojrzałość płciową w okresie 18. miesiąca życia, a zdolne są spłodzić źrebaka jako dwulatki. Jednakże w tym okresie klaczka nadal dojrzewa, a ciąża może hamować jej wzrost.
9 czerwca 2007, amerykańska klaczka Rags to Riches (tłum. "Od zera do milionera") wygrała prestiżowe wyścigi konne Belmont Stakes jako pierwsza klaczka od 1905 roku.
Wikipedia
(1.1) Przy stajni stała przywiązana klaczka.
Wiktionary
rzecz. klacz ż.
Wiktionary
(1.1) klacz
Wiktionary
młoda lub mała klacz - samica konia i innych zwierząt jednokopytnych; kobyłka
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
grupa organizmów pochodzących od wspólnego przodka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. grupa organizmów mających wspólnego przodka, obejmująca wszystkie wywodzące się z niego grupy potomne;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Klady obejmują organizmy wszelkich rang systematycznych.
Wiktionary
IPA: klat, AS: klat
Wiktionary
miasto w Czechach
SJP.pl
Kladno – miasto w Czechach, w kraju środkowoczeskim. Według danych z roku 2024 powierzchnia miasta wynosiła 36,97 km², a liczba jego mieszkańców – 69 078 osób.
Miasto było ośrodkiem górnictwa węgla kamiennego (Kladneńsko-Rakowickie Zagłębie Węglowe), hutnictwa żelaza oraz przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, materiałów budowlanych.
Wikipedia
gatunek jamochłona przypominający rozgałęziony krzew, występujący w wodach morskich i słodkich; gałęzatka, kordylofora
SJP.pl
Kladogeneza – ewolucja dywergentna. Na poziomie gatunkowym jest wynikiem jednego z mechanizmów specjacji skutkującego powstaniem co najmniej dwóch gatunków potomnych z jednego gatunku macierzystego. Dywergencja może zachodzić również w obrębie gatunku, prowadząc do tworzenia np. odmian geograficznych, jednak wówczas nie jest ona przykładem kladogenezy ze względu na zachodzący pomiędzy tymi oddzielonymi populacjami przepływ genów. Sytuacja, w której z grupy macierzystej ewoluują więcej niż dwie grupy potomne, nazywana jest politomią.
Wikipedia
diagram stosowany w kladystyce
SJP.pl
Kladogram – diagram w kształcie dendrogramu, przypominający drzewo filogenetyczne, ale nieuwzględniający czasu pojawiania się nowych linii ewolucyjnych. Jest produktem analizy kladystycznej. Z punktu widzenia kladystyki czas ukształtowania się poszczególnych cech nie jest istotny, a każdy z porównywanych współczesnych organizmów ma taki sam "czas ewolucji za sobą". Różnią się one jedynie odległościami momentów wyróżnienia z wcześniejszych linii ewolucyjnych.
Wikipedia
przedstawiciel typu roślin należącego do paprotników
SJP.pl
typ roślin należący do grupy paprotników
SJP.pl
konie kladrubskie - najstarsza czeska rasa koni domowych, pochodząca ze stadniny we wsi Kladruby nad Labem
SJP.pl
sposób klasyfikacji oparty wyłącznie na wzajemnym pokrewieństwie
SJP.pl
Kladystyka, systematyka filogenetyczna – metoda klasyfikacji grupująca obiekty w zhierarchizowane jednostki, spośród których mniej obszerne należą do obszerniejszych. Kladystykę można wykorzystać do uporządkowania jakichkolwiek danych porównawczych – stosowana jest najpowszechniej w systematyce biologicznej, jednak wykorzystuje się ją również m.in. w archeologii i językoznawstwie.
Wikipedia
podpuszczka z cielęcych lub jagnięcych żołądków, używana głównie do wyrobu serów
SJP.pl
Klag – góralskie określenie podpuszczki uzyskiwanej z żołądków cieląt lub jagniąt, które jeszcze nie jadły trawy.
Wikipedia
przymiotnik od: Klagenfurt
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Klagenfurtem, dotyczący Klagenfurtu, pochodzący z Klagenfurtu
Wiktionary
rzecz. Klagenfurt mrz.
Wiktionary
(1.1) hist. celowiecki
Wiktionary
miasto w Austrii
SJP.pl
Klagenfurt am Wörthersee (do 31 stycznia 2008 Klagenfurt; słoweń. Celovec ob Vrbskem Jezeru; pol. hist. Celowiec) – miasto statutarne w południowej Austrii, stolica kraju związkowego Karyntia oraz powiatu Klagenfurt-Land do którego jednak miasto nie należy. Liczy 104 332 mieszkańców (1 stycznia 2023). Jest to największe miasto Karyntii i szóste pod względem wielkości miasto Austrii.
Wikipedia
czasownik przechodni
(1.1) poznań. ubierać
Wiktionary
rzecz. klajdanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klajdać.
Wiktionary
czas. klajdać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wieszak
Wiktionary
ciężki koń pociągowy maści gniadej; clydesdale
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gwara. przestępcza: mały chłopiec
Wiktionary
rodzaj kleju otrzymywanego z mąki rozprowadzanej w wodzie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. klej z krochmalu lub mąki żytniej i wody
(1.2) pot. kleista substancja
Wiktionary
Klajster – żelowy lub płynny klej z krochmalu (skrobi) lub mąki i wody. Jest używany od starożytności do różnych form sztuki i rękodzieła, jak introligatorstwo, decoupage, kolaż, papier mâché oraz przyklejanie papierowych plakatów i ogłoszeń do ścian.
Wikipedia
IPA: ˈklajstɛr, AS: klai ̯ster
Wiktionary
rzecz. klajstrowanie n.
czas. klajstrować
przym. klajstrowy, klajstrowaty
Wiktionary
potocznie:
1. smarować, zlepiać klajstrem;
2. tuszować złe strony, niedostatki czegoś
SJP.pl
lepki, kleisty, podobny do klajstru
SJP.pl
przymiotnik od: klajster
SJP.pl
1. brawa wywołane przez grupę wynajętych osób podczas jakiegoś przestawienia, występu itp.; poklask, klaskanie, klaskanina;
2. grupa zorganizowanych i wynajętych oklaskiwaczy w teatrze, na czyimś występie itp.; klakierzy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa osób wynajęta do oklaskiwania widowiska
(1.2) przen. grupa osób obłudnie popierająca lub chwaląca kogoś licząc na poparcie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dawniej opłacanie klaki było szeroko przyjętym zwyczajem.
(1.2) Na salę wszedł premier ze swoją klaką.
Wiktionary
IPA: ˈklaka, AS: klaka
Wiktionary
(1) rzecz. klakier
Wiktionary
1. osoba wynajęta do oklaskiwania aktora bądź widowiska; oklaskiwacz;
2. osoba gorliwie przytakująca komuś, popierająca kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) film. liter. kocur komiksowego i filmowego Gargamela;
Wiktionary
Klakier (w oryginale Azrael) – postać fikcyjna z komiksu oraz animowanego serialu pt. Smerfy.
Klakier jest rudym kotem czarownika Gargamela. Przedstawiany jako postać niezdarna i potrafiąca popsuć tym plany swojego pana. Krytycznym okiem spogląda na jego poczynania i próbuje wybić mu z głowy niebezpieczne pomysły. Z reguły jest wobec Gargamela lojalny, jednak epizodycznie zwraca się przeciwko niemu (np. w odcinku pt. Rozum Klakiera). Czasem pomrukuje ludzkim głosem. Jego oryginalne imię (Azrael) jest zaczerpnięte z tradycji islamskiej, gdzie jest imieniem anioła śmierci. Gargamel z kotem Klakierem są wymieniani wśród postaci, które polscy dorośli pamiętają jako jedne z bardziej przerażających z dziecięcych kreskówek. Ekspresja Klakiera wygenerowana komputerowo w filmach Smerfy i Smerfy 2 na tyle przypomina ludzką, że może wzbudzać zjawisko doliny niesamowitości.
Wikipedia
(1.1) Smerfy biegały za Klakierem chcąc przypalić mu ogon.
(1.1) Kto użyczył głosu Klakierowi w polskiej wersji „Smerfów”?
Wiktionary
potocznie:
1. oklaskiwać aktora, będąc przez niego wynajętym;
2. przyklaskiwać, pochlebiać komuś
SJP.pl
potocznie:
1. grupa osób wynajęta do odpłatnych oklasków, aplauzu; klaka;
2. publiczne chwalenie kogoś w oczekiwaniu korzyści materialnych z tego tytułu
SJP.pl
1. ostrzegawczy sygnał dźwiękowy samochodu lub motocykla;
2. urządzenie wydające taki sygnał;
3. włącznik tego urządzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. urządzenie służące do wydawania sygnałów dźwiękowych (najczęściej w celu ostrzeżenia);
Wiktionary
Sygnał dźwiękowy – sygnał akustyczny emitowany przez urządzenie przeznaczone do tego celu, bez użycia głosu ludzkiego i nieemitującego tego głosu, wskazujący na zaistnienie oraz − w razie potrzeby − trwanie i zakończenie niebezpiecznej sytuacji. W drugim znaczeniu klakson − element obowiązkowego wyposażenia pojazdu, służący do ostrzegania innych użytkowników dróg.
Wikipedia
(1.1) Jazda samochodem z uszkodzonym klaksonem jest niedozwolona.
Wiktionary
IPA: ˈklaksɔ̃n, AS: klaksõn
Wiktionary
rzecz. klaksonowanie n.
czas. klaksonować ndk.
przym. klaksonowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klaksonem, dotyczący klaksonu
Wiktionary
rzecz. klakson mrz.
Wiktionary
dyl, bal przybity do krawędzi burty statku
SJP.pl
zdrobnienie od: klamka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: klamka
Wiktionary
IPA: klãˈmɛt͡ʃka, AS: klãmečka
Wiktionary
zdrobnienie od: klamerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: klamerka
Wiktionary
IPA: ˌklãmɛˈrɛt͡ʃka, AS: klãmerečka
Wiktionary
1. zdrobnienie od: klamra;
2. spinacz do wieszania prania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od klamra
(1.2) przyrząd do przypinania suszącej się odzieży do sznura
(1.3) chirurgiczny przyrząd do spinania brzegów rany
Wiktionary
Klamerka, żabka lub spinacz – prosty przyrząd mechaniczny służący do przymocowywania mokrego prania do linki. Klamerki są produkowane w wielu odmianach.
Wikipedia
(1.2) Zielone klamerki pasują do moich jasnozielonych sukienek.
Wiktionary
IPA: klãˈmɛrka, AS: klãmerka
Wiktionary
rzecz. klamra ż., klamrowanie n.
czas. klamrować ndk.
przym. klamrowy, klamerkowy
Wiktionary
(1.2) spinacz
Wiktionary
przymiotnik od: klamerka
SJP.pl
1. ruchomy uchwyt do otwierania i zamykania drzwi, okien itp.
2. potocznie: pistolet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dźwignia przy drzwiach lub oknach, umożliwiająca ich otwieranie i zamykanie
(1.2) gwara więzienna pistolet
(1.3) środ. techn. dźwignia ręcznego hamulca rowerowego
Wiktionary
Klamka – ruchoma, zwykle metalowa lub plastikowa rączka przy zamku u drzwi (także okna), służąca do ich otwierania i zamykania. Jest sprzężona mechanicznie z zasuwą, wysuwającą się z drzwi do futryny i blokującą ich otwarcie. Najczęściej w mechanizmie umieszczona jest sprężyna, która wymusza położenie zasuwy w pozycji wysuniętej. Klamka stanowi dźwignię umożliwiającą pokonanie oporu tej sprężyny, wsunięcie się zasuwy i odblokowanie otwarcia.
Wikipedia
(1.1) Nacisnęła klamkę i drzwi jęknęły przejmująco, ukazując woniejące kurzem wnętrze.
Wiktionary
IPA: ˈklãmka, AS: klãmka
Wiktionary
rzecz. klama ż.
przym. klamkowy
Wiktionary
(1.3) dźwignia (hamulcowa)
Wiktionary
rodzaj manetki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. mechanizm na kierownicy roweru umożliwiający zmianę biegów (przerzutek) i użycie hamulców, złożony tylko z jednej dźwigni
Wiktionary
Manetka rowerowa – część układu napędowego roweru sterująca pracą przerzutki i przekładni, przy pomocy której przełącza się w nim biegi.
Manetki są zwykle montowane na kierownicy lub, obecnie znacznie rzadziej, na dolnej rurze ramy (w konstrukcjach szosowych) – stosowania tego rozwiązania praktycznie zaprzestano z powodu bezpieczeństwa oraz wygody obsługi klamkomanetek. Istnieją takżekonstrukcje zwane klamkomanetkami, które są połączeniem manetekz klamkami hamulcowymi.
Wikipedia
IPA: ˌklãmkɔ̃mãˈnɛtka, AS: klãmkõmãnetka
Wiktionary
potocznie: zabiegać o czyjąś przychylność, starać się o czyjeś względy, wsparcie; schlebiać, czapkować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od klamot
Wiktionary
(1.1) To nie klamot, lecz tylko mały klamocik.
Wiktionary
rzecz. klamot m.
Wiktionary
przestarzałe: wrzawa, hałas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. rzad. odgłos hałasu lub wrzawy
Wiktionary
potocznie: stary, zbędny przedmiot; grat, rupieć, staroć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. niepotrzebny, stary przedmiot
(1.2) reg-pl|Poznań. kamień, głaz
(1.3) reg-pl|Poznań. coś ciężkiego
Wiktionary
(1.1) Czym prędzej wyjąłem z kartonu wszystkie klamoty i papiery.
(1.2) Piotr wszedł na duży klamot i zaczął krzyczeć do tłumu.
Wiktionary
IPA: ˈklãmɔt, AS: klãmot
Wiktionary
rzecz. klamoty nmos., klamocik mrz.
Wiktionary
(1.1) drobiazg
(1.2) kamlot, zob. też kamień
Wiktionary
potocznie: pakunki, rzeczy osobiste, różne przedmioty; manatki, toboły, tobołki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. rzeczy osobiste, pakunki
(1.2) pot. żart. duży biust kobiecy
(1.3) pot. inform. części komputera, hardware
Wiktionary
(1.1) Tu możesz spać, a swoje klamoty zostaw w szafie.
Wiktionary
rzecz. klamot m.
Wiktionary
(1.1) manatki, bambetle
(1.2) cyce, bufet, bufory
Wiktionary
narzędzie chirurgiczne
SJP.pl
Klamp – gmina w Niemczech w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn, w powiecie Plön, wchodzi w skład urzędu Lütjenburg..
Wikipedia
1. zapięcie we włosach, u pasa, ubrania, butów oraz przy okładkach;
2. rodzaj wężykowato wygiętego nawiasu;
3. pręt z zagiętymi końcami do łączenia dwóch przedmiotów; spona, zwora;
4. żelazny uchwyt ułatwiający wspinaczkę;
5. coś wyodrębniającego fragmenty z całości lub łączącego je w całość;
6. chwyt zapaśniczy stanowiący przygotowanie do rzutu; klincz;
7. dawniej: prostokątne, nachodzące na siebie wydrążenie w belkach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zapięcie, zwykle ozdobne, u pasa, butów, odzieży, przy okładkach;
(1.2) element łączący pewne zdarzenia, zjawiska czy fragmenty czegoś w całość
(1.3) techn. pręt, zwykle metalowy, o ostrych końcach, zagięty w kształcie litery U, używany do łączenia przedmiotów
(1.4) sport. obustronne przytrzymywanie się w zwarciu przeciwników
(1.5) turyst. hak wbity w skałę celem ułatwienia wspinaczki
(1.6) typogr. mat. inform. nawias wężykowato wygięty
Wiktionary
Klamra – w podstawowym znaczeniu tego słowa stanowi część pasa, najczęściej ozdobną, umieszczaną na jednym z jego końców w celu połączenia go z drugim końcem pasa (lub rzadziej – z innym pasem). W tym zastosowaniu klamra pełni funkcję identyczną jak sprzączka.
Wikipedia
(1.1) Milva, odpasawszy z bioder gruby skórzany pas, chwyciwszy za klamrę, owinąwszy wokół napięstka, dopadła wojowników i zaczęła ich łoić, od ucha, z całej siły, nie żałując ni rzemienia, ni ręki.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. klamerka ż.
czas. klamrować ndk.
przym. klamrowy
Wiktionary
(1.1) klamerka, sprzączka
(1.2) łącznik
(1.4) chwyt klamrowy, klincz
(1.5) hak
Wiktionary
urządzenie do łączenia elementów obuwia klamerkami
SJP.pl
podobny do klamry, mający kształt klamry
SJP.pl
przymiotnik od: klamra
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. grupa ludzi mająca wspólnego przodka; ród;
2. grupa ludzi wzajemnie się popierających, związanych jakąś ideą, często więzami krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wielopokoleniowa rodzina, której członkowie są silnie ze sobą związani;
(1.2) hist. patriarchalny klan (1.1) z silnym przywódcą w dawnej Irlandii i Szkocji;
(1.3) związek osób wspierających się i mających wspólne interesy
(1.4) środ. inform. nazwa zespołu w sportach elektronicznych;
Wiktionary
Klan (celt. clan) – ród spokrewnionych lub spowinowaconych ze sobą osób lub też związek osób wspierających się i mających wspólne interesy.
Wikipedia
(1.4) Filip należy do klanu MeetYourMakers.
Wiktionary
IPA: klãn, AS: klãn
Wiktionary
rzecz. klanowość ż.
:: zdrobn. klanik m.
przym. klanowy
Wiktionary
(1.4) gildia
Wiktionary
1. w żeglarstwie: pojedyncze uderzenie w dzwon okrętowy;
2. gwarowo: dźwięk, brzmienie;
3. środowiskowo: dźwięk silnika;
4. slapping; w muzyce:
a) technika gry na gitarze basowej i elektrycznej polegająca na silnym uderzeniu lub szarpnięciu struny, która wydaje charakterystyczny dźwięk, uderzając o gryf;
b) część utworu muzycznego wykonana tą techniką
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dźwięk, brzmienie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jo żech mioł klang w mobilniku jak plompa z beluwy.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|niem|Klang. → dźwięk
uwagi.
(1.1) inna pisownia klank
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|dźwięk.
* niemiecki: (1.1) Klang m.
źródła.
== klang (język szwedzki.) ==
wymowa. audio|Sv-en klang.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) brzdęk
(1.2) dzwonienie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
jednostajny dźwięk rozlegający się wysoko w powietrzu, zwłaszcza głos żurawi ciągnących w przelocie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ornit. głośny, jednostajny wielokrotnie powtarzany dźwięk wydawany przez lecące ptactwo
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Z nieba dochodziły tylko klangory żurawi ciągnących ku morzu; zresztą ciszy nie przerywał żaden głos.
Wiktionary
IPA: ˈklãŋɡɔr, AS: klãŋgor
Wiktionary
technika gry na gitarze basowej, połączenie slappingu i poppingu
SJP.pl
zdrobnienie od: klan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od klan
Wiktionary
rzecz. klan m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. dźwięk, brzmienie
Wiktionary
(1.1) Jo żech mioł klank w mobilniku jak plompa z beluwy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. charakterystyczny dla klanu;
2. rodowy, rodzinny, związany więzami krwi;
3. koteryjny, koneksyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący klanu, właściwy klanowi
Wiktionary
rzecz. klan m.
Wiktionary
odgłos uderzenia, klaśnięcia
SJP.pl
1. pokrywa na zawiasach zamykająca jakiś otwór;
2. część kołnierza zaginana i wykładana;
3. niepowodzenie jakichś planów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pokrywa na zawiasach przykrywająca coś
(1.2) wyłóg płaszcza, fraka lub marynarki
(1.5) bot. element blaszki liściowej klapowanej, oddzielony interlobiami, np. u nazwa systematyczna|Taraxacum|ref=tak. (mniszek)
Wiktionary
Wikipedia
(1.4) Rola w tym filmie była dla niej klapą.
Wiktionary
IPA: ˈklapa, AS: klapa
Wiktionary
rzecz. klapanie n., klapek m., klapanie n., klapnięcie n., kłapanie n., kłapnięcie n.
:: zdrobn. klapka ż., klapeczka ż.
czas. klapać ndk., klapnąć dk., kłapać ndk., kłapnąć dk.
przym. klapowy, klapowany
Wiktionary
1. wydawać głuchy odgłos poprzez uderzanie czymś płaskim;
2. zdecydowanie siadać lub upadać;
3. wydawać charakterystyczny odgłos podczas ptasich godów
SJP.pl
1. rodzaj choroby owiec;
2. gwarowo: packa na muchy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. plotkarka
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|drzistula, fyrtula, klachula, klachulino, klebetnica, klekotka, klyta, melikot, paploła, tyrtula, tyrtulino, tyrtyna.; gw-pl|Śląsk Cieszyński|fulandryna, klebetnica, lejana.
Wiktionary
w łowiectwie: młoda, nielotna jeszcze kaczka
SJP.pl
Cyberiada – cykl opowiadań Stanisława Lema osadzonych w świecie robotów, z głównymi bohaterami Trurlem i Klapaucjuszem. Po raz pierwszy wydany pod tym tytułem nakładem Wydawnictwa Literackiego w roku 1965.
Najstarsze opowiadania z cyklu ukazały się w zbiorze Bajki robotów w 1964, ostatnie – Powtórka – w zbiorze pod tym samym tytułem w 1979.
Z powodu podobieństwa obu zbiorów (świat, tematyka), Cyberiada jest zwykle łączona z Bajkami robotów.
Wikipedia
zdrobnienie od: klapka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: klapka
Wiktionary
IPA: klaˈpɛt͡ʃka, AS: klapečka
Wiktionary
rzecz. klapanie n., klapek m., klapnięcie n., klapa ż., klapka ż.
czas. klapać, klapnąć
przym. klapowy
Wiktionary
letni, wsuwany pantofel, bez pięty, przy chodzeniu lekko stukający, klapiący; laczek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) obuw. lekkie obuwie składające się z samej podeszwy i paska na palce;
Wiktionary
Klapki – rodzaj lekkiego odkrytego obuwia składającego się z podeszwy utrzymującej się na stopie za pomocą paska (lub pasków).
Klapek charakteryzuje się odkrytą piętą i (często) palcami stóp. Często klapki trzymają się stóp jedynie za pomocą paska (o różnej szerokości) umiejscowionego pomiędzy palcami a śródstopiem. Nazwa klapki pochodzi od charakterystycznego odgłosu powstającego przy chodzeniu w niektórych rodzajach tych butów. Zasadniczą cechą wszystkich rodzajów klapek jest to, że nie trzymają pięty za pomocą cholewki, ani paska.
Wikipedia
(1.1) Wchodziliśmy w klapkach pod prysznice, aby nie złapać grzyba na stopach.
Wiktionary
IPA: ˈklapɛk, AS: klapek
Wiktionary
rzecz. klapanie n., klapniecie n., klapa ż., klapka ż., klaps m., klapeczka ż.
czas. klapać, klapnąć
Wiktionary
obwisły, zwisający
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) łódź. rodzaj kamienicy
Wiktionary
(1.1) I choć mieszkam w klapitce i próbowałem kiedyś jeść drygle to sądzę, że i tak jestem siajowy. (z Internetu)
Wiktionary
1. mała klapa, pokrywa;
2. kawałek skóry lub gumy przymocowany do kijka, służący do zabijania much; packa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: klapa
(1.2) mała klapa
(1.3) przesłona na oczy konia, ograniczająca pole widzenia
(1.4) reg. packa (na muchy)
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: klapek
Wiktionary
Klapka – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Biała.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego. W 2011 roku we wsi Klapka liczba mieszkańców wynosiła 132.
Wikipedia
IPA: ˈklapka, AS: klapka
Wiktionary
rzecz. klapanie n., klapnięcie n., klapek m., klapa ż., klapeczka m.
czas. klapać ndk., klapnąć dk.
przym. klapowy, klapkowy
Wiktionary
(1.1) klapeczka
Wiktionary
letni, wsuwany pantofel, bez pięty, przy chodzeniu lekko stukający, klapiący; laczek
SJP.pl
Klapki – rodzaj lekkiego odkrytego obuwia składającego się z podeszwy utrzymującej się na stopie za pomocą paska (lub pasków).
Klapek charakteryzuje się odkrytą piętą i (często) palcami stóp. Często klapki trzymają się stóp jedynie za pomocą paska (o różnej szerokości) umiejscowionego pomiędzy palcami a śródstopiem. Nazwa klapki pochodzi od charakterystycznego odgłosu powstającego przy chodzeniu w niektórych rodzajach tych butów. Zasadniczą cechą wszystkich rodzajów klapek jest to, że nie trzymają pięty za pomocą cholewki, ani paska.
Wikipedia
1. uderzyć czymś płaskim;
2. poruszyć szczęką;
3. lekko uderzyć dłonią;
4. upaść bezładnie;
5. wydać charakterystyczny odgłos podczas ptasich godów
SJP.pl
czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. klapać)
(1.1) uderzyć o coś na płask z hałasem
(1.2) upaść na pośladki
czasownik przechodni dokonany (ndk. klapać)
(2.1) opaść zwieszając się
Wiktionary
rzecz. klapanie n., klapnięcie n., klapek m., klapa ż., klapeczka ż., klapka ż.
czas. klapać ndk.
Wiktionary
1. uderzyć czymś płaskim;
2. poruszyć szczęką;
3. lekko uderzyć dłonią;
4. upaść bezładnie;
5. wydać charakterystyczny odgłos podczas ptasich godów
SJP.pl
klapa na krawędzi spływu skrzydła służąca do zwiększania siły nośnej płata i jednocześnie przechylania statku powietrznego na boki, wokół osi podłużnej
SJP.pl
potocznie: pasować, odpowiadać
SJP.pl
o liściu: mający wcięcia dzielące go na kilka części; klapowaty
SJP.pl
o liściu: mający wcięcia dzielące go na kilka części; klapowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mors. wyznaczone miejsce na morzu, w którym składuje się osady i inny materiał wybrany z dna portu podczas jego pogłębiania
Wiktionary
IPA: ˌklapɔˈvʲiskɔ, AS: klapovʹisko
Wiktionary
przymiotnik od: klapa (w znaczeniu: zwierciadło zaworu klapowego), np. zwrotnik klapowy
SJP.pl
1. uderzenie dłonią na płasko, wywołujące charakterystyczne klaśnięcie;
2. wczesna odmiana gruszy o soczystych owocach; owoc tej gruszy; klapsa;
3. prosty przyrząd używany na planie filmowym;
4. scena, ujęcie w czasie kręcenia filmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) uderzenie otwartą dłonią w pośladek
(1.2) spoż. owoc klapsy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) film. urządzenie wykorzystywane między ujęciami;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za przepierzeniem żołnierze z eskorty grali w „salonowca” i na wystawione zady spadały raz za razem mlaszczące i rzetelne klapsy.
Wiktionary
IPA: klaps, AS: klaps
Wiktionary
(1.1) rzecz. klapek m.
Wiktionary
odmiana gruszek; także owoc z drzewa tej odmiany
SJP.pl
Wikipedia
pracownik ekipy filmowej obsługujący klaps
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kanapka, kromka z dwóch złożonych kawałków chleba z czymś pomiędzy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. gw-pl|Bydgoszcz. kanapka złożona z dwóch warstw pieczywa
Wiktionary
(1.1) Mój chłopak to straszna fleja – w plecaku znalazłem jakieś farfocle i zgniłą klapsztulę sprzed dwóch tygodni.
Wiktionary
(1.1) sandwicz, gw-pl|Górny Śląsk. klapsznita
Wiktionary
1. pokrywa na zawiasach zamykająca jakiś otwór;
2. część kołnierza zaginana i wykładana;
3. niepowodzenie jakichś planów
SJP.pl
Klapy – elementy mechanizacji skrzydła, umiejscowione zazwyczaj w tylnej części skrzydła statku powietrznego, pozwalające w razie potrzeby znacznie zwiększyć siłę nośną (nawet o 50–80%) oraz opór skrzydła. Wykorzystywane zwykle aby umożliwić lot z mniejszą prędkością, a także aby skrócić start i zmniejszyć prędkość podejścia do lądowania. Wysunięcie klap pozwala na zmniejszenie minimalnej prędkości statku powietrznego Vs. Efektem ubocznym stosowania klap jest zmniejszenie krytycznego kąta natarcia. Kąt wychylenia klap podczas startu samolotu wynosi przeciętnie ok. 15–20 stopni, a podczas lądowania ok. 30 stopni.
Wikipedia
1. wykonywanie prac porządkowych na statku;
2. gwarowo: ład, porządek;
3. przezroczysty syrop, lukier;
4. dawniej: klarowność, przezroczystość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. daw. ciasto, w którym przyrządza się ryby, mięsa
(1.2) żegl. porządek na pokładzie
Wiktionary
Zrobić klar - Zrobić porządek na pokładzie, w kokpicie i w kabinie, wraz z buchtą lin, umyciem pokładu, kokpitu i kabiny. Na statkach morskich określenie to oznacza zrobienie jakichkolwiek porządków, posprzątanie. W języku marynarskim istnieje też czasownik klarować mający znaczenie: sprzątać, a także: systematyzować, tłumaczyć, wyjaśnić.
Klar portowy - Porządek właściwy dla pozostawienia jachtu w porcie, wszystkie luźno położone na pokładzie przedmioty schowane do kabiny.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== klar (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) jasny, czysty, wyraźny
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: klar, AS: klar
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== klar (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) jasny, czysty, wyraźny
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Klara – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od przymiotnika clarus oznaczającego „jasny”, „jaśniejący”, „sławny”.
Klara imieniny obchodzi: 20 marca, 17 kwietnia, 11 sierpnia, 12 sierpnia i 18 sierpnia.
Osoby noszące imię Klara:
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Klara i jestem urzędniczką z Piły.
(1.1) Pani Klaro, czy mogłaby mi pani pomóc?
Wiktionary
IPA: ˈklara, AS: klara
Wiktionary
rzecz. Klarysa ż., klaryska ż.
:: zdrobn. Klarcia ż., Klareńka ż., Klaruchna ż., Klarunia ż., Klarusia ż.
przym. klariański
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Klarcia, Klareńka, Klaruchna, Klarunia, Klarusia
Wiktionary
zdrobnienie od: Klara (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. imię|polski|ż. Klara
Wiktionary
(1.1) Pewna dziewczynka, imieniem Klarcia, była grzeczna, posłuszna, i miała mamę.
Wiktionary
rzecz. Klara ż., Klarysa ż., klaryska ż., Klareńka ż., Klaruchna ż., Klarunia ż., Klarusia ż.
przym. klariański
Wiktionary
(1.1) Klara; zdrobn. Klareńka, Klaruchna, Klarunia, Klarusia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klarci lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
członek Zgromadzenia Misjonarzy Klaretynów, katolickiego zgromadzenia zakonnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez św. Antoniego Marię Klareta;
Wiktionary
(1.1) W 1997 został wyświęcony pierwszy klaretyn z Wybrzeża Kości Słoniowej.
(1.1) Niedawno klaretyni otwarli nową placówkaacówkę na Syberii.
Wiktionary
rzecz. klaretynka ż.
przym. klaretyński
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Misjonarki św. Antoniego Marii Klareta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze zgromadzenia klaretyńskiego
Wiktionary
(1.1) Pani Klara chodzi zawsze do klaretynek na mszę świętą.
Wiktionary
rzecz. klaretyn mos.
przym. klaretyński
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Misjonarki św. Antoniego Marii Klareta
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z klaretynami lub klaretynkami, dotyczący klaretynów lub klaretynek
Wiktionary
(1.1) Nowicjusze poznają charyzmat klaretyński.
Wiktionary
rzecz. klaretyn mos., klaretynka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z klaryskami i duchowością św. Klary z Asyżu
Wiktionary
(1.1) Po Bożym Narodzeniu Lidia przyjmie habit klariański w Starym Sączu.
(1.1) Za organizację sympozjum klariańskiego odpowiadała s. Honorata.
Wiktionary
rzecz. Klarcia ż., klaryska ż., Klara ż.
Wiktionary
urzędnik opiekujący się załadunkiem i wyładunkiem statku
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny wiesiołkowatych, pochodzący z Ameryki Północnej; dzierotka
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: klarnet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: klarnet
Wiktionary
IPA: klarˈnɛt͡ɕik, AS: klarnećik
Wiktionary
rzecz. klarnet m., klarnecista m., klarnecistka ż.
przym. klarnetowy
Wiktionary
muzyk grający na klarnecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. osoba grająca na klarnecie
Wiktionary
Klarnet (klarynet, wł. clarinetto, skrót: cl.) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych z pojedynczym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także saksofony.
Dzisiaj skala klarnetu wynosi od e (brzmiące d, gdyż klarnet jest instrumentem transponującym) do g3. Są też możliwości wykonania wyższych dźwięków, aż do c4 (a nawet wyższe), ale tylko przez muzyków z dużym doświadczeniem. Skala klarnetu basowego B wynosi, w zależności od odmiany, od Es (mały) lub od C (duży) do c3. Istnieje też kilka innych rzadziej stosowanych odmian klarnetów takich jak: klarnet piccolo, klarnet altowy, klarnet kontrabasowy, rożek basetowy.
Wikipedia
(1.1) Fantastyczny występ młodego klarnecisty z Katowic zachwycił jurorów i publiczność.
(1.1) Bardziej od pianistów pociągają mnie tylko klarneciści. Dźwięk klarnetu ma w sobie coś niezwykle zmysłowego.
Wiktionary
IPA: ˌklarnɛˈt͡ɕista, AS: klarnećista
Wiktionary
rzecz. klarnet mos./mrz., klarnecik mrz.
:: fż. klarnecistka ż.
przym. klarnetowy
Wiktionary
kobieta grająca na klarnecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta grająca na klarnecie
Wiktionary
IPA: ˌklarnɛˈt͡ɕistka, AS: klarnećistka
Wiktionary
rzecz. klarnet m., klarnecik m.
:: fm. klarnecista m.
przym. klarnetowy
Wiktionary
instrument dęty należący do grupy instrumentów drewnianych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument dęty drewniany ze stroikiem;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) reg. żart. osoba niezbyt rozgarnięta
Wiktionary
Klarnet (klarynet, wł. clarinetto, skrót: cl.) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych z pojedynczym stroikiem. Do tej samej rodziny należą także saksofony.
Dzisiaj skala klarnetu wynosi od e (brzmiące d, gdyż klarnet jest instrumentem transponującym) do g3. Są też możliwości wykonania wyższych dźwięków, aż do c4 (a nawet wyższe), ale tylko przez muzyków z dużym doświadczeniem. Skala klarnetu basowego B wynosi, w zależności od odmiany, od Es (mały) lub od C (duży) do c3. Istnieje też kilka innych rzadziej stosowanych odmian klarnetów takich jak: klarnet piccolo, klarnet altowy, klarnet kontrabasowy, rożek basetowy.
Wikipedia
(1.1) Nie puszczano bab, śpiewających pieśni pobożne, ani dziada, który grał na klarnecie, ani kataryniarzy.
(1.1) Dźwięk klarnetu jest miękki, soczysty i delikatny.
(2.1) Powiedz tym klarnetom, że nie zabrali bidonu z budowy.
Wiktionary
IPA: ˈklarnɛt, AS: klarnet
Wiktionary
rzecz. klarnecista mos., klarnecistka ż.
:: zdrobn. klarnecik mrz.
przym. klarnetowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) aerofon, instrument
(2.1) osoba
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
(1.1) ustnik, baryłka, korpus, czara
pokrewne.
rzecz. klarnecista mos., klarnecistka ż.
:: zdrobn. klarnecik mrz.
przym. klarnetowy
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|clarinette., etym|włoski|clarinetto.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) clarinet
* arabski: (1.1) كلارينيت m. (klārínít)
* baskijski: (1.1) klarinete
* białoruski: (1.1) кларнет m. (klarnet)
* bułgarski: (1.1) кларинет m. (klarinet)
* chiński standardowy: (1.1) 单簧管 (dānhuángguǎn)
* chorwacki: (1.1) klarinet m.
* czeski: (1.1) klarinet m.
* duński: (1.1) klarinet w.
* esperanto: (1.1) klarneto
* estoński: (1.1) klarnet
* fiński: (1.1) klarinetti
* francuski: (1.1) clarinette ż.
* hebrajski: (1.1) קלרנית ż. (klarnit)
* hiszpański: (1.1) clarinete m.
* indonezyjski: (1.1) klarinet
* interlingua: (1.1) clarinetto
* japoński: (1.1) クラリネット (kurarinetto)
* kaszubski: (1.1) klarnet m.
* kataloński: (1.1) clarinet m.
* koreański: (1.1) 클라리넷
* litewski: (1.1) klarnetas m.
* łotewski: (1.1) klarnete ż.
* niderlandzki: (1.1) klarinet ż./m.
* niemiecki: (1.1) Klarinette ż.
* norweski (bokmål): (1.1) klarinett m.
* nowogrecki: (1.1) κλαρινέτο n. (klarinéto), κλαρίνο n. (klaríno)
* portugalski: (1.1) clarinete m.
* rosyjski: (1.1) кларнет m. (klarnet)
* rumuński: (1.1) clarinet n.
* słowacki: (1.1) klarinet m.
* słoweński: (1.1) klarinet m.
* szwedzki: (1.1) klarinett w.
* turecki: (1.1) klarnet
* ukraiński: (1.1) кларнет m. (klarnet)
* węgierski: (1.1) klarinét
* wietnamski: (1.1) clarinet / cla-ri-nét
* wilamowski: (1.1) klarnet ż.
* włoski: (1.1) clarinetto m.
źródła.
== klarnet (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) klarnet
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny drozdowatych
SJP.pl
przymiotnik od: klarnet
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) muz. przymiotnik od rzeczownika → klarnet
Wiktionary
IPA: ˌklarnɛˈtɔvɨ, AS: klarnetovy
Wiktionary
rzecz. klarnet m., klarnecista m., klarnecistka ż.
:: zdrobn. klarnecik m.
Wiktionary
1. oczyszczać płyny
2. potocznie: tłumaczyć coś komuś, wyjaśniać
3. porządkować liny na statku; przygotowywać statek do manewru
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. wyklarować)
(1.1) wyjaśniać, tłumaczyć
(1.2) oczyszczać płyn z zawiesin, szumowin
(1.3) daw. czyścić
(1.4) zwijać linę
(1.5) przygotowywać statek do manewru
czasownik zwrotny niedokonany klarować się (dk. wyklarować się)
(2.1) wyjaśniać się, ustalać się
(2.2) oczyszczać się
Wiktionary
rzecz. klarowanie n., klarownica ż.
przym. klarowny, klarowany
Wiktionary
przyrząd do klarowania płynów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klarować.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌklarɔˈvãɲɛ, AS: klarovãńe
Wiktionary
czas. klarować ndk.
przym. klarowny, klarowany
Wiktionary
roztwór cukru przygotowany do klarowania
SJP.pl
instalacja do oczyszczania ścieków i wód z kanałów
SJP.pl
1. urządzenie w browarze lub cukrowni służące do klarowania płynu
2. łyżka z dziurkami służąca do klarowania syropu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. urządzenie do oczyszczania płynów z zawiesin
Wiktionary
IPA: ˌklarɔvʲˈɲit͡sa, AS: klarovʹńica
Wiktionary
czas. klarować
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: klarownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: klarowny
SJP.pl
urządzenie do klarowania wody
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co klarowne
Wiktionary
przym. klarowny
Wiktionary
1. przezroczysty, jasny
2. o barwie głosu: dźwięczny, harmonijny
3. przenośnie: całkowicie zrozumiały, prosty, wyrazisty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) jasny, zrozumiały
(1.2) przezroczysty, pozbawiony zawiesin i zanieczyszczeń
Wiktionary
(1.1) Jest to w miarę klarowna sytuacja wykluczająca z dużym prawdopodobieństwem inne przyczyny niepłodności.
Wiktionary
rzecz. klarowność ż., klarowanie n.
czas. klarować ndk.
przysł. klarownie
Wiktionary
uściślenie lub wyjaśnienie znaczenia czegoś
SJP.pl
dawniej: wyjaśniać, tłumaczyć; klarować
SJP.pl
Klarynowo – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Więcbork.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 129 mieszkańców. Jest piętnastą co do wielkości miejscowością gminy Więcbork.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Klarysa – imię żeńskie, pokrewne imieniu Klara.
Klarysa imieniny obchodzi: 1 lipca i 9 sierpnia.
Znane osoby noszące imię Klarysa:
Wikipedia
IPA: klaˈrɨsa, AS: klarysa
Wiktionary
rzecz. Klarcia ż., Klara ż., klaryska ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klarysy lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klarysy lub z nią związany
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zakon Świętej Klary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z zakonu klariańskiego
Wiktionary
(1.1) Tą klaryską interesowały się niemieckie władze okupacyjne.
(1.1) Ksienią klarysek w Starym Sączu została s. Honorata.
Wiktionary
rzecz. Klarcia ż., Klarysa ż., Klara
przym. klariański
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zakon Świętej Klary
SJP.pl
Wikipedia
węgiel półbłyszczący, będący odmianą węgla kamiennego
SJP.pl
Klaryn – odmiana petrograficzna węgla kamiennego. Głównym jego składnikiem jest klaryt.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Klary lub z nią związany
SJP.pl
skrót od: klasyczny; kl.
SJP.pl
1. kategoria czegoś
2. grupa społeczna
3. rok w szkole
4. szkolna sala
5. dział nauczania w szkole artyst.
6. typ wagonu
7. stopień wartości techn.
8. jednostka syst. w biol.
9. zbiór dystrybutywny
10. pewne pojęcie mat.
11. szczebel ligowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) eduk. grupa dzieci w szkole
(1.2) pomieszczenie (sala) w szkole, gdzie odbywają się lekcje
(1.3) bot. jednostka podziału świata roślin;
(1.4) poziom jakości jakiegoś przedmiotu, oceniany na podstawie użytych materiałów, wykonania itp.
(1.5) dobry styl
(1.6) inform. w programowaniu obiektowym: typ wyrażony przez rekord danych wraz z funkcjami operującymi na tych danych;
(1.7) mat. uogólnienie pojęcia zbioru na dowolne kolekcje obiektów spełniających pewien warunek;
(1.8) standard środków lokomocji, np. kolei, samolotów; środek lokomocji tego standardu
(1.9) socjol. grupa społeczna na określonym poziomie hierarchii ekonomiczno-kulturowej
(1.10) zob. klasy.
Wiktionary
Określenie klasa ma kilka odrębnych znaczeń, jednak większość odnosi się do wyniku podziału czegoś na elementy lub podzbiory.
Wikipedia
(1.1) Nauczycielka zaplanowała wycieczkę dla całej klasy.
(1.1) Klasa 3c nienawidzi lekcji informatyki.
(1.2) Gdy dyrektor wszedł do klasy, wszyscy uczniowie natychmiast ucichli.
(1.2) Rozwydrzona młodzież biegała po klasie i rzucała śniegiem w tablicę.
(1.3) Rośliny z klasy jednoliściennych mają charakterystyczną budowę liści.
(1.3) W klasie iglastych dominują rośliny z rodziny sosnowatych.
(1.4) Nowy model zaprezentowany na targach motoryzacyjnych zachwyca klasą wykonania i elegancji.
(1.4) To wino jest tak wysokiej klasy, że tylko najbardziej wyrafinowani degustatorzy potrafią docenić jego kartonowy smak.
(1.5) Zachował klasę i nie dał się sprowokować wulgarnym zaczepkom.
(1.6) W języku Java klasę definiujemy przy użyciu słowa kluczowego „class”.
(1.7) Liczby kardynalne nie tworzą zbioru, lecz klasę właściwą.
(1.8) Pojechaliśmy na wakacje pierwszą klasą.
(1.9) Co jest marzeniem przeciętnego mężczyzny z klasy średniej?
(1.9) Klasą społeczną bez praw byli niewolnicy.
Wiktionary
IPA: ˈklasa, AS: klasa
Wiktionary
rzecz. podklasa ż., klasowe nmos., klasyfikacja ż., klasyfikator m., klasy nmos., klasówka ż., klasyfikowanie n., sklasyfikowanie n., zaklasyfikowanie n.
czas. klasyfikować ndk., sklasyfikować dk., zaklasyfikować dk.
przym. klasowy, wewnątrzklasowy, klasyfikacyjny, klasistowski
przysł. klasowo, klasyfikacyjnie
Wiktionary
(1.9) klasa społeczna
Wiktionary
sala lekcyjna przygotowana do uczenia określonego przedmiotu; klasopracownia
SJP.pl
album do znaczków pocztowych, z przezroczystymi paskami, za które wsuwa się znaczki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filatel. specjalny album do przechowywania kolekcji znaczków pocztowych, pocztówek, etykiet itp.;
Wiktionary
Klaser (wkładnik) – rodzaj albumu, w którym kolekcjonerzy umieszczają drobne, płaskie obiekty. Najczęściej stosowany do znaczków pocztowych; istnieją także klasery do monet, kopert, pocztówek, kart i podobnych obiektów.
Wikipedia
(1.1) Strony klaserów są najczęściej białe lub czarne.
Wiktionary
IPA: ˈklasɛr, AS: klaser
Wiktionary
przym. klaserowy
Wiktionary
przymiotnik od: klaser
SJP.pl
→ klasizm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klasizmem, dotyczący klasizmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) charakteryzujący się klasizmem, przejawiający takie postawy
Wiktionary
rzecz. klasizm m., klasa ż., klasyfikacja ż., klasyfikowanie n., zaklasyfikowanie n.
czas. klasyfikować ndk., zaklasyfikować dk.
przym. klasowy
przysł. klasowo, klasistowsko
Wiktionary
dyskryminacja związana z przynależnością do klasy społeczno-ekonomicznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. polit. uprzedzenie lub dyskryminacja ze względu na klasę społeczną; określenie związane z koncepcją walki klas;
Wiktionary
Klasizm, dyskryminacja klasowa – określenie powiązane z koncepcją walki klas, oznacza w największym uproszczeniu uprzedzenie lub dyskryminację ze względu na klasę społeczną. Obejmuje indywidualne postawy, zachowania, politykę i systemowe praktyki, które dają korzyści klasie wyższej kosztem klasy niższej.
Wikipedia
(1.1) Walka z klasizmem jest trudna, żeby jednak została podjęta, problem musi w ogóle zostać postawiony (…)
Wiktionary
przym. klasistowski
Wiktionary
(1.1) dyskryminacja klasowa
Wiktionary
odgłos powstający przy klaskaniu
SJP.pl
1. uderzać ręką o rękę powodując powstanie charakterystycznego dźwięku; bić brawo;
2. uderzać czymś, powodując powstawanie charakterystycznego odgłosu przypominającego uderzenie dłonią o dłoń; klapać, kłapać, kląskać, klekotać;
3. w łowiectwie o ptakach, najczęściej słowikach: wydawać trele; kląskać;
4. w łowiectwie o głuszcu: wydawać głos w pierwszej fazie śpiewu tokowego
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) ornit. o słowiku: śpiewać
(1.2) logopedia eduk. uderzać językiem o zęby, wydając dźwięki podobne do kląskania słowika, lub stukotu kopyt końskich o bruk
(1.3) stpol. mlaskać
(1.4) trzaskać, uderzać wydając charakterystyczny odgłos np. stąpając
Wiktionary
(1.1) Szczególniej kiedy miesiąc na niebie stał, a słowik w olchach kląskał, zbierała Stacha do fujarki taka chęć, jakby na ten przykład głodnego do jadła.
Wiktionary
rzecz. kląskanie n.
czas. pokląskiwać ndk.
Wiktionary
potocznie: ten, kto klaszcze, oklaskuje; oklaskiwacz
SJP.pl
1. uderzać ręką o rękę powodując powstanie charakterystycznego dźwięku; bić brawo;
2. uderzać czymś, powodując powstawanie charakterystycznego odgłosu przypominającego uderzenie dłonią o dłoń; klapać, kłapać, kląskać, klekotać;
3. w łowiectwie o ptakach, najczęściej słowikach: wydawać trele; kląskać;
4. w łowiectwie o głuszcu: wydawać głos w pierwszej fazie śpiewu tokowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|kląskać.
Wiktionary
rzecz. kląsk m., kląskawka ż.
czas. kląskać ndk.
Wiktionary
potocznie: długotrwałe oklaski; aplauz, owacje, oklaski
SJP.pl
dawna odmiana poloneza tańczonego przy akompaniamencie klaskania w ręce
SJP.pl
mały ptak wędrowny z rodziny drozdów
SJP.pl
Kląskawka – ptak z rodziny muchołówek (kilkanaście gatunków), w szczególności występujące w Polsce:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klasnąć.
Wiktionary
czas. klasnąć dk., klaskać ndk.
rzecz. klaskanie n.
Wiktionary
sala lekcyjna przygotowana do uczenia określonego przedmiotu; klasa-pracownia
SJP.pl
potoczne zgrubienie od: klasówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) eduk. wspólny fundusz przeznaczany na potrzeby klasy
forma przymiotnika.
(2.1) lp. n., lm. nmos. zob. klasowy.
Wiktionary
(1.1) Za bombki na choinkę zapłacimy z klasowych.
(1.1) Madzia została skarbnikiem i zbiera na klasowe.
Wiktionary
IPA: klaˈsɔvɛ, AS: klasove
Wiktionary
rzecz. klasa ż., klasy nmos.
przym. klasowy
Wiktionary
(1.1) składki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: klasówka
Wiktionary
rzecz. klasówka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. eduk. pisemne sprawdzenie wiedzy uczniów z określonej partii materiału, trwające pełną godzinę lekcyjną;
Wiktionary
Praca klasowa (potocznie klasówka) – pisemne sprawdzenie bieżącej wiedzy i umiejętności uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych pisane pod kontrolą nauczyciela, obejmujące pewną partię nauczanego materiału (z jednego przedmiotu) i trwające zwykle co najmniej jedną godzinę lekcyjną. Klasówka sprawdza wiedzę zwykle całej klasy szkolnej, a jej uczniowie piszą ją przeważnie w tym samym czasie i miejscu (zwykle w klasie szkolnej, w której mają zajęcia z danego przedmiotu). Nie stosuje się tego terminu dla sprawdzianu ustnego.
Wikipedia
(1.1) Panie profesorze, proszę nam dzisiaj nie robić klasówki!
Wiktionary
rzecz. klasa ż., klasy nmos., klasóweczka ż.
przym. klasowy
przysł. klasowo
Wiktionary
(1.1) praca klasowa
Wiktionary
przysłówek
(1.1) eduk. razem z grupą uczniów z tej samej klasy
(1.2) społ. w obrębie klasy społecznej
Wiktionary
(1.1) Dzieci pójdą na szczepienie klasowo czy całymi rocznikami?
(1.2) Wypędzono Niemców, napłynęła fala repatriantów z dawnych kresów wschodnich, a tożsamość i mit śląskości wiązano przede wszystkim klasowo – z górnictwem i hutnictwem.
Wiktionary
rzecz. klasy nmos., klasa ż., klasowanie n., klasowiec mos., klasowość ż., klasówka ż.
czas. klasować ndk.
przym. klasowy, klasistowski
Wiktionary
podział na klasy społeczne, przynależność do danej klasy; kastowość
SJP.pl
przymiotnik od: klasa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od klasa (zwykle w znaczeniu klasy jako oddziału szkolnego lub grupy społecznej)
Wiktionary
(1.1) W końcu XIX w., wraz z rozwojem przemysłu ciężkiego na Górnym Śląsku, powoli zaczynała dojrzewać świadomość klasowa.
(1.1) Podobnie widły, przeznaczone do rozrzucania nawozu, okazywały się wielekroć dogodnym instrumentem przy załatwianiu konfliktów gromadzkich i klasowych.
Wiktionary
IPA: klaˈsɔvɨ, AS: klasovy
Wiktionary
rzecz. klasowe nmos., klasa ż., klasy nmos., klasówka ż.
przysł. klasowo
przym. klasistowski
Wiktionary
cluster;
1. grupa kilku atomów metalu występująca w cząsteczce albo krysztale;
2. wielodźwięk złożony z sąsiadujących ze sobą dźwięków;
3. jednostka pamięci dysku składaj. się z jednego lub kilku sektorów;
4. grupa składaj. się z niezależnych firm z tej samej branży i innych podmiotów z danego regionu, nawiązujących współpracę dla wspólnych korzyści; grono
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. wielodźwiękowe współbrzmienie zbudowane z bardzo małych interwałów;
(1.2) inform. podstawowa jednostka przechowywania danych w systemie plików;
(1.3) inform. techn. grupa połączonych jednostek komputerowych;
(1.4) fiz. zgrupowanie materii hadronowej;
(1.5) chem. struktura nadcząsteczkowa;
(1.6) biol. grupa sąsiadujących genów, kodujących blisko spokrewnione białka;
(1.7) wojsk. element pola minowego składający się z ustawionych według schematu min;
(1.8) ekon. zarz. skoncentrowana geograficznie grupa przedsiębiorstw, instytucji i organizacji powiązanych ze sobą siecią zależności;
Wiktionary
Klaster (z ang. cluster) lub używany w niektórych zastosowaniach polski odpowiednik – zgęstek, to zgrupowanie przestrzenne lub powiązanie systemowe mniejszych obiektów w jeden większy.
Wikipedia
przym. klasterowy, klastrowy
Wiktionary
(1.4) zgęstek
(1.8) grono
Wiktionary
przymiotnik od: klaster; klastrowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) występujący w dużym skupieniu w danym terenie lub czasie
Wiktionary
rzecz. klaster mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: klaster; klasterowy
SJP.pl
składający się z okruchów skał, które uległy erozji, np. skały klastyczne, osad klastyczny
SJP.pl
1. gra dziecięca polegająca na przeskakiwaniu na jednej nodze z kratki do kratki narysowanych na ziemi i rzucaniu lub przesuwaniu nogą kawałka jakiegoś przedmiotu;
2. kratki narysowane do tej gry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zabawa dziecięca polegająca na przeskakiwaniu pól narysowanych kredą
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) M., B., i W. plural|klasa.
Wiktionary
Gra w klasy – podwórkowa zabawa dla dzieci. Twórca, ani dokładny czas powstania gry nie są znane.
Wikipedia
(1.1) Kiedy byłem dzieckiem, lubiłem grać w klasy.
Wiktionary
rzecz. klasa ż., klasowe nmos., klasyfikacja ż., klasyfikator m., klasyfikowanie n., klasówka ż., klasyfikowanie n., sklasyfikowanie n., zaklasyfikowanie n.
czas. klasyfikować ndk., sklasyfikować dk., zaklasyfikować dk.
przym. klasowy, wewnątrzklasowy, klasyfikacyjny
przysł. klasowo, klasyfikacyjnie
Wiktionary
1. reprezentant klasycyzmu; klasyk
2. reprezentant klasycyzmu warszawskiego
SJP.pl
dotyczący klasycyzmu; także klasycyzmu warszawskiego
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. stworzony w stylu klasycyzmu, nawiązującym do klasycznych wzorców antycznych
Wiktionary
(1.1) Nad placem górowała klasycystyczna bryła teatru.
Wiktionary
IPA: ˌklasɨt͡sɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: klasycystyčny
Wiktionary
rzecz. klasyka ż., klasyk m., klasyczka ż., klasyczność ż., klasycyzm m., klasycysta m., klasycystka ż.
czas. klasycyzować
przym. klasyczny
przysł. klasycznie, klasycystycznie
Wiktionary
w sztuce: tendencja do naśladowania wzorów antycznych, zachowania proporcji i umiaru, przestrzegania czystości gatunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. szt. prąd w sztuce, muzyce, architekturze i literaturze europejskiej zapoczątkowany w renesansie a obecny do końca XVIII w., nawiązujący do wzorców oraz tematów antyku greckiego i rzymskiego;
Wiktionary
Klasycyzm (z łac. classicus „doskonały, pierwszorzędny, wzorowy, wyuczony”) – nurt w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do kultur starożytnych Rzymian i Greków. Styl ten nawiązywał głównie do antyku. W Europie tzw. „powrót do źródeł” (klasycznych) pojawił się już w renesansie – jako odrodzenie kultury starożytnego Rzymu. Jako styl dominujący epoki wpływał na kształt innych nurtów kulturowych okresu, jak manieryzm, barok, rokoko. Trwał do końca wieku XVIII, w niektórych krajach do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Klasycyzm jako styl panował w epoce oświecenia. Najpełniejszy rozkwit klasycyzmu nastąpił w I poł. XVIII wieku. W dziedzinie literatury swoisty kres klasycyzmu przyniosła walka klasyków z romantykami.
Wikipedia
(1.1) Tragedia okresu klasycyzmu opierała się na kulcie antyku i rozsądku.
Wiktionary
rzecz. neoklasycyzm mrz., klasyczność ż.
przym. klasycystyczny
Wiktionary
środowiskowo:
1. narciarka biegająca techniką klasyczną;
2. kobieta pływająca stylem klasycznym;
3. filolożka klasyczna;
4. studentka filologii klasycznej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób zgodny z antycznymi kanonami piękna
(1.2) w sposób typowy, zgodnie z przyjętym wzorcem
(1.3) iron. w sposób, którego by się nie chciało
Wiktionary
Klasycznie – trzeci album studyjny amerykańsko-polskiego piosenkarza Krystiana Ochmana. Wydawnictwo ukazało się 22 listopada 2024 nakładem wytwórni muzycznej Polydor Records w dystrybucji Universal Music Polska.
Album jest utrzymany w stylu muzyki poważnej i pop. Składa się z wersji standardowej (1 CD).
Płyta zadebiutowała na 8. miejscu polskiej listy sprzedaży – OLiS.
Nagrania były promowane singlami: „Mamo”, „Siłacz”, „Nie ma szans” i „Gdy nikt nie widzi”.
Wikipedia
(1.2) Niewysoki brunet o ciemnym, gęstym zaroście, cera oliwkowa, nos klasycznie żydowski, wargi pełne, w oczach sentyment pasterza trzód z ziemi Kanaan.
(1.3) Jarek klasycznie spóźni się dziesięć minut.
Wiktionary
rzecz. klasyczność ż., klasyk mos., klasyka ż.
czas. klasycznieć ndk.
przym. klasyczny, klasycystyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: klasycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: klasyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest klasyczne; cecha tych, którzy są klasyczni
Wiktionary
rzecz. klasyka ż., klasycyzm m.
przym. klasyczny, klasycystyczny
przysł. klasycznie, klasycystycznie
Wiktionary
1. związany z kulturą starożytnych Greków lub Rzymian, z jej badaniem i wiedzą o niej;
2. wyróżniający się harmonią i proporcją (tak jak starożytne dzieła sztuki);
3. doskonały, służący za wzór;
4. tradycyjny, uznawany za doskonały w poprzednim okresie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z kulturą starożytnych Greków lub Rzymian
(1.2) wyróżniający się harmonią i dobrymi proporcjami
(1.3) tradycyjny, uznawany za doskonały w poprzednim okresie
Wiktionary
(1.1) Klasyczne kolumny doryckie były budowane w starożytnej Grecji.
(1.1) Mój brat Jacek jest studentem drugiego roku filologii klasycznej.
(1.3) Oprócz klasycznych szybkich tramwajów z tunelami powstają w ostatnich czasach szybkie tramwaje nowej generacji.
(1.3) Zweganizowałam klasyczną lazanię mojej babci i uważam, że smakuje lepiej niż oryginał.
Wiktionary
IPA: klaˈsɨt͡ʃnɨ, AS: klasyčny
Wiktionary
rzecz. klasyka ż., klasyczność ż., klasycystyczność ż., klasyk m., klasyczka ż.
czas. klasycyzować ndk.
przym. klasycystyczny
przysł. klasycznie, klasycystycznie
Wiktionary
1. systematyczny podział czegoś (np: przedmiotów lub zjawisk) na klasy, działy, poddziały itp. wg. określonej zasady;
2. zaklasyfikowanie danego zjawiska lub przedmiotu do odpowiedniego oddziału, grupy itp.;
3. ocena kogoś lub czegoś w skali porównawczej (np. wyników w nauce, sporcie itp.)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) systematyczny podział czegoś (przedmiotów lub zjawisk) na klasy, działy, poddziały itp. według określonej zasady
(1.2) zaklasyfikowanie danego zjawiska lub przedmiotu do odpowiedniej klasy, grupy itp.
(1.3) ocena kogoś lub czegoś w skali porównawczej
Wiktionary
Klasyfikacja – systematyczny podział przedmiotów lub zjawisk na klasy, działy, poddziały, wykonywany według określonej zasady.
Może odnosić się m.in. do:
Wikipedia
(1.1) Istnieje kilka różnych kategorii klasyfikacji zapalenia płuc.
Wiktionary
IPA: ˌklasɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: klasyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. klasy nmos., klasyfikator m., klasa ż., klasyfikowanie n.
czas. klasyfikować, sklasyfikować, zaklasyfikować, przeklasyfikować
przym. klasyfikowalny, klasyfikacyjny, klasistowski
Wiktionary
(1.1) grupowanie, podział, pogrupowanie, posegregowanie, registratura, segmentacja, systematyka, typologia, uporządkowanie
(1.3) rating
Wiktionary
związany z klasyfikacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klasyfikacją, dotyczący klasyfikowania
Wiktionary
(1.1) W zależności od systemu klasyfikacyjnego i rozwoju wiedzy o filogenezie tych roślin, bardzo zmieniał się zakres roślin jaki zaliczano do wrzosowców.
Wiktionary
rzecz. klasyfikacja ż., klasyfikowanie n., klasyfikator m., klasa ż., klasy nmos.
czas. klasyfikować ndk., zaklasyfikować dk.
Wiktionary
osoba zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) techn. urządzenie do rozdziału mieszaniny ziarnistych ciał stałych na frakcje o różnej wielkości;
Wiktionary
(2.3) Polski Język Migowy ma gramatykę odmienną od mówionego polskiego, ma klasyfikatory, czasowniki kierunkowe, za to nie ma przyimków.
Wiktionary
IPA: ˌklasɨfʲiˈkatɔr, AS: klasyfʹikator
Wiktionary
rzecz. klasyfikacja ż., klasa ż.
:: fż. klasyfikatorka ż.
czas. klasyfikować ndk.
przym. klasyfikacyjny
Wiktionary
kobieta zajmująca się klasyfikacją czegoś, dokonująca klasyfikacji czegoś
SJP.pl
1. definiować w jakiejś dziedzinie kategorie, systematyczny podział na grupy;
2. przyporządkowywać elementy do określonych kategorii;
3. oceniać według przyjętych kryteriów
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) dokonywać klasyfikacji, dzielić osoby, przedmioty, zjawiska na grupy wedle określonej zasady
Wiktionary
(1.1) Przed zmieleniem kakao jest suszone, palone i klasyfikowane na różne gatunki.
Wiktionary
rzecz. klasyfikacja ż., klasyfikowanie n., klasyfikator m., klasa ż., klasy nmos.
przym. klasyfikacyjny, klasistowski
Wiktionary
(1.1) segregować, porządkować, sortować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest klasyfikowalne; cecha tych, którzy są klasyfikowalni
Wiktionary
przym. klasyfikowalny
przysł. klasyfikowalnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zaliczanie do poszczególnych grup według określonych kryteriów
(1.2) zestawianie uczestników według wyników
Wiktionary
czas. klasyfikować ndk.
rzecz. klasy nmos., klasyfikacja ż., klasa ż.
przym. klasistowski, klasyfikacyjny
Wiktionary
1. reprezentant klasycyzmu; klasycysta
2. artysta, pisarz, twórca zaliczany do najwybitniejszych w swojej dziedzinie
3. rzadko: reprezentant klasycyzmu warszawskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) autor dzieł zaliczanych do klasyki
(1.2) przedstawiciel klasycyzmu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) To mógł być Bach, Mozart lub inny klasyk. Tylko on wiedział, co gra.
Wiktionary
rzecz. klasyka ż.
przym. klasyczny, klasycystyczny
przysł. klasycznie
Wiktionary
ogół dzieł uważanych za podstawowe, reprezentatywne i najcenniejsze w literaturze i sztuce
SJP.pl
1. zgromadzenie religijne lub świeckie skupiające osoby związane ślubami, przestrzegające określonych reguł; zakon;
2. budynek, zespół budynków będących miejscem zamieszkania zakonników lub zakonnic; * forma dopełniacza l.poj. "klasztora" możliwa tylko w przysłowiu "Dłużej klasztora niż przeora." - dłużej istnieje jakieś dzieło niż osoby, które je tworzyły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości lub części miejscowości w Polsce;
Wiktionary
Klasztor (cz. klášter, z niem. Kloster, od łac. claustrum – miejsce zamknięte) – budynek lub zespół budynków, w którym mieszkają wspólnoty religijne zakonników albo zakonnic. Klasztory są znane przede wszystkim z chrześcijaństwa i buddyzmu, choć występują lub występowały także w hinduizmie, dżinizmie, islamie i judaizmie.
Nazwą tą określa się często sam zakon czy zgromadzenie zakonne.
Wikipedia
(1.1) Kaplicę przydrożną w Klasztorze pomalowali gospodarze.
Wiktionary
rzecz. klasztor mrz., klasztorzanin mos., klasztorzanka ż.
przym. klasztorny
Wiktionary
zdrobnienie od: klasztor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: klasztor
Wiktionary
Klasztorek (do 31 grudnia 2002 Klasztorne, niem. Klösterchen) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja, na wąskim przesmyku lądowym pomiędzy jeziorami Klasztornym i Leśnym.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. 1 stycznia 2003 nastąpiła zmiana nazwy z Klasztorne na Klasztorek.
Wikipedia
(1.1) Służebniczki mają w Wiśle mały klasztorek.
Wiktionary
rzecz. klasztor m., Klasztorówka ż.
przym. klasztorny, wokółklasztorny, przyklasztorny, podklasztorny
przysł. klasztornie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób właściwy dla klasztoru
Wiktionary
(1.1) Cyprjan Fałn zasnął o przedszarzeniu świtowym — co w porze wczesno wiosennej, w mieście, w murach wysokich i klasztornie grubych ma swoje znaczenie, wymowę dotkliwą; to nie przelewki dla organizmu nerwicami smaganego.
Wiktionary
rzecz. klasztor mrz., klasztorek mrz.
przym. klasztorny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z klasztorem, dotyczący klasztoru
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do klasztoru, będący jego własnością
Wiktionary
(1.1) Braciszek, oprowadzając nas po konwencie, mówił sporo o życiu klasztornym.
(2.1) Na gruszach w klasztornym ogrodzie pojawiły się pąki kwiatów.
Wiktionary
IPA: klaˈʃtɔrnɨ, AS: klaštorny
Wiktionary
rzecz. Klasztor mrz., klasztor mrz., klasztorek mrz., Klasztorówka ż.
przym. wokółklasztorny, przyklasztorny, podklasztorny
przysł. klasztornie
Wiktionary
(1.1) (2.1) zakonny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Klasztoru
Wiktionary
(1.1) Klasztorzanie wybrali nowego sołtysa.
Wiktionary
rzecz. Klasztor mrz.
:: fż. klasztorzanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Klasztoru
Wiktionary
(1.1) Na przystanku stały dwie klasztorzanki.
Wiktionary
rzecz. Klasztor mrz.
:: fm. klasztorzanin mos.
Wiktionary
1. zgrubienie od: klatka (zwykle w odniesieniu do klatki piersiowej, czasem także pomieszczenia);
2. w gwarze uczniowskiej: klasa, sala lekcyjna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od: klatka
(1.2) pot. klatka piersiowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Dziś będę pakować na bice i klatę.
Wiktionary
IPA: ˈklata, AS: klata
Wiktionary
rzecz. klatka ż., klateczka ż.
przym. klatkowy, poklatkowy
Wiktionary
zdrobnienie od: klatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: klatka
Wiktionary
Augustynka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Obejmuje dawne miejscowości Dąbrowa i Klateczka.
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Dymitra w Żerczycach, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Nurcu-Stacji.
Wikipedia
IPA: klaˈtɛt͡ʃka, AS: klatečka
Wiktionary
rzecz. klata ż., klatka ż.
Wiktionary
1. pomieszczenie o ścianach z prętów;
2. małe i ciasne pomieszczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) skrzynia, pomieszczenie z prętów lub siatki
(1.2) przen. pot. małe pomieszczenie
(1.3) fot. film. pojedynczy, nieruchomy obraz na kliszy
(1.4) zob. klatka schodowa.
(1.5) zob. klatka piersiowa.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W tej chwili zaszczebiotała u okna para kanarków w klatce, której wczoraj nie spostrzegłam.
(1.2) Dziecko, jakiego ty chłopa wybrałaś, że trzyma cię w takiej klatce?
(1.3) Taśma zaklinowała się w projektorze, zaczęła topić i trzeba było wyciąć parę klatek.
(1.4) Na klatce minąłem sąsiadkę z czwartego piętra.
(1.5) Nagle poczułem dziwne kłucie w klatce.
Wiktionary
IPA: ˈklatka, AS: klatka
Wiktionary
rzecz. klatkowiec mrz., klatkowanie n.
:: zdrobn. klateczka ż.
:: zgrub. klata ż.
czas. klecić ndk., klatkować ndk.
przym. klatkowy, wewnątrzklatkowy, klatkowaty, poklatkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|klotka.; daw. kleć
(1.2) klitka
(1.5) klata, tors
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. film. liczba klatek na sekundę
Wiktionary
czasownik
(1.1) inform. pot. wyświetlać obraz na ekranie w sposób umożliwiający rozróżnienie poszczególnych klatek
(1.2) techn. montować lub demontować segmenty (klatki) wieży żurawia budowlanego w celu zmiany jego wysokości
Wiktionary
IPA: klatˈkɔvat͡ɕ, AS: klatkovać
Wiktionary
rzecz. klatka ż., klatkowanie n.
Wiktionary
(1.1) przycinać, spowalniać, zwalniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|klatkować.
Wiktionary
czas. klatkować ndk.
rzecz. klatka ż.
Wiktionary
przypominający wyglądem klatkę; poprzegradzany
SJP.pl
typ wielopiętrowego budynku wielorodzinnego z ciągiem klatek schodowych
SJP.pl
We współczesnej typologii architektury mieszkaniowej określa się następujące typy, w zależności od przestrzennego usytuowania mieszkań:
Wikipedia
przymiotnik od: klatka
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący klatki, odbywający się w klatce
Wiktionary
(1.1) Jesteśmy wprowadzani w błąd. Większość jaj w Polsce powstaje w chowie klatkowym – ok. 91 proc..
Wiktionary
rzecz. klatka ż., klata ż.
Wiktionary
związek inkluzyjny, w którym jeden ze składników został uwięziony w "klatce" sieci krystalicznej drugiego składnika, np. gaz szlachetny w hydrochinonie
SJP.pl
Klatrat (kompleks klatratowy, związek klatratowy, sieć typu gość-gospodarz) – struktura nadcząsteczkowa, w której występuje regularna sieć krystaliczna jednego związku chemicznego, w lukach której nieregularnie rozmieszczone są cząsteczki innej substancji.
Wikipedia
związek inkluzyjny, w którym jeden ze składników został uwięziony w "klatce" sieci krystalicznej drugiego składnika, np. gaz szlachetny w hydrochinonie
SJP.pl
Klatrat (kompleks klatratowy, związek klatratowy, sieć typu gość-gospodarz) – struktura nadcząsteczkowa, w której występuje regularna sieć krystaliczna jednego związku chemicznego, w lukach której nieregularnie rozmieszczone są cząsteczki innej substancji.
Wikipedia