stres przyjemny, lekki, który stymuluje pozytywną adrenalinę w organizmie
SJP.pl
w architekturze starożytnej: charakterystyczne rozstawienie kolumn
SJP.pl
ujemna eutropia
SJP.pl
wykonawca lub zwolennik eutanazji
SJP.pl
zabicie człowieka nieuleczalnie chorego na jego żądanie pod wpływem współczucia dla niego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zadanie śmierci osobie nieuleczalnie chorej umotywowane skróceniem jej cierpień;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dopuszczalność eutanazji jest uważana za trudne zagadnienie etyczne.
Wiktionary
IPA: ˌɛwtãˈnazʲja, AS: eu̯tãnazʹi ̯a
Wiktionary
mieszanina składników strukturalnych stopu (o stałym składzie chemicznym), wydzielająca się w określonej temperaturze z roztworu stałego
SJP.pl
Eutektoid (eutektoida, mieszanina eutektoidalna) – drobnokrystaliczna mieszanina dwóch lub więcej faz przypominająca budową mieszaninę eutektyczną, ale powstała w stanie stałym.
W najlepiej znanym przypadku równowagi fazowej w układzie żelazo z węgiel przemiana eutektoidalna zachodzi w temperaturze 727 °C w zakresie stężeń 0,0218–2,11%C.
Wikipedia
1. właściwy eutektykowi, mieszaninie substancji stałych (zwykle metali) wykazującej temperaturę topnienia znacznie niższą niż poszczególne składniki;
2. temperatura eutektyczna - temperatura krzepnięcia roztworu o składzie eutektycznym;
3. punkt eutektyczny - punkt wykresu fazowego, w którym współistnieją ciekłe i stałe składniki mieszaniny (roztworu, stopu)
SJP.pl
mieszanina dwóch lub więcej składników fazowych stopu mającego określony skład chemiczny i temperaturę
SJP.pl
Eutektyka (eutektyk, mieszanina eutektyczna) – mieszanina dwóch lub więcej faz o określonym składzie, która wydziela się z roztworów ciekłych w pewnej temperaturze, zwanej temperaturą eutektyczną. Mieszanina ta jest produktem przemiany eutektycznej. Nazwa wywodzi się z greckiego słowa eutektos, co znaczy „łatwo topliwy”.
Wikipedia
mieszanina dwóch lub więcej składników fazowych stopu mającego określony skład chemiczny i temperaturę
SJP.pl
Eutektyka (eutektyk, mieszanina eutektyczna) – mieszanina dwóch lub więcej faz o określonym składzie, która wydziela się z roztworów ciekłych w pewnej temperaturze, zwanej temperaturą eutektyczną. Mieszanina ta jest produktem przemiany eutektycznej. Nazwa wywodzi się z greckiego słowa eutektos, co znaczy „łatwo topliwy”.
Wikipedia
specjalista analizujący różne sposoby oddziaływania na środowisko w celu stworzenia ludziom najlepszych warunków do życia
SJP.pl
specjalista analizujący różne sposoby oddziaływania na środowisko w celu stworzenia ludziom najlepszych warunków do życia
SJP.pl
rodzaj roślin drzewiastych z rodziny arekowatych
SJP.pl
Wikipedia
w mitologii greckiej: muza poezji lirycznej, przedstawiana z aulosem w rękach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) mitgr. muza poezji lirycznej i gry na aulosie, jedna z towarzyszek Apolla; córka Zeusa i Mnemosyne;
(1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 27, z pasa głównego planetoid, odkryta w 1853 r.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Euterpe i jej siostry uświetniały śpiewem biesiady bosko-ludzkie oraz uczty olimpijskie bogów.
(1.1) Atrybutem Euterpe był aulos.
(1.2) Euterpe porusza się w obszarze między orbitami Marsa i Jowisza.
Wiktionary
IPA: ɛwˈtɛrpɛ, AS: eu̯terpe
Wiktionary
(1.1) Euterpa
Wiktionary
roślina, która dla prawidłowego rozwoju wymaga żyznej, bogatej w substancje odżywcze gleby
SJP.pl
wysoka zawartość substancji odżywczych w środowisku, żyzność środowiska; eutroficzność
SJP.pl
Wikipedia
wysoka zawartość substancji odżywczych w środowisku, żyzność środowiska; eutrofia
SJP.pl
bogaty, obfity w pokarm
SJP.pl
proces wzbogacania zbiorników wodnych w substancje pokarmowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ekol. proces stopniowego wzbogacania zbiornika wodnego w substancje pokarmowe wskutek wzmożonego ich dopływu
Wiktionary
Eutrofizacja – proces wzbogacania zbiorników wodnych w pierwiastki biofilne, skutkujący wzrostem trofii, czyli żyzności wód. Proces ten dotyczy nie tylko zbiorników wodnych, ale również cieków.
Biorąc pod uwagę geologiczną historię jezior, najczęściej uważa się, że eutrofizacja jest procesem naturalnym (według innych autorów naturalnym procesem jest dystrofizacja, a eutrofizacja uważana jest za proces antropogeniczny, spowodowany zmianami w zlewni). Większość jezior, zwłaszcza polodowcowych, była na początku oligotroficzna, jednak ciągły dopływ do nich substancji z zewnątrz (np. ze zlewni i atmosfery) powodował wzrost koncentracji biogenów, a tym samym zwiększał trofię zbiornika. Jest to tzw. harmoniczna sukcesja jezior. Normalnie jest to proces powolny, ale został on mocno przyspieszony w wyniku działań człowieka, takich jak zrzuty ścieków przemysłowych i komunalnych oraz w wyniku intensyfikacji rolnictwa. W szczególnie drastycznych przypadkach, np. przy zrzucaniu do jezior surowych ścieków komunalnych czy gnojówki, dochodzi do osiągnięcia przez zbiornik stanów niespotykanych w naturze: politrofii i hipertrofii (zobacz też jezioro saprotroficzne). Następuje wtedy niemal całkowity zanik organizmów wyższych poza cienką, kilkudziesięciocentymetrową warstwą wody stykającą się z atmosferą.
Wikipedia
(1.1) Stosowanie nawozów na bazie fosforanów wywołuje eutrofizację wód, w sensie – powoduje nadmierny wzrost glonów.
Wiktionary
czas. eutrofizować ndk.
przym. eutroficzny
Wiktionary
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
Eutych (gr. Εὐτυχής „Szczęśliwy” od εὐ „dobrze” i τῠ́χη „los”) – postać biblijna z Nowego Testamentu.
Młodzieniec, który udał się do Troady, aby wysłuchać Pawła. Było późno i Eutych zasnął tak głęboko, że wypadł z okna na trzecim piętrze i poniósł śmierć. Paweł przywrócił go do życia.Pojawia się w Dziejach Apostolskich 20,7-13
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. imię|polski|m.
Wiktionary
Eutyches (ur. ok. 378, zm. ok. 454) – archimandryta klasztoru w Konstantynopolu, twórca monofizytyzmu.
Jako zagorzały zwolennik Cyryla Aleksandryjskiego bronił uchwał soboru efeskiego. Występując przeciw Nestoriuszowi, sformułował pogląd, że w chwili wcielenia dwie natury utworzyły w Chrystusie tylko jedną naturę, jednocześnie boską i ludzką. Przypisuje mu się pogląd wyrażony słowami: Wyznaję, że Pan nasz stał się z dwóch natur przed zjednoczeniem, lecz po zjednoczeniu wyznaję jedną naturę. W zjednoczeniu miała się dokonać, według niego, całkowita asymilacja natur do tego stopnia, że w Chrystusie należy widzieć tylko jedną naturę. Dwie natury przestały być odrębne w momencie zespolenia, czyli w chwili wcielenia. Natura ludzka rozpłynęła się w naturze boskiej tak, jak kropla słodkiej wody rozpływa się w morzu. Skutkiem takiego twierdzenia jest fakt, że ciało Jezusa nie jest współistotne z naszym ciałem. Chociaż Eutyches nie przyznawał się do prymitywnego doketyzmu, to jednak był o takie idee podejrzewany. W 448 został oskarżony przez biskupa Euzebiusza z Doryleum o herezję i ekskomunikowany przez synod, gdyż nie chciał podpisać formuły przedłożonej mu przez patriarchę konstantynopolitańskiego Flawiana, która brzmiała: Wyznajemy, że Chrystus jest z dwóch natur po wcieleniu, w jednej hipostazie i w jednej osobie, wyznając jednego Chrystusa, jednego Syna i jednego Pana.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. eutychianizm m.
przym. eutychianistyczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|Εὐτυχής.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Eutyches
* niemiecki: (1.1) Eutyches m.
* portugalski: (1.1) Eutiques m.
* starogrecki: (1.1) Εὐτυχής m.
* włoski: (1.1) Eutiche m.
źródła.
== Eutyches (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Eutyches
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. eutychianizm m.
przym. eutychianistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. eutychianizm m.
przym. eutychianistyczny
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|gr|Εὐτυχής.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Eutyches
* niemiecki: (1.1) Eutyches m.
* portugalski: (1.1) Eutiques m.
* starogrecki: (1.1) Εὐτυχής m.
* włoski: (1.1) Eutiche m.
źródła.
== Eutyches (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) Eutyches
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zwolennik eutychianizmu (monofizytyzmu - doktryny teologicznej)
SJP.pl
doktryna z V wieku mówiąca o jednej, boskiej naturze Chrystusa; monofizytyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) teol. doktryna głosząca, że w Chrystusie była tylko jedna boska natura, zaś ludzka została wchłonięta przez boską tuż po wcieleniu
Wiktionary
Monofizytyzm, eutychianizm – doktryna teologiczna, według której Chrystus ma jedną złączoną naturę bosko-ludzką i nie istnieje w dwóch naturach, tj. boskiej i ludzkiej. Natura boska Chrystusa wchłonęła jego naturę ludzką. Doktryna została ogłoszona przez archimandrytę konstantynopolitańskiego Eutychesa i poparta przez duchownych aleksandryjskich w pierwszej połowie V wieku. Eutyches, głosząc swoje poglądy na naturę Chrystusa, dążył do obalenia nestorianizmu, który został potępiony na soborze efeskim w 431 roku.
Wikipedia
rzecz. Eutyches m.
przym. eutychianistyczny
Wiktionary
(1.1) monofizytyzm
Wiktionary
nauka zajmująca się zagadnieniami ochrony podstawowych wartości ludzkich w świecie cywilizacji technicznej
SJP.pl
Wikipedia
wesołość, pogoda ducha
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Euzebia – żeński odpowiednik imienia Euzebiusz, wywodzi się od greckiego eusébeia – pobożność.
Euzebia imieniny obchodzi 20 września, 30 września i 29 października.
Wikipedia
(1.1) Rano spotkałam ciotkę Euzebię w przychodni.
Wiktionary
IPA: ɛwˈzɛbʲja, AS: eu̯zebʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Euzebiusz mos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Euzebiusz – imię męskie pochodzenia greckiego eusébeios. Pierwotnie przymiotnik ten użyty został dla określenia jednego z miesięcy na cześć cesarza rzymskiego Antonina Piusa. Wywodzi się od słowa oznaczającego „bogobojny”, „święty”.
Żeńskim odpowiednikiem jest Euzebia.
Wikipedia
(1.1) Według przekazu Euzebiusza z Cezarei przed bitwą przy moście Mulwijskim Konstantyn miał wizję, która pozwoliła mu odnieść zwycięstwo.
Wiktionary
IPA: ɛwˈzɛbʲjuʃ, AS: eu̯zebʹi ̯uš
Wiktionary
rzecz. Euzebia ż.
Wiktionary
Euzebiusz z małżonką; Euzebiuszowie
SJP.pl
Euzebiusz z małżonką; Euzebiuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Euzebiusza lub z nim związany
SJP.pl
elektronowolt
SJP.pl
obce imię żeńskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: iwaluEJszyn] określenie skuteczności reklamy produktu lub firmy
SJP.pl
nazwisko obce
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: ewaZJĄ] samochód typu Citroën Evasion
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od event
Wiktionary
(1.1) To nie event, lecz tylko mały evencik.
Wiktionary
rzecz. event m.
Wiktionary
[czytaj: iwent] specjalne wydarzenie zorganizowane pod kątem określonego celu, zwykle w odniesieniu do muzyki i gier MMORPG
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydarzenie – muzyczne, towarzyskie itp., najczęściej publiczne
Wiktionary
przym. eventowy
rzecz. evencik mrz.
Wiktionary
(1.1) impreza
Wiktionary
[czytaj: iwentowość] organizowanie licznych wydarzeń pod kątem określonego celu, najczęściej w celach komercyjnych
SJP.pl
geografia:
Wikipedia
[czytaj: Ewergrin] potocznie: utwór muzyczny cieszący się niesłabnącą popularnością
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Wikipedia
[czytaj: ewrymen] bohater literacki lub filmowy reprezentujący przeciętnego człowieka; jederman, jedermann
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. określenie typu bohatera wywodzącego się ze średniowiecznych moralitetów; protagonista o uniwersalnych cechach, na którego miejscu mógł się postawić każdy;
Wiktionary
Everyman (z ang. każdy człowiek) – określenie bohatera średniowiecznych moralitetów, na którego miejscu mógł się postawić każdy widz – był to bohater o uniwersalnych cechach. Stawiany był wobec upersonifikowanych alegorii dobra i zła, które walczyły o jego duszę.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) bohater literacki, protagonista
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|everyman.; zaczerpnięte z tytułu XV-wiecznego moralitetu „The Somonyng of Everyman”
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) everyman
* fiński: (1.1) jokamies
źródła.
== everyman (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. everyman
odmiana.
(1.1) lp. everyman; lm. everymen
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) bohater literacki, protagonista
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|everyman.; zaczerpnięte z tytułu XV-wiecznego moralitetu „The Somonyng of Everyman”
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) everyman
* fiński: (1.1) jokamies
źródła.
== everyman (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. everyman
odmiana.
(1.1) lp. everyman; lm. everymen
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: Ewora]
1. miasto w Portugalii;
2. Cesária Évora - pieśniarka fado z Wysp Zielonego Przylądka
SJP.pl
Évora – miasto w Portugalii, w dystrykcie Évora, historyczna stolica regionu Alentejo w podregionie Alentejo Central. Jest siedzibą gminy o tej samej nazwie. Historyczne centrum miasta wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO w 1986 roku.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = eduk. edukacja wczesnoszkolna
Wiktionary
Ew – dwuznak składający się z liter E i W. Występuje w ortografii języka angielskiego. Oznacza dźwięk wymawiany w iloczasie jako sylaba ju lub jak polskie u.
Wikipedia
skrót od: ewentualnie, ewentualny; ewent.
SJP.pl
skrót
(1.1) = ewentualnie
(1.2) = ewentualny
Wiktionary
(1.2) Proszę sprawdzić, czy Państwa ustawienia ew. dodatkowo zainstalowanych programów zabezpieczeń internetowych są poprawne.
Wiktionary
IPA: ˌɛvɛ̃ntuˈwalʲɲɛ|ˌːvɛ̃ntuˈwalnɨ, AS: evẽntuu̯alʹń•|evẽntuu̯alny
Wiktionary
w przenośnym znaczeniu: kobieta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) bibl. biblijne imię pierwszej kobiety oraz protoplastki rodu ludzkiego;
(1.2) imię|polski|ż.;
(1.3) przen. książk. każda kobieta
Wiktionary
Ewa – imię żeńskie, które pierwszy raz pojawia się 2000 lat p.n.e. w języku sumeryjskim jako „Awa” gdzie oznacza „życie”.W języku hebrajskim, który zapożyczył to imię od Sumerów wywodzi się od rdzenia חוה hajja lub hawwa – i również oznacza 'dająca życie'. Imię wyprowadzane też z arabskiego słowa hajja 'wąż'.
Wikipedia
(1.1) Adam i Ewa umieszczeni przez Boga w raju, zostali z niego wypędzeni ponosząc karę za uległość szatanowi i nieposłuszeństwo Bogu (…), a także utracili nieśmiertelność.
(1.1) Synami Adama i Ewy byli Kain, Abel i Set.
(1.2) Mam na imię Ewa i jestem nauczycielką z Warszawy.
(1.2) Na 24 grudnia przypadają imieniny Ewy i Adama.
(1.2) Ewę, żonę mojego kolegi z podstawówki, poznałem dużo później.
(1.2) Pani Ewo, proszę nas jutro odwiedzić z synem.
Wiktionary
IPA: ˈɛva, AS: eva
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Ewka ż., Ewcia ż., Eweczka ż., Ewusia ż., Ewunia ż.
:: zgrub. Ewucha
Wiktionary
(1.2) zdrobn. Ewka, Ewcia, Eweczka, Ewusia, Ewunia
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
wywożenie ludzi i dobytku z terenów zagrożonych klęską żywiołową lub wojną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) opuszczenie jakiegoś terenu lub obiektu przez ludzi, najczęściej wraz z dobytkiem i inwentarzem, z powodu klęski żywiołowej, wojny lub innego zagrożenia;
(1.2) żart. pospieszny wyjazd
(1.3) fiz. opróżnienie z powietrza
Wiktionary
Ewakuacja (łac. evacuatio – ‘opróżnianie; znikanie’ od ex ‘od, z czego’ i vacuum ‘pustka’) – zorganizowane przemieszczenie ludzi, czasem wraz z dobytkiem, z miejsca, w którym występuje zagrożenie, na obszar bezpieczny.
Ewakuacja może być zarówno działaniem na stosunkowo niewielką skalę, jak na przykład wyprowadzenie ludzi z pojedynczego budynku zagrożonego pożarem, jak również może stanowić dużą i złożoną akcję logistyczną, jak w przypadku terenów zagrożonych przez nieprzyjaciela podczas działań wojennych, lub obszarów dotkniętych żywiołem (np. podczas powodzi).
Wikipedia
IPA: ˌɛvakuˈwat͡sʲja, AS: evakuu̯acʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ewakuowanie n., ewakuant m.
czas. ewakuować
przym. ewakuacyjny
Wiktionary
(1.1) exodus, odwrót
(1.2) ucieczka, rejterada
Wiktionary
związany z ewakuacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ewakuacją, dotyczący ewakuacji
Wiktionary
(1.1) Samoloty wroga zbombardowały punkt ewakuacyjny dla rannych.
Wiktionary
rzecz. ewakuacja ż., ewakuowanie n., ewakuant m.
czas. ewakuować
Wiktionary
osoba ewakuująca się z jakiegoś miejsca
SJP.pl
1. urządzenie do usuwania powietrza puszek konserwowych w procesie ich napełniania; odpowietrzacz;
2. urządzenie do usuwania dymu i zanieczyszczeń; wyciąg, ekshaustor;
3. dźwig na podwoziu samochodowym, służący do odholowywania pojazdów;
4. oprogramowanie komputerowe wspomagające tworzenie procedur ewakuacji
SJP.pl
Odpowietrzacz, ewakuator – aparat służący do usuwania powietrza z napełnionych puszek z konserwą. Czynność ma na celu przedłużenie trwałości konserw.
Wikipedia
1. wywozić (usuwać) ludność, majątek, instytucje (lub ich członków) z terenu zagrożonego;
2. ewakuować się -
a) opuścić, opuszczać tereny zagrożone przez nieprzyjaciela lub nawiedzone klęską żywiołową;
b) potocznie: opuścić, opuszczać jakieś miejsce, pomieszczenie
SJP.pl
czasownik przechodni dwuaspektowy
(1.1) przemieszczać ludzi, zwierzęta, mienie z niebezpiecznego miejsca
czasownik zwrotny dwuaspektowy ewakuować się
(2.1) opuszczać samemu jakieś niebezpieczne miejsce
Wiktionary
(1.1) Doktor Hannę z córkami ewakuowano, podobnie jak mieszkańców całej dzielnicy, do śródmieścia.
Wiktionary
IPA: ˌɛvakuˈwɔvat͡ɕ, AS: evakuu̯ovać
Wiktionary
rzecz. ewakuacja ż., ewakuant m., ewakuantka ż., ewakuowanie n.
przym. ewakuacyjny
przysł. ewakuacyjnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ewakuować.
Wiktionary
rzecz. nieewakuowanie n., ewakuacja ż., ewakuant m.
czas. ewakuować ndk.
przym. ewakuacyjny
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Ewalda
Wiktionary
Ewald – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się ze złożenia słów eo – „prawo” i wald – „rządzić”, „panować”. Jego znaczenie można interpretować jako „panujący sprawiedliwie, w zgodzie z prawem”. Patronami tego imienia są bracia śwśw. Ewald Biały i Ewald Czarny (VII wiek), wspominani 3 października.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Ewald i pracuję jako górnik w Bytomiu.
(1.1) W Kościele katolickim na 7 lipca przypada wspomnienie św. Ewalda biskupa.
Wiktionary
IPA: ˈɛvalt, AS: evalt
Wiktionary
rzecz. Ewalda ż.
:: zdrobn. Ewaldek mos., Ewaldzik mos.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Ewaldek, Ewaldzik, gw-pl|Górny Śląsk|Ywald.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Ewald
Wiktionary
Ewalda – imię żeńskie pochodzenia germańskiego, żeński odpowiednik imienia Ewald. Wywodzi się ze złożenia słów eo – „prawo” i wald – „rządzić”, „panować”. Jego znaczenie można interpretować jako „panująca sprawiedliwie, w zgodzie z prawem”. Patronami tego imienia są bracia śwśw. Ewald Biały i Ewald Czarny (VII wiek), wspominani 3 października.
Ewalda imieniny obchodzi 3 października.
Wikipedia
(1.1) Kiedy Ewaldzie stuknie trzydziestka?
Wiktionary
rzecz.
:: fm. Ewald mos.
Wiktionary
Ewald z małżonką; Ewaldowie
SJP.pl
Ewald z małżonką; Ewaldostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewalda lub z nim związany
SJP.pl
oszacowanie, określenie wartości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) badanie wartości albo cech programu, planu lub obiektu w celu jego usprawnienia i rozwoju;
Wiktionary
Ewaluacja (ang. evaluate „oceniać, szacować”, z łac. evalesco „stawać się, być zdolnym, potężnieć” i evaleo „móc, zdołać”) – systematyczne badanie wartości albo cech konkretnego programu, planu, działania (eksperymentu) bądź obiektu (programu komputerowego, programu nauczania, lekarstwa, rozwiązania technicznego) z punktu widzenia przyjętych kryteriów, w celu jego usprawnienia, rozwoju lub lepszego zrozumienia. Jest to ocena wartości interwencji z zastosowaniem określonych kryteriów tejże oceny, podejmowana w celu określenia efektywności interwencji, oszacowania w odniesieniu do celów, a także analizy wpływu na specyficzne problemy strukturalne.
Wikipedia
IPA: ˌɛvaluˈwat͡sʲja, AS: evaluu̯acʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ewaluowanie n.
czas. ewaluować ndk.
Wiktionary
związany z ewaluacją
SJP.pl
kontroler procesu ewaluacji
SJP.pl
przeprowadzać ewaluację; wartościować, obliczyć, ocenić
SJP.pl
Ewander (gr. Εὔανδρος Euandros 'dobry człowiek', łac. Evander, Euander) – w mitologii greckiej i rzymskiej syn Hermesa i Karmenty lub Echemosa i Timandry. Według innej wersji mitu syn króla Arkadii Pallasa. Po zabójstwie ojca (lub matki) opuścił Arkadię i udał się do Italii. Wydarzenie to miało mieć miejsce na kilka lat przed wojną trojańską.
Wikipedia
skrót od: ewangelicki
SJP.pl
1. utwór wczesnochrześcijański zawierający opis życia i naukę Jezusa
2. część mszy z czytaniem fragmentu ewangelii
3. przenośnie: zespół niewzruszonych zasad, nakazów moralnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bibl. hist. wczesnochrześcijański utwór zawierający opis życia i nauki Jezusa;
(1.2) rel. dzielenie się wiarą chrześcijańską, głoszenie „dobrej nowiny”
(1.3) rel. nauka chrześcijańska niosąca słowa Jezusa
Wiktionary
Ewangelia (z gr. εὐαγγέλιον, euangelion, dosł. „dobra nowina”) – termin wieloznaczny:
Wikipedia
(1.1) Nowy Testament składa się z czterech ewangelii, Dziejów Apostolskich i Apokalipsy św. Jana.
(1.2) Juda głosił ewangelię sam, a później z apostołem Szymonem Gorliwym w Armenii i Persji.
Wiktionary
IPA: ˌɛvãŋˈɡɛlʲja, AS: evãŋgelʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ewangelista mos., ewangelizacja ż., ewangelizowanie n., ewangelizm mrz., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelikalizm mrz., ewangeliarz mrz., ewangelicyzm mrz., ewangelistarz mrz., zewangelizowanie n., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż.
czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.
przym. ewangeliczny, ewangelizacyjny, ewangelicki, ewangelijny, ewangelikalny
przysł. ewangelicznie, ewangelizacyjnie, ewangelicko
Wiktionary
(1.1) reg. śl. ewangelijo., reg. śl. wanielijo.
Wiktionary
księga liturgiczna zawierająca wybrane na poszczególne dni wyjątki z Ewangelii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. bibliot. księga liturgiczna z podzielonymi na perykopy ewangeliami;
Wiktionary
Ewangeliarz – w Kościołach chrześcijańskich ozdobna księga liturgiczna zawierająca teksty Ewangelii odczytywane w liturgii.
Wikipedia
(1.1) Po błogosławieństwie ewangeliarzem biskup wygłosił homilię.
(1.1) W tej gablocie wystawione są zabytkowe bogato zdobione ewangeliarze pochodzące z Sącza.
Wiktionary
rzecz. ewangelik mos., ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelistarz m., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., ewangelizacja ż., zewangelizowanie n.
czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.
przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z ewangelicyzmem
Wiktionary
(1.1) Ślub wzięli w kościele ewangelickim, żeby w razie czego bez trudu się rozwieść, co przy ślubie rzymskokatolickim byłoby prawie niemożliwe.
Wiktionary
rzecz. ewangelikalizm mrz., ewangelicyzm mrz., ewangeliczka ż., ewangelik mos., ewangelia ż., ewangelista mos., ewangelistarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n.
czas. ewangelizować ndk.
przym. ewangelizacyjny, ewangelijny, ewangeliczny, ewangelikalny
przysł. ewangelicznie
Wiktionary
(1.1) luterański, protestancki
Wiktionary
Kościół ewangelicko-augsburski - protestancki, autonomiczny Kościół krajowy, oparty na luteranizmie; Kościół Ewangelicko-Augsburski
SJP.pl
Kościół ewangelicko-reformowany - protestancki, autonomiczny Kościół krajowy, oparty na kalwinizmie; Kościół Ewangelicko-Reformowany
SJP.pl
ogół doktryn religijnych i wyznań chrześcijańskich, powstałych w wyniku reformacji w XVI w., opierających się na Biblii jako jedynym źródle wiary; protestantyzm
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. wyznania chrześcijańskie powstałe w wyniku reformacji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Wyznaniami dominującymi w Cesarstwie Niemieckim były: luteranizm, ewangelicyzm oraz katolicyzm.
Wiktionary
rzecz. ewangelikalizm mrz., ewangelia ż., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelista mos., ewangelistarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n., ewangeliarz mrz.
czas. ewangelizować ndk.
przym. ewangelicki, ewangelizacyjny, ewangelijny, ewangeliczny, ewangelikalny
przysł. ewangelicznie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) na sposób ewangeliczny
Wiktionary
(1.1) Pracował w myśl etyki chrześcijańskiej, a tytułowa ewangelicznie demokratyczna Polska przyświecała mu w całokształcie jego misji.
Wiktionary
rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelista mos., ewangelistarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n., ewangeliarz mrz.
czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.
przym. ewangelicki, ewangelizacyjny, ewangelijny, ewangeliczny
przysł. ewangelijnie
Wiktionary
(1.1) war. ewangelijnie
Wiktionary
odnoszący się do Ewangelii, opierający się na przesłaniu moralnym Jezusa Chrystusa
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zgodny z Ewangelią
(1.2) zawarty w Ewangelii
Wiktionary
(1.1) Miłość ewangeliczna, towarzyszu, jest nierealna i politycznie szkodliwa.
Wiktionary
IPA: ˌɛvãŋɡɛˈlʲit͡ʃnɨ, AS: evãŋgelʹičny
Wiktionary
rzecz. ewangelik mos., ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelista mos., ewangeliarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelistarz mrz., zewangelizowanie n., ewangelizowanie n., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż.
czas. zewangelizować dk., ewangelizować ndk.
przym. ewangelijny, ewangelizacyjny, ewangelicki, antyewangeliczny
przysł. ewangelicznie
Wiktionary
(1.1) chrześcijański
(1.2) ewangelijny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) zawarty w Ewangelii
Wiktionary
rzecz. ewangelik mos., ewangelicyzm mrz., ewangelia ż.
przym. ewangeliczny, ewangelicki
przysł. ewangelicznie
Wiktionary
(1.1) ewangeliczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rel. ewangelia
Wiktionary
(1.1) wanielijo
Wiktionary
osoba wyznania ewangelickiego; protestant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. wyznawca ewangelicyzmu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Dopiero pokój westfalski dał szansę ewangelikom na posiadanie własnych świątyń.
Wiktionary
rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelista mos., ewangelistarz mrz., ewangelizacja ż., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n., ewangeliarz mrz.
:: fż. ewangeliczka ż.
czas. ewangelizować ndk.
przym. ewangelicki, ewangelizacyjny, ewangelijny, ewangeliczny, ewangelikalny
przysł. ewangelicznie
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|wanielik.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. nurt pobożnościowy w protestantyzmie;
Wiktionary
Ewangelikalizm (ewangelikalne chrześcijaństwo, ewangeliczne chrześcijaństwo) – nurt pobożnościowy w protestantyzmie, oparty na specyficznej duchowości. W większości protestantyzm ewangelikalny jest środowiskiem konserwatywnym i sprzeciwia się tendencjom liberalnego chrześcijaństwa, które zaznaczają się w głównym nurcie protestantyzmu. Powstał na gruncie purytanizmu, ortodoksji protestanckiej i pietyzmu. Niektóre jego elementy pobożnościowe w drugiej połowie XX wieku przyjęły się także poza protestantyzmem, czego przykładem są w Kościele katolickim Ruch Światło-Życie i Ruch Odnowy w Duchu Świętym.
Wikipedia
(1.1) Szczególną cechą ewangelikalizmu w ostatnich latach (szczególnie w Stanach Zjednoczonych) jest rozwój niezależnych kościołów bezdenominacyjnych, niepowiązanych z żadnym wyznaniem.
Wiktionary
rzecz. ewangelia ż., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelicyzm mrz.
przym. ewangelicki, ewangelikalny
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rel. odnoszący się do ewangelikalizmu, związany z ewangelikalizmem
przymiotnik jakościowy
(2.1) rel. charakterystyczny dla ewangelikalizmu, mający cechy lub właściwości przypisywane ewangelikalizmowi
Wiktionary
rzecz. ewangelia ż., ewangelik mos., ewangeliczka ż., ewangelicyzm mrz., ewangelikalizm mrz.
przym. ewangelicki
Wiktionary
1. jeden z autorów Ewangelii: Jan, Łukasz, Marek lub Mateusz;
2. środowiskowo: pracownik firmy lub klient promujący swoją działalnością daną markę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rel. każdy z czterech autorów kanonicznych ewangelii;
(1.2) rel. każdy z autorów ewangelii apokryficznych
Wiktionary
Ewangeliści – według tradycji chrześcijańskiej autorzy czterech Ewangelii kanonicznych zawartych w Nowym Testamencie: Marek, Mateusz, Łukasz i Jan, uznani za świętych przez Kościoły katolicki, prawosławny, anglikański, ewangelicki, ormiański i koptyjski.
Wikipedia
rzecz. ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangeliarz m., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelicyzm m., ewangelizowanie n., ewangelistarz mrz., zewangelizowanie n., ewangelizator mos., ewangelizatorka ż.
czas. zewangelizować dk., ewangelizować ndk.
przym. ewangeliczny, ewangelicki, ewangelizacyjny
przysł. ewangelicznie
Wiktionary
rodzaj ewangeliarza, księga liturgiczna ze zbiorem perykop do odśpiewania lub odczytania w czasie mszy przypadających w dni świąteczne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. bibliot. księga liturgiczna zawierająca tylko perykopy ewangeliczne przeznaczone do odczytania podczas mszy;
Wiktionary
Ewangeliarz – w Kościołach chrześcijańskich ozdobna księga liturgiczna zawierająca teksty Ewangelii odczytywane w liturgii.
Wikipedia
(1.1) W Polsce ewangelistarz najczęściej nazywany jest też ewangeliarzem.
(1.1) Ozdobne karty ze średniowiecznego ewangelistarza próbowano wywieźć z kraju.
Wiktionary
rzecz. ewangelik mos., ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangeliarz m., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., ewangelizacja ż., zewangelizowanie n.
czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.
przym. ewangelicki, ewangelizacyjny, ewangeliczny
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
środowiskowo: pracowniczka firmy lub klientka promująca swoją działalnością daną markę
SJP.pl
propagowanie głównych kanonów wiary chrześcijańskiej, a przede wszystkim nauki o Jezusie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teol. głoszenie ewangelii (jakość wiary)
(1.2) teol. chrystianizowanie, zabieganie o wzrost liczby członków Kościoła (ilość wierzących)
Wiktionary
Ewangelizacja (gr. euaggelizein – głosić dobrą nowinę) – propagowanie głównych kanonów wiary chrześcijańskiej, a przede wszystkim nauki o Jezusie.
Wikipedia
(1.1) Bartek wrócił z wykładu o nowej ewangelizacji.
Wiktionary
rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.
czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.
przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
(1.1) ewangelizowanie, katechizacja
(1.2) ewangelizowanie, chrystianizacja
Wiktionary
związany z ewangelizacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ewangelizacją, dotyczący ewangelizacji
Wiktionary
(1.1) To są najlepsze filmiki ewangelizacyjne, jakie udało mi się znaleźć w internecie.
(1.1) Broszury ewangelizacyjne odebrała w recepcji.
Wiktionary
rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelizowanie n., zewangelizowanie n., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangeliarz m., ewangelistarz m., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.
czas. ewangelizować, zewangelizować dk.
przym. ewangeliczny, ewangelicki
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
osoba, której zadaniem jest nawracanie ludzi na chrześcijaństwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba rozpowszechniająca doktrynę ewangeliczną
Wiktionary
(1.1) Cyryl i Metody zasłynęli jako wielcy ewangelizatorzy Słowian.
Wiktionary
rzecz. ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizowanie n., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.
:: fż. ewangelizatorka ż.
czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.
przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
kobieta, która propaguje zasady wiary chrześcijańskiej, zdobywa nowych wyznawców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta rozpowszechniająca doktrynę ewangeliczną
Wiktionary
(1.1) Tereska była wielką ewangelizatorką, chociaż nigdy nie wyszła za bramę klauzury.
Wiktionary
rzecz. ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizowanie n., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.
:: fm. ewangelizator m.
czas. ewangelizować ndk., zewangelizować dk.
przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
wyznawanie zasad Ewangelii
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) teol. głosić ewangelię
(1.2) prowadzić działalność ewangelizacyjną
Wiktionary
(1.2) Święty Wojciech ewangelizował Prusów.
Wiktionary
rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangelizowanie n., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.
czas. zewangelizować dk.
przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
(1.1-2) apostołować, katechizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) prowadzenie działalności ewangelizacyjnej
(1.2) głoszenie ewangelii
Wiktionary
(1.1) Poświęcenie się ewangelizowaniu było sensem jego egzystencji.
(1.1) Ewangelizowanie Ameryki doprowadziło do zmierzchu kultur tubylczych.
Wiktionary
rzecz. ewangelicyzm mrz., ewangelia ż., ewangelizacja ż., ewangelista m., ewangelizator m., ewangelizatorka ż., ewangeliarz m., ewangelistarz m., zewangelizowanie n., ewangelik m., ewangeliczka ż., ewangelizm m.
czas. ewangelizować, zewangelizować dk.
przym. ewangelizacyjny, ewangeliczny, ewangelicki
przysł. ewangelizacyjnie, ewangelicznie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
amorficzny minerał zawierający glin, wodór, tlen i siarkę
SJP.pl
parowanie wody z powierzchni terenu, z wolnej przestrzeni zbiorników wodnych lub z powierzchni roślin; odparowywanie
SJP.pl
przymiotnik od: ewaporacja
SJP.pl
produkt sztucznego lub naturalnego odparowania rozpuszczalnika
SJP.pl
minerał lub skała złożona z rozpuszczalnych soli, powstała przez odparowanie roztworów wodnych; np. kalcyt, gips, anhydryt
SJP.pl
Ewaporaty (ewaporyty) – osady pochodzenia chemicznego, utworzone z łatwo rozpuszczalnych minerałów, które wytrącają się z roztworu wodnego w czasie jego odparowania (łac. evaporatio = parowanie).
Ewaporaty powstają wskutek silnego parowania wody morskiej (zatok, lagun, zamkniętych mórz) lub słonych jezior w klimacie suchym i gorącym.
Wikipedia
Wyparka, ewaporator – sprzęt laboratoryjny służący do kontrolowanego odparowywania cieczy.
Wikipedia
samopiszący ewaporometr (przyrząd do pomiaru szybkości parowania wody z powierzchni gruntu lub powierzchni zbiornika wodnego)
SJP.pl
przyrząd do mierzenia szybkości parowania wody z powierzchni zbiorników wodnych lub gruntu; atmometr
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: ulatniać się, parować; sublimować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przest. ulatniać się w formie pary, parować
Wiktionary
(1.1) Stalaktyty nie są czym innym, jak zsiadłością cząstek różnych wapiennych, które będąc porywane przez wodę wnętrza ziemi, osiadają w podziemnych lochach gdzie ewaporuje woda.
Wiktionary
skała osadowa pochodzenia chemicznego, powstała przez strącenie się substancji mineralnych z wodnego ich roztworu podczas odparowania wody; ewaporat
SJP.pl
rzadko: całkowite zanikanie jakiejś substancji spowodowane parowaniem
SJP.pl
proces odprowadzania pary wodnej do atmosfery wskutek transpiracji roślin i parowania z gleby
SJP.pl
Ewapotranspiracja – proces parowania terenowego (np. w obrębie użytku zielonego), obejmujący transpirację (parowanie z komórek roślinnych) oraz ewaporację (parowanie z gruntu).
Rozróżnia się:
Wikipedia
1. święty Ewaryst (98?-ok. 105), papież od ok. 97 r. n.e.;
2. imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Ewaryst – imię męskie pochodzenia greckiego, które oznacza miły, przyjemny, najlepszy. Imię to nadawane jest w Polsce co najmniej od XVII w. Istnieje kilku świętych Ewarystów, m.in. Ewaryst, papież oraz św. Ewaryst z Konstantynopola.
W innych językach:
Wikipedia
(1.1) Gdy zaś Anaklet skończył śmiercią męczeńską, mianowano Ewarysta jego następcą.
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. Ewarystek mos.
:: fż. Ewarysta ż.
przym. Ewarystowy
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Ewarystek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Ewaryst
Wiktionary
Ewarysta – żeński odpowiednik imienia Ewaryst.
Ewarysta imieniny obchodzi 26 października i 23 grudnia.
W 1994 nosiły je w Polsce 24 kobiety.
Wikipedia
(1.1) Wczoraj zawiozłem ciotce Ewaryście dwa worki kartofli.
Wiktionary
rzecz. Ewaryst m., Ewarystek mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Ewaryst
Wiktionary
(1.1) Założymy Ewarystkowi buciki i kurteczkę.
Wiktionary
rzecz. Ewaryst m., Ewarysta ż.
przym. Ewarystowy
Wiktionary
Ewaryst z małżonką; Ewarystowie
SJP.pl
Ewaryst z małżonką; Ewarystostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewarysta lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. należący do Ewarysta
Wiktionary
(1.1) Przed Ewarystową chałupą rosną dwa stare orzechy.
(1.1) Sąsiadował z Klemensową zagrodą z jednej strony i z Ewarystowym polem z drugiej.
Wiktionary
rzecz. Ewaryst mos., Ewarystek mos.
Wiktionary
w dawnym prawie polskim:
1. upadek sprawy, w której powód nie stawił się na termin sprawy;
2. odparcie dowodu
SJP.pl
zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewka, Ewunia, Ewusia
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Eudokia (gr. Εὐδοκία) – imię żeńskie pochodzenia greckiego. Pochodzi od gr. ευδοκεω (eudokeo), co według niektórych źródeł oznacza „być bardzo zadowolonym, być zadowolonym”, od gr. ευ – „dobra” i δοκεω (dokeo) – „myśleć, wyobrażać sobie, przypuszczać”, według innych – "życzliwość". Jej ludową formą rosyjską jest Awdotia. W polskiej literaturze Eudokia jest utożsamiana z Eudoksją.
Wikipedia
język afrykański z rodziny nigero-kongijskiej, zaliczany do języków kwa, używany między innymi przez lud Ewe
SJP.pl
Ewe (także: Ehwe, Eibe, Kpere lub Adża) – lud afrykański zajmujący tereny na wschód od dolnego biegu Wolty, gdzie graniczy z ludami Akan, po dolny bieg Ueme, gdzie spotykają się z Jorubami (tereny dzisiejszej Ghany, Togo i Beninu). Jest ich około 5,7 mln, porozumiewają się językiem ewe, należącym do grupy języków kwa. Jest to język tonalny. Posiadają także alfabet ewe.
Wikipedia
okresowe zakłócenie ruchu Księżyca pod wpływem przyciągania Słońca
SJP.pl
Ewekcja (łac. evectio – podniesienie) – duża nierówność w ruchu obiegowym Księżyca wokół Ziemi, związana z perturbacjami wywołanymi wpływem grawitacyjnym Słońca.
Ewekcja jest drugą pod względem wielkości nierównością w ruchu Księżyca w stosunku do jednostajnego ruchu kołowego (po okręgu), zaraz po równaniu środka znanym już przez Hipparchosa (II wiek p.n.e.). Została odkryta przez Ptolemeusza (II wiek n.e.) i uwzględniona (jednak niedokładnie) w jego modelu ruchu Księżyca w ramach teorii geocentrycznej.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Ewelina – imię żeńskie.
Wedle danych rejestru PESEL imię Ewelina według stanu na 25 stycznia 2025 w Polsce nosi 148 117 kobiet. Jest na 49. miejscu pod względem popularności. Formę wariantową Ewelin noszą 3 kobiety.
Wedle danych rejestru PESEL imię Ewelina według stanu na 19 stycznia 2024 w Polsce nosiło 148 205 kobiet. Było wówczas na 49. miejscu pod względem popularności.
Ewelina imieniny obchodzi: 26 maja i 24 grudnia.
Wikipedia
(1.1) Gdy Ewelina była moją dziewczyną, uważałem ją za najpiękniejszą na świecie.
Wiktionary
IPA: ˌɛvɛˈlʲĩna, AS: evelʹĩna
Wiktionary
rzecz. Ewelin m.
:: zdrobn. Ewelinka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Ewelina (imię żeńskie)
SJP.pl
członek ludu mieszkającego w północnej Syberii
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
coś niespotykanego, dziwnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) osobliwe zajście, niezwykłe wydarzenie
(1.2) rzecz o nieoczekiwanych właściwościach lub sławie
(1.3) praktyka odbiegająca (zazwyczaj, ale niekoniecznie, negatywnie) od normy
Wiktionary
Ewenement – wyjątkowe, nietypowe zdarzenie, które wyróżnia się na tle codzienności.
Wikipedia
(1.2) Gangnam Style był ewenementem.
(1.3) Za sterami samolotów wożących nasze VIP-y już wkrótce mają zasiąść piloci cywilni. To ewenement na skalę światową – w innych krajach w kabinach takich maszyn zasiadają piloci wojskowi.
(1.3) w Polsce urlop tacierzyński to ciągle ewenement – wyborcza.pl
Wiktionary
(1.1) zjawisko
(1.2) zjawisko, unikat, niezwykłość
(1.3) kuriozum
Wiktionary
(dawniej Lamuci) lud mieszkający w północnej Syberii
SJP.pl
Eweni (ros. Эвены, dawniej Lamuci) – autochtoniczny etnos syberyjski, spokrewniony z Ewenkami i wraz z nimi określany dawniej jako Tunguzi.
Eweni zamieszkują głównie obwód magadański i Kraj Kamczacki, Czukocję, wybrzeże Morza Ochockiego oraz północne rejony Jakucji. Według danych z roku 2010 w Rosji żyje 22 383 Ewenów.
Wikipedia
członek ludu mieszkającego w Eurazji (głównie w Federacji Rosyjskiej, Chinach i Mongolii); dawniej: Tunguz
SJP.pl
1. członkini ludu mieszkającego w północnej Syberii;
2. członkini ludu mieszkającego w Eurazji (głównie w Federacji Rosyjskiej, Chinach i Mongolii); dawniej: Tunguzka
SJP.pl
dawniej: Ewenkijski Okręg Autonomiczny
SJP.pl
członkini ludu zamieszkującego Eurazję (głównie Federację Rosyjską, Chiny i Mongolię); dawniej: Tunguzka
SJP.pl
dotyczący Ewenków, charakterystyczny dla Ewenków
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący Ewenków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język Ewenków;
Wiktionary
rzecz. Ewenk m., Ewenka ż., Ewenkijka ż., Ewenkia ż.
Wiktionary
lud mieszkający w Eurazji (głównie w Federacji Rosyjskiej, Chinach i Mongolii); dawniej: Tunguzi
SJP.pl
Ewenkowie (dawna nazwa Tunguzi) – myśliwsko-zbierackie ludy, z grupy tunguskiej, zamieszkujące południowo-środkową Syberię (Rosja).
Wikipedia
dotyczący Ewenów, charakterystyczny dla Ewenów
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ewenami, dotyczący Ewenów
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język eweński;
Wiktionary
rzecz. Ewen mos., Ewenka ż.
Wiktionary
(1.1) daw. lamucki
(2.1) daw. lamucki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) daw. następstwo, wynik, skutek
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|eventus.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
źródła.
== ewent (brithenig.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) wydarzenie, zdarzenie
(1.2) wydarzenie, spotkanie, okazja
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈɛvɛ̃nt, AS: evẽnt
Wiktionary
skrót od: ewentualnie, ewentualny; ew.
SJP.pl
możliwy, przypuszczalny
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w razie zaistnienia pewnych okoliczności
(1.2) lub, albo, czy też
Wiktionary
(1.1) Wiosną ewentualnie czeka dużo występów, wyjawia z tajemniczym spojrzeniem.
(1.2) Bronzer stosowany na całą twarz powinien być matowy lub ewentualnie satynowy (dla cery bez niedoskonałości).
Wiktionary
przym. ewentualny
rzecz. ewentualność ż.
Wiktionary
możliwość nastąpienia czegoś, wystąpienia jakiegoś zjawiska; okoliczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) możliwość nastąpienia jakiegoś zdarzenia, okoliczność
Wiktionary
IPA: ˌɛvɛ̃ntuˈwalnɔɕt͡ɕ, AS: evẽntuu̯alność
Wiktionary
przym. ewentualny
przysł. ewentualnie
Wiktionary
możliwy, przypuszczalny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przypuszczalny, możliwy
Wiktionary
(1.1) Mały zasięg samochodów elektrycznych zniechęca wielu ewentualnych nabywców.
Wiktionary
IPA: ˌɛvɛ̃ntuˈwalnɨ, AS: evẽntuu̯alny
Wiktionary
rzecz. ewentualność ż.
przym. ewentualnościowy
przysł. ewentualnie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. ruch stopy, podczas którego podeszwa kieruje się od środka na zewnątrz względem wyimaginowanej osi ciała dzielącej ciało na lewą i prawą stronę
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Europejska Wspólnota Gospodarcza, dawna nazwa Unii Europejskiej
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = ekon. Europejska Wspólnota Gospodarcza
(1.2) = ekon. Euroazjatycka Wspólnota Gospodarcza
Wiktionary
(1.1) EWG przekształciła się we Wspólnotę Europejską.
(1.2) EWG skupia sześć państw należących do WNP związanych unią celną.
Wiktionary
IPA: ɛ‿vu‿ˈɟɛ, AS: e‿vu‿ǵe
Wiktionary
(1.2) EAWG
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. praw. wyzucie z dóbr
Wiktionary
IPA: ɛˈvʲit͡sʲja, AS: evʹicʹi ̯a
Wiktionary
skrót od: ewidencja, ewidencyjny
SJP.pl
1. spis zawierający dane dotyczące stanu liczbowego i ruchu ludności, spraw lub rzeczy;
2. sporządzanie takich spisów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stale aktualizowany spis
(1.2) sporządzanie ewidencji (1.1)
Wiktionary
Ewidencja – wykaz, spis dotyczący np. stanu i ruchu ludności lub rzeczy.
W Polsce prowadzona jest m.in. ewidencja gruntów i budynków, jak też ewidencja ludności łącząca się z obowiązkiem meldunkowym.
Wikipedia
(1.1) Kamienica wpisana jest do gminnej ewidencji zabytków miasta Katowice.
Wiktionary
czas. ewidencjonować ndk., zewidencjonować dk., wyewidencjonować dk.
przym. ewidencyjny
przysł. ewidencyjnie
Wiktionary
wpisywać do ewidencji, czyli wpisywać do rejestrów, tabel, robić spisy, rejestry, zapisywać
SJP.pl
związany z ewidencją
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób ewidentny, oczywisty, jasny, jawny, wyraźny, widoczny
Wiktionary
(1.1) Ta procedura została ustanowiona na wypadek, gdyby testament ewidentnie faworyzował jednego z członków rodziny czy jakiegokolwiek spadkobiercę, a krzywdził innego.
Wiktionary
IPA: ˌɛvʲiˈdɛ̃ntʲɲɛ, AS: evʹidẽntʹńe
Wiktionary
przym. ewidentny
Wiktionary
(1.1) widocznie, wyraźnie, jasno, jawnie
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: ewidentnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: ewidentny; bardziej ewidentny
SJP.pl
coś uznawanego za oczywiste i niewymagającego uzasadnienia; oczywistość
SJP.pl
oczywisty, widoczny, wyraźny, nie budzący wątpliwości
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. oczywisty, widoczny, wyraźny, nie budzący wątpliwości
Wiktionary
(1.1) To jest ewidentne kłamstwo.
Wiktionary
IPA: ˌɛvʲiˈdɛ̃ntnɨ, AS: evʹidẽntny
Wiktionary
przysł. ewidentnie
Wiktionary
(1.1) bezdyskusyjny, bezsporny, bezsprzeczny, jaskrawy, oczywisty, jednoznaczny, namacalny, niedwuznaczny, niepodważalny, niezaprzeczalny, niezbity, pewny, pozadyskusyjny, zrozumiały sam przez się
Wiktionary
sądowe pozbawienie kogoś prawa własności rzeczy nabytej prawnie na rzecz kogoś innego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) praw. sądowne lub administracyjne pozbawienie prawa własności
Wiktionary
przymiotnik od: ewikcja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rzeka na Łotwie, prawy dopływ Dźwiny, wypływa z jeziora Łubań;
Wiktionary
Ewikszta (łot. Aiviekste) – rzeka na Łotwie, prawy dopływ Dźwiny. Wypływa z jeziora Łubań.
Rzeka Ewikszta wraz z jej dopływem rzeką Pededze tworzy granicę między dwiema krainami historycznymi Łotwy – Liwonią i Łatgalią.
Największe dopływy: Pededze, Bolupe.
Wikipedia
Amel-Marduk, Amil-Marduk (akad. Amēl-Marduk, Amīl-Marduk; biblijny Ewil Merodak, Ewil-Merodach) – władca państwa nowobabilońskiego; syn i następca Nabuchodonozora II; rządził tylko 2 lata (561–560 p.n.e.), po czym obalony został w przewrocie pałacowym zorganizowanym przez Neriglissara; wzmiankowany w Biblii (2 Krl 25:27-30; Jr 52:31-34).
Wikipedia
jezioro w Polsce
SJP.pl
Ewingi, Jezioro Zalewskie (niem. Ewing See) – jezioro morenowe w Polsce, położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Zalewo, w granicach administracyjnych miasta Zalewo.
Wikipedia
1. dochodzić sądownie swego prawa do rzeczy w stosunku do osoby, która nabyła tę rzecz od niewłaściciela
2. dawniej: udowadniać, wykazywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) daw. przywłaszczać
Wiktionary
IPA: ˌɛvʲĩŋˈkɔvat͡ɕ, AS: evʹĩŋkovać
Wiktionary
rzecz. ewinkowanie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ewinkować.
Wiktionary
czas. ewinkować ndk.
Wiktionary
pochodna kwasu barbiturowego, używana jako środek nasenny do narkozy
SJP.pl
Kwas barbiturowy (malonylomocznik) – organiczny związek chemiczny, heterocykliczny amid występujący w kilku formach tautomerycznych.
Został odkryty w roku 1863 przez Adolfa von Baeyera.
Jest otrzymywany w reakcji mocznika z kwasem malonowym:
C-alkilopochodne kwasu barbiturowego nazywane są barbituranami. Stosuje się je jako środki nasenne.
Wikipedia
zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) pot. zdrobn. od: Ewa
Wiktionary
(1.1) Cześć, jestem Ewka, a ty?
Wiktionary
IPA: ˈɛfka, AS: efka
Wiktionary
rzecz. Ewa ż., Ewcia ż., Ewusia ż., Ewunia ż., Ewuńka ż.
Wiktionary
(1.1) Ewa, Ewcia, Ewusia, Ewunia, Ewuńka; reg. śl. Jewka.
Wiktionary
australijskie ozdobne drzewo z rodziny rutowatych
SJP.pl
Wikipedia
kosmita, bohater sagi "Gwiezdne Wojny"
SJP.pl
Wikipedia
1. przywołanie wspomnienia, wizji czegoś;
2. dawniej: odwołanie się do wyższej instytucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. wizja czegoś, wspomnienie
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɛvɔˈkat͡sʲja, AS: evokacʹi ̯a
Wiktionary
czas. ewokować
Wiktionary
związany z ewokacją
SJP.pl
przywoływać (przywołać) wspomnienie, wizję czegoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) książk. wywoływać
Wiktionary
IPA: ˌɛvɔˈkɔvat͡ɕ, AS: evokovać
Wiktionary
rzecz. ewokowanie n., ewokacja
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ewokować.
Wiktionary
IPA: ˌɛvɔkɔˈvãɲɛ, AS: evokovãńe
Wiktionary
czas. ewokować
Wiktionary
1. proces stopniowych, rozłożonych na wiele pokoleń przemian w budowie organizmów, prowadzący do powstawania nowych gatunków;
2. forma rozwoju, proces stopniowych zmian czegoś, prowadzący do powstania nowych rzeczy, zjawisk;
3. figura gimnastyczna, akrobatyczna lub taneczna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) proces stopniowego zwiększania złożoności bądź jakości czegoś
(1.2) biol. ciągły proces, polegający na stopniowych zmianach cech gatunkowych kolejnych pokoleń wskutek eliminacji przez dobór naturalny lub sztuczny części osobników z populacji;
(1.3) trudna figura akrobatyczna, gimnastyczna bądź taneczna
(1.4) wojsk. manewr zespołu okrętów
Wiktionary
Ewolucja – stopniowy proces zmian zachodzących w czasie.
Pojęcie może odnosić się:
Wikipedia
(1.2) Do tego rodzaju wymierania, będącego wynikiem konkurencji międzygatunkowej i realizacją postępu w ewolucji, dodać należy wymieranie powodowane przez losowe zmiany środowiska lub geologiczną ewolucję masywów kontynentalnych.
Wiktionary
IPA: ˌɛvɔˈlut͡sʲja, AS: evolucʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ewolucjonizm m., ewolucjonista m., ewolucjonistka ż., ewolucyjność ż., ewoluowanie n., wyewoluowanie n.
czas. ewoluować ndk., wyewoluować dk.
przym. ewolucyjny, ewolucjonistyczny
przysł. ewolucyjnie, ewolucjonistycznie
Wiktionary
(1.1) rozwój
(1.2) ewolucja naturalna
Wiktionary
zwolennik teorii ewolucji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nauk. badacz ewolucji
(1.2) zwolennik ewolucjonizmu
Wiktionary
(1.1) Badaniem pradawnych organizmów zajmują się paleontolodzy, genetycy oraz ewolucjoniści.
(1.2) Wśród zwykłych Amerykanów zaskakująco wielu jest zwolennikami kreacjonizmu, a ewolucjoniści często są w mniejszości.
Wiktionary
IPA: ˌɛvɔlut͡sʲjɔ̇̃ˈɲista, AS: evolucʹi ̯o̊̃ńista
Wiktionary
rzecz. ewolucja ż., ewolucjonizm m.
:: fż. ewolucjonistka ż.
czas. ewoluować ndk.
przym. ewolucjonistyczny, ewolucyjny
przysł. ewolucyjnie
Wiktionary
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z ewolucjonizmem lub ewolucjonistami, dotyczący ewolucjonizmu lub ewolucjonistów
Wiktionary
rzecz. ewolucja ż., ewolucjonizm mrz., ewolucjonista mos., ewolucjonistka ż., ewolucyjność ż., ewoluowanie n.
przym. ewolucyjny
Wiktionary
1. nauka o zmianach gatunków i powstawaniu nowych w procesie stopniowych przemian organizmów;
2. w naukach społecznych: koncepcja rozwoju jako kumulacji zmian prowadzących do powstania nowych wartości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. dziedzina nauki zajmująca się badaniem ewolucji jako procesu świata organicznego;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌɛvɔluˈt͡sʲjɔ̇̃ɲism̥, AS: evolucʹi ̯o̊̃ńism̦
Wiktionary
rzecz. ewolucja ż., ewolucjonista m., ewolucjonistka ż., ewolucyjność ż., ewoluowanie n., wyewoluowanie n.
czas. ewoluować ndk., wyewoluować dk.
przym. ewolucjonistyczny, ewolucyjny
przysł. ewolucyjnie
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co ewolucyjne
Wiktionary
rzecz. ewolucja ż., ewolucjonizm m., ewolucjonista m., ewolucjonistka ż., ewoluowanie n.
czas. ewoluować
przym. ewolucyjny, ewolucjonistyczny
przysł. ewolucyjnie
Wiktionary
taki, który podlega ewolucji, jest zdolny do ewolucji; ewolutywny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z ewolucją
Wiktionary
(1.1) Karola Darwina można nazwać ojcem biologii ewolucyjnej.
Wiktionary
rzecz. ewoluowanie n., ewolucyjność ż., ewolucjonizm mrz., ewolucjonista mos., ewolucja ż.
przym. ewolucjonistyczny
czas. ewoluować
Wiktionary
rozwijać się, przeradzać się, przechodzić ewolucję
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przechodzić od stadiów prostszych ku bardziej rozwiniętym
(1.2) książk. stopniowo podlegać zmianie
Wiktionary
(1.2) Kaszubski był żywym, ewoluującym językiem.
Wiktionary
rzecz. ewolucyjność ż., ewolucjonizm mrz., ewolucjonista mos., wyewoluowanie n., ewolucja ż., ewoluowanie n.
przym. ewolucyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) stopniowe i powolne zmienianie się, przekształcanie się
Wiktionary
IPA: ˌɛvɔluwɔˈvãɲɛ, AS: evoluu̯ovãńe
Wiktionary
rzecz. wyewoluowanie n., ewolucja ż., ewolucyjność ż., ewolucjonizm m., ewolucjonista m., ewolucjonistka ż.
czas. ewoluować ndk., wyewoluować dk.
przym. ewolucyjny, ewolucjonistyczny
przysł. ewolucyjnie
Wiktionary
krzywa rozwinięta
SJP.pl
Ewoluta (łac. evolutus, rozwinięty) albo rozwinięta krzywej K – krzywa utworzona ze środków krzywizny krzywej K.
Każda krzywa jest ewolutą swojej ewolwenty.
Wikipedia
taki, który podlega ewolucji, jest zdolny do ewolucji; ewolucyjny
SJP.pl
krzywa, którą kreśli punkt leżący na prostej toczącej się po innej krzywej
SJP.pl
Ewolwenta (łac. evolvens, rozwijający) albo rozwijająca krzywej K – krzywa wykreślona przez punkt leżący na prostej toczącej się po krzywej K. Krzywa K jest dla swojej ewolwenty ewolutą.
Wikipedia
drążenie dna rzecznego przez okruchy skalne obracane wirami wodnymi
SJP.pl
Eworsja – zjawisko niszczącego wpływu ruchu wirowego wody płynącej na dno cieku wodnego. Eworsja zaliczana jest do procesów erozji dennej.
Termin eworsja wywodzi się od łacińskiego vorso: obracam i e-: z (czegoś), od (czegoś). Do literatury naukowej termin ten wprowadził w 1951 r. O. Ängeby.
Wikipedia
przymiotnik od: eworsja
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z eworsją, dotyczący eworsji
Wiktionary
rzecz. eworsja ż.
Wiktionary
skrótowiec
(1.1) Europejska Współpraca Polityczna
Wiktionary
IPA: ɛ‿vu‿ˈpɛ, AS: e‿vu‿pe
Wiktionary
zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Ewa
Wiktionary
(1.1) Babcię Ewunię odwiedziłam dwa dni temu.
(1.1) Zostawiłam Ewuni twój zeszyt, jak prosiłaś.
Wiktionary
rzecz. Ewka ż., Ewa ż., Ewcia ż., Ewusia ż.
Wiktionary
(1.1) Ewcia, Ewusia
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewuni lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia
SJP.pl
zdrobnienie od: Ewa (imię żeńskie); Ewcia, Ewunia, Ewusia
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ewusi lub z nią związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. grecki żołnierz gwardii honorowej, pełniący straż w tradycyjnym stroju;
(1.2) hist. żołnierz bojowej, elitarnej jednostki piechoty górskiej
Wiktionary
Ewzoni lub evzoni (nw.gr. Εύζωνες, Ευζώνοι, gr. ewzones = piękne pasy) – grecka reprezentacyjna formacja wojskowa.
Najczęściej mianem tym określano oddziały elitarnej piechoty lekkiej albo górskiej. Nazwa ta pierwszy raz pojawiła się w twórczości Homera, który pięknymi pasami nazywał oddziały elitarne.
Wikipedia
IPA: ˈɛvzɔ̃n, AS: evzõn
Wiktionary
ex – edytor wierszowy w systemie UNIX. Zasadnicza różnica między tego typu edytorami a współczesnymi wizualnymi edytorami tekstu polega na skupieniu uwagi użytkownika na pracy z pojedynczymi wierszami tekstu, a nie całym tekstem. Innymi słowy – uwypuklony zostaje podział pliku tekstowego na poszczególne wiersze, które mogą być modyfikowane przez użytkownika pojedynczo za pomocą poleceń wydawanych programowi w trybie interaktywnym, w podobny sposób jak w wierszu poleceń systemów DOS lub UNIX.
Wikipedia
Exbud Skanska - przedsiębiorstwo budowlane
SJP.pl
Exbud Skanska – przedsiębiorstwo budowlane, powstałe w 1977 r. jako Przedsiębiorstwo Eksportu Budownictwa i Usług Technicznych w Kielcach. Sprywatyzowane i przekształcone w spółkę Exbud 28 września 1990 r. Wprowadzona na Giełdę Papierów Wartościowych w Warszawie jako jedna z 5 pierwszych spółek. Notowana na giełdzie do 25 lipca 2002 r. Od roku 2000 należy do Grupy Skanska.
Wikipedia
skrót od: excudit (z łaciny: wyrył, wyrzeźbił - słowo znajdujące się na dawnych sztychach)
SJP.pl
[czytaj: ekskalibur] legendarny miecz tkwiący w kamieniu, mający zagwarantować tron brytyjski osobie, która go wyciągnie; zdobyty przez Artura
SJP.pl
Excalibur (Ekskalibur) (wal. Caledfwlch, w wolnym przekładzie „miecz światła”) – miecz z legend arturiańskich. Otrzymał go król Artur od Pani Jeziora po tym, jak złamał poprzedni „Miecz z Kamienia”. Broń ta miała być wieczna, a jej pochwa miała tę właściwość, że noszącemu nie zagrażały żadne rany.
Wikipedia
[czytaj: eksel] arkusz kalkulacyjny będący jednym z elementów pakietu Microsoft Office
SJP.pl
Wikipedia
krój pisma drukarskiego opierający się na wzorach klasycznych; excelsior
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
[czytaj: eksczejndż] skrótowa nazwa Microsoft Exchange, systemu pocztowego przeznaczonego dla systemów Windows NT
SJP.pl
Microsoft Exchange – system pocztowy przeznaczony dla systemów Windows NT.
Wikipedia
Exclusive – określenie oprogramowania (zazwyczaj gry komputerowej lub konsolowej), wydawanego wyłącznie na jedną platformę sprzętowo-programową w wyniku podpisania umów na wyłączność pomiędzy producentem a dystrybutorem oprogramowania. Określenie jest używane głównie w celach marketingowych w przypadku znanych tytułów i ma za zadanie zachęcić potencjalnego klienta do zakupu konkretnego sprzętu i oprogramowania, aby móc korzystać z danego produktu.
Wikipedia
łac. wyrył, wyrzeźbił (słowo znajdujące się na dawnych sztychach)
SJP.pl
rozszerzenie pliku komputerowego, aplikacja
SJP.pl
EXE (od ang. executable, wykonywalny) – rozszerzenie nazwy pliku wykonywalnego w systemach Microsoft Windows, MS-DOS oraz OS/2; pliki o tym rozszerzeniu w zamierzeniu zawierają przede wszystkim skompilowany kod maszynowy programu, choć może zawierać także inne zasoby (np. dotyczące struktury okien, ikony, obrazy, dźwięki, itp.).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. wzór, przykład
Wiktionary
Exemplum, egzemplum, kommemoracja (łac. commemoratio), przykład (łac. exemplum), wzór (łac. model) – w retoryce i dialektyce argument z wydarzenia lub wydarzeń rzeczywistych czy fikcyjnych, który jest elementem wypowiedzi. Podczas argumentacji exemplum jest przesłanką prowadzącą przez podobieństwo (łac. similitudo) lub porównanie (łac. comparatio) do orzekania o podmiocie wnioskowania.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) egzemplum n.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. egzemplum n., exempla nmos., egzemplifikacja ż., egzemplifikowanie n., egzemplarz m.
czas. egzemplifikować ndk.
przym. egzemplifikacyjny
przysł. egzemplifikacyjnie
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|exemplum.
uwagi.
tłumaczenia.
* łaciński: (1.1) exemplum n.
źródła.
== exemplum (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przykład
(1.2) kopia
(1.3) wzór
odmiana.
(1.1-3) exemplum, exempli DeklinacjaLA|II.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. egzemplum n., exempla nmos., egzemplifikacja ż., egzemplifikowanie n., egzemplarz m.
czas. egzemplifikować ndk.
przym. egzemplifikacyjny
przysł. egzemplifikacyjnie
Wiktionary
(1.1) egzemplum n.
Wiktionary
[czytaj: eksekwatur] exsequatur;
1. fakt zatwierdzenia konsula przez państwo, w którym pełni on swoje przedstawicielstwo;
2. pismo potwierdzające ten fakt
SJP.pl
Exequatur (z łac. niech będzie wykonane) – zgoda państwa przyjmującego na wykonywanie przez określoną osobę funkcji kierownika urzędu konsularnego państwa wysyłającego.
Exequatur wydawane jest w stosunku do przedstawionych przez kierownika urzędu tzw. listów komisyjnych. Niekiedy może dotyczyć także innych niż kierownik urzędu urzędników konsularnych. Państwo odmawiające udzielenia exequatur nie ma obowiązku uzasadnienia swojej odmowy. Od daty udzielenia exequatur zależy pierwszeństwo (precedencja) w ramach korpusu konsularnego.
Wikipedia
[czytaj: Eks-ister] miasto w Anglii
SJP.pl
Exeter (wym. /ˈɛksɪtə/) – miasto i dystrykt w Wielkiej Brytanii, ośrodek administracyjny hrabstwa Devon, port nad rzeką Exe, w pobliżu jej ujścia do kanału La Manche. W 2001 roku miasto liczyło 106 772 mieszkańców, a w 2021 roku – 126 175 mieszkańców. W mieście znajduje się główny kampus i siedziba Uniwersytetu w Exeter.
Wikipedia
Exhortatio, ekshortacja (łac. exhortatio ‘napomnienie, przestroga’) – moralne pouczenie znajdujące się na końcu utworu żałobnego, np. trenu.
Wikipedia
w starożytnym Rzymie: wesoła scenka kończąca poważne dramatyczne przedstawienie
SJP.pl
1. w teatrze antycznym: ostatnia pieśń chóru na zakończenie tragedii;
2. końcowa część dramatu zawierająca rozwiązanie akcji
SJP.pl
Exodos (gr. ἔξοδος, éksodos – „odejście”) – w literaturze greckiej pieśń śpiewana na zakończenie tragedii przez chór schodzący z orchestry, już po zakończeniu właściwej akcji utworu. Zasadniczo nie wprowadza nowych zdarzeń, ale jest ich podsumowaniem oraz liryczno-moralistycznym komentarzem do nich.
Wikipedia
wyjście, wyjazd wielkiej liczby ludzi bądź zwierząt z jakiegoś miejsca; eksodus, masowa emigracja
SJP.pl
W muzyce:
Wikipedia
ang. inform. rozszerzony
SJP.pl
Expander Advisors Sp. z o.o. – pierwszy w Polsce niezależny doradca finansowy, obecnie pośrednik finansowy. Przedsiębiorstwo posiada sieć 83 oddziałów (w tym 57 placówek franczyzowych) w 59 miastach. Działalność prowadzona jest w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
Wikipedia
środowiskowo, rzadko: wybitny specjalista, który opuścił ojczyznę, by pracować za granicą; ekspat
SJP.pl
Expat – biblioteka parsująca XML, napisana w C. Jako pierwszy otwartoźródłowy parser XML znalazła miejsce w wielu projektach, m.in. Apache, Mozilla, Perl, Python i PHP. API tej biblioteki zostało także napisane w wielu innych językach.
Wikipedia
z łaciny: bardzo dobrze, biegle, wprawnie; ekspedite
SJP.pl
samochód typu Ford Expedition
SJP.pl
środowiskowo w grach komputerowych: zdobywać punkty doświadczenia; ekspić
SJP.pl
z łaciny: formuła kończąca, zamykająca tekst
SJP.pl
Explicit (łac. explicare – rozwijać; w tym kontekście: explicit – tu się kończy) – termin oznaczający ostatni fragment rękopisu lub inkunabułu.
Wikipedia
[czytaj: eksPLIc-ite] z łaciny: wyraźnie, jasno, nie pozostawiając niczego domysłom odbiorcy
SJP.pl
środowiskowo: atak wykorzystujący luki w zabezpieczeniach komputerów lub sieci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) inform. sposób wykorzystania błędu w oprogramowaniu do ataku informatycznego
Wiktionary
Exploit – program mający na celu wykorzystanie istniejących błędów w oprogramowaniu.
Exploit wykorzystuje występujący w oprogramowaniu błąd programistyczny (np. przepełnienie bufora na stosie lub stercie, czy format string) w celu przejęcia kontroli nad działaniem procesu i wykonania odpowiednio spreparowanego kodu maszynowego (tzw. shellcode), który najczęściej wykonuje wywołanie systemowe uruchamiające powłokę systemową z uprawnieniami programu, w którym wykryto lukę w zabezpieczeniach.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) inform. pot. wykorzystywanie w ataku informatycznym błędów w oprogramowaniu
Wiktionary
samochód typu Ford Explorer
SJP.pl
Wikipedia
wielka wystawa narodowa lub międzynarodowa; expo
SJP.pl
Wystawy światowe (wystawy powszechne, w skrócie EXPO od fr. lub ang. exposition) – nazwa zwyczajowo nadawana cyklicznym ekspozycjom prezentującym dorobek kulturalny, naukowy i techniczny krajów i narodów świata. Ciałem zajmującym się organizacją wystaw jest Międzynarodowe Biuro Wystaw Światowych (fr. Bureau International des Expositions, w skrócie BIE), powstałe w 1928 w wyniku umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez większość państw Ligi Narodów.
Wikipedia
[czytaj: ekspoZE] programowe wystąpienie premiera lub ministra, wygłaszane zwykle w parlamencie po objęciu stanowiska, dotyczące założeń najbliższej polityki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. przemówienie premiera lub ministra przedstawiane w sejmie
Wiktionary
Exposé – przemówienie programowe przedstawiane na forum parlamentu (jednej z jego izb).
Wikipedia
(1.1) W najbliższy poniedziałek premier wygłosi exposé programowe.
Wiktionary
IPA: ɛkspɔˈzɛ, AS: ekspoze
Wiktionary
ekspres;
1. pośpieszna przesyłka pocztowa;
2. pociąg pośpieszny; express;
3. urządzenie elektryczne do szybkiego parzenia kawy;
4. dawniej: karabin szybkostrzelny;
5. potocznie: zamek błyskawiczny
SJP.pl
[czytaj: ekspres] pociąg pośpieszny; expres, ekspres
SJP.pl
Express – trzeci studyjny album szwedzkiej grupy Solid Base wydany jesienią 1999 roku.
Wikipedia
[czytaj: eksekwatur] exequatur;
1. fakt zatwierdzenia konsula przez państwo, w którym pełni on swoje przedstawicielstwo;
2. pismo potwierdzające ten fakt
SJP.pl
starożytny hymn wielkanocny śpiewany przez diakona przy święceniu świecy paschalnej; exultet
SJP.pl
Orędzie paschalne lub Orędzie Wielkanocne (łac. Exsultet) – starożytna pieśń, przypisywana św. Ambrożemu lub św. Augustynowi.
Wikipedia
[czytaj: EKStazy] ecstasy, ekstazy, ekstaza, extazy;
1. syntetyczny narkotyk będący pochodną amfetaminy, środek psychoaktywny nielegalny w Polsce;
2. potocznie: tabletka zawierająca ten narkotyk
SJP.pl
3,4-Metylenodioksymetamfetamina, MDMA, ecstasy, XTC – organiczny związek chemiczny, drugorzędowa amina, pochodna fenyloetyloaminy. Półsyntetyczna substancja psychoaktywna wykazująca działanie empatogenne, euforyczne i psychodeliczne.
Wikipedia
[czytaj: EKStazy] ecstasy, ekstazy, ekstaza, extasy;
1. syntetyczny narkotyk będący pochodną amfetaminy, środek psychoaktywny nielegalny w Polsce;
2. potocznie: tabletka zawierająca ten narkotyk
SJP.pl
Wikipedia
ang. inform. rozszerzony, wzbogacony
SJP.pl
[czytaj: eksterJER] wygląd zewnętrzny, powierzchowność
SJP.pl
skrót od: extractum (w farmacji: wyciąg, ekstrakt)
SJP.pl
ekstra; potocznie:
1. w użyciu przymiotnikowym:
a) dodatkowy, np. minuta extra;
b) atrakcyjny, bardzo dobry, np.: Ten film był extra.; świetny, super, hiper;
2. w użyciu przysłówkowym:
a) dodatkowo, np.: Dostaniesz długopis extra.;
b) atrakcyjnie, bardzo dobrze, np.: W tej bluzce wyglądasz extra.; świetnie, super, hiper
SJP.pl
[czytaj: ekstraktum] w farmacji: wyciąg, ekstrakt
SJP.pl
w informatyce: system łączący sieci intranetowe kilku współpracujących przedsiębiorstw lub organizacji; ekstranet
SJP.pl
Ekstranet (extranet) – zamknięta sieć komputerowa oparta na protokołach internetowych, przeznaczona do wymiany informacji z partnerami biznesowymi.
Według ustawy o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych jest to niepubliczna sieć telekomunikacyjna, do której dostęp może być uzyskiwany z punktów dostępu usytuowanych w więcej niż jednej strukturze organizacyjnej lub organizacji.
Wikipedia
Extravaganza – rodzaj widowiska słowno–muzycznego zawierający elementy rewii, pantomimy, baletu a nawet cyrku, zapowiadający nadejście musicalu.
Termin po raz pierwszy został użyty w odniesieniu do spektaklu Charlesa Barrasa The Black Crook z 1866 roku, w którym to spektaklu rola muzyki była jeszcze ograniczona.
Wikipedia
starożytny hymn wielkanocny śpiewany przez diakona przy święceniu świecy paschalnej; exsultet
SJP.pl
Orędzie paschalne lub Orędzie Wielkanocne (łac. Exsultet) – starożytna pieśń, przypisywana św. Ambrożemu lub św. Augustynowi.
Wikipedia
[czytaj: EKson] koncern naftowy
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ejk] bracia Hubert van Eyck (?-1426) i Jan van Eyck (1390?-przed 1441), malarze niderlandzcy
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
[czytaj: ajlajner] tusz do malowania brzegów powiek; eyeliner
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. specjalna kredka lub tusz do malowania kresek na brzegach powiek;
Wiktionary
(1.1) Jeśli chcesz nadać wyrazistości swoim oczom, użyj eye-linera.
Wiktionary
(1.1) eyeliner
Wiktionary
[czytaj: ajlajner] tusz do malowania brzegów powiek; eye-liner
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kosmet. specjalna kredka lub tusz do malowania kresek na brzegach powiek;
Wiktionary
Eyeliner – kosmetyk służący do podkreślenia oczu. Maluje się nim kreski na górnej i dolnej powiece, tuż przy linii rzęs.
Najczęściej stosowane są eyelinery czarne, szare lub brązowe, rzadziej kolorowe.
Wikipedia
(1.1) Oczy można wyraziście podkreślić czarnym eyelinerem.
(1.1) Równie chętnie sięgamy po kosmetyki do podkreślenia konturu oka, czyli kredki i eyelinery.
Wiktionary
(1.1) eye-liner
Wiktionary
[czytaj: ajtraking] rejestrowanie ruchów gałki ocznej; okulografia
SJP.pl
Okulografia (ang. eye tracking, śledzenie ruchów gałek ocznych) – technika stosowana od ponad 100 lat w takich dziedzinach, jak psychologia, medycyna, ergonomia, interakcja człowiek-komputer czy marketing w celu śledzenia punktu skupienia wzroku, ruchów gałki ocznej oraz rozmiaru źrenicy osoby badanej.
Wikipedia
[czytaj: er]
1. największe jezioro Australii;
2. półwysep w Australii;
3. nazwisko angielskie, m.in. Edward John Eyre (1815-1901), podróżnik angielski; Jane Eyre - tytułowa bohaterka powieści "Dziwne losy Jane Eyre" autorstwa Charlotte Brontë
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: ejrir] dawna drobna moneta islandzka; aurar
SJP.pl
Eyrir (forma l.poj., w l.mn. aurar) – islandzka moneta zdawkowa. Występowała w nominałach 5, 10 i 50 aurar. 100 aurar to 1 korona islandzka (króna).
Od 1 października 2003 całkowicie wycofana z obiegu. Do tego czasu moneta 5 aurar była najdrobniejszą zdawkową monetą na świecie, wartą tylko około 0,0006 €, tzn. 0,06 eurocenta.
Wikipedia
prosty przyrząd laboratoryjny służący do przenoszenia pojedynczych kolonii drobnoustrojów na podłoże hodowlane
SJP.pl
spójnik
(1.1) stpol. małopol. że, iż
Wiktionary
Skrót EZ lub Ez może oznaczać:
Wikipedia
IPA: ɛʃ, AS: eš
Wiktionary
(1.1) eże, iż, iże
Wiktionary
prosty przyrząd laboratoryjny służący do przenoszenia pojedynczych kolonii drobnoustrojów na podłoże hodowlane
SJP.pl
Eza, dawniej pętla bakteriologiczna – prosty przyrząd używany w laboratoriach mikrobiologicznych do przenoszenia materiału mikrobiologicznego (zawiesiny bakterii lub próbki pobranej z kolonii bakteryjnej) z jednego podłoża mikrobiologicznego na inne. Eza zbliżona jest do igły preparacyjnej, ale zakończona jest tzw. oczkiem – drucianą pętelką. Ezy wykonuje się z platyny, drutu kantalowego lub plastiku (jednorazowe). Metalowe ezy sterylizuje się przed użyciem przez wyżarzenie w płomieniu palnika.
Wikipedia
wezwanie przywołujące muzułmanów na modlitwę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
bohater biblijny, syn Izaaka i Rebeki, bliźniaczy brat Jakuba
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|polski|m.
Wiktionary
Ezaw (hebr. עֵשָׂו, owłosiony/włochaty), Edom – postać biblijna (Księga Rodzaju), syn Izaaka i Rebeki, starszy brat bliźniak Jakuba.
Był ulubionym synem Izaaka, natomiast matka Rebeka bardziej kochała Jakuba. Ezaw sprzedał swoje pierworództwo swemu bratu za miskę soczewicy. Jako młodszy syn Jakub podstępem uzyskał od ojca błogosławieństwo przeznaczone dla pierworodnego. Ezaw chciał go zabić w zemście, czym zmusił go do ucieczki. W wieku 40 lat Ezaw sam sobie wybrał żony. Został poligamistą i w przeciwieństwie do swego ojca Izaaka, poślubił dwie Hetytki. Po pewnym czasie jednak bracia spotkali się i przebaczyli sobie.
Wikipedia
(1.1) Co cennego sprzedał Ezaw za miskę soczewicy?
Wiktionary
przym. Ezawowy
Wiktionary
Ezaw z małżonką; Ezawowie
SJP.pl
Ezaw z małżonką; Ezawostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ezawa lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Ezawa
Wiktionary
(1.1) W Ezawowym sadzie obrodziły jabłonie.
Wiktionary
rzecz. Ezaw m.
Wiktionary
skrót od: Księga Ezdrasza - jedna z ksiąg biblijnych, wchodząca w skład Starego Testamentu
SJP.pl
skrót, rzeczownik
(1.1) = rel. Księga Ezdrasza
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Ezr
* hiszpański: (1.1) Esd
* włoski: (1.1) Esd
źródła.
== Ezd (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót, rzeczownik
(1.1) = rel. Kniha Ezdrášova → Księga Ezdrasza
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈcɕɛ̃ŋɡa ɛzˈdraʃa, AS: ḱśẽŋga ezdraša
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
BibliaPL.
tłumaczenia.
* esperanto: (1.1) Ezr
* hiszpański: (1.1) Esd
* włoski: (1.1) Esd
źródła.
== Ezd (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrót, rzeczownik
(1.1) = rel. Kniha Ezdrášova → Księga Ezdrasza
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Ezdrasz (V/IV w. p.n.e.), kapłan żydowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Miał na imię Ezdrasz i Jahwe wybrał go na kapłana żydowskiego.
Wiktionary
IPA: ˈɛzdraʃ, AS: ezdraš
Wiktionary
przym. Ezdraszowy
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) przest. gwara. taki, który należy do Ezdrasza
Wiktionary
(1.1) Leokadia nazbierała poziomek w Ezdraszowym zagajniku.
Wiktionary
rzecz. Ezdrasz mos.
Wiktionary
król Judy od 727 r. p.n.e.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) bibl. imię|polski|m.
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Król asyryjski wymierzył Ezechiaszowi, królowi Judy, trzysta talentów srebra i trzydzieści talentów złota.
Wiktionary
Ezechiasz z małżonką; Ezechiaszowie
SJP.pl
Ezechiasz z małżonką; Ezechiaszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ezechiasza lub z nim związany
SJP.pl
jeden z najważniejszych proroków Starego Testamentu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
(1.2) bibl. Księga Ezechiela;
Wiktionary
Ezechiel (hebr. יְחֶזְקֵאל, Jechezkel, Bóg umacnia) – jeden z proroków większych Starego Testamentu, przez część chrześcijan uważany za świętego, jeden z proroków islamu, autor biblijnej Księgi Ezechiela.
Wikipedia
(1.1) Wręczono Ezechielowi skierowanie do nefrologa.
Wiktionary
IPA: ɛˈzɛxʲjɛl, AS: ezeχʹi ̯el
Wiktionary
przym. Ezechielowy
Wiktionary
Ezechiel z małżonką; Ezechielowie
SJP.pl
Ezechiel z małżonką; Ezechielostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ezechiela lub z nim związany
SJP.pl
urządzenie zasysające ciecz lub ciało sypkie z przestrzeni o ciśnieniu niższym od atmosferycznego i wtłaczające je do przestrzeni o ciśnieniu atmosferycznym; ejektor, ejector
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ejektor
Wiktionary
Eżektor – urządzenie wywołujące spadek ciśnienia statycznego w rurociągu, w celu umieszczenia w tym rurociągu dodatkowej porcji gazów lub jakiegoś materiału.
Spadek ciśnienia statycznego wywołany jest specjalnym przewężeniem, w którym następuje wzrost prędkości gazu zgodnie z prawem Bernoulliego, a co za tym idzie miejscowy wzrost ciśnienia dynamicznego i spadek ciśnienia statycznego.
Wikipedia
dawniej: ściąga, książeczka ze streszczeniem lektur szkolnych; bryk
SJP.pl
związek organiczny, alkaloid zwężający źrenice
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) farm. lek przeciwmiażdżycowy, który hamuje wchłanianie steroli, w tym cholesterolu, z jelit
Wiktionary
Ezetymib – organiczny związek chemiczny, lek o działaniu hipolipemicznym.
Działa poprzez hamowanie w jelicie absorpcji egzogennego cholesterolu pochodzenia pokarmowego i znajdującego się w żółci. W większym stopniu może znaleźć zastosowanie w terapii skojarzonej niż w monoterapii, gdzie powstały już preparaty złożone, łączące ezetymib ze statynami (Vytorin®, Inegy®). Pozwala to w lepszy sposób regulować podwyższony poziom cholesterolu i zmniejszyć dawki statyn stosowanych w monoterapii.
Wikipedia
(1.1) Ezetymib zaleca się stosować łącznie z dietą o obniżonej zawartości tłuszczów.
Wiktionary
(1.1) nazwy handlowe: Ezetrol, Coltowan, Ezehron, Ezen, Ezetimibe, Ezoleta, Ezolip, Lipegis, Mizetib, Symezet; wzór sumaryczny: C24H21F2NO3
Wiktionary
przyrząd optyczny służący do badania (wziernikowania) przełyku
SJP.pl
metoda badania polegająca na oglądaniu wewnętrznych ścian przełyku za pomocą ezofagoskopu; wziernikowanie przełyku
SJP.pl
Ezofagoskopia (łac. oesophagoscopia, ang. esophagoscopy) – zabieg endoskopowy, polegający na wziernikowaniu przełyku. Ezofagoskopia jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym przy pomocy sztywnych endoskopów przez otorynolaryngologów oraz przy użyciu miękkich endoskopów (fiberoskopów) przez gastroenterologów, chirurgów czy pediatrów.
Ezofagoskopia służy jako metoda diagnostyczna i lecznicza.
Wikipedia
zespół objawów chorobowych u zwierząt, wywoływany przez rodzaj nicieni
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
grecki bajkopisarz z VI w. p.n.e.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) hist. liter. grecki bajkopisarz urodzony w VI w. p.n.e., pochodzący z miasta Mistra w Azji Mniejszej;
Wiktionary
Ezop (gr. Αἴσωπος Aisopos) – grecki bajkopisarz pochodzący z Frygii w Azji Mniejszej. Przyjmuje się, że żył w VI wieku p.n.e., za panowania Krezusa, według tradycji był niewolnikiem Jadmosa z Samos. Postać na wpół legendarna, o której życiu i twórczości mało wiadomo. Daty jego urodzin i śmierci nie są znane.
Wikipedia
(1.1) Ezop jest postacią na wpół legendarną, a o jego życiu i twórczości bardzo mało wiemy.
Wiktionary
IPA: ˈɛzɔp, AS: ezop
Wiktionary
przym. ezopowy
Wiktionary
będący w stylu bajek Ezopa; zwięzły, trafny i dowcipny
SJP.pl
kobieta zajmująca się wiedzą tajemną
SJP.pl
ulotność, tajemniczość, niedostępność dla ogółu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) tajemniczość, sekretność; dostępność i zrozumiałość tylko dla wtajemniczonych lub wybranych
Wiktionary
IPA: ˌɛzɔtɛˈrɨt͡ʃnɔɕt͡ɕ, AS: ezoteryčność
Wiktionary
rzecz. ezoteryka ż., ezoteryzm m., ezoteryk m., ezoteryczka ż.
przym. ezoteryczny
przysł. ezoterycznie
Wiktionary
tajemny, dostępny tylko dla wtajemniczonych lub wybranych; niedostępny dla ogółu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) tajemny, sekretny, dostępny wyłącznie dla wtajemniczonych
Wiktionary
(1.1) Tę talię tarota kupiłam w księgarni z literaturą ezoteryczną.
Wiktionary
IPA: ˌɛzɔtɛˈrɨt͡ʃnɨ, AS: ezoteryčny
Wiktionary
rzecz. ezoteryka ż., ezoteryzm m., ezoteryk m., ezoteryczka ż., ezoteryczność ż.
przysł. ezoterycznie
Wiktionary
(1.1) okultystyczny, tajemny, tajemniczy, sekretny
Wiktionary
osoba zajmująca się wiedzą tajemną
SJP.pl
wiedza tajemna, dostępna tylko dla wtajemniczonych lub wybranych; niedostępna dla ogółu
SJP.pl
Ezoteryzm, ezoteryka – cecha wierzeń zwanych wiedzą tajemną, hermetyczną lub ezoteryczną i przekazywaną jedynie wybranym osobom w przeciwieństwie do dostępnej dla ogółu wiedzy egzoterycznej; w religioznawstwie tendencja do utajniania części wierzeń danej doktryny lub kultu religijnego przed ogółem; w filozofii teorie starożytnych i średniowiecznych szkół filozoficznych, które ówcześnie były przekazywane jedynie wybranym uczniom.
Wikipedia
wszystko, co dotyczy wiedzy tajemnej
SJP.pl
Ezoteryzm, ezoteryka – cecha wierzeń zwanych wiedzą tajemną, hermetyczną lub ezoteryczną i przekazywaną jedynie wybranym osobom w przeciwieństwie do dostępnej dla ogółu wiedzy egzoterycznej; w religioznawstwie tendencja do utajniania części wierzeń danej doktryny lub kultu religijnego przed ogółem; w filozofii teorie starożytnych i średniowiecznych szkół filozoficznych, które ówcześnie były przekazywane jedynie wybranym uczniom.
Wikipedia
skrótowiec
(1.1) = elektryczny zespół trakcyjny;
Wiktionary
(1.1) Ten pociąg jest zestawiony z EZT.
Wiktionary
IPA: ɛ‿zɛt‿ˈːɛ, AS: e‿ze•‿te
Wiktionary
nazwa litery Ł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nazwa litery ł / Ł
Wiktionary
przymiotnik od: Ełk (miasto i rzeka na Mazurach)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Ełku, związany z Ełkiem
Wiktionary
IPA: ˈɛwt͡sʲci, AS: eu̯cʹḱi
Wiktionary
rzecz. Ełk m., ełczanin m., ełczanka ż.
Wiktionary
(1.1) daw. łecki
Wiktionary
mieszkaniec Ełku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ełku
(1.2) osoba pochodząca z Ełku, urodzona w Ełku
Wiktionary
(1.1) Szanowni ełczanie! Zapraszamy do głosowania w sprawie wyboru projektów w ramach budżetu obywatelskiego.
Wiktionary
IPA: ɛwˈt͡ʃãɲĩn, AS: eu̯čãńĩn
Wiktionary
rzecz. Ełk m.
:: fż. ełczanka ż.
przym. ełcki
Wiktionary
mieszkanka Ełku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ełku
(1.2) kobieta pochodząca z Ełku, urodzona w Ełku
Wiktionary
IPA: ɛwˈt͡ʃãnka, AS: eu̯čãnka
Wiktionary
rzecz. Ełk m.
:: fm. ełczanin m.
przym. ełcki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ełdyt Wielkich
Wiktionary
rzecz.
:: fż. ełdycianka ż.
przym. ełdycki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ełdyt Wielkich
Wiktionary
rzecz.
:: fm. ełdycianin m.
przym. ełdycki
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) dotyczący Ełdyt Wielkich
Wiktionary
rzecz. ełdycianin m., ełdycianka ż.
Wiktionary
1. miasto w Polsce;
2. rzeka w Polsce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Polsce;
(1.2) geogr. rzeka, nad którą leży Ełk (1.1);
Wiktionary
Ełk (dawniej Łek, niem. Lyck, prus. Luks) – miasto w północno-wschodniej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim.
Wikipedia
IPA: ɛwk, AS: eu̯k
Wiktionary
rzecz. ełczanin m., ełczanka ż.
przym. ełcki
Wiktionary
zawodnik lub kibic Łódzkiego Klubu Sportowego (ŁKS-u); ŁKS-owiec (rzadko), ełkaesowiec (rzadko)
SJP.pl
środowiskowo: zawodniczka lub kibicka Łódzkiego Klubu Sportowego (ŁKS-u)
SJP.pl
rzadko: zawodnik, działacz lub kibic ŁKS-u (najczęściej w odniesieniu do Łódzkiego Klubu Sportowego); ŁKS-owiec, ełkaesiak (częściej)
SJP.pl
przymiotnik od: ŁKS (m.in. Łódzki Klub Sportowy, Łomżyński Klub Sportowy); ŁKS-owski
SJP.pl
1. litera oznaczająca spółgłoskę f;
2. spółgłoska twarda, bezdźwięczna;
3. czwarty dźwięk podstawowej skali muzycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) jęz. majuskuła dziewiątej litery polskiego alfabetu;
Wiktionary
F (wymowa: ef, minuskuła: f) – szósta litera alfabetu łacińskiego, dziewiąta litera alfabetu polskiego. Oznacza zwykle w danym języku spółgłoskę szczelinową wargowo-zębową bezdźwięczną, np. [f].
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|F.}}
źródła.
== F (język afar.) ==
wymowa.
IPA|f.
znaczenia.
litera
(1.1) Fa, majuskuła trzynastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ɛf, AS: ef
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|F.}}
źródła.
== F (język afar.) ==
wymowa.
IPA|f.
znaczenia.
litera
(1.1) Fa, majuskuła trzynastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: f
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) alfabet polski.
tłumaczenia.
* amerykański język migowy: (1.1) 30px
* polski język migowy: PJM-ukryj| (1.1) {{PJM|F.}}
źródła.
== F (język afar.) ==
wymowa.
IPA|f.
znaczenia.
litera
(1.1) Fa, majuskuła trzynastej litery alfabetu afarskiego
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) minuskuła: f
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali durowej, rozpoczynająca się od dźwięku "f"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja durowa zaczynająca się od dźwięku f (w zapisie nutowym z jednym bemolem)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord durowy oparty na tonice tonacji F-dur (1.1)
Wiktionary
skrót od: fabryka; używany głównie w dłuższych nazwach fabryk, czytany jako cały, odmienny wyraz; fabr.
SJP.pl
skrót, rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) = fabryka
Wiktionary
(1.1) fabryka; skr. fabr.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) taki, który ma kształt litery F
Wiktionary
skrót w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego
(1.1) = pot. ekon. firma
Wiktionary
IPA: ˈfʲirma, AS: fʹirma
Wiktionary
w muzyce: gama lub tonacja muzyczna oparta na skali molowej, rozpoczynająca się od dźwięku "f"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. gama lub tonacja molowa zaczynająca się od dźwięku f (w zapisie nutowym z czterema bemolami)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) muz. akord molowy oparty na tonice tonacji f-moll (1.1)
Wiktionary
skrót od:
1. fecit;
2. femininum
SJP.pl
skrót od: fieri curavit (z łaciny: uczynił (ufundował, sprawił) to dzieło - napis na pomnikach); f.c.
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik rodzaj nijaki
(1.1) = sport. Formuła 1;
Wiktionary
Formuła 1 (inaczej Mistrzostwa Świata Formuły 1, oficjalny skrót F1) – przeprowadzany regularnie (corocznie) od 1950 roku cykl najbardziej prestiżowych międzynarodowych wyścigów samochodowych, znany również jako wyścigi Grand Prix, a jednocześnie klasa biorących w nich udział jednomiejscowych samochodów wyścigowych o otwartym nadwoziu. Dyscyplina sportu zapoczątkowana w Europie, obecnie o zasięgu globalnym, organizowana w Europie, Ameryce Południowej, Ameryce Północnej, Azji i Australii. Podczas danego sezonu odbywa się od kilkunastu do dwudziestu kilku wyścigów, poszczególnych grand prix, na wydzielonych torach ulicznych i na specjalnie stworzonych do tego celu torach zamkniętych.
Wikipedia
(1.1) Kierowca dołączył do F1 w minionym sezonie.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) F1
* francuski: (1.1) F1
* włoski: (1.1) F1
źródła.
== F1 (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = sport. Formula 1 → Formuła 1
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) F1
* francuski: (1.1) F1
* włoski: (1.1) F1
źródła.
== F1 (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
skrótowiec w funkcji rzeczownika
(1.1) = sport. Formula 1 → Formuła 1
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
solmizacyjna nazwa dźwięku f
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. nazwa solmizacyjna jednego z dźwięków;
Wiktionary
Belgia:
Francja:
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) F
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|wł|fa.
uwagi.
(1.1) zoblistę2|pol|do|re|mi|fa|sol|la|si|do.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) фа n.
* hawajski: (1.1) hā
* węgierski: (1.1) fá
* włoski: (1.1) fa m.
źródła.
== fa (język angielski.) ==
wymowa.
IPA|fɑ.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-fa.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) muz. fa (nazwa dźwięku f)
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fa, AS: fa
Wiktionary
(1.1) F
Wiktionary
skrót od: fabularny
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
model samochodu marki Škoda
SJP.pl
Fabia – żeński odpowiednik łacińskiego imienia Fabiusz. Patronem tego imienia jest bł. Fabiusz (zm. w 303 roku).
Fabia imieniny obchodzi 27 grudnia.
Wikipedia
angielska organizacja reformistyczna założona w 1884 r. w Londynie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Fabiana
Wiktionary
Fabian – imię męskie pochodzenia łacińskiego, oznaczające „należący do Fabiusza” (mężczyzny z rodu Fabiuszów). Nazwa rodowa Fabiuszy wywodzi się zaś od łac. faba (bób) i pierwotnie oznaczała osobę zajmującą się uprawą bobu. Chrześcijańskim patronem tego imienia jest św. Fabian, papież.
Wikipedia
(1.1) Jeden z papieży nosił imię Fabian.
(1.1) Zegarek Fabiana spóźnia się dziesięć minut.
Wiktionary
IPA: ˈfabʲjãn, AS: fabʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Fabianki nmos., fabianizm mrz., fabianin mos.
:: zdrobn. Fabianek mos.
:: fż. Fabiana ż.
przym. fabiański
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D. i B. lp. od: Fabian
Wiktionary
Fabiana (również Pabiana) – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od nazwy rzymskiego rodu Fabiuszów. Żeński odpowiednik męskiego imienia Fabian.
Imię rzadkie w Polsce. W styczniu 2024 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 140 kobiet o imieniu Fabiana nadanym jako imię pierwsze oraz 62 kobiety noszące imię Fabiana jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane jako imię pierwsze – Anna, nosi 1 072 616 osób
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię ż|D=Fabiany.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fabianizm m.
:: fm. Fabian m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) Fabiana ż.
* rosyjski: (1.1) Фабиана ż., Фавия ż.
* włoski: (1.1) Fabiana ż.
źródła.
== Fabiana (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|hiszpański|ż. Fabiana
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. fabianizm m.
:: fm. Fabian m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fabianizm m.
:: fm. Fabian m.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* hiszpański: (1.1) Fabiana ż.
* rosyjski: (1.1) Фабиана ż., Фавия ż.
* włoski: (1.1) Fabiana ż.
źródła.
== Fabiana (język hiszpański.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|hiszpański|ż. Fabiana
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Fabianek
Wiktionary
rzecz. Fabianki nmos.
:: fż. fabianczanka ż.
przym. fabianecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Fabianek
Wiktionary
rzecz. Fabianki nmos.
:: fm. fabianczanin m.
przym. fabianecki
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabianki lub z nią związany
SJP.pl
→ Fabianki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Fabianek
Wiktionary
rzecz. Fabianki nmos., fabianczanin m., fabianczanka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Fabian (imię męskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) zdrobn. Fabian
Wiktionary
(1.1) Zawieziesz Fabianka na trening o trzeciej po południu?
Wiktionary
rzecz. Fabian mos.
Wiktionary
angielska organizacja reformistyczna założona w 1884 r. w Londynie
SJP.pl
Fabianie lub Towarzystwo Fabiańskie (ang. The Fabian Society) – angielskie stowarzyszenie reformistyczne, mające na celu przekształcenie ustroju kapitalistycznego w socjalistyczny. Obecni członkowie w poglądach są zgodni z Partią Pracy.
Wikipedia
członek angielskiej organizacji reformistycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. polit. zwolennik fabianizmu
Wiktionary
rzecz. fabianizm mrz., Fabian mos.
Wiktionary
doktryna stworzona przez fabian, negująca konieczność rewolucji i głosząca możliwość przejścia od kapitalizmu do socjalizmu drogą ewolucyjną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) doktryna głosząca pokojową, ewolucyjną transformację kapitalizmu w socjalizm;
Wiktionary
Fabianie lub Towarzystwo Fabiańskie (ang. The Fabian Society) – angielskie stowarzyszenie reformistyczne, mające na celu przekształcenie ustroju kapitalistycznego w socjalistyczny. Obecni członkowie w poglądach są zgodni z Partią Pracy.
Wikipedia
rzecz. Fabian mos., Fabiana ż., fabianin mos.
Wiktionary
zdrobnienie od imienia żeńskiego: Fabiana
SJP.pl
zdrobnienie od imienia żeńskiego: Fabiana
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabianka lub z nim związany
SJP.pl
Fabian z małżonką; Fabianowie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Fabianowa
Wiktionary
rzecz. Fabianów m.
:: fż. fabianowianka ż.
przym. fabianowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Fabianowa
Wiktionary
rzecz. Fabianów m.
:: fm. fabianowianin m.
przym. fabianowski
Wiktionary
Fabian z małżonką; Fabianostwo
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Fabianowa
Wiktionary
rzecz. Fabianów m., fabianowianin m., fabianowianka ż.
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabiana lub z nim związany
SJP.pl
dotyczący fabian - zwolenników ewolucyjnych reform społecznych
SJP.pl
miejscowość
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Fabiola – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, pierwotnie zdrobniała forma imienia Fabia.
Patronką tego imienia jest św. Fabiola, matrona rzymska, wdowa (IV wiek).
W styczniu 2024 w rejestrze PESEL wśród publicznie dostępnych danych wykazano 253 kobiety o imieniu Fabiola nadanym jako imię pierwsze oraz 122 kobiety noszące imię Fabiola jako imię drugie. Dla porównania, najczęściej nadane imię żeńskie – Anna – nosi 1072616 osób.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabioli lub z nią związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Fabiusz – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się nazwy rzymskiego rodu Fabiuszów, która z kolei pochodzi od łacińskiego faba - "bób". Wśród patronów tego imienia — św. Fabiusz, wspominany razem ze swoimi towarzyszami, św. Bassusem, Maksymem i Antymem.
Wikipedia
lud rzymski
SJP.pl
Wikipedia
Fabiusz z małżonką; Fabiuszowie
SJP.pl
Fabiusz z małżonką; Fabiuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabiusza lub z nim związany
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
urządzenie elektroniczne o przekątnej pomiędzy pięcioma i siedmioma calami, łączące funkcje smartfona i tabletu; phablet, mikrotablet
SJP.pl
Fablet (ang. phablet, połączenie słów: phone i tablet) – grupa urządzeń mobilnych wyposażonych w ekran dotykowy o przekątnej do 7 cali. Fablet jest urządzeniem łączącym cechy smartfona i małego tabletu. Jest większy niż smartfon, ale nie na tyle duży, by być uznawany za tablet lub minitablet. Rozmiary przekątnej ekranu takich urządzeń zaczynają się na pięciu calach, ale są mniejsze niż siedem cali.
Wikipedia
[czytaj: fabliO] popularny w XII-XIV w. gatunek lekkiej poezji francuskiej
SJP.pl
Fabliaux (sing. fabliau) – gatunek literacki w średniowiecznej literaturze francuskiej, obejmujący przeważnie utwory wierszowane. Powstawały głównie w XIII w. we Francji północno-wschodniej.
Fabliaux należą do literatury plebejskiej, mają przy tym charakter satyryczny. Styl jest dosadny, a humor rubaszny. Intencja utworów jest przy tym często moralizatorska. Rzadki jest natomiast typowy dla wielu gatunków literackich średniowiecza – w tym zbliżonych, jak bajka – alegoryzm, który zastępuje bezpośrednia obserwacja życia.
Wikipedia
Fablok – polskie przedsiębiorstwo założone w 1919 roku w Chrzanowie, produkujące tabor kolejowy i maszyny.
Wikipedia
skrót od: fabryka; f-ka
SJP.pl
[czytaj: fabr] nazwisko francuskie, m.in. Fabre d'Eglantine (właściwie Philippe François Nazaire Fabre) (1750-94), dramatopisarz francuski; Jean Henri Fabre (1823-1915), francuski entomolog, pisarz; Jean Marcel Fabre (1904-75), francuski historyk literatury, polonista
SJP.pl
Fabre – stacja metra w Montrealu, na linii niebieskiej. Obsługiwana przez Société de transport de Montréal (STM). Znajduje się w Villeray, w dzielnicy Villeray–Saint-Michel–Parc-Extension.
Wikipedia
zdrobnienie od: Fabrycjusz (imię męskie)
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Fabrycjusz z małżonką; Fabrycjuszowie
SJP.pl
Fabrycjusz z małżonką; Fabrycjuszostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabrycjusza lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabrycka lub z nim związany
SJP.pl
Fabrycy z małżonką; Fabrycowie
SJP.pl
Fabrycy z małżonką; Fabrycostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fabrycego lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Fabrycy – imię męskie.
Fabrycy imieniny obchodzi 14 marca, 22 sierpnia.
Wikipedia
IPA: ˈfabrɨt͡sɨ, AS: fabrycy
Wiktionary
rzecz. Fabrycjusz m., Fabrycjan m.
Wiktionary
mała fabryka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pieszcz. zdrobn. od: fabryka
Wiktionary
(1.1) Potentat kupił fabryczkę i kilka folwarków po drugiej stronie rzeki.
Wiktionary
rzecz. fabryka ż., fabrykat m., fabrykant mos., fabrykantka ż., fabrykowanie n.
czas. fabrykować ndk.
przym. fabryczny, fabrykancki
przysł. fabrycznie
Wiktionary
przysłówek
(1.1) przez pracowników fabryki
Wiktionary
(1.1) Zamknięte fabrycznie puszki odesłaliśmy hurtownikowi.
(1.1) Używanie innych niż fabrycznie nadane adresów MAC może jednak powodować ich kolizje, gdyż adres ustawiony ręcznie może być już nadany innemu urządzeniu w sieci przez jego producenta.
Wiktionary
rzecz. fabrykowanie n., fabrykantka ż., fabrykant mos., fabryczka ż., fabryka ż.
przym. fabryczny, fabrykancki
Wiktionary
należący do fabryki; produkowany, wykonany w fabryce
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fabryką
Wiktionary
(1.1) Do maszyny dołączono bardzo bogate oprzyrządowanie fabryczne.
Wiktionary
rzecz. fabryczka ż., fabryka ż., fabrykant mos., fabrykantka ż., fabrykowanie n.
przym. fabrykancki
przysł. fabrycznie
Wiktionary
zakład przemysłowy wytwarzający maszynowo na wielką skalę środki spożycia i produkcji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) produkcyjny zakład przemysłowy
(1.2) pot. załoga fabryki (1.1)
(1.3) daw. budowa, wznoszenie budowli
(1.4) daw. produkcja, wyrób
Wiktionary
Fabryka (łac. fabrica ‘warsztat rzemieślniczy’) – zakład przemysłowy, w którym produkcja odbywa się przy użyciu maszyn.
W ujęciu historycznym, przejście od wytwarzania produktów w manufakturach do ich produkcji w fabrykach oznaczało początek kapitalizmu.
Wikipedia
(1.1) Jedna z hal produkcyjnych tej fabryki została kompletnie zniszczona przez powódź.
Wiktionary
IPA: ˈfabrɨka, AS: fabryka
Wiktionary
rzecz. fabrykacja ż., prefabrykacja ż., fabrykant mos., fabrykancik mos., fabrykantka ż., fabrykat mrz., półfabrykat mrz., prefabrykat mrz., fabrykowanie n., nafabrykowanie n., prefabrykowanie n., sfabrykowanie n., sprefabrykowanie n.
:: zdrobn. fabryczka ż.
czas. fabrykować ndk., nafabrykować dk., prefabrykować ndk., sfabrykować dk., sprefabrykować dk.
przym. fabryczny, fabrykancki, pofabryczny, pozafabryczny, przedfabryczny, przyfabryczny, wewnątrzfabryczny, wielkofabryczny, wokółfabryczny
przysł. fabrycznie
Wiktionary
(1.1) zakład przemysłowy
Wiktionary
wyrób, produkowanie, produkcja
SJP.pl
zdrobnienie od: fabrykant
SJP.pl
odnoszący się do fabrykanta, będący własnością fabrykanta
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fabrykantem, dotyczący fabrykanta
Wiktionary
rzecz. fabrykant mos., fabrykantka ż., fabryka ż., fabryczka ż., fabrykacja ż., fabrykat m., fabrykowanie n.
czas. fabrykować ndk.
przym. fabryczny
przysł. fabrycznie
Wiktionary
1. osoba podrabiająca coś; fałszerz;
2. dawniej: właściciel fabryki; przemysłowiec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. właściciel fabryki
Wiktionary
Fabrykant (łac. fabricans, -ntis ‘tworzący’, od fabricare ‘tworzyć’), przemysłowiec – prywatny właściciel fabryki lub zakładu przemysłowego.
W XIX w. mianem tym określano także rzemieślnika, którego warsztat miał większą moc produkcyjną.
Wikipedia
(1.1) Polski fabrykant jest służalczy wobec Niemców.
Wiktionary
IPA: faˈbrɨkãnt, AS: fabrykãnt
Wiktionary
rzecz. fabryka ż., fabryczka ż., fabrykacja ż., fabrykat m., fabrykowanie n.
:: fż. fabrykantka ż.
czas. fabrykować ndk.
przym. fabryczny, fabrykancki
przysł. fabrycznie
Wiktionary
(1.1) przemysłowiec
Wiktionary
dawniej: właścicielka fabryki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. właścicielka fabryki
Wiktionary
IPA: ˌfabrɨˈkãntka, AS: fabrykãntka
Wiktionary
rzecz. fabryka ż., fabryczka ż., fabrykacja ż., fabrykat m., fabrykowanie n.
:: fm. fabrykant ż.
przym. fabryczny, fabrykancki
czas. fabrykować
przysł. fabrycznie
Wiktionary
produkt fabryczny, gotowy towar, wyrób
SJP.pl
produkować, wyrabiać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sfabrykować)
(1.1) wykonywać podróbki
(1.2) przest. produkować w dużej liczbie, w masowej ilości
(1.3) iron. żart. robić byle jak lub coś niezbyt wartościowego
Wiktionary
rzecz. fabryczka ż., fabrykantka ż., fabrykant mos., fabryka ż., fabrykowanie
przym. fabrykancki
Wiktionary
(1.1) fałszować, podrabiać, preparować
(1.3) klecić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) książk. produkowanie czegoś na masową skalę
(1.2) pot. sporządzanie imitacji czegoś w przestępczym celu
Wiktionary
rzecz. sfabrykowanie n., fabryka ż., fabryczka ż., fabrykant mos., fabrykantka ż.
czas. fabrykować ndk., sfabrykować dk.
przym. fabryczny, fabrykancki
przysł. fabrycznie
Wiktionary
(1.1) produkowanie, wyrabianie
(1.2) preparowanie, prokurowanie, fałszowanie, podrabianie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. drobiazg
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. bajka
Wiktionary
Fabula – niemieckie czasopismo bajkoznawcze ukazujące się w Berlinie od 1957 roku. Przez długi czas redaktorem naczelnym był Kurt Ranke – profesor uniwersytetu w Getyndze. W skład pierwszego komitetu redakcyjnego wchodzili Walter Anderson, L. Bødker (Dania), R. Th. Christiansen (Norwegia), G. Ortutay (Węgry), A. Taylor (USA) i S. Thompsorn (USA). Pismo, oprócz materiałów w języku angielskim, niemieckim i francuskim, zamieszcza rozprawy, przyczynki, recenzje i komunikaty o pracach w toku.
Wikipedia
IPA: fa.ˈβu.la
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. igrać z niebezpieczeństwem
Wiktionary
fantazjowanie na temat rzekomych wydarzeń w przeszłości i własnego w nich udziału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. wprowadzanie do opisu albo opowiadania elementów nierealistycznych
(1.2) psych. przedstawianie wydarzeń z podawaniem zmyślonych wątków
Wiktionary
Pseudologia (inaczej pseudologia fantastica, mitomania, kłamstwo patologiczne, zespół Delbrücka, łac. mitomania, ang. pathological lying) – zaburzenie psychiczne objawiające się patologiczną skłonnością do opowiadania kłamstw najczęściej pod postacią zmyślonych opowiadań przedstawiających opowiadającego w korzystnym świetle.
Wikipedia
rzecz. fabulator mos.
Wiktionary
opieranie się utworu literackiego lub filmowego na fabule (układzie zdarzeń, wątków i motywów); fikcyjność, literackość, fabularyzm
SJP.pl
oparty na wątku fikcyjnym, a nie na dokumentacji; mający fabułę
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający fabułę; oparty na fikcyjnej opowieści
Wiktionary
rzecz. fabułka ż., fabuła ż.
Wiktionary
książkowo: nadanie formy utworu fabularnego takim utworom, jak kronika, pamiętnik, film dokumentalny itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) film. liter. nadawanie formy fabularnej utworom dokumentalnym
Wiktionary
czas. fabularyzować
rzecz. fabuła ż.
Wiktionary
książkowo: występowanie fabuły (układu zdarzeń, wątków i motywów) w dziele literackim lub filmowym; fabularność, literackość, fikcyjność
SJP.pl
książkowo: nadawać formy utworu fabularnego takim utworom, jak kronika, pamiętnik, film dokumentalny itp.
SJP.pl
1. reżyser filmów fabularnych;
2. autor scenariuszy filmowych
SJP.pl
osoba opowiadając zmyślone lub zniekształcone wydarzenia z przeszłości i własny w nich udział; mitoman
SJP.pl
pisanie bajek; bajkopisarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. dział literatury obejmujący pisanie bajek
Wiktionary
przym. fabulistyczny
rzecz. fabuła ż.
Wiktionary
(1.1) bajkopisarstwo
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. łatwo się psujący (o przedmiotach)
Wiktionary
układ zdarzeń przedstawionych w utworze literackim lub w filmie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. film. szereg wątków i motywów powiązanych czasowo i przyczynowo, przedstawionych w utworze literackim lub filmowym
(1.2) pot. treść utworu
(1.3) daw. treść stanowiąca coś ciekawego, niekoniecznie prawdziwego
Wiktionary
Fabuła (łac. fabula „bajka, opowiadanie”) – układ zdarzeń w świecie przedstawionym utworów epickich i dramaturgicznych, a także filmów i gier komputerowych.
Zdarzenia składające się na fabułę składają się zarazem na zdarzenia w przedstawionych w danym utworze losach postaci. Każde z nich pozostaje w określonych związkach z pozostałymi zdarzeniami oraz z całością nadrzędną, którą zdarzenia te współtworzą. Istnieją trzy podstawowe rodzaje relacji między zdarzeniami: czas fabuły – relacje czasowe między zdarzeniami, relacje przyczynowo-skutkowe między zdarzeniami oraz związki teleologiczne między zdarzeniami.
Wikipedia
(1.1) Jak każde porównanie, porównanie homeryckie składa się z dwóch członów – drugi z nich (następujący po spójniku „jak”, „jako”, „jak gdyby” itp.) jest w porównaniu homeryckim obszernym, rozwiniętym obrazem, często stanowiącym samodzielny epizod fabuły utworu o dygresyjnym charakterze. (z Wikipedii)
(1.2) Fabuła tej książki jest naprawdę zaskakująca.
Wiktionary
rzecz. fabularność ż., fabularyzacja ż., fabulistyka ż.
czas. fabularyzować
przym. fabularny
przysł. fabularnie
Wiktionary
(1.1-2) osnowa, treść
(1.3) anegdota, opowiastka, plotka
Wiktionary
zdrobnienie od: fabuła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. fabuła
Wiktionary
przym. fabularny
Wiktionary
[czytaj: fejsbuk] amerykański serwis społecznościowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) inform. socjol. internetowy serwis społecznościowy;
Wiktionary
Facebook (skr. fb) – serwis społecznościowy, w ramach którego zarejestrowani użytkownicy mogą tworzyć sieci i grupy, dzielić się wiadomościami i zdjęciami oraz korzystać z aplikacji, będący własnością Meta Platforms z siedzibą w Menlo Park. Został uruchomiony 4 lutego 2004 na Uniwersytecie Harvarda i był początkowo przeznaczony przede wszystkim dla osób studiujących na tej uczelni. Od 2006 roku Facebook jest dostępny dla wszystkich użytkowników mających 13 lat lub więcej (z wyjątkiem niektórych krajów, gdzie dolny limit wynosi 14 lat). Jego głównym autorem jest Mark Zuckerberg, obecnie pełniący funkcję dyrektora generalnego.
Wikipedia
(1.1) Nie jestem użytkownikiem Facebooka (…).
(1.1) Utrzymywali kontakt przez Facebook!
Wiktionary
rzecz. facebook mrz., facebookowicz mos.
przym. facebookowy
przysł. facebookowo
Wiktionary
(1.1) pot. fejs, żart. twarzoksiążka
Wiktionary
[czytaj: fejsbukoholiczka] kobieta poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); fejsbukoholiczka, fejsoholiczka
SJP.pl
[czytaj: fejsbukoholik] osoba poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); fejsbukoholik, fejsoholik
SJP.pl
[czytaj: fejsbukoholizm] poświęcanie chorobliwie dużo czasu na korzystanie z internetowego serwisu społecznościowego Facebook; fejsbukoholizm, fejsoholizm
SJP.pl
[czytaj: fejsbukować] środowiskowo: korzystać z Facebooka - serwisu społecznościowego; fejsbuczyć, fejsbukować, fejsować
SJP.pl
[czytaj: fejsbukowicz] użytkownik portalu Facebook; fejsbukowicz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) inform. socjol. użytkownik Facebooka
Wiktionary
(1.1) Wielu facebookowiczów zareagowało ostrą krytyką polityka.
Wiktionary
rzecz. Facebook mrz.
przym. facebookowy
Wiktionary
[czytaj: fejsbukowiczka] użytkowniczka portalu Facebook; fejsbukowiczka
SJP.pl
→ Facebook [czytaj: fejsbukowy]
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Facebookiem, dotyczący Facebooka
Wiktionary
(1.1) Zamieścił pan tę informację na swoim profilu facebookowym.
Wiktionary
rzecz. Facebook mrz., facebookowicz mos., facebookowiczka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: facet
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. zdrobn. od: facet
Wiktionary
(1.1) Gdy byłam u Magdy, przyszedł jakiś facecik z kwiatkami, więc musiałam się ewakuować.
Wiktionary
rzecz. facet m., facetka ż., facio m.
Wiktionary
(1.1) facio, gostek, gosteczek, koleś
Wiktionary
1. krótki utwór satyryczny;
2. przestarzale: dowcip, żart lub krótkie, zabawne opowiadanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) liter. krótkie opowiadanie z dowcipną puentą
Wiktionary
Wikipedia
osoba lubiąca opowiadać żarty, dowcipy, zabawne historyjki; żartowniś, dowcipniś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która lubi opowiadać żarty, anegdoty
Wiktionary
dotyczący facecji
SJP.pl
dawniej: chustka do nosa
SJP.pl
roślina z rodziny faceliowatych, sadzona jako miododajna roślina ozdobna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Phacelia|ref=tak., rodzaj roślin jednorocznych lub bylin z rodziny faceliowatych;
Wiktionary
Facelia (Phacelia Juss.) – rodzaj roślin z rodziny faceliowatych (Hydrophyllaceae). Obejmuje około 200 gatunków, rosnących dziko w Ameryce Północnej i Południowej. Obszarem, gdzie rodzaj jest najbardziej zróżnicowany, jest zachodnia część kontynentu północnoamerykańskiego – tylko w Kalifornii rośnie 90 gatunków. Zasiedlają one suche tereny pustynne i wilgotne siedliska wśród zarośli i w widnych lasach.
Wikipedia
(1.1) W roku 2005 jako mulcz zastosowano eksperymentalnie międzplony z facelii.
Wiktionary
IPA: faˈt͡sɛlʲja, AS: facelʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. faceliowate nmos.
przym. faceliowy, faceliowaty
Wiktionary
rodzina roślin okrytozalążkowych, występujących na wszystkich kontynentach
SJP.pl
Wikipedia
o cechach faceliowatych (rodzina roślin)
SJP.pl
→ facelia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z facelią, dotyczący facelii
Wiktionary
rzecz. facelia ż., faceliowate nmos.
przym. faceliowaty
Wiktionary
fazenda;
1. plantacja kawy w Brazylii; dom na takiej plantacji
2. gospodarstwo rolne w dawnych koloniach hiszpańskich
SJP.pl
[czytaj: fejspalm] uderzenie dłonią w twarz lub przyłożenie jej do twarzy, wyrażające niedowierzanie, frustrację lub zażenowanie
SJP.pl
Facepalm [feɪs'pɑːm] (czasami zapisywany jako face-palm lub face palm) – gest, który polega na przyłożeniu dłoni do twarzy. Gest jest w wielu kulturach przejawem frustracji, zażenowania, rozczarowania, wstydu lub sarkazmu. Wykorzystuje się go także w memach internetowych.
Słowo to pojawiło się prawdopodobnie w latach 90. XX wieku; jego najwcześniejsze znane użycia pochodzą z 1996 roku.
Wikipedia
[czytaj: fejspalmować] uderzać dłonią w twarz lub przykładać ją do twarzy, wyrażając tym niedowierzanie, frustrację lub zażenowanie; fejspalmować
SJP.pl
potoczne określenie mężczyzny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. mężczyzna
Wiktionary
(1.1) Patrz na tego wysokiego faceta!
Wiktionary
IPA: ˈfat͡sɛt, AS: facet
Wiktionary
rzecz.
:: fż. facetka ż.
:: zdrobn. facecik m.
Wiktionary
(1.1) mężczyzna, gość, jegomość, klient, koleś
Wiktionary
potocznie: bliżej nieznana kobieta; gościówa, babka, typiara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) slang. kobieta
(1.2) slang. nauczycielka
Wiktionary
(1.1) Na przystanku przed chwilą stała jakaś facetka.
(1.2) Facetka od przyrody dała mi gałę.
Wiktionary
IPA: faˈt͡sɛtka, AS: facetka
Wiktionary
rzecz. facet m., facio m., facecik mos.
Wiktionary
zawód, specjalność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. zawód, profesja
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. zawód wyuczony
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. podłużny drewniany pojemnik (na mąkę, zboże)
wykrzyknik
(2.1) onomatopeja naśladująca odgłos czegoś, co przelatuje szybko w powietrzu
Wiktionary
(1.1) Ci z wyższego miasta byli niewiele lepsi. Mieli jednak swój fach, na którym, trzeba przyznać, dobrze się znali.
(2.1) Fach, fach, fach. Leciały skrzaty we wszystkie strony.
Wiktionary
rzecz. fachowiec m., fachura m., fachowość ż., fachman mos.
przym. fachowy
przysł. fachowo
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pracować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pochodnia
Wiktionary
(1.1) facla, fachtla, fachula
Wiktionary
potocznie: fachowiec; fachura, magik, spec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. fachowiec
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. fachowiec
Wiktionary
Fachman (ang. The Fixer) – powieść amerykańskiego pisarza Bernarda Malamuda wydana w 1966 roku.
Wikipedia
(1.1) Pani dyrektor wezwała fachmana od kaloryferów.
Wiktionary
rzecz. fach mrz., fachowiec mos.
:: fż. fachmanka ż.
przysł. fachowo
wykrz. fach
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|macher.
Wiktionary
potocznie: kobieta będąca fachowcem w jakiejś dziedzinie; fachura, specjalistka
SJP.pl
specjalista w jakiejś dziedzinie; fachman, fachura, spec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista w jakiejś dziedzinie
Wiktionary
Fachowiec – polski telewizyjny film obyczajowy z 1983 roku w reżyserii Krzysztofa Grubera, na podstawie powieści Wacława Berenta pod tym samym tytułem.
Wikipedia
(1.1) Zepsuł mi się telewizor, więc zatelefonowałem po fachowca z serwisu.
Wiktionary
IPA: faˈxɔvʲjɛt͡s, AS: faχovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. fach mrz., fachowość ż., fachman mos., fachura mos.
przym. fachowy
przysł. fachowo
wykrz. fach
Wiktionary
(1.1) biegły, człowiek kompetentny, ekspert, profesjonalista, praktyk, specjalista, zawodowiec, znawca; pot. fachman, fachura, spec; gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk|macher.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) zgodnie ze specjalizacją
(1.2) z fachową wiedzą
Wiktionary
(1.1) Pan Józef był fachowo wykształconym cieślą.
(1.2) Drzwi osadzone fachowo powinny się domykać.
Wiktionary
rzecz. fachman mos., fach mrz., fachowiec mos., fachowość ż., fachura mos.
przym. fachowy
wykrz. fach
Wiktionary
znajomość fachu; wykształcenie zawodowe
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) znajomość jakiejś dziedziny
Wiktionary
rzecz. fach mrz., fachowiec mos., fachura mos.
wykrz. fach
przysł. fachowo
przym. fachowy
Wiktionary
związany z fachem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z określonym zawodem, specjalnością
(1.2) obeznany z zawodem
Wiktionary
(1.1) Marek jest w każdym calu perfekcjonistą – zanim się za coś zabierze, najpierw czyta stosy literatury fachowej.
Wiktionary
rzecz. fach mrz., fachowość ż., fachowiec mos., fachura mos.
przysł. fachowo
wykrz. fach
Wiktionary
(1.1) ekspercki, profesjonalny, specjalistyczny, specjalny, zawodowy
(1.2) biegły, obeznany, wykwalifikowany, wyspecjalizowany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pochodnia
Wiktionary
(1.1) fachla, facla, fachula
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pochodnia
Wiktionary
(1.1) fachla, facla, fachtla
Wiktionary
potocznie: fachowiec; fachman, magik, spec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. fachowiec
Wiktionary
rzecz. fachowiec m., fach m., fachowość ż.
przym. fachowy
przysł. fachowo
wykrz. fach
Wiktionary
(1.1) fachowiec, specjalista, pot. spec
Wiktionary
[czytaj: facjebat] fecit; zrobił, wykonał (napis na dziełach sztuki obok podpisu artysty)
SJP.pl
[czytaj: facjes] oblicze; facies hippocratica - hipokratesowe oblicze, na którym widać oznaki zbliżającej się śmierci
SJP.pl
[czytaj: FAczile] łatwo - określenie stopnia trudności technicznej utworu
SJP.pl
[czytaj: fas-iliTEJting] środowiskowo: doradztwo w zakresie prowadzenia udanego spotkania biznesowego; facylitating
SJP.pl
[czytaj: faczilmente] określenie wykonawcze: łatwo, bez napięcia
SJP.pl
potocznie: jakiś mężczyzna; facet, koleś, kolo, gość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. żart. facet
Wiktionary
(1.1) Ten facio po lewej wygląda znajomo.
Wiktionary
IPA: ˈfat͡ɕɔ, AS: faćo
Wiktionary
rzecz. facet m., facetka ż., facecik mos.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. żart. facet
Wiktionary
1. zespół cech osadów i skał wynikających z warunków powstawania;
2. jednostka w systematyce roślin
SJP.pl
Facja (łac. facies 'twarz, oblicze') – zespół wspólnych cech charakterystycznych dla skał utworzonych w różnych warunkach.
Skały (lub środowiska) tej samej facji mogą różnić się czasem powstania i miejscem, muszą jednak posiadać łączące je istotne cechy szczególne, najczęściej litologiczne lub paleontologiczne. Niemniej niekiedy pod nazwą konkretnej facji bywają też łączone zespoły skał bardzo różniące się petrograficznie, a powstałe w jednym (lub pokrewnym) regionie w określonym czasie.
Wikipedia
1. pomieszczenie na poddaszu; facjatka, mansarda;
2. wysunięte poddasze z oknem i osobnym daszkiem; facjatka, mansarda;
3. potocznie: twarz; dziób, buzia, gęba;
4. przestarzale: frontowa ściana budynku; fasada;
5. dawniej: część ściany zasłaniająca dach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkalne pomieszczenie na poddaszu, zwykle nadbudowane i posiadające odrębne zadaszenie
(1.2) pot. twarz
(1.3) daw. fasada budynku
Wiktionary
Mansarda (facjata, facjatka) – pomieszczenie mieszkalne znajdujące się w kondygnacji strychowej, wydzielone z niej ścianami, które przenikając przez połać dachu formują nadbudowę nad koronującym gzymsem budynku.
Facjata jest przykryta odrębnym dachem. Jest powszechnie stosowana od czasu średniowiecza, występując w kamienicach mieszczańskich, pałacach, zamkach, dworach i domach. W XIX wieku i na początku XX wieku występowała bardzo często w domach podmiejskich.
Wikipedia
(1.2) Z tą facjatą odstraszysz wszystkich chłopaków.
Wiktionary
IPA: faˈt͡sʲjata, AS: facʹi ̯ata
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. facjatka ż.
Wiktionary
(1.1) mansarda, facjatka
Wiktionary
1. wysunięte poddasze z oknem i osobnym daszkiem; facjata, mansarda;
2. pomieszczenie na poddaszu; facjata, mansarda;
3. ekspresywnie: twarz; buzia
SJP.pl
Wikipedia
dawniej: interes, transakcja handlowa; spekulacja, szachrajstwo
SJP.pl
dawniej osoba zajmująca się handlem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. policzek
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. policzek (także uderzenie)
Wiktionary
IPA: ˈfat͡ska, AS: facka
Wiktionary
czas. fackać ndk.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. policzkować
Wiktionary
rzecz. facka ż.
Wiktionary
[czytaj: fakelcug] dawniej: uroczysty pochód z pochodniami; fakelcug
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. pochodnia
Wiktionary
(1.1) fachla, fachtla, fachula
Wiktionary
czasownik dokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. spoliczkować
Wiktionary
[czytaj: faks-imile] faksymile;
1. reprodukcja dokumentu wykonana ręcznie, mechanicznie lub chemicznie;
2. pieczątka lub klisza odtwarzająca własnoręczny podpis
SJP.pl
Faksymile, rzadziej facsimile (fr. fac-similé, a to z łac. fac simile, dosł. „czyń podobnie”), lm. faksymilia – dokładna kopia (reprodukcja) dokumentu, rysunku lub podpisu, wykonana sposobem mechanicznym, chemicznym bądź ręcznie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) społ. publ. proces weryfikowania informacji przez dokładne sprawdzanie faktów;
Wiktionary
(1.1) W 2021 roku Pokojową Nagrodę Nobla otrzymała Maria Ressa, założycielka i szefowa filipińskiego portalu Rappler, który zajmuje się fact-checkingiem oraz dziennikarstwem śledczym.
Wiktionary
rzecz. fact-check m., fact-checker m., fact-checkerka ż.
przym. fact-checkingowy
Wiktionary
[czytaj: faktitiwum] kategoria słowotwórcza czasownika; causativum
SJP.pl
[czytaj: faktoring] rodzaj umowy nienazwanej, polegającej na wykupowaniu przez wyspecjalizowanego pośrednika (factora), należności z tytułu sprzedaży od factoranta (osoby dokonującej sprzedaży należności); faktoring
SJP.pl
Faktoring – wykup przez podmiot świadczący usługę faktoringu (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw (faktorantów) należnych im od kontrahentów (odbiorców) z tytułu dostaw i usług oraz na świadczeniu na ich rzecz dodatkowych usług (np. inkaso należności, monitoring płatności, prowadzenie rozliczeń, pomoc w ściąganiu przeterminowanych należności).
Wikipedia
[czytaj: faktoringowy] związany z factoringiem (faktoringiem); faktoringowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. grubszy kij do bicia
Wiktionary
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy workowców właściwych
SJP.pl
przedstawiciel rzędu grzybów z klasy workowców właściwych
SJP.pl
1. w psychologii:
a) wpływ obecności innych ludzi na skuteczność wykonywania jakiegoś zadania;
b) niewyuczone, chwilowe zwiększenie siły reakcji;
2. w fizjologii: ułatwienie wystąpienia reakcji na bodziec; torowanie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: facylitating] środowiskowo: doradztwo w zakresie prowadzenia udanego spotkania biznesowego; facilitating
SJP.pl
osoba pośrednicząca w spotkaniu biznesowym, ułatwiająca przepływ informacji i rozwiązująca problemy
SJP.pl
Facylitator – osoba, której zadaniem jest czynny udział w udrożnianiu procesu komunikacji między osobami bądź grupami, w celu osiągnięcia wspólnego rozwiązania, czyli facylitacją (ułatwianiem) procesów. Rolą facylitatora nie jest mediacja (wsparcie przy rozwiązywaniu konfliktów) między stronami, gdyż służy on wsparciem w zakresie m.in. doprecyzowania kodu językowego, demaskowania faktycznych (nie jedynie deklaratywnych) intencji stron interakcji, motywowania do pracy nad osiągnięciem celu, zapobiegania ewentualnym konfliktom.
Wikipedia
suma, wynik obliczenia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. med. opatrunek
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. powijak dla niemowlaka
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. etn. pas zdobiący becik niemowlęcy
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obwiązywać ranę
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. obwijać niemowlę po kąpieli
Wiktionary
[czytaj: fejding albo fading] zanik sygnału radiowego na skutek zmian warunków rozchodzenia się fal radiowych
SJP.pl
Wikipedia
1. portugalska melancholijna pieśń ludowa;
2. związany z fado - pieśnią
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. gatunek muzyczny wywodzący się z Portugalii, melancholijna pieśń
Wiktionary
Fado (tłum. los, przeznaczenie) – gatunek muzyczny powstały w XIX wieku w biednych dzielnicach portowych miast Portugalii, głównie w lizbońskich kwartałach Alfama i Mouraria. Fado to melancholijna pieśń, wykonywana przez jednego wokalistę przy akompaniamencie dwóch gitar. Nazywane jest czasami portugalskim bluesem.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) fado
źródła.
== fado (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. fado
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfadɔ, AS: fado
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) fado
źródła.
== fado (język asturyjski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) muz. fado
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: Fabryka Domów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. pierwsza (spośród pięciu) modlitwa muzułmańska w ciągu dnia, odmawiana świtem;
Wiktionary
Fadżr (arab. فجر) – modlitwa muzułmańska (salat), pierwsza w ciągu dnia, odmawiana między świtem i wschodem słońca, najlepiej ok. 45 minut przed wschodem słońca. Obejmuje dwa obowiązkowe rakaty.
Wikipedia
końcowa seria ataków matadora, prowadząca do zabicia byka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) rzad. związany z Faenzą, dotyczący Faenzy
Wiktionary
(1.1) Do końca XVIII stulecia jedynie wizerunki, wykonane według obrazu z Faenzy, nosiły nazwę „Najświętszej Panny Łaskawej”. Kaznodzieje w czasie uroczystości Najśw. Panny Łaskawej zapoznawali wiernych z historią obrazu z katedry faenckiej, wyjaśniali jego ikonograficzne, symboliczne cechy i właściwości uwsp..
(1.1) Faencki pierwowzór warszawskiej Madonny dostąpił zaszczytu koronacji w 321 lat od intronizacji.
(1.1) Artyści faenccy przywrócili jej oryginalną świetność, posługując się wyrobami sztuki ceramicznej.
Wiktionary
rzecz. Faenza ż.
Wiktionary
(1.1) war. rzad. faenzki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania;
Wiktionary
Faenza – miasto i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Rawenna.
W miejscowości znajduje się stacja kolejowa Faenza.
Według danych na rok 2023 gminę zamieszkiwało 58 737 osób, 272,2 os./km².
Od średniowiecza miasto słynne jest z wyrobów fajansowych, które od nazwy miasta wywodzą swoją nazwę.
Wikipedia
(1.1) Fajanse swą nazwę wzięły od Faenzy, miasta w północnych Włoszech, gdzie od XII wieku produkowano naczynia wypalane z gliny, kwarcu i kaolinu albo z gliny, kwarcu i margla, pokrywane najczęściej nieprzezroczystymi szkliwami, takimi jak na przykład emalia.
Wiktionary
przym. faencki
Wiktionary
(1.1) staroż. Fawencja
Wiktionary
ptak z rzędu pełnopłetwych
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. ornit. nazwa systematyczna|Phaethontiformes|Sharpe|ref=tak., rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych;
forma rzeczownika|rodzaj=męskozwierzęcy.
(2.1) M., B. i W. lm. od: faeton
Wiktionary
Faetony – monotypowy rząd Phaethontiformes i rodzina Phaethontidae z infragromady ptaków neognatycznych (Neornithes).
Wikipedia
(1.1) Gdy jeden rodzic faetonów wysiaduje, drugi poluje.
Wiktionary
rzecz. faeton mzw.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
obwisła warga u psa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żart. lub pogard. małe dziecko
Wiktionary
(1.1) berbeć, brzdąc, dzieciak, pędrak, smarkacz
Wiktionary
błąd słownikowy, np. literówka w haśle lub nieprawidłowa informacja fleksyjna
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. poznań. płatki owsiane
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. tradycyjne kurpiowskie ciastko – twarde, wytrawne i pikantne, cięte nożem z wałka ciasta na kształt kopytek lub orzechów, podawane jako przekąska, np. do piwa, stanowiące zwyczajowy noworoczny podarunek
Wiktionary
(1.1) Na Nowy Rok w każdym domu pieczono fafernuchy i kozy.
Wiktionary
(1.1) nowolatek
Wiktionary
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. paplać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kynol. zwisające wargi u psów myśliwskich
Wiktionary
Fafle – używane w kynologii określenie górnych warg psa.
Kształt i wielkość fafli wyraźnie rozróżnia się w zależności od rasy psa.
Wikipedia
(1.1) Ze zwisających fafli Buni obficie kapała ślina.
Wiktionary
potocznie: mówić niewyraźnie, bełkotać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. gryzmolić, mazać
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński. mówić bez sensu
Wiktionary
(1.1) fifrać
(1.2) kafrać
Wiktionary
dawniej: fochy, kaprysy, fanaberie
SJP.pl
niedołęga, niezdara, safanduła
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Warszawa. niezdara
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. jedzenie dla trzody chlewnej, składające się głównie z kaszy
Wiktionary
(1.2) fuła
Wiktionary
wirus mający zdolność do niszczenia bakterii; bakteriofag
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zob. bakteriofag.
Wiktionary
Bakteriofag, fag – wirus atakujący bakterie. Przeważnie dany bakteriofag zdolny jest do infekcji tylko jednego gatunku (a czasem nawet tylko szczepu) bakterii. Bakteriofagi mogą przybierać kształty złożone (buławkowate), pałeczkowate lub wielościenne.
Wikipedia
IPA: fak, AS: fak
Wiktionary
temsłow. -fagia, -fag, fago-
Wiktionary
(1.1) bakteriofag
Wiktionary
pogardliwie:
1. służący, lokaj; sługus;
2. przenośnie: lizus, pochlebca;
3. kochanek; gach, frajer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. lekcew. mężczyzna posługujący jako lokaj lub kelner
(1.2) pot. obraź. osoba całkowicie uległa
(1.6) gw-pl|Warszawa. mężczyzna
(2.2) ornit. dzierlatka
Wiktionary
(1.1) Po wyjściu z pałacu Faventines trójka wędrównych grajków udała się na Nowy-Most, który był wówczas główną kwaterą przewoźników, fagasów, elegantów i łobuzów.
(1.2) Celina ma tutaj swoich fagasów, którzy prześcigają się, by zaskarbić jej życzliwość.
(1.3) Sąsiad z naprzeciwka przydybał fagasa i wygarbował mu skórę.
(2.1) Nie spodziewałam się, że z tych fagasów będzie aż tyle mięsa.
Wiktionary
IPA: ˈfaɡas, AS: fagas
Wiktionary
rzecz. fagasostwo n., fagasowanie n.
czas. fagasować ndk.
przym. fagasowski, fagasowy
Wiktionary
(1.2) pachołek, piesek, sługa, sługus, służalec
(1.3) frajer, gach, kochanek, kochaś, ogoniarz, przyjaciel
(2.1) pomorska owca
Wiktionary
służalczość, lizusostwo
SJP.pl
potocznie: być fagasem, wysługiwać się, schlebiać komuś
SJP.pl
przypominający fagasa
SJP.pl
trujący związek w nasionach buku
SJP.pl
trujący związek w nasionach buku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fagot
Wiktionary
(1.1) To nie fagot, lecz tylko mały fagocik.
Wiktionary
rzecz. fagot m., fagocista mos.
Wiktionary
muzyk grający na fagocie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) muz. muzyk, który gra na fagocie
Wiktionary
rzecz. fagot m., fagocik m.
:: fż. fagocistka ż.
przym. fagotowy
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. kobieta, która gra na fagocie
Wiktionary
rzecz. fagot mrz.
:: fm. fagocista mos.
przym. fagotowy
Wiktionary
komórka organizmu pochłaniająca bakterie oraz inne cząstki nieorganiczne i organiczne; komórka żerna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) biol. rodzaj komórki zdolnej do pochłaniania i trawienia obcych cząstek;
Wiktionary
Fagocyt (gr. phágos ‘pożeracz’, kýtos ‘komórka’), komórka żerna – każda komórka zdolna do fagocytozy. Zazwyczaj fagocytami są wyspecjalizowane komórki organizmów wielokomórkowych (u człowieka są nimi m.in.: osteoklasty, makrofagi, granulocyty oraz mikroglej), rzadziej organizmy jednokomórkowe (np. ameby).
Wikipedia
(1.1) Usuwanie resztek komórkowych to jedno z zadań fagocytów.
(1.1) Proces, w którym fagocyt pochłania i trawi bakterie, nazywany jest fagocytozą i jest kluczowy dla układu odpornościowego.
(1.1) Zwalczanie infekcji wymaga skoordynowanego działania różnych komórek odpornościowych z fagocytami.
Wiktionary
rzecz. fagocytoza ż.
przym. fagocytowy, fagocytarny
Wiktionary
praorganizm złożony z fagocytoblastu i kinoblastu
SJP.pl
o komórkach: wchłaniać drobne cząsteczki organiczne
SJP.pl
związany z fagocytem
SJP.pl
umiejętność pochłaniania mikroskopijnych ciał obcych przez komórkę organizmu żywego
SJP.pl
Fagocytoza (gr. phagein – jeść, kytos – komórka) – rodzaj endocytozy, spotykany u komórek i organizmów jednokomórkowych. Polega na pobieraniu ze środowiska pokarmów stałych, odizolowaniu od cytozolu, poprzez utworzenie wodniczki pokarmowej (lub innego tworu o podobnym przeznaczeniu, np. heterofagocyty), i trawieniu z udziałem lizosomów. W tym procesie nie następuje utrata błony komórkowej. Ewentualne niestrawione resztki są usuwane przez włączenie się wodniczki z powrotem w błonę komórkową (jest to egzocytoza). Fagocytoza jest powszechnym zjawiskiem u pierwotniaków, ale występuje też u organizmów wielokomórkowych: makrofagi człowieka niszczą codziennie miliardy starych erytrocytów. Fagocytoza jest skuteczną metodą obrony przed organizmami chorobotwórczymi, stanowiąc ważny element odporności nieswoistej. Zjawisko fagocytozy odkrył w 1882 roku Ilja Miecznikow.
Wikipedia
Fagolizosom – organellum komórkowe powstające na skutek zlania się fagosomu z lizosomem. W fagosomie znajdują się pochłonięte przez komórkę substancje, które są rozkładane za pomocą znajdujących się w lizosomie enzymów (głównie proteolitycznych). W obrębie fagozlizosomu panuje odczyn kwaśny, co jest niezbędnym warunkiem działania enzymów lizosomalnych.
Wikipedia
wakuola powstająca okresowo w komórce w przebiegu fagocytozy lub pinocytozy, przyczyniająca się do trawienia i zużytkowania substancji wchłoniętych do komórki
SJP.pl
Fagosom (syn. fagolizosom) – wakuola otaczająca podczas fagocytozy patogenną komórkę (bakterię), ograniczona błoną pochodzącą z komórki fagocyta. W dalszej fazie fagocytozy do błony fagosomu przywiera jeden lub dwa lizosomy, wydzielające enzymy trawienne. Połączony z lizosomem fagosom nosi nazwę lizosomu wtórnego.
Wikipedia
dęty instrument drewniany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. stroikowy, drewniany instrument dęty o niskiej skali;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jan od pięciu lat gra na fagocie a sąsiadom na nerwach.
Wiktionary
IPA: ˈfaɡɔt, AS: fagot
Wiktionary
rzecz. fagocista m., fagocistka ż.
:: zdrobn. fagocik m.
przym. fagotowy
Wiktionary
związany z fagotem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) muz. związany z fagotem, dotyczący fagotu
Wiktionary
(1.1) Gra się na nim za pomocą dużego podwójnego stroika, który bardziej przypomina stroik fagotowy niż obojowy.
Wiktionary
rzecz. fagot mrz., fagocista mos., fagocistka ż.
Wiktionary
[czytaj: FArenhajt]
1. nazwisko, np. Gabriel Daniel Fahrenheit (1686-1736), polski fizyk niemieckiego pochodzenia;
2. skala Fahrenheita - skala temperatury używana dotychczas przez kraje anglosaskie
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: faj] gęsta, prążkowana tkanina jedwabna
SJP.pl
[czytaj: fer]
1. uczciwy, zgodny z zasadami (np. Zawsze byłam fair wobec ciebie.);
2. uczciwie, zgodnie z zasadami (np. Zachował się fair i za to go cenię.)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) uczciwy, lojalny
przysłówek
(2.1) uczciwie
Wiktionary
Gminy w USA:
Wyspy:
Wikipedia
(1.1) Błażej był zawsze fair wobec mnie.
(2.1) Nauczycielka zachowała się fair wobec uczniów.
Wiktionary
[czytaj: fer-trejd] handel z nastawieniem na uczciwe wynagradzanie drobnych wytwórców, nie na zysk i najniższą cenę; sprawiedliwy handel, fair trade, fairtrade
SJP.pl
Fairbanks – miasto w Stanach Zjednoczonych, w środkowej Alasce, nad rzeką Chena, u jej ujścia do rzeki Tanana. Zostało założone w 1902 roku przez poszukiwaczy złota, prawa miejskie uzyskało w 1903 roku. Według danych z 2022 roku liczy 32,1 tys. mieszkańców, oraz 95,4 tys. w obszarze metropolitalnym. Drugie co do wielkości miasto Alaski (po Anchorage). Przemysł petrochemiczny, tartaki, handel futrami, ośrodek turystyczny, port lotniczy, uniwersytet (założony w 1917). Miasto zostało nazwane na cześć Charlesa W. Fairbanksa, 26. wiceprezydenta USA.
Wikipedia
[czytaj: fertrejd] handel z nastawieniem na uczciwe wynagradzanie drobnych wytwórców, nie na zysk i najniższą cenę; sprawiedliwy handel, fair trade, fairtrade
SJP.pl
Fairtrade – nazwa systemu certyfikacji i oznaczania produktów Sprawiedliwego Handlu organizacji Fairtrade International, dawniej Fairtrade Labelling Organisations International (FLO International).
Aby uzyskać certyfikat Fairtrade, produkt musi być wyprodukowany przez organizacje (producenta: najczęściej spółdzielnię produkcyjną bądź przedsiębiorstwo głównie w krajach rozwijających się oraz nabywcę: partnerów producentów w krajach rozwiniętych: głównie przedsiębiorstwa bądź stowarzyszenia), które w produkcji i handlu spełniają następujące kryteria:
Wikipedia
[czytaj: ferłej] droga wodna wytyczona wśród mielizn lub innych przeszkód nawigacyjnych, służąca do przeprowadzania statków o określonym zanurzeniu; farwater
SJP.pl
Fairway – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kansas, w hrabstwie Johnson.
Wikipedia
[czytaj: fajsalabad] miasto w Pakistanie; Fajsalabad
SJP.pl
Fajsalabad (ang. Faisalabad, urdu فیصل آباد) – miasto we wschodnim Pakistanie, w prowincji Pendżab, na Nizinie Pendżabu. Ośrodek przemysłu bawełnianego, odzieżowego i handlu zbożem. Założony w 1890 r., prawa miejskie posiada od 1898. Trzecie co do wielkości miasto kraju.
Jednym z najstarszych zabytków i symboli miasta jest wieża zegarowa z 1903 roku.
Wikipedia
1. duża fajka
2. pogardliwie człowiek mało zaradny, ciemięga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. grub. członek męski, penis
(1.2) duża fajka
Wiktionary
rzecz. fajka ż., fajczarstwo n., fajkarz mos., fajczarz mos., fajkarstwo n., fajczenie n., zafajczenie n., sfajczenie n., odfajkowanie n., fajeczka ż.
czas. fajczyć ndk., zafajczyć dk., sfajczyć dk., odfajkować dk.
przym. fajkowy, fajczany, fajkowany, fajkarski
przysł. fajkowato
Wiktionary
(1.1) penis
Wiktionary
minerał, krzemian żelaza
SJP.pl
Fajalit – bardzo rzadki minerał z gromady krzemianów, z grupy oliwinów. Nazwa związana jest z miejscem występowania minerału – wulkaniczną wyspą Faial na Azorach.
Wikipedia
1. biała glinka używana po wypaleniu najczęściej do wytwarzania naczyń kuchennych, sprzętu sanitarnego i elektrotechnicznego;
2. produkt wykonany z wypalonej białej glinki, pokrytej szkliwem;
3. potocznie: coś bez wartości
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. rzem. materiał ceramiczny wytwarzany z zanieczyszczonego kaolinu, podobny nieco do porcelany;
(1.2) pot. coś bezwartościowego
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) pot. pejor. głupek, ciemniak
Wiktionary
Fajans – wyrób ceramiczny o czerepie porowatym, pokryty szkliwem bogatym w dwutlenek cyny.
W historii ceramiki artystycznej termin fajans stosuje się do dwóch różnych typów ceramiki: fajansu właściwego oraz fajansu delikatnego. Fajans właściwy, o nieprzezroczystym (matowym), kryjącym szliwie ołowiowo–cynowym po raz pierwszy pojawił się w IX-wiecznym Iraku, gdzie arabscy ceramicy próbowali uzyskać białe tło dla dekoracji barwnej podobne do chińskiej porcelany. Ten rodzaj ceramiki rozprzestrzenił się po całym świecie islamu, zaś do Europy dotarł za pośrednictwem tzw. ceramiki hiszpańsko–mauretańskiej, tworzonej przez Arabów zamieszkujących Półwysep Iberyjski (zobacz Al-Andalus). Do Włoch naczynia z Hiszpanii docierały przez wyspę Majorkę i prawdopodobnie to od jej nazwy Włosi nazwali je majoliką, przy czym począwszy od XIV wieku zaczęli oni rozwijać produkcję własnej ceramiki tego typu. Jednym z największych ośrodków jej produkcji była Faenza, stąd w importującej włoską majolikę Francji zaczęto nazywać ją fajansem. Pod koniec XVI wieku wytwórnie fajansu zaczęły powstawać we Francji i Niderlandach, zaś w XVII wieku najważniejszym ośrodkiem jego produkcji stało się Delft w Holandii (zob. Fajanse z Delftu). W Polsce fajans zaczęto produkować w XVII wieku w Gdańsku, co wynikało z jego bliskich kontaktów z Holandią. W następnym stuleciu w Rzeczypospolitej zaczęły powstawać kolejne manufaktury (farfurnie) fajansu.
Wikipedia
(1.1) Wystawiłem na aukcji internetowej świecznik z fajansu.
(2.1) Ten twój cholerny ojciec to fajans!
Wiktionary
IPA: ˈfajãw̃s, AS: fai ̯ãũ̯s
Wiktionary
rzecz. fajansiarstwo n., fajansiarz mos., fajansiara ż., fajansarnia ż., fajansownia ż.
przym. fajansowy, fajansiarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) prostytutka
Wiktionary
IPA: ˌfajãw̃ˈɕara, AS: fai ̯ãũ̯śara
Wiktionary
rzecz. fajans m.
przym. fajansowy
Wiktionary
(1.1) zob. prostytutka.
Wiktionary
fajans; potocznie:
1. osoba niemodnie ubrana, zaniedbana;
2. brudas, niechluj;
3. frajer, głupek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) slang. frajer, głupek
(1.2) slang. ktoś niemodnie ubrany
(1.3) slang. ktoś brudny, zaniedbany, niechluj, brudas
(1.4) środ. ekon. broker bez licencji KNF
Wiktionary
rzecz. fajans
przym. fajansowy
Wiktionary
związany z fajansem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zrobiony z fajansu
Wiktionary
(1.1) Ale macie fajny fajansowy świecznik.
(1.1) Poproszę tego fajansowego aniołeczka.
Wiktionary
rzecz. fajans mrz. / mos., fajansiarz mos., fajansiara ż., fajansownia ż.
przym. fajansiarski
Wiktionary
przymiotnik od: fajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) rzad. palenie fajki
Wiktionary
(1.1) Największy rozkwit fajczarstwa na terenie Podhala miał miejsce w XIX wieku, kiedy to fajka stanowiła nieodłączny rekwizyt każdego prawie górala.
Wiktionary
rzecz. fajka ż., faja ż., fajczarz m., fajkarz m., fajczenie n.
czas. fajczyć ndk.
przym. fajkowy, fajczarski
Wiktionary
osoba paląca fajkę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) palacz fajki
Wiktionary
(1.1) Na początku XIX wieku odkryto nowy, zdaniem większości fajczarzy, najdoskonalszy surowiec – korzeń wrzośca.
Wiktionary
rzecz. fajka ż., faja ż., fajczarstwo n., fajkarz mos., fajczenie n., zafajczenie n., sfajczenie n., fajeczka ż., odfajkowywanie n., odfajkowanie n.
czas. fajczyć ndk., zafajczyć ndk., sfajczyć dk., odfajkowywać ndk., odfajkować dk.
przym. fajkowy, fajczarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nałogowa palaczka
Wiktionary
(1.1) Fajczora nie powinna być nauczycielkóm.
Wiktionary
rzecz. fajczysko n.
:: fm. fajczorz m.
czas. fajczyć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. nałogowy palacz
Wiktionary
rzecz. fajczysko n.
:: fż. fajczora ż.
czas. fajczyć ndk.
Wiktionary
potoczne:
1. niszczyć ogniem; palić, spalać;
2. palić tytoń; jarać, kopcić, kurzyć;
3. fajczyć się - płonąć
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) pot. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński.) palić fajkę lub tytoń
czasownik zwrotny niedokonany fajczyć się (dk. brak)
(2.1) pot. palić się
Wiktionary
rzecz. fajka ż., fajeczka ż., fajek mrz./mzw., fajczarz mos.
przym. fajczarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. długa fajka
Wiktionary
(1.1) Na cybuchu fajczyska czynsto był wymalowany cysorz austryjacki.
Wiktionary
rzecz. fajczorz n., fajczora ż.
czas. fajczyć ndk.
Wiktionary
potocznie:
1. brudzić, plamić; walać, babrać, kidać;
2. wypróżniać się; załatwiać się, kakać, kupkać
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wulg. posp. fizj. wypróżniać się
Wiktionary
(1.1) Mój pies fajdał na trawnik, więc musiałem po nim sprzątać.
Wiktionary
rzecz. zafajdaniec mos.
czas. zafajdać dk.
Wiktionary
(1.1) defekować, załatwiać się, oddawać stolec; pot. robić kupę; wulg. srać, kupkać
Wiktionary
zdrobnienie od: fajka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: fajka
(1.2) mała, drobna fajka
Wiktionary
IPA: faˈjɛt͡ʃka, AS: fai ̯ečka
Wiktionary
rzecz. faja ż., fajczarz m., fajka ż.
przym. fajkowy
czas. fajczyć ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) slang. papieros
Wiktionary
(1.1) Chłopaki, mamy piwo, czipsy i fajki, możemy zaczynać imprezę.
Wiktionary
IPA: ˈfajɛk, AS: fai ̯ek
Wiktionary
czas. fajczyć ndk., sfajczyć dk.
Wiktionary
(1.1) szlug, skręt, papieros
Wiktionary
w gwarze miejskiej: wigor, zapał, energia, werwa, animusz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. święto
Wiktionary
przym. fajerowy
rzecz. fajera ż., fajerwer mrz., fajers mrz., fajerka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. święto
Wiktionary
IPA: faˈjɛra, AS: fai ̯era
Wiktionary
rzecz. fajer m.
Wiktionary
potocznie: przerwa w pracy lub koniec dnia pracy; fajrant
SJP.pl
1. w piecykach lub kuchennych piecach węglowych: jedna z wzajemnie opierających się na sobie obręczy żeliwnych przykrywających lub zmniejszających otwór w płycie kuchennej;
2. termofor do ogrzewania pościeli; szkandela;
3. małe naczyniem utrzymujące żar lub ogień;
4. gwarowo: zapałka;
5. gwarowo: doniczka do kwiatów;
6. gwarowo: kierownica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żeliwne kółko zakrywające otwór w płycie pieca
(1.2) daw. przenośny piecyk
Wiktionary
Fajerka – częściej fajerki, kilka wzajemnie opierających się na sobie obręczy żeliwnych, przykrywających otwór w żeliwnej płycie kuchennej. Można je zakładać i zdejmować przy pomocy pogrzebacza w kształcie haczyka, czyli hakowato zagiętego drutu z rączką. Zastosowanie fajerek umożliwiło stawianie bezpośrednio na ogniu garnków różnej wielkości i regulację ilości docierającego do nich ciepła. Prawdopodobnie to wynalazek angielski z drugiej połowy XVIII w.
Wikipedia
IPA: faˈjɛrka, AS: fai ̯erka
Wiktionary
rzecz. fajer m.
Wiktionary
dawniej:
1. towarzystwo ubezpieczeniowe ubezpieczające od skutków pożaru;
2. składka ubezpieczenia od skutków pożaru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. strażak
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara. papieros lepszego gatunku
Wiktionary
rzecz. fajer m.
Wiktionary
(1.1) fajerwer
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gwara. papieros
Wiktionary
rzecz. fajer m.
Wiktionary
(1.1) fajers
Wiktionary
1. (zwykle w liczbie mnogiej) sztuczne ognie dające różnorodne efekty świetlne; raca;
2. potocznie: błyskotliwa sekwencja słów, żartów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ładunek pirotechniczny, który wybuchając daje przyciągające wzrok efekty świetlne
(1.2) wybuch fajerwerku (1.1) rozświetlający niebo
(1.3) przen. efektowne działanie lub jego wyniki
Wiktionary
Sztuczne ognie (fajerwerki, od niem. Feuerwerk) – wyroby pirotechniczne wykorzystywane do celów widowiskowych i sygnalizacyjnych, po zapaleniu dające efekty świetlne i akustyczne. Obecnie największym producentem fajerwerków są Chiny.
Wikipedia
rzecz. fajerwerkier mos.
Wiktionary
(1.1) sztuczny ogień
(1.2) sztuczny ogień
Wiktionary
przyjęcie popołudniowe, odbywające się zwykle o godzinie piątej; fajfoklok; five o'clock
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zabawa taneczna o godzinie piątej po południu
Wiktionary
(1.1) Dwa razy w tygodniu jeżdżę z mężem na fajfy do „Kaskady” w Lądku-Zdroju.
Wiktionary
IPA: fajf, AS: fai ̯f
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) zabawa, tańce
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|five.; zapożyczenie fonetyczne
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fajf (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) świstać, gwizdać
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
muzyk w dawnym wojsku polskim, przygrywający doboszowi na piszczałce
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. fajka
(1.2) gw-pl|Śląsk Cieszyński, Górny Śląsk. zootechn. przyrząd kowalski do zaciskania koniowi warg podczas podkuwania
Wiktionary
(1.1) falfka
Wiktionary
[czytaj: fajf o klok] przyjęcie popołudniowe, odbywające się zwykle o godzinie piątej; fajf; five o'clock
SJP.pl
1. pospolicie: członek męski;
2. pospolite wyzwisko używane w stosunku do mężczyzn;
3. potocznie: oferma, człowiek niezdarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) posp. penis
(1.2) posp. wyzwisko w stosunku do mężczyzn
(1.3) posp. oferma, ktoś niezdarny, leniwy, głupi
(1.4) gwara. żołnierska z okresu II wojny światowej oraz lwów.
(1.6) żart. o koledze, kumpel
(1.7) gwara. więz. więzień porządkowy sprzątający korytarze
(1.8) gwara. złodziejska pomocnik kieszonkowca
(1.9) gwara. złodziejska złodziej, który kradnie mało wartościowe rzeczy
(1.10) gwara. złodziejska donosiciel, oskarżyciel
(1.11) gwara. złodziejska dozorca nocny
(1.12) gwara. szoferska nieuważny przechodzień
Wiktionary
(1.1) Ten świntuch znowu ględzi o swoim krótkim fajfusie.
(1.2) Przeszedł fajfus i nawet dzień dobry nie powiedział.
(1.5) Tam, o, taki fajfus kręci się pod nogami.
(1.6) Pięć lat fajfusa nie widziałem. Wreszcie się z nim spotkam.
Wiktionary
IPA: ˈfajfus, AS: fai ̯fus
Wiktionary
(1.5) bajfus
Wiktionary
[czytaj: fahita] meksykańska potrawa w postaci grillowanego mięsa na pszenicznej lub kukurydzianej tortilli
SJP.pl
Fajita (wym. fahita) jest określeniem rodzaju potrawy kuchni meksykańskiej, w skład której wchodzi grillowane mięso podawane na pszenicznej lub kukurydzianej tortilli. Początkowo fajita przyrządzana była wyłącznie z mięsa wołowego, jednak w chwili obecnej popularne są również wersje z mięsem kurczaka, wieprzowiną lub krewetkami. W restauracjach mięso pieczone i podawane jest często z cebulą i papryką. Popularnymi dodatkami są: kwaśna śmietana, guacamole, salsa, pico de gallo, ser i pomidory.
Wikipedia
1. przyrząd składający się z cybucha i główki, służący do palenia tytoniu;
2. pot.: papieros
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przedmiot do palenia tytoniu;
(1.2) pot. papieros
(1.3) łódź. daw. kilkudniowa zabawa dla robotników na Wodnym Rynku w Łodzi, rozpoczynająca się w Zielone Świątki
(1.4) mot. element doprowadzający prąd do świecy zapłonowej
(1.5) sport. rurka używana do nurkowania, pozwalająca na oddychanie bez unoszenia głowy nad powierzchnię wody;
(1.6) graficzny symbol ✓, służący do zaznaczania wyboru
(1.7) środ. sport. strzelectwo żart. rodzaj imbusa
(1.8) łow. kieł szczęki dzika
Wiktionary
Fajka – przedmiot służący do palenia tytoniu lub innych substancji, składający się zwykle z ustnika (rurki, trzymanej w ustach) i główki z kominem (komorą spalania), połączonej z ustnikiem przez szyjkę. Dawniej pomiędzy szyjką a ustnikiem występował jeszcze cybuch, rzadko spotykany już w fajkach współczesnych.
Wytwórca fajek to fajkarz, a ich użytkownik to fajczarz.
Wikipedia
(1.1) Dziadek pykał sobie z fajki.
(1.2) Idę kupić fajki, bo nie ma już co jarać.
(1.4) Nie mogę zapalić silnika, to chyba przez tę fajkę.
Wiktionary
IPA: ˈfajka, AS: fai ̯ka
Wiktionary
rzecz. fajkarz mos., fajczarz mos., fajkarstwo n., fajczenie n., zafajczenie n., sfajczenie n., odfajkowanie n.
:: zdrobn. fajeczka ż.
:: zgrub. faja ż.
czas. fajczyć ndk., zafajczyć dk., sfajczyć dk., odfajkować dk.
przym. fajkowy, fajczany, fajkowany, fajkarski
przysł. fajkowato
Wiktionary
(1.1) reg. śl. falfka., reg. śl. fajfka.
(1.2) papieros, szlug
(1.6) ptaszek
Wiktionary
1. osoba zajmująca się produkcją lub sprzedażą fajek;
2. palacz fajki; fajczarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wytwórca fajek
Wiktionary
Fajkarstwo – rodzaj rzemiosła artystycznego zajmującego się produkcją fajek. Osoba wykonująca ten zawód to fajkarz. Obecnie w Polsce działa sześć warsztatów fajkarskich, wszystkie w Przemyślu. W mieście tym znajduje się też Muzeum Dzwonów i Fajek.
Wikipedia
rzecz. fajka ż., fajczarz mos., fajczarstwo n., faja ż.
Wiktionary
zaznaczać; ptaszkować
SJP.pl
przypominający kształtem fajkę
SJP.pl
przypominający kształtem fajkę
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
związany z fajką
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od fajka
Wiktionary
rzecz. fajeczka ż., fajczarz m., fajczarstwo n., fajka ż., faja ż.
przym. fajczany
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. pilnik
Wiktionary
(1.1) Tom fajlom se wyfajluja nowy szlic w kluczu.
Wiktionary
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. szlifować
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|szmyrglować, szlajfować.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) pot. w sposób fajny; dobrze, ładnie
Wiktionary
(1.1) Fajnie cię tu spotkać!
Wiktionary
przym. fajny, fajowy, fajniusi
przysł. fajno, fajowo
Wiktionary
(1.1) fajno, w dechę, świetnie, super, w porządku
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: fajnie, fajno
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: fajny
SJP.pl
środowiskowo: świetny, udany, wspaniały; fajny, fajowy
SJP.pl
zdrobnienie od: fajny; fajniutki, fajniuśki, fajniusi
SJP.pl
zdrobnienie od: fajny; fajniutki, fajniuśki, fajniuchny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) rzad. zdrobn. od fajny
Wiktionary
IPA: fajˈɲüɕi, AS: fai ̯ńüśi
Wiktionary
rzecz. fajności
przym. fajny, fajowy
:: zdrobn. fajniutki
przysł. fajno, fajnie, fajowo
Wiktionary
zdrobnienie od: fajny; fajniutki, fajniuchny, fajniusi
SJP.pl
zdrobnienie od: fajny; fajniuchny, fajniuśki, fajniusi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zdrobn. od: fajny
Wiktionary
IPA: fajˈɲutʲci, AS: fai ̯ńutʹḱi
Wiktionary
przym. fajny, fajniusi
Wiktionary
dawniej: cienka tkanina wełniana pochodzenia holenderskiego lub angielskiego; falendysz
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zob. fajnie
Wiktionary
przym. fajny, fajniusi
przysł. fajnie
Wiktionary
lekceważąco: Polak próbujący wyróżnić się na tle innych Polaków postrzeganych przez niego jako zaściankowi, konserwatywni, prowincjonalni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) publ. pogard. Polak, zwykle wrogo odnoszący się do polskiego tradycjonalizmu
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. fajnopolaczek m.
:: fż. fajnopolka ż.
przym. fajnopolski
Wiktionary
(1.1) leming
Wiktionary
→ fajny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co fajne; cecha tych, którzy są fajni
Wiktionary
przym. fajny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. elegantka
Wiktionary
potocznie: oceniany pozytywnie; fajowy, dobry, porządny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) potoczny wyraz o bardzo szerokim pozytywnym znaczeniu dla mówiącego: ciekawy, interesujący, świetny
(1.2) poznań. gw-pl|Górny Śląsk. ładny
Wiktionary
(1.1) Artur ma fajny samochód.
(1.1) Wpatrywałam się w ekran mojego fajnego laptopa.
Wiktionary
IPA: ˈfajnɨ, AS: fai ̯ny
Wiktionary
rzecz. fajność ż., fajności
przym. fajowy
:: zdrobn. fajniutki, fajniusi
przysł. fajno, fajnie, fajowo
Wiktionary
(1.1) bajeczny, błogi, kapitalny, lekki, miły, przyjemny, rozkoszny, słodki, super, bajerancki, bombowy, byczy, fajowy, klawy, kultowy, morowy, odjazdowy, odlotowy, superowy, szałowy, wdechowy, wyczesany, wypasiony, wystrzałowy, wulg. zajebisty, wyjebany
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: fajowo
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) pot. świetnie, doskonale
Wiktionary
(1.1) Wczoraj było fajowo u Jolki, wszyscy świetnie się bawili.
Wiktionary
IPA: faˈjɔvɔ, AS: fai ̯ovo
Wiktionary
przym. fajowy, fajny, fajniusi
przysł. fajnie
Wiktionary
(1.1) fajnie, fajno, fajowsko, fajosko, super, superos, superowo, supernaście, gitasowo, git, gites
Wiktionary
w gwarze młodzieżowej: mający cechy pozytywne; fajny, fajowy
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: fajowy
SJP.pl
w gwarze młodzieżowej: mający cechy pozytywne; fajny, fajowski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fajrant
Wiktionary
rzecz. fajrant m.
Wiktionary
potocznie: przerwa w pracy lub koniec dnia pracy; fajerant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. (także. gw-pl|Górny Śląsk.) koniec dnia pracy lub przerwa w pracy
Wiktionary
(1.1) Franek ma teraz fajrant.
Wiktionary
IPA: ˈfajrãnt, AS: fai ̯rãnt
Wiktionary
przym. fajrantowy
rzecz. fajrancik mrz.
Wiktionary
(1.1) war. fajerant
Wiktionary
(dawniej Lajalpur) miasto w Pakistanie; Faisalabad
SJP.pl
Fajsalabad (ang. Faisalabad, urdu فیصل آباد) – miasto we wschodnim Pakistanie, w prowincji Pendżab, na Nizinie Pendżabu. Ośrodek przemysłu bawełnianego, odzieżowego i handlu zbożem. Założony w 1890 r., prawa miejskie posiada od 1898. Trzecie co do wielkości miasto kraju.
Jednym z najstarszych zabytków i symboli miasta jest wieża zegarowa z 1903 roku.
Wikipedia
Fajstos (stgr. Φαιστός Phaistos, łac. Phaestus) – starożytne miasto na Krecie, położone w południowej części wyspy, na wzgórzu.
Było zamieszkane od III tysiąclecia p.n.e. Pierwszy pałac, wzniesiony w Fajstos między 2000 a 1900 p.n.e., został zniszczony około 1700 p.n.e. Następny, zawierający pewne elementy poprzedniego, był znacznie większy. Budowla ta została zburzona około 1450 p.n.e. podczas trzęsienia ziemi. Na terenie Fajstos zachowały się ślady późniejszego osadnictwa datowane na koniec epoki brązu. Dorowie założyli w Fajstos miasto-państwo (prawdopodobnie w VIII w. p.n.e.), które rywalizowało z Gortyną i w II w. p.n.e. zostało pobite przez sąsiada.
Wikipedia
wieś w Polsce
SJP.pl
Fajsławice – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie krasnostawskim, w gminie Fajsławice.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Fajsławice. Leży przy drodze krajowej nr 17 i drodze wojewódzkiej nr 838.
Wieś stanowi także sołectwo gminy Fajsławice. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 1415 mieszkańców.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Fajsławic
Wiktionary
rzecz. Fajsławice nmos., fajsławiczanin m., fajsławiczanka ż.
Wiktionary
mieszkaniec wsi: Fajsławice
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Fajsławic
Wiktionary
rzecz. Fajsławice nmos.
:: fż. fajsławiczanka ż.
przym. fajsławicki
Wiktionary
mieszkanka wsi: Fajsławice
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Fajsławic
Wiktionary
rzecz. Fajsławice nmos.
:: fm. fajsławiczanin m.
przym. fajsławicki
Wiktionary
wykrzyknik oznaczający nagły upadek albo nagły skręt w biegu
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) onomatopeja imitująca dźwięk przewrócenia się lub zmiany kierunku
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fajt (język serbsko-chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) walka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fajt, AS: fai ̯t
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fajt (język serbsko-chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) walka
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
potocznie:
1. machać, wywijać, kiwać czymś; majtać, majdać;
2. fajtać (fikać, machać, przewijać, wywijać) kozła (kozły), koziołka (koziołki):
a) przewracać się, upadać;
b) robić przewrót, obracać się wokół własnej osi
SJP.pl
fighter;
1. sportowiec uprawiający sport walki, np. boks;
2. sportowiec bardzo waleczny, poświęcający się całkowicie dla osiągnięcia zwycięstwa
SJP.pl
potocznie:
1. kiwnąć, machnąć czymś; majtnąć, majdnąć;
2. umrzeć;
3. fajtnąć (fiknąć, machnąć, przewinąć, wywinąć) kozła (kozły), koziołka (koziołki):
a) przewrócić się, upaść;
b) zrobić przewrót, obrócić się wokół własnej osi
SJP.pl
(r. męski) potocznie o niezdarnym mężczyźnie; gamoń
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) pejor. osoba niezdarna
Wiktionary
przym. fajtłapowaty
Wiktionary
(1.1) pot. bawół, ciamajda, ciamcia, ciapa, ciapciak, cielę, cielęcina, cielak, cielątko, ciemięga, ciepłe kluski / ciepłe kluchy, dziumdzia, ecie-pecie, faja, fujara, gamajda, gamoń, gapa, kaleka, kapcan, lebiega, lewus, łajza, łamaga, mumia, niedołęga, niedojda, niedorajda, niemota, niemrawiec, nieudacznik, niezdara, niezgraba, niezgrabiasz, niezguła, noga, oferma, ofiara, paralityk, patafian, platfus, popapraniec, safanduła, sierota, trąba; pot. trąba jerychońska; pot. iron. śpiąca królewna; ofiara losu; pot. posp. cipa, pipa, pierdoła; pot. wulg. dupa; pot. wulg. dupa wołowa; eufem. cztery litery; książk. przen. impotent
Wiktionary
potocznie: powolność, niezdarność, życiowa niezaradność
SJP.pl
1. ślamazarny, mało energiczny;
2. podobny do fajtłapy
SJP.pl
1. oaza w Egipcie;
2. miasto w Egipcie
SJP.pl
Fajum (arab. الفيوم, w transkrypcji ISO: Al-Fayyūm) – oaza w północnym Egipcie, na Pustyni Libijskiej, w muhafazie Fajum.
Stolicą regionu jest miasto Fajum, a w oazie są jeszcze 4 mniejsze miasta oraz liczne osiedla i wioski.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. grub. obraźliwy gest wyciągniętego środkowego palca;
Wiktionary
(1.1) Obok przemknęła nowa sportowa beemka, której kierowca pokazał mu faka.
Wiktionary
IPA: fak, AS: fak
Wiktionary
(1.1) środkowy palec
Wiktionary
Fakaofo, dawniej Bowditch Island – koralowy atol w archipelagu Tokelau, należący administracyjnie do terytorium zależnego Nowej Zelandii – Tokelau. Atol stanowi jednocześnie jednostkę administracyjną o takiej samej nazwie.
Atol ma powierzchnię 2,63 km² i otacza wewnętrzną lagunę o powierzchni około 45 km². W skład atolu wchodzi 26 większych wysp i kilkadziesiąt drobnych wysepek, z których najważniejsze to: Te Lafu, Te Loto, Fenua Loa, Fale i Fenua Fala. Liczba ludności w poszczególnych latach:
Wikipedia
młodzieżowo: wpadka, niepowodzenie, spartaczenie czegoś; wtopa, fuckup
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. zawalenie jakiejś sprawy, wpadka przy realizacji zadania
Wiktionary
zdrobnienie od: fakt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fakt
Wiktionary
rzecz. fakt m.
partyk. fakt
wykrz. fakt, faktycznie
przysł. faktycznie
przym. kontrfaktyczny
Wiktionary
dawniej:
1. stronnictwo, koteria;
2. spisek
SJP.pl
Fakcja, fakcja klasowa (z łaciny: factio – « zgrupowanie », pochodzi od facere – « robić ») – w socjologii wyróżniona kategoria w obrębie klasy społecznej.
W koncepcji Pierre’a Bourdieu wyróżniona jest ze względu na kompozycje kapitału (społecznego, ekonomicznego, kulturowego i symbolicznego) oraz ilość czasu, w którym jednostki w rodzinach posiadają odpowiednie konfiguracje kapitału. Społeczeństwo podzielone jest u niego na trzy klasy (przy czym klasy są traktowane jako konstrukt teoretycznym, a nie wyraźne, wyodrębnione części społeczeństwa – dominującą, średnią i niższą, a każda z nich dzieli się na trzy fakcje:
Wikipedia
[czytaj: fejk] fejk; potocznie:
1. coś nieprawdziwego, fałszywego; ściema, fałszywka;
2. podrobiony produkt jakiejś marki; fałszywka;
3. osoba podająca się za kogoś innego, oszust
SJP.pl
FAKE – manga shōnen-ai napisana i ilustrowana przez Sanami Matō. Historia skupia się na romansie między Randym „Ryo” Macleanem i Dee Laytnerem, dwóch nowojorskich detektywach z fikcyjnego 27 posterunku. Na podstawie piątego rozdziału (II tom) mangi powstał jeden odcinek OVA. 12 maja 2007 roku miała miejsce premiera sequela FAKE Second Season w nowym japońskim magazynie Comique Hug.
Wikipedia
dawniej: pochodnia składająca się z kija i owiniętych wokół jednego z jego końców pakuł nasączonych palną substancją; fakla
SJP.pl
dawniej: uroczysty pochód z pochodniami; fackelzug
SJP.pl
[czytaj: fejkmejl] e-mail od fikcyjnego nadawcy; oszukańcza poczta
SJP.pl
pionowa rura o wysokości kilkudziesięciu metrów, służąca do spalania zbędnych gazów węglowodorowych, które pochodzą z różnych instalacji rafineryjnych i petrochemicznych
SJP.pl
soczewka fakijna - typ soczewki kontaktowej
SJP.pl
1. muzułmański lub indyjski asceta;
2. wędrowny sztukmistrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żebrzący ascetyczny mnich muzułmański;
Wiktionary
Fakir (arab. فقیر, w piśmie dewanagari फ़क़ीर, biedak) – żebrzący, ascetyczny mnich muzułmański. Termin ten obecnie odnosi się także do części ascetów wyznających hinduizm. Większość fakirów uważa ubóstwo i ascetyzm za drogę do zbawienia.
Wikipedia
(1.1) Domeną fakira jest chodzenie boso po rozżarzonych węglach.
Wiktionary
IPA: ˈfacir, AS: faḱir
Wiktionary
klapek z wypustkami stymulującymi stopę
SJP.pl
klapek z wypustkami stymulującymi stopę
SJP.pl
1. muzułmański lub indyjski asceta;
2. wędrowny sztukmistrz
SJP.pl
żartobliwie: środkowy palec dłoni
SJP.pl
dawniej: pochodnia składająca się z kija i owiniętych wokół jednego z jego końców pakuł nasączonych palną substancją; fakel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) etn. reg. zwyczaj palenia dużych ognisk w Wielki Czwartek
Wiktionary
(1.1) Fakle rozpoczynają się po czwartkowym wieczornym nabożeństwie Triduum Paschalnego.
Wiktionary
rzecz. fakla ż.
Wiktionary
operacyjna metoda leczenia zaćmy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. chirurgiczna metoda usuwania zaćmy;
Wiktionary
Fakoemulsyfikacja (łac. phacoemulsificatio cataractae) – powszechnie stosowana metoda chirurgicznego usuwania zaćmy (zmętniałej, zamglonej soczewki w oku) przy pomocy wibracji ultradźwiękowych.
Operacja wykonywana jest często w ramach tzw. chirurgii jednego dnia (pacjent przychodzi i wraca do domu tego samego dnia). Zabieg wykonuje się najczęściej w znieczuleniu kroplowym z zachowaniem świadomości pacjenta (stosowane są także znieczulenie okołogałkowe oraz ogólne, gdy nie ma możliwości współpracy z pacjentem). Przez czas trwania zabiegu wykonujący go lekarz daje pacjentowi polecenia, gdzie ma kierować wzrok. Na początku zabiegu mikrochirurg wykonuje małe, ok. 3 mm cięcie, przez które wprowadza urządzenie zwane fakoemulsyfikatorem, które rozdrabnia zmętniałą soczewkę oka wibracjami ultradźwiękowymi. Końcówka rozdrabniająca jednocześnie odsysa kawałki zmętniałej soczewki dotkniętej zaćmą. Podczas zabiegu chirurg cały czas kontroluje ciśnienie w komorze przedniej oka. Stan po usunięciu naturalnej soczewki oka nazywa się afakią. Na miejsce usuniętej soczewki naturalnej pacjenta, mikrochirurg wprowadza (implantuje) dotorebkowo miękką i zwiniętą soczewkę wewnątrzgałkową. Stan po wszczepieniu sztucznej soczewki nosi nazwę pseudophakia. Pseudophakia nie daje możliwości akomodacji, dlatego powoduje konieczność dodatkowej korekcji do bliskich odległości (okularami lub soczewką kontaktową). Metoda jest stosowana w każdym stadium rozwoju zaćmy.
Wikipedia
(1.1) W trakcie fakoemulsifikacji w oku umieszcza się sztuczną soczewkę.
Wiktionary
IPA: ˌfakɔɛ̃mulsɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: fakoẽmulsyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. fakoemulsyfikator m.
Wiktionary
forma drobnej intruzji magmowej, występująca najczęściej na przegubach antyklin
SJP.pl
Fakolit – niewielka forma intruzji magmowej ze skał plutonicznych i subwulkanicznych w kształcie soczewki, występująca zgodnie z ułożeniem sfałdowanych warstw skalnych. Występuje najczęściej na przegubach antyklin rozdzielając sfałdowane warstwy skał starszych. Należy do intruzji zgodnych dostosowując się swoim przebiegiem do ułożenia warstw, w których występuje. Cechą charakterystyczną jest brak widocznego powiązania z ogniskiem magmowym.
Wikipedia
schorzenie dziedziczne charakteryzujące się powstawaniem naczyniaków i guzów m.in. na skórze, gałce ocznej oraz współistnieniem wad narządów wewnętrznych
SJP.pl
Wikipedia
duży, ciężki nóż używany do wycinania drogi, zwłaszcza w dziewiczych lasach Ameryki Południowej
SJP.pl
afrykański, łowny gatunek z rodziny świń; guziec
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. nazwa systematyczna|Phacochoerus aethiopicus|Pallas|ref=tak., przypominający świnię masywny ssak afrykański o długich kłach;
Wiktionary
Guziec pustynny, fakoszer (Phacochoerus aethiopicus) – gatunek afrykańskiej świni, zwierzę łowne. Zamieszkuje stepy Afryki. Jeden z dwóch gatunków rodzaju Phacochoerus.
W polskiej literaturze zoologicznej dla oznaczenia gatunku używana była nazwa zwyczajowa „guziec”. Jednak w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi przypisano oznaczenie guziec pustynny, rezerwując nazwę guziec dla rodzaju Phacochoerus.
Wikipedia
(1.1) Warchlaki fakoszerów przychodzą na świat w oddzielnej norze.
Wiktionary
(1.1) guziec pustynny, guziec
Wiktionary
FAKRO – polskie przedsiębiorstwo działające w branży budowlanej, zlokalizowane w Nowym Sączu w Małopolsce. Założone w 1991 roku przez Ryszarda Florka, Krystynę Florek i Krzysztofa Kronenbergera. Przedsiębiorstwo jest znaczącym producentem okien dachowych, produktów do zabudowy poddasza oraz stolarki pionowej.
Wikipedia
fax, telefaks, telefax;
1. urządzenie przeznaczone do przekazywania i odbierania obrazów (głównie tekstów) za pomocą sieci telefonicznej;
2. obraz wysłany lub otrzymany za pośrednictwem urządzenia o tej samej nazwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. biur. daw. poczt. urządzenie przesyłające wiadomość za pomocą łącza telefonicznego;
(1.2) biur. daw. poczt. wiadomość przesłana faksem (1.1)
(1.3) pot. numer telefonu, na który można wysłać faks (1.2)
(1.4) gwara. kociewska żart
Wiktionary
Telefaks, faks, fax – usługa symilograficzna dla abonentów, polegająca na przesyłaniu wiadomości w postaci obrazów nieruchomych pomiędzy aparatami symilograficznymi, nazywanymi telekopiarkami, telefaksami lub faksami, realizowana za pośrednictwem łączy telefonicznych z komutacją automatyczną. Początki rozwoju telefaksu przypadają na koniec lat 70. Istnieje kilka norm komunikacji pomiędzy telefaksami; najczęściej jest używana norma analogowa G3 (14400 bit/s), jest też norma cyfrowa G4 (64000 bit/s) dla łączy ISDN.
Wikipedia
(1.1) Panie Janku, proszę naprawić faks! Znów zaciął się papier.
(1.2) Wczoraj przyszedł do pani faks od dyrektora.
(1.3) Chciałem wysłać panu ten list, ale nie znam pana faksu.
Wiktionary
IPA: faks, AS: faks
Wiktionary
(1.1-3)
:: czas. faksować ndk.
:: przym. faksowy
Wiktionary
(1.1) war. fax; telefaks, telefax
(1.2) przest. telefaks, przest. telefax
Wiktionary
modem posiadający funkcję wysyłania i odbierania faksów przesyłanych linią telefoniczną
SJP.pl
przesyłać dokument papierowy za pomocą faksu
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) przesyłać coś za pomocą faksu
Wiktionary
(1.1) Musisz nauczyć faksować naszego nowego pracownika.
Wiktionary
IPA: faˈksɔvat͡ɕ, AS: faksovać
Wiktionary
rzecz. faks m., faksowanie n., przefaksowanie n.
przym. faksowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|faksować.
Wiktionary
IPA: ˌfaksɔˈvãɲɛ, AS: faksovãńe
Wiktionary
czas. faksować
rzecz. przefaksowanie n.
przym. faksowy
Wiktionary
związany z faksem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z faksem, dotyczący faksu
Wiktionary
rzecz. faks mrz., faksowanie n., przefaksowanie n.
czas. faksować ndk., przefaksować dk.
Wiktionary
facsimile;
1. reprodukcja dokumentu wykonana ręcznie, mechanicznie lub chemicznie;
2. pieczątka lub klisza odtwarzająca własnoręczny podpis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kopia podpisu odbita na dokumencie sposobem mechanicznym;
(1.2) dokładna reprodukcja rękopisu, dokumentu lub rysunku
(1.3) telekomunikacyjny system do przesyłania i odbioru nieruchomych obrazów
(1.4) obraz uzyskany drogą faksymile (1.3)
Wiktionary
Faksymile, rzadziej facsimile (fr. fac-similé, a to z łac. fac simile, dosł. „czyń podobnie”), lm. faksymilia – dokładna kopia (reprodukcja) dokumentu, rysunku lub podpisu, wykonana sposobem mechanicznym, chemicznym bądź ręcznie.
Wikipedia
przym. faksymilowy
Wiktionary
Symilografia (inaczej: telegrafia kopiowa, telekopia, faksymilografia) – dział telekomunikacji obejmujący przekazywanie wiadomości (telefaks) w postaci obrazów nieruchomych (np. rysunków, nut, pisma, fotogramów).
Do nadawania i odbioru obrazów służą aparaty symilograficzne, innymi słowy symilografy (zwane potocznie faksami). W nadajniku symilografu powierzchnia obrazu jest analizowana kolejno punkt po punkcie, np. za pomocą skupionej wiązki światła padającego na obraz. Światło odbite ma natężenie zmodulowane luminancją poszczególnych punktów obrazu, co jest przetwarzane na odpowiedni sygnał elektroniczny przesyłany torem telekomunikacyjnym do odbiornika, gdzie zachodzi proces odwrotny (tzw. synteza obrazu), w wyniku którego jest realizowany zapis i powstaje kopia obrazu nadanego. Obecnie najczęściej są używane symilografy dołączane do tradycyjnej linii telefonicznej, które realizują transmisję dokumentów formatu A4 w czasie ok. 1 minuty. Istnieją także symilografy stosujące transmisję cyfrową. Niektóre nowoczesne symilografy posiadają wydzielone, duże obszary pamięci do przechowywania archiwalnych dokumentów, odebranych, a nie wydrukowanych (np. ze względu na brak papieru, danych).
Wikipedia
będący dokładną reprodukcją, kopią
SJP.pl
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z faksymile, dotyczący faksymile
Wiktionary
rzecz. faksymile n.
Wiktionary
to, co zaszło w rzeczywistości; zdarzenie; stan rzeczy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) to, co miało lub ma miejsce w rzeczywistości;
wykrzyknik
(2.1) sygnalizuje, iż zgadzamy się z informacjami wypowiadanymi przez drugą stronę lub odpowiadamy twierdząco na zadawane przez drugą stronę pytania
Wiktionary
Fakt – zaistniały stan rzeczy, a w rozumieniu potocznym wydarzenie, które miało miejsce w określonym miejscu i czasie. W tym sensie faktem nie może być zdarzenie, które nie miało jeszcze miejsca, można jednak mówić o przewidywaniu przyszłych faktów – czyli zdarzeń, które najprawdopodobniej wydarzą się. Zdarzenia te jednak stają się faktami dopiero wówczas, kiedy już wydarzą się.
Wikipedia
(1.1) Musisz mi najpierw podać jakieś fakty.
(2.1) Najpierw należy wlać wodę do czajnika, a dopiero potem należy go włączyć. No fakt! Masz rację.
Wiktionary
IPA: fakt, AS: fakt
Wiktionary
rzecz. faktoid mrz., fakcik mrz., faktyczność ż., kontrfaktualizm m.
przym. faktyczny, kontrfaktyczny, kontrfaktualny
przysł. faktycznie, kontrfaktycznie
wykrz. faktycznie
Wiktionary
(2.1) tak, prawda
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. kosmet. replika flakonu perfum wzorowana na buteleczce oryginalnego zapachu wystawiana w witrynach sklepowych;
Wiktionary
Faktis (fr. factice – sztuczny) – w branży perfumiarskiej, atrapa perfum będąca wiernym odwzorowaniem oryginalnego produktu. Taka atrapa może być wykorzystana jako dekoracja w sklepowej witrynie lub w materiałach reklamowych.
Faktis ma taki sam kolor i kształt jak oryginalne perfumy, może mieć również taką samą wielkość, choć często zdarza się, że jest większych rozmiarów, by lepiej się prezentować i przyciągać wzrok klienta. Ze względów praktycznych w środku takiego flakonika zamiast prawdziwych perfum znajduje się zwykle zabarwiona woda.
Wikipedia
(1.1) Faktisy występują w różnych rozmiarach, począwszy od tych najmniejszych (odpowiadających rozmiarom “zwykłych” perfum) aż po najbardziej widowiskowe flakony – olbrzymy.
Wiktionary
rzecz. war. factice mrz., war. factis mrz.
Wiktionary
człowiek zajmujący się gromadzeniem i opisywaniem faktów
SJP.pl
gromadzenie i opisywanie faktów; zbiór faktów
SJP.pl
Faktografia – inaczej zbiór faktów lub działania polegające na gromadzeniu, selekcjonowaniu oraz ocenie stanu zachowanych zapisów wykorzystywanych do tworzenia wizerunku przeszłości.
Faktografia jest jedną z nauk pomocniczych historii, często poddaną krytyce związanej z subiektywizmem jej oceny – o ile fakty zgromadzone są w pełni prawdziwe, to sposób ich wykorzystania może być różny. Jednym ze znanych historyków poddanych właśnie takiej krytyce był Arnold Joseph Toynbee, któremu zarzucano manipulacje historią poprzez posługiwanie się mitami i przenośniami na równi z faktografią, a także za przypisywanie religii zbyt dużej roli w rozwoju cywilizacyjnym.
Wikipedia
opublikowana wiadomość przyjmowana jako prawda przez sam fakt jej ukazania się w druku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. publ. karykaturalny fakt, informacja traktowana jako prawdziwa tylko przez to, że ukazała się w mediach;
Wiktionary
Faktoid (ze zrostu słowa 'fakt' i przyrostka -oid od gr. eidos ‘widzę’, ‘spostrzegam’ lub 'postać') – informacja postrzegana jako prawdziwa tylko dlatego, że została opublikowana – najczęściej za pośrednictwem nowych mediów. Przyrostek „-oid” można tłumaczyć jako „postrzegany” lub „przybierający postać”.
Wikipedia
(1.1) Do najpopularniejszych faktoidów zaliczają się stwierdzenia, jakoby Wielki Mur Chiński widoczny był gołym okiem z kosmosu, lemingi miały w zwyczaju rzucać się masowo do morza, a ludzie wykorzystywali tylko 10% mocy mózgu.
Wiktionary
rzecz. fakt m.
przym. faktyczny, kontrfaktyczny
przysł. faktycznie
wykrz. faktycznie, fakt
partyk. fakt
Wiktionary
(1.1) fakt prasowy, fakt medialny
Wiktionary
1. w ontologii: nauka oparta na aktach, zajmująca się pewnikami;
2. środowiskowo: zbiór faktów na jakiś temat
SJP.pl
odnoszący się do faktów, podający fakty
SJP.pl
szereg faktów, wydarzeń powiązanych w formę dramatyczną; zestawienie faktów
SJP.pl
pośrednik w różnych sprawach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. podmiot zajmujący się przejmowaniem za prowizję nieprzeterminowanych wierzytelności innego podmiotu (faktoranta), a następnie po nadejściu terminu płatności, wyegzekwowaniu ich; faktor musi również świadczyć wobec faktoranta dodatkowe usługi
(1.2) daw. pełnomocnik
(1.3) gw-pl|Bukowina. listonosz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) czynnik
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Umowę o spław podpisywał z kupcem lub jego faktorem retman, on też dobierał zespół flisacki na tzw. ryzę lub rajzę, czyli jednorazowy spław.
(2.1) Chciałabym krem do opalania z faktorem 8.
Wiktionary
IPA: ˈfaktɔr, AS: faktor
Wiktionary
rzecz. faktoring m., faktorant m.
przym. faktoringowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. faktoring m., faktorant m.
przym. faktoringowy
frazeologia.
Pan Bóg daje kupca, a diabeł faktora
etymologia.
(1.2) etym|łac|factor. → sprawca
(1.3) por. etymn|rum|factor poştal.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) factor; (2.1) factor
źródła.
== faktor (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) czynnik
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
strona umowy faktoringu, która odsprzedała faktorowi roszczenia do należnych kwot z tytuły wykonanych usług
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ekon. podmiot w transakcji faktoringowej, który sprzedaje swoje nieprzeterminowane wierzytelności innemu podmiotowi (faktorowi) i otrzymujący od niego także inne usługi
Wiktionary
Faktoring – wykup przez podmiot świadczący usługę faktoringu (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw (faktorantów) należnych im od kontrahentów (odbiorców) z tytułu dostaw i usług oraz na świadczeniu na ich rzecz dodatkowych usług (np. inkaso należności, monitoring płatności, prowadzenie rozliczeń, pomoc w ściąganiu przeterminowanych należności).
Wikipedia
IPA: fakˈtɔrãnt, AS: faktorãnt
Wiktionary
rzecz. faktoring m., faktor m.
przym. faktoringowy
Wiktionary
placówka handlowa zakładana dawniej w miejscu odległym od stolicy lub głównego ośrodka handlowego; kantor handlowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. hand. placówka handlowa w odległej prowincji albo kolonii, w krajach kolonialnych umiejscawiana zwykle na wybrzeżu i ufortyfikowana;
(1.2) daw. placówka handlowa położona w słabo zaludnionym terenie
Wiktionary
Faktoria (łac. facere „robić, czynić”) – placówka handlowa położona w krajach kolonialnych, które stanowiły obszary eksploatacji przez europejskie potęgi kolonialne, głównie przez Brytyjczyków, Francuzów czy Holendrów, ale także przez np. Japończyków pn. wakan w Korei. Lokalizowane zazwyczaj na wybrzeżu, tak by wywóz surowców z nowych obszarów był jak najbardziej ułatwiony.
Wikipedia
(1.1) kantor
Wiktionary
specjalistyczne pośrednictwo handlowe, w którym instytucja finansowa (faktor) nabywa wierzytelności bieżące przedsiębiorstwa (faktoranta), dzięki czemu otrzymuje ono należną zapłatę (pomniejszoną o prowizję) jeszcze przed terminem płatności faktury
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ekon. forma pośrednictwa handlowo-finansowego, polegająca na wykupie przez jeden podmiot (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności drugiego podmiotu (faktoranta) i przekazaniu przed czasem pierwotnemu wierzycielowi jego należności z potrąceniem określonej prowizji, a następnie po nadejściu terminu płatności, wyegzekwowaniu jej; faktor musi również świadczyć wobec faktoranta dodatkowe usługi;
Wiktionary
Faktoring – wykup przez podmiot świadczący usługę faktoringu (faktora) nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw (faktorantów) należnych im od kontrahentów (odbiorców) z tytułu dostaw i usług oraz na świadczeniu na ich rzecz dodatkowych usług (np. inkaso należności, monitoring płatności, prowadzenie rozliczeń, pomoc w ściąganiu przeterminowanych należności).
Wikipedia
IPA: fakˈtɔrʲĩŋk, AS: faktorʹĩŋk
Wiktionary
rzecz. faktor m., faktorant m.
przym. faktoringowy
Wiktionary
związany z faktoringiem (factoringiem); factoringowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od faktoring
Wiktionary
IPA: ˌfaktɔrʲĩŋˈɡɔvɨ, AS: faktorʹĩŋgovy
Wiktionary
rzecz. faktoring m., faktor m., faktorant m.
Wiktionary
pośredniczka w różnych sprawach
SJP.pl
prowizja za pośrednictwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mat. rozkład na czynniki
Wiktionary
Rozkład na czynniki, faktoryzacja – proces w kategorii obiektów wyposażonej w produkt, tj. iloczyn (rozumiany być może w szerokim sensie), który dla danego obiektu matematycznego x prowadzi do wskazania takich (pod)obiektów, których iloczyn jest równy x. Obiekty wynikowe nazywa się czynnikami lub dzielnikami (faktorami) obiektu x.
Wikipedia
czasownik
(1.1) mat. rozkładać na czynniki
Wiktionary
osoba zaufana; totumfacki, fac totum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) zaufana osoba, która posłusznie wypełnia wszystkie polecenia
Wiktionary
Faktotum (ang. Factotum) – powieść amerykańskiego pisarza Charlesa Bukowskiego, po raz pierwszy opublikowana w 1975 roku pod tym samym tytułem.
Książka jest drugą powieścią Bukowskiego. Jej bohaterem jest Henry Chinaski, alter ego autora, występujący także w innych utworach Amerykanina. Akcja książki zaczyna się w 1944, kiedy to Chinaski jest młodym człowiekiem, szukającym stałej pracy w Los Angeles. Naprawdę interesują go jednak kobiety, alkohol i pisanie – właśnie wtedy podejmuje pierwsze próby literackie.
Wikipedia
IPA: fakˈtɔtũm, AS: faktotũm
Wiktionary
rzecz. totumfacki m., totumfacka ż.
Wiktionary
(1.1) totumfacki, prawa ręka, popychadło
Wiktionary
1. budowa, struktura powierzchni czegoś, np. tkaniny;
2. pisemny dowód transakcji handlowej; rachunek;
3. sposób konstrukcji dzieła literackiego, filmu, obrazu;
4. sposób kompozycji utworu muzycznego w zakresie brzmienia, prowadzenia melodii, zastosowanej harmonii itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. techn. charakterystyczne ukształtowanie powierzchni przedmiotu;
(1.2) ekon. hand. rodzaj dokumentu będącego dowodem transakcji kupna i sprzedaży;
(1.3) muz. sposób łączenia równocześnie brzmiących melodii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta sukienka ma ciekawą fakturę. To jedwab?
Wiktionary
IPA: fakˈtura, AS: faktura
Wiktionary
rzecz. fakturowanie n., fakturowość ż., zafakturowanie n., fakturzystka ż., fakturzysta m.
:: zdrobn. fakturka ż.
czas. fakturować ndk., zafakturować dk.
przym. fakturowy
Wiktionary
(1.1) tekstura
(1.2) rachunek
Wiktionary
zdrobnienie od: faktura
SJP.pl
sklepowy automat do wystawiania faktur na podstawie paragonów
SJP.pl
wystawiać fakturę, rachunek
SJP.pl
czasownik
(1.1) wystawiać komuś fakturę
(1.2) nadawać fakturę powierzchni
Wiktionary
rzecz. faktura ż.
Wiktionary
wystawiać fakturę, rachunek
SJP.pl
pracownik wystawiający faktury
SJP.pl
kobieta zajmująca się wystawianiem faktur
SJP.pl
przysłówek
(1.1) zgodnie z faktami, z rzeczywistością
wykrzyknik
(2.1) wyraz potwierdzający zgodność lub prawdziwość czego
Wiktionary
(1.1) Osteoporoza faktycznie ma większe oddziaływanie w krajach, w których konsumuje się duże ilości mleka i serów.
Wiktionary
rzecz. faktoid mrz., fakt mrz., fakcik mrz., faktyczność ż.
przym. faktyczny, kontrfaktyczny
partyk. fakt
wykrz. fakt
Wiktionary
(1.1) prawdziwie, realnie, rzeczywiście
(2.1) owszem, rzeczywiście, tak, to prawda, zaiste, zgadza się
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest faktyczne; cecha tych, którzy są faktyczni
Wiktionary
rzecz. fakt m.
przym. faktyczny, kontrfaktyczny
przysł. faktycznie
partyk. fakt
wykrz. fakt, faktycznie
Wiktionary
zgodny z faktami, oparty na faktach; rzeczywisty, realny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) oparty na faktach
Wiktionary
(1.1) Faktyczna data narodzin Jezusa Chrystusa jest nieznana.
Wiktionary
IPA: fakˈtɨt͡ʃnɨ, AS: faktyčny
Wiktionary
rzecz. fakt m., faktoid mrz., faktyczność ż.
przysł. faktycznie
wykrz. faktycznie, fakt
przym. kontrfaktyczny
partyk. fakt
Wiktionary
(1.1) autentyczny, istotny, prawdziwy, realny, rzeczywisty, właściwy
Wiktionary
produkt reakcji olejów roślinnych z siarką
SJP.pl
Faktysa – zmiękczacz pochodzenia roślinnego, stosowany w produkcji gumy. Powstaje w wyniku reakcji nienasyconych kwasów tłuszczowych z chlorkiem siarki na zimno (faktysa jasna) lub z siarką w temp. do 160 stopni Celsjusza przy przedmuchiwaniu powietrza {faktysa brunatna}. Stosuje się ją m.in. do wyrobu gumek ściernych.
Wikipedia
w językoznawstwie: czasownik faktywny - czasownik wymuszający prawdziwość zdania podrzędnego
SJP.pl
alternatywność, dowolność, pozostawienie do wyboru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co fakultatywne
Wiktionary
przym. fakultatywny
Wiktionary
książkowo: pozostawiony do wyboru, do czyjejś decyzji; opcjonalny, nieobowiązkowy, dowolny, możliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) książk. dobrowolny, pozostawiony do wyboru
Wiktionary
(1.1) Widzmy, że praktycznie niemal każdy użytkownik języka górnołużyckiego używa w codziennym życiu przeważnie niemieckiego jako środka komunikacji, górnołużycki gra wobec niego rolę dodatkowego, fakultatywnego i ograniczonego do szczególnych sytuacji środka porozumienia.
Wiktionary
rzecz. fakultet mrz., fakultatywność ż.
przysł. fakultatywnie
Wiktionary
(1.1) nieobowiązkowy, nadobowiązkowy, ponadobowiązkowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fakultet
Wiktionary
rzecz. fakultet m.
Wiktionary
1. nieobowiązkowe zajęcia w szkole lub na uczelni, wybierane zgodnie z zainteresowaniami;
2. kierunek studiów;
3. wydział wyższej uczelni;
4. władze wydziału wyższej uczelni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wydział szkoły wyższej
(1.2) zajęcia fakultatywne
(1.3) grono profesorskie w ramach wydziału
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fakultatywny, fakultetowy
rzecz. fakultecik mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|facultas. → możliwość, władza
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) faculty
* białoruski: (1.1) факультэт m.; (1.2) факультатыў m.
* bułgarski: (1.1) факултет m.
* czeski: (1.1) fakulta ż.
* duński: (1.1) fakultet n.; (1.3) fakultet n.
* francuski: (1.1) faculté ż.; (1.3) faculté ż.
* hiszpański: (1.1) facultad ż.
* niemiecki: (1.1) Fakultät ż.
* nowogrecki: (1.1) σχολή ż.
* szwedzki: (1.1) fakultet w.
* ukraiński: (1.1) факульте́т m.
* węgierski: (1.1) fakultás, kar
* włoski: (1.1) facoltà ż.
źródła.
== fakultet (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) fakultet, wydział
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: faˈkultɛt, AS: fakultet
Wiktionary
przym. fakultatywny, fakultetowy
rzecz. fakultecik mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fakultatywny, fakultetowy
rzecz. fakultecik mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|facultas. → możliwość, władza
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) faculty
* białoruski: (1.1) факультэт m.; (1.2) факультатыў m.
* bułgarski: (1.1) факултет m.
* czeski: (1.1) fakulta ż.
* duński: (1.1) fakultet n.; (1.3) fakultet n.
* francuski: (1.1) faculté ż.; (1.3) faculté ż.
* hiszpański: (1.1) facultad ż.
* niemiecki: (1.1) Fakultät ż.
* nowogrecki: (1.1) σχολή ż.
* szwedzki: (1.1) fakultet w.
* ukraiński: (1.1) факульте́т m.
* węgierski: (1.1) fakultás, kar
* włoski: (1.1) facoltà ż.
źródła.
== fakultet (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj wspólny
(1.1) fakultet, wydział
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. wzniesienie wody powstałe głównie wskutek działania wiatru
2. rozchodzące się w przestrzeni zaburzenie, przenoszące energię
3. potocznie o zjawisku regularnie powtarzającym się
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żegl. rozprzestrzeniające się zaburzenie powierzchni wody
(1.2) fiz. każde rozprzestrzeniające się zaburzenie w dowolnym środowisku;
(1.3) przen. duża grupa przedmiotów, zwierząt, ludzi poruszająca się w jedną stronę; duże, powtarzające się nasycenie czegoś w krótkim okresie
(1.4) wojsk. socjol. zjawisko tworzenia się nielegalnej hierarchii wśród żołnierzy, gdzie żołnierze o krótszym stażu służby są podporządkowani i niejednokrotnie poniżani przez żołnierzy o dłuższym stażu służby;
(1.5) deseń w kształcie fal (1.1)
Wiktionary
Fala – zaburzenie rozprzestrzeniające się w ośrodku materialnym lub w przestrzeni. W przypadku fal mechanicznych cząstki ośrodka, w którym rozchodzi się fala, oscylują wokół położenia równowagi, przy czym przenoszą energię z jednego miejsca do drugiego bez transportu jakiejkolwiek materii.
Wikipedia
(1.1) Kiedy poczuł, że fale uderzają o statek, zrobiło mu się niedobrze.
(1.2) Jaki zakres fal (elektromagnetycznych) odbiera to radio?
(1.3) Fala turystów wracających z wakacji spowodowała korki na drogach.
(1.4) Jacek nie chciał iść do wojska, bo bał się fali.
Wiktionary
IPA: ˈfala, AS: fala
Wiktionary
rzecz. falowiec m., falownik m., falownica ż., falowość ż., falistość ż., falowatość ż., falowanie n., zafalowanie n.
:: zdrobn. falka ż.
czas. falować ndk., zafalować dk.
przym. falowy, falisty, falowaty
przysł. falowo, faliście, falisto, falowato
Wiktionary
argentyńska rasa kuców, najmniejsza rasa koni miniaturowych na świecie
SJP.pl
Falabella (pot. pampa) – rasa koni wyhodowana w XIX wieku w Argentynie. Wzięła nazwę od rodziny o tym nazwisku, która przez lata prowadziła jej hodowlę na ranczu Recreode Roca w okolicy Buenos Aires. Nazwa potoczna "pampa" wzięła się z pampy argentyńskiej, gdzie rasa ta powszechnie występuje. Jest to najmniejsza rasa koni miniaturowych na świecie.
Wikipedia
smażony kotlecik z jednego z warzyw strączkowych, popularny w krajach arabskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) kulin. arabski kotlecik z ciecierzycy lub bobu z sezamem;
Wiktionary
Falafel (arab. فلافل falāfil, znany w Egipcie jako طعمية ṭaʿmiyya) – potrawa kuchni bliskowschodniej, przygotowywana z ciecierzycy bądź bobu.
Falafel to smażone kulki lub kotleciki z ciecierzycy bądź bobu z przyprawami. Jest bardzo popularną potrawą w krajach arabskich. W krajach Bliskiego Wschodu przygotowuje się go w wersji z ciecierzycy, w Egipcie w wersji mieszanej. Kulki falafelowe zwykle serwowane są w picie, z warzywami oraz sosem, często na bazie tahini.
Wikipedia
(1.1) Na suku w Marakeszu najedliśmy się falafelami i gotowaną kukurydzą.
(1.1) Falafel jest podawany jako wegetariańska alternatywa kebabu w picie.
(1.1) Po pielgrzymce do Ziemi Świętej babci Józi świecą się oczy na myśl o falafelach.
Wiktionary
punkt gastronomiczny, w którym sprzedaje się falafele i inne potrawy kuchni bliskowschodniej
SJP.pl
[czytaj: falEZ] miasto we Francji
SJP.pl
Zobacz też: Bitwa pod Falaise
Wikipedia
nazwisko, np. Lech Falandysz (1942-2003), polski prawnik
SJP.pl
naginanie prawa przez jego zręczną manipulację
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. publ. interpretowanie (w domyśle: prawa) zależnie od interesu interpretatora
Wiktionary
Falandyzacja prawa – stosowane w polskiej publicystyce pejoratywne określenie niektórych prób interpretacji (wykładni) prawa lub usprawiedliwiania organów władzy, których postępowanie balansuje na granicy prawa. Określa się tak „naginanie” prawa, próby jego interpretacji w doraźnym interesie interpretatora.
Wikipedia
(1.1) Falandyzacja to pewna sztuka, a nie grube, prymitywne grzebanie w konstytucji.
Wiktionary
IPA: ˌfalãndɨˈzat͡sʲja, AS: falãndyzacʹi ̯a
Wiktionary
naginać prawo do własnych celów, manipulować prawem
SJP.pl
1. w starożytnej Grecji i Macedonii: zwarty szyk bojowy piechoty ciężkozbrojnej;
2. zwarty tłum, szereg, gromada;
3. w socjalizmie utopijnym Charlesa Fouriera: spółdzielcza grupa licząca 1600 osób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. wojsk. w starożytnej Grecji szyk bojowy ciężkozbrojnej piechoty;
(1.2) pot. zwarty rząd, szereg lub tłum poruszający się ławą
Wiktionary
Falanga (stgr. φάλαγξ phalanks, dopełniacz φάλαγγος phalangos) – zwarty liniowy szyk bojowy piechoty greckiej, a potem macedońskiej i hellenistycznej.
Znany już na Wschodzie w III tysiącleciu p.n.e. (Sumerowie), w państwach Grecji przyjął się w VII wieku p.n.e. dla formacji hoplitów.
Wikipedia
IPA: faˈlãŋɡa, AS: falãŋga
Wiktionary
rzecz. falangita m., falangista m.
Wiktionary
członek partii nacjonalistycznej lub faszystowskiej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. polit. członek działającej przed II. wojną światową partii ONR-Falanga;
(1.2) hist. polit. członek hiszpańskiego stronnictwa politycznego: Falanga Hiszpańska;
Wiktionary
rzecz. falanga ż., falangita mos.
przym. falangistowski
Wiktionary
żołnierz walczący w falandze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. staroż. żołnierz walczący w szyku falangi
Wiktionary
rzecz. falanga ż., falangista m.
przym. falangistowski
Wiktionary
owadożerny ssak żyjący tylko na Madagaskarze
SJP.pl
Falanruk malgaski, falanruk (Eupleres goudotii) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny falanruków (Euplerinae) w obrębie rodziny falanrukowatych (Eupleridae). Wcześniej zaliczany był do rzędu owadożernych ze względu na kształt uzębienia, a następnie do wiwerowatych. Do Eupleridae wyłoniony w wyniku przeprowadzonych badań molekularnych.
Wikipedia
o cechach falanrukowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
Wikipedia
o cechach falanrukowatych (rodzina ssaków)
SJP.pl
w systemie socjalizmu utopijnego Fouriera: osiedle, w którym miała się mieścić falanga, czyli zrzeszenie spółdzielcze
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. utopijne osiedle dla spółdzielczej wspólnoty socjalistycznej francuskiego ideologa Charlesa Fouriera;
Wiktionary
Falanster (fr. phalanstère) – projekt wspólnoty równych i wolnych ludzi zarządzającej własnym miastem, stworzony w pierwszej połowie XIX wieku przez utopijnego socjalistę Charles’a Fouriera.
Falanster miał mieć kształt pałacu, w ramach którego znajdowałyby się sale poświęcone nauce i konsumpcji oraz lokale użytkowane jako miejsca pracy i mieszkania. Przy nim znajdować miały się też obszary rolnicze, opera i kościół. W skład falansteru wchodzić miało 1620 członków – po jednym mężczyźnie i kobiecie z każdego z 810 typów ludzkich charakterów, które wyróżnił Charles Fourier. Budynek wzorowany był na pałacu wersalskim.
Wikipedia
system socjalizmu utopijnego Fouriera
SJP.pl
zwolennik falansteryzmu
SJP.pl
skrajnie okrutna tyrania
SJP.pl
przymiotnik od: Falasz
SJP.pl
członek ludu kuszyckiego wywodzącego się z Etiopii; Felasz, Falasza
SJP.pl
członek ludu kuszyckiego wywodzącego się z Etiopii; Felasz, Falasza
SJP.pl
Wikipedia
lud afrykański; Felaszowie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
marszczone obszycie u spódnicy, fartucha, portiery itd.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ozdobna fałda z materiału, najczęściej marszczona lub plisowaćisowana, doszywana do brzegu ubrania, tekstyliów domowych czy dekoracji
Wiktionary
Falbana (fr. falbala, wł. falpalà) – rodzaj ozdoby stosowanej w bieliźniarstwie, krawiectwie, galanterii i modniarstwie.
Jest to plisa materiału dowolnej szerokości, którą się marszczy, ozdabia w fałdki lub karbuje.
Wyróżnia się jej specyficzne rodzaje:
Wikipedia
rzecz.
:: zdrobn. falbanka ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: falbanka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: falbanka
Wiktionary
IPA: ˌfalbãˈnɛt͡ʃka, AS: falbãnečka
Wiktionary
mający kształt falbany; obszyty falbanami
SJP.pl
ozdobnie zmarszczony pas materiału przyszywany do odzieży lub zasłon itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: falbana
Wiktionary
Falbanka – część miasta i niewielki obszar przemysłowy Włocławka, położone w jego południowej części, blisko lasu.
Wikipedia
rzecz. falbana ż.
Wiktionary
felc;
1. pasek papierowy lub płócienny łączący okładkę z książką;
2. połączenie dwóch blach przez zwinięcie ich brzegów;
3. nacięcie w kamieniu lub drewnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. pasek płótna łączący okładkę książki z wyklejką
(1.2) zob. felc.
(1.3) poligr. miejsce złamania papieru
Wiktionary
Falc (z niem. Falz) – w introligatorstwie termin oznaczający:
1. złam, zagięcie (załamanie) arkusza papieru powstałe wskutek złamywania (falcowania):
Wikipedia
IPA: falt͡s, AS: falc
Wiktionary
rzecz. felcerz m., falcerka ż., falcownik m., przefalc m., falcerz m.; falcowanie n., sfalcowanie n.
czas. falcować ndk., sfalcować dk.
przym. falcowy
Wiktionary
(1.1) felc
(1.2) felc
(1.3) złam
Wiktionary
maszyna do załamywania papieru w celu nadania mu właściwego formatu; falcówka, złamywarka
SJP.pl
Złamywarka, falcerka, falcówka – maszyna introligatorska do falcowania, czyli jedno- lub wielokrotnego złamywania arkuszy niezadrukowanego papieru, czy też wydruków, w celu uzyskania określonego formatu oraz kolejności składki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pracownik drukarni lub introligatorni, który zajmuje się falcowaniem
Wiktionary
IPA: ˈfalt͡sɛʃ, AS: falceš
Wiktionary
rzecz. falcowanie n., falcerka ż., falc m., falcownik m., przefalc m.
czas. falcować, sfalcować
przym. falcowy
Wiktionary
dawny tytuł władcy palatynatu reńskiego lub bawarskiego; falcgrabia
SJP.pl
Falcone – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Mesyna.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 2855 osób, 317,2 os./km².
Wikipedia
składać arkusz drukarski; złamywać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) druk. składać arkusz drukarski w strony przyszłej publikacji;
Wiktionary
(1.1) Urządzenie falcuje z prędkością pięćdziesięciu arkuszy na minutę, a gotowe prace układane są na układarce, która pomieści czterystu milimetrowy stos
Wiktionary
IPA: falˈt͡sɔvat͡ɕ, AS: falcovać
Wiktionary
rzecz. falcowanie n., falcerka ż., falcerz m., falc m.
czas. sfalcować
przym. falcowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|falcować.
Wiktionary
Falcowanie, złamywanie – jedno- lub wielokrotne składanie arkusza papieru, czystego lub zadrukowanego, na pół (najczęściej) lub w dowolnych innych proporcjach, na różne sposoby (w różnych kierunkach), w celu osiągnięcia docelowego formatu i liczby stron składki, np. trzykrotne złożenie na pół arkusza daje składkę szesnastostronicową. Każde miejsce zaginania arkusza to falc (złam) i po złożeniu tworzy nową krawędź. Złamywania można dokonywać ręcznie, za pomocą kości introligatoskiej, lub maszynowo. Maszyna do falcowania to: falcerka czyli złamywarka. Złamywanie powinno się wykonywać wzdłuż włókien papieru, zmniejsza to ryzyko ich pękania oraz uszkodzenia farby w miejscach zagięcia. Uprzednie przegniecenie arkusza (bigowanie), pozwala na zmniejszenie możliwość uszkodzenia włókien papieru, tyczy się to w szczególności papierów gramaturze n > 150g.
Wikipedia
IPA: ˌfalt͡sɔˈvãɲɛ, AS: falcovãńe
Wiktionary
czas. falcować
rzecz. falcerz mos., falc mrz.
Wiktionary
maszyna do załamywania papieru w celu nadania mu właściwego formatu; falcerka, złamywarka
SJP.pl
Złamywarka, falcerka, falcówka – maszyna introligatorska do falcowania, czyli jedno- lub wielokrotnego złamywania arkuszy niezadrukowanego papieru, czy też wydruków, w celu uzyskania określonego formatu oraz kolejności składki.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) element rolowej maszyny drukarskiej składający wstęgę papieru w grzbiety
Wiktionary
(1.1) Duża maszyna drukarska może posiadać nawet kilka falcowników.
Wiktionary
IPA: falˈt͡sɔvʲɲik, AS: falcovʹńik
Wiktionary
rzecz. falc m., falcerz m.
Wiktionary
(1.1) złamywak, falcerka
Wiktionary
związany z falcem
SJP.pl
biała, jedwabna szata noszona przez papieża w trakcie uroczystych celebracji
SJP.pl
Wikipedia
stołek lub krzesło o skrzyżowanych nożycowo nogach, używane w średniowiecznych kościołach i na dworach królewskich
SJP.pl
Faldistorium – stołek lub krzesło z charakterystycznie nożycowo skrzyżowanymi nogami, pochodzące od krzesła kurulnego.
Używane było od wczesnego średniowiecza w kościołach i na dworach. Wykonywano je z żelaza lub brązu i wyściełano siedzenie. Nogi faldistorium często zakończone były łapami lwa, a poręcze głowami zwierząt (często ptaków).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Falejówki
Wiktionary
rzecz. Falejówka ż.
:: fż. falejówczanka ż.
przym. falejówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Falejówki
Wiktionary
rzecz. Falejówka ż.
:: fm. falejówczanin m.
przym. falejówecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Falejówki
Wiktionary
rzecz. Falejówka ż., falejówczanin m., falejówczanka ż.
Wiktionary
cienka linka służąca do cumowania lub holowania łodzi
SJP.pl
Faleń – cienka linka służąca do holowania oraz cumowania bączka - małej łódki będącej na wyposażeniu jachtu lub innej małej jednostki pływającej. Przywiązuje się ją faleniem do jednostki w okolicy jej linii wodnej.
Również lina do przytrzymywania opuszczonej na wodę szalupy przy burcie statku (okrętu). Ze względu na sposób mocowania do łodzi, liny te nazywane są: faleniem rufowym lub dziobowym.
Etym. - niderl. vanglijn - lina cumownicza (za Kopalińskim).
Wikipedia
przymiotnik od: Falenty
SJP.pl
dawniej: cienka tkanina wełniana pochodzenia holenderskiego lub angielskiego; fajnlendysz
SJP.pl
Wikipedia
dzielnica na skraju Warszawy
SJP.pl
Falenica – osiedle i obszar MSI w dzielnicy Wawer w Warszawie.
W latach 1924–1951 samodzielne miasto i siedziba gminy Falenica Letnisko.
Wikipedia
gatunek storczyka; ćmówka
SJP.pl
Wikipedia
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
osada w Polsce
SJP.pl
Falenty – osada sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Raszyn.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. gmina włoska w regionie Lacjum
Wiktionary
Faleria – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Viterbo.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 1745 osób, 69,8 os./km².
Wikipedia
(1.1) W Falerii odnaleziono najstarszą inskrypcję w języku faliskim.
Wiktionary
gatunek wina z owoców pól w Kampanii, wychwalany w starożytności; falernum
SJP.pl
dotyczący ziemi w Kampanii u stóp góry Massicus
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący ziemi falerneńskiej
Wiktionary
(1.1) Wszak wiesz… gdzie oliw czarny gaj i skała, / I srebrne, ogniem ozłocone wiosła; / Wszak wiesz… ta chata nasza bez zapory, / To falerneńskie wino… i amfory…
Wiktionary
IPA: ˌfalɛrˈnɛ̃j̃sʲci, AS: falernẽĩ ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. falerno n.
Wiktionary
mocne, włoskie wino o cierpkawym smaku i złocistej barwie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. mocne, lekko cierpkie, złociste wino włoskie, cenione przez starożytnych
Wiktionary
(1.1) Dziś wy cieniami marnemi, / Skrwawione chylicie usta, / Mnie zaś tu trzyma do ziemi / Dziewczyna pusta. / Więc klnijmy w pijanym szale / Opatrzność niemiłosierną… / W łeb sobie jutro wypalę, / Pijąc Falerno.
Wiktionary
IPA: faˈlɛrnɔ, AS: falerno
Wiktionary
przym. falerneński
Wiktionary
gatunek wina z owoców pól w Kampanii, wychwalany w starożytności; falern
SJP.pl
kolekcjoner odznaczeń i orderów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) historyk badający ordery i odznaczenia
(1.2) kolekcjoner orderów i odznaczeń
Wiktionary
(1.2) Największą popularnością wśród falerystów cieszą się odznaki wojskowe, niemniej mieszkańców naszego regionu powinna zainteresować falerystyka górnicza.
(1.1) ''Na kilku stoiskach rozłożyli się też faleryści, czyli zbieracze medali, odznaczeń i orderów.
Wiktionary
rzecz. falerystyka ż.
:: fż. falerystka ż.
Wiktionary
kolekcjonerka odznaczeń i orderów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) historyczka badająca ordery i odznaczenia
(1.2) kolekcjonerka orderów i odznaczeń
Wiktionary
rzecz. falerystyka ż.
:: fm. falerysta mos.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z falerystyką lub falerystą, dotyczący falerystyki lub falerysty
Wiktionary
rzecz. falerystyka ż.
Wiktionary
1. pomocnicza nauka historyczna, która bada historię orderów, medali, honorowych odznak wojskowych itp.
2. kolekcjonowanie wszelkiego rodzaju odznak wojskowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedzina historii badająca ordery i odznaczenia;
(1.2) kolekcjonowanie orderów i odznaczeń
Wiktionary
Falerystyka (z łac. i gr. phalerae, ozdoba piersi lub czoła) – nauka pomocnicza historii zajmująca się orderami, odznaczeniami i innymi odznakami i znakami honorowymi, nadawanymi osobom zasłużonym dla monarchy, państwa lub innej organizacji posiadającej prawo nadawania odznaczeń. Falerystyka, podobnie jak i weksylologia, wyodrębniła się z heraldyki, zachowując wspólne z nią metody badawcze.
Wikipedia
(1.1) Odznaczenia to nie tylko dowód uznania dla zasług, to także obiekt studiów naukowych i… kolekcjonerstwa! W dzisiejszych czasach są namacalnym dowodem przeszłości. Nie powinien więc dziwić fakt, że falerystyka (odznaczenia), obok numizmatyki (monety) czy sfragistyki (pieczęcie) i heraldyki (herby), jest jedną z nauk pomocniczych historii
(1.2) Jeśli chodzi o falerystykę, rynek jest bardzo dobry, ale niestety zalewany falsyfikatami, głównie z zagranicy (…).
Wiktionary
rzecz. falerysta mos., falerystka ż., faler mrz.
przym. falerystyczny
Wiktionary
urwisty brzeg morza i jeziora; klif
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) geogr. pionowa lub stromo nachylona ściana brzegu morza (jeziora), powstała wskutek podmywania przez wodę;
Wiktionary
Klif (faleza, urwisko brzegowe) – stroma, często pionowa ściana brzegu morskiego lub jeziornego, utworzona wskutek procesu abrazji (ścierania brzegu przez okruchy skalne poruszane przez fale) zachodzącego u jej podstawy na styku z platformą abrazyjną.
Według Księgi rekordów Guinnessa największy klif na Ziemi znajduje się na Hawajach, na północnym wybrzeżu wyspy Molokaʻi niedaleko Umilehi Point i wznosi się 1010 m nad poziomem wody.
Wikipedia
IPA: faˈlɛza, AS: faleza
Wiktionary
przym. falezowy
Wiktionary
(1.1) klif, urwisko brzegowe, brzeg wysoki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. fajka
Wiktionary
(1.1) fajfka
Wiktionary
ćma z rodziny wycinkowatych
SJP.pl
Chwalimir, Chalimir, Falimir, Kwalimir – staropolskie imię męskie, złożone z członu Chwali- („chwalić, sławić, dziękować”) i -mir („pokój, spokój, dobro”). Prawdopodobnie oznaczało „tego, który sławi pokój”.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób falisty
Wiktionary
rzecz. fala ż., falistość ż.
przym. falisty
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówków: falisto, faliście
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Faliskami, dotyczący Falisków
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język faliskijski;
Wiktionary
rzecz. Faliskowie lm m.
Wiktionary
(1.1) faliski
(2.1) faliski
Wiktionary
1. widłoząb falistolistny - gatunek mchu z rodziny widłozębowatych;
2. kalatea falistolistna - gatunek rośliny z rodziny marantowatych;
3. przywrotnik falistolistny - gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych;
4. sznurnik falistolistny - gatunek mchu z rzędu porostnicowców
SJP.pl
→ falisty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co faliste
Wiktionary
rzecz. fala ż., falowanie n.
czas. falować ndk.
przym. falisty
przysł. faliście
Wiktionary
1. przypominający falę, wygięty w kształcie fal;
2. charakteryzujący się lekkimi wzniesieniami; pagórkowaty
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) powyginany w kształcie fal, układający się w fale, przypominający pod jakimkolwiek względem falę
Wiktionary
(1.1) Górna powierzchnia dachu jest falista.
(1.1) Pas publicznego traktu przecinał okolicę, ciągnąc się po falistych pagórkach i rozpłaszczonych nizinach.
(1.1) W malarstwie typowo secesyjnym posługiwano się najczęściej liniami falistymi, operując półtonami, a jeśli już pełnymi barwami, to raczej zgaszonymi.
Wiktionary
IPA: faˈlʲistɨ, AS: falʹisty
Wiktionary
rzecz. fala ż., falistość ż., falka ż., falowanie n., pofalowanie n.
czas. falować ndk., pofalować dk.
przym. falowy
przysł. falisto, faliście
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Faliszówki
Wiktionary
rzecz. Faliszówka ż.
:: fż. faliszówczanka ż.
przym. faliszówecki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Faliszówki
Wiktionary
rzecz. Faliszówka ż.
:: fm. faliszówczanin m.
przym. faliszówecki
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Faliszówki
Wiktionary
rzecz. Faliszówka ż., faliszówczanin m., faliszówczanka ż.
Wiktionary
Falk – osada w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie brodnickim, w gminie Górzno.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Wikipedia
1. zdrobnienie od: fala;
2. rodzina funkcji, z których każda jest wyprowadzana z funkcji macierzystej za pomocą przesunięcia i skalowania, zastosowanie w analizie i przetwarzaniu sygnałów cyfrowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: fala
(1.2) mała fala
(1.3) mat. oscylacja, której amplituda dla minus i plus nieskończoności jest zerowa;
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fala ż., falownica ż.
czas. falować, pofalować
przym. falowy, falisty, falkowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|fala.
* angielski: (1.2) wavelet; (1.3) wavelet
* baskijski: (1.3) uhinxka
* esperanto: (1.2) ondeto; (1.3) ondosimilaĵo
* francuski: (1.2) vaguelette; (1.3) ondelette
* hiszpański: (1.2) olita ż.; (1.3) ondícula ż.
źródła.
== falka (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sfora, stado
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfalka, AS: falka
Wiktionary
rzecz. fala ż., falownica ż.
czas. falować, pofalować
przym. falowy, falisty, falkowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fala ż., falownica ż.
czas. falować, pofalować
przym. falowy, falisty, falkowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum zdrobn|fala.
* angielski: (1.2) wavelet; (1.3) wavelet
* baskijski: (1.3) uhinxka
* esperanto: (1.2) ondeto; (1.3) ondosimilaĵo
* francuski: (1.2) vaguelette; (1.3) ondelette
* hiszpański: (1.2) olita ż.; (1.3) ondícula ż.
źródła.
== falka (język węgierski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) sfora, stado
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: FALkensztajn] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. Falkland Wschodni - wyspa stanowiąca terytorium Falklandów;
2. Falkland Zachodni - wyspa stanowiąca terytorium Falklandów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości – w Szkocji, USA i Kanadzie
(1.2) geogr. toponim, składnik nazwy dwóch wysp Falkland Wschodni i Falkland Zachodni
(1.3) geogr. lm. zob. Falklandy.
Wiktionary
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Wikipedia
rzecz. Falklandy nmos., Falklandczyk mos., Falklandka ż.
przym. falklandzki
Wiktionary
mieszkaniec Falklandu, Falklandów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Falklandów albo Falklandu
Wiktionary
rzecz. Falklandy nmos., Falkland mrz.
:: fż. Falklandka ż.
przym. falklandzki
Wiktionary
mieszkanka Falklandu, Falklandów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Falklandów albo Falklandu
Wiktionary
rzecz. Falklandy nmos., Falkland mrz.
:: fm. Falklandczyk mos.
przym. falklandzki
Wiktionary
terytorium na archipelagu Falklandów (Ocean Atlantycki) zależne od Wielkiej Brytanii; Malwiny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(1.1) geogr. archipelag na południowym krańcu Ameryki Południowej
(1.2) geogr. polit. brytyjskie terytorium zależne w Ameryce Południowej obejmujący archipelag Falklandów (1.1);
forma rzeczownika|rodzaj=męskorzeczowy.
(2.1) plural|Falkland.
Wiktionary
Falklandy (inaczej: Malwiny; ang. Falkland Islands; hiszp. Islas Malvinas) – brytyjskie terytorium zamorskie na południowym Atlantyku, około 480 km od wybrzeży Argentyny obejmujące wyspy o tej samej nazwie. Wyspy znajdują się pod administracją brytyjską, ale prawa do nich rości sobie także Argentyna.
Wikipedia
IPA: falkˈlãndɨ, AS: falklãndy
Wiktionary
rzecz. Falkland mrz., Falklandczyk mos., Falklandka ż.
przym. falklandzki
Wiktionary
(1.1) Malwiny
Wiktionary
przymiotnik od: Falkland, Falklandy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Falklandami, dotyczący Falklandów
(1.2) związany z Falklandem, dotyczący Falklandu
Wiktionary
rzecz. Falkland m., Falklandy nmos., Falklandczyk mos., Falklandka ż.
Wiktionary
(1.1) malwiński
Wiktionary
dawne, małokalibrowe działo o długiej lufie
SJP.pl
Wikipedia
dawne, małokalibrowe działo o długiej lufie; falkon
SJP.pl
zdrobnienie od: falkonet
SJP.pl
dawne, lekkie działo o długiej lufie i kalibrze mniejszym od falkonu; półfalkon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. wojsk. niewielkie, lekkie działo, używane na lądzie i na morzu w XVI-XVII wieku ;
Wiktionary
Falkonet (półfalkon, sokolik) – niewielkie bezkomorowe działo o długiej lufie, rodzaj artyleryjskiej broni odprzodowej używanej w XVI i XVII wieku.
Wikipedia
IPA: falˈkɔ̃nɛt, AS: falkõnet
Wiktionary
(1.1) półfalkon, sokolik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: faja] nazwisko hiszpańskie, np. Manuel de Falla (1876 - 1946), kompozytor hiszpański
SJP.pl
Falla – miejscowość (tätort) w Szwecji, w regionie administracyjnym (län) Östergötland, w gminie Finspång.
Według danych Szwedzkiego Urzędu Statystycznego liczba ludności wyniosła: 464 (31 grudnia 2015), 455 (31 grudnia 2018) i 459 (31 grudnia 2019).
Wikipedia
[czytaj: fallaczi] nazwisko
SJP.pl
Hans Fallada (właściwie Rudolf Ditzen) (1893-1947), pisarz niemiecki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. doktryna, mówiąca, że wiedza nigdy nie jest pewna, ale zawsze hipotetyczna i podatna na korektę;
Wiktionary
Fallibilizm – koncepcja obecna w metodologii nauki, według której wiedza naukowa (metodologia nauki) nie ma charakteru linearnego i kumulatywnego. Obowiązuje w danym okresie historycznym, w danym obszarze nauki oraz podlega falsyfikacji, poprzez którą zostaje unieważniona na rzecz adekwatniejszej teorii.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest falliczne
Wiktionary
rzecz. fallus m.
przym. falliczny
przysł. fallicznie
Wiktionary
dotyczący fallusa, związany z fallusem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający kształt prącia, zwłaszcza w czasie wzwodu
(1.2) dotyczący prącia
Wiktionary
rzecz. fallus mzw., falliczność ż.
Wiktionary
kultura umieszczająca fallusa jako główny obiekt czci
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) pogląd charakteryzujący się postrzeganiem fallusa jako głównego elementu organizacji życia społecznego
Wiktionary
(1.1) Używane przez krytykę feministyczną pojęcie „fallocentryzm" jest synonimem słowa „androcentryzm", swym brzmieniem jednak podkreśla funkcję penisa (fallusa) jako symbolu władzy (…).
Wiktionary
przym. fallocentryczny
przysł. fallocentrycznie
Wiktionary
jedna z fallotoksyn, trucizna zawarta w muchomorze sromotnikowym
SJP.pl
Falloidyna – organiczny związek chemiczny, silnie toksyczny jad z grupy fallotoksyn, występujący w niektórych grzybach trujących, m.in. w muchomorze sromotnikowym (Amanita phalloides).
Zaburza strukturę cytoszkieletu i funkcjonalność komórki. Całkowity mechanizm działania falloidyny jest zbliżony do reszty fallotoksyn, LD50 – 2 mg/kg ciała.
Wikipedia
pojęcie z feminizmu oznaczające władzę mężczyzn we wszystkich dziedzinach życia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) termin powstały w środowisku feministycznym oznaczający społeczność zdominowaną przez mężczyzn z kultem fallicznym, władza mężczyzn we wszystkich dziedzinach życia społecznego
Wiktionary
(1.1) W naszych krajach rozpanoszyła się fallokracja. Niewiast nie dopuszcza się do głosu. Jeśli brzydka, traktuje się ją jak służebnicę. Jeśli ładna, jak zabawkę. I oto wybuchnie wielka, krwawa wojna nie o tron, nie o granicę, lecz o białogłowę.
(1.1) Fallokracja czy waginocentryzm? Głos feministek we współczesnej debacie o płci, języku i kulturze.
Wiktionary
jedna z form fallokracji, zdominowanie kultury przez mężczyzn (w słownictwie, nazewnictwie, literaturze)
SJP.pl
członek męski, penis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) anat. penis, męski organ płciowy, symbol płodności
Wiktionary
Fallus (łac. phallus) – środkowy narząd kopulacyjny samców niektórych stawonogów, głównie owadów, obejmujący fallobazę, edeagus, endofallus i inne wyrostki, występujące na fallobazie lub edeagusie. Fallus jest narządem nieparzystym z wyjątkiem pierwogonków (u których określany jest jako phalli), jętek i skorków (penes). Termin „fallus” czasami używany jest przez entomologów jako pojęcie zastępcze dla edeagusa lub penisa. Zastępcze używanie pojęcia fallus na określenie edeagusa jest niepoprawne. Penis u owadów jest rozmaicie definiowany i przypisywany różnym częściom genitaliów, np.:
Wikipedia
(1.1) Na półkach w sali naszego wydziału, w formalinie pływają zatopione żaby, skorpiony, oczy, języki a nawet dwa fallusy.
Wiktionary
IPA: ˈfalːus, AS: fa•lus
Wiktionary
przym. falliczny
rzecz. falliczność ż.
Wiktionary
(1.1) zob. penis.
Wiktionary
Falmirowice (dodatkowa nazwa w j. niem. Fallmirowitz) – wieś w Polsce, położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Chrząstowice.
Wikipedia
umocnienie brzegowe chroniące przed falami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) konstrukcja hydrotechniczna, która służy do ochrony wybrzeża lub portu przed działaniem fal;
Wiktionary
Falochron – konstrukcja służąca do ochrony przed działaniem fal. Zwykle jest to konstrukcja hydrotechniczna służąca osłonie (np. portu, promenady) przed działaniem fal. Rozbija ona fale, nie dopuszczając do uszkodzeń lub utrudnień w wykorzystaniu nabrzeża.
Wikipedia
(1.1) Sztorm uszkodził tylko cztery metry nabrzeża i podmył dno pod kamieniami osłaniającymi falochron.
Wiktionary
IPA: faˈlɔxrɔ̃n, AS: faloχrõn
Wiktionary
przym. falochronowy
Wiktionary
substancja wytwarzana przez trującego grzyba - muchomora sromotnikowego
SJP.pl
przyrząd do pomiaru długości lub częstotliwości fali elektromagnetycznej
SJP.pl
Wikipedia
poruszać się wznosząc fale; powodować fale
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) poruszać się jak fala
Wiktionary
IPA: faˈlɔvat͡ɕ, AS: falovać
Wiktionary
czas. zafalować dk.
rzecz. fala ż., falka ż., falownica ż., falowiec mrz., falowanie n., falistość ż.
przym. falowy, falisty
przysł. falowo
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|falować.
Wiktionary
Falowanie, fale wodne – fale powierzchniowe na styku wody i powietrza (powierzchni swobodnej cieczy) lub fale wewnętrzne na styku dwóch warstw wody o różnej gęstości. Oznacza to wszystkie odchylenia poziomu wody z okresami trwającymi od dziesiątek sekundy do godzin (fala przypływu).
Najczęstszą przyczyną falowania jest oddziaływanie poruszającego powietrza (wiatr) z powierzchnią wody.
Wikipedia
czas. falować ndk.
rzecz. fala ż., falownica ż., falistość ż.
przym. falisty
Wiktionary
maszyna wyrabiająca dzianinę za pomocą falowania przędzy
SJP.pl
przypominający kształtem falę (wzniesienie wody)
SJP.pl
typ budynku mieszkalnego, który kształtem przypomina falę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bud. rodzaj budynku mieszkalnego, który bryłą i układem balkonów przypomina falę;
Wiktionary
Falowiec – typ budynku mieszkalnego, którego bryła i układ balkonów przypominają falę, a wejścia do mieszkań usytuowane są na galeriach (z wyjątkiem falowców łódzkich i poznańskich, gdzie wejścia do mieszkań znajdują się na klatkach schodowych), połączonych ze sobą klatkami schodowymi. Ten typ występuje w Polsce i we Włoszech.
Wikipedia
(1.1) W Gdańsku zbudowano osiem falowców.
Wiktionary
rzecz. fala ż.
czas. falować ndk.
przym. falowy
przysł. falowo
Wiktionary
urządzenie do wytwarzania fal w pływalniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) urządzenie mechaniczne do wytwarzania fal
(1.2) zob. falownica do włosów.
Wiktionary
IPA: ˌfalɔvʲˈɲit͡sa, AS: falovʹńica
Wiktionary
rzecz. fala ż., falowanie n.
:: zdrobn. falka ż.
przym. falowany
czas. falować ndk.
Wiktionary
urządzenie przetwarzające prąd stały na przemienny
SJP.pl
Wikipedia
rura z materiału przewodzącego służąca do przenoszenia fal elektromagnetycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) techn. kanał do prowadzenia w przestrzeni fal mechanicznych lub elektromagnetycznych wzdłuż określonej drogi;
Wiktionary
Falowód – kanał do prowadzenia w przestrzeni fal mechanicznych lub elektromagnetycznych wzdłuż określonej drogi.
Wikipedia
(1.1) Światłowód jest rodzajem falowodu.
Wiktionary
IPA: faˈlɔvut, AS: falovut
Wiktionary
przym. falowodowy
Wiktionary
związany z falowodem
SJP.pl
związany z falą
SJP.pl
lina zastępująca poręcz drabiny lub schodów na statku
SJP.pl
Falrep, linka poręczowa – linka biegnąca wzdłuż trapu zaburtowego jednostki pływającej, podtrzymywana słupkami. Pełni funkcję barierki.
Wikipedia
falsyfikat
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. środ. falsyfikat
Wiktionary
Fals – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Lot i Garonna.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 273 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 29 osób/km² (wśród 2290 gmin Akwitanii Fals plasuje się na 906. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 1105.).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. falsyfikat m., falsyfikacja ż., falsyfikowanie n., sfalsyfikowanie n., falsyfikacik m.
czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.
przym. falsyfikatorski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|falsyfikat.
źródła.
== fals (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) fałszować
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fals, AS: fals
Wiktionary
rzecz. falsyfikat m., falsyfikacja ż., falsyfikowanie n., sfalsyfikowanie n., falsyfikacik m.
czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.
przym. falsyfikatorski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. falsyfikat m., falsyfikacja ż., falsyfikowanie n., sfalsyfikowanie n., falsyfikacik m.
czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.
przym. falsyfikatorski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|falsyfikat.
źródła.
== fals (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) fałszować
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
skrót od: falsyfikat
SJP.pl
zdrobnienie od: falset
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od falset
Wiktionary
rzecz. falset m.
Wiktionary
mężczyzna śpiewający falsetem; falsetysta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna śpiewający falsetem
Wiktionary
(1.1) Baron podziwiał przebojową arię falsecisty.
Wiktionary
przym. falsetowy
rzecz. falset m.
Wiktionary
(1.1) falsetysta, alcista, kontratenor
Wiktionary
1. głos męski stosowany przy jodłowaniu; fistuła
2. nienaturalnie wysoki, piskliwy głos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wysoki rejestr głosu ludzkiego
Wiktionary
Falset (z wł. falsetto) fistuła – zwyczajowo mianem falsetu określa się rodzaj wysokiego głosu męskiego o groteskowym brzmieniu. Faktycznie oznacza jednak śpiew na niedomkniętych strunach głosowych zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Realizowany jest poprzez silne, nienaturalne napięcie strun głosowych, przez co drgają w krótszej niż odpowiednia dla danego dźwięku długości, powodując wydobycie dźwięku o niewielkiej dynamice oraz charakterystycznej nosowej barwie. Nazwa pochodzi od włoskiego falso – „fałszywe”.
Wikipedia
(1.1) Wokalista zaśpiewał falsetem arię napisaną niegdyś dla kastrata.
Wiktionary
przym. falsetowy
rzecz. falsecista m., falsetysta m., falsecik mrz.
Wiktionary
(1.1) kontratenor, fistuła
Wiktionary
śpiewać falsetem
SJP.pl
przymiotnik od: falset
SJP.pl
mężczyzna śpiewający falsetem; falsecista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mężczyzna śpiewający falsetem
Wiktionary
(1.1) Baron podziwiał przebojową arię falsetysty.
Wiktionary
przym. falsetowy
rzecz. falset m.
Wiktionary
(1.1) falsecista, alcista, kontratenor
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
zwyczajowo: Falstaff (bohater komedii Szekspira)
SJP.pl
bohater komedii Szekspira
SJP.pl
Falstaff (właściwie Sir John Falstaff) – fikcyjna postać pojawiająca się w trzech sztukach Williama Shakespeare’a, jako kompan przyszłego króla Henryka V, syna Henryka IV. Otyły, niesławny i tchórzliwy rycerz często sprawia przyszłemu królowi kłopoty, a po tym, jak ten wstępuje na tron, zostaje niespodziewanie odtrącony. Postać często występująca w literaturze europejskiej jako Miles Gloriosus lub Żołnierz Samochwał.
Wikipedia
1. rozpoczęcie biegu lub wyścigu przed komendą;
2. przedwczesne rozpoczęcie jakiegoś działania, skutkujące najczęściej niepowodzeniem
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. przewinienie polegające na przedwczesnym rozpoczęciu konkurencji
(1.2) podjęcie pochopnego działania bez należytego przygotowania
Wiktionary
Falstart – w sporcie przewinienie polegające na przedwczesnym (najczęściej przed sygnałem do startu, lub po sygnale, lecz w czasie zbyt krótkim by ludzki umysł zdążył odebrać i przetworzyć sygnał dźwiękowy) rozpoczęciu konkurencji przez zawodnika.
Wikipedia
1. rozpoczynać bieg przed sygnałem;
2. rozpoczynać przedsięwzięcie w złym czasie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od falsyfikat
Wiktionary
(1.1) To nie falsyfikat, lecz tylko mały falsyfikacik.
Wiktionary
rzecz. falsyfikat m., fals mrz.
przym. falsyfikatorski
Wiktionary
1. oszustwo polegające na podrobieniu jakiegoś przedmiotu;
2. stwierdzenie fałszywości jakiegoś twierdzenia, negatywna weryfikacja hipotezy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fałszerstwo, podrobienie czegoś
(1.2) wykazanie fałszywości jakiegoś twierdzenia, błędności hipotezy w trakcie ich weryfikacji
Wiktionary
Falsyfikacja (łac. falsum – fałsz) – odmiana jednego z rozumowań zwanego sprawdzaniem. Termin ten rozpowszechniony został za sprawą krytycznego racjonalizmu Karla Poppera i stał się jedną z podstaw metody naukowej.
Wnioskowanie falsyfikujące przebiega według schematu modus tollendo tollens:
Wikipedia
IPA: ˌfalsɨfʲiˈkat͡sʲja, AS: falsyfʹikacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. falsyfikat m., fals mrz.
czas. falsyfikować, zafałszować
przym. falsyfikatorski
Wiktionary
stanowisko filozoficzne, według którego uzasadnienie hipotezy polega na nieudanej próbie jej obalenia
SJP.pl
Popperyzm – filozofia Karla Poppera, a także stworzony przez niego prąd filozofii nauki rozwijany początkowo w opozycji do pozytywizmu logicznego, a później jako niezależny pogląd na kryteria naukowości wypowiedzi i metodologię nauki. Popperyzm określany jest również jako „krytyczny racjonalizm”, a także – w odniesieniu wyłącznie do filozofii nauki – jako „falsyfikacjonizm”. Tak rozumiany popperyzm występuje w co najmniej trzech znaczeniach:
Wikipedia
dokument, dzieło sztuki sfałszowane, podrobione
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) podrobiony przedmiot albo dokument łudząco przypominający oryginał
Wiktionary
Falsyfikat (ze śrdw. łac. falsificatio – podrabianie) – antonim autentyku, fałszerstwo rzeczy oryginalnej w celu mistyfikacji.
Wikipedia
rzecz. fals m., falsyfikacja ż., falsyfikowanie n., sfalsyfikowanie n.
:: zdrobn. falsyfikacik m.
czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.
przym. falsyfikatorski
Wiktionary
(1.1) podróbka
Wiktionary
osoba, która fałszuje, podrabia; oszust
SJP.pl
kobieta, która fałszuje, podrabia; oszustka
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z falsyfikatorem, dotyczący falsyfikatora
Wiktionary
rzecz. fals mrz., falsyfikator mos., falsyfikat mrz., falsyfikacik mrz., falsyfikacja ż.
czas. falsyfikować ndk., sfalsyfikować dk.
Wiktionary
(1.1) fałszerski
Wiktionary
1. fałszować, podrabiać coś;
2. stwierdzać nieprawdziwość twierdzenia lub hipotezy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sfalsyfikować)
(1.1) poddawać falsyfikacji; tworzyć falsyfikat
czasownik zwrotny niedokonany falsyfikować się (dk. sfalsyfikować się)
(2.1) być poddawanym falsyfikacji
Wiktionary
rzecz. fals mrz., falsyfikat m., falsyfikacja ż.
przym. falsyfikatorski
czas. sfalsyfikować dk.
Wiktionary
(1.1) fałszować, podrabiać
Wiktionary
cecha twierdzenia lub hipotezy, która może zostać negatywnie zweryfikowana, której fałszywość można wykazać
SJP.pl
Metoda naukowa – sposoby intersubiektywnego poznawania i komunikowania wiedzy, oparte na prawach logiki i prawdopodobieństwa, posługujące się dedukcją i systematyczną indukcją w procesie formułowania, uzasadniania, testowania i korygowania teorii i hipotez.
Wikipedia
dający się falsyfikować
SJP.pl
część burty wystająca ponad pokład; nadburcie
SJP.pl
Nadburcie, falszburta - bariera ochronna znajdująca się na jednostkach pływających, na krawędzi odkrytego pokładu, zabezpieczająca przed wypadnięciem za burtę przedmiotów i ludzi. Na dużych statkach wodnych sięga zdecydowanie powyżej pasa dorosłego człowieka.
Wikipedia
pionowa płetwa wystająca z dna jachtu, obciążona balastem, zwiększająca stateczność i sterowność jachtu; płetwa balastowa
SJP.pl
Falszkil – stała płetwa wystająca w dół z dna jachtu żaglowego, będąca przedłużeniem stępki na całej lub znacznej jej długości. Spełnia rolę stałego miecza i jednocześnie balastu. Balast w falszkilu jest tak usytuowany, że stanowi razem z samym falszkilem jednolitą powierzchnię i kształt, stąd nazywany jest balastem integralnym. Z tego samego powodu również całość, czyli falszkil oraz balast nazywana jest potocznie falszkilem.
Wikipedia
miasto w Iraku
SJP.pl
Al-Falludża (arab. لفلوجة) – miasto w środkowym Iraku. Przed rokiem 2003 miasto liczyło 435 tys. mieszkańców.
Wikipedia
w sposób falujący
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w środkowej Szwecji,
Wiktionary
Falun – miasto w środkowej Szwecji w regionie Dalarna, siedziba gminy Falun. Liczy 36 447 mieszkańców.
Strefa górnicza Wielkiej Góry Rudy Miedzianej w Falun znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. W centrum miasta znajduje się stacja kolejowa. W mieście rozwinął się przemysł maszynowy oraz chemiczny.
Wikipedia
IPA: ˈfalũn, AS: falũn
Wiktionary
wieść, pogłoska, rozgłos
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. niepewna, niesprawdzona wiadomość
Wiktionary
Fama (Ossa) – w mitologii rzymskiej uosobienie wieści, szybko rozchodzącej się plotki, pogłoski.
Przedstawiana jako skrzydlate bóstwo o niezliczonych ustach, oczach i uszach bądź jako uskrzydlona postać kobieca z trąbą przy ustach.
Jej greckim odpowiednikiem była Feme.
W potocznym znaczeniu – wieść, pogłoska, także rozgłos.
Wikipedia
(1.1) Fama niosła, że w tym czasie był za granicą.
Wiktionary
IPA: ˈfãma, AS: fãma
Wiktionary
(1.1) pogłoska, plotka, wieść
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Cyprze w tureckiej części wyspy;
(1.2) geogr. adm. dystrykt turecki na Cyprze z ośrodkiem administracyjnym w Famaguście (1.1)
Wiktionary
Famagusta (gr. Αμμόχωστος, tur. Gazimağusa lub Mağusa) – miasto w Tureckiej Republice Cypru Północnego oraz Republice Cypryjskiej. Stolica północnocypryjskiego dystryktu Famagusta oraz formalna stolica cypryjskiego dystryktu Famagusta. Położona jest we wschodniej części Cypru, na nizinie Mesaria, nad zatoką Famagusta (Morze Śródziemne). Zamieszkuje ją 40 920 osób (2011).
Wikipedia
(1.1) Zawodniczka występowała w barwach klubu piłki siatkowej z Famagusty na Cyprze.
Wiktionary
przym. famagustiański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Famagustą, dotyczący Famagusty
Wiktionary
(1.1) Przewodnik umówił się z turystami przy Bramie Famagustiańskiej o dziesiątej.
Wiktionary
rzecz. Famagusta ż.
Wiktionary
przestarzale: rodzina, ród
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. żart. rodzina, ród
(1.2) hist. stronnictwo polityczne Czartoryskich w XVIII wieku
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na urodzinach pradziadka stawiła się cała familia.
(1.2) W oparciu o przeprowadzony z pomocą wojsk rosyjskich zamach stanu Familia postanowiła podjąć próbę reform ustroju Rzeczypospolitej.
Wiktionary
IPA: fãˈmʲilʲja, AS: fãmʹilʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. familijność ż., familiarność ż., familiant mos., familiantka ż.
:: zdrobn. familijka ż.
przym. familijny, familiarny
przysł. familijnie, familiarnie
Wiktionary
dawniej:
1. członek rodziny;
2. członek możnego rodu
SJP.pl
przysłówek
(1.1) w sposób familiarny
Wiktionary
rzecz. familiarność ż., familia ż.
przym. familijny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: familiarnie
SJP.pl
poufałość, bezceremonialność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest familiarne; cecha tych, którzy są familiarni
Wiktionary
przym. familiarny, familijny
przysł. familiarnie
rzecz. familia
Wiktionary
poufały, zażyły, bezceremonialny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) będący w bliskich stosunkach, nie zachowujący dystansu ani oficjalnych form w kontaktach
Wiktionary
rzecz. familiarność ż., familia ż.
przym. familijny
Wiktionary
(1.1) zażyły, poufały, bezceremonialny
Wiktionary
dawniej: familiaryzować się - traktować kogoś bez żadnego skrępowania, z przesadną swobodą; spoufalać się, fraternizować się
SJP.pl
zdrobnienie od: familia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest familijne; cecha tych, którzy są familijni
Wiktionary
przym. familijny
przysł. familijnie
rzecz. familia
Wiktionary
1. rodzinny, rodowy;
2. taki jak w rodzinie; poufały, zażyły, swobodny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. dotyczący rodziny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Już następnego dnia hrabia Stasio zwołał rodzinę na familijną naradę.
Wiktionary
IPA: ˌfãmʲiˈlʲijnɨ, AS: fãmʹilʹii ̯ny
Wiktionary
rzecz. familia ż., familijka ż., familijność ż., familiarność ż., familiant m., familiantka ż.
przym. familiarny
przysł. familijnie, familiarnie
Wiktionary
(1.1) rodzinny, rodowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. rodzina
Wiktionary
(1.1) Jorg mo familio w Bytoniu. → Jurek ma rodzinę w Bytomiu.
Wiktionary
rzecz. familok m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. zbiór cech mowy właściwych dla danego gospodarstwa domowego;
Wiktionary
Familiolekt, także: styl familiarny, język familiarny – odmiana języka właściwa dla danej rodziny. Wiąże się z doświadczeniem niemal każdego człowieka.
Familiolekt wykazuje pewne odrębności od języka standardowego; cechują go np. specyficzne formy wyrazowe. Można go określić jako „idiolekt używany w rodzinie”.
Stanowi jeden z przejawów wariacji językowej, obok dialektów geograficznych, socjolektów, idiolektów (kodów jednostkowych) itp.
Wikipedia
(1.1) odmiana rodzinna, mowa rodzinna, język rodzinny, język domowy
Wiktionary
kompleks budynków mieszkalnych z rozbudowanym zapleczem socjalnym, wzniesiony w 1859 r. przez Jeana-Baptiste Godina dla pracowników jego fabryki
SJP.pl
Jean-Baptiste André Godin (ur. 26 stycznia 1817 w Esquéhéries, zm. 29 stycznia 1888 w Guise) – francuski przemysłowiec i pisarz, twórca teorii politycznych i eksperymentów społecznych.
Jean-Baptiste Godin wzbogacił się dzięki patentowi, który otrzymał na konstrukcję pieców kuchennych, na które w wieku XIX było spore zapotrzebowanie. Rosnąca produkcja jego początkowo niewielkiej firmy zmusiła go do przeniesienia fabryki do Guise, dzięki czemu mógł efektywnie korzystać z transportu kolejowego.
Wikipedia
gwarowe określenie kamienic, zamieszkiwanych przez pracowników przemysłu ciężkiego (zwłaszcza górników)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. śląsk. niewysoki blok mieszkalny, wielorodzinny dom;
Wiktionary
Familok (niem. Familien-Block „rodzinny blok”) – budynek wielorodzinny, przeznaczony dla pracowników przemysłu ciężkiego i ich rodzin, przede wszystkim górników, hutników oraz średniego personelu urzędniczego. Familoki wchodziły w skład osiedli robotniczych i w klasycznej postaci były budowane na przełomie XIX i XX wieku w miejscowościach, gdzie powstawały odpowiednio duże zakłady przemysłowe.
Wikipedia
(1.1) Je we familoku fajer, • wszyjscy u Zeflika sum, • frele noszum na tolyrzach, • chopy szpilajum we karty, a we szkata. (z Internetu)
Wiktionary
rzecz. familio ż., familia ż.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny używany jako lek hamujący wydzielanie kwasu solnego przez komórki okładzinowe żołądka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. lek z grupy antagonistów receptorów histaminowych H2;
Wiktionary
Famotydyna (łac. Famotidinum) – organiczny związek chemiczny, lek z grupy blokerów H2, hamujący wydzielanie kwasu solnego przez komórki okładzinowe żołądka. Jest stosowany głównie w terapii choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.
Wikipedia
(1.1) Famotydyna zmniejsza wchłanianie ketokonazolu.
Wiktionary
IPA: ˌfãmɔtɨˈdɨ̃na, AS: fãmotydỹna
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. dawniej: służalec, sługa;
2. przenośnie: pochlebca, lizus
SJP.pl
Famulus, także Amulius lub Fabullus – rzymski malarz działający w czasach Nerona, autor fresków zdobiących Domus Aurea.
Tworzył obrazy w czwartym stylu pompejańskim. Pliniusz Starszy opisuje go w Historii naturalnej jako ekscentryka, który malował ubrany w togę, nawet podczas prac na rusztowaniu. Tworzył zaledwie po kilka godzin dziennie, pracując w świetle dziennym.
Wikipedia
żartobliwie: rodzina, bliższa i dalsza; familia, rodzinka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Poznań, Lwów. rodzina
(1.2) gw-pl|Łódź. dom familijny;
(1.3) gw-pl|Żywiec. zupa chlebowa
Wiktionary
Famuły – łódzkie domy familijne.
Cechą charakterystyczną budynków są dwie lub trzy kondygnacje. Ponadto ceglane budynki mają wspólne klatki schodowe i toalety. Przeciętne mieszkanie ma około 35 m² powierzchni i składa się z pokoju, kuchni i spiżarni. Łódzkie domy familijne zostały ufundowane przez największych łódzkich fabrykantów, Scheiblera i Grohmanna oraz Poznańskiego. Wybudowali oni famuły dla robotników pracujących w ich zakładach.
Wikipedia
(1.2) Za nieotynkowanymi famułami wyrosła ślepa, wysoka, biała ściana przędzalni.
Wiktionary
(1.2) dom fabryczny, famułka, reg. śl. familok.
(1.3) chamuła
Wiktionary
zagorzały zwolennik czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. zagorzały wielbiciel czegoś lub kogoś;
Wiktionary
Fan – osoba podziwiająca człowieka, grupę ludzi, dzieło sztuki bądź ideę.
Nazwa wywodzi się od zapisu skróconej formy słowa fanatyk. Nie posiada jednak pejoratywnego znaczenia, a nawet ma pozytywny wydźwięk.
Fani określonego zjawiska często organizują się, tworząc tzw. fankluby lub organizują imprezy z tym związane.
Wikipedia
(1.1) Wyszedł z koncertu jako zagorzały fan ich muzyki.
Wiktionary
IPA: fãn, AS: fãn
Wiktionary
rzecz. fanklub mrz., fandom mrz., fanzin mrz., fanfik mrz.
:: fż. fanka ż.
przym. fanowski
Wiktionary
(1.1) entuzjasta, wielbiciel, miłośnik, zapaleniec
Wiktionary
środowiskowo: niskonakładowa, nieprofesjonalna gazetka tworzona przez miłośników jakiegoś tematu; zin, fanzin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) lwów. chorągiew
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. flaga, chorągiew, sztandar, szturmówka
Wiktionary
Fana – miasto w Mali, w Regionie Koulikoro. Według danych na rok 2009 liczyło 36 854 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: fa.na
Wiktionary
rzecz. zdrobn. fanka
Wiktionary
rzecz wyszukana, bez której można by się obejść
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kaprys, zachcianka
(1.2) dziwactwo
(1.3) rzecz wyszukana, wymyślna, taka, która nie jest niezbędna
Wiktionary
Fanaberia – pierwszy album studyjny polskiego zespołu popowego Blue Café, który został wydany w 2002 nakładem EMI. Autorami tekstów wszystkich piosenek z płyty są Paweł Rurak-Sokal i Kamila Sowińska.
Album promowany był przez cztery single: „Español”, „Łap mnie bejbe”, „I’ll Be Waiting” i „Kochamy siebie”. Na wersji rozszerzonej albumu z marca 2003 roku znalazła się również piosenka „You May Be in Love”, która znalazła się w ścieżce dźwiękowej do komedii romantycznej Nigdy w życiu! z 2004.
Wikipedia
rzecz wyszukana, bez której można by się obejść
SJP.pl
gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny falanruków
SJP.pl
Fanaloka madagaskarska, fanaloka (Fossa fossana) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny falanruków (Euplerinae) w obrębie rodziny falanrukowatych (Eupleridae). Zwierzę to prowadzi nocny tryb życia. Z powodu nazwy systematycznej jest mylona z fossą madagaskarską (Cryptoprocta ferox).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. historyczna dzielnica Stambułu zamieszkana tradycyjnie przez diasporę grecką;
(1.2) przen. wpływowa politycznie arystokratyczna grecka diaspora prawosławna w Turcji wraz z patriarchatem
Wiktionary
Fanarion, Fener, lub Fanar (gr.: Φανάρι [fa'nari] – źródło światła) – dzielnica dawnego Konstantynopola (obecnie Stambułu) położona nad zatoką Złotego Rogu. Pierwotnie zamieszkiwała tu arystokracja bizantyjska, a po upadku miasta w 1453 roku jej potomkowie. Nazywani Fanariotami, często wstępowali na służbę osmańską, pełniąc istotne funkcje w dyplomacji lub zarządzając krajami lennymi Wysokiej Porty (Mołdawia, Wołoszczyzna).
Wikipedia
(1.1) Siedziba Patriarchatu znajduje się w dzielnicy Fanar, nieopodal Złotego Rogu, więc patriarcha ekumeniczny Bartłomiej nazywany jest zwykle przez władze tureckie patriarchą Fanaru.
Wiktionary
rzecz. fanariota m., fanariotka ż., Fanarion m.
przym. fanarski, fanariocki
Wiktionary
(1.1) Fanarion
Wiktionary
członek jednego z możnych rodów greckich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. potomek greckiej arystokracji, członek zamożnej i wpływowej grupy Greków w czasach Imperium Osmańskiego;
Wiktionary
rzecz. Fanarion m., Fanar mrz.
przym. fanariocki
Wiktionary
wizualne dzieło inspirowane dziełem innego autora; fan art
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szt. działalność artystyczna w środowisku fanów;
(1.2) szt. dzieło, które jest przejawem fanartu (1.1)
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sztuka
(1.2) dzieło
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|fanart. < etym|ang|fan|art.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) fanart
* niemiecki: (1.1) Fan-Art n., Fanart n.
źródła.
== fanart (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fanart
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|fanart. < etym|ang|fan|art.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) fanart
* niemiecki: (1.1) Fan-Art n., Fanart n.
źródła.
== fanart (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fanart
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) sztuka
(1.2) dzieło
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|fanart. < etym|ang|fan|art.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) fanart
* niemiecki: (1.1) Fan-Art n., Fanart n.
źródła.
== fanart (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fanart
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kobieta ślepo oddana jakiejś idei, ideologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) żarliwa zwolenniczka idei lub religii
(1.2) przen. pasjonatka, wielbicielka
Wiktionary
rzecz. fanatyk m., fanatyzm m., fanatyczność ż.
przysł. fanatycznie
przym. fanatyczny
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób fanatyczny, w sposób właściwy fanatykowi
Wiktionary
(1.1) - Polacy nie podchodzą tak fanatycznie do zegarków jak Amerykanie czy Włosi, dla których standardem jest posiadanie nawet dziesięciu markowych czasomierzy.
Wiktionary
IPA: ˌfãnaˈtɨt͡ʃʲɲɛ, AS: fãnatyčʹńe
Wiktionary
rzecz. fanatyzm m., fanatyk m., fanatyczka ż., fanatyczność ż.
przym. fanatyczny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: fanatycznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fanatyczne; cecha tych, którzy są fanatyczni
Wiktionary
rzecz. fanatyk m., fanatyczka ż., fanatyzm m.
przym. fanatyczny
przysł. fanatycznie
Wiktionary
(1.1) fanatyzm, sfanatyzowanie
Wiktionary
ślepo oddany komuś, czemuś; zaślepiony, zagorzały, zaciekły
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) charakteryzujący się fanatyzmem
Wiktionary
(1.1) Jasieński wtedy był szalenie aktywny, okropnie sekciarski, był wśród tych najbardziej tępiących, nawet Majakowskiego, najbardziej fanatycznych.
Wiktionary
rzecz. fanatyzm m., fanatyk m., fanatyczka ż., fanatyczność ż.
przysł. fanatycznie
Wiktionary
(1.1) zapalony, zagorzały, zajadły, zapamiętały, zawzięty, żarliwy
Wiktionary
osoba ślepo oddana jakiejś idei, ideologii, zagorzalec, zapaleniec, maniak
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) żarliwy zwolennik idei lub religii
(1.2) przen. pasjonat, wielbiciel
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zamach przeprowadziła grupa fanatyków religijnych.
Wiktionary
IPA: fãˈnatɨk, AS: fãnatyk
Wiktionary
rzecz. fanatyzm m.
:: fż. fanatyczka ż.
przym. fanatyczny
przysł. fanatycznie
Wiktionary
nieustępliwa, bezkrytyczna wiara w słuszność jakiejś sprawy, połączona z nietolerancją i ostrym zwalczaniem odmiennych poglądów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) postawa charakteryzująca się ślepą i bezkrytyczną wiarą w słuszność jakichś poglądów politycznych, religijnych lub społecznych
Wiktionary
Fanatyzm (od łac. fanaticus „zagorzały, szalony”) – postawa przejawiająca się w pozbawionym krytycznego dystansu i umiaru przywiązaniu do wyznawanych idei i zasad, bezgranicznej i bezwarunkowej identyfikacji, nietolerancji dla jakichkolwiek przekonań lub rozwiązań alternatywnych, braku gotowości do dyskusji i dialogu, odmowie przyznania nawet częściowej słuszności zwolennikom poglądów odmiennych i rzecznikom dążeń przeciwstawnych;przeciwieństwo tolerancji.
Wikipedia
(1.1) Unikał poglądów i ocen krańcowych, krytycznie odnosił się do przejawów umysłowego zacofania i obskurantyzmu, ciemnoty i religijnego fanatyzmu.
Wiktionary
IPA: fãˈnatɨsm̥, AS: fãnatysm̦
Wiktionary
rzecz. fanatyk m., fanatyczka ż., fanatyczność ż.
przym. fanatyczny
przysł. fanatycznie
Wiktionary
(1.1) zelotyzm, dogmatyzm, fundamentalizm
Wiktionary
czynić fanatycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. lekcew. grupa fanów jakiejś osoby lub rzeczy
Wiktionary
(1.1) Fanbaza „Gwiezdnych Wojen” jest nie tylko liczna, ale i oddana.
Wiktionary
zdrobnienie od: fant
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fant
Wiktionary
(1.1) To nie fant, lecz tylko mały fancik.
Wiktionary
rzecz. fant m.
Wiktionary
hiszpański taniec ludowy w takcie 3/4
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) choreogr. hiszpański taniec ludowy w rytmie 3/4 lub 6/8, ostro wybijanym kastanietami, tańczony z akompaniamentem gitary;
Wiktionary
Fandango – hiszpański taniec ludowy na 3/8 w rytmie właściwym (1/8 4/32 1/8 | 4/32 2/8 |) ostro wybijanym kastanietami i z towarzyszeniem gitary. Para tańcząca oddala się od siebie i przybliża w ruchach bardzo swobodnych, nie obejmując się jednak wcale. Fandango znaczy: błahostka.
Znany również w odmianach lokalnych: granadina (okolice Grenady), malagueña (okolice Málagi), tańczony podczas obchodów święta św. Patryka.
Wikipedia
IPA: fãnˈdãŋɡɔ, AS: fãndãŋgo
Wiktionary
gwarowo: naczynie do nabierania zaprawy murarskiej
SJP.pl
środowiskowo: stowarzyszenie ludzi o wspólnych zainteresowaniach, zwłaszcza w serwisach społecznościowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) socjol. subkultura, społeczność aktywnych fanów, zwykle fanów fantastyki, rzadziej mangi, anime czy RPG;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Połączyli swoje kluby w ogólnopolski fandom.
Wiktionary
IPA: ˈfãndɔ̃m, AS: fãndõm
Wiktionary
rzecz. fan m., fanka ż., fanklub m., fanzin m.
przym. fanowski
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fan m., fanka ż., fanklub m., fanzin m.
przym. fanowski
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) fandom
* hiszpański: (1.1) comunidad fan ż., comunidad de fanes ż.
* niemiecki: (1.1) Fandom n.
źródła.
== fandom (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Vealhurl-fandom.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fandom (społeczność fanów)
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
środowiskowo: członek stowarzyszenia skupiającego ludzi o wspólnych zainteresowaniach, zwłaszcza w serwisach społecznościowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fandzolić.
Wiktionary
czas. fandzolić, fanzolić
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. mówić bez sensu
(1.2) slang. kłamać
Wiktionary
IPA: fãnˈd͡zɔlʲit͡ɕ, AS: fãnʒolʹić
Wiktionary
czas. fanzolić
rzecz. fandzolenie n.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Mazury, Warmia. rodzaj owsa (tzw. owies chorągiewkowy)
Wiktionary
roślina, której pączki odnowieniowe znajdują się wysoko nad powierzchnią ziemi; roślina jawnopączkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. forma życiowa roślin o pędach wzniesionych, odnawiających się z pąków znajdujących się co najmniej 0,5 m nad ziemią;
Wiktionary
Fanerofity (gr. phaneros = jawny, phyton = roślina), rośliny jawnopączkowe – jedna z form życiowych roślin z klasyfikacji opracowanej przez Christena Raunkiæra. Obejmuje rośliny o pędach wzniesionych, odnawiające się z pąków znajdujących się co najmniej 0,5 m nad ziemią. Do grupy tej należą wszystkie drzewa, większe krzewy i liany, zarówno te zrzucające liście na zimę, jak i te o zimozielonych liściach. W klimacie tropikalnym do fanerofitów należą także wieloletnie, wysokie rośliny zielne. W niektórych ujęciach do fanerofitów zaliczane są także epifity, które w nowszych źródłach są wyodrębniane w osobną grupę. Fanerofity odgrywają istotną rolę w formacjach leśnych, przy czym dominują w składzie gatunkowym wilgotnych lasów równikowych, podczas gdy w lasach strefy umiarkowanej ustępują hemikryptofitom.
Wikipedia
(1.1) W wilgotnych lasach równikowych dominują fanerofity.
Wiktionary
rzecz. makrofanerofit mrz., megafanerofit mrz., mezofanerofit mrz., mikrofanerofit mrz., nanofanerofit mrz.
Wiktionary
(1.1) roślina jawnopączkowa
Wiktionary
roślina nasienna, jawnopłciowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rzad. książk. substancja wywołująca halucynacje i wizje, uczucie szczęścia i euforii
Wiktionary
(1.1) psychodelik, halucynogen
Wiktionary
przymiotnik od: fanerozoik
SJP.pl
długi okres w dziejach Ziemi, obejmujący ery paleozoiczną, mezozoiczną i kenozoiczną, charakteryzujący się intensywnym rozwojem świata organicznego; fanerozoiczny eon
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) geol. najmłodszy eon, który trwa od około 540 milionów lat temu do dziś
Wiktionary
Fanerozoik (ang. Phanerozoic z gr. φανερός widoczny i ζωή życie)
Wikipedia
(1.1) Podczas fanerozoiku doszło do eksplozji życia.
Wiktionary
przym. fanerozoiczny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
1. trąbka bezwentylowa służąca do odgrywania uroczystego sygnału; sygnałówka;
2. krótki utwór muzyczny odgrywany na czyjąś cześć lub jako hasło wojskowe;
3. typ orkiestry składającej się z instrumentów dętych i perkusji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. krótki utwór grany najczęściej na trąbce rozpoczynający uroczystości;
(1.2) muz. trąbka fanfarowa
(1.3) mot. trąbka przy pojeździe używana jako klakson
(1.4) przen. duże natężenie
Wiktionary
Fanfara – krótki motyw, grany na trąbce sygnałowej, rogu lub jakimkolwiek innym blaszanym instrumencie dętym bezwentylowym.
Fanfara zwykle używana jest jako sygnał wojskowy, harcerski, kolejowy itp. Są one także komponowane również do odsłonięć i zasłonięć cudownych obrazów w sanktuariach.
Fanfara to też utwór pisany na czyjąś cześć, o podniosłym i dostojnym charakterze, grany na instrumentach blaszanych.
Wikipedia
(1.4) Zamaszyście, buńczucznie, z fanfarą czerwieni wkracza jesień na puszczę kanadyjską.
Wiktionary
rzecz. fanfary lm nm.
przym. fanfarowy
Wiktionary
(1.1) tusz
Wiktionary
osoba zarozumiała; zarozumialec, bufon, pyszałek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) przest. człowiek zarozumiały, pyszny, butny
Wiktionary
(1.1) Fanfaron nosi głowę wysoko.
Wiktionary
IPA: fãnˈfarɔ̃n, AS: fãnfarõn
Wiktionary
rzecz. fanfaronada ż.
Wiktionary
(1.1) przest. samochwalca; bufon, pyszałek, zarozumialec, reklamiarz; pot. samochwał, samochwała, chwalipięta
Wiktionary
pyszałkowatość, samochwalstwo, zuchowatość, bufonada
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przechwalanie się, chełpienie się, udawana zuchowatość
Wiktionary
(1.1) Po kolejnej fanfaronadzie Pietrek stracił wielu kumpli.
Wiktionary
rzecz. fanfaron mos.
Wiktionary
(1.1) brawada, bufonada, donkiszoteria, gaskonada, junakieria
Wiktionary
przymiotnik od: fanfara
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fanfarami, dotyczący fanfar
Wiktionary
rzecz. fanfara ż.
Wiktionary
1. trąbka bezwentylowa służąca do odgrywania uroczystego sygnału; sygnałówka;
2. krótki utwór muzyczny odgrywany na czyjąś cześć lub jako hasło wojskowe;
3. typ orkiestry składającej się z instrumentów dętych i perkusji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) głośne wyrazy podziwu i uznania
forma rzeczownika.
(2.1) plural|fanfara.
Wiktionary
Fanfara – krótki motyw, grany na trąbce sygnałowej, rogu lub jakimkolwiek innym blaszanym instrumencie dętym bezwentylowym.
Fanfara zwykle używana jest jako sygnał wojskowy, harcerski, kolejowy itp. Są one także komponowane również do odsłonięć i zasłonięć cudownych obrazów w sanktuariach.
Fanfara to też utwór pisany na czyjąś cześć, o podniosłym i dostojnym charakterze, grany na instrumentach blaszanych.
Wikipedia
(1.1) Może nadszedł już czas na fanfary, wszak kilka liryków Celiny wydrukowano w ogólnopolskim miesięczniku.
Wiktionary
rzecz. fanfara ż.
Wiktionary
osoba grająca fanfary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) twórczość fana (zwykle opowiadanie), osadzona w realiach podziwianego utworu
Wiktionary
Fan fiction (skrótowo: fanfic, fanfik) – dzieła literackie tworzone nieoficjalnie przez fanów danego utworu (filmu, książki, serialu itp.), wykorzystujące postacie i świat z tego utworu. Fan fiction może stanowić dopisanie dalszego ciągu do oryginalnego dzieła, opisywać alternatywny przebieg zdarzeń („co by było, gdyby...”), ukazywać zdarzenia z perspektywy innych postaci, bądź rozwijać wątki nieopisane szczegółowo w oryginale. Częstym motywem jest tzw. pairing, czyli łączenie bohaterów w pary romantyczne (także homoseksualne – jest to tzw. slash). Wiele jest też opowiadań o tematyce erotycznej.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) fanfik
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|ang|fanfic. < etym|ang|fan|fiction.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fanfic (język angielski.) ==
wymowa.
audioAU|En-au-fanfic.ogg.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fanfic, fanfik
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfãnfʲik, AS: fãnfʹik
Wiktionary
(1.1) fanfik
Wiktionary
środowiskowo: opowiadanie tworzone przez fanów, nawiązujące do istniejących filmów, seriali, książek itp.; fan fiction
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. napisany przez fana utwór literacki osadzony w świecie jego ulubionej książki lub filmu
Wiktionary
Fan fiction (skrótowo: fanfic, fanfik) – dzieła literackie tworzone nieoficjalnie przez fanów danego utworu (filmu, książki, serialu itp.), wykorzystujące postacie i świat z tego utworu. Fan fiction może stanowić dopisanie dalszego ciągu do oryginalnego dzieła, opisywać alternatywny przebieg zdarzeń („co by było, gdyby...”), ukazywać zdarzenia z perspektywy innych postaci, bądź rozwijać wątki nieopisane szczegółowo w oryginale. Częstym motywem jest tzw. pairing, czyli łączenie bohaterów w pary romantyczne (także homoseksualne – jest to tzw. slash). Wiele jest też opowiadań o tematyce erotycznej.
Wikipedia
rzecz. fan mos.
Wiktionary
(1.1) fanfic
Wiktionary
środowiskowo: autor opowiadań nawiązujących do już wydanych filmów, seriali, książek itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
(1.1) ktoś niewydarzony, nieudolny
Wiktionary
(1.1) niezguła
Wiktionary
iły lub muł pochodzenia wulkanicznego, występujące również w pobliżu gorących źródeł mineralnych, mające właściwości radioaktywne, stosowane w lecznictwie do kąpieli błotnych, okładów itp.
SJP.pl
Osoby noszące chińskie nazwisko Fang:
Wikipedia
1. w grze w palanta: lot piłki wysokim łukiem;
2. pospolicie: cios, uderzenie;
3. w gwarze uczniowskiej: ocena niedostateczna; gała, lufa, pała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. (także gw-pl|Śląsk Cieszyński, Warszawa.) uderzenie w twarz
(1.2) sport. w grze w palanta: lot piłki wysokim łukiem
(1.3) gw-pl|Śląsk Cieszyński. hutn. łyżka hutnicza
Wiktionary
(1.1) Sędzia śledczy Szydłowski na widok intruza cofnął się znad akt, jakby dostał fangę prosto w nos.
Wiktionary
[czytaj: fangerlować] środowiskowo: mieć obsesję na czyimś punkcie; adorować, admirować
SJP.pl
skała osadowa składająca się ze słabo obtoczonego, gruboziarnistego materiału, który został zdeponowany w sposób nagły, najczęściej na przedpolu gór lub lądolodów
SJP.pl
iły lub muł pochodzenia wulkanicznego, występujące również w pobliżu gorących źródeł mineralnych, mające właściwości radioaktywne, stosowane w lecznictwie do kąpieli błotnych, okładów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muły pochodzenia wulkanicznego;
Wiktionary
Fango – błoto zawierające składniki mineralne. Wydobywane jest z naturalnych źródeł termalnych. Fangiem może być też tuf bazaltowy.
Fango topnieje w temperaturze 60–70 °C, a tężeje w temperaturze 50 °C. Fango wykorzystuje się przy pobudzaniu krążenia krwi i stymulacji układu odpornościowego, rozluźnia napięte mięśnie, łagodzi ból. Zabieg ten poprawia ogólne samopoczucie.
Wikipedia
IPA: ˈfãŋɡɔ, AS: fãŋgo
Wiktionary
nazwisko, m.in.: Wojciech Fangor, malarz, grafik, plakacista oraz rzeźbiarz
SJP.pl
grupa plemion afrykańskich; Fang
SJP.pl
Fangowie (także: Fang, Fan, Pahuin, Pangwe) – grupa etniczna z grupy językowej Bantu rozpowszechniona w trzech krajach Afryki Centralnej: Gwinei Równikowej (80% ludności), Gabonie (32%) i w Kamerunie (15% mieszkańców). Fangowie porozumiewają się w językach okak, ntoumou, mvai, nzaman, betsi, zaliczanych do grupy języków bantu. Grupą pokrewną do Fangów są Beti, porozumiewający się w językach ewondo, eton, bulu, manguissa, bene, fong.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Fanianowa
Wiktionary
rzecz. Fanianowo n.
:: fż. fanianowianka ż.
przym. fanianowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Fanianowa
Wiktionary
rzecz. Fanianowo n.
:: fm. fanianowianin m.
przym. fanianowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Fanianowa
Wiktionary
rzecz. Fanianowo n., fanianowianin m., fanianowianka ż.
Wiktionary
zwolenniczka, sympatyczka, zwłaszcza znanych piosenkarzy, aktorów czy sportowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zagorzała wielbicielka czegoś lub kogoś
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. zob. fana.
Wiktionary
(1.1) Wyszła z koncertu jako zagorzała fanka ich muzyki.
Wiktionary
IPA: ˈfãnka, AS: fãnka
Wiktionary
rzecz. fana ż., fan, fanklub, fandom, fanzin
przym. fanowski
Wiktionary
(1.1) entuzjastka, wielbicielka, miłośniczka
Wiktionary
klub sympatyków, entuzjastów jakiegoś piosenkarza, sportowca itp.; fan club
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieformalne zrzeszenie fanów;
Wiktionary
Fanklub – grupa założona przez ludzi (fanów) interesujących się jakąś sławną osobą, grupą osób, rzeczą lub konkretną dziedziną wiedzy.
Członkowie fanklubów zazwyczaj regularnie spotykają się lub korespondują w sprawach związanych z tematem klubu, wymieniają się informacjami oraz opiniami. Najczęściej zainteresowania fanklubów skupiają się wokół muzyków i zespołów muzycznych.
Niektóre fankluby wydają nieregularnie pisma, określane jako fanziny.
Wikipedia
(1.1) Zafascynowany swoimi idolami, postanowił założyć fanklub.
Wiktionary
IPA: ˈfãŋklup, AS: fãŋklup
Wiktionary
rzecz. fan m., fanka ż., fandom m., fanzin m.
przym. fanowski
Wiktionary
dwuletnia lub wieloletnia roślina zielna z rodziny selerowatych; koper włoski, fenkuł
SJP.pl
handlowa nazwa leku nasennego, cyklobarbitalu
SJP.pl
strój papieski noszony podczas mszy pontyfikalnej
SJP.pl
Fanon (łac. fano) – jedwabna szata liturgiczna papieża, oraz na mocy szczególnego przywileju patriarchy Lizbony.
Nazwa fanonu wywodzi się od pannusa (penos), ręcznie tkanej tkaniny.
Wikipedia
[czytaj: fanpejdż] internetowa strona fanowska; fanpejdż
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) profil, strona w serwisie Facebook będące oficjalną wizytówką firmy, marki produktu lub osoby publicznej
Wiktionary
Strona fanowska, inaczej fanpage – strona internetowa przeznaczona dla osób lubiących danego aktora, grę komputerową, lub program telewizyjny. Oficjalne strony fanowskie zwykle stosują model biznesowy oparty na treściach premium. Niektóre strony fanowskie współpracują z twórcami dzieł, których dotyczą. Strony fanowskie mają wpływ na społeczności zebrane wokół danego dzieła. Część twórców stron fanowskich, używając infrastruktury serwisu społecznościowego takiego jak Facebook, ogranicza koszty związane z działalnością.
Wikipedia
(1.1) Z pewnością każda taka sytuacja negatywnie wpływa na wizerunek firmy, ale czy faktycznie odbija się także na firmowym fanpage'u?
Wiktionary
rzecz. fan page m.
przym. fanpage'owy
Wiktionary
(1.1) fan page
Wiktionary
internetowa strona fanowska; fanpage
SJP.pl
elementy danego utworu (zwykle mangi lub anime) o charakterze erotycznym, mające na celu przyciągnięcie uwagi odbiorców
SJP.pl
Fanserwis lub fan serwis (jap. ファンサービス fansābisu; wasei-eigo utworzone od słów fan oraz service) – elementy pojawiające się danym utworze mające jedynie na celu spełnianie życzeń fanów lub (nadrzędnie, ale niekoniecznie jedynie) przyciągnięcie widzów. Niekoniecznie muszą obejmować na przykład daną scenę w anime; sam fanserwis bywa realizowany także poza samym utworem.
Wikipedia
dawniej: trójkątna jedwabna chustka wiązana pod brodą
SJP.pl
1. w niektórych grach towarzyskich: przedmiot, który trzeba oddać po popełnieniu błędu lub przegraniu partii, a następnie go wykupić; zastaw;
2. nagroda rzeczowa w niektórych loteriach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) wygrana w loterii fantowej
(1.2) przedmiot oddawany w zastaw za złamanie zasad gry towarzyskiej
(1.3) daw. przedmiot stanowiący zastaw
(1.4) gwara więzienna rzecz
Wiktionary
Fant – dzielnica miasta Maidstone, w Anglii, w Kent, w dystrykcie Maidstone. W 2011 roku dzielnica liczyła 9570 mieszkańców.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fantowy
rzecz. fancik mrz.
frazeologia.
(1.4) kroić / skroić fanty
etymologia. etym|niem|Pfand. (zastaw)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fant (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) walet
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fãnt, AS: fãnt
Wiktionary
przym. fantowy
rzecz. fancik mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fantowy
rzecz. fancik mrz.
frazeologia.
(1.4) kroić / skroić fanty
etymologia. etym|niem|Pfand. (zastaw)
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fant (esperanto (morfem).) ==
wymowa.
znaczenia.
morfem|eo.
(1.1) walet
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
1. w niektórych grach towarzyskich: przedmiot, który trzeba oddać po popełnieniu błędu lub przegraniu partii, a następnie go wykupić; zastaw;
2. nagroda rzeczowa w niektórych loteriach
SJP.pl
Fanta – napój gazowany o smaku owocowym produkowany przez The Coca-Cola Company.
Wikipedia
utwór instrumentalny na organy i lutnię, komponowany w XVI-XVIII wieku; tiento, capriccio, canzona, ricercar
SJP.pl
Fantazja (ang. Fantasia) – amerykańska animowana muzyczna antologia filmowa z 1940 roku produkcji Walta Disneya i Bena Sharpsteena. Trzeci pełnometrażowy film animowany wytwórni Walt Disney Productions, a zarazem trzeci film z oficjalnego kanonu animacji Disneya.
Wikipedia
1. przywidzenie, urojenie, złudzenie optyczne;
2. utrwalony malarsko lub literacko obraz fantastycznej wizji stworzonej przez nadwrażliwą wyobraźnię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. omamy wzrokowe, przywidzenia
Wiktionary
Fantasmagoria – urojenie, złudzenie, iluzja (np. fantastyczne obrazy, wizje); czasem też wymieszanie jawy i snu, czy też rzeczywistego świata z fantastycznym (co może skutkować interesującym efektem artystycznym).
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fantasmagoryczny, fantasmagoryjny
przysł. fantasmagorycznie
rzecz. fantom mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|fantasmagorie.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phantasmagoria
* baskijski: (1.1) fantasmagoria
* bułgarski: (1.1) фантасмагория ż.
* francuski: (1.1) fantasmagorie ż.
* hiszpański: (1.1) fantasmagoría ż.
* nowogrecki: (1.1) φαντασμαγορία ż.
* ukraiński: (1.1) фантасмагорія ż.
* włoski: (1.1) fantasmagoria ż.
źródła.
== fantasmagoria (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fantasmagoria
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. fantasmagoryczny, fantasmagoryjny
przysł. fantasmagorycznie
rzecz. fantom mrz.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fantasmagoryczny, fantasmagoryjny
przysł. fantasmagorycznie
rzecz. fantom mrz.
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|fantasmagorie.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phantasmagoria
* baskijski: (1.1) fantasmagoria
* bułgarski: (1.1) фантасмагория ż.
* francuski: (1.1) fantasmagorie ż.
* hiszpański: (1.1) fantasmagoría ż.
* nowogrecki: (1.1) φαντασμαγορία ż.
* ukraiński: (1.1) фантасмагорія ż.
* włoski: (1.1) fantasmagoria ż.
źródła.
== fantasmagoria (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fantasmagoria
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
osoba, która żyje w świecie fantazji, iluzji; marzyciel, idealista, utopista, romantyk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. ktoś, kto wierzy w fantazje, nierealne przedsięwzięcia
(1.2) liter. twórca literatury, filmu z rodzaju fantastyki
Wiktionary
rzecz. fantastyka ż., fantastyczność ż., fantastka ż.
przym. fantastyczny
Wiktionary
kobieta żyjąca świecie fantazji, iluzji; marzycielka, idealistka, utopistka, romantyczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta, która żyje w świecie fantazji
Wiktionary
rzecz. fantastyczność ż., fantasta m., fantastyka ż., fantazja ż.
przym. fantastyczny
Wiktionary
dawniej: kobieta żyjąca świecie fantazji, iluzji; marzycielka, idealistka, utopistka, romantyczka, fantastka
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób fantastyczny; nierealnie, przedziwnie
(1.2) pot. wspaniale, wyjątkowo, bardzo dobrze
Wiktionary
(1.2) Podczas ostatniego maratonu nasi biegacze wypadli naprawdę fantastycznie.
Wiktionary
IPA: ˌfãntaˈstɨt͡ʃʲɲɛ, AS: fãntastyčʹńe
Wiktionary
przym. fantastyczny
rzecz. fantastyka ż., fantastyczność ż.
Wiktionary
(1.2) świetnie, znakomicie, doskonale, wulg. zajebiście
Wiktionary
poetycko: stawać się fantastycznym, baśniowym, nabierać cech typowych dla świata wyobraźni
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: fantastycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: fantastyczny; bardziej fantastyczny
SJP.pl
należący do gatunku science fiction; science fiction (w użyciu przymiotnika)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z fantastyką naukową, dotyczący fantastyki naukowej
Wiktionary
(1.1) Międzynarodowa popularność kina fantastycznonaukowego narastała i dotarła nawet do Indii.
Wiktionary
rzecz. fantastyka naukowa ż.
Wiktionary
1. właściwość tego, co należy do świata fantazji, wyobraźni, nie ma oparcia w rzeczywistości; baśniowość, bajeczność, fikcyjność, nierealność;
2. potocznie: cecha tego, co jest oceniane dodatnio; wyjątkowość, nadzwyczajność, wspaniałość, niezwykłość
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fantastyczne; cecha tych, którzy są fantastyczni
Wiktionary
rzecz. fantazja ż., fantastyka ż., fantasta m., fantastka ż., fantazjowanie n., pofantazjowanie n., fantazyjność ż.
czas. fantazjować ndk., pofantazjować dk.
przym. fantastyczny, fantazyjny
przysł. fantastycznie, fantazyjnie
Wiktionary
1. należący do świata wyobraźni, fantazji, niemający oparcia w rzeczywistości; bajeczny, urojony, fikcyjny, nierealny;
2. potocznie: nadzwyczajny, doskonały pod każdym względem; wspaniały, znakomity, kapitalny, rewelacyjny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) fikcyjny, zmyślony
(1.2) liter. szt. przedstawiający świat nierealny
(1.3) pot. wspaniały, cudowny
Wiktionary
(1.3) Prezent jest fantastyczny, chociaż innym się nie podoba.
Wiktionary
IPA: ˌfãntaˈstɨt͡ʃnɨ, AS: fãntastyčny
Wiktionary
rzecz. fantastyka ż., fantazja ż., fantazjowanie n., fantazmat m., fantasta m., fantastka ż., fantastyczność ż.
przym. fantazyjny
przysł. fantastycznie
Wiktionary
(1.1) nierealny, nieprawdopodobny
(1.3) cudowny, doskonały, nadzwyczajny, niesamowity, świetny, wspaniały, wyborny, zachwycający; pot. super
Wiktionary
1. niesamowite, często nadprzyrodzone zjawiska, będące wytworem fantazji, odzwierciedlane w mitach, folklorze, utworach literackich, filmowych, plastycznych i muzycznych; nierealność, irrealizm, baśniowość, fantastyczność;
2. gatunek powieści, filmu itp., w którym przedstawia się świat baśniowy, mityczny wypełniony zdarzeniami zaczerpniętymi ze świata snów, magii; fantasy
SJP.pl
1. niesamowite, często nadprzyrodzone zjawiska, będące wytworem fantazji, odzwierciedlane w mitach, folklorze, utworach literackich, filmowych, plastycznych i muzycznych; nierealność, irrealizm, baśniowość, fantastyczność;
2. gatunek powieści, filmu itp., w którym przedstawia się świat baśniowy, mityczny wypełniony zdarzeniami zaczerpniętymi ze świata snów, magii; fantasy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wytwory wyobraźni obecne w mitach, folklorze, literaturze itp.
(1.2) film. liter. rodzaj twórczości literackiej, filmowej, plastycznyastycznej, który przedstawia świat i wydarzenia nierealne;
Wiktionary
Fantastyka – gatunek literacki, a także filmowy, komiksowy, gier a niekiedy i malarstwa. Polega ona na kreowaniu świata przedstawionego, który w całości, lub w części różni się od rzeczywistości, np. przez dodanie elementów nadnaturalnych, lub stworzonej przez autora technologii. Można ją też uznać za właściwość elementu fikcji literackiej, lub innej, sprawiająca, że choć czytelnik uznaje go za niezgodny z przyjętymi przez niego kryteriami empirycznej rzeczywistości i wedle jego najlepszej wiedzy nieposiadający odpowiednika w świecie pozaliterackim oraz nieobecny w tekstach, które uznaje za realistyczne, godzi się w ramach literackiej gry uznać go za prawdopodobny (choć niewiarygodny) w obrębie konstruowanej fikcji i decyduje, że nie narusza on spójności narracji.
Wikipedia
(1.2) Najbardziej rozpowszechnione jest uznanie fantastyki za specyficzny typ twórczości, kreujący odmienny od realnego świat przedstawiony.
Wiktionary
IPA: fãnˈtastɨka, AS: fãntastyka
Wiktionary
rzecz. fantastka ż., fantasta mos., fantastyk mos., fantazja ż., fantazjowanie n., fantazmat mrz., fantastyczność ż.
czas. fantazjować ndk.
przym. fantazyjny, fantastyczny
przysł. fantazyjnie, fantastycznie
Wiktionary
[czytaj: FANtazy]
1. utwór filmowy, literacki lub gra komputerowa, w których świat przedstawiony ma nierealny, mityczny charakter;
2. współczesny nurt fantastyki, do którego zaliczają się takie utwory lub gry;
3. zawierający elementy magii, baśni i fantastyki
SJP.pl
Fantasy (także: fantastyka baśniowa, fantazja, baśń nowoczesna/współczesna) – gatunek literacki lub filmowy używający magicznych i innych nadprzyrodzonych form, motywów, jako pierwszorzędnego składnika fabuły, myśli przewodniej, czasu, miejsca akcji, postaci i okoliczności zdarzeń. Fantasy jest na ogół odróżniane od science fiction oraz od horroru, przy założeniu, że względnie nie wchodzi w tematykę naukową (w sensie SF) lub tematykę grozy (ang. macabre). Jednak gatunki te w znacznym stopniu przenikają się. Wszystkie trzy mieszczą się w pojęciu fantastyki (ang. speculative fiction).
Wikipedia
1. umiejętność wyobrażania sobie czegoś, co w realnym świecie jest mało prawdopodobne lub nierealne; wyobraźnia;
2. wytwór wyobraźni;
3. śmiałość i pewność siebie w podejmowanych ryzykownych działaniach; brawura, animusz;
4. dziwne życzenie, zachcianka, którą trudno spełnić; kaprys, fanaberia;
5. utwór muzyczny o swobodnej budowie, łączący przeciwstawne lub kontrastujące motywy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) wyobraźnia
(1.2) trudne do spełnienia życzenie
(1.3) muz. utwór muzyczny o swobodnej budowie, nawiązujący do innych form muzycznych;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Marek ma wybujałą fantazję.
Wiktionary
IPA: fãnˈtazʲja, AS: fãntazʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. fantastka ż., fantazjowanie n., fantastyka ż., fantazjotwórca m., fantazjotwórstwo n., fantastyczność ż.
przym. fantastyczny, fantazyjny, fantazjotwórczy
czas. fantazjować ndk., pofantazjować dk., wyfantazjować dk.
przysł. fantazyjnie
Wiktionary
(1.1) wyobraźnia, imaginacja
(1.2) fanaberia, kaprys, zachcianka
Wiktionary
1. umiejętność wyobrażania sobie czegoś, co w realnym świecie jest mało prawdopodobne lub nierealne; wyobraźnia;
2. wytwór wyobraźni;
3. śmiałość i pewność siebie w podejmowanych ryzykownych działaniach; brawura, animusz;
4. dziwne życzenie, zachcianka, którą trudno spełnić; kaprys, fanaberia;
5. utwór muzyczny o swobodnej budowie, łączący przeciwstawne lub kontrastujące motywy
SJP.pl
rzadko: twórca fantastyki
SJP.pl
rzadko: tworzenie fantastyki
SJP.pl
1. kierować się fantazją; marzyć, zmyślać;
2. w muzyce: komponować utwór muzyczny, jednocześnie go wykonując, np. fantazjować melodię do tekstu wiersza; improwizować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) wyobrażać sobie wiele rzeczy
(1.2) tworzyć niezgodny z rzeczywistością obraz czegoś
(1.3) muz. tworzyć improwizacje
Wiktionary
rzecz. fantazja ż., fantazmat mrz., fantom mrz., fantastyka ż., fantastyczność ż.
przym. fantazyjny
przysł. fantazyjnie
Wiktionary
(1.1) marzyć, puszczać wodze fantazji, roić, wymyślać
(1.2) konfabulować, zmyślać
(1.3) improwizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fantazjować.
Wiktionary
W psychologii fantazjowaniem nazywa się mechanizm obronny, który może być rozumiany jako:
Wikipedia
rzecz. fantastyczność ż., fantastyka ż., fantazja
przym. fantastyczny
Wiktionary
urojenie, wytwór wyobraźni
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wytwór wyobraźni
Wiktionary
Fantazmat, fantazja (stgr. φαντασία phántasia – „uczynić widocznym”) – wyobrażony scenariusz, w którym w sposób jawny lub ukryty osoba spełnia swoje życzenia. W najwęższym znaczeniu tego terminu, pod pojęciem fantazji rozumieć można marzenie dzienne, w którym prezentuje sobie pożądany lub niepożądany przebieg pewnych przyszłych lub przeszłych wydarzeń.
Wikipedia
IPA: fãnˈtazmat, AS: fãntazmat
Wiktionary
przym. fantazmatyczny, fantastyczny
rzecz. fantastyka ż.
czas. fantazjować
Wiktionary
→ fantazmat; iluzoryczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od fantazmat; będący wytworem wyobraźni
Wiktionary
(1.1) W podwójnym znaczeniu: mijały, przelatując obok rzeki kiedyś we wspominanej przeszłości, albo mijały w pamięci, gdy nakładały się na siebie dwie odrębne rzeczywistości – ta realna z teraźniejszości i ta realna z przeszłości a obecnie fantazmatyczna tylko przywoływana przez pamięć.
Wiktionary
IPA: ˌfãntazmaˈtɨt͡ʃnɨ, AS: fãntazmatyčny
Wiktionary
rzecz. fantazmat
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
Fantazy – dramat wierszem (często zaliczany do tragikomedii) składający się z pięciu aktów, napisany przez Juliusza Słowackiego w Paryżu, prawdopodobnie na przełomie lat 1844/1845. Nieukończony przez poetę i niewydany za jego życia. Pierwodruk dzieła ukazał się w trzecim tomie Pism pośmiertnych wydanych we Lwowie w roku 1866. Opublikowany także pod tytułem Nowa Dejanira w roku 1898. Dramat wystawiony 5 maja 1867 w Stanisławowie pod tytułem Niepoprawni nadanym przez Antoniego Małeckiego.
Wikipedia
przysłówek
(1.1) w sposób fantazyjny
Wiktionary
rzecz. fantazja ż., fantastyczność ż., fantastyka ż.
przym. fantazyjny
czas. fantazjować
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: fantazyjnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: fantazyjny; bardziej fantazyjny
SJP.pl
niezwykły
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) pełen fantazji, pomysłowy
Wiktionary
rzecz. fantastyka ż., fantazja ż., fantazyjność ż., fantastyczność ż.
czas. fantazjować ndk.
przym. fantastyczny
przysł. fantazyjnie
Wiktionary
(1.1) wymyślny
Wiktionary
[czytaj: fantoczini] włoskie kukiełki, fantosze, marionetki; również: włoski teatr marionetek
SJP.pl
1. coś niezgodnego z rzeczywistością, będącego wytworem wyobraźni lub umysłu;
2. widmo, zjawa, mara, upiór;
3. model anatomiczny przedstawiający sylwetkę człowieka, jej część lub jakiś narząd;
4. amputowana kończyna lub jej część, postrzegana przez amputanta, jakby nadal była częścią ciała
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zjawa, przywidzenie
(1.2) med. model anatomiczny, na którym odbywa się nauka anatomii, ćwiczenia udzielania pierwszej pomocy itp.
(1.3) med. odczuwanie napięcia, bólu, swędzenia itp. w miejscu po amputowanej kończynie lub jej części
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Po zmroku, nad cmentarzem unosiły się tajemnicze fantomy.
(1.2) Na zajęciach cała grupa ćwiczyła na fantomach prowadzenie masażu serca.
Wiktionary
IPA: ˈfãntɔ̃m, AS: fãntõm
Wiktionary
rzecz. fantasmagoria ż.
przym. fantomowy, fantomatyczny
czas. fantazjować
Wiktionary
(1.1) mara, przywidzenie, widmo, widziadło, zjawa, złudzenie
Wiktionary
postać literacka i filmowa
SJP.pl
Fantomas (fr. Fantômas) – fikcyjny przestępca, bohater cyklu kilkudziesięciu książek sensacyjnych (przeważnie z początku XX wieku) autorstwa francuskich pisarzy Pierre'a Souvestre'a (1874-1914) i Marcela Allaina (1885-1969), później postać w wielu filmach, wreszcie patron grupy muzycznej. Imienia użył także Zbigniew Nienacki w powieści młodzieżowej Pan Samochodzik i Fantomas.
Wikipedia
1. technika wytwarzania sztucznej rzeczywistości w umyśle ludzkim przy wykorzystaniu technologii informatycznej; fantomologia;
2. sztuczna rzeczywistość wytwarzana w umyśle ludzkim przy wykorzystaniu technologii informatycznej
SJP.pl
Rzeczywistość wirtualna (ang. virtual reality) – obraz sztucznej rzeczywistości stworzony przy wykorzystaniu technologii informatycznej. Polega na multimedialnym kreowaniu komputerowej wizji przedmiotów, przestrzeni i zdarzeń. Może on reprezentować zarówno elementy świata realnego (symulacje komputerowe), jak i zupełnie fikcyjnego (gry komputerowe science-fiction).
Wikipedia
technika wytwarzania sztucznej rzeczywistości w umyśle ludzkim przy wykorzystaniu technologii informatycznej; fantomatyka
SJP.pl
marionetka poruszana za pomocą nitek
SJP.pl
dawniej:
1. brać w zastaw, zajmować;
2. fantować się - oddawać w zastaw, zastawiać
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) przest. reg-pl|Kresy. licytacja
Wiktionary
przymiotnik od: fant
SJP.pl
Fantyna – bohaterka powieści Nędznicy Wiktora Hugo.
Wikipedia
chiński drewniany dom mieszkalny, o dachu dwuspadowym, krytym słomą albo trzciną, z oknami najczęściej na jednej ścianie i z ogrzewanymi ławami do spoczynku
SJP.pl
Fanza (jap. ファンザ, zapis stylizowany FANZA) – japońska witryna e-commerce obsługiwana przez Digital Commerce Inc. będąca także znakiem towarowym tej firmy.
Wikipedia
[czytaj: fanz-in] środowiskowo: niskonakładowa, nieprofesjonalna gazetka tworzona przez miłośników jakiegoś tematu; zin, fan-zin
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. czasopismo wydawane przez członków subkultury lub kontrkultury;
Wiktionary
Zin, fanzin (skrót od ang. fan magazine) – rodzaj nieprofesjonalnego pisma tworzonego przez osobę bądź grupę osób – miłośników jakiegoś tematu (np. muzyki, informatyki, literatury, fantastyki, gier fabularnych, ekologii, polityki), skierowane do osób podzielających owe zainteresowania.
Wikipedia
(1.1) Spadek popularności fanzinów nastąpił wraz z rozwojem mediów elektronicznych.
Wiktionary
IPA: ˈfãnzʲĩn, AS: fãnzʹĩn
Wiktionary
rzecz. zin mrz., fan mos., fanka ż., fanklub mrz., fandom mrz.
przym. fanowski
Wiktionary
(1.1) war. zin
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fanzolić.
Wiktionary
czas. fanzolić
Wiktionary
czasownik niedokonany
(1.1) pot. mówić bzdury, mówić nie na temat; bredzić, bełkotać
Wiktionary
(1.1) Panie szkaradny, fanzolisz, że aż uszy więdną.
Wiktionary
IPA: fãw̃ˈzɔlʲit͡ɕ, AS: fãũ̯zolʹić
Wiktionary
rzecz. fanzolenie n., fandzolenie n.
czas. fandzolić ndk.
Wiktionary
(1.1) pitolić, bredzić, mówić od rzeczy
Wiktionary
ang. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitgr. heros i przewoźnik z wyspy Lesbos
Wiktionary
Faon (gr. Φάων), w mitologii greckiej przewoźnik z Mityleny na wyspie Lesbos. Był stary i niezbyt urodziwy, gdy spotkał Afrodytę. W zamian za przewiezienie do Azji Mniejszej (za które nie chciał zapłaty), bogini ofiarowała mu maść, dzięki której stał się młody i piękny.
Zgodnie z tym, co mówi mitologia, zakochała się w nim sama Safona. Przez jakiś czas byli kochankami, ale w końcu Faon zostawił poetkę. Zrozpaczona i wciąż zakochana w przewoźniku Safona rzuciła się do morza.
Wikipedia
potocznie: onanizować, masturbować
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) slang. masturbować się
Wiktionary
(1.1) fapać
Wiktionary
[czytaj: fak lub ef-ej-kju] skrót od: frequently asked questions (najczęściej zadawane pytania) - zbiór najczęstszych pytań i odpowiedzi na nie
SJP.pl
dawniej:
1. parafia, kościół parafialny;
2. potocznie: chuda fara - bieda, niedostatek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) przest. kośc. adm. główny kościół parafialny w mieście;
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. parafia
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. plebania, probostwo
Wiktionary
Kościół farny, także fara (niem. Pfarre, Pfarrei, Pfarrkirche, czyli probostwo, parafia) – dawne określenie nadawane kościołowi parafialnemu, które nawiązuje do tradycji średniowiecza. Fary budowano najczęściej w bezpośrednim sąsiedztwie rynku.
Wikipedia
(1.1) Poszliśmy najpierw do fary, a stamtąd ze śpiewem i chorągwiami do Franciszkanów, gdzie pielgrzymi ze wszystkich kaliskich parafii się zebrali na uroczyste pobłogosławienie pielgrzymki i pożegnanie.
(1.3) Byłżech dzisiej na farze zamówić mszo za fatra. → Byłem dziś na plebaniaebanii zamówić mszę za ojca.
Wiktionary
IPA: ˈfara, AS: fara
Wiktionary
rzecz. daw. fararz, reg. śl. farorz. mos.
przym. farny
Wiktionary
(1.1) kościół farny
Wiktionary
jednostka pojemności elektrycznej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) miar. fiz. jednostka miary pojemności elektrycznej w układzie SI;
Wiktionary
Farad (F) – jednostka pojemności elektrycznej w układzie SI (jednostka pochodna układu SI).
Przewodnik elektryczny ma pojemność elektryczną jednego farada, gdy zwiększa potencjał o 1 wolt po dostarczeniu ładunku 1 kulomba. W uproszczeniu pojemność jednego farada oznacza, że w przewodniku o potencjale jednego wolta można „umieścić” ładunek o wartości jednego kulomba.
Wikipedia
IPA: ˈfarat, AS: farat
Wiktionary
rzecz. faradyzacja ż.
czas. faradyzować ndk.
przym. faradyczny
Wiktionary
(1.1) symbol. F
Wiktionary
ładunek elektryczny gramojonu jednowartościowego; stała Faradaya
SJP.pl
Stała Faradaya – stała fizyczna wynosząca F = 9,64853321233×104 C/mol, która oznacza ładunek elektryczny przypadający na jeden mol elektronów. Jej wielkość wynika ze wzoru F = NA·e
Wielkość stałej Faradaya wyrażona w kulombach na mol wynosi dokładnie:.
Wikipedia
[czytaj: FEradaj] nazwisko angielskie, np. Michael Faraday (1791 - 1867), angielski fizyk i wynalazca
SJP.pl
Osoby:
Astronomia:
Miejsca:
Technika:
Motoryzacja:
Wikipedia
przyrząd do pomiaru pojemności elektrycznej; pojemnościomierz
SJP.pl
prąd faradyczny - słaby prąd elektryczny stosowany w fizykoterapii
SJP.pl
stosowanie słabego prądu zmiennego w fizykoterapii; diadynamik
SJP.pl
Faradyzacja – zastosowanie prądu faradycznego – małej częstotliwości <1000 Hz do zabiegów terapeutycznych – celem wzmocnienia mięśni lub do diagnostyki.
Najczęściej używanym rodzajem prądu jest neofaradyczny prąd modulowany.
Działanie: pobudzenie mięśni poprzecznie prażkowanych do skurczu tężyczkowego.
Wskazania:
Wikipedia
1. błahostka, drobnostka, bagatela;
2. dawniej: polewka piwna
SJP.pl
Gramatka (faramuszka, biermuszka) — polewka z piwa, danie kuchni staropolskiej, zaliczane do postnych, chętnie również podawane na śniadanie, wyparte w tej roli przez kawę.
Wspólnym mianownikiem wielu receptur przygotowania gramatki było jedynie piwo. W zależności od potrzeb i upodobań, dodawano doń np. masło, żółtka jaj, śmietanę, twaróg, kminek, chleb, cynamon, cukier. Samuel Linde podał za Syreniuszem przepis następujący:
Wikipedia
ludowy taniec prowansalski
SJP.pl
Farandola (fr. farandole) – taniec w metrum 6/8, pochodzący z Prowansji. Muzyka do niego grana jest na specjalnym, jednoręcznym flecie i tamburynie.
Znana już pod koniec średniowiecza, tańczona grupowo, w formie korowodu. Taniec ten jest zbliżony do gawotu, gigue i taranteli. Karmaniola z okresu Wielkiej Rewolucji Francuskiej jest pochodną farandoli.
Wikipedia
władca staroegipski
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. władca starożytnego Egiptu;
(1.2) daw. karc. popularna hazardowa gra w karty
(1.3) daw. gwara. więz. rewirowy, naczelnik rewiru policyjnego
Wiktionary
Faraon (stgr. φαραώ) – jedno z określeń władcy starożytnego Egiptu, będące zniekształconą wersją staroegipskiego Per-āa – „wielki dom”. Od XVIII dynastii termin ten zaczęto odnosić również do zarządcy tego „wielkiego domu” (pałacu), czyli władcy.
Wikipedia
(1.1) Był pierwszym faraonem pochowanym w piramidzie.
(1.2) Zarobek płynął niewielki, ale pewny, bo ćwik, faraon, czyli putyfonik, w bocznej izdebce wlókł się nienajgorzej.
Wiktionary
IPA: faˈraɔ̃n, AS: faraõn
Wiktionary
rzecz. faraonka ż.
:: fż. faraonka ż.
:: zdrobn. faraonik m.
przym. faraoński, faraonowy
Wiktionary
(1.1) król Egiptu
(1.2) ćwik, putyfon
Wiktionary
zdrobnienie od: faraon (gra w karty)
SJP.pl
gatunek mrówki; mrówka faraona
SJP.pl
Mrówka faraona (faraonka) (Monomorium pharaonis) – gatunek mrówek z podrodziny Myrmicinae. Gatunek kosmopolityczny, synantropijny, pochodzący prawdopodobnie z Afryki Zachodniej lub Indonezji. Mrówka faraona mylona jest niekiedy z mrówką złodziejką (Solenopsis fugax). Widoczną różnicą jest budowa ich czułków – czułki mrówki złodziejki mają 10 segmentów.
Wikipedia
przymiotnik od: faraon
SJP.pl
dotyczący faraona
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mający związek z faraonem
Wiktionary
rzecz. faraon m.
Wiktionary
gwarowo: pleban, proboszcz, pastor
SJP.pl
(staroż. Pachoras) miejscowość w Sudanie, obecnie zalana wodami Jeziora Nasera na Nilu
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik od: Faras (miejscowość w Sudanie)
SJP.pl
1. mieszanina barwników używana do malowania;
2. krew rannej, grubej zwierzyny; jucha; posoka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bud. szt. mieszanina barwników służąca do malowania
(1.2) stpol. kosmet. puder
(1.3) stpol. kosmet. róż
(1.4) łow. krew zwierzyny
Wiktionary
Farba – substancja powłokotwórcza służąca do ochronnego lub dekoracyjnego pokrywania powierzchni dowolnych przedmiotów. Może zalegać na ich powierzchni lub nieznacznie wnikać w głąb. Składa się z substancji barwiących – najczęściej w postaci pigmentów oraz substancji dodatkowych: spoiw, wypełniaczy, rozcieńczalników, rozpuszczalników, a także substancji błonotwórczych, dyspergujących, konserwujących, opóźniających wysychanie, reagujących z podłożem itp.
Wikipedia
(1.1) Tata poszedł po farbę, bo będzie malował pokój.
Wiktionary
IPA: ˈfarba, AS: farba
Wiktionary
rzecz. farbiarnia ż., farbiarstwo n., farbiarz m., farbiarka ż., farbowanie n., zafarbowanie n., zafarb m.
:: zdrobn. farbka ż.
czas. farbować ndk., zafarbować dk.
przym. farbiarski, farbierski
Wiktionary
(1.1) barwnik
Wiktionary
kobieta pracująca w farbiarni, zajmująca się farbowaniem
SJP.pl
zakład, w którym farbuje się odzież lub tkaniny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zakład lub dział, w którym farbuje się tkaniny lub przędzę
Wiktionary
IPA: farˈbʲjarʲɲa, AS: farbʹi ̯arʹńa
Wiktionary
rzecz. farbiarz mos., farba ż., farbka ż., farbowanie n., zafarbowanie n.
Wiktionary
dotyczący farb lub farbiarza; związany z barwieniem tkanin
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z farbiarstwem, dotyczący farbiarstwa
Wiktionary
rzecz. farbiarz mos., farbiarstwo n., farba ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) gałąź przemysłu zajmująca się barwieniem surowców roztworem lub zawiesiną barwnika
Wiktionary
zob. farba.
Wiktionary
człowiek trudniący się farbowaniem tkanin, nici, odzieży itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) rzem. zaw. rzemieślnik farbujący tkaniny
(1.2) właściciel farbiarni
Wiktionary
(1.2) Władze Fezu zażądały od farbiarzy zapłacenia większego podatku.
Wiktionary
rzecz. farba ż., farbiarnia ż., farbowanie n., farbienie n., zafarbowanie n.
:: fż. farbiarka ż.
czas. farbić ndk., farbować ndk.
przym. farbiarski
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) daw. farbiarski
Wiktionary
rzecz. farba ż., farbowanie n., zafarbowanie n.
czas. farbować ndk., zafarbować dk.
Wiktionary
przymiotnik jakościowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. kolorowy
Wiktionary
niebieski barwnik używany do płukania bielizny; ultramaryna
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. farba
Wiktionary
rzecz. farbownik mrz., farbiarnia ż., farba ż.
Wiktionary
płukać bieliznę, tkaninę w wodzie zaprawionej farbką
SJP.pl
nasycać farbą, zabarwiać
SJP.pl
czasownik
(1.1) nasycać farbą, zabarwiać
(1.2) fryzj. nakładać farbę na włosy
Wiktionary
(1.2) Irena wywołała oburzenie farbując włosy na zielono.
Wiktionary
IPA: farˈbɔvat͡ɕ, AS: farbovać
Wiktionary
rzecz. farbiarz mos., farba ż., farbowanie n., zafarbowanie n., farbownik mrz.
przym. farbierski, farbowany
Wiktionary
(1.1) barwić
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|farbować.
Wiktionary
IPA: ˌfarbɔˈvãɲɛ, AS: farbovãńe
Wiktionary
czas. farbować
rzecz. farbiarz mos., farba ż., zafarbowanie n., farbownik mrz., farbiarnia ż.
przym. farbierski
Wiktionary
w łowiectwie: młody kogut cietrzewia lub głuszca obrośnięty piórami o stałym kolorze
SJP.pl
roślina z rodziny szorstkolistnych (ogórecznikowatych)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych;
Wiktionary
Farbownik (Anchusa L.) – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Należy do niego ok. 35 gatunków roślin. Występują one w Europie, zachodniej Azji (jeden gatunek sięga Chin), w północnej Afryce, największe zróżnicowanie osiągając w basenie Morza Śródziemnego. Jeden gatunek (A. capensis) rośnie w Afryce Południowej. W Polsce naturalnie występują dwa gatunki – farbownik polny A. arvensis i lekarski A. officinalis. Kilka gatunków jest uprawianych i niektóre przejściowo dziczeją.
Wikipedia
IPA: farˈbɔvʲɲik, AS: farbovʹńik
Wiktionary
rzecz. farba ż., farbka ż., farbowanka ż., farbowanie n.
czas. farbować ndk.
Wiktionary
(1.1) lud. tłusty kiepek
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|farcić się.
Wiktionary
IPA: farˈt͡sɛ̃ɲɛ, AS: farcẽńe
Wiktionary
rzecz. farciarz m., farciara ż., farciarka ż.
czas. farcić się ndk., pofarcić się dk.
przym. farciarski
Wiktionary
→ farciarz; farciarka, szczęściara, szczęściarka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. kobieta, której wiedzie się w życiu, mająca szczęście, której coś się udało, powiodło się, którą ominęła nieprzyjemna sytuacja
Wiktionary
rzecz. fart m., fartowność ż., farciarka ż.
:: fm. farciarz ż.
czas. farcić się ndk., fartnąć się dk., pofarcić się dk.
przym. farciarski, fartowny
przysł. fartownie
Wiktionary
(1.1) farciarka, szczęściara, szczęściarka, ulubienica bogów, ulubienica fortuny, urodzona pod szczęśliwą gwiazdą, w czepku urodzona, wybranka losu
Wiktionary
potocznie: szczęśliwy, fartowny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) pot. człowiek, który ma szczęście, któremu coś się udało
Wiktionary
(1.1) Ale z niego farciarz – znów nie wzięła go do odpowiedzi.
Wiktionary
rzecz. fart m., fartowność ż.
:: fż. farciara ż., farciarka ż.
czas. farcić się ndk., pofarcić się dk.
przym. farciarski, fartowny
przysł. fartownie
Wiktionary
(1.1) dziecko szczęścia, szczęściarz, szczęśliwiec, ulubieniec bogów, ulubieniec fortuny, urodzony pod szczęśliwą gwiazdą, w czepku urodzony, wybraniec losu
Wiktionary
potocznie: mieć wiele szczęścia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fart
Wiktionary
(1.1) To nie fart, lecz tylko mały farcik.
Wiktionary
rzecz. fart m.
Wiktionary
skrót od: Fabryka Aparatów Rentgenowskich i Elektromedycznych
SJP.pl
Philips Lighting-Farel Mazury, Farel – przedsiębiorstwo przemysłowe, z siedzibą w Kętrzynie, w województwie warmińsko-mazurskim. Zajmuje się produkcją sprzętu oświetleniowego, głównie opraw oświetleniowych i urządzeń sterujących oświetleniem.
Wikipedia
potocznie: typ ogrzewacza elektrycznego o dużej mocy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. termowentylator, pokojowy ogrzewacz powietrza
Wiktionary
Philips Lighting-Farel Mazury, Farel – przedsiębiorstwo przemysłowe, z siedzibą w Kętrzynie, w województwie warmińsko-mazurskim. Zajmuje się produkcją sprzętu oświetleniowego, głównie opraw oświetleniowych i urządzeń sterujących oświetleniem.
Wikipedia
(1.1) Ta farelka jest zepsuta.
Wiktionary
IPA: faˈrɛlka, AS: farelka
Wiktionary
(1.1) ogrzewacz powietrza, termowentylator, piecyk elektryczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec, obywatel Wysp Owczych
Wiktionary
(1.1) Niektóre z sag spisanych na Islandii opowiadają również o Farerczykach.
Wiktionary
rzecz. farerski mrz., Farer mos., Farerka ż.
przym. farerski
Wiktionary
(1.1) Farer
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) odnoszący się do Wysp Owczych
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język z grupy skandynawskiej języków germańskich, urzędowy na Wyspach Owczych;
Wiktionary
Język farerski (far. føroyskt mál) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich. Posługuje się nim około 48 tys. mieszkańców Wysp Owczych (Farerów) i 25 tys. mieszkańców Danii; łącznie ok. 80 tys. osób. Mowa ta jest najbliższa językowi norweskiemu (odmianie norw. – nynorsk) i językowi islandzkiemu.
Wikipedia
(1.1) Farerskie kobiety urodą przypominają Szwedki.
(2.1) Farerski jest używany zarówno na Wyspach Owczych jak i w Danii.
Wiktionary
IPA: faˈrɛrsʲci, AS: farersʹḱi
Wiktionary
rzecz. Farer m., Farerczyk n., farerskość ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem farerskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem farerskim
(1.3) spisany, stworzony w języku farerskim
Wiktionary
IPA: faˈrɛrskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: farerskoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
rodzaj makaronu w kształcie kokardek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. włoski makaron w kształcie kokardek;
Wiktionary
Farfalle (z wł., także farfalline lub farfalloni) – rodzaj makaronu w kształcie kokardek.
Wikipedia
(1.1) Mam ochotę na farfalle z kurczakiem i suszonymi pomidorami.
Wiktionary
IPA: farˈfalːɛ, AS: farfa•le
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|wł|farfalla. → motyl
uwagi.
(1.1) zoblistę|cannelloni|conchiglioni|farfalle|lasagne|linguine|ravioli|spaghetti|tagliatelle|tortellini.
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) farfalle
źródła.
== farfalle (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Wodencafe-farfalle.wav.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kulin. farfalle
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) kulin. drobne zacierki podawane w kuchni żydowskiej jako dodatek do zup i dań głównych
Wiktionary
(1.1) Co widzę ja, rybka z farfelkami siedzi u pana w kredensika?
Wiktionary
potocznie: strzępek, kawałek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. strzęp
Wiktionary
(1.1) Masz jakiś farfocel na garniturze.
Wiktionary
IPA: farˈfɔt͡sɛl, AS: farfocel
Wiktionary
przym. farfoclowy, farfoclowaty
Wiktionary
(1.1) paproch, strzępek, strzęp, kikieć
Wiktionary
dawniej: fajans, naczynie lub wyrób fajansowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) fajans
(1.2) wyrób z fajansu
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. farfurnia ż., farfurnik m., farfurnictwo n.
:: zdrobn. farfurka ż.
przym. farfurniczy
Wiktionary
naczynie wykonane z farfury, fajansu
SJP.pl
manufaktura ceramiczna produkująca fajanse
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzem. daw. manufaktura produkująca wyroby fajansowe lub porcelanowe;
Wiktionary
Farfurnia – nazwa polskich wytwórni fajansu, pojawiła się w Polsce w momencie powstania manufaktur pod koniec XVII wieku i była używana do początku XIX wieku. Z czasem została zastąpiona przez określenie fajansarnia lub fabryka fajansu.
Wikipedia
rzecz. farfura ż., farfurka ż.
Wiktionary
miasto w Indiach
SJP.pl
Faridabad (hindi फरीदाबाद) – miasto w Indiach, na Nizinie Hindustańskiej, w stanie Hariana. W 2011 roku miasto zamieszkiwało 1,4 miliona mieszkańców.
W mieście rozwinął się przemysł bawełniany, odzieżowy oraz cukierniczy.
Miasto to założono w 1607 r. Prawa miejskie uzyskało w 1867 r.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. baranina lub jagnięcina gotowana z kapustą i ziarnami czarnego pieprzu; norweska potrawa narodowa
Wiktionary
Fårikål – tradycyjna norweska potrawa i danie narodowe tegoż kraju. Składa się z kawałków baraniny, kapusty, czarnego pieprzu i okazjonalnie z mąki pszennej, tradycyjnie podawanej z ziemniakami gotowanymi w skórkach. Danie jest zwykle przygotowywane wczesną jesienią, a ponad 70% populacji Norwegii twierdzi, że jadło to danie przynajmniej raz w tym okresie.
W Norwegii odbywa się także święto potrawy Fårikål obchodzone każdego roku w ostatni czwartek września.
Wikipedia
(1.1) Jesień rozgościła na dobre za oknem, przyszedł więc czas na fårikål.
Wiktionary
Farinelli, wł. Carlo Maria Michelangelo Nicola Broschi (ur. 24 stycznia 1705 w Andrii k. Bari, zm. 16 września 1782 w Bolonii) – włoski śpiewak operowy, kastrat (sopran). Jego bratem był kompozytor Riccardo Broschi.
Jeden z ostatnich wielkich kastratów w historii opery.Śpiewał zawodowo od piętnastego roku życia, zdobywając stopniowo wielką sławę i uwielbienie tłumów. Miał 3-oktawową skalę głosu i był mistrzem w wykonywaniu ozdobników. Okazjonalnie grywał też na klawesynie i skrzypcach oraz komponował. Występował w Rzymie, Wiedniu i Londynie, do którego sprowadzony został przez konkurentów G.F. Händla (Nicola Porpora), przyczyniając się do bankructwa jego teatru w 1737.
Wikipedia
przyrząd wykorzystywany do badania własności wypiekowych mąki pszennej
SJP.pl
Wikipedia
skrót od: farmacja, farmaceutyczny, farmakologia, farmakologiczny (czytany jako cały, odmienny wyraz)
SJP.pl
1. gospodarstwo rolne nastawione na określony rodzaj produkcji, np. na hodowlę drobiu;
2. w krajach anglosaskich: gospodarstwo rolne;
3. farma wiatrowa - turbiny wiatrowe wraz z infrastrukturą; park wiatrowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. gospodarstwo rolne w krajach anglosaskich;
(1.2) roln. zob. ferma.
Wiktionary
Farma – zazwyczaj duże gospodarstwo rolne, zmechanizowane i specjalizujące się w uprawie wybranych roślin lub hodowli wybranych zwierząt. Nastawione na wysoką towarowość i specjalizację produkcji. Z reguły zatrudnia najemną siłę roboczą.
Wikipedia
(1.1) John pracuje na farmie swojego ojca.
Wiktionary
IPA: ˈfarma, AS: farma
Wiktionary
rzecz. farmer m., farmerka ż., farmerstwo n.
przym. farmerski
Wiktionary
specjalista w dziedzinie nauki o lekach; lekoznawca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) specjalista, znawca farmacji
Wiktionary
Farmaceuta – osoba specjalizująca się w farmacji. W szczególności jest to tytuł zawodowy przysługujący w Polsce osobie, która ukończyła studia w szkole wyższej na kierunku farmacja.
Wikipedia
(1.1) Przed zażyciem każdego leku, warto spytać się lekarza lub farmaceuty.
Wiktionary
IPA: ˌfarmaˈt͡sɛwta, AS: farmaceu̯ta
Wiktionary
rzecz. farmaceutyk m., farmacja ż.
:: fż. farmaceutka ż.
przym. farmaceutyczny
Wiktionary
(1.1) aptekarz
Wiktionary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) specjalistka w dziedzinie farmacji
Wiktionary
(1.1) Wyszła z apteki zdenerwowana, ponieważ farmaceutka była wyjątkowo nieuprzejma.
Wiktionary
IPA: ˌfarmaˈt͡sɛwtka, AS: farmaceu̯tka
Wiktionary
rzecz. farmacja ż., farmaceutyk m.
:: fm. farmaceuta m.
przym. farmaceutyczny
przysł. farmaceutycznie
Wiktionary
(1.1) aptekarka
Wiktionary
odnoszący się do farmacji - nauki o lekach
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z farmacją
Wiktionary
IPA: ˌfarmat͡sɛwˈtɨt͡ʃnɨ, AS: farmaceu̯tyčny
Wiktionary
rzecz. farmacja ż., farmaceutyka ż., farmaceuta m., farmaceutka ż., farmaceutyk m.
Wiktionary
produkt przemysłu farmaceutycznego; lek, lekarstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja wyprodukowana przez przemysł farmaceutyczny
Wiktionary
Lek, lekarstwo, produkt leczniczy (nazwa ustawowa w Polsce) – każda substancja, niezależnie od pochodzenia (naturalnego lub syntetycznego), nadająca się do bezpośredniego wprowadzania do organizmu w odpowiedniej postaci farmaceutycznej w celu osiągnięcia pożądanego efektu terapeutycznego, lub w celu zapobiegania chorobie, często podawana w ściśle określonej dawce. Lekiem jest substancja modyfikująca procesy fizjologiczne w taki sposób, że hamuje przyczyny lub objawy choroby lub zapobiega jej rozwojowi. Określenie lek stosuje się też w stosunku do substancji stosowanych w celach diagnostycznych (np. metoklopramid w diagnostyce hiperprolaktynemii) oraz środków modyfikujących nie zmienione chorobowo funkcje organizmu (np. środki antykoncepcyjne).
Wikipedia
(1.1) Po studiach uznał, że sprzedaż farmaceutyków nie jest tym, czemu pragnie poświęcić resztę życia.
Wiktionary
IPA: ˌfarmaˈt͡sɛwtɨk, AS: farmaceu̯tyk
Wiktionary
rzecz. farmacja ż., farmaceuta m., farmaceutka ż.
przym. farmaceutyczny
przysł. farmaceutycznie
Wiktionary
(1.1) lek, lekarstwo, medykament
Wiktionary
farmacja;
1. przemysł zajmujący się produkcją i dystrybucją leków;
2. nauka o lekach; lekoznawstwo;
3. kierunek studiów w szkole wyższej poświęcony tej nauce
SJP.pl
Farmaceutyka – dział gospodarki zajmujący się lekami począwszy od ich projektowania poprzez produkcję aż do dystrybucji.
Farmaceutyka zajmuje się m.in. takimi zagadnieniami, jak: badania nad nowymi lekami i dopuszczanie ich do produkcji, produkcja przemysłowa leków, ochrona patentowa leków, dopuszczanie leków do sprzedaży, sporządzanie recepturowe leków bezpośrednio w aptekach, przechowywanie leków, kontrola jakości leków, typowanie leków zamiennych, sposoby wydawania leków, urzędowe spisy leków, hurtownie farmaceutyczne oraz aptekarstwo.
Wikipedia
farmaceutyka;
1. przemysł zajmujący się produkcją i dystrybucją leków;
2. nauka o lekach; lekoznawstwo;
3. kierunek studiów w szkole wyższej poświęcony tej nauce
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o lekach;
Wiktionary
Farmacja, nauki farmaceutyczne – zespół nauk o lekach, a także nazwa kierunku studiów w szkołach wyższych.
Farmacja zajmuje się zarówno lekami syntetycznymi, lekami biologicznymi, jak i pochodzenia naturalnego, oraz składnikami kosmetyków oraz żywności. Farmacja wykładana jest na wydziałach farmaceutycznych wyższych uczelni medycznych w ramach studiów jednolitych magisterskich trwających w Polsce 5,5 roku.
Wikipedia
(1.1) Postanowił studiować farmację planowaćanując przejęcie w przyszłości rodzinnej apteki.
Wiktionary
IPA: farˈmat͡sʲja, AS: farmacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. farmaceutyka ż., farmaceuta m., farmaceutka ż., farmaceutyk m.
przym. farmaceutyczny
przysł. farmaceutycznie
Wiktionary
(1.1) farmaceutyka, lekoznawstwo
Wiktionary
nauka zajmująca się badaniem związków chemicznych stosowanych jako środki lecznicze; chemia farmaceutyczna
SJP.pl
dziedzina farmakologii zajmująca się efektami działania leków na organizm, mechanizmami tego działania oraz strukturami wrażliwymi na działanie tych leków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. dział farmakologii badający mechanizmy działania leków oraz reakcje organizmu na nie;
Wiktionary
Farmakodynamika (ang. pharmacodynamics) – dział farmakologii zajmujący się wpływem leków na organizm, w tym odpowiedzią farmakologiczną oraz czasem trwania i wielkością obserwowanej odpowiedzi na dane stężenie leku.
Wikipedia
przym. farmakodynamiczny
Wiktionary
chorobliwa potrzeba przyjmowania leków
SJP.pl
chorobliwa obawa przed przyjmowaniem leków
SJP.pl
związany z dziedziną genetyki i farmakologii zajmującą się badaniem wpływu czynników genetycznych na efekty działania leków
SJP.pl
dziedzina genetyki i farmakologii zajmująca się badaniem wpływu czynników genetycznych na efekty działania leków
SJP.pl
Farmakogenetyka – dział nauki (z pogranicza farmakologii i genetyki) zajmujący się badaniem wpływu pojedynczych genów na reakcję organizmu na podanie określonych leków. Badania farmakogenetyczne mają istotne znaczenie dla prowadzenia prawidłowej i bezpiecznej farmakoterapii. W tych badaniach ocenia się: skuteczność, bezpieczeństwo leków (działania niepożądane), a także interakcje lekowe.
Wikipedia
ten, kto zajmuje się farmakognozją
SJP.pl
dotyczący farmakognozji
SJP.pl
dział farmacji, nauka o surowcach leczniczych pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i mineralnego
SJP.pl
Farmakognozja (gr. φάρμακον (pharmakon) – lek i γνῶσις (gnosis) – wiedza) – dział farmacji, nauka o substancjach pochodzenia naturalnego, które są wykorzystywane jako leki.
W szczególności farmakognozja zajmuje się surowcami roślinnymi, ich anatomią, pochodzącymi z nich składnikami czynnymi, budową chemiczną tych składników, kierunkiem i mechanizmem ich działania na organizm człowieka oraz sposobem ich uzyskiwania, a także produkcją leków z tych surowców oraz praktycznym ich stosowaniem (leki ziołowe).
Wikipedia
związany z dziedziną farmakologii zajmującą się badaniem szybkości procesów wchłaniania, dystrybucji i wydalania leków z organizmu
SJP.pl
dziedzina farmakologii zajmująca się badaniem szybkości procesów wchłaniania, dystrybucji i wydalania leków z organizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. dział farmakologii badający zmiany stężenia substancji w ustroju, zwłaszcza leków i ich metabolitów, w miarę upływu czasu;
Wiktionary
Farmakokinetyka – dziedzina farmakologii opisująca zmiany stężenia leku lub jego metabolitów w ustroju w czasie. Procesy, którymi zajmuje się farmakokinetyka, dotyczą losów leku w ustroju i są opisywane w systemie LADME. Farmakokinetyka rozpatruje te procesy względem czasu.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie farmakologii
SJP.pl
Farmakologia (gr. φάρμακον (phármakon) – lekarstwo, lógos – słowo, nauka) – dziedzina medycyny i farmacji; nauka o działaniu leków, czyli mechanizmach ich działania na organizm oraz skutkach tego działania. Jako nauka zajmującą się najważniejszym aspektem leków, bywa czasami mylona z samą farmacją – czyli dziedziną wiedzy nadrzędną w stosunku do wszystkich zagadnień dotyczących leków.
Wikipedia
nauka zajmująca się wpływem substancji na organizm, ich mechanizmem działania oraz możliwością ich zastosowania w celu leczenia chorób
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) dziedzina medycyny i farmacji; nauka o działaniu leków
Wiktionary
Farmakologia (gr. φάρμακον (phármakon) – lekarstwo, lógos – słowo, nauka) – dziedzina medycyny i farmacji; nauka o działaniu leków, czyli mechanizmach ich działania na organizm oraz skutkach tego działania. Jako nauka zajmującą się najważniejszym aspektem leków, bywa czasami mylona z samą farmacją – czyli dziedziną wiedzy nadrzędną w stosunku do wszystkich zagadnień dotyczących leków.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) chronofarmakologia
holonimy.
(1.1) farmacja, medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fitofarmakologia ż., farmakolog m., farmakolożka ż.
przym. farmakologiczny
przysł. farmakologicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|farmako-|-logia. < etym|gr|φάρμακον|λογία. (phármakon + logía) – lekarstwo + zbiór
uwagi.
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pharmacology
* arabski: (1.1) صيدلة ż.
* baskijski: (1.1) farmakologia
* białoruski: (1.1) фармакалогія ż., леказнаўства n.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) фармакалёгія ż., леказнаўства n.
* bułgarski: (1.1) фармакология ż.
* duński: (1.1) farmakologi w.
* francuski: (1.1) pharmacologie ż.
* galicyjski: (1.1) farmacoloxía ż.
* hiszpański: (1.1) farmacología ż.
* japoński: (1.1) furi|薬理学|やくりがく.
* kataloński: (1.1) farmacologia ż.
* niemiecki: (1.1) Pharmakologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) farmakologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) farmakologi m.
* nowogrecki: (1.1) φαρμακολογία ż.
* rosyjski: (1.1) фармакология ż.
* szwedzki: (1.1) farmakologi w.
* ukraiński: (1.1) фармакологія ż.
* włoski: (1.1) farmacologia ż.
źródła.
== farmakologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) farmakologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfarmakɔˈlɔɟja, AS: farmakoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. fitofarmakologia ż., farmakolog m., farmakolożka ż.
przym. farmakologiczny
przysł. farmakologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
(1.1) chronofarmakologia
holonimy.
(1.1) farmacja, medycyna
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fitofarmakologia ż., farmakolog m., farmakolożka ż.
przym. farmakologiczny
przysł. farmakologicznie
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etymn|pol|farmako-|-logia. < etym|gr|φάρμακον|λογία. (phármakon + logía) – lekarstwo + zbiór
uwagi.
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) pharmacology
* arabski: (1.1) صيدلة ż.
* baskijski: (1.1) farmakologia
* białoruski: (1.1) фармакалогія ż., леказнаўства n.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) фармакалёгія ż., леказнаўства n.
* bułgarski: (1.1) фармакология ż.
* duński: (1.1) farmakologi w.
* francuski: (1.1) pharmacologie ż.
* galicyjski: (1.1) farmacoloxía ż.
* hiszpański: (1.1) farmacología ż.
* japoński: (1.1) furi|薬理学|やくりがく.
* kataloński: (1.1) farmacologia ż.
* niemiecki: (1.1) Pharmakologie ż.
* norweski (bokmål): (1.1) farmakologi m.
* norweski (nynorsk): (1.1) farmakologi m.
* nowogrecki: (1.1) φαρμακολογία ż.
* rosyjski: (1.1) фармакология ż.
* szwedzki: (1.1) farmakologi w.
* ukraiński: (1.1) фармакологія ż.
* włoski: (1.1) farmacologia ż.
źródła.
== farmakologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) farmakologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób farmakologiczny, za pomocą leków
Wiktionary
rzecz. farmakologia ż., farmakolog m.
przym. farmakologiczny
Wiktionary
odnoszący się do farmakologii, dotyczący substancji leczniczych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z farmakologią, dotyczący farmakologii
Wiktionary
IPA: ˌfarmakɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: farmakoloǵičny
Wiktionary
rzecz. farmakologia ż., farmakolog m.
przysł. farmakologicznie
Wiktionary
uzależnienie się od leków; lekomania
SJP.pl
Wikipedia
urzędowy spis leków, ułożony alfabetycznie, podający obowiązujące normy ich składu, przyrządzania, dawkowania i przechowywania, aktualizowany co roku; lekospis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) farm. urzędowy spis leków zatwierdzonych do użycia w danym państwie, zawierający m.in. opis ich składu, właściwości oraz zalecenia dotyczące zastosowania;
Wiktionary
Farmakopea, kodeks apteczny – urzędowy spis leków dopuszczonych w danym kraju lub na danym terenie do obrotu, oraz obwarowany tymi samymi zastrzeżeniami spis surowców służących do ręcznego sporządzania niektórych z tych leków w aptece (leków recepturowych). Zawiera opis wszystkich tych substancji, sposoby ich przechowywania oraz dostępu do nich osób powołanych, rodzaje opakowań, dozwolone metody dystrybucji, dawkowanie, sposoby kontroli jakości, a w przypadku leków robionych w aptece, także metody ich przygotowywania. Opisuje też metody identyfikacji leków, ich standaryzację, sposoby nazewnictwa i możliwe zamienniki.
Wikipedia
(1.1) Przede wszystkim mamy wreszcie w farmakopei polskiej pierwszy środek doustny przeciw łuszczycy.
Wiktionary
przym. farmakopealny
Wiktionary
(1.1) lekospis
Wiktionary
związany z farmakopeą, urzędowym spisem leków
SJP.pl
1. dział farmakologii zajmujący się praktycznymi wskazaniami do stosowania leków i ich dawkowania
2. leczenie chorób za pomocą leków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. farm. dział farmakologii zawierający wskazania co do stosowania leków i ich dawkowania
(1.2) zastosowanie leków do zwalczenia choroby, leczenie chorób lekami farmaceutycznymi
Wiktionary
Farmakoterapia – leczenie chorób przy użyciu leków, stosowanie leków w celu zwalczania chorób lub ich objawów.
Wikipedia
(1.1) Medycyna uzdrowiskowa nie odrzuca farmakoterapii, ale traktuje ją jako jedną z metod leczenia w czasie kontroli uzdrowiskowej.
Wiktionary
dawniej:
1. oszust, krętacz; szachraj, szalbierz;
2. liberał, wolnomyśliciel;
3. członek stowarzyszenia wolnomularskiego; mason
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. określenie liberała, niedowiarka, wolnomyśliciela, jakobina
(1.2) przest. oszust, krętacz, szalbierz
(1.3) daw. określenie masona, wolnomularza
(1.4) daw. gw-pl|Kresy. głupiec
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) pot. coś bzdurnego, głupiego
Wiktionary
IPA: farˈmazɔ̃n, AS: farmazõn
Wiktionary
rzecz. farmazony nmos.
:: zdrobn. farmazonik m.
Wiktionary
(1.2) zob. oszust.
(2.1) głupstwo, bzdura, brednia
Wiktionary
kobieta będąca członkinią masonerii; masonka, wolnomularka
SJP.pl
rzadko: wolnomularstwo, masoneria
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od farmazon
Wiktionary
(1.1) To nie farmazon, lecz tylko mały farmazonik.
Wiktionary
rzecz. farmazon m.
Wiktionary
kobieta będąca członkinią masonerii; masonka, wolnomularka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) głupstwa, niedorzeczności, brednie
forma rzeczownika.
(2.1) M., B. i W. lm. od: farmazon
Wiktionary
IPA: ˌfarmaˈzɔ̃nɨ, AS: farmazõny
Wiktionary
rzecz. farmazon mos.
Wiktionary
(1.1) androny, banialuki, trele-morele
Wiktionary
osoba uprawiająca ziemię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) roln. właściciel lub dzierżawca farmy w krajach anglosaskich
Wiktionary
Rolnik (forma żeńska – rolniczka), farmer (forma żeńska – farmerka) – osoba pracująca na roli, uprawiająca swoje lub cudze pole (rolnictwo). Często specjalista w zakresie rolnictwa.
Wikipedia
(1.1) Farmerzy poddali uprawie jałowe ziemie Australii.
(1.1) Udział organizacji pozarządowych (społeczności lokalnych, farmerów, konsumentów) w procesie wdrażania przepisów unijnych dotyczących ochrony praw zwierząt oraz przestrzegania standardów środowiskowych jest niewystarczający.
Wiktionary
IPA: ˈfarmɛr, AS: farmer
Wiktionary
rzecz. farma ż.
przym. farmerski
Wiktionary
1. kobieta posiadająca lub pracująca na farmie w krajach anglosaskich;
2. potocznie: farmerstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. właścicielka lub dzierżawczyni farmy w krajach anglosaskich
Wiktionary
rzecz. farma ż.
przym. farmerski
Wiktionary
1. kobieta posiadająca lub pracująca na farmie w krajach anglosaskich;
2. potocznie: farmerstwo
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) roln. związany z farmerem, dotyczący farmera
Wiktionary
rzecz. farmer mos., farma ż., farmerka ż., farmerstwo n.
Wiktionary
działalność polegająca na prowadzeniu farmy
SJP.pl
przekształcanie rolnictwa na wzór zachodniego, nastawionego głównie na masową produkcję towarową
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Farnese – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Viterbo.
Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwało 1729 osób, 33,2 os./km².
Urodził tu się dyplomata papieski abp Antonio Taffi.
Wikipedia
naturalny pestycyd stosowany do zwalczania mszyc
SJP.pl
Farnezen – organiczny związek chemiczny z grupy seskwiterpenów. Występuje w postaci 2 izomerów konstytucyjnych, α i β, różniących się położeniem jednego z wiązań podwójnych węgiel-węgiel. α-Farnezen to 3,7,11-trimetyl-1,3,6,10-dodekatetraen, a β-farnezen to 7,11-dimetyl-3-metylen-1,6,10-dodekatrien. Izomer alfa ma cztery, a izomer beta dwa stereoizomery różniące się geometrią wiązań podwójnych.
Wikipedia
alkohol z grupy terpenów, mający zapach konwalii
SJP.pl
Wikipedia
próżnowanie, leniuchowanie, nieróbstwo; far niente
SJP.pl
witamina K2, rozpuszczalna w tłuszczach; menachinon
SJP.pl
należący, odnoszący się do fary; parafialny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przest. przym. od fara
Wiktionary
IPA: ˈfarnɨ, AS: farny
Wiktionary
rzecz. fara ż., farorz mos.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. proboszcz
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. ksiądz
Wiktionary
rzecz. fara ż.
przym. farny
Wiktionary
1. wyspa na Morzu Śródziemnym;
2. latarnia na wyspie Faros
SJP.pl
Latarnia morska na Faros – starożytna latarnia morska zbudowana około 280–279 p.n.e. na wysepce Faros, u wejścia do portu w Aleksandrii (Egipt). Ze względu na wielkość i wspaniałość architektonicznego ukształtowania uważana za jeden z siedmiu cudów świata starożytnego. Zniszczona w XIII–XV wieku.
Wikipedia
w gwarze śląskiej: proboszcz
SJP.pl
zdrobnienie od: farosz (w gwarze śląskiej: proboszcz)
SJP.pl
Farrell – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, w hrabstwie Coahoma.
Wikipedia
1. przenośnie: coś niepoważnego, niedorzecznego, karykaturalnego; kabaret, komedia, kpina;
2. utwór komediowy z szybką akcją i elementami karykatury oraz groteski; krotochwila
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) teatr. lekka komedia o żywej akcji;
(1.2) pot. sytuacja absurdalna
Wiktionary
Farsa (fr. farce – „żart”, „figiel”) – odmiana komedii, w której łatwowierni bohaterowie zostają wciągnięci w serię coraz bardziej nieprawdopodobnych, niewygodnych lub kompromitujących wydarzeń. Sytuacje te najczęściej są spowodowane wadami bohaterów, takimi jak np. próżność, sprzedajność lub chciwość. Wysiłki podejmowane w celu wybrnięcia z sytuacji prowadzą do dalszego zapętlenia i jeszcze większej kompromitacji, aż do momentu, w którym w komicznych punktach kulminacyjnych wady zostają odpowiednio upokarzająco i przykładnie ukarane, po czym następuje względnie szczęśliwe zakończenie. Farsy są poświęcone obnażaniu ludzkich słabości. Akcja farsy musi od samego początku rozwijać się błyskawicznie i być budowana precyzyjnie.
Wikipedia
(1.1) Dostałem zaproszenie na premierę jakiejś farsy, tytułu jednak nie pamiętam.
(1.2) Rekonstrukcja rządu powoli zamienia się w farsę.
Wiktionary
IPA: ˈfarsa, AS: farsa
Wiktionary
rzecz. farsowość ż.
:: zgrub. farsidło n.
przym. farsowy
przysł. farsowo
Wiktionary
(1.2) pot. cyrk, komedia, opera, szopa, szopka
Wiktionary
[czytaj: fars-i] język należący do grupy języków irańskich, urzędowy w Iranie i w Afganistanie; język perski
SJP.pl
Język perski, nowoperski (pers. فارسی fārsī) – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 50 mln mówiących, zamieszkujących głównie Iran (40 mln), Afganistan (7 mln), Tadżykistan (6 mln) i Irak (200 tys.). Służy jednocześnie jako lingua franca dla blisko 80 mln mieszkańców Bliskiego Wschodu.
Wikipedia
potocznie: licha farsa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
1. sztuka pisania fars;
2. twórczość obejmująca farsy
SJP.pl
przymiotnik od: farsa
SJP.pl
nadzienie z różnych produktów odpowiednio przyprawione
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kulin. masa umieszczana wewnątrz niektórych potraw (ciast, wydrążonych mięs, ryb, warzyw czy owoców) powstała ze zmieszania siekanych lub zmielonych produktów spożywczych;
Wiktionary
Farsz – masa mielona lub drobno siekana, używana do nadziewania mięs (w tym ryb), warzyw lub ciasta. Farsz przyrządzany jest zwykle z mielonego mięsa, kaszy lub moczonej bułki, jaj, grzybów, tłuszczu i przypraw.
Nakładanie farszu (nadziewanie potrawy farszem) to faszerowanie.
Wikipedia
(1.1) Nałożyć farsz do cukinii, przyprawić i posypać startym serem.
Wiktionary
IPA: farʃ, AS: farš
Wiktionary
rzecz. farszynka ż.
Wiktionary
(1.1) nadzienie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. kotlet ziemniaczany faszerowany mięsem i jajkiem; tradycyjne danie z kuchni mazurskiej
Wiktionary
rzecz. farsz m.
Wiktionary
szczęście, powodzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. szczęście
Wiktionary
IPA: fart, AS: fart
Wiktionary
rzecz. farciarz m., farciara ż., farciarka ż., farcik mrz.
czas. farcić się ndk., pofarcić się dk.
Wiktionary
(1.1) pot. fuks, reg. śl. cufal., szczęście
Wiktionary
szczęście, powodzenie
SJP.pl
[czytaj: farding] dawna moneta brytyjska o wartości ćwierć pensa
SJP.pl
Farthing – moneta brytyjska o równowartości 1/4 pensa, czyli 1/960 funta szterlinga, będąca w obiegu przed wprowadzeniem systemu dziesiętnego.
Pierwsze farthingi zostały wybite w srebrze za panowania Henryka III w pierwszej połowie XIII wieku. Zawartość srebra w monetach z czasem malała. W pierwszej połowie XVI wieku, srebrne farthingi miały 8-10 milimetrów średnicy i ważyły 0,15-0,20 grama. Ostatnie monety tego typu zostały wybite za panowania Edwarda VI w latach 1551-1553. W tym samym czasie, monety półpensowe wybite ze srebra słabej próby pełniły funkcję farthingów.
Wikipedia
młodzieżowo: fartnąć się - poszczęścić się; pofarcić się
SJP.pl
1. dawniej: tresować, ujeżdżać konia;
2. w gwarze uczniowskiej: wypuszczać gazy trawienne; pierdzieć
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: fartownie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: fartowny
SJP.pl
1. taki, któremu się udaje, mający szczęście;
2. pomyślny, szczęśliwy
SJP.pl
1. okrycie ochronne;
2. potocznie: szczęściarz; farciarz;
3. osłona maszyn i urządzeń technicznych;
4. blaszane nakrycie gzymsów, uskoków itp.;
5. dawniej: nakrycie na nogi w saniach, powozie itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) ubranie ochronne zakładane na wierzch codziennego stroju mające kształt płaszcza, kurtki lub kawałka materiału zawiązywanego w pasie;
Wiktionary
Fartuch – ubranie ochronne w postaci płata materiału osłaniającego front noszącej go osoby (zazwyczaj tułów i nogi). Najczęściej posiada wiązanie na plecach oraz dodatkowy podtrzymujący pasek (lub paski) w okolicach szyi lub barków. Fartuch jest także tradycyjnym elementem niektórych strojów ludowych.
Wikipedia
(1.1) Schwyciła biały fartuch z wieszaka na scianie i weszła do laboratorium.
Wiktionary
IPA: ˈfartux, AS: fartuχ
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. fartuszek m.
przym. fartuchowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) ubranie ochronne
hiponimy.
(1.1) chałat, fartuszyna, kitel, krzyżak, śliniak, zapaska; gw-pl|Górny Śląsk|zopaska.
holonimy.
meronimy.
(1.1) napierśnik, bawet
pokrewne.
rzecz.
:: zdrobn. fartuszek m.
przym. fartuchowy
frazeologia.
etymologia.
etym|niem|Fürtuch.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) (kuchenny) apron, (kitel) lab coat
* białoruski: (1.1) фартух m.
* duński: (1.1) forklæde n.
* estoński: (1.1) põll, kittel
* grenlandzki: (1.1) saaliaqut
* hiszpański: (1.1) bata ż., batín m., delantal m., guardapolvo m.
* kaszubski: (1.1) fartuch m., szërtuch m.
* kataloński: (1.1) davantal m.
* kazachski: (1.1) алжапқыш
* niderlandzki: (1.1) voorschoot m.
* rosyjski: (1.1) фартук m.
* shona: (1.1) epuroni
* słowacki: (1.1) zástera ż.
* szkocki gaelicki: (1.1) aparan m.
* udmurcki: (1.1) азькышет
* ukraiński: (1.1) фартух m.
* wilamowski: (1.1) śjyctüh n.
źródła.
== fartuch (język kaszubski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) fartuch
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik od: fartuch
SJP.pl
zdrobnienie od: fartuch
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: fartuch
(1.2) krótki fartuch zawiązywany w pasie
Wiktionary
IPA: farˈtuʃɛk, AS: fartušek
Wiktionary
rzecz. fartuch m.
przym. fartuchowy
Wiktionary
przymiotnik od: fartuszek
SJP.pl
nędzny fartuch
SJP.pl
Faruk I, arab. فاروق الأول (ur. 11 lutego 1920 w Kairze, zm. 18 marca 1965 w Rzymie) – król Egiptu i Sudanu w 1936–1952.
Jego pełny tytuł: „Jego Wysokość Faruk I z łaski Boga Król Egiptu i Sudanu, Suweren Nubii, Kordofanu i Darfuru”.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
droga wodna wytyczona wśród mielizn lub innych przeszkód nawigacyjnych, służąca do przeprowadzania statków o określonym zanurzeniu
SJP.pl
Tor wodny (z niderl. farwater) – droga dla statków, bezpieczna o odpowiedniej głębokości, wyznaczona na akwenie trudnym lub niebezpiecznym, oznaczona stałymi (np. brama torowa) lub pływającymi znakami nawigacyjnymi, na której może odbywać się bezpiecznie i swobodnie ruch żeglugowy. Kierunek (prawa i lewa strona) toru wodnego, prowadzi zawsze z morza do portu, ujścia rzeki lub do innej drogi wodnej.
Wikipedia
przymiotnik od: farwater
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kujawy. cukier
Wiktionary
artykulacja głoski wymagająca dodatkowego cofnięcia języka
SJP.pl
Faryngalizacja (od grec. pharynx – ‘gardło’) – proces koartykulacyjny, polegający na utworzeniu podczas artykulacji dźwięku dodatkowego przewężania pomiędzy korzeniem języka a tylną ścianą gardła. Artykulacji tej można nauczyć się, przesuwając nasadę języka do tyłu aż do momentu, gdy poczujemy napięcie mięśni, i nie rozluźniając ich, starając się wypowiedzieć odpowiednią spółgłoskę zwykłą. Faryngalizacja nadaje spółgłosce dodatkowej barwy samogłoski [ɑ]. W transkrypcji IPA dźwięki faryngalizowane oznaczane są symbolem [ˁ] np. [tˁ].
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Faryn
Wiktionary
rzecz. Faryny nmos.
:: fż. farynianka ż.
przym. faryński
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Faryn
Wiktionary
rzecz. Faryny nmos.
:: fm. farynianin m.
przym. faryński
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Faryn
Wiktionary
rzecz. Faryny nmos., farynianin m., farynianka ż.
Wiktionary
1. jeździec, rycerz arabski
2. przenośnie: zapaleniec, śmiałek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) beduiński wojownik, rycerz konny;
(1.2) przen. ktoś bardzo śmiały i nieliczący się z przeciwnościami, niebezpieczeństwem
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈfarɨs, AS: farys
Wiktionary
(1.2) zapaleniec, śmiałek, ryzykant, odważniak
Wiktionary
1. nieszczerość, obłudność, fałszywość; faryzejstwo, faryzeuszostwo;
2. poglądy i idee faryzeuszy - członków żydowskiego stronnictwa religijno-politycznego w starożytnej Judei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) hist. rel. zbiór nauk i poglądów wyznawanych przez faryzeuszy
(1.2) książk. postawa fałszywej pobożności, obłudy i hipokryzji, połączona z zadufaniem w sobie
Wiktionary
Faryzeusze (gr. Φαρισαῖοι; aram. „perišaja”; hebr. פְּרוּשִׁים „perušim”, łac. pharisaei – pochodzi od greckiego φαρισαῖοι pharisaioi) – jedno z żydowskich bractw religijnych (hebr. חֲבוּרָה „ḥaburah”) w czasach Drugiej Świątyni, czyli od ok. II wieku p.n.e. do ok. 70 r. n.e. Nazywali siebie חֲבֵרִים ḥawerim (bracia) i byli w opozycji do kapłańskiego bractwa saduceuszy. Inne bractwa w tym czasie to m.in. esseńczycy, zeloci i w konsekwencji także chrześcijanie. Nazwa ich pochodzi od hebrajskiego słowa peruša – oznaczające w hebrajskim „tego, kto się oddziela”, żyjącego w separacji od osób rytualnie nieczystych, aby móc zbliżyć się do Boga. Faryzeusze byli stronnictwem ludzi świeckich, w odróżnieniu od kapłańskiej arystokracji saduceuszów, starali się jednak w swoim postępowaniu przestrzegać świątynnych reguł czystości. Zyskali sobie reputację ekspertów w dziedzinie interpretacji Pisma. Stąd wzięło się nowotestamentowe określenie na faryzeuszy „Uczeni w Piśmie”, jest to jednak pojęcie mogące określać grupy zarówno w ramach tego stronnictwa, jak i poza nim.
Wikipedia
IPA: ˌfarɨˈzɛjism̥, AS: faryzei ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. faryzeusz m., faryzejstwo n., faryzeuszostwo n.
przym. faryzejski, faryzeuszowski
Wiktionary
(1.2) faryzejstwo, faryzeuszostwo, dwulicowość, hipokryzja, obłuda, przewrotność, zakłamanie
Wiktionary
obłudny, fałszywy, świętoszkowaty, faryzeuszowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) staroż. dotyczący faryzeuszy
(1.2) przen. obłudny, fałszywy, dwulicowy
Wiktionary
rzecz. faryzeusz m., faryzeizm mrz., faryzejskość ż.
przym. faryzeuszowski
Wiktionary
(1.1) faryzeuszowski
(1.2) nieszczery
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest faryzejskie; cecha tych, którzy są faryzejscy
Wiktionary
przym. faryzejski
przysł. faryzejskie
Wiktionary
faryzeuszostwo;
1. nieszczerość, obłudność, fałszywość; faryzeizm;
2. ogół członków żydowskiego stronnictwa religijno-politycznego w starożytnej Judei
SJP.pl
1. przenośnie: człowiek fałszywy, obłudny; hipokryta, bigot;
2. członek stronnictwa polityczno-religijnego w starożytnej Judei, przeciwnik saduceuszy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. polit. rel. członek stronnictwa polityczno-religijnego w starożytnej Judei uznający jedynie prawo pisane (Torę);
(1.2) przen. pejor. człowiek obłudny
Wiktionary
Faryzeusze (gr. Φαρισαῖοι; aram. „perišaja”; hebr. פְּרוּשִׁים „perušim”, łac. pharisaei – pochodzi od greckiego φαρισαῖοι pharisaioi) – jedno z żydowskich bractw religijnych (hebr. חֲבוּרָה „ḥaburah”) w czasach Drugiej Świątyni, czyli od ok. II wieku p.n.e. do ok. 70 r. n.e. Nazywali siebie חֲבֵרִים ḥawerim (bracia) i byli w opozycji do kapłańskiego bractwa saduceuszy. Inne bractwa w tym czasie to m.in. esseńczycy, zeloci i w konsekwencji także chrześcijanie. Nazwa ich pochodzi od hebrajskiego słowa peruša – oznaczające w hebrajskim „tego, kto się oddziela”, żyjącego w separacji od osób rytualnie nieczystych, aby móc zbliżyć się do Boga. Faryzeusze byli stronnictwem ludzi świeckich, w odróżnieniu od kapłańskiej arystokracji saduceuszów, starali się jednak w swoim postępowaniu przestrzegać świątynnych reguł czystości. Zyskali sobie reputację ekspertów w dziedzinie interpretacji Pisma. Stąd wzięło się nowotestamentowe określenie na faryzeuszy „Uczeni w Piśmie”, jest to jednak pojęcie mogące określać grupy zarówno w ramach tego stronnictwa, jak i poza nim.
Wikipedia
(1.1) Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.
Wiktionary
IPA: ˌfarɨˈzɛwuʃ, AS: faryzeu̯uš
Wiktionary
rzecz. faryzeizm mrz., faryzejstwo n., faryzeuszostwo n.
przym. faryzejski, faryzeuszowski
przysł. faryzejsko, faryzeuszowsko
Wiktionary
(1.2) zob. obłudnik.
Wiktionary
faryzejstwo;
1. nieszczerość, obłudność, fałszywość; faryzeizm;
2. ogół członków żydowskiego stronnictwa religijno-politycznego w starożytnej Judei
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) postawa charakteryzująca się brakiem szczerości
Wiktionary
rzecz. faryzeusz mos., faryzeizm mrz.
przym. faryzeuszowski
przysł. faryzeuszowsko
Wiktionary
(1.1) faryzeizm
Wiktionary
obłudny, fałszywy, świętoszkowaty, faryzejski
SJP.pl
klauzula umowy w handlu morskim (z angielskiego: free alongside ship; sprzedawca zobowiązany jest dostarczyć towar do burty statku); FAS
SJP.pl
Wikipedia
pojemne naczynie drewniane służące do przechowywania produktów spożywczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) duże naczynie z drewnianych klepek do przechowywania produktów;
(1.2) pot. zawartość fasy (1.1), umowna miara pojemności
(1.3) rzem. naczynie wkopane w ziemię, używane do garbowania skór
(1.4) daw. przen. lekceważące określenie człowieka otyłego
Wiktionary
Fasa (od niem. Fass – beczka) – duże drewniane naczynie dawniej używane do przechowywania produktów spożywczych.
Najczęściej wykonane z klepek dębowych, bukowych bądź sosnowych, spiętych obręczami z bednarki stalowej, a wcześniej z leszczyny. Nazywane też kłodą, kształtem przypominało beczkę, miało jednak tylko jedno dno w szerszym końcu (podstawie), jak kadź. Od góry fasa zamykana była dopasowaną pokrywą. Dwie wystające klepki tworzyły uchwyty z kwadratowymi otworami, przez które przekładano drewnianą zasuwę posiadającą na jednym końcu łeb, a na drugim otwór do zamknięcia kłódką.
Wikipedia
(1.1) Ujrzał poza sobą stojącego mężczyznę ogromnych rozmiarów, plecyeców żubrzych, otyłego, z brzuchem jak fasa, z twarzą w trzech fałdzistych podbródkach…
(1.2) Na weselu cześnika i ciwunówny goście wypili wiele fas wina.
(1.4) Spasasz się, Maniusiu – rzekł kiedyś Józio – będziesz taka fasa, jak mama.
Wiktionary
IPA: ˈfasa, AS: fasa
Wiktionary
rzecz. fasowanie
:: zdrobn. faska ż., faseczka ż.
czas. fasować, wyfasować, zafasować
Wiktionary
(1.1) beczułka, stągiew, stpol. kłoda, sudzina
(1.3) kadź
(1.4) baryła, brzuchal, tłuścioch
Wiktionary
1. frontowa ściana lub elewacja budynku;
2. przenośnie o pozorach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archit. ozdobna, efektowna elewacja budynku;
(1.2) przen. coś pozornego, tylko na pokaz
(1.3) inform. wzorzec projektowy, który służy do ujednolicenia dostępu do złożonego systemu poprzez wystawienie uproszczonego, uporządkowanego interfejsu programistycznego;
(1.4) socjol. sposób kreowania własnego wizerunku przez jednostkę w trakcie interakcji społecznej, mający na celu manipulacje wrażeniami jakie odnosi partner interakcji;
(1.5) więz. twarz
Wiktionary
Fasada – główna, efektowna elewacja budynku, o szczególnie dużej dekoracyjności, często monumentalna, spełniająca funkcje reprezentacyjne wobec całego gmachu, a przez to wyróżniająca się spośród pozostałych elewacji. Zazwyczaj jest to elewacja przednia, jednak w budynkach narożnych mogą istnieć dwie fasady, a w wolnostojących nawet trzy lub wszystkie.
Wikipedia
(1.1) Fasadę świątyni zdobił podwójny meander.
(1.2) Jej pewność siebie to tylko fasada za którą kryje się czarna rozpacz.
Wiktionary
IPA: faˈsada, AS: fasada
Wiktionary
rzecz. fasadowość ż.
przym. fasadowy
Wiktionary
(1.1) daw. facjata, fronton, lico
(1.2) pozór, pretekst, przykrywka
Wiktionary
pozorność
SJP.pl
1. dotyczący fasady - głównej elewacji budynku, zewnętrznej ściany, różniącej się od pozostałych odmienną kompozycją architektoniczną;
2. przenośnie: stwarzający pozytywne wrażenia, nieodpowiadające rzeczywistości; pozorny, złudny, pokazowy, efekciarski
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) archit. związany z fasadą, dotyczący fasady
(1.2) przen. pozorny, sprawiający tylko wrażenie
Wiktionary
rzecz. fasada ż.
Wiktionary
(1.2) efekciarski
Wiktionary
wyburzanie zabytkowego budynku, tak aby zostawić tylko jego zewnętrzne ściany, pomiędzy którymi można wybudować inny obiekt
SJP.pl
wyburzanie zabytkowego budynku, tak aby zostawić tylko jego zewnętrzne ściany, pomiędzy którymi można wybudować inny obiekt
SJP.pl
oznaka najwyższej władzy u Rzymian, noszona na lewym ramieniu przez liktorów
SJP.pl
Fasces (w tym znaczeniu plurale tantum, od łac. fascis „wiązka”) lub rózgi liktorskie – obwiązany rzemieniem pęk rózg, czasem z zatkniętym weń toporem (wojennym) o podwójnym żelaznym ostrzu.
Fasces pierwotnie stanowiły symbol władzy każdego etruskiego króla – lukumona (lucumo), niesiony przez jego liktorów (lictores), stanowiących osobistą ochronę władcy.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Fastów
Wiktionary
rzecz. Fasty nmos.
:: fż. faścianka ż.
przym. faściański
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Fastów
Wiktionary
rzecz. Fasty nmos.
:: fm. faścianin m.
przym. faściański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Fastów
Wiktionary
rzecz. Fasty nmos., faścianin m., faścianka ż.
Wiktionary
zaburzenie wzrostu łodygi prowadzące do jej deformacji; staśmienie łodygi
SJP.pl
Staśmienie, czyli fascjacja – silne spłaszczenie niektórych części rośliny. Występuje u wielu gatunków. Obserwowano je na łodydze, szypułce kwiatostanu i na całym kwiatostanie. Jest to objaw chorobowy zaliczany do grupy dziwotworów.
Najczęściej występującym typem fascjacji jest fascjacja liniowa, czyli wstęgowata. Istnieje kilka teorii usiłujących wytłumaczyć zjawisko fascjacji:
Wikipedia
choroba pasożytnicza owiec, kóz i bydła, niekiedy człowieka, wywoływana przez motylicę wątrobową, objawiająca się m.in. marskością wątroby; motylica, choroba motylicza
SJP.pl
Fascjoloza (łac. fasciolosis, ang. fascioliasis) – choroba pasożytnicza, wywoływana przez motylicę wątrobową (Fasciola hepatica). Bywa również nazywana chorobą motyliczą. Chorują na nią ludzie i zwierzęta.
Wikipedia
przestarzale: zwój, plik papierów, dokumentów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. zwój papierów, dokumentów
Wiktionary
Fascykuł (od łac. fasciculus – wiązka).
Wikipedia
bardzo silne zainteresowanie kimś lub czymś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bardzo silne zainteresowanie się czymś lub kimś
Wiktionary
(1.1) Wspierała się ona na literackiej fascynacji egzotyką, rustykalnością, wyidealizowanym światem natury.
(1.1) Wtedy wydawało jej się, że to wielkie uczucie, teraz uważa, że była to tylko fascynacja. Pierwsza fascynacja mężczyzną. Który był w dodatku mądrzejszy, bardziej doświadczony i musiał imponować kilkunastoletniej dziewczynce.
Wiktionary
czas. fascynować ndk., zafascynować dk.
rzecz. fascynowanie n., zafascynowanie n., fascynat m., fascynatka ż., fascynator m.
przym. fascynujący
przysł. fascynująco
Wiktionary
osoba czymś zafascynowana
SJP.pl
kobieta czymś zafascynowana
SJP.pl
stroik do włosów zakładany najczęściej z okazji ślubu lub karnawału
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kobieca ozdoba do włosów z woalką i kokardą
Wiktionary
rzecz. fascynacja ż.
Wiktionary
czarować, urzekać, olśniewać; przyciągać czyjąś uwagę w sposób zniewalający
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) czarować, olśniewać, interesować; być przedmiotem czyjejś uwagi
czasownik zwrotny niedokonany fascynować się
(2.1) przeżywać fascynację
Wiktionary
(1.1) Fascynują mnie ascetyczne praktyki tych mnichów.
Wiktionary
IPA: ˌfast͡sɨ̃ˈnɔvat͡ɕ, AS: fascỹnovać
Wiktionary
rzecz. fascynacja ż., zafascynowanie n., fascynowanie n.
ims. fascynujący
czas. zafascynować
przym. fascynujący
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fascynować.
Wiktionary
czas. zafascynować, fascynować ndk.
rzecz. fascynacja ż.
Wiktionary
interesujący, atrakcyjny, intrygujący
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) wzbudzający fascynację; dający nieodpartą chęć poznania; bardzo przyciągający uwagę
Wiktionary
(1.1) Najbardziej fascynujące są przyjaźnie między zupełnie niepasującymi do siebie ludźmi, jak chociażby historia Toma Jeffordsa, właściciela spółki dyliżansowej, działającej w czasie wojen apackich w latach 60. XIX w. na terenie Arizony.
Wiktionary
rzecz. fascynacja ż.
czas. fascynować ndk., zafascynować dk.
przysł. fascynująco
Wiktionary
(1.1) elektryzujący, pasjonujący, porywający, urzekający, zniewalający
Wiktionary
zdrobnienie od: faska
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: faska
Wiktionary
IPA: faˈsɛt͡ʃka, AS: fasečka
Wiktionary
rzecz. faska ż., fasa ż.
Wiktionary
1. skośnie zeszlifowana krawędź drogich kamieni
2. ukośnie ścięta krawędź naroża
3. ukośnie ścięty brzeg kliszy siatkowej służący do jej umocowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) anat. płaska powierzchnia kości lub zęba
(1.2) bud. wklęsły narożnik między prostopadłymi ścianami
(1.3) jubil. ukośnie oszlifowana powierzchnia kamienia szlachetnego
(1.4) inform. jeden z aspektów danych, według których można je filtrować
Wiktionary
Faseta – pojęcie wieloznaczne, używane w budownictwie i jubilerstwie.Inaczej faza – ukos, ucios, skośne ścięcie narożnika lub graniastej krawędzi, w celu ochrony przed uszkodzeniem od przypadkowego uderzenia.
Wikipedia
rzecz. fasetowanie n.
:: zdrobn. fasetka ż.
czas. fasetować ndk.
przym. fasetowy
Wiktionary
1. podstawowy element budowy oka złożonego; omatidium;
2. zdrobnienie od: faseta
SJP.pl
Omatidium (łac. ommatidium), fasetka – podstawowy element budowy oka złożonego. Ma kształt wydłużonego stożka. Zbudowane jest z przejrzystej rogówki pochodzenia oskórkowego, aparatu dioptrycznego, aparatu receptorycznego i izolacji pigmentowej.
Wikipedia
szlifować drogie kamienie lub metale w taki sposób, aby utworzyły się fasety
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) rzem. szlifować kamienie szlachetne lub metal, tworząc ukośnie ścięte krawędzie (fasety)
Wiktionary
(1.1) Naszyjnik został wykonany z ametystów fasetowanych.
Wiktionary
IPA: ˌfasɛˈtɔvat͡ɕ, AS: fasetovać
Wiktionary
rzecz. faseta, fasetowanie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fasetować.
Wiktionary
IPA: ˌfasɛtɔˈvãɲɛ, AS: fasetovãńe
Wiktionary
czas. fasetować
rzecz. faseta ż.
Wiktionary
przymiotnik od: faseta
SJP.pl
[czytaj: faszynabyl] z angielskiego: wykwintny, elegancki, gustowny
SJP.pl
[czytaj: faszynista]
1. miłośnik mody;
2. osoba prowadząca bloga o modzie; szafiarz
SJP.pl
[czytaj: faszynistka]
1. miłośniczka mody;
2. kobieta prowadząca bloga o modzie; szafiarka
SJP.pl
czterokołowy pojazd konny głównie do przewożenia turystów
SJP.pl
Fasiąg – czterokołowy pojazd konny używany głównie na Podhalu do przewożenia turystów. Nazwa pochodzi z gwary góralskiej, w której tym mianem określa się wóz góralski. „Fasiąg” jest gwarową, góralską odmianą wyrazu „Wasąg”.
Komercyjne zastosowanie pojazdu jako środka transportu zbiorowego w górskie okolice rozpoczęło się już w połowie XIX wieku, kiedy to górale zaczęli przewozić nimi "ponów" z Krakowa pod Giewont. Taka podróż zajmowała wówczas dwa, trzy dni. Po otwarciu linii kolejowej do Chabówki, w 1884 r., podróż konnym zaprzęgiem skróciła się do jednego dnia, gdyż od tego momentu letnicy zwykle przesiadali się na fasiąg dopiero w Chabówce. Kres podróżom konnymi zaprzęgami pod Tatry przyniosło przedłużenie linii kolejowej z Chabówki do Zakopanego w 1899 r. Od tej pory pojazdy służą głównie do wożenia turystów na miejscowych trasach.
Wikipedia
dawniej: zeznanie o wysokości dochodów i rozchodów majątku; deklaracja podatkowa
SJP.pl
mała beczka do przechowywania produktów spożywczych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) naczynie bednarskie o klepkach prostych, szersze ku górze
Wiktionary
Fasa (od niem. Fass – beczka) – duże drewniane naczynie dawniej używane do przechowywania produktów spożywczych.
Najczęściej wykonane z klepek dębowych, bukowych bądź sosnowych, spiętych obręczami z bednarki stalowej, a wcześniej z leszczyny. Nazywane też kłodą, kształtem przypominało beczkę, miało jednak tylko jedno dno w szerszym końcu (podstawie), jak kadź. Od góry fasa zamykana była dopasowaną pokrywą. Dwie wystające klepki tworzyły uchwyty z kwadratowymi otworami, przez które przekładano drewnianą zasuwę posiadającą na jednym końcu łeb, a na drugim otwór do zamknięcia kłódką.
Wikipedia
(1.1) Latarnia, baryłki, worki, faski, szafliki, wreszcie kociołek z polewką, wszystko poszło w wodę.
Wiktionary
rzecz. fasa ż., faseczka ż.
czas. fasować
Wiktionary
dawniej: kula o takiej samej wielkości, co przekrój lufy działa
SJP.pl
narząd parzysty występujący na ogonie nicieni
SJP.pl
Fagmid (fasmid) – rodzaj sztucznie wytworzonego, dwufunkcyjnego DNA, zbudowanego z faga i plazmidu. Fagmidy mogą ulegać replikacji albo jako fagi, albo jako plazmidy. W przeciwieństwie do plazmidów genomy fagmidowe mogą być pakowane do kapsydów wirusowych. Wykorzystywane są w biologii molekularnej, np. w technice prezentacji fagowej.
Wikipedia
jadalna roślina strąkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Phaseolus|L.|ref=tak., roślina uprawna z rodziny bobowatych;
(1.2) spoż. kulin. nasiona lub całe strąki fasoli (1.1); także. potrawa z nich przyrządzona
(1.3) środ. uczn. i przestępcze człowiek nieporadny
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Na działce uprawiamy dwie odmiany fasoli.
(1.2) Na obiad ugotujemy dziś fasolę.
Wiktionary
IPA: faˈsɔla, AS: fasola
Wiktionary
rzecz. fasolówka ż., fasolowa ż.
:: zdrobn. fasolka ż.
czas. przyfasolić
przym. fasolowy
przysł. fosolowo
Wiktionary
(1.2) gw-pl|Poznań|biały groch., gw-pl|Poznań|szablak., gw-pl|Warszawa|szablasty groch., gw-pl|Kraków|fazola., lud. groch, gw-pl|Lwów|szabelbonik.
Wiktionary
grecka potrawa z fasoli
SJP.pl
Fasolada (ngr. φασολάδα – transkrybowane również jako fassolada lub fassoulada; arab. فاصوليا fasoulia, wł. pasta fazool lub poprawniej pasta e fagioli; znana także pod nazwą greckej zupy fasolowej, ang. Greek bean soup) – jedna z najpopularniejszych zup w kuchni greckiej.
Wikipedia
pole, na którym rośnie fasola
SJP.pl
zdrobnienie od: fasola
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) bot. zdrobn. od: fasola (roślina)
(1.2) kulin. zdrobn. od: fasola (nasiona, potrawa)
(1.3) bud. pot. podłużny otwór na śrubę, oczko podłużne
Wiktionary
(1.1) Kubuś w ramach pracy domowej z biologii wyhodował fasolkę.
(1.2) Do tej sałatki dodaję fasolkę z puszki.
(1.3) Tu zwolniono przesuw przez zastosowanie fasolek.
Wiktionary
IPA: faˈsɔlka, AS: fasolka
Wiktionary
rzecz. fasola ż., fasolówka ż., fasolowa ż.
przym. fasolowy
Wiktionary
1. fasolnik egipski - roślina z rodziny motylkowatych (bobowatych), o jadalnych nasionach, uprawiana w strefie podzwrotnikowej; wspięga, chropawiec pospolity;
2. fasolnik chiński - roślina przypominająca fasolę, występująca na obszarach tropikalnych; wigna chińska
SJP.pl
Nazwa zwyczajowa roślin z rodzajów:
Wikipedia
potocznie: zupa fasolowa; fasolówka
SJP.pl
podobny kształtem do ziarna fasoli
SJP.pl
potocznie: zupa fasolowa; fasolowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. zupa z fasoli
Wiktionary
rzecz. fasola ż., fasolka ż.
przym. fasolowy
Wiktionary
(1.1) fasolowa, zupa z fasoli; gwara. fasolanka, fasolówa, zupa z fasolami
Wiktionary
przymiotnik od: fasola
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) dotyczący fasoli
(1.2) przyrządzony z fasoli, z dodatkiem fasoli
Wiktionary
(1.2) Potem obiad: zupa fasolowa i kasza jęczmienna z sosem (nie lubię kasz: za długo wchodziły w skład przymusowego menu).
Wiktionary
IPA: ˌfasɔˈlɔvɨ, AS: fasolovy
Wiktionary
rzecz. fasola ż., fasolka ż., fasolówka ż.
Wiktionary
1. model, wzór, krój ubioru;
2. fantazja, brawura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraw. kształt obuwia lub ubioru
(1.2) przen. sposób bycia jakiejś osoby
Wiktionary
(1.1) Przedstawione zdjęcie ma na celu ukazanie fasonu bluzki.
Wiktionary
IPA: ˈfasɔ̃n, AS: fasõn
Wiktionary
czas. fasować
rzecz. fasonik mrz.
Wiktionary
(1.1) styl, krój, sznyt
(1.2) styl, animusz
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. techn. gwint
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk. techn. oprawka gwintowana
Wiktionary
potocznie: brawurowy, pewny siebie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fason
Wiktionary
rzecz. fason m.
Wiktionary
nadawać fason, kształtować, formować
SJP.pl
przymiotnik od: fason
SJP.pl
1. odmierzać, odważać oznaczone porcje środków lekarskich
2. przecierać przez sito lub cedzak
3. w gwarze środowiskowej: wydawać lub pobierać z magazynu żywność, odzież, broń itp.
SJP.pl
czasownik
(1.1) gw-pl|Kresy. odbierać wypłatę
Wiktionary
rzecz. faska ż., fason mrz., fasa ż.
Wiktionary
pracownik apteki odmierzający lub odważający porcje leków
SJP.pl
Fasowacz (częściej jako osoba płci żeńskiej – fasowaczka) – pracownik apteki, nieposiadający specjalistycznego wykształcenia farmaceutycznego, zajmujący się odważaniem (lub odliczaniem) i pakowaniem odpowiednich porcji leków (np. tabletek) zgodnie z zapotrzebowaniem pacjenta albo przepisanymi przez lekarza w recepcie zaleceniami.
Wikipedia
pracownica apteki odmierzająca lub odważająca porcje leków
SJP.pl
Fasowacz (częściej jako osoba płci żeńskiej – fasowaczka) – pracownik apteki, nieposiadający specjalistycznego wykształcenia farmaceutycznego, zajmujący się odważaniem (lub odliczaniem) i pakowaniem odpowiednich porcji leków (np. tabletek) zgodnie z zapotrzebowaniem pacjenta albo przepisanymi przez lekarza w recepcie zaleceniami.
Wikipedia
pomieszczenie apteczne, w którym odbywa się fasowanie leków
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) stpol. burda
Wiktionary
IPA: ˈfasɔw, AS: fasou̯
Wiktionary
(1.1) gomon
Wiktionary
minerał, glinokrzemian wapnia, magnezu i żelaza
SJP.pl
Fassait (ang. fassaite) – minerał z gromady krzemianów, glinokrzemian wapnia, magnezu, żelaza i glinu o wzorze chemicznym Ca(Mg,Fe,Al)(Si,Al)2O6 zaliczany do grupy piroksenów. Fassait jest odmianą augitu. Nazwa pochodzi od doliny Fassa (Valle di Fassa) koło Trydentu we Włoszech.
Wikipedia
[czytaj: fastbek] rodzaj nadwozia samochodowego
SJP.pl
Fastback – typ zamkniętego nadwozia samochodu osobowego. Jest to nadwozie dwubryłowe, charakteryzujące się początkowo nieruchomym tylnym oknem, pod którym znajduje się pokrywa bagażnika lub silnika. Pokrywa, wraz z tylną szybą, opada pod kątem w stronę tylnych świateł. Prawdopodobnie pierwszym pojazdem o takim nadwoziu był amerykański minivan, Stout Scarab z 1933 roku. Nadwozie fastback osiągnęło szczyt popularności w latach 60. XX wieku, od tego czasu stopniowo wychodzi z mody.
Wikipedia
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący fast foodu, związany z fast foodem
Wiktionary
(1.1) Nie możesz żywić się tym fastfoodowym świństwem!
Wiktionary
rzecz. fast food mrz.
przym. fast food
Wiktionary
[czytaj: fastfudztwo] niezdrowe jedzenie gotowych, przetworzonych półproduktów (fast foodów)
SJP.pl
w starożytnym Rzymie:
1. spis najwyższych urzędników;
2. spis dni świątecznych
SJP.pl
peptyd kwasu glutaminowego otrzymywany z wodorostów morskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub żeński
(1.1) hist. liter. rodzaj farsy lub krotochwili wystawianej w Niemczech w czasie zapustów w XV-XVI wieku;
Wiktionary
Fastnachtsspiel – rodzaj farsy lub krotochwili zapustnej rozpowszechniony w Niemczech pod koniec średniowiecza i w XVI wieku.
W części niemieckich miast (m.in. w Norymberdze) istniał zwyczaj, że w zapusty grupy chłopców, zwykle poprzebieranych, podążały ulicami i zaglądały do domów, tańcząc i zapraszając do zabawy. Odgrywali oni przy tym krótkie historyjki. Z czasem satyryczne scenki rozwinęły się, zaś element taneczny zanikł. Częstymi tematami scenek, zwykle rubasznych czy nawet sprośnych, były spory małżeńskie i badanie pacjenta przez lekarza. W późniejszym okresie wykorzystywano także motywy zaczerpnięte z literatury. Utwory fastnachtsspiel były zwykle krótkimi formami (do trzystu kilkudziesięciu wersów), z szybką akcją i niewielką liczbą wątków.
Wikipedia
[czytaj: fastozo] określenie wykonawcze: okazale, pompatycznie
SJP.pl
miasto na Ukrainie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto na Ukrainie, w obwodzie kijowskim;
Wiktionary
Fastów (ukr. Фастів, Fastiw) – miasto na Ukrainie, stolica rejonu w obwodzie kijowskim. Około 44 tys. mieszkańców (2024).
Do XIX wieku oficjalna nazwa miasta to „Chwastów”.
Wikipedia
rzecz. fastowianin mos., fastowianka ż.
przym. fastowski
Wiktionary
(1.1) hist. Chwastów
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Fastowem, dotyczący Fastowa
Wiktionary
rzecz. Fastów mrz.
Wiktionary
1. nić używana do prowizorycznego zszywania materiału;
2. duży, rzadki ścieg, którym się fastryguje
SJP.pl
Fastryga to szybki, tymczasowy ścieg prosty o dużej długości przeznaczony do usunięcia. Fastrygę stosuje się na wiele sposobów:
Wikipedia
maszyna szwalnicza do prowizorycznego łączenia materiałów dużym, rzadkim ściegiem
SJP.pl
zszywać, z reguły niedbale, przed właściwym szyciem
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) kraw. przyszywać prowizorycznie tak, by przyszywany element nie odpadł, lecz na tyle słabo, aby łatwo było odciąć nitkę i odczepić element
Wiktionary
rzecz. fastryga ż., fastrygowanie n.
czas. przyfastrygować dk.
Wiktionary
Fasty – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Dobrzyniewo Duże. Leży na północny zachód od Białegostoku, nad rzeką Białą i Supraślą.
W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Fasty, po jej zniesieniu w gromadzie Dobrzyniewo Kościelne. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.
Wikipedia
1. narzędzie do ubijania masy formierskiej przy wykonywaniu form odlewniczych;
2. drąg służący do zatykania otworu spustowego wielkiego pieca
SJP.pl
w gwarze środowiskowej:
1. wydawanie i pobieranie żywności i ekwipunku z magazynu wojskowego; fasowanie;
2. żywność i ekwipunek wchodzące w skład zaopatrzenia wojskowego
SJP.pl
Fasunek – zespół połączonych ze sobą taśm tekstylnych lub skórzanych mających na celu prawidłowe mocowanie hełmu lub kasku na głowie noszącej go osoby. Fasunek zapewnia optymalny dystans pomiędzy dzwonem hełmu a głową noszącego, co ma istotny wpływ na amortyzację wstrząsów, uderzeń, trafień odłamkami itp.
Współcześnie nazywany więźbą, potocznie koszyczkiem.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
1. napełniać potrawę farszem; nadziewać;
2. skłaniać do jedzenia czegoś lub przyjmowania lekarstw w nadmiarze; wmuszać, przekarmiać;
3. wkładać, wrzucać czegoś dużo w jedno miejsce; przepełniać; nabijać, napychać;
4. faszerować się:
a) jeść w nadmiernych ilościach; obżerać się, przekarmiać się;
b) przyjmować dużo leków, zażywać narkotyki lub środki dopingujące; szprycować się, pakować;
c) w przenośni: przyjmować nadmierną ilość wiedzy, informacji
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) kulin. nadziewać farszem
(1.2) wkładać dużo czegoś w jedno miejsce, nabijać, napychać
(1.3) sprawiać, że ktoś przyjmuje dużą dawkę substancji, zwłaszcza leków lub narkotyków
(1.4) pot. wystrzeliwać w kierunku kogoś wiele kul, pocisków
czasownik zwrotny niedokonany faszerować się
(2.1) jeść coś lub przyjmować substancje w wielkich ilościach
Wiktionary
rzecz. faszerowanie n., nafaszerowanie n.
czas. nafaszerować dk.
przym. faszerowany
Wiktionary
(1.3) pot. szprycować
(2.1) pot. szprycować się
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|faszerować.
Wiktionary
Farsz – masa mielona lub drobno siekana, używana do nadziewania mięs (w tym ryb), warzyw lub ciasta. Farsz przyrządzany jest zwykle z mielonego mięsa, kaszy lub moczonej bułki, jaj, grzybów, tłuszczu i przypraw.
Nakładanie farszu (nadziewanie potrawy farszem) to faszerowanie.
Wikipedia
rzecz. nafaszerowanie n.
czas. faszerować ndk., nafaszerować dk.
przym. faszerowany
Wiktionary
forma czasownika.
(1.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: faszerować
przymiotnik
(2.1) kulin. gastr. przekładany, wypełniony nadzieniem
Wiktionary
rzecz. faszerowanie n., nafaszerowanie n.
czas. faszerować ndk., nafaszerować dk.
Wiktionary
(2.1) nadziewany
Wiktionary
Kodok (do 1904 roku Faszoda, Paloich, arab. كودوك) – miasto w Sudanie Południowym, nad Białym Nilem, stolica stanu Faszoda.
W 1898 roku wybuchł spór między Francją a Wielką Brytanią o Faszodę. Francja, chcąc połączyć swoje kolonie w Afryce, chciała zająć Sudan, który planowali przejąć także Anglicy. W 1898 francuski kapitan Jean-Baptiste Marchand zajął dla Francji Faszodę, ale już we wrześniu angielski dowódca Horatio Kitchener po dotarciu do Faszody zażądał, by Francuzi opuścili miasto. Marchand powiedział, że to zrobi, ale tylko na rozkaz Paryża. Francuzi zmuszeni byli opuścić Faszodę, gdyż nie byli przygotowani do wojny z Anglią.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pogardliwie i lekceważąco o faszyście lub neofaszyście
Wiktionary
(1.1) Tam obecnie idą różnego rodzaju faszołki z mieczem Chrobrego w klapie którzy z chęcią spałują "lewaków i pedałów" sic..
Wiktionary
rzecz. faszyzm m., faszysta m., faszystka ż., faszyzowanie n., sfaszyzowanie n., faszystowskość ż., profaszystowskość ż., neofaszyzm m., neofaszysta m., neofaszystka ż., antyfaszyzm m., antyfaszysta m., antyfaszystka ż.
czas. faszyzować ndk., sfaszyzować dk.
przym. faszystowski, faszyzacyjny, neofaszystowski, profaszystowski, antyfaszystowski, pseudofaszystowski
przysł. faszystowsko
Wiktionary
wiązki wikliny lub cienkich gałęzi drzew i krzewów leśnych, wykorzystywane przy regulacji rzek, budowy tam, umacniania skarp, kanałów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mocno związane pęki chrustu, wikliny lub gałęzi, używane przy robotach budowlanych, wodnych, fortyfikacyjnych oraz drogowych do uszczelniania, wypełniania luk, umacniania rowów, brzegów rzek, nasypów itp.;
Wiktionary
Faszyna – element budowlany składający się z pędów wikliny (w tym z wierzby rokity, wierzby purpurowej), gałęzi drzew liściastych (np.: dębu, grabu, leszczyny, olszy, brzozy, buku), gałęzi drzew iglastych (np.: sosny, świerku), ewentualnie z pęków chrustu.
Wikipedia
(1.1) Wchodząc na plażaażę, mijałeś tabliczkę z informacją: „Chodzenie, przebywanie i niszczenie roślin na wydmach oraz niszczenie umocnień z faszyny i chrustu – pod karą wzbronione”.
Wiktionary
rzecz. faszynada ż., faszyniarz mos., faszynowanie n.
czas. faszynować ndk.
przym. faszynowy
Wiktionary
konstrukcja umacniająca wykonana z gałęzi i chrustu (z faszyny)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) konstrukcja z faszyny
Wiktionary
rzecz. faszyna ż., faszyniarz mos., faszynowanie n.
czas. faszynować ndk.
przym. faszynowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) robotnik przygotowujący faszynę, układający tamy z faszyny, uszczelniający coś faszyną
Wiktionary
rzecz. faszyna ż., faszynada ż., faszynowanie n.
czas. faszynować ndk.
przym. faszynowy
Wiktionary
umacniać, uszczelniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) bud. okładać, umacniać, uszczelniać, zatykać faszyną
Wiktionary
rzecz. faszyna ż., faszynada ż., faszyniarz mos., faszynowanie n.
przym. faszynowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) bud. okładanie, umacnianie, uszczelnianie, zatykanie faszyną
Wiktionary
rzecz. faszyna ż., faszynada ż., faszyniarz mos.
czas. faszynować ndk.
przym. faszynowy
Wiktionary
związany z faszyną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zbudowany z faszyny; umocniony faszyną
Wiktionary
rzecz. faszyna ż., faszynada ż., faszyniarz mos., faszynowanie n.
czas. faszynować ndk.
Wiktionary
skrót od: faszystowski
SJP.pl
człowiek wyznający skrajnie narodową ideologię
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) polit. zwolennik faszyzmu
Wiktionary
Faszyzm (wł. fascismo, od łac. fasces „wiązki, rózgi liktorskie” i wł. fascio „wiązka, związek”) – skrajnie prawicowa doktryna polityczna powstała w okresie międzywojennym w Królestwie Włoch, sprzeciwiająca się demokracji parlamentarnej, głosząca kult państwa (statolatrię, totalitarne silne przywództwo, terror państwowy i solidaryzm społeczny). Faszyzm podkreślał wrogość wobec zarówno liberalizmu, jak i komunizmu. Początkowo nazwa odnosiła się tylko do włoskiego pierwowzoru, później była stosowana wobec pokrewnych ruchów w latach 20. i 30. XX wieku, zwłaszcza narodowego socjalizmu w Niemczech oraz współczesnych ruchów wywodzących się z partii faszystowskich (neofaszyzm i postfaszyzm).
Wikipedia
(1.1) W młodości był faszystą, ale potem zmienił poglądy.
Wiktionary
IPA: faˈʃɨsta, AS: fašysta
Wiktionary
zob. faszyzm.
Wiktionary
członkini organizacji faszystowskiej; zwolenniczka faszyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. zwolenniczka faszyzmu
Wiktionary
rzecz. faszyzm mrz., faszyzowanie n., faszystowskość ż.
:: fm. faszysta mos.
czas. faszyzować ndk.
przym. faszystowski
Wiktionary
nazistowski, hitlerowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z faszyzmem, właściwy faszyzmowi lub faszystom
Wiktionary
(1.1) Chodzi o agresywne ruchy skrajnie prawicowe, właściwie faszystowskie.
Wiktionary
IPA: ˌfaʃɨˈstɔfsʲci, AS: fašystofsʹḱi
Wiktionary
rzecz. faszyzacja ż., faszołek mzw., faszyzm m., faszysta m., faszystka ż., faszyzowanie n., faszystowskość ż.
czas. faszyzować ndk.
przym. profaszystowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co faszystowskie; cecha tych, którzy są faszystowscy
Wiktionary
przym. faszystowski
rzecz. faszyzacja ż., faszyzm mrz., faszołek mzw., faszystka ż.
czas. faszyzować
Wiktionary
wprowadzanie faszyzmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. wprowadzanie faszyzmu
Wiktionary
rzecz. faszysta mos., faszystka ż., faszyzm mrz., faszyzowanie n., faszystowskość ż.
czas. faszyzować ndk., sfaszyzować dk.
przym. faszystowski
Wiktionary
związany z faszyzacją
SJP.pl
kierunek i ruch polityczny o charakterze totalitarnym i nacjonalistycznym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. hist. doktryna polityczna powstała w okresie międzywojennym we Włoszech, m.in. sprzeciwiająca się demokracji parlamentarnej, głosząca kult państwa;
Wiktionary
Faszyzm (wł. fascismo, od łac. fasces „wiązki, rózgi liktorskie” i wł. fascio „wiązka, związek”) – skrajnie prawicowa doktryna polityczna powstała w okresie międzywojennym w Królestwie Włoch, sprzeciwiająca się demokracji parlamentarnej, głosząca kult państwa (statolatrię, totalitarne silne przywództwo, terror państwowy i solidaryzm społeczny). Faszyzm podkreślał wrogość wobec zarówno liberalizmu, jak i komunizmu. Początkowo nazwa odnosiła się tylko do włoskiego pierwowzoru, później była stosowana wobec pokrewnych ruchów w latach 20. i 30. XX wieku, zwłaszcza narodowego socjalizmu w Niemczech oraz współczesnych ruchów wywodzących się z partii faszystowskich (neofaszyzm i postfaszyzm).
Wikipedia
IPA: ˈfaʃɨsm̥, AS: fašysm̦
Wiktionary
rzecz. faszysta m., faszystka ż., faszyzacja ż., faszystowskość ż., profaszystowskość ż., faszyzowanie n., sfaszyzowanie n., faszołek m., neofaszyzm m., neofaszysta m., neofaszystka ż., antyfaszyzm m., antyfaszysta m., antyfaszystka ż.
czas. faszyzować ndk., sfaszyzować dk.
przym. faszystowski, faszyzacyjny, neofaszystowski, profaszystowski, antyfaszystowski, pseudofaszystowski
przysł. faszystowsko
Wiktionary
1. poddawać coś wpływom faszyzmu;
2. być zwolennikiem faszyzmu, popierać faszyzm
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sfaszyzować)
(1.1) polit. wprowadzać lub upowszechniać faszyzm
(1.2) sympatyzować z faszyzmem
czasownik zwrotny niedokonany faszyzować się (dk. sfaszyzować się)
(2.1) ulegać faszyzacji
Wiktionary
rzecz. faszołek mzw., faszysta mos., faszystka ż., faszyzacja ż., faszyzm mrz., faszyzowanie n., faszystowskość ż.
przym. faszystowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) polit. sympatyzowanie z faszyzmem
(1.2) polit. zaprowadzanie faszyzmu
Wiktionary
rzecz. faszyzacja ż., faszołek mzw., faszyzm mrz., faszysta mos., faszystka ż.
czas. faszyzować ndk.
przym. faszystowski
Wiktionary
skrót od: File Allocation Table, system plików powstały pod koniec lat 70.
SJP.pl
skrótowiec w funkcji rzeczownika, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) = masz. Fabryka Automatów Tokarskich;
(1.2) = inform. z ang. File Allocation Table – system plików;
Wiktionary
Wikipedia
[czytaj: fatszejming] poniżanie, ośmieszanie kogoś z powodu jego otyłości; fat shaming, fatshaming
SJP.pl
FATAH; Ruch Wyzwolenia Narodowego Palestyny
SJP.pl
Al-Fatah (arab. فتح; odwrotny akronim od arab. حركة التحرير الوطني الفلسطيني, trb. Harakat at-Taḥrīr al-Waṭanī al-Filasṭīnī, Palestyński Ruch Wyzwolenia Narodowego) – palestyńska organizacja polityczno-wojskowa.
Wikipedia
człowiek poddający się biernie losowi, wierzący w przeznaczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która wierzy w fatalizm, przeznaczenie; ma świadomość nieuchronności losu
Wiktionary
Fatalista – polski film telewizyjny z 1967 roku w reżyserii Stanisława Lenartowicza. Adaptacja opowiadania Michaiła Lermontowa pod tym samym tytułem.
Wikipedia
IPA: ˌfataˈlʲista, AS: fatalʹista
Wiktionary
rzecz. fata ż., fatum n., fatalizm m.
:: fż. fatalistka ż.
przym. fatalny, fatalistyczny
przysł. fatalnie
Wiktionary
kobieta wierząca w zły i nieunikniony los
SJP.pl
dotyczący fatalizmu, wiary w przeznaczenie
SJP.pl
wiara w przeznaczenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) wiara w przeznaczenie
(1.2) nieuchronność procesów i wydarzeń, zazwyczaj negatywnych
Wiktionary
Fatalizm – wiara w przeznaczenie, tzn. w nieuchronność przyszłości. Pogląd ten mówi, że przyszłość i wydarzenia, które dopiero się mają wydarzyć, są już ustalone (lub można uważać za ustalone) przez siły wyższe i nie mogą być zmienione przez żadne działania pojedynczego człowieka lub całej ludzkości (które w najlepszym razie się w "przyszłe" przeznaczenie wpisują jako jego przyczyna). Ludzkie decyzje i zamierzenia są w tym poglądzie także częścią przeznaczenia i są nieuniknione.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fatalista mos.
przysł. fatalnie
przym. fatalny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|fatalis. → przeznaczony, zgubny, nieszczęsny
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) фатализъм m.
* turecki: (1.1) fatalizm
* ukraiński: (1.1) фаталізм m.
źródła.
== fatalizm (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fatalizm
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: faˈtalʲism̥, AS: fatalʹism̦
Wiktionary
rzecz. fatalista mos.
przysł. fatalnie
przym. fatalny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fatalista mos.
przysł. fatalnie
przym. fatalny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|fatalis. → przeznaczony, zgubny, nieszczęsny
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) фатализъм m.
* turecki: (1.1) fatalizm
* ukraiński: (1.1) фаталізм m.
źródła.
== fatalizm (język turecki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fatalizm
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) bardzo źle
(1.2) nieuchronnie, pechowo
Wiktionary
(1.1) Henryk zaczął uczyć się fatalnie, a słuszniej będzie stwierdzić, że przestał uczyć się w ogóle.
(1.1) Na nastroje społeczne ten pomysł wykrętnej podwyżki wpłynął fatalnie.
Wiktionary
IPA: faˈtalʲɲɛ, AS: fatalʹńe
Wiktionary
rzecz. fatalność ż., fatalizm m., fatalista m., fatalistka ż., fatum n.
przym. fatalny
Wiktionary
(1.1) beznadziejnie, okropnie, katastrofalnie; pot. do kitu
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: fatalnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: fatalny
SJP.pl
splot nieszczęść, niepowodzeń; pech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co fatalne; cecha tych, którzy są fatalni
Wiktionary
rzecz. fatum n.
przym. fatalny
przysł. fatalnie
Wiktionary
przynoszący niepowodzenie; zgubny, pechowy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niosący nieszczęście, pecha
(1.2) pot. bardzo zły
(1.3) z góry przeznaczony przez los
Wiktionary
(1.2) Zrobisz fatalny błąd, jeżeli rozejdziesz się ze swoją żoną.
Wiktionary
rzecz. fatalista mos., fatalizm mrz., fatalność ż., fatum n.
przym. fatalistyczny
przysł. fatalistycznie, fatalnie
Wiktionary
(1.1) feralny, katastrofalny, nieszczęsny, nieszczęśliwy, pechowy, zgubny
(1.2) nieprzyjemny, okropny, straszny, zły, żałosny, beznadziejny, kiepski
(1.3) nieodwracalny, nieunikniony, nieuchronny
Wiktionary
1. złudzenie będące projekcją odległego przedmiotu, lokalizacji, występujące zazwyczaj na pustyniach; miraż;
2. złudzenie, przywidzenie, urojenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zjawisko świetlne polegające na powstawaniu pozornych obrazów odległych przedmiotów spowodowane różnicami współczynników załamania światła w warstwach powietrza o różnej temperaturze;
Wiktionary
Miraż, fatamorgana – zjawisko powstania pozornego obrazu odległego przedmiotu w wyniku różnych współczynników załamania światła w warstwach powietrza o różnej temperaturze, a co za tym idzie, gęstości. Początkowo fatamorganą nazywano miraże pojawiające się w Cieśninie Mesyńskiej, gdzie są one najefektowniejsze. W Polsce pojawiają się na Pustyni Błędowskiej oraz na Wyżynie Śląskiej. Miraże dzielą się na 2 rodzaje – miraż dolny i górny.
Wikipedia
(1.1) miraż
Wiktionary
potocznie: coś do ubrania albo dodatek do stroju; ciuch
SJP.pl
1. lekki damski strój, ozdoba stroju, dodatek do stroju; szmatka;
2. drobiazg, drobnostka, błahostka
SJP.pl
rower do poruszania się po sypkich nawierzchniach, śniegu i błocie; fatbike
SJP.pl
[czytaj: fatbajk] rower do poruszania się po sypkich nawierzchniach, śniegu i błocie; fatbajk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ojciec
(1.2) daw. gw-pl|Warszawa. ojciec
Wiktionary
Issachar Fater (ur. w 1912 w Drobinie, zm. w lutym 2004 w Tel Awiwie) – polski dyrygent, pedagog, muzykolog żydowskiego pochodzenia.
Wikipedia
(1.1) Fater, nudla mocie na pysku!
Wiktionary
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk|foter.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. zdrobn. od: fater
Wiktionary
(1.1) Rzyknij mi ino Hanysku, a co tyż to twój faterek robióm?
Wiktionary
(1.1) tatko, tatulek
Wiktionary
wysoki kołnierzyk przy męskiej koszuli, mający sztywne, sterczące do góry rogi, charakterystyczny dla mody XIX wieku; vatermörder
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. fotel bujany
Wiktionary
niechęć, dyskryminacja wobec osób grubszych, otyłych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) niechęć czy wrogość wobec osób otyłych
Wiktionary
1. (ok. 606-632), córka Mahometa i jego pierwszej żony Chadidży;
2. miejscowość w Portugalii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
(1.2) geogr. miasto w Portugalii;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Fatima została zwolniona, a teraz grozi jej deportacja.
(1.2) Miastami partnerskimi Loreto są Częstochowa, Fatima i Nazaret.
Wiktionary
IPA: faˈtʲĩma, AS: fatʹĩma
Wiktionary
(1.2) przym. fatimski
Wiktionary
mieszkaniec Fatimy
SJP.pl
mieszkanka Fatimy
SJP.pl
→ Fatima (miejscowość w Portugalii)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Fatimą, dotyczący Fatimy, pochodzący z Fatimy (miasta w Portugalii)
Wiktionary
rzecz. Fatima ż.
Wiktionary
miejscowość koło Jarosławia (Rosja), miejsce stanowiska archeologicznego odkrytego w 1985 r.; Fatianowo
SJP.pl
1. Mała Fatra, pasmo górskie w Karpatach Zachodnich;
2. Wielka Fatra, pasmo górskie w Karpatach Zachodnich
SJP.pl
Wikipedia
literacka zabawa towarzyska w średniowiecznej Francji
SJP.pl
[czytaj: fatszejming] poniżanie, ośmieszanie kogoś z powodu jego otyłości; fat shaming, fat-shaming
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zachowanie które poniża, ośmiesza kogoś z powodu jego otyłości
Wiktionary
(1.1) fat-shaming
Wiktionary
roślina z rodziny araliowatych
SJP.pl
Wikipedia
cieniolubna, ozdobna roślina pokojowa
SJP.pl
1. przeznaczenie, los, nieunikniona konieczność;
2. przekleństwo, nieszczęście
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieuchronny los, zwłaszcza zły
Wiktionary
Fatum – w mitologii greckiej fatum było utożsamiane z Mojrami, które przędły i nieubłaganie przecinały nić ludzkiego losu. W mitologii rzymskiej jest personifikacją nieuchronnego, nieodwracalnego losu, nieodwołalnej woli bogów, na którą nikt nie ma wpływu. Fatum, które ciąży nad człowiekiem ogranicza ramy jego wolnej woli i prowadzi jego działania do ostatecznej klęski.
Wikipedia
(1.1) Przeklinając swoje fatum musiałem zrezygnować z całej ojcowizny.
Wiktionary
IPA: ˈfatũm, AS: fatũm
Wiktionary
rzecz. fatalista mos., fatalistka ż., fatalność ż.
przym. fatalny
przysł. fatalnie
Wiktionary
oficjalne pouczenie dotyczące stosowania prawa islamskiego; fetwa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) w islamie: opinia teologa muzułmańskiego wyjaśniająca kontrowersję teologiczną, czasem zawierająca konkretne wskazania w indywidualnej sprawie, np. wydająca wyrok śmierci lub zakazująca jakiś praktyk;
Wiktionary
Fatwa (tur. fetva, arab. فتوى) – opinia wysokiego uczonego-teologa muzułmańskiego (muftiego w sunnizmie lub mudżtahida w szyizmie), wyjaśniająca kontrowersję teologiczną, teologiczno-prawną lub czysto prawną, jest wydawana wyłącznie na piśmie.
Wikipedia
(1.1) Zdaniem duchowego przywódcy Iranu ajatollaha Ali Chamenei, internetowy czat pomiędzy mężczyzną i kobietą, których nie łączą związki pokrewieństwa, jest niedopuszczalny. Ajatollah wydał już w tej sprawie fatwę czyli zakaz takich praktyk.
Wiktionary
IPA: ˈfatfa, AS: fatfa
Wiktionary
[czytaj: fatłer] potocznie: program komputerowy zajmujący dużo miejsca na dysku lub dużo pamięci podręcznej z powodu nadmiaru funkcji lub nieefektywnego projektu
SJP.pl
o mowie, porozumiewaniu się: wyjawiający uczucia, poświęcony wymianie wrażeń, tworzeniu atmosfery towarzyskiej, a nie wymianie idei czy informacji
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) jęz. służący samemu nawiązaniu lub podtrzymaniu kontaktu między rozmówcami, bez istotnej wymiany informacji
Wiktionary
wysiłek poniesiony dla kogoś, w czyjejś sprawie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) męczący wysiłek fizyczny lub umysłowy
Wiktionary
(1.1) Praca domowa z matematyki wymaga wiele fatygi.
Wiktionary
IPA: faˈtɨɡa, AS: fatyga
Wiktionary
przym. sfatygowany
czas. fatygować, sfatygować, pofatygować
Wiktionary
(1.1) trud, kłopot, trudność, zmęczenie, wyczerpanie
Wiktionary
mężczyzna asystujący i nadskakujący kobiecie
SJP.pl
1. narażać kogoś na trud; trudzić;
2. fatygować się - męczyć się, trudzić się
SJP.pl
dynastia muzułmańska
SJP.pl
Wikipedia
podtrzymywanie kontaktów społecznych poprzez rozmowę
SJP.pl
nazwa litery "v"; we, fał
SJP.pl
roślina o grubych, mięsistych liściach i żółtych kwiatach, rosnąca w pustynnych terenach południowej Afryki
SJP.pl
naruszenie przepisów gry, np. przez niedozwolony chwyt przeszkadzający przeciwnikowi w grze; foul (rzadko)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) sport. umyślne lub przypadkowe zagranie niezgodne z przepisami gry;
Wiktionary
Faul (ang. foul) – umyślne lub przypadkowe zagranie niezgodne z przepisami gry, karane zgodnie z przepisami obowiązującymi w danej dziedzinie sportu.
Wikipedia
(1.1) On popełnił brzydki faul.
Wiktionary
IPA: fawl, AS: fau̯l
Wiktionary
rzecz. faulowanie n., faulik mrz.
czas. faulować ndk., sfaulować dk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od faul
Wiktionary
rzecz. faul m.
Wiktionary
[czytaj: fokner albo folkner] nazwisko angielskie, m.in. William Faulkner (1897-1962), pisarz amerykański
SJP.pl
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Osoby:
Wikipedia
1. w sporcie: przekroczyć, przekraczać przepisy gry, stosując niedozwolone chwyty, uderzenia;
2. książkowo, przenośnie: zwyciężyć, zwyciężać kogoś, postępując w sposób niezgodny z przyjętymi normami postępowania
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|faulować.
Wiktionary
rzecz. sfaulowanie n., faul m.
czas. faulować ndk., sfaulować dk.
Wiktionary
1. lubieżny bożek leśny, utożsamiany z greckim satyrem;
2. lubieżny człowiek; satyr
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mit. staroitalski bóg płodności o pół koziej posturze, bóstwo lasów górskich, opiekun pasterzy, który darzy płodnością ich stada i uczy uprawy roli;
Wiktionary
Faun (łac. Faunus) – staroitalski bóg płodności, bóg lasów górskich, opiekun pasterzy, darzący płodnością ich stada, nauczyciel uprawy roli. Często występujący w otoczeniu innych bóstw leśnych, utożsamiany z greckim Panem. Początkowo nie charakteryzował się żadnymi specjalnymi cechami, pod wpływami greckimi przyjął cechy Pana – kozie różki i kopytka.
Wikipedia
(1.1) W mitologii rzymskiej odpowiednikiem Pana był Faun.
Wiktionary
IPA: fawn, AS: fau̯n
Wiktionary
rzecz. fauna ż., faun
Wiktionary
(1.1) Faunus
Wiktionary
ogół zwierząt na danym obszarze lub w danym okresie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. ogół zwierząt na danym obszarze, w danym środowisku lub okresie geologicznym;
Wiktionary
Fauna (od łac. Faunus – bóg trzód i pasterzy) – ogólne określenie na wszystkie gatunki zwierząt na danym obszarze (np. fauna Polski) lub w danym środowisku (fauna sawannowa), a także okresie geologicznym (np. fauna kambryjska). Badanie fauny pozostaje w gestii faunistyki, ale korzystają z niego również inne dziedziny biologii, np. ekologia i etologia, natomiast odkrycia faunistyki są systematyzowane przez systematykę.
Fauna kopalna – skamieniałości zwierząt
Wikipedia
(1.1) Wydany został nowy podręcznik o faunie Karpat.
Wiktionary
IPA: ˈfawna, AS: fau̯na
Wiktionary
rzecz. makrofauna ż., faunista m., faunistka ż., faunistyka ż., Faun mzw.
przym. faunistyczny, faunowy
Wiktionary
→ faun
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z faunem, dotyczący fauna; taki jak u fauna
Wiktionary
rzecz. faun mos.
przym. fauniczny
Wiktionary
(1.1) fauniczny
Wiktionary
przymiotnik od: faun
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z faunem, dotyczący fauna; właściwy faunowi, taki jak u fauna
Wiktionary
rzecz. faun mos.
przym. fauni
Wiktionary
(1.1) fauni
Wiktionary
specjalista w zakresie faunistyki
SJP.pl
dotyczący faunistyki
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) zool. związany z faunistyką, dotyczący faunistyki
Wiktionary
rzecz. faunistyka ż., faunista m., fauna ż.
przysł. faunistycznie
Wiktionary
dział zoologii zajmujący się badaniem fauny określonych terenów i okresów geologicznych
SJP.pl
Faunistyka – dyscyplina zoologii zajmująca się opisem faun określonych terenów i okresów geologii; rozwinęła się bujnie od czasu Karola Linneusza, wraz z rozwojem systematyki organizmów; w zakres faunistyki wchodzi badanie rozmieszczenia zwierząt i wyróżnianie tzw. elementów faunistycznych, czemu służą obserwacje terenowe i kolekcje okazów zwierząt danej grupy; faunistyka jest podstawą innych działów zoologii, gł. zoogeografii.
Wikipedia
[czytaj: for] nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
Johannes Faust (Georg Faust) (ok. 1480-ok. 1538), niem. astrolog, uważany za czarnoksiężnika; osoba będąca pierwowzorem dla specyficznej postaci literackiej (Doktora) Fausta, bohatera wielu utworów literackich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Faust (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. Faust
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fawst, AS: fau̯st
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia. etym|łac.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== Faust (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) liter. Faust
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
[czytaj: fałstowski] o człowieku: przypominający bohatera dramatu J.W. Goethego, taki, który poświęca wartości duchowe dla dóbr doczesnych, powodowany chęcią zdobycia wiedzy, dręczony nieustannym borykaniem się ze swymi dążeniami duchowymi; faustyczny
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy
(1.1) należący do Fausta
Wiktionary
przym. faustowski
Wiktionary
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fausta lub z nim związany
SJP.pl
[czytaj: fałstyczny] o człowieku: przypominający bohatera dramatu J.W. Goethego, taki, który poświęca wartości duchowe dla dóbr doczesnych, powodowany chęcią zdobycia wiedzy, dręczony nieustannym borykaniem się ze swymi dążeniami duchowymi; faustowski
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) zob. faustowski.
Wiktionary
przym. faustowski
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.,
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Faustyna
Wiktionary
Faustyn – imię męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od rzymskiego nazwiska Faustinus, które pierwotnie oznaczało „pochodzący od Fausta, należący do Fausta”. Imię to nosiło wielu świętych, a jednym ze znanych jest św. Faustyn, wspominany 15 lutego ze swoim bratem, św. Jowitą. Łacińska grupa, od której imię to pochodzi (faustus — „błogi, pomyślny”, ale także faveo, favi, fautum — „sprzyjać, być przychylnym”) nie ma pochodzenia indoeuropejskiego oraz pewnych odpowiedników w żadnym języku indoeuropejskim.
Wikipedia
(1.1) Przywieźliśmy Faustynowi butelkę dobrego włoskiego wina.
(1.1) Odwiedziliśmy z Faustynem kolegę z wojska.
Wiktionary
rzecz. Faustyna ż., Faustynka ż.
:: zdrobn. Faustynek mos.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: Faustyn
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Karol chodzi z Faustyną od dwóch lat.
(1.1) We wrześniu odwiedzimy Faustynę w Kalifornii.
Wiktionary
IPA: fawˈstɨ̃na, AS: fau̯stỹna
Wiktionary
rzecz. Faustyn mos.
:: zdrobn. Faustynka ż.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Faustynka
Wiktionary
zdrobnienie od: Faustyn (imię męskie)
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Faustyny lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Faustyna (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) zdrobn. od: Faustyna
Wiktionary
(1.1) Pozdrówcie od nas Faustynkę i Julkę.
Wiktionary
rzecz. Faustyn mos., Faustyna ż.
Wiktionary
(1.1) Faustyna
Wiktionary
Faustyn z małżonką; Faustynowie
SJP.pl
Faustyn z małżonką; Faustynostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Faustyna (Faustyny) lub z nim (z nią) związany
SJP.pl
postawa życiowa, sposób postępowania właściwy Faustowi, bohaterowi wielu utworów literackich; dążenie do poznania tajemnicy i sensu świata, życia, dobra i zła, nieśmiertelności i zapanowania nad czasem, choćby za cenę pertraktowania z diabłem
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: fo PA] z francuskiego: fałszywy krok; uchybienie normom towarzyskim; nietakt, niezręczność, gafa, faux pas
SJP.pl
[czytaj: foburDĄ] rodzaj techniki trzygłosowej polegającej na stosowaniu równoległych akordów sekstowych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) muz. technika kompozytorska, powstała w szkole burgundzkiej, oparta na równoległym prowadzeniu trzech głosów, w której do najniższego (cantus firmus) dopisywano dwa wyższe: środkowy o tercję wyżej i najwyższego o sekstę wyżej;
Wiktionary
Fauxbourdon – (wł. falso bordone, fałszywy burdon) – rodzaj techniki trzygłosowej, polegającej na stosowaniu równoległych akordów tercjowo-kwartowych (odpowiadających akordom w pierwszym przewrocie), przy czym w kadencjach kończących frazy lub zdania muzyczne pojawiają się akordy kwintowo-kwartowe. Technika ta rozwinęła się w pierwszej połowie XV w. w kręgu szkoły burgundzkiej, a za jej prototyp uważany jest angielska technika gymelu. Za twórcę tej techniki uważany jest John Dunstable.
Wikipedia
(1.1) Magnificat Mikołaja z Radomia jest jednym z niewielu zachowanych do dzisiaj utworów z fauxbourdonem.
(1.1) Na początku i końcu fragmentów zawierających fauxbourdon wykorzystywano inne współbrzmienia: głos środkowy był budowany o kwintę czystą, a najwyższy o oktawę czystą wyżej w stosunku do cantus firmus.
Wiktionary
przym. fauxbourdonowy
Wiktionary
dzielnica nędzy na peryferiach miast brazylijskich; slumsy, slamsy, fawela, barriadas
SJP.pl
[czytaj: fawikon] ikonka w pasku adresu przeglądarki internetowej; favicona
SJP.pl
Favicon (ang. favorites icon, ikona ulubionych, ikona witryny) – ikona, która pojawia się przed adresem w polu adresowym przeglądarki internetowej lub na karcie z otwartą stroną www. Ikona ta ma postać obrazka, według pierwotnych propozycji bitmapy ICO lub PNG w wymiarach 16×16 lub 32×32 pikseli, w późniejszym czasie przy braku zgodnej standaryzacji autorzy części przeglądarek samorzutnie wprowadzili obsługę innych wymiarów (np. bitmap 180×180 dla iOS) i formatów (np. SVG).
Wikipedia
[czytaj: fawikona] ikonka w pasku adresu przeglądarki internetowej; favicon
SJP.pl
samochód typu Škoda Favorit
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mot. samochód osobowy marki Škoda Favorit
Wiktionary
IPA: faˈvɔrʲit, AS: favorʹit
Wiktionary
potocznie: samochód typu Škoda Favorit
SJP.pl
[czytaj: fawr] nazwisko
SJP.pl
dzielnica nędzy na peryferiach miast brazylijskich; slumsy, slamsy, favela, barriadas
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) socjol. rozległa dzielnica nędzy powstała wokół miast Brazylii, brazylijski slums;
Wiktionary
Fawela (port. favela) – ogólna nazwa dzielnic nędzy w Brazylii.
Fawele tworzą się wokół centrów miast. Domy zbudowane są z najtańszych materiałów (często odzyskanych z innych domów i ze śmietnisk: tektury, dykty, blachy, desek itp.). Szacuje się, że żyje w nich około 6% ludności Brazylii.
Wikipedia
(1.1) UPP zakładają posterunki, których wcześniej nie było, bo w faweli rządził gang. Fawela zamienia się, przynajmniej teoretycznie, w „normalną” dzielnicę.
Wiktionary
IPA: faˈvɛla, AS: favela
Wiktionary
francuska rasa kur
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) mitrzym. bóg i uosobienie wiatru zachodniego, utożsamiany z greckim Zefirem;
Wiktionary
Fawoniusz (łac. Favonius, Zephyrus, gr. Ζέφυρος Zéphyros) – w mitologii rzymskiej bóg i uosobienie wiatru zachodniego i zachodniej strony świata.
Uosabiał łagodny wiatr, zwiastujący wiosnę. Był utożsamiany z greckim Zefirem.
Wikipedia
IPA: faˈvɔ̃ɲuʃ, AS: favõńuš
Wiktionary
rzecz. fawoniusz mrz., fawoni mrz.
przym. Fawoniuszowy
Wiktionary
(1.1) Zefir
Wiktionary
dawniej: łaska, przychylność, życzliwość; względy, fawory
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) przest. przychylność, poparcie, łaskawość
Wiktionary
(1.1) Nie dbam o czyjeś fawory!
Wiktionary
rzecz. faworycik m., faworytek m., faworyzm m., faworytyzm m., faworyta ż., faworytka ż., faworyzacja ż., faworyzowanie n., faworyt mrz./mos./mzw.
czas. faworować ndk., faworyzować ndk.
przym. faworytny, faworytalny
Wiktionary
(1.1) przychylność, poparcie, łaskawość
Wiktionary
cienkie, kruche ciastko w kształcie wstążki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kruche ciastko w kształcie zawiniętej wstążki;
(1.2) hist. wstążka noszona przez rycerza jako znak jego damy
(1.3) kraków. wstążka będąca elementem krakowskiego stroju ludowego
Wiktionary
(1.1) Na ostatki nasmażyłam dużo faworków.
Wiktionary
IPA: faˈvɔrɛk, AS: favorek
Wiktionary
(1.1) chrust, chruścik
Wiktionary
cienkie, kruche ciastko w kształcie wstążki
SJP.pl
Faworki, chrust, chrustek, chruścik, chruściki; dawniej także kreple (choć wyraz ten oznacza przede wszystkim pączki) – polskie i litewskie oraz niemieckie (niem. Raderkuchen, Liebesschleifen) tradycyjne, chrupkie ciastka o słodkim smaku, w kształcie złożonej kokardki, wytwarzane z ciasta zbijanego, usmażone w głębokim tłuszczu. Najczęściej spożywane w czasie karnawału i tłustego czwartku lub na ostatki, czyli we wtorek przed Środą Popielcową.
Wikipedia
przymiotnik od: faworek
SJP.pl
dawniej: faworyzować
SJP.pl
dawniej: łaska, przychylność, życzliwość; względy, fawory
SJP.pl
Żoliborz – dzielnica Warszawy położona w lewobrzeżnej części miasta. Jest jedną z 18 jednostek pomocniczych m.st. Warszawy.
Jest najmniejszą pod względem powierzchni warszawską dzielnicą.
Wikipedia
1. człowiek wyróżniany i obdarzany względami;
2. zawodnik (także drużyna) przewidywany jako zwycięzca
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ktoś lubiany, faworyzowany
(1.2) sport. osoba lub drużyna typowana na zwycięzcę w zawodach
(1.3) daw. kochanek
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(2.1) sport. zwierzę typowane na zwycięzcę w wyścigach
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(3.1) daw. pasemko zarostu pozostawione na policzku
forma rzeczownika.
(4.1) D. lm. od: faworyta
Wiktionary
Faworyt – mniej lub bardziej oficjalny kochanek królowej bądź króla. Również określenie osoby zaufanej, obdarzonej szczególną łaską królewską i zazwyczaj pełniącej funkcję pierwszego ministra lub pierwszej damy dworu.
Do historii przeszli liczni faworyci Katarzyny II, między innymi Grigorij Potiomkin i Grigorij Orłow oraz Grigorij Rasputin – faworyt carskiej rodziny Mikołaja II. Jednym z bardziej znanych faworytów królewskich był markiz Cinq Mars, faworyt Ludwika XIII.
Wikipedia
(1.2) Jurek okazuje się być faworytem w tym wyścigu.
(2.1) Ze stajni wyprowadzono tegorocznego faworyta.
(3.1) Pradziadek ma na zdjęciu czarne faworyty i binokle.
Wiktionary
rzecz. faworycik m., faworytek m., faworyzm m., faworytyzm m., fawor m., faworyzacja ż., faworyzowanie n.
:: fż. faworyta ż., faworytka ż.
przym. faworytny, faworytalny
czas. faworować ndk., faworyzować ndk.
Wiktionary
(3.1) bak, baczek, bokobroda
Wiktionary
przestarzałe: kochanka, utrzymanka, zwłaszcza osoby wysoko postawionej; miłośnica, metresa, kochanica
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. kochanka, utrzymanka
forma rzeczownika.
(2.1) D., B. lp. od: faworyt
Wiktionary
Nie mylić z
Wikipedia
rzecz. faworyt m., fawor mrz.
czas. faworyzować
Wiktionary
→ faworyt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta typowana na zwyciężcę
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. fawor mrz., faworyt mzw./mos./mrz.
Wiktionary
1. przestarzale: pasmo zarostu pozostawione na policzku; bak;
2. w wyścigach: koń, pies typowany na zwycięzcę
SJP.pl
Bokobrody, baki, baczki – rodzaj zarostu u mężczyzn, który wyrasta przed uszami po obu bokach twarzy i rozciąga się od linii owłosienia głowy w kierunku linii brody. Bokobrody mogą mieć różne kształty; mogą być krótkie i długie; proste, zwężające się lub rozszerzające się u dołu: mogą łączyć się z wąsami lub brodą; wymagają zapuszczenia i pielęgnacji.
Wikipedia
dawanie pierwszeństwa ulubieńcom przy obsadzaniu stanowisk; nepotyzm, kumoterstwo
SJP.pl
wyróżnianie, popieranie, faworyzowanie
SJP.pl
obdarzać względami, wyróżniać
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) wyróżniać kogoś, darzyć szczególnymi względami
Wiktionary
(1.1) Stary Zagórski odnosił się do młodych z tolerancją i ich lewicowe skłonności faworyzował.
Wiktionary
IPA: ˌfavɔrɨˈzɔvat͡ɕ, AS: favoryzovać
Wiktionary
rzecz. faworyt m., faworycik m., faworytek m., faworyzm m., faworytyzm m., fawor m., faworyta ż., faworytka ż., faworyzacja ż., faworyzowanie n.
czas. faworować ndk.
przym. faworytny, faworytalny
Wiktionary
(1.1) preferować, wyróżniać, popierać; daw. faworować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|faworyzować.
Wiktionary
czas. faworyzować ndk.
rzecz. fawor mrz., faworyt mrz./mos./mzw.
Wiktionary
faks, telefaks, telefax;
1. urządzenie przeznaczone do przekazywania i odbierania obrazów (głównie tekstów) za pomocą sieci telefonicznej;
2. obraz wysłany lub otrzymany za pośrednictwem urządzenia o tej samej nazwie
SJP.pl
Telefaks, faks, fax – usługa symilograficzna dla abonentów, polegająca na przesyłaniu wiadomości w postaci obrazów nieruchomych pomiędzy aparatami symilograficznymi, nazywanymi telekopiarkami, telefaksami lub faksami, realizowana za pośrednictwem łączy telefonicznych z komutacją automatyczną. Początki rozwoju telefaksu przypadają na koniec lat 70. Istnieje kilka norm komunikacji pomiędzy telefaksami; najczęściej jest używana norma analogowa G3 (14400 bit/s), jest też norma cyfrowa G4 (64000 bit/s) dla łączy ISDN.
Wikipedia
teoria administracji i organizacji przedsiębiorstw
SJP.pl
1. stan zjawiska w danej chwili
2. pojęcie z fizyki o różnych znaczeniach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miejsce, etap
(1.2) techn. skośne ścięcie krawędzi
(1.3) przesunięcie fazowe
(1.4) pot. jedno z kilku źródeł zasilania przy zasilaniu wielofazowym
(1.5) pot. środ. stan dobrego humoru z napadami śmiechu
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Obserwujemy kolejną fazę wzrostu.
(1.1) Każda faza rozwoju produktu musi być dokładnie zaplanowana.
(1.2) Faza w tym miejscu nie jest potrzebna.
(1.3) Ten sygnał ma fazę 90 stopni.
(1.4) Wczoraj nie było u nas jednej fazy.
(1.5) Po trawce zawsze mam niezłą fazę.
Wiktionary
IPA: ˈfaza, AS: faza
Wiktionary
(1.1) etap, stadium
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. bażant
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ornit. zob. fazan.
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fazant (język niderlandzki.) ==
wymowa.
audio|Nl-fazant.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. bażant
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
źródła.
== fazant (język niderlandzki.) ==
wymowa.
audio|Nl-fazant.ogg.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) ornit. bażant
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
facenda;
1. plantacja kawy w Brazylii; dom na takiej plantacji
2. gospodarstwo rolne w dawnych koloniach hiszpańskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) brazylijska plantacja, zwłaszcza kawy
(1.2) dom na takiej plantacjaantacji
Wiktionary
Fazenda – parafia (freguesia) gminy Lajes das Flores. W 2011 miejscowość była zamieszkiwana przez 257 mieszkańców.
Wikipedia
IPA: faˈzɛ̃nda, AS: fazẽnda
Wiktionary
właściciel fazendy; plantator
SJP.pl
zdrobnienie od: faza
SJP.pl
zestaw kilku obrazów, rysunków lub wykresów, obrazujących kolejne etapy jakiegoś procesu, zjawiska
SJP.pl
przyrząd do mierzenia przesunięcia fazowego między dwiema wielkościami elektrycznymi przemiennymi, o jednakowej częstotliwości
SJP.pl
odmiana cyklotronu; synchrocyklotron; synchrofazotron
SJP.pl
Synchrocyklotron, fazotron – akcelerator cząstek rodzaj cyklotronu o zmiennej częstotliwości pola elektrycznego, tak dobranej, aby kompensowało ono relatywistyczny wzrost masy, który wywołuje wzrost czasu obiegu cząstek przy zbliżaniu się ich prędkości do prędkości światła w próżni.
Wikipedia
ścinać krawędzie przedmiotów ukośnie lub półokrągło
SJP.pl
→ fazowy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fazowe
Wiktionary
przym. fazowy
przysł. fazowo
Wiktionary
przymiotnik od: faza
SJP.pl
lina służąca do podnoszenia m.in. żagli
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żegl. lina służąca do podnoszenia czegoś (np. żagla, drzewca);
rzeczownik, rodzaj nijaki
(2.1) jęz. nazwa litery v / V
Wiktionary
Fał – element olinowania ruchomego. Służy do podnoszenia ruchomych elementów ożaglowania, omasztowania i innych. Nazwę tę noszą nie tylko wszystkie liny służące do stawiania żagli, ale także niektóre z lin podnoszących ruchome części omasztowania oraz liny do podnoszenia płetwy sterowej oraz miecza. Jeśli poluzowanie fału nie powoduje opuszczenia danego elementu pod wpływem siły ciężkości to stosuje się linę o działaniu przeciwnym - kontrafał. Każdy fał służy konkretnemu celowi, a jego pełna nazwa powstaje poprzez połączenie z nazwą elementu, który jest podnoszony, np. fał foka (inaczej fokfał), fał grota (grotfał), fał miecza, fał piku (pikfał) itp.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) fał startowy
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
(1.1) przym. fałowy
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|niderl|val.
uwagi.
(1.1) por|kontrfał|kontrafał.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) halyard, halliard
* bułgarski: (1.1) фал m.
* jidysz: (1.1) פֿאַל m. (fal)
* niderlandzki: (1.1) val
* niemiecki: (1.1) Fall n.
* rosyjski: (1.1) фал m.
* włoski: (1.1) drizza ż.
źródła.
odmiana.
(1.1) lp. fał; lm. fałn
przykłady.
Wiktionary
IPA: faw, AS: fau̯
Wiktionary
(1.1) przym. fałowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. chwała
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|chwała.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˈfawa, AS: fau̯a
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
zobtłum|chwała.
źródła.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
inaczej: kawał czegoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gw-pl|Warszawa. banknot tysiączłotowy
(1.2) środ. banknot
Wiktionary
1. zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; zapraska, plisa, zakładka, fałda;
2. podłużne zgrubienie skóry; zmarszczka, fałda;
3. w geologii: deformacja tektoniczna, wygięcie warstw skalnych, składające się z części wypukłej - siodła i wklęsłej - łęku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zagięcie, załamanie materiału, skóry lub innej powierzchni
(1.2) geol. wygięcie warstw skalnych bez przerwania ich ciągłości; .
Wiktionary
Fałd – struktura tektoniczna, deformacja ciągła, powstała na skutek wygięcia warstw bez przerwania ciągłości ośrodka skalnego. Wyróżnia się dwa rodzaje fałdów: antykliny i synkliny. Antyklina posiada w swoim jądrze utwory starsze, natomiast synklina – młodsze.
Dawniej te dwa rodzaje fałdów klasyfikowano jako elementy pojedynczego fałdu.
Wikipedia
(1.1) Każdy fałd tej sukni, każde załamanie, każda krzywa linia atłasu obejmującego ramiona stawała się linią najwyższej piękności…
(1.2) Dolina przebiegająca wzdłuż fałdów skalnych o jednakowym nachyleniu.
Wiktionary
IPA: fawt, AS: fau̯t
Wiktionary
rzecz. fałdowanie n., fałdek m., fałda ż.
czas. fałdować ndk.
przym. fałdowany
Wiktionary
(1.1) fałda
Wiktionary
1. zagięcie na ubraniu, powstałe przez założenie materiału i zaprasowanie go lub częściowe zaszycie; zapraska, plisa, zakładka, fałd;
2. podłużne zgrubienie skóry; zmarszczka, fałd;
3. w technice: wada powierzchni surowej odlewu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) załamanie tkaniny, skóry itp.
Wiktionary
(1.1) Mój tłuszcz zwija się w fałdy.
Wiktionary
IPA: ˈfawda, AS: fau̯da
Wiktionary
rzecz. fałd mrz., fałdowanie n., pofałdowanie n.
:: zdrobn. fałdka ż.
czas. fałdować ndk., pofałdować dk., sfałdować dk.
przym. fałdowy
Wiktionary
(1.1) fałd, zakładka
Wiktionary
zdrobnienie od: fałdka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. zdrobn. od: fałdka
Wiktionary
IPA: fawˈdɛt͡ʃka, AS: fau̯dečka
Wiktionary
rzecz. fałda ż., fałdka ż., fałdowanie n.
Wiktionary
zdrobnienie od: fałd; fałdzik
SJP.pl
mała fałda
SJP.pl
gromada najstarszych wymarłych szczękowców, zasiedlających wody morskie i śródlądowe przez około 150 milionów lat, blisko spokrewnionych z rybami kostnymi; akantody
SJP.pl
Fałdopłetwe, akantody (Acanthodii) – gromada wymarłych ryb słodkowodnych i morskich łączących cechy późniejszych ryb chrzęstnych i kostnych. Z powodu licznych kolców w płetwach i spodniej części ciała nazywane są czasem kolczastymi rekinami (gr. ákantha oznacza kolec).
Wikipedia
o cechach fałdopłetwych (gromada ryb)
SJP.pl
układać w fałdy
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. pofałdować, sfałdować)
(1.1) robić fałdy
(1.2) układać w fałdy
czasownik zwrotny niedokonany fałdować się (dk. pofałdować się)
(2.1) układać się w fałdy
Wiktionary
rzecz. fałd mrz., fałda ż., fałdowanie n.
czas. pofałdować dk., sfałdować dk.
Wiktionary
(2.1) marszczyć się
Wiktionary
układać w fałdy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) geol. proces powstawania fałdów
(1.2) biol. (w enzymologii, o białkach) struktura przestrzenna łańcucha polipeptydowego zapewniająca zdolność do pełnienia funkcji biologicznej;
(1.3) biol. (w enzymologii, o białkach) nadawanie fałdowania (1.2) łańcuchowi polipeptydowemu;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˌfawdɔˈvãɲɛ, AS: fau̯dovãńe
Wiktionary
rzecz. fałdeczka ż., fałd m., fałda ż.
przym. fałdowy
czas. fałdować
Wiktionary
(1.1) orogeneza
(1.3) zwijanie
Wiktionary
rodzina fiszbinowców z rzędu waleni; płetwalowate
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) syst. zool. nazwa systematyczna|Balaenopteridae|Gray|ref=tak., rodzina ssaków z podrzędu fiszbinowców;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Sejwal, przedstawiciel fałdowców, jest jednym z najszybszych wielorybów.
Wiktionary
rzecz. fałda ż.
Wiktionary
(1.1) płetwalowate
Wiktionary
przedstawiciel rodziny fiszbinowców z rzędu waleni
SJP.pl
fałdówka siostrzyczka - motyl z rodziny niedźwiedziówkowatych
SJP.pl
Plicatura Peck (fałdówka) – rodzaj grzybów z klasy pieczarniaków (Agaricomycetes). Należą do niego 4 gatunki. W Polsce występują dwa gatunki, trzeci, dawniej tu zaliczany (fałdówka kędzierzawa) według Index Fungorum należy do rodzaju Plicaturopsis.
Wikipedia
rodzaj mchu z rodziny Hylocomiaceae
SJP.pl
przymiotnik od: fałd (deformacja tektoniczna)
SJP.pl
zdrobnienie od: fałd; fałdek
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówków: fałdziście, fałdzisto
SJP.pl
jednoroczna roślina oleista pochodząca z Iranu; lalemancja
SJP.pl
mający fałdy; układający się w fałdy
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Fałek – osada w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Rozprza.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. człowiek fałszywy
Wiktionary
wieś w Polsce
SJP.pl
Fałków – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Fałków.
Fałków uzyskał lokację miejską w 1340, zdegradowany w 1869. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Fałków, a także rzymskokatolickiej parafii Świętej Trójcy.
W miejscowości działa klub piłki nożnej, GLKS Fałków.
W 2021 wieś liczyła 1003 mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Fałkowa
Wiktionary
rzecz. Fałków m.
:: fż. fałkowianka ż.
przym. fałkowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Fałkowa
Wiktionary
rzecz. Fałków m.
:: fm. fałkowianin m.
przym. fałkowski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Fałkowic
Wiktionary
rzecz. Fałkowice nmos., fałkowiczanin m., fałkowiczanka ż.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Fałkowic
Wiktionary
rzecz. Fałkowice nmos.
:: fż. fałkowiczanka ż.
przym. fałkowicki
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Fałkowic
Wiktionary
rzecz. Fałkowice nmos.
:: fm. fałkowiczanin m.
przym. fałkowicki
Wiktionary
przymiotnik od: Fałkowo, Fałków
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) dotyczący Fałkowa
Wiktionary
rzecz. Fałków m., fałkowianin m., fałkowianka ż.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przymiotnik od: fał
SJP.pl
1. niezgodność z prawdą; nieprawda; obłuda; kłamstwo;
2. podrobienie, fałszerstwo;
3. niewłaściwy dźwięk, zbyt niskie lub za wysokie brzmienie tonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) nieprawda
(1.2) mat. log. jedna z dwóch wartości logicznych, obok prawdy;
(1.3) muz. niepoprawnie wykonany (zagrany/zaśpiewany) dźwięk
(1.4) udawanie, nieszczerość, dwulicowość
(1.5) kłamstwo, wprowadzanie w błąd
Wiktionary
Fałsz – jedna z dwóch podstawowych wartości logicznych (drugą jest prawda). Fałsz jest niezgodnością treści sądu (zdania) z tym, do czego się odnosi.
W logice matematycznej fałsz jest jedynie symbolem, nie ma żadnego głębszego znaczenia.
Wikipedia
(1.1) Prawda, czy fałsz – teraz już do tego nie dojdę.
(1.1) Nie wierzcie ślepo żadnemu z ludzi i moje każde słowo sądźcie, bo dziś mogę prawdę mówić, jutro fałsz, dziś dobrze robię, jutro źle. (Listy Adama Mickiewicza)
(1.1) Przeciwieństwem prawdy może być fałsz albo kłamstwo. Fałsz może być obraźliwy, a kłamstwo może być bardzo obraźliwe.
(1.2) Fałsz lub prawda to prawda.
(1.3) Nagle w melodii fałsz zabrzmiał, jakby kto nożem po szkle przejechał.
(1.4) Egoizm na każdym kroku i fałsz wyciekający z każdego kąta.
(1.5) Fałsz intelektualny to przestępstwo polegające na poświadczeniu nieprawdy w autentycznym dokumencie przez funkcjonariusza publicznego.
Wiktionary
IPA: fawʃ, AS: fau̯š
Wiktionary
rzecz. fałszerstwo n., fałszerz m., fałszywka ż., fałszywość ż., fałszowanie n., sfałszowanie n.
czas. zafałszować, fałszować ndk., sfałszować dk.
przym. fałszywy
przysł. fałszywie
Wiktionary
(1.3) fałszywy akord, fałszywa nuta, nieczystość
(1.4) hipokryzja, nieszczerość
Wiktionary
1. potocznie: fałszowanie, podrabianie;
2. potocznie: nielegalna kopia jakiejś rzeczy, zwłaszcza podrobiony dokument; falsyfikat, fałszywka;
3. kobieta podrabiająca coś;
4. kobieta podająca informacje niezgodne z prawdą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) wykonanie podróbki
(1.2) przest. przedstawianie czegoś niezgodnie z prawdą
Wiktionary
Fałszerstwo – proces podrabiania (imitowania) lub przerabiania (adaptowania) przedmiotów jak np. dokumentów, znaków pieniężnych, papierów wartościowych, dzieł sztuki, znalezisk archeologicznych itp., celem użycia ich jako autentycznych, wprowadzenia w błąd, oszustwa, dezinformacji, przedstawienia czegoś niezgodnie z prawdą.
Wikipedia
rzecz. fałsz mrz., fałszowanie n., fałszywiec mos., fałszywka ż., fałszywość ż., sfałszowanie n., zafałszowanie n., fałszerz mos.
czas. fałszować ndk., sfałszować dk., zafałszować dk.
przym. fałszywy
przysł. fałszywie
Wiktionary
1. osoba podrabiająca coś;
2. osoba podająca informacje niezgodne z prawdą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba, która coś fałszuje
Wiktionary
Fałszerstwo – proces podrabiania (imitowania) lub przerabiania (adaptowania) przedmiotów jak np. dokumentów, znaków pieniężnych, papierów wartościowych, dzieł sztuki, znalezisk archeologicznych itp., celem użycia ich jako autentycznych, wprowadzenia w błąd, oszustwa, dezinformacji, przedstawienia czegoś niezgodnie z prawdą.
Wikipedia
rzecz. fałsz mrz., fałszerstwo n., fałszowanie n., fałszywiec mos., fałszywka ż., fałszywość ż., sfałszowanie n., zafałszowanie n.
:: fż. fałszerka ż.
czas. fałszować ndk., sfałszować dk., zafałszować dk.
przym. fałszywy
przysł. fałszywie
Wiktionary
(1.1) podrabiacz
Wiktionary
1. przedstawiać coś niezgodnie z prawdą;
2. grać lub śpiewać nieczysto
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) przedstawiać coś niezgodnie z prawdą
(1.2) preparować imitacje przedmiotów
(1.3) obniżać jakość
czasownik nieprzechodni niedokonany
(2.1) muz. grać lub śpiewać nieczysto
Wiktionary
(2.1) On strasznie fałszuje!
Wiktionary
IPA: fawˈʃɔvat͡ɕ, AS: fau̯šovać
Wiktionary
rzecz. fałszywka ż., fałsz m., fałszywość ż., fałszerz mos., fałszerka ż., fałszowanie n., fałszerstwo n.
przym. fałszywy
przysł. fałszywie
czas. sfałszować, zafałszować
Wiktionary
(1.1) specjalistycznie deformować, prokurować, zniekształcać
(1.2) podrabiać, falsyfikować, preparować
(1.3) rozcieńczać, rozwadniać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fałszować.
Wiktionary
IPA: ˌfawʃɔˈvãɲɛ, AS: fau̯šovãńe
Wiktionary
czas. fałszować
rzecz. fałsz m., fałszerz mos., fałszerstwo n.
przym. fałszywy
przysł. fałszywie
Wiktionary
przysłówek sposobu
(1.1) w sposób fałszywy
Wiktionary
IPA: fawˈʃɨvʲjɛ, AS: fau̯šyvʹi ̯e
Wiktionary
przym. fałszywy
rzecz. fałsz m., fałszywość ż., fałszywka ż., fałszerstwo n., fałszerz m., fałszowanie n., sfałszowanie n.
czas. fałszować ndk., sfałszować dk.
Wiktionary
hipokryta, obłudnik
SJP.pl
stopień wyższy od przysłówka: fałszywie
SJP.pl
potocznie: nielegalna kopia jakiejś rzeczy, zwłaszcza podrobiony dokument; falsyfikat, fałszerka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. nielegalna kopia danej rzeczy, mająca wprowadzić kogoś w błąd przez naśladowanie oryginału
Wiktionary
(1.1) Policja, która od dłuższego czasu otrzymywała sygnały o fałszywkach, poszukiwała ich producentów i dystrybutorów.
Wiktionary
rzecz. fałsz m., fałszerka ż., fałszerstwo n., fałszerz m., fałszywość ż.
czas. fałszować ndk., sfałszować dk., zafałszować dk.
przym. fałszerski, fałszywy
przysł. fałszersko, fałszywie
Wiktionary
(1.1) falsyfikat; pot. fałszerka
Wiktionary
nieszczerość, obłuda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) cecha tego, co jest fałszywe, niezgodne z prawdą
(1.2) cecha tego, co jest podrobione, sfałszowane
(1.3) cecha kogoś, kto postępuje fałszywie, dwulicowo, obłudnie
(1.4) zachowanie kogoś, kto podszywa się pod inną osobę
(1.5) cecha tego, co jest pozbawione harmonii
Wiktionary
(1.3) W „Świętoszku” Molier stworzył świetną ekspozycję, w zręczny sposób charakteryzując obie strony konfliktu: świętoszków, z Tartuffe'em na czele i sprzeciwiającej im się grupie, świadomej fałszywości Tartuffe'a.
Wiktionary
IPA: fawˈʃɨvɔɕt͡ɕ, AS: fau̯šyvość
Wiktionary
rzecz. fałszywka ż., fałsz m., fałszerstwo n., fałszerz m., fałszerka ż.
czas. fałszować ndk., sfałszować dk.
przym. fałszywy
przysł. fałszywie
Wiktionary
(1.1) fikcyjność, nieprawdziwość, błędność, niewiarygodność
(1.2) nieautentyczność
(1.3) dwulicowość, podwójna moralność, faryzeizm, faryzejstwo, faryzeuszostwo, hipokryzja, nieszczerość, obłuda, przewrotność, zakłamanie
(1.5) nieharmoniczność, nieharmonijność
Wiktionary
stopień wyższy od przymiotnika: fałszywy
SJP.pl
1. nieprawdziwy, oszukańczy, podrobiony;
2. nieszczery, obłudny, zwodniczy;
3. świadczący o czyjejś obłudzie;
4. podszywający się pod kogoś, udający kogoś;
5. w odniesieniu do dźwięku: brzmiący nieczysto, nieharmoniczny
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) sztuczny, podrobiony
(1.2) o dźwięku: nieharmoniczny
(1.3) o człowieku: obłudny, zakłamany, przewrotny; kierujący się negatywnymi uczuciami
(1.4) niezgodny z rzeczywistością, z prawdą; błędny, mylny
(1.5) pozorny, udający coś, symulowany, udawany
Wiktionary
(1.1) Użycie fałszywych dowodów stanowi przesłankę do wznowienia postępowania administracyjnego, zakończonego ostateczną decyzją.
(1.2) A wtem puścił fałszywy akord jak syk węża…
(1.4) Ewakuacja szpitala spowodowana fałszywym alarmem bombowym stanowi ryzyko dla zdrowia i życia pacjentów.
Wiktionary
IPA: fawˈʃɨvɨ, AS: fau̯šyvy
Wiktionary
rzecz. fałsz m., fałszywość ż., fałszywka ż., fałszerstwo n., fałszerz m., fałszowanie n., sfałszowanie n.
przysł. fałszywie
czas. fałszować, sfałszować, zafałszować
Wiktionary
(1.1) apokryficzny, lewy, nieprawdziwy, przerobiony, sfałszowany, trefny
(1.2) jazgotliwy, nieharmonijny, nieczysty, piskliwy, skrzekliwy
(1.3) chytry, dwulicowy, faryzejski, łżywy, nieszczery, oszukańczy, podstępny, przewrotny, wiarołomny, wykrętny, zdradliwy, zdradziecki
(1.4) dezinformujący, iluzoryczny, kłamliwy, nieprawdziwy, niezgodny z prawdą, omyłkowy, pomyłkowy, złudny, zwodniczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: efBE lub fejsbuk] skrót od: Facebook (portal społecznościowy); fb
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik
(1.1) = fotobłysk, proszek błyskowy
(1.2) = Facebook
(1.3) = fabryka broni
Wiktionary
IPA: ɛv‿ˈbɛ, AS: ev‿be
Wiktionary
[czytaj: ef-bi-AJ] Federal Bureau of Investigation, Federalne Biuro Śledcze
SJP.pl
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) Federalne Biuro Śledcze; agencja śledcza amerykańskiego rządu federalnego
Wiktionary
IPA: ɛv‿bʲi‿ˈaj, AS: ev‿bʹi‿ai ̯
Wiktionary
skrót od: Fundusz Budowy Stolicy
SJP.pl
1. Football Club, klub piłkarski;
2. fieri curavit
SJP.pl
Fc – polecenie służące do porównywania dwóch plików. Należy wpisać je w wierszu poleceń systemu Windows. Zazwyczaj jest nim cmd.exe, ale może też być command.com. Domyślnie polecenie to wyświetla zawartość porównywanych plików.
parametry:
Wikipedia
klauzula w umowach handlowych: Free Carrier (to a named place) - dostarczone przewoźnikowi (w oznaczone miejsce)
SJP.pl
ang. First Certificate in English, angielski certyfikat językowy na poziomie średnio zaawansowanym (intermediate)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub nijaki
(1.1) angielski certyfikat językowy na poziomie średniozaawansowanym wyższym, wydawany bezterminowo przez uniwersytet w Cambridge;
Wiktionary
Congregatio Filiarum Divinae Caritatis, zakon córek Bożej Miłości
SJP.pl
[czytaj: ef-de-DE lub ef-di-DI] skrót od: floppy disc drive - stacja dyskietek, urządzenie komputerowe do obsługi dyskietek
SJP.pl
skrót od: Freie Deutsche Jugend
SJP.pl
1. Freie Demokratische Partei, Wolna Partia Demokratyczna;
2. Parvum Opus Divinae Providentiae, zakon orionistów
SJP.pl
wykrzyknik wyrażający wstręt, obrzydzenie, niesmak; fuu, fu, pfe, pfu, fuj, pfuj, ble, fee
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) reprymenda wyrażająca obrzydzenie wyrażająca mniej więcej tyle co „wstyd”, „brzydko”, „nieładnie”
Wiktionary
Wikipedia
IPA: fɛ, AS: fe
Wiktionary
(1.1) be
Wiktionary
mit. gr. cyklop, syn Posejdona, postać występująca w micie o Odyseuszu
SJP.pl
Feakowie (gr. Φαίακες) – w mitologii greckiej lud zamieszkujący wyspę Scherię, którą władał Alkinoos.
Feakowie zamieszkiwali na wyspie Scherii. Cechowała się ona niezwykłym klimatem, nie zapadała bowiem na niej zima. Lokalizuje się Scherię na Korkyrze.
Wikipedia
Wikipedia
satelita Saturna; Phoebe
SJP.pl
Wikipedia
przestarzałe:
1. sympatia, słabość, skłonność do kogoś;
2. osoba, do której się ma skłonność; sympatia
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. słabość, skłonność do kogoś
(1.2) daw. osoba, do której ma się skłonność, sympatia
Wiktionary
Wikipedia
1. gorączka o podłożu malarycznym, malaria, zimnica;
2. gorączka z dreszczami
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. żółta gorączka, żółta febra
(1.2) daw. pot. zimnica, malaria
(1.3) pot. stan w którym pacjent przejawia gorączkę i dreszcze
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ˈfɛbra, AS: febra
Wiktionary
ruch w niemieckim Kościele katolickim w XVII - XVIII wieku, postulujący wzmocnienie władzy lokalnych biskupów kosztem władzy papieskiej
SJP.pl
Febronianizm – doktryna głosząca m.in. wyższość episkopatów nad zwierzchnictwem papieża w Kościele katolickim, pomimo potępienia w 1764 r. przez Klemensa XIII wywarła wpływ na starokatolicyzm w Niemczech i józefinizm w monarchii austro-węgierskiej.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. luty, drugi miesiąc roku
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. februariowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|luty.
źródła.
== februar (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) luty
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fɛˈbruwar, AS: februu̯ar
Wiktionary
przym. februariowy
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. februariowy
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
współczesna.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|luty.
źródła.
== februar (język bośniacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) luty
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) daw. lutowy
Wiktionary
rzecz. februar m.
Wiktionary
taki jak w febrze; gorączkowy, malaryczny
SJP.pl
Feb;
1. mit. gr. pierwotnie bóstwo Słońca, w późniejszym czasie epitet Apollina;
2. mit. rz. imię używane na równi z imieniem Apollo
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Kresy. pogard. kobieta
Wiktionary
(1.1) — Oto frajla (panna) — mówi jeden z tych ulicznych rycerzy, — poszlagowała ludzi, a teraz myśli, że będziemy z nią kunirować…
— Feca jedna! — dodaje drugi, szarpiąc odzież Kaśki.
Wiktionary
produkty szkodliwe lub zbędne, wydalane przez organizm w postaci kału i moczu; ekskrementy, odchody, ekskrety, fekalia
SJP.pl
nauczyciel szermierki; fechtmistrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zob. fechtmistrz.
Wiktionary
rzecz. fechtmistrz mos.
Wiktionary
związany z fechmistrzem
SJP.pl
stop zawierający żelazo, chrom i aluminium, używany do wyrobu elementów grzejnych w postaci drutów i taśm
SJP.pl
nauczyciel szermierki; fechmistrz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) nauczyciel lub mistrz fechtunku
Wiktionary
rzecz. fechmistrz m.
:: fż. fechtmistrzyni ż., fechmistrzyni ż.
przym. fechtmistrzowski, fechmistrzowski
Wiktionary
(1.1) fechmistrz
Wiktionary
przestarzałe: uprawiać szermierkę, walczyć białą bronią
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) sport. hist. wojsk. uprawiać fechtunek
czasownik zwrotny niedokonany fechtować się
(2.1) walczyć na broń białą lub ćwiczyć się w szermierce
Wiktionary
(1.1) Nauczył się fechtować, aby wziąć udział w zawodach szermierczych.
Wiktionary
rzecz. fechtowanie n., fechtunek mrz.
Wiktionary
sztuka władania floretem, szablą lub szpadą
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. sztuka walki szablą, szpadą lub floretem
Wiktionary
Szermierka (dawniej fechtunek) – sztuka walki opierająca się na wykorzystaniu broni białej. Współcześnie także nazwa dyscypliny sportowej zaliczanej do sportów walki
Wikipedia
(1.1) Od tej pory znacząco poprawił swój fechtunek.
Wiktionary
czas. fechtować
Wiktionary
(1.1) szermierka
Wiktionary
związany z fechtunkiem
SJP.pl
ciosy stosowane przy fechtowaniu
SJP.pl
[czytaj: fec-it] faciebat; zrobił, wykonał (napis na dziełach sztuki obok podpisu artysty)
SJP.pl
w starożytnym Rzymie: kapłan uświęcający odpowiednimi obrzędami religijnymi formalne wypowiedzenie wojny, zawarcie przymierza itp.
SJP.pl
System Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych, bank centralny USA
SJP.pl
Wikipedia
przedstawiciel religijnego lub politycznego ruchu oporu w krajach muzułmańskich
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
miara powierzchni ziemi w Egipcie i Syrii
SJP.pl
Feddan (arab. فدّان, faddān) – pozaukładowa jednostka miary pola powierzchni spoza układu SI stosowana w Egipcie, Sudanie i Syrii. Słowo feddan w języku arabskim oznacza zaprzęg wołami, którymi można zaorać powierzchnię pola w określonym czasie. W Egipcie feddan jest jedyną niemetryczną jednostką pozostającą w użyciu przeliczaną na system metryczny. Feddan dzieli się na 24 kiraty (175 m²).
Wikipedia
1. państwo związkowe mające własne organy federalne, którym państwa wchodzące w jego skład przekazują część swych praw suwerennych;
2. związek organizacji, stowarzyszeń, klubów itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. państwo składające się z mniejszych, obdarzonych autonomią państw związkowych (np. stanów, krajów, prowincji, kantonów, landów), ale posiadających wspólny (federalny) rząd;
(1.2) związek stowarzyszeń, organizacji zawodowych, politycznych i innych
Wiktionary
Federacja (łac. foedus – „przymierze”, „związek”), in. państwo związkowe, państwo federalne, ang. federal state) – państwo składające się z części obdarzonych autonomią (stanów, krajów związkowych, prowincji, kantonów lub emiratów), ale posiadających wspólny (federalny) rząd.
Wikipedia
(1.1) Austria jest federacją składającą się z dziewięciu regionów, w tym z Wiednia, stolicy Austrii.
Wiktionary
IPA: ˌfɛdɛˈrat͡sʲja, AS: federacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. konfederacja ż., federalizacja ż., federalizm m., federalista m., federalistka ż., konfederasta m.
przym. federalny, federacyjny, federalistyczny
Wiktionary
(1.2) związek
Wiktionary
związany z federacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. związany z federacją, dotyczący federacji, mający charakter federacji
Wiktionary
rzecz. konfederasta mos., federacja ż.
przym. federalny
Wiktionary
(1.1) federalny, związkowy
Wiktionary
amerykańskie stronnictwo działające od 1787 r. do początku XIX w., popierające system federacyjny
SJP.pl
Partia Federalistyczna (ang. Federalist Party), w skrócie federaliści – partia polityczna istniejąca i działająca w Stanach Zjednoczonych w latach 1791–1820.
Wikipedia
1. zwolennik idei zdecentralizowanego państwa złożonego z regionów (landów, stanów) o dużej niezależności;
2. członek amerykańskiego stronnictwa działającego od 1787 roku do początku XIX wieku, popierającego system federacyjny i ścisły związek stanów
SJP.pl
Federalista (ang. The Federalist, The Federalist Papers) – cykl 85 esejów autorstwa Alexandra Hamiltona, Jamesa Madisona i Johna Jaya, uznawany za pierwszy komentarz do Konstytucji Stanów Zjednoczonych.
Wikipedia
zgodny z poglądami federalizmu, wyrażający idee federalizmu
SJP.pl
dążenie narodów, państw do zjednoczenia na zasadach federacji
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) polit. łączenie się państw, stanów, kantonów itp., na zasadach federacji
Wiktionary
rzecz. federalizm m., federalista m., federacja ż., federalizowanie n.
czas. federalizować
przym. federalistyczny, federalizacyjny, federalny
Wiktionary
1. ustrój państwowy oparty na zasadzie federacji;
2. tendencja tworzenia wielkich zespołów państw na zasadzie federacji
SJP.pl
Federalizm – przeciwieństwo unitaryzmu (tj. dążenia do utworzenia hegemonialnego państwa) i centralizmu (tj. dążności do podporządkowania jednemu ośrodkowi władzy). Zakłada on, że władza, i procesy decyzyjne są podejmowane na tyle blisko danych społeczności, na ile jest to możliwe.
Wikipedia
łączyć państwa, stany, kantony itp. na zasadach federacji
SJP.pl
oparty na zasadach federacji, stanowiący federację
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) polit. adm. dotyczący państwa będącego federacją lub związany z organami i strukturami tej federacji
Wiktionary
(1.1) Kiedyś wpadłem na pomysł, że u nas powinna być struktura federalna, jak w Niemczech.
Wiktionary
rzecz. federacja ż., federalista m., federalistka ż., federalizacja ż.
przym. federacyjny, federatywny, federalistyczny
Wiktionary
(1.1) federacyjny, związkowy
Wiktionary
dawniej, rzadko: członek federacji, przedstawiciel władzy federalnej
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
[czytaj: federiko] obce imię męskie
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
1. łączyć w federację;
2. federować się - rzadko: łączyć się w federację
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gwara. górn. pióropusz górniczy
Wiktionary
IPA: fɛˈdɛrpuʃ, AS: federpuš
Wiktionary
Fediwersum (ang. Fediverse, zbitka słów federacja i uniwersum, potocznie „fediwers” lub „fedi”) – wspólna nazwa wielu połączonych ze sobą serwisów społecznościowych korzystających ze wspólnych protokołów (m.in. OStatus, ActivityPub i Diaspora Network). Po raz pierwszy obecnej nazwy całej sieci („Fediwersum”) użył w 2012 roku Mark Eckenwiler.
Wikipedia
"Fedon", dzieło Platona i imię tytułowego bohatera tego dzieła
SJP.pl
Fedon z Elidy (gr. Φαίδων, V w. p.n.e.) filozof grecki, założyciel szkoły w Elidze.
Wikipedia
kapelusz z rondem i wklęsłą fałdą pośrodku, powstały w latach dwudziestych XX wieku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odzież. fason kapelusza z rondem, początkowo kobiecego, później męskiego, z wklęsłą fałdą na środku;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: fɛˈdɔra, AS: fedora
Wiktionary
(1.1) borsalino
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
mit. gr. druga żona Tezeusza, córka króla Krety Minosa i Pazyfae
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. sprężyna
Wiktionary
Fedra (gr. Φαίδρα Phaídra, łac. Phaedra) – w mitologii greckiej królewna kreteńska.
Uchodziła za córkę króla Minosa i Pazyfae oraz za siostrę Ariadny i Deukaliona. Była żoną Tezeusza, matką Akamasa i Demofonta oraz macochą Hippolytosa (Hipolit).
Wikipedia
(1.1) zob. sprężyna.
Wiktionary
górnicze: wydobywać lub urabiać węgiel
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany
(1.1) środ. pracować w kopalni, rąbać ścianę węglową
Wiktionary
(1.1) Gustlik był chłop jak tur i fedrował za dziesięciu chłopa.
Wiktionary
rzecz. fedrowanie n., fedrunek mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fedrować.
Wiktionary
rzecz. fedrunek m.
czas. fedrować ndk.
Wiktionary
1. wydobywanie węgla w kopalni;
2. wydobyty węgiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. rozkruszanie złoża
Wiktionary
rzecz. fedrowanie n.
czas. fedrować
Wiktionary
(1.1) urabianie, urobek
Wiktionary
Fedrus, właśc. najprawdopodobniej Gaius Iulius Phaedrus, od gr. Phaidros (ur. 15? p.n.e., zm. 50? n.e.) – poeta rzymski pochodzenia greckiego, twórca pierwszego łacińskiego zbioru bajek. Na temat życia wiemy niewiele, daty urodzin i śmierci są hipotetyczne.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
potocznie: agent federalny
SJP.pl
1. wykrzyknik wyrażający wstręt, obrzydzenie, niesmak; fuu, fu, pfe, pfu, fuj, pfuj, fe, ble;
2. [czytaj: fi] stałe wynagrodzenie dla agencji reklamowej od klienta
SJP.pl
Osoby:
Inne:
Zobacz też:
Wikipedia
[czytaj: fidbek] sprzężenie zwrotne;
1. informacja zwrotna odbiorców usług, klientów, konsumentów, dotycząca produktu czy sposobu zarządzania;
2. oddziaływanie informacji zwrotnej na ośrodek decyzyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. eduk. zarz. informacja zwrotna
Wiktionary
Sprzężenie zwrotne (ang. feedback) – reakcja, będąca bezpośrednim oddziaływaniem sygnałów stanu końcowego (wyjściowego) na sygnały referencyjne (wejściowe), emitowane w ramach określonego procesu, systemu, układu lub organizmu w celu otrzymania informacji o jego własnym działaniu (o wartości wyjściowej).
Wikipedia
(1.1) Odpowiednio przekazany feedback daje możliwość przemyślenia, co i w jaki sposób można poprawić tak, by w przyszłości omijać negatywne efekty.
Wiktionary
[czytaj: fider]
1. metoda stosowana w wędkarstwie, polegająca na zastosowaniu koszyczka zanętowego i drgającej szczytówki;
2. statek do przewozu kontenerów między mniejszymi portami
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: filing, filin]
1. w muzyce rockowej lub jazzowej: żarliwość, nastrojowość, emocjonalność wykonawstwa;
2. młodzieżowo: wrażenie, uczucie
SJP.pl
1. widowisko teatralne o tematyce fantastycznej;
2. bogactwo różnorodnych efektów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) książk. bogactwo i różnorodność mieniących się barw, świateł
(1.2) teatr. widowisko sceniczne o treści fantastycznej, posługujące się grą dźwięków świateł i barw
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. feeryczność ż.
przym. feeryjny, feeryczny
przysł. feeryjnie, feerycznie
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|féerie. → czary
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) феерия ż.; (1.2) феерия ż.
źródła.
== feeria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kraina czarów
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fɛˈːrʲja, AS: f•erʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. feeryczność ż.
przym. feeryjny, feeryczny
przysł. feeryjnie, feerycznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. feeryczność ż.
przym. feeryjny, feeryczny
przysł. feeryjnie, feerycznie
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|féerie. → czary
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) феерия ż.; (1.2) феерия ż.
źródła.
== feeria (interlingua.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) kraina czarów
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
bajkowy, czarodziejski, mieniący się barwami, światłem; feeryjny
SJP.pl
bajkowy, czarodziejski, mieniący się barwami, światłem; feeryczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. pieprz
Wiktionary
(1.1) Fefru nie można kopać, bo to nie jest sól.
Wiktionary
[czytaj: fejżuada] gulasz z fasoli, przeważnie czarnej, uważany za brazylijską potrawę narodową
SJP.pl
Feijoada (od port. feijão; wym. [fejʒuˈadɐ]) – gulasz z najczęściej czarnej, rzadziej czerwonej lub brązowej fasoli.
Uważany za brazylijską potrawę narodową. Tzw. feijoada completa składa się z krewetek, fasoli oraz suszonego mięsa, wędzonych kiełbasek, ozorów, wieprzowych uszu i nóg, goździków, liści laurowych, pieprzu, czosnku i cebuli. Do tego serwowany jest ryż, farofa (prażona i zasmażana mąka z manioku), duszona couve mineira (albo – poza Brazylią, włoska lub pekińska kapusta) i plastry pomarańczy oraz pikantny sos z pieprzu (molho da pimenta).
Wikipedia
[czytaj: fajnsznit] w filmologii: ostateczny montaż taśmy filmowej
SJP.pl
ciepłolubna roślina drzewiasta z rodziny mirtowatych; akka Sellowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biol. wiecznie zielone, małe drzewo lub krzew, rosnący w subtropikalnej części Ameryki Południowej
Wiktionary
fake; potocznie:
1. coś nieprawdziwego, fałszywego; ściema, fałszywka;
2. podrobiony produkt jakiejś marki; fałszywka;
3. osoba podająca się za kogoś innego, oszust
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) neol. pot. coś, co jest zmanipulowane lub spreparowane, tylko z pozoru wyglądające na prawdziwe (np. zdjęcie) lub markowe (np. buty / koszulka / telefon), w rzeczywistości jednak sfałszowane
Wiktionary
(1.1) Im bliżej premiery filmu, tym więcej przecieków w internecie. Spora część z nich to fejki, ale podobno w każdym kłamstwie jest ziarno prawdy.
(1.1) Ta koszulka, mimo że jest fejkiem, wygląda naprawdę nieźle.
Wiktionary
przym. fejkowy
czas. fejkować, sfejkować
Wiktionary
(1.1) fałszywka, oszustwo
Wiktionary
potocznie:
1. fałszować, podrabiać;
2. symulować coś;
3. podszywać się pod kogoś
SJP.pl
czasownik przechodni niedokonany (dk. sfejkować)
(1.1) slang. podrabiać
(1.2) slang. udawać, że się robi coś
Wiktionary
(1.1) Lepiej nie fejkować cudzych produktów, lecz stworzyć oryginalne.
(1.1) Ten mały łobuz przez cały rok fejkował podpis swojej matki.
(1.2) On fejkuje swoją chorobę, żeby nie iść do szkoły.
(1.2) To on jest impostorem. Wiem, bo widziałam, jak fejkował zadanie.
(1.2) Jest narcystyczna i fejkuje złość, żeby uzyskać uwagę i aprobatę od koleżanek.
Wiktionary
rzecz. fejk m., fejkowanie n., sfejkowanie n.
przym. fejkowy
czas. sfejkować dk.
przysł. fejkowo
Wiktionary
(1.1) fałszować, podrabiać, fabrykować, preparować, falsyfikować
(1.2) udawać
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fejkować.
Wiktionary
czas. fejkować, sfejkować
Wiktionary
potocznie: fałszywy, podrobiony, udawany
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) neol. slang. fałszywy, oszukańczy, podrobiony
Wiktionary
(1.1) Nalepka fejkowa, widać, że doklejana.
Wiktionary
rzecz. fejk m.
czas. fejkować ndk., sfejkować dk.
Wiktionary
potocznie: sława
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) slang. sława, rozgłos
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(2.1) slang. osoba sławna
Wiktionary
potocznie: Facebook; Fejs, fejsbuk
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) pot. usługa internetowa oferowana przez firmę Facebook
(1.2) pot. konto użytkownika w usłudze Facebook
Wiktionary
(1.1) Kaśka od godziny siedzi na fejsie, a jeszcze nie odrobiła zadania domowego.
(1.2) Jak nie masz fejsa, znaczy że nie żyjesz.
Wiktionary
IPA: fɛjs, AS: fei ̯s
Wiktionary
(1.1) facebook, fejsbuk, żart. fejsbóg
(1.1) facebook, fejsbuk, żart. fejsbóg
Wiktionary
środowiskowo: korzystać z Facebooka - serwisu społecznościowego; facebookować, fejsbukować, fejsować
SJP.pl
potocznie: Facebook; Fejs (fejs)
SJP.pl
kobieta poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); facebookoholiczka, fejsoholiczka
SJP.pl
osoba poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); facebookoholik, fejsoholik
SJP.pl
poświęcanie chorobliwie dużo czasu na korzystanie z internetowego serwisu społecznościowego Facebook; facebookoholizm, fejsoholizm
SJP.pl
środowiskowo: korzystać z Facebooka - serwisu społecznościowego; facebookować, fejsbuczyć, fejsować
SJP.pl
użytkownik portalu Facebook; facebookowicz
SJP.pl
użytkowniczka portalu Facebook; facebookowiczka
SJP.pl
zdrobnienie od: fejs (Facebook)
SJP.pl
kobieta poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); fejsbukoholiczka, facebookoholiczka
SJP.pl
osoba poświęcająca zbyt dużo czasu na korzystanie z Facebooka (serwisu społecznościowego); facebookoholik, fejsbukoholik
SJP.pl
poświęcanie chorobliwie dużo czasu na korzystanie z internetowego serwisu społecznościowego Facebook; fejsbukoholizm, facebookoholizm
SJP.pl
środowiskowo: korzystać z Facebooka - serwisu społecznościowego; facebookować, fejsbukować, fejsbuczyć
SJP.pl
uderzać dłonią w twarz lub przykładać ją do twarzy, wyrażając tym niedowierzanie, frustrację lub zażenowanie; facepalmować
SJP.pl
produkty szkodliwe lub zbędne, wydalane przez organizm w postaci kału i moczu; ekskrementy, odchody, ekskrety, fecesy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) odchody ludzkie gromadzące się w kanalizacji i szambach;
Wiktionary
Fekalia (z łac. faecalis „kałowy”, od faex, dop. faecis „osad, fusy, szumowina”) – stałe lub półpłynne odchody ludzkie (mocz i kał) gromadzone w dołach kloacznych. Zawierają więcej składników pokarmowych niż odchody innych zwierząt. Mylone ze ściekami bytowymi powstającymi we współczesnych gospodarstwach domowych. Zmieszane odchody ludzi i innych zwierząt nazywane są ekskrementami.
Wikipedia
(1.1) Pojemnik na fekalia, łóżko, stół, na którym miały powstawać rewolucyjne teorie, wieszak, krzesło i planszaansze – wszystko powędrowało do magazynów Muzeum Podhalańskiego przy ul. Sobieskiego.
(1.1) U sąsiada fekalia wypłynęły z muszli i wanny.
Wiktionary
IPA: fɛˈkalʲja, AS: fekalʹi ̯a
Wiktionary
przym. fekalny
Wiktionary
(1.1) odchody
Wiktionary
związany z kałem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fekaliami, dotyczący fekaliów
Wiktionary
rzecz. fekalia nmos.
Wiktionary
czasownik
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wyśmiewać
Wiktionary
skrót od: felieton
SJP.pl
zdrobnienie od: Felicja (imię żeńskie)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. drąg
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum|drąg.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przymiotnik od: Felasz
SJP.pl
członek ludu kuszyckiego wywodzącego się z Etiopii; Falasz, Falasza
SJP.pl
lud afrykański; Falaszowie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
falc;
1. pasek papierowy lub płócienny łączący okładkę z książką;
2. połączenie dwóch blach przez zwinięcie ich brzegów;
3. nacięcie w kamieniu lub drewnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) środ. zacięcie w kancie deski, kamienia itp. służące do spojenia dwóch części; połączenie arkuszy blach
(1.2) zob. falc.
Wiktionary
IPA: fɛlt͡s, AS: felc
Wiktionary
(1.1) rowek, żłobek, wypust
(1.1-2) falc
Wiktionary
dawniej: pas zakładany przez ramię, służący do noszenia broni białej; feldcech, pendent
SJP.pl
Felcech, feldcech (od niem. Feldzeichen) to temblak oficerski (dystynkcyjny) przy broni bocznej zawieszonej przy pendencie. Nazwa ta dotyczy jedynie temblaków noszonych przez oficerów.
W wojsku polskim felcechy pojawiły się w XVIII wieku za panowania króla Augusta II początkowo w wojskach cudzoziemskiego autoramentu. W wojskach narodowego autoramentu wobec braku jednolitych mundurów srebrno-karmazynowy felcech przy broni bocznej stał się wyróżnikiem oficera na służbie, podobnie jak szarfa w tym samym kolorze. Przejęciu tego rodzaju oznakowania sprzyjała niejednolitość umundurowania i trudność rozpoznania oficera narodowego autoramentu od bogatego towarzysza, choćby przy oddawaniu honorów przez straże. W 1785 w regulaminie umundurowania felcechem nazywany jest jedynie temblak oficerski, pozostałe stopnie noszą temblak przy pendencie.
Wikipedia
spajać dwa kawałki blachy, deski lub kamienia za pomocą felcu
SJP.pl
związany z felcem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
pracownik służby zdrowia uprawniony do wykonywania prostszych czynności lekarskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. chirurg wojskowy nieposiadający wykształcenia lekarskiego
(1.2) osoba uprawniona do świadczenia prostej pomocy medycznej chorym;
(1.3) środ. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt
(1.4) środ. zootechn. weterynarz
Wiktionary
Felczer (z niem. Feldscher „chirurg polowy”, z szw. fältskär „chirurg polowy, wykonujący proste zabiegi”) – wygaszany medyczny zawód regulowany, polegający na udzielaniu chorym świadczeń opieki zdrowotnej.
Wikipedia
IPA: ˈfɛlt͡ʃɛr, AS: felčer
Wiktionary
rzecz. felcerzyna m.
:: fż. felczerka ż.
czas. felczerować ndk.
przym. felczerski
Wiktionary
1. kobieta felczer;
2. potocznie: nieumiejętnie przeprowadzony zabieg medyczny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta uprawniona do świadczenia prostej pomocy medycznej chorym i rannym
(1.2) fach, polegający na świadczeniu prostej pomocy medycznej chorym i rannym
Wiktionary
IPA: fɛlˈt͡ʃɛrka, AS: felčerka
Wiktionary
rzecz. felczer m.
przym. felczerski
Wiktionary
przymiotnik od: felczer
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) mający związek z felczerką albo felczerami
Wiktionary
(1.1) Po powrocie do Polski ukończył szkołę felczerską, wiele lat pracował w służbie zdrowia.
Wiktionary
IPA: fɛlˈt͡ʃɛrsʲci, AS: felčersʹḱi
Wiktionary
rzecz. felczer mos., felczerka ż.
Wiktionary
dawniej: pas zakładany przez ramię, służący do noszenia broni białej; felcech, pendent
SJP.pl
1. główny szef artylerii w XVIII i XIX wieku;
2. generał w dawnej armii austriackiej i austro-węgierskiej
SJP.pl
stopień podoficerski w dawnym wojsku polskim
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. wojsk. stopień podoficerski odpowiadający starszemu sierżantowi (m.in. w dawnym wojsku w Polsce, NRD, RFN)
Wiktionary
Feldfebel (niem. Feldwebel; w formacjach Waffen SS Oberscharführer) – niemiecki podoficerski stopień wojskowy, odpowiednik polskiego sierżanta (wachmistrza, ogniomistrza). Stopień w dawnym wojsku polskim.
Stopień też występował w armii rosyjskiej (ros. фельдфебель) od reform Piotra I w 1722 do 1917.
Etymologia – niem. Feldwebel „feldfebel” - Feld „pole”; Weibel „woźny sądowy”.
Wikipedia
[czytaj: feldGRAŁ] środowiskowo: kolor ziemistoszary
SJP.pl
Wikipedia
feldjegier;
1. w Niemczech i w Rosji do początku XX w.: kurier wojskowy i dyplomatyczny;
2. w XIX w.: żołnierz batalionu strzelców w armii austro-węgierskiej, w Rosji pełniący funkcję żandarma
SJP.pl
feldjeger;
1. w Niemczech i w Rosji do początku XX w.: kurier wojskowy i dyplomatyczny;
2. w XIX w.: żołnierz batalionu strzelców w armii austro-węgierskiej, w Rosji pełniący funkcję żandarma
SJP.pl
Wikipedia
najwyższy stopień wojskowy w niektórych państwach; marszałek polny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) wojsk. w niektórych krajach: najwyższy stopień wojskowy
Wiktionary
Marszałek polny (czasem marszałek polowy lub feldmarszałek) – najwyższy stopień wojskowy w wielu siłach zbrojnych. W Wielkiej Brytanii Field Marshal, w Niemczech Feldmarschall lub Generalfeldmarschall, w Rosji Фельдмаршал.
W Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej od 1920 najwyższym stopniem wojskowym jest Marszałek Polski (nie ma stopnia marszałka polnego).
Wikipedia
przym. feldmarszałkowski
Wiktionary
(1.1) marszałek polny
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) związany z osobą lub stopniem feldmarszałka (marszałka polnego)
Wiktionary
rzecz. feldmarszałek mos.
Wiktionary
proces powstawania wtórnych skaleni w skałach na miejsce łyszczyków, kwarcu i innych minerałów
SJP.pl
dawne działo bezkomorowe o długiej lufie
SJP.pl
dawniej o skórzanej torbie, zwłaszcza o tornistrze wojskowym
SJP.pl
zdrobnienie od: Felicjan, Feliks (imiona męskie); Feluś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od: Felicjan
(1.2) zdrobn. od: Feliks
forma rzeczownika.
(2.1) D. lm. od: Felka
Wiktionary
rzecz. Feliks mos.
Wiktionary
(1.1) zdrobn. Feluś; neutr. Felicjan
(1.2) zdrobn. Feluś; neutr. Feliks
Wiktionary
wtórna tkanka okrywająca starsze części roślin; korek
SJP.pl
usterka, wada, defekt
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) pot. coś, co obniża wartość, jakość
Wiktionary
(1.1) W maszynach musi być jakiś feler, czy w samym wynalazku, dość, że ten kauczuk, to okazał się do niczego.
(1.1) Pani Franciszka miała drobny feler: lubiła alkohol, to jest, przynajmniej trzy razy do roku, musiała się ululać w drobną kaszkę.
Wiktionary
(1.1) błąd, defekt, mankament, niedoskonałość, niedostatek, skaza, uchybienie, usterka, wada, wadliwość, brak, ułomność
Wiktionary
negatywna cecha czegoś, obniżająca jego wartość i użyteczność; defektywność, wadliwość
SJP.pl
wadliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) (najczęściej o przedmiocie) mający wady albo braki
(1.2) pechowy, fatalny, niefortunny
Wiktionary
(1.1) Podejrzanie tanie produkty kupowane w internecie bywają felerne.
(1.2) To była bardzo felerna wycieczka, wszystko się posypało.
Wiktionary
(1.1) wadliwy, wybrakowany
(1.2) feralny, pechowy, fatalny, niefortunny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. wojsk. skórzana torba podróżna
Wiktionary
(1.1) plecak żołnierski, tornister żołnierski
Wiktionary
obręcz koła samochodowego, na którą nakłada się oponę
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) element podwozia samochodu; metalowa obręcz na którą nakłada się oponę
Wiktionary
Felga – metalowa część koła, na którą nakładana jest opona.
We współczesnych samochodach felga ma za zadanie wentylować elementy układu hamulcowego (tarczę/bęben, przewody hamulcowe, zacisk). Felgi najczęściej są wykonywane ze stopu aluminium lub stali, a felgi wyczynowe z lekkiego i wytrzymałego magnezu lub włókna węglowego.
Felgi dzieli się na kilka typów:
Wikipedia
IPA: ˈfɛlɡa, AS: felga
Wiktionary
członek klubu politycznego z okresu rewolucji francuskiej, który powstał w 1791 roku w wyniku secesji z klubu jakobinów grupy umiarkowanych liberałów
SJP.pl
członek klubu politycznego z okresu rewolucji francuskiej, który powstał w 1791 roku w wyniku secesji z klubu jakobinów grupy umiarkowanych liberałów
SJP.pl
[czytaj: feliBRIŻ] ruch stworzony w XIX wieku przez francuskich poetów z regionu Prowansji w celu przywrócenia do użytku języka oksytańskiego (prowansalskiego)
SJP.pl
[czytaj: felicja] samochód typu Škoda Felicia
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: feliCZJAno] nazwisko
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Felicja – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, żeński odpowiednik imienia Feliks, o tym samym znaczeniu.
W Polsce poświadczone od XIV wieku (1341 r.) w formie Felicyja, (wsł.) Filicyja. Staropolskie zdrobnienia to: Felka, Felina (też odrębne imię, nienotowane w dawnej Polsce), Fila (także od Filomena), Filka.
Wikipedia
(1.1) Powiedzieliście Felicji o sobotnim wypadzie do Zakopca?
Wiktionary
IPA: fɛˈlʲit͡sʲja, AS: felʹicʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. Feliks mos.
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: fɛˈlʲit͡sʲjãn, AS: felʹicʹi ̯ãn
Wiktionary
rzecz. Felicjana ż.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Felicjana, Felicjanna – żeński odpowiednik imienia Felicjan. Imieniny obchodzi 24 listopada, jako wspomnienie bł. Felicjany (Felicjanny) de Uribe Orbe, karmelitańskiej siostry miłosierdzia.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Felicji lub z nią związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Felicji lub z nią związany
SJP.pl
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr Świętego Feliksa;
Wiktionary
(1.1) Ewangeliczny wymiar duchowości felicjanek łączy się ściśle z jej eucharystycznym aspektem i jest mocno zakorzeniony w duchowości franciszkańskiej.
Wiktionary
przym. felicjański
Wiktionary
członkini katolickiego zakonu żeńskiego: Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego
SJP.pl
Felicjanki – pełna nazwa Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka Serafickiego (łac. Congregatio Sororum Santci Felicis de Cantalice Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci Seraphici) — żeńskie zgromadzenie zakonne.
Wikipedia
Felicjan z małżonką; Felicjanowie
SJP.pl
Felicjan z małżonką; Felicjanostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Felicjana lub z nim związany
SJP.pl
imię męskie
SJP.pl
Felicysym – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Nosił je św. Felicysym z Perugii.
Felicysym imieniny obchodzi 6 sierpnia i 26 października.
Wikipedia
imię żeńskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.;
Wiktionary
Felicyta – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, powstałe od wyrazu pospolitego felicitas, „urodzaj”, „szczęśliwość”, „błogosławieństwo”. Jedną z form zdrobniałych jest być może imię Zyta, obecnie funkcjonujące samodzielnie. Patronką tego imienia jest św. Felicyta z Kartaginy (†203).
Felicyta imieniny obchodzi: 6 marca, 7 marca, 4 września (jako wspomnienie bł. Marii Felicyty) i 23 listopada.
Wikipedia
(1.1) Na urodzinach u Felicyty poznałyśmy jej wuja z Niemiec.
Wiktionary
dawniej: powinszowanie
SJP.pl
etyk zajmujący się zagadnieniami szczęścia
SJP.pl
dział etyki zajmujący się zagadnieniem szczęścia
SJP.pl
Felicytologia (łac. felicitas, ‘szczęście’; gr. λογóς, ‘nauka’, ‘słowo’) – w filozofii, teoria kształtowania życia szczęśliwego; dział etyki stawiający pytanie: „jak żyć, aby być szczęśliwym i nie popaść w stan nieszczęśliwości”.
„Felicytologia” – także zespół doktryn formułujących normy, które wskazują sposoby osiągnięcia szczęścia.
Wikipedia
utwór publicystyczno-dziennikarski o tematyce społecznej, obyczajowej lub kulturalnej, posługujący się środkami prozy fabularnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publ. krótki utwór publicystyczny;
Wiktionary
Felieton (fr. feuilleton „zeszycik, odcinek powieści”) – gatunek publicystyczny, krótki utwór dziennikarski (prasowy, radiowy, telewizyjny) utrzymany w osobistym tonie, lekki w formie, wyrażający punkt widzenia autora. Porusza i komentuje aktualne tematy społeczne, zwracając uwagę na ujemne zjawiska w życiu codziennym. Często wykorzystuje w tym celu elementy satyry, ironii, humoru itp.
Wikipedia
rzecz. felietonistyka ż., felietoniarz m., felietonista m., felietonistka ż.
:: zdrobn. felietonik m.
przym. felietonowy, felietonistyczny
przysł. felietonowo
Wiktionary
lekceważące określenie felietonisty
SJP.pl
mały felieton
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. felieton
Wiktionary
IPA: ˌfɛlʲjɛˈtɔ̃ɲik, AS: felʹi ̯etõńik
Wiktionary
rzecz. felieton mrz., felietonista mos.
przym. felietonowy
Wiktionary
autor felietonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) liter. autor felietonu lub ich cyklu
Wiktionary
Felieton (fr. feuilleton „zeszycik, odcinek powieści”) – gatunek publicystyczny, krótki utwór dziennikarski (prasowy, radiowy, telewizyjny) utrzymany w osobistym tonie, lekki w formie, wyrażający punkt widzenia autora. Porusza i komentuje aktualne tematy społeczne, zwracając uwagę na ujemne zjawiska w życiu codziennym. Często wykorzystuje w tym celu elementy satyry, ironii, humoru itp.
Wikipedia
rzecz. felieton m., felietonik m.
:: fż. felietonistka ż.
przym. felietonowy
Wiktionary
autorka felietonów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) autorka felietonów, kobieta zajmująca się felietonistyką
Wiktionary
rzecz. felietonistyka ż., felieton m.
:: fm. felietonista m.
przym. felietonistyczny, felietonowy
Wiktionary
dział twórczości literackiej obejmujący pisanie felietonów
SJP.pl
pisać felietony
SJP.pl
związany z felietonem
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z felietonem; charakterystyczny dla felietonu
Wiktionary
rzecz. felieton mrz., felietonik mrz., felietonista mos., felietonistka ż., felietoniarz mos.
przym. felietonistyczny
przysł. felietonowo
Wiktionary
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Feliks (łac. felix – łaskawy, szczęśliwy) – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Żeńskie odpowiedniki: Feliksa, Felicja.
W innych językach przyjęte na ogół w formie Feliks lub Felix. Dawniej popularne było także jego polskie tłumaczenie – Szczęsny.
Wikipedia
(1.1) Jednym z pierwszych antypapieży był Feliks II.
Wiktionary
IPA: ˈfɛlʲiks, AS: felʹiks
Wiktionary
rzecz. Felicja ż., Feliksa ż.
:: zdrobn. Felek m., Feluś m.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. Felicja ż., Feliksa ż.
:: zdrobn. Felek m., Feluś m.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|felix. → szczęśliwy
podstawa imienia Szczęsny
uwagi.
(1.1) zoblistę|Indeks:Polski - Imiona.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) Felix
* białoruski: (1.1) Фелікс m.
* czeski: (1.1) Felix m.
* hiszpański: (1.1) Félix
* kataloński: (1.1) Fèlix m.
* łaciński: (1.1) Felix
* łotewski: (1.1) Fēlikss m., Felikss m.
* niemiecki: (1.1) Felix
* rosyjski: (1.1) Феликс m.
* szwedzki: (1.1) Felix w.
* włoski: (1.1) Felice m., Felicio m., Feliziano m.
źródła.
== Feliks (język estoński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|estoński|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Feliksa (łac. felix - łaskawy, szczęśliwy) – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Jest żeńskim odpowiednikiem imienia Feliks.
Inna forma: Felicja.
Feliksa imieniny obchodzi 23 sierpnia.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Feliks z małżonką; Feliksowie
SJP.pl
Feliks z małżonką; Feliksostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Feliksa lub z nim związany
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) imię|polski|ż.
Wiktionary
(1.1) Ciało męczennicy Felikuli wrzucono do rzymskiej kloaki.
Wiktionary
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
specjalista w dziedzinie felinologii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zool. specjalista w dziedzinie felinologii
Wiktionary
(1.1) Wybraliśmy atlas kotów napisany przez znanego felinologa.
Wiktionary
rzecz. felinologia ż.
przym. felinologiczny
Wiktionary
dział zoologii, nauka o kotach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. nauka o kotach;
Wiktionary
Felinologia (łac. felinus ‘koci’, gr. logos – ‘słowo’) – dział zoologii (konkretniej teriologii) badający koty (Felinae). Koncentruje się na ich anatomii, genetyce, fizjologii i bioróżnorodności, zarówno gatunków dzikich, jak i ras kotów domowych.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) teriologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. felinolog m., felinolożka ż.
przym. felinologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|felinologia. < etym|łac|felinus|-logia. → odnoszący się do kota + nauka o
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) felinology
* bułgarski: (1.1) фелинология ż.
* łaciński: (1.1) felinologia ż.
* rosyjski: (1.1) фелинология ż.
* ukraiński: (1.1) фелінологія ż.
źródła.
== felinologia (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. felinologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfɛlʲĩnɔˈlɔɟja, AS: felʹĩnoloǵi ̯a
Wiktionary
rzecz. felinolog m., felinolożka ż.
przym. felinologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
(1.1) teriologia
meronimy.
pokrewne.
rzecz. felinolog m., felinolożka ż.
przym. felinologiczny
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|felinologia. < etym|łac|felinus|-logia. → odnoszący się do kota + nauka o
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) felinology
* bułgarski: (1.1) фелинология ż.
* łaciński: (1.1) felinologia ż.
* rosyjski: (1.1) фелинология ż.
* ukraiński: (1.1) фелінологія ż.
źródła.
== felinologia (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zool. felinologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
dotyczący felinologii
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) biol. związany z felinologią, dotyczący felinologii
Wiktionary
IPA: ˌfɛlʲĩnɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: felʹĩnoloǵičny
Wiktionary
rzecz. felinologia ż., felinolog m.
Wiktionary
terapia z udziałem kotów
SJP.pl
Wikipedia
kuc feliński - polska rasa kuców wierzchowych
SJP.pl
Wikipedia
włoskie imię męskie
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
obce imię męskie
SJP.pl
Hiszpania:
Stany Zjednoczone:
Wikipedia
zdrobnienie od: Felicjan, Feliks (imiona męskie); Feluś
SJP.pl
Felek z małżonką
SJP.pl
Austria:
Niemcy:
Szwajcaria:
Osoby:
Wikipedia
rolnik w krajach arabskich prowadzący osiadły tryb życia; fellah
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) arabski rolnik
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Mój oldskulowy znajomy zupełnie tego nie pojmuje, bo fellachom faraon zapewniał przynajmniej darmową strawę i piwo.
Wiktionary
rolnik w krajach arabskich prowadzący osiadły tryb życia; fellach
SJP.pl
Fellahowie (fallahowie) – ludność rolnicza w krajach arabskich, głównie w Egipcie. Fellahowie w Egipcie wywodzą się ze starożytnych mieszkańców doliny Nilu zmieszanych z Arabami. Większość z nich uległa arabizacji i islamizacji, ale około 20% egipskich fellahów (fallahów) wciąż jest wyznawcami kościoła koptyjskiego.
Wikipedia
jedna z postaci kontaktu oralno-genitalnego, polegająca na pobudzaniu członka męskiego ustami lub językiem drugiej osoby
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) seks. oralna stymulacja penisa;
Wiktionary
Fellatio (łac.fellare ssać) – metoda seksu oralnego polegająca na stymulowaniu narządów płciowych (penisa i moszny) mężczyzny za pomocą ust, warg bądź języka.
Wikipedia
(1.1) Dziś moja dziewczyna wykonała mi po raz pierwszy fellatio.
Wiktionary
IPA: fɛlˈːatʲjɔ, AS: fe•latʹi ̯o
Wiktionary
rzecz. autofellatio n.
przym. fellacyjny
Wiktionary
(1.1) pot. lód, lodzik, laska; slang. blołdżob; wulg. obciąganie, wulg. obciąganko
Wiktionary
tkanka wtórna wytwarzana przez miazgę korkotwórczą; korek
SJP.pl
Wikipedia
Federico Fellini (ur. 20 stycznia 1920 w Rimini, zm. 31 października 1993 w Rzymie) – włoski reżyser i scenarzysta filmowy. Znany ze swojego barokowego, cyrkowego, onirycznego stylu. Uznawany za jednego z najbardziej wpływowych i najważniejszych reżyserów w historii kina, czołowy przedstawiciel europejskiego kina autorskiego, nawiązujący do włoskiego neorealizmu kina lat 40. i 50. XX wieku. Autor La strady, Słodkiego życia, Nocy Cabirii, Amarcord oraz Osiem i pół, uważanego za jego magnum opus.
Wikipedia
składnik korkowicy; warstwa tkanki miękiszowej odkładanej w łodygach i korzeniach przez miazgę korkotwórczą po jej wewnętrznej stronie
SJP.pl
Wikipedia
felogen; miazga korkotwórcza; warstwa komórek tkanki twórczej, wytwarzająca korek na zewnątrz łodygi i fellodermę do wewnątrz
SJP.pl
Tkanka korkotwórcza (fellogen, felogen, miazga korkotwórcza, miazga korkorodna) – tkanka twórcza wtórna rośliny naczyniowej, której komórki dzieląc się peryklinalnie wytwarzają korek po zewnętrznej stronie felogenu i fellodermę po stronie wewnętrznej, przy czym podziały prowadzące do powstania korka są liczniejsze niż podziały związane z produkcją felodermy. W ten sposób powstaje peryderma (korkowica).
Wikipedia
[czytaj: feloł] w krajach anglosaskich członek władz uczelni, wykładowca lub członek towarzystwa naukowego
SJP.pl
warstwa komórek miękiszowych
SJP.pl
Wikipedia
fellogen; miazga korkotwórcza; warstwa komórek tkanki twórczej, wytwarzająca korek na zewnątrz łodygi i fellodermę do wewnątrz
SJP.pl
Tkanka korkotwórcza (fellogen, felogen, miazga korkotwórcza, miazga korkorodna) – tkanka twórcza wtórna rośliny naczyniowej, której komórki dzieląc się peryklinalnie wytwarzają korek po zewnętrznej stronie felogenu i fellodermę po stronie wewnętrznej, przy czym podziały prowadzące do powstania korka są liczniejsze niż podziały związane z produkcją felodermy. W ten sposób powstaje peryderma (korkowica).
Wikipedia
w średniowiecznym prawie lennym: złamanie zobowiązań przez wasala lub seniora
SJP.pl
Felonia (z fr., wiarołomstwo) – pojęcie średniowiecznego prawa lennego oznaczające złamanie zobowiązań lennych przez wasala lub seniora. Karą za niewywiązanie się z umowy była utrata lenna lub zwierzchnictwa lennego.
Wikipedia
sztuka rzeźbienia w drzewie korkowym
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rodzaj jaszczurek z rodziny gekonowatych
SJP.pl
Phelsuma – rodzaj jaszczurek z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. wieś, a dawniej miasto, na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim;
Wiktionary
Skeliwka (ukr. Скелівка, Skeliwka; do 1946 roku Felsztyn, Фельштин) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie samborskim (wcześniej w rejonie starosamborskim). W 2018 roku liczyła ok. 1 tys. mieszkańców.
Wikipedia
przym. felsztyński
Wiktionary
(1.1) hist. war. Fulsztyn
Wiktionary
mały statek o kształcie podobnym do galery; feluka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. śródziemnomorska podłużna łódź żaglowa
Wiktionary
(1.1) W przystani czekała na nas feluga.
Wiktionary
rzecz. feluka ż.
Wiktionary
mały statek o kształcie podobnym do galery; feluga
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. śródziemnomorska podłużna łódź żaglowa;
Wiktionary
Feluka – rodzaj tradycyjnej łodzi żaglowej używanej na osłoniętych wodach Morza Czerwonego, na wschodnim Morzu Śródziemnym, a w szczególności na Nilu w Egipcie. Ożaglowanie feluki składa się z jednego bądź dwóch żagli łacińskich.
Łodzie te mogą zwykle zabierać na pokład kilkanaście osób, a załoga składa się z dwojga, trojga ludzi. Mimo że istnieją bardziej nowoczesne środki transportu, takie jak łodzie motorowe i promy, feluki są wciąż używane w leżących nad Nilem miejscowościach takich jak Luksor czy Asuan. Są szczególnie popularne wśród turystów, jako że zapewniają cichszą i spokojniejszą podróż, niż ich motorowe odpowiedniki.
Wikipedia
(1.1) Wieśniak popłynął feluką łowić ryby.
Wiktionary
rzecz. feluga ż.
Wiktionary
zdrobnienie od: Felicjan, Feliks (imiona męskie); Felek
SJP.pl
zdrobnienie od: Felicja (imię żeńskie)
SJP.pl
porfirowa skała wylewna
SJP.pl
trybunał femiczny - tajny średniowieczny trybunał sądzący członków możnych rodów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) seks. prezerwatywa waginalna, kobiecy kondom – mechaniczny środek antykoncepcyjny;
Wiktionary
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|femidom.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) femidom, female condom
źródła.
== femidom (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) seks. femidom, prezerwatywa waginalna
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|ang|femidom.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) femidom, female condom
źródła.
== femidom (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) seks. femidom, prezerwatywa waginalna
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) female condom
Wiktionary
doustny środek antykoncepcyjny dla kobiet, zawierający gestagen i estrogen
SJP.pl
warszawskie kino
SJP.pl
Femina – polski dramat psychologiczny z 1991 roku w reżyserii Piotra Szulkina, zrealizowany według powieści Krystyny Kofty Pawilon małych drapieżców. Zdjęcia kręcono w Warszawie.
Wikipedia
rzeczownik określający kobietę ze względu na jej zawód, funkcję, wyznanie itp.; feminatyw, feminatywum
SJP.pl
rzeczownik określający kobietę ze względu na jej zawód, funkcję, wyznanie itp.; feminativum, feminatywum
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) jęz. rzeczownik będący nazwą o trwale ustalonym żeńskim rodzaju gramatycznym;
Wiktionary
Feminatyw, feminatywum (liczba mnoga: feminatywy lub feminatywa), feminativum, nazwa żeńska – żeńskie formy gramatyczne nazw zawodów i funkcji, z przyrostkami potocznie zwanymi „żeńskimi końcówkami”. Feminatywy nazywają kobiety ze względu na przysługujący im tytuł, pełnioną funkcję, zajmowane stanowisko, wykonywany zawód, przynależność narodową, pochodzenie, wyznanie, przekonania, właściwości psychiczne i fizyczne, wykonywane czynności itp.
Wikipedia
rzecz. feminizacja ż., feminizm m., feminista m., feministka ż., feminizowanie n., sfeminizowanie n., feministyczność ż.
czas. feminizować ndk., sfeminizować dk.
przym. feminatywny, feministyczny, feminizacyjny
przysł. feministycznie
temsłow. femin-
Wiktionary
(1.1) feminatywum, forma żeńska
Wiktionary
w językoznawstwie: dotyczący feminatywów i językowej kategorii żeńskości
SJP.pl
rzeczownik określający kobietę ze względu na jej zawód, funkcję, wyznanie itp.; feminativum, feminatyw
SJP.pl
Feminatyw, feminatywum (liczba mnoga: feminatywy lub feminatywa), feminativum, nazwa żeńska – żeńskie formy gramatyczne nazw zawodów i funkcji, z przyrostkami potocznie zwanymi „żeńskimi końcówkami”. Feminatywy nazywają kobiety ze względu na przysługujący im tytuł, pełnioną funkcję, zajmowane stanowisko, wykonywany zawód, przynależność narodową, pochodzenie, wyznanie, przekonania, właściwości psychiczne i fizyczne, wykonywane czynności itp.
Wikipedia
lekceważąco: feministka
SJP.pl
Feminazistka (ang. feminazi) – pejoratywne określenie feministki powstałe w Stanach Zjednoczonych w latach 90. XX wieku i spopularyzowane przez Rusha Limbaugha na falach prowadzonego przez niego talk-show w Premiere Radio Networks. Termin ten jest powszechnie używany przez amerykańskich antyfeministów, szczególnie w odniesieniu do feministek radykalnych.
W Polsce termin jest używany m.in. przez Janusza Korwin-Mikkego na łamach prowadzonego przez niego bloga.
Wikipedia
lekceważąco: feminizm
SJP.pl
gramatyczny rodzaj żeński
SJP.pl
zwolennik feminizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zwolennik feminizmu
Wiktionary
Feminizm (łac. femina „kobieta”) – szereg ruchów społecznych i politycznych oraz ideologii, które łączy wspólny cel, czyli zdefiniowanie, uzyskanie i utrzymywanie równości płci pod względem politycznym, ekonomicznym, osobistym i społecznym. Feminizm przyjmuje stanowisko, że współczesne społeczeństwa są patriarchalne — priorytetowo traktują męski punkt widzenia — a kobiety są w nich traktowane niesprawiedliwie.
Wikipedia
IPA: ˌfɛ̃mʲĩˈɲista, AS: fẽmʹĩńista
Wiktionary
rzecz. feminizm mrz.
:: fż. feministka
przym. feministyczny, feminizacyjny
przysł. feministycznie
czas. feminizować
Wiktionary
zwolenniczka feminizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta dążąca do wprowadzenia w życie zasad feminizmu, zwolenniczka feminizmu
Wiktionary
Feminizm (łac. femina „kobieta”) – szereg ruchów społecznych i politycznych oraz ideologii, które łączy wspólny cel, czyli zdefiniowanie, uzyskanie i utrzymywanie równości płci pod względem politycznym, ekonomicznym, osobistym i społecznym. Feminizm przyjmuje stanowisko, że współczesne społeczeństwa są patriarchalne — priorytetowo traktują męski punkt widzenia — a kobiety są w nich traktowane niesprawiedliwie.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) przest. emancypantka; hist. sufrażystka
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. feminizm m., feminizacja ż., feminatyw m.
:: fm. feminista m.
czas. feminizować, sfeminizować
przym. feministyczny, feminatywny, feminizacyjny
przysł. feministycznie
frazeologia.
etymologia.
etym|franc|féministe.
uwagi.
tłumaczenia.
(1.1) zobtłum rodz|feminista.
* białoruski: (1.1) феміністка ż.
* białoruski (taraszkiewica): (1.1) фэміністка ż.
* bułgarski: (1.1) феминистка ż. (feministka)
* chorwacki: (1.1) feministica ż.
* czeski: (1.1) feministka ż.
* francuski: (1.1) féministe ż.
* hiszpański: (1.1) feminista ż.
* kaszubski: (1.1) feministka ż.
* litewski: (1.1) feministė ż.
* łotewski: (1.1) feministe ż.
* rosyjski: (1.1) феминистка ż.
* serbski: (1.1) феминисткиња (feministkinja) ż.
* słowacki: (1.1) feministka ż.
* słoweński: (1.1) feministka ż.
* ukraiński: (1.1) феміністка ż.
* włoski: (1.1) femminista ż.
źródła.
== feministka (język czeski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) feministka
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: ˌfɛ̃mʲĩˈɲistka, AS: fẽmʹĩńistka
Wiktionary
rzecz. feminizm m., feminizacja ż., feminatyw m.
:: fm. feminista m.
czas. feminizować, sfeminizować
przym. feministyczny, feminatywny, feminizacyjny
przysł. feministycznie
Wiktionary
(1.1) przest. emancypantka; hist. sufrażystka
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w związku z feminizmem
Wiktionary
rzecz. feministyczność ż., feminatyw mrz., feminizm mrz., feministka ż., feminista m.
przym. feministyczny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest feministyczne; cecha tych, którzy są feministyczni
Wiktionary
przym. feministyczny
przysł. feministycznie
rzecz. feminatyw mrz.
Wiktionary
powiązany z feminizmem, opierający się na założeniach feminizmu lub związany z feministami, feministkami
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z feminizmem, charakterystyczny dla feminizmu, dotyczący feministów lub feministek
Wiktionary
(1.1) Tradycyjny empirystyczny dyskurs feministyczny koncentruje się na uciśnieniu kobiet.
Wiktionary
IPA: ˌfɛ̃mʲĩɲiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: fẽmʹĩńistyčny
Wiktionary
rzecz. feminizm m., feminista m., feministka ż., feminatyw mrz., feministyczność ż.
czas. sfeminizować, feminizować
przym. feminizacyjny
przysł. feministycznie
Wiktionary
poddawanie czegoś wpływom kobiecym, opanowanie jakiejś dziedziny przez kobiety
SJP.pl
Wikipedia
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z feminizacją, dotyczący feminizacji
Wiktionary
rzecz. feminizm mrz., feminista m., feministka ż., feminizacja ż., feminizowanie n., feminatyw mrz.
przym. feministyczny
czas. sfeminizować, feminizować
Wiktionary
1. ruch, którego głownym celem było prawne i społeczne równouprawnienie kobiet;
2. zewnętrzne, kobiece cechy występujące u niektórych mężczyzn, spowodowane zaburzeniami hormonalnymi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) książk. ideologia i ruch wyzwolenia kobiet;
(1.2) med. zjawisko występowania kobiecych cech u mężczyzn
(1.3) med. zewnętrzne cechy kobiece u mężczyzny występujące w różnego rodzaju zaburzeniach hormonalnych
Wiktionary
Feminizm (łac. femina „kobieta”) – szereg ruchów społecznych i politycznych oraz ideologii, które łączy wspólny cel, czyli zdefiniowanie, uzyskanie i utrzymywanie równości płci pod względem politycznym, ekonomicznym, osobistym i społecznym. Feminizm przyjmuje stanowisko, że współczesne społeczeństwa są patriarchalne — priorytetowo traktują męski punkt widzenia — a kobiety są w nich traktowane niesprawiedliwie.
Wikipedia
(1.1) Feminizm liberalny to najstarszy i najpopularniejszy nurt feminizmu.
Wiktionary
IPA: fɛ̃ˈmʲĩɲism̥, AS: fẽmʹĩńism̦
Wiktionary
rzecz. antyfeminista mos., feminista m., feministka ż., feminizowanie n., sfeminizowanie n., feminatyw m.
czas. feminizować ndk., sfeminizować dk.
przym. feministyczny, feminizacyjny
przysł. feministycznie
Wiktionary
poddawać coś feminizacji
SJP.pl
czasownik
(1.1) poddawać feminizacji
Wiktionary
(1.1) Nasza kultura przez wieki zdominowana przez mężczyzn, jak zresztą cała cywilizacja łacińska, coraz prędzej się feminizuje.
Wiktionary
rzecz. feminizm mrz., feminista m., feministka ż., feminizacja ż., feminizowanie n., feminatyw mrz.
przym. feministyczny, feminizacyjny
czas. sfeminizować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|feminizować.
Wiktionary
(1.1) Według Iwony Misiak, feminizm chce, „aby wszystkie kobiety zrezygnowały z ról żon, matek, zajęły się feminizowaniem" [...]
Wiktionary
czas. sfeminizować, feminizować ndk.
rzecz. feminizm mrz., feminatyw mrz.
przym. feminizacyjny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) hist. krótkie, obcisłe spodnie, przylegające do ud
(1.2) hist. kalesony, dolna bielizna męska
Wiktionary
(1.1) Na dworze Zygmunta Wazy wśród panów dość popularne już były zbytkowne femorały.
(1.2) A jeśliby się komu niepoczesne zdały, / Wolno, jeśli umie, przybrać femorały.
Wiktionary
IPA: ˌfɛ̃mɔˈrawɨ, AS: fẽmorau̯y
Wiktionary
(1.1) pludry
(1.1-2) gacie, nadragi
Wiktionary
jednostka długości równa 10^(-15) metra (symbol: fm)
SJP.pl
Femtometr (symbol: fm) – podwielokrotność metra, podstawowej jednostki długości w układzie SI. Jeden femtometr równa się 10−15 m. W notacji naukowej można go zapisać jako 1E-15 m oznaczający 0,000 000 000 000 001 × 1 m.
Femtometr jest zwykle używany do określania średnicy jąder atomowych. Średnica jądra atomowego może wynosić do 15 fm. Neutrony i protony mają średnicę około 1,6 fm.
Wikipedia
związany z femtometrem
SJP.pl
jednostka czasu równa 10^(-15) sekundy (skrót: fs)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) miar. jednostka czasu równa jednej biliardowej części sekundy
Wiktionary
Femtosekunda (symbol: fs) to jednostka podwielokrotna (ułamkowa) jednostki czasu – sekundy w układzie SI, równa jednej biliardowej części sekundy.
Dla porównania: jedna femtosekunda względem jednej sekundy to tyle, ile jedna sekunda względem 31,7 miliona lat.
Wikipedia
(1.1) Zewail w latach osiemdziesiątych dysponował jednak już znacznie potężniejszym źródłem światła: laserami, które mogły emitować impulsy świetlne trwające zaledwie femtosekundy.
Wiktionary
przym. femtosekundowy
Wiktionary
związany z femtosekundą
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) trający femtosekundę
Wiktionary
rzecz. femtosekunda ż.
Wiktionary
przestarzałe: krótkie, obcisłe spodnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) przest. krótkie, obcisłe spodnie, przylegające do ud
(1.2) przest. kalesony, dolna bielizna męska
Wiktionary
(1.1) Zawinięty był w płaszczyk lekki, spod którego wyglądały nogi w femurałach barwistych.
Wiktionary
(1.1) pludry
(1.1-2) gacie
Wiktionary
wiatr wiejący od grzbietów górskich w kierunku dolin, spotykany głównie w Alpach (jego polski odpowiednik to halny)
SJP.pl
Fen (z niem. Föhn) – ciepły i suchy wiatr, wiejący z gór w doliny. W wyniku zmian fizycznych, następuje ogrzewanie i osuszanie spadającego powietrza oraz gwałtowne ocieplenie w obszarze jego oddziaływania. W Tatrach ten wiatr nosi nazwę halny.
Wikipedia
skrót od:
1. fenicki; fenic.;
2. fenig
SJP.pl
lek przeciwbólowy, pochodna aniliny, wycofana z użycia ze względu na znaczną toksyczność, zastąpiona przez paracetamol
SJP.pl
Fenacetyna (łac. phenacetinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna p-aminofenolu. Jest jednym z najstarszych związków chemicznych stosowanych jako środek przeciwbólowy, bo już od 1887 r.
Podstawowe skutki uboczne to:
Wikipedia
lek z grupy neuroleptyków stosowany w psychiatrii, działa uspokajająco i przeciwwymiotnie oraz likwiduje halucynacje i omamy; chlorpromazyna; largactil
SJP.pl
Fenakistiskop – XIX-wieczna zabawka optyczna, wykorzystująca właściwości ludzkiej percepcji, dla stworzenia wrażenia ruchu szybko przesuwających się obrazków. Urządzenie składało się z drążka i umieszczonej na nim okrągłej tarczy z ciężkiego papieru; dookoła tarczy umieszczone były rysunki, przedstawiające kolejne etapy ruchu, przedzielone niewielkimi otworami. Odbiorca stawał przed lustrem, umieszczając fenakistiskop zadrukowaną stroną w kierunku tafli, a następnie wprawiał tarczę w ruch i spoglądał przez otwory w tarczy; powodowało to powstanie złudzenia optycznego – odbijające się w lustrze rysunki zlewały się ze sobą, tworząc pozór ruchu. Urządzenie mogło przedstawiać tylko sam ruch, ale mogło też opowiadać króciutkie historyjki.
Wikipedia
minerał, krzemian berylu
SJP.pl
Fenakit (ang. phenakite) – rzadki minerał z gromady krzemianów. Nazwa pochodzi od greckiego słowa phenax = oszust, zwodziciel, kłamca, ponieważ minerał wykazuje duże podobieństwo do kwarcu, z którym jest mylony.
Wikipedia
węglowodór aromatyczny o wzorze sumarycznym: C14H10; izomer antracenu
SJP.pl
Fenantren – organiczny związek chemiczny, policykliczny węglowodór aromatyczny (trójcykliczny). Jest zbudowany z trzech pierścieni benzenu, skondensowanych w sposób kątowy. W roztworach wykazuje słabą niebieską fluorescencję.
Otrzymywany jest ze smoły pogazowej (głównie z oleju antracenowego).
Wikipedia
substancja chemiczna służąca do wytwarzania wskaźnika używanego w analizie chemicznej - ferroiny
SJP.pl
Fenantrolina, o-fenantrolina, 1,10-fenantrolina – organiczny związek chemiczny, związek heterocykliczny o szkielecie węglowym fenantrenu, zawierający dwa pierścienie pirydynowe. Posiada 9 izomerów, różniących się położeniem atomów azotu. Najczęściej spotykany w handlu jest izomer 1,10, choć dostępne są też mieszaniny izomerów.
Wikipedia
lek syntetyczny stosowany głównie przeciwuczuleniowo i w chorobie komunikacyjnej; antistina; antazolina
SJP.pl
terpen występujący w koprze włoskim, mający zapach kamfory
SJP.pl
psychodeliczna substancja psychoaktywna
SJP.pl
Fencyklidyna, PCP – organiczny związek chemiczny, substancja psychoaktywna zaliczana do dysocjantów, pochodna piperydyny. W przeszłości fencyklidyna używana była do znieczulania przedoperacyjnego, jednak ze względu na swe psychoaktywne działanie i neurotoksyczność została wycofana z lecznictwa.
Wikipedia
produkt marki Fender
SJP.pl
Fender (Fender Musical Instrument Corporation, początkowo Fender Electric Instrument Manufacturing Company) – amerykańskie przedsiębiorstwo produkujące gitary elektryczne, basowe, akustyczne, wzmacniacze, struny oraz akcesoria muzyczne.
Wikipedia
drapieżnik z rodziny psów; lis pustynny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) zool. mały, pustynny lis o puszystym ogonie i dużych uszach;
Wiktionary
Fenek pustynny, fenek (Vulpes zerda), lis pustynny – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae).
Wikipedia
(1.1) Fenek jest małym lisem zamieszkującym pustynie Afryki Północnej.
Wiktionary
IPA: ˈfɛ̃nɛk, AS: fẽnek
Wiktionary
operacja wydłutowania okienka w błędniku kostnym ucha wewnętrznego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. zabieg okienkowego wycięcia otworu w tkankach (np. w przegrodzie międzyprzedsionkowej serca, w aparacie więzadłowym, kości) lub w opatrunku gipsowym
(1.2) biol. otwór szczelinowaty w śródbłonku kapilar kłębuszków nerkowych
Wiktionary
(1.1) Operację Fontana wykonuje się z fenestracją lub bez niej.
(1.2) Fenestracje w komórkach śródbłonkowych naczyń włosowatych kłębuszków nerkowych mają średnicę około 80 nanometrów.
Wiktionary
IPA: ˌfɛ̃nɛˈstrat͡sʲja, AS: fẽnestracʹi ̯a
Wiktionary
metoda klasyfikacji organizmów uwzględniająca wyłącznie ogólne podobieństwa ich cech anatomicznych, biochemicznych, itp.
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: fengszui albo fungszłej] feng shui;
1. starożytna wiedza chińska dotycząca specjalnego aranżowania przestrzeni w celu zapewnienia człowiekowi jak największej pomyślności życiowej;
2. sposób zaaranżowania przestrzeni zgodnie z tą wiedzą
SJP.pl
Feng shui (wym. [fɤ́ŋ ʂwèi], dosłownie wiatr i woda) – starożytna praktyka planowania przestrzeni w celu osiągnięcia zgodności ze środowiskiem naturalnym. Tradycyjne fengshui w starożytnych Chinach obejmowało ogólny rozkład miast, wsi, budynków mieszkalnych i gospodarskich. Bywa nazywane geomancją, bo obejmuje także takie zagadnienia, jak ochrona budynków przed złymi duchami czy wpływ kształtu na otoczenie.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) kulin. indyjska wódka tradycyjnie produkowana w stanie Goa z soku owoców nerkowca (nanercza zachodniego) lub soku łodyg kwiatów palmy kokosowej;
Wiktionary
Pheni (beng. ফেনী; ang. Feni) – miasto w Bangladeszu w prowincji Ćottogram. W 2011 roku liczyło ok. 157 tys. mieszkańców.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. polit. rel. członek tajnego antybrytyjskiego stowarzyszenia katolickiego w Ulsterze, działającego w XIX-XX w.;
(1.2) mieszkaniec Phenianu (Pjongjang)
Wiktionary
(1.1) Owszem, facet to ortodoks, katol, feniańczyk, logiczne przedłużenie wszystkiego, co katolickie na tym świecie, lecz nie sposób było zaprzeczyć, iż jest sławny.
Wiktionary
(1.1) fenianin
(1.2) pheniańczyk
Wiktionary
członek tajnej organizacji irlandzkiej działającej od roku 1858, mającej na celu przywrócenie Irlandii niepodległości przez walkę zbrojną
SJP.pl
Fenianie – tajne irlandzkie stowarzyszenie niepodległościowe, założone ok. 1858 r.
W 1867 zorganizowali powstanie przeciw Wielkiej Brytanii, a swoje działania prowadzili także za granicą (w Kanadzie i USA). Stosowali walkę zbrojną i terror indywidualny. Ruch przetrwał do I wojny światowej.
Wikipedia
członek tajnej organizacji irlandzkiej działającej od roku 1858, mającej na celu przywrócenie Irlandii niepodległości przez walkę zbrojną
SJP.pl
Fenianie – tajne irlandzkie stowarzyszenie niepodległościowe, założone ok. 1858 r.
W 1867 zorganizowali powstanie przeciw Wielkiej Brytanii, a swoje działania prowadzili także za granicą (w Kanadzie i USA). Stosowali walkę zbrojną i terror indywidualny. Ruch przetrwał do I wojny światowej.
Wikipedia
skrót od: fenicki; fen.
SJP.pl
kraina starożytna na wybrzeżu Morza Śródziemnego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) hist. geogr. starożytna kraina wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego, obejmująca tereny dzisiejszego Libanu i zachodniej części Syrii;
Wiktionary
Fenicja (łac. Phoenicia terra, stgr. Φοινίκη; fenickie 𐤊𐤍𐤏𐤍) – starożytna kraina na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, obejmująca tereny dzisiejszego Libanu, zachodniej Syrii i północnego Izraela.
Wikipedia
(1.1) Libańczycy chętnie odwołują się do tradycji historycznych starożytnej Fenicji.
Wiktionary
IPA: fɛ̃ˈɲit͡sʲja, AS: fẽńicʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. fenicki mrz., Fenicjanin m., Fenicjanka ż.
przym. fenicki
Wiktionary
członek ludności semickiej, zamieszkującej od początku III tysiąclecia p.n.e. tereny zwane od niej Fenicją
SJP.pl
Fenicja (łac. Phoenicia terra, stgr. Φοινίκη; fenickie 𐤊𐤍𐤏𐤍) – starożytna kraina na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, obejmująca tereny dzisiejszego Libanu, zachodniej Syrii i północnego Izraela.
Wikipedia
członek ludności semickiej, zamieszkującej od początku III tysiąclecia p.n.e. tereny zwane od niej Fenicją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. mieszkaniec Fenicji
Wiktionary
(1.1) Jesteś władcą i oporą moją i wszystkich Fenicjan w tym kraju, ale bądź… miłosierny…
Wiktionary
IPA: ˌfɛ̃ɲiˈt͡sʲjä̃ɲĩn, AS: fẽńicʹi ̯ä̃ńĩn
Wiktionary
rzecz. Fenicja ż.
:: fż. Fenicjanka ż.
przym. fenicki
Wiktionary
członkini ludności semickiej, zamieszkującej od początku III tysiąclecia p.n.e. tereny zwane od niej Fenicją
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) hist. mieszkanka Fenicji
Wiktionary
(1.1) Wzorem innych królów Salomon stale pomnażał swój harem. Były w nim kobiety różnych ras i religii: Egipcjanki, Moabitki, Ammonitki, Edomitki, Fenicjanki i Hetytki.
Wiktionary
IPA: ˌfɛ̃ɲiˈt͡sʲjãŋka, AS: fẽńicʹi ̯ãŋka
Wiktionary
rzecz. Fenicja ż.
:: fm. Fenicjanin m.
przym. fenicki
Wiktionary
przymiotnik od: Fenicja
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. związany z Fenicjanami lub Fenicją
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. wymarły język z grupy kananejskiej rodziny języków semickich;
Wiktionary
(1.1) Europa była córką Agenora, króla Tyru, starożytnego miasta fenickiego.
Wiktionary
IPA: fɛ̃ˈɲit͡sʲci, AS: fẽńicʹḱi
Wiktionary
rzecz. Fenicja ż., Fenicjanin mos., Fenicjanka ż.
Wiktionary
organiczny związek chemiczny używany jako wywoływacz
SJP.pl
Fenidon (1-fenylo-3-pirazolidynon) – organiczny związek chemiczny stosowany jako wywoływacz.
Jest związkiem, który swoją aktywnością przewyższa znacznie działanie metolu, dlatego stosuje się go w niewielkich stężeniach – rzędu 0,2 g na litr roztworu. Wraz z kwasem askorbinowym lub jego pochodnymi jest głównym składnikiem niskotoksycznych wywoływaczy takich jak Xtol firmy Kodak oraz wielu innych o jawnych recepturach.
Wikipedia
niedawna zdawkowa moneta niemiecka (100 fenigów = 1 marka), używana przed wprowadzeniem euro
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) daw. monet. setna część marki niemieckiej;
(1.2) hist. numizm. potoczna nazwa denara w krajach germańskich od VIII do X wieku
(1.3) daw. monet. setna część marki polskiej w latach 1917-1924
Wiktionary
Fenig (niem. Pfennig, Pfenning) – potoczna nazwa denara używana w krajach germańskich od VIII do X wieku. Później nazwa bitej z miedzi drobnej monety stanowiącej część marki.
Przejęty z wczesnośredniowiecznego systemu monetarnego, jako moneta zdawkowa wszedł do systemów walutowych krajów niemieckich. W okresie poprzedzającym reformę walutową z lat 1871-73 w II Rzeszy fenig odpowiadał wartości 1/300 talara, a w następstwie wprowadzenia marki równej trzeciej jego części, w systemie decymalnym stał się jej setną (1/100) częścią.
Wikipedia
(1.1) Na wycieczce do NRD kupiłem za dziewięćdziesiąt dziewięć fenigów singla Neny z piosenką o dziewięćdziesięciu dziewięciu balonach.
(1.3) Handlarz z Woli orzekł, że za tę starzyznę nie dałby nawet pół feniga.
Wiktionary
IPA: ˈfɛ̃ɲik, AS: fẽńik
Wiktionary
przym. fenigowy
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) monet. związany z fenigem; mający wartość jednego feniga
Wiktionary
rzecz. fenig mrz.
Wiktionary
1. mityczny ptak uznawany za symbol Słońca, odradzający się z popiołów po samospaleniu; Feniks;
2. palma tropikalna rosnąca w Afryce i Azji; daktylowiec, palma daktylowa;
3. niemiecka rasa kur;
4. jednostka monetarna Grecji w latach 1828-1832
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) astr. jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego;
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(2.1) jeden z okultystycznych demonów, upadły anioł;
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
(3.1) grupa polinezyjskich ośmiu wysp lagunowych na Oceanie Spokojnym;
Wiktionary
Feniks (gr. φοίνιξ foínix, łac. phoenīx) – mityczny ptak uznawany za symbol Słońca oraz wiecznego odradzania się życia.
Wikipedia
IPA: ˈfɛ̃ɲiks, AS: fẽńiks
Wiktionary
(1.1) skr. Phe
Wiktionary
feniksować się - powstawać na nowo
SJP.pl
1. przypominający kształtem feniksa;
2. posiadający cechę odradzania się po klęsce
SJP.pl
1. małoobrazkowy aparat fotograficzny;
2. polskie czasopismo poświęcone literaturze fantastycznej
SJP.pl
Wikipedia
dwuletnia lub wieloletnia roślina zielna z rodziny selerowatych; koper włoski, fankuł
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) bot. nazwa systematyczna|Foeniculum vulgare|ref=tak., roślina warzywna, o białych, mięsistych łodygach;
(1.2) spoż. jarzyna z fenkułu (1.1)
Wiktionary
Fenkuł włoski, koper włoski, koper słodki (Foeniculum vulgare Mill.) – gatunek rośliny dwuletniej, czasem byliny, zaliczany do rodziny selerowatych (Apiaceae). Gatunek jest bardzo zmienny (dwa podgatunki z kilkoma odmianami), uważany za jedynego przedstawiciela rodzaju fenkuł (Foeniculum Mill.) lub część zaliczanych tu taksonów wyodrębnianych jest w randze osobnych gatunków.
Wikipedia
(1.1) U ciotki w ogrodzie rosły fenkuły i kalarepa.
(1.2) Bardzo mi smakują gotowane fenkuły.
Wiktionary
przym. fenkułowy
Wiktionary
koper włoski
Wiktionary
→ fenkuł
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fenkułem (koprem włoskim)
Wiktionary
rzecz. fenkuł mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauka o języku, kulturze i literaturze fińskiej
(1.2) wydział lub kierunek uniwersytecki obejmujący studia w zakresie fennistyki (1.1)
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. rozległy półwysep w Europie Północnej składający się z trzech części: Międzymorza Fińsko-Karelskiego oraz z odgałęziających się od niej dwóch półwyspów: Skandynawskiego i Kolskiego;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Półwysep Fennoskandzki
Wiktionary
1. tarcza fennoskandzka - wielka tarcza kontynentalna na północy kontynentu europejskiego; fennoskandia, tarcza bałtycka;
2. Półwysep Fennoskandzki - półwysep w Europie Północnej
SJP.pl
pochodna kwasu barbiturowego; lek nasenny, uspokajający i przeciwepileptyczny; gardenal, luminal
SJP.pl
Wikipedia
okres w rozwoju rośliny uzależniony od zmian klimatycznych
SJP.pl
dział genetyki badający rolę oraz mechanizm działania czynników dziedzicznych w rozwoju osobniczym organizmów i powstawaniu ich cech
SJP.pl
dział nauki zajmujący się badaniem wpływu twórczości jakiegoś pisarza na dalszy rozwój literatury
SJP.pl
cecha organizmu powstała pod wpływem warunków środowiska, identyczna z cechą wywoływaną zwykle obecnością określonego genu
SJP.pl
Fenokopia − nietypowa cecha organizmu powstała pod wpływem warunków środowiska, wynikająca z tego, że w sytuacjach „normalnych” taka cecha nie mogłaby się wykształcić. Nie jest dziedziczna, ale może wykształcać się w warunkach „normalnych” w przypadku kojarzenia ze sobą posiadaczy alleli odpowiedzialnych za cechę poprzez kumulację alleli w genotypach.
Wikipedia
większy kryształ w skałach magmowych lub metamorficznych, rozpoznawalny gołym okiem, tkwiący wśród niezróżnicowanego tła skalnego, składającego się z drobnych kryształów lub szkliwa
SJP.pl
Fenokryształy – duże (widoczne gołym okiem) i zazwyczaj prawidłowo wykształcone kryształy różnych minerałów. Fenokryształy występują najczęściej w wylewnych skałach magmowych, gdzie mają charakter prakryształów (np. w porfirach). Fenokryształy występują też często w głębinowych skałach magmowych (np. w granitach), gdzie wśród drobnoziarnistej skały otaczającej wyróżniają się nawet kilkunastocentymetrowe kryształy. Występują także w niektórych skałach metamorficznych (np. w mylonitach, gnejsach); w tym przypadku nazywa się je porfiroblastami, lub porfiroklastami.
Wikipedia
związek organiczny, wodorotlenowa pochodna benzenu, krystaliczna, bezbarwna substancja o swoistym zapachu, działająca bakteriobójczo; benzenol, kwas karbolowy, hydroksybenzen
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, wzór chemiczny|C6H5OH.;
Wiktionary
Fenol, C6H5OH – organiczny związek chemiczny, najprostszy związek z grupy fenoli. Od alkoholi odróżnia go bezpośrednie połączenie grupy hydroksylowej z pierścieniem aromatycznym, co wpływa na właściwości związku – m.in. na wzrost właściwości kwasowych.
Wikipedia
(1.1) Fenol był jednym z najwcześniej stosowanych środków przeciwbakteryjnych.
Wiktionary
IPA: ˈfɛ̃nɔl, AS: fẽnol
Wiktionary
przym. fenolowy
Wiktionary
(1.1) hydroksybenzen
Wiktionary
związek chemiczny będący pochodną fenolu, mający charakter soli, np. fenolan potasu
SJP.pl
związek chemiczny będący pochodną fenolu, mający charakter soli, np. fenolan potasu
SJP.pl
Fenolany – sole fenoli, posiadające anion ArO-, gdzie Ar- grupa arylowa (aromatyczna).
Wikipedia
grupa aromatycznych związków organicznych, zawierających jedną lub więcej grup wodorotlenowych związanych z atomami węgla znajdującymi się w pierścieniu
SJP.pl
Fenole – związki organiczne zawierające grupy hydroksylowe związane bezpośrednio z atomami węgla w pierścieniu aromatycznym (w przeciwieństwie do alkoholi aromatycznych, np. alkoholu benzylowego, w których grupa hydroksylowa przyłączona jest do alkilowego atomu węgla). Wykazują znacznie większą kwasowość niż alkohole i mogą tworzyć z mocnymi zasadami sole, fenolany. Najprostszym fenolem z jedną grupą hydroksylową jest fenol.
Wikipedia
barwnik syntetyczny stosowany zazwyczaj jako wskaźnik w analizie chemicznej
SJP.pl
Fenoloftaleina (łac. Phenolophthaleinum) – organiczny związek chemiczny, stosowany głównie jako wskaźnik pH.
W stanie czystym jest to bezbarwna substancja krystaliczna, słabo rozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w alkoholach. W laboratoriach spotykana jest głównie jako ok. 1% bezbarwny roztwór w etanolu.
Wikipedia
specjalista w dziedzinie fenologii
SJP.pl
w biologii: nauka badająca zależności między okresowymi zjawiskami w życiu poszczególnych gatunków roślin i zwierząt (np. pory zakwitania roślin, opadania liści, przylotów i odlotów ptaków, snu zimowego zwierząt) a porami roku, czyli okresowymi zmianami pogody i warunków klimatycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) nauk. biol. dział biologii, który zajmuje się badaniem cyklicznych zjawisk w życiu roślin i zwierząt, szczególnie w zależności od warunków klimatycznych i pór roku;
Wiktionary
Fenologia (gr. phaínomai – przejawiam, pokazuję się) – nauka badająca zależność pomiędzy zmianami czynników klimatycznych a periodycznymi zjawiskami w przyrodzie ożywionej, takimi jak kiełkowanie, kwitnienie, owocowanie, zrzucanie liści u roślin, zapadanie w sen zimowy, odloty ptaków do cieplejszych regionów, wystąpienie dwóch pokoleń u niektórych owadów. Ze względu na przedmiot badań można wyróżnić: fitofenologię, zoofenologię oraz agrofenologię.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fenologiczny
frazeologia.
etymologia. etym|gr|φαίνω|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phenology
* baskijski: (1.1) fenologia
* czeski: (1.1) fenologie ż.
* esperanto: (1.1) fenologio
* francuski: (1.1) phénologie ż.
* hiszpański: (1.1) fenología ż.
* litewski: (1.1) fenologija ż.
* łaciński: (1.1) phenologia ż.
* niemiecki: (1.1) Phänologie ż.
* nowogrecki: (1.1) φαινολογία ż. (fainología)
* ukraiński: (1.1) фенологія ż. (fenolohija)
* włoski: (1.1) fenologia ż.
źródła.
== fenologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ekol. fenologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
przym. fenologiczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fenologiczny
frazeologia.
etymologia. etym|gr|φαίνω|λόγος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phenology
* baskijski: (1.1) fenologia
* czeski: (1.1) fenologie ż.
* esperanto: (1.1) fenologio
* francuski: (1.1) phénologie ż.
* hiszpański: (1.1) fenología ż.
* litewski: (1.1) fenologija ż.
* łaciński: (1.1) phenologia ż.
* niemiecki: (1.1) Phänologie ż.
* nowogrecki: (1.1) φαινολογία ż. (fainología)
* ukraiński: (1.1) фенологія ż. (fenolohija)
* włoski: (1.1) fenologia ż.
źródła.
== fenologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) ekol. fenologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
w biologii: odnoszący się do fenologii, związany z zależnościami między okresowymi zjawiskami w życiu poszczególnych gatunków roślin i zwierząt (np. pory zakwitania roślin, opadania liści, przylotów i odlotów ptaków, snu zimowego zwierząt) a porami roku, czyli okresowymi zmianami pogody i warunków klimatycznych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekol. związany z fenologią, dotyczący fenologii
Wiktionary
rzecz. fenologia ż., fenolog mos.
Wiktionary
dodawać fenol, zanieczyszczać fenolem
SJP.pl
w chemii: związany z fenolami, zawierający fenole - związki aromatyczne o jednej lub większej liczbie grup hydroksylowych
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) chem. związany z fenolem dotyczący fenolu
Wiktionary
rzecz. fenol mrz.
Wiktionary
rzadkie, niezwykłe zjawisko, rzecz wyjątkowa
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. zjawisko będące przedmiotem poznania zmysłowego
(1.2) rzadkie lub niezwykłe zjawisko
(1.3) coś lub ktoś niezwykły, zadziwiający czymś
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Chodzi wszak jedynie o wyprowadzenie fenomenu miłości poza granice "normalnego", zdroworozsądkowego i obiektywizującego pojmowania.
Wiktionary
IPA: fɛ̃ˈnɔ̃mɛ̃n, AS: fẽnõmẽn
Wiktionary
rzecz. fenomenalizm mrz., fenomenalność ż., fenomenik mrz.
przysł. fenomenalnie
przym. fenomenalny, fenomenalistyczny
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fenomenalizm mrz., fenomenalność ż., fenomenik mrz.
przysł. fenomenalnie
przym. fenomenalny, fenomenalistyczny
frazeologia.
etymologia.
etym|grec|φαινόμενον. (phainómenon) → rzecz jasna, widoczna
uwagi.
tłumaczenia.
* bułgarski: (1.1) феномен m.; (1.2) феномен m.; (1.3) феномен m.
* litewski: (1.1) fenomenas m.; (1.2) fenomenas m.; (1.3) fenomenas m.
źródła.
== fenomen (język chorwacki.) ==
ortografie.
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski
(1.1) zjawisko
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
zwolennik fenomenalizmu
SJP.pl
zwolenniczka fenomenalizmu
SJP.pl
dotyczący fenomenalizmu
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) filoz. związany z fenomenalizmem, dotyczący fenomenalizmu
Wiktionary
rzecz. fenomenalizm mrz., fenomenalista m., fenomenalistka ż., fenomenalność ż., fenomen m.
Wiktionary
pogląd filozoficzny, według którego poznaniu są dostępne tylko zjawiska, zaś istota rzeczy jest niepoznawalna lub nie istnieje
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. przekonanie, iż bezpośrednio dostępne poznaniu są wyłącznie zjawiska, natomiast istota rzeczy jest niepoznawalna lub nie istnieje;
Wiktionary
Fenomenalizm (gr. φαινόμενον zjawisko i ισμός wiedza, nauka) – pogląd filozoficzny głoszący, iż bezpośrednio dostępne są ludziom tylko układy doznań zmysłowych i emocjonalnych (nazywane fenomenami) i nie istnieje możliwość bezpośredniego poznania bytów „samych w sobie”. Pogląd ten stoi w opozycji do esencjalizmu.
Wikipedia
rzecz. fenomen m., fenomenalista m., fenomenalistka ż.
przym. fenomenalistyczny
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób fenomenalny
Wiktionary
rzecz. fenomen m., fenomenalność ż.
przym. fenomenalny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: fenomenalnie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fenomenalne; cecha tych, którzy są fenomenalni
Wiktionary
rzecz. fenomen m.
przym. fenomenalny, fenomenalistyczny
przysł. fenomenalnie
Wiktionary
1. zadziwiający, wyjątkowy, niezwykły, nadzwyczajny;
2. w filozofii: związany z fenomenami (doznaniami zmysłowymi i emocjonalnymi)
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) niezwykły, wyjątkowy, zjawiskowy
(1.2) wyjątkowy, wspaniały, fantastyczny, niesłychany
Wiktionary
IPA: ˌfɛ̃nɔ̃mɛ̃ˈnalnɨ, AS: fẽnõmẽnalny
Wiktionary
rzecz. fenomen m., fenomenalność ż.
przysł. fenomenalnie
Wiktionary
(1.1) niebywały
(1.2) świetny, doskonały, wybitny
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od fenomen
Wiktionary
rzecz. fenomen m.
Wiktionary
zwolennik, wyznawca fenomenologii
SJP.pl
Fenomenologia (z gr. phainomenon – „to, co się jawi”) – XX-wieczny kierunek filozoficzny, polegający na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane.
Głównymi twórcami i reprezentantami są Edmund Husserl oraz Max Scheler (w dużej mierze niezależny od Husserla). Terminem tym określa się także wytworzoną przez ten kierunek metodę badań filozoficznych, stosowaną przez filozofów egzystencji.
Wikipedia
jeden z kierunków teorii poznania w filozofii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) filoz. kierunek filozoficzny, polegający na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane;
Wiktionary
Fenomenologia (z gr. phainomenon – „to, co się jawi”) – XX-wieczny kierunek filozoficzny, polegający na opisie i oglądzie tego, co bezpośrednio jest dane.
Głównymi twórcami i reprezentantami są Edmund Husserl oraz Max Scheler (w dużej mierze niezależny od Husserla). Terminem tym określa się także wytworzoną przez ten kierunek metodę badań filozoficznych, stosowaną przez filozofów egzystencji.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fenomenolog mos.
przym. fenomenologiczny
przysł. fenomenologicznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|fenomen|-o-|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phenomenology
* baskijski: (1.1) fenomenologia
* bułgarski: (1.1) феноменология ż.
* rosyjski: (1.1) феноменология ż.
* węgierski: (1.1) fenomenológia
* włoski: (1.1) fenomenologia ż.
źródła.
== fenomenologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. fenomenologia
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. fenomenolog mos.
przym. fenomenologiczny
przysł. fenomenologicznie
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fenomenolog mos.
przym. fenomenologiczny
przysł. fenomenologicznie
frazeologia.
etymologia.
etymn|pol|fenomen|-o-|-logia.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phenomenology
* baskijski: (1.1) fenomenologia
* bułgarski: (1.1) феноменология ż.
* rosyjski: (1.1) феноменология ż.
* węgierski: (1.1) fenomenológia
* włoski: (1.1) fenomenologia ż.
źródła.
== fenomenologia (język baskijski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) filoz. fenomenologia
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
odnoszący się do fenomenologii, filozoficznego kierunku w teorii poznania
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) filoz. związany z fenomenologią, charakterystyczny dla fenomenologii
Wiktionary
(1.1) Tadeusz Kroński, umysł subtelny i przenikliwy, wykształcony na tradycji fenomenologicznej, zafascynowany był myślą Hegla i dobrze znał filozofię niemiecką zarówno XIX jak XX w.
Wiktionary
IPA: ˌfɛ̃nɔ̃mɛ̃nɔlɔˈɟit͡ʃnɨ, AS: fẽnõmẽnoloǵičny
Wiktionary
rzecz. fenomenologia ż., fenomenolog m.
przysł. fenomenologicznie
Wiktionary
rzadko: osoba chorobliwie wrażliwa na działanie wiatru
SJP.pl
syntetyczna żywica fenolowa
SJP.pl
Fenoplasty – tworzywa sztuczne na bazie żywic fenolowo-formaldehydowych, które otrzymywane są w wyniku polikondensacji fenolu i formaldehydu. Pierwsza metoda utwardzenia żywicy formaldehydowej dająca zastosowanie przemysłowe do wyrobu tworzyw sztucznych została opracowana w latach 1907–1908 przez Leo Hendrika Baekelanda. Wydarzenie to stało się jednocześnie narodzinami przemysłu syntetycznych tworzyw sztucznych, czyli tworzyw, do produkcji których używa się składników otrzymanych również na drodze syntetycznej, a nie pochodzenia naturalnego. Pierwotnie tworzywa te były nazywane od nazwiska wynalazcy bakelitem, choć sam bakelit to tylko jedna z odmian tego typu tworzyw.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) chem. związek organiczny z grupy safranin stosowany do barwienia bawełny, przygotowywania preparatów mikroskopowych oraz jako jeden z odczynników w fotografii;
Wiktionary
Fenosafranina – organiczny związek chemiczny, zasadowy barwnik azynowy z grupy safranin odkryty w 1878 roku przez Otto Nikolausa Witta.
Fenosafraninę otrzymuje się poprzez utlenianie mieszaniny p-fenylenodiaminy i chlorowodorku aniliny w stosunku 1:2 lub też utlenianie równomolowej mieszaniny 4,4'-diaminodifenyloaminy i aniliny, a następnie chlorowanie powstałego związku.
Wikipedia
(1.1) Roztwory wodne i alkoholowe fenosafraniny przyjmują barwę czerwoną lub fioletowoczerwoną, wykazując przy tym zjawisko zielonej lub żółtozielonej fluorescencji.
Wiktionary
IPA: ˌfɛ̃nɔsafrãˈɲĩna, AS: fẽnosafrãńĩna
Wiktionary
(1.1) chlorek 10-fenylofenazyn-10-io-2,8-diaminy
Wiktionary
Fenoterol (łac. Fenoterolum) – organiczny związek chemiczny, lek rozszerzający oskrzela stosowany w leczeniu i zapobieganiu obturacji oskrzeli.
Fenoterol jest wybiórczym agonistą receptorów adrenergicznych β2, wykazuje małe powinowactwo do receptorów β1. Jego efekt biologiczny polega na rozszerzeniu oskrzeli oraz zahamowaniu napięcia i czynności skurczowej macicy.Podany drogą wziewną zaczyna działać po kilku minutach, efekt rozszerzający oskrzela utrzymuje się do 3–5 godzin.
Wikipedia
związek organiczny stosowany w weterynarii do zwalczania robaczyc; pochodne fenotiazyny mają różnokierunkowe właściwości lecznicze, stosowane są m.in. jako leki psychotropowe i bakteriobójcze
SJP.pl
Fenotiazyna – organiczny związek chemiczny o potrójnym pierścieniu węglowym będący trójpierścieniowym heterocyklicznym związkiem zawierającym heteroatomy azotu i siarki w pierścieniu środkowym.
Wikipedia
ogół dostrzegalnych cech i właściwości organizmu, na który wpływ mają czynniki dziedziczne i środowisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. zespół wszystkich dostrzegalnych cech organizmu będący wynikiem współdziałania czynników dziedzicznych oraz warunków środowiska;
Wiktionary
Fenotyp (gr. φαίνω „przejawiać” + τύπος „wzór, norma”) – zespół cech organizmu: oprócz morfologii też właściwości fizjologiczne, płodność, zachowanie się, ekologia, cykl życiowy, zmiany biologiczne, wpływ środowiska na organizm. Fenotyp jest ściśle związany z genotypem, bowiem z interakcji genotypu ze środowiskiem powstaje fenotyp. Dlatego ten sam genotyp może objawiać się różnymi fenotypami z wyniku plastyczności fenotypowej zależnie od środowiska, lub odwrotnie: mimo odmiennych genotypów tworzą się podobne fenotypy.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. fenotypowość ż.
przym. fenotypowy
przysł. fenotypowo
frazeologia.
etymologia.
etymn|starogr|φαίνω|τύπος.
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) phenotype
* francuski: (1.1) phénotype m.
* hiszpański: (1.1) fenotipo m.
* niemiecki: (1.1) Phänotyp m.
* rosyjski: (1.1) феноти́п m.
* słowacki: (1.1) fenotyp m.
* włoski: (1.1) fenotipo m.
źródła.
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
rzecz. fenotypowość ż.
przym. fenotypowy
przysł. fenotypowo
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób związany z fenotypem
Wiktionary
rzecz. fenotyp m., fenotypowość ż.
przym. fenotypowy
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest fenotypowe
Wiktionary
przym. fenotypowy
przysł. fenotypowo
rzecz. fenotyp mrz.
Wiktionary
związany z fenotypem
SJP.pl
związany z fenem
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
syntetyczny środek przeciwbólowy i anestezjologiczny, niezwykle silny narkotyk
SJP.pl
Fentanyl (łac. fentanylum) – organiczny związek chemiczny, pochodna piperydyny; syntetyczny środek przeciwbólowy i anestezjologiczny, syntetyczny opioid. Jest agonistą receptorów opioidowych. Pobudza wytwarzanie serotoniny, zmniejsza stężenie endorfin w osoczu. Ma bezpośredni wpływ na ośrodkowy układ nerwowy. Podobnie jak inne opioidy powoduje bardzo silne uzależnienie.
Wikipedia
metylowa pochodna amfetaminy
SJP.pl
Fentermina (łac. phenterminum) – organiczny związek chemiczny z grupy fenyloetyloaminy, metylowa pochodna amfetaminy. Stymulująca substancja psychoaktywna, lek anorektyczny (hamujący łaknienie).
Powoduje wydzielanie większych ilości neuroprzekaźników z grupy katecholamin, czyli adrenaliny obwodowo oraz dopaminy i noradrenaliny w mózgu. Oddziaływanie farmakologiczne fenterminy przejawia się między innymi pobudzeniem psychomotorycznym oraz zmniejszeniem łaknienia.
Wikipedia
część cząsteczki związku aromatycznego, jednowartościowa grupa aromatyczna
SJP.pl
Grupa fenylowa, fenyl, w skrócie Ph – arylowa organiczna grupa funkcyjna o wzorze C
6H
5−, występująca w wielu związkach aromatycznych.
Wikipedia
dwuwartościowy rodnik aromatyczny powstały przez odłączenie od cząsteczki benzenu dwóch atomów wodoru
SJP.pl
Diaminobenzeny (fenylenodiaminy) – organiczne związki chemiczne z grupy amin o wzorze C6H8N2. Są organicznymi zasadami należącymi do aromatycznych diamin. Występują w postaci trzech izomerów:
Wikipedia
aminokwas egzogenny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. aromatyczny aminokwas egzogenny, niezbędny dla organizmów żywych; prekursor tyrozyny
Wiktionary
Fenyloalanina, skr. Phe, F – organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów egzogennych. Fenyloalanina jest jednym spośród 20 aminokwasów kodowanych przez DNA, które stanowią podstawowy budulec większości naturalnie występujących białek.
Wikipedia
(1.1) Osoby chore na fenyloketonurię nie mogą metabolizować fenyloalaniny, co doprowadza do uszkodzenia mózgu.
Wiktionary
(1.1) wzór chemiczny: C₉H₁₁NO₂, symbol: Phe, skrót trzyliterowy: PHE, skrót jednoliterowy: F
Wiktionary
oleista ciecz służąca do wyrobu barwników syntetycznych, leków i innych związków; anilina; aminobenzen
SJP.pl
Anilina – organiczny związek chemiczny, najprostsza amina aromatyczna.
Wikipedia
bezbarwna, łatwopalna ciecz; trucizna używana w produkcji trucizn wojskowych oraz lekarstw; dwuchlorek arsyny
SJP.pl
związek chemiczny, np. salicylan fenyloetylu
SJP.pl
organiczny związek chemiczny z grupy amin, neuroprzekaźnik, występujący w czekoladzie
SJP.pl
2-Fenyloetyloamina, pot. fenyloetyloamina – organiczny związek chemiczny z grupy amin, pochodna etyloaminy zawierająca grupę fenylową w pozycji 2 (jej izomerem podstawienia jest 1-fenyloetyloamina). Jest naturalnym związkiem biosyntetyzowanym z egzogennego aminokwasu fenyloalaniny poprzez enzymatyczną dekarboksylację. Występuje w ludzkim mózgu – przypuszcza się, że może pełnić rolę neuroprzekaźnika. Jest obecna także w wielu produktach spożywczych, szczególnie w czekoladzie. Istnieją przypuszczenia, że 2-fenyloetyloamina zawarta w żywności miałaby działanie psychoaktywne, gdyby nie to, że po dostaniu się do przewodu pokarmowego jest szybko metabolizowana przez enzym MAO-B, co uniemożliwia jej dotarcie w znacznej ilości do mózgu.
Wikipedia
substancja krystaliczna rozpuszczalna w alkoholu i benzenie, wywierająca silne działanie trujące
SJP.pl
genetycznie uwarunkowane zaburzenie przemiany fenyloalaniny
SJP.pl
Fenyloketonuria, oligofrenia fenylopirogronowa (PKU z ang. Phenylketonuria) – wrodzona, uwarunkowana genetycznie enzymopatia prowadząca do gromadzenia się w organizmie nadmiaru aminokwasu fenyloalaniny (hiperfenyloalaninemia, typ I) i wynikających z niego toksycznych objawów chorobowych.
U podłoża choroby leży mutacja genu odpowiedzialnego za aktywność enzymu hydroksylazy fenyloalaninowej (PAH), który jest niezbędny w metabolizmie fenyloalaniny.
Wikipedia
związany z fenylem
SJP.pl
rodzaj roślin w większości rosnących w ciepłym klimacie
SJP.pl
paczka, grupa przyjaciół, banda
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zgrana paczka znajomych
(1.2) gw-pl|Warszawa. towarzystwo
Wiktionary
Ferajna – album zespołu Farben Lehre wydany 9 października 2009 roku nakładem wytwórni Lou Rocked Boys.
Album sprzedał się w nakładzie 5–6 tysięcy egzemplarzy.
Wikipedia
w starożytnym Rzymie: ostatni dzień świąt obchodzonych ku czci duchów zmarłych przodków, przypadający 21 lutego
SJP.pl
Feralia – rzymskie święto ku czci duchów zmarłych przodków obchodzone 21 lutego.
Były to główne obchody kończące świąteczny tydzień (13-20 lutego) Parentaliów o charakterze prywatnym.
Podczas obchodów święta na grobach składano skromne dary w postaci wieńców, kwiatów, odrobiny jadła i wina. Należało bezwzględnie przestrzegać uczczenia tego święta. Według zachowanego przekazu, gdy w sytuacji krytycznej zapomniano odprawić Feralia, miasto nawiedziła zaraza, a dusze zmarłych wyległy na ulice; dopiero po złożeniu ofiar dusze powróciły do grobów, a zaraza ustąpiła.
Wikipedia
→ feralny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest feralne; cecha tych, którzy są feralni
Wiktionary
przym. feralny
przysł. feralnie
Wiktionary
1. przynoszący nieszczęście; pechowy, niepomyślny;
2. złowróżebny, źle zapowiadający, źle rokujący
SJP.pl
minerał z grupy wolframianów
SJP.pl
Ferberyt – rzadki minerał z gromady wolframianów.
Nazwa upamiętnia niemieckiego mineraloga amatora M.R. Ferbera (1805-1875).
Wikipedia
zdrobnienie od imienia Ferdynand
SJP.pl
Ferdynand Kiepski – postać fikcyjna, główny bohater serialu komediowego Świat według Kiepskich. Rolę tę odgrywał Andrzej Grabowski. Postać Ferdka była jedyną, która wystąpiła we wszystkich odcinkach serialu.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Miejscowości w USA:
Wikipedia
tytuł powieści Witolda Gombrowicza, prawdopodobnie nawiązujący do ukończenia trzydziestu lat (z angielskiego: thirty door key) przez głównego bohatera
SJP.pl
Ferdydurke – awangardowa powieść Witolda Gombrowicza opublikowana w 1937 (datowana 1938), przełożona na wiele języków, uznana za wybitny utwór już przed II wojną światową.
Wikipedia
imię męskie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.;
Wiktionary
Ferdynand – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słów oznaczających „pokój” i „odważny, śmiały” (por. Winand).
W styczniu 2024 w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych, wykazano 1340 mężczyzn o imieniu Ferdynand nadanym jako imię pierwsze oraz 1368 mężczyzn noszących imię Ferdynand jako imię drugie.
Ferdynand imieniny obchodzi: 30 maja, 3 czerwca i 19 października.
Wikipedia
(1.1) I spuściwszy głowę w dół, Ferdynand zaczął krążyć po ulicach miasta wypatrując zgubionych pieniędzy.
Wiktionary
IPA: fɛrˈdɨ̃nãnt, AS: ferdỹnãnt
Wiktionary
rzecz. Ferdynandowa ż.
:: zdrobn. Ferdek m.
przym. Ferdynandowy, ferdynandzki
Wiktionary
imię żeńskie
SJP.pl
Ferdynand z małżonką; Ferdynandowie
SJP.pl
Ferdynand z małżonką; Ferdynandostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ferdynanda lub z nim związany
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Ferdynandy lub z nią związany
SJP.pl
zdrobnienie od: Ferdynand (imię męskie); Ferdek
SJP.pl
długi płaszcz noszony dawniej przez kobiety w Turcji; ferezja
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Ferenc – węgierskie imię męskie.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) stpol. biedak
Wiktionary
IPA: ˈfɛrɛ̃w̃s, AS: ferẽũ̯s
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) lekkozbrojny, wstępny
Wiktionary
dawniej: metalowa, zwykle żelazna spinka bądź klamra używana nierzadko jako ozdoba
SJP.pl
posąg, rzeźba lub obraz malowany obustronnie, noszony na drążkach podczas procesji religijnych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kośc. przenośny ołtarzyk z obrazem lub figurą używany w Kościele katolickim podczas procesji;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Powstanie wielu feretronów związane jest z działalnością bractw katolickich.
Wiktionary
1. obszerny płaszcz męski pochodzenia wschodniego, noszony w Polsce w XVI i XVII wieku
2. eleganckie okrycie noszone przez kobiety w Turcji
SJP.pl
Ferezja – męski strój wierzchni pochodzenia wschodniego.
W Rosji ferezja (ros. ферязь) była uroczystym strojem bojarów, wzorowanym na strojach tatarskich dostojników. Szyto ją z wzorzystych jedwabnych tureckich tkanin. Miała niski, stojący kołnierz, zamiast guzów używano sznurowanego wiązania. Popularna w XVI i XVII wieku.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
(do 1910 Nowy Margelan, 1910-24 Skobielew) miasto w Uzbekistanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. adm. miasto we wschodnim Uzbekistanie, w Kotlinie Fergańskiej, siedziba administracyjna wilajetu fergańskiego;
(1.2) geogr. hist. kraina historyczna w Azji Środkowej
Wiktionary
Fergana (uzb. Fargʻona, uzb. cyr. Фарғона; ros. Фергана, Fiergana) – miasto we wschodnim Uzbekistanie, w Kotlinie Fergańskiej, siedziba administracyjna wilajetu fergańskiego. W 2011 roku liczyło ok. 238 tys. mieszkańców. Jedno z najmłodszych miast Uzbekistanu.
W mieście działają dwa uniwersytety i dwa teatry.
Wikipedia
przym. fergański
Wiktionary
mieszkaniec Fergany (miasta w Uzbekistanie)
SJP.pl
mieszkanka Fergany (miasta w Uzbekistanie)
SJP.pl
przymiotnik od: Fergana
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ferganą, dotyczący Fergany (miasta lub krainy)
Wiktionary
rzecz. Fergana ż.
Wiktionary
ciągnik marki Ferguson
SJP.pl
Osoby:
Wikipedia
minerał, tlenek itru i niobu
SJP.pl
Fergusonit (ang. fergusonite) – minerał z gromady tlenków, tlenek itru i niobu o wzorze chemicznym YNbO4. Należy do minerałów rzadkich. Jest izostrukturalny z formanitem, z którym tworzy kryształy mieszane. Nazwa pochodzi od nazwiska szkockiego fizyka, polityka i kolekcjonera minerałów Roberta Fergusona.
Wikipedia
przymiotnik
(1.1) powszedni
Wiktionary
(1.1) Dni ferialne (powszednie) mają własny formularz mszalny tylko w Wielkim Poście.
Wiktionary
1. okres wolny od pracy, nauki; wakacje
2. u starożytnych Rzymian: dni poświęcone uroczystościom religijnym, dni odpoczynku
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) wakacje, szczególnie zimowe
Wiktionary
Pojęcie ferie ma następujące znaczenia:
Wikipedia
(1.1) Dzieciaki pojechały na ferie, nareszcie trochę spokoju.
(1.1) Stoki oświetlamy podczas ferii świątecznych i zimowych.
Wiktionary
IPA: ˈfɛrʲjɛ, AS: ferʹi ̯e
Wiktionary
(1.1) wolne
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) daw. układanie chleba w piecu
Wiktionary
IPA: ˌfɛrkɔˈvãɲɛ, AS: ferkovãńe
Wiktionary
czas. ferkować ndk.
Wiktionary
pierwiastek chemiczny o symbolu Fm i liczbie atomowej 100, otrzymywany sztucznie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. nietrwały pierwiastek chemiczny o symbolu Fm i liczbie atomowej 100;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lm. od: ferma
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ferm?
Wiktionary
IPA: fɛrm, AS: ferm
Wiktionary
przym. fermowy
Wiktionary
(1.1) symbol. Fm
Wiktionary
specjalistyczne gospodarstwo rolne
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gospodarstwo, folwark
(1.2) gospodarstwo wyspecjalizowane w określonej gałęzi
Wiktionary
Ferma – gospodarstwo rolne o cechach przedsiębiorstwa specjalizujące się w określonej produkcji.
Na przykład:
Nadzór weterynaryjny nad fermami sprawuje powiatowy lekarz weterynarii.
Wikipedia
(1.1) Jan pracuje na fermie.
(1.1) W roku 1958 powstała w Zakładzie Doświadczalnym PAN w Popielnie ferma bobrów, która zapoczątkowała ochronę aktywną tego gatunku.
Wiktionary
IPA: ˈfɛrma, AS: ferma
Wiktionary
rzecz. fermer m., fermerka ż., fermerstwo n.
przym. fermerski
Wiktionary
(1.1) farma, hacjenda
Wiktionary
rozkaz, rozporządzenie skierowane przez szacha, sułtana lub wezyra do podwładnych albo lenników; firman
SJP.pl
Firman – w dawnych państwach muzułmańskich określenie oficjalnych dokumentów wystawianych przez władcę (sułtana). Firman zawierał osobisty pisemny rozkaz i był pieczętowany sułtańską pieczęcią. Słowo pochodzi od perskiego słowa farmân (فرمان), znaczącego dekret lub nakaz. W sułtańskiej Turcji używana była forma ferman.
Wikipedia
znak graficzny umieszczany nad nutą, pauzą, przedłużający czas ich trwania o nieustaloną wartość rytmiczną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. element notacji muzycznej dowolnie przedłużający czas trwania nuty lub pauzy;
Wiktionary
Fermata, korona (z wł. fermare - zatrzymać) – element notacji muzycznej oznaczający przedłużenie wartości nuty lub pauzy, do której odnosi się ów znak, przy czym czas przedłużenia nie jest z góry określony i zależy od interpretacji wykonawcy. Niekiedy kompozytor doprecyzowuje sposób przedłużenia stosując obok fermaty słowa lunga (długa) albo corta, breve (krótka).
Wikipedia
IPA: fɛrˈmata, AS: fermata
Wiktionary
(1.1) korona
Wiktionary
wrzenie, niepokój, wzburzenie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rozruchy, podniecenie, bunt i ich oznaki
(1.2) przest. enzym
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Ta wypowiedź wzburzyła słuchających i jeszcze długo rodziła ferment.
(1.2) Jest to reakcja zachodząca wyłącznie w obecności odpowiednio dobranych fermentów.
Wiktionary
IPA: ˈfɛrmɛ̃nt, AS: fermẽnt
Wiktionary
rzecz. fermentacja, fermentator, fermentowanie, fermentownia
czas. fermentować, przefermentować, sfermentować
przym. fermentacyjny, przefermentowany, sfermentowany
Wiktionary
(1.1) niepokój, wzburzenie
(1.2) enzym, biokatalizator
Wiktionary
reakcja biochemiczna zachodząca pod katalitycznym wpływem fermentów wytwarzanych przez mikroorganizmy
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. reakcja biochemiczna zachodząca pod wpływem enzymów produkowanych przez mikroorganizmy;
Wiktionary
Fermentacja – enzymatyczny proces przemian związków organicznych w warunkach beztlenowych, prowadzony przez mikroorganizmy, np. bakterie lub drożdże, w efekcie którego następuje dysproporcjonowanie substratu, tj. jego równoczesne utlenienie i redukcja, np.:
Wikipedia
(1.1) Produktami ubocznymi fermentacji alkoholowej są gliceryna, kwas bursztynowy i kwas octowy.
Wiktionary
IPA: ˌfɛrmɛ̃nˈtat͡sʲja, AS: fermẽntacʹi ̯a
Wiktionary
rzecz. ferment m., fermentator m., fermentowanie n., fermentownia ż.
czas. fermentować, przefermentować, sfermentować
przym. fermentacyjny
ims. przefermentowany, sfermentowany
Wiktionary
związany z fermentacją
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fermentacją, dotyczący fermentacji, służący do fermentacji
Wiktionary
rzecz. fermentator mrz., fermentownia ż., ferment mrz., fermentacja ż., fermentowanie n.
czas. przefermentować
Wiktionary
kadź do fermentacji piwa; tankofermentator, tankofermentor, fermentor, kadź fermentacyjna, tank fermentacyjny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) szklany, metalowy lub wykonany z tworzywa sztucznego reaktor chemiczny, w którym zachodzi proces fermentacji
Wiktionary
(1.1) W następnym pomieszczeniu stały trzy uszkodzone fermentatory.
Wiktionary
IPA: ˌfɛrmɛ̃nˈtatɔr, AS: fermẽntator
Wiktionary
rzecz. ferment m., fermentacja ż., fermentowanie n., fermentownia ż.
czas. fermentować ndk., przefermentować dk., sfermentować dk.
przym. fermentacyjny, przefermentowany, sfermentowany
Wiktionary
(1.1) naczynie fermentacyjne
Wiktionary
aparat do mierzenia mocy fermentacji
SJP.pl
kadź do fermentacji piwa; tankofermentator, tankofermentor, fermentator, kadź fermentacyjna, tank fermentacyjny
SJP.pl
Fermentor - naczynie lub zbiornik, w którym następuje fermentacja piwa. W odróżnieniu od tankofermentorów, w których odbywa się zarówno fermentacja jak i kondycjonowanie piwa, w fermentorach przeprowadza się jedynie proces fermentacji piwa. Jego leżakowanie odbywa się w osobnych tankach leżakowych.
Wikipedia
1. ulegać fermentacji - procesowi biochemicznemu, zachodzącemu pod wpływem enzymów, podczas którego wytwarzane są alkohole lub kwasy;
2. powodować fermentację;
3. przenośnie: burzyć się, wrzeć
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany
(1.1) ulegać procesowi fermentacji
czasownik przechodni niedokonany
(2.1) powodować fermentację, poddawać fermentacji
Wiktionary
(1.1) Moszcz fermentuje. Czujesz kwaśny zapach fermentującego moszczu?
(2.1) Niegdyś gospodynie fermentowały kapustę w prawdziwych dębowych beczkach.
(2.1) Były nawet próby zastosowania fermentowanych ogonków wiśniowych, a także amerykańskiej herbaty Monarda z suszonych liści rośliny o tej samej nazwie (po polsku pysznogłówka).
Wiktionary
IPA: ˌfɛrmɛ̃nˈtɔvat͡ɕ, AS: fermẽntovać
Wiktionary
rzecz. ferment m., fermentacja ż., fermentownia ż., fermentowanie n., fermentator m.
czas. przefermentować, sfermentować
Wiktionary
(?.1) zweryfikuj|gerować.
Wiktionary
rzeczownik odczasownikowy, rodzaj nijaki
(1.1) poddawanie lub uleganie fermentacji
Wiktionary
(1.1) Zmiana ilości drożdży w cieście zmienia szybkość fermentowania ciasta.
Wiktionary
IPA: ˌfɛrmɛ̃ntɔˈvãɲɛ, AS: fermẽntovãńe
Wiktionary
rzecz. ferment m., fermentacja ż., fermentator m., fermentownia ż.
czas. fermentować, przefermentować, sfermentować
przym. fermentacyjny, przefermentowany, sfermentowany
Wiktionary
zakład przemysłowy lub pomieszczenie, w którym odbywa się fermentowanie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pomieszczenie, dział zakładu lub zakład, w którym prowadzony jest proces fermentacji
Wiktionary
Fermentownia – dział browaru, w którym następuje fermentacja brzeczki nastawnej. W przeszłości znajdowała się zwykle w piwnicach, gdzie aby zapewnić odpowiednio niską temperaturę gromadzono zapasy lodu; obecnie odbywa się w tankofermentorach, chłodzonych solanką.
Wikipedia
(1.1) Dalsze zwiększanie produkcji wymaga rozbudowy fermentowni.
Wiktionary
IPA: ˌfɛrmɛ̃nˈtɔvʲɲa, AS: fermẽntovʹńa
Wiktionary
rzecz. ferment, fermentacja, fermentator, fermentowanie
czas. fermentować, przefermentować, sfermentować
przym. fermentacyjny, przefermentowany, sfermentowany
Wiktionary
związany z fermentem
SJP.pl
właściciel fermy (farmy); farmer
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba posiadająca lub dzierżawiąca fermę
Wiktionary
(1.1) Składnica wypłaciła fermerowi należne za 300 skór nutrii.
Wiktionary
IPA: ˈfɛrmɛr, AS: fermer
Wiktionary
rzecz. ferma ż., fermerstwo n.
:: fż. fermerka ż.
przym. fermerski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta posiadająca lub dzierżawiąca fermę
(1.2) żona fermera
Wiktionary
(1.2) W naszym składzie zaopatrują się fermerki z pobliskich miejscowości.
Wiktionary
rzecz. ferma ż., fermerstwo n.
:: fm. fermer m.
przym. fermerski
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fermerem, dotyczący fermera
(1.2) dotyczący fermerstwa, mający zastosowanie w fermerstwie
przymiotnik dzierżawczy
(2.1) należący do fermera, będący jego własnością lub dziełem
Wiktionary
(1.2) W składzie fermerskim w pobliskim miasteczku zakupił odpowiednie narzędzia.
Wiktionary
rzecz. fermer m., fermerka ż., ferma ż., fermerstwo n.
Wiktionary
jednostka długości stosowana w fizyce jądrowej, jest tego samego rzędu co promień jądra atomowego
SJP.pl
Wikipedia
cząstka elementarna o spinie połówkowym
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. cząstka elementarna o połówkowym spinie;
Wiktionary
Fermiony (ang. fermion, od nazwiska włoskiego fizyka Enrica Fermiego) – cząstki posiadające niecałkowity spin wyrażony w jednostkach \hbar ={\frac {h}{2\pi }} (gdzie h to stała Plancka). Możliwymi wartościami niecałkowitymi spinu są nieparzyste wielokrotności {\frac {\hbar }{2}}. Dla danej wartości spinu {\frac {k}{2}} możliwymi wartościami rzutu spinu na dowolny kierunek są:
Wikipedia
(1.1) Fermiony, w odróżnieniu od bozonów, posiadają spin połówkowy.
Wiktionary
IPA: ˈfɛrmʲjɔ̃n, AS: fermʹi ̯õn
Wiktionary
przym. fermionowy
Wiktionary
antonimy.
(1.1) bozon
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
przym. fermionowy
frazeologia.
etymologia.
od nazwiska Enrico Fermiego
uwagi.
por|bozon.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) fermion
* baskijski: (1.1) fermioi
* bułgarski: (1.1) фермион m.
* fiński: (1.1) fermioni
* francuski: (1.1) fermion m.
* hiszpański: (1.1) fermión m.
* kataloński: (1.1) fermió m.
* niemiecki: (1.1) Fermion n.
* nowogrecki: (1.1) φερμιόνιο n.
* węgierski: (1.1) fermion
źródła.
== fermion (język afrykanerski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik
(1.1) fiz. fermion
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
→ ferma
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z fermą, dotyczący fermy
(1.2) związany z fermem, dotyczący fermu
Wiktionary
(1.1)
rzecz. ferma ż.
(1.2)
rzecz. ferm m.
Wiktionary
dawniej: zapinka, klamerka, np. przy książce, torebce, naszyjniku itp.
SJP.pl
drewno jednego z brazylijskich gatunków brezylki; ciężkie, twarde, czerwonofioletowe, używane na meble, łodzie, rzeźby, także do wyrobu barwników
SJP.pl
Fernambuk lub pernambuk – gatunek drewna egzotycznego pozyskiwanego z drzewa brezylki ciernistej (Caesalpinia echinata) z rodziny brezylkowatych. Drewno ciężkie, bardzo twarde, wytrzymałe. Usłojenie jednorodne w odcieniu ciemnoczerwonym, czerwonofioletowym.
Ze względu na swe walory techniczno-estetyczne wykorzystywane jest w meblarstwie, snycerstwie, lutnictwie (do wyrobu smyczków), w przemyśle okrętowym.
Wikipedia
związany z fernambukiem
SJP.pl
Fernandel, właśc. Fernand Joseph Désiré Contandin (ur. 8 maja 1903 w Marsylii, zm. 26 lutego 1971 w Paryżu) – francuski aktor i piosenkarz.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
stop lub spiek żelaza, niklu i kobaltu używany w produkcji lamp elektrycznych
SJP.pl
[czytaj: ferocze] określenie wykonawcze: dziko, gwałtownie
SJP.pl
substancja chemiczna produkowana przez zwierzęta i rośliny, służąca do komunikacji między osobnikami lub regulacji ich wewnętrznych procesów
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biochem. substancja chemiczna wabiąca osobników płci przeciwnej;
Wiktionary
Feromony – substancje semiochemiczne należące do grupy infochemicznej. Przeważająca grupa feromonów to skomplikowane mieszaniny wielu różnych substancji chemicznych, często z jednym dominującym składnikiem, znacznie rzadziej są to pojedyncze związki chemiczne.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
tłumaczenia.
* baskijski: (1.1) feromona
* bułgarski: (1.1) феромон m.
* duński: (1.1) feromon n.
* francuski: (1.1) phéromone ż.
* hiszpański: (1.1) feromona ż.
* kataloński: (1.1) feromona ż.
* nowogrecki: (1.1) φερομόνη ż.
* słowacki: (1.1) feromón m.
* szwedzki: (1.1) feromon n.
źródła.
== feromon (język szwedzki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) biochem. feromon
odmiana.
(1.1) ett feromon, feromonet, feromoner, feromonerna
przykłady.
Wiktionary
IPA: fɛˈrɔ̃mɔ̃n, AS: ferõmõn
Wiktionary
1. orzekać, wyrokować, postanawiać (dziś zwykle w wyrażeniu: ferować wyroki);
2. dawniej: nadawać, ofiarowywać
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) wydawać wyrok
(1.2) przest. postanowić, orzekać
(1.3) daw. nadać, ofiarować coś komuś
Wiktionary
rzecz. ferowanie n.
czas. zaferować ndk.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|ferować.
Wiktionary
rzecz. nieferowanie n.
czas. ferować ndk.
Wiktionary
miasto we Włoszech
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania;
(1.2) geogr. adm. prowincja we Włoszech, w regionie Emilia-Romania;
Wiktionary
Ferrara – miasto w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Ferrara, ok. 50 km na NNE od Bolonii, nad rzeką Pad, która płynie 5 km na północ od centrum.Według danych na rok 2023 gminę zamieszkiwało 129 126 osób (320 os./km²).
Wikipedia
(1.1) Konstytucje poddały wykonywanie władzy najwyższej w państwie uregulowaniu prawnemu […]. Tę regulację prawną oparły zaś na trzech ogólnych wytycznych: państwa demokratycznego, praworządnego i liberalnego. Analiza tych trzech ogólnych wytycznych w ich konstytucyjnym kształcie stała się główną treścią nauki prawa konstytucyjnego, o której można mówić od pierwszych wykładów «diritto constituzionale» w Ferrarze w 1797 r., a następnie w Pawii i Bolonii.
Wiktionary
rzecz. ferraryjczyk mos., ferraryjka ż.
przym. ferraryjski, ferrarski
Wiktionary
(1.1) stpol. Ferrarz
Wiktionary
samochód marki Ferrari
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. samochód marki Ferrari;
Wiktionary
Ferrari – włoski producent samochodów sportowych i wyścigowych, a także supersamochodów z siedzibą w Maranello działający od 1938 roku.
Wikipedia
(1.1) Kiedyś zabiorę cię na przejażdżkę moim ferrari ze srebrnym drążkiem zmiany biegów.
Wiktionary
IPA: fɛrˈːarʲi, AS: fe•rarʹi
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ferrarą, dotyczący Ferrary
Wiktionary
(1.1) W 1574 r. o pierwszeństwo w katedrze wawelskiej pokłócili się poseł toskański Orsino i ferrarski Bottone.
(1.1) Papież ustąpił Francji enklawy na jej terytorium oraz legację bolońską i ferrarską.
Wiktionary
rzecz. ferraryjka ż., ferraryjczyk mos., Ferrara ż.
przym. ferraryjski
Wiktionary
(1.1) ferraryjski
Wiktionary
mieszkaniec Ferrary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Ferrary; osoba z tego miasta
Wiktionary
(1.1) W rok później, w Modenie, ukazuje się poemat Ercole ferraryjczyka Giovanniego Battisty Giraldiego Cinzio.
(1.1) Bolończycy, ferraryjczycy, ankończycy płacili tylko z odrazą podatki przeznaczone na wzbogacanie kardynałów i ich licznych domowników, tudzież cudzoziemskich wojsk na żołdzie papieskim.
Wiktionary
rzecz. Ferrara ż.
:: fż. ferraryjka ż.
przym. ferraryjski, ferrarski
Wiktionary
(1.1) daw. ferrarczyk
Wiktionary
mieszkanka Ferrary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Ferrary; kobieta z tego miasta
Wiktionary
(1.1) Strozzi bardzo był zakochany w tej ferraryjce, mieszkającej w jakiejś willi nad brzegami Padu, którą opisał w poetyczny sposób.
Wiktionary
rzecz. Ferrara ż.
:: fm. ferraryjczyk mos.
przym. ferraryjski, ferrarski
Wiktionary
(1.1) daw. ferrarka
Wiktionary
→ Ferrara (miasto we Włoszech)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Ferrarą, dotyczący Ferrary
Wiktionary
(1.1) Malowidła ferraryjskie otwarcie ukazują współczesne postaci, bez żadnego pretekstu, bez ukrywania się za pseudohistorycznym przebraniem.
Wiktionary
rzecz. Ferrara ż., ferraryjczyk mos., ferraryjka ż.
przym. ferrarski
Wiktionary
(1.1) ferrarski
Wiktionary
górski szlak turystyczny wyposażony w stalowe liny ułatwiające wspinaczkę; via ferrata
SJP.pl
białko biorące udział jako przenośnik elektronów w fazie świetlnej fotosyntezy, podczas redukcji azotu atmosferycznego w brodawkach korzeniowych roślin motylkowatych, w oksydacyjnym transporcie elektronów oraz w wielu innych ważnych przemianach metabolicznych
SJP.pl
Ferredoksyna, Fd – białko stromy chloroplastów o masie 12 kDa, zawierające grupę prostetyczną 2Fe-2S. Może występować w formie zredukowanej Fdred lub utlenionej Fdutl. Kodowane w jądrze komórkowym w formie prebiałka znakowanego N-końcowym peptydem tranzytowym, który jest odcinany przez stromalną peptydazę procesową w stromie. Tu również jest przyłączane centrum 2Fe-2S.
Wikipedia
1. nazwisko;
2. włoska firma cukiernicza rodziny Ferrero
SJP.pl
Ferrero S.p.A. – włoskie przedsiębiorstwo o światowym zasięgu produkujące słodycze (głównie na bazie czekolady), przekąski i napoje. Siedziba firmy znajduje się w miejscowości Alba, w Piemoncie, we Włoszech. Na całym świecie firma posiada 31 fabryk zatrudniając około 33 tys. osób i produkuje rocznie około 365 tys. ton Nutelli.
Wikipedia
własność magnetyczna polegająca na antyrównoległym uporządkowaniu momentów magnetycznych atomów lub jonów; antyferromagnetyzm nieskompensowany
SJP.pl
Ferrimagnetyzm – własność magnetyczna polegająca na tym, że w temperaturach poniżej tzw. temperatury Néela pojawia się spontaniczne antyrównoległe uporządkowanie elementarnych momentów magnetycznych, a w odróżnieniu od antyferromagnetyzmu momenty te nie kompensują się wzajemnie do zera.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. hist. wyspa na południowo-zachodnim krańcu archipelagu Wysp Kanaryjskich;
Wiktionary
Wikipedia
temat słowotwórczy
(1.1) pierwszy człon wyrazów złożonych, jego występowanie świadczy o związku znaczeniowym wyrazu z żelazem
Wiktionary
składnia.
kolokacje.
(1.1) zaczynające się od|polski.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
etym|łac|ferrum. → żelazo
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ferro-
* duński: (1.1) ferro-, ferri-
* francuski: (1.1) ferro-
* rosyjski: (1.1) ферро-
* włoski: (1.1) ferro-
źródła.
== ferro- (język angielski.) ==
wymowa.
audio|LL-Q1860 (eng)-Flame, not lame-ferro-.wav.
znaczenia.
temat słowotwórczy
(1.1) ferro-
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
związek metaloorganiczny stosowany min. w przemyśle paliwowym a także w chemioterapii
SJP.pl
Ferrocen – metaloorganiczny związek chemiczny, aromatyczny kompleks sandwiczowy należący do grupy metalocenów, w którym atom żelaza (formalnie na II stopniu utlenienia, w rzeczywistości na zerowym) tworząc atom centralny znajduje się między dwoma płaskimi, równolegle ułożonymi pierścieniami cyklopentadienylowymi. Ferrocen należy do grupy π kompleksów.
Wikipedia
żelazostop o dużej zawartości chromu stosowany jako dodatek stopowy w procesach metalurgicznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. żelazochrom
Wiktionary
(1.1) Ten przedmiot wykonano z kompozytów z wiórów aluminium utwardzanych ferrochromem.
Wiktionary
IPA: fɛrˈːɔxrɔ̃m, AS: fe•roχrõm
Wiktionary
(1.1) żelazochrom
Wiktionary
łapa odśrodkowego sprzęgła
SJP.pl
ciało będące jednocześnie ferromagnetykiem i dielektrykiem
SJP.pl
zjawiska elektryczne zachodzące w niektórych kryształach
SJP.pl
Wikipedia
ciało krystaliczne charakteryzujące się dużą przenikalnością elektryczną
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) substancja magnetyczna w postaci płynu;
Wiktionary
Ferrofluid (rzadko ciecz magnetyczna, ferrociecz) – substancja o właściwościach możliwie zbliżonych do cieczy, która w odróżnieniu od typowych cieczy jest w warunkach pokojowych dobrym paramagnetykiem i ulega silnej polaryzacji magnetycznej w obecności zewnętrznych pól magnetycznych.
Wikipedia
IPA: ˌfɛrːɔˈflujit, AS: fe•roflui ̯it
Wiktionary
związek chem. stosowany w analizie chemicznej
SJP.pl
Ferroina – związek kompleksowy żelaza z fenantroliną.
Stosowany jest w analizie chemicznej jako wskaźnik redoks służący m.in. do analizy ścieków. Zmienia barwę z niebieskiej (w środowisku utleniającym) na pomarańczowo-czerwoną (w środowisku redukującym).
Wikipedia
stop żelaza o dużej zawartości krzemu, stosowany jako odtleniacz i jako dodatek stopowy w metalurgii
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) żelazokrzem
Wiktionary
(1.1) Ferrokrzem stosuje się w hutnictwie jako utleniacz.
Wiktionary
IPA: fɛrˈːɔkʃɛ̃m, AS: fe•rokšẽm
Wiktionary
(1.1) żelazokrzem
Wiktionary
niekrzemianowa skała magmowa bogata w tlenki żelaza, tytanu i chromu
SJP.pl
odnoszący się do ferromagnetyzmu
SJP.pl
ciało o bardzo silnych właściwościach magnetycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) fiz. ciało, w którym może wystąpić spontaniczne namagnesowanie;
Wiktionary
Ferromagnetyk – ciało, które wykazuje własności ferromagnetyczne. Znajdują się w nim obszary stałego namagnesowania (tzw. domeny magnetyczne), wytwarzające wokół siebie pole magnetyczne (jak małe magnesy). Do ferromagnetyków należą m.in. żelazo, kobalt, nikiel i niektóre ich stopy oraz niektóre inne metale przejściowe, np. metale ziem rzadkich.
Wikipedia
(1.1) Ferryt jest znanym ferromagnetykiem.
Wiktionary
IPA: ˌfɛrːɔ̃maɡˈnɛtɨk, AS: fe•rõmagnetyk
Wiktionary
rzecz. ferromagnetyzm m.
przym. ferromagnetyczny
Wiktionary
silne właściwości magnetyczne występujące w niektórych metalach
SJP.pl
Ferromagnetyzm – zjawisko, w którym materia wykazuje własne, spontaniczne namagnesowanie. Jest jedną z najsilniejszych postaci magnetyzmu i jest odpowiedzialny za większość magnetycznych zachowań spotykanych w życiu codziennym. Razem z ferrimagnetyzmem jest podstawą istnienia wszystkich magnesów trwałych (jak i zauważalnego przyciągania innych ferromagnetycznych metali przez magnesy trwałe).
Wikipedia
stop żelaza i manganu stosowany w metalurgii przy wytopie stali
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. żelazomangan
Wiktionary
(1.1) Ogłosili przetarg na dostarczenie ferromanganu.
Wiktionary
IPA: ˌfɛrːɔ̃ˈmãŋɡãn, AS: fe•rõmãŋgãn
Wiktionary
przyrząd służący do wyznaczania charakterystyk (krzywej magnesowania, pętli histerezy i stratności) materiałów magnetycznie miękkich w zmiennym polu magnetycznym
SJP.pl
mieszanina sproszkowanego tlenku żelaza i aluminium, stosowana w procesach spawania i zgrzewania oraz jako składnik pocisków i bomb zapalających; termit
SJP.pl
Termit (termit Goldschmidta, thermit, termat, ferrmit) – mieszanina złożona ze sproszkowanego glinu i tlenku żelaza w proporcjach stechiometrycznych. W niektórych odmianach termitu zamiast tlenków żelaza stosowane są też tlenki innych metali.
Wikipedia
stop niklu, chromu i żelaza zaliczany do stopów oporowych, stosowany do wyrobu rezystorów, elementów grzejnych oraz termoelementów
SJP.pl
Ferrorezonans jest zjawiskiem, które może zaistnieć w obwodach RLC zasilanych napięciem przemiennym. Objawia się poprzez wyindukowanie napięcia o wartości znacznie większej od napięcia zasilającego, zazwyczaj w obwodach trójfazowych i w specyficznych warunkach pracy.
Wikipedia
Hercynit (Ferrospinel) – minerał z gromady tlenków, należy do grupy spineli. Tlenek żelaza i glinu o wzorze chemicznym FeAl2O4. Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwy pasma górskiego Hercynidów, gdzie minerał ten został znaleziony.
Wikipedia
stop przejściowy zawierający żelazo i jeden lub więcej pierwiastków należący do metali nieżelaznych bądź półmetali (np. krzem, mangan, chrom) będący dodatkiem przy produkcji stali jako modyfikator lub odtleniacz; żelazostop
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) chem. żelazostop
Wiktionary
(1.1) Ferrostopy są dodatkami w produkcji stali.
Wiktionary
IPA: fɛrˈːɔstɔp, AS: fe•rostop
Wiktionary
(1.1) żelazostop
Wiktionary
związany z ferrostopem
SJP.pl
dawna fotograficzna technika pozytywowa, pozwalająca uzyskać tylko jeden oryginalny obraz
SJP.pl
Ferrotypia (z łac. ferrum – żelazo) – pozytywowa technika otrzymywania obrazów fotograficznych.
W technice tej jako nośnik zastosowano płytki żelazne pomalowane na czarno. Do naświetlenia obrazu na płytce żelaznej wykorzystano, tak jak w ambrotypii, światłoczułą powłokę kolodionową.
Wikipedia
rodzaj suplementu diety, preparat zawierający żelazo i witaminy, stosowany przy anemii
SJP.pl
stop żelaza z wolframem, stosowany do wyrobu stopowych stali narzędziowych; żelazowolfram
SJP.pl
[czytaj: ferruczjo] obce imię męskie
SJP.pl
łacińska nazwa żelaza (pierwiastka chemicznego)
SJP.pl
Wikipedia
Miejscowości w USA:
Gminy w USA:
Hrabstwa w USA:
Wikipedia
1. roztwór stały węgla w żelazie, składnik strukturalny stali i żeliw
2. prawie czyste żelazo zawierające niewielkie domieszki niklu, kobaltu, miedzi i platyny
3. półprzewodnik wykazujący ferromagnetyzm
SJP.pl
Ferryt – składnik fazowy i strukturalny stopów żelazo-węgiel, roztwór stały jednego lub więcej pierwiastków w żelazie α lub żelazie δ.
Wikipedia
związany z ferrytem
SJP.pl
melanoproteina występująca w błonie śluzowej jelita, w wątrobie i śledzionie
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. rodzaj białka złożonego, kompleksującego jony żelaza Fe3+ i przechowującego je w wątrobie;
Wiktionary
Ferrytyna – białko kompleksujące jony żelaza Fe3+ i przechowujące je w wątrobie.
Ferrytyna pełni istotną funkcję we wszystkich żywych organizmach, utrzymując żelazo w dostępnej i nieszkodliwej formie. Jej synteza jest ściśle regulowana zarówno na etapie transkrypcji, jak i translacji, a na ekspresję genu ferrytyny wpływa wiele czynników.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) stpol. brzoskwinia
Wiktionary
IPA: ˈfɛrska, AS: ferska
Wiktionary
Nazwiska Ferster:
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) kraków. kombinezon, ubranie robocze
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
przedstawiciel zawisakowatych - rodziny motyli
SJP.pl
przedstawiciel zawisakowatych - rodziny motyli
SJP.pl
dawna moneta polska równa wartością czwartej części grzywny; wiardunek
SJP.pl
Wiardunek, także wiardunk, czwartak, viertel, ferton, ferding (z niem. Vierding od łac. ferto) – średniowieczna jednostka miary masy, stosowana w Niemczech i w Polsce.
Wiardunek (około 49 g) odpowiadał 1/4 grzywny, „która ważyła 182,5 g (w XIV w. ok. 198 g) srebra, a w systemie groszowym wynosiła 48 groszy” i dzielił się na 6 skojców. Stosowano go najczęściej w obliczaniu czynszu pieniężnego (płacony rocznie w wysokości 1–1¼ wiardunku, zależnie od wielkości łanu).
Wikipedia
stopień wyższy od przysłówka: fertycznie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: fertyczny
SJP.pl
żwawy, zręczny, zwinny, ruchliwy
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) ruchliwy, zwinny
(1.2) daw. zuchowaty, dziarski
Wiktionary
IPA: fɛrˈtɨt͡ʃnɨ, AS: fertyčny
Wiktionary
rzecz. fertyczność
przysł. fertycznie
Wiktionary
(1.1) żwawy, zwinny, ruchliwy, ożywiony, zgrabny, zręczny, energiczny
(1.2) zuchowaty, dziarski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) roln. ogrod. metoda nawożenia, polegająca na rozpuszczeniu nawozu w wodzie używanej do nawadniania
Wiktionary
Fertygacja – zabieg agronomiczny polegający na rozpuszczaniu nawozu w wodzie stosowanej do nawadniania. Tak rozpuszczony nawóz dostarczany jest wraz z wodą bezpośrednio do strefy korzeniowej przez system irygacyjny. Fertygacja umożliwia precyzyjne odżywienie mineralne roślin, dzięki elastyczności podziału nawozu oraz jego lepszemu rozprowadzeniu.
Wikipedia
(1.1) Przy odpowiednim stosowaniu, fertygacja może zapobiec niedoborom składników odżywczych w roślinach.
(1.1) Dzięki fertygacji rośliny są lepiej odżywione i szybciej rosną.
(1.1) Specjaliści ds. rolnictwa często zalecają fertygację jako sposób na poprawę jakości gleby.
(1.1) W trakcie kolejnych fertygacji zwracaliśmy szczególną uwagę na pH wody.
Wiktionary
przym. fertygacyjny
Wiktionary
u zwierząt: substancja wydzialana przez osłonki jajników powodująca ruch plemników
SJP.pl
Fertylizyna (gr. fertós ‘znośny’, lýsis ‘rozwiązanie’) – białkowo-polisacharydowa wydzielina osłonek oocytów ułatwiająca zapłodnienie. Aktywizuje ona ruch plemników (na które działa na zasadzie chemotaksji) oraz umożliwia ich przyklejanie się do błony oocytu. Jest bardzo specyficzna gatunkowo. Jej działanie jest ściśle powiązane z działaniem antyfertylizyny.
Po raz pierwszy wyizolowano ją z jaj jeżowców.
Wikipedia
1. pastorał papieski zakończony krzyżem; krzyż papieski;
2. fragment kija bilardowego znajdujący się na końcu szczytówki, wykonany z plastiku lub metalu;
3. regionalnie: drewniany przyrząd do rozbijania ściętego mleka; ciosek
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rel. pastorał papieski zakończony krzyżem;
(1.2) reg-pl|Podhale. mieszadło do mleka
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Papieże używają obecnie dwóch ferul: złotej i srebrnej.
Wiktionary
rzecz. feruła ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
(1.1) pastorał
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz. feruła ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|ferula. → rózga, pręt
uwagi.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) ferula
* włoski: (1.1) ferula ż.
źródła.
== ferula (język angielski.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik policzalny
(1.1) kośc. ferula
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
kwas ferulowy - organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu cynamonowego
SJP.pl
1. dawny instrument od karania cielesnego dzieci, głównie do bicia po rękach
2. przestarzale, przenośnie: rygor, dyscyplina, karność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) daw. rózga do wymierzania kar cielesnych dzieciom
(1.2) daw. władza kogoś pilnującego porządku, także w państwie
(1.3) przen. rygor, regulamin, karność
Wiktionary
(1.1) Za mego czasu korektor był jeszcze żywem wspomnieniem, a klasyczna feruła skórzana odgrywała zaszczytnie swą straszliwą rolę. sic.
(1.1) Ordyński po prostu z pod feruły dyrektorskiej poszedł do szkół, i skończył nauki nie objawiając nadzwyczajnych talentów, ale też nigdzie niebędąc ostatnim. sic.
Wiktionary
rzecz. ferula ż.
Wiktionary
1. silny stan uniesienia, zapał, żarliwość;
2. potocznie: zamęt, galimatias, kołomyja
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) gorliwość, uniesienie
(1.2) pot. kołowrót, bałagan
Wiktionary
(1.1) Pozwól mi w ferworze meczu zachować obiektywizm i panować nad swoimi emocjami, nad każdym słowem i czynem.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. wakacje
Wiktionary
dźwięk f obniżony o pół tonu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dźwięk f obniżony o półton;
Wiktionary
Zobacz też:
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
synonimy.
(1.1) symbol. F♭
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
uwagi.
(1.1) zoblistę|feses|fes|f|fis|fisis.
(1.1) por|disis|e.
tłumaczenia.
* angielski: (1.1) F-flat
* niemiecki: (1.1) Fes n.
źródła.
== fes (język słowacki.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. fes
odmiana.
(1.1) nieodm.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fɛs, AS: fes
Wiktionary
(1.1) symbol. F♭
Wiktionary
dźwięk f obniżony o dwa półtony
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) muz. dźwięk f obniżony o cały ton;
Wiktionary
Feses – dźwięk, którego częstotliwość dla feses¹ wynosi około 311,2 Hz. Jest to obniżony za pomocą podwójnego bemola dźwięk f. Dźwięki enharmonicznie równoważne (o tej samej wysokości) to: dis i es.
Wikipedia
IPA: ˈfɛsɛs, AS: feses
Wiktionary
dawniej: uroczystość, święto
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) gw-pl|Łódź., gw-pl|Warszawa.fakt. mocno
(1.2) gw-pl|Górny Śląsk, Warmia, Mazury. mocno
(1.3) gw-pl|Górny Śląsk. bardzo
przymiotnik jakościowy
(2.1) gw-pl|Łódź, Warszawa.
Wiktionary
(1.1) Nie ma tak dobrze, skikaj pan z kaczkamy na ulicę, albo trzymaj się fest za kozioł, bo teraz pojadziem na wylot!
(1.2) Poszelontej tą flaszką, ale tak fest. → Potrząśnij tą butelką, ale bardzo mocno.
(1.3) On mioł fest rubo baba. → On miał bardzo otyłą kobietę [= żonę].
(2.1) Fest z pani kobieta! Przecie i my facety nie gorsze od innych…
(3.1) […] z powodu wigilii[,] tak ważnego festu, jakim jest Nowy Rok, naznaczono sesją na godzinę drugą po południu.
(3.1) […] pan Miecznik sandomierski siwą pokręcając czupryną ciągnął smacznie węgrzyna i rozprawiał o wielkim feście na dworze króla jegomości — […]
Wiktionary
IPA: fɛst, AS: fest
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
uroczystość złożona z szeregu imprez artystycznych
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) impreza artystyczna, często cykliczna, połączona z konkursem
Wiktionary
Festiwal (łac. festivus – radosny, wesoły, świąteczny) – szereg imprez, przeważnie artystycznych jednego typu (np. filmowych, muzycznych, teatralnych) lub tematu (np. festiwal kultury łowieckiej, kwiatów), będących przeglądem osiągnięć w danej dziedzinie, zorganizowanych w jednym czasie i pod wspólną nazwą, często ujętych w ramy konkursu. Formę festiwalu mają liczne imprezy dotyczące nauki, technologii i różnych aktualnych problemów interdyscyplinarnych.
Wikipedia
(1.1) W Kołobrzegu odbywał się festiwal piosenki.
Wiktionary
IPA: fɛˈstʲival, AS: festʹival
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. festiwalik m.
przym. festiwalowy
Wiktionary
zdrobnienie od: festiwal
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od festiwal
Wiktionary
rzecz. festiwal m.
przym. festiwalowy
Wiktionary
organizowanie wielu imprez kulturalnych w celach marketingowych i konsumpcyjnych; festiwaloza
SJP.pl
nadmierna fascynacja festiwalami
SJP.pl
uczestnik festiwalu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) uczestnik danego festiwalu
Wiktionary
rzecz. festiwal mrz.
przym. festiwalowy
Wiktionary
uczestniczka festiwalu
SJP.pl
związany z festiwalem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z festiwalem, dotyczący festiwalu
Wiktionary
rzecz. festiwal mrz., festiwalik mrz., festiwalowicz mos.
Wiktionary
organizowanie wielu imprez kulturalnych w celach marketingowych i konsumpcyjnych; festiwalizacja
SJP.pl
dawna miara objętości masy drewna
SJP.pl
girlanda z kwiatów
SJP.pl
Feston – dekoracyjnie upięta tkanina (draperia) lub element dekoracyjny przedstawiający fragment tkaniny, wieniec z kwiatów, roślin lub owoców swobodnie zwieszający się z dwóch punktów zaczepienia.
Znany w starożytności w architekturze greckiej i rzymskiej, gdzie związany był z kultami agrarnymi. Stosowany również jako motyw dekoracyjny w okresie renesansu, klasycyzmu, empire i secesji.
Wikipedia
związany z festonem
SJP.pl
Wikipedia
zabawa urządzana zwykle pod gołym niebem, związana z jakąś uroczystością, często połączona z kiermaszem, konkursami, zawodami itp.
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) publiczna impreza urządzona w związku z jakąś uroczystością
Wiktionary
(1.1) Na naszym festynie wystąpili kabareciarze z Ligoty.
Wiktionary
IPA: ˈfɛstɨ̃n, AS: festỹn
Wiktionary
przym. festynowy, festyniarski
Wiktionary
(1.1) reg. śl. lampartyja.
Wiktionary
potocznie: kiczowatość, lichość, tandetność; bylejakość, lipność
SJP.pl
związany z festynem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z festynem, dotyczący festynu
Wiktionary
(1.1) Spory obszar zajmują tereny festynowe, wyposażone w duży krąg taneczny z muszlą koncertową, estradą i widownią.
Wiktionary
rzecz. festyn mrz.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) gw-pl|Śląsk Cieszyński. leśniczy
Wiktionary
1. dawniej: uczta;
2. potocznie: świętowanie sukcesu;
3. najpopularniejszy gatunek sera greckiego, produkowany z mleka owczego; fetta
SJP.pl
Gmina Fet (norw. Fet kommune) – dawna norweska gmina w regionie Akershus. Jej siedzibą było miasto Fetsund. Została zlikwidowana 1 stycznia 2020 roku.
Fet było 355. norweską gminą pod względem powierzchni lądowej (2019).
Wikipedia
1. dawniej: uczta;
2. potocznie: świętowanie sukcesu;
3. najpopularniejszy gatunek sera greckiego, produkowany z mleka owczego; fetta
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kulin. rodzaj greckiego sera (zwykle owczego), o słonym smaku;
(1.2) huczna uroczystość
(1.3) slang. amfetamina
Wiktionary
Feta (nowogr. φέτα – „plaster”) – ser pochodzący z Grecji. Tradycyjnie zbliżone wyroby powstają w Albanii i Bułgarii.
Ser feta jest produkowany z mieszanki pasteryzowanego mleka owczego z mlekiem kozim (to drugie stanowi maksymalnie 30% mieszanki) lub tylko z mleka owczego. Niedozwolone jest używanie środków konserwujących lub koloryzujących, okres dojrzewania wynosić musi co najmniej 3 miesiące, szczegółowe wymogi technologii i kwalifikacje personelu zostały w Grecji prawnie unormowane i podlegają częstej kontroli.
Wikipedia
(1.1) Lubię grecką sałatkę z fetą i oliwkami.
(1.2) Urządzamy jutro fetę z okazji zwycięstwa naszej drużyny.
(1.3) Dostałem trochę fety od dilera.
Wiktionary
IPA: ˈfɛta, AS: feta
Wiktionary
(1.3)
rzecz. fetowanie n.
czas. fetować ndk.
Wiktionary
(1.2) jubel, zabawa, uczta, przyjęcie; pot. balanga
Wiktionary
rentgenologiczna metoda diagnostyczna płodu
SJP.pl
Wikipedia
białko płodowe dostające się od płodu do matki
SJP.pl
bardzo nieprzyjemny zapach; smród, odór
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) odrażający, przykry zapach
Wiktionary
(1.1) Podmuchy swobodnych wiatrów niosły falami trupi fetor.
Wiktionary
IPA: ˈfɛtɔr, AS: fetor
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. fetorek mrz.
Wiktionary
(1.1) smród, odór
Wiktionary
zdrobnienie od : fetor (nieprzyjemny zapach)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: fetor
Wiktionary
rzecz. fetor mrz.
Wiktionary
biopsja tkanek płodu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. biopsja tkanek płodu;
Wiktionary
Fetoskopia – biopsja tkanek płodu. Fetoskopię wykonuje się pomiędzy 18 a 20. tygodniem ciąży. Wprowadzenie fiberoskopu pozwala na oglądanie płodu i pobranie fragmentów tkanek, najczęściej skóry lub wątroby lub próbek krwi. Ryzyko wywołania poronienia szacuje się na ok. 5%, trwałe uszkodzenie ściany owodni połączone z wyciekiem płynu owodniowego na 4%.
Wikipedia
(1.1) Przy fetoskopii istnieje ryzyko poronienia.
Wiktionary
IPA: ˌfɛtɔˈskɔpʲja, AS: fetoskopʹi ̯a
Wiktionary
1. urządzać wystawne przyjęcie;
2. świętować jakąś uroczystość
SJP.pl
czasownik niedokonany
(1.1) świętować
Wiktionary
IPA: fɛˈtɔvat͡ɕ, AS: fetovać
Wiktionary
rzecz. fetowanie n., feta ż.
Wiktionary
(1.1) świętować, celebrować
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) odczasownikowy od|fetować.
Wiktionary
czas. fetować ndk.
Wiktionary
najpopularniejszy gatunek sera greckiego, produkowany z mleka owczego; feta
SJP.pl
Feta (nowogr. φέτα – „plaster”) – ser pochodzący z Grecji. Tradycyjnie zbliżone wyroby powstają w Albanii i Bułgarii.
Ser feta jest produkowany z mieszanki pasteryzowanego mleka owczego z mlekiem kozim (to drugie stanowi maksymalnie 30% mieszanki) lub tylko z mleka owczego. Niedozwolone jest używanie środków konserwujących lub koloryzujących, okres dojrzewania wynosić musi co najmniej 3 miesiące, szczegółowe wymogi technologii i kwalifikacje personelu zostały w Grecji prawnie unormowane i podlegają częstej kontroli.
Wikipedia
[czytaj: fettuczine] włoskie łazanki z sosem mięsnym, pomidorami i serem
SJP.pl
Fettuccine – makaron typowy dla kuchni włoskiej z rejonu Rzymu w kształcie długich, wąskich wstążek o szerokości 1 cm. Jego szerszą wersją jest Fettuce, a węższą Fetucelle.
Wikipedia
oficjalne pouczenie dotyczące stosowania prawa islamskiego; fatwa
SJP.pl
1. w wierzeniach pierwotnych: przedmiot uważany za wcielenie jakiegoś bóstwa lub obiekt o magicznej mocy, któremu oddawano cześć;
2. przedmiot mający chronić kogoś przed nieszczęściami; amulet, talizman;
3. przedmiot, dzięki któremu fetyszysta odczuwa przyjemność seksualną
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. ezot. magiczny przedmiot będący obiektem kultu, amulet, talizman
(1.2) seks. obiekt, sytuacja lub działanie wzmacniające satysfakcję seksualną
(1.3) przen. obiekt intensywnego zainteresowania lub pożądania intelektualnego
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Według czcicieli, fetysz jest obdarzony mocą magiczną, zawartą w obiekcie materialnym – nosicielu tej mocy.
(1.2) Jak sam stwierdził, jego fetyszem są męskie sutki, więc widok czterech nagich klat sprawił, że czuł się jak w niebie.
(1.3) Jego fetyszem jest taśma filmowa, która w jego filmach występuje w roli kolektywnej pamięci.
Wiktionary
rzecz. fetyszyzm m., fetyszysta m., fetyszystka ż.
przym. fetyszystyczny
Wiktionary
1. ktoś, kto otacza przedmioty i zjawiska irracjonalnym kultem,
2. ktoś, kto zaspokaja popęd płciowy przez oglądanie lub dotykanie przedmiotów
SJP.pl
1. kobieta, która otacza jakieś przedmioty i zjawiska irracjonalnym kultem;
2. kobieta, która zaspokaja popęd płciowy przez oglądanie lub dotykanie przedmiotów
SJP.pl
dotyczący fetyszyzmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) związany z fetyszyzmem
Wiktionary
(1.1) List ten jest zbieraniną różnego typu dewiacji seksualnych u podłoża których leżą tendencje masochistyczne i fetyszystyczne.
Wiktionary
IPA: ˌfɛtɨʃɨˈstɨt͡ʃnɨ, AS: fetyšystyčny
Wiktionary
rzecz. fetyszyzm m., fetysz m., fetyszysta m.
Wiktionary
bezkrytyczne uwielbienie, akceptowanie czegoś, otaczanie czegoś irracjonalnym kultem; fetyszyzm, bałwochwalstwo
SJP.pl
1. zaspokajanie popędu seksualnego poprzez kontakt z erotycznymi fetyszami;
2. oddawanie czci przedmiotom uważanym za wcielenie bóstwa lub rzekomo obdarzonym nadnaturalnymi właściwościami; bałwochwalstwo;
3. pejoratywnie: bezkrytyczne uwielbienie, akceptowanie czegoś; fetyszyzacja, bałwochwalstwo
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) rel. jedna z form wierzeń religijnych polegająca na kulcie obiektów o domniemanej sile nadprzyrodzonej
(1.2) seks. osiąganie satysfakcji seksualnej poprzez kontakt z przedmiotami należącymi do innej osoby
(1.3) pot. otaczanie przedmiotów lub zjawisk bezrozumnym kultem
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. fetysz m., fetyszysta m., fetyszystka ż.
przym. fetyszystyczny
Wiktionary
(1.1) pejor. bałwochwalstwo
Wiktionary
odnosić się do czegoś z bezkrytycznym uwielbieniem, respektem
SJP.pl
odnosić się do czegoś z bezkrytycznym uwielbieniem, respektem
SJP.pl
1. rodzaj laotańskiego gulaszu lub zupy z makaronem;
2. forma dzierżawy gruntu w Szkocji
SJP.pl
skrót od: feudalny
SJP.pl
związany z feudalizmem
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) hist. związany z feudalizmem, dotyczący feudalizmu
Wiktionary
rzecz. feudalizm m., feudał m., feudalizacja ż.
przym. feudalny
przysł. feudalnie
Wiktionary
(1.1) feudalny
Wiktionary
wprowadzenie ustroju feudalnego
SJP.pl
formacja ustrojowa, rozpowszechniona w średniowiecznej Europie, charakteryzująca się stanowym podziałem społeczeństwa, oparciem organizacji państwa o stosunek lenny oraz ścisłą reglamentacją działalności gospodarczej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) polit. hist. średniowieczny system społeczno-ekonomicznych zależności między warstwami społecznymi, z reguły: chłopstwem, duchowieństwem, mieszczaństwem i szlachtą. Opierał się na ścisłej hierarchii stanów o określonych przywilejach;
Wiktionary
Wikipedia
rzecz. feudał
przym. feudalny, feudalistyczny, przedfeudalny
Wiktionary
odnoszący się do feudalizmu, właściwy feudalizmowi
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) hist. odnoszący się do feudalizmu, związany z feudalizmem
Wiktionary
(1.1) Możnowładca feudalny rozliczał się przed swoim seniorem.
Wiktionary
rzecz. feudalizm m., feudał m., feudalizacja ż.
przym. feudalistyczny, protofeudalny, wczesnofeudalny
przysł. feudalnie
Wiktionary
właściciel feudalny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) hist. w średniowieczu i w ustroju feudalnym: posiadacz ziemski
(1.2) hist. posiadacz lenna
Wiktionary
Senior – w średniowiecznym feudalizmie europejskim określano tak osobę, która weszła w osobisty stosunek zwierzchni z wasalem.
We wczesnym średniowieczu była to osoba wolna, której wasal oddał się pod dożywotnią opiekę i służbę w akcie komendacji w zamian za dzierżawienie beneficjum. Później, w czasach ustroju lennego, seniorem stawało się poprzez zawarcie kontraktu lennego, w którym wystąpiło się jako strona zwierzchnia.
Wikipedia
rzecz. feudalizm m., feudalizacja ż.
przym. feudalny, feudalistyczny
Wiktionary
ziemia oddana w użytkowanie wasalowi; lenno
SJP.pl
Lenno (łac. feudum) – w ustroju lennym majątek będący przedmiotem kontraktu lennego, czyli nadawany przez seniora wasalowi w użytkowanie i pobieranie części pożytków w zamian za wsparcie militarne lub finansowe. Później przez lenno rozumiano całość stosunków pomiędzy seniorem a wasalem typowych dla feudalizmu. W Europie instytucja ta wywodzi się z połączenia wczesnośredniowiecznych beneficjum i komendacji.
Wikipedia
[czytaj: FOjerbach] nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: fetr]
1. szlachetna odmiana pilśni lub wojłoku;
2. wyrób wykonany z tego materiału, np. męski kapelusz pilśniowy
SJP.pl
Wikipedia
[czytaj: FAjerabend] nazwisko
SJP.pl
[czytaj: fajnman] nazwisko, np. Richard Feynman [1918 - 1988), amerykański fizyk teoretyk
SJP.pl
Wikipedia
specyficzne nakrycie głowy noszone przez mężczyzn w krajach arabskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto w Maroku;
Wiktionary
Fez (arab. فاس, Fās; marok. arab. Fas; berb. ⴼⴰⵙ, Fas; fr. Fès) – miasto w północnym Maroku, siedziba administracyjna regionu Fez-Meknes. W 2024 roku liczyło ok. 1,2 mln mieszkańców.
Wikipedia
(1.1) W 1981 medyna w Fezie została wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.
(1.1) Do miast partnerskich Fezu należy również Kraków.
Wiktionary
IPA: fɛs, AS: fes
Wiktionary
rzecz. fez mrz., fezka ż.
przym. fezański
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do Fezu, związany z Fezem
Wiktionary
(1.1) Część dochodów pozostawała w ręku fezańskich farbiarzy.
Wiktionary
rzecz. Fez mrz., fez mrz.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) gw-pl|Górny Śląsk. ent. pszczoła
Wiktionary
rzadkie określenie rozpowszechnionego w krajach muzułmańskich męskiego nakrycia głowy w kształcie czerwonego ściętego stożka z czarnym chwostem; fez
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) rzad. nieduży fez
Wiktionary
(1.1) Ubrany w czerwoną fezkę malec podrygiwał w rytm tureckiej muzyki.
Wiktionary
rzecz. fez mrz., Fez mrz.
Wiktionary
skrót od: fortissimo
SJP.pl
skrót
(1.1) = Mozilla Firefox (nazwa przeglądarki internetowej)
Wiktionary
Ff – dwuznak składający się z dwóch liter F. Występuje w języku walijskim i oznacza dźwięk polskiego f, w przeciwieństwie od f, który we walijskim wymawiana jest jak w. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczany jest symbolem [f].
Wikipedia
(1.1) FF, IE, Opera, Chrome i Safari to pięć najpopularniejszych obecnie przeglądarek w Polsce.
Wiktionary
(1.1) MF
Wiktionary
wyraz dźwiękonaśladowczy wyrażający uczucie bólu, wypowiadany na wdechu dzięki wciągnięciu powietrza do płuc przez szparę powstałą między górną wargą a dolnymi zębami
SJP.pl
wykrzyknik
(1.1) imituje dźwięk, jaki powstaje podczas dmuchania, gwizdania, głośnego wciągania powietrza
Wiktionary
(1.1) – Eeee… myślałem, że oni używają ten, no… toporów, a nie rękawic… // Margerita wydała pogardliwe „fff”. – W wersji ofensywnej używają. W sportowej nie, za dużo sprzątania – wyjaśniła ozięble.
Wiktionary
(1.1) ff
Wiktionary
skrót od: Festiwal Filmów Krótkometrażowych
SJP.pl
skrót od: frigoria (frygoria)
SJP.pl
Kaloria (łac. calor – ciepło), skrót cal – wspólna nazwa różnych jednostek ciepła; historycznie definiowana jako ciepło potrzebne do ogrzania grama wody o jeden stopień Celsjusza. Definicja ta jest nieprecyzyjna przez zależność ciepła właściwego wody od temperatury, ciśnienia i składu izotopowego, przez co powstały różne warianty tej jednostki, zdefiniowane ściślej.
Wikipedia
1. wyraz oznaczający lekceważenie;
2. wyraz oznaczający podziw, zwykle powtórzony;
3. jedna z liter alfabetu greckiego; phi
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = finans. fundusz inwestycyjny;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: ɛf‿ˈi, AS: ef‿i
Wiktionary
skrót od: Fédération Internationale de l'Automobile, Międzynarodowa Federacja Samochodowa, zrzeszająca federacje różnych krajów, organizująca wyścigi samochodowe
SJP.pl
Wikipedia
pieszczotliwie, zdrobniale: fiat (samochód marki Fiat)
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) pot. mot. pieszczotliwie o samochodzie marki Fiat
Wiktionary
(1.1) Pojechaliśmy nad Bałtyk fiacikiem.
(1.1) Kluczyki od fiacika leżą w przedpokoju.
Wiktionary
rzecz. fiat m., Fiat m., fiacisko n., fiatowiec m.
przym. fiatowski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) mot. zgrub. od fiat
Wiktionary
(1.1) Możemy to przetransportować naszym fiaciskiem.
Wiktionary
przym. fiatowski
przysł. fiatowsko
rzecz. fiacik mzw., fiat mzw., Fiat mzw.
Wiktionary
(1.1) fiat
Wiktionary
w gwarze krakowskiej: dorożkarz; dryndziarz
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) daw. dorożkarz
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) daw. dorożka
Wiktionary
Dorożka (potocznie również fiakier, drynda) – lekki, jedno- lub dwukonny, czterokołowy pojazd zaprzęgowy używany do przewozu 1–4 pasażerów, wprowadzony we Francji w latach 40. XVII wieku.
Dorożka wyposażona jest w składany dach nad tylną (pasażerską) częścią, natomiast przednie siedzenie (kozioł), przeznaczone dla stangreta, jest zwykle odkryte. Obecnie dorożka służy do wynajmu (za opłatą) i jest atrakcją turystyczną wielu miast jako element lokalnego folkloru.
Wikipedia
(1.1) W Paryżu każdy stróż, fiakier czy chłopak od szewca mówi świetnie po francusku, a u nas w Warszawie conajwyżej arystokracja i cudzoziemcy. sic.
Wiktionary
IPA: ˈfʲjäcɛr, AS: fʹi ̯äḱer
Wiktionary
przym. fiakierski
Wiktionary
(1.1) dryndziorz
(2.1) drynda, bryczka
Wiktionary
regionalnie: dorożkarstwo
SJP.pl
1. mała, smukła wieżyczka, element dekoracyjny architektury gotyckiej; pinakiel
2. naczynie w kształcie płytkiej czary
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) staroż. grecki odpowiednik rzymskiej patery
(1.2) archit. inaczej → pinakiel
Wiktionary
Fiala:
Wikipedia
IPA: ˈfʲjala, AS: fʹi ̯ala
Wiktionary
(1.2) pinakiel, sterczyna
Wiktionary
część aparatu ssącego u specyficznej gromady orzęsków, zawierająca substancję rozpuszczającą osłonę ofiar
SJP.pl
w szachach: ustawienie gońca na długiej przekątnej
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) szach. manewr polegający na ustawieniu gońca na polach b2, g2, b7 lub g7 w celu zajęcia jednej z długich przekątnych;
Wiktionary
Fianchetto (wymowa włoska [fjaŋˈketto], spolszczona wymowa /fjanˈkɛttɔ/) – manewr w otwarciu szachowym polegający na ustawieniu gońca na jednym z pól b2, g2, b7 lub g7, po wcześniejszym przesunięciu odpowiedniego piona o jedno lub dwa pola.
Wikipedia
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)
(1.1) szach. wykonywać fianchetto
Wiktionary
(1.1) W trakcie całej swej kariery, Fischer lubił fianchettować swojego królewskiego gońca.
Wiktionary
przedsięwzięcie zakończone niepowodzeniem, nieudanie się czegoś; krach, klapa, klops
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki
(1.1) nieudanie się jakiejś sprawy, niepowodzenie się czegoś
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Próba zainteresowania mieszkańców dzielnicy kulturą i sztuką skończyła się kompletnym fiaskiem.
Wiktionary
IPA: ˈfʲjaskɔ, AS: fʹi ̯asko
Wiktionary
(1.1) klapa, klęska, przegrana, porażka, plajta
Wiktionary
łaciński przekład hebrajskiego: amen; "niech się stanie!"
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna
(1.1) mot. włoski koncern samochodowy i marka samochodów
(1.2) pot. fabryka Fiata (1.1)
(1.3) pot. środ. Zespół Szkół Samochodowych w Tychach
Wiktionary
FIAT – włoskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją samochodów osobowych, sportowych, dostawczych i rajdowych z siedzibą w Turynie. Zostało założone 11 lipca 1899 roku przez Giovanniego Agnellego pod stanowiącą rozwinięcie akronimu FIAT nazwą Fabbrica Italiana Automobili Torino (pol. „Włoska Fabryka Samochodów w Turynie”). Obecnie przedsiębiorstwo wchodzi w skład międzynarodowego koncernu Stellantis.
Wikipedia
(1.1) Fiat przejął kolejne udziały Chryslera i stał się większościowym udziałowcem amerykańskiego koncernu.
(1.2) Fiat w Bielsku-Białej rozpoczął produkcję nowych silników.
(1.3) Piotrek skończył Fiata i poszedł na polibudę.
Wiktionary
IPA: fʲjat, AS: fʹi ̯at
Wiktionary
rzecz. fiat m., fiacik m., fiacisko n., fiatowiec m.
przym. fiatowski
Wiktionary
(1.3) szkoła fiatowska
Wiktionary
przymiotnik od: Fiat
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) mot. związany z Fiatem, dotyczący Fiata
Wiktionary
rzecz. Fiat mzw., fiat mzw., fiacik mzw., fiacisko n.
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Osoby noszące nazwisko Fiałkowski:
Wikipedia
(skrót od: Fédération Internationale de Basketball) Międzynarodowa Federacja Koszykówki, organizacja zrzeszająca narodowe związki koszykarskie, regulująca przepisy dotyczące rozgrywek, sprzętu itp.
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
aparat zaopatrzony w kabel światłowodowy, stosowany w medycynie do bezoperacyjnego przeprowadzania badań w niedostępnym dla oka wnętrzu organizmu ludzkiego
SJP.pl
Fiberoskop – aparat służący do oglądania trudno dostępnych miejsc. Fiberoskop zbudowany jest z półsztywnego kabla światłowodowego oraz źródła światła. Najczęściej końcówka fiberoskopu daje możliwość kontrolowanej artykulacji w wielu płaszczyznach, co pozwala na skierowanie fiberoskopu w pożądanym kierunku.
Wikipedia
badanie pozwalające obejrzeć jamę nosowo-gardłową
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m.
Wiktionary
(1.1) Cesarz spotkał się z opatem Fibicjuszem w Trewirze.
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny tyrankowatych
SJP.pl
[czytaj: fibonaczi] nazwisko włoskie, np. Leonardo Fibonacci (1175 - 1250), włoski matematyk, twórca podstaw arytmetyki i algebry; Leonardo z Pizy
SJP.pl
Fibonacci, Leonardo z Pizy (ur. ok. 1175 w Pizie, zm. 1250), znany jako Leonardo Fibonacci, Filius Bonacci (syn Bonacciego), Leonardo Pisano (z Pizy) – włoski matematyk.
Wikipedia
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) liter. utwór literacki, napisany tak, aby kolejne wiersze posiadały liczbę liter lub wyrazów równą kolejnym liczbom ciągu Fibonacciego
Wiktionary
fibra;
1. rodzaj sztucznej skóry;
2. włókno mięśniowe, nerw
SJP.pl
fibr;
1. włókno mięśniowe, nerw;
2. rodzaj sztucznej skóry
SJP.pl
Fibra – rodzaj sztucznej skóry, która jest otrzymywana przez sprasowanie papieru bawełnianego bądź celulozy nasyconego chlorkiem cynku.
Podział fibry:
Cechy charakterystyczne fibry:
Wikipedia
komórka tkanki łącznej wytwarzająca substancję międzykomórkową oraz włókna
SJP.pl
Fibroblasty – komórki zwierzęce wywodzące się z mezodermy, będące najliczniejszymi komórkami tkanki łącznej właściwej. Posiadają jedno okrągłe lub owalne jądro komórkowe, przeważnie z wyraźnym jąderkiem. Aktywne fibroblasty mogą być rozpoznane dzięki szorstkiemu retikulum komórkowemu. Nieaktywne fibroblasty (zwane także fibrocytami) są mniejsze i wrzecionowate, ze zredukowanym retikulum. Fibroblasty i fibrocyty są osiadłe, ale posiadają zdolność do ruchu. Częstość podziałów mitotycznych fibroblastów zwiększa się podczas gojenia się tkanki łącznej, pod wpływem czynnika wzrostu fibroblastów – FGF. Fibroblasty, które mają zdolność do podziałów mitotycznych zwane są często komórkami siateczkowymi.
Wikipedia
komórka powstała z fibroblastu
SJP.pl
Fibrocyt – komórka tkanki łącznej występująca jako zredukowana forma fibroblastu o mniejszej sprawności metabolicznej. Fibrocyty mają wydłużone jądra komórkowe ze zbitą chromatyną oraz kwasochłonną cytoplazmę. Podobnie jak fibroblasty, są to komórki osiadłe, lecz mające zdolność ruchu. Fibrocyty budują ścięgna, gdzie ułożone jeden za drugim tworzą szeregi Ranviera.
Wikipedia
trwały minerał wietrzeniowy powstający w warunkach większej wilgotności
SJP.pl
białko wchodzące w skład jedwabiu naturalnego
SJP.pl
Fibroina – białko z grupy białek fibrylarnych. Stanowi główny składnik budulcowy naturalnych włókien jedwabiu oraz pajęczyny (drugim składnikiem jest serycyna – klej jedwabny). Fibroinę tworzą łańcuchy zbudowane w przeważającej części z powtarzającej się sekwencji aminokwasów jak: (Gly-Ser-Gly-Ala-Gly-Ala)n. Fibroina ma drugorzędową strukturę warstwową zbudowaną z antyrównoległych warstw beta harmonijki.
Wikipedia
związany z fibroiną
SJP.pl
1. minerał krzemowy, pilśniowe skupienie silimanitu
2. prasowane płyty ze sklejonych wiórów drzewnych
SJP.pl
nowotwór niezłośliwy rozwijający się z tkanki łącznej włóknistej; włókniak
SJP.pl
Włókniak (łac. fibroma) – łagodny nowotwór powstający z tkanki łącznej. Wyróżnia się włókniaki miękkie (łac. fibroma molle) i włókniaki twarde (łac. fibroma durum, dermatofibroma, fibrosis nodularis subepidermalis).Kod ICD 10 - D23.
Wikipedia
rodzaj miejscowo agresywnego nowotworu tkanek miękkich
SJP.pl
Wikipedia
choroba charakteryzująca się uporczywymi bólami mięśniowo-stawowymi oraz występowaniem charakterystycznych punktów wrażliwych na ucisk; tendomiopatia, reumatyzm tkanek miękkich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) med. przewlekła, niezapalna choroba reumatyczna tkanek miękkich charakteryzujące się rozległym bólem;
Wiktionary
Fibromialgia – zespół chorobowy charakteryzujący się uogólnionym bólem w układzie ruchu z występowaniem charakterystycznych punktów, rozmieszczonych symetrycznie (tzw. punktów tkliwych), wrażliwych na ucisk, któremu towarzyszy uczucie przewlekłego zmęczenia, wrażenie sztywności oraz sen niepowodujący poczucia odpoczynku.
Wikipedia
niezłośliwy nowotwór z tkanki mięśniowej i łącznej
SJP.pl
wykonany z fibry
SJP.pl
włókienko
SJP.pl
pęczek włókienek białkowych znajdujących się w komórce mięśniowej lub nerwowej
SJP.pl
przymiotnik od: fibryl, fibryla
SJP.pl
nierozpuszczalna substancja białkowa powstająca podczas krzepnięcia krwi; włóknik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) biochem. fizj. białko fibrylarne, które pełni funkcje podporowe w procesie krzepnięcia
Wiktionary
Fibryna, włóknik – proste białko fibrylarne, wytrącające się z osocza krwi podczas procesu jej krzepnięcia. Tworzy rusztowanie skrzepu. Powstaje z fibrynogenu w wyniku działania trombiny.
Wikipedia
(1.1) W powstaniu fibryny kluczowe jest działanie trombiny.
Wiktionary
rzecz. fibrynogen mrz.
przym. fibrynowy
Wiktionary
(1.1) włóknik, czynnik Ia
Wiktionary
białko osocza o strukturze włókienkowej biorące udział w procesie krzepnięcia krwi przechodząc w fibrynę (włóknik) pod wpływem działania enzymu trombiny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) biol. białko osocza krwi wytwarzane w wątrobie, biorące udział w końcowej fazie procesu krzepnięcia;
Wiktionary
Fibrynogen (I czynnik krzepnięcia) – białko osocza krwi wytwarzane w wątrobie, biorące udział w końcowej fazie procesu krzepnięcia i przekształcane w białko fibrylarne – fibrynę (włóknik), współtworzącą skrzep krwi. Fibrynogen łącząc się z receptorami GpIIb/IIIa powoduje agregację aktywowanych trombocytów. Jest zaliczany do białek ostrej fazy.
Wikipedia
rzecz. fibryna ż.
Wiktionary
powstawanie włóknika (fibryny) w procesie krzepnięcia krwi
SJP.pl
dotyczący fibrynolizy
SJP.pl
rozpuszczanie się włóknika w roztworach solnych lub alkalicznych, zwłaszcza w przypadkach skrzepu we krwi i zakrzepów
SJP.pl
Fibrynoliza – fizjologiczny proces rozkładu zakrzepu, będący częścią hemostazy. Podobnie, jak proces krzepnięcia krwi, zachodzi w sposób kaskadowy. Kluczowym dla fibrynolizy enzymem jest plazmina powstająca z plazminogenu.
Urokinaza katalizuje przemianę plazminogenu w plazminę. Plazmina rozkłada fibrynę, fibrynogen, czynniki osoczowe: V, VIII i XII oraz protrombinę. Osoczowy czynnik XII (a właściwie produkty jego rozkładu) aktywują produkcje kinin (np.: bradykinina) które rozszerzają naczynia krwionośne.
Wikipedia
enzym mający zdolność rozpuszczania fibryny, stosowany w leczeniu zawałów i zakrzepów, także miejscowo w celu przyśpieszenia wessania się krwiaków
SJP.pl
Plazmina (fibrynaza, fibrynolizyna) – zwierzęcy enzym białkowy z grupy proteaz, znajdujący się w osoczu krwi, którego działanie polega na rozkładaniu białek krwi wchodzących w skład skrzepu, przede wszystkim fibryny (włóknika). Proces ten nazywa się fibrynolizą. Plazmina powstaje z nieaktywnego prekursora (plazminogenu) na skutek działania trombiny i tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA). Plazminogen może być też aktywowany przez urokinazę (u-PA).
Wikipedia
związany z fibryną
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) biol. związany z fibryną, dotyczący fibryny
Wiktionary
rzecz. fibryna ż.
Wiktionary
1. ozdobna zapinka z brązu, służąca dawniej do spinania szat;
2. w anatomii: kość strzałkowa, jedna z dwóch kości goleniowych; strzałka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) archeol. ozdobna, metalowa zapinka do spinania odzieży używana od epoki brązu do średniowiecza;
Wiktionary
Fibula – ozdobna, metalowa zapinka do spinania szat, funkcją i kształtem zbliżona do współczesnej agrafki, używana w Europie od późnej epoki brązu (około 1500 p.n.e.) aż do średniowiecza i zastępująca guziki. W przeszłości nazwą tą niewłaściwie obejmowano również wszystkie brosze, zapięcia i sprzączki do pasków, zapinki do włosów itp.
Wikipedia
IPA: fʲiˈbula, AS: fʹibula
Wiktionary
(1.1) przest. fibuła
Wiktionary
nazwisko, m.in. Atanazy Urban Fic (1901-1943) - polski archeolog, biblista, dominikanin, teolog katolicki
SJP.pl
Osoby o tym nazwisku:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko niemieckie, m.in. Johann Gottlieb Fichte (1762-1814), niemiecki filozof, kontynuator myśli I. Kanta
SJP.pl
Johann Gottlieb Fichte (ur. 19 maja 1762 w Rammenau, zm. 29 stycznia 1814 w Berlinie) – jeden z trzech (obok Friedricha Schellinga i Georga Hegla) wielkich filozofów niemieckiego klasycznego idealizmu.
Wikipedia
system filozoficzny Johanna Gottlieba Fichtego
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
enzym roślinny otrzymywany z mleczka figi
SJP.pl
Ficyna jest niespecyficznym enzymem roślinnym pochodzącym z lateksu figowców. Należy do rodziny proteaz znanych jako proteazy cysteinowe, do których należy także papaina, która pochodzi z lateksu papai, bromelina (bromelaina) występująca w świeżych ananasach, a także kalpaina, kaspazy i chymopapaina. Masa molowa ficyny wynosi około 25 000 u. Enzym jest efektywny w zakresie pH = 4-9,5, z optimum wynoszącym pH = 6,5.
Wikipedia
skrót od: Fédération Internationale des Échecs - Międzynarodowa Federacja Szachowa
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
system dziedziczenia wielkiej własności, polegający na przejściu majątku tytułem spadku na najstarszego syna dziedzica bez prawa sprzedaży, zastawu itp., mający na celu utrzymanie majątku w całości w rodzie
SJP.pl
Wikipedia
osoba dziedzicząca majątek na zasadzie fideikomisu
SJP.pl
wyznawca fideizmu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zwolennik fideizmu
Wiktionary
IPA: ˌfʲidɛˈjista, AS: fʹidei ̯ista
Wiktionary
rzecz. fideizm m.
:: fż. fideistka ż.
przym. fideistyczny
Wiktionary
→ fideista
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zwolenniczka fideizmu
Wiktionary
IPA: ˌfʲidɛˈjistka, AS: fʹidei ̯istka
Wiktionary
rzecz. fideizm n.
:: fm. fideista m.
przym. fideistyczny
Wiktionary
wywodzący się z fideizmu, dotyczący fideizmu
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) przym. od fideizm
Wiktionary
IPA: ˌfʲidɛjiˈstɨt͡ʃnɨ, AS: fʹidei ̯istyčny
Wiktionary
rzecz. fideizm m., fideista m., fideistka ż.
Wiktionary
wiara, doktryna oparta na wierze, a nie na poznaniu
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) filoz. teol. pogląd głoszący prymat wiary i objawienia nad poznaniem rozumowym;
Wiktionary
Wikipedia
IPA: fʲiˈdɛjism̥, AS: fʹidei ̯ism̦
Wiktionary
rzecz. fideista m., fideistka ż.
przym. fideistyczny
Wiktionary
instrument smyczkowy z sześcioma strunami; fidela
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) imię|polski|m., odpowiednik rzadkiego polskiego imienia Fidelis
Wiktionary
Fidel – średniowieczny instrument muzyczny z rodziny skrzypiec.
Wikipedia
(1.1) Mam na imię Fidel i jestem kubańskim rewolucjonistą.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|hiszp|Fidel.
uwagi.
tłumaczenia.
zobtłum|Fidelis.
źródła.
== Fidel (język angielski.) ==
wymowa.
bryt. amer.: IPA|fɪˈdel.
znaczenia.
rzeczownik, nazwa własna
(1.1) imię|angielski|m.
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
instrument smyczkowy z sześcioma strunami; fidel
SJP.pl
imię żeńskie
SJP.pl
Fidelisa – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od słowa fidelis, ‘wierny, pewny’. Oznacza kobietę „pełną wiary”.
Męskim odpowiednikiem jest Fidelis.
Fidelisa imieniny obchodzi 21 sierpnia.
Wikipedia
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fidelii lub z nią związany
SJP.pl
dawniej: powiernik, zausznik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
(1.1) rzad. imię|polski|m.;
Wiktionary
Fidelis – imię męskie pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od łac. fidelis – „wierny, pewny”. Oznacza zatem człowieka „pełnego wiary”. Współczesną jego formą w języku hiszpańskim jest Fidel.
Wikipedia
składnia.
kolokacje.
(1.1) kolokacje imię m.
synonimy.
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fż. Fidelisa ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Fidelis. < etym|łac|fidelis. → wierny, pewny
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) Fidèle m.
* hiszpański: (1.1) Fidel m.
* łaciński: (1.1) Fidelis m.
* włoski: (1.1) Fedele m.
źródła.
== Fidelis (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) Fidelis
odmiana.
przykłady.
Wiktionary
IPA: fʲiˈdɛlʲis, AS: fʹidelʹis
Wiktionary
rzecz.
:: fż. Fidelisa ż.
Wiktionary
antonimy.
hiperonimy.
hiponimy.
holonimy.
meronimy.
pokrewne.
rzecz.
:: fż. Fidelisa ż.
frazeologia.
etymologia.
(1.1) etym|łac|Fidelis. < etym|łac|fidelis. → wierny, pewny
uwagi.
tłumaczenia.
* francuski: (1.1) Fidèle m.
* hiszpański: (1.1) Fidel m.
* łaciński: (1.1) Fidelis m.
* włoski: (1.1) Fedele m.
źródła.
== Fidelis (język łaciński.) ==
wymowa.
znaczenia.
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
(1.1) Fidelis
odmiana.
przykłady.
składnia.
kolokacje.
synonimy.
Wiktionary
Fidelis z małżonką; Fidelisowie
SJP.pl
Fidelis z małżonką; Fidelisostwo
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fidelisa lub z nim związany
SJP.pl
ustrój polityczny na Kubie (wprowadzony przez Fidela Castro)
SJP.pl
Fidelizm (również castroizm i castryzm) – forma socjalizmu panującego na Kubie, rządzonej przez Fidela Castro.
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
linia przenosząca drgania elektryczne o bardzo wysokiej częstotliwości do odbiornika; zasilacz
SJP.pl
Fider – fizyczne okablowanie przenoszące sygnał radiowy z nadajnika do anteny lub z anteny do odbiornika, nazywane też linią transmisyjną.
Podczas prawidłowego działania, w idealnych warunkach, fider powinien skutecznie przenosić wszystkie fale radiowe bez jakichkolwiek strat sygnału, bez promieniowania i pochłaniania energii. Używane są trzy rodzaje fiderów: koncentryczne, symetryczne (w tym tak zwane drabinki) oraz falowody (przy częstotliwościach powyżej 2 GHz).
Wikipedia
rodzaj szybu w lukach zbożowców; umożliwia równomierne napełnianie ładowni na statku
SJP.pl
z łaciny: wiara
SJP.pl
Fides – w mitologii rzymskiej uosobienie (personifikacja) przyrzeczenia i wierności.
Przedstawiano ją jako starszą od Jowisza siwowłosą kobietę, co miało symbolizować prymat łączonego z nią ładu społecznego i politycznego w życiu publicznym. Świątynię na Palatynie miała wznieść ku jej czci już wnuczka Eneasza – Rome. Ofiary składano jej prawą ręką owiniętą białym płótnem.
Wikipedia
węgierski skrót nazwy: Związek Młodych Demokratów - węgierska partia polityczna założona w 1988 roku
SJP.pl
Fidesz – Magyar Polgári Szövetség (pol. Fidesz – Węgierski Związek Obywatelski, wym. [ˈfidɛs]), dawnej Fidesz – Magyar Polgári Párt (pol. Fidesz – Węgierska Partia Obywatelska) – narodowa, konserwatywna i umiarkowanie eurosceptyczna partia polityczna działająca na Węgrzech.
Wikipedia
(gr. Pheidias) (ok. 490-420 p.n.e.), syn Charmidesa z Aten, wg opinii starożytnych największy rzeźbiarz grecki
SJP.pl
Wikipedia
taki jak u Fidiasza, charakterystyczny dla Fidiasza; fidiaszowy
SJP.pl
przymiotnik dzierżawczy - należący do Fidiasza lub z nim związany; Fidiaszowski
SJP.pl
fidrygałki;
1. rzeczy błahe, nieważne, drobnostki, głupstwa;
2. ozdoby zbędne lub dobrane bez smaku
SJP.pl
fidrygasy;
1. rzeczy błahe, nieważne, drobnostki, głupstwa;
2. ozdoby zbędne lub dobrane bez smaku
SJP.pl
1. pozbawiony wartości handlowej; niepełnowartościowy;
2. niesamodzielny; powierniczy
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) ekon. pozbawiony samodzielnej wartości, nie mający oparcia w dobrach materialnych
(1.2) praw. powierniczy
Wiktionary
IPA: ˌfʲiduˈt͡sʲjarnɨ, AS: fʹiducʹi ̯arny
Wiktionary
(1.2) powierniczy
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
przestarzale: cienkie drewienko lub zwitek papieru do zapalania fajki, papierosa, cygara
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) daw. podłużny zwitek papieru albo cienkie drewienko służące do zapalania fajki, papierosa lub cygara
Wiktionary
(1.1) (…) zapraszał co znaczniejsze osoby do jedzenia i picia, a nawet podawał fajki i własnoręcznie zapalał fidybusy.
Wiktionary
IPA: fʲiˈdɨbus, AS: fʹidybus
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
język należący do grupy języków austronezyjskich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. polit. wyspiarskie państwo na Oceanie Spokojnym;
(1.2) geogr. archipelag, na którym leży Fidżi (1.1)
Wiktionary
Fidżi, Republika Fidżi – państwo wyspiarskie, położone w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego na wschód od Vanuatu, zachód od Tonga i południe od Tuvalu.
Wikipedia
(1.1) Podczas naszej podróży dookoła świata zatrzymaliśmy się na egzotycznych wyspach Fidżi.
Wiktionary
IPA: ˈfʲid͡ʒʲi, AS: fʹiǯʹi
Wiktionary
rzecz. fidżyjski mrz., Fidżyjczyk mos., Fidżyjka ż.
przym. fidżyjski
Wiktionary
(1.1) ofic. urz. Republika Fidżi; hist. ofic. Republika Wysp Fidżi
Wiktionary
obywatel Fidżi
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) obywatel Fidżi
Wiktionary
IPA: fʲiˈd͡ʒɨjt͡ʃɨk, AS: fʹiǯyi ̯čyk
Wiktionary
rzecz. Fidżi n.
:: fż. Fidżyjka ż.
przym. fidżyjski
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny papug wschodnich
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) obywatelka Fidżi
Wiktionary
IPA: fʲiˈd͡ʒɨjka, AS: fʹiǯyi ̯ka
Wiktionary
rzecz. Fidżi n.
:: fm. Fidżyjczyk mos.
przym. fidżyjski
Wiktionary
przymiotnik od: Fidżi (morze lub państwo)
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) odnoszący się do państwa Fidżi
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(2.1) jęz. język urzędowy Fidżi,
Wiktionary
IPA: fʲiˈd͡ʒɨjsʲci, AS: fʹiǯyi ̯sʹḱi
Wiktionary
rzecz. Fidżi n., Fidżyjczyk m., Fidżyjka ż.
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) taki, który posługuje się językiem fidżyjskim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem fidżyjskim
(1.3) spisany, stworzony w języku fidżyjskim
Wiktionary
IPA: fʲiˈd͡ʒɨjskɔjɛ̃w̃ˈzɨt͡ʃnɨ, AS: fʹiǯyi ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
Fiedorczuk – nazwisko wywodzące się prawdopodobnie od rosyjskiego imienia Fiodor (różnica między "Fiedor", a "Fiodor" w cyrylicy: ФeдорФёдор).
Znani Fiedorczukowie:
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
płaskowyż powstały na skutek działalności lądolodu, występujący głównie w Norwegii
SJP.pl
Field - rozległy płaskowyż, powstały w wyniku trwających setki milionów lat procesów denudacyjnych, które zniszczyły pierwotną rzeźbę i zrównały powierzchnię terenu. Na powierzchni zrównania rozwinęła się czasza lodowca typu norweskiego. Fieldy opadają stromo do fiordów.
Wikipedia
Wikipedia
związany z fieldem
SJP.pl
[czytaj: fildłerk] badanie rynku konsumentów poprzez wywiady, rozmowy
SJP.pl
Fiennes – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Hauts-de-France, w departamencie Pas-de-Calais.
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 760 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 65 osób/km² (wśród 1549 gmin regionu Nord-Pas-de-Calais Fiennes plasuje się na 640. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 240.).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
Wikipedia
określenie wykonawcze: dumnie, wyniośle
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) mieszkanka Fiesole
Wiktionary
IPA: ˌfʲjɛzɔˈlãnka, AS: fʹi ̯ezolãnka
Wiktionary
rzecz. Fiesole n.
:: fm. fiesolczyk m.
przym. fiesolski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) mieszkaniec Fiesole
Wiktionary
IPA: fʲjɛˈzɔlt͡ʃɨk, AS: fʹi ̯ezolčyk
Wiktionary
rzecz. Fiesole n.
:: fż. fiesolanka ż.
przym. fiesolski
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
(1.1) geogr. miasto i gmina we Włoszech, w prowincji Florencja;
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Zatrzymamy się w Fiesole na pół dnia.
(1.1) Fiesole było ważnym miastem etruskim, założonym prawdopodobnie w VI albo V wieku p.n.e., później znaczącym ośrodkiem rzymskim.
(1.1) Pewnego kwietniowego dnia 1951 roku dowiedziała się o przykrym zajściu. W Fiesole ksiądz odmówił kościelnego pochówku katolikowi, bo ten należy do partii komunistycznej. Wtedy jego towarzysze ukradli z kościoła szaty liturgiczne oraz gromnice i sami odprawili mu pogrzeb.
Wiktionary
rzecz. fiesolczyk m., fiesolanka ż.
przym. fiesolski
Wiktionary
(1.1) staroż. Fezule
Wiktionary
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z Fiesole, dotyczący Fiesole
Wiktionary
(1.1) My jesteśmy z polskiej Florencji,
Z miasta siedmiu pagórków fiesolskich,
Z miasta muzyki, inteligencji,
I najpiękniejszych kobiet polskich.
Wiktionary
IPA: fʲjɛˈzɔlsʲci, AS: fʹi ̯ezolsʹḱi
Wiktionary
rzecz. Fiesole n., fiesolczyk m., fiesolanka ż.
Wiktionary
1. w Hiszpanii i w krajach latynoamerykańskich:
a) zabawa, święto ludowe;
b) uroczystość religijna ku czci świętych chrześcijańskich, z procesjami i tańcami;
2. w Hiszpanii: walka byków;
3. samochód typu Ford Fiesta
SJP.pl
Fiesta – hiszp. słowo oznaczające imprezę, uroczystość lub przyjęcie.
Inne znaczenia tego słowa:
Wikipedia
[czytaj: fifa] (skrót od: Fédération Internationale de Football Association - Międzynarodowa Federacja Związków Piłkarskich) międzynarodowa organizacja zrzeszająca narodowe federacje piłkarskie, zajmująca się m.in. organizacją największych imprez piłkarskich; Fifa
SJP.pl
skrótowiec
(1.1) = franc. Fédération Internationale de Football Association → sport. Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej;
Wiktionary
(1.1) PZPN jest czlonkiem FIFA od 1923 roku.
Wiktionary
IPA: ˈfʲifa, AS: fʹifa
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) zdrobn. od fifak
Wiktionary
rzecz. fifak m.
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) lwów. człowiek sprytny
Wiktionary
rzecz.
:: zdrobn. fifaczek m.
Wiktionary
rurka do palenia papierosów; cygarniczka
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. lufka do papierosów
(1.2) poznań. źle zaparzona, słaba herbata
Wiktionary
Lufka, fifka (rzadziej cygarniczka lub dulawka, niegdyś także munsztuczek) – w najprostszym wykonaniu rurka kilkumilimetrowej średnicy i kilku- lub kilkunastocentymetrowej długości; na jednym z końców mocowany jest papieros (zazwyczaj w tym miejscu rurka jest nieco rozszerzona, dzięki czemu można do niej włożyć koniec papierosa), a drugi służy palaczowi za ustnik (bywa w tym miejscu często nieco spłaszczona i zaopatrzona w niewielkie zgrubienie ułatwiające trzymanie lufki w zębach).
Wikipedia
(1.2) Coś ty za fifkę zrobił, to nie herbata, kompletna lura.
Wiktionary
(1.1) lufka, cygarniczka
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) gw-pl|Poznań. zgrabny, szykowny
(1.2) gw-pl|Poznań. zręczny
Wiktionary
First In First Out - rodzaj struktury danych charakteryzującej się tym, że dane muszą być pobierane w takiej samej kolejności, w jakiej zostały dostarczone
SJP.pl
potocznie: członek męski; siusiak, kuśka
SJP.pl
gwarowo: penis
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) białystok. żakiet
Wiktionary
rodzaj okrycia wierzchniego
SJP.pl
[czytaj: [fifti fifti] potocznie: po połowie; pół na pół
SJP.pl
przysłówek sposobu
(1.1) pot. po równo na dwie osoby, po połowie, pół na pół
Wiktionary
skrót od: figura, figurowy
SJP.pl
1. owoc figowca;
2. potocznie: figowiec pospolity;
3. gest kciukiem między palcami dłoni oznaczający żartobliwą odmowę; nic z tego
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zob. figowiec pospolity.
(1.2) spoż. owoc figi (1.1)
(1.3) przen. nic, zero
(1.4) gest dłonią oznaczający figę (1.3)
Wiktionary
Figa – owocostan rośliny zwanej figowcem pospolitym, figą pospolitą, figą karyjską, drzewem figowym. Podobny typ owocostanu, określany specjalistycznym terminem sykonium, mają też pozostałe figowce. Jest to gruszkowatego kształtu, skórzasty worek, z bardzo ciasnym otworem. W środku wypełniony jest licznymi owocami lub resztkami kwiatów. Owocostany figowców pochodzą od owocostanów przypominających owocostany morwy, które w trakcie ewolucji odwróciły się, ukrywając owoce w swym wnętrzu. Owocostany zawierają do kilkuset owoców, mających postać drobnych, podobnych do nasion niełupek otoczonych przez rozrośnięte, mięsiste dno kwiatowe.
Wikipedia
(1.1) W ogrodzie rosło kilka dorodnych fig.
(1.2) Uwielbiam suszone figi.
(1.3) Jak będziesz wybrzydzać, to figę dostaniesz.
Wiktionary
IPA: ˈfʲiɡa, AS: fʹiga
Wiktionary
rzecz. figowiec m., figarnia ż.
przym. figowy
Wiktionary
(1.1) figowiec pospolity, drzewo figowe
Wiktionary
pomieszczenie do uprawy figowców
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) ogrod. budynek przeznaczony do hodowli fig
Wiktionary
(1.1) Poza dziedzińcem teatralnym, a także wzdłuż parku, na granicy z ogrodem użytkowym, ustawiono jeszcze kilka budynków: ananasarnie, figarnie itp.
Wiktionary
rzecz. figa ż., figowiec mrz.
przym. figowy
Wiktionary
fryzjer
SJP.pl
Figaro – centralna postać trylogii Pierre’a Beaumarchais’go: Cyrulik sewilski, Wesele Figara i Występna Matka. Nieślubny i zaginiony syn doktora Bartola i guwernantki Marceliny, w niemowlęctwie uprowadzony przez zbójców. Nieśmiertelność zapewnili mu Gioacchino Rossini i Wolfgang Amadeus Mozart czyniąc tytułowym bohaterem swoich oper – Cyrulik sewilski – baryton (Rossini) i Wesele Figara – bas-baryton (Mozart).
Wikipedia
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
nazwisko
SJP.pl
fajter;
1. sportowiec uprawiający sport walki, np. boks;
2. sportowiec bardzo waleczny, poświęcający się całkowicie dla osiągnięcia zwycięstwa
SJP.pl
Wikipedia
damskie majtki
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
(1.1) damskie majtki bez nogawek;
forma rzeczownika|rodzaj=żeński.
(2.1) D. lp., M., B. i W. lm. od: figa
Wiktionary
Figi – rodzaj damskich majtek – bez nogawek. W górnej, najszerszej części mają wstawioną gumkę podtrzymującą figi w pasie. Dookoła otworów na nogi niekiedy również są wszyte gumki. Dolna część fig, która styka się z kroczem, zwykle składa się z dwóch warstw materiału: zewnętrznej i bardziej miękkiej wewnętrznej. Wewnętrzna warstwa może być wykonana z bawełny, która dobrze absorbuje wilgoć.
Wikipedia
(1.1) Lubię, kiedy Luśka zakłada swoje błękitne figi z koronką.
Wiktionary
1. zabawny czyn; psota, żart, psikus;
2. przestarzałe: przedmiot, rysunek, ozdoba itp. wykonane w celu zabawienia kogoś
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
(1.1) coś zrobionego dla żartu, dla rozrywki
Wiktionary
Figiel – nazwisko polskie, pochodzące od przezwiska figiel, lub od niemieckiego przezwiska Fiegel, Figel. Formy żeńskie: Figiel, Figielowa, Figlowa, Figielówna, Figlówna, Figlanka.
Osoby noszące nazwisko Figiel:
Wikipedia
IPA: ˈfʲiɟɛl, AS: fʹiǵel
Wiktionary
rzecz. figlarz m., figlarka ż., figlarność ż., figlowanie n.
:: zdrobn. figielek m.
czas. figlować ndk.
przym. figlarny
przysł. figlarnie
Wiktionary
(1.1) psota, psikus, żart, dowcip, igraszka
Wiktionary
mały figiel
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
(1.1) zdrobn. od: figiel
Wiktionary
IPA: fʲiˈɟɛlɛk, AS: fʹiǵelek
Wiktionary
rzecz. figiel m., figlarz m., figlarka ż., figlarność ż.
czas. figlować ndk.
przym. figlarny
przysł. figlarnie
Wiktionary
(1.1) żarcik
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
kobieta lubiąca psoty
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) kobieta lub dziewczyna, która lubi płatać figle
Wiktionary
IPA: fʲiɡˈlarka, AS: fʹiglarka
Wiktionary
rzecz. figlarz m., figiel m., figielek m., figlarność ż.
przym. figlarny, figlarski
przysł. figlarnie
czas. figlować ndk.
Wiktionary
przysłówek
(1.1) w sposób figlarny
Wiktionary
rzecz. figlarność ż., figiel mrz./mzw., figlarz m., figlarka ż.
przym. figlarny
Wiktionary
stopień wyższy od przysłówka: figlarnie
SJP.pl
stopień wyższy od przymiotnika: figlarny
SJP.pl
→ figlarny
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) odprzym. cecha tego, co jest figlarne; cecha tych, którzy są figlarni
Wiktionary
rzecz. figlarz m., figlarka ż., figiel m., figlowanie n., figielek mrz.
czas. figlować ndk.
przym. figlarny
przysł. figlarnie
Wiktionary
psotny, żartobliwy, swawolny
SJP.pl
przymiotnik jakościowy
(1.1) psotny, żartobliwy, swawolny
Wiktionary
(1.1) Ostrzygłeś się? - Tak, dlatego czapka jest trochę za duża, odpowiada z figlarnym uśmiechem.
Wiktionary
IPA: fʲiɡˈlarnɨ, AS: fʹiglarny
Wiktionary
rzecz. figiel m., figielek m., figlarz m., figlarka ż., figlowanie n., figlarność ż.
czas. figlować, pofiglować
przym. figlarski, figlarnie
przysł. figlarnie
Wiktionary
(1.1) łobuzerski, zawadiacki, frywolny, filuterny, łobuzerski, psotny, jowialny, swawolny, śmieszny, wesoły, zabawny, żartobliwy; książk. pantagrueliczny
Wiktionary
skłonny do figlów
SJP.pl
1. skłonność do robienia psot, płatania figli;
2. dawniej: oszustwo, matactwo
SJP.pl
człowiek lubiący psoty, psotnik
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) ten, kto lubi płatać figle
Wiktionary
(1.1) Jacyś figlarze pomazali samochód pani dyrektor.
Wiktionary
IPA: ˈfʲiɡlaʃ, AS: fʹiglaš
Wiktionary
rzecz. figielek m., figiel m.
:: fż. figlarka ż.
czas. figlować ndk.
przym. figlarski, figlarny
przysł. figlarnie
Wiktionary
figlowanie, dokazywanie
SJP.pl
żartobliwie:
1. psoty, żarty;
2. rzeczy mało wartościowe lub mało ważne
SJP.pl
związek frazeologiczny
(1.1) psoty, żarty
Wiktionary
(1.1) Potem wrócił pod parkan i do zmroku wyczyniał tam przeróżne figle-migle.
Wiktionary
IPA: ˌfʲiɡlɛ‿ˈmʲiɡlɛ, AS: fʹigle‿mʹigle
Wiktionary
zdrobnienie od: figiel: żart, psota
SJP.pl
Figlik – polski gatunek literacki stworzony przez Mikołaja Reja w piątej części drugiego wydania Żwierzyńca (Przypowieści przypadłe inaczej Figliki albo rozlicznych ludzi przypadki dworskie[...]). Figliki stanowiły odmianę epigramatu. Były krótkimi utworami wierszowanymi, przedstawiającymi jedną sytuację z życia dworskiego lub szlacheckiego w tonacji komicznej lub satyrycznej.
Wikipedia
1. bawić się wesoło, swobodnie; dokazywać, swawolić;
2. wchodzić z kimś w kontakt o charakterze erotycznym; baraszkować, zabawiać się
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pofiglować)
(1.1) książk. bawić się wesoło i swobodnie
(1.2) żart. seks. wchodzić w kontakt erotyczny
Wiktionary
rzecz. figiel mzw./mrz.
Wiktionary
(1.1) baraszkować, dokazywać, hasać, psocić, swawolić
(1.2) baraszkować, swawolić, zabawiać się
Wiktionary
nazwisko
SJP.pl
żartobliwie:
1. człowiek lekkomyślny, niepoważny; lekkoduch, trzpiot;
2. podrywacz, uwodziciel; kochaś;
3. seks; fiku-miku, bara-bara
SJP.pl
związek frazeologiczny
(1.1) żart. człowiek niepoważny, lekkomyślny
(1.2) żart. podrywacz
(1.3) żart. seks
Wiktionary
(1.1-2) Nie bądź taki figo-fago!
(1.3) Robiliśmy figo-fago całą noc.
Wiktionary
IPA: ˌfʲiɡɔ‿ˈfaɡɔ, AS: fʹigo‿fago
Wiktionary
(1.1) fircyk, lekkoduch, sowizdrzał, szaławiła, trzpiot
(1.2) kochaś, uwodziciel
(1.3) umcia-umcia, fiku-miku, bara-bara, iha-iha
Wiktionary
rodzaj ptaków z rodziny wilgowatych
SJP.pl
dynia figolistna - gatunek rośliny z rodziny dyniowatych
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) bot. posiadający liście przypominające liście figi (figowca)
Wiktionary
przymiotnik
(1.1) składający się z figowca
(1.2) wykonany z drewna lub innej części figowca
(1.3) będący częścią figowca
Wiktionary
IPA: ˌfʲiɡɔfˈt͡sɔvɨ, AS: fʹigofcovy
Wiktionary
rzecz. figowiec m.
Wiktionary
roślina z rodziny morwowatych o wiecznie zielonych lub okresowo opadających liściach, uprawiana m.in. dla kauczuku, jadalnych owoców i jako roślina ozdobna; fikus
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
(1.1) syst. dendr. nazwa systematyczna|Ficus|ref=tak., rodzaj roślin z rodziny morwowatych;
(1.2) syst. dendr. nazwa systematyczna|Ficus carica|ref=tak., figowiec pospolity, roślina rodząca figi
Wiktionary
Figowiec, fikus (Ficus L.) – rodzaj roślin z rodziny morwowatych (Moraceae), najbardziej zróżnicowany w obrębie rodziny. Obejmuje co najmniej 876 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej, przy czym najbardziej zróżnicowane są w Azji południowo-wschodniej, gdzie rośnie ich ok. 550 gatunków, w tym m.in. na Borneo i Nowej Gwinei po 150, w Afryce znanych jest 105 gatunków, a w Ameryce Środkowej ok. 190. Są to rośliny zawierające sok mleczny.
Wikipedia
(1.1) Znanych jest ponad sto gatunków figowców.
Wiktionary
IPA: fʲiˈɡɔvʲjɛt͡s, AS: fʹigovʹi ̯ec
Wiktionary
rzecz. figarnia ż., figa ż.
przym. figowcowy, figowy
Wiktionary
(1.1) fikus
(1.2) figa, drzewo figowe
Wiktionary
zapalenie mieszków włosowych, wywołane przez gronkowce
SJP.pl
przymiotnik od: figa
SJP.pl
przymiotnik relacyjny
(1.1) związany z figami, dotyczący fig
Wiktionary
(1.1) A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.
Wiktionary
IPA: fʲiˈɡɔvɨ, AS: fʹigovy
Wiktionary
rzecz. figarnia ż., figa ż., figowiec mrz.
Wiktionary
1. kształt ciała ludzkiego;
2. zbiór punktów na płaszczyźnie lub w przestrzeni;
3. posąg będący obiektem kultu;
4. układ ruchów w tańcu lub ewolucji sportowej;
5. as, król, dama, walet w kartach lub król, hetman, wieża, goniec, skoczek w szachach
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) szt. odwzorowana w rzeźbie lub malarstwie postać zwierzęcia lub człowieka
(1.2) przydrożny posąg, kapliczka
(1.3) kształt ciała
(1.4) sport. choreogr. sekwencja ruchów tworząca całość w sportach akrobatycznych i tańcach
(1.5) szach. starsze bierki na szachownicy: król, hetman, wieża, skoczek, goniec
(1.6) karc. starsze karty w talii: as, król, dama, walet;
(1.7) mat. zbiór punktów leżących na płaszczyźnie lub w przestrzeni
(1.8) pot. znana osobistość
(1.9) pot. osobnik, typ
(1.10) książk. bohater utworu literackiego
(1.11) muz. grupa dźwięków o charakterze ornamentu
(1.12) herald. szeroko pojęte godła herbowe/mobilia
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Między drzewami stały figury niedźwiadków, dlatego park ten był zwany przez tyszan Parkiem Misiów lub Niedźwiadków.
(1.2) A cała wieś odprowadzała ich z płaczem i lamentem aż pod figurę Częstochowskiej, która stojała przy drodze na rozstajach.
(1.3) Po porodzie szybko powróciła do poprzedniej figury.
(1.4) Bernard powstał, pchnął nogą taburet do pianina i zaczął ze wściekłą brawurą grać trzecią figurę kadryla.
(1.8) Licha figura, a przynajmniej… nie do towarzystwa…
(1.9) Ulotnił się jak kamfora! Podejrzana figura. Czy tylko co nie świsnął?
Wiktionary
IPA: fʲiˈɡura, AS: fʹigura
Wiktionary
rzecz. figurka, figurant, figurantka, figurowanie, figuracja, figuratywista, figuratywizm, figuratywność, figurówka
czas. figurować
przym. figuralny, figurowy, figuratywny, figuracyjny
przysł. figuralnie, figuratywnie
Wiktionary
(1.1) posąg, statua
(1.2) boża męka
(1.8) dygnitarz, VIP, szycha, szyszka, gruba ryba, rekin
Wiktionary
jeden ze środków techniki kompozytorskiej, polegający na wprowadzeniu do melodii rozdrobnionych wartości rytmicznych urozmaicających melodię, wzmagających jej ruchliwość i rytmiczność
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) muz. szybki przebieg pasażowy lub skalowy, wiążący się często z powtarzaniem łatwo identyfikowanej figury lub motywu;
(1.2) muz. wprowadzanie do kompozycji figuracji (1.1)
(1.3) szt. ukazanie w sztuce postaci ludzkich lub zwierzęcych
Wiktionary
Wikipedia
(1.1) Chopin z uwielbieniem stosował w swoich utworach figuracje.
(1.2) Figuracja melodii jest jedną z podstawowych umiejętności improwizatora.
Wiktionary
rzecz. figura ż., figurowanie n.
czas. figurować
przym. figuralny
Wiktionary
(1.1) figurowanie
(1.2) figurowanie
Wiktionary
związany z figuracją
SJP.pl
przedstawiający figury, postacie; mający jako temat lub motyw figury, postacie
SJP.pl
przymiotnik
(1.1) szt. przedstawiający figury albo pojedynczą postać ludzką lub zwierzęcia
(1.2) muz. na wiele głosów
(1.3) daw. stanowiący metaforę
Wiktionary
przysł. figuralnie
rzecz. figurka ż., figuracja ż., figura ż.
Wiktionary
(1.1) figuratywny
(1.2) wielogłosowy
(1.3) metaforyczny, przenośny
Wiktionary
osoba nie odgrywająca istotnej roli w jakiejś sprawie, występująca jedynie dla pozoru
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
(1.1) osoba zajmująca wysokie stanowisko, ale niesprawująca faktycznej władzy, niemająca wpływu na podejmowane decyzje
(1.2) daw. statysta teatralny
(1.3) polit. osoba będąca obiektem zainteresowania służb specjalnych
Wiktionary
(1.1) W czasach rządów AWS (1997-2001) mówiono również o kierowaniu z tylnego siedzenia – ówczesny premier Jerzy Buzek miał być w istocie figurantem, a faktycznie rządem miał kierować przewodniczący „Solidarności” Marian Krzaklewski.
Wiktionary
IPA: fʲiˈɡurãnt, AS: fʹigurãnt
Wiktionary
rzecz. figura ż., figurka ż.
czas. figurować ndk.
Wiktionary
kobieta nie odgrywająca istotnej roli w jakiejś sprawie, występująca jedynie dla pozoru
SJP.pl
Figurantka (tytuł oryginalny: Veep) – amerykański telewizyjny serial komediowy, emitowany przez telewizję HBO od 22 kwietnia 2012 roku do 12 maja 2019 roku, a w Polsce nadawany na kanale HBO od 11 czerwca 2012 roku do 13 maja 2019. Twórcą Figurantki jest Armando Iannucci, który oparł pomysł serialu na innej produkcji swojego autorstwa, sitcomie BBC The Thick of It z lat 2005–2012. Oryginalny tytuł serialu jest fonetycznym zapisem skrótu VP, oznaczającego po angielsku wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych (vice president).
Wikipedia
przedstawiciel, zwolennik figuratywizmu
SJP.pl
przedstawicielka, zwolenniczka figuratywizmu
SJP.pl
kierunek w sztuce, rzeźbie i grafice, przeciwstawny abstrakcjonizmowi, charakteryzujący się przedstawianiem form lub przedmiotów obserwowanych w naturze
SJP.pl
Figuratywizm, sztuka figuratywna – kierunek w sztuce (głównie malarstwie i rzeźbiarstwie) polegający na ukazywaniu przedmiotów, zwierząt i ludzi w ich realnych kształtach, traktujący świat zewnętrzny jako punkt odniesienia dla postaci, symbolu lub podobieństwa.
Wyrażeniem synonimicznym dla figuratywizmu jest termin „sztuka przedstawiająca”, zaś antonimicznym – abstrakcjonizm lub „sztuka nieprzedstawiająca”, „sztuka niefiguratywna”.
Wikipedia
przedstawiający przedmioty w ich realnych kształtach, dający wyobrażenie o obserwowanym przedmiocie
SJP.pl
mała figura
SJP.pl
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) zdrobn. od: figura
(1.2) mała figura, rzeźba
Wiktionary
Wikipedia
(1.2) Istnieje przekonanie, że figurka słonia z podniesioną trąbą przynosi szczęście.
Wiktionary
IPA: fʲiˈɡurka, AS: fʹigurka
Wiktionary
rzecz. figura ż., figurant m., figurantka ż., figuratywność ż., figuralność ż.
czas. figurować ndk.
przym. figurowy, figuralny, figuratywny
Wiktionary
1. znajdować się, widnieć gdzieś;
2. dawniej: brać udział paradować, występować
SJP.pl
czasownik nieprzechodni niedokonany (brak dk.)
(1.1) być gdzieś zamieszczonym lub wymienionym
(1.2) daw. brać udział
(1.3) daw. działać wyobraźnią
(1.4) daw. być figurą, mieć wzięcie, być kimś
(1.5) daw. teatr. grać niemą lub nieistotną rolę
Wiktionary
(1.1) — Przykro mi, ale pańskie nazwisko nie figuruje na liście zaproszonych.
Wiktionary
rzecz. figurka ż., figurant mos., figuracja ż., figura ż., figurowanie n.
Wiktionary
(1.1) pojawiać się, znajdować się
(1.2) paradować, występować
(1.3) wyobrażać sobie
Wiktionary
rzeczownik, rodzaj żeński
(1.1) pot. łyżwa przeznaczona do jazdy figurowej
Wiktionary
IPA: ˌfʲiɡuˈrufka, AS: fʹigurufka
Wiktionary
zob. figura.
Wiktionary