potomek Atreusa, króla Myken
SJP.pl
Atrydzi – w mitologii greckiej potomkowie króla Myken, Atreusa. Cały ród Atrydów obciążony był klątwą, jaką rzucili bogowie po popełnieniu przez protoplastę rodu, Atreusa, licznych okrutnych zbrodni w walce o tron mykeński. Synami Atreusa byli Agamemnon i Menelaos. Pierwszy zginął z ręki swej żony Klitajmestry (jego małżeństwo, do którego doszło w wyniku zbrodni, również było przeklęte). Bogowie przebaczyli dopiero synowi Agamemnona, Orestesowi i zdjęli klątwę z rodu.
Wikipedia
skrót od: a tak swoją drogą; btw, BTW
SJP.pl
[czytaj: ej ti and TI] skrót od: American Telephone and Telegraph, amerykańska firma telekomunikacyjna
SJP.pl
[czytaj: attakka] określenie wykonawcze: atakuj (natychmiast); wskazówka, że nie należy robić przerwy między częściami utworu; attacca subito
SJP.pl
Attacca [z wł. atakuj; także attacca subito, z wł. atakuj natychmiast] – termin muzyczny, tekstowy element notacji muzycznej będący oznaczeniem i wskazówką wykonawczą nakazującą wykonanie sąsiadujących ze sobą części (przeważnie w kompozycjach o formie cyklicznej) lub wydzielonych fragmentów utworu muzycznego bez zaznaczenia przerwy między nimi.
Wikipedia
[czytaj: aTAszat] urząd attaché; ataszat
SJP.pl
[czytaj: ataSZE] dyplomata oddelegowany na placówkę dyplomatyczną, działający w danej dziedzinie (np. attaché kulturalny, attaché wojskowy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) polit. dypl. najniższy stopień członka personelu dyplomatycznego – urzędnik dyplomatyczny przydzielony do poselstwa jako specjalista w danej dziedzinie;
Wiktionary
Attaché (czyt. atasze, z fr.: przydzielony, doczepiony) – najniższy stopień dyplomatyczny członka personelu dyplomatycznego państwa wysyłającego w państwie przyjmującym. Wyjątkiem jest attaché wojskowy, który – zachowując tradycyjną nazwę – ma wysoki stopień dyplomatyczny.
Wikipedia
(1.1) Został on właśnie mianowanym attaché przy jakiejś wielkiej ambasadzie.
Wiktionary
rzecz. ataszat m., attachat m.
Wiktionary
Atalia, attalia, miąglina (Attalea Kunth) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych. Obejmuje 66–69 gatunków, przy czym współcześnie włącza się zwykle do tego rodzaju Maximiliana, Orbignya, Scheelea (choć jeszcze w 1999 postulowano ich rozdzielenie). W wąskim ujęciu należało tu ok. 30 gatunków. Rośliny te występują w tropikalnej części Ameryki Południowej, w Ameryce Centralnej (na północy po Meksyk) oraz na Antylach, gdzie rośnie jeden gatunek A. crassispatha, który jest endemitem Haiti (zachowało się mniej niż 50 okazów mających wielki problem z rozsiewaniem się – owoce są przysmakiem dzieci, a młode rośliny – zwierząt hodowlanych).
Wikipedia
olejek różany, składnik kosmetyków; atar
SJP.pl
[czytaj: Atenboroł] nazwisko
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
[czytaj: atiTUD] pozycja w balecie, w której tancerz stoi wyprostowany na jednej nodze, z drugą uniesioną do tyłu i ugiętą w kolanie
SJP.pl
Terminologia tańca klasycznego służy do opisu kombinacji kroków, pozycji, póz, ruchów ciała oraz wielu innych elementów z których składa się technika baletu klasycznego.
Znaczna część terminologii baletowej pochodzi z języka francuskiego.
Wikipedia
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych oznaczających jednostki miary trylion (10-18) razy mniejsze od podstawowych;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) attogram • attometr • attosekunda
synonimy.
(1.1) symbol. a
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|duń|atten. → osiemnaście
uwagi.
(1.1) zoblistę|jokto-|zepto-|atto-|femto-|piko-|nano-|mikro-|mili-|centy-|decy-|deka-|hekto-|kilo-|mega-|giga-|tera-|peta-|eksa-|zetta-|jotta-.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) atto-
* bułgarski: (1.1) ато-
* rosyjski: (1.1) атто-
* włoski: (1.1) atto-
źródła.
== atto- (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) fiz. atto-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈatːɔ, AS: a•to
Wiktionary
(1.1) symbol. a
Wiktionary
jednostka długości równa 10^(-18) metra
SJP.pl
jednostka czasu równa 10^(-18) sekundy (skrót: as)
SJP.pl
Attosekunda (symbol: as) to jednostka podwielokrotna (ułamkowa) jednostki czasu – sekundy w układzie SI, równa jednej trylionowej części sekundy.
Wikipedia
1. przymiotnik od: Attyka (kraina w starożytnej Grecji);
2. charakterystyczny dla kultury Attyki (np. attycka prostota);
3. sól attycka - styl mówienia odznaczający się subtelnym dowcipem, zwykle trochę złośliwym
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Attyką
Wiktionary
rzecz. attycyzm mrz., Attyka ż.
Wiktionary
styl retoryczny wywodzący się ze starożytnej Grecji, odznaczający się dbałością o czystość i prostotę wyrazu oraz wytwornością wysłowienia
SJP.pl
Attycyzm – odmiana stylu retorycznego, powstała w retoryce greckiej w I w. p.n.e. jako reakcja na ozdobność i niezwykłość form językowych (reprezentowane m.in. przez sofistów i tzw. azjanizm), którym przeciwstawiała ideał powagi, prostoty i jasności. Polegał na jednoznacznym i zarazem prostym wyrażaniu myśli i propagował powrót do ideałów starożytnych mówców z Attyki. Pierwszym teoretykiem attycyzmu był Cecyliusz z Kaleakte.
Wikipedia
historyczne dzieło prozaiczne opisujące dzieje, kulturę i religię Attyki
SJP.pl
gałąź historiografii opisująca historyczne i mityczne dzieje Attyki
SJP.pl
w architekturze: dekorowana ścianka wieńcząca budynek, zasłaniająca dach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina w środkowej Grecji leżąca na Półwyspie Attyckim z Atenami jako głównym ośrodkiem;
(1.2) geogr. adm. region administracyjny w środkowej Grecji
Wiktionary
Wikipedia
przym. attycki
Wiktionary
związany z attyką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) archit. związany z attyką
Wiktionary
król Hunów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. wódz Hunów (ok. 406–453 n.e.), który zjednoczył plemięemiona huńskie i prowadził liczne najazdy na tereny Cesarstwa Rzymskiego
Wiktionary
Attyla (łac. Attila z goc. dosłownie „Mały ojciec”, „Ojczulek”), zwany też „Biczem Bożym” (łac. Flagellum Dei) (ur. 406, zm. 453) – władca Hunów w latach 445–453, który wraz z bratem Bledą przejściowo stworzył rozległe imperium władzy na ziemiach europejskich.
Wikipedia
(1.1) Bitwa na Polach Katalaunijskich to jedno z najważniejszych starć z udziałem Attyli.
Wiktionary
1. uprzywilejowany kolor w kartach, bijący wszystkie pozostałe kolory; atut;
2. atutowy, w kolorze atutowym;
3. samochód typu Polonez Atu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) karc. atut
w funkcji przymiotnika
(2.1) atutowy
Wiktionary
Belgia:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
(1.1) W tym rozdaniu atu są piki.
(2.1) Już w pierwszej lewie znalazły się karty atu.
Wiktionary
IPA: ˈatu, AS: atu
Wiktionary
(1.1) przym. atutowy
Wiktionary
(1.1) atut
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od atut
Wiktionary
(1.1) To nie atut, lecz tylko słabiutki atucik.
Wiktionary
rzecz. atut m.
Wiktionary
zaleta dająca szansę powodzenia w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) karc. kolor ustalony jako najbardziej wartościowy, umożliwiający przebicie innych kolorów; karta tego koloru
(1.2) cecha, umiejętność mogąca komuś przynieść pozytywne skutki
(1.3) bot. ogrod. odmiana fasoli
Wiktionary
Atut (także atu, regionalnie trumf, tromf, kozer) – wyróżniony kolor w grze w karty, który jest starszy od pozostałych kolorów. Karty z koloru atutowego są w stanie przebić wszystkie karty z kolorów nieatutowych. Atut może być stały, np. w pikach kolorem atutowym jest pik. Kolor atutowy może być też zmienny, np. w tysiącu (podczas jednego rozdania może się zmieniać czterokrotnie) lub w brydżu, ale w brydżu ten sam atut obowiązuje podczas całego rozdania.
Wikipedia
(1.1) Ponieważ trefle są atutami, to mogę dwójką trefl przebić asa pik.
(1.2) Atutem studentki na egzaminie było to, że jest córką profesora.
Wiktionary
IPA: ˈatut, AS: atut
Wiktionary
(1.1) przym. atutowy
Wiktionary
(1.1) atu, kozer
(1.2) dżoker, mocna strona, as w rękawie, zaleta
Wiktionary
w kartach: zagrywać atutem (kartą w kolorze, który bije wszystkie pozostałe kolory)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) karc. granie, wychodzenie w atu
Wiktionary
rzecz. atut m.
czas. atutować
przym. atutowy
Wiktionary
będący atutem (najczęściej w znaczeniu karcianym), np. dama atutowa, kolor atutowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z atutem; dający przewagę
Wiktionary
(1.1) W tej rozgrywce kolorem atutowym jest kier.
Wiktionary
rzecz. atut mrz.
Wiktionary
(1.1) uprzywilejowany
Wiktionary
skrót od: All-Terraine Vehicle, samochód terenowy posiadający sprężyste opony o dużych rozmiarach, używane do jazdy po nierównych terenach
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Miejscowości w USA:
Wikipedia
1. skrót od: Advanced Technology eXtended, podstawowa konstrukcja obudowy i płyty głównej;
2. skrót od: Austrian Traded Index, najważniejszy indeks giełdy wiedeńskiej
SJP.pl
przygnębienie, mała aktywność psychiczna, brak inicjatywy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. stan ociężałości i przygnębienia
Wiktionary
dawniej: przyległość
SJP.pl
Atynencja albo attynencja (przyległość) - historyczna jednostka osadnicza niezwiązana funkcjonalnie z miastem, jednak leżąca pod obszarem jego jurysdykcji.
Nazwy atynencja używano głównie w XIX i na początku XX wieku na określenie oddalonej od centrum części miasta, która nie łączyła się z jego śródmiejską zabudową. Obecnie często bywa nazywana przedmieściem, np. atynencją dla Szydłowca był, w XIX wieku, Książek oraz Wymysłów.
Wikipedia
zespół nieprawidłowych cech w budowie komórek
SJP.pl
Atypia – zespół nieprawidłowych cech w budowie komórek. Jednak nie każda komórka atypowa jest komórką nowotworową, natomiast każda komórka nowotworowa jest komórką atypową.
Wikipedia
→ atypowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest atypowe; cecha tych, którzy są atypowi
Wiktionary
przym. atypowy
przysł. atypowo
Wiktionary
nieposiadający cech typowych; nietypowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. zob. nietypowy.
Wiktionary
Atypowy (ang. Atypical) – amerykański serial telewizyjny (komediodramat) wyprodukowany przez Weird Brain, Exhibit A oraz Sony Pictures Television, którego twórcą jest Robia Rashid.
Wszystkie odcinki pierwszego sezonu zostały udostępnione równocześnie, 11 sierpnia 2017 roku, na platformie Netflix.
Wikipedia
(1.1) Wieloletnie stosowanie leków przeciwpsychotycznych utrudnione jest przez fakt, że wywołują one nieprzyjemne skutki uboczne (dotyczy to również grupy atypowych neuroleptyków) (…).
Wiktionary
rzecz. atypowość ż.
Wiktionary
(1.1) nietypowy, niezwykły
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Kazachstanie, administracyjne centrum obwodu atyrauskiego;
Wiktionary
Atyrau (kaz. Атырау; do 1991 Gurjew, ros. Гурьев) – miasto w Kazachstanie, ośrodek administracyjny obwodu atyrauskiego. Port nad rzeką Ural, w pobliżu jej ujścia do Morza Kaspijskiego. Miasto położone na granicy dwóch kontynentów: Europy oraz Azji. Wraz z Aktau, największy kazachstański ośrodek miejski nad Morzem Kaspijskim.
Wikipedia
przym. atyrauski
Wiktionary
(1.1) hist. Gurjew (do 1991)
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Atyrau, dotyczący Atyrau
Wiktionary
rzecz. Atyrau n.
Wiktionary
miękka tkanina, najczęściej jedwabna lub półjedwabna, matowa z jednej strony, a błyszcząca z drugiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. gładka i delikatna tkanina, jednostronnie błyszcząca;
Wiktionary
Atłas (arab. atlas "gładki") – gładka tkanina, wytwarzana z różnych surowców, która z jednej strony jest błyszcząca, a z drugiej (lewej) matowa.
Atłas wykonuje się splotem atłasowym z przędzy bawełnianej lub włókien wiskozowych. Niekiedy wyrabiany był z naturalnego jedwabiu. Może być gładki lub wzorzysty. Stosowany na bieliznę, ubrania, podszewki, suknie oraz jako tkanina obiciowa na meble.
Wikipedia
(1.1) […] na kanapie rozłożono suknię z białego atłasu, ozdobioną srebrnym haftem […]
(1.1) […] na białych atłasach i koronkach leżała papużka nieżywa, z czerwonemi skrzydłami, z szarym czubem nad głową, z garbatym dziobem, żałośnie opadłym na pierś puszystą.
Wiktionary
IPA: ˈatwas, AS: atu̯as
Wiktionary
rzecz. atłasek m.
przym. atłasowy, atłaskowy
przysł. atłasowo
Wiktionary
(1.1) stpol. hatłas
Wiktionary
1. błyszcząca nić do haftowania;
2. rodzaj ściegu (sposobu przekładania nitki)
SJP.pl
1. zrobiony z atłasu (np. atłasowa bielizna, atłasowa suknia);
2. taki jak atłas: miękki i delikatny (np. atłasowe dłonie, atłasowe spojrzenie)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący atłasu, zrobiony z atłasu
Wiktionary
rzecz. atłas m., atłasek m.
przym. atłaskowy
Wiktionary
1. wykrzyknik oznaczający wycie; auu;
2. okrzyk wyrażający ból; oj, auć, aua
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = Akademia Umiejętności;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) AU powstała w 1871 r.
Wiktionary
IPA: a‿ˈu, AS: a‿u
Wiktionary
[czytaj: o PER] młoda kobieta, najczęściej cudzoziemka, zatrudniona do opieki nad dzieckiem i drobnych prac domowych; au pair, operka
SJP.pl
[czytaj: ała] wykrzyknik wyrażający ból; oj, auć, au
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …oznaczający ból
Wiktionary
Aua – wieś w Samoa Amerykańskim, na wyspie Tutuila; (Dystrykt Wschodni); 2 100 mieszkańców (2006). Ośrodek turystyczny.
Wikipedia
(1.1) Aua! Ukąsiła mnie!
Wiktionary
(1.1) au, auć
Wiktionary
[czytaj: oBAD] pieśń lub poemat na powitanie poranka
SJP.pl
meteoryt kamienny
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający ból; oj, aua, au
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) …oznaczający ból
Wiktionary
(1.1) Auć, auć! Ale gryzą, skubane!
Wiktionary
IPA: awʲt͡ɕ, AS: au̯ʹć
Wiktionary
(1.1) au, aua
Wiktionary
[czytaj: oszĄ] koncern handlowy z siedzibą we Francji
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od aut
Wiktionary
rzecz. aut m., outing mrz.
Wiktionary
[czytaj: OKlend] miasto w Nowej Zelendii
SJP.pl
Wikipedia
skrót
(1.1) = wojsk. audytor
Wiktionary
(1.1) Kpt. aud. Wiktor Tromszczyński, syn Zygmunta i Marii, urodził się 20 grudnia 1895 r.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
samochód marki Audi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. samochód marki Audi
Wiktionary
Audi AG – niemiecki producent samochodów osobowych z siedzibą w Ingolstadt w Niemczech, należący do koncernu Volkswagen AG. Założony został w 1909 roku przez Augusta Horcha, który założył nową spółkę po tym, jak odszedł z zarządu August-Horch-Motorwagen AG, którą założył w 1899 roku. Nazwa przedsiębiorstwa wywodzi się z gry słów: Audi to łacińskie tłumaczenie nazwiska Horch (oznacza „słuchaj!”).
Wikipedia
(1.1) Przed sklepem zaparkowano zielone audi.
Wiktionary
(1.1) pot. audica
Wiktionary
odnoszący się do słuchu, działający na słuch, odbierany słuchem, np. sprzęt audialny; słuchowy, audytywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. mot. samochód marki Audi
Wiktionary
(1.1) audi
Wiktionary
oficjalne posłuchanie, udzielone przez osobę na wysokim stanowisku, np. dostojnika, dygnitarza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) oficjalne spotkanie z kimś na wysokim stanowisku
Wiktionary
Audiencja (łac. audientia od audire – 'słyszeć; słuchać') – prywatne lub publiczne spotkanie lub oficjalne posłuchanie. Audiencji udziela zwykle osoba piastująca wysokie stanowisko (w szczególności król lub papież).
Wikipedia
(1.1) Mój przyjaciel był bardzo przejęty z powodu audiencji u prezydenta.
Wiktionary
IPA: awˈdʲjɛ̃nt͡sʲja, AS: au̯dʹi ̯ẽncʹi ̯a
Wiktionary
przym. audiencyjny, audiencjonalny
Wiktionary
(1.1) posłuchanie
Wiktionary
przymiotnik od: audiencja; audiencyjny
SJP.pl
przymiotnik od: audiencja (np. sala audiencyjna, pora audiencyjna); audiencjonalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z audiencją, posłuchaniem; służący do odbywania audiencji
Wiktionary
rzecz. audiencja ż.
Wiktionary
potocznie: samochód marki Audi
SJP.pl
potocznie: służący do nagrywania i odtwarzania dźwięków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dźwiękowy
(1.2) zapisujący, odtwarzający, przetwarzający, wzmacniający lub przesyłający dźwięk
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Film był niezły, ale ścieżka audio złej jakości.
(1.2) Najtańszy sprzęt audio w internecie!
Wiktionary
IPA: ˈawdʲjɔ, AS: au̯dʹi ̯o
Wiktionary
rzecz. audion m.
temsłow. audio-
Wiktionary
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy ze słuchem, słyszeniem, dźwiękiem
Wiktionary
przym. audio
rzecz. audion mrz.
Wiktionary
związany ze sprzętem do odbioru, nagrywania i przetwarzania dźwięku oraz obrazu; audio-wideo
SJP.pl
Audio Video – polski miesięcznik specjalistyczny traktujący o zagadnieniach audio oraz video, istniejący od 1984 roku.
Wikipedia
związany ze sprzętem do odbioru, nagrywania i przetwarzania dźwięku oraz obrazu; audio-video
SJP.pl
znieczulanie za pomocą dźwięków, stosowane m.in. w stomatologii
SJP.pl
[czytaj: ałdiobuk] nagranie dźwiękowe z odczytywanym przez lektora tekstem książki; audioksiążka, książka audio, książka do słuchania, książka mówiona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) książka mówiona; nagranie dźwiękowe zawierające tekst publikacji książkowej odczytany przez lektora;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po wynalezieniu e-booków i audiobooków nastąpił zmierzch popularności papierowych książek.
Wiktionary
słowne opisywanie widzianego obrazu dla osób niewidomych i słabowidzących
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. dodatkowe objaśnienia dzieła wplecione pomiędzy standardowy opis czy dialogi i opisujące scenerię oraz kontekst i umożliwiające odbiór tego dzieła przez osoby z niepełnosprawnością wzroku
Wiktionary
Audiodeskrypcja – z łac. audio (dotyczący słuchu, dźwięku) orazłac. descriptio (związany z rysowaniem, opisywaniem) – przekazywany drogą słuchową, werbalny opis treści wizualnych osobom niewidomym i słabowidzącym. Audiodeskrypcja jest nazywana również opisem wideo lub opisową narracją.
Wikipedia
osoba słownie opisująca widziany obraz osobom niewidomym i słabowidzącym
SJP.pl
kobieta słownie opisująca widziany obraz osobom niewidomym i słabowidzącym
SJP.pl
osoba szczególnie zainteresowana wysoką jakością dźwięku i sprzętem do jego odtwarzania
SJP.pl
Wikipedia
szczególne zainteresowanie wysoką jakością odtwarzanego dźwięku i kolekcjonowanie sprzętu odtwarzającego najwyższej klasy; audiofilizm
SJP.pl
szczególne zainteresowanie wysoką jakością odtwarzanego dźwięku i kolekcjonowanie sprzętu odtwarzającego najwyższej klasy; audiofilia
SJP.pl
→ audiofil
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z audiofilami; przywiązujący wielką wagę do jakości dźwięku
Wiktionary
bycie audiofilem - osobą szczególnie zainteresowaną wysoką jakością odtwarzanego dźwięku
SJP.pl
specjalista w dziedzinie audiofonologii
SJP.pl
nauka zajmująca się badaniem narządu słuchu i równowagi oraz diagnostyką głosu i mowy
SJP.pl
przyrząd do określania dokładności słuchu
SJP.pl
graficzny obraz wyników badania audiometrem, w postaci krzywej przewodnictwa dźwięków dla obu uszu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. zapis wyniku badania słuchu za pomocą audiometru;
Wiktionary
Audiogram (łac. audio – słyszę, gr. grámma – pismo, litera) – graficzne przedstawienie wyniku badania audiometrycznego. Badanie ocenia sprawność narządu słuchu (częstotliwość, głośność). Tony generowane są przez audiometr.
Na audiogramie zapisywane są progi słyszenia tonów czystych, przedstawiające częstotliwość i głośność w dB HL (ang. hearing level – próg słyszalności). Badanie przeprowadza się dla każdego ucha oddzielnie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) audiogram tonalny
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) audiogram
* baskijski: (1.1) audiograma
* hiszpański: (1.1) audiograma m.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|audiogram.}}
* słowacki: (1.1) audiogram m.
* włoski: (1.1) audiogramma m.
źródła.
== audiogram (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. audiogram
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: awˈdʲjɔɡrãm, AS: au̯dʹi ̯ogrãm
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) audiogram
* baskijski: (1.1) audiograma
* hiszpański: (1.1) audiograma m.
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|audiogram.}}
* słowacki: (1.1) audiogram m.
* włoski: (1.1) audiogramma m.
źródła.
== audiogram (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. audiogram
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
osoba pragnąca jak najlepszego sprzętu do odtwarzania muzyki oraz przywiązująca zbyt dużą wagę do jakości odtwarzanego dźwięku
SJP.pl
chęć posiadania najlepszego sprzętu do odtwarzania muzyki oraz przywiązywanie zbyt dużej wagi do jakości odtwarzanego dźwięku, traktowane jako objaw choroby
SJP.pl
konferencja telefoniczna
SJP.pl
nagranie dźwiękowe z odczytywanym przez lektora tekstem książki; audiobook, książka audio, książka do słuchania, książka mówiona
SJP.pl
Wikipedia
specjalista w zakresie audiologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem zaburzeń słuchu
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) med. lekarka specjalistka audiologii
Wiktionary
(1.1) Poszłam do audiologa zrobić test trąbki słuchowej i pomiar odruchu z mięśnia strzemiączkowego.
Wiktionary
IPA: awˈdʲjɔlɔk, AS: au̯dʹi ̯olok
Wiktionary
rzecz. audiologia ż.
:: fż. audiolożka ż.
przym. audiologiczny
przysł. audiologicznie
Wiktionary
dział otorynolaryngologii, nauka zajmująca się właściwościami akustycznymi narządu słuchu, jego budową, mechanizmem słyszenia, wraz z jego zaburzeniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. fizj. med. nauka o słuchu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Specjaliści audiologii przeprowadzają różnorodne testy słuchu.
Wiktionary
rzecz. audiolog m.
przym. audiologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. audiolog m.
przym. audiologiczny
frazeologia.
etymologia. etymn|pol|audio-|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) audiology
* baskijski: (1.1) audiologia
* czeski: (1.1) audiologie ż.
* francuski: (1.1) audiologie ż.
* hiszpański: (1.1) audiología ż.
* niemiecki: (1.1) Audiologie ż.
* portugalski: (1.1) audiologia ż.
* ukraiński: (1.1) аудіологія ż.
* włoski: (1.1) audiologia ż.
źródła.
== audiologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. audiologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) med. związany z audiologią, dotyczący audiologii
Wiktionary
rzecz. audiologia ż., audiolog mos. / ż.
Wiktionary
przyrząd do badania słuchu, który nadaje odpowiednie tony o różnym natężeniu do obu uszu, przez co stwierdza się próg słyszalności tych tonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. urządzenie akustyczne służące do diagnostyki zaburzeń organicznych narządu słuchu;
Wiktionary
Audiometr (łac. audio → słyszę, gr. metréō → mierzę) – urządzenie akustyczne służące do diagnostyki zaburzeń organicznych narządu słuchu.
Podstawowym elementem audiometru jest generator akustyczny. Odbieranie tonów przez badanego odbywa się w drodze przewodnictwa kostnego lub powietrznego. Regulator natężenia dźwięku wyskalowany jest w decybelach HL. W czasie badania pacjent sygnalizuje odczuwanie dźwięków o odpowiednim zakresie.
Wikipedia
IPA: awˈdʲjɔ̃mɛtr̥, AS: au̯dʹi ̯õmetr̦
Wiktionary
dział audiologii zajmujący się pomiarem progów słyszalności i wnioskowaniem (z audiogramów) o ewentualnych uszkodzeniach i chorobach narządu słuchu
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: audiometria
SJP.pl
najprostszy lampowy odbiornik radiowy, obecnie nieprodukowany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. elektron. pierwsza konstrukcyjnie trioda (lampowa);
Wiktionary
Audion, lampa audionowa (łac. audio - słyszę) - historyczna lampa elektronowa, pierwsza elektroniczna lampa wzmacniająca (trioda), działająca jako detektor oraz wzmacniacz (uzyskanego po detekcji) sygnału m.cz.. Dzięki tej podwójnej funkcji pozwoliła uzyskać większą czułość odbiornika, co umożliwiło odbiór stacji radiofonicznych, znajdujących się w znacznej odległości.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) trioda, lampa elektronowa
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. audio
temsłow. audio-
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|audion. < etym|łac|audio. → słyszeć
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) audion
* francuski: (1.1) audion m.
* hiszpański: (1.1) audión m.
* niemiecki: (1.1) Audion n.
* rosyjski: (1.1) аудион m.
* słowacki: (1.1) audión m.
źródła.
== audion (język angielski.) ==
thumb|audion (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) daw. elektron. audion
odmiana.
(1.1) lp. audion; lm. audions
przykłady.
Wiktionary
przym. audio
temsłow. audio-
Wiktionary
przenośne urządzenie z nagranymi informacjami ułatwiającymi zwiedzanie
SJP.pl
reportaż audio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogół dźwięków transmitowanych, świat dźwięku
Wiktionary
(1.1) Audiosfera jest coraz częściej tematem badań akademickich, znalazła też swoje miejsce w obiegu artystycznym.
(1.1) Większa jest w percepcji audiosfery rola poznania intuicyjnego, afektywnego. Nie ma potrzeby intelektualizacji doświadczenia muzyki, można się po prostu w nią emotywnie zanurzać.
Wiktionary
połączenie projektora z magnetofonem kasetowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zbiór audiobooków zgromadzony w danej instytucji lub przez prywatną osobę
Wiktionary
(1.1) Baśka ma bogatą audiotekę.
Wiktionary
IPA: ˌawdʲjɔˈtɛka, AS: au̯dʹi ̯oteka
Wiktionary
usługa polegająca na udostępnieniu abonentowi, za pośrednictwem sieci telefonicznej, możliwości korzystania z serwisów informacyjnych i rozrywkowych za podwyższoną opłatą; audiotekst
SJP.pl
usługa polegająca na udostępnieniu abonentowi, za pośrednictwem sieci telefonicznej, możliwości korzystania z serwisów informacyjnych i rozrywkowych za podwyższoną opłatą; audioteks
SJP.pl
rodzaj gry organizowanej przez stacje telewizyjne, polegającej na udzieleniu odpowiedzi (np. telefonicznej, esemesowej) na proste pytania zadawane na antenie, zwycięzcą jest osoba wylosowana spośród tych, które nadesłały poprawną odpowiedź
SJP.pl
osoba biorąca udział w audiotele; audiotelowicz
SJP.pl
osoba biorąca udział w audiotele; audiotelediota
SJP.pl
rzadko: wideofon, wideotelefon
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób wykorzystujący zarówno dźwięk (audio), jak i obraz (wideo)
Wiktionary
(1.1) Wystąpienie zostało przedstawione audiowizualnie, z użyciem filmu i muzyki.
Wiktionary
przekazywanie treści równocześnie za pomocą dźwięku i obrazu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest audiowizualne
Wiktionary
przym. audiowizualny
przysł. audiowizualnie
Wiktionary
równocześnie słyszalny i widzialny, słuchowo-wzrokowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący zarówno wrażeń słuchowych, jak i wzrokowych
Wiktionary
rzecz. audiowizualność ż.
Wiktionary
(1.1) słuchowo-wzrokowy
Wiktionary
oficjalna kontrola np. dochodów firmy, polegająca na sprawdzeniu zgodności czegoś z przyjętymi założeniami, obowiązującym prawem, zasadami itp.; audyt
SJP.pl
[czytaj: odrej, odri] obce imię żeńskie
SJP.pl
Edeltruda, Edeltrauda – imię żeńskie pochodzenia staro-wysoko-niemieckiego, nienotowane w Polsce w średniowieczu; obecnie występuje w zauważalnym stopniu w Polsce na obszarach zamieszkiwanych przez mniejszość niemiecką. Imię to powstało z połączenia członów adal – 'szlachetny ród' oraz trud – 'siła, potęga' i stanowi późniejszą wersję niemieckiego imienia Adeltraud.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od audyt
Wiktionary
(1.1) To nie audyt, lecz tylko mały audycik.
Wiktionary
rzecz. audyt m.
Wiktionary
1. część składowa programu radiowego lub telewizyjnego
2. koncert popularyzatorski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) program radiowy;
(1.2) rodzaj wewnętrznego popisu w szkole muzycznej
Wiktionary
Audycja – ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji publicznie udostępnianych w ramach audiowizualnej usługi medialnej na żądanie.
Wikipedia
(1.1) Czy słuchałeś porannej audycji?
(1.2) W poniedziałek w małej sali koncertowej miała miejsce audycja muzyczna pt. „Muzyka barokowa”.
Wiktionary
IPA: awˈdɨt͡sʲja, AS: au̯dycʹi ̯a
Wiktionary
zdrobnienie od: audycja
SJP.pl
pracownia artysty plastyka, fotografa
SJP.pl
1. oficjalna kontrola np. dochodów firmy, polegająca na sprawdzeniu zgodności czegoś z przyjętymi założeniami, obowiązującym prawem, zasadami itp.; auditing;
2. akcja śledzenia aktywności użytkowników serwera w Internecie;
3. audyt energetyczny - doradztwo inwestycyjne mające na celu racjonalizację zużycia energii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) okresowa kontrola przedsiębiorstwa ukierunkowana na sprawdzenie dochodowości lub zgodności stosowanych procedur z założeniami;
Wiktionary
Audyt – niezależna ocena danej organizacji, systemu, procesu, projektu lub produktu.
Przedmiot audytu jest badany pod względem zgodności z określonymi standardami, wzorcami, listami kontrolnymi, przepisami prawa, normami lub przepisami wewnętrznymi organizacji (polityki, procedury).
Wikipedia
rzecz. audytorium n., audycik mrz., audytorka ż., audytor mos.
przym. audytowy
Wiktionary
1. sędzia wojskowy
2. księgowy posiadający uprawnienia do weryfikacji rocznego bilansu firmy dla potrzeb zainteresowanych stron (urząd skarbowy, kontrahenci, akcjonariusze, inwestorzy)
SJP.pl
Wikipedia
1. sala wykładowa;
2. słuchacze wykładu, występu, koncertu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sala wykładowa, odczytowa;
(1.2) ogół słuchaczy zgromadzonych na wykładzie, odczycie, koncercie
Wiktionary
Audytorium (łac. auditorium), sala wykładowa – sala wykładowa, odczytowa z zasady o amfiteatralnym układzie miejsc dla słuchaczy, lub ogół słuchaczy zgromadzonych na wykładzie, odczycie, koncercie.
Wikipedia
(1.1) W audytorium wiało nudą.
Wiktionary
IPA: ˌawdɨˈtɔrʲjũm, AS: au̯dytorʹi ̯ũm
Wiktionary
przym. audytoryjny
rzecz. audyt mrz.
Wiktionary
(1.1) aula, sala
(1.2) publiczność, publika, słuchacze, widownia, widzowie, zebrani
Wiktionary
księgowa posiadająca uprawnienia do weryfikacji rocznego bilansu firmy dla potrzeb zainteresowanych stron (urząd skarbowy, kontrahenci, akcjonariusze, inwestorzy)
SJP.pl
dotyczący kontroli ksiąg i finansów firmy lub osoby przeprowadzającej taką kontrolę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z audytem lub audytorem
Wiktionary
przymiotnik od: audytorium
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z audytorium
Wiktionary
rzecz. audytorium n.
Wiktionary
przeprowadzać audyt
SJP.pl
→ audyt, postępowanie audytowe
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z audytem, dotyczący audytu
Wiktionary
rzecz. audyt mrz., audytor mos., audytorka ż.
Wiktionary
taki, który słychać, dający się odbierać za pomocą słuchu (np. audytywne środki nauczania); słuchowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fizj. przyswajany za pomocą słuchu; dotyczący percepcji dźwięków
Wiktionary
(1.1) Mam audytywny styl uczenia się.
Wiktionary
dyskryminowanie głuchych i słabosłyszących
SJP.pl
metal auerowski - stop, rzadziej czysty metal zdolny do wytwarzania iskier przy krzesaniu, stosowany w zapalniczkach kieszonkowych
SJP.pl
rzadki minerał z gromady fosforanów
SJP.pl
1. w mitologii greckiej: król Elidy na Peloponezie, syn Heliosa (lub Forbasa; Posejdona) i Hyrmine, brat Aktora, przyrodni brat króla Kolchidy Ajetesa, mający wielkie stada bydła trzymane w straszliwie brudnej stajni, którą oczyścił Herakles w jeden dzień;
2. stajnia Augiasza - przenośnie o jakimś środowisku, instytucji, w których panuje zamęt, nieład
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. legendarny król Elidy na Peloponezie, jeden z Argonautów, syn Heliosa;
Wiktionary
Augiasz (gr. Αὐγείας Augeías, łac. Augeas, co znaczy "jasny") – w mitologii greckiej król Elidy na Peloponezie, jeden z Argonautów.
Jego pochodzenie jest podawane odmiennie, w zależności od źródeł. Niektóre podają, że był synem Heliosa i Nausidame, inne uznają go za syna Posejdona.
Wikipedia
(1.1) Pewien Augiasz, który w tamtym czasie objął rządy nad Elidą, miał trzy tysiące wołów.
Wiktionary
1. stajnia augiaszowa - mitologiczna stajnia nieczyszczona przez wile lat, w stanie skrajnego zaniedbania i zapuszczenia, którą Herakles oczyścił w ciągu jednego dnia; stajnia Augiasza;
2. w przenośni: o czymś w stanie wielkiego zaniedbania, o wielkim nagromadzeniu bałaganu i błędów, oczekującym na uporządkowanie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mitgr. związany z królem Augiaszem
Wiktionary
minerał z grupy piroksenów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy piroksenów;
Wiktionary
Augit – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy piroksenów. Minerał pospolity i szeroko rozpowszechniony.
Nazwa pochodzi od gr. auge = blask i nawiązuje do silnego, szklistego połysku tego minerału.
Wikipedia
IPA: ˈawʲɟit, AS: au̯ʹǵit
Wiktionary
przym. augitowy
Wiktionary
(1.1) minerał
Wiktionary
gramatyczny prefiks e charakteryzujący formacje czasu przeszłego w szeregu starych języków indoeuropejskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. samogłoska dodawana na początku czasownika, zaznaczająca formę czasu przeszłego
Wiktionary
Augment – w językoznawstwie występująca w odmianie czasownika dodatkowa samogłoska na początku wyrazu, zaznaczająca czasy przeszłe w niektórych językach indoeuropejskich, charakterystyczna m.in. dla greki klasycznej (występuje także w języku nowogreckim), sanskrytu oraz w pewnym zakresie języka ormiańskiego.
Wikipedia
IPA: ˈawɡmɛ̃nt, AS: au̯gmẽnt
Wiktionary
1. w muzyce: dwukrotne powiększenie wartości rytmicznej nut;
2. dawniej: powiększenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. technika imitacyjna polegająca na wydłużeniu, najczęściej dwukrotnym, wszystkich wartości rytmicznych tematu;
(1.2) med. w kardiologii: zwiększenie wartości ciśnienia w głównych tętnicach spowodowane przez falę zwrotną;
(1.3) med. w stomatologii: wypełnienie ubytków kości wyrostka zębodołowego;
Wiktionary
Augmentacja – technika imitacyjna polegająca na wydłużeniu, najczęściej dwukrotnym, wszystkich wartości rytmicznych tematu. Szeroko wykorzystywana w barokowej polifonii i przekształceniach wariacyjnych. Techniką odwrotną do augmentacji jest dyminucja.
Wikipedia
IPA: ˌawɡmɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: au̯gmẽntacʹi ̯a
Wiktionary
(1.3) augmentacja kości, sterowana regeneracja kości, pot. nadbudowa kości
Wiktionary
w językoznawstwie: wyraz o charakterze augmentatywnym (zgrubiałym), wyrażający wielkość czegoś (np. bucisko) lub poufały stosunek autora słowa do przedmiotu wypowiedzi (np. chłopisko); augmentatyw, augmentatiwum, zgrubienie
SJP.pl
Zgrubienie (łac. augmentativum) – wyraz utworzony za pomocą odpowiedniego formantu oznaczającego rzecz albo osobę większą od nazywanej wyrazem podstawowym. Zgrubienie może również oznaczać pogardliwy stosunek do omawianego obiektu, szczególnie, kiedy wiąże się ze zmianą rodzaju, np. baba → babsko. Augmentativum pełni niekiedy funkcję hipokorystyczną (pieszczotliwą), np. dobre psisko. Bywa stosowane jako środek poetycki.
Wikipedia
w językoznawstwie: wyraz o charakterze zgrubiałym, wyrażający wielkość czegoś (np. bucisko) lub poufały stosunek autora słowa do przedmiotu wypowiedzi (np. chłopisko); augmentatyw, augmentativum, augmentatywum, zgrubienie
SJP.pl
w językoznawstwie: wyraz o charakterze augmentatywnym (zgrubiałym), wyrażający wielkość czegoś (np. bucisko) lub poufały stosunek autora słowa do przedmiotu wypowiedzi (np. chłopisko); augmentativum, augmentatiwum, zgrubienie
SJP.pl
w językoznawstwie: zgrubiały, mający lub nadający znaczenie zgrubiałe
SJP.pl
w językoznawstwie: wyraz o charakterze zgrubiałym, wyrażający wielkość czegoś (np. bucisko) lub poufały stosunek autora słowa do przedmiotu wypowiedzi (np. chłopisko); augmentatyw, augmentativum, augmentatiwum, zgrubienie
SJP.pl
mieszkaniec Augsburga; augsburżanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Augsburga
Wiktionary
rzecz. Augsburg mrz.
:: fż. augsburżanka ż., augsburka ż.
przym. augsburski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto na prawach powiatu w Niemczech, w Bawarii, historyczna stolica Szwabii;
Wiktionary
Augsburg (łac. Augusta Vindelicorum) – miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, stolica rejencji Szwabia, regionu Augsburg oraz siedziba powiatu ziemskiego Augsburg. Trzecie pod względem liczby ludności miasto Bawarii (po Monachium i Norymberdze). Leży nad rzekami Lech i Wertach, na przedgórzu alpejskim na wysokości 494 m n.p.m. Jedno z najstarszych miast niemieckich, założone przez Rzymian. Historyczna stolica Szwabii.
Wikipedia
IPA: ˈawɡzburk, AS: au̯gzburk
Wiktionary
rzecz. augsburczyk mos., augsburka ż., augsburżanka ż.
przym. augsburski
Wiktionary
mieszkanka Augsburga; augsburżanka
SJP.pl
→ Augsburg
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Augsburgiem, dotyczący Augsburga
Wiktionary
rzecz. Augsburg mrz., augsburczyk mos.
Wiktionary
mieszkaniec Augsburga
SJP.pl
mieszkanka Augsburga
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Augst (gsw. Augscht; hist. Baselaugst) – gmina (niem. Einwohnergemeinde) w północnej Szwajcarii, w kantonie Bazylea-Okręg, w okręgu Laufen. 31 grudnia 2020 roku liczyła 1 061 mieszkańców.
Wikipedia
1. w starożytnym Rzymie: kapłan zajmujący się wróżeniem, głównie ornitomancją, hieromancją i astromancją
2. przenośnie: człowiek uważający się za wyrocznię w jakiejś dziedzinie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w starożytnym Rzymie: kapłan oficjalnie odczytujący ze znaków niebiańskich i lotu ptaków wolę bogów (tzw. auspicjum);
(1.2) przen. człowiek uważający się lub uważany za wyrocznię w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈawɡur, AS: au̯gur
Wiktionary
rzecz. fż. augurka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: tytuł o charakterze sakralnym, nadany po raz pierwszy Oktawianowi przez senat w 27 roku p.n.e.; augustus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zygmunt August dozwolił chłopom w królewszczyznach na ich włókach zabijać wilki, lisy, rosomaki i zające, sarny zaś i grubego zwierza dla siebie zachował.
Wiktionary
IPA: ˈawɡust, AS: au̯gust
Wiktionary
rzecz. augustianin mos., augustianka ż., Augustynowicz ż./mrz./mos.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Gucio
Wiktionary
tytuł żon cesarzy w starożytnym Rzymie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: August
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. augustianin mos., augustianka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) Августа ż.
* ukraiński: (1.1) Августа ż.
źródła.
== Augusta (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: awˈɡusta, AS: au̯gusta
Wiktionary
rzecz. augustianin mos., augustianka ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. augustianin mos., augustianka ż.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* rosyjski: (1.1) Августа ż.
* ukraiński: (1.1) Августа ż.
źródła.
== Augusta (język farerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|farerski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
złota moneta Augusta III o wartości 30 złotych
SJP.pl
Augustdor – złota moneta wartości pięciu talarów wprowadzona do obiegu przez Augusta II.
Nazwa pochodzi z języka francuskiego (August d'or) i znaczy złoty August.
Bito również podwójne złote augustdory i półaugustdory.
Wikipedia
[czytaj: oGÜST albo oGIST] francuskie imię męskie
SJP.pl
katolicki zakon, oparty na regule świętego Augustyna, powstały we Włoszech w latach 1244-1256
SJP.pl
Zakon Świętego Augustyna (Augustianie, łac. Ordo Sancti Augustini – OSA; do 1963 augustianie-eremici, łac. Ordo Eremitarum Sancti Augustini, OESA) – zgromadzenie zakonne powstałe 1 marca 1256 po zjednoczeniu wielu wspólnot eremickich, które żyły według reguły św. Augustyna.
Wikipedia
zakonnik reguły św. Augustyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. zakonnik z zakonu żyjącego według reguły św. Augustyna z Hippony;
Wiktionary
(1.1) Czytam książkę o austriackim augustianinie Grzegorzu Mendlu.
(1.1) Honorata sprzedaje okulary słoneczne przed klasztorem augustianów.
Wiktionary
rzecz. August m., Augusta ż., Augustyn m., Augustyna ż., Augustów m., Augustynka ż., augustowianin m., augustowianka ż.
:: fż. augustianka ż.
przym. augustiański, augustowski, Augustowy, Augustynowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. teol. doktryna rozwinięta przez Augustyna z Hippony
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pod wpływem augustianizmu pozostawał m.in. św. Bonawentura.
Wiktionary
rzecz. Augustyn mos.
przym. Augustynowy
Wiktionary
(1.1) augustynizm
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr św. Augustyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica z żeńskiej gałęzi zakonu żyjącego według reguły św. Augustyna z Hippony;
Wiktionary
(1.1) Wczoraj podwieźliśmy jedną augustiankę do Cieszyna.
Wiktionary
rzecz. August m., Augusta ż., Augustyn m., Augustyna ż., Augustów m., Augustynka ż., augustowianin m., augustowianka ż.
:: fm. augustianin m.
przym. augustiański, augustowski, Augustowy, Augustynowy
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr św. Augustyna
SJP.pl
Zgromadzenie Sióstr Świętego Augustyna, którego członkinie są nazywane augustiankami, ma swoje początki we wczesnym średniowieczu. Św. Augustyn w jednym ze swoich listów z 423 określił zasady życia monastycznego dla zgromadzenia mniszek w Hippo Regius. Ten sposób życia rozwijał się przez cały okres średniowiecza, jednak w przeciwieństwie do męskiego zakonu augustianów, formalnie powstałego w XIII wieku, klasztory sióstr augustianek nie posiadały organizacji ani jednolitych reguł – dopiero w XV w. klasztory zostały objęte organizacją i odtąd funkcjonowały jako żeńska gałąź zakonu augustiańskiego.
Wikipedia
1. → augustianie, → augustianki;
2. dotyczący okresu panowania cesarza Augusta; augustowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z augustianami lub augustiankami, dotyczący augustianów lub augustianek
(1.2) dotyczący okresu panowania cesarza Augusta
Wiktionary
(1.1) Ta wspólnota żyje charyzmatem augustiańskim.
Wiktionary
rzecz. augustianin m., augustianka ż., Augustyn mos., August mos.
Wiktionary
(1.1) augustowski
Wiktionary
1. obce imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ogrod. papierówka
Wiktionary
tytuł żon cesarzy w starożytnym Rzymie
SJP.pl
Augusto Pedro de Sousa (ur. 5 listopada 1968) – brazylijski piłkarz występujący na pozycji pomocnika.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Autun (miasto we Francji);
Wiktionary
przym. augustoduński
Wiktionary
(1.1) współcz. Autun
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z Augustodunem, dotyczący Augustodunu (współcz. Autun)
Wiktionary
rzecz. Augustodun mrz.
Wiktionary
August z małżonką; Augustowie
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: tytuł o charakterze sakralnym, nadany po raz pierwszy Oktawianowi przez senat w 27 roku p.n.e.; augustus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północno-wschodniej Polsce;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lm. od: August
Wiktionary
Augustów – miasto w północno-wschodniej Polsce, w województwie podlaskim, siedziba powiatu augustowskiego i gminy wiejskiej Augustów.
Miasto królewskie starostwa augustowskiego w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku. Miasto rządowe Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie dąbrowskim, obwodzie augustowskim województwa augustowskiego. W latach 1975–1998 miasto należało do województwa suwalskiego.
Wikipedia
(1.1) Planowana jest budowa obwodnicy wokół Augustowa.
Wiktionary
IPA: awˈɡustuf, AS: au̯gustuf
Wiktionary
rzecz. August mos., augustianin mos., augustianka ż., augustowianin mos., augustowianka ż., augustówka ż., Augustyn mos., Augustynowicz mrz.
przym. augustowski
Wiktionary
mieszkaniec Augustowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec miejscowości Augustów
(1.2) mieszkaniec miejscowości Augustowo
Wiktionary
IPA: ˌawɡustɔˈvʲjä̃ɲĩn, AS: au̯gustovʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. augustianka ż., augustianin mos., Augustów m., Augustowo n.
:: fż. augustowianka ż.
przym. augustowski
Wiktionary
mieszkanka Augustowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka miejscowości Augustów
(1.2) mieszkanka miejscowości Augustowo
Wiktionary
IPA: ˌawɡustɔˈvʲjãnka, AS: au̯gustovʹi ̯ãnka
Wiktionary
rzecz. augustianka ż., augustianin mos., Augustów m., Augustowo n.
:: fm. augustowianin m.
przym. augustowski
Wiktionary
w starożytnym Rzymie: tytuł o charakterze sakralnym, nadany po raz pierwszy Oktawianowi przez senat w 27 roku p.n.e.; augustus
SJP.pl
ozdobna, krzywa szabla typu karabeli z monogramem AR (Augustus Rex) na głowni, używana w XVIII w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wojsk. hist. rodzaj szabli polskiej o głowni opatrzonej monogramem królów Augusta II lub Augusta III; ; Gloger.
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌawɡuˈstufka, AS: au̯gustufka
Wiktionary
rzecz. Augustów mrz.
Wiktionary
nazwa kilkunastu wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
1. → Augustów (miasto);
2. → Augustowskie (region);
3. → Augustowo (wieś);
4. dotyczący okresu panowania cesarza Augusta; augustiański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący miejscowości Augustów
(1.2) dotyczący miejscowości Augustowo
(1.3) dotyczący okresu panowania cesarza Augusta
Wiktionary
IPA: ˌawɡuˈstɔfsʲci, AS: au̯gustofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. augustianka ż., augustianin mos., August mos., Augustów mrz., Augustowo n., augustowianin mos., augustowianka ż.
Wiktionary
(1.3) augustiański
Wiktionary
1. → Augustów (miasto);
2. → Augustowskie (region);
3. → Augustowo (wieś);
4. dotyczący okresu panowania cesarza Augusta; augustiański
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Augusta lub z nim związany
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: tytuł o charakterze sakralnym, nadany po raz pierwszy Oktawianowi przez senat w 27 roku p.n.e.; august
SJP.pl
Augustus (łac.) – tytuł nadany przez rzymski senat Gajuszowi Oktawianowi 16 stycznia 27 roku p.n.e.
Młody wódz, wówczas już właściwie jedynowładca imperium rzymskiego, dołączył go do swego imienia jako przydomek i od tamtej pory nosił imię: Imperator Caesar Divi Filius Augustus. Samego słowa nie da się jednoznacznie przetłumaczyć, oznacza mniej więcej "wyniesiony dzięki boskiej mocy", "pełen boskiej mocy" i wcześniej było używane na określenie obiektów inauguracji, z których przyszłości odczytywali augurowie. Sam Oktawian nie uznawał ani tego tytułu, ani żadnego z imion jako oficjalnej nazwy sprawowanego przez się urzędu. W tym znaczeniu używał tytułu princeps senatus, przyjętego w tym samym roku, który był jedynie honorowym tytułem nadawanym jednemu z senatorów, który znajdował się na szczycie listy senackiej i miał prawo rozpoczynać obrady. Było to świadome działanie Oktawiana, który chciał być widziany jako odnowiciel republiki zaprowadzający pokój, stąd też unikał używania militarnego tytułu dux, który nosił w czasie wojen domowych, a także nie przyjął władzy królewskiej wiążącej się z tytułem rex, a powszechnie znienawidzonej w republikańskim Rzymie.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: Augustyna
Wiktionary
Augustyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego od łac. Augustinus, utworzone od przydomka ‘Augustus’, nadanego Oktawianowi przez senat, oznaczające „należący do Augusta”.
Żeńskim odpowiednikiem jest Augustyna.
Augustyn imieniny obchodzi: 28 stycznia, 27 i 28 maja, 9 lipca, 24 lipca, 3 sierpnia i 28 sierpnia (dzień śmierci św. Augustyna).
Wikipedia
(1.1) Pan Augustyn Kowalski jest naszym sąsiadem.
Wiktionary
IPA: awˈɡustɨ̃n, AS: au̯gustỹn
Wiktionary
rzecz. augustianin mos., augustianka ż., augustianizm mrz., augustynizm mrz., Augustynów mrz., Augustów mrz.
:: fż. Augustyna ż.
przym. Augustynowy, augustyński, augustiański
Wiktionary
(1.1) reg. śl. Gustlik.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Augustyn
Wiktionary
Augustyna – żeński odpowiednik imienia Augustyn.
Augustyna imieniny obchodzi 9 września, 3 października, 17 października i 13 listopada.
Osoby noszące to imię:
Zobacz też:
Wikipedia
IPA: ˌawɡuˈstɨ̃na, AS: au̯gustỹna
Wiktionary
rzecz. Augustyn m., augustianin mos., augustianka ż.
Wiktionary
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Augustyn (imię męskie)
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Augustyniak (forma żeńska: Augustyniak/Augustyniakowa; liczba mnoga: Augustyniakowie) – nazwisko polskie. Najwięcej osób o tym nazwisku mieszka w Polsce centralnej, w pasie między Warszawą a Poznaniem.
Nazwisko utworzone przyrostkiem „–ak” od imienia Augustyn. Podobną etymologię mają nazwiska „Auguściak” i „Augustynowicz”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. teol. doktryna rozwinięta przez Augustyna z Hippony
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Pod wpływem augustynizmu pozostawał m.in. św. Bonawentura.
Wiktionary
rzecz. Augustyn mos.
przym. Augustynowy
Wiktionary
(1.1) augustianizm
Wiktionary
1. nazwisko;
2. zdrobnienie od: Augustyn (imię męskie)
SJP.pl
Augustynka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Nurzec-Stacja.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Obejmuje dawne miejscowości Dąbrowa i Klateczka.
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Dymitra w Żerczycach, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Nurcu-Stacji.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herb szlachecki, nadawany w zaborze austriackim;
Wiktionary
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
(1.1) Nasza rodzina od stu lat pieczętuje się Augustynowiczem.
Wiktionary
rzecz. Augustyn mos., August mos., Augustów mrz., Augustowo n.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Augustyna
Wiktionary
rzecz. augustynizm mrz., Augustyn mos., augustianin mos., augustianizm mrz., augustianka ż.
Wiktionary
1. związany z Augustynem z Hippony;
2. → augustynizm
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Augustynem z Hippony lub augustynizmem
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Podczas jego rządów nastąpiła inkorporacja kapituły chełmińskiej do zakonu krzyżackiego oraz zmiana reguły obowiązującej w kapitule z augustyńskiej na krzyżacką.
Wiktionary
rzecz. Augustyn m.
Wiktionary
1. rodzaj publicznej sprzedaży, licytacji różnych towarów lub przedmiotów, gdzie nabywcą staje się osoba oferująca najwyższą cenę;
2. dawniej: powiększenie liczby czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sprzedaż przedmiotów, podczas której kupujący licytują cenę, aukcję wygrywa osoba, która przedstawiła najwyższą ofertę;
Wiktionary
Aukcja – forma sprzedaży, w której nabywcą zostaje osoba oferująca najwyższą cenę.
Wikipedia
(1.1) Tajemniczy nabywca kupił na aukcji dzieło flamandzkiego malarza.
Wiktionary
IPA: ˈawkt͡sʲja, AS: au̯kcʹi ̯a
Wiktionary
przym. aukcyjny
rzecz. aukcjoner m., aukcjonowanie n.
Wiktionary
(1.1) licytacja, przetarg
Wiktionary
osoba biorąca udział w aukcji
SJP.pl
osoba sprzedająca towary na aukcji
SJP.pl
osoba prowadząca aukcję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba prowadząca aukcję
Wiktionary
IPA: awkˈt͡sʲjɔ̃nɛr, AS: au̯kcʹi ̯õner
Wiktionary
rzecz. aukcja ż., aukcjonowanie n.
przym. aukcyjny
Wiktionary
(1.1) licytator
Wiktionary
odpłatne przyznawanie uprawnień na emisję szkodliwych dla środowiska substancji
SJP.pl
wystawiać towar na aukcję
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. wystawianie na licytację, sprzedawanie na aukcji
Wiktionary
rzecz. aukcja ż., aukcjoner m., aukcjonariusz m., aukcjonariuszka ż.
czas. aukcjonować
przym. aukcyjny
Wiktionary
związany z aukcją, przeprowadzający aukcje, dokonywany na zasadzie aukcji (np. dom aukcyjny, sprzedaż aukcyjna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z aukcjami, służący do przeprowadzania aukcji
Wiktionary
(1.1) Kontrowersyjna wydaje się być kwestia, czy zgodnie z brzmieniem art. 113 OrdPU odpowiedzialność z tytułu firmanctwa należy ograniczyć tylko do posługiwania się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą tej osoby, czy też rozumując szerzej, jako firmanctwo można uznać także posługiwanie się pseudonimem innej osoby, np. w internetowym serwisie aukcyjnym.
Wiktionary
rzecz. aukcjonowanie n., aukcjoner mos., aukcja
Wiktionary
przyrząd do pomiaru wzrostu roślin
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Auksencjusz – imię męskie pochodzenia grecko-łacińskiego, oznaczające „kwitnący”. Pochodzi od nazwy rodowej utworzonej od gr. Auxēnōn, Auksanon, związanego z czasownikiem αυξάνω — „kwitnę”.
Odnotowano przynajmniej sześciu świętych o tym imieniu, w tym św. Auksencjusz z Bitynii.
Wikipedia
atom, którego obecność w cząstce barwnika powoduje pogłębienie jego barwy
SJP.pl
Auksologia – nauka o rozwoju ontogenetycznym (osobniczym) i oddziaływaniach środowiska zewnętrznego na rozwijające się dziecko. Zajmuje się prawidłowościami rozwoju dziecka, dąży do optymalnego rozwoju dziecka, ma wielkie znaczenie dla pediatrii i geriatrii. Wyniki badań auksologicznych mają duże znaczenie dla szkolnictwa. Nauczyciele klas 1-3 są zobowiązani do oceny auksologicznej dzieci z tych klas.
Wikipedia
występująca u niektórych okrzemek diploidalna zygota powstała w wyniku fuzji gamet
SJP.pl
Auksospora – stadium rozwojowe okrzemek.
Auksospora często jest zygotą – powstaje z połączenia dwóch haploidalnych gamet. Może też powstawać z pseudozygoty lub komórki wegetatywnej, zwykle jest diploidalna, ale może być haploidalna lub poliploidalna. Pancerzyk auksospory jest słabo wysycony krzemionką, a jego kształt i ornamentacja odbiega od typowej. W wyniku podziału mitotycznego z auksospory powstają komórki wegetatywne. Pierwsza z nich, czyli komórka pierwszego podziału, ma już całkowicie krzemionkowy pancerzyk, ale jego kształt i ornamentacja nadal nie są dokładnie takie, jak pozostałych komórek wegetatywnych. Auksospory w zasadzie nie pełnią funkcji diaspor ani przetrwalników, co mogłaby sugerować nazwa przyjęta zanim dokładnie poznano ich funkcje. Spory przetrwalnikowe mogą powstawać w obrębie auksospory u niektórych gatunków.
Wikipedia
organizm, zazwyczaj drobnoustrój, którego rozwój zależy od dostępności czynników wzrostowych w okolicy
SJP.pl
Auksotrofy – organizmy żywe, pozbawione zdolności syntezy określonych, niezbędnych do ich wzrostu, skomplikowanych związków organicznych, takich jak witaminy, zasady purynowe czy aminokwasy. Organizm auksotroficzny musi pobierać ten związek z otoczenia, jako składnik swojego pożywienia. Przeciwieństwem auksotrofów są prototrofy.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) daw. pomocniczy
Wiktionary
IPA: ˌawksɨlʲiˈjarnɨ, AS: au̯ksylʹii ̯arny
Wiktionary
rzecz. auksylijator
Wiktionary
(1.1) pomocniczy, posiłkowy, wspomagający
Wiktionary
hormon wzrostowy roślin wytwarzany w stożkach wzrostu pędów i korzeni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. hormon wzrostu wytwarzany w stożkach wzrostu;
Wiktionary
Auksyny (ze stgr. αὔξω auksō lub αὐξάνω auksanō "powiększać") – grupa substancji chemicznych zaliczanych do hormonów roślinnych. Stymulują wzrost roślin oraz wpływają na kształtowanie się owoców partenokarpicznych i odgrywają istotną rolę w procesach adaptacji takich jak fototropizm i geotropizm. Auksyny wykazują cechy zarówno hormonów w znaczeniu zbliżonym do pojęcia używanego na określenie substancji regulacyjnych ssaków oraz cechy morfogenów, czyli substancji regulujących proces morfogenezy roślin. Pierwszą odkrytą auksyną jest kwas indolilooctowy (IAA). Jest on syntezowany w merystemie wierzchołkowym pędu, młodych liściach, zarodku oraz w małych ilościach w korzeniu. Transport IAA przez parenchymę ma unikatowy charakter. Jest on wolny (5–20 mm/h) i kierunkowy (polarny), jednak nie jest zależny od grawitacji. Ponadto IAA przemieszcza się szybko i bezkierunkowo poprzez floem (5–20 cm/h).
Wikipedia
IPA: awˈksɨ̃na, AS: au̯ksỹna
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Auksztoty, związany z Auksztotą
Wiktionary
rzecz. Auksztota ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. etn. kraina historyczna i region etnograficzny na Litwie w dorzeczu górnego Niemna, kolebka państwa litewskiego;
Wiktionary
Auksztota (lit. Aukštaitija, dosł. kraj górny), również Litwa górna – kraina historyczna i region etnograficzny na Litwie, na Nizinie Środkowolitewskiej i Pojezierzu Wileńskim, w dorzeczu górnej i środkowej Wilii, nad Niewiażą, Świętą i Muszą; historyczny ośrodek ekspansji państwa litewskiego. Najważniejszym ośrodkiem miejskim Auksztoty jest współcześnie Poniewież.
Wikipedia
przym. auksztocki
Wiktionary
(1.1) Litwa górna, Litwa właściwa
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawniej: autorament;
1. pokrój, typ pochodzenie;
2. rodzaj zaciągu i organizacji w dawnym wojsku polskim
SJP.pl
w literaturoznawstwie:
1. narracja auktorialna - narracja w utworze epickim prowadzona z perspektywy osoby mającej nieograniczoną wiedzę o przedstawianych zdarzeniach i postaciach, pozostającej jednak na zewnątrz opisywanego świata, zachowującej do niej dystans;
2. powieść auktorialna - powieść wykorzystująca ten typ narracji
SJP.pl
roślina doniczkowa pochodząca z Japonii; ospielica
SJP.pl
Aukuba (Aucuba Thunb.) – rodzaj roślin z rodziny gariowatych Garryaceae. Dawniej w jego obrębie wyróżniano zwykle trzy gatunki, współcześnie – 10. Rośliny te występują we wschodniej Azji, na obszarze od Himalajów i Wietnamu po Półwysep Koreański i Japonię, z centrum zróżnicowania w Chinach, gdzie obecne są wszystkie gatunki, a 7 z nich jest endemitami tego kraju. Rośliny te rosną w różnych formacjach leśnych.
Wikipedia
1. wysoka reprezentacyjna sala wykorzystywana podczas uroczystości
2. w antycznej Grecji - dziedziniec budowli, w Rzymie - pałac
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duża sala wykładowa wykorzystywana również w celach reprezentacyjnych, na koncerty, pokazy
(1.2) hist. kościelny budynek lub jego część przeznaczona na religijne dyskusje
(1.3) dwór cesarski starożytnego Rzymu
(1.4) wewnętrzny dziedziniec domów mieszkalnych starożytnej Grecji
Wiktionary
Aula – pojęcie o kilku znaczeniach:
Wikipedia
(1.1) Popiersie fundatora stało na postumencie w rogu auli.
Wiktionary
IPA: ˈawla, AS: au̯la
Wiktionary
(1.1) audytorium
Wiktionary
w geologii: wielki rów tektoniczny
SJP.pl
Aulakogen – wielki, zwykle nieczynny geologicznie rów tektoniczny na platformie kratonu. Aulakogeny można traktować jako nieaktywną, kopalną formę ryftu.
Termin wprowadzony przez Nikołaja Szatskiego w roku 1946.
Wikipedia
muzyk grający na aulosie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk grający na aulosie
Wiktionary
(1.1) W sztuce starogreckiej, szczególnie na wazach, pojawiają się auleci trzymający przede wszystkim dwie piszczałki. Stąd hipoteza, że pierwsza piszczałka służyła do grania właściwej melodii, zaś druga najprawdopodobniej była burdonem.
Wiktionary
IPA: awˈlɛta, AS: au̯leta
Wiktionary
rzecz. aulos m., aulecista mos., aulecistka ż.
Wiktionary
kraina w starożytnej Grecji
SJP.pl
Aulida (gr. Αὐλίς = Aulis) – starożytne miasto w Beocji nad zatoką Euripos, obecnie ruiny na południowy wschód od Chalkis.
Stała w nim sławna świątynia Artemidy. Stanowiło punkt zborny dla floty greckiej przed wyprawą na Troję.
Ofiara złożona w Aulidzie z życia Ifigenii stała się kanwą tragedii Eurypidesa i opery Christopha Willibalda Glucka, a także dramatu Johanna Wolfganga Goethego "Ifigenia w Taurydzie" (niem. Iphigenie auf Tauris).
Wikipedia
przymiotnik od: Aulida (miasto portowe w starożytnej Grecji)
SJP.pl
Aulida (gr. Αὐλίς = Aulis) – starożytne miasto w Beocji nad zatoką Euripos, obecnie ruiny na południowy wschód od Chalkis.
Stała w nim sławna świątynia Artemidy. Stanowiło punkt zborny dla floty greckiej przed wyprawą na Troję.
Ofiara złożona w Aulidzie z życia Ifigenii stała się kanwą tragedii Eurypidesa i opery Christopha Willibalda Glucka, a także dramatu Johanna Wolfganga Goethego "Ifigenia w Taurydzie" (niem. Iphigenie auf Tauris).
Wikipedia
śpiew z towarzyszeniem aulosu
SJP.pl
cylindryczna piszczałka, popularny instrument muzyczny w starożytnej Grecji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. rodzaj instrumentu muzycznego najczęściej składającego się z dwóch piszczałek z oddzielnymi stroikami, bardzo popularny w starożytnej Grecji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) w IV stuleciu aulos był używany właściwie tylko przez zawodowych muzyków i kurtyzany, dlatego określenie „grająca na aulosie” stało się synonimem hetery.
Wiktionary
IPA: ˈawlɔs, AS: au̯los
Wiktionary
rzecz. auleta mos., aulecista mos., aulecistka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. pogoda;
2. przenośnie: nastrój, klimat panujący w jakimś miejscu lub wokół kogoś, jakichś wydarzeń; klimat, atmosfera;
3. w medycynie: zespół objawów zapowiadających jakąś chorobę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. nimfa frygijska szybka jak wiatr, łowczyni z orszaku Artemidy;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 1488;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) nimfa Aura
(1.2) asteroida / planetka / planetoida Aura • Aura krąży / porusza się
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nimfa
(1.2) planetoida
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aura ż.
przym. auryczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|Αὔρα.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia grecka
(1.2) zoblistę|Indeks:Polski - Astronomia|Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Aura; (1.2) Aura
* starogrecki: (1.1) Αὔρα ż.
źródła.
== Aura (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈawra, AS: au̯ra
Wiktionary
rzecz. aura ż.
przym. auryczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) nimfa
(1.2) planetoida
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. aura ż.
przym. auryczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|Αὔρα.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia grecka
(1.2) zoblistę|Indeks:Polski - Astronomia|Indeks:Polski - Indeks terminów astronomicznych.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Aura; (1.2) Aura
* starogrecki: (1.1) Αὔρα ż.
źródła.
== Aura (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|ż.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
żółty, syntetyczny barwnik zasadowy używany do barwienia bawełny, wełny, drewna, skór, papieru i do wyrobu laków barwnych, stosowany także jako środek antyseptyczny
SJP.pl
dawna drobna moneta islandzka; eyrir
SJP.pl
Eyrir (forma l.poj., w l.mn. aurar) – islandzka moneta zdawkowa. Występowała w nominałach 5, 10 i 50 aurar. 100 aurar to 1 korona islandzka (króna).
Od 1 października 2003 całkowicie wycofana z obiegu. Do tego czasu moneta 5 aurar była najdrobniejszą zdawkową monetą na świecie, wartą tylko około 0,0006 €, tzn. 0,06 eurocenta.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Aureli – oboczna forma imienia męskiego Aureliusz, pochodzącego od nazwy rzymskiego rodu Aureliuszy, która z kolei pochodzi od łacińskiego aureolus – „złocisty” (co mogło znaczyć także „wspaniały”).
Imię Aureli jest mało popularne w Polsce. W marcu 2001 roku w Polsce było zarejestrowanych 25 posiadaczy imienia Aureli, natomiast w styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 14 mężczyzn o imieniu Aureli nadanym jako imię pierwsze oraz 19 mężczyzn o imieniu Aureli nadanym jako imię drugie.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 419;
Wiktionary
Aurelia – imię żeńskie pochodzące od nazwy rzymskiego rodu Aurelia, która z kolei pochodzi od łac. aureolus – „złocisty, złoty”, co mogło znaczyć także „wspaniały”. Imię to posiada licznych świętych patronów.
Aurelia imieniny obchodzi: 25 września, 16 października, 25 listopada i 2 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Aurelia pokazała mu jeszcze wiszącą na ścianie wyszywaną serwetkę, na której niebieski haft układał się w hasło „Miłość i zgoda – domu ozdoba”.
(1.2) Aurelia porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza, czyli w pasie głównym planetoid.
Wiktionary
IPA: awˈrɛlʲja, AS: au̯relʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Aureli m., Aurelian m., Aureliana ż., aureola ż., aureolka ż.
:: zdrobn. Aurelka ż.
:: fm. Aureliusz m.
przym. Aureliuszowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Aurelka
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(2.1) geogr. hist. Orlean
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(2.1) współcz. Orlean
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Aureliusz mos., Aurelia ż.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac.
uwagi.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia.
źródła.
== Aurelian (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m. Aurelian
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Aureliusz mos., Aurelia ż.
Wiktionary
(2.1) współcz. Orlean
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Aureliusz – imię męskie pochodzące od nazwy rzymskiego rodu Aurelia, która z kolei pochodzi od łacińskiego aureolus – "złocisty", co mogło znaczyć także "wspaniały". Imię to posiada licznych świętych patronów.
Łacińskie Aurelius mogło być używane jako imię (praenomen) i nazwisko (gentilicium) od Aureliana.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Aureliusz i jestem złotnikiem z Krynicy.
(1.1) 26 kwietnia, 20 lipca i 9 września przypadają imieniny Aureliusza.
(1.1) Wczoraj odbył się ślub Klaudii i Aureliusza.
(1.1) Byliśmy z wujkiem Aureliuszem na pielgrzymce w Watykanie.
(1.1) Panie Aureliuszu, proszę nas jutro odwiedzić.
Wiktionary
IPA: awˈrɛlʲjuʃ, AS: au̯relʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. Aureliana ż., aureola ż., aureolka ż.
:: war. Aureli mos., Aurelian mos.
:: zdrobn. Aureliuszek mos., Aurelek mos.
:: fż. Aurelia ż.
przym.
:: przest. gwara. Aureliuszowy
Wiktionary
(1.1) war. Aureli, Aurelian; zdrobn. Aureliuszek, Aurelek
Wiktionary
1. imię męskie;
2. nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Aureliusza
Wiktionary
(1.1) Przed Aureliuszowym domem rośnie dorodna śliwa.
Wiktionary
rzecz. Aurelia ż., Aureliusz mos.
Wiktionary
1. w sztuce: świetlisty krąg nad głową świętego
2. świetność, chwał, splendor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obwódka, zazwyczaj złotego koloru, na obrazach i rzeźbach o tematyce religijnej, otaczająca głowy świętych
(1.2) przen. sława pewnego rodzaju, która kogoś otacza
(1.3) świetlista obwódka wokół jakiegoś przedmiotu
Wiktionary
Aureola − gloria, świetlisty owal, krąg, otok wokół postaci bóstw i świętych.
Jeśli blask otacza całą postać, nazywa się go aureolą lub mandorlą (w kształcie migdała lub owalu). Mandorla służy niekiedy wyrażeniu szczególnie dobitnej manifestacji potęgi Bożej, jak w scenie Przemienienia, Wniebowstąpienia czy Sądu Ostatecznego. Natomiast świetlisty otok wokół głowy postaci o szczególnym znaczeniu duchowym nazywany jest nimbem.
Wikipedia
(1.3) Blumenfeld (…) rozgarniał chudą, nerwową ręką jasnozłociste włosy, które jakby aureolą otaczały jego wysokie, bardzo ładne czoło i długą, cierpiącą twarz o gorzkim uśmiechu.
Wiktionary
IPA: ˌawrɛˈɔla, AS: au̯reola
Wiktionary
rzecz. aureolka ż., Aureliusz mos., Aurelia ż.
Wiktionary
(1.1-2) nimb
(1.3) halo
Wiktionary
zdrobnienie od: aureola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od aureola
(1.2) mała aureola
Wiktionary
(1.1) Póki tej ozdoby swojej / Nie uroni dumna Polka, / Póty małe czółko stroi / Wszechpotęgi aureolka (…)
Wiktionary
rzecz. Aureliusz mos., Aurelia ż., aureola ż.
Wiktionary
antybiotyk stosowany w chorobach zakaźnych; chlorotetracyklina
SJP.pl
złota, drobna moneta w starożytnym Rzymie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) numizm. złota starorzymska moneta;
Wiktionary
Aureus, nummus aureus (złoty pieniądz), denarius aureus – złota moneta rzymska bita od I w. p.n.e. do początków IV w.
Po raz pierwszy wybita przez Sullę w czasie jego konsulatu 84/83 p.n.e., następnie przez Pompejusza (71 p.n.e.) oraz Cezara (48/47 p.n.e.) W tym okresie bito 40 aureusów z libry (pondusa, funta) złota, a wartość monety ustalono na 23 srebrne denary.
Wikipedia
IPA: ˈawrɛws, AS: au̯reu̯s
Wiktionary
woźnica kierujący wozem w igrzyskach w starożytnym Rzymie
SJP.pl
Wikipedia
Aurignac – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Oksytania, w departamencie Górna Garonna.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 983 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 55 osób/km² (wśród 3020 gmin regionu Midi-Pireneje Aurignac plasuje się na 346. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 639.).
Wikipedia
planktoniczna larwa występująca w cyklu rozwojowym niektórych strzykw, mająca charakterystycznie pofałdowane pasmo rzęsek (przypominające kształtem uszka); usznica
SJP.pl
Aurikularia, usznica, uszatka – typ larwy charakterystyczny dla strzykw (Holothuroidea). Cechuje się dwoma pasami pofałdowanych, odchodzących ku tyłowi ciała, rzęsek, przypominających kształtem uszka. Aurikularia jest podobna do dwurzęsicy (Bipinnaria), od której odróżnia ją brak ramion. Kolejnym stadium, w które się przekształca, jest doliolaria - zwana też witellarią.
Wikipedia
Aurikuloterapia – dział akupunktury polegający na leczeniu poprzez nakłuwanie małżowiny usznej.
Wikipedia
przeplatka aurinia - motyl dzienny z rodziny rusałkowatych
SJP.pl
Złotka, aurinia (Aurinia Desv.) – rodzaj roślin z rodziny kapustowatych (Brassicaceae). Należy do niego 10 gatunków bylin. Rośliny te występują w środkowej i południowo-wschodniej Europie (9 gatunków) sięgając po rejon Kaukazu i południowo-zachodniej Azji. Uprawiane bywają w ogrodach skalnych, zwłaszcza smagliczka (złotka) skalna Aurinia saxatilis. Gatunek ten jest też jedynym przedstawicielem rodzaju we florze Polski.
Wikipedia
jutrzenka, zorza poranna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bogini zorzy porannej, brzasku i świtu, utożsamiana z grecką Eos;
(1.2) imię|polski|ż.;
(1.3) astr. planetoida o numerze katalogowym 94, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1867 r.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Słońce! już! A gdzie? Jeszcze go niema! Ale piękna Aurora już się zjawiła!
(1.2) 20 października przypadają imieniny Aurory.
(1.3) Aurora porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza.
Wiktionary
IPA: awˈrɔra, AS: au̯rora
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Aurorka ż.
Wiktionary
(1.1) Eos, Jutrzenka
(1.2) zdrobn. Aurorka
Wiktionary
łacińska nazwa złota (pierwiastka chemicznego)
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z aurą, dotyczący aury
Wiktionary
(1.1) Za pomocą światła zapalonej świecy oczyszcza się przestrzeń auryczną poddanego terapii pacjenta.
Wiktionary
rzecz. aura ż., Aura ż.
Wiktionary
syntetyczny barwnik używany w analizie chemicznej; kwas rozolowy, koralina
SJP.pl
Auryna, kwas rozolowy, koralina – organiczny związek chemiczny, syntetyczny barwnik triarylometanowy, stosowany jako barwnik w analizie chemicznej.
Odkryty przez chemika niemieckiego F.F. Rungego (1795–1867). Znajduje się w smole pogazowej. Używany między innymi do wykrywania sody w mleku (dodanie sody do mleka hamuje rozwój bakterii kwasu mlekowego); Używany też w kolorystyce jako żółty barwnik.
Wikipedia
minerał, siarczek arsenu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady siarczków, trójsiarczek arsenu;
Wiktionary
Aurypigment, orpiment – rzadki minerał z gromady siarczków. Zbudowany jest z trisiarczku diarsenu, As2S3. Nazwy pochodzą od złożeniach dwóch łacińskich słów – aurum (złoto) oraz pigmentum (barwnik), co nawiązuje do jego barwy.
Wikipedia
przym. aurypigmentowy
Wiktionary
[czytaj: ałszwic]
1. Auschwitz-Birkenau; w latach 1940-45 największy hitlerowski obóz koncentracyjny i zagłady w Oświęcimiu-Brzezince;
2. niemiecka nazwa miasta Oświęcim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) = hist. KL Auschwitz, niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny na przedmieściu Oświęcimia
Wiktionary
Konzentrationslager Auschwitz, w szczególności KL Auschwitz I (Stammlager), KL Birkenau (Auschwitz II) i KL Monowitz (Auschwitz III) – zespół niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych i obozu zagłady, działający w latach 1940–1945 w Oświęcimiu (niem. Auschwitz) i pobliskich miejscowościach; symbol Zagłady Żydów, nazywany też „fabryką śmierci”. Jako jedyny niemiecki obóz koncentracyjny został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO (1979) pod nazwą Auschwitz-Birkenau. Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940–1945). W części obozu utworzono Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu (1947), pomnik i instytucję kultury dokumentującą zbrodnie niemieckie w okupowanej Polsce.
Wikipedia
(1.1) W obozie koncentracyjnym Auschwitz istniało sześć komór gazowych.
(1.1) Szwedzki neonazista został skazany na 32 miesiące więzienia za kradzież tablicy znad wejściowej bramy do obozu koncentracyjnego w Auschwitz w Polsce.
Wiktionary
[czytaj: ałszwic-BIRkenał] największy hitlerowski obóz koncentracyjny i zagłady w Oświęcimiu-Brzezince
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) hist. zespół niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych;
Wiktionary
Konzentrationslager Auschwitz, w szczególności KL Auschwitz I (Stammlager), KL Birkenau (Auschwitz II) i KL Monowitz (Auschwitz III) – zespół niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych i obozu zagłady, działający w latach 1940–1945 w Oświęcimiu (niem. Auschwitz) i pobliskich miejscowościach; symbol Zagłady Żydów, nazywany też „fabryką śmierci”. Jako jedyny niemiecki obóz koncentracyjny został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO (1979) pod nazwą Auschwitz-Birkenau. Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940–1945). W części obozu utworzono Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu (1947), pomnik i instytucję kultury dokumentującą zbrodnie niemieckie w okupowanej Polsce.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) poznań. wyraz, wyrażenie
Wiktionary
(1.1) ausdruck
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zlew
Wiktionary
(1.1) ausgust
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zlew
Wiktionary
(1.1) ausgus
Wiktionary
w medycynie: metoda badania narządów wewnętrznych oparta na odsłuchu ich odgłosów w czasie pracy, przy opukiwaniu itd. (używana jest w tym celu np. słuchawka lekarska)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. osłuchiwanie narządów wewnętrznych pacjenta;
Wiktionary
Osłuchiwanie (łac. auscultatio, ang. auscultation) – badanie lekarskie polegające na ocenie dźwięków (szumów, szmerów, tonów) pochodzących od niektórych narządów wewnętrznych, głównie od serca, płuc (wraz z dolnymi drogami oddechowymi), jamy brzusznej (perystaltyka), tętnic, a także tętna płodu.
Wikipedia
IPA: ˌawskulˈtat͡sʲja, AS: au̯skultacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. auskultowanie n.
przym. auskultacyjny
Wiktionary
dawniej: niższy urzędnik sądowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. badanie chorego metodą auskultacji
Wiktionary
rzecz. auskultacja ż., auskultant m., auskultator m.
czas. auskultować
Wiktionary
dawniej: auspicje (wróżenie, zwłaszcza z lotu ptaków)
SJP.pl
Auspicjum (łac. auspicium, od avis, ptak + specere, patrzeć) – starożytny rytuał rzymski o korzeniach praindoeuropejskich mający na celu wywnioskowanie woli bogów z lotu wielkich ptaków drapieżnych, przede wszystkim orła, sępa oraz kilku innych gatunków, których identyfikacja jest sporna.
Wikipedia
w starożytnym Rzymie: wróżenie, zwłaszcza z lotu ptaków; * we współczesnej polszczyźnie w połączeniu: pod (czyimiś) auspicjami - pod czyjąś opieką, kuratelą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) w starożytnym Rzymie: wróżenie z lotu ptaków
(1.2) dziś tylko we frazeologii
Wiktionary
IPA: awsˈpʲit͡sʲjɛ, AS: au̯spʹicʹi ̯e
Wiktionary
(1.1) wróżenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. nagana
Wiktionary
[czytaj: oz-i] potocznie: owczarek australijski
SJP.pl
skrót od: austriacki
SJP.pl
skrót
(1.1) = austriacki
Wiktionary
[czytaj: Ostin] nazwisko
SJP.pl
Mark I Austen (Australian Sten – australijski Sten) – pistolet maszynowy kalibru 9 mm wzorowany na brytyjskim pm Sten, produkowany w Australii w latach 1942–1945, pozostał na wyposażeniu wojsk australijskich do 1966.
Wikipedia
składnik strukturalny stali i żeliw
SJP.pl
Austenit – składnik strukturalny stopów żelazo-węgiel, roztwór stały jednego lub więcej pierwiastków w Feγ. Jego nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego metalurga Williama Ch. Robertsa-Austena (1843–1902).
Wikipedia
w metalurgii: nagrzewać stal w celu uzyskania struktury austenitu
SJP.pl
w metalurgii: nagrzewać stal w celu uzyskania struktury austenitu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) met. rodzaj obróbki cieplnej stopów żelaza z węglem polegający na ogrzewaniu stopu w celu uzyskania struktury austenitu;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W czasie obróbki cieplnej stali wykonuje się następujące po sobie procesy austenityzowania i hartowania.
Wiktionary
rzecz. austenit mrz.
przym. austenityczny
czas. austenityzować
Wiktionary
(1.1) austenityzacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bóg wiatru południowego, utożsamiany z greckim Notosem;
Wiktionary
Auster (także Notus, łac. Auster, Notus, gr. Νότος Nótos) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie wiatru południowego i południowej strony świata.
Uosabiał wilgotny, wiejący latem wiatr. Był utożsamiany z greckim Notosem.
Wikipedia
IPA: ˈawstɛr, AS: au̯ster
Wiktionary
przym. Austerowy
Wiktionary
(1.1) Notus, Notos
Wiktionary
przestarzale: zajazd, szynk, oberża; osteria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. karczma
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) (…) przy tym trakcie będzie austeria, gdzie warto by koniom wytchnąć, a samym się posilić.
Wiktionary
IPA: awˈstɛrʲja, AS: au̯sterʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. austernik m.
Wiktionary
[czytaj: AU-sterlic] obecnie Sławków, miasto w Czechach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. Sławków w Czechach
Wiktionary
Wikipedia
dawniej: właściciel zajazdu, szynku, oberży; oberżysta
SJP.pl
[czytaj: OStin] samochód marki Austin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w południowej części Stanów Zjednoczonych, stolica stanu Teksas;
Wiktionary
Austin (wym. [ˈɔːstən]) – miasto w Stanach Zjednoczonych, stolica stanu Teksas oraz hrabstwa Travis (częściowo także w granicach sąsiednich hrabstw Williamson i Hays). Miasto położone jest w środkowo-wschodniej części stanu, nad rzeką Colorado. Czwarte pod względem zaludnienia miasto Teksasu, w 2023 roku zamieszkane przez 979 882 osób, obszar metropolitalny Austin–Round Rock–San Marcos liczył blisko 2,5 mln mieszkańców.
Wikipedia
skrót od: austriacki
SJP.pl
skrót od: australijski
SJP.pl
skrót
(1.1) = australijski
Wiktionary
część świata obejmująca Australię, Nową Zelandię i Melanezję (w tym Nową Gwineę oraz wiele mniejszych wysp w jej okolicach)
SJP.pl
Australazja – część świata rozciągająca się na przestrzeni ok. 70 mln km² morskiej półkuli globu (głównie Oceanu Spokojnego). Obszar obejmujący Australię, Nową Zelandię i Melanezję (w tym Nową Gwineę oraz wiele mniejszych wysp w jej okolicach, część z których położona jest we wschodniej części Indonezji). Nazwę utworzył Charles de Brosses w Histoire des navigations aux terres australes (1756).
Wikipedia
1. najmniejszy ziemski kontynent, położony na półkulach wschodniej i południowej;
2. państwo na kontynencie australijskim ze stolicą w Canberze; Związek Australijski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. najmniejszy kontynent na Ziemi;
(1.2) geogr. polit. państwo obejmujące prawie cały kontynent australijski;
Wiktionary
Australia, formalnie Związek Australijski (ang. Commonwealth of Australia) – państwo demokratyczne, położone na półkuli południowej, obejmujące kontynent Australia, wyspę Tasmanię i inne znacznie mniejsze wyspy na Oceanach Indyjskim i Spokojnym. Stolicą kraju jest Canberra, największym miastem jest Sydney.
Wikipedia
(1.1) Kiedyś nazywano Australię Nową Holandią.
(1.2) W Australii mieszka dużo Greków.
Wiktionary
IPA: awˈstralʲja, AS: au̯stralʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Australijczyk mos., Australijka ż., australijskość ż.
przym. australijski, australski, wewnątrzaustralijski
przysł. australijsko
Wiktionary
(1.1) hist. Nowa Holandia, Nowa Południowa Walia
(1.2) urz. ofic. Związek Australijski
Wiktionary
obywatel Australii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec, obywatel Australii
Wiktionary
(1.1) Australijczycy to nasi antypodzi, ponieważ mieszkają na przeciwnym krańcu Ziemi.
Wiktionary
IPA: ˌawstraˈlʲijt͡ʃɨk, AS: au̯stralʹii ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Australia ż.
:: fż. Australijka ż.
przym. australijski
przysł. australijsko
Wiktionary
obywatelka Australii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka, obywatelka Australii
Wiktionary
IPA: ˌawstraˈlʲijka, AS: au̯stralʹii ̯ka
Wiktionary
rzecz. Australia ż.
:: fm. Australijczyk mos.
przym. australijski
przysł. australijsko
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa lub kontynentu Australia, kojarzony z Australią, jej cechami lub składnikami
Wiktionary
(1.1) Australijski rząd prosi aborygenów o wybaczenie.
Wiktionary
IPA: ˌawstraˈlʲijsʲci, AS: au̯stralʹii ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. australijskość ż., Australia, Australijczyk, Australijka
przym. australski
przysł. australijsko
Wiktionary
(1.1) daw. australski
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób australijski, po australijsku
Wiktionary
rzecz. Australia ż., Australijczyk mos., Australijka ż., australijskość ż.
przym. australijski
Wiktionary
dotyczący Australii i Polski; w części australijski, w części polski
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. cecha tego, co australijskie; australijski charakter czegoś
Wiktionary
rzecz. Australia ż., Australijczyk mos., Australijka ż.
przym. australijski
przysł. australijsko
Wiktionary
rzadko: południowy
SJP.pl
przedstawiciel najstarszej i najbardziej prymitywnej z dotychczas znanych kopalnej grupy istot człowiekowatych, żyjący w okresie plejstocenu; do grupy australopiteków zalicza się parantropa, plezjantropa i zinjantropa (ziniantropa)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy
(1.1) paleoantrop. istota człowiekopodobna żyjąca ponad 3 mln lat temu;
Wiktionary
Australopitek (Australopithecus) – wymarły rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Homininae w obrębie rodziny człowiekowatych (Hominidae), którego przedstawiciele żyli w południowej, wschodniej i centralnej Afryce od ok. 4,2 (Australopithecus anamensis) do ok. 1 mln lat temu. Australopiteki masywne są grupowane niekiedy w odrębny rodzaj Paranthropus (dosł. „obok człowieka” albo „prawie człowiek”), gdyż były boczną gałęzią ewolucyjną, która nie ma bliskiego związku z rodzajem Homo. Australopiteki pochodziły prawdopodobnie od żyjących ok. 5,8–4,5 mln lat temu ardipiteków. Większość naukowców zgadza się, że rodzaj Homo wyewoluował z australopiteków, nie ma jednak pewności, z którego z ich gatunków.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* chorwacki: (1.1) australopitek m.
* czeski: (1.1) australopiték m.
* portugalski: (1.1) australopiteco m.
* słowacki: (1.1) australopitek m.
źródła.
== australopitek (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) (Australopithecus) australopitek
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* chorwacki: (1.1) australopitek m.
* czeski: (1.1) australopiték m.
* portugalski: (1.1) australopiteco m.
* słowacki: (1.1) australopitek m.
źródła.
== australopitek (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) (Australopithecus) australopitek
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Australopitek (Australopithecus) – wymarły rodzaj ssaków naczelnych z podrodziny Homininae w obrębie rodziny człowiekowatych (Hominidae), którego przedstawiciele żyli w południowej, wschodniej i centralnej Afryce od ok. 4,2 (Australopithecus anamensis) do ok. 1 mln lat temu. Australopiteki masywne są grupowane niekiedy w odrębny rodzaj Paranthropus (dosł. „obok człowieka” albo „prawie człowiek”), gdyż były boczną gałęzią ewolucyjną, która nie ma bliskiego związku z rodzajem Homo. Australopiteki pochodziły prawdopodobnie od żyjących ok. 5,8–4,5 mln lat temu ardipiteków. Większość naukowców zgadza się, że rodzaj Homo wyewoluował z australopiteków, nie ma jednak pewności, z którego z ich gatunków.
Wikipedia
australijska rasa kur
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. australijski
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Australia
przym. australijski
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|Australia|-ski.
uwagi.
Na początku XX wieku poprawną formą był przymiotnik australski, a australijski oceniano jako niepoprawny, niedbały.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|australijski.
źródła.
== australski (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|aǔstraːliːjskiː.
dzielenie|a|u|stral|ski.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) australijski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Australia
przym. australijski
Wiktionary
część państwa Franków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna, w VI–VII w. stanowiąca północno-wschodnią część merowińskiego królestwa Franków;
Wiktionary
Austrazja – kraina historyczna, w VI–VII w. stanowiąca północno-wschodnią część merowińskiego Królestwa Franków. Obejmowała tereny nad Mozą, Mozelą i środkowym Renem, które obecnie leżą we wschodniej Francji, zachodnich Niemczech, Belgii i Holandii. Głównymi ośrodkami i siedzibami władców były Metz i Reims.
Wikipedia
(1.1) (…) stosunki demograficzne w merowińskiej Austrazji różniły się od stosunków panujących w królestwach Wizygotów i Burgundów.
Wiktionary
przym. austrazyjski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Austrazją, dotyczący Austrazji
Wiktionary
(1.1) Własne prawa zachowywali również obcoplemieńcy, którzy osiedlili się wśród austrazyjskich Franków.
Wiktionary
rzecz. Austrazja ż.
Wiktionary
państwo w Europie ze stolicą w Wiedniu; Republika Austrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Europie;
(1.2) kib. reprezentacja austriacka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Austria jest krajem europejskim.
(1.2) Skończmy z teoretyzowaniem, z myśleniem, że Austria to będzie dla nas łatwiejszy rywal niż Holandia.
Wiktionary
IPA: ˈawstrʲja, AS: au̯strʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. austriackość ż., Austriak mos., Austriaczka ż.
przym. austriacki
przysł. austriacko
Wiktionary
(1.1) urz. ofic. Republika Austrii; gw-pl|Górny Śląsk|Austryjo.; stpol. Rakuzy (Rakusy) / Rakuza
Wiktionary
→ Austria
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Austrii lub Austriaków
Wiktionary
(1.1) Wszyscy policjanci mówili biegle po niemiecku z austriackim akcentem.
Wiktionary
IPA: awstrʲˈjat͡sʲci, AS: au̯strʹi ̯acʹḱi
Wiktionary
rzecz. Austria ż., Austriak mos., Austriaczka ż., austriackość ż.
przysł. austriacko
Wiktionary
(1.1) daw. rakuski; gw-pl|Śląsk Cieszyński|austryjacki.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób austriacki, po austriacku
Wiktionary
(1.1) W spisie znalazły się austriacko brzmiące nazwiska.
Wiktionary
rzecz. Austria ż., Austriak mos., Austriaczka ż., austriackość ż.
przym. austriacki
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co austriackie; austriacki charakter czegoś
Wiktionary
(1.1) O austriackości miasta świadczy jego zabudowa.
Wiktionary
rzecz. Austria ż., Austriak mos., Austriaczka ż.
przym. austriacki
przysł. austriacko
Wiktionary
obywatelka Austrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka lub obywatelka Austrii
Wiktionary
(1.1) Wyszedł, ale zaraz przed budynkiem spotkał młodą Austriaczkę. Zaczepił ją, rozmawiali jak gdyby nigdy nic, chciał zaprosić ją na drinka.
Wiktionary
IPA: awstrʲˈjat͡ʃka, AS: au̯strʹi ̯ačka
Wiktionary
rzecz. Austria ż.
:: fm. Austriak mos.
przym. austriacki
przysł. austriacko
Wiktionary
(1.1) daw. Rakuszanka; gw-pl|Górny Śląsk|Austryjoczka.
Wiktionary
obywatel Austrii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec lub obywatel Austrii
Wiktionary
Austriacy (niem. Österreicher) – naród pochodzenia germańskiego, zamieszkujący głównie Austrię oraz włoski region Trydent-Tyrol Południowy. Ich językiem ojczystym jest język niemiecki – na terenie Austrii występuje kilka dialektów języka niemieckiego, a w powszechnym użyciu jest odrębny wariant tego języka (język niemiecki w Austrii). Dominującym wśród nich wyznaniem jest katolicyzm.
Wikipedia
(1.1) Jego brat był Austriakiem.
Wiktionary
IPA: ˈawstrʲjak, AS: au̯strʹi ̯ak
Wiktionary
rzecz. Austria ż.
:: fż. Austriaczka ż.
przym. austriacki
przysł. austriacko
Wiktionary
(1.1) daw. Rakuszanin; gw-pl|Górny Śląsk|Austryjok.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Austro-Węgrami, dotyczący Austro-Węgier
Wiktionary
(1.1) Szujski rozumiał, że dualizm austro-węgierski ma trwały charakter i na niedający się przewidzieć okres, stanowić będzie fundament monarchii austro-węgierskiej.
Wiktionary
rzecz. Austro-Węgry lm nm., austro-węgierskość ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest austro-węgierskie; cecha tych, którzy są austro-węgierscy
Wiktionary
przym. austro-węgierski
przysł. austro-węgiersko
Wiktionary
europejskie państwo istniejące w latach 1867-1918
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. państwo w Europie od 1867 do 1918 r. pod panowaniem Habsburgów, ze stolicami w Wiedniu i Budapeszcie;
Wiktionary
Austro-Węgry (niem. Österreich-Ungarn), także monarchia austro-węgierska (niem. Österreichisch-Ungarische Monarchie, węg. Osztrák-Magyar Monarchia) – historyczne państwo związkowe w Europie Środkowej. Austro-Węgry były wielonarodową monarchią konstytucyjną. Istniały 51 lat, od 1867 do rozpadu w październiku 1918 w konsekwencji I wojny światowej.
Wikipedia
(1.1) Austro-Węgry były rządzone przez Habsburgów.
Wiktionary
IPA: ˌawstrɔ‿ˈvɛ̃ŋɡrɨ, AS: au̯stro‿vẽŋgry
Wiktionary
przym. austro-węgierski
Wiktionary
(1.1) Monarchia Naddunajska; gw-pl|Górny Śląsk|Cysorstwo.
Wiktionary
języki austroazjatyckie - języki starszej warstwy ludności Indochin, wykazujące związki z rodziną austronezyjską
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Azją Południowo-Wschodnią
Wiktionary
rzecz. Azja Południowo-Wschodnia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik austrofaszyzmu
Wiktionary
(1.1) Zazwyczaj podkreślają oni walkę austrofaszystów o niepodległość Austrii i przeciwko narodowym socjalistom.
Wiktionary
rzecz. austrofaszyzm m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. hist. austriacka odmiana faszyzmu;
Wiktionary
Austrofaszyzm – określenie używane często w stosunku do prawicowych i autorytarnych rządów mających miejsce w Austrii pomiędzy 1934 a 1938 rokiem. Bazowały one na rządzącej partii, Froncie Ojczyźnianym (Vaterländische Front) i oddziałach paramilitarnych Heimwehr. Liderem austrofaszyzmu był Engelbert Dollfuß, a po jego zabójstwie Kurt Schuschnigg. Obaj byli początkowo politykami Austriackiej Partii Chrześcijańsko-Społecznej (CS), która szybko weszła w skład nowego ruchu.
Wikipedia
(1.1) Austrofaszyzm nazywany jest czasem także faszyzmem imitacyjnym.
Wiktionary
rzecz. austrofaszysta m.
Wiktionary
miłośnik wszystkiego, co wiąże się z Austrią
SJP.pl
zafascynowanie tym, co austriackie; austrofilstwo
SJP.pl
zafascynowanie tym, co austriackie; austrofilia
SJP.pl
osoba mająca wrogi stosunek do wszystkiego, co austriackie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba mająca niechętny stosunek do wszystkiego co austriackie
Wiktionary
niechętny lub wrogi stosunek do wszystkiego, co austriackie
SJP.pl
język austronezyjski - język z rodziny języków malajsko-polinezyjskich, używany na wyspach Oceanu Spokojnego i Indyjskiego
SJP.pl
Austroslawizm − projekt wysunięty w połowie XIX wieku przez czeskich działaczy obozu narodowego (m.in. Františka Palackiego), oficjalnie przedstawiony w 1848 roku na Zjeździe Słowiańskim w Pradze, w którym wzięła udział duża liczba Polaków.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. austriacki
Wiktionary
(1.1) Na cybuchu fajczyska czynsto był wymalowany cysorz austryjacki.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Austria
Wiktionary
rzecz. Austryjok mos., Austryjoczka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Austriaczka
Wiktionary
rzecz. Austryjo ż.
:: fm. Austryjok mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Austriak
Wiktionary
rzecz. Austryjo ż.
:: fż. Austryjoczka ż.
Wiktionary
zaświadczenie o zatrudnieniu wydawane Polakom przez okupantów niemieckich; ausweis, Ausweis, Auswajs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. ausweis.
Wiktionary
IPA: ˈawsfajs, AS: au̯sfai ̯s
Wiktionary
[czytaj: ałswajs] zaświadczenie o zatrudnieniu wydawane Polakom przez okupantów niemieckich; auswajs, Auswajs, Ausweis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. ausweis.
Wiktionary
(1.1) Pracowała jako urzędniczka w fabryce metalurgicznej na Pradze i jej zawdzięczam Ausweis robotnika tej fabryki, który mi wyrobiła, kiedy po zniszczeniu mojego paszportu z Wilna żadnego papierka nie miałem.
Wiktionary
potrawa z ryby lub mięsa w galarecie; tymbalik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. potrawa z mięsa, warzyw lub ryby w galarecie – z żelatyny lub na bazie wywaru z kości; Gloger.
Wiktionary
Galaretka – wyrób spożywczy o galaretowatej konsystencji, powstały dzięki właściwościom żelującym dodatków – żelatyny, pektyny lub agaru. Podawany zawsze na zimno, gdyż pod wpływem wysokiej temperatury galaretka upłynnia się. Skrobia, jako zagęstnik zastępujący żelatynę, nie ma pożądanych właściwości – produkt nią zagęszczony traci przezroczystość, która jest podstawową cechą estetyczną galaretki.
Galaretki dzielą się na słodkie i słone.
Wikipedia
(1.1) Na przyjęciu podano indyka w auszpiku.
Wiktionary
IPA: ˈawʃpʲik, AS: au̯špʹik
Wiktionary
(1.1) galareta, tymbalik; reg. pozn. galart, trzęsionka.; łódź|drygle.; żart. meduza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. ałsztojer.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wyciąg, wykaz, spis, rejestr
Wiktionary
[czytaj: ałt] out;
1. sytuacja, gdy piłka znajdzie się poza linią ograniczającą boisko, kort;
2. wprowadzenie piłki do gry spoza linii bocznej (np. w piłce nożnej);
3. obszar poza linią boiska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. sytuacja w niektórych grach, gdy piłka wypadnie poza obręb boiska; obszar poza boiskiem;
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) lm. D. zob. auto.
Wiktionary
Aut (ang. out) – w grach sportowych opuszczenie, np. przez piłkę, regulaminowego pola gry. W części dyscyplin za przerwanie gry odpowiedzialny jest zawodnik, który ostatni raz dotknął piłki. Piłka po aucie staje się martwa. Aut w piłce siatkowej i tenisie karany jest przegraniem akcji, a w piłce nożnej i koszykówce oddaniem piłki przeciwnikom do wyprowadzenia.
Wikipedia
(1.1) Sędzia odgwizdał aut.
Wiktionary
IPA: awt, AS: au̯t
Wiktionary
przym. autowy
rzecz. aucik mrz., outing mrz.
Wiktionary
dewiacja seksualna polegająca na podniecaniu się podczas publicznego współżycia seksualnego
SJP.pl
Autapomorfia – cecha zaawansowana występująca tylko w jednej grupie filogenetycznej. Termin „autapomorfia” został wprowadzony przez Williego Henniga i zdefiniowany jako „cecha apomorficzna charakterystyczna dla danej grupy monofiletycznej (i obecna tylko w niej)”. Według powszechnie stosowanej definicji przedstawionej przez Arnolda Klugego autapomorfia to „nowość kodowana jako unikalna w zbiorze danych”. W przeciwieństwie do synapomorfii autapomorfie, jako cechy filogenetycznie nieinformatywne, nie służą do testowania hipotez filogenezy.
Wikipedia
osoba sprawująca nieograniczoną władzę; autokrata (częściej), autokrator, samowładca, jedynowładca
SJP.pl
Autarchia – forma rządów polegających na rządach absolutnych, despotycznych, gdzie władza najwyższa należy wyłącznie do jednej osoby, która zarządza wszystkim zgodnie z własnym uznaniem. Władza ta nie jest kontrolowana przez żadne instytucje zewnętrzne, dokumenty itp. Władza ta ma wszystkie prawa tzn. sama kontroluje wszystkie czynności w państwie, mianuje urzędników, stanowi prawo itp.
Wikipedia
rzadko: system władzy państwowej, w którym nieograniczona władza należy do jednego człowieka i jest sprawowana poza jakąkolwiek kontrolą społeczną; jedynowładztwo, samowładztwo, absolutyzm, autokratyzm, autokracja
SJP.pl
Autarchia – forma rządów polegających na rządach absolutnych, despotycznych, gdzie władza najwyższa należy wyłącznie do jednej osoby, która zarządza wszystkim zgodnie z własnym uznaniem. Władza ta nie jest kontrolowana przez żadne instytucje zewnętrzne, dokumenty itp. Władza ta ma wszystkie prawa tzn. sama kontroluje wszystkie czynności w państwie, mianuje urzędników, stanowi prawo itp.
Wikipedia
autarkizm;
1. doktryna według której cnota sama wystarcza do szczęścia;
2. samowystarczalność gospodarcza państwa, odcięcie się od związków gospodarczych z resztą państw, likwidacja wymiany międzynarodowej, często jako wynik wojen lub izolacji państwa z przyczyn politycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekon. gospodarcza samowystarczalność;
(1.2) ekon. polityka dążąca do osiągnięcia gospodarczej samowystarczalności
(1.3) socjol. realizowanie przez jakąś grupę społeczną swoich celów w niezależności i izolacji od innych grup
(1.4) filoz. wyznawany przez stoików pogląd, według którego do osiągnięcia szczęścia wystarczy sama cnota;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1-3) autarkizm
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. autarkizm m., autarkista m., autarkistka ż.
przym. autarkiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|αὐτάρκεια.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autarky, autarchy
* baskijski: (1.1) autarkia
* białoruski: (1.1) аўтаркія ż.; (1.4) аўтаркія ż.
* bułgarski: (1.1) автаркия ż.; (1.4) автаркия ż.
* esperanto: (1.1) aŭtarkio
* francuski: (1.1) autarcie
* hiszpański: (1.1) autarquía ż.
* niemiecki: (1.1) Autarkie ż.
* nowogrecki: (1.1) αυτάρκεια ż.
* rosyjski: (1.1) автаркия ż.
* słowacki: (1.1) autarkia ż.; (1.4) autarkia ż.
* ukraiński: (1.1) автаркія ż.
źródła.
== autarkia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ekon. autarkia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: awˈtarʲca, AS: au̯tarʹḱa
Wiktionary
rzecz. autarkizm m., autarkista m., autarkistka ż.
przym. autarkiczny
Wiktionary
(1.1-3) autarkizm
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest autarkiczne
Wiktionary
przym. autarkiczny
przysł. autarkicznie
rzecz. autarkizm mrz.
Wiktionary
związany z autarkią, mający cechy autarkii (np. systemy autarkiczne, autarkiczna gospodarka)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) gospodarczo samowystarczalny
Wiktionary
IPA: ˌawtarʲˈcit͡ʃnɨ, AS: au̯tarʹḱičny
Wiktionary
rzecz. autarkiczność ż., autarkia ż., autarkizm m.
przysł. autarkicznie
Wiktionary
autarkia;
1. doktryna według której cnota sama wystarcza do szczęścia;
2. samowystarczalność gospodarcza państwa, odcięcie się od związków gospodarczych z resztą państw, likwidacja wymiany międzynarodowej, często jako wynik wojen lub izolacji państwa z przyczyn politycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zob. autarkia.
Wiktionary
rzecz. autarkia ż., autarkiczność ż.
przym. autarkiczny
Wiktionary
(1.1) autarkia
Wiktionary
zdrobnienie od: auto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: auto
(1.2) małe auto
Wiktionary
rzecz. auto n., autko n.
Wiktionary
(1.1) autko
Wiktionary
dział ekologii, ekologia fizjologiczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. dział ekologii, zajmujący się badaniem wzajemnego oddziaływania środowiska abiotycznego na poszczególne organizmy, i odwrotnie
Wiktionary
Autekologia – dział ekologii zajmujący się badaniem wzajemnych związków pomiędzy zwierzętami i roślinami, a otoczeniem w jakim się znajdują (środowisko, środowisko nieożywione, środowisko przyrodnicze).
W tych związkach badany jest udział i reakcje pojedynczego organizmu, w przeciwieństwie do synekologii, gdzie zbiorowością organizmów wchodzących w interakcje ze środowiskiem nieożywionym są zbiorowości organizmów takie jak populacje, biocenozy (fito lub zoocenozy), a nawet większe jednostki jak ekosystemy czy nawet całe biomy.
Wikipedia
przym. autekologiczny
Wiktionary
1. prawdziwy, rzeczywisty (np. autentyczne postacie, autentyczne trudności);
2. będący oryginałem (np. autentyczny dokument, autentyczne nagrania)
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób autentyczny, prawdziwy, szczery, zgodny z rzeczywistością
Wiktionary
(1.1) Tamte słowa były wtedy jak najbardziej na miejscu i brzmiały autentycznie.
Wiktionary
IPA: ˌawtɛ̃nˈtɨt͡ʃʲɲɛ, AS: au̯tẽntyčʹńe
Wiktionary
rzecz. autentyka ż., autentyk m., autentyzm m., autentyczność ż.
przym. autentyczny
Wiktionary
(1.1) naprawdę, szczerze, prawdziwie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: autentycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: autentyczny; bardziej autentyczny
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co autentyczne, prawdziwe, pozbawione sztuczności, fałszu
Wiktionary
IPA: ˌawtɛ̃nˈtɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: au̯tẽntyčność
Wiktionary
rzecz. autentyk m., autentyzm m., autentyka ż.
przym. autentyczny
przysł. autentycznie
Wiktionary
(1.1) prawdziwość, szczerość
Wiktionary
1. prawdziwy, rzeczywisty (np. autentyczne postacie, autentyczne trudności);
2. będący oryginałem (np. autentyczny dokument, autentyczne nagrania)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) taki, który jest prawdziwy, zgodny z rzeczywistością
(1.2) niebędący kopią, falsyfikatem ani przeróbką
Wiktionary
(1.1) Zachował się autentyczny układ warstwowy przedmiotu.
(1.2) Twoja żona to autentyczny Baran: uparta i impulsywna.
Wiktionary
IPA: ˌawtɛ̃nˈtɨt͡ʃnɨ, AS: au̯tẽntyčny
Wiktionary
rzecz. autentyk mrz., autentyka, autentyczność ż., autentyzm mrz.
przysł. autentycznie
Wiktionary
(1.1) faktyczny, prawdziwy, realny, rzeczywisty, właściwy
(1.2) oryginalny, prawdziwy
Wiktionary
coś będące oryginałem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś, co jest autentyczne
Wiktionary
Autentyk – pierwszy wspólny album polskich raperów Pelsona i Vienia - członków zespołu hip-hopowego Molesta Ewenement. Został wydany 31 sierpnia 2002 roku nakładem wytwórni Pomaton EMI. Gościnnie wystąpili m.in. Pono, Sokół, Wilku, Tomasz Lipiński czy Frenchman - były członek grupy muzycznej Jamal.
Wikipedia
rzecz. autentyzm mrz., autentyczność ż., autentyka ż.
przysł. autentycznie
przym. autentyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgodność z rzeczywistością, prawdziwość
Wiktionary
rzecz. autentyczność ż., autentyzm m., autentyk m.
przysł. autentycznie
przym. autentyczny
Wiktionary
artysta wiernie odzwierciedlający w swych dziełach rzeczywistość, kopiujący rzeczywistość
SJP.pl
1. przedstawienie czegoś w sztuce w sposób prawdziwy, wierny rzeczywistości;
2. kierunek w polskiej poezji międzywojnia kładący nacisk na ukazywanie własnych przeżyć poety, swego środowiska społecznego itd.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) cecha rzeczy autentycznej
(1.2) szczerość osoby
(1.3) film. liter. prawdziwość rzeczy, osób przedstawionych w dziele
(1.4) liter. kierunek poetycki w polskiej literaturze okresu międzywojnia
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. autentyk mrz., autentyczność ż., autentyka ż.
przym. autentyczny
przysł. autentycznie
Wiktionary
(1.1) autentyczność, prawdziwość
(1.2) autentyczność, prawdziwość, szczerość
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. tworzenie interfejsów płyt w formatach DVD, miniDVD, VCD, blu-ray pozwalających użytkownikowi na nawigację po zawartości płyty
Wiktionary
(1.1) Od wielu lat wykonujemy authoringi wszystkich rodzajów nośników z najwyższą możliwą jakością i precyzją.
Wiktionary
małe auto
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: auto
(1.2) auto-zabawka
Wiktionary
(1.1) Staszek pieści to swoje autko bardziej niż żonę.
(1.2) Niech mama już mu nie kupuje autek, bo nie ma gdzie tego trzymać.
Wiktionary
rzecz. auto n., auteczko n.
Wiktionary
(1.1) auteczko
(1.2) samochodzik
Wiktionary
[czytaj: ałto] samochód, zwłaszcza osobowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. pojazd mechaniczny, wyposażony w co najmniej 4 koła, poruszający się dzięki wbudowanemu silnikowi, służący do przewozu ludzi lub towarów;
Wiktionary
Samochód, automobil, w skrócie auto – rodzaj kołowego pojazdu silnikowego, służącego do przewozu osób lub ładunków. Wg polskiego prawa taki pojazd jest samochodem tylko jeśli jego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością powyżej 25 kilometrów na godzinę.
Wikipedia
(1.1) A mój tata ma lepsze auto niż twój!
Wiktionary
IPA: ˈawtɔ, AS: au̯to
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. auteczko n., autko n.
temsłow. auto-
Wiktionary
(1.1) samochód, wóz, przest. automobil, pot. bryka, fura
Wiktionary
przedrostek
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych dotyczący wykonawcy czynności
(1.2) pierwszy człon wyrazów złożonych dotyczący samochodu, motoryzacji
(1.3) pierwszy człon wyrazów złożonych dotyczący automatu
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) autodestrukcja • autoagresja • autocenzura • autopoprawka • autoportret • autorefleksja • autokrytyka
(1.2) autokomis • autoserwis • autokurs • autostop
(1.3) autopilot • autofocus • autokorekta
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. auto n.
frazeologia.
etymologia.
(1.1,3) etym|gr|αὐτός. (autós) → sam
(1.2) etym|niem|Auto. z etym|franc|Auto. jako skrót z etym|franc|Automobil.
uwagi.
(1.1) zwykle z wyrazami obcego pochodzenia; w pewnych sytuacjach można zastąpić zaimkiem się, siebie samego itp.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) auto-; (1.3) auto-
* bułgarski: (1.1) авто-; (1.2) авто-; (1.3) авто-
* duński: (1.1) auto-, selv-; (1.2) auto-, bil-
* esperanto: (1.1) mem-; (1.2) aŭto-; (1.3) aŭtomat-
* rosyjski: (1.1) авто-; (1.2) авто-; (1.3) авто-
* włoski: (1.1) auto-; (1.3) auto-
źródła.
== auto- (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. IPA|ˈɔː.təʊ., X-SAMPA|"O:.t@U.
audio|LL-Q1860 (eng)-Persent101-auto-.wav.
znaczenia.
przedrostek
(1.1) auto-, samo-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈawtɔ, AS: au̯to
Wiktionary
rzecz. auto n.
Wiktionary
[czytaj: autokasko] ubezpieczenie samochodu od nieszczęśliwych zdarzeń, np. wypadków, kradzieży; autocasco
SJP.pl
[czytaj: ałtoditejling] dokładne czyszczenie, odnowienie i konserwacja samochodu; detailing, auto detailing, autodetailing, cardetailing, car-detailing, car detailing
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) muz. techn. automatyczna korekta tonacji;
Wiktionary
Auto-Tune – rodzaj procesora dźwięku, używanego do korekcji wysokości dźwięku instrumentów muzycznych i głosu ludzkiego, powszechnie stosowany w muzyce rozrywkowej. Program został stworzony przez przedsiębiorstwo Antares Audio Technologies.
Pierwszymi utworami, wydanymi z wykorzystaniem efektu Auto-Tune, były utwory wydane w 1998 roku: „Fragments of Life” Roy Vedas i „Believe” Cher. Inne przykłady to: „Blue (Da Ba Dee)” zespołu Eiffel 65 (1999), „One More Time” zespołu Daft Punk (2000) czy „Love Lockdown” Kanyego Westa (2008).
Wikipedia
(1.1) war. autotune
Wiktionary
samouwielbienie, niezwykle dobra samoocena
SJP.pl
Wikipedia
urządzenie montowane w samochodzie, mające zapobiec jego kradzieży lub przynajmniej sygnalizować (światłem, rzadziej dźwiękiem) próbę włamania
SJP.pl
Wikipedia
alergiczna reakcja organizmu na własne antygeny, skierowana przeciw własnym tkankom; autoagresja, autoimmunizacja
SJP.pl
analiza własnych postaw, zachowań, własnej psychiki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rozpatrywanie swoich czynów i przeżyć
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. słowo posiadające dwa sprzeczne znaczenia, będące własnym przeciwieństwem
Wiktionary
(1.1) kontranim, słowo Janus
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. autostrada
(1.2) pot. autostrada, zwłaszcza niemiecka
Wiktionary
(1.1) Jo jak ino widza autobana zarozki mom rajzyfiber.
Wiktionary
autogiełda;
1. zorganizowana bezpośrednia sprzedaż samochodów przez właścicieli;
2. miejsce, w którym odbywa się sprzedaż samochodów
SJP.pl
potocznie: bieżnik opony samochodu
SJP.pl
autor własnej biografii; autobiografista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba będąca autorem własnej biografii
Wiktionary
(1.1) Pozostawmy to mądrości biografów — łącznie z autobiografem, samym poetą.
Wiktionary
rzecz. autobiografia ż., autobiografizm mrz., autobiografizowanie n., autobiograficzność ż.
:: fż. autobiografka ż.
czas. autobiografizować ndk.
przym. autobiograficzny, biograficzny
przysł. autobiograficznie
Wiktionary
opis własnego życia w formie literackiej lub filmowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) własnoręcznie napisany swój życiorys;
Wiktionary
Autobiografia (gr. autós „sam” + bíos „życie” + gráphō „piszę”) – utwór piśmienniczy, którego tematem jest własne życie autora, jego koleje losów i czyny, zdarzenia, których był świadkiem, doświadczenia, które nabywał, ewolucja zapatrywań i postawy wobec świata. Innymi słowy: biografia jakiejś osoby (całościowa lub fragmentaryczna) przez nią samą napisana.
Wikipedia
(1.1) Polityk rozważał napisanie autobiografii.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔbʲjɔˈɡrafʲja, AS: au̯tobʹi ̯ografʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. autobiografizm mrz., autobiograficzność ż., autobiograf mos., autobiografizowanie n., autobiografka ż.
czas. autobiografizować ndk.
przym. autobiograficzny, biograficzny
przysł. autobiograficznie
Wiktionary
(1.1) pamiętnik
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób autobiograficzny
Wiktionary
rzecz. autobiograf mos., autobiografka ż., autobiografia ż., autobiografizm mrz., autobiografizowanie n., autobiograficzność ż.
czas. autobiografizować ndk.
przym. autobiograficzny, biograficzny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. cecha dzieła opartego na wątkach autobiograficznych
Wiktionary
(1.1) Mamy tu zapewne przejaw działania swoistej mitologii dokumentu, gdzie np. autobiograficzność uznawana jest za najwyższe kryterium prawdy i autentyzmu.
Wiktionary
rzecz. autobiograf mos., autobiografka ż., autobiografia ż., autobiografizm mrz., autobiografizowanie n.
czas. autobiografizować ndk.
przym. autobiograficzny, biograficzny
przysł. autobiograficznie
Wiktionary
dotyczący autobiografii, będący autobiografią (np. autobiograficzny wątek, film autobiograficzny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający charakter autobiografii, taki w którym autor nawiązuje do wydarzeń ze swego życia
Wiktionary
(1.1) W twórczości autobiograficznej tego pisarza można było dostrzec pewien ekshibicjonizm.
Wiktionary
rzecz. autobiografizm mrz., autobiograficzność ż., autobiografka ż., autobiografia ż., autobiograf m., autobiografizowanie n.
przysł. autobiograficznie
przym. biograficzny
czas. autobiografizować
Wiktionary
autor własnej biografii; autobiograf
SJP.pl
tendencja, polegająca na włączaniu przez pisarza w materię utworu własnych doświadczeń i przeżyć
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. skłonność do wykorzystywania wątków autobiograficznych
Wiktionary
Autobiografizm – postawa, dzięki której doświadczenia i przeżycia pisarza zostają wykorzystane i dochodzą do głosu w jego twórczości; skłonność do czerpania tematu literackiego z faktów z własnego życia autora, z własnych przeżyć, pisanie o sobie i o swoim życiu.
Wikipedia
(1.1) Sam Iwaszkiewicz wszystkie te odmiany autobiografizmu odnalazł w baśniach Andersena, o czym szerzej pisał we wstępie do ich polskiego wydania w 1956 roku.
Wiktionary
rzecz. autobiograf mos., autobiografka ż., autobiografia ż., autobiografizowanie n., autobiograficzność ż.
czas. autobiografizować ndk.
przym. autobiograficzny, biograficzny
przysł. autobiograficznie
Wiktionary
wplatać autobiografię w wątek literacki
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) rzad. liter. wplatać wątek autobiograficzny
(1.2) rzad. opisywać własne życie
Wiktionary
rzecz. autobiograf mos., autobiografka ż., autobiografia ż., autobiografizm mrz., autobiografizowanie n., autobiograficzność ż.
przym. autobiograficzny, biograficzny
przysł. autobiograficznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) liter. poruszanie w utworze literackim wątków autobiograficznych
Wiktionary
rzecz. autobiografizm mrz., autobiograficzność ż., autobiografka ż., autobiograf mos., autobiografia ż.
czas. autobiografizować
przym. autobiograficzny
przysł. autobiograficznie
Wiktionary
autorka autobiografii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta będąca autorem własnej biografii
Wiktionary
(1.1) Często tak postępowały autobiografki z XIX i wcześniejszych wieków.
Wiktionary
rzecz. autobiografia ż., autobiografizm mrz., autobiografizowanie n., autobiograficzność ż.
:: fm. autobiograf mos.
czas. autobiografizować ndk.
przym. autobiograficzny, biograficzny
przysł. autobiograficznie
Wiktionary
potocznie: biznes samochodowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. funkcja niektórych aparatów fotograficznych polegająca na wykonaniu kilku zdjęć tego samego kadru z lekko zmienionymi parametrami ekspozycji – od niedoświetlenia do prześwietlenia;
Wiktionary
Autobracketing (skr. AEB od ang. Auto Exposure Bracketing) często także nazywana tylko "Bracketing" – funkcja współczesnych aparatów fotograficznych polegająca na automatycznej ekspozycji kilku sąsiednich klatek filmu z lekko zmienionymi parametrami – od lekkiego niedoświetlenia do lekkiego prześwietlenia, przy czym za parametr średni można przyjąć wskazania światłomierza lub wyczucie fotografa. Funkcja ta jest możliwa w aparatach z automatycznym przesuwem filmu, ilość zdjęć może wynosić trzy lub więcej (nawet do dziewięciu), a typowa różnica kolejnych naświetleń wynosi 1/3 stopnia EV.
Wikipedia
(1.1) Większość zaawansowanych aparatów fotograficznych – tak cyfrowych, jak i analogowych – wyposażona jest w funkcję autobracketingu.
(1.1) Wiadomo, że aby składać zdjęcia HDR, robimy zdjęcia z autobracketingiem i to najlepiej ze statywu.
Wiktionary
(1.1) AEB
Wiktionary
potocznie: miejsce postoju samochodu, w którym uprawia się seks
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. miejsce, gdzie parkuje się samochody w celu uprawiania w nich seksu
Wiktionary
(1.1) Ten parking to istny autoburdel, zajeżdżają super brykami i wiadomo, co tam robią.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔˈburdɛl, AS: au̯toburdel
Wiktionary
duży pojazd przeznaczony do przewożenia kilkudziesięciu osób, służący do komunikacji miejskiej lub międzymiastowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) transp. mot. duży pojazd przeznaczony do przewozu osób w transporcie zbiorowym;
(1.2) gw. więzienna dużych rozmiarów paczka herbaty
Wiktionary
Autobus – pojazd samochodowy przeznaczony do przewozu większej liczby pasażerów.
Według ustawy – Prawo o ruchu drogowym pojazd ten przystosowany jest do przewozu więcej niż 9 osób (w tym kierowcy). Według definicji Europejskiej Komisji Gospodarczej, Eurostatu i Międzynarodowego Forum Transportu jest to pasażerski mechaniczny pojazd drogowy przeznaczony do przewozu więcej niż 24 osób (wliczając kierowcę) i posiadający zarówno miejsca siedzące, jak i stojące.
Wikipedia
(1.1) Do pracy najczęściej jeżdżę autobusem linii 135.
Wiktionary
IPA: awˈtɔbus, AS: au̯tobus
Wiktionary
rzecz. autobusiarz m.
:: zdrobn. autobusik m.
przym. autobusowy
Wiktionary
(1.2) gw. więzienna przegub, przegubowiec
Wiktionary
zdrobnienie od: autobus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od autobus
Wiktionary
(1.1) To nie autobus, lecz tylko mały autobusik.
Wiktionary
rzecz. autobus m., busik mrz.
przym. autobusowy
Wiktionary
związany z autobusem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do autobusu, związany z autobusem
Wiktionary
(1.1) Komunikacja autobusowa w Polsce jest dość dobrze rozwinięta.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔbuˈsɔvɨ, AS: au̯tobusovy
Wiktionary
rzecz. autobus m., autobusik m., autobusiarz m., busik mrz.
Wiktionary
[czytaj: ałtoKAD] programem wykorzystywany do dwuwymiarowego i trójwymiarowego komputerowego wspomagania projektowania; AutoCad
SJP.pl
[czytaj: ałtokemping] kemping służący zmotoryzowanym turystom, z miejscami na samochody z przyczepą; autokemping
SJP.pl
[czytaj: autokasko] ubezpieczenie samochodu od nieszczęśliwych zdarzeń, np. wypadków, kradzieży; auto-casco
SJP.pl
Autocasco, auto-casco, ubezpieczenie AC – dobrowolne ubezpieczenie pojazdów mechanicznych (np. samochodów, motocykli) od zdarzeń losowych. Celem ubezpieczenia jest ochrona pojazdu wraz z jego wyposażeniem w zakresie utraty, zniszczenia, uszkodzenia lub kradzieży.
Wikipedia
niezależność kościoła prawosławnego od zwierzchnictwa zagranicznych władz duchownych; autokefalia
SJP.pl
cenzura własnych tekstów, programów itp., często jako efekt dojścia do wniosku, że te teksty, programy są zbyt odważne, obrazoburcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kontrolowanie własnych wypowiedzi, publikacji, programów itp. pod względem politycznym lub obyczajowym
Wiktionary
Autocenzura (także samocenzura) – proces świadomego korygowania własnej twórczości z treści uznawanych za kontrowersyjne, obsceniczne czy wulgarne, lub nieuświadomionego dopasowania swojej twórczości do obowiązującego kanonu społecznego, konwenansu lub światopoglądu.
Wikipedia
(1.1) Artysta dokonał autocenzury swojej dawnego arcydzieła.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔt͡sɛ̃w̃ˈzura, AS: au̯tocẽũ̯zura
Wiktionary
rzecz. autocenzurowanie n.
czas. autocenzurować się
Wiktionary
prezentacja własnego dorobku życiowego, osiągnięć lub życiorysu
SJP.pl
sposób rozsiewania diaspor (np. nasion, zarodników) za pomocą mechanizmów wewnętrznych rośliny, bez udziału czynników zewnętrznych; samosiewność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. samoczynne rozsiewanie diaspor przez roślinę;
Wiktionary
Autochoria (samosiewność) – proces samoczynnego rozsiewania diaspor przez roślinę, przy wykorzystaniu własnych sił i mechanizmów rośliny macierzystej. Oddalenie się diaspor od rośliny macierzystej jest stosunkowo niewielkie, autochoria ma więc znaczenie głównie jako czynnik zwiększający zagęszczenie populacji w danym biotopie. Czasem diaspora, przenoszona niedaleko od rośliny macierzystej, trafia na inny czynnik transportujący ją dalej – jest to kombinowany sposób rozsiewania.
Wikipedia
(1.1) Oddalenie się diaspor od rośliny macierzystej jest stosunkowo niewielkie, autochoria ma więc znaczenie głównie jako czynnik zwiększający zagęszczenie populacji w danym biotopie.
Wiktionary
przym. autochoryczny
przysł. autochorycznie
Wiktionary
(1.1) samosiewność
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) bot. na sposób autochoryczny
Wiktionary
rzecz. autochoria ż.
przym. autochoryczny
Wiktionary
(1.1) war. samosiewnie
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do autochorii, związany z autochorią
Wiktionary
(1.1) Analogicznie jak to jest w przypadku nasion, wyróżnia się diaspory rozprzestrzeniające się samoczynnie (autochoryczne), jak i rozsiewane biernie (allochoryczne).
Wiktionary
rzecz. autochoria ż.
przysł. autochorycznie
Wiktionary
proces otrzymywania fotografii barwnych na płytach szklanych w postaci diapozytywów; autochrome
SJP.pl
Autochrom lub autochrome (szklane kolorowe płyty światłoczułe) – proces otrzymywania fotografii barwnych na płytach szklanych w postaci diapozytywów. Pionierem techniki autochromowej był XIX-wieczny fotograf Louis Ducos du Hauron z Francji, a jego wynalazek wprowadzili do produkcji w roku 1907 bracia Lumière.
Wikipedia
w poligrafii: sposób drukowania polegający na połączeniu druku zwykłego i barwnej litografii, np. druk pocztówek kolorowych
SJP.pl
chromosom niebędący chromosomem płci; autosom
SJP.pl
rdzenny mieszkaniec danego obszaru; tubylec, tuziemiec, aborygen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rdzenny mieszkaniec jakiegoś terytorium
Wiktionary
Autochton (stgr. αὐτόχθων autochthon – „z tej ziemi”, „tuziemiec, tubylec”, od autós „sam” i chthōn „ziemia”) – człowiek należący do rdzennej ludności danego obszaru.
W odróżnieniu od ludności autochtonicznej mówi się o ludności napływowej.
Wikipedia
(1.1) Przybyli z głębi kraju edukatorzy czechizowali autochtonów.
(1.1) Na święta zostają w Warszawie głównie autochtoni.
Wiktionary
rzecz. autochtonizm m.
:: fż. autochtonka ż.
przym. autochtoniczny, autochtoński
przysł. autochtonicznie
Wiktionary
(1.1) aborygen, krajowiec, tubylec, tuziemiec
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób autochtoński, po autochtońsku
Wiktionary
(1.1) Podano potrawy z warzyw i mięsa kangurzego o autochtonicznie brzmiących nazwach.
Wiktionary
rzecz. autochton mos., autochtonizm mrz., autochtonka ż.
przym. autochtoniczny, autochtoński
Wiktionary
1. dotyczący lub złożony z rdzennych mieszkańców danego obszaru;
2. skała autochtoniczna - masa skalna, która pomimo ruchów górotwórczych pozostała w miejscu powstania;
3. organizm autochtoniczny - zwierzę lub roślina pochodzące z tego miejsca, na którym występuje
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z autochtonami, dotyczący autochtonów
Wiktionary
(1.1) Ziemie na wschód od rzeki należały do autochtonicznych Australijczyków.
Wiktionary
rzecz. autochton mos., autochtonizm mrz., autochtonka ż.
przym. autochtoński
przysł. autochtonicznie
Wiktionary
(1.1) autochtoński, rdzenny, tubylczy
Wiktionary
1. należenie do rdzennej ludności danego obszaru;
2. cecha czegoś pochodzącego z tego samego obszaru, na którym aktualnie występuje;
3. cecha mas skalnych, które pozostają na tym samym miejscu podczas ruchów górotwórczych
SJP.pl
rdzenna mieszkanka danego obszaru; aborygenka, tuziemka, tubylka, tubylczyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rdzenna mieszkanka jakiegoś terytorium
Wiktionary
rzecz. autochtonizm m.
:: fm. autochton mos.
przym. autochtoniczny, autochtoński
przysł. autochtonicznie
Wiktionary
(1.1) aborygenka, tubylka, tuziemka
Wiktionary
związany z autochtonem, autochtonami
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z autochtonami, dotyczący autochtonów
Wiktionary
(1.1) W muzeum prezentowano autochtońskie narzędzia rolnicze.
Wiktionary
rzecz. autochton mos., autochtonizm mrz., autochtonka ż.
przym. autochtoniczny
przysł. autochtonicznie
Wiktionary
(1.1) autochtoniczny, rdzenny, tubylczy
Wiktionary
[czytaj: ałtoKROS lub ałTOkros] wyścig samochodowy w trudnych warunkach terenowych z naturalnymi przeszkodami; autokros
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. mot. rower z przyczepnym silnikiem niewielkiej mocy
(1.2) daw. mot. motocykl
Wiktionary
cytat z własnej wypowiedzi cytującego
SJP.pl
potocznie: części do samochodów
SJP.pl
funkcja automatycznego czyszczenia urządzenia
SJP.pl
[czytaj: autodaFE]
1. publiczne wykonywanie wyroków śmierci przez inkwizytorów pod koniec XV wieku, głównie w Hiszpanii i Portugalii;
2. palenie pism uznawanych za heretyckie;
3. przenośnie: publiczne wyznane winy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hist. wprowadzone przez inkwizycję publiczne wyznanie lub zaparcie się wiary przez oskarżonego o herezję;
(1.2) hist. publiczne wykonanie kary śmierci za herezję, najczęściej przez spalenie na stosie
(1.3) hist. palenie ksiąg uznanych za heretyckie
(1.4) przen. publiczne napiętnowanie kogoś; też: publiczne pokajanie się lub wyznanie czegoś
(1.5) książk. przen. samobójstwo poprzez spalenie się żywcem
Wiktionary
Auto-da-fé (l.mn. autos-da-fé), z portugalskiego „akt wiary” – publiczna ustna deklaracja przyjęcia lub odrzucenia religii katolickiej w procesie inkwizycyjnym. Podczas auto-da-fé jedynie czytano wyroki skazańcom, bez przeprowadzania wtedy egzekucji.
Wikipedia
(1.2) Więzienie, skazanie na galery, utrata mienia - kary te stosowano nagminnie wobec wszystkich klientów inkwizycji, z wyjątkiem czarownic: te czekało zawsze autodafe, czyli spalenie żywcem.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔdaˈfɛ, AS: au̯todafe
Wiktionary
(1.5) samospalenie
Wiktionary
niszczenie siebie samego (pod względem fizycznym, psychicznym itd.)
SJP.pl
przymiotnik od: autodestrukcja (np. autodestrukcyjne tendencje, autodestrukcyjne przejawy)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) niszczący samego siebie
Wiktionary
rzecz. autodestrukcja ż.
Wiktionary
(1.1) samoniszczący, samoniszczycielski
Wiktionary
cecha osób dobrowolnie podejmujących działania, które zagrażają swojemu życiu lub zdrowiu; autodestrukcyjność
SJP.pl
podejmujący działania, które zagrażają swojemu życiu lub zdrowiu; autodestrukcyjny
SJP.pl
[czytaj: ałtoditejler] osoba zawodowo odnawiająca samochody; autodetailingowiec, detailer, detailingowiec
SJP.pl
[czytaj: ałtoditejling] dokładne czyszczenie, odnowienie i konserwacja samochodu; detailing, auto detailing, auto-detailing, cardetailing, car-detailing, car detailing
SJP.pl
[czytaj: ałtoditejlingowiec] osoba zawodowo odnawiająca samochody; autodetailer, detailer, detailingowiec
SJP.pl
teoria biologiczna głosząca, że organizm sam w sobie zawiera przyczyny swych funkcji i swej budowy
SJP.pl
strażacka drabina na podwoziu samochodowym
SJP.pl
drezyna z silnikiem spalinowym
SJP.pl
1. specjalny tor wyścigowy dla samochodów;
2. plac przeznaczony do postoju samochodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. wyścigowy tor samochodowy
(1.2) mot. plac ćwiczeń dla kierowców
Wiktionary
Tor wyścigowy (autodrom) – zamknięty obiekt, na którym odbywają się m.in. wyścigi samochodowe czy wyścigi motocyklowe. Tor ma zazwyczaj kilka lub więcej zakrętów, jest asfaltowy lub betonowy, a w jego pobliżu umieszczone są trybuny dla kibiców. Niemal każdy tor ma tzw. prostą startową, na której ustawiają się zawodnicy przed startem. Wzdłuż niej znajdują się aleje serwisowe, oddzielone od prostej startowej ścianą, znajdują się tam garaże, a obok nich odbywają się pit-stopy, czyli postoje, podczas których dokonywane jest, np. tankowanie paliwa czy zmiana opon podczas wyścigu.
Wikipedia
(1.1) Na tym autodromie rozbił się mój kumpel.
Wiktionary
inaczej: samouk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) książk. pedag. inaczej: samouk
Wiktionary
Samokształcenie – samouctwo; osiąganie wykształcenia poprzez działalność, której cele, treść, warunki i środki ustala sam podmiot.
W procesie samokształcenia jego cele dynamizują się; osiągnąwszy wyższy stopień świadomości, uczeń dokonuje często ich przewartościowania i doskonalenia. Samokształcenie osiąga optymalny poziom wtedy, gdy przekształca się w stałą potrzebę życiową człowieka oraz stanowi oparcie dla kształcenia ustawicznego. Proces samokształcenia rzadko występuje w postaci czystej: bywa powiązany z pracą w szkole, z kształceniem korespondencyjnym czy z wychowaniem równoległym.
Wikipedia
(1.1) Osoba samodzielnie kształcąca się nazywana jest naukowo autodydaktą.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔdɨˈdakta, AS: au̯todydakta
Wiktionary
rzecz. autodydaktyka ż., dydaktyka ż.
przym. autodydaktyczny, dydaktyczny
przysł. autodydaktycznie, dydaktycznie
Wiktionary
→ autodydaktyzm; samokształceniowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. pedag. związany z autodydaktyką lub autodydaktą
Wiktionary
IPA: ˌawtɔdɨdakˈtɨt͡ʃnɨ, AS: au̯todydaktyčny
Wiktionary
rzecz. autodydakta m., autodydaktyka ż.
Wiktionary
(1.1) samokształceniowy
Wiktionary
dawniej: samouctwo, samokształcenie; autodydaktyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. pedag. inaczej: samokształcenie
Wiktionary
Samokształcenie – samouctwo; osiąganie wykształcenia poprzez działalność, której cele, treść, warunki i środki ustala sam podmiot.
W procesie samokształcenia jego cele dynamizują się; osiągnąwszy wyższy stopień świadomości, uczeń dokonuje często ich przewartościowania i doskonalenia. Samokształcenie osiąga optymalny poziom wtedy, gdy przekształca się w stałą potrzebę życiową człowieka oraz stanowi oparcie dla kształcenia ustawicznego. Proces samokształcenia rzadko występuje w postaci czystej: bywa powiązany z pracą w szkole, z kształceniem korespondencyjnym czy z wychowaniem równoległym.
Wikipedia
IPA: ˌawtɔdɨˈdaktɨka, AS: au̯todydaktyka
Wiktionary
rzecz. autodydakta m.
przym. autodydaktyczny
Wiktionary
dawniej: samouctwo, samokształcenie; autodydaktyka
SJP.pl
dyfuzja z udziałem wyłącznie cząstek jednej substancji
SJP.pl
rodzaj dyktanda utrwalającego, ćwiczenie pośrednie pomiędzy przepisywaniem a pisaniem na podstawie pamięci wzrokowej
SJP.pl
umiejętność wpływu na własny rozwój, przejmowanie zadania rozwijania i kształtowania kwalifikacji we własnym zakresie; samokształcenie, samowychowanie
SJP.pl
dział ekologii zajmujący się fizjologią i zachowaniem się organizmów w ich naturalnym środowisku
SJP.pl
związany z autoerotyzmem (np. autoerotyczne zainteresowanie własnym ciałem)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) seks. charkteryzujący się autoerotyzmem, świadczący o wzmożonym zainteresowaniu swoim ciałem, które prowadzi do masturbacji
Wiktionary
rzecz. autoerotyzm m.
Wiktionary
zachowania seksualne realizowane w pojedynkę; autoerotyzm
SJP.pl
1. zainteresowanie własnym ciałem, o zabarwieniu erotycznym, prowadzące do realizacji różnego rodzaju zachowań seksualnych w pojedynkę; narcyzm;
2. masturbacja, samogwałt, onanizm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. wzmożone zainteresowanie swoim ciałem, które prowadzi do masturbacji
Wiktionary
Autoerotyzm (autoerotyka) – różnego rodzaju zachowania seksualne realizowane w pojedynkę (w tym pieszczoty) przynoszące satysfakcję seksualną. Często kojarzone jedynie z onanizmem, a mogące mieć szerszy zakres. Pojęciowo bliższe erotyce.
Wikipedia
rzecz. Eros mzw./mos./mrz., autoerotyka ż.
przym. autoerotyczny
Wiktionary
(1.1) autoerotyka
Wiktionary
samobójstwo osoby nieuleczalnie chorej i pragnącej śmierci
SJP.pl
trawienie przez komórkę niektórych własnych elementów jej struktury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. proces usuwania z komórki zbędnych elementów poprzez ich degradację;
Wiktionary
Autofagia (z gr. αυτός (autós) – sam i gr. φαγειν (fagein) – jeść, zjadać; tłumaczone jako samozjadanie, ang. self-eating), inaczej autofagocytoza – biologiczny proces kataboliczny polegający na kontrolowanym rozkładzie przez komórkę cząsteczek chemicznych, fragmentów komórki i organelli komórkowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autophagy
źródła.
== autofagia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) autofagia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autophagy
źródła.
== autofagia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) autofagia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autophagy
źródła.
== autofagia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) autofagia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Autofagia (z gr. αυτός (autós) – sam i gr. φαγειν (fagein) – jeść, zjadać; tłumaczone jako samozjadanie, ang. self-eating), inaczej autofagocytoza – biologiczny proces kataboliczny polegający na kontrolowanym rozkładzie przez komórkę cząsteczek chemicznych, fragmentów komórki i organelli komórkowych.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) technika masturbacyjna polegająca na oralnym pobudzaniu przez mężczyznę swojego własnego prącia;
Wiktionary
Autofellatio – forma masturbacji polegająca na oralnej stymulacji własnego penisa. Tylko niewielka liczba mężczyzn jest w stanie wykonać fellatio na sobie, ze względu na wymaganą elastyczność.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fellatio n.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|auto-|fellatio.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autofellatio, self-sucking
* rosyjski: (1.1) аутофелляция n.
źródła.
== autofellatio (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-autofellatio.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) autofellatio
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. fellatio n.
Wiktionary
osoba o wygórowanym mniemaniu o sobie; samolub
SJP.pl
zachwyt nad sobą, uwielbienie samego siebie; samouwielbienie, narcyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fot. system w aparacie fotograficznym lub kamerze odpowiedzialny za automatyczne nastawianie ostrości;
Wiktionary
Autofokus, autofocus, AF – układ automatycznego ustawiania ostrości w aparatach fotograficznych.
Wikipedia
(1.1) Używanie autofocusu jest łatwe, jednak należy pamiętać o jego właściwej obsłudze. (z Internetu)
Wiktionary
(1.1) skrót AF, automatyczny focus
Wiktionary
automatyczne dostosowywanie ostrości w aparacie fotograficznym
SJP.pl
Autofokus, autofocus, AF – układ automatycznego ustawiania ostrości w aparatach fotograficznych.
Wikipedia
formatować samoczynnie, za pomocą automatu
SJP.pl
zapłodnienie zachodzące w obrębie tego samego organizmu, to jest zapłodnienie komórki jajowej przez gametę męską pochodzącą z tego samego osobnika; u zwierząt - samozapłodnienie, u roślin - samopylność
SJP.pl
Autogamia, autofertylizacja, samozapłodnienie – sposób rozrodu organizmów, w wyniku którego dochodzi do powstania zygoty z komórek rozrodczych wytwarzanych przez ten sam organizm. Zachodzi tylko u organizmów obupłciowych. U roślin nasiennych autogamia określana jest mianem samopylności (samozapylenia). U organizmów jednokomórkowych autogamia jest powszechna u sporowców parzydełkowych, rzadziej u okrzemek, otwornic, słonecznic. U zwierząt występuje bardzo rzadko, m.in. u tasiemców, sporadycznie u niektórych ślimaków płucodysznych.
Wikipedia
przymiotnik od: autogamia
SJP.pl
gaz do auta stosowany zamiast benzyny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gaz LPG
Wiktionary
Skroplony gaz petrochemiczny (ang. liquefied petroleum gas, LPG), gazol – produkt rafinacji ropy naftowej lub gazu ziemnego, używany jako gaz, ale przechowywany i transportowany w pojemnikach pod ciśnieniem w postaci ciekłej. W obrocie najczęściej propan lub mieszanina propanu i butanu o różnym składzie, najczęściej z niewielką zawartością innych alkanów. Należy do najbardziej wszechstronnych źródeł energii. Stosowany jest głównie jako:
Wikipedia
(1.1) Pracownicy stacji paliw nie będą obsługiwać dystrybutorów autogazu.
Wiktionary
IPA: awˈtɔɡas, AS: au̯togas
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces samorzutnego powstawania lub rozwoju organizmu, struktury albo zjawiska wyłącznie na podstawie jego własnych, wewnętrznych właściwości
Wiktionary
1. książkowo: wywołany przyczynami wewnętrznymi; autogenny, autogenowy, samorzutny;
2. w biologii: czynniki autogeniczne wewnętrzne siły organizmów wpływające na ich ewolucję niezależnie od czynników środowiska;
3. w geologii: składniki autogeniczne - podstawowe składniki skał osadowych i spoiwa skał okruchowych, tworzące się w czasie kształtowania się skały lub później;
4. w technice: cięcie, spawanie autogeniczne - cięcie, spawanie metali wykonane pod działaniem wysokiej temperatury za pomocą płomienia acetylenowo-tlenowego; cięcie, spawanie gazowe;
5. w psychoterapii: trening autogeniczny - metoda polegająca m.in. na wykonywaniu ćwiczeń likwidujących napięcie nerwowe; trening autogenny
SJP.pl
1. książkowo: wywołany przyczynami wewnętrznymi; autogeniczny, autogenowy, samorzutny;
2. w psychoterapii: trening autogenny - metoda polegająca m.in. na wykonywaniu ćwiczeń likwidujących napięcie nerwowe; trening autogeniczny
SJP.pl
książkowo: wywołany przyczynami wewnętrznymi; autogenny, autogeniczny, samorzutny
SJP.pl
autobazar;
1. zorganizowana bezpośrednia sprzedaż samochodów przez właścicieli;
2. miejsce, w którym odbywa się sprzedaż samochodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. giełda samochodowa
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dwie konkurujące ze sobą autogiełdy nie miałyby raczej szans utrzymania się w mieście, […].
Wiktionary
wiropłat o samoczynnie obracającym się wirniku; wiatrakowiec; autożyro
SJP.pl
Wiatrakowiec, żyroplan, autożyro – statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna), z rodziny wiropłatów, wyposażony w wirnik nośny i śmigło napędowe (pchające lub ciągnące). Wirnik nie jest napędzany silnikiem, lecz obraca się dzięki autorotacji, powstającej w wyniku postępowego ruchu (wywoływanego śmigłem) wiropłata względem powietrza. Czasem jako napęd wiatrakowca może służyć holujący pojazd naziemny lub nawodny. Z powodu konieczności zapewnienia ciągłego nadmuchu powietrza na wirnik nośny, wiatrakowiec – w odróżnieniu od innych wiropłatów – nie może wykonywać zawisu. Wiatrakowce są zdolne do krótkiego startu i lądowania (STOL).
Wikipedia
poznawanie samego siebie
SJP.pl
praktykowana w krajach Ameryki Środkowej niezgodna z konstytucją forma przejęcia władzy w państwie przez szefa władzy wykonawczej
SJP.pl
według popularnego w starożytności i średniowieczu poglądu: samorzutne powstanie niższych organizmów z nieorganicznej lub organicznej materii nieożywionej (np. much ze zgniłego mięsa, żab z mułu rzecznego); abiogeneza, samorództwo
SJP.pl
1. własnoręczny podpis kogoś sławnego;
2. potocznie, ironicznie: podpis;
3. w nauce o literaturze: rękopis jakiegoś autora
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) własnoręczny podpis
(1.2) rękopis wykonany przez autora dzieła
(1.3) techn. urządzenie do prezentacji zdjęć wykonanych z lotu ptaka w formie trójwymiarowych map
Wiktionary
Autograf (gr. αὐτός 'sam' i γράφω 'piszę') – własnoręczne pismo jakiejś osoby (podpis, rękopis).
Wikipedia
(1.1) Dzisiaj na spotkaniu z autorem, można otrzymać autograf na zakupionym egzemplarzu książki.
(1.1) […] wyrwał z tak pięknie oprawionej książki kartę z autografem […]
Wiktionary
IPA: awˈtɔɡraf, AS: au̯tograf
Wiktionary
rzecz. autografowanie n.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. autografowanie n.
frazeologia.
etymologia.
etym|gr|αὐτόγραφος. (autógraphos) < etym|gr. autós + grapho
źródłosłów dla źródło dla|ros|автограф.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autograph, signature
* białoruski: (1.1) аўтограф m.; (1.2) аўтограф m.
* bułgarski: (1.1) автограф m.; (1.2) автограф m.; (1.3) автограф m.
* duński: (1.1) autograf w.
* francuski: (1.1) autographe m./ż.
* interlingua: (1.1) autographo
* niemiecki: (1.1) Autogramm n.
* nowogrecki: (1.1) αυτόγραφο n.
* rosyjski: (1.1) автограф m.
* słowacki: (1.1) autogram m.; (1.2) autograf m.
* węgierski: (1.1) autogram
* włoski: (1.1) autografo m.; (1.2) autografo m.
źródła.
== autograf (język albański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) autograf
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
wykonanie rysunku na papierze przedrukowym i odciśnięcie go na płycie (kamień lub blacha cynkowa); przedruk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest autograficzne
Wiktionary
przym. autograficzny
przysł. autograficznie
Wiktionary
1. własnoręczny;
2. wykonany techniką autografii
SJP.pl
przestarzałe: dokładnie reprodukować z oryginału pismo lub rysunek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. odtwarzanie pisma lub rysunku na podstawie oryginału
Wiktionary
rzecz. autograf m.
czas. autografować
Wiktionary
potocznie: handel samochodami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. handel samochodami
Wiktionary
IPA: ˌawtɔˈxãndɛl, AS: au̯toχãndel
Wiktionary
leczenie zastrzykami domięśniowymi krwi własnej pacjenta
SJP.pl
Leczenie krwią, hemoterapia, krwiolecznictwo – metoda polegająca na przetaczaniu krwi pełnej lub innych preparatów krwiopochodnych stosowana w celach leczniczych. Jest ona przeprowadzana tylko w wyniku ścisłych wskazań lekarskich ze względu na możliwe powikłania.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z autohipnozą
Wiktionary
(1.1) Szaman może cię nauczyć wchodzenia w trans autohipnotyczny.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔxʲipnɔˈtɨt͡ʃnɨ, AS: au̯toχʹipnotyčny
Wiktionary
rzecz. autohipnoza
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hipnoza wywoływana na sobie samym
Wiktionary
Autohipnoza (stgr. αὐτός autós „sam” + ὕπνος hýpnos „sen”) – oznacza:
Wikipedia
(1.1) Specyficzną metodą pracy z autohipnozą jest użycie kaset z odpowiednio nagranymi sesjami.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔxʲipˈnɔza, AS: au̯toχʹipnoza
Wiktionary
przym. autohipnotyczny
Wiktionary
kobieta przywiązująca zbyt dużą wagę do posiadania lub używania samochodu
SJP.pl
osoba przywiązująca zbyt dużą wagę do posiadania lub używania samochodu
SJP.pl
przywiązywanie zbyt dużej wagi do posiadania lub używania samochodu, traktowanie jako objaw choroby
SJP.pl
określenie własnej tożsamości, przynależności do danej kultury, religii lub organizacji, itp.; samoidentyfikacja
SJP.pl
Autoimmunizacja – odpowiedź odpornościowa układu odpornościowego organizmu, w przebiegu której powstają nieprawidłowe, skierowane przeciw własnym tkankom limfocyty T lub przeciwciała. Autoimmunizacja może prowadzić do powstania chorób autoimmunologicznych.
Wikipedia
przymiotnik od: autoimmunizacja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. taki, w którym układ odpornościowy organizmu działa przeciwko własnym komórkom i tkankom
Wiktionary
(1.1) Autoimmunologiczna hemolityczna anemia to zagrażająca życiu choroba, w której układ odpornościowy psa atakuje jego krwinki czerwone.
Wiktionary
przymiotnik od: autointerpretacja
SJP.pl
szczególna odmiana ironii, którą autor kieruje przeciwko sobie samemu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ironia dotycząca samego siebie
Wiktionary
(1.1) Konstrukcja, wielowątkowość, powtórzenia, autoironie, są to symptomy, powiedzmy, literackie. Dosłowne doświadczenie bycia przy umieraniu bliskiego człowieka staje się początkiem opowieści o literaturze i naszej wyobraźni.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔjiˈrɔ̃ɲja, AS: au̯toi ̯irõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. autoironizowanie n., autoironiczność ż.
czas. autoironizować
przym. autoironiczny
przysł. autoironicznie
Wiktionary
(1.1) rzad. samoironia
Wiktionary
przejawiający autoironię, nacechowany autoironią (np. autoironiczny komentarz, autoironiczna postawa)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ironiczny wobec siebie
Wiktionary
rzecz. autoironia ż., autoironizowanie n.
Wiktionary
(1.1) samoironiczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ironizowanie wobec samego siebie
Wiktionary
rzecz. autoironia ż.
czas. autoironizować
przym. autoironiczny
przysł. autoironicznie
Wiktionary
dysocjacja elektrolityczna rozpuszczalnika amfiprotonowego wskutek wymiany protonów między jego cząsteczkami; autoprotoliza
SJP.pl
Autodysocjacja (autojonizacja, autoprotoliza) – rodzaj dysocjacji elektrolitycznej, w której czysty związek chemiczny w postaci cząsteczkowej rozpada się na jony pod wpływem innych cząsteczek tego samego związku, pełniąc przy tym rolę zarówno kwasu jak i zasady. Autodysocjacja jest możliwa, gdy cząsteczki związku mają budowę polarną.
Wikipedia
autobus turystyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) mot. autobus przeznaczony do długich podróży
Wiktionary
Autokar (autobus turystyczny, autobus dalekobieżny) – autobus przystosowany do przewozów pasażerskich na duże odległości, na trasach międzymiastowych i międzynarodowych. Według definicji Europejskiej Komisji Gospodarczej, Eurostatu i Międzynarodowego Forum Transportu jest to pasażerski mechaniczny pojazd drogowy przeznaczony do przewozu więcej niż 24 osób (wliczając kierowcę) i posiadający wyłącznie miejsca siedzące.
Wikipedia
(1.1) Podróż autokarem jest tańsza od jazdy koleją, ale zwykle trwa dłużej.
Wiktionary
IPA: awˈtɔkar, AS: au̯tokar
Wiktionary
przym. autokarowy
Wiktionary
automat do karmienia zwierząt gospodarskich; paszomat
SJP.pl
związany z autokarem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z autokarem, wykorzystujący autokar
Wiktionary
rzecz. autokar
Wiktionary
karykatura pokazująca samego autora
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z autokatalizą; taki, w którym produkt reakcji chemicznej działa jako katalizator tej samej reakcji, przyspieszając jej przebieg
Wiktionary
rzecz. autokataliza ż.
Wiktionary
zajwisko przyspieszenia reakcji katalitycznej pod wpływem jednego z produktów tej reakcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. reakcja chemiczna, w której jej produkt pełni rolę katalizatora dla tej samej reakcji, zwiększając jej szybkość
Wiktionary
Autokataliza – wzrost szybkości reakcji chemicznej pod wpływem jednego z produktów tej reakcji, który pełni funkcję katalizatora. Szybkość reakcji autokatalitycznej wzrasta w miarę jej postępu i związanego z tym wzrostu stężenia produktu będącego katalizatorem, a następnie maleje z powodu spadku stężenia substratów.
Wikipedia
(1.1) Autokataliza ma znaczenie w procesach biologicznych, np. w powielaniu materiału genetycznego.
Wiktionary
przym. autokatalityczny
Wiktionary
niezależność kościoła prawosławnego od zwierzchnictwa zagranicznych władz duchownych; autocefalia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. niezależność krajowej prawosławnej organizacji kościelnej od zagranicznych władz duchownych;
Wiktionary
Autokefalia (z gr. αὐτο – samo, κεφαλή – głowa) – status kościoła chrześcijańskiego (najczęściej prawosławnego albo orientalnego) oznaczający, że jego głowa (biskup, metropolita, patriarcha) nie jest odpowiedzialna przed jakimkolwiek innym hierarchą o wyższej randze.
Wikipedia
IPA: ˌawtɔkɛˈfalʲja, AS: au̯tokefalʹi ̯a
Wiktionary
przym. autokefaliczny
rzecz. autokefaliczność ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha cerkwi autonomicznej
Wiktionary
(1.1) Jakie były wcześniejsze przejawy autokefaliczności tej bliskowschodniej wspólnoty eklezjalnej?
Wiktionary
przym. autokefaliczny
rzecz. autokefalia ż.
Wiktionary
o Kościele prawosławnym: autonomiczny, niezależny od zagranicznych władz duchownych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. zwłaszcza w chrześcijaństwie: związany ze statusem autokefalii, mający status autokefalii
Wiktionary
(1.1) Właścicielem tej działki jest Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny.
Wiktionary
rzecz. autokefalia ż., autokefaliczność ż.
Wiktionary
(1.1) autonomiczny
Wiktionary
kemping służący zmotoryzowanym turystom, z miejscami na samochody z przyczepą; autocamping
SJP.pl
przymiotnik od: autokemping
SJP.pl
hermetycznie zamykany zbiornik, używany do sterylizacji materiałów opatrunkowych i narzędzi chirurgicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. med. hermetyczny, ogrzewany zbiornik służący do przeprowadzania różnych procesów chemicznych lub do wyjaławiania w podwyższonej temperaturze i przy zwiększonym ciśnieniu narzędzi chirurgicznych, środków spożywczych i farmaceutycznych;
Wiktionary
Autoklaw – hermetycznie zamknięty, ogrzewany zbiornik służący do przeprowadzania procesów chemicznych.
Wikipedia
(1.1) Autoklawy stoją w sąsiednim pomieszczeniu.
Wiktionary
IPA: awˈtɔklaf, AS: au̯toklaf
Wiktionary
przym. autoklawowy
Wiktionary
(1.1) med. sterylizator
Wiktionary
przeprowadzać sterylizację czegoś za pomocą autoklawy
SJP.pl
system automatycznego programowania maszyn cyfrowych
SJP.pl
Wikipedia
odwrócenie wiązki promieni przy jednoczesnym jej zawężeniu lub zogniskowaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. publ. opinia wyrażona przez kogoś na temat własnego zachowania, własnej osoby, własnego utworu
Wiktionary
rzecz. komentarz m., komentator m., komentatorka ż., komentowanie n., skomentowanie n., komentacja ż.
czas. komentować ndk., skomentować dk.
przym. komentatorski
Wiktionary
potocznie: komis samochodowy
SJP.pl
samokontrola
SJP.pl
automatyczna korekta m.in. w edytorach tekstowych
SJP.pl
1. w informatyce: pojęcie stochastyczne mające zastosowanie w analizie przestrzennej, dotyczące zmienności wartości atrybutów przy zmianie położenia, odnoszące się do obiektów przestrzennych ciągłych;
2. w statystyce, telekomunikacji: miara współzależności między elementami szeregu czasowego
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: autokorelacja
SJP.pl
upiększanie i konserwacja samochodów
SJP.pl
upiększanie i konserwacja samochodów
SJP.pl
wielkość równa kowariancji pomiędzy procesem stochastycznym a tym samym procesem przesuniętym o pewien odcinek czasu
SJP.pl
Autokowariancja – wielkość równa kowariancji pomiędzy procesem stochastycznym a tym samym procesem przesuniętym o pewien odcinek czasu.
Jeśli każdy stan procesu stochastycznego ma wartość oczekiwaną, \mathbb {E} X_{t}=\mu _{t}, to autokowariancja jest dana wzorem:
Wikipedia
system władzy państwowej, w którym nieograniczona władza należy do jednego człowieka i jest sprawowana poza jakąkolwiek kontrolą społeczną; jedynowładztwo, samowładztwo, absolutyzm, autokratyzm, autarchia (rzadziej)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. rządy jednostki lub wąskiej grupy, sprawowane poza kontrolą społeczną;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌawtɔˈkrat͡sʲja, AS: au̯tokracʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. autokrata m., autokratka ż., autokratyzm m.
przym. autokratyczny
przysł. autokratycznie
Wiktionary
(1.1) autokratyzm, absolutyzm, dyktatura, jedynowładztwo, samowładztwo, samodzierżawie, despotyzm, despotia, tyrania; pot. zamordyzm
Wiktionary
osoba sprawująca nieograniczoną władzę; autarcha (rzadziej), autokrator, samowładca, jedynowładca
SJP.pl
Wikipedia
władczyni absolutna, despotka, tyran
SJP.pl
1. władca nieograniczony, absolutny; samowładca, autokrata, jedynowładca, jednowładca;
2. w starożytności: grecki tytuł cesarza rzymskiego i bizantyjskiego
SJP.pl
Wikipedia
dotyczący autokracji lub autokraty, właściwy autokracji lub autokracie (np. autokratyczny system władzy, autokratyczny władca)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. związany z autokratyzmem jako systemem rządów
(1.2) charakterystyczny dla autokraty (jako cecha)
Wiktionary
rzecz. autokratyzm mrz., autokracja ż., autokrata mos.
przysł. autokratycznie
Wiktionary
(1.1) despotyczny, samowładny
(1.2) absolutystyczny
Wiktionary
1. system władzy państwowej, w którym nieograniczona władza należy do jednego człowieka i jest sprawowana poza jakąkolwiek kontrolą społeczną; jedynowładztwo, samowładztwo, absolutyzm, autokracja, autarchia (rzadziej);
2. książkowo: cecha kogoś, kto nie liczy się z nikim, postępuje w sposób władczy; despotyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. system władzy sprawowanej poza kontrolą społeczną przez jednego człowieka lub wąską grupę;
(1.2) władczość jako cecha charakteru; cecha kogoś, kto nie liczy się z nikim
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Autokratyzm twojej babki jest denerwujący.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔˈkratɨsm̥, AS: au̯tokratysm̦
Wiktionary
rzecz. autokracja ż., autokrata m.
przym. autokratyczny
przysł. autokratycznie
Wiktionary
(1.1) autokracja, samowładztwo, samodzierżawie, absolutyzm, despotyzm, dyktatura, tyrania, autorytaryzm, totalizm, totalitaryzm, régime
(1.2) despotyzm, dyktatura, tyrania
Wiktionary
tworzenie własnego wizerunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) budowanie / tworzenie swojego wizerunku
Wiktionary
IPA: ˌawtɔkrɛˈat͡sʲja, AS: au̯tokreacʹi ̯a
Wiktionary
przym. autokreacyjny
Wiktionary
wyścig samochodowy w trudnych warunkach terenowych z naturalnymi przeszkodami; autocross
SJP.pl
uczestnik autokrosu - wyścigu samochodowego w trudnych warunkach terenowych z naturalnymi przeszkodami; kierowca autokrosowy
SJP.pl
samokrytyczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. samokrytyczny.
Wiktionary
(1.1) samokrytyczny
Wiktionary
krytyka wystawiona samemu sobie przez samego siebie
SJP.pl
krytyka wystawiona samemu sobie przez samego siebie
SJP.pl
pociąg złożony z wagonów z miejscami do leżenia dla pasażerów i wagonów towarowych do przewozu samochodów
SJP.pl
dobrowolne czasowe odosobnienie kogoś, kto miał kontakt z osobą chorą na chorobę zakaźną
SJP.pl
[czytaj: ałtolakier] lakier służący do pokrywania karoserii samochodowych
SJP.pl
[czytaj: ałtolakiernia] zakład lub pomieszczenie, w którym lakieruje się karoserie samochodów; warsztat lakierniczy
SJP.pl
rysunek na kamieniu litograficznym wykonany przez artystę grafika
SJP.pl
Autolitografia – litografia, stworzona przez autora – artystę grafika wprost na kamieniu litograficznym.
W XIX wieku istniało wiele zakładów litograficznych, w których rysunki stworzone przez artystów były przenoszone ręcznie przez rzemieślników-litografów (w odbiciu zwierciadlanym) na kamienie litograficzne. Takie litografie zatracały ważną cechę dzieła artysty – ślad ręki twórcy. Dlatego w końcu XIX wieku artyści-graficy (w Polsce m.in. Witold Wojtkiewicz, Leon Wyczółkowski i Kazimierz Sichulski) zaczęli tworzyć autolitografie, nanosząc obraz tuszem litograficznym lub tłustą kredką wprost na kamieniu. Musieli przy tym pamiętać, że – podobnie jak w przypadku np. drzeworytu – obraz na kamieniu, także ewent. napisy, ukaże się na wydruku w odbiciu lustrzanym.
Wikipedia
rozkład komórek i tkanek organizmu pod wpływem własnych enzymów hydrolitycznych; samotrawienie, samorozpuszczanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. samoistny enzymatyczny proces trawienia samch siebie – wielkocząsteczkowych składników obumarłej komórki lub całych komórek i tkanek po śmierci organizmu;
(1.2) kulin. metoda wstępnego przygotowania ciasta chlebowego polegająca na wymieszania samej mąki z wodą i pozostawieniu ciasta na 20-60 minut dla poprawienia jego elastyczności oraz walorów smakowych
Wiktionary
Autoliza (stgr. αυτό ‘samo’ i λύσις ‘rozszczepienie’), samostrawienie – enzymatyczny proces trawienia:
Wikipedia
rzecz. autolizowanie n.
czas. autolizować
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) biol. o komórce: rozpadać się pod wpływem własnych enzymów
Wiktionary
rzecz. autolizowanie n., autoliza ż.
przym. autolityczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biochem. zachodzenie procesu autolizy
Wiktionary
rzecz. autoliza ż.
czas. autolizować
Wiktionary
(1.1) samorozpuszczanie
Wiktionary
[czytaj: ałtolok] automatyczna blokada urządzenia
SJP.pl
taki, w którym osobnik otrzymuje własne komórki macierzyste, np. przeszczep autologiczny
SJP.pl
lustracja przeprowadzona na wniosek osoby posądzonej o współpracę z komunistycznymi służbami bezpieczeństwa
SJP.pl
zdrobnienie od: automat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od automat
Wiktionary
(1.1) To nie automat, lecz tylko mały automacik.
Wiktionary
rzecz. automat m., automatyzowanie n.
przym. automatyczny
Wiktionary
automatyzacja;
1. zmechanizowanie jakiejś czynności;
2. wprowadzenie do produkcji, transportu itp. urządzeń automatycznych
SJP.pl
mafia działająca w przemyśle samochodowym lub handlu samochodami
SJP.pl
potocznie: szczególne zamiłowanie do samochodów
SJP.pl
potocznie: pasjonat samochodów
SJP.pl
Automaniak – program motoryzacyjny produkowany przez telewizję TVN od 1998 roku.
Wikipedia
nieświadoma manipulacja własną osobą
SJP.pl
mapa samochodowa
SJP.pl
Automapa – oprogramowanie nawigacyjne wykorzystujące system GPS.Jest ono wspólnym produktem dwóch firm: Aqurat i Geosystems Polska.
AutoMapa pojawiła się na rynku w 2003 r. Od wersji 4.0, wprowadzonej na rynek w 2007 r., możliwy jest podgląd mapy w 3D. W porównaniu z betą 4.0 różnica jest w interfejsie. W wersji 5.0 z 2008 r. znacząco zmieniono interfejs. AutoMapa jest dostarczana z zestawem punktów POI i bazową informacją o blokadach dróg oraz kilkoma wersjami komunikatów głosowych w 10 językach (angielski, czeski, fiński, francuski, hiszpański, litewski, niemiecki, polski, portugalski, rosyjski) w tym m.in. z komunikatami wykorzystującymi głos Krzysztofa Hołowczyca, dodatkowo w internecie można znaleźć głos, np. Czesia z serialu animowanego Włatcy móch i inne. Oprogramowanie umożliwia automatyczne pobieranie informacji z serwisu miplo.pl, który zawiera dodawane przez użytkowników punkty POI i informacje o utrudnieniach drogowych.
Wikipedia
1. maszyna wykonująca cykl pracy bez udziału człowieka lub z jego niewielkim udziałem;
2. potocznie: pistolet maszynowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) maszyna wykonująca pracę bez udziału człowieka;
(1.2) maszyna, która wydaje towar po wrzuceniu pieniędzy
(1.3) pot. pistolet maszynowy
(1.4) środ. mot. samochód z automatyczną skrzynią biegów
(1.5) pot. pralka automatyczna
Wiktionary
Automat (gr. αὐτόματος z αὐτο- 'samo-' i μένος ‘myśl’) – maszyna lub ich zestaw, wykonujące samoczynnie cykl czynności lub operacji określony konstrukcją lub programem, niewymagające bezpośredniego udziału człowieka. Jest to układ sekwencyjny, posiadający przynajmniej jedną pętlę sprzężenia zwrotnego.
Wikipedia
(1.2) Wsunąłem kartę kredytową do szczeliny automatu i wprowadziłem swój PIN.
Wiktionary
IPA: awˈtɔ̃mat, AS: au̯tõmat
Wiktionary
rzecz. automatyzm mrz., automatyzacja ż., automatyczność ż., automatyka ż., automatyzowanie n., zautomatyzowanie n.
:: zdrobn. automacik mrz.
czas. automatyzować ndk., zautomatyzować dk.
przym. automatyczny, automatyzacyjny, automatowy
przysł. automatycznie
Wiktionary
(1.1) robot, maszyna
Wiktionary
1. maszyna wykonująca cykl pracy bez udziału człowieka lub z jego niewielkim udziałem;
2. potocznie: pistolet maszynowy
SJP.pl
związany z automatem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z automatem (maszyną, bronią, itp.)
Wiktionary
rzecz. automat mrz.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) techn. z udziałem automatu
(1.2) wynikając z odruchu lub przyzwyczajenia, bez udziału świadomości
(1.3) w sposób konsekwentny, jako naturalne lub regulaminowe następstwo
Wiktionary
(1.1) Sterowanie sprężarką odbywa się w pełni automatycznie.
(1.2) Społeczeństwo automatycznie maluje stereotyp mężczyzn, którzy odkładają, opóźniają małżeństwo lub wybierają nieżenienie się.
(1.3) Samotna matka nie musi automatycznie przechodzić na pełny etat, gdy jej dziecko ukończy trzy lata.
Wiktionary
rzecz. automat mrz., automatyczność ż., automatyk mos., automatyka ż., automatyzacja ż., automatyzm mrz., automatyzowanie n.
czas. automatyzować ndk., zautomatyzować dk.
przym. automatyczny
Wiktionary
(1.1) mechanicznie, samoczynnie
(1.2) bezwiednie, machinalnie, mimowolnie, odruchowo, spontanicznie
(1.3) konsekwentnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest automatyczne
Wiktionary
rzecz. automat m., automatyka ż., automatyzacja ż., automatyzowanie n., automatyk mos.
czas. automatyzować ndk.
przym. automatyczny
przysł. automatycznie
Wiktionary
1. działający samoczynnie;
2. wykonywany za pomocą automatu;
3. powstający bez udziału świadomości i woli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wykonywany przez maszyny, przebiegający bez bezpośredniego udziału człowieka
(1.2) rozumiejący się sam przez się, spowodowany wcześniejszymi działaniami
(1.3) przen. wykonywany lub powstający bez udziału świadomości i woli
Wiktionary
(1.1) Obecnie wprowadzane deszczomierze automatyczne dokonują pomiaru wysokości opadu i zapisują tę informację w pamięci elektronicznej.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔ̃maˈtɨt͡ʃnɨ, AS: au̯tõmatyčny
Wiktionary
rzecz. automat m., automacik m., automatyzm m., automatyzacja ż., automatyczność ż., automatyka ż., automatyzowanie n., zautomatyzowanie n.
czas. automatyzować ndk., zautomatyzować dk.
przym. automatyzacyjny
przysł. automatycznie
Wiktionary
(1.1) samoczynny, mechaniczny
(1.2) pewny, nieuchronny, gwarantowany; pot. murowany
(1.3) mimowolny, bezwiedny, machinalny
Wiktionary
dziedzina techniki i nauki
SJP.pl
dziedzina techniki i nauki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. techn. dyscyplina zajmująca się urządzeniami sterującymi procesami bez udziału człowieka lub z jego ograniczonym udziałem
Wiktionary
Automatyka – dziedzina techniki i nauki zajmująca się zagadnieniami sterowania różnorodnymi procesami, głównie technologicznymi i przemysłowymi (zwykle bez udziału lub z ograniczonym udziałem człowieka).
Automatyka nie jest tożsama z automatyzacją, czyli metodami i środkami służącymi do wyeliminowania lub ograniczenia udziału człowieka w różnych czynnościach. Do automatyzacji może się przyczynić nie tylko automatyka, ale i mechanizacja, robotyka czy technika informatyczna.
Wikipedia
rzecz. automatyzowanie n., automatyk mos., automat mrz., automatyczność ż., automatyzacja ż.
przysł. automatycznie
przym. automatyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wprowadzanie automatów, ułatwień technicznych poprawiających pracę
Wiktionary
Automatyzacja – znaczne ograniczenie lub zastąpienie (proces zastępowania) ludzkiej pracy fizycznej i umysłowej przez pracę maszyn działających na zasadzie samoregulacji i wykonujących określone czynności bez udziału człowieka (czyli samoczynnych). Również zastosowanie maszyn do pracy niemożliwej do wykonania w inny sposób. Automatyzacja jest kolejnym etapem po mechanizacji, gdzie bezpośrednia praca człowieka jest niezbędna przy wytworzeniu produktu finalnego.
Wikipedia
rzecz. automatyka ż., automatyzowanie n., automat mrz., automatyczność ż.
czas. automatyzować ndk.
przym. automatyczny
przysł. automatycznie
Wiktionary
związany z wprowadzeniem do produkcji, transportu itp. urządzeń automatycznych
SJP.pl
1. odruchowe, nieświadome wykonywanie czynności;
2. w fizjologii: samoczynna, bez bodźców zewnętrznych, praca niektórych narządów, np. serca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wykonywanie czynności nie używając do tego świadomości, bez analizy, bez myślenia
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. automat mrz., automatyzowanie n.
przysł. automatycznie
przym. automatyczny
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany (dk. zautomatyzować)
(1.1) wprowadzać automatyczne działanie w miejsce pracy ręcznej lub wymagającej stałego nadzoru człowieka
Wiktionary
(1.1) Będziemy automatyzować linię produkcyjną.
Wiktionary
rzecz. automatyzacja ż., automatyzowanie n., automat mrz., automatyczność ż.
przysł. automatycznie
przym. automatyczny
Wiktionary
dający się automatyzować
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) czynienie czegoś automatycznym
Wiktionary
rzecz. zautomatyzowanie n., automat m., automacik m., automatyzm m., automatyzacja ż., automatyczność ż., automatyka ż.
czas. automatyzować ndk., zautomatyzować dk.
przym. automatyczny, automatyzacyjny
przysł. automatycznie
Wiktionary
potocznie: osoba zajmująca się obsługą i naprawą samochodów, mechanik samochodowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. przyjaciel i woźnica Achillesa, syn Dioresa
Wiktionary
Automedon, Automedont (stgr. Αὐτομέδων) – w mitologii greckiej wojownik achajski, uczestnik wojny trojańskiej, woźnica rydwanu Achillesa i jego towarzysz.
Pochodził z wyspy Skyros. Przybył pod Troję na czele kontyngentu złożonego z dziesięciu okrętów. Służył Achillesowi, a po jego śmierci Neoptolemosowi. Zabił w boju Trojańczyka Aretosa. Był wiernym towarzyszem, słynął też z łagodności. Brał udział w zdobyciu Ilionu.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|Αὐτομέδων.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Automedon
* starogrecki: (1.1) Αὐτομέδων m.
źródła.
== Automedon (język angielski.) ==
wymowa. IPA|ɔːˈtɒmɪdən.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mitgr. Automedon
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|gr|Αὐτομέδων.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Automedon
* starogrecki: (1.1) Αὐτομέδων m.
źródła.
== Automedon (język angielski.) ==
wymowa. IPA|ɔːˈtɒmɪdən.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) mitgr. Automedon
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: autometamorfizm
SJP.pl
przestarzale: auto, samochód; samojazd
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. samochód
(1.2) zabytkowy lub stary samochód
(1.3) przest. duży, kryty pojazd, najpierw konny bezszynowy, następnie szynowy
Wiktionary
Samochód, automobil, w skrócie auto – rodzaj kołowego pojazdu silnikowego, służącego do przewozu osób lub ładunków. Wg polskiego prawa taki pojazd jest samochodem tylko jeśli jego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością powyżej 25 kilometrów na godzinę.
Wikipedia
(1.1) Pierwszy raz w życiu jechała wspaniałym automobilem, toteż, mimo wstrząśnień nieuniknionych na obmurowaniach ścieków bocznej ulicy, miała złudzenie, iż uległa porwaniu do nieba.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔ̃ˈmɔbʲil, AS: au̯tõmobʹil
Wiktionary
rzecz. automobilista m., automobilistka ż., automobilizm m.
przym. automobilowy
Wiktionary
przestarzałe: kierowca rajdowy; wyścigowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. kierowca
(1.2) przest. człowiek uprawiający sporty samochodowe
Wiktionary
(1.2) Hubert Latham był francuskim automobilistą i pionierem lotnictwa.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔ̃mɔbʲiˈlʲista, AS: au̯tõmobʹilʹista
Wiktionary
rzecz. automobil m., automobilizm m.
:: fż. automobilistka ż.
Wiktionary
(1.1) szofer
Wiktionary
przestarzałe: sport samochodowy
SJP.pl
Sport samochodowy (także automobilizm) – dyscyplina sportu motorowego rozgrywana przy użyciu samochodów. Najważniejszym organem zarządzającym sportem samochodowym jest Fédération Internationale de l’Automobile (FIA).
Wikipedia
klub gromadzący miłośników pojazdów mechanicznych i kierowców, zwłaszcza sportowych
SJP.pl
Automobilklub – klub działający najczęściej na terenie danego miasta lub regionu, a także krajowa federacja sportowa specjalizująca się w sporcie samochodowym zrzeszający kierowców lub odpowiada za działanie i rozwój sportu samochodowego w mieście, regionie lub całego kraju. Jego działania dążą do organizacji i koordynacji imprez sportu samochodowego na danym obszarze. Automobilkluby organizują również akcje mające na celu popularyzację sportów motorowych i bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Wikipedia
związany z automobilem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mot. związany z automobilami, starymi samochodami
Wiktionary
rzecz. automobil mrz.
Wiktionary
przymiotnik od: automorfizm
SJP.pl
Automorfizm – izomorfizm struktury matematycznej na siebie, czyli jej wzajemnie jednoznaczny endomorfizm. W pewnym sensie jest to symetria obiektu – sposób odwzorowania obiektu na siebie przy zachowaniu całej jego struktury.
Wikipedia
motywowanie samego siebie
SJP.pl
potocznie: naprawa samochodów; autoserwis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. naprawa samochodów
(1.2) naprawienie siebie samego
Wiktionary
(1.2) Organizm człowieka od urodzenia ma tendencję do autonaprawy.
Wiktionary
prawo do samostanowienia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. częściowa niezależność;
(1.2) swoboda działania
Wiktionary
Pojęcie autonomia pochodzi od starogreckiego αυτονομία, (αὐτονομία) autonomía – możliwość stanowienia norm samemu sobie, samodzielność prawna. Dziś używa się go w zależności od dyscypliny (gospodarka, prawo, polityka) lub kontekstu w znaczeniu suwerenność, niezawisłość, niezależność, samorządność (całkowita lub częściowa). Dotyczy zarówno zbiorowości, jak jednostek (samodzielność w decydowaniu o sobie, w etyce – niezależność od innych norm niż własne sumienie).
Wikipedia
(1.1) Władze obszaru, który posiada autonomię, mogą często tworzyć własne ustawodawstwo.
(1.2) Dając dziecku autonomię, nie myl jej nigdy z bezkarnością.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔ̃ˈnɔ̃mʲja, AS: au̯tõnõmʹi ̯a
Wiktionary
przym. autonomiczny, autonomistyczny
rzecz. autonomizowanie n., autonomistka ż., autonomista m., autonomiczność
przysł. autonomicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. autonomiczny, autonomistyczny
rzecz. autonomizowanie n., autonomistka ż., autonomista m., autonomiczność
przysł. autonomicznie
frazeologia. Autonomia Palestyńska
etymologia. etym|gr|αὐτονομία. (autonomía) ; źródłosłów dla źródło dla|ros|автономия.
uwagi. por|niepodległość.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autonomy
* białoruski: (1.1) аўтаномія ż.; (1.2) самаўрад m.
* duński: (1.1) autonomi w.; (1.2) autonomi w.
* esperanto: (1.1) aŭtonomeco
* fiński: (1.1) autonomia
* francuski: (1.1) autonomie ż.
* hiszpański: (1.1) autonomía ż.
* interlingua: (1.1) autonomia
* islandzki: (1.1) sjálfsstjórn ż.; (1.2) sjálfstæði n.
* jidysz: (1.1) אויטאָנאָמיע ż. (ojtonomje); (1.2) אויטאָנאָמיע ż. (ojtonomje)
* kataloński: (1.1) autonomia ż.; (1.2) autonomia ż.
* niderlandzki: (1.1) autonomie ż.
* niemiecki: (1.1) Autonomie ż.
* portugalski: (1.1) autonomia ż.
* rosyjski: (1.1) автономия ż.
* szwedzki: (1.1) autonomi w.
* turecki: (1.1) özerklik, muhtariyet, otonomi
* ukraiński: (1.1) автономія ż.
* węgierski: (1.1) autonómia
* włoski: (1.1) autonomia ż.; (1.2) autonomia ż.
źródła.
== autonomia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) polit. autonomia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób autonomiczny
Wiktionary
rzecz. autonomia ż., autonomizowanie n., autonomistka ż., autonomiczność ż.
przym. autonomiczny, autonomistyczny
przysł. autonomistycznie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest autonomiczne; cecha tych, którzy są autonomiczni
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. autonomia ż., autonomista mos., autonomistka ż., autonomizowanie n.
przym. autonomiczny, autonomistyczny
przysł. autonomicznie
Wiktionary
1. oparty na autonomii, niezależny (np. autonomiczna republika);
2. autonomiczny układ nerwowy - układ nerwowy narządów wewnętrznych działający niezależnie od woli
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z autonomią; taki, który ma autonomię
(1.2) dotyczący autonomii w etyce
Wiktionary
(1.1) Czy katolicy zrozumieli autonomiczny charakter państwa, a zwłaszcza autonomiczny charakter liberalnej demokracji?
Wiktionary
IPA: ˌawtɔ̃nɔ̃ˈmʲit͡ʃnɨ, AS: au̯tõnõmʹičny
Wiktionary
rzecz. autonomia ż., autonomizm m., autonomista m., autonomistka ż., autonomizacja ż., autonomiczność ż., autonomizowanie n.
przysł. autonomicznie
przym. autonomistyczny
Wiktionary
(1.1) samodzielny, niezależny
Wiktionary
zwolennik autonomii politycznej, gospodarczej lub kulturalnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik idei autonomii politycznej, gospodarczej lub kulturalnej
Wiktionary
rzecz. autonomia ż., autonomizm m., autonomiczność ż.
:: fż. autonomistka
przym. autonomistyczny, autonomiczny
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka autonomii, np. politycznej, gospodarczej lub kulturowej
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. autonomia ż., autonomiczność ż., autonomizowanie n., zautonomizowanie n., autonomizm m.
:: fm. autonomista m.
czas. autonomizować ndk., zautonomizować dk.
przym. autonomiczny, autonomistyczny
przysł. autonomicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) автономистка ż.
* słowacki: (1.1) autonomistka ż.
źródła.
== autonomistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) autonomistka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. autonomia ż., autonomiczność ż., autonomizowanie n., zautonomizowanie n., autonomizm m.
:: fm. autonomista m.
czas. autonomizować ndk., zautonomizować dk.
przym. autonomiczny, autonomistyczny
przysł. autonomicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. autonomia ż., autonomiczność ż., autonomizowanie n., zautonomizowanie n., autonomizm m.
:: fm. autonomista m.
czas. autonomizować ndk., zautonomizować dk.
przym. autonomiczny, autonomistyczny
przysł. autonomicznie
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) автономистка ż.
* słowacki: (1.1) autonomistka ż.
źródła.
== autonomistka (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) autonomistka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z autonomistami, dotyczący autonomistów, autonomizmu, dążenia do autonomii
Wiktionary
rzecz. autonomia ż., autonomiczność ż., autonomizacja ż., autonomizm m., autonomista m., autonomistka ż., autonomizowanie n.
czas. autonomizować ndk.
przym. autonomiczny
przysł. autonomicznie
Wiktionary
proces uzyskiwania autonomii przez jakieś terytorium
SJP.pl
Autonomizacja (jap. 自働化 jidōka) – jeden z dwóch filarów Systemu Produkcyjnego Toyoty. Polega na zaprojektowaniu systemów produkcyjnych w sposób, który umożliwia wykrywanie i eliminowanie błędów oraz odstępstw od przyjętych standardów.
Wikipedia
autonomia; samodzielne działanie, niezależność
SJP.pl
Autonomizm – nurt radykalnie lewicowej myśli politycznej, powstały w latach 60. XX wieku we Włoszech jako kontynuacja ruchu komunizmu robotniczego (wł. operaismo). Z czasem ruch ten zasymilował wiele elementów myśli anarchistycznej, łącząc je z marksizmem. Grupy powołujące się na różnie rozumiany autonomizm pozostają czynne przede wszystkim w Niemczech, Danii, Włoszech i Francji.
Wikipedia
1. nadawać jakiemuś terytorium autonomię;
2. autonomizować się - uzyskiwać autonomię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) praw. polit. nadawanie jakiemuś podmiotowi autonomii
(1.2) książk. traktowanie jakichś zjawisk, procesów itp. jako samodzielnych i niezależnych
Wiktionary
rzecz. autonomia ż., autonomiczność ż., autonomizacja ż., autonomizm m., autonomista m., autonomistka ż.
czas. autonomizować ndk.
przym. autonomiczny, autonomistyczny
przysł. autonomicznie
Wiktionary
(1.1) usamodzielnianie
Wiktionary
automatyczne obracanie się widoku na ekranie urządzenia po jego przekręceniu
SJP.pl
ocena wystawiana sobie przez samego siebie
SJP.pl
automatyczne odświeżanie czegoś
SJP.pl
odszkodowanie za uszkodzenie, zniszczenie, utratę itp. samochodu
SJP.pl
potocznie: ogumienie samochodu
SJP.pl
przymiotnik od: autooksydacja
SJP.pl
tekturowa osłona przez rażącym światłem słonecznym, zakładana na przednią szybę samochodu
SJP.pl
parodia własnego utworu, własnego stylu itp.
SJP.pl
pasta do czyszczenia samochodów; pasta samochodowa
SJP.pl
świadome naśladowanie własnego stylu przez twórcę, np. pisarza, reżysera itp.
SJP.pl
sposób, w który odbieramy samych siebie
SJP.pl
Teoria spostrzegania siebie, teoria autopercepcji – stworzona przez Daryla Bema teoria próbująca wyjaśnić proces samopoznawania (zbierania informacji na temat własnej osoby i tworzenia wyobrażenia siebie). Podstawowym założeniem teorii jest twierdzenie, że podczas poznawania siebie ludzie dokonują takich samych zabiegów jak przy poznawaniu (rozumieniu) innych ludzi – poprzez obserwowanie i wnioskowanie z tych obserwacji.
Wikipedia
mechanizm komputerowy przejmujący w samolocie, samochodzie, statku itp. pewne funkcje osoby sterującej, np. utrzymywanie na wyznaczonym kursie, stabilizowanie wysokości
SJP.pl
Automatyczny pilot (autopilot) – urządzenie służące do wykonywania określonego zestawu zadań umożliwiających automatyczne sterowanie obiektem (statkiem, samolotem, śmigłowcem itp.) oraz rakietami (głównie ziemia-powietrze).
Wikipedia
1. plagiatowanie własnego utworu;
2. utwór powstały w wyniku powtórzenia własnego dzieła bez podania źródła
SJP.pl
Autoplagiat – powtórne opublikowanie fragmentów własnych wcześniej opublikowanych utworów jako utworów nowych, bez podania o tym informacji. Autoplagiat bywa naganną praktyką w dziedzinach, w których istotna jest oryginalność (np. nauka).
Autoplagiat nie jest rodzajem plagiatu, a zbieżność nazw jest myląca. W przypadku plagiatu plagiator wykorzystuje cudzy utwór, podając się za jego autora. Tym samym narusza jego osobiste prawa autorskie. Sam autor nie może naruszyć swoich osobistych praw autorskich.
Wikipedia
przymiotnik od: autoplastyka
SJP.pl
operacja plastyczna przeszczepienia tkanek w obrębie tego samego organizmu w celu uzupełnienia ubytku tkanki lub skorygowania wady; fizjoplastyka
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest autopoliploidalne
Wiktionary
przym. autopoliploidalny
przysł. autopoliploidalnie
Wiktionary
przymiotnik od: autopoliploid
SJP.pl
Wikipedia
zdrobnienie od: autoportret
SJP.pl
portret autorstwa osoby namalowanej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) portret artysty wykonany przez siebie samego;
Wiktionary
Autoportret, portret własny – portret artysty wykonany przez niego samego; może nim być obraz, rzeźba, fotografia.
Pierwsze autoportrety pojawiły się w średniowieczu, a rozpowszechniły się pod koniec tej epoki. Na początku renesansu artyści swoje autoportrety włączali do malowanych przez siebie scen. Wraz z zanikaniem pojmowania roli artysty jako rzemieślnika, wykształcał się samodzielny autoportret (np. u Albrechta Dürera).
Wikipedia
(1.1) Obraz „Mężczyzna w turbanie” Jana van Eycka to prawdopodobnie autoportret artysty.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔˈpɔrtrɛt, AS: au̯toportret
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. autoportrecik m.
przym. autoportretowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sposób, w jaki ktoś świadomie przedstawia się innym, prezentacja siebie
Wiktionary
Autoprezentacja – sposób, w jaki każdy człowiek poprzez swoje wypowiedzi, zachowania i sygnały niewerbalne komunikuje na zewnątrz kim jest, albo za kogo chciałby być uważany. Autoprezentacja jest podejmowana również w sytuacjach, które nie przynoszą namacalnych zysków, ale pozwalają budować pozytywną opinię o sobie u innych, dzięki czemu jednostka może kształtować i podtrzymywać swoją pożądaną tożsamość.
Wikipedia
(1.1) Prezentację wykorzystuje się między innymi podczas egzaminu maturalnego lub zawodowego, przedstawiania oferty swojej firmy, szkoleń pracowników, a nawet w czasie autoprezentacji (prezentacji siebie) na rozmowie kwalifikacyjnej.
Wiktionary
1. promocja własnej osoby, umiejętności itp.;
2. promocja własnych produktów lub usług w ramach własnych środków promocji (np. promocja innych czasopism wydawnictwa w jednym z czasopism)
SJP.pl
Autopromocja – przekaz pochodzący od dostawcy usługi medialnej mający służyć bezpośrednio lub pośrednio promocji jego audycji, towarów lub usług.
Wikipedia
rozpowszechnianie własnych dokonań, poglądów itp. przez przedstawianie tego w korzystnym świetle
SJP.pl
dysocjacja elektrolityczna rozpuszczalnika amfiprotonowego wskutek wymiany protonów między jego cząsteczkami; autojonizacja
SJP.pl
Autodysocjacja (autojonizacja, autoprotoliza) – rodzaj dysocjacji elektrolitycznej, w której czysty związek chemiczny w postaci cząsteczkowej rozpada się na jony pod wpływem innych cząsteczek tego samego związku, pełniąc przy tym rolę zarówno kwasu jak i zasady. Autodysocjacja jest możliwa, gdy cząsteczki związku mają budowę polarną.
Wikipedia
Autoprzeciwciała – przeciwciała skierowane przeciwko antygenom własnego organizmu. Mogą występować w chorobach autoimmunologicznych.
Wikipedia
przeszczep organów lub komórek, w którym biorca jest jednocześnie dawcą
SJP.pl
1. stwierdzenie czegoś poprzez własną (naoczną) obserwację; oględziny
2. badanie zwłok w celu ustalenia przyczyny śmierci i okoliczności jej towarzyszących; sekcja zwłok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) sekcja zwłok;
(1.2) własne doświadczenie
Wiktionary
Sekcja zwłok (łac. sectio: cięcie, rozcięcie), autopsja (stgr. αὐτοψία autopsia: zobaczyć na własne oczy) – badanie pośmiertne (łac. post mortem), którego celem jest najczęściej ustalenie przyczyny zgonu, rzadziej uzyskanie dodatkowych informacji potrzebnych śledczym.
Wikipedia
(1.1) Autopsję przeprowadza się zarówno w celach naukowych, jak i ze względów procesowych i sądowych.
(1.2) Znam to z autopsji.
Wiktionary
IPA: awˈtɔpsʲja, AS: au̯topsʹi ̯a
Wiktionary
(1.1) badanie post mortem, obdukcja zwłok, sekcja zwłok
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest autopsyjne
Wiktionary
przym. autopsyjny
przysł. autopsyjnie
Wiktionary
1. twórca dzieła literackiego, naukowego, technicznego, dzieła sztuki itp.;
2. inicjator, projektodawca;
3. wykonawca jakiejś czynności, np. autor kradzieży; sprawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) twórca jakiegoś dzieła (książki, obrazu, utworu muzycznego, programu komputerowego lub innej formy twórczości)
Wiktionary
Autor, twórca (łac. auctor - sprawca, twórca) – osoba, która tworzyła lub współtworzyła dzieło (utwór w rozumieniu prawa autorskiego).
Wikipedia
(1.1) W rozmowie z autorem dowiedziałem się, że jego muzą jest kawa – dużo kawy.
(1.1) Podziwiam autora tej powieści za jego niezwykłą wyobraźnię.
(1.1) Mój sąsiad jest autorem wielu zagadek szachowych.
(1.1) Długie noce przy biurku to codzienność dla wielu autorów.
Wiktionary
IPA: ˈawtɔr, AS: au̯tor
Wiktionary
rzecz. autorstwo n., autoryzacja ż., autoryzowanie n.
:: fż. autorka ż.
czas. autoryzować ndk.
przym. autorski, autoryzacyjny
przysł. autorsko
Wiktionary
(1.1) twórca, inicjator, kreator, pomysłodawca, projektodawca; pisarz
Wiktionary
metoda obrazowania rozkładu substancji promieniotwórczych, najczęściej w płaskim przedmiocie
SJP.pl
Autoradiografia – metoda obrazowania rozkładu substancji promieniotwórczych, najczęściej w płaskim przedmiocie.
Autoradiografię wykonuje się pozostawiając na pewien czas kliszę rentgenowską przyłożoną ściśle do przedmiotu lub pokrywając próbkę emulsją światłoczułą. Wywołana emulsja ujawnia rozkład substancji promieniotwórczych w przedmiocie (autoradiogram). W technice autoradiografii oprócz klisz rentgenowskich można wykorzystywać również inne systemy detekcji promieniowania.
Wikipedia
przyrząd dzięki któremu można zobrazować rozkład substancji promieniotwórczych, najczęściej w płaskim przedmiocie
SJP.pl
Autoradiogram – obraz uzyskiwany na materiale światłoczułym, który miał kontakt z materiałem radioaktywnym, np. skrawkiem komórki zawierającej związki znakowane izotopami promieniotwórczymi. Na autoradiogramie widać szczegółowe rozmieszczenie składników radioaktywnych.Jako pierwszy autoradiogramy zastosował Henri Becquerel podczas badania promieniowania emitowanego przez rudę uranową.
Wikipedia
1. rodzaj zaciągu w dawnym wojsku polskim;
2. przenośnie: rodzaj, typ
SJP.pl
Autorament – sposób rekrutacji lub rodzaj zaciągu w wojskach Rzeczypospolitej Obojga Narodów, który powstał w ramach reform wojska przez króla Władysława IV w latach 30. XVII wieku. Ustalono podział na autorament narodowy i cudzoziemski. Wojska te stanowiły trzon armii, uzupełniany pospolitym ruszeniem.
Wikipedia
związany z autoramentem
SJP.pl
sprawozdanie z własnej pracy badawczej lub streszczenie własnych tekstów publicystycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. odnoszenie czegoś do samego siebie, porównywanie czegoś ze sobą, szukanie związków ze sobą
Wiktionary
IPA: ˌawtɔrɛfɛˈrɛ̃nt͡sʲja, AS: au̯toreferẽncʹi ̯a
Wiktionary
przym. autoreferencyjny
Wiktionary
(1.1) samoodnoszenie się, samoreferencja
Wiktionary
zastanowienie się, moment zadumy nad własnym postępowaniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. refleksja nad samym sobą; introspekcja
(1.2) myśl wynikająca z autorefleksji (1.1)
Wiktionary
przym. autorefleksyjny
Wiktionary
przymiotnik od: autorefleksja
SJP.pl
zautomatyzowany przyrząd okulistyczny do badania właściwości refrakcyjnych oczu
SJP.pl
samorzutne odradzanie się
SJP.pl
metoda predykcji statystycznej przyszłych wartości szeregu czasowego
SJP.pl
Autoregresja – metoda predykcji statystycznej przyszłych wartości szeregu czasowego. Jest to zwykła regresja statystyczna w której zmienna objaśniana jest przyszłą wartością z szeregu, a zmienne objaśniające to wartości szeregu czasowego z przeszłości.
Wikipedia
automatyczna regulacja czegoś, zdolność tego do samoczynnej korekty działania w razie jakichś nieprawidłowości
SJP.pl
przymiotnik od: autoregulacja
SJP.pl
1. reklamowanie samego siebie (swoich dzieł, osiągnięć itp.);
2. reklamowanie swojej firmy i jej wyrobów, zwłaszcza gdy nie wypada tego czynić
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) reklamowanie siebie samego
Wiktionary
(1.1) Początkowo sprawa wyglądała na żart gazety i autoreklamę ciemnoskórej, zamieszkałej w Londynie rosyjskiej fotomodelki Angeli Ermakowej.
Wiktionary
(1.1) samoreklama
Wiktionary
przymiotnik od: autoreklama
SJP.pl
w informatyce: program współpracujący z serwerem poczty elektronicznej, umożliwiający automatyczne podjęcie różnych działań w stosunku do przychodzących e-maili
SJP.pl
Autoresponder – program lub opcja w programie służąca do automatycznego odpowiadania rozmówcy - przy próbie kontaktu wysyła jako odpowiedź wiadomość o ustalonej z góry treści.
Często występuje jako opcja w programie pocztowym umożliwiająca szybkie wysłanie odpowiedzi do nadawcy e-maila. Jest także wykorzystywany w komunikatorach internetowych oraz na IRC-u jako informacja dla nadawcy wiadomości, że adresata nie ma w danej chwili przy komputerze.
Wikipedia
automatyczne odtwarzanie drugiej strony kasety w radioodtwarzaczach kasetowych
SJP.pl
zmotoryzowana wersja rikszy, używana jako taksówka w niektórych krajach azjatyckich; tuk-tuk
SJP.pl
Autoriksza (riksza motorowa, tuk-tuk) – pojazd, pełniący rolę taksówki, popularny w krajach takich jak Tajlandia, Indie, Pakistan, Nepal, Bangladesz i Sri Lanka. Jest to zmotoryzowana wersja zwykłej rikszy, przeważnie trójkołowa.
Wikipedia
osoba przewożąca pasażerów autorikszą
SJP.pl
1. twórczyni dzieła literackiego, naukowego, technicznego, dzieła sztuki itp.;
2. sprawczyni, inicjatorka, projektodawczyni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) twórczyni jakiegoś dzieła, projektu lub wynalazku
(1.2) inicjatorka jakiegoś przedsięwzięcia
Wiktionary
(1.1) Na szczególne uznanie zasługuje dbałość autorek o to, by teksty podręcznikowe odpowiadały zainteresowaniom studentów.
(1.2) Dziadek od razu wiedział, że autorką niespodzianki była babcia.
Wiktionary
rzecz. autor mos., autorskość ż., autorstwo n.
przym. autorski
przysł. autorsko
Wiktionary
zawody, w których kierowcy próbują zniszczyć lub unieruchomić samochody przeciwników uderzeniami własnego pojazdu
SJP.pl
Wikipedia
1. samoczynne, stałe obracanie się samolotu lub szybowca względem osi wzdłużnej;
2. obracanie się nienapędzanego wirnika wiropłatu pod wpływem ukośnego opływu aerodynamicznego
SJP.pl
Autorotacja – zjawisko polegające na samoczynnym obrocie wirnika nośnego wiropłatów, np. śmigłowca czy wiatrakowca, wywołane ruchem wiropłata względem powietrza. W czasie autorotacji wirnik nośny nie ma mechanicznego połączenia z zespołem napędowym wiropłata, co jest sytuacją typową dla wiatrakowca i awaryjną dla śmigłowca.
Wikipedia
przymiotnik od: autorotacja
SJP.pl
przymiotnik od: autor
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z autorem
(1.2) realizowany według własnego pomysłu
Wiktionary
(1.2) Obecnie posiada autorską pracownię malarstwa i jest profesorem ASP w Krakowie.
Wiktionary
IPA: awˈtɔrsʲci, AS: au̯torsʹḱi
Wiktionary
rzecz. autor mos., autorka ż., autorstwo n., autoryzowanie n.
czas. autoryzować ndk.
przysł. autorsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób autorski, po autorsku
Wiktionary
rzecz. autor mos., autorek mos., autorka ż., autorstwo n.
przym. autorski
Wiktionary
bycie autorem; fakt, że ktoś jest autorem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) fakt bycia twórcą dzieła
Wiktionary
(1.1) Liczne opracowania przypisują mu autorstwo dzieła.
Wiktionary
rzecz. autor m., autorka ż.
przym. autorski
przysł. autorsko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób autorytarny
Wiktionary
przym. autorytarny
rzecz. autorytaryzm mrz.
Wiktionary
narzucanie swojej woli innym, zmuszanie ich do posłuszeństwa
SJP.pl
1. oparty na bezwzględnym posłuszeństwie, nadużywający władzy; autorytatywny;
2. osobowość autorytarna - w psychologii: osobowość charakteryzująca się ślepym oddaniem autorytetom, łaknąca silnego przywództwa, zwalniającego ją z konieczności podejmowania decyzji, odznaczająca się uproszczonym postrzeganiem świata (dzieli się on na swoich i obcych)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) polit. dotyczący autorytaryzmu
(1.2) narzucający swoją wolę, opinię
(1.3) oparty na czyimś autorytecie
Wiktionary
(1.1) W krajach zachodnich dominuje konsumpcyjność i permisywizm, u nas odczuwa się spotęgowane następstwa systemu autorytarnego.
Wiktionary
rzecz. autorytaryzm mrz., autorytet mrz.
przysł. autorytarnie
Wiktionary
1. system rządów opartych na bezwzględnym posłuszeństwie, nadużywających władzy;
2. w psychologii: bycie autorytarnym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. system rządów opartych na bezwzględnym posłuchu obywateli
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Nawyki autorytaryzmu, serwilizmu i posłuszeństwa przygotowały grunt pod załamanie demokracji i nadejście dyktatury.
Wiktionary
rzecz. autorytatywność ż., autorytet m.
przym. autorytarny, autorytatywny
przysł. autorytarnie, autorytatywnie
Wiktionary
(1.1) despotyzm, totalitaryzm
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) od: autorytatywny
Wiktionary
(1.1) Czy mógłbyś rozpatrzyć autorytatywnie tę zagmatwaną sprawę?
Wiktionary
IPA: ˌawtɔrɨtaˈtɨvʲɲɛ, AS: au̯torytatyvʹńe
Wiktionary
rzecz. autorytet m., autorytatywność ż., autorytaryzm mrz.
przym. autorytatywny
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: autorytatywny
SJP.pl
1. cieszenie się autorytetem, uznaniem;
2. pewność siebie, stanowczość nieznosząca sprzeciwu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co autorytatywne, miarodajne, wiarygodne
Wiktionary
przym. autorytatywny
przysł. autorytatywnie
rzecz. autorytaryzm mrz.
Wiktionary
(1.1) pewność, miarodajność, wiarygodność
Wiktionary
1. pewny, miarodajny, wiarogodny
2. oparty na bezwzględnym posłuszeństwie, nadużywający władzy; autorytarny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) oparty na wiarygodnym autorytecie
(1.2) władczy, stanowczy
Wiktionary
(1.1) To przecież rewelacyjny dokument, wielce autorytatywna ocena przedstawiona Papieżowi.
(1.2) Narrator jest na ogół postacią autorytatywną; rości sobie prawo do wszechwiedzy, wobec odbiorcy przyjmuje postawę protekcjonalną lub częściej – opiekuńczą.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔrɨtaˈtɨvnɨ, AS: au̯torytatyvny
Wiktionary
rzecz. autorytet mrz., autorytatywność ż., autorytaryzm mrz.
przysł. autorytatywnie
Wiktionary
(1.1) pewny, wiarygodny, fachowy, miarodajny
(1.2) autorytarny, samowładny, dyktatorski, totalitarny, hegemonistyczny, bezwzględny, władczy
Wiktionary
1. powszechnie uznana czyjaś powaga, wpływ, znaczenie; posłuch, poważanie, szacunek, respekt;
2. człowiek mający duże poważanie ze względu na swą wiedzę lub postawę moralną, stawiany za wzór do naśladowania, mający wpływ na postawy i myślenie innych ludzi; chodząca encyklopedia, augur;
3. ciesząca się dużym szacunkiem instytucja, doktryna, pismo itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wpływ osobisty, powaga, prestiż
(1.2) człowiek mający uznanie i wpływ na innych ludzi
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Przypadki pedofilii wśród duchownych podkopały autorytet Kościoła katolickiego.
(1.2) Jan Paweł II jest dla mnie największym autorytetem moralnym.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔˈrɨtɛt, AS: au̯torytet
Wiktionary
rzecz. autorytaryzm m.
przym. antyautorytatywny, autorytatywny, autorytarny
przysł. autorytatywnie
Wiktionary
(1.1) atencja, estyma, respekt, szacunek, poważanie, kresy|uważanie.
Wiktionary
oficjalna zgoda autora, udzielającego wywiadu lub kogoś, kto ma prawo dysponowania dziełem, produktem itp. na publikację dzieła, użytkowanie produktu itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zezwolenie twórcy na wykorzystanie swego dzieła
(1.2) telew. akceptacja treści wywiadu przez osobę, która go udzieliła
(1.3) zezwolenie producenta na prowadzenie działalności w jego imieniu
(1.4) inform. proces nadawania podmiotowi uprawnień do danych
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. autor mos., autoryzowanie n.
czas. autoryzować ndk.
przym. autoryzowany, nieautoryzowany
Wiktionary
służący autoryzacji i rozliczeniu (np. centrum autoryzacyjno-rozliczeniowe)
SJP.pl
przymiotnik od: autoryzacja
SJP.pl
1. zatwierdzać (zatwierdzić), zezwalać (zezwolić);
2. zezwalać (zezwolić) przedsiębiorstwu na posługiwanie się określoną marką, dawać (dać) swoje pełnomocnictwo;
3. zezwalać (zezwolić) na wydanie, przekład swojego dzieła
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zautoryzować)
(1.1) zezwalać na publikację, wykorzystanie pracy autorskiej
Wiktionary
(1.1) Dziennikarz ma obowiązek autoryzować jedynie wypowiedzi rozmówcy podawane in extenso.
Wiktionary
rzecz. autoryzowanie n., autor mos., autoryzacja ż.
czas. zautoryzować dk.
przym. autoryzacyjny, autoryzowany, autorski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) dokonywanie autoryzacji
Wiktionary
rzecz. autoryzacja ż., autor mos.
czas. autoryzować
przym. autoryzacyjny, autorski
Wiktionary
lekceważąco: marny, lichy autor
SJP.pl
[czytaj: ałtosakrum] uroczystość poświęcenia samochodów
SJP.pl
potocznie: salon samochodowy
SJP.pl
marka autobusów i firma
SJP.pl
Autosan – polskie przedsiębiorstwo z siedzibą w Sanoku i marka autobusów, produkowanych niegdyś w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”, a następnie przez Autosan Sp. z o.o. Od 2022 oddział Huty Stalowa Wola.
Wikipedia
sanie poruszane za pomocą silnika
SJP.pl
wyraz autosemantyczny (samoznaczący) - wyraz znaczeniowo samodzielnie informujący o obiektach występujących w rzeczywistości
SJP.pl
[czytaj: autoserwis] autoserwis;
1. naprawa samochodów;
2. warsztat zajmujący się naprawą samochodów
SJP.pl
1. naprawa samochodów; autonaprawa;
2.warsztat zajmujący się naprawą samochodów
SJP.pl
potocznie: sklep samochodowy
SJP.pl
zaburzenie czucia ustrojowego wiążące się z przeświadczeniem, że jakiś organ ciała lub całe ciało uległo podwojeniu
SJP.pl
Wikipedia
chromosom niebędący chromosomem płci
SJP.pl
Wikipedia
automatyczny start - początek jakiegoś działania; samostart
SJP.pl
Autorun.inf – plik tekstowy umieszczany w głównym katalogu pamięci masowej, zwłaszcza nośnika wymiennego jak dysk optyczny czy pamięć USB, umożliwiający automatyczne uruchomienie programu znajdującego się na nośniku. Zawiera informacje o tym, który plik ma być otwarty, która ikona ma zostać przypisana w miejsce systemowego obrazka, itp. Za obsługę pliku Autorun.inf w systemach Windows 95 i nowszych odpowiedzialny jest podsystem Autorun Extension Eksploratora Windows.
Wikipedia
stereotyp odnoszący się do własnej grupy społecznej, własnej osoby, własnego narodu
SJP.pl
Autostereotyp – stereotyp, wyobrażenie o sobie lub własnej grupie społecznej lub narodowej, tak pozytywne, jak i negatywne, o jej zaletach i wadach. Samoocena własnej grupy, do której przyrównujemy przedstawicieli innych grup.
W badaniach przeprowadzonych przez CBOS w 2015 roku wśród Polaków wskazano na następujące cechy:
Wikipedia
forma podróżowania polegająca na korzystaniu z życzliwości przygodnie napotkanych kierowców; stop; okazja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sposób podróżowania polegający na przemieszczaniu się zatrzymywanymi po drodze za zgodą kierowców pojazdami
Wiktionary
Autostop – forma turystyki lub podróżowania, polegająca na przemieszczaniu się przygodnie zatrzymanymi pojazdami.
Wikipedia
(1.1) Ze dwa lata temu pojechaliśmy z Hirkiem autostopem do Medziugorie.
Wiktionary
IPA: awˈtɔstɔp, AS: au̯tostop
Wiktionary
rzecz. autostopowicz m., autostopowiczka ż.
przym. autostopowy
Wiktionary
forma podróżowania polegająca na korzystaniu z życzliwości przygodnie napotkanych kierowców; stop; okazja
SJP.pl
osoba podróżująca autostopem; stopowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś, kto podróżuje autostopem
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌawtɔstɔˈpɔvʲit͡ʃ, AS: au̯tostopovʹič
Wiktionary
rzecz. autostop m.
:: fż. autostopowiczka ż.
przym. autostopowy, autostopowiczowy
Wiktionary
kobieta podróżująca autostopem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która podróżuje autostopem
Wiktionary
IPA: ˌawtɔstɔpɔˈvʲit͡ʃka, AS: au̯tostopovʹička
Wiktionary
rzecz. autostop m.
:: fm. autostopowicz
przym. autostopowy
Wiktionary
rzadko: odnoszący się do autostopowicza, autostopu
SJP.pl
związany z autostopem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący autostopu, związany z autostopem
Wiktionary
IPA: ˌawtɔstɔˈpɔvɨ, AS: au̯tostopovy
Wiktionary
rzecz. autostop m., autostopowicz m., autostopowiczka ż.
Wiktionary
droga wielopasmowa przystosowana do szybkiego ruchu samochodowego, charakteryzująca się bezkolizyjnymi skrzyżowaniami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. droga kołowa przystosowana do szybkiego ruchu samochodowego, charakteryzująca się bezkolizyjnymi skrzyżowaniami oraz podzielona na dwie jezdnie po co najmniej dwa pasy ruchu;
Wiktionary
Autostrada – rodzaj drogi; jej dokładna definicja różni się między państwami z uwagi na różnice w prawie.
Niemal każde państwo na świecie posiada w swoim prawodawstwie własną, ustawową definicję pojęcia autostrada [w Polsce określają ją art. 3 pkt 2 i art. 4 pkt 11 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693, ze zm.) oraz art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988, ze zm.) – zobacz więcej].
Wikipedia
(1.1) Wybudowana wówczas autostrada połączyła Poznań z Nowym Tomyślem.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔˈstrada, AS: au̯tostrada
Wiktionary
rzecz. autostradówka ż.
przym. autostradowy
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|autobana.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. pot. policja autostradowa
Wiktionary
rzecz. autostrada ż.
przym. autostradowy
Wiktionary
związany z autostradą
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z autostradą, dotyczący autostrady, występujący na autostradzie lub dla niej charakterystyczny
(1.2) o obwodnicy miasta: będąca autostradą, klasyfikowana jako autostrada
Wiktionary
rzecz. autostrada ż., autostradówka ż.
Wiktionary
strzykawka z mechanizmem do automatycznego wypychania zawartości z jej wnętrza; autozastrzyk
SJP.pl
Ampułkostrzykawka, ampułka-strzykawka, strzykawkoampułka – połączenie ampułki z lekiem i strzykawki, gotowe do natychmiastowego wstrzyknięcia leku. Jej odmianą jest strzykawka automatyczna (autostrzykawka), czyli strzykawka z mechanizmem (zwykle sprężynowym) wypychającym zawartą w niej ciecz. Ampułkostrzykawki są (z definicji) jednorazowego użytku, natomiast strzykawki automatyczne mogą być jednorazowe lub wielorazowe. Szczególnym rodzajem autostrzykawki jest pen insulinowy.
Wikipedia
przyrośnięcie chrząstki podniebienno-kwadratowej do mózgoczaszki
SJP.pl
Autostylia – typ połączenia łuku żuchwowego z mózgoczaszką, polegający na przyrośnięciu chrząstki podniebienno-kwadratowej (łac. palatoquadratum) na całej długości, od spodu i z boku, do mózgoczaszki. Następuje zrośnięcie obu chrząstek żuchwowych na przedzie. Łuk gnykowy pozostaje mocno rozwinięty. Ten typ połączenia wzmacnia zgryz, co umożliwia zwierzęciu rozcieranie twardego pokarmu (mięczaki i skorupiaki w twardych pancerzach).
Wikipedia
wmawianie czegoś samemu sobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. wmawianie czegoś sobie samemu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌawtɔsuˈɡɛstʲja, AS: au̯tosugestʹi ̯a
Wiktionary
Syfon – grubościenna butla (zwykle szklana) do napojów gazowanych (zwłaszcza popularnej kiedyś wody sodowej), posiadająca urządzenie zamykające, po którego otwarciu ciśnienie gazu wewnątrz butli wypycha płyn na zewnątrz. Syfon został wynaleziony we Francji w XIX w.
Wikipedia
szczepionka wytworzona z antygenów drobnoustrojów osoby chorej, podawana tej samej osobie
SJP.pl
szkic autoportretu
SJP.pl
szkoła jazdy samochodem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szkoła nauki jazdy
Wiktionary
potocznie: złomowisko samochodów; szrot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szrot
Wiktionary
IPA: awˈtɔʃrɔt, AS: au̯tošrot
Wiktionary
potocznie: szyba samochodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. pot. szyba samochodowa
Wiktionary
IPA: ˌawtɔˈʃɨba, AS: au̯tošyba
Wiktionary
szydzący sam z siebie
SJP.pl
SJP.pl
Autoteliczność (gr. autos - ten sam; telos - cel) – właściwość języka poetyckiego, który zawiesza dominantę (wyróżniający się składnik, nadający mu jednorodność i mający wpływ na pozostałe) referencjalną i skupia uwagę na samym sobie.
Wikipedia
1. będący celem samym w sobie;
2. będący wartością samą w sobie, tłumaczący się sam przez się, a nie przez okoliczności zewnętrzne
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. taki, który jest celem sam dla siebie
(1.2) szt. taki, który jest wartością samą w sobie, usprawiedliwiającym się, tłumaczącym się sam przez się, a nie przez okoliczności zewnętrzne
Wiktionary
(1.2) Operetka czy balet są bardziej autoteliczne niż literatura społecznie zaangażowana.
Wiktionary
IPA: ˌawtɔtɛˈlʲit͡ʃnɨ, AS: au̯totelʹičny
Wiktionary
rzecz. autoteliczność ż.
przysł. autotelicznie
Wiktionary
mający za temat samego siebie
SJP.pl
tendencja do wypowiadania refleksji na temat procesu powstawania dzieła, sposobów i celów pisania i uczynienie z tego tematu utworu; jest charakterystyczny dla różnych rodzajów literackich
SJP.pl
Autotematyzm – polski termin literaturoznawczy i krytycznoliteracki, utworzony przez Artura Sandauera i rozwijany oraz interpretowany przez innych badaczy. Określa sytuację, w której w utworze literackim zawarte są refleksje i uwagi na temat niego samego i jego powstawania. Zjawisko autotematyzmu występowało już w literaturze XIX wieku, a nasiliło się w wieku XX (szczególnie w latach 50. po pojawieniu się nurtu nowej powieści).
Wikipedia
reakcja obronna zwierzęcia polegająca na odrzuceniu przez nie części ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. zdolność niektórych zwierząt do odrzucenia części własnego ciała, a następnie jego regeneracji;
Wiktionary
Autotomia (z greckiego αυτοτομία – samooddzielanie się) – fizjologiczna reakcja obronna występująca głównie wśród bezkręgowców oraz jaszczurek, polegająca na odruchowym odrzuceniu przez zwierzę części ciała, kiedy jest ono w niebezpieczeństwie, najczęściej podczas ucieczki przed drapieżnikiem lub w reakcji na niekorzystne warunki środowiskowe. Odrzucona przez zwierzę część ciała jest zazwyczaj w większym lub mniejszym stopniu regenerowana.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|auto-|-tomia.
uwagi.
nie mylić z|autonomia.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autotomy
* baskijski: (1.1) autotomia
* białoruski: (1.1) аўтатамія ż.
* bułgarski: (1.1) автотомия ż.
* czeski: (1.1) autotomie ż.
* estoński: (1.1) autotoomia
* francuski: (1.1) autotomie ż.
* galicyjski: (1.1) autotomía ż.
* hiszpański: (1.1) autotomía ż.
* ido: (1.1) autotomio
* japoński: (1.1) furi|自切|じせつ. (jisetsu)
* kataloński: (1.1) autotomia ż.
* kazachski: (1.1) автотомия
* niemiecki: (1.1) Autotomie ż.
* serbski: (1.1) аутотомија ż.
* słowacki: (1.1) autotómia ż.
* słoweński: (1.1) avtotomija ż.
* szwedzki: (1.1) autotomi
* turecki: (1.1) ototomi
* ukraiński: (1.1) аутотомія ż.
* uzbecki: (1.1) avtotomiya
* węgierski: (1.1) autotómia
* włoski: (1.1) autotomia ż.
źródła.
== autotomia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. autotomia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|auto-|-tomia.
uwagi.
nie mylić z|autonomia.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autotomy
* baskijski: (1.1) autotomia
* białoruski: (1.1) аўтатамія ż.
* bułgarski: (1.1) автотомия ż.
* czeski: (1.1) autotomie ż.
* estoński: (1.1) autotoomia
* francuski: (1.1) autotomie ż.
* galicyjski: (1.1) autotomía ż.
* hiszpański: (1.1) autotomía ż.
* ido: (1.1) autotomio
* japoński: (1.1) furi|自切|じせつ. (jisetsu)
* kataloński: (1.1) autotomia ż.
* kazachski: (1.1) автотомия
* niemiecki: (1.1) Autotomie ż.
* serbski: (1.1) аутотомија ż.
* słowacki: (1.1) autotómia ż.
* słoweński: (1.1) avtotomija ż.
* szwedzki: (1.1) autotomi
* turecki: (1.1) ototomi
* ukraiński: (1.1) аутотомія ż.
* uzbecki: (1.1) avtotomiya
* węgierski: (1.1) autotómia
* włoski: (1.1) autotomia ż.
źródła.
== autotomia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. autotomia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|auto-|-tomia.
uwagi.
nie mylić z|autonomia.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) autotomy
* baskijski: (1.1) autotomia
* białoruski: (1.1) аўтатамія ż.
* bułgarski: (1.1) автотомия ż.
* czeski: (1.1) autotomie ż.
* estoński: (1.1) autotoomia
* francuski: (1.1) autotomie ż.
* galicyjski: (1.1) autotomía ż.
* hiszpański: (1.1) autotomía ż.
* ido: (1.1) autotomio
* japoński: (1.1) furi|自切|じせつ. (jisetsu)
* kataloński: (1.1) autotomia ż.
* kazachski: (1.1) автотомия
* niemiecki: (1.1) Autotomie ż.
* serbski: (1.1) аутотомија ż.
* słowacki: (1.1) autotómia ż.
* słoweński: (1.1) avtotomija ż.
* szwedzki: (1.1) autotomi
* turecki: (1.1) ototomi
* ukraiński: (1.1) аутотомія ż.
* uzbecki: (1.1) avtotomiya
* węgierski: (1.1) autotómia
* włoski: (1.1) autotomia ż.
źródła.
== autotomia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) zool. autotomia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
choroba polegająca na zaburzeniu zdolności rozpoznawania części własnego ciała; somatotopagnozja
SJP.pl
transformator o jednym uzwojeniu, w którym część uzwojenia jest wspólna dla obwodów pierwotnego i wtórnego
SJP.pl
Autotransformator to specjalny transformator, w którym jest tylko jedno uzwojenie spełniające jednocześnie rolę pierwotnego i wtórnego. Autotransformator może mieć przekładnię stałą (stały stosunek liczby zwojów uzwojeń pierwotnego i wtórnego) lub też zmienną.
Wikipedia
Autotransfuzja, transfuzja autologiczna – zabieg przetaczania krwi, w którym biorcą i dawcą jest chory sam dla siebie. Leczenie pacjenta własną krwią konserwowaną pozwala na uniknięcie ryzyka związanego z immunizacją antygenami krwinkowymi, przeniesieniem chorób wirusowych, bakteryjnych i pasożytniczych.
Wikipedia
przeszczepienie tkanek lub części jakiegoś organu w obrębie tego samego organizmu
SJP.pl
Autotransplantacja (gr. αὐτός, autos ‘sam’) – przeszczepianie narządów lub tkanek w obrębie tego samego organizmu. Najczęstszymi przykładami autotransplanctacji są przeszczepy skóry lub kości po urazach oraz przeszczepy naczyń krwionośnych (tzw. bypassy).
Wikipedia
organizm zdolny do wytwarzania materii organicznej ze związków nieorganicznych, przede wszystkim z dwutlenku węgla i wody; organizm autotroficzny, organizm samożywny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ekol. organizm samożywny
Wiktionary
Autotrofizm, samożywność (gr. autós ‘sam’, trophikós ‘odżywczy’) – jeden z dwóch podstawowych (obok heterotrofizmu) sposobów odżywiania się organizmów. Autotrofy (organizmy samożywne) samodzielnie przeprowadzają biosyntezę złożonych związków organicznych (węglowodanów, tłuszczów, białek) z prostych nieorganicznych związków węgla (dwutlenek węgla, węglany), azotu (azotany, sole amonowe) oraz wody, wykorzystując do tego celu energię świetlną uzyskiwaną w procesie fotosyntezy lub energię chemiczną uzyskiwaną z utleniania prostych związków nieorganicznych.
Wikipedia
sposób odżywiania się organizmów (niektórych bakterii, roślin zielonych i glonów) polegający na pobieraniu ze środowiska związków nieorganicznych i przekształcanie ich w związki organiczne; autotrofizm, samożywność
SJP.pl
Autotrofizm, samożywność (gr. autós ‘sam’, trophikós ‘odżywczy’) – jeden z dwóch podstawowych (obok heterotrofizmu) sposobów odżywiania się organizmów. Autotrofy (organizmy samożywne) samodzielnie przeprowadzają biosyntezę złożonych związków organicznych (węglowodanów, tłuszczów, białek) z prostych nieorganicznych związków węgla (dwutlenek węgla, węglany), azotu (azotany, sole amonowe) oraz wody, wykorzystując do tego celu energię świetlną uzyskiwaną w procesie fotosyntezy lub energię chemiczną uzyskiwaną z utleniania prostych związków nieorganicznych.
Wikipedia
o roślinach zielonych, niektórych bakteriach i glonach: wytwarzający niezbędne do życia substancje organiczne ze związków nieorganicznych; samożywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. zob. samożywny.
Wiktionary
rzecz. autotrofizm mrz.
Wiktionary
(1.1) samożywny
Wiktionary
sposób odżywiania się organizmów (niektórych bakterii, roślin zielonych i glonów) polegający na pobieraniu ze środowiska związków nieorganicznych i przekształcanie ich w związki organiczne; autotrofia, samożywność
SJP.pl
Autotrofizm, samożywność (gr. autós ‘sam’, trophikós ‘odżywczy’) – jeden z dwóch podstawowych (obok heterotrofizmu) sposobów odżywiania się organizmów. Autotrofy (organizmy samożywne) samodzielnie przeprowadzają biosyntezę złożonych związków organicznych (węglowodanów, tłuszczów, białek) z prostych nieorganicznych związków węgla (dwutlenek węgla, węglany), azotu (azotany, sole amonowe) oraz wody, wykorzystując do tego celu energię świetlną uzyskiwaną w procesie fotosyntezy lub energię chemiczną uzyskiwaną z utleniania prostych związków nieorganicznych.
Wikipedia
[czytaj: ałtotjun] środowiskowo: oprogramowanie do korekcji wysokości dźwięku, powszechnie stosowane w muzyce rozrywkowej
SJP.pl
fotochemiczna technika stosowana w poligrafii, pozwalająca przygotować formę drukową dla ilustacji barwnych i półtonowych odbijanych metodą druku wypukłego
SJP.pl
Wikipedia
potocznie: usługi motoryzacyjne
SJP.pl
dynamiczne uzupełnianie wpisywanych przez użytkownika wyrazów lub fraz
SJP.pl
Autouzupełnianie (ang. autocomplete) lub uzupełnianie wyrazów (ang. word completion) – dynamiczne uzupełnianie często wykorzystywanych wyrazów lub całych fraz w trakcie ich wpisywania przez użytkownika w celu przyspieszenia szybkości wprowadzania tekstu. Autouzupełnianie, bazując na predykcji, umożliwia podpowiadanie użytkownikowi wyrazu lub frazy, którą ten ma zamiar wpisać, bez faktycznego wpisywania jej w całości.
Wikipedia
1. w sporcie: zagrywać piłkę tak, że opuszcza ona pole gry;
2. potocznie: izolować;
3. potocznie: ujawniać czyjąś nieheteroseksualną orientację;
4. autować się - potocznie:
a) izolować się;
b) opuszczać jakieś miejsce;
c) wycofywać się z czegoś;
d) ujawniać swoją nieheteroseksualną orientację
SJP.pl
wagon motorowy do przewożenia pasażerów i ładunków; autodrezyna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. kolej. transp. wagon silnikowy poruszający się po szynach, wykorzystywany do przewozu towarów lub pasażerów
Wiktionary
samoczynne sprawdzenie prawidłowości działania czegoś
SJP.pl
sposób, w jaki dana osoba postrzega i przedstawia samego siebie
SJP.pl
przymiotnik od: aut
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. związany z autem, opuszczeniem przez piłkę obrębu boiska
Wiktionary
rzecz. aut n./mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. automatyczne wyciszanie się
(1.2) rzad. psych. zaprzestanie lub ograniczenie interakcji z innymi ludźmi
Wiktionary
(1.2) Wotherspoon […] wskazuje na jeszcze jedną strategię adaptacji podejmowaną przez uczniów posiadających dyskredytowane w przestrzeni szkoły atrybuty, która wyraża się w autowyciszaniu. Internalizacja hegemonijnego porządku powoduje, że uczeń uzyskuje przekonanie o braku szans na odniesienie sukcesu edukacyjnego, z kolei chcąc uniknąć kłopotów, rezygnuje z ekspresji własnej tożsamości […]
Wiktionary
rzecz. wyciszanie n., wyciszenie n.
czas. wyciszać ndk., wyciszyć dk.
Wiktionary
automatyczny zapis
SJP.pl
1. strzykawka z mechanizmem do automatycznego wypychania zawartości z jej wnętrza; autostrzykawka;
2. wstrzyknięcie leku do organizmu za pomocą tej strzykawki
SJP.pl
wiropłat o samoczynnie obracającym się wirniku; wiatrakowiec; autogiro
SJP.pl
Wiatrakowiec, żyroplan, autożyro – statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna), z rodziny wiropłatów, wyposażony w wirnik nośny i śmigło napędowe (pchające lub ciągnące). Wirnik nie jest napędzany silnikiem, lecz obraca się dzięki autorotacji, powstającej w wyniku postępowego ruchu (wywoływanego śmigłem) wiropłata względem powietrza. Czasem jako napęd wiatrakowca może służyć holujący pojazd naziemny lub nawodny. Z powodu konieczności zapewnienia ciągłego nadmuchu powietrza na wirnik nośny, wiatrakowiec – w odróżnieniu od innych wiropłatów – nie może wykonywać zawisu. Wiatrakowce są zdolne do krótkiego startu i lądowania (STOL).
Wikipedia
[czytaj: ałtsajder] outsider;
1. człowiek nieakceptowany przez jakąś społeczność; wyrzutek;
2. osoba stojąca z boku, samowolnie izolująca się od społeczeństwa; samotnik;
3. zawodnik lub drużyna wyraźnie słabsi od najlepszych w wyścigach, rozgrywkach, zawodach itp., mający niewielkie szanse na zwycięstwo;
4. przedsiębiorca kapitalistyczny nienależący do monopolu
SJP.pl
Autsajder – album studyjny zespołu Dżem, wydany w grudniu 1993 roku.
Nagrań dokonano w Studio J.M. Audio Jacka Mastykarza w Krakowie w październiku 1993. Realizatorem dźwięku był Piotr Brzeziński przy współpracy Wojciecha Siwieckiego. Projekt okładki – Jerzy Linder i Jacek „Rubens” Rubacha. Jest to ostatni album Dżemu wydany za życia Ryszarda Riedla.
Wikipedia
żeńska forma od autsajder; kobieta nieakceptowana przez jakąś grupę lub izolująca się od niej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowej Francji, w Burgundii;
Wiktionary
Autun – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Saona i Loara.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 17 906 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 291 osób/km² (wśród 2044 gmin Burgundii Autun plasuje się na 10. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 6.).
W Autun znajduje się katedra św. Łazarza konsekrowana w 1130 roku, zbudowana na wzór kościoła opactwa w Cluny III.
Wikipedia
rzecz. autunit mrz.
Wiktionary
(1.1) hist. Augustodun
Wiktionary
minerał, uwodniony fosforan uranylo-wapniowy, silnie promieniotwórczy; otunit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał z gromady minerałów uranylu, Ca[PO4][UO2]2 • 8 -12H2O;
Wiktionary
Autunit (też otunit) – minerał z gromady minerałów uranylu. Należy do minerałów rzadkich, występuje tylko w niektórych rejonach Ziemi. Nazwa pochodzi od miejscowości Autun we Francji.
Wikipedia
rzecz. Autun n.
Wiktionary
(1.1) otunit
Wiktionary
kobieta dotknięta autyzmem; autystka, autystyczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. kobieta mająca autyzm
Wiktionary
rzecz. autyzm m., autyk m., autysta m., autystka ż.
przym. autystyczny
przysł. autystycznie
Wiktionary
(1.1) autystka
Wiktionary
autystyczny;
1. związany z autyzmem;
2. cierpiący na autyzm;
3. świadczący o tym, że ktoś cierpi na autyzm
SJP.pl
osoba dotknięta autyzmem, autysta, autystyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. psych. osoba mająca autyzm
Wiktionary
(1.1) Autyzm u dorosłych ma wiele obliczy. Trudno opisać dorosłego autyka, tak jak trudno sklasyfikować samą chorobę.
Wiktionary
rzecz. autyzm m., autysta m., autystka ż., autyczka ż.
przym. autystyczny
przysł. autystycznie
Wiktionary
(1.1) autysta
Wiktionary
osoba dotknięta autyzmem; autyk, autystyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) med. psych. osoba mająca autyzm
Wiktionary
(1.1) Dziś jego nazwisko funkcjonuje jako rzeczownik opisujący „autystów wysokofunkcjonujących” i nikt nie mówi już o eksterminacji „życia niewartego życia”.
Wiktionary
rzecz. autyzm m., autyk m., autystka ż., autyczka ż.
przym. autystyczny
przysł. autystycznie
Wiktionary
(1.1) autyk
Wiktionary
kobieta dotknięta autyzmem; autyczka, autystyczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. psych. kobieta mająca autyzm
Wiktionary
(1.1) Opisując tutaj różne wątki autyzmu i tkając jego materię na waszych oczach, zastanawiam się, czy ja kiedykolwiek byłam autystką.
Wiktionary
rzecz. autyzm m., autyk m., autyczka ż.
:: fm. autysta m.
przym. autystyczny
przysł. autystycznie
Wiktionary
(1.1) autyczka
Wiktionary
kobieta dotknięta autyzmem; autyczka, autystka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest autystyczne; cecha tych, którzy są autystyczni
Wiktionary
przym. autystyczny
przysł. autystycznie
Wiktionary
autyczny;
1. związany z autyzmem;
2. cierpiący na autyzm;
3. świadczący o tym, że ktoś cierpi na autyzm
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) psych. związany z autyzmem, dotyczący autyzmu
przymiotnik jakościowy
(2.1) psych. będący w spektrum autyzmu
Wiktionary
Autystyczny – piosenka zespołu Luxtorpeda wydana na płycie Luxtorpeda.
Wikipedia
(2.1) Kuba nie jest niegrzeczny, tylko lekko autystyczny.
Wiktionary
IPA: ˌawtɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: au̯tystyčny
Wiktionary
rzecz. autyzm m., autysta m., autyk m., autystka ż., autyczka ż., autystyczność ż.
przym. autyczny
przysł. autystycznie, autycznie
Wiktionary
osoba dotknięta autyzmem; autyk, autysta
SJP.pl
skomplikowany zespół upośledzenia rozwoju, polegający na zamykaniu się w świecie własnych przeżyć, oderwaniu się od rzeczywistości; objaw schizofrenii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. psych. zaburzenie neuropsychiatryczne charakteryzujące się problemami w kontaktach międzyludzkich i brakiem relacji z rówieśnikami;
Wiktionary
Spektrum autyzmu – szereg cech neurorozwojowych charakteryzujących się na ogół:
Wikipedia
(1.1) Echolalia jest cechą charakterystyczną dla autyzmu.
Wiktionary
IPA: ˈawtɨsm̥, AS: au̯tysm̦
Wiktionary
rzecz. autystka ż., autysta mos., autyk m., autyczka ż.
przym. autystyczny
przysł. autystycznie
Wiktionary
wykrzyknik oznaczający wycie; au
SJP.pl
[czytaj: osER] miasto we Francji
SJP.pl
Auxerre (wymowa, o.'sɛʁ) – miasto i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Yonne.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) stpol. łaciński
Wiktionary
IPA: awˈzɔ̃j̃sʲci, AS: au̯zõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
azjatycka osada górska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rodzaj osady wiejskiego typu na Kaukazie albo w Azji Środkowej
Wiktionary
Auł – podstawowa jednostka społeczna funkcjonująca przez tysiące lat na terenie Wielkiego Stepu, składająca się z od 20 do 100 pasterzy z rodzinami.
W obrębie jednego aułu żyły blisko ze sobą spokrewnione rodziny, które posiadały wspólną własność i wspólną odpowiedzialność stado bydła, owiec i koni. Prywatną natomiast własnością poszczególnych rodzin były zwykle specjalne namioty – jurty wraz z zawartością.
Wikipedia
poręczenie na wekslu lub czeku; awal
SJP.pl
Awal (z fr. aval, poręczenie wekslowe) – czynność prawna polegająca na przyjęciu przez poręczającego (awalistę) solidarnej odpowiedzialności za dług osoby podpisanej na wekslu. Awalista odpowiada za zapłatę weksla w przypadku, gdy osoba, za której dług wekslowy poręczył nie wywiązała się ze spłaty zobowiązania. Awal może dotyczyć całości lub części sumy wekslowej i każdej osoby podpisanej na wekslu; konieczne jest wówczas ujawnienie tego ograniczenia w treści weksla.
Wikipedia
[czytaj: Awalansz] samochód typu Chevrolet Avalanche
SJP.pl
Avalanche – zespół rockowy założony w listopadzie 2002 w Oświęcimiu. Rozwiązany w styczniu 2010 r. Wykonywał muzykę rockową inspirowaną lżejszymi gałęziami tego gatunku. Wybrani muzycy Avalanche stworzyli zespół Leo Minor.
Wikipedia
[czytaj: Awalon]
1. w mitologii celtyckiej: raj lub kraina zmarłych wyobrażane jako wyspa na mitycznym Morzu Zachodnim;
2. półwysep w Nowej Funlandii
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: awąSE] posunąć naprzód (napis na zegarkach, najczęściej w formie skrótu "a")
SJP.pl
internetowy sklep z AGD i RTV
SJP.pl
Avans – sklep internetowy, dawniej ogólnopolska sieć elektromarketów. Na sieć sprzedaży detalicznej Avans składało się ponad 250 sklepów własnych oraz kilkaset działających na zasadzie franczyzy. W dużych aglomeracjach miejskich sieć Avans obecna była w postaci Punktów Odbioru Osobistego sklepu internetowego. Sklepy sieci Avans oferowały klientom sprzęt multimedialny, RTV i AGD.
Wikipedia
krój czcionki
SJP.pl
Avant – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Osage.
Wikipedia
słowo pochodzenia włoskiego - często używane jako nazwa produktów komercyjnych: czekoladek czy czasopisma
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: awaru-a] stolica Wysp Cooka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Wysp Cooka;
Wiktionary
Avarua – stolica i największe miasto Wysp Cooka – terytorium stowarzyszonego z Nową Zelandią. Położona jest w północnej części wyspy Rarotonga – największej w archipelagu. Zamieszkuje je 13,6 tys. osób (2006), czyli blisko ⅔ wszystkich mieszkańców terytorium. Miasto położone jest na stosunkowo płaskim obszarze wybrzeża, które wznosi się do surowych gór w głębi lądu. Nabrzeże jest skaliste, choć znajduje się tu kilka piaszczystych plaż. Na wodach w pobliżu centrum miasta znajduje się wrak komercyjnego frachtowca SS Maitai, który osiadł na mieliźnie na przybrzeżnej rafie w grudniu 1916 roku.
Wikipedia
IPA: ˌavaˈruwa, AS: avaruu̯a
Wiktionary
przym. awaruański
Wiktionary
awatar;
1. w religii hinduistycznej: ucieleśnienie, uosobienie jakiegoś bóstwa;
2. obrazek reprezentujący użytkownika w internecie, grze komputerowej, forum itp.
SJP.pl
Wikipedia
Congregatio Ancillarum Verbi Domini - zakon służebnic Słowa Bożego
SJP.pl
z łaciny: witaj, bądź pozdrowiony; salve
SJP.pl
Belgia:
Niemcy:
Portugalia:
Wikipedia
Owies (Avena L.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 25 gatunków. Rośliny te występują w Europie, Azji i północnej oraz wschodniej Afryce. Kilka gatunków jest uprawianych, głównie owies zwyczajny A. sativa, do najbardziej uciążliwych chwastów należy owies głuchy A. fatua.
Wikipedia
[czytaj: awens-is] samochód typu Toyota Avensis
SJP.pl
samochód typu Chevrolet Aveo
SJP.pl
Awerroes, Ibn Ruszd (pełne imię: Abu al-Walid Muhammad ibn Ahmad ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Ahmad ibn Ruszd, arab. أبو الوليد محمد بن احمد بن محمد بن احمد بن احمد بن رشد) (ur. 1126, zm. 10 grudnia 1198) – arabski uczony: filozof, teolog, lekarz, prawnik, polityk i matematyk z Kordowy, wygnany za „nieprawowierne” poglądy filozoficzne; zmarł na wygnaniu w Marrakeszu.
Wikipedia
Awgolemono (ngr. σούπα αύγολέμονο, dosł. „zupa jajko-cytryna”) – greckie sosy i zupy na bazie jajek i soku z cytryny.
W kuchni greckiej pojawiły się najprawdopodobniej pod wpływem potraw francuskich; znane są również w kuchni arabskiej (jako tarbiya), tureckiej (jako terbiye), a także w żydowskiej (np. w języku judeohiszpańskim jako sopa de huevo y limón), gdzie pojawiać się mogą w posiłku szabasowym lub w daniach święta Rosz ha-Szana.
Wikipedia
skrót od: Audio Video Interleaved, popularny format pliku multimedialnego, w którym można zapisać jednocześnie obraz i dźwięk
SJP.pl
Osoby o tym imieniu
Wikipedia
Avia – czeskie (do 1993 roku czechosłowackie) przedsiębiorstwo, ulokowane w stolicy Czech – Pradze, produkujące samochody ciężarowe oraz autobusy, a dawniej samoloty.
Wikipedia
okulary wzorowane na modelu okularów przeciwsłonecznych produkowanych dla lotników amerykańskich w latach 30. XX wieku; pilotki, awiatory, aviatory, awiatorki
SJP.pl
okulary wzorowane na modelu okularów przeciwsłonecznych produkowanych dla lotników amerykańskich w latach 30. XX wieku; pilotki, awiatory, awiatorki, aviatorki
SJP.pl
uczony arabski (980-1037); Awicenna
SJP.pl
Awicenna (łac. Avicenna; w j. perskim Abu Ali Husain ebn Abdallah Ebn-e Sina lub krótko Ibn Sina ابن سینا, ur. 980, zm. 1037) – perski uczony, głównie lekarz i filozof. Jego łacińskie nazwisko wywodzi się ze zniekształconego Ibn Sina, pod którym znany był w Persji.
Wikipedia
[czytaj: awiNIĄ] miasto na południu Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) zob. Awinion.
Wiktionary
Awinion (fr. Avignon, wymowa, prowans. Avinhon) – miasto na południu Francji (w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Vaucluse), u podnóża wapiennego wzgórza, na lewym brzegu Rodanu, przy ujściu do niego rzeki Durance. Nad miastem góruje pałac papieski (Palais des Papes).Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 86 939 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 1342 osoby/km² (wśród 963 gmin regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Avignon plasuje się na 5. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 100.). Sam zespół miejski zamieszkuje ok. 155 tys. osób.
Wikipedia
lek łagodzący objawy choroby lokomocyjnej; dimenhydrinat, dramamin, awiomarina
SJP.pl
Dimenhydrynat (łac. Dimenhydrinatum) – złożony organiczny związek chemiczny, sól difenhydramoniowa 8-chloroteofiliny (chlorowej pochodnej teofiliny). Stosowany jako lek przeciwhistaminowy; wykazuje działanie przeciwwymiotne i antycholinergiczne. Stosowany głównie jako środek przeciwko chorobie lokomocyjnej w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom.
Wikipedia
[czytaj: awokado] awokado;
1. wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane w strefie międzyzwrotnikowej dla smacznych owoców; smaczliwka;
2. owoc tego drzewa, o gruszkowatym kształcie, do 20 cm długości, ciemnozielonej skórce, tłustym miąższu i dużej pestce; gruszka awokado
SJP.pl
Smaczliwka, awokado (Persea Mill.) – rodzaj wiecznie zielonych drzew z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od ok. 80, poprzez 108 do nawet ok. 200 gatunków. Występują one w Ameryce Północnej i Południowej, nieliczne gatunki także w Azji południowo-wschodniej. Dwa gatunki (smaczliwka indyjska i Persea barbujana) rosną na wyspach Makaronezji.
Wikipedia
rzadko: awokado, avocado;
1. wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane w strefie międzyzwrotnikowej dla smacznych owoców; smaczliwka;
2. owoc tego drzewa; gruszka avokado
SJP.pl
[czytaj: ejwon]
1. nazwa kilku rzek w Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Australii;
2. nazwa kilku miejscowości i gmin w USA
SJP.pl
Wikipedia
obce imię męskie
SJP.pl
obce imię żeńskie
SJP.pl
Avril – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Grand Est, w departamencie Meurthe i Mozela.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 506 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 25 osób/km² (wśród 2335 gmin Lotaryngii Avril plasuje się na 590. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 167.).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. bot. pieprz metystynowy
Wiktionary
Ewa – imię żeńskie, które pierwszy raz pojawia się 2000 lat p.n.e. w języku sumeryjskim jako „Awa” gdzie oznacza „życie”.W języku hebrajskim, który zapożyczył to imię od Sumerów wywodzi się od rdzenia חוה hajja lub hawwa – i również oznacza 'dająca życie'. Imię wyprowadzane też z arabskiego słowa hajja 'wąż'.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) współcz. pieprz metystynowy
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) roślina
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|pieprz metystynowy.
źródła.
== awa (język chuuk.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) godzina
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈava, AS: ava
Wiktionary
(1.1) współcz. pieprz metystynowy
Wiktionary
[czytaj: ejłaks] amerykański system radiolokacyjny instalowany w samolotach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, na półwyspie Kamczatka, uchodzi deltą do Zatoki Awaczyńskiej;
Wiktionary
Awacza (ros. Авача) – rzeka w Rosji, na półwyspie Kamczatka. Wypływa z Jeziora Awaczyńskiego, kierując się najpierw lekko na zachód, ale potem już zasadniczo na południe i południowy wschód. Liczy 122 km długości, a jej zlewisko ma powierzchnię 5090 km². Wpada – rozwidlając się w deltę – do Zatoki Awaczyńskiej na południowym wschodzie półwyspu, przepływa m.in. przez Jelizowo, miejscowość, w której znajduje się port lotniczy Pietropawłowsk Kamczacki.
Wikipedia
przym. awaczyński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Awaczą, dotyczący Awaczy
Wiktionary
rzecz. Awacza ż.
Wiktionary
członek indyjskiej gminy religijnej, założonej przez Ramanandę w XIV wieku, do której mógł należeć każdy, bez względu na kastę i wyznanie
SJP.pl
Awadhuta (dewanagari अवधूत, trl. avadhūta, ang. avadhuta) – termin pochodzący z dharmicznych religii Indii, odnosi się do ekscentrycznego typu mistyków lub świętych, którzy wznieśli się ponad cielesną świadomość, dualność oraz światowe troski i postępują bez uwzględniania standardowej społecznej etykiety.
Wikipedia
członek indyjskiej gminy religijnej, założonej przez Ramanandę w XIV wieku, do której mógł należeć każdy, bez względu na kastę i wyznanie
SJP.pl
poręczenie na wekslu lub czeku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bank. poręczenie na wekslu lub czeku
Wiktionary
Awal (z fr. aval, poręczenie wekslowe) – czynność prawna polegająca na przyjęciu przez poręczającego (awalistę) solidarnej odpowiedzialności za dług osoby podpisanej na wekslu. Awalista odpowiada za zapłatę weksla w przypadku, gdy osoba, za której dług wekslowy poręczył nie wywiązała się ze spłaty zobowiązania. Awal może dotyczyć całości lub części sumy wekslowej i każdej osoby podpisanej na wekslu; konieczne jest wówczas ujawnienie tego ograniczenia w treści weksla.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) poręczenie wekslowe
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. awalista
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|aval.
uwagi.
tłumaczenia.
* włoski: (1.1) avallo m.
źródła.
== awal (język kabylski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) słowo
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈaval, AS: aval
Wiktionary
rzecz. awalista
Wiktionary
(1.1) poręczenie wekslowe
Wiktionary
osoba podpisująca awal, udzielająca poręczenia czekowego lub wekslowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) praw. ekon. osoba, która udziela poręczenia wekslowego (awalu)
Wiktionary
Awal (z fr. aval, poręczenie wekslowe) – czynność prawna polegająca na przyjęciu przez poręczającego (awalistę) solidarnej odpowiedzialności za dług osoby podpisanej na wekslu. Awalista odpowiada za zapłatę weksla w przypadku, gdy osoba, za której dług wekslowy poręczył nie wywiązała się ze spłaty zobowiązania. Awal może dotyczyć całości lub części sumy wekslowej i każdej osoby podpisanej na wekslu; konieczne jest wówczas ujawnienie tego ograniczenia w treści weksla.
Wikipedia
IPA: ˌavaˈlʲista, AS: avalʹista
Wiktionary
rzecz. awal m.
Wiktionary
w buddyzmie: bodhisattwa współczucia, jeden z trzech najważniejszych bodhisattwów w mahajanie i wadżrajanie (obok Mańdziuśriego i Wadżrapaniego)
SJP.pl
Awalokiteśwara (skt. अवलोकितेश्वर trl. Avalokiteśvara, ang. Avalokiteshvara, dosł. Pan patrzący w dół ([na świat], tzn. ze współczuciem); tyb. སྤྱན་རས་གཟིགས།, Wylie: spyan ras gzigs, wymowa: Czenrezig lub Cienrezig – jest jednym z najważniejszych bodhisattwów w buddyzmie mahajany i wadżrajany, uosabiającym współczucie.
Wikipedia
japoński napój alkoholowy wytwarzany z destylowanego ryżu, podawany głównie z dodatkiem wody i lodu
SJP.pl
Awamori (jap. 泡盛 awa-mori) – rodzaj napoju alkoholowego, pochodzącego z japońskiej wyspy Okinawa.
Od początku XV wieku wyspy Riukiu prowadziły wielostronny handel z Chinami i krajami Azji Południowo-Wschodniej. Import obejmował również destylowany alkohol z terenów ówczesnego Syjamu (obecnie Tajlandia), co pociągnęło za sobą wprowadzenie na wyspy tamtejszej techniki i produkcję własnego alkoholu. Z biegiem lat udoskonalano proces wytwarzania i wprowadzano zmiany, co pozwoliło nawet na jego eksport.
Wikipedia
1. grupa ludzi, których działalność jest oryginalna i wprowadza coś nowego;
2. zdarzenie wyprzedzające swoją epokę;
3. kierunek w sztuce, muzyce i literaturze XX wieku, charakteryzujący się sprzeciwem wobec tradycji, np. futuryzm, ekspresjonizm;
4. oddział żołnierzy ubezpieczający maszerującą grupę od przodu; straż przednia, forpoczta, szpica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grupa ludzi wytyczających nowe drogi rozwoju danej dziedziny
(1.2) kult. ogół niejednorodnych tendencji w sztuce XX wieku, zrywających z tradycją, cechujących się radykalnym nowatorstwem
(1.3) wojsk. część wojska od przodu ubezpieczająca główne siły;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Futuryzm jest z pewnością jednym z ruchów awangardy, który wywołał największy szok.
(1.3) Zależnie od sytuacji i wielkości maszerującej kolumny awangarda może stanowić od 1/4 do 1/3 sił głównych.
Wiktionary
rzecz. awangardowość ż., awangardysta mos., awangardyzm mrz., awangardzista mos., awangardzistka ż.
przym. awangardowy
przysł. awangardowo
Wiktionary
(1.1) forpoczta
(1.2) awangardyzm
(1.3) forpoczta; daw. straż przednia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. awangarda, straż przednia
Wiktionary
IPA: ˌavãŋˈɡardʲja, AS: avãŋgardʹi ̯a
Wiktionary
1. cecha charakterystyczna dla twórców lub ich dzieł mających charakter awangardowy, czyli wyprzedzający swoją epokę, wprowadzający coś nowego w jakiejś dziedzinie; nowatorskość, nowatorstwo, prekursorstwo, postępowość;
2. odnoszenie się do awangardy - kierunku w sztuce XX wieku, charakteryzującego się sprzeciwem wobec tradycji i powszechnie panującym regułom estetycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha bycia awangardowym; dążenie do nowości, radykalnej innowacyjności w sztuce, kulturze, myśleniu lub stylu życia
Wiktionary
(1.1) Awangardowość jego twórczości szokowała współczesnych, ale dziś uważana jest za przełomową.
Wiktionary
rzecz. awangarda ż.
przym. awangardowy
przysł. awangardowo
Wiktionary
1. książkowo: taki, który wyprzeda swoją epokę, wprowadza coś nowego w jakiejś dziedzinie, np. nowe idee, pomysły, metody; nowatorski, przodujący, postępowy, prekursorski;
2. związany z awangardą - kierunkiem w sztuce XX wieku, charakteryzującym się sprzeciwem wobec tradycji i powszechnie panującym regułom estetycznym
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. związany z awangardą, charakteryzujący awangardę (kierunek w dwudziestowiecznej sztuce)
(1.2) taki, który charakteryzuje się nowatorstwem, prekursorstwem; jest postępowy
Wiktionary
(1.1) Nowatorstwo myśli i działań artystycznych zbliża go do nurtu awangardowego w malarstwie początku XX wieku.
Wiktionary
IPA: ˌavãŋɡarˈdɔvɨ, AS: avãŋgardovy
Wiktionary
rzecz. awangardyzm m., awangarda ż.
przysł. awangardowo
Wiktionary
(1.1) przodujący, prekursorski
Wiktionary
przedstawiciel lub zwolennik awangardyzmu - kierunku w XX-wiecznej sztuce, charakteryzującego się sprzeciwem wobec tradycji i powszechnie panującym regułom estetycznym; awangardzista
SJP.pl
przedstawicielka lub zwolenniczka awangardyzmu - kierunku w XX-wiecznej sztuce, charakteryzującego się sprzeciwem wobec tradycji i powszechnie panującym regułom estetycznym; awangardzistka
SJP.pl
kierunek w XX-wiecznej sztuce, charakteryzujący się sprzeciwem wobec tradycji i powszechnie panującym regułom estetycznym; awangarda
SJP.pl
przedstawiciel lub zwolennik awangardy - kierunku w XX-wiecznej sztuce, charakteryzującego się sprzeciwem wobec tradycji i powszechnie panującym regułom estetycznym; awangardysta
SJP.pl
przedstawicielka lub zwolenniczka awangardy - kierunku w XX-wiecznej sztuce, charakteryzującego się sprzeciwem wobec tradycji i powszechnie panującym regułom estetycznym; awangardystka
SJP.pl
dawniej: kierunek w XX-wiecznej sztuce, charakteryzujący się sprzeciwem wobec tradycji i powszechnie panującym regułom estetycznym; awangarda, awangardyzm
SJP.pl
specjalnie wyodrębniony obszar wodny przed wejściem do portu, o niewielkiej głębokości, osłonięty od silnych wiatrów i prądów, przeznaczony do kotwiczenia statków oczekujących na wprowadzenie do portu; reda, przedmorze, przedport, przedporcie, kotwicowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) żegl. obszar wodny znajdujący się wewnątrz portu;
Wiktionary
Awanport (także: przedporcie lub przedport) – najdalsza z wewnętrznych części wodnej powierzchni portu (czyli część jego akwatorium), przylega do wejścia do portu i redy, ograniczona jest zazwyczaj falochronem. Z awanportu statki przechodzą do dalszych akwenów portowych: basenów portowych, doków lub kanałów portowych, lub też podchodzą bezpośrednio do nabrzeży, pirsów, pomostów itp.
Wikipedia
(1.1) Do awanportu wpłynął statek handlowy.
Wiktionary
IPA: aˈvãnpɔrt, AS: avãnport
Wiktionary
(1.1) przedporcie, przedport
Wiktionary
związany z awanportem
SJP.pl
dawniej: stały posterunek wojskowy przy obozie lub oddziale wojskowym, broniący do niego dostępu; straż przednia; forpoczta
SJP.pl
powierzenie komuś lub objęcie wyższego stanowiska, nadanie lub otrzymanie wyższej godności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) powierzenie komuś lub objęcie wyższego stanowiska, nadanie lub otrzymanie wyższej godności
(1.2) sport. zajęcie wyższego miejsca w klasyfikacji, przejście do dalszego etapu
(1.3) zdobycie wyższej pozycji w określonej grupie
(1.4) przest. pieniądze wypłacane zaliczkowo, z góry
Wiktionary
Awans – zmiana czyjejś sytuacji osobistej na lepszą:
Wikipedia
(1.1) Awans łączy się z podwyżką.
(1.2) Zespół wywalczył awans dopiero po wygraniu barażu.
Wiktionary
IPA: ˈavãw̃s, AS: avãũ̯s
Wiktionary
rzecz. awansowanie n.
:: zdrobn. awansik m.
czas. awansować
przym. awansowy
Wiktionary
widoczna przed kurtyną część sceny; przedscenie; proscenium
SJP.pl
przestarzałe: szczególne względy, uprzejmości
SJP.pl
tyle co: z góry, naprzód, w formie zaliczki
SJP.pl
zdrobnienie od: awans
SJP.pl
1. przesunąć, przesuwać kogoś na wyższe stanowisko;
2. objąć, obejmować wyższe stanowisko;
3. zdobyć, zdobywać wyższą pozycję, np. społeczną;
4. zająć, zajmować wyższą pozycję w jakiejś klasyfikacji, zwłaszcza sportowej
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przenosić / przenieść na wyższe stanowisko czy stopień
(1.2) uzyskiwać / uzyskać wyższe stanowisko lub stopień
Wiktionary
(1.1) Wkrótce potem awansowali go na wiceprezesa.
(1.2) Pracował na stanowisku doręczyciela, ale awansował i teraz pracuje w kadrach.
Wiktionary
rzecz. awans m., awansowanie n.
przym. awansowy
przysł. awansem
Wiktionary
(1.1) honorować, mianować, dawać / dać awans, podnosić / podnieść status, promować / wypromować
(1.2) piąć się, obejmować stanowisko, zostać mianowanym
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przechodzenie na wyższe niż dotąd zajmowane stanowisko, funkcję
(1.2) powierzanie komuś wyższego niż dotąd stanowiska, funkcji
(1.3) przechodzenie do grupy społecznej mającej wyższą pozycję
(1.4) sport. przechodzenie do wyższej kategorii rozgrywek sportowych
Wiktionary
rzecz. awans m., awansik m., awanse nmos.
czas. awansować
przym. awansowy
Wiktionary
związany z awansem
SJP.pl
1. przewaga, zysk, korzyść;
2. przewaga uzyskana przez gracza po wcześniejszej równej ilości punktów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. przewaga uzyskiwana po stanie równowagi punktowej
(1.2) ekon. korzyść, zysk
(1.3) przest. korzyść, pożytek
(1.4) gw-pl|Warszawa. awantura
(1.5) łow. odchylenie kolby broni od osi lufy, dzięki któremu przyrządy celownicze znajdują się na jednej linii z okiem celującego
Wiktionary
Awantaż – odchylenie przykładu broni od płaszczyzny pionowej, np. kolby od osi luf broni myśliwskiej, dzięki któremu przyrządy celownicze znajdują się na jednej linii z okiem celującego.
Wikipedia
IPA: aˈvãntaʃ, AS: avãntaš
Wiktionary
przym. awantażownie n.
przysł. awantażowny
Wiktionary
dawniej: zyskowny, korzystny, pożyteczny
SJP.pl
przymiotnik od: awantaż
SJP.pl
środowiskowo: awantura; avanti
SJP.pl
Awanti (skt अवन्ति) – jedno z szesnastu mahājanapad (w sanskrycie, "wielkie państwo"). Prowadziło wojny z sąsiednim królestwem Magadha. Uznawane za miejsce powstania języka pali.
Wikipedia
kłótnia; waśń; spór; zajście; draka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gwałtowna kłótnia, zamieszanie
(1.2) ryzykowne, niepewne przedsięwzięcie, często wątpliwe pod względem moralnym
(1.3) daw. zdarzenie
Wiktionary
(1.1) Przechodziłam koło sklepu i słyszałam awanturę między ekspedientką i jakimś klientem.
Wiktionary
IPA: ˌavãnˈtura, AS: avãntura
Wiktionary
rzecz. awanturnik mos., awanturnica ż., awanturnictwo n.
:: zdrobn. awanturka ż.
czas. awanturować się
przym. awanturniczy
przysł. awanturniczo
Wiktionary
(1.1) burda, kłótnia, sprzeczka
(1.2) afera
Wiktionary
1. zdrobnienie od: awantura;
2. pasta do smarowania pieczywa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: awantura
(1.2) kulin. pasta do smarowania pieczywa, najczęściej z białego sera lub jajek i ryby lub sera i warzyw / ziół
(1.3) środ. przestępcze tanie wino owocowe
Wiktionary
(1.2) Na śniadanie były kanapki z awanturką.
Wiktionary
IPA: ˌavãnˈturka, AS: avãnturka
Wiktionary
rzecz. awantura ż., awanturnictwo n., awanturnik m., awanturnica ż.
czas. awanturować się
przym. awanturniczy
Wiktionary
awanturniczka;
1. kobieta agresywna, łatwo wpadająca w złość, wszczynająca awantury; zadziora, złośnica, prowokatorka;
2. przestarzałe: kobieta ekstrawagancka, prowadząca burzliwe życie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta skłonna do kłótni, awantur, często awanturująca się
Wiktionary
(1.1) Ile razy ci mówiłam, żebyś nie wpuszczał tu tej awanturnicy.
Wiktionary
rzecz. awantura ż., awanturka ż., awanturnictwo n., awanturniczość ż., awanturzenie n.
:: fm. awanturnik m.
czas. awanturować się
przym. awanturniczy
przysł. awanturniczo
Wiktionary
(1.1) reg. śl. bizantyja.
Wiktionary
skłonność do awantur i wszczynania awantur
SJP.pl
awanturnica;
1. kobieta agresywna, łatwo wpadająca w złość, wszczynająca awantury; zadziora, złośnica, prowokatorka;
2. przestarzałe: kobieta ekstrawagancka, prowadząca burzliwe życie
SJP.pl
przysłówek
(1.1) ze skłonnością do awantur
(1.2) w nieobliczalny, ryzykowny sposób
Wiktionary
rzecz. awanturnik mos., awanturniczość ż., awanturnica ż., awantura ż.
przym. awanturniczy
czas. awanturować się ndk.
Wiktionary
cechujący się awanturnictwem i erotyzmem
SJP.pl
nacechowany awanturnictwem i miłością
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest awanturnicze; cecha tych, którzy są awanturniczy
Wiktionary
przym. awanturniczy
przysł. awanturniczo
rzecz. awanturnica ż., awanturnik mos.
Wiktionary
agresywny, łatwo wpadający w złość, kłótliwy; ryzykowny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) właściwy awanturnikowi, osobie kłótliwej
(1.2) nacechowany awanturnictwem, ryzykanctwem, nieobliczalnością
(1.3) przest. pełen niezwykłych, ryzykownych przygód
Wiktionary
rzecz. awantura ż., awanturka ż., awanturnik m., awanturnica ż., awanturnictwo n., awanturniczość ż.
czas. awanturować się
przysł. awanturniczo
Wiktionary
(1.1) kłótliwy, porywczy, wybuchowy, mącicielski, rozrabiacki, warcholski, wichrzycielski
(1.3) przygodowy
Wiktionary
1. osoba agresywna, łatwo wpadająca w złość, wszczynająca awantury; gwałtownik, choleryk;
2. przestarzale: osoba prowadząca pełne przygód życie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba skłonna do wszczynania kłótni
(1.2) osoba prowadząca burzliwe życie, gotowa podjąć ryzyko
Wiktionary
(1.1) Pijany awanturnik w trakcie interwencji uderzył policjantkę pięścią w twarz.
Wiktionary
IPA: ˌavãnˈturʲɲik, AS: avãnturʹńik
Wiktionary
rzecz. awantura ż., awanturka ż., awanturnictwo n., awanturniczość ż., awanturzenie n.
:: fż. awanturnica ż., awanturniczka ż.
czas. awanturować się
przym. awanturniczy
przysł. awanturniczo
Wiktionary
(1.1) warchoł; pot. rozrabiaka, rozrabiacz; przest. hałaburda; gwara warszawska kobzacz
(1.2) poszukiwacz przygód
Wiktionary
taki, który wywołuje awantury, hałaśliwy; awanturniczy
SJP.pl
awanturować się:
1. wszczynać kłótnie, burzliwie się spierać;
2. zachowywać się agresywnie
SJP.pl
bezpostaciowa, zielona odmiana kwarcu stosowana w jubilerstwie; awenturyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. zielony, żółty lub brunatnoczerwony kamień półszlachetny;
Wiktionary
Awenturyn, awanturyn, kwarc awenturynowy – minerał lub skała, odmiana kwarcu o iskrzącym odbiciu, spowodowanym drobnymi inkluzjami miki lub hematytu. Ma zróżnicowaną barwę, np. srebrzystą, żółtawą, brunatnoczerwoną lub zieloną. Wariant zielony swą barwę zawdzięcza fuchsytowi.
Wikipedia
IPA: ˌavãnˈturɨ̃n, AS: avãnturỹn
Wiktionary
przedstawiciel koczowniczego ludu mieszanego pochodzenia ugro-ałtajskiego
SJP.pl
uszkodzenie jakiegoś urządzenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. uszkodzenie przedmiotu, urządzenia, systemu, sieci uniemożliwiające lub utrudniające ich użytkowanie
(1.2) pot. nieprzewidziane komplikacje
(1.3) więz. aresztowanie
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) W systemie ogrzewania jest awaria.
(1.1) O ile armata uzyskała ocenę pozytywną, to urządzenia do kierowania ogniem z powodu dwukrotnych awarii zdyskwalifikowano.
(1.2) Poczekajcie, bo mam tu w kuchni małą awarię, coś się przypala.
Wiktionary
IPA: aˈvarʲja, AS: avarʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. awaryjność ż.
przym. awaryjny
przysł. awaryjnie
Wiktionary
(1.1) zniszczenie, uszkodzenie, zepsucie, szkoda, usterka, wypadek
Wiktionary
przedstawicielka koczowniczego ludu mieszanego pochodzenia ugro-ałtajskiego
SJP.pl
koczowniczy lud mieszany pochodzenia ugro-ałtajskiego
SJP.pl
Awarowie (gr. Άβαροι itp.) – lud koczowniczy o spornym pochodzeniu, który w połowie VI wieku pojawił się w Europie. Utworzony przez Awarów wspólnie z Kutigurami kaganat zasłynął na przełomie VI i VII wieku łupieżczymi wyprawami głównie przeciw Bizancjum. Po upadku kaganatu na początku IX wieku Awarowie stopniowo zaniknęli. Charakterystyczną cechą wyglądu zewnętrznego Awarów był niespotykany wśród ludów europejskich zwyczaj wiązania włosów w dwa warkocze.
Wikipedia
→ Awarowie
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Awarami, dotyczący Awarów (narodu zamieszkującego Kaukaz)
(1.2) hist. związany z Awarami, dotyczący Awarów (koczowniczego ludu, który osiedlił się w Europie w VI wieku)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język awarski, którym posługują się kaukascy Awarowie;
Wiktionary
rzecz. Awar mos., Awarka ż., awarskość ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem awarskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem awarskim
(1.3) spisany, stworzony w języku awarskim
Wiktionary
IPA: aˈvarskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: avarskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
→ Avarua (stolica Wysp Cooka); avaruański
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Avaruą, dotyczący Avarui
Wiktionary
rzecz. Avarua ż.
Wiktionary
→ awaryjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. cecha tego, co awaryjne
Wiktionary
Awaryjność − podatność na awarie, przeciwieństwo niezawodności.
Możliwość wystąpienia awarii określa się, najczęściej w skali roku, jako prawdopodobieństwo wystąpienia odniesione do liczby zdarzeń, lub czasem unieruchomienia.
Absolutna doskonałość techniczna jest nieosiągalna, określa się zatem dopuszczalny stopień niedoskonałości. Skutki awarii wynikających z tej niedoskonałości ogranicza się poprzez zabezpieczenia i ubezpieczenia.
Wikipedia
rzecz. awaria ż.
przym. awaryjny
przysł. awaryjnie
Wiktionary
1. przeznaczony do użycia w wypadku awarii;
2. łatwo ulegający awariom;
3. powstały w wyniku awarii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) stworzony na wypadek awarii
(1.2) spowodowany przez awarię, będący wynikiem awarii
(1.3) ulegający częstym awariom
Wiktionary
(1.3) Mój samochód jest bardzo awaryjny.
Wiktionary
IPA: ˌavaˈrɨjnɨ, AS: avaryi ̯ny
Wiktionary
rzecz. awaria ż., awaryjność ż.
przysł. awaryjnie
Wiktionary
w religii hinduistycznej: ucieleśnienie, uosobienie jakiegoś bóstwa; avatar, awatara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) rel. w hinduizmie: zstąpienie boga, bóstwa lub jego wcielenie (inkarnacja) w doczesnej formie; cielesna manifestacja boga
(1.2) inform. personifikacja osoby w cyberprzestrzeni, reprezentacja uczestników światów wirtualnych
(1.3) inform. w internecie: obrazek wyświetlany obok nazwy użytkownika
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Gdy „zło sięga nieba", Wisznu staje się ziemskim awatarem. Obok oficjalnej listy awatarów istnieją wierzenia nieortodoksyjne. Za awatar Boga uważano często Gandhiego.
(1.2) W e-sportach najistotniejsze są umiejętności samego gracza, awatar pełni tylko funkcję „kursora” lub — wprowadzając bliższą sportom terminologię — „koszulki”.
(1.3) Zmień awatar. Bolek taki ma i na pierwszy rzuta oka można się pomylić, a poza tym nie kopiuje się czyichś awatarów i sygnaturek.
Wiktionary
IPA: aˈvatar, AS: avatar
Wiktionary
(1.1) awatara
Wiktionary
w religii hinduistycznej: ucieleśnienie, uosobienie jakiegoś bóstwa; avatar, awatar
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zob. awatar.
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: awatar
Wiktionary
Awatara (także Awatar) (dewanagari अवतार, transliteracja avatāra, ang. avatara, zstąpienie, "zejście, inkarnacja”) – w hinduizmie wcielenie (inkarnacja) bóstwa, które zstępuje z nieba na ziemię w postaci śmiertelnej – ludzkiej, zwierzęcej lub hybrydalnej).
Wikipedia
(1.1) awatar
Wiktionary
polski herb szlachecki; Abdank, Habdank, Abdaniec
SJP.pl
Abdank – polski herb szlachecki, noszący zawołania Abdaniec, Abdank, Awdaniec, Habdank, Hebdank. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480. Abdank jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
geologia: pionowy kanał w skałach wapiennych; awena (rzadko)
SJP.pl
Studnia krasowa, awen – forma krasu podziemnego: pionowy lub prawie pionowy kanał biegnący w dół, często rodzaj jaskini krasowej lub jej część, łącząca korytarze jaskini położone na różnych głębokościach.Studnia krasowa powstaje w wyniku rozpuszczania skał krasowiejących przez wodę opadową, wzdłuż pionowych szczelin. Szerokość do kilkunastu metrów, głębokość do kilkuset metrów. Czasami studnia jest dalszą częścią ponoru, występującą w jaskiniach krasowych, przez studnię woda przepływa do korytarza, a następnie do jaskini krasowej.
Wikipedia
rzadko: awen (pionowy kanał w skałach wapiennych)
SJP.pl
białko występujące głównie w ziarnach owsa
SJP.pl
Awenina – białko występujące głównie w ziarnach owsa. Temu białku przypisuje się korzystny wpływ na temperament zwierząt.
Wikipedia
bezpostaciowa, zielona odmiana kwarcu stosowana w jubilerstwie; awanturyn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. rzadki minerał z gromady krzemianów, odmiana kwarcu, SiO2;
Wiktionary
Awenturyn, awanturyn, kwarc awenturynowy – minerał lub skała, odmiana kwarcu o iskrzącym odbiciu, spowodowanym drobnymi inkluzjami miki lub hematytu. Ma zróżnicowaną barwę, np. srebrzystą, żółtawą, brunatnoczerwoną lub zieloną. Wariant zielony swą barwę zawdzięcza fuchsytowi.
Wikipedia
przym. awenturynowy
Wiktionary
(1.1) war. awanturyn
Wiktionary
jedno z siedmiu wzgórz, na których zostało zbudowane miasto Rzym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. jedno z siedmiu rzymskich wzgórz;
(1.2) geogr. adm. dzielnica Rzymu obejmująca Awentyn (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) imię|polski|m.;
(2.2) mitrzym. syn Herkulesa i Rei, bóg wzgórza Awentyn (1.1)
Wiktionary
Awentyn (łac. Mons Aventinus, wł. Aventino) – wysunięte najbardziej na południe wzgórze w Rzymie.
Początkowo nie wchodziło w skład miasta, mimo że było objęte murami miejskimi. Uważano bowiem, że jest obarczone złym omenem po tym, jak Remus, który wybrał je na swoją siedzibę podczas auspicjum przy zakładaniu Rzymu, nie uzyskał znaku sygnalizującego aprobatę bogów dla siebie jako założyciela miasta i jego przyszłego króla.
Wikipedia
(2.1) Dzisiaj obchodzimy wspomnienie świętego Awentyna.
Wiktionary
przym. awentyński
Wiktionary
→ Awentyn
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Awentynu, związany z Awentynem
Wiktionary
(1.1) Bardzo mi podchodzi ta awentyńska pizza.
(1.1) Spotkali się w jednym z awentyńskich kościołów.
Wiktionary
rzecz. Awentyn
Wiktionary
niskie, wiecznie zielone drzewo owocowe z rodziny szczawikowatych, uprawiane w strefie tropikalnej; oskomian, karambola
SJP.pl
Oskomian, aweroa (Averrhoa L.) – rodzaj roślin z rodziny szczawikowatych (Oxalidaceae). Obejmuje dwa gatunki, czasem rozbijane na cztery lub pięć. Oba gatunki, zarówno oskomian pospolity, znany też pod nazwą karambola, jak i oskomian bilimbi, zwany bilimbi, zostały rozpowszechnione w strefie tropikalnej jako drzewa owocowe już w czasach przedkolonialnych. Z tego powodu niejasne jest ich pochodzenie. Jako ich ojczyznę wskazuje się południowo-wschodnią Azję, w szczególności Malezję, albo wschodnią Brazylię.
Wikipedia
Awerroes, Ibn Ruszd (pełne imię: Abu al-Walid Muhammad ibn Ahmad ibn Muhammad ibn Ahmad ibn Ahmad ibn Ruszd, arab. أبو الوليد محمد بن احمد بن محمد بن احمد بن احمد بن رشد) (ur. 1126, zm. 10 grudnia 1198) – arabski uczony: filozof, teolog, lekarz, prawnik, polityk i matematyk z Kordowy, wygnany za „nieprawowierne” poglądy filozoficzne; zmarł na wygnaniu w Marrakeszu.
Wikipedia
zwolennik awerroizmu
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. związany z awerroizmem
Wiktionary
rzecz. Awerroes mos., awerroizm mrz.
Wiktionary
kierunek w filozofii głoszący odwieczność świata materialnego, śmiertelność duszy jednostkowej i niezależność prawd teologicznych i filozoficznych; nawiązuje do komentarzy arystotelizmu dokonanych przez Awerroesa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. doktryna popularna pod koniec XIII wieku, oparta na interpretacji myśli Arystotelesa dokonanych przez Awerroesa;
Wiktionary
Awerroizm – doktryna filozoficzna popularna pod koniec XIII wieku, oparta na interpretacjach myśli Arystotelesa dokonanych przez Ibn Ruszda (Awerroesa). Głównymi filozofami uznającymi tę doktrynę byli Siger z Brabancji oraz Boecjusz z Dacji. Awerroizm był wielorako zwalczany przez Kościół katolicki, m.in. przez Tomasza z Akwinu i Étienne’a Tempiera, biskupa Paryża.
Wikipedia
(1.1) Awerroizm jest stanowiskiem rewolucyjnym, gdyż na miejsce modelu „nauki — służki religii„ proponuje model «nauki — wiedzy niepodległej i odrębnej».
Wiktionary
rzecz. awerroista m.
przym. awerroistyczny
Wiktionary
1. strona główna monety, medalu;
2. wierzchnia strona tkaniny, haftu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) numizm. przednia strona monety, medalu, banknotu, pocztówki, kart do gry itp.;
(1.2) szt. prawa strona haftu lub obrazu
Wiktionary
Awers i rewers (łac.) – dwie strony zdobionego przedmiotu płaskiego, pokrytego jedno- lub dwustronnie malowidłem, grafiką lub drukiem, zawierającego płaskorzeźbę, wizerunek wykonany metodą rycia, kucia lub zdobionego w jeszcze inny sposób. Oba pojęcia funkcjonują wyłącznie razem, gdy w danym przedmiocie występuje swobodny dostęp do obu jego powierzchni, przy czym jedna z nich jest wyłączną lub główną stroną zawierającą przedstawiane treści.
Wikipedia
(1.1) Awers monety ozdobiony jest orłem i wawrzynami.
Wiktionary
IPA: ˈavɛrs, AS: avers
Wiktionary
przym. awersowy
Wiktionary
(1.1) orzeł
Wiktionary
niechęć, odraza, abominacja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niechęć do kogoś lub czegoś
Wiktionary
(1.1) Od tamtego wypadku mam awersję do jazdy samochodem.
Wiktionary
IPA: aˈvɛrsʲja, AS: aversʹi ̯a
Wiktionary
przym. awersyjny
Wiktionary
(1.1) abominacja, antypatia, idiosynkrazja, obrzydzenie, odraza, niechęć, uprzedzenie, wstręt
Wiktionary
związany z awersem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. związany z awersem
Wiktionary
(1.1) Często stempel awersowy widnieje na monetach o różnym rewersie. (z Internetu)
Wiktionary
IPA: ˌavɛrˈsɔvɨ, AS: aversovy
Wiktionary
rzecz. awers
Wiktionary
wzbudzający niechęć, wstrętny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) psych. będący z odczuciem niechęci; wzbudzający wstręt
Wiktionary
rzecz. awersja ż.
Wiktionary
(1.1) wstrętny
Wiktionary
Awesta, st.-pers. upa-stāvaka „pochwały”, śr.-pers. abestāg – kompilacja starożytnych świętych tekstów religijnych wyznawców zaratusztrianizmu (zoroastryzmu), które powstały prawdopodobnie w okresie od połowy II tysiąclecia do VII wieku p.n.e.
Wikipedia
1. → Awesta;
2. język awestyjski - staroirański język Awesty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rel. związany z Awestą, natchnioną księgą zaratusztrianizmu
(1.2) jęz. zapisany pismem awestyjskim;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) jęz. należący do rodziny języków indoeuropejskich język klasyczny używany w starożytnej Persji, w którym został zapisany zbiór prac Zaratustry (czyli Awesta);
Wiktionary
[czytaj: a-wu-EF] skrót od: Akademia Wychowania Fizycznego
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego lub żeńskiego
(1.1) = eduk. sport. Akademia Wychowania Fizycznego;
Wiktionary
(1.1) AWF ma za zadanie kształcić nauczycieli wychowania fizycznego, trenerów, specjalistów w zakresie rehabilitacji ruchowej, rekreacji i turystyki.
Wiktionary
IPA: a‿vu‿ˈɛf, AS: a‿vu‿ef
Wiktionary
przestarzale o lotnictwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. lotnictwo
Wiktionary
Lotnictwo – ogół zagadnień związanych z wszelkiego rodzaju statkami powietrznymi (samoloty, śmigłowce, szybowce, balony i drony). Lotnictwo dzieli się na cywilne (transportowe, sportowe, gospodarczo-usługowe) i wojskowe.
W węższym znaczeniu lotnictwo to nazwa gałęzi gospodarki, w tym przemysłu (np. technologie wytwarzania materiałów, systemów czy oprogramowania stosowanego), architektury obiektów przemysłowych (np. lotniska i wielkie kompleksy portów lotniczych), transportu (ruch lotniczy, w tym pasażerski, i lotnictwo ogólne), handlu (np. dostawy dóbr i usługi pocztowo-kurierskie) oraz usług społecznych (np. samoloty-kliniki okulistyczne) z użyciem statków powietrznych (głównie samolotów).
Wikipedia
(1.1) Oni drukują wiele artykułów popularyzujących awiację.
Wiktionary
IPA: aˈvʲjat͡sʲja, AS: avʹi ̯acʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. awiatorka ż., awionetka ż., awiator m., awionika ż.
przym. awiacyjny
Wiktionary
(1.1) aeronautyka
Wiktionary
przymiotnik od: awiacja
SJP.pl
czapka lotnicza zabezpieczająca przed zimnem
SJP.pl
przestarzale: lotnik, pilot
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. lotn. lotnik
Wiktionary
rzecz. awionetka ż., awiacja ż., awiatyka ż.
:: fż. awiatorka ż.
Wiktionary
→ awiator
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kobieta zajmująca się lotnictwem
Wiktionary
(1.1) Awiatorka i jej towarzysz lądowali w Wenezueli, Brazylii, Senegalu, Czadzie, Sudanie, Indiach, Birmie i Singapurze.
Wiktionary
rzecz. awionetka ż., awiacja ż., awiatyka ż.
:: fm. awiator mos.
Wiktionary
(1.1) pilotka, lotniczka
Wiktionary
przestarzale: lotnik, pilot
SJP.pl
przestarzale o lotnictwie
SJP.pl
krzew z rodziny werbenowatych; rozcięża; roślęża
SJP.pl
Wikipedia
rodzina roślin z klasy dwuliściennych
SJP.pl
uczony arabski (980-1037); Avicenna
SJP.pl
Awicenna (łac. Avicenna; w j. perskim Abu Ali Husain ebn Abdallah Ebn-e Sina lub krótko Ibn Sina ابن سینا, ur. 980, zm. 1037) – perski uczony, głównie lekarz i filozof. Jego łacińskie nazwisko wywodzi się ze zniekształconego Ibn Sina, pod którym znany był w Persji.
Wikipedia
białko zwierzęce składające się z czterech łańcuchów polipeptydowych, występujące w jajach
SJP.pl
Wikipedia
ogół ptaków zamieszkujących dany obszar, środowisko lub żyjących w określonej epoce geologicznej; ornitofauna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. ogół gatunków ptaków zamieszkujących określony obszar geograficzny, biotop lub żyjących w określonym okresie geologicznym;
Wiktionary
Awifauna (ornitofauna) – ogół gatunków ptaków zamieszkujących określony obszar geograficzny, rodzaj środowiska (biotop) lub żyjących w określonym okresie geologicznym. Opisem awifauny zajmuje się działornitologii nazywany awifaunistyką.
Wikipedia
(1.1) Profesor wydał książkę o awifaunie Polski.
(1.1) Opisem awifauny zajmuje się dział ornitologii nazywany awifaunistyką.
Wiktionary
(1.1) ornitofauna, ptactwo
Wiktionary
Awifaunistyka – dział ornitologii zajmujący się opisem terenu pod względem jakościowego (gatunkowego) oraz ilościowego występowania na nim ptaków. Teren opisywany przez awifaunistykę może być wyróżniony ze względu na szczególny rodzaj środowiska – biotop, lub obejmować dany obszar geograficzny np. całe państwo.
Wikipedia
miasto we Francji; Avignon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowej Francji nad Rodanem;
Wiktionary
Awinion (fr. Avignon, wymowa, prowans. Avinhon) – miasto na południu Francji (w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Vaucluse), u podnóża wapiennego wzgórza, na lewym brzegu Rodanu, przy ujściu do niego rzeki Durance. Nad miastem góruje pałac papieski (Palais des Papes).Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 86 939 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 1342 osoby/km² (wśród 963 gmin regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Avignon plasuje się na 5. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 100.). Sam zespół miejski zamieszkuje ok. 155 tys. osób.
Wikipedia
IPA: aˈvʲĩɲɔ̃n, AS: avʹĩńõn
Wiktionary
rzecz. awiniończyk mos., awinionka ż.
przym. awinioński
Wiktionary
mieszkaniec Awinionu (miasta we Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Awinionu
Wiktionary
rzecz. Awinion mrz.
:: fż. awinionka ż.
przym. awinioński
Wiktionary
mieszkanka Awinionu (miasta we Francji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Awinionu
Wiktionary
rzecz. Awinion mrz.
:: fm. awiniończyk mos.
przym. awinioński
Wiktionary
→ Awinion (miasto we Francji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Awinionem (miastem we Francji)
Wiktionary
(1.1) Pod tym względem pałac Watykański wybudowany za pontyfikatu Mikołaja III z długimi ceremonialnymi przejściami, mnogością wielkich reprezentacyjnych pomieszczeń antycypował koncepcję rezydencji awiniońskiej.
(1.1) Rozłam w Kościele katolickim utrzymywał się przez trzy dekady. Obozy rzymski i awinioński powoływały swoich kolejnych papieży, powodując dewastację autorytetu władzy papieskiej.
Wiktionary
rzecz. Awinion mrz., awiniończyk mos., awinionka ż.
Wiktionary
lęk przed lataniem samolotami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) psych. lęk przed lataniem
Wiktionary
(1.1) Pisarz, Janusz L. Wiśniewski, który również cierpi na awiofobię, przyznaje, że jego dolegliwość wiąże się z niemożnością kontroli, jaką odczuwa, będąc na pokładzie samolotu.
Wiktionary
przestarzałe, nieskomplikowane urządzenie, używane do porozumiewania się załogi samolotu między sobą
SJP.pl
lek łagodzący objawy choroby lokomocyjnej; dimenhydrinat, dramamin, aviomarin
SJP.pl
potocznie: lotniskowiec
SJP.pl
mały samolot sportowy lub turystyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lotn. mały samolot pasażerski;
Wiktionary
Awionetka – potoczne określenie małego samolotu turystycznego, sportowego lub dyspozycyjnego, stosowane obecnie na ogół przez ludzi niezwiązanych z lotnictwem, spotykane zwłaszcza w mediach. Przed II wojną światową było używane bardziej oficjalnie i powszechnie, obecnie jest już rzadsze. Termin awionetka nie ma dokładnie sprecyzowanego zakresu – nazywane są tak głównie małe 2–4 miejscowe, jednosilnikowe, rzadziej dwusilnikowe samoloty, napędzane silnikami tłokowymi o małej lub średniej mocy. Małe samoloty, odpowiadające temu określeniu, są oficjalnie klasyfikowane przez polskie prawo jako samoloty lekkie (o masie startowej nie większej niż 5700 kg) lub samoloty bardzo lekkie (o masie startowej nie większej niż 750 kg). Jednakże, termin awionetka najczęściej jest stosowany do samolotów bardzo lekkich i lekkich o masie startowej nie przekraczającej ok. 1000 kg (np. Cessna 152), rzadziej do samolotów ultralekkich, natomiast w zasadzie nie jest stosowany do większych samolotów lekkich, o masie startowej przekraczającej ok. 2300 kg (dla porównania Piper PA-34 Seneca – 2154 kg).
Wikipedia
rzecz. awiatorka ż., awiacja ż., awiator m., awionika ż.
przym. awionetkowy, awiacyjny
Wiktionary
1. dział techniki zajmujący się zastosowaniem w lotnictwie i astronautyce urządzeń automatycznych i elektronicznych;
2. wyposażenie pokładowe samolotu
SJP.pl
Awionik – specjalista z zakresu wyposażenia elektrycznego i pilotażowo-nawigacyjnego statków powietrznych. Może zajmować się projektowaniem, obsługą, poświadczaniem lub produkcją specjalistycznego sprzętu wyposażenia lotniczego.
Awionik dzieli się na:
Wikipedia
1. dział techniki zajmujący się zastosowaniem w lotnictwie i astronautyce urządzeń automatycznych i elektronicznych;
2. wyposażenie pokładowe samolotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lotn. astr. dziedzina techniki i przemysłu zajmująca się elektronicznymi systemami i urządzeniami stosowanymi w statkach powietrznych
(1.2) techn. lotn. elektronika lotnicza
Wiktionary
Awionika – dwuznaczne pojęcie oznaczające:
Wikipedia
(1.2) Drony cywilne coraz częściej mają zaawansowaną awionikę.
Wiktionary
1. o wkładach bankowych, kontach: wypłacany w każdej chwili na żądanie klienta;
2. o wekslach: płatny w momencie okazania
SJP.pl
zaburzenie czynności organizmu spowodowane niedoborem lub brakiem określonej witaminy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. stan chorobowy spowodowany niedoborem jednej lub więcej witamin;
Wiktionary
Awitaminoza – schorzenie strukturalne lub funkcjonalne spowodowane całkowitym brakiem lub znaczącym niedoborem określonej witaminy w organizmie. Różne awitaminozy mogą być skutkiem zarówno niedoboru witamin w pokarmie, jak również zaburzeniem wchłaniania lub metabolizmu (np. przekształcanie prowitamin w witaminy). Poszczególne awitaminozy prowadzą do różnych chorób:
Wikipedia
(1.1) Czasem na kolację była zupa — zacierka na wodzie lub kasza. Nie było prawie nigdy ziemniaków lub warzyw. Dzieci cały czas zagrożone były awitaminozą. W lecie starano się, by otrzymywały jakieś owoce — najczęściej nieduże jabłko […]
Wiktionary
IPA: ˌavʲitãmʲĩˈnɔza, AS: avʹitãmʹĩnoza
Wiktionary
rzecz. witamina ż.
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) med. związany z awitaminozą
Wiktionary
technika farbowania tkanin
SJP.pl
Awiważ (fr. avivage) – technika farbowania tkanin polegająca na nadawaniu jej żywych kolorów oraz chrzęszczącą apreturę. Ma na celu uzyskanie lepszego chwytu oraz poprawienia własności przędnych tego włókna. Są to środki nanoszone już po wytworzeniu włókna bądź też po zabarwieniu.
Technika ta jest wykonywana sposobem natryskowym lub poprzez odpowiednie zanurzanie włókna w wodnym roztworze oraz odparowaniu tej wody podczas suszenia.
Wikipedia
przestarzale: awizo;
1. zawiadomienie o nadejściu przesyłki pocztowej;
2. pisemna informacja o zrealizowaniu określonej operacji bankowej lub handlowej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. zawiadomienie, wezwanie
Wiktionary
(1.1) Pod pozorem polowania odprawimy walną naradę. Mam ważne awizy i relacje.
Wiktionary
(1.1) stpol. awizyja
Wiktionary
zawiadomienie, donos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umówienie się z wyprzedzeniem na jakąś czynność
Wiktionary
przymiotnik od: awizacja
SJP.pl
1. zawiadomienie o nadejściu przesyłki pocztowej; awiz;
2. pisemna informacja o zrealizowaniu określonej operacji bankowej lub handlowej; awiz;
3. niewielki, szybki okręt wojenny do celów zwiadowczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poczt. pisemne zawiadomienie pocztowe o nadejściu przesyłki
(1.2) pisemne zawiadomienie o dokonaniu operacji handlowej, giełdowej albo bankowej lub nadejściu towaru
(1.3) mar. niewielki, szybki okręt wojenny;
Wiktionary
Wikipedia
(1.3) Współcześnie awizo definiowane jest jako okręt mniejszy od korwety i większy od patrolowca.
Wiktionary
IPA: aˈvʲizɔ, AS: avʹizo
Wiktionary
czas. awizować
rzecz. awizowanie n., preawizacja ż.
Wiktionary
(1.1-2) zawiadomienie, powiadomienie
Wiktionary
urządzenie do wydawania przesyłek rejestrowanych
SJP.pl
1. pisemnie zawiadamiać, zawiadomić o nadejściu przesyłki, którą należy odebrać na poczcie;
2. środowiskowo: zapowiadać, zapowiedzieć, powiadamiać, powiadomić; anonsować (zaanonsować), zawiadamiać (zawiadomić)
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zaawizować)
(1.1) urz. wystawiać awizo; formalnie powiadamiać o nadejściu przesyłki
(1.2) informować o czymś w sposób oficjalny
(1.3) bank. finans. oficjalnie zgłaszać zamiar dokonania operacji finansowej
czasownik zwrotny niedokonany awizować się (dk. zaawizować się)
(2.1) być awizowanym
Wiktionary
rzecz. preawizacja ż., awizacja ż., awizo n., awizowanie n.
czas. zaawizować dk.
przym. awizacyjny, awizowy
Wiktionary
(1.2) anonsować, powiadamiać, zawiadamiać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poczt. wypisywanie awiza
Wiktionary
rzecz. awizo n., preawizacja ż.
czas. awizować
Wiktionary
mały statek przeznaczony do posyłek i służby wywiadowczej; awizo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. doniesienie, wiadomość
Wiktionary
IPA: ˌavʲiˈzɨja, AS: avʹizyi ̯a
Wiktionary
(1.1) daw. awiz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ornit. zob. szablodziób.
Wiktionary
IPA: ˌavɔˈt͡sɛta, AS: avoceta
Wiktionary
(1.1) szablodziób
Wiktionary
avocado;
1. wiecznie zielone drzewo z rodziny wawrzynowatych, uprawiane w strefie międzyzwrotnikowej dla smacznych owoców; smaczliwka;
2. owoc tego drzewa, o gruszkowatym kształcie, do 20 cm długości, ciemnozielonej skórce, tłustym miąższu i dużej pestce; gruszka awokado
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Persea|L.|ref=tak., rodzaj wiecznie zielonych drzew o skórzastych liściach, rosnące w strefie tropikalnej;
(1.2) bot. roślina z rodzaju awokado (1.1)
(1.3) spoż. kulin. ciemnozielony owoc awokado (1.2) o gruszkowatym kształcie, zielonkawożółtym miąższu, z dużą pestką
Wiktionary
Smaczliwka, awokado (Persea Mill.) – rodzaj wiecznie zielonych drzew z rodziny wawrzynowatych (Lauraceae). Obejmuje w zależności od ujęcia systematycznego od ok. 80, poprzez 108 do nawet ok. 200 gatunków. Występują one w Ameryce Północnej i Południowej, nieliczne gatunki także w Azji południowo-wschodniej. Dwa gatunki (smaczliwka indyjska i Persea barbujana) rosną na wyspach Makaronezji.
Wikipedia
(1.3) Marta robi pyszną sałatkę z awokado.
Wiktionary
IPA: ˌavɔˈkadɔ, AS: avokado
Wiktionary
przym. awokadowy
Wiktionary
(1.1-3) avocado, smaczliwka
Wiktionary
→ awokado
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zawierający awokado, mający smak awokado, związany z awokado
Wiktionary
rzecz. awokado n.
Wiktionary
potocznie o funkcjonariuszu węgierskiej służby bezpieczeństwa z czasów stalinowskich
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego, nazwa własna
(1.1) = daw. polit. Akcja Wyborcza Polaków na Litwie;
Wiktionary
(1.1) współcz. AWPL-ZChR
Wiktionary
skrót od: Akcja Wyborcza Solidarność - polska partia polityczna
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy
(1.1) = polit. hist. Akcja Wyborcza Solidarność;
(1.2) = wojsk. Agenturalny Wywiad Strategiczny
Wiktionary
(1.1) Dużą sensację wzbudziło przybycie Mariana Krzaklewskiego, który przemaszerował główną ulicą wraz z licznymi zwolennikami do stolika AWS-u , gdzie rozdawał autografy.
Wiktionary
IPA: a‿vu‿ˈɛs, AS: a‿vu‿es
Wiktionary
rzecz. AWS-iarz m., AWS-owiec m.
przym. AWS-owy, AWS-owski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. AWS-iarz m., AWS-owiec m.
przym. AWS-owy, AWS-owski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) EAS (Election Action Solidarity)
źródła.
== AWS (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = wojsk. autonomous weapons systems → system uzbrojenia autonomicznego, autonomiczny system bojowy
(1.2) = transp. automatic warning system → automatyczny system ostrzegania
odmiana.
(1.1-2) lp. AWS; lm. AWSes
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
członek AWS (Akcji Wyborczej "Solidarność"); awuesowiec
SJP.pl
potocznie: awuesowiec - członek AWS (Akcji Wyborczej "Solidarność")
SJP.pl
członek AWS (Akcji Wyborczej "Solidarność"); AWS-owiec
SJP.pl
przymiotnik od: AWS (Akcja Wyborcza "Solidarność"); AWS-owski
SJP.pl
w geologii: powstawanie nowego koryta rzeki poza jego pierwotnymi zakolami
SJP.pl
Awulsja − proces tworzenia nowego koryta rzeki, które omija wcześniej istniejące meandry.
Wikipedia
złamanie awulsyjne - złamanie polegające na oderwaniu fragmenty kości na skutek działania odpowiednio dużych sił ze strony układu mięśniowego
SJP.pl
szczególny rodzaj związków między bratem matki i jego siostrzeńcami, w którym siostrzeńcy dziedziczą majątek i pozycję społeczną po wuju; awunkułat
SJP.pl
Awunkulat (łac. avunculus – wuj ze strony matki) – system organizacji rodziny i taki system pokrewieństwa, w którym najważniejsza rola przypada bratu matki (wujowi). Wuj pełni rolę wzoru osobowego i to po nim siostrzeńcy dziedziczą pozycję społeczną lub majątek. Jest on najważniejszym męskim opiekunem dzieci swojej siostry. Rola ojca jest bardzo mała lub wręcz żadna.
Wikipedia
szczególny rodzaj związków między bratem matki i jego siostrzeńcami, w którym siostrzeńcy dziedziczą majątek i pozycję społeczną po wuju; awunkulat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest awykonalne; brak możliwości wykonania czegoś
Wiktionary
przym. awykonalny
przysł. awykonalnie
Wiktionary
(1.1) niewykonalność, niemożliwość
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) niewykonalny
Wiktionary
rzecz. awykonalność ż.
przysł. awykonalnie
Wiktionary
egzotyczne drewno używane do wykładania nawierzchni toru kolarskiego
SJP.pl
nazwisko, np. Wincenty Axamitowski (176-1828), generał dywizji armii Księstwa Warszawskiego; Aksamitowski
SJP.pl
rodzaj skoku w łyżwiarstwie figurowym; aksel
SJP.pl
Axel, Aksel
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) herald. polski herb szlachecki;
Wiktionary
Axt – śląski herb szlachecki. Według Alfreda Znamierowskiego jest to odmiana herbu Janina.
Wikipedia
[czytaj: ajołaska] napój halucynogenny
SJP.pl
Wikipedia
samochód typu Toyota Aygo
SJP.pl
[czytaj: ajran] turecki napój przyrządzany z jogurtu i wody z dodatkiem soli; ajran
SJP.pl
Ajran (tur. ayran) – popularny turecki napój wytwarzany z jogurtu i wody (w proporcji 2:1 lub 1:1). Zazwyczaj dodawana jest do niego sól, a czasami też pieprz. Podawany jest schłodzony, może też mieć pianę. Często spożywany jest z kebabem. Ajran jest podobny do popularnego m.in. w Iranie i Armenii napoju doogh (dugh, abdug, tahn), który jednak jest poddawany krótkiemu procesowi fermentacji i jest lekko musujący.
Wikipedia
[czytaj: ejrszir, ejrszajr] rasa bydła domowego, wyhodowana w Szkocji
SJP.pl
Ayrshire (gael. Siorrachd Inbhir Àir) – hrabstwo historyczne w południowo-zachodniej Szkocji, położone nad zatoką Firth of Clyde. Nazwa hrabstwa pochodzi od miasta Ayr, dawnej stolicy.
Hrabstwo jest w przeważającej części nizinne, na południu i wschodzie wyżynne (Wyżyna Południowoszkocka). Na terenie Ayrshire wyróżniano trzy mniejsze regiony rozdzielone rzekami – Cunninghame (na północ od rzeki Irvine), Kyle (na południe od Irvine, na północ od Doon) oraz Carrick (na południe od Doon). Główne miasta w regionie to, obok Ayr, Kilmarnock, Irvine, Kilwinning, Prestwick i Troon.
Wikipedia
[czytaj: ajurweda] tradycyjna medycyna indyjska; ajurweda
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
partykuła
(1.1) …podkreślająca wielkość jakiejś cechy
spójnik
(2.1) …wskazujący, do jakiego momentu czasu trwała wcześniej wspomniana czynność
Wiktionary
(1.1) Nie wiedziałem, że w Wielkiej Brytanii mieszkania są aż tak drogie.
(1.1) Tomek jeździ samochodem aż do przesady ostrożnie; moim zdaniem mógłby jeździć trochę szybciej.
(1.1) Z powodu spóźnienia jednego z prelegentów konferencja przedłużyła się aż do godziny 18.
(2.1) Tak długo próbował, aż w końcu udało mu się złożyć uszkodzony mechanizm w całość.
Wiktionary
IPA: aʃ, AS: aš
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|aże.
(2.1) dopóki; gw-pl|Górny Śląsk|aże.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(2.1) geogr. miejscowość w Hiszpanii
(2.2) imię|polski|ż.
(2.3) zoonim, imię dla psa
Wiktionary
(1.1) A nie było wojny aż do roku trzydziestego i piątego królowania Azy.
(2.1) Według innej legendy Joanna z Azy słynęła z troski o biednych, których hojnie obdarowywała jałmużną.
(2.3) Nie dawaj Azie dropsów – nie karmi się psa słodyczami.
Wiktionary
drzewo pochodzące z Indii, wykorzystywane do produkcji leków stosowanych w medycynie ajurwedycznej
SJP.pl
czerwony barwnik anifinowy; azotan rosaniliny
SJP.pl
Azaleina – organiczny związek chemiczny należący do grupy flawonoli, będących podgrupą flawonoidów. Azaleina jest 3-O-α-L-ramnozydem azaleatyny.
Wikipedia
1. dawniej: czy;
a) partykuła wprowadzająca pytanie retoryczne, np. "Azali droga, na którą wstąpiła, godna jest pochwały?"; aza;
b) spójnik przyłączający pytanie zależne do zdania nadrzędnego, np. "Miał wątpliwości, azali naród jego prawdziwą wolność już uzyskał."; aza;
2. dawniej: może, zapewne, podobno
SJP.pl
krzew lub roślina dekoracyjna z rodziny wrzosowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. bot. ozdobny kwitnący krzew, hodowany w donicach, ogrodach i parkach, różanecznik
Wiktionary
Różanecznik, azalia, rododendron (Rhododendron L.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Obejmuje ponad tysiąc gatunków. W stanie naturalnym występują głównie w Azji, w mniejszej liczbie gatunków w obydwu Amerykach i w Europie. Rosną zwykle na obszarach górskich, na glebach próchnicznych i kwaśnych, często także na torfowiskach i na glebach oraz skałach wapiennych. Zasiedlają lasy, formacje krzewiaste i wrzosowiska. Nieliczne gatunki są epifitami. Kwiaty są u części gatunków wonne, u innych nie. Zapylane są przez owady, niektóre gatunki w Himalajach także przez ptaki.
Wikipedia
(1.1) Azalie, hortensje i irysy kwitną wiosną, a chryzantemy jesienią, wtedy także czerwienieją klony.
Wiktionary
przym. azaliowy
Wiktionary
(1.1) różanecznik
Wiktionary
kibitnik azaliaczek - motyl z rodziny kibitnikowatych
SJP.pl
zdrobnienie od: azalia
SJP.pl
związany z azalią
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z azalią (azaliami); składający się z azalii
Wiktionary
rzecz. azalia ż.
Wiktionary
dawniej:
1. wzmocniona partykuła "azali";
2. spójnik "azali" wzmocniony partykułą "-ż"
SJP.pl
partykuła
(1.1) przest. …wprowadzająca pytanie retoryczne
spójnik
(2.1) przest. …przyłączający do zdania nadrzędnego pytanie zależne
Wiktionary
(1.1) Azaliż droga, na którą wstąpiła, godna jest pochwały?
Wiktionary
IPA: aˈzalʲiʃ, AS: azalʹiš
Wiktionary
(1.1) czyż, czyżby, przest. azali, stpol. zali
Wiktionary
"azaliż" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
nazwa systematyczna amoniaku
SJP.pl
Wikipedia
Azariasz – hebrajskie i biblijne imię męskie oznaczające „Jahwe dopomógł”, „Jahwe wspomaga” (hebr. Azarjahu, Azaria).
Imię to nosił:
Wikipedia
region w północnym Mali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. region w Afryce, w północnej części Mali, zamieszkały przez Tuaregów;
(1.2) geogr. polit. niepodległe państwo postulowane przez tuareskich bojowników secesjonistów
Wiktionary
Wikipedia
przym. azawadzki
Wiktionary
dawniej:
1. wzmocniona partykuła "aza";
2. spójnik "aza" wzmocniony partykułą "-ż"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. jeden z upadłych aniołów w mitologii hebrajskiej i muzułmańskiej;
Wiktionary
Azazel (hebr. עזאזל, arab. عزازل Azazil) – upadły anioł występujący w mitologii hebrajskiej i muzułmańskiej, znany również pod imionami Azael, Hazazel i Assasello. Jego imię oznacza „Bóg umacnia”, a z hebrajskiego „ten, który się oddalił”.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od azbest
Wiktionary
rzecz. azbest m.
Wiktionary
minerał o budowie włóknistej, z grupy serpentynów i amfiboli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. każdy minerał krzemianowy tworzący włókna;
Wiktionary
Azbest – określenie pewnych grup mineralnych mających postać włókien o stosunku długości do średnicy włókna co najmniej 100:1.
Nazwa azbest nie określa konkretnego minerału, lecz dotyczy ogółu minerałów krzemianowych tworzących włókna. Należą do nich:
Wikipedia
(1.1) Azbest był stosowany m.in. jako materiał izolacyjny, jednak okazało się, że jest przyczyną pylicy azbestowej i międzybłoniaka opłucnej.
Wiktionary
IPA: ˈazbɛst, AS: azbest
Wiktionary
rzecz. azbestoza ż., azbeścik mrz.
przym. azbestowy
Wiktionary
materiał budowlany wyrabiany z azbestu i cementu
SJP.pl
związany z azbestocementem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z azbestocementem; zbudowany z azbestocementu
Wiktionary
rzecz. azbestocement mrz.
Wiktionary
związany z azbestem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z azbestem, wykonany z azbestu; mający w sobie azbest
Wiktionary
(1.1) Azbest był stosowany m.in. jako materiał izolacyjny, jednak okazało się, że jest przyczyną pylicy azbestowej i międzybłotniaka opłucnej.
Wiktionary
rzecz. azbest mrz.
Wiktionary
choroba zawodowa związana z narażeniem na azbest; rodzaj pylicy płuc
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. choroba spowodowana nagromadzeniem włókien azbestu w drogach oddechowych
Wiktionary
Pylica azbestowa (inaczej azbestoza) – choroba płuc, będąca wynikiem wieloletniego wdychania wraz z powietrzem włókien azbestowych o mikroskopijnych rozmiarach (20-50 µm). Następuje zwłóknienie płuc, często również i opłucnej, gdyż włókienka azbestu działają silnie drażniąco na drodze chemicznej i mechanicznej. Powikłaniem azbestozy jest często rak oskrzela (ryzyko zwiększone około czterokrotnie) oraz międzybłoniak opłucnej (prawie tysiąckrotnie zwiększone ryzyko).
Wikipedia
(1.1) Objawy azbestozy to duszność, suchy kaszel, bóle w klatce piersiowej czy świst oddechowy.
Wiktionary
rzecz. azbest mrz.
Wiktionary
ogniotrwała farba z azbestu, sproszkowanego krzemienia, wodorotlenku potasu i sodowanego szkła wodnego
SJP.pl
materiał termoizolacyjny złożony z łupka, diatomitu i azbestu
SJP.pl
alfabet słowiański opracowany przez Cyryla; cyrylica
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) glosariusz staroruski i ruski
Wiktionary
(1.1) W XVI–XVII wieku pojawiły się znacznie obszerniejsze azbukowniki z alfabetycznym układem haseł, informacją o pochodzeniu wyrazów, ich tłumaczeniem bądź objaśnieniem.
Wiktionary
przestarzałe: spójnik zdań określających przeciąg czasu, termin, koniec oczekiwania itp.
SJP.pl
urządzenie do wykrywania okrętów podwodnych; asdic
SJP.pl
Sonar (ang. Sound Navigation And Ranging – nawigacja dźwiękowa i pomiar odległości) – urządzenie używające długich, średnich lub krótkich fal dźwiękowych do nawigacji, komunikacji, detekcji, określania pozycji, śledzenia oraz klasyfikacji ruchomych i nieruchomych obiektów zanurzonych, znajdujących się na powierzchni cieczy bądź w powietrzu. Nazwa sonaru powstała pod wpływem nazwy radaru. W zależności od zasady działania, sonary mogą być aktywne bądź pasywne, mogą także łączyć obie te cechy. Najczęstszym środowiskiem zastosowania urządzeń sonarowych jest środowisko ciekłe, zwłaszcza wodne, jednakże ich odpowiednie formy mogą być wykorzystywane także w środowisku gazowym, w tym w powietrzu. W zależności od zastosowania i konstrukcji systemy echolokacyjne mogą używać bardzo szerokiego zakresu fal dźwiękowych – od infradźwięków po ultradźwięki. U niektórych zwierząt takich jak delfiny czy nietoperze umiejętność echolokacji wytworzyła się naturalnie w drodze ewolucyjnej.
Wikipedia
dawniej, gwarowo: aż
SJP.pl
partykuła
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. aż
spójnik
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. aż, że
Wiktionary
partykuła wyrażająca życzenie, zwykle treści ujemnej (wzmocnione żeby)
SJP.pl
spójnik
(1.1) zob. aby.
wykrzyknik
(2.1) poznań. …żeby nie wiem co!
Wiktionary
(1.1) Znowu czyta powieść, ten rozdział, kiedy, podczas gwiaździstej nocy, p. Rambaud naprawiał zepsutą lalkę małej Joasi, Helena tonęła we łzach bezprzedmiotowego żalu, a Opat Jouve radził, ażeby wyszła za mąż.
(2.1) Nie dam sie na to namówić, ażeby!
Wiktionary
IPA: aˈʒɛbɨ, AS: ažeby
Wiktionary
Azeka (hebr. עֲזֵקָה) – miasto biblijne, zlokalizowane w północno-wschodniej części Judy na szlaku z wybrzeża na Wyżynę Judzką. W sąsiedztwie Azeki na wysokości doliny Elah znajdowała się droga do Betlejem. Miasto jest utożsamiane ze współczesnym Tell Zakarie.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) farm. dotyczący kwasu azelainowego
Wiktionary
ciekła mieszanina wieloskładnikowa, mająca pod stałym ciśnieniem stałą temperaturę wrzenia, a skład ilościowy cieczy jest dokładnie taki sam jak skład pary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. mieszanina cieczy, której temperatura wrzenia pod pewnym ciśnieniem jest wyższa lub niższa od temperatury wrzenia jej poszczególnych składników i której para ma taki sam skład, co postać ciekła;
Wiktionary
Mieszanina azeotropowa (azeotrop) – ciekła mieszanina (roztwór) dwóch lub więcej związków chemicznych, która jest w równowadze termodynamicznej z parą nasyconą powstającą z tej mieszaniny. Skład pary i cieczy jest taki sam. Gdy mówimy o azeotropie w kontekście wykresu fazowego, parametry takie określamy nazwą punktu azeotropowego.
Wikipedia
(1.1) Dodatnie azeotropy mają niższą temperaturę wrzenia niż jakikolwiek inny roztwór danych składników pod tym samym ciśnieniem, a więc izobara wrzenia osiąga minimum przy składzie azeotropowym.
Wiktionary
rzecz. azeotropia ż.
przym. azeotropowy
Wiktionary
Mieszanina azeotropowa (azeotrop) – ciekła mieszanina (roztwór) dwóch lub więcej związków chemicznych, która jest w równowadze termodynamicznej z parą nasyconą powstającą z tej mieszaniny. Skład pary i cieczy jest taki sam. Gdy mówimy o azeotropie w kontekście wykresu fazowego, parametry takie określamy nazwą punktu azeotropowego.
Wikipedia
związany z azeotropem
SJP.pl
przedstawiciel narodu turkijskiego zamieszkującego głównie północno-zachodni Iran oraz Azerbejdżan; Azerbejdżanin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Azerbejdżanu
(1.2) osoba narodowości azerskiej lub poczuwająca się do niej
Wiktionary
(1.1) Według szacunków Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców Armenię zamieszkuje wciąż od 30 do kilkuset Azerów.
Wiktionary
IPA: ˈazɛr, AS: azer
Wiktionary
rzecz. azerskość ż., azerski mrz.
:: fż. Azerka ż.
przym. azerski, proazerski
przysł. azersko
Wiktionary
(1.1) Azerbejdżanin
Wiktionary
skrót od: azerbejdżański
SJP.pl
1. państwo w Azji ze stolicą w Baku; Republika Azerbejdżańska;
2. kraina historyczna w Azji Zachodniej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji ze stolicą w Baku;
(1.2) geogr. hist. zob. Azerbejdżan Irański.
(1.3) geogr. adm. zob. Azerbejdżan Wschodni.
(1.4) geogr. adm. zob. Azerbejdżan Zachodni.
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) D. i B. lm. od: Azerbejdżanin
Wiktionary
Azerbejdżan, Republika Azerbejdżanu (azer. Azərbaycan, Azərbaycan Respublikası) – państwo położone na Kaukazie Południowym z wybrzeżem nad Morzem Kaspijskim. Graniczące z Rosją na północy, Gruzją na północnym zachodzie, Armenią na zachodzie, Iranem na południu oraz Turcją poprzez eksklawę – Nachiczewańską Republikę Autonomiczną. Eksklawa ta jest ograniczona przez Armenię na północy i wschodzie, Iran na południu i zachodzie oraz ma – biegnącą odcinkiem rzeki Araks – kilkunastokilometrową granicę z Turcją na północnym zachodzie.
Wikipedia
(1.1) Azerbejdżan jest krajem azjatyckim.
Wiktionary
IPA: ˌazɛrˈbɛjd͡ʒãn, AS: azerbei ̯ǯãn
Wiktionary
rzecz. azerski mrz., Azerbejdżanin mos., Azerbejdżanka ż., Azer mos., Azerka ż., azerskość ż.
przym. azerbejdżański, azerski, antyazerbejdżański, antyazerski, proazerski
Wiktionary
(1.1) urz. ofic. Republika Azerbejdżanu
Wiktionary
1. obywatel Azerbejdżanu;
2. przedstawiciel narodu turkijskiego zamieszkującego głównie północno-zachodni Iran oraz Azerbejdżan; Azer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec lub obywatel Azerbejdżanu
Wiktionary
(1.1) Azerbejdżanie mówią po azerbejdżańsku, armeńsku i rosyjsku.
Wiktionary
IPA: ˌazɛrbɛjˈd͡ʒãɲĩn, AS: azerbei ̯ǯãńĩn
Wiktionary
rzecz. Azerbejdżan m., Azer mos., Azerka ż., azerski mrz.
:: fż. Azerbejdżanka ż.
przym. azerbejdżański, azerski, proazerski
Wiktionary
1. obywatelka Azerbejdżanu;
2. przedstawicielka narodu turkijskiego zamieszkującego głównie północno-zachodni Iran oraz Azerbejdżan; Azerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka lub obywatelka Azerbejdżanu
Wiktionary
IPA: ˌazɛrbɛjˈd͡ʒãŋka, AS: azerbei ̯ǯãŋka
Wiktionary
rzecz. Azerbejdżan mrz., Azer mos., Azerka ż., azerski mrz.
:: fm. Azerbejdżanin mos.
przym. azerbejdżański, azerski, proazerski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Azerbejdżan
Wiktionary
(1.1) W Azerbejdżanie mówi się po azerbejdżańsku, armeńsku i rosyjsku.
Wiktionary
IPA: ˌazɛrbɛjˈd͡ʒãj̃sʲci, AS: azerbei ̯ǯãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Azerbejdżan m., Azerbejdżanin m., Azerbejdżanka ż.
przym. proazerski
Wiktionary
(1.1) azerski
Wiktionary
przedstawicielka narodu turkijskiego zamieszkującego głównie północno-zachodni Iran oraz Azerbejdżan; Azerbejdżanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Azerbejdżanu, przedstawicielka narodu azerskiego
Wiktionary
(1.1) W półfinale Azerki zagrają z Węgierkami.
Wiktionary
rzecz. azerskość ż., azerski mrz.
:: fm. Azer mos.
przym. azerski, proazerski
przysł. azersko
Wiktionary
→ Azerowie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Azerów lub Azerbejdżanu
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Azerbejdżanu;
Wiktionary
Język azerbejdżański, także: język azerski (azer. Azərbaycan dili, Azərbaycan Türkcəsi / ترکی آذربایجانی) – język należący do grupy języków turkijskich, używany głównie w Azerbejdżanie, północno-zachodnim Iranie, we wschodniej Turcji, a także w Gruzji, Armenii, Kazachstanie oraz na obszarze Federacji Rosyjskiej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) azerbejdżański
antonimy.
(1.1) antyazerski
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Azerbejdżanka ż., Azerbejdżanin mos., Azerbejdżan mrz., azerskość ż., Azer m., Azerka ż.
przym. proazerski
przysł. azersko
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Azerbaijani
* arabski: (1.1) أذربيجاني
* baskijski: (1.1) azerbaijandar; (2.1) azerbaijanera
* białoruski: (1.1) азербайджанскі; (2.1) азербайджанская мова ż.
* chorwacki: (1.1) azerski; (2.1) azerski m.
* czeski: (1.1) ázerbájdžánský; (2.1) ázerbájdžánština ż.
* francuski: (2.1) azéri
* koreański: (2.1) 아제르바이잔어
* ormiański: (2.1) ադրբեջաներեն
* rosyjski: (1.1) азербайджанский; (2.1) азербайджанский, азери
* słowacki: (2.1) azerbajdžančina ż.
* szwedzki: (2.1) azeriska w.
* turecki: (2.1) Azerice
* węgierski: (1.1) azeri; (2.1) azeri
źródła.
== azerski (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) azerski
rzeczownik, rodzaj męski
(2.1) (język) azerski
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈzɛrsʲci, AS: azersʹḱi
Wiktionary
rzecz. Azerbejdżanka ż., Azerbejdżanin mos., Azerbejdżan mrz., azerskość ż., Azer m., Azerka ż.
przym. proazerski
przysł. azersko
Wiktionary
(1.1) azerbejdżański
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób azerski, po azersku
Wiktionary
rzecz. azerski mrz., Azer mos., Azerka ż., azerskość ż.
przym. azerski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem azerskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem azerskim
(1.3) spisany, stworzony w języku azerskim
Wiktionary
IPA: aˈzɛrskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: azerskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co azerskie; azerski charakter czegoś
Wiktionary
rzecz. Azerbejdżan mrz., azerski mrz., Azer mos., Azerka ż.
przym. azerski, proazerski
przysł. azersko
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Azincourt – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Pas-de-Calais, niedaleko od miasta Hesdin.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 250 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 30 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Azincourt plasuje się na 970. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 431.).
Wikipedia
wyrażona procentowo nadwyżka kursu dewiz, papierów wartościowych powyżej ich wartości nominalnej; agio; aggio
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) hand. nadwyżka kursu dewiz, papierów wartościowych ponad ich wartość nominalną;
Wiktionary
Ażio (także we włoskiej pisowni aggio lub francuskiej agio, archaiczne ażjo lub ażyo) – pojęcie z dziedziny ekonomii, oznaczające wyższy kurs posiadanych dewiz lub papierów wartościowych niż ich wartość nominalna.
W znaczeniu pierwotnym (używana była także nazwa "mienne" albo "przydawanie") różnica wartości towarów jednego ponad drugi, potem różnica wartości monety bankowej ponad obiegową (lub na odwrót), nadpłata, przewyżka ceny targowej, pieniędzy lub papierów publicznych ponad ich nominalną wartość. Stosunek przeciwny, czyli spadek ceny poniżej wartości nominalnej nazywany jest disażio, natomiast równość ceny z wartością nominalną nazywana bywa pari.
Wikipedia
rzecz. ażiotaż mrz.
Wiktionary
(1.1) agio, aggio, ażyo
Wiktionary
spekulacyjna gra na giełdzie wykorzystująca różnice kursów papierów wartościowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) finans. sposób spekulacji na giełdzie oparty na różnicach kursów papierów wartościowych
Wiktionary
Ażiotaż albo ażiotarstwo – spekulacje wykorzystujące podnoszenie lub obniżanie wartości pieniężnych, papierów rentowych, obligacji, akcji wszelkiego rodzaju, weksli itp. połączone z działaniami zmierzającymi do sztucznego oddziaływania na kształtowanie się ich cen tak w kierunku ich zwyżki, jak i obniżki.
Wikipedia
(1.1) Plagą naszego miasta jest ażiotaż biletów kolejowych i przekupstwo.
Wiktionary
rzecz. ażio n.
Wiktionary
nazwisko obce
SJP.pl
skrót od: azjatycki; azjat.
SJP.pl
część świata tworząca wraz z Europą kontynent zwany Eurazją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. największy kontynent na Ziemi;
(1.2) geogr. hist. prowincja rzymska obejmująca zachodnią część półwyspu Azja Mniejsza;
(1.3) mitgr. okeanida, córka tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy;
(1.4) mitgr. jedna z nereid
(1.5) geogr. zob. Azja Mniejsza.
Wiktionary
Azja (gr. Ἀσία Asía, łac. Asia) – w zależności od podejścia: największy kontynent na Ziemi lub część świata, która razem z Europą tworzy największy kontynent, Eurazję. Nazywana jest często kontynentem wielkich kontrastów geograficznych.
Wikipedia
(1.1) Czy Kaukaz leży w Europie czy w Azji?
(1.1) My, w Polsce, często widzimy Azję mylnie. Ponieważ są dwie Azje. Jest Azja islamu i innych wielkich kultur, wielkich cywilizacji (…). I jest Azja stepu, Azja Środkowa, Azja pustynna, Azja syberyjska.
Wiktionary
IPA: ˈazʲja, AS: azʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Azjata mos., Azjatka ż., azjatyckość ż., azjarcha mos.
przym. azjatycki, wewnątrzazjatycki
przysł. azjatycko
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|Azyjo.
(1.5) Anatolia
Wiktionary
1. ludy azjanickie - pierwotne ludy zamieszkujące Europę i Azję Przednią od okresu paleolitu, przed przybyciem tam innych ludów (celtyckich, indoeuropejskich itp.);
2. języki azjanickie - dawne, wymarłe języki tych ludów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. Azjata
Wiktionary
przym. azjański
Wiktionary
styl w retoryce antycznej oparty na wzorach z Azji Mniejszej, charakteryzujący się przeładowaniem figurami retorycznymi, bujnością, kwiecistością i patetycznością, przeciwieństwo attycyzmu
SJP.pl
Azjanizm – odmiana stylu retorycznego przeciwstawiana attycyzmowi. Azjanizm, inspirowany retoryką rodem z Azji Mniejszej, charakteryzował się wybujałością i kwiecistością stylu, mnogością figur i tropów. Teoria wymowy oderwała się od filozofii, szczególnie logiki, stając się sztuką zadziwiania odbiorcy zabiegami słownymi.
Wikipedia
dawniej: azjatycki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. azjatycki
Wiktionary
rzecz. Azjanin mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. rel. kapłan stojący na czele wszystkich świątyń, w których oddawano kult boski cezarom w Azji (rzymskiej prowincji w Anatolii)
Wiktionary
(1.1) Również niektórzy z azjarchów, którzy mu byli życzliwi, posłali do niego z prośbą, by nie udawał się do teatru.
Wiktionary
rzecz. Azja ż., Azjata m., Azjatka ż.
przym. azjatycki
Wiktionary
skrót od: azjatycki; azj.
SJP.pl
mieszkaniec Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec kontynentu azjatyckiego
Wiktionary
(1.1) Liu jest Azjatą. (On) pochodzi z Chin.
Wiktionary
IPA: aˈzʲjata, AS: azʹi ̯ata
Wiktionary
rzecz. Azja ż.
:: fż. Azjatka ż.
przym. azjatycki
Wiktionary
(1.1) pogard. żółtek
Wiktionary
mieszkanka Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Azji
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Azja ż.
:: fm. Azjata m.
przym. azjatycki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Azjata.
* arabski: (1.1) آسيوية ż.
* białoruski: (1.1) азіятка ż.
* bułgarski: (1.1) азиатка ż.
* czeski: (1.1) Asijka ż.
* esperanto: (1.1) azianino
* francuski: (1.1) Asiatique ż.
* górnołużycki: (1.1) Azijanka ż., Azijatka ż.
* hiszpański: (1.1) asiática ż.
* kaszubski: (1.1) Azjatka ż.
* litewski: (1.1) azijietė ż.
* niemiecki: (1.1) Asiatin ż.
* portugalski: (1.1) asiática ż.
* rosyjski: (1.1) азиа́тка ż.
* ukraiński: (1.1) азіатка ż., азійка ż.
* węgierski: (1.1) ázsiai
* włoski: (1.1) asiatica ż.
źródła.
== Azjatka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Azjatka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: aˈzʲjatka, AS: azʹi ̯atka
Wiktionary
rzecz. Azja ż.
:: fm. Azjata m.
przym. azjatycki
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Azja ż.
:: fm. Azjata m.
przym. azjatycki
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|Azjata.
* arabski: (1.1) آسيوية ż.
* białoruski: (1.1) азіятка ż.
* bułgarski: (1.1) азиатка ż.
* czeski: (1.1) Asijka ż.
* esperanto: (1.1) azianino
* francuski: (1.1) Asiatique ż.
* górnołużycki: (1.1) Azijanka ż., Azijatka ż.
* hiszpański: (1.1) asiática ż.
* kaszubski: (1.1) Azjatka ż.
* litewski: (1.1) azijietė ż.
* niemiecki: (1.1) Asiatin ż.
* portugalski: (1.1) asiática ż.
* rosyjski: (1.1) азиа́тка ż.
* ukraiński: (1.1) азіатка ż., азійка ż.
* węgierski: (1.1) ázsiai
* włoski: (1.1) asiatica ż.
źródła.
== Azjatka (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) Azjatka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ Azja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Azji, związany z Azją, pochodzący z Azji
Wiktionary
(1.1) Imbir to przyprawa stosowana bardzo często w wielu kuchniach azjatyckich, a w szczególności w kuchni indyjskiej.
Wiktionary
IPA: ˌazʲjaˈtɨt͡sʲci, AS: azʹi ̯atycʹḱi
Wiktionary
rzecz. azjatyckość ż., Azja ż., Azjata m., Azjatka ż., azjarcha mos.
Wiktionary
dotyczący Azji i Europy; w części azjatycki, w części europejski
SJP.pl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest azjatyckie; cecha tych, którzy są azjatyccy
Wiktionary
(1.1) O azjatyckości Stambułu świadczy jego kuchnia.
Wiktionary
rzecz. Azja ż., Azjata mos., Azjatka ż.
przym. azjatycki
Wiktionary
1. proces wypierania białych z różnych dziedzin życia przez rdzennych Azjatów;
2. nadawanie czemuś charakteru azjatyckiego
SJP.pl
nazwisko obce
SJP.pl
[czytaj: aznaWUR] nazwisko obce
SJP.pl
bakteria żyjąca w glebie lub wodzie, potrafiąca wiązać wolny azot z powietrza; azotobakter
SJP.pl
związek organiczny zawierający grupę azową
SJP.pl
Azobenzen, difenylodiazen – organiczny związek chemiczny, jeden z aromatycznych związków azowych. Jest najprostszym arylowym związkiem azowym. Termin „azobenzen” jest często stosowany również w odniesieniu do związków, które są pochodnymi diazenu (diimidu), które nazywa się „diazenami”. Diazeny to związki silnie absorbujące światło i są powszechnymi barwnikami.
Stosowany jest do produkcji barwników organicznych.
Wikipedia
dotyczący azoiku, najstarszej ery w dziejach Ziemi
SJP.pl
w geologii: najstarsza era w dziejach Ziemi, która trwała od początków geologicznych dziejów Ziemi do około 2,5 miliarda lat temu; archeozoik, archaik, era archaiczna
SJP.pl
paprotka stosowana jako dekoracja zbiorników wodnych, np. akwarium
SJP.pl
Azolla (Azolla) – rodzaj wodnej paproci różnozarodnikowej klasyfikowany do rodziny salwiniowatych. Obejmuje 7 gatunków. Z powodu introdukcji gatunki należące do tego rodzaju rozprzestrzenione są już niemal na całym świecie. W Polsce jeden gatunek występuje jako inwazyjny – azolla drobna A. filiculoides (podawana była także azolla meksykańska A. mexicana, ale najwyraźniej omyłkowo).
Wikipedia
brak plemników w nasieniu wskutek wrodzonego niedorozwoju jąder, uszkodzenia komórek plemnikotwórczych lub zarośnięcia kanalików najądrzy; jedna z przyczyn niepłodności u mężczyzn
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. brak plemników w nasieniu;
Wiktionary
Azoospermia – laboratoryjny obraz niepłodności polegający na całkowitym braku plemników w ejakulacie.
Wikipedia
(1.1) Zarośnięcie kanalików najądrzy jest jedną z przyczyn azoospermii.
Wiktionary
IPA: ˌazɔːˈspɛrmʲja, AS: az•ospermʹi ̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) azoospermia
* bułgarski: (1.1) азооспермия ż.
* francuski: (1.1) azoospermie
źródła.
== azoospermia (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) med. azoospermia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię psa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) zoonim, imię dla psa
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) bibl. liter. imię|polski|m.
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(3.1) geogr. miejscowość w Izraelu, w dystrykcie Tel Awiwu;
Wiktionary
Azor (hebr.: אזור; arab. يازور) – samorząd lokalny położony w Dystrykcie Tel Awiwu, w Izraelu.
Leży na równinie Szaron w aglomeracji miejskiej Gusz Dan, w otoczeniu miast Tel Awiw, Ramat Gan, Or Jehuda, Holon i Riszon le-Cijjon, oraz moszawów Gannot i Miszmar ha-Sziwa. Na wschód od miasteczka jest międzynarodowy port lotniczy im. Ben-Guriona.
Wikipedia
(1.1) Pod oknem kuchni, miejsca już nie pomnę, / Azor i Kartusz dwa kondle ogromne / siedziały razem po dobrym obiedzie.
(2.1) Po przesiedleniu babilońskim Jechoniasz był ojcem Salatiela; (…) Eliakim ojcem Azora; Azor ojcem Sadoka (…).
Wiktionary
IPA: ˈazɔr, AS: azor
Wiktionary
(1.1) rzecz.
:: zdrobn. Azorek m.
przym. Azorowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Azorek
Wiktionary
mieszkaniec Azorów (archipelagu na Oceanie Atlantyckim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Azorów
Wiktionary
rzecz. Azory nmos.
:: fż. Azorka ż.
przym. azorski
Wiktionary
mieszkanka Azorów (archipelagu na Oceanie Atlantyckim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) pieszcz. zoonim, imię dla psa
Wiktionary
(1.1) Wyprowadziłaś już Azorka?
Wiktionary
rzecz. Azor mzw.
:: zdrobn. Azorcio mzw.
Wiktionary
południowoamerykańska roślina uprawna z rodziny selerowatych
SJP.pl
Azorella, azorka (Azorella Lamarck) – rodzaj roślin z rodziny selerowatych (Apiaceae). Obejmuje 56 gatunków. Występują one w Ameryce Południowej od Ziemi Ognistej i Falklandów na południu do Kostaryki na północy, poza tym na wyspach subantarktycznych, w Nowej Zelandii i południowo-wschodniej Australii. Rosną zwykle w miejscach skalistych i żwirowych, na torfowiskach i w trawiastych murawach, często tworząc charakterystyczne, zbite darnie i poduszki. Rośliny niektórych gatunków tworzą na tyle sztywne poduszki, że można na nich stanąć, nie zostawiając śladu. Najstarsze, okazałe okazy osiągają wiek 3 tysięcy lat. Są to rośliny typowe dla formacji wysokich Andów, ale część gatunków spotykana jest także w innych zbiorowiskach roślinnych na mniejszych wysokościach.
Wikipedia
mieszkanka Azorów (archipelagu na Oceanie Atlantyckim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Azorów
Wiktionary
rzecz. Azory nmos.
:: fm. Azorczyk mos.
przym. azorski
Wiktionary
→ Azory (archipelag)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Azorami, leżący na Azorach
Wiktionary
rzecz. Azory nmos., Azorczyk mos., Azorka ż.
Wiktionary
archipelag na Oceanie Atlantyckim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. archipelag na Oceanie Atlantyckim, region autonomiczny Portugalii;
(1.2) geogr. adm. osiedle w Krakowie, w dzielnicy Prądnik Biały;
(1.3) geogr. adm. dzielnica Kutna na zachodnim krańcu miasta;
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: Azor
Wiktionary
Azory (port. Açores, wym. [ɐˈsoɾɨʃ]; Arquipélago dos Açores), administracyjnie Region Autonomiczny Azorów – archipelag dziewięciu wysp wulkanicznych należących do Portugalii, położony w środkowej części Oceanu Atlantyckiego, na Grzbiecie Śródatlantyckim. Znajduje się około 1500 km od wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego i jest zaliczany do Makaronezji. Na długości 650 km rozciągają się trzy główne grupy wysp (grupa zachodnia: Flores i Corvo, grupa centralna: Faial, Pico, São Jorge, Graciosa i Terceira, grupa wschodnia: São Miguel i Santa Maria). Zróżnicowana rzeźba terenu ze stromymi, skalistymi wybrzeżami i jeziorami kraterowymi świadczy o wulkanicznym pochodzeniu wysp. Archipelag jest nadal obszarem aktywnym sejsmicznie.
Wikipedia
(1.1) Azory były prawdopodobnie odwiedzane w starożytności przez Kartagińczyków, a w średniowieczu przez Arabów i Normanów.
Wiktionary
IPA: aˈzɔrɨ, AS: azory
Wiktionary
rzecz. Azorczyk mos., Azorka ż.
przym. azorski
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu N i liczbie atomowej 7, odkryty przez Daniela Rutherforda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu N i liczbie atomowej 7;
Wiktionary
Azot (N, łac. nitrogenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 7, niemetal z grupy 15 (azotowców) układu okresowego. W warunkach normalnych jest bezbarwnym, bezzapachowym gazem. Został odkryty w 1772 roku przez Daniela Rutherforda.
Wikipedia
(1.1) Azot jest głównym gazem w atmosferze ziemskiej.
Wiktionary
IPA: ˈazɔt, AS: azot
Wiktionary
rzecz. azotek m., azotan m., azotyn m., azotniak m., azotowiec m., azotoks m., azotowanie n.
czas. azotować
przym. azotowy, azotawy, azotanowy
Wiktionary
(1.1) symbol. N; daw. dusień, saletroród
Wiktionary
sól kwasu azotowego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól kwasu azotowego (z grupą NO2 lub NO3)
Wiktionary
Azotany, nazwa systematyczna: trioksydoazotany(1−); w systemie Stocka: azotany(V) – grupa związków chemicznych, sole i estry kwasu azotowego (HNO
3).
Wikipedia
(1.1) Proszę zmierzyć zawartość azotanu sodu w tym roztworze.
Wiktionary
IPA: aˈzɔtãn, AS: azotãn
Wiktionary
rzecz. azot m., azotek m., azotniak m., azotyn m., azotowiec m., azotowanie n.
przym. azotanowy, azotowy, azotawy
Wiktionary
związany z azotanem
SJP.pl
sól kwasu azotowego
SJP.pl
Azotany, nazwa systematyczna: trioksydoazotany(1−); w systemie Stocka: azotany(V) – grupa związków chemicznych, sole i estry kwasu azotowego (HNO
3).
Wikipedia
kwas azotawy - związek nieorganiczny, słaby i nietrwały kwas tlenowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. zawierający azot na niższym stopniu utlenienia
Wiktionary
rzecz. azot mrz., azotan mrz., azotek mrz., azotowanie n.
przym. azotowy
Wiktionary
związek azotu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. związek chemiczny azotu z metalem lub półmetalem;
Wiktionary
(1.1) Azotek galu jest piekielnie wytrzymałym materiałem — topi się w temperaturze kilku tysięcy stopni i ciśnieniu kilkanaście tysięcy razy większym od atmosferycznego.
Wiktionary
rzecz. azot m., azotan m., azotyn m., azotowanie n.
czas. azotować ndk.
przym. azotawy, azotowy
Wiktionary
(1.1) daw. saletrorodek
Wiktionary
w medycynie: podwyższona zawartość azotu we krwi
SJP.pl
związek azotu
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od azotniak
Wiktionary
rzecz. azotniak m.
Wiktionary
nawóz azotowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) roln. nawóz mineralny o zawartości mniej więcej dwadzieścia procent azotu;
Wiktionary
Cyjanamidek wapnia (lub cyjanamid wapnia), CaCN2 – organiczny związek chemiczny, sól wapniowa cyjanamidu. Dianion [N=C=N]2− ma budowę liniową i jest izoelektronowy z O=C=O.
Cyjanamid wapnia jest bezbarwnym proszkiem (produkt techniczny ma zabarwienie szare lub czarne), rozkładającym się powoli pod wpływem wody. Powoduje opadanie liści, kwiatów i owoców drzew oraz innej roślinności.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. azot m., azotan m., azotyn m.
:: zdrobn. azotniaczek m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* kaszubski: (1.1) tãchnik m., azotniak m., szut m.
źródła.
== azotniak (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) roln. azotniak
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. azot m., azotan m., azotyn m.
:: zdrobn. azotniaczek m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. azot m., azotan m., azotyn m.
:: zdrobn. azotniaczek m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* kaszubski: (1.1) tãchnik m., azotniak m., szut m.
źródła.
== azotniak (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) roln. azotniak
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) tãchnik, szut
Wiktionary
bakteria żyjąca w glebie lub wodzie, potrafiąca wiązać wolny azot z powietrza; azobakter
SJP.pl
preparat zawierający żywe kultury azobakterów (bakterii żyjących w glebie i w wodzie, mających zdolność wiązania wolnego azotu z powietrza); szczepionka nawozowa
SJP.pl
szczepionka do szczepienia roślin motylkowych ich bakteriami symbiotycznymi
SJP.pl
owadobójczy środek ochrony roślin, obecnie w wielu krajach wycofany z użycia ze względu na wysoką toksyczność; azotox, DDT
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. taki, który do swojego prawidłowego rozwoju wymaga podłoża bogatego w związki azotu
Wiktionary
(1.1) nitrofilny
Wiktionary
nasycać azotem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. naazotować)
(1.1) met. nasycać powierzchnię metalu azotem, w celu zwiększenia twardości, odporności na zużycie i korozję
czasownik zwrotny niedokonany azotować się (dk. naazotować się)
(2.1) być azotowanym
Wiktionary
(1.1) Wałki rozrządu zostały azotowane, aby zwiększyć ich żywotność.
Wiktionary
rzecz. azot mrz., azotowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) techn. nasycanie czegoś azotem
Wiktionary
Azotowanie – obróbka cieplno-chemiczna stopów żelaza polegająca na dyfuzyjnym nasyceniu powierzchni metalu azotem. W efekcie azotowania tworzy się warstwa wierzchnia, której struktura i skład fazowy zależy od temperatury, czasu, składu chemicznego przedmiotu i atmosfery. Azotowaniu poddaje się materiały o specjalnie dobranym składzie chemicznym. W przypadku stali, są to stale do azotowania. Zawierają dodatek pierwiastków azotkotwórczych Cr, V lub Mo. Azotowanie stosuje się w celu podwyższenia właściwości tribologicznych lub odporności na korozję.
Wikipedia
rzecz. azot m., azotek m., azotowiec m., azotan m., azotyn m., azotoks m.
czas. azotować ndk.
przym. azotowy, azotawy, azotanowy
Wiktionary
grupa pierwiastków chemicznych stanowiąca V grupę główną układu okresowego: azot, fosfor, arsen, antymon i bizmut
SJP.pl
Azotowce, pniktogeny – pierwiastki 15 (daw. VA lub V głównej) grupy układu okresowego. Są to azot, fosfor, arsen, antymon i bizmut. W warunkach normalnych, oprócz gazowego azotu, wszystkie występują w stanie stałym. Położenie w układzie okresowym wskazuje, że azotowcem jest także moskow, wytworzony w ilości kilku atomów.
Wikipedia
każdy pierwiastek z piątej grupy układu okresowego Mendelejewa
SJP.pl
przymiotnik od: azot
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) chem. związany z azotem; zawierający azot
Wiktionary
(1.1) Puryna wchodzi w skład zasad azotowych.
Wiktionary
IPA: ˌazɔˈtɔvɨ, AS: azotovy
Wiktionary
rzecz. azot m., azotek m., azotowiec m., azotan m., azotyn m., azotoks m., azotowanie n.
czas. azotować ndk.
przym. azotawy, azotanowy
Wiktionary
owadobójczy środek ochrony roślin, obecnie w wielu krajach wycofany z użycia ze względu na wysoką toksyczność; azotoks, DDT
SJP.pl
Dichlorodifenylotrichloroetan (łac. Clofenotanum; DDT, Azotox) – organiczny związek chemiczny z grupy chlorowanych węglowodorów. Stosowany jest jako środek owadobójczy. Syntezę DDT przeprowadził po raz pierwszy w 1874 austriacki chemik Othmar Zeidler. Właściwości owadobójcze tego związku odkrył Szwajcar Paul Müller, za co otrzymał Nagrodę Nobla w 1948 r.
Wikipedia
podwyższony poziom substancji azotowych w moczu
SJP.pl
sól kwasu azotawego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. sól lub ester kwasu azotawego (HNO₂); związek chemiczny zawierający grupę azotynową (-NO₂) związaną z metalem lub innym atomem (zwykle ich grupą)
Wiktionary
Azotyny, nazwa Stocka: azotany(III) – grupa związków chemicznych, soli lub estrów kwasu azotawego.
Wikipedia
przym. azotynowy, azotowy
rzecz. azot mrz., azotan mrz., azotek mrz., azotniak mrz., azotowanie n.
Wiktionary
sól kwasu azotawego
SJP.pl
Azotyny, nazwa Stocka: azotany(III) – grupa związków chemicznych, soli lub estrów kwasu azotawego.
Wikipedia
miasto w Federacji Rosyjskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Rosji, w obwodzie rostowskim;
(1.2) wojsk. ukraiński pułk sformowany w 2014 r. w odpowiedzi na hybrydową inwazję Rosji;
Wiktionary
Azow (ros. Азов) – miasto w europejskiej części Rosji w obwodzie rostowskim, położone nad Donem, 7 km od jego ujścia do Morza Azowskiego.
Wikipedia
IPA: ˈazɔf, AS: azof
Wiktionary
przym. azowski
Wiktionary
dynastia bogów nordyckich
SJP.pl
Asowie lub Azowie (Æsir, aesir – wym. ['aiser] po islandzku; liczba pojedyncza Áss, żeńska forma Ásynja, żeńska liczba mnoga Ásynjur – Asyny bądź Asynje) – jedna z dwóch głównych dynastii bogów nordyckich, ród dobroczynnych bogów polityki i działań militarnych, którzy władają światem.
Wikipedia
1. związany z Morzem Azowskim;
2. związany z Azowem (miastem w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) geogr. związany z Azowem (miastem w Rosji)
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) Morze Azowskie • pochód azowski • śledź azowski
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Azow
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* białoruski: (1.1) азоўскі
* bułgarski: (1.1) азовски
* górnołużycki: (1.1) azowski
* kaszubski: (1.1) azowsczi
* rosyjski: (1.1) азовский
* ukraiński: (1.1) азовський
* węgierski: (1.1) azovi
źródła.
== azowski (język górnołużycki.) ==
wymowa.
IPA|aˈzɔfski.
dzielenie|azow|s|ki.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) geogr. azowski
odmiana.
(1.1) odmiana-przymiotnik-górnołużycki-auto.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. Azow
Wiktionary
grupa azowa - grupa wchodząca w skład niektórych związków organicznych, zawierająca dwa atomy azotu
SJP.pl
Azowy (ros. Азовы) – wieś (sieło) w Rosji, w Jamalsko-Nienieckim Okręgu Autonomicznym, w rejonie szuryszkarskim. W 2021 liczyła 302 mieszkańców, głównie Chantów.
Wikipedia
związek organiczny zawierający grupę azową
SJP.pl
[czytaj: a-zet-ES] skrót od: Akademicki Związek Sportowy
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju męskorzeczowego
(1.1) = sport. Akademicki Związek Sportowy;
(1.2) = inform. automat ze stosem;
skrótowiec w funkcji rzeczownika rodzaju nijakiego
(2.1) = med. atopowe zapalenie skóry;
(2.2) = med. alergiczne zapalenie spojówek;
Wiktionary
(1.1) AZS jest studenckim stowarzyszeniem sportowym.
Wiktionary
IPA: a‿zɛt‿ˈɛs, AS: a‿zet‿es
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Aztekami, dotyczący Azteków, ich kultury, sztuki
Wiktionary
IPA: asˈtɛt͡sʲci, AS: astecʹḱi
Wiktionary
rzecz. azteckość ż., Aztek mos., Azteczka ż.
przysł. aztecko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) na sposób aztecki, po aztecku
Wiktionary
(1.1) Na scenie pojawiły się aztecko ubrane małolaty.
Wiktionary
rzecz. azteckość ż., Aztek mos.
przym. aztecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) typowo aztecki charakter czegoś, kogoś
Wiktionary
rzecz. Aztek mos.
przym. aztecki
przysł. aztecko
Wiktionary
1. nazwa nadawana członkowi indiańskiego ludu, przybyłego w XIII w. z północy (z mitycznej praojczyzny Aztlán, która dała początek nazwie Aztekowie) i osiadłemu w Dolinie Meksyku;
2. mieszkaniec imperium azteckiego
SJP.pl
Aztekowie (znani również jako Mexikowie albo Meszikowie) – najsilniejszy w prekolumbijskim Meksyku lud posługujący się językiem nahuatl z rodziny uto-azteckiej. W momencie przybycia hiszpańskich konkwistadorów Aztekowie stali na czele najsilniejszej federacji miast-państw w całej Mezoameryce.
Wikipedia
1. nazwa nadawana członkini indiańskiego ludu, przybyłego w XIII w. z północy (z mitycznej praojczyzny Aztlán, która dała początek nazwie Aztekowie) i osiadłemu w Dolinie Meksyku;
2. mieszkanka imperium azteckiego
SJP.pl
1. nazwa nadawana członkowi indiańskiego ludu, przybyłego w XIII w. z północy (z mitycznej praojczyzny Aztlán, która dała początek nazwie Aztekowie) i osiadłemu w Dolinie Meksyku;
2. mieszkaniec imperium azteckiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) etn. członek historycznego indiańskiego plemięemienia z Ameryki Środkowej;
Wiktionary
(1.1) Prapoczątki Azteków opisuje średniowieczny dokument indiański, zwany także „Wstęgą Wędrówki”.
Wiktionary
rzecz. azteckość ż.
przym. aztecki
przysł. aztecko
Wiktionary
najsilniejszy naród indiański w prekolumbijskim Meksyku; Aztecy
SJP.pl
Aztekowie (znani również jako Mexikowie albo Meszikowie) – najsilniejszy w prekolumbijskim Meksyku lud posługujący się językiem nahuatl z rodziny uto-azteckiej. W momencie przybycia hiszpańskich konkwistadorów Aztekowie stali na czele najsilniejszej federacji miast-państw w całej Mezoameryce.
Wikipedia
fasola azuki - roślina z rodziny bobowatych o nasionach podobnych do fasoli; fasola adzuki
SJP.pl
Azuki (fr. Azougui) – stanowisko archeologiczne w północno-zachodniej Mauretanii, na północny zachód od Ataru. W XII wieku była to siedziba dynastii Almorawidów. Jej członkowie dokonywali stąd najazdów na Imperium Ghany. Stąd też podbili Maroko. Do naszych czasów zachowały się ruiny cytadeli i nekropolii. W okolicy natrafiono na jeszcze starsze petroglify.
Wikipedia
spirytusowy wyciąg z kwiatów rumianku pospolitego, o działaniu przeciwzapalnym i bakteriobójczym
SJP.pl
cienkie płytki ceramiczne pokryte nieprzepuszczalnym szkliwem; azulejos
SJP.pl
Azulejo – cienkie ceramiczne płytki, najczęściej kwadratowe, pokryte nieprzepuszczalnym i błyszczącym szkliwem. Powierzchnia azulejo jest jedno lub wielokolorowa, gładka lub z fakturą. Płytek azulejo używano jako elementów mozaik składających się z wielu, czasem ponad kilku tysięcy elementów, pokrywających całe ściany, oraz jako oddzielnych kompozycji dekoracyjnych.
Wikipedia
cienkie płytki ceramiczne pokryte nieprzepuszczalnym szkliwem; azulejo
SJP.pl
Azulejo – cienkie ceramiczne płytki, najczęściej kwadratowe, pokryte nieprzepuszczalnym i błyszczącym szkliwem. Powierzchnia azulejo jest jedno lub wielokolorowa, gładka lub z fakturą. Płytek azulejo używano jako elementów mozaik składających się z wielu, czasem ponad kilku tysięcy elementów, pokrywających całe ściany, oraz jako oddzielnych kompozycji dekoracyjnych.
Wikipedia
węglowodór nienasycony
SJP.pl
Azuleny należą do naturalnych substancji chemicznych z grupy nienasyconych węglowodorów dwupierścieniowych, których pochodne znajdują się w olejkach eterycznych.
Wikipedia
1. dekoracyjna kompozycja otworów w dowolnym materiale; ażury;
2. haft lub dzianina z dziurkami;
3. ozdoba jubilerska z cienkich drucików
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. techn. ozdobny układ otworów w dowolnym materiale
(1.2) przedmiot zdobiony ażurem (1.1)
(1.3) włók. rodzaj haftu lub dzianiny z dziureczkami
Wiktionary
Ażur (z franc. ajour – dziurka) – rodzaj zdobienia polegający na wycięciu w materiale otworów o ozdobnym kształcie, skomponowanych tak, aby prześwitywała przez nie płaszczyzna tła. Ten ozdobny układ otworów wykonywany jest w dowolnym materiale i tworzy zespół dekoracyjny.
Wikipedia
rzecz. ażurek m., ażurka ż., ażurowość ż., ażurowanie n.
czas. ażurować ndk.
przym. ażurowy
przysł. ażurowo
Wiktionary
(1.1) ażurowość
(1.2) filigran
(1.3) koronka
Wiktionary
zdrobnienie od: ażur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) włók. zdrobn. od: ażur
Wiktionary
rzecz. ażur m., ażurowość ż., ażurowanie n.
czas. ażurować ndk.
przym. ażurowy
przysł. ażurowo
Wiktionary
(1.1) ażur, mereżka, ścieg obrąbkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. pisanka wykonana z wydmuszki jaja poprzez wywiercanie symetrycznych wzorów
Wiktionary
(1.1) W pokoju stało coś w rodzaju drzewka ozdobionego ażurkami z wydmuszek.
Wiktionary
rzecz. ażur mrz., ażurowość ż.
przysł. ażurowo
Wiktionary
(1.1) pisanka ażurowa
Wiktionary
zdrobnienie od: ażur
SJP.pl
przebijać tworzywo otworami, układającymi się w motyw dekoracyjny
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) techn. wykonywać w tworzywie układ otworów w celu dekoracyjnym
Wiktionary
rzecz. ażur m., ażurek m., ażurowość ż., ażurowanie n.
przym. ażurowy
przysł. ażurowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonywanie w jakimś materiale otworów w celach dekoracyjnych
Wiktionary
(1.1) Ćwierćbrogsy charakteryzują się tylko ażurowaniem wzdłuż szwów, ale na nosku nie mają wybitego medalionu, często też krawędzie nie są ząbkowane.
Wiktionary
rzecz. ażur mrz., ażurek mrz., ażurowość ż.
czas. ażurować
przym. ażurowy
przysł. ażurowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) z otworami układającymi się we wzór
Wiktionary
rzecz. ażur mrz., ażurek m., ażurka ż., ażurowość ż., ażurowanie n.
czas. ażurować ndk.
przym. ażurowy
Wiktionary
1. cecha czegoś zrobionego z materiału z otworkami;
2. delikatność, przejrzystość, przezroczystość; koronkowość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ażurowe
Wiktionary
rzecz. ażur mrz., ażurek mrz., ażurka ż., ażurowanie n.
czas. ażurować ndk.
przym. ażurowy
przysł. ażurowo
Wiktionary
(1.1) ażur
Wiktionary
1. zrobiony z materiału z otworkami lub z cienkich drucików; dziurkowany;
2. delikatny, prześwitujący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który posiada specjalne, regularne otwory, przepuszczając światło
Wiktionary
(1.1) Archeolodzy znaleźli ażurową lunulę.
Wiktionary
IPA: ˌaʒuˈrɔvɨ, AS: ažurovy
Wiktionary
rzecz. ażur m., ażurek m., ażurowość ż., ażurowanie n.
czas. ażurować ndk.
przysł. ażurowo
Wiktionary
(1.1) koronkowy, siatkowy
Wiktionary
1. dekoracyjna kompozycja otworów w dowolnym materiale; ażury;
2. haft lub dzianina z dziurkami;
3. ozdoba jubilerska z cienkich drucików
SJP.pl
minerał, zasadowy węglan miedzi; błękit górski; błękit miedzi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. minerał – zasadowy węglan miedzi;
Wiktionary
Azuryt – minerał z gromady węglanów, zasadowy węglan miedzi. Minerał pospolity, szeroko rozpowszechniony.
Nazwa pochodzi od perskiego lazhward i arabskiego lazurd oznaczających barwę niebieską.
Wikipedia
(1.1) Azuryt przybiera odcienie od jasnoniebieskiego do granatowego.
Wiktionary
IPA: aˈzurɨt, AS: azuryt
Wiktionary
przym. azurytowy
Wiktionary
(1.1) błękit górski, błękit miedzi
Wiktionary
związany z azurytem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zrobiony z azurytu, składający się z azurytu, zawierający azuryt
Wiktionary
IPA: ˌazurɨˈtɔvɨ, AS: azurytovy
Wiktionary
rzecz. azuryt
Wiktionary
sól kwasu azotowodorowego mająca właściwości wybuchowe
SJP.pl
Azydki – sole lub związki organiczne zawierające grupę N3. Wiele z nich ma właściwości wybuchowe oraz silnie toksyczne, porównywalnie z cyjankami.
Wikipedia
sól kwasu azotowodorowego mająca właściwości wybuchowe
SJP.pl
Azydki – sole lub związki organiczne zawierające grupę N3. Wiele z nich ma właściwości wybuchowe oraz silnie toksyczne, porównywalnie z cyjankami.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. med. badanie rentgenowskie żyły nieparzystej z użyciem środka kontrastowego
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) azygography
* łaciński: (1.1) azygographia ż.
* słowacki: (1.1) azygografia ż.
źródła.
== azygografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. med. azygografia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) azygography
* łaciński: (1.1) azygographia ż.
* słowacki: (1.1) azygografia ż.
źródła.
== azygografia (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) techn. med. azygografia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. Azja
Wiktionary
1. schronienie udzielane przez państwo cudzoziemcowi prześladowanemu na terenie innego państwa;
2. przenośnie: schronienie, miejsce bezpiecznego pobytu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce ucieczki, bezpieczne schronienie;
(1.2) praw. schronienie udzielane przez państwo osobie prześladowanej przez własny kraj ze względów politycznych lub społecznych;
Wiktionary
Azyl (łac. asylum, z gr. ásylon „wolny od grabieży; nietykalny”; a- „bez” i sýlon „prawo zagarnięcia”) – miejsce odosobnienia, ucieczki, schronienia, zwłaszcza dla osób ściganych przez prawo. Znaczenie wywodzi się ze zwyczaju, według którego nie można było wydać przestępcy ukrywającego się w sanktuarium.
Wikipedia
(1.1) Wybrał więc mazurską pustkę, uznając ją za wystarczająco bezpieczny azyl.
(1.2) Liczba ubiegających się o azyl w Szwecji Ukraińców wzrosła sześciokrotnie.
Wiktionary
IPA: ˈazɨl, AS: azyl
Wiktionary
rzecz. azylant m., azylantka ż.
:: zdrobn. azylek m.
przym. azylowy, azylancki
przysł. azylancko
Wiktionary
odnoszący się do azylanta, właściwy azylantom
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z azylantami, dotyczący azylantów, przeznaczony dla nich
Wiktionary
rzecz. azyl mrz., azylant mos., azylowiec m., azylantka ż., azylum n.
przym. azylowy
Wiktionary
uchodźca, któremu jakieś państwo udzieliło azylu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, której udzielono azylu
(1.2) osoba ubiegająca się o azyl
Wiktionary
Azyl (łac. asylum, z gr. ásylon „wolny od grabieży; nietykalny”; a- „bez” i sýlon „prawo zagarnięcia”) – miejsce odosobnienia, ucieczki, schronienia, zwłaszcza dla osób ściganych przez prawo. Znaczenie wywodzi się ze zwyczaju, według którego nie można było wydać przestępcy ukrywającego się w sanktuarium.
Wikipedia
(1.2) Jeśli Polska odmawia przyjmowania azylantów z greckich obozów, musi zorganizować repatriację tych osób lub udzielić im zezwolenia na pobyt czasowy.
Wiktionary
IPA: aˈzɨlãnt, AS: azylãnt
Wiktionary
rzecz. azyl m.
:: fż. azylantka ż.
przym. azylancki
Wiktionary
→ azylant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) forma żeńska od: azylant
Wiktionary
rzecz. azylant mos., azyl mrz.
przym. azylancki
Wiktionary
osoba, która znalazła azyl
SJP.pl
→ azyl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z azylem
Wiktionary
(1.1) Na początku oświadczył: – Brytyjski rząd wprowadza ostre prawo azylowe.
(1.1) Wielka Brytania wywalczyła sobie odstępstwa od powstającej wspólnej polityki imigracyjnej, azylowej i kontroli granic.
Wiktionary
rzecz. azyl m.
przym. azylancki
Wiktionary
w archeologii: kultura azylska - kultura wczesnego mezolitu
SJP.pl
chleb pieczony bez zakwasu i soli, używany jako opłatki, hostie w Kościele katolickim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od azymut
Wiktionary
rzecz. azymut m.
Wiktionary
1. kąt zawarty między kierunkiem północy a innym, dowolnym kierunkiem, mierzony zgodnie z ruchem wskazówek zegara;
2. kąt między płaszczyzną południka niebieskiego a płaszczyzną przechodzącą przez dany obiekt oraz bieguny niebieskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kąt zawarty między północną częścią południka odniesienia a danym kierunkiem poziomym;
Wiktionary
Azymut (ar. as-sumūt, as-simūt(lm), od samt – prosta droga, kierunek, cel) – kąt zawarty między północną częścią południka odniesienia a danym kierunkiem poziomym. Wartość azymutu liczy się zgodnie z ruchem wskazówek zegara i wyraża w mierze kątowej, najczęściej w stopniach. Azymut może służyć do orientacji w terenie i do orientowania pomiarów geodezyjnych.
Wikipedia
(1.1) Wartość azymutu boku PK obliczymy uwzględniając fakt, że w każdej ćwiartce układu współrzędnych prostokątnych znaki przyrostów tworzą inną kombinację.
Wiktionary
rzecz. azymucik mrz.
przym. azymutalny
Wiktionary
→ azymut
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z azymutem, dotyczący azymutu
Wiktionary
rzecz. azymut m.
przym. azymutowy
Wiktionary
(1.1) azymutowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) rzad. związany z azymutem
Wiktionary
przym. azymutalny
Wiktionary
(1.1) azymutalny
Wiktionary
związek heterocykliczny; pirydyna
SJP.pl
Pirydyna – organiczny, heterocykliczny związek chemiczny z grupy azyn o aromatycznym, sześcioczłonowym pierścieniu.
Jest to bezbarwna ciecz, o charakterystycznym zapachu, mieszająca się z wodą w każdym stosunku. Jest silnie higroskopijna. Z wodą tworzy monohydrat, różniący się właściwościami od czystej pirydyny. Ma właściwości słabo zasadowe, z mocnymi kwasami tworzy krystaliczne sole pirydyniowe. W reakcji pirydyny z halogenoalkanami powstają czwartorzędowe sole amoniowe. Produktem całkowitego uwodornienia pirydyny jest piperydyna. Pirydyna jest otrzymywana ze smoły pogazowej lub na drodze syntetycznej z acetylenu i kwasu cyjanowodorowego.
Wikipedia
zawierający azynę (pirydynę, jeden ze związków heterocyklicznych) lub w jakiś inny sposób związany z tym związkiem; pirydynowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. antybiotyk z grupy makrolidów o długim okresie półtrwania, dający stosunkowo mało działań niepożądanych
Wiktionary
Azytromycyna – organiczny związek chemiczny, antybiotyk makrolidowy, należący do grupy tzw. azalidów, o działaniu bakteriostatycznym, hamującym syntezę białek bakteryjnych. Charakteryzuje się wysoką koncentracją w zakażonych tkankach i długim okresem półtrwania. Występowanie i nasilanie się objawów niepożądanych jest mniejsze niż u erytromycyny.
Wikipedia
(1.1) Azytromycynę zwykle przyjmuje się przez trzy dni.
Wiktionary
(1.1) nazwa systematyczna: 9-deoksy-9α-aza-9α-metylo-9α-homoerytromycyna A; nazwy handlowe: Azibiot, Azimycin, Aziteva, Azithro-Mepha, Azithromycin-1A Pharma, Azithromycin-Ratiopharm, Azitrin, Azitrogen, AzitroLEK, Azitrox, Azix, Azycyna, Azyter, Bactrazol, Canbiox, Macromax, Macromaxicn, Nobaxin, Oranex, Sumamed, Zetamax; wzór sumaryczny C38H72N2O12
Wiktionary
wykrzyknik
(1.1) okrzyk bólu
rzeczownik, rodzaj żeński
(2.1) infant. gw-pl|Górny Śląsk. miejsce bolesne
(2.2) żart. gw-pl|Górny Śląsk. coś nie tak z głową, szajba, idiotyzm
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ała! To jest gorące!
(2.1) On mo ała na prawyj szłapie.
(2.2) Ty mosz ała!
Wiktionary
IPA: ˈawa, AS: au̯a
Wiktionary
(1.1) aua!, au!, auć!
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) kynol. owczarek środkowoazjatycki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ałajem (Górami Ałajskimi), dotyczący Ałaju (Gór Ałajskich)
Wiktionary
rzecz. Ałaj mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie swierdłowskim, na Uralu, położone nad rzeką Nejwą;
Wiktionary
Ałapajewsk (ros. Алапаевск) – miasto w Rosji, w obwodzie swierdłowskim, naUralu, położone nad rzeką Nejwą.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, drzewny, spożywczy.
Wikipedia
przym. ałapajewski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) geol. niecka w skałach luźnych powstająca wskutek wytapiania klinów lodowych na obszarach występowania wieloletniej zmarzliny;
Wiktionary
Ałas – forma geologiczna związana z termokrasem. Zagłębienie lub niecka, powstające w skałach luźnych na skutek wytapiania lodu gruntowego wypełniającego szczeliny sieci poligonalnych, w szczególności klinów lodowych. Są typowe dla rejonu wiecznej zmarzliny, gdzie warstwa czynna gruntu sięga do głębokości występowania. Ałasy mogą mieć średnicę paruset metrów.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Federacji Rosyjskiej, w obwodzie niżnonowogrodzkim, Mordowii i Czuwaszji, lewy dopływ Sury;
(1.2) geogr. miasto w Rosji, w Czuwaszji, położone nad Ałatyrem (1.1);
Wiktionary
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji;
Wiktionary
Ałazeja (ros. Алазея, Ałazieja) – rzeka w azjatyckiej części Rosji, w Jakucji. Długość 1590 km; powierzchnia dorzecza 64 700 km²; średni przepływ przy ujściu 320 m³/s.
Powstaje na płaskowyżu Ałazejskim z połączenia rzek Kadyłczan i Nelkan; płynie niezwykle krętym biegiem przez nizinę Kołymską; uchodzi do Morza Wschodniosyberyjskiego dzieląc się na kilka odnóg. Główny dopływ Rossocha (lewy). W dorzeczu ponad 24000 jezior, przeważnie niewielkich.
Wikipedia
przym. ałazejski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ałazeją, dotyczący Ałazei
Wiktionary
rzecz. Ałazeja ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na południowo-wschodniej Ukrainie, w obwodzie ługańskim;
Wiktionary
Ałczewsk (ukr. Алчевськ) – miasto na południowo-wschodniej Ukrainie, w obwodzie ługańskim, w Donieckim Zagłębiu Węglowym, oddalone 45 km od Ługańska. Stacja kolejowa.
Od 1961 miasto trzy razy zmieniało nazwy. Od 1931 do 1961 nazywało się Woroszyłowśk (Ворошиловск), później do 1991 Kommunarśk (Коммунарск), od 1991 nazywa się Ałczewsk.
Wikipedia
przym. ałczewski
Wiktionary
(1.1) hist. Woroszyłowsk (1931-1961), hist. Komunarsk (1962-1992)
Wiktionary
rzeka w Azji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka w Rosji we wschodniej Syberii, prawy dopływ Leny;
(1.2) geogr. miasto w Rosji, w Jakucji; ośrodek administracyjny ułusu ałdańskiego;
Wiktionary
Ałdan (ros. Алдан) – rzeka w Rosji we wschodniej Syberii (Jakucja); prawy (i zarazem najzasobniejszy w wodę) dopływ Leny; długość 2273 km; powierzchnia dorzecza 729 tys. km²; średni roczny przepływ u ujścia 5060 m³/s.
Źródła w Paśmie Stanowym. W górnym biegu płynie na północny wschód przez Góry Ałdańskie, liczne progi i bystrza; w środkowym biegu płynie na północny wschód i na północ pomiędzy Płaskowyżem Nadleńskim a pasmami górskimi Sette-Daban i Ułachan-Bom; w dolnym biegu płynie na północny zachód po Nizinie Środkowojakuckiej tworząc liczne odnogi i starorzecza. Uchodzi do Leny 170 km poniżej Jakucka. Żeglowna na odcinku 1753 km od ujścia (od Tommot).
Wikipedia
przym. ałdański
Wiktionary
→ Ałdan (rzeka w Azji)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Ałdanem (rzeką na Dalekim Wschodzie Rosji lub miastem)
Wiktionary
rzecz. Ałdan mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
największe miasto i dawna stolica Kazachstanu; Ałma Ata, Ałmaty
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od miasta: Ałma Ata; ałmacki
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Ałmatami (Ałma-Atą)
Wiktionary
rzecz. ałmaatka ż., ałmaatczyk mos., ałmatczyk mos., ałmatka ż., Ałma-Ata ż., Ałmaty nmos.
przym. ałmacki
Wiktionary
(1.1) ałmacki
Wiktionary
mieszkaniec Ałma Aty (miasta w Kazachstanie); ałmatczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ałma Aty
Wiktionary
(1.1) Igor jest rodowitym ałmaatczykiem.
Wiktionary
rzecz. Ałma Ata ż.
:: fż. ałmaatka ż.
przym. ałmaacki
Wiktionary
mieszkanka Ałma Aty (miasta w Kazachstanie); ałmatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ałma Aty
Wiktionary
(1.1) Prababcia Nadii była rodowitą ałmaatką.
Wiktionary
przym. ałmaacki
rzecz. Ałma Ata ż.
:: fm. ałmaatczyk mos.
Wiktionary
(1.1) war. ałmatka
Wiktionary
przymiotnik od: Ałma Ata; ałmaacki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ałmatami (Ałma-Atą)
Wiktionary
rzecz. ałmatczyk mos., ałmatka ż., Ałma-Ata ż., Ałmaty nmos.
przym. ałmaacki
Wiktionary
(1.1) ałmaacki
Wiktionary
mieszkaniec Ałma Aty (miasta w Kazachstanie); ałmaatczyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ałmatów
Wiktionary
(1.1) Jego rodzice są rodowitymi ałmatczykami.
Wiktionary
przym. ałmacki, ałmaacki
rzecz. Ałmaty lm nm.
:: fż. ałmatka ż.
Wiktionary
mieszkanka Ałma Aty (miasta w Kazachstanie); ałmaatka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ałmatów
Wiktionary
(1.1) Babcia Leny była rodowitą ałmatką.
Wiktionary
rzecz. Ałmaty lm nm.
:: fm. ałmatczyk mos.
przym. ałmacki, ałmaacki
Wiktionary
(1.1) war. ałmaatka
Wiktionary
największe miasto i dawna stolica Kazachstanu; Ałma-Ata, Ałma Ata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. największe miasto Kazachstanu, do 1997 stolica kraju;
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(2.1) geogr. największe miasto Kazachstanu, do 1997 stolica kraju
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mieliśmy międzylądowanie w Ałmatach w Kazachstanie.
Wiktionary
rzecz. ałmatczyk mos., ałmatka ż.
przym. ałmacki, ałmaacki
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. wysługiwać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wiano, posag
Wiktionary
1. system górski w Azji Środkowej;
2. autonomiczna republika w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. azjatyckie pasmo górskie;
(1.2) geogr. polit. autonomiczna republika Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
Ałtaj (ros. Алтай; kaz. Алтай; mong. Алтайн нуруу, Altajn nuruu; chiń. upr. 阿尔泰山脉; pinyin Ā’ěrtài Shānmài) – łańcuch górski w Azji Środkowej, na terytorium Rosji, Kazachstanu, Chin i Mongolii. Rozciąga się na długości ponad 2000 km od równin pustyni Gobi ku północnemu zachodowi, rozszerzając się w części zachodniej.
Wikipedia
IPA: ˈawtaj, AS: au̯tai ̯
Wiktionary
rzecz. ałtajski mrz., Ałtajczyk mos., Ałtajka ż.
przym. ałtajski
Wiktionary
(1.2) Republika Ałtaju
Wiktionary
mieszkaniec Ałtaju, autonomicznej republiki w Rosji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ałtaju (Republiki Ałtaju)
Wiktionary
rzecz. Ałtaj mrz.
:: fż. Ałtajka ż.
przym. ałtajski
Wiktionary
mieszkanka Ałtaju (autonomicznej republiki w Rosji)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ałtaju (Republiki Ałtaju)
Wiktionary
rzecz. Ałtaj mrz.
:: fm. Ałtajczyk mos.
przym. ałtajski
Wiktionary
przymiotnik od: Ałtaj
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ałtajem, dotyczący Ałtaju
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język ałtajski (właściwy)
Wiktionary
(1.1) Tędy właśnie, poprzez doliny ałtajskie, przemieszczały się ludy z zachodu na wschód i ze wschodu na zachód.
(2.1) Miron znał kilka zdań w ałtajskim.
Wiktionary
IPA: awˈtajsʲci, AS: au̯tai ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ałtaj mrz., Ałtajczyk mos., Ałtajka ż.
Wiktionary
(2.1) daw. ojrocki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. ołtarz
Wiktionary
uwodniony siarczan glinowo-potasowy, stosowany w farbiarstwie, garbarstwie, papiernictwie oraz w lecznictwie do tamowania ran
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. stosowany w garbarstwie i medycynie, rozpuszczalny w wodzie, krystaliczny siarczan metalu
(1.2) chem. pot. ałun potasowy;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈawũn, AS: au̯ũn
Wiktionary
przym. ałunowy
Wiktionary
urządzenie wspomagające pracę filtrów oczyszczających wodę przez dodawanie do niej środka chemicznego wywołującego koagulację zanieczyszczeń stałych i osiadanie ich na dnie
SJP.pl
minerał, zasadowy siarczan potasu i glinu; kamień ałunowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miner. siarczan glinowo-potasowy KAl3 (SO4)2 (OH)6, stosowany do otrzymywania ałunu;
Wiktionary
Ałunit (kamień ałunowy) – minerał, hydroksosiarczan glinu i potasu KAl3[(OH)6/(SO4)2]. Nazwa pochodzi od łac. Alunit (alumen) lub franc. alun = ałun, ponieważ z minerału tego otrzymuje się ałun.
Wikipedia
związany z ałunitem, dotyczący ałunitu
SJP.pl
związany z ałunem, zawierający ałun (np. kamień ałunowy)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zawierający ałun, właściwy ałunowi, dokonywany przy użyciu ałunu
Wiktionary
rzecz. ałun mrz.
Wiktionary
uwodniony siarczan glinowo-potasowy, stosowany w farbiarstwie, garbarstwie, papiernictwie oraz w lecznictwie do tamowania ran
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Republice Autonomicznej Krymu, nad Morzem Czarnym;
Wiktionary
Ałupka (ukr. Алупка, krm. Alupka, ros. Алупка) – miasto na Ukrainie, w Republice Autonomicznej Krymu, nad Morzem Czarnym, 17 km na południowy zachód od Jałty; około 8,7 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przym. ałupski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miejscowość wypoczynkowa na Krymie;
Wiktionary
Ałuszta (ukr. Алушта, ros. Алушта, krymskotat. Aluşta) – ukraińska miejscowość wypoczynkowa na Krymie. Od marca 2014 znajduje się pod okupacją Rosji. Miasto leży nad Morzem Czarnym, na trasie Symferopol–Jałta.
Wikipedia
przym. ałusztański
Wiktionary
cierniste drzewo lub krzew z rodziny różowatych; owoc tej rośliny; śliwa ałycza, śliwa rozczapierzona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Prunus cerasifera|ref=tak. lub nazwa systematyczna|Prunus divaricata., ciernisty krzew lub drzewo z rodziny różowatych (nazwa systematyczna|Rosaceae|ref=tak.), o małych jadalnych owocach, często uprawiane jako roślina żywopłotowa;
(1.2) bot. owoc ałyczy (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
przym. ałyczowy
Wiktionary
związany z ałyczą, dotyczący ałyczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ałyczą
(1.2) zrobiony z owoców ałyczy
Wiktionary
rzecz. ałycza ż., ałycz ż.
Wiktionary
rosyjskie imię żeńskie
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) okrzyk wojenny Turków i Tatarów
Wiktionary
Alla, Ałła – imię żeńskie prawdopodobnie pochodzenia greckiego i wywodzące się od gr. άλλη – „inna”. Używane przede wszystkim w Rosji, na Białorusi i Ukrainie.
Znane osoby o tym imieniu:
Wikipedia
rzecz. ałłachowanie n., ałłakowanie n.
czas. ałłachować ndk., ałłakować ndk.
Wiktionary
(1.1) hałła
Wiktionary
rzadko w islamie: Bóg, stwórca świata i najwyższy sędzia; Allah, Allach, Ałłah
SJP.pl
Allah (arab. ﷲ, Allāh, wym. [aɫˈɫaːh], posłuchaj po arabsku) – w języku arabskim słowo oznaczające abrahamicznego Boga.
Wikipedia
dawniej: wołać "ałła" (okrzyk wojenny Tatarów i Turków); ałłakować, hałłachować, hałłakować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wołać „ałła!”
Wiktionary
rzecz. ałłachowanie n.
wykrz. ałła
Wiktionary
(1.1) ałłakować, hałłakować, hałłakować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydawanie okrzyku „ałła”
Wiktionary
czas. ałłachować ndk.
wykrz. ałła
Wiktionary
(1.1) ałłakowanie, hałłakowanie, hałłakowanie
Wiktionary
rzadko w islamie: Bóg, stwórca świata i najwyższy sędzia; Allah, Allach, Ałłach
SJP.pl
Allah (arab. ﷲ, Allāh, wym. [aɫˈɫaːh], posłuchaj po arabsku) – w języku arabskim słowo oznaczające abrahamicznego Boga.
Wikipedia
dawniej: wołać "ałła" (okrzyk wojenny Tatarów i Turków); ałłachować, hałłachować, hałłakować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wołać „ałła!”
Wiktionary
rzecz. ałłakowanie n.
wykrz. ałła
Wiktionary
(1.1) ałłachować, hałłakować, hałłakować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wydawanie okrzyku bojowego „ałła”
Wiktionary
czas. ałłakować
wykrz. ałła
Wiktionary
(1.1) ałłachowanie, hałłakowanie, hałłakowanie
Wiktionary
1. trzecia litera polskiego alfabetu;
2. spółgłoska;
3. głoska;
4. symbol bitu (jednostka informacji);
5. symbol barnu (jednostka powierzchni);
6. symbol barii (jednostka ciśnienia);
7. dźwięk h obniżony o pół tonu; hes
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła trzeciej litery alfabetu polskiego
Wiktionary
B (wymowa: be, minuskuła: b) – druga litera alfabetu łacińskiego, trzecia litera alfabetu polskiego. Oznacza w danym języku zwykle spółgłoskę zwartą dwuwargową dźwięczną, np. [b].
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
plan B • Polska B
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) 50px, w zapisie SignWriting: {{PJM|B.}}
źródła.
== B (język afar.) ==
wymowa.
IPA|b.
znaczenia.
litera
(1.1) Ba, majuskuła drugiej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: bɛ, AS: be
Wiktionary
frazeologia.
plan B • Polska B
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) 50px, w zapisie SignWriting: {{PJM|B.}}
źródła.
== B (język afar.) ==
wymowa.
IPA|b.
znaczenia.
litera
(1.1) Ba, majuskuła drugiej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: b
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
plan B • Polska B
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) 50px, w zapisie SignWriting: {{PJM|B.}}
źródła.
== B (język afar.) ==
wymowa.
IPA|b.
znaczenia.
litera
(1.1) Ba, majuskuła drugiej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: b
Wiktionary
[czytaj: biboj] osoba tańcząca breakdance; breakdancer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba tańcząca breakdance
Wiktionary
skrót od: bracia
SJP.pl
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "b"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku b (w zapisie nutowym z dwoma bemolami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji B-dur (1.1)
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) należący do klasy jakości B
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) eduk. zintegrowana metoda kształcenia, łącząca tradycyjne metody nauki z aktywnościami prowadzonymi zdalnie za pomocą technologii komputerowej i Internetu (m-learningiem)
Wiktionary
(1.1) Schemat przeprowadzania zajęć w systemie b-learningu polega na przeplataniu zajęć stacjonarnych zajęciami zdalnymi.
Wiktionary
przym. b-learningowy
Wiktionary
(1.1) blended learning
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "b"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku b (w zapisie nutowym z pięcioma bemolami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji b-moll (1.1)
Wiktionary
skrót od: biernik
SJP.pl
skrót
(1.1) = gram. biernik
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
skróty przypadkówPL.
tłumaczenia.
źródła.
== B. (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = beatus → błogosławiony, bł.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
skróty przypadkówPL.
tłumaczenia.
źródła.
== B. (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = beatus → błogosławiony, bł.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) b.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
skróty przypadkówPL.
tłumaczenia.
źródła.
== B. (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = beatus → błogosławiony, bł.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) b.
Wiktionary
skrót od: bez autora
SJP.pl
skrót
(1.1) = bez autora
Wiktionary
skrót od: bez daty
SJP.pl
skrót
(1.1) = bez daty
Wiktionary
(1.1) b.r.
Wiktionary
skrót
(1.1) = bez miejsca
Wiktionary
skrót od: bez ograniczeń (czytany jako cały, odmienny wyraz); bez ogr.
SJP.pl
skrót od: bez roku, brak roku wydania
SJP.pl
skrót
(1.1) = bez roku
Wiktionary
(1.1) b.d.
Wiktionary
skrót od: bez uwag
SJP.pl
skrót od: Beata Virgo Maria (z łaciny: Najświętsza Maryja Panna)
SJP.pl
skrót
(1.1) = bez wydawcy
Wiktionary
skrót od: bez zmian
SJP.pl
skrótowiec w funkcji przymiotnika
(1.1) = spoż. kulin. bez kości
Wiktionary
(1.1) Do gulaszu zużyto 5 kg karczku b/k i 10 dkg smalcu.
Wiktionary
[czytaj: be szesnaście] skrótowo: papież Benedykt XVI
SJP.pl
Benedykt XVI (łac. Benedictus PP. XVI, wł. Benedetto XVI, niem. Benedikt XVI.; właśc. Joseph Aloisius Ratzinger, ˈjoːzɛf ˈalɔʏzi̯ʊs ˈʁatsɪŋɐ; ur. 16 kwietnia 1927 w Marktl, zm. 31 grudnia 2022 w Watykanie) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, 265. papież i 7. Suweren Państwa Watykańskiego od 19 kwietnia 2005 do 28 lutego 2013.
Wikipedia
1. wykrzyknik, który wyraża głównie podziw, zdziwienie
2. w wierzeniach staroegipskich: dusza ludzka ginąca wraz z ciałem
SJP.pl
symbol
(1.1) chem. bar
skrót
(2.1) = Księga Barucha
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bar jest pierwiastkiem chemicznym o symbolu Ba i liczbie atomowej 56.
Wiktionary
IPA: bɛ‿ˈa, AS: be‿a
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* angielski: (2.1) Ba, Bar
* esperanto: (2.1) Bar
źródła.
== Ba (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = bibl. Book of Baruch → Ba, Księga Barucha
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Book of Baruch; skr. Bar
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi. BibliaPL.
tłumaczenia.
* angielski: (2.1) Ba, Bar
* esperanto: (2.1) Bar
źródła.
== Ba (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót
(1.1) = bibl. Book of Baruch → Ba, Księga Barucha
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) Book of Baruch; skr. Bar
Wiktionary
Frakcja Czerwonej Armii (zwana też Grupą Baader-Meinhof, niem. Rote Armee Fraktion, w skrócie RAF) – lewicowa organizacja terrorystyczna działająca w Niemczech Zachodnich, a następnie zjednoczonych Niemczech.
Wikipedia
kananejski i fenicki bóg przyrody i płodności
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. mit. starożytne bóstwo semickie, które czczono głównie w regionie Kanaanu i Syropalestyny; bóg burzy, deszczu i urodzaju
Wiktionary
Baal (ugar.: 𐎁𐎓𐎍; fenic.: 𐤁𐤏𐤋; hebr. בַּעַל, trb.: Ba`al; akad.: Bēlu; arab. بعل) – semickie bóstwo, którego ośrodkiem kultu było miasto Ugarit.
Wikipedia
(1.1) W Biblii Baal jest często przedstawiany jako fałszywe bóstwo.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|prasemicki|*baʕl-.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Baal
* arabski: (1.1) بعل m. (baʕl)
* fenicki: (1.1) 𐤁𐤏𐤋 (bʿl)
* hebrajski: (1.1) בעל m. (bá'al)
* łaciński: (1.1) Baal m.
* perski: (1.1) بعل (ba'l)
* słowacki: (1.1) Baal m.
* starogrecki: (1.1) Βάαλ m. (Báal)
* ugarycki: (1.1) 𐎁𐎓𐎍 (bʿl)
* urdu: (1.1) بعل m. (ba'l)
źródła.
== Baal (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) bibl. Baal
(1.2) przen. rel. fałszywe bóstwo
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.2) baal
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Baalbekiem, dotyczący Baalbeku
Wiktionary
rzecz. Baalbek mrz.
Wiktionary
miasto w Libanie
SJP.pl
Baalbek, Balabakk (arab. بعلبك) – miasto w północno-wschodnim Libanie, położone w dolinie Bekaa pomiędzy górami Liban i Antyliban (86 km na północny wschód od Bejrutu).
Czwarte co do wielkości miasto kraju z liczbą mieszkańców przekraczającą 80 tysięcy.
Wikipedia
kult Baala, związany z dorocznym cyklem przemian w przyrodzie
SJP.pl
(skrót od: arab. Hizb al-Ba's al-Arabijj al-Isztirakijj) Socjalistyczna Partia Odrodzenia Arabskiego, panarabska partia polityczna; Baas
SJP.pl
Partia Baas (arab. اﻟﺒﻌﺚ), czyli Odrodzenie (skrót od Hizb al-Baas al-Arabi al-Isztiraki – Partia Socjalistycznego Odrodzenia Arabskiego) – narodowo-lewicowa arabska partia polityczna, której celem jest scalanie i zjednoczenie świata arabskiego. Jej oficjalną ideologię, opartą na hasłach jedności arabskiej, wolności i specyficznie rozumianego socjalizmu, określa się mianem baasizmu.
Wikipedia
zwolennik doktryny politycznej panarabskiej partii Baas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. członek irackiej Partii Baas
Wiktionary
rzecz. baasizm m.
:: fż. baasistka ż.
przym. baasistowski
Wiktionary
doktryna polityczna panarabskiej partii BAAS
SJP.pl
Wikipedia
supremacja (gł. Europejczyków w Republice Południowej Afryki)
SJP.pl
1. żartobliwie albo z niechęcią o kobiecie;
2. przestarzałe: stara kobieta; staruszka;
3. żona, narzeczona, kochanka;
4. handlarka, przekupka, zwłaszcza przywożąca towar ze wsi;
5. o chłopcu, mężczyźnie tchórzliwym, nieśmiałym, zniewieściałym;
6. ciasto w kształcie ściętego stożka;
7. część kafara uderzająca wbijany pal;
8. posąg kamienny, zwykle kobiety z pucharem lub rogiem w ręku, wznoszony w stepowych krajach Europy i Azji w okresie od 2 tys. lat p.n.e. do XII w. n.e.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rub. lub pogard. o kobiecie, żonie, partnerce życiowej
(1.2) pot. przekupka, zwykle starsza, zwłaszcza przywożąca towar ze wsi
(1.7) stpol. szach. królowa
(1.14) sport. w krokiecie kołek, od którego rozpoczynana jest gra
(1.15) czarownica, wiedźma
(1.19) gw-pl|Bukowina. bochenek chleba
(1.20) gw-pl|Górny Śląsk. kobieta (bez konotacji)
(1.21) gw-pl|Górny Śląsk. środ. górn. duży drewniany młot górniczy
(1.22) gw-pl|Kociewie. daszek nad piecem
(1.23) gw-pl|Kociewie. odmiana gruszek
(1.26) daw. szczotka na długim kiju (do omiatania sufitu)
(1.28) ornit. pelikan różowy, pelikan baba
(1.29) techn. bud. kanał łączący oddalony trzon z kominem, zwykle budowany na strychu pod kątem 30-45°
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Baby, ach te baby, czym by bez nich był ten świat.
Wiktionary
IPA: ˈbaba, AS: baba
Wiktionary
rzecz. babcia ż., babunia ż., babiniec ż., babiarz m., babiarka ż., babol m.
:: zdrobn. babina ż., babka ż., babeczka ż., babuleńka ż.
:: zgrub. babsko n., babon m., babsztyl m.
przym. babi, babski, babciny
czas. babieć
Wiktionary
(1.1) babsztyl, babsko
(1.3) babka
(1.4) fajtłapa
(1.13) boba, bob
(1.14) pikieta
(1.17) znachorka, babka
Wiktionary
potocznie: kobieta przypominająca wyglądem lub zachowaniem mężczyznę; babochłop, kobieton, chłopobaba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. o kobiecie wyglądającej, zwykle też poruszającej się jak mężczyzna, często o zdecydowanym charakterze
Wiktionary
(1.1) To taka baba-chłop, świetnie nada się na szefa magazynu.
Wiktionary
IPA: baˈba‿xwɔp, AS: baba‿χu̯op
Wiktionary
(1.1) baba-grzmot, babochłop, kobieton, herod-baba
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. o kobiecie wyglądającej, zwykle też poruszającej się jak mężczyzna, często o zdecydowanym charakterze
Wiktionary
(1.1) To taka baba-grzmot, świetnie nada się na szefa magazynu.
Wiktionary
IPA: baˈba‿ɡʒmɔt, AS: baba‿gžmot
Wiktionary
(1.1) baba-chłop, babochłop, kobieton, herod-baba
Wiktionary
postać z baśni ludowych, przedstawiana jako złośliwa starucha; Baba Jaga, Baba-Jędza, Baba Jędza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przen. niesympatyczna lub brzydka kobieta
(1.2) pot. żart. o okrągłej miotle lub mopie
Wiktionary
(1.1) Ożenił się z taką babą-jagą, szkoda chłopaka.
(1.1) Jutro powiem tej babie-jadze, co o niej myślę.
(1.2) Weź no mi tu zaraz tę babę-jagę i pozamiataj migiem podwórze.
Wiktionary
IPA: ˌbaba‿ˈjaɡa, AS: baba‿i ̯aga
Wiktionary
(1.1) baba jaga, brzydula, czarownica
Wiktionary
postać z baśni ludowych, przedstawiana jako złośliwa starucha; Baba-Jaga, Baba Jaga, Baba Jędza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki lub męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Dobrudży, w południowo-wschodniej Rumunii, w okręgu Tulcza;
(1.2) geogr. hydron. jezioro w Dobrudży, w południowo-wschodniej Rumunii, w okręgu Tulcza
Wiktionary
Babadag – miasto w południowo-wschodniej Rumunii; w okręgu Tulcza.
Wikipedia
(1.1) Najstarszy wakuł został założony w Babadag w 1484 r. (…)
Wiktionary
przym. babadaski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
gatunek lemura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zool. zob. indris.
Wiktionary
Indris krótkoogonowy, indrys, babakoto (Indri indri) – gatunek owocożernego ssaka naczelnego z rodziny indrisowatych (Indridae).
Wikipedia
IPA: ˌbabaˈkɔtɔ, AS: babakoto
Wiktionary
rodzaj justunku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj justunku średniego, posiadający stopień jednego kwadratu i grubość 24, 36 i 48 punktów typograficznych;
Wiktionary
Babaszka, babaszek, firet kwadratowy, firet kwadratu – rodzaj zecerskiego justunku średniego o stopniu jednego kwadratu i grubości 24, 36 oraz 48 punktów typograficznych; na początku XX wieku babaszką nazywano justunek wydrążony wzdłuż obu dłuższych boków szyny.
Wikipedia
(1.1) babaszek, firet kwadratowy, firet kwadratu
Wiktionary
stop łożyskowy cyny z antymonem i miedzią; babit
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
nazwisko obce
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
styl życia charakteryzujący się oportunizmem, kultem dobrobytu i mieszczańską moralnością
SJP.pl
1. pieszczotliwie o matce ojca lub matki;
2. starsza kobieta; staruszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. babka (matka ojca lub matki)
(1.2) pot. stara kobieta
Wiktionary
Osoby:
Wikipedia
(1.1) Mnie zawsze babcia odprowadza do przedszkola.
(1.1) Moja babcia ma siedemdziesiąt lat.
(1.2) Do autobusu weszła jakaś babcia z siatkami pełnymi zakupów.
Wiktionary
IPA: ˈbapʲt͡ɕa, AS: bapʹća
Wiktionary
rzecz. babka ż., baba ż., babunia ż., babula ż., babulka ż., babuleńka ż., babulina ż., babusia ż., babcinka ż., babuńcia ż., prababcia ż., prababka ż.
przym. babciny, babi
Wiktionary
(1.1) baba, babka, babunia; gw-pl|Górny Śląsk|oma, starka, staroszka, starzinka.
(1.2) babula, babuleńka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z babcią, dotyczący babci, należący do babci
Wiktionary
przym. babciny
Wiktionary
1. żartobliwie o starej wiejskiej kobiecie; babula, babulka, babuleńka, babulina, babina, babinka;
2. żartobliwie lub pieszczotliwie o babci, matce ojca albo matki; babula, babulka, babuleńka, babulina, babunia, babuńcia, babusia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. babcia
(1.2) pot. rub. o starszej kobiecie
Wiktionary
(1.1) Nie ma już mojej babcinki.
(1.2) Widzisz tę drepczącą babcinkę?
Wiktionary
rzecz. babcia ż., babuńcia ż.
przym. babciny
Wiktionary
(1.1) babunia
(1.2) babuleńka
Wiktionary
→ babcia; babciowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z babcią, dotyczący babci, należący do babci
Wiktionary
(1.1) Na Wielkanoc zawsze robię szynkę według babcinego przepisu.
Wiktionary
IPA: bapʲˈt͡ɕĩnɨ, AS: bapʹćĩny
Wiktionary
rzecz. baba ż., babka ż., babcia ż., babunia ż., babon m., babcinka ż.
przym. babi, babcin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Babek Oleckich
Wiktionary
rzecz. babczanin m.
przym. babecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. icht. lud. nazwa systematyczna|Cottus gobio|ref=tak., głowacz białopłetwy
Wiktionary
(1.1) głowacz białopłetwy, głowacz pospolity
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. bot. czosnek niedźwiedzi, nazwa systematyczna|Allium ursinum|ref=tak.
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) daw. icht. głowacz pręgopłetwy, nazwa systematyczna|Cottus poecilopus|ref=tak.
Wiktionary
(1.1) babczy czosnek
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. zdrobnienie od: babka (ciastko)
2. pieszczotliwie o babce (młodej kobiecie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: babka
(1.2) cuk. niewielkich rozmiarów wypiek
Wiktionary
Babeczka (babka) – określenie stosowane do ciastek wypiekanych w foremkach o kształtach zbliżonych do odwróconego stożka ściętego.
Przykłady:
Wikipedia
(1.2) Wczoraj na urodzinową kolację dla mamy upiekliśmy pasticjo i cynamonowe babeczki.
Wiktionary
IPA: baˈbɛt͡ʃka, AS: babečka
Wiktionary
rzecz. babka ż., baba ż., babsko n.
przym. babkowy
Wiktionary
1. hebrajska nazwa miasta Babilon;
2. wieża Babel:
a) w biblijnej Księdze Rodzaju: konstrukcja budowana w Babilonie w celu sięgnięcia nieba;
b) przenośnie: wielojęzyczne zbiorowisko ludzi;
c) przenośnie: brak porozumienia między ludźmi;
d) przenośnie: miejsce, w którym panuje zamęt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) coś nabrzmiałego, wypełnionego płynem lub gazem
(1.2) med. kliniczne określenie tworu powstałego na skórze zazwyczaj w wyniku skórnej reakcji alergicznej
(1.3) techn. próżnia w odlewie
(1.4) gw-pl|Mazowsze. sopel lodu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pieszcz. o małym dziecku
Wiktionary
Kino:
Muzyka:
Wikipedia
(1.1) Ale ci wyrósł bąbel na ramieniu!
Wiktionary
IPA: ˈbɔ̃mbɛl, AS: bõmbel
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bąbelek m.
czas. bąbelkować
przym. bąbelkowy
Wiktionary
(1.1-2) pęcherz
Wiktionary
1. zdrobnienie od: bąbel;
2. pieszczotliwie: małe dziecko, niemowlak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: bąbel
(1.2) mały bąbel
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pieszcz. o małym dziecku, zwłaszcza jeśli małe a ruchliwe
Wiktionary
Kudłaczek i Bąbelek – fikcyjni awanturnicy i detektywi, będący bohaterami komiksów autorstwa Tadeusza Baranowskiego.
Wikipedia
IPA: bɔ̃mˈbɛlɛk, AS: bõmbelek
Wiktionary
rzecz. bąbel m., bąbelki nmos., bąbelkowanie n.
czas. bąbelkować ndk.
przym. bąbelkowy
Wiktionary
1. zdrobnienie od: bąbel;
2. pieszczotliwie: małe dziecko, niemowlak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) pot. żart. wino musujące
forma rzeczownika.
(2.1) plural|bąbelek.
Wiktionary
IPA: bɔ̃mˈbɛlʲci, AS: bõmbelʹḱi
Wiktionary
rzecz. bąbel mrz., bąbelek mrz., bąbelkowanie n.
czas. bąbelkować ndk.
przym. bąbelkowy
Wiktionary
czasownik
(1.1) pot. wydzielać bąbelki
Wiktionary
IPA: ˌbɔ̃mbɛlˈkɔvat͡ɕ, AS: bõmbelkovać
Wiktionary
rzecz. bąbel m., bąbelek m., bąbelki nmos., bąbelkowanie n.
przym. bąbelkowy
Wiktionary
(1.1) musować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bąbelkować.
Wiktionary
IPA: ˌbɔ̃mbɛlkɔˈvãɲɛ, AS: bõmbelkovãńe
Wiktionary
rzecz. bąbel m., bąbelek m., bąbelki nmos.
czas. bąbelkować ndk.
przym. bąbelkowy
Wiktionary
→ bąbelek, np. folia bąbelkowa, czekolada bąbelkowa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bąbelkami, dotyczący bąbelków, składający się z bąbelków
Wiktionary
IPA: ˌbɔ̃mbɛlˈkɔvɨ, AS: bõmbelkovy
Wiktionary
rzecz. bąbel m., bąbelek m., bąbelki nmos., bąbelkowanie n.
czas. bąbelkować
Wiktionary
parzydełkowiec z rzędu rurkopławów; żeglarz portugalski
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pieszcz. o małym dziecku
Wiktionary
choroba zwierzęca wywoływana przez pierwotniaki niszczące czerwone krwinki, przenoszona przez kleszcze; babeszjoza
SJP.pl
przenoszona przez kleszcze śmiertelna choroba psów i kotów, powodująca rozpad krwinek czerwonych; babesioza, piroplazmoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. przenoszona przez kleszcze choroba pasożytnicza zwierząt (w tym ludzi);
Wiktionary
Babeszjoza, babezjoza, piroplazmoza (łac. babesiosis) – choroba pasożytnicza zwierząt (rzadko u ludzi) wywołana przez wewnątrzerytrocytarne pierwotniaki z rodzaju Babesia przenoszone na żywiciela poprzez kleszcze z rodzaju Ixodes.
Wikipedia
(1.1) Objawy babeszjozy są podobne do objawów malarii – wysoka gorączka, bóle mięśni, anemia i ew. krwawy mocz.
Wiktionary
(1.1) babezjoza, piroplazmoza
Wiktionary
[czytaj: baBEF] Franciszek (albo François) Babeuf zw. Gracchus (1760-97), francuski polityk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. wet. przenoszona przez kleszcze choroba pasożytnicza zwierząt (w tym ludzi)
Wiktionary
Babeszjoza, babezjoza, piroplazmoza (łac. babesiosis) – choroba pasożytnicza zwierząt (rzadko u ludzi) wywołana przez wewnątrzerytrocytarne pierwotniaki z rodzaju Babesia przenoszone na żywiciela poprzez kleszcze z rodzaju Ixodes.
Wikipedia
(1.1) Objawy babezjozy są podobne do objawów malarii – wysoka gorączka, bóle mięśni, anemia i ew. krwawy mocz.
Wiktionary
(1.1) babeszjoza, piroplazmoza
Wiktionary
przestarzałe: babski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakterystyczny dla baby
Wiktionary
(1.1) Nie opowiadaj mi o tych waszych babich problemach, bo ja się w tym w ogóle nie rozeznaję.
Wiktionary
IPA: ˈbabʲi, AS: babʹi
Wiktionary
rzecz. babka ż., baba ż., babsko n., babol m., babinka ż., babina ż., babcia ż., babiniec mrz.
przym. babski, babciny
Wiktionary
(1.1) babski, kobiecy, żeński, damski
Wiktionary
przymiotnik od: Babiak; babiakowski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Babiaka, związany z Babiakiem
Wiktionary
rzecz. Babiak m., babiaczanin m., babiaczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Babiaka
(1.2) kobieta pochodząca ze Babiaka, urodzona w Babiaku
Wiktionary
rzecz. Babiak m.
:: fm. babiaczanin m.
przym. babiacki
Wiktionary
nazwa kilku miejscowości w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Babiak; babiacki
SJP.pl
południowoafrykańska roślina uprawna z rodziny kosaćcowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rodzaj wieloletnich roślin;
Wiktionary
Babiana (Babiana Ker Gawl.) – rodzaj wieloletnich roślin należący do rodziny kosaćcowatych. Należy do niego ok. 80 gatunków roślin występujących w południowej Afryce. Nazwa łacińska pochodzi z niderlandzkiego słowa babianer, odnoszącego się do pawiana, którego przysmakiem są bulwy tej rośliny. Gatunkiem typowym jest Babiana plicata (Ker Gawl.).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bab
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jajka ozdobione przez babianki wygrały gminny konkurs na najpiękniejszą pisankę.
Wiktionary
rzecz. Baby m.
:: fm. babianin m.
przym. babski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
mężczyzna uganiający się za kobietami, kobieciarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mężczyzna obsesyjnie zainteresowany kobietami
Wiktionary
IPA: ˈbabʲjaʃ, AS: babʹi ̯aš
Wiktionary
rzecz. baba ż., babsko n., babka ż., babiarka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. bot. kowniatek nadmorski
Wiktionary
(1.1) współcz. kowniatek nadmorski, kowniatek morski, koper morski, babia sól nadmorska
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. pomagać położnicy
Wiktionary
Wikipedia
1. wieś w województwie małopolskim;
2. wieś w województwie podkarpackim
SJP.pl
2 miejscowości w Polsce:
1 miejscowość w Serbii
1 stacja kolejowa
Wikipedia
1. wieś w województwie śląskim;
2. wieś w województwie małopolskim
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Babice
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Babicy
(1.2) mieszkanka Babic
Wiktionary
rzecz. Babica m., Babice
:: fm. babiczanin m.
przym. babicki
Wiktionary
1. lekceważąco o mężczyźnie: upodabniać się do baby (kobiety), nabierać cech uznawanych za kobiece; niewieścieć;
2. o kobiecie: starzeć się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) pot. lekcew./pogard. nabierać cech typowo kobiecych; niewieścieć
Wiktionary
(1.1) Od kiedy Krzysiek się zakochał, coraz bardziej babieje. Ta jego ukochana trzyma go pod pantoflem.
Wiktionary
IPA: ˈbabʲjɛ̇t͡ɕ, AS: babʹi ̯ėć
Wiktionary
rzecz. baba ż., babienie n.
czas. zbabieć dk.
przym. zbabiały
Wiktionary
wieś w województwie śląskim
SJP.pl
Babienica (daw. Babienice oraz Babinica, niem. Babinitz) wieś sołecka w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim, w gminie Woźniki. Liczy ponad 1000 mieszkańców.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie częstochowskim.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. lekcew./pogard. nabieranie cech typowo kobiecych
Wiktionary
IPA: baˈbʲjɛ̇̃ɲɛ, AS: babʹi ̯ė̃ńe
Wiktionary
rzecz. baba ż.
czas. babieć
Wiktionary
(1.1) niewieścienie
Wiktionary
wieś w województwie warmińsko-mazurskim
SJP.pl
Babięta (niem. Babienten, 1938–1945 Babenten) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Piecki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Babik (ros. Бабик) – wieś w Rosji, w rejonie wołogodzkim obwodu wołogodzkiego. W 2010 r. liczyła 4 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. bot. kokoryczka, nazwa systematyczna|Polygonatum|Mill.|ref=tak.
Wiktionary
(1.1) współcz. kokoryczka
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. bot. babka lancetowata
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|babski listek.
Wiktionary
starożytne miasto w Mezopotamii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) staroż. geogr. starożytne miasto położone w Mezopotamii, dawna stolica Babilonii, obecnie teren Iraku;
(1.2) geogr. osada śródleśna w Polsce położona w województwie pomorskim, w gminie Chojnice;
Wiktionary
Babilon (sum. ká.dingir.raki „brama boga”; akad. Bāb-ilim „brama boga” lub Bāb-ilāni „brama bogów”; gr. Βαβυλών Babylōn; bibl. בָּבֶל Bābel; arab. بابل Bābil) – starożytne miasto położone w Mezopotamii, nad Eufratem, w pobliżu obecnego miasta Al-Hilla, dawna stolica Babilonii; obecnie stanowisko archeologiczne Atlal Babil w Iraku.
Wikipedia
(1.1) Pierwszego jej unicestwienia dokonał król Nabuchodonozor, który ponadto zniszczył kraj, a jego mieszkańców uprowadził na 70 lat w niewolę do Babilonu.
Wiktionary
IPA: baˈbʲilɔ̃n, AS: babʹilõn
Wiktionary
rzecz. Babilonia ż., Babilonka ż., Babilończyk mos., babilończyk mos., babilonka ż.
przym. babiloński
Wiktionary
mieszkaniec Babilonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec państwa babilońskiego albo Babilonii
Wiktionary
rzecz. Babilon mrz., Babilonia ż.
:: fż. Babilonka ż.
przym. babiloński
Wiktionary
starożytne państwo semickie w Mezopotamii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. starożytne państwo semickie w Mezopotamii, na terenie obecnego Iraku;
Wiktionary
Babilonia (akad. 𒆳𒆍𒀭𒊏𒆠, māt Akkadī) – starożytne państwo semickie w Mezopotamii, na terenie obecnego Iraku.
Osiągnięcia cywilizacyjne Babilonii wywodzone są z wcześniejszych cywilizacji Sumeru i Akadu, w których rozwijały się takie dziedziny kultury i nauki jak: religia, astronomia, astrologia, matematyka, medycyna, architektura i literatura.
Wikipedia
(1.1) W ciągu wieków kolejne ludy, które napływały do Babilonii przejmowały jej dziedzictwo i z powodzeniem je kontynuowały.
Wiktionary
IPA: ˌbabʲiˈlɔ̃ɲja, AS: babʹilõńi ̯a
Wiktionary
rzecz. babilończyk mos., Babel, Babilon, Babilonka, Babilończyk
przym. babiloński
Wiktionary
mieszkanka Babilonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka państwa babilońskiego albo Babilonii
Wiktionary
rzecz. Babilon mrz.
:: fm. Babilończyk mos.
przym. babiloński
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Babilonią, Babilonem
Wiktionary
(1.1) Fatalna opinia o tej liczbie sięga zamierzchłych, jeszcze babilońskich czasów, kiedy uchodziła za tę liczbę, która wzburza doskonałość systemu dwunastkowego.
Wiktionary
IPA: ˌbabʲiˈlɔ̃j̃sʲci, AS: babʹilõĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Babilończyk mos., Babilonka ż., Babilon m., Babilonia ż., babilończyk mos.
Wiktionary
→ Babimost
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Babimostu, związany z Babimostem
Wiktionary
rzecz. Babimost m., Babimojszczyzna ż., babimościanin mos., babimościanka ż.
Wiktionary
region historyczny obejmujący tereny na pograniczu wielkopolsko-brandenbursko-śląskim
SJP.pl
Babimojszczyzna – region historyczny i etnograficzny na pograniczu województw wielkopolskiego i lubuskiego. Głównym ośrodkiem jest Babimost, od którego region wziął nazwę. Pozostałe większe ośrodki: Kargowa, Nowe Kramsko, Podmokle Wielkie, Dąbrówka Wielkopolska
Wikipedia
widłak babimór - gatunek rośliny kosmopolitycznej z rodziny widłakowatych; widłak goździsty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Lycopodium clavatum|ref=tak., gatunek widłaka rosnącego w lasach sosnowych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Babimór często okupuje teren wspólnie z widłakiem jałowcowatym (Lycopodium annotinum L.).
Wiktionary
mieszkaniec Babimostu
SJP.pl
mieszkanka Babimostu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Babimostu
Wiktionary
rzecz. Babimost m.
:: fm. babimościanin m.
przym. babimojski
Wiktionary
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w województwie lubuskim;
Wiktionary
Babimost (niem. Bomst) – miasto w zachodniej Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie zielonogórskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Babimost.
Babimost leży w historycznej Wielkopolsce. Uzyskał lokację miejską w 1397 roku, Babimost Nowe Miasto lokowany był w 1652, zdegradowany w 1781 roku.
Wikipedia
(1.1) Moja babka urodziła się w Babimoście w okolicach Zielonej Góry.
Wiktionary
IPA: baˈbʲĩmɔst, AS: babʹĩmost
Wiktionary
rzecz. Babimojszczyzna ż., babimościanin mos., babimościanka ż.
przym. babimojski
Wiktionary
żartobliwie o starej wiejskiej kobiecie; babcinka, babula, babulka, babuleńka, babulina, babinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w Polsce, w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Bełżyce, położona nad rzeką Krężniczanką, rozsławiona przez towarzystwo nazywane Rzeczpospolitą Babińską;
(1.2) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie hoszczańskim obwodu rówieńskiego
Wiktionary
Wikipedia
przym. babiński
rzecz. babinianka ż.
Wiktionary
żartobliwie o starej wiejskiej kobiecie; babcinka, babula, babulka, babuleńka, babulina, babinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie w rejonie samborskim obwodu lwowskiego;
Wiktionary
Babina może dotyczyć:
Wikipedia
przym. babiński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Babina
Wiktionary
rzecz. Babin m.
:: fm. babinianin m.
przym. babiński
Wiktionary
pseudonim Andrzeja Kmicica - bohatera "Potopu" Henryka Sienkiewicza
SJP.pl
Andrzej Kmicic herbu Rawicz – postać fikcyjna, główny bohater powieści Potop Henryka Sienkiewicza. Pojawia się też przejściowo w następnej części Trylogii (Pan Wołodyjowski).
Jako chorąży orszański był charakterystycznym przedstawicielem ówczesnej szlachty litewskiej, znanym z wojennych wyczynów potomkiem dawniej możnego, lecz zrujnowanego przez wojny z Moskwą rodu szlacheckiego ze Smoleńszczyzny.
Wikipedia
żartobliwe określenie zbiorowiska kobiet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żart. duża liczba kobiet zgromadzona w jednym miejscu
(1.2) daw. także obecnie gw-pl|Kraków, Bukowina. archit. przedsionek kościoła lub wydzielona część synagogi, przeznaczone dla kobiet;
Wiktionary
Babiniec – staropolska nazwa (kruchty) przedsionka kościelnego przeznaczonego dla kobiet żebrzących, w którym nauk katechetycznych mogły słuchać osoby uważane za heretyków lub Żydzi. Nazwa dotyczy także pomieszczeń (przeznaczonych dla kobiet lub żeńskiej służby) synagog, cerkwi i dużych dworów.
Wikipedia
(1.1) Zbulwersowany babiniec poruszał się bardzo szybko w kierunku Urzędu Miejskiego.
Wiktionary
IPA: baˈbʲĩɲɛt͡s, AS: babʹĩńec
Wiktionary
rzecz. baba ż., babka ż., babsko n.
przym. babski, babi
Wiktionary
(1.2) kruchta
Wiktionary
1. żartobliwie o starej wiejskiej kobiecie; babcinka, babula, babulka, babuleńka, babulina, babina
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. babina; stara kobieta, staruszka
(1.2) daw. bot. babiana
Wiktionary
Babinka – ciek w Wielkopolsce, przepływający przez gminy Kórnik i Mosina, a uchodzący do Kopla na terenie Poznania, w Głuszynie.
Wikipedia
(1.1) Na ławeczce przy wejściu na cmentarz siedziała babinka w chustce na głowie.
Wiktionary
IPA: baˈbʲĩnka, AS: babʹĩnka
Wiktionary
rzecz. baba ż., babina ż.
przym. babi
Wiktionary
(1.1) staruszka, starowinka, babcia
(1.2) współcz. babiana
Wiktionary
przymiotnik od: Babin
SJP.pl
osoby o nazwisku Babiński:
Wikipedia
mieszkanka Babiej Góry (masywu górskiego w Beskidzie Żywieckim)
SJP.pl
przymiotnik od: Babia Góra
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z Babią Górą, odnoszący się do Babiej Góry
Wiktionary
(1.1) Babiogórskie szlaki mogą być niebezpieczne zimą.
Wiktionary
IPA: ˌbabʲjɔˈɡursʲci, AS: babʹi ̯ogursʹḱi
Wiktionary
rzecz. Babia Góra
Wiktionary
mieszkaniec Babiej Góry (masywu górskiego w Beskidzie Żywieckim)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. kopka siana
Wiktionary
gatunek dzikiej świni żyjącej na wyspach Archipelagu Malajskiego; babirussa
SJP.pl
Babirussa wąsata, babirussa srebrna, babirrussa (Babyrousa babyrussa) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny świniowatych (Suidae).
Wikipedia
gatunek dzikiej świni żyjącej na wyspach Archipelagu Malajskiego; babirusa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Babirussa., rodzaj ssaka z podrodziny świń;
(1.2) zool. zwierzę z rodzaju babirussa (1.1)
Wiktionary
Babirussa (Babyrousa) – rodzaj ssaków z podrodziny świń (Suinae) w obrębie rodziny świniowatych (Suidae).
Wikipedia
potocznie: niesympatyczna kobieta
SJP.pl
stop łożyskowy cyny z antymonem i miedzią; babbit
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
ruch społeczno-religijny w Persji w XIX w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) dziewiętnastowieczny perski ruch społeczny i religijny sprzeciwiający się muzułmańskiemu fanatyzmowi;
Wiktionary
Babizm (pers. بابی ها, Bâbihâ) – ruch religijny wywodzący się z islamu, powstały ok. 1844 roku w Persji. Babizm zakładał szereg reform społecznych i religijnych, reinterpretował dżihad, wprowadzał nowy kalendarz, monogamię (wyznawcy mogli brać za żonę tylko współwyznawczynie) i równość ludzi wobec prawa.
Wikipedia
IPA: ˈbabʲism̥, AS: babʹism̦
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. spadek po babce
Wiktionary
1. matka ojca lub matki;
2. młoda, atrakcyjna kobieta;
3. pieczone w specjalnej formie ciasto o kształcie stożkowatym i okrągłej podstawie;
4. stara, wiejska kobieta;
5. niewielka roślina wieloletnia o kilku sercowatych liściach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) matka ojca lub matki
(1.2) starsza kobieta, zwykle zaniedbana, biedna
(1.3) przest. wiejska kobieta pomagająca przy porodach, zajmująca się też ziołolecznictwem, znachorstwem i wróżbiarstwem
(1.4) pot. młoda, atrakcyjna kobieta
(1.5) cuk. kulin. słodkie ciasto pieczone w formie prostokątnej lub mającej kształt ściętego stożka
(1.6) zob. babka z piasku.
(1.7) bot. nazwa systematyczna|Plantago|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny babkowatych;
(1.8) bot. nazwa systematyczna|Alisma plantago-aquatica|L.|ref=tak., roślina nadwodna z rodziny żabieńcowatych;
(1.9) bot. lud. ślaz
(1.10) mikol. zob. koźlarz babka.
(1.11) icht. nazwa systematyczna|Gobiidae|ref=tak., ryba z rodziny babkowatych;
(1.12) roln. kopka ze snopków ustawiana na polu
(1.13) roln. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie, Bukowina. kowadełko do klepania sierpa lub kosy
(1.14) reg-pl|Podkarpacie. drobna moneta zdawkowa
(1.15) gw-pl|Górny Śląsk. roln. ostatni snopek podczas żniw
(1.16) daw. icht. głowacz pręgopłetwy, nazwa systematyczna|Cottus poecilopus|ref=tak.
(1.17) daw. icht. lud. głowacz białopłetwy, nazwa systematyczna|Cottus gobio|ref=tak.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Moja babka ma siedemdziesiąt lat.
(1.2) Jesteś młodą kobietą, a stroisz się jak stara babka.
(1.4) Ale fajna babka idzie chodnikiem.
(1.5) Upiekłam babkę dla gości.
(1.6) Ten piasek jest świetny. Babki, które stawialiśmy, są niezwykle foremne.
(1.7) Kwiatostany babki wytwarzają bardzo duże ilości pyłku.
Wiktionary
IPA: ˈbapka, AS: bapka
Wiktionary
rzecz. baba ż., babcia ż., babina ż., babunia ż., babusia ż., babula ż., babulka ż., babuleńka ż., babsko n., babiszcze n., babiniec m., babiarz m., babiarka ż., babkarstwo n., babkowate nmos.
:: zdrobn. babeczka ż.
przym. babciny, babi, babski, babkowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. babcia, babunia, stpol. baba
(1.2) baba, babcia, babina, babula, babulka, babuleńka, staruszka, starowina, starowinka, starucha
(1.3) szeptucha, szeptunka, majściera
(1.4) babeczka, cizia, kociak, lala, laleczka, lalunia, laska, szprycha
(1.5) baba; gw-pl|Górny Śląsk|zista, babowka.
(1.6) babka z piasku
(1.8) babka wodna / żabieniec babka wodna
(1.9) malwa
(1.10) kozak, koźlak, koźlarek, podbrzeźniak
Wiktionary
przestarzałe: niefachowe położnictwo uprawiane przez babki - akuszerki, przede wszystkim na wsi
SJP.pl
1. matka ojca lub matki;
2. młoda, atrakcyjna kobieta;
3. pieczone w specjalnej formie ciasto o kształcie stożkowatym i okrągłej podstawie;
4. stara, wiejska kobieta;
5. niewielka roślina wieloletnia o kilku sercowatych liściach
SJP.pl
Wikipedia
1. rodzina roślin dwuliściennych zrosłopłatkowych;
2. kosmopolityczna rodzina ryb słodkowodnych i morskich z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
Wikipedia
o cechach babkowatych (1. rodzina roślin;
2. rodzina ryb)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny babkowatych
(1.2) icht. o cechach ryb z rodziny babkowatych
Wiktionary
rzecz. babkowate nmos.
Wiktionary
ryba z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
niedźwiedziówka babkówka - gatunek motyla z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
→ babka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) z babki (rośliny nazwa systematyczna|Plantago|L.|ref=tak.)
Wiktionary
(1.1) Proszek babkowy powstaje z ususzonych i startych w moździerzu liści babki.
(1.1) Urwałem tylko liść babkowy i ona roześmiała się i zerwała drugi liść.
Wiktionary
rzecz. babeczka ż., babka ż.
przym. babczany
Wiktionary
(1.1) daw. babczany
Wiktionary
bąblisty;
1. mający kształt bąbla;
2. pokryty bąblami
SJP.pl
bąblasty;
1. mający kształt bąbla;
2. pokryty bąblami
SJP.pl
potocznie: hulać, próżnować
SJP.pl
przymiotnik od: bąblowiec
SJP.pl
choroba pasożytnicza ludzi i zwierząt, wywoływana przez larwy tasiemca bąblowcowego; echinokokoza
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. pasożytnicza choroba wywoływana przez bąblowca, powodująca tworzenie się torbieli w narządach wewnętrznych;
Wiktionary
Bąblowica, echinokokoza (łac. echinococcosis cystica) – pasożytnicza choroba odzwierzęca wywoływana przez onkosfery różnych gatunków bąblowców (Echinococcus), głównie tasiemca bąblowcowego (E. granulosus) oraz bąblowca wielojamowego (E. multilocularis), a w niektórych regionach również: E. canadensis, E. equinus, E. felidis, E. oligarthrus, E. ortleppi, E. shiquicus oraz E. vogeli.
Wikipedia
(1.1) W ostatnich latach obserwuje się wzrost zachorowań na bąblowice.
Wiktionary
(1.1) echinokokoza, hydatidoza
Wiktionary
gatunek tasiemca
SJP.pl
Bąblowiec może oznaczać:
Wikipedia
potocznie: kobieta przypominająca wyglądem lub zachowaniem mężczyznę; baba-chłop, kobieton, chłopobaba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. pejor. pogard. kobieta, która wygląda i zachowuje się jak mężczyzna
Wiktionary
(1.1) Powiedz temu babochłopowi, że ja w szpilkach i kostiumie po strychu latać nie zamierzam.
Wiktionary
IPA: baˈbɔxwɔp, AS: baboχu̯op
Wiktionary
(1.1) baba-chłop, baba-grzmot, herod-baba, kobieton
Wiktionary
mężczyzna poświęcający bardzo dużo czasu na flirty i romanse z kobietami
SJP.pl
postać z polskich legend (m.in. śląskich), istota nadprzyrodzona, zjawa, straszydło związane z ciemnością; bebok, bobok
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) infant. gw-pl|Łódź, Górny Śląsk, Częstochowa., straszydło
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) gw-pl|Poznań. osoba ociężała fizycznie lub umysłowo
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) infant. pot. posp. wydzielina z nosa
(3.2) infant. gw-pl|Poznań. zaschnięta wydzielina z nosa
Wiktionary
Bobo – nadprzyrodzona istota z polskiego folkloru, prawdopodobnie demon z wierzeń słowiańskich. Innymi nazwami tej istoty są: bobok (Wielkopolska, Małopolska), babok (Kujawy), bebok (Śląsk), bobek, bobik (Kraj morawsko-śląski).
Wikipedia
(1.1) Jak byłem mały, to mnie rodzice babokiem straszyli
(1.1) Posłuchaj i śpij, bo nie ma baboków. Jestem ja i ty, tylko ja i ty.
(3.1) Jacusiu, chodź, babcia wytrze ci baboka z noska.
Wiktionary
IPA: ˈbabɔk, AS: babok
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|babołk, bebok, bobok.
(3.1) babol, gil, smark, koza
Wiktionary
rządy lub poglądy kobiet oparte na podstawowych założeniach feminizmu
SJP.pl
potocznie:
1. zaschła wydzielina w nosie;
2. błąd, pomyłka;
3. ocena niedostateczna;
4. kobieta niesympatyczna lub brzydka; babsztyl;
5. w piłce nożnej: słaby strzał, którego bramkarz nie obronił; szmata
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północnym Iranie, w ostanie Mazandaran;
Wiktionary
Babol (perski: بابل, daw. Barforusz) – miasto w północnym Iranie, w ostanie Mazandaran, nad rzeką Babol uchodzącą do Morza Kaspijskiego.
W 2011 miejscowość liczyła 219 467 mieszkańców. Dla porównania, w 2006 było ich 201 335, w 1996 – 158 346, a w 1966 – 44 tys. Nieopodal leży miejscowość Babolsar. Rozwinięty przemysł rybny.
W miejscowości znajduje się Babol Museum (موزه بابل).
Wikipedia
czekolada, najczęściej w postaci tabliczki, zawierająca w swojej strukturze drobne pęcherzyki powietrza, nadające jej lekki, delikatny smak; czekolada dmuchana, czekolada napowietrzana
SJP.pl
kobieta, zwłaszcza otyła, brzydka lub złośliwa
SJP.pl
miasto w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
Wiktionary
Baborów (daw. Baworów, niem. Bauerwitz, cz. Bavorov) – miasto w południowej Polsce, województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Baborów. Geograficzne leży na Przedgórzu Sudeckim nad rzeką Psiną (śl. Cyna). Lokalny ośrodek usługowy, wytwórnia pasz.
Wikipedia
(1.1) Baborów leży na Przedgórzu Sudeckim nad rzeką Psiną.
Wiktionary
IPA: baˈbɔruf, AS: baboruf
Wiktionary
przym. baborowski
rzecz. baborowianka ż.
Wiktionary
mieszkaniec Baborowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
mieszkanka Baborowa (miasta w Polsce)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Baborowa
Wiktionary
rzecz. Baborów mrz.
:: fm. baborowianin mos.
przym. baborowski
Wiktionary
wieś w województwie wielkopolskim
SJP.pl
Baborówko (pol. hist. Baworówko) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły. Położona jest 5 km na południowy wschód od Szamotuł, przy szlaku kolejowym Poznań – Szczecin z przystankiem Baborówko.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Baboszewa
Wiktionary
rzecz. Baboszewo m.
:: fm. baboszewianin m.
przym. baboszewski
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Baboszewo – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Baboszewo.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Baboszewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wikipedia
przymiotnik od: Baboszewo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. cuk. babka (wypiek)
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. cuk. forma do pieczenia babki
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|zista.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. babok. (straszydło)
Wiktionary
1. brudzić;
2. grzebać w czymś;
3. psuć coś, robić coś źle
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) brudzić, paprać
(1.2) pot. grzebać w czymś
(1.3) gw-pl|Poznań. długo przesiadywać rozmawiając
czasownik zwrotny niedokonany babrać się
(2.1) gw-pl|Górny Śląsk. brudzić się
(2.2) gw-pl|Górny Śląsk. guzdrać się
Wiktionary
(1.1) Malarz babrał farbą wszystko dookoła.
(1.2) Dziecko babrało kijkiem w błocie.
Wiktionary
IPA: ˈbabrat͡ɕ, AS: babrać
Wiktionary
(1.1)
:: rzecz. babranie n.
(2.1)
:: rzecz. babrok mos.
Wiktionary
(1.1) brudzić, ciaprać, paprać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|babrać.
Wiktionary
czas. babrać
rzecz. babrzysko n.
Wiktionary
1. poruszanie się w czymś lepkim, grząskim; babranie się, grzebanie się;
2. potocznie:
a) drobiazgowa, żmudna robota; papranina;
b) brudna praca; papranina;
c) zmaganie się z powracającymi problemami;
d) brudna, mokra substancja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. niedbalec, partacz
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński, Zaolzie. brudas
Wiktionary
czas. babrać ndk.
Wiktionary
błotniste miejsce, w którym zwierzęta zażywają kąpieli błotnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) środ. łow. grząskie miejsce w lesie, gdzie dla ochrony przed insektami zwierzęta tarzają się w błocie, głównie jelenie i dziki
Wiktionary
(1.1) Fotograf próbował sfotografować jelenia, gdy ten tarzał się w babrzysku.
Wiktionary
rzecz. babranie n., ubabranie n.
czas. babrać ndk., ubabrać dk.
Wiktionary
(1.1) brochowisko, kąpielisko
Wiktionary
przymiotnik od: baba
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący baby
(1.2) zachowujący się jak kobieta
(1.3) dotyczący Babska, babszczanina lub babszczanki
(1.4) dotyczący Bab, babianina lub babianki
Wiktionary
rzecz. babka ż., baba ż., babianka ż., babsko n., babszczanka ż., babiniec mrz.
przym. babi
Wiktionary
(1.2) zniewieściały
Wiktionary
pogardliwie: kobieta, zwłaszcza otyła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogard. obraź. pejor. kobieta brzydka lub niesympatyczna
Wiktionary
(1.1) Ale to babsko jest brzydkie!
(1.1) Nie znoszę tego wrednego babska.
Wiktionary
IPA: ˈbapskɔ, AS: bapsko
Wiktionary
rzecz. baba ż., babiniec m., babka ż., babeczka ż., babiarz mos.
przym. babski, babi
Wiktionary
(1.1) babsztyl, babus, babon, megiera; gw-pl|Górny Śląsk|murchla., gw-pl|Zaolzie|myrszyna, myrszina.
Wiktionary
ogół cech i zachowań typowych dla baby; zniewieściałość
SJP.pl
1. ogół cech typowych dla baby;
2. ogół bab
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Babska
Wiktionary
rzecz. Babsk m.
:: fm. babszczanin m.
przym. babski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) poznań. patrz: babsztyl
Wiktionary
obraźliwie o kobiecie niesympatycznej lub brzydkiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pogard. o kobiecie brzydkiej lub niesympatycznej
Wiktionary
Babsztyl – polski zespół muzyczny wykonujący muzykę folkową, a następnie country rockową.
Wikipedia
(1.1) Ten wstrętny babsztyl znów zablokował mój samochód na parkingu.
Wiktionary
IPA: ˈbapʃtɨl, AS: bapštyl
Wiktionary
rzecz. baba ż.
Wiktionary
(1.1) babon, babsko; książk. megiera; przen. krowa; reg. śl. murchla.
Wiktionary
1. indyjska forma grzecznościowa zwracania się do kogoś na piśmie, odpowiadająca polskiemu "pan", "szanowny pan";
2. indyjski urzędnik piszący po angielsku;
3. Hindus nieźle posługujący się angielszczyzną
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zootechn. wieprzek, tucznik
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zootechn. prosiak, świnia
Wiktionary
(1.1) A eszcze jak babuć boł szumny to boła samo radojść, bo gazda wiydzioł, że bydzie kupa szpyrki i miynsa.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|kormik.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie rohatyńskim obwodu iwanofrankowskiego;
Wiktionary
Babuchów (ukr. Бабухів, Babuchiw) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie rohatyńskim, nad Gniłą Lipą.
W 2001 roku liczyła 1145 mieszkańców.
Wikipedia
przym. babuchowski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. prosię
Wiktionary
(1.1) brówek, gusiok
Wiktionary
gatunek pawiana
SJP.pl
Pawian masajski, pawian zielony, babuin (Papio cynocephalus) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae), zamieszkujący tereny południowej, środkowej i wschodniej Afryki.
Wikipedia
1. żartobliwie o starej wiejskiej kobiecie; babcinka, babulka, babuleńka, babulina, babina, babinka;
2. żartobliwie lub pieszczotliwie o babci, matce ojca albo matki; babcinka, babulka, babuleńka, babulina, babunia, babuńcia, babusia
SJP.pl
1. żartobliwie o starej wiejskiej kobiecie; babcinka, babula, babulka, babulina, babina, babinka;
2. żartobliwie lub pieszczotliwie o babci, matce ojca albo matki; babcinka, babula, babulka, babulina, babunia, babuńcia, babusia
SJP.pl
1. żartobliwie o starej wiejskiej kobiecie; babcinka, babula, babulka, babuleńka, babina, babinka;
2. żartobliwie lub pieszczotliwie o babci, matce ojca albo matki; babcinka, babula, babulka, babuleńka, babunia, babuńcia, babusia
SJP.pl
zdrobnienie od: babulina
SJP.pl
1. żartobliwie o starej wiejskiej kobiecie; babcinka, babula, babuleńka, babulina, babula, babulka;
2. żartobliwie lub pieszczotliwie o babci, matce ojca albo matki; babcinka, babula, babuleńka, babulina, babunia, babuńcia, babusia
SJP.pl
żartobliwie lub pieszczotliwie o babci, matce ojca albo matki; babcinka, babula, babulka, babuleńka, babulina, babunia, babusia
SJP.pl
żartobliwie lub pieszczotliwie o babci, matce ojca albo matki; babcinka, babula, babulka, babuleńka, babulina, babuńcia, babusia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. babka (matka ojca lub matki)
(1.2) pot. stara kobieta
Wiktionary
Babunia (cz. Babička) – powieść Boženy Němcovej, ukończona w roku 1853.
Autorka napisała powieść po śmierci syna Hynka. Opisuje w niej idealizowany obraz dzieciństwa w Dolinie Babuni koło Raciborzyc. Centralną postacią jest tytułowa Babunia, która na prośbę córki Teresy przenosi się z Olesznic w Górach Orlickich do raciborzyckiej doliny, aby pomagać w wychowaniu wnuków. Mieszka wraz z rodziną córki w domu zwanym Stary Bielnik (Staré Bělidlo). Poszczególne rozdziały opisują losy mieszkańców doliny, zwłaszcza rodzin młynarza, strzelca, Kuby i Kristli oraz szalonej Wikty. Spośród wnuków tytułowej bohaterki na pierwszy plan wysuwa się postać Barunki (Basi), która jest literackim portretem autorki. Książka zawiera także retrospekcje z życia samej Babuni, która wyszła za mąż w Kłodzku za tkacza z rodzinnej wsi, który został podstępem zwerbowany do pruskiej armii. Następnie mieszkała z nim w Nysie. Po śmierci męża powróciła wraz z dziećmi piechotą do rodzinnej wsi. Większość postaci w książce jest silnie idealizowana. Dotyczy to również właścicielki pałacu w Raciborzycach „pani księżnej” Wilhelminy żagańskiej, która dzięki radom Babuni może czynić dobro. Powieść kończy się śmiercią tytułowej bohaterki, a w jej pogrzebie biorą udział mieszkańcy całej doliny.
Wikipedia
(1.1) Babunia kocha was, moje wnusie.
Wiktionary
IPA: baˈbũɲa, AS: babũńa
Wiktionary
rzecz. babcia ż., baba ż., babka ż.
przym. babciny
Wiktionary
(1.1) babcia, babuńcia
(1.2) babcia, babuńcia, babuleńka
Wiktionary
należący do babuni, dotyczący babuni (np. babuniny sweterek, babunine serce)
SJP.pl
pogardliwie lub żartobliwie o kobiecie, zwłaszcza dużej i grubej, o męskich cechach
SJP.pl
żartobliwie lub pieszczotliwie o babci, matce ojca albo matki; babcinka, babula, babulka, babuleńka, babulina, babunia, babuńcia
SJP.pl
pieszczotliwie o babci; babcinka, babula, babulka, babuleńka, babulina, babunia, babuńcia, babusia
SJP.pl
zdrobnienie od: babka (kobieta)
SJP.pl
zwolennik babuwizmu
SJP.pl
doktryna filozoficzna głoszona w XVIII w.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. doktryna komunizmu utopijnego głoszona w XVIII w.;
Wiktionary
Babuwizm – doktryna polityczna, głosząca, że wspólnota dóbr powinna być podstawą ekonomii państwa, zawierająca postulaty całkowitej likwidacji własności prywatnej, uspołecznienia produkcji i organizacji życia w komunie.
Prekursorem socjalizmu radykalnego był François Noël Babeuf, dziennikarz i teoretyk komunizmu (Manifest Plebejuszy) doby rewolucji francuskiej, marzący o rewolucji "większej, wspanialszej i ostatecznej", takiej, która wyniesie lud do władzy i zaprowadzi komunizm. W doktrynie Babeufa na czoło wysuwają się trzy idee:
Wikipedia
IPA: baˈbuvʲism̥, AS: babuvʹism̦
Wiktionary
rzecz. babuwista
Wiktionary
[czytaj: bejbi]
1. potocznie: niemowlę, małe dziecko;
2. żartobliwie, poufale o ukochanej osobie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) ang. rzad. niemowlę, małe dziecko
forma rzeczownika.
(2.1) lp. D. baba
(2.2) lm. M. baba
(2.3) lm. B. baba
(2.4) lm. W. baba
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ten piesek jest nadal baby, ale już takie większe baby.
(2.1) Jest baba i nie ma baby.
(2.2) Są baby i nie ma bab.
(2.3) Widzę baby.
(2.4) Moje drogie baby!
Wiktionary
IPA: ˈbɛjbʲi, AS: bei ̯bʹi
Wiktionary
[czytaj: bejbi luk] dziewczęcy wygląd twarzy kobiety uzyskany za pomocą odpowiedniego makijażu
SJP.pl
[czytaj: bejbi s-iter] mężczyzna odpłatnie opiekujący się dziećmi; babysitter
SJP.pl
[czytaj: bejbi s-iterka] kobieta odpłatnie opiekująca się dziećmi podczas krótkiej nieobecności rodziców; babysitterka, baby-sitter
SJP.pl
[czytaj: bejbi s-iting] odpłatna opieka nad dziećmi w domu rodziców podczas ich krótkiej nieobecności; babysitting
SJP.pl
[czytaj: bejbifon] elektroniczny zestaw do nasłuchiwania
SJP.pl
[czytaj: bejbidżoger] wózek dziecięcy o konstrukcji umożliwiającej bieganie z nim i używanie go w trudniejszym terenie
SJP.pl
[czytaj: bejbi s-iter] kobieta odpłatnie opiekująca się dziećmi podczas krótkiej nieobecności rodziców; babysitterka, baby-sitter
SJP.pl
[czytaj: bejbis-iterka] kobieta odpłatnie opiekująca się dziećmi podczas krótkiej nieobecności rodziców; baby-sitter
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opiekunka do dzieci
Wiktionary
[czytaj: bejbi s-iting] odpłatna opieka nad dziećmi w domu rodziców podczas ich krótkiej nieobecności; baby-sitting
SJP.pl
bać się:
a) odczuwać lęk, strach;
b) być niespokojnym o kogoś lub o coś;
c) nie śmieć, nie odważać się na coś
SJP.pl
Bać (cyr. Баћ) – wieś w Czarnogórze, w gminie Rožaje. W 2011 roku liczyła 629 mieszkańców.
Wikipedia
góral kierujący wypasem stada owiec na górskich pastwiskach; starszy wiekiem i doświadczeniem pasterz; w czasie wypasu, na hali zajmuje się głównie wyrobem sera
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) starszy, doświadczony pasterz kierujący pracą juhasów w polskich Karpatach
Wiktionary
Baca (węg. bacs(a), bacsó, "pasterz", z rumuń. baciu) – kierownik zorganizowanej gospodarki szałaśniczo-pasterskiej (wypas owiec) w polskich Karpatach.
Wikipedia
(1.1) Baca też brudny wychylił okopconą twarz z niskiej koleby, pozierając ciekawie ku wyrębom (…)
Wiktionary
IPA: ˈbat͡sa, AS: baca
Wiktionary
rzecz. bacówka ż., bacowanie n.
przym. bacowski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. bacza.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) spoż. solone i suszone płaty dorsza
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bacbami, dotyczący Bacbów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język bacbijski;
Wiktionary
rzecz. Bacbowie lm m.
Wiktionary
[czytaj: Baczjarelli] Marcello Bacciarelli (1731-1818), malarz włoski
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Bacciarelli:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
wyraz używany na oznaczenie dźwięku spowodowanego uderzeniem, wystrzałem, a także na oznaczenie czynności, przy której powstaje taki dźwięk
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) odgłos uderzenia
wykrzyknik w użyciu czasownikowym
(2.1) pot. gwałtownie upaść, uderzyć/walnąć (się/kogoś/o coś); ogólniej wykonać gwałtownie jakąś inną czynność
Wiktionary
Geografia
Osoby
Wikipedia
(1.1) (…) jeszcze dość daleko było od Semenowej polany, a już słyszę: bach! bach! bach! walą chłopy siekierami, a las jakby gadać umiał, bach! bach! bach! milami odpowiada (…)
(2.1) … wszystkie diabły bach do torby!
(2.1) Który chłopom mąci w łbach, tego drągiem po łbie - bach!
Wiktionary
IPA: bax, AS: baχ
Wiktionary
(1.1) brzdęk, trach, bęc
Wiktionary
regionalnie:
1. uderzać, walić;
2. bachać się -
a) kąpać się;
b) przewracać się na podłogę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
bachanalie; bakchanalia; bakchanalie;
1. orgiastyczne obrzędy ku czci boga wina Bachusa, odprawiane w starożytnym Rzymie;
2. przestarzałe: orgie, hulanki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hulanki, pijaństwo, orgie
(1.2) hist. obrzędy na cześć Bachusa
Wiktionary
Bachanalia (bachanalie; łac. bacchanalia z gr. βακχεία) – starorzymskie obrzędy na cześć Bachusa.
Liwiusz twierdził, że zostały zapoczątkowane w Wielkiej Grecji, skąd przedostały się do Etrurii, a stamtąd dopiero do Rzymu i rozpowszechniły się szczególnie w południowej Italii. Wiązały się z nimi liczne potępiane nadużycia, wskutek czego zamieniły się z czasem w rozpustne orgie. Obrzędy te zostały zakazane przez senat rzymski w 186 p.n.e. (wiązało się to z prześladowaniami religijnymi i wymordowaniem według Liwiusza 7 tysięcy uczestników bachanaliów).
Wikipedia
IPA: ˌbaxãˈnalʲja, AS: baχãnalʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bachus mos./mzw., Bachus, bachant, bachantka, bachanalijka, bachandria
przym. bachusowy, bachiczny
czas. bachować, bachusować
Wiktionary
(1.1) bachanalie
Wiktionary
bachanalia; bakchanalia; bakchanalie;
1. orgiastyczne obrzędy ku czci boga wina Bachusa, odprawiane w starożytnym Rzymie;
2. przestarzałe: orgie, hulanki
SJP.pl
Bachanalia (bachanalie; łac. bacchanalia z gr. βακχεία) – starorzymskie obrzędy na cześć Bachusa.
Liwiusz twierdził, że zostały zapoczątkowane w Wielkiej Grecji, skąd przedostały się do Etrurii, a stamtąd dopiero do Rzymu i rozpowszechniły się szczególnie w południowej Italii. Wiązały się z nimi liczne potępiane nadużycia, wskutek czego zamieniły się z czasem w rozpustne orgie. Obrzędy te zostały zakazane przez senat rzymski w 186 p.n.e. (wiązało się to z prześladowaniami religijnymi i wymordowaniem według Liwiusza 7 tysięcy uczestników bachanaliów).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) poznań. zażywanie kąpieli
Wiktionary
czas. bachać się
Wiktionary
uczestnik bachanaliów
SJP.pl
Bachant – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Nord.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 2498 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 267 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Bachant plasuje się na 318. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 362.).
Wikipedia
1. w mitologii greckiej: uczestniczka bachanaliów; menada;
2. przenośnie: kobieta rozwiązła, prowadząca hulaszczy tryb życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mit. towarzyszka Bachusa
(1.2) hist. uczestniczka bachanaliów
(1.3) przest. uczestniczka hulanek i orgii
Wiktionary
Menady (także bakchantki, bachantki, gr. Μαινάδες Mainádes ‘szalejące’, gr. Bάκχαι Bákchai, łac. Maenades, Bacchae) – 1. w mitologii greckiej towarzyszki Dionizosa; 2. czcicielki Dionizosa (Bachusa).
Wikipedia
(1.2) Szły za nim inne wozy, pełne dworzan w świetnych strojach, senatorów, kapłanów i nagich bachantek z wieńcami na głowach i dzbanami wina w ręku, w części spitych i wydających dzikie okrzyki.
Wiktionary
IPA: baˈxãntka, AS: baχãntka
Wiktionary
rzecz. bachus mos./mzw., Bachus mos., bachant, bachanalia, bachanalijka, bachandria
czas. bachować, bachusować
przym. bachusowy, bachiczny
Wiktionary
(1.1) menada
(1.3) rozpustnica
Wiktionary
[czytaj: BAkarak] nazwisko
SJP.pl
Bacharach – miasto w Niemczech, położone kraju związkowym Nadrenia-Palatynat, w powiecie Mainz-Bingen, wchodzi w skład gminy związkowej Rhein-Nahe. Leży ok. 48 km na południe od Koblencji.
Wikipedia
1. rodzaj muzyki z Dominikany traktującej o miłości i uczuciowości;
2. rodzaj tańca do tej muzyki
SJP.pl
Bachata – rodzaj muzyki i tańca, który powstał i pierwotnie ewoluował w wiejskich i rolniczych terenach Dominikany. Tematyka piosenek jest przede wszystkim romantyczna i uczuciowa; najczęściej spotykane są utwory mówiące o smutku i złamanym sercu. Na początku dla określenia nowego gatunku używano terminu amargue, czyli „gorzka muzyka”, dopóki nie pojawiła się nazwa bachata, bez konotacji z nastrojem. Często jest porównywana do bluesa.
Wikipedia
miasto na Ukrainie; Bakczysaraj, Bachczyseraj (rzadko), Bakczyseraj (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. war. zob. Bakczysaraj.
Wiktionary
Bakczysaraj (ukr. Бахчисарай, Bachczysaraj; ros. Бахчисарай, Bachczisaraj; krymskotat. Bağçasaray) – miasto na Krymie, położone w Górach Krymskich. W 2018 roku liczyło ok. 26,9 tys. mieszkańców.
Znajduje się tu stacja kolejowa Bakczysaraj.
Wikipedia
rzecz. Bakczysaraj m.
przym. bachczysarajski, bakczysarajski
Wiktionary
rzadko: miasto na Ukrainie; Bachczysaraj, Bakczysaraj, Bakczyseraj (rzadko)
SJP.pl
Bakczysaraj (ukr. Бахчисарай, Bachczysaraj; ros. Бахчисарай, Bachczisaraj; krymskotat. Bağçasaray) – miasto na Krymie, położone w Górach Krymskich. W 2018 roku liczyło ok. 26,9 tys. mieszkańców.
Znajduje się tu stacja kolejowa Bakczysaraj.
Wikipedia
[czytaj: baczielet] nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest bachiczne; cecha tych, którzy są bachiczni
Wiktionary
przym. bachiczny
przysł. bachicznie
Wiktionary
bachusowy;
1. związany z kultem Bachusa;
2. pijacki, hulaszczy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający związek z Bachusem
(1.2) żywiołowy, hulaszczy, swawolny
Wiktionary
rzecz. bachus mzw./mos., bachantka ż., bachanalia
czas. bachować
Wiktionary
nazwisko popularne na Podhalu
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Bachmann
Wikipedia
nieduży, bardzo wytrzymały koń wierzchowy, używany dawniej przez jazdę tatarską i polską
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) stpol. koń wierzchowy
(1.2) stpol. hipol. niewielki, wytrzymały koń tatarski;
Wiktionary
Bachmat (tatar. bachmat) – koń tatarski niewielkich rozmiarów, ale charakteryzujących się dużą siłą fizyczną, szybkością, zwinnością i wytrzymałością na trudy oraz na zmienne warunki klimatyczne.
W mowie potocznej występowało dawniej jako określenie człowieka niewielkiego i krępego, lecz silnego fizycznie.
Wikipedia
(1.1) Jechał przodem na karym bachmacie wraz z kilkoma dragonami.
(1.2) Przesiadła się jednak na Azjowego bachmata, bo dzianet (…) był jednak od bachmata delikatniejszy.
Wiktionary
IPA: ˈbaxmat, AS: baχmat
Wiktionary
w dawnej Polsce: urzędnik górniczy w żupach krakowskich; bergmistrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. górn. kierownik żupy solnej
Wiktionary
Bachmistrz – prywatny przedsiębiorca w żupach solnych zajmujący się budową szybów i eksploatacją złóż, bądź też urzędnik żupny nadzorujący prace techniczne górników w kopalni.
Wikipedia
IPA: ˈbaxmʲisṭʃ, AS: baχmʹisṭš
Wiktionary
(1.1) stpol. barkmistrz
Wiktionary
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie w obwodzie donieckim;
Wiktionary
Bachmut (ukr. Бахмут, w latach 1924–2016 Artiomowsk, ukr. Артемівськ, Artemiwśk) – miasto we wschodniej części Ukrainy (obwód doniecki), w Donieckim Zagłębiu Węglowym.
W trakcie wojny rosyjsko-ukraińskiej miasto było miejscem kilkumiesięcznych, krwawych walk, z powodu których uległo znacznym zniszczeniom.
Wikipedia
przym. bachmucki
Wiktionary
(1.1) hist. Artiomowsk (1924-2016)
Wiktionary
potocznie:
1. rzucić;
2. uderzyć;
3. bachnąć się - położyć się bezwładnie
SJP.pl
cios, walnięcie lub rzut
SJP.pl
dosadnie o niegrzecznym, denerwującym dziecku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pejor. dziecko, zwłaszcza niegrzeczne (daw. szczególnie żydowskie)
(1.2) daw. sport. zwykły uczestnik gry w palanta
(1.3) gwara. bękart
(2.2) gwara. żwacz
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbaxɔr, AS: baχor
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bachorek n.
Wiktionary
(1.1) zob. dziecko.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. jelita zwierzęce
(1.2) kulin. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. potrawa z pieczonego nadzienia z ziemniaków i słoniny w kiszce wieprzowej
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: bachor
Wiktionary
rzecz. bachoro n., bachórz mrz., bachrania ż., bachrocz mos., bachróń mos., bachrula ż.
przym. bachraty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bachorc
Wiktionary
rzecz. Bachorce m.
:: fm. bachorczanin m.
przym. bachorecki
Wiktionary
zdrobnienie od: bachor; bachorzę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. jelito
(1.2) kulin. gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. żołądek wieprzowy
Wiktionary
rzecz. bachora lm. nmos., bachórz mrz., bachrania ż., bachrocz mos., bachróń mos., bachrula ż.
przym. bachraty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wieś w Polsce;
2. dopływ Wisły
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. brzuch
Wiktionary
Bachórz – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Dynów.
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bachorz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 884.
We wsi jest stacja kolei wąskotorowej Bachórz.
Wikipedia
rzecz. bachora lm. nmos., bachoro n., bachrania ż., bachrocz mos., bachróń mos., bachrula ż.
przym. bachraty
Wiktionary
dawniej: grzęzawiska, mokradła, błota; bachorze
SJP.pl
4 miejscowości w Polsce:
Wikipedia
dawniej: grzęzawiska, mokradła, błota; bachorza
SJP.pl
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Bachórzec – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Dubiecko.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 884.
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. jezioro w Polsce
SJP.pl
Bachotek – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Zbiczno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Miejscowość leży nad północno-wschodnim brzegiem jeziora Bachotek.
Wikipedia
1. wieś w Polsce;
2. wieś na Ukrainie
SJP.pl
Bachów – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Krzywcza.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wikipedia
czasownik
(1.1) hulać, pić, bankietować, birbantować
Wiktionary
IPA: baˈxɔvat͡ɕ, AS: baχovać
Wiktionary
rzecz. bachowanie n., bachant, bachantka, bachanalia, bachanalijka, bachandria
przym. bachusowy, bachiczny
czas. bachusować
Wiktionary
(1.1) bachusować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bachować.
Wiktionary
czas. bachować ndk.
Wiktionary
Bachowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Spytkowice, na wysokości 260–310 m n.p.m., na Pogórzu Wielickim, nad Bachówką, dopływem Wisły.
Wikipedia
charakterystyczny dla twórczości Jana Sebastiana Bacha; taki, jak w muzyce Bacha
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Jana Sebastiana Bacha
Wiktionary
przym. bachowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Zaolzie. grubaska
Wiktionary
rzecz. bachora lm. nmos., bachoro n., bachórz mrz., bachrocz mos., bachróń mos., bachrula ż.
przym. bachraty
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk, Śląsk Cieszyński. gruby
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. wybrzuszony
Wiktionary
(1.1) Grónie moje, grónie, • bachrate kopuły, • ku wóm z wiatrem leci • mój myślunek czuły!
Wiktionary
rzecz. bachórz mrz., bachróń mos., bachrula ż., bachrocz mos., bachora nmos., bachoro n., bachrania ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. brzuchacz, grubas
(1.2) przen. gw-pl|Śląsk Cieszyński. bogacz
(1.3) pieszcz. gw-pl|Śląsk Cieszyński. o dziecku
Wiktionary
rzecz. bachora lm. nmos., bachoro n., bachórz mrz., bachrania ż., bachróń mos., bachrula ż.
przym. bachraty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Zaolzie. ktoś brzuchaty
Wiktionary
rzecz. bachora lm. nmos., bachoro n., bachórz mrz., bachrania ż., bachrocz mos., bachrula ż.
przym. bachraty
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Zaolzie. grubaska
Wiktionary
rzecz. bachora lm. nmos., bachoro n., bachórz mrz., bachrania ż., bachrocz mos., bachróń mos.
przym. bachraty
Wiktionary
miasto w Iranie
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bachtiarami, dotyczący Bachtiarów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język bachtiarski;
Wiktionary
rzecz. Bachtiar mos., Bachtiarka ż.
Wiktionary
Michaił M. Bachtin (1895-1975), rosyjski teoretyk literatury, badacz kultury
SJP.pl
taki, jak w teoriach Bachtina, charakterystyczny dla jego koncepcji
SJP.pl
łacińska forma imienia Dionizosa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. zob. Dionizos, Bakchos, Liber, Liber Pater.
Wiktionary
Dionizos (także Bakchos, Bachus; gr. Διώνυσος Diṓnysos, Διόνυσος Diónysos, Βάκχος Bákchos, łac. Dionysus, Bacchus) – w mitologii greckiej bóg płodności, dzikiej natury, winnej latorośli, teatru i wina jako napoju upajającego i mającego dobroczynny wpływ na człowieka. Syn Zeusa i śmiertelniczki Semele.
Wikipedia
(1.1) Atrybutami Bachusa były: tyrs, kielich (kantaros), wino, wieniec z bluszczu lub winorośli, kiść winogron, delfin, kozioł, osioł, pantera, lampart, leopard, lew i róg obfitości.
(1.1) Dionizos, zwany też Bachusem, był identyfikowany w starożytnym Rzymie z italskim Liberem.
Wiktionary
IPA: ˈbaxus, AS: baχus
Wiktionary
rzecz. bachus mos./mzw., bachusy nmos., bachuski, bachusowanie n., bachusowość ż., Bachanalia nmos., bachanalia nmos., bachanalie nmos., bachantka ż., bachanalijka ż., Bakchos mos.
czas. bachusować ndk.
przym. Bachusowy, bachusowy, bachancki, bachiczny
Wiktionary
(1.1) Bakchos, Dionizos, Liber, Liber Pater
Wiktionary
tutkarz bachusek - gatunek chrząszcza z rodziny tutkarzowatych
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) gwara. zwyczaj obchodzenia wsi w zapusty
(1.2) gwara. dziwacznie przebrane osoby uczestniczące w bachuskach (1.1)
Wiktionary
rzecz. bachus mos./mzw., bachusy, Bachus
Wiktionary
właściwy Bachusowi, przypominający jego lub obchody ku jego czci; hulaszczy, pijacki
SJP.pl
rzeczownik
(1.1) daw. ostatnie trzy dni karnawału
Wiktionary
IPA: baˈxusɨ, AS: baχusy
Wiktionary
rzecz. Bachus, bachuski, bachus
przym. bachusowy
Wiktionary
(1.1) bachusowe święta, ostatki, zapusty, gwara. kusaki, kuse dni
Wiktionary
w gwarze lwowskiej: ulicznik, łobuz, urwis; baciarz, batiar, andrus, antek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lwów. ulicznik, łobuz;
(1.2) lwów. rzad. włóczęga
Wiktionary
Batiar (baciar, baciarz) – potoczne i gwarowe określenie „człowieka ulicy” lwowskiej. Wbrew obiegowej opinii nie odnosiło się wyłącznie do młodzieży.
Najprawdopodobniej wyraz „batiar” pochodzi od węgierskiego „betyár” oznaczającego rozbójnika, awanturnika, ulicznika. Znany jest pogląd (propagowany przez Urszulę Jakubowską), że określenia „batiar” używano w czasie przynależności Lwowa do Austro-Węgier. Policjanci (którymi wówczas często byli Węgrzy) uganiali się za chuliganami z okrzykiem „betyár”. Lwowiakom ta nazwa bardzo miała się spodobać i weszła do codziennego słownictwa. Według Kazimierza Chłędowskiego autorem tego określenia jest Jan Lam. Cyt.: Po Lamie pozostało niemało wyrażeń w galicyjskim słowniku, pomiędzy innymi i nazwa „baciarz” określająca indywiduum, żyjące z dnia na dzień, zaniedbane, brudne, zapite, o którym się mówi tylko z pogardą.
Wikipedia
rzecz. baciarka ż.
Wiktionary
(1.1) andrus, batiar, baciarz, gawrosz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Lwów. pogard. kobieta
Wiktionary
(1.1) Widzisz ją, jaka mi pani! sama czem cielska nie ma nakryć, a zachciało jej się Feliksa! Owa! baciarka!… sic.
Wiktionary
rzecz. baciar mos., baciarz mos.
Wiktionary
w gwarze lwowskiej: ulicznik, łobuz, urwis; baciar, batiar, andrus, antek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Kraków, Lwów. łobuz, ulicznik
Wiktionary
rzecz. baciarka ż.
Wiktionary
(1.1) baciar
Wiktionary
zdrobnienie od: bat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bat
Wiktionary
Osoby noszące nazwisko Bacik:
Wikipedia
rzecz. bat m.
Wiktionary
[czytaj: bek-ofis] zespół osób zarządzający organizacją lub przedsiębiorstwem, niemający bezpośredniego kontaktu z klientami; back office
SJP.pl
[czytaj: bek-story] pomniejsza opowiastka dziejąca się w tle głównej fabuły książki lub filmu; backstory
SJP.pl
[czytaj: bekap] kopia zapasowa pliku; backup, archiwizacja danych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. szturchaniec
Wiktionary
czas. bąckać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bić, okładać pięściami
Wiktionary
rzecz. bącka ż.
Wiktionary
[czytaj: bekdor] w informatyce: luka w zabezpieczeniach systemu stworzona umyślnie dla późniejszego wykorzystania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. luka w zabezpieczeniach, swoista furtka utworzona umyślnie w celu późniejszego wykorzystania
Wiktionary
Backdoor (pol. „tylne drzwi, furtka”) – luka w zabezpieczeniach systemu utworzona umyślnie w celu późniejszego wykorzystania. Backdoor w systemie może być np. pozostawiony przez crackera, który włamał się przez inną lukę w oprogramowaniu (której przydatność jest ograniczona czasowo do momentu jej usunięcia) bądź poprzez podrzucenie użytkownikowi konia trojańskiego.
Wikipedia
[czytaj: bekdors] celowy błąd w warstwie ochronnej systemu komputerowego, umożliwiający wejście do niego bez konieczności logowania się; backdoor, furtka
SJP.pl
[czytaj: bekend] w informatyce: część aplikacji działająca na serwerze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. część systemu informatycznego niewidoczna dla użytkownika, realizująca logikę biznesową i przechowująca dane
Wiktionary
Front-end i back-end – początkowe oraz końcowe stadium procesu. Front-end jest odpowiedzialny za pobieranie danych od użytkownika oraz przekazanie ich do back-endu. Następnie back-end na podstawie tych danych wykonuje określone zadanie. Opcjonalnie front-end może pokazać użytkownikowi wyniki otrzymane od back-endu. Często stosowanym tłumaczeniem jest „fasada” i „wnętrze”.
Wikipedia
rzecz. backendowiec mos.
przym. backendowy
Wiktionary
(1.1) war. back-end, back end
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) środ. inform. programista zajmujący się backendem
Wiktionary
(1.1) W naszym zespole pracuje 4 backendowców i 2 frontendowców.
Wiktionary
rzecz. backend mrz.
przym. backendowy
Wiktionary
→ backend [czytaj: bekendowy]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) środ. inform. związany z backendem, dotyczący backendu
Wiktionary
(1.1) Usługa backendowa zwraca dane o użytkowniku w formacie JSON.
(1.1) Spring jest popularnym frameworkiem backendowym.
Wiktionary
rzecz. backend mrz., backendowiec mos.
Wiktionary
[czytaj: bekgrałnd] zespół czynników mających wpływ na bieżącą sytuację człowieka, np. środowisko, wychowanie, otocznie, przeszłe doświadczenia itd.
SJP.pl
[czytaj: bekhend] bekhend; w tenisie, ping-pongu itp.: uderzenie z lewej strony rakietą trzymaną w prawej ręce bądź ze strony prawej - trzymaną w lewej; w hokeju: przy uderzeniu z lewej strony kijem trzymanym niżej prawą ręką i na odwrót
SJP.pl
Bekhend (od ang. backhand, grzbiet ręki) – termin sportowy oznaczający uderzenie rakietą lub kijem w taki sposób, że w kierunku uderzenia skierowany jest grzbiet ręki. Zagrania takie spotykane są m.in. w tenisie, tenisie stołowym, speed-ballu, badmintonie i hokeju. W tenisie jest to uderzenie z lewej strony zewnętrzną stroną rakiety przez zawodników praworęcznych; u osób leworęcznych uderzenie z prawej strony.
Wikipedia
[czytaj: bekhendowy] związany z backhandem (bekhendem); bekhendowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. wzmacniacze, kolumny i pozostały sprzęt nagłośnieniowy do gitar czy syntezatorów; niekiedy zalicza się do niego także zestawy perkusyjne oraz instrumenty klawiszowe
Wiktionary
(1.1) Wielka radość z otrzymania angażu, jeszcze większa z dobrze zapowiadającego się wynagrodzenia, a do tego informacja, że klub zapewnia backline?
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Baćkowice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim, w gminie Baćkowice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Baćkowice oraz parafii św. Mikołaja.
Wikipedia
przymiotnik od: Baćkowice
SJP.pl
[czytak: bekpeker] osoba podróżująca po świecie wyłącznie z plecakiem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) określenie turysty podróżującego po świecie z plecakiem jako jedynym bagażem, sypiającego w schroniskach i najczęściej odwiedzającego kraje, w których jest taniej
Wiktionary
(1.1) Backpackerów można poznać po doborze miejsc noclegowych (schroniska, a nie hotele), środków transportu (komunikacja publiczna, a nie transfer), długości wakacji (miesiące) i wielkości budżetu (mały). Backpakerzy jeżdżą do krajów, gdzie jest tanio/biednie. Do najpopularniejszych kierunków należą Azja oraz Ameryka Południowa i Środkowa.
(1.1) Biura podróży doskonale wiedzą, że najlepiej sprzedają się długie po horyzont, perłowo-białe, bezludne plażaaże. Które dopiero my odkryjemy. Nikt nie jest równie mocno przywiązany do tej pogoni za nietkniętym, co backpackerzy. Nikt tak bardzo nie obawia się turystycznych pułapek i nikt tak bardzo nie upiera się przy nazywaniu siebie podróżnikiem – a nie turystą.
Wiktionary
rzecz. backpacking
Wiktionary
(1.1) podróżnik, turysta
Wiktionary
[czytak: bekpekerka] kobieta podróżująca po świecie wyłącznie z plecakiem
SJP.pl
[czytaj: bekpeking] podróżowanie po świecie wyłącznie z plecakiem, zwykle niewielkim kosztem dzięki korzystaniu z tanich noclegów, własnego pożywienia i transportu publicznego
SJP.pl
Backpacking („podróżowanie z plecakiem” od ang. backpack – „plecak”) – forma indywidualnej turystyki, polegająca na odbywaniu podróży z niewielkim bagażem. Taki model turystyki czynnej charakteryzuje się organizowaniem podróży na własną rękę, korzystaniem z transportu publicznego, tanich noclegów (np. w schronisku, namiocie).
Wikipedia
[czytaj: bekslesz] znak graficzny (\) stosowany głównie w informatyce, dzielący nazwy katalogów, np. w systemie MS-DOS; lewy ukośnik, odwrotne łamanie, ukośnik odwrotny, ukośnik wsteczny
SJP.pl
Ukośnik – znak pisarski mający postać ukośnej kreski. W zależności od tego, w którą stronę pochylony jest ukośnik, ma on różne nazwy:
Wikipedia
[czytaj: bekspejs] klawisz na klawiaturze komputera usuwający znak znajdujący się przed kursorem, cofający kursor o jedną pozycję; Backspace, cofacz
SJP.pl
Backspace – klawisz na klawiaturze, który w maszynach do pisania przesuwał kartkę jedną pozycję wstecz. W klawiaturze komputerowej klawisz ← Backspace usuwa znak stojący przed kursorem tekstowym i przesuwa ten kursor o jedną pozycję do tyłu.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. kulisy, zaplecze, zwykle pokazu mody
Wiktionary
Backstage – drugi wspólny album polskiego rapera Dioxa i duetu producenckiego The Returners. Został wydany 14 maja 2012 roku nakładem wytwórni Prosto. Płyta zawiera 15 utworów, wśród których wystąpili Pelson, Hades, O.S.T.R. i Rak. Miksowanie i mastering nagrań wykonał znany z występów w zespole HiFi Banda – Czarny HIFI. W celu promocji albumu zrealizowane zostały teledyski do utworów „Telefon” i „Przestępcy”.
W maju 2012 dotarł do 3. miejsca OLiS.
Wikipedia
(1.1) Przeprowadziłem z nią krótki wywiad na backstage'u.
Wiktionary
rzecz. bekstejdż m.
przym. backstage'owy, bekstejdżowy
Wiktionary
(1.1) bekstejdż
Wiktionary
[czytaj: bek-story] pomniejsza opowiastka dziejąca się w tle głównej fabuły książki lub filmu; back-story
SJP.pl
[czytaj: bekap] kopia zapasowa pliku; back-up, archiwizacja danych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. kopia zapasowa danych sporządzona dla ich zabezpieczenia
(1.2) inform. czynność wykonywania backupu (1.1)
Wiktionary
Kopia bezpieczeństwa, kopia zapasowa (ang. backup copy) – dane, które mają służyć do odtworzenia oryginalnych danych w przypadku ich utraty lub uszkodzenia.
Kopia bezpieczeństwa to nie to samo co archiwizacja danych. Nie jest to też alternatywa, a uzupełnienie dla redundantnych systemów przechowywania danych w pamięci masowej, np. RAID. Systemy redundantne nie chronią przed awarią innych podzespołów komputera albo przed przypadkowym nadpisaniem danych, np. z powodu błędu osoby pracującej z takimi danymi. W takich sytuacjach użyć należy kopii bezpieczeństwa danych sprzed zmian (zamierzonych lub niezamierzonych).
Wikipedia
(1.1) W domowych warunkach przydatność takiego „całościowego” backupu jest nieco ograniczona – napędy taśmowe nie stanowią standardowego wyposażenia komputerów.
Wiktionary
rzecz. backupowanie n., zbackupowanie n.
czas. backupować ndk., zbackupować dk.
przym. backupowy
Wiktionary
(1.1) kopia bezpieczeństwa, kopia zapasowa
Wiktionary
dawniej: pacnąć;
1. uderzyć, zwłaszcza czymś o płaskiej, szerokiej powierzchni, np. packą;
2. upaść z charakterystycznym odgłosem; klapnąć
SJP.pl
[czytaj: Bejkon albo Bekon] nazwisko pisarza angielskiego
SJP.pl
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
żona bacy
SJP.pl
być bacą, pełnić funkcję bacy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bycie bacą
Wiktionary
rzecz. baca m., bacówka ż.
czas. bacować
przym. bacowski
Wiktionary
pasterski budynek mieszkalny, drewniany (szałas, koleba) zajmowany przez bacę i juhasów podczas wypasu owiec na hali; niewielkie schronisko turystyczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) drewniany budynek stawiany na halach pasterskich, w którym przez kilka miesięcy w roku, na czas wypasu, przebywa baca wraz z juhasami;
(1.2) schronisko dla turystów na górskim szlaku;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: baˈt͡sufka, AS: bacufka
Wiktionary
rzecz. baca m., bacowanie n.
czas. bacować ndk.
przym. bacowski
Wiktionary
przymiotnik od: baca
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bacą albo bacowaniem, należący do bacy
Wiktionary
rzecz. baca m., bacówka ż., bacowanie n.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. ociężały, niezdarny
Wiktionary
antybiotyk
SJP.pl
Bacytracyna – mieszanina organicznych związków chemicznych z grupy antybiotyków polipeptydowych wytwarzanych przez pewne szczepy Bacillus subtilis lub Bacillus licheniformis. Głównymi składnikami są bacytracyny A, B1, B2 i B3. Wykazują działanie bakteriobójcze wobec bakterii Gram-dodatnich. Nie działają na Pseudomonas aeruginosa i Enterobacteriaceae.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. baca
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gderać, bełkotać pod nosem
Wiktionary
zdrobnienie od: bak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) ornit. nazwa systematyczna|Ixobrychus|ref=tak., ptak brodzący z rodziny czaplowatych;
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) żegl. niewielka łódź wiosłowa;
(2.2) element broni strzeleckiej łączący lufę z łożem
(2.3) metalowy pierścień służący do mocowania wyposażenia pomocniczego do dawnych dział
(2.4) węzełek na cięciwie łuku służący do celowania
(2.5) zabawka wirująca wokół własnej osi
(2.6) pot. pierdnięcie
(2.7) zdrobn. od zob. bąk.
Wiktionary
(1.1) Bączki najczęściej zakładają gniazda w trzcinach.
(2.1) Obecnie bączki zastąpiono pontonami.
(2.2) Do przedniego bączka często mocowany był koźlik.
(2.3) Przez bączki przesunięty był wycior.
(2.4) Używanie bączka ułatwia celowanie.
(2.5) Pomiędzy siedzącymi na podłodze dziećmi wirował kolorowy bączek.
Wiktionary
IPA: ˈbɔ̃n͇t͡ʃɛk, AS: bõṇček
Wiktionary
rzecz. bąk m.
przym. bąkowaty
Wiktionary
(2.1) bajbot, bąk
(2.5) bąk, cyga, fryga, krąglica, warchołka, warkotka, wartałka
Wiktionary
pilnowanie, zwracanie uwagi na coś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|baczyć.
Wiktionary
czas. baczyć
rzecz. baczność ż.
wykrz. baczność
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Baczewski:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. kraina w północnej Serbii i południowych Węgrzech, położona między Dunajem a Cisą;
Wiktionary
Baczka (serb. Bačka, węg. Bácska, słow. Báčka, rus. Бачка) − kraina w północnej Serbii i południowych Węgrzech, część Wojwodiny położona między Dunajem i Cisą; region rolniczy.
Większe miasta: Nowy Sad (Novi Sad), Subotica.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Baczkowski:
Geografia:
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. uważny
Wiktionary
męski but z zadartymi noskami, noszony do polskiego stroju narodowego; baczmeg
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. obuw. skórzany but turecki ze ściętą ukośnie z tyłu cholewą, trzewik na płaskiej podeszwie, w Polsce obuwie popularne w XVII wieku;
Wiktionary
(1.1) Nie boso, lecz zruciwszy zdeptane baczmagi,
W samych mesztach dla swoich meczetów powagi
Bez broni na znak skruchy Turcy do nich kroczą,
Choć we krwi ludzkiej ręce po łokcie ubroczą.
Wiktionary
(1.1) baczmog, baszmag, baszmak
Wiktionary
męski but z zadartymi noskami, noszony do polskiego stroju narodowego; baczmeg
SJP.pl
Wikipedia
męski but z zadartymi noskami, noszony do polskiego stroju narodowego; baczmag
SJP.pl
męski but z zadartymi noskami, noszony do polskiego stroju narodowego; baczmag
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) uważnie, z uwagą
(1.2) stpol. roztropnie
Wiktionary
(1.1) Bacznie przyglądał się wszystkim przechodniom.
Wiktionary
IPA: ˈbat͡ʃʲɲɛ, AS: bačʹńe
Wiktionary
rzecz. baczność ż.
przym. baczny
wykrz. baczność
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bacznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: baczny
SJP.pl
skupiona uwaga, szczególna ostrożność; czujność, uważność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. uwaga, czujność, ostrożność
(1.2) daw. rozsądek, roztropność, przezorność
wykrzyknik
(2.1) wojsk. harc. komenda nakazująca przyjęcie postawy stojącej, wyprostowanej, z rękami wyciągniętymi wzdłuż ciała i przylegającymi do boków, stopami złączonymi
Wiktionary
Postawa zasadnicza – ustalona w regulaminach wojskowych (także policyjnych, strażackich, harcerskich, Związek Strzelecki) postawa pojedynczego żołnierza (funkcjonariusza, harcerza, strzelca) sygnalizująca jego gotowość do przyjmowania rozkazów od przełożonych. Przyjmowana jest na komendę „baczność!” lub po usłyszeniu od przełożonego zapowiedzi komendy.
Wikipedia
(2.1) Baczność, prezentuj broń!
Wiktionary
IPA: ˈbat͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: bačność
Wiktionary
rzecz. baczenie n., niebaczność ż.
czas. baczyć ndk.
przym. baczny
przysł. bacznie, na baczność
Wiktionary
uważny, czujny, ostrożny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) czujny, uważny
(1.2) stpol. rozsądny
Wiktionary
(1.1) Podczas letnich i wczesnojesiennych wędrówek po Tatrach zwracałem baczniejszą uwagę na ten problem, zasięgając również opinii na ten temat u innych turystów.
Wiktionary
IPA: ˈbat͡ʃnɨ, AS: bačny
Wiktionary
przysł. bacznie
rzecz. baczność ż.
wykrz. baczność
Wiktionary
uważać na coś, strzec czegoś (częste z przeczeniem, np. nie bacząc na ...)
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pot. puszczać bąki
Wiktionary
(1.1) wulg. pierdzieć
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wieś w województwie małopolskim;
2. wieś w województwie małopolskim;
3. wieś w województwie zachodniopomorskim
SJP.pl
Tekst indeksu dolnego
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Nuphar lutea|L.|ref=tak., gatunek wodnej byliny z rodziny grzybieniowatych o dużych, żółtych, wonnych kwiatach;
Wiktionary
Grążel żółty, bączywie (Nuphar lutea) – gatunek byliny wodnej z rodziny grzybieniowatych. Występuje w niemal całej Europie oraz w środkowej i zachodniej Azji. W Polsce na niżu jest rośliną pospolitą.
Wikipedia
(1.1) grążel żółty
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
dawne uzdrowisko, miejscowość kąpielowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. uzdrowisko, miejscowość kąpielowa
Wiktionary
Bad może dotyczyć:
Wikipedia
(1.1) Już w XIX w. wierzono w zdrowotną moc czystej wody używanej w każdej postaci. Wówczas to upowszechniła się moda na wyjazdy do „badów”, rozrywkę dostępną wcześniej tylko dla arystokracji.
Wiktionary
IPA: bat, AS: bat
Wiktionary
(1.1) zdrój, kurort, miejscowość kuracyjna, miejscowość uzdrowiskowa, uzdrowisko
Wiktionary
1. wykonywać czynności stosowane w nauce w celu ścisłego, dokładnego poznania rzeczywistości;
2. sprawdzać stan zdrowia człowieka lub zwierzęcia;
3. sprawdzać coś, ustalać coś za pomocą wzroku, dotyku, słuchu, powonienia
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zbadać)
(1.1) przeprowadzać obserwację, analizę naukową czegoś (obiektu, pojęcia)
(1.2) sprawdzać stan zdrowia pacjenta, poddawać pacjenta oględzinom lekarskim
(1.3) przyglądać się czemuś lub komuś uważnie
(1.4) prowadząc śledztwo, przesłuchiwać kogoś
(1.5) daw. torturować w celu wydobycia zeznań
czasownik zwrotny niedokonany badać się (dk. zbadać się)
(2.1) poznawać się nawzajem
(2.2) poddawać się badaniu lekarskiemu
Wiktionary
(1.2) Co powinien zrobić lekarz, który zauważy, że jego kolega niedokładnie bada pacjenta?
(1.3) Badał wzrokiem okolicę, szczególnie przyglądając się jej mieszkańcom.
Wiktionary
IPA: ˈbadat͡ɕ, AS: badać
Wiktionary
rzecz. badanie n., badacz mos., badaczka ż., badany mos.
przym. badawczy
przysł. badawczo
Wiktionary
(1.1) analizować, studiować
Wiktionary
kraina historyczna i prowincja Afganistanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. jednostka administracyjna i region w Afganistanie;
Wiktionary
Badachszan (pers. بدخشان) – jedna z 34 prowincji (wilajet) w Afganistanie, w polskim piśmiennictwie także pod nazwą Badakszan. Zamieszkana jest głównie przez Tadżyków, oraz przez mniejszość kirgiską i uzbecką. Obszar ten był dawniej miejscem postoju na Jedwabnym Szlaku, a w latach 1657–1873 istniał tu chanat zamieszkany przez Uzbeków.
Wikipedia
(1.1) Ponad sto lat temu w Badachszanie istniał chanat zamieszkany przez Uzbeków.
(1.1) Obecnie mieszkańcami Badachszanu są głównie Tadżycy.
Wiktionary
przym. badachszański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Badachszanem, dotyczący Badachszanu
Wiktionary
rzecz. Badachszan mrz.
Wiktionary
ruch badacki - ruch restoracjonistyczny powstały w XIX wieku
SJP.pl
człowiek zajmujący się badaniami naukowymi; naukowiec; uczony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) człowiek zajmujący się badaniami naukowymi
(1.2) odkrywca, podróżnik
Wiktionary
Naukowiec, uczony – osoba pracująca naukowo, ekspert w pewnej dziedzinie nauki, stosujący w prowadzonych przez siebie badaniach odpowiednie metody naukowe, osoba „poszukująca odpowiedzi na pytania, na które dotychczas nikt nie odpowiedział, za pomocą metod umożliwiających udowodnienie odpowiedzi”.
Wikipedia
(1.1) Badacze z Uniwersytetu Ateńskiego odkryli, że elektroniczny papieros może szkodzić naszym płucom.
Wiktionary
IPA: ˈbadat͡ʃ, AS: badač
Wiktionary
rzecz. badawczość ż., badanie n., zbadanie n.
:: fż. badaczka ż.
czas. badać ndk., zbadać dk.
przym. badawczy
przysł. badawczo
Wiktionary
(1.1) naukowiec, uczony, pracownik naukowy
(1.2) odkrywca, podróżnik
Wiktionary
kobieta zajmująca się badaniami naukowymi; uczona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta naukowiec, zgłębiająca jakiś temat, problem
Wiktionary
(1.1) Uznając konflikt różnych porządków wartości za motyw stricte Iwaszkiewiczowski, wybitna badaczka szczegółowo opisuje jeden tylko z licznych przypadków tego typu konfliktów, a mianowicie zderzenie „estetyzmu” z „tyrteizmem”.
Wiktionary
rzecz. badanie n., zbadanie n.
:: fm. badacz m.
czas. badać ndk., zbadać dk.
przym. badawczy
przysł. badawczo
Wiktionary
(1.1) eksploratorka
Wiktionary
1. wykonywać czynności stosowane w nauce w celu ścisłego, dokładnego poznania rzeczywistości;
2. sprawdzać stan zdrowia człowieka lub zwierzęcia;
3. sprawdzać coś, ustalać coś za pomocą wzroku, dotyku, słuchu, powonienia
SJP.pl
garbnik wyodrębniony z rośliny zielnej - bergenii
SJP.pl
1. czynności mające na celu poznanie czegoś za pomocą analizy naukowej;
2. zespół czynności mających na celu skontrolowanie stanu zdrowia pacjenta;
3. wynik tej kontroli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) med. sprawdzenie stanu zdrowia
(1.2) poszukiwanie rozwiązania problemu naukowego
(1.3) szczegółowa obserwacja i analiza
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Lekarz rozpoczął badanie pacjenta.
(1.2) Profesor wykonał szereg badań potwierdzających słuszność jego tezy.
(1.3) Badanie naszych bagaży zajęło celnikom godzinę.
Wiktionary
IPA: baˈdãɲɛ, AS: badãńe
Wiktionary
rzecz. badacz m., badaczka ż., zbadanie n., badany mos.
czas. badać ndk., zbadać dk.
przym. badawczy
przysł. badawczo
Wiktionary
osoba poddawana badaniu
SJP.pl
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: badać
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) osoba poddawana badaniom
Wiktionary
(2.1) Wydaje się, że etap narzeczeństwa nastaje tak po prostu, znienacka. Nikt z badanych nie wspominał o decyzji poprzedzonej głębokimi przemyśleniami, czy to na pewno ten jedyny/ta jedyna.
(2.1) W czasie gdy badani grali w zmodyfikowaną wersję słynnego Pac-Mana, naukowcy zaobserwowali, że w zależności od bliskości zagrożenia strachem zarządzają różne obszary mózgu.
Wiktionary
rzecz. badanie n., badacz m., badaczka ż.
czas. badać ndk., zbadać dk.
przym. badawczy
przysł. badawczo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób badawczy, uważnie
Wiktionary
rzecz. badawczość ż., badacz m., badanie n., badaczka ż., badany mos.
czas. badać ndk.
przym. badawczy
Wiktionary
badawczy i rozwojowy
SJP.pl
1. przenikliwy, czujny (np. badawcze spojrzenie)
2. dotyczący badań naukowych (np. prace badawcze)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z badaniem, mający na celu badanie, dociekanie, poznawanie
(1.2) o wzroku, spojrzeniu: mający na celu poznanie intencji rozmówcy
Wiktionary
(1.1) Jeszcze na studiach udało się jej wyjechać na wyprawę badawczą do Nubii.
Wiktionary
rzecz. badanie n., zbadanie n., badacz m., badaczka ż., badany mos.
czas. badać ndk., zbadać dk.
przysł. badawczo
Wiktionary
(1.1) studialny, studyjny
Wiktionary
minerał, dwutlenek cyrkonu, odkryty przez Josepha Baddeleya; badeleit, brazylit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Poznań. kąpielówki
Wiktionary
(1.1) W badejkach do bimby się ładujesz? Chyba ci amba odbiła!
Wiktionary
minerał, dwutlenek cyrkonu, odkryty przez Josepha Baddeleya; baddeleit, brazylit
SJP.pl
1. miasto w Austrii;
2. miasto w Szwajcarii
SJP.pl
Wikipedia
miasto w Niemczech
SJP.pl
Baden-Baden (do 1931 Baden) – uzdrowiskowe miasto na prawach powiatu położone w południowych Niemczech, w zachodniej części kraju związkowego Badenia-Wirtembergia, w rejencji Karlsruhe, w regionie Mittlerer Oberrhein. Najmniejsze ze wszystkich dziewięciu miast na prawach powiatu w kraju związkowym. Baden-Baden wykazuje silne powiązania z północną Alzacją we Francji, do której należało będąc pod zwierzchnictwem francuskim.
31 grudnia 2022 Baden-Baden liczyło 57 025 mieszkańców.
Wikipedia
[czytaj: bejden połel, beden połel albo baden powel] nazwisko, np. Robert Stephenson Smyth Baden-Powell (1857-1941), baron, generał brytyjski, pisarz, twórca skautingu
SJP.pl
1. mieszkaniec Badenii;
2. mieszkaniec Badenii-Wirtembergii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Badenii
Wiktionary
rzecz. Badenia ż.
:: fż. Badenka ż.
przym. badeński
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Badeni – polska rodzina szlachecka i hrabiowska, posługująca się herbem Bończa, którego apogeum rozkwitu nastąpiło w XIX w., gdy stanowiła jedną z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodzin arystokratycznych Galicji.
Wikipedia
niemiecka kraina historyczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w południowo-zachodniej części Niemiec, począwszy od średniowiecza margrabstwo, księstwo a wreszcie wielkie księstwo;
Wiktionary
Badenia (niem. Baden) – kraina historyczna w południowo-zachodniej części Niemiec. Od 1951 roku wchodzi w skład kraju związkowego Badenia-Wirtembergia.
Od XI wieku posiadłość rodu Zähringen, od 1112 r. margrabstwo (Markgrafschaft Baden). Przez małżeństwa, kupno i wymiany, niewielkie początkowo margrabstwo poszerzyło swe terytorium, uległo jednak od XIV w. podziałom dynastycznym. W wyniku sankcji pragmatycznej w 1515 r. nastąpił podział na Dolną Badenię i Górną Badenię (Baden-Durlach i Baden-Baden). Podział utrzymał się do 1771 r.
Wikipedia
(1.1) W księstwach niemieckich rewolucja rozpoczęła się w wielkim księstwie Badeni z jego administracyjnym centrum Rastatt i w ciągu kilku tygodni rozszerzyła się na wszystkie kraje Związku Niemieckiego.
Wiktionary
rzecz. Badeńczyk mos., Badenka ż.
przym. badeński
Wiktionary
niemiecki kraj związkowy graniczący z Francją i Szwajcarią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. kraj związkowy w południowej części Niemiec;
Wiktionary
Badenia-Wirtembergia (niem. Baden-Württemberg) – kraj związkowy w południowej części Niemiec.
Wikipedia
(1.1) Podróż po Badenii-Wirtembergii.
Wiktionary
IPA: ˌbadɛ̃ɲa‿vʲirtɛ̃mˈbɛrʲɟja, AS: badẽńa‿vʹirtẽmberʹǵi ̯a
Wiktionary
przym. badeńsko-wirtemberski
Wiktionary
1. mieszkanka Badenii;
2. mieszkanka Badenii-Wirtembergii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Badenii
Wiktionary
rzecz. Badenia ż.
:: fm. Badeńczyk mos.
przym. badeński
Wiktionary
→ Baden, → Badenia, → Badenia-Wirtembergia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Badenią lub Badeńczykami, dotyczący Badenii
(1.2) związany z miastem Baden-Baden (dawniej Baden) położonym w Badenii
(1.3) związany z miastem Baden w Austrii
Wiktionary
(1.1) Bieg wypadków wskazuje jednak, że udzielenie wydatnej pomocy Palatynatowi w ówczesnej sytuacji militarnej, wobec słabości sił badeńskich, spowodowałoby natychmiastowy marsz naprzód stojącego nad Neckarem korpusu wojsk gen. Peuckera i zamiast Palatynatu – Badenia znalazłaby się w ręku wroga.
Wiktionary
rzecz. Badenka ż., Badenia ż., Badeńczyk m.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Badenią-Wirtembergią, dotyczący Badenii-Wirtembergii
Wiktionary
rzecz. Badenia-Wirtembergia ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ręcznik kąpielowy
Wiktionary
[czytaj: badż] badż; środowiskowo:
1. magnetyczna karta identyfikacyjna;
2. metalowy znaczek z grafiką; przypinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. zob. mormi borneański.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na Borneo występują badia, nazywane też mormi.
Wiktionary
IPA: ˈbadʲja, AS: badʹi ̯a
Wiktionary
1. wiecznie zielone drzewo lub krzew z rodziny magnoliowatych;
2. owoc tej rośliny, zwany także: anyż gwiaździsty, badianek
SJP.pl
Badian (Illicium L.) – rodzaj roślin z rodziny cytryńcowatych Schisandraceae, dawniej w niektórych systemach wyodrębniany do monotypowej rodziny badianowatych (Illiciaceae). Obejmuje według różnych ujęć 32, 37 do 42 gatunków. Rośliny te występują głównie w Azji wschodniej i południowo-wschodniej. Kilka gatunków rośnie także w południowo-zachodniej Ameryce Północnej, w Ameryce Środkowej oraz w północno-wschodniej części Ameryki Południowej. Występują zwykle w lasach liściastych, wzdłuż strumieni, czasem na terenach skalistych.
Wikipedia
owoc badianu; anyż gwiaździsty, badian
SJP.pl
o cechach badianowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
Badian (Illicium L.) – rodzaj roślin z rodziny cytryńcowatych Schisandraceae, dawniej w niektórych systemach wyodrębniany do monotypowej rodziny badianowatych (Illiciaceae). Obejmuje według różnych ujęć 32, 37 do 42 gatunków. Rośliny te występują głównie w Azji wschodniej i południowo-wschodniej. Kilka gatunków rośnie także w południowo-zachodniej Ameryce Północnej, w Ameryce Środkowej oraz w północno-wschodniej części Ameryki Południowej. Występują zwykle w lasach liściastych, wzdłuż strumieni, czasem na terenach skalistych.
Wikipedia
o cechach badianowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny badianowatych
Wiktionary
rzecz. badianowate nmos.
Wiktionary
rząd roślin dwuliściennych z podklasy magnoliowych; Illiciales
SJP.pl
przedstawiciel rzędu roślin dwuliściennych z podklasy magnoliowych
SJP.pl
rodzaj słodkowodnych ryb z rzędu okoniokształtnych
SJP.pl
Badis - rodzaj słodkowodnych ryb z rodziny badisowatych (Badidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. majtki, slipki
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. kąpielówki
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. krótkie spodenki
Wiktionary
Badki (nep. बड्की) – gaun wikas samiti w zachodniej części Nepalu w strefie Karnali w dystrykcie Jumla. Według nepalskiego spisu powszechnego z 2001 roku liczył on 636 gospodarstw domowych i 3579 mieszkańców (1735 kobiet i 1844 mężczyzn).
Wikipedia
mieszkaniec Bądkowa
SJP.pl
mieszkanka Będkowa
SJP.pl
nazwa kilku wsi w Polsce
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Bądkowo
SJP.pl
gra przeznaczona dla dwóch lub czterech osób polegająca na przebijaniu nad siatką lotki (zazwyczaj zrobionej z piór i zakończonej gumowym końcem) za pomocą rakietki; kometka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. gra polegająca na odbijaniu rakietkami plastikowyastikowej lotki na boisku przedzielonym rozpiętą na pewnej wysokości siatką;
Wiktionary
Badminton – 2- lub 4-osobowa dyscyplina sportowa, konkurencja olimpijska od 1992 roku.
Wikipedia
IPA: badˈmʲĩntɔ̃n, AS: badmʹĩntõn
Wiktionary
rzecz. badmintonista mos., badmintonistka ż.
przym. badmintonowy
Wiktionary
(1.1) kometka
Wiktionary
zawodnik grający w badmintona
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gracz w badmintona
Wiktionary
rzecz. badminton mrz.
:: fż. badmintonistka ż.
przym. badmintonowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej grająca w badmintona
Wiktionary
rzecz. badminton mrz.
:: fm. badmintonista mos.
przym. badmintonowy
Wiktionary
związany z badmintonem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sport. związany z badmintonem
Wiktionary
rzecz. badminton mrz., badmintonista mos., badmintonistka ż.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zobaczyć, sprawdzić
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|łobocyć.
Wiktionary
[czytaj: badoljo] nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Badura:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. hala kąpielowa
Wiktionary
1. uschła łodyga rośliny, pozbawiona liści;
2. potocznie roślina o długich łodygach;
3. w łowiectwie noga łosia lub jelenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) łodyga rośliny, uschła i pozbawiona liści, sterczący patyk
(1.2) gw-pl|Lwów. chwast
(1.3) łow. noga łosia, jelenia
(1.4) uczn. przen. wysoka osoba
(1.5) uczn. przen. lm. badyle – długie ręce
(1.6) gw-pl|Kraków. lm. badyle – sucha nać ziemniaków
(1.7) daw. bot. poziewnik, nazwa systematyczna|Galeopsis|L.|ref=tak.
Wiktionary
(1.1) To są badyle zeszłorocznych pomidorów.
(1.2) Co ty, uprawiasz tu badyle?
Wiktionary
IPA: ˈbadɨl, AS: badyl
Wiktionary
rzecz. badylarz m., badylarka ż., badylarstwo n.
:: zdrobn. badylek m.
przym. badylowy, badylowaty, badylkowaty, badylasty, badylarski
Wiktionary
lekceważąco: ogrodniczka, zieleniarka
SJP.pl
1. niewielki, pospolity, rudobrązowy gryzoń z rodziny myszowatych;
2. lekceważąco o ogrodniczce, zieleniarce
SJP.pl
Micromyini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Wikipedia
potocznie o podmiejskim ogrodnictwie, uprawianiu działek
SJP.pl
1. lekceważąco o ogrodniku, zieleniarzu;
2. w łowiectwie: byk łosia lub daniela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekceważąco o ogrodniku
(1.2) łódź. zawodowy hodowca kwiatów
(1.3) łódź. bogaty prywatny przedsiębiorca
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) łow. byk łosia lub daniela
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chciała uciec do miasta, ale wyszła za mąż za badylarza i została na wsi.
Wiktionary
IPA: baˈdɨlaʃ, AS: badylaš
Wiktionary
rzecz. badyl mrz., badylek mrz., badylarstwo n., badylarzowa ż., badylarzówna ż.
:: fż. badylarka ż.
przym. badylarski, badylowy, badylkowy
Wiktionary
(1.2) kwiaciarz; gw-pl|Górny Śląsk|badylorz.
(1.3) prywaciarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) córka badylarza
Wiktionary
rzecz. badyl m., badylek m., badylarz m., badylarstwo n., badylarzowa ż., badylarka ż.
przym. badylarski, badylowy, badylkowy
Wiktionary
w gwarze myśliwskiej:
1. poroże łosia w formie rosoch, czyli prostych odnóg, a nie łopat;
2. kończyny jelenia, łosia
SJP.pl
zdrobnienie od: badyl
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od badyl
Wiktionary
(1.1) Na głowie kwietny ma wianek, • W ręku zielony badylek, • A przed nią bieży baranek, • A nad nią lata motylek.
Wiktionary
rzecz. badylarzówna ż., badyl m., badylarz m., badylarka ż., badylarstwo n.
przym. badylowy, badylowaty, badylkowaty, badylasty, badylarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. badylarz, przedsiębiorca ogrodniczy
Wiktionary
badge; środowiskowo:
1. magnetyczna karta identyfikacyjna;
2. metalowy znaczek z grafiką; przypinka
SJP.pl
spójnik
(1.1) łączy zdania współrzędne (lub równorzędne części zdań), wskazując na występującą możliwość wyboru/wystąpienia jednego z wymienionych zdarzeń/przedmiotów
(1.2) występuje w wyliczeniach w postaci bądź…, bądź… (poprzedza każdy element wyliczenia), wskazując na równorzędność elementów i możliwość wyboru/zaistnienia jednego z nich
partykuła
(2.1) łączy się z wyrazami kto, co, jak, gdzie, kiedy, dokąd, skąd, wskazując na nieokreśloność osoby, przedmiotu, sposobu, miejsca
forma czasownika.
(3.1) 2. os. lp. rozk. od: być
Wiktionary
(1.1) Każdego dnia Damian pracował na farmie bądź przy wycince pobliskiego lasu.
(1.2) Złodziej wszedł bądź zepsutymi drzwiami, bądź otwartym oknem.
(2.1) Taki szyfr może odgadnąć kto bądź!
(3.1) Bądź tak miły i zrób mi kawę.
Wiktionary
IPA: bɔ̃ɲt͡ɕ, AS: bõńć
Wiktionary
(1.1-2) albo
(2.1) byle, końcówka -kolwiek
Wiktionary
spójnik "bądź" wraz z cząstką trybu przypuszczającego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
potocznie: coś beznadziejnego, bezwartościowego; badziewie
SJP.pl
potocznie: do niczego, tandetny; badziewny, badziewiasty, do kitu
SJP.pl
potocznie: do niczego, tandetny; badziewny, badziewiarski, do kitu
SJP.pl
potocznie: coś beznadziejnego, bezwartościowego; badziew
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. rzecz tandetna, źle wykonana, bezwartościowa
Wiktionary
(1.1) Ten proszek z marketu to chyba jakieś badziewie!
Wiktionary
IPA: baˈd͡ʑɛvʲjɛ, AS: baʒ́evʹi ̯e
Wiktionary
rzecz. badziew m., badziewiak m., badziewiara ż., badziewstwo n., badziewność ż., badziewiowatość ż., badziewiarskość ż.
przym. badziewny, badziewiowaty, badziewiasty
Wiktionary
(1.1) war. badziew; barachło, tandeta, szmelc, szajs, chłam, dziadostwo, bubel
Wiktionary
potocznie: do niczego, tandetny; badziewny, badziewiarski, badziewiasty
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: badziewnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest badziewne; cecha tych, którzy są badziewni
Wiktionary
rzecz. badziewie n., Badziewiak m., Badziewiakowa ż.
przym. badziewny
przysł. badziewnie
Wiktionary
potocznie: do niczego, tandetny; badziewiarski, badziewiasty, do kitu
SJP.pl
środowiskowo: mały metalowy znaczek z grafiką, niewielka przypinka; mały badż
SJP.pl
dawne imię męskie
SJP.pl
Będzimir, Będziemir, Będziemirz, Będomir, Wędziemir – staropolskie imię męskie, złożone z członów Będzie- ("będzie") i -mir ("pokój, spokój, dobro"). Mogło stanowić życzenie pomyślności i pokoju dla narodzonego dziecka.
Będzimir imieniny obchodzi 23 lutego.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
staropolskie imię żeńskie
SJP.pl
Bądzsław, Bąsław – staropolskie imię męskie, złożone z członów Będzie- ("będzie") i -sław ("sława"). Mogło stanowić życzenie sławy dla narodzonego dziecka.
Bądzsław imieniny obchodzi 12 sierpnia.
Wikipedia
staropolskie imię żeńskie
SJP.pl
Bądzsława – imię żeńskie pochodzenia słowiańskiego, nienotowane w zachowanych źródłach staropolskich. Żeńska forma imienia Bądzsław.
Wikipedia
czasownik "bądź" wzmocniony partykułą "-żeż"
SJP.pl
[czytaj: bej] pieszczotliwie o bliskiej osobie, zwykle dziewczynie (chłopaku) lub przyjaciółce (przyjacielu)
SJP.pl
[czytaj: BEdeker] nazwisko
SJP.pl
przewodnik dla turystów; bedeker
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) zob. bedeker.
Wiktionary
Bedeker – popularny przewodnik turystyczny wydawany przez niemieckie wydawnictwo Karla Baedekera. Właściwie baedeker od nazwiska wydawcy, ale przyjęła się spolszczona nazwa bedeker.
Wikipedia
IPA: bɛˈdɛkɛr, AS: bedeker
Wiktionary
(1.1) przewodnik
Wiktionary
[czytaj: bajer] nazwisko, np. Adolf von Baeyer (1835-1917), niemiecki chemik
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: BAfin] nazwisko
SJP.pl
skrót angielskiego: British Academy of Film and Television Arts - Brytyjska Akademia Sztuk Filmowych i Telewizyjnych, organizacja przyznająca corocznie nagrody w dziedzinie filmów, telewizji i mediów interaktywnych
SJP.pl
[czytaj: beg in boks] kartonowy pojemnik z opakowaniem foliowym do przechowywania płynów, wyposażony w kranik; bag in box
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. rodzaj mocnego obuwia roboczego ze skóry wieprzowej
Wiktionary
rzecz. bagany lm. nmos.
Wiktionary
(1.1) rzad. bagany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) rzad. gw-pl|Śląsk Cieszyński. rodzaj mocnego obuwia roboczego ze skóry wieprzowej
Wiktionary
rzecz. bagańcze lm. nmos.
Wiktionary
(1.1) bagańcze
Wiktionary
1. coś nieistotnego lub łatwego do zrobienia; drobiazg, głupstwo, błahostka;
2. ogrodowy pałacyk lub pawilon, modny w osiemnasto- i dziewiętnastowiecznej Polsce;
3. krótki utwór, zwykle fortepianowy, o pogodnym nastroju
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. rzecz bez większego znaczenia
(1.2) gw-pl|Bukowina. kłamstwo
(1.3) archit. pawilon ogrodowy o funkcji wypoczynkowej i rozrywkowej, popularny w XVIII i XIX wieku; również cała posiadłość z ogrodem;
(1.4) muz. krótki utwór, zazwyczaj fortepianowy, utrzymany w pogodnym nastroju;
wykrzyknik
(2.1) używany dla podkreślenia znikomości liczby, ilości, kosztu, pracy, trudu itp.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dla ciebie taka kwota to bagatela, ale dla mnie nie.
(1.3) Majętny teść zakupił im pod miastem gustowną bagatelę, gdzie odbywały się wesołe spotkania.
(1.4) Tworzył je nawet sławny Beethoven, który napisał kilkadziesiąt bagateli.
(2.1) Oddać w banku osiemset rubli, aha… Do Lublina wysłać trzy albumy, tuzin portmonetek… Właśnie!… Do Wiednia przekaz na tysiąc dwieście guldenów… Z kolei odebrać transport… Zmonitować rymarza za nieodesłanie walizek… Bagatela!… Napisać list do Stasia… Bagatela…
Wiktionary
IPA: ˌbaɡaˈtɛla, AS: bagatela
Wiktionary
rzecz. bagatelizacja ż., bagatelizowanie n.
czas. bagatelizować
przym. bagatelny
Wiktionary
(1.1) błahostka, drobnostka, drobiazg, szczegół, zdrobn. bagatelka
(1.2) brechnia
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) umniejszenie znaczenia jakiejś rzeczy, pojęcia, wydarzenia lub osoby
Wiktionary
(1.1) Bagatelizacja tego problemu nie pomoże ci w jego przezwyciężeniu.
Wiktionary
IPA: ˌbaɡatɛlʲiˈzat͡sʲja, AS: bagatelʹizacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. bagatela ż., bagatelizowanie n.
czas. bagatelizować
przym. bagatelny
wykrz. bagatela
Wiktionary
(1.1) banalizacja
Wiktionary
uważać coś za drobnostkę, bagatelę; lekceważyć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. zbagatelizować)
(1.1) uważać za niezbyt ważne
(1.2) przedstawiać jako mało ważne
Wiktionary
rzecz. bagatela ż., bagatelizowanie n., bagatelka ż., bagatelizacja ż.
przym. bagatelny
wykrz. bagatela, bagatelka
Wiktionary
(1.1) lekceważyć, nie doceniać, pot. olewać
(1.2) lekceważyć, pomniejszać, umniejszać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) uznawanie czegoś za nieistotne
Wiktionary
rzecz. bagatela ż., bagatel ż., bagatelka ż., bagatelność ż., bagatelizacja ż.
czas. bagatelizować
przym. bagatelny
wykrz. bagatela
Wiktionary
(1.1) lekceważenie
Wiktionary
uważać coś za drobnostkę, bagatelę; lekceważyć
SJP.pl
rzecz bez znaczenia
SJP.pl
Wikipedia
mało znaczący, nieważny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający znikomą wartość; niewarty szczególnej uwagi
Wiktionary
(1.1) Sięgnąć ręką do kosza to drobnostka, bagatelny wyczyn wobec tej kluczowej sprawy.
(1.1) (…) znalezienie 35 mln to nie jest bagatelny problem, to naprawdę są olbrzymie pieniądze.
Wiktionary
rzecz. bagatelizowanie n., bagatelizacja ż., bagatela ż.
czas. bagatelizować
Wiktionary
(1.1) błahy, drobny, nieistotny, nieważny, nieznaczący, trywialny
Wiktionary
rzeczy zapakowane do przewozu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zapakowane przedmioty zabierane w podróż
(1.2) przen. doświadczenia, wspomnienia gromadzone w czasie życia
Wiktionary
Bagaż (franc. bague "pakunek", z łac. bacca, baga, niem. Pack, Gepäckk) – rzeczy osobiste spakowane do walizek, kufrów, plecaków itp., przeznaczone do przewożenia środkami transportu.
Wikipedia
(1.1) Poproszono mnie o oddanie bagażu do sprawdzenia.
(1.2) Mój znajomy wlecze za sobą ogromny bagaż doświadczeń.
Wiktionary
IPA: ˈbaɡaʃ, AS: bagaš
Wiktionary
rzecz. bagażówka ż., bagażnik m., bagażowy mos., bagażownia ż., nadbagaż mrz., bagażowe n.
przym. bagażowy
Wiktionary
(1.1) ekwipunek, ładunek, walizki
(1.2) ciężar
Wiktionary
wzorzysta tkanina jedwabna lub bawełniana
SJP.pl
Bagazja, bagaia – tkanina bawełniana lub jedwabna, o wątku i osnowie w innych kolorach.
W Polsce tkana rzadkim splotem płóciennym, a na Węgrzech tkana bardzo gęsto. Dość popularna i niedroga, używana na chusteczki, suknie oraz kamizelki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miejsce na bagaż na rowerach, motocyklach, samochodach, autobusach itp.
(1.2) mot. zamykane miejsce na bagaż w samochodach, autobusach itp.
Wiktionary
Bagażnik – część ładunkowa auta umieszczona najczęściej z tyłu samochodu. Może mieć małą objętość (auta klas A i B) lub większą (kombi, sedan). Największą przestrzeń ładunkową mają z reguły samochody dostawcze. Bagażnik może być otwierany kluczem (np. Fiat Uno, Chevrolet Aveo) lub za pomocą przycisku (np. Toyota Avensis, Volkswagen Golf V). Bagażnik może posiadać różną pojemność załadunku. Niekiedy razem z bagażnikiem unosi się także część reflektorów (np. Daewoo Lanos) albo całe reflektory (np. Opel Insignia). W samochodach dostawczych i furgonach zazwyczaj otwierany jest skrzydłowo (np. Fiat Ducato). Dostępne są również wersje jednoczęściowe (np. Renault Kangoo).
Wikipedia
(1.1) Umocuj to pudełko na bagażniku, bo spadnie.
(1.2) W tym aucie bagażnik jest wyjątkowo z przodu.
(1.2) Objętość bagażnika była zadziwiająco duża jak na tak mały samochód.
Wiktionary
IPA: baˈɡaʒʲɲik, AS: bagažʹńik
Wiktionary
rzecz. bagaż mrz., bagażowy mos., bagażówka ż., bagażownia ż., nadbagaż mrz., bagażowe n.
przym. bagażowy
Wiktionary
(1.2) pot. kufer
Wiktionary
opłata za przewóz bagażu
SJP.pl
taksówka bagażowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) taksówka bagażowa
Wiktionary
rzecz. bagaż m., bagażnik m., bagażowy m., bagażownia ż.
przym. bagażowy
Wiktionary
pomieszczenie do przechowywania bagażu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przechowalnia bagażu
Wiktionary
Luk bagażowy (bagażownia) − pomieszczenie samolotu, w którym podczas lotu przechowywane są bagaże pasażerów. Luki bagażowe znajdują się zazwyczaj pod pokładem samolotu, a bagaże są do nich ładowane i rozładowywane przez obsługę lotniska, pasażerowie nie mają do nich dostępu.
Wikipedia
rzecz. bagaż mrz., bagażówka ż., bagażnik mrz., bagażowy mos., nadbagaż mrz., bagażowe n.
przym. bagażowy
Wiktionary
przymiotnik od: bagaż
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bagażem, dotyczący bagażu
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pomocnik wynajęty do przeniesienia bagażu, np. na dworcu lub w hotelu
(2.2) kolej. pracownik zatrudniony w bagażowni
(2.3) kolej. pracownik obsługujący wagon bagażowy (1.1)
Wiktionary
(2.1) Jacku, czy możesz poprosić jakiegoś bagażowego o pomoc, zamiast tak się męczyć?
Wiktionary
rzecz. bagaż m., bagażówka ż., bagażnik m., bagażownia ż., nadbagaż mrz., bagażowe n.
Wiktionary
stolica Iraku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Iraku;
Wiktionary
Bagdad (arab. بغداد [bɐʁˈd̪ɑːd̪]) – stolica Iraku; liczba mieszkańców wynosi ponad 7 mln. Położony nad Tygrysem jest jednym z największych miast na Bliskim Wschodzie.
Wikipedia
(1.1) W Bagdadzie znajduje się największa na świecie placówka dyplomatyczna Stanów Zjednoczonych.
Wiktionary
IPA: ˈbaɡdat, AS: bagdat
Wiktionary
rzecz. bagdadczyk mos., bagdadka ż.
przym. bagdadzki, podbagdadzki
Wiktionary
mieszkaniec Bagdadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bagdadu
Wiktionary
IPA: baɡˈdaṭt͡ʃɨk, AS: bagdaṭčyk
Wiktionary
rzecz. Bagdad mrz.
:: fż. bagdadka ż.
przym. bagdadzki
Wiktionary
mieszkanka Bagdadu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bagdadu
Wiktionary
IPA: baɡˈdatka, AS: bagdatka
Wiktionary
rzecz. Bagdad m.
:: fm. bagdadczyk mos.
przym. bagdadzki
Wiktionary
skóry baranków; futro z tych skór
SJP.pl
→ Bagdad
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Bagdadu (stolicy Iraku)
Wiktionary
(1.1) W ten sposób zapoczątkowana została Kolej Bagdadzka, czyli wielka magistrala mająca połączyć Berlin przez Wiedeń, Belgrad, Sofię, Stambuł z Bagdadem i Zatoką Perską.
Wiktionary
IPA: baɡˈdat͡sʲci, AS: bagdacʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bagdad mrz., bagdadczyk mos., bagdadka ż.
Wiktionary
dwu- lub trzymasztowa łódź, spotykana u wybrzeży Oceanu Indyjskiego; baghala
SJP.pl
Baggala (arab. bağla - muł) – tradycyjny arabski statek żaglowy.
Wikipedia
[czytaj: badżjo] nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Baggio:
Wikipedia
dwu- lub trzymasztowa łódź, spotykana u wybrzeży Oceanu Indyjskiego; baggala
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w północno-wschodnim Afganistanie;
(1.2) geogr. adm. jednostka administracyjna w Afganistanie;
Wiktionary
Baghlan (dari, paszto: بغلان, Baghlān) – miasto w północno-wschodnim Afganistanie, w prowincji Baghlan, położone w pobliżu rzeki Kondoz, na terenie Hindukuszu, ok. 500 m n.p.m. W 2010 roku miasto liczyło 76 409 mieszkańców.
Ważną rolę w gospodarce miasta stanowią uprawy buraków cukrowych oraz bawełny oraz związany z nimi przemysł.
Wikipedia
(1.1) Wyprowadziła się z Baghlanu na wiosnę 2021.
(1.2) W Baghlanie znajdują się ruiny świątyni zaratusztriańskiej.
Wiktionary
przym. baghlański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Baghlanem, dotyczący Baghlanu
Wiktionary
(1.1) Kupony stały się dostępne w baghlańskich sklepach i punktach usługowych.
Wiktionary
rzecz. Baghlan mrz.
Wiktionary
Wikipedia
owad z rzędu chruścików
SJP.pl
Bagieniec – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Jaworzyna Śląska.
Wikipedia
zdrobnienie od: bagno
SJP.pl
Bagienka (Bagienko) – zespół trzech śródleśnych jezior wytopiskowych położonych w Borach Tucholskich, w gminie Lubichowo, w powiecie starogardzkim województwa pomorskiego na północ od Mermetu. Powierzchnia największego Jeziora Bagienko (środkowego) wynosi 6,8 ha. Po obu jego stronach, północno-zachodniej i południowo-wschodniej, znajdują się dwa mniejsze jeziora leśne – również o nazwie „Bagienko”.
Wikipedia
zdrobnienie od: bagno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od: bagno
(1.2) przen. niezdrowe, nieciekawe, niemoralne środowisko lub sytuacja
(1.3) daw. bot. modrzewnica, nazwa systematyczna|Andromeda|L.|ref=tak.
(1.4) daw. bot. modrzewnica pospolita, nazwa systematyczna|Andromeda polifolia|L.|ref=tak.
(1.5) daw. bot. różanecznik, nazwa systematyczna|Rhododendron|L.|ref=tak.
(1.6) daw. bot. lud. bagno zwyczajne, nazwa systematyczna|Ledum palustre|L.|ref=tak. 1753
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Motłoch utopił starą wiedźmę w bagienku na uroczysku.
Wiktionary
IPA: baˈɟɛ̃nkɔ, AS: baǵẽnko
Wiktionary
rzecz. Bagno n., bagnistość ż., bagno
przym. bagienny
Wiktionary
(1.3) współcz. modrzewnica
(1.4) współcz. modrzewnica pospolita, modrzewnica północna, modrzewnica zwyczajna
(1.5) daw. bahun, daw. lud. bagienko indyjskie, współcz. azalia, rododendron, różanecznik
(1.6) współcz. bagno zwyczajne, lud. bagno pospolite, bagniak, dziki rozmaryn, rozmaryn leśny
Wiktionary
mech bagienny z rzędu rokietowców, w Polsce prawnie chroniony; mokradłosz żmijowaty, bagiennik żmijowaty
SJP.pl
rodzina owadów wodnych z rzędu chruścików
SJP.pl
Wikipedia
pokryty bagnami, rosnący na bagnach (np. tereny bagienne, roślinność bagienna)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z bagnem, dotyczący bagna, właściwy bagnom, rosnący na bagnach
Wiktionary
(1.1) Na trasę swoją ruszyły bataliony, dochodząc lasem do bagiennego rozlewiska zwanym błotami Horodziatyna, a przez miejscową ludność Wielkimi Bagnami.
Wiktionary
IPA: baˈɟɛ̃nːɨ, AS: baǵẽ•ny
Wiktionary
rzecz. bagno n., bagienko n., bagnisko n., zabagnianie n., zabagnienie n., bagnica ż., bagiennik m., bagiennikowate nmos., bagnik m., Bagienna ż., Bagno n., bagnistość ż.
czas. zabagniać ndk., zabagnić dk.
przym. bagnisty, bagnowy, bagiennikowy, bagnicowy, bagiennikowaty
przysł. bagiennie, bagnisto, bagniście
Wiktionary
(1.1) bagnisty, podmokły
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
maszyna do pogłębiania rzeki, kanału itp. poprzez wydobywanie gruntu z dna wód; bagrownica, czerpaczka, czerparka, draga, pogłębiarka, szlamownik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. statek wydobywający grunt z dna
Wiktionary
IPA: ˈbaɟɛr, AS: baǵer
Wiktionary
rzecz. bagrownica ż., bagrowisko n., bagrowanie n.
czas. bagrować ndk.
przym. bagrowniczy, bagrowy
Wiktionary
(1.1) bagrownica, draga, pogłębiarka, czerpaczka, czerparka, szlamownik, szuflica
Wiktionary
1. drewniana listwa używana do wyrobu ram i gzymsów;
2. zgrubienie od: bagietka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrub. od bagietka
(1.2) techn. drewniana listwa o charakterze ozdobnym, używana do wyrobu ram i gzymsów
(1.3) slang. policjant
Wiktionary
(1.1) Byłem tak głodny, że zjadłem całą bagietę z żółtym serem i szynką.
(1.2) Do wykonania ramy lustra zużyto 3 mb bagiety.
(1.2) Sala jadalna miała bagiety srebrne i była malowana na biało.
Wiktionary
IPA: baˈɟɛta, AS: baǵeta
Wiktionary
1. podłużna bułka z mąki pszennej;
2. szklany pręcik, spłaszczony na końcu, używany w laboratoriach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) spoż. długa, cienka bułka;
(1.2) chem. szklany pręcik służący w laboratoriach głównie do mieszania;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wcześnie rano przyniosłem ze sklepu jeszcze ciepłą bagietkę, masło, mleko i dżem truskawkowy.
(1.2) Zawartość probówek wymieszano dokładnie bagietką szklaną. Osad przylegający do bagietki usuwano, ocierając jąo wewnętrzną ścianę probówki i spłukując wodą dwukrotnie przekroploną.
Wiktionary
IPA: baˈɟɛtka, AS: baǵetka
Wiktionary
rzecz. bagnet
Wiktionary
(1.1) bułka paryska, bułka wrocławska
(1.2) mieszadełko
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny chruścieli
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Bagiński (forma żeńska: Bagińska; liczba mnoga Bagińscy) – polskie nazwisko, które nosi ponad 11 tysięcy osób, najwięcej na północno-wschodnim Mazowszu (ziemia łomżyńska i wiska) oraz na Dolnym Śląsku. W rankingu najpopularniejszych nazwisk w kraju na miejscu 356.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. bezprogowy instrument strunowy pochodzący z Bliskiego Wschodu;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|tur|bağlama.
uwagi. zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) baglama
* francuski: (1.1) baglama
* japoński: (1.1) サズ
* nowogrecki: (1.1) μπαγλαμάς m.
* słowacki: (1.1) baglama ż.
* turecki: (1.1) bağlama
źródła.
== baglama (język angielski.) ==
thumb|baglama (1.1)
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. baglama
odmiana.
(1.1) lp. baglama; lm. baglamas
przykłady.
Wiktionary
IPA: baɡˈlãma, AS: baglãma
Wiktionary
zdrobnienie od: bagnet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bagnet
Wiktionary
(1.1) To nie bagnet, lecz tylko mały bagnecik.
Wiktionary
rzecz. bagnet m.
przym. bagnetowy
Wiktionary
sztylet nasadzony na lufę karabinu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wojsk. rodzaj noża zakładany na lufę karabinu umożliwiający użycie go do walki wręcz;
(1.2) mot. wskaźnik poziomu oleju w silniku samochodowym (lub innych urządzeniach) w postaci długiego, metalowego ostrza
Wiktionary
Bagnet (franc. baïonette od miasta Bayonne) – rodzaj kolnej broni białej mocowanej u wylotu lufy broni strzeleckiej (np. karabinu). Po nałożeniu bagnet stanowi jej przedłużenie umożliwiając efektywniejsze wykorzystanie jej w walce wręcz.
W Polsce początkowo zwany bajonetem.
Wikipedia
(1.1) Przed atakiem żołnierze założyli bagnety na karabiny.
(1.1) Wyciągnąłem z niego bagnet, a ten wstał i mówi, o, ulżyło mi.
(1.2) Bagnet złamał się przy wyciąganiu.
Wiktionary
IPA: ˈbaɡnɛt, AS: bagnet
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bagnecik m.
przym. bagnetowy
Wiktionary
(1.1) daw. bajonet
Wiktionary
przymiotnik od: bagnet
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z bagnetem, dotyczący bagnetu
Wiktionary
rzecz. bagnet mrz., bagnecik mrz.
Wiktionary
dawniej: żelazny pręt z obracającą się rączką do zamykania okna; zawrzyk, zawrotnica
SJP.pl
1. rodzaj mchu z rodziny szmotłochowatych;
2. potocznie: maślak pstry (jadalny grzyb z rodziny maślakowatych)
SJP.pl
bylina z rodziny bagnicowatych, rosnąca na torfowiskach; bagnica torfowa
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzina roślin jednoliściennych, występujących w strefie umiarkowanej
SJP.pl
Wikipedia
o cechach bagnicowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. o cechach roślin z rodziny bagnicowatych
Wiktionary
rzecz. bagnicowate nmos.
Wiktionary
1. modraszek bagniczek - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych;
2. piórolotek bagniczek - gatunek motyla z rodziny piórolotkowatych
SJP.pl
1. modraszek bagniczek - gatunek motyla z rodziny modraszkowatych;
2. piórolotek bagniczek - gatunek motyla z rodziny piórolotkowatych
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Bagniewski – polski herb szlachecki, odmiana herbu Pomian.
Wikipedia
1. pająk z rodziny darownikowatych, występujący w około 100 gatunkach;
2. mech z rodziny szmotłochowatych, w Polsce pod ochroną
SJP.pl
zgrubienie od: bagno
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zob. bagno.
(1.2) zgrub. od: bagno
(1.3) daw. bot. bażyna (nazwa systematyczna|Empetrum|L.|ref=tak.)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Za miedzą Danuśki zaczynały się bagniska.
Wiktionary
rzecz. Bagno n., bagno n.
przym. bagienny
Wiktionary
→ bagnisty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stopień zabagnienia danego obszaru;
(1.2) odprzym. cecha tego, co jest bagniste
Wiktionary
Bagnistość – stopień zabagnienia danego obszaru, określa stosunek powierzchni zajętej przez bagna (A_{b}) do powierzchni pola odniesienia (A), obliczany według wzoru:
W Polsce bagnistość wynosi 8,3%.
Wikipedia
IPA: baɟˈɲistɔɕt͡ɕ, AS: baǵńistość
Wiktionary
rzecz. Bagno n., bagno n., bagienko n.
przym. bagienny, bagnisty
przysł. bagiennie, bagniście
Wiktionary
taki jak na bagnach; błotnisty (np. bagnisty grunt, bagnisty teren)
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pokryty bagnami
(1.2) podobny do bagna
Wiktionary
rzecz. Bagno n., bagnistość ż., bagno n.
przym. bagienny
Wiktionary
(1.1) bagienny
(1.2) błotnisty, grząski
Wiktionary
1. teren podmokły;
2. rodzaj rośliny należącej do rodziny wrzosowatych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilkunastu miejscowości w Polsce
Wiktionary
Bagno – obszar o utrzymującym się wysokim nawilgoceniu, porośnięty przez roślinność przystosowaną do specyficznych warunków związanych z dużą wilgotnością.
Pojęcie bagno w języku potocznym ma nieprecyzyjne znaczenie bliskie torfowisku. Pojęcia bliskoznaczne to trzęsawisko, grzęzawisko lub błoto. W literaturze specjalistycznej bagno może oznaczać teren stale podmokły i porośnięty roślinnością przystosowaną do bardzo wilgotnych warunków, której szczątki przekształcającą się w torf. W topografii bagnem określany jest obszar, na którym woda znajduje się na powierzchni – między kępami roślinności – przez znaczną część roku, a w najsuchszym okresie 80–90% objętości gruntu jest trwale nasycone wodą. Niektórzy definiują bagno jako praktycznie każde lądowe mokradło, zarówno torfowiskowe, jak i nie (namulisko, podmoklisko, mułowisko). W węższym ujęciu bagno może oznaczać jedynie obszary, gdzie zachodzą procesy bagienne, zwłaszcza odkładanie torfu, przy czym może to dotyczyć także torfowisk inicjalnych lub zdegradowanych, gdzie procesy bagienne są słabo zauważalne. Torfowisko, na którym zachodzą procesy torfotwórcze, w odróżnieniu od osuszonych i zdegradowanych torfowisk, bywa określane jako torfowisko żywe (aktywne) lub bagno torfowe.
Wikipedia
(1.1) Prosimy mieszkańców Bagna, aby między sobą rozstrzygali i pilnowali porządku kolejki, a nie obarczali problemem sprzątania księdza proboszcza.
Wiktionary
IPA: ˈbaɡnɔ, AS: bagno
Wiktionary
rzecz. bagno n., bagnistość ż., zabagnianie n., zabagnienie n., bagnica ż., bagiennik m., bagiennikowate nmos., bagnik m., Bagienna ż., Bagna nmos., bagienko n., bagnisko n.
czas. zabagniać ndk., zabagnić dk.
przym. bagienny, bagnisty, bagnowy, bagiennikowy, bagnicowy, bagiennikowaty
przysł. bagiennie, bagnisto, bagniście
Wiktionary
nauka o ewolucji i tworzeniu się bagien; paludologia
SJP.pl
Paludologia (łac. palus, paludis „bagno” i gr. logos „nauka”), hydrologia bagien – nauka wchodząca w skład hydrologii. Interesuje się bagnem, jego związkami z otaczającym go środowiskiem, bada procesy wymiany wody pomiędzy nimi. Zajmuje się bilansem wodnym bagna, kształtowaniem się odpływu z tegoż bagna, jego ustrojem cieplnym, parowaniem zeń, określa reguły rządzące tworzeniem się bagiennej sieci hydrograficznej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. gw-pl|Śląsk Cieszyński. tabaka do żucia
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. śmierdzący osad w fajce
Wiktionary
Pegu (birm. ပဲခူးမြို့ /bəɡó mjo̰/, mon ဗဂေါ /həkɜ̀/, ang. Bago, hist. Hanthawaddy) – miasto w środkowej Mjanmie (Birmie), w prowincji Pegu, 80 km na północny wschód od Rangunu.
Liczba mieszkańców: 284 tys. (2012) – czwarte co do wielkości miasto kraju.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|czeski|bago.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== bago (język cebuano.) ==
wymowa.
audio|LL-Q33239 (ceb)-Howdy.carabao-bago.wav.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) nowy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|czeski|bago.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== bago (język cebuano.) ==
wymowa.
audio|LL-Q33239 (ceb)-Howdy.carabao-bago.wav.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) nowy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
miasto w Afganistanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w środkowym Afganistanie;
Wiktionary
Bagram – miasto w środkowym Afganistanie, w prowincji Parwan. Leży około 60 km na północ od Kabulu. Pochodzi jeszcze z czasów starożytnych. W mieście znajduje się Baza lotnicza Bagram. W 2021 roku liczyło ponad 119 tys. mieszkańców.
W roku 1938 belgijscy archeolodzy prowadzący wykopaliska w centrum miasta odkryli zamurowane pomieszczenie, w którym ukryte były skarby pochodzące ze wszystkich stron świata. W skład tzw. skarbu z Bagram wchodziły m.in.:
Wikipedia
(1.1) Obrazy z Bagramu pozostaną już w pamięci Zachodu, szczególnie w Europie, i na pewno nie wpłyną na wzmocnienie transatlantyckich więzi w ich tradycyjnym sensie.
Wiktionary
miasto w Rosji; Iławka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto w obwodzie królewieckim w Federacji Rosyjskiej;
Wiktionary
Bagrationowsk, Iława Pruska, Iławka ros. Багратионовск, niem. Preußisch Eylau, lit. Prūsų Ylava, ros. hist. Прусская Илава, Pruskaja Iława – miasto w obwodzie królewieckim w Rosji (6,4 tys. mieszkańców w 2021), położone przy granicy z Polską. Centrum rejonu bagrationowskiego.
Wikipedia
przym. bagrationowski
Wiktionary
(1.1) Iława Pruska
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bagrationowskiem, dotyczący Bagrationowska
Wiktionary
rzecz. Bagrationowsk mrz.
Wiktionary
(1.1) iławski
Wiktionary
wykonywać roboty ziemne za pomocą pogłębiarki (bagra, bagrownicy), zwłaszcza pogłębiać dno zbiornika wodnego
SJP.pl
czasownik
(1.1) pogłębiać dno bagrem
Wiktionary
(1.1) Maszyna podjeżdżała, opuszczała czerpak i „bagrowała” ziemię.
(1.1) W wyniku badań okazało się, że najstarsze, rzymskie ślady historii Cezarei tkwią na głębokości pięciu metrów poniżej dna morskiego. Bagrując na tej głębokości, wydobyto nieuszkodzony wielki dzban i pięknie rzeźbioną lampę oliwną.
Wiktionary
IPA: baˈɡrɔvat͡ɕ, AS: bagrovać
Wiktionary
rzecz. bagier m., bagrownica ż., bagrowisko n., bagrowanie n.
przym. bagrowniczy, bagrowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pogłębianie dna bagrem
Wiktionary
Bagrowanie – mechaniczne usuwanie warstwy osadów dennych ze zbiorników wodnych lub cieków.
Usunięcie ze zbiornika części osadów dennych jest równoznaczne z usunięciem zdeponowanego w nich ładunku substancji biogennych, dlatego działanie to jest zaliczane do zabiegów rekultywacyjnych jezior.
Wikipedia
rzecz. bagier m., bagrownica ż., bagrowisko n.
czas. bagrować ndk.
przym. bagrowniczy, bagrowy
Wiktionary
usypisko powstałe z piasku, gruzu itp. wybieranego przez pogłębiarki (bagry, bagrownice)
SJP.pl
maszyna do pogłębiania rzeki, kanału itp. poprzez wydobywanie gruntu z dna wód; bagier, czerpaczka, czerparka, draga, pogłębiarka, szlamownik
SJP.pl
Pogłębiarka (bagrownica, draga) – jednostka pływająca, której przeznaczeniem jest pogłębianie akwenów morskich i śródlądowych.
Wikipedia
przymiotnik od: bagrownica
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
związany z bagrem
SJP.pl
osoba obsługująca pogłębiarkę
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bagulalami, dotyczący Bagulalów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język bagulalski;
Wiktionary
rzecz. Bagulalowie lm m.
Wiktionary
wyznawca bahaizmu
SJP.pl
ruch religijny wyodrębniony z babizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. religia wywodząca się z babizmu, której celem jest utworzenie religii ogólnoświatowej, unifikującej religie monoteistyczne – babizm, judaizm, chrześcijaństwo i islam;
Wiktionary
Bahaizm, bahá'í – religia monoteistyczna założona w Persji w XIX wieku przez Bahá'u'lláha, podkreślająca duchową jedność całej ludzkości. Szacuje się, że obecnie na świecie jest od pięciu do sześciu milionów bahaitów (bahaistów) w ponad 200 państwach i terytoriach. Bahaizm wyłonił się z islamu szyickiego, konkretniej babizmu.
Wikipedia
IPA: baˈxajism̥, AS: baχai ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. bahaita m., bahaitka ż.
przym. bahaicki
przysł. bahaicko
Wiktionary
żółtopomarańczowy kolor
SJP.pl
Bahamy (ang. Bahamas), Wspólnota Bahamów (ang. Commonwealth of The Bahamas) – państwo wyspiarskie, położone na archipelagu Bahamy należącym do Indii Zachodnich na Oceanie Atlantyckim.
Wikipedia
obywatel Bahamów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Bahamów
Wiktionary
Bahamy (ang. Bahamas), Wspólnota Bahamów (ang. Commonwealth of The Bahamas) – państwo wyspiarskie, położone na archipelagu Bahamy należącym do Indii Zachodnich na Oceanie Atlantyckim.
Wikipedia
IPA: baˈxãmt͡ʃɨk, AS: baχãmčyk
Wiktionary
rzecz. Bahamy nmos.
:: fż. Bahamka ż.
przym. bahamski
Wiktionary
1. obywatelka Bahamów (państwa)
2. mieszkanka Bahamy (wyspy)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Bahamów
Wiktionary
IPA: baˈxãmka, AS: baχãmka
Wiktionary
rzecz. Bahamy nmos.
:: fm. Bahamczyk mos.
przym. bahamski
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Bahamy
(1.2) odnoszący się do archipelagu Bahamy
Wiktionary
(1.1) Bahamska flaga ma trzy poziome pasy koloru niebieskiego i żółtego oraz czarny trójkąt po lewej stronie.
Wiktionary
IPA: baˈxãmsʲci, AS: baχãmsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bahamy nmos., Bahamczyk m., Bahamka ż.
Wiktionary
1. archipelag około 700 wysp koralowych na Oceanie Atlantyckim, w Ameryce Środkowej, w Indiach Zachodnich;
2. państwo w Ameryce Środkowej ze stolicą w Nassau; Wspólnota Bahamów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. archipelag na Oceanie Atlantyckim;
(1.2) geogr. polit. państwo wyspiarskie w Ameryce Północnej;
Wiktionary
Bahamy (ang. Bahamas), Wspólnota Bahamów (ang. Commonwealth of The Bahamas) – państwo wyspiarskie, położone na archipelagu Bahamy należącym do Indii Zachodnich na Oceanie Atlantyckim.
Wikipedia
(1.2) Według danych ONZ Bahamy posiadają najmłodszą wiekowo populację świata. (Wikipedia)
Wiktionary
IPA: baˈxãmɨ, AS: baχãmy
Wiktionary
rzecz. Bahamczyk mos., Bahamka ż.
przym. bahamski, bahama
Wiktionary
(1.2) ofic. urz. Wspólnota Bahamów
Wiktionary
[czytaj: baIja]
1. stan w Brazylii;
2. dawna nazwa Salvadoru (miasta w Brazylii)
SJP.pl
Bahía (wymowa [baˈi.ɐ]) – jeden z 26 stanów Brazylii, położony w Regionie Północno-Wschodnim. Od północy graniczy ze stanem Pernambuco, od zachodu ze stanami Piauí, Tocantins i Goiás, południa ze stanami Minas Gerais i Espírito Santo, a wschodnią granicę wyznacza Ocean Atlantycki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) etn. przedstawicielka grupy etnicznej zamieszkującej Region Płaskowyżu Centralnego w Wietnamie
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Bahnar mos.
przym. bahnarski
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Baḥr (بحر) to arabskie słowo oznaczające morze.
Niderlandy:
Sudan Południowy:
Osoby:
Wikipedia
państwo w Azji ze stolicą w Manamie; Królestwo Bahrajnu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. państwo w Azji ze stolicą w Manamie;
(1.2) geogr. wyspa na Zatoce Perskiej stanowiąca większą część terytorium Bahrajnu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Bahrajn jest monarchią konstytucyjną.
Wiktionary
IPA: ˈbaxrajn, AS: baχrai ̯n
Wiktionary
rzecz. Bahrańczyk mos., Bahranka ż., Bahrajnka ż., Bahrajńczyk mos.
przym. bahrański, bahrajński
Wiktionary
(1.1) ofic. urz. Królestwo Bahrajnu
Wiktionary
obywatel Bahrajnu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Bahrajnu
Wiktionary
IPA: baxˈrajj̃n͇t͡ʃɨk, AS: baχrai ̯ĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Bahrajn m., Bahrańczyk mos.
:: fż. Bahranka ż., Bahrajnka ż.
przym. bahrański, bahrajński
Wiktionary
(1.1) Bahrańczyk
Wiktionary
obywatelka Bahrajnu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Bahrajnu
Wiktionary
IPA: baxˈrajnka, AS: baχrai ̯nka
Wiktionary
rzecz. Bahrajn mrz., Bahranka ż.
:: fm. Bahrańczyk mos., Bahrajńczyk mos.
przym. bahrański, bahrajński
Wiktionary
(1.1) Bahranka
Wiktionary
→ Bahrajn; bahrański
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. bahrański.
Wiktionary
rzecz. Bahrajn mrz., Bahrańczyk mos., Bahranka ż., Bahrajńczyk mos., Bahrajnka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Bahrajnu
Wiktionary
IPA: baxˈrãj̃n͇t͡ʃɨk, AS: baχrãĩ ̯ṇčyk
Wiktionary
rzecz. Bahrajn mrz., Bahrajńczyk mos.
:: fż. Bahranka ż., Bahrajnka ż.
przym. bahrański, bahrajński
Wiktionary
(1.1) Bahrajńczyk
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Bahrajnu
Wiktionary
IPA: baxˈrãŋka, AS: baχrãŋka
Wiktionary
rzecz. Bahrajn mrz., Bahrajnka ż.
:: fm. Bahrańczyk mos., Bahrajńczyk mos.
przym. bahrański, bahrajński
Wiktionary
(1.1) Bahrajnka
Wiktionary
→ Bahrajn; bahrajński
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do państwa Bahrajn
(1.2) odnoszący się do wyspy Bahrajn
Wiktionary
IPA: baxˈrãj̃sʲci, AS: baχrãĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bahrajn mrz., Bahrańczyk mos., Bahranka ż., Bahrajńczyk mos., Bahrajnka ż.
Wiktionary
(1.1-2) bahrajński
Wiktionary
jednostka monetarna Tajlandii (1 baht = 100 satangów)
SJP.pl
Bat, bat tajski (język tajski: บาท trb. baat) – waluta Tajlandii.
Kurs dolara amerykańskiego: 1 USD = 29.91 THB (stan na 12 lutego 2021 roku).
Monety występują w nominałach:
Wikipedia
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gwara. mówić
Wiktionary
Baigneuse (fr. – kąpiąca się) – rodzaj szezlongu popularnego w I połowie XIX wieku w kształcie owalu, wyściełanego, na niskich nóżkach.
Szeroki fotel – leżanka posiadał owalne głębokie siedzenie, kształtem przypominał ówczesne wanny.
Otoczony był z trzech stron nierównej wysokości oparciami: wklęsłym i lekko wywiniętym, wyższym od wezgłowia i niższym od nóg. Tylne oparcie lekko wygięte.
Wikipedia
[czytaj: baJI] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
składnik strukturalny stali hartowanych i żeliw szarych; odmiana perlitu
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: berd] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
1. wyspa w atolu Tarawa;
2. stolica Kiribati
SJP.pl
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) geogr. stolica Kiribati;
Wiktionary
Bairiki – miasto na wyspie Bairiki, na atolu Tarawa w grupie wysp Gilberta, w jednostce administracyjnej South Tarawa, faktyczna stolica Kiribati. Jest to główne centrum administracyjne republiki Kiribati (siedziba prezydenta i większości ministerstw), ale parlament został przeniesiony na wyspę Ambo. Bairiki jest też siedzibą katolickiej diecezji Tarawa i Nauru. W 2000 roku miasto liczyło 36,7 tys. mieszkańców.
Wikipedia
IPA: ˌbajiˈrʲici, AS: bai ̯irʹiḱi
Wiktionary
[czytaj: bes] spadek cen towarów na giełdzie lub kursu papierów wartościowych; bessa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. przen. prowokacyjny wpis na forum publicznym
Wiktionary
(1.1) zarzutka, podpucha
Wiktionary
Baixi (chin. trad.: 百戲; chin. upr.: 百戏; pinyin: bǎixì; dosł. sto sztuk) – rodzaj chińskich widowisk łączących tradycyjne formy przedstawień taneczno-wokalnych z akrobatyką, żonglerką lub symbolicznymi elementami walki, które pojawiły się w czasach dynastii Han (206 p.n.e.–220 n.e.), choć według niektórych źródeł były znane już w okresie dynastii Qin (221 p.n.e.–206 p.n.e.).
Wikipedia
[czytaj: bajza] waluta zdawkowa Omanu (1/1000 riala)
SJP.pl
Baiza (baisa) – drobna jednostka monetarna Omanu emitowana:
Wikipedia
w literaturze dziecięcej: baśniowa postać opowiadająca bajki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. postać baśniowa opowiadająca bajki
wykrzyknik
(2.1) …zachęcający kogoś do opowiadania bajki
forma rzeczownika.
(3.1) D. lp. od: baja (forma charakterystyczna)
forma czasownika.
(4.1) 2. os. lp. rozk. od: bajać
Wiktionary
Baj – polskie nazwisko. Pojawiło się po 1624 roku. Podczas jednej z bitew polscy chłopi wzięli do niewoli wielu Tatarów, którzy potem obrabiali chłopskie pola, gdy gospodarze musieli odrabiać pańszczyznę. Osiedlili się wtedy w okolicznych wsiach, dając początek rodzinom o nazwisku Baj.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) bajacz, bajarz
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. baja ż., bajacz mos., bajanie n., bajarz mos.
czas. bajać ndk., nabajaćdk.
przym. bajkowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== baj (język grenlandzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
wykrzyknik
(1.1) do widzenia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. baja ż., bajacz mos., bajanie n., bajarz mos.
czas. bajać ndk., nabajaćdk.
przym. bajkowy
Wiktionary
(1.1) bajacz, bajarz
Wiktionary
1. miękka tkanina bawełniana, grubsza odmiana flaneli
2. zgrubienie od: bajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) włók. ciepła i miękka tkanina bawełniana, grubsza od flaneli; Gloger.
(1.2) zgrub. bajka
(1.3) gw-pl|Bukowina. łazienka
(1.4) rel. islamska przysięga wierności składana kalifowi przez muzułmanów;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: baj
forma czasownika.
(3.1) 3. os. lp. ter. od: bajać
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Założył płaszcz z bai.
(1.2) Obejrzyj baję i zmykaj spać.
Wiktionary
IPA: ˈbaja, AS: bai ̯a
Wiktionary
rzecz. baj mos., bajka ż.
wykrz. baj
czas. bajać
przym. bajowy
Wiktionary
(1.3) bania, wanna
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) eufem. seks. stosunek płciowy heteroseksualny
wykrzyknik
(2.1) żart. wyraz zadowolenia; por. super, git, zajebiście
Wiktionary
IPA: ˌbaja‿ˈbɔ̃ŋɡɔ, AS: bai ̯a‿bõŋgo
Wiktionary
bajabongo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) eufem. seks. stosunek płciowy heteroseksualny
wykrzyknik
(2.1) żart. wyraz zadowolenia; por. super, git, zajebiście
Wiktionary
IPA: ˌbaja‿ˈbɔ̃ŋɡɔ, AS: bai ̯a‿bõŋgo
Wiktionary
baja-bongo
Wiktionary
przestarzałe:
1. opowiadać fantastyczne historie, baśnie;
2. opowiadać niestworzone rzeczy; ględzić, pleść bzdury
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. nabajać)
(1.1) książk. opowiadać baśnie, fantastyczne historie
(1.2) książk. ględzić, pleść
Wiktionary
IPA: ˈbajät͡ɕ, AS: bai ̯äć
Wiktionary
rzecz. bajka ż., bajarz m., bajarka ż., baja m./ż., bajanie n.
przym. bajkowy
Wiktionary
(1.2) bajdurzyć, pleść androny, pleść od rzeczy, pleść trzy po trzy
Wiktionary
1. hinduska tancerka kultowa, pełniąca służbę przy świątyni Buddy; almeja
2. dawna tkanina indyjska w poprzeczne, kolorowe pasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. kuliste (rzadziej prostokątne) ciastko wytwarzane na bazie odpadów cukierniczych;
(1.2) hinduska tancerka pełniąca służbę przy świątyni
(1.3) dawna tkanina indyjska w poprzeczne, kolorowe pasy
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. zdrobn. bajaderka ż.
Wiktionary
(1.2) tanecznica indyjska, dewadasi
Wiktionary
ciastko wyrabiane z okruchów cukierniczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zob. bajadera.
Wiktionary
Bajadera (inaczej bajaderka, kartofelek, ziemniaczek, a także „kula rumowa”) – kuliste (rzadziej prostokątne) ciastko wytwarzane na bazie odpadów cukierniczych (np. okrawków ciastek deserowych), z dodatkiem kakao, rumu, czekolady, orzeszków ziemnych lub wiórków kokosowych.
Wikipedia
rzecz. bajadera ż.
Wiktionary
(1.1) bajadera
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
instrument muzyczny, udoskonalona harmonia ręczna (rodzaj akordeonu) z klawiaturami guzikowymi dla obu rąk, spopularyzowana w Rosji pod koniec XIX wieku; guzikówka, harmoszka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. bajarz
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈbajãn, AS: bai ̯ãn
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bajanchongorem, dotyczący Bajanchongoru
Wiktionary
rzecz. Bajanchongor mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bajać.
Wiktionary
czas. bajać
rzecz. baj mos., bajarka ż., bajarz mos., bajka ż.
wykrz. baj
Wiktionary
kobieta, która opowiada bajki albo baśnie, czyli utwory o treści fantastycznej, zmyślonej, osnutej na podaniach, legendach; gawędziarka, plotkarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) osoba płci żeńskiej opowiadająca baśnie, bajki itp.
Wiktionary
rzecz. bajka fż., bajanie n.
:: fm. bajarz mos.
czas. bajać ndk.
przym. bajkowy
Wiktionary
(1.1) gawędziarka, opowiadaczka
Wiktionary
opowiadanie bajek, baśni
SJP.pl
ten, kto opowiada bajki albo baśnie, czyli utwory o treści fantastycznej, zmyślonej, osnutej na podaniach, legendach; bajczarz, gawędziarz, plotkarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. osoba opowiadająca bajki lub baśnie
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. baj mos., bajarka ż., bajka fż., bajanie n.
czas. bajać ndk.
przym. bajkowy
wykrz. baj
Wiktionary
(1.1) gawędziarz
Wiktionary
człowiek gnuśny, leniwy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. żart. byle co, nic ważnego; także ktoś, kogo można lekceważyć
Wiktionary
(1.1) Ty już Pana Boga nie miej za bajbardzo – rzekł drugi. – On się zna na farbowanych lisach.
(1.1) Mam sobie aspana za bajbardzo i za hetkę pętelkę, i mocno sobie tego życzę, abym waćpanu w łeb strzelił.
Wiktionary
(1.1) war. ba i bardzo; daw. lada co
Wiktionary
mała łódź żaglowa lub wiosłowa; bąk; bączek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. niewielka łódź wiosłowa
(1.2) żegl. mała żaglówka śródlądowa o nietypowej budowie
Wiktionary
IPA: ˈbajbɔt, AS: bai ̯bot
Wiktionary
(1.1-2) bączek, bąk
Wiktionary
rzadko: bejca;
1. farba do drewna;
2. zaprawa do nasion posiadająca właściwości grzybobójcze;
3. zaprawa farbiarska;
4. zaprawa z octu i korzeni do marynowania mięs
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od bajt
Wiktionary
rzecz. bajt m.
Wiktionary
przesadzać w opowiadaniu, w relacjach, starając się kogoś zwieść; bujać, blagować, bajerować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. peklować
Wiktionary
rzecz. bajcowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. mówienie nieprawdy, wprowadzanie w błąd
(1.2) zob. bejcowanie.
Wiktionary
czas. bajcować
Wiktionary
(1.1) bajdurzenie, bujanie, blagowanie, bajerowanie, kłamanie, chrzanienie
Wiktionary
dawniej: bajeczny
SJP.pl
ten, kto opowiada bajki albo baśnie, czyli utwory o treści fantastycznej, zmyślonej, osnutej na podaniach, legendach; bajarz, gawędziarz, plotkarz
SJP.pl
plotkować
SJP.pl
wiadomość, relacja, opowiadanie zmyślone, nieprawdziwe, niemające sensu; brednia, bzdura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. opowiadanie zmyślone, niemające sensu
(1.2) lekcew. bajka, baśń
Wiktionary
Dymitr Wiśniowiecki (ukr. Дмитро Іванович Вишневе́цький (Dmytro Iwanowycz Wyszneweckyj)) herbu Korybut (ur. przed 1535, zm. 1563 w Stambule) – kniaź, starosta czerkaski i kaniowski (od 1550 roku), sławny awanturnik.
Wikipedia
(1.1) Przestań opowiadać nam takie bajdy, przecież i tak nikt w nie nie wierzy.
(1.2) Moją ulubioną bajdą jest powieść „Wspomnienia niebieskiego mundurka”.
Wiktionary
IPA: ˈbajda, AS: bai ̯da
Wiktionary
rzecz. bajdurzenie n., bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajdziara ż., bajdura ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. bajdurzenie n., bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajdziara ż., bajdura ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* niemiecki: (1.1) Mär ż.; (1.2) Mär ż.
* rosyjski: (1.1) байка ż.; (1.2) байка ż.
źródła.
== bajda (język maltański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) jajko
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
duża bezpokładowa łódź rzeczna żaglowo-wiosłowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. żegl. duża bezpokładowa, jednomasztowa łódź żaglowo-wiosłowa, używana dawniej na rzekach Ukrainy i Białorusi oraz do wypraw na Morzu Czarnym;
Wiktionary
Bajdak (bajdas), bajdarka (ukr., ros. байдак) – jednomasztowa, duża, szeroka, bezpokładowa łódź żaglowo-wiosłowa używana dawniej na rzekach Ukrainy, Białorusi i Rosji; rodzaj barki rzecznej.
Z kadłubem o nieco zwężonym przodzie, miała płaskie dno i proste burty. Wyposażona w dwie kotwice, poruszana była żaglem i wiosłami lub długimi żerdziami (tzw. szóstami). W jej tylnej części mieściła się niewielka kajuta. Z wiarygodnych XIX-wiecznych informacji wiadomo, iż długość bajdaków wynosiła od 15 do 25 sążni(od 26 do ok. 43 metrów), szerokość sięgała 4 sążni (ok. 7 m), a tonaż wahała się od zaledwie 2 do aż 6 tysięcy cetnarów (od ok. 80 kg do przeszło 24 ton). Obsadę takiej łodzi płynącej z prądem i z rozpiętym żaglem stanowiło zazwyczaj 8-20 ludzi, co zapewniało jej prędkość poruszania się rzędu 5-9 ówczesnych wiorst (5,3–ok. 9,5 km) na godzinę, natomiast łódź płynąca pod prąd przy rozpiętym żaglu wymagała obsady 20-50 ludzi, lecz mimo to jej prędkość ograniczała się do 3 wiorst (3,2 km) na godzinę.
Wikipedia
(1.1) Dam ci tedy parę czajek, bo bajdakami porohów nie przejedziesz.
Wiktionary
rzecz. bajdarka ż.
Wiktionary
(1.1) bajdas, bajdarka
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bajdaratą, dotyczący Bajdaraty
Wiktionary
rzecz. Bajdarata ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. hydron. rzeka w Rosji, uchodząca do Zatoki Bajdarackiej Morza Karskiego;
Wiktionary
Bajdarata – rzeka, po której biegnie umowna granica Europy i Azji, jednocześnie jej ujście do Morza Karskiego (68°15′) jest najdalej na wschód wysuniętym punktem Europy.
Wikipedia
przym. bajdaracki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. wiosłowo-żaglowa łódź towarowa używana na Wołdze w okolicach Astrachania, a w XIX w. również na Dnieprze i Prypeci
Wiktionary
rzecz. bajdak m.
Wiktionary
(1.1) bajdak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. pot. osoba która lubi bajdurzyć, bajać
Wiktionary
(1.1) Już ta bandura mówi wciąż o pogodzie – klita bajdała o urodzajach i lepszych czasach, – nowiniarz łże coś świeżego o teatrze lub uroczystościach publicznych – resztę, dokończa łgarz.
Wiktionary
rzecz. bajdziara ż., bajdurzenie n., bajdziarka ż., bajduła m., bajdziarz m., bajdura ż., bajda ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdziurzyć, bajdurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) bajarz, bajduła, bajdziarz
Wiktionary
wiatr wiejący od dziobu pod kątem ostrym do linii symetrii statku; bejdewind
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. nazwa wiatru z kierunku pomiędzy wiatrem wiejącym prostopadle do burt statku (półwiatr), a wiatrem wiejącym od strony kąta martwego, czyli od strony dziobu;
(1.2) żegl. kurs przy bajdewindzie (1.1)
Wiktionary
Bajdewind, też bejdewind, ćwierćwiatr (z niem. bei dem Wind – dosł. przy wietrze) – nazwa jednego z wiatrów pozornych. Bajdewind wieje z kierunków: pomiędzy wiatrem wiejącym prostopadle do burt jednostki (półwiatr), a wiatrem wiejącym od strony kąta martwego, czyli od strony dziobu jednostki. W zależności od wielkości kąta martwego danej jednostki przedział ten wynosi od ok. 30° do ok. 80°.
Wikipedia
IPA: bajˈdɛvʲĩnt, AS: bai ̯devʹĩnt
Wiktionary
(1.1) bejdewind, ćwierćwiatr
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. brednia, głupstwo
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy
(2.1) pot. człowiek, który opowiada bajki, bajarz
(2.2) pot. osoba mówiąca od rzeczy, nieprawdomówna
Wiktionary
Bajdura – wieś w Syrii, w muhafazie Aleppo, w dystrykcie As-Safira. W 2004 roku liczyła 569 mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) Wróciłeś już do domu i wymyślasz, że wygrałeś konkurs. To na pewno bajdura!
(2.1) Z drugiej strony słowa o wyraźnie ujemnej konotacji, nazywające osobę o cesze nachalnego, natrętnego gadulstwa (babrok, żwok, czasem też bajdura), są stosowane przede wszystkim na określenie mężczyzn […]
(2.2) Synu, jesteś bardzo nieprawdomówny, oni zaczną cię przezywać bajdurą!
Wiktionary
rzecz. bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajdziara ż., bajda ż., bajdziarstwo n., bajdurzenie n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) brednia, głupstwo, kłamstwo, bajka
(2.1) bajdała, bajduła, bajdziarz, bajarz
(2.2) kłamca, łgarz, blefiarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zmyślanie, opowiadanie bajd
Wiktionary
(1.1) Proszę was, ludzie światowi, wy, którzy, o tej porze, pędzicie za swymi uciechami na bal lub do Opery i którzy wieczór, kładąc się, odczytacie do poduszki jakieś zużyte bluźnierstwo starego Woltera, jakieś rozsądne bajdurzenie Pawła Ludwika Courrier, jakąś rozprawę ekonomiczną komisji parlamentarnej […]
Wiktionary
rzecz. bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajdziara ż., bajda ż., bajdura ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) bajdziarstwo
Wiktionary
opowiadać zmyślone rzeczy, mówić bez sensu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) pot. mówić głupstwa
(1.2) pot. zmyślać bajki, opowiadania
Wiktionary
(1.1) Co też pan bajdurzy, przecież to wszystko nieprawda!
(1.2) Lubię przebywać z moim tatą, świetne opowiadania nam bajdurzy.
Wiktionary
rzecz. bajdziara ż., bajdurzenie n., bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż. bajdura ż., bajda ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) bajać, bzdurzyć, kłamać, okłamywać, pleść androny, pleść od rzeczy, pleść trzy po trzy
(1.2) bajać
Wiktionary
(r. żeński) dawniej: gawędziarka, gaduła, nudziara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. osoba lubiąca bajdurzyć, opowiadać bajdy
(1.2) pot. osoba tworząca i opowiadająca plotkaotki
Wiktionary
(1.1) Dlaczego ty wymyślasz tyle bzdur? Jesteś jakimś bajdułą!
(1.2) Ten osiedlowy bajduła znów wymyślił plotkaotkę o mnie.
Wiktionary
rzecz. bajdurzenie n., bajdała m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajdziara ż., bajdura ż., bajda ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) bajdała, bajdziarz, bajarz
(1.2) bajdziarz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazowsze. zgrub. osoba, która bajdziurzy, mówi głupstwa
Wiktionary
(1.1) Nienawidzę jej za to, że opowiada o mnie same głupoty. Jest wielką bajdziarą!
Wiktionary
rzecz. bajdurzenie n., bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajda ż., bajdura ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) zdrobn. bajdziarka, fm. bajdziarz, bajduła
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Mazowsze. osoba która bajdziurzy, mówi głupstwa
Wiktionary
(1.1) W naszym mieście pałęta się wiele bajdziarek, które strasznie zmyślają.
Wiktionary
rzecz. bajdurzenie n., bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziara ż., bajdura ż., bajda ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) zgrub. bajdziara, fm. bajdziarz
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się, zaliczany do bajdziarstwa, do bajd
(1.2) zmyślony, mało prawdopodobny
(1.3) pochodzący od bajdziarza, bajdziarki
Wiktionary
(1.1) Dzisiaj o dziesiątej wybieram się do klubu bajdziarskiego. Będziemy tam opowiadać różny wymyślone przez nas bajki.
(1.2) Strasznie mi nazmyślałeś. Czy ty myślisz, że Ci uwierzę w tą bajdziarską opowieść o tym, jak to Ci pies zeżarł pracę domową?!
(1.3) Jak chcesz już tak kłamać to nie mnie. Ubierz swój słomiany, bajdziarski kapelusz i w miasto ludzi oszukiwać!
Wiktionary
rzecz. bajdziara ż., bajdurzenie n., bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajdura ż., bajda ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) opowiadanie bajd, bajdurzenie
(1.2) rozsiewanie plotkaotek, plotkarstwo
(1.3) rozsiewanie kłamstw, kłamanie
Wiktionary
(1.1) Po całym naszym mieście chodzi wiele ludzi, którzy zajmują się bajdziarstwem. Takie bajeczki wszystkim opowiadają!
(1.2) Moja przyjaciółka jest świetną plotkaraotkarą. Myślę, że gdy przyjdzie czas na jej emeryturę, to będzie zajmować się tylko bajdziarstwem.
(1.3) Czy ty myślisz, że ktoś ci uwierzy w te bajeczki? Przecież to same bajdziarstwo!
Wiktionary
rzecz. bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajdziara ż., bajda ż., bajdura ż., bajdurzenie n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) bajdurzenie
(1.2) bajdurzenie, plotkarstwo
(1.3) kłamanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba opowiadająca bajdy
(1.2) człowiek tworzący i opowiadający plotkaotki
(1.3) osoba zanudzająca innych
Wiktionary
rzecz. bajdurzenie n., bajdała m., bajduła m., bajdziarka ż., bajdziara ż., bajdura ż., bajda ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdurzyć ndk., bajdziurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) pot. daw. bajdała, bajduła; przest. bajarz
(1.2) pot. plotkarz, bajduła, gaduła, gawędziarz
(1.3) pot. nudziarz; reg. bałaguła
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) reg. bajdurzyć, gadać
Wiktionary
(1.1) Już nikt z naszego miasta Ci nie wierzy! I to wszystko tylko przez to, że cały czas musisz coś bajdziurzyć!
Wiktionary
rzecz. bajdziara ż., bajdurzenie n., bajdała m., bajduła m., bajdziarz m., bajdziarka ż., bajdura ż., bajda ż., bajdziarstwo n.
czas. bajdurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
przym. bajdziarski
Wiktionary
(1.1) bajdurzenie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto nad Zatoką Neapolitańską w Kampanii, słynne uzdrowisko już w czasach starożytnych;
Wiktionary
Baje (wł. Baia, łac. Baiae) – miasto nad Zatoką Neapolitańską w rzymskiej Kampanii, modne uzdrowisko ze wspaniałymi willami, m.in. Cezara i Nerona. Miejsce śmierci cesarza Hadriana. Większa część starożytnego miasta znalazła się w wyniku aktywności wulkanicznej pod wodami Zatoki Neapolitańskiej.
Wikipedia
przym. bajański
Wiktionary
zdrobnienie od: bajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. ekspr. o bajce dla dzieci
(1.2) pot. ekspr. o zmyślonej sprawie
Wiktionary
(1.1) Dziwnie piękna bajeczka / W uszach moich wciąż dzwoni...
(1.2) Przestałbyś już opowiadać takie bajeczki i tak ci nikt nie uwierzy.
Wiktionary
IPA: baˈjɛt͡ʃka, AS: bai ̯ečka
Wiktionary
rzecz. bajeczność ż., bajka ż., bajkowość ż.
przym. bajkowy, bajeczny
przysł. bajkowo, bajecznie
Wiktionary
(1.1) bajka
(1.2) kłamstewko
Wiktionary
przysłówek
(1.1) niezwykle i doskonale
Wiktionary
(1.1) Przyszła jesień i w parku zrobiło się bajecznie.
(1.1) Widziałem, że była bajecznie z tego kontenta, ale nie mam jej tego za złe...
Wiktionary
rzecz. bajka ż., bajeczka ż., bajkowość ż., bajeczność ż.
przym. bajeczny, bajkowy
przysł. bajkowo
Wiktionary
(1.1) bajkowo
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: bajecznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: bajeczny
SJP.pl
mający elementy bajkowe i historyczne
SJP.pl
→ bajeczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bajeczne
Wiktionary
rzecz. bajka ż., bajeczka ż.
przym. bajeczny, bajkowy
przysł. bajecznie
Wiktionary
(1.1) bajkowość
Wiktionary
1. wspaniały, niezwykły;
2. dotyczący bajki; bajkowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przen. cechujący się niezwykłością
(1.2) istniejący w bajce
Wiktionary
rzecz. bajka ż., bajeczka ż., bajkowość ż., bajeczność ż.
przym. bajkowy
przysł. bajkowo, bajecznie
Wiktionary
(1.1) cudny, cudowny, nadzwyczajny, niesłychany, niezwykły, piękny, przepiękny, śliczny, wspaniały, wyborny, wyjątkowy, wyśmienity, znakomity
(1.2) bajkowy, baśniowy, magiczny, nieprawdopodobny, nieprawdziwy, zaczarowany
Wiktionary
potocznie: niepoważne opowiadanie, bzdura, bajanie, bajda
SJP.pl
utwór pisany prozą lub wierszem, którego bohaterami są najczęściej zwierzęta, ludzie bądź przedmioty
SJP.pl
potocznie:
1. błahe kłamstwo, zwykle w celu zaimponowania komuś;
2. luksusowy, efektowny dodatek do czegoś;
3. coś, co zachwyca, budzi duże zainteresowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. luksusowy gadżet lub dodatek
(1.2) pot. naginanie prawdy lub zakamuflowane kłamstwo
(1.3) gw-pl|Lwów, Warszawa. kłamstwo
(1.4) gw. więz. kłamstwo, przechwałka
Wiktionary
Bajer (Bair, Bayer) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Leliwa, z nobilitacji.
Wikipedia
(1.1) Masz fajny bajer na stronie dyskusji.
Wiktionary
IPA: ˈbajɛr, AS: bai ̯er
Wiktionary
rzecz. bajerant m., bajerantka ż., bajerowanie n., zbajerowanie n.
czas. bajerować ndk., zbajerować dk.
przym. bajerancki
Wiktionary
(1.4) bałach, farmazon, haft, kicior, kit, pic
Wiktionary
potocznie: umiejętność podrywania
SJP.pl
potocznie: wspaniały, doskonały, efektowny; bombowy, bajerny
SJP.pl
potocznie: kłamca, oszust; kiciarz
SJP.pl
kobieta lubiąca oszukiwać, fantazjować
SJP.pl
potocznie:
1. wypowiedź mająca na celu zaimponowanie komuś; bajer, bajerka;
2. luksusowy, efektowny dodatek do czegoś; bajer, bajerka
SJP.pl
potocznie:
1. wypowiedź mająca na celu zaimponowanie komuś; bajer, bajerek;
2. luksusowy, efektowny dodatek do czegoś; bajer, bajerek;
3. okłamywanie, nabieranie; bajerowanie, bujanie
SJP.pl
Bajerka – struga, prawobrzeżny dopływ Wisły o długości 16,14 km i powierzchni zlewni 21,55 km².
Struga płynie na Pogórzu Śląskim. Jej źródła znajdują się w okolicy miejscowości Pogórze. W górnym biegu przebiega pośród rozproszonej zabudowy i pól uprawnych, natomiast w środkowym i dolnym dolina potoku jest zalesiona. Uchodzi w sposób naturalny do Jeziora Goczałkowickiego.
Do Bajerki doprowadzana jest część wód Wisły kanałem Młynówka, rozpoczynającym się poniżej ujścia Brennicy.
Wikipedia
potocznie: wspaniały, doskonały, efektowny; bombowy, bajerancki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. Bawarczyk
Wiktionary
rzecz. Bajery lm nm.
Wiktionary
pospolicie: opowiadać nieprawdę, przesadzać w opowiadaniu często w celu zaimponowania komuś
SJP.pl
czasownik
(1.1) pot. kłamać, przesadzać w opowiadaniu
(1.2) gw. więzienna kłamać, oszukiwać
(1.3) pot. mamić
(1.4) pot. podrywać
Wiktionary
(1.1) Przestań mi tu bajerować.
Wiktionary
IPA: ˌbajɛˈrɔvat͡ɕ, AS: bai ̯erovać
Wiktionary
rzecz. bajer m., bajeranctwo n., bajerant m., bajerantka ż., bajerowanie n., zbajerowanie n., nabajerowanie n.
czas. zbajerować dk., nabajerować dk.
przym. bajerancki
Wiktionary
(1.1) zob. kłamać.
(1.2) picować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. mówienie nieprawdy w celu zrobienia na kimś wrażenia
Wiktionary
(1.1) Kiedy ci się wreszcie znudzi bajerowanie nastolatek?
Wiktionary
IPA: ˌbajɛrɔˈvãɲɛ, AS: bai ̯erovãńe
Wiktionary
rzecz. bajer m., bajeranctwo n., bajerant m., bajerantka ż.
czas. bajerować ndk., zbajerować dk., nabajerować dk.
przym. bajerancki
Wiktionary
(1.1) kłamanie; pot. blagowanie, bajcowanie, bajtlowanie, bujanie, kitowanie, kręcenie, picowanie, ściemnianie
Wiktionary
należący do Bayera, związany z Bayerem, np. aspiryna bajerowska; bayerowski
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Bajerscy (niem. von Beyersee) herbu własnego – polski ród szlachecki o pruskich korzeniach, pochodzą z Bawarii. W swoich herbarzach, Bartłomiej Paprocki, Krzysztof Czarniecki (za Kasprem Niesieckim), a za nimi Seweryn Uruski i inni, błędnie przypisywali Bajerskich do herbu Fogelveder.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. geogr. adm. Bawaria
Wiktionary
rzecz. Bajerok mos.
Wiktionary
minerał, wodorotlenek glinu
SJP.pl
żydowskie pieczywo wypiekane od XVII wieku, często mylone z obwarzankiem; bajgieł, bajgiełek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Lwów, Kraków, Warszawa. żydowskie pieczywo w kształcie bułki z dziurką; słodkawy precel;
(1.2) sport. w tenisie ziemnym: pot. wygrana seta do zera
Wiktionary
Bajgiel (jid. בייגל, w wymowie dialektalnej bajgl, w wymowie standardowej bejgl; por. niem. Beugel „rogal”) – żydowskie pieczywo wypiekane od XVII wieku. Często bywa mylony z obwarzankiem.
Wikipedia
(1.1) Pierwszego bajgla upiekł żydowski piekarz w siedemnastym wieku w Krakowie.
Wiktionary
(1.1) bajgeł, obwarzanek
Wiktionary
żydowskie pieczywo wypiekane od XVII wieku, często mylone z obwarzankiem; bajgiel, bajgiełek
SJP.pl
żydowskie pieczywo wypiekane od XVII wieku, często mylone z obwarzankiem; bajgiel, bajgieł
SJP.pl
[czytaj: badzi] baji chiński - gatunek walenia; delfin chiński
SJP.pl
przysłówek
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Zaolzie. na przykład
Wiktionary
(1.1) Baji naszo słóżka mo wiyncej rozumu niż nikiery gazdowski syn.
Wiktionary
utwór pisany prozą lub wierszem, którego bohaterami są najczęściej zwierzęta, ludzie bądź przedmioty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. krótki utwór literacki, zwykle wierszowany i żartobliwy, posługujący się alegorią i morałem;
(1.2) liter. utwór o treści fantastycznej
(1.3) pot. zmyślona informacja
(1.4) pot. film lub serial animowany
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) bajki Ezopa
(1.2) Mama czyta dziecku bajkę na dobranoc.
(1.3) Co ty za bajki opowiadasz?! Śnieg w czerwcu?!
(1.4) „Shrek” to moja ulubiona bajka.
Wiktionary
IPA: ˈbajka, AS: bai ̯ka
Wiktionary
rzecz. bajarz m., bajarka ż., bajkowość ż., baja ż., bajanie n.
:: zdrobn. bajeczka ż.
czas. bajać ndk.
przym. bajkowy, bajeczny
przysł. bajkowo, bajecznie
Wiktionary
(1.2) baśń; gw-pl|Górny Śląsk|bojka.
(1.3) bujda, bzdura, dyrdymały
(1.4) kreskówka
Wiktionary
grupa starych, fałdowych pasm górskich, usytuowanych głównie w okolicach Bajkału
SJP.pl
Bajkalidy – grupa starych fałdowych pasm górskich znajdujących się głównie w okolicach jeziora Bajkał. Zostały one wypiętrzone na skutek ruchów górotwórczych z przełomu proterozoiku i paleozoiku (orogeneza bajkalska). Zalicza się do nich:
Wikipedia
minerał, diopsyd o dużej zawartości żelaza; salait
SJP.pl
→ Bajkał (jezioro w Rosji)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bajkałem, dotyczący Bajkału
Wiktionary
(1.1) Na terenie bajkalskiego rezerwatu często spotyka się rosomaki.
Wiktionary
IPA: bajˈkalsʲci, AS: bai ̯kalsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Bajkał mrz., Zabajkale n.
Wiktionary
jezioro w Rosji, położone w Azji, 456 m n.p.m., w górach południowo-wschodniej Syberii, najgłębsze jezioro na świecie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. jezioro w Azji, najstarsze i najgłębsze na świecie;
(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku wsi w Rosji
Wiktionary
Bajkał (ros. Байкал) – jezioro tektoniczne w azjatyckiej części Rosji, w Buriacji i obwodzie irkuckim. Jest najstarszym i najgłębszym jeziorem na świecie, a pod względem powierzchni drugim jeziorem w Azji i siódmym na świecie.
Wikipedia
(1.1) Wiek Bajkału ocenia się na 20-30 mln lat.
Wiktionary
IPA: ˈbajkaw, AS: bai ̯kau̯
Wiktionary
rzecz. Przybajkale n., Zabajkale n., bajkałówka ż., Bajkalsk m.
przym. bajkalski, zabajkalski
Wiktionary
(1.1) peryfr. syberyjskie morze, błękitne oko Syberii
Wiktionary
wędrowna kaczka pochodząca z Syberii; cyraneczka bajkalska, cyranka bajkalska
SJP.pl
Bajkałówka, cyraneczka bajkalska, cyranka bajkalska, kłochtun (Sibirionetta formosa) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Wikipedia
potocznie: rowerzysta; bajkers, bikers, biker
SJP.pl
potocznie: rowerzysta; bajker, biker, bikers
SJP.pl
kosmodrom w Kazachstanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. rosyjski kosmodrom na terenie Kazachstanu;
Wiktionary
Bajkonur (kaz. Байқоңыр, ros. Байконур) – założony w 1955 r. kosmodrom ulokowany na terenie Kazachstanu. Miejsce startów statków kosmicznych. Kosmodrom Bajkonur jest najstarszym i największym tego typu obiektem na świecie.
Wikipedia
(1.1) Wszystkie loty załogowe startują z kosmodromu Bajkonur, który Rosja wynajmuje od Kazachstanu za sumę 115 mln dolarów rocznie.
Wiktionary
przym. bajkonurski
Wiktionary
przymiotnik od: Bajkonur (kosmodrom w Kazachstanie)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Bajkonurem, dotyczący Bajkonuru
Wiktionary
rzecz. Bajkonur mrz.
Wiktionary
dawniej: osoba pisząca bajki, autor bajek; bajkopisarz
SJP.pl
kobieta pisząca bajki, autorka bajek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pisarka zajmująca się tworzeniem bajek
Wiktionary
(1.1) Nie wiadomo z daleka, kto nadchodzi z głębi literackich czeluści. Poeta z Petersburga? Prozaik z Wiednia? Scenarzysta z Birmy? Bajkopisarka z Seulu? Maleńki liryk z Japonii? Tym razem jest to dramaturg z Botswany. – ((…)) – mówi.
Wiktionary
rzecz. bajkopisarstwo n.
:: fm. bajkopisarz m.
przym. bajkopisarski
Wiktionary
sztuka pisania bajek; fabulistyka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) sztuka pisania bajek
Wiktionary
(1.1) W starożytności wiele źródeł było spisywanych po jakimś fakcie. Trudno byłoby uwierzyć w bajkopisarstwo tych ludzi, bo musieli się na czymś opierać, na jakichś podaniach, świadkach, dokumentach, które nie zachowały się do naszych czasów.
Wiktionary
rzecz. bajkopisarz m., bajkopisarka ż.
przym. bajkopisarski
Wiktionary
(1.1) fabulistyka
Wiktionary
osoba pisząca bajki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pisarz zajmujący się tworzeniem bajek
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ezop był bajkopisarzem.
Wiktionary
IPA: ˌbajkɔˈpʲisaʃ, AS: bai ̯kopʹisaš
Wiktionary
rzecz. bajkopisarstwo n.
:: fż. bajkopisarka ż.
przym. bajkopisarski
Wiktionary
terapeuta głośno czytający bajki dzieciom
SJP.pl
terapeutka głośno czytająca bajki dzieciom
SJP.pl
głośne czytanie bajek dzieciom, będące formą terapii
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego;
Wiktionary
Bajkowce (ukr. Байківці) – wieś w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego. W II Rzeczypospolitej miejscowość znajdowała się w powiecie tarnopolskim województwa tarnopolskiego. Położona nad rzeką Hniezdeczna. Wieś liczy 1 296 mieszkańców.
Częścią Bajkowiec jest dawniej samodzielna wieś i gmina Rusianówka.
Wikipedia
przym. bajkowiecki
Wiktionary
przysłówek
(1.1) jak w bajce
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Panorama Tatr okazała się być bajkowo piękna.
Wiktionary
rzecz. bajeczka ż., bajka ż., bajkowość ż.
przym. bajkowy, bajeczny
przysł. bajecznie
Wiktionary
(1.1) bajecznie
Wiktionary
→ bajkowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co bajkowe
Wiktionary
rzecz. bajka ż., bajeczka ż.
przym. bajeczny, bajkowy
przysł. bajecznie, bajkowo
Wiktionary
(1.1) baśniowość
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. wspaniały, niezwykły;
2. dotyczący bajki; bajeczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) taki, który budzi skojarzenie z bajkami
(1.2) związany z bajką, dotyczący bajki
Wiktionary
(1.1) Koloryt wody jest zupełnie bajkowy: szafir, plamaamy seledynowe i jasnoniebieskie pasma posypane białymi grzywkami fal.
Wiktionary
IPA: bajˈkɔvɨ, AS: bai ̯kovy
Wiktionary
rzecz. bajeczność ż., bajkowość ż., bajka ż., bajeczka ż., baj m., bajarz m., bajarka ż.
czas. bajać
przym. bajeczny
przysł. bajkowo, bajecznie
wykrz. baj
Wiktionary
wydzielone miejsce przeznaczone do sportowej jazdy rowerem; bikepark, bike park
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kulin. wkładka w kanapce (np. plaster wędliny)
Wiktionary
potocznie:
1. dobra zabawa, impreza, czas
2. wyraz zadowolenia
SJP.pl
polski zespół popowo-rockowy
SJP.pl
Bajm – polski zespół muzyczny założony w 1978 w Lublinie. Początkowo grał ballady i piosenki turystyczne, później poszerzył repertuar o muzykę z pogranicza popu i pop-rocka. Skład zespołu zmieniał się kilkukrotnie, przy czym od samego początku występuje w nim Beata Kozidrak.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) kraków. umiarkowanie obraźliwe pleciuga, mitoman
Wiktionary
Wikipedia
mieszkaniec Bajonny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Bajonny, osoba z tego miasta
(1.2) hist. członek polskiej formacji sformowanej podczas I wojny światowej w Bajonnie;
Wiktionary
rzecz. Bajonna ż.
:: fż. bajonka ż.
przym. bajoński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. wojsk. bagnet
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) współcz. bagnet
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|bagnet.
źródła.
== bajonet (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
IPA|bajǒneːt.
dzielenie|ba|jo|net.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wojsk. bagnet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: baˈjɔ̃nɛt, AS: bai ̯õnet
Wiktionary
(1.1) współcz. bagnet
Wiktionary
mieszkanka Bajonny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Bajonny
Wiktionary
rzecz. Bajonna ż.
:: fm. bajończyk mos.
przym. bajoński
Wiktionary
miasto we Francji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w południowo-zachodniej Francji;
Wiktionary
Bajonna (fr. Bayonne, wymowa; gask. i bask. Baiona) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Pyrénées-Atlantiques.
Wikipedia
(1.1) Spędziliśmy w Bajonnie trzy tygodnie.
Wiktionary
rzecz. bajończyk mos., bajonka ż.
przym. bajoński
Wiktionary
przymiotnik od: Bajonna (miasto we Francji); układ bajoński, konwencja bajońska - umowa między Francją a Księstwem Warszawskim, księstwo przejęło wierzytelności Prus (43 mln za 21 mln franków), sumy te okazały się nieściągalne; bajońskie sumy - wielkie, nieściągalne kwoty
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Bajonny, związany z Bajonną
Wiktionary
rzecz. Bajonna ż., bajończyk mos., bajonka ż.
Wiktionary
dawniej: bajoro; bajura
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Bajor:
Wikipedia
małe bajoro
SJP.pl
Bajorek (wł. bagliore – blask oślepiający) – złota, srebrna nić lub drucik do haftu ozdobnego, zwykle skręcona w spiralę.
W Polsce bajorka używa się m.in. do haftowania sztandarów i oznak stopni wojskowych, a także do oznaczania klasy orderu i stopnia odznaczenia na ich baretkach.
Wikipedia
małe bajoro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zdrobn. od bajoro
(1.2) niewielkie bajoro
Wiktionary
2 jeziora w Polsce:
Wikipedia
(1.2) Saba chłeptał wodę od bajorka do bajorka.
Wiktionary
rzecz. bajoro n., bajorzysko n.
Wiktionary
pogardliwie o terenie podmokłym, błotnistym, np. zarośniętym stawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zbiornik brudnej wody i błota
Wiktionary
(1.1) Potokiem woda huczy spadając pianą po śliskich skałach, a pod jazami na bajorach srebrnołuskie pstrągi rzucają się błyskawicznie szybko (…)
Wiktionary
IPA: baˈjɔrɔ, AS: bai ̯oro
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. bajorko n.
:: zgrub. bajorzysko n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. piętro (wiek) jury środkowej;
Wiktionary
Bajos (ang. Bajocian)
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) jura
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) od nazwy miejscowości Bayeux w Normandii; nazwę wprowadził do piśmiennictwa naukowego francuski geolog i paleontolog A. d'Orbigny w 1847 r.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bajocian
* kataloński: (1.1) Bajocià m.
źródła.
== bajos (język węgierski.) ==
wymowa.
audio|Hu-bajos.ogg.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) kłopotliwy, uciążliwy
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈbajɔs, AS: bai ̯os
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) jura
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) od nazwy miejscowości Bayeux w Normandii; nazwę wprowadził do piśmiennictwa naukowego francuski geolog i paleontolog A. d'Orbigny w 1847 r.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Bajocian
* kataloński: (1.1) Bajocià m.
źródła.
== bajos (język węgierski.) ==
wymowa.
audio|Hu-bajos.ogg.
znaczenia.
przymiotnik
(1.1) kłopotliwy, uciążliwy
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zrobiony z bai (np. bajowa koszulka)
SJP.pl
bypass, by-pass;
1. operacja chirurgiczna polegająca na wszczepieniu rurki z tworzywa sztucznego i skierowaniu przez nią biegu krwi w celu ominięcia niedrożnej tętnicy;
2. element wszczepiony w czasie tej operacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) med. obejście niedrożnej tętnicy wykonane z fragmentu naczynia krwionośnego lub z tworzywa sztucznego
(1.2) med. operacja kardiochirurgiczna wszczepienia bajpasów (1.1)
Wiktionary
Pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG – ang. coronary artery bypass grafting) – kardiochirurgiczna operacja wszczepienia pomostów naczyniowych (tzw. bajpasów) omijających miejsce zwężenia lub zamknięcia w tętnicy wieńcowej, które nie nadaje się do angioplastyki ze stentowaniem, stosowana w niektórych przypadkach zawału serca i zaawansowanej chorobie wieńcowej.
Wikipedia
(1.1-2) by-pass, bypass
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. zob. bajrak.
Wiktionary
przym. bajrakowaty
Wiktionary
święto muzułmańskie przypadające na zakończenie ramadanu (Mały Bajram) i w siedemdziesiąt dni po nim (Duży Bajram)
SJP.pl
Wikipedia
tajemniczy, romantyczny, samotniczy; bajronowski (byronowski), bajroński (byroński), bajronistyczny, byroniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) liter. posiadający cechy bohaterów dzieł Byrona, tajemniczych i melancholijnych samotnych buntowników
Wiktionary
poeta wzorujący się na twórczości Georga Gordona Byrona, poety angielskiego romantyzmu, a także człowiek wzorujący się na bohaterach tego poety
SJP.pl
tajemniczy, romantyczny, samotniczy; bajronowski (byronowski), bajroński (byroński), bajroniczny (byroniczny)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący bajronizmu
Wiktionary
rzecz. Byron, bajronizm
Wiktionary
byronizm;
1. postawa życiowa wzorująca się na bohaterach Byrona (poety angielskiego) - samotnych buntownikach skłóconych ze światem;
2. prąd literacki powstały pod wpływem twórczości Byrona (poety angielskiego)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kierunek w literaturze oraz styl obyczajowości związany z George'em Byronem
Wiktionary
Bajronizm – termin użyty po raz pierwszy przez XIX-wieczną krytykę literacką na określenie kilku charakterystycznych cech wczesnej twórczości angielskiego poety, George’a Gordona Byrona.
Pojęcie to odnosi się głównie do literatury i związane jest ze stworzonym przez G.G. Byrona modelem bohatera romantycznego.
Wikipedia
rzecz. Byron
przym. bajronistyczny
Wiktionary
nawiązywać do twórczości Bayrona lub stylu jego poezji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. naśladowanie postaci z dzieł Byrona
(1.2) książk. tworzenie dzieł pod wpływem inspiracji Byrona
Wiktionary
czas. bajronizować
Wiktionary
taki jak u Byrona, charakterystyczny dla Byrona; bajroniczny, bajroński, bajronistyczny
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Byrona lub z nim związany; Bajronowski, Byronowy, Byronowski
SJP.pl
tajemniczy, romantyczny, samotniczy; bajroniczny, bajronowski, bajronistyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Lwów. lokfakt.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. kęs
Wiktionary
(1.1) – Dej no bajsa! – Ja, bier ta żymła i wcinej!
Wiktionary
czas. bajsnóńć dk., bajsnonć dk., bajsnyć dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. obcęgi
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bajscangi, canga, cangi.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. obcęgi
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bajscanga, canga, cangi.
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ugryźć
Wiktionary
rzecz. bajs mrz.
Wiktionary
(1.1) użrić
Wiktionary
czasownik przechodni dokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ugryźć (także. skosztować)
Wiktionary
rzecz. bajs mrz.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|użrić.
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. majsterkować
Wiktionary
rzecz. bajstlyrz mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. majsterkowicz
Wiktionary
czas. bajstlować ndk.
Wiktionary
regionalnie: nieślubne dziecko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Białystok, Bukowina. nieślubne dziecko
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. przykład
Wiktionary
najmniejsza adresowalna jednostka informacji pamięci komputerowej, składająca się z 8 bitów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) inform. jednostka pamięci komputerowej równa 8 bitom;
(1.2) archit. jednostka mieszkalna w architekturze islamu;
(1.3) liter. typ wersu popularnego w poezji arabskiej i perskiej;
Wiktionary
Bajt (dop. bajtu lub bajta) – historycznie najmniejsza adresowalna jednostka informacji pamięci komputerowej, najczęściej składająca się z 8 bitów.
W związku z tym, że jeden bajt mógł zawierać dowolną liczbę bitów starsze normy zalecają używanie terminu oktet. Aby uniknąć niejednoznaczności IEC zaleca używanie terminu bajt tylko w znaczeniu oktetu.
Wikipedia
(1.1) Niektóre pliki zajmują tylko kilka bajtów.
Wiktionary
IPA: bajt, AS: bai ̯t
Wiktionary
rzecz. bajcik mrz., kilobajt, megabajt, gigabajt, terabajt, petabajt, eksabajt, zettabajt, jottabajt
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Łódź. środ. dzieża do wyrabiania ciasta
Wiktionary
Bajta (arab. بيتا, w tłumaczeniu Dom) – miasto palestyńskie w muhafazie Nablus w północnym Zachodnim Brzegu, położone 13 kilometrów na północny wschód od Nablusu. Według Palestyńskiego Centralnego Biura Statystycznego w 2016 liczyło 11 017 mieszkańców. Składa się z pięciu klanów, które obejmują trzydzieści rodzin. Posiada wiele domów i więzień sięgających czasów rzymskich. Obecnym burmistrzem, który został wybrany w 2004 roku, jest Arab asz-Szurafa.
Wikipedia
potocznie: chłopiec, podrostek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk, Zaolzie. dziecko; osoba w wieku dziecięcym, ale nie niemowlęcym
Wiktionary
(1.1) (gwara.) Za bajtla my łazili na rzeka chytać raki.
Wiktionary
czas. bajtlować ndk.
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|bajtlik, synek.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zob. bojtlik.
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. zob. bajtel.
Wiktionary
Wikipedia
potocznie:
1. gadać głupstwa, gadać dużo o byle czym; paplać, pleść, pytlować;
2. mówić rzeczy niepokrywające się z prawdą; blagować, fantazjować, zmyślać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) pot. dużo i niepotrzebnie gadać
(1.2) pot. oszukiwać potokiem słów
(1.3) gw-pl|Warszawa. zawracać głowę
Wiktionary
IPA: bajˈtlɔvat͡ɕ, AS: bai ̯tlovać
Wiktionary
rzecz. bajtel mos., bajtlowanie n.
Wiktionary
(1.1) paplać, pleść, pytlować
(1.2) blagować, nabierać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|bajtlować.
Wiktionary
czas. bajtlować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. leń
Wiktionary
w wyrażeniu "baj, baju (będziesz w raju)" albo "baju, baju (będziesz w raju)" - zmyślasz, nie mówisz prawdy
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) zob. baju, baju.
forma rzeczownika|rodzaj=męskoosobowy.
(2.1) Ms. i W. od baj
rzeczownik, rodzaj nijaki
(3.1) odzież. etn. kobiecy wełniany kaftan, element portugalskiego stroju ludowego
Wiktionary
(1.1) Gadu, gadu, gadu, gadu, gadu, gadu nocą • Baju, baju, baju, baju, baju, baju w dzień.
Wiktionary
(1.1)
rzecz. baj m., bajarz m., bajacz m., bajarka ż., baja ż., bajka ż., bajeczka ż., bajanie n., nabajanie n., bajkowość ż., bajeczność ż., bajdurzenie n., nabajdurzenie n., zabajdurzenie n.
czas. bajać ndk., nabajać dk., bajdurzyć ndk., nabajdurzyć dk., zabajdurzyć dk.
przym. bajkowy, bajeczny, bajarski
przysł. bajkowo, bajecznie
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. raczkować
Wiktionary
dawniej: bajoro; bajor
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Lwów. błoto
(1.2) pot. benzyna lub inne paliwo do silnika
(1.3) środ. przestępcze tanie wino owocowe
Wiktionary
potocznie:
1. bałagan, nieporządek;
2. zamieszanie, zamęt;
3. dom publiczny; burdel, burdelówka;
4. miejsce handlu narkotykami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. wielki nieporządek, bałagan
(1.2) pot. zamieszanie, zamęt
(1.3) przest. wulg. dom publiczny, burdel
(1.4) środ. miejsce ulicznej sprzedaży i łatwego kupna narkotyków
Wiktionary
Piotr Piasecki (ur. 19 kwietnia 1977 w Świnoujściu), znany również jako Bajzel – polski muzyk, kompozytor, wokalista oraz autor tekstów. Wydał cztery autorskie płyty. Pod koniec 2010 roku dołączył do grupy Pogodno, w której grał już do końca działalności zespołu na gitarze barytonowej i basowej oraz był wokalistą wspierającym. Od 2012 roku intensywnie zaczął działać w Babu Król, projekcie tworzonym w duecie z Jackiem Szymkiewiczem, w którym jest odpowiedzialny za warstwę muzyczną.
Wikipedia
(1.1) W robocie cały czas mają bajzel.
(1.2) Ale się zrobił bajzel.
(1.3) Za rogiem jest bajzel.
Wiktionary
IPA: ˈbajzɛl, AS: bai ̯zel
Wiktionary
rzecz. bajzlowanie n., bajzelmama ż.
czas. bajzlować ndk.
Wiktionary
(1.1) bałagan, chlew, kipisz, kram, pieprznik, syf; wulg. burdel, burdel na kółkach, pierdolnik; przen. kołchoz; dziada z babą brakuje, stajnia Augiasza
(1.2) bezprawie, bezrząd, chaos, galimatias, koniec świata, mętlik, pandemonium, pomieszanie z poplątaniem, nieład, nieporządek, rozgardiasz, zamęt; pot. dom wariatów, kociokwik, kołowacizna, kołowrót, meksyk, miszmasz, młyn, urwanie głowy; przen. kołchoz; książk. bezhołowie
(1.3) iron. przybytek miłości; przest. dom rozpusty, dom schadzek, lupanar, zamtuz; eufem. dom uciech, agencja towarzyska, salon masażu; wulg. burdelchata, jebankowo, jebodrom, jebalnia, jebadełkowo
Wiktionary
zdrobnienie od: bajzel
SJP.pl
kobieta prowadząca dom publiczny; burdelmama
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta prowadząca dom publiczny
Wiktionary
rzecz. bajzel mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) grub. prostytutka
Wiktionary
IPA: ˌbajzɛˈlufka, AS: bai ̯zelufka
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
burdeltata;
1. alfons, sutener, stręczyciel;
2. właściciel domu publicznego
SJP.pl
potocznie: robić nieporządek, bajzel
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. bałaganić
(1.2) przen. gw-pl|Śląsk Cieszyński. majsterkować, coś tam robić
Wiktionary
rzecz. bajzel mrz., bajzlowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) pot. posp. powodowanie bałaganu, nieporządku
Wiktionary
rzecz. bajzel m.
czas. bajzlować
Wiktionary
(1.1) pot. bałaganienie
Wiktionary