potocznie: wyłysiała głowa; łysina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. także reg-pl|Poznań. łysina
(1.2) pot. także reg-pl|Poznań. głowa
Wiktionary
Piotr Magdi „Glaca” Mohamed (ur. 10 kwietnia 1970 w Rzeszowie) – polski muzyk, producent muzyczny, autor tekstów i wokalista pochodzenia sudańskiego. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV.
Wikipedia
IPA: ˈɡlat͡sa, AS: glaca
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łysy
Wiktionary
potocznie: wyłysiała głowa; łysina
SJP.pl
w budownictwie obronnym: część stoku bojowego
SJP.pl
Glacis – dystrykt położony w północnej części wyspy Mahé; 3 576 mieszkańców (2002).
Wikipedia
Glacitektonika – działalność, deformacje podłoża lodowca oraz składanych przezeń osadów (lodowcowych i wodnolodowcowych) spowodowane przez nacisk lub tarcie lodu o podłoże.
Cechy strukturalne zaburzeń glacitektonicznych:
Wikipedia
1. faza epoki lodowcowej związana z oziębieniem klimatu i występowaniem lodowców;
2. pokrycie lodem obszarów ziemi, zlodowacenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. zlodowacenie
Wiktionary
rzecz. glacjał mrz.
przym. glacjalny
Wiktionary
(1.1) zlodowacenie
Wiktionary
związany z lodowcami lub lodowaceniem; lodowcowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. lodowcowy.
(1.2) związany z glacjałem (okresem lodowcowym)
Wiktionary
IPA: ɡlaˈt͡sʲjalnɨ, AS: glacʹi ̯alny
Wiktionary
rzecz. glacjał m., glacjacja ż.
Wiktionary
(1.1) lodowcowy
Wiktionary
okres powstawania lub powiększania się zasięgu lodowców wskutek ochładzania się klimatu i wzrostu ilości opadów atmosferycznych; zlodowacenie
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w zakresie glacjologii
SJP.pl
nauka o lodowcach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. nauka o lodowcach i lądolodach;
Wiktionary
Glacjologia – gałąź hydrologii, zajmująca się badaniem lodowców, ich formami, właściwościami fizycznymi i chemicznymi oraz zachodzącymi w nich procesami. Badania glacjologów dotyczą również rozwoju mas lodowych, wzajemnego oddziaływania między lodowcami a środowiskiem, a także pomiaru masy lodowców i ich przemieszczania się.
Wikipedia
IPA: ˌɡlat͡sʲjɔˈlɔɟja, AS: glacʹi ̯oloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. glacjolog m.
przym. glacjologiczny
Wiktionary
dotyczący glacjologii
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) nauk. związany z glacjologią, dotyczący glacjologii
Wiktionary
rzecz. glacjologia ż., glacjolog mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. łysy
Wiktionary
zapaśnik walczący na arenach cyrkowych w starożytnym Rzymie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w starożytnym Rzymie: osoba walcząca dla uciechy publiczności na arenie z innymi osobami lub dzikimi zwierzętami;
(1.2) przen. sportowiec, zwykle wkładający w walkę dużo wysiłku
Wiktionary
Gladiator (łac. gladiator, l.mn. gladiatores, od gladius – miecz) – najczęściej niewolnik toczący walkę na arenie, na przykład w starożytnym Rzymie.
Zwyczaj walk gladiatorów Rzymianie przejęli od Etrusków i Samnitów. Wywodził się on z rytualnych ofiar z ludzi, składanych podczas uroczystości pogrzebowych. Herodot wskazywał na Scytów jako prekursorów tych krwawych rytuałów. W Etrurii oprócz walk między wojownikami popularne były walki gladiatorów ze zwierzętami i walki zwierząt (zob. też walka byków, walki kogutów). W Rzymie pierwsze walki gladiatorów (munus) odbyły się w III wieku p.n.e., w okresie wojen punickich. W 105 p.n.e. odbyły się pierwsze zawody gladiatorskie, zorganizowane z urzędu przez konsulów. Gladiatorzy zazwyczaj wywodzili się z jeńców wojennych, głównie z Traków, Galów i Germanów, ale do szkół trafiali również przestępcy oraz ludzie wolni, zmuszeni do tego nędzą lub zadłużeniem. Walki gladiatorów były jedną z najpopularniejszych rozrywek rzymskich. Wielu bogatych Rzymian miało swoich gladiatorów i płaciło fortuny za ich szkolenie.
Wikipedia
(1.1) Gladiatorami byli zwykle niewolnicy.
(1.2) Mecz bokserski był niesamowitą walką gladiatorów.
Wiktionary
IPA: ɡlaˈdʲjatɔr, AS: gladʹi ̯ator
Wiktionary
przym. gladiatorski
Wiktionary
SJP.pl
Gladiator (łac. gladiator, l.mn. gladiatores, od gladius – miecz) – najczęściej niewolnik toczący walkę na arenie, na przykład w starożytnym Rzymie.
Zwyczaj walk gladiatorów Rzymianie przejęli od Etrusków i Samnitów. Wywodził się on z rytualnych ofiar z ludzi, składanych podczas uroczystości pogrzebowych. Herodot wskazywał na Scytów jako prekursorów tych krwawych rytuałów. W Etrurii oprócz walk między wojownikami popularne były walki gladiatorów ze zwierzętami i walki zwierząt (zob. też walka byków, walki kogutów). W Rzymie pierwsze walki gladiatorów (munus) odbyły się w III wieku p.n.e., w okresie wojen punickich. W 105 p.n.e. odbyły się pierwsze zawody gladiatorskie, zorganizowane z urzędu przez konsulów. Gladiatorzy zazwyczaj wywodzili się z jeńców wojennych, głównie z Traków, Galów i Germanów, ale do szkół trafiali również przestępcy oraz ludzie wolni, zmuszeni do tego nędzą lub zadłużeniem. Walki gladiatorów były jedną z najpopularniejszych rozrywek rzymskich. Wielu bogatych Rzymian miało swoich gladiatorów i płaciło fortuny za ich szkolenie.
Wikipedia
przymiotnik od: gladiator
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gladiatorem, dotyczący gladiatora
Wiktionary
rzecz. gladiator mos., gladiatorstwo n., gladius mrz.
Wiktionary
zajęcie gladiatora
SJP.pl
regionalnie: mieczyk (roślina z rodziny kosaćcowatych); gladiolus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zob. mieczyk.
Wiktionary
Mieczyk, gladiola (Gladiolus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kosaćcowatych. Należy do niego co najmniej 285 gatunków. Występują one w Europie (z wyjątkiem północnej części), w zachodniej Azji i w Afryce. Najbardziej zróżnicowany jest w południowej Afryce, gdzie rośnie co najmniej 168 gatunków. Na Madagaskarze jest 8, w górach równikowej Afryki – 84 gatunki. W Europie rośnie 6 gatunków, z czego dwa w Polsce: mieczyk błotny Gladiolus palustris i dachówkowaty G. imbricatus.
Wikipedia
IPA: ɡlaˈdʲjɔla, AS: gladʹi ̯ola
Wiktionary
roślina z rodziny kosaćcowatych; mieczyk, gladiola
SJP.pl
Mieczyk, gladiola (Gladiolus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny kosaćcowatych. Należy do niego co najmniej 285 gatunków. Występują one w Europie (z wyjątkiem północnej części), w zachodniej Azji i w Afryce. Najbardziej zróżnicowany jest w południowej Afryce, gdzie rośnie co najmniej 168 gatunków. Na Madagaskarze jest 8, w górach równikowej Afryki – 84 gatunki. W Europie rośnie 6 gatunków, z czego dwa w Polsce: mieczyk błotny Gladiolus palustris i dachówkowaty G. imbricatus.
Wikipedia
krótki, obosieczny miecz, używany przez piechotę w starożytnym Rzymie
SJP.pl
Gladius (łac., l. mn. gladii – miecz) – krótki miecz rzymskich legionistów, przeznaczony zarówno do cięcia, jak i kłucia.
Miał obosieczną żelazną głownię z ością poprowadzoną przez środek i ostro zarysowanym sztychem. Początkowo głownia lekko rozszerzała się w kierunku sztychu (podobnie jak w greckim xiphos), późniejsze egzemplarze mają głownie równoległe, z ością po obu stronach. Mało wydatny, pudełkowaty, owalny jelec; rękojeść wieloboczna z kilkoma wcięciami dającymi lepszy chwyt; głowica na ogół kulista i spłaszczona. Elementy te, wykonywane zazwyczaj z twardego drewna lub kości, uzupełniane były nierzadko metalowymi okuciami dla ozdoby. Jelec, trzon rękojeści i głowicę montowano na trzonie głowni.
Wikipedia
minerał, uwodniony krzemian glinu; haloizyt
SJP.pl
potocznie: ujednolicać, podciągać do jednego poziomu; glajchszaltować
SJP.pl
potocznie: ujednolicać, podciągać do jednego poziomu; glajchszachtować
SJP.pl
czasownik
(1.1) ujednolicać, zrównywać na siłę
Wiktionary
(1.1) Jestem jak najdalszy od tego, żeby stosować odpowiedzialność zbiorową i żeby glajchszaltować sprawę.
Wiktionary
IPA: ˌɡlajxʃalˈtɔvat͡ɕ, AS: glai ̯χšaltovać
Wiktionary
rzecz. glajchszaltowanie, zglajchszaltowanie
czas. zglajchszaltować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ujednolicanie na siłę
Wiktionary
IPA: ˌɡlajxʃaltɔˈvãɲɛ, AS: glai ̯χšaltovãńe
Wiktionary
czas. glajchszaltować
Wiktionary
(1.1) urawniłowka, uniformizacja
Wiktionary
w językoznawstwie: głoska, która raz może tworzyć sylabę, a raz nie; półsamogłoska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. błoto
(1.2) gw-pl|Poznań. fleja
(1.3) gw-pl|Poznań. bezwstydnica
Wiktionary
(1.1) Podłoże trasy stanowiła błotnista glajda, w wielu miejscach przeorana koleinami. (z Internetu)
(1.2) Ale z niej glajda, potworna.
Wiktionary
(1.2) flejtuch
Wiktionary
potocznie: paralotnia; paraglajt, paraglajd, glajd, paraglide, parapent
SJP.pl
Paralotnia, zwana też glajtem (ang. paraglide) lub parapentem – rodzaj szybowca o miękkim płacie nośnym (miękkopłat). Wywodzi się w prostej linii od tzw. spadochronów szybujących, od których odróżnia się dużo większą doskonałością i sterownością. Używana jest głównie do celów rekreacyjnych i sportowych (paralotniarstwo).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szyna, tor
Wiktionary
z dialektów ludowych, potocznie: mlaskać przy jedzeniu; smoktać, cmoktać, cmokać, ciamkać
SJP.pl
[czytaj: glaMUR] charakteryzujący się bogactwem, dbałością o szczegóły, ekstrawagancją, lekko staroświecką elegancją
SJP.pl
Glamour – amerykańskie czasopismo modowe wydawane od 1939 roku. Od 2003 roku miesięcznik ukazuje się również w Polsce; wydawany jest przez Burda International Polska na licencji nowojorskiego przedsiębiorstwa Condé Nast Publications.
Od 2018 roku redaktorką naczelną polskiej edycji jest Katarzyna Dąbrowska.
Wikipedia
luksusowy camping
SJP.pl
Glamping – zbitka angielskich słów glamorous (ekskluzywne, czarujące) i camping (biwak), oznaczająca luksusowy kemping, czyli w wygodnym miejscu i często z dodatkiem usług hotelarskich. Ten styl uprawiania turystyki zyskuje na popularności w XXI wieku, gdy turyści szukają wolności kojarzonej z dziką przyrodą i jednocześnie nie chcą rozstawać się z wygodą, do jakiej przyzwyczaiły ich centra turystyczne.
Wikipedia
ciężki, wysoki but skórzany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. młodz. obuw. wysoki sznurowany but na grubej podeszwie, wzorowany na obuwiu wojskowym, noszony przez subkultury młodzieżowe
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Asia do szkoły chodzi ubrana jak grzeczna dziewczynka, a po lekcjach wskakuje w skórzaną kurtkę i glany.
Wiktionary
IPA: ɡlãn, AS: glãn
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Springerstiefel m.
źródła.
== glan (język bretoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) czysty
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) but
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Springerstiefel m.
źródła.
== glan (język bretoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) czysty
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
połysk, blask; glans
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. połysk
(1.2) gw-pl|Poznań. lukier w przypadku szneki z glancem
Wiktionary
(1.1) Wypastuj buty, bo straciły glanc.
Wiktionary
IPA: ɡlãnt͡s, AS: glãnc
Wiktionary
rzecz. glancowanie n.
czas. glancować ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. wyglancować)
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. polerować, czyścić do połysku
Wiktionary
(1.1) Szczewiki żes se glancowoł? → Buty sobie polerowałeś?
Wiktionary
rzecz. glanc m., glancowanie n., wyglancowanie n.
czas. wyglancować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|glancować.
Wiktionary
czas. glancować ndk.
rzecz. glanc mrz.
Wiktionary
1. papier lub płótno pokryte ziarenkami szkła lub skały, służące do wygładzania powierzchni; papier ścierny, szmergiel;
2. kolorowy, ozdobny papier do prac plastycznych
SJP.pl
potocznie lub ironicznie: osoba, która przesadnie dba o swój wygląd; picuś, modniś, strojniś
SJP.pl
kalosze przypominające wzornictwem glany
SJP.pl
środowiskowo: deptać ciężkimi butami (glanami)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. połysk nadawany niektórym przedmiotom, np. obuwiu, wyrobom z metalu;
2. w starożytnym Rzymie: kulka z ołowiu lub gliny wyrzucana z procy przez procarzy
SJP.pl
Anatomia:
Wikipedia
ciężki, wysoki but skórzany
SJP.pl
Glany – ciężkie, skórzane buty (waga „standardowych” glanów, tj. dziesięciooczkowych, zwanych popularnie dziesiątkami i sięgających do ok. ⅓ łydki, wynosi ok. 750 g każdy), zwykle czarne, rzadziej w różnych kolorach i wzorach. Cholewy zachodzące za kostkę, czasem nawet do kolan, często wzmocnione blachą na palcach (często także na pięcie).
Wikipedia
regionalnie: kruk, gawron, wrona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań, Łomża, Kalisz, Łódź. gawron, wrona
(1.2) gw-pl|Poznań. orzeł hitlerowski
(1.3) gw-pl|Poznań. rzad. tępa dziewczyna
Wiktionary
Gawron, gapa (Corvus frugilegus) – gatunek dużej wielkości ptaka synantropijnego z rodziny krukowatych (Corvidae), zamieszkujący Eurazję. Nie jest zagrożony.
Wikipedia
(1.1) gapa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Glarusem, dotyczący Glarusu, pochodzący z Glarusu (miasta lub kantonu w Szwajcarii)
Wiktionary
(1.1) Berzona. Ktoś opowiada o potwierdzonym spotkaniu Roberta Walsera i Lenina na Spiegelgasse w Zurychu, w 1917, gdy Robert Walser skierował do Lenina jedno jedyne pytanie: Pan też tak lubi glarneński chleb z gruszkami?
Wiktionary
rzecz. Glarus mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Szwajcarii, w Alpach Glarneńskich;
(1.2) geogr. adm. kanton w Szwajcarii położony we wschodniej części kraju;
Wiktionary
Szwajcaria:
Zobacz też:
Wikipedia
przym. glarneński
Wiktionary
[czytaj: glezgoł albo glazgoł] miasto w Szkocji
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Glasgow, dotyczący Glasgow
Wiktionary
rzecz. Glasgow n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. szklanka
Wiktionary
rzecz. glaspapiór mrz., glasszrank mrz.
Wiktionary
Glass (język manx jasna, zielona) – rzeka na wyspie Man, o długość rzeki wynosi w przybliżeniu 8,5 km.
Rzeka bierze początek w okolicy Injebreck, około 10 km na północ od stolicy wyspy, Douglas. Glass łączy się z rzeką Dhoo na przedmieściach Douglas, tworząc rzekę Douglas, która uchodzi do Morza Irlandzkiego.
Rzeka tworzy zachodnią granicę parafii Onchan.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kac
Wiktionary
rzecz. glątwiarz m.
Wiktionary
(1.1) kac, kociokwik, syndrom dnia wczorajszego
Wiktionary
sól glauberska - siarczan sodu, związek chemiczny o licznych zastosowaniach technologicznych, stosowany również jako środek przeczyszczający; gorzka sól
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący życia i działalności Johanna Glaubera, niemieckiego alchemika i aptekarza z XVII w.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) sól glauberska
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Glauber|-ski.
uwagi.
tłumaczenia.
* kaszubski: (1.1) glauberski
źródła.
== glauberski (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) glauberski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Glauber|-ski.
uwagi.
tłumaczenia.
* kaszubski: (1.1) glauberski
źródła.
== glauberski (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) glauberski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
(1.1) glauberskô sól
synonimy.
Wiktionary
minerał, siarczan sodu i wapnia
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: glauberyt
SJP.pl
minerał, odmiana arsenopirytu bogata w kobalt
SJP.pl
Glaukodot – bardzo rzadki minerał, zasobna w kobalt odmiana arsenopirytu. Po raz pierwszy został opisany w 1849 roku.
Wikipedia
minerał z grupy amfiboli, występujący głównie w skałach metamorficznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy amfiboli;
Wiktionary
Glaukofan – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy amfiboli. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich spotykanych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. glaukos = niebieski i fanos = pojawiać się i nawiązuje do barwy tego minerału.
Wikipedia
przym. glaukofanowy
Wiktionary
przedstawiciel jednego z typów roślin nienaczyniowych
SJP.pl
typ roślin nienaczyniowych posiadających pewne cechy prymitywne
SJP.pl
Glaukofity (Glaucophyta) – typ (gromada) jednokomórkowych (rzadziej tworzących cenobia) glonów, należących do królestwa roślin. Rozmnażają się bezpłciowo przez podział (formy bez ściany komórkowej) lub za pomocą pływek (formy kapsalne i kokoidalne). Do typu tego zalicza się 13 gatunków. Zgodnie z dominującym obecnie poglądem w systematyce grupa ta stanowi najstarszą linię rozwojową roślin.
Wikipedia
przewlekłe schorzenie oka spowodowane wzmożonym ciśnieniem śródgałkowym; jaskra
SJP.pl
Wikipedia
minerał, uwodniony glinokrzemian potasu, żelaza i magnezu
SJP.pl
Glaukonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest pospolity i szeroko rozpowszechniony. Ma zmienny skład chemiczny.
Nazwa pochodzi z gr. glaukos = niebieskozielony, niebieskawy i nawiązuje do charakterystycznej barwy tego minerału.
Wikipedia
przymiotnik od: glaukonit
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) miner. związany z glaukonitem, dotyczący glaukonitu; zbudowany z glaukonitu
Wiktionary
rzecz. glaukonit mrz.
Wiktionary
Lelingit (Löllingit, Glaukopiryt) – rzadki minerał z grupy arsenków.
Nazwa pochodzi od miejscowości Lölling w Austrii, gdzie został odkryty.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg-pl|Poznań. daw. ślizgawka
(1.2) reg-pl|Poznań. zwykle w lm. glazejki → skórzane rękawiczki
Wiktionary
(1.1) reg-pl|Poznań|ligawa.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. połysk nadawany przez glazurowanie;
2. wykończenie obrazu olejnego przez nałożenie werniksu; werniksowanie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. szklista powłoka na wyrobach ceramicznych;
2. płytki ceramiczne pokryte szklistą powłoką, używane do wykładania ścian;
3. cienka warstwa lodu lub cukru na produktach spożywczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. cienka powłoka szkliwa nakładana na wyroby ceramiczne, np. płytki, kafle;
(1.2) pot. płytki pokrywane glazurą (1.1)
(1.3) spoż. warstwa lodu na mrożonej żywności
(1.4) kulin. polewa do produktów cukierniczych
Wiktionary
Glazura – ogólnie: szklista powłoka
Wikipedia
IPA: ɡlaˈzura, AS: glazura
Wiktionary
rzecz. glazurowanie n., glazurownia ż.
przym. glazurowy
czas. glazurować ndk.
Wiktionary
(1.2) terakota
(1.4) lukier
Wiktionary
pokrywanie różnych powierzchni glazurą
SJP.pl
specjalista od wykładania powierzchni płytkami glazurniczymi
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. poglaruzować)
(1.1) spoż. cuk. kulin. pokrywać wyroby słodkie lub piekarskie lukrem bądź też innym słodkim płynem
(1.2) bud. pokrywać glazurą wyroby ceramiczne
Wiktionary
(1.2) Do formowania używał nożyków w kształcie prostokąta a do zdobienia wykorzystywał kałamarz. Naczynia glazurował polewając je garnuszkiem lub wiadrem nad blaszaną wanienką (…)
Wiktionary
rzecz. glazura ż., glazurowanie n., glazurownia ż.
przym. glazurowy
czas. poglazurować dk.
Wiktionary
(1.1) lukrować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. powlekanie szkliwem wyrobów ceramicznych
(1.2) pot. układanie płytek ceramicznych
(1.3) spoż. pokrywanie mrożonej żywności warstwą lodu
(1.4) kulin. polewanie ciasta lub owoców szklistym cukrem lub inną glazurą, np. czekoladową
Wiktionary
Glazurowanie – nakładanie glazury
Wikipedia
rzecz. glazura ż., glazurnictwo n., glazurnik m., glazurownia ż.
czas. glazurować ndk.
przym. glazurniczy
Wiktionary
(1.4) lukrowanie
Wiktionary
dział fabryki, w którym pokrywa się wyroby ceramiczne glazurą
SJP.pl
→ glazura
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z glazurą, dotyczący glazury
Wiktionary
rzecz. glazura ż.
czas. glazurować
Wiktionary
1. powierzchnia litosfery, składa się z 4 części: mineralnych, organicznych, powietrza i wody
2. potocznie: upadek
SJP.pl
Gleb – imię męskie pochodzenia staroskandynawskiego; rosyjska wersja staroskandynawskiego imienia Guðleifr, które powstało z guð - "bóg" i leifr - "spadkobierca". Wśród patronów - św. Gleb, męczennik pod Kijowem, towarzysz św. Borysa. Imię to nosił także Gleb Jurijewicz, książę kijowski w latach 1169 i 1170-1171.
Wikipedia
1. powierzchnia litosfery, składa się z 4 części: mineralnych, organicznych, powietrza i wody
2. potocznie: upadek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. roln. powierzchniowa warstwa litosfery wzbogacona w substancje organiczne wskutek procesów glebotwórczych;
Wiktionary
Gleba (łac. glaeba – ziemia uprawna, rola) – naturalna, trójfazowa, biologicznie czynna, powierzchniowa warstwa skorupy ziemskiej, ukształtowana poprzez procesy glebotwórcze ze zwietrzeliny skalnej (skały macierzystej) w wyniku oddziaływania klimatu i organizmów żywych, przy określonej rzeźbie terenu, w określonym przedziale czasu, często przy wpływie działalności człowieka. Gleba jest integralnym składnikiem ekosystemów lądowych i niektórych płytkowodnych.
Wikipedia
(1.1) W górach gleby są raczej kiepskie.
Wiktionary
IPA: ˈɡlɛba, AS: gleba
Wiktionary
rzecz. glebik m., glebiki nmos., przyglebienie n., glebnięcie n.
czas. przyglebić dk., glebnąć dk.
przym. glebowy
przysł. glebowo
Wiktionary
(1.1) ziemia, grunt, podłoże, rola
Wiktionary
drobny owad uskrzydlony
SJP.pl
glebnąć się - potocznie: przewrócić się; wywalić się, wyglebić się, wyglebać się
SJP.pl
maszyna rolnicza do spulchniania gleby
SJP.pl
Glebogryzarka – maszyna rolnicza służąca do uprawy roli. Zespołem roboczym są łukowe lub hakowate noże osadzone na obrotowym wale, wycinające kęsy gleby, które mogą obracać się współbieżnie lub przeciwbieżnie. Intensywność spulchnienia roli można regulować w dużym zakresie dobierając odpowiednio do wymaganej głębokości uprawy prędkość obrotową wału i prędkość ruchu postępowego. Zbyt szybkie obroty wału powodują niszczenie struktury gruzełkowatej gleby.
Wikipedia
maszyna do opryskiwania gleby w celu zniszczenia szkodników roślin; opryskiwacz gleby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. masz. przyrząd do opylania gleby różnymi środkami, najczęściej owadobójczymi
Wiktionary
(1.1) […] w zabiegach dezynsekcji o charakterze powierzchniowym lub rzędowym stosuje się preparaty o działaniu kontaktowym, przy użyciu siewników lub gleboopylaczy.
Wiktionary
wąż z rodziny wężowatych lub żmijowatych, osiągający długość do 65 cm, występujący w 16 gatunkach w Afryce i na Bliskim Wschodzie
SJP.pl
tworzący glebę, związany ze zjawiskami powstawania i przekształcania się gleby (np. proces glebotwórczy); pedogenetyczny (rzadziej)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geol. taki, który tworzy glebę lub oddziałuje na nią; taki, który współdziała przy powstawaniu gleby
Wiktionary
(1.1) Nie ma lasu bez roślin i zwierząt, ale równocześnie las jest miejscem ich istnienia, trwania i rozwoju. Nie ma lasu bez gleby, ale równocześnie las jest glebotwórczy.
Wiktionary
przymiotnik od: gleba
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z glebą, dotyczący gleby
Wiktionary
rzecz. gleba ż.
Wiktionary
zwierzę bezkręgowe, np. dżdżownica, zjadająca glebę wraz z zawartą w niej materią organiczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwierzę odżywiające się glebą
Wiktionary
specjalista w zakresie nauki o glebie; pedolog
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) roln. specjalista w dziedzinie gleboznawstwa
Wiktionary
Gleboznawca — osoba zajmująca się badaniem i opisem gleb. W celu poznania genezy, właściwości oraz przydatności dla rolnictwa gleb na określonym terenie gleboznawca prowadzi prace terenowe, laboratoryjne i kameralne. Uczestniczy również w pracach związanych z ochroną oraz racjonalnym zagospodarowaniem gleb.
Wikipedia
rzecz. gleboznawstwo n.
przym. gleboznawczy
Wiktionary
związany z nauką o glebie; pedologiczny
SJP.pl
specjalistka w zakresie nauki o glebie; pedolożka
SJP.pl
nauka o glebie; pedologia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nauk. roln. nauka o glebach;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. gleboznawca m.
przym. gleboznawczy
Wiktionary
lodowiec
SJP.pl
przymiotnik od: gleczer
SJP.pl
człowiek mówiący nudnie, bez sensu; nudziarz, ględziarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. pejor. ględzący mężczyzna
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) pot. pejor. nudna opowieść
Wiktionary
rzecz. ględzenie n., ględziarz mos., ględziołki lm nm.
czas. ględzić ndk.
Wiktionary
(1.1) gaduła, nudziarz
Wiktionary
drzewo z rodziny bobowatych rosnące w Ameryce, Azji i tropikalnej Afryce; glediczja, iglicznia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. syst. nazwa systematyczna|Gleditsia|L.|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny bobowatych;
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju glediczia (1.1)
Wiktionary
(1.2) W parku pałacowym, przy kładce nad potokiem rosły glediczie i wierzby.
Wiktionary
(1.1-2) iglicznia
Wiktionary
drzewo z rodziny bobowatych rosnące w Ameryce, Azji i tropikalnej Afryce; glediczia, iglicznia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dendr. syst. nazwa systematyczna|Gleditsia|L.|ref=tak., rodzaj drzew z rodziny bobowatych;
(1.2) dendr. drzewo z rodzaju glediczja (1.1)
Wiktionary
Glediczja, iglicznia (Gleditsia L.) – rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych. Obejmuje 12 gatunków. Rodzaj ma porozrywany zasięg, przy czym oddalone od siebie gatunki (np. południowoamerykański i azjatyckie) oddzielone od siebie od ok. 60 milionów lat, zachowują bardzo duże podobieństwo. Większość gatunków (8) występuje we wschodniej Azji (od Japonii po Celebes i północno-wschodnie Indie). Najwięcej rośnie ich w Chinach (6, z czego 3 to endemity tego kraju). Jeden gatunek (G. amorphoides) występuje w środkowej części Ameryki Południowej, dwa gatunki obecne są w Ameryce Północnej (G. aquatica i G. triacanthos), jeden w Azji na południe od Morza Kaspijskiego (G. caspica). Glediczje zajmują zróżnicowane siedliska – występują zarówno w suchych lasach, zaroślach i na terenach skalistych lub piaszczystych, jak i w lasach nizinnych wilgotnych i bagiennych.
Wikipedia
(1.2) W parku rosną dwie okazałe glediczje.
Wiktionary
(1.1-2) iglicznia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rozwlekłe i nudne mówienie
Wiktionary
(1.1) Widocznie Celina miała już dość tego ględzenia o niczym.
Wiktionary
rzecz. ględa mos., ględziarz mos., ględziołki lm nm.
czas. ględzić ndk.
Wiktionary
osoba mówiąca nudnie, bez sensu; nudziarz, ględa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zanudzająca opowiadaniem
Wiktionary
rzecz. ględa mos./ż., ględzenie n., ględziołki lm nm.
czas. ględzić ndk.
Wiktionary
(1.1) ględa, nudziarz
Wiktionary
1. mówić rozwlekle i bez sensu, zanudzać gadaniem; bajdurzyć;
2. w łowiectwie, o łani: wydawać charakterystyczny głos w okresie rui
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. lekcew. mówić rozwlekle i nudnie
Wiktionary
(1.1) Ględzą i nudzą, bredzą i plotkowaćotkują, gawędzą, narzekają, opowiadają i wymieniają doświadczenia wyłącznie na jeden temat.
Wiktionary
IPA: ˈɡlɛ̃ɲd͡ʑit͡ɕ, AS: glẽńʒ́ić
Wiktionary
rzecz. ględzenie n., ględa mos./ż.
Wiktionary
(1.1) truć, łódź|mędzić., reg. pozn. mędzić.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rzad. opowiadane bzdury, farmazony
Wiktionary
rzecz. ględa mos./ż., ględzenie n., ględziarz mos.
czas. ględzić ndk.
Wiktionary
[czytaj: gli] rodzaj muzyki chóralnej a cappella na męskie głosy solowe
SJP.pl
Glee – amerykański musicalowy serial telewizyjny (komediodramat), emitowany przez stację Fox od 19 maja 2009 do 20 marca 2015 roku. Koncentrował się na życiu młodych ludzi, którzy śpiewają wspólnie w szkolnym chórze w fikcyjnym liceum imienia Williama McKinleya w Limie w stanie Ohio. Opiekę nad chórem przejmuje nauczyciel języka hiszpańskiego, postanawiający przywrócić licealnemu klubowi dawną świetność. W swojej tematyce Glee skupiał się na zagadnieniach z dziedziny socjologii i nauk społecznych, przede wszystkim na seksualności, kwestiach rasowych, związkach emocjonalnych czy pracy grupowej. Na zespół bohaterów, który w kolejnych sezonach powiększano lub zmniejszano, wstępnie składali się: przewodzący chórowi nauczyciel Will Schuester (w tej roli Matthew Morrison), trenerka cheerleaderek Sue Sylvester (Jane Lynch), pedagog szkolna Emma Pillsbury (Jayma Mays), żona Willa Terri (Jessalyn Gilsig) oraz ośmioro członków chóru (Lea Michele, Cory Monteith, Chris Colfer, Dianna Agron, Amber Riley, Kevin McHale, Jenna Ushkowitz, Mark Salling).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. proces odtleniania substancji glebowych zachodzący w glebach podmokłych
2. zespół komórek tworzących zrąb dla komórek nerwowych oraz mających dla nich znaczenie odżywcze i obronne; tkanka glejowa
SJP.pl
Komórki glejowe lub glej (gr. glia = klej; ang. glial cells), stanowią obok komórek nerwowych drugi składnik tkanki nerwowej. System tworzony przez komórki glejowe nazywany jest neuroglejem. Występują w wielu różnych typach i pełnią wiele różnorodnych i do końca niezbadanych funkcji.
Wikipedia
nowotwór wywodzący się z tkanki glejowej i rozwijający się w ośrodkowym układzie nerwowym
SJP.pl
Glejaki – grupa nowotworów ośrodkowego układu nerwowego wywodzących się z komórek glejowych (stanowiących zrąb tkanki nerwowej i pełniącej wobec neuronów funkcje podporowe, odżywcze oraz naprawcze).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od glejt
Wiktionary
(1.1) To nie glejt, lecz tylko mały glejcik.
Wiktionary
rzecz. glejt m.
Wiktionary
1. przymiotnik od: glej;
2. tkanka glejowa - tkanka pomocnicza budująca układ nerwowy
SJP.pl
nienowotworowy rozrost gleju gwiaździstego występujący w chorobach ośrodkowego układu nerwowego
SJP.pl
Glejoza (ang. gliosis) – nienowotworowy przerost i rozrost gleju gwiaździstego (astrogleju, astrocytów), będący nieswoistą reakcją astrocytów, spotykaną w wielu różnych chorobach ośrodkowego układu nerwowego.
Astrocyty są stosunkowo dużymi komórkami glejowymi posiadającymi szereg funkcji m.in. kumulowanie się w miejscach, gdzie komórki nerwowe zostały uszkodzone, tworząc struktury przypominające blizny. Występowanie takich blizn jest bardzo istotnym objawem histopatologicznym uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. W miejscu uszkodzenia tkanka glejowa ulega zarówno przerostowi jak i rozrostowi. Jądra komórkowe astrocytów powiększają się oraz uwidaczniają się jąderka. Uprzednio skąpa cytoplazma rozrasta się i staje się jasna i nieregularna.Glioza i uszkodzenie komórek nerwowych występują w chorobach neurodegeneracyjnych takich jak:
Wikipedia
dokument wydawany przez panującego, zezwalający danej osobie na przejazd przez jakieś terytorium, bądź zapewniający bezpieczeństwo osobiste; list bezpieczeństwa, list żelazny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. praw. polit. list żelazny
(1.2) stpol. zabezpieczenie przejścia
(1.3) stpol. zawieszenie broni
Wiktionary
Glejt (z niemieckiego Geleit) – dokument wydany przez wyższą władzę i zapewniający danej osobie bezpieczeństwo życia i mienia w czasie jej przejazdu przez dane terytorium (list żelazny).
Glejt oznacza także orszak zbrojny dostarczany przez zwierzchnią władzę dla bezpiecznego przejazdu. Takie orszaki w średniowiecznych Niemczech, za panowania „prawa pięści”, dodawali panowie terytorialni za odpowiednią opłatą kupcom wiozącym pieniądze i towary na jarmarki.
Wikipedia
IPA: ɡlɛjt, AS: glei ̯t
Wiktionary
rzecz. glejcik mrz.
Wiktionary
1. czerwonożółta odmiana tlenku ołowiawego
2. w gwarze górniczej: minerał towarzyszący wydobywanemu kruszcowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. jubil. emalia
Wiktionary
Tlenek ołowiu(II), PbO – nieorganiczny związek chemiczny, tlenek ołowiu na II stopniu utlenienia.
Znane są dwie odmiany tlenku ołowiu:
Wikipedia
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|glyjta.
Wiktionary
nazwisko, np. Józef Glemp (1929-2013), polski kardynał, w latach 1981-2009 prymas Polski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kromka, pajda, kawałek
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
(1.1) Dam ci wody z mego dzbana / Dam ci cukru, dam ci siana / Dam bryłę szczerej soli, gleń świeżego chleba / I przez okno otwarte przychylę ci nieba.
Wiktionary
(1.1) kromka, pajda, kawałek
Wiktionary
urządzenie do pomiaru poziomu cukru we krwi
SJP.pl
kopia o głowni podobnej do miecza
SJP.pl
Glewia (łac. glavea, glavia) – broń drzewcowa, zaopatrzona w żeleźce w postaci grotu o kształcie szerokiego, jednosiecznego noża, niekiedy odgiętego lekko do tyłu, osadzonego na drzewcu o długości 2–2,5 m. Późniejsze glewie miały jeden lub dwa kolce na grzbiecie noża, czasem wygięte lekko ku dołowi, co upodabniało je do gizarmy. Glewia pojawiła się w XII wieku, powszechnie używana była w XIV–XVI wieku (głównie w zachodniej Europie) jako broń piechoty. Od XVI wieku służyła jako broń paradna, podobnie jak halabarda, na wyposażeniu straży pałacowych.
Wikipedia
Glewice (do 1945 niem. Glewitz) – wieś sołecka w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim. W roku 2009 wieś liczyła 120 mieszkańców.
Wikipedia
rozpowszechniony gatunek mszaka z rodziny maczugowcowatych
SJP.pl
roślina pionierska należąca do roślin telomowych (dawniej w obrębie mszaków)
SJP.pl
typ roślin należących do mszaków
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. miecz
Wiktionary
tkanka tworząca osłonę włókien nerwowych i wyściełająca światło komór mózgowych
SJP.pl
rodzaj białka, składnik białka zbóż (glutenu)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. imię|polski|m.
Wiktionary
Gliceriusz, Glycerius (ur. ok. 420, zm. po 480) – cesarz zachodniorzymski od 3 marca 473 do czerwca 474, marionetkowy władca wyniesiony na tron przez Gundobada.
Urodził się w Italii – prawdopodobnie w Ticinum. Sprawował funkcję komesa domestyków (comes domesticorum), czyli dowódcy jednej z przybocznych gwardii cesarza Olibriusza. Ogłoszony został Augustem 3 marca 473 w Rawennie. W polityce religijnej popierał chrześcijaństwo, co znalazło odzwierciedlenie w bitych przez niego monetach z wizerunkiem krzyża.
Wikipedia
(1.1) Monety Gliceriusza wybijane były w Rawennie i Mediolanie.
Wiktionary
środek używany w medycynie dla wzmocnienia systemu nerwowego, pobudzenia metabolizmu i ogólnego wzmocnienia organizmu
SJP.pl
alkohol trójwodorotlenowy, gęsta, słodkawa ciecz o licznych zastosowaniach, głównie w kosmetyce; gliceryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. zob. gliceryna.
Wiktionary
Gliceryna, glicerol, propano-1,2,3-triol (łac. glycerolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli; najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy (triol).
Wikipedia
IPA: ɡlʲiˈt͡sɛrɔl, AS: glʹicerol
Wiktionary
przym. glicerolowy
Wiktionary
przymiotnik od: glicerol
SJP.pl
ester powstały z gliceryny i kwasu tłuszczowego, składnik naturalnych tłuszczów
SJP.pl
Triacyloglicerole (triacyloglicerydy, triglicerydy, trójglicerydy, TG) – organiczne związki chemiczne należące do lipidów (tłuszczów prostych). Są to estry gliceryny (glicerolu) i trzech kwasów tłuszczowych. Wraz z wolnymi kwasami tłuszczowymi są jednym z głównych materiałów energetycznych zużywanych na bieżące potrzeby organizmu lub są też magazynowane jako materiał zapasowy w postaci tkanki tłuszczowej.
Wikipedia
alkohol trójwodorotlenowy, gęsta, słodkawa ciecz o licznych zastosowaniach, głównie w kosmetyce; glicerol
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. organiczny związek chemiczny z grupy cukroli;
Wiktionary
Gliceryna, glicerol, propano-1,2,3-triol (łac. glycerolum) – organiczny związek chemiczny z grupy cukroli; najprostszy trwały alkohol trójwodorotlenowy (triol).
Wikipedia
(1.1) Gliceryna ma zastosowanie m.in. w przemyśle spożywczym, kosmetycznym i farmaceutycznym.
Wiktionary
IPA: ˌɡlʲit͡sɛˈrɨ̃na, AS: glʹicerỹna
Wiktionary
przym. glicerynowy
Wiktionary
(1.1) glicerol, propanotriol
Wiktionary
przymiotnik od: gliceryna
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z gliceryny, dotyczący gliceryny
Wiktionary
(1.1) Zainteresowaniem cieszyły się glicerynowe, zapachowe mydełka oraz zdobione doniczki.
Wiktionary
IPA: ˌɡlʲit͡sɛrɨ̃ˈnɔvɨ, AS: glʹicerỹnovy
Wiktionary
rzecz. gliceryna ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. najprostszy dipeptyd, zbudowany z dwóch reszt glicyny, które są połączone wiązaniem peptydowym
Wiktionary
IPA: ˌɡlʲit͡sɨlɔɡlʲiˈt͡sɨ̃na, AS: glʹicyloglʹicỹna
Wiktionary
najprostszy aminokwas endogenny
SJP.pl
Glicyna (łac. acidum aminoaceticum), skr. Gly, G – organiczny związek chemiczny, najprostszy spośród 20 standardowych aminokwasów białkowych, jedyny niebędący czynny optycznie. Za jej pojawienie się w łańcuchu polipeptydowym odpowiada obecność kodonów GGU, GGC, GGA lub GGG w łańcuchu mRNA.
Wikipedia
drzewiaste pnącze z rodziny bobowatych; wistaria; wisteria; słodlin
SJP.pl
Glicynia, słodlin, wisteria (Wisteria Nutt.) – rodzaj rośliny z rodziny bobowatych. Obejmuje cztery gatunki, z których jeden występuje we wschodniej Ameryce Północnej (W. frutescens), jeden w Japonii (glicynia japońska W. floribunda), a pozostałe dwa w Chinach, przy czym w niektórych ujęciach są one rozdzielane w sumie na cztery gatunki. Są to liany występujące w lasach i zaroślach, zarówno na terenach skalistych, jak i nad rzekami.
Wikipedia
gliczyca jednorożec - gatunek chrząszcza z rodziny czarnuchowatych
SJP.pl
Gliczyca (Notoxus) – rodzaj chrząszczy z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Notoxinae. Obejmuje ponad 300 opisanych gatunków. Znany jest ze wszystkich krain zoogeograficznych oprócz australijskiej.
Wikipedia
płaskie, przeważnie skośne ścięcie ościeży okiennych lub drzwiowych, wykonywane w grubych murach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) archit. ukośnie ścięte ościeże okna lub drzwi;
Wiktionary
Słowo Glif może oznaczać:
Wikipedia
(1.1) Glify okienne ozdabia polichromia o motywach roślinnych.
Wiktionary
rzecz. rozglifienie n.
Wiktionary
składnik preparatów do zwalczania chwastów
SJP.pl
Glifosat – organiczny związek chemiczny z grupy fosfonianów. Jest aktywnym składnikiem niektórych nieselektywnych herbicydów. Hamuje działanie bardzo ważnego dla roślin enzymu syntazy EPSPS (syntaza 5-enolopirogroniano-szikimowo-3-fosforanowa), który jest kluczowym enzymem na szlaku metabolicznym kwasu szikimowego, związanego z biosyntezą aromatycznych aminokwasów (fenyloalaniny, tyrozyny i tryptofanu).
Wikipedia
potocznie: zdolność, skłonność do czegoś; smykałka, żyłka, dryg
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
proces nieenzymatycznego przyłączania się heksoz (głównie glukozy) do wolnych grup aminowych białek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. reakcja łączenia białek z cukrami;
Wiktionary
Glikacja białek – proces nieenzymatycznego przyłączania się heksoz, głównie glukozy, do wolnych grup aminowych białek. Jest fizjologicznym procesem determinującym ich starzenie. Nasila się w stanach hiperglikemii (stanie podwyższonego stężenia glukozy w płynach biologicznych – charakterystycznej cesze cukrzycy), przyspieszając wystąpienie powikłań, w postaci mikroangiopatii (retinopatii, nefropatii, polineuropatii) oraz makroangiopatii (miażdżyca naczyń tętniczych mózgu, serca, nerek i kończyn dolnych). Osłabia strukturę jednego z najważniejszych białek w organizmie – kolagenu.
Wikipedia
stężenie glukozy we krwi, wyrażane w mmol/l lub mg/dl (mg%)
SJP.pl
Glikemia – stężenie glukozy we krwi. Glikemia jest wyrażana w mmol/l lub mg/dl (czyli mg%). Celem przeliczenia wartości glikemii z jednych jednostek na drugie stosuje się przelicznik: 1 mmol/l = 18 mg/dl.
U ludzi i wielu ssaków stężenie glukozy we krwi przeciętnie zawiera się w granicach 4,5-5,5 mmol/l. Po spożyciu pokarmu bogatego w węglowodany wzrastać może do 6,5-7,2 mmol/l. Podczas głodzenia glikemia obniża się do wartości 3,3-3,9 mmol/l.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co glikemiczne
Wiktionary
przym. glikemiczny
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z glikemią, stężeniem glukozy we krwi
Wiktionary
rzecz. glikemiczność ż., glikemia ż.
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z cukrem
Wiktionary
(1.1) glikogen • glikogenowy • glikolipid • glikoproteid
Wiktionary
rzecz. glukoza ż.
przym. glukozowy
Wiktionary
(1.1) gluko-
Wiktionary
polisacharyd zbudowany z cząsteczek glukozy powiązanych w silnie rozgałęzione łańcuchy; związek organiczny będący zapasowym materiałem odżywczym organizmów zwierzęcych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. polisacharyd stanowiący materiał zapasowy dla komórek zwierzęcych, gromadzony głównie w wątrobie i mięśniach;
Wiktionary
Glikogen – polisacharyd (wielocukier), którego cząsteczki zbudowane są z połączonych ok. 100 000 reszt D-glukozy. W organizmach zwierzęcych jest gromadzony w wątrobie, w około 7 razy mniejszym stężeniu występuje też w tkance mięśni poprzecznie prążkowanych (szkieletowych). Jednakże ze względu na dużą masę mięśni w całym organizmie, całkowita zawartość glikogenu w mięśniach stanowi około trzech czwartych jego zawartości w organizmie człowieka.
Wikipedia
(1.1) Glukoza jest magazynowana w mięśniach i wątrobie w postaci glikogenu i stamtąd uwalniana do krwi.
Wiktionary
rzecz. glikogenowość ż., glikogenoliza ż.
przym. glikogenowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. glikogenowość ż., glikogenoliza ż.
przym. glikogenowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) glycogen
* baskijski: (1.1) glukogeno
* duński: (1.1) glykogen n.
* francuski: (1.1) glycogène m.
* hiszpański: (1.1) glucógeno m.
* karpatorusiński: (1.1) ґлікоґен m.
* kataloński: (1.1) glicogen m.
* norweski (bokmål): (1.1) glykogen n.
* norweski (nynorsk): (1.1) glykogen n.
* nowogrecki: (1.1) γλυκογόνο n.
* rosyjski: (1.1) гликоген m.
* słowacki: (1.1) glykogén m.
* słoweński: (1.1) glikogen m.
* szwedzki: (1.1) glykogen n.
* włoski: (1.1) glicogeno m.
źródła.
== glikogen (język słoweński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) biochem. glikogen
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
proces syntezy glikogenu, cukrowego materiału zapasowego, odbywający się w komórce, polegający na kondensacji cząsteczek glukozy
SJP.pl
proces uwalniania glukozy do krwi polegający na uzyskiwaniu jej z rozkładu zgromadzonego w wątrobie glikogenu, zachodzący przy niskim stężeniu cukru we krwi, uruchamiany przez hormon o nazwie glukagon
SJP.pl
Glikogenoliza – proces rozkładu glikogenu do glukozy (w wątrobie i nerkach) lubglukozo-6-fosforanu (w mięśniach szkieletowych). Jest ważnym procesem, który może szybko dostarczyć organizmowi glukozę lub jej fosforan w odpowiedzi na nagłe zapotrzebowanie na energię.
Wikipedia
przymiotnik od: glikogen
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z glikogenem, dotyczący glikogenu, zawierający glikogen
Wiktionary
rzecz. glikogen mrz.
Wiktionary
mający budowę charakterystyczną dla cukrów końcowy fragment niektórych białek wchodzących w skład błony komórkowej
SJP.pl
Glikokaliks – węglowodanowa warstwa pokrywająca powierzchnię błon komórkowych komórek zwierzęcych oraz niektórych bakterii i innych komórek. Składa się z: galaktozy, glukozy, glukozoaminy, galaktozaminy, mannozy, fukozy i kwasów sjalowych, które są składnikami glikolipidów oraz glikoproteidów, glikoprotein.
Wikipedia
glicyna
SJP.pl
Glicyna (łac. acidum aminoaceticum), skr. Gly, G – organiczny związek chemiczny, najprostszy spośród 20 standardowych aminokwasów białkowych, jedyny niebędący czynny optycznie. Za jej pojawienie się w łańcuchu polipeptydowym odpowiada obecność kodonów GGU, GGC, GGA lub GGG w łańcuchu mRNA.
Wikipedia
Kortykosteroidy, kortykosterydy, glikokortykoidy, glikokortykosterydy, glikokortykosteroidy – hormony steroidowe produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy (głównie pasmowatej) pod wpływem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), które regulują przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów. Zalicza się do nich: kortyzol, kortykosteron, kortyzon.
Wikipedia
Kortykosteroidy, kortykosterydy, glikokortykoidy, glikokortykosterydy, glikokortykosteroidy – hormony steroidowe produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy (głównie pasmowatej) pod wpływem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), które regulują przemiany białek, węglowodanów i tłuszczów. Zalicza się do nich: kortyzol, kortykosteron, kortyzon.
Wikipedia
związek organiczny, słodka, toksyczna ciecz stosowana do produkcji żywic i włókien syntetycznych oraz materiałów wybuchowych, składnik płynu hamulcowego
SJP.pl
Wikipedia
alkohole alifatyczne zawierające dwie grupy hydroksylowe, będące przeważnie gęstymi, bezbarwnymi i wysokowrzącymi cieczami
SJP.pl
Diole – grupa organicznych związków chemicznych, alkohole zawierające dwie grupy hydroksylowe. Reaktywność dioli jest zbliżona do innych alkoholi.
Wikipedia
składnik błony komórkowej zawierający cząsteczkę cukru i cząsteczkę tłuszczu
SJP.pl
Glikolipidy – organiczne związki chemiczne, zbudowane z części cukrowej połączonej wiązaniem O-glikozydowym z fragmentem lipofilowym, zazwyczaj za pośrednictwem glicerolu (glikoglicerolipidy) lub sfingozyny (glikosfingolipidy).
Wikipedia
grupa organicznych związków chemicznych zbudowanych z grupy lipidowej połączonej z cukrem
SJP.pl
Glikolipidy – organiczne związki chemiczne, zbudowane z części cukrowej połączonej wiązaniem O-glikozydowym z fragmentem lipofilowym, zazwyczaj za pośrednictwem glicerolu (glikoglicerolipidy) lub sfingozyny (glikosfingolipidy).
Wikipedia
proces enzymatycznego rozkładu glukozy, którego wynikiem jest uzyskanie energii
SJP.pl
Glikoliza, szlak Embdena-Meyerhofa-Parnasa – ciąg reakcji biochemicznych, podczas których jedna cząsteczka glukozy zostaje przekształcona w dwie cząsteczki pirogronianu.
Glikoliza jest ewolucyjnie starym szlakiem metabolicznym, szeroko rozpowszechnionym wśród organizmów żywych należących do wszystkich trzech domen. U eukariotów i wielu prokariotów; przebiega w cytoplazmie podstawowej oraz w plastydach obecnych w komórkach roślin. U niektórych protistów, takich jak Trypanosoma i Leishmania glikoliza zachodzi w wyspecjalizowanych organellach nazywanych glikosomami.
Wikipedia
przymiotnik od: glikol
SJP.pl
część cukrowa tworząca z aglikonem saponinę
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik od: glikoproteina
SJP.pl
monosacharyd (cukier prosty) łatwo rozpuszczalny w wodzie, będący źródłem energii dla każdego żywego organizmu, stosowany głównie w przemyśle spożywczym i w lecznictwie; glukoza, dekstroza, cukier gronowy, cukier skrobiowy
SJP.pl
Glukoza, D-glukoza – organiczny związek chemiczny, monosacharyd (cukier prosty) z grupy aldoheksoz. Jest białym, drobnokrystalicznym ciałem stałym, z roztworów wodnych łatwo krystalizuje jako monohydrat. Jest bardzo dobrze rozpuszczalna w wodzie (nie zmienia pH roztworu). Ma słodki smak, nieco mniej intensywny od sacharozy.
Enancjomerem D-glukozy jest L-glukoza, niewystępująca w organizmach wyższych.
Wikipedia
Glukozamina (łac. Glucosaminum) – organiczny związek chemiczny z grupy aminocukrów, pochodna glukozy, w której grupa hydroksylowa w pozycji 2 zastąpiona została grupą aminową. W organizmach syntetyzowana jest z glukozy i jest prekursorem szeregu biocząsteczek, na przykład kwasu sjalowego, chondroityny, glikoprotein lub heparyny. Acetylowana glukozamina jest merem chityny.
Wikipedia
rzadko: związany z glikozą (glukozą, cukrem prostym łatwo rozpuszczalnym w wodzie), np. łańcuchy glikozowe; glukozowy (częściej)
SJP.pl
chorobowe występowanie glukozy w moczu; cukromocz
SJP.pl
Cukromocz – obecność cukru w moczu.
W zależności od rodzaju cukru w moczu można rozróżnić:
Wikipedia
związek pochodzenia roślinnego zwiększający siłę i zmniejszający częstość skurczów serca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny zbudowany z części cukrowej i aglikonowej
Wiktionary
Glikozydy – grupa organicznych związków chemicznych zbudowanych z części cukrowej i aglikonowej. Są to pochodne cukrów, których półacetalowe grupy –OH przy pierwszym atomie węgla są zastąpione innymi grupami organicznymi, np. −OR lub −NR2. Wiązanie pomiędzy cukrem a aglikonem nazywa się wiązaniem glikozydowym.
Glikozydy są związkami szeroko rozpowszechnionymi w przyrodzie. Niektóre z nich mają znaczenie farmakologiczne, np. glikozydy nasercowe.
Wikipedia
enzym rozkładający wiązania glikozydowe
SJP.pl
przymiotnik od: glikozyd
SJP.pl
odmiana zapasów ludowych, narodowy sport islandzki
SJP.pl
czasownik
(1.1) reg-pl|Kielce, Śląsk. jeść powoli, dziamać
Wiktionary
(1.1) Przestań tak glimać!
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Al i liczbie atomowej 13, lekki srebrzystobiały metal, kruchy i łamliwy, jako składnik stopów wykorzystywany do produkcji wielu produktów, np. puszek do napojów; aluminium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Al i liczbie atomowej 13;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: glina
Wiktionary
Glin (w technice: aluminium; Al, łac. aluminium) – pierwiastek chemiczny, metal z bloku p układu okresowego.
Jedynym izotopem stabilnym jest 27Al.
Glin jest trzecim najpowszechniej występującym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej. Od jego symbolu (oraz symbolu krzemu) wywodzi się dawna nazwa najbardziej zewnętrznej warstwy globu – sial.
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma glin?
Wiktionary
IPA: ɡlʲĩn, AS: glʹĩn
Wiktionary
rzecz. glina m./ż., glinka ż., glinianka ż.
Wiktionary
(1.1) symbol. Al, techn. aluminium
Wiktionary
1. skała osadowa wykorzystywana w garncarstwie, budownictwie, rzeźbiarstwie itp. dzięki swoim plastycznym właściwościom występującym w pewnych warunkach;
2. pogardliwe: policjant, milicjant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. skała osadowa i materiał ceramiczny;
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
(2.1) pot. policjant
Wiktionary
Glina – ilasta skała osadowa, powstała najczęściej w okresie czwartorzędu w wyniku nagromadzenia osadów morenowych (skały ilaste starsze niż czwartorzędowe nazywane są najczęściej iłami). Jest to zatem skała złożona z minerałów ilastych, kwarcu, skaleni, substancji koloidalnych, może zawierać okruchy innych skał oraz substancje organiczne (humus, korzenie, bituminy).
Wikipedia
(1.1) Ta archaiczna waza wykonana jest z gliny.
(2.1) Zgarnęły mnie gliny za picie piwa w miejscu publicznym.
Wiktionary
IPA: ˈɡlʲĩna, AS: glʹĩna
Wiktionary
rzecz. gliniarz mzw./mos., glin m., glinian m.; zdrobn. glinka ż., glinianka ż., gliniak m., gliniec m.
przym. gliniany, gliniasty
Wiktionary
(2.1) gliniarz, policjant
Wiktionary
fałdówka glinawica - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
1. piec gliniany;
2. naczynie wykonane z gliny
SJP.pl
Gliniak – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Mińsk Mazowiecki. Leży w południowym wcięciu Mińska Mazowieckiego.
Duża wieś na południe od Mińska. Posiada dwie drogi dojazdowe do różnych części miasta, oddzielona od niego kompleksem leśnym. Na terenie Leśnictwa Stankowizna znajduje się pomnik przyrody sosna Wszebora.
Wikipedia
1. chata z gliny;
2. miejsce po wykopanej glinie, dół napełniony wodą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyrobisko, w którym wydobywano glinę
(1.2) zagłębienie po wykopanej glinie, wypełnione wodą
(1.3) archit. chata ulepiona z gliny
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɡlʲĩˈɲãnka, AS: glʹĩńãnka
Wiktionary
rzecz. glina ż., glin mrz.
przym. gliniany
Wiktionary
przymiotnik od: glinianka
SJP.pl
przymiotnik od: glina; wykonany z gliny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sformowany, ulepiony z gliny
forma rzeczownika.
(2.1) M. i W. lm. od: glinian
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jest dzisiaj niewiele manufaktur lepiących gliniane garnki.
(2.1) Gliniany są związkami nieorganicznymi.
Wiktionary
IPA: ɡlʲĩˈɲãnɨ, AS: glʹĩńãny
Wiktionary
rzecz. gliniarz mzw./mos., glina ż., glinka ż., glinianka ż., gliniak m., gliniec m.
przym. gliniasty
Wiktionary
potocznie: funkcjonariuszka policji
SJP.pl
potocznie: policjant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. policjant
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ent. pot. owad z gatunku nazwa systematyczna|Sceliphron destillatorium., gliniarz naścienny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zgarnęli mnie gliniarze za picie piwa w miejscu publicznym.
Wiktionary
IPA: ˈɡlʲĩɲaʃ, AS: glʹĩńaš
Wiktionary
rzecz. glina m., glinka ż., glin m., gliniarstwo n., glinowanie n.
czas. glinować ndk.
przym. gliniany, gliniarski, glinowy
Wiktionary
(1.1) neutr. policjant; pot. glina, pies, bagieta; wulg. menda
(2.1) gliniarz naścienny, formierz zdun
Wiktionary
brązowy o odcieniu gliny
SJP.pl
czerwony o odcieniu gliny
SJP.pl
żółty o odcieniu gliny
SJP.pl
1. podobny do gliny, przypominający glinę kształtem, kolorem itp.;
2. zawierający dużo gliny;
3. dawniej: gliniany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) zawierający dużo gliny
(1.2) przypominający glinę (np. zwartością, kolorem)
Wiktionary
rzecz. glina mos./ż.
przym. gliniany
Wiktionary
(1.1) stpol. gliwy
Wiktionary
Wikipedia
materiał ceramiczny powstający przez wypalanie gliny w bardzo wysokiej temperaturze; glina piankowa, keramzyt
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
glinik lulkarz - gatunek pluskwiaka
SJP.pl
Wikipedia
wtłaczanie roztworu glinowego w słabo wodonośne skały
SJP.pl
1. gleba, która zawiera glinę;
2. skała osadowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geol. ilasta skała osadowa, koloru od jasnoszarego do brunatnoczerwonego
(1.2) geol. gleba złożona z gliny
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. gliniarz mzw./mos., glin mrz., glina ż., glinkarz mos.
przym. gliniany
Wiktionary
pracownik w przemyśle użytkującym glinkę
SJP.pl
zasłonak glinkowaty - gatunek grzybów z rodziny zasłonakowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: glinka
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
materiał budowlany z ubitej mieszanki piasku, żwiru i gliny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. cegła z niewypalonej gliny, często z domieszką, żwiru, piasku lub słomy
Wiktionary
mieszkaniec Glinojecka (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Glinojecka (miasta w Polsce)
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie mazowieckim;
Wiktionary
Glinojeck – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Glinojeck. Miasto leży na zachód od Ciechanowa, na Równinie Raciąskiej nad rzeką Wkrą, na Mazowszu. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. ciechanowskiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. miasto zamieszkiwało 2809 mieszkańców (w tym 1412 kobiet oraz 1397 mężczyzn).
Wikipedia
IPA: ɡlʲĩˈnɔjɛt͡sk, AS: glʹĩnoi ̯eck
Wiktionary
rzecz. glinojecczanin m., glinojecczanka ż.
przym. glinojecki
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Glinojecka, związany z Glinojeckiem
Wiktionary
rzecz. Glinojeck m., glinojecczanin m., glinojecczanka ż.
Wiktionary
minerał skałotwórczy stanowiący jeden z głównych składników skorupy ziemskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. nieorganiczny związek chemiczny;
Wiktionary
Glinokrzemiany – grupa nieorganicznych związków chemicznych, sole, w których występują aniony złożone z glinu, krzemu i tlenu. Bardzo szeroka klasa materiałów naturalnych i syntetycznych, obejmująca m.in. powszechnie występujące w naturze zeolity, kaolinit, andaluzyt, dysten, silimanit i anortyt oraz syntetyczne glinokrzemiany polimeryczne, np. geopolimery.
Wikipedia
(1.1) Czy andaluzyt zalicza się do glinokrzemianów?
Wiktionary
przymiotnik od: glinokrzemian
SJP.pl
obfitujący w glinę; dostarczający gliny
SJP.pl
grupa pierwiastków chemicznych z 13 grupy układu okresowego oprócz boru (glin, gal, ind i tal), metale nieszlachetne, łatwo topliwe, o właściwościach amfoterycznych
SJP.pl
Borowce – pierwiastki chemiczne należące do 13 (daw. IIIA lub III głównej) grupy układu okresowego. Do borowców zaliczają się: bor – półmetal, metale: glin, gal, ind i tal oraz otrzymany w ilości kilkuatomowej nihon. Na powłoce walencyjnej borowców znajdują się 3 elektrony walencyjne.
Wikipedia
każdy metal z grupy glinowców; glin, gal, ind lub tal
SJP.pl
biała, bezpostaciowa masa, zapalająca się samorzutnie na powietrzu, mająca silne własności redukujące; wodorek glinu; alan
SJP.pl
przymiotnik od: glin
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
osoby o nazwisku Gliński:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie żółkiewskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Glińsko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Śmigiel.
Wikipedia
przym. gliński
Wiktionary
1. skała osadowa wykorzystywana w garncarstwie, budownictwie, rzeźbiarstwie itp. dzięki swoim plastycznym właściwościom występującym w pewnych warunkach;
2. pogardliwe: policjant, milicjant
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Inne
Wikipedia
składnik tkanki nerwowej; komórka glejowa
SJP.pl
najprostszy dialdehyd, stosowany do produkcji tworzyw sztucznych, utwardzania białek, jako środek redukujący; aldehyd szczawiowy
SJP.pl
Glioksal, etanodial – organiczny związek chemiczny z grupy aldehydów zawierający dwie grupy aldehydowe (−CHO), będący więc najprostszym dialdehydem. Powstaje w reakcji utleniania glikolu lub w wyniku katalitycznego ozonowania benzenu.
Wikipedia
mikrociało strukturalnie identyczne z peroksysomem, ale różniące się od niego składem enzymatycznym; występuje w komórkach roślinnych
SJP.pl
Wikipedia
bezbarwna żywica błonotwórcza z grupy poliestrów używana do wyrobu lakierów
SJP.pl
przymiotnik od: gliptal
SJP.pl
wymarły rodzaj wielkich ssaków łożyskowych z rzędu szczerbaków; glyptodont, glyptodon
SJP.pl
Glyptodon – wymarły rodzaj wielkich pancerników z podrodziny gliptodontów (Glyptodontinae), żyjących od późnego pliocenu do końca plejstocenu, 2,5 mln–11 tys. lat temu, na terenie Ameryki Południowej (Argentyna, Boliwia, Brazylia). Jego nazwa oznacza „wyrzeźbiony ząb” – pochodzi od greckich słów glyptós („wyryty”, „wyrzeźbiony”) i odóntos („ząb”).
Wikipedia
proces powstawania rzeźby ziemi wskutek działania czynników zewnętrznych
SJP.pl
zbiór rzeźby
SJP.pl
sztuka rzeźbienia, rytowania i rżnięcia szlachetnych i półszlachetnych kamieni
SJP.pl
Gliptyka – sztuka rzeźbienia i rytowania reliefów w kamieniach szlachetnych i ozdobnych oraz wykonywanie niewielkich rzeźb, obrobione tak kamienie noszą nazwę gemm.
Artysta pracujący w tej technice, posługujący się rylcami, pilnikiem i kółeczkami obrotowymi, zwany jest gliptykiem.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Glironia|Thomas|ref=tak., torbacz zamieszkujący tropikalne lasy Ameryki Południowej
Wiktionary
Glironia puszystoogonowa (Glironia venusta) – gatunek ssaka z podrodziny Glironiinae w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).
Wikipedia
(1.1) Masa ciała glironii wynosi 130 g.
Wiktionary
figura akrobacji lotniczej
SJP.pl
Wikipedia
płynne przejście przez szereg kolejnych dźwięków instrumentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. szybkie, płynne przejście przez szereg kolejnych dźwięków instrumentu, wywołane np. przez szybkie przesunięcie palca wzdłuż struny, po klawiszach lub przez wyciągnięcie rury puzonu;
Wiktionary
Glissando – oznaczenie „płynnego” przejścia od jednego dźwięku do drugiego po kolei poprzez wszystkie możliwe do zaśpiewania czy zagrania na danym instrumencie dźwięki leżące między nimi.
Na instrumentach strunowych z gryfem efekt ten uzyskuje się poprzez przesunięcie palcem po strunie na gryfie podczas wydobywania dźwięku, na instrumentach klawiszowych szybko przesuwa się palcem po białych lub czarnych klawiszach, na harfie – po strunach, na idiofonach sztabkowych lub rurowych – pałeczką po sztabkach (rurach). Na harfie, przyciskając lub zwalniając jej system pedałowy, wyjątkowo da się wykonać glissando, które składa się z kilku zdublowanych dźwięków lub też z przemieszanych dźwięków wyższych i niższych. Na puzonie lub flecie glissandowym glissando wykonuje się poprzez płynny ruch suwaka. Glissando możliwe jest również na kotle – poprzez przyciśniecie lub zwolnienie pedału służącego do przestrajania instrumentu podczas lub po uderzeniu pałką w membranę. Glissando można także wykonać w ograniczonym zakresie na niektórych instrumentach dętych drewnianych – np. na flecie poprzecznym przez zmianę kąta zadęcia, na klarnecie przez specyficzne operowanie klapami (efekt ten wykorzystał m.in. George Gershwin w Błękitnej rapsodii).
Wikipedia
przym. glissandowy
Wiktionary
przymiotnik od: glissando
SJP.pl
1. nicień pasożytujący w przewodzie pokarmowym; askaryda;
2. potocznie:
a) dżdżownica; glizda;
b) człowiek budzący obrzydzenie; glizda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. nicień, pasożyt jelita;
(1.2) pot. dżdżownica
(1.3) pot. człowiek budzący obrzydzenie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przestań się wiercić! Masz glisty w tyłku?
(1.2) W tej apteczce całą jedną połać przeznaczyła „szacownemu zdrowiu”. Tam stały gąsiory z różnemi wódkami naciąganemi na słońcu albo przepuszczanemi przez alembik na suche bóle, paraliże, na słabości wewnętrzne; były tam wódki z szyszek młodych, z glist kopanych na wiosnę, a nawet gadzin różnych.
Wiktionary
IPA: ˈɡlʲista, AS: glʹista
Wiktionary
rzecz. glistnica ż., glistnik mrz.
Wiktionary
(1.1) reg. glizda, glizdwa, glistwa
Wiktionary
pospolita na całym świecie choroba jelit człowieka i zwierząt; askarydoza, askarioza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba wywołana przez obecność glist, czyli robaków pasożytniczych z rodziny nazwa systematyczna|Ascarididae|ref=tak.
Wiktionary
Glistnica (askarioza, łac. ascariosis, ang. ascariasis) – choroba pasożytnicza powodowana przez glisty.
Wikipedia
(1.1) Objawy glistnicy mogą obejmować: ból brzucha, biegunkę, nudności, wymioty, utratę apetytu.
Wiktionary
rzecz. glista ż.
Wiktionary
(1.1) askarioza, askarydoza
Wiktionary
często spotykany chwast o żółtych kwiatach; jaskółcze ziele
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Gliszczyński − polski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec. Używany przez rodzinę osiadłą w Wielkopolsce, przypisywany też błędnie rodzinie kaszubskiej.
Wikipedia
dawniej w wojsku: szyk, szereg, rozstawienie żołnierzy
SJP.pl
1. gatunek muzyki elektronicznej powstały w latach 90.;
2. środowiskowo: błąd w programie komputerowym lub grze wideo
SJP.pl
Glitch (ang. krótkotrwałe zakłócenie), znany również jako Clicks and Cuts – gatunek muzyki elektronicznej powstały w latach 90. wraz z upowszechnieniem się cyfrowej obróbki dźwięku.
Cechą charakterystyczną tego gatunku jest użycie, zazwyczaj bardzo krótkich, próbek dźwięku oraz efektów wygenerowanych elektronicznie bądź powstałych jako zakłócenie fali dźwiękowej – w miejsce tradycyjnych instrumentów.
Wikipedia
skrót od: gliwicki
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
napój z wina, z dodatkiem przypraw korzennych, spożywany na gorąco
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowej Polsce;
Wiktionary
Gliwice (niem. Gleiwitz, śl. Glywice) – miasto na prawach powiatu w Polsce, na Górnym Śląsku, w województwie śląskim, położone na Wyżynie Śląskiej, nad rzeką Kłodnicą.
Siedziba władz powiatu gliwickiego.
Wikipedia
(1.1) Jarek wywołał już zdjęcia z palmiarni w Gliwicach.
Wiktionary
IPA: ɡlʲiˈvʲit͡sɛ, AS: glʹivʹice
Wiktionary
rzecz. gliwiczanin mos., gliwiczanka ż.
czas. gliwieć ndk.
przym. gliwicki, podgliwicki, gliwy
Wiktionary
przymiotnik od: Gliwice
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Gliwic, związany z Gliwicami
Wiktionary
IPA: ɡlʲiˈvʲit͡sʲci, AS: glʹivʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gliwice nmos., gliwiczanin m., gliwiczanka ż.
przym. podgliwicki
Wiktionary
mieszkaniec Gliwic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gliwic
(1.2) osoba pochodząca z Gliwic, urodzona w Gliwicach
Wiktionary
IPA: ˌɡlʲivʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: glʹivʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Gliwice nmos.
:: fż. gliwiczanka ż.
przym. gliwicki
Wiktionary
mieszkanka Gliwic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gliwic
(1.2) kobieta pochodząca z Gliwic, urodzona w Gliwicach
Wiktionary
IPA: ˌɡlʲivʲiˈt͡ʃãnka, AS: glʹivʹičãnka
Wiktionary
rzecz. Gliwice nmos.
:: fm. gliwiczanin m.
przym. gliwicki
Wiktionary
o serze: zmieniać się pod wpływem drobnoustrojów w mazistą masę o niemiłej woni
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgliwieć)
(1.1) stpol. psuć się
(1.2) spoż. o serze twarogowym: dojrzewać, rozkładając się pod wpływem drobnoustrojów lub dodatków chemicznych w mazistą postać
Wiktionary
IPA: ˈɡlʲivʲjɛ̇t͡ɕ, AS: glʹivʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. Gliwice nmos., gliwienie n., zgliwienie n.
czas. zgliwieć dk.
przym. gliwy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stpol. gliniasty
Wiktionary
IPA: ˈɡlʲivɨ, AS: glʹivy
Wiktionary
rzecz. Gliwice
czas. gliwieć
Wiktionary
glista; potocznie:
1. dżdżownica;
2. człowiek budzący obrzydzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reg. glista lub dżdżownica
Wiktionary
(1.1) Mamo, tam w piaskownicy jest glizda.
Wiktionary
(1.1) glista, dżdżownica
Wiktionary
ciało niebieskie wchodzące w skład układu planetarnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. ciało niebieskie
(1.2) książk. kula ziemska
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Linie kolejowe opasują niemal cały glob.
Wiktionary
IPA: ɡlɔp, AS: glop
Wiktionary
rzecz. globus mrz.
przym. globalny
przysł. globalnie
Wiktionary
(1.2) kula ziemska, świat, planeta, Ziemia
Wiktionary
proces zwiększania się współzależności i podobieństw między różnymi krajami całego świata, wynikający z postępu technicznego w zakresie transportu towarów, przepływu ludzi i kapitału, wymiany informacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. proces zacieśniania się powiązań państw poprzez m.in. zwiększanie obrotów handlowych i przepływu ludzi oraz powodujący ujednolicanie się kultur i trybu życia ludzi na świecie;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pomimo postępującej globalizacji znajomość języków obcych nie wzrosła.
Wiktionary
IPA: ˌɡlɔbalʲiˈzat͡sʲja, AS: globalʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. globalizowanie n.
czas. globalizować ndk.
przym. globalny, globalizacyjny
przysł. globalnie
Wiktionary
(1.1) mondializacja
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. ekon. związany z globalizacją, dotyczący globalizacji
Wiktionary
rzecz. globalizacja ż.
czas. globalizować
przym. globalny
Wiktionary
1. proces zwiększania się współzależności i podobieństw między różnymi krajami całego świata, wynikający z postępu technicznego w zakresie transportu towarów, przepływu ludzi i kapitału, wymiany informacji; globalizacja;
2. etap w zimnej wojnie między Związkiem Radzieckim a USA, na którym oba kraje dążyły do światowej dominacji
SJP.pl
Globalizm – zbiór przekonań i poglądów dotyczących globalizacji, która w globalizmie jest najczęściej oceniana pozytywnie i uznawana za najważniejszy proces zachodzący we współczesnym świecie. Wiele twierdzeń globalizmu (a w szczególności bezkrytyczne podejście do globalizacji) krytykowane jest przez anty- i alterglobalistów. Globalizm może też oznaczać pewien kierunek polityki nastawiony na skalę globalną lub globalny wymiar zjawisk społecznych.
Wikipedia
nadawać czemuś charakter globalny, ogólnoświatowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|globalizować.
Wiktionary
czas. globalizować ndk.
rzecz. globalizacja ż.
przym. globalny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na całym świecie
(1.2) całościowo, ogólnie, całkowicie
Wiktionary
IPA: ɡlɔˈbalʲɲɛ, AS: globalʹńe
Wiktionary
przym. globalny
rzecz. glob m., globalizacja ż., globalność ż.
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: globalny (całkowity, ogólny); bardziej globalny
SJP.pl
→ globalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest globalne
Wiktionary
przym. globalny
przysł. globalnie
Wiktionary
1. odnoszący się do całego świata, dotyczący wielu państw na różnych kontynentach;
2. obliczony ogólnie; całościowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ogólnoświatowy, obejmujący cały świat
(1.2) całościowy, liczony lub rozpatrywany ogólnie
Wiktionary
(1.1) Specjaliści od ochrony środowiska przestrzegają przed ryzykiem globalnego ocieplenia.
Wiktionary
IPA: ɡlɔˈbalnɨ, AS: globalny
Wiktionary
rzecz. glob mrz., globus mrz., globalizacja ż., globalność ż., globalizowanie n., zglobalizowanie n.
czas. globalizować ndk., zglobalizować dk.
przym. globowy, globalizacyjny
przysł. globalnie
Wiktionary
(1.1) ogólnoświatowy, światowy, daw. globowy
Wiktionary
niemetalowy spiekany materiał oporowy odznaczający się dużą opornością, używany do wyrobu elementów grzejnych pieców przemysłowych
SJP.pl
pierwotniak z rzędu otwornic
SJP.pl
Globigeryny (Globigerina, łac. globus - kula, gerere - nosić) – planktoniczny rodzaj otwornic o skorupce zbudowanej z kilku wydętych kulistych komór, pokrytych kolcami i ułożonych spiralnie. Taka struktura ułatwia unoszenie się na powierzchni morza. Kiedy organizm umiera, ich skorupki opadają na dno, tworząc, szczególnie w wypadku wielkich nagromadzeń, głębokomorski osad, zwany mułem globigerynowym
Wikipedia
przymiotnik od: globigeryna
SJP.pl
białko proste stanowiące składnik hemoglobiny i innych hemoprotein
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. białko będące składnikiem hemoglobiny i innych hemoprotein
Wiktionary
przym. globinowy
Wiktionary
przymiotnik od: globina
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z globiną, dotyczący globiny
Wiktionary
rzecz. globina ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
(zwykle w liczbie mnogiej) w botanice: wtręt mineralny, część składowa aleuronowego ziarna
SJP.pl
rzadko, dawniej: obejmujący swym zasięgiem całą kulę ziemską; globalny, ziemski, światowy
SJP.pl
człowiek często odbywający dalekie podróże
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. osoba dużo podróżująca, zwiedzająca wiele miejsc
Wiktionary
IPA: ɡlɔpˈtrɔtɛr, AS: gloptroter
Wiktionary
rzecz. globtroterstwo n.
:: fż. globtroterka ż.
Wiktionary
(1.1) obieżyświat, podróżnik, wagabunda, tramp
Wiktionary
przymiotnik od: globtroter
SJP.pl
ciemna mgławica pyłowa, stosunkowo niewielkich rozmiarów, widoczna na tle jasnych mgławic
SJP.pl
drobna roślina o niebieskich kwiatach, rosnąca w Alpach i okolicach śródziemnomorskich; kulnik
SJP.pl
Kulnik (Globularia L.) – rodzaj roślin należący w systemie APG IV do rodziny babkowatych (Plantaginaceae). Obejmuje około 30 gatunków i mieszańców. Gatunkiem typowym jest Globularia vulgaris L.
Wikipedia
dawna rodzina roślin z rzędu jasnotowców, włączona do rodziny babkowatych; Globulariaceae
SJP.pl
o cechach globulariowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
białko proste, nierozpuszczalne w wodzie, występujące m.in. w mleku, mięsie, jajach, osoczu krwi, nasionach roślin
SJP.pl
Globuliny – frakcja białek osocza krwi.
Globuliny są odpowiedzialne za mechanizmy odpornościowe oraz wiążą tłuszcze i glukozę. Są białkami dobrze rozpuszczalnymi w rozcieńczonych roztworach soli, nie rozpuszczają się w czystej wodzie. Ulegają wytrąceniu już przy 50% wysycenia roztworu siarczanem amonu. Skład aminokwasowy globulin obejmuje zazwyczaj od 18 do 20 podstawowych aminokwasów. Globuliny są rozpowszechnione w komórkach i tkankach wszystkich organizmów. Stanowią one istotny składnik cytoplazmy wszystkich komórek. U roślin znaczne ilości globulin nagromadzają się w nasionach, u zwierząt występują one szczególnie obficie w płynach ustrojowych, takich jak osocze krwi czy mleko, oraz tkance mięśniowej.
Wikipedia
przymiotnik od: globulina
SJP.pl
postać leku stosowanego dopochwowo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. obła porcja leku lub środka antykoncepcyjnego
(1.2) biochem. chem. niewielka porcja substancji nieulegająca rozmieszaniu lub rozpuszczeniu w innej
Wiktionary
Czopek (łac. suppositorium) – stała postać leku przeznaczona do stosowania doodbytniczego, dopochwowego lub docewkowego.
Terminu „czopki” używa się głównie w odniesieniu do leków doodbytniczych. Leki dopochwowe częściej są nazywane globulkami (łac. globuli vaginales, ovula vaginalia, suppositoria vaginalia), a docewkowe – pręcikami (łac. baccili medicati, stylli).
Wikipedia
(1.1) W razie wykorzystania globulek dopochwowych osłonowo podaje się antybiotyk.
Wiktionary
kulisty model Ziemi lub innego ciała niebieskiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulisty model Ziemi, sfery niebieskiej lub innego ciała niebieskiego z umieszczoną (narysowaną lub naklejoną) na nim mapą;
(1.2) przest. objaw histerii, odczuwanie wrażenia zatykania gardła
(1.4) bot. kulin. odmiana selera
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) przen. pot. żart. głowa
Wiktionary
Globus (od łacińskiego słowa globus – kula) – pomniejszony model ciała niebieskiego (najczęściej Ziemi) lub sfery niebieskiej w postaci kuli umieszczonej na osi ustawionej pod kątem odpowiadającym kątowi nachylenia osi danego ciała (przechodzącej przez jego biegun północny i południowy). Na powierzchni globusa umieszcza się mapę pierwowzoru. Zaletą globusa jest brak istotnych zniekształceń, które pojawiają się przy odwzorowaniu obrazu terenu na mapie stanowiącej płaszczyznę.
Wikipedia
(1.1) Drugi pokój z dwoma oknami jest bardzo oryginalny: wygląda bowiem na pracownię naukową. Jest w nim […] kilka stojących półek, napełnionych książkami i atlasami, czarna tablica na stalugach z kredą i gąbką, (…) wielka szafa, pełna przyrządów fizycznych i chemicznych. (…) Nie brak też retort, słoików i flaszek z odczynnikami, jest globus astronomiczny (…)
(1.2) Pani Emilii zrobiło się niedobrze. Nagle i niespodziewanie globus do gardła podchodzić jej zaczął.
Wiktionary
IPA: ˈɡlɔbus, AS: globus
Wiktionary
rzecz. glob m.
:: zdrobn. globusik m.
przym. globalny
Wiktionary
(1.2) globus hystericus
Wiktionary
zdrobnienie od: globus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od globus
(1.2) poznań. melonik
Wiktionary
(1.1) To nie globus, lecz tylko mały globusik.
Wiktionary
IPA: ɡlɔˈbuɕik, AS: globuśik
Wiktionary
rzecz. globus mrz./mzw.
Wiktionary
larwa małżów z rodziny skójkowatych, pasożytująca na skrzelach, skórze i płetwach ryb
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: glok] pistolet firmy GLOCK GmbH, założonej w 1963 przez Gastona Glocka - specjalistę od wysoko wytrzymałych tworzyw sztucznych, występujący w wielu modelach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) wojsk. pistolet marki Glock;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Policjant oddał w kierunku bandyty 5 strzałów z glocka.
Wiktionary
[czytaj: GLOkenszpil] instrument perkusyjny zbudowany z dzwonków lub płytek metalowych
SJP.pl
Dzwonki (orkiestrowe) (wł. campanelli, skrót: cmpl.) – instrument muzyczny z rodziny idiofonów, znany również jako Glockenspiel (z niem. "gra dzwonków").
Dzwonki bywają mylnie nazywane cymbałkami (cymbały to instrument strunowy, a nie idiofon).
Wikipedia
nazwisko, np. Zygmunt Gloger (1845 - 1910), polski folklorysta i pisarz, autor Encyklopedii staropolskiej ilustrowanej
SJP.pl
[czytaj: glyg] gorący poncz szwedzki
SJP.pl
Glögg – rodzaj grzanego wina, wywodzący się ze Szwecji, ale popularny w całej Skandynawii oraz w Finlandii i w Estonii. Napój przyrządza się, podgrzewając wymieszane ze sobą składniki: czerwone wino, miód, przyprawy (cynamon, goździki, imbir), skórkę pomarańczową oraz bakalie - najczęściej migdały i rodzynki, napój można wzmocnić również alkoholem: wódką, akvavitem lub koniakiem. W sklepach można kupić gotowy glögg, który często jest w wersji bezalkoholowej.
Wikipedia
pepina, pepinka;
a) odmiana jabłoni odporna na mróz;
b) owoc tej jabłoni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. odmiana jabłoni
Wiktionary
(1.1) pepinka
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
o głuszcu: wydawać dźwięk w czasie toków (trzecia część pieśni); korkować
SJP.pl
dostarczanie globalnych produktów i usług z uwzględnieniem lokalnych warunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) globalna produkcja dóbr, usług, idei, wartości i informacji uwzględniająca lokalne uwarunkowania w stopniu, który umożliwi akceptację i przyswojenie, wszystkich produktów finalnych trafiających do odbiorców w społeczeństwach lokalnych;
Wiktionary
Glokalizacja – proces polegający na dostosowywaniu globalnych trendów, produktów i usług do lokalnych uwarunkowań społecznych, kulturowych, religijnych itd.
Globalna produkcja dóbr, usług, idei, wartości i informacji uwzględniająca lokalne uwarunkowania w stopniu, który umożliwi akceptację, przyswojenie i w końcu uznanie za swoje, wszystkich produktów finalnych trafiających do odbiorców w społeczeństwach lokalnych.
Wikipedia
IPA: ˌɡlɔkalʲiˈzat͡sʲja, AS: glokalʹizacʹi ̯a
Wiktionary
1. dostosowywać globalne praktyki do lokalnych warunków;
2. glokalizować się - dostosowywać się do lokalnych warunków, mając charakter globalny
SJP.pl
łączący w sobie właściwości globalne i lokalne
SJP.pl
o głuszcu: wydać dźwięk w czasie toków (trzecia część pieśni)
SJP.pl
hodowlana roślina zwrotnikowa z rodziny ostrojowatych; sinningia, marcinka
SJP.pl
gwarowo: duża kromka; pajda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nazwa systematyczna|Algae|ref=tak., rodzaj organizmów wodnych;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) uczn. nielubiany uczeń
(2.2) stud. pejor. mężczyzna
Wiktionary
Belgia:
Niemcy:
Osoby:
Inne:
Wikipedia
(1.1) Glony są w większości organizmami samożywnymi.
Wiktionary
IPA: ɡlɔ̃n, AS: glõn
Wiktionary
rzecz. glony nmos.
Wiktionary
(1.1) alga, wodorost
Wiktionary
zdrobnienie od: glon (gwarowo: kawał chleba)
SJP.pl
1. potocznie: ryba żywiąca się glonami;
2. lekceważąco: kobieta, która przeszła zabieg powiększenia ust
SJP.pl
Glonojady – potoczna nazwa przypisywana rybom odżywiającym się glonami. Popularność niektórych gatunków spowodowała przypisywanie im nazwy zwyczajowej glonojad, np.: rodzaj Gyrinocheilus lub cała rodzina okrągłoprzyssawkowatych (Gyrinocheilidae).
Wikipedia
mikroskopijny grzyb nie tworzący owocników, występujący w wodzie lub na lądzie
SJP.pl
przymiotnik od: glon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) bot. syst. nazwa systematyczna|Algae|Linnaeus|ref=tak., sztucznie wyodrębniona grupa organizmów w większości autotroficznych, zarówno jednokomórkowych jak i wielokomórkowych;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: glon
Wiktionary
Glony, algi (łac. Algae, gr. Phykos) – grupa morfologiczno-ekologiczna, składająca się tradycyjnie z kilku niespokrewnionych linii ewolucyjnych organizmów plechowych, tj. beztkankowych.
Nauka zajmująca się glonami to algologia (fykologia).
Wikipedia
(1.1) Duże plechowatyechowate glony zakotwiczają się w podłożu chwytnikami
Wiktionary
rzecz. glon mrz.
Wiktionary
1. chwała, świetność
2. świetlisty krąg występujący często na obrazach ponad głowami świętych; aureola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chwała, sława otaczające kogoś
(1.2) aureola, zwykle w postaci rozproszonego światła wokół postaci świętego lub bóstwa na obrazie
(1.3) barwne kręgi widziane wokół własnego cienia na tle mgły lub chmury
(1.4) tkanina na podszewki, jedwabna, półjedwabna lub bawełniana, zazwyczaj w czarnym kolorze
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. glorieta ż.
czas. gloryfikować
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gloria (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. gloria, chwała
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡlɔrʲja, AS: glorʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. glorieta ż.
czas. gloryfikować
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. glorieta ż.
czas. gloryfikować
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gloria (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) rel. gloria, chwała
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
glorietta;
1. nadbudówka z kolumnami, arkadami przykryta kopułą
2. samodzielna budowla ogrodowa lub parkowa, najczęściej na wzgórzu, wykonana w formie małego, otwartego pawilonu z kolumnami, arkadami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. dekoracyjne, kolumnowe lub arkadowe zwieńczenie wieży lub najwyższej kondygnacji;
(1.2) archit. niewielka, ogrodowa budowla, altana lub pawilon kolumnowy, w najwyższym punkcie ogrodu
Wiktionary
Glorieta (fr. gloriette) – budowla architektoniczna występująca jako:
Wikipedia
IPA: ɡlɔrʲˈjɛta, AS: glorʹi ̯eta
Wiktionary
rzecz. glorietta
:: zdrobn. glorietka
Wiktionary
(1.1-2) rzad. glorietta
Wiktionary
zdrobnienie od: glorieta
SJP.pl
glorieta;
1. nadbudówka z kolumnami, arkadami przykryta kopułą
2. samodzielna budowla ogrodowa lub parkowa, najczęściej na wzgórzu, wykonana w formie małego, otwartego pawilonu z kolumnami, arkadami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. archit. budowla ogrodowa w kształcie otwartego, kolumnowego pawilonu
Wiktionary
Glorieta (fr. gloriette) – budowla architektoniczna występująca jako:
Wikipedia
rzecz. glorieta ż.
Wiktionary
(1.1) glorieta
Wiktionary
pnącze z rodziny liliowatych, występujące w rejonach międzyzwrotnikowych Afryki i Azji oraz na Madagaskarze
SJP.pl
Glorioza (Gloriosa L.) – rodzaj wieloletnich, ziemnopączkowych pnączy z rodziny zimowitowatych, obejmujący 10 gatunków pochodzących z tropikalnej i południowej Afryki. Zasięg jednego gatunku, gloriozy wspaniałej (Gloriosa superba L.) obejmuje również subkontynent indyjski i Azję Południowo-Wschodnią; został on również naturalizowany w Australii i Oceanii.
Wikipedia
wychwalanie, adorowanie osoby, czynów, idei itp.; adoracja, deifikacja, apoteoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. chwalenie
Wiktionary
rzecz. gloryfikowanie n.
czas. gloryfikować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: gloryfikacja
SJP.pl
osoba, która gloryfikuje
SJP.pl
kobieta, która gloryfikuje
SJP.pl
wychwalać, wynosić kogoś pod niebiosa
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. wysławiać, podnosić czyjeś zasługi, zalety
Wiktionary
rzecz. gloryfikowanie n., gloryfikacja ż., gloria ż.
Wiktionary
(1.1) opiewać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gloryfikować.
Wiktionary
IPA: ˌɡlɔrɨfʲikɔˈvãɲɛ, AS: gloryfʹikovãńe
Wiktionary
czas. gloryfikować
rzecz. gloryfikacja ż.
Wiktionary
dopisek, uwaga kopisty lub czytelnika zrobiona na marginesie; glossa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uwaga, objaśnienie lub tłumaczenie trudniejszego zwrotu bądź wyrazu, dopisane ręcznie przez czytelnika lub kopistę danej książki zwykle między wierszami tekstu lub na marginesie
(1.2) jęz. adnotacja zawierająca objaśnienia gramatyczne, umieszczona w tekście językoznawczym zwykle między zdaniem oryginalnym a jego tłumaczeniem, ułatwiająca zrozumienie struktury języka;
(1.3) praw. komentarz do dokumentu sądowego;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) war. glossa
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. glosariusz mrz., glosowanie n.
czas. glosować
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|glossa. → stare albo obce słowo wymagające objaśnienia < etym|greka|γλῶσσα. (glō̃ssa) → język
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gloss; (1.2) gloss; (1.3) gloss
* baskijski: (1.1) glosa
* francuski: (1.1) glose ż.
* niemiecki: (1.1) Glosse ż.
* rosyjski: (1.1) глосса ż.
* węgierski: (1.1) glossza
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. glosariusz mrz., glosowanie n.
czas. glosować
Wiktionary
(1.1) war. glossa
Wiktionary
słownik objaśniający przestarzałe lub rzadko używane wyrazy w danym tekście; glosariusz
SJP.pl
słownik objaśniający przestarzałe lub rzadko używane wyrazy w danym tekście; glosarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) słownik dołączony do tekstu objaśniający przestarzałe lub obecnie rzadko używane wyrazy
Wiktionary
Glosariusz, glosarium (łac. glossarium od gr. γλωσσα glōssa „język”, niejasne słowo wymagające objaśnienia) – słownik objaśniający wyrazy trudniejsze (zwłaszcza w dawnych tekstach): przestarzałe, rzadko używane lub mniej popularne. Również wykaz (zbiór) takich wyrazów, zwykle umieszczany na końcu książkowej publikacji (szczególnie popularnonaukowej bądź naukowej).
Wikipedia
rzecz. glosa ż., glosarium n., glosator mos., glosatorka ż.
czas. glosować ndk.
przym. glosalny
Wiktionary
(1.1) glosarium
Wiktionary
1. osoba komentująca dawne teksty, objaśniająca niezrozumiałe wyrazy w tekstach;
2. osoba, która głosuje;
3. przenośnie: autor komentarza (zwykle literackiego) do jakiegoś wydarzenia, biorący głos w dyskusji na jakiś temat
SJP.pl
Wikipedia
1. kobieta komentująca dawne teksty, objaśniająca niezrozumiałe wyrazy w tekstach;
2. kobieta, która głosuje
SJP.pl
specjalista w dziedzinie glosografii
SJP.pl
1. wykrzykiwanie w stanie ekstazy bezładnych słów i dźwięków, uważanych za głos boży
2. pozbawione wyraźnego sensu układy głoskowe tworzące niby-wyrazy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. ezot. rzekomy dar (np. od boga, szatana, istot pozaziemskich) mówienia językami, których się nie zna, zwykle w chwilach ekstazy religijnej;
Wiktionary
Glosolalia, mówienie językami (od gr. γλῶσσα glō̂ssa „język” + λαλέω laléō „mówię”) – wypowiadanie w stanie religijnego uniesienia niezrozumiałych dźwięków. Przez wyznania i Kościoły chrześcijańskie uznawane za charyzmatyczną mowę artykułowaną, choć niezrozumiałą dla słuchaczy.
Wikipedia
(1.1) mówienie językami; pot. blablanie
Wiktionary
wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glossopteryd, glosopterys, glossopterys
SJP.pl
wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glosopteryd, glossopteryd, glossopterys
SJP.pl
opatrywać tekst glosami
SJP.pl
dopisek, uwaga kopisty lub czytelnika zrobiona na marginesie; glosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. glosa.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
zobtłum|glosa.
źródła.
== glossa (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) glossa, wyjaśnienie
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡlɔsːa, AS: glo•sa
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
zobtłum|glosa.
źródła.
== glossa (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) glossa, wyjaśnienie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
zobtłum|glosa.
źródła.
== glossa (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) glossa, wyjaśnienie
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w językoznawstwie: najmniejsza jednostka językowa mająca swój wykładnik zarówno w planie treści, jak i planie wyrażania
SJP.pl
teoria językoznawcza wyróżniająca w budowie języka plan wyrażenia i plan treści oraz badająca relacje między nimi; glossematyka
SJP.pl
teoria językoznawcza wyróżniająca w budowie języka plan wyrażenia i plan treści oraz badająca relacje między nimi; glossemantyka
SJP.pl
Glossematyka (gr. glōssa – język i mathē – nauka) – teoria językoznawcza duńskiego lingwisty Louisa Hjelmsleva, rozwijana dalej przez jego kolegów z Kopenhaskiego Koła Językoznawczego. Glossematyka jest odłamem strukturalizmu, zwana jest „neosaussuryzmem”. Językoznawstwo, według Hjelmsleva, musi badać strukturę języka jako taką, bez uciekania się do stref pozajęzykowych. Teoria języka jest poprawna jedynie wtedy, kiedy opiera się na „zasadzie empirii”, tj. jeżeli opis spełnia następujące trzy warunki:
Wikipedia
glosolalia
1. w religii chrześcijańskiej dar języków pochodzący od Boga
2. niezrozumiała, ekstatyczna przemowa
SJP.pl
wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glosopteryd, glosopterys, glossopterys
SJP.pl
wymarła roślina zaliczana do gromady roślin nagozalążkowych wielkolistnych; występowała od permu do triasu na lądzie Gondwana; glosopteryd, glossopteryd, glosopterys
SJP.pl
1. odmiana jabłoni;
2. owoc tej jabłoni
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: językoznawca; glottolog
SJP.pl
dawniej: językoznawstwo; glottologia
SJP.pl
(r. żeński) w anatomii: głośnia
SJP.pl
Głośnia (łac. glottis, gr. γλοττíς) – trójkątna przestrzeń stanowiąca jedną z anatomicznych części krtani większości ssaków (w tym człowieka), zlokalizowana w jamie pośredniej krtani. Składa się z napinanych przez więzadła głosowe warg głosowych oraz fałdów głosowych, stanowiących ostry brzeg błony śluzowej warg głosowych. Między fałdami głosowymi oraz brzegami chrząstek nalewkowatych znajduje się szpara głośni. Tylny odcinek szpary głośni to część międzychrząstkowa, a przedni międzybłoniasta.
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z językiem, mową
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) glottochronologia • glottodydaktyka • glottogeneza • glottologia
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|γλῶττα. (glōtta) → język
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) glotto-
źródła.
== glotto- (język włoski.) ==
wymowa.
IPA|ˈglɔt.to.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) glotto-
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡlɔtːɔ, AS: glo•to
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniem zmian historycznych w języku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jęz. metoda przybliżonego określania czasu rozpadu prajęzyka jakiejś rodziny na odrębne języki;
Wiktionary
Datowanie lingwistyczne – metoda datowania względnego, opiera się na studiach porównawczych języków pokrewnych. Wyróżnia się:
Wikipedia
osoba zajmująca się glottodydaktyką
SJP.pl
nauka zajmująca się procesem nauczania i uczenia się języków obcych
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem początków mowy ludzkiej i pochodzeniem języków
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem początków mowy ludzkiej i pochodzeniem języków; glottogonia
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem początków mowy ludzkiej i pochodzeniem języków; glottogeneza, glottogenia
SJP.pl
zapis obrazu strun głosowych człowieka w trakcie wydawania dźwięku, narzędzie badawcze m.in. foniatrii
SJP.pl
w językoznawstwie: wykres drgań wiązadeł głosowych podczas wytwarzania głosek
SJP.pl
dawniej: językoznawca; glotolog
SJP.pl
Glottolog – bibliograficzna baza języków świata, zwłaszcza języków mniej znanych, zapoczątkowana przez Instytut Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka. Od 2015 r. jest utrzymywana przez Max Planck Institute for the Science of Human History. Do głównych twórców witryny należą Harald Hammarström, Martin Haspelmath i Robert Forkel.
Wikipedia
dawniej: językoznawstwo; glotologia
SJP.pl
[czytaj: gloc] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: GLOSter]
1. miasto w Wielkiej Brytanii;
2. miasto w USA
SJP.pl
Wikipedia
Osoby
Miejscowości w USA:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań. mirabelka, rodzaj śliwki
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Poznań|gluba., gw-pl|Poznań|glupka., gw-pl|Kraków|lubaszka., gw-pl|Warszawa|lubaszka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od glut
Wiktionary
rzecz. glut m.
Wiktionary
[czytaj: gluk] nazwisko niemieckie, m.in. Christoph Willibald Gluck (1714-1787), kompozytor niemiecki
SJP.pl
Christoph Willibald Ritter von Gluck (ur. 2 lipca 1714 w Erasbach koło Berching, zm. 15 listopada 1787 w Wiedniu) – niemiecki kompozytor okresu klasycyzmu.
Wikipedia
związek organiczny, sól sodowa złożonego kwasu jednosulfonowego lub dwusulfonowego dużo słodsza od cukru, stosowana przez chorych na cukrzycę
SJP.pl
[czytaj: gliwajn] grzane wino, zwykle czerwone, z dodatkiem cukru, skórek cytrynowych i korzennych przypraw
SJP.pl
hormon syntetyzowany przez trzustkę, działający antagonistycznie w stosunku do insuliny, regulujący gospodarkę węglowodanową i lipidową
SJP.pl
Glukagon – polipeptydowy hormon wytwarzany przez komórki A (α) wysp trzustkowych. Hormon ten ma znaczenie w gospodarce węglowodanowej, stymulując wzrost stężenia glukozy we krwi, co jest działaniem antagonistycznym w stosunku do insuliny. Wzmaga on procesy glukoneogenezy i glikogenolizy oraz utleniania kwasów tłuszczowych.
Został odkryty przez Charlesa P. Kimballa i Johna R. Murlina w 1923 roku.
Wikipedia
Glukagonoma (łac. glucagonoma, ang. glucagonoma) – rzadko występujący, hormonalnie czynny nowotwór wywodzący się z komórek A trzustki wydzielający glukagon. Stanowi poniżej 2% guzów neuroendokrynnych przewodu pokarmowego. Obecność guza glukagonowego może być składową zespołu MEN1.
Wikipedia
polimer cukrowy zbudowany z cząsteczek glukozy połączonych wiązaniami glikozydowymi
SJP.pl
kwas glukarowy - kwas powstający po utlenieniu glukozy
SJP.pl
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z cukrem
Wiktionary
(1.1) glukogenny • glukometr • glukoneogeneza
Wiktionary
rzecz. glukoza ż.
przym. glukozowy
Wiktionary
(1.1) gliko-
Wiktionary
automatyczny aparat do badania poziomu glukozy we krwi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. techn. przyrząd do automatycznego pomiaru poziomu glukozy we krwi
Wiktionary
Glukometr – medyczne, przenośne urządzenie diagnostyczne służące do pomiaru i bieżącego odczytu poziomu glukozy we krwi włośniczkowej, pobieranej zwykle z opuszków palców lub płatków uszu (niektóre modele glukometrów umożliwiają również pomiar stężenia glukozy w osoczu krwi).
Wikipedia
(1.1) Lepiej by było, gdyby kupiła sobie pani własny glukometr.
Wiktionary
IPA: ɡluˈkɔ̃mɛtr̥, AS: glukõmetr̦
Wiktionary
wytwarzanie glukozy i glikogenu z niecukrowych substancji; zachodzi w wątrobie, regulowana przez hormony nadnerczy
SJP.pl
Glukoneogeneza – enzymatyczny proces przekształcania niecukrowcowych prekursorów, np. aminokwasów glukogennych, glicerolu czy mleczanów w glukozę. Resynteza glukozy następuje głównie w hepatocytach i w mniejszym stopniu w komórkach nerek, a głównym punktem wejścia substratów do tego szlaku jest pirogronian.
Wikipedia
monosacharyd (cukier prosty) łatwo rozpuszczalny w wodzie, będący źródłem energii dla każdego żywego organizmu, stosowany głównie w przemyśle spożywczym i w lecznictwie; glikoza, dekstroza, cukier gronowy, cukier skrobiowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, monosacharyd występujący we wszystkich organizmach żywych;
Wiktionary
Glukoza, D-glukoza – organiczny związek chemiczny, monosacharyd (cukier prosty) z grupy aldoheksoz. Jest białym, drobnokrystalicznym ciałem stałym, z roztworów wodnych łatwo krystalizuje jako monohydrat. Jest bardzo dobrze rozpuszczalna w wodzie (nie zmienia pH roztworu). Ma słodki smak, nieco mniej intensywny od sacharozy.
Enancjomerem D-glukozy jest L-glukoza, niewystępująca w organizmach wyższych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) urydynodwufosfoglukoza
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) cukier
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. glukozyd m.
przym. glukozowy, glukonowy, glukarowy
temsłow. gluko-, gliko-
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|γλυκύς.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) glucose
* arabski: (1.1) جلوكوز m. (ǧlūkūz)
* azerski: (1.1) qlükoza
* baskijski: (1.1) glukosa
* białoruski: (1.1) глюкоза ż.
* bułgarski: (1.1) глюкоза ż.
* czeski: (1.1) glukóza ż.
* duński: (1.1) glukose w., glykose w., glucose w.
* estoński: (1.1) glükoos
* francuski: (1.1) glucose m.
* hiszpański: (1.1) glucosa ż.
* japoński: (1.1) グルコース (gurukōsu)
* kaszubski: (1.1) glukòza ż.
* kataloński: (1.1) glucosa ż.
* niemiecki: (1.1) Glucose ż., Glukose ż.
* norweski (bokmål): (1.1) glukose m.
* norweski (nynorsk): (1.1) glukose m.
* nowogrecki: (1.1) γλυκόζη ż.
* portugalski: (1.1) glicose ż., glucose ż.
* rosyjski: (1.1) глюкоза ż.
* rumuński: (1.1) glucoză ż.
* słoweński: (1.1) glukoza ż.
* szwedzki: (1.1) glukos w., glykos w.
* węgierski: (1.1) glükóz
* włoski: (1.1) glucosio m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. glukozyd m.
przym. glukozowy, glukonowy, glukarowy
temsłow. gluko-, gliko-
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) cukier
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. glukozyd m.
przym. glukozowy, glukonowy, glukarowy
temsłow. gluko-, gliko-
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|γλυκύς.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) glucose
* arabski: (1.1) جلوكوز m. (ǧlūkūz)
* azerski: (1.1) qlükoza
* baskijski: (1.1) glukosa
* białoruski: (1.1) глюкоза ż.
* bułgarski: (1.1) глюкоза ż.
* czeski: (1.1) glukóza ż.
* duński: (1.1) glukose w., glykose w., glucose w.
* estoński: (1.1) glükoos
* francuski: (1.1) glucose m.
* hiszpański: (1.1) glucosa ż.
* japoński: (1.1) グルコース (gurukōsu)
* kaszubski: (1.1) glukòza ż.
* kataloński: (1.1) glucosa ż.
* niemiecki: (1.1) Glucose ż., Glukose ż.
* norweski (bokmål): (1.1) glukose m.
* norweski (nynorsk): (1.1) glukose m.
* nowogrecki: (1.1) γλυκόζη ż.
* portugalski: (1.1) glicose ż., glucose ż.
* rosyjski: (1.1) глюкоза ż.
* rumuński: (1.1) glucoză ż.
* słoweński: (1.1) glukoza ż.
* szwedzki: (1.1) glukos w., glykos w.
* węgierski: (1.1) glükóz
* włoski: (1.1) glucosio m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) glikoza
Wiktionary
Glukozamina (łac. Glucosaminum) – organiczny związek chemiczny z grupy aminocukrów, pochodna glukozy, w której grupa hydroksylowa w pozycji 2 zastąpiona została grupą aminową. W organizmach syntetyzowana jest z glukozy i jest prekursorem szeregu biocząsteczek, na przykład kwasu sjalowego, chondroityny, glikoprotein lub heparyny. Acetylowana glukozamina jest merem chityny.
Wikipedia
→ glukoza
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biochem. związany z glukozą, dotyczący glukozy; zawierający glukozę
Wiktionary
rzecz. glukoza ż., glukozyd m.
przym. glukonowy, glukarowy
temsłow. gluko-, gliko-
Wiktionary
Glukozydy – grupa organicznych związków chemicznych, zaliczanych do glikozydów. Formalnie są to acetale powstałe z glukozy.
Wikipedia
związek typu glikozydów złożony z kwasu glukuronowego oraz fenoli, alkoholi, steroidów lub innych związków z grupą hydroksylową; przekształceniu w glukuronid ulega w organizmie wiele leków i trucizn, które w tej formie wydalane są z moczem
SJP.pl
Glukuronidy – organiczne związki chemiczne z grupy glikozydów, pochodne kwasu glukuronowego.
Powstają one w wyniku połączenia cząsteczki kwasu glukuronowego z inną substancją wiązaniem glikozydowym. Hormony tarczycy, hormony sterydowe czy bilirubina są wydalane z organizmu w formie rozpuszczalnych w moczu glukuronidów.
Wikipedia
cząstka elementarna, bozon pośredniczący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. cząstka elementarna, będąca nośnikiem oddziaływań silnych
Wiktionary
Gluon (z ang. glue, klej) – bezmasowa cząstka elementarna pośrednicząca w oddziaływaniach silnych (bozon pośredniczący), polegających na wymianie gluonów między kwarkami lub między innymi gluonami. Gluon przenosi ładunek kolorowy i nie ma ładunku elektrycznego (jest obojętny elektrycznie). Gluony są kwantami pola Yanga-Millsa. Teorią opisującą oddziaływania gluonów i kwarków jest chromodynamika kwantowa.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|gluon. < etym|ang|glue. → klej
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gluon
* baskijski: (1.1) gluoi
* galicyjski: (1.1) gluón m.
* hiszpański: (1.1) gluon m., gluón m.
* nowogrecki: (1.1) γλουόνιο n.
źródła.
== gluon (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈɡluːɒn.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gluon.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fiz. gluon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡluwɔ̃n, AS: gluu̯õn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|gluon. < etym|ang|glue. → klej
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gluon
* baskijski: (1.1) gluoi
* galicyjski: (1.1) gluón m.
* hiszpański: (1.1) gluon m., gluón m.
* nowogrecki: (1.1) γλουόνιο n.
źródła.
== gluon (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈɡluːɒn.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gluon.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fiz. gluon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: gluon
SJP.pl
z lekceważeniem: chłopak, dziecko; smark, smarkacz, gówniarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. śluz wydzielany przez gruczoły błony śluzowej nosa
(1.2) gwara. przestępcza: nos
(1.3) gwara. mar. kisiel
Wiktionary
IPA: ɡlut, AS: glut
Wiktionary
przym. glutowaty
rzecz. glucik mrz.
Wiktionary
(1.1) smark, śpik
Wiktionary
aminokwas endogenny, amid kwasu glutaminowego
SJP.pl
Glutamina (łac. Levoglutamidum; skróty: Gln lub Q; skróty "Glx" lub "Z" oznaczają "kwas glutaminowy lub glutamina") – organiczny związek chemiczny z grupy α-aminokwasów, amid kwasu glutaminowego. Występuje w postaci dwóch enancjomerów. Naturalny enancjomer L (kwas (2S)-2,5-diamino-5-oksopentanowy) jest jednym z 20 podstawowych aminokwasów kodowanych przez geny, wchodzącym w skład wielu białek roślinnych i zwierzęcych.
Wikipedia
sól kwasu glutaminowego; najczęściej w znaczeniu glutaminianu sodu, szeroko stosowanego w przemyśle spożywczym wzmacniacza smaku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól kwasu glutaminowego
(1.2) kulin. spoż. substancja wzmacniająca smak i zapach potraw, będąca glutaminianem (1.1)
Wiktionary
Kwas glutaminowy (Glu, E; łac. Acidum glutamicum) – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów o charakterze kwasowym. Anion karboksylowy tego kwasu (forma anionowa jest formą przeważającą w warunkach fizjologicznych) to glutaminian. Enancjomer L kwasu glutaminowego należy do podstawowych aminokwasów białkowych obecnych w prawie wszystkich białkach. Dla człowieka jest aminokwasem endogennym. W kodzie genetycznym odpowiadają mu kodony GAA i GAG.
Wikipedia
IPA: ˌɡlutãˈmʲĩɲãn, AS: glutãmʹĩńãn
Wiktionary
przym. glutaminowy
Wiktionary
związany z glutaminą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z glutaminą, dotyczący glutaminy
Wiktionary
rzecz. glutamina ż., glutaminian m.
Wiktionary
tripeptyd zbudowany z kwasu glutaminowego, cysteiny i glicyny; w organizmie odgrywa rolę biologicznego układu oksydoredukcyjnego; koenzym niektórych enzymów
SJP.pl
Wikipedia
białko; składnik glutenu
SJP.pl
zdrobnienie od: glut
SJP.pl
białko występujące w roślinach, głównie w nasionach zbóż
SJP.pl
Gluteliny – białka pełniące role zapasowe, podobne do prolamin, obecne w bielmie nasion niektórych traw. Stanowią 35-45% masy białek mąki. Zawierają dużo kwasu glutaminowego, asparaginowego, argininy i proliny, za to mało lizyny, tryptofanu i metioniny. Są nierozpuszczalne w wodzie, za to rozpuszczalne w rozcieńczonych kwasach, zasadach, roztworach detergentów, związkach redukujących (beta-merkaptoetanol) czy czynnikach chaotropowych (stężony roztwór moczniku).
Wikipedia
1. substancja złożona głównie z białek, występująca głównie w ziarnach
2. składnik klejów zwierzęcych i żelatyny, otrzymywany przez działanie wrzącej wody na kolagen; glutyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. mieszanina białek roślinnych, gluteniny i gliadyny, występująca w ziarnach niektórych zbóż;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po pewnym czasie żółta masa przypomina gumę do żucia i zawiera głównie gluten.
Wiktionary
IPA: ˈɡlutɛ̃n, AS: glutẽn
Wiktionary
rzecz. glutyna ż., glutenowość ż.
przym. glutenowy, bezglutenowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) substancja
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. glutyna ż., glutenowość ż.
przym. glutenowy, bezglutenowy.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gluten
* baskijski: (1.1) gluten
* bułgarski: (1.1) глутен m.
* czeski: (1.1) lepek m., gluten m.
* duński: (1.1) gluten n.
* francuski: (1.1) gluten m.
* hiszpański: (1.1) gluten m.
* ido: (1.1) gluteno
* japoński: (1.1) グルテン
* kataloński: (1.1) gluten m.
* koreański: (1.1) 글루텐
* łaciński: (1.1) gluten n.
* niemiecki: (1.1) Gluten n., Klebereiweiß
* norweski (bokmål): (1.1) gluten n.
* norweski (nynorsk): (1.1) gluten n.
* nowogrecki: (1.1) γλουτένη ż.
* portugalski: (1.1) glúten m.
* rosyjski: (1.1) клейковина ż., глютен m.
* słowacki: (1.1) glutén m., lepok m.
* szwedzki: (1.1) gluten n.
* turecki: (1.1) gluten
* węgierski: (1.1) sikér
* włoski: (1.1) glutine m.
źródła.
== gluten (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|ˈɡluːtən.
audioUS|En-us-gluten.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biochem. gluten
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
związany z glutenem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący glutenu
Wiktionary
rzecz. gluten mrz.
Wiktionary
przypominający konsystencją glut
SJP.pl
kleista substancja białkowa, produkt długotrwałego działania wrzącej wody na kolagen; składnik klejów zwierzęcych i żelatyny; glutyna
SJP.pl
składnik klejów zwierzęcych i żelatyny, otrzymywany przez działanie wrzącej wody na kolagen; gluten
SJP.pl
komórka parzydełkowa u stułbi
SJP.pl
związany z glutyną
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = adm. Główny Lekarz Weterynarii;
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. jubil. emalia
Wiktionary
czas. glyjtować ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|glejta.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bud. jubil. emaliować
Wiktionary
rzecz. glyjta ż.
Wiktionary
wymarły rodzaj wielkich ssaków łożyskowych z rzędu szczerbaków; glyptodont, gliptodont
SJP.pl
Glyptodon – wymarły rodzaj wielkich pancerników z podrodziny gliptodontów (Glyptodontinae), żyjących od późnego pliocenu do końca plejstocenu, 2,5 mln–11 tys. lat temu, na terenie Ameryki Południowej (Argentyna, Boliwia, Brazylia). Jego nazwa oznacza „wyrzeźbiony ząb” – pochodzi od greckich słów glyptós („wyryty”, „wyrzeźbiony”) i odóntos („ząb”).
Wikipedia
gigametr
SJP.pl
skrót od: gmina
SJP.pl
skrót
(1.1) = gmina
Wiktionary
(1.1) Gm. Tolkmicko znajduje się w pow. elbląskim, w woj. warmińsko-mazurskim.
Wiktionary
IPA: ˈɡmʲĩna, AS: gmʹĩna
Wiktionary
duży, okazały budynek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okazały budynek w którym znajduje się zwykle ważna instytucja
(1.2) przen. o zjawiskach społecznych lub abstrakcyjnych: ogromna, złożona struktura
(1.3) przen. podniośle o budowie, konstrukcji, dziele
(1.4) daw. każda izba lub mieszkanie
Wiktionary
Budynek (także gmach) – rodzaj budowli lub jej część, w zakresie której wydzielono poprzez przegrody budowlane, takie jak ściany zewnętrzne i dach lub stropodach, przestrzeń użytkowaną przez człowieka w rozmaity sposób (funkcja mieszkalna, magazynowa, techniczna, produkcyjna, przechowywania zwierząt, przechowywania dzieł sztuki itp.). Przestrzeń ta może być wewnętrznie dzielona poprzez elementy budynku takie jak ściany stropy.
Wikipedia
(1.1) Na rogu naszej ulicy znajduje się okazały gmach sądu.
(1.3) Fundamentem tego gmachu duchownego jest rozmyślanie; bo jako fundament utrzymuje i dźwiga budynek cały, tak to rozmyślanie utrzymuje i dźwiga cały gmach duchowny (…) sic.
Wiktionary
IPA: ɡmax, AS: gmaχ
Wiktionary
rzecz. gmachówka ż.
:: zdrobn. gmaszek m.
:: zgrub. gmaszysko n.
przym. gmaszysty, gmachówkowy
Wiktionary
(1.1) budynek
(1.4) izba, komnata, pokój, gabinet, mieszkanie
Wiktionary
rodzaj mrówki (gmachówka koniczek, największa z mrówkowatych żyjąca w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. każdy z dwóch gatunków mrówek: gmachówka drzewotoczna (gmachówka koniczek) i gmachówka drzewotoczna, należących do rodziny nazwa systematyczna|Camponotus|ref=tak.
(1.2) zool. osobnik któregoś z gatunków gmachówek (1.1)
Wiktionary
IPA: ɡmaˈxufka, AS: gmaχufka
Wiktionary
rzecz. gmach m., gmaszek m., gmaszysko n.
przym. gmaszysty, gmachówkowy
Wiktionary
Gmail – bezpłatny serwis webmail stworzony i rozwijany przez przedsiębiorstwo Google. W październiku 2018 roku miał 1,5 mld użytkowników na całym świecie.
Serwis był testowany od 21 marca 2004, swój medialny debiut miał 1 kwietnia 2004 roku. Od 30 czerwca 2006 jest dostępny w języku polskim. 7 lutego 2007 publicznie otwarto rejestrację (do tej pory rejestracja odbywała się poprzez system zaproszeń), a 7 lipca 2009 opuścił wersję beta.
Wikipedia
zgrubienie od: gmach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zgrub. gmach, wielki budynek
Wiktionary
(1.1) Otóż sam dach nad podobnie olbrzymiem gmaszyskiem będzie kosztował tyle, że żadna dziś w Polsce siła finansowa temu nie podoła.
Wiktionary
rzecz. gmach m., gmachówka ż.
Wiktionary
1. plątać nici, włosy; wikłać;
2. komplikować coś, czynić niezrozumiałym; wikłać, mącić;
3. gmatwać się:
a) ulegać poplątaniu, stawać się zaplątanym; plątać się, wikłać się;
b) stawać się trudnym do zrozumienia; komplikować się;
c) w przenośni: udzielać sprzecznych wyjaśnień, nie potrafić znaleźć wytłumaczenia
SJP.pl
czasownik
(1.1) czynić coś trudnym do zrozumienia lub rozwiązania, czynić niejasnym, niezrozumiałym, powodować zamęt w czymś
Wiktionary
(1.1) Wątki się pleśćotły, gmatwały, zlewały w jedną dolę, w jedną rzeźbę.
(1.1) Sytuację wśród komunistów gmatwała również niepewna sytuacja w Moskwie.
Wiktionary
IPA: ˈɡmatfat͡ɕ, AS: gmatfać
Wiktionary
rzecz. gmatwanie n., gmatwanina ż.
czas. zagmatwać dk.
Wiktionary
(1.1) plątać, wikłać, mącić
Wiktionary
osoba wprowadzająca zamęt, komplikująca sprawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie czegoś zawiłym, zagmatwanym, trudnym do rozwikłania
Wiktionary
rzecz. gmatwanina n., zagmatwanie n.
czas. gmatwać ndk.
przym. zagmatwany
przysł. zagmatwanie
Wiktionary
(1.1) komplikowanie, zapętlanie; pot. chachmęcenie, kałapućkanie, mącenie, motanie, zamulanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) coś w bezładzie, pomieszaniu, poplątaniu
(1.2) przen. coś w natłoku, trudne do ogarnięcia
Wiktionary
(1.2) Cała jego wiedza nie pomogła mu wyjść z tej gmatwaniny.
Wiktionary
czas. gmatwać ndk.
rzecz. gmatwanie n.
Wiktionary
(1.1) plątanina
Wiktionary
niejadalny grzyb pospolity, szkodnik lasów dębowych oraz elementów z drewna dębowego
SJP.pl
Daedalea Pers. (gmatwek) – rodzaj grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae).
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny żagwiowatych
SJP.pl
Daedaleopsis J. Schröt. (gmatwica) – rodzaj grzybów należący do rodziny żagwiowatych (Polyporaceae).
Wikipedia
[czytaj: dżi-em-s-i-]
1. marka samochodów;
2. samochód marki GMC
SJP.pl
minerał z grupy zeolitów
SJP.pl
Gmelinit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego mineraloga i chemika Christiana Gmelina (1792-1860). Gmelinit-(Na) znany jest od 1825 r.; Gmelinit-(Ca) od 1998 r.; Gmelinit-(K) od 2001 r.
Wikipedia
grzebać, szperać, dłubać
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
w dawnej Polsce: godło rodowe mieszczan
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) znak osobisty lub rodzinny umieszczany na pieczęciach, przedmiotach użytkowych, wyrobach, budowlach itp. zwykle jako sygnatura autora;
Wiktionary
Gmerk (z niem. Gemerk) – znak osobisty i rodzinny umieszczany na pieczęciach, przedmiotach użytkowych, wyrobach i różnych budowlach, najczęściej jako sygnatura autora dzieła. Niekiedy przyjmowały kształt stylizowanych kresek bądź symbolów przedmiotów. Pierwotnie znak garncarski czy kamieniarski, którym rzemieślnicy oznaczali wykonane przez siebie elementy.
Wikipedia
rzecz. gmerkowanie n.
przym. gmerkowy
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gmerkiem, dotyczący gmerku
Wiktionary
rzecz. gmerk m., gmerkowanie n.
Wiktionary
1. dawniej: niższa warstwa społeczna; lud, pospólstwo;
2. potocznie: tłum, rzesza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogół ludności z biednej i słabo wykształconej części społeczeństwa
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od gmina
Wiktionary
IPA: ɡmʲĩn, AS: gmʹĩn
Wiktionary
rzecz. gmina ż.
przym. gminny
Wiktionary
(1.1) pospólstwo, lud
Wiktionary
1. najniższa jednostka podziału terytorialnego kraju, dysponująca własnym budżetem, realizująca zadania lokalne;
2. urząd gminny;
3. związek, zrzeszenie społeczne, religijne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) adm. podstawowa i zarazem najmniejsza jednostka samorządu terytorialnego;
(1.2) rel. wspólnota wyznaniowa
Wiktionary
Gmina (z niem. Gemeinde) – jednostka podziału administracyjnego.
Stanowi wspólnotę samorządową (mieszkańcy gminy) oraz odpowiednie terytorium, tj. obszar możliwie jednorodny ze względu na układ osadniczy i przestrzenny, jak również więzi społeczne i gospodarcze zapewniające zdolność wykonywania zadań publicznych.
Organizacja prawna i pozycja ustrojowa gminy różnią się w poszczególnych państwach i są zwykle określane ustawowo.
Wikipedia
(1.1) Wójt Kłodawy nie chce odwołać skarbniczki gminy oskarżonej o kradzież pieniędzy. Czeka na wyrok, choć skarbniczka przyznała się do winy.
(1.2) Po powstaniach Machabeuszów i Bar Kochby udawały się na obczyznę nowe fale uchodźców, które zasilały wydatnie dawniejsze emigracyjne gminy żydowskie.
Wiktionary
IPA: ˈɡmʲĩna, AS: gmʹĩna
Wiktionary
rzecz. gmin m.
przym. gminny
Wiktionary
1. związany z gminą, urzędem;
2. ludowy, wiejski, pochodzący z gminu;
3. prostacki, pospolity, rubaszny, trywialny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) urz. związany z gminą – jednostką administracyjną, urzędem
(1.2) rel. związany z gminą – lokalną wspólnotą religijną
(1.3) przest. pochodzący z gminu, ludowy, wiejski
Wiktionary
(1.1) Zebranie miało się odbyć w lokalu gminnej spółdzielni wiejskiej.
(1.3) … To skandal! Panna oknem wychodzi do ogrodu, ma gminne instynkta widocznie.
Wiktionary
rzecz. gmina ż., gmin m.
Wiktionary
dawniej: oparty na władzy gminu (ludu); ludowy, demokratyczny
SJP.pl
[czytaj: dżi-em-o lub gie-em-o] akronim od: genetically modified organism; organizm, którego genotyp został zmieniony metodami inżynierii genetycznej
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(1.1) roln. biol. organizm zmodyfikowany genetycznie;
Wiktionary
(1.1) Farmerzy z Kanady czy USA, którzy do tej pory zmodyfikowane i zwykłe nasiona rzepaku zsypywali do jednego elewatora, teraz stanęli przed wyborem: albo zaczną nasiona segregować, co znacznie zwiększy koszty, bez pewności utrzymania eksportu, albo też zrezygnują z uprawy GMO.
Wiktionary
IPA: ɟɛ‿ɛ̃m‿ˈɔ, AS: ǵe‿ẽm‿o
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
specjalna rama stanowiąca osłonę silnika i innych elementów motocykla na wypadek jego przewrócenia się
SJP.pl
Gmol – (Gięta Metalowa Osłona Lędźwi) specjalna rama wykonana z rury giętej lub spawanej, stanowiąca osłonę zarówno silników, jak i osłon motocykli w przypadku wywrotki w czasie jazdy lub przewrócenia się motocykla na postoju.
W motocyklach klasycznych lub typu chopper gmole to zazwyczaj dwie stalowe rury wygięte w kształcie litery "U" lub jedna rura w kształcie otwartej litery "O" i mocowana do ramy motocykla. Istnieją gmole przednie (montowane przed silnikiem) oraz tylne (montowane w tylnej części motocykla). Gmole często pokrywa się chromem, a ich montaż uznaje się za element tuningu motocykla. Mogą one służyć jako podnóżki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Gmyrek:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. biec, pędzić
2. popędzać, naganiać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pognać)
(1.1) pędzić, spieszyć się, jechać bardzo szybko
(2.2) pot. pospieszać do działania
Wiktionary
(1.1) Miałem wyrzuty sumienia, że w domu zostawiam samą Kaję, ale wystarczył jej telefon… jej namawianie bym przyjechał… i rzucałem wszystko i gnałem.
Wiktionary
IPA: ɡnat͡ɕ, AS: gnać
Wiktionary
rzecz. gnanie n.
Wiktionary
(1.1) pędzić, pot. zasuwać, popylać, grzać, zaiwaniać; wulg. zapierdalać, popierdalać, zapieprzać
(2.1) pędzić, pośpieszać, poganiać, gonić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gnat
Wiktionary
(1.1) To nie gnat, lecz tylko mały gnacik.
Wiktionary
rzecz. gnat m.
Wiktionary
zgrubienie od: gnat (kość)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gnać.
Wiktionary
IPA: ˈɡnãɲɛ, AS: gnãńe
Wiktionary
czas. gnać
Wiktionary
w łowiectwie: karmić zwierzynę na terenie ogrodzonym, np. w zwierzyńcu
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) stpol. utrzymywać się
czasownik zwrotny niedokonany gnarować się
(2.1) stpol. żywić się
Wiktionary
IPA: ɡnaˈrɔvat͡ɕ, AS: gnarovać
Wiktionary
rzecz. gnarowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gnarować.
Wiktionary
czas. gnarować ndk.
Wiktionary
dawna wieś królewska
SJP.pl
Gnaszyn-Kawodrza – dzielnica Częstochowy, w skład której wchodzą Gnaszyn Dolny, Gnaszyn Górny oraz Kawodrza Dolna.
Dzielnica położona jest nad Stradomką. Po północnej stronie rzeki znajduje się Gnaszyn Dolny z Bańborem oraz Kawodrza Dolna, natomiast po stronie południowej Gnaszyn Górny oraz Kawodrza Górna, która administracyjnie położona jest w granicach Stradomia.
Przez dzielnicę przebiega droga krajowa nr 46 oraz linia kolejowa nr 61 ze stacją Częstochowa Gnaszyn.
Wikipedia
przymiotnik od: Gnaszyn
SJP.pl
1. kość;
2. potocznie: pistolet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pot. kość
(1.2) slang. pistolet
(1.3) stpol. kość goleniowa, także kość w ogóle
Wiktionary
„Gnat” – piosenka amerykańskiego rapera Eminema z luksusowej edycji jego jedenastego albumu studyjnego Music to Be Murdered By. Została wydana 18 grudnia 2020 roku.
Piosenka zadebiutowała na 65. miejscu na UK Singles Chart i na 11. miejscu na UK R&B Singles Chart.
Wikipedia
(1.1) Jesteś taki chudy, że ci gnaty widać.
(1.2) Facet wyjął gnata i zaczął strzelać na oślep.
Wiktionary
IPA: ɡnat, AS: gnat
Wiktionary
rzecz. gnacik mrz.
Wiktionary
gnatarz rzepakowiec - owad z rodziny pilarzowatych, którego larwy żerują na oleistych roślinach krzyżowych
SJP.pl
Gnatosoma – część ciała roztoczy, obejmująca ich narządy gębowe: parę chelicer i parę pedipalp. Składa się z trzech segmentów: precheliceralnego, cheliceralnego i pedipalpowego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o nazwisku Gnatowski:
Wikipedia
wady gnatyczne - szczękowo-twarzowe wady zgryzu
SJP.pl
rodzaj afrykańskiej muzyki
SJP.pl
Gnawa lub Gnaoua (arab. غناوة) – grupa etniczna oraz religijne bractwo Sufi w Maroku. Gnawa są po części potomkami niewolników z Afryki Subsaharyjskiej lub czarnych Afrykanów, którzy przybyli w karawanach handlowych przemierzających Saharę.
Wikipedia
1. uciskać, prześladować;
2. powodować niepokój; trapić, nękać;
3. gnębić się - przejmować się, martwić się, trapić się, dręczyć się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pognębić, zgnębić)
(1.1) znęcać się psychicznie lub fizycznie nad kim lub nad czym
(1.2) powodować zły stan psychiczny
czasownik zwrotny niedokonany gnębić się (dk. pognębić się, zgnębić się)
(2.1) trwać w złym stanie psychicznym
Wiktionary
(1.1) Wiele rządów gnębi działaczy politycznych.
(1.2) Monikę gnębiła zazdrość o swojego męża.
Wiktionary
rzecz. gnębienie n.
Wiktionary
(1.1) dręczyć, prześladować, uciskać; daw. oprymować
(1.2) kłopotać, trapić
(2.1) trapić się, niepokoić się
Wiktionary
ktoś, kto gnębi kogoś, prześladuje; prześladowca; ciemiężca
SJP.pl
przymiotnik od: gnębiciel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gnębić.
Wiktionary
IPA: ɡnɛ̃mˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: gnẽmbʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. gnębić ndk.
rzecz. gnębiciel m., gnębicielka ż.
Wiktionary
(1.1) szykanowanie, dręczenie
Wiktionary
skała metamorficzna o składzie granitu powstała z jego przeobrażenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. skała metamorficzna średnio- i gruboziarnista o teksturze kierunkowej;
Wiktionary
Gnejs – skała metamorficzna powstająca w warunkach metamorfizmu regionalnego lub dyslokacyjnego. Przeważnie jest to metamorfizm średniego stopnia strefy mezo, rzadziej wysoki stopień kata. Nazwa pochodzi od starego słowiańskiego terminu górniczego oznaczającego zgnieciony kamień (G. Agricola, 1556; A.G. Werner, 1786), bądź od staronordyckiego gneista – „krzesać kamień”.
Wikipedia
(1.1) W Polsce gnejsy występują w Tatrach oraz na Dolnym Śląsku.
Wiktionary
IPA: ɡnɛjs, AS: gnei ̯s
Wiktionary
przymiotnik od: gnejs
SJP.pl
drzewo z rodziny gnetowatych
SJP.pl
rodzina roślin nagonasiennych obejmująca jeden tylko rodzaj: gnet wysokopnący, rosnący w strefie zwrotnikowej; gniotowate
SJP.pl
o cechach gnetowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
klasa roślin nagozalążkowych; gniotowe, gniotowce
SJP.pl
gniada klacz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. gniada klacz
forma przymiotnika.
(2.1) ż. zob. gniady.
Wiktionary
rzecz. gniadosz m., gniady m.
przym. gniady
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
o maści konia: dereszowaty o gniadym odcieniu
SJP.pl
koń o maści brązowej z czarną grzywą i czarnym ogonem; gniady
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) jeźdz. hipol. gniady koń
Wiktionary
rzecz. gniady mzw., gniada ż., gniadość ż.
przym. gniady
przysł. gniado
Wiktionary
(1.1) gniady
Wiktionary
o koniu: mający maść brązową z czarną grzywą i ogonem
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) hipol. o koniu: mający brązową (jasną bądź ciemną) sierść oraz czarną grzywę, ogon i dolne odcinki kończyn
(1.2) jasnobrunatny, kasztanowaty
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) hipol. pot. gniadosz
Wiktionary
(1.1) Rycerz dosiadł gniadego konia.
Wiktionary
IPA: ˈɟɲadɨ, AS: ǵńady
Wiktionary
rzecz. gniadosz mzw., gniada ż., gniadość ż.
przysł. gniado
Wiktionary
(2.1) gniadosz
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: bardzo małych rozmiarów gniazdko ptaków lub zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: gniazdo
(1.2) pot. gniazdo do łączenia urządzeń sieci elektrycznej, telefonicznej itp.
(1.3) kulin. rodzaj wypieku z ciasta pączkowego
Wiktionary
(1.1) A teraz przyjeżdża na pomoc jej narzeczonemu, aby przygotować im gniazdko na życie poślubne.
(1.2) Nina włożyła wtyczkę do gniazdka i zaczęła prasować.
Wiktionary
IPA: ˈɟɲastkɔ, AS: ǵńastko
Wiktionary
rzecz. gniazdo n., gniazdownik mzw., gniazdowisko n.
czas. gniazdować ndk.
przym. gniazdowy
Wiktionary
(1.1) gniazdeczko
(1.2) gniazdo, kontakt; gw-pl|Górny Śląsk|dołza.
(1.3) pączek, oponka
Wiktionary
przypominający wyglądem ptasie gniazdko
SJP.pl
przymiotnik od: gniazdko
SJP.pl
o cechach gniazdnicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
o cechach gniazdnicowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów podstawkowych
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów podstawkowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zool. konstrukcja lęgowa najczęściej ptaków i innych zwierząt;
(1.2) techn. element konstrukcyjnie przystosowany do łączenia urządzeń sieci elektrycznej, telefonicznej itp.;
(1.3) techn. miejsce, gdzie do komputera podłącza się procesor, kartę graficzną lub inne karty
(1.4) geol. naturalne skupienie minerałów;
(1.5) przen. dom rodzinny, miejsce pochodzenia
(1.6) przen. siedlisko, ośrodek czegoś pejoratywnego, np. spisku, herezji
(1.7) skupisko czegoś, np. pleśńeśni, borowików
(1.8) bud. wgłębienie w murze służące do umieszczania w nim końców belek; miejsce wycięte w belce dla osadzenia czopu drugiej belki
(1.9) jęz. rodzina wyrazów
(1.10) techn. dwukierunkowe łącza komunikacyjne umożliwiające przesyłanie danych pomiędzy procesami działającymi na jednej lub wielu maszynach;
(1.11) wojsk. skupisko, z którego prowadzony jest ogień z takiego samego typu broni
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Myśliwy chroni gniazda i lęgowiska wszelkiej zwierzyny, jaja ptaków i pisklęta oraz młodzież zwierzyny.
(1.3) Jeśli karta sieciowa jest umieszczona w gnieździe PCI, wyjmujemy ją z płyty głównej na czas instalacji systemu.
(1.5) Kiedy wymawiał sakramentalne "tak" w podziemiach kościoła Świętego Aleksandra, wierzył, że przezwycięży upór rodziny i wkrótce Iw zostanie przez nich uznana za prawowitą synową i przyjęta do rodzinnego gniazda.
(1.7) Biła od tego olbrzymiego gniazda zbrojnych mnichów moc i potęga tak nadzwyczajna, że nawet długa i zwykle posępna twarz mistrza wypogodziła się nieco na ów widok.
(1.10) Odczyt i zapis danych z gniazda odbywają się przy użyciu funkcji read i write.
Wiktionary
IPA: ˈɟɲazdɔ, AS: ǵńazdo
Wiktionary
rzecz. gniazdowisko n., gniazdownik mzw., zagniazdownik mzw., gniazdówka ż., zagnieżdżanie n.
:: zdrobn. gniazdko n., gniazdeczko n.
czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.
przym. gniazdowy, gniazdkowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gniozdo.
(1.2) kontakt, gniazdko
Wiktionary
1. dwuletnia lub wieloletnia roślina cudzożywna o łodydze, liściach i kwiatach barwy żółtobrązowej, mająca korzenie splątane na kształt ptasiego gniazda, rosnąca w cienistych lasach liściastych; gnieźnik leśny;
2. pisklę ptaka drapieżnego pozostające najdłużej w gnieździe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) bot. zob. gnieźnik.
Wiktionary
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) ornit. o ptakach: zakładać gniazda, odbywać lęgi
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(2.1) jęz. układać w słowniku wyrazy w grupy na podstawie ich motywacji słowotwórczej lub pokrewieństwa etymologicznego
Wiktionary
(1.1) Gniazdują na podmokłych łąkach pokrytych rzadko krzakami i łozą.
Wiktionary
IPA: ɟɲazˈdɔvat͡ɕ, AS: ǵńazdovać
Wiktionary
rzecz. gniazdo n., gniazdko n., gniazdeczko n., gniazdownik m., zagniazdownik m., gniazdowanie n., gniazdowisko n.
przym. gniazdowy
Wiktionary
(1.1) gnieździć, gnieździć się
(2.1) grupować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gniazdować.
Wiktionary
IPA: ˌɟɲazdɔˈvãɲɛ, AS: ǵńazdovãńe
Wiktionary
czas. gniazdować
Wiktionary
przypominający wyglądem ptasie gniazdo
SJP.pl
miejsce zakładania przez ptaki gniazd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. miejsce zakładania gniazd przez ptaki i zwierzęta
Wiktionary
(1.1) Na obszarach niżej położonych nowe gniazdowiska ulokowane są w środowiskach typu parkowego, najczęściej w okolicy wód i w miejskich parkach.
Wiktionary
rzecz. gniazdeczko n., gniazdko n., gniazdo n., gniazdownik mzw., zagniazdownik mzw., gniazdówka ż., zagnieżdżanie n.
czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.
przym. gniazdowy, gniazdkowy
Wiktionary
(1.1) lęgowisko
Wiktionary
1. morski małż o białawej muszli, budujący z kamyków i kawałków muszli kuliste gniazdo w piasku, chroniące go przed drapieżnikami i uderzeniami fal;
2. gniazdówka czerwonawa - niejadalny grzyb saprofityczny, występujący gromadnie w dobrze oświetlonych lasach
SJP.pl
ptak wychowujacy niezdolne przez dłuższy czas do samodzielnego życia pisklęta w gnieździe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwierzę niezdolne do samodzielnego życia i wymagające opieki rodziców w okresie po narodzinach lub wykluciu;
(1.2) łow. ptak zabrany z gniazda w celu wyćwiczenia do łowów
Wiktionary
Gniazdowniki (ang. altricial species) – określenie gatunków zwierząt, których młode po narodzinach lub wykluciu nie są zdolne do samodzielnego życia i wymagają opieki rodziców, w związku z czym dłuższy czas spędzają w gnieździe. Gniazdowniki najczęściej rodzą się nagie (bez upierzenia lub sierści) i ślepe, czasami są pokryte rzadkim puchem lub włosem. Nie potrafią same zdobywać pożywienia i są całkowicie uzależnione od pomocy rodziców, którzy je ogrzewają i karmią.
Wikipedia
(1.1) Najczęściej wymienianymi gniazdownikami wśród zwierząt są ptaki.
Wiktionary
rzecz. gniazdeczko n., gniazdko n., gniazdo n., gniazdowisko n., zagniazdownik mzw., gniazdówka ż., zagnieżdżanie n.
czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.
przym. gniazdkowy, gniazdowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gniazdem, dotyczący gniazda
Wiktionary
rzecz. gniazdeczko n., gniazdko n., gniazdo n., gniazdowisko n., gniazdownik mzw., zagniazdownik mzw., gniazdówka ż., zagnieżdżanie n.
czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.
przym. gniazdkowy
Wiktionary
ulegać zepsuciu, rozkładać się, butwieć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) ulegać procesowi rozkładu pod wpływem działania drobnoustrojów: bakterii i grzybów
(1.2) przen. ulegać degeneracji
(1.3) pot. przen. przebywać gdzieś z lenistwa lub wygodnictwa
(1.4) pot. przen. przebywać gdzieś pod przymusem lub w złych warunkach
Wiktionary
(1.1) Przy drodze do szkoły od tygodnia gnije zdechły kot.
(1.1) Z powodu opadów deszczu na polach gnije niesprzątnięte zboże.
(1.2) Katastrofiści twierdzą, że nasz świat gnije, a koniec jego bliski.
(1.3) Mój mąż potrafi godzinami gnić w fotelu przed telewizorem z piwem w ręce.
(1.4) Synu, jak będziesz kradł, to będziesz latami gnił w więzieniu.
Wiktionary
IPA: ɟɲit͡ɕ, AS: ǵńić
Wiktionary
rzecz. zgnilizna ż., zgnilec m., zgniłek m., zgniłka ż., gnicie n., zgnicie n.
czas. zgnić, podgnić, nadgnić
przym. zgniły, gnilny
Wiktionary
(1.1) psuć się, tęchnąć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biol. proces rozkładu materii ożywionej pod wpływem drobnoustrojów
(1.2) pot. przebywanie gdzieś w niekorzystnych warunkach lub pod przymusem
(1.3) pot. przebywanie gdzieś z lenistwa czy wygody
Wiktionary
Rozpad gnilny (łac. putrefactio) – zachodzący w warunkach beztlenowych proces rozkładu związków białkowych odbywający się pod wpływem enzymów proteolitycznych wydzielanych głównie przez saprofityczne bakterie gnilne (obecne w dużych ilościach m.in. w przewodzie pokarmowym) oraz niektóre grzyby. Zmiany rozkładowe nakładają się na autolizę pośmiertną organizmów. Jest ważnym ogniwem krążenia materii w przyrodzie.
Wikipedia
czas. gnić ndk., zgnić dk.
przym. gnilny
Wiktionary
(1.1) rozpad gnilny
Wiktionary
1. jajo wszy (we włosach lub sierści żywiciela);
2. obelżywie: człowiek niepozorny, podstępnie coś knujący, działający na czyjąś szkodę; szuja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jajo wszy;
(1.2) przen. obraź. osoba podła, fałszywa, złośliwa
Wiktionary
2 cieki wodne:
Osoby posiadające biogram w Wikipedii:
Wikipedia
IPA: ˈɟɲida, AS: ǵńida
Wiktionary
półpasożytnicza roślina zielna z rodziny trędownikowatych
SJP.pl
Gnidosz (Pedicularis L.) – rodzaj półpasożytniczych roślin zielnych z rodziny zarazowatych (Orobanchaceae). Obejmuje ok. 680–750 gatunków. Rośliny te występują na półkuli północnej w strefie umiarkowanej i okołobiegunowej, w południowej części zasięgu na obszarach górskich. W Polsce spotykanych jest 8–9 gatunków (w zależności od ujęcia systematycznego), wszystkie podlegają ochronie prawnej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gnieść.
Wiktionary
IPA: ɟɲɛˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: ǵńecẽńe
Wiktionary
rzecz. gniot m., zgniatanie n., zgniecenie n., zgniot m., zgniotek m., zgniatarka ż., zgniatacz m., nagniatanie n., nagniecenie n., nagniotek m., nagniatarka ż., gnieciuch mrz.
czas. gnieść ndk., zgniatać ndk., zgnieść dk., nagniatać ndk., nagnieść dk.
przym. nagniotkowy, nagniotkowaty
Wiktionary
Gniechowice (niem. Gnichwitz, Altenrode N.S.) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kąty Wrocławskie.
Wikipedia
1. potocznie: źle wypieczone pieczywo lub ciasto; gniotek;
2. nowe ciasto zagniecione z resztek starego;
3. tkanina lub odzież łatwo się gniotąca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieudane ciasto, kiepsko wypieczone
(1.2) wypiek z resztek ciasta
(1.3) ubranie z łatwo mnącej się tkaniny
Wiktionary
Gnieciuch, gniot, gniotek, gnietek, gnocek, gnotek, wiek – demon słowiański, z kategorii demonów duszących ludzi, często równoznaczny zmorom.
W Małopolsce wyobrażany pod postacią małego, grubego chłopca, z wielkim brzuchem, który nosi czerwoną czapeczkę i posiada wiele pieniędzy. Dusi on ludzi pogrążonych we śnie, lecz przed tym wyjmuje ze swojego brzucha jelita, aby nie zgnieść na śmierć swoim ciężarem tego, co dusi.
Wikipedia
rzecz. gniot m., gniotek m., gniecenie n., wygniecenie n., zagniatanie n., zagniecenie n., wygniatanie n., wygniecenie n., gniotowce nmos., gniotowate nmos.
:: zdrobn. gnieciuszek m.
czas. gnieść ndk., wygnieść dk., zagniatać ndk., zagnieść dk., wygniatać ndk., wygnieść dk.
przym. gnieciuchowaty, gniotliwy, gniotowcowy, gniotowaty
Wiktionary
1. potocznie: źle wypieczone pieczywo lub ciasto; gniotek;
2. nowe ciasto zagniecione z resztek starego;
3. tkanina lub odzież łatwo się gniotąca
SJP.pl
1. ściskać, miażdżyć, ugniatać;
2. uwierać, uciskać, dolegać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) miażdżyć
(1.2) miąć
(1.3) uciskać, uwierać, dolegać
(1.4) kulin. wyrabiać (ciasto)
Wiktionary
(1.1) Gniotła śmietanę na masło.
(1.2) Nerwowo gniotłam apaszkę w ręku.
Wiktionary
IPA: ɟɲɛ̇ɕt͡ɕ, AS: ǵńėść
Wiktionary
rzecz. gniecenie n., nagniatanie n., gnieciuch mrz.
Wiktionary
(1.1) ugniatać, zgniatać
(1.2) marszczyć, ściskać
(1.4) ugniatać
Wiktionary
niezadowolenie; irytacja; złość; wściekłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɟɲɛf, AS: ǵńef
Wiktionary
rzecz. gniew m., gniewianin m., gniewianka ż.
przym. gniewski
Wiktionary
1. wywoływać w kimś gniew, powodować czyjeś wzburzenie emocjonalne; złościć, drażnić, denerwować;
2. gniewać się:
a) wybuchać gniewem, złością; irytować się, złościć się;
b) żyć z kimś w niezgodzie, mieć do siebie wzajemną urazę; boczyć się, dąsać się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pogniewać, zagniewać)
(1.1) wywoływać w kimś gniew
czasownik zwrotny niedokonany gniewać się (dk. pogniewać się, zagniewać się)
(2.1) czuć gniew
(2.2) żyć w niezgodzie
Wiktionary
rzecz. gniew mrz.
przym. gniewny
przysł. gniewnie
czas. zagniewać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, zob. Gniewczyna Tryniecka.
(1.2) geogr. toponim, zob. Gniewczyna Łańcucka.
Wiktionary
Miejscowości w Polsce:
Stacja kolejowa:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mieszkaniec Gniewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gniewu
Wiktionary
IPA: ɟɲɛˈvʲjä̃ɲĩn, AS: ǵńevʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Gniew m., gniew m.
:: fż. gniewianka ż.
przym. gniewski
Wiktionary
mieszkanka Gniewa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gniewu
Wiktionary
IPA: ɟɲɛˈvʲjãnka, AS: ǵńevʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Gniew m., gniew m.
:: fm. gniewianin
przym. gniewski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Gniewino (kaszb. Gniéwino, niem. Gnewin) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Gniewino na trasie linii kolejowej Wejherowo–Choczewo–Lębork (obecnie zawieszonej). Wieś jest siedzibą sołectwa Gniewino w którego skład wchodzą również miejscowości Strzebielinek i Strzebielinko. W pobliżu miejscowości znajduje się największa w powiecie wejherowskim Farma Wiatrowa Lisewo.
Wikipedia
przymiotnik od: Gniewino
SJP.pl
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
mieszkaniec Gniewkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Gniewkowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Gniewkowo (niem. Argenau) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gniewkowo. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bydgoskiego. Jest lokalnym ośrodkiem przemysłowym, a także handlowo-usługowym. Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. Gniewkowo liczyło 6722 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ɟɲɛfˈkɔvɔ, AS: ǵńefkovo
Wiktionary
przymiotnik od: Gniewkowo
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: gniewliwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gniewliwy
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) daw. mający skłonność do okazywania gniewu
(1.2) daw. świadczący o skłonności do okazywania gniewu
(1.3) daw. powodowany gniewem, wyrażający gniew
Wiktionary
(1.3) Ale szlachta zgorszona zrywa się od stołu • I sto głosów gniewliwych zawrzało pospołu [...]
Wiktionary
(1.1) choleryczny, gwałtowny, porywczy, raptowny
(1.3) gniewny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób gniewny
Wiktionary
(1.1) – Mógłbyś wstać, kiedy dowódca mówi – rzekł gniewnie Kaziuk na odchodnym.
Wiktionary
IPA: ˈɟɲɛvʲɲɛ, AS: ǵńevʹńe
Wiktionary
rzecz. rozgniewanie n., gniew m., gniewność ż., gniewanie n.
czas. gniewać, zagniewać
przym. gniewny
Wiktionary
(1.1) wściekle, ostro
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gniewnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gniewny; bardziej gniewny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. zagniewany człowiek
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. azyl, do którego ktoś chowa się, gdy gniewa się
Wiktionary
rzecz. gniew mrz.
Wiktionary
dawniej: gniewnie
SJP.pl
Gniewno – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie człuchowskim, w gminie Debrzno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne Gniewno.
Inne miejscowości o z prefiksem Gniew: Gniewowo, Gniew, Gniewkowo, Gniewinko, Gniewino.
Wikipedia
cecha kogoś gniewającego się, czującego do kogoś urazę
SJP.pl
1. będący wyrazem gniewu, irytacji;
2. odczuwający gniew; zagniewany, obrażony, poirytowany;
3. groźny, srogi, surowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający w sobie gniew lub podatny nań
(1.2) wyrażający gniew
Wiktionary
(1.1) …gniewna Słowianka potrząsająca szczotką miała w odwodzie watażkę, który śmiał się od ucha do ucha, aż mu młode zęby lśniły.
Wiktionary
rzecz. gniew mrz., gniewanie n., gniewność ż., rozgniewanie n., zagniewanie n.
czas. gniewać ndk., pogniewać dk., zagniewać dk.
przysł. gniewnie, gniewno
Wiktionary
(1.1) rozgniewany
Wiktionary
osoba często popadająca w gniew
SJP.pl
częste popadanie w gniew
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Gniewomir, Gniewomiar, Gniewomier, Gniemir – staropolskie imię męskie, zanotowane w dokumentach od XII wieku.
Imię Gniewomir jest przykładem staropolskiego, złożonego, osobowego imienia dwuczłonowego, które jest reliktem pogańskich imion używanych we wczesnym średniowieczu przez Słowian. Składa się z członu Gniewo- (gniew) oraz -mir (pokój, spokój, dobro). Mogło zatem oznaczać ten, który uśmierza gniew. Witold Taszycki zaliczył je do grupy najstarszych polskich imion osobowych.
Wikipedia
Gniewomir z małżonką; Gniewomirowie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gniewomira lub z nim związany
SJP.pl
gniewosz plamisty - niejadowity wąż z rzędu połozowatych; miedzianka
SJP.pl
Miejscowości w Polsce:
Wikipedia
gniewosz plamisty - niejadowity wąż z rzędu połozowatych; miedzianka
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Gniewoszów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gniewoszowem, dotyczący Gniewoszowa
Wiktionary
rzecz. Gniewoszów m.
Wiktionary
→ Gniew (miasto)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Gniewu, związany z Gniewem, pochodzący z Gniewu
Wiktionary
(1.1) Mieszkańcy Starówek takich jak gniewska podczas kilkumiesięcznego okresu grzewczego wdychają ogromną dawkę rakotwórczego dymu.
Wiktionary
IPA: ˈɟɲɛfsʲci, AS: ǵńefsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gniew m., gniewianin m., gniewianka ż.
Wiktionary
1. w łowiectwie: wybrany z gniazda młody sokół; gnieźnik;
2. listwa z gniazdami na przełącznicy głównej umożliwiająca przełączanie strony stacyjnej i strony liniowej łącza telefonicznego międzycentralowego na stanowisko pomiarowe
SJP.pl
przedniak gniezdny: przedłużenie kolumny fokmasztu, służące do rozpinania górnych żagli skośnych; fokstenga
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Gnieżdżewo (kaszub. Gniéżdżewò lub Gnieżdżewò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck przy drodze wojewódzkiej nr 216.
Wieś królewska w starostwie puckim w powiecie puckim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka na Ukrainie, lewy dopływ Seretu;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: Gniezno
Wiktionary
Wikipedia
mieszkaniec Gniezna; gnieźnieńczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gniezna
Wiktionary
IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲä̃ɲĩn, AS: ǵńėźńä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Gniezno n., gnieźnieńczyk m., gnieźnienka ż.
:: fż. gnieźnianka ż.
przym. gnieźnieński
Wiktionary
(1.1) gnieźnieńczyk
Wiktionary
mieszkanka Gniezna; gnieźnienka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gniezna
Wiktionary
IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲãnka, AS: ǵńėźńãnka
Wiktionary
rzecz. Gniezno n., gnieźnieńczyk m., gnieźnienka ż.
:: fm. gnieźnianin m.
przym. gnieźnieński
Wiktionary
(1.1) gnieźnienka
Wiktionary
mieszkaniec Gniezna; gnieźnianin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gniezna
Wiktionary
IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲɛ̇̃j̃n͇t͡ʃɨk, AS: ǵńėźńė̃ĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Gniezno n., gnieźnianin m., gnieźnianka ż.
:: fż. gnieźnienka ż.
przym. gnieźnieński
Wiktionary
(1.1) gnieźnianin
Wiktionary
mieszkanka Gniezna; gnieźnianka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gniezna
Wiktionary
IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲɛ̃nka, AS: ǵńėźńẽnka
Wiktionary
rzecz. Gniezno n., gnieźnianin m., gnieźnianka ż.
:: fm. gnieźnieńczyk m.
przym. gnieźnieński
Wiktionary
(1.1) gnieźnianka
Wiktionary
przymiotnik od: Gniezno
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Gniezno
Wiktionary
IPA: ɟɲɛ̇ʑˈɲɛ̇̃j̃sʲci, AS: ǵńėźńė̃ĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gniezno, gnieźnianin, gnieźnieńczyk, gnieźnianka, gnieźnienka
Wiktionary
1. gnieźnik leśny - dwuletnia lub wieloletnia roślina cudzożywna o łodydze, liściach i kwiatach barwy żółtobrązowej, mająca korzenie splątane na kształt ptasiego gniazda, rosnąca w cienistych lasach liściastych; gniazdosz;
2. w łowiectwie: wybrany z gniazda młody sokół; gniezdnik
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;
Wiktionary
Gniezno (łac. Gnesna, niem. Gnesen) – miasto w województwie wielkopolskim, pierwsza stolica Polski, pierwsza metropolia kościelna w Polsce, miasto św. Wojciecha. Siedziba władz powiatu gnieźnieńskiego i gminy Gniezno oraz archidiecezji (arcybiskupów gnieźnieńskich i prymasów Polski).
Wikipedia
(1.1) W Gnieźnie założono pierwsze polskie arcybiskupstwo.
(1.1) Pan Wojciech napisał do mnie z Gniezna.
Wiktionary
IPA: ˈɟɲɛznɔ, AS: ǵńezno
Wiktionary
rzecz. gnieźnianin mos., gnieźnieńczyk mos., gnieźnianka ż., gnieźnienka ż.
przym. gnieźnieński, podgnieźnieński
Wiktionary
ulegać zepsuciu, rozkładać się, butwieć
SJP.pl
przymiotnik od: gnilec
SJP.pl
1. choroba wywołana niedoborem witaminy C, objawiająca się m.in. owrzodzeniem dziąseł i błony śluzowej oraz wypadaniem zębów; cynga, szkorbut;
2. zakaźna choroba jedwabników wywołana przez bakterie gnilne
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj grzyba z rodziny gnilicowatych
SJP.pl
Coniophora DC. (gnilica) – rodzaj grzybów należący do rodziny gnilicowatych (Coniophoraceae).
Wikipedia
gnilik czerwonoplamy, gnilik czarny, gnilik czteroplamy - gatunki chrząszczy z rodziny gnilikowatych
SJP.pl
rodzina chrząszczy licząca około 4000 gatunków
SJP.pl
Gnilikowate (Histeridae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy licząca około 4000 gatunków. Większość gatunków gnilikowatych występuje w krajach tropikalnych. W Polsce stwierdzono ok. 80 gatunków.
Chrząszcze z tej rodziny osiągają zwykle rozmiary do około 10 mm, niektóre tropikalne gatunki dorastają do 22 mm. Ciało krępe, najczęściej czarne i lśniące. Pokrywy skrzydeł zwykle nie nakrywają dwóch ostatnich segmentów odwłoka. Na końcach czułków buławki. Krótkie nogi z rozszerzeniami ułatwiającymi grzebanie w ziemi.
Wikipedia
o cechach gnilikowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
powodujący gnicie, spowodowany gniciem; polegający na gniciu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący procesu gnicia
Wiktionary
(1.1) Na warzywach rozwijają się bakterie gnilne, na owocach słodkich – drożdże i pleśńeśnie oraz bakterie z grupy coli.
(1.1) Czy polska demokracja jest w fazie gnilnej - rozważają dziś wybitni dziennikarze, intelektualiści, politycy.
Wiktionary
rzecz. gnicie n., zgnilizna ż.
czas. gnić ndk., zgnić dk.
przym. zgniły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gniot
Wiktionary
rzecz. gniot m.
Wiktionary
potocznie:
1. nieudany wypiek; zakalec;
2. utwór literacki, film, sztuka itp. bez żadnych wartości artystycznych, wywołujący znużenie odbiorcy; szmira
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub pot. męskozwierzęcy
(1.1) pot. nieudana praca, dzieło rąk
(1.2) pot. nieudane bądź źle upieczone pieczywo
Wiktionary
Gniotowate (Gnetaceae) – monotypowa rodzina z rzędu gniotowców (Gnetales). Należy tu jeden rodzaj – gniot (Gnetum L.) z 43 gatunkami. Rośliny te występują w strefie międzyzwrotnikowej osiągając największe zróżnicowanie w Azji południowej i południowo-wschodniej (najbardziej rozpowszechniony tamtejszy gatunek – Gnetum gnemon sięga po północne krańce australijskiego stanu Queensland i Vanuatu). Cztery gatunki rosną w lasach równikowych środkowo-zachodniej Afryki i 10 w tropikach Ameryki Południowej (głównie w Amazonii). Większość przedstawicieli rodziny rośnie w niżowych wilgotnych lasach równikowych, czasem na skrajach lasów, na sawannie, w okresowo zalewanych zbiorowiskach nadrzecznych.
Wikipedia
(1.1) To ma być wypracowanie? To największy twój gniot jak do tej pory!
Wiktionary
IPA: ɟɲɔt, AS: ǵńot
Wiktionary
rzecz. gniecenie n., nagniatanie n., gnieciuch mrz., gniocik mrz.
Wiktionary
(1.1) bubel, byle co, bzdury, chała, flaki, słabizna, szmira
(1.2) gnieciuch, zakalec
Wiktionary
potocznie:
1. ciasto nieudane, źle wypieczone lub zagniecione ze stwardniałych resztek; gnieciuch, wyskrobek;
2. przedmiot dający się łatwo gnieść w dłoniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabawka do ściskania
Wiktionary
rzecz. gnieciuch mrz.
Wiktionary
skłonność do gniecenia się
SJP.pl
skłonny do gniecenia się
SJP.pl
rodzina roślin nagonasiennych obejmująca jeden tylko rodzaj: gnet wysokopnący, rosnący w strefie zwrotnikowej; gnetowate
SJP.pl
Gniotowate (Gnetaceae) – monotypowa rodzina z rzędu gniotowców (Gnetales). Należy tu jeden rodzaj – gniot (Gnetum L.) z 43 gatunkami. Rośliny te występują w strefie międzyzwrotnikowej osiągając największe zróżnicowanie w Azji południowej i południowo-wschodniej (najbardziej rozpowszechniony tamtejszy gatunek – Gnetum gnemon sięga po północne krańce australijskiego stanu Queensland i Vanuatu). Cztery gatunki rosną w lasach równikowych środkowo-zachodniej Afryki i 10 w tropikach Ameryki Południowej (głównie w Amazonii). Większość przedstawicieli rodziny rośnie w niżowych wilgotnych lasach równikowych, czasem na skrajach lasów, na sawannie, w okresowo zalewanych zbiorowiskach nadrzecznych.
Wikipedia
o cechach gniotowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
roślina z klasy nagozalążkowych
SJP.pl
Gniotowce (Gnetales Mart.) – grupa roślin o różnej randze systematycznej w zależności od klasyfikacji i ujęcia systematycznego. Dawniej zwykle klasa Gnetopsida, czasem podgromada Gnetophytina lub nawet gromada Gnetophyta. Współcześnie według różnych autorów grupa opisywana jest zwykle w randze rzędu, czasem podklasy lub klasy. Również pozycja systematyczna gniotowców jest dyskusyjna, umieszczane są w systemach jako jedna ze starszych linii rozwojowych nagonasiennych, dawniej zwłaszcza bywały uważane też za grupę siostrzaną okrytonasiennym. Problem z klasyfikacją tej grupy i w obrębie iglastych sprawiły analizy filogenetyczne, z których wynika, że gniotowce stanowić mogą grupę siostrzaną dla rodziny sosnowatych Pinaceae.
Wikipedia
o cechach gniotowych (klasa roślin)
SJP.pl
Gniotowce (Gnetales Mart.) – grupa roślin o różnej randze systematycznej w zależności od klasyfikacji i ujęcia systematycznego. Dawniej zwykle klasa Gnetopsida, czasem podgromada Gnetophytina lub nawet gromada Gnetophyta. Współcześnie według różnych autorów grupa opisywana jest zwykle w randze rzędu, czasem podklasy lub klasy. Również pozycja systematyczna gniotowców jest dyskusyjna, umieszczane są w systemach jako jedna ze starszych linii rozwojowych nagonasiennych, dawniej zwłaszcza bywały uważane też za grupę siostrzaną okrytonasiennym. Problem z klasyfikacją tej grupy i w obrębie iglastych sprawiły analizy filogenetyczne, z których wynika, że gniotowce stanowić mogą grupę siostrzaną dla rodziny sosnowatych Pinaceae.
Wikipedia
roślina z klasy nagozalążkowych
SJP.pl
urządzenie do rozdrabniania, mieszania i wyrabiania różnych surowców
SJP.pl
Gniotownik to także zamienna nazwa dla:
Wikipedia
o cechach gniotowych (klasa roślin)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zool. gniazdo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. najmłodsze dziecko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Podolu na zachodniej Ukrainie, dopływ Zbrucza;
Wiktionary
Wikipedia
śluzowiec żółtej barwy; wykwit
SJP.pl
muchówka z rodziny bzygowatych
SJP.pl
[czytaj: niokki] kluski w sosie podawane z parmezanem
SJP.pl
Gnocchi [ˈɲɔkki] – rodzaj włoskich klusek. Po włosku słowo gnocchi to liczba mnoga od gnocco, czyli dosłownie „gruda”. Istnieje wiele regionalnych wersji tej potrawy, m.in. z ziemniaków, warzywnego purée, sera, mąki gryczanej. Są podobne do polskich kopytek.
Wikipedia
1. w rolnictwie: nawozić ziemię obornikiem;
2. potocznie: doprowadzać do gnicia czegoś;
3. pospolicie: niszczyć kogoś psychicznie lub fizycznie, poniżać, dręczyć;
4. gnoić się - potocznie, o ranach: jątrzyć się
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) roln. nawozić ziemię gnojem
(1.2) pot. dopuszczać do gnicia czegoś
(1.3) posp. niszczyć kogoś psychicznie lub fizycznie
czasownik zwrotny niedokonany gnoić się
(2.1) pot. o ranach: jątrzyć się, ropieć
Wiktionary
(1.3) Co ona ci zrobiła, że tak ją gnoisz na każdym kroku?
(2.1) Rana po oparzeniu gnoiła się już ponad miesiąc.
Wiktionary
IPA: ˈɡnɔjit͡ɕ, AS: gnoi ̯ić
Wiktionary
czas. dk. zgnoić, ognoić
rzecz. gnójka ż., gnojankowate nmos., gnojanka ż., Gnojnik mrz., gnojowica ż., gnojówka ż., gnojnik mrz., gnojenie n., gnojek m., gnój
przym. gnojowy, gnojny
Wiktionary
(1.3) upokarzać, upadlać, prześladować, poniżać, dręczyć, szmacić
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wulgarnie: brudas, prymityw, leń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. nawóz zwierzęcy; stałe i płynne odchody zwierzęce, zmieszane ze ściółką, używane do nawożenia gleby;
(1.2) pot. nieporządek, bałagan, połączony z brudem
(1.3) gw-pl|Bukowina. ropna wydzielina
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pejor. obraź. lekcew. wulg. dzieciak
(2.2) pejor. obraź. wulg. podstępny, złośliwy lub wredny mężczyzna
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: gnoić
Wiktionary
Wikipedia
(2.2) Za kogo ty się, gnoju, uważasz, co?!
Wiktionary
IPA: ɡnuj, AS: gnui ̯
Wiktionary
rzecz. gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.
:: zdrobn. gnojek mos.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.
przym. gnojowy, gnojny
Wiktionary
(1.1) obornik
(1.2) bajzel, bałagan, chlew, nieporządek, obora, wulg. pierdolnik, syf
(2.1) dzieciaczysko, obraź. gówniarz
(2.2) szuja, wulg. chuj
Wiktionary
1. duży, granatowy chrząszcz, żywiący się nawozem, pospolity w środkowej Europie; żuk gnojak, gnojowiec;
2. wóz używany do wożenia gnoju; gnojnica, gnojnik
SJP.pl
Żuk gnojowy (Geotrupes (Geotrupes) stercorarius) – chrząszcz z rodziny gnojarzowatych i podrodziny Geotrupinae.
Wikipedia
1. rodzaj grzybów z rodziny gnojankowatych;
2. regionalnie: gnojówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. roln. płynne odchody zwierząt gospodarskich
(1.2) daw. roln. miejsce gromadzenia się gnojanki (1.1)
(1.3) mikol. nazwa systematyczna|Bolbitius|Fr.|ref=tak., grzyb z rodziny gnojankowatych;
Wiktionary
Bolbitius Fr. (gnojanka) – rodzaj grzybów należący do rodziny gnojankowatych (Bolbitiaceae).
Wikipedia
(1.3) Rosnące na oborniku gnojanki należą do grzybów blaszkowych.
Wiktionary
rzecz. gnój mos./mrz., gnojek mos., gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.
przym. gnojowy, gnojny
Wiktionary
(1.1) gnojówka
(1.2) gnojówka
Wiktionary
o cechach gnojankowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. mikol. nazwa systematyczna|Bolbitiaceae|Singer|ref=tak., rodzina grzybów w rzędzie pieczarkowców;
Wiktionary
Gnojankowate (Bolbitiaceae Singer) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców.
Wikipedia
(1.1) Do rodziny gnojankowatych należy m.in. gnojanka odchodowa.
Wiktionary
rzecz. gnój mos./mrz., gnojek mos., gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojanka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.
przym. gnojowy, gnojny
Wiktionary
o cechach gnojankowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
żuk gnojarek - chrząszcz z rodziny gnojarzowatych żywiący się odchodami
SJP.pl
1. dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojówka, gnojnik, gnojowisko, gnojownik, gnojownia;
2. pogardliwie: ogół młodych ludzi; gówniarzeria
SJP.pl
obelżywe wyzwisko stosowane do ludzi ze wsi
SJP.pl
o cechach gnojarzowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ent. nazwa systematyczna|Geotrupidae|Latreille|ref=tak., rodzina chrząszczy z nadrodziny żukokształtnych;
Wiktionary
Gnojarzowate (Geotrupidae) – rodzina chrząszczy z podrzędu wielożernych i nadrodziny żuków. Obejmuje około 340 opisanych gatunków. Zamieszkują głównie Holarktykę i południe krainy neotropikalnej; zawleczone zostały do Australii. Większość jest koprofagiczna; rzadsza jest mykofagia czy fitofagia. Larwy rozwijają się w glebie, żerując na materiałach zgromadzonych przez rodziców. W zapisie kopalnym znane są od tytonu w jurze.
Wikipedia
(1.1) Oskórek u gnojarzowatych jest silnie zesklerotyzowany.
Wiktionary
rzecz. gnojarz mos./mzw., gnój mos./mrz.
Wiktionary
o cechach gnojarzowatych (rodzina chrząszczy)
SJP.pl
obraźliwie o młodszym od siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) posp. obraź. człowiek, najczęściej młody, wzbudzający niechęć
(1.2) daw. obraź. człowiek biedny
(1.3) daw. obraź. brudas, flejtuch
(1.4) daw. obraź. skąpiec, sknera
Wiktionary
(1.1) Uważa się za nie wiadomo kogo, a jest zwykłym gnojkiem.
(1.1) A to gnojek!
Wiktionary
rzecz. gnójka ż., gnojankowate nmos., gnojanka ż., Gnojnik mrz., gnój m., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojowisko n., gnojnik m., gnojenie n., zgnojenie n.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk.
przym. gnojowy, gnojny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gnoić.
Wiktionary
czas. gnoić
rzecz. gnojnik mrz., gnojówka ż., gnój mos./mrz.
Wiktionary
związany z Gnojnem, dotyczący Gnojna
SJP.pl
owad podobny do pszczoły; gnójka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ent. nazwa systematyczna|Eristalis tenax|Linnaeus|ref=tak., owad z rodziny bzygowatych;
Wiktionary
(1.1) Czerw gnójki wygląda obrzydliwie.
Wiktionary
rzecz. gnój mos./mrz., gnojek mos., gnojnik mrz., gnojka ż., gnojanka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.
przym. gnojowy, gnojny
Wiktionary
(1.1) war. gnojka, gnojka wytrwała
Wiktionary
1. wóz używany do przewożenia gnoju; gnojnica, gnojak;
2. boczna deska nakładana na wóz do wożenia gnoju
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Gnojnik
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Gnojnika, związany z Gnojnikiem
Wiktionary
(1.1) Skręcimy w drogę za gnojnickim lasem.
Wiktionary
rzecz. Gnojnik mrz., gnojniczanin mos., gnojniczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gnojnika
(1.2) osoba pochodząca z Gnojnika, urodzona w Gnojniku
Wiktionary
(1.1) Romana wyszła za rodowitego gnojniczanina.
Wiktionary
rzecz. Gnojnik mrz.
:: fż. gnojniczanka ż.
przym. gnojnicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gnojnika
(1.2) kobieta pochodząca z Gnojnika, urodzona w Gnojniku
Wiktionary
rzecz. Gnojnik mrz.
:: fm. gnojniczanin mos.
przym. gnojnicki
Wiktionary
1. wóz używany do przewożenia gnoju; gnojnica, gnojak;
2. dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojówka, gnojownik, gnojowisko, gnojarnia, gnojownia;
3. grzybek rosnący w ogrodach i na polach nawożonych gnojem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim;
(1.2) geogr. wieś w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek;
(1.3) geogr. hydron. struga w Polsce, dopływ Łówczanki
(1.4) geogr. hydron. potok w Polsce, dopływ Straduni
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Europie są dwa Gnojniki, jeden w Polsce, a drugi w Czechach.
Wiktionary
rzecz. gnojniczanin mos., gnojniczanka ż., gnój mrz./mos., gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojek mos., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.
przym. gnojnicki, gnojowy, gnojny
Wiktionary
1. nazwa kilku miejscowości w Polsce;
2. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gnojem, dotyczący gnoju
przymiotnik jakościowy
(2.1) przest. wypełniony gnojem
Wiktionary
(1.1) Spotkaliśmy Rut przy Bramie Gnojnej w Jerozolimie.
Wiktionary
rzecz. gnój mos./mrz., gnojek mos., gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojanka ż., gnojówka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw., gnojak mzw./mrz., gnojenie n., gnojankowate lm nm., Gnojna ż., Gnojno n.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.
przym. gnojowy
Wiktionary
(1.1) war. gnojowy
(2.1) ugnojony, zagnojony
Wiktionary
nawóz organiczny będący rozcieńczoną i przefermentowaną mieszaniną stałych i płynnych odchodów zwierząt hodowlanych; gnojownica, gnojówka, obornik płynny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. nawóz z przefermentowanych odchodów krów lub świń
Wiktionary
Gnojowica – płynna, przefermentowana mieszanina odchodów (kału i moczu) zwierząt gospodarskich i wody, ewentualnie z domieszką niewykorzystanych pasz, pochodząca z obór bezściółkowych.
Wikipedia
(1.1) Źródłem zanieczyszczeń wód są duże zakłady przemysłowe i miasta, a ostatnio także rolnictwo, zwłaszcza środki chemiczne i gnojowica przysparzają dużo kłopotów.
(1.1) Ilość powstającego metanu w przypadku gnojowicy świńskiej podczas magazynowania jest wyższa w porównaniu z gnojowicą bydlęcą.
Wiktionary
rzecz. gnojnik mrz., gnójka ż., gnojka ż., gnojówka ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik mrz., gnojowiec mzw. gnojak mzw./mrz., gnojenie n.
:: zdrobn. gnojek mos.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.
przym. gnojowy, gnojny
Wiktionary
(1.1) gnojownica
Wiktionary
duży, granatowy chrząszcz, żywiący się nawozem, pospolity w środkowej Europie; żuk gnojak
SJP.pl
miejsce składowania gnoju; gnojówka
SJP.pl
1. nawóz organiczny będący rozcieńczoną i przefermentowaną mieszaniną stałych i płynnych odchodów zwierząt hodowlanych; gnojownica, gnojowica, obornik płynny;
2. dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojownik, gnojnik, gnojowisko, gnojarnia, gnojownia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. przefermentowane płynne odchody zwierzęce stosowane jako nawóz organiczny;
Wiktionary
Gnojówka – przefermentowany mocz gromadzony w zbiornikach. Jest nawozem jednostronnym, gdyż prawie całkowicie pozbawionym fosforu. Zawiera przeciętnie 1-3% suchej masy, 0,3-0,6% N, 0,68-0,83% K i poniżej 0,04% P.
Nawożenie gnojówką powinno być uzupełnione nawożeniem fosforowym np. przez zastosowanie superfosfatu, którego można dodać bezpośrednio do zbiornika z gromadzoną gnojówką. Ilość dodawanego superfosfatu powinna wynosić ok. 25-30 kg/1 m³ gnojówki. W gnojówce przefermentowanej organiczne związki azotu przekształcają się w formy mineralne. Stosowana jako naturalny nawóz azotowo-potasowy.
Wikipedia
IPA: ɡnɔˈjufka, AS: gnoi ̯ufka
Wiktionary
rzecz. gnojankowate nmos., gnojanka ż., Gnojnik mrz., gnój m., gnojnik m., gnójka ż., gnojka ż., gnojowica ż., gnojownica ż., gnojowisko n., gnojownia ż., gnojówa ż., gnojownik m., gnojowiec m. gnojak m., gnojenie n., gnojek m., zgnojenie n.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.
przym. gnojowy, gnojny, gnojówkowy
Wiktionary
dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojówka, gnojnik, gnojowisko, gnojownik, gnojownia
SJP.pl
nawóz organiczny będący rozcieńczoną i przefermentowaną mieszaniną stałych i płynnych odchodów zwierząt hodowlanych; gnojowica, gnojówka, obornik płynny
SJP.pl
dół lub zbiornik przeznaczony do przechowywania gnoju; gnojówka, gnojnik, gnojowisko, gnojarnia, gnojownia
SJP.pl
przymiotnik od: gnój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gnojem, dotyczący gnoju
(1.2) przen. wstrętny
Wiktionary
rzecz. gnojak mzw./mrz., gnojek mos./mrz., gnój mos./mrz., gnojenie n., gnojownia ż., gnojarnia ż., gnojnica ż., gnojnik mrz.
czas. gnoić ndk., zgnoić dk., ognoić dk.
przym. gnojny
Wiktionary
(1.1) gnojny
Wiktionary
[czytaj: gnol] stworzenia fantastyczne będące skrzyżowaniem gnoma z trollem
SJP.pl
Gnolle – stworzenia fantastyczne, pierwotnie opisane jako skrzyżowanie gnoma z trollem (stąd nazwa). W wielu utworach fantasy gnolle przejęły cechy „hienołaka” (likantropa przemieniającego się w hienę) z afrykańskiego folkloru.
Po raz pierwszy pojawiają się w zbiorze opowiadań The Book of Wonder (1912) Lorda Dunsany’ego. Zostały zaadaptowane na potrzeby gry fabularnej Dungeons & Dragons. Występują też m.in. w Świecie Dysku i grach komputerowych (m.in. w Warcraft III oraz serii Heroes of Might and Magic). Według opisu z Dungeons & Dragons, gnolle są wysokimi kudłatymi humanoidami o pyskach hien i podobnych tym zwierzętom charakterach. Żyją zorganizowane w niewielkie plemiona, często sprzymierzając się z innymi złymi stworzeniami, takimi jak gobliny lub ogry, by wspólnie napadać na wioski i osiedla.
Wikipedia
krótkie zdanie wyrażające jakąś ogólną myśl; inaczej: gnoma
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. baśniowy, karłowaty opiekun kopalni i skarbów
(1.2) przen. człowiek niskiego wzrostu, o pokracznym wyglądzie
Wiktionary
Gnom – legendarna lub baśniowa istota o niewielkim wzroście, mieszkająca zazwyczaj pod ziemią. Słowo to bywa często używane jako synonim krasnoludka.
Według Paracelsusa gnomy były żywiołakami, najważniejszymi z duchów żywiołu ziemi i potrafiły poruszać się w ziemi z taką samą łatwością, jak ludzie po ziemi. Promienie słoneczne zmieniały je w kamień.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) grzdyl, karakan, karzeł, karzełek, knypek, konus, kurdupel, liliput, liliputek, mikrus, pigmej, pokurcz
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gnome
* esperanto: (1.1) gnomo
* interlingua: (1.1) gnomo
* kataloński: (1.1) gnom m.
* słowacki: (1.1) gnóm m.
źródła.
== gnom (język kataloński.) ==
wymowa.
IPA3|ˈŋnom.
audio|LL-Q7026 (cat)-Marvives-gnom.wav.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gnom
odmiana.
(1.1) lp. gnom; lm. gnoms
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɡnɔ̃m, AS: gnõm
Wiktionary
(1.2) grzdyl, karakan, karzeł, karzełek, knypek, konus, kurdupel, liliput, liliputek, mikrus, pigmej, pokurcz
Wiktionary
forma greckiej poezji lirycznej: krótkie zdanie wyrażające jakąś ogólną myśl; gnom
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. sentencja, przysłowie w liryce greckiej
Wiktionary
Gnoma, gnom (z gr. gnōmē – rozum, mniemanie) w retoryce lub w literaturze – zwięzłe zdanie wyrażające głębszą myśl, zwykle o charakterze moralnym. Pierwotną formą gnomy były przysłowia. Zaabsorbowana przez retorykę i literaturę zyskała bardziej wyrafinowaną formę. W literaturze często ma postać rymowanego dystychu.
Wikipedia
skrót od: GNU Network Object Model Environment, w informatyce: nazwa darmowego środowiska graficznego dla systemu Linux
SJP.pl
GNOME (dawniej ang. GNU Network Object Model Environment) – graficzne środowisko użytkownika oparte na widżetach GTK+ i GDK. Działa na większości systemów typu Unix.
Wikipedia
przymiotnik od: gnoma
SJP.pl
znawca zegarów słonecznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) znawca zegarów słonecznych
Wiktionary
(1.1) Konstruktorem i wykonawcą zegara był gnomolog.
Wiktionary
IPA: ɡnɔ̃ˈmɔlɔk, AS: gnõmolok
Wiktionary
rzecz. gnomon m., gnomonika ż.
przym. gnomoniczny
Wiktionary
zbiór gnomów - utworów poezji lirycznej
SJP.pl
1. palik służący do wyznaczania południka miejscowego;
2. najprostszy zegar słoneczny; solarium
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) prosty zegar słoneczny
Wiktionary
Gnomon (stgr. γνώμων – wskazówka zegara słonecznego) – jeden z najstarszych i najprostszych przyrządów astronomicznych. Najczęściej jest to odpowiednio osadzony pręt (kolumna, pionowy słup lub kijek wbity w ziemię), którego cień wskazuje położenie Słońca (deklinacja). Długość i kierunek cienia gnomonu wyznaczają wysokość i azymut słońca. Używany często też w zegarach słonecznych. Gnomon był używany przez astronomów starożytnych do oznaczania wysokości i zboczeń ciał niebieskich.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gnomolog mos., gnomonika ż.
przym. gnomoniczny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|gnomon. < etym|gr|γνώμων. (gnṓmōn) → przewodnik
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gnomon
* hiszpański: (1.1) gnomon m.
* ido: (1.1) gnomono
* słowacki: (1.1) gnómon m.
źródła.
== gnomon (język angielski.) ==
thumb|gnomon (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gnomon.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) gnomon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡnɔ̃mɔ̃n, AS: gnõmõn
Wiktionary
rzecz. gnomolog mos., gnomonika ż.
przym. gnomoniczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sztuka budowania zegarów słonecznych;
Wiktionary
Gnomonika (gr. gnomoniké téchne od gnómon, γνόμον – ‘pręt wskazujący godzinę w zegarze słonecznym’) – nauka związana z astronomią dotycząca obliczania i kreślenia zegarów słonecznych. Był to jeden z przedmiotów wykładanych w kolegiach jezuickich popularnych w XVII - XVIII wieku. Autorem jednego z najlepszych w Polsce podręczników teoretycznej i praktycznej gnomoniki był kanonik dobromiejski Józef Tuławski. Jego dzieło pt.Gnomonica facilitata ukazało się w Królewcu w roku 1751. Pracę swą kanonik dobromiejski dedykował biskupowi warmińskiemu Adamowi Stanisławowi Grabowskiemu.
Wikipedia
rzecz. gnomon m., gnomolog mos.
Wiktionary
filozof badający źródła, możliwości i środki naukowego poznania; gnozeolog
SJP.pl
dział filozofii badający relacje pomiędzy poznawaniem, poznaniem a rzeczywistością; gnozeologia, epistemologia, teoria poznania, filozofia poznania
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: gnoseologia (np. antropocentryzm gnoseologiczny; problematyka gnoseologiczna); gnozeologiczny; epistemologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gnoseologią, dotyczący gnoseologii
Wiktionary
rzecz. gnoseologia ż.
Wiktionary
(1.1) teoriopoznawczy, epistemologiczny
Wiktionary
gnostyczny;
1. odnoszący się do gnostycyzmu - typu teozofii opierającego się na gnozie;
2. związany z wyznawcą gnostycyzmu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. rel. związany z gnostykami, dotyczący gnostyków
Wiktionary
(1.1) Wychowywał się we wspólnocie elkazaitów, ruchu gnostyckiego działającego w III i IV wieku, wywodzącego się z chrześcijaństwa.
Wiktionary
rzecz. gnostyckość ż., gnostycyzm mrz., gnostyczka ż., gnostyczność ż., gnostyk mos.
przym. gnostyczny
Wiktionary
(1.1) gnostyczny
Wiktionary
kierunek religijno-filozoficzny powstały w pierwszych wiekach chrześcijaństwa na wschodzie cesarstwa rzymskiego, łączący elementy chrześcijaństwa, filozofii hellenistycznej i religii wschodnich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. rel. synkretyczny nurt filozoficzno-religijny wczesnego chrześcijaństwa głoszący dualistyczą koncepcję świata, który łączył elementy religii chrześcijańskiej, filozofii hellenistycznej i z religii pogańskich Azji Mniejszej, Babilonu, Egiptu, Grecji i Syrii oraz motywy z astrologii i judaizmu;
Wiktionary
Gnostycyzm (z stgr. γνωστικός gnostikos „dotyczący wiedzy, służący poznaniu wiedzy istnienia wszechrzeczy”) – doktryny i ruchy religijne powstające na wschodzie cesarstwa rzymskiego od I w. p.n.e. do II w., gł. w Syrii i Egipcie, dualistyczne, łączące chrześcijaństwo z pogańskimi (grecko-egipskimi) wierzeniami religijnymi.
Wikipedia
(1.1) Obecnie gnostycyzm łączy się zazwyczaj z twierdzeniem, że ludzka natura jest plastycznyastyczna i można ją zmieniać.
Wiktionary
rzecz. gnostyczka ż., gnostyk mos., gnoza ż.
przym. gnostycki, gnostyczny
Wiktionary
(1.1) gnoza
Wiktionary
gnostycki;
1. odnoszący się do gnostycyzmu - typu teozofii opierającego się na gnozie;
2. związany z wyznawcą gnostycyzmu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. rel. związany z gnostycyzmem, dotyczący gnostycyzmu
Wiktionary
(1.1) Punktem styczności religii i okultyzmu są gnostyczne lub mistyczne doświadczenia wewnętrzne.
Wiktionary
rzecz. gnostycyzm mrz., gnostyk mos., gnostyczka ż., gnostyckość ż., gnostyczność ż.
przym. gnostycki
Wiktionary
(1.1) gnostycki
Wiktionary
wyznawca gnostycyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) filoz. zwolennik gnostycyzmu
Wiktionary
Gnostycyzm (z stgr. γνωστικός gnostikos „dotyczący wiedzy, służący poznaniu wiedzy istnienia wszechrzeczy”) – doktryny i ruchy religijne powstające na wschodzie cesarstwa rzymskiego od I w. p.n.e. do II w., gł. w Syrii i Egipcie, dualistyczne, łączące chrześcijaństwo z pogańskimi (grecko-egipskimi) wierzeniami religijnymi.
Wikipedia
rzecz. gnostycyzm m., gnoza ż.
:: fż. gnostyczka ż.
przym. gnostycki, gnostyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lwów. dziecko
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pień do rąbania drewna
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gnotek mrz.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|dziecko.
(1.2) zobtłum|pieniek.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɲɔt
Wiktionary
rzecz. gnotek mrz.
Wiktionary
w filozofii hellenistycznej:
1. wiedza tajemna, dostępna tylko wybrańcom;
2. sposób myślenia polegający na łączeniu rozumu z wiarą;
3. synkretyczne nurty rel. w okresie hellenistycznym i wczesnochrześcijańskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. takie poznanie istoty Boga, które daje zbawienie
Wiktionary
Gnoza (stgr. γνῶσις gnosis „poznanie, wiedza”) – forma świadomości religijnej podkreślająca wartość wiedzy jako narzędzia (samo)zbawienia. Mitologia gnostycka przedstawia człowieka jako pogrążonego we śnie – obudzenie z niego to poznanie prawdy o swoim duchowym powołaniu.
Wikipedia
rzecz. gnostyk mos., gnostycyzm mrz.
Wiktionary
filozof badający źródła, możliwości i środki naukowego poznania; gnoseolog
SJP.pl
dział filozofii badający relacje pomiędzy poznawaniem, poznaniem a rzeczywistością; gnoseologia, epistemologia, teoria poznania, filozofia poznania
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: gnozeologia (np. immanentyzm gnozeologiczny; problematyka gnozeologiczna); gnoseologiczny; epistemologiczny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany z gnozeologią, dotyczący gnozeologii
Wiktionary
rzecz. gnozeologia ż.
Wiktionary
zdolność do rozpoznawania (np. kształtów, wielkości, temperatury danych przedmiotów); u niewidomych: tzw. "widzenie ręczne"
SJP.pl
Gnozja (z gr. gnosis – wiedza) – zdolność do rozpoznawania np. kształtów, wielkości, temperatury danych przedmiotów; tzw. "widzenie ręczne". Szczególnie dobrze rozwinięta jest u osób niewidomych.
Szczególnym przypadkiem gnozji jest gnozja palców.
Wikipedia
(r. żeński lub nijaki) gatunek antylopy żyjącej na równinach południowej i wschodniej Afryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Connochaetes|ref=tak., rodzaj dużych antylop z rodziny krętorogich;
(1.2) zool. antylopa z rodzaju gnu (1.1)
Wiktionary
Gnu (Connochaetes) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
(1.1) Oglądaliśmy program poświęcony antylopom gnu.
(1.2) Lew schwytał gnu, aby nakarmić swoje młode.
Wiktionary
IPA: ɡnu, AS: gnu
Wiktionary
grupa krwiopijnych muchówek obejmująca rodziny komarowatych, kuczmanowatych, mustykowatych i bąkowatych
SJP.pl
Gnus (wymawiamy /gnuz/) – czytnik wiadomości w edytorach GNU Emacs i XEmacs. Umożliwia czytanie i komponowanie listów elektronicznych i wiadomości grup dyskusyjnych. Dodatkowo, potrafi korzystać ze źródeł na stronach internetowych.
Wikipedia
nic nie robić; poddawać się apatii i zniechęceniu
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: gnuśnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gnuśny
SJP.pl
bezwład, bezczynność
SJP.pl
leniwy, bezwładny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (o osobach) charakteryzujący się lenistwem, ospałością
(1.2) (o rzeczach) charakteryzujący się brakiem działalności, aktywności
Wiktionary
(1.1) Ula była na lekcji gnuśna.
Wiktionary
IPA: ˈɡnuɕnɨ, AS: gnuśny
Wiktionary
czas. gnuśnieć, zgnuśnieć
Wiktionary
leniwy, bezczynny, bezowocny, nieużyteczny, nieśpieszny, opóźniający, ospały, żółwi, ślimaczny, powolny, opieszały
Wiktionary
kość będąca miejscem przyczepu mięśni języka i krtani u człowieka, ssaków i ptaków; kość gnykowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. anat. kość gnykowa
Wiktionary
(1.1) Mocno zaciśnięta na gnyku obroża uniemożliwiała oddychanie.
Wiktionary
przym. gnykowy
Wiktionary
przymiotnik od: gnyk; kość gnykowa - kość będąca miejscem przyczepu mięśni języka i krtani u człowieka, ssaków i ptaków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) anat. związany z gnykiem, dotyczący gnyka
Wiktionary
(1.1) Ogólną budową aparat gnykowy dzięciołów nie różni się jednak od aparatu gnykowego występującego u ptaków mających krótsze języki.
Wiktionary
rzecz. gnyk mrz.
Wiktionary
krótki nóż szewski; knyp
SJP.pl
pogardliwie: smarkacz, wyrostek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lwów. tępy nóż
Wiktionary
strategiczna gra planszowa dla dwóch osób, wywodząca się z Chin
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) = wojsk. grupa operacyjna;
Wiktionary
Go (jap. 碁 – go lub 囲碁 – igo, chiń. 圍棋 – wéiqí, kor. 바둑 – baduk, paduk) – starochińska gra planszowa, popularna również w Korei i Japonii, a w ostatnich latach zdobywająca rosnącą popularność na całym świecie (w tym także w Polsce). W grze gracze stawiają na przemian czarne i białe kamienie na planszy. Kamieni raz postawionych nie można przesunąć, można je natomiast zbić. Celem jest otoczenie na początkowo pustej planszy terytorium większego od terytorium przeciwnika.
Wikipedia
[czytaj: gokart] nieduży samochód do ścigania się; gokart, gocart, kart
SJP.pl
[czytaj: goł goł] dotyczący żywego tańca i głośnej muzyki, wykonywanych w dyskotekach albo podobnych klubach nocnych; taniec dyskotekowy; także: oferujący erotyczny show (np. klub go-go)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. rytmiczna odmiana hip hopu wykonywana akustycznie
(1.2) choreogr. taniec do muzyki go-go (1.1)
(1.3) zob. taniec na rurze.
przymiotnik
(2.1) przypominający taniec na rurze
Wiktionary
IPA: ɡɔw‿ˈɡɔw, AS: gou̯‿gou̯
Wiktionary
stan w Indiach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński lub nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. stan na zachodnim wybrzeżu Półwyspu Indyjskiego, nad Morzem Arabskim;
Wiktionary
Goa (hindi गोवा, trb.: Gowa, trl.: Govā; konkani गोंय, trb.: Gomja, trl.: Goṃya; port. Goa, ang. Goa) – stan na zachodnim wybrzeżu Półwyspu Indyjskiego, nad Morzem Arabskim, region turystyczny Indii, 500 km na południe od Mumbaju. W czasach nowożytnych jeden z głównych ośrodków wpływów europejskich w Azji, zwany Rzymem Wschodu.
Wikipedia
[czytaj: gołl lajn] w piłce nożnej: technologia umożliwiająca określenie, czy piłka przekroczyła linię bramkową
SJP.pl
[czytaj: golbol] sport drużynowy osób niewidomych i słabowidzących, rozgrywany przez dwie 3-osobowe drużyny, polegający na rzucaniu piłki do bramki przeciwników
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dyscyplina sportowa dla osób niewidomych i słabowidzących, przypominająca piłkę ręczną
Wiktionary
Goalball – gra drużynowa dla osób niewidomych i słabowidzących. Została stworzona w 1946 roku przez Niemca Seppa Reindle i Austriaka Hansa Lorenzena w ramach doskonalenia sposobów rehabilitacji niewidomych weteranów II wojny światowej.
Wikipedia
(1.1) Jesteśmy pierwszym uniwersytetem w Polsce, który (…) wprowadził zajęcia wychowania fizycznego z goalballa.
Wiktionary
[czytaj: golbolista] zawodnik uprawiający goalball
SJP.pl
[czytaj: golbolistka] zawodniczka uprawiająca goalball
SJP.pl
[czytaj: golkiper] środowiskowo: bramkarz; golkiper, goalkiper
SJP.pl
Goalkeeper (pol. Bramkarz) – holenderski system CIWS, zapewniający obronę okrętom. Jego głównym zadaniem jest zwalczanie nisko lecących pocisków przeciwokrętowych oraz samolotów. System składa się z szybkostrzelnego działka General Electric GAU-8/A Avenger i bezobsługowego radaru Signaal zblokowanego na jednej podstawie. Radar automatycznie wykrywa cele, klasyfikuje je, namierza oraz dokonuje wyboru celu do zniszczenia w zależności od stopnia stwarzanego zagrożenia.
Wikipedia
[czytaj: golkiper] środowiskowo: bramkarz; golkiper, goalkeeper
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Goar – imię męskie o pochodzeniu prawdopodobnie germańskim lub celtyckim.
Goar imieniny obchodzi 28 marca.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) sport. plansza do go i gomoku;
Wiktionary
Goban (jap. 碁盤; chiń. 棋板, pinyin: qíbǎn lub trad. 棋盤 upr. 棋盘, qípán, kor. 바둑판 - paduk p'an) – plansza do go złożona z 19 poziomych i 19 pionowych linii, na których przecięciach kładzie się kamienie. Czasami stosuje się również mniejsze rozmiary np. 9x9 lub 13x13. Bardzo rzadko spotyka się plansze o parzystej liczbie linii. Na standardowym gobanie zaznaczone są hoshi, tengen oraz punkty na 4. linii równo oddalone od dwóch najbliższych hoshi.
Wikipedia
(1.1) W wolnych chwilach siadał przy gobanie i układał gry zawodowców
Wiktionary
IPA: ˈɡɔbãn, AS: gobãn
Wiktionary
(1.1) deska, plansza
Wiktionary
[czytaj: gobldiguk] zawiły, nadęty styl pisania, wypowiadania się
SJP.pl
dekoracyjna tkanina ścienna (jedwabna lub wełniana) przedstawiająca sceny mitologiczne, biblijne, motywy roślinne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. ozdobna tkanina, naśladująca malowidło, stosowana do ozdoby ścian
Wiktionary
Tapiseria (z franc. tapisserie) – ogólna nazwa określająca jednostronną tkaninę o różnorodnej dekoracji: figuralnej (np. ze scenami mitologicznymi, biblijnymi), heraldycznej bądź zwierzęco-roślinnej (tzw. werdiura), służącą do dekoracji ścian. Potocznie termin „tapiseria” stosowany jest wymiennie z nazwami: gobelin i arras.
Wikipedia
(1.1) Na wystawie zaprezentowano gobeliny z watykańskiej kolekcji.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈbɛlʲĩn, AS: gobelʹĩn
Wiktionary
rzecz. gobeliniarz m., gobeliniarka ż., gobeliniarskość ż., gobelinowość ż.
:: zdrobn. gobelinek m.
przym. gobelinowy, gobeliniarski
przysł. gobeliniarsko
Wiktionary
(1.1) makata, tapiseria
Wiktionary
dotyczący gobeliniarstwa
SJP.pl
sztuka tworzenia gobelinów
SJP.pl
przymiotnik od: gobelin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gobelinami, dotyczący gobelinów, wytwarzania gobelinów
Wiktionary
rzecz. gobelin mrz., gobelinek mrz., gobeliniarz mos., gobeliniarka ż., gobeliniarskość ż., gobelinowość ż., gobeliniarstwo n.
przym. gobeliniarski
przysł. gobeliniarsko
Wiktionary
obszar suchych stepów, półpustyń i pustyń w Mongolii i Chinach
SJP.pl
Gobi (mong.: Говь; Gow’; chiń. 戈壁; pinyin Gēbì) – wyżynny obszar stepów, półpustyń i pustyń w Azji Wschodniej, leżący na terenie południowej Mongolii i północnych Chin. Piąta pod względem wielkości pustynia na Ziemi (trzecia, nie licząc pustyń lodowych).
Pustynia Gobi była ważnym rejonem imperium mongolskiego, prowadziła przez nią trasa Szlaku Jedwabnego.
Wikipedia
→ Gobi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gobi, dotyczący Gobi
Wiktionary
rzecz. Gobi
Wiktionary
brzydkie, złośliwe stworzenie, karzeł z brytyjskich wierzeń ludowych; bohater wielu opowiadań, gier itp. fantasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) liter. fant. człekokształtne brzydkie stworzenie, pełen złośliwości bohater ludowych opowieści;
Wiktionary
Goblin – fantastyczne stworzenie wywodzące się z brytyjskich baśni i legend. Jest tam przedstawiane jako istota zła lub jedynie złośliwa, zazwyczaj brzydka i groteskowa. Różne postacie nazywane goblinami często pojawiają się kulturze masowej – występują w wielu utworach i grach fantasy.
Rodzajem goblinów są hobgobliny, w baśniach przedstawiane jako przyjazny rodzaj goblinów, zaś w niektórych gier fantasy jako większa, groźniejsza ich odmiana (np. w internetowej grze RuneScape).
Wikipedia
(1.1) W książce „Hobbit, czyli tam i z powrotem” gobliny jeżdżą na wargach.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔblʲĩn, AS: goblʹĩn
Wiktionary
mało przyjazna humanoidalna istota fantastyczna płci żeńskiej, wywodząca się z brytyjskich baśni i legend
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
skrót od: gocki
SJP.pl
[czytaj: gokart] nieduży samochód do ścigania się; gokart; go-cart; kart
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Goch – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Düsseldorf, w powiecie Kleve. Liczba mieszkańców w 2018 roku wynosiła 33 825.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. gorzałka
Wiktionary
IPA: ˈɡɔxa, AS: goχa
Wiktionary
[czytaj: goczugaru] ostra przyprawa koreańska, chilli w proszku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. spoż. koreańska odmiana ostrej papryki o wąskich strączkach
Wiktionary
(1.1) Mama mówi, że najpyszniejsza jest cukinia zrobiona według włoskiego przepisu, z przysmażonymi plasterekasterkami czosnku i ostrą papryką, z braku włoskiej zastąpioną koreańską gochugaru.
Wiktionary
rzeczownik
(1.1) kulin. gęsta, ostra koreańska pasta z czerwonej papryki chili, ryżu i fermentowanej soi;
Wiktionary
Gochujang (kor. 고추장) – ostra koreańska pasta stosowana jako przyprawa do jedzenia, produkowana z czerwonej papryki chili, kleistego ryżu, fermentowanej soi i soli. Tradycyjnie gochujang fermentowano latami, przechowując pastę poza domem w glinianych naczyniach, zazwyczaj na kamiennej podstawie nazywanej „jangdokdae” (kor. 장독대). Gochujang ma kod 2103.90.1030 w Zharmonizowanym Systemie Oznaczania i Kodowania Towarów.
Wikipedia
(1.1) Gochujang to smaczna, słodka, pikantna i fermentowana pasta chili, wykonana z chili w proszku, kleistego ryżu, meju (fermentowanej soi) oraz soli.
Wiktionary
przedstawiciel subkultury gotyckiej, miłośnik gotyckiego rocka charakteryzujący się czarnym ubiorem i makijażem
SJP.pl
Goci, Gotowie (goc. 𐌲𐌿𐍄𐌸𐌹𐌿𐌳𐌰, Gutþiuda; łac. Gothi, u Pliniusza Starszego Gutones, u Tacyta Gotones; stgr. Γότθοι) – jedno z największych i najważniejszych plemion wschodniogermańskich, mówiące językiem gockim.
Wikipedia
charakterystyczny dla Gotów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gotami, dotyczący Gotów
(1.2) daw. gotycki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. wymarły język wschodniogermański, używany przez germańskie plemię Gotów;
Wiktionary
(1.1) O ścisłych stosunkach słowiańsko-gockich świadczą zjawiska językowe, potwierdzające tezę, że stosunki te zyskały na znaczeniu dopiero wówczas, gdy Gotowie osiedlili się na południu.
(2.1) Gocki miał dwa dialekty: wizygocki oraz ostrogocki.
Wiktionary
rzecz. regotycyzacja ż., gotycyzacja ż., Got m., Gotka ż., gockość ż.
przym. gotyjski, gotycki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługiwał się językiem gockim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługiwali się językiem gockim
(1.3) spisany, stworzony w języku gockim
Wiktionary
IPA: ˌɡɔt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: gockoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
Goczałków (niem. Gutschdorf)– wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Strzegom.
Leży nad górnym Wierzbiakiem, który około 1 km na południowy zachód od wsi formuje się ze swych źródłowych strumieni.
W miejscowości jest przystanek kolejowy Goczałków.
Wikipedia
dawna część wsi Goczałkowice-Zdrój
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. część wsi Wrzawy, w województwie podkarpackim, w powiecie tarnobrzeskim, w gminie Gorzyce
(1.2) pot. geogr. Goczałkowice-Zdrój
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
(1.2) Ela pojechała na miesiąc do Goczałkowic do sanatorium.
Wiktionary
rzecz. goczałkowiczanin mos., goczałkowiczanka ż.
przym. goczałkowicki
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
fraza rzeczownikowa, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś uzdrowiskowa w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim;
Wiktionary
Goczałkowice-Zdrój (niem. Bad Gottschalkowitz) – wieś gminna o charakterze wypoczynkowym w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Goczałkowice-Zdrój, historycznie na Górnym Śląsku, siedziba gminy Goczałkowice-Zdrój.
Wikipedia
(1.1) W uzdrowisku Goczałkowice-Zdrój znajdują się: 2 szpitale uzdrowiskowe, 3 zakłady przyrodolecznicze, 2 sanatoria rehabilitacyjne oraz przychodnia uzdrowiskowa.
Wiktionary
przymiotnik od: Goczałkowice-Zdrój
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Goczałkowic, związany z Goczałkowicami
Wiktionary
(1.1) Piłkarz występował przed laty w barwach goczałkowickiego klubu.
Wiktionary
rzecz. Goczałkowice lm nm., goczałkowiczanin mos., goczałkowiczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec wsi: Goczałkowice
SJP.pl
mieszkanka wsi: Goczałkowice
SJP.pl
1. nazwa dwóch wsi w Polsce;
2. osiedle w Warszawie;
3. część Szczecina
SJP.pl
Wikipedia
Gocławek – osiedle i obszar MSI w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie.
Wikipedia
mieszkaniec Gocławia
SJP.pl
mieszkanka Gocławia
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) poznań. gw-pl|Śląsk Cieszyński. mówić
Wiktionary
(1.1) Nie trza godać, bło kłozdy wiy, ze takie bitki tło przecio nic dłobrygło.
(1.1) Nie godej tyla, chopie!
Wiktionary
rzecz. godka ż.
Wiktionary
Jean-Luc Godard (ur. 3 grudnia 1930 w Paryżu, zm. 13 września 2022 w Rolle, w Szwajcarii) – francuski reżyser, scenarzysta, operator, montażysta, producent i krytyk filmowy. Jest często utożsamiany z grupą filmowców określanych jako przedstawicieli francuskiej Nowej Fali (fr. Nouvelle Vague).
Wikipedia
rzeka w Indiach
SJP.pl
Godawari – rzeka w środkowych Indiach, o długości 1448 km i powierzchni dorzecza 313 tys. km². Średni roczny przepływ przy ujściu wynosi 3980 tys. m³/s.
Jej źródła znajdują się na wschodnich stokach Ghatów Zachodnich. Płynie w kierunku południowo-wschodnim w poprzek Półwyspu Indyjskiego, przez wyżynę Dekan i Ghaty Wschodnie. Uchodzi deltą (połączoną kanałem z rzeką Kryszna) do Zatoki Bengalskiej (wybrzeże Madhya Pradesh).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
roślina zielna z rodziny wiesiołkowatych; marszawa
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Godeharda obchodzone jest 5 maja.
Wiktionary
(1.1) Gotard
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
klin poszerzający dół sukni lub rękaw
SJP.pl
Godet to dodatkowa wstawka w odzieży z tkaniny w kształcie wycinka koła, zwykle stosowana w sukniach i spódnicach. Dodanie godetów powoduje rozszerzenie się ubioru – zwiększona jest w ten sposób szerokość i objętość. Godety najczęściej wszywa się w halkach. Dodanie godetów do ubrania daje również osobie je noszącej większy zakres ruchów.
Wikipedia
Godętowo (kaszb. Gòdãtòwò) – osada kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Łęczyce. Miejscowość jest częścią sołectwa Łęczyce.
Według danych na dzień 23 października 2019 roku wieś zamieszkiwało 179 mieszkańców.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Godfryd, Gotfryd – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze złożenia słów god – bóg i frid – pokój. Staropolskim wariantem jest Godprzyd.
Gotfryd i Godfryd imieniny obchodzi 13 stycznia i 8 listopada.
Wikipedia
(1.1) Księżniczka zobaczyła pierwszy raz hrabiego Godfryda na balu z okazji rocznicy wyboru papieża.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔtfrɨt, AS: gotfryt
Wiktionary
rzecz. Godfryda ż.
Wiktionary
Godiva, Lady Godiva (XI w., staroang. Godgifu "Bożydara" od God "Bóg" i giefu "dar") – żona saksońskiego earla Mercji, lorda Coventry Leofrica III.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mowa, język
Wiktionary
czas. godać ndk.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Godkowo (niem. Göttchendorf, po 1945 roku Gutkowo) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Godkowo.
W latach 1954–1972 wieś była siedzibą władz gromady Godkowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Godkowo.
Wikipedia
przymiotnik od: Godkowo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Godlewski (forma żeńska: Godlewska; liczba mnoga: Godlewscy) – polskie nazwisko.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. bożonarodzeniowy
forma przymiotnika.
(2.1) lm. mos. M. W. zob. godny.
Wiktionary
godnica pontyjska - gatunek stonki
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób stosowny, odpowiedni
Wiktionary
(1.1) Miejmy nadzieję, że Maryś będzie nas godnie reprezentował.
(1.1) Bylebyś się tam godnie zachowywał.
(1.1) Godnie uczciliśmy 11 listopada.
Wiktionary
rzecz. godność ż., godny mos.
przym. godny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: godnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: godny; bardziej godny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) poczucie własnej wartości, szacunek dla samego siebie;
(1.2) zaszczytne stanowisko, oficjalna funkcja
(1.3) przest. nazwisko
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) KOR miał posłanie skierowane do bardzo szerokiego kręgu ludzi, którzy chcieli żyć normalnie, z godnością, w miarę spokojnie.
(1.2) Mój dziadek piastował wysokie godności.
(1.3) Jak pana godność?
Wiktionary
IPA: ˈɡɔdnɔɕt͡ɕ, AS: godność
Wiktionary
rzecz. godny mos.
przym. godny, godnościowy
przysł. godnie
Wiktionary
(1.1) honor, duma
(1.2) tytuł, urząd
Wiktionary
związany z godnością
SJP.pl
1. wart czegoś lub kogoś, zasługujący na coś
2. pełen poczucia własnej wartości, wyrażający to poczucie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wart, zacny
(1.2) zasługujący na coś
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. rel. bożonarodzeniowy
Wiktionary
(1.1) Nasz kandydat jest godny i uczciwy.
(1.1) Nie znalazł nikogo godnego, kogo mógłby nazwać swoim przyjacielem.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔdnɨ, AS: godny
Wiktionary
rzecz. godność ż., pogoda ż.
przysł. godnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Godoberami, dotyczący Godoberów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język godoberyjski;
Wiktionary
rzecz. Godober m.
Wiktionary
czasownik
(1.1) reg. bukowski, pow. sanocki mówić
Wiktionary
Wikipedia
1. tytułowy bohater dramatu S. Becketta "Czekając na Godota";
2. czekać na Godota - czekać nadaremnie
SJP.pl
Godot – postać nierzeczywista, na którą się czeka, lecz która nigdy nie nadejdzie. Tytułowa postać z filozoficznego dramatu Samuela Becketta „Czekając na Godota”, w którym dwóch włóczęgów, Estragon i Vladimir, czekają przy drodze na Godota, który ma być ich zbawieniem, jednak nigdy się nie pojawia. "Czekanie na Godota" stało się przysłowiowym zwrotem.
Wikipedia
1. uroczystości weselne;
2. okres godowy u zwierząt
SJP.pl
Wikipedia
czasownik nieprzechodni
(1.1) o ptakach: odbywać gody
(1.2) daw. ucztować
Wiktionary
IPA: ɡɔˈdɔvat͡ɕ, AS: godovać
Wiktionary
rzecz. godowanie n., gody nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|godować.
Wiktionary
czas. godować ndk.
Wiktionary
przymiotnik od: Godów
SJP.pl
związany z godami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z godami, dotyczący godów
(1.2) przest. ślubny, weselny, biesiadny
(1.3) przest. uroczysty, odświętny
Wiktionary
(1.1) Drugą oznaką okresu godowego u byków jest wydzielany charakterystyczny zapach piżma.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈdɔvɨ, AS: godovy
Wiktionary
rzecz. gody nmos., godzenie n.
czas. godzić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) stpol. imię|polski|m.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔtpʃɨt, AS: gotpšyt
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) geogr. część miasta Ruda Śląska w Polsce, w województwie śląskim;
(2.2) geogr. szczyt w Beskidzie Śląsko-Morawskim, w Czechach;
Wiktionary
Godula (niem. Godullahütte) – dzielnica Rudy Śląskiej, którą według danych z 2006 roku zamieszkiwało 12 151 osób.
Wikipedia
(2.1) Kiedy Godulę przyłączono do Polski?
(2.1) W 1924 odsłonięto w Goduli pomnik poległych powstańców.
(2.2) Szczyt Goduli budują warstwy zielonkawych piaskowców.
Wiktionary
(2.1)
:: rzecz. godulanin mos., godulanka ż.
(2.2)
:: przym. godulski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Goduli, związany z Godulą, pochodzący z Goduli
Wiktionary
(1.1) Fasadę wykonano w piaskowcu godulskim z Brennej.
Wiktionary
rzecz. Godula ż.
Wiktionary
nazwisko, np. Borys Fiodorowicz Godunow (1551-1605), car Rosji
SJP.pl
1. uroczystości weselne;
2. okres godowy u zwierząt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) daw. folk. okres od Bożego Narodzenia do Trzech Króli
Wiktionary
Gody (tylko l.mn.):
Wikipedia
(1.1) O ludowych zwyczajach związanych z Godami opowiadał przewodnik w skansenie w Chorzowie.
Wiktionary
rzecz. gody lm nm.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
skrót od: godzina (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = godzina
Wiktionary
(1.1) Konferencja prasowa odbyła się o godz. 14:00 (= czternastej).
Wiktionary
IPA: ɡɔˈd͡ʑĩna, AS: goʒ́ĩna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|godzić.
Wiktionary
czas. godzić
przym. godowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Godzianów – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie skierniewickim, w gminie Godzianów.
Wieś arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w ziemi rawskiej województwa rawskiego w 1792 roku. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Godzianów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Godzianów
SJP.pl
1. doprowadzać do porozumienia
2. łączyć dwie sprawy
3. celować, nastawać na kogoś
4. najmować do pracy
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) uderzać, ubliżać
czasownik przechodni niedokonany
(2.1) doprowadzać do zgody, przywracać dobre stosunki między kimś
(2.2) gw-pl|Kurpie. targować
czasownik zwrotny niedokonany godzić się
(3.1) zgadzać się z czymś
Wiktionary
(1.1) Te słowa godzą w podstawowe zasady społeczne.
(3.1) Godzisz się na takie warunki?
Wiktionary
IPA: ˈɡɔd͡ʑit͡ɕ, AS: goʒ́ić
Wiktionary
czas. zgodzić dk., zgadzać ndk.
przym. godowy
rzecz. godzenie n., pogoda ż., pogodzenie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przest. godny, wart czegoś, zasługujący na coś
Wiktionary
(1.1) Nie jestem godzien, abyś poświęcił się dla mnie.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔd͡ʑɛ̃n, AS: goʒ́ẽn
Wiktionary
(1.1) godny
Wiktionary
przymiotnik od: Godziesze Wielkie
SJP.pl
Godzieszów (niem. Günthersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie bolesławieckim, w gminie Nowogrodziec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Godzikowice (niem. Rosenhain) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oławskim, w gminie Oława.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) kult. liter. film. gigantyczny, fantastyczny potwór z japońskiej serii komiksów i filmów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pojawił się potwór! To Godzilla!
(1.1) Popełniliśmy błąd pięćdziesiąt lat temu, kiedy próby jądrowe stworzyły Godzillę.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈd͡ʑilːa, AS: goʒ́i•la
Wiktionary
rzecz. Godżilla m., Głodzilla m.
przym. godzillowy
Wiktionary
(1.1) Godżilla
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) kult. związany z Godzillą, dotyczący Godzilli
Wiktionary
IPA: ˌɡɔd͡ʑilˈːɔvɨ, AS: goʒ́i•lovy
Wiktionary
rzecz. Godzilla m.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Godzimir – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Godzi- („robić coś w stosownym czasie”, „dopasowywać, czynić odpowiednim”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Może zatem oznaczać „ten, który czyni ład i pokój”. Wystąpiło w XV wieku.
Wikipedia
Godzimir z małżonką; Godzimirowie
SJP.pl
Godzimir z małżonką; Godzimirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Godzimira lub z nim związany
SJP.pl
jednostka czasu równa 1/24 dnia; 60 minut ; 3600 sekund
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miar. fiz. odstęp, przedział czasu równy 60 minutom; równy 3600 sekundom;
(1.2) moment w ciągu doby wyrażony w jednostkach czasu
(1.3) eduk. uczn. zob. godzina lekcyjna.
(1.4) astr. zob. godzina kątowa.
(1.5) przen. wyznaczony moment
Wiktionary
Godzina, skrót godz., oznaczenie h (ang. hour, łac. hora) – jednostka miary czasu, dwudziesta czwarta część doby, dwunasta część dnia lub nocy astronomicznej. Jedna godzina to 4 kwadranse, 60 minut lub 3600 sekund. Godzina nie jest jednostką układu SI, ale jest przez ten układ uznawana.
W języku potocznym godzina to także oznaczony czas zdarzenia w obrębie danej doby, tj. godzina i minuty razem. Np. północ, południe, kwadrans po piątej itp.
Wikipedia
(1.1) Wpadnę do ciebie za godzinę.
(1.2) — Przepraszam, która godzina? — Siedemnasta czterdzieści trzy.
(1.3) Jutro do szkoły mam na czwartą godzinę, więc mogę się wyspać.
(1.3) W poniedziałki mam dwie godziny matmy.
(1.5) Godzina "W" nadchodzi.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈd͡ʑĩna, AS: goʒ́ĩna
Wiktionary
rzecz. godzinnik m., godzinówka ż., godzinki nmos.
:: zdrobn. godzinka ż.
przym. godzinny, godzinowy, cogodzinny
przysł. godzinami
Wiktionary
(1.1) symbol. h, skr. godz.
Wiktionary
bardzo długo
SJP.pl
przysłówek
(1.1) bardzo długo, wiele godzin
Wiktionary
(1.1) Kiedyś stali godzinami w kolejce po mięso, bo tak chciała komuna, dziś opychają się hamburgerami, bo tego chce amerykański koncern.
Wiktionary
rzecz. godzina ż., godzinka ż., godzinówka ż., godzinnik mrz.
przym. godzinowy
przysł. godzinowo
Wiktionary
zdrobnienie od: godzinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: godzina
Wiktionary
IPA: ˌɡɔd͡ʑĩˈnɛt͡ʃka, AS: goʒ́ĩnečka
Wiktionary
rzecz. godzinnik mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. rzem. zegarmistrz
Wiktionary
rzecz. godziny nmos., godzinki nmos.
Wiktionary
zdrobnienie od: godzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: godzina
(1.2) pot. jakiś czas trwający około godziny
Wiktionary
(1.2) Poleżę sobie tak z godzinkę i potem skoczymy, dobrze?
Wiktionary
rzecz. godzinnik mrz., godzina ż., godzinki nmos.
przysł. godzinami
przym. godzinny
Wiktionary
zdrobnienie od: godzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rel. rodzaj katolickiego nabożeństwa teocentrycznego, maryjnego lub za wstawiennictwem świętych;
(1.2) liter. tekst odmawianych lub śpiewanych godzinek (1.1)
(1.3) bibliot. rodzaj dawnego prywatnego modlitewnika
(1.4) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zegarek
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: godzinka
Wiktionary
Godzinki – modlitwa paraliturgiczna w Kościele katolickim oraz w niektórych innych związkach wyznaniowych nawiązujących do pobożności katolickiej, mająca najczęściej charakter wstawienniczy. Ułożona według godzin brewiarzowych nie stanowi natomiast elementu Liturgii godzin i najczęściej sprawowana jest w ciągu, z pominięciem podziału godzinowego. Wykonywana powinna być jako chóralny kanon dialogiczny, ale może być również modlitwą indywidualną, także recytowaną.
Wikipedia
(1.1) Babcia Honorata wychodziła wcześniej do kościoła, bo lubiła godzinki.
(1.1) Tuż przed mszą organista zaintonował godzinki za zmarłych.
(1.2) W tekście godzinek wymienieni zostali Samson i Gedeon.
(1.3) Prace nad godzinkami rozpoczęli w 1411 bracia Limbourg, a przerwała je ich śmierć w 1416 w wyniku zarazy.
Wiktionary
rzecz. godzina ż., godziny nmos., godziniorz mos., godzinka ż.
przym. godzinowy, godzinny
Wiktionary
dawniej:
1. zegar;
2. tarcza zegara;
3. wskazówka godzinowa zegara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. zob. zegar.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈd͡ʑĩɲːik, AS: goʒ́ĩ•ńik
Wiktionary
rzecz. godzina ż., godzinka ż., godzineczka ż.
przym. godzinny, godzinowy
przysł. godzinami
Wiktionary
trwający godzinę; jednogodzinny; jednogodzinowy (rzadko)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) trwający jedną godzinę
Wiktionary
(1.1) Pociąg przyjechał do stacji docelowej z godzinnym opóźnieniem.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈd͡ʑĩnːɨ, AS: goʒ́ĩ•ny
Wiktionary
rzecz. godzina ż., godzinnik m., godzinówka ż., godzinka ż., godzinki nmos.
przym. godzinowy, cogodzinny
Wiktionary
potocznie:
1. stawka godzinowa, wynagrodzenie za godzinę pracy;
2. coś trwającego jedną godzinę
SJP.pl
przymiotnik od: godzina
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do godziny
Wiktionary
(1.1) Małgosiu, czy ułożyłaś już mój grafik godzinowy na nowy miesiąc?
Wiktionary
rzecz. godzinnik mrz., godzina ż., godzinki nmos.
przysł. godzinowo, godzinami
przym. godzinny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zegar
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. godzinki nmos., godziniorz mos.
Wiktionary
1. doprowadzać do porozumienia
2. łączyć dwie sprawy
3. celować, nastawać na kogoś
4. najmować do pracy
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Godziszka (dawn. Godziska) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bielskim, w gminie Buczkowice.
Leży 15 km na południe od Bielska-Białej. W sąsiedztwie Szczyrku, Buczkowic, Rybarzowic, Kalnej, Słotwiny i Łodygowic.
Wikipedia
Godzisz z małżonką; Godziszowie
SJP.pl
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Godzisz z małżonką; Godziszostwo
SJP.pl
przymiotnik od: Godziszów
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Godzisza lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Godzisława – żeńska forma imienia Godzisław, nienotowana w źródłach staropolskich. Jej formę pochodną mogło stanowić m.in. imię Gosława.
Godzisława imieniny obchodzi 24 grudnia.
Wikipedia
Godzisław z małżonką; Godzisławowie
SJP.pl
Godzisław z małżonką; Godzisławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Godzisława lub z nim związany
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: godziwie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: godziwy
SJP.pl
taki, który spełnia oczekiwania i nikogo nie poniża; odpowiedni, słuszny, uczciwy
SJP.pl
znak wyróżniający lub zastępujący coś; emblemat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) herald. wizerunek przedstawiony na tarczy herbowej;
(1.2) graficzny symbol państwa
(1.3) znak wyróżniający, zastępujący podpis, czasem stosowany dla zachowania anonimowości ocenianych prac, dokumentacji
Wiktionary
Godło – symbol wyróżniający lub zastępujący coś, również emblemat oraz znak rozpoznawczy przynależności osoby bądź przedmiotu do szerszej grupy np. herb, gmerk, logo.
Wikipedia
(1.2) Godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego w koronie w czerwonym polu
(1.3) Dokumenty przetargowe należy opatrzyć godłem w lewym górnym rogu.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔdwɔ, AS: godu̯o
Wiktionary
(1.1) emblemat, herb
(1.2) identyfikator
Wiktionary
Paul Joseph Goebbels (wym. /ˈpaʊ̯l ˈjoːzɛf ˈɡœbl̩s/; ur. 29 października 1897 w Rheydt, zm. 1 maja 1945 w Berlinie) – niemiecki polityk, gauleiter Berlina (przywódca okręgu), członek ścisłego kierownictwa partii narodowosocjalistycznej, minister propagandy i oświecenia publicznego w latach 1933–1945, zbrodniarz wojenny, w ostatnich godzinach życia kanclerz Rzeszy. Był jednym z najbliższych współpracowników i doradców Adolfa Hitlera, znanym ze swoich wystąpień publicznych i skrajnego antysemityzmu. Opowiadał się za coraz ostrzejszą dyskryminacją, w tym eksterminacją Żydów podczas Holokaustu.
Wikipedia
[czytaj: gebelsowski] taki jak u Goebbelsa, charakterystyczny dla Goebbelsa
SJP.pl
w okultyzmie: system magiczny oparty na przyzywaniu demonów i duchów do prawdziwego świata
SJP.pl
Goecja (z gr. goeteia – tłumaczone jako wycie) – system magiczny opierający się na przyzywaniu duchów i demonów do realnego świata, by służyły one celom przyzywającego je maga (goety). Według tradycji okultystycznej, korzenie goecji wywodzić się mają od biblijnego króla Salomona, któremu Bóg miał dać władzę przyzywania i kontroli demonów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Goeryka obchodzone jest 19 września.
Wiktionary
Goes – miasto w południowo-zachodniej Holandii w prowincji Zelandia. Miasto jest siedzibą gminy Goes. Według spisu ludności z roku 2010 miasto liczy 26 920 mieszkańców. W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Goes. W 1572 pod Goes miała miejsce bitwa.
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: gete] nazwisko niemieckie, m.in. Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832), najwybitniejszy niemiecki poeta i pisarz okresu Sturm und Drang i klasyki weimarskiej
SJP.pl
Johann Wolfgang von Goethe [ˈjo:han ˈvɔlfɡaŋ fɔn ˈɡø:tə] (ur. 28 sierpnia 1749 we Frankfurcie nad Menem, zm. 22 marca 1832 w Weimarze) – niemiecki poeta przełomu XVIII i XIX wieku i najwybitniejszy przedstawiciel literatury niemieckiej, a także jeden z najbardziej znaczących w skali światowej, dramaturg, prozaik, uczony, polityk, wolnomularz.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) teatr. liter. dotyczący życia i twórczości Wolfganga Goethego, charakterystyczny, typowy dla Goethego lub jego twórczości, taki jak u Goethego
Wiktionary
(1.1) Ale przed nim miał jeszcze przyjść diabeł filozof, oświeceniowy intelektualista, goetheański Mefistofeles.
Wiktionary
[czytaj: getowski] taki jak Goethego, wzorowany na jego twórczości, właściwy Goethemu
SJP.pl
[czytaj: getyt] brunatny minerał, uwodniony tlenek żelaza; getyt
SJP.pl
Goethyt, getyt – pospolity minerał z gromady wodorotlenków. Należy do grupy diaspora. Chemicznie jest to tlenek wodorotlenek żelaza(III), FeO(OH), w polimorficznej formie α.
Został nazwany w 1806 r. na cześć niemieckiego poety i kolekcjonera minerałów Johanna Wolfganga von Goethego. Nazwa dotyczyła początkowo lepidokrokitu, minerału o tym samym składzie chemicznym, lecz o innej strukturze krystalicznej. Wraz z lepidokrokitem goethyt tworzy mieszaninę zwaną limonitem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj gryzoni przystosowanych do życia podziemnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. gryzoń z rodziny gofferowatych
Wiktionary
Goffer (Geomys) – rodzaj ssaków z podrodziny Geomyinae w obrębie rodziny gofferowatych (Geomyidae).
Wikipedia
rodzina ssaków z rzędu gryzoni
SJP.pl
Gofferowate (Geomyidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia) przystosowanych do życia podziemnego.
Wikipedia
o cechach gofferowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rodzaj gryzoni przystosowanych do życia podziemnego
SJP.pl
rodzaj wafla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. wafel z ciasta naleśnikowego spożywany na ciepło, często z dodatkami;
Wiktionary
Gofr – rodzaj pulchnego lub chrupkiego wafla robionego w gofrownicy, gdzie nadawany jest mu charakterystyczny kształt – zazwyczaj jest to prostokąt lub kwadrat z kratownicą, rzadziej koło czy serduszka ułożone w kwiatek. Gofry podaje się na ciepło, często z różnymi słodkimi dodatkami, na przykład bitą śmietaną, owocami, dżemem, frużeliną, galaretką, lodami, cukrem pudrem lub polewą.
Wikipedia
(1.1) Uwielbiam gofry z bitą śmietaną.
Wiktionary
IPA: ɡɔfr̥, AS: gofr̦
Wiktionary
rzecz. gofrownica ż., gofrowanie n.
czas. gofrować ndk.
przym. gofrowy
Wiktionary
karbować, marszczyć; wytłaczać wzór na papierze, tkaninie lub blasze
SJP.pl
smażalnia gofrów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. maszynka do pieczenia gofrów;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Rozgrzej, proszę, gofrownicę, zrobimy dzieciom gofry.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔfrɔvʲˈɲit͡sa, AS: gofrovʹńica
Wiktionary
rzecz. gofr mrz., gofrowanie n.
czas. gofrować ndk.
przym. gofrowy
Wiktionary
→ gofr
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) kulin. związany z goframi, odnoszący się do gofrów
Wiktionary
rzecz. gofr mzw./mrz., gofrownica ż.
Wiktionary
jedno z dwu imion, symbolizujących w Biblii potęgi wrogie królestwu bożemu
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: hohowski lub gogowski] charakterystyczny dla twórczości (van) Gogha, taki jak u (van) Gogha
SJP.pl
rodzaj okularów ochronnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) okulary z oprawą ściśle przylegającą do twarzy, chroniących oczy przed wiatrem, deszczem, urazami;
(1.2) inform. urządzenie do oglądania rzeczywistości wirtualnej
Wiktionary
Gogle – specjalistyczne okulary, pełniące różnorakie role np. ochronną, estetyczną, rozrywkową, militarną bądź technologiczną. posiadające ukształtowanie, które pozwala przylegać osłonie do twarzy wokół oczu, nie dopuszczając do wewnątrz elementów środowiska, osłaniając nosicieli przed uderzaniem podmuchów powietrza, rozbryzgów wody czy podróżujących w powietrzu pyłu i ciał stałych, groźnych dla zdrowia czy komfortu całego aparatu wzrokowego,
Wikipedia
(1.1) Ma na sobie skórzaną kurtkę, czapkę pilotkę z nasadzonymi goglami, płócienne spodnie i buty z cholewką, bo nawet w czerwcu pęd powietrza podczas jazdy potrafi wyziębić solidnie.
Wiktionary
(1.1) okulary ochronne
(1.2) headset, gogle VR
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. zob. goguś.
Wiktionary
Gogo – grupa etniczna z rodziny ludów Bantu zamieszkująca region Dodoma w środkowej Tanzanii. Posługują się językiem gogo z grupy bantu. Populację ludu Gogo szacuje się na ponad 2,5 miliona osób. 79% populacji to chrześcijanie (katolicy i protestanci), 20% stanowią wyznawcy islamu, pozostali zaś praktykują wierzenia tradycyjne.
Wikipedia
IPA: ˈɡɔɡɔ, AS: gogo
Wiktionary
rzecz. goguś mos.
Wiktionary
Nikołaj Gogol (1809-52), pisarz rosyjski
SJP.pl
Gogol – nieoficjalny przysiółek wsi Zacharzowice w Polsce położony w województwie śląskim, w powiecie gliwickim, w gminie Wielowieś.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Gogolewski – nazwisko rodowe. Nazwisko wymieniane w spisie Szlachty Ziemi Ciechanowskiej.
Wikipedia
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku polskich wsi i ich części;
Wiktionary
Gogolin – miasto w Polsce położone w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gogolin. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na ziemi strzeleckiej, na Wyżynie Śląskiej.
Wikipedia
(1.1) Poszła Karolinka do Gogolina, / A Karliczek za nią, jak za piękną Panią / Z flaszeczką wina.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈɡɔlʲĩn, AS: gogolʹĩn
Wiktionary
rzecz. gogolinianin m., gogolinianka ż.
przym. gogoliński
Wiktionary
Gogolinek – (niem. Gogolinke, 1942–1945 Golingen) wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Koronowo.
Wikipedia
mieszkaniec Gogolina (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Gogolina (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Gogolin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Gogolina, związany z Gogolinem
Wiktionary
rzecz. Gogolin m., gogolinianin m., gogolinianka ż.
Wiktionary
dotyczący Gogola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. jabłko opadowe
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
lekceważąco: mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd; laluś, strojniś, piękniś, fircyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. iron. mężczyzna przesadnie dbający o swój wygląd
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. gogo mos.
Wiktionary
(1.1) elegancik, laluś, piękniś, strojniś, dandys, fircyk, modniś, picuś-glancuś, wykwintniś, wytworniś
Wiktionary
podobny do gogusia; fircykowaty
SJP.pl
powodować zabliźnianie się ran, skaleczeń itp.
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zagoić)
(1.1) med. powodować wyleczenie uszkodzeń skórnych lub śluzówkowych, np. zabliźnianie ran
(1.2) pot. przyczyniać się do dobrostanu duchowego, psychicznego
czasownik zwrotny niedokonany goić się (dk. zagoić się)
(2.1) med. ulegać gojeniu
Wiktionary
(1.1) Ta maść goi rany.
Wiktionary
(1.2) koić, łagodzić, uspokajać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. choinka
Wiktionary
języki goidelskie - podgrupa języków celtyckich, np. irlandzki, szkocki; języki gaelskie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
u Żydów - innowierca; goj
SJP.pl
osoba grająca w go (grę planszową)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba grająca w go
Wiktionary
(1.1) Na świecie jest około 60 milionów goistów.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈjista, AS: goi ̯ista
Wiktionary
rzecz. go n.
:: fż. goistka ż.
Wiktionary
→ goista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta grająca w go
Wiktionary
IPA: ɡɔˈjistka, AS: goi ̯istka
Wiktionary
zob. goista.
Wiktionary
związany z go, strategiczną grą planszową
SJP.pl
u Żydów - innowierca; goim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. określenie używane przez żydów w stosunku do innowierców, np. chrześcijan;
(1.2) przest. drągal, dryblas, cymbał
(1.3) slang. przestęp. chłop (ze wsi)
(1.4) slang. przestęp. ktoś wredny, człowiek, z którego nie ma pożytku
Wiktionary
Goj (z hebr. גוי goj = „naród”, l.mn גויים gojim) – określenie pojawiające się wielokrotnie w Torze, tłumaczone najczęściej jako „narody" czyli zwykle nie-Żydów, kogoś spoza narodu Izraela. Określenie to, w zależności od kontekstu, może mieć wydźwięk pejoratywny, wyrażający lekceważenie wobec innowierców lub innych narodów.
Wikipedia
(1.1) Nie wiem, dlaczego kupujący goj, tym razem spostrzegając wybornie omyłkę Szymszela, nie sprostował jej, lecz, przeciwnie, przenajspokojniej z niej skorzystał.
(1.2) Przecież on przeklął mnie strasznym, wielkim słowem, że ja z gojem tak się prowadzę! Wujcio jest stary, okropnie nabożny…
(1.2) Wyrósł na wielkiego goja, ale rozumu to mu brak.
Wiktionary
IPA: ɡɔj, AS: goi ̯
Wiktionary
rzecz.
:: fż. gojka ż.
przym. gojowski, gojowaty, gojski
Wiktionary
(1.1) goim
Wiktionary
w sposób powodujący zabliźnianie się miejsc skaleczonych, ran
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: godżi] jagody kolcowoju chińskiego lub kolcowoju pospolitego
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) zob. jagody goji.
Wiktionary
Goji, jagody goji (chiń. 枸杞 gǒuqǐ; ang. goji berry, wolfberry; MAF: kɤʊtɕʰi) – handlowa nazwa owoców kolcowoju chińskiego (Lycium chinense) albo kolcowoju pospolitego, k. szkarłatnego (Lycium barbarum). W handlu zazwyczaj spotyka się owoce suszone.
Wikipedia
→ goj
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nie-żydówka
Wiktionary
rzecz.
:: fm. goj m.
Wiktionary
rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych, używany zwykle jako dodatek do herbaty
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. gajowy
Wiktionary
rzecz. goj mrz., gojka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
skrót od: Gminny Ośrodek Kultury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gokart
Wiktionary
rzecz. gokart m.
Wiktionary
nieduży samochód do ścigania się; kart; gocart; go-cart
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) sport. mot. mały, nisko osadzony samochód wyścigowy, niedopuszczony do ruchu ulicznego;
Wiktionary
Gokart (kart) – mały pojazd silnikowy, czterokołowy, służący głównie do wyścigów na torze kartingowym. Pozbawiony jest mechanizmu różnicowego, co sprawia, że koła napędowe również na zakręcie kręcą się z tą samą prędkością obrotową. Napęd przenoszony jest za pomocą przekładni łańcuchowej lub skrzyni biegów z kołami zębatymi na oś sztywną podpartą na dwóch lub trzech łożyskach kulkowych. Do kierowania kołami przednimi stosuje się drążki kierownicze i kolumnę z krzywką. W nowszych konstrukcjach stosowane są elementy nadwozia w postaci osłony-spojlera przedniego, będącego jednocześnie zderzakiem, osłony kolumny kierowniczej oraz osłon bocznych.
Wikipedia
rzecz. gokarcik mrz.
przym. gokartowy
Wiktionary
(1.1) war. kart
Wiktionary
rekreacyjne uprawianie jazdy gokartem
SJP.pl
przymiotnik od: gokart
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z gokartem, dotyczący gokartu
(1.2) przewidziany do jeżdżenia przez gokart
Wiktionary
(1.1) Do tego czasu w zajezdni będzie mógł funkcjonować motodrom gokartowy - informuje Wojciech Feliks, prezes Pracowni Konserwacji Zabytków Arkona, gdzie powstał projekt zagospodarowania zajezdni.
Wiktionary
rzecz. gokart mzw./mrz.
Wiktionary
(1.1-2) kartingowy
Wiktionary
wbicie piłki lub krążka do bramki (przeciwnika lub własnej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) sport. umieszczenie piłki lub krążka w bramce i punkt zdobyty w ten sposób
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: golić
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bramkostrzelny napastnik strzelił kolejnego gola.
(2.1) Panie fryzjer, pan mnie gol, a nie gadaj tyle.
Wiktionary
IPA: ɡɔl, AS: gol
Wiktionary
rzecz. golkiper m.
Wiktionary
(1.1) bramka, trafienie, wrzutka
Wiktionary
wbicie piłki lub krążka do bramki (przeciwnika lub własnej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. miejsce gołe, otwarte
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pagórek cienia nie miał żadnego, atoli on siadł na tey goli. (Erasma Otwinowskiego przemiany Owidyuszowe, za Lindem i Karłowiczem)
Wiktionary
IPA: ˈɡɔla, AS: gola
Wiktionary
(1.1) golizna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. fryzj. fryzjer męski
Wiktionary
Golądkowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica. Ma status sołectwa.
Wieś duchowna Golątkowo położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego. W 1785 roku wchodziła w skład klucza golątkowskiego biskupstwa płockiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Przez miejscowość przepływa rzeka Niestępówka, dopływ Narwi.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wzgórza Golan, region górzysty w Syrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. płaskowyż położony na granicy Izraela, Syrii i Libanu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Polskie wojsko stacjonowało na Golanie na granicy izraelskiej.
Wiktionary
przym. golański
Wiktionary
(1.1) bibl. Baszan
Wiktionary
golanica zielonka - gatunek pluskwiaka z rodziny golanicowatych
SJP.pl
o cechach golanicowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
o cechach golanicowatych (rodzina pluskwiaków)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany ze wzgórzami Golan
Wiktionary
(1.1) Przejdźmy jednak od saperów do golańskich woziwodów, czyli plutonu transportowego, który i tu spełnia bardzo ważną rolę dowożąc dzień w dzień wodę, żywność, paliwo i różnorodny sprzęt na wszystkie austriackie i irańskie posterunki (…).
(1.1) Chwalili sprawność, zwrotność spycharki, jej nieustępliwość i wytrzymałość stalowego lemiesza. Właśnie na tym irańskim posterunku nr 80 wypróbowali ją w tutejszych golańskich warunkach po raz pierwszy.
(1.1) Wykorzystując uzyskane powodzenie na froncie golańskim dowództwo izraelskie postanowiło kontynuować działania zaczepne przeciwko Syrii.
Wiktionary
rzecz. Golan mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: golarka
Wiktionary
rzecz. golarnia ż., zgolenie n., golarka ż.
czas. zgolić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) elektr. kosmet. urządzenie elektryczne służące do golenia;
(1.2) elektr. urządzenie elektryczne służące do oczyszczania ubrań ze zmechaceń
Wiktionary
Golarka elektryczna – maszynka do golenia włosów z ciała, która podczas działania wykorzystuje system ostrzy napędzanych silniczkiem elektrycznym lub elektromagnesem.
Wikipedia
(1.1) Zbyt długie włoski przy kontakcie z golarką zostaną przez nią wciągnięte, co skończy się bolesnym doświadczeniem i podrażnioną skórą po wyrwaniu włosków.
(1.2) Użyłam golarki do odzieży, by oczyścić obicie fotela.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈlarka, AS: golarka
Wiktionary
rzecz. golarz mos., golarnia ż., golenie n., zgolenie n., ogolenie n.
:: zdrobn. golareczka ż.
czas. golić ndk., ogolić dk., zgolić dk.
Wiktionary
(1.1) elektryczna maszynka do golenia
Wiktionary
salon fryzjerski; razura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. kosmet. zakład fryzjerski dla mężczyzn
Wiktionary
(1.1) Fryzjer z pobliskiej golarni używa pachnącego talku.
Wiktionary
rzecz. golarz mos., golenie n., zgolenie n., ogolenie n., golarka ż., golareczka ż.
czas. obnażać, golić ndk., golić się ndk., ogolić dk., ogolić się dk., zgolić dk.
przysł. goło
Wiktionary
osoba zajmująca się zawodowo goleniem mężczyzn; fryzjer męski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. fryzjer męski
Wiktionary
(1.1) Spotkany jeździec był rzeczywiście golarzem, skrobał brody w dwóch wsiach sąsiednich i teraz właśnie jechał z jednej wsi do drugiej.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔlaʃ, AS: golaš
Wiktionary
rzecz. golarnia ż., zgolenie n., golarka ż., golenie n.
czas. zgolić, golić ndk., ogolić dk., obnażać ndk.
przysł. goło
Wiktionary
(1.1) golibroda; gw-pl|Górny Śląsk|golacz.
Wiktionary
człowiek nagi, nieodziany lub prawie nagi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) nagi człowiek
(1.2) lekcew. mężczyzna niezamożny
Wiktionary
(1.1) Na boisko wybiegł golas i wszyscy mieli ubaw.
(1.2) Jadzia się wydała za jednego golasa z sąsiedniej wsi.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔlas, AS: golas
Wiktionary
rzecz. golec m., golizna ż., golenie n., zgolenie n., podgalanie n., podgolenie n.
:: zdrobn. golasek m.
:: fż. golaska ż.
czas. obnażać, golić ndk., zgolić dk., podgalać ndk., podgolić dk.
przym. goły
przysł. goło
Wiktionary
(1.1) gołodupiec, golec, nagus
(1.2) gołodupiec
Wiktionary
zdrobnienie od golas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: golas
(1.2) nagie dziecko
Wiktionary
IPA: ɡɔˈlasɛk, AS: golasek
Wiktionary
rzecz. goły nmos., golas m., golaska ż., golizna ż., golec m.
czas. golić, ogolić, obnażać
przym. goły, golusieńki
przysł. goło
Wiktionary
kobieta naga lub skąpo ubrana; naguska
SJP.pl
Golasowice (niem. Gollasowitz) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie pszczyńskim, w gminie Pawłowice. Powierzchnia sołectwa wynosi 8,06 km², a liczba ludności 1401, co daje gęstość zaludnienia równą 164,09 os./km².
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mieszkaniec Golczewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Golczewa (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. osada w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Golczewo (niem. Gülzow) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Golczewo. Położone na Równinie Gryfickiej, nad Jeziorem Okonim i Jeziorem Szczuczym i przepływającą przez nie rzeką Niemicą.
31 grudnia 2010 r. miasto miało 2708 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Golczewo położone jest na Równinie Gryfickiej.
Wiktionary
IPA: ɡɔlˈt͡ʃɛvɔ, AS: golčevo
Wiktionary
przym. golczewski
Wiktionary
przymiotnik od: Golczewo
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Muzyka:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Goldberg (pol. Golcz) – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Ludwigslust-Parchim, siedziba Związku Gmin Goldberg-Mildenitz.
1 stycznia 2012 do miasta przyłączono gminę Diestelow, która stała się automatycznie jej dzielnicą.
Wikipedia
taki jak u Williama Scotta Goldberga, charakterystyczny dla Williama Scotta Goldberga
SJP.pl
pies rasy golden retriever
SJP.pl
Anglia:
Kanada:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
Wikipedia
Goldie właśc. Clifford Price (ur. 19 września 1965) – brytyjski DJ i producent muzyki elektronicznej.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Nazwisko
Inne
Zobacz też:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. roln. bot. gatunek owsa
Wiktionary
[czytaj: goldszmit] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
produkt marki Goldstar
SJP.pl
[czytaj: goldsztajn] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
anyżowy likier ziołowo-korzenny z płatkami złotej folii; wódka gdańska; złotówka
SJP.pl
Goldwasser (w tłumaczeniu z niemieckiego: złota woda), gdańska wódka, Danziger Goldwasser (złota woda gdańska) – mocny (minimum 38% alkoholu) likier ziołowo-korzenny wytwarzany w Gdańsku według pomysłu XVI-wiecznego uchodźcy religijnego (mennonity) z Lier, Ambrożego Vermoolena (lub Vermöllena), który wraz ze swoim majątkiem przywiózł z Niderlandów receptury nieznanych dotąd w Prusach likierów.
Wikipedia
Wikipedia
rodzaj mimowolnie humorystycznych powiedzeń przypisywanych Samuelowi Goldwynowi, słynnemu amerykańskiemu producentowi filmowemu
SJP.pl
środowiskowo w piłce nożnej: zawodnik, który w danym okresie zdobył najwięcej bramek; król strzelców
SJP.pl
człowiek ubogi; biedak
SJP.pl
Osoby o nazwisku Golec:
Wikipedia
Golęczewo (niem. Golenhofen) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Suchy Las.
Wikipedia
Wikipedia
Golejewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Pakosław.
Wikipedia
Wikipedia
przenośnie: bezwolny, bezmyślny olbrzym, uosobienie siły niszczącej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) folk. legendarna istota z gliny znana z tradycji judaistycznej;
Wiktionary
Golem (hebr. גולם lub גלם; jid. גולם gojlem) – istota utworzona z gliny na kształt człowieka, ale pozbawiona duszy rozumiejącej neszama, a zatem również zdolności mowy.
Wikipedia
(1.1) Szczątki Golema znajdują się jakoby na strychu synagogi w Pradze.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔlɛ̃m, AS: golẽm
Wiktionary
rzecz. golem mos.
przym. golemowy, golemiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. golem mos.
przym. golemowy, golemiczny
frazeologia.
etymologia. etym|hebr|גולם.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Golem
źródła.
== Golem (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) folk. Golem
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: golem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. lub rzad. związany z golemem, dotyczący golema
Wiktionary
(1.1) W sieni dało się słyszeć golemowe kroki i sapanie.
Wiktionary
rzecz. Golem mos., golem mos.
Wiktionary
odcinek nogi między stawem skokowym i kolanem; podudzie, goleń (r. męski)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. część nogi człowieka (lub tylnej kończyny zwierzęcia) znajdująca się między kolanem a stopą;
(1.2) lotn. część podwozia samolotu, która łączy kadłub z wózkiem
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) reg. gwara. goleń (1.1)
forma rzeczownika.
(3.1) D. plural|golenie.
Wiktionary
Goleń – element anatomiczny odnóża lub kończyny położony przed stopą lub piętką, a za udem lub rzepką.
Wikipedia
(1.1) Tylną częścią goleni jest łydka.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔlɛ̃ɲ, AS: golẽń
Wiktionary
rzecz. golonka ż., goloneczka ż.
przym. goleniowy
Wiktionary
(1.1) podudzie
Wiktionary
Golenice (niem. Schildberg) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fryzj. usuwanie zarostu lub włosów tuż przy powierzchni skóry
(1.2) pot. okradanie
forma rzeczownika.
(2.1) plural|goleń.
Wiktionary
(1.1) Znowu zaciąłeś się przy goleniu?
Wiktionary
IPA: ɡɔˈlɛ̃ɲɛ, AS: golẽńe
Wiktionary
rzecz. golarka ż., golarz mos., golas mos./mzw., ogolenie n., wygolenie n., zgolenie n.
czas. golić ndk., ogolić dk., podgalać ndk., podgolić dk., wygalać ndk., wygolić dk.
przysł. goło
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. szczyt w Sudetach Wschodnich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie zachodniopomorskim;
Wiktionary
Goleniów (niem. Gollnow) – miasto w zachodniej części woj. zachodniopomorskiego, w powiecie goleniowskim, położone nad rzeką Iną, na Pobrzeżu Szczecińskim, 35 km na północny wschód od Szczecina. Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej Goleniów i dziesiątym ośrodkiem miejskim województwa (pod względem liczby ludności). Nieopodal biegną drogi krajowe nr 3 i nr 6, a w pobliskich Glewicach znajduje się port lotniczy Szczecin-Goleniów. Autobusy w Goleniowie
Wikipedia
(1.1) Od lat mieszkała w Goleniowie.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈlɛ̃ɲuf, AS: golẽńuf
Wiktionary
rzecz. goleniowianin m., goleniowianka ż.
przym. goleniowski
Wiktionary
mieszkaniec Goleniowa
SJP.pl
mieszkanka Goleniowa
SJP.pl
przymiotnik od: Goleniów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Goleniowa, związany z Goleniowem
Wiktionary
rzecz. Goleniów m., goleniowianin m., goleniowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: goleń
SJP.pl
Goleniowy – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Szczekociny.
Wieś leży przy drodze krajowej nr 78.
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Goleniowy, po jej zniesieniu w gromadzie Szczekociny. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wikipedia
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Mielec;
(1.2) geogr. wieś gminna w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W Goleszowie funkcjonuje Ochotnicza Straż Pożarna i znajduje się Dom Strażaka.
Wiktionary
rzecz. goleszowianin mos., goleszowianka ż.
przym. goleszowski
Wiktionary
mieszkaniec wsi: Goleszów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Goleszowa
(1.2) osoba pochodząca z Goleszowa, urodzona w Goleszowie
Wiktionary
rzecz. Goleszów mrz.
:: fż. goleszowianka ż.
przym. goleszowski
Wiktionary
mieszkanka wsi: Goleszów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Goleszowa
(1.2) kobieta pochodząca z Goleszowa, urodzona w Goleszowie
Wiktionary
rzecz. Goleszów mrz.
:: fm. goleszowianin m.
przym. goleszowski
Wiktionary
przymiotnik od: Goleszów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Goleszowa, związany z Goleszowem
Wiktionary
(1.1) Pilot przyczynił się do powstania goleszowskiej szkoły szybowcowej.
Wiktionary
rzecz. Goleszów mrz., goleszowianin mos., goleszowianka ż.
Wiktionary
członek plemienia słowiańskiego
SJP.pl
Goleszyn – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Sierpc. Ma status sołectwa.
Prywatna wieś szlachecka Goleszyno położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sierpeckim województwa płockiego. W okresie międzywojennym Goleszyn leżał w powiecie sierpeckim w województwie warszawskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. zob. szkuner.
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) szkuner
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|francuski|goélette.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) szkuner
Wiktionary
1. sweter z wysokim kołnierzem;
2. wysoki kołnierz przy swetrze, bluzce itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odzież. rodzaj wysokiego kołnierza z dzianiny, który otula szyję;
(1.2) odzież. sweter lub bluzka z golfem (1.1)
(1.3) daw. zatoka morska
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(2.1) sport. dyscyplina sportu polegająca na bijaniu kijem do dołków małej piłki;
(2.2) sport. odmiana bilardu;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(3.1) mot. samochód marki Volkswagen Golf
Wiktionary
Golf – sport uprawiany na otwartych trawiastych terenach, polegający na kierowaniu małej piłki golfowej do otworów w ziemi (mających kształt cylindra o średnicy 108 mm) za pomocą uderzeń specjalnymi kijami. Celem gracza jest umieszczenie piłki w dołku w jak najmniejszej liczbie uderzeń. Golf był dyscypliną olimpijską w latach 1900-1904. Ponownie zagościł na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro 2016.
Wikipedia
(1.1) Ależ mnie ciśnie w szyję ten golf.
(1.2) W czarnych golfach ludzie wyglądają szczuplej.
(1.3) W golfie stał galeon.
(2.1) W krajach anglosaskich golf jest jedną z najbardziej popularnych dyscyplin sportowych.
(2.2) Golfa rozgrywa się na stole do ósemki.
(3.1) Brat Jacka jeździ teraz golfem.
Wiktionary
IPA: ɡɔlf, AS: golf
Wiktionary
rzecz. golfista m., golfistka ż., golfy lm., minigolf m.
:: zdrobn. golfik m.
przym. golfowy
Wiktionary
potocznie: gracz w golfa; golfista
SJP.pl
zdrobnienie od: golf (sweter)
SJP.pl
gracz w golfa; golfiarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) sport. ktoś, kto uprawia golf
Wiktionary
(1.1) Mój brat jest świetnym golfistą, bo trenuje trzy razy w tygodniu.
Wiktionary
IPA: ɡɔlˈfʲista, AS: golfʹista
Wiktionary
rzecz. golf m., golfówka ż.
:: fż. golfistka ż.
przym. golfowy
Wiktionary
→ golfista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sport. kobieta uprawiająca golf
Wiktionary
IPA: ɡɔlˈfʲistka, AS: golfʹistka
Wiktionary
rzecz. golf m.
:: fm. golfista m.
przym. golfowy
Wiktionary
osoba bardzo lubiąca grać w golfa
SJP.pl
teren przeznaczony do gry w golfa
SJP.pl
przymiotnik od: golf
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z golfem, dotyczący golfa
Wiktionary
(1.1) W jednym z salonów, wśród dymu, kurzu i swądu strzela do ostatka mężczyzna niski, ale postawny, już dobrze po sześćdziesiątce, w hełmie górnika, w swetrze golfowym: prezydent republiki.
(1.1) Między wykładami polska delegacja zwiedziła obiekty turystyczne (…) z malowniczo położonym klubem golfowym, który wzniesiono ze środków Unii Europejskiej.
Wiktionary
IPA: ɡɔlˈfɔvɨ, AS: golfovy
Wiktionary
rzecz. golfistka ż., golfista mos., golf
Wiktionary
Golfsztrom, Prąd Zatokowy - ciepły prąd morski w zachodnich rejonach Atlantyku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. zob. Prąd Zatokowy.
Wiktionary
Prąd Zatokowy (także Golfsztrom, Golfstrom) – ciepły podpowierzchniowy prąd morski, który płynie wzdłuż wschodniego wybrzeża Ameryki w kierunku Europy.
System Prądu Zatokowego jest wyjątkowo skomplikowany, co utrudnia jego precyzyjne opisanie. Golfsztrom stanowi sieć prądów, których położenie może się zmieniać i które mogą pojawiać się i znikać z upływem czasu. W wąskim znaczeniu, Golfsztrom bierze początek z połączenia Prądu Florydzkiego z Prądem Antylskim u wschodnich wybrzeży Stanów Zjednoczonych, w pobliżu przylądka Hatteras w Karolinie Północnej i płynie z prędkością około 9 km/h łukiem w kierunku północno-wschodnim do wybrzeży Nowej Fundlandii w Kanadzie, które omija z południowego wschodu. W tym rejonie zwanym deltą Golfsztromu bifurkuje. Główna część wód Golfsztromu kieruje się na południowy wschód, część zaś jako Prąd Północnoatlantycki płynie w kierunku Wielkiej Brytanii. Tam wody Prądu Północnoatlantyckiego oddają ciepło atmosferze, ogrzewając Europę (także jako np. Prąd Norweski).
Wikipedia
(1.1) Hipoteza mówi, że stopnienie lodowców spowoduje zmianą kierunku Golfstromu i w efekcie przyniesie oziębienie.
Wiktionary
Golfstrom, Prąd Zatokowy - ciepły prąd morski na zachodnim Atlantyku
SJP.pl
Prąd Zatokowy (także Golfsztrom, Golfstrom) – ciepły podpowierzchniowy prąd morski, który płynie wzdłuż wschodniego wybrzeża Ameryki w kierunku Europy.
System Prądu Zatokowego jest wyjątkowo skomplikowany, co utrudnia jego precyzyjne opisanie. Golfsztrom stanowi sieć prądów, których położenie może się zmieniać i które mogą pojawiać się i znikać z upływem czasu. W wąskim znaczeniu, Golfsztrom bierze początek z połączenia Prądu Florydzkiego z Prądem Antylskim u wschodnich wybrzeży Stanów Zjednoczonych, w pobliżu przylądka Hatteras w Karolinie Północnej i płynie z prędkością około 9 km/h łukiem w kierunku północno-wschodnim do wybrzeży Nowej Fundlandii w Kanadzie, które omija z południowego wschodu. W tym rejonie zwanym deltą Golfsztromu bifurkuje. Główna część wód Golfsztromu kieruje się na południowy wschód, część zaś jako Prąd Północnoatlantycki płynie w kierunku Wielkiej Brytanii. Tam wody Prądu Północnoatlantyckiego oddają ciepło atmosferze, ogrzewając Europę (także jako np. Prąd Norweski).
Wikipedia
przestarzale: bufiaste spodnie sięgające do połowy łydek, używane np. do gry w golfa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. geogr. związany z Golgotą, dotyczący Golgoty
Wiktionary
rzecz. Golgota ż.
Wiktionary
przenośnie: miejsce męki, cierpienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. bibl. niewielkie wzniesienie w Jerozolimie, na którym miał umrzeć Jezus;
(1.2) kult. szt. przedstawienie Kalwarii w sztuce, także odtworzenie w krajobrazie
(1.3) przen. miejsce katorgi, umęczenia
Wiktionary
Golgota (gr. Γολγοθᾶ od aram. ܓܓܘܠܬܐ Gulgalta, w tłum. łac. Calvaria, co znaczy „czaszka” – wzgórze znajdujące się nieopodal Jerozolimy, gdzie dokonywano egzekucji skazańców.
Wikipedia
(1.1) Wzniesienie Golgoty znajduje się obecnie we wnętrzu Bazyliki Bożego Grobu.
(1.2) Golgota tego renesansowego mistrza zadziwia ilością szczegółów.
(1.3) W miejskim muzeum otwarto wystawę o Golgocie Wschodu.
Wiktionary
rzecz. golgota ż.
przym. golgocki
Wiktionary
(1.1) Kalwaria
Wiktionary
średniowieczny, wędrowny aktor, śpiewak; truwer; wagant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wędrowny poeta średniowieczny;
Wiktionary
Goliard (ze st.franc. goliard – błazen, pasibrzuch) – wędrowny bard w średniowiecznej Francji, Anglii i Niemczech.
Goliardzi recytowali lub śpiewali własne utwory o dość swawolnej biesiadnej treści, nasycone elementami satyry obyczajowej. Byli to najczęściej studenci.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. goliardzki
frazeologia.
etymologia.
etym|stfranc|goliard. → błazen, pasibrzuch
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. goliardzki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przenośnie o siłaczu, olbrzymie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. filistyński olbrzym pokonany przez Dawida strzałem z procy;
Wiktionary
Goliat (heb. גָּלְיָת Golyāṯ; arab. جالوت Ǧālūt) – opisany w Starym Testamencie olbrzymi filistyński wojownik pochodzący z miasta Gat. Według Biblii jego wzrost miał wynosić aż sześć łokci i jedną piędź (ok. 3 metrów). Zginął z ręki Dawida, który pokonał go wyrzuconym z procy kamieniem.
O postaci wspominają źródła starotestamentowe: Pierwsza oraz Druga Księga Samuela, Pierwsza Księga Kronik oraz Mądrość Syracha. Goliat jest również opisany w Koranie.
Wikipedia
(1.1) Jest miecz Goliata, Filistyna, którego zabiłeś w Dolinie Terebintu; zawinięty w płaszcz, leży za efodem.
Wiktionary
żartobliwie: fryzjer, cyrulik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. człowiek, który zawodowo zajmuje się strzyżeniem i goleniem mężczyzn
Wiktionary
IPA: ˌɡɔlʲiˈbrɔda, AS: golʹibroda
Wiktionary
czas. golić
Wiktionary
(1.1) przest. golarz; współcz. fryzjer męski
Wiktionary
1. usuwać włosy, zarost;
2. pot. oszukiwać, pozbywając kogoś pieniędzy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ogolić)
(1.1) usuwać zarost lub owłosienie, tnąc je tuż przy skórze
(1.2) pot. przen. pozbawiać kogoś pieniędzy
czasownik zwrotny niedokonany golić się (dk. ogolić się)
(2.1) usuwać zarost samemu sobie
Wiktionary
(1.1) Panie fryzjer, pan mnie gol, a nie gadaj tyle.
(2.1) Codziennie rano przed wyjściem do pracy golę się.
(2.1) Z powodów religijnych nie wolno mi się golić.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔlʲit͡ɕ, AS: golʹić
Wiktionary
rzecz. golarnia ż., zgolenie n., goły nmos., golasek m., golas m., golenie n., golarka ż., golibroda m., golarz m.
czas. ogolić, podgolić, podgalać, wygolić, wygalać, zgolić, zgalać, obnażać
przym. goły
przysł. goło
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie wielkopolskim;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku polskich wsi;
Wiktionary
Golina – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Golina.Golina leży na skraju Pojezierza Kujawskiego i Doliny Konińskiej, na zachód od Konina.
Według danych z 27 listopada 2022 miasto liczyło 5682 mieszkańców.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1330 roku położone było w XVI wieku w województwie kaliskim.
Wikipedia
(1.1) Dowiedziałam się np. o istnieniu w gminie Golina (woj. konińskie) dziewiczych terenów nadwarciańskich (podobnie jak w sąsiedniej wsi Pyzdry).
Wiktionary
IPA: ɡɔˈlʲĩna, AS: golʹĩna
Wiktionary
rzecz. golinianin m., golinianka ż.
przym. goliński
Wiktionary
mieszkaniec Goliny (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Goliny (miasta w Polsce)
SJP.pl
Golińsk (niem. Göhlenau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Mieroszów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Od zachodniej strony Golińska, wzdłuż granicy polsko-czeskiej wznoszą się Mieroszowskie Ściany. Wieś leży przy drodze krajowej nr 35. Na wschód od niej przebiega linia kolejowa Wałbrzych – Meziměstí z przystankiem Golińsk.
Wikipedia
przymiotnik od: Golina
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. usuwać włosy, zarost;
2. pot. oszukiwać, pozbywając kogoś pieniędzy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gołe ciało, nagość
SJP.pl
środowiskowo: bramkarz; goalkeeper, goalkiper
SJP.pl
Bramkarz – w grach zespołowych – członek zespołu, którego zadaniem jest bezpośrednie uniemożliwienie zdobycia bramki (gola) zawodnikom drużyny przeciwnej.
W wielu grach sportowych istnieje pozycja bramkarza, który jest odpowiedzialny za bezpośrednie przeciwdziałanie zdobyciu gola przez drużynę przeciwną. Występuje m.in. w piłce nożnej, piłce ręcznej, hokeju na lodzie, hokeju na trawie, piłce wodnej i lacrosse. Bramkarz powinien występować w stroju, który odróżnia go od pozostałych zawodników i sędziego.
Wikipedia
miejscowość w Indiach
SJP.pl
Golkonda – fort położony na wzgórzu granitowym w południowo-środkowych Indiach, w prowincji Andhra Pradesh, na zachodnich przedmieściach Hajdarabadu.
Pierwszy fort wybudowano tutaj w XII wieku, według legendy młody pasterz natknął się tutaj na bożka, którego zabrał do króla. W miejscu zdarzenia wybudowano fort nazwany Golla Konda (Wzgórze Pastuszka). W 1512 roku Golkonda została niepodległym państwem. Została przebudowana przez władców muzułmańskich, przy forcie powstało nowe miasto. Przez 63 lata wzniesiono wiele budynków reprezentacyjnych, w tym pałace i meczety, oraz budynki służące użyteczności publicznej. Miasto miało system rur, za pomocą których doprowadzano wodę do kamienic i fontann. Twierdza miała potężne mury o długości około 11-12 km. Główny fort Golkondy zbudowany był na wzgórzu 120 m n.p.m. Granitowe mury z 87 półokrągłymi bastionami miały długość około 5 km. Forteca miała ogromne znaczenie ze względu na bliskość kopalń diamentów, z których pochodzi słynny Koh-i-Noor zrabowany przez Aurangzeba, obecnie część klejnotów koronnych Wielkiej Brytanii. W okresie swojego rozkwitu przydającego na XVI-XVII w. miasto słynęło z bogactwa. Droga wiodąca do Hajdarabadu stała się ulicą handlową, gdzie sprzedawano diamenty oraz biżuterię wyrabianą przez okolicznych rzemieślników. Główną przyczyną upadku fortu i miasta było zajęcie go w 1687 przez cesarza Wielkich Mogołów Aurangzeba i upadek niezależnego sułtanatu.
Wikipedia
przymiotnik od: Golkonda (kraina historyczna w Indiach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Golkondą, dotyczący Golkondy
Wiktionary
(1.1) Przy obleganiu twierdz nieprzyjacielskich Aurangzeb szeroko stosował przekupowanie ich dowódców. Przeciągnął nawet na swoją stronę głównego ministra państwa golkondzkiego i skorzystawszy z tej zdrady podbił Golkondę.
Wiktionary
rzecz. Golkonda ż.
Wiktionary
Golków – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
potocznie:
1. oszukać, pozbywając kogoś pieniędzy;
2. wypić jakiś napój alkoholowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. kraina historyczno-geograficzna i prefektura autonomiczna w południowo-wschodniej części Tybetu, włączona do chińskiej prowincji Qinghai;
(1.2) etn. etniczny lud koczowniczy zamieszkujący krainę Golog (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) etn. mężczyzna lub chłopiec z ludu Golog (1.2)
Wiktionary
Golog (chiń. 果洛藏族自治州, pinyin Guǒluò Zàngzú Zìzhìzhōu; tyb. མགོ་ལོག་བོད་རིགས་རང་སྐྱོང་ཁུལ་, Wylie Mgo-log Bod-rigs rang-skyong-khul) – tybetańska prefektura autonomiczna w Chinach, w prowincji Qinghai. Siedzibą prefektury jest powiat Maqên. W 1999 roku liczyła 128 606 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Ruszyłem na południe, drogą biegnącą wśród pól pszenicy, aż dojechałem do granic Golog, Tybetańskiej Prefektury Autonomicznej, usianej niezliczonymi wojskowymi punktami kontrolnymi.
(2.1) W debacie uczestniczył Golog Dzigme, bohater jednej z najgłośniejszej ucieczek z ChRL w ostatnich latach (…)
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: golonka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od golonka
Wiktionary
IPA: ˌɡɔlɔ̃ˈnɛt͡ʃka, AS: golõnečka
Wiktionary
rzecz. golonka, goleń
przym. goleniowy
Wiktionary
1. dolna część szynki z kością goleniową;
2. potrawa przyrządzoną z takiego mięsa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. część szynki z kością goleniową;
(1.2) kulin. potrawa z golonki (1.1)
Wiktionary
Golonka – mięso z kością, fragment nogi przedniej lub tylnej, pozyskiwane z tuszy wieprzowej.
Wikipedia
IPA: ɡɔˈlɔ̃nka, AS: golõnka
Wiktionary
rzecz. goleń ż. / reg. gwara. m.
:: zdrobn. goloneczka ż.
przym. goleniowy
Wiktionary
1. dolna część szynki z kością goleniową;
2. potrawa przyrządzoną z takiego mięsa
SJP.pl
Golonka – mięso z kością, fragment nogi przedniej lub tylnej, pozyskiwane z tuszy wieprzowej.
Wikipedia
Wikipedia
rodzaj rośliny okrytozalążkowej z rodziny wrzosowatych; gaulteria, starzęśla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. rodzaj rośliny z rodziny wrzosowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju golteria (1.1)
Wiktionary
Golteria, gaulteria (Gaultheria L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Obejmuje ok. 150 gatunków. W stanie naturalnym występują głównie w południowej i południowo-wschodniej Azji, Australii, Nowej Zelandii oraz Ameryce Południowej; 5 gatunków występuje w Ameryce Północnej. Rośliny te zasiedlają zwykle mokradła oraz tereny skaliste, zarówno na nagich stokach jak i porośnięte widnymi lasami. Kora i liście tych roślin są aromatyczne. Kwiaty zapylane są przez owady.
Wikipedia
(1.2) Pędy golterii przycinamy na wiosnę.
(1.2) Na Boże Narodzenie dostaliśmy od wujostwa golterię.
Wiktionary
dzielnica Golubia-Dobrzynia
SJP.pl
Golub (niem. Gollub) – dzielnica Golubia-Dobrzynia (województwo kujawsko-pomorskie), na prawym brzegu Drwęcy. Dawniej samodzielne miasto, prawa miejskie posiadał w latach 1300–1951, własność królewska, w 1664 roku położony był w starostwie golubskim. W 1951 (de facto 1941) połączony z Dobrzyniem nad Drwęcą utworzył nowe miasto Golub-Dobrzyń.
W 2011 r. miał 1887 mieszkańców.
Wikipedia
miasto w województwie kujawsko-pomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Golub-Dobrzyń – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu golubsko-dobrzyńskiego i gminy wiejskiej Golub-Dobrzyń.
Golub-Dobrzyń powstał formalnie 15 maja 1951 (de facto już w 1941 roku) przez połączenie miast Golubia i Dobrzynia nad Drwęcą, leżących na przeciwległych brzegach Drwęcy.
Wikipedia
IPA: ˌɡɔlub‿ˈdɔbʒɨ̃ɲ, AS: golub‿dobžỹń
Wiktionary
przym. golubsko-dobrzyński
Wiktionary
mieszkaniec Golubia-Dobrzynia
SJP.pl
mieszkanka Golubia-Dobrzynia
SJP.pl
przymiotnik od: Golub (część Golubia-Dobrzynia, dawniej samodzielne miasto)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: goły
SJP.pl
zdrobnienie od: goluśki
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pot. zdrobn. od: goły
Wiktionary
IPA: ˌɡɔluˈɕɛ̇̃ɲci, AS: goluśė̃ńḱi
Wiktionary
rzecz. golasek mos.
Wiktionary
zdrobnienie od: goły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: goły
Wiktionary
IPA: ɡɔˈluɕci, AS: goluśḱi
Wiktionary
przym. goły
rzecz. goły nmos.
Wiktionary
zdrobnienie od: goły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) pot. zdrobn. od: goły
Wiktionary
IPA: ˌɡɔluˈtɛ̃ɲci, AS: golutẽńḱi
Wiktionary
zdrobnienie od: goły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: goły
Wiktionary
(1.1) - Przez długi czas obowiązywał u nas stereotyp aniołka barokowego - golutkiego, zbyt pyzatego, z malutkimi skrzydełkami.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈlutʲci, AS: golutʹḱi
Wiktionary
przym. goły
rzecz. goły nmos.
Wiktionary
(1.1) goluśki
Wiktionary
[czytaj: gomaSIO] przyprawa z nasion sezamu i soli morskiej; sól sezamowa
SJP.pl
nazwisko, np. Witold Gombrowicz (1904-69), pisarz polski
SJP.pl
Gombrowicz (forma żeńska: Gombrowicz / Gombrowiczowa; liczba mnoga: Gombrowiczowie) – nazwisko polskie.
Wikipedia
dotyczący twórczości Witolda Gombrowicza
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) charakterystyczny, typowy dla Witolda Gombrowicza lub jego twórczości, taki jak u Witolda Gombrowicza
Wiktionary
(1.1) Jakby wyolbrzymioną gębę gombrowiczowską pisarz przyprawił patetycznym wizjom historyków, Gibbona czy Ferrero, o wielkości i upadku świata starożytnego.
(1.1) Festiwal Gombrowiczowski wyprowadza Radom z prowincji w świat wielkiej literatury i teatru.
Wiktionary
przym. Gombrowiczowski
Wiktionary
Wikipedia
rodzaj roślin z rodziny szarłatowatych; wiecznik
SJP.pl
Wiecznik, gomfrena (Gomphrena L.) – rodzaj roślin z rodziny szarłatowatych. Obejmuje ok. 125, 132 gatunków. Rośliny te występują w strefie tropikalnej i umiarkowanej ciepłej obu kontynentów amerykańskich – od południowej części Ameryki Północnej po północną Argentynę, poza tym na wyspach Oceanu Spokojnego i w Australii (tam 33 gatunki są rodzime). Jeden gatunek rośnie jako rodzimy w Chinach. Jako rośliny introdukowane przedstawiciele tego rodzaju spotykani są poza tym niemal w całej Afryce, Azji (z wyjątkiem jej północnej części) oraz wschodniej części Ameryki Północnej.
Wikipedia
zboże, rodzaj sago
SJP.pl
[czytaj: gomaż] odmiana peelingu
SJP.pl
gra planszowa dla dwóch osób, w której celem jest ustawienie 5 swoich pionów w linii prostej
SJP.pl
Gomoku (jap. 五目 – 5 punktów), nazywana również Kółko i krzyżyk do pięciu, Five in a Row, to gra logiczno-strategiczna wymyślona w Japonii w VII wieku p.n.e. (data niepotwierdzona źródłem).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
dawniej:
1. wrzawa, hałas; awantura;
2. bajeczny, hałaśliwy pochód zwierząt, roślin, kamieni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. hałas, niepokój, gwar
(1.2) daw. baśniowy i hałaśliwy pochód przyrody ożywionej oraz nieożywionej
Wiktionary
(1.1) Rzekł wąż: »Jać sie pojednam, lecz gdy uźrzę ogon / a ty dziecię wspomieniesz, będzie znowu gomon«. sic.
Wiktionary
czas. gomonić ndk.
Wiktionary
biblijne miasto kananejskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. hist. biblijne miasto kananejskie w pobliżu Morza Martwego;
Wiktionary
Gomora – miasto kananejskie, wspomniane w Biblii. Według Księgi Rodzaju (Rdz 13,10) było zlokalizowane w Dolinie Jordanu. Ustalenie dokładnego położenie Gomory stwarza badaczom problemy. Zgodnie z przekazem Księgi Rodzaju (Rdz 19,24–25) Gomora wraz z Sodomą została zniszczona przez deszcz siarki i ognia.
Wikipedia
(1.1) Słuchajcie słowa Pańskiego, wodzowie sodomscy, daj posłuch prawu naszego Boga, ludu Gomory!
Wiktionary
przym. gomorski, gomorejski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gomorą, dotyczący Gomory
Wiktionary
(1.1) Zaprawdę powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lżej będzie w dzień sądu niż temu miastu.
Wiktionary
rzecz. Gomora ż.
Wiktionary
(1.1) gomorski
Wiktionary
→ Gomora (biblijne miasto kananejskie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) bibl. związany z Gomorą, dotyczący Gomory
Wiktionary
(1.1) Zaprawdę powiadam wam: Lżej będzie w dzień sądu ziemi sodomskiej i gomorskiej niż temu miastu.
Wiktionary
rzecz. Gomora ż.
Wiktionary
(1.1) gomorejski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Gomoła (także: Gomola, Homola; niem. Hummel) – wzniesienie we Wzgórzach Lewińskich, kilkaset metrów na północny zachód od Przełęczy Polskie Wrota.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: gomółka
Wiktionary
rzecz. gomółka ż., Gomółka m./ż.
Wiktionary
1. niewielka szklana szybka, używana w średniowieczu do szklenia okien
2. bryłka miękkiej masy o kulistym kształcie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) owalna lub kulista porcja jakiejś miękkiej masy, np. sera;
(1.2) okrągła lub wielokątna szybka oprawiana w ołów w dawnych oknach;
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Inne:
Wikipedia
(1.2) Gomółki miały w środku zgrubienie zwane pępkiem.
Wiktionary
rzecz. Gomółka m./ż.
:: zdrobn. gomółeczka ż.
:: zgrub. gomóła ż.
przym. gomółkowy
Wiktionary
przymiotnik od: gomółka
SJP.pl
roślina z rodziny przekwiatowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. archit. budynek klasztoru buddyzmu tybetańskiego i ośrodek modlitwy;
Wiktionary
Gompa (tyb.: དགོན༌པ༌, Wylie: dgon-pa, ZWPY: gönba; wyraz pokrewny sanskryckiemu gumpa – jaskinia) – tybetańskie określenie buddyjskiej świątyni wewnątrz klasztoru lub poza nim, będącej jednocześnie ośrodkiem studiów i miejscem, w którym odprawiane są wspólne religijne ceremonie, bądź indywidualne praktyki.
Wikipedia
IPA: ˈɡɔ̃mpa, AS: gõmpa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jedna z asan; pozycja siedząca, w której nogi są skrzyżowane w taki sposób, że lewe kolano znajduje się na szczycie prawego (lub odwrotnie), a lewa stopa i łydka wzdłuż prawego biodra, natomiast prawa stopa i łydka znajdują się na zewnątrz lewego biodra; plecy są wyprostowane; dłonie są splecione na plecyecach przy jednoczesnym unoszeniu prawego łokcia w kierunku sufitu i wyciąganiu lewego w kierunku podłogi (lub odwrotnie, przy odwrotnym splocie nóg)
Wiktionary
(1.1) pozycja krowiego pyska, krowi pysk
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Gomunice – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Gomunice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Gomunice.
Wikipedia
przymiotnik od: Gomunice
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko, np. Władysław Gomułka (1905-82), polski polityk i działacz komunistyczny, w latach 1956-1970 I sekretarz KC PZPR
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Inne
Wikipedia
poplecznik Władysława Gomułki, polskiego polityka i działacza komunistycznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. polit. poplecznik Władysława Gomułki, polskiego polityka i działacza komunistycznego
Wiktionary
rzecz. gomułkowskość ż., gomułkowszczyzna ż.
przym. gomułkowski
Wiktionary
taki jak u Gomułki, charakterystyczny dla Gomułki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z okresem sprawowania władzy przez Władysława Gomułkę
Wiktionary
rzecz. gomułkowiec mrz.
Wiktionary
1. okres władzy Władysława Gomułki (1956 - 1970);
2. styl sprawowania władzy przypominający tamtą epokę
SJP.pl
1. okres godowy kozic i danieli; ruja;
2. pościg psów gończych za zwierzyną;
3. szczekanie psów goniących zwierzynę;
4. siedlisko bobrów;
5. dawniej: bieg, gonitwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. łow. polowanie
Wiktionary
Grad, gon, gradus – jednostka miary kąta płaskiego równa 1/100 kąta prostego. Jest to jednostka spoza układu SI równa π/200 radiana, czyli 9/10 stopnia. Wprowadzona w 1795 po Wielkiej Rewolucji Francuskiej w ramach tworzenia nowych dziesiętnych jednostek miar. Obecnie stosowana w geodezji.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. góniarski
rzecz. gónka mzw./mos./ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|polowanie.
źródła.
== gón (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) roln. zagon
(1.2) zamieszanie, ambaras
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. góniarski
rzecz. gónka mzw./mos./ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. góniarski
rzecz. gónka mzw./mos./ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|polowanie.
źródła.
== gón (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) roln. zagon
(1.2) zamieszanie, ambaras
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
męski lub żeński gruczoł płciowy wytwarzający komórki płciowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. zool. gruczoł płciowy produkujący komórki rozrodcze;
Wiktionary
Gonada, gruczoł płciowy, gruczoł rozrodczy – występujący u zwierząt narząd płciowy produkujący męskie bądź żeńskie komórki rozrodcze (gamety). Gonady umożliwiają rozmnażanie płciowe.
U niektórych zwierząt występują samodzielnie (parzydełkowce, niektóre wirki), u pozostałych wchodzą w skład układu rozrodczego. Gonady żeńskie nazywane są jajnikami, a męskie – jądrami. U większości zwierząt gonady występują parzyście. Jedna gonada, najczęściej jajnik, spotykana jest u niektórych bezkręgowców oraz u ptaków. Koralowce i tasiemce wytwarzają większe liczby gonad.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gonad
* duński: (1.1) gonade w., kønskirtel w.
* węgierski: (1.1) ivarmirigy
źródła.
== gonada (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. gonada
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gonad
* duński: (1.1) gonade w., kønskirtel w.
* węgierski: (1.1) ivarmirigy
źródła.
== gonada (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) biol. gonada
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Gonadoliberyna, luliberyna, GnRH (od ang. gonadotropin-releasing hormone, hormon uwalniający gonadotropiny), LHRH (od ang. luteinizing-hormone-releasing hormone, hormon uwalniający hormon luteinizujący) – hormon peptydowy złożony z 10 aminokwasów, dekapeptyd wydzielany przez podwzgórze. Stymuluje wydzielanie gonadotropin (LH i FSH) z płata przedniego przysadki mózgowej.
Wikipedia
hormon wytwarzany przez przedni płat przysadki mózgowej, regulujący czynności gruczołów płciowych; hormon gonadotropowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. hormon pobudzający czynność gonad;
Wiktionary
Gonadotropiny – hormony glikoproteinowe produkowane u kręgowców przez komórki przedniego płata przysadki (gonadotropy).
Za pośrednictwem specyficznych receptorów wpływają na strukturę i funkcję narządów docelowych – gonad.
Niedobór gonadotropin prowadzi do hipogonadyzmu i niepłodności.
Wikipedia
przymiotnik od: gonadotropina
SJP.pl
hormon gonadotropowy (gonadotropina) - hormon wytwarzany przez przedni płat przysadki mózgowej, regulujący czynności gruczołów płciowych
SJP.pl
przymiotnik od: gonada
SJP.pl
dna moczanowa stawu kolanowego
SJP.pl
Dna moczanowa, inaczej artretyzm, skaza moczanowa, podagra (dawniej pedogra), gdy obejmuje duże palce u stóp – choroba charakteryzująca się zwykle nawracającymi epizodami ostrego zapalenia stawów – zaczerwienionego, tkliwego, gorącego obrzęku stawu. Najczęściej (w ok. 50% przypadków) obejmuje staw śródstopno-paliczkowy mieszczący się u podstawy dużego palca stopy. Może również występować jako guzki dnawe, kamienie nerkowe czy nefropatia moczanowa. Przyczyną dny jest podwyższony poziom kwasu moczowego we krwi. Kwas ten krystalizuje się, a jego kryształki odkładają się w stawach, ścięgnach, a także otaczającej je tkance.
Wikipedia
w medycynie: zwyrodnienie stawu kolanowego
SJP.pl
Choroba zwyrodnieniowa stawów, osteoartroza (łac. arthrosis deformans, osteoarthrosis, osteoarthritis) – choroba będąca wynikiem zdarzeń biologicznych lub mechanicznych, które zaburzają powiązane z sobą procesy degradacji i syntezy chrząstki stawowej, zarówno w chondrocytach, macierzy pozakomórkowej, jak i w warstwie podchrzęstnej kości. Towarzyszy jej powstanie wyrośli kostnych (osteofitów), proces zapalny w obrębie błony maziowej oraz tkanek okołostawowych. Choroba klinicznie objawia się bólem stawów i ograniczeniem ich funkcji ruchowej, natomiast radiologicznie można stwierdzić szerokie spektrum objawów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. dziś góry. gonitwa, wyścig
(1.2) góry. bieganina, krętanina
(1.3) góry. przest. szychta koni przy kołowrocie do ściągania wody
Wiktionary
czas. gonić
Wiktionary
Gonciarka – maszyna do wyrobu gontów zlokalizowana najczęściej w tartaku lub gonciarni.
Urządzenie składa się ze stolika z umieszczoną na nim piłą tarczową oraz frezami (fugami). Napędzane jest zwykle pędnią pasową.
Wikipedia
oddział zakładu drzewnego, w którym wyrabia się gonty
SJP.pl
Gonciarnia (także: pracownia gonciarska) – zakład wytwarzania gontów wyposażony w gonciarki, a w prymitywniejszych warunkach w narzędzia do ręcznej obróbki gontów oraz umożliwiające ich struganie, czy łupanie.
Wikipedia
wyrabianie gontów - deseczek do pokrywania budynków; gontarstwo
SJP.pl
1. rzemieślnik wyrabiający gonty;
2. robotnik pokrywający dach gontem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gont
Wiktionary
rzecz. gont m.
Wiktionary
[czytaj: gąKUR lub gonKUR] Edmond (1822-96) i Jules (1830-70) de Goncourt, bracia, pisarze francuscy tworzący wspólnie
SJP.pl
Goncourt – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Górna Marna. W 2013 roku jej populacja wynosiła 285 mieszkańców.
1 stycznia 2016 roku połączono dwie wcześniejsze gminy: Bourmont-entre-Meuse-et-Mouzon oraz Goncourt. Siedzibą gminy została miejscowość Bourmont, a nowa gmina przyjęła nazwę Bourmont-entre-Meuse-et-Mouzon.
Wikipedia
przymiotnik od: goniec
SJP.pl
myśliwski pies gończy
SJP.pl
odnoszący się do gonienia, gonitwy, pościgu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący pogoni
Wiktionary
wieś w województwie mazowieckim
SJP.pl
Gończyce – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Sobolew.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gończyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wikipedia
mały goniec
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. łódź wiosłowa bez steru, używana do komunikacji po kanałach Wenecji
2. kosz zawieszony pod balonem lub sterowcem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. wąska, drewniana łódka z jednym wiosłem, przystosowana do przewozu pasażerów, stosowana głównie w Wenecji;
(1.2) lotn. kosz balonu lub sterowca
(1.3) wagonik jednego z rodzajów kolejki linowej
(1.4) część wózka dziecięcego, w której przewozi się niemowlę w pozycji leżącej
Wiktionary
Gondola – łódź wiosłowa, napędzana i kierowana przez wioślarza zwanego gondolierem, służąca tradycyjnie do przemieszczania się po kanałach miasta Wenecji, obecnie raczej w charakterze atrakcji turystycznej.
Kształt i konstrukcja gondoli wywodzi się z przybrzeżnych i rzecznych południowosłowiańskich łodzi rybackich; jej cechą charakterystyczną jest asymetryczny kadłub z bardzo dużymi nawisami; asymetria kadłuba umożliwia używanie tylko jednego, długiego wiosła do napędu i sterowania (za to wymaga znacznego doświadczenia w kierowaniu gondolą). Przy pełnym obciążeniu wynoszącym 1200 kg gondolier potrafi płynąć z prędkością 3 węzłów.
Wikipedia
(1.1) W Wenecji zakochane pary odbywają przejażdżki gondolami.
(1.2) Balon odleciał, ale nikt nie zdążył wsiąść do gondoli.
(1.3) Do gondoli wsiadło ośmiu narciarzy i kolejka zawiozła ich na stok.
(1.4) Przez pierwsze miesiące życia dziecko należy wozić na spacery w gondoli.
Wiktionary
IPA: ɡɔ̃nˈdɔla, AS: gõndola
Wiktionary
rzecz. gondolier mos., gondoliera ż.
przym. gondolowy, gondolierski
Wiktionary
(1.2) kosz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. gondolier
Wiktionary
(1.1) Steruj szybko, odezwał się książę do gondolarza, a gdy ci się uda dogonić ową czarną gondolę sowita czeka cię nagroda.
Wiktionary
rzecz. gondolier mos.
Wiktionary
wioślarz kierujący gondolą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żegl. człowiek sterujący gondolą
Wiktionary
(1.1) Przed nami sterczał gmach komory celnej, kąpiący się w wodach kanału, pod nami szkliły się zielone fale, tu i ówdzie krajane wiosłami gondolierów […]
Wiktionary
IPA: ɡɔ̃nˈdɔlʲjɛr, AS: gõndolʹi ̯er
Wiktionary
rzecz. gondola ż., gondolka ż., gondoliera ż., gondolarz mos.
przym. gondolowy, gondolierski
Wiktionary
(1.1) daw. gondolarz
Wiktionary
liryczna pieśń gondolierów weneckich lub pieśń wzorowana na niej; rodzaj barkaroli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. zob. barkarola.
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) D. lp. zob. gondolier.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Płynąc weneckim kanałem słuchaliśmy gondoliery puszczonej z głośników przez kapitana.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔ̃ndɔˈlʲjɛra, AS: gõndolʹi ̯era
Wiktionary
rzecz. gondola ż., gondolka ż., gondolier mos.
przym. gondolowy, gondolierski
Wiktionary
(1.1) barkarola
Wiktionary
przymiotnik od: gondolier
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gondolierem, dotyczący gondolierów
Wiktionary
rzecz. gondolier mrz., gondola ż., gondolka ż., gondoliera ż.
przym. gondolowy
Wiktionary
mała gondola
SJP.pl
przymiotnik od: gondola
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z gondolą, dotyczący gondoli
(1.2) mający kształt lub przekrój gondoli
Wiktionary
(1.1) W mieście znajduje się także marina oraz przystań kajakowo-gondolowa.
(1.2) Koleje linowe dzielą się na krzesełkowe, gondolowe i linowo-terenowe.
Wiktionary
przym. gondolierski
rzecz. gondola ż., gondolier mos., gondoliera ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Gondulfa obchodzone jest 6 września.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geol. jeden z superkontynentów powstałych w wyniku rozpadu Pangei;
Wiktionary
Gondwana – południowy superkontynent, istniejący w paleozoiku i na początku mezozoiku oraz ponownie pod koniec mezozoiku i na początku kenozoiku. Jego nazwa pochodzi od północnego regionu Indii, a termin ten wprowadził jako pierwszy Eduard Suess, który stwierdził m.in. zaskakujące podobieństwo wymarłej flory glossopterisowej na obu wybrzeżach południowego Atlantyku.
Wikipedia
(1.1) Pod koniec ordowiku nastąpiło globalne zlodowacenie części Gondwany.
Wiktionary
IPA: ɡɔ̃ndˈvãna, AS: gõndvãna
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) od nazwy indyjskiego regionu Gondwana
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Gondwana
* włoski: (1.1) Gondwana m.
źródła.
== Gondwana (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. Gondwana
(1.2) geol. Gondwana
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka jednej z rdzennych grup etnicznych w Indiach;
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Gond mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdobiona chorągiew noszona w orszaku lub procesji
Wiktionary
Gonfalon – chorągiew o kształcie prostokąta, krótszym bokiem przymocowanego do poziomej poprzeczki, z bokiem przeciwległym wyciętym na kształt klinów – według określenia staropolskiego ogonów, w terminologii francuskiej zwanych płomieniami – flamme.
Wikipedia
(1.1) — Zwycięstwo nie jest pewne, dopóki ten gonfalon nie upadnie — powtarza z namysłem Saladyn.
Wiktionary
rzecz. gonfalonier mos.
Wiktionary
(1.1) chorągiew, proporzec, sztandar
Wiktionary
chorąży w dawnych państwach włoskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wyższy urzędnik włoskich komun;
(1.2) hist. cywilnego zarządcę we Florencji w XVI–XVII wieku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Najwyższym członkiem rządu republiki był gonfalonier.
Wiktionary
rzecz. gonfalon mrz.
Wiktionary
1. instrument perkusyjny w kształcie tarczy z brązu;
2. dźwięk tego instrumentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. instrument perkusyjny w formie okrągłej, mosiężnej płyty zawieszonej pionowo na stelażu;
(1.2) dźwięk gongu (1.1)
(1.3) dźwięk dzwonka do drzwi
Wiktionary
Gong – instrument muzyczny z grupy idiofonów płytowych uderzanych.
Jest to wisząca lub ustawiona na specjalnym stojaku tarcza z brązu lub mosiądzu, o wypukłej, czasem falistej powierzchni i lekko zagiętych brzegach. Wprowadza się ją w drgania poprzez uderzenie pałką lub młoteczkiem o miękkiej główce, przy czym rodzaj wzbudzonego dźwięku zależy od miejsca uderzenia.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) instrument
(1.2) dźwięk
(1.3) dźwięk
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|gong. < etym|jawajsko-malajski., prawdopodobnie onomatopeja
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gong
* baskijski: (1.1) gong
* bułgarski: (1.1) гонг m.
* czeski: (1.1) gong m.
* hebrajski: (1.1) גונג m.
* hiszpański: (1.1) gong m.
* kaszubski: (1.1) góng m.
* niemiecki: (1.1) Gong m./n.
* nowogrecki: (1.1) γκογκ n., γκονγκ n.
* serbski: (1.1) гонг m.
* słowacki: (1.1) gong m.
* ukraiński: (1.1) гонг m.
* węgierski: (1.1) gong
* włoski: (1.1) gong m.
źródła.
== gong (język angielski.) ==
thumb|gong (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gong.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. gong
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɡɔ̃ŋk, AS: gõŋk
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) instrument
(1.2) dźwięk
(1.3) dźwięk
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|gong. < etym|jawajsko-malajski., prawdopodobnie onomatopeja
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) gong
* baskijski: (1.1) gong
* bułgarski: (1.1) гонг m.
* czeski: (1.1) gong m.
* hebrajski: (1.1) גונג m.
* hiszpański: (1.1) gong m.
* kaszubski: (1.1) góng m.
* niemiecki: (1.1) Gong m./n.
* nowogrecki: (1.1) γκογκ n., γκονγκ n.
* serbski: (1.1) гонг m.
* słowacki: (1.1) gong m.
* ukraiński: (1.1) гонг m.
* węgierski: (1.1) gong
* włoski: (1.1) gong m.
źródła.
== gong (język angielski.) ==
thumb|gong (1.1)
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-gong.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. gong
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) lwów. katar, wydzielina z nosa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, w gminie Baranów;
Wiktionary
Gongolina – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie grodziskim, w gminie Baranów.
Wieś wchodzi w skład sołectwa Regów-Gongolina.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
(1.1) Przed laty Gongolina należała do województwa skierniewickiego.
Wiktionary
rzecz. gongolinianin mos., gongolinianka ż.
przym. gongoliński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Gongoliny, związany z Gongoliną
Wiktionary
rzecz. Gongolina ż., gongolinianin mos., gongolinianka ż.
Wiktionary
Wikipedia
przedstawiciel, zwolennik gongoryzmu
SJP.pl
zwolenniczka gongoryzmu
SJP.pl
kierunek literacki powszechny w barokowej literaturze hiszpańskiej XVII wieku, charakteryzujący się wyszukaną formą, bogactwem stylu, skomplikowaną składnią, znacznym udziałem metaforyki i symboliki; kultyzm
SJP.pl
Gongoryzm (kultyzm) – kierunek w barokowej poezji hiszpańskiej XVII wieku. Odmiana konceptyzmu. Jego cechą charakterystyczną była zawiła konstrukcja i wyszukany, kwiecisty styl. Nazwa gongoryzm pochodzi od nazwiska poety Luisa de Góngora y Argote.
Pokrewne style w literaturze barokowej innych krajów europejskich to marinizm we Włoszech (od nazwiska poety Giambattista Marino) oraz eufuizm w Anglii (od poematu Euphues Johna Lyly’ego).
Wikipedia
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Goniądz – miasto w Polsce w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Goniądz, położone na skraju Kotliny Biebrzańskiej, nad Biebrzą.
Początkowo osada w ziemi wiskiej na Mazowszu. Goniądz uzyskał lokację miejską przed 1493 rokiem. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa łomżyńskiego.
Wikipedia
IPA: ˈɡɔ̃ɲɔ̃nt͡s, AS: gõńõnc
Wiktionary
przym. goniądzki
Wiktionary
mieszkaniec Goniądza
SJP.pl
mieszkanka Goniądza
SJP.pl
przymiotnik od: Goniądz
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. myśliwski
Wiktionary
rzecz. gón mrz., gónka mzw./mos./ż.
Wiktionary
skamieniała skorupa amonitu (kopalnego głowonoga)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) paleont. paleozoiczny głowonóg
Wiktionary
podrząd amonitów występujących od dewonu do permu
SJP.pl
Goniatitida, goniatyty – rząd wymarłych głowonogów z podgromady amonitów.
Większość goniatytów ma linię przegrodową typu goniatytowego, a znacznie rzadziej ceratytowego. Pojawiły się pod koniec wczesnego dewonu z rzędu Anarcestida, wymarły w u schyłku permu w tzw. kryzysie permskim. Szczyt rozwoju przypadał na dewon i karbon, w dewonie środkowym i w karbonie dominowały wśród amonitowatych.
Wikipedia
ścigać, biec, podążać za kimś, za czymś
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. biegać
Wiktionary
rzecz. gónka ż.
Wiktionary
jednokomórkowy glon, kulista lub nitkowata sinica lub zielenica, będący składnikiem porostów
SJP.pl
Gonidium (l.mn. gonidia) – termin w botanice, fykologii (algologii) oraz mykologii, określający:
Wikipedia
1. żołnierz wyznaczony do przenoszenia rozkazów, meldunków itp.; łącznik;
2. pracownik w biurze, fabryce, zajmujący się roznoszeniem korespondencji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) roznosiciel korespondencji
(1.2) wojsk. łącznik przekazujący meldunki i rozkazy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) szach. figura poruszająca się po szachownicy na skos;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) włók. skórzany element krosna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Napisz do niego, by tu przybył jutro. Gońca wyślę natychmiast.
(2.1) Po ataku białym skoczkiem i gońcem mogliśmy się spodziewać ucieczki czarnych w narożnik szachownicy.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔ̃ɲɛt͡s, AS: gõńec
Wiktionary
rzecz. gon mrz., gonitwa ż., pogoń ż., gończy m.
czas. gonić ndk., ganiać ndk., nagonić dk., naganiać ndk., pogonić dk., poganiać ndk., przegonić dk., przeganiać ndk., wygonić dk., wyganiać ndk., zagonić dk., zaganiać ndk., zgonić dk., zganiać ndk.
przym. gończy
Wiktionary
(2.1) laufer
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gonić.
Wiktionary
IPA: ɡɔ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ, AS: gõńė̃ńe
Wiktionary
czas. gonić
rzecz. gon mrz.
Wiktionary
1. przyrząd do wyznaczania miary kątów dwuściennych
2. urządzenie służące do określania pozycji statków, samolotów itp. za pomocą fal radiowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geod. przyrząd do wyznaczania kierunków lub kątów w terenie
(1.2) krystal. przyrząd do pomiaru kątów w krysztale
Wiktionary
Goniometr – miernik kątów; nazwa stosowana w szczególności w odniesieniu do urządzeń przeznaczonych do mierzenia kątów zawartych pomiędzy ścianami kryształów. Najprostsza odmiana przyrządu to goniometr ręczny, w którym kryształ umieszcza się między szyną stałą a ruchomą, wielkość zaś kąta odczytuje się bezpośrednio na podziałce.
Wikipedia
dział matematyki zajmujący się badaniem elementarnych własności funkcji trygonometrycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. dział trygonometrii zajmujący się badaniem elementarnych własności funkcji trygonometrycznych
(1.2) fiz. chem. dział krystalografii zajmujący się pomiarami rozmaitych kątów w krysztale
(1.3) dział antropometrii, zajmujący się pomiarem rozmaitych kątów w obrębie ciała
Wiktionary
Goniometria (gr. gonia – kąt, metreín – mierzyć) może oznaczać:
Wikipedia
(1.3) Goniometria dzieli się na statyczną (np. kąty twarzy, kąty kręgosłupa, kąty przedniej ściany tułowia) i dynamiczną (np. obszerność ruchu klatki piersiowej, kąty nachylenia głowy, obszerność ruchu kręgosłupa, obszerność ruchów stawów kończyn).
Wiktionary
IPA: ˌɡɔ̃ɲɔ̃ˈmɛtrʲja, AS: gõńõmetrʹi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr. gōnia 'kąt', metréō 'mierzę'
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) goniometry
* francuski: (1.1) goniométrie ż.
* interlingua: (1.1) goniometria
* węgierski: (1.1) szögmértan
* włoski: (1.1) goniometria ż.
źródła.
== goniometria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) goniometria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący goniometrii
SJP.pl
podobny do krakowiaka taniec polski, rozpowszechniony w XVI i XVII wieku; ganiany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) choreogr. taniec krakowiakopodobny
Wiktionary
Goniony – żywy, polski taniec ludowy, powszechny przede wszystkim w XVII–XVIII wieku.
Taniec ten wspominany jest m.in. przez Jana Kochanowskiego w utworze Pieśń świętojańska o Sobótce:
Wikipedia
przyrząd okulistyczny do badania kąta przesączania gałki ocznej
SJP.pl
w gwarze poznańskiej: berek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) uganianie się, ściganie
(1.2) jeźdz. bieg koni podczas wyścigów
(1.3) przen. natłok codziennych obowiązków
(1.4) przen. wytężony wysiłek w celu zdobycia dóbr materialnych
Wiktionary
Gonitwa – próba selekcyjna dla koni tej samej rasy rozgrywana na określonym dystansie. Jest przeprowadzana na torach wyścigowych zgodnie z regulaminem wyścigów konnych. Ma na celu sprawdzenie i ocenę stopnia dzielności wyścigowej koni.
Potocznie gonitwa oznacza po prostu bieg za czymś (od czasownika gonić będącego tu częścią słowa).
Wikipedia
(1.2) W pierwszej gonitwie ogier zajął drugie miejsce.
(1.3) W codziennej gonitwie całkowicie zapomniała o zwróceniu książek do biblioteki.
Wiktionary
rzecz. goniec mzw./mos./mrz., pogonia ż.
czas. wygonić dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pędziwiatr, lekkoduch
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. dziewczyna latawica
Wiktionary
czas. gónić ndk.
rzecz. gón mrz.
przym. góniarski
Wiktionary
(2.1) hadra
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: gonny
SJP.pl
cecha drzew wysokich i prostych; wyniosłość; wybujałość
SJP.pl
1. o drzewach: wysoki i prosty, wyniosły, wybujały, śmigły
2. w łowiectwie:
a) trop gonny - trop zwierza uciekającego
b) chart gonny - chart szybko biegający, rączy
SJP.pl
Wikipedia
pierwotna komórka płciowa zarodka
SJP.pl
Gonocyt, pierwotna komórka płciowa (gr. gónos ‘płodzenie’, kýtos ‘komórka’) – biologicznie niedojrzała zwierzęca pierwotna komórka, z której powstają spermatogonia w jądrach i oogonia w jajnikach a ostatecznie gamety.
Gonocyty rozwijają się w zarodkach.
Wikipedia
jajowód u stawonogów, mięczaków i pierścienic, powstający niezależnie od jajników
SJP.pl
potoczna nazwa gram ujemnego ziarenkowca (Neisseria gonorrhoeae), bakterii wywołującej rzeżączkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. mikrobiol. nazwa systematyczna|Neisseria gonorrhoeae|ref=tak., dwoinka rzeżączki
Wiktionary
Dwoinka rzeżączki, gonokok (Neisseria gonorrhoeae) – nieruchliwa, nieprzetrwalnikująca bakteria tlenowa, wywołująca jedną z chorób przenoszonych drogą płciową: rzeżączkę.
Wikipedia
przymiotnik od: gonokok
SJP.pl
Wikipedia
zakaźna choroba weneryczna, wywołana przez gonokoki; rzeżączka, tryper
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Gonsalwy – imię męskie, którego patronem jest m.in. bł. Gonsalwy z Amaranto, zakonnik (zm. ok. 1259 roku).
Znane osoby noszące imię Gonsalwy:
Wikipedia
(1.1) W młodości Gonsalwemu udało się uniknąć poboru.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. gąsienica
Wiktionary
deszczułka klinowa używana do pokrywania dachów; gonty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. drewniany materiał do wykonywania pokryć dachowych;
Wiktionary
Gont (inne nazwy: szkudły, na Śląsku Cieszyńskim: szyndzioł, na Kaszubach: szyndel) – drewniany materiał do wykonywania pokryć dachowych (również elewacyjnych). Jest to deseczka z drewna iglastego, o przekroju klina, z wpustem wzdłuż dłuższej krawędzi, łączona poprzez wsunięcie jednej deseczki w drugą.
Wikipedia
rzecz. gonciarz m., gonciarstwo n., gonciarka ż., gontyna ż.
:: zdrobn. goncik mrz.
przym. gontowy, gonciarski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. szyndzioł.
Wiktionary
długi i cienki gwóźdź; bretnal
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wyrabianie gontów - deseczek do pokrywania budynków; gonciarstwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: gont
SJP.pl
deszczułka klinowa używana do pokrywania dachów; gont
SJP.pl
Gonty (niem. Gunthen) – wieś w Polsce w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Prabuty. Na wschód od wsi przebiegają trasy linii kolejowej Malbork-Iława i drogi wojewódzkiej nr 522.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
W miejscowości był przystanek kolejowy Gonty.
Wikipedia
świątynia pogańska u dawnych Prusów, Słowian i Litwinów; kontyna, kącina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. świątynia słowiańska
Wiktionary
Chram (także kącina, kupiszta; neologizmy: kontyna, gontyna) – typ budowli sakralnej w religii Słowian. Miejsce spotkań, modlitw, nabożeństw i wróżb, którego rolę pierwotnie pełniły poświęcone kultowi drzew oraz sił przyrody gaje – słowiańskie odpowiedniki świętych gajów w innych kulturach.
Wikipedia
rzecz. gont mrz.
Wiktionary
(1.1) chram
Wiktionary
Gonzaga – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lombardia, w prowincji Mantua.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 8039 osób, 164,1 os./km².
Wikipedia
Artyści:
Miejscowości w USA:
Hrabstwa w USA:
Zobacz też: Alberto Gonzales
Wikipedia
potocznie: film pornograficzny nakręcony przez amatorów
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: gudBAJ] do widzenia
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: gudmen] nazwisko, np. Benjamin (Benny) Goodman (1909-86), amerykański klarnecista jazzowy
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: gudłil] czynniki niematerialne, mające wpływ na rynkową wartość firmy
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: gudjer] produkt marki Goodyear
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
[czytaj: guglać] potocznie: szukać informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; googlować, guglować, guglać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|googlać.
Wiktionary
czas. googlać ndk.
Wiktionary
[czytaj: gugl albo potocznie: gugle]
1. amerykańskie przedsiębiorstwo z branży internetowej;
2. popularna wyszukiwarka internetowa prowadzona przez firmę o takiej samej nazwie;
3. wujek Google - żartobliwie: wyszukiwarka Google
SJP.pl
Google LLC (dawniej Google Inc.) – amerykańskie przedsiębiorstwo informatyczne. Sztandarowym produktem spółki jest wyszukiwarka Google, a deklarowaną misją – „uporządkowanie światowych zasobów informacji tak, by stały się powszechnie dostępne i użyteczne dla każdego”.
Przedsiębiorstwo jest jednym z najbardziej wpływowych na świecie i pełni rolę monopolisty m.in. na rynku reklamy internetowej. Spółka Alphabet Inc., do której należy Google, jest częścią tzw. Wielkiej Piątki.
Wikipedia
[czytaj: guglować] potocznie: szukać informacji w internecie za pomocą wyszukiwarki Google; guglować, googlać, guglać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. wyszukiwać w Internecie za pomocą wyszukiwarki Google
Wiktionary
IPA: ɡuɡˈlɔvat͡ɕ, AS: guglovać
Wiktionary
rzecz. googlowanie n.
czas. wygooglować, przegooglować, pogooglować
przym. googlowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|googlować.
Wiktionary
czas. googlować ndk.
przym. googlowski
Wiktionary
[czytaj: guglownica] potocznie: wyszukiwarka internetowa Google
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Google'a
przymiotnik relacyjny
(2.1) związany z Googlem, dotyczący Google'a
przymiotnik jakościowy
(3.1) charakterystyczny dla Google'a, mający cechy Google'a
Wiktionary
(1.1) Dzięki googlowskiemu „Business View” klienci mieli zyskać możliwość zaglądania do tysięcy restauracji i innych miejsc docelowych.
Wiktionary
rzecz. googlowanie n.
czas. googlować ndk.
Wiktionary
[czytaj: gugol] liczba wyrażona jedynką ze 100 zerami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mat. liczba o wartości 10 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 = 10100
Wiktionary
Googol (czyt. gugol) – liczba równa 10100, czyli jedynka i sto zer w zapisie dziesiętnym.
Googol można przedstawić w formie tradycyjnej jako:
1 googol = 10100 = 10 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000 000
Wikipedia
(1.1) Googolplex to liczba, której zapis dziesiętny składa się z jedynki i googola zer.
Wiktionary
IPA: ˈɡuɡɔl, AS: gugol
Wiktionary
liczba 10 do potęgi 1000.
SJP.pl
Googolplex (gugolpleks) – liczba, której zapis dziesiętny składa się z jedynki i googola zer, czyli:
Googolplex w zapisie bez wielokrotnego potęgowania to:
Wikipedia
[czytaj: gop] skrót od: Górnośląski Okręg Przemysłowy
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = ekon. geogr. Górnośląski Okręg Przemysłowy;
Wiktionary
IPA: ɡɔp, AS: gop
Wiktionary
zdawkowa moneta Azerbejdżanu (100 gopików = 1 manat azerbejdżański); kapik
SJP.pl
1. według dawnych wierzeń ludowych: boginka, nimfa wodna zamieszkująca jezioro Gopło;
2. skorupiak z rodziny kiełży;
3. czekolada marki Goplana
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Skulsk;
(1.2) geogr. staw w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Trojanów
(1.3) mitsłow. nimfa wodna zamieszkująca jezioro Gopło
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Gopło n., goplana ż., Goplanin mos., goplanin mos., goplanka ż., goplanianin mos., goplanianka ż.
przym. goplański
Wiktionary
1. według dawnych wierzeń ludowych: boginka, nimfa wodna zamieszkująca jezioro Gopło;
2. skorupiak z rodziny kiełży;
3. czekolada marki Goplana
SJP.pl
Goplanie – hipotetyczne plemię słowiańskie zamieszkujące najprawdopodobniej okolice Pojezierza Wielkopolskiego i jeziora Gopło na Kujawach.
Kraj Goplan nazywano zapewne Gopłami, a słowo to oznaczało błotniste, podmokłe tereny obfitujące w grzęzawiska.Geograf Bawarski podaje (844–845), że Goplanie (Glopeani) mieli w pierwszej połowie IX w. 400 grodów.Lokalizacja Glopeani nad Gopłem powstała w wyniku zasugerowania się badaczy przekazami z Kroniki wielkopolskiej umiejscawiającymi pierwotną stolicę Polan w Kruszwicy oraz faktem, że Geograf Bawarski Polan nie wymienił w swym spisie. Na tej podstawie przypuszcza się, że Goplanie panowali wówczas nad Polanami i Gnieznem, natomiast ich władca Popiel bądź Pąpil był naczelnikiem Goplan, obalonym przez Polan na drodze przewrotu. Na tronie, niezależnego już od Goplan, Gniezna zasiadł syn Piasta lub Pazta – Siemowit. Przeciwko tej hipotezie mogłoby świadczyć to, że przekaz Galla Anonima umiejscawia Popiela i cały "przewrót" w Gnieźnie, jednak wyniki badań dendrochronologicznych datują powstanie grodu gnieźnieńskiego na 940-941 rok, a powstanie grodu kruszwickiego na lata 975-999, co czyni tę wersję nieprawdopodobną.
Wikipedia
członek plemienia słowiańskiego zamieszkującego obszary nad jeziorem Gopło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek hipotetycznego plemięemienia słowiańskiego zamieszkującego w średniowieczu Pojezierze Wielkopolskie w okolicach Gopła;
Wiktionary
(1.1) Ziemie Goplan leżały wokół jeziora Gopło.
Wiktionary
rzecz. goplanka ż., goplanin mos., goplana ż., Gopło n., Goplana ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gopła
Wiktionary
(1.1) Mój kuzyn zadurzył się w jednej goplance.
Wiktionary
rzecz. Gopło n., Goplanin mos., goplana ż.
:: fm. goplanin mos.
Wiktionary
przymiotnik od: Gopło
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do miejscowości Goplana, związany z miejscowością Goplana
Wiktionary
(1.1) Na kilku goplańskich dachach bociany założyły gniazda.
Wiktionary
rzecz. Goplana ż., goplanianin mos., goplanianka ż.
Wiktionary
Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = med. Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe;
Wiktionary
(1.1) W tym budynku mieściła się siedziba GOPR-u.
Wiktionary
IPA: ɡɔpr̥, AS: gopr̦
Wiktionary
rzecz. GOPR-owiec mos., goprowiec mos., goprowskość ż., goprówka ż.
przym. GOPR-owski, goprowski
Wiktionary
członek GOPR-u (Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego); goprowiec
SJP.pl
członek Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego; GOPR-owiec
SJP.pl
potocznie: placówka Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego
SJP.pl
przymiotnik od: GOPR; GOPR-owski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z GOPR-em, dotyczący GOPR-u
Wiktionary
rzecz. GOPR m.
skr. GOPR
Wiktionary
skrót od: Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
SJP.pl
w Indiach: brama w kształcie wielokondygnacyjnej wieży, schodkowato zwężającej się ku górze; gopurę umieszczano z czterech stron świata w murach otaczających południowoindyjskie świątynie
SJP.pl
Gopura (tamil கோபுரம் trb. gopuram) – brama w postaci bardzo wysokiej, zwężającej się uskokowo ku górze wieży stanowiąca wejście do świątyni hinduistycznej w stylu drawidyjskim.
Gopura jest charakterystyczna przede wszystkim dla południowych Indii (stany Tamil Nadu, Kerala, Karnataka i Andhra Pradesh). Będąc najbardziej widocznym elementem świątyni, gopury często mylone są ze znacznie mniejszym właściwym przybytkiem, oraz wieńczącą go piramidą, której właściwa nazwa to wimana.
Wikipedia
jezioro na Pojezierzu Pomorskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. jezioro w Polsce, na Kujawach;
(1.2) geogr. hydron. toponim, nazwa szeregu zbiorników wodnych w Polsce
(1.3) geogr. osada w Polsce, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Jeziora Wielkie;
(1.4) geogr. część wsi Cienin Kościelny, w województwie wielkopolskim, w powiecie słupeckim, w gminie Słupca
Wiktionary
Gopło – jezioro w Polsce, położone w województwie kujawsko-pomorskim i wielkopolskim, w powiecie inowrocławskim, mogileńskim, radziejowskim i konińskim, w granicach administracyjnych Kruszwicy, gminy miejsko-wiejskiej Kruszwica, gminy Jeziora Wielkie, gminy miejsko-wiejskiej Piotrków Kujawski i gminy Skulsk.
Gopło jest największym naturalnym zbiornikiem wodnym województwa kujawsko-pomorskiego i historycznych Kujaw, będąc jedenastym co do wielkości jeziorem w Polsce.
Wikipedia
(1.1) Nad Gopłem znajduje się rezerwat ornitologiczny.
(1.3) Przed laty Gopło administracyjnie należało do województwa bydgoskiego.
Wiktionary
rzecz. goplana ż., Goplana ż., Goplanin mos., goplanin mos., goplanka ż.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zwłaszcza
Wiktionary
Hiszpania:
Rosja:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|zwłaszcza.
źródła.
== gor (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) głuchy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|zwłaszcza.
źródła.
== gor (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) głuchy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. wznosząca się wysoko nad otaczającym terenem wyniosłość skorupy ziemskiej
2. wyższa część czegoś
3. wielka ilość czegoś
4. ogół ludzi zajmujących kierownicze stanowiska
SJP.pl
przysłówek
(1.1) na pewnej wysokości czegoś
(1.2) przez górę (wzniesienie terenu)
(1.3) stwierdzenie osiągnięcia przez kogoś przewagi lub zwycięstwa
forma rzeczownika.
(2.1) N. lp. od: góra
Wiktionary
Góra – wypukła forma ukształtowania terenu o wysokości względnej większej niż 300 m. W Europie za tereny górskie uważa się tereny położone powyżej 500 m n.p.m., lub według kryteriów anglosaskich powyżej 2000 stóp (609,6 m n.p.m.). Ze względu na wysokości bezwzględne wyróżnia się góry niskie, średnie i wysokie. Ze względu na sposób powstania wyróżnia się góry fałdowe, zrębowe, wulkaniczne i ostańce.
Wikipedia
(1.1) Te kable puścimy teraz górą, pod sufitem.
(1.2) Ty pójdziesz górą, / A ja doliną, (…)
(1.3) Wygraliśmy! Górą nasi!
(2.1) Za tą górą rozciąga się już równina.
Wiktionary
IPA: ˈɡurɔ̃w̃, AS: gurõũ̯
Wiktionary
zob. góra.
Wiktionary
(1.1) wyżej, wysoko
(1.2) górami
Wiktionary
upał, skwar, bardzo wysoka temperatura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. skwar, upał
Wiktionary
(1.1) Męczy mnie ten gorąc, nie da się żyć bez klimy.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔrɔ̃nt͡s, AS: gorõnc
Wiktionary
rzecz. pogorzelec mos., gorąco n., gorączka ż.
przym. gorący, gorączkowy
przysł. gorąco, gorączkowo
Wiktionary
(1.1) gorąco, skwar, upał
Wiktionary
potocznie: gorąca, gotowana potrawa
SJP.pl
upał, skwar, ciepło
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wysoka temperatura, upał
przysłówek
(2.1) bardzo ciepło, upalnie
(2.2) pot. niebezpiecznie
(2.3) serdecznie, wylewnie
Wiktionary
(2.1) Na plażaaży było tak gorąco, że większość turystów spędzała czas w morzu.
(2.2) Zaczyna robić się gorąco. Uciekajmy.
(2.3) Pozdrawiam gorąco pana córkę.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈrɔ̃nt͡sɔ, AS: gorõnco
Wiktionary
rzecz. pogorzelec mos., gorąc mrz., gorącość ż.
przym. gorący
czas. gorączkować
Wiktionary
1. cecha konia o dużym temperamencie i sprawności fizycznej, zwykle rasy angloarabskiej;
2. cecha osoby zachowującej się niespokojnie, nierozważnie, ulegającej emocjom;
3. cecha zwierzęcia zdolnego do utrzymywania temperatury wewnętrznej ciała na względnie stałym poziomie, niezależnym od temperatury otoczenia; stałocieplność, ciepłokrwistość, endotermiczność, homojotermia, homeotermia
SJP.pl
1. o koniach: o dużym temperamencie i sprawności fizycznej, zwykle rasy angloarabskiej; ciepłokrwisty;
2. zachowujący się niespokojnie, nierozważnie, ulegający emocjom;
3. właściwy komuś zachowującemu się niespokojnie, nierozważnie, ulegającemu emocjom, np. gorącokrwisty głos;
4. o zwierzęciu: zdolny do utrzymywania temperatury wewnętrznej ciała na względnie stałym poziomie, niezależnym od temperatury otoczenia; stałocieplny, ciepłokrwisty, endotermiczny, homojotermiczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o koniu: czystej krwi, szlachetnej rasy i żywego temperamentu
(1.2) o człowieku: o wybuchowym temperamencie, namiętny
Wiktionary
(1.1) Koń czystej krwi arabskiej to jedna z podstawowych ras koni gorącokrwistych.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔrɔ̃nt͡sɔˈkr̥fʲistɨ, AS: gorõncokr̦fʹisty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. cecha tego, co ma bardzo wysoką temperaturę
(1.2) przest. cecha tego, który jest bardzo w coś zaangażowany
(1.3) przest. cecha tego, w co ludzie żarliwie się angażują
Wiktionary
(1.1) A jeśli tymczasem złoci się zaledwie wino, snadź w krwi młodej więcej słońca niż purpury, póki lata gorącości nie dopalą krwi w żyłach i winnej macicy gron!
(1.2) Co więcej, że właśnie to niedołęstwo będzie głosem doświadczenia, umiejącego zapalczywość i gorącość przekuwać na oręż dla głębokich kalkulacji, arcydoniosłych planów!
(1.3) Gorącość bitwy nie pozwalała brać niewolnika.
Wiktionary
rzecz. gorąco n.
przym. gorący
przysł. gorąco
Wiktionary
rzadko: żółty o pomarańczowym odcieniu
SJP.pl
1. bardzo ciepły, mający wysoką temperaturę; rozpalony; upalny;
2. silnie grzejący, ogrzewający, prażący;
3. pełen uczucia; serdeczny, życzliwy;
4. żywy, gwałtowny, pełen żarliwości
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) bardzo ciepły, tak, że odczuwany nieprzyjemnie
(1.2) przen. namiętny
(1.3) przen. serdeczny
(1.4) techn. przygotowany do natychmiastowego uruchomienia
Wiktionary
(1.1) Żelazko jest bardzo gorące.
(1.2) Moja żona nie jest już tak gorąca, jak kiedyś…
(1.3) Przesyłam Wam wszystkim gorące buziaki i pozdrowienia!
Wiktionary
IPA: ɡɔˈrɔ̃nt͡sɨ, AS: gorõncy
Wiktionary
rzecz. pogorzelec mos., gorąc m., gorąco n., gorączka ż., gorącość ż.
czas. gorączkować, gorzeć ndk.
przysł. gorąco
Wiktionary
(1.1) ciepły, upalny, skwarny, rozpalony; gw-pl|Górny Śląsk|gorki.
(1.2) napalony, podniecony
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stan, w którym temperatura ciała człowieka przekracza 38℃;
(1.2) książk. przen. stan uniesienia emocjonalnego
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) przest. człowiek porywczy, zapalczywy
Wiktionary
Gorączka (łac. febris) – stan eutermii towarzyszący chorobie polegający na zwiększeniu temperatury ciała w punkcie nastawczym powyżej normy. Pierwotne znaczenie tego objawu to obronna odpowiedź organizmu na atak wirusów, bakterii, grzybów, obecność ciał obcych, alergenów, martwych fragmentów tkanek i chemicznych pirogenów.
Wikipedia
(1.1) Nie idziesz dzisiaj do szkoły, bo masz gorączkę.
(2.1) Ten gorączka znów poleciał do szefa z awanturą.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈrɔ̃n͇t͡ʃka, AS: gorõṇčka
Wiktionary
rzecz. gorąc m.
czas. gorączkować ndk.
przym. gorączkowy, podgorączkowy, bezgorączkowy, gorący
przysł. gorączkowo
Wiktionary
(1.1) (podwyższona / wysoka) temperatura
(1.2) szał, ferwor, podnieta, podniecenie, ekscytacja
(2.1) gorąca głowa
Wiktionary
wywołujący gorączkę
SJP.pl
1. mieć podwyższoną temperaturę ciała;
2. gorączkować się - potocznie: irytować się, niecierpliwić się
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) mieć wysoką temperaturę ciała spowodowaną chorobą
czasownik zwrotny niedokonany gorączkować się
(2.1) denerwować się
Wiktionary
rzecz. gorączka ż., gorączkowanie n., gorąco n.
przym. gorący, gorączkowy, podgorączkowy, bezgorączkowy
przysł. gorąco
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób gorączkowy
Wiktionary
rzecz. gorąc mrz., gorączka ż.
czas. gorączkować się ndk.
przym. gorączkowy
Wiktionary
1. występujący podczas gorączki - podwyższonej temperatury ciała (np. gorączkowe majaczenia, gorączkowe drgawki);
2. pełen podniecenia, zniecierpliwienia, niepokoju (np. gorączkowy pośpiech, gorączkowa atmosfera przed wyjazdem)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący gorączki, związany z gorączką
(1.2) taki, w którym przejawiają się pośpieszne, niespokojne a przy tym wzmożone działania
Wiktionary
przym. bezgorączkowy
rzecz. gorąc mrz., gorączka mzw./ż.
Wiktionary
kobieta z podniesioną temperaturą ciała
SJP.pl
człowiek mający gorączkę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) miejsko-wiejska gmina w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim;
(1.2) siedziba miejsko-wiejskiej gminy Goraj (1.1);
Wiktionary
Goraj – miasto w Polsce, położone w województwie lubelskim, w powiecie biłgorajskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Goraj. Historycznie położony jest w Małopolsce (początkowo w ziemi sandomierskiej, a następnie w ziemi lubelskiej).
Miejscowość uzyskała lokację miejską przed 1405 rokiem. Prawa miejskie utracił 13 stycznia 1870. Miejscowość uzyskała ponownie status miasta 1 stycznia 2021.
Wikipedia
przym. gorajski
Wiktionary
mieszkaniec Goraja (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Goraja (miasta w Polsce)
SJP.pl
Gorajec (w latach 1977–1981 Dąbrowa) – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Cieszanów, nad potokiem Gnojnik na Płaskowyżu Tarnogrodzkim.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wierni wyznania rzymskokatolickiego należą do parafii św. Wojciecha w Cieszanowie.
Wikipedia
rodzaj ptaków z podrodziny bażantów
SJP.pl
rodzaj ssaków z podrodziny antylop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek pochodzący z gór;
(1.2) pot. sport. kolarz jeżdzący dobrze po górskich trasach
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. rower górski;
(2.2) hist. podczas okupacji: banknot o nominale 500 złotych z podobizną podhalańskiego górala (1.1)
Wiktionary
Goral (Naemorhedus) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Wikipedia
(1.1) W pociągu przysiadł się do nas jeden góral z Murzasichla.
(2.1) Jaśko przyjechał na przednim góralu.
(2.2) Co można było kupić za górala?
Wiktionary
IPA: ˈɡural, AS: gural
Wiktionary
rzecz. góra ż., góralszczyzna ż., góralek m.
:: fż. góralka ż.
przym. góralski, górny, górski, górniczy
przysł. góra
Wiktionary
(1.1) daw. górnik
Wiktionary
chłopiec góralski, młody góral
SJP.pl
Wikipedia
mały, roślinożerny ssak kopytny, przypominający wyglądem dzikiego królika, żyjący w środkowej i południowej Afryce, w Syrii i na Półwyspie Arabskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zwierzę współcześnie zaliczane do rodziny góralkowatych
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: góralka
Wiktionary
Góralek (Procavia) – rodzaj ssaków z rodziny góralkowatych (Procaviidae).
Wikipedia
(1.1) W Galilei przyglądaliśmy się hordzie wygrzewających się na słońcu góralków.
(2.1) Za Murzasichlem do autobusu wsiadło kilka góralek.
Wiktionary
rzecz. góra ż., góral mos., góralka ż., góralszczyzna ż., góralkowate nmos.
przysł. góra
przym. górny, góralski, górniczy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. akcja tworzenia ruchu separatystycznego wśród górali na Podhalu;
(1.2) hist. grupa polskich działaczy góralskich kolaborujących z niemieckimi władzami w czasie okupacji hitlerowskiej w ramach akcji Goralenvolk (1.1)
Wiktionary
Goralenvolk – inicjatywa o charakterze ideologicznym i administracyjnym z czasów II wojny światowej na terenie istniejącego w ramach Generalnego Gubernatorstwa powiatu nowotarskiego, odbywająca się w latach 1939–1944. Miała na celu narzucenie miejscowej ludności rzekomej „narodowości góralskiej” w miejsce polskiej, a docelowo jej germanizację.
Wikipedia
(1.2) Gestapo i niemieckie władze opuszczają Zakopane, wraz z niektórymi konfidentami z "Goralenvolku".
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Góralice – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Trzcińsko-Zdrój.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Góralice, po jej zniesieniu w gromadzie Trzcińsko Zdrój. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
W miejscowości był przystanek kolejowy Góralice.
Wikipedia
kobieta pochodząca z gór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta pochodząca z gór;
forma rzeczownika.
(2.1) D. oraz B. lp. od: góralek
Wiktionary
(1.1) Jaśko zabujał się w zakopiańskiej góralce.
(2.1) Nie widzieliśmy wśród skał ani jednego góralka.
Wiktionary
rzecz. góra ż., góralszczyzna ż., góralek mzw.
:: fm. góral m.
przym. góralski, górny, górski, górniczy
przysł. góra
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gorolka, górolka.
Wiktionary
o cechach góralkowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zool. rodzina ssaków z rzędu góralkowców;
Wiktionary
Góralkowate (Procaviidae) – jedyna współcześnie występująca rodzina ssaków z rzędu góralkowców (Hyracoidea). Kopalne góralkowate znane są już od eocenu.
Wikipedia
rzecz. góralek m.
Wiktionary
o cechach góralkowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu ssaków łożyskowych
SJP.pl
Góralkowce, góralki (Hyracoidea) – rząd ssaków z infragromady ssaków łożyskowych (Palecentalia), do którego zaliczana jest tylko jedna żyjąca współcześnie rodzina – góralkowate (Procaviidae). Góralki zamieszkują Afrykę i zachodnią część Azji. Wykazują pokrewieństwo z trąbowcami i brzegowcami, z którymi wspólnie zaliczane są do afroterów. Kilkanaście ze znanych gatunków i podgatunków góralków uważanych jest za zagrożone wyginięciem.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu ssaków łożyskowych
SJP.pl
przymiotnik od: góral
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z góralami bądź góralszczyzną
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) One znalazły nocleg w tamtym góralskim domu.
Wiktionary
rzecz. góra ż., góral m., góralka ż., góralszczyzna ż., góralek m.
przysł. góra
przym. górny, górski, górniczy
Wiktionary
1. ogół folkloru i zabytki kultury górali;
2. obszar zamieszkany przez górali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kult. wszelkie przejawy kultury góralskiej, m.in. architektura, gwara, folklor
(1.2) kult. geogr. teren zamieszkały przez społeczność góralską
Wiktionary
(1.2) Zjawisko to dotyczy całej góralszczyzny.
Wiktionary
rzecz. góra ż., góral m., góralka ż., góralek m.
przym. góralski, górski
przysł. góra
Wiktionary
imię
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek południowosłowiańskiej, muzułmańskiej grupy etnicznej, głównie z południowego Kosowa;
Wiktionary
rzecz. Goranin m., Gora ż.
:: fż. Goranka ż.
Wiktionary
(1.1) Goranin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gorać.
Wiktionary
Gorani, Gorańcy (serb. Горанци) – południowosłowiańska grupa etniczna, w większości wyznająca islam (sunnizm), zamieszkująca górzysty obszar zwany Gorą (powierzchnia około 500 km²), zlokalizowany pomiędzy trzema państwami:
Wikipedia
czas. gorać ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) członek południowosłowiańskiej, muzułmańskiej grupy etnicznej, głównie z południowego Kosowa;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. Gorańczyk m., Gora ż.
:: fż. Goranka ż.
Wiktionary
(1.1) Gorańczyk
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Góraszka – wieś w Polsce, w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Wiązowna. Leży na wschód od Warszawy, wzdłuż drogi nr 17 w kierunku Lublina – zlokalizowany jest w niej węzeł Góraszka na drodze ekspresowej S17. Przystanek autobusowy podmiejskiej linii 720, 722 i 730.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Górażdże (dodatkowa nazwa w j. niem. Goradze) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Gogolin.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Gorbaczowa, charakterystyczny dla Gorbaczowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z postacią radzieckiego przywódcy Michaiła Gorbaczowa
Wiktionary
rzecz. Gorbaczow mos.
przym. Gorbaczowowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. garb, grzbiet
Wiktionary
ryba z rodziny łososiowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) icht. nazwa systematyczna|Oncorhynchus gorbuscha|Walbaum|ref=tak., anadromiczna ryba z rodziny łososiowatych;
Wiktionary
Gorbusza (Oncorhynchus gorbuscha) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae).
Polska nazwa gatunkowa jest zapożyczeniem z języka rosyjskiego.
Wikipedia
(1.1) Dorosłe gorbusze giną po tarle.
Wiktionary
potocznie: fascynacja Michaiłem Gorbaczowem, byłym prezydentem ZSRR
SJP.pl
Gorc (1228 m) – szczyt we wschodniej części grzbietu głównego Gorców. Jego charakterystyczna sylwetka z kilkoma polanami jest dobrze rozpoznawalna z dużych odległości. Zbudowany jest z grubych ławic piaskowców magurskich i zlepieńców. Północne stoki pokryte są lasami jodłowo-bukowymi, wyższe partie świerkowymi. Wchodzi w skład wielokilometrowej długości Pasma Gorca ciągnącego się od Turbacza na wschód. Nazwa szczytu pochodzić może od sposobu powstania polan, które zostały uzyskane sposobem żarowym, czyli są „wygorzałe”.
Wikipedia
1. pasmo górskie w Beskidach Zachodnich;
2. jedna z dzielnic Boguszowa-Gorców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. pasmo górskie w południowej Polsce, w Beskidach Zachodnich;
Wiktionary
Gorce (513.52) – pasmo górskie leżące w Beskidach Zachodnich. Nazwa związana jest prawdopodobnie ze słowem gorzeć (palić się, płonąć) i pochodzi od sposobu uzyskiwania polan śródleśnych metodą żarową. Spotykana jest już w aktach z 1254 r. (item mons Gorcz nuncupatus), używał jej Jan Długosz w 1480 r. (in monten Gorcz). W innych źródłach można też spotkać nazwę Górce, która mogłaby oznaczać niskie góry.
Wikipedia
(1.1) Przy tak ustalonych granicach Gorce mają z zachodu na wschód długość w prostej linii 33 km, szerokość 15 km i łączną powierzchnię około 550 km².
Wiktionary
przym. gorczański
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Gorce
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Gorców, związany z Gorcami, pochodzący z Gorców
Wiktionary
(1.1) W piętrze gorczańskiego regla dolnego występują głównie gleby brunatne.
Wiktionary
rzecz. Gorce lm. nmos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. garnuszek
Wiktionary
rzecz. gornak mrz.
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|gornczek.
Wiktionary
Wikipedia
roślina z rodziny kapustowatych, występująca w 10 gatunkach jednorocznych, miododajna roślina zielna, jej nasiona używane są jako przyprawa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Sinapis|L.|ref=tak., roślina z rodziny kapustowatych;
(1.2) spoż. roln. ziarno gorczycy (1.1) do spożycia lub na siew
Wiktionary
Gorczyca (Sinapis L.) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych. Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego dwa lub cztery gatunki (w pierwszym wypadku ich część jest wyłączana do rodzaju Rhamphospermum). Rośliny te występują w Europie, północnej Afryce i znacznej części Azji. Jako rośliny introdukowane spotykane są na wszystkich kontynentach w strefach umiarkowanych, rzadziej, ale też obecne są w strefie międzyzwrotnikowej. W Polsce rosną dwa gatunki introdukowane i zadomowione – gorczyca biała Sinapis alba i gorczyca polna Sinapis arvensis.
Wikipedia
IPA: ɡɔrˈt͡ʃɨt͡sa, AS: gorčyca
Wiktionary
rzecz. gorczycznik m., gorycz ż.
przym. gorczycowy, gorczyczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: gorczyca
SJP.pl
1. ciasto ze sproszkowanej gorczycy i gorącej wody, stosowane w leczeniu stanów zapalnych i nerwobólów; synapizm;
2. roślina zielna z rodziny krzyżowych; gorycznik
SJP.pl
Gorczycznik (Barbarea Aiton) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych obejmujący ok. 22–28 gatunków roślin zasiedlających strefę umiarkowaną półkuli północnej. Największe zróżnicowanie gatunków występuje w południowej Europie i na Bliskim Wschodzie. Należą tu rośliny dwuletnie i byliny.
Niektóre gatunki są jadalne. Zwłaszcza pojawiające się wczesną wiosną rozety liści gorczycznika wiosennego spożywane są w postaci sałatek.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) przest. dotyczący gorczycy, zrobiony z gorczycy
Wiktionary
(1.1) Podobne jest królestwo niebieskie ziarnu gorczycznemu, które wziąwszy człowiek, posiał na roli swojej.
Wiktionary
IPA: ɡɔrˈt͡ʃɨt͡ʃnɨ, AS: gorčyčny
Wiktionary
rzecz. gorczyca ż., gorczycznik m.
przym. gorczycowy
Wiktionary
(1.1) gorczycowy
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Gordiana obchodzone jest 26 września.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔrdʲjãn, AS: gordʹi ̯ãn
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|Gordianus.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) Gordien m.
* łaciński: (1.1) Gordianus m.
* rosyjski: (1.1) Гордиан m.
źródła.
== Gordian (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) gordyjski
odmiana.
(1.1) niestopn.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Gordian z małżonką; Gordianowie
SJP.pl
Gordian z małżonką; Gordianostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gordiana lub z nim związany
SJP.pl
w mitologii greckiej: heros, twórca węzła gordyjskiego; Gordios
SJP.pl
Gordias (Gordios, Gordius; gr. Γορδιάς Gordiás, Γόρδιος Górdios, łac. Gordius) – w mitologii greckiej heros, eponim miasta Gordion we Frygii, przybrany ojciec Midasa, twórca węzła gordyjskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
lina do podciągania żagla rejowego; podciąg
SJP.pl
Gording – jedna z lin służąca do sprzątania żagla rejowego (dociągania go do rei z pokładu). Jest przymocowana do dolnego liku (brzegu) żagla, następnie przechodzi przez kilka pierścieni (baranków) i przez blok biegnie na pokład. Przez wybranie gordingów, po uprzednim zluzowaniu szotów obciągających żagiel do dołu i wybraniu gejtaw, żagiel zostaje sprzątnięty (podobnie jak żaluzja okienna). Dla ostatecznego zwinięcia żagla trzeba wejść na reję, porządnie ułożyć fałdy płótna i przywiązać do rei. Zazwyczaj żagiel wyposażony jest w 6-8 gordingów.
Wikipedia
starożytne miasto założone przez legendarnego króla Gordiasa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne miasto w Azji Mniejszej, stolica Frygii;
Wiktionary
Gordion (gr. Γόρδιον, łac. Gordium) – starożytne miasto i stolica Frygii w Azji Mniejszej, założone przez legendarnego króla Gordiosa nad rzeką Sangarios; obecnie stanowisko archeologiczne, od 2023 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wikipedia
(1.1) Król nocował w Gordionie, by o świtaniu wyruszyć w dalszą drogę.
Wiktionary
przym. gordyjski
Wiktionary
w mitologii greckiej: heros, twórca węzła gordyjskiego; Gordias
SJP.pl
Gordias (Gordios, Gordius; gr. Γορδιάς Gordiás, Γόρδιος Górdios, łac. Gordius) – w mitologii greckiej heros, eponim miasta Gordion we Frygii, przybrany ojciec Midasa, twórca węzła gordyjskiego.
Wikipedia
pies myśliwski z sekcji wyżłów brytyjskich i irlandzkich w typie seterów; seter szkocki
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj roślin z rodziny herbatowatych;
2. gatunek bakterii z rodziny Nocardiaceae
SJP.pl
Wikipedia
Gordon z małżonką; Gordonowie
SJP.pl
Gordon z małżonką; Gordonostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gordona lub z nim związany
SJP.pl
→ Gordion
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gordionem (starożytnym miastem w Azji Mniejszej)
Wiktionary
(1.1) Podczas wykopalisk odnaleziono pałac gordyjskiego władcy.
Wiktionary
rzecz. Gordion mrz.
Wiktionary
[czytaj: gor] odmiana filmu grozy, przepełniona brutalnymi scenami, charakteryzująca się końcowym tryumfem zła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) film. odmiana horroru przepełniona krwawymi, wywołującymi obrzydzenie, scenami;
przymiotnik
(2.1) film. o filmie: będący horrorem przepełnionym krwawymi, wywołującymi obrzydzenie, scenami
wykrzyknik
(3.1) daw. pali się!
(3.2) daw. biada!
forma czasownika.
(4.1) daw. 3. os. lp. ter. czasownika gorzeć
Wiktionary
Gore (pol. rozlana krew, zakrzepła krew; także: splatter, splatter – bryzgać) – podgatunek filmów grozy, który celowo skupia się na graficznym ukazaniu krwawych scen i przemocy. Produkcje te, zazwyczaj dzięki wykorzystaniu efektów specjalnych, eksplorują podatność ludzkiego ciała na uszkodzenia oraz teatralność jego okaleczeń.
Wikipedia
(3.2) Gore nam! Gore! On wyszedł z pieczary.
(4.1) Na złodzieju czapka gore.
Wiktionary
IPA: ɡɔː
Wiktionary
goretex, goreteks; rzadko:
1. wodoodporna tkanina przepuszczająca powietrze i parę wodną;
2. ubranie z tej tkaniny
SJP.pl
Gore-Tex – znak towarowy należący do firmy W.L. Gore & Associates. Firma opatruje tym znakiem produkty, w których występują oparte na teflonie włókna, nici i membrany.
Najbardziej znanym rodzajem produktu opatrywanego tym znakiem towarowym jest rodzaj tkaniny wodno- i wiatroodpornej, a jednocześnie "oddychającej", którą stosuje się w odzieży wierzchniej - kurtkach, spodniach, butach itp., przeznaczonych dla osób wykonujących wzmożony wysiłek fizyczny w trudnych warunkach atmosferycznych (wspinaczka, żeglarstwo, kolarstwo górskie, wojsko, straż pożarna, policja itp.). Tkaniny gore-texowe chronią ciało przed deszczem i wiatrem, a jednocześnie umożliwiają wydajne odprowadzanie pary wodnej (potu) w kierunku od ciała na zewnątrz.
Wikipedia
gorzeć;
1. przestarzale: płonąć, palić się;
2. jaśnieć, błyszczeć;
3. być pokrytym rumieńcem; rumienić się;
4. być ogarniętym silnymi, gwałtownymi uczuciami
SJP.pl
czasownik
(1.1) gorzeć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gorąco
SJP.pl
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: górka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: góra
Wiktionary
IPA: ɡuˈrɛt͡ʃka, AS: gurečka
Wiktionary
rzecz. góra ż.
przym. górski
przysł. góra
Wiktionary
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) emitujący gorąc
Wiktionary
Gorenice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz.
Wikipedia
goretex, gore-tex;
1. wodoodporna tkanina przepuszczająca powietrze i parę wodną;
2. ubranie z tej tkaniny
SJP.pl
przymiotnik od: goreteks
SJP.pl
gore-tex, goreteks;
1. wodoodporna tkanina przepuszczająca powietrze i parę wodną;
2. ubranie z tej tkaniny
SJP.pl
Gore-Tex – znak towarowy należący do firmy W.L. Gore & Associates. Firma opatruje tym znakiem produkty, w których występują oparte na teflonie włókna, nici i membrany.
Najbardziej znanym rodzajem produktu opatrywanego tym znakiem towarowym jest rodzaj tkaniny wodno- i wiatroodpornej, a jednocześnie "oddychającej", którą stosuje się w odzieży wierzchniej - kurtkach, spodniach, butach itp., przeznaczonych dla osób wykonujących wzmożony wysiłek fizyczny w trudnych warunkach atmosferycznych (wspinaczka, żeglarstwo, kolarstwo górskie, wojsko, straż pożarna, policja itp.). Tkaniny gore-texowe chronią ciało przed deszczem i wiatrem, a jednocześnie umożliwiają wydajne odprowadzanie pary wodnej (potu) w kierunku od ciała na zewnątrz.
Wikipedia
stopień wyższy od przymiotnika: gorący; bardziej gorący
SJP.pl
rodzaj śpiewu improwizowanego przez śpiewaka
SJP.pl
Wikipedia
pasmo górskie w zachodniej Ukrainie
SJP.pl
Gorgany (522.15; ukr. Ґорґани) – pasmo górskie w łańcuchu Karpat, w południowo-zachodniej części Ukrainy, wchodzące w skład Beskidów Lesistych w Beskidach Wschodnich, stanowiące ich najdzikszą część.
Gorgany są zbudowane z fliszu, głównie z piaskowców. Charakterystyczne dla Gorganów są duże różnice wysokości względnych. Poszczególne grupy górskie oddzielone są od siebie głębokimi dolinami rzek. Stoki gór są porośnięte gęstymi lasami bukowo-jodłowymi i świerkowymi, powyżej górnej granicy lasu – szczególnie silnie rozwinięte piętro kosodrzewiny. W partiach szczytowych pola złomisk, rumowisk skalnych (lokalnie zwanych gorganem (stąd nazwa), grechotem, maliniakiem, rzadko połoniny.
Wikipedia
[czytaj: gordżja] dawna technika śpiewu z zastosowaniem improwizowanych ozdobników
SJP.pl
Gorgiasz z Leontinoi (480-385 p.n.e.) - grecki filozof, retor, jeden z czołowych sofistów
SJP.pl
Gorgiasz z Leontinoi (gr. Γοργίας ὁ Λεοντῖνος Gorgias ho Leontinos, ur. ok. 480, zm. ok. 385 p.n.e.) – grecki filozof, retor, teoretyk wymowy należący do 10 najwybitniejszych mówców w Starożytnej Grecji, prekursor teorii sztuki, jeden z czołowych sofistów.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Gorgoń – przysiółek wsi Huta Drewniana w Polsce, położony w województwie łódzkim, w powiecie radomszczańskim, w gminie Kobiele Wielkie.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
w mitologii greckiej: potwór z wężami na głowie o spojrzeniu zamieniającym ludzi w kamienie
SJP.pl
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
organizm żywy z grupy koralowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|ż.;
Wiktionary
Gorgonia – imię żeńskie pochodzenia greckiego, żeński odpowiednik imienia Gorgoniusz, oznaczającego "straszliwy". Patronką tego imienia jest św. Gorgonia z Kapadocji, siostra św. Grzegorza z Nazjanzu.
Gorgonia imieniny obchodzi 9 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Gorgonia i jestem dyplomowaną nauczycielką z Torunia.
Wiktionary
rzecz. gorgonia ż., gorgona ż., Gorgona ż.
:: fm. Gorgoniusz m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gorgonia ż., gorgona ż., Gorgona ż.
:: fm. Gorgoniusz m.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Gorgonia
* nowogrecki: (1.1) Γοργονία ż.
* rosyjski: (1.1) Горгония ż.
* włoski: (1.1) Gorgonia ż.
źródła.
== Gorgonia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Gorgonia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Gorgoniusz – imię męskie pochodzenia greckiego, oznaczające „straszliwy”. Patronem tego imienia jest święty Gorgoniusz, wspominany razem ze św. Doroteuszem.
Gorgoniusz imieniny obchodzi 9 września.
Żeński odpowiednik: Gorgonia.
Wikipedia
(1.1) Wspomnienie liturgiczne świętego Gorgoniusza obchodzone jest 9 września.
Wiktionary
rzecz. Gorgonia ż.
Wiktionary
[czytaj: gorgoncola] miękki, dojrzewający ser pleśniowy pochodzący z Lombardii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. włoski ser podpuszczkowy, miękki, poprzerastany zielononiebieskimi żyłkami pleśńeśni, o ostrym smaku;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Teofilu, który ser ci bardziej smakuje: gorgonzola czy rokfor?
Wiktionary
IPA: ˌɡɔrɡɔ̃w̃ˈzɔla, AS: gorgõũ̯zola
Wiktionary
miasto w Gruzji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodniej Gruzji, stolica regionu Wewnętrzna Kartlia;
Wiktionary
Gori (gruz. გორი) – miasto we wschodniej Gruzji, stolica regionu Wewnętrzna Kartlia.
Miasto leży na północny zachód od Tbilisi u ujścia rzeki Liachwi do rzeki Mtkwari (Kura). Jest administracyjnym, kulturalnym i przemysłowym centrum okręgu o rozwiniętym rolnictwie.
W Gori znajduje się teatr, muzeum historii i sztuki gruzińskiej, uniwersytet i wiele szkół wyższych.
W mieście rozwinął się przemysł precyzyjny, bawełniany, spożywczy oraz drzewny.
Wikipedia
przym. gorijski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gori, dotyczący Gori
Wiktionary
rzecz. Gori n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. rodzaj statywu fotograficznego o giętkich i elastycznych nóżkach, które można także mocować do różnych przedmiotów
Wiktionary
(1.1) Cechą gorillapodu jest możliwość przymocowania lub postawienia go na dowolnym terenie. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌɡɔrʲilˈːapɔt, AS: gorʹi•lapot
Wiktionary
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. góra
(1.2) mała góra
(1.3) niewielki stos czegoś
(1.4) zob. plecówka.
(1.5) górna część ubrania
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Sztuczna górka do jazdy na sankach to najwyższe wzniesienie koło sklepu.
Wiktionary
IPA: ˈɡurka, AS: gurka
Wiktionary
rzecz. góra ż., Podgórze n.
czas. górować
przym. górski, górniczy
przysł. góra
Wiktionary
(1.1) wzniesienie, pagórek
Wiktionary
nazwisko, np. Maksym Gorki (właściwie Aleksiej Maksimowicz Pieszkow, 1868-1936), pisarz rosyjski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. Niżny Nowogród (nazwa oficjalna w latach 1932-1990);
Wiktionary
Gorki (ros. Горки) – nazwa toponimów w Rosji.
Wikipedia
(1.1) Wywiad – z małymi skrótami dotyczącymi praw człowieka – wydrukowała wychodząca w Gorkim „Leninskaja smiena”. Był to pierwszy i ostatni dziennikarski popis mojego ojca.
(1.1) Inżynier Szarubin z Gorkiego patrzy na Wisłę. Był na Żeraniu, przyjechał tu, by wesprzeć polskich kolegów swymi doświadczeniami w najgorętszym, ostatnim etapie budowy Fabryki Samochodów Osobowych.
Wiktionary
przym. gorkowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gorkim, dotyczący Gorkiego (współcz. Niżny Nowogród)
(1.2) związanym z rosyjskim pisarzem Maksymem Gorkim i jego twórczością
Wiktionary
rzecz. Gorki n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. miasto w południowej Holandii;
Wiktionary
Gorinchem, pisane czasem jako Gorcum lub Gorkum – miasto w południowej Holandii, w prowincji Holandia Południowa.
W 2007 roku populacja wynosiła 34 282 osoby.
29 lipca 1543 w Gorinchem urodził się św. Mikołaj Pick.
6 sierpnia 1972 roku urodził się tam Dinand Woesthoff, holenderski piosenkarz rockowy, obecnie wokalista w zespole Kane.
Ne terenie miasta znajdują się dwie stacje kolejowe Gorinchem i Gorinchem Noord.
Wikipedia
(1.1) Sposób traktowania uwięzionych nie podobał się mieszkańcom Gorkum.
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Gorlice (rusiń. Ґорлиці, trb. Gorłyci) – miasto w województwie małopolskim, siedziba gminy wiejskiej Gorlice i powiatu gorlickiego.
Gorlice leżą w dolinie Ropy i jej dopływu Sękówki, na północnej granicy Beskidu Niskiego. Przyległą zachodnią część Beskidu Niskiego powszechnie nazywa się Beskidem Gorlickim. Najwyższy szczyt Gorlic stanowi wzgórze nazywane Łysą Górą (441 m n.p.m.) 49°39′55″N 21°07′31″E.
Wikipedia
IPA: ɡɔrˈlʲit͡sɛ, AS: gorlʹice
Wiktionary
rzecz. gorliczanin m., gorliczanka ż.
przym. gorlicki
Wiktionary
przymiotnik od: Gorlice
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) od Gorlice
Wiktionary
IPA: ɡɔrˈlʲit͡sʲci, AS: gorlʹicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gorlice, gorliczanin, gorliczanka
Wiktionary
mieszkaniec Gorlic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gorlic
Wiktionary
IPA: ˌɡɔrlʲiˈt͡ʃãɲĩn, AS: gorlʹičãńĩn
Wiktionary
rzecz. Gorlice nmos.
:: fż. gorliczanka ż.
przym. gorlicki
Wiktionary
mieszkanka Gorlic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gorlic
Wiktionary
IPA: ˌɡɔrlʲiˈt͡ʃãnka, AS: gorlʹičãnka
Wiktionary
rzecz. Gorlice, gorliczanin
przym. gorlicki
Wiktionary
[czytaj: gerlic] miasto w Niemczech
SJP.pl
Görlitz (wym. [ˈɡœʁlɪt͡s]; górnołuż. Zhorjelc) – miasto powiatowe w Niemczech, w kraju związkowym Saksonia, siedziba powiatu Görlitz. Do 31 lipca 2008 było miastem na prawach powiatu. Zlokalizowane nad Nysą Łużycką, na Górnych Łużycach i w ciągu europejskiego szlaku Via Regia.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób gorliwy
Wiktionary
(1.1) Zazdrość jest pasją, która szuka gorliwie tego, co wywołuje cierpienie.
Wiktionary
rzecz. nadgorliwiec mos., gorliwość ż.
przym. gorliwy, nadgorliwy
przysł. nadgorliwie
Wiktionary
zagorzalec, zapaleniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba ponadprzeciętnie zaangażowana w określoną działalność
Wiktionary
IPA: ɡɔrˈlʲivʲjɛt͡s, AS: gorlʹivʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. gorliwość ż., nadgorliwiec
przysł. nadgorliwie
przym. nadgorliwy
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gorliwie
SJP.pl
zapalczywość, żarliwość, wytrwałość, zapał
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wykazywanie w czymś wytrwałości i zapału
Wiktionary
(1.1) Jacek wykazuje dużą gorliwość w nauce i dlatego ma tak dobre stopnie.
Wiktionary
IPA: ɡɔrˈlʲivɔɕt͡ɕ, AS: gorlʹivość
Wiktionary
rzecz. gorliwiec m., nadgorliwiec m.
przym. gorliwie, gorliwy, nadgorliwy
przysł. gorliwie, nadgorliwie
Wiktionary
(1.1) żarliwość, zapał, entuzjazm, zagorzałość
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: gorliwy
SJP.pl
wykazujący wytrwałość, staranność; żarliwy; pilny; rzetelny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który wykazuje szczególny zapał
Wiktionary
(1.1) Nie mogę za jej pomyłkę ukarać moich gorliwych pracowników.
Wiktionary
przysł. gorliwie, nadgorliwie
rzecz. nadgorliwiec mos., gorliwość
przym. nadgorliwy
Wiktionary
(1.1) fanatyczny, oddany, namiętny, pilny, rzetelny, sumienny, staranny, wytrwały, zaciekły, zapalony, zawzięty, żarliwy
Wiktionary
kierownik oddziału kopalni; sztygar
SJP.pl
skrót od: górnictwo, górniczy (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. garnek
Wiktionary
rzecz. gornczek mrz., gorczek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. garnuszek
Wiktionary
(1.1) Leć do kuchnie i z bifyja gornczek weź.
Wiktionary
rzecz. gornak mrz.
Wiktionary
(1.1) war. gw-pl|Górny Śląsk|gorczek.
Wiktionary
lodowiec w Szwajcarii
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa osady w gminie Lubraniec i osiedla w Łodzi;
Wiktionary
Górniak – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Lubraniec.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa włocławskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Górzno, Górno; górzeński
SJP.pl
w gwarze środowiskowej: mięso z kością odcinka szyjnego i piersiowego górnej części ćwierćtuszy wołowej lub końskiej
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. przemysł zajmujący się wydobyciem kopalin m.in. węgla, soli; kopalnictwo
2. nauka i dział techniki zajmujący się zagadnieniami związanymi z wydobyciem kopalin;
3. praca górnika
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział przemysłu zajmujący się wydobywaniem z ziemi kopalin użytecznych i jej przygotowania do zastosowania w różnych dziedzinach przemysłu;
Wiktionary
Górnictwo (kopalnictwo) – dziedzina przemysłu obejmująca ogół działalności zmierzającej do wydobycia kopaliny i jej przygotowania w procesie wzbogacania (obniżania zawartości zanieczyszczeń) do zastosowania w różnych dziedzinach przemysłu (wydobywanie surowców mineralnych lub organicznych, np. torfu, w kopalniach) bądź bezpośredniego wykorzystania w życiu codziennym.
Wikipedia
(1.1) Jego specjalizacją jest górnictwo.
Wiktionary
rzecz. górnik mos.
przym. górniczy, górny, górski
przysł. górniczo
Wiktionary
(1.1) kopalnictwo
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: górnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Eremophila alpestris|ref=tak., gatunek ptaka z rodziny skowronków, zamieszkuje tundrę oraz strefy alpejskie gór: Eurazji, Afryki Północnej i Ameryki;
Wiktionary
Górniczek (zwyczajny) (Eremophila alpestris) – gatunek małego ptaka z rodziny skowronków (Alaudidae). Zasiedla Eurazję i Amerykę Północną, niewielkie izolowane populacje także północno-zachodnią Afrykę (Maroko) i północno-zachodnią Amerykę Południową (Kolumbia). Północne populacje są wędrowne.
Wikipedia
IPA: ɡurʲˈɲit͡ʃɛk, AS: gurʹńiček
Wiktionary
1. żona górnika;
2. kobieta pracująca w kopalni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zaw. pracownica kopalni pracująca przy wydobyciu
(1.2) żona górnika
Wiktionary
Górniczka (ros. Шахтёрка) – obraz olejny Nikołaja Kasatkina, namalowany w 1894.
Wikipedia
(1.1) Jedne dzieci chcą być strażakami, inne policjantami, a ja od zawsze chciałam być górniczką.
Wiktionary
rzecz. górnik mos.
przysł. górniczo
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób typowy dla górnictwa; tak, jak górnik
Wiktionary
(1.1) Czy możecie wymienić metale wydobywane górniczo na tym obszarze?
Wiktionary
rzecz. górnictwo n., górniczka ż., górnik mos.
przym. górniczy
Wiktionary
dotyczący górników lub górnictwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z górnictwem, dotyczący górnictwa
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do górników
Wiktionary
(1.1) Niektóre postulaty górnicze mogą się wydawać niezrozumiałe.
(2.1) Ze spokojem mijaliśmy patrole milicyjne, aż dotarliśmy do górniczego mieszkania w wielkim dziesięciopiętrowym bloku.
Wiktionary
rzecz. pagórkowatość ż., pagóreczek mrz., pagór mrz., górnik mos., górnictwo n., góra ż., górka ż., góral mos., góralka ż., góralek mzw., pagórek mrz., górowanie n.
czas. górować ndk.
przym. górny, górski, góralski
przysł. górniczo, góra, pagórkowato
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: górnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: górny (przenośnie: ambitny, wzniosły)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. wykwalifikowany robotnik pracujący w kopalni przy urabianiu kopaliny
2. człowiek pracujący w górnictwie, mający wykształcenie górnicze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zaw. pracownik kopalni zatrudniony przy wydobyciu z ziemi kopalin;
(1.2) daw. mieszkaniec gór
Wiktionary
Górnik (w gwarze zawodowej gwarek, grubiorz, murcek, bergman) – w szerokim znaczeniu potocznym: każdy pracownik zakładu górniczego, czyli kopalni; w węższym znaczeniu robotnik wykwalifikowany, tak zwany rębacz (gwarowo kopacz, hajer, hawierz, żeleźnik), którego główne zadanie to urabianie kopaliny.
Wikipedia
(1.1) W dniu 4 grudnia górnicy obchodzą swoje święto – Barbórkę.
Wiktionary
IPA: ˈɡurʲɲik, AS: gurʹńik
Wiktionary
rzecz. góra ż., górnictwo n.
:: fż. górniczka ż.
przym. górniczy, górski, górny
przysł. góra, górniczo
Wiktionary
(1.1) gwara. hawierz; gw-pl|Górny Śląsk|bergmon, grubiorz, murcek.
(1.2) góral
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce, w tym jednej gminnej (w powiecie kieleckim)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z górnym biegiem Angary
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Górną Austrią, dotyczący Górnej Austrii
Wiktionary
rzecz. Górna Austria ż.
Wiktionary
stolica Ałtaju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, stolica Republiki Ałtaju;
Wiktionary
Gornoałtajsk (ros. Горно-Алтайск) – miasto w Rosji, stolica Republiki Ałtaju, usytuowane w Południowej Syberii, w odległości 3641 km na wschód od Moskwy.
Jest to jedyne miasto w Republice Ałtaju. Leży w wąskiej Dolinie Majma, u podnóża gór Ałtaj.
Wikipedia
przym. gornoałtajski
Wiktionary
→ Gornoałtajsk (miasto w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gornoałtajskiem, dotyczący Gornoałtajska
Wiktionary
rzecz. Gornoałtajsk mrz.
Wiktionary
dawniej, o sposobie wyrażania się: przesadnie wzniosły, patetyczny; napuszony, szumny, górnolotny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z górnym biegiem Kamy
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób górnolotny, wyszukany
Wiktionary
(1.1) Repertuar Breakoutu to w ogóle był straszny rozstrzał: począwszy od zwykłych piosenek poprzez - nazwijmy to górnolotnie - utwory rockowe do bluesów…
Wiktionary
IPA: ˌɡurnɔˈlɔtʲɲɛ, AS: gurnolotʹńe
Wiktionary
rzecz. górnolotność ż.
przym. górnolotny
Wiktionary
(1.1) pompatycznie, wzniośle, patetycznie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: górnolotnie
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co górnolotne
Wiktionary
przym. górnolotny
przysł. górnolotnie
Wiktionary
(1.1) bombastyczność, pompatyczność, napuszoność; przest. grandilokwencja
Wiktionary
o sposobie wyrażania się: przesadnie wzniosły, patetyczny; napuszony, szumny, górnobrzmiący (dawniej)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) wyszukany, przesadnie wzniosły
Wiktionary
(1.1) Nie musiałeś używać tak górnolotnego słownictwa aby opisać ten wiersz.
Wiktionary
IPA: ˌɡurnɔˈlɔtnɨ, AS: gurnolotny
Wiktionary
rzecz. górnolotność ż.
przysł. górnolotnie
Wiktionary
(1.1) pompatyczny, patetyczny, napuszony
Wiktionary
dawniej: wyniosły, dumny
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z górnym biegiem rzeki Nitry
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z górnym biegiem Obu
Wiktionary
filtr górnoprzepustowy - układ elektroniczny lub algorytm przepuszczający częstotliwości sygnału powyżej ustalonej częstotliwości granicznej
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) elektr. przepuszczający składowe częstotliwości sygnału powyżej pewnej częstotliwości granicznej i tłumiący wyższe
Wiktionary
(1.1) Wykonując następny krok, możemy wykorzystać technikę projektowania środkowoprzepustowych filtrów SOI do projektowania filtrów górnoprzepustowych.
Wiktionary
samolot lub szybowiec o skrzydłach umocowanych w górnej części kadłuba lub nad nim; górnopłatowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) lotn. rodzaj samolotu lub szybowca, który ma skrzydła w górnej części lub powyżej kadłuba;
Wiktionary
Górnopłat – samolot lub szybowiec, którego skrzydła są umieszczone w górnej części kadłuba pośrednio (parasol) lub bezpośrednio (układ wolnonośny).
Górnopłat jest stosowany często w naddźwiękowych myśliwcach ze względu na mały opór, dużą nośność oraz wzrost stateczności. Ze względów aerodynamicznych (stabilność) skrzydła takie mają zazwyczaj ujemny kąt wzniosu. Czasem układ górnopłatu wymusza zastosowanie usterzenia ogonowego typu T, jak np. w samolocie Ił-76. Często używany w samolotach myśliwsko-bombowych, bombowych i transportowych, ze względu na łatwość załadunku (komora załadunkowa może znaleźć się nisko nad ziemią, np. Lockheed C-130 Hercules) oraz podwieszenia uzbrojenia. Ponadto skrzydła, jak i silniki umieszczone wysoko są mniej narażone na uszkodzenia.
Wikipedia
samolot lub szybowiec o skrzydłach umocowanych w górnej części kadłuba lub nad nim; górnopłat
SJP.pl
spłuczka montowana wysoko nad muszlą klozetową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spłuczka znajdująca się wysoko nad sedesem, zwykle uruchamiana przez pociągnięcie sznurka
Wiktionary
(1.1) Sedes i zamontowana wysoko na ścianie spłuczka, zwana popularnie górnopłukiem, to już rzadko spotykana konstrukcja.
Wiktionary
odnoszący się do górnego regla
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z górnym biegiem Renu
Wiktionary
przymiotnik od: Górna Saksonia (Elektorat Saksonii)
SJP.pl
przymiotnik od: Górny Śląsk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. polit. hist. dotyczący Górnego Śląska, związany z Górnym Śląskiem, pochodzący z Górnego Śląska, właściwy Górnemu Śląskowi
Wiktionary
(1.1) Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach obejmuje opieką populację wieku rozwojowego.
Wiktionary
rzecz. Górny Śląsk m., Górnoślązaczka ż., Górnoślązak mos.
Wiktionary
mieszkanka Górnego Śląska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Górnego Śląska
Wiktionary
(1.1) Prawdziwe Górnoślązaczki zostawiają wolne nakrycie dla kogoś bliskiego, kto odszedł, niespodziewanego gościa lub samego Pana Boga.
(1.1) W pierwszą niedzielę po Wniebowzięciu Górnoślązaczkom spieszno do Piekar.
Wiktionary
rzecz. Górny Śląsk
:: fm. Górnoślązak m.
przym. górnośląski
Wiktionary
mieszkaniec Górnego Śląska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Górnego Śląska
Wiktionary
Górnoślązak – górnośląski dziennik informacyjno-polityczny, wydawany w języku polskim w Katowicach na Górnym Śląsku w latach 1902–1933.
Wikipedia
(1.1) Można by długo rozmawiać o etosie Górnoślązaka.
(1.1) Henryk Mikołaj Górecki był Górnoślązakiem, przyszedł na świat w Rybnickiem.
(1.1) Popełniła gafę, bo Górnoślązacy nie obchodzą imienin.
Wiktionary
rzecz. Górny Śląsk mrz.
:: fż. Górnoślązaczka ż.
przym. górnośląski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do wsi Sucha Górna
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Górnymi Węgrami, dotyczący Górnych Węgier
Wiktionary
rzecz. Górne Węgry nmos.
Wiktionary
przymiotnik od: Górna Wolta (dawna nazwa Burkina Faso, państwa w Afryce); woltański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Górną Woltą, dotyczący Górnej Wolty
Wiktionary
rzecz. Górna Wolta ż.
Wiktionary
(1.1) woltański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z górnym biegiem Wołgi
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w Kraju Permskim
(1.2) geogr. adm. wieś, a niegdyś miasto, na Sachalinie w Rosji
Wiktionary
Gornozawodsk – miasto w Rosji, w Kraju Permskim. W 2010 roku liczyło 12 057 mieszkańców.
Wikipedia
silnik górnozaworowy - rodzaj silnika benzynowego, w którym zawory umieszczone są w głowicy silnika
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z górnym biegiem Zei
Wiktionary
przymiotnik od: Łużyce Górne
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Górnymi Łużycami
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język górnołużycki (1.1);
Wiktionary
(1.1) Zapożyczanie słów dolnołużyckich do górnołużyckiego języka literackiego pozostało zjawiskiem marginalnym.
Wiktionary
IPA: ˌɡurnɔwuˈʒɨt͡sʲci, AS: gurnou̯užycʹḱi
Wiktionary
rzecz. Górnołużyczanin mos., Górnołużyczanka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem górnołużyckim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem górnołużyckim
(1.3) spisany, stworzony w języku górnołużyckim
Wiktionary
IPA: ˈɡurnɔwuˈʒɨt͡skɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: gurnou̯užyckoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
mieszkaniec Łużyc Górnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Górnych Łużyc
Wiktionary
rzecz. Górne Łużyce nmos.
:: fż. Górnołużyczanka ż.
przym. górnołużycki
Wiktionary
mieszkanka Łużyc Górnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Górnych Łużyc
Wiktionary
rzecz. Górne Łużyce nmos.
:: fm. Górnołużyczanin mos.
przym. górnołużycki
Wiktionary
znajdujący się na wysokości, będący wysoko, wysoki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który jest na pewnej wysokości, w górze
(1.2) o odcinku rzeki taki, który jest bliżej źródła
(1.3) muz. taki, który dotyczy wyższej części skali
(1.4) geol. młodszy
(1.5) stpol. hardy
(1.6) stpol. zarozumiały
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Dokumenty przetargowe należy opatrzyć godłem w lewym górnym rogu.
Wiktionary
IPA: ˈɡurnɨ, AS: gurny
Wiktionary
rzecz. góra ż., górzystość ż., góral m., góralka ż., górnik m., górnictwo n., górowanie n., pogórze n., góralek m.
czas. górować ndk.
przym. górniczy, góralski, górzysty, górski
ims. górujący
przysł. górnie, góra
Wiktionary
górodrozd szaroboczny - gatunek ptaka z podrzędu śpiewających
SJP.pl
rodzina ptaków z podrzędu śpiewających
SJP.pl
Górodrozdy (Modulatricidae) – rodzina ptaków z podrzędu śpiewających (Oscines) w rzędzie wróblowych (Passeriformes).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. góral
Wiktionary
Wikipedia
rzecz.
:: fż. górolka ż.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. gorol.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pejor. także żart. teren Polski poza Śląskiem
Wiktionary
rzecz. Gorol mos., Gorolka ż., Gorolowice lm nm.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. góralka
Wiktionary
rzecz.
:: fm. górol m.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. gorolka.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pejor. także żart. dowolna polska miejscowość poza Śląskiem
Wiktionary
rzecz. Gorol mos., Gorolka ż., Gorolijo ż.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. związany z gorolami, dotyczący goroli
Wiktionary
(1.1) Najbardziej gorolską potrawą jest chyba zasmażana cukinia.
(1.1) To są jakieś gorolskie zwyczaje.
Wiktionary
rzecz. Gorol mos., gorol mos., gorolka ż., gorolstwo n., gorolyja ż.
Wiktionary
(1.1) chadziajski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bycie gorolem
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. grupa lub ogół goroli
Wiktionary
(1.1) Jej gorolstwo wyłazi w godce.
(1.1) Najechało po wojnie tego gorolstwa.
Wiktionary
rzecz. gorol mos., gorolka ż., gorolyja ż.
przym. gorolski
Wiktionary
(1.2) chadziajstwo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. tereny na północny wschód od Górnego Śląska, rozbiorowa gubernia kielecka
Wiktionary
(1.1) Tak mogło być ino w gorolyi.
Wiktionary
rzecz. gorol mos., gorolka ż., gorolstwo n.
przym. gorolski
Wiktionary
goroń tatrzański - gatunek chrząszcza z rodziny otrupkowatych
SJP.pl
rodzaj ptaków z rodziny kurowatych, występujący w Azji, Europie i północnej Afryce
SJP.pl
Wikipedia
tworzący góry
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geol. związany z powstawaniem gór
Wiktionary
rzecz. górotwór m., górotwórczość ż.
Wiktionary
(1.1) orogeniczny
Wiktionary
rzadko: sztuczne usypywanie gór - hałd po działaniach przemysłowych człowieka
SJP.pl
1. przewyższać, przerastać kogoś lub coś; dominować;
2. o głosie, dźwiękach: być głośniejszym lub donośniejszym od innych;
3. o broni palnej: nieść górą, powyżej celu; znosić w górę;
4. w astronomii, o ciele niebieskim: osiągać najwyższą pozycję względem linii horyzontu
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) dominować wysokością, wznosić się ponad
(1.2) być położonym wyżej od kogoś lub czegoś
(1.3) przewyższać innych w jakiejś dziedzinie, być lepszym, mieć przewagę
(1.4) brzmieć głośniej, wyodrębniać się wśród innych głosów
(1.5) strzelać ponad celem, mierzyć za wysoko
(1.6) astr. przechodząc przez płaszczyznę południka niebieskiego, znajdować się najwyżej nad horyzontem
(1.7) przest. wzbijać się, wzlatywać, wznosić się
Wiktionary
(1.1) Wysmukła wieża ze złotym kurkiem na kilkumetrowym żelaznym krzyżu górowała nad niskimi domkami w małych ogródkach i ciasnymi uliczkami śródmieścia.
(1.3) - Górował niewątpliwie nad mieszkańcami rejonów nadwiślańskich tym, czym górują nad nami Włosi, a czym my przewyższamy Anglosasów - mówi Przeździecki. - Mianowicie zdolnością uwodzenia słownego.
Wiktionary
IPA: ɡuˈrɔvat͡ɕ, AS: gurovać
Wiktionary
rzecz. góra ż., górka ż., górowanie n., pogórze n.
przym. górny, górski, górniczy
przysł. góra
Wiktionary
(1.1) kulminować
(1.3) wyróżniać się, przodować, dominować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|górować.
Wiktionary
Górowanie, kulminacja górna – największa wysokość astronomiczna osiągana przez dane ciało niebieskie w wyniku obrotu sfery niebieskiej. Górowania odbywają się zawsze na południku niebieskim.
Ze względu na położenie ciała względem zenitu górowania dzielimy na południowe i północne. Wysokość danego ciała niebieskiego podczas kulminacji zależy bezpośrednio od jego deklinacji (\delta ) oraz szerokości geograficznej miejsca obserwacji (\phi ){:}
Wikipedia
czas. górować ndk.
rzecz. góra ż., pogórze n.
przysł. góra
przym. górny, górski, górniczy
Wiktionary
mieszkaniec Górowa Iławeckiego (miasta w województwie warmińsko-mazurskim)
SJP.pl
mieszkanka Górowa Iławeckiego (miasta w województwie warmińsko-mazurskim)
SJP.pl
rodzaj motyli z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
1. wieś w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim;
2. wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim;
3. wieś w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od:
1. Góra; górzański;
2. Górowo Iławeckie
SJP.pl
rzadko: osoba uprawiająca turystykę górską
SJP.pl
1. dawniej: górna część klatki piersiowej;
2. dawniej: przednia część męskiej koszuli;
3. dawniej: dekolt sukni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) górna część klatki piersiowej
(1.2) przednia część męskiej koszuli
(1.3) dekolt sukni
Wiktionary
Belgia:
Niderlandy:
Osoby:
Wikipedia
rzecz. gorset m., gorsecik m., gorseciarstwo n., gorseciarz m., gorsieciarka ż., gorseciarnia ż., gorsetnik m.
przym. gorsetowy, gorseciarski
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. kobieta zajmująca się szyciem na miarę gorsetów, biustonoszy i pasów do pończoch
Wiktionary
Gorset – część ubioru damskiego używana od końca XIV wieku. Podstawowym zadaniem gorsetu było niegdyś głównie usztywnienie korpusu, uwydatnienie biustu, podkreślenie i wysmuklenie linii talii, dziś natomiast gorsety służą także redukcji tkanki tłuszczowej, wzmocnieniu mięśni brzucha, przywróceniu jędrności skóry po np. ciąży. Niekiedy zakładany również przez mężczyzn dla odpowiedniego ukształtowania sylwetki i jako pomoc w ćwiczeniach.
Wikipedia
(1.1) Zuza jest szczupła, ale ma duży biust, więc zazwyczaj korzysta z usług gorseciarki.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔrsɛˈt͡ɕarka, AS: gorsećarka
Wiktionary
rzecz. gorset m., gorseciarstwo n.
przym. gorsetowy, gorseciarski
Wiktionary
dotyczący gorseciarstwa lub gorseciarki
SJP.pl
1. szycie gorsetów , biustonoszy itp;
2. zawód gorseciarki
SJP.pl
osoba zajmująca się zawodowo szyciem gorsetów, biustonoszy i pasów do pończoch
SJP.pl
1. zdrobnienie od: gorset;
2. górna, usztywniona za pomocą sztywnej taśmy, część spódnicy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od gorset
Wiktionary
rzecz. gorset m., gors mrz.
Wiktionary
1. część damskiej bielizny będąca połączeniem stanika z pasem opinającym ciało aż do talii;
2. część kobiecego stroju ludowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) część ubioru damskiego używana od końca XIV wieku do pierwszej dekady XX wieku;
(1.2) med. aparat do unieruchamiania, odciążania i korekcji kręgosłupa;
(1.3) daw. szeroki pas
(1.4) część stroju ludowego
(1.5) przen. coś co krępuje, odbiera swobodę
Wiktionary
Gorset – część ubioru damskiego używana od końca XIV wieku. Podstawowym zadaniem gorsetu było niegdyś głównie usztywnienie korpusu, uwydatnienie biustu, podkreślenie i wysmuklenie linii talii, dziś natomiast gorsety służą także redukcji tkanki tłuszczowej, wzmocnieniu mięśni brzucha, przywróceniu jędrności skóry po np. ciąży. Niekiedy zakładany również przez mężczyzn dla odpowiedniego ukształtowania sylwetki i jako pomoc w ćwiczeniach.
Wikipedia
(1.1) Zaraz otwierają się drzwi sypialni małżeńskiej i ukazuje się Dulska w gorsecie i spódnicy.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔrsɛt, AS: gorset
Wiktionary
rzecz. gorseciarka ż., gorseciarstwo n., gorseciarnia ż.
:: zdrobn. gorsecik m.
przym. gorsetowy, gorseciarski
Wiktionary
(1.4) stan (sukni)
(1.5) ograniczenie
Wiktionary
hamować progresję skrzywienia i kształtować symetrię klatki piersiowej oraz tułowia
SJP.pl
błąd kształtu powierzchni walcowej mający miejsce, gdy pole przekroju poprzecznego w części środkowej jest mniejsze niż w częściach końcowych; siodłowość
SJP.pl
przymiotnik od: gorset
SJP.pl
1. związany z górami, charakterystyczny dla gór, dostosowany do funkcjonowania w górach;
2. w medycynie: choroba górska - choroba występująca na dużej wysokości, wywołana niskim ciśnieniem atmosferycznym, powodująca niedotlenienie organizmu; choroba wysokościowa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z górami, dotyczący gór
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na muchę łowi się głównie w górskich rzekach pstrągi i lipienie.
Wiktionary
IPA: ˈɡursʲci, AS: gursʹḱi
Wiktionary
rzecz. pagórkowatość ż., pagóreczek mrz., Podgórze n., góra ż., górka ż., góreczka ż., góral m., góralka ż., wzgórze n., górnik m., górowanie n., pagór m., pagórek m., wzgórek m., górnictwo n., góralszczyzna ż.
czas. górować ndk.
przym. górzysty, górny, góralski, górniczy
przysł. górnie, góra, pagórkowato
temsłow. górno-
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. pagórkowatość ż., pagóreczek mrz., Podgórze n., góra ż., górka ż., góreczka ż., góral m., góralka ż., wzgórze n., górnik m., górowanie n., pagór m., pagórek m., wzgórek m., górnictwo n., góralszczyzna ż.
czas. górować ndk.
przym. górzysty, górny, góralski, górniczy
przysł. górnie, góra, pagórkowato
temsłow. górno-
frazeologia.
kolejka górska
etymologia.
etymn|pol|góra|-ski.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) mountain
* arabski: (1.1) جبلي
* awarski: (1.1) магӀарул
* baskijski: (1.1) mendiko, mendi-, menditar
* białoruski: (1.1) горны
* czeski: (1.1) horský
* dolnołużycki: (1.1) górski
* esperanto: (1.1) monta, montara
* francuski: (1.1) montagneux
* hiszpański: (1.1) montañoso, de montaña
* kataloński: (1.1) muntanyós
* łaciński: (1.1) montanus
* niemiecki: (1.1) montan
* nowogrecki: (1.1) ορεινός, βουνίσιος
* rosyjski: (1.1) горный
* słowacki: (1.1) horský, hôrny
* ukraiński: (1.1) гірський
* węgierski: (1.1) hegyi
* włoski: (1.1) montano, di montagna
źródła.
== górski (język dolnołużycki.) ==
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) górski
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. związany z górami, charakterystyczny dla gór, dostosowany do funkcjonowania w górach;
2. w medycynie: choroba górska - choroba występująca na dużej wysokości, wywołana niskim ciśnieniem atmosferycznym, powodująca niedotlenienie organizmu; choroba wysokościowa
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik od: Górski Badachszan (obwód autonomiczny w Tadżykistanie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Górskim Badachszanem, dotyczący Górskiego Badachszanu
Wiktionary
rzecz. Górski Badachszan mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: Góra Kalwaria
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Górskim Karabachem, dotyczący Górskiego Karabachu
Wiktionary
rzecz. Górski Karabach mrz.
Wiktionary
(1.1) arcaski, górnokarabaski, nagornokarabachski, nagorno-karabachski , nagornokarabaski
Wiktionary
wywierający zły, demoralizujący wpływ, wywołujący zgorszenie, oburzenie; niewłaściwy, rażący
SJP.pl
pogorszenie, zło większe niż poprzednie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gorszyć.
Wiktionary
czas. gorszyć
Wiktionary
bycie gorszym
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: zły
SJP.pl
1. wzbudzać gwałtowne, nieprzychylne emocje; wzburzać, bulwersować;
2. wywierać zły, demoralizujący wpływ na kogoś; demoralizować, deprawować, znieprawiać
SJP.pl
czasownik niedokonany (dk. zgorszyć)
(1.1) wywoływać demoralizację
(1.2) wywoływać oburzenie
czasownik zwrotny niedokonany gorszyć się (dk. zgorszyć się)
(2.1) ulegać demoralizacji
(2.2) oburzać się
Wiktionary
(1.1) Przypominam wam, że paszkwil ów potępił sobór, a sam Falkenberg gorszące i kacerskie swe tezy musiał odwołać pod groźbą stosu.
(1.2) Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: To was gorszy?
Wiktionary
rzecz. zgorszenie n., gorszenie n.
czas. zgorszyć dk.
Wiktionary
osoba, która demoralizuje otoczenie, powoduje czyjś upadek moralności i zepsucie obyczajów; deprawator, demoralizator
SJP.pl
kobieta, która demoralizuje otoczenie, powoduje czyjś upadek moralności i zepsucie obyczajów; deprawatorka, demoralizatorka
SJP.pl
Gort (irl. Gort Inse Guaire) – miasto w południowo-zachodniej części hrabstwa Galway w prowincji Connacht w Irlandii. W 2011 roku liczba mieszkańców wynosiła 2644 osoby.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Gortatowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie rawskim, w gminie Cielądz.
Do 1954 roku istniała gmina Gortatowice. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gortatowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wikipedia
2 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
1. wznosząca się wysoko nad otaczającym terenem wyniosłość skorupy ziemskiej
2. wyższa część czegoś
3. wielka ilość czegoś
4. ogół ludzi zajmujących kierownicze stanowiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) geogr. teren o pofałdowanej powierzchni przekraczającej 300 m różnicy wysokości;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) plural|góra.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas pobytu w górach spotkała mnie niezwykła przygoda.
Wiktionary
miasto i kraina historyczna we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Friuli-Wenecja Julijska;
Wiktionary
Gorycja (wł. Gorizia, słoweń. Gorica, friulski Gurize, niem. Görz) – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Friuli-Wenecja Julijska, w prowincji Gorycja, przy granicy ze Słowenią, u podnóża Alp Julijskich. Siostrzane miasto słoweńskiej Novej Goricy.
Wikipedia
(1.1) Słoweńsko-włoskim Berlinem była Gorycja (Gorizia). Tak naprawdę we wschodniej części w Novej Goricy, na terytorium jugosłowiańskim, w chwili podziału latem 1947 r. znajdowały się tylko peryferie miasta. Ale i tak zbudowano mur dzielący newralgiczny punkt miejscowości: dworzec kolejowy (…).
Wiktionary
rzecz. gorycjanka ż., gorycjanin mos., Gorycjanin mos., Gorycjanka ż.
przym. gorycki, gorycyjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gorycji (hist. hrabstwa, współcz. prowincji autonomicznej); osoba z tego obszaru
Wiktionary
(1.1) Stara Presse tak opisuje scenę, jaka się we czwartek odbyła w Izbie niższej: „Dzisiaj począł się chemiczny rozkład Izby niższej. Polacy, Słoweńcy, Triesteńczycy, Gorycjanie, Istryjczycy i jeden poseł z Bukowiny oświadczyli, że występują z Izby (…)” (uwspółcześnione).
(1.1) Nie mniejsza mizeria i w obozie tak zwanego dawniej prawego centrum, tj. Tyrolczyków, Kraińców, Dalmatyńców itd. Zjazd praski nie powiódł się. Nie tylko na nim brakło reprezentantów kilku frakcyj federalnych, ale i uchwały zjazdu poszły na nice. Część Istryjczyków, Gorycjan i Triesteńczyków zaraz z początku weszła do Rady państwa a nawet do obozu centralistów przystąpiła (…) (uwspółcześnione).
Wiktionary
rzecz. Gorycja ż., gorycjanin mos., gorycjanka ż.
:: fż. Gorycjanka ż.
przym. gorycki, gorycyjski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gorycji (hist. hrabstwa, współcz. prowincji autonomicznej); kobieta z tego obszaru
Wiktionary
rzecz. Gorycja ż., gorycjanin mos., gorycjanka ż.
:: fm. Gorycjanin mos.
przym. gorycki, gorycyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Gorycja (miejscowość we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gorycją, dotyczący Gorycji
Wiktionary
(1.1) Chłopstwo w zgromadzeniach stanowych nie brało udziału, z jednym krótko trwającym wyjątkiem w hrabstwie goryckim.
Wiktionary
rzecz. gorycjanka ż., gorycjanin mos., Gorycjanka ż., Gorycjanin mos., Gorycja ż.
Wiktionary
(1.1) rzad. gorycyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Gorycją, dotyczący Gorycji
Wiktionary
(1.1) (…) zwiedzałem pobojowiska: sławną Podgorę, Monte Santo, wdrapałem się na zamek gorycyjski, rozwalony granatami. Najstraszniej wyglądała dolina róż i cmentarz (Campo Santo) gorycyjski! Przez cmentarz szły rowy — z jednej strony Włosi, z drugiej Austriacy, przekopujący się do siebie poprzez groby uwsp.!
Wiktionary
rzecz. gorycjanka ż., gorycjanin mos., Gorycja ż., Gorycjanin mos., Gorycjanka ż.
Wiktionary
(1.1) gorycki
Wiktionary
1. smak gorzki; gorzkość;
2. w przenośni: rozczarowanie, rozgoryczenie, zniechęcenie, żal, smutek, udręka, cierpienie;
3. substancja o gorzkim smaku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gorzki smak
(1.2) przen. negatywne odczucie
(1.3) substancja o gorzkim smaku
Wiktionary
(1.1) W Magdy sałatce wyczułem niemałą gorycz.
Wiktionary
przym. goryczkowaty, goryczkowy
rzecz. gorczyca ż., rozgoryczenie, goryczak, goryczel, goryczka, goryczkowatość, gorycznik
czas. rozgoryczać
Wiktionary
(1.1) gorzkość, żółć
(1.2) cierpkość, rozczarowanie, zniechęcenie, rozgoryczenie, smutek, szorstkość, zgorzknienie, zgryźliwość, żal, książk. żółć
(1.3) piołun
Wiktionary
goryczak żółciowy: grzyb o brązowym kapeluszu, niejadalny z powodu gorzkiego smaku
SJP.pl
Tylopilus P. Karst. (goryczak) – rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych (Boletaceae). W Polsce występuje 1 gatunek, a na świecie około 130 gatunków o potwierdzonym statusie.
Wikipedia
niewielka roślina z rodziny złożonych, o szorstkich, lancetowatych liściach i żółtych kwiatach
SJP.pl
Goryczel (Picris L.) – rodzaj roślin z rodziny astrowatych. Należy do niego 46 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje Stary Świat i Australię. W Polsce występuje jeden gatunek rodzimy z tego rodzaju – goryczel jastrzębcowaty Picris hieracioides. Picris asplenioides wykorzystywany był w starożytnym Egipcie w rytuałach pogrzebowych.
Wikipedia
1. lekko gorzki smak czegoś;
2. roślina zielna z rodziny goryczkowatych; gencjana;
3. substancja o gorzkim smaku; gorycz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Gentiana|L.|ref=tak., rodzaj roślin zielnych z rodziny goryczkowatych;
(1.2) bot. roślina z rodzaju goryczka (1.1)
(1.3) zdrobn. od gorycz, gorzki posmak
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. gorycz ż., goryczkowate nmos.
przym. goryczkowy, goryczkowaty
Wiktionary
rodzina roślin dwuliściennych
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest goryczkowate
Wiktionary
przym. goryczkowaty
przysł. goryczkowato
rzecz. gorycz ż.
Wiktionary
1. lekko gorzki, zawierający goryczkę;
2. o cechach goryczkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
Goryczkowce (Gentianales Lindl.) – rząd roślin okrytonasiennych. Obejmuje 5 rodzin z 1118 rodzajami i ponad 19,8 tysiącami gatunków, z czego 611 rodzajów i ponad 13,1 tysięcy gatunków należy do rodziny marzanowatych Rubiaceae. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, ale najbardziej zróżnicowane są w strefie równikowej.
Wikipedia
przedstawiciel rzędu roślin okrytonasiennych
SJP.pl
cecha czegoś zawierającego goryczkę, mającego posmak goryczki
SJP.pl
przymiotnik od: goryczka
SJP.pl
zielna z rodziny krzyżowych; gorczycznik
SJP.pl
rodzaj roślin zielnych z rodziny goryczkowatych
SJP.pl
Goryczuszka (Gentianella Moench) – rodzaj roślin zielnych z rodziny goryczkowatych. Obejmuje co najmniej 303 gatunki. Występują one w strefach umiarkowanych na obu półkulach (z wyjątkiem Afryki). W Polsce w zależności od ujęcia systematycznego rośnie od 5 do 9 gatunków.
Niektóre gatunki z tego rodzaju uprawiane są jako ozdobne i wykorzystywane jako lecznicze.
Wikipedia
1. małpa człekokształtna
2. potocznie o ochroniarzu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Gorilla gorilla|ref=tak., największa małpa człekokształtna;
(1.2) zool. samiec goryla (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. osobisty ochroniarz, szczególnie jeśli wysoki i mocno zbudowany
Wiktionary
Gorillini – monotypowe plemię ssaków naczelnych z podrodziny Homininae w obrębie rodziny człowiekowatych (Hominidae). Preferują naziemny tryb życia, są zwierzętami roślinożernymi, zamieszkują lasy tropikalne w Afryce. Dzielone są na dwa gatunki i według nadal trwającej debaty (2007) do czterech lub pięciu podgatunków.
Wikipedia
(1.1) Ledwie w krzaki wbiegamy, a tu ryk i tuż przy nas włazi na drzewo goryl.
(2.1) Teraz zobaczył ochroniarza. Był to goryl o kwadratowej szczęce wciśnięty w garnitur od Armaniego.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔrɨl, AS: goryl
Wiktionary
rzecz. gorylica ż., gorylątko n.
:: zdrobn. gorylek m.
:: zgrub. gorylisko n.
przym. goryli
Wiktionary
zdrobnienie od: goryl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: goryl
(1.2) młody goryl
Wiktionary
IPA: ɡɔˈrɨlɛk, AS: gorylek
Wiktionary
rzecz. goryl mos./mzw.
Wiktionary
(1.2) gorylątko n.
Wiktionary
1. należący do goryla (małpy);
2. taki jak u goryla (małpy)
SJP.pl
samica goryla
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. samica goryla
Wiktionary
IPA: ˌɡɔrɨˈlʲit͡sa, AS: gorylʹica
Wiktionary
rzecz. goryl, gorylątko
przym. goryli
Wiktionary
bylina z rodziny baldaszkowatych, rosnąca na łąkach i torfowiskach
SJP.pl
Wikipedia
Goryszewo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
kraśnik goryszowiec - motyl z rodziny kraśnikowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. pieczenie w gardle
Wiktionary
(1.1) zgaga
Wiktionary
skrót od: gorzowski
SJP.pl
skrót
(1.1) = gorzowski
Wiktionary
1. rodzaj gryzoni z rodziny chomikowatych;
2. rodzaj ptaków z rodziny kolibrowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Alticola|Blanford|ref=tak., rodzaj niedużego ssaka z podrodziny karczowników;
(1.2) zool. gryzoń z rodzaju górzak (1.1)
Wiktionary
Górzak (Alticola) – rodzaj ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Wikipedia
(1.1) Różne gatunki górzaka występują w Azji.
Wiktionary
rzecz. góra ż.
Wiktionary
żartobliwie: gorzałka, wódka
SJP.pl
mieszkaniec Góry (miasta)
SJP.pl
mieszkanka Góry (miasta)
SJP.pl
Górzanka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina.
Wieś prawa wołoskiego w latach 1551–1600, położona w ziemi sanockiej województwa ruskiego. Górzanka założona została na prawie wołoskim w dobrach Balów z Hoczwi. Należała do Stefana Bala, który posiadał również Buk, Bukowiec, Kołonice, Łopienkę, Cisną, Ług, Rybne, Strzebowiska, Wołkowyję, Terkę, Tyskową, Zawój, Zawóz i Żernicę Wyżną. Po raz pierwszy wymieniona została w dokumencie z 1480 pod nazwą Wołkowyja Mała. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wikipedia
Gorzanów (niem. Grafenort) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka, nad Nysą Kłodzką, w Rowie Górnej Nysy, na pograniczu Wysoczyzny Łomnicy i Obniżenia Bystrzycy Kłodzkiej, u stóp Krowiarek, na wysokości około 310–325 m n.p.m.
Wikipedia
przymiotnik od: Góra; górowski
SJP.pl
potocznie: wódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. spoż. silny napój alkoholowy, wódka
Wiktionary
Wódka – wysokoprocentowy napój alkoholowy uzyskiwany przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach spirytusu rektyfikowanego z wodą. Może mieć charakter czysty, bez dodatków lub smakowy. Zawartość alkoholu etylowego w wódce wynosi nie mniej niż 37,5% obj., zwykle 40% obj. Surowcami do produkcji wódek są produkty pochodzenia rolniczego, tradycyjnie zboża lub ziemniaki.
Wikipedia
(1.1) Gorzała nic nie pomoże na twoje problemy.
(1.1) A wszyscy piszczą, a narzekają, jak przyjdzie dziadowi co dać abo i drugiemu, ale na gorzałę mają.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈʒawa, AS: gožau̯a
Wiktionary
rzecz. gorzelnictwo n., gorzelnia ż., zdrobn. gorzałka
przym. gorzelniany, gorzelniczy
Wiktionary
(1.1) zob. wódka, alkohol.
Wiktionary
zdrobnienie od: gorzałka; gorzałeczka
SJP.pl
zdrobnienie od: gorzałka; gorzałczyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: gorzałka
Wiktionary
IPA: ˌɡɔʒaˈwɛt͡ʃka, AS: gožau̯ečka
Wiktionary
rzecz. gorzałka ż., gorzelnia ż., gorzelnictwo n.
przym. gorzelniany, gorzelniczy
Wiktionary
wysokoprocentowy napój alkoholowy; wódka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. przest. wódka
Wiktionary
Wódka – wysokoprocentowy napój alkoholowy uzyskiwany przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach spirytusu rektyfikowanego z wodą. Może mieć charakter czysty, bez dodatków lub smakowy. Zawartość alkoholu etylowego w wódce wynosi nie mniej niż 37,5% obj., zwykle 40% obj. Surowcami do produkcji wódek są produkty pochodzenia rolniczego, tradycyjnie zboża lub ziemniaki.
Wikipedia
(1.1) Na tryumf po zwycięstwie napili się gorzałki i poszli spać z dobrym zdrowiem, cokolwiek podochoceni. (J. Kitowicz: Opis obyczajów za panowania Augusta III)
Wiktionary
IPA: ɡɔˈʒawka, AS: gožau̯ka
Wiktionary
rzecz. gorzelnia ż., gorzelnictwo n.
:: zdrobn. gorzałeczka ż.
:: zgrub. gorzała ż.
przym. gorzelniany, gorzelniczy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|gorzołka.
Wiktionary
gorżciel właściwy - gatunek krzewu lub małego drzewa z rodziny biegunecznikowatych; gorzkla właściwa, gorzknia właściwa, gorzkodrzew właściwy, kwasja właściwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. bieda, nędza
Wiktionary
Gorze – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Mozela.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 1389 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 77 osób/km² (wśród 2335 gmin Lotaryngii Gorze plasuje się na 287. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 233.).
W średniowieczu siedziba słynnego klasztoru Gorze.
Wikipedia
IPA: ˈɡɔʒɛ, AS: gože
Wiktionary
goreć;
1. przestarzale: płonąć, palić się;
2. jaśnieć, błyszczeć;
3. być pokrytym rumieńcem; rumienić się;
4. być ogarniętym silnymi, gwałtownymi uczuciami
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) palić się
(1.2) świecić się
(1.3) przen. być ogarniętym przez silne uczucie
Wiktionary
rzecz. pogorzelec m.
czas. zagorzeć dk., zgorzeć dk.
przym. gorący, ogorzały
Wiktionary
(1.1) goreć
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: źle
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
odnoszący się do gorzelnictwa lub gorzelni; gorzelniczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. wykwalifikowany pracownik gorzelni, zwykle nadzorujący robotników lub ruch gorzelni
przymiotnik
(2.1) daw. odnoszący się do gorzelni albo do gorzelnictwa
Wiktionary
(1.1) Piją wszyscy i gdyby zastosować do tej sytuacji przysłowie, że szewc bez butów chodzi, jedynym trzeźwym człowiekiem u nas byłby gorzelany.
(2.1) Łeb, pełen wódki, pęka i kipi w słońcu jak kocioł gorzelany.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔ.ʒɛ.ˈlã.nɨ, AS: go.že.lã.ny
Wiktionary
rzecz. gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik m., gorzelnia ż., gorzelnictwo n., gorzalina ż., gorzałczyna ż., gorzalica ż., gorzałkoś ż., gorzelnica ż.
:: (2.1) forma żeńska gorzelana
przym. gorzelniany, gorzelniczy, gorzałkowy, gorzelny, daw. gorzałczany
Wiktionary
(1.1) gorzelnik, rzad. gorzalnik, rzad. gorzelny, rzad. gorzałczalny
(2.1) gorzelniany, gorzelniczy
Wiktionary
zakład produkujący alkohol etylowy metodą fermentacyjną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład wytwarzający alkohol etylowy metodą fermentacyjną, na ogół z surowców skrobiowych;
Wiktionary
Gorzelnia – zakład produkujący spirytus surowy (nieoczyszczony alkohol etylowy) metodą fermentacyjną z surowców skrobiowych (np. ziemniaki, zboża) lub innych, np. cukrowych. Surowcami innymi mogą być melasa lub syrop cukrowy, bądź też buraki cukrowe. Obecnie większość gorzelni nie produkuje alkoholu etylowego z ziemniaków ze względu na wysokie koszty produkcji.
Wikipedia
IPA: ɡɔˈʒɛlʲɲa, AS: goželʹńa
Wiktionary
rzecz. pogorzelec mos., gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik m., gorzelnictwo n., gorzelana ż., gorzelany m.
przym. gorzelniany, gorzelany, gorzelniczy, gorzelny
Wiktionary
dotyczący gorzelnictwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący gorzelnictwa, odnoszący się do gorzelnictwa, związany z gorzelnictwem
Wiktionary
IPA: ˌɡɔʒɛlʲˈɲãnɨ, AS: goželʹńãny
Wiktionary
rzecz. pogorzelec mos., gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik m., gorzelnia ż., gorzelnictwo n., gorzalina ż., gorzałczyna ż., gorzalica ż., gorzałkoś ż., gorzelnica ż., gorzelany m., gorzelana ż.
przym. gorzelniczy, gorzałkowy, gorzelny, gorzelany
Wiktionary
(1.1) gorzelniczy, gorzelany
Wiktionary
dział przemysłu zajmujący się produkcją spirytusu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dział przemysłu, zajmujący się wytwarzaniem spirytusu surowego metodą fermentacji cukrów i destylacji spirytusu;
Wiktionary
Gorzelnictwo – przemysłowa produkcja spirytusu surowego w gorzelniach. Alkoholowa fermentacja surowców węglowodanowych (ziemniaki, zboże, owoce) i destylacyjne oddzielanie spirytusu.
W zależności od stosowanego surowca rozróżnia się: gorzelnictwo rolnicze, gorzelnictwo przemysłowe i gorzelnictwo owocowe.
Wikipedia
IPA: ˌɡɔʒɛlʲˈɲit͡stfɔ, AS: goželʹńictfo
Wiktionary
rzecz. gorzelnia ż., gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik mos., gorzelana ż., gorzelany mos.
przym. gorzelniany, gorzelany, gorzelniczy, gorzelny
Wiktionary
dotyczący gorzelnictwa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący gorzelnictwa, odnoszący się do gorzelnictwa, związany z gorzelnictwem
Wiktionary
IPA: ˌɡɔʒɛlʲˈɲit͡ʃɨ, AS: goželʹńičy
Wiktionary
rzecz. gorzałka ż., gorzała ż., gorzałeczka ż., gorzelnik m., gorzelnia ż., gorzelnictwo n., gorzalina ż., gorzałczyna ż., gorzalica ż., gorzałkoś ż., gorzelnica ż., gorzelany m., gorzelana ż.
przym. gorzelniany, gorzałkowy, gorzelny, gorzelany
Wiktionary
(1.1) gorzelniany, gorzelany
Wiktionary
pracownik lub właściciel gorzelni
SJP.pl
Gorzelnik – osoba pracująca w gorzelni zajmująca się produkcją wysokoprocentowego spirytusu surowego w wyniku alkoholowej fermentacji cukrów i wydzielanie tego spirytusu ze sfermentowanego zacieru przez destylację.
W dawnej Polsce w X–XIII wieku, osoba służebna zajmująca się wytwarzaniem alkoholu na potrzeby dworu książęcego. Nazwa zawodu pochodzi od słowa gorzałka, jak pod koniec średniowiecza we wschodniej Europie określano wódkę.
Wikipedia
przymiotnik od: Gorzeń, Gorzeń Dolny, Gorzeń Górny
SJP.pl
Gorzeński (Ostroróg-Gorzeński) – polski herb hrabiowski, odmiana herbu Nałęcz.
Wikipedia
Gorzeszów (przed 1945 niem. Görtelsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Kamienna Góra.
Wikipedia
przestarzale: futrzany kołnierzyk szczelnie opinający szyję
SJP.pl
Gorzewko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Ryczywół.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Wikipedia
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
potocznie: wódka o gorzkim smaku
SJP.pl
→ gorzkawy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co gorzkawe
Wiktionary
przym. gorzkawy
Wiktionary
słodki z gorzkawym posmakiem
SJP.pl
słonawy z posmakiem gorzkawym
SJP.pl
słony z gorzkawym posmakiem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) o lekko, względnie gorzkim smaku; dosyć gorzki
Wiktionary
(1.1) Generalna zasada mówi, że im dłużej palone są ziarna, tym kawa staje się mocniejsza i ma coraz bardziej gorzkawy posmak.
Wiktionary
IPA: ɡɔʃˈkavɨ, AS: goškavy
Wiktionary
rzecz. gorzkawość ż., gorzkość ż.
przym. gorzki
przysł. gorzko
wykrz. gorzko
Wiktionary
(1.1) goryczkowaty
Wiktionary
1. mający ostry nieprzyjemny smak;
2. niesłodzony
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, którego smak zawiera gorycz; przeciwny słodkiemu
(1.2) przen. taki, który jest smutny, bolesny, nieprzyjemny
Wiktionary
Gorzki, właściwie Krzysztof Gorzkiewicz (ur. 1984 w Kaliszu), znany również jako Uncle-G – polski muzyk, raper i wykonawca hip-hopowy. Gorzki zadebiutował w 2001 roku wraz z zespołem Elita Kaliska, z którą wydał album zatytułowany "e.k.i.p.a." wydany nakładem SPV i Pomaton EMI. Raper poprzedzał również koncerty takich wykonawców jak Cappadonna, DJ Vadim czy Loop Troop. 23 maja 2008 roku odbyła się premiera debiutanckiego albumu Gorzkiego pt. Kontrawersja. Zapowiadano udział w nagraniach gości z zagranicy, m.in. Akona, Hooda Surgeona – syna Dr Dre, czy też brata Tupaca Mopreme Shakura, lecz ostatecznie tylko część z nich trafiła na krążek Kontrawersja, m.in. Bizarre (D12), Akil (Jurassic 5), Beretta 9 (Killarmy), JT Bigga Figga, Craig G i Stanisław Soyka. W 2010 roku stworzył projekt Pomaganie jest TRENDY m.in. z Agnieszką Włodarczyk, Aleksandrą Szwed, Sylwią Grzeszczak i Krzysztofem Ibiszem.
Wikipedia
(1.1) Po dziesięciu minutach Bormann kazał otworzyć drzwi, w pokoju pachniało gorzkimi migdałami, czyli cyjankiem.
(1.2) Newerly zręcznie ominął w niej wszystko, co było gorzką prawdą.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔʃʲci, AS: gošʹḱi
Wiktionary
przym. gorzkawy
rzecz. gorzkość ż., zgorzknienie n.
przysł. gorzko, gorzkawo
wykrz. gorzko
temsłow. gorzko-
Wiktionary
roślina z rodziny goryczkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gorzkla właściwa - drzewo lub krzew z rodziny biegunecznikowatych o dużych, czerwonych owocach, uprawiane w Ameryce, Azji i Afryce; gorzknia właściwa, gorzkodrzew właściwy, kwasja gorzka
SJP.pl
gorzknia właściwa - drzewo lub krzew z rodziny biegunecznikowatych o dużych, czerwonych owocach, uprawiane w Ameryce, Azji i Afryce; gorzkla właściwa, gorzkodrzew właściwy, kwasja gorzka
SJP.pl
1. o czymś: nabierać goryczy, stawać się gorzkim;
2. o kimś: stawać się zgorzkniałym, apatycznym; tetryczeć
SJP.pl
gorzknik kanadyjski - roślina o długiej łodydze, na której osadzone są dwa szerokie liście
SJP.pl
Gorzknik kanadyjski (Hydrastis canadensis L.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). Jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju gorzknik (Hydrastis L.). Pochodzi z Ameryki Północnej (Stany Zjednoczone, Kanada). Ze względu na duże zapotrzebowanie na kłącze stanowiące surowiec leczniczy roślina została w znacznym stopniu wyniszczona. W Polsce bywa spotykana w uprawie.
Wikipedia
o cechach gorzknikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
o cechach gorzknikowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
1. mający ostry nieprzyjemny smak;
2. niesłodzony
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w gorzkim smaku
(1.2) z przykrym odczuciem
wykrzyknik
(2.1) weselny okrzyk zachęty do pocałunku
Wiktionary
(1.1) Zrobiło mi się gorzko w ustach.
(1.2) Gorzko żałuję, że nie nabyłem umiejętności robienia pięknych obrazów.
(2.1) Goście zaczęli głośno krzyczeć: „Gorzko! Gorzko! Gorzko!”
Wiktionary
rzecz. gorzkość ż., zgorzknienie n.
przym. gorzkawy, gorzki
przysł. gorzkawo
temsłow. gorzko-
Wiktionary
rodzaj grzybów z rodziny borowikowatych
SJP.pl
Caloboletus (Pers.) Vizzini (gorzkoborowik) – rodzaj grzybów należący do rodziny borowikowatych (Boletaceae).
Wikipedia
kwaśny z posmakiem gorzkim
SJP.pl
→ gorzki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co gorzkie
Wiktionary
przym. gorzki, gorzkawy
rzecz. zgorzknienie n.
przysł. gorzko
wykrz. gorzko
Wiktionary
słodki z gorzkim posmakiem
SJP.pl
słony z posmakiem gorzkim
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) słony z gorzkim odcieniem
Wiktionary
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. osiedle w Nowym Sączu
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Gorzkowice – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Gorzkowice.
Miejscowość jest siedzibą gminy Gorzkowice.
Gorzkowice uzyskały lokację miejską w 1494 roku, zdegradowane przed 1520 rokiem.
Wikipedia
mieszkaniec Gorzkowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Gorzkowic (wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Gorzków
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
mieszkaniec Górzna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Górzna (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce;
3. wzgórze w Polsce;
4. jezioro w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Górzno (niem. Fretta, 1943-1945 Görzberg) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Górzno w obrębie Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego.
Po wojnie siedziba gminy Ruda. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa toruńskiego.
W mieście znajduje się parafia pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego.
Wikipedia
(1.1) Górzno i Nieszawa leżą w województwie kujawsko-pomorskim.
Wiktionary
IPA: ˈɡuʒnɔ, AS: gužno
Wiktionary
rzecz. górznianin m., górznianka ż.
przym. górzeński
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zob. Gorzów Wielkopolski.
(1.2) zob. Gorzów Śląski.
(1.3) geogr. wieś w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim
Wiktionary
Gorzów Wielkopolski (niem. Landsberg an der Warthe) – miasto na prawach powiatu w zachodniej Polsce. Siedziba wojewody lubuskiego wraz z zespoloną administracją rządową na terenie województwa lubuskiego oraz powiatu gorzowskiego. Drugie co do wielkości miasto w województwie. Pod względem geograficznym, północna część miasta położona jest na Równinie Gorzowskiej będącej mezoregionem makroregionu Pojezierze Południowopomorskie, a południowa w Kotlinie Gorzowskiej będącej mezoregionem makroregionu Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka. Miasto leży nad Wartą u ujścia Kłodawki i jej dopływem Srebrną, na wysokości od 19 do 105 m n.p.m. Z miastem graniczy Gorzowski Park Krajobrazowy.
Wikipedia
rzecz. gorzowianin mos., gorzowianka ż.
przym. gorzowski
Wiktionary
1. mieszkaniec Gorzowa Wielkopolskiego;
2. mieszkaniec Gorzowa Śląskiego;
3. mieszkaniec Gorzowa
SJP.pl
1. mieszkanka Gorzowa Wielkopolskiego;
2. mieszkanka Gorzowa Śląskiego;
3. mieszkanka Gorzowa
SJP.pl
przymiotnik od: Gorzów Śląski, Gorzów Wielkopolski, Gorzowskie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) geogr. odnoszący się do Gorzowa Śląskiego
(1.2) geogr. odnoszący się do Gorzowa Wielkopolskiego
Wiktionary
(1.2) Wtedy też Sekretarz Episkopatu uzyskał zgodę na zwrócenie się do rządu PRL o nihil obstat w sprawie podziału administracji gorzowskiej na trzy diecezje.
Wiktionary
rzecz. Gorzowskie n., gorzowianin m., gorzowianka ż., Gorzów m.
Wiktionary
przymiotnik od: Gorzów Śląski, Gorzów Wielkopolski, Gorzowskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wódka
Wiktionary
rzecz. gorzołka ż.
:: zdrobn. gorzołeczka ż.
przym. gorzołczany
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mało wart
Wiktionary
rzecz. gorzołka ż., gorzoła ż., gorzołeczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zdrobn. od: gorzołka
Wiktionary
rzecz. gorzołka ż., gorzoła ż.
przym. gorzołczany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoż. wódka
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. gorzołeczka ż.
:: zgrub. gorzoła ż.
przym. gorzołczany
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Gorzupia
SJP.pl
Wikipedia
nazwa wielu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Gorzyce
SJP.pl
mieszkaniec Gorzyc (wsi w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Gorzyc (wsi w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj ptaków z rodziny gorzykowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. ptak z rodziny nazwa systematyczna|Pipridae|ref=tak.;
Wiktionary
o cechach gorzykowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Gorzykowate, gorzyki (Pipridae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes). Obejmuje ponad 50 gatunków zamieszkujących lasy Ameryki Południowej, Centralnej oraz Trynidadu i Tobago.
Wikipedia
o cechach gorzykowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: górzysto
SJP.pl
w części górzysty, w części płaski
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: górzysty
SJP.pl
pokryty górami, pełen gór
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pełen gór, wzniesień, pokryty górami
Wiktionary
(1.1) Pędzili życie osiadłe, zamknięci w swoich mikroświatach, często nie większych niż jedna dolina. Granica tej doliny – zawsze górzysta – mogła być dawniej dla Gruzina granicą ziemi.
Wiktionary
IPA: ɡuˈʒɨstɨ, AS: gužysty
Wiktionary
zob. góra.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
W Polsce:
Wikipedia
Gorzysław z małżonką; Gorzysławowie
SJP.pl
Gorzysław z małżonką; Gorzysławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gorzysława lub z nim związany
SJP.pl
regionalnie: górzysty, pokryty górami
SJP.pl
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie (polski egzonim)
Wiktionary
przym. gorłowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
szczyt w Himalajach; Sziszapangma
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Wspomnienie liturgiczne błogosławionego Gosberta obchodzone jest 13 lutego.
Wiktionary
1. osoba przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, imprezy rozrywkowej;
3. osoba płacąca za świadczone usługi, pobyt, gościnę; klient, wczasowicz;
4. potocznie: jakikolwiek, bliżej nieznany mężczyzna; facet;
5. potocznie: z podziwem o kimś zasługującym na uznanie, szacunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przychodząca do kogoś w odwiedziny, zaproszona na spotkanie, przyjęcie, imprezę, bal, itp.
(1.2) osoba, która zatrzymała się w hotelu, w restauracji
(1.3) pot. pejor. o osobie mało znanej lub zażyle o osobie dobrze znanej
(1.4) inform. użytkownik nie zarejestrowany
(1.5) sport. zawodnik drużyny grającej na wyjeździe
(1.6) gw-pl|Kraków. obcy, przybysz, interesant, odbiorca, klient, pacjent
(1.7) gw-pl|Warszawa. mężczyzna
(1.8) zob. goście.
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: gościć
Wiktionary
Goście, wolni goście (łac. hospites, liberi hospites) – kategoria osadników w średniowiecznej Europie.
Zmiany organizacji państw, rodzący się feudalizm oraz towarzysząca mu nierówność społeczna i nowe formy ucisku aktywizowały wielu ludzi do opuszczania swoich dotychczasowych miejsc pobytu i udawania się w rejony gdzie, jak się spodziewali, mogło być lepiej. Ludzie ci mieli różny status i umiejętności zawodowe. Byli rolnicy, którzy z dnia na dzień stali się niewolnymi (po rocznym pobycie na cudzej roli każdy automatycznie stawał się niewolnym) i w ucieczce upatrywali szansy znalezienia ziemi u lepszego pana lub na korzystniejszych warunkach. Tacy zbiegowie musieli uciekać daleko, najlepiej na terytorium innego państwa, aby dotychczasowy właściciel nie mógł ich rozpoznać i uwięzić. Byli rzemieślnicy krępowani przepisami rodzącej się organizacji cechowej, młynarze szukający miejsca na budowę młyna wodnego. Byli też kupcy szukający nowych rynków zbytu na swoje wyroby. Ponadto, Zachód Europy był już dość przeludniony i istniała tam silna konkurencja. Tymczasem na Wschodzie Europy zaludnienie było małe a ludność w większości dysponowała tradycyjnymi technologiami (samowystarczalność). Z jednej strony pojawiła się podaż ludzi wolnych, chętnych do pracy, a z drugiej zapotrzebowanie na tych ludzi i różnorodna oferta.Procesy osadnictwa przybrały na sile od XI do XIII w., a i później nie wygasły chociaż przyczyny przenosin często już bywały inne. Osadnicy przybywali pojedynczo lub w zorganizowanych grupach, sprowadzani często z daleka, przez zasadźcę. Zależnie od umiejętności oraz miejscowych potrzeb przybyli goście osadzani byli na wsi lub w mieście. Na wsi najczęściej zagospodarowywali pustki, tereny, które trzeba było najpierw wykarczować lub zmeliorować. Z tego tytułu przez pewien okres mogli nie płacić czynszu (wolnizna). Ziemię do uprawy dostawali na zasadach dziedzicznej dzierżawy wieczystej. Ich prawo do zamieszkiwania i gospodarowania opierało się na regularnych świadczeniach w pieniądzu lub naturze na rzecz Pana, rzeczywistego właściciela terenu. Ich wolność właściciel stopniowo ograniczał tak że w późniejszych wiekach ludność ta stała się jedną z kategorii poddanej ludności chłopskiej.
Wikipedia
(1.1) Na nasze wesele zaprosiłam ponad dwustu gości.
(1.2) Przepraszam, ale muszę iść obsłużyć nowych gości.
(1.3) Jakiś gość zaczepił mnie na ulicy.
(1.3) Nie wiedziałem, że Paweł to taki fajny gość.
(1.4) Możesz dołączyć do tej klasy także jako gość.
Wiktionary
IPA: ɡɔɕt͡ɕ, AS: gość
Wiktionary
rzecz. gościna ż., gościnność ż., gostek m., goszczenie n., ugaszczanie n., ugoszczenie n., zagoszczenie n., rozgoszczenie n., gościę n., gościec m.
:: fż. gościni ż., przest. gościa ż.
:: (1.3) fż. gościówa ż.
czas. gościć ndk., ugaszczać ndk., ugościć dk., zagościć dk., rozgościć dk.
przym. gościnny, gościowy, gośćcowy
przysł. gościnnie
Wiktionary
(1.2) pensjonariusz
(1.3) facet, typek
Wiktionary
mający wpływ na powstawanie gośćca
SJP.pl
o objawach podobnych do gośćca
SJP.pl
przymiotnik od: gościec
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) med. związany z gośćcem, właściwy gośćcowi
Wiktionary
rzecz. gościec m.
Wiktionary
1. osoba przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, imprezy rozrywkowej;
3. osoba płacąca za świadczone usługi, pobyt, gościnę; klient, wczasowicz;
4. potocznie: jakikolwiek, bliżej nieznany mężczyzna; facet;
5. potocznie: z podziwem o kimś zasługującym na uznanie, szacunek
SJP.pl
1. podejmować gości; ugaszczać;
2. być czyimś gościem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. ugościć)
(1.1) podejmować kogo u siebie
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zagościć)
(2.1) przebywać w jakimś miejscu, być gościem
(2.2) o stanach psychicznych stawać się widocznym
Wiktionary
(1.1) Szczytnianie przywitali nas serdecznie i gościli wybornie.
Wiktionary
rzecz. gościnny mos., gościni ż., gościna ż., gościniec mrz., gościnność ż., gość mos., ugaszczanie n.
czas. ugościć dk., zagościć dk.
przym. gościnny, gościowy, gościnnie
przysł. gościnnie
Wiktionary
(1.1) przyjmować, raczyć, ugaszczać
(2.1) być, mieszkać, przebywać, zamieszkiwać, znajdować się
(2.2) pojawiać się, uzewnętrzniać się
Wiktionary
Gościcino (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Gòscëcëno) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Wejherowo.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego. W latach 1954–1972 istniała Gościcino do której należała wieś, ale była siedzibą gromady tylko do 1959 r. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Wikipedia
1. osoba przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, imprezy rozrywkowej;
3. osoba płacąca za świadczone usługi, pobyt, gościnę; klient, wczasowicz;
4. potocznie: jakikolwiek, bliżej nieznany mężczyzna; facet;
5. potocznie: z podziwem o kimś zasługującym na uznanie, szacunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. przen. eufem. określenie miesiączki lub choroby
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) plural|gość.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Martwiła się, bo choć była już pora, gości nie dostawała.
Wiktionary
(1.1) miesiączka, period; grub. ciocia / ciotka
Wiktionary
choroba reumatyczna objawiająca się bólami w mięśniach i stawach (np. gościec zwyrodniający, gościec dnawy, gościec przewlekły postępujący); reumatyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. ogół chorób wywołujących ból i stany zapalne stawów i kości; zob. reumatyzm.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W chorobach reumatycznych wskazania obejmują wszystkie postacie gośćca, szczególnie tkanek miękkich, w celu zmniejszenia obrzęków i bólu oraz zapobiegnięcia zanikom mięśniowym.
Wiktionary
przym. gośćcowy
Wiktionary
Gościęcin (niem. Kostenthal) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Pawłowiczki.
Wikipedia
gmina wiejska w Polsce
SJP.pl
Gościeradów Ukazowy – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie kraśnickim, w gminie Gościeradów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wieś stanowi sołectwo w gminie Gościeradów. Według Narodowego Spisu Powszechnego z 2021 r. wieś liczyła 880 mieszkańców (935 w 2011 r.).
Wikipedia
przymiotnik od: Gościeradów
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Gościkowo (niem. Paradies) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Świebodzin.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Częścią wsi jest Paradyż, obejmujący pocysterski zespół klasztorny i ulokowane w nim wyższe seminarium duchowne.
Wikipedia
przymiotnik od: Gościkowo
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Gościmir, Gościmiar – staropolskie imię męskie. Składa się z członu Gości- ("gościć", "gość") -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło zatem oznaczać "ten, u którego gości spokój" lub in.
Gościmir imieniny obchodzi 15 marca i 18 grudnia.
Wikipedia
Gościmir z małżonką; Gościmirowie
SJP.pl
Gościmir z małżonką; Gościmirostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościmira lub z nim związany
SJP.pl
1. ugoszczenie, podjęcie kogoś, przyjęcie;
2. możliwość zatrzymania się u kogoś na jakiś czas, zanocowania; schronienie udzielone przez kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wizyta, odwiedziny połączone z poczęstunkiem
(1.2) przyjęcie kogoś do siebie
Wiktionary
rzecz. gościnny mos., gościni ż., gość m., gościnność ż., gościniec mrz., ugaszczanie n.
czas. gościć, zagościć
przym. gościnny, gościnnie
przysł. gościnnie
Wiktionary
1. kobieta przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszona lub przygodna uczestniczka przyjęcia, imprezy rozrywkowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. kobieta przychodząca do kogoś w odwiedziny, zaproszona na spotkanie, przyjęcie, imprezę, bal, itp.
Wiktionary
(1.1) Na swój wieczór panieński zaprosiłam dziesięć gościń.
Wiktionary
rzecz. gościna ż., gościnność ż.
:: fm. gość mos.
czas. gościć ndk.
przym. gościnny
przysł. gościnnie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Gościniak (forma żeńska: Gościniak, Gościniakowa, Gościniakówna; liczba mnoga: Gościniakowie) – polskie nazwisko. W latach 90 XX wieku nosiło je 2400 Polskich obywateli.
Wikipedia
mieszkaniec Gościna (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Gościna (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. szeroka droga wiejska;
2. podarunek przywieziony z podróży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szeroka droga
(1.2) gastr. zajazd, pensjonat, karczma
(1.3) przest. i reg-pl|Białystok. podarunek z podróży
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gościńcem maszerowali żołnierze.
(1.2) Zatrzymałam się w gościńcu „Petronelka”.
Wiktionary
IPA: ɡɔɕˈt͡ɕĩɲɛt͡s, AS: gośćĩńec
Wiktionary
rzecz. gościnny mos., gość m., gościna ż., gościnność ż., ugaszczanie n.
czas. gościć ndk., ugaszczać ndk., ugościć dk.
przym. gościnny
przysł. gościnnie
Wiktionary
potocznie: występ artysty w utworze muzycznym innego artysty
SJP.pl
Gościnka – struga w woj. zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, lewy dopływ Parsęty, który przepływa przez Gościno. Powierzchnia zlewni Gościnki obejmuje 50 km².
Źródło Gościnki znajduje się między Gościnkiem a Robuniem, który struga omija po wschodniej stronie miejscowości. Następnie płynie w kierunku północno-zachodnim. Przed Myślinem zakręca na zachód, by przepłynąć przez tę miejscowość. W Myślinie od lewego brzegu do Gościnki wpada dopływ spod Karkowa. Dalej meandruje na północ przy wsi Gościno-Dwór oraz wschodniej części miasta Gościno, gdzie jest spiętrzona i tworzy niewielkie rozlewisko; następnie zaczyna biec bardziej na północny wschód. Uchodzi do Parsęty na obszarze między Lubkowicami a Świelubiem.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób gościnny
Wiktionary
(1.1) W dzisiejszym wieczorze wystąpi gościnnie kabaret „Potem”.
Wiktionary
rzecz. gościnny mos., gościni ż., gość m., gościnność ż., gościna ż., gościniec mrz., ugaszczanie n.
czas. gościć ndk.
przym. gościnny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gościnnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gościnny
SJP.pl
→ gościnny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szacunek, serdeczność i troskliwość okazywane gościom
Wiktionary
(1.1) Podczas kolacji, jak wymaga tego gościnność, krążyła od stolika do stolika, od gościa do gościa, z każdym zamieniała kilka słów, zgrabna, prosto od fryzjera, z wielkim kwiatem z tafty w butonierce.
Wiktionary
rzecz. gościnny mos., gościni ż., gość m., gościna ż., gościniec m., ugaszczanie n.
czas. gościć, ugaszczać
przym. gościnny, gościnnie
przysł. gościnnie
Wiktionary
(1.1) filoksenia
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) chętnie przyjmujący kogoś u siebie, serdeczny i przyjazny dla gości
(1.2) przeznaczony dla gości, podróżnych
(1.3) związany z wizytą osoby zaproszonej
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Poznań. gospodarz karczmy
Wiktionary
(1.1) Lubię do nich przyjeżdżać. Są dla nas tacy gościnni.
(1.2) Gospodarz zakwaterował nas w pokojach gościnnych na piętrze.
(1.3) Byłem wczoraj na gościnnym wykładzie profesora z Francji.
Wiktionary
IPA: ɡɔɕˈt͡ɕĩnːɨ, AS: gośćĩ•ny
Wiktionary
rzecz. gościni ż., gość m., gościna ż., gościnność ż., gościniec m., ugaszczanie n.
przysł. gościnnie
czas. gościć
przym. gościowy, gościnnie
Wiktionary
(1.3) wyjazdowy
Wiktionary
1. ugoszczenie, podjęcie kogoś, przyjęcie;
2. możliwość zatrzymania się u kogoś na jakiś czas, zanocowania; schronienie udzielone przez kogoś
SJP.pl
Gościno (niem. Groß Jestin) – miasto w północno-zachodniej Polsce, położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, siedziba gminy Gościno. Leży na Równinie Gryfickiej, nad strugą Gościnką.
Według danych z 30 czerwca 2014 Gościno miało 2448 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Gościno
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stpol. podróżowanie
Wiktionary
IPA: ɡɔɕˈt͡ɕĩj̃stfɔ, AS: gośćĩĩ ̯stfo
Wiktionary
1. potocznie: z uznaniem o człowieku; gość;
2. potocznie o bliżej nieznanej kobiecie; facetka;
3. potocznie o bliżej nieznanym mężczyźnie; facet, gość
SJP.pl
rzadko: należący do gościa
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) rzad. należący do gościa
Wiktionary
rzecz. gość m., gościnny mos.
czas. gościć
przym. gościnny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Gościrad – staropolskie imię męskie złożone z członów Gości- (tryb rozkazujący "gość!" od gościć "być gdzieś gościem") i -rad ("być zadowolonym, chętnym, cieszyć się"). Znaczenie imienia: "gość rado!" = ten który (niech) chętnie gości w obcych stronach.
Gościrad imieniny obchodzi 28 listopada
Zobacz też:
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Gościrada – imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego, nienotowane w formie żeńskiej w źródłach staropolskich.
Wikipedia
Gościrad z małżonką; Gościradowie
SJP.pl
Gościrad z małżonką; Gościradostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościrada lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościrady lub z nią związany
SJP.pl
Gościszewo (niem. Braunswalde) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Sztum przy drodze krajowej nr 55.
Wieś królewska położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim.
Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946; wcześniej używano nazwy Brunszwałd. W latach 1945–1954 miejscowość była siedzibą gminy Gościszewo. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Gościszewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Gościsława – staropolskie imię żeńskie. Składa się z członu Gości- ("gościć", "gość") i -sława ("sława"). Mogło zatem oznaczać "ta, u której gości sława" lub in. Jego formę pochodną mogło stanowić m.in. imię Gosława. W źródłach polskich poświadczone od XIII wieku (1265 rok).
Męski odpowiednik: Gościsław
Gościsława imieniny obchodzi 15 października.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościsławy lub z nią związany
SJP.pl
Gościsław z małżonką; Gościsławowie
SJP.pl
Gościsław z małżonką; Gościsławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościsława lub z nim związany
SJP.pl
1. osoba przybyła do kogoś w gościnę;
2. zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, imprezy rozrywkowej;
3. osoba płacąca za świadczone usługi, pobyt, gościnę; klient, wczasowicz;
4. potocznie: jakikolwiek, bliżej nieznany mężczyzna; facet;
5. potocznie: z podziwem o kimś zasługującym na uznanie, szacunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. negatywnie o osobie mało znanej lub zażyle o osobie dobrze znanej
forma rzeczownika.
(2.1) W. lp. od: gościa
(2.2) Ms. i W. lp. od: gość
Wiktionary
(1.1) Gościu miał nadzieję, że się wywinie, ale jednak go przyskrzynili.
(1.1) Gościu fikał, to mu kolesie przyłożyli.
Wiktionary
rzecz. gość mos.
Wiktionary
(1.1) pot. facet, gostek, gość, koleś, kolo
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Gościwit – staropolskie imię męskie, złożone z członów Gości- („podejmować kogoś, gościć”) i -wit („pan, władca”). Może więc oznaczać „tego, który serdecznie przyjmuje swojego władcę”. Imię to mogło w wymowie zbliżać się do imienia Gościwid. Wystąpiło w 1265 r.
Gościwit imieniny obchodzi 4 maja, 6 maja, 7 lipca, 11 grudnia.
Imię to nosił Gościwit, książę czeski z IX wieku.
Wikipedia
Gościwit z małżonką; Gościwitowie
SJP.pl
Gościwit z małżonką; Gościwitostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gościwita lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał, bardzo czysta i przezroczysta odmiana berylu;
Wiktionary
Goshenit – minerał, bardzo czysta, bezbarwna, przezroczysta odmiana berylu. Znany okaz oszlifowanego kamienia o masie ok. 62 ct. znajduje się w kolekcji Smithsonian Institution.
Wikipedia
IPA: ɡɔˈʃɛ̃ɲit, AS: gošẽńit
Wiktionary
zdrobnienie od: Małgorzata; Gośka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) poufała forma żeńskiego imienia Małgorzata
Wiktionary
Małgorzata – imię żeńskie pochodzenia greckiego.
Wikipedia
(1.1) Jutro zadzwonię do Gosi.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔɕa, AS: gośa
Wiktionary
rzecz. Małgorzatka ż., Małgorzata ż., Małgosia ż., Małgośka ż., Gośka ż.
Wiktionary
(1.1) Małgorzatka ż., Małgosia ż., Małgośka ż., Gośka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: Małgorzata (imię żeńskie)
SJP.pl
nazwisko, np. Przemysław Gosiewski (1964-2010), polski polityk
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Gosiewski:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gosi lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Małgorzata
Wiktionary
(1.1) Wczoraj Gośka zaspała na zajęcia.
Wiktionary
rzecz. Małgorzatka ż., Małgorzata ż., Małgosia ż., Małgośka ż., Gosia ż.
Wiktionary
(1.1) Gosia
Wiktionary
Goslar – miasto powiatowe w środkowej części Niemiec, w kraju związkowym Dolna Saksonia, ulokowane u podnóża gór Harzu, stolica powiatu Goslar.
Historia Goslaru jest ściśle związana z górnictwem rud metali w obecnej dzielnicy miasta Rammelsberg. Założone w 922 miasto stało się siedzibą cesarzy dynastii salickiej, którzy wybudowali tu palatium cesarskie (niem. Kaiserpfalz), by móc lepiej kontrolować produkcję srebra.
Wikipedia
minerał, wodny siarczan cynku, tworzący rombowe kryształy i utwory stalaktytowe barwy białej, czerwonawej, niebieskawej i żółtawej
SJP.pl
skrót od: gospodarka, gospodarczy
SJP.pl
gospels;
1. styl muzyczny wywodzący się z religijnych pieśni Murzynów amerykańskich;
2. pieśń religijna lub ludowa utrzymana w klimacie jazzowym; gospel song
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) muz. styl muzyki chrześcijańskiej, wywodzący się z pieśni Afroamerykanów;
(1.2) muz. utwór w stylu gospel (1.1)
Wiktionary
Gospel (gospels) – rodzaj chrześcijańskiej muzyki obrzędowej (sakralnej), mającej swój początek w XIX-wiecznej kulturze czarnoskórych mieszkańców Stanów Zjednoczonych Ameryki. Muzyka ta charakteryzuje się silną rolą rytmu, a teksty mają charakter chrześcijański.
Wikipedia
(1.1) Obecnie współistnieją obok siebie zarówno klasyczny gospel, jak i jego nowoczesne odmiany, m.in. praise & worship.
(1.2) Na zakończenie zaśpiewajmy jakiś znany gospel.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔspɛl, AS: gospel
Wiktionary
rzecz. gospelowy
przym. gospelowy
Wiktionary
→ gospel; gospelsowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z muzyką gospel, dotyczący muzyki gospel
Wiktionary
(1.1) Orkiestra wykona wiązankę utworów gospelowych.
Wiktionary
rzecz. gospel mrz./n.
Wiktionary
pieśń religijna lub ludowa utrzymana w klimacie jazzowym; gospel; gospel song
SJP.pl
mający związek z gospels (gospel), np. wykonawca gospelsowy; gospelowy
SJP.pl
potocznie: zapobiegliwa, pracowita gospodyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rub. zgrub. gospodyni
Wiktionary
(1.1) Księżna Anna jakby cale inną skórę przybrała. Rzekłby kto, że przez czary jakoweś w poczciwą, dobroduszną gospochę litewską przemieniona.
Wiktionary
IPA: ɡɔsˈpɔxa, AS: gospoχa
Wiktionary
czas. gospodarować
Wiktionary
1. wiejska restauracje; jadłodajnia, karczma;
2. dom zajezdny; zajazd, oberża;
3. dawniej: mieszkanie przeznaczone na krótki pobyt; kwatera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jadłodajnia wiejska lub stylizowana na taki charakter
(1.2) dom zajezdny
(1.3) daw. kwatera na krótki pobyt
Wiktionary
Karczma (również austeria, oberża, zajazd, gospoda, gościniec) – budynek służący jako miejsce spotkań i wyszynku oraz czasami jako dom zajezdny przeznaczony dla podróżnych.
Wikipedia
(1.1) Tu na wsi nie ma żadnej rozrywki, gospodę nawet zamknęli, to i chłopy jeżdżą na cepeen – objaśnia pan Bolek, wdowiec, emeryt, lat 68.
Wiktionary
czas. gospodarować, gospodarzyć
rzecz. gospodarka ż., gospodarność ż., gospodarstwo n., gospodarz m., gospodyni ż., gosposia ż.
przym. gospodarczy, gospodarny, gospodarski
przysł. gospodarczo, gospodarnie
Wiktionary
(1.1) arenda, austeria, bar, jadłodajnia, karczma, knajpa, oberża, osteria, posada, restauracja, szynk, szynkarnia; reg. śl. arynda., reg. śl. harynda.
(1.2) austeria, lokal, osteria, zajazd
(1.3) lokum
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób dotyczący gospodarki, pod względem gospodarczym
Wiktionary
(1.1) W połowie XVIII wieku wyspa była w opłakanym stanie: zniewolona politycznie, wycieńczona gospodarczo, zubożona kulturowo.
Wiktionary
rzecz. gospodarz mos., gospodarka ż., gospoda ż.
czas. gospodarować ndk.
przym. gospodarczy
Wiktionary
związany z techniką gospodarczą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z gospodarką, dotyczący gospodarki
(1.2) dotyczący gospodarstwa
Wiktionary
(1.1) Wśród krajów europejskich żaden – nawet Polska – nie ma tak dobrych perspektyw gospodarczych jak Turcja.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔspɔˈdart͡ʃɨ, AS: gospodarčy
Wiktionary
rzecz. gospodarka ż., gospodarstwo n., gospodyni ż., gospoda ż., gospodarz m.
czas. gospodarować, zagospodarowywać
przysł. gospodarczo
Wiktionary
(1.1) ekonomiczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. powiązany system przemysłu, rolnictwa, handlu i usługi, istniejący na jakimś terenie; system gospodarczy;
2. dziedzina aktywności gospodarczej;
3. dysponowanie i zarządzanie jakimiś aktywami; gospodarowanie;
4. potocznie: drobne gospodarstwo rolne
SJP.pl
1. powiązany system przemysłu, rolnictwa, handlu i usługi, istniejący na jakimś terenie; system gospodarczy;
2. dziedzina aktywności gospodarczej;
3. dysponowanie i zarządzanie jakimiś aktywami; gospodarowanie;
4. potocznie: drobne gospodarstwo rolne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) całokształt działalności gospodarczej
(1.2) gospodarowanie, zarządzanie czymś
(1.3) pot. gospodarstwo rolne
Wiktionary
Gospodarka – system gospodarstw domowych, rolnych, przedsiębiorstw, instytucji publicznych i prywatnych zapewniający zaspokojenie potrzeb określonej populacji, współcześnie najczęściej regulowany przez państwo lub rynek.
Wikipedia
(1.1) Najprostszy podział gospodarki wyróżnia trzy sektory: rolnictwo, przemysł, usługi.
(1.3) Krysia chciała iść na studia, ale ktoś musi zostać na gospodarce.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔspɔˈdarka, AS: gospodarka
Wiktionary
rzecz. gospodarz mos., gospodyni ż., gospodarstwo n., gospodarzenie n., gospodarowanie n.
przym. gospodarski, gospodarny, gospodarczy, wewnątrzgospodarczy, zagospodarowany
czas. gospodarzyć (się) ndk., gospodarować ndk., zagospodarować dk.
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: gospodarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: gospodarny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umiejętność gospodarowania
(1.2) umiejętne zarządzanie
Wiktionary
(1.1) W swoich dobrach wykazała się zaradnością i gospodarnością, przyczyniając się do ich rozwoju.
(1.2) Nie przestrzegał zasad dobrej gospodarności i szybko zbankrutował.
Wiktionary
rzecz. gospodarstwo n., gospoda ż., gospodarz mos., gospodyni ż., gospodarka ż., gospodarowanie n., gospodarzenie n.
czas. gospodarzyć ndk., gospodarzyć się ndk., gospodarować ndk., zagospodarować dk.
przym. gospodarny
przysł. gospodarnie
Wiktionary
(1.1) obrotność, operatywność
Wiktionary
umiejący dobrze zarządzać, zwłaszcza dobrami materialnym; rządny, zapobiegliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) potrafiący dobrze gospodarować
Wiktionary
rzecz. gospodarz mos., gospoda ż., gospodarność ż.
przysł. gospodarnie
czas. gospodarować
Wiktionary
(1.1) nierozrzutny, oszczędny, rządny, skrzętny
Wiktionary
1. prowadzić gospodarstwo rolne, uprawiać rolę;
2. zarządzać zasobami i środkami, decydować o wykorzystaniu jakichś dóbr, zwłaszcza swojego własnego majątku;
3. kierować gospodarką, ekonomiką czegoś; zarządzać;
4. potocznie: robić coś z dużym zaangażowaniem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) prowadzić gospodarkę danego miejsca lub miejscowości
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) prowadzić gospodarstwo rolne
(2.2) zarządzać posiadanymi środkami
Wiktionary
(1.1) Zarząd źle gospodarował bankiem.
(2.2) Poprawiły się też finanse. Dzięki obu pensjom, którymi gospodarowali z chłopską oszczędnością, udało im się wynająć lepsze mieszkanie (…)
Wiktionary
rzecz. gospocha ż., gospoda ż., gospodarka ż., gospodarność ż., gospodarowanie n., gospodarstwo n., gospodarz mos., gospodyni ż., gosposia ż.
czas. gospodarzyć
przym. gospodarczy, gospodarny, gospodarski
przysł. gospodarczo, gospodarnie, gospodarsko
Wiktionary
(1.1) administrować, zarządzać
(2.1) gospodarzyć, gospodarzyć się
(2.2) rozporządzać, zarządzać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gospodarować.
(1.2) ekon. kierowanie gospodarką
(1.3) roln. prowadzenie gospodarstwa rolnego
(1.4) zarządzanie środkami
(1.5) rozporządzanie posiadanymi dobrami
Wiktionary
Gospodarowanie – to działalność ludzka, indywidualna i zbiorowa, która prowadzi do zaspokojenia potrzeb człowieka. Działalność ta polega na porównywaniu korzyści oraz kosztów i jest połączona z wyborem najlepszej dostępnej możliwości.
Proces gospodarowania obejmuje:
Wikipedia
(1.3) Mając dwadzieścia lat przejąłem gospodarstwo i zacząłem samodzielne gospodarowanie.
Wiktionary
rzecz. gospodarność ż., gospodarstwo n., gospodarz mos., gospodarzenie n., gospodyni ż., gospodarka ż.
czas. gospodarzyć ndk., gospodarować ndk.
przym. gospodarski
przysł. gospodarsko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. dotyczący gospodarstwa wiejskiego, prowadzenia gospodarstwa wiejskiego;
2. dotyczący gospodarza, rolnika; dotyczący gospodarza domu, gospodarstwa domowego;
3. właściwy dobremu zarządcy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gospodarstwem, używany w gospodarstwie
Wiktionary
(1.1) Polowania oraz konkurencja zwierząt gospodarskich przyczyniły się do znacznego spadku liczebności populacji koziorożca nubijskiego.
Wiktionary
rzecz. gospodarowanie n., gospodarstwo n., gospoda ż., gospodarz mos., gospodyni ż.
czas. gospodarować, gospodarzyć ndk.
przysł. gospodarsko
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. gospodarowanie n., gospodarstwo n., gospoda ż., gospodarz mos., gospodyni ż.
czas. gospodarować, gospodarzyć ndk.
przysł. gospodarsko
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|gospodarstwo|-ki.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) farm, householder's, housekeeping
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) tak jak w gospodarstwie, po gospodarsku
Wiktionary
rzecz. gospodarowanie n., gospodarstwo n., gospodarz mos., gospodarzenie n., gospodyni ż., gospodarka ż.
czas. gospodarzyć ndk., gospodarować ndk.
przym. gospodarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) posiadłość wiejska o charakterze rolniczym obejmująca grunty i zabudowania; także jednostka produkcyjna specjalizująca się w rolnictwie
(1.2) inwentarz domowy, mienie, sprzęty znajdujące się w domu
(1.3) ogół spraw związanych z rodziną, domem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na zachód od rzeki jest duże gospodarstwo, w którym hodują alpaki.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔspɔˈdarstfɔ, AS: gospodarstfo
Wiktionary
rzecz. gospodarka ż., gospodarz m., gospodyni ż., gospoda ż., gospodarność ż., gospodarzenie n., gospodarowanie n.
czas. gospodarzyć ndk., gospodarować ndk.
przym. gospodarski, gospodarczy
przysł. gospodarsko
Wiktionary
(1.1) gospodarka
(1.3) dom
Wiktionary
gospodarować;
1. prowadzić gospodarstwo rolne, uprawiać rolę;
2. zarządzać zasobami i środkami, decydować o wykorzystaniu jakichś dóbr, zwłaszcza swojego własnego majątku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba przyjmująca gości
(1.2) roln. rolnik posiadający własne gospodarstwo
(1.3) pot. właściciel domu, lokalu, mieszkania, stancji, pokoju lub pensjonatu przeznaczonego na wynajem
(1.4) adm. osoba sprawująca opiekę nad budynkiem mieszkalnym
(1.5) biol. organizm żywy, na którym żyje pasożyt;
(1.6) sport. klub sportowy na którego obiekcie rozgrywane są zawody
forma czasownika.
(2.1) 2. os. lp. rozk. od: gospodarzyć
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Gospodarz zaorał swoje pole.
(1.5) Gospodarzem dla bakteriofaga T7 jest bakteria z gatunku Escherichia coli.
Wiktionary
IPA: ɡɔsˈpɔdaʃ, AS: gospodaš
Wiktionary
rzecz. gospodarstwo n., gospoda ż., gospodarka ż., gosposia ż., gospodarzenie n., gospodarowanie n., gospodarność ż., zagospodarowywanie n., zagospodarowanie n., wygospodarowywanie n., wygospodarowanie n.
:: fż. gospodyni ż.
czas. gospodarzyć ndk., gospodarować ndk., zagospodarowywać ndk., zagospodarować dk., wygospodarowywać ndk., wygospodarować dk.
przym. gospodarski, gospodarczy, gospodarny
przysł. gospodarnie, gospodarczo, gospodarsko
Wiktionary
(1.2) rolnik, reg-pl|Śląsk|bamber., reg-pl|Śląsk|gazda., reg-pl|Śląsk|siedlok., reg-pl|Poznań|bałor., reg-pl|Poznań|bamber.
(1.4) gospodarz domu, dozorca; pot. cieć
(1.5) żywiciel
Wiktionary
1. właściciel gospodarstwa wiejskiego wraz z żoną;
2. potocznie: właściciel domu, mieszkania, pensjonatu itp. wraz z żoną;
3. przenośnie: pan domu i jego żona dla zaproszonych gości
SJP.pl
gospodarować;
1. prowadzić gospodarstwo rolne, uprawiać rolę;
2. zarządzać zasobami i środkami, decydować o wykorzystaniu jakichś dóbr, zwłaszcza swojego własnego majątku
SJP.pl
kobieta prowadząca gospodarstwo domowe; pani domu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta gospodarująca w domu
(1.2) kobieta gospodarująca na gospodarstwie rolnym
(1.3) właścicielka mieszkania lub domu
(1.4) kobieta, która reprezentuje instytucję, organizatorów wobec gości
(1.5) kobieta, która prowadzić cudze gospodarstwo domowe za wynagrodzenie
Wiktionary
(1.1) Iwona nie sprawdza się jako gospodyni, widziałaś jaki ma bardak w domu.
(1.2) Rano gospodyni wydoiła krowy i nakarmiła kury.
(1.3) Szukałem wczoraj gospodyni, chcąc opłacić czynsz, ale jej nie znalazłem.
(1.4) Bardzo proszę panią Ludmiłę, by pełniła obowiązki gospodyni, wszak każde ciało potrzebuje głowy.
(1.5) Zostawiłem klucze u gospodyni, bo proboszcz pojechał na spotkanie dekanalne do Goleszowa.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔspɔˈdɨ̃ɲi, AS: gospodỹńi
Wiktionary
rzecz. gospodarstwo n., gospodarka ż., gospodarowanie n., gospodarzenie n., gospoda ż.
:: zdrobn. gosposia ż.
:: fm. gospodarz m.
przym. gospodarski, gospodarczy
czas. gospodarować ndk., gospodarzyć ndk., zagospodarować dk.
przysł. gospodarsko
Wiktionary
(1.1) gospodyni domowa, pejor. kura domowa
(1.2) reg. śl. gaździna.
(1.3) pani domu
(1.5) gosposia, pomoc domowa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. Pan, Bóg
(1.2) stpol. pan, władca
Wiktionary
(1.1) U twego Syna Gospodzina, matko zwolena Maryja!
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. karczmarz
Wiktionary
potocznie: kobieta zatrudniana do wykonywania prac domowych; pomoc domowa, gospodyni
SJP.pl
Wikipedia
wieś w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim
SJP.pl
Gosprzydowa – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Gnojnik.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Gosprzydowa położona jest na Pogórzu Karpackim, w obrębie Pogórza Wiśnickiego. Zajmuje pagórkowatą, lesistą okolicę, w odległości 15 km na południe od Brzeska, przy drodze krajowej nr 75. Prawie przez środek wioski przepływa rzeka Uszwica (prawobrzeżny dopływ Wisły), dzieląc ją na dwie części.
Wikipedia
przymiotnik od: Gosprzydowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
potocznie: mężczyzna, chłopak, nieznajomy; koleś, koleżka, gość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. negatywnie o osobie mało znanej lub zażyle o osobie dobrze znanej
Wiktionary
(1.1) Złapali jakiegoś gostka na kradzieży i zaraz go przyskrzynili.
(1.1) Gostek fikał, to dostał.
(1.1) Ty znasz tego gostka, który był na urodzinach u Beaty?
Wiktionary
rzecz. gość mos.
Wiktionary
(1.1) pot. facet, gościu, gość, koleś, kolo
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Gostkowski (Gostkofski, Gostkowske, Gustkowski, Skork-Gostkowski, Skórka-Gostkowski, Skórka, Skork, Skorka, Drzewica odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Drzewica.
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. wieś w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie grójeckim, w gminie Nowe Miasto nad Pilicą;
(1.2) geogr. wieś w Polsce w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Biała;
(1.3) geogr. wieś w Polsce w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, w gminie Wałcz;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. gostomianin mos., gostomianka ż.
przym. gostomski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Gostycyn (niem. Liebenau, kaszb. Gòstëcëno, przed rokiem 1939 obocznie używano nazwy Gostoczyn) – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie tucholskim, w gminie Gostycyn.
Wieś leży na zachodnim obrzeżu Borów Tucholskich, na trasie linii kolejowej Tuchola-Pruszcz-Koronowo, z przystankiem Gostycyn. (z zawieszonym ruchem pasażerskim od roku 1993, a towarowym od 2011) i przy drodze wojewódzkiej nr 237.
Wikipedia
przymiotnik od: Gostycyn
SJP.pl
1. miasto w Polsce;
2. nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa miasta i kilku wsi w Polsce;
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) geogr. toponim, nazwa wsi na Górnym Śląsku;
Wiktionary
Gostyń (1941-1945 niem. Gostingen) – miasto w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu, nad Kanią, położone około 60 km na południe od Poznania i siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gostyń. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego.
Wikipedia
(1.1) Turyści zainteresowali się Gostyniem.
(2.1) Turystki zainteresowały się Gostynią.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔstɨ̃ɲ, AS: gostỹń
Wiktionary
rzecz. gostynianin m., gostynianka ż.
przym. gostyński
Wiktionary
mieszkaniec Gostynia
SJP.pl
mieszkanka Gostynia
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie mazowieckim;
Wiktionary
Gostynin – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, siedziba powiatu gostynińskiego i gminy wiejskiej Gostynin.
Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego w starostwie gostynińskim w ziemi gostynińskiej województwa rawskiego w 1792 roku.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 16 986 mieszkańców, będąc 32. najludniejszym miastem w województwie.
Wikipedia
IPA: ɡɔˈstɨ̃ɲĩn, AS: gostỹńĩn
Wiktionary
rzecz. gostyninianin mos., gostyninianka ż.
przym. gostyniński
Wiktionary
mieszkaniec Gostynina
SJP.pl
mieszkanka Gostynina
SJP.pl
przymiotnik od: Gostynin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gostyninem, dotyczący Gostynina
Wiktionary
rzecz. Gostynin mrz., gostyninianin m., gostyninianka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: Gostyń
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gostyniem, dotyczący Gostynia
Wiktionary
rzecz. Gostyń mrz., gostynianin m., gostynianka ż.
Wiktionary
Goświnowice (niem. Friedenthal-Giesmannsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Nysa.
W latach 1945–1954 siedziba gminy Goświnowice. W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Goświnowice, po jej zniesieniu w gromadzie Nowaki.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Gosz – wieś w Armenii, w prowincji Tawusz. W 2011 roku liczyła 1115 mieszkańców.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Goszcz (niem. Goschütz) (1638-1742 miasto) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie oleśnickim, w gminie Twardogóra, na wysokości 150 m n.p.m., około 50 km na północny wschód od Wrocławia i około 40 km na południowy zachód od Ostrowa Wielkopolskiego.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Goszcz. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Goszczanów (daw. Goszczonów) – wieś w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, siedziba gminy Goszczanów.
Wikipedia
przymiotnik od: Goszczanów
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
→ Goszczyn
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) bibl. biblijna kraina w Delcie Nilu
Wiktionary
(1.1) Hebrajczycy wiele lat zamieszkiwali w Goszen na północy Egiptu.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Goszowem, dotyczący Goszowa
Wiktionary
rzecz. Goszów m.
Wiktionary
Wikipedia
lewicowy awanturnik polityczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik odchylenia lewicowego, lewak
Wiktionary
IPA: ɡɔˈʃɨsta, AS: gošysta
Wiktionary
przym. goszystowski
rzecz. goszyzm m.
:: fż. goszystka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: goszysta
SJP.pl
mocno lewicowe poglądy polityczne
SJP.pl
Goszyzm (z francuskiego la gauche – lewica) – powstały w krajach zachodnich w latach 60. XX wieku ruch społeczny i ideologia. Rozczarowani tak wschodnim komunizmem, jak i zachodnim kapitalizmem, przedstawiciele goszyzmu szerzyli idee nonkonformistycznej kultury. Inspiracją tego ruchu były takie kierunki jak neomarksizm, anarchizm, freudyzm, szkoła frankfurcka czy twórczość Jean-Paula Sartre'a. Charakterystyczną cechą goszyzmu była krytyka elit władzy i porządku prawnego.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
Gosława – staropolskie imię żeńskie; forma skrócona takich imion, jak Godzisława, Gorzysława (brak dawnych zapisów tego imienia w pełnej formie rodzaju żeńskiego) lub Gościsława. Możliwe dalsze staropolskie zdrobnienia: Gochna, Goszka, Kochna (=Gochna).
Wikipedia
1. nazwa kilku wsi w Polsce;
2. dzielnica Opola;
3. dzielnica Konina
SJP.pl
Wikipedia
Gosław z małżonką; Gosławowie
SJP.pl
Gosław z małżonką; Gosławostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gosława lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel subkultury gotyckiej, miłośnik gotyckiego rocka charakteryzujący się czarnym ubiorem i makijażem
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = turyst. Górska Odznaka Turystyczna;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== GOT (język niemiecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = med. Glutamat-Oxalacetat-Transaminase, Gamma-Glutamyltransferase → AST, AspAT, GOT, aminotransferaza asparaginianowa
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
skrót od:
1. gotyk, gotycki;
2. gotówka
SJP.pl
przedstawiciel subkultury gotyckiej, miłośnik gotyckiego rocka charakteryzujący się czarnym ubiorem i makijażem
SJP.pl
Gotha – miasto powiatowe w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, siedziba powiatu Gotha. 31 grudnia 2022 miasto liczyło 46 019 mieszkańców.
Wikipedia
przymiotnik od: Gota (Gotha)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gothą (Gotą), dotyczący Gothy, pochodzący z Gothy (miasta w Niemczech)
Wiktionary
rzecz. Gotha ż., Gota ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Gotard – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze złożenia słów god – bóg i hard – dzielny.
Gotard imieniny obchodzi 5 maja, 6 lipca
Wikipedia
(1.1) Jej kolega Gotard pochodzi z Bawarii.
Wiktionary
(1.1) Godehard
Wiktionary
Gotard z małżonką; Gotardowie
SJP.pl
Gotard z małżonką; Gotardostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gotarda lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: joteborczyk] mieszkaniec Göteborga (miasta w Szwecji)
SJP.pl
[czytaj: jotebori] miasto w Szwecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowo-zachodniej Szwecji, położone nad cieśniną Kattegat;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mieszkańcy Sztokholmu i Göteborgu ciągle się kłócą o to, które z miast jest najlepsze.
Wiktionary
rzecz. göteborczyk mos., göteborka ż.
przym. göteborski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. göteborczyk mos., göteborka ż.
przym. göteborski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Gothenburg
* białoruski: (1.1) Гётэбарг
* czeski: (1.1) Göteborg
* duński: (1.1) Gøteborg n.
* francuski: (1.1) Göteborg
* hiszpański: (1.1) Gotemburgo
* kataloński: (1.1) Göteborg
* litewski: (1.1) Geteborgas
* łotewski: (1.1) Gēteborga ż.
* niemiecki: (1.1) Göteborg n.
* rosyjski: (1.1) Гётеборг
* słowacki: (1.1) Göteborg
* słoweński: (1.1) Göteborg
* ukraiński: (1.1) Гетеборг
* włoski: (1.1) Göteborg
źródła.
== Göteborg (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna
(1.1) geogr. Göteborg
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: geteborski] przymiotnik od: Göteborg (miasto w Szwecji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Göteborgu
Wiktionary
(1.1) Popłynąłem promem do Göteborgu, aby uśmiechać się do pięknych göteborskich dziewcząt i przystojnych göteborskich mężczyzn. Ach, göteborczycy!
Wiktionary
IPA: ˌɡøːtɛˈbɔrsʲci, AS: göteborsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Göteborg mrz., göteborczyk mos., göteborka ż.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Godfryd, Gotfryd – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze złożenia słów god – bóg i frid – pokój. Staropolskim wariantem jest Godprzyd.
Gotfryd i Godfryd imieniny obchodzi 13 stycznia i 8 listopada.
Wikipedia
Gotfryd z małżonką; Gotfrydowie
SJP.pl
Gotfryd z małżonką; Gotfrydostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gotfryda lub z nim związany
SJP.pl
miasto w Niemczech; Gota
SJP.pl
Gotha – miasto powiatowe w Niemczech, w kraju związkowym Turyngia, siedziba powiatu Gotha. 31 grudnia 2022 miasto liczyło 46 019 mieszkańców.
Wikipedia
Wikipedia
→ got
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedstawicielka subkultury gotyckiej
Wiktionary
(1.1) Ja sama, choć gotką nie jestem i nie będę, lubię się wystroić tylko po to, żeby się powyginać do swojego odbicia w lustrze, a ciuchy często kupuję pod wpływem chwili.
Wiktionary
rzecz. Got mos., Gotka ż., gotyk mrz.
:: fm. got mos.
przym. gotycki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Got mos., Gotka ż., gotyk mrz.
:: fm. got mos.
przym. gotycki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== gotka (język północnolapoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ent. mrówka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Gotland – jeden ze szwedzkich regionów terytorialnych (szw. län), obejmujący swym obszarem położoną na Morzu Bałtyckim największą wyspę szwedzką Gotlandię oraz leżące wokół niej mniejsze wyspy. Łącznie jest to razem z wyspą Gotlandią 805 wysp, z których 3 są stale zaludnione, a na 12 znajdują się zabudowania. Siedzibą władz regionu (residensstad) jest Visby.
Wikipedia
mieszkaniec Gotlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gotlandii
Wiktionary
IPA: ɡɔˈtlãnṭt͡ʃɨk, AS: gotlãnṭčyk
Wiktionary
przym. gotlandzki
rzecz. gotlandzki mrz., Gotlandia, Gotlandka
Wiktionary
należąca do Szwecji wyspa na Morzu Bałtyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. szwedzka wyspa na Morzu Bałtyckim;
Wiktionary
Gotlandia (szw. Gotland [ˈɡɔtland]) – wyspa na Bałtyku należąca do Szwecji.
Wikipedia
(1.1) Centralną częścią obszaru nordyckiego była Jutlandia oraz wyspy duńskie, a najdalszą – południowa Skandynawia: skagerrackie wybrzeża Norwegii, Skania, Gotlandia oraz południowa część Svealandii.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈtlãndʲja, AS: gotlãndʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. gotlandzki mrz., Gotlandczyk mos., Gotlandka ż.
przym. gotlandzki
Wiktionary
mieszkanka Gotlandii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gotlandii
Wiktionary
IPA: ɡɔˈtlãntka, AS: gotlãntka
Wiktionary
przym. gotlandzki
rzecz. gotlandzki mrz., Gotlandczyk, Gotlandia
Wiktionary
przymiotnik od: Gotlandia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od Gotlandia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język gotlandzki;
Wiktionary
(1.1) W jego sąsiedztwie znaleziono liczne obiekty pochodzenia skandynawskiego (gotlandzkie i szwedzkie), datowane na VIII/IX- koniec IX w.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈtlãnt͡sʲci, AS: gotlãncʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gotlandia ż., Gotlandczyk mos., Gotlandka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) skończony, wykonany
(1.2) przygotowany do czegoś, na coś
(1.3) chętny i zdolny do zrobienia czegoś
(1.4) pot. pijany, odurzony czymś lub martwy
(1.5) książk. gotowy (jest) + bezokolicznik → jest zdolny, może
Wiktionary
(1.1) Obiad już gotów!
(1.2) Jestem gotów na wszystko!
(1.3) On gotów jest przyjąć tę ofertę.
(1.4) Ty patrz Franuś, dwie kolejki, a Stefan już gotów.
(1.5) Dach gotów jest zaraz runąć!
Wiktionary
IPA: ˈɡɔtuf, AS: gotuf
Wiktionary
rzecz. gotowość
przym. gotowy
czas. przygotować (się), gotować się
Wiktionary
(1.1) gotowy, przygotowany, naszykowany, przyszykowany, wykonany, zrobiony, skończony, ukończony, zakończony, zrealizowany, zwieńczony, zrobiony
(1.2) gotowy, przygotowany, przyszykowany
(1.3) gotowy, zdecydowany, zdeterminowany
(1.4) gotowy
(1.5) gotowy, zdolny
Wiktionary
1. doprowadzać daną potrawę do wrzenia;
2. zajmować się kuchnią, przygotowywać gorące posiłki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) doprowadzać do wrzenia
(1.2) przyrządzać ciepłą potrawę
(1.3) kulin. przygotowywać potrawę przez obróbkę cieplną we wrzącej wodzie
czasownik zwrotny niedokonany gotować się (dk. brak)
(2.1) (o wodzie, potrawie) osiągać temperaturę wrzenia
(2.2) przen. czuć ogromną złość, ale nie pokazywać tego wyraźnie
(2.3) pot. odczuwać dyskomfort i pocić się obficie z powodu gorąca
(2.4) przest. przygotowywać się do czegoś
(2.5) kulin. być przygotowanym do jedzenia poprzez gotowanie
Wiktionary
(1.1) Mama gotuje wodę na herbatę.
(1.2) W niedzielę babcia zawsze gotuje ryż na obiad.
(1.3) Makaron al dente można gotować maksymalnie siedem minut.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈtɔvat͡ɕ, AS: gotovać
Wiktionary
rzecz. gotowanie n., ugotowanie n., gotówka ż.
czas. pogotować, przegotować dk., ugotować dk., zagotować dk.
przym. gotowany
Wiktionary
(1.2) przyrządzać, kucharzyć, kuchcić, żart. pitrasić, pot. pichcić, przest. warzyć; gw-pl|Śląsk Cieszyński|warzyć.
Wiktionary
wyspecjalizowany robotnik pracujący przy urządzeniach warzelniczych w zakładach produkcyjnych i przetwórczych
SJP.pl
1. pomieszczenie przeznaczone do ubierania się;
2. stolik z lustrem i przyborami do robienia toalety; toaletka
SJP.pl
Gotowalnia – używana w Polsce od połowy XVIII wieku nazwa toaletki, czyli mebla, czasem z szufladkami, nakrytym tkaniną, z nastawianym lustrem, służącego do przechowywania przyborów toaletowych, kosmetyków, ozdób itp. oraz czesania się, ubierania.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|gotować.
Wiktionary
Gotowanie – obróbka cieplna produktów żywnościowych odbywająca się w środowisku gorącej wody, zazwyczaj wrzącej albo pary wodnej. Podczas tego procesu białka zawarte w potrawie ścinają się, skrobia rozkleja się, co powoduje, że skrobia staje się przyswajalna przez układ pokarmowy człowieka. Stosunkowo niska temperatura tego procesu, nieprzekraczająca stu stopni Celsjusza, sprawia iż w potrawie nie powstają szkodliwe dla zdrowia produkty rozkładu składników pokarmowych.
Wikipedia
(1.1) Garnka do gotowania mleka nie należy używać do innych celów.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔtɔˈvãɲɛ, AS: gotovãńe
Wiktionary
rzecz. gotowość ż., gotowizna ż., gotowiec m., gotowalnia ż., gotówka ż., ugotowanie n., podgotowywanie n., podgotowanie, zgotowanie n., przygotowywanie n., przygotowanie n.
czas. gotować ndk., ugotować dk., podgotowywać ndk., podgotować dk., zgotować dk., przygotowywać ndk., przygotować dk.
przym. gotówkowy, gotowany
przysł. gotówkowo
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) kulin. przyrządzony / przyrządzany w procesie gotowania
forma czasownika.
(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od gotować
Wiktionary
(1.1) Na śniadanie zjadłem dwa gotowane jajka.
Wiktionary
rzecz. gotowanie n.
czas. gotować ndk., ugotować dk.
Wiktionary
1. zwrot informujący o ukończeniu jakiejś czynności;
2. przyjść na gotowe - uniknąć konieczności wykonania jakiejś czynności, poprzez wykorzystanie efektów pracy kogoś innego
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) okrzyk oznajmujący zakończenie czegoś
forma przymiotnika.
(2.1) n. lp. i ż. plural|gotowy.
Wiktionary
(1.1) Jeszcze tutaj… tutaj drobna korekta… Gotowe!
Wiktionary
rzecz. gotowość ż.
przym. gotowy
Wiktionary
zdrobnienie od: gotówka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: gotówka
Wiktionary
IPA: ˌɡɔtuˈvɛt͡ʃka, AS: gotuvečka
Wiktionary
przestarzałe:
1. stawiać coś w stan gotowości; przygotowywać;
2. gotowić się - przygotowywać się, sposobić się
SJP.pl
lud germański zamieszkujący tereny między Bałtykiem a Morzem Czarnym w I-III wieku n.e.; Goci
SJP.pl
przysłówek
(1.1) daw. dokładnie, starannie
Wiktionary
Goci, Gotowie (goc. 𐌲𐌿𐍄𐌸𐌹𐌿𐌳𐌰, Gutþiuda; łac. Gothi, u Pliniusza Starszego Gutones, u Tacyta Gotones; stgr. Γότθοι) – jedno z największych i najważniejszych plemion wschodniogermańskich, mówiące językiem gockim.
Wikipedia
potocznie:
1. coś uprzednio przygotowanego, nadającego się do bezpośredniego zastosowania;
2. rodzaj ściągi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. przygotowana wcześniej praca na sprawdzianie lub egzaminie
(1.2) pot. rzecz z której można od razu skorzystać bez wkładania w to wysiłku
Wiktionary
(1.1) Na sprawdzian z języka polskiego zrobiłem sobie gotowca, oby nasza pani mnie nie przyłapała.
(1.2) Nie miałem dziś czasu, na urodziny Krzyśka kupiłem gotowca.
Wiktionary
przym. gotowy
rzecz. gotowanie n.
Wiktionary
zdrobnienie od: gotowy; gotowiutki
SJP.pl
zdrobnienie od: gotowiutki
SJP.pl
zdrobnienie od: gotowy; gotowiuśki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: gotowy
Wiktionary
IPA: ˌɡɔtɔˈvʲjutʲci, AS: gotovʹi ̯utʹḱi
Wiktionary
(1.1) gotowiuśki
Wiktionary
potocznie:
1. posiadane pieniądze;
2. rzecz gotowa;
3. odzież kupowana w sklepie z dostaw szytych przemysłowo, a nie na zamówienie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. gotówka
Wiktionary
rzecz. gotowanie n.
Wiktionary
pieniądze w postaci banknotów lub bilonu, którymi można płacić w każdej chwili
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieniądze w postaci banknotów lub monet
(1.2) bank. księg. pieniądze, którymi można płacić w każdej chwili
Wiktionary
Gotówka – forma pieniądza w fizycznej postaci: monety i banknoty, charakteryzująca się najwyższym stopniem płynności. W przeciwieństwie do papierów wartościowych, depozytów terminowych, czeków i weksli posiadaną gotówką można dysponować w każdej chwili.
Wikipedia
(1.1) Nie mam przy sobie gotówki, muszę więc poszukać bankomatu.
(1.2) Lepiej kupować na raty czy za gotówkę?
Wiktionary
IPA: ɡɔˈtufka, AS: gotufka
Wiktionary
rzecz. gotowanie n.
czas. gotować się, gotować
przym. gotówkowy
przysł. gotówkowo
Wiktionary
(1.1) brzęcząca moneta; pot. gotowizna, kasa, szmal
Wiktionary
automat umożliwiający wzięcie małej pożyczki na podstawie dowodu osobistego; pożyczkomat
SJP.pl
osoba, która woli płacić gotówką zamiast elektronicznie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) za pomocą gotówki
Wiktionary
rzecz. gotowanie n., gotówka ż.
Wiktionary
dokonywany w gotówce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. związany z gotówką, dokonywany gotówką
Wiktionary
rzecz. gotówka ż., gotowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stan pełnego przygotowania do czegoś
(1.2) zamiar, skłonność, zdecydowanie
Wiktionary
(1.2) Wielu nieletnich wykazuje niepokojącą gotowość do samobójstwa.
Wiktionary
przym. gotowy
wykrz. gotowe
rzecz. gotowanie n.
Wiktionary
gotów
1. całkowicie wykonany; dokończony;
2. przygotowany, uszykowany;
3. zdecydowany; zdolny do czegoś
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) skończony, wykonany
(1.2) przygotowany do czegoś, na coś
(1.3) chętny i zdolny do zrobienia czegoś
(1.4) o nieszczęściach: pewny
(1.5) pot. pijany, odurzony czymś lub martwy
(1.6) książk. gotowy (jest) + bezokolicznik → jest zdolny, może
(1.7) o wyrobach, zwłaszcza ubraniu: wykonany seryjnie, nie na miarę
(1.8) o żywności: wyprodukowany w fabryce i wymagający tylko podgrzania
Wiktionary
(1.1) Praca jest gotowa, czas na wypłatę honorarium.
(1.1) Praca jest gotowa tylko w osiemdziesięciu procentach.
(1.2) Jestem gotowy na wszelkie niespodzianki.
(1.2) Hrabio, powóz jest już gotowy i czeka.
(1.2) Człowiek rodzi się zasadniczo gotowy do starzenia.
(1.3) Nawet jeśli ty odmówisz, inni gotowi będą to zrobić.
(1.4) Nie skacz, potkniesz się i nieszczęście gotowe!
(1.5) Słaba głowa, wypił trzy piwa i gotowy.
(1.5) Żgaj twardo, a zawsze pod włos i prosto w bebech, potem zakręć: jak chrupnie, gotowy!
(1.6) Ten żyrandol gotowy spaść nam na głowę.
(1.6) Córa to grzechowa, świat skazić gotowa.
(1.7) Jestem grubasem, na mnie nie ma gotowych ubrań.
(1.8) Nie lubię ciągle tych gotowych obiadów, nie możemy raz czegoś sami ugotować?
Wiktionary
IPA: ɡɔˈtɔvɨ, AS: gotovy
Wiktionary
rzecz. gotowość ż.
przym. gotów
czas. przygotować (się) dk., gotować ndk.
wykrz. gotowe
Wiktionary
(1.1) gotów, przygotowany, naszykowany, przyszykowany, wykonany, zrobiony, skończony, ukończony, zakończony, zrealizowany, zwieńczony, zrobiony
(1.2) gotów, przygotowany, przyszykowany
(1.3) zdecydowany, zdeterminowany, gotów
(1.5) gotów
(1.6) gotów, zdolny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Gotszalk (ur. ok. 1010, zm. 1066, łac. Godescalcus) – książę obodrzycki, syn Przybygniewa (Udona).
Po śmierci ojca (1029), w wyniku spisku przeciwników forsowanej przez niego chrystianizacji zbiegł na dwór saski. W kraju rządy objął Racibor. Młody Gotszalk został przez księcia saskiego oddany na wychowanie do klasztoru św. Michała w Lüneburgu, następnie służył na dworze duńskim u króla Kanuta Wielkiego i potem Swena II Estridsena, dochodząc do wysokich stanowisk. W 1043 roku z pomocą Duńczyków odzyskał tron; w walce zginął Racibor oraz jego ośmiu synów.
Wikipedia
Zmierzch bogów (niem. Götterdämmerung) – czwarta część dramatu muzycznego Pierścień Nibelunga. Dzieło składa się z prologu i trzech aktów. Libretto i muzykę napisał Richard Wagner.
Tytuł dramatu jest odpowiednikiem nordyckiego pojęcia Ragnarök.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
związany z gotykiem, dotyczący gotyku
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. szt. związany z gotykiem, stylem sztuki średniowiecznej
(1.2) liter. szt. związany z gotycyzmem, nurtem w literaturze i sztuce
(1.3) muz. związany z rockiem gotyckim, odmianą heavy metalu
(1.4) związany z młodzieżową subkulturą gotycką
(1.5) związany z rodzajem pisma o łamanych i bardzo ozdobnych konturach
przymiotnik jakościowy
(2.1) podobny do gotyku, mający cechy gotyku
Wiktionary
(1.1) Gotycką katedrę Notre-Dame w Paryżu ukończono w XIV wieku.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈtɨt͡sʲci, AS: gotycʹḱi
Wiktionary
rzecz. gotka ż., gocki mrz., regotycyzacja ż., gotyk m., gotycyzm mrz., gotycyzacja ż., Got m.
przym. gocki, gotycystyczny
Wiktionary
przedstawiciel gotycyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nadawanie czemuś, najczęściej budowli, gotyckiego stylu
Wiktionary
rzecz. gocki mrz., regotycyzacja ż., regotyzacja ż., gotyzacja ż., gotyk m., gotyckość ż., gotyzacja ż., Got m., Gotka ż., regotycyzowanie n., regotyzowanie n., gotycyzowanie n., gotyzowanie n., gotyzyzm m.
czas. regotycyzować ndk., regotyzować ndk., gotycyzować ndk., gotyzować ndk.
przym. gotycki, gocki
przysł. gotycko
Wiktionary
(1.1) gotyzacja
Wiktionary
kierunek w literaturze, który pojawił się w latach 60. XVIII wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. liter. prąd w literaturze i architekturze (neogotyk) nawiązujący do epoki średniowiecza i jego estetyki a także do elementów irracjonalnych, emocjonalnych, mroku i grozy, pojawił się w Anglii w latach 60 XVIII wieku;
Wiktionary
Gotycyzm (ang. gothicism) – nurt kultury europejskiej, stanowiący jeden z jej przedromantycznych prądów. Dążył on do przywrócenia rangi i znaczenia utworom i budowlom pochodzącym ze średniowiecza. Prądowi nadano nazwę gotycyzmu, gdyż tradycje średniowieczne były wiązane przede wszystkim z gotyckim stylem architektonicznym.
Wikipedia
przym. gotycki, gotycystyczny
rzecz. gotyk mrz.
Wiktionary
nadawać gotycki charakter
SJP.pl
prekambryjskie ruchy górotwórcze
SJP.pl
1. styl panujący w sztukach plastycznych w Europie od XIII do XV wieku, charakteryzujący się m.in. sklepieniami krzyżowo-żebrowymi i formami ostrołuku w architekturze;
2. budowla w stylu gotyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. archit. styl w architekturze i sztuce średniowiecza;
(1.2) zabytek w stylu gotyckim
(1.3) rodzaj pisma łacińskiego używany w krajach Europy Zachodniej w późnym średniowieczu
Wiktionary
Gotyk – styl w architekturze i innych dziedzinach sztuk plastycznych (rzeźbie, malarstwie i sztuce sepulkralnej), który powstał przed połową XII wieku we Francji i szybko rozprzestrzenił się w Anglii (zob. architektura gotycka w Anglii), następnie w wielu innych państwach Europy.
Wikipedia
(1.1) Powstanie gotyku związane jest z rozwijającą się pod koniec średniowiecza kulturą dworską, rycerską i mieszczańską.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔtɨk, AS: gotyk
Wiktionary
rzecz. gotka ż., regotycyzacja ż., gotycyzm mrz., neogotyk mrz., gotycyzacja ż.
przym. gotycki
przysł. gotycko
Wiktionary
twardy ser podpuszczkowy z mleka krowiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto położone w zachodniej części Holandii;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. gouda ż.
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: guNO] nazwisko
SJP.pl
Charles-François Gounod (ur. 17 czerwca 1818 w Paryżu, zm. 18 października 1893 w Saint-Cloud) – francuski kompozytor operowy.
Wikipedia
[czytaj: gurd] jednostka monetarna Haiti (1 gourde = 100 centymów)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) monet. waluta Haiti;
Wiktionary
Gourde – waluta Haiti. 1 gourde = 100 centymów.
Nazwa gourde pochodzi od hiszpańskiego słowa gordo – ‘tłusty’. Tak nazywano na wyspie peso (monety), lub obcięte z nich krążki, tworzące 1/5 całej monety.
Obecnie w obiegu pozostają następujące monety i banknoty:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) gourde
* kataloński: (1.1) gourde ż.
* niemiecki: (1.1) Gourde m.
* ukraiński: (1.1) гурд
źródła.
== gourde (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. gourde
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) gourde
* kataloński: (1.1) gourde ż.
* niemiecki: (1.1) Gourde m.
* ukraiński: (1.1) гурд
źródła.
== gourde (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) monet. gourde
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: gurMĄ] znawca wykwintnych potraw i napojów; smakosz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. określenie zapachu o nucie słodkich przypraw, głównie wanilii, ale również innych słodyczy, np. czekolady, karmelu, pralin, cukierków, waty cukrowej czy nawet gumy balonowej
Wiktionary
(1.1) Jednak pomimo tego incydentu (i kilku innych podobnych) uwielbiam słodkie perfumy. Nie tylko gourmand, ale prawdziwie słodkie zapachy. Nawet te cukierkowe.
Wiktionary
smakosz, wybredny znawca smacznych potraw; również kiper - znawca win
SJP.pl
domena internetowa przeznaczona dla instytucji państwowych (np. www.sejm.gov.pl - strona Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. głowa
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
Gowarczów – miasto w Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Gowarczów.
W Gowarczowie ma siedzibę rzymskokatolicka parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W pobliżu Gowarczowa przepływa rzeka Drzewiczka.
Wikipedia
mieszkaniec Gowarczowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Gowarczowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Gowarczów
SJP.pl
Gowarzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Kleszczewo.
Wieś szlachecka położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii pw. Narodzenia NMP w Tulcach.
Wikipedia
Sir Gawain (nazywany również: Gwalchmei, Gawan, Gavein, Gauvain lub Walewein) – jeden z bohaterów Legendy Arturiańskiej, rycerz Okrągłego Stołu i wierny towarzysz króla Artura.
Gawain w legendach arturiańskich jest siostrzeńcem Króla Artura (synem Morgause i Lota, króla Orkadów i Lothian – późniejszego wroga Artura). Jego braćmi byli: Agravain, Gaheris, Gareth i Mordred. W niektórych opowieściach Gawain miał również siostry. Sam często jest przedstawiany jako wspaniały rycerz, oddany swojemu królowi i rodzinie. Jest przyjacielem młodych rycerzy, obrońcą biednych i ulubieńcem dam. W niektórych opowieściach jego siły rosną razem ze wschodem słońca, osiągając swój szczyt w samo południe. Gawain znał się na ziołach i to uczyniło z niego sławnego uzdrowiciela.
Wikipedia
Gowidlino (dodatkowa nazwa w j.kaszubskim Gòwidlëno, niem. Gowidlino) – wieś letniskowa w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sierakowice.
Duża kaszubska wieś leży na obszarze moreny dennej Pojezierza Kaszubskiego, nad północnym brzegiem jeziora Gowidlińskiego przy drodze wojewódzkiej nr 211 (Żukowo-Kartuzy-Sierakowice-Nowa Dąbrowa). Miejscowość jest siedzibą sołectwa Gowidlino, w którego skład wchodzą również Lemany, Kawle, Dolina Jadwigi, Gowidlinko i Gowidlino-Wybudowanie. W Gowidlinie znajdują się liczne kwatery agroturystyczne i plantacje truskawek.
Wikipedia
zdrobnienie od: gówno
SJP.pl
wulgarnie:
1. pozbawiony wartości, wywołujący silne negatywne uczucia; gówniany;
2. związany z gównem (kałem), np. gówienny odór
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. drób
Wiktionary
smarkacz, sraluch, srajdek, smród, smark; wulgarnie:
1. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne; bachor;
2. młoda osoba, zwłaszcza niedojrzała; pętak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. drugi najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego
Wiktionary
Gówniak (również Główniak, Głowniak, Wołowe Skałki) – szczyt w Paśmie Babiogórskim w Beskidzie Żywiecko-Orawskim (w regionalizacji według Jerzego Kondrackiego w Beskidzie Żywieckim). Znajduje się w północno-wschodniej grani masywu Babiej Góry. Mapa Geoportalu podaje jego wysokość 1644 m. Gówniak jest jednym z tzw. pięciu szczytów grzbietowych Babiej Góry i jest często mylnie brany przez turystów za właściwy szczyt Babiej Góry (zwłaszcza podczas mgły, kiedy ten ostatni jest niewidoczny).
Wikipedia
(1.1) Przez Gówniak wiedzie szlak turystyczny na główny szczyt Babiej Góry.
Wiktionary
rzecz. gówniak mos., gówniara ż., gówniarz mos., gówno n.
przym. gówniany
Wiktionary
(1.1) Wołowe Skałki, war. Głowniak, Główniak
Wiktionary
przysłówek
(1.1) wulg. w sposób bardzo zły lub bezwartościowy
Wiktionary
(1.1) Bardzo szybko, bo w ciągu dwóch miesięcy, dostałem się do „New York Timesa”, płacili gównianie, po 150 dolarów za rysunek, ale to dawało prestiż.
Wiktionary
rzecz. gówno n., gównianość ż.
przym. gówniany
Wiktionary
(1.1) wulg. chujowo; pot. kijowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. cecha tego, co jest gówniane
Wiktionary
rzecz. gówno n., gówienko n., gówniarz m., gówniara ż.
przym. gówniany
przysł. gównianie
Wiktionary
wulgarnie: pozbawiony wartości, wywołujący silne negatywne uczucia; gówienny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wulg. przen. kiepski, marny, tandetny, kiczowaty, bezwartościowy
(1.2) wulg. dosł. dotyczący gówna, charakterystyczny dla gówna
Wiktionary
(1.1) A jedyna dobra rzecz, jaką można powiedzieć o pogodzie, to to, że powstrzymuje ona nasze lotnictwo od posłania nas bombami do wszystkich diabłów, bo jest zbyt gówniana, żeby latać.
Wiktionary
IPA: ɡuvʲˈɲãnɨ, AS: guvʹńãny
Wiktionary
rzecz. Gówniak mrz., gówno n., gówniarz m., gówniara ż., gówniarstwo n., gówniarzeria ż., gównianość ż.
przysł. gównianie
Wiktionary
(1.1) wulg. dupny, dupiasty, do dupy, chujowy, pizdowaty, zjebany; eufem. ciulowy; pot. dziadowski, ruski
(1.2) neutralnie kałowy
Wiktionary
wulgarne i pogardliwe określenie młodej dziewczyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wulg. określenie nastolatki lub młodszej kobiety
(1.2) wulg. osoba zdziecinniała, niedojrzała
Wiktionary
(1.1) Ta gówniara znowu narozrabiała!
(1.2) Ale z niej gówniara, cały czas przeklina!
Wiktionary
IPA: ɡuvʲˈɲara, AS: guvʹńara
Wiktionary
rzecz. gówno n., gówienko n., gówniarstwo n., gówniarzeria ż.
:: fm. gówniarz m.
przym. gówniarski, gówniarzowaty, gówniany
przysł. gówniarsko
Wiktionary
przymiotnik od: gówniarz
SJP.pl
wulgarnie:
1. obraźliwie: grupa młodych osób;
2. niepoważne zachowywanie się;
3. grupa osób niepoważnie zachowujących się
SJP.pl
pogardliwe określenie młodego chłopaka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. pogard. dziecko, chłopiec
(1.2) wulg. pogard. osoba młodsza, niedojrzała
(1.3) daw. chłopiec zatrudniony do zbierania końskiego kału z ulic
(1.4) daw. pogard. skąpiec, sknera, kutwa
(1.5) wulg. określenie młodszego
Wiktionary
Gówniarz – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Pasym.
Wikipedia
(1.1) Ten gówniarz znowu narozrabiał!
Wiktionary
IPA: ˈɡuvʲɲaʃ, AS: guvʹńaš
Wiktionary
rzecz. gówno n., gówienko n., gówniarstwo n., gówniarzeria ż.
:: fż. gówniara ż.
przym. gówniarski, gówniany
Wiktionary
(1.1) smarkacz, gnojek, siusiumajtek
(1.2) gnojek
Wiktionary
pogardliwie: ogół młodych ludzi; gnojarnia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) posp. grub. pogard. osoby niedorosłe
Wiktionary
rzecz. gówno n., gówniarstwo n., gówniarz m., gówniara ż.
przym. gówniarski, gówniany
Wiktionary
(1.1) smarkateria
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wulg. pogard. dziecko, chłopiec
(1.2) wulg. pogard. osoba zdziecinniała, niedojrzała
Wiktionary
(1.1) Ach, ten gównix znowu narozrabiał!
Wiktionary
(1.1) gówniarz, smarkacz, gnojek
Wiktionary
wulgarnie:
1. kał, stolec;
2. coś mało wartościowego, ktoś mało ważny;
3. nic (np. "Gówno mnie to obchodzi.")
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wulg. odchody stałe, kał
(1.2) wulg. przen. coś brzydkiego, bezwartościowego
(1.3) wulg. przen. ktoś godny pogardzenia, zlekceważenia
(1.4) wulg. przen. nic
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na chodniku leżało psie gówno.
(1.2) Nie kupuj tego gówna.
(1.3) Mówi, że on mechanik (…) gówno, nie mechanik!.
Wiktionary
IPA: ˈɡuvnɔ, AS: guvno
Wiktionary
rzecz. gówniarz mos., gówniara ż., gówniarstwo n.
:: zdrobn. gówienko n.
przym. gówniany
przysł. gównianie
Wiktionary
(1.1) neutr. kał, kupa, stolec; pot. infant. kupa, kakao
(1.2) neutr. paskudztwo, obrzydlistwo; wulg. szajs
Wiktionary
potocznie: gwałtowna, zażarta dyskusja wywołana kontrowersją; shitstorm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. grub. zażarta dyskusja, w której argumenty merytoryczne nie mają znaczenia
Wiktionary
(1.1) Kiedyś wdawałem się w gównoburze z antyszczepionkowcami, ale teraz uważam, że to bez sensu.
Wiktionary
(1.1) inba, neutr. flejm
Wiktionary
wulgarnie:
1. zwierzę żywiące się odchodami; koprofag;
2. człowiek bardzo chciwy, gotowy złamać prawo nawet dla niewielkiej korzyści
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Goworów (niem. Lauterbach) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie.
Wikipedia
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Goworowo
SJP.pl
Francisco Goya y Lucientes, hiszpański malarz królweski
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gozo, dotyczący Gozo, pochodzący z Gozo
Wiktionary
rzecz. Gozo n., Gozańczyk m., Gozanka ż.
Wiktionary
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Gozdek – kolonia w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Krzymów.
Wikipedia
1. miasto w Polsce;
2. osada w Polsce;
3. szczyty w Przedgórzu Sudeckim;
4. wzniesienie w Sudetach Zachodnich;
5. potok w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Gozdnica (do 1946 niem. Freiwaldau) – miasto w Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim.
Gozdnica uzyskała lokację miejską 9 maja 1556 roku, zdegradowana w 1856 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1.01.1967 roku.
Wikipedia
IPA: ɡɔzdʲˈɲit͡sa, AS: gozdʹńica
Wiktionary
przymiotnik od: Gozdnica
SJP.pl
mieszkaniec Gozdnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Gozdnicy (miasta w Polsce)
SJP.pl
Wikipedia
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Gozdowo
SJP.pl
grzyb z rodziny goździeńcowatych
SJP.pl
rodzaj roślin z rodziny goździkowatych
SJP.pl
Wikipedia
rodzina grzybów z rzędu obłoczniaków
SJP.pl
Goździeńcowate (Clavariaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców (Agaricales).
Wikipedia
o cechach goździeńcowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
paśnik goździeniak - motyl z rodziny miernikowcowatych
SJP.pl
Wikipedia
rodzaj grzybów z rodziny goździeńcowatych
SJP.pl
Clavulinopsis Overeem (goździeniowiec) – rodzaj grzybów z rodziny goździeńcowatych (Clavariaceae).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
roślina z rodziny goździkowatych rosnąca w Europie, Azji i Afryce, hodowana jako ozdobna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Dianthus|ref=tak., roślina ozdobna o różnokolorowych kwiatach;
(1.2) kwiat goździka (1.1)
(1.3) kulin. wysuszony pąk kwiatowy drzewa goździkowego, służący jako przyprawa;
Wiktionary
Goździk (Dianthus L.) – rodzaj roślin z rodziny goździkowatych. Obejmuje ok. 300, według Plants of the World Online – 344 gatunków. Zasięg rodzaju obejmuje niemal cały Stary Świat (bez Australii). W Polsce rośnie lub rosło w stanie dzikim 14 gatunków.
Wikipedia
(1.1) Wzdłuż płotu rosło kilka odmian goździków.
(1.2) Zwyczajowym prezentem wręczanym z okazji Dnia Kobiet był goździk.
(1.3) Do grzańca dodałem kilka goździków.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔʑd͡ʑik, AS: goźʒ́ik
Wiktionary
rzecz. goździkowce nmos., goździkowiec m., goździkówka ż., goździkowate nmos.
przym. goździkowy
Wiktionary
przyprawa aromatyczna używana, uzyskiwana z wysuszonych pączków kwiatowych goździkowca
SJP.pl
Goździki – wysuszone, zamknięte (nierozkwitłe) pąki kwiatowe czapetki pachnącej. Wykorzystywane są jako przyprawa w przemyśle spożywczym i cukierniczym, poza tym stosowane są do aromatyzowania tytoniu, w przemyśle farmaceutycznym, w preparatyce mikroskopowej. Zawierają do 20% olejku goździkowego i obok młodych pędów oraz owoców czepetki stanowią surowiec do jego destylacji. W ofercie handlowej znajdują się w postaci całej lub zmielone, jako proszek goździkowy. Cechują się silnym i charakterystycznym aromatem, którego główną przyczyną jest eugenol.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin kwiatowych, dwuliściennych
SJP.pl
Goździkowate (Caryophyllaceae Juss.) – rodzina roślin okrytonasiennych należąca do rzędu goździkowców. Liczy w zależności od ujęcia systematycznego od ok. 2300 do ok. 3300 gatunków. W obrębie rodziny wyróżniana jest zmienna liczba rodzajów, zwykle wynosząca ok. 88. W przypadku włączenia drobnych rodzajów w zbiorowe, np. monofiletyczny w szerokim ujęciu rodzaj Silene, liczba rodzajów spada do 82. Z kolei, jeśli podzieli się wszystkie rodzaje parafiletyczne i polifiletyczne wówczas liczba rodzajów rośnie do 120. W aktualizowanej bazie Plants of the World Online wyróżnianych jest 105 rodzajów. Rodzina jest rozprzestrzeniona na wszystkich kontynentach, włącznie z przedstawicielem rosnącym na Antarktydzie. Najbardziej zróżnicowana jest na półkuli północnej, zwłaszcza w rejonie śródziemnomorskim.
Wikipedia
o cechach goździkowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
rodzaj (niskie drzewo lub krzew) z rodziny mirtowatych, do którego zaliczanych jest 1115 gatunków; drzewo goździkowe, jambłusznik goździkowy, eugenia, eugenka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. bot. nazwa systematyczna|Caryophyllales|ref=tak., rząd roślin należących do dwuliściennych właściwych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wśród goździkowców są też roślin mięsożernych.
Wiktionary
rzecz. goździk mrz., goździkowate nmos., goździkowiec mrz., goździkówka ż.
przym. goździkowy
Wiktionary
(1.1) śródłożne
Wiktionary
rodzaj (niskie drzewo lub krzew) z rodziny mirtowatych, do którego zaliczanych jest 1115 gatunków; drzewo goździkowe, jambłusznik goździkowy, eugenia, eugenka
SJP.pl
Goździkowiec, eugenka, piernia, eugenia (Eugenia L.) – rodzaj roślin z rodziny mirtowatych, do którego zaliczanych jest ponad 1200 gatunków. Rośliny te są rozprzestrzenione na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej.
Znaczenie użytkowe mają gatunki drzewiaste dostarczające drewna, niektóre dostarczają też jadalnych owoców, są też uprawiane jako rośliny ozdobne.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. nalewka na goździkach
Wiktionary
(1.1) U babci Małgorzaty czekała na zziębniętych rodziców goździkówka.
Wiktionary
rzecz. goździk m., goździkowce nmos.
przym. goździkowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: goździk
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący goździków lub goździkowca korzennego, zrobiony z goździków lub z goździkowca korzennego
Wiktionary
(1.1) Z kwidzyńskich sklepów znikają aromaty do ciast - zwłaszcza waniliowy i goździkowy.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔʑd͡ʑiˈkɔvɨ, AS: goźʒ́ikovy
Wiktionary
rzecz. goździkowce nmos., goździk m., goździkowiec m., goździkówka ż.
Wiktionary
widłak goździsty - gatunek rośliny kosmopolitycznej z rodziny widłakowatych; widłak babimór
SJP.pl
przymiotnik od: Gózd (nazwa wielu wsi w Polsce); gózdzki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. druga co do wielkości wyspa archipelagu Wysp Maltańskich;
(1.2) hist. polit. niepodległe państwo istniejące przez kilkanaście lat pod koniec XVIII w. na wyspie Gozo (1.1);
Wiktionary
Gozo (malt. Għawdex [ˈaˤːw.dɛʃ]) – druga co do wielkości wyspa archipelagu Wysp Maltańskich, położona 2,5 km na północny zachód od wyspy Malty.
Wikipedia
rzecz. Gozańczyk m., Gozanka ż.
przym. gozański
Wiktionary
1. kobieta, dziewczyna bez ubrania, naga;
2. kobieta, dziewczyna biedna
SJP.pl
forma przymiotnika.
(1.1) rodzaj żeński od: goły
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) stpol. śmierć
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɡɔwa, AS: gou̯a
Wiktionary
przym. goły
rzecz. goły nmos.
Wiktionary
ptak średniej wielkości, żyje dziko lub oswojony, roślinożerny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɡɔwɔ̃mp, AS: gou̯õmp
Wiktionary
rzecz. gołąb m., gołąbek m., gołębica ż., gołębię n., gołębnik m.
przym. gołębi
Wiktionary
(1.1) Gwiazdozbiór Gołębia, skr. Col
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny gołębi
SJP.pl
zdrobnienie od: gołąbek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pieszcz. zdrobn. od: gołąbek
forma rzeczownika.
(2.1) D. plural|gołąbeczka.
Wiktionary
(1.1) Wtedy z wysokiej jabłoni zniknęły złote owoce i on siwy gołąbeczek zniknął zaraz z tego zamku.
(1.1) Leci stado gołąbeczków • Z niemi przepióreczka, • Przyleciały i wleciały • W chłód do ogródeczka.
Wiktionary
rzecz. gołąb mzw., gołąbek mzw., gołąbka ż., gołębica ż., gołębię n., gołębiowate nmos., gołębnik mrz., gołębiarz mos., gołębiarka ż., gołębiarnia ż., gołębiarstwo n., gołąbkowate nmos.
:: fż. gołąbeczka ż.
przym. gołębi, gołębiarski
Wiktionary
1. zdrobnienie od: gołąbka;
2. pieszczotliwie o kobiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. zdrobn. od: gołąbka
(1.2) pieszcz. zwrot używany w odniesieniu do kobiety
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: gołąbeczek
Wiktionary
(1.1) A z dachu • Gołąbeczki to słyszały, • I mnie wszystko powiedziały!...
(1.2) Tak się biedna rozpłakała, • Gołąbeczka moja mała, • Z lic rumieniec zbiegł!
Wiktionary
rzecz. gołąb mzw., gołąbek mzw., gołąbka ż., gołębica ż., gołębię n., gołębiowate nmos., gołębnik mrz., gołębiarz mos., gołębiarka ż., gołębiarnia ż., gołębiarstwo n., gołąbkowate nmos.
:: fm. gołąbeczek mzw.
przym. gołębi, gołębiarski
Wiktionary
1. gatunek grzyba; surojadka, serowiatka;
2. zdrobniale o gołębiu;
3. potrawa z mięsa i kapusty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zdrobn. od: gołąb, pieszczotliwie o gołębiu
(1.2) pot. pisklę gołębia
(1.3) mikol. nazwa systematyczna|Russulaceae|ref=tak., grzyb blaszkowy należący do rodziny gołąbkowatych;
(1.4) kulin. danie z ryżu i mielonego mięsa zawiniętego w liście kapusty;
(1.5) pieszczotliwie o kimś bliskim
(1.6) żart. o kimś zakochanym, pozostającym w związku
Wiktionary
Russula Pers. (gołąbek) – rodzaj grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).
Wikipedia
(1.1) U drzwiowego progu, okno kuchenne było otwarte: wychodził dym jakby pogorzelowy, aż z kłębów dymu, jak biały gołąbek, zabłysła kuchmistrzowa świecąca czapeczka.
(1.3) Marta nagotowała gołąbków, bigosów, flaczków, a goście jedzą tylko sałatkę warzywną.
(1.4) Gołąbki są jedną ze specjalności polskiej kuchni, którą przygotowuje się z liści kapusty z farszem z mięsa i ryżu.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈwɔ̃mbɛk, AS: gou̯õmbek
Wiktionary
rzecz. gołąb m., gołębica ż., gołębię n., gołębiowate nmos., gołębnik m., gołębiarz m., gołębiarka ż., gołębiarnia ż., gołębiarstwo n., gołąbkowate nmos., gołąbeczek m., gołąbeczka ż.
:: fż. gołąbka ż.
przym. gołębi, gołębiarski
Wiktionary
(1.3) surojadka
Wiktionary
1. samica gołębia; gołębica, gołębiczka;
2. pieszczotliwie o kobiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. gołębica
(1.2) ornit. młoda samica gołębia
(1.3) pieszcz. kobieta
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: gołąbek
Wiktionary
rzecz. gołąb m., gołębica ż., gołębię n., gołąbeczek m.
:: zdrobn. gołąbeczka ż.
:: fm. gołąbek m.
Wiktionary
(1.1) reg. śl. hołubiczka.
(1.2) reg. śl. hołubiczka.
Wiktionary
1. gatunek grzyba; surojadka, serowiatka;
2. zdrobniale o gołębiu;
3. potrawa z mięsa i kapusty
SJP.pl
Wikipedia
1. żartobliwie: przygotowywać lub jeść gołąbki (potrawę);
2. potocznie: romansować; gruchać jak dwa gołąbki
SJP.pl
rodzina grzybów z rzędu gołąbkowców
SJP.pl
Gołąbkowate (Russulaceae Lotsy) – rodzina grzybów z rzędu gołąbkowców (Russulales).
Wikipedia
o cechach gołąbkowatych (rodzina grzybów)
SJP.pl
rząd grzybów z klasy pieczarniaków, obejmujący około 500 gatunków
SJP.pl
Gołąbkowce (Russulales Kreisel ex P.M. Kirk, P.F. Cannon & J.C. David) – rząd grzybów należący do klasy pieczarniaków (Agaricomycetes).
Wikipedia
przymiotnik od: Gołąbki
SJP.pl
1. → gołąbek (potrawa z mięsa i kapusty);
2. jasnoszary o niebieskawym odcieniu; gołębi, gołębiowy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Gołańcz (niem. Gollanz) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gołańcz.
Gołańcz uzyskała lokację miejską w 1361 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa pilskiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2012, miasto liczyło 3431 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˈɡɔwãj̃n͇t͡ʃ, AS: gou̯ãĩ ̯ṇč
Wiktionary
mieszkaniec Gołańczy (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Gołańczy (miasta w Polsce)
SJP.pl
Gołanice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie leszczyńskim, w gminie Święciechowa. Wieś jest położona w odległości 10 km na północny zachód od Leszna, przy drodze do Boszkowa, nad południowo-zachodnim brzegiem jez. Krzycko Wielkie. Nad jeziorem jest kąpielisko strzeżone oraz tereny plażowe.
Wikipedia
przymiotnik od: Gołańcz
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
1. zbyt skąpo ubrany;
2. przenośnie: niekompletnie czymś pokryty, przybrany
SJP.pl
wieś w Polsce
SJP.pl
Gołcza – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Gołcza.
Przez Gołczę płynie rzeka Gołczanka, która jest prawym dopływem rzeki Szreniawa. Na rzece Gołczance znajduje się starorzecze, w okolicy szkoły w Gołczy.
Wikipedia
Gołczewo (kaszub. Gôłczewò) – wieś kaszubska w Polsce na pograniczu pojezierzy Kaszubskiego i Bytowskiego położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Parchowo. Miejscowość jest również placówką Ochotniczej Straży Pożarnej. Na południu znajduje się jezioro Stropno.
Wieś królewska położona była w II połowie XVI wieku w powiecie mirachowskim województwa pomorskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.
Wikipedia
tania wódka, podrzędnej jakości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) środ. tania wódka gorszego gatunku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Niech sobie chłopcy spiją trochę gołdy, to może im się w głowach rozjaśni.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔwda, AS: gou̯da
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. gołdusia ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. osada w Polsce;
3. jezioro w Puszczy Rominckiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim;
(1.2) geogr. jezioro rynnowe w pobliżu Gołdapi (1.1), przez które przebiega granica między Polską a Rosją (obwód królewiecki);
Wiktionary
Gołdap (niem. Goldap, lit. Geldapė) – miasto uzdrowiskowe w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gołdap. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do woj. suwalskiego, a w latach 1999–2001 do powiatu olecko-gołdapskiego. Od 1 stycznia 2002 miasto jest siedzibą władz powiatu gołdapskiego.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Gołdap liczyła 13 184 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Zasadniczą służbę wojskową odbyłem w JW4808 w Gołdapi.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔwdap, AS: gou̯dap
Wiktionary
rzecz. gołdapianin m., gołdapianka ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.
przym. gołdapski, podgołdapski
Wiktionary
(1.2) jezioro Gołdap
Wiktionary
rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim; prawy dopływ Węgorapy;
Wiktionary
Gołdapa – prawy dopływ Węgorapy. Źródła rzeki znajdują się na północ od Olecka niedaleko wsi Monety. Ciek o nazwie "Borkowina" płynie na zachód, a następnie skręca na północ od miejscowości Rogówko. Odcinek rzeki od ujścia Pogorzelskiej Strugi do ujścia do jeziora Gołdap nazywa się Jarka. Z jeziora tego przyjmuje ona kierunek zachodni, a następnie południowy. Od miejscowości Nowa Boćwinka płynie w kierunku północno-zachodnim, aż do Węgorapy. Niedaleko miejscowości Banie Mazurskie Kanał Brożajcki łączy ją z Węgorapą.
Wikipedia
(1.1) Gołdapa przepływa przez miasto Gołdap.
Wiktionary
IPA: ɡɔwˈdapa, AS: gou̯dapa
Wiktionary
rzecz. Gołdap ż., gołdapianin m., gołdapianka ż., Gołdopiwo n.
przym. gołdapski
Wiktionary
mieszkaniec Gołdapi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Gołdapi
(1.2) osoba pochodząca z Gołdapi, urodzona w Gołdapi
Wiktionary
IPA: ˌɡɔwdaˈpʲjä̃ɲĩn, AS: gou̯dapʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. gołdapianka ż., Gołdap ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.
przym. gołdapski
Wiktionary
mieszkanka Gołdapi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Gołdapi
(1.2) kobieta pochodząca z Gołdapi, urodzona w Gołdapi
Wiktionary
IPA: ˌɡɔwdaˈpʲjãnka, AS: gou̯dapʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. Gołdap ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.
:: fm. gołdapianin m.
przym. gołdapski
Wiktionary
przymiotnik od: Gołdap
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Gołdapią, dotyczący Gołdapi
Wiktionary
(1.1) Utworzono 7 nowych powiatów (brzeziński, leski, węgorzewski, wschowski, sztumski, gołdapski, łobeski) oraz przesunięto 4 gminy z jednego powiatu do drugiego.
Wiktionary
IPA: ɡɔwˈdapsʲci, AS: gou̯dapsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Gołdap ż., gołdapianin m., gołdapianka ż., Gołdapa ż., Gołdopiwo n.
przym. podgołdapski
Wiktionary
jezioro w Polsce
SJP.pl
Gołdapiwo, Gołdopiwo (niem. Goldapger See) – jezioro w północno-wschodniej części Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, w gminie Kruklanki.
Powierzchnia jeziora 862 ha, maksymalna głębokość 26,9 m, długość 5,4 km, szerokość 2,7 km. Jezioro ma kształt owalny, jedynie w północno-wschodniej części ma wydłużona zatokę stanowiącą odrębne jezioro o nazwie Żabinki, otoczoną wzgórzami. Brzegi są z reguły wysokie, pagórkowate. Dostęp do jeziora jest tylko od północy, gdyż tam brzegi są częściowo zalesione. Przez jezioro Gołdapiwo przebiega szlak kajakowy rzeki Sapiny.
Wikipedia
przymiotnik od: Gołdopiwo (jezioro na Mazurach)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
gołębiowy;
1. → gołąb;
2. jasnoszary o niebieskawym odcieniu; gołąbkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zool. charakterystyczny dla gołębia, dotyczący gołębia, odnoszący się do gołębia, związany z gołębiem
(1.2) mający kolor jasnopopielaty o odcieniu niebieskawym, taki jak kolor pióra gołębia
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: gołąb
Wiktionary
IPA: ɡɔˈwɛ̃mbʲi, AS: gou̯ẽmbʹi
Wiktionary
rzecz. gołąb mzw., gołębica ż., gołębię n., gołębnik mrz., gołąbek mzw., Gołąb ż./mos./mzw.
Wiktionary
rodzaj ptaków z podrodziny gołębi
SJP.pl
1. kobieta zajmująca się hodowlą gołębi;
2. śrutowa broń sportowa
SJP.pl
pomieszczenie dla gołębi domowych; gołębnik
SJP.pl
związany z hodowlą gołębi
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z gołębiarstwem albo gołębiarzami
Wiktionary
rzecz. gołąbeczka ż., gołębiarstwo n., gołębnik mrz., gołębiarnia ż., gołębiniec mrz., gołębiarz mos., gołębiarka ż., gołąb mzw., gołębica ż., gołębię n., gołąbek mzw., gołąbeczek mzw., gołębisio m.
przym. gołębi, gołębiowy
Wiktionary
hodowla gołębi
SJP.pl
1. hodowca gołębi;
2. gatunek jastrzębia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hodowca gołębi
(1.2) miłośnik gołębi
(1.3) hist. w czasie II wojny światowej: niemiecki snajper strzelający z wysokości;
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) pot. ornit. zob. jastrząb gołębiarz.
Wiktionary
Jastrząb zwyczajny, jastrząb gołębiarz, kastruba (Astur gentilis) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Występuje w Eurazji oraz północno-zachodniej Ameryce Północnej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Wikipedia
(1.2) Wujek Jurek jest zapalonym gołębiarzem, a gołębnik to jego oczko w głowie.
Wiktionary
rzecz. gołąbeczka ż., gołąbeczek mzw., gołąb mzw., gołąbek mzw., gołębica ż., gołębię n., gołębnik mrz.
przym. gołębi, gołębiowy, gołębiowaty, gołębiarski
Wiktionary
pisklę gołębia; gołębię
SJP.pl
1. samica gołębia; gołąbka, gołębiczka;
2. poetycko o kobiecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. samica gołębia
Wiktionary
(1.1) Do sieni wleciała gołębica i usiadła na kołowrotku.
Wiktionary
IPA: ˌɡɔwɛ̃mˈbʲit͡sa, AS: gou̯ẽmbʹica
Wiktionary
rzecz. gołąb m., gołąbek m., gołąbeczek m., gołębię n., gołębnik m., gołębiarstwo n., gołębiarnia ż., gołębiarz m., gołębiarka ż., gołębiowate n. lm., gołąbkowate nmos.
:: zdrobn. gołąbka ż., gołąbeczka ż.
przym. gołębi, gołębiarski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. hołubiczka.
Wiktionary
1. ekspresywnie: gołębica (samica gołębia);
2. poufale: kobieta
SJP.pl
pisklę gołębia; gołębiątko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ornit. pisklę gołębia
Wiktionary
IPA: ɡɔˈwɛ̃mbʲjɛ, AS: gou̯ẽmbʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. Gołąb mzw., gołąb m., gołębica ż., gołębiowate nmos., gołębnik m., gołębiarz m., gołębiarka ż., gołębiarnia ż., gołębiarstwo n., gołąbek m., gołąbka ż., gołąbeczek m., gołąbeczka ż.
przym. gołębi, gołębiarski
Wiktionary
(1.1) pot. gołąbek
Wiktionary
1. dawniej: gołębnik - domek dla gołębi hodowlanych; gołębiniec;
2. nawóz z gołębich odchodów
SJP.pl
3 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Gołębiewski, Gołębiewska – polskie nazwisko, w Polsce nosi je ponad 12 tys. osób.
Wikipedia
rodzaj ptaków z podrodziny gołębi
SJP.pl
dawniej: gołębnik - domek dla gołębi hodowlanych; gołębieniec
SJP.pl
1. → gołąb; gołębi;
2. jasnoszary o niebieskawym odcieniu; gołąbkowy, gołębi;
3. o cechach gołębiowych (rząd ptaków)
SJP.pl
rodzina ptaków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Columbidae|ref=tak., rodzina ptaków z rzędu gołębiowych;
Wiktionary
Gołębiowate, gołębie właściwe (Columbidae) – rodzina ptaków z rzędu gołębiowych (Columbiformes). Obejmuje w większości gatunki związane z drzewami, lecz występują również związane ze skałami i naziemne, zamieszkujące cały świat poza okolicami okołobiegunowymi, wyspami Grzbietu Śródatlantyckiego i Hawajami.
Wikipedia
(1.1) Większość gołębiowatych lata dobrze i szybko.
(1.1) Sierpówka należy do gołębiowatych.
Wiktionary
rzecz. gołąbeczka ż., gołąbeczek mzw., gołębnik mrz., gołębię n., gołąb mzw., gołąbek mzw., gołąbka ż., gołębica ż., gołębiowe lm nm.
Wiktionary
(1.1) gołębie właściwe
Wiktionary
o cechach gołębiowatych (rodzina ptaków)
SJP.pl
rząd ptaków neognatycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Columbiformes|Latham|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
forma przymiotnika.
(2.1) M., B. i W. n. lp.; M., B. i W. lm nm. od: gołębiowy
Wiktionary
Gołębiowe (Columbiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes. Obejmuje około 350 gatunków zamieszkujących różnorodne biotopy, występujących na całym świecie poza Arktyką i Antarktyką. Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:
Wikipedia
(1.1) Do rzędu gołębiowych należy tylko jedna rodzina – gołębiowate.
Wiktionary
rzecz. gołąb mzw., gołębiowate lm nm.
przym. gołębiowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. → gołąb; gołębi;
2. jasnoszary o niebieskawym odcieniu; gołąbkowy, gołębi;
3. o cechach gołębiowych (rząd ptaków)
SJP.pl
pieszczotliwie: gołąb
SJP.pl
domek dla gołębi; gołębiniec, gołębieniec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zootechn. pomieszczenie lub budowla do hodowli gołębi
Wiktionary
Gołębnik – niewielki budynek gospodarczy (inwentarski) służący hodowli i przetrzymywaniu gołębi.
Pierwotnie gołębie hodowano przede wszystkim na mięso. Wznoszono dla nich wieże (niektóre z nich zachowane są do dziś), w których osiedlały się i żywiły samodzielnie, czemu sprzyjał łagodny klimat śródziemnomorski. Ludzie podbierali im jaja i pisklęta, ale gołębie szybko przystępowały do kolejnego rozrodu.
Wikipedia
(1.1) Wujek Jurek jest zapalonym gołębiarzem, a gołębnik to jego oczko w głowie.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈwɛ̃mbʲɲik, AS: gou̯ẽmbʹńik
Wiktionary
rzecz. gołąb m., gołębica ż., gołąbek m., gołębię n., gołębiarz m., gołębiarka ż., gołębiarstwo n., gołębiowate nmos., Gołąb ż./mos./mzw.
przym. gołębi, gołębiarski, gołębnikowy
Wiktionary
(1.1) daw. gołębieniec
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: Gołcza
SJP.pl
roślina z rodziny storczykowatych
SJP.pl
Gołek (Pseudorchis Ség.) – rodzaj bylin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Obejmuje dwa gatunki. Występują one we wschodniej części Ameryki Północnej (wschodnia Kanada i Grenlandia), w znacznej części Europy oraz w północnej Azji. Jedynym przedstawicielem we florze Polski jest gołek białawy Pseudorchis albida.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rodzaj pszenicy; gółka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. odmiana pszenicy ozimej o kłosie bezostnym
(1.2) bot. nazwa systematyczna|Gymnadenia|ref=tak., storczyk rosnący w górach, mający pachnące, zazwyczaj różowe kwiaty;
Wiktionary
Gołka – tradycyjna nazwa wędzonego sera krowiego, produkowanego w sposób zbliżony do oscypka (który jednak jest wytwarzany przede wszystkim z mleka owczego i dostępny wyłącznie w okresie od maja do października).
Gołka bywa mylona z oscypkiem ze względu na podobny kształt (oscypek jest wrzecionowaty, a gołka walcowata), jednak oba sery wyraźnie różnią się smakiem.
Wikipedia
IPA: ˈɡuwka, AS: guu̯ka
Wiktionary
(1.1) gołka
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
przysłówek
(1.1) nago
(1.2) bez dekoracji, zdobień
(1.3) biednie
Wiktionary
(1.1) (…) czy kiedykolwiek wpadło Adamowi i Ewie do głowy wstydzić się tego, że paradowali po raju goło i boso?
Wiktionary
IPA: ˈɡɔwɔ, AS: gou̯o
Wiktionary
rzecz. goły nmos., golizna ż., golasek m., golas m., golenie n., zgolenie n., ogolenie n., ogołacanie n., ogołocenie n., golarz m., golarnia ż., gołość ż.
czas. obnażać, golić ndk., zgolić dk., ogolić dk., ogołacać ndk., ogołocić dk.
przym. goły
Wiktionary
(1.2) surowo
(1.3) ubogo
Wiktionary
1. niezalesiony obszar po wyciętych lub zniszczonych lasach;
2. bezleśny grzbiet lub zbocze góry pokryte rumowiskami skalnymi, powstałymi ze zwietrzałych piaskowców i kwarcytów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. skalne rumowisku na stoku góry;
(1.2) przest. bezleśny obszar po wycince lub przejściu kataklizmu
Wiktionary
Gołoborze – rodzaj pokrywy stokowej lub wierzchowinowej (grzbietowej), składającej się z lekko redeponowanego rumoszu skalnego (gruzu, głazów lub bloków). Inaczej mówiąc – rumowiska skalne w górach. Gołoborze zbudowane jest wyłącznie z grubej frakcji, nie zawiera żwiru, piasku ani iłu.
Wikipedia
(1.1) Gdy słońce wzbiło się nad rąbek drzew, promienie jego z całą mocą spadły na gołoborze i wmig wyssały z powietrza wszelką wilgotność.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) przest. o chłopaku nie golący się jeszcze
Wiktionary
(1.1) Nie wpuszczamy gołobrodych młodzieniaszków.
Wiktionary
(1.1) gołowąsy
Wiktionary
płaski i niezalesiony brzeg
SJP.pl
rzadko: obszar niezarosły, ogołocony z czegoś
SJP.pl
1. rubasznie o golasie, nagusie
2. pospolicie o człowieku ubogim, biedaku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś goły, bez ubrania
(1.2) przen. pot. posp. osoba biedna, która nie ma pieniędzy
Wiktionary
(1.2) Wolałbyś być sparaliżowanym multimilionerem czy zdrowiuśkim gołodupcem?
Wiktionary
(1.1) golas, golec
(1.2) golec, goły i wesoły, goły jak święty turecki, biedny jak mysz kościelna
Wiktionary
niemający zarostu
SJP.pl
nazwa kilku wsi i szczytów w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. bezleśna góra
Wiktionary
Wikipedia
gatunek ptaka z rzędu wróblowych, występujący na Borneo
SJP.pl
Gołogłów (Pityriasis gymnocephala) – gatunek średniej wielkości ptaka, jedynego przedstawiciela monotypowej rodziny gołogłowów (Pityriasidae), enigmatyczny i rzadki mieszkaniec lasów deszczowych Borneo.
Wikipedia
1. mający gołą głowę;
2. barwinka gołogłowa - gatunek ptaka z rodziny papugowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. mający odkrytą głowę
Wiktionary
Gołogłowy (niem. Hollenau) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Wikipedia
szklista pokrywa lodowa powstająca w czasie obniżania się temperatury poniżej 0°C wskutek zamarzania spadających przechłodzonych kropli deszczu, mżawki lub opadania mgły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) meteorol. cienka, śliska powłoka tworząca się na powierzchni gruntu, drzew i innych przedmiotów wskutek zamarzania opadów (mżawki lub deszczu);
Wiktionary
Gołoledź (pot. lodowica, ślizgawica, szklanka lub czarny lód ang. black ice) – osad w postaci gładkiej, równej, przezroczystej warstwy lodu, pokrywającej podłoże. Powstaje wtedy, gdy deszcz, mżawka (lub mgła) opada na podłoże o temperaturze niższej od zera. Spadające kropelki rozpływają się i zamarzają. Do gołoledzi najczęściej dochodzi wtedy, gdy po mroźnej i suchej pogodzie przychodzi ocieplenie, przynoszące również opady.
Wikipedia
(1.1) Gołoledź powstaje najczęściej w momencie, kiedy deszcz lub mgła opada na podłoże o temperaturze niższej niż zero stopni.
(1.1) Wypadki samochodowe podczas gołoledzi zdarzają się aż czterokrotnie częściej niż na mokrej nawierzchni oraz dwukrotnie częściej niż na zaśnieżonych jezdniach.
Wiktionary
IPA: ɡɔˈwɔlɛt͡ɕ, AS: gou̯oleć
Wiktionary
(1.1) ślizgawica, szklanka, ślizgawka, czarny lód; gw-pl|Mazowsze|lodówa, lodówka.
Wiktionary
czubacz gołolicy - gatunek ptaka z rodziny czubaczy
SJP.pl
ryba przystosowana do życia na dużych głębokościach, występująca w Bajkale
SJP.pl
Comephorus – rodzaj drapieżnych, słodkowodnych ryb skorpenokształtnych (Scorpaeniformes), typ nomenklatoryczny rodziny gołomiankowatych (Comephoridae).
Wikipedia
dzielnica Dąbrowy Górniczej
SJP.pl
Gołonóg – największa pod względem liczby mieszkańców dzielnica Dąbrowy Górniczej, zamieszkała przez około 35 000 osób, co stanowi około 30% populacji miasta. Dzielnica zlokalizowana jest w środkowej części miasta na wschód od dzielnicy Centrum. Od wschodu graniczy z ArcelorMittal Poland Oddział w Dąbrowie Górniczej, od północy z osiedlem Łęknice natomiast od południa poprzez kompleks leśny i dzielnice Jamki ze Strzemieszycami.
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający gołe nogi
Wiktionary
(1.1) Gołonoga pannica zrobiła furorę na przystanku.
Wiktionary
sroka gołooka - północnoamerykański ptak z rodziny krukowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest gołe; cecha tych, którzy są goli
Wiktionary
przym. goły
przysł. goło
rzecz. goły nmos.
Wiktionary
kura mająca gołą, nieopierzoną szyję
SJP.pl
Gołoszyjka – rasa kur. Znana dawniej również pod nazwami: siedmiogródki, nagoszyje, kury tureckie.
Wikipedia
brak poparcia w faktach dla wypowiadanych słów; pustosłowie, deklaratywność
SJP.pl
1. taki, który nie ma poparcia w faktach, nie jest uzasadniony żadnymi dowodami, opiera się wyłącznie na słowach; deklaratywny, bezpodstawny, bez pokrycia;
2. o człowieku: taki, który posługuje się tylko słowami, nie przedstawia żadnych dowodów
SJP.pl
w dawnej Polsce: szlachta nie posiadająca ziemi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. ludzie biedni
(1.2) daw. człowiek biedny; człowiek nie posiadający żadnego mienia; człowiek pozbawiony mienia
Wiktionary
Gołota, gołota szlachecka, szlachta gołota – uboga grupa społeczna legitymująca się szlacheckim rodowodem, lecz nieposiadająca ziemi. Nie płacili podatku od majątków ziemskich, ale podlegali tak zwanemu pogłównemu generalnemu.
Wikipedia
IPA: ɡɔˈwɔta, AS: gou̯ota
Wiktionary
(1.1) biedota, gmin, ubodzy
(1.2) daw. hołota, daw. gołotka, daw. hultaj, nieosiadły, daw. obdartus
(1.5) daw. gołość
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Gołotczyzna – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, w gminie Sońsk. Gołotczyzna leży nad rzeką Soną, ok. 11 km na południowy wschód od Ciechanowa.
Wieś sąsiaduje z: Sońskiem, Marusami, Strusinem, Damiętami.
Wikipedia
misiówka gołotka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
młokos, młodzian, żółtodziób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. młodzik, niedoświadczony chłopak
Wiktionary
(1.1) Ojciec i Ewka śmieli się z takiej gotowości, syn zaś rzekł im: — Jakże! kochanie jak i śmierć nikogo nie minie. Gołowąsem jeszcze byłem, a pani Wołodyjowska panną, gdym się w niej okrutnie rozkochał.
Wiktionary
IPA: ɡɔ.ˈwɔvɔ̃.w̃s, AS: go.u̯o.võũ̯s
Wiktionary
przym. gołowąsy
Wiktionary
(1.1) młodzian, młodzik, młokos, żółtodziób
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) nie mający jeszcze wąsów
Wiktionary
(1.1) Nie wpuszczamy gołowąsych młodzieniaszków.
Wiktionary
rzecz. gołowąs mos.
Wiktionary
(1.1) gołobrody
Wiktionary
całkowite ogołocenie roślin z liści przez szkodniki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ogrod. roln. leśn. całkowite ogołocenie rośliny uprawnej z liści przez żerujące szkodniki
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pojechałam z dzieciakami do Gołuchowa zobaczyć zagrodę żubrów.
Wiktionary
rzecz. gołuchowianin mos., gołuchowianka ż.
przym. gołuchowski
Wiktionary
mieszkaniec Gołuchowa
SJP.pl
mieszkanka Gołuchowa (wsi w Polsce)
SJP.pl
przymiotnik od: Gołuchów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Gołuchowa, związany z Gołuchowem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przed obiadem zwiedziliśmy gołuchowski zamek.
Wiktionary
rzecz. Gołuchów mrz., gołuchowianin mos., gołuchowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. nie osłonięty ubraniem; nagi; obnażony;
2. pozbawiony naturalnego pokrycia (włosów, piór, liści, roślinności itp.);
3. niczym nie pokryty; ogołocony z ozdób; pusty;
4. występujący bez dodatków, uzupełnień (np. gołe słowa);
5. pot. biedny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) nagi, nieubrany
(1.2) nieosłonięty, sam
(1.3) bez wyposażenia
(1.4) bez pieniędzy
(1.5) uczn. (o ocenach) występujący bez innych
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(2.1) kulin. rodzaj klusek ziemniaczanych, potrawa z kuchni kieleckiej;
Wiktionary
Goły – rodzaj klusek ziemniaczanych występujących w tradycyjnej, wiejskiej kuchni kieleckiej.
Przygotowywane są z tartych, surowych ziemniaków odsączonych z nadmiaru wody z dodatkiem kilku surowych jajek. Z przygotowanej masy formuje się ręcznie okrągłe, spłaszczone kluski średnicy ok. 3–4 cm. Gotowane są na osolonym wrzątku. Podawać je można ze skwarkami lub na mleku.
Wikipedia
(1.1) Plażą szła goła dziewczyna.
(1.2) Mars jest jedną z pięciu planetaanet widocznych gołym okiem.
(1.3) Dostałem gołe mieszkanie w spadku.
(1.4) Zawsze pod koniec miesiąca jestem goły.
(1.5) Antek ma gołe lufy, ale dobrze się zachowuje.
(2.1) Na obiad zrobiliśmy dziś goły i zalewajkę.
Wiktionary
IPA: ˈɡɔwɨ, AS: gou̯y
Wiktionary
rzecz. golizna ż., golas m., golasek m., golaska ż., golec m., goła ż., gołość ż.
czas. ogołocić, ogołacać, golić, ogolić, podgolić, podgalać, obnażać
przym. ogołocony, ogolony, golutki, goluśki
przysł. goło
Wiktionary
przymiotnik od: Gołymin-Ośrodek
SJP.pl
gatunek owadożernego ssaka z rodziny jeżowatych
SJP.pl
Gołyszek właściwy (Echinosorex gymnura) – gatunek owadożernego ssaka z rodziny jeżowatych (Erinaceidae), jedyny przedstawiciel rodzaju gołyszek (Echinosorex), największy z owadożerów. Podobnie jak inni przedstawiciele podrodziny Galericinae (rodzaje Hylomys, Neohylomys, Podogymnura, Neotetracus) nie posiada kolców, co odróżnia go od jeży (przedstawicieli podrodziny Erinaceinae).
Wikipedia
skrót od: Grand Prix
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = grand prix;
Wiktionary
IPA: ɟɛ‿ˈpɛ, AS: ǵe‿pe
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) = turyst. graniczny punkt kontrolny
Wiktionary
Powszechna Licencja Publiczna GNU, licencja wolnodostępnego oprogramowania zabraniająca zamykania kodu
SJP.pl
skrót od: General Packet Radio Service - usługa pakietowej transmisji danych dostarczana przez sieci radiowe, np. GSM
SJP.pl
[czytaj: dżipi-ES]
1. skrót od: Global Positioning System, globalny system radionawigacyjny;
2. nieduże urządzenie korzystające z tego systemu
SJP.pl
[czytaj: gie-pe-u] skrót od:
1. Gosudarstwiennoje Politiczieskoje Uprawlenije - dawna radziecka służba bezpieczeństwa;
2. Graphics Processing Unit - procesor graficzny
SJP.pl
Procesor graficzny, GPU (od ang. graphics processing unit) – jednostka obliczeniowa znajdująca się w kartach graficznych.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = Giełda Papierów Wartościowych
Wiktionary
IPA: ɟɛ‿pɛ‿ˈvu, AS: ǵe‿pe‿vu
Wiktionary
skrót od: grosz (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
skrót
(1.1) = grosz
(1.2) = przest. gram
Wiktionary
Grosz (łac. denarius grossus – gruby denar) – moneta gruba (w stosunku do emitowanych wcześniej denarów).
Wikipedia
(1.1) 1 zł = 100 gr
Wiktionary
IPA: ˈɡrɔʃɨ, AS: grošy
Wiktionary
(1.2) g
Wiktionary
skrót od: grecki (czytany jako cały, odmienny wyraz); grec.
SJP.pl
skrót
(1.1) = grecki
(1.2) = grupa
Wiktionary
Język grecki, greka (stgr. Ἑλληνικὴ γλῶττα, Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. W kulturze europejskiej zaadaptowany, obok łaciny, jako język terminologii naukowej, wywarł wpływ na wszystkie współczesne języki europejskie, a także część pozaeuropejskich i starożytnych. Od X wieku p.n.e. zapisywany jest alfabetem greckim.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) grec.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) zob. grecki.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* czeski: (1.1) řec.
* słowacki: (1.1) gr.
źródła.
== gr. (język islandzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = greinir → rodzajnik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
(1.1) zob. grecki.
Wiktionary
(1.1) grec.
Wiktionary
1. zabawa towarzyska lub sportowa walka prowadzona według określonych reguł
2. przybory, przedmioty służące do grania
3. odtwarzanie utworu muzycznego na instrumencie lub postaci utworu scenicznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zabawa według ustalonych reguł;
(1.2) sport. mecz
(1.3) granie na instrumencie
(1.4) zadanie aktorskie
(1.5) udawanie czegoś
(1.6) zestaw przedmiotów do gry (1.1)
(1.7) program komputerowy do gry (1.1)
(1.8) mat. model matematyczny, w którym uczestniczy kilku graczy starających się uzyskać dla siebie jak najlepszy wynik
forma czasownika.
(2.1) 3. os. lp. ter. od: grać
Wiktionary
Gra – czynność o ustalonych zasadach, w której udział bierze jedna lub więcej osób. Od innych rozrywek grę odróżnia istnienie ścisłego zbioru zasad gry, kodyfikujących czynności z nią związane.
Termin gra jest też używany w wielu (niepowiązanych z sobą) dziedzinach nauki, a jego znaczenie zależy od rozważanej dyscypliny.
Wikipedia
(1.1) Moją ulubioną grą jest domino.
(1.2) W ostatnich dwóch grach nasza drużyna nie strzeliła bramki.
(1.3) Gra młodego pianisty wzbudziła zachwyt widowni.
Wiktionary
IPA: ɡra, AS: gra
Wiktionary
rzecz. gracz mos., graczka ż., rozgrywka ż., zagrywka ż., granie n., zagranie n.
:: zdrobn. gierka ż., nagranie n., nagrywanie n., grywalność ż.
czas. grać, grywać, przegrywać, rozgrywać, wygrywać, zagrywać, ugrać
przym. growy, grywalny
Wiktionary
(1.1) zabawa; daw. igra
(1.2) mecz, rozgrywka
Wiktionary
nazwisko, np. Regnier de Graaf (1641-1673), holenderski lekarz, anatom i fizjolog
SJP.pl
Wikipedia
przenośnie: symbol najwyższego szczęścia, dostępnego tylko człowiekowi o czystym sercu
SJP.pl
Graal (także Święty Graal) – tajemniczy przedmiot (najczęściej kielich lub misa) występujący w legendach arturiańskich. W niektórych ich wersjach jest to kielich, którym posłużył się Jezus Chrystus w czasie Ostatniej Wieczerzy, a później użyty przez Józefa z Arymatei do zebrania krwi Jezusa po ukrzyżowaniu.
Wikipedia
drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dendr. drzewo lub krzew z rodziny nazwa systematyczna|Stylocerataceae. o gładkiej, nieznacznie spękanej, popielatej korze;
(1.2) drewno grabu (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) więz. chłop ze wsi
forma rzeczownika.
(3.1) D. lm. od: graba
forma czasownika.
(4.1) 2. os. lp. rozk. od: grabić
Wiktionary
Grab (Carpinus L.) – rodzaj drzew i krzewów klasyfikowany do rodziny brzozowatych (dawniej często do wyodrębnianej rodziny leszczynowatych). Obejmuje 41–42 gatunki. Rośliny te występują w lasach w strefie umiarkowanej na półkuli północnej, przede wszystkim we wschodniej Azji na obszarze od Himalajów po Japonię. W Chinach rosną 33 gatunki, z czego 27 to endemity. W Europie obecne są dwa gatunki – grab pospolity C. betulus i grab wschodni C. orientalis. W Ameryce Północnej rośnie grab amerykański C. caroliniana (wschodnia część kontynentu) i C. tropicalis (góry Ameryki Środkowej). W Polsce rośnie w naturze tylko grab pospolity C. betulus, a obce gatunki spotykane są tylko w kolekcjach.
Wikipedia
(1.1) We wrześniu piorun uderzył w ten stary grab nad strumieniem.
Wiktionary
IPA: ɡrap, AS: grap
Wiktionary
rzecz. Grabów mrz., grabina ż.
przym. grabowy
Wiktionary
(1.2) grabina
Wiktionary
potocznie: ręka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. ręka, dłoń
(1.2) pot. uścisk dłoni zwykle potwierdzający zgodę, porozumienie
(1.3) duży piec
forma rzeczownika.
(2.1) D. lp. od: grab
Wiktionary
IPA: ˈɡraba, AS: graba
Wiktionary
(1.3) gruba
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Grabanów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Biała Podlaska. Leży nad rzeką Klukówką, dopływem Krzny.
Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w hrabstwie bialskim w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Grabarki
Wiktionary
rzecz. Grabarka ż.
:: fż. grabarczanka ż.
przym. grabarecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Grabarki
Wiktionary
(1.1) Na przystanku czekały dwie grabarczanki.
Wiktionary
rzecz. Grabarka ż.
:: fm. grabarczanin mos.
przym. grabarecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Grabarki, związany z Grabarką
Wiktionary
rzecz. Grabarka ż., grabarczanin mos., grabarczanka ż.
Wiktionary
dawniej:
1. żona grabarza; grabarzowa;
2. zajęcie grabarza; grabarstwo;
3. kobieta grabarz;
4. wynagrodzenie grabarza
SJP.pl
dawniej:
1. żona grabarza; grabarzowa;
2. zajęcie grabarza; grabarstwo;
3. kobieta grabarz;
4. wynagrodzenie grabarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku wsi, osad i ich części w Polsce;
(1.2) geogr. wzniesienie we wschodniej Polsce, święta góra prawosławia;
(1.3) geogr. nazwa kilku potoków w Polsce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jedziemy do Grabarki odwiedzić dziadka Jarosława.
(1.2) W święto Przemienienia Pańskiego w 2000 r. na Świętej Górze Grabarce odbyły się główne uroczystości związane z wielkim jubileuszem chrześcijaństwa.
(1.3) Powierzchnia zlewni Grabarki wynosi 55,1 km².
Wiktionary
rzecz. grabarczanin mos., grabarczanka ż.
przym. grabarecki, grabarski
Wiktionary
dotyczący grabarza lub grabarstwa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub pracą grabarza, dotyczący grabarstwa
Wiktionary
rzecz. Grabarka ż., grabarz mos., grabarstwo n., grabarka ż.
Wiktionary
zajęcie grabarza; grabarka
SJP.pl
1. człowiek trudniący się kopaniem grobów, grzebaniem zmarłych
2. padlinożerny chrząszcz z rodziny omarlic
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. osoba zajmująca się kopaniem grobów i grzebaniem zmarłych;
(1.2) przen. sprawca upadku jakiegoś przedsięwzięcia, ruchu, idei, organizacji
(1.3) przen. środ. pejor. sport. sędzia
(1.4) przen. środ. złodziej, który kradnie na cmentarzach
(1.5) przen. środ. pejor. muz. pianista
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) ent. chrząszcz z rodzaju nazwa systematyczna|Nicrophorus|ref=tak.
(2.2) kynol. łow. wadliwie ułożony pies myśliwski, który zamiast aportować ubitą zwierzynę, zakopuje ją bądź pozostawia w ukryciu
Wiktionary
Grabarz – zawód, polegający na pochówku na cmentarzach ciał osób zmarłych. Grabarze są zatrudniani przez zakłady pogrzebowe. Pracodawcy zazwyczaj nie wymagają konkretnego wykształcenia od osób zainteresowanych wykonywaniem tej pracy.
Wikipedia
(1.1) Rodzina zmarłego szybko skontaktowała się z grabarzem.
Wiktionary
IPA: ˈɡrabaʃ, AS: grabaš
Wiktionary
rzecz. grabki nmos., grabarstwo n., grabarka ż., grabarzowa ż., grabarzówna ż., grabarczyk m., grabarzówka ż.
przym. grabarski, grabarzowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kopala, kopidoł.; pot. kopidół; stpol. grobarz, gróbarz
Wiktionary
dawniej: żona grabarza; grabarka
SJP.pl
dawniej: córka grabarza
SJP.pl
[czytaj: graber] w informatyce: program komputerowy do zapisywania zrzutów ekranowych lub całych witryn internetowych na dysku twardym komputera
SJP.pl
młody grab, drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
zdrobnienie od: grabie
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. grable, grabie
Wiktionary
podłużne, wąskie zapadlisko ograniczone z dwóch stron uskokami biegnącymi w przybliżeniu równolegle do siebie; rów tektoniczny
SJP.pl
Austria:
Niemcy:
Słowenia:
Szwajcaria:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. hrabia
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɡrabʲja, AS: grabʹi ̯a
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
konne lub ciągnikowe narzędzie rolnicze do zgrabiania pokosów siana lub resztek po sprzęcie zboża; grabie, zgrabiarka
SJP.pl
1. zgarniać liście, siano itp. przy pomocy grabi; zgrabiać;
2. wyrównywać powierzchnię ziemi przy użyciu grabi; zgrabiać;
3. odbierać komuś bezprawnie jego własność, zwłaszcza siłą; rabować, łupić
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) zgarniać grabiami siano, liście lub zżęte zboże, także wyrównywać powierzchnię ziemi
(1.2) książk. odbierać coś komuś siłą, łupić
(1.3) daw. rekwirować
Wiktionary
Grabić – wieś w Chorwacji, w żupanii virowiticko-podrawskiej, w gminie Sopje. W 2011 roku liczyła 122 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Obraz przedstawia cztery dziewczęta razem zbierające i grabiące o zmierzchu opadłe liście w ogrodzie. (z Wikipedii)
(1.2) Rudolf zgadza się, pasawczycy Leopolda przybywają do Pragi i jak każda najemna armia łupią i grabią.
Wiktionary
IPA: ˈɡrabʲit͡ɕ, AS: grabʹić
Wiktionary
rzecz. grobowniki nmos., grabież ż., grabieżca mos., grabie n., grabki nmos., zgrabiarka ż., grabienie n., ograbienie n.
Wiktionary
(1.1) zgrabiać, zagrabiać
(1.2) rabować, łupić, obdzierać, kraść, plądrować
Wiktionary
nazwa dwóch wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
Wikipedia
dawniej: ktoś, kto grabi, rabuje; łupieżca; grabieżca
SJP.pl
1. narzędzie ogrodnicze służące do grabienia;
2. konne lub ciągnikowe narzędzie rolnicze do zgrabiania pokosów siana lub resztek po sprzęcie zboża; grabiarka, zgrabiarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) roln. ogrod. ręczne narzędzie rolnicze lub ogrodnicze (drewniane lub metalowe) służące do grabienia;
(1.2) roln. techn. zmechanizowane narzędzie rolnicze (konne lub ciągnikowe) służące do zgrabiania w wały pokosów siana lub słomy ze ścierniska
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chłopi zabrali grabie i poszli na pole.
Wiktionary
IPA: ˈɡrabʲjɛ, AS: grabʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. grabienie n., zgrabiarka ż.
:: zdrobn. grabki lm nm.
:: zgrub. grabisko n.
czas. grabić ndk., zgrabiać ndk., zagrabiać ndk.
Wiktionary
(1.1) grabki; gw-pl|Górny Śląsk|grample, stodolnioki.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zgrabieć)
(1.1) książk. o dłoniach, palcach: drętwieć z zimna
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dorzucę drewna do kominka, bo ręce zaczynają mi grabieć.
Wiktionary
IPA: ˈɡrabʲjɛ̇t͡ɕ, AS: grabʹi ̯ėć
Wiktionary
czas. zgrabieć
przym. zgrabiały
Wiktionary
(1.1) drętwieć, kostnieć, sztywnieć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grabić.
Wiktionary
IPA: ɡraˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: grabʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
czas. grabić ndk., zgrabiać ndk., zgrabić dk.
rzecz. grabież ż., grabki nmos., grabie, zgrabiarka
Wiktionary
bezprawne, brutalne pozbawianie kogoś jego własności; rabunek, kradzież
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zabieranie siłą czyjejś własności; obrabowanie, plądrowanie
Wiktionary
(1.1) Żołnierze sowieccy nie mogli uwierzyć, że mimo pięciu lat wojny, zniszczeń, mordów, rekwizycji, kontrybucji i grabieży, nazajutrz po bitwie, na tej samej ulicy, na której wczoraj walczyli, mogli dostać stakan bimbru, a do tego jeszcze zakąskę.
Wiktionary
IPA: ˈɡrabʲjɛʃ, AS: grabʹi ̯eš
Wiktionary
rzecz. grabieżca m., grabienie n.
czas. grabić ndk., nagrabić się dk.
przym. grabieżczy
Wiktionary
(1.1) rabunek, łupiestwo, rozbój
Wiktionary
ktoś, kto dokonuje grabieży; łupieżca; rabuś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto dokonuje grabieży, rabuje, łupi
Wiktionary
rzecz. grabież ż.
czas. grabić
Wiktionary
(1.1) łupieżca, rabuś
Wiktionary
dotyczący grabieżcy lub grabieży; rabunkowy, łupieżczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|grabieżyć.
Wiktionary
czas. grabieżyć
Wiktionary
czasownik
(1.1) grabić, zajmować się grabieniem
Wiktionary
rzecz. grabieżenie n.
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. potocznie: grab;
2. drewno grabowe;
3. las grabowy;
4. zarośla grabowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. pot. grab
(1.2) zagajnik grabowy
(1.3) drewno z grabu
(1.4) witki grabowe
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. grab m., Grabów mrz.
przym. grabowy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: grabina
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Grabiński/Grabińska:
Wikipedia
przymiotnik od: grabie
SJP.pl
trzonek, na którym oprawione są grabie
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: grabie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) zdrobn. od: grabie
(1.2) małe grabie, narzędzie ogrodnicze służące do grabienia
(1.3) plastikowyastikowa zabawka dla dzieci przypominająca grabie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈɡrapʲci, AS: grapʹḱi
Wiktionary
rzecz. grabie nmos., grabarz m., grabiarka ż., grabienie n., pograbienie n., zagrabienie n.
czas. grabić ndk., pograbić dk., zgrabić dk.
Wiktionary
(1.1) grabie
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
las grabowy
SJP.pl
Wikipedia
osada w Polsce
SJP.pl
Grabnica – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dobrzany, położona 4 km na północny wschód od Dobrzan (siedziby gminy) i 19 km na północny wschód od Stargardu (siedziby powiatu).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Grabnica
SJP.pl
7 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) bot. mający liście jak grab
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Graboszyce – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim, w gminie Zator.
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Wikipedia
drzewo lub krzew z rodziny brzozowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Polsce i na Ukrainie;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. grab m., grabina ż., Grabieniec m., Grabowo n., Graby nmos.
przym. grabowy
Wiktionary
przymiotnik od: grab
SJP.pl
Wikipedia
1. mieszkaniec Grabowa (miasta lub wsi w Polsce);
2. mieszkaniec Grabowa nad Prosną (miasta w Polsce)
SJP.pl
1. mieszkanka Grabowa (miasta lub wsi w Polsce);
2. mieszkanka Grabowa nad Prosną (miasta w Polsce)
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
wieś w Polsce, położona blisko Torunia
SJP.pl
Wikipedia
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
pawica grabówka - gatunek motyla z rodziny pawicowatych
SJP.pl
Wikipedia
dzielnica Rybnika
SJP.pl
Grabownia – część miasta i dzielnica Rybnika położona w północnej części miasta, od strony zachodniej leży nad Zalewem Rybnickim. Liczba mieszkańców wynosi ok. 750. Kaplica w Grabowni powstała w 1905 r. W dzielnicy funkcjonuje również klub piłkarski „TKKF Jedność Grabownia-Golejów”.
Dzielnica została włączona do Rybnika 1 lutego 1977.
Wikipedia
W Polsce:
Wikipedia
Grabowno (niem. Graben) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Góra.
Wikipedia
1. nazwa wielu miejscowości w Polsce;
2. część miasta Ostrołęka;
3. część miasta Szczecin;
4. miasto w Rosji;
5. wieś na Litwie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Grabowo, Grabów, Grabów nad Prosną, Grabów nad Pilicą
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: grab
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) składający się z graba
(1.2) wykonany z drewna lub innej części graba
(1.3) będący częścią graba
Wiktionary
(1.1) To Klementyna założyła za domem, w parku schodzącym tarasami w dół, grabowe szpalery na francuską modłę.
Wiktionary
IPA: ɡraˈbɔvɨ, AS: grabovy
Wiktionary
rzecz. grab m., grabina ż., Grabów mrz.
Wiktionary
ptak leśny z rodzaju łuszczaków charakteryzujący się pomarańczowym upierzeniem głowy i masywnym, szaroniebieskim lub kremowym dziobem; grubodziób, pestkojad
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Grabski (forma żeńska: Grabska; liczba mnoga: Grabscy) – polskie nazwisko. Na początku lat 90. XX wieku w Polsce nosiło je 4738 osób.
Wikipedia
odmiana jabłek
SJP.pl
potocznie o dłoni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. graba
Wiktionary
1. brać udział w grach
2. wykonywać utwory muzyczne
3. wystawiać sztukę, wyświetlać film; odtwarzać jakąś postać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) brać udział w grze – sportowej, towarzyskiej itp.
(1.2) o przedmiocie: wydawać dźwięki
(1.3) być włączonym
(1.4) pot. pasować, odpowiadać
czasownik przechodni
(2.1) wydobywać dźwięki używając instrumentu muzycznego
(2.2) wykonywać przedstawienie (w teatrze lub operze); wyświetlać film (w kinie)
(2.3) być aktorem odtwarzającym jakąś postać w przedstawieniu lub filmie
Wiktionary
(1.1) Gramy w remika?
(1.2) Ten fortepian gra fałszywie, trzeba go nastroić.
(1.3) Zasnąłem przed telewizorem i grał całą noc.
(1.4) Czerwona bluzka i zielona spódnica nie grają ze sobą.
(2.1) Pianista gra wesołą piosenkę na fortepianie.
(2.2) Tę popularną sztukę teatr grał ponad dwieście razy!
(2.3) Słyszałeś, że Zenek został aktorem i grał (rolę) górnika w nowym filmie?
Wiktionary
IPA: ɡrat͡ɕ, AS: grać
Wiktionary
rzecz. gra ż., gierka ż., gracz m., graczka ż., grywalność ż., nagranie n., dogrywka ż., przygrywka ż., przygryweczka ż., zagrywka ż., wygrana ż., przegrana ż., rozgrywka ż.
czas. grywać, dogrywać / dograć, ogrywać / ograć, pogrywać / pograć, podgrywać / podegrać, przegrywać / przegrać, rozgrywać / rozegrać, wygrywać / wygrać, zagrywać / zagrać, nagrywać / nagrać, wygrywać / wygrać, współgrać, ugrywać / ugrać
przym. grywalny, ograny
Wiktionary
(1.1) rozgrywać, bawić się
(2.1) daw. gędzić
(2.2) wystawiać, przedstawiać, wyświetlać, emitować
(2.3) udawać
Wiktionary
1. rodzaj motyki, narzędzie ogrodnicze służące m.in. do spulchniania ziemi; graczka;
2. narzędzie ręczne do gaszenia wapna i mieszania zaprawy murarskiej;
3. górnictwo: narzędzie ręczne do zgarniania urobku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) narzędzie żelazne w kształcie zakrzywionej łopatki, osadzone na długim kiju
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. motyka
Wiktionary
Graca – ręczne narzędzie rolnicze, składające się z metalowej, zakrzywionej łopatki, przytwierdzonej do styliska. Rodzaj motyki. Używane głównie do płytkiego spulchniania ziemi i plewienia.
Graca używana jest także do wygarniania rozżarzonych węgli z palenisk.
W murarstwie stosowana jest do rozrabiania wapna z wodą (gracowania).
Wikipedia
rzecz. gracka ż.
czas. gracować ndk.
Wiktionary
1. pomieszczenie na graty i rupiecie; rupieciarnia;
2. potocznie: pokój umeblowany starymi, zniszczonymi sprzętami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. pomieszczenie przeznaczone na magazyn starych, niepotrzebnych rzeczy
(1.2) pot. pokój zapełniony starymi meblami, zniszczonymi sprzętami
Wiktionary
(1.1) Wynieś to pudło do graciarni.
(1.2) Nie dość, że masz taki nieduży pokój, to jeszcze zrobiłeś z niego taką graciarnię.
Wiktionary
rzecz. grat mrz./mzw., zagracenie n., zagracanie n.
czas. zagracić dk., zagracać ndk.
Wiktionary
(1.1) rupieciarnia, lamus
(1.2) rupieciarnia
Wiktionary
człowiek lubiący zbierać rzeczy bezwartościowe; rupieciarz
SJP.pl
drobny sprzęt lub mebel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od grat
Wiktionary
rzecz. grat m.
Wiktionary
[czytaj: grasjoso] błazen, trefniś w komedii hiszpańskiej
SJP.pl
inaczej: szyk, zgrabność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Gracja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa gratia "wdzięk, powab". W mitologii rzymskiej Gracje były boginiami wdzięku i radości.
Gracja imieniny obchodzi 1 czerwca, 13 czerwca, 18 grudnia.
Gracja jest również synonimem wdzięku, lekkości, piękna.
Wikipedia
(1.1) Gracja i Oliwia najlepiej napisały sprawdzian.
Wiktionary
rzecz. Gracjan mos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Gracjan i pochodzę z Brzozowa.
Wiktionary
IPA: ˈɡrat͡sʲjãn, AS: gracʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Gracek m., gracja ż., Gracjanów m.
:: zdrobn. Gracjanek m., Gracuś m.
:: fż. Gracjana ż., Gracjanna ż., Gracja ż.
przym. Gracjanowy
Wiktionary
(1.1) Gracek m., Gracjanek m., Gracuś m.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Gracjana – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, odpowiednik imienia Gracjan.
W innych językach:
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gracjany lub z nią związany
SJP.pl
Gracjan z małżonką; Gracjanowie
SJP.pl
Gracjan z małżonką; Gracjanostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Gracjana lub z nim związany
SJP.pl
inaczej: szyk, zgrabność
SJP.pl
Greckie Charyty (gr. Χάριτες Chárites, l.poj. Χάρις Cháris), rzymskie Gracje (łac. Gratiae, l.poj. Gratia) – boginie wdzięku, piękna i radości. Lubiły zabawy, muzykę i taniec, opiekowały się szczególnie piękną młodzieżą. Uważano je także za patronki sztuk pięknych i rękodzieła.
Wikipedia
narzędzie wygarniające okruchy z otworu strzałowego w kopalni
SJP.pl
dzielny, mężny, odważny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) daw. dzielny, zręczny
Wiktionary
IPA: ˈɡrat͡sʲci, AS: gracʹḱi
Wiktionary
przysł. gracko
Wiktionary
(1.1) dzielny, zręczny, chwacki
Wiktionary
pracować gracą; motyczyć
SJP.pl
robotnik zatrudniony przy mieszaniu wapna gracą
SJP.pl
Gracylizacja (łac. gracilis ‘smukły’) – proces w antropogenezie polegający na zmianach w szkielecie (głównie mózgoczaszce, ale nie tylko), który w toku ewolucji stawał się coraz delikatniejszy.
Wikipedia
rodzaj niewielkiego gada naczelnego z kladu Suchia
SJP.pl
w antropologii: bardzo zbliżony do podrasy śródziemnomorskiej, jednak wyższy oraz mający bardziej wydłużoną twarz i nos
SJP.pl
uczestnik gry
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik gry lub zawodów
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Do brydża potrzeba czterech graczy.
Wiktionary
IPA: ɡrat͡ʃ, AS: grač
Wiktionary
rzecz. gra ż., gierka ż., rozgrywka ż., zagrywka ż.
:: fż. graczka ż.
czas. grać ndk., grywać ndk., przegrywać ndk., rozgrywać ndk., wygrywać ndk., zagrywać ndk.
przym. grywalny, growy
Wiktionary
(1.1) zawodnik
Wiktionary
uczestnik gry
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzaj motyki, narzędzie ogrodnicze służące m.in. do spulchniania ziemi; graca;
2. rzadziej: osoba płci żeńskiej biorąca udział w grze;
3. gwarowo: zabawa, zabawka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta biorąca udział w grze towarzyskiej, komputerowej, hazardowej lub sportowej
(1.2) książk. kobieta przebiegła, zręczna, niebezpieczna dla przeciwników, otaczających ją osób
Wiktionary
(1.1) Uważaj na Magdę. To niezła graczka.
Wiktionary
rzecz.
:: fm. gracz
czas. grać
przym. growy, grywalny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) reg-pl|Podkarpacie. osoba niezgrabnie poruszająca się, bez koordynacji, często na skutek spożycia alkoholu
Wiktionary
(1.1) Ale z ciebie graczmak.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
jednostka kąta płaskiego; gradus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) leśn. wielogatunkowy i wielowarstwowy las liściasty z przewagą grabów i dębów, na suchym gruncie;
(1.2) gwara. położony wyżej suchy teren, znajdujący się pośród błotnistych łąk
Wiktionary
Grad – opad atmosferyczny (hydrometeor) w postaci nieforemnych bryłek lodu (nazywanych gradzinami lub gradowinami) o średnicy rzędu 5–50 mm i większej. W przekroju gradziny widać naprzemienne warstewki przezroczystego lodu i nieprzezroczystego śniegu.
Wikipedia
(1.1) Tam, gdzie kiedyś rosły grądy, teraz z reguły są pola uprawne.
Wiktionary
przym. grądowy
Wiktionary
1. następstwo według stopnia nasilenia; stopniowanie;
2. w geologii: procesy denudacji i erozji wyrównujące powierzchnię skorupy ziemskiej;
3. w retoryce i poetyce: szeregowanie wyrażeń o coraz silniejszym lub coraz słabszym uczuciowym albo znaczeniowym nasyceniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) następstwo według stopnia nasilenia jakiejś cechy
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɡraˈdat͡sʲja, AS: gradacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. gradient m., gradologia ż.
Wiktionary
określenie wykonawcze: stopniowo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Gradek – przysiółek wsi Rączki w Polsce, położony w województwie świętokrzyskim, w powiecie włoszczowskim, w gminie Kluczewsko.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
określenie wykonawcze: przyjemnie, miło; con gradevolezza
SJP.pl
1. pot. różnica, miara wzrostu lub spadku;
2. operator różniczkowy dający wektor wskazujący kierunek i szybkość największego wzrostu danej funkcji lub wartości;
3. różnica wartości tych samych czynników znajdujących się obok siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) płynne przejście jednego koloru w drugi
(1.2) mat. fiz. wektor o kierunku i zwrocie zgodnym z kierunkiem wzrostu funkcji i wartości proporcjonalnej do szybkości wzrostu;
Wiktionary
Gradient (łac. gradient-, gradiens, im. od gradi, „kroczyć”; gradus, „krok, stopień”; spokr. z lit. gridyti, „iść”) – wyraz oznaczający jedno z następujących pojęć:
Wikipedia
(1.2) Gradient jest operatorem różniczkowym.
Wiktionary
IPA: ˈɡradʲjɛ̃nt, AS: gradʹi ̯ẽnt
Wiktionary
rzecz. transgresja ż., gradus m., gradacja ż.
przym. gradientowy
Wiktionary
przymiotnik od: gradient
SJP.pl
1. wieża chłodnicza do skraplania i chłodzenia pary;
2. urządzenie do odparowywania roztworów soli; tężnia
SJP.pl
zagęszczać roztwory soli przez odparowanie
SJP.pl
określenie wykonawcze: miło, przyjemnie, z upodobaniem; gradevole
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) meteorol. intensywne opady gradu w postaci dużych bryłek lodu
Wiktionary
Grad – opad atmosferyczny (hydrometeor) w postaci nieforemnych bryłek lodu (nazywanych gradzinami lub gradowinami) o średnicy rzędu 5–50 mm i większej. W przekroju gradziny widać naprzemienne warstewki przezroczystego lodu i nieprzezroczystego śniegu.
Wikipedia
IPA: ˌɡradɔˈbʲit͡ɕɛ, AS: gradobʹiće
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. biol. nauka przyrodnicza o gradacjach szkodników
Wiktionary
rzecz. gradacja ż., gradolog m., gradolożka ż.
przym. gradologiczny
przysł. gradologicznie
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zwiastujący grad, przynoszący grad
SJP.pl
wpływający na powstawanie gradu
SJP.pl
Gradowice – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Wielichowo.
Wikipedia
kulka gradowa; bryłka lodu; gradzina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. guzek (zgrubienie) powstający na górnej lub dolnej powiece
Wiktionary
Gradówka (łac. chalazion) – przewlekłe zapalenie gruczołu tarczkowego (zwanego także gruczołem Meiboma), objawiające się mało bolesnym zgrubieniem podobnym do nieprzechodzącego jęczmienia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: grad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do grądu, mający związek z grądem
Wiktionary
(1.1) Na zboczu z lasem grądowym występują liczne wczesnowiosenne geofity.
Wiktionary
rzecz. grąd m.
Wiktionary
1. wykreślenie na mapach linii oznaczających długość i szerokość geograficzną;
2. potocznie: uroczyste wręczenie dyplomów absolwentom szkoły
SJP.pl
Gradualizm (z łac. gradus 'stopień') – koncepcja w biologii ewolucyjnej dotycząca sposobu, w jaki zmiany mutacyjne genów wpływają na właściwości fenotypowe gatunku. Zakłada on, że ewolucja zachodzi poprzez akumulację drobnych zmian na przestrzeni wielu generacji, uważając przy tym, że każdy organizm jest tego samego gatunku, co jego rodzice. Nie można zatem wyznaczyć naturalnej granicy między gatunkami w jednej linii rozwojowej (np. kolejnymi przodkami człowieka). Granice takie są zawsze arbitralne – wynikają z niekompletności zapisu kopalnego oraz naturalnej skłonności ludzkiego umysłu do wyodrębniania klas w zbiorach naturalnych obiektów. Gradualizm jest ściśle związany z populacyjną koncepcją gatunku.
Wikipedia
1. stopniowy lub dający się stopniować, stopniowalny;
2. związany z graduałem, śpiewnikiem liturgicznym
SJP.pl
1. część mszy między lekcją i ewangelią;
2. śpiewnik liturgiczny z utworami na cały rok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. rel. jeden ze zmiennych śpiewów wykonywanych podczas katolickiej mszy oraz nabożeństwa luterańskiego;
(1.2) rel. katolicka księga liturgiczna zawierającą wszystkie śpiewy mszalne
Wiktionary
Graduał lub graduale (łac. graduale) – jeden ze zmiennych śpiewów, wykonywanych podczas liturgii mszy w obrządku rzymskim (należący do tzw. proprium) oraz nabożeństw luterańskich. Gatunkowo jest to responsorium, a jego tekst zaczerpnięty jest z jednego z psalmów.
Termin „graduał” oznacza również księgę liturgiczną, zawierającą propria mszalne (zmienne śpiewy mszy).
Wikipedia
1. nadawać stopień naukowy;
2. stopniować, skalować
SJP.pl
jednostka kąta płaskiego; grad
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Augustów. wysepka
Wiktionary
1. kulka gradowa
2. dłuto kamieniarskie o płaskim, ząbkowanym ostrzu
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: grec] nazwisko
SJP.pl
niemiecki tytuł arystokratyczny w średniowieczu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. tytuł szlachecki w dawnych Niemczech, Holandii, Belgii, Luksemburgu, Austrii, odpowiednik hrabiego;
(1.2) hist. osoba nosząca tytuł grafa (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) mat. zbiór wierzchołków, połączonych krawędziami;
Wiktionary
Osoby o nazwisku Graf:
Wikipedia
(1.1) Graf Ferdinand von Zeppelin był konstruktorem pierwszego sterowca.
(2.1) Graf planarny to graf dający się narysować na płaszczyźnie tak, aby nie przecinały się jego krawędzie.
Wiktionary
IPA: ɡraf, AS: graf
Wiktionary
(1.1-2)
przym. grafowski
(2.1)
rzecz. grafika ż., grafik mrz./mos.
przym. grafowy
Wiktionary
(1.1) margrabia, hrabia
Wiktionary
skrót od: grafika, graficzny
SJP.pl
skrót
(1.1) = eduk. błąd graficzny
Wiktionary
rodzaj lampy pamięciowej, w której wytworzony obraz ładunkowy jest odczytywany za pomocą wiązki wytwarzanej w oddzielnej wyrzutni elektronowej
SJP.pl
Grafechon (także: Grafekon; gr. graphe – pisać, echo – zatrzymywać, ros. Графекон) – jeden z rodzajów lamp pamięciowych.
Lampa skonstruowana w 1949 przez L. Pensaka (laboratoria RCA). Pozwala na zapisanie impulsów elektrycznych na tarczy pamięciowej w celu ich późniejszego odczytu.
Składa się z 2 lamp – nadawczej (kineskop) i odbiorczej (ikonoskop). Pomiędzy nimi znajduje się tarcza pamiętająca o znacznej pojemności.
Wikipedia
najmniejsza jednostka pisma odpowiadająca fonemowi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) najmniejsza, fundamentalna jednostka pisma;
Wiktionary
Wikipedia
przym. grafemiczny
Wiktionary
dział językoznawstwa zajmujący się zapisem dźwięków mowy
SJP.pl
elastyczna, przezroczysta forma węgla, wytworzona po raz pierwszy w 2004 roku, ponad sto razy mocniejsza od stali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. chem. jedna z form węgla, zbudowana z jednoatomowej warstwy tego pierwiastka;
Wiktionary
Grafen – płaska struktura złożona z atomów węgla, połączonych w sześciokąty. Materiał kształtem przypomina plaster miodu, a ponieważ ma jednoatomową grubość, w przybliżeniu jest strukturą dwuwymiarową. Grafen jest przedmiotem zainteresowania przemysłu ze względu na różne właściwości, w tym elektryczne i mechaniczne.
Wikipedia
(1.1) W tym roku nobla w dziedzinie fizyki przyznano badaczom grafenu.
Wiktionary
IPA: ˈɡrafɛ̃n, AS: grafẽn
Wiktionary
przym. grafenowy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: graficiarz] osoba tworząca graffiti - napisy lub obrazy o różnorodnej treści malowane na zewnętrznej ścianie jakiegoś budynku, w przejściu podziemnym itp., zwykle nielegalnie i przy użyciu sprayu; graficiarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kult. osoba malująca graffiti
Wiktionary
(1.1) Policja ujęła młodych grafficiarzy, którzy zniszczyli świeżo pomalowany parkan przy miejskiej bibliotece.
Wiktionary
rzecz. graffiti n.
Wiktionary
(bez liczby pojedynczej lub rodzaj nijaki) [czytaj: grafiti]
1. napis lub obraz na ścianie budynku, w przejściu podziemnym itp., wykonany farbą w spreju; spray art;
2. tworzenie takich napisów i obrazów; spray art;
3. rysunki lub napisy na starożytnych naczyniach, murach, kamieniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szt. obrazy i rysunki artystyczne umieszczone w przestrzeni publicznej, najczęściej na murach, zwykle nielegalnie;
(1.2) szt. technika wykonywania obrazów i napisów na murach
(1.3) archeol. starożytny napis lub rysunek na murze lub naczyniu
Wiktionary
Graffiti – nazwa zbiorcza, różniącej się tematem i przeznaczeniem, twórczości artystycznej, bazującej na umieszczaniu np. obrazów, podpisów, rysunków w przestrzeni publicznej lub prywatnej za pomocą różnych technik, najczęściej malowania sprayem lub pędzlem i sprayem przez szablon. Zazwyczaj tworzone jest anonimowo i bez odpowiednich zezwoleń lub – rzadziej – za zgodą albo na zamówienie właściciela pomalowanego obiektu, jak np. graffiti „Łobez – plan miasta” wykonany przez miejscowych twórców.
Wikipedia
(1.1) Zarabiał na życie swoim hobby – malowaniem graffiti.
(1.3) W podziemiu odkryto graffiti z III wieku.
Wiktionary
IPA: ɡrafˈfʲitʲi, AS: graffʹitʹi
Wiktionary
rzecz. grafficiarz mos., graficiarz mos.
Wiktionary
(1.1) wrzut
Wiktionary
[czytaj: grafitoman] osoba ogarnięta manią malowania graffiti
SJP.pl
sposób pisania wyrazów; pisownia, ortografia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) postać graficzna wyrazu, pisownia
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) pisownia
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|γράφω. (gráphō)
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) graphie ż.
* hiszpański: (1.1) grafía ż.
* nowogrecki: (1.1) γραφή ż.
* portugalski: (1.1) grafia ż.
źródła.
== grafia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) grafia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɡrafʲja, AS: grafʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) pisownia
Wiktionary
osoba tworząca graffiti - napisy lub obrazy o różnorodnej treści malowane na zewnętrznej ścianie jakiegoś budynku, w przejściu podziemnym itp., zwykle nielegalnie i przy użyciu sprayu; grafficiarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) szt. ktoś, kto zajmuje się wykonywaniem graffiti
Wiktionary
IPA: ɡraˈfʲit͡ɕaʃ, AS: grafʹićaš
Wiktionary
rzecz. graffiti m., graficiarstwo n.
:: fż. graficiarka ż., graficiara ż.
przym. graficiarski
przysł. graficiarsko
Wiktionary
tendencja do zastępowania badanych zjawisk zapisami
SJP.pl
artystka wykonująca prace z dziedziny grafiki artystycznej lub użytkowej
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób graficzny
Wiktionary
1. dotyczący druku;
2. wyrażony za pomocą rysunku, wykresu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. dotyczący grafiki (sztuki)
(1.2) wyrażony za pomocą rysunku, wykresu
(1.3) jęz. pisemny, wyrażony na piśmie
Wiktionary
(1.2) Wykres słupkowy pokazuje dane w formie graficznej.
Wiktionary
IPA: ɡraˈfʲit͡ʃnɨ, AS: grafʹičny
Wiktionary
rzecz. grafika ż., grafik m.
przysł. graficznie
Wiktionary
osoba zajmująca się obróbką grafiki, ilustrowaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zawodowo zajmująca się grafiką – klasyczną lub komputerową
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) harmonogram prac
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(3.1) D. lm. od: grafika
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Czy ten nowy grafik przysłał ci już projekt nowego logo?
(2.1) Mam już przeładowany grafik, nie dam rady wcisnąć żadnego spotkania.
(3.1) Plastyk przygotował nam cykl grafik o tematyce świątecznej.
Wiktionary
IPA: ˈɡrafʲik, AS: grafʹik
Wiktionary
rzecz. grafika ż., graf m.
:: fż. graficzka ż.
:: zdrobn. graficzek m.
przym. graficzny, grafowy
przysł. graficznie
Wiktionary
dział sztuki plastycznej obejmujący techniki pozwalające na powielenie rysunku z przygotowanej wcześniej formy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dział sztuk plastycznych, obejmujący techniki pozwalające na wielokrotne powielanie rysunku na papierze lub tkaninie;
(1.2) dzieło wykonane w technice grafiki (1.1)
(1.3) inform. obraz powielany komputerowo
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: grafik
Wiktionary
Grafika – jeden z podstawowych obok malarstwa i rzeźby działów sztuk plastycznych. Obejmuje techniki pozwalające na powielanie rysunku na papierze lub tkaninie z uprzednio przygotowanej formy.
Zależnie od funkcji rozróżniamy grafikę artystyczną zwaną też warsztatową oraz grafikę użytkową zwaną też stosowaną.
Wikipedia
(1.1) W muzeum otwarto wystawę malarstwa i grafiki.
(1.3) Moje najserdeczniejsze gratulacje dla największego debeściaka od grafiki komputerowej.
Wiktionary
IPA: ˈɡrafʲika, AS: grafʹika
Wiktionary
rzecz. grafik m., graficzka ż., graf m., grafoman m., grafomania ż.
przym. graficzny
przysł. graficznie
Wiktionary
tablica z wykresem ilustrującym osiągnięcia lub przebieg wykonywanej pracy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) tablica ilustrująca osiągnięcia lub rozwój w postaci wykresu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== grafikon (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mat. wykres
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== grafikon (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) mat. wykres
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
żona grafa; grafini, hrabina
SJP.pl
żona grafa (hrabiego); grafina, hrabina
SJP.pl
przyrząd rysunkowy osadzony na trzonku lub ramieniu cyrkla służący do wyciągania linii tuszem na rysunkach technicznych; kreślnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przyrząd kreślarski stosowany do kreślenia tuszem na papierze lub na kalce linii prostych i łagodnie krzywych;
Wiktionary
Grafion – przyrząd kreślarski używany do kreślenia tuszem na papierze lub na kalce linii prostych i krzywych. Spotykane były grafiony o różnych szerokościach, czasem miały wyskalowane kółko ułatwiające ustawienie potrzebnej grubości linii. Używano także grafionowych końcówek montowanych do cyrkli, potrzebnych do wykreślenia łuków i okręgów.
Wikipedia
choroba wiązu, po raz pierwszy zidentyfikowana w Holandii w 1920 roku
SJP.pl
1. odmiana alotropowa węgla, miękki, łupliwy minerał o stalowoszarej barwie
2. pręcik stanowiący piszącą część ołówka lub kredki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. odmiana alotropowa węgla, krucha, stalowoszara, dobrze przewodząca prąd elektryczny i ciepło, używana do wyrobu ołówków, smarów, elektrod itd. czy jako moderator w elektrowniach jądrowych;
(1.2) pręcik, rysik znajdujący się w ołówku
Wiktionary
Grafit – pospolity i szeroko rozpowszechniony minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Stosowany jako naturalny suchy smar. Jest – obok diamentu i fulerytu – odmianą alotropową węgla. Nazwa pochodzi od gr. graphein = pisać, nawiązuje do tradycyjnego zastosowania tego minerału.
Wikipedia
(1.1) Grafit ma wiele zastosowań przemysłowych.
(1.2) Ma pani grafit do ołówka automatycznego?
Wiktionary
IPA: ˈɡrafʲit, AS: grafʹit
Wiktionary
przym. grafitowy
Wiktionary
powlekać grafitem
SJP.pl
w części grafitowy, w części srebrny
SJP.pl
1. wykonany z grafitu;
2. o kolorze: czarnoszary, ciemnogranatowy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) wykonany z grafitu
przymiotnik jakościowy
(2.1) koloru podobnego do grafitu
Wiktionary
(1.1) Temperówka służy do ostrzenia ołówków, w szczególności ołówków grafitowych.
(2.1) Na bladoczerwonej filiżance w paski prostokąciki są grafitowe.
Wiktionary
rzecz. grafit m.
Wiktionary
choroba płuc spowodowana zatruciem pyłem grafitowym
SJP.pl
proces mający na celu krystalizację grafitu
SJP.pl
przeobrażać w grafit
SJP.pl
specjalista w dziedzinie grafologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w dziedzinie grafologii
Wiktionary
Grafologia (psychologiczna analiza pisma) – dziedzina psychologii zajmująca się ustalaniem związków między grafizmem a dominantami osobowościowymi. Grafologia jako technika projekcyjna ma swoje naukowe podstawy w psychologii ekspresji i wyrazu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. grafologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|grec|γραφή|λόγος. (graphḗ + lógos) → pisanie + nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) graphologist
* białoruski: (1.1) графолаг m.
* hiszpański: (1.1) grafólogo m.
* portugalski: (1.1) grafólogo m.
* rosyjski: (1.1) графолог m.
* słoweński: (1.1) grafolog m.
* ukraiński: (1.1) графолог m.
* węgierski: (1.1) grafológus
* włoski: (1.1) grafologo m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. grafologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. grafologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|grec|γραφή|λόγος. (graphḗ + lógos) → pisanie + nauka
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) graphologist
* białoruski: (1.1) графолаг m.
* hiszpański: (1.1) grafólogo m.
* portugalski: (1.1) grafólogo m.
* rosyjski: (1.1) графолог m.
* słoweński: (1.1) grafolog m.
* ukraiński: (1.1) графолог m.
* węgierski: (1.1) grafológus
* włoski: (1.1) grafologo m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. metoda określania profilu psychologicznego człowieka na podstawie jego pisma ręcznego;
2. w kryminalistyce: technika śledcza, polegająca na ustalaniu autora odręcznego pisma lub stwierdzaniu autentyczności podpisu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) badanie cech pisma odręcznego w celu ustalenia jego niepowtarzalnych cech, często po to by zweryfikować prawdziwość podpisu;
(1.2) psych. określanie cech psychicznych człowieka na podstawie jego pisma odręcznego;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. grafologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) graphology
* baskijski: (1.1) grafologia
* bułgarski: (1.1) графология ż.
* czeski: (1.1) grafologie ż., písmoznalectví
* francuski: (1.1) graphologie ż.
* hiszpański: (1.1) grafología ż.
* niemiecki: (1.1) Grafologie ż.
* słowacki: (1.2) grafológia ż.
* słoweński: (1.1) grafologija ż.
* szwedzki: (1.1) grafologi w.
* ukraiński: (1.1) графологія ż.
* węgierski: (1.1) grafológia; (1.2) grafológia
* włoski: (1.1) grafologia ż.
źródła.
== grafologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) grafologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌɡrafɔˈlɔɟja, AS: grafoloǵi ̯a
Wiktionary
przym. grafologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. grafologiczny
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) graphology
* baskijski: (1.1) grafologia
* bułgarski: (1.1) графология ż.
* czeski: (1.1) grafologie ż., písmoznalectví
* francuski: (1.1) graphologie ż.
* hiszpański: (1.1) grafología ż.
* niemiecki: (1.1) Grafologie ż.
* słowacki: (1.2) grafológia ż.
* słoweński: (1.1) grafologija ż.
* szwedzki: (1.1) grafologi w.
* ukraiński: (1.1) графологія ż.
* węgierski: (1.1) grafológia; (1.2) grafológia
* włoski: (1.1) grafologia ż.
źródła.
== grafologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) grafologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grafologią, dotyczący grafologii
Wiktionary
rzecz. grafologia ż., grafolog mos./ż.
przysł. grafologicznie
Wiktionary
osoba pisząca utwory literackie pomimo braku talentu
SJP.pl
Wikipedia
grafomaństwo;
1. pisanie utworów literackich przez nieutalentowane osoby;
2. ogół bezwartościowych utworów literackich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mania pisania książek, zwłaszcza autobiograficznych
(1.2) pisanie utworów literackich (często w znacznych ilościach) przez osoby pozbawione talentu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. grafomaństwo n., grafoman mos., grafomanka ż., grafika ż.
Wiktionary
potocznie: pisać nędzne utwory literackie
SJP.pl
kobieta uprawiająca grafomanię
SJP.pl
dotyczący grafomanii, grafomana
SJP.pl
grafomania;
1. pisanie utworów literackich przez nieutalentowane osoby;
2. ogół bezwartościowych utworów literackich
SJP.pl
w geodezji: przyrząd do pomiaru kątów w terenie, składający się z półkola z podziałką na stopnie, przeziernika i busoli
SJP.pl
przybór rysunkowy
SJP.pl
Grafos (gr. graphos) – przyrząd kreślarski w postaci pióra z wymienną stalówką. Jego użycie pozwalało na kreślenie linii określonej grubości podczas wykonywania rysunku technicznego tuszem na papierze (brystolu) lub kalce technicznej. Pióro miało zbiorniczek na tusz kreślarki napełniany aplikatorem. Wymienne stalówki umożliwiały kreślenie linii różnych grubości przy użyciu linijki lub krzywika. Możliwe było także kreślenie większych okręgów. W skład kompletu wchodziły zazwyczaj stalówki do kreślenia linii grubości: 0,12; 0,15; 0,2; 0,3; 0,4; 0,5 i 0,6 mm.
Wikipedia
urządzenie do wyświetlania na ekranie tekstu lub rysunków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. urządzenie projekcyjne służące do wyświetlania na ekranie grafiki lub tekstu umieszczonych na folii diapozytywowej (foliogramie);
Wiktionary
Grafoskop, projektoskop (również rzutnik pisma) – urządzenie projekcyjne służące do wyświetlania na ekranie projekcyjnym obrazów lub tekstu.
Wikipedia
(1.1) Pojawienie się fotografii cyfrowej i projektorów multimedialnych znacznie zmniejszyło zakres stosowania grafoskopu.
Wiktionary
IPA: ɡraˈfɔskɔp, AS: grafoskop
Wiktionary
(1.1) projektoskop, rzutnik pisma
Wiktionary
tytuł, godność grafa (niemieckiego arystokraty w średniowieczu); hrabiostwo
SJP.pl
przymiotnik od: graf
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z osobą lub tytułem grafa, dotyczący grafa
Wiktionary
rzecz. graf mos.
Wiktionary
przymiotnik od: graf
SJP.pl
pieczywo z mąki pszennej, pieczone bez drożdży
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Formy ukształtowania terenu:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
(1.1) Dyrektor zapłacił Grahamowi za pierwszy miesiąc.
Wiktionary
rzecz. graham mrz., grahamek mrz., grahamka ż.
przym. grahamowski
Wiktionary
zdrobnienie od: graham
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) spoż. bułka z mąki pszennej z całego ziarna
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: grahamka
Wiktionary
(1.1) Najadł się czterema grahamkami z żółtym serem.
Wiktionary
rzecz. graham mrz., Graham mos., grahamka ż.
przym. grahamowski
Wiktionary
(1.1) grahamka
Wiktionary
minerał o kruczoczarnym połysku, podobny do albertytu
SJP.pl
ciemna bułka razowa z grubo mielonej mąki pszennej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. bułka z mąki pszennej z całego ziarna
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: grahamek
Wiktionary
(1.1) Celestyn zjadł trzy grahamki z szynką.
Wiktionary
rzecz. graham mrz., Graham mos., grahamek mrz.
przym. grahamowski
Wiktionary
(1.1) grahamek
Wiktionary
Graham z małżonką; Grahamowie
SJP.pl
Graham z małżonką; Grahamostwo
SJP.pl
→ graham
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z grahamem, odnoszący się do grahama
Wiktionary
rzecz. graham mrz., Graham mos., grahamek mrz., grahamka ż.
Wiktionary
przymiotnik od: graham
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Alpami Graickimi (słowo występuje tylko w nazwie tych gór)
Wiktionary